ΑΠΟΘΕΙΩΣΗ ΑΠΑΕΡΙΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΒΙΟΜΑΖΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
• Η χλωροφύλλη των φυτών μετασχηματίζει την ηλιακή ενέργεια χρησιμοποιώντας ως βασικές πρώτες ύλες
διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, νερό και ανόργανα συστατικά από το έδαφος.
CO2 + H20+ ηλιακή ενέργεια +χλωροφύλλη = CH20 + 02

• Οι αέριες εκπομπές της καύσης είναι:

 Διοξειδίου του άνθρακα: CO2
 Οξείδια του αζώτου: NOX
 Υδροχλωρικό οξύ: HCI
 Βαρέα μέταλλά: χαλκός Cu, μόλυβδος Pb, κάδμιο Cd, υδράργυρος Hg
 Σωματιδιακής ύλη: Επικαθίσεις ιπτάμενης τέφρας στα απαέρια σαν
αποτέλεσμα αντιδράσεων K, Na, Cl και S

 Τα οξείδια του θείου: SOX

• Τα οξείδια του θείου SOX είναι αποτέλεσμα της πλήρους οξείδωσης του θείου: S + O2->SO2

 SO2 (95%)
 SO3 (5%)
 Το S παραμένει στην τέφρα, εκλύεται σαν άλας ή σαν υδρόθειο Η2S
ΜΕΤΡΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΕΚΠΟΜΠΩΝ SOX

• Oι μέθοδοι μείωσης των εκπομπών πραγματοποιούνται αποφεύγοντας τη δημιουργία απαερίων (πρωτοβάθμια

μέτρα) ή απομακρύνοντας τις ουσίες που έχουν ήδη δημιουργηθεί κατά την καύση (δευτεροβάθμια μέτρα)

• Με βάση την χημική διεργασία κατηγοριοποιούνται σε απορροφητικές , προσροφητικές και καταλυτικές

μεθόδους

• Σε αναγεννήσιμες ή μη αναγεννήσιμες

• Σε διεργασίες που δημιουργούν απόβλητα ή δεν δημιουργούν

• Σε ένυδρες ή άνυδρες
• Limestone Forced Oxidation

Ένυδρη τεχνική που πραγματοποιείται με την επαναλαμβανόμενη κυκλοφορία ενός υδαρούς διαλύματος ασβέστου ή
ασβεστόλιθου ή και των δύο μαζί, σε ένα πύργο απορρόφησης (πλυντρίδα).
Τα προς καθαρισμό αέρια εισχωρούν στη βάση του πύργου και κινούνται ανοδικά διαμέσου των σταγονιδίων υδαρούς
διαλύματος που ψεκάζεται μέσα στον πύργο. Το SO2 απορροφάται από το διάλυμα και κατακρημνίζεται ως υγρό θειώδες
ασβέστιο (CaSO3), ενώ το καθαρισμένο αέριο εξέρχεται από την κορυφή του πύργου. Το άλας αυτό μπορεί να μετατραπεί
σε γύψο (CaSO4)
Με τη χρήση δολομιτικής ασβέστου η αποθείωση των καπναερίων φτάνει σε ποσοστό μέχρι και 98%. Ενώ με τη χρήση
ασβεστόλιθου δε ξεπερνά το 95%.
Οι χημικές διεργασίες που πραγματοποιούνται είναι η απορρόφηση, η εξουδετέρωση, η αναγέννηση, η οξείδωση και η
καθίζηση, οι οποίες μπορούν να συμβούν ταυτόχρονα.

CaCO3 + SO2 + 2 H2O + ½ O2-> CaSO4 + 2H2O + CO2

Από την απορρόφηση του διοξειδίου του θείου από το διάλυμα παράγονται θειώδη και όξινα θειώδη ιόντα.

SO2(αέριο) + Η2Ο(υγρό)=H2SO3=HSO3- +H+

HSO3-=SO3-2+H+

Στην εξουδετέρωση τα όξινα ανθρακικά και τα θειώδη ιόντα αντιδρούν με την περίσσεια των ιόντων υδρογόνου αυξάνοντας
το pH του διαλύματος

Στην αναγέννηση τα αλκαλικά στοιχεία στο διάλυμα εξασφαλίζονται μέσω της διάλυσης του ασβεστόλιθου

CaCO3(στερεό)+H+=Ca+2+HCO3-
Στην οξείδωση τα θειώδη και όξινα θειώδη ιόντα οξειδώνονται και παράγουν θειικά ιόντα.

HS03 - + ½O2 = SO4-2 + H+

SO3-2 + ½ O2 = SO4-2
Στην καθίζηση τα θειικά ιόντα στο διάλυμα αντιδρούν με τα υπάρχοντα ιόντα ασβεστίου και καθιζάνουν σαν θειικό ασβέστιο

Ca+2 + SΟ4 -2+ 2H2O (υγρό) = CaSO4 + 2H2O (στερεό)

• Διεργασία Wellman-Lord (W-L)
Τα καπναέρια διέρχονται μέσα από πλυντρίδα τύπου Venturi, όπου ένα διάλυμα θειώδους νατρίου (Na2SO3) συμμετέχει στην
απορρόφηση του SO2 και σχηματίζεται όξινο θειώδες νάτριο (NaHSO3).

Το θειώδες νάτριο (Na2SO3) οξειδώνεται σε θειικό (Na2SO4 ) από το οξυγόνο και μετατρέπεται και σε διάλυμα θειικού άλατος
(Na2SO4).

Η υπερβολική συσσώρευση των θειικών προλαμβάνεται από τη συνεχή εκκαθάριση του πυθμένα της μονάδας
απορρόφησης. To υπόλειμμά από τον πυθμένα στέλνεται σε ψύκτη/κρυσταλοποιητή, όπου σχηματίζονται κρύσταλλοι
θειικού νατρίου (Na2SO4) που είναι λιγότερο διαλυτοί. Από εκεί, υπόκειται σε φυγοκέντρηση και τα στερεά ξηραίνονται και
απομακρύνονται. Αυτό που μένει από τη φυγοκέντρηση είναι πλούσιο σε όξινο θειώδες νάτριο (NaHSO3), και επιστρέφεται
στη διεργασία. Τα υπόλοιπα των πυθμένων στέλνονται σε θερμικό εξατμιστήρα/κρυσταλλοποιητή, όπου το SO2
απελευθερώνεται και αναγεννώνται κρύσταλλοι θειώδους νατρίου Na2SO3.

Ο ατμός του νερού συμπυκνώνεται και ανακτάται, παράγοντας ένα συμπυκνωμένο ρεύμα αερίου με 85% SO2 και 15%
Η2Ο.
• Διεργασία Westvaco

Διεργασία ξηρού συστήματος που παράγει στοιχειακό θείο. Περιλαμβάνει τέσσερα κύρια στάδια, τα οποία όλα
πραγματοποιούνται σε πολυβάθμια ρευστοποιημένη κλίνη που λειτουργεί συνεχώς και με αντιροή.

Αρχικά, το SO2 απορροφάτε από τον άνθρακα:

Ο άνθρακας μεταφέρεται μέσω της ροής στο επόμενο δοχείο, όπου το θειικό οξύ αντιδρά με υδρόθειο, με αποτέλεσμα την
απορρόφηση του στοιχειακού θείου

Στην επόμενη κλίνη η θερμοκρασία αυξάνεται για να επιτευχθεί η εξάτμιση και η ανάκτηση του ¼ του θείου. Αυτό που
παραμένει αντιδρά με το υδρογόνο για την παραγωγή υδρόθειου(H2S). Ο αναγεννημένος άνθρακας ανακυκλώνεται με την
επιστροφή του πίσω στην αρχή.
• Απορρόφηση του SO2 από κλίνη οξειδίου του χαλκού

Η απορρόφηση των SO2 από CuO (οξείδιο του χαλκού) πραγματοποιείται στους 398 °C για το σχηματισμό CuSO4
(θειικού χαλκού).
Η κλίνη αναγεννάται με αναγωγικό αέριο (Η2 ή Η2 + CO) και σχηματίζεται συμπυκνωμένο ρεύμα SO2. Κατά τη διάρκεια
της αναγέννησης, η κλίνη μετατρέπεται σε χαλκό και αργότερα οξειδώνεται σε οξείδιο του χαλκού.

• Εκχυλιστική αποθείωση

Σε μια δεξαμενή ανάμειξης οι θειούχες ενώσεις μεταφέρονται από το καύσιμο σε διαλύτη μέσω της εκχύλισης.

Έπειτα το μίγμα διαλύτη-καυσίμου εισέρχεται σε έναν διαχωριστήρα όπου το αποθειωμένο καύσιμο διαχωρίζεται από
τον διαλύτη.
Οι θειούχες ενώσεις διαχωρίζονται από τον διαλύτη με απόσταξη και ο διαλύτης ανακυκλώνεται. Οι διαλύτες είναι το
διμεθυλοφορμαμίδιο (DMF), το διμεθυλοσουλφοξείδιο (DMSO), το ακετονιτριλίο και οι πυρολιδόνες, η ακετόνη, η
αιθανόλη και οι πολυαιθυλενογλυκολες.

Η διεργασία δεν απαιτεί υψηλή πίεση και θερμοκρασία και δεν αλλάζει η χημική δομή των συστατικών του καυσίμου
• Οξειδωτική αποθείωση
Η οξειδωτική αποθείωση περιλαμβάνει:
α) Οξείδωση
β) Υγρή εκχύλιση
Η οξείδωση μειώνει τα επίπεδα του θείου και το καθιστά επιδεκτικό σε εκχύλιση με διαλύτες. Οι οργανικές θειούχες ενώσεις
μετατρέπονται σε σουλφοξείδια και έπειτα σε σουλφόνες εξαιτίας της αντίδρασης με κάποιο οξειδωτικό. Ως οξειδωτικά
χρησιμοποιούνται νιτρικό οξύ, οξείδια του αζώτου, οργανικά υπεροξείδια, οργανικά υδροϋπεροξείδια και το υπεροξείδιο του
υδρογόνου.
Με την εκχύλιση πραγματοποιείται η αφαίρεση των οξειδωμένων συστατικών και γίνεται συνήθως με ακετονιτρίλιο (C2H3N),
επειδή έχει χαμηλό σημείο βρασμού (82°C) και διαχωρίζεται εύκολα από τις σουλφόνες με απόσταξη.