MOBILNE TELEKOMUNIKACIJE

VJEŽBE BROJ 4
Pod pojmom bazna stanica, u strogo inžinjerskom smislu,
podrazumijeva se električna oprema smještena u
zatvorenom metalnom kućištu (ormanu), prikazanom na
slici
Mjesto gdje se postavlja oprema radio-primopredajnika zove
se lokacija ćelije (cell-site).
Mreža mobilne i fiksne telefonije
Veličina ćelije, kapacitet i snaga bazne stanice

Veličina ćelije varira od 100 m ili manje, do 10 km ili

više, u zavisnosti od lokacije (ruralna područja,
autoputevi, gusto naseljeni industrijski centri, itd.) i
broja poziva, odnosno gustine saobraćaja.

Prema veličini, ćelije mogu da se podijele na:

1. makro,
2. mikro i
3. piko ćelije.
Makro, mikro i piko ćelije
Antene bazne stanice su najčešće izdignute visoko iznad
površine zemlje, jer bi u suprotnom prostiranje radio-
signala bilo otežano prisustvom zgrada i drugih visokih
objekta.

Antene koje se koriste za makroćelijske bazne stanice u

opštem slučaju se postavljaju na visini od 15-50m iznad
nivoa zemlje, da bi omogućile komunikaciju na
udaljenostima od nekoliko kilometara.

Međutim, mikroćelijske bazne stanice, imaju antene

postavljene na manjim visinama, jer treba da obezbjede
veze na udaljenosti od nekoliko stotina metara.
Snaga prijemnog signala zavisi od mnogo faktora, ali najvažniji je
udaljenost od bazne stanice
 Bazna stanica je glavni dio telekomunikacione opreme, postavlja se u svakoj ćeliji, i obavlja neophodnu obradu poziva.
Ona kontroliše snagu prijenosa i takođe daje instrukcije mobilnom uređaju da sa što manje snage obezbijedi kvalitetnu uslugu korisniku prilikom poziva.
Kada se mobilni telefon uključi, komunikacija započinje određenim kontrolnim signalima upućenim od strane najbliže bazne stanice. Nakon uspostavljanja veze, telefon ostaje
u pripravnosti i samo povremeno komunicira sa mrežom radi ažuriranja stanja.
Signal ponovo postaje jači tek kad korisnik ostvari ili prihvati poziv.