H υπναρού αρκούδα

Μια δική μου διασκευή…

Βαθιά εκεί μέσα στο δάσος, σε μια σκοτεινή σπηλιά,
μια χοντρή καφέ αρκούδα κοιμάται πια πολύ βαθιά.
Μέρα νύχτα έξω χιονίζει, κι η αρκούδα ροχαλίζει…
Ένα μικροσκοπικό ποντίκι,
ξεγλυστρά απ τη φυλλωσιά
Και πριν καν το καταλάβει,
πέφτει μέσα στη σπηλιά…
 Πωπωπω τι κρύο κάνει
Και πόσο είναι σκοτεινά
Θα μαζέψω ξυλαράκια
Για ν’ ανάψω μια φωτιά…
Κι η φωτιά θα το ζεστάνει και το κρύο θα γλυκάνει…
Δυο μικρά ματάκια λάμπουν
Ξάφνου να σου ένας λαγός
Μπαίνει μέσα στη σπηλιά
Και τον βλέπει ο ποντικός.
«-Τι χαμπάρια φιλαράκο;
Φτιάξε κάτι για να πιούμε.

- Θα σου φτιάξω ένα τσαγάκι

Έτσι για να ζεσταθούμε»
Απ τη ζέστη και το φως
Πλησιάζουν κι άλλα ζώα
Κι η μικρή μας η σπηλιά
Γέμισε με κόσμο τώρα…
 Κι ενώ η αρκούδα ροχαλίζει στη σπηλιά σε μία άκρη
Τα ζωάκια όλα χορεύουν κι έχουν στήσει τρελό πάρτυ…
Η αρκούδα
όμως ξυπνάει
Και φωνάζει
και βρυχάται
Και δεν έμεινε
ούτε ένα
ζώο που
να μη
φοβάται…
Όμως η αρκούδα κλαίει…
«Ήρθατε μες στη φωλιά μου
Και περάσατε καλά
Ενώ εγώ ονειρευόμουν και
κοιμόμουνα βαθιά»
Και γι αυτό ανησυχείς;;
Θα σου φτιάξουμε και
σένα
Και τσαγάκι και γλυκά
Και καλούδια ένα κι ένα
Κι η αρκούδα πια δεν κλαίει
τρώει πίνει και γελά
κι ετοιμάζει τη φωνή της
να τραγουδήσει δυνατά
Όμως πια δεν
προλαβαίνει
Γιατί όλοι
ροχαλίζουν
Κι η αρκούδα
τώρα ξύπνια
Περιμένει να
ξυπνήσουν…