• Pada hakikatnya di India tidaklah wujud tradisi pensejarahan seperti

mana di negeri-negeri lain.

• Yang wujud ialah tradisi Shruti (revealed) dan tradisi Smriti
(remembered).
• Tradisi Shruti ialah karya-karya pada zaman Veda ( Rig Veda, Yajur
Veda, Sama Veda, Atharva Veda).
• Manakala tradisi Smriti wujud pada zaman pos-Veda( Vedanga,
Darshana, Itihasa, Purana, Upaveda, Tantra, Agama dan Upanga)
Dua Epik India yang terkenal
Kitab Epik Ramayana
→ Karangan Valmiki memiliki unsur- unsur moral yang menekankan kebaikan
akan mengatasi kejahatan.
→Kisah tentang Rama terpaksa mengharungi pelbagai halangan terutamanya
dari Rawana sebelum dilantik mengganti ayahnya menjadi raja.
Kitab Epik Mahabharata
→ Karangan pujangga Vyasa adalah karya puisi terpanjang di dunia, mengajar
manusia berpegang pada janji dan menjauhi perkara negative.
→Memaparkan kisah Pandawa Lima bersaudara yang terpaksa berperang
dengan para Kaurawa, iaitu pupu mereka juga.
• Bhagavad Gita pula ialah sebahagian daripada Epik Mahabharata
• Dalam tradisi holistic yang berakar dalam kebudayaan India, unsur
sejarah, mitos, lagenda serta unsur supernatural atau ghaib dalam
epic dianggap benar dan sahih belaka.
• Oleh itu, tradisi pensejarahan India dalam sasteranya bersifat dua
dimensi dimana terjalin unsur-unsur natural dan supernatural.