Professional Documents
Culture Documents
ληστεία εθνικής πινακοθήκης
ληστεία εθνικής πινακοθήκης
Ληστεία στην
Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα
Διάρρηξη σημειώθηκε τα ξημερώματα της 09ης Ιανουαρίου 2012 στην Εθνική
Πινακοθήκη.
Όπως έγινε γνωστό, στις 4.52 κτύπησε ο συναγερμός της Εθνικής
Πινακοθήκης και ο φύλακας, που δεν είχε αντιληφθεί τίποτα μέχρι εκείνη τη
στιγμή, είδε ένα άτομο να απομακρύνεται τρέχοντας από το κτίριο.
Αμέσως ερεύνησε τους χώρους και διαπίστωσε ότι λείπουν 3 πίνακες
ζωγραφικής, γι' αυτό ειδοποίησε την Αστυνομία και τους υπευθύνους.
Έργο του Πικάσο είναι ο ένας από τους δύο πίνακες που εκλάπησαν.
Πρόκειται για έργο που φιλοτεχνήθηκε το 1934 και τη δεκαετία του σαράντα
την έκανε δώρο ένας Γαλλικός Σύλλογος στην Εθνική Πινακοθήκη, καθώς
ήταν επιθυμία του ίδιου του ζωγράφου να δοθεί ο πίνακας στον ελληνικό
λαό «ως φόρος τιμής για τον αγώνα του κατά του ναζισμού».
Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, οι δράστες μπήκαν από την πίσω
πλευρά του κτιρίου, παραβιάζοντας μπαλκονόπορτα στον ημιώροφο, την
οποία έριξαν μαζί με την κάσα. Στη συνέχεια, έφτασαν στον χώρο που
φυλάσσονταν τα έργα, απέσπασαν από το πλαίσιο τον καμβά 3 πινάκων.
Επιχείρησαν να κλέψουν και τέταρτο πίνακα, χωρίς όμως να τα καταφέρουν.
Πάμπλο Πικάσο
Piet Mondrian
ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ,
κ. ΜΑΡΙΝΑΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ –ΠΛΑΚΑ
H θλιβερή υπόθεση της κλοπής των τριών έργων τέχνης από το μουσείο μας,
έχει δώσει την αφορμή να διατυπωθούν ποικίλα σχόλια για τα μέτρα
ασφαλείας και την επαρκή φύλαξη του κτηρίου και των έργων τέχνης. Για την
αποκατάσταση της αλήθειας σας γνωρίζω ότι η Εθνική Πινακοθήκη διαθέτει
σύγχρονα συστήματα ασφαλείας που εξυπηρετούνται και συντηρούνται από
μια από τις πιο φερέγγυες ιδιωτικές εταιρείες. Τα συστήματα αυτά
περιλαμβάνουν κάμερες παρακολούθησης των εξωτερικών και εσωτερικών
χώρων, συναγερμούς καθώς και πυρανίχνευση. Το σύστημα ελέγχεται
συγκεντρωτικά από ένα συγκεκριμένο χώρο όπου ευρίσκονται όλες οι
μονάδες του συναγερμού και οι οθόνες παρακολούθησης του κλειστού
κυκλώματος τηλεόρασης,
Ο φύλακας που βρισκόταν σε υπηρεσία τη συγκεκριμένη νύχτα της 8ης προς
9η Ιανουαρίου ενήργησε με αίσθημα ευθύνης και με απόλυτη
επαγγελματικότητα και βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία με το κέντρο
λήψης σημάτων της εταιρείας με την οποία συνεργαζόμαστε. Σε κάθε
ενεργοποίηση συναγερμού ο φύλακας έκανε αυτοψία στους εσωτερικούς
χώρους χωρίς να διαπιστώσει κάτι το ύποπτο.
Το πρωί της 9ης Ιανουαρίου στις 4:30 περίπου, όταν χτύπησε ο συναγερμός,
ο φύλακας ανέβηκε στο σημείο όπου είχε δοθεί το σήμα του συναγερμού
και βρέθηκε αντιμέτωπος με τον διαρρήκτη, που ήταν οπλισμένος με
φαλτσέτα, η οποία μάλιστα του έπεσε κατά την προσπάθεια της διαφυγής
του. Ο φύλακας τον καταδίωξε αλλά δεν μπόρεσε να τον ακινητοποιήσει και
αμέσως ειδοποίησε την εταιρεία λήψης σημάτων, οπότε και κατέφθασε σε
ελάχιστο χρόνο η αστυνομία.
Θεωρούμε ότι ο φύλακας εκτέλεσε το καθήκον του στο ακέραιο με κίνδυνο
της ζωής του. Δυστυχώς η Εθνική Πινακοθήκη διαθέτει μόνο δύο
νυχτοφύλακες οι οποίοι εναλλάσσονται στις βάρδιες.
Το κτήριο της ΕΠΜΑΣ, αντιπροσωπευτικό δείγμα του διεθνούς ρυθμού της
σχολής ΒΑUHAUS, διαθέτει πολλά ανοίγματα. Για να ενισχύσουμε την
ασφάλεια του κτηρίου έχουμε κλείσει τα περισσότερα ανοίγματα
προσπαθώντας να μην προσβάλλουμε τον αυθεντικό του χαρακτήρα,
δεδομένου ότι έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο, της νεώτερης
αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.
Η συγκεκριμένη μπαλκονόπορτα ήταν κλειδωμένη και διέθετε παγίδα
συναγερμού την οποία απενεργοποίησαν οι δράστες ή ο δράστης. Μέσα από
τα τζάμια τα οποία ήταν καλυμμένα με περσίδες, υπήρχαν ξύλινα τοιχία.
Ο διαρρήκτης, αφού διέρρηξε την κλειδαριά και διείσδυσε στο στενό
διάδρομο μεταξύ της πόρτας και του ξύλινου τοίχου έκαψε «καλώδια»
συναγερμού και αναζήτησε πρόσφορο σημείο για να εισέλθει στον εκθεσιακό
χώρο. Μόλις εισήλθε ενεργοποιήθηκε ο συναγερμός ανίχνευσης «κίνησης»
και ακολούθησαν όσα περιέγραψα παραπάνω.
Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι σε κάθε συνεργασία με μουσεία, του
εξωτερικού είχε προηγηθεί από την υπηρεσία ασφαλείας του ξένου
μουσείου ενδελεχής έλεγχος της ασφάλειας των χώρων και πάντοτε
ενεκρίνετο η επάρκειά του.
Επειδή έγιναν διάφορα σχόλια που θίγουν το προσωπικό, επιστημονικό,
διοικητικό, φυλακτικό και συντήρησης του μουσείου μας, θα ήθελα να
διαβεβαιώσω ότι πρόκειται για υπαλλήλους με υψηλά προσόντα και
μεγάλη εμπειρία, που εργάζονται με αίσθημα ευθύνης, αφοσίωσης και
ενθουσιασμό. Η απόδοση αυτού του υψηλού έργου έχει πανελλήνια και
διεθνή αναγνώριση. Απόδειξη η εμπιστοσύνη των επισκεπτών του μουσείου
μας που έχει ξεπεράσει τα 6 εκατομμύρια τα τελευταία χρόνια αλλά και το
κύρος που χαίρει η Εθνική Πινακοθήκη στο εξωτερικό.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ
σχετικά µε τα «µέτρα φύλαξης και των συνθηκών ασφαλείας που έχουν ληφθεί
στην Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου»
από την Γενική Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης
Από τις ανωτέρω διαπιστώσεις προκύπτει ότι η ∆ιοίκηση της Ε.Π.Μ.Α.Σ. και
οι αρµόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισµού και Τουρισµού δεν είχαν
επαρκώς αξιολογήσει τον κίνδυνο πιθανής διάρρηξης ή κλοπής και δεν είχαν
λάβει τα ενδεικνυόµενα µέτρα για την αποτροπή του. Το θέµα της
ανεπαρκούς φύλαξης της Ε.Π.Μ.Α.Σ. ήταν σε γνώση της ∆ιοίκησης της, η
οποία, σύµφωνα µε τα έγγραφα που µας χορηγήθηκαν, επανειληµµένα δια
της Προέδρου της, είχε θέσει το ζήτηµα στις αρµόδιες υπηρεσίες του
Υπουργείου Πολιτισµού και Τουρισµού, επισηµαίνοντας την ανάγκη
ενίσχυσης του προσωπικού φύλαξης.
Συνέντευξη με την διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης
Θυμάμαι την έκπληξή μου όταν τον περασμένο Απρίλιο δήλωνε στο «Βήμα»:
«Η ληστεία ήταν στοχευμένη, διότι έληγε η θητεία μου».
Αναρωτήθηκα αν η συνωμοσιολογία αυτή ήταν λόγια εν βρασμώ. Ακούγεται
αμέσως κάθετη: «Το πιστεύω απόλυτα ότι η ληστεία ήταν στημένη! Το
τάιμινγκ δεν ήταν καθόλου τυχαίο». « Έχετε κάποιους ανθρώπους υπόψη
σας που μπορεί να κρύβονται από πίσω;», Έχει, αλλά, όπως τονίζει, «φυσικά
και δεν πρόκειται να σου πω ονόματα. Κάποιοι δεν ήθελαν να συνεχίσω.
Άνθρωποι με προσωπικές φιλοδοξίες. Κοίταξε, εγώ τη βρήκα έτσι αυτή την
κατασκευή όταν ήρθα στο μουσείο και πίστευα κι εγώ ότι ήταν ασφαλής, δεν
ήξερα ότι ήταν τρωτό το σημείο, αλλά αυτό ακριβώς είναι που με βάζει σε
υποψία: ήταν κάποιος που ήξερε την Πινακοθήκη – και, βέβαια, τα έργα που
εκλάπησαν δεν μπορούν να πωληθούν πουθενά. Και αυτό με κάνει να
υποπτεύομαι ανθρώπους που είναι στον χώρο μας. Μπορώ να καταλάβω
γιατί να κλέψουν τον Πικάσο, αλλά τον μικρό Μοντριάν; Ποιος τον έβαλε στο
μάτι; Ο ληστής ήταν φιλότεχνος και ήξερε τι να κλέψει; Επιμένω, λοιπόν, σε
εκείνη τη δήλωση. Έληγε η θητεία μου σε πέντε μέρες. Δεν είναι κοινοί
κλέφτες –αυτοί, τουλάχιστον, που συνέλαβαν το σχέδιο». Οk, αλλά υπάρχει
κι ένα θέμα ασφάλειας του κτιρίου. Το πόρισμα Ρακιντζή ήταν καταδικαστικό
για τα μέτρα ασφαλείας της Εθνικής Πινακοθήκης.
«Το πόρισμα του Ρακιντζή ήταν άδικο και επιπόλαιο», λέει αμέσως,
προσθέτοντας: «Συγγνώμη που το λέω έτσι. ταν, όμως, επιπόλαια
διατυπωμένο, για τον απλούστατο λόγο ότι ήρθαν οι άνθρωποι του Ρακιντζή
εδώ και δεν εξήτασαν καθόλου τους πραγματικούς υπευθύνους, εμένα, τον
κύριο Αρβανιτάκη, που είναι υπεύθυνος ασφαλείας, δεν περίμεναν το
πόρισμα του υπουργείου, που κράτησε έναν μήνα και ήταν εξονυχιστικό, τις
ένορκες καταθέσεις όλων των εμπλεκομένων, ήταν υπόθεση δύο ημερών και
αν περίμεναν θα είχαν κάτι συγκεκριμένο στα χέρια τους. Βιάστηκαν και το
πόρισμα ήταν άδικο, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια χειρότερη έκφραση.
Βιαστικό και άδικο».
Ένα από τα πράγματα που μάθαμε για τη φύλαξη της Πινακοθήκης εξαιτίας
της ληστείας ήταν ότι τη νύχτα όλο το κτίριο φρουρούνταν από έναν
νυχτοφύλακα. Δύο συνολικά νυχτοφύλακες εργάζονται στην Πινακοθήκη και,
φυσικά, οι άνθρωποι δουλεύουν με βάρδιες. Δεν αντέχω και της το λέω:
«Συγγνώμη, αλλά αν ήξερα ότι η Εθνική Πινακοθήκη φυλάσσεται τις νύχτες
από έναν άνθρωπο μόνο, κι εγώ θα ερχόμουν να κλέψω». Και ρωτώ: «Γιατί δεν
κλείσατε την Πινακοθήκη σε μια προσπάθεια πίεσης προς τους υπευθύνους να
σας ενισχύσουν με προσωπικό;». «Και λοιπόν; Να το έκανα, αλλά και πάλι δεν
θα υπήρχε θέμα φύλαξης; Δηλαδή, να κλείσω την Πινακοθήκη και να μην
έχουμε κανέναν να τη φυλάει;».
Μια άλλη δήλωση της κ. Λαμπράκη-Πλάκα, λίγες ημέρες μετά τη ληστεία, αυτήν
τη φορά στο « Έθνος», που είχε προκαλέσει συζητήσεις, ήταν αυτή: «Δεν
φαντάστηκα ποτέ ότι θα αποτελούσε στόχο η Εθνική Πινακοθήκη». Εμμένει και
σε αυτήν τη στάση. «Φυσικά και δεν την περίμενα τη ληστεία. Έχει γίνει ποτέ
στην Ελλάδα τέτοια ληστεία; Και να σου πω κάτι;
Μουσεία σαν κι αυτό δεν είχαν κατασκευαστεί ως οχυρά. Είναι ανοιχτά προς τον
έξω κόσμο, είναι γεμάτα τζαμαρίες. Άλλες εποχές ήταν όταν σχεδιάστηκε η
Πινακοθήκη. Κοίταξε γύρω σου», κάνει και μου δείχνει την ωραία τζαμαρία του
γραφείου της. «Τι άλλο να κάνω; Βεβαίως, τώρα πια έχουμε λάβει επιπρόσθετα
μέτρα και σαφώς, τώρα που σχεδιάζουμε το νέο μουσείο, θα είναι σαν οχυρό».
Όταν, πάντως, πληροφορήθηκε το συμβάν, λέει ότι παραλίγο να πάθει
εγκεφαλικό. « Ίσως είναι ύβρις, αλλά θα το πω: νομίζω ότι ανάλογα αισθήματα
δοκίμασα όταν μου είπαν ότι ο άνδρας μου έχει καρκίνο. Η ληστεία ήταν ένας
θάνατος. Πέρασα είκοσι χρόνια εδώ μέσα, έζησα μεγάλες στιγμές, αλλά ήταν
διάρκεια όλο αυτό, σε αντίθεση με τη ληστεία, που ήταν μια τομή στον χρόνο.
Δεν θα ησυχάσω παρά μόνον όταν βρεθούν τα έργα». Το θέμα της ληστείας
έγινε ακόμα πιο δυσάρεστο όταν συνδέθηκε με τη λήξη της θητείας της κ.
Λαμπράκη-Πλάκα. «Πρέπει να πω ότι θα ήταν πιο στενόχωρο αν με
κατηγορούσαν ότι είμαι αδρανής, ότι καταχράστηκα κ.λπ. Αλλά αυτό δεν μπορεί
κανείς να το πει, οπότε απλώς άρχισαν να λένε “η Λαμπράκη πολύ καιρό κάθισε,
να έρθει άλλος, κάποιος νέος”».
Να μην έρθει κάποιος νέος και ικανός, λοιπόν; Είκοσι χρόνια δεν είναι αρκετά;
«Δεν πιστεύω ότι είμαστε μοναδικοί ή αναντικατάστατοι», απαντά. «Πιστεύω,
επίσης, ότι πρέπει να υπάρχει συνέχεια στο έργο ενός ανθρώπου. Αλλά
επειδή αυτό ήταν δικό μου όραμα και δικός μου αγώνας, είναι δίκαιο να το
τελειώσω εγώ. Βεβαίως και θα αποχωρούσα από μόνη μου αν δεν υπήρχε η
επέκταση του κτιρίου της Πινακοθήκης, αυτό το τεράστιο έργο, και φυσικά, αν
δεν είχε γίνει η κλοπή, διότι δεν είναι ωραίο να φεύγεις με μια κλοπή.
Δηλαδή, το επιστέγασμα μιας θριαμβευτικής πορείας –διότι ήταν
θριαμβευτική η πορεία μου εδώ μέσα–, που ξεκίνησε με μια έκθεση που είχε
600.000 επισκέπτες και που τελειώνει με τις επεκτάσεις, με το Μουσείο
Καπράλου στην Αίγινα, με το άνοιγμα στο εξωτερικό, τελικά να
ολοκληρώνεται με ένα στίγμα; Η παραμονή μου στην Πινακοθήκη ήταν και
είναι ένα στοίχημα για μένα, λοιπόν. Δεν είχα αγωνία αϋπνίας, όμως. Η
ληστεία μονάχα με αρρώστησε.