Ο Θεσμός της Προίκας

Εργασία στην λογοτεχνία

Από:Κατσούλη Κατερίνα
• Προίκα είναι ένας θεσμός κατά τον οποίο η οικογένεια παραχωρεί
στη νύφη την περιουσία της όταν παντρεύεται. Ο θεσμός της
προίκας υπήρχε από τα αρχαία χρόνια και αποτελούσε τη συμβολή
της γυναίκας στον κοινό βίο του ζευγαριού.
• Οι συνήθεις λόγοι που επιβαλλόταν ήταν αρχικά οικονομικοί και
στη συνέχεια κοινωνικοί. Πέρα από τα φυσικά προσόντα της
νύφης, αιτία γάμου αποτελούσε και η προίκα. Η προίκα ήταν ένα
συμβόλαιο 
• Ο θεσμός της προικοδότησης των θυγατέρων
είναι πανάρχαιος και από τα ομηρικά χρόνια
φτάνει μέχρι την εποχή μας .Για αιώνες
αμέτρητους από τα φυσικά και επίκτητα
προσόντα της νύφης (ομορφιά, ψυχική και
πνευματική καλλιέργεια κτλ.) το πρώτο που
εξεταζόταν ήταν η προίκα της. Η απροίκιστη ήταν
κοινωνικά κατώτερη και δύσκολα βρισκόταν
γαμπρός να τη ζητήσει σε γάμο. Η γυναίκα δεν
εργαζόταν. Τα βάρη του γάμου τα σήκωνε
αποκλειστικά και μόνο ο άντρας
 Τι προέβλεπε;
• Ο γαμπρός έθετε τους όρους και εάν
ήταν συμφέρουσα η πρόταση, γινόταν
δεκτή η συμφωνία του γάμου. Φυσικά,
στη μειονεκτική θέση βρίσκονταν οι
φτωχότερες οικογένειες που δεν
μπορούσαν να εξασφαλίσουν στην κόρη
τους ή τις κόρες τους μια μεγάλη προίκα
για να τις αποκαταστήσουν, με κίνδυνο
τα κορίτσια να μείνουν …στο ράφι, όπως
έλεγαν.
• . Η προίκα ήταν ο βασικός παράγοντας
για να έρθει το ζευγάρι «εις γάμο
κοινωνία»  και υπερτερούσε έναντι του
φυσικού κάλλους της κοπέλας ή των
συναισθημάτων του γαμπρού προς τη
μέλλουσα σύντροφό του. Ως «προίκα»
χαρακτηριζόταν οτιδήποτε θα
εξασφάλιζε μια πιο άνετη ζωή στον
γαμπρό, από κοσμήματα και μετρητά,
μέχρι διαμερίσματα και κτήματα.
 Η κατάργηση της
• Τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούσε στις οικογένειες
που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν οικονομικά στις
απαιτήσεις του θεσμού, σε συνδυασμό με τους αγώνες για τη
διασφάλιση της ισότητας  των φύλων είχαν οδηγήσει σε
αντιδράσεις εναντίον του θεσμού ήδη από τα μέσα του 20ου αι.
Τυπικά όμως, τα πρώτα βήματα για την κατάργηση της προίκας
ως νομικού θεσμού έγιναν το 1978 με βασικό επιχείρημα την
αντίθεση του θεσμού προς τις ήδη θεσμοθετημένες αρχές περί
ίσων δικαιωμάτων των δύο φύλων