BAHASA MELAYU

KUNO
KONSEP BAHASA MELAYU
KUNO
• Bahasa Melayu yang digunakan pada zaman kerajaan Sriwijaya,
iaitu antara kurun ke-7 hingga ke-13.

• Bahasa Melayu kuno merupakan bahasa yang ketara sangat

menerima pengaruh daripada bahasa Sanskrit.

• Berperanan sebagai lingua franca, iaitu bahasa yang digunakan

dalam hubungan dagangan, juga sebagai bahasa pentadbiran,
bahasa ilmu, bahasa untuk penghasilan karya sastera dan
penyebaran budaya.
 CIRI
BAHASA MELAYU KUNO
 Sistem Tulisan Dan
Ejaan
Tulisan
►Huruf Rencong, huruf Kawi,
Tulisan Palava dan Huruf
Nagari.
►Tulisan Palava digunakan
pada batu-batu bersurat di
Talang Tuwo, dekat Palembang,
batu bersurat di Kota Kapur,
Pulau Bangka, batu bersurat di
Karang Brahi, Meringin, daerah Tulisan
Jambi. Palava
Tulisan Jawi digunakan pada batu
bersurat di Joreng dan Padang
Lawas yang kedua-duanya terletak
di Tapanuli, Sumatera Utara.
Tulisan Jawi pada awalnya ditulis
pada daun lontar, kemudiannya
diubahsuai dan diukir pada batu.
Huruf Jawi
 Tulisan Nagari

Tulisan Nagari
digunakan pada Batu
Bersurat Gandasuli.
EJAAN
• Mempunyai 3 vokal, iaitu vokal depan sempit(i), vokal depan
luas(a), dan vokal belakang sempit(u).
• Bunyi (w) adalah untuk bunyi (b) yang digunakan sekarang.
• Tidak ada bunyi e pepet atau vokal tengah. Bunyi ini biasanya
digantikan dengan vokal depan luas (a) atau digugurkan.
• Bunyi konsonan letupan mempunyai unsur aspirasi atau
hembusan, misalnya (b) dibunyikan sebagai (bh), (t) dibunyikan
sebagai (th), (k) dibunyikan sebagai (kh) dan (d) dibunyikan
sebagai (dh).
• Bunyi (h) pada perkataan tertentu dalam Bahasa
Melayu kuno telah hilang dalam Bahasa Melayu
moden.
►CTH: hanau→enau haur→aur
• Bunyi (ny) tidak wujud, tetapi menggunakan (n)
sahaja.
►CTH: tatkalana→tatkalanya mulana→mulanya
KOSA KATA
1.Perkataan Bahasa Melayu kuno digunakan bercampur-campur
dengan Bahasa Sanskrit.
2.Kosa kata Bahasa Melayu kuno dipengaruhi oleh perkataan Bahasa
Sanskrit.
3.Penggunaan Bahasa Sanskrit ini menyebabkan Bahasa Melayu
mengalami evolusi yang pertama.
4.Perkataan Bahasa Melayu yang terdapat pada keempat-empat batu
bersurat pada zaman ini berjumlahlah lebih kurang 50 baris sahaja.
5.Bahasa Melayu kuno banyak meminjam kosa kata daripada Bahasa
Sanskrit kerana:
►Bahasa Sanskrit dianggap mempunyai status yang tinggi.
►Merupakan bahasa bagi golongan bangsawan.
►Bahasa Melayu masih kekurangan kosa kata untuk mengungkapkan
konsep-konsep baharu.
►Wujudnya hubungan antara penutur Bahasa Melayu kuno dengan
penutur bahasa Sanskrit.
►Pengaruh agama Hindu-Buddha.
6.Ada perkataan daripada Bahasa Melayu kuno yang berubah maknanya
dalam bahasa Melayu moden. Contohnya ‘KITA” dalam bahasa
Melayu kuno ialah “KAMU” dalam bahasa Melayu moden.
7.Terdapat perkataan daripada bahasa Melayu kuno
yang berubah maknanya dalam bahasa Melayu
moden. Contohnya, tuwi, dhawa, inan, tlu, dll.
8.Terdapat perkataan daripada bahasa Melayu kuno
yang bentuk dan makna katanya masih digunakan
hingga kini. Contohnya aku, bukti, gelar, laksa, dll.
TATABAHASA
• Menggunakan imbuhan “ma-” untuk “mem” sekarang dengan fungsi
sebagai imbuhan kata kerja aktif transitif.
►mawawa→membawa
• Menggunakan imbuhan “mang-” untuk “meng-” sekarang dengan
fungsi sebagai kata kerja aktif transitif.
►manghidupi→menghidupi
• Menggunakan imbuhan “mar-” untuk “ber-” sekarang dengan fungsi
sebagai imbuhan kata kata kerja tak transitif.
►marlapas→berlepas
• Menggunakan imbuhan “ni-” untuk imbuhan “di-” sekarang dengan fungsi
sebagai imbuhan kata kerja aktif tak transitif.
►nimakan→dimakan
• Awalan rangkap “nipar-” untuk “diper-” sekarang.
►niparwuat→diperbuat
• Apitan “par-…-an” untuk “per-…an” sekarang.
►parsumpahan→persumpahan
• Akhiran “-i” yang sama dengan bahasa Melayu moden dan lazimnya hadir
bersama-sama dengan awalan kata kerja aktif atau pasif.
• Awalan “maka” dan akhiran “-a” tidak lagi digunakan dalam bahasa
Melayu moden.
TAMAT