Pole elektryczne

Pole elektryczne jest polem wektorowym. Jego opis wymaga

podania wektora dla każdego punktu w przestrzeni.

Natężenie pola elektrycznego E w punkcie P znajdujemy

umieszczając dodatni ładunek próbny q0 w tym punkcie, a
następnie mierzymy siłę elektrostatyczną F, która działa na
ładunek próbny.


 F
E
q0
 Linie pola elektrycznego
Pole elektryczne można przedstawić graficznie za pomocą linii
sił pola elektrycznego.

Związek między liniami pola i

wektorami natężenia pola
elektrycznego:
•w dowolnym punkcie kierunek
linii pola określa kierunek
wektora E
•liczba linii sił na jednostkę
powierzchni jest proporcjonalna
do wartości wektora E
 Elektromagnetyzm

bursztyn (gr. electron ) magnetyt (gr. magnetite )

Przewodniki i izolatory

W przewodnikach istnieją ładunki swobodne, tzn. ładunki,

które mogą swobodnie się poruszać. Dobrymi przewodnikami
są metale. W metalach ładunkami swobodnymi są tzw.
elektrony przewodnictwa.

W izolatorach elektrony są bardzo dobrze ‘trzymane’ w

atomach. Nie ma w nich (lub jest bardzo mało) elektronów
przewodnictwa. Dobrymi izolatorami jest szkło, chemicznie
czysta woda, plastik.

Półprzewodniki są materiałami pośrednimi pomiędzy

przewodnikami i izolatorami. Poruszające się elektrony,
zostawiają za sobą ‘dziury’. ‘Dziury’ zachowują się jak
dodatnio naładowane nośniki, mimo, że poruszają się tylko
elektrony. Znanymi półprzewodnikami jest krzem i german.
Ładunek elektryczny
 Linie pola elektrycznego
Przykłady linii sił pola elektrycznego:
 Dipol elektryczny
Dipol elektryczny składa się z dwóch naładowanych cząstek o
ładunkach q i –q.

Pola dipola elektrycznego:

q q
E  k 2 k 2
r(  ) r(  )
 Ładunek w polu
elektrycznym
Na ładunek punktowy q znajdujący się w zewnętrznym polu
elektrycznym E, działa siła elektrostatyczna:

F = qE