POČETAK FILMSKE

UMETNOSTI
 Uvod
• Pojmovi FILM I KINEMATOGRAFIJA
upotrebljavaju se u sinonimskom odnosu, iako imaju
različite sadržaje i kategorije.
• KINEMATOGRAFIJA je pojam višeg ranga, kojim je
obuhvaćen i pojam FILM i KINEMATOGRAFIJA je
pojam koji označava proizvodnju, promet i
prikazivanje pokretnih zvučnih slika, kao osnovne
delatnosti kinematografije i niz ostalih delatnosti koje
neposredno ili posredno služe ovim delatnostima, ili
iz njih proističu.
• Upoznavanje sa prirodom kinematografije nije moguće bez
poznavanja njene relativno kratke, ali bogate istorije. Istorija
kinematografije bice posmatrana prevashodno kao razvoj
organizacionih oblika kinematografije u svetu i na teritoriji
naše zemlje.
• Savesni i uporni istrazivači istorije su prve nagoveštaje budućih
“živih slika” pronašli u pećinskim crtežima Altamire, koji
pripadaju umetnosti Paleolita, od oko 1200 godine pre naše ere.
Slika divljeg vepra sa osam nogu predstavlja nam težnju
drevnog umetnika da što vernije da zabeleži pokret odnosno
oživi crteže. To je dokaz da od pradavnih vremena čovek želi
da zabeleži ne samo neki lik nego i pokret. U staroegipatskoj
kulturi se već pojavljuje neka vrsta današnjeg stripa, a
pozorišne predstave na Dalekom istoku su još pre petnaest
vekova poznavale veštinu oživljavanja senki, što veorna liči na
savremene crtane filmove.
• Film, kao najmodernija umetnost u velikoj meri zavisi
od nauke i tehnologije. Nastaje i razvija se u uskoj vezi
sa razvojem industrijske tehnologije, optičke iluzije i
težnjom za predstavljanje pokreta. Praistorija filma je
lavirint otkrića, izuma, parcijalnih rešenja i mnogih
neuspeha. Neka od njih su bili slučajna, druga su došla
kao rezultat paralelnih istraživanja u nauci i tehnologiji,
ali vrlo malo rešenja je stiglo iz namenskih istraživanja
u cilju predstavljanja pokretne slike.
 Prvi Film
• Prove film nastao je pre više od stotinu godina. Film je
bio nem i crno-beli. Njegovi tvorci su braća Limijer.
Prvi film prikazan je u Parizu, 28. decembra 1895.
godine. Trajao je svega nekoliko minuta i predstavljao
je dolazak voza na železničku stanicu. Prilikom
projekcije ljudi su, videvši da im voz ide u susret,
počeli da vrište i beže po sali, ne znajući da je to samo
projektovano na platnu. Isti film je u Srbiji prikazan
šest meseci kasnije, 1896. godine u kafani braće Savić.
• Najranije projekcije filmova su po pravilu imale veliki
uspeh kod gledalaca, ali isto tako brzo su jednostavni
sadržaji prvih filmova zasitili pažnju i radoznalost
gledalaca. Kada su videli i uverili se da je moguće
zabeležiti i reprodukovati pokret, bila je zadovoljena
njihova radoznalost. Povećava se broj prikazivača
filmova, jer se razvija proizvodnja aparata za snimanje i
projekciju, pa brojni vašarski zabavljači uključuju
filmove u svoj program, ili se isključivo posvećuju
prikazivanju “živih slika“.
•Nakon dolaska filmova, u proizvodnju fotografije u prirodnoj
boji je uložena ogromna količina energije . Pronalazak govorne
slike dodatno povećava potražnju za korištenjem fotografije u
boji. Međutim, u poređenju sa drugim tehnološkim
dostignućima vremena, dolazak fotografije u boji je bio
relativno spor proces.
•Rani filmovi nisu zapravo bili filmovi u boji, budući da su
nakon njih bili ubijeni monohromatski i ručno obojeni ili
mašinski obojeni. (Takvi filmovi se nazivaju obojenom, a ne
bojom.) Najraniji takav primer je rukavica Annabelle
Serpentine Dance 1895. od strane Edison Manufacturing
Compani-a. Mašinsko nijansiranje je kasnije postalo popularno.
Nijansa je nastavljena do dolaska prirodne kinematografije u
boji 1910-ih. Mnogi crno-bijeli filmovi su nedavno obojeni u
boji pomoću digitalnog toniranja. Ovo uključuje snimke iz oba
svetska rata, sportskih događaja i političke propagande.