musicinterview

Redactie: Ellen Litz

Dire Straits scoorde dertig jaar geleden voor het eerst met Sultans of Swing. Een twintigtal grote hits later ging frontman Mark Knopfler solo. Volgende week geeft hij drie concerten in Nederland naar aanleiding van zijn vijfde soloplaat.

Sombere
Sultan
aar zit hij, de voormalige frontman van Dire Straits, volgens muziekmagazine Rolling Stone nummer 27 op de lijst van beste gitaristen ooit. Vanaf een canap in een hotelkamer staart Mark Knoper met glazige ogen naar de Amsterdamse Singel. Iets zien, iets echt zen doet hij niet. Al is het alleen maar omdat een dik glasgordijn het zicht vertroebelt. Zijn ogen staan in de Droopy-stand. Ondanks zijn van meet af aan succesvolle carrire in de muziek en de Kill to Get Crimsontour in het verschiet. Ik ben niet dolgelukkig met mezelf, ik ben geen heilige of een uitgesproken positivo. Ik ben net zo lui als ieder ander. Ja, lui is een goed woord. Maar met mijn beroepskeuze heb ik het getroffen. Ik zou met niemand in de wereld willen ruilen. Laat mij maar lekker een beetje met mijn gitaar spelen. Daar vermaak ik blijkbaar massas publiek mee. Zo vlot als het leest, praat Knoper niet. De woorden komen als een dikke substantie door een dunne trechter uit zijn mond. De goede man is per slot van rekening bijna 60 (nou ja, 58) en zijn laatste rockplaat dateert alweer van vijftien jaar geleden. Zijn nieuwste album Kill to Get Crimson is een mooie, rustige singer-songwriterplaat, net als

de albums hiervoor. Op onze lippen ligt de vraag waar de rocker met de haarband is gebleven. Liedjes schrijven is het belangrijkst voor me, dat is wie ik ben. Daar ben ik het liefst mee bezig. Nou ja, opnemen is leuker. Daar haal ik meer voldoening uit, zeker nu in mijn eigen studio. Van optreden word ik ook gelukkig. Dus mijn leven bestaat uit drie van mijn favoriete bezigheden. Sommige artiesten houden niet van het hele pakket, ik wel. Het gevoel om een liedje in de maak te hebben... Heerlijk.

Knoper-sound
Het genre singer-songwriter is weer helemaal terug, maar namen als Rufus Wainwright en Jack Johnson doen m weinig. Gillian Welch (bluegrass-zangeres, red.) en haar partner David Rollins zijn uitzonderlijk harmonieus. De laatste jaren luister ik vooral naar folkmuziek. Waarom

weet ik niet, daar denk ik niet over na. Ik denk dat ik het rustgevend vind of misschien is het een reactie op alle oorlog in de wereld. En dan dwaalt hij af: Oorlog creert een zekere sfeer. Het benvloedt de manier waarop we naar nieuws kijken. Maar ook naar zaken als liefdadigheid, familie, thuis en reizen. En waarschijnlijk is oorlog ook de reden waarom de muziek van nu zo gekunsteld wordt. En zie daar het volgende zelf ingeleide onderwerp. Ikzelf hou meer van akoestische instrumenten. Daarom gebruik ik die Dire Straits-synthesizer niet meer. Ik moet het hebben van mijn twang, de vibrato sound. Die maak je door met een whammy bar snel van toonhoogte

48

V12_Music_Knopfler 48

12-03-2008 13:50:11

Mark Knopfler
te spelen straks. De eerste overzeese concerttour met Dire Straits begon in Nederland. Hier om de hoek, in Paradiso. Dat was in 1978, dus deze concerten zijn een soort verjaardag. In drie decennia kun je een aardige mening ontwikkelen over hoe de muziekindustrie in elkaar steekt. Er is altijd al veel kauwgomballenmuziek geweest en dat zal ook zo blijven. Het hele rockstergebeuren op tv is vreselijk. Het verheerlijken van het beroemd zijn is imbeciel en schadelijk. Het probleem van de platenmaatschappijen tegenwoordig is dat de mensen er te kort werken. Hooguit een jaar of anderhalf. Dan heb ik het over leidinggevenden en pr-mensen. Daar is het salaris- en bonussysteem op ingericht. Als een band of artiest niet meteen succes heeft, zal het moeilijk zijn om een tweede album te kunnen maken. Dat vind ik slecht. Artiesten hebben het moeilijk om vertrouwen voor de lange termijn te krijgen. Zelf heeft hij daar weinig last van gehad: Dire Straits was vanaf het eerste begin succesvol. Niemand dacht er ook maar aan om ons te vertellen wat we wel en niet konden doen. Dat is een heel andere basis. Maar voor jonge bands is de druk van presteren of wegwezen veel te hoog.

Heavy metal
We zijn benieuwd naar zijn helden, dus vragen we hoe de line-up van zijn eigen festival eruit zou zien. Ik haat festivals. Het zijn kinderevenementen. Ik hou van geen enkel ding waar fest in voorkomt. Neem nou kaas. Ik kan genieten van een lekkere kaas, maar cheese fest... Ik weet het niet hoor. En zn kinderen, wie willen zij zien op een festival? Mijn zoons zijn gek op Children of Bodom, heavy shit. Joseph, de gitarist van de twee, ragt over en door de toonladders. Gaat-ie me binnenkort leren. Ik heb hem leren fingerpicken, dat snapte hij snel. Of Joseph ook de Knoper-sound heeft? Haha ja, maar hij is beter in dat heavy metal-gedoe. Als ik thuiskom na een lange dag en net een fles wijn heb opengetrokken, kan ik er niet zo goed naar luisteren, maar ik ga regelmatig naar gigs van m kijken. Krijgen we ooit nog een heavy Knoper te horen? Ik probeer te doen wat ik denk dat het beste is. Net zoals je ouders ooit hebben geprobeerd, toen ze jou maakten, haha. Misschien maak ik ooit nog wel een speciaal album voor mensen als jij. Snel en hard van begin tot eind. Neem ik eerst nog wat heavy shredding lessen van Joseph en dan komt het helemaal goed.

Presteren of wegwezen
Het is nu dertig jaar geleden dat we voor het eerst van Knoper hoorden. En Nederland heeft een goede plek in zijn herinnering. Ik kijk er erg naar uit om in de Heineken Music Hall en Ahoy

49

V12_Music_Knopfler 49

12-03-2008 13:50:28

Tekst: Nick Klaessens Fotograe: Fabio Lovino

te veranderen. Niet iedereen kan dat, je hebt er gevoel voor of niet. Ik ben gezegend met mijn vriendschap met de whammy bar. Die Knoper-sound is bekend over de hele wereld. Hoe creer je een eigen sound? Het is iets dat je hoort. Het sluipt je hersenen in, neemt je ziel over en komt er - als je geluk hebt - uit via je vingers. Het is een huwelijk tussen brein, ziel en handen. Maar misschien luisteren de vingers juist helemaal niet, haha.