'kwd,tdrf EdkifiHwumpmayqufqHa&;tiftm;pk

P.O Box 201 Rochester, NY 14580------Ph: 585-957-6452----Fax: 585-671-4707

ခုတေလာ က်ေနာ္တို႔ၿပည္ပႏိုင္ငံေရးမွာ ဆရာမႀကီး ခင္ႏွင္းယုရဲ႕“ပန္းမ်ားကိုပြင့္ေစသူ” ဝတၳဳကို သတိရေစတဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကိုေတြ႔ေနရတယ္။

(အဲ့ဒီဝတၴဳကို ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔ထန
ြ ္းအိၿႏၵာဗိုလ္ တို႔ဦးေဆာင္ပါဝင္တ့ရ
ဲ ုပ္ရွင္ကားတကားအၿဖစ္လည္း ႀကည့္ခဲ့ရဘူးတယ္)
ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးေလးကိုနည္းနည္းေလာက္မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီဝတၳဳထဲမွာ အဓိကဇာတ္ေကာင္ၿဖစ္တဲ့သူက အၿငိဳးအေတးႀကီးတယ္။
ဥပမာ-သူ႔ကို ဂုဏ္ရည္မတူဘူးဘာညာ ေၿပာတဲ့သူေတြကိုၿပန္လက္တုန္႔ၿပန္တဲ့အေနနဲ႔ အဲ့ဒီ မိဘေတြရဲ႕သားကိုၿမင္းစီးသင္ေပး၊
ၿမင္းကို မူးယစ္တက္ႀကြေစမဲ့ေဆးေကြ်းၿပီး ေကာင္ေလးကို ၿမင္းေပၚကေနၿပဳတ္က်ေအာင္လုပ္၊ ဒုကၡိတၿဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ --
သူကပဲ ေကာင္ေလးအေပၚဂရုဏာသက္တ့လ
ဲ ူေကာင္းလုိလိုဟန္ေဆာင္တယ္။ ေက်းဇူးရွင္လိုလိုလုပ္လာတယ္။
အေကာင္းဆံုးသရုပ္ေဆာင္မႈကေတာ့ ေနာက္ဆံုးအခန္းပဲၿဖစ္တယ္။ ဇာတ္လိုက္ရဲ႕ မိန္းမရႈပ္ေပြမႈ ၊ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းမႈကို သိေနတဲ့
သူ႔ရဲ႕မိ္န္းမ က ေနာက္ဆံုးမွာ ဇာတ္လိုက္ ကို ေသနတ္န႔ဲ ပစ္သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဇာတ္လိုက္ကလည္း ဘယ္ေခမလဲ။
မေသခင္သူက လြမ္းစရာအေကာင္းဆံုး စကားလံုးေတြကို လွလွပပေၿပာသြားတယ္။
“အဲ့ဒီေသနတ္ႀကီး ကိုယ့္ကိုေပးလိုက္ပါ။ ေတာ္ႀကာ မင္းကိုလူသတ္မႈနဲ႔ ရဲေတြကလာဖမ္းေနလိမ့္မယ္။
ရဲေတြလာတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတ္ေသသြားတယ္ ဆိုတ့အ
ဲ ေႀကာင္းကိုသာေၿပာေပးပါ။ ကိုယ္မင္းကို အသက္မကခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ယံုပါ။”
( စကားလံုးေတြေတာ့ အတိအက်မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အဲ့သလိုသေဘာမ်ိဳးပဲေၿပာသြားတာ)။ ေနာက္ဆံုးရိုက္ခ်က္က ထိတယ္ေလ။
ေယာကၤ်ားေတြ မာယာမ်ားၿပီဆိုရင္၊ မိန္းမေတြထက္ေႀကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
က်န္ခဲ့တဲ့မိန္းမမွာ “ ကိုကို က ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္ရွာတာပါလား” လို႔ေတြးၿပီး ေႀကကြဲစိတ္နဲ႔ေလာကႀကီးကို သံေဝဂရ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့သီလရွင္ဝတ္သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လိုက္ေၿပာေနက် “က်ေနာ္က လူေတြကိုမေသေစခ်င္ဘူးဗ်၊ တေၿမ႕ေၿမ႕ခံစားေနေစ့ခ်င္တာ” ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြ၊
ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕စရိုက္ေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာသေဘာေပါက္ေနသူတဦးရိွတယ္။
သူက ဇာတ္လိုက္မင္းသားတကယ္ၿမတ္ႏိုးတဲ့ေက်ာင္းဆရာမေလး ( ထြန္းအိၿႏၵဗိုလ္)၊
ေက်ာင္းဆရာမေလးက သူ႔ရဲ႕ဇာတ္လိုက္မင္းသားမေသခင္မွာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္လိုက္တဲ့ မိန္းမေဟာင္း ကို တေၿမ႕ေၿမ႕ခံစားမႈေတြနဲ႔
က်န္ေနရစ္ခဲ့ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုသိေနတယ္။ သီလရွင္ေလးေၿပာၿပတဲ့ “ ကိုကိုကတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ဆိုတဲ့ ေႀကကြဲစရာဇာတ္လမ္းေလးကို
နားေထာင္ေနတဲ့ဆရာမေလးရင္ထမ
ဲ ွာ တိတ္တိတ္ေလးေၿပာေနမိတယ္။
“ ေအာ္-ဆရာေလးရယ္ တကယ္ေတာ့ ရွင့္ေယာကၤ်ားက ရွင့္ကိုတကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ တေၿမ႕ေၿမ႕ခံစားေနရေအာင္လုပ္သြားခဲ့တာပါ” တဲ့
ပန္းမ်ားကိုပြင့္ေစသူ ဆိုတာ ဇာတ္လိုက္မင္းသားကိုရည္ညႊန္းတဲ့အရာ၊
ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လိုက္မင္းသားပြင့္ေစခ်င္တပ
့ဲ န္းက အၿငိဳးအေတးေတြနဲ႔ပြင့္မဲ့ အဆိပ္ပန္း ဆိုတာကို ဆရာမေလးကသိေနတယ္။

တရုတ္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြ၊ ဆိုဗီယက္ကန
ြ ္ၿမဴနစ္အုပ္စုေတြ ကို ထာဝရရဲေဘာ္ေတြလို႔ထင္ၿပီး ေမွ်ာ္ေနႀကတဲ့ သူေတြကိုၿမင္တိုင္း သီလရွင္မေလး ရဲ႕
“ကိုကို က တကယ္ခ်စ္ရွာတာပါေလ” ဆုိတ့ေ
ဲ ၿဖသိမ့္မႈကို တေၿမ႕ေၿမ႕ခံစားေနႀကသလိုမ်ိဳး၊ ခံစားေနႀကတဲ့အၿဖစ္ကိုသြားသတိယမိတယ္။

တကယ္ေတာ့ သမိုင္းစဥ္တေလ်ာက္ကိုႀကည့္လုိက္မယ္ဆိုရင္ ရုရွားနဲ႔တရုတ္ဆိုတာ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒကို အင္မတန္က်င့္သံုးခ်င္တဲ့ႏိုင္ငံေတြ၊

ေဒသတြင္းလႊမ္းမိုးဖို႔အတြက္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို လိုအပ္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာ ဆရာေမြးတပည့္ေမြးလုပ္ႀကမယ္။ အင္ပါယာေတြကိုႀကီးထြားေအာင္လုပ္ႀကမယ္။
အေနာက္အုပ္စုကို နယ္ခ်ဲ႕လို႔ေအာ္ေနခဲ့တ့ဲ ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စုကိုယ္တိုင္ က ဆိုရွစ္လစ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြၿဖစ္လာခဲ့တယ္။
အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံေတြ၊ ေဘာ္လ္တစ္ပင္လယ္တေလ်ာက္က ႏိုင္ငံေတြအေႀကာင္းကိုေလ့လာလိုက္တိုင္း၊ ဆိုဗီယက္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြက
အဲ့ဒီႏိုင္ငံေတြကို ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလိုဆက္ဆံခ့တ
ဲ ာမဟုတ္ဘူး။ ဆရာတပည့္လိုဆက္ဆံခဲ့တာပါလား ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။
ဒါေႀကာင့္လည္း ႏိုင္ငံေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အမ်ိဳးသားသေကၤတေတြကိုၿပန္လည္လႊင့္တင္ဖို႔လုပ္လာခဲ့တယ္။ တခ်ိန္က ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့
ဝါေဆာ (၈) ႏိုင္ငံသေဘာတူညီမႈအဖြ႔မ
ဲ ွာအဖြ႔ဝ
ဲ င္ၿဖစ္ခ့တ
ဲ ့ဲ ႏိုင္ငံအမ်ားစုဟာ ေၿမာက္အတၲလန္တိတ္သေဘာတူညီမႈ ( ေနတိုးစစ္အုပ္စု) ဆီကုိ
ကူးေၿပာင္းသြားခဲ့ႀကတယ္။
စတာလင္ နဲ႔ ဟစ္တလာ ႀကားကခ်ဳပ္ဆိုခ့တ
ဲ ့ဲ စာခ်ဳပ္ေတြကိုၿပန္ေလ့လာႀကည့္ပါ။
အထူးသၿဖင့္ ၁၉၃၉ ႀသဂတ္စ္လမွာ ခ်ဳပ္ဆိုခ့တ
ဲ ့ဲ မိုလိုေတာ့ နဲ႔ ရစ္ဗန္ထေရာ့ပ္ ရဲ႕ သေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္ကို သံုးသပ္ႀကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
ပထမပိုင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဥေရာပကို ခြဲေဝအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ တိတ္တဆိတ္သေဘာတူညီခဲ့ႀကတယ္။
စတာလင္ ကလည္း ဟစ္တလာလႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တ့န
ဲ ယ္ေတြကိုအသာတႀကည္လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့သလို၊ ဟစ္တလာကလည္း
ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု သိမ္းပိုက္ခ်င္တ့ဲ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံအပါအဝင္ေဘာ္လတစ္ပင္လယ္တေလ်ာက္ကို ႀကည္ၿဖဴစြာေပးခဲ့တယ္။
၁၉၄၁ မွာ ဟစ္တလာ က စတာလင္ ကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု ကို ဝင္တိုက္ခိုက္လို္က္တဲ့အခါက်မွ စတာလင္ လည္း
ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ေတာ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ စတာလင္ ကို ႀကည့္လိုက္ၿပန္ေတာ့ လူမ်ိဳးစုေတြအေပၚ
သန္းခ်ီၿပီ သတ္ခ့ဲ၊ ဖမ္းဆီးခဲ့တ့ဲ ရာဇဝတ္မႈေတြကလည္းနည္းတာမဟုတ္ဘူး။
သမိုင္းကေပးတဲ့သင္ခန္းစာကရွင္းရွင္းေလးပါ။ အင္ပါယာေထာင္ခ်င္တဲ့ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ နယ္ေၿမခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔ႀကိဳးစားမယ္။
လႊမ္းမိုးမႈစက္ဝိုင္းေတြကိုတိုးခ်ဲ႕ၿဖန္႔က်က္မယ္။ ခ်င္မင္းဆက္၊ မြန္ဂို ခ်ဲ႕ထြင္မႈ၊ ေအာ္တိုမန္အင္ပါယာ၊ ရုရွားအင္ပါယာ နဲ႔ ရာစုႏွစ္အဆက္ဆက္ က
ႏိုင္ငံတကာႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေတြကိုႀကည့္လိုက္ရင္ ဒီအခ်က္ကိုအထင္အရွားေတြ႔ရပါမယ္။
အေရးႀကီးတာက ပန္းမ်ားကိုပြင့္ေစသူဝတၳဳထဲက သီလရွင္မေလးလို “ကိုကိုကတကယ္ခ်စ္ရွာတာပါ”ဆိုတဲ့တေၿမ႕ေၿမ႕ခံစားမႈမ်ိဳးမလုပ္ႀကဖို႔ပါပဲ။

ဒီတပတ္ မွာေတာ့ ဆိုဗီယက္ ကြန္ၿမဴနစ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြလက္ေအာက္က ရုန္းႀကြခဲ့ႀကတဲ့ ေဘာလ္တစ္ႏုိင္ငံေတြအေႀကာင္းကို

လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံမွာ ေဆြးေႏြးၿဖစ္ခ့တ
ဲ ယ္။ေဘာလ္တစ္ႏိုင္ငံတခုၿဖစ္တဲ့ အက္စတိုနီးယားႏိုင္ငံဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာေက်းလက္ေတးဂီတေတြကို
စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းႏိုင္ဆံုးႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ အၿဖစ္လူသိမ်ားတယ္။ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၊ တီနာတားနား၊ ရိုးလင္းစတုန္း၊ မက္တယ္လီကာ၊ မက္ေဒါနား
အပါအဝင္၊ နာမည္ႀကီး ရက္ပ္ေတးဂီတ ပညာရွင္ေတြ သြားေရာ္ေၿဖေၿဖာ္ႀကေလ့ရိွတယ္။ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ “တာလင္းၿမိဳ႕”
ဆိုတာကလည္း ႀသဂတ္စ္လ ဆိုရင္ သီခ်င္းဆိုသံေတြန႔ဲ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕လွပေနတတ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလွပမႈေတြ နဲ႔ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံရဲ႕သမိုင္းကိုၿပန္ေလ့လာႀကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေဘာ္လ္တစ္ပင္လယ္ ဆိုတာ
ဥေရာပႏိုင္ငံေတြအတြက္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အေရးႀကီးဆံုးေနရာတခုၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေႀကာင့္လည္း အင္အားႀကီးဥေရာပႏိုင္ငံေတြ နယ္ခ်ဲ႕ခ်င္တဲ့
ေနရာတခုၿဖစ္ခဲ့တယ္။
“၁၉၃၉ ႀသဂတ္စ္လမွာ ခ်ဳပ္ဆိုခ့တ
ဲ ့ဲ မိုလိုေတာ့ ( ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံၿခားေရးဝန္ႀကီး)၊ ရစ္ဗင္ထေရာ့ပ္ ( ဂ်ာမဏီ) ရဲ႕သေဘာတူညီမႈဟာ
ေဘာလ္တစ္ႏိုင္ငံေတြကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္လိုက္သလိုမ်ိဳးၿဖစ္သြားတယ္” လို႔ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ငါးဆယ္အႀကာမွာ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္သစ္
ေဂၚဗာေခ်ာ့ပ္ က တရားဝင္ဝန္ခံခ့တ
ဲ ယ္။ Singing Revolution ဆိုတာ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံလြတ္ေၿမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈရဲ႕သေကၤတ၊
သီခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခ့တ
ဲ ့ဲ ကမ္းေၿခႏိုင္ငံတခုဆီကို ခံစားႀကည့္ရေအာင္။
 ေဘာလ္တစ္ပင္လယ္ကမ္းေၿခဆီက “သီခ်င္းဆိုေနေသာေတာ္လွန္ေရး”

“ငါတို႔ဘယ္ေတာ့မွစြန္႔ခြာမသြားပါဘူး လွပတဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ရယ္။
သူမအတြက္ဆို ငါတု႔ိရဲ႕အသက္ကို အႀကိမ္တစ္ရာမကစြန္႔လႊတ္ရဲပါတယ္။”

အက္စတိုနီးယားရဲ႕အမ်ိဳးသားသီခ်င္းေတြက ပင္လယ္ကမ္းေၿခကေႏြဦးလို၊ လွပႏုးညံ့စြာလြင့္ေမ်ာေနတတ္ပါတယ္။

သီခ်င္းဆိုၿခင္းရိုးရာပြဲေတာ္ ဆိုတာ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံရဲ႕သေကၤတတခုၿဖစ္ၿပီး၊အဲ့ဒီပြဲေတာ္ကို လူေပါင္းသိန္းခ်ီၿပီးတက္ေလ့ရိွႀကပါတယ္။
ေဘာလ္တစ္ႏုိငံတႏိုင္ငံၿဖစ္တ့ဲ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံဟာ ဥေရာပ နဲ႔ ရုရွားၿပည္ေထာင္စုႀကားမွာဆက္သြယ္ထားတဲ့လမ္းေႀကာင္းတခုၿဖစ္တာေႀကာင့္၊
ဒိန္းမတ္ၿပင္သစ္၊ဂ်ာမန္၊နဲ႔ရုရွားေတြဟာအဲ့ဒီႏိုင္ငံကိုက်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့ႀကပါတယ္။
၁၉၃၉ မွာ ၊ ဟစ္တလာနဲ႔ စတာလင္တို႔ဟာ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကိုခြဲေဝအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သေဘာတူညီမႈေတြ ရိွခဲ့ႀကၿပီး၊
အက္စတိုနီးယားႏိုင္ငံအပါအဝင္ေဘာလ္တစ္ႏိုင္ငံေတြကို ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စုက သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ စတာလင္ရဲ႕လူမ်ိဳးေရးသုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈေတြေအာက္မွာ အက္စတိုနီးယားၿပည္သူလူထု၊ေထာင္ခ်ီအသတ္ခံခဲ့ရသလို၊
ေသာင္းခ်ီၿပီး ဆိုက္ေဘးရီးယားမွာတည္ရိွတ့အ
ဲ က်ဥ္းစခန္းေတြမွာဖမ္းဆီးၿခင္းခံခဲ့ရတယ္။ ဖမ္းဆီးခံရသူေတြထဲက တဝက္ေက်ာ္နီးပါး ဟာ
အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အက္စတိုနီးယားၿပည္သူေတြက
“က်မတို႔ဘဝကေလ၊ မနက္ခင္းမွာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းဆီ စႏၵယားသင္ခန္းစာသြားသင္ဖို႔ၿပင္ေနတုန္း တိရစ ာၦ န္တေကာင္လို
ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿခင္း ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳးပါပဲ” လို႔ ရုရွားက်ဴးေက်ာ္မႈေအာက္သူတို႔ဘဝေတြကို ေၿပာၿပေလ့ရိွပါတယ္။
၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဂ်ာမဏီဟာ ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု ကို ဝင္တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္၊

အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံကိုသိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီး လူငယ္ေတြကိုစစ္မႈထမ္းဖို႔ဇြတ္အတင္းဆြဲသြင္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ (၃) ႏွစ္အႀကာမွာေတာ့ရုရွားေတြၿပန္ေရာက္လာၿပီးဂ်ာမန္စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္မႈထမ္းေနတဲ့ အက္စတိုးနီးယားလူငယ္ေတြ ကို

ဆိုဗီယက္တပ္နီေတာ္က ဖမ္းဆီးသတ္ၿဖတ္ခ့ပ
ဲ ါတယ္။ တခ်ိဳ႔ထက
ြ ္ေၿပးႀကေပမဲ့ ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စုက ေလေႀကာင္းကေန ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္ခဲ့သလို
တခ်ိဳ႕ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္ႏိုင္ခ့ပ
ဲ ါတယ္။
ၿပည္ပကေန အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံကိုဆိုဗီယက္က်ဴးေက်ာ္မႈမွလြတ္ေၿမာက္ေရးအတြက္ႀကိဳးစားႀကပါတယ္။

“ဘယ္သူကမွ က်ေနာ္တို႔စကားေတြကိုနားမေထာင္ႀကဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံသားေတြအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္

အသတ္ခံေနရတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွဂရုမစိုက္ႀကဘူး” လို႔ “သစ္ေတာအုပ္အတြင္းကညီအကိုေတာ္မ်ား”ဆိုတဲ့ အုပ္စုက
ရင္ဖြင့္ၿပႀကေလ့ရိွပါတယ္။ အင္အား(၃) ေသာင္းေက်ာ္ရိွတ့သ
ဲ ူတို႔ဟာ ဆိုဗီယက္က်ဴးေက်ာ္မႈကိုၿပန္လည္ခုခံဖို႔အတြက္ ေတာအုပ္ထဲမွာ
ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္းေတြတူးၿပီး ေပ်ာက္ႀကားစစ္ကိုဆင္ႏဲြခ့ႀဲ ကပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ေတြကလည္းရက္စက္စြာ၊ ေၿခမႈန္းခဲ့ပါတယ္။
သစ္ေတာအုပ္အတြင္းက ညီအကိုေတာ္ေတြ ေထာင္ခ်ီအဖမ္းခံရၿပီးဆိုက္ေဘးရီးယားအက်ဥ္းစခန္းေတြမွာ ဆယ္စုႏွစ္တစုေက်ာ္
ႏွိပ္စက္ညွင္းပမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွာ စတာလင္က လြတ္လပ္တ့ေ
ဲ ရြးေကာက္ပြဲေတြက်င္းပေပးမယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့ေပမဲ့၊
ဆိုဗီယက္လက္ေအာက္ မွာ လြတ္လပ္တ့ေ
ဲ ရြးေကာက္ပဲြဆိုတာ တခါမွမက်င္းပခဲ့ပါဘူး။
အက္စတိုးနီယားရဲ႕ရိုးရာသီခ်င္းဆိုပဲြေတာ္ေတြဆီမွာဆိုဗီယက္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြရ႕ဲ ဝါဒၿဖန္႔သီခ်င္းေတြကလႊမ္းမိုးလာခဲ့ပါတယ္
“၁၉၆၉ ခုႏွစ္ဆိုတာ သီခ်င္းဆိုၿခင္းရိုးရာပြဲေတာ္က်င္းပခဲ့တ့ဲ ႏွစ္တရာၿပည့္ေလ၊ ကြန္ၿမဴနစ္ဝါဒၿဖန္႔သီခ်င္းေတြကို က်ေနာ္တို႔ေအာက္သက္သက္နဲ႔
ဆိုလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ပြဲေတာ္ကိုလာတက္တ့သ
ဲ ူေတြက “ငါတို႔ဖခင္ေတြရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ငါတို႔ခ်စ္တဲ့ေၿမ” အမ်ိဳးသားသီခ်င္းကိုၿပိဳင္တူရြတ္ဆိုလိုက္ႀကတယ္။
ဆိုဗီယက္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြကအဲ့သလို အမ်ိဳးသားဝါဒီေတြေခါင္းေထာင္လာမဲ့အၿဖစ္မ်ိဳးေတြကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၿခင္းမရိွပါဘူး။”
အက္စတိုနီးယားမ်ိဳးခ်စ္ေတြအတြက္ေတာ့ လြတ္ေၿမာက္ခ်င္တ့ဆ
ဲ ႏၵေတြေတြက စတင္ရိုက္ခပ္ထန္ၿပင္းလာခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၀ ကာလေတြမွာ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးအေၿခအေနဟာ တစထက္တစဆိုးဝါးလာခဲ့တယ္။
အစာေရဆာရွားပါးမႈေတြႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္။
အက္စတိုနီးယားႏိုင္ငံရဲ႕(၅)ႏွစ္တခါက်င္းပေနက်သီခ်င္းဆိုၿခင္းရိုးရာပြဲေတာ္ေတြမွာ လူထုဟာကြန္ၿမဴနစ္ဝါဒၿဖန္႔မႈေတြထက္ အမ်ိဳးသားသီခ်င္းေတြကို
သီဆိုဖို႔ႀကိဳးစားလာခဲ့ႀကပါတယ္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ေမာ္စကိုေခါင္းေဆာင္သစ္ ေဂၚဗာေခ်ာ့ ရဲ႕ စီးပြားေရးၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပြင့္လင္းမႈ အယူအဆေတြ ကို
ႀကားသိေနတဲ့ အက္စတိုးနီးယားလူထုဟာ သူတို႔ရဲ႕လြတ္ေၿမာက္မႈကို စတင္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ လြတ္ေၿမာက္ခ်င္သူေတြရဲ႕ႀကားမွာ အယူအဆေတြကလည္းကြဲၿပားေနခဲ့ၿပန္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က အက္စတိုးနီးယားယဥ္ေက်းမႈ၊ ရိုးရာအေမြအႏွစ္ေတြကို ဦးစားေပးၿပီး စည္းရံုးႀကသလို၊
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးေႀကၿငာစာတမ္းကိုေၿပာင္ေၿပာင္တင္းတင္းဟစ္ေႀကြးၿပီး၊ ဆိုဗီယက္က်ဴးေက်ာ္မႈ ကို ဆုတ္ခြာေပးဖို႔ေတာင္းဆိုႀကပါတယ္။
ဆိုဗီယက္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြရဲ႕စစ္ေရးအေရးယူမႈကိုစိုးရိမ္ေနသူေတြကေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ဝါဒအတြင္းမွာၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးလုပ္ၿပီး ရုရွားေတြနဲ႔
အဆင္ေၿပေၿပေနခ်င္ပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ ေဂၚဗာေခ်ာ့ကလည္း ဆိုရွယ္လစ္ပံုစံထဲမွာသာၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးလုပ္ဖို႔သတိေပးေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အက္စတိုးနီးယားလူထုဟာ သူတို႔လိုပက
ဲ ်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခံႏိုင္ငံေတြၿဖစ္တဲ့ လစ္သူနီးယား၊ လက္ဗီးယားႏိုင္ငံ က ၿပည္သူေတြနဲ႔
တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးႀကတယ္၊
၁၉၈၉ ခုမွာ လူႏွစ္သန္းေက်ာ္နီးပါးရိွတ့ဲ လူသားႀကိဳးတန္းတခုကို ႏိုင္ငံ(၃) ႏိုင္ငံႀကားမွာ ကီလိုမီတာ (၆၀၀) ေက်ာ္သြယ္တန္းခ်ိတ္ဆက္လိုက္ႀကၿပီး
ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စုကို အာခံလိုက္ႀကပါတယ္။ “သီခ်င္းဆိုေနေသာ ေတာ္လွန္ေရး” အၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။
ေမာ္စကို က ၿပင္းထန္စြာသတိေပးခဲ့ေပမဲ့ ေဘာလ္တစ္ႏိုင္ငံေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္ေရးအတြက္ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ႀကပါတယ္။

ေနာက္ (၄)လအႀကာမွာေတာ့ ေဂၚဗာေခ်ာ့ဟာအက္စတိုးနီယားႏိုင္ငံအေပၚ တရားမဝင္သိမ္းပိုက္မႈကို ဝန္ခံခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

ဒါေႀကာင့္လည္း အက္စတိုးနီးယားၿပည္သူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ကဒ္ၿပားအတြက္ စာရင္းေပးခဲ့ႀကၿပီး

ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံသားၿဖစ္မႈကို ၿငင္းပယ္လိုက္ႀကပါေတာ့တယ္။ အက္စတိုးနီယားကြန္ဂရက္နဲ႔ႏိုင္ငံသားေကာ္မတီကိုဖြဲ႔စည္း လိုက္ႀကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့တဘက္မွာေတာ့ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံလူဦးေရရဲ႕(၄၀) ရာခိုင္ႏႈန္းရိွတဲ့ ရုရွားေတြက အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံသားလုပ္မႈဟာ

ခြဲထြက္မႈၿဖစ္တယ္ ဆိုတ့ဲ ၿငင္းဆိုမႈန႔အ
ဲ တူ အႀကမ္းဖက္မႈေတြပါတဲ့ဆႏၵၿပပြေ
ဲ တြကိုစင္ၿပိဳင္က်င္းပႀကပါတယ္။
( ၁၉၄၀ ခုႏွစ္မွာ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံကိုသိမ္းပိုင္စဥ္က ရုရွားရဲ႕လူဦးေရဟာ တႏိုင္ငံလံုးလူဦးေရရဲ႕ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲရိွပါတယ္။
၁၉၈၉ မွာ ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္းထိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။)အက္စတိုးနီယား ၿမိဳ႕ေတာ္ခမ္းမကိုဝိုင္းရံၿပီးဆိုဗီယက္အလံကို လႊင့္တင္ႀကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အက္စတိုးနီးယားၿပည္သူေတြက ဆႏၵၿပရုရွားစစ္ေသြးႀကြေတြကိုဝိုင္းရံလိုက္ႀကၿပီး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခမ္းမကို ၿပန္လည္သိမ္းယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခက္အခဲေတြကမၿပီးဆံုးခဲ့ေသးပါဘူး။၁၉၉၁ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွာ ေရွးရိုးစြက
ဲ ြန္ၿမဴနစ္အမာခံေတြကအာဏာသိမ္းဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့အခါ၊
ဆိုဗီယက္တပ္နီေတာ္ရဲ႕တင့္ကားေတြ၊ အက္စတိုးနီးယားေဒသဆီကိုခ်ီတက္လာၿပီး၊ အသံလႊင့္ရံုကိုဝိုင္းရံသိမ္းပိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ႀကတယ္။
အက္စတိုးနီးယားၿပည္သူေတြက လူသားဒိုင္းကာတခုလိုတေယာက္လက္တေယာက္ခ်ိတ္ၿပီး တင့္ကားေတြကိုခုခံတားဆီးႀကပါတယ္။
ဆုိဗီယက္စစ္သားေတြ အသံလႊင့္ရံုအေပၚထပ္ကိုတက္လာမယ္ဆိုရင္ ဓါတ္ေငြ႕လႊတ္ၿပီးသတ္ပစ္ဖို႔အထိ စိတ္ကူးထားႀကပါတယ္။
ဒါေပပဲ့ေမာ္စကိုအာဏာသိမ္းမႈက်ဆံုးခဲ့ၿပီးဆိုဗီယက္တင့္ကားေတြလည္းအက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံဆီကေနၿပန္လည္ဆုတ္ခြဲသြားပါတယ္။
၁၉၉၁ ႀသဂတ္လမွာလြတ္လပ္တ့ဲ အက္စတိုးနီယားႏိုင္ငံအၿဖစ္ေႀကၿငာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

အက္စတိုနီးယားသီခ်င္းပြဲေတာ္မွာဆိုခ့တ
ဲ ့အ
ဲ မ်ိဳးသားသီခ်င္းထဲမွာေတာ့“ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေနာက္ဆံုးမွာငါတုိ႔အႏိုင္ရေစရမယ္” ဆိုတဲ့စာသားေတြက
ၿပည္သူလူထုကို စိတ္ဓါတ္တက္ႀကြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွင္သန္ေစခဲ့ပါတယ္။

ေသာတရွင္တို႔လည္း ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္---ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့အႏိုင္ရႀကမယ္လို႔ယံုႀကည္ေနေစခ်င္ပါတယ္။

ေအာင္မိုးဝင္း

၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ အက္စတိုးနီးယားႏိုင္ငံဟာ ဥေရာပသမဂၢအဖြ႔ဝ

ဲ င္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဥေရာပသမဂၢအတြင္းမွာ
အရွိန္အဟုန္အေကာင္းဆံုး စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏိုင္ငံတခုအၿဖစ္ အသိအမွတ္ၿပဳၿခင္းခံခဲ့ရတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ၿဖစ္ပာြ းခ့တ

ဲ ့ဲ ကမၻာ့စီးပြားေရး ပ်က္ကပ္ဒဏ္ကိုလည္းခံစားခဲ့ရပါတယ္။