ΑΝΟΙΧΤΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ  ΠΡΟΣ  ΤΟΝ  ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ        

                     ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ  ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ,  κ. ΙΓΝΑΤΙΟ 
                  ________________________________________ 
 

                                                                                                                                                        Βόλος,  19 Οκτωβρίου 2010                     

Σεβασµιώτατε την ευχή σας,

Είµαστε µια οµάδα νέων της Ι.Μ. ∆ηµητριάδος, από διάφορες ενορίες του πολεοδοµικού συγκροτήµατος
του Βόλου και προσφάτως λάβαµε την απόφαση να σας αποστείλλουµε τούτη την επιστολή µε πολύ πόνο
και µετά από µια έντονη περίοδο προσευχητικής αγωνίας, εις τρόπον ώστε να λάβουµε ενεργή θέση σε
επίκαιρα ζητήµατα τα οποία µας απασχολήσαν στις συζητήσεις µας τον τελευταίο καιρό, και εις τα οποία
εσείς προσωπικά µετείχατε ουσιαστικώς µε το αξίωµα του Επισκόπου της περιοχής µας. Αποφασίσαµε
λοιπόν εµείς «το ανώνυµο πλήρωµα» της Τοπικής Εκκλησίας διά πρώτη –και ελπίζουµε τελευταία- φορά
να τοποθετηθούµε ΕΠΩΝΥΜΩΣ, πάνω σε θέµατα τα οποία µας προβληµάτισαν (επιεικής ο
χαρακτηρισµός) και τα οποία θα περιγράψουµε όσο το δυνατόν πιο σύντοµα γίνεται, και κατόπιν θα σας
παρουσιάσουµε τα πορίσµατα των αναλύσεών µας πάνω σ’ αυτούς τους νεανικούς (και όχι µόνο)
προβληµατισµούς.

Όπως θα αντιλαµβάνεστε Σεβασµιώτατε, εµείς οι νέοι έχουµε µία άριστη σχέση µε την τεχνολογία και
καθώς ζούµε στην απόλυτη εποχή της «κοινωνίας της πληροφορίας και των εικόνων», δεν θα µπορούσαν
να µας ξεφύγουν κάποιες από τις δραστηριότητές σας, οι οποίες διεξάγονται –εν πολλοίς- εν κρυπτώ,
τουλάχιστον όσον αφορά την πλατιά µάζα του χριστεπώνυµου πληρώµατος της Αγιωτάτης ηµών Τοπικής
Εκκλησίας. Τούτη η ένοχη µυστικοπάθεια από µέρους σας εκτιµούµε ότι ήρθε η ώρα να τελειώσει, και
ευελπιστούµε εσείς ο ίδιος πρώτος να αντιστρέψετε αυτή την προβληµατική εικόνα. Τα ζητήµατα λοιπόν
που µας απασχόλησαν είναι καθαρά εκκλησιαστικά-θεολογικά, πολύ γνωστά σε εσάς, άγνωστα όµως για
τους περισσότερους, και είναι τηλεγραφικά τα εξής: α) το µάθηµα των θρησκευτικών στα σχολεία και ο
τρόπος (ή η µέθοδος) που πρέπει αυτό να διδάσκεται, β) η λειτουργική ανανέωση (ή αναγέννηση) και γ) η
λεγοµένη «µεταπατερική θεολογία».

Α) Μάθηµα των θρησκευτικών

Ήµασταν από καιρό Σεβασµιώτατε γνώστες των εκσυγχρονιστικών σας απόψεων γύρω από διάφορα
θέµατα που ταλανίζουν την Εκκλησία κυρίως τα τελευταία έτη. Έτσι καθόλου δεν µας σόκαρε, αν και
είσαστε επικεφαλής της Συνοδικής Επιτροπής σε θέµατα Παιδείας, η διαρκής και αταλάντευτη θέση σας,
ότι το µάθηµα των θρησκευτικών θα πρέπει να απευθύνεται σ’ όλους τους µαθητές ανεξαρτήτως
προέλευσης, ταυτότητας, πεποιθήσεων κτλ.
(βλ.http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1757), συντασσόµενος ουσιαστικά µε τις
«προοδευτικές» θέσεις του (αντιχριστιανικού) Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, όπως αυτές εκφράζονται δια
στόµατος του καθηγητού Σταύρου Γιαγκαζόγλου, Σύµβουλου του Π.Ι. , και εκ των βασικών διαµορφωτών
τούτης της αποδοµητικής θέσης , πως δηλ. το µάθηµα πλέον δεν θα πρέπει να είναι οµολογιακό-
κατηχητικό, αλλά ανοιχτό, πλουραλιστικό και έχοντας ξεκάθαρα µορφωτικό-γνωσιολογικό
περιεχόµενο να είναι υποχρεωτικό για όλους τους µαθητές, ανεξαρτήτως οµολογίας ή
θρησκεύµατος κτλ. (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1455). Εκείνο όµως που
κάπως µας εξέπληξε ήταν η καταλυτική στήριξή σας, στη διασπαστική κίνηση που επιχείρησαν οι
«µονδέρνοι» ευρω-θεολόγοι µε τους οποίους συναναστρέφεστε, και αναφερόµαστε ασφαλώς στους περί
τους 40 θεολόγους του «ΚΑΙΡΟΥ», µιας νέας οµάδος, που έχει σκοπό ξεκάθαρο να παρακάµψει το επί
δεκαετίες επίσηµο όργανο των θεολόγων, την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), και να προωθήσει µε
την αµέριστη συµπαράσταση και αρωγή της Συνόδου, δια µέσου υµών και της επισήµου θεσµικής σας
θέσεως, όλα τα αντίχριστα και αθεολόγητα σχέδια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, τα οποία κάνουν λόγο
για θρησκειολογικό µάθηµα των θρησκευτικών, ή για αφαίρεση των χριστιανικών συµβόλων από τις
σχολικές αίθουσες (όπως έχει προτείνει επανειληµµένως ο «πολύς» κ. Γιαγκαζόγλου), ή η κατάργηση του
αγιασµού στην έναρξη του σχολικού έτους και άλλα πολλά «χαριτωµένα». Και βέβαια όλοι αυτοί οι
«αλχηµιστές» της θεολογικής επιστήµης στεγάζονται συχνά-πυκνά, ως επίσηµοι προσκεκληµένοι σας,
στην περιβόητη «Ακαδηµία Θεολογικών Σπουδών» Βόλου, η οποία έχει χαρακτηριστεί πανελλαδικώς από
όλες τις τάξεις των πιστών ως προπύργιον του Οικουµενισµού αλλά και του ψευτοπροοδευτισµού!

Όµως ειλικρινά Σεβασµιώτατε, έχετε αναρωτηθεί πως αισθανόµαστε µε αυτές τις απαράδεκτες θέσεις σας,
όλοι εµείς και ιδιαίτερα όσοι εξ ηµών έχουµε µικρά παιδιά, τα οποία στέλνουµε στο σχολείο µε την ελπίδα
να µάθουν, έστω στοιχειωδώς τη σήµερον ηµέρα «του Θεού τα γράµµατα»; ∆ιότι Σεβασµιώτατε µοιάζει,
εκτός από τις «τόπ κλάς» δηµόσιές σας σχέσεις, να µην σας απασχολούν οι προβληµατισµοί των
Χριστιανών γονέων, και ειδικά σε µια περίοδο που τα πάντα καταρρέουν. Εν ολίγοις δίνεται προς τα έξω
την εικόνα, πως «οι καιροί έχουν παρέλθει», κι ότι σκοπός της Εκκλησίας πλέον δεν είναι να µεταπλάσει
τον κόσµο, αλλά να µεταπλαστεί η ίδια από εκείνον. Προτιµάτε τη φτηνή λύση, το µάθηµα των
θρησκευτικών να µην προσβάλει τη µειοψηφία του πληθυσµού, υπακούοντας στα νεοεποχίτικα
κελεύσµατα του Υπουργείου (πάλαι ποτέ εθνικής και νύν νεοταξικής) Παιδείας, υποθηκεύοντας και
καταδικάζοντας το µέλλον των ίδιων των παιδιών µας. Χρυσώνεται µάλιστα και το χάπι, αναφέροντας πως
κατ’ αυτόν τον τρόπο θα µπορούσε το µάθηµα να παραµείνει υποχρεωτικό. Μα, αν είναι έτσι
Σεβασµιώτατε, τότε εµείς οι Ορθόδοξοι προτιµούµε το µάθηµα να παραµείνει προαιρετικό, καθότι
πλέον εµείς θα επιλέγουµε να µην παρακολουθούν το µάθηµα τα παιδιά µας, αφ’ ης στιγµής που
αυτό θα έχει απωλέσει τον οµολογιακό-κατηχητικό του χαρακτήρα. Γιατί Σεβασµιώτατε, θα πρέπει
η Ορθόδοξη Ελλάδα να υποτάσσεται διαρκώς στις παράλογες απαιτήσεις της µειοψηφίας, ή µιας
γνωστής οµάδος γενίτσαρων που χρηµατοδοτούνται δια µέσου των ποικιλόνυµων ΜΚΟ από
διάφορα εξωθεσµικά κέντρα και να µην επικρατεί η αρχή της πλειοψηφίας, ως συµβαίνει σε όλες
τις υπόλοιπες δηµοκρατίες του πλανήτη; Και γιατί να µην µεττέχουν της ελληνικής παιδείας και
παράδοσης όσοι φιλοξενούνται στη χώρα µας, όπως θα γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσµου;
Αντί η Εκκλησία να δεί την κατάσταση που έχει διαµορφωθεί στον ελλαδικό χώρο ως ευκαιρία για νέα
ιεραποστολή, προτιµά να συντάσσεται µε τις νεοεποχίτικες σκοτεινές δυνάµεις που µιλούν για «ανοχή
στην πολυπολιτισµικότητα», «σεβασµό στη διαφορετικότητα» και άλλα νεοταξικά φαιδρά. Όµως όπως
αναφέρει και ο µεγάλος Παιδαγωγός της Εκκλησίας µας, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστοµος «την ευθύνη
για το γεγονός ότι ο κόσµος δεν γνωρίζει τον Χριστό, δεν την έχουν αυτοί που είναι εκτός
Εκκλησίας, αλλά αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι εντός». Έσεις Σεβασµιώτατε, είσθε σε θέση τελικά
να συναισθανθείτε τη δική σας ευθύνη ενώπιον του Θεού;

Β) Λειτουργική ανανέωση (ή αναγέννηση)

Πρόσφατα Σεβασµιώτατε, στον χαιρετισµό που απευθύνατε εις την έναρξη του Λειτουργικού Συµποσίου
που διοργάνωσε η Μητρόπολή µας, ξεδιπλώσατε για µία ακόµη φορά τις νεωτεριστικές σας απόψεις
σχετικά µε τον τρόπο που θα πρέπει στο µέλλον να τελείται η Θεία Λειτουργία. Αφού χαρακτηρίσατε το
βυζαντινό τυπικό ...βαρύ (!!) , εν συνεχεία προτείνατε τον χρονικό περιορισµό της Θ.Λ. στη µία ώρα (!!),
αλλά και τη χρονική µετάθεση αυτής από το πρωί στο εσπέρας, θεωρώντας ότι οι πρωινές ακολουθίες
αποτελούν εµπόδιο στους νέους για να προσέλθουν στην Εκκλησία
(βλ.http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3508). Μάλλον Σεβασµιώτατε, βρίσκεστε
πολύ µακριά από την ψυχολογία των νέων ανθρώπων για να διατυπώνετε τόσο αφελείς απόψεις. Εµείς οι
νέοι που εκκλησιαζόµαστε τακτικά ποτέ δεν ενοχληθήκαµε για τα ανωτέρω. Αλλά είµαστε σε θέση να σας
διαβεβαιώσουµε πως ούτε και η πλειοψηφία των νέων που δεν εκκλησιάζεται, νοιάστηκε ποτέ για τέτοιου
είδους θέµατα. Να είστε δέ σίγουρος, πως κι αν ακόµα µεταθέσετε τη Θ.Λ. κατά τις απογευµατινές ώρες,
ουδείς εξ όσων δεν εκκλησιάζονται, πρόκειται να θυσιάσει τον απογευµατινό του καφέ, για να
...κατακλύσει τους Ιερούς Ναούς της πόλεως. Απλούστατα, διότι τα αίτια της αποχής της νεολαίας από τα
εκκλησιαστικά δρώµενα, δεν είναι τόσο ρηχά, όσο εσείς θέλετε (;) να πιστεύετε. Με εκπτώσεις όπως οι
ανωτέρω, αλλά και όπως η περιβόητη µετάφραση των λειτουργικών κειµένων, ποσώς ασχολείται η
άθρησκη σηµερινή νεολαία. Αντί να αναδείξετε Σεβασµιώτατε το µεγάλο όπλο της Ορθοδόξου Πίστεως,
ήτοι τον αστείρευτο πλούτο της Παραδόσεως, εσείς προσπαθείτε να αντιπαρατάξετε στο κοσµικό «φάστ
φούντ» της σύγχρονης ζωής, όχι µια άλλη πρόταση ζωής που θα «τραβήξει» τους νέους από το
υπαρξιακό αδιέξοδο στο οποίο ήδη βρίσκονται, αλλά ένα εκκλησιαστικό «φάστ φούντ», εµπνευσµένο
προφανώς από την πλήρως αποχριστιανοποιηµένη και άρα αιρετική ∆ύση. Οι νέοι σήµερα αδιαφορούν
για την Εκκλησία ακριβώς για αυτόν τον λόγο: διότι βλέπουν µια Εκκλησία να συµπλέει µε τον Κόσµο
και –το χειρότερο- µε τα συµφέροντα αυτού. Άρα βλέπει η νεολαία µια Εκκλησία που δεν του
προσφέρει κάτι το διαφορετικό και γι’ αυτό του είναι παγερά αδιάφορη.

Είναι επίσης γνωστό Σεβασµιώτατε, πως είσθε ένας εκ των θερµότερων υποστηρικτών της λεγοµένης
«λειτουργικής ανανέωσης», δηλαδή υπέρ της µεταφράσεως λειτουργικών κειµένων και ευχών από το
πρωτότυπο στην δηµοτική. Και το αποδεικνύετε µάλιστα στην πράξη, καθότι έχετε καθιερώσει σε
ορισµένες περιπτώσεις να διαβάζονται, ακόµη και από εσάς τον ίδιο ευχές του γάµου π.χ. στην δηµοτική,
παραβιάζοντας σχετική οδηγία της Ιεράς Συνόδου, η οποία απαγορεύει την µετάφραση οποιασδήποτε
λειτουργικής ή άλλης πράξεως. Σας το λέµε λοιπόν ρητά και κατηγορηµατικά, προτού ακόµη
προχωρήσουµε σε περαιτέρω ανάλυση για το θέµα, πως αν συνεχίσετε να αναγινώσκετε εσείς ή άλλος
ιερεύς της Μητροπόλεως, ευχές ή λειτουργικά κείµενα στην δηµοτική, θα αποχωρούµε ευθύς αµέσως
από τους Ναούς, εις ένδειξιν διαµαρτυρίας. Το θέµα δεν είναι τόσο η παραβίαση µιας αποφάσεως (την
από 14/4/2010 ) της Συνόδου (που ασφαλώς και είναι θέµα), αλλά βαθύτερο, καθότι µε την κίνησή σας
αυτή αµφισβητείτε το σύνολο της λειτουργικής παραδόσεως, µε το ευτελές επιχείρηµα, πως οι νέοι δεν
κατανοούν τη Θ.Λ. κτλ. Στο σηµείο αυτό Σεβασµιώτατε όµως θα πρέπει να µας εξηγήσετε, πως
αντιλαµβάνεστε τη συµµετοχή των πιστών στη Θ.Λ.: είναι µέθεξη (=επικοινωνία καρδιακή µε το
Θεό) ή λογική κατανόηση; ∆ιότι αν ισχύει το πρώτο τότε οι µεταφράσεις είναι παντελώς περιττές. Αν
ισχύει το δεύτερο, τότε οδηγούµαστε σε έναν φιλοσοφικό χριστιανισµό, στηριγµένο στον ορθό λόγο και τη
νοησαρχία, ο οποίος ικανοποιεί µερικώς την ανθρώπινη περιέργεια, δίνοντας -το πολύ- απαντήσεις σε
διάφορα θέµατα καθηµερινότητας ή διατυπώνοντας κανόνες «καλής» συµπεριφοράς (ηθικισµός,
καθηκοντολογία), και άρα ανατρέπεται εκ βάθρων όλη η Ορθόδοξη Θεολογία, όπως αυτή εκφράστηκε από
τον κορυφαίο Θεολόγο της δευτέρας χιλιετίας, Άγιο Γρηγόριο Παλαµά, και η οποία σε αδρές γραµµές έχει
τη βάση της στην νοερά προσευχή και την άσκηση, που οδηγούν στην κάθαρση απ’ τα πάθη, και εν τέλει
στο κατά Χάριν φωτισµό που αναβιβάζει στην ανώτερη βαθµίδα τελειώσεως, τη Θεοπτία. Μια λογική
προσέγγιση συνιστά έλλειµα αληθινής Ορθόδοξης Θεολογίας, καθότι όπως αναφέρει και ο
Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, αυτού του είδους η θεολογία είναι καθαρά επιφανειακή, και
στηρίζεται στην πρακτική ωφελιµότητα. Φυσικά λοιπόν, και δεν ισχυεί αυτή η θεωρία της λογικής
κατανόησης, καθότι οι Ορθόδοξοι θεολογούν «αλιευτικώς» και όχι «αριστοτελικώς», όπως σηµειώνει µε
έµφαση ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο Θεός, Σεβασµιώτατε, δεν ανακαλύπτεται µε την λογική, αν
κατανοούµε ή όχι διανοητικά τα κείµενα, αλλά ο Θεός αποκαλύπτεται σε κάθε ταπεινή και καλοπροαίρετη
ψυχή και εν συνεχεία η λογική διατυπώνει, κατά το δυνατόν, αυτή την Αποκάλυψη.

Είµαστε λοιπόν πέρα για πέρα αρνητικοί σε όλες αυτές τις επιπόλαιες ενέργειές σας, επιπρόσθετα διότι
και όλοι οι σύγχρονοι Άγιοι του καιρού µας, ήσαν και εκείνοι σφόδρα αντίθετοι µε τις λειτουργικές
µεταφράσεις. Ο γέροντας Παϊσιος, ο γέροντας Πορφύριος, ο γέροντας Σωφρόνιος, ο π. Ιάκωβος
Τσαλίκης, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.α., ουδέποτε συναίνεσαν σε τούτο το εγχείρηµα, και αυτό
διότι εγνώριζαν καλύτερα από όλους µας ως Θεόπτες που ήσαν, ότι η γλώσσα που χρησιµοποιεί επί
τόσους αιώνες η Εκκλησία µας στη Λατρεία είναι η καλύτερη για να αποδώσει τα λειτουργικά κείµενα λόγω
της ιεροπρέπειας, της ακρίβειας και της λογικότητός της. Όπως εξηγεί πολύ ωραία ο καθηγητής-φιλόλογος
Φώτης Σχοινάς, «η όποια µετάφραση θα προδώσει δραµατικά τη νοηµατική εµβέλεια του πρωτοτύπου και
θα δυσχεράνει σε µεγάλο βαθµό τη διανοητική κατανόησή της, αντί να τη διευκολύνει. Οι λόγοι είναι πολλοί:
η δηµοτική υστερεί σε εκφραστικές δυνατότητες σε σχέση µε τον αρχαίο ελληνικό λόγο. Αδυνατεί
επίσης να αποδώσει µε την ίδια νοηµατική πυκνότητα τις µετοχές και τα απαρέµφατα, όπως και τις
λεπτές εννοιολογικές αποχρώσεις των εµπρόθετων προσδιορισµών». Αυτό έχει ως άµεσο κίνδυνο
την πιθανή κακοποίηση και παρερµηνεία των δογµατικών εκφράσεων και άρα την εµφάνιση νέων
αιρέσεων. Παρόµοια είναι και η θέσις του πασίγνωστου καθηγητού γλωσσολογίας του Πανεπιστηµίου
Αθηνών, κ. Γεωργίου Μπαµπινιώτη, πως δηλαδή η Θ.Λ. πρέπει να τελείται στην γλώσσα του
πρωτοτύπου, «...γιατί οι λέξεις στο πέρασµα από τη µια γλώσσα στην άλλη γλώσσα χάνουν σε
σηµαντικό βαθµό το σηµασιολογικό τους περιεχόµενο και το βιωµατικό τους φορτίο, στοιχεία
απαραίτητα στον µυστηριακό χαρακτήρα της Θ.Λ.».

Ποιός ο λόγος λοιπόν Σεβασµιώτατε που επιµένετε τόσο; Γιατί συντάσεστε σε τέτοια κρίσιµα ζητήµατα µε
τις δυνάµεις του αφελληνισµού, οι οποίες κάθε µορφή υγιούς αντίστασης την χαρακτηρίζουν ως εθνικισµό
και ρατσισµό; Ισχυρίζεστε µε αρκετή δόση λαϊκισµού, κατά την ταπεινή µας γνώµη, ότι «αν ερχόταν
σήµερα ο Χριστός θα µιλούσε την γλώσσα των νέων»
(βλ.http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2230). ∆ηλαδή; Μήπως θα µιλούσε στην
«αργκό», ή τα περίφηµα «γκρικλις» (greeklish); Αστεία πράγµατα! Πρώτα απ’ όλα ο Χριστός είναι
διαρκώς παρών, Σεβασµιώτατε, και είναι Εκείνος που µέσα απ’ την ανθρώπινη ιστορία επέλεξε σε ποιά
γλώσσα θα γραφεί το Ευαγγέλιο, και αυτή δεν ήσαν άλλη από την Ελληνική γλώσσα. Έτσι κατ’ αυτόν τον
τρόπο, το πιο τέλειο βιβλίο γράφτηκε, κατά παραχώρηση Θεού στην πιο τέλεια γλώσσα που εµπνεύστηκε
η ανθρωπίνη διάνοια. Ετούτη τη γλώσσα, εµείς οι Νεοέλληνες δεν έχουµε δικαίωµα να την ξεριζώσουµε
και να την πετάξουµε, απλούστατα διότι είναι η πολύτιµη κληρονοµιά µας, είναι η δική µας γλώσσα! Εµείς
δεν είµαστε ούτε Σλάβοι, ούτε κάποιο άλλο γένος. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να µεταφράσουµε την
ίδια µας τη γλώσσα Σεβασµιώτατε; Εδώ οι περισσότεροι εκ των νέων ανθρώπων, και µάλιστα από την
παιδική τους ηλικία, µυσταγωγούνται σε ξενόγλωσσα ακούσµατα, χωρίς να κατανοούν ούτε τους στίχους,
όπως επισηµαίνει λίαν ευστόχως σε ποιµαντορική ανακοίνωσή του, επί του θέµατος, ο Μητροπολίτης
Πειραιώς κ. Σεραφείµ (βλ. http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4764:2010‐
04‐16‐08‐13‐48&catid=25:2009‐12‐18‐08‐37‐46). Μήπως αυτό σας λέει κάτι Σεβασµιώτατε, «για την γλώσσα
που (δήθεν) δεν κατανοούν οι νέοι µας;». ∆ιότι αποδεικνύεται περίτρανα, πως οι νέοι αυτό που
«γουστάρουν» να ακούσουν, θα το ακούσουν µε τις ώρες κι ας µην καταλαβαίνουν «γρί». Αν πάντως
πάλι ενδιαφέρεστε τόσο πολύ να κατανοούµε (και µε τη λογική) τα ιερά κείµενα, η λύση δεν είναι να
καταργήσετε την πρωτότυπη λειτουργική γλώσσα (πονάει χέρι-κόψει χέρι), αλλά θα µπορούσατε κάλλιστα
ως Μητρόπολη να οργανώσετε τµήµατα φροντιστηριακού τύπου σε διάφορες ενορίες, στις οποίες θα
διδάσκετε στη νεολαία η γλώσσα του Ευαγγελίου, θα µπορούσαν να επανασυσταθούν µε λίγα λόγια σ’
αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διάγουµε κάτι σαν «κρυφά σχολειά», όπως έκαναν κατά την
Τουρκοκρατία και οι Άγιοι Κολλυβάδες Πατέρες, όταν και τότε κινδύνευε να ξεριζωθεί η γλώσσα. Επιπλέον
µία ακόµη λύση στο πρόβληµα όπως επισηµαίνει σε πρόσφατη συνεντευξή του γύρω από το θέµα , ο
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιµος, είναι και το κήρυγµα (βλ.
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2272). Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει το κήρυγµα.
Για να εξηγεί ο ποιµήν τα υψηλά θεολογικά νοήµατα που τυχόν δεν γίνονται κατανοητά και να κατηχεί
γενικότερα το χριστιανικό ποίµνιο. Ο Χριστός λοιπόν δεν χρειάζεται ανανέωση Σεβασµιώτατε, αλλά
µάλλον οι Χριστιανοί (κλήρος και λαός) χρειάζεται να αναγεννηθούν και να αφήσουν κατά µέρος την
(ψευτο)προοδευτικότητα που οδηγεί στην κατεδαφιστικότητα. Η Παράδοση δεν πάλιωσε, οι Χριστιανοί
µαράζωσαν. Όπως άλλωστε διερωτούνταν και ο σπουδαίος γέροντας του καιρού µας, ο µακαριστός π.
Αθανάσιος Μυτηληναίος, «είναι δυνατόν να αµφισβητηθεί ένας θησαυρός; Είναι δυνατόν ένας
θησαυρός να θεωρηθεί πολύς και βαρύς; Είναι δυνατόν να ισχυριστεί κανείς πως ένας θησαυρός
πάλιωσε;».

Γ) «Μεταπατερική» θεολογία

Οι δυσάρεστες όµως εκπλήξεις από µέρους σας δεν σταµατούν εδώ Σεβασµιώτατε, καθότι την πιο µεγάλη
πίκρα, µας την προσφέρατε στις αρχές αυτού του καλοκαιριού, σε µια περίοδο που τα βλέµµατα των
περισσοτέρων Ορθοδόξων ήταν στραµµένα εις την Κύπρο και στον Πάπα που αλώνιζε στο µαρτυρικό
νησί, όταν και φιλοξενήσατε στο «καµάρι» σας, στην «Ακαδηµία», τετραήµερο συνέδριο µε θέµα
«νεοπατερική σύνθεση ή µεταπατερική θεολογία;». Ένα συνέδριο που Πανορθοδόξως ξεσήκωσε θύελλα
αντιδράσεων και στο οποίο µόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός ότι εξέλειπαν παντελώς παραδοσιακές
φωνές, αλλ’ αντιθέτως συµµετείχαν κυριολεκτικά οι «πυρηνικές» κεφαλές της Παναιρέσεως του
Οικουµενισµού (όπως χαρακτήρισε την οικουµενική κίνηση ο προσφάτως ανακηρυχθέντας Άγιος από τη
Σερβική Εκκλησία, π. Ιουστίνος Πόποβιτς) που εκπροσωπούν την Ορθοδοξία σε διάφορα διαχριστιανικά
και διαθρησκειακά φόρουµ και εκδηλώσεις. Από τον «πολύ» Μητροπολίτη Περγάµου, κ. Ιωάννη Ζηζιούλα
(τακτικό θαµώνα της «Ακαδηµίας»), ο οποίος συντονίζει «πανορθοδόξως» την οικουµενιστική ορχήστρα,
ως τον Νο2 της Ρωσικής Εκκλησίας και «υπουργό εξωτερικών» του νέου Πατριάχη Μόσχας Κυρίλλου ,
τον Μητροπολίτη Βολοκολάµσκ, Ιλαρίωνα (που υπήρξε ο µεγάλος απόντας του συνεδρίου, και του οποίου
η εισήγηση απλά αναγνώσθηκε). Οι δέ εισηγήσεις των εκλεκτών σας προσκεκληµένων, άφησαν άφωνους
όσους παρακολουθούσαν διαδυκτιακά το συνέδριο, και ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά τα
νεοταξικά ειωθότα, διατυπώνονταν «πονηρά», είτε µε τη µορφή (καταφατικών) ερωτήσεων, είτε µε τη
µορφή «απλών προτάσεων». Έτσι λοιπόν γίναµε µάρτυρες εισηγήσεων του στίλ «προς µια ορθόδοξη
θεολογία των θρησκειών» (!!) κάποιου π. Εµµανουήλ Κλάψη (βλ.
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2570), αναπτύσσοντας το κλασσικό πλεόν εις
τους οικουµενιστικούς κύκλους δίληµµα, «εάν η σωτηριώδης χάρις του Θεού περιορίζεται µόνο εντός των
κανονικών ορίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ή (σσ. άκουσον-άκουσον) εκτείνεται σε ...διαφορετικό βαθµό
και πρότυπο σε άλλες χριστιανικές εκκλησίες, σε κοινότητες άλλων ...ζωντανών πίστεων, σε αγνωστικιστές,
ή ακόµη και σε άθεους(!!!)». Ή της εισηγήσεως του Pavel L. Gravrilyuk µε θέµα «ο χριστιανικός
ελληνισµός του Φλωρόφσκυ. Μια κριτική αξιολόγηση» (βλ.
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2549), όπου ο οµιλητής κατέληξε στο
πρωτοφανές συµπέρασµα (το οποίο και αµέσως υιοθετήθηκε και έγινε παντιέρα των Οικουµενιστών) ότι:
«...η εξιδανίκευση από τον Φλωρόφσκυ του Χριστιανικού Ελληνισµού φαίνεται να έχει ευνοήσει την
εµφάνιση, αυτού που θα µπορούσε να χαρακτηρισθεί, ως “πατερικός φονταµενταλισµός”,
“εκκλησιαστική θριαµβολογία”, µια στάση πνευµατικής υπεροχής έναντι του “άλλου” της ∆ύσης, ένας
πνευµατικός αποµονωτισµός, και µια ελληνοκεντρικότητα που αγγίζει την ειδωλολατρεία...» (!!!). Σε άλλη
εισήγηση η κα Ελένη Κασσελούρη - Χατζηβασιλειάδη (βλ.
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2563) ανέπτυξε ένα ακόµη προσφιλές θέµα του
Π.Σ.Ε. (παγκοσµίου συµβουλίου των «εκκλησιών», ή πιο σωστά των αιρέσεων) µε τίτλο: «η φεµινιστική
θεολογία και η συναφειακότητα της: πρόκληση ή ευκαιρία για την ορθόδοξη θεολογία;». Εδώ ήρθε να
στηρίξει την οµιλήτρια µε τη δική του εισήγηση, το «δεξί σας χέρι» Σεβασµιώτατε, ο περισπούδαστος δρ.
Θεολογίας, Παντελής Καλαϊτζίδης, υπεύθυνος και συντονιστής της «Ακαδηµίας Θεολογικών Σπουδών»,
καθώς επίσης πασίγνωστος στο πλήρωµα της Τοπικής µας Εκκλησίας, για τις «εξτρεµιστικές» του
θεολογικές απόψεις και θέσεις. Μια εκ των οποίων υπήρξε και η εισήγηση που έκανε στο ανωτέρω
συνέδριο µε τίτλο: «προς µια µεταπατερική θεολογία;» (βλ.
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2570). Σ’ αυτήν λοιπόν εισηγείται ο κ. Καλαϊτζίδης
τα εξής: «η “επιστροφή στους Πατέρες”... είχε όµως και ορισµένες αρνητικές συνέπειες όπως την έξαρση
του αντιθετικού άξονα Ανατολή-∆ύση και την καλλιέργεια αντιδυτικού, αντιοικουµενικού πνεύµατος...». Και
λίγο παρακάτω: «...τα πεδία που καλείται να προσεγγίσει η συζήτηση για µια µετα-πατερική ορθόδοξη
θεολογία: ...αυταρχικό πατριαρχικό προνεωτερικό πρότυπο, σχέση του µε την πατερική θεολογία, απουσία
κάθε έννοιας θρησκευτικού πλουραλισµού και ετερότητας. Επανεξέταση του ζεύγους καθολικότητα-αίρεση,
εν σχέσει προς τα ζεύγη ετερότητα-αίρεση, διαφορά-ενότητα. Ανοχή και καταδίωξη των “αιρετικών” στα
πατερικά κείµενα και στη σηµερινή πολιτισµική συνθήκη». Για να καταλήξει τον «πανηγυρικό» του µε µια
µετωπική σύγκρουση µε τους Άγιους Πατέρες, η οποία κατά την ταπεινή µας γνώµη, αποτελεί
κυριολεκτικά αυτό που εννοούσε ο Κύριος όταν οµιλούσε για «βλασφηµία κατά του Αγίου Πνεύµατος»:
«...τα πεδία που καλείται να προσεγγίσει η συζήτηση για µια µετα-πατερική ορθόδοξη θεολογία ...(σσ.
διαβάστε να φρίξετε) ατελής ανθρωπολογία των Πατέρων: προβληµατικές ανθρωπολογικές απόψεις της
πατερικής θεολογίας π.χ. για την γυναίκα ....διάχυτος αντιφεµινισµός της Εκκλησίας και της πατερικής
θεολογίας...». 

Τί να πρωτοσχολιάσει κανείς; Κι αυτό είναι µόνο ένα µικρό δείγµα που επιλέξαµε, αφήνοντας εκτός
αρκετές παρόµοιες εισηγήσεις. Το µόνο που µπορούµε να εκφράσουµε έπειτα από αυτό το συνέδριο είναι,
αυτό που λέγαµε στις µεταξύ µας συζητήσεις, πως αν είχαµε στόχο και τη δύναµη να προκαλέσουµε
δολιοφθορά στην Ορθόδοξη Θεολογία και Πίστη, ακριβώς ένα τέτοιο συνέδριο θα διοργανώναµε!
Εµείς Σεβασµιώτατε, µπορεί να µην είµαστε θεολόγοι, ούτε δόκτορες και ινστρούχτορες νεοταξικών
ιδρυµάτων, µπορεί να είµαστε οι «κύριοι τίποτε», τα «µωρά αυτού του κόσµου», οι πιο αµαρτωλοί όλων,
όµως εµείς ποτέ δεν θα διανοούµασταν να αµφισβητήσουµε τους «καθηµερινούς µας ευεργέτες», τους
Αγίους Πατέρες, οι οποίοι όχι µόνο αγάπησαν παθολογικά το συνάνθρωπό τους την εποχή κατά την
οποία έζησαν, αλλά εξακολουθούν, δια των αδιαλέιπτων πρεσβειών τους στον Κύριο, να µας δείχνουν την
αγάπη τους, και είναι αυτοί που µε επικεφαλής την Παναγία συγκρατούν (προσώρας) την οργή Του, σ’
αυτή την πρωτοφανή εποχή αποστασίας στην οποία ζούµε. Είναι δυνατόν Σεβασµιώτατε, να δέχεστε και
να διοργανώνετε τέτοιου είδους συνέδρια; Πραγµατικά, παρ’ όλο που έχουν περάσει κάποιοι µήνες από
τότε, ακόµη δεν µπορούµε να το χωνέψουµε. Θέµατα κεφαλαιώδη, δόγµατα-θεµέλια της Πίστεως, που
εδώ και 2000 χρόνια κανείς Άγιος της Εκκλησίας µας δεν τα ανακίνησε και δεν τα αµφισβήτησε, έρχεστε
εσείς και οι οµοϊδεάτες σας και προτείνετε να τα ξηλώσουµε. ∆εν σας περνά καθόλου από το µυαλό
Σεβασµιώτατε, το γεγονός πως όσοι στο παρελθόν επιχείρησαν ανάλογες πρακτικές, στο τέλος
καταδικάστηκαν στη συνείδηση της Εκκλησίας µας ως αιρετικοί; Εµείς οι Ορθόδοξοι γνωρίζουµε εδώ
και δύο χιλιετίες, πως ακολουθούµε κατά πόδας το Χριστό, τους Αγίους Αποστόλους και έπειτα τους
Αγίους Πατέρες. Αποτελεί δόγµα αναντίρρητον στην Ορθοδοξία πως είµαστε «επόµενοι τοις Αγίοις
Πατράσι»΄ «επόµενοι», δηλαδή συντασσόµαστε πίσω από αυτούς, δεν πάµε ούτε δίπλα τους, ούτε
φυσικά µπροστά τους, ως εισηγήθηκε η πλειοψηφία των «ορθοδόξων» οµιλητών του συνεδρίου σας, ήτοι
«την υπέρβαση των Πατέρων».

Πώς είναι δυνατόν επίσης, να αναρρωτιέστε και να θέτετε τάχα το θέµα σε επιστηµονικούς
προβληµατισµούς, αν δύνανται να σωθούν όσοι βρίσκονται εκτός των ορίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας»
φτάνοντας στην παράκρουση να συµπεριλαµβάνετε σε όλους αυτούς ακόµη και αγνωστικιστές (σσ.
µασόνους;) ή και τους ...άθεους;! Τη στιγµή που ο Απόστολος Πέτρος τόνισε µε έµφαση πως «...ούκ
έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία΄ ουδέ γάρ όνοµα έστι έτερον υπό τον ουρανόν το δεδοµένον εν
ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ηµάς» (Πραξ. δ΄ 13). Ο ίδιος ο Χριστός επισήµανε κατ’ απόλυτον τρόπο
ότι «ΕΓΩ ειµί η οδός και η αλήθεια και η ζωή ΄ ΟΥ∆ΕΙΣ έρχεται προς τον πατέρα εί µη δι’ εµού» (Ιω.
ιδ΄ 6). Αλλά πάλι Σεβασµιώτατε, µήπως το Ευαγγέλιο και γενικώς ο λόγος του Θεού µεταβάλλεται από
εποχή σε εποχή, όπως αφήνουν ξεκάθαρα να εννοηθεί από τις εισηγήσεις τους οι περισσότεροι εκ των
καθηγητάδων-καλεσµένων σας; Μήπως επειδή αλλάζει ο κόσµος αντιλήψεις, πρέπει να αλλάξει και η
Εκκλησία; Να αµνηστεύσουµε την αίρεση, όπως πρότεινε ουσιαστικώς ο στενός σας συνεργάτης, κ.
Καλαϊτζίδης, δια τον οποίον υποπτευόµεθα, πως παίζει τον ρόλο του «λαγού» της Μητροπόλεως; Να
είµεθα, λέει ενωµένοι και ας είµαστε διαφορετικοί... Τί ωραίος και βολικός στοχασµός ε; Ξέρετε
Σεβασµιώτατε, αυτή ακριβώς είναι και η αντίληψη του σύγχρονου κοσµικού πνεύµατος και συναντάται επί
παραδείγµατι σε πολλά µοντέρνα αντρόγυνα, τα οποία αν και παντρεµένα (µε Ορθόδοξο γάµο δηλαδή,
για να ξεκαθαρίσουµε ...τα αυτονόητα), ζούν «φιλελεύθερα», στο πνεύµα του «κάνε τη ζωή σου, κι εγώ τη
ζωή µου». Ενωµένοι στη διαφορετικότητά µας. Γιατί όχι; Άλλωστε ο Απόστολος Παύλος µας
προειδοποίησε: «έσται γάρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ούκ ανέξονται, αλλά κατά τας
επιθυµίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόµενοι την ακοήν, και από µεν της
αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δέ τους µύθους εκτραπήσονται» (Β΄ Τιµ. δ΄ 3-4). Τέλος όσο
για τα περί «πατερικού φονταµενταλισµού» και για την περίφηµη «φεµινιστική θεολογία», έχουµε να
κάνουµε δυο σχόλια. Για το µεν πρώτο, ότι δεν µας εκπλήσσει καθόλου η ανωτέρω ατάκα που
εµπνεύστηκαν και υιοθέτησαν οι οικουµενιστικοί κύκλοι, καθότι όπως και στους υπολοίπους τοµείς της
παγκοσµιοποιήσεως, ήτοι την πολιτική και την οικονοµία, έτσι και στο παγκοσµιοποιηµένο περιβάλλον του
θρησκευτικού οικουµενισµού, τα γνήσια επιχειρήµατα δίδουν τη θέση τους στο νεοταξικό
φρασεολόγιο, το οποίο χαρακτηρίζεται από λέξεις-ατάκες-συνθήµατα, κενά περιεχοµένου. Έτσι για
παράδειγµα, σήµερα οι πατριώτες «σταµπάρονται» ως εθνικιστές, οι επαναστάτες (όπως οι ήρωες του
’21, ή τα παλλικάρια της ΕΟΚΑ) ως τροµοκράτες, και ο Ορθόδοξος πιστός λαός στη βάση των Αγίων
Πατέρων ως φονταµενταλιστές ή «συντηρητικό ρεύµα» (όπως ο ίδιος δηλώσατε σε γνωστή εφηµερίδα
των Αθηνών-βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3687). Για τη «φεµινιστική
θεολογία» και ειδικά για την κυρία που έκανε εισήγηση πάνω στο θέµα, έχουµε απλώς να υποθέσουµε ότι
µάλλον η ίδια θεολογικά βρέθηκε σε ανώτερο επίπεδο κι απ’ την ίδια την Παναγία, για να θέτει τέτοιου
είδους ζητήµατα. Αυτό λοιπόν που δεν «κατανόησε» ποτέ η, στερούµενη από πτυχία, τίτλους και
«ντοκτορά», Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία πορεύθηκε την Αγιωτάτη επίγεια ζωή της σιωπούσα, εν
ασκήσει και εν υπακοή, ιδού το αντιλήφθηκε η κα Κασσελούρη-Χατζηβασιλειάδη (η οποία ασφαλώς δεν
είναι η µόνη που ανακινεί παρόµοια ζητήµατα).

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σεβασµιώτατε,

Με την παρούσα επιστολή δεν έχουµε στόχο να έρθουµε σε ρήξη µαζί σας. Όµως πρέπει να
συνειδητοποιήσετε πως δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση στη Μητρόπολή µας. Λέτε συνεχώς πως θέλετε
να κάνετε τους νέους να πλησιάσουν στην Εκκλησία. Γιατί δεν το πράττετε µε τον παραδοσιακό τρόπο;
Γιατί να δίνετε την εντύπωση πως υποτάσσεστε σε νεοταξικά κέντρα για να κερδίζει η Εκκλησία «ούτε τα
ψιχία» απ’ αυτές τις συνεργασίες; Γιατί να οδηγείτε την Εκκλησία σε δοκιµασίες και περιπέτειες; Ξεχνάτε
το «πάντα µοι εξέστιν, αλλ’ ού πάντα συµφέρει» (Α΄ Κορ. στ΄ 12); Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι σε
χώρους βαρυσήµαντους για την Ορθοδοξία (π.χ. το Άγιον Όρος) σχολιάζεστε µε ιδιαίτερα µελανά και
καυστικά σχόλια ως προς την (µέχρι στιγµής) δράση σας. Και ειλικρινά πολλοί εξ ηµών που
επισκεπτόµαστε τέτοιους χώρους, ντρεπόµαστε να δηλώσουµε σε ποια Μητρόπολη ανήκουµε. Η δέ
«Ακαδηµία Θεολογικών Σπουδών» έχει πανελλαδικώς αναγνωριστεί, όπως προαναφέραµε, ως
νεοεποχίτικο άντρο και ως νεοταξικό σχεδιαστήριο, το οποίον έχει αναλάβει εργολαβικώς να «εκτελέσει εν
ψυχρώ» την Ορθόδοξη και Αµώµητη Πίστη µας. Σείς βέβαια, την αποκαλείτε «εργαστήρι θεολογίας και όχι
εκκλησιαστικό άµβωνα» (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3687),
δικαιολογώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη λειτουργία της «Ακαδηµίας». Έτσι όµως, µε τη µέθοδο αυτή, η
οποία οµοιάζει µε ένα θρησκευτικό «think tank» (=δεξαµενή σκέψης), εισάγετε εις τον Ορθόδοξο χώρο
ένα είδος «νεοβαρλααµισµού». Κι αυτό διότι η ανωτέρω θέση σας, συµπίπτει πλήρως µε τους
φιλοσοφικούς στοχασµούς και την ερευνητική (δια του ορθολογισµού) µανία του αιρετικού, εκ της δύσεως,
Βαρλαάµ του Καλαβρού, αφού ουσιαστικώς παραδέχεστε και εσείς, πως στο συγκεκριµένο «εργαστήριο»,
τοποθετείτε την θεολογία των Αγίων Πατέρων εις το µικροσκόπιον της έρευνας, αµφισβητώντας την ως
ατελή και ανεπαρκή να διακονήσει τον σύγχρονο άνθρωπο. Κατά συνέπεια και επιπροσθέτως δέ,
λησµονείτε µε τον πλέον τραγικό τρόπο το χωρίον της Αγίας Γραφής που αναφέρει ότι, «ούκ έρχεται η
βασιλεία του Θεού µετά παρατηρήσεως» (Λουκ. ιζ΄ 20). Εποµένως ως νέοι άνθρωποι που είµαστε,
βλέποντας και συνειδητοποιώντας γύρω µας πως «το µυστήριον της ανοµίας ήδη ενεργείται» (Β΄ Θεσ.
β΄ 7), σας παρακαλούµε υϊκώς να εισακούσετε την κραυγή αγωνίας που σας απευθύνουµε και να
αγωνιστείτε για το καλό της Ορθοδοξίας µας και των παιδιών µας. Σας παρακαλούµε να µη ξαναπάρετε
µέρος σε συνελεύσεις και εκδηλώσεις του Π.Σ.Ε., ούτε σε εκδηλώσεις µε τους Παπικούς, όπως
προσφάτως στο Bose της Ιταλίας, ούτε σε καµιά άλλη οικουµενιστική δραστηριότητα. Θα
επιθυµούσαµε επίσης να µεταβάλλετε τις απόψεις σας πάνω στα ζητήµατα που θίξαµε και να πάψετε να
διοργανώνετε συµπόσια και συνέδρια που τορπιλίζουν κυριολεκτικά την ενότητα του Σώµατος της
Αγιωτάτης ηµών Ορθοδοξίας. Περιµένουµε να ανταποκριθείτε λοιπόν ως οφείλετε, στις ήδη εκφρασθείσες
ανησυχίες µας, οι οποίες γνωρίζουµε πως εκφράζουν κι άλλους πιστούς της Μητροπόλεώς µας, και οι
οποίοι ως σήµερα δεν είχαν την δυνατότητα να εκφραστούν, και να αποδείξετε στην πράξη πως είστε στη
θέση του «επί σκοπόν» διαφυλάττοντας την ποίµνη και τα πρόβατα από τους αιµοσταγείς λύκους της
Νέας Εποχής. Σε διαφορετική περίπτωση και εφ’ όσον συνεχιστει αυτή η κατάσταση θα αναγκαστούµε να
βρεθούµε απέναντί σας και σε πρώτη φάση θα συνεχίσουµε να ενηµερώνουµε τον κόσµο της Τοπικής µας
Εκκλησίας, όχι µε πνεύµα φανατισµού, αλλά µε πνεύµα αγάπης, µιας αγάπης όπως την δίδαξε ο Χριστός
µας, στερεωµένης στην Αλήθεια της Πίστεως και όχι στην υποκρισία του διαστροφικού ΠΣΕύδους και της
νεοταξικής απάτης. Μετά ταύτα συνεχίζουµε εµείς οι ελάχιστοι και ανάξιοι τον προσευχητικό µας Κανόνα,
όπως η υµετέρα προσωπικότητα αξιοποιήσει τα αναµφισβήτητα τάλαντά της προς όφελος και όχι εις
βάρος της Ορθοδόξου ηµών Εκκλησίας.

Με τον προσήκοντα σεβασµό

Ασπαζόµεθα την δεξιά σας

Οι κάτωθι υπογράψαντες:

ΑΝΤΩΝΙΑ∆ΗΣ ∆ηµήτριος

∆ΙΑΝΗΣ ∆ηµήτριος

ΓΙΑΤΣΟΣ Κωνσταντίνος

ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Χρήστος

ΚΑΝΑΡΑΣ Απόστολος

ΚΑΡΜΙΡΗΣ Χαράλαµπος

ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Αλέξιος

ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Ιωάννης

ΜΑΡΚΑΣ Ιωάννης

ΜΠΟΥΓΕΛΗΣ Γεράσιµος
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Κωνσταντίνος

ΤΣΙΑΡΑΣ Παναγιώτης-Αλέξανδρος

ΧΑΜΟΝΙΚΟΛΑΟΥ Αθανάσιος

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:

- Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυµο και λοιπούς Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος.
- Ιερές Μονές της Ι. Μ. ∆ηµητριάδος
- Ιερούς Ναούς πολεοδοµικού συγκροτήµατος (Βόλου-Ν. Ιωνίας)
- Γ.Ε.Χ.Α. παράρτηµα Βόλου
- Τοπικό Τύπο
- Εφηµερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», περιοδικό «Θεοδροµία», περιοδικό «Παρακαταθήκη»
- Ιστοσελίδες «romfea.gr», «amen.gr», «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ», «ΑΚΤΙΝΕΣ», «Ι. Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ»,
«ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ», «ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ»