Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 5 Ἰουνίου 2023π.

ημ
Κυριακὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

Το Άγιον Όρος στον ιστό της εκκοσμίκευσης, της παγκοσμιοποίησης και του Οικουμενισμού.

Ὑπὸ πατρὸς Εὐψυχίου Ἁγιορείτη Κελλιώτη.

Πρὸς :
τὴν Ἱερά Κοινότητ
τούς Καθηγουμένους καὶ τούς Ἀντιπροσώπους τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους- Ἄθω.

« Σῶσον με Κύριε ὃτι ἐκλέλοιπεν ὃ

ὃτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπό τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων». 1

Σεβαστοὶ Πατέρες,

Τίς τελευταῖες δεκαετίες, παρατηροῦμε ὃτι στό Ἃγιον Ὄρος, τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, συμβαίνουν
πολλὰ πράγματα λίαν ἀνησυχητικὰ, τὰ ὁποῖα κάποιος θὰ χαρακτήριζε καὶ ὡς κοσμογονικὲς ἀλλαγές.
Ἐπειδή ὃλα αὐτὰ εἶναι πολύ κρίσιμα καὶ μᾶς ἀφοροῦν ὃλους μας, ἀναγκάζομαι νὰ καταθέσω δημοσίως
αὐτὲς τὶς σκέψεις μου σὰν Ἁγιορείτης Μοναχός.
Σὰν Ἁγιορείτης, λοιπὸν καὶ ἡ ἐμὴ ἐλαχιστότης, ὃπου ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Κυρίας Θεοτόκου, μὲ
ἔφερε καὶ μὲ ἀξίωσε νὰ ζῶ στὸν Ἱερὸ ἡμῶν τόπο, σ᾿ αὐτὸν τὸν ἐπίγειο παράδεισο, τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας
μας, ἐδῶ καὶ πενῆντα -50- περίπου ἔτη καὶ ὡς Κοινοβιάτης και ὡς Κελλιώτης, δόξα Σοι ὁ Θεὸς, καὶ
συνεχίσω ἀγωνιζόμενος καὶ γιὰ τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς μου, « ἐν εἰρήνῃ μετανοίᾳ καὶ ὁμολογίᾳ
ἐκτελέσαι».
Ἐπειδὴ ὃπως γίνεται φανερὸν τό Ἃγιον Ὄρος ( Α.Ο.) γιὰ ἐμένα δὲν εἶναι μόνο ἓνας τόπος κατοικίας,
ὃπου ἁπλά ζῶ, ἀλλὰ εἶναι ἡ ἴδια ἡ πνευματική πατρίδα μου, καὶ ἡ «γέφυρα ἡ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανὸν
μετάγουσα », εἶχα, λοιπὸν τὴν εὐλογία, νὰ προλάβω καὶ νὰ γνωρίσω τὸ παλαιὸ Α.Ο. καὶ τοὺς παλαιοὺς
Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ Γέροντες. Ἔχοντας, λοιπὸν αὐτὸ τὸ παλαιό Α.Ο. ὡς ἓνα μέτρο συγκρίσεως καὶ
ἀξιολογήσεως, σχετικά μὲ τὸ σύγχρονο Α.Ο. καὶ ζώντας μισό αἰῶνα ἐδῶ, ὡς ἐκ τούτου, νομίζω ὃτι ἔχω καὶ
κάποιο λόγο, καὶ ὑποχρέωσι συνάμα νὰ ἐκθέσω δημοσίως μερικὰ Ἁγιορείτικα θέματα, ἀπό μία ἄλλη καὶ
ἀθέατη - ἴσως γιὰ ἐσᾶς πλευρὰ- τὴν ὁποίαν ὃμως δὲν λαμβάνετε καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν σας.
Ὃλα αὐτὰ τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα θὰ σᾶς ἐκθέσω, ἴσως, ἐσᾶς νὰ μή ἀπασχολοῦν, ἀλλά ἀπασχολοῦν
ὃλους ἐμᾶς τούς λοιποὺς Ἁγιορεῖτες, καὶ μάλιστα πολὺ, καὶ μᾶς πληγώνουν καὶ πολύ βαθειὰ. Ὑπάρχουν,
λοιπὸν πολλοί Ἁγιορεῖτες Πατέρες, τοὺς ὁποίους νομίζω ὃτι καὶ ἐκφράζω, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς Κελλιῶτες,
ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι ζοῦμε ἔξω τῶν τειχῶν καὶ ἔξω τῶν πολλαπλῶν ἀνέσεων τῶν Μονῶν.
Εἶναι ἑπόμενο, λοιπὸν, καὶ τὸ γνωρίζω ὃτι «τολμώντας τὰ ἀτόλμητα» δὲν θὰ σᾶς εἶναι αὐτὸ ἀρεστό,
διότι ἡ φωνὴ τῆς ἀληθείας ἀπὸ τὴν φύσι της, ὃταν ἀκούγεται, ἐνοχλεῖ καὶ πονάει, ἀλλά καὶ συγχρόνως,
ὃποιον μετανοεῖ καὶ τὴν ἀποδέχεται, τὸν ἀναγεννάει. Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ εἶναι ἡ Αὐτοαλήθεια, ἦλθε
στὸν κόσμο γιὰ νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὴν Ἀλήθεια, λέγοντας: « ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο
ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἳνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ»2.
Καὶ ἡ δική μας, λοιπὸν, συνείδησις, ὡς Ἁγιορεῖτες Μοναχοὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει ἄλλο νὰ σιωποῦμε, νὰ
ὑποκρινόμαστε καὶ νὰ δικαιολογοῦμε τὰ ἀδικαιολόγητα γιὰ νὰ μὴ δῆθεν ΄΄κατακρίνουμε΄΄, ἀλλὰ ἀντίθετα
μᾶς προτρέπει δημόσια νὰ σᾶς ἐκθέσουμε τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ
κρύβεται, καὶ θά πρέπει νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μέ τό ὄνομά τους. Διότι προβλήματα ποὺ κουκουλώνονται
καὶ δὲν λύνονται, διαιωνίζονται καί συσσωρεύονται.
Γιὰ αὐτὸ, παρακαλῶ, δεχθεῖτε αὐτὸ τὸ τόλμημα ἄν θέλετε καὶ σὰν μία δημόσια ἐξομολόγησι, «
3
ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὃπως ἰαθῆτε » . Καὶ ἄν Καὶ ἄν
κάπου κάνω λάθος, σὰν ἄνθρωπος, παρακαλῶ νὰ τὸ ὑποδείξετε.
Εἰλικρινὰ σᾶς λέγω, μάρτυς ὁ Θεὸς, ὃτι δέν τὸ κάνω μὲ καμία διάθεσι νὰ ἐλέγξω ἤ νὰ προσβάλλω
κανέναν ἀπό σᾶς προσωπικὰ (ἐξάλλου καὶ ποιὸς εἶμαι ἐγώ; Καθότι ὃλοι μας, ὡς ἄνθρωποι εἴμαστε
ἁμαρτωλοὶ καὶ πεπτωκότες, καὶ θὰ κριθοῦμε καὶ θὰ λογοδοτήσουμε στὸν Ἀδέκαστο Κριτή μας).
Ξεκαθαρίζω, λοιπὸν ἐξ ἀρχῆς, ὃτι δὲν ἑστιάζω στὰ πρόσωπά σας, ἀλλὰ στὶς πράξεις σας καὶ στὶς ἀποφάσεις
σας, τὶς ὁποῖες λαμβάνετε ὃσον ἀφορᾷ τὰ κοινά θέματα, γιὰ τὰ ὁποῖα εἶστε καὶ ὑπεύθυνοι μήπως θὰ
ἔπρεπε, κανονικὰ νὰ λογοδοτεῖτε στὴν Παναγιορείτικη Ἀδελφότητα (Μοναστηριακούς, Σκητιῶτες,
Κελλιῶτες καὶ Ἐρημῖτες) ;
Διότι σὲ λίγα χρόνια δὲν θὰ ὑπάρχουμε ἐπί τῆς γῆς, καθότι εἴμαστε προσωρινοὶ ὁδοιπόροι, ἀλλὰ ὃμως
μέ τίς πράξεις μας, γράφουμε ἱστορία καὶ ἀναλόγως ἤ θά κατακριθοῦμε ἤ θὰ δικαιωθοῦμε. Ἄραγε,
αὐτοανακρίνεσθε ἀπὸ τὶς ἴδιες τίς πράξεις σας καὶ τὶς ἀποφάσεις σας, ὡς δημόσια πρόσωπα ; Ἐπειδὴ,
λοιπὸν, ἐσεῖς κατέχετε τὴν ἐξουσία ( καὶ ὄχι τὴν διακονία, ὃπως ἀρέσκεσθε νὰ λέτε), τὴν Διοίκησι τοῦ Ἱεροῦ
ἡμῶν Τόπου, προσπαθοῦμε νὰ κάνουμε μιὰ ὑστάτη ἔκκλησι στὴν καλή σας διάθεσι, βούλησι καὶ θέλησι, μὲ
τὴν ἐλπίδα, μήπως ἀλλάξετε τὴν πορεία τῶν πραγμάτων καὶ προλάβουμε νά περισώσουμε, ὡς Ἁγιορεῖτες,
ὃ,τι ἔχει ἀπομείνει πιὰ, γιὰ τὸ καλό αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τὸ μέλλοντος του.
Τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα θὰ ἐκτεθοῦν, ἐπειδὴ εἶναι πολλὰ, πολὺ σοβαρά, καὶ κοσμογονικὰ, γι᾿αὐτὸ θὰ
παρατεθοῦν ἐπιγραμματικὰ καὶ σύντομα, κατ' εὐθεῖαν στὴν οὐσία τους.

1) Ἡ ἐκκοσμίκευσις.

Πρῶτα μᾶς σκανδαλίζει ἡ ἐκκοσμίκευσις, ἡ ὁποία ἔχει συντελεσθεῖ στὸ Α.Ο. κατὰ τίς τελευταῖες
δεκαετίες ( ἀπὸ τὸ 1968 μὲ τὴν εἰσαγωγή στὸ Α.Ο. τῶν νέων ἐκ τοῦ κόσμου Ἀδελφοτήτων, γιὰ τὶς ὁποῖες θὰ
ἀναφερθοῦμε πιό κάτω), καὶ εἶναι τεραστίων διαστάσεων.
Ἐννοοῦμε ὡς ἐκκοσμίκευσι τὴν κοσμικὴ νοοτροπία, ἡ ὁποία εἰσήχθη στὸ Α.Ο., μὲ τὴν ἁγιογραφικὴ
ἔννοια « μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ, ἐάν τις ἀγαπᾶ τὸν κόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ
Πατρὸς ἐν αὐτῷ· ὃτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ
ἀλαζονεία τοῦ βίου».4
Τὸ παλαιὸ Α.Ο., ἀγαπητοὶ Πατέρες, τὸ ὁποῖο ἐμεῖς προλάβαμε, δὲν θύμιζε τίποτε τὸ κοσμικό. Ὃταν
ἦλθα στὸ Α.Ο. τὸ 1974, νόμιζα ὃτι ζοῦσα μέσα σὲ ἓνα ὄνειρο, λές καὶ ὁ χρόνος εἶχε σταματήσει αἰῶνες πίσω,
σὲ ἓναν τελείως διαφορετικὸ, καὶ ἀπόκοσμο κόσμο. Οἱ παλαιοί Ἁγιορεῖτες ἀρνούνταν πεισματικὰ κάθε τὶ τὸ
κοσμικὸ, τὶς κοσμικὲς ἀνέσεις, καὶ κάθε τί ποὺ θύμιζε κόσμο, καὶ γενικὰ τό κοσμικὸ φρόνημα, ὃπως τὸ
ἔλεγαν, μὲ σκοπὸ νὰ κρατήσουν καί νὰ διασώσουν τὸν ἀσκητικό καὶ μοναχικὸ χαρακτήρα τοῦ Α.Ο.
Κοσμικὸ φρόνημα δὲν εἶναι, βέβαια τὸ μῖσος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, τὴν ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ ἡ
ἀλαζονεία τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων, οἱ ἐπιθυμίες τῆς σαρκός καὶ τῶν ὀφθαλμῶν, οἱ κοσμικὲς ἀνέσεις καὶ ἡ
ματαιότητα, « ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης». Ὃλα αὐτὰ εἶναι καὶ ἀποτελοῦν, αὐτὸ ποὺ λέμε
κοσμικὸ φρόνημα ἤ ἐκκοσμίκευσι, ἡ ὁποία τελικὰ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεόν.
Αὐτὸ συνέβη κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὸ Α.Ο., καὶ ὀφείλεται στὶς στενὲς σχέσεις ποὺ ἔχει
ἀναπτύξει τὸ Α.Ο. μὲ τὸν κόσμο καὶ τὰ τοῦ κόσμου. Διότι εἰσήγαγαν σιγὰ -σιγὰ, μαζί μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸ
κοσμικό φρόνημα, δηλαδή τὶς κοσμικὲς ἀνέσεις, τὸ χρῆμα, τὴν πολυτέλεια, τὰ πανάκριβα αὐτοκίνητα,
ἐξωβελλίσθηκε ὁ σωματικὸς κόπος, ἡ ἄσκησις κ.λπ. Ἔτσι τὰ μοναστήρια ἀπὸ τόπος προσευχῆς καὶ
ἀσκήσεως μετατράπηκαν σὲ κερδοφόρες ἐπιχειρήσεις, μὲ μιὰ ἀτελείωτη ἀνοικοδόμησι, ἀσταμάτητες
βιοτικὲς μέριμνες, κοσμικὸ ἆγχος, γιὰ νὰ μετατραποῦν στὸ τέλος σὲ τουριστικὰ θέρετρα. Σιγὰ-σιγὰ
δημιουργήθηκε μιὰ κατάστασι ποὺ δὲν διαφέρει καὶ πολὺ ἀπό τὰ πράγματα τοῦ κόσμου. Ἄς μὴ ξεχνᾶμε καὶ
τὸ ΄΄περίφημο΄΄ σκάνδαλο Βατοπαιδίου, τὸ ὁποῖο γιὰ τρία χρόνια κατασκανδάλιζε τὸν λαὸ, δηλαδή
ἐμπλεκόμενα οἰκονομικὰ συμφέροντα μὲ πολιτικούς, ἀνταλλαγὲς ἀκινήτων κ.λπ., καὶ ἡ πρόσφατη
κερδοφόρα ἐπιχείρησι ἐμπορίας νεροῦ, ( μὲ τὴν ὀνομασία «Ἄβατον»), τῆς σημερινῆς Σιμωνόπετρας, καὶ
ἀκολουθοῦν καὶ ἄλλα.
 Ἐδῶ διευκρινίζουμε, ὃτι ἄλλο ἡ καλή διαχείρησις τῆς μοναστηριακῆς περιουσίας γιὰ τὴν ἐπιβίωσι τῶν
μοναχῶν καὶ ἄλλο ἡ ἐμπορικὴ ἐπιχείρησις μὲ στόχο τὸ ἐμπορικὸ κέρδος, τὴν φιλοχρηματία καὶ τὸν πλοῦτο.
Ποτὲ τὰ μοναστήρια στὴν ἱστορία τους δὲν πουλοῦσαν π.χ. καλλυντικὰ καὶ γυναικεῖες κρέμες γιὰ νὰ ζήσουν,
ἀλλὰ ἀντίθετα, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους, ἔκαναν ἐλεημοσύνες στὸν φτωχὸ λαὸ, καὶ κοινοφελῆ
ἔργα, ὃπως σχολεῖα, γεφύρια, σπούδαζαν φτωχά παιδιὰ κ.ἄ. Τὰ Μοναστήρια ἦταν τὸ καταφύγιο κάθε
πονεμένου καὶ φτωχοῦ καὶ ψυχοσωματικὰ θεραπευτήρια, καὶ ὄχι κοσμικὰ ἐργαστήρια καὶ χρηματιστήρια.
Τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα, ὃλης αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι ἡ σημερινὴ θρησκευτικὴ τουριστικοποίησι
τοῦ Α.Ο., καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα πού ἐπικρατεῖ, σχεδὸν παντοῦ, καὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ξεχωρίσει
σήμερα, ἄν ζεῖ στὸ Α.Ο. μὲ ὃλη αὐτὴ τὴν ἀένναη κίνησι ἀνθρώπων καὶ ἐμπορευμάτων ἤ στὸν κόσμο, καὶ ἄν
τελικὰ ζεῖ κανεὶς πιὸ ἄνετα καὶ πιὸ πλούσια στὸ Α.Ο. ἤ στόν κόσμο!!!
Ἡ πτῶσις αὐτὴ στὴν ἐκκοσμίκευσι, ξεκίνησε μὲ τὸ ἄφθονο χρῆμα τῶν Εὐρωπαϊκῶν κονδυλίων, τὸ ὁποῖο
ἄρχισε νὰ εἰσρέει ἀπὸ τό 1990 καί μετὰ. Ἔλεγαν οἱ παλαιοὶ Γεροντάδες, ὃτι ὁ παπας Ρώμης, ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ
χρόνια, ἔλεγε ΄΄ γιὰ νὰ ὑποτάξουμε τὸ Α.Ο. δῶστε χρῆμα΄΄ !
Μέ τὴν ἳδρυσι τοῦ Κε.Δ.Α.Κ, δὲν συντηρήθηκαν ἤ ἀνακαινίσθηκαν ἁπλὰ καὶ μόνο τὰ πεπαλαιωμένα
Μοναστήρια, ( ὃπως, βεβαίως ἦταν ἀναγκαῖο νὰ γίνει), ἀλλὰ ταυτόχρονα εἰσῆλθε καὶ τὸ κυνήγι τοῦ
χρήματος. Τὸ χρῆμα - καὶ μάλιστα τὸ χρῆμα τῶν ξένων, τῶν Εὐρωπαίων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι Ὀρθόδοξοι, δὲν
δίνεται ποτὲ ὡς ΄΄εὐλογία΄΄, ἀλλά πάντοτε συμφεροντολογικὰ καὶ μὲ ἀνταλλάγματα-παραχωρήσεις. Αὐτὸ
ἐπέτρεψε νὰ εἰσχωρήσει στὸ Α.Ο. καὶ ἡ κοσμικὴ συμφεροντολογικὴ νοοτροπία. Στήν διαχείρησι αὐτοῦ τοῦ
χρήματος, ἔχουν γίνει ( ὃπως λέγεται) καὶ οἰκονομικὲς καταχρήσεις, ἀπὸ ὃλους τοὺς ἐμπλεκομένους, καὶ οἱ
ὁποῖες λειτουργοῦν δεσμευτικὰ. Αὐτὴ ἡ ἐκκοσμίκευσι ἔδωσε τὸ δικαίωμα σὲ μιὰ ὀργανωμένη κρατικὴ-
πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐκμετάλλευσι καὶ ἐπέμβασι στὰ ἐσωτερικὰ τοῦ Α.Ο., μὲ ἀποτέλεσμα τὴν δέσμευσι
τῶν Μονῶν ἔναντι τοῦ πολιτικοῦ-κυβερνητικοῦ κατεστημένου, μὲ πολιτικὲς καὶ πελατειακὲς σχέσεις, ὃπως
ὑποδοχές πολιτικῶν προσώπων καὶ Ὑπουργῶν (οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ὁποίων, ἀνήκουν σὲ μασωνικὲς
στοὲς κ.λπ., οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν στὸν Χριστό ). Αὐτοὺς ὃλους, ἃγιοι Πατέρες ἐσεῖς τοὺς ὑποδέχεσθε μὲ
καμπανοκρουσίες καὶ εὐαγγέλια, τιμὲς καὶ δόξες, (χωρίς νὰ σᾶς τὸ ζητήσουν), γιά νὰ ἐξασφαλίζετε ἔτσι τὴν
ἔγκρισι τῶν κονδυλίων ἐκ τῆς ἑκάστοτε κυβερνήσεως, καὶ τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας κ. ἄ.
Τοιουτοτρόπως ἡ Ἱερὰ Κοινότης (Ι.Κ) τοῦ Α.Ο., ἔχει μάθει νὰ συνεργάζεται ἄριστα μὲ τοὺς πολιτικοὺς
καὶ νὰ κάνει περισσότερο πολιτικὴ καὶ διπλωματία, ( σ᾿ αὐτὸ μάλιστα ἀριστεύετε ) παρά νὰ δίνετε μιὰ
μοναχικὴ μαρτυρία, (βλέπε ἔξοδος εἰκόνος ‘’ Ἄξιόν Ἐστιν’’, σὲ προεκλογικὴ περίοδο 3-15 Μαΐου 2023 ν.
ἡμ.5, καὶ ὑπόσχεσις ἀπὸ κυβερνητικοὺς ὅτι θά δοθοῦν 45.000.000 εὐρώ στὸ Α.Ο. γιὰ νὰ τοὺς στηρίξουν
προεκλογικὰ κ.λπ.).
Ὃλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα δὲν συνιστοῦν πολιτικὴ καὶ ἐκκοσμίκευσι ; Ὃλα αὐτὰ, ἔχουν καὶ σὰν
ἀποτέλεσμα νὰ ἀλλοιώνουν πολὺ βαθειὰ τὸ ἁγιορειτικὸ ἦθος, τὴν καλογερικὴ συνείδησι καὶ συμπεριφορὰ
τῆς νέας μοναχικῆς γενιᾶς, ἐκείνων, δηλαδὴ τῶν ἀδελφοτήτων, οἱ ὁποῖες, (κατὰ τὰ ἄλλα) εἶχαν ἔλθει ἐκ τοῦ
κόσμου (τὸ 1968) γιὰ νὰ ἐπανδρώσουν καὶ νὰ σώσουν τὰ Μοναστήρια, ἀπὸ τούς ἀγράμματους παλαιούς
Ἁγιορεῖτες μοναχούς!
Ἀποτέλεσμα, ὃλων αὐτῶν εἶναι καὶ ἡ ἐμπλοκή τοῦ Α.Ο. μέσα στὰ γρανάζια τοῦ ἀντι-χριστιανικοῦ
παγκόσμιου οἰκονομικοῦ τοκογλυφικοῦ τραπεζικοῦ σύστηματος, τῆς ὁμάδας τῶν Παγκοσμιοποιητῶν καὶ
τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων ( Ν.Τ.Π.), οἱ ὁποῖοι φιλοδοξοῦν, (ὃπως οἱ ἴδιοι μᾶς τό λέγουν καὶ ὄχι κάποιοι
΄΄συνομωσιολόγοι΄΄), ἀφοῦ ὑποτάξουν τοὺς λαοὺς πρῶτα να τοὺς ἐλέγχουν, οικονομικά, μετὰ νὰ τοὺς
ὁδηγήσουν καὶ σὲ μιὰ παγκόσμια κυβέρνησι, καὶ μετά σὲ μιὰ παγκόσμια θρησκεία, . Αυτή την πορεία
εξυπηρετεί και το κίνημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. .
Κατὰ συνέπεια καὶ αὐτὴ ἡ σημερινὴ νέα γενιὰ τῶν μοναχῶν, τοῦ 2.000, προερχόμενη ἀπὸ μία ἤδη,
πολύ βαθειὰ ἐκκοσμικευμένη, ὑλιστικὴ καί ἄθεη κοινωνία, καὶ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Χριστὸ, ἐνῶ ἔρχεται στὸ
Α.Ο. μέ καλή διάθεσι νὰ ζήσει μιὰ πνευματικὴ, χριστιανικὴ μοναχικὴ καὶ ἀσκητικὴ ζωή, ὃμως ἀντὶ νὰ βρεῖ
αὐτὸ ποὺ ζητάει, δηλαδή, μιὰ ἀπόκοσμη, καὶ ἡσυχαστικὴ μοναχικὴ πολιτεία, ὃπως νομίζει, μέσα στὴν ὁποία
θὰ ἀσκηθεῖ γιὰ νὰ καθαρισθεῖ ἀπό τὰ πάθη της, ὣστε νὰ φθάσει στὸν ποθούμενο ἁγιασμὸ καὶ στὴν κατὰ
Χάρι θέωσι, τελικὰ βρίσκει πάλι μπροστά της ὃλα αὐτὰ τὰ κοσμικὰ καὶ τὶς ματαιότητες, τὰ ὁποῖα ἄφησε
πίσω της, καὶ μάλιστα πολλὲς φορές περισσότερα ἀπό ὃσα ἄφησε, δηλαδή ἓνα Α.Ο. ἐκκοσμικευμένο καὶ μιὰ
ἐκκοσμικευμένη καὶ τουριστικοποιημένη κοινωνία, καὶ ὄχι μιὰ ἁγιασμένη μοναστικὴ Πολιτεία, θεωμένων
καὶ ἁγιασμένων προσώπων.
 Ἔτσι ἡ μεγάλη ἀξία τοῦ σημερινοῦ Α.Ο., σήμερα, εἶναι τελικὰ κυρίως ὁ θρησκευτικὸς τουρισμὸς του,
στὸ σύστημα τοῦ ὁποίου ἔχει ἐνταχθεῖ τὸ Α.Ο., τὸν ὁποῖο ἐπιδιώκει, καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖον ζεῖ καὶ πλουτίζει
οἰκονομικὰ, κυρίως ἡ Ι.Κ. καὶ τὰ Μοναστήρια. Κατὰ συνέπεια καὶ ἡ ἀξία τοῦ Α.Ο., τελικὰ ἔφτασε νὰ εἶναι
κυρίως ἡ ὄμορφη φύσι του, καὶ τὰ βυζαντινὰ κειμήλια (τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας), ἔτσι αὐτὸ
ποὺ τοῦ ἔχει ἀπομείνει σήμερα, θὰ λέγαμε ὃτι εἶναι, μόνο μιὰ σκιὰ τοῦ ἑαυτοῦ του, τοῦ ἄλλοτε Ἁγιασμένου
μεγαλείου του, τοῦ ἐνδόξου παρελθόντος...
Δὲν εἶμαι, φυσικὰ κατά τῆς τεχνολογίας καὶ τῆς προόδου, διότι ὃπως εἶναι φυσικὸν, κάθε ἐποχὴ ἔχει
τὴν δική της σφραγίδα καὶ τεχνολογία, ἀλλὰ κατὰ τῆς ἀσύνετης καὶ ἀδιάκριτης καταναλωτικῆς τάσεως, τὸ
κυνήγι τοῦ πλούτου, καὶ τὴν ἐκκοσμίκευσι, πού υἱοθετοῦμε εἰς βάρος τῶν θεμελιωδῶν δομῶν τοῦ
Μοναχισμοῦ, ποὺ εἶναι τὸ ἡσυχαστικό, προσευχητικό, ἀσκητικό καὶ ἀπόκοσμο πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ
μοναχισμὸς, ἀπὸ τὴν φύσι του ἦταν πάντοτε συντηριτικὸς καὶ ὓστερα ἀπὸ πολὺ περίσκεψι υἱοθετοῦσε τὰ
ἄκρως ἀναγκαῖα γιὰ τὴν ἐπιβιωσί του, «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» 6.

2) Ἡ κατάργησις τοῦ ἱστορικοῦ θεσμοῦ τοῦ Πρώτου, (ὁλίγα ἱστορικὰ στοιχεῖα).

Πῶς ἄραγε ἔφθασε σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο παρακμῆς τὸ Α.Ο. ; Θὰ πρέπει πρῶτα νὰ δοῦμε λίγα ἱστορικὰ
στοιχεῖα γιὰ τὸν θεσμὸ τοῦ Πρώτου.
Ὁ Ἀθωνικὸς μοναχισμὸς, ἀρχίζει μὲ τὴν ἐμφάνισι τοῦ πρώτου γνωστοῦ ἀσκητοῦ στὸν Ἄθωνα, τοῦ
Ὁσίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου 7ος αἰῶνας καὶ μετὰ.
« ….συγκαταλέγονται καὶ τὰ ἐν Ἄθῳ περὶ τὴν ΣΤ΄ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, καθότι τότε ἀπεδὸθη ὁ
Ἄθως πρὸς κατοκίαν ὑπὸ Φλαβίου Κωνσταντίνου Πωγωνάτου τῷ 677...κατὰ τούτους λοιπὸν τοὺς χρόνους
δι᾿ὑλικῶν ἐκ τῶν ἐρειπίων τῶν Ἐκκλησιῶν, τῶν πόλεων καὶ τῶν χωρίων ἱδρύθησαν Μονύδρια Πυργούδια,
τῶν ὁποίων ἡ διοίκησις ἐκαλεῖτο ‘’Καθέδρα τῶν Γερόντων’’, ἐγγὺς τοῦ Ἰβηριτικοῦ Μετοχίου Πυργούδια, τοῦ
παρά τὴν διώρυγα κειμένου (σ.σ σημερινὰ Νέα Ρόδα)»7.
Στὴ συνέχεια ἐμφανίζεται στὸ προσκήνιο τοῦ Ἀθωνικοῦ Μοναχισμοῦ, ὁ Ὃσιος Εὐθύμιος ὁ Νέος 9 ος
αἰῶνας ( 859- 898) κτήτορας τῆς Μονῆς τῶν Περιστερῶν (στὰ περίχωρα τῆς Θεσσαλονίκης), καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ
Κολοβός κτήτορας τῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου στὰ περίχωρα τῆς Ἱερισσοῦ, 9 ος αἰῶνας . Ἀπό τότε ἀρχίζουν
νὰ ἐμφανίζονται καὶ οἱ πρῶτοι ἀσκητὲς καὶ οἱ πρῶτες ἀναχωρητικὲς ὁμάδες πρὸς τὰ ἐνδότερα τοῦ Ἄθωνος.
Σύμφωνα μὲ τὶς ἱστορικὲς πηγές τῶν χρυσοβούλων καὶ χειρογράφων, ὃπως τὶς ἀναλύει στὸ βιβλίο
της ἡ καθηγήτρια βυζαντινολόγος Παπαχρυσάνθου :
« Οἱ Ἀθωνῖτες ζοῦσαν ἤ ὡς μεμονωμένοι ἀσκητές ἤ σέ ἀναχωρητικὲς ὁμάδες ἤ σέ μικρὲς κοινοβιακές
κοινότητες, μικρὰ μοναστήρια μέ πέντε, δέκα τὸ πολὺ δεκαπέντε μοναχούς. Ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν
Ἀθωνιτῶν μοναχῶν ζοῦσαν τότε ὡς ἐρημῖτες ἤ συσπειρωμένοι σὲ ὁμάδες γύρω ἀπὸ ἓναν πνευματικὸ
πατέρα. Ὃπου ἀπό τὴν δικὴ του προσωπικότητα ἐξαρτιόταν, ἄν ἡ ζωή τῶν μαθητῶν του θὰ
ποσανατολίζονταν πρὸς τὴν ἀτομικὴ ἄσκηση ἤ πρὸς τὴν κοινή συμβίωση, δηλαδὴ τὴν δημιουργία ἑνὸς
κοινοβίου ».8
Εὐθύς ἀπὸ τὸν 9ο αἰῶνα δημιουργεῖται μιὰ κεντρικὴ διοίκησις μὲ ἓδρα τίς Καρυές, ἤ τὴν Μεγάλη
Μέση ἤ τὴν Λαύρα τῶν Καρυῶν . « ἐν ἔτει 887 ἀποστείλαντες ( σ.σ. οἱ Ἀθωνῖτες) εἰς τὴν βασιλεύουσαν τὸν
Πρῶτον καὶ ἡσυχαστήν τοῦ Ἄθω Ἀνδρέαν ἐκ μέρους πάντων, δικαιωθέντες δ᾿ἔκτοτε ἀπεχωρίσθησαν,
ἱδρύσαντες ἐν Καρυαῖς τὴν διοίκησιν αὐτῶν ὑπό τὸν καλούμενον Πρῶτον, ἔνθα ἔκτισαν μικρόν Ναὸν τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ ὑπό τὸν Πρῶτον δ᾿αὓτη διοίκησις ἐπεκλήθη Πρωτᾶτον περὶ τὸ 875, ἐπωνυμία ἣτις
διεσώθη ἄχρι τῆς σήμερον, συνήγοντο δ᾿ἐν αὐτῷ οἱ τότε Πατέρες πρὸς σύσκεψιν τῶν κοινῶν ὑποθέσεων».9
Οἱ ἀποφάσεις γιὰ τὰ διάφορα θέματα γίνονταν ἀπὸ τὶς κοινὲς συνάξεις ὃλων τῶν Ἀθωνιτῶν μοναχῶν.
Ἀρχικὰ γίνονταν μέσα στὸ Πάνσεπτο Ναὸ τοῦ Πρωτάτου ( ὃπου καὶ ἡ ὀνομασία του, Πρωτᾶτον, ὀφείλεται
ἀπὸ τὸν θεσμό τοῦ Πρώτου). Ἐπειδὴ, ὃμως ὁ ναὸς ἀποδείχθηκε μικρὸς, στή συνέχεια μεγάλωσαν τὸν Ναὸ
τοῦ Πρωτάτου ( τὸ 962-4 καὶ τὸ 1089), ἐνῶ τὸ 1153 κτίζεται καὶ ξεχωριστὸ κτίριο, ὃπου γίνονταν οἱ κοινὲς
συνάξεις ὃλων τῶν μοναχῶν, καὶ ἀποφάσιζαν γιὰ τὰ κοινά θέματα. Οἱ κοινὲς συνάξεις πραγματοποιούνταν
στὶς τρεῖς μεγάλες ἑορτὲς, τὰ Χριστούγεννα, τό Πάσχα καὶ τὸν Δεκαπενταύγουστο. Ἀργότερα προστέθηκαν
καὶ ἄλλες δύο συνάξεις τοῦ Ἁγίου Δημητρίου 26 Ὀκτωβρίου καὶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου 23 Ἀπριλίου.
Ἀπομεινάρι αὐτῶν τῶν συνάξεων εἶναι οἱ σημερινὲς δισηνιαύσιες, (οἱ ὁποῖες σήμερα, σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴν
παράδοσι δὲν πραγματοποιοῦνται μὲ τὴν συμμετοχή ὃλων τῶν μοναχῶν, ἀλλὰ ἀπολειστικὰ καὶ μόνο ἀπὸ
τοὺς Ἡγουμένους καὶ τοὺς Ἀντιπροσώπους τῶν εἴκοσι Μονῶν, καὶ δύο φορὲς τὸν χρόνο, μετὰ τὸ Πάσχα καὶ
μετὰ τὸν Δεκαπενταύγουστο).Οἱ κοινὲς συνάξεις, ἀπὸ τὴν ἀρχή τοῦ μοναχισμοῦ λειτουργούσαν μὲ ἓνα
σύστημα πυραμίδας, δηλαδὴ Σύναξις, Συμβούλιο, καὶ Πρῶτος. « Ἡ διοργάνωση αὐτὴ ποὺ εἶναι ἐμφανής καὶ
δρᾶ τὸ 972, βρῆκε τὴν ἐπιβεβαίωση καὶ τὴν ἐπισημοποίησή της τὸ 1045, καὶ ἔμεινε σταθερή-μέ πολύ λίγες
διαφορὲς- ὣς τὸ τὲλος τῆς βυζαντινῆς περιόδου ( σ.σ. τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας) καὶ ἀκόμη
περισσότερο»10.
«Ὁ θεσμὸς τοῦ Πρώτου δημιουργήθηκε ἐξ ἀρχῆς τοῦ Ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ καὶ ἐξ ἀνάγκης γιὰ νὰ
ἐκπροσωποῦνται οἱ Ἀθωνίτες μοναχοὶ στὶς τοπικὲς καὶ αὐτοκρατορικὲς ἀρχὲς. Ἔτσι οἱ κυριότερες πλευρὲς
τοῦ λειτουργήματος τοῦ Πρώτου ἤταν:
α) Ἀντιπροσώπευε τὸν Ἄθω στίς πολιτικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἀρχές.
β) Μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν ἡγουμένων τῶν Μονυδρίων ἀπέδιδε τήν δικαιοσύνη στὸν Ἄθω καὶ
μεριμνοῦσε γιὰ τὴν τήρηση τῆς τάξεως.
γ) Ἐπικύρωνε τὴν ἐκλογὴ τῶν ἡγουμένων καὶ τοὺς ἐνεχείριζε τὴν ράβδο τῆς ἡγουμενίας στὸ ὄνομα
τοῦ αὐτοκράτορα. (σ.σ Τὸ Α.Ο. ὑπάγονταν κατευθείαν στὸν αὐτοκράτορα γιὰ νὰ μή ἐπεμβαίνουν οἱ
ἐκκλησιαστικὲς καὶ οἱ κοσμικὲς ἀρχὲς στὰ ἐσωτερικά του, ὣστε νὰ μπορέσει νὰ διαφυλάξει τὸν ἀσκητικό καὶ
ἡσυχαστικό του χαρακτήρα, χὰριν στὸ προνόμιο τοῦ Αὐτοδιοικήτου του).
δ) Ὁ Πρῶτος ἐκτὸς ἀπὸ τὰ διοικητικὰ καὶ δικαστικὰ καθήκοντα εἶχε καὶ πειθαρχικὴ ἐξουσία, τόσο
ὃσον ἀφορᾶ τὰ τρέχοντα ζητήματα ὃσο καὶ τὰ πνευματικὰ ».11

Ἡ ἐκλογὴ τοῦ Πρώτου.

Ὁ Πρῶτος ἐκλέγονταν ἁπὸ ὃλους τούς μοναχούς τοῦ Α.Ο.
« Ὁ Πρῶτος ἐκλέγονταν χωρίς ἀμφιβολία ἀπὸ τὴ Σύναξη (σ.σ ὃλων τῶν μοναχῶν) ἀνάμεσα σὲ δύο ἤ
τρεῖς ὑποψηφίους, ὁ ἐκλεγμένος θὰ ἦταν ἀσφαλῶς ἓνας ἀξιοσέβαστος μοναχός. Ἡ κυρίως ἀρετὴ του
συνίσταντο στὴν ἱκανότητά του νὰ συσπειρώνει γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπό του ὃλους τούς μοναχοὺς καὶ νὰ
γίνεται σεβαστὸς ἀπὸ ὃλους. Οἱ Πρῶτοι προέρχονταν κυρίως ἀπὸ τὰ μικρά καὶ ἀσήμαντα μοναστήρια (σ.σ
Κελλιὰ-Μονύδρια) καὶ ὄχι ἀπὸ τὶς μεγάλες Μονές».
Μετὰ τὴν ἐκλογή ὁ Πρῶτος πήγαινε στὴν Κωνσταντινούπολη νὰ λάβει τὴν ποιμαντικὴ ράβδο ἀπό τὸν
αὐτοκράτορα, σύμβολο τῆς ἐξουσίας του. Ἡ ἰδαίτερη αὐτὴ σχέση τοῦ αὐτοκράτορα μὲ τὸ Α.Ο. ὑπῆρξε ἐξ
ἀρχῆς. Ἀνύψωσαν τὸν Ἄθω σὲ ἓνα «πρωτεῖον» καὶ τοῦ ἔδωσαν προνόμια γιὰ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητο ἀπὸ κάθε
ἐκκλησιαστικὴ καὶ κοσμικὴ ἀρχή.
Ὁ Πρῶτος ἐξασκοῦσε τὸ λειτουργημά του ἔχοντας μαζί του καὶ τοὺς διάφορους συμβούλους καὶ
ἀξιωματούχους ἐκ τῶν μοναχῶν, ὃπως ὁ Οἰκονόμος, ὁ Ἐπιτηρητής, ὁ Ἐκκλησιάρχης καὶ οἱ Δικαῖοι (σ.σ.
ἡγούμενοι-γέροντες τῶν μικρῶν μοναστηριῶν)».12
Μερικὲς ἀπὸ τὶς σημαντικότερες μορφὲς τῶν Πρώτων ἦταν ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς ὁ Πρῶτος, ὁ ὁποῖος
μαρτύρησε ἐπὶ Βέκκου 1275 καὶ ἔζησε σὲ μιὰ πολὺ κρίσιμη ἐποχή γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ Α.Ο. « Αἱ κακώσεις
(καὶ τὰ μαρτύρια) τοῦ Μιχαὴλ Παλαιολόγου καὶ τῶν ὁμοφρόνων αὐτοῦ (Λατινοφρόνων-Ἑνωτικῶν) κατὰ τῶν
Ὀρθοδόξων, κυρίως ἔλαβον χώραν κατὰ τὴν ὀκταετῆ σχεδὸν πατριαρχείαν τοῦ Ἰωάννου Βέκκου (26 Μαϊου
1275 ἕως 27 Δεκεμβρίου 1282). Τότε ἐκακώθησαν δεινῶς καὶ οἱ Ἁγιορεῖται καὶ πολλοὶ τούτων
ἐθανατώθησαν, ὡς ὁμοφώνως ἡ παράδοσις σώζει...Μαχαίρᾳ παρεδόθησαν καὶ οἱ μοναχοὶ τῶν Καρεῶν
μετὰ τοῦ Πρώτου»13
Ἓνας ἄλλος σπουδαῖος Πρῶτος (ἀπὸ τοὺς τελευταίους) ἦταν καὶ ὁ Ἱερομόναχος Σεραφεὶμ, « μία
ἐξέχουσα φυσιογνωμία τοῦ Α.Ο., ὃπου ἡ παρουσία του μαρτυρεῖται πρίν τὸ ἀπὸ τὸν Μὰϊο τοῦ 1496 καὶ ὡς
τὰ τέλη τοῦ 1548. Στὴν ἀρχὴ ἐμφανίζεται ὡς ἱερομόναχος συντάκτης ἐγγράφων τοῦ Πρωτάτου καὶ τῆς Ἱερᾶς
Συνάξεως γιὰ περισσότερο ἀπὸ σαράντα χρόνια, γραφέας ἁγιολογικῶν κειμένων καὶ ἀντιγραφέας Βίων
Ἁγίων. (σ.σ Αὐτὸς διέσωσε καὶ τὸ ἱστορικὸ τοῦ θαύματος τῆς Εἰκόνος Ἄξιον Ἐστί). Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1538
ἀναγορεύεται (σ.σ ψηφίζεται) Πρῶτοςτοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ φέρει τὸν τίτλο τοῦ πατριαρχικοῦ
πρωτοσυγγέλου. Ὡς Πρῶτος τοῦ Α.Ο. ἀνοικοδομεῖ ἐκ βάθρων τοὺς νάρθηκες, τὸ κωδονοστάσιο καὶ ἱστορεῖ
(ἀγιογραφεῖ) τὸν ναὸ τοῦ Πρωτάτου «ἐκτὸς καὶ ἐντὀς».14
Σὲ ὃλη τὴν μακραίωνη ἱστορία τοῦ Ἀθωνικοῦ Μοναχισμοῦ ἀπὸ τὸ 908 ἓως καὶ τὸ 1593 παρήλασαν 141
Πρῶτοι.15 Ὁ θεσμὸς τοῦ Πρώτου καταλύεται τὸ 1661.
 3) Ἡ κατάλυσις τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πρώτου, ἡ ἀνισορροπία στὴν διοίκησι καὶ τὰ κοινὰ, καὶ ἡ ἄδικη
ἀπονομὴ τοῦ Δικαίου στὸ Α.Ο.

Μετὰ ἀπὸ ὃλη αὐτὴ τὴν μακραίωνη ἱστορία ἐνέα αἰώνων, τὸν 17 ον αἰῶνα ὁ θεσμὸς τοῦ Πρώτου
καταργεῖται τὸ 1661 καὶ μαζί του ἀλλάζουν πολλὰ πράγματα. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσι μέχρι καὶ τὸν 17 ον
αἰῶνα ὁ Πρῶτος ψηφίζεται ἀπὸ ὃλους τοὺς μοναχοὺς καὶ εἶναι κοινῆς ἀποδοχῆς. Τὸ Β΄ Τυπικὸ τοῦ
Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Θ΄ τοῦ Μονομάχου ( ΙΑ΄αἰῶνας 1046) κατωχυρώνει τὴν πλήρη συμμετοχή
ὃλων τῶν Μοναχῶν τοῦ Α.Ο. γιὰ τὴν λήψι ἀποφάσεων στὶς καθολικὲς Συνάξεις, γιὰ τὰ κοινὰ θέματα καὶ τὴν
ἐκλογή τοῦ Πρώτου. Σαφῶς ὁρίζει οἱ ἀποφάσεις νὰ λαμβάνονται: « οὐκ ἐξουσιαστικῶς, οὔτε μήν
αὐθεντικῶς, οὔτε ἀβουλεύτως ἤ ἀπερισκέπτως, ἀλλὰ θελήσει καὶ ἀρεσκείᾳ ἁπάντων τῶν τοῦ Ὄρους
εὐλαβεστάτων μοναχῶν καὶ καθηγουμένων (σ.σ Γερόντων)».
Ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς καθημερινὲς ἀνάγκες «...Αἱ ἀξιόλογοι ὑποθέσεις δέον τοῦ λοιποῦ νὰ κρίνωνται εἰς τὰς
καθολικὰς Συνάξεις, αἱ δὲ μικραὶ καὶ εὐτελεῖς ὑπό τοῦ Πρώτου παραλαμβάνοντος καὶ πέντε-δέκα
ἡγουμένους (σ.σ Γέροντες Κελλίων-Μονυδρίων)».16
Μαζί μὲ αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ, δηλαδὴ τὴν κατάργησι τοῦ ἰσόβιου θεσμοῦ τοῦ Πρώτου ἀλλάζουν στὸ Α.Ο.
πολλὰ πράγματα. Ποῖοι οἱ λόγοι αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς; Σύμφωνα μὲ τὶς ἱστορικὲς πηγὲς, μέχρι τὸ 1600, τὰ
Κελλιὰ ἀνῆκαν στὴν δικαιοδοσία τοῦ Πρώτου, τὰ ὁποῖα ὃμως ἀναγκάσθηκε νὰ τὰ πωλήσει στὰ Μοναστήρια
λόγῳ ὑπερόγκου κοινοῦ χρέους.
« Ἀπὸ τὸ 1661 ἓνεκα τοῦ ὑπερόγκου κοινοῦ χρέους ἀπεφασίσθη ὑπὸ τῆς Συνάξεως καὶ ἐπωλήθησαν εἰς
τάς Μονὰς τὰ ἐν τοῖς ὁρίοις τῶν Καρυῶν κελλία τοῦ Πρώτου, ἃτινα ἦσαν τὸ μόνον ὁρατὸν λείψανον τοῦ
οἰχουμέννου Πρώτου. Αἱ μᾶλλον εὐποροῦσαι Μοναὶ καὶ τὰ πρώτιστα ἡ τοῦ Χελανδαρίου ἠγόρασαν τὰ
περισσότερα, ἀλλά τὸ χρέος μετ᾿ οὐ πολὺ κατέστη αὖθις ἀναφαίρετος κλῆρος».17
Ἀπὸ τὸ 1661, ὃπου καταλύεται ὁ θεσμὸς τοῦ Πρώτου, καὶ μέχρι καὶ τὸ 1783, (γιὰ 122 χρόνια!) ἡ
κεντρική διοίκηση τοῦ Α.Ο. εἶναι ἀνύπαρκτη (!) καὶ κάθε μοναστήρι φροντίζει μόνο του γιὰ τὸν ἑαυτό του,
γιατὶ ἄραγε;
« Τὴν ἔλλειψιν ταύτην κατανοήσαντες ἐπὶ τέλους καὶ συνεννοηθέντες ἐν Κων/πόλει μετὰ τοῦ
Πατριάρχου καὶ τῶν λογάδων τοῦ Γένους συνέστησαν προνοίᾳ ἐκκλησιαστικῇ τῷ 1783 τὸ σωματεῖον τῆς
Ἱερᾶς Ἐπιστασίας ὃπερ πολυτίμους ὑπηρεσίας προσέφερεν ἔκτοτε...Ὁ Πατριάρχης Γαβριήλ Δ΄ κατὰ τὸ ἔτος
τοῦτο καθώρισε συνοδικῶς τὰ δέοντα ἐν σιγγιλλιώδει τυπικῷ, ὃπερ ἐν συνόψει περιέχει τὰς ἑξῆς διατάξεις:
« Αἱ Μοναὶ διαιροῦνται εἰς πέντε τετράδας, ἑκάστη δὲ τούτων ἐκ περιτροπῆς πέμπει εἰς Καρυὰς κατὰ
τὴν 1η ἑκάστου Ἰουνίου τέσσαρας Ἐπιστάτας ἐκ τῆς τάξεως τῶν προεστώτων, οἳτινες δέον νὰ ἐκλέγονται
(σ.σ. ἀπὸ ποίους;) φρόνιμοι ἐγγράμματοι καὶ πεπειραμένοι».18
Βλέπουμε ὃτι ἐδῶ ἔχουμε πατριαρχικὴ ἐπέμβασι στὰ διοικητικὰ καὶ ἐσωτερικὰ τοῦ Α.Ο. καὶ ἀλλαγή
τοῦ διοικητικοῦ συστήματος τοῦ Α.Ο.
Ἔτσι ὓστερα ἀπο αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ ἐξέλιξι, διαπιστώνουμε, ὃτι ἀπὸ τὸ 1661, ἀφοῦ καταργήθηκε ὁ
θεσμὸς τοῦ Πρώτου, οἱ Μονὲς κατάφεραν σιγὰ -σιγὰ νὰ καταλάβουν ὁριστικὰ καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ Πρώτου,
καὶ νὰ ἀντικαταστήσουν τὸν θεσμὸ τοῦ Πρώτου, ὁρίζοντας τὸ σημερινὸ σύστημα Διοικήσεως τοῦ Α.Ο., τῆς
λεγομένης Πενταρχίας, ὃπου ὁ Πρῶτος προέρχεται ἀπὸ τὰ πέντε πρῶτα Μοναστήρια, καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺς
Κελλιῶτες μοναχοὺς καὶ χωρίς τὴν καθολική ψῆφο ὃλων τῶν μοναχῶν (Μοναστηριακῶν, Κελλιωτῶν καὶ
Σκητιωτῶν) .
Ἀπὸ τότε τὰ πέντε πρῶτα μοναστήρια (Λαύρας, Βατοπαιδίου, Ἰβήρων, Χιλανδαρίου καὶ Διονυσίου)
ὁρίζουν-μὲ πιὰ κριτήρια καὶ προσόντα;- ἓναν δικό τους μοναχὸ τῆς Μονῆς τους ὡς Πρῶτον, ( δὲν τὸν
ἐκλέγουν), καθὼς καὶ τέσσερες Ἐπιστᾶτες ἐκ τῶν προϊσταμένων τῆς Μονῆς, ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες πέντε
τετράδες. Ἔτσι ὁ Πρῶτος σήμερα δὲν ἔχει καμία διοικητικὴ ἐξουσία, εἶναι ἓνα ἁπλὸ διακοσμιτικὸ στοιχεῖο
στὴν διοίκησι, ποὺ ἀλλάσσεται κάθε χρόνο μαζί μὲ τὴν Ἱερὰ Ἐπιστασία. Τοῦ ἔχει ἀπομείνει μόνο, θὰ λέγαμε
σὰν ἓνα ἀρχαιολογικὸ στολίδι- ἡ ράβδος καὶ ὁ σταυρὸς μὲ τίς κορδέλλες-, χωρίς καμία ἐξουσία...
Ἀποτέλεσμα ὁ θεσμὸς τοῦ Πρώτου, σήμερα δὲν θυμίζει τίποτε ἀπὸ τὸ ἔνδοξο παρελθόν του.
 Ἀνισορροπία στὴν διοίκησι καὶ τὰ κοινὰ.

Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πρώτου, εἶχε ὡς συνέπεια, τὴν ἀνισορροπία στὴν διοίκησι καὶ στὰ κοινὰ,
διότι οἱ Γέροντες τῶν μικρῶν Μονυδρίων καὶ Κελλίων, δηλαδὴ οἱ Κελλιῶτες, ἐξωβελίζονται μιὰ γιὰ πάντα
ἀπό τὴν συμμετοχή τους στὰ κοινά καὶ στὴν διοίκησι τοῦ Α.Ο. Δὲν συμμετέχουν στὰ κοινὰ θέματα καὶ δὲν
ἔχουν ψῆφο καὶ λόγο. Ἔτσι φαίνεται ὃτι οἱ Μονὲς ἀγοράζοντας τὰ Κελλιά, πίστεψαν, ὃτι ἀγόραζαν, μαζί μὲ
τὰ κελλιὰ καὶ τοὺς μοναχοὺς, ὡς περιουσιακὰ τους στοιχεῖα, καὶ αὐτὸ ἐξελίχθηκε σταδιακὰ, ὣστε σήμερα,
οἱ Κελλιῶτες Γέροντες καὶ οἱ μοναχοὶ νὰ θεωροῦνται ἀπὸ τὶς Μονὲς, μὲ τὸν προσβλητικὸ χαρακτηρισμὸ, ὡς
ἐξαρτηματικοὶ μοναχοὶ, δηλαδή ἐξαρτήματα τῶν Μονῶν, κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τους, στὶς ὁποῖες πρέπει νὰ
ὑποτάσσονται, ἐν πολλοῖς ὡς ἄβουλα ὄντα (ἐξαρτήματα), γι᾿αὐτὸ λέγονται καὶ ἐξαρτηματικοί!
Ἀποδεικνύεται, λοιπὸν, μέσα ἀπό τὶς ἱστορικὲς πηγὲς, ὃτι στούς πρώτους αἰῶνες τοῦ μοναχισμοῦ στὸ
Α.Ο., δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἄνιση καὶ ἄδικη κατάστασι, ἡ ὁποία συνιστᾶ μιὰ ἀνισορροπία, καὶ ἐπικράτησε
ἀργότερα ἀπὸ τὸν 17ον αἰῶνα γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναφέραμε. Ἔτσι εἰσάγεται ὁ διαχωρισμὸς τῶν
Μοναχῶν σὲ δύο κατηγορίες, Μοναστηριακοὺς καὶ Κελλιῶτες. Δημιουργεῖται, θὰ λέγαμε μὲ σύγχρονους
ὃρους μία ταξικὴ κοινωνία, ἐξ ἧς ἀπορρέει καὶ ἡ ἄδικη ἀπονομὴ τοῦ δικαίου. Αὐτὸ εἶναι μία μεγάλη
καινοτομία καὶ ἓνας νεωτερισμὸς στὴν ἱστορία τοῦ Α.Ο. Κατ᾿αὐτὸν τὸν τρόπον καταπατοῦνται οἱ φυσικὲς
καὶ πνευματικὲς ἐλευθερίες τῶν Κελλιωτῶν Μοναχῶν. Μὲ τὴν κατάργησι τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πρώτου,
καταργηθηκε ὄχι μόνον, ἡ κοινὴ συμμετοχὴ ὃλων τῶν Μοναχῶν στὶς κοινὲς ἀποφάσεις, καὶ στὶς καθολικὲς
Συνάξεις, ἀλλὰ σήμερα δὲν ἀπονέμεται οὔτε κἄν καὶ ἡ στοιχειώδης δικαιοσύνη.

Ἡ ἄνιση ἀπονομὴ τοῦ Δικαίου στὸ Α.Ο.

Ἡ ἄνιση ἀπονομὴ τοῦ δικαίου στὸ Α.Ο., τὸ ὁποῖο ἀπορρέει ἀπὸ τὸν διαχωρισμὸ σὲ Μοναστηριακοὺς καὶ
Κελλιῶτες ἤ ἐξαρτηματικοὺς μοναχούς, εἶναι ἓνα ἄλλο θέμα, τὸ ὁποῖο ἔχει ἀλλοιώσει συθέμελα τὴν
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ παράδοσι.
Ἀπὸ τὸ 18ον αἰῶνα καὶ μετὰ ἀναγνωρίζονται στὸ Α.Ο. μόνο οἱ εἴκοσι κυρίαρχες Ἱ.Μονὲς, στὶς ὁποῖες
ὑπάγονται οἱ ἔνδεκα Σκῆτες καὶ τὰ διακόσια ἐνενήντα Κελλιὰ καὶ Καλύβες, ὃπου ἀσκοῦνται οἱ Κελλιῶτες
Πατέρες. Τὰ 2/3, λοιπὸν τῶν Μοναχῶν τοῦ Α.Ο. (πληθυσμιακά) εἶναι οἱ Γέροντες Κελλιῶτες Πατέρες, μετὰ
τῶν Συνοδειῶν αὐτῶν. Αὐτὰ τὰ 2/3 τῶν Μοναχῶν τοῦ Α.Ο., δὲν ἐκπροσωποῦνται πουθενὰ, καὶ αὐτὸ
ἀποτελεῖ μοναδικὸ φαινόμενο στὸν κόσμο. Δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ συμμετέχουν στὴν Διοίκησι τοῦ Α.Ο. Δὲν
ἔχουν δικαίωμα νά ἐκφραστοῦν γιὰ τὰ κοινὰ θέματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν. Δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ
διαμαρτυρηθοῦν. Δὲν ἔχουν δικαίωμα οὔτε κἄν νὰ ἐνημερώνονται γιὰ τὰ κοινὰ θέματα, τὶς συζητήσεις, καὶ
τὶς ἀποφάσεις ποὺ λαμβάνει ἡ Ἱερά Κοινότητης (Ι.Κ.). Ἔτσι, σήμερα ὃλες οἱ ἀποφάσεις τῆς Ι.Κ. λαμβάνονται
ὄχι μόνον ἐρήμην τῆς γνώμης καὶ τῆς θελήσεως τῶν Κελλιωτῶν Πατέρων, ἀλλὰ καὶ ἐν ἀγνοίᾳ τους, καὶ
οὐδέποτε τοὺς κοινοποιοῦνται. Ἄν καὶ ἀποτελοῦν, ὃπως εἴπαμε τὴν πλειοψηφία τοῦ Α.Ο., θεωροῦνται
ἀνύπαρκτοι καὶ δὲν ἐκπροσωποῦνται πουθενὰ! Δὲν γνωρίζουμε ἄν ὑπάρχει στόν κόσμο, καμία ἄλλη
ὁργανωμένη καὶ εὔνομος πολιτεὶα, ὃπου τὰ 2/3 τῶν πολιτῶν της νὰ μή ἔχουν κανένα δικαίωμα σὲ τίποτε,
ἀλλά μόνο ὑποχρεώσεις!
Οἱ Κελλιῶτες μοναχοὶ, σήμερα δὲν ἔχουν ἀκόμη δικαίωμα οὔτε κἄν αὐτοπροσώπως νὰ ἀπευθυνθοῦν
γιὰ κάποιο πρόβλημά τους, π.χ. στὴν Ἱερὰ Ἐπιστασία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία τοῦ Α.Ο., καί
σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους( Κ.Χ.Α.Ο.), ὀφείλει νὰ δέχεται καὶ νὰ δίνει λύσεις στὰ
καθημερινὰ προβλήματα τῶν μοναχῶν.
Καὶ αὐτὸ ἀκόμη τό τόσο φυσικὸ καὶ ἁπλό δικαίωμα, τὸ ὁποῖο στόν κόσμο ἔχει καὶ ὁ καθένας ἁπλός
πολίτης, δηλαδὴ τὴν δυνατότητα νὰ ἀπευθυνθεῖ σὲ μία δημόσια ὑπηρεσία καὶ νὰ πεῖ τὸ πρόβλημά του· στὸ
Α.Ο. δὲν μποροῦν οἱ Κελλιῶτες Μοναχοὶ νὰ τὸ κάνουν ἀπ᾿ εὐθείας, παρὰ μόνο γραπτῶς διὰ μέσῳ τῆς
Μονῆς στὴν ὁποία ἀνήκει τὸ Κελλί τους! Καί αὐτὸ μετὰ ἐπαφίεται στὴν καλὴ θέλησι τοῦ Ἀντιπροσώπου τῆς
Μονῆς. Ἄν π.χ. ὁ Ἀντιπρόσωπος τῆς Μονῆς δὲν σὲ συμπαθεῖ, τὸ θέμα σου δὲν προχωράει...
Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ ὃταν οἱ Κελλιῶτες μοναχοὶ κατ᾿ ἀνάγκην ἀπευθύνονται, στὴν ἴδια τὴν Μονὴ τους,
καὶ μάλιστα γραπτῶς. Ἄν θέλει ἡ Μονὴ δέχεται τὸ γράμμα σου, ἤ τὸ δέχεται μὲν, καὶ ἀνάλογα μὲ τὸ
περιεχόμενο του συμπεριφέρεται, ὃταν δὲν τὴν συμφέρει, δὲν σὲ ἐξυπηρετεῖ, καὶ δὲν τὸ πρωτοκολλεῖ κἄν
στὰ εἰσερχόμενα ἔγγραφα, ὃπως ὀφείλουν νὰ πράττουν ὃλες οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες. Ἁπλὰ τὸ πετᾶνε στὸ
κάλαθο τῶν ἀχρήστων, καὶ σὲ ξεγελᾶνε, λέγοντας, ναὶ θὰ τὸ τακτοποιήσουμε, ἤ τέλος ἀρνοῦνται ἀκόμη καὶ
ὃτι τὸ ἔχουν λάβει...
Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Καταστατικὸς Χάρτης ( Κ.Χ.Α.Ο.) τοῦ Α.Ο., τὸν ὁποῖο ἡ ἴδια Ι. Κ. συνέταξε (1924) γιὰ
τὰ δικὰ της συμφέροντα, κυρίως τῶν Μονῶν καὶ εἰς βάρος τῶν Κελλιωτῶν, καταπατεῖται ἀπὸ τὴν ἴδια, ὡς
πρὸς τὸ θέμα τῆς ἀπονομῆς τοῦ Δικαίου ὃπου ὁρίζει σαφέστατα:
« Οὐδεὶς δικάζεται ἀνήκουστος, οὐδεμία ποινὴ ἐπιβάλλεται ἄνευ Νόμου ἤ Ἱεροῦ Κανόνος θεμελιοῦντος
αὐτὴν, καὶ οὐδεὶς στερεῖται ἄκων τοῦ φυσικοῦ αὐτοῦ Δικαστοῦ ».19
Αὐτὸ τὸ ἄρθρο τὸ ὁποῖο συνιστᾶ καὶ τὴν ψυχὴ τῆς ἀπονομῆς τοῦ δικαίου καταπατεῖτε κατὰ συρροὴν
στὸ Α.Ο. !

Ἔχουμε σήμερα περιπτώσεις μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον δὲν δικάσθησαν, ὄχι μόνον δὲν τοὺς
δέχθηκαν σὲ ἀκρόασι, ὄχι μόνον δὲν δέχθηκαν τὰ ἔγγραφα αἰτήματά τους καὶ δὲν ἔδιδαν ἀριθμὸ
πρωτοκόλλου, ἀλλὰ δὲν δέχονταν οὔτε κἄν καί τὴν ἔφεσί τους, μέ τὴν ὁποία προσέβαλλαν τὸ ἄδικον. Καὶ
ὄχι μόνο αὐτὸ, ἀλλὰ καὶ ὃταν ἀναγκάζονταν οἱ μοναχοὶ νὰ πληρώσουν Δικαστικὸ κλητήρα γιὰ νὰ ἔρθει μέσα
στὸ Α.Ο. γιὰ νὰ τοὺς ἐπιδώσει τήν ἔφεσί τους καὶ νὰ τούς ἀναγκάσει νὰ τὴν δεχθοῦν, ἀκόμη καὶ στὸν
Δικαστικό κλητήρα ἀρνήθηκαν νὰ παραλάβουν τὸ ἔγγραφο!!!
Καὶ αὐτὸ, ἀκόμα λοιπὸν τὸ φυσικὸ δικαίωμα ποὺ ἔχουν ὃλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς, νὰ δικάζονται
νομίμως καὶ νὰ εἶναι ἴσοι ἀπένατι τοῦ νόμου, στὸ Α.Ο. δὲν ὑφίσταται, καταπατεῖται. Ἔτσι ἔχουμε, σήμερα
περιπτώσεις μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι καταδικάσθηκαν καὶ διώχθηκαν, ἀπὸ τὶς Μονές τους, καὶ μάλιστα μέ τὴν
βία τῆς ἀστυνομίας, χωρὶς δίκη καὶ ἀνήκουστοι...
Ἃγιοι Πατέρες, αὐτὴ εἶναι ἡ ΄΄δικαιοσύνη΄΄ τὴν ὁποία ἀποδίδετε ἐσεῖς στὸ Α.Ο. κατὰ τὸ 21 ον αἰῶνα!
Οὔτε οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν τέτοια μεταχείρησι ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἀρχές.

Ἡ δράσις τῆς Κελλιώτικης Ἀδελφότητος.

Τὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουμε σήμερα, καὶ αὐτὴ τὴν ἄδικη καὶ σκληρή στάσις τῆς Ι.Κ. ἀπέναντι
στοὺς Κελλιῶτες, φαίνεται ὃτι ἔχει προϊστορία...
Αὐτὸ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς Κελλιώτικης Ἀδελφότητος. Τί εἶναι ἡ Κελλιωτικὴ Ἀδελφότητα;
« Οἱ Κελλιῶτες γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν συλλογικὰ τὰ μεγάλα ζητήματα ποὺ τοὺς ἀφοροῦσαν ἀπὸ τὶς
ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνα συνέστησαν σωματεῖο τὸ 1905, στοῦ ὁποίου τὴ σφραγίδα ἦταν χαραγμένος ὁ τίτλος
« Ἑλληνικὴ Κελλιωτικὴ ἀγαθοεργὸς Ἀδελφότης». Αὐτὸ τὸ σωματεῖο διενήργησε, ἐράνους ὑπὲρ ἐνίσχυσης
τῆς Ἑλλάδος στοὺς ἐθνικοὺς της ἀγῶνες.
...Οἱ Κελλιῶτες περιῆλθαν σὲ ὃλα τὰ ἑλληνικὰ Κελλιὰ καὶ συνέλεξαν 386 χρυσὲς λίρες καὶ 53 γρόσια
καὶ τὰ παρέδωσαν στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση τὸ Μάρτιο τοῦ 1913...Τό ἴδιο ἔτος ἔστειλαν 2.238 χρυσὲς δρχ.
ὑπέρ τῶν θυμάτων τοῦ πολέμου. Τὸ 1914 ἐπέδωσαν στὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο 552 χρυσὲς
δρχ. ὑπέρ τοῦ Ἠπειρωτικοῦ ἀγώνα κ. ἄ. »20.

Εἶναι ἀξιοπρόσεκτο, ἐπίσης ὃτι τὴν περίοδο ἐκείνη ὃπου γίνονταν οἱ διεργασίες γιὰ τὸν ὑπὸ ἐκπόνηση
Νέο Καταστατικὸ Χάρτη τοῦ Α.Ο., ἡ Ι.Κ. ἀρνήθηκε τὴν συμμετοχὴ τῶν Κελλιωτῶν γιὰ νὰ συνεργασθεῖ μαζί
τους.21 Γιατὶ;
Τὸ γιατὶ, τὸ τονίζει μὲ ἔμφανσι ὁ συγγραφέας:
« Οἱ Ἓλληνες Κελλιῶτες ἔπαιζαν πάντοτε πρωταγωνιστικὸ ρόλο στοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες, τονίζοντας σὲ
κάθε περίπτωση τὰ πατριωτικὰ τους αἰσθήματα σὲ ἀντίθεση πρὸς τὴν Ι.Κ καὶ τὴν ἀνώτερη διοικητικὴ ὁμάδα
τῶν Μονῶν, στὴν ὁποία ἀπέδιδαν ἀδράνεια καὶ ἀδιαφορία γιὰ τὰ ἑλληνικὰ συμφέροντα. Ἐκεῖνο δὲ ποὺ
τοὺς προσῆπταν ἦταν ἡ ἐνδοτικὴ καὶ μειοδοτικὴ στάση στὸ θέμα τῆς ἐκποίησης πολλῶν Κελλίων, τὰ ὁποῖα
ἔτσι περιῆλθαν στὰ χέρια τῶν Ρώσων μοναχῶν, μὲ ἀποτέλεσμα ἀπὸ τὰ 202 περίπου Κελλιὰ, νὰ κατέχουν
ξένοι τὰ 54 καὶ στὰ μὲν ἑλληνικὰ Κελλιὰ νὰ ἐγκαταβιοῦν πεντακόσιοι περίπου, ἐνῶ στὰ ξένα χίλιοι
πεντακόσιοι».22
Δηλαδὴ οἱ Ἀντιπρόσωποι τῆς ἑκάστοτε Ἱερᾶς Κοινότητος (Κοινοτικοὶ) ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἤθελαν νὰ τὰ
ἔχουν καλά μὲ ὃλες τὶς κοσμικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἐξουσίες εἱς βάρος τοῦ κοινοῦ καλοὺ τοῦ Α.Ο. Ἐνῶ οἱ
Κελλιῶτες ἀγωνίζονταν γιὰ νὰ μένει τὸ Α.Ο. ἀνεξάρτητο καὶ αὐτεξούσιο ἁπὸ ὃλα αύτὰ. Κάτι ἀνάλογο γίνεται
καὶ σήμερα, μὲ τὴν Μονὴ Παντοκράτορος, ὃπου παρεχώρησε ἓνα ἀρχαῖο μονύδριο στοὺς Σχισματικοὺς,
Νεοναζί τῆς Οὐκρανίας γιὰ νὰ ἔρχονται νὰ ἐγκαταβιοῦν Οὐκρανοὶ σχισματικο-αιρετικοὶ- οἰκουμενιστὲς.
Ἀλλὰ χάριν στοὺς ἀγῶνες αὐτῆς τῆς Ἀδελφότητος τῶν Κελλιωτῶν Πατέρων προστατεύθηκε τότε τὸ Α.Ο.,
ἀπὸ τὴν Διεθνοποίησι καὶ τὸν κίνδυνο τοῦ Πανσλαβισμοῦ τὸ 1912-13 καὶ ἔγινε τὸ περίφημο ψήφισμα στὸ
Πρωτᾶτο.
Βλέπουμε ὃτι διαχρονικὰ ὑπῆρχε μία ἀντιπαλότητα Μοναστηριακῶν καὶ Κελλιωτῶν, λόγῳ τῆς
ἀλαζονίας τῶν Μονῶν. « Οἱ Κελλιῶτες (πάντοτε) ἐξέφραζαν τὸν προβληματισμό τους ἐὰν ἀπολαμβάνουν
τοῦ προνομιακοῦ καθεστώτος τοῦ Α.Ο., ὃλοι οἱ μοναχοὶ ἤ μόνο οἱ Μοναστηριακοί...Ἡ πικρία καὶ ἡ
ἀντιπαλότητα πρὸς μία θεωρουμένη ἀνώτερη τάξη μοναχῶν, (μία elite) τοῦ Α.Ο., ἡ ὁποία ἀξιοποιοῦσε τὴν
προνομιακὴ ἐξουσία ποὺ διέθετε γιὰ τὴν αὔξηση τῆς ἀτομικῆς διοικητικῆς καὶ οἰκονομικῆς της δύναμης,
ἔστρεψε τοὺς Κελλιῶτες ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγιορειτικοῦ καθεστῶτος».23 Οἱ Κελλιῶτες δὲν
κατόρθωσαν τελικὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἰδική τους ἰδιοπροσωπία καὶ τὴν προώθησι τῶν δικαίων αἰτημάτων
τους, ὃπως μὲ συγκεκριμένο ὑπόμνημα διεκδικοῦσαν, π.χ. τὸ δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης σκέψης, κρίσης, καὶ
τοῦ ἀναφέρεσθαι. Κάτι ποὺ ἀρνεῖτο καὶτότε ἀλλὰ καὶ σήμερα ἡ Ι.Κ.
Βλέπουμε ὃτι μέσα ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα, πολλὲς οἱ ἀποφάσεις τῆς Ι.Κ ἔρχονται σὲ ἀντίθεσι καὶ
καταπατοῦν αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Κ.Χ.Α.Ο., τὸν ὁποῖο ἡ ἴδια τὸν κατήρτισε καί συνέξατε, τὸ 1924 ( καὶ ἄς μὴ
ξαχνᾶμε τὸ 1924 εἶναι σημαδιακὴ χρονιὰ, ὃπου ἔγινε καὶ ἡ καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἑορτολογίου, καὶ
διαίρεσε τὸ Α.Ο., τυχαῖα;).

Τὰ ἀναφέρουμε ὃλα αὐτὰ, ὄχι βέβαια γιατὶ πάσχουμε ἀπὸ κάποια ἀρχομανία ἤ φιλοδοξία, ὃπως ἴσως
κὰποιοι θὰ μᾶς κατηγορήσουν, ( ἄν πάσχαμε θὰ μέναμε καὶ ἐμεῖς στὰ Μοναστήρια γιὰ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς
Προϊστάμενοι κ.λπ.), οὔτε τόσο γιατὶ μᾶς συμπεριφέρεσθε σὰν νὰ εἴμαστε ἀνύπαρκτοι.
Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο μᾶς σκανδαλίζει καὶ μᾶς πληγώνει πολύ βαθειὰ εἶναι ὃτι ἡ ὃλη αὐτὴ ἡ συμπεριφορά
καὶ ἡ στάσις σας, εἶναι ἀντιευαγγελικὴ καὶ ἀντιχριστιανικὴ διότι καταλύετε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ τὸν εὐαγγελικὸ
νόμο τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καὶ ἀδελφοσύνης. « Δικαισύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς», καὶ
«μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὃτι αὐτοὶ χορτασθήσονται». Καθὼς, ἐπίσης, καὶ τὸ
ὃτι ἡ Ἱερὰ Κοινότητα, ὡς Διοίκησις, λειτουργεῖτε ἀπέναντί μας ἄψυχα καὶ ἄκαρδα, σὰν μιά ἄσπλαχνη
μητρυὰ, ἤ σὰν μιὰ ψυχρὴ γραφειοκρατική μηχανή, καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς πληγώνει περισσότερο. Ἄς εἶναι.
Παρόλα αὐτὰ, ἄν καὶ ὁ Κελλιώτικος Μοναχισμὸς, μέ λίγα λόγια ὑποτιμᾶται καὶ θεωρεῖται ἀπὸ σᾶς σὰν
νὰ μή ὑπάρχει, ἀλλὰ τί νὰ κάνουμε ὃμως, Χάριτι Θεοῦ ἀκόμη ὑπάρχουμε καὶ ἐμεῖς οἱ φτωχοὶ Κελλιῶτες στὸ
Α.Ο.
Καί ἴσως νὰ παίζουμε καὶ ἐμεῖς, κατὰ κάποιον τρόπο, ὃπως κάποτε καὶ ὁ Σωκράτης ἓναν ἀνάλογο ρόλο,
ὃπου προσπαθοῦσε μὲ τὴν στάσι του καὶ τήν σοφία του νὰ ξυπνάει τὴν΄΄περίφημη Δημοκρατικὴ΄΄ Ἀθήνα,
ἀπὸ τὸν βαθύ ὓπνο της καὶ τὸν λήθαργο ἐκ τῆς πολλῆς της ΄΄Δημοκρατίας΄΄... ὃπως συμβαίνει καὶ σήμερα.
Ναὶ εἴμαστε καὶ ἐμεῖς ἐδῶ, δὲν εἶστε μόνο ἐσεῖς. Ναὶ ζοῦμε καὶ ἀσκούμεθα καὶ ἐμεῖς στὸ Ἃγιον Ὄρος.
Ναὶ εἴμαστε καὶ ἐμεῖς Ἁγιορεῖτες, ὃπως καὶ σεῖς, ὃσο καὶ ἄν δὲν τὸ θέλετε καὶ μᾶς ὑποτιμᾶτε. Ἀλλά δὲν
πρέπει νὰ ξεχνᾶτε, ὃτι πάντοτε σέ ὃλη τὴν ὑπερχιλιετῆ ἱστορία, στὸ Α.Ο. οἱ Κελλιῶτες Πατέρες, ὄχι μόνο
ἦταν πολυπληθέστεροι τῶν Κοινοβιατῶν, κατὰ τὰ 2/3, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Κελλιῶτες, ἡσυχαστὲς καὶ
ἀσκητὲς, προέρχονται καὶ οἱ περισσότεροι Ἃγιοι καί κτήτορες τῶν Μονῶν, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ δόξα
τοῦ Α.Ο., οἱ Ἃγιοί του.

4) Ἡ στάσις σας ἀπέναντι στὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἡ συμπόρευσί σας μὲ τὴν
παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἀποτέλεσμα ὃλων αὐτῶν εἶναι ὃτι καὶ οἱ ἀποφάσεις ποὺ λάμβάνετε γιὰ τὰ θέματα πίστεως καὶ
Ὀρθοδοξίας, ὃπως θὰ ἀποδειχθεῖ παρακάτω, εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνες γιὰ ἐμᾶς, καὶ διχαστικὲς, καθότι
ἐπηρεάζουν ἄμεσα τὴν αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, γιὰ τὴν ὁποίαν, ὃλοι μας, κάποτε ἀφήσαμε τὸν
κόσμο καὶ τὰ τοῦ κόσμου. Ἀφήσαμε τὴν ματαιότητα τοῦ μάταιου κόσμου καὶ ἤλθαμε στὸ Περιβόλι τῆς
Παναγίας γιὰ νὰ γίνουμε μοναχοί, δηλαδὴ γιὰ νὰ ζήσουμε ἐν μετανοίᾳ καὶ ἁγιασμῷ καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν
αἰώνια ζωή.
 Γιὰ ἐμᾶς ἡ Ὀρθοδοξία, τὰ Ὀρθόδοξα Δόγματα, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἡ
θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων, θεωροῦνται ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, διότι χωρίς τὴν Ὀρθόδοξη πίστι τῶν
Πατέρων μας, ἡ μοναχικὴ καὶ πνευματικὴ ζωὴ καταντάει μία ματαιοπονία καὶ ὃλες οἱ προσευχές καὶ οἱ
ψαλμωδίες καὶ τὰ τυπικὰ κ.λπ. εἶναι μάταια, ὃταν λείπει τὸ θεμέλιο τῆς πίστεως ἤ προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξη
πίστι μας.
Γιὰ αὐτὸ ἀκριβῶς, ὃπως γνωρίζετε, Σεβαστοὶ Πατέρες τῆς Ι.Κ., πολλὲς φορὲς, ἀναγκασθήκαμε λόγῳ
αὐτῶν τῶν λανθασμένων ἀποφάσεών σας, ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες διὰ μέσῳ ἀρκετῶν κειμένων μας, τὰ
ὁποῖα σᾶς ἔχουμε ἀποστείλει κατὰ καιροὺς, μὲ τὸν ἁρμόζοντα, βέβαια σεβασμὸ ἀπέναντί σας, σᾶς
ἐπισημαίναμε τοὺς πνευματικοὺς κινδύνους ἐπάνω σὲ συγκεκριμμένα θέματα, τόσο σὲ θέματα πίστεως-
θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιολογικὰ, ὃσο καὶ σὲ ἄλλα θέματα πνευματικὰ καὶ πρακτικά.

Τὰ θέματα αὐτὰ τὰ ὁποῖα, θέλουμε νὰ θίξουμε εἶναι:

1) Ἡ στάσις σας ἔναντι τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου
τῆς Κρήτης (2016).
2) Τό θέμα τοῦ Οὐκρανικοῦ Σχίσματος, τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς ἐξέλιξι τὸν πολέμο Οὐκρανίας - Ρωσίας, μὲ τὴν
ἀπειλὴ καὶ γιὰ ἓναν Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
3) Τὸ θέμα τοῦ πῶς χειρισθήκατε τὴν προκατασκευασμένη ἐξ ἐργαστηριακοῦ ἰοῦ, τὴν λεγομένη
πανδημία τοῦ κορώνα-ἰοῦ (covid-19), καὶ τὰ μέτρα πού μᾶς ἐπιβάλλατε, ἀναθέτοντας τὴν ἐλπίδα σας στὴ
΄΄θεὰ΄΄ἐπιστήμη .
4) Τό ΄΄ροκάνισμα΄΄ κατάλυσις τοῦ Αὐτοδιοικήτου τοῦ Α.Ο., καὶ τέλος,
5) Τὴν φορολογικὴ τρομοκρατία ποὺ θέλετε νὰ μᾶς ἐπιβάλλετε διὰ τῆς ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Α.Α.Δ.Ε
καὶ τὸ ἐπιχειρησιακὸ Πρόγραμμα « ΑΘΩΝΙΚΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΠΟΘΕΤΗΡΙΟ ΜΕΤΟΧΙΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ»(βλέπε
παρακάτω).

Ἀναλυτικὰ:

1) Ἡ στάσις τῆς Ι.Κ. ἔναντι τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ
Κολυμβαρίου Κρήτης.

Ἡ ἐπὶ δεκαετίες χλιαρή στάσις τῆς Ι.Κ. καὶ τῶν Προϊσταμένων τῶν Μονῶν ἔναντι τῆς Παναιρέσεως τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ξεκινάει πρίν ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια ( ἀπὸ τὸ 1923) μὲ τὴν καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ
Εορτολογίου ὃπου ἦταν καὶ τὸ πρῶτο χτύπημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἐδίχασε τὴν
Ἐκκλησία σὲ Παλαιοημερολογῖτες καὶ Νεοημερολογῖτες, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἔχει διχάσει ὡς τώρα πολλὲς
φορὲς καὶ τὴν Ἁγιορειτικὴ κοινωνία.
Ἀπὸ τότε ἡ στάσις τῆς Ι.Κ. (1924), ἐρωτοτροποῦσε μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ ἦταν ἀντίθετη μὲ τὴν
Ὀρθόδοξη στάσι καὶ τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα ὃλων σχεδὸν τῶν ὑπολοίπων Ἁγιορειτῶν Πατέρων,
Μοναστηριακῶν καὶ Κελλιωτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀντιδράσει σὰν ἓνα σῶμα κατὰ τῆς ἑορτολογικῆς
καινοτομίας, καὶ τὴν θεώρησαν ἐξ ἀρχῆς ὡς θέμα πίστεως, καὶ ὄχι σὰν μιὰ ἁπλή ἡμερολογιακὴ-
ἀστρονομικὴ ἀλλαγὴ 13 ἡμερῶν, ὃπως θέλησε νὰ παρουσιάσει τὸ θέμα τὸ Πατριαρχεῖο. Γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο
εἶχαν διακόψει, ἀπό τότε καὶ τὸ μνημόσυνο τοῦ ὀνόματος τοῦ τότε Πατριάρχου Βασιλείου (μασώνου).
Σήμερα ἔχουν δικαιωθεῖ πλήρως οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες, μὲ τὴν ἐξέλιξι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Αὐτὴ ἡ χλιαρὴ στάσις τῆς Ι.Κ., ὃτι δηλαδὴ παραμένουμε μὲν μὲ τὸ παλαιὸ Ἑορτολόγιο, ἀλλὰ
συνεχίζουμε νὰ μνημονεύουμε τὸν Πατριάρχη ποὺ τὸ ἄλλαξε καὶ ἔκανε σχίσμα στὴν Ἐκκλησία (!) καὶ
συνεχίζουμε νὰ ἔχουμε ἐκκλησιαστικὲς σχέσεις καὶ μὲ ὃλες τὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες πού δέχθηκαν τὴν
καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς ! Αὐτὸ ὄχι μόνον εἶναι ἀμάρτυρο στὴν Πατερικὴ παράδοσι, ἀλλά εἶναι καί τελείως
παράλογο.
Μὲ αὐτή, ὃμως τὴν στάσι σας διαιρέσατε τὴν Ἁγιορειτικὴ κοινωνία, τόσο τὴ Μοναστηριακή, ὃσο καὶ τὴν
Κελλιώτικη, σὲ μνημονευτὲς καὶ μὴ μνημονονευτὲς-Ζηλωτὲς, ξεκινώντας, ἔτσι ἓνας ἐμφύλιος πνευματικὸς
πόλεμος στό Α.Ο., ὁ ὁποῖος συνεχίζεται καὶ μέχρι σήμερα. Καὶ ὃλα αὐτὰ τὰ κάνατε γιὰ νὰ τὰ ἔχετε καλὰ σὰν
Ι.Κ. μὲ ἓναν οἰκουμενιστὴ πατριάρχη καὶ ὄχι μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες συμμοναστάς σας καὶ παραδελφούς σας,
γιατὶ προτιμήσατε νὰ εἶστε ἀρεστοὶ στοὺς ἀνθρώπους καὶ στὶς κοσμικὲς ἐξουσίες καὶ ὄχι εὐάρεστοι στὸν
Θεό.
Αὐτὴ, λοιπὸν ἡ ἔντονη διαφορὰ μεταξύ Ι.Κ. καὶ ἀντιοικουμενιστῶν-Ζηλωτῶν Μοναχῶν, ὁδήγησε τελικὰ
καὶ σὲ διωγμοὺς καὶ σὲ ἐξορίες πολλῶν μοναχῶν, καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἐξορίσθησαν καὶ ἄλλοι
ἀναγκάσθηκαν νὰ βγοῦν στὸν κόσμο. Ὃλα αὐτὰ εἶχαν πολύ δυσάρεστα ἀποτελέσματα, ὃπως ἡ μείωσι τοῦ
πληθυσμοῦ τῶν μοναχῶν καὶ ἡ διάσπασι τῆς ἑνότητας τοῦ Α.Ο.
Εἶναι προφανὲς, ὃμως, ὃτι ἐκεῖνος ὁ ὃποιος διώκει κάποιον, ἐπειδὴ δὲν συμφωνεῖ μαζί του καὶ τὸν
θεωρεῖ ὡς ἐχθρὸ του, τὸν μέχρι πρίν λίγο ἀποκαλούμενο΄΄ἀδελφό΄΄ του, αὐτὸς εὑρίσκεται σὲ λάθος δρόμο.
Ὑπηρετεῖ τὸ ψεῦδος καὶ τὸν πατέρα τοῦ ψεύδους, ἐνῶ αὐτὸς ποὺ διώκεται εὑρίσκεται μὲ τὴν ἀλήθεια, διότι
στὸ εὐαγγέλιο ὁ Κύριος εἶπε εἶστε μακάριοι ὃταν σᾶς διώκουν, καὶ σᾶς κακολογοῦν ψευδόμενοι ἓνεκεν
ἐμοῦ, καὶ ὄχι ὃταν διώκετε. Εἶστε μακάριοι ὃταν σᾶς ραπίζουν καὶ ὄχι ὃταν ραπίζετε...

Ἡ εἰσαγωγὴ τῶν Νέων Ἀδελφοτήτων ἐκ τοῦ κόσμου.

Ἐπειδὴ οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες δὲν ἐπρόκειτο ὃσο ζοῦσαν νὰ άλλάξουν στὸ θέμα τοῦ μνημοσύνου τοῦ
πατριάρχη καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ γι’ αὐτὸ κάποιοι ἔσωθεν ἐκ τῆς Ι.Κ. προχώρησαν στὸ ἑπόμενο στάδιο. Τὸ
δεύτερο στάδιο γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ ὁ Οἰκουμενισμὸς στὸ Α.Ο., ἦταν ἡ εἰσαγωγὴ τῶν Νέων Ἀδελφοτήτων ἐκ
τοῦ κόσμου. Εἶναι πρωτοφανὲς στὴν ἱστορία τοῦ Μοναχισμοῦ, ἓτοιμες ἀδελφότητες νὰ ἐπανδρώνουν
ὁμαδικὰ μοναστήρια! Αὐτὸ ἔγινε ἐπειδὴ ὃλοι σχεδόν κατὰ πλειοψηφία οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες, εἶχαν
διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη, ὄχι μόνο λόγῳ τῆς καινοτομίας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἑορτολογίου, ἀλλὰ
καί ἐξ αἰτίας καὶ τῶν ἄλλων οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα (μασώνου), μετὰ τὴν
συνάντησί του μὲ τὸν παπα στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 1964, καί μετὰ τὴν ἄρσι τῶν ἀναθεμάτων κ. ἄ. Ὃλα αὐτὰ οἱ
παλαιοὶ τὰ θεωροῦσαν ὡς θέματα προδοσίας τῆς πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς θέματα ζωῆς καὶ
θανάτου, καὶ γι᾿ αὐτὸ διαμαρτύρονταν συνεχῶς.
Ἐπειδὴ τότε, ἐπικρατοῦσε αὐτὸ τὸ κλῖμα, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτὲς τὶς ΄΄ζηλωτικὲς΄΄ἀντιδράσεις,
κάποιοι ΄΄φημισμένοι΄΄ Ἡγούμενοι, καὶ Ἀντιπρόσωποι τῆς Ι. Κ., οἱ ὁποῖοι ἦταν κρυφοοικουμενιστὲς, ὃπως
ἀποδείχθηκε ἀπὸ τὰ ἔργα τους εἶχαν τὴν ΄΄ἔμπνευσι΄΄ καὶ σὲ συνεννόησι μὲ τὸ Πατριαρχεῖο, ἀποφάσισαν νὰ
΄΄θεραπεύσουν΄΄ αὐτὴ τὴν κατάστασι, ἔτσι ὃπως πίστευαν, μὲ τό νὰ εἰσαγάγουν ἐκ τοῦ κόσμου τίς νέες
Ἀδελφοτήτες. Αὐτὲς προέρχονταν ἀπὸ τὶς προντεσταντικοῦ καὶ κοινωνιστικοῦ τύπου Χριστιανικὲς
Ἀδελφότητες τῆς ΄΄Ζωῆς΄΄ καὶ τοῦ ΄΄Σωτῆρος΄΄, οἱ ὁποῖες μάλιστα χαρακτηρίζονταν καὶ γιὰ τὸ ἀντιμοναχικὸ
τους φρόνημα. Μὲ αὐτὲς τὶς Ἀδελφότητες, λοιπὸν ἀποφάσισαν νὰ ἐπανδρώσουν τὰ γερασμένα
Μοναστήρια, μὲ νέο αἶμα. Τώρα πῶς ξαφνικὰ οἱ ὀργανωσιακοὶ ἀπὸ ΄΄ ἱεραπόστολοι΄΄ ἔγιναν ἡσυχαστὲς, καὶ
΄΄μῦστες΄΄ τῆς νοερᾶς προσευχῆς, διδάσκαλοι τῆς Φιλοκαλίας καὶ φιλομόναχοι, αὐτοὶ τὸ γνωρίζουν!
Ἀλλὰ, κυρίως, τό σχέδιό τους ἀποσκοποῦσε στὸ νὰ ἐπαναφέρουν οἱ νέες αὐτὲς Συνοδεῖες τὸν
μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη στὸ Α.Ο. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔθεταν ὡς πρώτη προϋπόθεσι, γιὰ νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς
ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο, μὲ τὸ ὁποῖο συμφωνοῦσε καὶ ἡ Ι.Κ. Ἡ πρώτη, λοιπὸν ἐπάνδρωσι ἔγινε στὴν Μονὴ
Σταυρονικήτα τὸ 1968, καὶ μέσα σὲ μία δωδεκαετία (1980) ἐπανδρώθηκαν περίπου ἑπτὰ-ὀκτώ Μοναστήρια,
καὶ μέχρι τὸ 1990 ἐπανδρώθηκαν καὶ τὰ ὑπόλοιπα Ἰδιόρυθμα τότε Μοναστήρια ἀπό τὶς ἀντίστοιχες
θυγατρικὲς ἀδελφότητες! Τὸ σχέδιό τους πέτυχε. Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἰσῆλθε σὰν ἄλλος δούρειος ἳππος καὶ
στὰ ἃγια τῶν ἁγίων τοῦ Ἄθωνος. Ἔτσι οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες, ἀφοῦ ἐξαπατήθηκαν βλέποντας τὸ
νεωτεριστικὸ πνεῦμα τῶν Ἀδελφοτήτων, οἱ ὁποῖες πρὶν κἄν προλάβουν νὰ ἐμβολιαστοῦν στὸ ἁγιορείτικο
πνεῦμα, καὶ παραλάβουν τὴν ἁγιορειτικὴ καὶ καλογερικὴ παράδοσι, ἀνέλαβαν Ἡγουμενίες, ἐξουσίες καὶ
διοικητικὲς θέσεις, ἀκόμη καὶ ἐντὸς τῆς Ι.Κ. διορίσθηκαν ὡς Γραμματεῖς καὶ Ἀρχιγραμματεῖς! Μέσα, λοιπὸν
σὲ μία τριακοντετία οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν εἶχαν ἀποβιώσει, ὁπότε σταμάτησαν καὶ οἱ
ἀντιδράσεις τους, καὶ ἀπὸ τότε ἑδραιώνεται καθολικὰ στὸ Α.Ο. καὶ τὸ οἰκουμενιστικὸ φρόνημα, παρὰ τὶς
ἀντιδράσεις τῶν ὁλίγων ἐναπομεινάντων παλαιῶν Πατέρων καὶ τὶς κάποιες κατὰ καιροὺς τυπικὲς καὶ
σπασμωδικὲς διαμαρτυρίες τῆς Ι.Κ. γιὰ τὰ ἀνοίγματα τοῦ Πατριαρχείου.
Κατόπιν ἀπὸ τὸ 1990 καὶ μετὰ, ὃπως ἀναφέραμε, ἀρχίζει νὰ εἰσρρέει καὶ ὁ πακτωλός τῶν εὐρωπαϊκῶν
κονδυλίων στὸ Α.Ο., τὸν ὁποῖο προσήλκυσε ἡ νέα ἡγεσία τῶν νέων Ἀδελφοτήτων τοῦ Α.Ο., δημιουργώντας
καὶ τὴν ΄΄πατέντα΄΄, γιὰ νὰ ὑπαχθοῦν ἐμμέσως οἱ Μονὲς στὸ νομοθετικὸ πλαίσιο τῶν θεσμῶν Δημοσίου
Δικαίου, ἐνέργεια ὄντως παράνομη καὶ ἀντίθετη μὲ τόν Κ.Χ.Α.Ο. 1924 καί τό ΝΔ 1926, διότι ἀλλοιῶς δὲν θὰ
μποροῦσαν νὰ ἀπορροφίσουν τὸν πακτωλό τῶν εὐρωπαϊκῶν κονδυλίων. Δημιουργήθηκε ἔτσι
τὸ΄΄νομικὸ΄΄πλαίσιο ἐκεῖνο, εἰς βάρος τοῦ Αὐτοδιοικήτου τοῦ Α.Ο. Ἔτσι ἐπιταχύνεται καὶ ἡ μετεξέλιξή του
πρὸς τὴν ἐκκοσμίκευσι. Δέσμιο πλέον καὶ ἐκ τῶν εὐρωπαϊκῶν κονδυλίων τὸ Α.Ο., δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ πεῖ
οὔτε ἓνα ὄχι στὴν πνευματικὴ λαίλαπα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ στάσις τῆς Ι.Κ. ἔναντι στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου Κρήτης.

Ἔτσι φθάνουμε στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, 6-6-2016. Καὶ πάλι γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ Ἃγιο Ὄρος,
εὑρίσκεται χωρισμένο καὶ διχασμένο σὲ Μοναστήρια Οἰκουμενιστικὰ-Πατριαρχικὰ καὶ τυπικὰ
Ἀντιοικουμενιστικὰ-Παραδοσιακά.
Μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο ἐπί ἓνα ὁλόκληρο χρόνο ἀπέφευγαν οἱ Μονὲς καὶ ἡ Ι.Κ. νὰ λάβουν θεσμικὰ
θέσι ὑπέρ ἤ κατὰ τῶν ἀποφάσεων τῆς Ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου Κρήτης, καὶ σὰν προπέτασμα
καπνοῦ, ὄρισαν κάποιες ἐπιτροπὲς ἐκ τῶν ΄΄εἰδικῶν΄΄ ( ὃπως κάνουν καὶ οἱ πολιτικοὶ) γιὰ νὰ ἀποφασίσουν,
δηλαδὴ γιὰ νὰ ΄΄κουκουλώσουν΄΄ τὸ θέμα.
Ἡ Ι. Κ. παρὰ τὶς ἀρχικὲς ἀντιδράσεις της στὶς θέσεις τῆς ψευδοσυνόδου πρὶν συγκληθεῖ, ὃτι δηλαδὴ δὲν
θὰ δεχθεῖ ποτὲ ὃτι οἱ Παπικοὶ, οἱ Προτεστᾶντες, οἱ Μονοφυσῖτες καὶ γενικὰ οἱ αἱρετικοὶ εἶναι Εκκλησίες·στὸ
τέλος ὃμως ἀθετώντας τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό της, γιὰ ἄλλη μία ἀκόμη φορὰ, ὓστερα ἀπὸ ἓνα χρόνο μὲ μυστικὲς
διεργασίες, ἐξαγγέλει τελικὰ μὲ τὴν ἐγκύκλιό24 της τὸ Πάσχα τοῦ 2017, ὃτι δὲν συμβαίνει τίποτε, καὶ μὲ λίγα
λόγια, ὃπως ἔγραφε, ἡ ἐγκύκλιος... Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ὃλα εἶναι καλὰ, ἔ ἔγιναν καὶ κάποια λαθάκια, δὲν
πειράζει, θὰ διορθωθοῦν στὴν ἑπόμενη ψευδοσύνοδο κ.λπ.
Αὐτὴ ἡ τόσο ἀνάξια, ἀχαρακτήριστη καὶ περιπαικτικὴ ἐγκύκλιος, ἡ ὁποία δὲν εἶχε καμία σοβαρότητα,
ξεγυμνώνει, ὃμως ὃλη τὴν δογματικὴ καὶ πνευματικὴ ἀνεπάρκειά τους γιὰ τόσο σοβαρὰ θέματα πίστεως
καὶ δὸγματος. Καὶ ὃμως τὴν ὑπέγραψαν ὃλοι, ἀκόμη καὶ οἱ λεγόμενοι παραδοσιακοὶ-ἀντιοικουμενιστὲς, διὰ
τὸ φιλάδελφον, ὃπως συνηθίζετε, νὰ λέγετε, μὲ τὸ « ἃπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει».
Ἀποδέχθηκε ἡ Ι.Κ., λοιπὸν, τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ὃτι δηλαδὴ οἱ
αἱρετικοὶ ἀποτελοῦν Εκκλησίες!!!
Ἀλλὰ Ἐκκλησία σημαίνει Ἱερωσύνη, διότι χωρίς Ἱερωσύνη δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία, καὶ ὃπου ὑπάρχει
Ἱερωσύνη ὑπάρχουν καὶ Μυστήρια. Ἄρα δέχονται καὶ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν ; Οἱ Μονοφυσῖτες
καταδικασμένοι αἱρετικοὶ ἀπὸ τὸν 4ον αἰῶνα, οἱ Παπικοὶ καταδικασμένοι αἱρετικοὶ ἀπὸ τὸν 11 ον αἰῶνα καὶ
οἱ Προτεσταντικὲς ὁμάδες, ἔχουν μυστήρια ; Ἄν αὐτὸ δὲν λέγεται προδοσία τῆς πίστεως, τότε τί εἶναι
προδοσία ; Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι πολιτικὴ καὶ διπλωματία.
Ἀλλὰ ἄς μή ξεχνοῦν, ὃτι θὰ κριθοῦν μὲ βάσει τοὺς φοβεροὺς λόγους τοῦ Κυρίου μας: « Πᾶς οὖν ὃστις
ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ
ἐν οὐρανοῖς· ὃστις δ᾿ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπω, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ
Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»25.

2) Τό Οὐκρανικὸ σχίσμα.

Μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης ἀκολουθεῖ καὶ τὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα τό 2022, δηλαδή τῆς
Αὐτοκεφαλίας ποὺ ἔδωσε τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο στόν Οὐνίτη καὶ σχισματικοαιρετικὸ Ἐπιφάνιο Ντουμένκο
καὶ στοὺς σὺν αὐτῷ σχισματοαιρετικοὺς ἀχειροτόνητους.
Καὶ πάλι ἡ Ι.Κ., ἐπιλέγει μία μή ξεκάθαρη καὶ θολή στάσι πού, καὶ ὃπως συνηθίζεται, χωρίσθηκαν καὶ
πάλι τὰ Μοναστήρια, σὲ ἐκεῖνα ποὺ λέγουν ὃτι δὲν συμφωνοῦν μὲ αὐτὸ τό σχίσμα, καὶ σὲ ἐκεῖνα ποὺ ὄχι
μόνο συμφωνοῦν, ἀλλὰ ἀνεξάρτητα καὶ αὐτόνομα ἀπὸ τὴν Ι.Κ. καὶ τὰ λοιπὰ Μοναστήρια, προσχώρησαν
μάλιστα καὶ σὲ ἐκκλησιαστικὴ καὶ μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Σχισματικοὺς Οὐνῖτες τῆς Οὐκρανίας, ὃπως
εἶναι οἱ Μονὲς: Βατοπαιδίου, Ξενοφῶντος, Παντοκράτορος, Σίμωνος Πέτρας καὶ ἴσως καὶ ἄλλες ποὺ δὲν
γνωρίζουμε….
Ἐδῶ τὸ πρόβλημα, φαίνεται ἀκόμη πιὸ ξεκάθαρο. Διότι τὰ Μοναστήρια αὐτὰ ἤδη λατίνισαν καὶ
ἐφράγγεψαν, ὃπως τότε ἐπί Βέκκου, διότι συλλειτούργησαν μὲ τοὺς σύγχρονες Λατινόφρονες Οὐνῖτες τῆς
Οὐκρανίας. Πῶς μπορεῖ νὰ τοὺς θεωρεῖτε ὀρθοδόξους καὶ νὰ συλλειτουργεῖτε μαζί τους; Τὶ διαφέρουν ἀπὸ
τοὺς λατινίσαντες ἐπὶ Βέκκου; Αὐτοὶ, τουλάχιστον ἀπειλήθηκαν μὲ θάνατο, ἐνῶ οἱ σημερινοί μόνοι τους
ἔτρεξαν καὶ συλλειτούργησαν. Δὲν φοβοῦνται τὸν Θεὸ, μήπως βγοῦν καὶ τυμπανιαῖοι; Ἀλλά γι᾿αὐτοὺς αὐτὰ
εἶναι παραμύθια….

Ὃμως οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἐνεργοῦν, δὲν ἀστειεύονται καὶ μάλιστα ὁ Β΄ Κανόνας τῆς ἐν
Ἀντιοχείᾳ Συνόδου λέγει σαφέστατα: « ὁρίζωμεν...ἤ τις τοῦ Κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ
τούτων ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς συγχέοντα τὸν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας».26
Οἱ Ἃγιοι Ὁσιομάρτυρες Ἁγιορεῖτες Πατέρες, τοὺς ὁποίους δῆθεν τιμοῦν μὲ πανηγυρικὴ ἀγρυπνία στὸ
Πρωτᾶτο, ὄχι μόνο δὲν ὑποτάχθηκαν στὴν ἓνωσι καὶ τὴν κοινωνία μὲ τους Λατινόφρονες τοῦ καιροῦ τους,
τὸν πατριάρχη Βέκκο, ἀλλὰ ἀπέστειλαν καὶ τὴν περίφημη ἐπιστολή τους πρὸς τὸν Λατινόφρονα βασιλέα
Μιχαὴλ Παλαιολόγον, τὸν ἐλέγχουν μὲ παρρησία καὶ ἔγραφαν γιὰ ὃσους ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς
Λατινόφρονας:
« Ὁ αἱρετικὸν δεχόμενος τοῖς αὐτοῦ ἐγκλήμασι ὑπόκεινται καὶ ἐν ὃσοις γοῦν οὗτοι ἐγκαλούμενοι ὑπὸ
εὐθύνας εἰσί, τοῖς αὐτοῖς ἃπασι καὶ ἡμεῖς εἰ καταδεξοίμεθα, παρὰ τῶν θείων κανόνων τῶν ἐν Πνεύματι
ἀποφαινομένων ὑπόδικοι γινόμεθα».27 Εἶναι, λοιπὸν ὑπόδικοι, ὃσοι συλλειτουργοῦν καὶ μὲ τοὺς
σύγχρονους Λατινόφρονες Οἰκουμενιστὲς.
Τὸ πρόβλημα, ὃμως δὲν ὑπάρχει μόνο γιὰ τὶς Μονὲς αὐτὲς, ποὺ λατίνησαν φανερὰ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς
ἄλλες Μονὲς, διότι καὶ αὐτὲς ποὺ λένε ὃτι δέν συμφωνοῦν καὶ δὲν δέχονται τοὺς σχισματικοὺς Οὐκρανοὺς,
ὃμως ἔχουν συλλειτουργήσει, μὲ αὐτὲς, στὶς διάφορες πανηγύρεις, ὁπότε καὶ αὐτὲς ἔχουν περιπέσει στὴν
πτώσι τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ διαλαμβάνει ὁ ἀνωτέρω Κανόνας τῆς Συνόδου. Ἄν ὃλα αὐτὰ,
λοιπὸν δὲν συνιστοῦν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας, τότε τὶ εἶναι Ὀρθοδοξία, μπορεῖ κάποιος νὰ μᾶς πεῖ; Οἱ
παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες θὰ σᾶς λέγαν Φράγγους, « φραγγέψαν», καὶ θὰ σᾶς εἶχαν καταδικάσει ὡς αἱρετικοὺς.
Ἡ ἱστορία βλέπουμε ἐπαναλαμβάνεται συχνὰ, ὃταν παραμένει ἀθεράπευτη ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ, ποὺ εἶναι
τὸ ζιζάνιο τῆς αἱρέσεως.

Συμπέρασμα:

Ἀνακεφαλαιώνοντας, λοιπὸν μποροῦμε νὰ ποῦμε χωρίς νὰ κατηγοροῦμε κανένα, διότι δὲν μᾶς
ἐνδιαφέρουν τὰ πρόσωπα, ἄλλὰ οἱ πράξεις τους, ὃτι ἐξαιτίας καὶ πάλιν αὐτῆς τῆς χλιαρῆς καὶ προδοτικῆς
στάσεώς τῆς Ι.Κ. ἔναντι στὰ θέματα τῆς πίστεως, κάποιοι Πατέρες, μὴ μπορώντας ἄλλο νὰ στραγγαλίζουν
τὴν ὀρθόδοξη συνείδησί τους, καὶ νὰ δικαιολογοῦν συνέχεια τὰ ἀδικαιολόγητα, μὲ προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις,
ὃπως κάνετε συνέχεια, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὴν μία θέλετε νὰ πιστεύετε γιὰ τὸν ἑαυτὸ σας ὃτι εἶστε Ὀρθόδοξοι καὶ
διακριτικότατοι, καὶ ὄχι σὰν κάποιους ΄΄φανατικοὺς Ζηλωτὲς΄΄ ποὺ φωνάζουν, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη
ἀποδέχεσθε σὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτε τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου
Κρήτης, τὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα, καὶ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι συλλειτουργοῦν μαζί τους, που σημαίνουν ὃλα αὐτὰ
πλήρης ἀποδοχὴ καὶ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ἤδη ἔχει κάνει ἐν τῇ πράξει διὰ τῶν
συμπροσευχῶν κ.λπ. τήν ἓνωσι μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες, Παπικούς, Οὐνῖτες-Λατινόφρονες κ.λπ, καὶ μᾶς τὴν
σερβίρουν λίγο-λίγο, ὃπως ἔγραφε καὶ ὁ Καθηγούμενος π. Γεώργιος Καψάνης κ.ἄ. Ἀπομένει ἁπλὰ νὰ
κηρύξουν τὴν ἐπίσημη ἓνωσι-ὑποταγὴ κατὰ τὸ 2025, ὃπως τὴν ἔχουν προγραμματίσει.
Ἁπλὰ θέλουμε νὰ σᾶς ἀναφέρουμε, ἄς τὸ ἔχετε ὑπ᾿ ὄψιν σας, μιὰ καὶ ἐσεῖς δὲν καταδέχεσθε νὰ
ἀσχολεῖσθε μὲ Ἱεροὺς Κανόνες κ.λπ., ὃτι ὑπάρχουν συνολικὰ 17 Ἱεροὶ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν,
ἀφορίζουν, καθαιροῦν καὶ ἀναθεματίζουν ὃσους συμπροσεύχονται μὲ αἱρετικοὺς:
α) Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων( Ι΄,ΙΑ΄,ΜΕ΄, ΞΕ΄, ΟΑ΄),
β) Τῆς ἐν Λαοδεικίᾳ Συνόδου ( ΣΤ΄,Θ΄,ΛΒ΄, ΛΓ΄, ΛΔ΄, ΛΖ΄),
γ) Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας Θ΄,
δ) Τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Β΄Κανών,
ε) Τῆς Δ΄ Συνόδου, Α΄ Κανών,
στ) Τῆς ΣΤ΄Συνόδου, Β΄ Κανών,
ζ) Τῆς Ζ΄ Συνόδου, Α΄Κανὼν,
η) Τῆς Α΄καί Β΄ Συνόδου, ΙΕ΄ Κανών.
 Εἶναι γνωστὸ εἰς ὃλους μας, ὃτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, δὲν εἶναι αὐθαιρεσίες τῶν Πατέρων, οὔτε ΄΄τὰ τεῖχοι
τοῦ αἴσχους΄΄28, ὃπως λέγει ὁ πατριάρχης καὶ οἱ ὑψηλά ἱστάμενοι Ἱεράρχες-οἰκουμενιστὲς, ἀλλά θεολογικὸς
καὶ ἁγιοπνευματικὸς λόγος, ποὺ ζωογονεῖ διαχρονικὰ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἃγιοι Πατέρες τῆς
Ἐκκλησίας δὲν εἶναι «τὰ ἀτυχῆ θύματα τοῦ ὄφεως, οἱ ὁποῖοι μᾶς κληροδότησαν τὴν διάσπασι κ.λπ. », ὤ !
τῆς βλασφημίας. Ἀλλά εἶναι τὰ θεόπνευστα στόματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὁποῖοι ἐκσφενδόνιζαν τοὺς
αἱρετικοὺς ἔξω ἁπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐθέσπιζαν τοῦς Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ τὰ ὃρια « ἃ ἔθετο οἱ Πατέρες»,
μέσα στὰ ὁποῖα διὰφυλάσσεται ἡ μόνη σώζουσα ἀλήθεια, ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Οἱ Ἱ. Κανόνες, μπορεῖ νὰ
ἀργοῦν, ἀλλά θὰ καταδικάσουν ὃσους τοὺς καταφρονοῦν καὶ τοὺς καταπατοῦν.
Καὶ συμπερασματικὰ, ὃπως μᾶς διδάσκει καὶ ὁ ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Ἃγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός:
« Ἃπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι, πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί, φεύγειν τοὺς
ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς κοινωνίας αὐτῶν διΐστασθαι» 29.
Σαφῶς, λοιπὸν μᾶς προτρέπει ὁ ἃγιος σὲ ἀποτείχισι ἐκ τῆς κοινωνίας τῶν αἱρετικῶν, λέγοντάς μας
«φεύγειν καὶ διΐστασθαι». Ἄραγε ἀποτείχισις, δὲν σημαίνει, ὃτι κάποιος βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία,
ἄπαγε τῆς βλασφημίας, ὃπως κάποιοι ἀγράμματοι κατηγοροῦν τοὺς λίγους Ὀρθοδόξους ποὺ ἔκαναν τὸ
ἐπιβεβλημένο καθῆκον τους, ἀλλά ἀποτείχισις σημαίνει, ὃτι ἀποτειχίζονται, ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ
μυστηριακῆς κοινωνίας τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, Οὐνιτῶν-Λατινοφρόνων ψευδεπισκόπων, οἱ ὁποῖοι
ἔπαυσαν νὰ ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Σημαίνει, ὃτι ἐκσφενδονίζουν ἑκτὸς τῶν ὁρίων καὶ τῶν
τειχῶν τῆς Έκκλησίας, τοὺς ἔχοντας ἀλλοτρίαν πίστιν, ἤ κοινωνοῦν μὲ τοὺς ἀλλοτριόφρονας.
Οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, λοιπὸν, τοὺς ὁποίους πολλοὶ ἀπό σᾶς χαρακτηρίζετε καὶ περιπαίζετε,
ὡς ΄΄Ζηλωτὲς καὶ φανατικοὺς΄΄, τόσο οἱ παλαιοὶ, ὃσο καὶ σύγχρονοι, οἱ ὁποῖοι προχωρήσαν καὶ ἔπραξαν τὸ
ὀφειλόμενον καθῆκον τους, μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, δὲν ἔκαναν τίποτε τὸ παράξενο, καὶ τίποτε
δικό τους, ἁπλά «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι» ἐφήρμοσαν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν
Συνοδων, ὃπως καὶ τὸν ΙΕ΄Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου τοῦ Μ. Φωτίου, οἱ ὁποῖοι σαφῶς
προτρέπουν σὲ ἀποτείχισι ἐκ τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς, καὶ ἀφορίζουν καὶ ἀναθεματίζουν αὐτοὺς οἱ
ὁποῖοι συμπροσεύχονται καὶ συλλειτουργοῦν μὲ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς.
Ἔτσι, λοιπὸν γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἐκ τῆς χλιαρῆς στάσεως τῆς Ι.Κ. καὶ τῶν Καθηγουμένων στὰ θέματα τῆς
Ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ πάλι τὸ Α.Ο. εὑρίσκεται διῃρημένο ἐξ αἰτίας ὑμῶν, καὶ ὃλη ἡ εὐθύνη βαρειὰ πίπτει
ἐπὶ τῶν ὤμων ὑμῶν.
Ὀφείλατε νὰ εἶσθε, σύμφωνα μὲ τὸν ἀποκαλυπτικὸ λόγο ἤ ζεστοὶ ἤ ψυχροὶ καὶ ὄχι χλιαροί, στὰ θέματα
τῆς πίστεως, «... ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἤ ζεστός· οὓτως ὃτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς, οὔτε ψυχρός, μέλλω σε
ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου»30 Ἔτσι διασπᾶτε γιὰ ἄλλη μιὰ ἀκόμη φορὰ ἡ ἑνότητα τῶν Ἁγιορειτῶν.

3) Κορώνα-ἰὸς (covid-19), μάσκες-φίμωτρα.

Ἓτερον θέμα, τὸ ὁποῖο στάθηκε ἀφορμὴ, νὰ διαιρεθοῦν μεταξύ τους οἱ μοναχοὶ στὸ Α.Ο., εἶναι ὁ
διαχωρισμὸς σὲ μασκοφόρους καὶ μή, σὲ ἐμβολιασμένους καὶ ἀνεμβολίαστους, λόγῳ τῆς ἀποδεδειγμένα
κατασκευασμένης καὶ ἐργαστηριακῆς, τῆς λεγομένης΄΄πανδημίας΄΄τοῦ κορώνα-ἰοῦ καὶ τῆς τρομοκρατίας
ποὺ ἐξασκήθηκε, ὣστε οἱ πάντες νὰ ὑποταχθοῦν στό ἀφήγημα αὐτὸ σὰν ἄβουλα ζῶα. Ἔτσι ἐπί μία τριετία
ζήσαμε μία ἐφιαλτικὴ κατάστασι τρομοκρατίας καὶ καταπίεσης, ὃπου χάθηκε κάθε ἴχνος ἀνθρωπιᾶς, διότι
κάποιοι εἰδωλοποίησαν τὴν ΄΄θεὰ΄΄ ἐπιστήμη, ὃτι θὰ τοὺς σώσει, καὶ ὄχι στὴν βοήθεια καὶ στὴν προστασία
τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας, ἓτσι ἀποφάσισαν νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν, ὑποχρεωτικὰ, χωρίς κἄν νὰ μᾶς
ρωτήσουν, ἄν θέλουμε, νά φορᾶμε φίμωτρα-μάσκες, σὰν νὰ εἴμαστε ζῶα καὶ ὄχι πρόσωπα-εἰκόνες Θεοῦ
καὶ Μοναχοὶ, θέλοντας νὰ καταργήσουν ἔτσι τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία μας, δῆθεν γιὰ τὸ καλό μας!

Τὰ Τέστ.
Κατόπιν μὲ τὶς ΄΄εὐλογίες΄΄ τῆς Ι.Κ. μᾶς ἐπιβάλλαν καὶ τὰ τέστ στὴν Οὐρανούπολι. Ὃπου ὃλοι οἱ
εἰσερχόμενοι στὸ Α.Ο., ἀκόμη καὶ οἱ Μοναχοὶ ἔπρεπε νὰ ὑποβληθοῦν σ᾿αὐτό, τὸ καθόλου κατὰ τὰ ἄλλα
ἀξιόπιστο, ἀλλά καὶ πολὺ βλαβερό γιὰ τὴν ὑγεία μας τέστ. Ἄν καὶ αὐτὸ ὡς μία ἰατρικὴ πρᾶξις, σύμφωνα μὲ
τὴ ἰατρικὴ δεοντολογία ἐπαφίεται στὴν ἐλεύθερη βούλησι-αὐτεξούσιο τοῦ κὰθε ἀνθρώπου, καὶ δὲν
ἐπιβάλλεται.
Καὶ ὅλα αὐτὰ προκειμένου νὰ πᾶμε ποῦ ; Στὰ σπίτια μας καὶ στὰ Κελλιὰ μας!!!
 Δηλαδή γιά νὰ πᾶμε στά σπίτια μας, μᾶς ἐπιβάλλατε νά κάνουμε τέστ! Αὐτό δὲν ἔγινε πουθενά στὸν
κόσμο. Πουθενὰ οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ πᾶνε στὰ σπίτια τους δὲν ὑποχρεωνόνταν νὰ κάνουν τέστ! Καί ἐνῶ τά
τέστ εἶχαν ἀρχίσει ἀπὸ τὸ καλοκαίρι τοῦ 2022 σταδιακὰ νὰ καταργοῦνται, ἐσεῖς στὴν Οὐρανούπολι τὰ
ἀπαιτούσατε ἀκόμη, καὶ ἤσασταν οἱ τελευταῖοι ποὺ τά καταργήσατε, ἀρχὲς Ἰανουαρίου τοῦ 2023!

΄΄ Ἐμβόλια΄΄-διαβόλια.

Τέλος ἤλθαν καὶ τὰ ποθητὰ ΄΄ἐμβόλια΄΄-διαβόλια, γιὰ νὰ μᾶς ΄΄σώσουν΄΄. Καὶ πάλι χωρίστηκαν τὰ
Μοναστήρια καὶ οἱ Μοναχοὶ. Κάποια Μοναστήρια τὰ ἐπιβάλλαν μὲ ἀπειλές καὶ μὲ διάφορους
ψυχολογικοὺς καταναγκαστικοὺς τρόπους, δῆθεν γιὰ λόγους ὑπακοῆς, καὶ γιὰ νὰ μὴ στεναχωρήσουν τὸν
Γέροντά τους!
Ἔτσι στὸ ὄνομα μιᾶς φαινομενικῆς καὶ ἐπίπλαστης ὑπακοῆς, δέχθηκαν νὰ ἐπεμβαίνουν στὸ σώμα τους,
μὲ μία ἰατρικὴ πράξι, χωρὶς κἄν νὰ γνωρίζουν τὶ κινδύνους καὶ τὶ πιθανὲς παρενέργειες, μπορεῖ νὰ ἔχουν
μελλοντικὰ στὴν ὑγεία τους καὶ στὴν ἴδια τὴν ζωὴ σου! Αὐτὸ σημαίνει ὑπακοή;
Βάζουν, δηλαδὴ μέσα στὸ σῶμα σου, τὸ ὁποῖο εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ κοινωνᾶς Σῶμα καὶ
Αἶμα Χριστοῦ, ἐκτρωθέντα ἐμβρυακὰ κύτταρα (κανιβαλισμός), καὶ νανοσωματίδια, , καὶ ἄλλες οὐσίες
κρυφὲς π.χ. ὀξείδιο γραφενίου κ.λπ. γιὰ νὰ καταστρέψουν τὸ ἀνοσοποιητικὸ σου σύστημα, και το σώμα
μας.να λειτουργεί, ως πομπός και δέκτης,. ώστε νὰ σὲ ἐπηρεάζουν καὶ νὰ σὲ κατευθύνουν σὰν ρομποτ.
Ύστερα από όλα αυτά, σὺ λὲς ὃτι κάνεις ὑπακοὴ γιὰ νὰ μή στεναχωρήσεις τὸν Γέροντά σου; Ἔχεις δηλαδὴ
εἰδωλοποιήσει καὶ προσκυνᾶς τὸν Γέροντά σου ( Γεροντολατρεία) καὶ ὄχι τὸν Χριστὸ! Δέχεσαι, μέ λίγα
λόγια, ἀπὸ εἰκόνα Θεοῦ καὶ πρόσωπο, νὰ γίνεις πειραματόζωο;
Ἀλλὰ τελικὰ καὶ αὐτὸ τὸ περιβόητο καὶ ΄΄σωτήριο ἐμβόλιο΄΄, ἀποδείχθηκε ὃτι ἦταν πράγματικὰ ἓνα
πειραματικὸ σκεύασμα θανάτου (σατανικὸ-διαβόλιο), τὸ ὁποῖο ἀντὶ νὰ σηκώσει ΄΄τείχη ἀνοσίας΄΄, ὃπως
ἔλεγαν, σήκωσε τείχη-ἀνοησίας, καὶ ἀντὶ νὰ χάρισει τὴν πολυπόθητη ὑγεία καὶ ἀνοσία, ,΄΄χάρισε΄΄τελικὰ καὶ
ἐξακολουθεῖ νὰ ΄΄χαρίζει΄΄ τὸν θάνατο, σὲ χιλιάδες ὑγιεῖς ἀνθρώπους. Οἱ δὲ παρενέργειες ἀπό αὐτὰ τὰ
διαβόλια εἶναι τόσο φρικτὲς, ποὺ δὲν περιγράφονται. Σὲ ἄλλους ἔχουν δημιουργήσει πάμπολλα αὐτοάνοσα
νοσήματα, σὲ ἄλλους ἐμφάνισαν ὑποκείμενα νοσήματα, καὶ σὲ ἄλλους ἔχουν καταστρέψει τὴν ὑγεία
ἀνεπανόρθωτα. Χιλιάδες ἀνθρώπους τοὺς ἔχουν καθηλώσει στό κρεββάτι τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀναπηρίας. Τὰ
Νοσοκομεῖα καὶ οἱ Μ.Ε.Θ, μὲ τὶς ΄΄ἀλάνθαστες΄΄ ὁδηγίες τοῦ Π.Ο.Υ. καὶ τῶν ὑποταγμένων κυβερνήσεων
ἐξελίχθηκαν σὲ στρατόπεδα βασαναστηρίων καὶ θανάτου. Τελικὰ τὸ ΄΄ἐμβόλιο΄΄ ἀποδεικνύεται ὃτι εἶναι ἓνα
θανατηφόρο σκεύασμα, ὃπως καὶ οἱ ἴδιες οἱ φαρμακοβιομηχανίες τὸ παραδέχθηκαν καὶ δὲν μποροῦν πιὰ
νὰ τὸ ἀποκρύψουν. Τώρα δικαιώνονται καὶ ὃλοι αὐτοὶ οἱ λεγόμενοι΄΄ψεκασμένοι΄΄καὶ ἀντιεμβολιαστές
διότι αὐτοὶ ἦταν, οἱ ὁποῖοι πραγματικὰ ἀγαπούσαν τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀγωνίζονταν γιὰ νὰ σώσουν τήν ζωή
τους.

Ἡ εὐθύνη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας , η οποία έχει .μετατραπει σε ένα κρατικό δέκα νικι καὶ τοῦ
Α.Ο.

Ἀλλὰ, γιὰ μιὰ τέτοια τόσο τρομακτικὴ καὶ παγκόσμια σχεδιασμένη γενοκτονία δὲν ὑπάρχει κανεὶς πού
νὰ εὐθύνεται; Μόνο ἡ ἐγκληματικὴ συμμορία τῶν πολιτικῶν, καὶ τοῦ ἰατρικοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι ἔστησαν
αὐτὴ τὴν παγκόσμια γενοκτονία κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος, εὐθύνεται; Δυστυχῶς καὶ ἡ Ἑλλαδική ΄΄
Ἐκκλησία΄΄, ἡ ὁποία συνεργάστηκε ἄριστα μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἔχει καὶ αὐτὴ καὶ μάλιστα τὴν μεγαλύτερη
εὐθύνη, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος.
Ὁ ἴδιος ὁ πατριάρχης ἀποκαλοῦσε τὰ ἐμβόλια «σωτήρια», καὶ σὰν καλὸς ὑποτακτικὸς τῆς
παγκοσιοποίησης, καὶ τῆς πανθρησκείας ποὺ εἶναι, μᾶς συνιστοῦσε, νὰ ἐφαρμώζουμε ὃλα τὰ
μέτρα΄΄προστασίας΄΄. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δὲν ὀλιγόρησε καθόλου σὲ αὐτὴ τὴν
ἐγκληματικὴ γενοκτονία. Ἀς μή ξεχνᾶμε τὸν βλάσφημο καὶ ἀσεβέστατο λόγο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου
Β΄, « ἀπὸ ἐδῶ τὸ ἐμβόλιο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὁ τάφος», καί προφήτευσε «διὰ τὸ εἶναι αὐτὸς Ἀρχιερεύς» ὄντως,
ἀλλὰ ἐκ τοῦ ἀντίθετου « ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο στὸν τάφο» . Ὄχι μόνο δεν λειτούργησε σαν Εκκλησία, καί δὲν
ἀντιστάθηκε γιὰ νὰ ὑπερασπίσει καὶ νὰ στηρίξει τόν λαὸ της, ἀλλὰ καὶ ὑποτάχθηκε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, καὶ τὰ
δέχθηκε ὃλα ἀδιαμαρτύρητα. Ὃπως τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν, τὴν χρήσι τῆς μάσκας, τὴν μὴ προσκύνησι τῶν
εἰκόνων, τὴν προσφορά τοῦ ἀντιδώρου μέ γάντια, τὴν βλάσφημη μετάθεση τῆς Ἀναστάσεως στὸ Μέγα
Σάββατο, τὴν σιγὴ τῆς καμπάνας, γιὰ νὰ μή μεταδίδετε ὁ ἰός ! Καὶ πολλὰ ἄλλα γελοῖα...Μὲ λίγα λόγια
ἄφησε ἀλειτούργητο, ἀνεξομολόγητο καί ἀκοινώνητο γιὰ τρία χρόνια τόν λαὸ, καθώς ἄφησε καὶ νά
ἐμπαίζουν τὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ὃτι δηλαδὴ μεταδίδει καὶ μολύνει τὸ κουταλάκι... Μὲ λίγα
λόγια συνεργάσθηκε ἄριστα μὲ τοὺς πολιτικοὺς καὶ κάποιοι λέγουν, μάλιστα ὃτι χρηματίσθηκε, κιόλας γιὰ
αὐτὴ τὴν συνεργασία, κάθε Μητρόπολι μὲ 1.000.000 εὐρώ!
Γι’ αὐτὸ καὶ ἔσπευσε καὶ πρώτη, ἀπὸ ὃλους, χωρίς νὰ ἔχει καμία ἁρμοδιότητα, καθότι ὃπως ἡ ἴδια
διατείνονταν, ὃτι τὸ θέμα δὲν ἦταν ἐκκλησιαστικὸ, οὔτε θεολογικὸ καὶ πνευματικὸ, ἀλλὰ μόνο ἰατρικὸ!
Πόσο ψέμα καὶ πόσος πνευματικὸς σκοτισμὸς ὑπάρχει στὴν Ἱεραρχία! Ἐνῶ ἰσχύει τὸ τελείως ἀντίθετο σε
ὃ,τι ἔλεγαν.
Καὶ ἀφοῦ, λοιπὸν τὸ θέμα, εἶναι ἰατρικὸ ποῖοι εἶστε ἐσεῖς, καὶ βγάζετε Ἐγκυκλίους καὶ μανιφέστα καὶ
προτρέπετε τὸν λαό νὰ τρέξουν νὰ κάνουν αὐτὰ τὰ διαβὸλια; Εἶστε, μήπως καμία Ἰατρικὴ Σχολὴ ἤ κανένας
Ἰατρικὸς Σύλλογος ἤ κανένας Ὀργανισμὸς Ὑγείας καὶ ἀναλαμβάνετε μία τέτοια τεράστια εὐθύνη, τὴν ὁποία
κανείς ἄλλος δὲν τόλμησε νὰ ἀναλάβει; Ἐξαποστείλατε τρεῖς Ἐγκυκλίους, ποὺ διαβάστηκαν μέσα στοὺς
ναοὺς, καὶ παροτρύνατε τὸν λαὸ νὰ τρέξει νὰ κάνει τὰ ΄΄σωτήρια΄΄διαβόλια, γιὰ νὰ σωθεῖ! Ὃλα αὐτὰ μέ λίγα
λόγια, φανερώνουν ὃτι τὸ μεῖζον πρόβλημα εἶναι ἡ ἔκπτωσις πίστεως.
Ἐδῶ ὅμως γεννᾶται καὶ ἓνα τρομερὸ δίλημμα, καθότι αὐτὰ τὰ ΄΄ἐμβόλια΄΄- διαβόλια, ὃπως ἀναφέραμε
πιὸ πάνω, με τὶς παρενέργειές τους ἔχουν καταστρέψει τὴν σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ὑγεία καὶ ἔχουν ὁδηγήσει
στὸν θάνατο χιλιάδες ἀνθρώπους. Τί γίνεται, λοιπὸν μὲ ὃλους ἐκείνους τοὺς κληρικοὺς, οἱ ὁποῖοι καὶ οἱ
ἴδιοι ἔκαναν τὰ ΄΄ἐμβόλια΄΄, καὶ μὲ περισσὸ ζῆλο προέτρεψαν καὶ ἄλλους νὰ τά κάνουν; Γεννοῦνται
τεράστια πνευματικὰ θέματα. Ὃλοι αὐτοὶ οἱ πατριάρχες, δεσποτᾶδες, παπᾶδες, ἡγούμενοι, πνευματικοὶ,
γεροντάδες, ἡγούμενοι καὶ ἡγουμένισσες, μοναχοὶ καὶ μοναχὲς, μποροῦν ἄραγε νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ
λειτουργοῦν καὶ νὰ κοινωνοῦν, ἔχοντας μέσα στὸ σῶμα τους τὸ μίασμα ἀπὸ τὰ κύτταρα τῶν ἐκτρωθέντων
ἐμβρύων ; Δὲν εἶναι ὑπόδικοι ὡς ἠθικοὶ αὐτουργοὶ καὶ ἐγκληματίες; Δὲν θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ κρεμάσουν
τὰ ἐπιτραχήλια καὶ τὰ ὠμόφορά τους; Δὲν ἔχουν ἄραγε εὐθύνη; Δὲν εἶναι ἠθικοὶ αὐτουργοί καὶ γιὰ ὃλους
αὐτοὺς τοὺς θανάτους καὶ τὶς φοβερὲς παρενέργειες ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ, ὃσοι παρασύρθηκαν ἐξ αἰτίας τους
καὶ ἓκαναν τὰ διαβὸλια; Σὲ αὐτὸ ποιός θὰ μᾶς ἀπαντήσει;

Καὶ τὸ Α.Ο. τὶ ἔκανε;

Ἀλλά καὶ τὸ Α.Ο., δὲν ἔχει λιγότερη εὐθύνη, ἄν καὶ κράτησε μιὰ πιό διπλωματικὴ στάσι, καὶ δὲν ἔλαβε
καμία θέσι ἐπίσημα, ὡς Ι. Κ. , οὔτε ὑπὲρ, γιὰ νὰ στηρίξει τὸν χειμαζόμενο λαὸ τοῦ Θεοῦ, οὔτε κατὰ, γιὰ νὰ
μὴ δυσαρεστήσει τὴν κοσμική ἐξουσία, ἀλλά σιωπηλὰ ἀποδέχθηκε ὃλα τὰ λεγόμενα
΄΄προστατευτικὰ΄΄μέτρα, μάσκες, ἀπολυμάνσεις, τέστ καὶ στὸ τέλος δέχθηκε καὶ τὰ ΄΄ἐμβόλια΄΄, μὲ
πρωτοστᾶτες πάντοτε τὰ λεγόμενα πατριαρχικὰ μοναστήρια.
Μήπως καὶ ἐσεῖς Ἃγιοι Καθηγούμενοι καὶ Ἀντιπρόσωποι δὲν ἔχετε ἐξ ἴσου ἓνα τεράστιο μερίδιο
εὐθύνης; Ποιὸς ἀποφάσισε γιὰ ὃλα αὐτά , γιὰ τὶς μάσκες, τὰ τέστ καὶ τὰ ἐμβόλια ἐδῶ στὸ Α.Ο. γιὰ ἐμᾶς;
Βγάλατε ποτὲ καμία ἀπόφασι καὶ μᾶς τὴν κοινοποιήσατε; Ἀποφασίζετε γιὰ ἐμᾶς χωρίς ἐμᾶς;
Μήπως κάνατε ποτέ Διπλές Συνάξεις καὶ ἀποφασίσατε κάτι καὶ ἐμεῖς δὲν τὸ γνωρίζουμε; Μήπως
κάποιος μᾶς ἀνακοίνωσε τὶς ἀποφάσεις σας, ὃπως ὀφείλετε πάντοτε νὰ μᾶς ἐνημερώνετε, καὶ γιὰ ποιούς
λόγους τὰ ἀποφασίσατε καὶ μάλιστα γιὰ τόσο σοβαρα θέματα; Τίποτε ἀπό αὐτὰ δὲν ἔγινε, ὡς συνήθως.
Ἄραγε γιὰ ἄλλη μία φορὰ μᾶς ἀποδεικνύετε ὃτι δὲν ἔχετε κανένα αἴσθημα εὐθύνης καὶ λειτουργεῖτε
ἀνεύθυνα, χωρίς ποτὲ νὰ ἀναλαμβάνετε καμία ξεκάθαρη θεσμικὴ εὐθύνη γιὰ τίποτε. Ὃλα τὰ ἀποφασίζετε
μεταξύ σας. Ἀποφασίζετε γιὰ ἑμᾶς, χωρίς ἐμᾶς, καὶ μάλιστα γιὰ τὴν ὑγεία μας, γιὰ τὴν ζωή μας, καὶ γιὰ τὴν
ἴδια ψυχή μας! Χωρίς ποτὲ νὰ μᾶς ρωτήσετε! Δηλαδὴ στὸ Α.Ο. ἰσχύει τὸ «ἀποφασίζουμε καὶ διατάζουμε»;
Θὰ πρέπει κάποτε νὰ λογοδοτήσετε...
Ὃλα αὐτὰ τὶ ἀποδεικνύουν; Δὲν ἀποδεικνύουν τὴν πλήρη κατάργησι κάθε ἔννοιας δικαίου,
ἐλευθερίας, καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καὶ τῆς πνευματικῆς πατρότητος;
Ἀλλά δὲν χρειάζετε νά μᾶς ἀπαντήσετε, Τὰ ἴδια τὰ πράγματα βοοῦν ἀπό μόνα τους. Καὶ στό Α.Ο. ἔχουν
καταλυθεῖ οἱ ἱεροὶ θεσμοὶ καὶ τὸ Αὐτοδιοίκητο. Ὃλοι τὸ καταλαβαίνουμε αὐτὸ, ὃτι ἐδῶ πιὰ ἀποφασίζει ὄχι
ἡ Ι.Κ., ἀλλὰ ὁ ἑκάστοτε Πολιτικὸς Διοικητὴς. Αὐτὸς ἐξάλλου δὲν πλήρωνε καὶ τὰ τέστ καὶ τὸ ἰατρικὸ κλιμάκιο
στὴν Οὐρανούπολι; Αὑτὸς δὲν πλήρωνε καὶ τὰ ἐμβόλια; Μὲ ἓναν, λοιπὸν, τόσο καλὸ καὶ φιλάνθρωπο
Διοικητὴ οἱ ἁγιορεῖτες ἔκαναν δωρεὰν τέστ καὶ ἐμβόλια, ἐνῶ ὁ κοσμάκης τὰ πλήρωνε !
Ἀπόδειξις, ὃτι ὃλα αὐτὰ, τὰ ὁποῖα σᾶς γράφουμε, δὲν εἶναι τίποτε φαντασιώσεις καὶ συνωμοσιολογίες,
(ὃπως εἶναι μόδα νὰ λέγεται), ἀποδεικνύονται μὲ ὃσα ἤδη ἔχουμε ἀναφέρει ἀνωτέρω. Γιὰ ὃλη αὐτὴ, λοιπὸν
τὴ σύγχυσι ποὺ ἐπικρατοῦσε, καὶ πάλι σᾶς τὰ εἴχαμε ἐπισημάνει πρὸ πολλοῦ μ᾿ ἐπιστολὲς πρὸς τὴν Ι. Κ. 31
Τότε, μάλιστα, μὲ ἀφορμή τὸ ὃτι μᾶς ὑποχρεώνατε νὰ φορᾶμε μάσκα στὰ ταχυδρομεῖα καὶ στὰ
καταστήματα, χωρίς νὰ μᾶς λέτε ποιὸς τὸ ἀποφάσισε αὐτὸ, εἴχαμε ζητήσει εἴκοσι Γέροντες καὶ Μοναχοὶ ἐκ
τῶν Καρυῶν, ἀκρόασι ἀπὸ τὴν Ἱερά Ἐπιστασία. Καὶ ὄχι μόνο δὲν μᾶς δεχθήκατε νὰ μᾶς ἀκούσετε, ἀλλά μᾶς
κλείσατε τὶς πύλες, σὰν νὰ μὴ εἴμασταν ἄνθρωποι, ἀλλὰ σκυλιά, καὶ μᾶς στείλατε τὸν σερδάρη ἔξω στὰ
σκαλιά, γιὰ νὰ μᾶς κάνει ἀνάκρισι, τί ζητᾶμε. Τόσο πολὺ τιμᾶτε τίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, εἴκοσι λευκασμένους
Γέροντες! Καὶ στὸ τέλος ἀφοῦ περιμέναμε μία ὁλόκληρη ὣρα μήπως φιλοτιμηθεῖτε, καὶ καταδεχθεῖτε νὰ
ἔρθετε νὰ συζητήσουμε, ἀναχωρήσαμε συλλογιζόμενοι ποῦ ζοῦμε ἄραγε, στὸ Α.Ο., τὸ Περιβὸλι τῆς
Παναγίας, στὸ ὁποῖο ζοῦμε ἀπὸ παιδιὰ ἤ στὸ Ἄγριον Ὄρος τῶν Οἰκουμενιστῶν; Ὃλα αὐτὰ ἀποδεικνύουν
ὃτι εἶστε δέσμιοι καὶ ἐκτελεῖτε ἀλλότριες ἐντολὲς.

4) Κατάλυσις τοῦ Αὐτοδιοικήτου τοῦ Α.Ο.

Σεβαστοὶ Πατέρες, ὃλοι πιὰ γνωρίζουμε, ὃτι ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια ἐπιχειρεῖται συστηματικὰ ἡ
κατάλυσις τοῦ Αὐτοδιοικήτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μὲ πολλούς τρόπους.
Ἄς μὴ ξεχνᾶμε (γιά νὰ γυρίσουμε καὶ λίγο πίσω στὸν χρόνο), ὃτι ὁ ἴδιος ὁ σημερινὸς πατριάρχης, ἀπὸ τὸ
1993, μόλις εἶχε ἀναλάβει τὴν πατριαρχεία του, ἔφερε ὁλόκληρο τὸ Α.Ο. σὲ ἀναστάτωσι, θέλοντας νὰ
καταλύσει τὸ Αὐτοδιοίκητο τοῦ Α.Ο., ἀπαιτώντας νὰ ἔλέγχει τὴν ἐσωτερικὴ του διοίκησι, τόσο τῆς Ι. Κ., ὃσο
καὶ τῶν Μονῶν, προτείνοντας αὐτὸς τὰ δικὰ του πρόσωπα γιὰ Ἡγουμένους, προϊσταμένους κ.λπ.
Αὐτὴ ἡ ἐνέργειά του τότε, εἶχε διαιρέσει καὶ πάλι τὶς Μονὲς σὲ Πατριαρχικὲς καὶ ἀντὶ-Πατριαρχικὲς.
Ἀλλὰ ἡ Ι.Κ., τότε εἶχε σταθεῖ στὸ ὓψος της, (σπάνια περίπτωσις) καὶ ἀντιστάθηκε κατά πλειοψηφία, καὶ εἶχε
δώσει ἓναν ὡραῖο ἀγώνα γιὰ νὰ διαφυλάξει τὸ ὑπεραιωνόβιο προνόμιό της καὶ τὴν πνευματική-μοναχικὴ
ἐλευθερία τοῦ Α.Ο., τὸ ὁποῖο εἶναι τὸ Αὐτοδέσποτον, τὸ Αὐτεξούσιον καὶ τὸ Αὐτοδιοίκητον τοῦ Α.Ο., ἔξω
ἀπὸ κάθε ἐκκλησιαστικὴ καὶ πολιτικὴ ἐπιρροὴ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο σεβάστηκαν ἀκόμη καὶ οἱ Τοῦρκοι γιὰ
πεντακόσια χρόνια. Μάλιστα εἶχε ἐκδώσει ἡ Ι.Κ. , τότε καὶ ἓναν ἔκτατο τόμον μὲ ἐργασίες ἐγκρίτων
πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν περὶ αὐτοῦ.32
Τότε τὸ Πατριαρχεῖο δυσκολεύτηκε, δὲν τὸ περίμενε αὐτὸ, καὶ γιὰ ἐκφοβισμὸ εἶχε τιμωρήσει ἓναν
Καθηγούμενο καὶ τρεῖς Προϊστάμενους γιὰ τὴν ἀπείθειά τους! ( σ.σ. σήμερα ποὺ ἔχει καταλυθεῖ τὸ
Αὐτοδιοίκητο, αὐτοὶ ποῦ βρίσκονται, τὶ κάνουν ;)
Στήν συνέχεια ἡ Ι.Κ., ἀναδιπλώθηκε, φοβήθηκε, ἄλλαξε, καὶ ἔστειλε Ἀντιπροσωπεία στὴν Πόλι γιὰ νὰ
΄΄τὰ βρεῖ΄΄ μὲ τὸν Πατριάρχη, δηλαδὴ δέχθηκε τὴν ὑποταγὴ τοῦ Α.Ο. στίς ἑκάστοτε ἀποφάσεις τοῦ
Πατριαρχείου, σὲ ὃλα τὰ θέματα! Καὶ ἀπό τότε μέχρι σήμερα οἱ σχέσεις τους ἔχουν φθάσει στὸ ἀπόγειο
μιᾶς ΄΄λίαν ἀγαπητικῆς καὶ ἀγαστῆς υἱκῆς συνεργασίας΄΄, ἀφοῦ σὲ ὃλα συμφωνεῖ, τότε ὃλα εἶναι
θαυμάσια...Τὸ προνόμιο, δηλαδὴ τοῦ Αὐτοδιοίκητου στὴν οὐσία ἔχει καταλυθεῖ.
Ἔτσι σιγὰ-σιγὰ ἀρχίζουν τὰ πατριαρχικὰ Μοναστήρα (Μ. Λαύρας, Ἰβήρων, Βατοπαίδι, Διονυσίου,
Παντοκράτορος, Ξενοφῶντος, Σιμωνόπετρας, Ἁγίου Παύλου, Σταυρονικήτα, Κουτλουμουσίου, καὶ
Κατσουλιέριδες-Ψευτοεσφιγμένου) νὰ αὐξάνονται σὲ ἰσχὺ καὶ νὰ ὀργανώνονται πιό δυναμικὰ, ὣστε
τελικῶς καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ λεγόμενα παραδοσιακὰ-ἀντιοικουμενιστικὰ Μοναστήρια, στὸ τέλος νὰ
ὑποτάσσονται καὶ αὐτὰ στὶς ἀποφάσεις τῶν λίγων καὶ νὰ ὑπογράφουν ὃλες τὶς ἀποφάσεις τῆς Ι.Κ. Ἔτσι
συμφωνοῦντες καὶ διαφωνοῦντες, σύμφωνα μὲ τὸ τυπικόν, στό τέλος ὃλοι ὑπογράφουν μὲ τὸ « ἃπαντες οἱ
ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει».
Ἀποδεικνύοντας κατ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπον, ὃτι μὲ ὃλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειές σας, οἱ ὁποῖες γίνονται ἐν
κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ, καλύπτετε στὴν οὐσία τὴν κατάλυσι τοῦ Αὐτοδιοικήτου τοῦ Α.Ο., πού σημαίνει
τὴν κατάλυσι αὐτῆς ταύτης τῆς οὐσίας τῆς ὑπάρξεως τοῦ Α.Ο., τῆς πνευματικῆς καὶ μοναχικῆς ἐλευθερίας
μας, καὶ στὸ τέλος καὶ τῆς Μοναστικῆς Πολιτείας τοῦ Α.Ο. (ὃπως τὸ παρὰδειγμα ἐκκοσμίκευσης, τῆς
Μοναστικῆς Πολιτείας τῶν Μετεώρων). Ἐξάλλου αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς ἐπιγραφῆς,
ἡ ὁποία ἐτέθη στὸ νέο κτίριο τῆς πολιτικῆς Διοικήσεως, ποὺ λέγει « Διοίκησις Α.Ο.» καὶ ὄχι «Πολιτικὴ
Διοίκησις», ὃπως ἦταν μέχρι πρό τινος.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν ὃτι τὸ Α.Ο. πραγματικὰ μεθοδεύεται ώστε να διοικεῖ ἡ ἑκάστοτε (ἄθεη καὶ
μασωνικὴ) κυβέρνησι διὰ μέσῳ τοῦ Πολιτικοῦ Διοικητοῦ, μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν πλήρη κατάργηση τοῦ
αὐτοδιοικήτου τοῦ Α.Ο. (βλ. ἄρθρο 105 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, Κ.Χ.Α.Ο. καί Ν.Δ. 1926).

7) Ἡ φορολογικὴ ὑποταγὴ τοῦ Α.Ο. διὰ τῆς Α.Α.Δ.Ε.

Τέλος, Σεβαστοὶ Πατέρες, δὲν μᾶς ἔφταναν ὃλα αὐτὰ τὰ δεινὰ, ἦλθε καὶ μία ἄλλη καταιγίδα στὸ
τέλος τῆς 2022. Ὃπως ἔχει δημοσιευθεῖ, ἡ ἔλευσι τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν στὸ Α.Ο., τὸν Δεκέμβριο τοῦ
2022, μεταξὺ τῶν ἄλλων εἶχε καὶ σὰν κύριο σκοπὸ νὰ διακανονίσει μαζί σας, ἐν κρυπτῷ πάλι καὶ
παραβύστῳ, καὶ τὴν οἰκονομικὴ ὑποδούλωσι κυρίως ἡμῶν τῶν Κελλιωτῶν Πατέρων τοῦ Α.Ο., ὃπως θὰ
ἀποδειχθεῖ.
Μὲ τὸ πρόσχημα, λοιπὸν τὸν ἱεροκοινοτικὸ φόρο, ἀπέστειλε ἡ λεγομένη Α.Α.Δ.Ε, ἓνα ἔγγραφο στὸ
Τελωνεῖο Δάφνης, τὸ ὁποῖο στή συνέχεια τὸ Τελωνεῖο τὸ κοινοποίησε στὴν Ι.Κ. ( ἔγγραφον ἀρ. πρωτ. 772/5-
12-2022), καὶ ἐσεῖς μὲ τὴν σειρά σας τό κοινοποιήσατε στὶς Μονὲς, στά ΕΛ.ΤΑ. καὶ στήν μεταφορική ἑταιρία
Γενικὴ ( 15/28 Δεκεμβρίου 2022, Ἐγκύκλιος Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους. Ἀρ. πρωτ. Φ2/22β/2509/28-11-
2022, ἐκ τῆς Συνεδρίας ΝΑ΄/2-12-2022).
Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴν κοινοποίησί σας, μᾶς ἐπιβάλλετε, ὃτι κατὰ τὴν ἀποστολή δεμάτων ποὺ περιέχουν
ἐργοχειρα (θυμίαμα, κομποσχοίνια, ἁγιογραφημένες εἰκόνες, σκαλιστά κ.λπ.), εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἡ δήλωσι
τοῦ περιεχομένου τῶν δεμάτων καὶ ἡ ἀξία τους.
Πρῶτον, αὐτὴ ἡ ἐνέργεια εἶναι παράνομη καὶ ἀντισυνταγματικὴ, καθότι προσβάλλει τὸ ἀπόρρητον τῆς
ἀλληλογραφίας, τὸ ὁποῖο προστατεύεται καὶ ἀπὸ τὸ Διεθνὲς Δίκαιο ὃλων τῶν Χωρῶν τοῦ κόσμου. Εἶναι καὶ
ποινικὰ κολάσιμη, βάσει τοῦ νόμου τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, γιὰ τὴν προστασία τοῦ ἀπορρήτου τῆς
ἐπικοινωνίας (ἄρθρο 19 παράγραφος 2Σ). Τὸ ἀπόρρητο ἐπικοινωνίας προστατεύεται καὶ ἀπό τὶς Διεθνεῖς
Συμβάσεις προστασίας τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων, καὶ ἀπό τὸ ἄρθρο 8 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως
Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου καὶ ἀπὸ τὸ ἄρρο 17 τοῦ Διεθνοῦς Συμφώνου Ἀτομικῶν καὶ Πολιτικῶν
Δικαιωμάτων, ὡς πτυχὴ τοῦ δικαιώματος κάθε ἀνθρώπου γιὰ σεβασμὸ τῆς ἰδιωτικῆς καὶ οἰκογενειακῆς
ζωῆς του, τῆς κατοικίας του καὶ τῆς ἀλληλογραφίας του. Καὶ ὃλα αὐτὰ μὲ πρόφασι νὰ παίρνετε ἐσεῖς ἡ Ι.Κ
τὸν ἱεροκοινοτικὸ σας φόρο γιὰ νὰ αὐξήσετε τὰ ἔσοδάς σας! Μήπως, λοιπὸν, ἔχουμε ἀκόμη στὸ Α.Ο.
Τουρκοκρατία καὶ πληρώνουμε χαράτσι;
Κατ᾿ἀρχὰς παραβαίνετε τὸν ἴδιο τὸν Κ.Χ.Α.Ο., ὁ ὁποῖος στήν ἀρχή, στὸ Α΄ κεφάλαιο ρητῶς ὁρίζει τὰ
φορολογικὰ πλεονεκτήματα τοῦ Α.Ο.:
« Τὰ ἐν Ἄθω παραγόμενα προϊόντα ἀπαλλάσσονται παντὸς φόρου ἐγγείου καθαρᾶς προσόδου ἤ
ἄλλου ἀμέσου τοιούτου»33 Ἀντί, δηλαδὴ ἐσεῖς νὰ βοηθᾶτε οἰκονομικὰ ἐμᾶς τοὺς φτωχοὺς Κελλιῶτες
Πατέρες, ὃπως ἔχετε καθῆκον, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουμε κανένα μισθό καὶ καμία οἰκονομικὴ βοήθεια ἀπὸ
πουθενὰ, ἀλλά μποροῦμε καὶ ζοῦμε ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἀλλὰ μὲ ἀξιοπρέπεια μόνο ἀπό τὸ ἐργοχειράκι
μας, μᾶς βάζετε ἀπὸ πάνω καὶ ἱεροκοινοτικὸ φόρο καὶ μᾶς ἀναγκάζετε νὰ ὑποδουλωθοῦμε στὴν
ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Α.Α.Δ.Ε. ;
Κανονικά ὑποχρεοῦσθε νὰ μᾶς δίδετε καὶ ἑκ τῶν ἐσόδων τῶν Εἰδικῶν Διαμονητηρίων, (25 εὐρὼ), ἓνα
ποσοστὸ, διότι ἐμεῖς στὰ κελλιὰ μας φιλοξενοῦμε ἑκατοντάδες προσκυνητῶν.

Γιὰ νὰ δοῦμε, ὃμως ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Α.Α.Δ.Ε;

Ἡ Α.Α.Δ.Ε, σημαίνει Ἀνεξάρτητη Ἀρχὴ Δημοσίων Ἐσόδων. Σύμφωνα μέ δημοσιεύσεις αὐτὴ εἶναι μία
ἰδιωτικὴ Ἐταιρεία, στὴν ὁποία ἔχει παραδώσει τὸ κράτος ὃλους τοὺς φόρους, τὰ πρόστιμα καὶ τὸ σύνολο
τῶν κρατικῶν ἐσόδων. Αὐτὴ ἱδρύθηκε μὲ τὸν νόμο 4389 στὶς 27-5-2016/Φ.Ε.Κ. Α 94. Καὶ ἀπὸ τὶς 1-1-2017
καὶ ἀντικατέστησε αὐτὸ ποὺ γνωρίζαμε ὡς Ἐφορεία.
Πράγματι ἡ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Α.Α.Δ.Ε. εἶναι μία ἀνεξάρτητη ἐντελῶς Ἀρχή καὶ ἀνεξέλεγκτη ἀπὸ τὸ
Ἑλληνικὸ Δημόσιο, ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ κυβέρνησι καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ.
 Δὲν ἔχει κανένα εἶδος νομικοῦ προσώπου καὶ δὲν μπορεῖ κανείς πολίτης ἤ φορέας νὰ κινηθεῖ νομικὰ
ἐναντίον της. Διότι ποῖον θά μηνύσει γιὰ τὶς πράξεις του, ὃταν αὐτὸς στερεῖται νομικῆς προσωπικότητας,
ἄρα εἶναι νομικὰ ἀνύπαρκτος;
« ...Εἰδικότερα μὲ Προεδρικὸ Διάταγμα 38/2015 ( Φ.Ε.Κ 63 Α) προκηρύχθηκε δημοψήφισμα γιὰ τὸ
κρίσιμο Ἐθνικὸ θέμα. Στό δημοψήφισμα αὐτὸ, μὲ βάσει τὰ ἐπίσημα δεδομένα, συμμετεῖχε τὸ 62,15% τοῦ
Ἐκλογικοῦ σώματος καὶ συνεπῶς μέ βάσει τὸν Νόμο 4023/2011(ΦΕΚ 220Α) τὸ ἀποτέλεσμά του εἶναι
δεσμευτικὸ, δηλαδὴ ἔχει ἰσχὺ ἄρθρου Συντάγματος, (ἰσχὺ νόμου).
Στό δημοψήφισμα αὐτὸ ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς εἶπε ΟΧΙ στὰ μέτρα τῶν Δανειστῶν μὲ τίτλο «
Μεταρρυθμίσεις γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ τρέχοντος προγράμματος καὶ γιὰ τὴν συνέχεια αὐτοῦ», στὰ ὁποῖα
ὑπῆρχε καὶ ἡ ὑποχρέωση τῆς σύστασης Ἀνεξάρτητης Ἀρχῆς Δημοσίων Ἐσόδων (Α.Α.Δ.Ε). Συνεπῶς ἡ
σύσταση τῆς Α.Α.Δ.Ε ἀντίκειται στὸ «Νέο» αὐτὸ ἄρθρο τοῦ Συντάγματος καὶ ἄραγε ἡ σύστασή της εἶναι
ΑΚΥΡΗ...δηλαδὴ εἶναι ἐγκληματίες τοῦ Κοινοῦ Ποινικοῦ Δικαίου ( ὃσοι τὴν δέχονται), ποὺ μετέχουν στὴν
κατάλυση τοῦ Δημοκρατικοῦ Πολιτεύματος τῆς Ἑλλάδος ...Αὐτονόητο εἶναι ἀπὸ τὴ στιγμὴ πού νομικὰ δὲν
ὑπάρχει ἡ Α.Α.Δ.Ε, οἱ ἐνέργειές της καὶ τὸ προσωπικὸ της παρανομεῖ, δηλαδὴ εἶναι ἐγκληματίες τοῦ Κοινοῦ
Ποινικοῦ Δικαίου ».34

Ἤδη ἐσεῖς, Ἃγιοι Πατέρες ἔχετε ἀποδεχθεῖ αὐτὴ τὴν Ἀνεξάρτητη Ἀρχή τῆς Α.Α.Δ.Ε, (παρόλου την
ἀντισυνταγματικότητά της) καὶ τὴν ἔχετε εἰσαγάγει τώρα καὶ στὸ Α.Ο., τὴν ἔχετε κοινοποιήσει καὶ τώρα μᾶς
τὴν ἐπιβάλλετε. Ἤδη στὰ ταχυδρομεῖα μᾶς ζητᾶνε νὰ συμπληρώσουμε ἓνα λευκό χαρτί, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει
καμία σφραγίδα προελεύσεως, οὔτε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κονότητα, οὔτε ἀπὸ τὸ ΕΛ.ΤΑ, ἤ τὴν Γενικὴ Ταχυδρομική ἤ
τὸ Τελωνεῖο!
Ἐξάλλου καὶ τὸ δικὸ σας τὸ ἔγγραφο, τὸ ὁποῖο κοινοποιήσατε δὲν ἔχει καμία ὑπογραφὴ ἀπο τὴν
Ι.Κ.!.Λέγει μόνο τὸ κλασικὸ : « Ἃπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσι
Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω», καὶ ἀπὸ κάτω δὲν ὑπάρχει καμία ὑπογραφή!!!

Ἐπισημαίνουμε : « Αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱ.Κ θεωροῦνται ὁριστικαὶ μόνον μετὰ τὴν ὑπογραφήν αὐτῶν ὑπ᾿
αὐτῆς, ὃτε καὶ μόνον ἀπολύονται τὰ σχετικὰ ἔγγραφα, ἐκτὸς ἐὰν πρόκειται περὶ ὑποθέσεως κηρυχθείσης
ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας ἐπειγούσης. Τὰ ἐπὶ τῇ βάσει δὲ τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἱ. Κ. ἀποστελλόμενα ἔγγραφα
φέρουσιν ἀντί ὑπογραφῶν τῶν ἀντιπροσώπων τὸν τῦπον « ἃπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει ἀντιπρόσωποι
τοῦ Α.Ο. Ἄθω καὶ σφραγίζονται ὑπό τῶν ἐπιστατῶν διὰ τῆς κοινῆς Σφραγίδος, ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ δυναμένων
τούτων ἤ τινός αὐτῶν ν᾿ ἀρνηθῇ τὴν σφράγισιν» 35.

Σᾶς ἐρωτοῦμε στὴν προκειμένη περίπτωσι εἰσαγωγῆς μιᾶς Ἀνεξάρτητης καὶ ἀγνώστου προελεύσεως
ἑταιρείας συλλογῆς φόρων, ἡ ὁποία λειτουργεῖ εἰς βάρος ὃλων ἡμῶν τοῦ Α.Ο. καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, τὸ
Α.Ο. πῶς μπορεῖ νὰ τὴν υἱοθετήσει; Καὶ «ἐπείγουσα ὑπόθεσις» τὶ σημαίνει; Συμφωνοῦμε μὲ τὴν
παρανομία καὶ δὲν ὑπογράφουμε γιὰ νὰ μὴ μείνουν οἱ ὑπογραφὲς μας στὴν ἱστορία ; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἑρμηνεία
τοῦ Κ.Χ.Α.Ο.; Γιατὶ, λοιπὸν κρύβετε τὰ παράνομα σχέδιά σας καὶ δὲν τὰ ὑπογράφετε;
Δὲν γνωρίζετε ὃτι σύμφωνα μὲ τὰ ἀνωτέρω δημοσιεύματα, ἡ ἐν λόγῳ Α.Α.Δ.Ε συνιστᾶ μία ΄΄ νομότυπη΄΄
ἐγκληματικὴ ὀργάνωσι, καὶ εἶναι τόσο νομότυπη ὃσο νομότυπες καὶ νόμιμες ἦταν καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς
ναζιστικῆς Γερμανικῆς Κατοχικῆς κυβέρνησης; Μήπως ἔχουμε, λοιπὸν μιὰ νέα Γερμανικὴ Κατοχή; Μία νέα
΄΄κομαντατοὺρ΄΄;

Kαὶ μία τελευταία πληροφορία, ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ ἔγινε ἐν κρυπτῷ καὶ παραβὺστῳ, ἀπὸ τὴν Ι.Κ. εἶναι:
Τὸν Μάρτιο τοῦ τρέχοντος ἔτους (2023) ἡ Ι.Κ. ἐνετάχθη στὸ ἐπιχειρησιακό Πρόγραμμα « ΑΘΩΝΙΚΟ
ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΠΟΘΕΤΗΡΙΟ ΜΕΤΟΧΙΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ», μὲ κωδικὸ ΟΠΣ 5130719, τοῦ Ὑπουργείου Ψηφιακῆς
Διακυβέρνησης.
Πρέπει αὐτὸ νὰ προσεχθεῖ ἰδιαιτέρως, διότι τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ἀνήκει στὴν Ι.Κ. καὶ στὸ Τ.Δ.Π.
( ΤΑΜΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΟΡΩΝ)- καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐφεραν οἱ Εὐρωπαῖοι μὲ τὰ μνημόνια στὴν Ἑλλάδα, ὃπου
τὸν κύριο λόγο τὸν ἔχει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἓνωση.
 Αυτό που ἔγινε ἐν κρυπτῷ καὶ παραβὺστῳ, ἀπὸ τὴν Ι.Κ. εἶναι:

Τὸν Μάρτιο τοῦ τρέχοντος ἔτους (2023) ἡ Ι.Κ. ἐνετάχθη στὸ ἐπιχειρησιακό Πρόγραμμα « ΑΘΩΝΙΚΟ
ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΠΟΘΕΤΗΡΙΟ ΜΕΤΟΧΙΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ», μὲ κωδικὸ ΟΠΣ 5130719, τοῦ Ὑπουργείου Ψηφιακῆς
Διακυβέρνησης. Πρόκεται γιά τή δημιουργία ψηφιακῆς κτηματογραφικῆς πλατφόρμας (σ.σ.κανονικὸ
κτηματολόγιο) –κατόπιν εὐρωπαϊκῆς χρηματοδότητησης-, μὲ γεωχωρικὴ ἀναφορὰ καὶ πλήρη τεκμηρίωση
τοῦ φακέλου τῶν μετοχίων τοῦ Α.Ο., -ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος. Τὸ Ἔργο «ἀποσκοπεῖ στὴν προστασία καὶ
ἀνάδειξη τῆς Ἱστορικότητας τῶν περιουσιακῶν στοιχείων – μετόχια τοῦ Ἁγίου Ὅρους-στὸ χρόνο καὶ
ταυτόχρονα στὴν πρακτικὴ ἀξιοποίηση τῶν στοιχείων αὐτῶν στοὺς τομεῖς τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῶν
ἐρευνῶν».... Ἐπίσης, «ἀποσκοπεῖ καὶ στὴν ἐνδυνάμωση τῶν δεσμῶν τοῦ Α.Ο. μὲ τὴν κοινωνία, ἀξιοποιῶντας
–μεταξὺ ἄλλων– καὶ τίς δυνατότητες τῆς νέας τεχνολογίας»*.

Πρέπει αὐτὸ νὰ προσεχθεῖ ἰδιαιτέρως, διότι τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ἀνήκει στὴν Ι.Κ. καὶ στὸ Τ.Δ.Π.
( ΤΑΜΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΟΡΩΝ)- καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐφεραν οἱ Εὐρωπαῖοι μὲ τὰ μνημόνια στὴν Ἑλλάδα, ὃπου
τὸν κύριο λόγο τὸν ἔχει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἓνωση.

Μὲ ἄλλα λόγια θὰ γίνει ψηφιοποίησι ὃλων τῶν μετοχίων, δηλαδὴ τῶν κτισμάτων τοῦ Ἁγιορείτικου
κατοικήσιμου χώρου( Μοναστήρια, Κελλιὰ κ.λπ.). Εἶναι ἓνα ψηφιακὸ κτηματολόγιο τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους.
Καὶ, ὄχι μόνο μᾶς βάζουν στὸ ἔθνικὸ (Ἑλληνικὸ) κτηματολόγιο, ( ποὺ δὲν γίνεται νὰ ἀνήκουμε, διότι τὸ
Α.Ο. λόγῳ τοῦ αὐτοδιοικήτου δὲν ὑπάγεται σὲ καμία Περιφέρεια τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας)), ἀλλά μᾶς
βάζουν καὶ στὸ Τ.Π.Δ. τῆς Εὐρώπης. Αὐτὸ σημαίνει ὃτι ὃ,τιδήποτε καταγραφεῖ, πηγαίνει (ἀνήκει) στὸ
Τ.Π.Δ., τὸ ὁποῖο συνδέεται μὲ τὸ Χρηματιστήριο, ὃπου ἐκεῖ ὃλα γίνονται κεφάλαιο καὶ μετοχὲς. Δηλαδὴ θὰ
μᾶς πουλᾶνε καὶ θὰ μᾶς ἀγοράζουν, χωρίς ἐμεῖς νὰ γνωρίζουμε τίποτε. Δὲν θὰ ἐξουσιάζουμε στὴν οὐσία
τίποτε, ἀπὸ ὃσα καταγραφοῦν καὶ κεφαλαιοποιηθοῦν στὸ χρηματηστήριο, γιατὶ θὰ ἔχουν μοιρασθεῖ τὶς
μετοχὲς οἱ πλούσιοι τοῦ κόσμου, καὶ οἱ τραπεζίτες. Καὶ στὸ τέλος θὰ πληρώνουμε καὶ νοίκι γιὰ νὰ μποροῦμε
νὰ ζήσουμε στὰ σπίτια μας, στὰ κελλιὰ μας καὶ στὰ μοναστήρια μας!!!

Ἐξίσου ἐνδιαφέρουσα καὶ ἡ εἴδηση περὶ χρηματοδοτήσεως τοῦ Ἔργου «ἀπὸ τὸν Χρηματοδοτικὸ
Μηχανισμὸ 2014–2021 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Οἰκονομικοῦ Χώρου (ΧΜ-ΕΟΧ /EEA Grants), ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ
τὴ συνεισφορὰ τῆς Ἰσλανδίας, Λιχτενστάϊν καὶ Νορβηγίας, ἀποσκοπῶντας στὴ μείωση τῶν οἰκονομικῶν καὶ
κοινωνικῶν ἀνισοτήτων καὶ στὴν ἐνδυνάμωση τῶν διμερῶν σχέσεων. Τὰ ἐν λόγῳ προγράμματα, ἀφοροῦν
τούς διαφόρους τομεῖς προτεραιότητας (Καινοτομία καὶ Ἐπιχειρηματικότητα, Διαχείριση ὑδάτων,
Ἀνανεώσιμες πηγὲς ἐνέργειας, Χρηστὴ διακυβέρνηση,Θεσμοί και Διαφάνεια, Ἄσυλο καὶ Μετανάστευση,
Κοινωνία τῶν Πολιτῶν Κ.Α.»**!!!!!
Εὐλόγως προκύπτουν καίρια ἐρωτήματα πρὸς τὴν Ι.Κ. :
1.Το ἐν λόγῳ Ἔργο μήπως ἐν τέλει ἐμπεριέχει τὸν ὕψιστο κίνδυνο μελλοντικῆς
ἐμπορευματοποιήσεως τῶν Μετοχίων αὐτῶν ἢ ἀκόμα χειρότερα καὶ κατασχέσεως αὐτῶν λόγῳ
πλασματικῶν χρηματοδοτικῶν ὑποχρεώσεων (εἰκονικὰ χρέη δημιουργικῆς λογιστικῆς καὶ ὀφειλῶν …) ἕνεκα
τῶν ἀσυστόλως χορηγηθέντων ἐξευρωπαϊσμένων καί σκοτεινῶν… κονδυλίων (βλ. Ε.Σ.Π.Α.) ;;;
2.Σε ποιόν τομέα προτεραιότητας, ἄραγε, ἀνήκει τὸ ἐν λόγῳ Ἔργο ; Μήπως σὲ ἐκεῖνον τῆς
«Καινοτομίας καὶ Ἐπιχειρηματικότητας» ἢ μήπως σὲ ἐκεῖνον τῆς «Κοινωνίας τῶν Πολιτῶν» τοῦ Τζόρτζ
Σόρος καὶ ὄχι μόνον ;;;;
 Ἄν, λοιπὸν ὃλα αὐτὰ δὲν ἰσχύουν, ὀφείλετε νὰ μᾶς τὸ δηλώσετε ὑπεύθυνα, και γραπτως,διότι
διαφορετικά δίνετε τὸ δικαίωμα σὲ ὁποιονδήποτε, νά σᾶς προσάψει τὴν ὔβριν, ἐπὶ ἀσεβείᾳ καὶ προδοσίᾳ
τῆς πίστεως καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Διότι ὃλα αὐτὰ συνιστοῦν ἐσχάτη προδοσία πνευματικὴ, ἐκκλησιαστικὴ
καὶ ἐθνικὴ.

Ἐπίλογος

Ύστερα από ὃλα αὐτὰ τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα ἀναφέρθηκαν στήν παρούσα ἐπιστολὴ τὸ μόνο τὸ ὁποῖο ἔχω
νὰ σᾶς δηλώσω καθότι αν και γνωρίζω ὃτι ἀπευθύνομαι σὲ ὤτα μή ἀκουόντων, κατὰ τὴν Γραφὴ, καὶ μή
λογοδοτούντων, εἶναι ὃτι:
Μέ τήν βοήθεια καὶ τὴν Χάρι τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο, ὅλοι ἐμεῖς οἱ
Ἁγιορεῖτες Πατέρες πιστεύουμε, λατρεύουμε καὶ ἀγαποῦμε, καὶ στὸν ὁποῖο ἔχουμε ἀφιερωθεῖ καὶ τοῦ
ἀνήκουμε ψυχῇ τε καὶ σώματι καί σὲ κανέναν ἄλλον, καὶ τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου
Ὄρους, τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου, σᾶς δηλώνουμε:

Οἱ πραγματικά ταπεινοὶ και πιστοί δοῦλοι τοῦ Κυρίου μας καὶ τῆς Θεοτόκου, μὲ τὴν χάρι καὶ τὴν
βοήθεια τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσουν, οὔτε θὰ σᾶς
ὑπακούσουν σὲ τίποτε ἀπὸ ὃλα αὐτὰ, τὰ ὁποῖα εἶναι-ἄν μή τί ἄλλο- καταστροφικὰ καὶ γιὰ τὴν πνευματικὴ
μας πατρίδα, τὸ Α.Ο., καθώς καὶ γιὰ τὴν ἴδια την σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, διότι:

1) Φέρατε τὴν ἐκκοσμίκευσι ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

2) Τὸ πολυπληθέστερο τμῆμα, τὰ 2/3 τῶν Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν, ὃπου εἶναι οἱ Κελλιῶτες Πατέρες, οἱ
ὁποῖοι δὲν ἔχουν δικαίωμα ψήφου καὶ καμία συμμετοχή στὰ κοινὰ καὶ δὲν ἔκπροσωποῦνται πουθενὰ.
3) Καταργήσατε, ὓστερα ἀπὸ ἐνέα αἰῶνες (8ος -17ος αἰῶνας), ἁγιορειτικῆς παραδόσεως, τὸν ἰσόβιο
θεσμὸ τοῦ Πρώτου καὶ κάνατε ἰσόβιους τοὺς Προϊσταμένους τῶν Μονῶν, τοὺς ὁποίους δὲν ἐκλέγει οὔτε ἡ
ἴδια ἡ Ἀδελφότητά τους! Καὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους, ὁρίζονται οἱ Ἀντιπροσώποι, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀντιπροσωπεύουν
ἐμᾶς, καὶ πολλές φορὲς οὔτε καὶ τὴν Μονή τους, ἀλλά τὴν γνώμη τους.
4) Δὲν ἀπονέμεται ἡ Δικαιοσύνη (σύμφωνα μέ τόν Κ.Χ.Α.Ο. καί τό Ν.Δ.1926 ) καί ὡς ἐκ τούτου δὲν
εἶναι ὃλοι ἴσοι ἀπέναντι τοῦ νόμου καὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
5) Διαιρεῖτε καὶ κρατᾶτε διῃρημμένη διχασμένη τὴν Ἁγιορείτικη κοινωνία μὲ τὴν χλιαρὴ στάσι σας
ἔναντι στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μετέχεται ἐν ἀγνοίᾳ σας ( ; )στὴν παναίρεσι τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς Πανθρησκείας.
6) Παραβαίνετε συχνά τὴν Ἁγιορειτικὴ Ἱ. Παράδοσι, καὶ μεθοδεύετε την κατάλυση τοῦ αὐτοδιοικήτου
τοῦ Α.Ο. τὸν (Κ.Χ.Α.Ο.) καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.
7) Τὸ Ἃγιο Ὄρος τὸ μετατρέψατε ἀπὸ τόπο μετανοίας, ἀσκήσεως καὶ ἁγιασμοῦ, σὲ τόπο διπλωματίας,
πολιτικῆς, ἐμπορίου καὶ τουρισμοῦ.
8) Γιὰ ὃλους αὐτοὺς τοὺς λόγους δὲν μᾶς ἀντιπροσωπεύετε ἐπαρκῶς ὡς μοναχοὺς, οὔτε
ἐκκλησιαστικά, οὔτε πνευματικὰ, οὔτε κοινοτικά, ἀλλὰ ἀντιπροσωπεύετε ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τὰ ἰδιοτελῆ
συμφέροντά σας.

Τελειώνοντας ἀναφέρουμε κάποια ἁπλά ἱστορικὰ γεγονότα :

Ὃταν συντάσσονταν ὁ Κ.Χ.Α.Ο. τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ζοῦσε τότε στὸ Α.Ο. ἓνας διὰ Χριστὸν σαλὸς μοναχός,
ὁ τρελό- Κώστας (Ἁγιορείτης Καβιώτης). Αὐτὸς τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἀνέβηκε στὸ καμπαναριὸ τοῦ Πρωτάτου
καὶ χτυποῦσε πένθημα τὶς καμπάνες. Ὃλοι παραξενεύτηκαν καὶ ἔστειλαν ἓναν σερδάρη νὰ ρωτήσει ποιὸς
πέθανε. Τοῦ εἴπανε κανεὶς. Τοῦ λένε ἀνέβα νὰ δεῖς ποιὸς χτυπάει τὶς καμπάνες. Βρίσκει τὸν τρελο Κώστα
καὶ τὸν ρωτάει : -Γιατὶ χτυπᾶς τίς καμπάνες πένθημα; -Σήμερα ἔχουμε κηδεία, ἀπαντάει. -Ποιὸς πέθανε; -
Τὸ Ἃγιο Ὄρος...
Ὃταν ζοῦσε ὁ Γέροντας Παΐσιος οἱ Κοινωτικοὶ τόν ἀπειλοῦσαν νὰ μὴ μιλάει γιὰ τὴν ἐκκοσμίκευσι τοῦ
Α.Ο., τὸ ἄνοιγμα τῶν δρόμων καὶ τὰ αὐτοκίνητα κ.λπ. γιὰ τὰ ὁποῖα ἦταν σφόδρα ἀντίθετος. Καὶ σήμερα
ἐσεῖς ὑποκρίνεσθε ὃτι τὸν ἔχετε γιὰ ἃγιο καὶ τὸν τιμᾶτε;
Ἓνας Ἀντιπρόσωπος μιᾶς Μονῆς, πρίν ἀπὸ χρόνια μοῦ εἶχε πεῖ ὁ ἴδιος, ὃτι ὃταν τὸν ἔστειλαν γιὰ πρώτη
φορὰ στὴν Ἱερὰ Κοινότητα, βλέποντας τὶς φατρίες καὶ τὶς ἴντριγγες κατασκανδαλίστηκε, καὶ πῆγε στὸν
Γέροντα Παΐσιο νὰ τὸν συμβουλευθεῖ. Ἐκεῖνος τότε τοῦ ἀπάντησε : «Ἆ! μή σκανδαλίζεσαι, τὸ Α.Ο. μοιάζει
σὰν ἓνα μῆλο, τὸ ὁποῖο ἀπὸ ἔξω φαίνεται γερό καὶ γυαλίζει, ἀλλὰ μέσα εἶναι σάπιο». Αὐτὸς ὁ Ἀντιπρόσωπος
εἶναι ἀκόμη ἐν ἐνεργείᾳ καὶ μάλιστα πρωτοστατεῖ καὶ αὐτὸς σὲ αὐτὴ τὴν σαπίλα….

Ἐμεῖς, ὃμως θέλουμε καὶ προσευχόμαστε, μὲ τὴν Χάρι τοῦ Κυρίου μας, νὰ μείνουμε πιστοὶ στὴ
Ὀρθόδοξη πίστι μας καὶ Παράδσι, ὃπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, καὶ σὰν
ἀληθινοὶ Ἁγιορεῖτες νὰ ἀνήκουμε στὸ μικρὸ ποίμνιο, γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος εἶπε: « Μή φοβοῦ τὸ μικρὸν
ποίμνιο ὃτι εὐδόκησεν ὁ Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν »36

Τὸ μόνο τὸ ὁποῖο μᾶς ἀπομένει εἶναι νὰ εὐχόμαστε, νὰ χαρίσει ὁ Θεὸς ΜΕΤΑΝΟΙΑ καὶ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
στὴν Ἱερὰ Παράδοσι.

π. Εὐψύχιος Ἁγιορείτης Κελλιώτης

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :
*https://www.digitalplan.gov.gr/ergo-2014-2020/76/athoniko-psifiako-apothetirio-metochion-agiou-orous

**https://www.eeagrants.gr/the-eea-grants-2014-2021/

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Ψαλμ. ΙΒ΄, 11. 2. Ἰω. ΙΗ΄, 37.
3. Ἰακ. Ε΄, 16 4. Α΄ Ἰωάν. Β΄,15-16.
5.https://orthodoxostypos.gr/%E1%BC%90%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE
%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82-%E1%BC%90%CE%BC%CE%BC%CE 6. Α΄Τιμ., ΣΤ΄, 8.
%BF%CE%BD%E1%BD%B4-

7. « Τὸ Ἃγιον Ὄρος», Ἱερομονάχου Γερασίμου Σμυρνάκη, ἐκδ.Πανσέληνος 2005, 8. «Ὁ Ἀθωνικὸς Μοναχισμὸς, Ἀρχές καὶ Ὀργάνωση», Διονυσία
σ.19. Παπαχρυσάνθου, Βυζαντινολόγος, Ἀθήνα 1992, σ. 116, 117.

9. « Τὸ Ἃγιον Ὄρος», Ἱερομονάχου Γερασίμου Σμυρνάκη, ἐκδ.Πανσέληνος 2005, 10. ὃ.π. σ. 303.
σ.23.
11. ὃ.π. σ. 316, 317. 12. ὃ.π. σ. 319.
13. «Ἡ χερσόνησος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω καὶ ἐν αἱ αὐτὴ Μοναὶ καὶ Μοναχοὶ παλαὶ
τε καὶ νῦν», Κοσμᾶ Βλάχου Διακόνου Ἁγιορείτου, Βόλος 1903, Ἐκδόσεις 14. «Τὰ Κειμήλια τοῦ Πρωτάτου», Β΄τόμος, ἐκδ. Ἱ.Κοινότης, σ.141.
Πανθεσσαλικόν, σ. 53-54.
15. ὃ.π. σ.319,320. 16. «Ἡ Χερσόνησος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω», Κοσμᾶ Βλάχου σ.36-42 καὶ
σ. 92 .
17. ὃ.π. σελ.92 18. ὃ.π. σ. 97.
19. Ν.Δ.10/16 Σεπτ. 1926 «Περὶ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους», Κεφ.Δ΄, 20. «Τὸ Ἃγιο Ὄρος κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Μεσοπολέμου», Δημητρίου
ἄρθ.7, ἐκδ.1979.
Μουζάκη ἐκδ. Ἀντ. Ν. Σάκκουλα, σ.154.
21. ὃ.π. σ.157. 22. ὃ.π. σ. 155.
24. Τὸ ὑπ' ἀριθμ.πρωτοκόλλου Φ/2/32/1400/17-30.6.2017 ἔγγραφο Ἱ.Κ.
23. ὃ.π. σ.164. https://agioskosmasoaitolos.wordpress.com/2017/07/01/%CE%BC%CE%AE
%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-
25. Ματθ. Ι΄, 32. 26. «Ἱερόν Πηδάλιον» , Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, σ. 407.
https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/3/0/a/metadata-39-
27. Βλ. ἄρθρο Πρωτ.Ἀγγ.Ἀγγελακόπουλου, «Ἡ Ὀρθόδοξη ἀντίδραση στὴν
ψευδοσύνοδο τῆς Λυῶν 1274 καὶ ἡ σύγχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἀδράνεια», 28. Βλ.Πρδ. «’Επίσκεψις», ἀρ. 423, 15-7-1989, σ. 6-7.
http://salpismazois.blogspot.com/2020/01/1274.html?m=1
29. P.G. Migne 160, σ. 101.
31. «Καταγγελία-διαμαρτυρία Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπὶ τῶν ἐπιβληθέντων μέτρων,
λόγῳ τοῦ covid-19, στὴν Αὐτοδιοίκητη Ἁγιορειτικὴ Πολιτεία, 13/8-31/7 2020».
https://enromiosini.gr/arthrografia/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE
%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE
%B1%CF%81%CF%84%CF%8
33. Ν.Δ.10/16 Σεπτ.1926, , Κεφ. Α΄, ἄρθρο 2, β.1.
35.K.X.A.O., Τμήμα Β΄,Κεφ.Β΄, ἄρθρο 25.
30. Ἀποκ. Δ΄15.
32. «Τὸ Καθεστὼς τοῦ Α.Ο.», Ἱερὰ Κοινότης Α.Ο. 1996, Ἀθωνικὴ Βιβλιοθήκη
1, ἔκδοσις Ἱ.Κ. Α.Ο.
34. Ἄρθρο Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων στὶς 10/23.2.2023 καὶ μὲ τίτλο
«Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἡ Ἀνεξάρτητη Ἀρχὴ Δημοσίων Ἐσόων καὶ ἡ Νέα Τάξις
Πραγμάτων»,https://orthodoxostypos.gr/%e1%bc%85%ce%b3%ce%b9%ce
%bf%ce%bd-%e1%bd%84%cf%81%ce%bf%cf%82-
36. Λουκ. ΙΒ΄,32.