‫‪wwww.voiceofsindh.

net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ‬

‫אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ‬

‫ﻭﺍﺋﻴﺲ ﺅﻑ ﺳﻨﺂ ﺍﻱ ﺑﺾ ﭘ‪‬ﺒﻠﺸﺮ‬

‫‪Website:‬‬ ‫‪www.vocieofsindh.net‬‬
‫‪E-mail: voiceofsindh12@yahoo.com‬‬

‫‪1‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭔﻪ אﮐﺮ‬

‫ﺟﻴﻜﻮ ﭤﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻠﻲ ﺳﻮ ﭤﻮ ﭘﮁﻲ؛ “אﺑﺎ! אﻫﻮ אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ ﻛﭥﺎن ﻫﭣ ﻛﻴﻮ אﭤﺌﻲ؟ وאﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻢ ﭘﻴﻮ ﻛﺮي‪ .‬ﺷﺎﺑﺲ אﭤﺲ‪ .‬ﺳﻨﮅي‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻦ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ۽ אﺻﻄﻼﺣﻦ ﮐﻲ ﭘﻬﺮﻳﻮن دﻓﻌﻮ אﻟﮗ אﻟﮗ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻴﻮ אﭤﺲ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺗﻮڙي אﺳﺎن ﺟﻲ אدﻳﺐ ۾ ﭘﻬﺎﻛﻲ‪،‬‬
‫ﭼﻮﮢﻲ ۽ אﺻﻄﻼح ﺟﻲ وچ ۾ ﺗﻤﻴﺰ ﭘﻴﺪא ﻛﺌﻲ אﭤﺲ‪”.‬‬

‫ﻫﻜﮍي ﺑﺰرگ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪“ :‬ﺳﻬﺘﺎ ﺻﺎﺣﺐ! אﻫﻲ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن آﮢﻴﻮ ﻛﭥﺎن ﭤﺎ؟ ﺟﻮ ﻛﻴﻨﺠﻬﺮ ﺟﻮ‬
‫ﺟﻴﻜﻮ ﭘﺮﭼﻮ ﮐﮡ‪ ،‬אن ۾ אوﻫﺎن ﺟﻮ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻃﻮﻳﻞ ﻣﻀﻤﻮن ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪”.‬‬

‫ﺟﻮאب ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﺲ ﺗﻪ؛ “אوﻫﺎن ﻣﺤﺴﻮس ﻛﻴﻮﮬﻮﻧﺪو ﺗﻪ אوﻫﺎن وﻳﭡﻲ ﮘﺎﻟﻬﺎﻳﻮ ۽ ﻣﻮن وﻳﭡﻲ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﭔﮅو‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﻫﺮ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﻮﻟﻬﻪ ﻣﺎن ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﺟﻬﭩﻲ وﭠﻨﺪو آﻫﻴﺎن‪”.‬‬

‫ﻻڙﻛﺎﮢﻲ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ڊאﻛﭩﺮ دوﺳﺖ ﭼﻮﻧﺪو אﭤﻢ؛ “ﻧﺎز! ﻛﮇﻫﻦ ﭤﺎ وﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﺟﺎ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن ﺧﺘﻢ ﭤﻴﻦ ﺗﻪ אﺳﻴﻦ‬
‫ﻛﻴﻨﺠﻬﺮ ۾ אﻳﮇא ﻃﻮﻳﻞ ﻣﻀﻮن ﻟﮑﻮن!” وﻫﺎب ﻣﻮﻧﮑﻲ אن ﺟﻮ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ؛ “ﻧﺎز! אﻫﻮ ﻛﻢ אﻳﮇو وڏو آﻫﻲ ﺟﻮ ﻣﻮن وאري زﻧﺪﮔﻲ ﭘﻮري‬
‫ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪي‪ ،‬אن ﻻ‪ ‬אﻻﺋﻲ ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن زﻧﺪﮔﻴﻮن ﮐﭙﻦ‪”.‬‬

‫אﻧﻬﻦ ﺳﻤﻮرﻳﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﻣﺎن אﺳﻴﻦ אﻧﺪאزو ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ وﻫﺎب‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אن ﻛﻢ ﮐﻲ ﻛﻴﺘﺮو ﻧﻪ ﺳﻨﺠﻴﺪﮔﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﮐﻨﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ ﺟﻮ ﺳﻨﮅي ﺳﺎﻫﺖ ﮔﻬﺮ ﻃﺮﻓﺎن אن ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻲ ﺳﻨﺪس ﻫﻲ‪ ‬ﭨﻴﻮن ﻛﺘﺎب آﻫﻲ ۽ ﺧﺒﺮ ﻧﺎﻫﻲ وﭨﺲ אﭸﺎ ﻛﻴﺘﺮא ﻛﺘﺎب ﺗﻴﺎر ﭘﻴﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﺧﻠﻮص دل ۽ ﻧﻴﻚ ﻧﻴﺘﻲ‪ ‬ﺳﺎن אﻫﻮ ﻛﻢ ﻫﭣ ۾ ﮐﻨﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭔﮅאﻳﻞ ﻫﻚ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﺑﻪ ﺿﺎﻳﻊ ﭤﻴﮡ ﻧﻪ‬ ‫ِ‬ ‫وﻫﺎب ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ڏﻧﻮ אﭤﺲ ﺗﻪ ﺳﻨﮅ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻪ ﻳﺎر ﺟﻲ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﭘﻮرﻫﺌﻲ ﺳﺎن ﭘﻴﺎر ﻛﺮڻ ﻟﮙﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﻧﺎز ﺳﻨﺎﺋﻲ‬
‫ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺳﻨﮅ‬
‫‪ ١٢‬ﺟﻮﻻ‪٢٠٠٤ ‬‬

‫‪2‬‬
‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺳﭩﺎ‪‬‬

‫ﭔﻪ אﮐﺮ‬

‫ﺳﭩﺎ‪‬‬

‫ﺳﺎدא אﮐﺮ‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻮ‬

‫ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن؛ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ۽ ﻛﺎرج‬

‫ﻣﺪدي ﻛﺘﺎب‬

‫ڏﺳﮣﻲ‬

‫‪3‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺳﺎدא אﮐﺮ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ אﻧﺴﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﺟﻲ ﻛﻬﺎﮢﻲ ﭘﺮאﮢﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﺗﻮאرﻳﺦ ﺑﻪ ﭘﺮאﮢﻲ آﻫﻲ‪ .‬אڄ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻛﻮ ﺑﻪ ﭘﻚ ۽‬
‫وﺛﻮق ﺳﺎن ﭼﺌﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﺳﺎن آﺑﺎد ﻫﻦ رﻧﮕﻴﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﭔﻮﻟﻴﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن אﻫﺎ ﻛﻬﮍي ﭔﻮﻟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾‬
‫ﭘﻬﺮﻳﻮن دﻓﻌﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﭔﮅو ۽ ﭠﺎﻫﻴﻮ؟ אﺋﻴﻦ ﺋﻲ ﻫﻲ‪ ‬ﺳﻮאل ﺑﻪ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺣﻞ ﻃﻠﺐ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﭘﻬﺎﻛﻮ ﻛﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۽ ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻲ ﻟﺤﺎظ ﮐﺎن אﻳﺘﺮو ﺗﻪ‬‫ٰ‬ ‫ﭠﻬﻴﻮ؟ ﻳﺎ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﭜﻴﺮو ﺳﭡﻦ ﻟﻔﻈﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﻣﻜﻤﻞ ﻳﺎ אڌورو ﺟﻤﻠﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﭼﻴﻮ؟ ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ﭜﺮﭘﻮر ﻫﻴﻮ ﺟﻮ ﺳﭝﻨﻲ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﻣﺘﻔﻖ ﭤﻲ אن ﮐﻲ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﻛﻮﭠﻴﻮ؟!! ﻳﺎ אﻫﻮ אﻳﺘﺮو وﮢﻨﺪڙ ۽ وزﻧﺪאر ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭝﻨﻲ ﮐﻲ وﮢﻴﻮ ۽ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﭘﻬﺎﻛﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﭘﻮﻳﺎن ﭠﻬﻨﺪא وﻳﺎ‪ .‬אﭼﺮج ﺟﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﻲ‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﻗﻮﻣﻦ ﺟﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ אﭤﮣﻲ وﻳﻬﮣﻲ ۽‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۽ ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻲ ﻟﺤﺎظ ﮐﺎن رﮘﻮ ﻫﻜﺠﻬﮍא ﻧﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﭴﮡ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺟﻮ ﻧﻌﻢ אﻟﺒﺪل آﻫﻦ‪،‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﺗﻬﺬﻳﺒﻲ ﺗﻀﺎد ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد ﭘﻬﺎﻛﺎ‪/‬ﭼﻮﮢﻴﻮن‬
‫ﻫﻜﺠﻬﮍאﺋﻲ ﺑﻪ אﻳﺘﺮي ﺟﻮ‪ ،‬ﻫﻚ ﮐﻲ ﻟﻜﺎﺋﻲ ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﻛﮃ! אن ﺟﻮ ﻫﻚ ﺳﺒﺐ ﻫﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﺒﻠﺘﻮن ﻫﻜﺠﻬﮍﻳﻮن‬
‫آﻫﻦ‪ ،‬ﭜﻠﻲ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ رﻧﮓ ۽ رت ﺟﻮ ﮔﺮوپ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮀﻮ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ‪.‬‬
‫ڀ‪ /‬آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺳﺘﺎرن ﻳﺎ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﻬﺮﻣﺮ ﮐﺎن ﺳﻮא‪ ‬ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻣﭥﺲ ﻓﻘﻂ ﻫﻜﮍو‬ ‫ﭤﻮري‪ ‬دﻳﺮ ﻻ‪ ‬وﻳﭽﺎر ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻲ‪ ‬وﮢﻨﺪڙ ُא ُ‬
‫ﺳﺘﺎرو ﻫﺠﻲ ﮬﺎ ﻳﺎ אﻫﻮ ﭼﻨﮉ ﮐﺎن ﺳﻮא‪ ‬ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﻛﻴﮇو ﻧﻪ אوﻧﺪאﻫﻮ‪ ،‬ﺑﺪ زﻳﺒﻮ ۽ אڻ وﮢﻨﺪڙ ﻟﮙﻲ ﻫﺎ‪ .‬אﺋﻴﻦ ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ /‬ﻣﺤﺎوאرא‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن‪،‬‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﺎ‪ ،‬آﺳﻤﺎن ﺗﻲ ﭼﻤﻜﻨﺪڙ ۽ ﺟﺮﻛﻨﺪڙ ﺳﺘﺎرن ﺳﻤﺎن آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن ﻧﻪ ﻫﺠﻦ ﺗﻪ ﭔﻮﻟﻲ وﻳﺮאن‪،‬‬
‫ﺴﻲ ۽ ُﭔِﭩﻲ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﺎ َﭘﺮي‪َ ،‬אﭘﺴﺮא ﻳﺎ ﺧﻮﺑﺼﻮرت‪ ،‬ﺣﺴﻴﻦ و ﺟﻤﻴﻞ ﻋﻮرت زﻳﻮرن ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ !‬ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫ُرﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻮﻧﻬﻦ ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ُ ،‬ﭔ ِ‬
‫ﺑﻪ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﭘﻬﺎﻛﻲ‪ ،‬ﻣﺤﺎوري ۽ ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ אﻫﺎ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﮬﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ אدب ۾ ﺗﺸﺒﻴﻬﻪ ۽ אﺳﺘﻌﺎري ﮐﻲ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ ﻳﺎ‬
‫ﭘﻼ‪ ‬۾ ﻟﻮڻ‪ /‬ﻣﺮچ ۽ ﻣﺼﺎﻟﺤﻲ ﮐﻲ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ אﻳﻨﮕﻬﻪ ۽ ڊﻳﮕﻬﻪ ۾ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﺠﻲ ﻳﺎ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻲ ﺳﮕﻬﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻮ ﭔﻦ ﭨﻦ ﻟﻔﻈﻦ ۾ ﺑﻴﺎن ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ ﻟﮑﻴﺖ‪ /‬ﮔﻔﺘﮕﻮ‪ ‬ﺟﻲ ڊﻳﮕﻬﻪ ﮐﻲ ﺧﺘﻢ ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻮ ﻣﭹﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ﭘﺮ ﻫﻲ‪ ‬ﻫﻚ ﺣﻘﻴﻘﺖ آﻫﻲ ﺗﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﭘﻬﺎﻛﺎ ﻫﻴﭡﺌﻴﻦ ﻃﺒﻘﻲ ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻨﺪڙ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﺟﻲ אﻳﺠﺎد آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺛﺒﻮت ﻫﻲ‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﭘﻬﺎﻛﻦ‪ /‬ﻣﺤﺎورن‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ۾ ﻣﭥﺎﻧﻬﻴﻦ ﻃﺒﻘﻲ ﺗﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ۾ ﺧﻮﺷﺤﺎل‪ ،‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر‪ ،‬ﺳﮑﻴﺎ ﺳﺘﺎﺑﺎ ۽‬
‫وڏﻳﺮא אﭼﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭨﻮכ‪ ،‬ﭠﭡﻮل‪ ،‬ﭼﭥﺮ ۽ ﻃﻨﺰ ﻛﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬وﺿﺎﺣﺖ ﻻ‪ ‬ﻫﺖ ﻛﺠﻬﻪ ﻣﺜﺎل ڏﺟﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫‪ .1‬وאﻧﺪو آﻫﻴﻦ ﺗﻪ وڃ وڏﻳﺮﻛﻲ ﮔﻬﺮ‪/‬אوﻃﺎق‪.‬‬
‫‪ .2‬ﭘﺎﻟﻬﺎ ﻣﻞ! وڃ ﺳﮑﺌﻲ ﻣﻞ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ‪.‬‬
‫‪ .3‬ﻛﻜﮍ ﻛﻮري‪ ‬ﺟﻮ‪ ،‬ﻧﺎن‪ ‬وڏﻳﺮي ﺟﻮ‪) .‬ورﺟﻴﺲ(‬
‫ﭧ ﺑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﭥﻮري‪.‬‬ ‫‪ .4‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﺟﻮ ﭨ ِ ُ‬
‫‪ .5‬وڏﻳﺮﻛﻮ ﭔﺎر؛ ﭼﺮﻳﻮ‪ ،‬ﭼﻮر‪ ،‬ﭼﭽﻠﻮ ﻳﺎ ﭼﻠﻮﻟﻮ‪.‬‬
‫‪ .6‬وڏﻳﺮﻛﻲ ﻛﻜﮍ ﺑﻪ‪ ،‬ﭨﻪ‪ -‬ﻣﮣﻲ‪ .‬ﻳﺎ وڏﻳﺮﻛﻲ ﭔﻠﻲ ﺑﻪ‪ ،‬ﭔﻪ‪ -‬ﻣﮣﻲ‪.‬‬
‫‪.7‬ﺟﻴﮇو ﻧﺎﮢﻮ‪ ،‬ﺗﻴﮇي ﺑﮏ‪.‬‬
‫‪ .8‬ﻣﺮوאن ﻣﻮت‪ ،‬ﻣﻠﻮﻛﺎن ﺷﻜﺎر‪.‬‬
‫‪ .9‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﺳﮑﻴﻮ ﮐﮣﻲ ﺳﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻮ وﭸﻲ ﭘﺴﺎﻫﻪ‪.‬‬
‫‪ .10‬ڏאڍي ﺟﻲ ﻧﻪ אﮘﻴﺎن ﭤﺠﻲ ﻧﻪ ﭘﭡﻴﺎن‪.‬‬
‫‪ .11‬ﺷﻴﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺮ ﭼﻮﻧﺪو؛ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ وאت ۾ ڌپ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ٽ )ﻟﺬت ‪ /‬ﻟﺴﺖ( ﭤﻮ وﭠﻲ‪.‬‬ ‫‪ .12‬אﻣﻴﺮ ﮔﻮﻧﻬﻪ ﮐﺎﺋﻲ ﺗﻪ ﭼﻮﻧﺪא؛ َو َ‬
‫‪ .13‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎرن ﺟﻮ ‪ /‬وﻳﺎج ﺧﻮرن ﺟﻮ‪ ،‬ﻧﺎﮢﻮ ﺑﻪ وﻳﺎﻣﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .14‬ڏאڍي ﺟﻲ ﻟﭟ ﮐﻲ‪ ،‬ﭔﻪ ﻣﭥﺎ‪.‬‬
‫אﺳﺎن ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﻛﻦ ﭘﻬﺎﻛﻦ‪ /‬ﻣﺤﺎورن ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻮ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻌﺎﺷﺮي ﻳﺎ زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ آﻫﻲ‪ .‬زرאﻋﺖ ﺟﻲ ﺷﻌﺒﻲ ﺳﺎن ﻻﮘﺎﭘﻴﻞ‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻦ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﺜﺎل ﻫﻴﭟ ڏﺟﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻛِﭽﺮ‪ /‬ﻛﺎﻫﻞ ﭔﮅو ﻛﺎﻧﭝﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﺮﻧﻬﻦ ﻧﻪ ﭴﺎﻧﭝﻮ‪) .‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ .1‬ﻟﭥﻲ ﻻﺑﺎري ُ‬
‫‪ .2‬אﻫﻮ ﻛﻲ ﻛﺠﻲ ﺟﻮ‪ ،‬ﭔِﻴﻦ ڏאﻧﺪﻳﻦ ﻫﺮ ﻫﻠﻲ‪) .‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬

‫‪4‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .3‬ﮔﻬﮣﻴﻦ ڏאﻧﺪﻳﻦ ﻫﺮ ﻧﻪ ﻫﻠﻲ‪ ،‬ﮔﮭﮣﻴﻦ رﻧﻴﻦ ﮔﮭﺮ ﻧﻪ ﮬﻠﻲ‪) .‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬

‫ﭟ ﭜﺮڻ‪) .‬אﺻﻄﻼح(‬ ‫‪ .4‬ﺧﺮאر ﻣﺎن ُﻣ ِ‬
‫ﭟ ﻣﺎن ﭘﺮﮐﺠﻲ ﭤﻮ ﺧﺮאر‪) .‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ .5‬ﻧﻤﻮﻧﻲ ﺟﻲ ُﻣ ِ‬
‫‪ .6‬ﭔﺌﻲ ﻣﭥﺎ وڏﻳﺮو ﮐﮣﻲ وﻳﻮ‪) .‬ﻛﮍﻣﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﺳﻤﻮرو אن ﮐﭵﻲ وﭸﮡ(‪) .‬ﺟﻤﻠﻮ(‬
‫‪ .7‬ﺟﺘﻲ ﻟﮣﻨﺪو ﻟﻮכ‪ ،‬אﺗﻲ ﺳﻜﻨﺪﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﻻ‪) .‬ﺷﻌﺮي ﺳﭧ(‬
‫‪ .8‬ﻓﻘﻴﺮ ﭘﻨﻨﺪي ُﻫِﻬﻴﻦ‪ ،‬אﺟﺎﻳﻮ ﻻﺑﺎري ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻮ وﭸﺎﺋﻴﻦ‪) .‬ﺟﻤﻠﻮ(‬
‫‪ .9‬ﭼﻮﻧﮉﻳﻨﺪي ﭼﻮر‪ ،‬وﭸﻲ ﭘﻴﺎ ﮐﮑﮍﻳﻦ ﺗﻲ‪.‬‬
‫ﮔﺬرﻳﻞ وﻳﻬﻴﻦ ﺻﺪي‪ ‬ﺟﻲ ﭘﻮﺋﻴﻦ אڌ ۾‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻫﺮ ﺷﻌﺒﻲ אﻧﺪر ﭤﻴﻞ ﺑﻲ אﻧﺘﻬﺎ ﻧﺌُﻴﻦ אﻳﺠﺎدن ﮘﻮﭠﻦ ۽ ﺟﻬﺮ ﺟﻬﻨﮓ ﮐﻲ‬
‫ﺷﻬﺮن ﺳﺎن ﻣﻼﺋﻲ‪ ،‬ﻫﻚ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﮘﻮٺ )‪ (Global Village‬ﺟﻮڙي ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﻣﺤﺎورن ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ۾ ﻛﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﻗﻲ )وאڌאرو ﻳﺎ‬
‫ﻧﻮאڻ( ﭤﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻲ آﻫﻲ ۽ ﺳﺎﮘﻴﺎ ﺋﻲ ﭘﻬﺎﻛﺎ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻲ رﻫﻴﺎ آﻫﻦ‪ 21 .‬ﻓﻴﺒﺮوري ‪1985‬ع ﺟﻲ رאت ﺟﻮ آل אﻧﮉﻳﺎ رﻳﮉﻳﻮ ﺟﻲ אردو‬
‫ﺳﺮوس ۾ “زﺑﺎن ۾ ﻣﺤﺎوري ﻛﻲ אﻫﻤﻴﺖ” ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﻫﻚ אدﺑﻲ ﻣﺬאﻛﺮو ﻧﺸﺮ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻣﺴﻌﻮد ﻫﺎﺷﻤﻲ ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫אن ۾ ﺷﺮﻳﻚ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮوﻓﻴﺴﺮ ﻣﺴﻌﻮد ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬ﺟﻨﺎب رﺷﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺧﺎن ۽ ڊאﻛﭩﺮ אﻣﻴﺮ א� ﺷﺎﻫﻴﻦ ﺟﻬﮍא ﻫﻨﺪﺳﺘﺎن ﺟﺎ ﭼﻮﭨﻲ‪ ‬ﺟﺎ‬
‫אدﻳﺐ ۽ ﻟﺴﺎﻧﻴﺎت ﺟﺎ ﻣﺎﻫﺮ ﻫﻴﺎ‪ .‬ڊאﻛﭩﺮ אﻣﻴﺮא� ﺷﺎﻫﻴﻦ ﭘﮁﻴﻞ ﻫﻚ ﺳﻮאل ﺟﻲ ﺟﻮאب ۾ ﭔﮅאﻳﻮ ﻫﻴﻮ؛ “ﺗﻮ ﻣﻴﺮא ﻳﻪ אﺣﺴﺎس ﻫﻲ ﻛﻪ אس‬
‫وﻗﺖ ﺟﻮ ﻧﺴﻠﻴﻦ ﻫﻴﻦ وه אس ﭘﻮزﻳﺸﻦ ﻣﻴﻦ ﻧﻬﻴﻦ ﻫﻲ ﻛﻪ ﻛﭿ ﻧﺌﻲ ﻣﺤﺎوري‪ ،‬ﻛﭿ ﻧﺌﻲ ﻟﻔﻈﻴﺎت ﭜﻲ دﻳﻦ‪ ......‬ﻧﺌﻲ ووﻛﻴﺒﻠﺮي ﻳﺎ ﻧﻴﺎ‬
‫ﻣﺤﺎورא ﻧﻬﻴﻦ آرﮬﺎ‪ .‬ﻛﻴﻮن ﻛﻪ ﻣﺤﺎوري ﺳﺎزي ﻛﺴﻲ אدﻳﺐ ﻛﻲ ﺑﺲ ﻛﻲ ﺑﺎت ﻧﮭﻴﻦ ﻫﻲ‪ ،‬ﻳﻪ ﺗﻮ ﻋﻮאم دﻳﻦ ﮔﻲ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﻋﻮאم ﺗﻮ‬
‫ﻛﺴﻲ אﻧﺘﺸﺎر ﺳﻲ دوﭼﺎر ﻫﻴﻦ‪ .‬אس ﻟﺌﻲ אﻧﺘﺸﺎر ﻛﺎ ﺷﻜﺎر ﻫﻮﻧﻲ ﻛﻲ ﺳﺒﺐ وه ﻛﺴﻲ ﻧﺌﻲ ﻣﺤﺎوري ﻛﻮ ﺟﻨﻢ دﻳﻨﻲ ﺳﻲ ﻗﺎﺻﺮ‬
‫ﻫﻴﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻴﺮא ﻳﻪ אﺣﺴﺎس ﻫﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎ ﻣﺤﺎورא ﺟﻮ ﻧﻬﻴﻦ آرﻫﺎ אس ﻛﻲ وﺟﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻬﻲ ﻫﻲ‪”.‬‬
‫ﭘﺮوﻓﻴﺴﺮ ﻣﺴﻌﻮد ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬אﻳﮉﻳﭩﺮ رﺳﺎﻻ “ﻫﻢ زﺑﺎن” ﺷﺮﻳﻚ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ڊאﻛﭩﺮ אﻣﻴﻦ א� ﺷﺎﻫﻴﻦ ﺟﻮ ﺣﻮאﻟﻮ ڏﻳﻨﺪي ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ‬
‫ﭘﺮوﻓﻴﺴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﮙﻬﻪ ﺗﻲ ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ؛ “ﻟﮙﻲ ﺗﻪ אﺋﻴﻦ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﻣـﺤﺎورא ﭠﺎﻫﻴﺎ وﻳﺎ‪ ،‬אن زﻣﺎﻧﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫אﭴﻮﻛﻲ دور ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﺳﻴﺎﮢﺎ‪ ،‬دور אﻧﺪﻳﺶ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻴﻦ ﭔﻮﻟﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﺎﻫﺮ ﻫﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ /‬ﻣﺤﺎورא ﺟﻮڙي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﺳﻮﻧﻬﻦ ۽‬
‫ﺳﻴﻨﮕﺎر ﭘﻴﺪא ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﺮ אﺳﺎن وאرو ﻧﺴﻞ אن ﻣﻌﺎﻣﻠﻲ ۾ ﺷﺎﻳﺪ ﮔﻮﻧﮕﻮ ۽ ﭔﻮڙو آﻫﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ذﻫﻨﻲ ﻃﻮر ﺳﺴﺖ‪ ،‬ﻛﺎﻫﻞ‪ ،‬ﭨﻮﭨﻲ‪ ،‬ڏڏ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺎڻ‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭤﻮ ﻛﺮي رﮘﻮ אﮘﺌﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾ אﻳﺠﺎد ﻛﻴﻞ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﻳﺎ ﻣﺤﺎورن ﺗﻲ ﭜﺎڙﻳﻮ وﻳﭡﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺗﻲ ﭘﻬﺮﻳﻮن دﻓﻌﻮ ﻛﻢ ﮔﺬرﻳﻞ אوﮢﻮﻳﻬﻴﻦ ﺻﺪي‪ ‬۽ وﻳﻬﻴﻦ ﺻﺪي‪ ‬۾ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺗﻲ ﻛﻢ ﻛﻨﺪڙ ﻋﺎﻟﻤﻦ‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻴﮍي ﭼﻮﻧﮉي ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﮔﮇ ﻛﺮي ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺻﻮرت ۾ ﮀﭙﺮאﺋﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻫﮍﻳﻦ ﻣﺤﻨﺘﻦ ﺗﻲ ﻧﺎﻻ ڏאڍא ﺳﻬﮣﺎ‪ ،‬وﮢﻨﺪڙ‪،‬‬
‫ﻣﭡﺎڻ ﭜﺮﻳﺎ ۽ ذאﺋﻘﻴﺪאر رﮐﻴﺎ!‬
‫دﻳﻮאن ﻛﻴﻮﻟﺮאم ﺳﻼﻣﺖ رא‪ ‬آڏوאﮢﻲ‪1869 ‬ع ۾ ﺳﻨﮅي ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﻛﺘﺎب ﻟﮑﻴﻮ ﺗﻪ ﻧﺎﻟﻮ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ “ﮔﻠﺸﻜﺮ” ۽‬
‫ﻛﺎﻛﻲ ﭜﻴﺮوﻣﻞ ﻣﻬﺮ ﭼﻨﺪ آڏوאﮢﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮇ ﻛﻴﻞ ﻣﺤﻨﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽ אﺻﻄﻼﺣﻦ ﺟﻲ ﻣﺠﻤﻮﻋﻲ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ رﮐﻴﻮ “ﮔﻠﻘﻨﺪ”‪.‬‬
‫ورﮬﺎﮜﻲ ﮐﺎن ﭘﻮ‪1956 ‬ع ۾ ﻏﻼم אﺻﻐﺮ وﻧﮉﻳﺮ‪ ،‬ﻣﺤﺎورن ﺟﻮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻮ ﺷﺎﻳﻊ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻧﺎﻟﻮ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ “ﮐﭩﻤﭡﮍא‪ ”.‬ﮔﻞ ﺷﻜﺮ‪ ،‬ﮔﻠﻘﻨﺪ ۽‬
‫ﮐﭩﻤﭡﮍא ﺟﻬﮍא ﻧﺎﻻ ﭔﮅڻ ﺳﺎن ﺋﻲ زﺑﺎن ﮔﻠﻦ ۽ ﻣﭡﺎڻ ﺟﻲ ذאﺋﻘﻲ ﺳﺎن ﭜﺮﺟﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ ۽ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﭡﻲ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻲ ذאﺋﻘﻲ ﺟﻮ אﺣﺴﺎس ﭘﻴﺪא ﭤﻲ‬
‫وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ دل ۽ دﻣﺎغ ﮐﻲ ﺗﺮ ۽ ﺗﺎزو ﻛﺮي ﮀﮇي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭴﺎڻ אﺳﺎن ﮐﻲ ﻛﻴﺘﺮي آﻫﻲ؟ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﻣﺤﺎورא ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺑﺎﺑﺖ אﺳﻴﻦ‬
‫ﻛﻴﺘﺮي ﭴﺎڻ رﮐﻮن ﭤﺎ؟ ﺳﻨﮅي אدب ۾ אﻳﻢ אي ﻛﺮڻ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﭘﻲ אﻳﭿ ڊي ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﺟﻦ دوﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺘﻦ ﻛﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻛﻬﮍن‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﻣﺤﺎورن ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺗﻲ ﭘﻲ אﻳﭿ ڊي ﻛﺌﻲ آﻫﻲ؟ ﻣﺎﺿﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ۾ ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﮅ ﺑﻤﺒﺌﻲ ﺳﺎن ﮘﻨﮃﻳﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﻟﻴﺌﻮ ﭘﺎﻳﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ‬
‫ﺧﺒﺮ ﭘﻮي ﭤﻲ ﺗﻪ ﻫﻚ ﻳﻮرﭘﻴﻦ آﻓﻴﺴﺮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺎدري زﺑﺎن ﻧﻪ ﺳﻨﮅي ﻫﺌﻲ ۽ ﻧﻪ ﺋﻲ אن ﺑﺎﺑﺖ ﮐﻴﺲ ﭘﻮري ﭴﺎڻ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ אﺳﺎن ﺟﻲ‬
‫ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻫﻚ ﻋﺎﻟﻢ دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮ ﻣﻞ ﻛﺮﭘﺎﻻﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ אﺗﺴﺎﻫﻲ‪ /‬آﻣﺎده ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﻨﮅي ﭘﻬﺎﻛﺎ ﮔﮇ ﻛﺮي ۽ אﻧﻬﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۽ ﻣﻔﻬﻮم وאرن ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﻟﻐﺖ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﻛﺘﺎب ﺷﺎﻳﻊ ﻛﺮي‪ .‬دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮ ﻣﻞ ﻛﺮﭘﺎﻻﮢﻲ‪ ،‬אﻫﮍي‬ ‫ٰ‬ ‫ﺳﺎن ﭠﻬﻜﻨﺪڙ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ۽ ﻏﻴﺮ ﺗﻌﺼﺒﻲ אﻧﺴﺎن ۽ ﻳﻮرﭘﻲ آﻓﻴﺴﺮ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﺎب”‪ (1892 ) “A hand book of Sindhi Proverbs‬ﺟﻲ دﻳﭙﺎﭼﻲ ۾ ﻟﮑﻲ ﭤﻮ ‪:‬‬
‫‪“The need of hand book of Sindhi proverbs rendered into English….. Contrasted with their English equivalents has been felt and was‬‬
‫”‪once prominently brought to notice by a high European Officer desirous of studying the Sindhi language‬‬
‫ﻣﻮن ﻻﺷﻌﻮري زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬۾ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﭜﻴﺮو ﭘﻬﺎﻛﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ۾ وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ وאﺗﺎن ﭔﮅو‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﺤﻤﻴﺪ ﺳﻮﻣﺮو ‪1941‬ع ۾ ﺟﮇﻫﻦ ﻋﻠﻲ ﮘﮍﻫﻪ ﻳﻮﻧﻴﻮرﺳﭩﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭘﺮאﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﺳﻨﮅ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﭘﺌﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻋﻠﻲ ﮘﮍﻫﻪ‬

‫‪5‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺷﻬﺮ ۾ ﻟﮙﻨﺪڙ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻲ ﻧﻤﺎﺋﺶ ﻣﺎن ﭼﺎﻧﻬﻦ ﭘﻴﺌﮡ وאرو ﻛﻮپ‪-‬ﺑﺴﻴﻦ ﺟﻮ ﺳﻴﭧ وﭠﻲ آﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎﮔﺮدي‪ ‬وאري دور ۽ ﻋﻠﻲ ﮘﮍﻫﻪ‬
‫ﻳﻮﻧﻴﻮرﺳﭩﻲ ﺟﻲ ﻳﺎدﻳﻦ ﮐﻲ ﺗﺎزو رﮐﮡ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺎﻧﮃﻳﻞ ﺳﻮﮐﮍي‪ ‬ﻳﻌﻨﻲ אن ﭨﻲ ﺳﻴﭧ ﺟﻮ وڏو ﺧﻴﺎل رﮐﮡ ﻻ‪ ‬ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﺳﻤﻮرن ﭜﺎﺗﻴﻦ ﮐﻲ‬
‫ڏאڍو ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭨﻲ ﺳﻴﭧ ﻫﻮ ﺑﻪ ڏאڍو ﺧﻮﺑﺼﻮرت ۽ אﻧﺘﻬﺎﺋﻲ ﻧﻔﻴﺲ ۽ ﻧﺎزכ ۽ ﻛﻨﻬﻦ زود ﺣﺲ אﻧﺴﺎن ﺟﻴﺎن ﭨﺎﻧﻜﻮڙو‪ .‬ﻫﻚ‬
‫دﻓﻌﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ۾ درﻳﺎ‪ ‬ﭘﺎر وאرא ﻣﺎﺋﭧ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻲ آﻳﻞ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﻻﭘﺮوאﻫﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﺟﻲ ﺑﻲ אﺣﺘﻴﺎﻃﻲ‪ ‬وﭼﺎن‪ ،‬ﻛﻮپ ﻫﭥﻦ ﻣﺎن‬
‫ﮀﮇאﺋﺠﻲ ﻫﻴﭟ ﻛﺮي ﮀﻴﻨﻬﻮن ﮀﻴﻨﻬﻮن ﭤﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺳﺎﺋﻴﻦ‪ ‬ڏک وﭼﺎن אﻣﺎﻟﻚ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ؛ “ڌوﭔﻲ‪ / ‬ﮐﭩﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮאن وﺋﻲ ُﮀﻮوو!!”‬
‫ﻛﻮپ אﺳﺎن ﺟﻮ ﭜﭵﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﭜﮙﻮ ﺑﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﺟﻲ ﻫﭥﺎن ﺗﻪ אن ۾ ﻛﭙﮍن ڌوﺋﮡ وאري ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﻳﻌﻨﻲ ڌوﭔﻲ‪‬‬‫ُ‬ ‫ﻣﻮن دل ۾ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ؛ “‬
‫ﺟﻮ ﮀﺎ وﭸﻲ؟ אن ۾ ڌوﭔﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﻗﺼﻮر؟!” ﭔﻦ ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻬﻤﺎن ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ وﻳﺎ ﺗﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺳﺎﺋﻴﻦ‪ ‬ﮐﺎن “ﮐﭩﻲ‪ ‬ﺟﻲ‬
‫ﮔﻬﺮאن وﺋﻲ ﮀﻮوو” ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﻴﻢ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻮن ﺗﻪ؛ “ﮐﭩﻲ‪ / ‬ڌوﭔﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﮔﺮאﻫﻜﻦ ﺟﻲ ﻛﭙﮍن ﻻ‪ ‬ﻛﻮ ﺑﻪ אﺣﺴﺎس ﻳﺎ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‬
‫۽ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﺮאﺋﻮ ﻣﺎل ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﻣﻠﻴﻞ ﻣﻴﺮن ﻛﭙﮍن ﮐﻲ ڌوﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﻛﺎٺ ﻣﺎن ﭠﻬﻴﻞ ﭰﺮﻫﻲ ﺗﻲ زور ۽ زوم وﭼﺎن ﺑﻴﺪردي‪‬‬
‫ﺳﺎن ﺳﭩﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬ﭜﻠﻲ אﻫﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﻮﺳﻜﻲ‪ ‬ﻳﺎ ﻣﻠﻤﻞ ﺟﻮ ﻧﺎزכ ۽ ﻧﺮم ﻛﭙﮍو ﮀﻮ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ! ﮐﭩﻲ‪/‬ڌوﭔﻲ ﻛﭙﮍي ﮐﻲ ﭰﺮﻫﻲ ﺗﻲ‬
‫ﺳﭩﮡ ﻣﻬﻞ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وאت ﻣﺎن ﻫﺮ ﻫﺮ رﮘﻮ ﮀﻮوو ﺟﻮ آوאز ﻛﮃﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮאﺋﻮ ﻧﺮم ۽ ﻧﺎزכ ﻛﭙﮍو ﭜﻠﻲ ﭰﺎﭨﻲ ۽ ﻟﻴﮍون ﻟﻴﮍون ﭤﻲ ﮀﻮ ﻧﻪ‬
‫وﭸﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ڌوﭔﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮאن ﮀﺎ وﻳﻨﺪو؟ ﺳﻮא‪ ‬ﻟﻔﻆ ﮀﻮوو ﺟﻲ آوאز ﻛﮃڻ ﺟﻲ !! ﻧﻘﺼﺎن ﺗﻪ ﻛﭙﮍي ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﻇﺎﻫﺮ آﮬﻲ ﺗﻪ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﻘﺼﺎن ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ڏک ۽ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﻪ אن ﮐﻲ ﭘﻬﭽﻨﺪي‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﭘﻬﭽﻨﺪي!”‬
‫ﭘﺎﻟﺴﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻧﺎﻓﺬ ﭤﻴﮡ ﮐﺎن אڳ درﺳﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺗﻲ‬‫ِ‬ ‫‪1962‬ع ۾ ﻧﺌﻴﻦ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ‬
‫ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺳﺒﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻫﮍن درﺳﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺑﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﺷﺎﮔﺮدن ﻻ‪ ‬ﺳﺒﻖ ﺟﻮ ﺳﺒﻖ ﺑﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﭛ‬
‫ﮐﺎن وڏي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ آﮐﺎﮢﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺳﺒﻘﻦ ۾ ﺻﺮאط אﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﻲ ﻫﻠﮡ ﻻ‪ ‬ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﻴﻞ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭔﺎرאﮢﻦ ﺗﻮڙي ﺟﻮאن ﺟﻤﺎڻ ﺷﺎﮔﺮدن‬
‫ﻻ‪ ‬ﻣﺨﺼﻮص درﺳﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾‪ ،‬אﻫﮍﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ آﻣﻮز آﮐﺎﮢﻴﻦ ﺗﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﺳﺒﻘﻦ ڏﻳﮡ ﺟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻪ אﻫﻮﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻧﺌﻮن ﻧﺴﻞ‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ אدאرن ﻣﺎن אﻧﺴﺎن ﺑﻨﺠﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي ۽ ﻛﭥﻲ ﮐﻴﺲ אﻫﻮ ﻣﻬﮣﻮ ﻧﻪ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ؛ ”אﭨﻮ ڏﺋﻲ ﭘﮍﻫﻴﻮ آﻫﻲ“ ﻳﺎ ”ﭘﮍﻫﻴﻮ آﻫﻲ ﭘﺮ ﻛﮍﻫﻴﻮ‬
‫ﻧﺎﻫﻲ‪ “.‬אن زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﺷﺎﮔﺮدن ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﭘﻨﺠﺎه وאري ﻋﻤﺮ ﮐﺎن ﻣﭥﻲ ﭼﮍﻫﻴﻞ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن אﻫﻲ ﺳﺒﻖ ﻛﭥﻲ ۽ ﻛﻴﺌﻦ وﺳﺮﻳﺎ ﻫﻮﻧﺪא؟!!!‬
‫ﻣﺜﺎل؛ “ﭘﺮאﺋﻲ ﻛﻢ ۾ ﭨﻨﮓ ﻧﻪ אڙאﺋﺠﻲ” وאري ﭘﻬﺎﻛﻲ ﺟﻲ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ۾ ڏﻧﻞ درﺳﻲ ﺳﺒﻖ ۾ ﻫﻚ ﺳﻨﺖ ۽ ﺳﺎڌو ﻳﺎ ﻛﻨﻬﻦ א� ﻟﻮכ‬
‫אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻟﮑﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ڏﻳﮑﺎرﻳﻞ ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ ﭘﭹﺮي ۾ ﻗﻴﺪ ۽ ﺑﻨﺪ ﭤﻴﻞ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺗﻲ رﺣﻢ ﮐﺎﺋﻲ ﮐﻴﺲ آزאد ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ‬
‫ﺷﻴﻨﻬﻦ ﻛﻴﺌﻦ ﮐﻴﺲ ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪ُ ‬אﻟﺮي אﭼﻲ ﭤﻮ ۽ آﺧﺮ ۾ ﮔﺪڙ אﭼﻲ ﺳﺎڌو‪ /‬ﺳﻨﺖ ﺟﻲ ﺟﺎن אﺋﻴﻦ ﺑﭽﺎﺋﻲ ﭤﻮ ﺟﻮ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ אﭨﻜﻞ‬
‫ﺳﺎن ﭔﻴﻬﺮ ﭘﭹﺮي ۾ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﻳﺎ ”ﺗﻜﮍ ﻛﻢ ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻮ“ وאري ﭘﻬﺎﻛﻲ ﺗﻲ ﺟﻮڙﻳﻞ ﺳﺒﻖ ۾ ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬۽ َ‬
‫ﻧﻮر ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻟﮑﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺗﻜﮍ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ﺑﺎزي‪ُ ،‬ﻋﺠﻠﺖ ۽ ُאﭔﻬﺮאﺋﭗ ﮐﺎن ﭘﺎﺳﻮ ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﻛﻴﮇو ﻧﻪ ﻋﻤﺪو ﻣﺜﺎل ڏﺋﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﻮ وﻳﻮ ﻫﻮ!! אﻫﮍא ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﻣﺜﺎل‬
‫ڏﺟﻦ!!‬
‫ﺳﭝﻨﻲ ﻛﻼﺳﻦ ﺟﺎ درﺳﻲ ﻛﺘﺎب אﻫﮍﻳﻦ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺳﺒﻘﻦ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻨﮅي ﭘﺮאﺋﻤﺮي درﺳﻲ‬
‫ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ “ﺧﺪא ﻫﺮ ﻫﻨﮅ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺎﻇﺮ آﻫﻲ” ﺟﻲ ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﺟﻮڙﻳﻞ آﮐﺎﮢﻲ ﻧﻤﺎ ﺳﺒﻖ ۾ ﭘﻴﺮ ﻣﺮد ﻣﻌﻠﻢ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻟﮑﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﻫﻦ‬
‫ﻛﺘﺎب ۾ ﭘﮡ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ .‬אن آﮐﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻚ ﻋﺎم אﻧﺴﺎن )ﺷﺎﮔﺮد( ۾ א� ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻫﺮ ﻫﻨﮅ ﺣﺎﺿﺮ و ﻧﺎﻇﺮ ﻫﺌﮡ ﺟﻮ‬
‫ﻛﮅو ﻛﻢ ﻛﺮڻ ﮐﺎن אڳ אﻫﻮ ﺳﻮﭼﻲ ﻛﻨﺒﻲ وﭸﻲ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ﻛﻮ ڏﺳﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ﭘﺮ א� ﭘﺎכ ڏﺳﻲ رﻫﻴﻮ‬ ‫אﺣﺴﺎس ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ۽ ﻛﻮ ﺑﻪ ُ‬
‫ﻛﮅي ۽ ﮔﻨﺪي ﻛﻢ ﺗﻲ ﻧﺎرאض ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אﻫﻮ אﺳﺎن ﺟﻮ ﺗﻬﺬﻳﺒﻲ ورﺛﻮ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺟﺪت ﺟﻲ آڙ وﭠﻲ ﻫﻚ ڌכ ﺳﺎن‬ ‫آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ אن ُ‬
‫ﺧﺘﻢ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ ۽ ﻧﻮאڻ ﺟﻲ ﻣﺤﺒﻦ אﻫﻮ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ ﭘﺮאﮢﻮ ﻛﻮرس آﻫﻲ‪ ،‬אن ۾ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻧﻮאڻ אﭼﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ! ﻧﻮאڻ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ۾ ﭘﮍﻫﻴﻞ‬
‫ﻛﮍﻫﻴﻞ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﻣﺎن אﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ۽ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻣﺎﮢﻬﭙﻮ ﺧﺘﻢ ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ אﻫﺎ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﻴﺎﮢﻲ دروﻳﺶ אﻧﺴﺎن ﺟﻴﺎن‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﻮ ﺑﻪ ﭼﺮאغ ﻳﺎ ﺑﺘﻲ ﭔﺎري ﻫﻚ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﮘﻮﻟﮭﮣﻮ ﭘﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﻛﭥﻲ آﻫﻲ؟!!!‬
‫ُ‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻲ ﺟﻮ ﻛﻤﺎل ﻫﻲ‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ وڏي ﻣﻔﻬﻮم وאري ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﮔُﺮ ﺳﻴﮑﺎري ﭤﻮ‪ .‬ﭘﻬﺎﻛﻮ ﻋﺎم ۽ ﻧﺠﻲ‬
‫ﻛﭽﻬﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻓﻴﺼﻠﻦ ﻳﺎ ﻧﺜﺮ ﺗﻮڙي ﻧﻈﻢ )ﺷﺎﻋﺮي‪ ( ‬۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﺟﺮﻛﺎﺋﻲ ﭤﻮ ۽ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺣﺴﻦ ﭘﻴﺪא ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻨﮃﭘﮡ ﺟﻲ دوﺳﺖ ۽ ﻫﻤﺮאز ﻫﻚ אﻧﺴﺎن‪ -‬دوﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺬﻳﺮ אﺣﻤﺪ ﭘﻴﺮزאدي ﺟﻮ وאﻟﺪ ﻣﺮﺣﻮم ﺧﻮش ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺮزאدو‪ ،‬ﻧﺌﻮن‬
‫دﻳﺮي ﺟﻲ ﻣﻌﺰز ﺷﺨﺼﻴﺘﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻫﻴﻮ ۽ رﭨﺎﺋﺮڊ ﭘﺮאﺋﻤﺮي ﻫﻴﮉ ﻣﺎﺳﺘﺮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﺳﻨﺪس ﻣﺰאج ﭘﺮﺳﻲ ﻛﺮڻ وﻳﻢ‪ .‬ﭘﺎڻ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮔﻬﺮ ﺟﻲ אﻧﺪرﺋﻴﻦ ﻛﻤﺮي ۾ ﻧﻬﻮאر وאري ﮐﭧ ﺗﻲ ﻟﻴﭩﻴﻞ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎن ﺟﻴﺌﻦ ﺋﻲ אﻧﺪر دאﺧﻞ ﭤﻴﻢ ﺗﻴﺌﻦ ﻣﻮن ﺗﻲ ﻧﻈﺮ ﭘﻮڻ ﺳﺎن ﺋﻲ אﭤﮡ ﺟﻲ‬
‫ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮ ﻛﻤﺰوري‪ ‬۽ ﻧﺤﻴﻒ ﻫﺌﮡ ﺳﺒﺐ אﭤﮡ ﮐﺎن ﻻﭼﺎر ﺋﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎن ﭘﺎڻ وڌي وﭸﻲ ﻣﻠﻴﻮﻣﺎﻧﺲ ﺗﻪ ﮘﺮאﭨﮍي ﭘﺎﺋﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛‬
‫“ﭘﭧ ! ﺳﻨﺞ ﻣﮍﺋﻲ ﺳﺎڻ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻮﭜﻦ ري‪ ‬ﺟﮇא ﭤﻴﺎ!”‬
‫دل ۾ ﭼﻴﻢ ﺗﻪ؛ “ﭘﻬﺎﻛﻮ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺟﻮ ﻛﻴﮇو ﻧﻪ ﺳﭡﻮ ﺗﺮﺟﻤﺎن ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺧﻮش ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺮزאدو אﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺋﻲ‬

‫‪6‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫آﻫﻲ ۽ ﺳﭝﺌﻲ ﻋﻀﻮא ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ אﭤﺲ ﭘﺮ אﻧﻬﻦ ﻋﻀﻮن ۾ ﻗﻮت ﻧﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻛﺎ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻲ ﺑﻴﻜﺎر ﭤﻲ ﭘﻴﺎ אﭤﺲ!!”‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻲ ﺟﺎ‪ ،‬אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۽ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺟﻲ ﺗﺮﺟﻤﺎﻧﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﮐﻮڙ ﻣﺸﺎﻫﺪא ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻮ ذﻛﺮ ﻛﺮڻ ﺿﺮوري ﺳﻤﺠﻬﺎن ﭤﻮ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻲ ﭜﻴﮣﻴﻮي‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﺳﻮﻣﺮو‪ ،‬ﺳﺎﺑﻖ ﻫﻴﮉ ﻣﺎﺳﭩﺮ ﮔﻮرﻧﻤﻴﻨﭧ ﻫﺎ‪ ‬אﺳﻜﻮل ﻧﺌﻮن دﻳﺮي وאري ﺟﻮ ﻫﻚ ﭘﺮאﮢﻮ وאﻗﻔﻜﺎر ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻨﻬﻦ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫۾ وڏي ﻧﺎﻟﻲ وאرو ﻣﻠﻬﻪ ﭤﻲ ﮔﺬرﻳﻮآﮬﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﮔﺎﻫﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ אوﻃﺎق ۾ אﻳﻨﺪو رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻮڙﻫﺎﺋﭗ ﺧﻮد وڏي ﺑﻴﻤﺎري آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ‬
‫ﻣﻠﻬﻪ ﺑﻪ ﺟﻮאﻧﻲ ﻫﻠﻲ وﭸﮡ ﺳﺒﺐ ﻫﭥﻦ ۾ ﭤﻮرو وزن ﺑﻪ ﮐﮣﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻫﺮ ﻫﺮ ﻛﺮي ﭘﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬אدא ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﺳﻮﻣﺮو ﮐﻴﺲ‬
‫ﭘﭩﺎﺋﻴﻨﺪو ۽ ﭼﻴﮍאﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ אﻣﺎﻟﻚ ﭜﭩﺎﺋﻲ ﺟﻲ ﺿﺮب אﻟﻤﺜﻞ ﺷﻌﺮي ﺳﭧ ﭼﺌﻲ ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫“ﺟﻬﻮﻧﺎ ﭤﻴﺎ ﺟﻬﺎج )ﺟﻬﺎز(‪ ،‬ﺳﭧ ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻴﻦ ﺳﮍﻫﻪ ﺟﻲ!”‬
‫ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ وڏو ﭼﺎﭼﻮ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ در ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻮﻣﺮو‪ ،‬ﻧﺼﻴﺮ آﺑﺎد ﺿﻠﻌﻲ ﻻڙﻛﺎﮢﻲ ۾ ڊي ﺳﻲ ﻫﺎ‪ ‬אﺳﻜﻮل ﺟﻮ ﻫﻴﮉ ﻣﺎﺳﺘﺮ‬
‫ﻫﻴﻮ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﺌﻮٽ ﻣﻮﻻ ﺑﺨﺶ ﺳﻮﻣﺮي ﻣﺮﺣﻮم ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻫﻢ ﻛﻼﺳﻲ دوﺳﺖ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻨﻬﻦ زﻣﻴﻨﺪאر ﺟﻮ ﭘﭧ ﻫﻮ‪.‬‬
‫زﻣﻴﻨﺪאرﻛﻮ ﭔﺎر ﻫﺌﮡ ﺳﺒﺐ ﭘﮍﻫﮡ ۾ ڏڏ ﻫﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻣﻮﻻ ﺑﺨﺶ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ “ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﭼﺌﻮ ﺗﻪ؛ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎﻟﻮ אﺳﻜﻮل ﻣﺎن‬
‫ﻛﮃي ﮀﮇي! ﮀﻮ ﺟﻮ ﻣﺎن ﻛﻮﻧﻪ ﭘﮍﻫﻨﺪم!” אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﭘﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ אﮬﻮ ﭼﺎﭼﻲ ﺳﺎن ﻣﻠﮡ ﻻ‪ ‬אﺳﺎن ﺟﻲ ﮘﻮٺ آﻳﻮ ۽ ڏک‬
‫وﭼﺎن ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “ﺣﺎﺟﻲ ﺻﺎﺣﺐ! ڏک אﻫﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن ﺗﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﮍﻫﻴﻢ ﭘﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﭧ ﺑﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﺋﻲ אٺ وאﻧﮕﺮ ﭘﭡﺘﻲ ُﻣﭩﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ! אﻓﺴﻮس ﺻﺪ אﻓﺴﻮص!!”‬
‫ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﺳﻨﮅي אدﺑﻲ ﺳﻨﮕﺖ ﺧﻴﺮﭘﻮر ﺷﺎخ ﺟﻮ ﺳﻴﻜﺮﻳﭩﺮي ﺗﺎج ﺳﺮوﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس دوﺳﺖ ﻋﻠﻲ ﮔﻞ ﻣﻼح‪ ،‬ﻗﺪرة א� ﺳﻮﻣﺮو‬
‫“ﻗﺪرت” ۽ ﻣﺎن ﻫﻚ ﭨﻴﻜﺴﻲ ﻛﺎر ۾ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ وﭸﻲ رﻫﻴﺎ ﻫﺌﺎﺳﻴﻦ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ﻛﺎر ﺧﺮאب ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭜﺮﺳﺎن ﺋﻲ ﮬﻚ رﻫﺰن‪ ،‬ﺑﺪﻧﺎم‪،‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن آﺟﻲ‪ ،‬ﺑﺪﻣﻌﺎش ﺟﻮ ﺑﻈﺎﻫﺮ وڏو ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﺑﻨﮕﻠﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﺎﻧﻮڻ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻴﺎ‪ ،‬אڃ ﺑﻪ ڏאڍو ﺳﺘﺎﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺌﮡ ﻻ‪ ‬אن‬
‫ﺟﻲ ﺑﻨﮕﻠﻲ ۾ אﻧﺪر وﻳﺎ ﺳﻴﻦ‪ .‬אﻧﺪرﻳﻮن ﻣﻨﻈﺮ ڏאڍو ﭜﻴﺎﻧﻚ ﻫﻮ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אﺗﻲ ُرڃ ۽ ُﺳﭷ‪ ،‬ﭼﺮي ﻋﻮرت ﺟﻴﺎن وאر ﮐﻮﻟﻲ وאﻛﺎ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻨﮕﻠﻲ ۾ אﻧﺪر ﻛﻤﺮא ﻓﺮﻧﻴﭽﺮ ﮐﺎن ﺧﺎﻟﻲ ﻫﻴﺎ ۽ ﭔﻪ ﭨﻲ ﮀﻨﻞ ﮀﮙﻞ ﻣﻮڙא ۽ ﭔﻪ ﭨﻲ ﭔﺎﻧﻬﻮن ﭜﮙﻞ ﻛﺮﺳﻴﻮن ورאﻧﮉي ۾ رﮐﻴﻞ ﻫﻴﻮن‪.‬‬
‫ﺳﻴﻨﻮאرﻳﻞ دﻟﻲ ﻣﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﺎﺳﻴﻦ ﺗﻪ ﺳﭝﻨﻲ دوﺳﺘﻦ ﮔﮇﻳﻞ آوאز ۾ ﭼﻴﻮ؛ وאﻗﻌﻲ ﺳﻴﺎﮢﻦ ﻛﻴﮇو ﻧﻪ ﺳﭻ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ‪:‬‬
‫“ﻣﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮ‪ ،‬ﻫﮇن ﺟﻮ ڍﻳﺮ!!”‬
‫ﻫﺮ ﺳﭡﻮ ﺷﻌﺮ ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﻛﻮ ﺳﭡﻮ ﺷﺎﻋﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻌﺮن ﺟﻲ ﻗﺎﻟﺐ ۾ ﭘﻬﺎﻛﻲ‪ ،‬אﺻﻄﻼح‪ ،‬ﻣﺤﺎوري‬
‫۽ ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﻓﭧ ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ אن ﺳﺎن ﺷﻌﺮ ﺟﻮ ﺣﺴﻦ ﭔﻴﮣﻮ ﭤﻲ ﭘﻮي ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﻧﺜﺮ ۾ ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ ،‬אﺻﻄﻼح‪ ،‬ﻣﺤﺎورو ﻳﺎ ﭼﻮﮢﻲ אﺳﺘﻌﻤﺎل‬
‫ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﻧﺜﺮ وڌﻳﻚ وﮢﻨﺪڙ ۽ ُﭘﺮ אﺛﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﻧﻈﻢ )ﺷﺎﻋﺮي( ۾ ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ ،‬אﺻﻄﻼح ﻣﺤﺎورو ۽ ﭼﻮﮢﻲ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺷﻌﺮ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ زﻳﺎده ﻧﻤﺎﻳﺎن ﭤﻲ دل ﮐﻲ ﮀﻬﻲ ﭤﻲ‪ .‬אردو ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﻣﺮزא אﺳﺪא� ﺧﺎن ﻏﺎﻟﺐ‪ ،‬אﻣﻦ‪ ،‬ذوق ۽ ﺟﻮش ﻣﻠﻴﺢ آﺑﺎدي‪‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﺟﻲ ﻋﻼﻣﺘﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎﻋﺮي‪ ‬۾ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﺗﻠﻤﻴﺤﻮن وڌﻳﻚ ﻛﻢ آﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬אردو ﻧﺜﺮ ۾ وري ڊﭘﭩﻲ ﻧﺬﻳﺮ אﺣﻤﺪ ۽ ﻛﺮﺷﻦ ﭼﻨﺪر ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎوﻟﻦ ۾‬
‫رﮘﻮ ﻣﻤﺒﺌﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﻣﺤﺎوאر ۽ ﭘﻬﺎﻛﺎ ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺑﻪ אﻫﮍא ﺟﻦ ﮐﻲ رﮘﻮ ﻣﻤﺒﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﺨﺼﻮص ﻃﺒﻘﻲ ﺳﺎن وאﺑﺴﺘﻪ אﻓﺮאد ﺋﻲ ﺳﻤﺠﻬﻲ‬
‫אﻟﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬ﻧﻈﻴﺮ ﭨﮑﮍאﺋﻲ‪ ،‬אﺳﺘﺎد ﺑﺨﺎري ۽ ﭔﻴﺎ ﻛﺠﻬﻪ ﺷﺎﻋﺮ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﺳﮕﻬﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺷﺎﻋﺮن ۾ ُڊﭠﮍي ﺟﻮ ﻋﺎرف‬
‫ﺷﻌﺮن ۾ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ ،‬אﺻﻄﻼح‪ ،‬ﻣﺤﺎورא ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن ﺷﺎﻣﻞ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎﻋﺮي‪ ‬ﺟﻲ ﺣﺴﻦ ﮐﻲ وڌﻳﻚ ﭼﻤﻜﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﻣﺜﺎل ﻫﻴﭟ ڏﺟﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻛﻨﮭﻦ ﮐﻲ زوري‪ ‬ﺷﺎدي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﻣﭹﺮאﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻮ ﺳﮕﮭﺠﻲ‪ ،‬زوري‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻴﻨﺪي ﻟﮙﻨﺪي ﻧﺎﮬﻲ‪.‬‬
‫‪ .1‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ ﻣﭹﮣﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪،‬‬
‫“زور ﺟﻲ ﻣﻴﻨﺪي ﻟﮙﮣﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪ ------- ”.‬ﻧﻈﻴﺮ ﭨﮑﮍאﺋﻲ‬
‫‪ .2‬زאﻫﺪ ﺧﺸﻚ ﺳﺎن ﻋﺸﻖ ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‪،‬‬
‫“رڍ אﮘﻴﺎن رﺑﺎب” ﮀﺎ ﭼﺌﺠﻲ؟!!‬
‫ﺑﻲ درد ﺳﺎن درد ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‪،‬‬
‫אﻧﮅي אﮘﻴﺎن ﻛﺘﺎب ﮀﺎ ﭼﺌﺠﻲ؟‪ --------‬ﻋﺎرف אﻟﻤﻮﻟﻲ‬

‫ﻛﮅي ﻛﻢ ﮐﻲ ڏﺳﻲ אﻓﺴﻮس ﻳﺎ ﻧﻔﺮت ﺳﺎن ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻴﻮن؛ ﻛﺎري‪) ‬ﻧﺎﻧﮓ( ﺗﻲ ﭘﻴﺮ אﭤﺲ‪.‬‬ ‫אﺳﺎن ﺳﻨﮅي‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ُ‬
‫ﮐﺮ ﺟﻮ ﭤﺮ ﺳﺎن وﻳﺮ آ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻣﮍﺋﻲ ﺧﻴﺮ آ‪،‬‬
‫ﻧﺎﻧﮓ ﺗﻲ ﭘﻴﻮ ﭘﻴﺮ آ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻣﮍﺋﻲ ﺧﻴﺮ آ‪ -------------‬אﺳﺘﺎد ﺑﺨﺎري‪.‬‬
‫ﻛﻤﺰور‪ ،‬ﮔﻴﺪي ۽ ﺑﺰدل ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ אﮘﻴﺎن ﺑﻴﻬﻲ אﺟﺎﻳﻮ ﮔﻮڙ ﻳﺎ ڏאڏر ﻛﻨﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ ﺑﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﭤﻲ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻴﻮن؛ “ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏر‬

‫‪7‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﮔﺪڙ ﺑﻪ ﺷﻴﺮ آﻫﻲ‪”.‬‬

‫ﻣﭩﺒﻲ ﺋﻲ ِﻣﺰאج ﻫِﻦ ﮔﮭﮣﺎ ﻣﭩﺠﻲ وﻳﺎ‪،‬‬ ‫ُﻣﻨﺪ َ‬
‫ﭤﻲ ﮔﺪڙ ﭘﻴﻮ ﺷﻴﺮ آ‪ ،‬ﻣﮍﺋﻲ ﺧﻴﺮ آ‪) ------------------‬ﺑﺨﺎري(‬
‫وﭸﺎﻳﻞ ﻣﻮڙي ۽ ﭼﻮري ﭤﻴﻞ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﺷﻴﻦ ﻣﺎن אڌوﮔﺎﺑﺮو ﺳﺎﻣﺎن ﻣﻮﭨﻲ ﻣﻠﮡ ﺗﻲ ﻳﺎ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﺗﺮ ﭨﭙﮍ ﭨﺎڙي ﻣﻠﮡ ﺗﻲ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻴﻮن؛ “ﭔﮇي‬
‫ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺟﻮن ﻫﺮﻳﮍون ﺑﻪ ﭼﮝﻴﻮن‪”.‬‬
‫ﻫﻲ ُﺟﻬﺪ ﺟﻮ ﺟﻬﻨﮉو‪ ،‬ﺟﻮ ﮘﮍن ۾ ﭰﮍﻛﻴﻮ‪،‬‬
‫ﭰﺎﭨﻲ وﻳﻮ ﺳﺎﻧﮃي رﮐﻮ‪ ،‬ﻟﻴﮍون ﺑﻪ ﭼﮝﻴﻮن‪،‬‬
‫אﺳﺘﺎد ۾ ﮀﺎ دوﺳﺖ ﺑﭽﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛‬
‫“ﭔﻴﮍي ﺟﻲ ﭔﮇي ﺗﻪ ﻫﺮﻳﮍون ﺑﻪ ﭼﮝﻴﻮن‪ ------------- ”.‬אﺳﺘﺎد ﺑﺨﺎري‬
‫אﺳﺎن ﺟﻮ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ‪ ،‬ﻟﮏ آﻓﺮﻳﻦ ۽ ﺷﺎﺑﺎس ﺟﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﻳﺎ وﭸﺎﻳﻞ ﻣﻮڙي‪‬‬
‫ﮐﻲ‪ ،‬אﻧﮕﺮﻳﺰ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻠﭩﻦ وאﻧﮕﺮ وﭸﺎﻳﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻲ ﮘﻮﻟﮭﻲ ﭰﻮﻟﮭﻲ ﻫﭣ ﻛﺮي ۽ ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﺟﻤﻊ ﻛﺮي ﻫﻬﮍو ﻛﺘﺎب ﺗﻴﺎر ﻛﺮي אﺳﺎن‬
‫ﺟﻲ ﻟﻮכ אدب ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﭘﮍﻫﻴﻠﻦ وﭨﺎن ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ ،‬אﺻﻄﻼح‪ ،‬ﻣﺤﺎورא ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن ﺟﻬﮍو אﻣﻠﻬﻪ ﺧﺰאﻧﻮ‪ ،‬ﻫﭥﻦ ۾ وאري‪‬‬
‫ﺟﻴﺎن ﮐﺴﻜﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ ،‬ﻣﺤﺎورא ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن ﺗﻪ ﭘﺮي رﻫﻴﻮن ﭘﺮ אﺳﺎن ﺟﻮ ﻧﺌﻮن ﻧﺴﻞ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺮو‬
‫ﻛﺮي رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﮅي ﺳﻤﺎج ۾ ﭜﻴﮡ ﺗﻮڙي ﭜﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﭤﻴﻞ رﺷﺘﻲ ﮐﻲ ﭘﻜﻮ ﻛﺮڻ وאري ﻋﻤﻞ ﮐﻲ ﻣﮝﮣﻮ ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻧﺌﻮن‬
‫ﻧﺴﻞ ﭜﻴﮡ ﺗﻪ ﮀﺎ ﭘﺮ ﭜﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﮝﮣﻲ ﺟﻮ ﺳﮇ ﭔﮅאﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﭼﻮي ﭤﻮ؛ ”ﺻﺒﺤﺎﮢﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﮝﮣﻲ آﻫﻲ!“ ﻟﻔﻆ ﻣﮝﮣﻮ ﻣﺬﻛﺮ ۽ ﻣﮝﮣﻲ‬
‫ﻣﻮﻧﺚ!! ﭘﺮ ﻧﺌﻴﻦ ﻧﺴﻞ ﮐﻲ ﻛﺎﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎﻫﻜﺎر ﭘﻬﺎﻛﻦ ﮐﻲ ﮀﮇي ﭔﻴﻦ ﭔﻮﻟﻴﻦ ﺟﺎ אڻ ﭠﻬﻜﻨﺪڙ ﭘﻬﺎﻛﺎ ﭔﮅאﺋﮡ ۽‬
‫אﺳﺘﻌﻤﺎل ﻛﺮڻ ﺗﻲ زور אﭤﻦ!! ﺧﺒﺮ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻳﻮﻧﻴﻮرﺳﭩﻴﻦ ۾ ﺷﻌﺒﻲ ﺳﻨﮅي ﺟﻲ ﺑﻮرڊ آف אﺳﭩﮉﻳﺰ ﺟﻲ ﻣﻴﻤﺒﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺟﻮ ڌﻳﺎن ﻫﻦ‬
‫ﻃﺮف ﮀﻮ ﻧﻪ ﭤﻮ وﭸﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻫﻬﮍא ﻛﺘﺎب אﻳﻢ אي ﺟﻲ ﻛﻮرس ۾ ﺷﺎﻣﻞ ﻛﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺮﮘﻮאﺳﻲ روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮ ﻣﻞ ﻛﺮﭘﺎﻻﮢﻲ‪ ‬ﺟﻴﻜﺎ אڄ ﮐﺎن ﻫﻚ ﺻﺪي אڳ آس رﮐﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﺳﺎﭜﻴﺎن ﺟﻮ روپ ڏﺋﻲ ﭴﮡ ﺳﻨﺪس آﺗﻤﺎ ﮐﺎن آﺳﻴﺲ ورﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮﻣﻞ ﻛﺮﭘﺎﻻﮢﻲ‪ ‬אﻧﮕﺮﻳﺰي‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺳﺎن ﭠﮭﻜﻨﺪڙ ﭔﻦ ﭜﺎﮜﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺳﻨﮅي ﭘﻬﺎﻛﻦ وאري ﻛﺘﺎب ﺗﻲ ﻛﻢ ‪1892‬ع ۾ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس אﻫﻮ ﻛﺘﺎب ﺳﻨﮅ‬
‫ﺟﻲ ﻛﻤﺸﻨﺮ ﺟﻲ ﻣﻤﺒﺌﻲ وאري ﭘﺮﻳﺲ ﻣﺎن ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮﻣﻞ ﻛﺮﭘﺎﻻﮢﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﻣﻬﺎڳ ۾ ﻟﮑﻲ ﭤﻮ‪:‬‬
‫آﺋﻨﺪه )ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ۾( ﺳﻨﺪس ﻫﻦ ﺑﻨﻴﺎدي ﻛﻢ ﮐﻲ ﻧﻈﺮ ۾ رﮐﻲ ﻛﻮ وڏو ﻛﻢ )ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺑﺎﺑﺖ( ﺗﺮﺗﻴﺐ ڏﻧﻮ وﻳﻨﺪو‪ .‬دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﺟﻮ‬
‫ﭼﻮڻ آﻫﻲ‪:‬‬
‫‪“I undertook this work in 1892 but owing to press of office work, and sudden illness, my progress has been very slow… It contains only‬‬
‫‪those proverbs which are most common and generally understood…. Nor does it in any way profess to be free from errors. Defective as‬‬
‫‪it is, it may however be found useful by students of Sindhi and may serve as a basis for a more complete work at some future period”.‬‬
‫ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﺟﻮ ﻫﻲ‪ ‬ﺷﺎﻧﺪאر‪ ،‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ۽ ﺷﺎﻫﻜﺎر ﻛﻢ‪ ،‬دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮﻣﻞ ۽ ﭔﻴﻦ ﻋﺎﻟﻤﻦ ﺟﻲ‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺗﻲ ﭤﻴﻞ ﺳﺌﻮ ﺳﺎل ﭘﺮאﮢﻲ ﻛﻢ ﺟﻮ ﭴﮡ ﺗﻪ ﺗﺴﻠﺴﻞ آﻫﻲ ۽ دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﺟﻲ אن آس ﺟﻮ ﭘﻮرאﺋﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﭥﻲ ذﻛﺮ‬
‫ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﻘﻮل دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮ ﻣﻞ ﺟﻲ ﺗﻪ ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ۾ ﻛﻮ אﻫﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻣﺤﻘﻖ ﺟﻲ روپ ۾ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﺳﻨﺪس‬
‫ﻛﻢ ﮐﻲ ﺑﻨﻴﺎد ﺑﮣﺎﺋﻲ وڏو ﻛﻢ ﺳﺮ אﻧﺠﺎم ڏﻳﻨﺪو‪ .‬ﻫﺘﻲ ﻣﺎن אن ﻟﮑﮡ ‪ /‬ﭼﻮڻ ۾ ﻛﻮﺑﻪ وڌא‪ ‬ﻧﻪ ﭤﻮ ﺳﻤﺠﻬﺎن ﺗﻪ دﻳﻮאن روﭼﻲ رאم ﮔﺠﻮﻣﻞ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ آﺋﻨﺪه ﺟﻲ ﻣﺤﻘﻖ ﺟﻲ آس رﮐﻲ אﺷﺎرو ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ ﻧﻪ ﭘﺮ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ ﺋﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻨﮃي ﮐﻨﮉ ﺟﻲ ورﮬﺎﮜﻲ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻨﺪڙ ﻫﻚ ﻛﺘﺎب ۾ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ۾ אﻫﮍﻳﻮن ﮐَِﻞ‬
‫ﺟﻬﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻟﮑﻴﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﻣﭥﻮ‪ .‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﻋﻘﻞ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﭹﮡ ۽ ﻗﺒﻮل ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ دور ۾ ﺗﻴﺎر ﺋﻲ‬
‫ﻧﺎﻫﻲ! ﻧﺎﻣﻜﻦ ۽ אڻ ﭤﻴﮡ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن “ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﭘﺎڙ” ﻃﻮر ڏﻧﻴﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭘﺮ ﻣﺮﺗﺐ ﺟﻮ ذﻫﻨﻲ‬
‫אﺧﺘﺮאع )‪ (Puerile‬ﻟﮙﻦ ﭤﻴﻮن ۽ ﻣﺮﺗﺐ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻲ ۽ ورﺟﻴﺲ ۾ ﻓﺮق ﭘﻴﺪא ﻛﺮي ﻳﺎ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﮐﻮڙ ورﺟﻴﺴﻮن‪ ،‬ﭼﻮﮢﻴﻮن‬
‫۽ אﺻﻄﻼح‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻦ ۾ ﺷﻤﺎر ﻛﻴﺎ אﭤﺲ!! ﭘﺮ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﺟﻲ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽‬
‫ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ۾ ﭘﮍﻫﻨﺪڙ ﮐﻲ ﻛﺎ ﻫﻚ آﮐﺎﮢﻲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻮزون ﻧﻈﺮ ﻛﺎﻧﻪ אﻳﻨﺪي‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ ﻣﺎن ﺳﻤﺠﻬﺎن ﭤﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس‬
‫ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ ﻛﻢ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﺛﺒﻮت آﻫﻲ‪ .‬آﺋﻮن ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﺟﻲ ﻫﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ ﻛﻢ ﮐﻲ ”‪“A THING OF BEAUTY‬‬
‫ﺳﻤﺠﻬﺎن ﭤﻮ‪ .‬ﺣﻴﺮت وﭠﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻞ ﭘﻬﺎﻛﻦ‪ ،‬ورﺟﻴﺴﻦ‪ ،‬ﻣﺤﺎورن ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﻛﺘﺎﺑﻦ ﺗﻲ ﻧﻈﺮ‬
‫وﺟﻬﺌﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﻛﺜﺮ ﻣﺮﺗﺐ ﻳﺎ ﺗﻪ ﺳﺎﻫﺘﻲ ﻋﻼﺋﻘﻲ ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻦ ﭤﺎ ﻳﺎ زﻣﻴﻦ ﺗﻲ آﺳﻤﺎن ﺟﻲ ﭨﻜﮍي ﻻڙﻛﺎﮢﻲ ﺳﺎن‪ .‬ﻻڙﻛﺎﮢﻮﻳﻦ‬

‫‪8‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻨﺠﻬﺎن ﺷﻤﺲ אﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﻧﻴﻪ ﻗﻤﺒﺮ وאرو ﺟﻨﻬﻦ ﺗﺎزو ﺳﺎﺋﻨﭩﻴﻔﻚ ڊﻛﺸﻨﺮي ﭘﮡ ﺗﺮﺗﻴﺐ ڏﻧﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺳﻨﺪﻳﻠﻮ ۽‬
‫ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ ﺷﺎﻣﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﺟﻮ אﺑﺎﮢﻮ ﮘﻮٺ ﺗﻪ ﭴﺎم ﻧﻮرא�‪ ،‬ﻛﻨﮉﻳﺎرو آﻫﻲ‪ .‬ﺟﺘﻲ ﭘﺎڻ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ﺑﭽﻞ ﺳﻬﺘﻲ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ۾ ﺟﻨﻢ ورﺗﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺳﻨﮅي ﻣﺤﺎوري ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻨﺪس אور ﺑﻪ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮔﻬﺮ ۾ ﭘﻮرﻳﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﺳﺎﻫﺘﻲ ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾‬
‫אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﻻڙﻛﺎﮢﻲ ۾ رﻫﻲ ﭤﻮ ۽ ﺗﻤﺎم ﺧﻮﺷﻲ‪ ‬۽ אدب‪ -‬دوﺳﺘﻦ ﻻ‪ ‬ﻓﺨﺮ ﺟﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ‪ ،‬ﻻڙﻛﺎﮢﻮي‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ ﮐﻲ ﻫﻲ‪ ‬ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ ﻛﻢ‪ ،‬ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﭼﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﭽﻞ ﺳﻬﺘﻲ ﮐﺎن ورﺛﻲ ۾ ﻣﻠﻴﻞ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﭼﺎﭼﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﭽﻞ ﺳﻬﺘﻮ‪ ،‬אڻ ﭘﮍﻫﻴﻞ ﻫﺌﮡ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﻮٺ ۽ ﭜﺮﭘﺎﺳﻲ وאرن ﮘﻮﭠﻦ ۾ ﺳﻴﺎﮢﻮ‪ ،‬دورאﻧﺪﻳﺶ ۽ ﺳﭙﻮرﻧﺞ‬
‫אﻧﺴﺎن ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ۽ ﻣﭹﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻫﻮ ﻫﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾ ﻛﻮﻧﻪ ﻛﻮ ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﭨﻮﭨﻜﻮ ﻧﻘﻞ ﻧﻈﻴﺮ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ ،‬ﻣﺤﺎورو ﻳﺎ ﭼﻮﮢﻲ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﺿﺮور‬
‫ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺘﻲ ﻫﻚ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﺮڻ ﺿﺮوري ﺳﻤﺠﻬﺎن ﭤﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אﻧﮕﺮﻳﺰن ۽ ﭔﻴﻦ ﻳﻮرﭘﻲ ﻋﺎﻟﻤﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﻮﻟﻴﻦ ۾ ﻓﺤﺶ ۽ ﺑﺎزאري‬
‫ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻴﻨﺪڙ ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽ ﻣﺤﺎورن ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ڊﻛﺸﻨﺮﻳﻮن ﺗﻴﺎر ﻛﺮي ﮀﭙﺎﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ آ‪ ‬ﺑﻪ ﻣﺤﺘﺮم ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻲ‬
‫ﮐﻲ ﻫﻲ‪ ‬ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪم ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ ﻣﻴﺪאن ۾ ﭘﺎڻ ﻣﻠﻬﺎﻳﻮ ۽ ﻣﭹﺮאﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﻛﺮي ﻣﭥﺲ אﻫﻮ ﻓﺮض ﻋﺎﺋﺪ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ‬
‫ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﺧﺎص ﻃﻮر ﮔﮇﻳﻞ ﻣﺠﻠﺴﻦ‪ ،‬אوﻃﺎﻗﻦ‪ ،‬ﻣﺌﺨﺎﻧﻦ‪ ،‬ﻫﻮﭨﻠﻦ‪ ،‬ﺑﺎزאرﻳﻦ ۽ ﻧﺠﻲ ﻣﺤﻔﻠﻦ ۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻴﻨﺪڙ אﮔﻬﺎڙא ۽ ﻧﻨﮕﺎ ﭘﻬﺎﻛﺎ‬
‫۽ ﻣﺤﺎورא ﺑﻪ ﺿﺮور ﻟﮑﻲ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﺳﻮﻳﻦ אﮔﻬﺎڙא ﭘﻬﺎﻛﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻗﻠﻢ ﻛﻮﻧﻪ ﮐﻨﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﮅي‬
‫ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻫﻚ ﻣﺤﻘﻖ دﻳﻮאن ﻣﺮﻟﻴﮅر ﺟﻴﭩﻠﻲ ﺟﻲ ﻫﻚ ﻛﺘﺎب “ﺳﻨﮅي ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﻣﺤﺎورא” )ﻟﻮכ אﭜﻴﺎس( ﺳﻨﮅ ۾ ﮀﺎﭘﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ‪1996‬ع‬
‫ﺟﻲ ﺻﻔﺤﻲ ‪ 117‬ﺗﻲ ﻓﻘﻂ ﺳﺖ)‪ (7‬ﻓﺤﺶ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ورﺟﻴﺴﻮن ڏﻧﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻲ‪ ‬ﻛﺘﺎب روﺷﻨﻲ ﭘﺒﻠﻴﻜﻴﺸﻦ ﻛﻨﮉﻳﺎرو ﻃﺮﻓﺎن אﻟﮗ ﺷﺎﻳﻊ‬
‫ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﮬﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ אﺻﻞ ۾ ﺳﻨﺘﺪאس ﭘﻨﻬﻮﻣﻞ ﻛﺸﻨﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻛﺘﺎب “ﭘﻬﺎﻛﺎ۽ ﻣﺤﺎورא” ﺟﻮ ﻣﻘﺪﻣﻮ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ אﺻﻞ ﻛﺘﺎب‬
‫)אﻧﮉﻳﻦ אﻳﮉﻳﺸﻦ ( ۾ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ .‬دﻳﻮאن ﻣﺮﻟﻴﮅر ﺟﻴﭩﻠﻲ ﻟﮑﻲ ﭤﻮ؛‬
‫“ﺳﻨﮅي ۽ ﭔﻴﻦ ﭜﺎرﺗﻲ ﭔﻮﻟﻴﻦ ﺟﻲ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﭘﻬﻠﻮ‪ ‬ﺗﻲ ﻋﻠﻢ אﻟﻠﺴﺎن ﺟﻲ ﻧﻘﻄﻲ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﮐﺎن ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﮔﻬﮣﻲ ﺿﺮورت آﻫﻲ‪ ”.‬ﻣﺮﻟﻴﮅر‬
‫ﺟﻴﭩﻠﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ אﮘﺘﻲ وڌאﺋﻴﻨﺪي ﺳﻬﺘﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﮔﺬאرش ﻛﺒﻲ ﺗﻪ אﻫﮍو ﻣﻮאد ﺳﻨﮅ ۾ ﻧﺎﻣﻴﺎرن ﻣﺸﻜﺮن‪ /‬ﻣﺴﺨﺮن وﭨﺎن ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻦ وٽ אﻫﮍي ﻃﺮز ﺟﻮ وڏو ﺧﺰאﻧﻮ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﭘﺮوﻓﻴﺮ ﻧﺬﻳﺮ אﺣﻤﺪ ﺳﻮﻣﺮو‬

‫ﺳﻴﻜﺮﻳﭩﺮي ذوאﻟﻔﻘﺎر رאﺷﺪي אﻛﻴﮉﻣﻲ‪،‬‬
‫ﻧﺌﻮن دﻳﺮو‪ ،‬ﺿﻠﻊ ﻻڙﻛﺎﮢﻮ‬
‫ﺑﺘﺎرﻳﺦ ‪ ١٥‬ﻣﺌﻲ ‪٢٠٠٤‬‬

‫‪9‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫אﻧﺘﺴﺎب‬

‫ﻫﻲ‪ ‬ﻧﻨﮃڙي ﻛﺎوش‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم ﻧﺠﺐ אﻟﺪﻳﻦ ﺳﻬﺘﻮ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻨﺴﻮب ﻛﻴﺎن ﭤﻮ‪.‬‬

‫אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ‬

‫‪10‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻮ‬
‫ﻟﻮכ אدب‪ ،‬ﻋﺎم ﻣﺎﺣﻮل ۽ ذﻫﻨﻦ ﻣﺎن ﺟﻨﻢ وﭠﻲ‪ ،‬ﻋﻮאﻣﻲ زﺑﺎﻧﻦ ۽ ﺳﻴﻨﻦ ۾ ﭘﻠﺠﻲ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﮔﺮدش ۾ ﭘﻜﻮ ﭘﺨﺘﻮ‪ ،‬ﺻﺎف‬
‫ﺷﻔﺎف ﭤﻲ‪ ،‬وﻗﺖ ﺟﻲ ورﻗﻦ ﺗﻲ وﮐﺮي‪ ،‬دوאم ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אن ﺟﻲ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺷﺎﺧﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﺿﺮب אﻻﻣﺜﺎل ﺑﻪ ﻫﻚ אﻫﻢ ﺷﺎخ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻋﺮﺑﻲ‪ ‬۾ אن ﮐﻲ ﻣﺜﺎل ڏﻳﺌﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﮡ ﻳﺎ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻻ‪ ‬ﻣﺜﺎل ڏﻳﮡ‪ ،‬ﺳﮇﺑﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ڏﮐﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻳﺎ ﻣﺴﺌﻠﻲ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﮡ ﻳﺎ ﺳﻤﺠﻬﮡ‬
‫ﻻ‪ ‬ﻛﻨﻬﻦ ڏﭠﻞ ‪ /‬ﺳﻮﻟﻲ‪ /‬آﺳﺎن ‪ /‬ﺳﻤﺠﻬﻴﻞ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻣﺜﺎل ڏﻳﺌﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﮡ ﮐﻲ ﺿﺮب אﻟﻤﺜﻞ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺿﺮب אﻟﻤﺜﻞ ﮘﺎﻟﮭﻴﻦ‪ /‬ﺷﻴﻦ ﺟﺎ ﭨﻲ ﻗﺴﻢ آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .1‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﭨﻮﭨﻜﺎ ﻳﺎ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻛﻬﺎﮢﻴﻮن‪.‬‬
‫‪ .2‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﺟﻤﻼ‪ :‬ﭘﻬﺎﻛﺎ ﻳﺎ ﭼﻮﮢﻴﻮن‪.‬‬
‫‪ .3‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻓﻘﺮא‪ :‬ورﺟﻴﺴﻮن ﻳﺎ אﺻﻄﻼح‪.‬‬
‫ﭨﻨﻬﻲ ﺷﺎﺧﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻴﭟ وﺿﺎﺣﺖ ڏﺟﻲ ﭤﻲ‪.‬‬

‫‪ .1‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﭨﻮﭨﻜﺎ ﻳﺎ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻛﻬﺎﮢﻴﻮن‬

‫ﭔﻦ ﭨﻦ ﺳﭩﻦ ﻳﺎ ﻫﻚ ﭘﻴﺮאﮔﺮאف ﮐﺎن وﭠﻲ אﭠﻦ ڏﻫﻦ ﭘﻴﺮאﮔﺮאﻓﻦ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻞ وאرﺗﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﻣﺜﺎل ﺟﻲ ﻃﻮر ﺗﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﺌﻲ‬
‫وﭸﻲ‪ ،‬אن ﮐﻲ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﭨﻮﭨﻜﻮ ﻳﺎ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻛﻬﺎﮢﻲ ﺳﮇﺑﻮ آﻫﻲ‪ .‬ڊﻳﮕﻬﻪ ﺳﺒﺐ אن ﮐﻲ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﻧﻪ ﺳﮇﺑﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ אﻫﮍא ﻟﻄﻴﻔﺎ‪ ،‬ﭨﻮﭨﻜﺎ‪،‬‬
‫ﻟﭩﻜﺎ‪ ،‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‪ ،‬ﻛﻬﺎﮢﻴﻮن ۽ ﻗﺼﺎ وﻏﻴﺮه‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﻋﺎم زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬۾ ﺿﺮب אﻟﻤﺜﻞ ﺟﻲ ﺻﻮرت אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮي ﻋﻮאﻣﻲ ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻦ‬
‫ﮐﻲ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﭨﻮﭨﻜﺎ ﻳﺎ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻛﻬﺎﮢﻴﻮن ﺳﮇﺑﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .2‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﺟﻤﻼ‪ :‬ﭘﻬﺎﻛﺎ ﻳﺎ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۽ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﻲ ﻗﺎﺋﻢ رﮐﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺜﺎل ﺟﻲ ﻃﻮر ﻛﺘﺐ אﭼﻲ ۽ ﻋﻮאم ۾ ﻋﺎم ﻫﺠﻲ‪ ،‬אن‬ ‫ٰ‬ ‫ﻫﻚ ﻣﻜﻤﻞ ﺟﻤﻠﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮐﻲ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﺟﻤﻠﻮ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﺟﻤﻠﻲ ﺟﻲ زﻣﺮي ۾‪ ،‬ورﺟﻴﺴﻲ ﺟﻤﻠﻮ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ ،‬ﻗﻮل‪ ،‬ﭔﻮل ﻳﺎ ﮔﻔﺘﻮ وﻏﻴﺮه אﭼﻲ ﭤﺎ وﭸﻦ‪.‬‬
‫‪ .3‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻓﻘﺮא‪ :‬ورﺟﻴﺴﻮن ۽ אﺻﻄﻼح‬
‫ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﭔﻦ ﻳﺎ ﭔﻦ ﮐﺎن ﻣﭥﻲ ﻟﻔﻈﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﻓﻘﺮو ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻜﻤﻞ ﺟﻤﻠﻮ‪ ،‬آزאد ﻳﺎ ﻣﺼﺪر ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﻤﻠﻲ ۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻴﮡ ﭘﭵﺎﮢﺎن ﭔﻲ‪‬‬
‫ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﻳﺎ ﻣﺜﺎل ﻃﻮر ﻛﺘﺐ אﭼﻲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻓﻘﺮو )‪ (Idiomatic Phrase‬ﺳﮇﺑﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻓﻘﺮي ﺟﻲ زﻣﺮي ۾‪ ،‬ورﺟﻴﺲ‪،‬‬
‫אﺻﻄﻼح‪ ،‬ﭔﭩﻮ ﻟﻔﻆ‪ ،‬ﻛﻨﺎﻳﻮ ۽ ﺗﺸﺒﻴﻬﻪ وﻏﻴﺮه אﭼﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻣﭥﻲ ﭴﺎﮢﺎﻳﻞ ﭨﻨﻬﻲ ﺷﺎﺧﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻓﻘﻂ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﺟﻤﻠﻲ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﺘﻲ ﺑﺤﺚ ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺟﻲ زﻣﺮي ۾ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن אﭼﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۽ ﻓﺮق ﺑﺎﺑﺖ ﮀﻨﮉ ﮀﺎڻ ﻛﺮڻ ﺑﻪ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﻫﻴﭟ ڏﺟﻲ ﭤﻲ‪.‬‬‫ٰ‬ ‫ﺟﻦ ﺟﻲ ﻟﻐﻮي‬
‫ﭼﻮﮢﻲ‪:‬‬
‫ﻧﺼﻴﺤﺖ آﻣﻮز‪ ،‬ﻋﺎم ﻣﻘﺒﻮل ﻗﻮل‪ ،‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻮ ﺟﻴﻜﻮ ﻣﻜﻤﻞ ﺟﻤﻠﻮ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ڏאﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻓﻴﻠﺴﻮف‪ ،‬دאﻧﺎ‪ ،‬دאﻧﺸﻮر‪،‬‬
‫ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ‪ ،‬وﻟﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ ﻳﺎ אدﻳﺐ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻨﺴﻮب ﻧﻪ ﻫﺌﮡ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد‪ ،‬ﻋﻮאم ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻫﺠﻲ ۽ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﺳﻤﺠﻬﻪ‪ ،‬ﺳﻮچ‪ ،‬ﻓﻜﺮ‪،‬‬
‫دאﻧﺎﺋﻲ‪ ،‬ڏאﻫﭗ‪ ،‬دאﻧﺶ‪ ،‬ﺳﻴﺎﮢﭗ ﻳﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﻮ ﻧﻘﻄﻮ ﻳﺎ رﻣﺰ ﺳﻤﺎﻳﻞ ﻫﺠﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﻔﻈﻲ ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮي ﻣﻌﻨﻲ ۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﺌﻲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ‬
‫ﭼﻮﮢﻲ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﭘﻬﺎﻛﻮ‪:‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۽ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭔﻴﻮ ﻳﺎ אﻧﺪرﻳﻮن ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻪ رﮐﻲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﺳﮇﻳﻮ وﻳﻨﺪو‬
‫ٰ‬ ‫אﻫﺎ ﻋﺎم ﻣﻘﺒﻮل ﭼﻮﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﻇﺎﻫﺮي‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮڻ ۽ ﮘﺠﻬﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﭥﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻞ وﺻﻔﻦ ﻣﺎن ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ آﻳﻮ ﺗﻪ ﭘﻬﺎﻛﻲ ۽ ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬۾ ﺑﻨﻴﺎدي ﻓﺮق ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮي‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ورﻧﻪ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﻌﻨﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻨﺪي آﻫﻲ ۽ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﭔﻲ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮڻ وאرو آﻫﻲ‪ .‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮي ﻣ ٰ‬
‫ﺖ ﻋﺎم ﻫﻜﺠﻬﮍي ﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺻﻮرت‪ ،‬ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﺷﺒﻴﻬﻪ ۽ ﻋﻮאﻣﻲ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﮔﻲ ﻳﺎ ﻣﻘﺒﻮﻟﻴ ِ‬

‫‪11‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ אرﺗﻘﺎ‬

‫ﭘﻬﺎﻛﻦ ﻳﺎ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ אرﺗﻘﺎ‪ ،‬ﻛﻴﺌﻦ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ۽ ﻛﻬﮍي ﻣﺎﺣﻮل ۾ ﭤﻲ؟ אﻫﻲ دﻟﭽﺴﭗ‪ ،‬אﻧﻮﮐﺎ ۽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻃﻠﺐ ﺳﻮאل آﻫﻦ‪ .‬ﮔﻬﮣﻦ‬
‫س ۾ رﻧﮉא روڙﻳﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﮀﻮ ﺟﻮ ﺳﻤﻮرن ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ אﺑﺘﺪא‪ ،‬אرﺗﻘﺎ ﻳﺎ ﺗﻮאرﻳﺦ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻛﭡﻲ ﻛﺮڻ‪،‬‬ ‫ﮐﻮﺟﻴﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲ‪ِ ‬ڏ ُ‬
‫ﻛﭡﻦ ﻛﻢ آﻫﻲ‪ .‬אدﺑﻲ אﻓﻖ ﺗﻲ روﻧﻖ אﻓﺮوز ﻫﺰאرﻳﻦ ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن ﻫﻚ ﻣﺎﺣﻮل‪ ،‬ﭘﺲ‪ -‬ﻣﻨﻈﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻃﺮﻳﻘﻲ‪ ،‬ذرﻳﻌﻲ ﻳﺎ وאﻗﻌﻲ ﺳﺎن‬
‫وﺟﻮد ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻪ ﭤﻴﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﮍڻ ﭘﻮﻳﺎن ﻛﻴﺌﻲ ﭘﺲ‪ -‬ﻣﻨﻈﺮ ‪ ،‬ذرﻳﻌﺎ‪ ،‬ﺳﺒﺐ ۽ ﻛﺎرڻ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﻦ ﻛﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻴﭟ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻲ‬
‫ﻛﺠﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ ﺟﻨﻢ ﺟﺎ ﻣﮑﻴﻪ ذرﻳﻌﺎ‬
‫‪ .1‬ﻟﻮכ ﻛﭥﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫‪ .2‬ﺗﻮאرﻳﺨﻲ ﺷﺨﺼﻴﺘﻮن‪ ،‬وאﻗﻌﺎت‪ ،‬ﺣﺎﻻت ۽ ﺟﻐﺮאﻓﻴﺎﺋﻲ ﻣﺎڳ ﻣﻜﺎن‪.‬‬
‫‪ .3‬ﺳﻴﺎﮢﻦ ﺟﺎ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﻗﻮل‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﺎ‪.‬‬
‫‪ .4‬אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﺬﺑﺎت ﺟﻮ رد ﻋﻤﻞ ﻳﺎ ﻧﺪאﺋﻲ ﺟﻤﻼ‪.‬‬
‫‪ .5‬ﭘﺮوﻟﻴﻮن ۽ ﭔﻮل‪.‬‬
‫‪ .6‬ﭔﻮﻟﻴﻦ ﺟﻮ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺗﻲ אﺛﺮ ۽ ﻟﺴﺎﻧﻲ ﺟﺎﺋﺰو‪.‬‬
‫ﻣﺬﻛﻮره ﻣﮍﻧﻲ ذرﻳﻌﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن‪ ،‬ﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﻫﺰאرﻳﻦ ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن ﺟﻨﻢ وﭠﻲ ﭼﻜﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺳﻤﻮرن ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽‬
‫ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ ﮀﻨﮉﮀﺎڻ ﻛﺮڻ ﻣﻤﻜﻦ آﻫﻲ ﭘﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﻜﻞ ﭘﮡ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻓﻘﻂ ﻳﻜﺠﺎ‪ ‬ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺑﻪ אﻳﮇو وڏو ﺿﺨﻴﻢ ﻛﺘﺎب ﺟﮍي‬
‫ﭘﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﻫﻚ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ ڏﻳﮡ ﮐﺎن زور آﻫﻲ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺮﺣﻠﻴﻮאر‪ ،‬ﻣﮍﻧﻲ ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ ﮀﻨﮉﮀﺎڻ ۽ אﭜﻴﺎس‬
‫ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ 1-0‬ﻟﻮכ ﻛﭥﺎﺋﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻟﻮכ ﻛﭥﺎﺋﻦ وאري ذرﻳﻌﻲ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﭡﻴﻦ ﭨﻦ ﺷﺎﺧﻦ ۾ ورﻫﺎﻳﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ 1-1‬ﺳﻨﮅ ﺟﺎ ﻣﺸﻬﻮر ﻟﻮכ دאﺳﺘﺎن‪.‬‬
‫ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻣﺸﻬﻮر ﻟﻮכ دאﺳﺘﺎﻧﻦ ﺟﮭﮍوכ‪ :‬دودو ﭼﻨﻴﺴﺮ‪ ،‬ﻟﻴﻼن ﭼﻨﻴﺴﺮ‪ ،‬ﻣﻮﻣﻞ رאﮢﻮ‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﻣﺎرﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮن ۽ ﺳﻬﮣﻲ‬
‫ﻣﻴﻬﺎر وﻏﻴﺮه‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮن ﺋﻲ ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﮐﻲ ﺟﻨﻢ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﺎل ﻃﻮر‪:‬‬
‫אﻟﻒ‪ -‬دودو ڌوڙ‪ ،‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮀﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫ب‪ -‬وﻳﺌﻲ‪ ‬وﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬دودي ﻧﺎﻧﺎﮢﺎ آﻳﺎ‪.‬‬
‫ج‪ -‬ﻋﻤﺮ ﻧﻴﺌﻲ ﻧﻴﺌﻲ ﻣﺎرﺋﻲ ﻧﻴﻨﺪو‪ ،‬ﭤﺮﺋﻮن ﺗﻪ ﻧﻪ ﭤﻴﻠﻬﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫د‪ -‬אٺ ﻛﮃن ﺳﺴﺌﻲ‪.‬‬
‫ه‪ -‬ﻛﻴﺌﻲ ﻟﻴﻼﺋﻮن‪ ،‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺟﻲ رאڄ ۾‪.‬‬
‫و‪ -‬ﭜﻨﭝﻮرאن ﺟﻲ ﭜﮙﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻲ ﮀﭩﻴﻮن‪.‬‬
‫ز‪ -‬ﻣﻴﻬﺎر ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﭼﮝﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﭤﻴﻮ ُﻫﻦ ﭘﺎر‪.‬‬
‫ح‪ -‬ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﻣﺎڙي‪ ‬ﮐﻲ‪ ،‬ﭼﻮڌאري ﭼﺎرא‪ .‬وﻏﻴﺮه‪.‬‬

‫‪ 1-2‬ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬وﻧﺪرאﺋﻴﻨﺪڙ ﻳﺎ ﻧﺼﻴﺤﺖ آﻣﻮز آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‪.‬‬

‫ﭔﺎرאﮢﻴﻦ آﮐﺎﮢﻴﻦ ﻳﺎ ﻧﺼﻴﺤﺖ آﻣﻮز آﮐﺎﮢﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮن ﺋﻲ ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﮐﻲ ﺟﻨﻢ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﺎل ﻃﻮر؛‬
‫אﻟﻒ‪ -‬ﮔﺪڙ ڊאک ﻧﻪ ﭘﭵﻲ‪ ،‬آﮐﻲ؛ “ﭤﻮ ﮐﭩﺎ!”‬
‫ب‪ -‬אٺ ﮐﻲ ﮔﻬﻨﮉﮢﻲ‪ ‬ﺟﻮ ‪ /‬ﺗﺎڙي‪ ‬ﺟﻮ‪ ،‬ﻛﻬﮍو ﭜﺌﻮ‪.‬‬
‫ج‪ -‬אﺟﺎﻳﺎ ﭘﻬﻪ ﻧﻪ ﭘﭽﺎﺋﺠﻦ‪.‬‬
‫د‪ -‬ﺟﻮ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﮐﺎﺋﻲ‪ .‬وﻏﻴﺮه‪.‬‬
‫‪ 1-3‬ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ﻳﺎ ﻛﻬﺎﮢﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮن ﺋﻲ ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﮐﻲ ﺟﻨﻢ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺜﺎل ﻃﻮر‪:‬‬
‫אﻟﻒ‪ -‬אﮐﻴﻦ وאرא‪ ،‬دﻧﻴﺎ ۾ ﭤﻮرא آﻫﻦ‪.‬‬
‫ب‪ -‬ﭜﺮي‪ ‬ﭔﻴﮍي‪ ‬۾‪ ،‬وאﮢﻴﻮ ﮘﻮرو‪.‬‬

‫‪12‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ج‪ُ -‬ﭜِﻠﻲ ُﭜِﻠﻲ ﭜﺎڻ آﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ ُﭜِﻠﻲ‪.‬‬

‫د‪ -‬ﭘﺮאﺋﻲ ڌي‪ / ‬ڏﻳﻮ ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪.‬‬
‫ه‪ -‬ﺟﺎﺗﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﺎﺗﻲ ﭘﺎڻ ‪ /‬ﭘﻬﺮ‪.‬‬
‫و‪ -‬دﻧﻴﺎ ۾ دوڌ ﻛﺎ دوڌ ۽ ﭘﺎﻧﻲ ﻛﺎ ﭘﺎﻧﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ز‪ -‬ﻛﺎرא ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺮ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻟﻬﻲ‪ .‬وﻏﻴﺮه‪.‬‬
‫אﺳﺎن ﺟﻮ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺘﻲ אﻧﻬﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﺤﺚ ﻛﺠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن ﺋﻲ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻮن‪ ،‬ﻗﺼﺎ ﻳﺎ ﻛﻬﺎﮢﻴﻮن روزﻣﺮه ﺟﻲ زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬۾ ﺟﻨﻢ وﭠﻲ ﻳﺎ روﻧﻤﺎ ﭤﻲ‪ ،‬ذﻫﻦ ﺟﻲ ﻛﻨﮉ ۾ ﺟﺎ‪‬‬
‫وאﻻري‪ ،‬زﺑﺎن‪-‬زدن ﻳﺎ ﻋﺎم ﭤﻲ‪ ،‬ﻋﻮאم ﺟﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ‪ /‬ﻋﻮאﻣﻲ‪ /‬ﻣﺸﻬﻮر ﭤﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻲ‪ ،‬אﻫﻲ آﮐﺎﮢﻴﻮن‪ ،‬ﻣﺜﺎل ﺟﻲ ﻃﻮر ﺗﻲ‬
‫ورﺟﺎﺋﺠﻨﺪﻳﻮن رﻫﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬אن ورﺟﺎ‪ ‬ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﺗﺸﻬﻴﺮ ﺟﻲ وﻫﻜﺮي ﻣﺎن وﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻬﮣﻲ ‪ /‬ﺳﻠﻮﮢﻲ ﭘﻴﺮאﻳﻲ وאرو ﭼﻮﻏﻮ ڍﻛﻲ‪ ،‬ﻣﺜﺎﻟﻲ ﭤﻲ‬
‫ﭘﻮن ﭤﻴﻮن‪ .‬ﻓﻄﺮي ﻃﻮر ﺗﻲ ﻫﺮ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻮ‪ ،‬آﮐﺎﮢﻲ‪ ‬ﻳﺎ ﻛﻬﺎﮢﻲ‪ ‬ذرﻳﻌﻲ آﺳﺎﻧﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ وﻳﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אن ﻛﺮي ﻫﻮ‬
‫ﭼﺎه ‪ /‬دﻟﭽﺴﭙﻲ وﭠﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﻣﻨﺠﻬﻦ وڌﻳﻚ ُ‬
‫ي ﺟﻬﮍي ﻟﺬﻳﺬ ۽ ﭘﺎכ ﮐﺎڌي ﺟﻮ ﮀﻮﻧﻪ ﻫﺠﻲ‪ ،‬دل ﮐﮣﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻨﺪڙ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אن ﻛﺮي ﻛﻬﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻲ‬ ‫ورﺟﺎ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬ﭜﻠﻲ ﻣﻦ و ﺳﻠﻮ ٰ‬
‫ڊﻳﮕﻬﻪ ﮐﺎن ﺑﭽﮡ ﻻ‪ ‬אﺧﺘﺼﺎر ﮐﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻲ ﻃﻮر ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻗﺼﻮ ﺳﻮس ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻗﻄﺮي ۾ ﺑﻨﺪ ﻗﻠﺰم وאﻧﮕﺮ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אن ﻗﺼﻲ ﺟﻮ َﺗُﺖ ﻳﺎ ﺗﺎُت ُﭘﺮج ﻳﺎ ﻋﻨﻮאن ﭼﺌﻲ ﺳﮕﻬﺠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ ﻏﺎﻓﻞ ﻛﻨﺪڙ ۽ ڊﻳﮕﻬﻪ ﺑﻮر ﻛﻨﺪڙ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﺳﺎﮘﻲ ﺳﺎﮘﻲ ﺷﻲ‪ ‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﻧﻪ وﮢﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺳﭝﺎ‪،‬‬
‫َﻣﭧ َﺳﭧ ﮐﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﭼﺮﭘﺮ ﻳﺎ ﻣﭧ ﺳﭧ ۾ ﺋﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﭼﺎﮐﺎﺋﻮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ‪ /‬ذﻫﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﻧﺌﻴﻦ ﺳﺞ ﻧﺌﻴﻦ ﺷﻲ‪ ‬ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫אﻫﺎ ﻃﻠﺐ‪ ،‬ﭤﻮري ﭘﺮ ﻣﺎﻳﻪ‪ -‬دאر ﭼﻴﺰ ﺳﺎن ﭘﻮري ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻫﮍא ﻗﺼﺎ‪ ،‬ﻛﻬﺎﮢﻴﻮن ﻳﺎ آﮐﺎﮢﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﭘﺎڻ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﭘﻬﻪ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻮ‬
‫رﮐﻨﺪא ﻫﺠﻦ ۽ ﻟﻴﭩﻲ ﭘﻴﭩﻲ אﺧﺘﺼﺎر ﺟﻲ ﺻﻮرت אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮي ﭼﻜﺎ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﺮ ذي ﺷﻌﻮر ﮐﻲ ﭘﺎڻ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﺘﻮﺟﻬﻪ ﻛﻦ ﭤﺎ ۽ ﻳﺎد رﮐﮡ‬
‫۾ ﭘﮡ ﺳﻮﻻ ﭤﻴﻮ ﭘﻮن‪.‬‬
‫ﮔﻬﮣﺎ ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن‪ ،‬אﻫﮍﻳﻦ آﮐﺎﮢﻴﻦ ۽ ﻛﻬﺎﮢﻴﻦ ﻣﺎن ﺟﻨﻢ وﭠﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﻛﻦ ﭘﻬﺎﻛﻦ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﻲ ﭼﭩﻮ‬
‫ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻮن ﺟﻮڙﻳﻮن ﺑﻪ وﻳﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ .‬אﻫﻮ ﺑﻪ ﻣﻤﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﺘﻲ ﭔﮅאﻳﻞ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ﮐﺎن ﻋﻼوه ﻛﻨﻬﻦ ﭘﻬﺎﻛﻲ ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ‪‬‬
‫ﺟﻮ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ﺋﻲ אﺻﻞ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ﻫﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﺳﻮאل ﭤﻮ ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﺟﻦ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ‪ /‬ﻛﻬﺎﮢﻴﻦ ﻣﺎن ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن ﺟﮍﻳﺎ آﻫﻦ ﺳﻲ ﻛﻬﮍﻳﻮن آﻫﻦ ۽ ﮀﻮ ﻧﻪ ﻟﮑﻴﻮن ‪ /‬ﻳﺎد‬
‫ﻛﻴﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ؟ אن ﺟﻮ ﺟﻮאب ﻫﻲ‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ אول ﻛﻬﺎﮢﻲ ﺟﻨﻢ وﭠﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ۾ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻟﻔﻈﻦ ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﻋﻨﻮאن ﺟﻨﻢ وﭠﻨﺪو‬
‫آﮬﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﭤﻮر‪-‬אﮐﺮאﺋﻲ‪ ‬ﺳﺒﺐ دل ﺗﻲ ﻧﻘﺶ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻲ‪ ،‬ﻛﻬﺎﮢﻲ‪ /‬آﮐﺎﮢﻲ ﮔﻬﮣﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن وﺳﺮي وﻳﻨﺪي آﻫﻲ ۽ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻋﻨﻮאن‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻲ ﻳﺎ ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﻃﻮر‪ ،‬ﻋﺎم ذﻫﻨﻦ ﺗﻲ رﻫﺠﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﮀﻮ ﺟﻮ ﻛﻦ ﭨﻮﭨﻜﻦ ‪ /‬ﻛﻬﺎﮢﻴﻦ ﺟﻮ ورﺟﺎ‪ ،‬ﻛﻦ ﺣﺎﻟﺘﻦ ۾ ُאﮔﺮو‬
‫ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ ۽ ﻛﻦ ﺣﺎﻟﺘﻦ ۾ وﺿﺎﺣﺖ ﭘﮁﮡ ۾ ﭘﮡ ﺑﮁﺎن ﻟﮙﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﭨﻮﭨﻜﻮ ﻳﺎ ﻛﻬﺎﮢﻲ ﭜﻠﻲ ﭔﻦ ﭨﻦ ﺳﭩﻦ ﺟﻲ ﺋﻲ ﮀﻮ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﭘﺮ‬
‫ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ ﻧﻪ ﭤﻮ ﭼﺌﻲ ﺳﮕﻬﺠﻴﺲ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻨﺠﻬﺲ אﻳﻜﺎﺋﻲ وﺻﻒ ﻧﺎﻫﻲ ﻳﺎ ﺳﻨﺪس אﻫﻮ ﻣﻘﺮر روپ ﻋﻮאم ۾ دﻫﺮאﻳﻮ‬
‫ﻧﻪ ﭤﻮ وﭸﻲ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫آﮐﺎﮢﻲ ﻧﻪ دﻫﺮאﺋﺠﮡ ﺟﻮ ﭔﻴﻮ ﺳﺒﺐ ﺑﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻲ آﮐﺎﮢﻴﻮن ﻣﺜﻞ אﻟﺴﻮ‪ ‬ﻣﺎن ﺟﮍﻳﻞ ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻛﻦ ﻣﺎﺣﻮﻟﻦ אﻧﺪر‬
‫ورﺟﺎﺋﮡ ۽ دﻫﺮאﺋﮡ ۾ ﭼﮝﻴﻮن ﻧﻪ آﺋﮍﺑﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺮאد ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻋﻨﻮאن ذرﻳﻌﻲ אﻧﻬﻦ ڏאﻧﻬﻦ אﺷﺎرو ﺋﻲ ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻟﺴﻮ‪‬؛ ﻏﻠﻴﻆ ﻣﺜﺎل ﻣﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﻞ وאرن ﮐﻲ ﻓﻬﻢ ﺟﻮ ﻧﻘﻄﻮ ﻣﻠﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬دﻧﻴﺎ ۾ ﻛﺎﺑﻪ ﺷﻲ‪ ‬ﺑﺮي ﻫﺠﻲ ﻳﺎ ﭜﻠﻲ‪ ،‬אﺟﺎﺋﻲ‬ ‫َ‬
‫َﻣﺜﻞ ُ‬
‫ﻧﺎﻫﻲ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ﻛﻮﻧﻪ ﻛﻮ ﻓﺎﺋﺪو ﺿﺮور ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﭔﻪ ﮔﻨﺪﻳﻮن ﺷﻴﻮن ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻠﻲ ﺑﻪ ﻫﻚ ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﺷﻲ‪ ‬ﭠﺎﻫﻲ‬
‫אدﻧﻲ ﻣﺜﺎل؛ אوﭜﮍ ﺟﻮ אﭜﺮڻ ۽ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺟﻨﻢ آﻫﻦ‪ .‬אﻫﻞ ﻧﻈﺮ אﻧﻬﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻦ ﮐﻲ ﭴﺎﮢﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ‬ ‫ٰ‬ ‫وﭠﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ .‬אن ﺟﻮ‬
‫ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮ ﻳﺎ ﺷﺎدي‪-‬ﺑﺪﺧﺒﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﻦ وﻳﻜﻮن ﻛﮃﻧﺪא آﻫﻦ ۽ אن ۾ ﺳﻤﺎﻳﻞ ﻧﻘﻄﻲ ﻣﺎن ﻻڀ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻪ ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﮐﻴﻦ ﺳﻮﺋﺮ ﺟﻲ‬
‫ُﺣﺮﻣﺖ ۽ ﻣﺎ‪ ‬ﺟﻲ ُﺣﺮﻣﺖ ۾ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮڻ ﺑﻪ ﻧﻪ אﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺜﻞ אﻟﺴﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻻ‪ ‬ﻫﻴﭟ ﭔﻪ ﻣﺜﺎل ڏﺟﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻣﺜﺎل‪ 1-‬ﺟﻴﻜﺎ ﻋﻮرت‪ ،‬دﻟﻜﺶ وאرن ﻳﺎ ﻛﺮڙي אک ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﺳﻬﮣﻲ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﭤﻲ ﺳﺎ وאرن ﻛﻮڙﺟﮡ ﻳﺎ אک ﻛﮃڻ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺑﺪﺻﻮرت ﭤﻲ‬
‫ﭘﻮي ﭤﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﻛﻮڙﻳﻞ وאر ۽ ﻧﻜﺘﻞ אک‪ ،‬ﮔﻬﮍي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭤﺎ وﮢﻦ‪ .‬آﺧﺮ אﻫﺎ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﮀﺎ ۾ ﻫﺌﻲ؟‬
‫ﻣﺜﺎل ‪ -2‬زﻣﻴﻦ ﺗﻲ ﮔﻨﺪ ﻫﺎرڻ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد ﺑﻪ ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ﮔﻞ ﮔﻠﺰאرﻳﻮن ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻛﭥﺎن آﺋﻲ؟‬

‫‪13‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭔﻦ ﻏﻠﻴﻆ ﺷﻴﻦ ﺟﻲ ﻫﻢ آﻫﻨﮕﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﻗﺪرت وאري‪ ،‬ﺳﻮﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺟﻨﻢ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻫﺎ ﺑﻪ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻓﻄﺮت آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﭨﻮﭨﻜﻮ ﻳﺎ آﮐﺎﮢﻲ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ورאﺋﻲ ورאﺋﻲ ﭔﮅڻ ﭘﺴﻨﺪ ﻧﻪ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ‬
‫ﮐﻲ ﺳﺠﻬﮡ ﻳﺎ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬אن ﺟﻲ ﺿﺮورت ﭘﻮﻧﺪي ﺋﻲ رﻫﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺳﺒﺐ ﻛﺮي‪ ،‬אﻧﻬﻲ‪ ‬آﮐﺎﮢﻲ‪ ‬ﻳﺎ ﻛﻬﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻳﺎ‬
‫ﻣﻮزون ﻟﻔﻈﻦ ۾ ﻋﻨﻮאن ﻣﻘﺮر ﭤﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻲ ﺿﺮب אﻟﻤﺜﻞ ‪ /‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ ﺑﮣﺠﻲ ﭘﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬دورאن‪،‬‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻲ ﻻ‪ ‬ﻣﻘﺮر ﭤﻴﻞ‪ ،‬ﻫﻴﭟ ﭴﺎﮢﺎﻳﻞ‪ ،‬ﭼﺎرﺋﻲ ﺧﺎﺻﻴﺘﻮن אﻧﻬﻲ‪ ‬אرﺗﻘﺎﺋﻲ دور ﻣﺎن ﻣﻜﻤﻞ ﭤﻲ ﭼﻜﻴﻮن ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ -1‬ﭤﻮر‪-‬אﮐﺮאﺋﻲ ﻳﺎ ﻧﻨﮃڙو روپ‪.‬‬
‫‪ -2‬وﻳﭽﺎرن ﺟﻲ ﮔﻬﺮאﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﻠﻮﮢﺎﺋﻲ ‪ ،‬ﻇﺮאﻓﺖ ﻳﺎ אﻇﻬﺎر ﺟﻲ ﻧﺰאﻛﺖ‪.‬‬
‫‪ .4‬ﻟﻮכ ‪ /‬ﻋﻮאم ۾ ﻣﻘﺒﻮﻟﻴﺖ‪ /‬ﻣﺸﻬﻮري‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻲ ﭘﺮﮐﮡ وאري ﻛﺴﻮﭨﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﭥﻴﻦ ﭼﺌﻨﻲ ﻣﺮﺣﻠﻦ ﻣﺎن אرﺗﻘﺎﺋﻲ ﻣﻨﺰﻟﻮن ﻃﺌﻲ ﻛﺮي ﭼﻜﻨﺪي‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﺎ ﭘﻬﺎﻛﻲ ﺟﻮ روپ אﺋﻴﻦ وﭠﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻛﮍﻫﮡ ﺑﻌﺪ ﮐﻴﺮ ﻣﺎن ﻣﺎﺋﻮ ﭠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻻ‪ ‬آﺳﺎن ﻣﺜﺎل وﺗﺎﺋﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﺎ ﮔﻔﺘﺎ ۽ ﭨﻮﭨﻜﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺜﺎل ﻃﻮر‪:‬‬
‫אﻟﻒ‪ -‬ﭔﻴﻮ ﺳﭛ رب ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ ﭘﭽﺎﺋﻲ ﻳﺎ ﭼﺎﻧﻮر‪ ،‬אﻣﺎ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ‪.‬‬
‫ب‪ -‬دوزخ ۾‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻮ ﺑﺎﻫﻪ ﻫﺘﺎن ﮐﻨﻴﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‪.‬‬
‫ج‪ -‬ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻛﭙﮍن ﺟﻲ آﻫﻲ‪ .‬وﻏﻴﺮه‬
‫ﻣﭥﻲ ﭔﮅאﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻴﻮن‪ ،‬ﺷﺮوع ۾ ﻓﻘﻂ ﻟﻄﻴﻔﻲ ﺟﻲ ﺻﻮرت ۾ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻦ وﻗﺖ ﻣﻘﺮر ﻛﻴﻞ אرﺗﻘﺎﺋﻲ ﻣﺮﺣﻼ ﻃﺌﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﺿﺮب‬
‫אﻟﻤﺜﻞ ﺟﻮ روپ ڌאري ﭼﻜﺎ آﻫﻦ‪.‬‬
‫אﻫﮍﻳﻮن ﻛﻴﺌﻲ ﻣﺜﺎﻟﻲ ۽ ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ۾ وﻳﭽﺎرن ﺟﻲ ﮔﻬﺮאﺋﻲ ۽ ﺳﻠﻮﮢﺎﺋﻲ ﺗﻪ آﻫﻲ ﭘﺮ ﻋﻮאم ۾ ﻣﺸﻬﻮر ﻧﻪ ﭤﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻦ‬
‫ﮐﻲ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭤﻮر‪-‬אﮐﺮאﺋﻲ وאرو ﻋﻨﻮאن ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﻋﻮאم ۾ ﻣﺸﻬﻮر ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﺿﺮب אﻟﻤﺜﻞ ﺑﻨﺠﻲ ﭘﻮﻧﺪﻳﻮن‪ .‬אن ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﻫﻜﮍو ﺷﺮط آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ﮐﻴﻦ ﻟﻮכ ﻣﭹﺘﺎ ﺑﻪ ﻣﻠﻲ‪ .‬ﻟﻮכ ﻣﭹﺘﺎ ﻧﻪ ﻣﻠﮡ ﺟﻲ ﺻﻮرت ۾ ﺑﻪ ﮐﻴﻦ ﭘﻬﺎﻛﻮ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ ﻧﻪ ﺳﮇﺑﻮ ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻬﺎﻛﻲ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ אوﺟﻬﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺳﻤﺎﻳﻞ ﭘﮫ ۽ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﺑﻪ אوﺟﻬﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﮫ ﺗﮇﮬﻦ אوﺟﻞ ﻳﺎ‬
‫אﺟﺮو ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﮇﮬﻦ ﭘﺴﻤﻨﻈﺮ ﺟﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺟﻬﻠﻚ ذﻫﻦ ﺗﻲ אﻛﺮﻳﻞ ﻫﻮﻧﺪي‪ .‬ﻧﺜﺮ ﺗﻮڙي ﻧﻈﻢ ۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻴﻞ אﻫﮍن ﺟﻤﻠﻦ ﻣﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺋﻲ‬
‫ﺲ אﻳﻨﺪي‪.‬‬‫َﭼ َ‬
‫אن ﮐﺎن ﻋﻼوه אﻫﺎ ﭴﺎڻ رﮐﮡ ﺑﻪ ﺿﺮوري آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻲ ﭘﻬﺎﻛﺎ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻋﻼﺋﻘﻲ ﻳﺎ ﻣﺎﺣﻮل ۾ ﭘﻠﻴﺎ ۽ ﻣﺸﻬﻮر ﭤﻴﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﮀﻮ ﺟﻮ ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﻋﻼﺋﻘﻲ ‪ /‬ﻣﺎﺣﻮل ۾ ﺟﻨﻢ وﭠﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ ﺋﻲ وڌﻳﻚ ﭘﺴﻨﺪ ﻛﻴﺎ وﭸﻦ ﭤﺎ ۽ ورﺟﺎﻳﺎ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﻦ ﺳﻤﺎﻳﻞ ﻧﻘﻄﻮ‪ ،‬אﺗﻲ ﺟﻲ ﻋﻮאم ﮐﻲ‬
‫وڌﻳﻚ ﭼﭩﻮ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺿﺮوري ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻚ ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﻮ ﭔﺌﻲ ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾ ﺳﺎﮘﻲ ﭘﺴﻨﺪﮔﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﻣﺸﻬﻮر ﻫﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻋﻼﺋﻘﺎﺋﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن‪ ،‬ﻫﺮ ﭘﻬﺎﻛﻲ ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻟﻔﻈﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻪ ﭰﺮﻳﻞ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻛﺮي ﭘﻬﺎﻛﻲ‪ /‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ‬ﺟﻲ آﺧﺮ ۾‬
‫ﻋﻼﺋﻘﺎﺋﻲ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻲ ﭘﮡ ﻛﺌﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻲ ﺟﻲ ﻣﭟ ﻃﻮر‪ ،‬ﻛﺠﻬﻪ ﺳﻮﮐﮍﻳﻮن‪ ،‬ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﻫﻴﭟ ﭘﻴﺶ ﻛﺠﻦ ﭤﻴﻮن‪.‬‬

‫אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ ﻋﺒﺪאﻟﻮﻫﺎب ﺳﻬﺘﻮ‬

‫‪14‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﮭﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ۽ ﻛﺎرج‬
‫‪ .1‬آپ ﺳﮑﻲ‪ ،‬ﺟﮗ ﺳﮑﻲ )ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﺣﺠﻢ‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﻲ ﺳﻨﻮאرت ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬ﻣﺎن ڏﻫﺎﻛﻮ ﮐﻦ ﻣﻬﺮون‪ ،‬ﺑﭽﺎﺋﻲ ﭜﺎﻧﻲ‪ ‬۾ ﻟﻜﺎﺋﻲ رﮐﻴﻮن‬
‫ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ڏﻳﻬﺎڙي ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺣﺎل אﺣﻮאل وﭠﻨﺪو ﻫﺌﻮ‪ .‬ﭘﮁﻨﺪو ﻫﺌﺲ؛ “אوﺳﺘﺎ! ڏي ﺧﺒﺮ! ﻣﻠﻚ ﺟﻮ ﮀﺎ ﺣﺎل آﻫﻲ؟”‬
‫“ﺳﺎﺋﻴﻦ ﻣﻠﻚ ﺳﮑﻴﻮ ﺳﺘﺎﺑﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﺼﺎف ﺟﻮ دور دورو آﻫﻲ! אﻣﻦ אﻣﺎن ﻟﮙﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ! ﺷﻴﻨﻬﻦ ﭔﻜﺮي ﻫﻚ ﮔﻬﺎٽ ﺗﻲ ﭤﺎ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺌﻦ!”‬
‫ﻣﻮٽ ۾ ﺳﺪאﺋﻴﻦ אﺋﻴﻦ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺣﺴﺐ ﻋﺎدت ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﮐﻲ ﻟﻜﺎﻳﻞ ﻣﻬﺮن ﺑﺎﺑﺖ ﻛﻨﻬﻦ ُﺳِﮅ ڏﻧﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﻬﺮون ﻟﻜﺮאﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪،‬‬
‫ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “אوﺳﺘﺎ ڏي ﺧﺒﺮ! ﻣﻠﻚ ﺟﻮ ﮀﺎ ﺣﺎل آﻫﻲ؟”‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫“ﺳﺎﺋﻴﻦ ! ﭜﻴﻨﮓ ﻟﮙﻲ ﭘﺌﻲ آﻫﻲ! ﻣﻠﻚ ۾ אﻫﻮ אﻣﻦ אﻣﺎن ﻧﻪ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ! ﺧﻮﺷﻲ ﺋﻲ ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﭣ‪-‬ﮐﺲ ﻟﮙﻲ ﭘﺌﻲ آﻫﻲ! ﻛﻮ‬
‫ﮔﻬﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻧﺎﻫﻲ! روز ﮐﺎٽ ﭤﺎ ﻟﮙﻦ! ﺧﻮﺷﻲ‪ ‬وאرو زﻣﺎﻧﻮ ﺋﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ!” ﺣﺠﻢ ڏﻛﻨﺪڙ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﺟﺬﺑﺎت ۾ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‪.‬‬
‫ﺧﻼف ﻋﺎدت ﺟﻮאب ﭔﮅي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﭘﮁﻴﺲ؛ “אڙي! ﻛﺎﻟﻬﻪ ﭼﻴﺌﻲ ﺗﻪ؛ ﻣﻠﻚ ﺳﮑﻴﻮ ﺳﺘﺎﺑﻮ آﻫﻲ! אﻣﻦ אﻣﺎن آﻫﻲ! رאﺗﻮﻛﻲ رאت ۾‬ ‫ِ‬
‫אﻫﻮ ﭰﺮﻛﻮ ﻛﻴﺌﻦ ﭰﺮﻳﻮ‪”.‬‬
‫“ﺳﺎﺋﻴﻦ!” ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺎن آﮔﺎﻫﻪ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ “آپ ﺳﮑﻲ‪ ،‬ﺟﮗ ﺳﮑﻲ”‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﺟﻲ‪ ‬ﻧﺎﺧﻮش‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻧﺎ ﺧﻮش‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺟﻲ‪ ‬ﺧﻮش‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺧﻮش‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﻫﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻴﻔﻴﺖ آﻫﺮ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪ .2‬آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﻓﺮق آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو אﻣﻴﺮאﮢﻮ ﭔﺎر‪ ،‬ﭘﺌﺴﻦ وﭠﮡ ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ ،‬ﻣﻜﺘﺐ ۾ ﭘﮍﻫﻦ ﻧﻪ وﻳﻨﺪ ﻫﺌﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﻋﺎدت ﭘﮣﺲ ﮐﻲ ڏאڍي ڏﮐﻲ ﻟﮙﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻫﻚ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ‪ ،‬آﺧﻮﻧﺪ ﺳﺎن ﺻﻼح ﻛﺌﻲ؛ “ﮀﻮﻛﺮو ﺑﻴﺪردي‪ ‬ﺳﺎن ﭘﺌﺴﺎ ﮐﭙﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﮐﻴﺲ אﺣﺴﺎس ڏﻳﺎرڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ”‪.‬‬
‫“روزאﻧﻮ ڏﻫﻪ روﭘﻴﺎ‪ ،‬ﻣﻜﺘﺐ ﺟﻲ ﺧﺮچ ﻻ‪ ‬ﮔﻬﺮﺟﻦ! ” ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ آﺧﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺒﺰאدي ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮي ﭘﻲ‪ ‬ﮐﺎن روزאﻧﻮ ڏﻫﻦ روﭘﻴﻦ‬
‫ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭘﮣﺲ ﭔﻪ ﭼﺎر ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﻧﺎ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬אﻫﻮ ﭼﺌﻲ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ؛ “ﭘﺎڻ ﻛﻤﺎﺋﻲ وﭸﻲ آﺧﻮﻧﺪ ﮐﻲ ڏي”‪.‬‬
‫אﻣﻴﺮزאدي אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎ‪ ‬ﺳﺎن ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺴﺌﻠﻮ ﺣﻞ ﻛﻨﺪي‪ ،‬روزאﻧﻮ ﮐﻴﺲ ڏﻫﻪ روﭘﻴﺎ ڏﻳﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎ ‪ .‬آﺧﻮﻧﺪ ڏﻫﻪ روﭘﻴﺎ وﭠﻲ‬
‫ﮀﻮﻛﺮي ﺟﻲ אﮐﻴﻦ آڏو ﮐﻮﻫﻪ ۾ אﮀﻠﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﺲ ﮔﻬﺮ ۾ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ڏﻫﻪ روﭘﻴﺎ ﻧﻪ ﻣﻠﻴﺎ‪ .‬אﺗﺎوﻟﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﻫﻨﮅ ﻣﺰدوري ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אٺ آﻧﺎ ﻣﻠﻴﺲ ۽ אﭼﻲ אﺳﺘﺎد‬
‫ﺧﻼف ﻋﺎدت ﻛﺎوڙﺟﻲ ﮘﺎڙﻫﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺣﺴﺐ ﻋﺎدت אٺ آﻧﺎ ﮐﻮﻫﻪ ۾ אﮀﻼﻳﺎ ﺗﻪ ﺻﺎﺣﺒﺰאدو‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻲ ﺗﺮي‪ ‬ﺗﻲ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﺳﺘﺎد‬
‫“אﮘﻲ ڏﻫﻦ رﭘﻴﻦ אﮀﻠﮡ ﺗﻲ ﻧﻪ ﻛﺎوڙﺑﻮ ﻫﺌﻴﻦ‪ ،‬۽ אڄ אٺ آﻧﺎ אﮀﻠﮡ ﺗﻲ ﻧﺎرאض ﭤﻮ ﭤﻴﻦ؟ ﺳﻮ ﮀﻮ؟” אﺳﺘﺎد ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫“ڏﻫﻪ روﭘﻴﺎ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ ﺟﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﻫﺌﺎ ۽ אٺ آﻧﺎ ﻣﻮن ﻛﻤﺎﻳﺎ آﻫﻦ!”‬
‫“ﻣﻮن אﻫﻮ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮﮐﻲ אﺣﺴﺎس ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ‪ ” ....‬آﺧﻮﻧﺪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ “آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﻓﺮق‬
‫آﻫﻲ”‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ‬ﻣﺤﻨﺖ ﺟﻮ ﺋﻲ ﻗﺪر ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻛﻮڙא‪ ،‬ﻣﺮאد ُﭘﻮرא‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬‫‪ .3‬آڌא ُﭼﻮڙא‪ ،‬آڌא ُﭔﻮرא‪ ،‬ﻣﺎل ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ُﻧﻨﮭﻦ ﻻ‪ ،‬ﻋﺎج ﺟﻮن ﭼﻮڙﻳﻮن ﭠﻬﺮאﺋﮣﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻋﺎج ﺟﻲ ِﮘﭩﻲ ﮐﮣﻲ ﭼﻮڙﻳﮕﺮ وٽ وﺋﻲ ۽ روﺑﺮو ﮔﻬﮍאﺋﮡ‬
‫وﻳﭡﻲ‪.‬‬
‫ﺣﺴﺐ ﻋﺎدت‪ ،‬ﮘﭩﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﮀﻮڏא ﻻﭤﺎ‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺎپ ﺳﺎرو‪ ،‬ﻋﺎج ﮐﻲ ﮔﻮﻻﺋﻲ‪ ‬۾‪ ،‬אﻫﮍي‪ ‬ﻃﺮح ﭼﻴﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮ ﭔﻮرو ﺗﻤﺎم‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻮڙﻳﮕﺮ‪،‬‬
‫ﮔﻬﮣﻮ ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬
‫“ﻋﺎج ﺗﻪ زﻳﺎن ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺌﻲ!” ﻣﺎﺋﻲ زﻳﺎن ڏﺳﻲ رﻫﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ “אﻳﮇو ﭔﻮرو ﻛﮃﺑﻮ آﻫﻲ؟!”‬

‫‪15‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫“آڌא ﭼﻮڙא‪ ،‬آڌא ﭔﻮرא‪ ،‬ﻣﺎل ﻛﻮڙא‪ ،‬ﻣﺮאد ﭘﻮرא!” ﻣﻮٽ ۾ ﻛﺎرﻳﮕﺮ ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ .1 :‬ﻣﺎل ﻛﻮڙو ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ אڌ ﻣﺎل ﺿﺎﻳﻊ ﻛﺮي‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ אڌ ﻣﺎن ﻣﺮאد ﭘﻮري ﭤﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .2‬ﭔﺎﻧﻬﻴﻮن‪ /‬ﭼﻮڙﻳﻮن ﭘﺎﺋﮡ‪ ،‬ﭘﺌﺴﻲ ﺟﻮ زﻳﺎن آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .4‬آﻓﻴﺴﺮ ﮐﻲ‪ ،‬ﭘﭩﻴﻮאﻻ ﺋﻲ ﮐﮣﻨﺪ آﻫﻦ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺑﺲ אﺳﭩﻴﻨﮉ ﺗﻲ رش ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺑﺲ آﺋﻲ ﺗﻪ ﺟﺎ‪ ‬وאﻻرڻ ﻫﻜﮍو ﭘﭩﻴﻮאﻟﻮ ﺑﻪ دאﻧﻬﻮن ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﺎﺳﺎ ﻫﮣﻨﺪو ﻣﭥﻲ ﭼﮍﻫﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫“ﭘﺮي ﺑﺎﺑﺎ! ﺻﺎﺣﺐ ﭼﮍﻫﻨﺪو‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ אﮘﻴﺎن وﻳﻬﻨﺪو!” ﺳﻨﺪس אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮔﻮڙ ﺳﺒﺐ ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ دﻫﻠﺠﻲ ﻫﭩﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﭘﭩﻴﻮאﻟﻲ אﮘﻴﺎن ﺳﻴﭧ‬
‫אﭼﻲ وאﻻري‪ .‬ﺳﺘﺮﮬﻴﻦ ﮔﺮﻳﮉ ﺟﻮ ﮬﻚ אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ אڳ ﺋﻲ אن ﺳﻴﭧ ﺗﻲ وﻳﭡﻮﮬﻮ‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ ﭜﺮ ۾ אﭼﻲ وﻳﭡﻮ ﺗﻪ אڳ وﻳﭡﻞ אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ ڏאڍو‬
‫ﻣﺤﺘﺎط ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺑﺲ ﺟﮇﻫﻦ אﮘﺌﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﭘﻬﺘﻲ ﺗﻪ ﮔﻬﻮرڙﻳﺎ ﻣﭥﻲ ﭼﮍﻫﻲ آﻳﺎ! ﭜﺮ وאري ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻜﻮڙن وאري ﮐﺎن رڙ ﻛﺮي‪ ،‬رﭘﺌﻲ ﺟﺎ ﭘﻜﻮڙא ورﺗﺎ ۽‬
‫روﻣﺎل ۾ ﭔﮅل ﻣﺎﻧﻲ ﻛﮃي ﮐﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אن ﮐﺎن אﮘﺌﻴﻦ אﺳﭩﺎپ ﺗﻲ ﺑﺲ ﺑﻴﭡﻲ ﺗﻪ ﺗﻜﮍ ۾ ﻟﻬﻲ‪ ،‬ﻫﭣ ڌوﺋﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﮔﻼس אڌ‪-‬ﮔﻴﺪو‬
‫ﭼﺎڙﻫﻲ‪ ،‬وري אﭼﻲ ﺳﻴﭧ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻋﻤﻞ ﺗﻲ ﺳﻨﺪس ﺻﺎﺣﺒﻲ‪ ‬وאرو رﻋﺐ אﻧﺠﻨﻴﺌﺮ ﺟﻲ دﻣﺎغ ﻣﺎن ﻧﻜﺮي ﭼﻜﻮ ﻫﺌﻮ ۽‬
‫ﻳﻜﺪم ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “ﺳﺎﺋﻴﻦ ! ﺗﻮﻫﺎن ﮐﻲ ﻛﻬﮍي ﺳﺮوس آﻫﻲ؟”‬
‫“אدא! ﻣﺎن ﻣﺨﺘﻴﺎر ﻛﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ آﻓﻴﺲ ۾ ﻫﻴﮉ ﻣﻨﺸﻲ آﻫﻴﺎن”‪.‬‬
‫“ﺑﻠﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ!” دل ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ “آﻓﻴﺴﺮ ﮐﻲ ﭘﭩﻴﻮאﻻ ﺋﻲ ﮐﮣﻨﺪא آﻫﻦ!”‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﭘﻴﺮ ﮐﻲ‪ ،‬ﺧﻠﻴﻔﺎ ﺋﻲ ﮐﮣﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ُ .5‬אُٺ‪ ،‬אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍي ﭘﺎﺳﻲ ﻟﻴﭩﻲ؟ )ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻛﻨﭝﺮ ۽ ﮔﺎﻫﻲ‪ ‬ﮔﮇﺟﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍو אٺ ﭜﺎڙي ﺗﻲ ﻛﻴﻮ‪ .‬אٺ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﭘﺎﺳﻲ‪ ،‬ﮔﺎﻫﻲ‪ ‬ﮔﺎﻫﻪ ﺳﭥﻴﻮ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ﭘﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻛﻨﭝﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭤﺎن‪ ‬ﻟﮇﻳﺎ‪.‬‬
‫ﺣﺴﺐ ﻋﺎدت ﮔﺎﻫﻪ وאري ﭘﺎﺳﻲ ﻟﻮﮢﺎ ﻫﮣﻲ‪ ،‬ﮔﺎه ﺟﺎ ُﻣﭡﻴﺎ ِﮀﻨﻲ ﭘﺌﻲ ﮐﺎڌא‪ .‬אٺ ﺟﻲ אﻧﻬﻲ‪ ‬زﻳﺎن ﺗﻲ‪ ،‬ﻛﻨﭝﺮ ڏאڍو ﺧﻮش‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻬﺮ وﻳﻨﺪي‪ ،‬אٺ‬
‫ﭤﻴﻨﺪو ﭘﺌﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻫﻲ ﭘﭩﮡ ﻻ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﻨﺪ ڌאرאن ﻫﻚ وڻ ﻫﻴﭡﺎن ڊאﭔﻮ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אٺ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻫﺸﺎﺋﻲ وﻳﻬﺎرﻳﺎﺋﻮن‪ .‬وﻳﻬﮡ ﺑﻌﺪ אٺ ﭤﺎﻧﻮن وאري ﭘﺎﺳﻲ ڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﻟﻴﭩﻴﻮ ﺗﻪ ﭠﻜﺮ ﺟﺎ ﮐﻮڙ ﭤﺎن‪ ‬ﭜﭵﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻛﻨﭝﺮ ﮐﻲ ڏאڍو ڏک ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫“ﭔﻴﻦ ﺗﻲ ﮐﻠﮡ ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ! ﺧﺒﺮ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﺧﺪא ﻛﻬﮍي‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾ رאﺿﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﺧﺒﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ‪ ”.....‬ﺟﺖ ﻛﻨﭝﺮ ﮐﻲ ﻧﺼﻴﺤﺖ‬
‫ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ “אٺ‪ ،‬אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍي ﭘﺎﺳﻲ ﻟﻴﭩﻲ”‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ڏﺳﺠﻲ אٺ‪ ،‬אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍي ﻛﮍي‪ ‬ﭤﻮ ﻟﻴﭩﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺧﺒﺮ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻘﺼﺎن ﺟﻮ وאرو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ُ .6‬אَٺ ﻧﻪ رﺳﻦ‪ ،‬ﭔﻮرא رﺳﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺖ ﻻﻟﭻ ۾ ﻟﺘﻮن ڏﺋﻲ ﭜﺮﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﭠﻦ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﺟﺖ‪ ،‬ﻫﻜﮍي وאﮢﺌﻲ ﺳﺎن‪ ،‬ﺳﺎﻣﺎن ڍوﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﭜﺎڙو ﻃﺌﻲ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﭔﻮرא ﺗﻤﺎم ﮘﻮرא ﭜﺮﻳﻞ ﻫﺌﺎ‪َ .‬ﺟ َ‬
‫ﺟﻬﻨﮓ ُﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭜﮙﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ڏﺳﻲ‬ ‫ِ‬ ‫ٺ ﻣﻬﺎرون ﮀﻨﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭔﻮرא ﻛﻴﺮאﺋﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻮ َﮔﻠﻮ ﻟﮇي‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻣﻨﺰل ڏאﻧﻬﻦ ﻛﺎﻫﻲ ﻫﻠﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ُא َ‬
‫وאﮢﺌﻲ ﮐﺎن رﻫﻴﻮ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ ۽ ﺟﺖ ﮐﻲ رڙ ﻛﺮي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “אٺ رٺ ﭤﺎ وﭸﻨﻲ!!؟ ورאﺋﻲ אﭼﻴﻦ! ”‬
‫“אٺ ﻧﻪ رﭠﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭔﻮرא رﭠﺎ آﻫﻦ! ” ﮘﻮرن ﭔﻮرن ڏي ڏوﻫﻪ ڏﻳﻨﺪي‪ ،‬ﺟﺖ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ڏوﻫﻪ ﻫﻜﮍو ﻛﺮي ۽ ﻣﮍﻫﺠﻲ ﭔﺌﻲ ﺗﻲ ﺗﻪ‪ ،‬אن ﺻﻮرت ۾ אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭘﻨﮅ ﭘﻴﺮن ﮐﺎن ﻧﻪ ﭘﭵﻲ‪ ،‬ﻟﻌﻨﺖ ﮔﻮڏن ﺗﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻣﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻮت‪ ،‬ﻟﮏ ﻧﻮر ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﮐﻨﮅي‪.‬‬
‫‪ .4‬رڍ אﮘﻴﺌﻲ ﻣﺮﮢﻲ‪َ ،‬ﺑُﺪ ﭘﻴﺌﻲ ﺑﮕﻬﺎڙ ﺗﻲ‪.‬‬
‫‪ُ .7‬אﭠﻲ‪ُ ،‬ﺑﻬﻪ ُﭼﭡﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي وאﭘﺎري‪ ،‬ﺑﻬﻪ وﭠﻲ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻲ ﺟﻲ אﮜﮡ ﺗﻲ ﻻﻫﺮאﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺑﻬﻪ ﺳﺎﻧﮃڻ ﻻ‪ ‬ﭜﺎﻧﮉא ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي אﮜﮡ ﺗﻲ ﻟﻨﺒﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﺧﻔﻮ ﻧﻪ‬
‫ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭔﻴﻦ ﻛﻤﻦ ﺟﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﺑﻬﻪ ﭜﺎﻧﮉن ۾ ﺳﺎﻧﮃﺟﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ ﻫﻴﺲ‪ .‬ﻣﭥﺎن ﺳﺎﻧﻮڻ ﺟﻮ ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ ،‬אوﭼﺘﻮ אﭼﻲ‬
‫ﻛﮍﻛﻴﺲ‪ .‬ﭰﭱﮍي‪ ‬אﭼﻲ ورאﻳﺲ‪ .‬ﺑﺮﺳﺎت ﺑﻨﺪ ﭤﻲ ﺗﻪ َوَر ﮐِﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮאن ﻧﻜﺘﻮ ۽ ﮀﮍאپ ﮀﮍאپ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﻛﺎرﺧﺎﻧﻲ ﺟﻲ אﮜﮡ ﺗﻲ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻪ ڏﺳﻲ ڏאڍو ﺣﻴﺮאن ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺑﻬﻪ ﺗﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﺳﻼﻣﺖ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﮔﭗ ﭼﻚ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫“ﻫﺘﻲ ﺑﺮﺳﺎت ﻧﻪ ﭘﺌﻲ آﻫﻲ ﮀﺎ؟” ﺣﻴﺮت ﻣﺎن ﻧﻮﻛﺮ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫“ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ!” ﻧﻮﻛﺮ ﺳﻨﺪس ﺣﻴﺮت ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪي وﺿﺎﺣﺖ ﻛﺌﻲ‪“ .‬אﭠﻲ‪ ،‬ﺑﻬﻪ ﭼﭡﻲ‪”.‬‬

‫‪16‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ 1 :‬ﺑﺮﺳﺎت ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺑﻬﻪ ُﭼﻬﻲ ﮀﮇي‪.‬‬

‫‪ .2‬ﮔﺬري‪ ‬ﮐﻲ ﻳﺎد ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﮔﺬري ﺳﺎ ﭼﻮﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ .8‬آﭘﮣﻲ ﮔﻬﻮﭨﺠﻲ ﺗﻪ ﻧﺸﺎ ﭤﻴﻮي‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ُ‬
‫ﻛﻦ ﻣﻮאﻟﻴﻦ‪ ،‬دאﺋﺮي ۾ ﭜﻨﮓ ﮔﻬﻮﭨﻲ ﭘﺌﻲ ﭘﻴﺘﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍوﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﻮאﻟﻲ ﺑﻪ وאٽ وﭠﻴﻮ ﭘﺌﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﻟﻮﻧﺠﻬﻪ ﺗﻲ אﻫﻮ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﻬﻲ آﻳﻮ ۽‬
‫ﺟﻮڳ ۽ ﭘﺎﮢﻲ ﻣﻼﺋﻲ‪ ،‬ﮀﺎﮢﻲ ﮔﻼس ﭜﺮي ڏﻧﺎﺋﻮﻧﺲ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ُﭼﻜﮍي ﭼﺎڙﻫﮡ ﻻ‪ ‬ﺳﻮאل ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺑﭽﻴﻞ ﭼﻜﮍي‪ ‬۾‬
‫ِﮀﭩﻲ ۽ ُﺗﺘﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬رﻧﮓ ﺋﻲ ﻧﻪ ﻻﺗﺲ‪.‬‬
‫“ﻳﺎر ! ﻫﻲ‪ ‬ﺗﻪ ﻟﮙﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ !” ﭤﻮرو ﻧﻪ ﻣﭹﻴﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ “ﻧﺸﻮ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻴﻮ!”‬
‫“ﻣﻔﺖ وאري ﺷﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﻧﺸﻮ ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻨﺪو آﻫﻲ‪ ”.‬ﻫﻜﮍي ﻣﻮאﻟﻲ‪ ‬אڍﻧﮕﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ אڍﻧﮕﻮ ﺟﻮאب ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ٽ وאرڻ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬ ‫“אﭘﮣﻲ ﮔﻬﻮٽ ﺗﻪ ﻧﺸﺎ ﭤﻴﻮﺋﻲ! ” ﭔﺌﻲ ﻣﻮאﻟﻲ‪ ،‬ﭘﮭﺮﺋﻴﻦ ﺟﻲ َو َ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ .1 :‬ﻣﺤﻨﺖ ﺳﺎن ﻛﻴﻞ ﻛﻢ ۾ ﻧﺸﻮ ‪ /‬ﺳﺮور‪ /‬ﺳﻜﻮن آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .2‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ،‬ﺳﻨﻬﻨﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ .3‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ‬۾ ﻫﭣ‪ ،‬ﭘﺮאﺋﻲ‪ ‬۾ אﮐﻴﻮن‪.‬‬
‫‪ .4‬ﭔﻴﻦ ﺗﻲ ﭜﺎڙڻ ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ .5‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﺎرﺟﻲ ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﺎڙﻫﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ .6‬ﻫﮇ ﻫﻼﺋﺠﻲ‪ ،‬ﺳﮏ ﭘﺎﺋﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ .9‬אڄ ﻧﻪ ڏﭠﻮ ﻻل‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺋﻲ ﺻﺤﻴﺢ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍא ﻣﻮאﻟﻲ‪ ،‬ﻗﻠﻨﺪر ﺟﻮ ﻣﻴﻠﻮ ڏﺳﮡ ﻻ‪ ‬ﮘﻮﭠﺎن ﻧﻜﺘﺎ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ﻫﻜﮍو دאﺋﺮو‪ /‬ﻣﻜﺎن ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺻﻼح ﻛﻴﺎﺋﻮن؛ “دאﺋﺮي ﺗﺎن ﭼﻠﻢ ﭰﻮכ‬
‫ﭜﺮي‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻠﺠﻲ ﺗﻪ ﭼﮝﻮ”‪.‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫دאﺋﺮي ۾ آﻳﺎ ﺗﻪ ﭼﻠﻢ ﺟﻲ ﭤﮅي ﭰﻮכ ﺑﺠﺎ‪ ،‬ﭼﺮس ﺟﻲ ﭤﮅي ﻣﭡﻲ ﭰﻮכ ﭜﺮڻ ﻻ‪ ‬دل ﺳﺮﻛﻴﻦ‪ .‬ﭼﺮس ﻛﮃي‪ ،‬ﺳﻠﻔﻲ ﭜﺮي‪ ،‬وﻳﭡﺎ ﺳِﺮ ﻛﺮڻ‪.‬‬
‫ﭔﻪ ﭨﻲ ﺳﻠﻔﻴﻮن َﺳِﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ڍﻳﺮ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬אﻫﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ אﺗﻲ ﺋﻲ ﮔﺬري وﻳﻦ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ڏאڍא ُدﮔﺎڙא ﻫﻨﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﻟِﮛ ﻟِﮛ آﭠﺮﺟﻲ ﭘﻴﻦ‪ .‬ﻗﻠﻨﺪر ﺗﻪ وﻳﻮ ﮐﺎﻧﺌﻦ وﺳﺮي‪ .‬ﺳﻨﺪن אﻫﮍא ﺣﺎل ڏﺳﻲ‪ ،‬دאﺋﺮي ﺗﻲ رﻫﻨﺪڙ ﻣﻮאﻟﻴﻦ‪،‬‬
‫ﻳﺎدﮔﻴﺮي ڏﻳﺎرڻ ﻻ‪ ‬ﭼﻴﻦ؛ “ﻻل ﺗﻲ ﻧﻪ وﻳﻨﺪﺋﻮ ﮀﺎ؟”‬
‫“آج ﻧﻪ دﻳﮑﻴﺎ ﻻل‪ ،‬ﺗﻮ ﻛﻞ دﻳﮑﻮن ﮔﺎ‪ ”.‬ﻳﻚ آوאز ﭤﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﺎ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺳﺴﺖ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬אڄ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺗﻲ ﭨﺎرﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .2‬אڄ ﺟﻮ ﻛﻢ‪ ،‬ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ ﭨﺎرﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ .3‬ﺗﺮت دאن‪ ،‬ﻣﻬﺎ ِﭘ ُ‬
‫ﭷ‪.‬‬
‫‪ .4‬אڄ ﺟﻮ ﻛﻢ‪ ،‬אڄ ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ .5‬ﻛﻞ ﻛﺮي ﺳﻮ آج‪ ،‬آج ﻛﺮي ﺳﻮ אب‪.‬‬
‫‪ .10‬אک ڏﭠﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﺑﻪ‪ ،‬وﻳﭽﺎر ﻛﺠﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻧﻮﻛﺮ ﮐﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﺑﺴﺘﺮو وﮀﺎﺋﻴﻨﺪي دل ۾ ﺧﻴﺎل آﻳﻮ؛ “ﮀﻮ ﻧﻪ ﻧﺮم ﺑﺴﺘﺮي ﺟﻮ ﻣﺰو وﭠﻲ ڏﺳﺠﻲ! ”‬
‫ﺳﭵﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭤﻜﻞ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺋﻲ ﭼﺎدر ﺗﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻧﺮم ﺑﺴﺘﺮي ﺗﻲ ﻟﻴﭩﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺋﻲ אک ﻟﮙﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺳﻤﻬﮡ وﻗﺖ رאﮢﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ آﺋﻲ‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﭘﺎﺳﮍو ڏﺋﻲ ﺳﻤﻬﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﮔﻬﮍي‪ ‬ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎه ﺳﻼﻣﺖ ﭘﺎڻ وزﻳﺮ ﺳﻤﻴﺖ ﺧﻠﻮت‬
‫ﮔﺎﻫﻪ ۾ آﻳﻮ‪ .‬رאﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭔﻴﻠﻬﻪ ﺳﺘﻞ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻫﻪ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺗﻠﻮאر ﻛﮃي‪ ،‬ﭔﻨﻬﻲ ﺗﻲ وאر ﻛﺮڻ وאرو ﻫﻴﻮ ﺟﻮ وزﻳﺮ ﭔﺎﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﺟﻬﻠﻲ ورﺗﺲ؛‬
‫“ﺟﻴﺌﻨﺪא ﻗﺒﻼ! אﭔﻬﺮو ﻗﺪم ﻧﻪ ﮐﮣﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ! ”‬
‫“אﮐﻴﻦ ﺳﺎن ڏﺳﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻛﻬﮍو وﻳﭽﺎرﺟﻲ؟” ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ وزﻳﺮ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ وزﻳﺮ ﮐﻴﺲ ﭘﺎﺳﻲ ﺗﻲ ڌﻛﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺳﻨﺪن وאﻛﻲ ﺗﻲ ﻧﻮﻛﺮ ﺟﻲ אک ﮐﻠﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭘﺎڻ ﮐﻲ رאﮢﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﺳﺘﻞ ڏﺳﻲ ڊﭴﻲ وﻳﻮ‪ُ .‬ﺑﻞ ڏﺋﻲ אﭤﻴﻮ ۽ ﭘﻠﻨﮓ ﺗﺎن ﻫﭟ وﭸﻲ ﭰﻬﻜﻮ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ رאﮢﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺑﻪ אک ﮐﻠﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﻳﻜﺪم ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺮن ﺗﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﻮ ۽ ﮐﻴﺲ ﺳﻤﻮري ﻣﺎﺟﺮא ﻛﺮي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ٻ ﭘﭩﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬ ‫“ﭘﺎڻ ﺗﻪ ﻣﺌﻮ ﻫﺌﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﺎرאﺋﻴﻦ ﻫﺎ!” رאﮢﻲ‪َ ‬د َ‬
‫ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﺟﺮא ﭔﮅي‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺣﻴﺮت ۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫“ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺑﻠﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ آﻫﻲ! ﺗﻜﮍو ﻗﺪم ﻧﻪ ﮐﮣﺠﻲ‪ ”.‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ وزﻳﺮ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ “אک ڏﭠﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﺑﻪ وﻳﭽﺎر ﻛﺠﻲ!”‬

‫‪17‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﻛﻨﻦ ﭔﮅي‪ ‬ﺗﻲ ﺗﻪ وﻳﭽﺎر ﻛﺠﻲ ﭘﺮ אﮐﻴﻦ ڏﭠﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﺑﻪ وﻳﭽﺎر ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻛﻮ ﺑﻪ ﻗﺪم ﺗﻜﮍو ۽ אﭔﻬﺮو ﻧﻪ ﮐﮣﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ .11‬אک ڏﭠﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻻ‪ ،‬ﻛﻬﮍو ﭘﮁﮡ؟ )ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺣﺠﻢ ﮐﺎن وאر ﭘﺌﻲ ﻟﻬﺮאﻳﺎ‪ .‬وאرن ﻟﻬﻨﺪي‪ ،‬ﺣﺠﻢ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “وאر‪ ،‬אﮀﺎ ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ ﻛﻲ ﻛﺎرא؟”‬
‫“ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮘﻴﺎن ﺟﻬﻮﻟﻲ‪ ‬۾ ﭘﻴﺎ ﭘﻮن‪ .‬אﮐﻴﻦ ﺳﺎن ﭘﻴﻮ ڏﺳﻴﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﻮ ﭘﮁﻴﻦ!” ﺣﺠﺎم ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻓﻴﺼﻠﻲ ﭔﮅאﺋﮡ ﮐﺎن‬
‫ﻟﻨﻮאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ “אﮐﻴﻦ ڏﭠﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻻ‪ ‬ﻛﻬﮍو ﭘﮁﮡ؟”‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻫﭣ ﻛﻨﮕﮡ ﮐﻲ ﮀﺎ ‪ /‬ﻛﻬﮍي آرﺳﻲ ڏﻳﮑﺎرﺑﻲ؟‬
‫‪ -2‬ﭘﮅري ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻻ‪ ‬ﭘﮁﺎ ‪ /‬ﭘﭽﺮ ﻧﻪ ﻛﺒﻲ‪.‬‬
‫‪ .12‬אﮐﻴﻦ وאرא‪ ،‬دﻧﻴﺎ ۾ ﭤﻮرא آﻫﻦ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﭔﻦ دوﺳﺘﻦ ﺟﻮ ﭘﺎڻ ۾ ﺑﺤﺚ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫“دﻧﻴﺎ ۾ אﻧﮅא ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ!” ﻫﻜﮍي ﺟﻮ ﻣﻮﻗﻒ ﻫﺌﻮ‪.‬‬
‫“دﻧﻴﺎ ۾ אﮐﻴﻦ وאرא ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ!” ﭔﺌﻲ ﺟﻮ ﺿﺪ ﻫﺌﻮ‪.‬‬
‫“آزﻣﺎﺋﻲ ﭤﺎ ڏﺳﻮن ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ۾ ﻛﻴﺮ ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ!” ﭨﺌﻴﻦ ﺳﻨﮕﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺤﺚ ﻣﺎن ﺑﻴﺰאر ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﺻﻼح ڏﻧﻦ‪.‬‬
‫ﻧﻮڙ وﭨﻴﻨﺪא ۽ ﭨﻴﻮن ﭴﮣﻮ‪ ،‬ﻟﻨﮕﻬﻨﺪڙن ‪ /‬وאﭨﻬﮍن ﮐﻲ ﺟﺎﭼﻲ‪ ،‬אﻧﮅن ۽ ﺳﭵﻦ ﺟﻲ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺗﻴﺎر‬ ‫ﺻﻼح ﺑﻴﭡﻲ ﺗﻪ؛ ﭔﻪ ﭴﮣﺎ َﺳَﺮ ُﻣﭹﻲ ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﻦ ُ‬
‫ﻛﻨﺪو‪.‬‬
‫ُ‬
‫َﺳَﺮ ُﻣﭹﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﭼﻮ‪ -‬وאﭨﻲ ﺗﻲ ﻧﻮڙ وﭨﮡ وﻳﭡﺎ‪.‬‬
‫“ﮀﺎ ﭤﺎ ﻛﻴﻮ؟” ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﻟﻨﮕﻬﻨﺪڙ ﮐﺎﻧﺌﻦ ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻮڙ ﭤﺎ وﭨﻴﻮن! ” ﭘﮁﻨﺪڙ ﮐﻲ ﺟﻮאب ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس وﭸﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻟﺴﭧ ﺗﻴﺎر ﻛﻨﺪڙ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭼﻴﺎﺋﻮن؛ “ﻟﮑﻴﺲ אﻧﮅن ﺟﻲ ﻟﺴﭧ‬ ‫“ ُ‬
‫۾!”‬
‫ﮐﻮڙ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻟﻨﮕﻬﻴﺎ‪ .‬ﻣﻨﺠﮭﺎﻧﺌﻦ ﮔﻬﮣﻦ ﺋﻲ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﻮאل ﭘﮁﻴﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺳﻤﻮرن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ‪ ،‬אﻧﮅن ﺟﻲ ﻟﺴﭧ ۾ ﻟﮑﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﻧﻮڙ ﭤﺎ وﭨﻴﻮ ﮀﺎ؟” ﺷﺎم ڌאري ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ۽ אﺋﻴﻦ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬ ‫“ ُ‬
‫“ﻫﺎﺋﻮ! ﻧﻮڙ ﭤﺎ وﭨﻴﻮن!” ﮐﻴﺲ ﺟﻮאب ڏﺋﻲ‪ ،‬ﻟﺴﭧ ﺗﻴﺎر ﻛﻨﺪڙ ڏي ﻣﮭﮍ ﻛﺮي ﭼﻴﺎﺋﻮن؛ “ﻟﮏ ﺳﭵﻦ ﺟﻲ ﻟﺴﭧ ۾‪”.‬‬
‫ﺷﺎم ﺟﻮ ﭔﺌﻲ ﻟﺴﭩﻮن ﭜﻴﭩﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﻧﮅن وאري ﻟﺴﭧ ﺗﻤﺎم ڊﮔﻬﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻟﺴﭧ ﺗﻴﺎر ﻛﻨﺪڙ رڙ ﻛﺮي ﭼﻴﻮ؛ “אﮐﻴﻦ وאرא‪ ،‬دﻧﻴﺎ ۾ ﭤﻮرא آﻫﻦ!”‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺑﺮي ﭜﻠﻲ ﺟﻲ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﻨﺪڙ ‪/‬ﺣﻴﺎدאري‪/ ‬ﺳﻤﺠﻬﻪ‪/‬ﻋﻘﻞ وאرא دﻧﻴﺎ ۾ ﭤﻮرא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .13‬אﮐﻴﻴﻦ ﻟﻮﻧﮓ ﻟﮙﻦ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ وﺳﺮي وﭸﻦ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻋﻮرت ﺟﻲ ﺟﻌﻔﺮ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍي ﻣﺮد ﺳﺎن ﻳﺎري ﻫﺌﻲ‪ .‬وﻗﺖ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬אن ﻋﻮرت ﺟﻲ ﻟﻮﻧﮓ ﻧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﻣﺮد ﺳﺎن ﺑﻪ ڏﻳﭟ ﭤﻲ‬
‫وﺋﻲ‪ .‬אک ﺟﻲ ﭘﮁﮍي אﭨﻜﮡ ﺳﺎن ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻮ ﭘﺎڻ ۾ ﻗﺮب وڌي وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﮐﺎن אﮘﻴﻮن ﻳﺎر ﺟﻌﻔﺮ وﺳﺮي وﻳﻮ‪.‬‬
‫אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﮐﻲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻳﺎرڙي‪ ‬ڏאﻧﻬﻦ ڏورאﭘﻮ ڏﻳﺎري ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ؛ “אﮐﻴﻴﻦ ﻟﮙﺎ ﻟﻮﻧﮓ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ وﻳﺎ وﺳﺮي”‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬אﮘﻴﺎن وﻳﺎ وﺳﺮي‪ ،‬ﭘﻮﻳﺎن ﻟﮙﺎ ﻣﺼﺮي‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻧﻮن دوﺳﺘﻦ آﺋﻲ‪ ،‬ﭘﺮאﮢﺎ وﺳﺮي وﭸﻦ‪.‬‬
‫‪ .14‬אﻣﻴﺪن ﺗﻲ ﺟﻬﺎن ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي دﻛﺎﻧﺪאر وﭨﺎن‪ ،‬ﮘﻮٺ ﺟﻮ ﻣﻼن ﺑﻪ אوڌر ﺗﻲ ﺳﻮدو ﮐﮣﻨﺪو ﻫﻴﻮ ۽ ﻣﮝﮣﻬﺎر ﺑﻪ ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﭔﺌﻲ ﮔﻬﮣﻲ אوڌر ﮐﮣﻲ وﻳﺎ ۽ ﭼﮝﻲ وﻗﺖ‬
‫ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻧﻪ ﻣﻮﭨﺎﻳﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫“ﺳﺎﺋﻴﻦ אﻳﮇي אوڌر ﮐﻨﺌﻲ אﭤﻮ!” دﻛﺎﻧﺪאر ﻣﻼن ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ “ﻣﻮﭨﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﻧﻴﺖ ﺑﻪ אﭤﻮ ﻳﺎ؟ رﮘﻮ ﮐﮡ ﮐﮣﺎن!”‬
‫“ﺑﻠﻜﻞ ﻣﻮﭨﺎﺋﺒﻲ!” ﻣﻼن آﭤﺖ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫“ﻣﻮﭨﺎﺋﻴﻨﺪﻳﻦ وري ﻛﭥﺎن!؟ ﭘﮕﻬﺎر ﺗﻲ ﺣﺴﺎب ﭼﻜﺘﻮ ﭤﺌﻲ ﻧﻪ ﭤﻮ! אوڌر ﻛﻴﺌﻦ ﻟﻬﻨﺪي؟”‬
‫“אﺑﺎ! رﮘﻮ ﭘﮕﻬﺎر آﻫﻲ ﮀﺎ؟” ﻣﻼن ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ “َﭜ َ‬
‫ﮗ ُﭜَﺮ ﺑﻪ ﺗﻪ آﻫﻲ! ”‬
‫“אﻫﺎ َﭜ َ‬
‫ﮗ ُﭜَﺮ‪ ،‬ﮀﺎ آﻫﻲ؟” دﻛﺎﻧﺪאر ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫ﱡ‬
‫ﻧﻬﺮאج ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬ ‫“אﺑﺎ! وڏﻳﺮو ﺑﻴﻤﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﺑﺴﺘﺮي ﺗﻲ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ڏﻳﻨﻬﻦ‪ -‬ﭔﻦ ﺟﻮ ﻣﻬﻤﺎن آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻠﮣﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺧﻴﺮ ﺧﻴﺮאت‪ ،‬ﺧﺘﻤﺎ درود‪ ،‬ﮔﻨﺞ ﭤﻲ وﻳﻨﺪא‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﻗﺮض ﺗﻪ ﻟﻬﻲ وﻳﻨﺪא‪ ،‬ﻫﭥﺎﺋﻴﻦ ﺗﻮن ﻗﺮﺿﻲ ﻫﻮﻧﺪﻳﻦ‪ ”.‬ﻣﻼن ﻻﺟﻮאب‬ ‫ﻟﭩﻮ ﻛﭙﮍو‪ ،‬ﻟﭥﻮ ﭘﭥﻮ‪ُ ،‬‬
‫ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬

‫‪18‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﮝﮣﻬﺎر ﮐﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﻮאل ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬

‫“אوڌر ﺟﻠﺪ ﻣﻮﭨﺎﺋﺒﻲ!” ﻣﮝﮣﻬﺎر ﻣﻮٽ ۾ ﭼﻴﺲ؛ “وڏﻳﺮو ﺑﻴﻤﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﺑﺴﺘﺮي ﺗﻲ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ! אﺟﻬﻮ ﭼﺎق ﭤﻴﻮ! ﺧﻮﺷﻲ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﮔﻬﻮر‬
‫ﮔﻬﺎﭔﻮر ﺟﺎم ﭘﻮﻧﺪي‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﻗﺮض ﭼﭙﭩﻴﻦ ﺗﻲ ﻟﻬﻲ وﻳﻨﺪא”‪.‬‬
‫ﭔﻦ ﭼﺌﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﭵﺎﮢﺎن‪ ،‬وڏﻳﺮو ﭼﺎق ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺧﻮﺷﻲ ﭤﻲ‪ .‬دﻫﻼري‪ /‬ﻣﮝﮣﻬﺎر ﮐﻲ ﮔﻬﻮر ﺟﺎم ﭘﺌﻲ‪ ،‬دﻛﺎﻧﺪאر ﺟﺎ ﻗﺮض ﻻﭤﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫“ﺗﻮن ﻗﺮض ﻧﻪ ﻻﻫﻴﻨﺪﻳﻦ!” دﻛﺎﻧﺪאر‪ ،‬ﺳﻴﮅي وﭠﮡ ﻻ‪ ‬آﻳﻞ ﻣﻼن ﮐﻲ‪ ،‬ﭨﻮﻛﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫“رک א� ﺗﻲ! ﻣﻼن دﻟﺪאري ڏﻧﺲ”‪.‬‬
‫ﻫﻔﺘﻲ ﭔﻦ ﺑﻌﺪ وڏﻳﺮو وري ڊﻫﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﻫﻠﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻣﻼن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺟﺠﻬﻮ ﻣﺎل ﻣﻠﻴﻮ‪ .‬ﻗﺮض ﻣﻮﭨﺎﺋﻴﻨﺪي دﻛﺎﻧﺪאر ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛“ אﻣﻴﺪن ﺗﻲ‬
‫ﺟﻬﺎن ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ”‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬دﻧﻴﺎ אﻣﻴﺪ ﺗﻲ ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺗﻮﻛﻞ ﺟﺎ ﭔﻴﮍא ﭘﺎر آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .15‬אڻ ﻫﻮﻧﺪ ۾ ﭘﺌﺴﻲ ﭘﻠﻮ ﻣﻬﺎﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺪ ۾ رﭘﺌﻲ ﭘﻠﻮ ﺳﺴﺘﻮ ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﺎ(‬
‫ﺳﺎڻ ﻛﺮي ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍو ﻣﻴﺮﺑﺤﺮ ﻣﻠﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﭘﻼ ﭘﺌﻲ ﮐﭙﺎﻳﺎ‪ .‬ﮐﺎﻧﺌﺲ‬ ‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮘﻮﭠﺎن ﻛﻤﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﻧﻴﺖ ﺳﺎن ﭜﺎﺋﭩﻴﻮ ُ‬
‫ﭘﻠﻮ ﭼﻜﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪“ :‬ﭘﻠﻮ ﮔﻬﮣﻴﻦ ﭤﻮ ڏﻳﻦ؟”‬
‫“ﭘﺎﺋﻲ‪ ‬۾!”‬
‫ﮐﻴﺴﻲ ۾ ﭘﺌﺴﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﻳﻜﺪم ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “ﻧﻪ אدא! ﭘﻼ אﻳﮇא ﻣﻬﺎﻧﮕﺎ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻴﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻇﻠﻢ آﻫﻲ! ﭘﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﭘﻠﻮ! ”‬
‫”ﻧﺼﻴﺐ وאرא وﭠﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪ .‬ﺳﭹﻦ ﺳﮑﮣﻦ ﻻ‪ ‬ﺗﻪ ﺑﻠﻜﻞ ﻣﻬﺎﻧﮕﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻻ‪ ‬ﭘﻼ ﻧﻪ ﭘﺮ ﭘﻠﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ ﭼﮣﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﭜﻠﻲ آﻫﻲ!“ ﻣﻴﺮﺑﺤﺮ‬
‫ﭨﻮﻛﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﻛﻨﮅ ﻫﻴﭟ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺷﻬﺮ وﭸﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﺟﺘﻲ ﭼﺎﭼﻲ ﭜﺎﺋﭩﻲ ﮐﻲ ﺧﺎﺻﻲ ﻣﺰوري ﻣﻠﻲ‪ .‬ﭘﻨﺪرﻧﻬﻦ وﻳﻬﻪ ﺗﺎرﻳﺨﻮن ﻫﻨﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﭼﮝﺎ ﭘﺌﺴﺎ‬
‫ﻣﻠﻴﻦ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﮘﻮٺ ﻣﻮﭨﻨﺪي ﭘﻠﻦ وאرو ﻣﻴﺮﺑﺤﺮ ﻣﻨﻬﻦ ﭘﻴﻦ‪ .‬ﮐﺎﻧﺌﺲ وري ﭘﻼ ﭼﻜﺎﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﻠﻦ وאري ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﺗﻪ وﻗﺖ وﭸﺎﺋﻴﻨﺪא‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭜﭵﺎﺋﮡ‬
‫وאرو אﮔﻬﻪ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﺑﺎﺑﺎ! אڄ ﭘﻠﻮ وﭠﻨﺪאﺳﻴﻦ! ﻛﺠﻬﻪ ﻻﻫﻮ ﮔﺎﻫﻮ ﻛﺮ! “‬
‫”ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ! ﺗﻮﻫﺎن رﮘﻮ ﭼﻜﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻴﻮ! وﭠﻨﺪא ﻧﺎﻫﻴﻮ! وﭠﮡ وאرو ﻣﮭﺎﻧﮉو ﺋﻲ ﭔﻴﻮ‪ .‬ﺑﮭﺮﺣﺎل ﺳﺌﻮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﻫﻚ ﮘﺎﻟﻬﻪ! آﺧﺮي אﮔﻬﻪ!! ﭘﻠﻲ‬
‫دڳ ﮐﻠﻴﻞ אﭤﻮ“‪.‬‬ ‫ﺌﻴﻮ ﺗﻪ وﭠﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ُ‬
‫ﺟﻮ رﭘﻴﻮ وﭠﻨﺪم! ُﭘﭵﺎ‪َ ‬ﭘ َ‬
‫”رﭘﺌﻲ“ ۾ ﭘﻠﻮ ﺳﺴﺘﻮ آﻫﻲ! ” ﭼﺎﭼﻲ‪ ،‬روﭘﻴﻮ ﮀﻮڙي‪ ،‬ﭘﻠﻮ وﭠﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﭼﺎﭼﺎ!“ رﺳﺘﻲ ۾ ﭜﺎﺋﭩﺌﻲ ﭼﺎﭼﻲ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﭘﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﭘﻠﻮ ﻧﻪ ورﺗﺌﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺌﻲ‪ :‬ﻣﻬﺎﻧﮕﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ رﭘﺌﻲ ۾ ﺳﺴﺘﻮ ﺳﺠﻬﻲ ورﺗﺌﻲ! ﺳﻮ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ؟“‬
‫”אﺑﺎ ﻫﻮﻧﺪ ﺗﻲ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺳﺴﺘﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אڻ ﻫﻮﻧﺪ ۾ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﻣﻬﺎﻧﮕﻲ آﻫﻲ!” ﭜﺎﺋﭩﺌﻲ ﮐﻲ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪” ،‬אڻ ﻫﻮﻧﺪ ۾ ﭘﺌﺴﻲ ﭘﻠﻮ‬
‫ﻣﻬﺎﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺪ ۾ رﭘﺌﻲ ﭘﻠﻮ ﺳﺴﺘﻮ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻫﻮﻧﺪ ﺗﻲ‪ ،‬ﻫﻮﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭘﺌﺴﻦ وאري ﻻ‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺳﺴﺘﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻏﺮﻳﺐ ﻻ‪ ‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﻣﻬﺎﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .16‬אﻫﻮ ﭼﻮﺋﭣ ﺋﻲ ﻣﺮي وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭼﮣﺎ ﮐﭙﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪) .‬وﭼﻮﻟﻮ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ُ‬
‫ﭼﻮﺋﭣ رאم ﻧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍو ﻫﻨﺪو ﭜﺎﺋﻴﭝﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺠﻬﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﺟﻮ ﻣﺴﻜﻴﻦ رﻫﺎﻛﻮ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﭼﮣﺎ ‪ /‬ﻛﻬﺮ ﭠﺎﻫﻲ ﮐﭙﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎک وﻳﻬﺎرڻ ﻻ‪ ‬ﺳﭡﺎ ﭼﮣﺎ ﺻﻔﺎﺋﻲ‪ ‬ﺳﭥﺮאﺋﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﭠﺎﻫﻲ وﻛﮣﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﭜﺎڳ ﻟﮙﻮ ۽ אﻣﻴﺮ ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻬﺮ ڏאڍא ﻣﺸﻬﻮر ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻌﺪ ۾ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﻠﮡ ﺑﻨﺪ ﭤﻲ‬ ‫ﻛﻬﺮ ﮐﭙﺎﺋﮡ ﮀﮇي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ۽ وڏא وאﭘﺎر ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ُ‬ ‫אﻣﻴﺮ ﭤﻴﮡ ﺑﻌﺪ‪ُ ،‬‬
‫وﻳﺎ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻧﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۽ ﻛﻬﺮن ﮐﻲ ﻳﺎد ﻛﺮي ﭼﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ؛ ”אﻫﻮ ﭼﻮﺋﭣ ﺋﻲ ﻣﺮي وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭼﮣﺎ ﮐﭙﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻴﻮ! “‬
‫ﻣﻄﻠﺐ؛ אﻫﺎ ﻛﻜﮍ ﺋﻲ ﻣﺮي وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﺳﻮﻧﺎ آﻧﺎ ڏﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﮔﻬﭩﺎ ﺑﺨﺸﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬‫‪ .2‬אﻫﻲ ﺗﻨﻴﺎ ﺋﻲ ﻣﺮي وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ َ‬
‫‪ .3‬אﻫﻲ وﻳﺮא ﺋﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺟﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺧﻮﺷﻴﻮن ﻣﻠﻨﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪.‬‬

‫‪19‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .17‬אﻳﻤﺎن ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﭤﻠﻬﺎﺋﭗ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬

‫ﻫﻜﮍي ﻛﺮאڙي‪ ،‬ﺷﻬﺮ ﻣﺎن وﮐﺮ وﭠﻲ‪ ،‬ﮘﻮٺ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻮﭨﻨﺪي رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍي وڻ ﻫﻴﭡﺎن ﺳﺎﻫﻲ ﭘﭩﮡ ﻻ‪ ‬ﺗﺮﺳﻲ‪ .‬ﻣﭥﻲ ﺟﻮ ﺑﺎر ﻻﻫﻲ ﻫﻴﭟ‬
‫رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬وڻ ﺟﻲ ﮀﺎن‪ ‬۾ آﺳﺎس وﭠﮡ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭜﺮي ﮐﮣﮡ ﻻ‪ ‬אﭤﻲ ﺗﻪ ﮐﮣﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬ﻫﻴﮇي ﻫﻮڏي ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬
‫ﻫﮍ ﮐﮣﺎﺋﮡ ۾ ﻣﺪد ﻛﺮאﺋﻲ‪.‬‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ وאﭨﻬﮍو‪ ‬ﺟﻮ אﻧﺘﻈﺎر ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﮐﻴﺲ َ‬
‫ﮘﭻ وﻗﺖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻫﻜﮍو ﭤﻠﻬﻮ ﻣﺘﺎرو ﻫﻤﺮאﻫﻪ אﭼﻲ אﺗﺎن ﻻﻧﮕﮭﺎﺋﻮ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫”אﺑﺎ!“ ﭤﻠﮭﻲ ﮬﻤﺮאھ ﮐﻲ ﺳﮇي ﻛﺮאڙي‪ ‬ﭼﻴﻮ؛ ”ﻣﻮن ﻛﺮאڙي‪ ‬ﮐﻲ ﻫﻲ‪ ‬ﻫﮍ ﺗﻪ ﮐﮣﺎ‪“!‬‬
‫ﻮڙي ﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪.‬‬ ‫ﻣﺎڳ‪ ،‬ﭤﻠﻬﺎﺋﭗ ﺳﺒﺐ ﻣﻮرאﮘﻮ ﻧِ ِ‬‫ﭤﻠﻬﻮ ﻣﺪد ﻻ‪ ‬آﻳﻮ‪ .‬ﭜﺮي ﮐﮣﺎﺋﮡ ﮐﮣﺎﺋﮡ ﺟﻲ ِ‬
‫ﻮڙڻ ﺟﻲ ﭤﻠﻬﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ﻣﻮن ﮐﺎن ﻫﮍ ﻧﻪ ﮐﭵﻨﺪي!“‬ ‫”ﻣﺎﺳﻲ!“ ﺑﻨﺎ ﻧِ َ‬
‫”אﺑﺎ!“ ﻛﺮאڙي‪ ‬ﺣﻴﺮאن ﭤﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ڏﺳﮡ ﺟﻮ ﺗﻪ ﭤﻠﻬﻮ ﭤﻨﭝﺮو آﮬﻴﻦ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ﻫﻲ‪ ‬ﻫﮍ ﺗﻮ ﮐﺎن ﻧﻪ ﮐﭵﻨﺪي!“‬
‫”ﻣﺎﺳﻲ!“ ﭤﻠﻬﻲ وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”אﻳﻤﺎن ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﭤﻠﻬﺎﺋﭗ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬دل ﻛﻢ ﻛﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭨﻨﮓ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬دل ﭜﮙﻮ ﻧﻪ ﻛﺮي‪.‬‬
‫‪ .18‬ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪َ ،‬ﺳﻨﮅو آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻧﻮﺟﻮאن‪ ،‬رﻳﺸﻤﻲ روﻣﺎل ﺳﺎن ﭘﺮאﮢﻮ ۽ ﭰﺎﭨﻞ ﺑﻮٽ ﭘﺌﻲ אﮔﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي دوﺳﺖ ﻋﺠﺐ ﻣﺎن ﭘﮁﻴﺲ‪” :‬אوﭼﻲ روﻣﺎل ﺟﻮ אﻫﻮ ﻗﺪر‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﺳﺎن ﻛﻨﺎ ۽ ﻣﻴﺮא ﭠﻮﭔﺮ ﭘﻴﺎ ُאﮔﻬﺠﻦ!“‬
‫”ﻫﻲ‪ ‬ﺑﻮٽ‪ ،‬ﻣﻮن ﻣﺤﻨﺖ ﻣﺰدور ﻛﺮي‪ ،‬ﺑﮑﻮن ﻛﺎﭨﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮀﻲ ﻛﻴﻞ ﭘﺌﺴﻦ ﻣﺎن ورﺗﻮ آﻫﻲ! אن ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺋﻲ ﻛﺮﮢﻮ آﻫﻲ ﻧﻪ‬
‫!؟!“ ﻧﻮﺟﻮאن‪ ،‬ﺑﻮٽ אﮔﻬﮡ ﺟﻮ ﺟﻮאز ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫َ‬
‫”روﻣﺎل ﺑﻪ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻲ! אن ﺟﻮ ﺑﻪ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﺋﻲ ﺧﻴﺎل رﮐﮣﻮ آﻫﻲ! אن ﺳﺎن ﮔﻨﺪא ﻟِﺘﺮ אﮔﻬﮡ‪ ،‬ﻛﭥﺎن ﺟﻲ ﻋﻘﻠﻤﻨﺪي آﻫﻲ!“‬
‫”ﺑﻴﺸﻚ ! روﻣﺎل ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻲ!“ ﻧﻮﺟﻮאن وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺲ؛ ”ﭘﺮ ورﺗﻞ ﺗﻪ ﺑﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬ﻣﺎن آﻫﻲ!“‬
‫”ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﺗﻮ وٽ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻗﺪر ﮔﻬﭧ آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺑﻪ‪ “ .....‬دوﺳﺖ ﭼﭥﺮ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮅو آﻫﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻫﮇ ﻫﮣﻲ ﻛﻤﺎﺋﮡ ﺳﺎن ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻗﺪر ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﻓﺮق آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .19‬ﺑﮏ ﻧﻪ ﭘﮁﻲ ُﮘﻨﮅڻ‪ ،‬ﻧﻨﮉ ﻧﻪ ﭘﮁﻲ אوﮀﮡ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي א� ﻟﻮכ دروﻳﺶ ﺟﻲ ﭜﻨﮉאري ۾ روﭨﻴﻮن ﭘﭽﻲ ﺗﻴﺎر ﭤﻴﻮن‪ .‬ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﮘﻨﮅڻ ‪ /‬ﭔﻮڙ ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻧﻪ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي‬
‫ﭔﺎﻟﻜﻲ ُرﮐﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﮐﺎن אﻧﻜﺎر ﻛﻴﺲ‪ .‬אن ﺗﻲ ﺧﺪﻣﺘﮕﺎر ﭔﺎﻟﻜﻦ ﮐﻲ دروﻳﺶ ﭼﻴﻮ؛ ”ﻫﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﺳﺎﻧﮃي رﮐﻮ! ﺑﮏ ﻟﮙﻨﺪس ﺗﻪ‬
‫ﭘﺎﮢﻬﺌﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو!“‬
‫ﻛﻨﺠﻬﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﺎﮘﻲ رﮐﻴﻞ ﻣﺎﻧﻲ‬ ‫وﻳﻠﻮ ﭨﺮڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭔﺎﻟﻜﻲ ﮐﻲ אﭼﻲ ﺑﮏ ﺳﺘﺎﻳﻮ‪ .‬ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﭔﺎڏאﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭔﺎﻟﻜﻦ ﺗﻪ ﭔﮅس ﺋﻲ ﻧﻪ! وڏي ِرﻧﺠﻬﻪ ِ‬
‫آﮢﻲ ﭔﻮٿ وאري ﻫﻨﻴﺎﺋﻮﻧﺲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﺑﻨﺎ ﭼﻮن ﭼﺮא ﺟﻲ رﻫﮍي وﻳﻮ‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﻟﻘﺎ‪ ‬ڏﺳﻲ‪ ،‬دروﻳﺶ ﭼﻴﻮ؛ ”ﺑﮏ ﻧﻪ ﭘﮁﻲ ﮘﻨﮅڻ‪ ،‬ﻧﻨﮉ ﻧﻪ ﭘﮁﻲ אوﮀﮡ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺑﮑﺌﻲ ﮐﻲ ﺑﺼﺮ ﺳﺎن روﭨﻲ رﮐﻴﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺮي ﮐﺎن ﺳﻮאد ۾ ڏﻳﮃي ﺳﻮאﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺑﮑﺌﻲ ﮐﻲ‪ ،‬ﺑﭟ ﺑﻪ ُڏور‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺑﮑﺌﻲ ﺟﻮن אﮐﻴﻮن‪ ،‬ﭼﻠﻬﻪ ۾‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺑﮏ وﭼﺎن‪ ،‬אوﮔﻬﮍ ﻳﺎد ﺋﻲ ﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ .20‬ﺑﮑﻴﻲ ﭼﮑﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ﺑﻘﺎل ﻛﺮ! ﻳﺎ ﺑﻘﺎل ﺟﻲ زאل ﻛﺮ!“ )ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺟﺎﺑﻠﻮ ﻋﻼﺋﻘﻲ ﺟﻮ ﮬﻜﮍو ﮬﻤﺮאھ‪ ،‬ﺟﺒﻞ ﮐﺎن ﻟﭥﻮ ۽ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﺷﮭﺮ ۾ ﻫﻜﮍي ﻫﻨﺪو دﻛﺎﻧﺪאر‪ /‬ﺑﻘﺎل وٽ אﭼﻲ ﻋﺎرﺿﻲ ﻃﻮر‬
‫ﻣﺰدوري‪ ‬ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻮ‪ .‬دﻛﺎﻧﺪאر وٽ روزאﻧﻮ‪ ،‬ﮔﻬﺮאن ﭘﺎﭘﮍ ﭘﻮرﻳﻮن ﭘﭽﻲ אﻳﻨﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﻫﻦ ﺟﻮ وאت ﺑﻪ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﻮ ﭤﻴﻨﺪو‬
‫ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫وאﮢﻴﻮ ﺑﻪ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﺗﺎڙي وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻛﺠﻬﻪ ﭘﺎﭘﮍ ﭘﻮرﻳﻮن ۽ ﭔﻮڙ ﭘﻼ‪ ‬ﺑﭽﻲ ﭘﻴﺲ‪ .‬אوﺑﺮ אﮀﻼﺋﮡ ﺑﺪرאن‪،‬‬
‫ﮐﻴﺲ ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﺎﺑﻠﻮ ﻫﻤﺮאه ﺳﮣﭝﺎ ۽ ﻧﺮم ﻧﺮم ﮐﺎڌא ﮐﺎڌא ﺗﻪ دل ُﻫﺮﮐﻲ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫روزאﻧﻮ وאﮢﻴﻲ ﺟﻲ ﮔﻬﺮאن‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ وﭠﮡ وﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬وאﮢﻴﻲ ﺟﻲ زאل ﮐﻲ ﻟﭩﻦ ﻛﭙﮍن ۾ אﮀﻮ אﺟﺮو ڏﺳﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﻮ دل ۾ ﻫﺮﮐﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻳﺎ א�!“ אوﺑﺮ ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬دل ۾ ﺷﻜﺮאﻧﻲ ﻃﻮر ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻴﻮ؛ ”ﺑﺨﺎل ﻛﺮ! ﻳﺎ ﺑﺨﺎل ﺟﻲ زאل ﻛﺮ!“‬

‫‪20‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﭼﺮﻳﻲ ﭼﮑﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﭼﻲ‪” :‬ﮘﮍ!“‬

‫‪ -2‬ﺟﻴﻜﻲ ﻫﺘﻲ ﻫِﺮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ُﻫﺘﻲ ﻛﻴﻦ ُﻣﮍن ﭤﺎ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭼﺮﻳﻲ ﭼﮑﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﭼﻲ‪” :‬ﻫﻠﻨﺪي ﻛﺎ ﭨﻨﮉي!“‬
‫‪ -4‬ﭼﺮي‪ ‬ﭼﮑﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﭼﻲ‪” :‬ﻫﻞ ﻛﺎﻟﻬﻮﻛﻲ ﻫﻨﮅ!“‬
‫‪ .21‬ﺑﮕﻬﮍ ڏﺳﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻗﺎﺿﻲ ﺗﻪ ﮀﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﮀﮇي ﭘﺮ ﮀﻴﻠﻮ ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﻧﻪ ﮀﮇي‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻗﺎﺿﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﻓﻴﺼﻠﻲ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬وﻳﻮ‪ .‬وאﭘﺴﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﮐﻴﺲ ﺗﺤﻔﻲ ۾ ﻫﻜﮍو ﮀﻴﻠﻮ ﻣﻠﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ڊڊي ‪ /‬ﮔﮭﻮڙي ﺗﻲ ﺳﺎڻ‬
‫ﮐﻨﻴﻮ‪ ،‬رאت ڌאري ﺟﻬﻨﮓ ﻣﺎن ﭘﺌﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﺑﮕﻬﮍ وﻳﺠﻬﻮ ﭘﻮﻧﺪو ﭘﺌﻲ وﻳﺲ‪ .‬آﺧﺮ ﮀﻴﻠﻲ ﻣﺎن ﮐﮣﻲ ﻫﭣ ﻛﮃﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﮀﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﻫﻪ ﭘﻴﺎرو ﻫﻮ‪ .‬ﺑﮕﻬﮍ ﺟﻲ َﭜَﻮ ﮐﺎن ڊڊي ﺳﻨﺌﻴﻦ ڊوڙڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﺑﮕﻬﮍ ﺟﻮ ﺧﻄﺮو‪ ،‬ﺗﻬﺎﺋﻴﻦ وڌي وﻳﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ڏﺳﻲ‬
‫ﻗﺎﺿﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ُﻣﻨﻬﻦ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻗﺎﺿﻲ ﺗﻪ ﮀﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﺮ ﮀﻴﻠﻮ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﮀﮇي ﻧﻪ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬א� ﺗﻪ ڏﺋﻲ ﭘﺮ אﻻﻫﮍي ﺑﻪ ﺳﻬﻲ ﻧﻪ!‬
‫‪ -2‬א� ڏﻳﻮﺋﻲ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ڏﻳﻮﺋﻲ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ ﺧﺎن ﻧﻪ ڏﻳﻮﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ِ -3‬ﺟُﻦ ﺗﻪ َﺟﻨﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﺮ َﺟﻨﻲ ِﺟَﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﮀﮇي‪.‬‬
‫‪ -4‬ﭰﺎﺳﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﭘﭡﺎڻ ﺗﻪ ﻛﻤﺒﻞ ﮐﻲ ﮀﮇي ﭘﺮ ﻛﻤﺒﻞ ﭘﭡﺎڻ ﮐﻲ ﻧﻪ ﮀﮇي‪.‬‬
‫‪ .22‬ﭔﺎﻟﻴﺘﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎﻟﻴﺘﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻋﻴﺎﻟﺪאر ﮐﺎن ﻫﻜﮍو ﭘﺎڙﻳﺴﺮي אوڌر ﮔﻬﺮڻ آﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﭠﭗ ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﻫﻲ‪ ‬אﺷﺮאف ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻲ! ﺿﺮورت ﻫﻮﻧﺪس‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﺗﻮ وٽ ﻟﻨﮕﻬﻲ آﻳﻮ آﻫﻲ‪ “.‬אﺗﻲ وﻳﭡﻞ ﭔﺌﻲ ﭘﺎڙﻳﺴﺮي‪ ‬ﭘﺎرت ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛‬
‫”אوڌر ڏﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ وﭸﻲ ﻣﻬﻞ ﻛﺮي!“‬
‫”אدא אﻫﻮ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ وﻫﻨﻮאر آﻫﻲ‪ .‬אڄ ﻣﺎن ڏﻳﻨﺪم ﺗﻪ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﭔﻴﻮ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ڏﻳﻨﺪو‪ .‬ﭘﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﻲ‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﻮن وٽ وאڌو ﭘﺌﺴﻮ آﻫﻲ‬
‫ﻛﻮﻧﻪ‪ “.‬ﻋﻴﺎﻟﺪאر ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫”אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﮫ ﺗﻲ ﻛﻴﺮ ﻛﻮﻧﻪ وﺳﻬﻨﺪو!“‬
‫”אدא! ﻛﻮ ﺳﺎدو آﻫﻴﻦ‪ .‬ﻧﻨﮃي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻧﭥﻮ ﺳﻤﺠﻬﻴﻦ!“ ﮐﻴﺲ ﻳﻘﻴﻦ ڏﻳﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭔﺎﻟﻴﺘﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎﻟﻴﺘﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﺳﺮڻ ﺟﻲ آﮐﻴﺮي ۾‪ ،‬ﻣﺎس ﻛﭥﺎن אﻳﻨﺪو؟‬
‫‪ -2‬ﺟﻴﮇא ڏوﺗﺎ‪ ،‬ﺗﻴﮇא ﺑﻮﺗﺎ‪.‬‬
‫‪ -3‬אﻳﻨﺪو ﺳﭛ ﻛﻮ ڏﺳﻲ‪ ،‬وﻳﻨﺪو ﻛﻮﺋﻲ ﻧﻪ ڏﺳﻲ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻣﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮ‪ ،‬ﻫﮇن ﺟﻮ ڍﻳﺮ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﻋﻴﺎﻟﺪאر‪ ،‬ﻣﺎﻟﺪאر ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫‪ -6‬ﮔﻬﮣﻲ ﮐﺎﺋﮡ وאرن وٽ‪ ،‬ﺑﭽﺖ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ .23‬ﭔﮇي‪ ‬ﭔﻴﮍي ﺟﻮن‪ ،‬ﻫﺮﻳﮍون ﺑﻪ ﭜﻠﻴﻮن‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺳﺎﻣﺎن ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ ﭔﻴﮍي‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﭘﺘﮡ ﮐﺎن ﭔﺌﻲ ﺗﻲ ُﭘﻮر ﮐﻨﻴﻮ ﭘﺌﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ وאٽ ﺗﻲ ﻃﻮﻓﺎن ﺳﺒﺐ אوﻧﮅي ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ﺗﻴﺌﻦ ﺑﭽﻴﺎ ﭘﺮ ﺳﺎﻣﺎن درﻳﺎﻫﻪ دאﺧﻞ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﺮﻳﮍن ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﭔﻮري ﭘﺌﻲ ﺗﺮي‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﻧﺎﮐﺌﻮ ﺻﺤﻴﺢ ﺳﻼﻣﺖ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃي آﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﭔﮇي‪ ‬ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺟﻮن‪ ،‬ﻫﺮﻳﮍون ﺑﻪ ﭜﻠﻴﻮن‪ “.‬ﭔﻮري ڏﺳﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﭔﮇي‪ ‬ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺟﻮ ﻟﻮه ‪ /‬ﻟﻮڻ ﺑﻪ ﻛﺎر‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭔﮇي‪ ‬ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺟﻮ ﻫﺮﻳﻮ ﺑﻪ ﻛﺎر‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﮍﻧﺪڙ ﮔﻬﺮ ﺟﻮن ﮀﻜﻲ ﻛﮃﻳﻞ ﭘﭩﻴﻮن ﺑﻪ ﻛﺎر‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻧﻪ ﻣﻠﮡ وאري ﺟﺎ‪ ‬ﺗﺎن ﻛﺠﻬﻪ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﻏﻨﻴﻤﺖ‪.‬‬
‫‪ .24‬ﭔﻦ ﭔﻴﮍن ۾ ﺟﻴﻜﻮ ﭼﮍﻫﻲ‪ ،‬ﭼﮇא ﺗﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﭼﻴﺮﺟﻦ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺷﻬﺰאدي‪ ،‬درﻳﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﻴﺮ ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻲ‪ .‬ﭔﻴﮍﻳﻦ ﺟﻲ ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﮐﻴﺲ ڏאڍو ﻣﺰو ڏﻧﻮ‪.‬‬
‫”ﻫﻚ ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺗﻲ ﭼﮍﻫﮡ ۾ אﻳﮇو ﻣﺰو آﻫﻲ ﺗﻪ ﭔﻦ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﮡ ۾ אﭸﺎ وڌﻳﻚ ﻣﺰو ﻫﻮﻧﺪو‪ “.‬دل ۾ ﺧﻴﺎل אﻳﻨﺪي‪ ،‬ﺧﻮאﻫﺶ ﭘﻮري ﭤﻴﮡ ﺟﻮ אﻇﻬﺎر‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻴﺮﺑﺤﺮن ﮐﻲ ﺗﻌﻤﻴﻞ ﻻ‪ ‬ﺣﻜﻢ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺣﻜﻢ ﺟﺎ ﺑﻨﺪא ﺑﻨﺎ ﭼﻮن ﭼﺎن‪ ‬ﺟﻲ ﭔﻪ ﭔﻴﮍﻳﻮن ﭘﺎڻ ۾ ﺳﻠﻬﺎڙي آﻳﺎ‪ .‬ﻫﻚ ﭘﻴﺮ ﻫﻚ ﭔﻴﮍي‪ ‬۾ ﺗﻪ‬
‫ﻴﺮ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻴﻮن ﺗﻪ ﮀﻮﻟﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﮐﺎن وﭤﻴﺮﻛﻴﻮن ﭘﺌﻲ‬ ‫ﭔﻴﻮ ﭔﻲ‪ ‬۾ رﮐﻲ‪ ،‬ﺷﻬﺰאدي ﺻﺎﺣﺒﻪ ﻫﻠﮡ ﻻ‪ ‬ﺣﻜﻢ ڏﻧﻮ‪ .‬ﭔﻴﮍﻳﻮن وچ ِﺳ َ‬

‫‪21‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﻬﺰאدي ﺻﺎﺣﺒﻪ ﮐﻲ ﻛﺎﻓﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭘﺌﻲ ﭘﻬﺘﻲ‪ .‬ﭔﻴﮍﻳﻮن ﻳﻜﺪم ﭘﺘﮡ ﺗﻲ ﻣﻮﭨﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﭔﻦ ﭔﻴﮍﻳﻴﻦ ﺟﻲ ﺳﻔﺮ ﺟﻮ ﻣﺰو ﻛﻴﺌﻦ ﻫﺌﻮ؟!“ ﻫﻜﮍي‪ ‬ﺳﻬﻴﻠﻲ‪ ‬ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﭔﻦ ﭔﻴﮍﻳﻦ ۾ ﺟﻴﻜﻮ ﭼﮍﻫﻲ‪ ،‬ﭼﮇא ﺗﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﭼﻴﺮﺟﻦ‪ “.‬ﺗﺠﺮﺑﻲ ﺟﻲ ﺑﻨﻴﺎد ﺗﻲ ﺷﻬﺰאدي‪ ‬ﭔﮅאﻳﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺟﻴﻜﻮ ﮔﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺗﻜﻠﻴﻒ وڏي ڏﺳﻨﺪو‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺟﻴﻜﻮ ﻫﻚ وﻗﺖ ﮔﻬﮣﻦ ﻛﻤﻦ ۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺟﻮﮐﻲ‪ /‬ﮀﻴﻬﻲ ‪ /‬ﭨﻮﭨﻲ ۾ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭔﻪ ﮔﺪرא‪ ،‬ﻣﭟ ۾ ﻛﻴﻦ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .25‬ﭔﻦ ﺟﻮﻳﻦ ﺟﻮ َوُر‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺟﻴﺌﺮي ﺋﻲ ﺟﻬﻨﻢ ۾ ﮔﻬﺮ‪) .‬ﺳﻨﮅ ي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮐﻲ ﭔﻪ زאﻟﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻧﻨﮃي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻣﺎڙي‪ ‬ﺗﻲ ۽ وڏي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻫﻴﭟ رﻫﮡ ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻛﻴﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍي‪ ‬رאت ﻫﻜﮍي‪‬‬
‫وٽ ﺗﻪ ﭔﻲ‪ ‬رאت ﭔﻲ‪ ‬وٽ ﺗﺮﺳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻚ رאت ﭔﺌﻲ ﮘﻮٺ ۾ ﻛﻢ ﺳﺎﻧﮕﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬אﻫﺎ رאت وڏي‪ ‬ﮔﻬﺮوאري‪ ‬ﺟﻲ ﺣﺼﻲ ﺟﻲ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭼﻮر ﮐﻲ ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ אڄ رאت ﮔﻬﺮ ڌﮢﻲ ﻳﺎ ﻣﺮد ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﭼﻮري‪ ‬ﻻ‪ ‬ﭜﻠﻮ ﻣﻮﻗﻌﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﭥﺎن ﻧﻪ وﭸﺎﺋﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫ﭼﻮر ﺑﻪ رאت ﺟﻮ ﭘﻴﺮ ﭘﻴﺮ ۾ ڏﺋﻲ אﭼﻲ ﮔﻬﺮ ۾ ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﺳﻤﺠﻬﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ﻫﻴﭟ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﻫﻮﻧﺪא‪ ،‬ﮐﮍﻛﻲ ﺗﻲ אﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪא‪ .‬ﻣﭥﻲ ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ڏﺳﻨﺪو ۽‬
‫ﭗ ﻫﮣﻲ ﭼﮍﻫﮡ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ وڏي‪ ‬زאل ﮐﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬אن وري‬ ‫ﭼﻮري ﻛﺮڻ ﺳﻬﻨﺠﻲ رﻫﻨﺪي‪ .‬دل ۾ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭨﻠﻲ‪ ،‬ڏאﻛﮡ ﺗﻲ َﮀ ِ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ؛ ”ﻻﺷﻚ ﻣﮍﺳﻢ رאت ﺟﻮ ﺋﻲ ﻣﻮﭨﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻮن ﻛﺮאڙي‪ ‬وٽ ﺗﺮﺳﮡ ﮐﺎن ﻫﻦ ﻧﻮﺟﻮאﻧﮍي‪ ‬ڏي ﭜﮙﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‪“.‬‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺣﻖ אﮐﻴﻦ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﻫﭥﺎن وﻳﻨﺪي ﺳﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻲ‪َ .‬ﭨﭗ ڏﺋﻲ ﮐﭧ ﺗﺎن אﭤﻲ ۽ وﭸﻲ ﭴﻨﮕﻬﻦ ۾ ﭔﮏ وڌאﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫ﺟﺎڳ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﺗﻪ؛ ”ﭘﻬﺎڄ ﭘﺌﻲ ﻣﭥﻲ אﻳﻨﺪڙ ﻣﮍس ﮐﻲ ﻫﻴﭟ ﮀﻜﻲ‪ ،‬ﮀﻮ ﻧﻪ ﻣﺎن ﮐﻴﺲ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﭵﺎڻ אن ﻗﺖ ﻧﻨﮃي‪ ‬زאل ﮐﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻣﭥﻲ ﮀﻜﻲ وﭠﺎن‪ “.‬אﻫﻮ ﺳﻮﭼﻲ ﭼﻮر ﮐﻲ ﻣﮍس ﺳﻤﺠﻬﻲ‪ ،‬ﮘﭽﻲ‪ ‬۾ ﭜﺎﻛﺮ وﺟﻬﻲ ﻣﭥﻲ ﮀﻜﮡ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
‫ﭜﺎڙي‪ ،‬وﻳﺘﺮ ﺟﻮ ﭔﻪ ﭜﺎﻛﺮ ﭘﻴﺲ ﺗﻪ ﺗﻬﺎﺋﻴﻦ ﺳﺴﺖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻴﭡﻴﻦ ﻫﻴﭟ ﮀﻜﮡ ﺗﻲ ﺗﻪ ﻣﭥﻴﻦ ﻣﭥﻲ‪ .‬وچ ۾ ﭼﻮر‬ ‫ﭼﻮر ﻣﺎﮢﮭﻮ אﮘﻲ ﺋﻲ ِ‬
‫ﺟﻮ ﮐﻴﮑﺮوٽ ﭘﺌﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﺗﺎﺋﻴﻦ وچ ﺗﻲ ﭨﻨﮕﻴﻮ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﺟﻲ روﺷﻨﻲ‪ ‬۾ ﭔﻨﻬﻲ زאﻟﻦ ﮐﻴﺲ ﺳﭹﺎﮢﻲ‪ ،‬ﮐﮣﻲ ﭼﻮر ﭼﻮر ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﮍي وﻳﺎ‪ .‬ﻟﺖ ڏﺋﻲ ﮐﮣﻲ ﭼﻮر ﮐﻲ ﭔﮅאﺋﻮن‪.‬‬
‫”ﭼﻮري‪ ‬ﺟﻲ אرאدي ﺳﺎن آﻳﻮ ﻫﻴﺲ!“ ﭤﭱﺎ ﭤﻮﭰﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭼﻮر ﺳﭽﻲ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫”ﭘﻮ‪ ‬ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻬﮍي ﺳﺰא ڏﻳﻮن؟“ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”אﺻﻞ ﺳﺰא ﺗﻪ ﺳﭵﻲ رאت ﻛﺎﭨﻲ אﭤﻢ! ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺟﻴﻜﺎ ڏﻳﮡ ﭼﺎﮬﻴﻮ ﺳﺎ ﻗﺒﻮﻟﻴﻨﺪم ﭘﺮ ﻫﻜﮍي ﺳﺰא ﻧﻪ ڏﺟﻮ!“ ﭼﻮر ﻣﺸﺮوط ﺳﺰא‬
‫ﻗﺒﻮﻟﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﭔﻦ ﺟﻮﻳﻦ ﺳﺎن ﻧﻪ ﭘﺮﮢﺎﺋﺠﻮ‪“.‬‬
‫”ﮀﻮ؟“ ﻣﻴﮍ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﭔِﻪ‪-‬ﺟﻮﺋﻲ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﻫﻚ رאت ۾ אﻳﺘﺮو ﻟﻮڙﻳﻮ אﭤﻢ‪ .‬אﺻﻞ ﻣﺎﻟﻚ ﺳﺎن ﺗﻪ אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍي ﺟﭟ ﻫﻮﻧﺪي‪ “.‬وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭔﻦ‬
‫ﺟﻮﻳﻦ ﺟﻮ َوُر‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺟﻴﺌﺮي ﺋﻲ ﺟﻬﻨﻢ ۾ ﮔﻬﺮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﭔِﻪ‪ -‬ﺟﻮﺋﻲ ﺳﺎن‪ ،‬ﭨﻴﻬﻪ ﺋﻲ روز ﭨﻤﺠﻬﮡ آﻫﻲ‪.‬‬
‫س ﭘﭵﺌﻲ ﺗﻪ ُﮔﻬﻢ ﮀﮍو‪.‬‬ ‫ﭔﺎر ﭔﺮو‪َ ،‬و ُ‬
‫‪ -2‬زאل زﺣﻤﺖ ‪َ ،‬‬
‫‪ .26‬ﭔﻨﻲ ﺳﺎﺋﻲ ﺟﻲ ﺳﺎﺋﻲ‪ ،‬ﮔﺎﻫﻲ ﺑﮑﺌﻲ ﺟﻮ ﺑﮑﻴﻮ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﺎري‪ ‬ﮔﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﭔﺎرو ﮐﻦ ﭘﻮﮐﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن روزאﻧﻮ ﻫﻜﮍو ﮔﺎﻫﻲ‪ ،‬ﭼﻮري‪ ‬ﮔﺎﻫﻪ ﻛﺮي وﻳﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ڏאڍא ﭘﻴﺮא ﮐﻨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫ﭼﻮر رخ ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻴﺲ‪ .‬ﭜﺮ وאري ﻫﺎري‪ ‬ﮐﻲ دאﻧﻬﻦ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺮ زﻣﻴﻦ ڏﺳﻲ ﭼﻴﺲ؛ ”ﺑﻴﺸﻚ! ﮔﺎﻫﻲ ﮔﺎﻫﻪ ﻛﺮي وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ אﻧﻬﻦ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬
‫ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ ﮔﺎﻫﻪ وﻳﺘﺮ زور ڏﺋﻲ ﭰﭩﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻴﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺼﻴﺐ ﮐﺎﺋﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﻲ‪ “.‬אﭸﺎ آﭤﺖ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﭔﻨﻲ ﺳﺎﺋﻲ ﺟﻲ ﺳﺎﺋﻲ‪،‬‬
‫ﮔﺎﻫﻲ ﺑﮑﺌﻲ ﺟﻮ ﺑﮑﻴﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﭼﻮري ﻛﻨﺪڙ ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺳﭹﻮ‪ ،‬ﭜﺎﮘﻴﻮ ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺳﺎﺋﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭜﺎﮘﻴﻦ ﺟﺎ ﭜﺎﻧﮉא‪ ،‬ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﭜﺮﭘﻮر‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺑﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﺳﮍﻳﻮ‪ ،‬ﭼﻮر ﺟﻮ ُﭰﺮﻳﻮ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري‪ ‬ﺟﻮ ﺳﺘﺎﻳﻞ‪ ،‬ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ۾ ﻧﭥﺎ رﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ُ -4‬ڏُٿ ﻧﻪ ﮐﭩﻮ‪ ،‬ڏوﭤﻲ ﮐﭩﺎ‪.‬‬
‫‪ -5‬زﻣﻴﻦ ﺳﺪאﺋﻴﻦ אﻧﺎج ڏﺋﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﻣﭥﺲ ﭘﻠﺠﻨﺪڙن وٽ‪ ،‬ﺣﺮص אڻ ﮐﭧ ۽ ﺑﮏ אڻ ﻣﭧ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .27‬ﭔﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﻟﮙﻲ‪ ،‬رאﮐﻦ ﭘﻜﺎرﻳﻮ‪ ،‬ﭔﺎرﻫﻴﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ورﻧﺪي آﺋﻲ؛ ”ِوﺳﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ!“ )ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﭼﺎﻟﻴﻬﻲ ﺟﻲ ﻣﻨﺪ ۾ ﻛﭽﻲ ﺟﻲ ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾ ﻫﻜﮍي ﭔﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﺗﻴﺰي‪ ‬ﺳﺎن ﺳﭵﻲ ﭔﻴﻠﻲ ﮐﻲ وﻛﻮڙي وﺋﻲ‪ .‬ﺑﺎﻫﻪ ِوﺳﺎﺋﮡ‪،‬‬

‫‪22‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫رאﮐﻦ ﺟﻲ ﺑﺲ ﺟﻲ ﺑﺎت ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬אن ﻛﺮي وﻳﭽﺎرא‪ ،‬ﻣﭥﻴﻦ ﺻﺎﺣﺒﻦ ڏאﻧﻬﻦ ﭜﮙﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אﻫﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﺳﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﺗﺮت ﻗﺪم ﮐﮣﻦ‪.‬‬
‫ﺗﺮت ﻋﻤﻠﺪאرن وٽ אﻳﺘﺮא وﺳﺎﺋﻞ ﻧﻪ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ رﭘﻮرٽ ﮐﻲ אﭸﺎ אﮘﭝﺮو ِڌﻛﻮ ڏﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻛﺎﻏﺬي ﮔﻬﻮڙא ﻣﭥﻲ ﺗﺎﺋﻴﻦ ڊوڙڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬رﭘﻮرﭨﻮن‬
‫ﻣﭥﻲ وﻳﻮن‪ ،‬وري ﻣﻮﭨﻲ ﻫﻴﭟ ﭘﻬﺘﻴﻮن ﺗﻪ ﭔﺎرﻧﻬﻦ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻟﮙﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﻫﻴﭟ ﭘﻬﺘﻞ ﺣﻜﻤﻨﺎﻣﻲ ۾ ﻟﮑﻴﻞ ﻫﻴﻮ؛ ”ﺑﺎﻫﻪ وﺳﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻏﻴﺮ ﺿﺮوري ﻛﺎﻏﺬي ﻛﺎروאﺋﻲ‪ ‬ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﻧﻔﻌﻲ ﺑﺠﺎ‪ ‬ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ .28‬ﭔﻴﻦ ﺳﺎن ﭜﻠﻲ ﻧُِﭻ ﻛﺠﻲ ﭘﺮ אﺳﺘﺎدن ﺳﺎن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﻬﮣﻦ ﺟﻮ ﻗﺮﺿﻲ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭹﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن אﻇﻬﺎر ﺑﻪ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮐﻴﺲ אﻧﺪﻳﺸﻮ ﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ אﻋﺘﺒﺎر‬
‫ﻧﻪ ﻛﻨﺪو‪ ،‬وﻳﺘﺮ ﺧﻮאري ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫وڏي ﺳﻮچ وﻳﭽﺎر ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﮐﻴﺲ ﻫﻜﮍو دوﺳﺖ ﻳﺎد آﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ وڏو ﻫﻮﺷﻴﺎر ۽ ﭼﺎﻻכ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﺎﮢﺲ وﭸﻲ دل ﺟﻮ ﺣﺎل אورﻳﺎﺋﻴﻦ ۽‬
‫ﻗﺮﺿﻴﻦ ﮐﺎن ﺑﭽﮡ ﻻ‪ ‬ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ אﻫﻮ ﻳﻘﻴﻦ ﭤﻲ وﭸﻲ ﺗﻪ ‪ “ ....‬دوﺳﺖ ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺗﻮن ﭼﺮﻳﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻴﻦ ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﺗﻮ ﮐﺎن ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﻗﺮض‬
‫ﻧﻪ ﮔﻬﺮﻧﺪو!“‬
‫”ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﺮﻳﻲ ﻫﺠﮡ ﺟﻮ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻴﺮ ڏﻳﺎرﻳﻨﺪو؟!“‬
‫ُ‬
‫”ﺗﻮن ﻫﻴﻨﺌﻦ ﻛﺮ!“ ﭘﭩﻲ ﭘﮍﻫﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺟﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺗﻮﮐﺎن ﻗﺮض ﮔﻬﺮي‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﻣﻮٽ ۾ ﭼﺌﻮ؛ ”ﻧِﭻ!“‬
‫”אﺋﻴﻦ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﮀﺎ ﭤﻴﻨﺪو؟“‬
‫”ﺗﻮﮐﻲ ﻫﺮ ﻛﻮ ﭼﺮﻳﻮ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو ۽ ﻗﺮض ﺗﺎن ﻫﭣ ﮐﮣﻲ وﻳﻨﺪو‪“.‬‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺗﻲ ﻋﻤﻞ ﻛﺮڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﮔﻬﮣﻦ ﻗﺮﺿﻴﻦ ﻣﺎن ﺟﺎن آﺟﻲ ﭤﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪڙ دوﺳﺖ ﺟﻮ ﺑﻪ ﻣﭥﺲ ﻗﺮض ﻫﻴﻮ‪ .‬אن ﺑﻪ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻗﺮض ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﻴﺲ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﺑﻪ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻧِﭻ!“‬
‫”אﺳﺎن ﺳﺎن ﺑﻪ ﻧُِﭻ!“ وﻛﻴﻞ ﺣﻴﺮت ﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻫﺎ! ﻫﺎ! ﺗﻮﺳﺎن ﺗﻪ ﻧُِﭻ ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ وڏن ﺳﺎن ﺑﻪ ﻧُِﭻ!“‬
‫”ﭔﻴﻦ ﺳﺎن ﭜﻠﻲ ﻧُِﭻ ﻛﺠﻲ ﭘﺮ אﺳﺘﺎدن ﺳﺎن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ!“ ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪڙ دوﺳﺖ אﻓﺴﻮس ﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﭔﻠﻲ‪ ‬ﺷﻴﺮ ﭘﮍﻫﺎﻳﺎ‪ ،‬ﭰﻴﺮ ﭔﻠﻲ ﻛﻮن ﮐﺎوڻ آﻳﺎ‪.‬‬
‫‪ُ -2‬ﻟَﭻ ﮐﻲ ﻋﻘﻞ ڏﺳﮡ ‪ :‬ﭘﺎڻ ﺳﺎن دﺷﻤﻨﻲ وﻳﻬﺎرڻ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭼﮝﺎﺋﻲ ﻛﺮ ﭴﭧ ﺳﺎن ﺗﻪ ﭴﭧ ﭰﻴﺮאﺋﻲ ﻫﮣﺌﻲ ﭘﭧ ﺳﺎن‪.‬‬
‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ -:‬ﻳﺎرن ﺳﺎن ﭘﻤﺒﺌﻮن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫ﺖ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻮن وڌي ﻛﻴﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ .29‬ﭜﺎڙﻳﻦ ﻣﭥﺎن ِﭜ ِ‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ زאل ﺳﺎڻ ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﺎﻫﺮﻳﻦ وﭸﻲ رﻫﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ وאٽ وﻳﻨﺪي ﭔﻪ ﺷﺎﻫﻴﻨﮓ ﭰﺮي آﻳﺲ‪ .‬ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ﭼﻴﺎﺋﻮﻧﺲ؛ ”אﻫﺎ‬
‫ﻣﺎﺋﻲ אﺳﺎن ﮐﻲ ڏي!“‬
‫”ﻫﺘﻲ ﭜﺮﺳﺎن ﮐﻮه آﻫﻲ‪ ،‬אﺗﻲ ﻫﻠﻲ وﺿﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﭨﭙﻬﺮي‪ ‬ﺟﻲ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﻲ زאل ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻼﻳﺎن ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬ﺗﻮﻫﺎن ﭜﻠﻲ وﭠﻲ وﭸﻮس!“ ڊپ‬
‫ﮐﺎن ﮐﻴﻦ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫َ‬
‫ﮐﻮه ﺗﻲ آﻳﺎ‪ .‬ﮐﻮه ﺟﻲ ﭼﻮڌאري ﭰﭩﻞ ﭜﺖ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭼﻮر אن ﺟﻲ אوٽ ﭤﻲ وﻳﭡﺎ‪ .‬ﻣﺮد وﺿﻮ ﺳﺎرﻳﻮ‪ .‬ﺟﻮﮢﺲ ﭜﺮ ۾ ﭤﻲ وﻳﭡﻲ ۽ ﭘﺎڻ ڊﮔﻬﻲ ﻧﻤﺎز‬
‫ﺟﻮﭨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ ﺳﺞ ﺑﻪ ﻟﻬﻲ وﻳﻮ‪ .‬وאﻫﻴﺮي ﺟﻲ وﻳﺮ ﺗﻲ ﭘﮑﻲ ﺑﻪ ﻣﻮﭨﻴﺎ‪ .‬ﭜﺖ ڌאري وڻ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺗﻦ ﺗﻲ ﻛﺎﻧﻮن ﺟﺎ آﮐﻴﺮא ﻫﺌﺎ‪ .‬وﮢﻦ ﺗﻲ ﻟﻬﮡ‬
‫ﺟﻬﻢ ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬آ‪ ‬ﻛﻴﻮ ۽ ﭔﺌﻲ ﭼﻮر ﭜﺖ ﻫﻴﭡﻴﺎن‬ ‫ﺖ ِ‬‫وﻗﺖ ﻛﺎﻧﮕﻦ אوﭰﭩﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏﭠﺎ ﺗﻪ ﻛﺎﻧﮕﻴﺮو ﮐﮣﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﻛﺎﻧﻮن ﺟﻲ ﺑﻮﻫﻴﺎري ﺗﻲ ﭜِ ِ‬
‫دﭔﺠﻲ ﻣﺮي وﻳﺎ‪.‬‬
‫”ﭜﭳ ﺗﻪ ﭜﭵﻮن! ﺧﺪא ﺟﺎن آ ﺑﭽﺎﺋﻲ!“ ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﻣﮍس ﮐﻲ ﺳﺠﺪي ﻣﺎن אﭤﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﭜﺎڙﻳﻦ ﻣﭥﺎن ﭜﺖ‪ ،‬آﮬﻲ ﻛﺎﻧﻮن ﻛﻴﺮאﺋﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﺑﮁﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﺑﮁﮍאﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﺰא ﻣﻠﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺑﺰدل ‪ /‬ﺳﺴﺖ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﻫﺮ ﻧﻨﮃي وڏي ﺷﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﻧﻘﺼﺎن رﺳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .30‬ﭜﺮي‪ ‬ﭔﻴﮍي‪ ‬۾‪ ،‬وאﮢﻴﻮ ﮘﻮرو‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﭔﻴﮍي‪ ،‬درﻳﺎﻫﻲ ﺳﻔﺮ دورאن ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﻫﻮאﺋﻦ ﺟﻲ رخ ﭼﮍﻫﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫”ﭔﻴﮍي ﺳﺎﻣﺎن ﺳﺒﺐ ﺗﻤﺎم ﮘﻮري ﭤﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ!“ ﻧﺎﮐﺌﻲ ﭘﻴﺸﮕﻲ אﻋﻼن ﻛﻴﻮ؛ ”ﻛﺠﻬﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﭰﭩﻮ ﻛﺒﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭔﻴﮍي ﭔﮇڻ ﮐﺎن ﺑﭽﻨﺪي‬
‫ﺗﺎرو ﻫﺠﻦ ﺳﻲ ﺑﻪ ﻟﻬﮡ ﺟﻲ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ڏﻳﻦ‪“.‬‬ ‫۽ ﺟﻴﻜﻲ ُ‬

‫‪23‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻫﻜﮍي وאﮢﺌﻲ‪ /‬وאﭘﺎري‪ ‬ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ ‬ﺳﻤﻮرא ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻫﭥﻴﻦ ﺧﺎﻟﻲ ﻫﺌﺎ‪ .‬وאﮢﺌﻲ وٽ دوﻛﺎن ﺟﻮ وزﻧﺎﺋﺘﻮ وﮐﺮ‪ /‬ﺳﻴﮅو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﭝﻨﻲ ﻳﻜﺮא‪ ‬ﭤﻲ‬
‫وאﮢﻴﻲ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪” :‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﺎﻣﺎن ﺳﻤﻴﺖ ﺗﻮن ﻟﻬﮡ ﺟﻲ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ڏﻳﻦ ﺗﻪ ﮬﻮﻧﺪ ﭔﻴﮍي ﭔﮇڻ ﮐﺎن ﺑﭽﻲ وﭸﻲ ۽ ﮔﻬﮣﻦ ﺟﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﭘﮡ ﺑﭽﻲ‬
‫ﭘﺌﻲ ۽ ﺳﻤﻮرא ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻛﺮڻ ﮐﺎن ﺑﻪ ﺑﭽﻲ ﭘﻮن!“‬
‫”ﭜﺮي ﭔﻴﮍي‪ ‬۾ وאﮢﻴﻮ ﮘﻮرو!“ وאﮢﺌﻲ ﺟﺬﺑﺎت ۾ ڏﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺳﻤﻮرو ﺧﺮچ‪ ،‬אﻣﻴﺮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﺮﮢﻮ ﭘﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﻤﻮرא אﻟﺰאم‪ ،‬ﻛﻤﺰور ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺗﻲ ڌرﻳﺎ وﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ُ .31‬ﭜﻠﻲ ُﭜﻠﻲ ﭜﺎڻ آﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭜﻠﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﻴﻬﺎر‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﻮن ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﭼﺎري ﺷﺎم ڌאري אﭼﻲ وﭤﺎڻ ۾ ﭔﮅﻳﻮن‪ .‬ﺳﻨﭝﺎل ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي َوِڇ ﮐﭩﻞ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﭼﺮﻧﺪي‬
‫ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﮔﻢ ﭤﻲ وﺋﻲ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺳﺎﮘﻴﻦ ﭘﻴﺮن ﺗﻲ ﺟﮭﻨﮓ ڏאﻧﻬﻦ ﭜﮙﻮ‪ .‬אوﻧﺪھ ﭤﻲ ﭼﻜﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي َوِڇ ﮘﻮﻟﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ ۽ ﻫﭥﻴﻦ‬
‫ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫رאت ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﻲ ﺑﺲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﮐﮍھ ﺗﻲ ﮐﮍﻛﻮ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﭝﺎل ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﮔﻢ ﭤﻴﻞ وڇ وﭤﺎڻ ﺟﻲ ﮐﮍﻫﻪ ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﺎﻫﻪ‬
‫۾ ﺳﺎﻫﻪ ﭘﻴﺲ ۽ َوِڇ ﻛﻠﻲ ﺳﺎن ﭔﮅي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ُ” :‬ﭜﻠﻲ ُﭜﻠﻲ ﭜﺎڻ آﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ ُﭜﻠﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﺑﮁﮍن ﻛﻤﻦ ﺗﻲ ﻫﺮﻳﻞ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺑﺎز אﭼﻲ ﺗﻪ ﮔﻨﻬﮕﺎر ﻧﻪ ﭼﺌﺒﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻛﺮي ﻛﺮي ﺟﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪڙ‪ ،‬ﺑﻲ ڏوﻫﻲ‪ / ‬ﻣﻌﺼﻮم وאﻧﮕﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .32‬ﭜﻨﮕﺎن ﭼﻴﺰ ﭔﮇن ﺗﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﺪي رووي ﻛﮣﻚ ﻛﻮن‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﺎري‪ ،‬ﻛﮣﻚ ﺟﻮ אﭠﺎس ﭘﻮﮐﻴﻮﻫﻴﻮ‪ .‬ﭜﺮ ۾ ﻫﻜﮍي ﻣﻮאﻟﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﭜﻨﮓ ﺟﻲ ﭔﺎري ﭘﻮﮐﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬אن ﺳﺎل ﺑﺮﺳﺎت ڏאڍي ﭘﺌﻲ ۽ ﭘﺎﮢﻲ‪‬‬
‫ﺟﺎ אﻧﮁﺮ ﻟﮙﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﭔﻮڏ ۾ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﭔﮇي وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﭘﺎر ﻛﮃي روﺋﮡ ﻟﮙﻲ‪ .‬ﻣﻮאﻟﻲ ﺑﻪ אن وﻗﺖ אﭼﻲ אﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﻘﺼﺎن ڏﺳﻲ دل ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻲ‬ ‫ﻛﮣﻚ ﺟﻮ ﻧﻘﺼﺎن ڏﺳﻲ ﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ زאل َ‬
‫ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ رאﻧﭝﺎﭨﻦ‪ ،‬ﺗﻬﺎﺋﻴﻦ ﻧﺸﺎ ﭨﻮڙي ﮀﮇﻳﺲ‪ .‬ﺧﺎر ﻣﺎن אﺗﺎن ﻧﻜﺘﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔﺎﻛﺎرڻ ﺗﻲ ﺑﺎﭰﻴﻨﺪو وﻳﻮ؛‬
‫”ﭜﻨﮕﺎن ﺟﻬﺎن ﭼﻴﺰ ﭔﮇن‪ ،‬אﺗﻲ ﻟﻨﮉي رووي ﻛﮣﻚ ﻛﻮن‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻘﺼﺎن ﺟﻮ ڏک ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭤﻮري ﻧﻘﺼﺎن ﺳﺒﺐ‪ ،‬روﺋﮡ وאري ﮐﻲ ﭨﻮכ ﻃﻮر אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻫﻨﮅ אﻫﻮ ﺳﮍي‪ ،‬ﺟﺖ ﺑﺎﻫﻪ ﭔﺮي‪.‬‬
‫‪ -4‬אﻫﺎ ﺟﺎ‪َ ‬ﺟﻠﻲ‪ ،‬ﺟﺖ ﺑﺎﻫﻪ َﭔﻠﻲ‪) .‬ﺳﺮאﺋﻜﻲ(‬
‫‪ .33‬ﭜﻮﻧﺘﺮﻳﺎ ﭜﻮن‪ ‬۾‪ ،‬ﺗﻪ ُﮔﻬﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻬﻮڙي ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻴﺎ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ُﮔﻬﻨﻮ؛ ﻣﻼح ﻗﻮم ‪ /‬ذאت ﺟﻮ ﻓﺮد‪ ،‬ﻧﺌﻴﻦ‪ ‬ﻣﺎن ﮔﻬﻮڙي وﭠﻲ‪ ،‬ﭼﮍﻫﻴﻮ ﭘﺌﻲ آﻳﻮ‪ .‬رﺳﺘﻲ ۾ زﻣﻴﻦ ﺟﻲ رﻧﮓ ﺟﻮ ﭜﻮﻧﺘﺮﻳﻮ ‪ /‬ﭔﭩﻴﺮو‪ُ /‬ﮘﭩﻮ ﭘﮑﻲ‬
‫َﮀﭗِ ﻫﻨﻴﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﻴﻮ ﺟﻴﻜﻮ ﮔﻬﻮڙي ﺟﻲ ﺳﻨﺒﻦ ﺟﻲ آوאز ﺗﻲ‪ ،‬ﭜﮍﻛﻮ ﮐﺎﺋﻲ אوﭼﺘﻮ אڏאﮢﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس אوﭼﺘﻲ אڏאم ﺗﻲ ﮔﻬﻮڙي‪ ‬ﭨﺎُھ ﮐﺎڌو ۽‬
‫ﮔﻬﻨﻲ ﭘﺎڻ ﺳﻨﭝﺎﻟﻴﻮ ۽ ﻟﭩﺎ ﻛﭙﮍא ﮀﻨﮉي‪ ،‬ﭘﭩﻜﻮ ﭔﻴﻬﺮ ﭔﮅאﺋﻴﻦ‪ .‬ﮔﻬﻮڙي‪ ‬ﮐﻲ وאڳ ﮐﺎن ﺟﻬﻠﻲ ﭘﭡﻲ‪‬‬ ‫ﻛﺮڻ ﺑﻌﺪ ُ‬ ‫ﭧ ﺗﻲ ﭘﻴﻮ‪ِ .‬‬ ‫ﺳﺌﻴﺲ وﭸﻲ َﭘ َ‬
‫ﮔﻬﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻬﻮڙي ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻴﺎ!“‬‫ﺗﻲ ﻫﭣ ﭰﻴﺮﻳﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”אي‪ ‬ﭜﻮﻧﺘﺮﻳﺎ ﭜﻮن‪ ‬۾ ﺗﻪ ُ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﻲ אﻫﮍא ﭜﻮﻧﺘﺮﻳﺎ‪ ،‬زﻣﻴﻦ ۾ ﮀﭙﻴﺎ ‪ /‬ﻟِﻜﻴﺎ وﻳﭡﺎ ﻫﻮﻧﺪא ﺗﻪ ﭘﻮ‪ُ ‬ﮔﻬﻨﺎ ‪ /‬ﻧﻮאن ﺳﺌﺲ ﺑﻪ ﮔﻬﻮڙن ﺗﻲ ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -1‬ﻧﺌﻴﻦ ﻛﻢ ۾ אﭼﺎﻧﻚ ﺗﻜﻠﻴﻒ אﭼﻲ ﺗﻪ ﺳﮅڙﻳﺎ‪ ،‬ﺷﻮق ﮀﮇي وﭸﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺧﺮאب ﺣﺎﻟﺘﻮن‪ ،‬ﻣﮭﻢ ُﺟﻮﺋﻲ‪ ‬ﺗﺎن אروאح ﮐﮣﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻦ ﭤﻴﻮن‪.‬‬
‫‪ .34‬ﭠﮗ ﭠﮙﻲ ﺟﮗ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺎﮢﻮ ﭠﮙﻲ ﭠﮗ ﮐﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي אﻣﻴﺮ ﮐﻲ ﭘﭧ ﭴﺎﺋﻮ ﺗﻪ ﻛﺎﺳﺒﻲ وﭨﺲ ڍورﮢﺎ ﮐﮣﻲ آﻳﺎ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻏﺮﻳﺐ ﻣﻴﺮﺑﺤﺮ ﺑﻪ وﭨﺲ ﭔﻪ ﭜﻼ ﭘﻼ ﮐﮣﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﭔﻴﻦ ﺟﻲ آﻧﺪل‬
‫ﺳﻮﮐﮍﻳﻦ ﺟﻲ ﭜﻴﭧ ۾ ﺳﺎدא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﺮ ﻣﻴﺮﺑﺤﺮ ﺟﻲ دل رﮐﮡ ﺧﺎﻃﺮ אﻣﻴﺮ ﮐﻴﺲ ڏﻫﻪ ﭼﺎﻧﺪي‪ ‬ﺟﺎ روﭘﻴﺎ ڏﻧﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﻟﻮﭜﻲ‪ ‬ﺑﻪ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي‪ ،‬אن ﺑﻪ ﺳﺎدي ﺷﻲ‪ ،‬ڍورﮢﻲ ۾ ڏﺋﻲ وڏو אﻧﻌﺎم وﭠﮡ ﻻ‪َ ‬ﭘُﮫ ﭘﭽﺎﻳﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﮔﻬﭩﻮ وﭠﻲ אﭼﻲ ڍورﮢﻮ‬
‫ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﭘﺎڻ رﻳﮃאر ﻧﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي אﻣﻴﺮ ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﻫﻲ‪ ‬ﮔﻬﭩﻮ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ آﻧﺪو אﭤﺌﻲ؟“‬
‫”אڍאﺋﻴﻦ رﭘﺌﻲ ۾ ورﺗﻮ אﭤﻢ‪“.‬‬
‫“ﺗﻮﮐﻲ אن ﮐﺎن وڏو אﻧﻌﺎم ﭤﻮ ڏﻳﺎن!” ﻫﻜﮍو ﭘﻠﻮ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ “ﺗﻮ אڍאﺋﻲ روﭘﻴﻦ وאرو ﮔﻬﭩﻮ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻨﺠﻦ روﭘﻴﻦ‬
‫وאرو ﭘﻠﻮ ﭤﻮ ڏﻳﺎن!”‬

‫‪24‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫“ﭠﮗ ﭠﮙﻲ ﺟﮗ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺎﮢﻮ ﭠﮙﻲ ﭠﮗ ﮐﻲ!” ﻻڳ ﻻ‪ ‬آﻳﻞ ﻣﮝﮣﻬﺎر‪ ،‬ﻣﭥﻴﻦ ﻣﺎﺟﺮא ڏﺳﻲ אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻟﻮﻣﮍ ﺑﻴﺸﻚ ﺳﻴﺎﮢﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﮐﻴﺲ ﭘﻜﮍي ﺳﻮ ﺑﻼ ﺟﻮ ﺳﻴﺎﮢﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻣﺎري‪ ‬ﻣﭥﺎن ﻣﺎري ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﻴﺮ ﻣﭥﺎن ﺳﻮא ﺳﻴﺮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .35‬ﭠﻠﻬﻦ ﭠﻜﺮن ﺗﻲ ڌﻛﺎ ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻴﻨﺪو‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ‪ ‬ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ ﻛﻨﭝﺮ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻧﻜﺘﻲ‪.‬‬
‫”ﻛﻨﭝﺮ ﺟﻲ آﺋﻲ‪ ،‬ﺳﭵﻲ ﺳﻮن آﻫﻲ!“ ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻫﺎ ﻫﺎ!ﻫﻦ دﻓﻌﻲ ﻣﺎل אﻫﮍو ﺗﻴﺎر ﭤﻴﻮ אﭤﺲ ﺟﻮ ﺳﻮن ﺟﻲ ﺟﺎ‪ ‬ﺋﻲ ﻧﺎﻫﻲ!“ ﭔﺌﻲ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍو ﺳﺎدي‪ ‬ﺳﻤﺠﻬﻪ وאرو‪ ،‬ﮔﻬﺮﺟﺎﺋﻮ ﻫﻤﺮאھ ﺑﻪ وﻳﭡﻮ ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ”ﺳﻮن“ ۽ ”ﺳﻮن ﺟﻲ ﺟﺎ‪ ‬ﻧﺎﻫﻲ“ وאرא ﻟﻔﻆ ﭔﮅא ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ذﻫﻦ אوڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﭽﻬﺮي ﭘﻮري ﭤﻴﮡ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﻛﻮ ﮔﻬﺮ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﺎدي ﺳﻤﺠﻬﻪ وאرو ﻫﻤﺮאھ ﻣﮍﻧﻲ ﮐﺎن آﺧﺮ ۾ אﭤﻴﻮ‪ .‬ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل ﺟﻮ ﺑﻬﺎﻧﻮ ﻛﺮي‬
‫وﭸﻲ ﻫﻜﮍو ﮔﻬﻮﭔﺎﭨﻮ ﻫﭣ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪َ .‬ﻫﺌﻮ َﻣﺌﻮ ﭨﺮڻ ﺑﻌﺪ ﻛﺘﻦ ﺑﻪ ﭜﻮﻧﻜﮡ ﺑﻨﺪ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ‪ ‬ﺑﻪ אﭼﻲ ﻛﻨﭝﺮ ﺟﻲ ﭜِﺖ ﮐﻲ ﭜِﭥﻮ‪ .‬אﻛﻴﻠﻮ ﻫﺌﻮ‬
‫۽ وﻗﺖ ﮔﻬﭧ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻧﻨﮃڙو ﮐﺎٽ ﻫﮣﻲ ﺗﮍ ﺗﻜﮍ ۾ ﺳﻮن ﻫﭣ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬אﻧﺪر ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺋﻲ אوﻧﺪھ ۾ אﻧﺪر ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺗﻴﺌﻦ ﺋﻲ ﻣﻨﻬﻦ َﭜِﺮ‬
‫وﭸﻲ ﭠﻜﺮن ۾ ﻛﺮﻳﻮ‪ .‬אﺗﺎن ﭘﺎڻ ﺳﻨﭝﺎﻟﻲ אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻴﻮ ﺗﻪ آوي‪ ‬۾ ﭘﻮرﻳﻞ ﭤﺎﻧﻮن ۾ ﮔﭽﻲ وﻳﻮ‪ .‬زور ڏﺋﻲ ﭘﺎڻ آﺟﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﻛﻨﭝﺮﻳﺎﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﻨﭝﺎل ﭤﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ ﺑﺘﻲ ﮐﮣﻲ ﺳﻤﺎ‪ ‬ﺗﻲ ﻧﻜﺮي ﭘﺌﻲ‪.‬‬
‫َ‬
‫ﮐﺎٽ ﺳﻮڙﻫﻮ ﻫﺌﻮ‪ ،‬وﭼﮍ ﺳﭽﮍ ﺳﺒﺐ ﭼﻮر ﭤﻴﮍ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﮐﺎٽ ﻣﺎن ﻧﻜﺮڻ‬ ‫ﺑﺘﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻳﻨﺪو ڏﺳﻲ‪ ،‬ﭼﻮر ﭘﻮﺋﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﻮٽ ﮐﺎڌي‪ُ .‬‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻟﮙﻮ‪ .‬אﭔﻬﺮאﺋﭗ ۾ ﻧﻜﺮڻ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻴﭧ وٽ ﭰﺎﺳﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﭘﻮﻳﺎن ﻛﻨﭝﺎرڻ אﭼﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﻟﺖ وﻫﺎﺋﻲ ﻛﮃﻳﺲ‪ .‬ﻟﺖ ﻟﮙﮡ ﺷﺮط‪ ،‬ﭔﻮٿ ﭜِﺮ وﭸﻲ‬
‫ﮔﮭﭩﻲ‪ ‬ﭰﻬﻜﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﭤﻲ ﻛﭙﮍא ﺑﻪ ﻧﻪ ﮀﻨﮉﻳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭜﺖ ﺟﻲ ﺗﺎزي ﭠﮭﻴﻞ ﮘﭥﻲ ﻣﺎن ﻟﻴﺌﻮ ﭘﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺲ؛ ”ﭜﻮرل ﭜﺎ‪ !‬ﭜﻴﺮو ﻧﻪ‬
‫ﭜﭹﺠﺎن‪“!‬‬
‫”אدي!“ ﺑﻮﮀﮡ ﮀﻨﮉﻳﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭠﻠﻬﻦ ﭠﻜﺮن ﺗﻲ ڌﻛﺎ ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻴﻨﺪو؟“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﻢ ﻛﺮڻ ۾ ﺳﻮא‪ِ ‬ڌﻛﻦ ﭤﺎﭔﻦ ﺟﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻻ‪ ‬אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .36‬ﭨﻜﻮ ڏﻳﺌﻲ ﭘﺮאﺋﻮ ﭔﺎر ﻧﻪ ﮐﺎرﺟﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻛِﺮِڙَوِڍ ﻫﻤﺮאﻫﻪ‪ ،‬رﺳﺘﻮ وﭠﻴﻮ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﮀﻴﻜﻲ ﮀﻮري ﮐﻴﺲ ﭘﻮﻳﺎن אﭼﻲ ﻫﭣ ﻫﻨﻴﻮ‪ .‬ﭼﮍ ﺗﻪ ڏאڍي آﻳﺲ ﭘﺮ ﻳﻜﺪم ﭘﺎڻ‬ ‫ﻫﻜﮍو َ‬
‫ﺳﻨﭝﺎﻟﻲ‪ ،‬ﮐﻴﺴﻲ ﻣﺎن رﭘﻴﻮ ﻛﮃي ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬رﭘﺌﻲ ﺗﻲ ﮀﻮرو ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻫﻤﺮאھ‪ ،‬ﺳﺎﮘﺌﻲ رﺳﺘﻲ ﺳﺎن‪ ،‬ﺳﺎﮘﺌﻲ وﻗﺖ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﺳﺎﮘﺌﻲ ﮀﻮﻛﺮي‪ ،‬ﺳﺎﮘﺌﻲ ﻧﻤﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺳﺎﮘﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻮٽ ۾ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻲ‪ ‬ﻃﺮح ﮐﻴﺲ روﭘﻴﻮ ﻛﮃي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺎﮘﺌﻲ ﮀﻮﻛﺮي‪ ،‬ﺳﺎﮘﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﮐﻲ ﭼﮝﻮ ۽ ﻣﻔﻴﺪ ڌﻧﮅو ﺳﻤﺠﻬﻲ ﻫﺮ آﺋﻲ وﺋﻲ ﺳﺎن ﺳﺎﮘﻲ‪ ‬ﻻﻟﭻ ﺟﻲ אﻣﻴﺪ ۾ ﺳﺎﮘﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﺮوع‬
‫ﻛﺮي ڏﻧﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻴﺲ ﭔﺎر ﺳﻤﺠﻬﻲ ﭨﺎرو ﭘﺌﻲ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍو ﺟﻼﻟﻲ ﻗﺴﻢ ﺟﻮ ﻫﻤﺮאھ ﺳﺎﮘﻲ‪ ‬ﮔﻬﭩﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﺎﮘﺌﻲ ﮀﻮري ﺳﺎﮢﺲ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺌﻲ‪ .‬אن ﻫﻤﺮאھ ﭼﮍي‪ ،‬ﮀﻮري‬
‫ﮐﻲ ڏאڍي ﭰﻴﻬﻪ ﻛﮃي‪ .‬ﮀﻮري ﭼﮝﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻪ ﭘﺌﻲ ﻟﮛ ﺳﻴﻜﺮאﻳﺎ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﺌﺒﻮ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﭨﻜﻮ ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮאﺋﻮ ﭔﺎر ﮐﺎرڻ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻏﻠﻂ ﻛﻢ ﻛﺮڻ وאري ﮐﻲ ﺷﺎﺑﺎس ڏﺑﻲ ﺗﻪ دﻟﻴﺮي‪ ‬ﺳﺎن ﻏﻠﻂ ﻛﻢ ﻛﻨﺪو ۽ وڏي‪ ‬ﺗﻜﻠﻴﻒ ۾ אﻳﻨﺪو‪.‬‬
‫‪2. Give bad name to dog and then hang him.‬‬
‫‪ .37‬ﭨﻜﻲ ﺟﻲ ﭔﻮڙ ۾ ﻣﮏ ﺋﻲ ﻣﻠﻨﺪي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﮘﻮﭠﺎﮢﻮ ﻫﻮﭨﻞ ﺗﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬آﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﭔﻮڙ‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮي ﺟﻮ ﭤﻮ ڏﻳﻦ؟“ ﺑﻴﺮي ﮐﻲ ﺳﮇي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﺗﻮﮐﻲ ﮔﻬﮣﻲ وאرو ﮐﭙﻲ؟“ ﺑﻴﺮي ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﺗﻮ وٽ ﮔﻬﮣﻲ وאرא آﻫﻦ؟“‬
‫”رﭘﺌﻲ ۾ ﺑﻪ آﻫﻲ‪ ،‬אﭠﻴﻦ آﻧﻲ ﺑﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭔﻦ آﻧﻦ ۾ ﺑﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭨﻜﻲ وאرو ﺑﻪ آﻫﻲ‪ “.‬ﺑﻴﺮي ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﺗﻮﮐﻲ ﮔﻬﮣﻲ وאرو ﮐﭙﻲ!“‬
‫”ﭨﻜﻲ وאرو ﮐﮣﻲ آ‪ “!‬ﮐﻴﺴﻲ آﻫﺮ‪ ،‬ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ آرڊر ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﭨﻜﻲ وאرو ﭔﻮڙ آﻳﻮ ﺗﻪ ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ ﭔﮅل ﻣﺎﻧﻲ ﮀﻮڙي ﮐﺎﺋﮡ ﺷﺮوع ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭔﻮڙ ۾ ﻛﺎري ﻛﺎري ﺷﻲ‪ ‬ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬אﭤﻼﺋﻲ ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﮏ‬

‫‪25‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﺮאﻫﺖ ﻣﺎن ﺑﻴﺮي ﮐﻲ ﺳﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺑﻴﺮو آﻳﻮ‪ ،‬ﻣﮏ ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﭔﻮڙ ۾ ﻣﮏ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”ﭨﻜﻲ ﺟﻲ ﭔﻮڙ ۾ ﻣﮏ ﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪي!“ ﺑﻴﺮو ﻻﭘﺮوאﻫﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﺟﻮאب ڏﻳﻨﺪو ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1:‬ﺳﺴﺘﻲ ﺷﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﭤﻮرو ﻧﻔﻌﻮ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻣﻬﺎﻧﮕﻲ‪ ‬ﻣﺎن‪ ،‬ﮔﻬﮣﺎ ﻓﺎﺋﺪא ﭘﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻳﺎ ﻓﺎﺋﺪي وאري ﺷﻲ‪ ‬ﻣﮭﺎﻧﮕﻲ ﮬﻮﻧﺪي آﮬﻲ‪.‬‬
‫وאر‪.‬‬
‫وאر‪ ،‬ﺳﺴﺘﻲ روﺋﻲ ﺳﺌﻮ ِ‬ ‫‪ . 3‬ﻣﻬﺎﻧﮕﻲ روﺋﻲ ﻫﻚ ِ‬
‫‪ . 4‬ﭨﻜﻲ ﺟﻲ ﭔﻮڙ ﻣﺎن ﻫﺎﭤﻲ ﻧﻪ ﻧﻜﺮﻧﺪو‪.‬‬
‫‪ .38‬ﭨﻨﮓ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬دل ﭜﮙﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﭧ‪ -‬وאﮢﺌﻲ وٽ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﻮﻛﺮ ﺑﻴﭡﻞ ﻫﻮ‪ .‬אن ﺟﻲ ﻫﻠﻨﺪي ﻫﻠﻨﺪي دل ﭜﭵﻲ ﭘﺌﻲ ۽ ﻧﻮﻛﺮي ﮀﮇڻ ﻻ‪ ‬ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ‬ ‫ﻫﻜﮍي َ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﮔﻬﮣﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﺮ‬‫ٰ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ ﻫﺮ دﻓﻌﻲ ﻛﻮﻧﻜﻮ ﺑﻬﺎﻧﻮ ڏﺋﻲ ﭨﺎري ﭘﺌﻲ ﮀﮇﻳﺲ‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻫﻮ ﺗﻪ؛ ”ﮔﻬﮣﺎ ﻧﻮﻛﺮ رﮐﮡ‬
‫ڏﻳﮑﺎرڻ‪ “.‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﻮﻛﺮ ﮐﻲ ﻧﻮﻛﺮي‪ ‬ﻣﺎن ﺟﻮאب ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻧﻮﻛﺮ ﺻﻔﺎ ﺑِِﺮ ﻟﮙﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﻬﺎ ﺳﻨﻬﺎ ﭨﭙﮍ ﭜﭹﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﮔﺮאﻫﻜﻦ ﮐﻲ ﮀﮍﭔﻮن ڏﻳﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺗﻮر‪ -‬ﻣﺎپ ۾ ﺑﻪ‬
‫ﭧ ﮐﻲ אﻫﺎﻧﻲ ﺑﻬﺎﻧﻲ ﻟﭙﺎﭨﻮن ﻫﮣﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﺳﭝﺌﻲ ﺑﺮدאﺷﺖ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺲ‪.‬‬ ‫ﻫﭥﮍي ﻫﮣﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬دﻛﺎﻧﺪאر ﺟﻲ ُﭘ َ‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ زورن ڏﻳﻨﺪي ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻲ אﮔﻬﺎڙي ﭘﻴﭧ ﺗﻲ ﭤﻚ وﻫﺎﺋﻲ ﻛﮃﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﺳﻨﺪس ﻧﻴﺖ ﺗﺎڙي وﻳﻮ ۽ ﻳﻜﺪم دل رﮐﮡ ﻻ‪‬‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻫﺎ‪ !‬ﻫﺎ‪ !‬ڏאڍي ﭤﮅي آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”אﻧﻬﻦ ﮐﻲ وﭸﻲ رک! ﺟﻦ ﺟﻲ ﻛﻮﺳﻲ ﻫﺠﻲ!“ ﻧﻮﻛﺮ ﺧﺎر ﻣﺎن ﭨﭗ ڏﺋﻲ אﭤﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻣﺎن ﻧﻪ ﺑﻴﻬﻨﺪس!“‬
‫”ﺑﻴﺸﻚ! ﺗﻮن ﻧﻪ ﺑﻴﻬﻨﺪﻳﻦ!“ ﻧﻮﻛﺮ ﺟﺎ ﻧﺨﺮא ﺑﺮدאﺷﺖ ﮐﺎن ﭼﮍﻫﻴﻞ ڏﺳﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﭼﻴﻮ؛ ”ﭨﻨﮓ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪،‬‬
‫ﭘﺮ دل ﭜﮙﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻛﺮي!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1‬ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﺎ ﭔﻴﺎ ﻋﻀﻮא ﻧﻪ ﭘﺮ دل ﻛﻢ ﻛﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﺎﻟﻢ ﻫﭥﻦ وאرא ﭘﻴﺎ ﭘﻨﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ دل وאرא ﭨﻨﮉא ﻣﻨﮉא ﻛﻤﺎﺋﻲ ﭘﻴﺎ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ُ -3‬ﭨِﭩﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭨﺎﻛﻮ ﺋﻲ ﻧﻪ ﻟﮙﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .39‬ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ ذאت ﻧﻪ ﭘﮁﺠﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪/‬ﺑﻨﮕﺎﻟﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﻮﭼﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺟﻬﻮﭘﮍي‪ ‬وﭨﺎن אوﻳﻞ ﺟﻮ ﭼﺎر ﺳﺎڌو ﻓﻘﻴﺮ אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﺎ‪ .‬אڃ ﺳﺒﺐ ﻣﻮﭼﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﻣﻮﭼﻲ‪ ‬ﮐﻴﻦ ﭘﺎﮢﻲ‬
‫ﭘﻴﺎرﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﺗﻮن ذאت ﺟﻮ ﻛﻴﺮ آﻫﻴﻦ؟“ ﻫﻜﮍي ﺳﺎڌو‪ ‬ﻣﻮﭼﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻣﻮﭼﻲ!“ ﮔﻬﺮ ڌﮢﻲ‪ ‬ﮐﻴﻦ ورﻧﺪي ڏﻧﻲ‪.‬‬
‫”אﻓﺴﻮس!“ ﻫﻜﮍي ﻓﻘﻴﺮ ﭘﮁﺘﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ذאت ﭘﮁﮡ ﮐﺎن אﮘﻲ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺘﻮﺳﻴﻦ‪“.‬‬
‫”ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ‪ ،‬ذאت ﻧﻪ ﭘﮁﺠﻲ‪ “.‬ﻣﻮﭼﻲ‪ ‬ﭼﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﻛﮅو ﻛﻢ ﻛﺮي ﺑﻌﺪ ۾ ﭘﮁﺘﺎﺋﮡ ﮐﺎن ﺑﻬﺘﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﺎن ﺋﻲ ﺳﻮﭼﻲ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﻗﺪم ﮐﮣﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﭘﺎﻧﻲ ﭘﻴﻜﺮ ذאت ﭘﻮﮀﺘﻲ ﻫﻮ! )ﻫﻨﺪي(‬
‫‪ . 3‬ﭘﺎﻧﻲ ﭘﻲ ﻛﺮ ﮔﻬﺮ ﭘﻮﮀﻨﺎ‪ ،‬ﻧﺎﻫﻦ ﭜﻠﻮ وﻳﭽﺎر‪) .‬ﺑﻨﮕﺎﻟﻲ(‬
‫‪ . 4‬ﺟﻮﺷﻴﺎ! ﺗﻢ ﭘﻴﺌﻮڙي ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻛﻴﻮن ﭘﻮﮀﻮ ﻣﻴﺮي ذאت‬
‫ﺳﻨﺘﻮ ﺟﺎﺋﻮ ﮔﻬﺮ אﭘﻨﻲ‪ ،‬ﭼﻤﺎر ﮬﻤﺮي ذאت‪) ..................................‬ﺳﻮردאس(‬
‫‪ .40‬ﭘﺮאﺋﻲ ڌي‪ ‬ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﭘﺎڙﻳﺴﺮي‪ ‬ﺟﻲ ڌي‪ ‬ﺟﻮ وﻫﺎن‪ ‬ﮐﺎﺋﻲ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﺗﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭜﺎﮢﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪” :‬ﻛﻨﻮאرﻳﺘﻮ ﺳﮇ ﭜﺮﻳﺌﻲ! ﻣﻠﻴﺌﻲ ﮀﺎ؟!“‬
‫”ﻫﻚ ﮐﺎرכ ﻣﻠﻲ!“ ﭜﺎ‪ ‬ﮐﻲ ورﻧﺪي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﺑﺲ؟! ﻫﻚ ﮐﺎرכ ﻻ‪ ‬ﭘﻨﮅ ﭘﻴﻮ ﻫﺌﻴﻦ؟!“ ﭜﺎ‪ ‬ﺣﻴﺮت ﻣﺎن ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻛﻨﻮאرﻳﺘﻮ ﺳﮇ ﻫﺌﻮ! ﻛﻮ ﮔﻬﻮﭨﻴﺘﻮ ﺗﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﻮ ﺟﻮ אن ۾ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﻣﻠﻲ ﻫﺎ!“ אﭸﺎ ﺑﻪ ﻻﺟﻮאب ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﭘﺮאﺋﻲ‪ ‬ڌي‪ ‬ﺗﺎن‬
‫ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﻣﻔﺖ ۾ ﻣﻠﻴﻞ ﭤﻮري ﺷﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺟﻴﻜﺎ ﻣﻔﺖ ﻣﻠﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻻ‪ ‬ﺳﻮאل ﺟﻮאب ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪.‬‬‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬ﭘﺮאﺋﻲ َڏ َ‬

‫‪26‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻳﻮ ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ .41‬ﭘﺮאﺋﻲ َڏ َ‬

‫ﻳﻮ ﺟﻲ אﺳﭥﺎن ﺗﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﺘﻲ ﮐﻴﺲ‪ ،‬ﭼﮝﻲ ﭘﺮﺳﺎد ﺑﺠﺎ‪ ‬ﻓﻘﻂ ﻫﻚ ﮐﺎرכ ﻣﻠﻲ‪ .‬ﮔﻬﺮ‬ ‫ﺮאﻫﻪ‪ ،‬ﭘﺎڙﻳﺴﺮي‪ ‬ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﺳﻨﺪس َڏ َ‬ ‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤ ُ‬
‫ﻳﻮ ﺟﻲ אﺳﭥﺎن ﺗﺎن ﮀﺎ ﻣﻠﻴﺌﻲ؟“‬ ‫َ‬
‫ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ ﭜﺎﮢﺲ ﭘﮁﻴﺲ‪” :‬ڏ َ‬
‫”ﻫﻚ ﮐﺎرכ‪“.‬‬
‫”ﺑﺲ!“ ﭜﺎ‪ ‬ﻋﺠﺐ ﻣﺎن ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﻓﻘﻂ ﻫﻚ ﮐﺎرכ ﻻ‪ ‬אﻳﮇو ﭘﻨﮅ ﭘﻴﻮ ﻫﺌﻴﻦ!؟“‬
‫”ﭘﺮאﺋﻲ ڏﻳﻮ ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﻣﻠﻲ ﺳﺎ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪ “.‬ﭜﺎ‪ ‬ﮐﻲ ﻻﺟﻮאب ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﭘﺮאﺋﻲ ﮔﻬﺮאن ِڌﻛﻮ ‪ُ /‬ﺑﺠﻮ ﻣﻠﻴﻮ ﺑﻪ ﻛﺎر‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻣﻔﺖ رאﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪) .‬ﻓﺎرﺳﻲ(‬
‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬ﭘﺮאﺋﻲ ڌي‪ ‬ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪.‬‬
‫‪ .42‬ﭘﻨﮡ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻛﻬﮍو ﻧﭝﺎڳ آﻫﻲ! )ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﭘﻴﻨﻮ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﮔﻬﻮڙي‪ ‬ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻮ‪ ،‬ﮔﺪאﮔﺮي‪ ‬ﻻ‪ ‬وﭸﻲ رﻫﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﻻﻟﭽﻲ‪ ‬ﮐﻴﺲ ﮔﻬﻮڙي‪ ‬ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻞ ڏﺳﻲ ﭼﻴﻮ‪” :‬ﻓﻘﻴﺮ!‬
‫ﺘﺎر‪ -‬ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﭝﺎڳ ﺟﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ آﻫﻲ!“‬ ‫ﺘﺎر‪ -‬ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ آﻫﻲ ۽ ِﺳ َ‬ ‫ﮔﻬﻮڙي ﺗﻪ ِﺳ َ‬
‫ﺘﺎر‪ -‬ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﺗﻪ ﻣﻮن‬‫ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﻬﺎٽ ﮔﻬﺎٽ ﺟﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﻳﻜﺪم ﺳﻨﺪس ﻣﺮאد ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﻲ وﻳﻮ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪” :‬אﺑﺎ! ِﺳ َ‬
‫ﺘﺎر‪ -‬ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﮀﺎ ﻻ‪ ‬ڊﭴﺎن!“ ﺑﺤﺚ ﺟﺎ ﺳﻤﻮرא دروאزא ﺑﻨﺪ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪” :‬ﭘﻨﮡ ﮐﺎن وڌﻳﻚ‬ ‫ﮐﻲ ﮀﺎ ﻛﻨﺪي؟ ﭘﻨﺎن ﺗﻪ אﮘﻴﺌﻲ ﭤﻮ‪ِ .‬ﺳ َ‬
‫ﻛﻬﮍو ﻧﭝﺎڳ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻧﭝﺎڳ ‪ /‬ﺳﭝﺎڳ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻫﺠﮡ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻫﺠﮡ ۾ ﻣﻀﻤﺮ ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .43‬ﭘﻨﮡ وﭼﺎن‪ ،‬ﭘﮍﻫﮡ ﻳﺎد ﺋﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ ‪ /‬ﻣﺴﻜﻴﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﻋﻠﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﺑﻴﺤﺪ ﺷﻮق ﻫﻴﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻧﻪ ﺋﻲ ﻛﻮ ڌﻧﮅو ﻫﻴﻮ ۽ ﻧﻪ ﺋﻲ وري ﭘﻮﻳﺎن ﮐﺎﺋﮡ‬
‫وאري آﻛﻬﻪ‪ .‬ﻛﻤﺎﺋﻲ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﻻ‪‬؟! ﺳﻨﺪس ﮀﮍي ِﺳَﺮ ﻻ‪ ،‬ﻫﻜﮍو א� ﺟﻮ ﺑﻨﺪو‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ ﭘﻴﻮ ڏﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬وאﻧﺪي وﻳﻬﮡ ﮐﺎن‪ ،‬ﻋﻠﻢ ﭘﺮאﺋﮡ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺳﻤﺠﻬﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﻜﺘﺐ ﺟﻲ ﻣﻼن وٽ ﭘﮍﻫﮡ ﻻ‪ ‬وﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﺧﻮﺷﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﭘﮍﻫﺎﺋﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﮘﭻ وﻗﺖ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎرאﺋﮡ وאرو ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر‪ ،‬ﺣﺞ ﺟﻲ ڊﮔﻬﻲ‪ ‬ﻣﺴﺎﻓﺮي‪ ‬ﺗﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮﻳﻦ ﮐﻲ ﻫﻦ ﻣﻮﻻﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭘﺎرت ﺗﻪ ﻛﺮي‬
‫وﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻛﺎ ﭤﻮم ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﻨﺪس ﺳﺎر ﺳﻨﭝﺎل ﻛﺎﻧﻪ ﻟﮅאﺋﻮن‪ .‬ﺑﮏ ﮐﺎن ﺑﭽﮡ ﻻ‪ ‬ﻫﭣ ﭘﻴﺮ ﻫﮣﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻧﻪ ڌﻧﮅو‬
‫ﭴﺎﮢﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺰوري ﭘﺌﻲ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻴﺲ‪ .‬ﻣﻔﺖ ﺟﻲ ﭨﻜﺮن ﺗﻲ ﭘﻠﻴﻞ ﮐﻲ ﭘﻨﮡ ﺑﻬﺘﺮ ۽ آﺳﺎن ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﮔﺪאﮔﺮي‪ ‬ﺟﺎ ﭨﻜﺮ ﻫﻮڙ ﮐﻲ‬
‫ﻟﮙﺲ ﺗﻪ אﻫﮍي ﭼﻮس ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮍﻫﮡ وאري ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺋﻲ ﮐﺎﻧﺌﺲ وﺳﺮي وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ رﺳﺘﻲ وﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻣﻼن ﺟﻲ ُﻣﻨﻬﻦ ﭼﮍﻫﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﺗﻮﮐﻲ ﭘﮍﻫﮡ ﺟﻮ ڏאڍو ﺷﻮق ﻫﺌﻮ؟!“ ﻣﻼن ﺣﺎل אﺣﻮאل ﻛﻨﺪي ﭘﮁﻴﺲ؛ ”אڄ ﻛﻠﻬﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﮀﺎ ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ؟!“‬
‫”ﺷﻮق ﺗﻪ ڏאڍو آﻫﻲ! ﭘﺮ ﭘﻴﭧ ﺑﻪ ﭘﺎﻟﮣﻮ آﻫﻲ؟“ ﻫﺎﮢﻲ אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ آﻫﻲ ﺟﻮ ‪ ....‬ﻣﻼن ﮐﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭘﻨﮡ وﭼﺎن‪ ،‬ﭘﮍﻫﮡ ﻳﺎد ﺋﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﭘﻴﭧ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﭘﻴﭧ ﭘﻴﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻋﻠﻢ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘَِﻦ ﺟﺎ ﭨﻜﺮ‬
‫‪ .44‬ﭘﻬﻠﻲ آپ ﭘﻬﻠﻲ آپ ﻛﺒﻮ ﺗﻪ ﮔﺎڏي ﮀﭩﻲ وﻳﻨﺪي‪) .‬אردو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍא ﭔﻪ ﺟﻬﻮﻧﺎ دوﺳﺖ‪ ،‬رﻳﻠﻮي אﺳﭩﻴﺸﻦ ﺗﻲ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﭵﺎﮢﺎن‪ ،‬ﭘﺎڻ ۾ ڏאڍو אﻛﻴﺮ ﺳﺎن ﻣﻠﻴﺎ‪ .‬ﺑﻴﭡﻲ ﻛﭽﻬﺮي ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﮔﺎڏي ﺑﻪ ﭘﻠﻴﭧ‬
‫ﻓﺎرم ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ وﺋﻲ‪ .‬رش ﺳﺒﺐ ﭘﺎڻ ڍرא رﻫﻴﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻟﻬﮡ وאرא آرאم ﺳﺎن ﻟﻬﻲ ﺑﺲ ﭤﻴﻦ ۽ ﭼﮍﻫﮡ وאرא ﺳﻜﻮن ﺳﺎن ﭼﮍﻫﻲ ﭤﺎﻧﻴﻜﺎ‬
‫ﭤﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭔﻴﻦ ﺟﻮ אﺣﺘﺮאم ۽ אﻛﺮאم ﻛﻨﺪي‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﮔﺎڏي‪ ‬ﺟﻲ در وٽ ﭘﻬﺘﺎ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﭔﺌﻲ ﮐﻲ אدب ۽ אﺣﺘﺮאم ﺳﺎن ﭼﻴﻮ؛ ”ﺣﻀﻮر ! ﭘﻬﺮﻳﻦ‬
‫אوﻫﺎن ﻗﺪم ﺷﺮﻳﻒ رﮐﻮ!“‬
‫ً‬
‫ﭔﺌﻲ دوﺳﺖ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ אﻳﺘﺮو אﺣﺘﺮאم ﭤﻴﻨﺪي ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻣﺮوﺗﺎ אﺣﺘﺮאم ﻛﻨﺪي ڍرو ﭤﻴﻮ ۽ ﭼﻮڻ ﻟﮙﺲ؛ ”ﻧﻪ ! ﺣﻀﻮر אﺋﻴﻦ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪،‬‬
‫ﭘﻬﺮﻳﻦ אوﻫﺎن ﭼﮍﻫﻮ!“‬
‫”ﻧﻪ!“ ﺣﺪ ﮐﺎن وڌﻳﻚ אﻛﺮאم ﻛﻨﺪي ﭘﻬﺮﻳﻮن دوﺳﺖ ﭘﻮﺋﺘﻲ ﻫﭩﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭘﻬﺮﻳﻦ אوﻫﺎن ﭼﮍﻫﻮ!“‬
‫אﻳﺘﺮي ۾ ﮔﺎڏي ‪ ‬ﺑﻪ ﻛﻮכ ﻛﺌﻲ ۽ ُﭼﺮڻ ﻟﮙﻲ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﺟﻮ אﻫﻮ ﺋﻲ אﺣﺘﺮم وאرو ﻛﻼم ﺟﺎري ﻫﺌﻮ ﺟﻮ ﮔﺎرڊ ﺑﻪ ڊوڙﻧﺪو אﭼﻲ ﺑﻮﮔﻲ‪ ‬۾‬
‫ﭼﮍﻫﻴﻮ ۽ ﺳﻨﺪن ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭔﮅي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭘﻬﻠﻲ آپ‪ ،‬ﭘﻬﻠﻲ آپ ﻛﺒﻮ ﺗﻪ ﮔﺎڏي ﺗﻪ ﮀﭩﻲ وﻳﻨﺪي‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬אﺣﺘﺮאم ﺑﻪ ﺣﺪ אﻧﺪر ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺣﺪ ﮐﺎن وڌﻳﻚ אﺣﺘﺮאم‪ ،‬ﺑﻲ אدﺑﻲ‪ ‬۽ ﻧﻘﺼﺎن ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﺑﮣﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪27‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .45‬ﭘﻴﺎدي ﻣﺎن ﻫﺴﻮאر‪ ،‬ﻫﺴﻮאر ﻣﺎن ﭘﻴﺎدو‪ ،‬ﺧﺪא ﭤﻮ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﻫﻜﮍي دروﻳﺶ ﮐﻲ‪ ،‬ﺑﻲ ﻋﺰﺗﻮ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ،‬ﮔﻬﺮאﺋﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”زﻣﻴﻦ ﺟﻮ ِوچ ﻛﺎﭤﻲ آﻫﻲ؟“‬
‫‪.‬ﺟﺘﻲ ﻣﺎن ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻴﺎن‪ ،‬אﻫﻮ ﺋﻲ زﻣﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﺮﻛﺰ آﻫﻲ‪ “.‬دروﻳﺶ ورאﮢﻲ ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫”ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ ُﻣﻨﻬﻦ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ آﻫﻲ؟“‬
‫دروﻳﺶ ﻣﻴﮡ ﺑﺘﻲ ﮔﻬﺮאﺋﻲ ﭔﺎرאﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻫﻦ ﻣﻴﮡ ﺑﺘﻲ‪ ‬ﺟﻮ رخ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ آﻫﻲ؟“‬
‫”ﻫﺮ ﻃﺮف!“ ﺑﺎﺷﺎﻫﻪ ﺗﻜﮍ ۾ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‪.‬‬
‫”ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ ُﻣﻨﮭﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮف آﻫﻲ!“‬
‫”ﭜﻼ ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮀﺎ ﭤﻮ ﻛﺮي؟“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﻻﺟﻮאب ﭤﻴﻨﺪي ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﺟﻨﻬﻦ ﮔﻬﻮڙي ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻨﺪو آﻫﻴﻦ‪ ،‬אﻫﻮﻣﻮن ﮐﻲ ڏي ﺗﻪ ﭔﮅאﻳﺎن‪“!‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ‪ ،‬ﮔﻬﻮڙو ﮔﻬﺮאﺋﻲ ﮐﻴﺲ ڏﻧﻮ‪ .‬دروﻳﺶ ﮔﻬﻮڙي ﺗﻲ ﻻﻧﮓ ورאﺋﻲ وאﮘﻮن ﻛﺸﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﭘﻴﺎدي ﻣﺎن ﻫﺴﻮאر‪ ،‬۽ ﻫﺴﻮאر‬
‫ﻣﺎن ﭘﻴﺎدو‪ ،‬ﺧﺪא ﭤﻮ ﻛﺮي‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺎن אﻣﻴﺮ ۽ אﻣﻴﺮ ﻣﺎن ﻏﺮﻳﺐ ﺧﺪא ﭤﻮ ﻛﺮي‪.‬‬
‫‪َ .46‬ﭘﻴﺮ ُﮐﭙﻲ ﺗﻪ ﺟﺎﭠﻮ ﺑﻪ ﻟﮙﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﭤﻠﻬﻮ ﻣﺘﺎرو ﻣﺎڙﻳﭽﻮ‪ ،‬ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻫﻚ ﮘﻮٺ ۾ آﻳﻮ‪ .‬ﺳﺎﮢﺲ ﭔﻪ ﭼﺎر ﮘﻮﭠﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﺳﺎڻ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﮘﻮٺ ﺟﻲ אوﻃﺎق ۾ ﭘﻬﺘﺎ ﺗﻪ ڏאڍو‬
‫ﻣﻠﻬﻪ ﺟﻲ אﻧﮕﻦ ﮐﺎن‬ ‫ﻣﻠﻬﻪ‪َ ،‬‬
‫ﭼﻬﭽﭩﻮ ﻟﮙﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﭼﻬﭽﭩﻮ ڏﺳﮡ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﺎ‪ .‬אوﻃﺎق ۾ َﻣﻠﻬﻪ ﺟﻮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ﻫﻠﻲ رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو ُ‬
‫وאﻗﻒ ﻫﺌﮡ ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﭝﻨﻲ ﮐﻲ ﻣﻴﺪאن ﻣﺎرﻳﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﮔﻬﻮر ۾ ﭘﺌﺴﺎ ﺑﻪ ڏאڍא ﭘﺌﻲ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﭤﻠﻬﻲ ﭤﻨﭝﺮي ﻣﺎڙﻳﭽﻲ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﭤﻴﻦ ﻣﻠﻬﻪ وڙﻫﮡ ﻻ‪ ‬אﭜﺎرﻳﻮ؛ ”ﻣﻠﻬﻪ وڙﻫﻪ! ﮐﭩﮡ ﺗﻲ ﮔﻬﻮر ﻣﻠﻨﺪي‪ ،‬ﮔﺬر ﺳﻔﺮ ﭼﮝﻮ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪“.‬‬
‫ﻛﮇي ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪرא ﭔﮅي ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻠﻬﻪ ﭔﮑﻴﻦ ﭘﻴﺎ ﺗﻪ ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ ﭴﺎﮢﻮ ﻣﻠﻬﻪ‪ ،‬ﻣﺎڙﻳﭽﻲ ﮐﻲ ڍאכ ﺗﻲ ﮐﮣﻲ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺟﻲ ﭘﮇאﺋﮡ ﺗﻲ ﻣﮍس ﻣﻴﺪאن ۾ ُ‬
‫س ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﺟﺎﭠﺎ ﻣﺎر! ﺟﺎﭠﺎ ﻣﺎر!“‬ ‫َ‬
‫ﮔﻬﻤﺎﻳﻮ‪ .‬ﭔﺎﻫﺮאن ﺑﻴﭡﻞ ﻣﺎڙﻳﭽﻲ ﺟﻲ ﺳﺎﭤﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺎڙﻳﭽﻲ ﮐﻲ ڏ ُ‬
‫אﮘﻠﻲ ﻣﻠﮫ ﺟﻲ ﮬﭥﻦ ۾ ﻣﭥﻲ ﭰﺮﻧﺪي‪ ،‬ﻣﮍس ﺟﻮ ﻣﭥﻮ ﺋﻲ ﭼﻜﺮאﺋﺠﻲ وﻳﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺗﻨﮭﻦ ﮐﻲ ﮬﻨﻦ وאري ﮘﺎﻟﮫ ﺳﻤﺠﮫ ۾ ﺋﻲ ﻧﻪ آﺋﻲ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻲ‬
‫ﻃﻮر ﻣﻠﮫ ۾ دﺳﺠﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﮬﻦ ڌכ ﮐﺎﺋﻲ אﭼﻲ ﺳﺎﭤﻴﻦ ﺟﻲ ﭜﺮﺳﺎن وﻳﭡﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﭨﻮﻛﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻮن؛ ”אﺳﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﺟﺎﭠﻲ ﮬﮣﮡ ﻻ‪ ‬ﭘﺌﻲ‬
‫ﭼﻴﻮ ﭘﺮ ﺗﻮ ﺗﻪ ﭔﮅو ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻲ ڏس ﺗﻲ ﮬﻠﻴﻦ ﮬﺎ ﺗﻪ ڌכ ﻧﻪ ﮐﺎﺋﻴﻦ ﮬﺎ!“‬
‫”ﭘﻴﺮ ﮐﭙﺎڙي ﺗﻪ ﺟﺎﭠﺎ ﻣﺎرאڙي!“ ﻧﺌﻴﻦ ﻣﻠﮫ ﮐﻴﻦ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ؛ ”ﭘﻴﺮ ُﮐﭙﻲ ﺗﻪ ﺟﺎﭠﻮ ﺑﻪ ﻟﮙﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﭔﺌﻲ ﺳﺎن ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ،‬دﻧﮕﻮ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ .47‬ﺟﺎﺗﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﺎﺗﻲ ﭘﺎڻ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﭔﻦ אﻣﻴﺮن ﮐﺎن ﺳﺎﮘﺌﻲ ﻗﺴﻢ ﺟﻮ אﻣﺘﺤﺎن ورﺗﻮ‪ .‬ﮐﻴﻦ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺳﭝﻨﻲ ﺷﻴﻦ ﺟﻮ ﭔِﭳ آﮢﻲ ڏﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﻫﻜﮍو אﻣﻴﺮ‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔِّﺞ ﻻ‪ ‬ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻬﺮ رﻟﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﮐﮣﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭔﺞ ﻻ‪ ‬ﭼﻴﻮ ﻫﻮ! ﺗﻮن ﺗﻪ ﭘﺎﮢﻲ ﮐﮣﻲ آﻳﻮ آﻫﻴﻦ؟!“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬ ‫”ﻣﻮن ﺗﻮﮐﻲ ِ ّ‬
‫”ﭘﺎﮢﻲ ﺋﻲ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﭔِﭳ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﻮ ﺟﻮ ‪ “....‬ﻛﭩﻮرو ﭘﺎﮢﻲ ‪ ‬ﺟﻮ رﮐﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺟﺎﺗﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﺎﺗﻲ ﭘﺎڻ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﭘﺎﮢﻲ ﺋﻲ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﺎت آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﺣﻴﺎﺗﻲ ڏﻧﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺟﺎﺗﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﺎﺗﻲ ﭘﻬﺮ‪.‬‬
‫‪ .48‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﻮﺋﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻧﻘﺼﺎن ﭜﺮي‪) .‬ﺳﺮو ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫َ‬
‫ﻫﻜﮍي وאﭘﺎري‪ ‬ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﺳﻮدي‪ /‬وאﭘﺎر ﻣﺎن ﭼﮝﻲ ﭘﺮאﭘﺖ ﭤﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﺣﻮאل ﭔﮅي ﻫﻜﮍي َﭜﭧ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ وאﭘﺎر ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺠﺮﺑﻴﻜﺎري‪ ‬ﺳﺒﺐ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻘﺼﺎن رﺳﻴﺲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ روﺋﮡ رﻳﻨﮕﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫”ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﻮﺋﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻧﻘﺼﺎن ﭜﺮي!“ وאﭘﺎري‪ ‬ﭨﻮﻛﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪-1 :‬ﺟﺴﻜﺎ ﻛﺎم ﺗﺴﻜﻮ ﺳﺎﺟﻲ‪ ،‬אور ﻛﺮي ﺗﻮ ﭠﻴﻨﮕﺎ ﺑﺎﺟﻲ‪) .‬ﭘﻨﺠﺎﺑﻲ(‬
‫‪َ -2‬ﻫَﮍ ﺑﻪ ﮔﺎﺳﻮ‪ ،‬ﻟﻮכ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺟﻮﺋﺎري ﺟﻮﺋﺎ ۾ ﻫﺎرڻ ﺑﻌﺪ ﭼﻮي؛ “ﭘﺌﺴﺎ ﺑﻪ وﻳﺎ‪ ،‬ﻋﺰت ﺑﻪ وﺋﻲ!”‬
‫‪ .49‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭨﻜﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﻛﺎﭤﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﻟﻜﻲ‪) .‬אردو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﺑﺒﻦ ﻧﺎﺋﻲ‪ ‬ﻧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍو ﮬﻤﺮאھ ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ وٽ وﭸﻲ ﺣﺠﻢ ﻣﻘﺮر ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ وאر ﭠﺎﻫﻴﻨﺪي ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ‬

‫‪28‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫َ‬
‫ﮐﻲ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﭔﻪ ِﺳﮛ آﻫﻦ‪ .‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺑﻪ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺤﺴﻮس ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺳﮝﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﭔﮅאﺋﺠﺎن‪“!‬‬
‫ﻧﺎﺋﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﻦ ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﭥﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﺳﺎﻧﮃي ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ ۽ ﭘﻴﭧ ﭰﺎﭨﮡ ﻟﮙﺲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻫﻜﮍي ﭤﻠﻬﻲ وڻ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻲ ُﭤَﮍ وٽ ﺑﻴﻬﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﭔﻪ ِﺳﮛ ِﺳﮛ!“‬
‫ﭘﻴﭧ ﻫﻠﻜﻮ ﻛﺮي ﮔﻬﺮ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻮא ﻟﮙﮡ ﺳﺎن אن وڻ ﻣﺎن ﻋﺠﻴﺐ ۽ ﺳﺮﻳﻼ آوאز אﭼﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﻫﻜﮍא ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﭴﺎﮢﻮ‪ ،‬אﺗﺎن אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﺎ‪ .‬ﮐﻴﻦ وڻ ﻣﺎن‬
‫ﺳﺮﻳﻠﻮ آوאز ﭔﮅڻ ۾ آﻳﻮ ﺗﻪ وڻ ﭘﺎڙאن ﭘﭩﺮאﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺮﻳﻼ ﺳﺎز ﭠﻬﺮאﻳﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻫﻲ ﺳﺎز ﮐﮣﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ درﭔﺎر ۾ آﻳﺎ‪ .‬ﻓﻦ ﭘﻴﺶ ﻛﺮڻ ﺟﻲ אﺟﺎزت ﻣﻠﻴﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﺎز وﭴﮡ ﻟﮙﺎ ﺗﻪ ﺳﺎرﻧﮕﻲ‪ ‬ﻣﺎن آوאز آﻳﻮ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭘﺌﻲ‪” :‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﭔﻪ ِﺳﮛ ِﺳﮛ!“‬
‫”ﻛﻴﺮ ﭤﻮ ﭼﻮي؟“ ﻧﻨﮃڙي ڍوﻟﻜﻲ‪ ‬ﻣﺎن آوאز ﭘﺌﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﺑﺒﻦ ﻧﺎﺋﻲ!“ وڏي دﻫﻞ ﺟﻮ آﺧﺮ ۾ ﮐﮍﻛﻮ‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ ﭔﮅڻ ۾ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ אﻫﻲ אﮐﺮ ﭔﮅي‪ ،‬ﺑﺒﻦ ﻧﺎﺋﻲ‪ ‬ڏאﻧﻬﻦ אﮐﻴﻮن ﭰﻮﭨﺎري ڏﭠﻮ‪.‬‬
‫”ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭨﻜﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﻛﺎﭤﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﻟﻜﻲ!“ﺑﺒﻦ ﻧﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻛﺎﻟﺖ ۾ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭟ ﭜﻴﮍאﺋﻲ ﭜﻠﻲ‪ُ ،‬אَﭘﭩﻲ ﺗﻪ وא‪.‬‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ‪ُ -1:‬ﻣ ِ‬
‫ﭘﮅر ﭘﺌﻲ ﮘﺎﻟﻬﮍي‪ ،‬ﮀﮇي وﻳﻨﺪي ﺳﺎ‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﻧﻪ ڏﺟﻲ‪.‬‬‫‪ِ -2‬ﺳُﺮ ڏﺟﻲ‪ُ ُ ،‬‬
‫‪ .50‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﺎﻧﻲ ﻧﭝﺎﮘﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﺎ ڏوﻫﭩﺎ ﻛﻬﮍא ڏאﺗﺎر ﭤﻴﻨﺪא‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻮﺟﻮאن ﻋﻮرت ﺳﺎن ﻋﺸﻖ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭔﻨﻬﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﺋﭧ ﺳﻨﺪن אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾ رאﺿﻲ ﻧﻪ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻻﭼﺎر‪ ،‬ﭜﭵﮡ ﺟﻮ‬
‫ﭘﺮوﮔﺮאم رﭤﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﻣﻘﺮر ﭤﻴﻞ رאت‪ ،‬ﻣﺮد ﻋﻮرت ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﭔﺎﻫﺮאن آﻳﻮ‪ .‬ﻃﺌﻲ ﭤﻴﻞ אﺷﺎرن ﺗﻲ‪ ،‬ﻣﺤﺒﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭼﺎﻧﺌﭟ אورאﻧﮕﻬﻲ‬
‫ﻧﻜﺘﻲ‪.‬‬
‫ﻛﺘﻦ ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻮڙ ﭤﻲ‪ .‬ﺳﻮﻧﭽﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭼﻮر ﭼﻮر ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﮔﻬﺮ‪ -‬ﭜﺎﺗﻲ‪ ،‬ﮔﻬﺮ ﺳﻨﭝﺎﻟﻴﻦ ۽ ﺳﻤﺠﻬﻦ ﺗﻪ ﮀﺎ ﺟﻲ ﭼﻮري ﭤﻲ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ِوﭤﻲ ﻣﻠﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭜﺮ وאري ﮘﻮٺ ۾ ﻣﺮد ﺟﻮ ﺳﻨﮕﺘﻲ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﻬﺮ ﭘﺮ‪ -‬ﭔﺎﻫﺮو ﻫﻴﻮ‪ .‬אن ﮐﻲ אﭼﻲ אﭤﺎرﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﻮאري‪ ‬ﻻ‪ ‬ڏאﭼﻲ ڏﻳﻨﺪي ﺗﺎﻛﻴﺪ‬
‫ﻛﻴﻦ؛ ”ڏאﭼﻲ ڏﻳﺎن ﭤﻮ ﭘﺮ ﻫﻜﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻳﺎد رﮐﺠﻮ‪ ،‬ڏאﭼﻲ אﭤﻮ ﻧﺎﻧﻲ‪ ‬ﮐﺮي‪ .‬ﺟﺘﻲ ﭘﺎﮢﻲ ڏﺳﻨﺪي אﺗﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻨﺪي ۽ ﭘﻮ‪ ‬אﭤﮡ ۾ ڏאڍي‬
‫ﮔِﻴﻬﻪ ﻛﻨﺪي‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬وאري ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن ﻧﻪ ﻛﺎﻫﻲ وﭸﺠﻮس‪“.‬‬
‫ڏאﭼﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ روאﻧﺎ ﭤﻴﺎ‪ .‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﭘﻮﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﻬﺮ ﺳﻨﭝﺎﻟﻲ ورﺗﻮ‪ .‬رאﺗﻮ وאﻫﻪ ﭘﻴﺮאڊو אﭼﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﺑﺘﻴﻮن ۽ ﻟﭡﻴﻮن ﮐﮣﻲ ﭘﻴﺮي ﺳﺎن ﻧﻜﺮي‬
‫ﭘﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺳﭵﻲ رאت‪ ،‬ﺑﮏ אڃ ﺗﻲ ﻫﻠﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺳﺞ אﭜﺮﻳﻮ ﺗﻪ ڏאﭼﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﺎﮢﻲ ﻧﻈﺮ آﻳﻮ ۽ ﻟﮍي ﭘﺌﻲ‪ .‬ﺳﻮאرن ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﺟﻬﻠﻴﺲ ﭘﺮ ﮐﻴﻦ ﺟﻬﻞ ﺋﻲ ﻧﻪ‬
‫ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ُ .‬ڊوﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬وٽ وﭸﻲ ﭘﻬﺘﻲ‪ .‬ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ‪ُ ،‬ڊﻫﻲ ﻫﮣﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻲ‪ .‬אﭤﮡ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺋﻲ ﻧﻪ ورﺗﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻧﺪ ﮐﮣﻲ אﭼﻲ وﻳﺠﻬﺎ ﭘﻴﻦ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻴﺌﻦ ﻛﺎري ڏאﻧﺪ ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻜﻦ ﮐﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ڏאﭼﻲ‪ ‬ﮐﻲ אﭤﺎرڻ ﻻ‪ ‬ڏאڍא ڌכ‬ ‫אﻳﺘﺮي ۾ ﭘﻴﺮي ﺑﻪ‪َ ،‬ر َ‬
‫ﻫﻨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ڏאﭼﻲ ﭼﻮي ﺗﻪ؛ ”ﺗﻮن ﻛﻴﺮ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﻮن ﮐﻲ אﭤﺎرﻳﻨﺪﻳﻦ؟“‬
‫ڏאﭼﻲ ﻧﻪ אﭤﻲ‪ ،‬ﻧﻪ אﭤﻲ‪ .‬ﻫﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﻛﭩﻲ ﺳﺎﮢﻮ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺑﻴﺰאري‪ ‬ﻣﺎن ﺗﻠﻮאر ﻛﮃي‪ ،‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ڏאﭼﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﺴﻲ ﻻﭤﺎﺋﻴﻦ ﭘﻮ‪ ‬ﻣﺎﺋﻲ ﮐﻲ ﻣﺎرﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻪ ﭘﻬﺘﺎ ۽ אﭼﻲ ﺟﻬﻠﻴﺎﺋﻮﻧﺲ‪.‬‬
‫رאﭴﻮﮢﻮ ﻓﻴﺼﻠﻮ ﻫﻠﻴﻮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫”ﺗﻮ ڏאﭼﻲ‪ ‬ﮐﻲ אن ﻻ‪ ‬ﻣﺎرﻳﻮ ﺗﻪ אﻫﺎ ڊﻫﻲ ﻫﮣﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻲ!“ ﭘﭩﻴﻞ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﻣﺎﺋﻲ ﮀﻮ ﻣﺎرﻳﺌﻪ؟ אﻫﺎ ﺗﻪ ﺗﻮ ﻻ‪ ‬ﺳﭛ ﻛﺠﻬﻪ ﮀﮇي‬
‫ﻧﻜﺘﻲ ﻫﺌﻲ!“‬
‫”ڏאﭼﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻮن ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﻫﻴﻮ؛ ڏאﭼﻲ ﻧﺎﻧﻲ‪ ‬ﮐﺮي אﭤﺌﻲ! ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﭘﺎﺳﻮ ﻛﺮאﺋﺠﺎﻧﺲ ﻧﻪ ﺗﻪ وﻳﻬﻲ رﻫﻨﺪﺋﻲ‪ “.‬ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي‬
‫ﻚ ﻛﺮڻ‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﺎرאﻳﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﺎ ﻣﻮن ﺳﺎن ﭜﭵﻲ ﻧﻜﺘﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﭴﮣﻴﻮ אوﻻد ﺿﺮور ﻣﭥﺲ‬ ‫ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ڏאﭼﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻧﺎﻧﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﮀ َ‬
‫ِ‬
‫ﮀﻚ ﻛﺮي وﭸﻲ ﻫﺎ ۽ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻮن ﺳﺎن ﺑﻪ אﺋﻴﻦ ﺋﻲ ﭤﺌﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮﻫﺎن ﺳﺎن ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﻣﺎري وڌم‪“.‬‬
‫”ﺗﻮ אن ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﻣﺎرﻳﻮ؟“ ﻣﺎﮢﻬﻦ وﺿﺎﺣﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﺎ!!“ وﺿﺎﺣﺖ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﺎﻧﻲ ﻧﭝﺎﮘﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ڏوﻫﭩﺎ ﻛﻬﮍא ڏאﺗﺎر ﭤﻴﻨﺪא؟“‬ ‫” ٰ‬

‫‪29‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬وאﻟﺪﻳﻦ ﺟﻲ אﺧﻼق ﺟﻮ אﺛﺮ‪ ،‬ﺳﮅو ﺳﻨﺌﻮن אوﻻد ﺗﻲ ﭘﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪ .51‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﻜﺎر‪ ،‬ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﻛﻮڙي ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭔﻴﻬﺎر‪ ،‬ﺳﭽﻲ‪ ‬ﺳﺎک ﻧﻪ وﺳﻬﺎن‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﺟﻌﻔﺮ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻚ رﻳﮃאر‪ ،‬ﺳﭵﻮ ڏﻳﻨﮭﻦ ﺟﻬﻨﮓ ۾ رڍون ﭼﺎري ﺷﺎم ڌאري وאڙ ۾ وאڙي ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﻴﺲ ﺟﻬﻨﮓ ۾ روﻧﺸﻮ‬
‫ُﺳﺠﻬﻲ آﻳﻮ ۽ وﭠﻲ رڙﻳﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺑﮕﻬﮍ ڙي ﺑﮕﻬﮍ!“‬
‫ُ‬
‫ﭘﺎﺳﻲ אوﺳﻲ ﺟﺎ ﻫﺎري ۽ ﻧﺎري‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﮘﻮٺ ﺟﺎ ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس رڙﻳﻦ ﺗﻲ ﻟﭡﻴﻮن ڌﻛﺎ ﮐﮣﻲ ڊوڙﻧﺪא آﻳﺎ‪ .‬ﺑﮕﻬﮍ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ﮐﺎﻧﺌﺲ‬
‫ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻮن؛ ”ﺑﮕﻬﮍ ﻛﺎﭤﻲ آﻫﻲ!“‬
‫”ﺑﮕﻬﮍ ﺗﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ!“ ﭰِﻜﺎ ڏﻧﺪ ﻛﮃﻧﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﻮن ﺗﻪ אﺋﻴﻦ ﭼﺮﭼﻮ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﮏ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא ﻣﻮﭨﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﭽﻮ ﭘﭽﻮ ﺑﮕﻬﮍ אﭼﻲ رڍن ۾ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻣﺪد ﻻ‪ ‬ڏאڍﻳﻮن رڙﻳﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﻪ آﻳﻮ‪ .‬ﺑﮕﻬﮍ ﺳﭵﻮ ڌڻ ﻧﺎس ﻛﺮي ﻫﻠﻴﻮ‬
‫وﻳﻮ‪ .‬رڍون ﻣﺎرאﺋﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﮘﻮٺ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭘﮁﻴﺲ؛ ”رڍون ﻛﺎڏي ﻛﻴﺌﻲ؟!“‬
‫”ﺑﮕﻬﮍ ﮐﺎﺋﻲ وﻳﻮ!“ روﺋﻨﺪي ﺣﺎل ﭔﮅאﺋﮡ ﻟﮙﻮ؛ ”אﮘﻲ ﻛﻮڙﻳﻦ رڙﻳﻦ ﺗﻲ ﺳﭛ ڊوڙﻧﺪא آﻳﺎ‪ ،‬אڄ ﺳﭽﻴﻦ رڙﻳﻦ ﺗﻲ ﻫﻚ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻟﮍﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﺖ ﺗﻮ ﭘﺎڻ وﭸﺎﺋﻲ آﻫﻲ! אﮘﻲ‬ ‫ﻣﻴﺎر ڏﻳﮡ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ؟!“ ﻫﻜﮍي ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ رد ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ َﭘ ِ‬ ‫َ‬ ‫”אن ۾ روﺋﮡ ﺟﻲ ۽‬
‫ﻛﻮڙ ﻧﻪ ﻛﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ אڄ ڌכ ﻧﻪ ﻧﻜﺮﺋﻲ ﻫﺎ!“‬
‫”ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﻜﺎر‪ ،‬ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﻛﻮڙي ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭔﻴﻬﺎر‪ ،‬ﺳﭽﻲ‪ ‬ﺳﺎک ﻧﻪ وﺳﻬﺎن!“ ﭔﺌﻲ ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﺟﻲ ﭘﭡﭝﺮאﺋﻲ ﻛﻨﺪي אﺋﻴﻦ ﭨﻮﻛﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺳﺎک وﭸﮡ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻛﻮﺑﻪ ﺗﺮس ﻧﭥﻮ ﮐﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ .52‬ﺟﻨﻬﻦ رﻳﻦ ﺟﻮ ﻣﺰو ورﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭔﻴﺎ ﻣﺰא وﺳﺮي وﻳﻨﺪא‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي‪ ‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﻣﺤﺒﻮب رﺳﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺳﻨﺪس ﺑﺎري ۾ ﭘﺌﻲ ﭘﮁﺎﺋﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﭘﮁﺎ ﻛﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ڏي ﺧﺒﺮ! ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫رאﻧﺠﻬﻦ ﻛﻬﮍي ﺣﺎل ۾ آﻫﻲ؟!“‬
‫”ﻣﻴﻨﻬﻮن ڌאرﻳﻮن אﭤﺎﺋﻴﻦ!“ ﺟﻮאب ﻣﻠﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﭜﻠﻲ ﻣﻴﻨﻬﻮن ڌאري!“ אﭸﺎ آﺳﺮو رﮐﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﭘﺮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻴﻦ وﺳﺎرﻳﻨﺪو‪ .‬ﻣﻮن وٽ ﺿﺮور אﻳﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﮘﭻ وﻗﺖ ﺑﻌﺪ وري ﭘﮁﺎﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ رאﮢﻞ ﻛﻬﮍي‪ ‬ﻛﺮت ﺳﺎن ﻟﮙﻞ آﻫﻲ؟!“‬
‫ﻚ آﻫﻲ!“ ورﻧﺪي ﻣﻠﻴﺲ‪.‬‬ ‫”ﭔﻨﻲ ورﺗﻲ אﭤﺎﺋﻴﻦ! ﺳﭵﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ אن ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ۾ ُﺳ َ‬
‫”ﭜﻠﻲ ﭔﻨﻴﻮن ڌאري!“ אﭸﺎ آﺳﺮو رﮐﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﭘﺮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻴﻦ وﺳﺎرﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻣﻮن وٽ ﻫﻚ وאر ﺿﺮور אﻳﻨﺪو‪“.‬‬
‫אن ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﻋﺮﺻﻮ ﮔﺬرﻳﻮ‪ ،‬وري ﭘﮁﺎﺋﻮن ﻛﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ڏﻳﻮ ﺧﺒﺮ! ﻣﻮن وאرو ﺳﻬﮣﻞ ﻛﻬﮍي ڌﻧﮅي ﺳﺎن ﻟﮙﻞ آﻫﻲ؟!“‬
‫”ﭜﻼ ﮔﻬﻮڙא ڌאرﻳﺎ אﭤﺎﺋﻴﻦ!“ ﭔﮅאﺋﮡ وאري آﮔﺎﻫﻲ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺳﻨﺪن ﺳﻴﻮא ۽ ﺳﻮאري‪ ‬۾ ﻣﺸﻐﻮل آﻫﻲ!“‬
‫”אﺑﻮل!“ آﺳﺮو ﭘﻠﻴﻨﺪي ۽ ﺳﭥﺮن ﺗﻲ ﮬﭣ ﮬﮣﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ אﺻﻞ ﻧﻪ אﻳﻨﺪو!“‬
‫”ﮀﻮ!“ ﭘﮁﮡ وאري ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﻫﺎﮢﻲ ﮀﻮ ﻛﻮ ﻧﻪ אﻳﻨﺪو؟!“‬
‫”ﺟﻨﻬﻦ رﻳﻦ ﺟﻮ ﻣﺰو ورﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭔﻴﺎ ﻣﺰא وﺳﺮي وﻳﻨﺪא!“ وﺿﺎﺣﺖ ﻃﻮر ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬رﻳﻦ ۽ رאن ﺟﻮ ﻣﺰو‪ ،‬ﻫﻜﺠﻬﮍو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬رن ۽ ﮔﻬﻮڙو رאن ﺳﺎن‪ ،‬ﭘﺌﺴﻮ ﺟﺎن ﺳﺎن‪.‬‬
‫‪ .53‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﺳﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫אﻟﻮر رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻲ ﻣﻬﺎرאﺟﺎ ﺳﺮي ﺳﻮאﺋﻲ ﺟﻴﺴﻨﮕﻬﻪ‪ ،‬ﻫﺰאر روﭘﻴﺎ ﻓﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن‪ ،‬ﻫﻔﺘﻲ ﮐﻦ ﻻ‪ ‬ﺑﻤﺒﺌﻲ‪ ‬ﺟﻮ‬ ‫אﺗﺮ ﻫﻨﺪﺳﺘﺎن ﺟﻲ َ‬
‫وڏو ﻧﺠﻮﻣﻲ ﻣﺴﭩﺮ אﻻﺳﭩﺮ ﮔﻬﺮאﻳﻮ‪ .‬ﺳﺎﮢﺲ ﭔﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮن אﻧﻌﺎﻣﻦ ﺟﻮ وאﻋﺪو ﻛﻴﻮ وﻳﻮ ﻫﺌﻮ‪.‬‬
‫אﻟﻮر אﺳﭩﻴﺸﻦ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس آڌر ﭜﺎ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﺳﭵﻲ رאت אﺳﭩﻴﺸﻦ ﺗﻲ ﺑﻴﻮאﻫﻦ وאﻧﮕﺮ‬ ‫ﻧﺠﻮﻣﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻘﺮر وﻗﺖ ﺗﻲ َ‬
‫ڌﻛﺎ ﮐﺎﺋﮡ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ﺟﮇﮬﻦ ﭨﺎﻧﮕﻲ ۾ ﭼﮍﻫﻲ رאﺟﺎ ﺟﻲ ﻣﺤﻼت ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ درﺑﺎن ۽ ﺳﭙﺎﻫﻴﻦ ﮐﻴﺲ رאﺟﺎ ﺳﺎن ﻣﻼﺋﮡ ﺟﻲ ﺑﺠﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻞ‬
‫אﻣﺎﮢﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻣﻬﻴﻨﻮ ﮐﻦ ﺟﻴﻞ ۾ دאﻧﻬﻮن ﻛﻮﻛﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﮐﻴﺲ ﻛﮃي رאﺟﺎ آڏو ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬رאﺟﺎ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن‬
‫ﭤﻴﻞ ﺟﭟ ﺑﺎﺑﺖ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﻣﻮن ﺳﺎن אﻫﮍي ﺟﭟ ﭤﻴﻨﺪي ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﻣﺎن ﻧﻪ אﭼﺎن ﻫﺎ!“‬
‫”ﺗﻮ ﻻ‪ ‬אﻫﺎ ﺋﻲ ﺳﻴﮑﺖ ﻛﺎﻓﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﮭﻦ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭘﻮي ﺗﻪ ﺗﻮ ﺳﺎن ﮀﺎ ﭤﻴﮡ وאرو آﮬﻲ ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺣﺎل ﺟﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﺧﺒﺮ ﭘﻮﻧﺪي!“ ﻣﻬﺎرאﺟﺎ دڙﻛﻮ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﺳﺎل‬
‫ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪي!“‬

‫‪30‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻏﻴﺐ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺧﺪא ﮐﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪ .54‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ رب رﮐﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺮ ﭼﮑﻲ؟ )אردو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﭘﻴﭩﺮول ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ آﺋﻞ ﭨﻴﻨﻜﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻲ رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻛﻠﭩﻲ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻣﭥﺌﻴﻦ ﻫﻮدي ۾ وﻳﭡﻞ ﻛﻠﻴﻨﺮ‪ ،‬ﻛﻠﭩﻲ ﭤﻴﮡ ﮐﺎن אڳ ﺋﻲ وﭸﻲ ﻛﭽﻲ‬
‫ﺗﻲ ﻛﺮﻳﻮ ۽ ﭨﺌﻨﻜﺮ ﺑﻪ وﭸﻲ ﺳﻨﺪس ﭔﺎﻧﻬﻦ ﺗﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭔﻴﻮ ﺟﺴﻢ ﺗﻪ ﭔﺎﻫﺮ ﻫﺌﻮ‪ ،‬אﻟﺒﺘﻪ ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭨﺌﻨﻜﺮ ﻫﻴﭡﺎن אﭼﻲ وﭸﮡ ﻛﺮي ﻣﮍس‬
‫ﭰﺎﺳﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﭜﺮ وאري‪ ‬ﻫﻮﭨﻞ ﺗﺎن ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﺪد ﻻ‪ ‬ڊوڙﻧﺪא آﻳﺎ‪ .‬אﮘﻴﻦ ﻛﺌﺒﻦ ۾ ﭰﺎﭤﻞ ڊرאﺋﻴﻮر ۽ ﻛﻠﻴﻨﺮ ﮐﻲ ﺗﻪ ﻛﮃي ورﺗﺎﺋﻮن ﭘﺮ ﮬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﻛﮃي ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻴﺎ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ ﭨﺌﻨﻜﺮ ﺟﻲ אﻧﺠﮡ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﻟﮙﻲ ﭼﻜﻲ ﮬﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻣﭩﻲ‪ ‬ﺳﺎن אﻧﺠﮡ ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﺳﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﺟﺘﻦ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎ ﺗﻪ ﭔﻴﻦ ﭰﺎﭤﻞ ﻛﻠﻴﻨﺮ ﮐﻲ ﮀﻜﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃڻ ﺟﺎ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﺎﻫﻪ ﭘﺌﻲ ِوﺳﻲ‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﻛﻠﻴﻨﺮ ﭘﺌﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬
‫”ﭘﻴﭩﺮول ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﻟﮙﻲ ﺗﻪ ﻫﻤﺮאه ﺳﮍي ﻛﻮﺋﻼ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو!“ ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”رﮘﻮ ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭰﺎﭤﻞ آﻫﻲ!ﺟﻨﮭﻦ ﻛﺮي‬
‫ﺳﭵﻮ ﻣﮍس ﭰﺎﭤﻞ آﮬﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﮬﻦ ﻛﺎﺗﻲ‪ ‬ﻳﺎ ﻛﻬﺎڙي‪ ‬ﺳﺎن ﭔﺎﻧﻬﻦ ﻛﭙﻲ ﮀﮇﺟﻲ ﺗﻪ ﮬﻮﻧﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﮍس ﺗﻪ ﺑﭽﻲ ﭘﻮي‪ .‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﻛﭙﺠﻲ وﺋﻲ ﺗﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻴﺮ آﻫﻲ! ﺣﻴﺎﺗﻲ ﮬﻮﻧﺪس ﺗﻪ ﻣﮍس ﺟﺎﻟﻲ وﻳﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﭔﻪ ﭨﻲ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﻛﺎﺗﻲ‪ ‬ﻳﺎ ﻛﻬﺎڙي‪ ‬ﻫﭣ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬وﭠﻲ ﭜﮙﺎ‪ .‬وﻗﺖ ﺗﻲ ﻧﻨﮃي ﺷﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﻣﻠﮡ ﻣﺸﻜﻞ ﭤﻲ وﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﻛﺎﺗﻲ ﻳﺎ ﻛﻬﺎڙي ﻫﭣ‬
‫ﻧﻪ آﺋﻲ‪ ،‬אﻟﺒﺘﻪ ﻣﮇو ﺳﮇو ڏאﭨﻮ ﻫﭣ آﻳﻦ‪ .‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻦ אﻫﻮ ﮐﮣﻲ ﭘﻬﺘﺎ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﭨﻴﻨﻜﺮ ﻣﺎن ِﺳﻤﻨﺪڙ ﭘﻴﭩﺮول ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭼﮍي ﭼﻜﻲ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﭰﺎﭤﻞ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﺟﺎ ﻛﻮﻛﺮﻳﺎ ﻫﺠﻦ‪ .‬ڏאﭨﻲ وאرو ﻫﻤﺮאﻫﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻫﻪ ﺟﻲ َﭴَﺮ ﮐﺎن وﻳﺠﻬﻮﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ڏאﭨﻮ ﭰﺎﭤﻞ ﻫﻤﺮאھ ڏאﻧﮭﻦ אﮀﻼﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭰﺎﭤﻞ ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אڻ‪-‬ﭰﺎﭤﻞ ﻫﭣ ﺳﺎن ﻛﭙﻲ‪ ،‬ﭘﺎڻ ﮐﻲ آﺟﻮ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬وאﺋﻴﺴﺮ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﺎ ﺧﻄﺎ ﭤﻲ ﭼﻜﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﮀﻠﮡ‬
‫ﺳﺎن ڏאﭨﻮ ﭤﻮرو َﭘَﺮ‪ -‬ﭜﺮو وﭸﻲ ﻛﺮﻳﻮ‪ .‬ﭰﺎﭤﻞ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ڏאﭨﻲ ڏאﻧﻬﻦ ﺳﻮرڻ ﺟﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺌﻲ ﭘﺮ ﭘﻬﭽﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾‬
‫ﭨﻴﻨﻜﺮ ۾ ﭘﻴﻞ ﭘﻴﭩﺮول ﮐﻲ وڏي ڌﻣﺎﻛﻲ ﺳﺎن ﺑﺎﻫﻪ ﻟﮙﻲ وﺋﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ڌﻣﺎﻛﻲ ﺗﻲ ﮔﺎڏي ﭤﻮرو ﻣﭥﻲ ﮐﭵﻲ وﺋﻲ ۽ ڏאﭨﻲ ڏאﻧﻬﻦ ﭘﺎڻ‬
‫ﺳﺎه ﻣﻠﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻫﻤﺮאھ آزאد ﭤﻴﮡ ﺳﺎن ﭔﻪ ﭨﻲ ﻫﭣ وﭸﻲ ﭘﺮي ﻛﺮﻳﻮ ۽ ﺟﺎن ﺑﭽﻲ وﻳﺲ‪.‬‬ ‫ﮀﻜﮡ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﮐﻲ َ‬
‫”ﺑﻴﺸﻚ!“ ﺑﻴﭡﻠﻦ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﭼﻴﻮ؛ ”ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ رب رﮐﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺮ ﭼﮑﻲ‪“.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻃﺮﻓﺎن ﻣﻮت ﺑﻪ ﻟﮑﻴﻞ وﻗﺖ ‪ /‬ﻣﻘﺮر وﻗﺖ ﺗﻲ אﭼﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﺧﺪא‬
‫‪ -2‬ﻣﺎرڻ وאري ﮐﺎن‪ ،‬ﺑﭽﺎﺋﮡ وאرو وﻳﺠﻬﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .55‬ﺟﻨﻬﻦ وﻳﭡﻲ ﻧﻪ ﭴﺎﺗﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻴﭡﻲ ﻛﻬﮍو ﭴﺎﮢﻨﺪو؟ )ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ ڌي‪ ‬ﺑﺎﻟﻎ ﭤﻲ ﭼﻜﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﮘﮣﺘﻲ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﮀﻮﻛﺮي ﺷﻴﻨﻬﻦ ﻛﻠﻬﻲ ﭼﮍﻫﻲ‪ .‬ﺳﭵﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ‪ ‬۾‬
‫ﻛﻦ ﺗﻲ ﺟﻮن‪ ‬ﺑﻪ ﻧﻪ رﻳﻨﮕﻲ‪ .‬ﻫﻚ ﻛﻦ ﮐﺎن ﭔﮅي‬ ‫َ‬ ‫ﺮﭔﺎٽ ﻛﮃﻳﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮ ﻣﮍﺳﻬﻨﺲ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﺌﻲ ﮘﺮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ ﻣﮍس ﺳﺎن ﺑﻪ אﻫﮍو ُﺳ ُ‬
‫ﭔﺌﻲ ﮐﺎن ﻛﮃي ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ‪ ،‬وﻳﺘﺮ وڌي وﺋﻲ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ڌي‪ ‬ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﻣﮍس ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻫﺎﮢﻲ! ﮀﻮﻛﺮي‪ ،‬ﻣﺎﺷﺎ‪ ‬א�‪ ،‬وڏي ﭤﻲ وﺋﻲ‬
‫آﻫﻲ!“‬
‫”ﻫﻮن!“ ﻣﮍﺳﻬﻨﺲ אڻ ﻟﮑﻮ ﺟﻮאب ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ ُﻣﭡﻴﺎن ﺗﻪ ڏאڍي ﻟﮙﺲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﭘﻜﻮ ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ڌي‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”אﻣﮍ! אﭤﻲ ﺗﻪ ﺑﻴﻬﻪ! ﭘﮣﻬﻴﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻗﺪ ڏﺳﻲ!“‬
‫”אﻣﺎن! אﺟﺎﻳﻮ ﭤﻲ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺧﻔﻴﻒ ﻛﺮﻳﻦ!“ ڌي‪ ‬ﭼﭕﻮ وאت ﻛﺮي ﻣﺎ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﮀﻮ אﻣﮍ؟ אﻧﻬﻲ‪ ‬۾ ﺧﻔﻴﻒ ﭤﻴﮡ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ؟ ﺗﻮن رﮘﻮ אﭤﻲ ﺑﻴﻬﻨﺪﻳﻦ‪ ‬ﺗﻪ ﻛﺎ ﮔﺴﻲ ﻧﻪ وﻳﻨﺪﻳﻦ‪‬؟!“ ﻣﺎ‪ ‬ڌي‪ ‬ﮐﻲ زور ﭜﺮﻳﻨﺪي‬
‫ﭼﻴﻮ؛ ”אﻣﮍ! אﭤﻲ ﺗﻪ ﭘﻲ‪ ‬ڏﺳﺌﻲ!“‬
‫”אﻣﺎن!“ ﭘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺑﻴﺮﺧﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻧﻚ ﮐﻲ ﻣﻮڙو ڏﻳﻨﺪي ﻣﺎ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﺟﻨﻬﻦ وﻳﭡﻲ ﻧﻪ ﭴﺎﺗﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻴﭡﻲ ﻛﻬﮍو ﭴﺎﮢﻨﺪو؟!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﺟﻴﻜﻮ אﺷﺎري ﺳﺎن ﻧﻪ ﭤﻮ ﺳﻤﺠﻬﻲ‪ ،‬ﺳﻮ وڏي‪ ‬وﺿﺎﺣﺖ ﺳﺎن ﮀﺎ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو؟!‬
‫‪ -2‬ﻋﻘﻞ وאري ﻻ‪ ،‬אﺷﺎرو ﺋﻲ ﻛﺎﻓﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭨﭩﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﭨﺎرو‪ ،‬ﺗﺎزي‪ ‬ﮐﻲ אﺷﺎرو‪.‬‬
‫‪ .56‬ﺟﻮش ﺑﻪ‪ ،‬وﻗﺖ ﺗﻲ ﻛﻢ אﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻨﺪو وאﭘﺎري‪ ‬ﮐﻲ ﭔﻬﺮאڙﻳﻦ ۾ אﮘﺎڙي‪ ‬ﺳﺎﻧﮕﻲ وﭸﮣﻮ ﻫﺌﻮ‪ .‬رﺳﺘﻮ אﮢﺎﺋﻮ ﻫﺌﻮ ۽ وאﭘﺴﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭰِﺮ ﺟﻮ ﺑﻪ ﺧﻄﺮو ﻫﺌﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي‬
‫ﻫﻜﮍي ﭔﺮوچ ﮐﻲ‪ ،‬وאﻫﺮ ﻻ‪ ‬ﭜﺎڙي ﺗﻲ ﺳﺎڻ ﮐﻨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻛﻬﺎڙي ﺑﻪ وﭠﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻔﺮ ﺗﻲ روאﻧﺎ ﭤﻴﺎ ﺗﻪ ﭔﺮوچ ﻛﻬﺎڙي‪ ‬ﺟﻲ ﻛﺮي ﻣﺴﺘﻲ‪ ‬۾ אﭼﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭰﻮﻧﮉﺟﻲ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺗﻲ ڊﻛﻲ ﻛﻬﺎڙي אﻻرﻳﻨﺪو ﭘﺌﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮀﻴﮣﻮ‪ ‬ﺗﻲ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺗﻲ‪ ،‬ﻛﺮڙ ﻛﻨﮉي‪ ‬ﺗﻲ‪ ،‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭔِﻪ‪ -‬ﻫﭥﮍي ﻛﻬﺎڙي‪ ‬ﺳﺎن ُאﻟﺮ ﻫﺌﺲ‪.‬‬

‫‪31‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”ﭜﺎﺋﻲ!“ وאﮢﺌﻲ ڊﭴﻨﺪي ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﭘﮁﻴﺲ؛ ”אﻫﻮ ﮀﺎﭤﻮ ﻛﺮﻳﻦ ﭘﻴﻮ؟!“‬

‫”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺟﻮش آﻫﻲ!“ ﭔﺮوچ ورﻧﺪي‪ ‬۾ ﭼﻴﺲ؛ ”אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻛﺮي אﺋﻴﻦ ﻛﻨﺪو ﭤﻮ ﻫﻼن!“‬
‫ُאﮘﺎڙي ﻛﺮي ﻣﻮﭨﻴﺎ ﺗﻪ وאٽ ﺗﻲ ﺳﭻ ﻣﭻ‪ ،‬ﭜﺎﺋﻮ‪ -‬وאرא אﭼﻲ ﻣﭥﺎن ﭘﻴﻦ‪ .‬ﮐﻴﻦ ڏﺳﻨﺪﻳﺌﻲ وאﮢﺌﻲ ﺟﻲ ﺗﻪ ڌوﺗﻲ ﺧﺮאب ﭤﻲ وﺋﻲ ﭘﺮ ﭔﺮوچ ﺟﻲ‬
‫ﭘﭧ ﭘﺌﻲ ۽ ﭜﺌﻮ ۾ زﻣﻴﻦ ﺗﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪.‬‬ ‫ُ‬
‫אﻻرﻳﻞ ﭔِﻪ‪ -‬ﻫﭥﮍي ﻛﻬﺎڙي ﺑﻪ ﺟﻬﮍوכ وﭸﻲ ِ‬
‫ڌאڙﻳﻞ‪ ،‬وאﮢﺌﻲ ﮐﻲ آرאم ﺳﺎن ﭰﺮي ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ وﭸﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﭔﺮوچ ﺟﻲ وري ﺳﺎﮘﻲ ﻛﺎر‪ .‬אﻫﺎﺋﻲ ﻛﻬﺎڙي‪ ،‬אﻫﻮﺋﻲ َﮘُﻦ‪.‬‬
‫”ﭜﺎﺋﻲ! ﻫﻲ ﮀﺎﭤﻮ ﻛﻨﺪو ﻫﻠﻴﻦ!“ وאﮢﺌﻲ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻣﺎن ﺟﻮش ۾ آﻫﻴﺎن!“ ﭔﺮوچ ﻛﻬﺎڙي ُאﻻرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻮش ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﺿﺮرت آﻫﻲ!“ وאﮢﺌﻲ ﭤﮅي ﭤﻴﮡ ﻻ‪ ‬ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺟﻮش ﺑﻪ وﻗﺖ ﺗﻲ ﻛﻢ אﻳﻨﺪو آﻫﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﻮش ‪ /‬ﻛﺎوڙ‪ /‬ﻫﻴﭡﺎﻧﻬﻴﻦ وﻏﻴﺮه‪ ،‬وﻗﺖ ﺗﻲ ﻓﺎﺋﺪو ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .57‬ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﻮﭼﮍא ﮔﻬﺮي وﭠﻲ ﭤﻮ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﻧﺌﻴﻦ‪ ‬ﻣﺎن ﭼﻮري‪ ‬ﺗﻲ ﻫﺮﻳﻮ‪ .‬ﻫﻚ رאت ﻫﻜﮍي ﮔﻬﺮ ۾ ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﭼﻮري‪ ‬ﺟﻲ ﮔَﺮن ﺟﻲ ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ﻫﺌﻲ ﻛﺎﻧﻪ‪ .‬ﻫﻴﮇي‬
‫ﭧ ﭔﮅل ﺑﻮﮀﮡ ﻻﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻨﺒﮍ دﻧﺒﮍ ﻛﺮي אن ۾‬ ‫ﻫﻮڏي ﭰﺮﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﺑﻮﭨﻦ ﺟﻮن ﺳﺖ ﺟﻮڙﻳﻮن ﻧﻈﺮ آﻳﻮن‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﮘﮣﻲ ﺗﺴﻠﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮ‪ُ ‬ﭔ َ‬
‫ﭔﮅאﺋﻴﻦ ۽ ﺳﺎﮘﻴﻦ ﭘﻴﺮن ﺗﻲ ﮘﻮٺ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻮﭨﻴﻮ‪.‬‬
‫ﮔﻬﺮن ﮐﺎن وﭤﻴﺮﻛﻮ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﻞ ﭘﺎدرن ﺟﻲ ﭜﺮي ﻻﻫﻲ وري ﮘﮣﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ﭔﻪ دﻓﻌﺎ ﭘﺎدر ﮘﮣﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭔﺌﻲ دﻓﻌﺎ ﺗﻴﺮﻧﻬﻦ ﭤﻴﺎ‪ .‬ﮐﭩﻞ ﺟﻮڙي ﺟﻮ ڏאڍو وﻳﺴﻮرو ﭤﻴﺲ‪ .‬ﭘﺎدرن ﺟﻲ ﭜﺮي ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﭤﻤﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻮﻳﻦ ﭘﻴﺮن ﺗﻲ‬
‫ﺳﺎﮘﺌﻲ ﮔﻬﺮ ۾ אﭼﻲ ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ ﮔﻬﺮ وאرא ﺑﻪ ﺳﺠﺎڳ ﭤﻲ ﭼﻜﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﮐﻴﺲ ڏﺳﮡ ﺷﺮط ﭼﻮر ﭼﻮر ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﻟﺖ ڏﺋﻲ ﮐﮣﻲ ﭔﮅאﺋﻮﻧﺲ‪.‬‬
‫ﮗ ﻛﮃي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﭼﮍن ﺳﺎن ﺳﭽﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺟﻬﻨﮓ ﻣﺎن ﻫﻠﻲ‪َ ،‬ﺳ ُ‬
‫אﻫﻮ ﺣﺎل ڏﺳﻲ روﻧﺸﻲ ﺗﻲ ﮔﮇ ﭤﻴﻞ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﭼﻴﻮ؛ ”ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﻮﭼﮍא ﮔﻬﺮي وﭠﻲ ﭤﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﺐ‪ :‬אڌ ﮐﻲ ﮀﮇي ﺟﻮ ﺳﭵﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ڊﻛﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﭵﻲ ﺗﻪ وﭸﻲ ﭘﺮ אڌ ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﺳﻜﻲ‪.‬‬
‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬ﻻﻟﭻ‪ ،‬ﻛﺘﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﺎرאﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ .58‬ﺟﻮ َوُڙ ﺟﮍي ﺟﻦ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ وڙ ﺳﻴﺌﻲ ﻛﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ُ‬
‫رڄ אﺷﺮאف‪ ،‬درﻳﺎه ﭘﺎر ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬אﭼﻲ ﭔﻴﮍي‪ ‬۾ ﭼﮍﻫﻴﻮ‪ .‬ﭔﻴﮍي‪ ‬۾ ﻫﻜﮍو ﻟُﭻ ۽ ﻣﺴﺨﺮي ﻗﺴﻢ ﺟﻮ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﺑﻪ وﻳﭡﻮ ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬ ‫ﻫﻜﮍو ﱡ‬
‫ﻣﭥﺲ ڏאڍﻳﻮن ڌﻧﻜﻮن‪ ،‬ﭼﭥﺮﻳﻮن ۽ ﭠﭡﻮﻟﻴﻮن ﻛﻴﻮن‪ .‬ﻣﻮٽ ۾ ﻫﻦ אﺷﺮאف‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﮐﺎن ﺋﻲ ﻛﻢ ورﺗﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺘﮡ ﭘﺎر ﭘﻮڻ ﺑﻌﺪ ﻫﭥﺎﻧﺌﻴﻦ ﮐﺎﻧﺌﺲ‪ ،‬ﮐﻠﻲ ۽ ﭜﺎﻛﺮ ﭘﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻣﻮﻛﻼﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭔﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮن ﭨﻮﻛﻴﺲ؛ ”אﻫﮍي ﻟﭻ ﺟﻲ אﻫﮍي ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ‬
‫ﻛﺮڻ ﭠﻬﻲ ﺗﻪ ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻲ‪“.‬‬
‫”אﻫﻮ ﻫﻦ ﺟﻮ َوُڙ ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﻫﻲ‪ ‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ وڙ آﻫﻲ!“ ﺧﻮش אﺧﻼﻗﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﭘﻴﺶ אﭼﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ڏﻳﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺟﻮ وڙ ﺟﮍي ﺟﻦ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫َوُڙ ﺳﻴﺌﻲ ﻛﻦ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ 1 :‬ﻫﺮ ﻛﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭩﻲ‪ ‬ﺳﺎرو‪ ،‬ﻫﻮﻛﻮ ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺟﻴﻜﻲ ﮐﻮﻫﻪ ۾ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺳﻮﺋﻲ آَھ ۾ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫ﭘﺎٽ ۾ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫ﻛﻨﻲ ۾ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺋﻲ ِ‬ ‫‪ -3‬ﺟﻴﻜﻲ ُ‬
‫‪ .59‬ﺟﻮﺋﺮ ُﺟﻮ‪ ‬۾ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻪ رﻫﻮ رאﻧﺪﻳﻮن ﻛﻨﺪو‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺟﺎﺑﻠﻮ ﻋﻼﺋﻘﻲ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﺳﻨﮅ ۾ ﮔﻬﻤﮡ آﻳﻮ‪ .‬ﺟﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ وٽ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻲ رﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻴﺲ ﭘﻠﻲ ﺟﻮ ﮀﮉو ﭔﻮڙ ۽ ﻛﮣﻚ ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻚ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻣﻮرﮘﻮ ﭼﮍﻫﻴﺲ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﻛﮣﻚ ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬ﺳﺎن‪ ،‬رﻫﻮ وﭨﻲ ﻣﺎن ُﮐﭩﻮ‬ ‫آﮢﻲ ڏﻧﻲ‪ .‬ﮐﺎﺋﮡ وﻗﺖ رﻫﻲ ﮐﻴﺲ ڏאڍو َ‬
‫ﻛ ِ‬
‫ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﮓ ﭤﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻛﺎﻧﻬﻲ ﺟﻮﺋﺮ ُﺟﻮ‪ ‬۾‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭤﻮ رﻫﻮ رאﻧﺪﻳﻮن ﻛﺮي!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ڏאڍو ﻣﮍس ﻣﻠﻚ ۾ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭤﻮ ﻟﭻ ﻟﻮﻓﺮ ﺑﺪﻣﻌﺎﺷﻲ ﻛﺮي‪.‬‬
‫س ﭼﺮن‪.‬‬ ‫‪ . 2‬ﻛﻮﻧﻬﻲ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﻣﺮאد ﻣﻠﻚ ۾‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭤﻴﻮن وאﻧﮃﻳﻮن َو َ‬
‫‪ .60‬ﺟﻬﮍي ﻧﻴﺖ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻣﺮאد‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮔﻬﺮ ۾ ﻧﻴﺖ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌي‪ ‬ﻣﺮאد ﺳﺎن ﮔﮇ رﻫﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭔﺌﻲ وڏﻳﻮن ﺟﻬﻴﮍאﻛﺎر ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻓﻘﻴﺮ ﺳﺌﻦ ﻫﮣﻨﺪو‪،‬‬
‫ﺳﻨﺪن در ﺗﻲ آﻳﻮ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺟﻬﮍي ﻧﻴﺖ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻣﺮאد‪“.‬‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻣﺎ‪ ‬ڌي‪ ‬ﻛﺎوڙﺟﻲ ﭘﻴﻮن ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﻲ ُﺳَﺮ ﺳﺎن ﮔﺎرﻳﻮن ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ ﮐﻲ ﺑﻪ رﻳﭽﻚ אﭼﻲ وﻳﻮ‪ .‬ڏﻳﻬﺎڙي ﺳﻨﺪن در ﺗﻲ ﺳﺎﮘﻲ‬

‫‪32‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺳﺌﻦ ﻫﮣﻲ‪ ،‬ﮔﺎرﻳﻦ ﺟﺎ ُدوﺳﺎڙא ﭔﮅي‪ ،‬ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬

‫ﻚ ﭤﻲ ﻣﺎ‪ ‬ڌي‪ ‬ﭘﺎڻ ۾ ﺻﻼح ﻛﺌﻲ؛ ”ﻓﻘﻴﺮ ﮐﻲ ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬۾ زﻫﺮ وﺟﻬﻲ ڏﺟﻲ ﺗﻪ אﺻﻞ ﻻ‪ ‬ﺟﺎن ﮀﭩﻲ ﭘﻮﻧﺪي‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻪ ڏﻳﮭﺎڙي در ﺗﻲ ﺟﮭﻮر‬ ‫ﻛ ِ‬‫َ‬
‫ﭔﮅﻳﻮ ﭘﻴﻮ ﺧﻮאر ﻛﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﻧﻴﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬۾ زﻫﺮ ﻣﻼﺋﻲ ﭘﺎڙي ۾ ﮔﻬﻤﮡ وﺋﻲ‪ .‬ﻣﮍﺳﺲ ﮔﻬﺮ ۾ ﺑﮑﺎرو آﻳﻮ‪ .‬ﮘﻮﻻ ﭰﻮﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ زﻫﺮ ﭘﻴﻞ ﻣﺎﻧﻲ ﻫﭣ آﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ אڻ ﭴﺎﮢﺎﺋﻲ‬
‫۾ ﮐﺎﺋﻲ ڍﻳﺮ ﭤﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻴﺖ ﮔﻬﺮ آﺋﻲ ﺗﻪ زﻫﺮ وאري ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻣﮍس ﺟﻮ ﻻش ڏﺳﻲ وאﺗﺎن ﻧﻜﺮي وﻳﺲ؛ ”ﺟﻬﮍي ﻧﻴﺖ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻣﺮאد‪“.‬‬
‫س ﻛﺮي ﭘﺎڻ‪.‬‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1:‬ﮐﮇ ﮐﮣﻲ ﭔﻴﻦ ﻻ‪َ ،‬אَو ِ‬
‫‪ . 2‬ﻛﺌﻮ ُאڊي‪ ،‬ﻣﻨﻬﻦ ۾ ﭘﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﻛﻮري ﮐﮇ ﮐﮣﻲ‪ ،‬ﭘﺎڻ ﭘﻮي‪.‬‬
‫س ﭘﺎڻ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬ ‫َ‬
‫‪ . 4‬ﺟﻴﻜﻮ ﭔﻴﻦ ﻻ‪ ‬ﮐﮇ ﮐﮣﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ אَو ِ‬
‫‪ .61‬ﺟﻴﺘﺮي ﺟﻬﺎر ﻫﻜﻠﺒﻲ‪ ،‬אوﺗﺮي אﭤﻨﺪي‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي زﻣﻴﻨﺪאر‪ ،‬ﺟﻮﺋﺮ ﺟﻲ ﺟﻬﺎر ﻻ‪ ،‬ﭘﮕﻬﺎر ﺗﻲ ﻫﻜﮍو ﻛﺎﻧﮓ‪ -‬ﺗﮍﻳﻮ رﮐﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﮭﻦ ﭔﻨﻲ‪ ‬ﺗﻲ אﭼﻲ ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺟﻬﺎر ﭘﺌﻲ‬
‫ﭤﻲ ﺟﻮﺋﺮ ﮐﺎﺋﻲ ۽ ﻛﺎﻧﮓ‪ -‬ﺗﮍﻳﻮ ﺳﺘﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫”ﺟﻬﺎر ﭘﺌﻲ ﭤﻲ ﭘﻮک ﮐﻲ ﮐﺎﺋﻲ!“ ﻧﻨﮉ ﻣﺎن אﭤﺎري ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”۽ ﺗﻮن آﮬﻴﻦ ﺟﻮ ﭔﻨﻲ ﺗﻲ ﭘﻴﻮ ﭤﻮ ﮐﻮﻧﮕﻬﺮא ﻫﮣﻴﻦ؟!“‬
‫”ﭜﻮﺗﺎر! ﭘﻴﻬﻲ ﺗﻲ ﭤﻮ ﭼﮍﻫﻲ وﻳﻬﺎن ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﺟﻴﮇאﻧﻬﻦ ﺗﻴﮇאﻧﻬﻦ ﺟﻬﺎر آﻫﻲ ۽ ﺗﮍي ﺗﮍي ﮐﻨﭝﮍون ﺋﻲ ﺳﻜﻲ ﭤﻴﻮن ﭘﻮن ۽ ﻧﮍي ﺑﻪ ﺳﻜﻲ ﭤﻲ‬
‫وﭸﻲ‪ .‬ﭔﻨﻲ ﺗﻪ ﻟﻬﻲ ﭤﻮ ﺑﻴﻬﺎن ﺗﻪ ﭤﻮري ﭤﻮري ﺟﻬﺎر آﻫﻲ ۽ ﭜﻮﺗﺎر!“ ﺳﻤﻬﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺳﻤﻬﻲ ﭘﺌﻮ ﺗﻪ ﺟﻬﺎر آﻫﻴﺌﻲ‬
‫ﻛﺎﻧﻪ‪“.‬‬
‫”אڙي! ﺗﻪ ﭘﻮ‪ “‬ﭜﻮﺗﺎر ﻫﻜﻞ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺟﻴﺘﺮي ﺟﻬﺎر ﻫﻜﻠﺒﻲ‪ ،‬אوﺗﺮي אﭤﻨﺪي!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬אﮐﻴﻮن ﭘﻮري ﺳﻤﻬﻨﺪڙ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﮐﻲ‪ ،‬ﮐﺎٽ ﻟﮙﻨﺪو ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪس‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺟﺎﮘﻨﺪڙ ﺟﻮن وﮀﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻤﻬﻨﺪڙن ﺟﺎ ﻛﻮﻧﻬﺎن‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﺧﺒﺮدאر ﭤﻴﮡ ﺳﺎن‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺴﺌﻼ ﺳﺎﻣﻬﻮن אﭼﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺳﻤﻬﻲ ﭘﻮڻ وאري ﻻ‪ ‬ﻛﻮﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 4‬ڏאﻫﻲ َم ﭤﻴﺎن‪ ،‬ڏאﻫﻴﻮن ڏک ڏﺳﻦ‪.‬‬
‫‪ . 5‬ﻛﺒﻮﺗﺮ‪ ،‬אﮐﻴﻦ ﺗﻲ ﻫﭣ رﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ “ﻣﺎن ﭔﻠﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﻟﻜﻲ وﻳﺲ‪”.‬‬
‫‪ . 6‬ﻛﻢ ﻛﺮ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ۾ ﮐﻮڙ ﻛﻢ آﻫﻦ‪ .‬ﻟﺖ ﮐﻮڙي ﺳﻤﻬﻲ ﭘﺌﻮ ﺗﻪ ﻛﻢ آﻫﻲ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ .62‬ﺟﻴﺴﻲ ﺟﻴﺴﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻧﻨﮃڙي ﭔﺎر‪ ،‬ﻣﺎﺋﭩﻦ ﮐﺎن ﻟﻜﻲ ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎڌي‪ .‬ﭘﻴﭧ ﭜﺮﺟﮡ ﺑﻌﺪ ﻣﻌﺪي ﺗﻲ ﺳﻮڙﻫﻪ ﭤﻴﺲ ۽ ﻣﻮﻧﺠﻬﻪ وﭼﺎن ﻣﺎ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻮڻ‬
‫ﻟﮙﻮ؛ ”ﭰﺎﭤﺎن ﭤﻮ!“‬
‫”ﭰﺎﭤﻮ آﻫﻴﻦ؟ ﮀﺎ ۾ ﭰﺎﭤﻮ آﻫﻴﻦ؟!“ ﻣﺎﮢﺲ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻧﻪ! ﭰﺎﭤﺎن ﭤﻮ!“ ﭔﺎر ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻲ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎﮢﺲ ﮐﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻧﻪ آﺋﻲ‪ ،‬ڏאڏي‪ ‬ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻻ‪ ‬زور ڏﻧﺎ‪ .‬אن ﮐﻲ ﺑﻪ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻧﻪ آﺋﻲ ﺗﻪ ﭘﭱﻴﻦ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻻ‪ ‬وس ﻛﻴﺎ‪ .‬ﭔﺎر‬
‫ﺟﻲ ﭔﺎﺗﮍي ﭔﻮﻟﻲ ﮐﻴﻦ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻧﻪ آﺋﻲ‪.‬‬
‫”אڙي! ﭔﻴﻮ אﻳﺘﺮو ﭔﺎر وﭠﻲ אﭼﻮ!“ ڏאڏي‪ ‬אﭨﻜﻞ وﻳﮍﻫﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻣﻦ אﻫﻮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻲ‪“.‬‬
‫ﭔﻴﻮ ﻧﻨﮃڙو ﭔﺎر آﻳﻮ‪ ،‬אن آڏو ﺑﻪ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭰﺎﭤﺎن ﭤﻮ!“‬
‫”ﭘﻮ אﻳﺘﻠﻮ ﭤﻮ ﭤﺎڌﺋﻲ!“ ﭔﺌﻲ ﭔﺎر ﻣﻮٽ ۾ ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ﺟﻤﻼ ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻼﺋﮡ ﺑﻌﺪ ﮘﻨﮃ ﮐﻠﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﭔﺎر ﭼﻴﻮ ﭘﺌﻲ؛ ”ﭰﺎﭨﺎن ﭤﻮ!“ ۽ ﭔﺌﻲ ﭼﻴﺲ؛ ”ﭘﻮ‪ ‬אﻳﺘﺮو ﮀﻮ ﮐﺎڌﺋﻲ؟“‬
‫”ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﻣﻮن ﭼﻴﻮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ﻧﻨﮃي ﭔﺎر ﮐﻲ وﭠﻲ אﭼﻮ!“ ڏאڏي‪ ‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﭨﻜﻞ ﺟﻲ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‪ ‬۾ ﺧﻮش ﭤﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﺟﻴﺴﻲ ﺟﻴﺴﻲ‪‬‬
‫ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ :‬ﻫﺮ ﻛﻮ ﭘﺎڻ ﺟﻴﮇن ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ ﺟﻠﺪ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .63‬ﺟﻴﺴﻴﻦ ﻛﺎﻧﻲ אﺛﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻴﺴﻴﻦ ﭔﻴﺎﻧﻲ ﺳﺮ ﻧِﻴﺌﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﺮﺷﺪ ﺳﮙﻮرو‪ ،‬ﺳﺎرﻳﻦ ﺟﻲ ﻻﺑﺎري ۾ ﻣﺮﻳﺪن ﮐﺎن ﭔﻨﺎ وﭠﮡ ﻻ‪ ‬ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﻣﺮﻳﺪ ﺟﻮ ﮔﺎﻣﺒﻮﻟﻲ ﮘﺎﻫﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻠﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﺮﺷﺪ ﺑﻪ אﭼﻲ‬
‫ﮘﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﭼﻮﭰﻴﺮ رﮐﻴﻞ َوِل ﺟﺎ ﮔﮇא ﮐﻮﻟﻴﻨﺪو‪ ،‬ﭔﻴﺎﻧﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﮔﺎﻣﺒﻮل ۾ אﮀﻠﻴﻨﺪو ﭘﺌﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻣﺮﺷﺪ ﺟﻲ ﺳﻼم ڏﻳﮡ ﺗﻲ َوِل‬ ‫ﺳﻼم ڏﻧﻮ‪ .‬ﻫﺎري‪َ ،‬‬

‫‪33‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫אﮀﻼﺋﮡ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي وﭨﺲ آﻳﻮ‪.‬‬

‫”َوِل ﺟﺎ ﭔﻪ ﭨﻲ َﮔﮇא ﮐﭙﻦ!“ ﻣﺮﺷﺪ ﺣﻜﻢ ﻛﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻫﻜﮍو َﮔﮇو ﭔﻦ ﺟﻬﮍو آﻫﻲ!“ ﻣﺮﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻜﮍو َﮔﮇو ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻧﻪ ﻣﺮﺷﺪ ﮐﻲ אﻫﮍא ﭨﻲ ڏي!‪ ....‬ﻧﻪ ﺗﻪ ‪ “!....‬אﮐﻴﻮن ﭰﻮﭨﺎرﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺮﺷﺪ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻧﻪ ﺗﻪ! ‪.....‬ﮀﺎ؟“ ﺗﺎرא ﭰﺮڙאﺋﻴﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺮﻳﺪ ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻧﻪ ﺗﻪ ﻛﺎﻧﻲ אﻫﮍي אﻳﻨﺪﺋﻲ ﺟﻮ‪َ ،‬ﮔﮇو ﻧﻪ ﺑﭽﻨﺪﺋﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﻛﺎڻ!“ ﭘِﭧ ﭘﺎرאﺗﻲ ﮐﺎن ڊﻳﭵﺎرﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺮﺷﺪ ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫َ‬
‫”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺎﻧﻲ‪ ‬ﮐﺎن ڊﭴﺎن ﭤﻮ ﮀﺎ!“ ﭔِﻪ‪ -‬ﻫﭥﮍي ﭔﻴﺎﻧﻲ ُאﻻرﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺮﺷﺪ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﮐﮣﮣﻮ אﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﮐﮡ ﻧﻪ ﺗﻪ אﭼﺌﻲ ﭤﻲ ﭔﻴﺎﻧﻲ!“‬
‫ﻣﺮﻳﺪ ﺟﺎ ﺗﻴﻮر ڏﺳﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺮﺷﺪ ﮐﮍﻳﻦ ﺗﻲ زور ڏﻧﻮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫”ﺟﻴﺴﻴﻦ ﻛﺎﻧﻲ אﺛﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻴﺴﻴﻦ ﭔﻴﺎﻧﻲ ﺳﺮﻧﺌﻲ‪ “.‬ﮔﺎﻣﺒﻮل وאري ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮘﺎﻫﻪ ﺟﻬﻠﻲ‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﭘﭧ ﭘﺎرאﺗﻲ‪ /‬دﻋﺎ ﮐﺎن אڳ‪ ،‬ﺑﺎﭠﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭘﭧ ﭘﺎرאﺗﻮ ﮔﺴﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﻣﻮﭼﮍو ﻛﻴﻦ ﮔﺴﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻛﺎﻧﻲ‪ ‬ﮐﺎن‪ ،‬ﭔﻴﺎﻧﻲ ﺗﮑﻲ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻛﺎﻧﻲ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﻴﺎﻧﻲ ﻛﻢ ﻛﺮي‪.‬‬
‫‪ .64‬ﺟﻴﻜﻮ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﺟﻲ ﭔﺮڙن ۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻴﻮ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫”ﻧﺎﻟﻮ ﮀﺎ אﭤﺌﻲ؟“ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮐﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”א� ﺑﭽﺎﻳﻮ!“ ﻣﻮٽ ۾ ورﻧﺪي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﮀﺎ ﻛﻨﺪو آﻫﻴﻦ؟“‬
‫”ﻧﺎﻧﮕﻦ ﺟﻲ ﭔﺮڙن ۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻨﺪو آﻫﻴﺎن‪“.‬‬
‫”א� ﺑﻪ אن ﮐﻲ ﺑﭽﺎﺋﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﺑﭽﮡ ﺟﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﺪو ۽ ﻣﺪد אن ﺟﻲ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺪد ﭘﺎڻ ﻛﻨﺪو!“ وڌﻳﻚ وﺿﺎﺣﺖ‬
‫ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺟﻴﻜﻮ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﺟﻲ ﭔﺮڙن ۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻴﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﺧﺪא אن ﻗﻮم ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﻟﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺎڻ ﺑﺪﻟﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺰאر ﺧﺪא‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﻣﺪد ﺧﺪא‪ ،‬ﺑﻲ ﻫﻤﺖ ﺑﻨﺪه‪،‬‬
‫ﺖ ﺑﻨﺪه‪ِ ،‬‬ ‫‪ . 2‬ﻫﻤ ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫‪ . 3‬درﻳﺎ‪ ‬ﭜِﺮ ﺗﻲ ﮀﻮﻛﺮ ﻛﮇي‪ ،‬אڄ ﻧﻪ ﭔﮇي ﺳﭝﺎن ﭔﮇي‪.‬‬
‫‪ .65‬ﺟﻴﻜﻲ ﻛﻠﻬﻮ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻮڙ ﺑﻪ رﺳﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﮔﻬﻞ אﭼﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﺟﻮﮢﺲ ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﭘﺎﭸﺎري‪ ‬۾ ﻫﻜﮍي ﭘﺎﺳﻲ‬ ‫َ‬
‫ﻫﻜﮍو ﺷﺨﺺ ڏאﻧﺪ‪-‬ﮔﺎڏي‪ ‬۾ ﭔﺎرﻳﻦ ﭔﭽﻲ ﺳﻔﺮ ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬رאت ﺟﻮ وﻗﺖ ﻫﻮ‪ِ ،‬‬
‫ڏאﻧﺪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻛﻠﻬﻮ ڏﻳﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻠﻲ‪.‬‬
‫”ﻣﻴﺎن ُאُٿ!“ ﻣﮍس ﮐﻲ ڌوﻧﮅאڙي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﻫﻜﮍو ڍﮘﻮ ﺗﻪ ﭼﻮر ﭼﻮرאﺋﻲ وﻳﺎ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﺟﺎ‪ ‬ﺗﻲ ﻫﻜﮍو ﭼﻮر ﻛﻠﻬﻮ ڏﻳﻮ ﭤﻮ ﻫﻠﻲ‪ .‬ﺳﺘﻮ‬
‫رﻫﺌﻴﻦ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ڏאﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﻮري ﻛﺮي وﻳﻨﺪא ۽ אﺳﺎن رאت ﺟﻮ رﺳﺘﻲ ۾ رﻟﻲ وﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪“.‬‬
‫”ﭼﺮي!“ ﻣﮍس ﺻﺒﺮ ﺟﻲ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺟﻴﻜﻲ ﻛﻠﻬﻮ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻮڙ ﺑﻪ رﺳﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1:‬ﺑﺎر ﮐﮣﻨﺪא ﺑﺎري‪ ،‬ﻛﻢ ﻧﺎﻫﻲ ﻛﭽﻦ ﺟﻮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻬﺮﻳﻦ ﭜﺌﻪ ﻧﻪ ڊﭴﻨﺪא‪.‬‬ ‫ﮐﺮُﻳﻦ ۾ ﻣﭥﺎ وﺟﻬﻨﺪא‪ ،‬ﺳﻲ ُﻣ ِ‬‫‪ . 2‬ﺟﻴﻜﻲ א ِ‬
‫‪ .66‬ﺟﻴﻜﻲ وﭠﮡ ﺳﮑﻴﺎ آﮬﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ڏﻳﻨﺪא ﻛﻴﻦ آﻫﻦ‪) .‬ﻻڙ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﭜﻮ ﮐﺎن رڙﻳﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‪ ،‬ﮐﮇ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺮڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻧﻜﺮڻ ﻻ‪ ‬ڏאڍא وس ﻛﻴﺎ ﭘﺮ ﻧﻜﺮي ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪.‬ﭔﮇي ﻣﺮڻ ﺟﻲ َ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﻣﻼن‪ ،‬ﻫﻜﮍي‪ ‬ﮐﮇ ۾ ِ‬
‫ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﻴﮍ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪ .‬رﺣﻢ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﭣ ﭘﺌﻲ وڌאﻳﺲ ﺗﻪ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻧﻜﺮي אﭼﻲ‪.‬‬
‫”ﻣﻼن ! ﻫﭣ ڏي! ﺗﻪ ﮀﻜﻲ ﻛﮃאن‪ “!‬ﻫﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬אﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ ﭼﻴﻮ ۽ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻣﻼن ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ڏﻧﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻴﺰאر ﭤﻲ ﭘﻴﺎ‪.‬‬
‫”ﻣﻼن! ﻫﭣ وٺ!“ ﻫﻜﮍي ﺳﻤﺠﻬﻮ‪ ،‬ﻣﺎم ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪي‪ ،‬ﻣﻼن ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪ .‬ﻣﻼن ﮬﻜﺪم ﺳﻨﺪس ﻫﭣ ﮐﻲ ﭼﻨﺒﮍي ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬אن‬
‫ﮀﻜﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃﻳﺲ‪.‬‬
‫”ﺟﮇﮬﻦ ﮬﻮش ۾ ﺑﻪ ﮬﺌﻴﻦ ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬אﮘﻲ ﮬﭣ ﮀﻮ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ڏﻧﺌﻲ؟!“ ﻫﻜﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﻣﻼن ﮐﺎن دﻳﺮ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﭘﻮ‪ ‬אﻳﮇي ﮔﻴﺴﺮ ﮀﺎ ﻻ‪‬‬
‫ﻛﻴﺌﻲ؟“‬
‫”ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﭼﻴﻮ ﭘﺌﻲ؛ ڏي! ﻫﻦ ﭼﻴﻮ؛ وٺ! ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺟﻮ ﻫﭣ ورﺗﻢ!“ ﻣﻼن ﮐﻴﺲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﺟﻴﻜﻲ وﭠﮡ ﺳﮑﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ‬

‫‪34‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ڏﻳﻨﺪא ﻛﻴﻦ؟!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺣﺮﻳﺺ‪ ،‬ﺗﻜﻠﻴﻒ ۾ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺣﺮص ﮐﺎن ﻧﻪ ﻣﮍﻧﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .67‬ﭴﭧ‪ ،‬ﭘﺎدر ﺳﺎن ﺳﮅو ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭘﺨﺎﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ڌي‪ ‬ﺗﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﭰﻠﻦ ﻣﭟ ﺗﻲ ﺳﮛ ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺑﺸﺘﻲ‪ ‬ﺗﺮي‪ ‬ﺗﻴﻞ ﻻﺋﮡ ﻧﻪ ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻛﻢ وﻗﺖ ﮐﻲ אﻫﻮ ﺟﻮאب ﭔﮅي ڏאڍو ڏک ﭤﻴﻮ‪ .‬ڏک ۾ אوﻧﮅي ﻣﻨﺠﻲ ﻛﺮي ﺳﻤﻬﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺳﻨﺪس ﻫﻚ ﺻﻮﺑﻲ ﮐﻲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬ ‫ِ‬
‫אن ﻣﻴﺮﺑﺤﺮ‪ /‬ﭘﺨﺎﻟﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﮔﻬﺮאﺋﻲ‪ ،‬אﺑﺘﻮ ﻛﺮي ﻛﭩﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﮛ ڏﻳﮡ ﻻ‪ ‬رאﺿﻲ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭼﻲ‪” ،‬ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﻣﺎن ﺳﮛ ڏﻳﮡ ﻻ‪ ‬رאﺿﻲ آﻫﻴﺎن!“‬
‫ﺻﻮﺑﻲ ﮐﻴﺲ‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ درﭔﺎر ۾ ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ؛ ”אﮘﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ڏﻧﺌﻲ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻴﺌﻦ رאﺿﻲ ﭤﻴﻮ آﻫﻴﻦ!“‬
‫”ﺳﺎﺋﻴﻦ ! ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻦ ﺻﻮﺑﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ אوﮬﺎن ﻛﻮﻧﻪ ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﻮ ﻫﻮ!“ ﻫﭣ ﭔﮅي‪ ،‬ﺣﺎﻣﻲ ﭜﺮڻ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛‬
‫”ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻫﺎﮢﻲ آﺋﻲ آﻫﻲ!“‬
‫”ﺟﻴﺌﻨﺪא ﻗﺒﻼ! ﭘﻴﺎر ﺳﺎن ﻧﻪ ﭘﺮ ‪ “ ....‬ﺻﻮﺑﻲ‪/‬ﺻﻮﺑﻴﺪאر ﻫﭣ ﭔﮅي درﺑﺎر ۾ ﻋﺮض ﻛﻴﻮ؛ ”ﭴﭧ ﭘﺎدر ﺳﺎن ﺳﮅو ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻛﺘﻮ ﮀﺎ ﭴﺎﮢﻲ ﻛﮣﻚ ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻲ‪ ‬ﻣﺎن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭼﮝﺎﺋﻲ ﻛﺮ ﭴﭧ ﺳﺎن ‪ ،‬ﭴﭧ ﭰﻴﺮي ﻫﮣﺌﻲ ﭘﭧ ﺳﺎن‪.‬‬
‫ﭧ ﭘﺴﺎﻳﻮ‪ ،‬وאﮢﻴﻲ وڌس وﭨﻲ‪ .‬ﭴﭩﻲ‪ ‬ﻟﻴﮑﻲ وאﮢﻴﻮ ﭰﺮﻳﻮ‪ ،‬وאﮢﻴﻲ ﻟﻴﮑﻲ ﭴﭩﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ .68‬ﭴﭩﻲ‪ُ ‬ﺳ ُ‬
‫ﭧ ﻛﺘﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺑﻌﺪ ۾ ﭰﻮرא‬ ‫ُ‬
‫آﮘﺎﭨﻲ دور ۾ ﻛﭙﮍي ﺟﺎ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻧﻪ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻛﻮري ﻛﭙﮍو آڏאﮢﻦ ﺗﻲ אﮢﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻛﭙﻬﻪ ﺗﮣﺎﺋﻲ‪ُ ،‬ﺳ ُ‬
‫ﭠﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻛﭙﮍא אﮢﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﭧ אﻛﺜﺮ ﻋﻮرﺗﻮن ﻛﺘﻴﻨﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن ﺟﻦ ۾ אﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻋﻮرﺗﻦ ﺟﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﻫﻨﺪو دﻛﺎﻧﺪאر ﻳﺎ‬
‫وאﮢﻴﺎ‪ ،‬ﭴﭩﻲ ﻛﻮﭠﻴﻨﺪא ﻫﻴﺎ‪.‬‬
‫ﭧ ﻛﺘﻴﻮ ۽ وאﮢﻴﻲ وٽ ﮐﭙﺎﺋﮡ ﮐﺎن אڳ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬۾ ﭘﺴﺎﺋﻲ وزن ۾ ﮘﻮرو ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ وڌﻳﻚ ﺑﻬﺎ ﻣﻠﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﻜﮍي‪ ‬ﭴﭩﻲ‪ُ ‬ﺳ ُ‬
‫وאﮢﺌﻲ وري‪ ،‬وڏي وٽ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﭠﻬﻴﻞ ﺳﻮرאخ ۾ ﻧﻨﮃڙي وﭨﻲ وڌس ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮر ﮔﻬﭧ ﺑﻴﻬﻲ ﺗﻪ ﭤﻮرن ﭘﺌﺴﻦ ۾ ﮐﮣﻲ وﭠﻲ‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﻟﻘﺎ‪ ‬ڏﺳﻲ ﻫﻜﮍي ﺳﭵﺎڻ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﭼﺌﻲ ڏﻧﻮ؛ ”ﭴﭩﻲ‪ ‬ﺳﭧ ﭘﺴﺎﻳﻮ‪ ،‬وאﮢﻴﻲ وڌس وﭨﻲ‪،‬‬
‫ﭴﭩﻲ‪ ‬ﻟﻴﮑﻲ وאﮢﻴﻮ ﭰﺮﻳﻮ‪ ،‬وאﮢﻴﻲ ﻟﻴﮑﻲ ﭴﭩﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ :‬دوﮐﻲ ڏﻳﮡ وאرא‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﺗﻪ دوﮐﻮ ڏﻳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺑﻪ دوﮐﻲ ۾ رﮐﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫‪ .69‬ﭼﺎﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﻮﻛﻴﺪאر ﻧﻪ رﮐﺠﻦ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎﻫﻲ ﻫﺎﭤﻴﻦ ﮐﻲ ﮐﻴﺮ ﭘﻴﺌﺎرڻ ﻻ‪ ‬ﻫﻜﮍو ﻧﻮﻛﺮ ﻣﻘﺮر ﻛﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﭜﺎﮘﻴﻦ ﺟﻮ آﻧﺪل ﮐﻴﺮ‬
‫ﻣﭩﻦ ۾ ﭜﺮي رﮐﮡ ۽ وﻗﺖ ﺗﻲ ﻫﺎﭤﻴﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺌﮡ وאرن ﻛﻮﻧﺮن ۾ ﻧﺎﺋﮡ‪.‬‬
‫ﮘﭻ وﻗﺖ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﻛﺮ ﻣﺎﺣﻮل ۾ رאﻫﻞ ﻣﺎﻫﻞ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬دل ﭘﻜﻲ ﭤﻲ وﻳﺲ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﮐﻴﺮ ۾ ﻫﭥﮍي ﻫﮣﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭔﻦ ﻣﭩﻦ‬
‫ﻣﺎن ﻫﻚ ﻫﻚ ﺳﺎڙﮬﻲ ‪/‬ﭼﻮﻧﺌﺮي ﮐﻴﺮ ﺟﻲ ﻛﮃي‪ ،‬אوﺗﺮو ﭘﺎﮢﻲ ﻣﻼﺋﻲ‪ ،‬ﮐﻴﺮ ﺟﻲ ﻣﺎپ ﭘﻮري ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬وאرو ﮐﻴﺮ ﭘﻴﺌﮡ ﺳﺒﺐ ﻫﺎﭤﻴﻦ ﺟﻲ ﺻﺤﺖ ﺗﻲ אﺛﺮ ﭘﻮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﭘﺎڻ ﻣﺤﺴﻮس ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ وزﻳﺮن‪ ،‬ﻣﺸﻴﺮن ﺳﺎن אﻧﻬﻲ‪ ‬ﭼﻮري‪ ‬ﮐﻲ روﻛﮡ ﺑﺎﺑﺖ ﺻﻼح ﻣﺸﻮرو ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﮍﻧﻲ ﺻﻼح ڏﻧﺲ؛ ”אﻫﻮ ﻧﻮﻛﺮ ﻛﮃي‪،‬‬
‫ﭔﻴﻮ رﮐﺠﻲ“‪.‬‬
‫”אﺋﻴﻦ ﭔﻴﻮ ﺑﻪ ﺑﻲ אﻳﻤﺎﻧﻲ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ!“ ﻣﺸﻮري ۾ ﻛﻨﻬﻦ رא‪ ‬ڏﻧﻲ‪.‬‬
‫”ﭘﻮ‪ ‬ﮀﻮ ﻧﻪ אن ﭼﺎﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﻮﻛﻴﺪאر رﮐﺠﻲ!“ ﻣﮍﻧﻲ ﻣﺘﻔﻘﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻢ ﻧﺎﻣﻮ ﺟﺎري ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭼﺎﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﻮﻛﻴﺪאر אﭼﮡ ﻛﺮي ﺳﺨﺘﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻮ ﺑﻪ ﭼﮝﻮ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻧﻮﻛﺮ‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﭼﻮﻛﻴﺪאر‬
‫ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ﮔﻨﺞ ﻣﺎن ﭼﻬﻨﺐ ﭔﻮڙﻳﺴﻴﻦ ﺗﻪ درﻳﺎه ﮐﻲ ﻛﺮ ﻛﺎﻧﻪ אﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﭽﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﭧ ﺗﻲ ﻟﺖ ﻧﻪ ڏي‪ .‬ﻛﺠﻬﻪ ﮐﻴﺮ ﭘﺎڻ ﮐﮡ‪ ،‬ﻛﺠﻬﻪ‬
‫ﻣﺎن ﮐﮣﺎن!“‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺻﻼح ﺗﻲ ﭔﺌﻲ ﻣﺘﻔﻖ ﭤﻴﺎ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﭘﻨﺠﻦ ﻣﭩﻦ ﻣﺎن ﭘﻨﺞ ﺳﺎڙﻫﻴﻮن ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻴﻮن‪ .‬אﻫﺎ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﭤﻲ‪ .‬ﻣﭥﻦ ﭨﻴﻮن ﻣﻘﺮ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﭘﻮرو ﻣﭧ ﺋﻲ ﭼﭧ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬آﺧﺮ ﺑﻴﺰאر ﭤﻲ‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭼﻮﻛﻴﺪאرن ﮐﻲ ﻫﭩﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻣﺸﻮري ۾ ﭼﻴﻮ؛ ”ﭼﺎﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﻮﻛﻴﺪאر ﻧﻪ رﮐﺠﻦ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻧﻮﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﺎﻛﺮ‪ ،‬ﭼﺎﻛﺮن ﻣﭥﺎن ﭼﻮﻛﺮ‪ ،‬ﭼﻮﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﻲ؛ ﭼﻞ ﻛﺸﺘﻪ زن“‬
‫ﺖ ﺗﻲ ﭼﻮﭨﺎ‪ ،‬ﻣﺪﻋﻲ رد‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ُ .70‬ﭼ ِ‬
‫ﻫﻜﮍو ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺷﻜﺎر ﭘﻮﺋﺘﺎن ﭘﻮﻧﺪي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﮐﺎن ﮀﭵﻲ ﻫﻜﮍي ﮔﻬﺎﭨﻲ ﺟﻬﻨﮓ ۾ وﭸﻲ ﭰﺎﭤﻮ‪ُ .‬אَڃ‪ -‬ﺑﮏ ﺑﻪ ڏאڍو ﻫﻼכ‬
‫ﻛﻴﺲ‪ .‬وﺳﺌﻦ ﮘﻮﻟﻬﻴﻨﺪي ﻫﻜﮍي ﺟﻬﻮﭘﮍي ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬آوﻳﻠﻮ وﻗﺖ ڏﺳﻲ אن ۾ ﮔﻬﮍي وﻳﻮ‪ .‬ﺟﻬﻮﭘﮍي ‪ ‬۾ ﻫﻜﮍو دروﻳﺶ ﻓﻘﻴﺮ وﻳﭡﻮ‬
‫ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﺎﻟﮣﻬﺎر ﺟﻲ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﺮي رﻫﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪.‬‬

‫‪35‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”אڃ ﻟﮙﻲ אﭤﻢ! ﭘﺎﮢﻲ ڍכ ﭘﻴﺎرﻳﻨﻢ!“ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﺎن ﺳﻮאل ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬

‫”ﭔﻴﻮ ﺑﻪ ﻛﻲ ﮐﭙﻴﺌﻲ؟!“ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺌﺎري‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”آ‪ ‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ آﻫﻴﺎن !“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ﮐﺎن آﮔﺎﻫﻪ ﻛﻨﺪي ﻋﺮض ﻛﻴﺲ؛ ”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺳﺎﺋﻴﻦ‪ ‬ﺳﭛ ﻛﻲ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ دﻋﺎ ﻛﺮﻳﻨﻢ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺪﻋﻲ رد ﭤﻴﻦ“‪.‬‬
‫”ﻫﻦ وﻗﺖ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﻮڙي ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺖ ﺗﻲ ﺟﻴﻜﻮ ﻣﺎل آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺋﻲ ﻟﮏ ﭔﻦ ﺟﻮ ﭤﻴﻨﺪو ۽ ﺗﻮن ﺗﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﭘﻴﻮ ﭰﺮﻳﻦ!“ ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ “ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ دﺷﻤﻦ ﻧﻪ ﻫﺠﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻻﻟﭻ ۾ دﺷﻤﻦ ﭤﻲ ﭘﻮﺋﻲ‪ .‬وڏي ﻣﻠﻜﻴﺖ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﻣﺪﻋﻲ ﺗﻪ رد ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪא“‪.‬‬
‫”ﻧﻴﭟ !“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﻋﺮض ﻛﻴﻮ؛ ”ﻣﺪﻋﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﻣﺎت ﭤﻴﻨﺪא؟!“‬
‫ﺖ ﺗﻲ ﭼﻮﭨﺎ‪ ،‬ﻣﺪﻋﻲ رد!“‬ ‫”אن ﺟﻮ ﺑﻪ ﺣﻞ آﻫﻲ!”ﻓﻘﻴﺮ ﻧﺴﺨﻮ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ “ُﭼ ِ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ڍﮘﻮ ﻧﻪ ڍور‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﺎﻫﻴﻨﺪو ﭼﻮر؟‬
‫ﭧ ۽ ُﭼَﭩﻦ ﭘﭡﻴﺎن ﭼﮝﺎ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪ .71‬ﭼﮝﻦ ﭘﭡﻴﺎن ُﭼ َ‬
‫ﮗ‪ُ -‬ﭜَﺮ ﺗﻲ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﺮﻧﺪو ﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻨﺎزي وﻫﻨﺠﺎرڻ‪ ،‬ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﺎﺋﮡ ۽‬ ‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﻫﻜﮍو ﻣﻼن رﻫﻨﺪو ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﺬر ﺳﻔﺮ َﭜ َ‬
‫ﻗﺒﺮ ۾ ﻻﻫﮡ وﻗﺖ‪ ،‬ﻗﺮآن ﺑﺨﺸﺎﺋﮡ ﺗﻲ ﮐﻴﺲ ﭼﮝﻮ ﺧﺎﺻﻮ ﻣﻠﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻣﻴﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﺮﺗﺌﻲ ﺗﻲ ﺗﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﺠﻬﻮ ﻣﺎل ﻣﻠﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻲ ﻣﻮت ﺗﻲ ﺗﻤﺎم ﭤﻮرو‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﭘﻨﮅ ﺑﻪ ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬۾ ﻫﻠﻴﻮ‬
‫وﻳﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬אن ﻛﺮي ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺳﮣﭝﻲ آﺳﺎﻣﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺗﺎڙ ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﮘﻮٺ ﺟﻮ وڏﻳﺮو ﺟﮇﻫﻦ ﻗﺒﺮ ۾ ﭨﻨﮕﻮن ﻟﮍﻛﺎﺋﻲ وﻳﭡﻮ ﺗﻪ ﮬﻦ ﺑﻪ ﭔﺎﻫﺮ رאڄ ۾ وﭸﮡ ﮀﮇي ڏﻧﻮ‪ .‬ﮘﻮٺ ﺟﻮ وڏﻳﺮو אڄ ﺳﭝﺎن ﺗﻲ ﻫﺠﻲ ۽‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﮐﻲ ﭘﭡﻲ ڏﻳﮡ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﮘﻮٺ ﮀﮇڻ‪،‬‬
‫ﻣﻬﻴﻨﻲ ﮐﻦ ﺟﻲ אﻧﺘﻈﺎر ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﻪ وڏﻳﺮو ﻣﺌﻮ ۽ ﻧﻪ ﻣﻨﺠﻮ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﻼن ﺟﺎ ﮔﻬﺮ وﻳﭡﻲ ﺗﺮא ﺋﻲ ﻟﮙﻲ وﻳﺎ‪ .‬رאڄ ﺟﺎ ﺑﻪ ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﻣﻮﭨﺎﻳﺎ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻧﻴﭟ אﻧﺪر ﺳﮍﺋﻲ ﮐﺎن ﻻﭼﺎر ڏﻳﻨﻬﻦ ﭔﻦ ﻻ‪ ‬رאڄ ۾ وﭸﮡ ﺟﻮ ﻓﻴﺼﻠﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫رאڄ ۾ ﻫﻜﮍي ﭘﺎﺳﻲ‪ ،‬אٺ ڏﻫﻪ ﻣﻴﻞ ﭘﺮي ﻧﻜﺮي وﻳﻮ‪ .‬ﻛﭥﺎن َאّن ﻣﻠﻴﺲ‪ .‬ﻛﭥﺎن ﮔﻴﻬﻪ‪ ،‬ﻛﭥﺎن ﺗﻴﻞ‪ ،‬ﻛﭥﺎن رﻟﻬﻲ ﺗﻪ ﻛﭥﺎن ﮀﺎ‪ .‬ﮔﻬﮣﻲ وﻗﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬رאڄ ۾ آﻳﻮ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אوﮘﮍ ﭼﮝﻲ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﮐﻴﺲ אٺ ڏﻫﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻟﮙﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﻣﻮﭨﮡ ﺟﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﺪي ﻫﺌﺲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫رאڄ ﭜﻴﻠﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﺗﻪ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮאن ﺋﻲ‪ ،‬ﮘﻮٺ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﻣﻠﻴﺲ‪ .‬ﻧﻪ ﺳﻼم ﻧﻪ ﻛﻼم ﮔﮇه ﺗﻲ ﭼﮍﻫﺌﻲ ﺋﻲ אﭘﻜﺎﺋﻲ‬
‫ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺟﺎڙא ﺧﺎن! ڏي ﺧﺒﺮ ! وڏﻳﺮي ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻛﻴﺌﻦ آﻫﻲ!“‬
‫ب ﮐﻲ ﭘﺮﺗﻮ!“ ﺟﺎڙي ﺧﺎن ﮐﻴﺲ ﺗﺎزي אﺣﻮאل ﮐﺎن آﮔﺎﻫﻪ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﻮ‪” .‬ﻛﺎﻟﻬﻪ ﭨﻴﺠﻬﻮ ﺑﻪ ﭤﻲ وﻳﺲ!“‬ ‫”وڏﻳﺮو وﭸﻲ ر ّ‬
‫”ﻫﺎن ! אﺑﻮل!“ ﻣﺎن ﺟﻮ ﺗﻪ ﮔﻬﺮ ﺋﻲ ڊﻫﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ دل ﺟﻬﻠﻲ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”وڏﻳﺮو ﮔﺬאري وﻳﻮ ۽ ﻣﻮن ﮐﻲ ﭴﺎُڻ ﺋﻲ ﻧﻪ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻮن!“‬
‫ُ‬
‫”ﺗﻮن ﻫﺌﻴﻦ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﺗﻪ ﭴﺎڻ ﻛﭥﺎن ﻛﻨﻴﻦ!“‬
‫ﻧﻬﺮאج ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺮאﻳﺲ!“‬ ‫ﱡ‬ ‫”ڏي ﺧﺒﺮ!‬
‫”ﻣﻼن ﭰﺘﻮ‪“!‬‬
‫”אڙي ﻣﻼن ﭰﺘﻮ‪ “!‬ﭔﺌﻲ ﻫﭣ ﺳﭥﺮن ﺗﻲ ﻫﮣﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺗﻪ ﺑﻀﻮ‪ ‬ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﺑﻪ ڏאن‪ ‬ﻧﻪ אﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻮن وאرא ﭘﭧ ﻧﻪ ﻫﺌﺎ‬
‫ﮀﺎ؟“‬
‫”ﺗﻮﻫﺎن ﻣﺎن ﻛﺎ ﭘﻬﺮ ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻟﮍي!“‬
‫”אﺑﻮل! ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﭘﭧ ﺗﻪ ﭤﻴﺎ ﺋﻲ ﻧﻪ! אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﺌﺒﻮ אﭤﺌﻲ ‪ “ .....‬ﭔﺌﻲ ﭼﻨﺒﺎ ﻣﻨﻬﻦ ۾ ﻫﮣﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭼﮝﻦ ﭘﭡﻴﺎن ﭼﭧ ۽ ﭼﭩﻦ ﭘﭡﻴﺎن ﭼﮝﺎ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬وڍﻳﻦ ﭘﻴﭩﺎن ﺳﭵﺎ‪ ،‬ﺳﭵﻦ ﭘﻴﭩﺎن وڍﻳﺎ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭼﮝﻦ ﺟﻮ אوﻻد ﮐﺮي ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ ۽ ﮐﺮﻳﻠﻦ ﺟﻮ ﺳﮅري ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ .72‬ﭼﻮر ﺑﻪ ﺟﻬﮍو ﻛﺎﻛﻮ )ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻨﺪو‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﻣﺎن ﭼﻮري ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﻧﻨﮃڙي ﮀﻮﻛﺮي אن وﻗﺖ ﺟﺎﮘﻲ ﭘﺌﻲ ۽ ﭼﻮر ﮐﻲ ڏﺳﻲ ورﺗﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺻﺒﺢ‬
‫ﺟﻮ ﮔﻬﺮ ﭜﺎﺗﻲ ﺳﺠﺎڳ ﭤﻴﺎ ﺗﻪ ﻧﻨﮃڙي‪ ‬ﮐﻲ ﺑﺴﺘﺮي ﺗﻲ روﺋﻴﻨﺪو ڏﭠﺎﺋﻮن‪ .‬ﮀﻮﻛﺮي ڊﻧﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ آﭤﺖ ڏﻧﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﭼﻮر‬
‫ﺟﻲ ﺣﻠﻴﻲ ﺑﺎﺑﺖ ﭔﮅאﺋﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎم ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻧﻨﮃڙي ﺳﺮت ۾ آﺋﻲ ﺗﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭼﻮر ﺟﻲ ﺣﻠﻴﻲ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﻴﺎﺋﻮن؛ ”ﭼﻮر ﻛﻴﺌﻦ ﻫﺌﻮ؟!“‬
‫”ﭼﻮر ﺑﻪ ﺟﻬﮍو ﻛﺎﻛﻮ!“ ﮀﻮﻛﺮي‪ ‬ورﻧﺪي ڏﻧﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﭼﻮرن ﮐﻲ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﺳﮛ ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻬﮍא ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪36‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ -2‬ﻋﻬﺪو ﻳﺎ ﻃﺎﻗﺖ ﻣﻠﮡ ﺳﺎن ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﺳﮛ ﻧﻪ ﻟﮙﻲ وﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪ .73‬ﭼﻮر ﺗﻲ אﻳﺘﺮي ﭼﭩﻲ رﮐﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺘﺮي ﭘﺎڙو ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻲ‪) .‬אردو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻚ ﺷﺨﺺ ﭘﺎڙي وאرن ﮐﻲ ﺗﭙﺎﺋﻲ ڏﻧﻮ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭼﻮري ﺗﻪ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺟﻬﻠﺠﻲ ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﻋﺪאﻟﺖ ۾‬
‫ﻓﺘﻮي ڏﻳﮡ ﮐﺎن אڳ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ڏوﻫﻪ ﺗﻪ ڏאڍא ﻛﻴﺎ אﭤﺌﻲ‪ ،‬ﻫﺎڻ ﺗﻮن ﭘﺎڻ ﺋﻲ אﻧﺼﺎف ﻛﺮي ﭔﮅא‪ ‬ﺗﻪ‬ ‫ٰ‬ ‫ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﺟﺞ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻓﻴﺼﻠﻲ ﺟﻲ‬
‫ﻛﻴﺘﺮي ﭼﭩﻲ رﮐﺎن‪“!‬‬
‫”ﺳﺎﺋﻴﻦ ! אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺗﻪ אﭤﻮ ﻣﺎن ﺑﻴﺮوزﮔﺎر آﻫﻴﺎن‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻛﻮﺑﻪ ذرﻳﻌﻮ ﻛﻮﻧﻪ אﭤﻢ‪ .‬ﮬﺎﮢﻲ‪ “.....‬ﭼﻮر ﻫﭣ אدب ﺟﺎ ﭔﮅﻧﺪي ﭼﻴﻮ؛‬
‫”אﻳﺘﺮي ﭼﭩﻲ رﮐﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺘﺮي ﭘﺎڙو ﺳﻬﻲ ﺳﮕﻬﻲ“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪:‬‬
‫• ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﻞ ﺑﺎر ﺟﻮ وزن‪ ،‬ﻧﻴﭟ ﭘﻴﺮن ﺗﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫• אﻳﺘﺮي ﭔﮅو‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﺎﻛﺮو ﺳﭧ ﺳﻬﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪.‬‬
‫‪ .74‬ﭼﻮر ﺟﻲ ڏאڙﻫﻲ‪ ‬۾ ﻛﮏ! )ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﭜﺎﮘﺌﻲ ﺟﻲ ﭼﻮري ﭤﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺟﻲ ﺣﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﺗﻜﮍي ‪ FIR‬ﻛﭩﺮאﺋﮡ ﮐﺎن אڳ‪،‬‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﺟﺎچ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺑﻌﺪ ۾ ﺗﺮ ﺟﻲ ﭼﮝﻲ ﻣﮍس وٽ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭼﮝﻲ ﻣﮍس ﮐﻴﺲ ﺧﺎﻃﺮي ڏﻧﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭼﮝﻲ ﻣﮍس ﮐﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮي ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﭼﻮر ﭔﺎﻫﺮאن ﻛﻮﻧﻪ آﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﻛﻮ ﺗﺮ ﺟﻮ ﺋﻲ ﭼﻮر ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ڏس ﺗﻲ ﭼﻮري ﻛﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫ﭼﮝﻲ ﻣﮍس‪ ،‬ﮘﻮٺ‪ /‬ﺗﺮ ﺟﻲ ﺳﻤﻮرن ﭼﻮرن ۽ ﻛﺎﭨﻜﻦ ﮐﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻘﺮر ﻛﺮي ﭘﺎڻ وٽ ﮔﻬﺮאﻳﻮ‪ .‬ﺳﺪورא ﺟﮇﻫﻦ ﻛﭡﺎ ﭤﻲ ﻗﻄﺎر ۾ ﺑﻴﭡﺎ ﺗﻪ‬
‫ﭼﮝﻲ ﻣﮍس ﮐﻴﻦ ﭼﻮري אوﮘﺎﮀﮡ ﻻ‪ ‬ﭼﻴﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭼﻮر ﻫﻤﺖ ﻧﻪ ﺳﺎري ۽ ﺳﻤﻮرא ﭘﻨﮉ ﭘﻬﮡ ﺑﻨﻴﺎ ﺑﻴﭡﺎ رﻫﻴﺎ‪.‬‬
‫آﺧﺮ ۾ ﭼﮝﻲ ﻣﮍس ﻋﺮف ﻟﭟ‪ -‬ﺳﺮدא‪ ،‬ﺳﭵﻲ‪ ‬ﻗﻄﺎر ۾ ﺑﻴﭡﻞ ﻫﻤﺮאﻫﻦ ﮐﻲ ﮀﻬﭙﺮ وﭨﻴﻨﺪي ﻛﺮڙي‪ ‬אک ﺳﺎن ڏﭠﻮ ۽ رڙ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛‬
‫”ﺑﺲ! ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﻛﻮﻧﻬﻲ! ﭼﻮر ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﭼﻮر ﺳﺎﻣﻬﻮن ڏﺳﮡ ۾ ﭘﻴﻮ אﭼﻲ!“‬
‫ﺳﻨﺪس אﻧﻬﻦ ﻟﻔﻈﻦ ﺗﻲ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻦ ُאﭘﮍא ﻛﻴﺎ‪ .‬ﻟﭟ‪ -‬ﺳﺮدאر ﻣﭥﺎن رڙ ﻛﺮي ﭼﻴﻮ؛ “ﭼﻮر ﺟﻲ ڏאڙﻫﻲ‪ ‬۾ ﻛﮏ آﻫﻲ!“‬
‫ﻗﻄﺎر ۾ ﺑﻴﭡﻠﻦ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﻛﮏ ﮀﻨﮉڻ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏאڙﻫﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﮀﻨﮉﻛﻮ ڏﺋﻲ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي وڌو‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪:‬‬
‫• ﭼﻮر ﮐﻲ אﻧﺪر ۾ ﭼﻮري ﭘﺌﻲ ﮐﮑﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫• ﭼﻮر ﻛﻲ دאڙﻫﻲ ۾ ﺗﻨﻜﺎ ‪ -‬אردو‬
‫‪ .75‬ﭼﻮر ﭼﻮر ﭤﻴﻨﺪو آ‪ ،‬ﭔﻠﻮ ﭔﻠﻮ ﭤﻴﻨﺪو آ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮔﻬﺮ ۾ رאت ﺟﻮ ﭼﻮر ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬אوﻧﺪﻫﻪ ﺳﺒﺐ ﻫﭥﻮرאڙﻳﻮن ڏﺋﻲ ﻫﻠﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אڻ ڏﭠﻲ ﻣﺎﺣﻮل ﺳﺒﺐ ﻛﻨﻬﻦ ﺷﻲ‪ ‬ﺗﺎن ﭤﺎﭔﮍﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﮍﻛﻮ‬
‫ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﺟﺎﮘﻲ ﭘﻴﻮ ۽ رڙ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻛﻴﺮ!“‬
‫ﭼﻮر ﮀﮍﻫﻪ ﻫﮣﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻛﻴﺮ!“ ﻣﺎﻟﻚ ﭔﻴﻬﺮ رڙ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭔﻠﻲ ﮀﻜﻲ ﺗﺎن ﻫﻴﭟ ﭨﭙﻮ ڏﺋﻲ ﻣﻴﺎﺋﻮن ﻣﻴﺎﺋﻮن ﻛﻨﺪي ﻫﻠﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ؛ ﮐﮍﻛﻮ‪ ،‬ﮀﻜﻲ ﺗﻲ ﭔﻠﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭼﮍﻫﮡ ﻛﺮي ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﮔﻤﺎن ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﻨﺌﻮن ﻧﺌﻮن ﭤﻲ ﺳﻤﻬﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻮﻧﮕﻬﺮא ﻫﮣﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎ ﺗﻪ ﭼﻮر ﺑﻪ אﮘﺘﻲ رڙﻫﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺳﺘﺖ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﭧ ۾ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ وري ﮐﮍﻛﻮ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ ﺳﻨﭝﺎل‬
‫ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬وري رڙ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻛﻴﺮ!؟“‬
‫ﭼﻮر ﮀﭗ ﻫﮣﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ”ﻛﻴﺮ ﻛﻴﺮ“ ﻛﻴﻮ ﭘﺮ ﻛﺎ ﭼﺮ ﭘﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺗﻪ ﭘﻚ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﻛﺎ ﮔﮍ ﭔﮍ آﻫﻲ‪ .‬ﭔﻠﻲ ﻫﺠﻲ ﻣﻴﺎﺋﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﺘﻮ ﻫﺠﻲ ﭜﻮﻧﻚ‬
‫ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻚ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﮀﮍﻫﻪ ﻫﮣﻲ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫”ﻛﻴﺮ! “ ﻫﻴﺎن‪ ‬ﭰﺎڙ رڙ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻮر دل ۾ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﺘﺎن رڙﻳﻮن ﻛﺮي‪ ،‬آﻛﻬﻪ ﺟﺎﮘﺎﺋﻲ! ﮐﻴﺲ ﭔﻠﻲ وאﻧﮕﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﭼﮝﻮ!“ אﻫﻮ ﺧﻴﺎل ﭘﭽﺎﺋﻲ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﮔﻠﻮ‬
‫ﭠﺎﻫﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﭘﻮ‪ ‬ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﻴﺎﺋﻮ!“‬
‫ﭔﻠﻲ ۽ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻴﺎﺋﻮ‪ ‬ﺟﻮ ﻓﺮق ﺻﺤﻴﺢ ﻛﻨﺪي ﻣﺎﻟﻚ ﻟﭟ ﮐﮣﻲ אﭤﻴﻮ؛ ”ﻛﻴﺮ!“‬
‫”ﭔﻲ ﭔﻠﻲ“؛ ﭼﻮر رڙ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﮔﻬﺮ‪ -‬ڌﮢﻲ‪ ‬ﻟﭟ ورאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﭼﻮر ﭼﻮر ﭤﻴﻨﺪو آ‪ ،‬ﭔﻠﻮ ﭔﻠﻮ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ“‪.‬‬

‫‪37‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ڏوﻫﻲ ﻛﻴﺘﺮو ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﻟﻜﺎﺋﻲ ﭘﺮ ﻧﻴﭟ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ‪.‬‬

‫‪ -2‬ڏوﻫﻪ ﻟﻜﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻛﺎٺ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻛﻮﭠﺎﺋﺒﻮ ﺗﻪ ﺳﻬﻲ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ِ‬ ‫‪ .76‬ﭼﻮرن ﺳﺎن ُ‬
‫ﭼﺎه ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﻦ ﻣﻴﮍ ﻛﻴﺌﻲ‪ .‬ﭘﻮﻧﺪو ﺗﻪ‬
‫ﻫﻜﮍو ﭼﻮر ﭼﺮﻧﺪڙ وڳ ﻣﺎن ڏאﻧﺪ ﭼﻮرאﻳﻮن‪ ،‬ﮔﺲ ڏﻳﻮ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ ﺟﻮ ﮐﻴﺲ ﻫﻜﮍو אﭔﻮﺟﮫ ﮘﻮﭠﺎﮢﻮ ﻣﻠﻴﻮ‪ .‬ڏאﻧﺪ ﻛﺎﻫﻲ ﻫﻠﮡ ﺟﻲ ﻣﺪد ﻻ‪‬‬
‫ﮐﻴﺲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”אدא! ڏאﻧﺪ ﭨﺎﻫﮍ آﻫﻲ‪ ،‬אڄ ﺋﻲ ورﺗﻮ אﭤﻢ! ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﺎﻫﻲ ﻫﻠﮡ ﺟﻲ ﻣﺪد ﻛﺮﻳﻦ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﭤﻴﻨﺪي!“‬
‫ﻏﺮﻳﺐ وאﭨﻬﮍو‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺳﻤﺠﻬﻲ وאﻫﺮو‪ ‬ﻃﻮر ڏאﻧﺪ ﻛﻬﺎﺋﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬אﭸﺎ ﮘﺘﻲ ﻫﻠﻴﺎ ﺋﻲ ﻣﺲ ﺟﻮ ڏאﻧﺪ ﺟﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻪ ﭘﻴﺮو ﮐﻨﻴﻮ אﭼﻲ‬
‫ُﭘﮙﻦ‪ .‬ﺳﮗ ﺳﻮڌو ﮐﻴﻦ ﺟﻬﻠﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫”ﻣﺎن ﺑﻲ ڏوﻫﻲ ﻫﺎن! ﻧﻴﻜﻲ‪ ‬ﻛﻨﺪي ﭰﺎﭤﻮ آﻫﻴﺎن!ﮘﻮﭠﺎﮢﻲ رڙﻳﻮن ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ “ ﻣﻮﻧﮑﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ ،‬אﺻﻞ ڏوﻫﻲ אﻫﻮ آﻫﻲ‪ .‬אن ﮐﻲ ﭘﻜﮍﻳﻮ“‪.‬‬
‫“ﺳﮗ ﺳﻮڌو ﺳﻮﮔﻬﻮ ﭤﻴﻮ آﻫﻴﻦ! ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﮀﮇﺑﻮ؟! ڏوﻫﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﺪد ﻛﺮڻ ﺑﻪ ڏوﻫﻪ آﻫﻲ! ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺑﻲ ڏوﻫﻲ آﻫﻴﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻛﻬﮍي‬
‫ﭘﻚ آﻫﻲ؟“ﭘﻴﺮي‪ ‬وאٽ ﺗﺎن ﭘﻴﺮو ﻟﮙﮡ ﺳﺒﺐ ﺷﻚ ﻃﻮر ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ؛‬
‫”ﭼﻮرن ﺳﺎن ﭼﺎﻫﻪ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﻦ ﻣﻴﮍ ﻛﻴﺌﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﻛﺎٺ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻛﻮﭠﺎﺋﺒﻮ ﺗﻪ ﺳﻬﻲ“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺟﻬﮍي ﺻﺤﺒﺖ‪ ،‬ﺗﻬﮍو אﺛﺮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺻﺎﻟﺤﻦ ﺟﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮﮐﻲ ﺻﺎﻟﺢ ﻛﻨﺪي‪،‬‬
‫ﻃﺎﻟﺤﻦ ﺟﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮﮐﻲ ﻃﺎﻟﺢ ﻛﻨﺪي‪.‬‬
‫ﻣﻴﮍ ﻛﻴﺌﻲ‪.‬‬‫ﭼﺎه ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻲ َﻣَﻦ ُ‬‫‪ -3‬ﭼﮝﻦ ﺳﺎن ُ‬
‫رﮜﺠﻲ ﺗﻪ ﻻل ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻛﻜﻮرﺑﻮ ﺗﻪ ﺳﻬﻲ‪.‬‬
‫‪ .77‬ﮀﺎ رٻ‪ ،‬ﮀﺎ ﺑﺴﻢ א� ‪) .‬ﭤﺮ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻧﺎري ﭘﭧ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאھ ﭤﺮ ۾ ﻛﻦ وאﺳﻄﻴﺪאرن وٽ وﭸﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﭔﻪ ﭨﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﻛﻴﺲ‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬ﭤﺮ ﺟﻲ ﻋﺎم‬
‫دﺳﺘﻮر ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻴﺲ رٻ ڏﻳﮡ ﻟﮙﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﻣﺠﺒﻮرًא ﮐﺎﺋﮣﻲ ﭘﺌﻲ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﮀﺎ رٻ ﮀﺎ ﺑﺴﻢ א�” ڏﻳﻬﺎڙي ﺟﻲ رٻ ﻣﺎن ﻛﻚ ﭤﻴﻞ ﻣﮍس‪ ،‬ﺧﺎر وﭼﺎن ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪_1 :‬ﮀﺎ دאل‪ ،‬ﮀﺎ ﺑﺴﻢ א� ‪.‬‬
‫‪.2‬ﮀﺎ ِﮀﭩﻮ َﭜُﺖ‪ ،‬ﮀﺎ ﺑﺴﻢ א�‪.‬‬
‫‪3‬ﮀﺎ ﭘﺪي‪ ،‬ﮀﺎ ﭘﺪي‪ ‬ﺟﻮ ﺷﻮروو‪.‬‬
‫‪.4‬ﺧﺴﻴﺲ ‪ /‬ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺷﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻛﻬﮍو ﭘﺮﻳﺸﺎن ﭤﺠﻲ؟‬
‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪:‬ﮀﺎ ﻛﻮل‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﻮل ﺟﻮ وزن؟‬
‫‪ .78‬ﮀﺎ ﻛﻮل ‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﻮل ﺟﻮ وزن؟ )אردو ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻫﻚ درﻳﺎه ﻣﭥﺎن ﻛﺎٺ ﺟﻲ ﭘﻞ ﭔﮅل ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﺎن ﮬﻚ دﻓﻌﻲ ﻫﻚ ﻛﻮل ۽ ﮬﻚ ﻫﺎﭤﻲ‪ ،‬ﮔﮇ ﻟﻨﮕﻬﻲ رﻫﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻟﻨﮕﻬﮡ وﻗﺖ ﻛﻮل‬
‫ﻫﺎﭤﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﺘﺎﻳﻮ؛ ”ﻣﺘﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ وزن ﺗﻲ ﭘﻞ وﭸﻲ ﭰﻬﻜﻮ ﻛﺮي‪” .‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭔﺌﻲ ﭘﻞ ﭘﺎر ﻛﺮي وﻳﺎ ﺗﻪ ﭔﻲ‪ ‬ﭘﺎر ﭘﻬﭽﻲ‪ ،‬ﻛﻮل ﭤﮅو ﺳﺎه ﮐﻨﻴﻮ ۽ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﺧﺪא ﺟﻮ ﺷﻜﺮ آﻫﻲ ﺟﻮ אﺳﺎن ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ وزن ﺳﺎن‬
‫ﻫﻲ‪ ‬ﭘﻞ ﻧﻪ ﭨﭩﻲ!“‬
‫”ﮀﺎ ﻛﻮل ‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﻮل ﺟﻮ وزن!“؛ ﻫﺎﭤﻲ‪ ‬ﭨﻬﻚ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ 1 :‬ﮀﺎ ﭘﺪي‪ ،‬ﮀﺎ ﭘﺪي‪ ‬ﺟﻮ ﭔﻮڙ‪.‬‬
‫‪ 2‬ﮀﺎ ﻛﻮري‪ ،‬ﮀﺎ ﺗﺮאرﻳﻮن‪.‬‬
‫‪ 3‬ﮀﺎ رאﭴﻮ‪ ،‬ﮀﺎ رאڄ‪.‬‬
‫‪ .79‬ﺣﺮאم ﺟﻴﻜﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪ ،‬ﺑﮏ ۾ ﺳﻴﺌﻲ אوﻧﺎﺋﻴﻨﺪא‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﭼﻮر ﻛﻨﻬﻦ ﮘﻮٺ ﻣﺎن ﮐﺎٽ ﻫﮣﻲ‪ ،‬ﺳﻮﺋﺎ ﻣﻴﻨﻬﻦ َﭰَﺮ ﺳﻤﻴﺖ ﻛﮃي آﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﺮ ۾ ﮐﻴﺮאﺋﺖ ﻣﻴﻨﻬﻦ آﺋﻲ ﺗﻪ ﺟﻮﮢﺲ ڏאڍي ﺧﻮش ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎم ﺟﻮ ﭼﻮﻧﺌﺮي ﮐﻴﺮ ﺟﻲ ُڏﻫﻲ‪ ،‬ﭔﺎرن ﮐﻲ ﭘﻴﺌﺎرڻ ﻻ‪ ‬ﺳﮇﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﮍﺳﻬﻨﺲ ﺟﻬﻠﻴﺲ؛ ”ﭼﻮري‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮐﻴﺮ ﭔﭽﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﭘﻴﺎر! ”‬
‫”ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻴﺘﺮو ﮐﻴﺮ ﭜﭩﺎرو‪ ،‬ﻛﺎڏي زﻳﺎن ﻛﻴﺎن!“‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫”ﻛﺘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻠﺮن ﮐﻲ ﭘﻴﺎر!“ ﮔﻬﺮ ۾ ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﺗﺎزي وﻳﺎﻳﻞ ﻛﺘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻠﺮن ڏאﻧﻬﻦ אﺷﺎرو ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ڏאڍو ﻛﺮﻛﮡ ﻛﺴﻜﮡ‬

‫‪38‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﻛﺘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔﭽﻦ ﮐﻲ ﮐﻴﺮ ﭘﻴﺎرﻳﻮ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻌﺪ‪،‬‬

‫َ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﭔﻦ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﭜﺎﮘﻴﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺮא ﮐﮣﻲ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﺎ ۽ زورن ﺗﻲ ﻣﻴﻨﻬﻦ ﭰَﺮ ﺳﻤﻴﺖ ﻛﺎﻫﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﺷﺎم ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﺘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻠﺮن ﮐﻲ ﮐﻴﺮ ﻧﻪ ﻣﻠﻴﻮ ﺗﻪ אوﻧﺎﺋﮡ ﻟﮙﺎ‪.‬‬
‫”אﻫﻮ ﮐﻴﺮ אﺳﺎن ﺟﺎ ﭔﭽﺎ ﭘﻴﺌﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ אڄ אﻫﻲ ﺑﻪ אﺋﻴﻦ אوﻧﺎﺋﻴﻦ ﻫﺎ!“؛ ﮔﻠﺮن ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻣﮍس زאل ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ﺣﺮאم ﺟﻴﻜﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪،‬‬
‫ﺑﮏ ۾ ﺳﻲ ﺋﻲ אوﻧﺎﺋﻴﻨﺪא“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺣﺮאم ﮐﺎﺋﮡ وאرو آﺧﺮ ﺟﻨﺠﺎل ۾ ﭘﻮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮀﭙﺮ ﭰﺎڙي ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪،‬ﭼﻮﺋﻲ (‬ ‫ٰ‬ ‫‪ .80‬ﺧﺪא‬
‫ﻫﻜﮍو ﺑﺎدﺷﺎﮬﻪ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﻟﺸﻜﺮ ﮐﺎن وﮀﮍي وﻳﻮ ۽ وﭸﻲ ﻫﻜﮍي ﺟﻬﻮﭘﮍي‪ ‬۾ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬אڃ ﺑﮏ ڏאڍي ﻟﮙﻲ ﻫﻴﺲ‪ .‬ﺟﻬﻮﭘﮍي‪ ‬ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ‬
‫ﻫﺎري‪ ‬ﮐﻴﺲ ﭘﺎﮢﻲ ﻣﺎﻧﻲ ڏﻧﻮ‪ .‬ﭔﺎﻟﻨﮕﻬﻪ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﻣﻮﻛﻼﺋﮡ وﻗﺖ ﮐﻴﺲ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﺎن ﺑﺎدﺷﺎﮬﻪ آﻫﻴﺎن‪َ....‬אڙي‪ ‬آڌي‪ ‬۾ ﺿﺮورت ﭘﻮﺋﻲ ﺗﻪ ﻣﻮن‬
‫وٽ ﺑﻲ ڌڙכ ﻫﻠﻴﻮ אﭼﺠﺎن‪“.‬‬
‫َ‬
‫ﭔﺌﻲ ﺳﺎل ﻗﺤﻂ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺟﻬﻨﮓ ۾ رﻫﻨﺪڙ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻫﺎري‪ ‬وﭨﺎن ﺑﻪ אّن ﮐﭙﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻪ وאري ﮘﺎﻟﮫ ﻳﺎد آﺋﻲ ۽ درﭔﺎر ۾ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﮬﻪ אن وﻗﺖ ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻲ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ وﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬אﻫﻮ ﭔﮅي ﻫﻲ‪ ‬ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ وﻳﻮ‪ .‬ﻧﻤﺎز ﺑﻌﺪ ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺑﺎدﺷﺎﮬﻪ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻫﭣ ﮐﮣﻲ ﺧﺪא ﮐﺎن‬
‫ﺧﻴﺎل ﻣﭩﻴﺲ‪ .‬دل ۾ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺟﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺑﺎدﺷﺎﮬﻪ ﭘﻴﻮ ﮔﻬﺮي ﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﮅو ﺳﻨﺌﻮن אن ﮐﺎن ﮀﻮﻧﻪ ﮔﻬﺮאن‪“.‬‬ ‫ُ‬ ‫ﭘﻨﻲ رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻳﻜﺪم‬
‫دﻋﺎ ﮔﻬﺮي ﮘﻮٺ ڏאﻧﻬﻦ رאﻫﻲ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫رﺳﺘﻲ ۾ ﭤﻜﺠﻲ ﻫﻜﮍي وڻ ﻫﻴﭡﺎن ﺳﺘﻮ ﺗﻪ ﺧﻮאب ۾ ﻧﻴﺎ‪ ‬ﭤﻴﺲ؛ ”وڻ ﻫﻴﭡﺎن دﻳﮗ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﭘﻮرﻳﻞ آﻫﻲ ! ﮐﻮﭨﻲ ﮐﮡ !“‬
‫ﺳﺠﺎڳ ﭤﻲ وڻ ﻫﻴﭡﺎن ﮐﻮﭨﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻧﺎﮢﻲ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ دﻳﮗ ﻫﭣ آﻳﺲ‪ .‬ﭼﺎﻧﺪي‪ ‬ﺟﻲ ﺳﻜﻦ ۾ ڏאڍو وزن ﻫﻮ‪ ،‬ﮐﮣﮡ وאري ﮘﺎﻟﮫ ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﻲ‬
‫وڌس‪.‬‬
‫ﻣﻨﺠﮭﻴﻮ وﻳﭡﻮﮬﻮ ﺗﻪ ﭼﺎر ﭼﻮر אﭼﻲ ﻻﻧﮕﮭﺎﺋﻮ ﭤﻴﺎ‪ .‬ﻧﺎﮢﻮ ڏﺳﻲ ﺑﺌﮭﻮ رﮬﻴﺎ‪ .‬ﻻﻟﭻ ۾ אﭼﻲ ﮐﻴﺲ ﭔﻪ ﭼﺎر ﭼﻨﺒﺎ ﻫﮣﻲ ﭜﭵﺎﺋﻲ ﻛﮃﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﺎڻ ۾‬
‫ورﻫﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬دﻳﮗ ﺟﻮ ڍכ ﮐﻮﻟﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ אﻧﺪرאن ﻧﺎﻧﮓ ۽ وﮀﻮن ﻧﻜﺮڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻳﻜﺪم ڍכ ﺑﻨﺪ ﻛﻴﺎﺋﻮن ۽ ﭼﻮڻ ﻟﮙﺎ؛ ”אﻫﻮ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ‬
‫ﻫﻮ! ﺟﺎدو‪ ‬ﺟﻲ زور ﺗﻲ ﻧﺎﮢﻲ ﮐﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﺑﻼﺋﻮن ﻛﺮي وﻳﻮ آﻫﻲ ﮀﻮ ﻧﻪ ﺳﺎﮢﺲ ﺟﻮﮘﻲ ﺟﭟ ﻛﺠﻲ!“‬
‫ﭼﺎرﺋﻲ ﭴﮣﺎ ﻛﻠﻬﻦ ﺗﻲ دﻳﮗ ﮐﮣﻲ ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺮو وﭠﻴﻮن ﻫﻠﻴﺎ ‪ .‬ﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﺟﻬﻮﭘﮍي‪ ‬ﻣﭥﺎن دﻳﮗ ﺳﻤﻴﺖ ﭼﮍﻫﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﮀﺖ ﮐﻲ ﺳﻮرאخ‬
‫ﻛﺮي دﻳﮗ ﺋﻲ ﮐﮣﻲ ﻧﺎﻳﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮀﭙﺮ ﭰﺎڙي ڏﺋﻲ ﭤﻮ“‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫”ﺑﻴﺸﻚ!“ ﻫﻴﭡﺎن ﺳﺘﻞ ﻫﺎري‪ ،‬ﮀﺖ ﻣﺎن ﭨ ِﻤﻨﺪڙ ﻧﺎﮢﻮ ڏﺳﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ﺧﺪא‬
‫ﻣﻄﻠﺐ؛ ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻧﻮאزڻ ﻻ‪ ‬وﺳﻴﻠﻲ ﺟﻮ ﻣﺤﺘﺎج ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .81‬ﺧﻴﺮﺗﻮ אﻫﻲ ﻛﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﮐﺠﻴﻦ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻦ! )ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮐﺠﻴﻦ ﺟﻲ ﺑﺎغ ۾ وﻳﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻫﻚ ڊﮔﻬﻲ ﮐﺠﻲ‪ ‬۾ ﮔﻬﮣﺎ ۽ ﺳﭡﺎ ڏوﻛﺎ ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺗﻢ‪ ،‬ﻳﻜﺪم ﻣﭥﻲ‬
‫ﭼﮍﻫﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﺳﭡﻮ ﮀﮙﻮ ﺟﺎﭼﻲ ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ﺳﭡﺎ ﺳﭡﺎ ڏوﻛﺎ ﭼﻮﻧﮉي ﮐﺎﺋﻲ ڍﺋﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭼﮍﻫﮡ وﻗﺖ ﭘﻴﭧ ﺧﺎﻟﻲ ﻫﺌﺲ ۽ ﺟﺴﻢ ﻫﻠﻜﻮ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻧﻮرﻳﺌﮍي وאﻧﮕﺮ ﻣﭥﻲ ﭼﮍﻫﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ڏوﻛﺎ ﮐﺎﺋﻲ ﭘﻴﭧ ﭜﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‬
‫ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﮘﻮرو ﺑﻪ ﻣﺤﺴﻮس ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻫﻮش ﺑﻪ آﻳﺲ ﺗﻪ وﻳﻬﻪ ﭘﻨﺠﻮﻳﻬﻪ ﻫﭣ ﻣﭥﻲ ﺳﻨﻬﻲ‪ ‬ﻛﺎﭠﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻮ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﻟﮭﮡ ﺟﻲ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ڊﭴﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻟﻬﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻳﻜﺪم א� ﻳﺎد ﭘﻴﺲ ۽ وﭠﻲ ﺳﮇ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ “א� ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﮐﺠﻲ‪ ‬ﺗﺎن ﺳﻼﻣﺖ ﻟﻬﺎن ﺗﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺗﻲ ڍﮘﻲ ﻛﻬﻨﺪس!“‬
‫ﭨﺌﻴﻦ ﺣﺼﻲ ﭘﻨﮅ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻫﺘﺎن ﺧﻴﺮ ﺳﻼﻣﺘﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﻫﻴﭟ ﻟﭥﺲ ﺗﻪ ﻛﻜﮍ ﻛﻬﻲ‪ ،‬ﺧﻴﺮ ۾ ڏﻳﻨﺪس!“‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ אﭠﻴﻦ ﺣﺼﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﮐﮣﻲ ﮐﻴﮍﻫﻲ‪ ‬۾ ﭨﭗ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ۽ ﮔﻮڏن ﭜﺮ وﭸﻲ ﻛﺮﻳﻮ‪ .‬ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺧﻴﺮאﺗﻮن אﻫﻲ ﻛﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﮐﺠﻲ‪‬‬
‫ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻦ!“ ﻛﭙﮍא ﮀﻨﮉﻳﻨﺪي ۽ ﮐﺠﻲ‪ ‬ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻬﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻣﺎن ﻧﻪ ﭼﮍﻫﺎن ﻧﻪ ﺧﻴﺮאت ﻛﻴﺎن“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬دل ﺟﻲ ﺗﻤﻨﺎ ﭘﻮري ﭤﻴﮡ ﺑﻌﺪ‪ ،‬א� وﺳﺮﻳﻮ وﭸﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻣﻦ אﻧﺪر ﺟﺎ ﻟﻮچ‪ ،‬ﺳﺎ ﻣﻠﮡ ﺳﺎن ﻣﺎﭠﻲ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ .82‬دאﻧﮕﻲ ﺗﭙﻲ ﮀﻬﻪ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﺗﻪ ﺿﺪي ﻣﻬﻤﺎن ﮐﭙﻲ ﭔﺎرﻧﻬﻦ ﻣﻬﻴﻨﺎ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﻬﻤﺎن ﻫﻜﮍي ﻣﺎﺋﭧ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ אﭼﻲ ﭨﻜﻴﻮ ﺗﻪ وﭸﮡ ﺟﻲ وאﺋﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ وאرﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬روز ﭼﻮي؛ ”אڄ ﭤﻮ وﭸﺎن!“‬
‫ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ﮐﺎﺋﻲ ﭘﻲ‪ ،‬ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ ﻧﻜﺮي‪ ،‬وري ﺷﺎم ﺟﻮ ﻛﻦ ﻛﮃﻳﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﭼﻲ؛ ” ﮔﺎڏي ﻧﻜﺮي وﺋﻲ!“‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﻬﺮ ڌﻳﺎﮢﻲ‪ ‬ﻋﻠﻲ אﻟﻔﺠﺮ ﺟﻮ אﭤﺎري ﭼﻴﺲ؛ ”אڄ ﺳﻮﻳﺮ وڃ ﺗﻪ ﮔﺎڏي ﻣﻠﺌﻲ!“‬
‫ﭜﻮر ﭘﻴﭧ ۾ وﺟﻬﻲ ﻧﻜﺮאن ﺗﻪ ﭼﮝﻮ!“ آرس ﭜﭹﻨﺪي ﻣﻬﻤﺎن ﭼﻴﻮ؛ ”وڏو ﭘﻨﮅ ﻟﺘﺎڙﮢﻮ آﻫﻲ!“‬ ‫”ﻣﺎﻧﻲ‪ُ -‬‬

‫‪39‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﺎﺋﻲ ﺧﺎر ۾ ﻣﺎﻧﻲ ﭘﭽﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﭼﻠﻬﻪ ﺗﻲ אﭼﻲ وﻳﭡﻲ ۽ ﭼﻠﻬﻪ ﮐﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﺗﭗ ڙي دאﻧﮕﻲ ﮀﻬﻪ ﻣﻬﻴﻨﺎ“‪.‬‬
‫”ﮐﭗ ڙي ﻣﻬﻤﺎن ﭔﺎرﻧﻬﻦ ﻣﻬﻴﻨﺎ‪ “.‬ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻪ‪ ،‬ﺗﺮﻛﻲ ﺑﻪ ﺗﺮﻛﻲ ﺟﻮאب ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 -:‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﭤﻮرو ﺳﺴﺖ آﻫﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺎن ﭔﻴﮣﻮ آﻫﻴﺎن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻬﻤﺎن! ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻼﺋﻲ ﺟﺎن‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻬﻤﺎن ﮐﻲ ﻣﮑﮡ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻬﻲ‪.‬‬
‫ﭨﺌﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﺟﻴﺲ‪ ،‬ﺑﺠﻮ ﻣﻨﻬﻦ ۾ َﮔِﻬﻲ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻣﻬﻤﺎن ۽ ﻣﮁﻲ‪ ،‬ﭨﺌﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ڌپ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻦ ﭤﺎ‪) .‬رﺷﻴﻦ(‬
‫‪ .83‬دﻋﺎ ﺑﻪ ﻟﮁﮣﻦ وאري ﮐﻲ ﻟﮙﻨﺪي آﮬﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﺗﻌﻮﻳﺬ‪ ،‬ﮔﻬﮣﻦ ﻣﺎﮢﮭﻦ ﮐﻲ ﻟﮙﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎ دﻋﺎﺋﻮن ۽‬
‫ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﻫﻜﮍي ﻣﻴﺮي ﮔﺪﻟﻲ‪/‬ﮀﻴﮙﺮي ﻣﺎﺋﻲ ﺑﻪ وﭨﺲ ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻟﮑﺮאﺋﮡ ﻻ‪ ‬آﺋﻲ ۽ ﭼﻮڻ ﻟﮙﺲ؛ ”ﻣﻮﻟﺒﻲ ﺻﺎﺣﺐ! ﻣﮍس ﻧﻪ ﭤﻮ ﭠﻬﻲ! ﻛﺘﺎب‬
‫ﭘﭩﻲ ﻛﻮ ﺗﺎوﻳﺰ )ﺗﻌﻮﻳﺬ( ﻟﮑﻲ ڏي ﺗﻪ ﻣﮍس ﭠﻬﻲ ﻫﻠﻴﻢ“‪.‬‬
‫ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ ﭔﻪ ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻟﮑﻲ ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫”ﻫﻜﮍو ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﺎﻧﻬﻦ ۾ ﭔﮅﺟﺎن‪ ‬۽ ﭔﻴﻮ ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬۾ ﭘﺴﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻣﮍس ﮐﻲ ﭘﻴﺎرﺟﺎن‪ “!‬אﺳﺘﻌﻤﺎل ﺟﻮ ﻃﺮﻳﻘﻮ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺻﺎف ﺳﭥﺮو رﮐﺠﺎن‪“!‬‬
‫אﭠﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﺎﮘﻲ ﻣﺎﺋﻲ وري ﻣﻮﭨﻲ آﺋﻲ ۽ ﺗﻌﻮﻳﺬن ﺑﺎﺑﺖ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪي ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ﻣﻮﻟﺒﻲ ﺻﺎﺣﺐ! ﺗﺎوﻳﺰن ﺗﻪ‬
‫אﺛﺮ ﺋﻲ ﻧﻪ ﻛﻴﻮ“‪.‬‬
‫”ﻣﺎﺋﻲ! ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﺗﻮ وאرو אڻ ڌوﺗﻞ ﻣﻨﻬﻦ ۽ ﻣﻴﺮא ﻟﭩﺎ ﻧﻪ ﻣﭩﺒﺎ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺗﻌﻮﻳﺬ אﺛﺮ ﻧﻪ ﻛﻨﺪא‪ “.‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺟﺴﻢ ﻣﺎن אﭤﻨﺪڙ ڌپ‬
‫ﮐﺎن ﻧﻚ ﺗﻲ ﻫﭣ رﮐﻨﺪي‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ؛ ”دﻋﺎ ﺑﻪ ﻟﮁﮣﻦ وאري ﮐﻲ ﻟﮙﻨﺪي آﻫﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬אڻ ﺳﮅي رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻫﻠﮡ ﮐﺎن‪ ،‬ﺳﮅي رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻫﻠﮡ ﭼﮝﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬دﻋﺎ ﺳﮙﻲ ﮐﺎن‪ ،‬ﻟﮁﮡ ۾ אﺛﺮ وڌﻳﻚ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .84‬دﻧﻴﺎ ۾ دوڌ ﮐﺎن دوڌ‪ ،‬ﭘﺎﻧﻲ ﻛﺎ ﭘﺎﻧﻲ آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﮐﻴﺮ وאرو ﮐﻴﺮ ۾ ﻣﻼوت ﻛﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﮐﻴﺮ ۾ َאڌ ﺗﻲ َאڌ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ ﮔﮇﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﻴﺮ ﮐﭙﺎﺋﻲ‪ ،‬ﮔﺮאﻫﻜﻦ ﮐﺎن ﻣﻬﻴﻨﻲ ﺟﻲ‬
‫אوﮘﺎڙي ﻛﺮي ﮘﻮٺ ﭘﺌﻲ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﺗﻪ وאٽ ﺗﻲ ﭔﻴﮍي‪ ‬ﻧﻪ ﻫﺌﮡ ﺳﺒﺐ ﭘﺘﮡ ﺗﻲ אﻧﺘﻈﺎر ﻛﺮﮢﻮ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي وڻ ﻫﻴﭡﺎن ﭔﻴﻦ ﮐﻴﺮ وאرن ﺳﺎن אﻧﺘﻈﺎر ۾ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﻬﭧ ﭘﻠﻚ ﻛﺎﻧﻪ ﮔﺬري ﺟﻮ אﻧﻬﻲ‪ ‬وڻ ﺗﻲ وﻳﭡﻞ ﺑﺎﻧﺪر ﭨﭙﻮ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﭘﺌﺴﻦ‬
‫وאري ﮘﻮﭤﺮي ﭰﺮي ﻣﭥﻲ ﮐﮣﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮔﻬﮣﻲ ﺋﻲ ﻟﭡﻴﻮن אﭜﻴﻮن ﻛﻴﻮن ﭘﺮ ﺑﺎﻧﺪر ﻫﻚ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭔﮅس‪ .‬آرאم ﺳﺎن ﻣﭥﻲ وڻ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ ﭘﺌﺴﻦ‬
‫وאري ﮘﻮﭤﺮي ﮐﻮﻟﻲ ﻫﻚ ﻫﻚ ﻧﻮٽ ﻛﺮي אﮀﻠﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻧﻮٽ אﻫﮍي‪ ‬ﻃﺮح אﮀﻼﻳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻧﻬﺮ ۾ ﺗﻪ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﮐﻴﺮ وאري ڏאﻧﻬﻦ ﭘﺌﻲ‬
‫ﻛﺮﻳﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﮐﻴﺮ وאرو رڙﻳﻮن ﻛﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﺑﻨﺪر ﺑﺎﻧﭧ ﭘﻮري ﭤﻲ ﺗﻪ ﭔﻴﻦ ﮐﻴﺮ وאرن ﺻﺒﺮ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﭼﻴﺲ؛ ”ﮐﻴﺮ ۾‬
‫ﭘﺎﮢﻲ ﻧﻪ وﺟﻬﻴﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ אڄ אﻫﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻧﻪ ڏﺳﻴﻦ ﻫﺎ!“ ﻫﻜﮍي ﮐﻴﺮ وאري ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”دﻧﻴﺎ ۾ دوڌ ﻛﺎ دوڌ ‪ ،‬ﭘﺎﻧﻲ ﻛﺎ ﭘﺎﻧﻲ‬
‫آﻫﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﺣﺮאم ﺟﻲ رﺳﺘﻲ ﺳﺎن آﻳﻞ ﻣﺎل‪ ،‬ﺣﺮאم ﺟﻲ رﺳﺘﻲ ۾ وﭸﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﺗﺎو ﺳﺎن ﻫﻠﻴﻮ وﭸﻲ ﭤﻮ‪.‬‬ ‫ﺎو ﺳﺎن אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﺋﻲ َ‬ ‫‪ -2‬ﭘﺌﺴﻮ ﺟﻬﮍي ﺗ َ‬
‫ﻛﺴﺎد ﺑﺎزאري ﻛﺮڻ وאري ﮐﻲ ﭨﻮכ ﻃﻮر אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬ ‫‪ -3‬ﻣﻼوٽ ۽ ُ‬
‫‪ .85‬دوﻟﺖ ُﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﺎس وﮀﻮڙي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻨﮕﺘﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﭼﮝﻲ ﺧﺎﺻﻲ رﻗﻢ אڌאري ﮔﻬﺮي‪ .‬אﮘﻠﻮ ڏﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻴﻮ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻲ ۾ ﭔﺌﻲ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﻣﻨﮭﻦ‬
‫ڏﻳﮑﺎرڻ ﮐﺎن ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﮘﭙﻞ وﻗﺖ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬رאه وﻳﻨﺪي ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺳﺎن ﻣﻠﻴﺎ‪.‬‬
‫”وאه ﻳﺎر وאه!“ ﻗﺮض ﮔﻬﺮﻧﺪڙ ﻣﻴﺎر ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﮀﺎ ﭼﺎر ﻛﻮڏﻳﻮن ﻗﺮض ﺟﻮن ﮔﻬﺮﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﮀﺎ ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﮑﺎرڻ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻻﺷﺮﻳﻚ ﮐﺎن ﮔﻬﺮﺟﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ אﺋﻴﻦ ﻧﻪ ﻛﺮي ﻫﺎ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺎن אﻫﺎ אﻣﻴﺪ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪“.‬‬
‫”ﺗﻮ ﻣﺎن ﺑﻪ אﻫﺎ אﻣﻴﺪ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ!“ ﺳﻨﮕﺘﻲ‪ ‬ڏورאﭘﻮ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﭼﺌﻦ ﻛﻮڏﻳﻦ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻣﻠﮡ ﻛﺮي ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﮕﺖ ﺋﻲ ﮀﮇي وﺋﻴﻦ!“‬
‫”ﻫﺎ אدא ﻫﺎ! ﻫﺎﮢﻲ ڏوﻫﻲ ﺑﻪ وري אﺳﺎن ﭤﻴﺎﺳﻮن! ﺗﻮڏي ڏوﻫﻪ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ!؟“ ﺟﺮح ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”دوﻟﺖ ُﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﺎس وﮀﻮڙي“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪:‬دﻧﻴﺎ ۾ دوﻟﺖ ۽ ﻣﻠﻜﻴﺖ ﺳﺒﺐ ﺋﻲ وﮀﻮڙא ﭤﻴﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪40‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ -2‬زر‪ ،‬زﻣﻴﻦ ۽ زن ‪ ،‬ﺟﻬﻴﮍي ﺟﻮﭜﻦ‪.‬‬

‫‪ .86‬دﻳﮙﮍא وﻳﺎﻣﻨﺪא ﺗﻪ ﻣﺮﻧﺪא ﺑﻪ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאه ﭘﺎڙي وאري ﮐﺎن ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻻ‪ ‬دﻳﮙﮍو ﮔﻬﺮﻳﻮ؛ ”אدא! אڄ ﻣﻬﻤﺎن آﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭔﻮڙ رڌڻ ﻻ‪ ‬دﻳﮙﮍو ﮐﭙﻲ!“‬
‫ﭘﺎڙي وאري ﺟﻮ אﮘﻲ آزﻣﺎﻳﻞ ﻧﻪ ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ڊﭴﻨﺪي ڊﭴﻨﺪي ﺟﺴﺖ ﺟﻮ אڌورאﮢﻮ دﻳﮙﮍو آﮢﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ ۽ ﭘﺎرت ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛‬
‫אڌي‪ ‬אﻫﻮﺋﻲ ﻫﻜﮍو دﻳﮙﮍو آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺋﻲ ُאﻛﻼﺋﻲ وאﻧﺪو ﻛﺮﻳﻦ ﺗﻪ ﻣﻮﭨﺎﺋﮡ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫”אدא! دﻳﮙﮍي ﻣﻮﭨﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﭘﺎرت ﻫﺠﺌﻲ‪ .‬אﺳﺎن وٽ אِڙي‪ِ ‬‬
‫ﺟﻲ ﺳﺘﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺠﺎن‪“!‬‬
‫”אدא ! ﺗﻮن ﮔﻬﭕﺮא‪ ‬ﻧﻪ! ﭘﺎڙي ﺟﺎ آﻫﻴﻮن‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﭤﻮروﺋﻲ ﭤﻴﻨﺪو!“‬
‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ دﻳﮙﮍو وאﭘﺲ ﻛﺮڻ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺟﺴﺖ ﺟﻲ ﻧﻨﮃري دﻳﮙﮍي ﺑﻪ وﺟﻬﻴﻮ ﮐﻨﻴﻮ آﻳﻮ‪ .‬ﻧﻨﮃڙي دﻳﮙﮍي ڏﺳﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﭼﻴﺲ؛ ”אدא‬
‫ﻫﻲ‪ ‬ﻧﻨﮃڙي دﻳﮙﮍي ﺗﻪ ﻣﻮن ﺗﻮﮐﻲ ﻛﺎﻧﻪ ڏﻧﻲ ﻫﺌﻲ!“‬
‫”ﻫﺎ אدא! ﺗﻮ ﺗﻪ وאﻗﻌﻲ ﻧﻪ ڏﻧﻲ ﻫﺌﻲ ﭘﺮ رאت ﺗﻮ وאرو دﻳﮙﮍو אﺳﺎن وٽ وﻳﺎﻣﻲ ﭘﻴﻮ ۽ אﻫﺎ دﻳﮙﮍي ﭴﮣﻲ وڌאﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﺮאﺋﻲ ﺷﻲ‪ ‬אﺳﺎن ﻛﺎڏي‬
‫ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺑﻪ ﭔﭽﻮ ﻣﺎ‪ ‬ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ ‬رﻫﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻣﺎﻧﺖ ﺳﻨﭝﺎﻟﻲ وﭠﻮ!“‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬وري אﭼﻲ ﺳﻮאل ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ “ אدא! אڄ وري ﻣﻬﻤﺎن אﭼﻲ ﻛﮍﻛﻴﺎ آﻫﻦ! دﻳﮙﮍو ﮐﭙﻲ! ﻣﻌﺎف ﺑﻪ ﻛﺠﻮ! אوﻫﺎن ﮐﻲ‬
‫ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﻪ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻴﻮن!“‬
‫”ﻧﻪ ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ!“ ﭘﺎڙي وאري ﻣﺮوت ڏﺳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﮐﻮڙ دﻳﮙﮍא! ﮔﻬﮣﺎ ﮐﭙﻦ ﮀﺎ؟“‬
‫”وڏא ﻫﺠﻦ ﺗﻪ ﭔﻪ ﻛﺎﻓﻲ آﻫﻦ‪ .‬ﻧﻨﮃא ﻫﺠﻦ ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﭼﺎر ﭘﻨﺞ ﻛﺎﻓﻲ ﭤﻴﻨﺪא!“ ﻣﭥﺎن ﻻﻧﮓ رﮐﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺳﻤﺠﻬﻮ ﺗﻪ ﭘﻮ‪‬‬
‫ﺿﺮوت ﻧﺎﻫﻲ!“‬
‫” ﻧﻪ ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﭘﺎڙي ۾ ﮀﺎ ﺟﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ۾ ﭘﺎڙي ﭘﺘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻛﺮي ﻛﻢ ﻛﺎرﻳﻮن ﭘﻴﺎ ﭘﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬אڄ ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻮ ﺳﭝﺎﮢﻲ‬
‫אﺳﺎن ﺟﻮ ﻛﻢ ﭘﺌﺠﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺗﻮﻫﺎن אﺗﻲ ﺋﻲ ﺗﺮﺳﻮ! ﻣﺎن ﺑﻴﭡﻲ ﭘﻴﺮ ﭤﻮ ﻣﻮﭨﺎن!“‬
‫ﺗﻜﮍو ﮔﻬﺮ وﻳﻮ ۽ ﭼﺎر ﭘﻨﺞ ﭠﺎﻫﻮﻛﺎ ﭨﺎﻣﻲ ﺟﺎ دﻳﮙﮍא ﮐﮣﻲ آﮢﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫ﭔﻦ ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺬرڻ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻧﻪ دﻳﮙﮍא ۽ ﻧﻪ ﭔﭽﺎ ﻣﻠﻴﺎ ﺗﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ אڻ ﺗﮡ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭘﺎڙي وאري وٽ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﻮ ۽ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪” .‬אدא دﻳﮙﮍא‬
‫ﻧﻪ ﻣﻮﭨﻴﺎ! دل ۾ ﭼﻴﻢ ﺗﻪ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﻳﺎدﮔﻴﺮي ڏﻳﺎرﻳﺎن!“‬
‫”ﻫﺎ ! אدא ﺑﻠﻜﻞ ﻳﺎد آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺎن ﭘﺎڻ آﻳﺲ ﭘﺌﻲ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﭔﮅאﺋﮡ! אوﻫﺎن אﺟﺎﻳﻮ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻛﺌﻲ‪ ،‬در אﺻﻞ ﮀﺎﻫﻲ ﺟﻮ!“ ‪ ....‬ﭔﻮٿ ﭜﻴﻠﻮ ﻛﻨﺪي‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”אوﻫﺎن وאرא ﺳﻤﻮرא دﻳﮙﮍא‪ ،‬אﮘﻴﻦ رאت ﻣﺮي وﻳﺎ! ﻣﻮن ﮐﻴﻦ ﭤﮇي ﺗﻲ ﺋﻲ دﻓﻨﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ!“‬
‫”אدא ﻛﻬﮍﻳﻮن ﭼﺮﻳﻦ وאرﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭘﻴﻮ ﻛﺮﻳﻦ!“ دﻳﮙﮍن ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺣﻴﺮאن ﭤﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪” .‬دﻳﮙﮍא ﺑﻪ ﻣﺮﻧﺪא آﻫﻦ ﮀﺎ؟!“‬
‫”אدא! ﺗﻮن ﺑﻪ ﻛﻮ ﺳﺎدو ﭤﻮ ڏﺳﺠﻴﻦ!“ ﻣﺎﻟﻚ ﺗﻲ ڏאڏر ﻛﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”دﻳﮙﮍא وﻳﺎﻣﻨﺪא ﺗﻪ ﻣﺮﻧﺪא ﺑﻪ“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺑﻲ אﺻﻮﻟﻲ ﻓﺎﺋﺪي وﻗﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ אﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻘﺼﺎن وﻗﺖ ﻧﻈﺮ אﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺟﺘﻲ ﻟﻮﭜﻲ ﻫﺠﻦ‪ ،‬אﺗﻲ ﭠﻮﮘﻲ ﺑﮏ ﻧﻪ ﻣﺮن‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻟﻮﭜﻲ‪ ‬ﺳﻨﺪي رאڄ‪ ،‬۾ ﭠﻮﮘﻲ ﻣﺮي ﻧﻪ ﺑﮏ‪.‬‬
‫‪ .87‬ڌﮢﻲ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻫﺮ ﻫﻨﮅ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ )ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭘﮑﻲ‬
‫ِ‬ ‫ﻫﻜﮍא ﭔﻪ ﺳﻨﮕﺘﻲ ﻫﻜﮍي ﻛﺎﻣﻞ دروﻳﺶ وٽ ﻫﺪאﻳﺖ وﭠﮡ ﻻ‪ ‬وﻳﺎ‪ .‬دروﻳﺶ ﭔﻨﻬﻲ ﮐﻲ ﻫﻚ ﭘﮑﻲ ڏﻧﻮ ۽ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﻨﺪي‬
‫אﺗﻲ ﻛﻬﻲ אﭼﻮ‪ ،‬ﺟﺘﻲ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﻪ ڏﺳﻲ!“‬
‫ﺷﺎم ڌאري ﻫﻜﮍو ﺳﻨﮕﺘﻲ ﭘﮑﻲ ﻛﻬﻲ آﻳﻮ ۽ ﭔﻴﻮ ﺟﻴﺌﺮو ﻣﻮﭨﺎﺋﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﻣﻮن ﭘﮑﻲ אﺗﻲ ﻛﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﭘﮑﻲ ﭘﮑﮡ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﻫﻴﻮ‪ “.‬ﻛﻬﻲ אﭼﮡ وאري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﻔﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﺗﻮن ﮀﻮ ﻧﻪ ﻛﻬﻲ آﺋﻴﻦ؟“ ﻧﻪ ﻛﻬﻲ אﭼﮡ وאري ﮐﺎن دروﻳﺶ ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻣﺎن ﺟﺘﻲ ﺑﻪ وﻳﺲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬אﺗﻲ ﭔﻴﻮ ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﻫﻮ ﺗﻪ ڌﮢﻲ ﺳﮙﻮرو ﺿﺮور ﻣﻮﺟﻮد ﮬﺌﻮ‪ .‬ﺟﻨﮭﻨﻜﺮي ﻣﻮن ﭘﮑﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﻛﭡﻮ! ” وﺿﺎﺣﺖ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻫﺮ ﻫﻨﮅ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ“‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ڌﮢﻲ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺋﻲ ﻫﺮ وﻗﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﻫﻨﮅ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ۽ ﻧﺎﻇﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .88‬ڌوﭔﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮאن وﭸﻲ ﮀﻮو‪ ،‬ﻛﭙﮍو ﭰﺎﭨﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺳﻨﮕﺖ ﺟﻲ رﻳﺲ ۾ ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻛﭙﮍא ڌوﭔﻲ‪ ‬ﮐﻲ ڌوﺋﮡ ﻻ‪ ‬ڏﻧﺎ ‪ .‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ڌوﭔﻲ ﮔﻬﺎٽ وﭨﺎن אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ڌوﭔﻲ‪‬‬
‫ﭘﭥﺮن ﻣﭥﺎن ﺑﻴﺪردي‪ ‬ﺳﺎن ﻛﭙﮍא ﭘﺌﻲ ﺳﭩﻴﺎ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﻛﭙﮍא ﭰﺎﭨﺎ ﭘﺌﻲ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ ﺳﻨﺪس ﻛﭙﮍن ﺟﻮ ﺑﻪ وאرو آﻳﻮ‪ .‬ﭔﻦ ﭨﻦ‬
‫ﺳﭩﻜﻦ ﺳﺎن אﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻠﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﻛﭙﮍن ﺳﺎن אﻫﻮ ﻟﻘﺎ‪ ‬ڏﺳﻲ ڏک ﭤﻴﺲ‪.‬‬

‫‪41‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”ﮔﻬﻮڙא!“ رڙﻳﻮن ﻛﺮي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻛﭙﮍא ﭰﺎﭨﻲ وﻳﺎ! ﻣﻮن ﺳﺎن ﻇﻠﻢ ﭤﻲ وﻳﻮ“‪.‬‬
‫ﺳﻨﺪس رڙﻳﻦ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﭼﻲ ﻣﮍﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ڌوﭔﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﻛﭙﮍא وﭠﻲ ڏﻧﺲ‪ ،‬אﭸﺎ ﺑﻪ رڙﻳﻮن ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאه آﭤﺖ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛‬
‫”ڌوﭔﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ! ﮐﻴﺲ ڌورאﮢﻲ ﺗﻪ ﻣﻠﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ!“‬
‫”ڌورאﮢﻲ ﻧﻪ ﻣﻠﮡ ﺟﻲ ﻛﺮي ڌوﭔﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﻛﻬﮍو ﻧﻘﺼﺎن ﭤﻴﻮ آﻫﻲ؟ “ ﺗﮑﻮ ﭤﻴﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ ”ڌوﭔﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮאن وﭸﻲ ﮀﻮوو‪ ،‬ﻛﭙﮍو ﭰﺎﭨﻲ‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -14 :‬ڌوﭔﻲ ڌوﺋﻲ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ روﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻫﻨﮅ אﻫﻮ ﺳﮍي‪ ،‬ﺟﺖ ﺑﺎه ﭔﺮي‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻛﺎٺ ﭘﺮאﺋﻲ ﻣﺎه ۾‪ ،‬ﻛﭙﻬﻪ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻛﻨﺌﺮو‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻣﺎﻣﻲ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﻣﻬﻤﺎن ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ ﻧﻪ ﻟﻬﺮ ﻧﻪ ﻟﻮڏو‪.‬‬
‫‪ -5‬ﭔﺌﻲ ﺟﻲ زﻳﺎن ﺟﻮ אﺣﺴﺎس ﮔﻬﭧ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .89‬ڏوﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻦ ۾ ﺳﭛ ﻛﻮ ﺳﻨﺪس ﮔﻼ ﭤﻮ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﺎﭤﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮀﻮﻛﺮאٽ وאﮢﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺎڙي وאري ﺟﻮ ﮀﻴﻠﻮ ﭼﻮري ﻛﺮي ﺟﻬﻨﮓ ۾ وﭸﻲ ﭤﻤﺎﻳﻮ‪ .‬ﺳﻤﺠﻬﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﭔﻦ ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ‬
‫ﮐﺎن وﺳﺮي وﻳﻨﺪي‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬وﭸﻲ ﭘِﮍي‪ ‬ﺗﻲ ﮐﭙﺎﺋﻴﻨﺪس‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ‪ ‬ﺑﺎﻫﻪ ۾ ﭘﮍي‪ ‬ﺗﻲ ﭘﻬﭽﺎﺋﮡ ﺳﺎن ﺟﻬﻠﺠﮡ ﺟﻮ ﺧﻄﺮو ﻫﺌﻮ ۽ ﺑﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻬﭧ ﻣﻠﻲ ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻛُﻦ ﻻﺋﻲ ﺑﻴﻬﻲ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻲ ﻛﺮي ﭘﻮ‪ ‬ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ אﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ אوﻃﺎق‪ ،‬دﻛﺎن ﻳﺎ ﻣﺎﮢﻬﻦ وאري ﺟﺎ‪ ‬ﺗﻲ אﭼﮡ ﮐﺎن ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ َ‬
‫ﻳﺎ אﺗﺎن אﭤﻲ אﻳﻨﺪڙ ﮐﺎن ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﻲ ﭘﻚ ﻛﺮي ﭘﻮ‪ ‬وﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻛﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻠﻲ!“ ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﭽﮭﺮي‪ ‬ﻣﺎن אﭤﻲ אﭼﻲ‪ ،‬אن ﮐﺎن ﭘﮁﻲ‪.‬‬
‫”زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻠﻲ!“ ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬ﻣﺎن אﭤﻲ אﻳﻨﺪڙ ﭼﻮﻳﺲ‪.‬‬
‫”ﭔﻲ ﻛﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻠﻲ؟“ ﺗﺠﺴﺲ ﻣﺎن ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫אﺋﻴﻦ ﮔﻬﮣﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭘﮁﮡ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد ﺗﺴﻠﻲ ﻧﻪ ﭤﺌﻴﺲ ﺗﻪ ﻧﻴﭟ ﭘﮁﻲ وﻳﻬﻲ؛ ”ﮀﻴﻠﻲ وאري ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻠﻲ؟“‬
‫”ﻛﻬﮍي ﮀﻴﻠﻲ وאري؟“ ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬ﻣﺎن אﭤﻲ אﻳﻨﺪڙ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫אﺋﻴﻦ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﺧﺒﺮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאه ﮘﭥﮍ ﮐﺎن ﺟﻬﻠﻲ ﭘﮁﻴﺲ؛ ”אﻫﻮ ﮀﻴﻠﻮ ﺗﻮ ﺗﻪ ﭼﻮري ﻧﻪ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ؟“‬
‫”ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ؟“‬
‫”ﺗﻮن ﺟﻮ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻴﻮ ﭤﻮ ﭨﻬﻴﻦ ۽ ﮀﻴﻠﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﮁﻴﻦ! ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺑﻪ ‪“....‬ﻫﻤﺮאﻫﻪ وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪” .‬ڏوﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻦ ۾‪،‬‬
‫ﺳﭛ ﻛﻮ ﺳﻨﺪس ﮔﻼ ﭤﻮ ﻛﺮي“‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﭼﻮر ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ אﻧﺪر ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو رﻫﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ .90‬ڏوﻫﭩﺎ وڌﻧﺪي ﺟﺎ وﻳﺮي آﻫﻦ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻛﺮאڙو‪ ،‬אﮐﻴﻦ ﮐﺎن وڏو ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﮭﻦ ﭘﻮﭨﻲ ۽ ڏوﻫﭩﻲ ﮐﻲ ﮔﻬﻤﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ ﭘﻮﭨﻲ ﮐﻲ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ﺗﻲ‬
‫ڏوﻫﭩﻲ ﮐﻲ وﻳﻬﺎرﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬رﺳﺘﻮ ڏﻳﻮ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﺷﻚ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ אﮘﻴﺎن ﮐﮇ ﻳﺎ ﮐﺎﻫﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫”אﺑﺎ!“ ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ وﻳﭡﻠﻦ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”אﮘﻴﺎن ﮐﮇ ﺗﻪ ﻧﺎﻫﻲ!“‬
‫”ﻧﻪ ﻧﺎﻧﺎ! ﻧﻪ!“ ڏوﻫﭩﻲ ورﻧﺪي ڏﻧﺲ؛ ”ﺳﮅو ﻫﻠﻴﻮ ﻫﻞ! رﺳﺘﻮ ﺻﺎف آﻫﻲ‪ .‬ﮐﮇ ﭔﮇ ﻧﺎﻫﻲ!“‬
‫”ﻧﻪ ڏאڏא! ﮐﮇ ﭤﺌﻲ!“ ﭘﻮﭨﻲ ﻳﻜﺪم رڙ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ “ﺳﮅو ﻧﻪ ﻫﻠﺠﺎن‪ ،‬ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن ﻫﻠﺠﺎن‪“!‬‬
‫ﭘﻮڙﻫﻮ ﻣﻨﺠﻬﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﭔﮇﺗﺮ ۾ ﻣﻨﺠﻬﻴﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﺌﻮ ﺟﻮ ﭜﺮ ﻣﺎن ﻟﻨﮕﻬﺪڙ ﻫﻜﮍي وאﭨﻬﮍو‪ ‬ﭼﻴﺲ؛ ”ﻛﺮאڙא! אﮘﻴﺎن ﮐﮇ אﭤﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺧﻴﺎل ﺳﺎن! وﭸﺠﺎن‪“!‬‬
‫”אﺑﺎ ﺳﭻ ﭤﻮ ﭼﻮﻳﻦ!“ ﻛﺮאڙي وאﭨﻬﮍو‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ڏوﻫﭩﺎ وڌﻧﺪي ﺟﺎ وﻳﺮي آﻫﻦ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ڏوﻫﭩﺎڻ‪ ،‬ﻧﺎﻧﻲ ﮐﺎن وڌﻳﻚ‪ ،‬ڏאڏي ﺳﺎن ﺳﭽﻮ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫‪ -2‬ڏوﻫﭩﺎڻ ﭘﻴﭩﺎڻ‪ ،‬وڌﻧﺪي ﺟﺎ وﻳﺮي‪.‬‬
‫‪ -3‬ﮐﺎﺋﻲ ﭘﻲ ڏوﻫﭩﺎ‪ ،‬ﺳﮇאﺋﻴﻨﺪא ڏאڏي ﭘﻮﭨﺎ‪.‬‬
‫ب رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ ﺳﻮﻟﻮ‪ ،‬رﻧﺎن رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ ڏﮐﻴﻮ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪ .91‬ر ﱡ‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺰرگ ﮐﻲ ﭘﻬﺮﻳﻦ‪ ‬زאل ﻣﺎن אوﻻد ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﻮאﻧﻲ ﺑﻪ ﻟﮍﻧﺪي ﭘﺌﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺎن ﺻﻼح ڏﻧﺲ؛ “ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮔﻬﺮوאري‪‬‬
‫ﺟﻲ ﻧﺼﻴﺐ ۾ אوﻻد ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ אوﻫﺎن ﮐﮣﻲ ﭔﻲ ﺷﺎدي ﻛﻴﻮ‪ .‬ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ‪ ،‬אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻧﺼﻴﺐ ۾ אوﻻد ﻫﺠﻲ!“‬

‫‪42‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺑﺰرگ ﭔﻲ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ ﺟﻮ אﻇﻬﺎر ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻧﺌﻴﻦ ﻧﻨﮃي ﻛﻨﻮאر ﻣﻠﻲ وﺋﻲ‪ .‬وڏي‪ ‬ﮔﻬﺮوאري‪ ‬ﮐﻲ ﺟﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺌﻴﻦ ﻃﺒﻘﻲ ۾ ﺗﻪ‬
‫ﻧﻨﮃي‪ ‬ﮐﻲ ﻣﭥﺌﻴﻦ ﻃﺒﻘﻲ ۾ رﻫﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻧﺼﺎف ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻴﺌﻲ ﻛﻨﺪو ﻫﻴﻮ ﭘﺮ دل ﺟﻮ ﻛﺎﻧﮃو ﻧﺌﻴﻦ‪ ‬ڏאﻧﻬﻦ ﺳﺮس ﻫﺌﺲ‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﻬﺮﻳﻦ‪‬‬
‫زאل ﮐﻲ ﻧﻪ وﮢﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺠﺮ ﻧﻤﺎز ﻻ‪ ‬ﻧﻨﮃي‪ ‬زאل وﭨﺎن ﻟﻬﻨﺪو ﻫﻴﻮ ﺗﻪ وڏي ﺗﻬﺠﺪ ﭘﮍﻫﻲ‪ ،‬ڏאﻛﮡ وٽ ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ﺟﻮ دور ﭘﺌﻲ ﻛﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ڏﺳﮡ ﺷﺮط ﻫﭣ‬
‫وﭠﻲ ﻗﺮآن ﺗﻲ رﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻮﻧﺪي ﻫﻴﺲ؛ ”ﻫﻲ‪ ‬אﮐﺮ ﺗﻪ ﭔﮅא‪“!‬‬
‫ﺑﺠﺎ‪ ‬ﻧﺎرאض ﭤﻴﮡ ﺟﻲ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﻗﺮآن ﺗﻲ آﮜﺮ رﮐﻲ ﮐﻴﺲ אﮐﺮ ﭔﮅאﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬روאﻧﻮ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻮ ﻣﺎن ﺟﻲ وאت ﺑﻪ وﭸﻲ ﭘﻬﺘﻲ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﺰرگ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻮن؛ ”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﺻﺒﺢ ﺟﻮ אﭤﮡ ﻣﻬﻞ‪ ،‬ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﻠﻴﺪي‪‬‬
‫وאري ﻫﻮﻧﺪي آﮬﻲ‪ .‬אن ﺣﺎﻟﺖ ۾ אوﻫﺎن ﻗﺮآن ﺗﻲ آﮜﺮ رﮐﻲ אﮐﺮ ﭤﺎ ﭔﮅאﻳﻮ! אﻫﻮ ڏوﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻧﺎﮬﻲ؟!“‬
‫ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ ﻏﻔﻮر رﺣﻴﻢ آﻫﻲ!“ ﭤﮅو ﺷﻮﻛﺎرو ﭜﺮي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”א� رאﺿﻲ ﻛﺮڻ ﺳﻮﻟﻮ‪،‬‬ ‫”אﺑﺎ! وאﻗﻌﻲ א� ﺟﻮ ڏوﻫﻪ ﭤﺎ ﻛﻴﻮن! א� ﱠ‬
‫رﻧﺎن رאﺿﻲ ﻛﺮڻ ڏﮐﻴﻮن‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ -1‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮐﻲ رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ ﺗﻤﺎم آﺳﺎن آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ۡ‬
‫‪ -2‬ﻋﻮرت ﺗﻤﺎم ﺿﺪي آﻫﻲ‪ ،‬אن ﺟﻲ دل رﮐﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .92‬رن ﭼﺸﻜﻲ ﻫﺮي‪ ،‬رﮐﻲ آرﺗﻮאر‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي زאل ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﺎن ِﻣﭩﻮن ﭰﻮﻛﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻲ‪ .‬ﺷﺎم ﺗﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﮐﺎڌאﺋﻴﻦ ﻧﻪ ﻛﺠﮫ ﭘﻴﺘﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﮍﺳﻬﻨﺲ ﮔﻬﺮ ۾‬
‫آﻳﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ڊول ﺳﭵﺎﻳﻮ وﻳﭡﻲ رﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﺮڻ ﺗﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﺗﻪ ﻣﮍس ﮐﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮ ﭘﺎڻ ﻧﻪ ﮐﺎڌאﺋﻴﻦ‪ .‬دل رﮐﮡ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﮍس ﭘﮁﻴﺲ؛ “ﭜﻼ! ﺗﻮن ﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪﻳﻦ‪”!‬‬
‫“ﻧﻪ!” رﮐﺎﺋﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫“ﮀﻮ؟ ﺧﻴﺮ ﺗﻪ آﻫﻲ؟”‬
‫“ﻣﻮن آرت وאر رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪ ”.‬ﻳﻜﺪم ﺟﻮאب ﭠﺎﻫﻲ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻨﺪن ﺟﻮ آرت وאر وאرو روزو ﺑﻪ ڊﮔﻬﻮ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ورت ﮐﻠﮡ ﺟﻮ وﻗﺖ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﺑﮏ ﭘﺎﻫﻪ ﻛﺮي وڌس‪ .‬ﺷﺎم ﺗﺎﺋﻴﻦ‬
‫אﮐﻴﻮن ﺋﻲ ڏאر ڏﺋﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﻣﮍﺳﻬﻨﺲ ﮐﻲ ﻣﭥﺲ ﺟﻬﭕﻮ אﭼﻲ وﻳﻮ ۽ ورت وﻳﻠﻲ ﺑﺎزאر ﻣﺎن ﺟﻠﻴﺒﻴﻮن‪ ،‬ﮐﻴﺮ ﭘﮍא‪ ،‬ﻓﺮوٽ ۽ ﺳﻤﻮﺳﺎ وﻏﻴﺮه‬
‫وﭠﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﮐﺎﺋﻲ ڏאڍو ﭼﮍﻫﻪ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭔﻮٿ ﺳﭵﺎﺋﮡ ﻣﺎن ﮐﺎﺋﻲ ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭼﭗ ﭼﭗ ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺣﺮﻛﺖ ﺗﻲ ﻣﮍس ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﺎوڙ אﭼﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺑﺎزאر ﻣﺎن ﻣﺎل ﻣﻠﻴﺪא ﺗﻪ ﻧﻪ وﭠﻲ آﻳﺲ‪ ،‬ﻫﭥﺎﺋﻴﻦ ﭜﺮ ۾ ﺑﻴﻬﻲ ﭨﻮﻛﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”رن ﭼﺸﻜﻲ ﻫﺮي‪ ،‬رﮐﻲ آرﺗﻮאر‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﻴﻜﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺳﺎن ﮐﺎﺋﻲ ڏﺳﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﺪאﺋﻴﻦ אﻫﻮ ﻃﺮﻳﻘﻮ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻋﺎدت ﮀﮇي ﻧﻪ ﻋﺎدﺗﻲ‪ ،‬ﻋﻠﺖ ﻣﻮر ﻧﻪ ﺟﺎ‪،‬‬
‫אٺ ﭘﻮي ﻛﮣﻚ ۾‪ُ ،‬ﺟﻮאﺳﺎ ُﭼﮡ ُﭼﮡ ﮐﺎ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻻﻟﭻ ﺑﺮي ﺑﻼ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .93‬رﻧﻦ زאﻟﻦ ﺟﺎ ﻛﻬﮍא ﺟﻤﻌﺎ؟ )ﺳﻨﮅ‪،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﺟﺮ ﺟﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﭔﺎڙو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﭘﻴﺌﮡ ﻻ‪ ‬ﻫﺮ ﻛﻮ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﭜﺮﺳﺎن وﻫﻨﺪڙ وאﭨﺮ ﻛﻮرس ﺗﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﭜﺮي אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ‬
‫ﺳﺎﻧﺠﮡ אﺗﻲ ﺋﻲ ﻛﺮي אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬ ‫ُ‬ ‫ڌوپ َڌُڙ ۽ وﻫﻨﺠﮡ‬
‫ﻫﻜﮍي ﺟﻤﻌﻲ ﺗﻲ ﮘﻮٺ ﺟﻮن ﻣﺎﻳﻮن‪ ،‬وﻫﻨﺠﮡ ۽ ﺳﺎﻧﺠﮡ ﻻ‪ ‬وאﭨﺮ ﻛﻮرس ﺗﻲ ﭘﺌﻲ وﻳﻮن‪ .‬ﻫﻜﮍي رﻧﮍ‪ ،‬ﺳﻬﻴﻠﻴﻦ ﺟﻲ زور ﭜﺮڻ ﺟﻲ‬
‫ﺑﺎوﺟﻮد‪ ،‬ﻫﻠﮡ ﮐﺎن ِﭘُﮍ ﻛﮃي ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻲ‪.‬‬
‫”אدي! ﺟﻤﻌﻲ ﺳﻨﺪي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻟﮛ ﻧﻪ ﭤﻲ آﮔﻬﺎرﻳﻦ!“ ﻫﻜﮍي‪ ‬ﺳﻬﻴﻠﻲ‪ ‬ﻫﺠﺎﺋﺘﻮ ﭤﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻲ ﭜﻼري ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻲ وﻫﻨﺠﮡ‬
‫ﺛﻮאب آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”אدي ﻛﻬﮍﻳﻮن ﭤﻲ ﺟﻤﻌﻲ ۽ ﺛﻮאﺑﻦ ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻮن ﻛﺮﻳﻦ!“ ﻧﻪ ﻫﻠﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”رﻧﻦ زאﻟﻦ ﺟﺎ ﻛﻬﮍא ﺟﻤﻌﺎ؟“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﻛﻢ‪ ،‬אﻣﻴﺮאﮢﻦ ﮐﭩﺮאﮘﻦ ﺳﺎن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻏﻴﺮ وאﺳﻄﻴﺪאر ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻣﻌﺎﻣﻠﻲ ۾ دﻟﭽﺴﭙﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ وﭠﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .94‬رﻳﮃאر אﮘﻴﺎن رﺑﺎب‪ ،‬وﭴﺎﺋﮡ ﻣﺎن ﻧﻪ وري ﻧﻪ ﺳﺮي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﮝﮣﻬﺎر ﺟﻲ رﻳﮃאر ﺳﺎن ﺳﻨﮕﺖ ﻫﺌﻲ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﮔﺮدﺷﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﺮ ﻛﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ‬ﻛﺮت ۾ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪ .‬رﻳﮃאر رڍون ﭼﺎرﻳﻨﺪي‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﻫﻚ ﻋﻼﺋﻘﻲ ﺟﻮ رאﺟﺎ ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ڌڻ وڌאﺋﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﺮﻗﻲ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺧﺪא ﺟﻲ‬

‫‪43‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﮝﮣﻬﺎر ﭔﮅي ﺗﻪ ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ ۽ رﺑﺎب ﮐﮣﻲ رאﺟﺎ ﺟﻲ ﻣﺤﻔﻞ ۾ אﭼﻲ ﭘﮭﺘﻮ‪ .‬ﺳﻤﺠﻬﻴﺎﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ؛ ”رﺑﺎب وﭴﺎﺋﻲ‬
‫رאﺟﺎ ﮐﻲ رﻳﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪس ۽ ﮬﻮ ﺧﻮش ﭤﻲ ﻣﻮن ﮐﻲ وڏא ﺗﺤﻔﺎ‪ ،‬ﺧﺮאﻓﺎﺗﻮن ۽ ﺧﻠﻌﺘﻮن ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪو‪“.‬‬
‫رאﺟﺎ ﺟﻲ درﭔﺎر ۾ ﮘﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﻣﻮﻗﻌﻮ ﺗﻪ ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ دﻓﻌﺎ ﻣﻠﻴﺲ ﭘﺮ ﻣﻦ ﺟﻲ ﻣﺮאد ﻛﺎﻓﻲ وﻗﺖ ﮔﺬرڻ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺑﻪ ﭘﻮري ﻧﻪ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫درﭔﺎر ﻣﺎن ﻧﺎאﻣﻴﺪ ۽ ﻧﺮאس ﭤﻲ وאﭘﺲ وﭸﻲ رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻚ درﭔﺎري‪ ‬ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﺗﻮن ﺳﭡﻮ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪڙ ۽ وﭴﺎﺋﻴﻨﺪڙ آﻫﻴﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﺟﻬﮍא ﮘﺎﺋﮣﺎ‬
‫وﭴﺎﺋﮣﺎ ﺗﻪ ﻫﻬﮍﻳﻦ ﻣﺤﻔﻠﻦ ۽ درﭔﺎرن ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ۽ زﻳﻨﺖ ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬ﮀﻮ ﻧﺮאس ﭤﻴﻮ وאﭘﺲ ﭤﻮ وﭸﻴﻦ؟ ﭔﺎﻫﺮ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﮘﺎﺋﮡ وﭴﺎﺋﮡ ﺟﻮ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﻮ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﻣﻠﻨﺪو!“‬
‫”رﻳﮃאر אﮘﻴﺎن رﺑﺎب‪ ،‬وﭴﺎﺋﮡ ﻣﺎن ﻧﻪ وري ﻧﻪ ﺳﺮي!“ ﻣﮝﮣﻬﺎر ﻧﺎאﻣﻴﺪي‪ ‬ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬אڻ ﭴﺎڻ ۽ ﺑﻴﻮﻗﻮف ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻲ رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ‪/‬ﺻﺤﻴﺢ دڳ ﻻﺋﮡ‪ ،‬ڏאڍو ﻣﺸﻜﻞ ۽ אوﮐﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬رڍ אﮘﻴﺎن رﺑﺎب‪ ،‬وﭴﺎﺋﻴﻨﺪي ورﻫﻴﻪ ﭤﻴﺎ‪ .‬ﭘﺮ ﻣﻮﮘﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﻧﻪ ﻣﻠﻴﻮ ﺟﻮאب‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻣﺮﻟﻴﻮن ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻴﻮن وﭴﺎﻳﻮﺳﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻧﺎﻧﮕﮡ ڏﻧﮕﮡ ﻧﻪ ﮀﮇﻳﻮ‪.‬‬
‫‪ .95‬زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻮر ۾ ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي‪ ،‬ﺳﻤﻮر ۾ ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي‪) .‬ﻓﺎرﺳﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻚ ﺷﺨﺺ ﺳﻤﻮر ﺟﻮ ﭘﮭﺮאڻ ﭘﺎﻳﻮ‪ُ ،‬ﺳﺮﺧﻲ ﮔﻬﻮڙي ﮐﻲ ﺳﻮﻧﻴﻦ وאﮘﻦ ﻣﺎن ﺟﻬﻠﻴﻮ ﭼﮍﻫﻴﻮ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﻮڙي ﺟﻮ ﻫﻨﻮ ﺑﻪ ﺳﻮﻧﻴﻦ ﺗﺎرن‬
‫ﺳﺎن ُאﭴﻴﻞ ﻫﺌﺲ‪.‬‬
‫ﺳﻴﺎري ﺟﻲ رאت ﻫﺌﻲ‪ُ ،‬ﻟِﺮي ﭘﺌﻲ ﻟﮙﻲ‪ .‬ﻫﻚ ﭘﻴﺎدو ﻣﺴﻜﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ אﺗﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﺪن ﺗﻲ ﭘﻮرو ﻛﭙﮍو ﺑﻪ ﻧﻪ ﻫﻴﻮ ۽‬
‫ﺳﻲ‪ ‬ﮐﺎن ڏﻛﻴﻮ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮאر ﻣﭥﺲ ﻧﻈﺮ ﺋﻲ ﻧﻪ وڌي ۽ אﮘﺘﻲ ﻧﻜﺮي وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺎدي ڏﭠﻮ؛ ﻫﻚ ﻧﺎﻧﻮאﺋﻲ אﮜﺮ ﻛﮃي ﺗﻨﻮر ﺻﺎف ﻛﺮي رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﻫﻮ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ‪ ‬ﺗﻨﻮر ۾ ﮔﻬﮍي وﻳﻮ ۽ ﺳﭵﻲ رאت ﺧﻮب‬
‫ﻣﺰي ﺳﺎن אﺗﻲ ﻧﻨﮉ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺻﺒﺞ ﺟﻮ ﻧﻨﮉ ﻛﺮي ﺗﻨﻮر ﻣﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﻮ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﭘﮁﻴﺲ‪” :‬ڏي ﺧﺒﺮ! رאت ﻛﻴﺌﻦ ﮔﺬري!“‬
‫”رﮘﻮ رאت ﻧﻪ ﭘﺮ ‪ “....‬ﮐﻴﺲ وﺿﺎﺣﺖ ﺳﺎن ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻮر ۾ ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي‪ ،‬ﺳﻤﻮر ۾ ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬وﻗﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﺣﺎل ۾ ﮔﺬري وﭸﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬رﮐﺎ ﺳﮑﺎ ﮐﺎ‪ ،‬ﭠﻨﮉא ﭘﺎﻧﻲ ﭘﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻪ دﻳﮏ ﭘﺮאﺋﻲ ﺟﻬﻮﭘﮍي‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺮﺳﺎ אﭘﻨﺎ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﮔﺬر ﮔﺌﻲ ﮔﺬرאن‪ ،‬ﻛﻴﺎ ﺟﮭﻮﭘﮍي‪ ،‬ﻛﻴﺎ ﻣﻜﺎن‪/‬ﻣﻴﺪאن‪.‬‬
‫‪ -4‬ﮔﺬري ﻛﻮن ﭰِﺮ ﻳﺎد ﻧﻪ ﻛﺮ‪ ،‬ﺟﺎ ﮔﺬري ﺳﺎ ﭼﻮﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ .96‬ﺳﺎﻫﺮي ﮔﻬﺮ ﺟﺎ ﭜﺎﺗﻲ ﺗﻪ وﻳﺮي ﭘﺮ ﭼﺎﻧﺌﭟ ﺑﻪ وﻳﺮي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي‪ ‬אﻟﻬﮍ ﮀﻮﻛﺮي‪ ‬ﺟﻲ ﺷﺎدي‪ ،‬ﭘﺮאﻧﻬﻴﻦ ﻫﻨﮅ ﺗﻲ ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﺳﺎﻫﺮﻳﻦ ﮔﻬﺮ ﭘﻬﺘﻲ ﺗﻪ ﻧﺌﻴﻦ ﻣﺎﺣﻮل ۾ ڏאڍي אوﭘﺮאﺋﭗ ﻣﺤﺴﻮس‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﻫﺮ ﭜﺎﺗﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﺷﻚ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﻢ ﻛﻨﺪي در ﺟﻲ ﭼﺎﻧﺌﭟ ۾ وﭼﮍي ﭘﺌﻲ‪ .‬ﺳﻮرن ﻣﭥﺎن ﺳﻮر ﺳﭥﺠﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺳﻮر אورﻳﻨﺪي ڍﻧﮃﻛﺮ ڏﺋﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ‪” :‬ﺳﺎﻫﺮي‬ ‫َ‬ ‫אﭤﻠﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ڏאڍא אوﮀﻨﮕﺎرא ڏﺋﻲ رﻧﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻴﻜﻦ ۾ ﮔﻬﻤﮡ آﺋﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎ‪ ‬ﺳﺎن َ‬
‫ڏک‬
‫ﮔﻬﺮ ﺟﺎ ﭜﺎﺗﻲ ﺗﻪ وﻳﺮي ﭘﺮ ﭼﺎﻧﺌﭟ ﺑﻪ وﻳﺮي‪“.‬‬
‫”ﮀﻮري ﺗﻮ ڏي ﺑﻪ ڏوﻫﻪ ﻛﻴﻦ رﮘﻮ ﭼﺎﻧﺌﭟ ڏي!“ ﻣﺎﮢﺲ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﻴﻜﻮ ﭘﺎڻ ﺳﻨﭝﺎﻟﻲ ﻗﺪم ﻧﻪ ﮐﮣﻲ ۽ ڏوﻫﻪ ﭔﻴﻦ ﺗﻲ ﻣﮍﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭨﻮכ ﻃﻮر אﺋﻴﻦ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .97‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧﺪא אﻫﻮ ﭤﻮ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﺟﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻓﻴﻠﺴﻮف‪ ،‬ﻫﻚ ﺑﺎغ ۾ ﺳﻴﺮ ﻛﺮي رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺗﻔﺮﻳﺢ دورאن ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﻲ وڌو! ﺳﻮﭼﮡ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭔﻴﺮ ﺟﻮ وڻ‪ ،‬ﻫﻚ‬
‫ﻣﻀﺒﻮط درﺧﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﭔﻴﺮ ﻧﻨﮃڙא אﭤﺲ‪ .‬ﮔﺪري ﺟﻲ ول ﺗﻤﺎم ﻛﻤﺰور آﻫﻲ ﭘﺮ ﮔﺪرא ﺗﻤﺎم وڏא אﭤﺲ‪ .‬ﻫﺌﮡ אﺋﻴﻦ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﮔﺪري‬
‫ﺟﻬﮍو ﺷﺎﻫﻲ ﭰﻞ‪ ،‬ﭔﻴﺮ ﺟﻬﮍي وڻ ۽ ﭔﻴﺮ ﺟﻬﮍو ﻧﻨﮃڙو ﭰﻞ‪ ،‬ول ۾ ﭤﺌﻲ ﻫﺎ!“‬
‫ﭔﻴﺮ ﺟﻲ وڻ ﻫﻴﭡﺎن ﺑﻴﻬﻲ אﻫﻮ ﺳﻮﭼﻲ رﻫﻴﻮ ﻫﻮ ﺟﻮ ﻣﭥﺎن ﻫﻜﮍو ﭔﻴﺮ ﻛﺮﻳﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﭠﻮڙﻫﻪ ۾ ﭠﺎ ﭤﻲ وﻳﻮ! ﭠﻜﺎ‪ ‬ﺳﺎن‪ ،‬ﺳﻨﺪس دﻣﺎغ ۾‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻠﻲ אﭼﻲ وﺋﻲ ۽ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ “ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אن ﭔﻴﺮ ﺟﻲ ﺟﺎ‪ ‬ﺗﻲ ﮔﺪرو ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ۽ ﻣﭥﻲ ۾ ﭨﺮא ﭤﻲ وﭸﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ אڄ ﻣﭥﻮ ﭔﻪ אڌ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﺧﺪאﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺗﺨﻠﻴﻖ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﻨﺪي وڌﻳﻚ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧﺪא‬ ‫ٰ‬ ‫ﺷﻜﺮ אﻟﺤﻤﺪ� ﺟﻮ ﭔﻴﺮ ﺟﻲ وڻ ۾ ﻧﻨﮃא ﭔﻴﺮ ﭤﺎ ﭤﻴﻦ‪“.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ אﻫﻮ ﭤﻮ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﺟﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ﺳﮛ ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫‪ -2‬ﭔﻠﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﺮ ﻫﺠﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺟﻬﺮﻛﻴﻦ ﺟﻮ ﺟﻬﮡ ﭔﭽﻮ ﻧﺎس ﻛﺮي ﮀﮇي ﻫﺎ‪.‬‬

‫‪44‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .98‬ﺳﭹﻲ ﮐﻲ ﭼﻮر ﺟﻮ ڊپ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﺮوﻧﺎﻧﻚ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﺷﺶ ﺳﺎن وאٽ وﭠﻴﻮ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻚ ﭔِﻪ‪ -‬وאﭨﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ ﮔﺮوﻧﺎﻧﻚ ﻧﻨﮃو رﺳﺘﻮ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﻳﻮ ۽ ﺷﺶ ڊﮔﻬﻮ‪.‬‬
‫”ﺗﻮن ﻧﻨﮃي رﺳﺘﻲ ﺳﺎن ﮀﻮ ﻧﭥﻮ ﻫﻠﻴﻦ؟“ ﮔﺮوﻧﺎﻧﻚ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ אن ﺳﺎن ﻣﻨﺰل ﺗﻲ ﺟﻠﺪي ﭘﻬﭽﺒﻮ!“‬
‫”אﻧﻬﻲ‪ ‬رאﻫﻪ ﺗﻲ ﭰﻮرو آﻫﻦ‪ “.‬ﺷﺶ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‪.‬‬
‫”אﻫﺎ َﻫَﮍ ﮐﻮﻟﻲ ڏﻳﮑﺎر ﺗﻪ ڏﺳﺎن אن ۾ ﮀﺎﻫﻲ؟“ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﻞ ﻫﮍ ڏאﻧﻬﻦ אﺷﺎرو ﻛﻨﺪي ﮔﺮوﻧﺎﻧﻚ ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﺷﺶ ﻫﮍ ﮐﻮﻟﻲ ﺗﻪ אن ﻣﺎن ﺳﻮن ﺟﻲ رﻳﮣﻲ ﻧﻜﺘﻲ‪.‬‬
‫”אﻫﺎ אﮀﻼ‪ ‬۽ ﭘﻮ‪ ‬ﻧﻨﮃي رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﺑﻲ ڊﭘﻮ ﭤﻲ ﻣﻮن ﺳﺎن ﻫﻞ ! ﮀﻮ ﺟﻮ ‪ “....‬ﮔﺮوﻧﺎﻧﻚ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺳﭹﻲ ﮐﻲ ﭼﻮر ﺟﻮ ڊپ ﻧﻪ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ڌאڙﻳﻞ ﺑﻪ ﭜﺮﻳﻞ ﭜﻜﻴﻞ ﮔﻬﺮ ۾ ڌאڙو ﻫﮣﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫س ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬ ‫‪ -2‬ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ ﻋﻠﻢ وאري ﮐﻲ ورﻏﻼﺋﮡ ﺗﻲ َو ُ‬
‫‪ -3‬ڍﮘﻮ ﻧﻪ ڍور‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﺎﻫﻴﻨﺪو ﭼﻮر‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺳﭹﻮ‪ ،‬ﺳﺮﻛﺎر ﮐﺎن ﺑﻪ ڏאڍو‪.‬‬
‫‪ .99‬ﺳﺮﻛﺎر‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭼﺎﭼﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻧﺎﻫﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺮوﻫﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺳﺮﻛﺎري ﻧﻮﻛﺮي ﻣﻠﻲ ۽ ﻧﻮﻛﺮي‪ ‬ﺳﺎﻧﮕﻲ ﭔﺎرﻧﻬﻦ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﮘﻮٺ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ رﻫﮣﻮ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﮘﻮٺ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﺌﻴﻦ‬
‫ﻣﺎﺣﻮل ۾ رﻫﮡ ﺟﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ ۾ ﻛﺎﻓﻲ ﭰﻴﺮو ﺑﻪ אﭼﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫ﭔﺎرﻫﻴﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﮘﻮٺ ﮔﻬﻤﮡ آﻳﻮ ﺗﻪ ﺳﻤﻮرא ﻣﭧ ﻣﺎﺋﭧ ﻣﻠﮡ آﻳﺲ‪ .‬ﺧﻮﺷﻲ‪ ‬۾ ﻛﻨﻬﻦ ”ﻣﺎﻣﺎ“ ﭘﺌﻲ ﺳﮇﻳﺲ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ”ﭼﺎﭼﺎ“‪” .‬ﭼﺎﭼﺎ“ ۽ ”ﻣﺎﻣﺎ“‬
‫ﺗﻲ ﻣﮍس ﮐﻲ ڏאڍي ﺑﮁﺎن ﻟﮙﻲ ۽ ﺳﭝﻨﻲ ﮐﻲ ﺳﮅرڻ ﻻ‪ ‬دڙﻛﺎ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺳﺮﻛﺎر‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭼﺎﭼﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﺳﺮﻛﺎر‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻣﺎ‪ ‬ﻧﻪ ﭘﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﺮﻛﺎر وٽ‪ ،‬ﻣﺎ‪ ‬ﭘﻲ‪ ‬وאري ﭘﺎس ﺧﺎﻃﺮي ﻳﺎ ﺑﻲ אﺻﻮﻟﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﺮﻛﺎر ري‪ ،‬ﻣﺎن ﻧﻜﻮ ﭔﺎپ )ﭤﺮ(‬
‫‪ .100‬ﺳﻮر آﻫﻦ ﺋﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻦ ﮐﻲ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺴﻜﻴﻦ ﮐﻲ אﻧﺪر ۾ ﻏﺮﻳﺒﻲ‪ ‬ﺟﻲ ڏﮐﻦ ﺟﺎ ڍﻳﺮ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﺳﻠﮡ ﻻ‪ ‬وﻫﻲ ﺗﻪ אﮘﻠﻮ ﮐﺎﻧﺌﺲ אﮘﻲ وﻳﻬﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﻮر‬
‫ِﭘﭩﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ دل ۾ אرאدو ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺳﭝﻜﻮ ﺳﻮرن ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻮرن ﭔﮅڻ ﻻ‪ ‬ﻛﻨﻬﻦ وٽ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻛﻴﻨﻬﻲ‪ .‬ﮀﻮ ﻧﻪ‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎن ﺳﻮر ﺳﻠﻴﺎن‪ .‬ﮐﻴﺲ א� אﻣﻴﻨﮓ ڏﻧﺎ آﮬﻦ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬אرزאن אﭤﺲ‪ .‬ﺳﻮر ﺗﻪ وﭨﺲ ﻫﻮﻧﺪאﺋﻲ ﻛﻴﻦ‪“.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﻲ درﭔﺎر ۾ ﻋﺮض رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺳﻮرن ﺳﮣﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﮀﮍא ﭘﻨﺞ ﻣﻨﭧ ڏﻧﺎ وﭸﻦ‪“.‬‬
‫ﺳﻨﺪس ﻣﺪﻋﺎ ﻫﻚ ﺷﺮط ﺗﻲ ﻗﺒﻮل ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﻣﻨﭧ ﭘﺎڻ ڏﻳﻨﺪو ۽ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺎ ﺳﻮر ﭔﮅﻧﺪو‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ روﺋﺪאد ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﺷﺮط ﻗﺒﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎن ﺧﻠﻮت ﮔﺎﻫﻪ ۾ وﭸﻲ ﻣﻠﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻣﻮن وٽ ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬آﻫﻲ‪ “.‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ روﺋﺪאد ﭔﮅאﺋﮡ ﺷﺮوع ﻛﺌﻲ؛ ”زאل ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﻬﮣﻲ آﻫﻲ‪ .‬אن ﻣﺎن ﻛﺠﻬﻪ אوﻻد ﺑﻪ אﭤﻢ‪.‬‬
‫ﮐﻴﺲ ﻫﻚ دﻓﻌﻲ אﻫﮍو ﻣﺮض ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻻ‪ ‬ﺳﻤﻮرא ﺣﻜﻴﻢ وس ﻫﻼﺋﻲ ﺑﻴﭡﺎ‪ ،‬آﺧﺮ ﮐﺘﻮ ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻣﺮض ﻻﻋﻼج آﻫﻲ ۽ ﻣﻮت‬
‫ﻳﻘﻴﻨﻲ آﻫﻲ‪ .‬رאﮢﻲ‪ ‬ﺳﺎن دل ﺑﻪ ڏאڍي ﻫﺌﻢ‪ .‬אن ﻛﺮي ﻣﭥﻦ ﮐﺎن وﻳﻬﻲ ﺳﻨﺪس ﻣﺮڻ ﺟﻮ אﻧﺘﻈﺎر ﻛﺮڻ ﻟﮙﺲ‪ .‬رאﮢﻲ‪ ‬ﻣﻮن ﮐﺎن אن دورאن‬
‫وﭼﻦ ورﺗﻮ ﺗﻪ؛ ”ﻣﺮڻ ﭘﭵﺎﮢﺎن ﺳﻨﺪس ﭔﭽﻦ ﺳﺎن وﻓﺎدאر رﻫﻨﺪس‪ “.‬אن وﻗﺖ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻧﻪ آﻳﻢ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻳﻘﻴﻦ ڏﻳﺎرڻ ﻻ‪ ‬ﺗﻪ ﭔﻲ ﺷﺎدي‬
‫ﻧﻪ ﻛﻨﺪم‪ ،‬ﻣﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﺨﺼﻮص ﻋﻀﻮو ﺋﻲ ﻛﭩﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﺠﮫ وﻗﺖ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺧﺪא ﺟﻲ ﻗﺪرت ﺳﺎن رאﮢﻲ ﭼﮝﻲ ﭜﻠﻲ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ ۽ ﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎر ﺟﻮ ﺑﻴﻤﺎر ﺋﻲ رﻫﻴﺲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻛﻢ ﺟﻮ ﻧﻪ رﻫﻴﺲ‪ .‬אن‬
‫ﺳﺒﺐ ﮔﻬﺮ ۾ روز ﺟﻬﻴﮍو ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭔﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‪ /‬ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻮن ﺳﭛ وﺳﺮي وﻳﺲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺳﻨﺪس زور אن ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﻃﻼق‬
‫ڏﻳﺎن‪ .‬ﻳﺎ ﭔﻲ‪ ‬ﺻﻮرت ۾ ﮐﻴﺲ ﮀﮍوאڳ ﮀﮇﻳﺎن ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻧﻮﻛﺮن ﭼﺎﻛﺮن ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻮرאﺋﻮ ﭘﺌﻲ ﻛﺮي‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﭔﮅא‪ !‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﻮر אﻧﻬﻲ‪‬‬
‫ﮐﺎن وڌﻳﻚ آﻫﻦ؟“‬
‫”ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﻮر وري ﻛﻬﮍא آﻫﻦ؟“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ دאﺳﺘﺎن ﭔﮅي‪ ،‬אن ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭼﻴﻮ؛ ”ﺳﻮر ﺋﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻦ ﮐﻲ آﻫﻦ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﺟﻴﮇא אٺ‪ ،‬ﺗﻴﮇא ﻟﻮڏא‪.‬‬
‫‪ -2‬وڏא ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬وڏא ڏک‪.‬‬
‫‪ -3‬وڏن ﮐﻲ‪ ،‬وڏא ﺳﻮر‪.‬‬

‫‪45‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .101‬ﺳﻮﻧﺎرو ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﻧﭣ ﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﻪ ﭨﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬

‫ﻫﻜﮍو ﺳﮑﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﺳﻮﻧﺎري وٽ وﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻋﻴﻨﻚ ﺟﻲ ﻓﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﮀﻠﻮ ﭠﺎﻫﮡ ﻻ‪ ‬ﭼﺎﻧﺪي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﭔﻪ روﭘﻴﺎ‬
‫ﭟ ﻧﻪ ﻣﻼﺋﺠﺎﻧﺲ‪“.‬‬ ‫ﻣﺰدوري‪ ‬ﺟﺎ وڌﻳﻚ ڏﻳﻨﺪوﺳﺎن‪ ‬ﭘﺮ ﻓﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﮀﻠﻮ ﺳﭡﻮ ﻛﺮي ﭠﺎﻫﺠﺎن‪ ‬۽ َﻣ ُ‬
‫ﭟ ﺿﺮور ﻣﻼﺋﻴﻨﺪوﺳﺎﻧﺲ‪ .‬ﭜﻠﻲ‬ ‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﺳﻮﻧﺎري ﭘﻬﺮﻳﻦ ﭨﻬﻚ ڏﻧﻮ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ۾ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻓﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﮀﻠﻮ ﺗﻪ ﺳﭡﻮ ﻛﺮي ﭠﺎﻫﻴﻨﺪس‪ ،‬ﭘﺮ َﻣ ُ‬
‫ﺗﻮﻫﺎن ﮐﮣﻲ ڏﻫﻮﮢﻲ ﻣﺰوري ڏﻳﻮ ﭘﺮ אن ﮐﺎن ﻧﻪ ﻣﮍﻧﺪم‪“.‬‬
‫”ﮀﻮ؟ ﮀﻮ ﻧﻪ ُﻣﮍﻧﺪﻳﻦ؟“ ﻓﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﮀﻠﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ وאري ﮬﻤﺮאھ‪ ،‬ﺳﻮﻧﺎري ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﺗﻪ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﺟﻲ َﭘِﺮ אﻫﺎ آﻫﻲ‪ .‬وڏڙن ﺟﻲ َﭘِﺮ ﻛﻴﻦ ﮀﮇﻳﻨﺪس‪ “.‬ﺳﻮﻧﺎري دﻟﻴﻞ ڏﻳﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺲ‪” .‬ﮀﻮ ﺟﻮ אﺳﻴﻦ ﺟﻴﺴﻴﻦ אﻫﻮ ﻛﻢ ﻧﻪ‬
‫ﻛﺮﻳﻮن ﺗﻴﺴﻴﻦ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭘﻮي‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬ﭜﻠﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ ﭜﻴﮡ ﻳﺎ ﻣﺎ‪ ‬ﺋﻲ ﺳﻮن ﭠﻬﺮאﺋﻲ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺲ َﻣ ُ‬
‫ﭟ ﺿﺮور ﮔﮇﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻋﺎدت آڏو ﻣﺠﺒﻮر ﭤﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .102‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎرن ﺟﻮ ﻧﺎﮢﻮ وﻳﺎﻣﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ‪ ،‬אﻣﻴﺮ ﮐﺎن ﭔﮅو ﺗﻪ؛ ”ﻧﺎﮢﻮ وﻳﺎﻣﻨﺪو آﻫﻲ‪ “.‬אن ﻛﺮي ﺳﺆ روﭘﻴﺎ وﻳﺎج ﺗﻲ وﭠﻲ אﭼﻲ ﮔﻬﺮ ۾ אﻧﻬﻲ‪ ‬آﺳﺮي ﺗﻲ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ؛‬
‫”ﻣﻬﻴﻨﻲ ﮐﻦ ۾ وﻳﺎﻣﻲ ﭘﻮﻧﺪא‪ .‬ﭔﭽﺎ ﭘﺎڻ وٽ رﮐﻨﺪم ۽ אﺻﻞ ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ ﻣﻮﭨﺎﺋﻲ ڏﻳﻨﺪم‪“.‬‬
‫ﻣﻬﻴﻨﻲ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ ﺟﺎﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﭘﺌﺴﺎ אوﺗﺮي ﺟﺎ אوﺗﺮא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﺌﺴﺎ ﻧﻪ وﻳﺎﺋﻴﺎ ﺗﻪ אﺻﻞ ﻣﻠﻜﻴﺖ ۽ وﻳﺎج ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ ﻣﻮﭨﺎﺋﻴﻨﺪي‪ ،‬ڏورאﭘﻮ‬
‫ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺗﻮ ﭼﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ؛ ﻧﺎﮢﻮ وﻳﺎﻣﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲ‪ ‬ﭘﺌﺴﺎ ﺗﻪ אﺻﻞ ﻧﻪ وﻳﺎﻣﻴﺎ‪“.‬‬
‫”ﻣﻮن ﺗﻮﮐﻲ ﺳﺆ ڏﻧﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﭔﭽﻦ ﺳﻤﻴﺖ وאﭘﺲ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﭔﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ ﻏﺮﻳﺒﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﮢﻮ ﻧﻪ ﭘﺮ ‪ “....‬وﻳﺎﺟﻴﺮو אﻟﮗ ﻛﺮي‪ ،‬ﮐﻴﺲ‬
‫ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺷﺎﻫﻮﻛﺎرن ﺟﻮ ﻧﺎﮢﻮ وﻳﺎﻣﻨﺪو آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﭘﺌﺴﻮ‪ ،‬ﭘﺌﺴﻲ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺌﺴﺎ‪ ،‬ﭤﻮرن ﭘﺌﺴﻦ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻴﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫‪ .103‬ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺷﻴﺮ ﺧﺪא ﺟﻮ‪ ،‬وﮢﻴﺲ ﺗﻪ ﺑﻴﺪو ڏﺋﻲ ‪ ،‬وﮢﻴﺲ ﺗﻪ ﭔﭽﻮ ڏﺋﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﭔﺮوچ ﮐﻲ وאٽ وﻳﻨﺪي وאﮢﻴﻮ ﻫﭣ אﭼﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ُﭰﺮڻ ﺟﻲ ﻧﻴﺖ ﺳﺎن אﭼﻲ آﻛﻴﮍא ﭼﺎڙﻫﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻟﭟ ڏﻳﮑﺎري دڙﻛﻲ ﺳﺎن‬
‫ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”אڙي وאﮢﻴﺎ! ﻛﻠﻤﻮن َﭜِﺮ ﻧﻪ ﺗﻪ אﭼﺌﻲ ﭤﻲ ﻟﭟ!“‬
‫”ڌﮢﻲ! ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻠﻤﻲ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﺧﺒﺮ‪ “.‬وאﮢﺌﻲ ﻫﭣ ﭔﮅي אﻳﻼز ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﮔﺮو! ﺗﻮن ﻛﻠﻤﻮن ﭘﮍﻫﻨﺪو ﻫﻞ! ﻣﺎن ﭘﻮﻳﺎن‬
‫ورﺟﺎﺋﻴﻨﺪو ﭤﻮ ﻫﻼن‪“.‬‬
‫”وאﮢﻴﺎ! ﭜﺎڳ ﭜﻼ אﭤﺌﻲ! אﺗﺎن ﺑﭽﻴﻮ ﭤﻮ وﭸﻴﻦ!“ ﻛﻴﺎڙي ﮐﻨﻬﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﺲ؛ ”ﻛﻠﻤﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ ﺑﻪ ﭘﮍﮬﮡ ﻧﭥﻮ אﭼﻲ! ﭼﮝﻮ ﭜﻼ ﭔﮅא‪‬‬
‫ﺷﻴﻨﻬﻦ ﭔﭽﻮ ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﻛﻦ ﺑﻴﺪو ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ؟!“‬
‫وאﮢﻴﻮ ﭨﭕﻲ‪ ‬۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﻲ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺑﻴﺪא ڏﻳﻨﺪو آﮬﻲ ﺗﻪ ﭔﺮوچ ﭼﻮﻧﺪو؛ ”ﻧﻪ! ﭔﭽﺎ ڏﻳﻨﺪو آﮬﻲ‪ “.‬ﺟﻴﻜﮇﮬﻦ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﭔﭽﺎ‬
‫ڏﻳﻨﺪو آﮬﻲ ﺗﻪ ﭔﺮوچ ﭼﻮﻧﺪو؛ ”ﻧﻪ! ﺑﻴﺪא ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ!“‬
‫ﺳﻮﭼﻲ ﺳﻮﭼﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺷﻴﺮ ﺧﺪא ﺟﻮ‪ ،‬وﮢﻴﺲ ﺗﻪ ﺑﻴﺪو ڏﺋﻲ‪ ،‬وﮢﻴﺲ ﺗﻪ ﭔﭽﻮ ڏﺋﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ڏאڍي ‪/‬ﻇﺎﻟﻢ ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮﺿﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ وﮢﻴﺲ ﺗﻴﺌﻦ ﻛﺮي‪.‬‬
‫‪ -2‬אﮘﻴﺎن ﺑﺎﻫﻪ‪ ،‬ﭘﻮﻳﺎن ﭘﺎﮢﻲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻚ ﭰﭩﻲ ﻛﺮ ﺗﻪ ﭘﻲ‪ ‬ﭤﻮ ﻣﺮي‪ ،‬אﻧﺪر ِﮘﮫ ﺗﻪ ﻣﺎ‪ ‬ﭤﻲ ﻣﺮي‪.‬‬ ‫‪ -3‬وאت ۾ ﺟﮭﻠﻴﻞ ُﭤ َ‬
‫‪ -4‬ﻧﺎﻧﮓ ﺟﻬﻠﻴﻮ وﮀﻮن‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻲ؛ ”ﮘﻬﺎﻧﺲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﭘﻴﭧ ﭤﻮ ﭰﺎڙي‪ ،‬ﮀﮇﻳﺎﻧﺲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻛﻮڙﻫﻴﻮ ﭤﻮ ﭤﻴﺎن‪“.‬‬
‫‪ .104‬ﻋﺰت ﻟﭥﻲ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺧﻴﺮאت ﻛﺮڻ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ؟ )ﻧﺼﻴﺤﺖ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﻼن ﺟﻮ ﮔﺬر ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﺟﻨﺎزא وﮬﻨﺠﺎرڻ‪ ،‬ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﺎﺋﮡ ۽ ﻗﺮآن ﺑﺨﺸﺎﺋﮡ ﺗﻲ ﮬﺌﻮ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﮐﻴﺲ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﮔﻬﺮ ۾‬
‫ﺗﻨﮕﻲ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭘﺎڙي ۾ ﻫﻜﮍو אڻ ﭘﮍﻫﻴﻮ ﻧﻮﺟﻮאن رﻫﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ وٽ ﻫﻜﮍو ﮔﺎﺑﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﻼن ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ﻓﻲ אﻟﻔﻮر وﭸﻲ אن ﮔﺎﺑﻲ‬
‫ﺗﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺻﺒﺢ ﻣﺮدאن ﺟﻮ وﭸﻲ אن ﻧﻮﺟﻮאن ﺟﻲ در ﺗﻲ ﺳﮇ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻧﻮﺟﻮאن ﮔﻬﺮאن ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬
‫”رאت ﺗﻮ وאرو ﭘﻲ‪ ‬ﻣﺮﻫﻴﺎت‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧﻮאب ۾ ﻧﻈﺮ آﻳﻮ!“ ﮐﻴﺲ ﭤﻠﻬﻪ ﭔﮅي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ وﻳﭽﺎرو ﺣﻮرون ﺟﻲ ﻫﻨﺞ ۾ ﺧﻮش‬
‫ﻨﮉ ﺋﻲ‬‫ﻫﻮ ﭘﺮ אوﭼﺘﻮ אﻻﺋﻲ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ‪ ،‬ﺗﻮ وאرو ﮔﺎﺑﻮ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻮ ۽ ﮐﻴﺲ ُאﮐِﻴﻦ ﺗﻲ אﭼﻲ ﮐﻨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ڊﻳﻜﺎﺋﻲ ڊﻳﻜﺎﺋﻲ‪ ،‬وﻳﭽﺎري ﺟﻮ ُﺑ ُ‬
‫ﻛﮃي ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺳﻨﺪس ﭘﭩﻜﻮ ﺑﻪ ﻟﻬﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺑﻬﺮﺣﺎل ﻗﺼﻮ ﻛﻮﺗﺎه! ﭘﻴﺮ زور ﻫﻴﺲ‪ .‬ﺟﻦ אﭼﻲ ﮀﮇאﻳﺲ‪ .‬ﺳﺎﻣﺖ ۾ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻣﻮن ﺗﻲ‬
‫ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺲ‪ .‬ڏﺳﻨﺪي ﺋﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺟﮇﻫﻦ ﮐﺎن ﻣﻮن وאري ﭘﭧ אﻫﻮ ﮔﺎﺑﻮ ڌאرﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﮐﺎن ﻣﻮن ﺳﺎن אﻫﺎ ﻧﺎﻓﺖ آﻫﻲ! ﭘﭧ ﻣﻮن وאرو‬
‫ﻣﻠﺌﻲ ﺗﻪ ﻧﻴﺎﭘﻮ ﻛﺠﺎﻧﺲ ﺗﻪ ﭘﻲ‪ ‬ﺟﻲ‪ ،‬ﻋﺬאب ﻣﺎن ﺟﺎن ﮀﮇא‪ ‬۽ אﻫﻮ ﮔﺎﺑﻮ رאهِ ﺧﺪא ۾ ﺧﻴﺮאت ﻛﺮي ﮀﮇ“‪.‬‬

‫‪46‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻧﻮﺟﻮאن ﭔﮅڻ ﺷﺮط‪ ،‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﺗﻬﻪ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﭘﻬﭽﻲ وﻳﻮ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻣﻼن! ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅ! ﺑﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﻋﺰت ﻟﻬﮣﻲ ﻫﺌﻲ ﺳﺎ ﺗﻪ ﻟﻬﻲ وﺋﻲ؟“ ﻣﻼن‬
‫ﮐﻲ ﻣﻼن وאري ﻟﻬﺠﻲ ۾ ﺟﻮאب ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻋﺰت ﻟﭥﻲ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺧﻴﺮאت ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ؟“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻣﺼﻴﺒﺖ אﭼﮡ ﮐﺎن אڳ ﺧﻴﺮ ﺧﻴﺮאﺗﻮن ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﮔﻬﻮڙو ﭼﻮرאﺋﺠﮡ ﺑﻌﺪ ﻃﻨﺒﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﺗﺎﻟﻮ ﻫﮣﮡ ﻣﺎن ﻛﻬﮍو ﻓﺎﺋﺪو؟‬
‫‪ -3‬ﮔﻼس ﭜﭵﮡ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ،‬ﭘﭧ ﮐﻲ ﺳﺰא ڏﻳﮡ ﻣﺎن ﻛﻬﮍو ﻓﺎﺋﺪو؟‬
‫‪ .105‬ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﻲ ذאت ﻛﺬאت‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﻫﻜﮍي ڌوﭔﻴﺎﮢﻲ‪ ‬ﺳﺎن ڌوﭘﺎر ﻋﺸﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﭼﻤﮍא ﭘﻮش ﻛﺮي ﻟﻮﻛﺎن ﻟﻜﻲ‪ ،‬وﭨﺲ وﭸﻲ ﻧﻜﺮﻧﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻛﭽﻬﺮي‬
‫ﻛﺮي ُﻣﻨﻬﻦ‪ -‬אﻧﮅאري وאﭘﺲ ورﻧﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﻋﺎدت ﻫﺌﻲ؛ ﻫﺮ وﻗﺖ وزﻳﺮ ﮐﺎن ﭘﮁﻨﺪو ﻫﻴﻮ؛ ”وزﻳﺮ! ﻛﻬﻮ ﻛﻴﺴﻲ ﺑﺎت!“‬
‫”ﻣﮍﻳﻮ ﺋﻲ ﺧﻴﺮ!“ وزﻳﺮ ﻫﭣ ﭔﮅي ﻋﺮض ﻛﻨﺪو ﻫﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻚ ﭠﻴﻚ ﻧﻪ ﻟﮙﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻋﻴﺐ ﺟﺎﭼﮡ ۾ ﺟﻨﺒﻲ وﻳﻮ‪.‬‬ ‫وزﻳﺮ ﮐﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ אﻫﺎ روز ﺟﻲ ُﭠ َ‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺷﻜﺎر ﺟﻮ ڍوﻧﮓ رﭼﺎﺋﻲ ﺟﻴﺌﻦ وﻟﺮ ﮐﺎن وﮀﮍي وﭸﻲ‪ ،‬ڌوﭔﻲ ﮔﻬﺎٽ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ وزﻳﺮ ﺑﻪ ﭘﻮﻳﺎن ﻟﮙﻮ آﻳﺲ‪.‬‬
‫”ﺷﻜﺎر ﺗﺎن ﺑﮑﺎرو ﻣﻮﭨﻴﻮ آﻫﻴﺎن! ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﮐﭙﻲ!“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ڌوﭔﻴﺎﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﭘﺎروﭤﻮ ﭜﺖ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”אﻫﻮ ﺋﻲ ڏي!“‬
‫ﭜﺖ ﮐﺎﺋﮡ ﺑﻌﺪ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ وري ﭼﻴﺲ؛ ”ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺎر!“‬
‫ﭧ ۾ ﭘﺎﮢﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬ڌوﭔﻲ ﮔﻬﺎٽ ﺗﺎن ﭜﺮي אﭼﺎن!“‬ ‫”َﻣ َ‬
‫”אﻫﻮ ﺋﻲ ڏي!“‬
‫ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻮ وﭨﻮ ﭘﻴﺌﮡ ﺑﻌﺪ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭤﻚ ﻣﺤﺴﻮس ﻛﻴﻮ ۽ آرאم ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﮐﭧ ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫”אﻫﺎ ﺋﻲ ﮀﮙﻞ ﮐﭧ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ آﻫﻴﻦ!“‬
‫“אﻫﺎ ﺋﻲ ﺳﻬﻲ!”‬
‫ﺣﺴﺐ ﻋﺎدت وزﻳﺮ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”وزﻳﺮ ﻛﻬﻮ ﻛﻴﺴﻲ ﺑﺎت؟!“‬ ‫ِ‬ ‫ﭜﮙﻞ ﮐﭧ ﺗﻲ رאت ﮔﺬري‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ درﭔﺎر ۾ ﭘﻬﺘﻮ ۽‬
‫”ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﻲ ذאت ﻛﺬאت“ ﻣﮁﺮﻳﻞ وزﻳﺮ دل ﺟﻲ ﺑﺎه ﮐﺎن ﭼﻮڻ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﺑﻮک ﻧﻪ ﭴﺎڻ ﺑﺎﺳﻲ ﭜﺎت‪ ،‬ﭘﻴﺎس ﻧﻪ ﭴﺎﮢﻲ ڌوﭔﻲ ﮔﻬﺎٽ‪ ،‬ﻧﻨﮉ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﻲ ﭨﻮﭨﻲ ﮐﺎٽ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻋﺸﻖ אﻧﮅو ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .106‬ﻓﻘﻴﺮﻳﺎﮢﻲ ﭤﺌﻲ رאﮢﻲ‪ ،‬ﭼﻲ؛ ”ﺟﺎرא ڏﻳﻮﮢﺎ‪ ،‬ﻣﻴﻦ ﮐﺎوﮢﺎ!“ )ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو אﻣﻴﺮ ‪ ،‬ﻫﻜﮍي‪ ‬ﻓﻘﻴﺮﻳﺎﮢﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺷﺎدي ﻛﺮي ﮔﻬﺮ وﭠﻲ آﻳﺲ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮﻳﺎﮢﻲ ﭰﺮي אﻣﻴﺮﻳﺎﮢﻲ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻃﻠﺐ‪/‬ﺣﻜﻢ ﺟﻲ دﻳﺮ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﻫﻜﻲ ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﺷﻲ‪ ‬ﻃﻠﺒﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﭘﺌﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻋﻴﺶ ﺟﻬﮍي ﺳﻬﻮﻟﻴﺖ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎﺋﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ ﺟﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﺮאب ﭤﻲ ﭘﺌﻲ ۽ אﻫﮍي ﺑﮕﮍي ﺟﻮ ﺳﮅرڻ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ورﺗﺎﺋﻴﻦ ‪ .‬ڏאڍא وﻳﺞ ﻃﺒﻴﺐ آﻳﺎ‪ .‬ﭘﺮ ﭰﻜﻴﻦ ﻓﺮق‬
‫ﻛﻴﻦ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﻬﻴﻨﻮ ﭔﻪ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻧﻴﭟ ﻣﺎﺋﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ אوﭼﺘﻮ ﭼﺎق ﭼﮝﻲ ﭜﻠﻲ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﻛﻬﮍي‪ ‬دوא ﻣﺎن ﭼﺎق ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﮍس ﮔﻬﺮ ۾ آﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻤﺮي ۾ ڏﺳﻲ ‪ ،‬ﭔﻴﻦ ﻛﻤﺮن ﮘﻮﻟﻬﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﻛﻤﺮي ۾ אﭼﻲ ﮐﻴﺲ ﻟﮅאﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻛﻤﺮي ﺟﻲ ﻫﺮ ﺟﺎري ۾ ﻣﺎﻧﻲ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﺎﺋﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ ﻫﺮ ﺟﺎري وٽ وﭸﻲ ﭼﻴﻮ ﭘﺌﻲ‪” ،‬ﺟﺎرא! ﺧﻴﺮ ڏي!“ אن ﺑﻌﺪ ﭘﺎﮢﻤﺮאدو ﺟﺎري ﻣﺎن‬
‫ﻣﺎﻧﻲ ﮐﮣﻲ ﻫﻜﮍي ﭤﺎن‪ ‬۾ وڌאﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﭣ وאرو ﭤﺎن‪ ‬ﭜﺮ ﺟﻲ وﻳﺲ ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻴﭟ وﻳﻬﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﻟﮙﻲ‪ .‬ﻣﮍس ﮐﻲ ﭼﺎق ﭼﮝﻲ ﭤﻴﮡ‬
‫ﺟﻲ رאز ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﻛﻤﺮي ﻣﺎن ﻧﻜﺮي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﻓﻘﻴﺮﻳﺎﮢﻲ ﭤﺌﻲ رאﮢﻲ ﭼﻲ‪ ،‬ﺟﺎرא ڏﻳﻮﮢﺎ‪ ،‬ﻣﻴﻦ ﮐﺎوאﮢﺎ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻋﺎدت ‪ ،‬ﻋﻀﻮو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻫﻴﺮ وאري ﺟﻲ ﻫﻴﺮ ‪ ،‬ﭨﻨﮓ ﭜﮙﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ وﭸﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻋﺎدت ﻣﭩﻲ ﻧﻪ ﻋﺎدﺗﻲ‪ ،‬ﻋﻠﺖ ﻣﻮر ﻧﻪ ﺟﺎ‪.‬‬
‫אٺ ﭘﺌﻲ ﻛﮡ ۾‪ ،‬ﻛﻨﮉא ﭼﮡ ﭼﮡ ﮐﺎ‪.‬‬
‫‪ .107‬ﭰﭕﻴﺎ אﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﭰﺎﭨﻲ ﻣﺌﺎ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬
‫ت ﮐﺎن وڌﻳﻚ َﭜﺖ ﮐﺎﺋﻲ وﻳﻮ ۽ ﻫﻠﮡ ﮐﺎن ﻫﻼک ﭤﻲ‪ ،‬ﭰﺎن ﻛﺮي ڍﻳﺮي ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬ ‫ﻫﻜﮍو ﻫﭕﮁﻲ ﻣﻼن‪ ،‬ﻫﻜﮍي‪ ‬ﺧﻴﺮאت ﺟﻲ دﻋﻮت ۾ ِو َ‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎن ﮐﻲ ﮘﮣﺘﻲ‪ ‬אﭼﻲ ورאﻳﻮ! ﻣﻼن ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭘﻴﭧ ۾ﺴﻮر ﻻ‪ ‬ﻛﻮ ﭨﻜﻲ ﭰﻮﭨﻮ آﮢﻴﻮن!“‬

‫‪47‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”אﻳﺘﺮي ﮔﻨﺠﺎﺋﺶ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ‪ “....‬ﺳﻬﻜﻨﺪي ﻣﻼن ﭼﻴﻮ؛ ”ﺳﮣﭝﻮ ﮔﺮﻫﻪ ﻧﻪ ﮬﮣﺎن ﻫﺎ!“‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻼن ﺟﻲ ﮘﻮٺ وאرن ﮐﻲ ﻣﻨﭥﻮن אﻳﻼز ﻛﺮي ﻣﭹﺮאﻳﻮ ﺗﻪ ﻣﻼن ﮐﻲ ﮐﭧ ﺗﻲ ﺳﻤﻬﺎري ﮘﻮٺ ﭘﻬﭽﺎﺋﻴﻨﺪא‪.‬‬
‫ﭼﺎر ﺟﻮאن‪ ،‬ﮐﭧ ﮐﻲ ﻛﻠﻬﻮ ڏﺋﻲ ﻫﻠﻴﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﮘﻮٺ ﮐﻲ وﻳﺠﻬﻮ ﭤﻴﺎ ﺗﻪ ﮘﻮٺ ﺟﻮ وڏﻳﺮو ﺑﻪ ﺣﺎل وﭠﮡ ﻻ‪ ‬אﮘﭝﺮو آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﺎﻧﮅﻳﻦ ڏوﻟﻲ ﻫﻴﭟ ﻻﭤﻲ‪.‬‬
‫”אڙي ﻣﻼن!“ وڏﻳﺮي‪ ،‬ﮔﻬﻴﺮٽ ۾ ﭘﻴﻞ ﻣﻼن ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ڏي ﺧﺒﺮ ﺟﻴﺌﺮو ﺗﻪ آﻫﻴﻦ؟!“‬
‫”ﻫﺎ ﺳﺎﺋﻴﻦ! אﻟﺤﻤﺪ�“ ﺟﻬﻴﮣﻲ آوאز ۾ ﻣﻼن ﭼﻴﻮ؛ ”אﭸﺎ ﺗﻪ ﺣﺎل ﺣﻴﺎت آﻫﻴﺎن!“‬
‫”ﭜﻼ ڏي ﺧﺒﺮ!“ وڏﻳﺮي وڌﻳﻚ אﺣﻮאل وﭠﮡ ﻻ‪ ‬ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﭜﺖ ﺗﻲ ﭰﭕﺌﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎ אورﻳﺎن ﻣﻮﭨﻴﻮ آﻫﻴﻦ!“‬
‫ﻛﻨﺠﻬﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛‬ ‫ﻛﻨﺠﻬﻲ ِ‬ ‫”وڏﻳﺮא! ﻛﻬﮍﻳﻮن ﭤﻮ ﺧﺒﺮون ﭘﮁﻴﻦ!‪ ....‬אﺳﺎن אﺟﻬﻮ ﭘﺎڻ ﮐﮣﺎﺋﻲ ﭘﻬﺘﺎ آﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ‪ “.......‬وڏא ﺳﺎﻫﻪ ﮐﮣﻨﺪي‪ِ ،‬‬
‫”ﭰﭕﻴﺎ אﻫﻲ ﺟﻴﻜﻲ ﭰﺎﭨﻲ ﻣﺌﺎ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻫﭕﮁﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻮ ﭘﻴﭧ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﭜﺮﺟﮡ ﺟﻮ ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻟﻨﮕﻬﻮ ۽ ﭘﻴﭧ‪ ،‬ﻛﮇﮬﻦ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭜﺮﺑﺎ‪.‬‬
‫‪ .108‬ﻛﺎرא ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺮ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻟﻬﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﻫﻜﮍي ﻧﻮﺟﻮאن ﺗﻲ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﺟﻮ אﻟﺰאم ﻟﮙﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺟﺮﮘﻲ ۾ ﺳﮇאﻳﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﺮﮘﻲ ﺟﻮ ﻣﻬﻨﺪאر‪ ،‬ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﺠﺎزي‪ ‬۾‬
‫ﭰﺎﭤﻞ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺑﺎزي‪ ‬ﺟﻲ ﭼﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﭴﺎڻ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﻧﻮﺟﻮאن ﻣﭥﺎن ﻣﮍﻫﻴﻞ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﭽﻮ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮي وﻳﻮ‪ .‬אﻟﺰאم ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻴﮡ ﺑﻌﺪ‬
‫ﺟﺮﮘﻲ وאرن‪ ،‬ﻣﻠﺰم‪ /‬ﻣﺠﺮم ﻧﻮﺟﻮאن ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ ”אﻟﺰאم ﺗﻮﺗﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻲ ﭼﻜﻮ آﻫﻲ! ﻫﺎﮢﻲ ﭔﮅא‪ ‬ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺰא ﻛﻬﮍي ﻫﺌﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ؟!“‬
‫ﮔﻬﭕﺮאﻫﭧ ۾ ﻧﻮﺟﻮאن ﺟﺎ ﻫﻜﮍא ﭘﮕﻬﺮ ﻟﭥﺎ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﭔﻴﺎ ﭼﮍﻫﻴﺎ ﭘﺌﻲ‪ .‬دل ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﭜﻮﺗﺎر ۽ ﻣﺎن‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﺳﮙﻲ ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺟﺎ ﺳﻮאر آﻫﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻣﺎن ﻛﺎرو ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻴﻮ آﻫﻴﺎن ۽ ﻫﻮ ﺟﺮﮘﻲ ﺟﻮ ﻣﻬﻨﺪאر ﻫﺌﮡ ﺳﺒﺐ ﮘﺎڙﻫﻮ آﻫﻲ‪ .‬ڏوﻫﻪ ﺗﻪ ﭔﻴﺌﻲ ﻛﻴﻮن ﭘﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﻜﮍﺟﻲ ﻣﺎن ﭘﻴﻮ آﻫﻴﺎن!“‬
‫אﻧﻬﻦ ﺳﻮﭼﻦ ۾ ﮔﻢ ڏﺳﻲ وري ﺟﺮﮘﻲ وאرن ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﻮאل دﻫﺮאﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﻛﺎرא ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻟﻬﻲ!“ ﻧﻮﺟﻮאن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﭽﺎ‪ / ‬ﺻﻔﺎﺋﻲ ۾ ﭼﻴﻮ؛ ”ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻴﻜﺎ ﺳﺰא ڏﻳﮣﻲ אﭤﻮ ﺳﺎ‬
‫ڏﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻋﻴﺒﻦ ﮐﺎن آﺟﻮ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻫﻚ א� آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ڏوھ ﻫﺮ ﻛﻮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﻛﻮ ﻟﻜﻲ ﻛﻮ ﭘﮅرو‪.‬‬
‫‪ -3‬ڏوﻫﻪ ﮔﻬﮣﺎ ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﻜﮍﺟﻲ ﻛﻮ ﻛﻮ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ .109‬ﻛﺎﻫﻞ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ﺑﻪ ﭔﻴﺎ وאﻻري ﭤﺎ وﭸﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﭘﻲ‪ ‬ﭘﭧ‪ ،‬ﮔﮇﻳﺎ ﺷﻬﺮ ﭘﺌﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﮐﻴﻦ وאٽ وאري ﻣﻘﺎم ﺟﻲ ﭘﺎﺳﻲ ۾ ﻫﻜﮍي وﮢﻦ وאري ﺟﺎ‪ ‬ﻧﻈﺮ آﺋﻲ‪ .‬ﭘﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺟﺎ‪ ‬ڏאڍي وﮢﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫”אﺑﺎ!ﺟﺎ‪ ‬ڏאڍي ﭜﻠﻲ آﻫﻲ‪ ”.‬ﭘﻲ‪ ‬ﭘﭧ ﺳﺎن دﻟﻲ אﻇﻬﺎر ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻣﺎن ﻣﺮאن ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ אﺗﻲ ﭘﻮرﺟﻮ‪“.‬‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﻛﺎﻓﻲ وﻗﺖ ﮔﺬري وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﭧ ڊوڙﻧﺪو ﺳﻬﻜﻨﺪو ﮔﻬﺮ ۾ آﻳﻮ‪.‬‬
‫”אﺑﺎ! ﺧﻴﺮ ﺗﻪ אﭤﺌﻲ؟!“ ﻣﺎ‪ ‬ﭘﭧ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ڊﻛﻨﺪو ﭤﻮ אﭼﻴﻦ! ﻛﻴﺮ ﭘﭡﻴﺎ ن ﭘﻴﻮ אﭤﺌﻲ ﮀﺎ؟“‬
‫”אﻣﺎن! ﺧﻴﺮ ﺋﻲ ﺗﻪ ﻧﺎﻫﻲ!“ ﭘﭧ ورﻧﺪي ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫”ﻧﻴﭟ אﺑﺎ! ﺧﺒﺮ ﺗﻪ ﭘﻮي! ﻛﻬﮍو ِﻗﻴﺲ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ؟ ﭜﺎﭴِﮍ ﭘﺌﻲ آﻫﻲ ﮀﺎ؟“ ﻣﺎ‪ ‬ﮘﺮאﭨﮍي ﭘﺎﺋﻴﻨﺪي ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”אﻣﺎن! ﻣﻘﺎم ۾ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﺎ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﺑﺎﺑﺎ وﺻﻴﺖ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ אﺗﻲ ﭘﻮرﺟﻮ!“ ﭘﭧ ﺳﻬﻜﻨﺪي ﻣﺎ‪ ‬ﮐﻲ ﭔﮅאﻳﻮ؛ ”אﺻﻞ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﻲ‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫אڄ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﺗﻲ ﭔﻴﻮ ﻣﮍدو ﭘﻴﺎ ﭘﻮرﻳﻦ‪“.‬‬
‫”אﺑﺎ! ُﻣﭡﺎ ﺗﻪ ﭘﮣﮭﻴﻦ ﺟﻲ אﻧﮭﻲ‪ ‬ﺳﺴﺘﻲ‪ ‬ﺳﺒﺐ آﻫﻴﻮن‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﻧﻪ ‪ “.......‬ﻣﺎﮢﺲ وﻳﺘﺮ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻛﺎﻫﻞ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ‬
‫ﺑﻪ ﭔﻴﺎ وאﻻري وﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ .1 :‬ﻛﻴﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ۾ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺳﺴﺘﻲ ﻛﻨﺪڙ ﻫﺮ ﻣﻴﺪאن ۾ ﻫﺎرאﺋﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 3‬אڄ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺗﻲ ﻧﻪ رﮐﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ . 4‬ﺟﻮ ﻛﻞ ﻛﺮﻧﺎ ﻫﻲ ﺳﻮ آج‪ ،‬ﺟﻮ آج ﻛﺮﻧﺎ ﻫﻲ ﺳﻮ אﭜﻲ‪.‬‬
‫‪ .110‬ﻛﺘﻮ ﻛﺘﻲ ﺟﻮ ﭜﺎ‪ ‬آﻫﻲ‪) .‬ﭘﺸﺘﻮ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﭘﭡﺎڻ ﺳﻴﺎرو ﺳﻨﮅ ۾ ﮔﺬאري‪ ،‬ﺳﺎﻧﻮڻ ﻛﻮﺋﻴﭩﺎ ۾ ﮔﺬאرڻ ﻻ‪ ‬رﻳﻞ ۾ ﭼﮍﻫﻲ وﭸﻲ אﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬אﺳﭩﻴﺸﻦ ﮐﺎن ﻧﻜﺮي ‪ ،‬ﻫﻜﮍي‬

‫‪48‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫دوﺳﺖ ﺳﺎن رﺳﺘﻮ ڏﻳﻮ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ ﺟﻮ ﮐﻴﺲ אﮘﻴﺎن ﺷﻬﺮي روﻟﻮ ﻛﺘﻮ אﻳﻨﺪي ﻧﻈﺮ آﻳﻮ‪ .‬ﻛﺘﻲ ﺗﻲ ﻧﻈﺮ ﭘﻮﻧﺪي ﺋﻲ ﻫﭣ وאري ﻟﭟ ﺳﺎن‬
‫ﻣﭥﺲ ُﮐﭙﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﻳﺎر! ﻫﻦ ﻛﺘﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻬﮍو ﻗﺼﻮر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻮ ﺗﻮن ﮐﻴﺲ ﻣﺎرﻳﻦ ﭤﻮ؟!“ دوﺳﺖ ﻋﺠﺐ ﻣﺎن ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻣﻮن ﮐﻲ ڏﻫﮍﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ!“‬
‫ﻜﻴﻮ؟!“‬ ‫َ‬
‫”ﺗﻮن ﺳﻨﮅ ۾ ﮀﻬﻪ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﮔﺬאري‪ ،‬ﺑﻮﻻن ﻣﻴﻞ ﻣﺎن ﻫﺎﮢﻲ ﻟﭥﻮ آﻫﻴﻦ! ﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﭼ ِ‬
‫”ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﻛﭙﮍو ﮐﭙﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬وﻳﻮ ﻫﺌﺲ‪ ،‬אﺗﻲ ورאﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ!“‬
‫”ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ....!‬אﻫﻮ אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍو ﻛﺘﻮ ﻫﺌﻮ! ﻫﻲ‪ ‬אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍو ﻛﺘﻮ آﻫﻲ! ﺗﻮن ﻫﻦ ﮐﻲ ﻧﺎﺣﻖ ﮀﻮ ﭤﻮ ﻣﺎرﻳﻦ؟!“ ﻟﭟ ۾ ﮬﭣ وﺟﮭﻨﺪي‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫”ﻟﭟ ﻣﺎن ﮀﮇ! ﻣﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﮀﮇﻳﻨﺪس! ﻛﻮﺋﻴﭩﺎ ﺟﻮ ﻫﺠﻲ ﻳﺎ ﺳﻨﮅ ﺟﻮ!“ ﻟﭟ ﮀﮇאﺋﻴﻨﺪي ۽ ﺳﻬﻜﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻛﺘﻮ ﻛﺘﻲ ﺟﻮ ﭜﺎ‪‬‬
‫آﻫﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ 1 :‬ﻣﻴﻨﻬﻮن‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻮن ﭜﻴﮣﻮن‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺟﮇﻫﻦ وڏن ﺳﺎن ﭘﭵﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﺒﻮ آﮬﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻨﮃن ‪ /‬ﻛﻤﺰور ﻣﺎﺋﭩﻦ ﮐﻲ ڌכ ﻫﮣﻲ‪ ،‬دل ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﻫﻠﻜﻲ ﻛﺒﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﭼﻬﮍא ﭼﻬﮍن ﺟﺎ ﭜﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ .111‬ﻛﺘﻲ ﻧﻪ ُﻣﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻛﺘﻲ ﺟﻲ ڌﮢﻴﻦ ﻣﻨﻬﻦ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ُ‬
‫ﭔﻪ دوﺳﺖ ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻲ آﻳﺎ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﮔﻬﭩﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﻟﻨﮕﻬﻨﺪي ﻫﻜﮍي در ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻞ ﻛﺘﻲ ﻣﭥﻦ ﭜﻮﻧﻜﻴﻮ‪ .‬ڏאڙﻫﮡ ﺗﻲ ﻫﻜﮍي‬
‫ﺳﻨﮕﺘﻲ‪ ‬ﭜﻮﻧﮉو وﻫﺎﺋﻲ ﻛﮃﻳﺲ ۽ ﻟﭟ אوﻻرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڌאرڻ وאرن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺣﻴﻒ ﻫﺠﻲ!“‬
‫”ﻣﺘﺎن!“ ﭔﺌﻲ ﺳﻨﮕﺘﻲ‪ ‬ﻟﭟ ﻣﺎن ﺟﻬﻠﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻫﻲ‪ ‬ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻓﻼﮢﻲ دوﺳﺖ ﺟﻮ ﻛﺘﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ڌאرڻ وאرن ﮐﻲ ﮔﺎر ﻧﻪ ڏي!“‬
‫”ﻫﺎن !ﻓﻼﮢﻲ ﺟﻮ ﻛﺘﻮ آﻫﻲ! ﭼﮝﻮ ﭤﻴﻮ ﺟﻮ ﭔﮅאﻳﺌﻲ! ﻧﻪ ﺗﻪ ﭔِﻪ‪ -‬ﻫﭥﮍي ﻟﭟ אﻫﮍي ﻣﻐﺰ وאري ﭠﻜﺎ‪ ‬ﭤﻲ وﭸﻴﺲ ﻫﺎ ﺟﻮ َرُت ﻛﺘﺎ ﻧﻪ ﭼﭩﻴﻨﺲ‬
‫ﻫﺎ!“ אﭸﺎ وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻛﺘﻲ ﻧﻪ ﻣﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻛﺘﻲ ﺟﻲ ڌﮢﻴﻦ ﻣﻨﻬﻦ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1:‬ﻛﺘﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ ﻟﭳ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڌﮢﻴﻦ ﻟﭳ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺗﻮن ﭼﮝﻮ ﻧﻪ ﻫﻠﻴﻮ آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﭼﮝﻮ ﻫﻠﻴﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﭤﻮ ﻣﺎري‪).‬ﺟﻤﻠﻮ(‬
‫‪ .112‬ﻛﻢ ﻛﮅو ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﭣ ﻣﻀﺒﻮط وﺟﻬﺠﻦ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ (‬
‫ﭔﻪ ڏאڙﻫﻴﻦ وאرא ﮬﻤﺮאﻫﻪ‪ ،‬אٺ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﺎ ﭘﻬﺎڙي ﭘﻴﭽﺮي ﺗﺎن ﭘﺌﻲ وﻳﺎ ﺗﻪ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﺎن ﺗﻠﺦ ﻛﻼﻣﻲ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬אٺ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﺌﻲ‬
‫ﭼﮍﻫﺌﻲ ڏאڙﻫﻲ ﭘﭧ ﺷﺮوع ﭤﻲ وﻳﻦ‪ .‬אٺ ﮐﻲ ﻫﺸﺎﻳﺎﺋﻮن ۽ ﻳﻜﺪم ﻟﻬﮡ ﺟﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻫﻜﮍي ﭘﺎﺳﻲ ۽ ﭔﻴﻮ ﭘﺌﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﻟﭥﻮ‪.‬‬
‫ﭔﻨﻬﻲ ﺟﺎ ڏאڙﻫﻴﻦ ۾ ﻫﭣ ﻣﻀﺒﻮط ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪن ﮔﻴﮍ ﺑﮕﮍي ﺗﻲ‪ ،‬אٺ ﻫﺸﻨﺪي وري אﭤﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻤﺮאه ﺑﻪ ﻣﭥﻲ ﮐﭵﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ڏאڙﻫﻴﻦ ﻣﺎن ﭤﺎ ﻫﭣ ﻛﮃن ﺗﻪ ﭘﻬﺎڙي‪ ‬ﺗﺎن ﭤﺎ ﻛﺮن‪ .‬وﻳﺘﺮ אٺ ﺑﻪ ﻫﻠﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﮬﭣ ﻛﮃڻ ﭔﻨﻬﻲ ﻻ‪ ‬ﺧﻄﺮﻧﺎכ ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﮅא ﻛﻴﺘﺎ ﻫِﺴﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ُﻫﮡ ﻫﭣ ﻣﻀﺒﻮط ﮔﻬﺘﻴﻦ!“ ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאه ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻛﻢ ﻛﮅو ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﭣ‬ ‫”ﻛﻢ ﺗﻪ ُ‬
‫ﻣﻀﺒﻮط وﺟﻬﺠﻦ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ 1:‬ﻛﻢ ﻛﮅو ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﭣ ﻣﻀﺒﻮط وﺟﻬﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻏﻠﻂ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﻣﮍس ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭤﻲ ﺑﻴﻬﺠﻲ ‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﺟﻬﻴﮍو‪ُ ،‬ﮐﻬﻪ ﭘﻴﻮ ﺟﻬﻴﮍو‪ ،‬ﺟﻲ ﺟﻬﻴﮍو ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬ﮘﭽﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻫﺎر ﺟﻬﻴﮍو‪.‬‬
‫‪ .113‬ﻛﻨﻲ‪ ‬رن ﺟﺎ ﭔﺎر ‪ ،‬ﭤﻮرא ﺗﻴﺌﻦ ﭼﮝﺎ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻋﻮرت ﭘﻮڙﻫﻲ ﭤﻲ وﺋﻲ ۽ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ رﻫﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﮍس ۾ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﻻﻟﮡ ﻛﻴﻦ ﻫﻴﺲ‪ .‬ﭘﺎڻ ﻏﻠﻴﻆ ﭘﻮرﻫﻴﺎ ﻛﺮي ﻣﮍس‬
‫۽ ﭔﺎرن ﺟﻮ ﭘﻴﭧ ﺗﺎﺗﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭔﺎر ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﺎ ﻫﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻴﻤﺎري‪ ‬وﮔﻬﺌﻲ ﻫﻜﮍو ﭔﺎر ﻣﺮي وﻳﺲ‪ .‬ﻛﻔﻦ دﻓﻦ ۽ وﻫﻨﺠﺎرڻ ﻻ‪ ‬אوڙو ﭘﺎڙو אﭼﻲ ﮔﮇ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭔﺎر ﺟﻮ ڏک ڏאڍو‬
‫ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ڏאڍو روﺋﮡ ﭘﭩﮡ وﻳﭡﻲ‪ .‬אﻧﮭﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭘﺎڙي وאرא ﺗﭙﺮس ۾ אﭼﻲ وﻳﺎ ۽ ﮬﻜﮍو ﮬﻤﺮאھ ﺗﻪ ﮐﻠﮡ ﺑﻪ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻧﮭﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﮬﻜﮍي‬
‫ﻓﻘﻴﺮ‪َ -‬ﺗﻦ ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭨﻮﻛﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻫﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﻓﻮﺗﻲ ﭤﻲ آﻫﻲ ۽ ﺗﻮن وري ﺑﺠﺎ‪ ‬ڏک ۾ ﺷﺮﻳﻚ ﭤﻴﮡ ﺟﻲ ﻣﭥﺲ ﮐﻠﻴﻦ ﭤﻮ‪“.‬‬
‫”אدא! ﻣﺎن ﮐﻼن אن ﻻ‪ ‬ﭤﻮ ﺗﻪ ﭘﺎﻟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻴﭧ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ! ﺑﻴﻤﺎر ﭔﺎرن ﺟﻲ دوא ﻛﺮאﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ! ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﭧ‬
‫ﺟﻮ ﺑﺎر ﻫﭩﺎﻳﻮ אﭤﺲ ﺗﻪ وﻳﭡﻲ ﭤﻲ ﭘﺎر ﻛﮃي روﺋﻲ!“ ﮐﻠﮡ وאري ﻫﻤﺮאه دﻟﻴﻞ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻛﻨﻲ‪ ‬رن ﺟﺎ ﭔﺎر‪ ،‬ﭤﻮرא ﺗﻴﺌﻦ ﭼﮝﺎ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﭜﺮﻳﻞ אٺ ﺗﺎن وﭸﮣﻲ ﻟﭥﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ אٺ ﭤﻴﻮ ﻫﻠﻜﻮ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻛﻨﻲ وﻫﻨﻮאر ۾ ﻣﻮرאﮘﻮ ﻫﭣ ﻧﻪ وﺟﻬﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻲ وﺟﻬﺠﻲ ﺗﻪ ﻣﻀﺒﻮﻃﻲ‪ ‬ﺳﺎن وﺟﻬﺠﻲ‪.‬‬

‫‪49‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ . 3‬ﺳﭹﺎﺋﻲ‪ /‬ﻏﺮﻳﺒﺖ ﻫﻮﻧﺪي وڏن ﻛﻤﻦ ۾ ﻫﭣ ﻧﻪ وﺟﻬﺠﻲ‪.‬‬

‫‪ . 4‬ﺳﻮڙ ﺳﺎرو ﭘﻴﺮ ڊﮔﻬﻴﮍﺟﻦ‪.‬‬
‫‪ .114‬ﮐﺎﮢﻲ ﮐِﭽﮣﻲ‪ ،‬אوﻧﮅא ﻃﺒﺎخ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫َ‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאه ﭔﺎﻫﺮאن ﺑﮏ ۾ ﭘﺎُھ ﭤﻲ ﮔﮭﺮ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﺳﮇ وאﻛﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﺎ ﭘﻬﺮ ﺋﻲ ﻛﺎ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﭔﮅس ﻧﻪ ورﻧﺎﻳﺲ‪ .‬ﭤَﻴﺎن‬
‫כ ﻻﻫﻲ ڏﭠﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‬ ‫ﺖ ﺟﻮ دﻳﮙﮍو ﭼﻠﻬﻪ ﺗﻲ ﭔﭱﻜﻴﻮ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﮐﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﭤﺎن‪ ‬ﻣﭥﻲ אوﻧﮅو ﭘﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪َ .‬ڍ ُ‬ ‫َﭤَﻴﺎن ﻛﻨﺪي ﺑﻮرﭼﻴﺨﺎﻧﻲ ۾ ﮔﻬﮍﻳﻮ‪َ .‬ﭜ َ‬
‫دﻳﮙﮍي ﺟﻮ ﺗﺮو ﺋﻲ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ﭜﺖ ﺟﻲ ﺳﮍאﻧﮉ وאري ﺗﮑﻲ ُﺑﻮ‪ ‬אﭼﻲ رﻫﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ ﺟﻮﮢﺲ ﺑﻪ ﭘﺎڙي ﻣﺎن ﮔﻬﻤﻲ‬
‫ﻛﻦ‪ ،‬אﭸﺎ وﻳﭡﻮ ﭤﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ אﻧﺘﻈﺎر ﻛﺮﻳﻦ؟!“‬ ‫ﭰﺮي ﻣﻮﭨﻲ آﺋﻲ ۽ אﭼﮡ ﺳﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻣﺌﺎ! ﮘﺮﻳﺌﻲ َﭜُﺖ! ِ‬
‫”ﻛﻬﮍو وري َﭜُﺖ رڌو אﭤﺌﻲ!“ ﺟﻮﮢﺲ ﺗﻲ ﻛﺎوڙ ﻛﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﮐﺎﮢﻲ ﮐِﭽﮣﻲ‪ُ ،‬אوﻧﮅא ﻃﺒﺎخ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪َ . 1 :‬ﭜُﺖ ﺳﮍﻳﻞ‪ ،‬ﭤﺎن‪ ‬אوﻧﮅو‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﺟﻴﮇאﻧﻬﻦ ﺗﻴﮇאﻧﻬﻦ ﭼﻨﮉאﺋﭗ ﻟﮙﻲ ﭘﺌﻲ آﻫﻲ‪) .‬ﺟﻤﻠﻮ(‬
‫ﻴﺘﻲ )ﺳﻨﮅ ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪ .115‬ﮐﻴﺘﻲ ‪ِ ،‬ﺳَﺮ َﺳ ِ‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي زﻣﻴﻨﺪאر ﮐﻲ ﭘﭥﺮ ﺟﻲ ﭘﭩﻲ ﻫﭣ آﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻟﮑﻴﻞ ﻫﻮ؛ ”אﺗﻢ ﮐﻴﺘﻲ‪ ،‬وڌﻧﺪڙ وאﭘﺎر‪ .‬ﻧﻴﭻ ﻧﻮﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻨﮡ ﺑﻴﻜﺎر‪“.‬‬
‫ﻋﺒﺎرت ﺗﻲ אﻧﮅو אﻋﺘﺒﺎر ﻛﺮي ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﻲ زﻣﻴﻦ آﺑﺎد ﻛﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﭘﺎڻ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ دאري ﻳﺎ ﺳﻨﭝﺎل ﺗﻲ ﻧﻪ وﻳﻮ‪ .‬ﭜﺎڻ‪َ،‬‬
‫روﻧﺒﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻛﻠﺮ ﺑﻨﺠﻬﺮ ۽ ﺟﻬﺎر ﺟﻮ ﺗﻪ ﺧﻴﺎل ﺋﻲ ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ‪ُ .‬אﻟﭩﻮ آﻣﺪﻧﻲ‪ ‬ﺟﻲ آﺳﺮي ﺗﻲ ﻋﻴﺎﺷﻴﻦ ۾ وﻗﺖ ﮔﻬﺎرڻ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ﺑﭩﺌﻲ‪ ‬وﻗﺖ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ آﻳﺲ‪ .‬وﻳﺎﺟﻲ وڏﻳﺮي ﺟﻲ ﻫﺎري‪ ‬وאﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺑﭩﺌﻲ‪ ‬وאري ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺑﻮﮀﮡ ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ رﮐﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﺧﺮچ ﺳﻤﻮرא‬
‫ﮘﭽﻲ‪ ‬ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﭘﻴﻞ ﻧﻘﺼﺎن ﺳﺒﺐ ﮔﻬﺮ ﺋﻲ ﭜﻴﻨﮓ ﭤﻲ وﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي روﺋﮡ رڙڻ ۽ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻲ ﮔﻬﭧ وڌ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫”ﺗﻮ زﻣﻴﻦ ﮐﻲ ﺑﻴﮕﺎﻧﻮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ! ﻧﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﻛﻴﺌﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﺎر ﻟﮅﺋﻲ! ﭘﻮ‪ ‬ﻛﻴﺌﻦ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﭤﻴﻨﺪﺋﻲ؟!“ ﭔﺌﻲ زﻣﻴﻨﺪאر ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي‬
‫ﭼﻴﺲ؛ ”ﮐﻴﺘﻲ‪ِ ،‬ﺳَﺮ َﺳ ِ‬
‫ﻴﺘﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ . 1 :‬ﻣﺎﻟﻚ ﺗﻪ ﻣﺎﻟﻜﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ڌڻ ﺗﻪ ڌﮢﻲ ﻧﻪ ﺗﻪ وﻛﮡ ﮐﮣﻲ‪.‬‬
‫ﭩﺎڻ َﺑ ِ‬ ‫َ‬
‫ﮑﺮي‪ ،‬ﮐﺎﺋﻲ وﺋﻲ ﺟﻬﺎر ‪.‬‬ ‫‪ . 3‬ﮔﻬﮡ ُﭘ ِ‬
‫‪ . 4‬אب ﭘﮁﺘﺎﺋﻲ ﻛﻴﺎ ﻫﻮوت‪ ،‬ﺟﺐ ﭼﮍﻳﺎ ﭼﮓ ﮔﺌﻲ ﮐﻴﺖ‪.‬‬
‫‪ .116‬ﮔﻴﺎن ڌﻳﺎن آﻫﻲ ُאﺗﻲ‪ُ ،‬ﺟِﺘﻲ آﻫﻲ ِﺟِﺘﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﻘﺪس ﺟﺎ‪ ‬۾ ﻫﻜﮍي وאﻋﻈﻲ‪ ‬ﺳﺮﻳﻠﻲ آوאز ۾ وאﻋﻆ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺳﭝﺌﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭔﮅڻ ۾ ﻣﺤﻮ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻨﺎ‬
‫دﻟﭽﺴﭙﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔﮅي رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ‪ ،‬ﭜﺮ وאرو ﻫﻤﺮאه ﺗﺎڙي وﻳﻮ ۽ ﻳﻜﺪم ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﮀﻮ؟ ﺗﻮن وאﻋﻆ ڏي ڌﻳﺎن ﺋﻲ‬
‫ﻧﭥﻮ ڌرﻳﻦ؟!“‬
‫ُ‬
‫”ﮔﻴﺎن ڌﻳﺎن آﻫﻲ אﺗﻲ‪ ،‬ﺟِﺘﻲ آﻫﻲ ِﺟِﺘﻲ‪ “.‬ﮐﻴﺲ ورﻧﺪي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﭘﻨﮭﻨﺠﻲ ﺷﻲ‪ ‬ﭘﻨﮭﻨﺠﻲ אﮐﻴﻦ آڏو رﮐﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻫﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻴﻦ ڏאﻧﻬﻦ ڌﻳﺎن ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﺳﺠﺪي ڏي ڌﻳﺎن ﻛﺮ ﺗﻪ ُﺟﺘﻲ ﭤﻲ وﭸﻲ‪.‬‬
‫ُﺟﺘﻲ‪ ‬ڏي ڌﻳﺎن ﻛﺮ ﺗﻪ ﺳﺠﺪو ﭤﻮ وﭸﻲ‪.‬‬
‫‪ .117‬ﮔﮭﭩﻮ ڌאرﺟﻲ אن ﻻ‪ ،‬ﻫﭥﺎن ﭼﺮي ﻛﭙﺎه‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ڏאس ﻫﭣ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﻫﻜﮍو ﮔﻬﭩﻮ ڌאرﻳﻮ‪ .‬ﮔﮭﭩﻮ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻨﮓ ﮀﻨﺎﺋﻲ وﭸﻲ ووﻧﺌﮣﻦ ۾ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻫﺎري ﭘﻴﺮو ﮐﮣﻲ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﻫﺎري‪ُ ‬אَن ‪َ /‬‬
‫وﭸﻲ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ڏﻳﻨﻮ ‪ /‬ﮔﻮﮔﮍא وﻳﭡﻮ ﭤﻮ ﭼﺮي‪ .‬אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺣﻴﺮت ﻣﺎن ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﮔﻬﭩﻮ ڌאرﻳﻢ ُאﱠن ﻻ‪ ،‬ﻫﭥﺎن ﭼﺮي ﻛﭙﺎه‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﻧﻮﻛﺮ ﻛﻢ ﻻ‪ ‬رﮐﻴﻢ‪ ،‬ﻫﭥﺎﺋﻴﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮאﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﮔﺎدر آڻ ُאﱠن ﻛﻮ‪ ،‬ﺑﺌﭡﻲ ﭼﺮي ﻛﭙﺎس‪) .‬ﻫﻨﺪي(‬
‫‪ . 3‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﻢ ﻣﺎن ﻓﺎﺋﺪي ﺑﺠﺎ‪ ‬ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻻ‪ ‬אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .118‬ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻧﻪ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪) .‬אردو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي دروﻳﺶ ﺗﺎن ﮔﻬﺮ‪ -‬وאري‪ ‬ﺟﻲ ﻛﺎوڙ ﻟﻬﻨﺪي ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬وﻗﺖ ﺗﻲ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻲ ﻣﻠﻨﺪي ﻫﻴﺲ ۽ ﻧﻪ ﻛﭙﮍא ڌوﭘﻲ ﻣﻠﻨﺪא ﻫﻴﺲ‪ .‬ﺳﻬﻤﻦ‬
‫ﺟﻮ ﺳﺎڳ ۽ ﻣﻮﭼﮍن ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﻜﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﺟﻴﻜﺮ ﮔﻬﺮ‪ -‬وאري‪ ‬ﮐﻲ ﺑﺰرﮔﻲ‪ ‬وאري ﻛﺮאﻣﺖ ڏﻳﮑﺎري ﮀﮇﻳﺎن ﺗﻪ ﭼﮝﻮ!“ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ دل ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺳﺪאﺋﻴﻦ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻣﺮﻋﻮب ﺑﻪ‬

‫‪50‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫رﻫﻨﺪي ۽ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﭘﺌﻲ ﻛﻨﺪي‪“.‬‬

‫אﻫﻲ ﺧﻴﺎل ﭘﭽﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺻﺒﺢ ﺳﺎن ﺳﻮﻳﺮ ﮔﻬﺮאن ﻧﻜﺘﻮ ۽ ﮔﻬﮍي‪ ‬ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﻣﭥﺎن אڏאﻣﻨﺪو ﻧﻜﺮي وﻳﻮ‪ .‬ﻣﭥﺲ ﮔﻬﮣﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ‬
‫ﭘﺌﻲ‪ .‬ﮘﻮٺ ۾ ﭼﺌﻮﭔﻮل ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﮔﻬﺮ‪ -‬وאري‪ ‬ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ۾ אڏאﻣﻨﺪڙ ﺟﻴﺌﺮو ﺟﺎﮘﻨﺪو ﺑﺰرگ ڏﺳﻲ ڏאڍא ﻋﺠﺐ ﮐﺎڌא ۽ ﻛﻠﻤﺎ ﭜﺮﻳﺎ‪.‬‬
‫ﺷﺎم ﺟﻮ دروﻳﺶ ﮔﻬﺮ ۾ ﺟﻴﺌﻦ ﭘﻬﺘﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﮔﻬﺮ‪ -‬وאري ﻣﭥﺲ ڏאﻛﺎ ﭔﮅي ﭼﮍﻫﻲ وﺋﻲ؛ ”ﻣﺌﺎ! روز ڊאڙون ﻫﮣﻨﺪو آﻫﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺎن ﺑﺰرگ‬
‫آﻫﻴﺎن‪ .‬אڄ ﺻﺒﺢ ﻫﺠﻴﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ ڏﻳﮑﺎرﻳﺎن‪ ‬ﻫﺎ ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ ﺑﺰرگ! ﻫﻜﮍو א� ﺟﻮ ﭘﻬﺘﻞ ﭔﺎﻧﻬﮍو‪ ،‬ﺳﭵﻲ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﻣﭥﺎن אڏאﻣﻨﺪو‬
‫ﻧﻜﺮي وﻳﻮ‪ .‬ﺟﮗ ﺟﻬﺎن ڏﭠﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻮ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﮐﻲ אﻫﻮ ڏﺳﮡ ﺑﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪“.‬‬
‫”ﺷﻜﺮ آﻫﻲ!“ ﭤﮅو ﺷﻮﻛﺎرو ﭜﺮﻳﻨﺪي‪ ،‬ﺟﻮ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺟﻮ ﺗﻮن ﺑﺰرﮔﻦ ﺟﻲ ﺑﺰرﮔﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﻣﭹﻴﻦ ﺗﻪ ﭤﻲ!“‬
‫”ﮀﻮ؟!“ ﺟﻮﮢﺲ ﺗﺎرא ﭰﻮﭨﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻣﺎن ﻛﺎ ﻛﺎﻓﺮﻳﺎﮢﻲ آﻫﻴﺎن ﮀﺎ؟ ﺧﺪא ﺟﺎ ﺳﭽﺎ ﺑﺰرگ ﻫﺠﻦ ﺗﻪ ﮀﻮﻧﻪ ﻣﭹﻴﻨﺪﻳﺲ‪“.‬‬
‫”ﺧﺒﺮ אﭤﺌﻲ! אﻫﻮ ﻛﻴﺮ ﻫﺌﻮ!“ دروﻳﺶ وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺲ؛ ”אﻫﻮ ﻣﺎن ﺗﻪ ﻫﻴﺲ‪“.‬‬
‫”ﻫﻮن! ﻻﺷﻚ ﺗﻮن ﺋﻲ ﻫﺌﻴﻦ! ﻣﺌﺎ‪ “ ....‬ﺟﻮﮢﺲ وﻳﺘﺮ ﭼﮍ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ۽ ﺗﺎرא ﭰﻮﭨﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻣﺎن ﺑﻪ ﭼﻮאن ﺗﻪ ﭨﻴﮇو ﭨﻴﮇو ﭘﺌﻲ אڏאﻣﺌﻴﻦ!“‬
‫”ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻧﻪ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ!“ ﺑﺰرگ ﭤﮅو ﺳﺎه ﭜﺮي ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ؛ ‪ -1‬ﮔﻬﺮ ﺟﻮ ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﭼﻠﻬﻪ ﺟﻮ ﻣﺎرﻧﮓ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﮔﻬﺮ ﻛﻲ ﻣﺮﻏﻲ‪ ،‬دאل ﺑﺮאﺑﺮ‪.‬‬
‫‪ -3‬وﻳﺠﻬﻮ‪ ،‬ﻛﻮﺟﻬﻮ‪.‬‬
‫‪ -4‬دور ﻛﺎ ڍول‪ ،‬ﺳﻬﺎﻧﺎ ﺑﺠﺘﺎ ﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -5‬وﻳﺠﻬﮍאﺋﭗ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪/‬ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﻋﺰت‪/‬رﻋﺐ‪/‬ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬دل ﻣﺎن ﻧﻜﺮي وﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .119‬ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺌﺴﺎ‪ ،‬ﭤﻮرن ﭘﺌﺴﻦ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪) .‬وאﭘﺎري‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر آڏو ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺌﺴﺎ رﮐﻴﻞ ڏﭠﺎ ﺗﻪ دل ۾ ﺧﻴﺎل آﻳﺲ؛ ”ﭘﺌﺴﻮ ﭘﺌﺴﻲ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﭤﻮ! ﮀﻮ ﻧﻪ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺌﺴﻦ ﺳﺎن אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﭘﺌﺴﺎ ﻛﻤﺎﺋﻲ وﭠﺎن!“‬
‫אﻫﻲ ﭘﻮر ﭘﭽﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭤﻮرڙא ﭘﺌﺴﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﺟﻲ ﮔﻬﮣﻦ ﭘﺌﺴﻦ ۾ אﮀﻼﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮔﻬﮣﻲ אﻧﺘﻈﺎر ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻧﻪ ﻣﻨﺎﻓﻌﻮ ﻣﻮﭨﻴﻮ ۽ ﻧﻪ ﻣﻮر‪،‬‬
‫ﺗﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﭤﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻫﮍن ﺧﻴﺎﻟﻦ ۾ ﭘﺮﻳﺸﺎن آﻫﻴﻦ!“ אﻫﻮﻛﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻳﺸﺎن ڏﺳﻲ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﺋﺴﻮ ﭘﺌﺴﻲ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪“.‬وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﺲ؛ ”ﻧﻬﻲ‪ ‬ﻻﻟﭻ ﺗﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭘﺌﺴﺎ‪ ،‬ﺗﻮ وאرن ۾ אﮀﻠﻴﺎ אﭤﻢ‪ ،‬ﻫﻦ وﻗﺖ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻣﻨﺎﻓﻌﻮ‬
‫ﻣﻨﺎﻓﻌﻲ ﺟﻲ ﻣﺎڳ‪ُ ،‬ﻣﻮر ﺋﻲ ﻧﻪ ﻣﻮﭨﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אن ﻛﺮي ﭘﺮﻳﺸﺎن آﻫﻴﺎن‪“.‬‬
‫”ن ۾ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﭤﻴﮡ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ؟ ﭘﺌﺴﻮ ﭘﺌﺴﻲ ﮐﻲ ﺑﻠﻜﻞ ﻛﻤﺎﺋﻴﻨﺪو آﻫﻲ! ﻣﻮن وאرא ﭘﺌﺴﺎ ﺗﻮ وאرن ﭘﺌﺴﻦ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ‬
‫وﻳﺎ!“ وאﭘﺎر ﺟﻮ אﺻﻮل ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻴﺲ؛ ”ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺌﺴﺎ‪ ،‬ﭤﻮرن ﭘﺌﺴﻦ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﺧﺎﻟﻲ ﻫﭥﻦ ﺗﻲ‪ ،‬ﭘﻴﭧ ﮔﺬر ﮐﺎن وڌﻳﻚ دوﻟﺖ ﻫﭣ ﻧﻪ ﭤﻲ אﭼﻲ‪.‬‬
‫‪ .120‬ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺳﻨﺪﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‪ ،‬ﭨﻜﻲ ﺳﻨﺪא ﻣﻮٺ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﺷﺨﺺ ﺷﮭﺮ ﻣﺎن وﮐﺮ وﭠﮡ ﭘﺌﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي دوﺳﺖ وאٽ وﻳﻨﺪي‪ ،‬وאﺗﻴﻦ وﻳﮣﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻴﺲ؛ ”ﻣﻮن ﻻ‪ ‬ﻓﻼﮢﻲ ﺷﻲ‪ ‬آﮢﺠﺎن‪‬؟!“‬
‫ﭔﺌﻲ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﭨﻜﻮ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻳﺎر ﺷﻬﺮ وﭸﻴﻦ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻣﻮن ﻻ‪ ‬ﭨﻜﻲ ﺟﺎ ﻣﻮٺ آﮢﺠﺎن‪“!‬‬
‫ﺷﻬﺮ ﮔﻬﻤﻲ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ دوﺳﺖ ﻣﻠﮡ آﻳﺲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ دوﺳﺖ ﭨﻜﻮ ڏﻧﻮ ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﻮٽ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ ﺟﻮن‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫”ﻫﻦ ﻻ‪ ‬ﻣﻮٺ آﻧﺪﺋﻲ ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻ‪ ‬ﺳﻮدو ﻧﻪ آﻧﺪﺋﻲ! ﮀﻮ؟“ ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ دوﺳﺖ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”ﻫﻦ ﭘﺌﺴﺎ ڏﻧﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻮ ﻛﺌﻲ ﻫﺌﻲ رﮘﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ! ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ‪ “....‬وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺳﻨﺪﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭨﻜﻲ ﺳﻨﺪא‬
‫ﻣﻮٺ‪“.‬‬
‫َُ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﻛﻢ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﮇ ﻫﻼﺋﮡ ﺳﺎن‪/‬ﺧﺮچ ﮐﺎﭔﺎر ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻧﻴﻨﻬﻦ ﻧﻴﺎﭘﻲ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ .121‬ﻻﻟﭻ ﮀﮇڻ ﺳﺎن ﻋﺰت ﻣﻠﻲ ﭤﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﮔﺮو‪ ‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﭤﮇي ﮀﮇ! ﮀﻮ ﺟﻮ دﻧﻴﺎ ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮڻ وאري ﺟﻮ ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﻧﻪ‬
‫ﭤﻴﻨﺪو!“‬
‫ﻬﺮن‬‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ אﻫﻮ ﭼﻴﻠﻮ‪ ،‬ﮔﺮو‪ ‬ﺟﻲ ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ آﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﮣﻲ َرِش ﺳﺒﺐ ﮐﻴﺲ وﻳﻬﮡ ﻻ‪ ‬ﺟﺎ‪ ‬ﻧﻪ ﻣﻠﻴﺲ‪ .‬وﻳﭡﻞ ﭼﻴﻠﻦ ﻣﺎن ﻫﻚ ﮐﻲ ُﻣ ُ‬

‫‪51‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭟ آﮀﻲ‪ ،‬ﺟﺎ‪ ‬ورﺗﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬‫ﺟﻲ ُﻣ ِ‬

‫ﺟﮇﻫﻦ ﮔﺮو‪ ‬ﺟﻲ وﻳﺠﻬﻮ ﭤﻴﻮ ۽ رאز ﻧﻴﺎز ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”אوﻫﺎن ﺗﻪ ﭼﻴﻮ ﻫﻮ؛ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﻟﺖ ﻫﮣﻲ ﮀﮇ! אڄ ﺗﻪ دوﻟﺖ ﻫﺌﮡ ﺳﺒﺐ‪،‬‬
‫אوﻫﺎن ﺳﺎن وﻳﺠﻬﮍאﺋﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﭤﻲ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”ﺟﻨﻬﻦ دوﻟﺖ ورﺗﻲ‪ ،‬אن ﮐﺎن אﻫﺎ ﺟﺎ‪ ‬وﺋﻲ! ﺗﻮ دوﻟﺖ ﮀﮇي‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ אﻫﺎ ﺟﺎ‪ ‬ﻣﻠﻲ‪ .‬دوﻟﺖ ﻫﺌﮡ ﺳﺒﺐ ﻋﺰت ﻧﭥﻲ ﻣﻠﻲ ﭘﺮ ﮀﮇڻ ﺳﺒﺐ! ﮔﺮو‪‬‬
‫ﭼﻴﻠﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﺳﻨﺌﻮن ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻻﻟﭻ ﮀﮇڻ ﺳﺎن ﻋﺰت ﻣﻠﻲ ﭤﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ڊوڙﺑﻮ ﺗﻪ ڊوڙﻧﺪي وﻳﻨﺪي‪ .‬دﻧﻴﺎ ﮐﻲ ﮀﮇﺑﻮ ﺗﻪ ﭘﻮﻳﺎن אﻳﻨﺪي‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺟﻴﻜﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﭘﻮﻳﺎن وﻳﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻣﻮﭨﻴﺎ ﺋﻲ ﻛﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ .122‬ﻻﻟﭻ‪ ،‬ﻛﺘﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﺎرאﺋﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺷﻜﺎر ﻛﻨﺪي رﺳﺘﻮ ﭜﻠﺠﻲ وﻳﻮ ۽ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﻫﻜﮍي ﭔﻜﺮאر ﺟﻲ ﺟﻬﻮﭘﮍي‪ ‬۾ وﭸﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﭔﻜﺮאر ﻣﺎﻧﻲ وﻏﻴﺮه‬
‫ﮐﺎرאﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭔﻜﺮאر ﺟﻲ ﻛﺘﻲ ﺟﻲ ﮘﭽﻲ‪ ‬۾ ﻣﻮﺗﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ڏאڍو وﮢﻴﺲ‪ .‬ﭔﻜﺮאر ﮐﺎن אن ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻛﺘﻲ ﺟﻲ ﮘﭽﻲ‪ ‬۾ ﮀﺎ ﭔﮅو‬
‫אﭤﺌﻲ؟!“‬
‫”ﻫﺘﻲ ﭜﺮﺳﺎن ﮐﮇ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﺎ אﻫﮍن ﻣﮣﻴﻞ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻣﮣﻴﻮ ﮐﮣﻲ ﻛﺘﻲ ﺟﻲ ﮘﭽﻲ‪ ‬۾ وﺟﻬﻲ ﮀﮇﻳﻮ אﭤﻢ!“‬
‫ﺮک ﻫﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ‪.‬‬ ‫”ﻣﻮن ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﻣﮣﻴﻦ وאري ﮐﮇ ڏﻳﮑﺎر!“ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﻫِ ُ‬
‫ﭟ ۾ ﮐﻴﺮ ﻟﻜﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻫﺎ ﻣﮣﻴﻦ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ ﮐﮇ ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪس!“ ﭔﻜﺮאر ﺷﺮط رﮐﻨﺪي‬ ‫”ﺟﻴﻜﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﻲ ﺳﺎن‪ ،‬אن ﺟﻲ َﭼ ِ‬
‫ﭼﻴﺲ‪.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻧﭩﺎﻳﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ دﻟﻴﻞ ڊوڙאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻫﻴﻨﺌﺮ ﺗﻪ ﻛﻴﺮ ڏﺳﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻮ! ﭔﻜﺮאر ﮐﻲ ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن‬
‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻬﮍي ﻧﻤﻮﻧﻲ ﺳﺎن ﻣﻮﺗﻴﻦ ﻣﻠﮡ ﺟﻮ ﻣﻮﻗﻌﻮ ﻣﻠﻲ‪ .‬ﺳﻮ ﺳﺠﺎﻳﻮ ﻛﻴﺎن!“‬
‫ﻜﻲ دﻧﮓ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﭔﻜﺮאر ﭔﮅאﻳﺲ؛ ”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﻣﮣﻴﺎ‬ ‫ﮐﻴﺮ َﻟ َ‬
‫ﻜﮡ ﻻ‪ ‬ﺗﻴﺎر ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻛﺘﻲ ﺳﺎن ُ‬ ‫َ‬
‫دل َﻣُﻦ ﺟﺎﭼﻲ‪ ،‬ﻛﺘﻲ ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﻴﺮ ﻟ ِ‬
‫ﺑﻪ ﮐﮇن ۾ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ ﮀﺎ؟‪ ....‬ﻣﻮن ﻓﻘﻂ אوﻫﺎن ﺟﻮ אﻣﺘﺤﺎن ﭘﺌﻲ ورﺗﻮ!“‬
‫”ﻛﻬﮍو אﻣﺘﺤﺎن؟!“‬
‫”אﻫﻮ אﻣﺘﺤﺎن ﺗﻪ ﻻﻟﭻ ۾ אﭼﻲ‪ ،‬ﺗﻮﻫﺎن ﻛﻴﺘﺮو ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻮ ﭤﺎ‪ .‬ﺑﻴﺸﻚ ﭘﻚ ﭤﻲ وﺋﻲ ﺗﻪ ‪ “ ....‬ﭔﻜﺮאر אﻣﺘﺤﺎن ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛‬
‫”ﻻﻟﭻ ﻛﺘﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﺎرאﺋﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻻﻟﭻ ۾ אﭼﮡ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﺮ ﻛﮅو ﻛﻢ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﺗﻴﺎر ﭤﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .123‬ﻟﮏ ﮐﭩﻴﺎ ُڏوﻣﮣﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ُڏوم ﺳﻼﻣﺖ آﻳﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫وم ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﭥﻴﻦ ﺧﺎﻟﻲ‬ ‫س ﺗﻲ ﻛﻤﺎﺋﮡ وﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﮣﻮ وﻗﺖ ﮔﺬرڻ ﭘﭵﺎﮢﺎن‪ُ ،‬ڏ ُ‬ ‫ﻫﻜﮍي ُڏوﻣﮣﻲ‪/ ‬ﻟﻨﮕﻬﻴﺎﮢﻲ‪ /‬ﻣﮝﮣﻬﺎرڻ ﺟﻮ ﻣﮍس‪ ،‬وڏي ِڏ ُ‬
‫אﭼﻲ ﮔﻬﺮ ﭜﻴﮍو ﭤﻴﻮ‪ُ .‬ڏوﻣﮣﻲ ڏאڍي ﺧﻮش ﭤﻲ ۽ ﻣﭡﺎﻳﻮن ورﻫﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﭡﺎﺋﻲ وﭠﮡ وﻳﻞ ﭘﺎڙي وאرﻳﻦ ڏوﻣﮣﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﻣﮍﺳﻨﻬﻦ وڏي‬
‫وﻗﺖ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬آﻳﻮ آﻫﻲ! آﻧﺪو ﮀﺎ אﭤﺌﻴﻦ ﺟﻮ ﮐﮣﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﻛﺌﻲ אﭤﺌﻲ؟!“‬
‫ُ‬
‫”ﺷﻜﺮ آﻫﻲ ! ﺟﻴﺌﺮو ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ آﻫﻲ! אﻧﻬﻲ‪ ‬ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻛﻬﮍي ﺧﻮﺷﻲ؟!“ ڏوﻣﮣﻲ‪ ‬ﺧﻮﺷﻲ ﻣﻠﻬﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﻦ؛‬
‫”ﻟﮏ ﮐﭩﻴﺎ ڏوﻣﮣﻲ‪ ‬ﺟﻲ ڏوم ﺳﻼﻣﺖ آﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﺎن ﺑﭽﻲ‪ ،‬ﻟﮏ ﻛﻤﺎﻳﻮ‪.‬‬
‫‪ .124‬ﻟﻮﭜﻲ‪ ‬ﺳﻨﺪي رאڄ ۾‪ ،‬ﭠﻮﮘﻲ ﻣﺮي ﻧﻪ ﺑﮏ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻨﺪو‪ ‬ﮐﻲ ﭘﭧ ﺟﻲ ﺷﺎدي‪ ‬ﺟﻮ ﻛﺎڄ ﻛﺮﮢﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﭘﺮ وﭨﺲ ﭘﺌﺴﺎ ﻛﻴﻦ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﮔﻬﺮوאري‪ ‬ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ڌﻳﺎﮢﻲ! ُﭘﭧ ﺗﻪ ﭘﺮﮢﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﭤﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻛﺎڄ ﻻ‪ ‬ﻛﻮ ڏوﻛﮍ ﭘﺌﺴﻮ ﺑﻪ אﭤﺌﻲ ﻛﻴﻦ ﻧﻪ؟!“‬
‫”ﻧﻜﻮ!“ ﺟﻮﮢﺲ ورאﮢﻴﺲ؛ ”ڏوﻛﮍ ﭘﺌﺴﻮ ﺗﻪ آﻫﻲ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ!“‬
‫”ﭜﻼ!“ ﻣﮍس אڳ ڏﺋﻲ ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﮔﻬﺮ ۾ ﻣﻴﮍي ﭼﻮﻧﮉي ﮔﻬﮣﻲ ﭤﻴﻨﺪي؟!“‬
‫”ﻣﻴﮍي ﭼﻮﻧﮉي وري ﻛﻬﮍي ﻫﻮﻧﺪي! ﺳﻮﺗﻲ ﭘﻮﺗﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬ﻣﺎن אﻻﺋﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻮ وﻗﺖ ﮔﺬري!“ ﺟﻮﮢﺲ وﻳﭽﺎرو ﻣﻨﻬﻦ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺲ؛‬
‫”ﻫﺎ! אﻟﺒﺘﻪ ﻫﻜﮍو ﭨﻜﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﮔﻬﺮ ۾ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ!“‬
‫ﭗ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﭨﻜﻮ وڏא ﻛﻢ ﻛﻨﺪو!“‬ ‫”ﻣﻮن ﮐﻲ آﮢﻲ ڏي!“ ﻣﮍﺳﺲ َﭨ ُ‬
‫ﭧ‪ -‬وאﮢﻴﻲ وٽ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭜﺎﺋﻲ! ﻣﻬﻴﻨﻲ ﻻ‪ ‬روﭘﻴﻮ אڌאرو ﮐﭙﻲ!“‬ ‫زאل ﮐﺎن ﭨﻜﻮ وﭠﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي َﻫ َ‬
‫“وﻳﺎج ﺗﻲ ڏﻳﻨﺪس!” دﻛﺎﻧﺪאر ﭼﻴﺲ؛ “ﻣﻬﻴﻨﻲ ﺟﻮ وﻳﺎج ﭨﻜﻮ ﭤﻴﻨﺪو‪”.‬‬

‫‪52‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”אﻫﻮ ﺗﻪ אﮘﻮאٽ ﭤﻮ ڏﻳﺎن!“ ﭨﻜﻮ ڏﻳﮑﺎري‪ ،‬ﻻﻟﭽﺎﺋﻲ وڌאﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬

‫وאﮢﻴﻲ ﺑﻪ ﻻﻟﭻ ۾‪ ،‬ﭨﻜﻮ وﭠﻲ روﭘﻴﻮ ﮀﻮڙي ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫ﺷﻬﺮ ﻣﺎن روﭘﺌﻲ ﺟﺎ ﭔﭩﻴﻬﻪ ﭨﻜﺎ ﻣﭩﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍي وﻳﺎج‪ -‬ﺧﻮر وٽ آﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”وﻳﺎج ﺗﻲ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﻻ‪ ‬ﭘﺌﺴﺎ אڌאرא ﮐﭙﻦ!“‬
‫”وﻫﻨﻮאر ﺗﻲ ﮐﻮڙ ﭘﺌﺴﺎ!“ وﻳﺎج‪ -‬ﺧﻮر‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﮔﺮאﻫﻚ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”روﭘﺌﻲ ﺗﻲ ﭨﻜﻮ وﭠﻨﺪس‪ .‬ﺟﻴﺘﺮو ﭘﺎڻ ۾ وﻳﺎج ڏﺋﻲ ﺳﮕﻬﮡ ﺟﻮ‬
‫ُﭜﻮﺗﻮ ﭜﺎﻧﺌﻴﻦ אوﺗﺮو ﻗﺮض ﮐﮡ!“‬
‫ﻛﺎڄ ﻻ‪ ‬ﭨﻴﻬﻦ روﭘﻴﻦ ﺟﻲ ﺳﻮڙﻫﻪ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ آﻫﻲ‪ “.‬وﻳﺎج‪ -‬ﺧﻮر ﮐﻲ ﺷﻴﺸﻲ ۾ ﻻﻫﮡ‬ ‫َ‬ ‫”وﻳﺎج ﺟﻮ ﻧﺮخ ﺗﻪ وڏو آﻫﻲ! ﭘﺮ ﮀﺎ ﻛﺠﻲ! ﭘﭧ ﺟﻲ‬
‫ﻻ‪ ‬ﭨﻴﻬﻪ ﭨﻜﺎ אﮘﻮאٽ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ِ” .‬ﺳﻴﮅو ﺑﻪ ﺗﻮﮐﺎن ﮐﮣﻨﺪس! ﻫﻲ‪ ‬وٺ ﭨﻴﻬﻪ ﭨﻜﺎ وﻳﺎﺟﻴﺮو‪“.‬‬
‫ﻣﭥﻴﺎن ﭔﻪ ﭨﻜﺎ‪ ،‬وﻳﺎﺟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭘﭧ ﮐﻲ ﺧﺮﭼﻲ‪ ‬ﻃﻮر ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬وאﮢﻴﻲ ﭘﭧ ﺟﻲ ﭔﻪ ﭨﻜﺎ ﺧﺮﭼﻲ ۽ ﮘﺮو وﻳﺎج‪ ،‬אﮘﻮאٽ אﻳﻨﺪي ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﻳﻜﺪم ﮐﻴﺮ‬
‫ﻻﻫﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﻬﭧ ۾ ﭨﻴﻬﻪ روﭘﻴﺎ ﻛﮃي ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻨﺪو‪ ‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﭧ ﺟﻮ ﻛﺎڄ وﻗﺖ ﺳﺎرو ڏאڍي‪ ‬ڌאم ڌوم ﺳﺎن ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ وﻳﺎج ۽ ﻣﻮڙي ﻣﻮﭨﺎﺋﮡ ﺟﻮ وﻗﺖ آﻳﻮ ﺗﻪ ﭔﻨﻬﻲ وﻳﺎﺟﻴﻦ آڏو‬
‫ِﭘُﮍ ﻛﮃي ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﭔﺌﻲ رڙﻧﺪא رﻫﻴﺎ‪.‬‬
‫ﮘﻮٺ وאري وאﮢﻴﻲ ﮐﻲ ﻫﻜﮍو ﭨﻜﻮ ۽ ﺷﻬﺮ وאري دﻛﺎﻧﺪאر ﮐﻲ ﭘﭧ ﺟﻲ ﺧﺮﭼﻲ‪ ‬ﺳﻤﻴﺖ ﭔﭩﻴﻬﻪ ﭨﻜﺎ ﭰﭕﻴﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ﻫﻜﮍي ﺳﺎﻟﻚ‬
‫ﭼﻴﻮ؛ ”ﻟﻮﭜﻲ‪ ‬ﺳﻨﺪي رאڄ ۾‪ ،‬ﭠﻮﮘﻲ ﻣﺮي ﻧﻪ ﺑﮏ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﺘﻲ ﻟﻮﭜﻲ ﻫﺠﻦ‪ ،‬אﺗﻲ ﭠﻮﮘﻲ ﺑﮏ ﻧﻪ ﻣﺮن‪.‬‬
‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬دﻳﮙﮍא وﻳﺎﻣﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ دﻳﮙﮍא ﻣﺮﻧﺪא ﺑﻪ آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .125‬ﻣﺎٺ ڏאڍي ﻣﭡﻲ آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ وزﻳﺮ‪ ،‬ڏאڍو ﺳﻴﺎﮢﻮ ﮬﻮ‪ .‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ دل ۾ ﺧﻴﺎل آﻳﻮ؛ ”ﻫﻲ‪ ‬ﻫﻴﺘﺮو ﻫﻮﺷﻴﺎر آﻫﻲ ﺗﻪ ﭘﮣﺲ ﺗﻪ אﻻﺋﻲ ﻛﻴﺘﺮو ﺳﻴﺎﮢﻮ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو؟“‬
‫َ‬
‫אﻫﻮ ﺧﻴﺎل אﻳﻨﺪي ﺋﻲ وزﻳﺮ ﺟﻲ ﭘﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﻣﻠﮡ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﭵﺎڻ وزﻳﺮ ﺟﻮ ﭘﻲ‪ ‬ﭼﺮڙﻳﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺗﻪ وزﻳﺮ ﺑﻪ ﻧﭩﺎﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫ﻧﻴﭟ ﺣﻜﻢ ﺟﻲ ﺗﻌﻤﻴﻞ ﻛﺮﮢﻲ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺳﻨﺒﺮאﺋﻲ‪ ،‬درﭔﺎر ڏאﻧﻬﻦ وﭠﻲ ﭘﺌﻲ آﻳﻮ‪ .‬رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍي دﻛﺎن ﺗﺎن ﻣﺼﺮي‪ ‬ﮘﮍي وﭠﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﭘﮣﺲ ﮐﻲ ﻣﺼﺮي‬
‫ڏאڍي ﻣﭡﻲ ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”אﺑﺎ! ﻫﻲ‪ ‬ﮀﺎ ﻫﻲ؟“‬
‫“אﺑﺎ! אﻫﺎ ﻣﺎٺ آﻫﻲ!” وزﻳﺮ‪ ،‬ﻣﺼﺮي‪ ‬ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭔﮅאﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ ﭘﻬﺘﺎ ﺗﻪ ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ وزﻳﺮ ﺟﻲ ﭘﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﻛﻬﮍي ﺷﻲ‪ ‬ڏאڍي ﻣﭡﻲ آﻫﻲ؟!“‬
‫”ﻣﺎٺ ڏאڍي ﻣﭡﻲ آﻫﻲ!“ وزﻳﺮ ﺟﻲ ﭘﻲ‪ ،‬ﺗﺎزي ﺗﺠﺮﺑﻲ ﻣﺎن ﮐﻴﺲ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺻﺒﺮ ﻛﺮڻ وאري ﮐﻲ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻬﺎﻧﻦ ۾ ﺳﮏ ﻣﻠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺻﺒﺮ ﺟﺎ ﺳﻮرﻧﻬﻦ‪ ،‬ﺗﻜﮍ ﺟﺎ ﺗﻴﺮﻧﻬﻦ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻴﺮ ﻧﻪ ﮔﺴﻲ ﺗﻦ ﺟﻮ‪.‬‬ ‫ﻴﺮ‪ ،‬ﺗِ ُ‬
‫‪ -3‬ﺻﺒﺮ ﺟﻦ ﺟﻮ ِﺳ ُ‬
‫‪ .126‬ﻣﺎﻟﻚ وﭸﻦ ﭔﻴﮍي‪ ‬ﭼﮍﻫﻴﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ وﭸﻦ ﻏﻮﻃﺎ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﭔﻦ ڌرﻳﻦ ﺟﻮ ﭘﺎڻ ۾ ﺟﻬﻴﮍو ﭤﻴﻮ ۽ وﭸﻲ ﻛﻮرﭨﻦ ۾ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﺷﺎﻫﺪي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻛﻮرٽ ﺳﮙﻮري‪ ‬ﭔﻨﻬﻲ ڌرﻳﻦ ﮐﺎن ﺷﺎﻫﺪ ﮔﻬﺮﻳﺎ‪ .‬ﻫﺮ ڌر ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬
‫ﻣﻮٽ ﭤﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﺷﺎﻫﺪي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﮔﻮאه ﺗﻴﺎر ﻛﻴﺎ‪ .‬رﻳﻬﻲ رﻳﺒﻲ‪ ،‬ڏﭨﺎ آﺳﺮא ڏﺋﻲ‪ ،‬ﮐﻴﻦ ﻛﻮرٽ ۾ ﭘﻴﺶ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﺪﻳﻮن ﭘﻮرﻳﻮن ﭤﻴﻮن ۽‬
‫رﺳﺘﻲ ﺗﻲ درﻳﺎه ﭘﺎر ﻛﺮڻ وﻗﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ אﮘﻮאٽ وﭸﻲ ﭔﻴﮍﻳﻦ ۾ ﭼﮍﮬﻴﺎ‪ .‬ﺷﺎﮬﺪ ﺧﺎﻟﻲ ﮐﻴﺴﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻮﻟﮭﺎﭨﺎ ڏﻳﺌﻲ ﭼﮍﮬﻴﺎ‪ .‬ﮐﻴﻦ ﻏﻮﻃﺎ‬
‫ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ڏﺳﻲ‪ .‬ﭔﻴﮍي‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻼح ﭼﻴﻮ؛‬
‫”ﻣﺎﻟﻚ وﭸﻦ ﭔﻴﮍي‪ ‬ﭼﮍﻫﻴﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ وﭸﻦ ﻏﻮﻃﺎ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻛﻢ ﻧﻜﺮڻ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻛﻴﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﻦ ﻟﻴﮑﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻛﺮﻫﻴﻲ ﺟﻲ ﻣﻴﻠﻲ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻛﭙﮍن ﮐﻲ ڏﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻛﻢ ﻟﭥﻮ‪ ،‬ڊﮐﮡ وﺳﺮﻳﻮ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻛﻢ ﻟﭥﻮ‪ ،‬ﻛﺎﮘﺮ ﭰﺎﭨﻮ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﻧﺪي ﭘﺎر ﭤﻴﮡ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ،‬ﺗﻮن ﻛﻴﺮ ﻣﺎن ﻛﻴﺮ؟‬
‫‪ .127‬ﻣﺮﺷﺪ ﻻ‪ ‬دאل‪ ،‬ﺗﻪ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﻻ‪ ‬ﺧﺎل‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﺮﺷﺪ ﺳﮙﻮرو ﺧﻠﻴﻔﻦ ﺟﻲ ﻟﻮڌ ﺳﺎڻ ﻛﺮي ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺮﻳﺪن ﺟﻲ ﻣﭥﺎن אﭼﻲ ﻛﮍﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﺮﻳﺪ وﻳﭽﺎرא ﻣﺴﻜﻴﻦ ﻣﺎرو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﺌﺎ‪ .‬وڏي‬

‫‪53‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭧ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﻣﺮﺷﺪ ﺳﮙﻮري ﻻ‪ ‬دאل ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻴﺎ‪ .‬ﺳﻤﺠﻬﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻏﺮﻳﺒﺎﮢﻲ ﺣﺎل ﺳﺎرو ﻣﺮﺷﺪ ﺳﮙﻮري ﺟﻲ ﭼﮝﻲ‬ ‫ﻛ َ‬‫ﻣﭥﺎ ُ‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﭤﻴﻨﺪي‪.‬‬
‫ﭛ ﭜﺮڻ ﻻ‪ ‬دل َﻣُﻦ ﻫﮣﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ ُﺳﺠﻬﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺮﺷﺪ ﺳﮙﻮري ﺳﺎن ﻣﺸﻮرو ﻛﺮڻ آﻳﺎ؛‬ ‫ﻣﺮﺷﺪ ﺟﻲ ﭘﻴﭧ ﺟﻮ אﻟﻜﻮ ﭘﻠﻲ‪ ،‬ﺧﻠﻴﻔﻦ ﺟﻲ ﭜِ َ‬
‫”ﺳﺎﺋﻴﻦ אوﻫﺎن ﻻ‪ ‬ﺗﻪ دאل رڌرאﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻧﻪ ﭤﻮ אﭼﻲ ﺗﻪ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﻻ‪ ‬ﮀﺎ رڌﮢﻮ ﭘﻮﻧﺪو!؟“‬
‫دאل ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻛﻦ ﺗﻲ ﭘﻮﻧﺪي ﺋﻲ ﻣﺮﺷﺪ ﺳﮙﻮرو ﺗﭙﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭼﻲ؛ ”ﻣﺮﺷﺪ ﻻ‪ ‬دאل ﺗﻪ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﻻ‪ ‬ﺧﺎل‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺟﺘﻲ وڏن ﺟﻮ ﻣﺎن ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬אﺗﻲ ﻧﻨﮃن ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺣﺎل ﻫﻮﻧﺪو؟‬
‫‪ .128‬ﻣﮍس ﺑﻨﺎ وﻳﻬﻮن ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫َ‬
‫ﭘﻴﭧ ﻛﺎﭨﻲ‪ ،‬אوﮢﻴﻬﻪ روﭘﻴﺎ ﮔﮇ ﻛﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪َ .‬ﺳﮅ ﻫﻴﺲ ﺗﻪ وﻳﻬﺎرو روﭘﻴﺎ ﭘﻮرא ﭤﻴﻦ‪ .‬وڏي‪ ‬ﻛﻮﺷﺶ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﻣﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻫﭥﻦ ﺟﺎ ﭘﻮرﻫﻴﺎ ﻛﺮي‪ُ ،‬‬
‫ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد وﻳﻬﻪ روﭘﻴﺎ ﭘﻮرא ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﭤﻴﺲ‪.‬‬
‫ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻣﮍﺳﻬﻨﺲ ﭼﮝﺎ ﭘﺌﺴﺎ ﻛﻤﺎﺋﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﺧﺮچ ﭘﮑﻲ ﻟﭥﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍو رﭘﻴﻮ ﺑﭽﻴﻮ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬وٽ وﻳﻬﻪ روﭘﻴﺎ ﭘﻮرא ﭤﻲ‬
‫وﻳﺎ‪.‬‬
‫”אدي! ﻣﻬﻴﻨﻲ ﮐﺎن وﻳﻬﻪ روﭘﻴﺎ ﭘﻮرא ﻧﻪ ﭤﻲ ﭤﻴﺎ‪ “.‬ﻫﻜﮍي ﭘﺎڙﻳﻮאري‪ ‬ﮐﻲ ڊאڙ ﻫﮣﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”אڄ ﻣﮍس ﻛﻤﺎﺋﻲ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ وﻳﻬﻪ روﭘﻴﺎ‬
‫ﭘﻮرא ﭤﻲ وﻳﺎ‪“.‬‬
‫”אدي! ﺳﭻ ﭤﻲ ﭼﻮﻳﻦ!“ ﭘﺎڙﻳﻮאري‪ ‬ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻣﮍس ﺑﻨﺎن وﻳﻬﻮن ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﻛﺮي‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻣﮍس ﺋﻲ ﻋﻮرت ﻻ‪ ‬אﺟﻬﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .129‬ﻣﻔﺖ ﺟﻮ ﺷﺮאب‪ ،‬ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺑﻪ ﺣﻼل‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﺗﺎڙي ‪/‬ﺷﺮאب ﭘﻴﺌﻨﺪڙن‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﭘﻴﺌﮡ ﺟﻲ ﺻﻼح ﻛﺌﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﻜﮍو ﻗﺎﺿﻲ‪ ،‬ﻣﺌﺨﺎﻧﻲ وﭨﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﺗﻪ ِ‬
‫”ﭘﻴﺌﮡ ﺳﺨﺖ ﮔﻨﺎﻫﻪ آﻫﻲ ۽ ﻏﻴﺮ وאﺟﺐ آﻫﻲ!“ ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬دﻟﻴﻞ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﻦ؛ ”۽ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ אﻫﮍא ﺷﻮق ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ ﭘﺌﺴﻲ ﺗﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﻣﻮن‬
‫وٽ ﺗﻪ آﻫﻦ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ!“‬
‫”ﭘﺌﺴﻲ ﺟﻲ ﭘﺮوאﻫﻪ ﻧﻪ ﻛﺮ!“ ﺷﺮאﺑﻴﻦ زور ﭜﺮﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”אﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺌﺴﻦ ﺳﺎن ﭤﺎ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻴﺎرﻳﻮن‪“.‬‬
‫”ﭘﻮ‪ ‬ﺗﺮﺳﻮ ﺗﻪ ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وڏي ﭘﭧ ﮐﻲ ﺑﻪ وﭠﻲ אﭼﺎن!“ ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬آﻣﺎده ﭤﻴﻨﺪي ﭼﻴﻦ‪” .‬ﻣﺎن אن ﮐﺎن ﺳﻮא‪ ‬ﭘﻴﺌﻨﺪو ﻧﺎﻫﻴﺎن!“‬
‫ﻗﺎﺿﻲ ﭘﭧ وﭠﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﭔﻴﺌﻲ ﭘﻴﺌﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ رڙ ﻛﺮي ﭼﻴﻦ؛ ”ﻣﻔﺖ ﺟﻮ ﺷﺮאب‪ ،‬ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺑﻪ ﺣﻼل‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻣﻔﺖ ﺟﻮ ﺑﺠﻮ ﺑﻪ‪ ،‬ﭜﻠﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻨﮉﻳﻞ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن‪ ،‬وڙﻫﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﺒﻮ‪) .‬ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ُ .130‬ﻣ ِ‬
‫ﻫﻜﮍو אﭔﻮﺟﮫ ﻧﻮﺟﻮאن ﻛﻨﻬﻦ ﻃﺮف ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ﻫﭣ ۾ ﺗﻠﻮאر ۽ ﭔﺌﻲ ۾ ڍאل ﻫﺌﻲ‪ ،‬رﺳﺘﻲ وﻳﻨﺪي ﻫﻜﮍو אڙﭔﻨﮓ ﺟﻮאن ﮔﮇﺟﻲ‬
‫وﻳﺲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ ُڌﻛﻮ ﮬﮣﻲ ﭨﭙﮍ ﭨﺎڙي ﺗﻪ ﭰﺮي وﻳﺲ ﭘﺮ ڍאل ۽ ﺗﻠﻮאر ﺑﻪ ﺗﮙﺎﻳﻮن وﻳﺲ‪.‬‬
‫”ﺗﻮﺳﺎن ﻛﻬﮍي وﻳﮅن ﭤﻲ آﻫﻲ!“ ﮘﻮٺ وאرن ُﭰِﺮ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﻫﭥﻴﺎر ﺗﻪ ﺗﻮ وٽ ﻣﻀﺒﻮط ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﭘﻮ‪ ‬وڙﻫﺌﻴﻦ ﮀﻮ‬
‫ﻛﻴﻦ؟ ﺑﭽﺎ‪ ‬ﮀﻮ ﻧﻪ ﻛﻴﺌﻲ؟ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ﮀﻮ ﻧﻪ ﻛﻴﺌﻲ؟‪“.....‬‬
‫”אدא! ﻛﻬﮍي ﭤﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﮁﻮ؟ ﻣﺎن ﭼﻮ‪-‬ﮐﻨﭝﻮ ﺳﻚ ﻫﺌﺲ! ﻫﻚ ﻫﭣ ﺗﻠﻮאر ۾ ﻫﭥﻴﻜﻮ ﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ڍאل ۾ ﭔﮅل! وڙﻫﺎن ﺗﻪ ﮀﺎ ﺳﺎن وڙﻫﺎن؟‬
‫ﻨﮉﻳﺎ ﭘﻴﺎ ﻫﻴﺎ‪ُ “.‬ﭰﺮﺟﻲ אﭼﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ُﻣﻨﮉﻳﻞ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن وڙﻫﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﺒﻮ‪“.‬‬ ‫ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺗﻪ ﭔﺌﻲ ﻫﭣ ُﻣ ِ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬ﻣﻮن ِﭘﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻮن ﭔﮅي وڌو ﭔﺎر ۾‪.‬‬
‫אﭜﺎ אﺋﻴﻦ ﭼﻮن؛ ﻣﮁﮡ ! ﭘﺎﻧﺪ ﭘﺴﺎﺋﻴﻦ ‪) .‬ﺷﺎﻫﻪ(‬
‫‪ -2‬ﭰﺎﭤﻞ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ﻛﻴﻦ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻨﺪو‪.‬‬
‫‪ .131‬ﻣﻮت ﺟﻲ ﻣﻨﻬﻦ ۾ وﭸﮡ ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﺣﻮﺻﻠﻮ ﮐﭙﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﭘﻮڙﻫﻲ زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﻣﺎن אﭼﻲ ﺑﻴﺰאر ﭤﻲ ۽ روز وڻ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ ﭘﺌﻲ ﭔﺎڏאﺋﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ؛ ”ڌﮢﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ! ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﮐﺎڌم ﭘﻴﺘﻢ ! ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﻋﺰرאﺋﻴﻞ ﮐﻲ ﻣﻮﻛﻠﻲ‪ ،‬ﺳﺘﺖ ﻣﻮن ﮐﻲ ﭘﺎڻ وٽ ﮔﻬﺮא‪“!‬‬
‫ﻫﻜﮍي‪ ‬رאت‪ ،‬ﭘﺎڙي وאرن ﺟﻲ ﮔﺎﺑﻲ‪ ،‬אﭨﻲ ﺟﻲ ﭘﺎري ۾ ﭔﻮٿ وﭸﻲ وڌو ﺗﻪ ﺳﮝﻦ ﺳﺒﺐ ﭔﻮﭤﺎڙ אن ۾ ﭰﺎﺳﻲ ﭘﻴﺲ ۽ אﻧﮅن وאﻧﮕﺮ ﻫﻴﮇي‬
‫ﻫﻮڏي ﭰﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي אوﻧﺪه ﭔﻴﻮ אﮐﻴﻦ ﺗﻲ ﭘﺎري ﺟﻮ אﮐﻴﺎڙ ﭼﮍﻫﻴﺲ ﺗﻪ ﮔﺎﺑﻮ ﻫﺮאﺳﺠﻲ وﭠﻲ ﭜﮙﻮ ۽ ﻛﺮאڙي‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ אﮜﮡ ﺗﻲ‬
‫אﭼﻲ ﺑﻴﭡﻮ‪ .‬ﻛﺮאڙي‪ ،‬אوﻧﺪه ۾ ﮔﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﮐﮍﮐﮍ ﭔﮅي ۽ ﻫﻴﻮﻻ ڏﺳﻲ ﺳﺮאﭘﺠﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮن ﮔﮭﺮﻳﻞ دﻋﺎﺋﻮن دل ﺗﻲ ﺗﺮي آﻳﺲ‪ .‬אﻧﺪر ۾ وﺳﻲ وﻳﺲ ﺗﻪ ﭘﻚ ڌﮢﻲ‪ ‬ﻣﻠﻚ אﻟﻤﻮت ﮐﻲ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ۾ אﻫﻮ ﮔﻤﺎن وﻳﻬﮡ ﺷﺮط ﮔﻬﭕﺮאﺋﺠﻲ وﺋﻲ‪.‬‬

‫‪54‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”ﻣﻴﺎن ﻋﺰرאﺋﻴﻞ!“ ﮔﺎﺑﻲ ﮐﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻲ؛ ”ڌﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻋﻮرت ﺟﻮ ﺳﺎﻫﻪ آﮢﮡ ﻻ‪ ‬ﺗﻮﮐﻲ ُﻣﻜﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻣﺎن ﻧﺎﻫﻴﺎن‪ .‬אﻫﺎ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻬﺎﻧﮉي‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﻴﮡ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن אﺟﺎﻳﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﭜﻠﺠﻲ آﻳﻮ آﻫﻴﻦ!“‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺷﻮر ﺗﻲ ﻛﺮאڙي‪ ‬ﺟﻮ وڏو ﭘﭧ ﺑﻪ ﺳﺠﺎڳ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ‬ﺟﻮن ﮔﻬﺮﻳﻞ دﻋﺎﺋﻮن ﻳﺎد ﻫﻴﻮن‪ .‬ﮔﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﻫﻴﻮﻻ ﮐﻲ ڏﺳﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪‬‬
‫ﮐﻲ ﭘﮡ ڊپ وﻛﻮڙي وﻳﻮ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ ﮔﺎﺑﻲ ﺟﻮ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻪ ﮔﺎﺑﻲ ﮐﻲ ﮘﻮﻟﻴﻨﺪو‪ ،‬אﺗﻲ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻟﭟ ﺳﺎن ﮔﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﮘﭽﻲ‪ ‬۾ ﭘﻴﻞ‬
‫ﭘﺎري ﮐﻲ ﭜﮙﻮ ﺗﻪ ﮔﺎﺑﻮ ﮘﭽﻲ‪ ‬۾ ﭘﻴﻞ ﮔﺮﻧﻬﻦ ﺳﻤﻴﺖ ﭨﺎه ﮐﺎﺋﻲ وﭠﻲ ﭜﮙﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻛﺮאڙي‪ ‬ﮐﻲ ﻟﮝﻦ ۾ ﺳﺎه ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﻣﺌﻮ אﺑﻮ ڏאڏو ﮔﺎﺑﻲ ﺟﻮ!“ ﻛﺮאڙي‪ ‬ﺳﻬﻜﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”אﺑﺎ ﮔﺎﺑﻲ ﺗﻪ ﻣﻮرאﮘﻲ ﺳﺎه ﺋﻲ ﺳﻜﺎﻳﻮ ﻫﻴﻮ!“‬
‫”ﻣﻮت ﺟﻲ ﻣﻨﻬﻦ ۾ وﭸﮡ ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﺣﻮﺻﻠﻮ ﮐﭙﻲ!“ ﭘﭩﻬﻨﺲ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1:‬ﻣﻮت‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﺳﺨﺖ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﺎه‪ ،‬ﺳﭛ ﮐﻲ ﭘﻴﺎرو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .132‬ﻣﻮت‪ ،‬ﻧﻪ وﻗﺖ ڏﺳﻨﺪو آﻫﻲ ﻧﻪ ﻫﻨﮅ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻛَﻦ ﻣﺎن ﺑﭽﻲ ﻧﻜﺘﻲ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻣﻮت ﻛﭥﻲ ۽‬ ‫ﻫﻜﮍي ﭔﻴﮍﻳﺎﺋﺖ ﻣﻼح ﺟﻲ ﭔﻴﮍي ﺟﮇﻫﻦ ُ‬
‫ﻛﻬﮍي ﺣﺎل ۾ ﭤﻴﻮ؟“‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫”ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔﻴﮍي‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﻛﻦ ۾ ﭰﺎﭤﻲ ۽ ﻏﺮق ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﭘﺎڻ ﺑﻪ אن ۾ ﭔﮇي ﻣﺮي وﻳﻮ!“‬
‫”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڏאڏي ﺟﻮ ﻣﻮت‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﺳﺒﺐ ﺟﻲ ﻛﺮي ﭤﻴﻮ؟“‬
‫ﻴﺮ ۾ ﭘﻬﭽﮡ وﻗﺖ ﭨﺎﻫﻪ ﮐﺎڌو ﺗﻪ ﭔﻴﮍي ﻫﻚ ﭘﺎﺳﻲ אوﻫﺮﺟﻲ‪ ،‬אوﻧﮅي ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ڏאڏي‬ ‫”ﺳﻨﺪس ﭔﻴﮍي‪ ‬۾ ﭼﮍﻫﻴﻞ وﻫﭩﻦ‪ ،‬وچ ِﺳ َ‬
‫ﺟﻮ ﻣﻮت ﭤﻴﻮ‪“.‬‬
‫”ﭘﻮ‪ ‬ﺗﻮن אﭸﺎ ﺑﻪ درﻳﺎه ﺗﻲ ﭔﻴﮍي ﻫﻼﺋﮡ ﮐﺎن ﻧﭥﻮ ﻣﮍﻳﻦ!؟!“‬
‫ﻣﻼح ﮔﻬﺮي‪ ‬ﺳﻮچ ۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻮﭼﻲ ﺳﻮﭼﻲ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻣﻮت‪ ،‬ﻛﭥﻲ ۽ ﻛﻬﮍي ﺣﺎل ۾ ﭤﻴﻮ؟“‬
‫”ﺑﻴﻤﺎري‪ ‬ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﺑﺴﺘﺮي ﺗﻲ!“‬
‫”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڏאڏي ﺟﻮ!؟“‬
‫”אن ﺟﻮ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮي ﺗﻲ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري‪ ‬ﺳﺒﺐ‪“.‬‬
‫”ﭘﮍ ڏאڏي ﺟﻮ؟“‬
‫”אن ﺟﻮ ﺑﻪ אﺋﻴﻦ ﺋﻲ‪ ،‬ﮐﭧ ﺗﻲ‪“.‬‬
‫”ﭘﻮ‪ ‬ﺗﻮن אﭸﺎ ﮐﭧ ﺗﻲ ﺳﻤﻬﻴﻦ ﭤﻮ؟!‪ ....‬ﺧﻴﺮ אﺋﻴﻦ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ “....‬ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮐﻲ ﺳﻮچ ۾ ﻏﺮق ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻣﻼح وري ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻣﻮت‪ ،‬ﻧﻪ وﻗﺖ‬
‫ڏﺳﻨﺪو آﻫﻲ ﻧﻪ ﻫﻨﮅ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻣﻮت ﺟﻮ ذאﺋﻘﻮ‪ ،‬ﻫﺮ ﺳﺎﻫﺪאر ﮐﻲ ﭼﮑﮣﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .133‬ﻣﺌﻲ ﻛﺘﻲ‪ ،‬ﭘﺮﭼﻬﻪ ﻧﻪ وﭸﺎﺋﺠﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دوﺳﺖ ﺟﻮ ﻛﺘﻮ ڏאڍو وﮢﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﺪאﺋﻴﻦ دل ۾ ﺧﻴﺎل ﻛﻨﺪو ﻫﻮ؛ ”ﻓﻼﮢﻲ ﺟﻮ ﻛﺘﻮ ڏאڍو ﻋﻤﺪو آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻴﻜﺮ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﮔﻬﺮאن!“‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭠﻬﻲ ﺳﻨﺒﺮي אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬دوﺳﺖ وٽ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ﭘﻴﺲ‪ ،‬ﻛﺘﻮ ﻣﺮي وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ دوﺳﺖ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛‬
‫”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻮ وאرو ﻛﺘﻮ ڏאڍو وﮢﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎن אڄ ﺳﻨﺒﺮي אن ﻻ‪ ‬ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻴﺲ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﺎن אﻫﻮ ﮔﻬﺮאن! ﭘﺮ אﻓﺴﻮس ‪ ...‬אﻫﻮ ﻣﺮي وﻳﻮ‬
‫آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”ﻳﺎر! ﻛﺘﻮ ڏאڍو ﻻﺟﻮאب ﻫﻴﻮ! ۽ ڏﻳﮡ ﺟﻬﮍو ﺋﻲ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬אڄ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﮐﻲ ﺗﻪ ﮀﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ ڏﻳﺎن ﻫﺎ!“‬
‫ﻳﻞ َوُٿ ﻻ‪ ‬ﭘﻴﻮ אﮐﻴﻮن ﭘﻮرﻳﻦ‪ “.‬دوﺳﺖ ﻃﻌﻨﻮ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ُﻣﺌﻲ ﻛﺘﻲ ﭘﺮﭼﻬﻪ ﻧﻪ وﭸﺎﺋﺠﻲ!“‬ ‫”ﻳﺎر!ﻋﺠﻴﺐ دوﺳﺖ آﻫﻴﻦ! و َ‬
‫ِ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ -1 :‬אﺟﺎﺋﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﺿﺪ ﭔﮅي‪ ،‬دوﺳﺘﻲ ﻧﻪ ﭰﭩﺎﺋﺠﻲ!‬
‫‪ -2‬ڏﺟﻲ ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ڏﮐﻮﺋﺠﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ .134‬ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬ﻣﺎل ﮐﺎﮘﻴﺎ وﭼﻼ‪) .‬ﺳﺮאﺋﻜﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﺟﺒﻞ ﺟﻲ ﻏﺎر ۾ ﻫﻚ ﺑﺰرگ وﻳﭡﻲ رﻳﺎﺿﺖ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻏﺎر ﻣﺎن ﻣﻴﺪאﻧﻲ ﻋﻼﺋﻘﻮ ﺻﺎف ۽ ﭼﭩﻮ ﭘﺌﻲ ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬ﻣﻴﺪאن ۾ ﻫﻚ ﮐﻮه‬
‫ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن رאﻫﮕﻴﺮن ﭘﺎﮢﻲ ﺑﻪ ﭘﺌﻲ ﭘﻴﺘﻮ ۽ ﭜﺮ وאري ﻧﻨﮃي وڻ ﺟﻲ ﮀﺎن‪ ‬۾ ﭤﻚ ﭜﭹﻲ‪ ،‬ﺗﺎزو ﺗﻮאﻧﻮ ﭤﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﺰل ڏאﻧﻬﻦ وک ﺑﻪ‬
‫ﭘﺌﻲ وڌאﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻜﮍو ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮאر ﻣﺴﺎﻓﺮ آﻳﻮ‪ .‬ﭼﻴﻠﻬﻪ ﺳﺎن ﭔﮅل ﻧﺎﮢﻲ ﺟﻲ ﻫِﻤﻴﺎﮢﻲ ﮀﻮڙي ﻫﻴﭟ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ آﻫِﻠﻴﻮ ﺗﻪ אک ﻟﮙﻲ‬

‫‪55‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫وﻳﺲ‪ .‬אک ﮐﻠﮡ ﺗﻲ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺗﺎزو ﺗﻮאﻧﻮ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪي‪ ،‬ﻳﻜﺪم ﮔﻬﻮڙي ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻮ ۽ ﻣﻨﺰل ڏאﻧﻬﻦ رخ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ُ .‬אﭔﻬﺮאﺋﭗ ۾ אﺷﺮﻓﻴﻦ ﺳﺎن‬
‫ﭜﺮﻳﻞ ﻫِﻤﻴﺎﮢﻲ ﮐﮣﮡ وﺳﺮي وﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﮇאﻧﻬﻦ وﻳﻮ‪ ،‬אوڏאﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﭔﻴﻮ ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮאر ﻣﺴﺎﻓﺮ آﻳﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻮه ﺗﻲ ﻟﻬﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺘﻮ‪ .‬وڻ ﺟﻲ ﮀﺎن‪ ‬ﻫﻴﭡﻴﺎن آﺳﺎس وﭠﻨﺪي‬
‫ﻫِﻤﻴﺎﮢﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﮐﮣﻲ ﭼﻴﻠﻬﻪ ﺳﺎن ﭔﮅﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ אن ﻃﺮف روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻃﺮف ﮐﺎن ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮ آﻳﻮ ﻫﺌﻮ‪.‬‬
‫ﭘﭡﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻛﺎﭠﻴﺮ ﺟﻬﻨﮓ ﻣﺎن ﻛﺎﭠﻴﻦ ﺟﻲ ﭜﺮي ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﻮن‪ ،‬ﺷﻬﺮ وﻛﮣﮡ ﻻ‪ ‬وﻳﻨﺪي ﮐﻮه ﺗﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﭜﺮي ﻻﻫﻲ‬
‫ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺘﺎﺋﻴﻦ ۽ وڻ ﺟﻲ ﮀﺎن‪ ‬۾ ﭤﻚ ﭜﭹﮡ ﻻ‪ ‬آﻫﻠﻴﻮ ﻣﺲ ﺗﻪ ﻧﻨﮉ ﮐﮣﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫אﻳﺘﺮي ۾ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﻮﭨﻴﻮ ۽ ﻟﺖ ﻫﮣﻲ ﻛﺎﭠﻴﺮ ﮐﻲ ﻧﻨﮉ ﻣﺎن אﭤﺎرﻳﻨﺪي ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”אﺷﺮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻫِﻤﻴﺎﮢﻲ ﻛﺎﭤﻲ آﻫﻲ!“‬
‫”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺎﻫﻲ!“‬
‫ﮐﺘﻮ ﺟﻮאب ﮐﻴﺲ ﻧﻪ وﮢﻴﻮ‪ .‬ﻫﻜﺪم ﻣﻴﺎڻ ﻣﺎن ﺗﻠﻮאر ﻛﮃي‪ ،‬ﺳﻨﺪس ِﺳُﺮ ﻗﻠﻢ ﻛﻴﻮ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬ﻣﺎل ﮐﺎﮘﻴﺎ وﭼﻼ!“ ﭨﻜﺮي‪ ‬ﺟﻲ ﻏﺎر ۾ رﻳﺎﺿﺖ ﻛﻨﺪڙ ﺑﺰرگ ﺟﻲ وאﺗﺎن ﺑﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﻧﻜﺮي وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬אﮘﻴﺎن ﻣﺤﻨﺖ ﻛﺮي وﻳﺎ‪ ،‬وﭼﻦ ﭰﻞ ﮐﺎڌو ۽ ﭘﻮﻳﺎن ﻟﻮڙﻳﻦ ﭤﺎ ﭘﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ .135‬ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬وאه ﺟﺎ وﭼﻼ‪) .‬ﺳﺮאﺋﻴﻜﻲ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻤﺮ ۾ ﭼﮍﻫﻴﻞ ﻫﺌﺲ‪ .‬وﭼﻴﻦ رﻧﮓ ﺟﻲ ﻣﻮﭼﺎري ۽ ﺟﻮאﻧﻲ‪ ‬ﺳﺒﺐ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭨﻲ ڌﻳﺌﺮ ﻫﻴﻮن‪ .‬وڏي ڌي‪ ‬رﻧﮓ ﺟﻲ ﺳﺎﻧﻮري ۽ ﻋ ِ‬
‫ﺳﻬﮣﻲ ﻧﻈﺮ ﭘﺌﻲ آﺋﻲ‪ .‬ﭨﻴﻦ ﻧﻨﮃي ﻫﺌﻲ ۽ אﭸﺎ رﻧﮓ ﻧﻪ ﻛﮃﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺤﻼت ﻣﺎن ﺳﻴﺮ ﻻ‪ ‬ﻧﻜﺘﻴﻮن ﺗﻪ رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍو دروﻳﺶ ﻧﻈﺮ آﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭼﻮﻧﺪو ﭘﺌﻲ وﻳﻮ؛ ”ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬وאه ﺟﺎ‬
‫وﭼﻼ‪“.‬‬
‫رﭔﺎر ۾ ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﮐﺎﻧﺌﺲ אﻧﻬﻲ‪‬‬‫ﻫﻨﻦ אﻫﻮ ﺟﻤﻠﻮ ﭘﺎڻ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻨﺴﻮب ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ۽ ﻣﻮﭨﮡ ﻣﻬﻞ ﭘﻲ‪ ‬ﮐﻲ دאﻧﻬﻦ ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬دروﻳﺶ ﮐﻲ د ِ‬
‫ﺟﻤﻠﻲ ﺟﻮ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﮁﻴﻮ وﻳﻮ ﺗﻪ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻣﺎن ﻫﻦ وﻗﺖ ﻛﺮאڙو ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻴﺎن ۽ ﻫﻠﮡ ﮐﺎن ﻻﭼﺎر آﻫﻴﺎن‪ .‬ﭔﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﺤﺘﺎج ﭤﻲ ﭘﻴﻮ آﻫﻴﺎن‪.‬‬
‫ﻫﻲ‪ ‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻮﻳﻮن وﻗﺖ آﻫﻲ‪ .‬אﮘﺌﻴﻦ وﻗﺖ ۾ ﭔﺎر ﻫﺌﺲ ۽ ﭔﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﺤﺘﺎج ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭔﻨﻬﻲ دورن ﮐﺎن وﭼﻮن وﻗﺖ ﭜﻠﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻮאن ۽‬
‫ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﭨﺌﻲ دور אﮐﻴﻦ ﺳﺎن ڏﺳﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻧﺘﻴﺠﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ آﻫﻴﺎن!“ دروﻳﺶ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ ﻧﭽﻮڙ ﭘﻴﺶ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛‬
‫”ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬وאه ﺟﺎ وﭼﻼ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ :‬ﭔﺎرאﺋﭗ ۽ ﭔﮃאﺋﭗ ﮐﺎن‪ ،‬ﺟﻮאﻧﻲ‪ ‬ﺟﻮ وﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﻮ ﺷﺎﻧﺪאر آﻫﻲ‪.‬‬
‫ڌوڙ ڌאﮢﻴﻮن وﭨﺒﻴﻮن‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ .136‬ﻧﻪ ﭘﺮڻ ۾ ﭘﺎﮢﻲ אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﺋﻲ ِ‬
‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ وאرא ﭔﺌﻲ ﮘﻮٺ ﻣﺎن ﮔﻬﻮٽ ﭘﺮﮢﺎﺋﮡ ﭘﺌﻲ وﻳﺎ ﺗﻪ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﻛﺮאڙي ۽ ﭘﺮﻳﻲ ﻣﮍس ﺑﻪ ﮐﻴﻦ אﻳﻼز ﻛﻴﻮ؛ ”ﻣﻮن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎڻ‬
‫وﭠﻲ ﻫﻠﻮ!“‬
‫”ﻛﺮאڙא ! ﺗﻮن ﺳﻔﺮ ۾ ﺗﻨﮓ ﻛﻨﺪﻳﻦ! ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻠﮡ ﻣﺎن אﺳﺎن ﮐﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭤﻴﻨﺪي!“ ﮐﻴﺲ אﺋﻴﻦ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﮘﻮٺ ۾ ﭰﭩﻲ ﻛﺮي‬
‫وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﻛﺮאڙو ﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﮍﻳﻮ‪ .‬ﭤﮍي ﭤﭱﮍي‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺳﺎن وﭸﻲ אﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬وﭸﻲ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﭴﭷ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺴﺌﻠﻲ ۾ ﻣﻨﺠﻬﻲ وﻳﭡﻲ آﻫﻲ ۽ ﮔﻬﻮٽ‬
‫ﺗﻪ ﭘﺮﮢﺠﻲ ﺋﻲ ﻛﻮ ﻧﻪ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺳﮍو ڏﺋﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﻫﻤﺮאه ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬ ‫”ﭴﭷ ﮀﺎ ۾ ُﻣﻨﮅي آﻫﻲ‪ “.‬ﻛﺮאڙي ِ‬
‫ڌوڙ ڌאﮢﻴﻮن وﭨﻲ ڏﻳﻮ ﺗﻪ ﻛﻨﻮאر ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻲ ﺣﻮאﻟﻲ ﻛﻴﻮن!“ אن ﻫﻤﺮאه ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ؛ ”ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻮن ﭔﮅא‪‬؟‬ ‫”ﻛﺮאڙא ! ﻛﻨﻮאرﻳﺘﺎ ﭤﺎ ﭼﻮن؛ ِ‬
‫ڌوڙ ﻣﺎن ڌאﮢﻴﻮن وﭨﺒﻴﻮن آﻫﻦ؟“‬ ‫ِ‬
‫”אﺑﺎ! אن ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ ﺟﻮאب ﺗﻪ ﺳﻮﻟﻮ آﻫﻲ!“ ﻛﺮאڙي ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮڙﻫﻲ ﺟﻲ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ﺳﭵﻲ ﭴﭷ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭤﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫”אﻫﻮ ﻛﻴﺌﻦ ﺳﻮﻟﻮ آﮬﻲ؟“ ﻛﻨﻮאرﻳﺘﻦ ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫ڌوڙ ﺟﻮن ڌאﮢﻴﻮن وﭨﻲ ڏﻳﺎن!“‬ ‫”ﭘﺮڻ ۾ ﭘﺎﮢﻲ آﮢﻲ ڏﻳﻮ! ﻣﺎن ﭤﻮ ﺗﻮﻫﺎن ﮐﻲ ِ‬
‫”ﭘﺮڻ ۾ ﭘﺎﮢﻲ ﻛﻴﺌﻦ אﻳﻨﺪو؟“ ﻛﻨﻮאرﻳﺘﻦ אﻋﺘﺮאض وאرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻛﺮאڙא! ﻣﺖ ﺗﻪ ﻛﺎ ﻧﻪ وﺋﻲ אﭤﺌﻲ!“‬
‫ڌوڙ ڌאﮢﻴﻮن وﭨﺒﻴﻮن‪“.‬‬
‫”ﻣﻨﻬﺠﻲ ﻣﺖ ﻧﻪ وﺋﻲ آﻫﻲ! ﭘﺮ ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ!“ ﻛﺮאڙي ﺟﺮح ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻦ؛ ”ﻧﻪ ﭘﺮڻ ۾ ﭘﺎﮢﻲ אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﺋﻲ ِ‬
‫ڌوڙ ﺟﻮن ڌאﮢﻴﻮن ﺑﻪ ﻧﻪ وﭨﺒﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﭘﺮڻ ۾ ﭘﺎﮢﻲ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪو ﺗﻪ ِ‬
‫‪ . 2‬ﻧﻪ َﻧَﻮ ﻣﮡ ﺗﻴﻞ אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ رאڌא ﻧﭽﻨﺪي‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﻧﻪ ﻋﺮאق ﻣﺎن ﺗﺮﻳﺎق אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﺎﻧﮓ ڏﻧﮕﻴﻞ ﺑﭽﻨﺪو‪.‬‬

‫‪56‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ 4‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺤﻔﻞ ۾ ﭘﻴﺮ ﻣﺮد ﻧﺎﻫﻲ‪ ،‬אن ﻣﺤﻔﻞ ۾ ﻛﻮ ﻧﻪ ﻛﻮ ﻛﻢ ﺿﺮور ﮐﺮﻧﺪو‪.‬‬

‫‪َ .137‬ﻧُﺮ ﻧﻨﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎري ﻟﭳ‪ ) .‬ﭼﻮﮢﻲ (‬
‫ﮬﻜﮍو ﺷﻬﺰאدو‪ ،‬ﻫﻚ ﮔﻬﭩﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻚ در ﺗﻲ ﺳﻬﮣﻲ ﺿﺎﺋﻔﺎن ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬ڏﺳﮡ ﺷﺮط‪ ،‬ﻣﭥﺲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻋﻮرت ﺣﻴﺎ‪ ‬ﮐﺎن‬
‫ﻳﻜﺪم אﻧﺪر ﻫﻠﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﻣﺮد ﭘﺎڻ ﻧﻪ ﭘﻠﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬אڻ ﭘﮁﻴﻮ ۽ ري‪ ‬ﺳﮇﻳﻮ ﺳﻨﺪس ﭘﻮﻳﺎن‪ ،‬ﮔﻬﺮ ۾ ﮔﻬﮍي ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻋﻮرت ﮔﻬﺮ ۾ ﻫﻜﮍي ﻧﻨﮃڙي ﭔﺎر ﺳﺎن ﺗﺮﺳﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﺮد ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻛﻴﻦ ﻫﻴﺲ‪ .‬ﻏﻴﺮ ﻣﺮد ﮐﻲ ﮔﻬﺮ ۾ آﻳﻞ ڏﺳﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻣﻮن ﺗﻮﮐﻲ‬
‫אﻧﺪر אﭼﮡ ﺟﻮ אﺷﺎرو ﻧﻪ ڏﻧﻮ آﻫﻲ! ﭘﻮ‪ ‬ﻛﻴﺌﻦ אڻ ﭘﮁﻴﻮ ﮔﻬﺮ ۾ ﮔﻬﮍي آﺋﻴﻦ!؟“‬
‫”ﻣﺎن ﺗﻮﺗﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ آﻫﻴﺎن!“ ﻣﺮد دﻟﻴﻞ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺗﻮﻻ‪ ‬ﭘﺎڻ ڏﻳﮡ ﻻ‪ ‬ﺗﻴﺎر آﻫﻴﺎن!“‬
‫”ﻋﻮرت ﮐﻲ‪ ،‬ﻣﺮد ﮐﺎن ﭼﺎﻟﻴﻬﻪ ﭜﻴﺮא وڌﻳﻚ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ “.‬ﻋﻮرت َردﱡ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻣﺎن ﺻﺒﺮ ﺳﺎن‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ۾ وﻳﭡﻲ آﻫﻴﺎن ۽ ﺗﻮن ﻟﻮڙﻫﺎ ﻟﺘﺎڙﻳﻨﺪو ﭤﻮ وﺗﻴﻦ!؟“‬
‫”ﻣﺎن ﭘﺎڻ ﻧﻪ ﭤﻮ ﭘﻠﻲ ﺳﮕﻬﺎن!“ ﻣﺮد ورאﮢﻴﻮ‪.‬‬
‫”َﻧُﺮ ﻧﻨﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎري ﻟﭳ‪ “.‬ﻋﻮرت رﻫﮍ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”אن ﮐﺎن אﮘﻲ ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﮍس ﭘﻬﭽﻲ‪ ،‬ﻫﺘﺎن ﻫﻠﻴﻮ وڃ! ﻧﻪ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺗﻪ وﻳﻞ ۾ ﭘﻮﻧﺪﻳﻦ ﭘﺮ‬
‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﺑﻪ ڏﭼﻲ ۾ وﺟﻬﻲ ﮀﮇﻳﻨﺪﻳﻦ‪“.‬‬
‫ُ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ 1 :‬ﻋﻮرت ﮐﻲ ﻟﭳ ‪ /‬ﺣﻴﺎ‪ ‬آﮬﻲ‪ .‬ﺟﮇﮬﻦ ﺗﻪ ﻣﺮد ﺑﻲ ﺻﺒﺮو ‪ /‬אﭔﻬﺮو آﻫﻲ!‬
‫‪ . 2‬ﻣﺮد ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﻣﺮدאﻧﮕﻲ‪ ‬۾‪ ،‬ﻋﻮرت ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﺣﻴﺎ‪ ‬۾ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .138‬ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮڻ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﺮڻ ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ؟ )ﻓﺎرﺳﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻚ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﭘﻨﻬﺠﻲ ﭘﭧ ﮐﻲ ﺳﮇ ﻛﺮي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻣﻬﻤﺎن ﻻ‪ ،‬ﺷﻴﺸﻲ ﺟﻲ ﮔﻼس ۾‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ ﭜﺮي آ!“‬
‫ﮀﻮﻛﺮو ﺗﻌﻤﻴﻞ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬وﭸﮡ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ وאﭘﺲ ﺳﮇي زوردאر ﭤﭱﮍ ﻫﮣﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﮔﻼس ﺧﻴﺎل ﺳﺎن ﮐﮣﺠﺎن‪ !‬ﻣﺘﺎن ﻛﻴﺮאﺋﻲ‬
‫وﺟﻬﻴﻦ!“‬
‫אن ﺗﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﭼﻴﺲ؛ ”ﮔﻼس ﭜﭹﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﭤﭱﮍ ﻫﮣﻴﻦ ﻫﺎ! אڳ ۾ ﮀﻮ ﻫﻨﺌﻴﻦ؟!“‬
‫”ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻴﺲ ﭤﭱﮍ ﻫﻨﻴﻢ! ﮔﻼس ﭜﭵﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺳﺰא ڏﻳﮡ ﻣﺎن ﻛﻬﮍو ﻛﻢ ﻓﺎﺋﺪو؟“ وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻨﺲ؛ “ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮڻ ﮐﺎن‬
‫ﭘﻮ‪ ‬ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﺮڻ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ!؟“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮڻ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ،‬روﺋﮡ ﻣﺎن ﮀﺎ ﻓﺎﺋﺪو؟‬
‫‪ _2‬ﻫﺎرﺋﻲ ﮐﻴﺮ ﻻ‪ ‬روﺋﮡ ﻣﺎن ﻛﻬﮍو ﻓﺎﺋﺪو!‬
‫‪ .139‬ﻧﻜﻤﻮ‪ ،‬ﭘﻜﻲ‪ ‬ﭔﻴﺮ ﻫﻴﭡﺎن ﺑﻪ ﺑﮏ ﻣﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﭨﻮﭨﻲ ﻫﻤﺮאه‪ ،‬ﭜﺮﻳﻞ ﭔﻴﺮ ﻫﻴﭡﺎن ﺳﺘﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﭤﮡ ﻻ‪ ‬دل ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﮔﻬﺮﻳﺲ‪ .‬אوري ﭘﺮي‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﭔﻴﺮ ﮀﮣﻴﺎ ﭘﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﺴﺘﻲ‪‬‬
‫ﺳﺒﺐ ﮐﮣﻲ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﮐﺎڌאﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﭔﻴﺮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﭘﻴﭧ ﺗﻲ ﺑﻪ אﭼﻲ ﻛﺮﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﮍس ﮐﮣﻲ ﻧﻪ ﮐﺎڌو‪.‬‬
‫אﻳﺘﺮي ۾ ﺳﻨﺪس ﭜﺮﻣﺎن ﻫﻜﮍو ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮאر אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﻣﭥﺲ ﻧﻈﺮ ﭘﻮﻧﺪي ﺋﻲ ﮐﻴﺲ ﺳﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮאر‪ ،‬ﻫﻤﺪردي‪ ‬ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﮔﻬﻮڙو ﺟﻬﻠﻲ‪ ،‬ﻟﻬﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫”אدא ! ﭼـﺌﻮ! ﺗﻮ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﻣﺪد ﺟﻲ ﺿﻮرت آﻫﻲ!“ ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮאر ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫” אدא! ﺑﮏ ﭤﻮ ﻣﺮאن! ﺟﻴﻜﺮ ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﻛﺠﮫ ﻫﺠﺌﻲ ﺗﻪ ڏﻳﻨﻢ!“ ﭘﻴﭧ ﺗﻲ ﭘﻴﻞ ﭔﻴﺮ ڏאﻧﮭﻦ אﺷﺎرو ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﭔﻴﻮ ﻧﻪ ﺗﻪ ﻫﻲ‪ ‬ﭔﻴﺮ ﺋﻲ‬
‫وאت ۾ وﺟﻬﻴﻨﻢ ﺗﻪ وאت ﭼﮝﻮ ﭤﺌﻴﻨﻢ!“‬
‫”אدא! ﺗﻮ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﺑﺲ آﻫﻲ! ﺑﮏ ﻣﺮڻ ﺗﻬﻨﺠﻮ ﺣﻖ آﻫﻲ!“ ﮔﻬﻮڙي ﺗﻲ ﻻﻧﮓ ورאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻧﻜﻤﻮ‪ ،‬ﭘﻜﻲ‪ ‬ﭔﻴﺮ ﻫﻴﭡﺎن ﺑﻪ ﺑﮏ‬
‫ﻣﺮي!“‬
‫ﻣﻠﻄﺐ ‪ :‬ﺳﺴﺖ ‪ /‬ﭨﻮﭨﻲ ‪ /‬ﻧﻜﻤﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻫﺮ ﺣﺎل ۾ ﭔﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﺤﺘﺎج رﻫﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ .140‬ﻧﻮﭨﻦ ﺟﻲ ﭜﺖ ﭠﻬﺮאﺋﮡ ﺳﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺳﺮن ﺟﻲ אوﻟﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻋﺎﻟﻮﻣﻞ ﻧﺎﻟﻲ ﮬﻚ ﻫﻨﺪو‪ ،‬ﺷﻬﺪאد ﻛﻮٽ ﺷﮭﺮ ۾ وڏو ﺳﻴﭡﻴﻮ ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺑﺨﺘﺎور אﻫﮍو ﻫﻴﻮ ﺟﻮ ﻣﭩﻲ‪ ‬۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻲ ﺗﻪ ﻣﭩﻲ ﺳﻮن ﭤﻲ ﭘﻮي‪.‬‬
‫ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭜﺖ ڊﻫﻲ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﭠﻬﺮאﺋﮡ ﻻ‪ ‬رאزي ﮐﻲ ﮔﻬﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭜﺖ ڏﻳﮑﺎري‪ ،‬ﻣﭩﻴﺮﻳﻞ ۽ ﺧﺮچ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫”دﻳﻮאن! ﭔﻪ ﭼﺎر ﭔﻮرﻳﻮن ﺳﻴﻤﻴﻨﭧ ﺟﻮن‪ ،‬ﻣﮡ ﮐﻦ ﺳﺮﻳﻮ‪ ،‬ﭔﻪ ﭨﻲ ﻣﮡ ﺑﺠﺮو ۽ رﻳﺘﻲ‪ ،‬ﺳﺮن ﺟﺎ ﭔﻪ ﭨﻲ ﻫﺰאر‪ُ ،‬ﭼﻮﻧﻲ ﺟﻲ ﭔﻮري אڌ אﻳﻨﺪي‪“.‬‬
‫رאزي‪ ،‬ﺳﺒﺰ ﺑﺎغ ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”אﻣﻴﺪ ﺗﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ -‬אڌ ۾ ﭜﺖ ﺗﻴﺎر ﭤﻲ وﻳﻨﺪي‪”.‬‬
‫ﻋﺎﻟﻮﻣﻞ ﺳﻬﻜﻨﺪو‪ ،‬ﭔﮅאﻳﻞ ﺳﺎﻣﺎن ﺷﻬﺮ ﻣﺎن وﭠﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﻛﻢ ﺷﺮوع ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻛﮇﮬﻦ ﭔﻪ ﭔﻮرﻳﻮن ﺳﻴﻤﻴﻨﭧ ﺟﻮن ﭘﻴﻮن ﮔﻬﺮﺟﻦ‪ .‬ﻛﻴﮇي‪ ‬ﻣﻬﻞ‬
‫رﻳﺘﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﮔﺎڏو ڍﻛﻲ ﭘﻴﻮ אﭼﻲ ﺗﻪ ﻛﻴﮇي‪ ‬ﻣﻬﻞ ُﭼﻮﻧﻮ ﭘﻴﻮ ﮐﮣﻲ‪ .‬ﻋﺎﻟﻮﻣﻞ ﺟﻲ אچ وڃ ﻫﺠﻲ‪ .‬אﭸﺎ ڊﻛﻲ ڊﻛﻲ ﮔﻬﺮ ﻧﻪ ﭘﻬﭽﻲ ﺗﻪ وري‬

‫‪57‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺳﻬﻜﻨﺪو ﺳﺎﻣﺎن وﭠﮡ وﭸﻲ‪ .‬ڊﻛﻲ ڊﻛﻲ ﻣﮍس ﺟﻲ ڌوﺗﻲ ﺋﻲ ﮐﺴﻲ ﭘﺌﻲ‪.‬‬
‫”ﺳﻴﭟ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺧﻴﺮ!؟“ رﻳﺘﻲ‪ ‬ﺑﺠﺮي‪ ‬وאري دﻛﺎﻧﺪאر ﭘﮁﻴﺲ؛ ”ﭠﻬﺮאﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﮀﮍي ﭜﺖ ﭤﻮ‪ ،‬ﺻﻔﺎ ﮐﭣ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ آﻫﻴﻦ!“‬
‫”אدא ﺧﺒﺮ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﭿ! ﭜﺖ ﭜﭹﻲ ﻻﭤﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﺌﻨﻚ ﻣﺎن ﭘﺌﺴﺎ ﻛﮃאﺋﮡ ﺳﻮﻻ آﻫﻦ‪ “......‬ﻧﺮڙ ﺗﺎن ڌوﺗﻲ‪ ‬ﺟﻲ َﭘَﻠَﻮ ﺳﺎن ﭘﮕﻬﺮ אﮔﻬﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛‬
‫”ﻧﻮﭨﻦ ﺟﻲ ﭜﺖ ﭠﻬﺮאﺋﮡ ﺳﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺳﺮن ﺟﻲ אوﻟﻲ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ . 1 :‬ﻫﺮ ﻛﻢ‪ ،‬ﻣﺤﻨﺖ ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ ‬ﻧﻪ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﭘﺌﺴﻮ ﺧﺮچ ﻛﺮڻ ﺳﻮﻟﻮ‪ ،‬ﻛﻤﺎﺋﮡ ڏﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .141‬وאﮢﻜﻮ ﭔﺎر ﺑﻪ ﻧﻔﻌﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ۾ ڌכ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي وאﮢﻴﻲ ﺟﻮ ﮀﻮﻛﺮو‪ ،‬ﭼﺎﻛﻲ‪ ‬ﮐﺎن ﺗﻴﻞ ﺟﻲ َدﮐِﻲ אﭠﻴﻦ آﻧﻲ ۾ وﭠﻲ‪ ،‬ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﮐﻨﻴﻮ دﻛﺎن ﺗﻲ ﭤﻲ آﻳﻮ ﺟﻮ رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍي‬
‫ﺳﻮﻧﻲ אﺷﺮﻓﻲ ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬دل ۾ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺟﻬﻜﻲ אﺷﺮﻓﻲ ﮐﮣﻨﺪم ﺗﻪ ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪس! אﺷﺮﻓﻲ ﺑﻪ ﮀﮇﮢﻲ ﻧﺎﻫﻲ!“‬
‫אﻫﻮ ﭘﻮر ﭘﭽﺎﺋﻲ ﮐﮣﻲ ﭘﺎڻ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﻞ ﺗﻴﻞ ﺟﻲ دﮐﻲ ُﭨﻜﺮ ُﭨﻜﺮ ﭤﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﺗﻴﻞ ﻫﺎرﺟﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﻬﭽﮡ ﮐﺎن ﭘﻬﺮﻳﻦ‬
‫ﻫﺎرﻳﻞ ﺗﻴﻞ ﻣﻨﺠﻬﺎن وאﮢﻴﻲ אﺷﺮﻓﻲ ﮐﮣﻲ ﮐﻴﺴﻲ ۾ وﺟﻬﻲ ﮀﮇي‪ .‬آﻳﻮ وﻳﻮ ﮐﻴﺲ אﭤﺎرڻ ۾ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ ۽ ﭤﻴﻞ ﻧﻘﺼﺎن ﻻ‪ ‬آﭤﺖ ڏﻳﮡ ﻟﮙﺲ‪.‬‬
‫وאﮢﻴﻲ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو دوﺳﺖ ﭘﭩﺲ ﺟﻮ ﻧﻘﺼﺎن ڏﺳﻲ‪ ،‬دﻛﺎن ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮ ﻫﭥﺎن ﭘﻴﻞ ﻧﻘﺼﺎن ﮐﺎن ﭘﻲ‪ ‬ﮐﻲ آﮔﺎﻫﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﭘﭩﺲ ﺟﻲ‬
‫ﻫﮇ‪ -‬رک ﻫﺌﮡ ﺟﻲ ﮔﻼ ﺑﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫وאﮢﻴﻲ אﻃﻤﻴﻨﺎن ﺳﺎن ﭔﮅڻ ﺑﻌﺪ ﭼﻴﺲ؛ ”ﺧﻴﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﭧ آﻫﻲ! אﺋﻴﻦ ﻧﻘﺼﺎن ﻧﻪ ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪאﺋﻴﻦ! אﭼﻲ ﺗﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻮن ﭤﺎ!“‬
‫ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭘﮁﻴﻮ‪ .‬ﭘﭩﺲ ﮐﻴﺲ ﺳﻤﻮري ﻣﺎﺟﺮא‬ ‫אﻳﺘﺮي ۾ ﭘﭩﺲ ﺑﻪ ﺗﻴﻞ ﺟﻲ دﮐﻲ ﭜﺮאﻳﻮن دﻛﺎن ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﭘﻲ‪ ‬ﭘﭧ ﮐﺎن رﺳﺘﻲ ۾ ِ‬
‫ﻛﺮي ﭔﮅאﺋﻲ‪ .‬ﭔﮅڻ ﺑﻌﺪ دﻛﺎﻧﺪאر ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻨﮕﺘﻲ‪ ‬ڏאﻧﻬﻦ ڏﭠﻮ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”وאﮢﻜﻮ ﭔﺎر ﺑﻪ ﻧﻔﻌﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ۾ ڌכ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو آﮬﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ . 1 :‬ﮬﻮﺷﻴﺎر ۽ ﭼﺎﻻכ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻫﻮ ﻛﻢ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﭔﻦ رﭘﻴﻦ ﺟﻮ ﻓﺎﺋﺪو ﻫﻮﻧﺪس‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ ڏﺳﮡ وאرא ﺳﻤﺠﻬﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ‬
‫ﻧﻘﺼﺎن وאرو ﻛﻢ ﻛﻴﻮ אﭤﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ .142‬وאﮢﻴﺎ ﭤﻜﺠﻦ ﺗﻪ ﻣﭩﻲ ﻛﮃن‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي‪ ‬ﺟﺎ‪ ‬ﺟﻲ אڏאوت ﺗﻲ ﻣﺰدورن ﻣﺰدوري ﭘﺌﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻫﻜﮍو وאﮢﻴﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﭜﻴﺮא‪ ،‬ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻲ‬
‫ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﺑﻬﺎﻧﻲ ﺳﺎن ﻣﻮﻛﻞ وﭠﻲ ﭼﻜﻮ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺣﺮﻛﺖ ﺗﻲ ﭠﻴﻜﻴﺪאر ﺟﻲ ﻣﻨﺸﻲ‪ ‬ﮐﻲ ڏאڍي ﺑﮁﺎن ﺑﻪ آﺋﻲ‪ .‬ﭨﭙﻬﺮي‪ ‬ڌאري‬
‫وري ﺟﮇﻫﻦ אن ﻣﺰدور ﺳﺎﮘﺌﻲ ﻋﺬر ﺳﺎن ﻣﻮﻛﻞ ورﺗﻲ ﺗﻪ ﻣﻨﺸﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺷﻚ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫”אڙي ﺗﻮن ﻫﻦ ﺟﻲ ﭘﻮﻳﺎن وﭸﻲ אک ﭨﻴﭧ ﻛﺮي ڏﺳﻲ آ ﺗﻪ ‪........‬؟“ ﻣﻨﺸﻲ‪ ‬ﭔﺌﻲ ﻣﺰدور ﮐﻲ ﭘﻮﻳﺎن ﻣﻮﻛﻠﻴﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﭤﻮ‬
‫ﻛﺮي ﻳﺎ ﻛﺎ ﭔﻲ ﻟﻨﺠﻬﮡ אﭤﺲ!“‬
‫”ﻣﭩﻲ‪ ‬ﺟﻲ ڍﻳﺮي ﭠﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻣﭥﺲ ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل وאري ﻧﻤﻮﻧﻲ ﺳﺎن وﻳﭡﻮ ﻫﻮ!“ אک ﭨﻴﭧ ﺗﻲ وﻳﻞ ﻣﺰدور ﻣﻨﺸﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﻣﻮﭨﻲ אﭼﻲ ﭔﮅאﻳﻮ؛‬
‫”ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل ﺟﻮ ﺑﻬﺎﻧﻮ ﻫﺌﺲ!“‬
‫”ﺗﻮن ﻛﻢ ﮐﺎن ﻧﭩﺎﺋﻴﻦ ﭤﻮ! وאﮢﻴﻮ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﻨﺸﻲ‪ ‬دٻ ﭘﭩﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻫﺘﺎن ﻣﻮﻛﻞ ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﭤﻮ وﭠﻴﻦ‪ ،‬אﺗﻲ وﭸﻲ ﻣﭩﻲ‪‬‬
‫ﺟﻲ ڍﻳﺮي ﭠﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻣﭥﺎن ﭤﻮ وﻳﻬﻴﻨﺲ! ﻫﻦ ﻣﺰور ﮐﻲ‪ ،‬ﻣﻮن אک ﭨﻴﭧ ﻻ‪ ‬ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ﻫﺌﻮ‪ “.‬אﻧﮭﻲ‪ ‬ﻣﺰدور ڏאﻧﮭﻦ אﺷﺎرو ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛‬
‫”אﻧﻬﻲ‪ ‬אﺋﻴﻦ אﭼﻲ ﭔﮅאﻳﻮ آﻫﻲ! אﻫﮍي ﭠﮙﻲ ﻛﺮڻ ﺗﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﺷﺮم ﻧﻪ ﭤﻮ אﭼﻲ!“‬
‫”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻋﺮض ﭔﮅو! ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﻨﮕﺘﻲ ﺑﻠﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﭤﻮ ﭼﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن ﻣﭩﻲ‪ ‬ﻣﭥﺎن وﻳﭡﻮ ﻫﺌﻢ‪ ،‬ﭘﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻴﺌﻦ آﻫﻲ؟‪“.........‬‬
‫وאﮢﺌﻲ ﮬﭣ אدب ﺟﺎ ﭔﮅي‪ ،‬وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﻋﺮض ﻛﻴﻮ؛ ”وאﮢﻴﺎ ﭤﻜﺠﻦ ﺗﻪ ﻣﭩﻲ ﻛﮃن!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ . 1 :‬وאﮢﻴﻮ ‪ /‬دﻛﺎﻧﺪאر ﻫﻚ ﻫﻨﮅ وﻳﻬﮡ ﺳﺒﺐ ﭨﻮﭨﻲ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﮐﺎﻧﺌﺲ ﻣﺤﻨﺖ ﻣﺰدوري ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻨﺪي‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻛﻤﺰور ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬وٽ‪ ،‬ﻛﻤﺰور ﺑﻬﺎﻧﺎ ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ ‪.‬‬
‫‪ .143‬وﭸﺠﻲ ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ ﺗﻪ ﭤﻮرو ﻧﻪ ﭤﭱﺠﻲ ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺗﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫دﻋﻮي ﻛﻨﺪڙ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ ﮔﻬﮣﺎ ﭜﻴﺮא ﻛﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ۽ ﺷﺎدي‬ ‫ٰ‬ ‫ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو دوﺳﺖ ﻳﺎ دوﺳﺘﻲ‪ ‬ﺟﻲ‬
‫ﺷﮭﻴﺪ ﺟﺎ ﻣﻘﺒﺮא‪ ،‬ﺿﻠﻌﻲ ﺧﻴﺮﭘﻮر ۾ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ وﻳﻨﺪي وאٽ ۾ ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻮ ﮘﻮٺ אﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻲ‪ ‬ﻳﺎر ﺑﻪ אﺗﻲ ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ وٽ ﺗﺮﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺠﻬﺎﻧﺪو ﻛﻨﺪو ﻫﻴﻮ ۽‬
‫ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺗﻲ ﭤﻮرو ﭤﭱﻴﻨﺪي ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻴﻮ؛ ”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻚ ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﺑﺲ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﺲ ! ﭘﺮאﮢﻲ ﻳﺎري ﺑﻪ ﺗﻪ ﻧﺒﺎﻫﮣﻲ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻲ ﭨﻜﻲ ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬رאت ﺗﺮﺳﻲ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ وﭸﻲ ﺣﺎﺿﺮي ﭜﺮﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻫﻮ رאز‪ ،‬ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺗﻲ ﮐﻠﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ دوﺳﺖ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭼﺌﻲ ڏﻧﻮ؛ ”وﭸﺠﻲ ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ ﺗﻪ ﭤﻮرو ﻧﻪ ﭤﭱﺠﻲ‬
‫ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺗﻲ!“‬

‫‪58‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ . 1 :‬ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻣﮑﮡ ﺟﻮ‪ ،‬ﺟﻬﻮري ﻛﺮي ﺟﻬﮡ ﺟﻲ!‬

‫‪ِ . 2‬ﻣﻨﻬﻦ ﻣﮑﮡ ﺟﻮ ﻛﺮڻ‪ ،‬ﺟﻬﻮري ﺟﻬﮡ ﺟﻲ ﻟﮙﮡ‪) .‬ورﺟﻴﺲ(‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ وﭸﮡ‪ ،‬ﭤﻮرو ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺗﻲ ﭤﭱﮡ‪) .‬ورﺟﻴﺲ(‬
‫‪ .144‬وڏن آﺋﻲ‪ ،‬ﻧﻨﮃא وﺳﺮﻳﻮ وﭸﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﮘﻮٺ ۾ ﻫﻜﮍو ﻛﻔﻦ ﭼﻮر ﺳﺎﻣﺎﮢﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ُﻣﺮدن ﺟﺎ ﻛﻔﻦ ﻻﻫﻴﻮ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﺌﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺣﺮﻛﺖ ﮐﺎن ڏאڍא‬
‫ﺗﻨﮓ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻫﻮ ﻣﺮي وﻳﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﮏ ﺟﻮ ﺳﺎه ﮐﻨﻴﻮ‪ .‬ﭔﻪ ﭼﺎر ﻣﻬﻴﻨﺎ ﻧﻪ ﮔﺬرﻳﺎ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ﻛﻔﻦ ﭼﻮر ﺳﺎﻣﺎﮢﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ﻛﻔﻦ ﺗﻪ ﻻﻫﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻗﺒﺮ ﺑﻪ אﮔﻬﺎڙي ﭰﭩﻲ ﻛﺮي وﻳﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ وري ﭔﻴﮣﺎ ﺑﻴﺰאر ﭤﻲ ﭘﻴﺎ ۽ ﭼﻮڻ ﻟﮙﺎ؛ ”אﮘﻴﻮن ﭼﮝﻮ ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫ﻓﻘﻂ ﻛﻔﻦ ﻻﻫﻴﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪ .‬ﺧﻔﻲ ۾ ﺗﻪ ﻧﻪ وﺟﮭﻨﺪو ﮬﻴﻮ‪ .‬ﻫﻲ‪ ‬ﺗﻪ ﻣﻮرאﮘﻮ ُﻣﺮدي ﮐﻲ ﺟﻬﻨﮓ ﺟﻲ ِﻣُﺮن ﺣﻮאﻟﻲ ﻛﻴﻮ ﻫﻠﻴﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‪“.‬‬
‫”وڏو ڏوﻫﺎري ﭘﻴﺪא ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﻧﻨﮃא وﺳﺮﻳﻮ وﭸﻦ!“ ﻫﻜﮍي دروﻳﺶ אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ؛ ”وڏن آﺋﻲ‪ ،‬ﻧﻨﮃא وﺳﺮﻳﻮ وﭸﻦ!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ .1 :‬وڏن ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﻧﻨﮃא وﺳﺮﻳﻮ وﭸﻦ‪.‬‬
‫‪ . 2‬وڏو ڏوﻫﺎري‪ ،‬ﻧﻨﮃي ڏوﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﭤﻮ ﻛﺮאﺋﻲ‪.‬‬
‫‪ . 3‬ﭘﻮﻳﺎن‪ ،‬אﮘﻴﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮאﺋﻴﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫‪َ .145‬وُر ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﻮن َوُر‪ ،‬ﭔﻴﻮ آﻫﻲ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﭠِﻜﺮ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي‪ ‬ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻲ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻮﺟﻮאن ﺳﺎن ﺷﺎدي ﭤﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﭔﻪ ﭔﺎر ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻣﮍس ﻣﺤﻨﺖ ﻣﺰدوري ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ۽‬
‫ﭔﭽﻦ ﺟﻮ ﭘﻴﭧ ﭘﺎﻟﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﭘﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺒﺐ وﻗﺖ ڏאڍو ﺗﻨﮓ ﮔﺬرﻧﺪو ﻫﻴﻦ‪ .‬ﻣﺎﻳﻦ ﺟﻮ ﻣﺬﻫﺐ آﻫﻲ‪ ،‬ﭼﻠﻜﻮ‪ .‬ﻏﺮﻳﺐ ﻣﮍس ﺳﻨﺪس אﻫﻲ ﺳﮅون‬
‫ﭘﻮرﻳﻮن ﻧﻪ ﻛﺮي ﺳﻬﮕﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬ﺟﻬﻴﮍא ﻛﺮي ﮐﺎﻧﺌﺲ ﻃﻼق ورﺗﻲ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻣﺎﺋﻲ ﺟﻮאن ﺑﻪ ﻫﺌﻲ ۽ ﺳﻬﮣﻲ ﺑﻪ‪ .‬ﺳﻮﻧﻬﻦ ۽ ﺟﻮאﻧﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﻧﺎز ﺑﻪ ﻫﻴﺲ ﺗﻪ ﻣﮍس ﺟﻮ ﮐﭗ ﺑﻪ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻃﻼق ﺟﻮ دאڳ ﻟﮙﮡ ﺳﺒﺐ ﻛﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﮢﺲ‬
‫ﺖ ﺳﺎن ﻟﮙﺲ‪ .‬آﺧﺮ ﻫﻜﮍي ﺷﺎدي ﺷﺪه ۽ אڌڙوٽ ﻋﻤﺮ وאري دوﻟﺘﻤﻨﺪ‬ ‫ﺗﻜﮍ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﺗﻴﺎر ﻧﻪ ﮬﺌﻮ‪ .‬ﺟﻨﮭﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻨﻬﻦ وﭸﻲ ﭜِ ِ‬
‫ﺳﺎن ﺷﺎدي‪ ‬ﻻ‪ ‬رאﺿﻲ ﭤﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻣﮍس ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ڏאڍو ﮔﻬﺮﻧﺪو ﻫﻮ ۽ ﭔﭽﻦ ﺟﻮ ﺑﻪ ڏאڍو ﺧﻴﺎل ﻛﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻣﺎﺋﻲ دﻟﻲ ﻃﺮح رאﺿﻲ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ‬
‫ﻛﻬﺎت ﻛﺮي ﭼﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ؛ ”ﻫﺎ‪ ‬ﭘﻬﺮﻳﺎن ﻣﮍس!“‬ ‫ﺻﺒﺢ ﺟﻮ אﭤﻲ َ‬
‫”אﻣﺎن! ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ روزאﻧﻮ ﻣﺎرﻳﻨﺪو ﻫﻮ! ڏک ڏﻳﻨﺪو ﻫﻴﺌﻪ! אﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﻪ אن ﮐﺎن وﮀﻮڙﻳﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮬﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻲ אﻫﻮ ﻳﺎد آﻫﻲ؟ آﺧﺮ‬
‫ﮀﻮ؟!“ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ אﮘﺌﻴﻦ ﻣﮍس ﻣﺎن ﭴﺎول ﭘﭧ ﭼﺌﻲ ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫”אﺑﺎ ﻣﺎرون ﺑﻪ ﻣﮍس ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ! ﺗﮇﻫﻦ ﭤﻲ ﭼﻮאن!‪ “!...‬ﭘﭧ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ور ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﻮن ور‪ ،‬ﭔﻴﻮ آﻫﻲ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﭠﻜﺮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ‪ .1 :‬ﻧﻌﻤﺖ ﮐﺴﺠﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬ﺋﻲ‪ ،‬אن ﺟﻮ אﺣﺴﺎس ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﺎﺿﻲ ڏאڍو ﭘﻴﺎرو ﻟﮙﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 3‬אﮘﻲ ﺟﮭﮍא ﻣﺮد‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﻧﺎﻫﻦ‪.‬‬
‫ﭧ رאڄ‪ ،‬ﻣﻴﭿ رאڄ‪) .‬ﭘﻨﺠﺎﺑﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ (‬ ‫ﭔﺮ رאڄ‪ُ ،‬ﭘ َ‬
‫‪َ .146‬وَر رאڄ‪َ َ ،‬‬
‫ﭧ ﺟﻮאن ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﺳﻬﺎري ﭘﺌﻲ ﺟﻴﺌﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭘﭩﻦ ﺟﻲ ﺷﺎدي ﻛﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻧﻨﻬﻦ‬ ‫ﻫﻜﮍي‪ ‬ﻋﻮرت ﺟﻮ ﻣﮍس ﻣﺮي وﻳﻮ ﻫﻮ ﭘﺮ ُﭘ َ‬
‫ﮔﻬﺮ ۾ אﻳﻨﺪي ﺋﻲ אﭼﻲ ڏﻧﭛ ڏﻧﺲ‪ .‬ﻧﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺗﺎﺋﮡ ﺗﭙﺎﺋﮡ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﻣﮍس وאرא ڏﻳﻨﻬﻦ ﻳﺎد ﻛﺮي ﭘﺌﻲ روﺋﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻧﻨﮃي‬
‫ﻫﻮﻧﺪي ﺟﻲ ﺳﻬﻴﻠﻲ ﮔﻬﻤﮡ آﻳﺲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﺣﺎل ڏﺳﻲ‪ ،‬ڏﮐﻦ ﺳﻮرن ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭘﮁﮡ ﻟﮙﺲ ﺗﻪ ﮀﻠﻜﻲ ﭘﺌﻲ‪.‬‬
‫”אدي! ﻛﻬﮍﻳﻮن ﭤﻲ ﺳﻮرن ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭘﮁﻴﻦ! ﻣﮍس وﺋﻲ ﺟﺎ אﻧﺪر ۾ ﭰﭧ אﭤﺌﻲ ﭰﭧ! אﻧﺪر ﺋﻲ ﺟﻠﻴﻮ ﭘﻴﻮ אﭤﺌﻲ ﺗﻮن ﭜﻴﮡ آﻫﻴﻦ‪،‬‬
‫ﺗﻮﺳﺎن ﭤﻲ אﻧﺪر ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻴﺎن! ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ ﺳﭵﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ زﺑﺎن ﺗﻲ ﻣﻬﺮ אﭤﻢ‪ .‬ﮔﻮﻧﮕﻦ وאﻧﮕﺮ ﭤﻲ ﺟﻴﺌﺎن‪ !‬ﭘﺮ ﻫﻜﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ﮀﮇ!“‬
‫ﭔﺮ رאڄ‪ ،‬ﭘﭧ رאڄ‪ ،‬ﻣﻴﭿ رאڄ!“‬‫دردن ﺟﻮ دאﺳﺘﺎن‪ ،‬ﮘﻮڙﻫﻦ ﺟﻲ ﻣﻴﻨﻬﻦ ۾‪ ،‬ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﺲ؛ ”َوَر رאڄ‪َ َ ،‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﺧﺎوﻧﺪ رאج‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ رאج‪ُ ،‬ﭘﻮت رאج‪ُ ،‬دوت رאج‪) .‬ﭘﻨﺠﺎﺑﻲ(‬
‫‪ . 2‬ﻣﮍس ﺟﻮ رאڄ אﺋﻴﻦ آﻫﻲ ﺟﻴﺌﻦ رאم ۽ ﺳﻴﺘﺎ‪ ،‬אﻳﻮڌﻳﺎ ۾ ﭔﺮﻫﻪ وאرن ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭘﭧ ﺟﻮ رאڄ آﻫﻲ ﻣﻴﭿ ‪ /‬אﺷﺎري ﺟﻮ‬
‫رאڄ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﭧ ﺟﻮ‪ ‬ﺟﻲ אﺷﺎرن ‪/‬ﻣﻴﮁﻦ ‪/‬ﭼﻮڻ ﺗﻲ ﻫﻠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫‪ . 3‬ڌي‪ ‬ﮐﺎن אﮘﻲ ﮐﺎﺋﻲ وﭠﺠﻲ‪ ،‬ﻧﻨﻬﻦ ﮐﺎن אﮘﻲ ﭼﻮڙي وﭠﺠﻲ‪.‬‬
‫ﭼﻮڙ‪ ،‬ﺟﻴﺴﻦ ﻧﻨﻬﻦ אﭼﺌﻲ! ﮐﺎ‪ ‬ﭘﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺴﻴﻦ ڌي‪ ‬ﭤﻴﺌﻲ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎڻ‬
‫‪ِ .4‬‬
‫ُ‬
‫‪ .147‬وڻ وڻ ﮐﻲ‪ ،‬אﮔﻬﺎڙ ﻧﻪ ڏﻳﮑﺎرﺑﻲ )ﺳﻨﮅ ‪ /‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ (‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ وٽ‪ ،‬وﺿﻮ‪ ‬۽ אﺳﺘﻨﺠﺎ ﻻ‪ ‬ﻫﻜﮍو ﺋﻲ ﭠﻜﺮ ﺟﻮ ﻛﻮﻧﺌﺮو ﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﭼﮝﻲ ﻣﻘﺪאر ۾ ﭘﺎﮢﻲ ﻣﺎﭘﻨﺪو ﻫﻴﺲ‪ .‬אﻫﻮ‬

‫‪59‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺋﻲ ﺳﺒﺐ ﻫﻴﻮ ﺟﻮ ﭘﺮאﮢﻮ ﭤﻴﮡ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟﻮد ﺑﻪ אن ﻣﺎن ﻫﭣ ﻛﮃڻ ﻻ‪ ‬ﺗﻴﺎر ﻧﻪ ﻫﺌﻮ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﭜﺮﻳﻨﺪي ﻫﭣ ﻣﺎن ﮀﮇאﺋﺠﻲ وﻳﺲ ۽‬
‫ﭜﻮر ﭤﻲ ﭘﻴﺲ‪ .‬אن ﺗﻲ ڏאڍو ﻣﻼل ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﭜﭵﻲ َ‬
‫”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﻛﻮﻧﺌﺮي ﺟﻬﮍي ﺷﻲ‪ ‬آﻫﻲ! ﭠﻜﺮ אڄ ُﺟﮍﻳﻮ‪ ،‬ﺳﭝﺎن ڊﻫﻲ وﻳﻮ! אن ﻻ‪ ‬אﻳﮇو رﻧﺞ ﻛﺒﻮ آﻫﻲ؟! ﺟﮇﻫﻦ אن ﺟﻬﮍא ﻛﻴﺌﻲ ﺑﺎزאر ۾‬
‫ﭘﻴﺎ ﻣﻠﻦ ﺗﻪ אن ﺟﻲ وﭸﮡ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ڏک؟!“ ﻫﻜﮍي ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ‪ ‬ﭼﺌﻲ ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫”ﻛﻮﻧﺌﺮي ﭜﭵﮡ ﺟﻮ رﻧﺞ ﻧﻪ אﭤﻢ! ﭘﺮ ﭼﻮאن ﭤﻮ ﺗﻪ אوﮔﻬﮍ ﻫﻚ ﮐﻲ ڏﻳﮑﺎري ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ڏﻳﮑﺎرﮢﻲ ﭘﻮﻧﺪي‪ “.‬ڏک ﺟﻮ ﺳﺒﺐ‬
‫ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”وڻ وڻ ﮐﻲ‪ ،‬אﮔﻬﺎڙ ﺗﻪ ﻛﺎﻧﻪ ڏﻳﮑﺎرﺑﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ آڏو‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻋﻴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻛﺒﺎ آﻫﻦ‪.‬‬
‫‪ .148‬ﻫﺎرﺋﻲ ﮐﺎن ﭘﻴﺘﻮ ﭜﻠﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻴﺮ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺲ‪.‬‬ ‫ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺷﻬﺮ ﻣﺎن ﭔﺌﻲ ﺳﻮدي ﺳﻤﻴﺖ ﺷﺮﺑﺖ ﺟﻮ ﺷﻴﺸﻮ وﭠﻴﻮ ﭘﺌﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﭤﻴﮍ אﭼﮡ ﺳﺒﺐ ﺷﻴﺸﻲ ۾ ِﺳ َ‬
‫ﻴﺮ ﻣﺎن ﺷﺮﺑﺖ وﻫﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﮐﮣﻲ ﻫﻠﮡ ﺳﺎن ﮘﻮٺ ﺗﺎﺋﻴﻦ وﻫﻲ ﭘﻮرو ﭤﻲ وﭸﻲ ﻫﺎ! ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﺎن ﮐﮣﻲ ﻫﻠﮡ ﻻ‪ ‬ﭔﻴﻮ ﭤﺎن‪ ‬ﺑﻪ ﻧﻪ ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻮ אن‬ ‫ِﺳ َ‬
‫۾ ﻻﻫﻲ ﮐﮣﻲ ﮬﻠﻲ‪.‬‬
‫وﻳﭽﺎر ﻛﺮي‪ ،‬ﺷﺮﺑﺖ ﺟﻮ ﺷﻴﺸﻮ ﺋﻲ ﭘﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﺮ ﭘﻬﺘﻮ ﺗﻪ ﺟﻮ‪ ‬آڏي ﭘﮁﺎ ﻛﻴﺲ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺳﻤﻮري ﻣﺎﺟﺮא ﻛﺮي ﺳﮣﺎﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ آﺧﺮ ۾‬ ‫ُ‬ ‫אﻫﻮ‬
‫ﺷﺮﺑﺖ ﭘﻴﺌﮡ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﻫﺎرﺋﻲ ﮐﺎن ﭘﻴﺘﻮ ﭜﻠﻮ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﻣﺎل ﻣﻠﻜﻴﺖ ﭔﻴﻦ ﻻ‪ ‬ﭰﭩﻲ ﻛﺮي وﭸﮡ ﮐﺎن‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﭘﺎڻ ﺗﻲ ۽ ﺧﺪא ﺟﻲ رאه ۾ ﺧﺮچ ﻛﺮي وﭸﺠﻲ ﺗﻪ ﭼﮝﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .149‬ﻫﺠﺌﻲ وאﻧﺪﻛﺎﺋﻲ ﺗﻪ وڃ وڏﻳﺮאﮢﻲ אوﻃﺎق‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍي وڏﻳﺮي ﺟﻲ אوﻃﺎق ﺗﻲ ﻛﭽﻬﺮي ﻟﮙﻲ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎن ﻣﮍא ﺑﻪ ﭨﻜﻴﻞ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﻫﻨﮅ وﮀﺎﺋﺠﮡ ﺟﻲ آﺳﺮي ﻓﻲ אﻟﺤﺎل‬
‫ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ ﻣﮕﻦ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻳﺘﺮي ۾ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي وאﻧﺪي ﻧﻮﺟﻮאن אﭼﻲ ُﻣﻨﻬﻦ ﻛﮃﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ڏﺳﻨﺪي ﺋﻲ وڏﻳﺮو ﻣﭥﺲ ُﭨِﭩﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫”אڙي وאه ڙي وﻟﻮ وאه! ﻫﻮن‪ ‬ﻛﻢ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﺳﭵﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ وﻳﭡﻮ אوﻃﺎق ﺟﻮ ﺣﻘﻮ ﮀﻜﻴﻦ ۽ ﮐﭩﻮن ﮀﻨﻴﻦ! אڄ ﻣﻬﻤﺎن آﻳﺎ آﻫﻦ ﺗﻪ وري‬
‫ﮔﻬﺮ ﺗﮍ وאرو ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻴﻦ‪ “.‬אﻫﺎ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﭔﮅڻ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬وﻳﭡﺲ ﻛﻢ ﮘﮣﺎﺋﮡ؛ ”ﺷﺎم ﮐﺎن ڍﮘﺎ ﺑﮏ ﺗﻲ ﺑﻴﭡﺎ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﺎه ۽ ﻛﺘﺮ‬
‫وﺟﻬﮣﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺗﻮ ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ ‬ﻛﻨﮭﻦ ﻧﻪ وڌي‪ .‬دﻻ ﺗﻪ دﻻ ﺑﻪ ﮔﻬﮍא ﻣﻨﺠﻲ‪ ‬ﺗﻲ رﮐﺌﻲ رﮐﺌﻲ ﺳﻜﻲ وﻳﺎ آﻫﻦ! ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﺳﺮي אﻫﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﭜﺮﻳﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎن ﺗﻪ ﻣﻬﻤﺎن آﺳﺮي ۾ وﻳﭡﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻪ אﺟﻬﺎ ﭤﻲ ﺣﻮﻳﻠﻲ‪ ‬ﺗﺎن ﻣﺎﻧﻲ אﭼﻲ‪ .‬ﻫﻨﮅ دﻳﺮي ﺗﺎن אﻟﮗ ﮐﮣﻲ אﭼﮣﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺣﻘﻮ ﺗﻪ‪،‬‬
‫ﺣﻘﻲ ﺟﻮ ﻣﺰو ﮀﮇאﺋﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ! אﻫﻮ ﺑﻪ ﺗﺎزو ﻛﺮﮢﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫وﻟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن ﻫﭣ ﻣﻼﺋﻲ‪ ،‬אﭸﺎ ﮐﭧ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ وري وڏﻳﺮي ﺑﻮﻫﺮ ﻛﻴﺲ؛ ” אڙي ! وري وﻳﻬﻴﻦ ﭤﻮ! ‪ ...‬אٿ ﺑﺎﺑﺎ אٿ!‪ .....‬ﭘﻬﺮﻳﻦ‪‬‬
‫ﺳﭧ ﺗﻪ ﮐﻮه ﺗﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﭜﺮي آ‪ !‬ﭘﻮ‪ ‬ﭔﻴﺎ ﻛﻢ ﻛﺮي אﮘﻮ ﭘﻮ‪ ‬אﭼﻲ ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬ﺟﻮ ﻣﺰو وٺ! אٿ ﺷﺎﺑﺎس ! ڏאﻫﻮ ﭤﻲ‪ُ ‬אٿ! ﺟﻠﺪي ﻛﺮ!“‬
‫وڏﻳﺮي ﺟﻲ ﺟﻬﺎڙ ﭔﮅي وﻟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ وﻳﻬﮡ ِوُه ﺳﻤﺠﻬﻨﺪي‪ ،‬ﻛﻢ ﻻ‪ ‬אﭤﻴﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﭜﮣﻜﻨﺪو وﻳﻮ؛ ”ﻫﺠﺌﻲ وאﻧﺪﻛﺎﺋﻲ ﺗﻪ وڃ‬
‫وڏﻳﺮאﮢﻲ אوﻃﺎق‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬وڏﻳﺮي ﺟﻲ אوﻃﺎق ﺗﻲ ﻏﺮﻳﺐ ﮐﻲ ﻧﻪ وﭸﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬وﻳﻨﺪو ﺗﻪ رﮘﻮ ﻛﻢ ﺋﻲ ﻛﻢ ﻛﺮﮢﻮ ﭘﻮﻧﺪس‪.‬‬
‫‪ .150‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‪ ‬ﻻ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺎ وאٽ آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻨﺪو ﭘﺌﻨﭽﺎﺋﺖ ﻫﻜﮍي ﻣﻌﺎﻣﻠﻲ ﺗﻲ ﻏﻮر ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﻛﭡﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﻫﻠﻨﺪي ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬۾ ﻫﻜﮍي ﭘﺌﻨﭻ ﭼﻴﻮ؛ ”אﺳﻴﻦ ﻫﻨﺪو ﺗﻪ روز رאم ﺟﻮ ﻧﺎم‬
‫ﺮڳ ۾ وﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ .‬وﻳﭽﺎرن ﻣﺴﻠﻤﻴﻨﻦ ﺟﻮ ﮀﺎ ﭤﻴﻨﺪو؟! אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺮڳ ﮐﺎن ﻛﻴﺌﻦ ﺑﭽﺎ‪ ‬ﭤﻴﻨﺪو؟“‬ ‫ﺟﭙﻴﻮن ﭤﺎ‪ ،‬אن ﻛﺮي َﺳ َ‬
‫ﺳﭝﺌﻲ ﭘﺌﻨﭻ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺳﻮאل ڏאﻧﻬﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ وﻳﭽﺎرن ﺟﻲ ﺑﭽﺎ‪ ‬ﺟﻲ وאٽ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ آﺋﻲ‪.‬‬
‫”وڏي ﭘﺌﻨﭽﺎﺋﺖ ﻛﻮﭠﺎﺋﺠﻲ‪ ،‬אن ۾ אﮬﻮ ﻣﺴﺌﻠﻮ ﭘﻴﺶ ﻛﺠﻲ‪ “.‬ﮬﻜﮍي ﭘﺌﻨﭻ وڏي ﺳﻮچ ﺑﻌﺪ ﭼﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺳﻤﻮرא ﻣﺘﻔﻖ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫وڏي ﭘﺌﻨﭻ ﻛﻮﭠﺎﺋﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﻣﻘﺮر وﻗﺖ ﺗﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻤﻮرא ﭘﺌﻨﭻ ﻛﭡﺎ ﭤﻴﺎ ﺗﻪ ﮐﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻮ وڏو ﮔﻨﭝﻴﺮ ﻧﻈﺮ آﻳﻮ‪ .‬ﺳﻤﻮرא ﻣﭥﻮ ﭨﻴﻜﻲ ﺳﻮﭼﮡ‬
‫ﮐﻲ ﺟﻨﺒﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫”وﻳﭽﺎرن ﻣﺴﻠﻤﻴﻨﻦ ﺟﻲ ﺑﭽﺎ‪ ‬۽ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﭔﻲ ﻛﺎﺑﻪ وאٽ ﻧﻪ ﭤﻲ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﭘﺮ ﻫﻜﮍي آﻫﻲ‪ “...‬ﻫﻜﮍي ﻣﻬﺎﭘﺌﻨﭻ ۽ دאﻧﻲ‪ ‬وڏي ﻣﭥﻲ‪-‬‬
‫وﻳﮍﻫﺎﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﭼﻴﻮ؛ ”ُאﻫﺎ אِﻫﺎ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‪ ،‬ﻛﭽﻬﺮي ﻛﺮي ﭤﻜﺒﺎ آﮬﻦ ﺗﻪ אﭤﮡ وﻗﺖ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ؛ ﻫﻠﻮ ﺗﻪ ﻫﻠﻲ آرאم ﻛﻴﻮن‪ .‬אن‬
‫وﻗﺖ ﺟﻴﻜﻮ رאم ﺟﻮ ﻧﺎم ﺟﭙﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬אﺗﻲ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ ﭤﺌﻴﻦ ﺗﻪ ﭤﺌﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﭔﻲ وאٽ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ אﭼﻲ‪“.‬‬
‫”ﭘﺎڻ ﺗﻪ ﺧﻮאﻣﺨﻮאه ﺧﻔﻲ ﭘﺌﻲ ﭤﻴﺎﺳﻴﻦ‪ “.‬ﻫﻜﮍي ﭘﺌﻨﭻ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻴﺎل ﺟﻮ אﻇﻬﺎر ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‪ ‬ﻻ‪ ‬ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺎ‬
‫وאٽ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬אﻣﻴﺪن ﺗﻲ ﺟﻬﺎن ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻻ‪ ،‬ﺳﻮﻻﺋﻲ ﺧﻠﻘﻲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫‪ . 2‬ﺧﺪא‬

‫‪60‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .151‬ﻫﺮ ﻛﻮ دوﻟﺖ ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮي ﭤﻮ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬

‫”ﻣﻮن وٽ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﺎ ﭤﺎ אﭼﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻋﺒﺎدت ۾ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﻠﻞ رﻫﻲ ﭤﻮ‪ “.‬ﻫﻜﮍي ﻣﺮﻳﺪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮﺷﺪ ﮐﺎن ﻫﺪאﻳﺖ وﭠﻨﺪي‬
‫ﻋﺮض ﻛﻴﻮ؛ ”ﻣﻮن ﮐﻲ אﻫﮍي ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻳﺎ وﻇﻴﻔﻮ ﻋﻄﺎ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻣﺎن ﺟﺎن ﮀﭩﻲ ﭘﻮي ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﭘﻮري ﺗﻮﺟﻪ ﺳﺎن ﻋﺒﺎدت‬
‫ﻛﺮي ﺳﮕﻬﺎن‪“.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫”אن ﺟﻮ ﻋﻼج ﺗﻤﺎم ﺳﻮﻟﻮ آﻫﻲ!“ ﻣﺮﺷﺪ ﻧﺴﺨﻮ ڏِﺳﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”אﻣﻴﺮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن ﻗﺮض وٺ ۽ ﻏﺮﻳﺒﻦ‪/‬ﮔﻬﺮﺟﺎﺋﻦ ﮐﻲ ڏي‪“.‬‬
‫”אﺋﻴﻦ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺗﻪ ﻣﻌﺎﻣﻼ אﭸﺎ وڌﻧﺪא!“ ﻣﺮﺷﺪ ﺳﺎن دل ﺟﻮ ﺣﺎل ﻛﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﺟﺎن ﺗﻪ ﻛﺎ ﻧﻪ ُﮀﭩﻨﺪي‪“.‬‬
‫”אﺋﻴﻦ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻠﻜﻞ ﺟﺎن ﮀﭩﻲ وﻳﻨﺪي‪ “.‬ﻣﺮﺷﺪ ﮐﻮﻟﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﭔﮅאﻳﺲ؛ ”אﻣﻴﺮ‪ ،‬ﻗﺮض ﮔﻬﺮڻ ﺗﺘﺌﻮن ۽ ﻏﺮﻳﺐ ‪ /‬ﮔﻬﺮﺟﺎﺋﻮ‬
‫ﻗﺮض ﻣﻮﭨﺎﺋﮡ ﺗﺘﺌﻮن‪ ،‬ﺗﻮ وٽ אﻳﻨﺪא ﺋﻲ ﻛﻮ ﻧﻪ!“‬
‫ﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﺎس وﮀﻮڙي ﭤﻲ‪ .‬אﺋﻴﻦ ﺑﻠﻜﻞ ﭤﻴﻨﺪو! ﮀﻮ ﺟﻮ ‪ “ ....‬ﻣﺮﺷﺪ وﺿﺎﺣﺖ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻫﺮ ﻛﻮ دوﻟﺖ ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮي‬ ‫”دوﻟﺖ ُﻧ ِ‬
‫ﭤﻮ‪”.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬אوڌر‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻲ ﻗﺌﻨﭽﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬زن‪ ،‬زﻣﻴﻦ ۽ زر‪ ،‬ﺟﻬﻴﮍي ‪ /‬ﻗﻀﻴﻲ ﺟﺎ ﮔﻬﺮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﺟﻮﭜﻦ‪.‬‬ ‫‪ . 3‬زر‪ ،‬زﻣﻴﻦ ۽ زن‪ ،‬ﭨﻴﺌﻲ ﺟﻬﻴﮍي‬
‫‪ . 4‬زر‪ ،‬زﻣﻴﻦ ۽ زن‪ ،‬ﭨﻴﺌﻲ ﭜﺮאﺋﻴﻦ َﭜﻦ‪َ.‬‬
‫ﻧﮭﻦ ﮐﺎن ﻣﺎس وﮀﻮڙي‪.‬‬ ‫ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬دوﻟﺖ‪ِ ُ ،‬‬
‫‪ .152‬ﻫﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﻣﺼﻠﺤﺖ‪ ،‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﭤﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي ﻛﺮאڙي دروﻳﺶ‪ -‬ﺻﻔﺖ ۽ ﻧﻴﻚ‪ -‬ﻣﺮد ﮐﻲ ﭔﻪ ڌﻳﺌﺮ ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻫﻜﮍي‪ ،‬ﻛﻨﭝﺮ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ۾ ڏﻧﻞ ﻫﺌﺲ ۽ ﭔﻲ ﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ۾‪.‬‬
‫אوﻧﻬﺎري وאري ﻣﻴﻨﻬﻮﮘﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻨﺪ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻴﺎ‪ .‬ﺑﺮﺳﺎت אﭸﺎ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﺮאڙي ﮐﻲ ڌﻳﺌﻦ ﺳﺎن ﻣﻠﻲ אﭼﮡ ﻻ‪ ،‬زאل ﺳﻨﭝﺮאﺋﻲ‬
‫ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻛﻨﭝﺎرڻ وٽ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬رאت ﺗﺮﺳﻲ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻮﻛﻼﺋﮡ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ڌي‪ ‬دﻋﺎ ﻛﺮڻ ﻻ‪ ‬ﭼﻴﺲ؛ ”ﺑﺎﺑﺎ ! אﺳﺎن ﺟﺎ ﭤﺎن‪ ‬אﭸﺎ آوي‪ ‬ﻣﺎن ﻧﻪ‬
‫ﻧﻜﺘﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭔﻲ آوي‪ ‬ﺟﻴﺘﺮא ﻛﭽﺎ ﭤﺎن‪ ‬ﺑﻪ ﮐﻠﺌﻲ آﺳﻤﺎن ﻫﻴﭟ אﻧﺘﻈﺎر ۾ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﭥﺎن ﺟﻬﮍ ﺑﻪ ﭜﺮﻳﻮ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ .‬دﻋﺎ ﻛﺠﺎن‪ ‬ﺗﻪ ﻫﻔﺘﻮ‪ -‬ﭔﻪ‬
‫ﺑﺮﺳﺎت ﻧﻪ ﭘﻮي ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺤﻨﺖ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪“.‬‬
‫”ﻫﺎ ﺑﺎﺑﺎ! ﻣﻮﻻ ﺧﻴﺮ ﻛﻨﺪو!“ آﺳﺮא دﻻﺳﺎ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺌﺲ ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ‪ ،‬ﭔﻲ‪ ‬ڌي‪ ‬وٽ آﻳﻮ‪ .‬ﻫﺎرﻳﺎﮢﻲ‪ ‬ﺑﻪ رאت ﭨﻜﺎﺋﻲ ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻮﻛﻼﺋﮡ‬
‫وﻳﻞ ﭼﻴﺲ؛ ”ﺑﺎﺑﺎ! ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮن ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭜﺮﻳﻮ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭔﻨﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺑﻪ رﻳﺞ ﻛﻮﻧﻪ آﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﺮﺳﺎت ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻴﻞ ﻓﺼﻞ ﻧﻪ‬
‫ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﻧﻪ ﻣﺎل ﻻ‪ ‬ﮔﺎﻫﻪ אﻳﻨﺪو ۽ ﻧﻪ ﮔﻬﺮ ﻻ‪َ ‬אّن אﻳﻨﺪو‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻮ ﺟﻴﺌﮡ ﺋﻲ ﺟﻨﺠﺎل ﭤﻲ وﻳﻨﺪو‪ .‬دﻋﺎ ﮔﻬﺮ ﺗﻪ ﺑﺮﺳﺎﺗﮍي ﭘﻮي‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬ﻛﺠﻬﻪ‬
‫ﻣﻴﻨﻬﺎﮢﻲ ﻛﺠﻬﻪ رﻳﺠﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻓﺼﻞ ﻟﮙﻲ وﻳﻨﺪو ۽ ُڏرت ڏوﻻﺋﻮ ﺑﻪ ﻟﻬﻲ ﭘﻮﻧﺪو!“‬
‫”ﻫﺎ ﺑﺎﺑﺎ! א� ﺳﮣﺎﺋﻲ ﻛﻨﺪو!“ ﻫﺎرﻳﺎﮢﻲ‪ ‬ﮐﻲ آﭤﺖ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ؛ ”ﻫﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﻣﺼﻠﺤﺖ‪ ،‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﭤﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ :‬ﺳﻤﻮري ﻧﻈﺎم ﮐﻲ ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻜﻤﺖ ﺳﺎن ﻫﻼﺋﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻪ ﮐﺎن ﻣﭥﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .153‬ﻳﺎرن ﺳﺎن ﭘﻨﺒﺌﻮن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﻗﺘﻞ ﺟﻲ ﻛﻴﺲ ۾ ﺟﻬﻠﺠﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻫﻴﭡﻴﻦ‪ ‬ﻛﻮرٽ ﭰﺎﺳﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﺰא ﭔﮅאﻳﺲ ﺗﻪ ﻣﭥﻴﻦ‪ ‬ﻛﻮرٽ ۾ وﭸﻲ אﭘﻴﻞ وڌאﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫وﻛﻴﻞ ﺳﭵﻮ ﻛﻴﺲ ﭘﮍﻫﻲ ﭼﻴﺲ؛ ”ﻛﻴﺲ ۾ ﻛﺎ ﺟﺎن ﻛﺎﻧﻬﻲ! ﺗﻮﮐﻲ ﭰﺎﺳﻲ ﻟﮙﻲ ﺋﻲ وﻳﻨﺪي!“‬
‫ﻛﻴﺲ ﭼﮝﻲ‪ ‬ﻃﺮح ﭘﮍﻫﻪ! ﻣﻦ ﻛﭥﺎن ﻛﺎ ﮔﻨﺠﺎﺋﺶ ﻧﻜﺮي אﭼﻲ!“‬ ‫ُ‬ ‫”ﺟﻴﺘﺮא ﭘﺌﺴﺎ ﻟﮙﻦ‪ ،‬ﻻﺋﻴﻨﺪم!“ وﻛﻴﻞ ﮐﻲ ﻻﻟﭽﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”‬
‫وﻛﻴﻞ ﻛﻴﺲ ﺗﻲ وڏي ﻣﭥﺎ ﻣﺎري ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻛﭥﻲ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﺎﺋﺶ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ آﻳﺲ‪ ،‬ﺳﻮא‪ ‬אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺗﻪ ﻣﺠﺮم ﭘﺎﮘﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻲ ﭘﻮي‪ .‬אن ﻻ‪ ‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮﭼﻲ ﺳﻮﭼﻲ ﻫﻜﮍو رﺳﺘﻮ ﻛﮃﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﺻﻴﻞ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ” آڏي ﭘﮁﺎ وﻗﺖ‪ ،‬ﻛﻮ ﺑﻪ ﺟﻮאب ﻧﻪ ڏﺟﺎن‪“!‬‬
‫”ﺻﻔﺎ وאت ﺑﻨﺪ ﻛﺮي وﻳﻬﺎن!“ ﻣﺠﺮم ﭘﮁﻴﺲ‪.‬‬
‫”אﺋﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻫﻲ ﻛﺮﮢﻮ! ﮀﻮ ﺟﻮ ﭼﺮﻳﺎ אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻦ ﻛﻨﺪא!“ وﻛﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻘﻞ ﭘﮍﻫﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺲ؛ ”ﻫﺮ ﺳﻮאل ﺟﻲ ﺟﻮאب ۾ ﻫﻜﮍو ﺋﻲ אﮐﺮ ﭼﻮﮢﻮ‬
‫آﻫﻲ!“‬
‫”ﻛﻬﮍو؟!“‬
‫”ﻛﻮرٽ ﺳﮙﻮري‪ ‬۾ ﺟﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﺎن ﺳﻮאل ﻛﻦ‪ ،‬ﺗﻮن ﮐﻴﻦ ﻣﻮٽ ۾ ﭼﻮﻧﺪﻳﻦ؛ ﭘﻨﺒﺌﻮن!“‬
‫ﻛﻴﺲ ﻫﻠﻴﻮ ۽ ﻣﺠﺮم آڏي ﭘﮁﺎ ۾ אﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ‪ .‬ﻛﻮرٽ ﺳﮙﻮري‪ ‬ﮐﻴﺲ ﭘﺎﮘﻞ ﻗﺮאر ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺑﺮي ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪.‬‬
‫آزאد ﭤﻴﮡ ﺑﻌﺪ وﻛﻴﻞ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻓﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﻴﺲ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﺑﻪ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ”ﭘﻨﺒﺌﻮن!“‬

‫‪61‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫”ﭔﻴﻦ ﺳﺎن ﺗﻪ ﭘﻨﺒﺌﻮن ﭘﺮ אﺳﺎن אﺳﺘﺎدن ﺳﺎن ﺑﻪ! ﭘﻨﺒﺌﻮن!“ وﻛﻴﻞ ڏאﻛﺎ ﭔﮅي ﭼﮍﻫﻲ وﻳﺲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ؛ ”ﻳﺎرن ﺳﺎن ﭘﻨﺒﺌﻮن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﻻﻟﭽﻲ‪ ،‬ﻳﺎرن ﺳﺎن ﺑﻪ ﭠﮙﻴﻮن ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭜﻴﭩﻴﻮ‪ :‬ﭔﻴﻦ ﺳﺎن ﺗﻪ َﻧُﭻ‪ ،‬ﭘﺮ ﻳﺎرن ﺳﺎن ﺑﻪ َﻧُﭻ!؟!‬
‫‪ .154‬ﻳﺎرن ﺳﺎن ﻛﻬﮍא ﻟﻴﮑﺎ؟ )ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻫﻜﮍي وڻ ﻫﻴﭡﺎن‪ ،‬ﭼﺎر ﮐﻴﺮ وﻛﮣﻨﺪڙ ﻋﻮرﺗﻮن‪ ،‬ﮐﻴﺮ وﻛﮣﻲ ﭤﻚ ﭜﭹﮡ ﻻ‪ ‬אﭼﻲ وﻳﭡﻴﻮن‪ .‬ﻛﭽﻬﺮي‪ ‬ﻛﻨﺪي ﻫﻜﮍي‪ ‬ﭔﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭼﻴﻮ؛‬
‫”وﺳﺎﺋﻲ! ڏي ﺧﺒﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎر ﺟﻲ! ﻛﻬﮍي ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬۾ آﻫﻲ!“‬
‫”ﭜﻴﮡ ﻛﻬﮍﻳﻮن ﭤﻲ ﺳﻮرن ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭘﮁﻴﻦ؟! ﻣﺌﻲ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﻫﻴﻢ ﺗﻪ ﭔﺎﻧﻬﻴﻦ ﮔﻬﮍאﺋﻲ ڏي! ﭘﺮ אدي ﻟﻨﻮאﺋﻲ وﻳﻮ!“ وﺳﺎﺋﻲ‪ ‬ورאﮢﻴﻨﺪي‬
‫ﭼﻴﻮ؛ ”ﻣﻮن ﺑﻪ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﮡ ﮐﺎن ﻛﺌﻲ אﭤﺲ ﺑﺲ!“‬
‫”ﺳﭝﺎﺋﻲ! ﺗﻮن ﭘﺎڻ وאري ﻫﻤﺮאه ﺟﻮ ﺣﻮאل ڏي؟!“ ﭘﻬﺮﻳﻦ‪ ،‬ﭨﻴﻦ‪ ‬ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”ﭜﺎڙﻳﻮ! ﭼﻴﻮﻣﺎﻧﺲ ﺗﻪ ﻣﻴﻠﻮ ﭤﻮ אﭼﻲ‪ ،‬ﺳﻮﺳﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﺳﭥﮡ وﭠﻲ ڏي! ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ﻣﺮﭼﻦ ﺟﻲ ِ‬
‫ﭔﺎر ﮐﮣﺎن ﺗﻪ ﻟﭩﺎ ﮐﻮڙ!“ ﺳﭝﺎﺋﻲ‪ ‬ﺻﻔﺎﺋﻲ ﭘﻴﺶ‬
‫ﭔﺎر ﮐﮣﻨﺪو ﺗﻪ وﭠﻲ ڏﻳﻨﺪو‪ .‬ﻣﻮن ﺑﻪ ﻧﻬﺎرڻ ﺋﻲ ﮀﮇي ڏﻧﻮ אﭤﺲ‪“.‬‬
‫ﻛﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﮬﺎڻ ﻣﺌﻲ‪ ‬ﺳﭥﮡ ﻻ‪ ‬ﻛﻮ ﺳﺖ‪ -‬وﻳﻬﺎن ﮐﭙﻦ ﺟﻮ ِ‬
‫”ﭰﺎﭘﻞ! ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻨﻬﻞ ﺟﻲ ﻛﺎ ﺧﺒﺮ ﻛﺮ؟!“ ﭘﻬﺮﻳﻦ‪ ،‬ﭼﻮﭤﻴﻦ‪ ‬۽ ﻧﻨﮃي‪ ‬ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪.‬‬
‫”אﺋﻲ אدي! ﭤﻴﺎ ﺟﻮ ﻳﺎر ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ،‬ﻛﮭﮍي وﻳﮭﻲ ﮔﻼ ﻛﺠﻴﻦ!‪ “!...‬ﭰﺎﭘﻞ دﻟﻴﻞ ڏﻳﻨﺪي ﭼﻴﻮ؛ ”ﻳﺎرن ﺳﺎن ﻛﻬﮍא ﻟﻴﮑﺎ؟!!“‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ . 1 :‬ﻳﺎري رﮐﺠﻲ ﺗﻪ ﺗﻮڙ ﻧﭝﺎﺋﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ . 2‬ﻳﺎر ﺟﻲ ﻳﺎري‪ ‬ﺳﺎن ﻛﻢ‪ ،‬ﺧﻮאري‪ ‬ﺳﺎن ﻧﻪ‪.‬‬

‫‪62‬‬
 ‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﻣﺪدي ﻛﺘﺎب‬
‫آڏوאﮢﻲ‪ ،‬ﭜﻴﺮوﻣﻞ‪ ،‬ﻣﻬﺮﭼﻨﺪ؛ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﮍﻫﻪ‪ ،‬ﭘﺮﻳﻤﻴﺌﺮ ﭘﺮﻧﭩﻨﮓ ﭘﺮﻳﺲ ﺣﻴﺪر آﺑﺎد‪ 1917 ،‬ع‪.‬‬ ‫‪-1‬‬
‫آڏوאﮢﻲ‪ ،‬ﻛﻴﻮﻟﺮאم‪،‬ﺳﻼﻣﺘﺮא‪ ‬دﻳﻮאن؛ ﮔﻠﺸﻜﺮ‪ ،‬ﺳﻨﮅي אدﺑﻲ ﺑﻮرڊ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺳﻨﮅ ‪1979‬ع‪ ،‬ﮀﺎﭘﻮﺳﺘﻮن‪.‬‬ ‫‪-2‬‬
‫آﻧﭽﻼﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎن ﻛﻲ دﻳﻮي؛ ﭤﺮي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭘﻬﺎﻛﻦ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻦ ﺟﻲ روﺷﻨﻲ‪ ‬۾ ﭤﺮ ﺟﻮ ﺳﻤﺎﺟﻲ ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻲ ۽ אدﺑﻲ ﺟﺎﺋﺰو‪ ،‬אﻳﻢ ﻓﻞ‬ ‫‪-3‬‬
‫ﻻ‪ ‬ﻟﮑﻴﻞ ﻣﻘﺎﻟﻮ‪ ،‬ﺳﻨﮅ ﻳﻮﻧﻴﻮرﺳﭩﻲ ﭴﺎﻣﺸﻮرو‪.‬‬
‫ﺑﺮوﻫﻲ‪ ،‬ﻋﻠﻲ אﺣﻤﺪ؛ ﺳﮇن ﻣﭥﻲ ﺳﮇڙא‪ ،‬ﺳﻨﮅي ﺳﺎﻫﺖ ﮔﻬﺮ‪ ،‬ﺣﻴﺪر آﺑﺎد‪.‬‬ ‫‪-4‬‬
‫ﺗﻌﻤﻴﺮ אدب ﻛﺮאﭼﻲ‪/‬ﺣﻴﺪرآﺑﺎد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺑﺰم‬
‫ﺑﻠﻮچ ﻋﻨﺎﻳﺖ‪ ،‬ﭘﺮدﻳﺴﻲ ﻛﻬﮍא ﭘﺮﻳﻦ؛ ِ‬ ‫‪-5‬‬
‫ﭔﮕﻬﻴﻮ‪ ،‬ﻋﺰﻳﺰאﻟﺮﺣﻤﺎن؛ ﺳﻨﮅي ﭼﻮﮢﻴﻮن )ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﮘﻮﭠﺎﮢﻦ ﺟﻮن –‪ ،(1‬ﻣﺎﻫﻮאر ﻧﺌﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬אﭘﺮﻳﻞ ﻣﺌﻲ ‪1977‬ع‪ ،‬ص ‪.33‬‬ ‫‪-6‬‬
‫ﭨﺎﻟﭙﺮ‪ ،‬א� ﺑﺨﺶ؛ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﮍﻫﻪ‪ ،‬آر אﻳﭿ אﺣﻤﺪ אﻳﻨﮉ ﺳﻨﺰ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻲ ﺑﺎزאر ﺣﻴﺪر آﺑﺎد‪.‬‬ ‫‪-7‬‬
‫ﺳﻠﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ אﻗﺒﺎل؛ ﻛﻬﺎوﺗﻴﻦ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻲ ڊאﺋﺠﺴﭧ )אردو( آﻛﭩﻮﺑﺮ ‪ 1999‬ع‪.‬‬ ‫‪-8‬‬
‫ﺳﻴﺮ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‪ ،‬ﺳﻨﮅي אدﺑﻲ ﺑﻮرڊ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ‪ 1971‬ع ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻤﻮن‪ ،‬אﻟﻬﺒﭽﺎﻳﻮ ﻳﺎر ﻣﺤﻤﺪ‪:‬‬ ‫‪-9‬‬
‫ﺳﻨﺪﻳﻠﻮ‪ ،‬ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ‪ ،‬ڊאﻛﭩﺮ؛ ﭘﻬﺎﻛﻦ ﺟﻲ ﭘﺎڙ‪ ،‬س א ب ﭴﺎﻣﺸﻮرو ﺳﻨﮅ ‪ 1989‬ع‪.‬‬ ‫‪-10‬‬
‫ﺳﻨﮅي‪ ،‬ﺣﺎﻓﻆ ﺣﺒﻴﺐ؛ ﻣﺎﭸﺮ‪ ،‬ﻛﻜﺮאﻟﻲ ۽ ﮐﺎري ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﺑﺎאﺧﺘﻴﺎر אدאرو ﺣﻴﺪر آﺑﺎد‪.‬‬ ‫‪-11‬‬
‫ﺷﻴﺦ‪ ،‬אﻟﻄﺎف؛ رﭠﻲ آﻫﻲ ﮔﻬﻮٽ ﺳﺎن‪ ،‬ﻧﻴﻮ ﻓﻴﻠﮉس ﭘﺒﻠﻴﻜﻴﺸﻦ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد‪.‬‬ ‫‪-12‬‬
‫ﺷﻴﺦ‪ ،‬אﻳﺎز؛ ﻛﭥﻲ ﻧﻪ ﭜﭹﺒﻮ ﭤﻚ ﻣﺴﺎﻓﺮ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،1‬ﻧﻴﻮ ﻓﻴﻠﮉس ﭘﺒﻠﻴﻜﻴﺸﻦ‪ ،‬ﺣﻴﺪرآﺑﺎد د ‪ 1994‬ع‪.‬‬ ‫‪-13‬‬
‫ﻧﻮر ﻋﺒﺎﺳﻲ؛ وאٽ وﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻋﺒﺮت ﺑﻮכ ﻛﻠﺐ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد‪ ،‬ﺟﻮﻻ‪1994 ‬ع‪.‬‬ ‫‪-14‬‬
‫ﻛﺸﻨﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺘﺪאس ﭘﻨﻬﻮﻣﻞ‪ ،‬ﺳﻨﺘﻞ؛ ﺳﻨﮅي ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﻣﺤﺎورא ﻛﻮش‪ ،‬ﭘﻲ وي ﻛﺸﻨﺎﮢﻲ ﭨﺮﺳﭧ ﭘﮣﻲ‪ ،‬ﻣﻬﺎرאﺷﭩﺮ ‪ ،‬ﭜﺎرت‬ ‫‪-15‬‬
‫‪1993‬ع‪.‬‬

‫‪63‬‬
‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ڏﺳﮣﻲ‬
‫آپ ﺳﮑﻲ‪ ،‬ﺟﮗ ﺳﮑﻲ )ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.1‬‬
‫آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۾ ﻓﺮق آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.2‬‬
‫ﻛﻮڙא‪ ،‬ﻣﺮאد ُﭘﻮرא‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫آڌא ُﭼﻮڙא‪ ،‬آڌא ُﭔﻮرא‪ ،‬ﻣﺎل ُ‬ ‫‪.3‬‬
‫آﻓﻴﺴﺮ ﮐﻲ‪ ،‬ﭘﭩﻴﻮאﻻ ﺋﻲ ﮐﮣﻨﺪ آﻫﻦ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.4‬‬
‫ُאُٺ‪ ،‬אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍي ﭘﺎﺳﻲ ﻟﻴﭩﻲ؟ )ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.5‬‬
‫ٺ ﻧﻪ رﺳﻦ‪ ،‬ﭔﻮرא رﺳﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫ُא َ‬ ‫‪.6‬‬
‫ُאﭠﻲ‪ُ ،‬ﺑﻬﻪ ُﭼﭡﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.7‬‬
‫آﭘﮣﻲ ﮔﻬﻮﭨﺠﻲ ﺗﻪ ﻧﺸﺎ ﭤﻴﻮي‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.8‬‬
‫אڄ ﻧﻪ ڏﭠﻮ ﻻل‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺋﻲ ﺻﺤﻴﺢ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.9‬‬
‫אک ڏﭠﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﺑﻪ‪ ،‬وﻳﭽﺎر ﻛﺠﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.10‬‬
‫אک ڏﭠﻲ‪ ‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻻ‪ ،‬ﻛﻬﮍو ﭘﮁﮡ؟ )ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.11‬‬
‫אﮐﻴﻦ وאرא‪ ،‬دﻧﻴﺎ ۾ ﭤﻮرא آﻫﻦ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.12‬‬
‫אﮐﻴﻴﻦ ﻟﻮﻧﮓ ﻟﮙﻦ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ وﺳﺮي وﭸﻦ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.13‬‬
‫אﻣﻴﺪن ﺗﻲ ﺟﻬﺎن ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.14‬‬
‫אڻ ﻫﻮﻧﺪ ۾ ﭘﺌﺴﻲ ﭘﻠﻮ ﻣﻬﺎﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺪ ۾ رﭘﺌﻲ ﭘﻠﻮ ﺳﺴﺘﻮ ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﺎ(‬ ‫‪.15‬‬
‫אﻫﻮ ﭼﻮﺋﭣ ﺋﻲ ﻣﺮي وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭼﮣﺎ ﮐﭙﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻴﻮ‪) .‬وﭼﻮﻟﻮ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.16‬‬
‫אﻳﻤﺎن ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﭤﻠﻬﺎﺋﭗ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.17‬‬
‫ﺑﺎپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ‬۽ آپ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪َ ،‬ﺳﻨﮅو آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.18‬‬
‫ﺑﮏ ﻧﻪ ﭘﮁﻲ ُﮘﻨﮅڻ‪ ،‬ﻧﻨﮉ ﻧﻪ ﭘﮁﻲ אوﮀﮡ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.19‬‬
‫ﺑﮑﻴﻲ ﭼﮑﻲ ﭼﻴﻮ؛ ”ﺑﻘﺎل ﻛﺮ! ﻳﺎ ﺑﻘﺎل ﺟﻲ زאل ﻛﺮ!“ )ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.20‬‬
‫ﺑﮕﻬﮍ ڏﺳﮡ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ،‬ﻗﺎﺿﻲ ﺗﻪ ﮀﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﮀﮇي ﭘﺮ ﮀﻴﻠﻮ ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﻧﻪ ﮀﮇي‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.21‬‬
‫ﭔﺎﻟﻴﺘﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎﻟﻴﺘﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.22‬‬
‫ﭔﮇي‪ ‬ﭔﻴﮍي ﺟﻮن‪ ،‬ﻫﺮﻳﮍون ﺑﻪ ﭜﻠﻴﻮن‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.23‬‬
‫ﭔﻦ ﭔﻴﮍن ۾ ﺟﻴﻜﻮ ﭼﮍﻫﻲ‪ ،‬ﭼﮇא ﺗﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﭼﻴﺮﺟﻦ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.24‬‬
‫ﭔﻦ ﺟﻮﻳﻦ ﺟﻮ َوُر‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺟﻴﺌﺮي ﺋﻲ ﺟﻬﻨﻢ ۾ ﮔﻬﺮ‪) .‬ﺳﻨﮅ ي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.25‬‬
‫ﭔﻨﻲ ﺳﺎﺋﻲ ﺟﻲ ﺳﺎﺋﻲ‪ ،‬ﮔﺎﻫﻲ ﺑﮑﺌﻲ ﺟﻮ ﺑﮑﻴﻮ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.26‬‬
‫ﭔﻴﻠﻲ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ﻟﮙﻲ‪ ،‬رאﮐﻦ ﭘﻜﺎرﻳﻮ‪ ،‬ﭔﺎرﻫﻴﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ورﻧﺪي آﺋﻲ؛ ”ِوﺳﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ!“ )ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.27‬‬
‫ﭔﻴﻦ ﺳﺎن ﭜﻠﻲ ﻧُِﭻ ﻛﺠﻲ ﭘﺮ אﺳﺘﺎدن ﺳﺎن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.28‬‬
‫ﺖ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻮن وڌي ﻛﻴﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫ﭜﺎڙﻳﻦ ﻣﭥﺎن ِﭜ ِ‬ ‫‪.29‬‬
‫ﭜﺮي‪ ‬ﭔﻴﮍي‪ ‬۾‪ ،‬وאﮢﻴﻮ ﮘﻮرو‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.30‬‬
‫ُﭜﻠﻲ ُﭜﻠﻲ ﭜﺎڻ آﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭜﻠﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.31‬‬
‫ﭜﻨﮕﺎن ﭼﻴﺰ ﭔﮇن ﺗﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﺪي رووي ﻛﮣﻚ ﻛﻮن‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.32‬‬
‫ﭜﻮﻧﺘﺮﻳﺎ ﭜﻮن‪ ‬۾‪ ،‬ﺗﻪ ُﮔﻬﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻬﻮڙي ﻧﻪ ﭼﮍﻫﻴﺎ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.33‬‬
‫ﭠﮗ ﭠﮙﻲ ﺟﮗ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺎﮢﻮ ﭠﮙﻲ ﭠﮗ ﮐﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.34‬‬
‫ﭠﻠﻬﻦ ﭠﻜﺮن ﺗﻲ ڌﻛﺎ ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻴﻨﺪو‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.35‬‬
‫ﭨﻜﻮ ڏﻳﺌﻲ ﭘﺮאﺋﻮ ﭔﺎر ﻧﻪ ﮐﺎرﺟﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.36‬‬
‫ﭨﻜﻲ ﺟﻲ ﭔﻮڙ ۾ ﻣﮏ ﺋﻲ ﻣﻠﻨﺪي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.37‬‬
‫ﭨﻨﮓ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭜﮙﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬دل ﭜﮙﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.38‬‬

‫‪64‬‬
‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ ذאت ﻧﻪ ﭘﮁﺠﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪/‬ﺑﻨﮕﺎﻟﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.39‬‬

‫ﭘﺮאﺋﻲ ڌي‪ ‬ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.40‬‬
‫ﻳﻮ ﺗﺎن ﮐﺎرכ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫ﭘﺮאﺋﻲ َڏ َ‬ ‫‪.41‬‬
‫ﭘﻨﮡ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻛﻬﮍو ﻧﭝﺎڳ آﻫﻲ! )ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.42‬‬
‫ﭘﻨﮡ وﭼﺎن‪ ،‬ﭘﮍﻫﮡ ﻳﺎد ﺋﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.43‬‬
‫ﭘﻬﻠﻲ آپ ﭘﻬﻠﻲ آپ ﻛﺒﻮ ﺗﻪ ﮔﺎڏي ﮀﭩﻲ وﻳﻨﺪي‪) .‬אردو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.44‬‬
‫ﭘﻴﺎدي ﻣﺎن ﻫﺴﻮאر‪ ،‬ﻫﺴﻮאر ﻣﺎن ﭘﻴﺎدو‪ ،‬ﺧﺪא ﭤﻮ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.45‬‬
‫َﭘﻴﺮ ُﮐﭙﻲ ﺗﻪ ﺟﺎﭠﻮ ﺑﻪ ﻟﮙﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.46‬‬
‫ﺟﺎﺗﻲ ﭘﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺗﺎﺗﻲ ﭘﺎڻ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.47‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﻮﺋﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻧﻘﺼﺎن ﭜﺮي‪) .‬ﺳﺮو ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.48‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭨﻜﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﻛﺎﭤﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﻟﻜﻲ‪) .‬אردو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.49‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﺎﻧﻲ ﻧﭝﺎﮘﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﺎ ڏوﻫﭩﺎ ﻛﻬﮍא ڏאﺗﺎر ﭤﻴﻨﺪא‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.50‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﻜﺎر‪ ،‬ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﻛﻮڙي ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭔﻴﻬﺎر‪ ،‬ﺳﭽﻲ‪ ‬ﺳﺎک ﻧﻪ وﺳﻬﺎن‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.51‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ رﻳﻦ ﺟﻮ ﻣﺰو ورﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭔﻴﺎ ﻣﺰא وﺳﺮي وﻳﻨﺪא‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.52‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭤﻲ ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﺳﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.53‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ رب رﮐﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺮ ﭼﮑﻲ؟ )אردو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.54‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ وﻳﭡﻲ ﻧﻪ ﭴﺎﺗﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻴﭡﻲ ﻛﻬﮍو ﭴﺎﮢﻨﺪو؟ )ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.55‬‬
‫ﺟﻮش ﺑﻪ‪ ،‬وﻗﺖ ﺗﻲ ﻛﻢ אﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.56‬‬
‫ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﻮﭼﮍא ﮔﻬﺮي وﭠﻲ ﭤﻮ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.57‬‬
‫ﺟﻮ َوُڙ ﺟﮍي ﺟﻦ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ َوُڙ ﺳﻴﺌﻲ ﻛﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.58‬‬
‫ﺟﻮﺋﺮ ُﺟﻮ‪ ‬۾ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺗﻪ رﻫﻮ رאﻧﺪﻳﻮن ﻛﻨﺪو‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.59‬‬
‫ﺟﻬﮍي ﻧﻴﺖ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﻣﺮאد‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.60‬‬
‫ﺟﻴﺘﺮي ﺟﻬﺎر ﻫﻜﻠﺒﻲ‪ ،‬אوﺗﺮي אﭤﻨﺪي‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.61‬‬
‫ﺟﻴﺴﻲ ﺟﻴﺴﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.62‬‬
‫ﺟﻴﺴﻴﻦ ﻛﺎﻧﻲ אﺛﺮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻴﺴﻴﻦ ﭔﻴﺎﻧﻲ ﺳﺮ ﻧِﻴﺌﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.63‬‬
‫ﺟﻴﻜﻮ ﻧﺎﻧﮕﻦ ﺟﻲ ﭔﺮڙن ۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻴﻮ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.64‬‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﻛﻠﻬﻮ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻮڙ ﺑﻪ رﺳﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.65‬‬
‫ﺟﻴﻜﻲ وﭠﮡ ﺳﮑﻴﺎ آﮬﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ڏﻳﻨﺪא ﻛﻴﻦ آﻫﻦ‪) .‬ﻻڙ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.66‬‬
‫ﭴﭧ‪ ،‬ﭘﺎدر ﺳﺎن ﺳﮅو ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.67‬‬
‫ﭧ ﭘﺴﺎﻳﻮ‪ ،‬وאﮢﻴﻲ وڌس وﭨﻲ‪ .‬ﭴﭩﻲ‪ ‬ﻟﻴﮑﻲ وאﮢﻴﻮ ﭰﺮﻳﻮ‪ ،‬وאﮢﻴﻲ ﻟﻴﮑﻲ ﭴﭩﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫ﭴﭩﻲ‪ُ ‬ﺳ ُ‬ ‫‪.68‬‬
‫ﭼﺎﻛﺮ ﻣﭥﺎن ﭼﻮﻛﻴﺪאر ﻧﻪ رﮐﺠﻦ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.69‬‬
‫ﺖ ﺗﻲ ﭼﻮﭨﺎ‪ ،‬ﻣﺪﻋﻲ رد‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫ُﭼ ِ‬ ‫‪.70‬‬
‫ﭧ ۽ ُﭼَﭩﻦ ﭘﭡﻴﺎن ﭼﮝﺎ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬‫ﭼﮝﻦ ﭘﭡﻴﺎن ُﭼ َ‬ ‫‪.71‬‬
‫ﭼﻮر ﺑﻪ ﺟﻬﮍو ﻛﺎﻛﻮ )ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.72‬‬
‫ﭼﻮر ﺗﻲ אﻳﺘﺮي ﭼﭩﻲ رﮐﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺘﺮي ﭘﺎڙو ﺑﺮدאﺷﺖ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻲ‪) .‬אردو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.73‬‬
‫ﭼﻮر ﺟﻲ ڏאڙﻫﻲ‪ ‬۾ ﻛﮏ! )ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.74‬‬
‫ﭼﻮر ﭼﻮر ﭤﻴﻨﺪو آ‪ ،‬ﭔﻠﻮ ﭔﻠﻮ ﭤﻴﻨﺪو آ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.75‬‬
‫ﻛﺎٺ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻛﻮﭠﺎﺋﺒﻮ ﺗﻪ ﺳﻬﻲ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ِ‬ ‫ﭼﺎه ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﻦ ﻣﻴﮍ ﻛﻴﺌﻲ‪ .‬ﭘﻮﻧﺪو ﺗﻪ‬ ‫ﭼﻮرن ﺳﺎن ُ‬ ‫‪.76‬‬
‫ﮀﺎ رٻ‪ ،‬ﮀﺎ ﺑﺴﻢ א� ‪) .‬ﭤﺮ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.77‬‬
‫ﮀﺎ ﻛﻮل ‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﻮل ﺟﻮ وزن؟ )אردو ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪.78‬‬
‫ﺣﺮאم ﺟﻴﻜﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪ ،‬ﺑﮏ ۾ ﺳﻴﺌﻲ אوﻧﺎﺋﻴﻨﺪא‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪.79‬‬

‫‪65‬‬
‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮀﭙﺮ ﭰﺎڙي ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪،‬ﭼﻮﺋﻲ (‬ ‫ٰ‬ ‫‪ .80‬ﺧﺪא‬

‫‪ .81‬ﺧﻴﺮﺗﻮ אﻫﻲ ﻛﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﮐﺠﻴﻦ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻦ! )ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .82‬دאﻧﮕﻲ ﺗﭙﻲ ﮀﻬﻪ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﺗﻪ ﺿﺪي ﻣﻬﻤﺎن ﮐﭙﻲ ﭔﺎرﻧﻬﻦ ﻣﻬﻴﻨﺎ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .83‬دﻋﺎ ﺑﻪ ﻟﮁﮣﻦ وאري ﮐﻲ ﻟﮙﻨﺪي آﮬﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .84‬دﻧﻴﺎ ۾ دوڌ ﮐﺎن دوڌ‪ ،‬ﭘﺎﻧﻲ ﻛﺎ ﭘﺎﻧﻲ آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .85‬دوﻟﺖ ُﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﺎس وﮀﻮڙي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ‪/‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .86‬دﻳﮙﮍא وﻳﺎﻣﻨﺪא ﺗﻪ ﻣﺮﻧﺪא ﺑﻪ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .87‬ڌﮢﻲ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻫﺮ ﻫﻨﮅ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ )ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .88‬ڌوﭔﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﻬﺮאن وﭸﻲ ﮀﻮو‪ ،‬ﻛﭙﮍو ﭰﺎﭨﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .89‬ڏوﻫﺎري‪ ‬ﺟﻲ ﻣﻦ ۾ ﺳﭛ ﻛﻮ ﺳﻨﺪس ﮔﻼ ﭤﻮ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﺎﭤﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .90‬ڏوﻫﭩﺎ وڌﻧﺪي ﺟﺎ وﻳﺮي آﻫﻦ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ب رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ ﺳﻮﻟﻮ‪ ،‬رﻧﺎن رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ ڏﮐﻴﻮ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪ .91‬ر ﱡ‬
‫‪ .92‬رن ﭼﺸﻜﻲ ﻫﺮي‪ ،‬رﮐﻲ آرﺗﻮאر‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .93‬رﻧﻦ زאﻟﻦ ﺟﺎ ﻛﻬﮍא ﺟﻤﻌﺎ؟ )ﺳﻨﮅ‪،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .94‬رﻳﮃאر אﮘﻴﺎن رﺑﺎب‪ ،‬وﭴﺎﺋﮡ ﻣﺎن ﻧﻪ وري ﻧﻪ ﺳﺮي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .95‬زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻮر ۾ ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي‪ ،‬ﺳﻤﻮر ۾ ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي‪) .‬ﻓﺎرﺳﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .96‬ﺳﺎﻫﺮي ﮔﻬﺮ ﺟﺎ ﭜﺎﺗﻲ ﺗﻪ وﻳﺮي ﭘﺮ ﭼﺎﻧﺌﭟ ﺑﻪ وﻳﺮي‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .97‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧﺪא אﻫﻮ ﭤﻮ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﺟﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .98‬ﺳﭹﻲ ﮐﻲ ﭼﻮر ﺟﻮ ڊپ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .99‬ﺳﺮﻛﺎر‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭼﺎﭼﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻧﺎﻫﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .100‬ﺳﻮر آﻫﻦ ﺋﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻦ ﮐﻲ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .101‬ﺳﻮﻧﺎرو ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎ‪ ‬ﺟﻲ ﻧﭣ ﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﻪ ﭨﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .102‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎرن ﺟﻮ ﻧﺎﮢﻮ وﻳﺎﻣﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .103‬ﺷﻴﻨﻬﻦ ﺷﻴﺮ ﺧﺪא ﺟﻮ‪ ،‬وﮢﻴﺲ ﺗﻪ ﺑﻴﺪو ڏﺋﻲ ‪ ،‬وﮢﻴﺲ ﺗﻪ ﭔﭽﻮ ڏﺋﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .104‬ﻋﺰت ﻟﭥﻲ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺧﻴﺮאت ﻛﺮڻ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ؟ )ﻧﺼﻴﺤﺖ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .105‬ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﻲ ذאت ﻛﺬאت‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .106‬ﻓﻘﻴﺮﻳﺎﮢﻲ ﭤﺌﻲ رאﮢﻲ‪ ،‬ﭼﻲ؛ ”ﺟﺎرא ڏﻳﻮﮢﺎ‪ ،‬ﻣﻴﻦ ﮐﺎوﮢﺎ!“ )ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .107‬ﭰﭕﻴﺎ אﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﭰﺎﭨﻲ ﻣﺌﺎ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .108‬ﻛﺎرא ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺮ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻟﻬﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .109‬ﻛﺎﻫﻞ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ﺑﻪ ﭔﻴﺎ وאﻻري ﭤﺎ وﭸﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .110‬ﻛﺘﻮ ﻛﺘﻲ ﺟﻮ ﭜﺎ‪ ‬آﻫﻲ‪) .‬ﭘﺸﺘﻮ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .111‬ﻛﺘﻲ ﻧﻪ ُﻣﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻛﺘﻲ ﺟﻲ ڌﮢﻴﻦ ُﻣﻨﻬﻦ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .112‬ﻛﻢ ﻛﮅو ﻛﺠﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﭣ ﻣﻀﺒﻮط وﺟﻬﺠﻦ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ (‬
‫‪ .113‬ﻛﻨﻲ‪ ‬رن ﺟﺎ ﭔﺎر ‪ ،‬ﭤﻮرא ﺗﻴﺌﻦ ﭼﮝﺎ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .114‬ﮐﺎﮢﻲ ﮐِﭽﮣﻲ‪ ،‬אوﻧﮅא ﻃﺒﺎخ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻴﺘﻲ )ﺳﻨﮅ ﭼﻮﮢﻲ(‬ ‫‪ .115‬ﮐﻴﺘﻲ ‪ِ ،‬ﺳَﺮ َﺳ ِ‬
‫ُ‬
‫‪ .116‬ﮔﻴﺎن ڌﻳﺎن آﻫﻲ אﺗﻲ‪ُ ،‬ﺟِﺘﻲ آﻫﻲ ِﺟِﺘﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .117‬ﮔﮭﭩﻮ ڌאرﺟﻲ אن ﻻ‪ ،‬ﻫﭥﺎن ﭼﺮي ﻛﭙﺎه‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .118‬ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻧﻪ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪) .‬אردو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .119‬ﮔﻬﮣﺎ ﭘﺌﺴﺎ‪ ،‬ﭤﻮرن ﭘﺌﺴﻦ ﮐﻲ ﻛﻤﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪) .‬وאﭘﺎري‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .120‬ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺳﻨﺪﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‪ ،‬ﭨﻜﻲ ﺳﻨﺪא ﻣﻮٺ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬

‫‪66‬‬
‫‪wwww.voiceofsindh.net‬‬ ‫ﻣﻮزون آﮐﺎﮢﻴﻦ ذرﻳﻌﻲ ﺟﮍﻳﻞ ﭘﻬﺎﻛﺎ ۽ ﭼﻮﮢﻴﻮن‬

‫‪ .121‬ﻻﻟﭻ ﮀﮇڻ ﺳﺎن ﻋﺰت ﻣﻠﻲ ﭤﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬

‫‪ .122‬ﻻﻟﭻ‪ ،‬ﻛﺘﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﺎرאﺋﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .123‬ﻟﮏ ﮐﭩﻴﺎ ُڏوﻣﮣﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ُڏوم ﺳﻼﻣﺖ آﻳﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .124‬ﻟﻮﭜﻲ‪ ‬ﺳﻨﺪي رאڄ ۾‪ ،‬ﭠﻮﮘﻲ ﻣﺮي ﻧﻪ ﺑﮏ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .125‬ﻣﺎٺ ڏאڍي ﻣﭡﻲ آﻫﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .126‬ﻣﺎﻟﻚ وﭸﻦ ﭔﻴﮍي‪ ‬ﭼﮍﻫﻴﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ وﭸﻦ ﻏﻮﻃﺎ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .127‬ﻣﺮﺷﺪ ﻻ‪ ‬دאل‪ ،‬ﺗﻪ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﻻ‪ ‬ﺧﺎل‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .128‬ﻣﮍس ﺑﻨﺎ وﻳﻬﻮن ﻛﻴﺮ ﻧﻪ ﻛﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .129‬ﻣﻔﺖ ﺟﻮ ﺷﺮאب‪ ،‬ﻗﺎﺿﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﺑﻪ ﺣﻼل‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ﻨﮉﻳﻞ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن‪ ،‬وڙﻫﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﺒﻮ‪) .‬ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬ ‫‪ُ .130‬ﻣ ِ‬
‫‪ .131‬ﻣﻮت ﺟﻲ ﻣﻨﻬﻦ ۾ وﭸﮡ ﻻ‪ ‬ﺑﻪ ﺣﻮﺻﻠﻮ ﮐﭙﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .132‬ﻣﻮت‪ ،‬ﻧﻪ وﻗﺖ ڏﺳﻨﺪو آﻫﻲ ﻧﻪ ﻫﻨﮅ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .133‬ﻣﺌﻲ ﻛﺘﻲ‪ ،‬ﭘﺮﭼﻬﻪ ﻧﻪ وﭸﺎﺋﺠﻲ‪) .‬ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .134‬ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬ﻣﺎل ﮐﺎﮘﻴﺎ وﭼﻼ‪) .‬ﺳﺮאﺋﻜﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .135‬ﻧﻪ אﮘﻼ ﻧﻪ ﭘﮁﻼ‪ ،‬وאه ﺟﺎ وﭼﻼ‪) .‬ﺳﺮאﺋﻴﻜﻲ ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫ڌوڙ ڌאﮢﻴﻮن وﭨﺒﻴﻮن‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬‫‪ .136‬ﻧﻪ ﭘﺮڻ ۾ ﭘﺎﮢﻲ אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﺋﻲ ِ‬
‫‪َ .137‬ﻧُﺮ ﻧﻨﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎري ﻟﭳ‪ ) .‬ﭼﻮﮢﻲ (‬
‫‪ .138‬ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻮڻ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﺮڻ ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﻲ؟ )ﻓﺎرﺳﻲ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .139‬ﻧﻜﻤﻮ‪ ،‬ﭘﻜﻲ‪ ‬ﭔﻴﺮ ﻫﻴﭡﺎن ﺑﻪ ﺑﮏ ﻣﺮي‪) .‬ﺳﻨﮅ ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .140‬ﻧﻮﭨﻦ ﺟﻲ ﭜﺖ ﭠﻬﺮאﺋﮡ ﺳﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺳﺮن ﺟﻲ אوﻟﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .141‬وאﮢﻜﻮ ﭔﺎر ﺑﻪ ﻧﻔﻌﻲ ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ۾ ڌכ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .142‬وאﮢﻴﺎ ﭤﻜﺠﻦ ﺗﻪ ﻣﭩﻲ ﻛﮃن‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .143‬وﭸﺠﻲ ﺷﺎدي ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻲ ﺗﻪ ﭤﻮرو ﻧﻪ ﭤﭱﺠﻲ ﻟﻮﻧﮓ ﻓﻘﻴﺮ ﺗﻲ‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .144‬وڏن آﺋﻲ‪ ،‬ﻧﻨﮃא وﺳﺮﻳﻮ وﭸﻦ‪) .‬ﺳﻨﮅ ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫ﻜﺮ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬‫‪َ .145‬وُر ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﻮن َوُر‪ ،‬ﭔﻴﻮ آﻫﻲ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﭠِ ُ‬
‫ﭧ رאڄ‪ ،‬ﻣﻴﭿ رאڄ‪) .‬ﭘﻨﺠﺎﺑﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ (‬ ‫ﭔﺮ رאڄ‪ُ ،‬ﭘ َ‬
‫‪َ .146‬وَر رאڄ‪َ َ ،‬‬
‫‪ .147‬وڻ وڻ ﮐﻲ‪ُ ،‬אﮔﻬﺎڙ ﻧﻪ ڏﻳﮑﺎرﺑﻲ )ﺳﻨﮅ ‪ /‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ (‬
‫‪ .148‬ﻫﺎرﺋﻲ ﮐﺎن ﭘﻴﺘﻮ ﭜﻠﻮ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .149‬ﻫﺠﺌﻲ وאﻧﺪﻛﺎﺋﻲ ﺗﻪ وڃ وڏﻳﺮאﮢﻲ אوﻃﺎق‪) .‬ﺳﺮو‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ‪/‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .150‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‪ ‬ﻻ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺎ وאٽ آﻫﻲ‪) .‬ﻫﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .151‬ﻫﺮ ﻛﻮ دوﻟﺖ ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮي ﭤﻮ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .152‬ﻫﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﻣﺼﻠﺤﺖ‪ ،‬ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﭤﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪) .‬ﺳﺎﻫﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬
‫‪ .153‬ﻳﺎرن ﺳﺎن ﭘﻨﺒﺌﻮن ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪) .‬ﻻڙ‪ ،‬ﭘﻬﺎﻛﻮ(‬
‫‪ .154‬ﻳﺎرن ﺳﺎن ﻛﻬﮍא ﻟﻴﮑﺎ؟ )ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﭼﻮﮢﻲ(‬

‫‪67‬‬