G MIR

Aldurinn fr 10 til 16 ra er s tmi, sem hentastur er til undirbnings fyrir brnin til meiri menntunar og andlegs roska. essum aldri hafa au ekki n eirri hugunarsemi a au geti sje, hvort von sje til a mirin geti leyst r spurningum eirra, ea veitt eim tilsgn, sem au skja eptir. eim ykir aeins sjlfsagt a hn viti etta ea hitt, er au spyrja a, og bregist a, er htt vi a traust eirra til hennar og viring s, er au hafa bori fyrir henni minnki, og veikjast au hrif, sem hn getur haft vilja og lfsstefnu eirra, tt hn mrgu ru tilliti kunni a vera fr um a vsa eim lei. a er lka skilegt, a mirin sje svo menntu a hn geti haft eptirlit me hvernig brnum hennar er kennt, taki hn ara til ess, og geti leibeint v tilliti ef henni ekki lkar hva ea hvernig er kennt. Enda mundi a gla viringu og traust barnanna til hennar ef au su a hn vri eim jafnan fremri, tt au kmust nokku leiis, og a hn sti ekki baki kennara eirra hva menntun og ekkingu snerti. Hn fengi annig meira vald yfir vilja eirra og hugsunarhtti en ella; or hennar festu dpri rtur og yru eim minnistari. a eru svo mrg og djp hrif, sem g og menntu kona getur haft mannfjelagi, a eins me uppeldi barnanna, a torvelt verur a telja upp, hvernig hn getur beint huga unglinganna a hinu ga og sanna, hvernig hn getur vi sm atvik minnt au , a margt a, sem er hva mikilvgast, rt sna atvikum, sem ltill gaumur er gefinn. Hn getur snt eim, a au eiga ekki einungis a lifa fyrir sig, heldur einnig fyrir ara; a ttjr og j eirra hefir krfu til a au noti krafta og hfilegleika sna, og a hi sanna gagn og hugsanir liggi ekki t a leita sem fjarst, og byltast umsvifamiklum fyrirtkjum, heldr v, a vera sem frastur hvaa stu sem er, og rkja sem bezt r skyldur, sem menn hafa a uppfylla, og a tt r sjeu ekki t fljtt a lta ingarmiklar, geti r veri mikilvgar, og jafn randi a stunda r vel og tt meira bri eim. Hn er a, sem einkanlega a leibeina dtrunum, a venja r rifna og hreinlti. Hn snir eim hvernig hreinlti og vandvirkni eiga rt sna hugarfarinu, og sje hugsunarhtturinn hreinn og gur, hljti verkin a vera eins. Hn a sna eim hve randi a er, a f sem mesta og gagnlegasta menntun og ekkingu, og benda eim jafnframt , a hjegmaskapur og tepur eru langt fr allri sannri menntun, og tilfinningin fyrir hinu fagra og ga ekkert skylt vi glys og glingur.

Hn snir eim, a mann og hluttekning annarra kjrum eru vextir sannrar menntunar, og a a sjeu einkum konur, sem geti opt mkt bl annarra me nrgtni og lipur. Hn snir eim, hvernig r eigi a lta sjer annt um r systur eirra, sem ekki hafi fengi tkifri ea hfilegleika til a taka jafnmiklum framfrum og r, og a a sje skylda eirra, a geta eim heil r og segja eim til eptir megni, en henda ekki gaman a ffri eirra, ea sna eim hrak og fyrirlitningu, sem vottar aeins heimsku og menntunarskort sjlfra eirra. annig leggur g og menntu kona grundvllinn til velgengni og heilla jarinnar, me v hn vekur lngun barna sinna a vera rum til gagns, og glir ekkingu eirra og hvetur au til sjerplgni og gfuglyndis. Hn er sem steinhggvarinn, sem meitlar og lagar grjti, svo r lku og lgulegu efni verr reist flug og varanleg bygging, sem vekur undrun og viringu seinni alda manna.
r fyrstu slensku kvenrttindagreininni eftir Breti Bjarnhinsdttur