Professional Documents
Culture Documents
Endurance in Soccer - Αντοχή στο Ποδόσφαιρο
Endurance in Soccer - Αντοχή στο Ποδόσφαιρο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2006
-- ΠΕΡΙΛΗΨΗ --
2
-- EΙΣΑΓΩΓΗ --
3
µέγιστης ρόσληψης οξυγόνου διεθνούς ειέδου άνδρες οδοσφαιριστές
αό 55 έως 68 ml· kg-1· min-1 (Hoff, 2005), µε συγκεντρώσεις γαλακτικού
οξέος αό 3 έως 6 mmol· 1-1 κατά τη διάρκεια ενός αγώνα (Mohr, Krustrup &
Bangsbo, 2005) και ενεργειακή δαάνη σε ένα αιχνίδι 6.317 MJ (Reilly &
Thomas, 1979).
Είναι σηµαντικό για τον ροονητή να γνωρίζει τις ααιτήσεις του
αθλήµατος και να αοκοµίσει αντικειµενικές ληροφορίες για την φυσική
ικανότητα αόδοσης των αικτών ώστε να διασαφηνίσει τους
βραχυρόθεσµους και µακρορόθεσµους στόχους της ροόνησης, να
εξασφαλιστεί αντικειµενική ανατροφοδότηση και να ειδιωχθεί αρακίνηση
των αικτών να ροονηθούν ερισσότερο (Svensson & Drust, 2005). Η
ροόνηση αντοχής ραγµατοοιείται µε τέσσερις βασικές µεθόδους ου
σύµφωνα µε τον Κέλλη (2004) είναι η µέθοδος διάρκειας, η εαναλητική
µέθοδος, η αγωνιστική µέθοδος και η διαλειµµατική µέθοδος (interval).
Κατά την εφαρµογή διαλειµµατικής µεθόδου εξαντλούνται τα
αοθέµατα γλυκογόνου το οοίο έχει ως εακόλουθο το µεγάλο
υεσυµψηφισµό, και τις έντονες ειδράσεις στο καρδιοκυκλοφοριακό
σύστηµα, όσον αφορά στη βελτίωση της ικανότητας µέγιστης ρόσληψης
οξυγόνου. Έρευνες (Ηoff, 2005· Fox et al., 1979) έχουν δείξει ότι η έντονη
διαλειµµατική µέθοδος έχει τα καλύτερα αοτελέσµατα, βελτιώνοντας τη
µέγιστη ρόσληψη οξυγόνου. Είσης λόγω του αµειβόµενου διαλείµµατος της
συγκεκριµένης µεθόδου ενδείκνυται για τη βελτίωση της ψυχοσωµατικής
ανοχής στην κόωση και τέλος µορεί να εφαρµοστεί µε ολύ καλά
αοτελέσµατα για τη βελτίωση της ειδικής αντοχής, εειδή η χαρακτηριστική
εναλλαγή ειβάρυνσης και (µερικής) ανάληψης µοιάζει µε τη µορφή της
αγωνιστικής ειβάρυνσης ου υφίσταται ο οδοσφαιριστής. Η µέθοδος αυτή,
η οοία έχει τόσες οµοιότητες µε την αγωνιστική ειβάρυνση, αν
ενσωµατωθεί λήρως στην οδοσφαιρική ρακτική, ροσφέρεται τέλεια για
κάθε ροόνηση µε στόχο τη φυσική κατάσταση και την τεχνική ή τη φυσική
κατάσταση και την τακτική (Weineck, 1997). Αναόσαστο κοµµάτι της
καθοδήγησης και της ρύθµισης της ροονητικής διαδικασίας είναι ο έλεγχος
και η αξιολόγηση των αθλητών µε σκοό την είτευξη της ιδανικής αόδοσης
4
– είδοσης (Κέλλης, 2004). Τέτοιες ληροφορίες µορούν να αοκτηθούν µε
τη χρήση τεστ, τα οοία µετρούν την ικανότητα αόδοσης.
Η ευνοϊκότερη δυνατή βελτίωση της αόδοσης δεν είναι µια ευθεία
διαδικασία, αλλά ένα συνεχώς εαναλαµβανόµενο τριλό βήµα ου
ααρτίζεται αό διάγνωση, ανάλυση και καθοδήγηση (Grosser, Neumaier,
1996). Τόσο για τη διάγνωση της αγωνιστικής αόδοσης στην αντοχή, όσο
είσης και για τον έλεγχο της ροόνησης χρησιµοοιούνται γενικά
ρακτικές αθλητικές µέθοδοι και ειστηµονικά αθλητικά (αθλητιατρικά)
εργαστηριακά τεστ και τεστ αγωνιστικού χώρου (εδίου) (Zintl, 1993). Κατά
την εκτέλεση των δοκιµασιών για την αντοχή αλλά και γενικότερα για τη
φυσική κατάσταση, θα ρέει καταρχήν να ροσεχθούν τα αντίστοιχα
κριτήρια οιότητας και στη συνέχεια τα στοιχεία ου αφορούν στην ρακτική
εφαρµογή τους (ρακτικότητα, οργανωτικές ανάγκες, οικονοµικές δαάνες)
(Weineck, 1997).
Όσον αφορά τα τεστ εδίου διακρίνουµε τα αλά δροµικά τεστ (test
Cooper (12 min), τρέξιµο για 1 km, 3km, 5 km) τα οοία αρουσιάζουν
ροβλήµατα όσον αφορά το στοιχείο της εγκυρότητας, δηλαδή αν το τεστ
µετρά ραγµατικά αυτό ου ρέει να ελεγχθεί. Εειδή η εντολή είναι να
καλυφθεί µε µέγιστη ταχύτητα ένα συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα ή µια
καθορισµένη αόσταση, ελέγχεται λόγω της υψηλής ειβάρυνσης όχι
αοκλειστικά η αερόβια αντοχή αλλά µια σύνθετη µορφή αό αναερόβια και
αερόβια αντοχή (όσο µικρότερη η διαδροµή τόσο µεγαλύτερο το οσοστό
συµµετοχής τους αναερόβιου γαλακτικού µηχανισµού στην αραγωγή
ενέργειας). Εκτός αό τα αλά δροµικά τεστ υάρχουν και τα δροµικά τεστ
µε τη µέτρηση της καρδιακής συχνότητας (µε ηλεκτρονικά όργανα) τα οοία
είναι ολύ αξιόιστα αφού διαιστώνεται ο βαθµός της ειβάρυνσης της
άσκησης. Τέλος τα τεστ εδίου εριλαµβάνουν και τα τεστ για την ειδική
αντοχή του οδοσφαιριστή τα οοία θεωρούνται εγκυρότερα των υολοίων
αφού έχουν υψηλή εξειδίκευση στο οδόσφαιρο. Μερικές αό αυτές τις
δοκιµασίες ου έχουν ροταθεί κατά καιρούς είναι: τεστ ειδικής αντοχής
(ΤΕΑ) των Stiehler, Konzag, Dobler (1988), ειδικό οδοσφαιρικό τεστ αντοχής
Bielefeld (Binz, 1985), το οδοσφαιρικό τεστ αντοχής Giessener
5
(Krummelbein, 1989), η δοκιµασία ολλαλών βαθµίδων (20m) των Leger και
Lambert (1982) (Impellizzeri, Rampinini & Marcora, 2005). Ένα ακόµα τεστ
εριλαµβάνει τη µέτρηση της συγκέντρωσης του γαλακτικού οξέος στο αίµα.
Η µέτρηση αυτή αρά τις ολλές δυσκολίες κατά την εκτίµηση, τα ιθανά
λάθη και την αβεβαιότητα, ειτρέει την αρκετά ακριβή αξιολόγηση της
αντοχής τη δεδοµένη στιγµή.
Τα εργαστηριακά τεστ εριλαµβάνουν δοκιµασία στο δαεδοεργόµετρο,
κατά την οοία µετράται η καλυφθείσα αόσταση, ο σφυγµός ειβάρυνσης,
το άθροισµα του σφυγµού ανάληψης και η συγκέντρωση γαλακτικού οξέος
στο αίµα, ο καθορισµός της ικανότητας µέγιστης ρόσληψης οξυγόνου, η
οοία αοτελεί κριτήριο για τη µέγιστη αερόβια ικανότητα. Τέλος το τεστ στο
εργοοδήλατο του οοίου η χρήση έχει αρχίσει και µειώνεται, για δοκιµασίες
οδοσφαιριστών, λόγω της γενικής τάσης για όσο το δυνατόν εξειδικευµένα
τεστ στο κάθε άθληµα (Weineck, 1997).
Σκοός της ανασκόησης (review) αυτής είναι να αρουσιάσει τα
αοτελέσµατα και τα συµεράσµατα µελετών ου ασχολήθηκαν µε την
αξιολόγηση, µέσω της διαλειµµατικής µεθόδου, της αερόβιας αντοχής σε
οδοσφαιριστές.
-- ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ --
6
Σχήµα 1. Hoff test: Μια εξειδικευµένη διαδροµή οδοσφαίρου για διαλειµµατική
άσκηση υψηλής έντασης και δοκιµασία για τον ροσδιορισµό της µέγιστης
ρόσληψης οξυγόνου.
7
Τα αοτελέσµατα της έρευνας έδειξαν ότι η διαλειµµατική ροόνηση
µε υψηλή ένταση και ενεργητικό διάλειµµα, µε συχνότητα 2 φορές τη
βδοµάδα, βελτιώνει την αερόβια ικανότητα. Είσης η αόδοση στο Hoff test
έχει υψηλή συσχέτιση µε την εργαστηριακή µέτρηση της µέγιστης ρόσληψης
οξυγόνου και ότι η βελτίωση της VO2max είχε αντίκτυο στην αόδοση στο
Hoff test.
Οι McMillan, Helgerud, Macdonald και Hoff (2005) ραγµατοοίησαν
ένα αρεµβατικό ρόγραµµα µε σκοό να αρατηρηθούν οι φυσιολογικές
ροσαρµογές σε νεαρούς είλεκτους οδοσφαιριστές (16.9 ±0.4 yr). Η
ροονητική αρέµβαση είχε διάρκεια δέκα εβδοµάδες και εριελάµβανε
δυο φορές τη βδοµάδα διαλειµµατική ροόνηση υψηλής έντασης η οοία
γινόταν αράλληλα µε την κανονική ροόνηση οδοσφαίρου. Πιο
συγκεκριµένα κάθε ροονητική µονάδα αοτελείτο αό τέσσερα σετ ου το
κάθε ένα είχε διάρκεια 4 min µε ένταση 90-95% της µέγιστης καρδιακής
συχνότητας ενώ τα διαλείµµατα διαρκούσαν τρία λετά µε ενεργητική
αοκατάσταση (jogging) στο 70% της µέγιστης καρδιακής συχνότητας. Η
οµάδα ελέγχου έκανε µόνο την οδοσφαιρική ροόνηση ου ακολουθούσε
και η ειραµατική οµάδα. Για τον έλεγχο της είδρασης του ρογράµµατος οι
µελετητές διεξήγαγαν εργαστηριακά τεστ ριν και µετά την εφαρµογή του, τα
οοία ήταν τα αρακάτω: squat jump (SJ), counter movement jump (CMJ),
RFD, 1RM test, treadmill τεστ για τον ροσδιορισµό της µέγιστης ρόσληψης
οξυγόνου (VΟ2max ) και της δροµικής οικονοµίας (CR).
Μετά την εφαρµογή του ροονητικού ρωτοκόλλου υήρξε στατιστικά
σηµαντική βελτίωση της µέγιστης ρόσληψης οξυγόνου κατά 9% (p<0.001),
της αόδοσης στο squat jump και στο counter movement jump height (p<0.05)
και στατιστικά σηµαντική µείωση της µέσης καρδιακής συχνότητας (p<0.05).
Αντίθετα δεν αρουσιάστηκαν στατιστικά σηµαντικές διαφορές στη µάζα
σώµατος, τη δροµική οικονοµία και στα σριντ 10 µέτρων (ίνακας 1).
8
Πίνακας 1. Αοτελέσµατα εργαστηριακών µετρήσεων ριν και µετά το αρεµβατικό
ρόγραµµα.
9
ροόνηση η αίκτες εκτελούσαν 12-15 σριντ 40 µέτρων µε 30 sec αθητικό
διάλειµµα ενώ τη δεύτερη (48 ώρες µετά) εκτελούσαν δυο σειρές αό 12-15
δρόµους των 15 λετών στο 120% της µέγιστης αερόβιας ταχύτητας (MAS,
maximal aerobic speed) µε διάλειµµα 15 sec. Ο έλεγχος της αερόβιας
ικανότητας έγινε µε την εφαρµογή τριών µετρήσεων, ριν την ερίοδο
ελέγχου, µετά την ερίοδο ελέγχου και µετά την ειραµατική ερίοδο. Οι
εργαστηριακές µετρήσεις αφορούσαν τη µέτρηση της µέγιστης καρδιακής
συχνότητας, της µέγιστης ρόσληψης οξυγόνου, της µέγιστης αερόβιας
ταχύτητας και τεστ σριντ 40 m. Η αόδοση της οµάδας µετρήθηκε αό το
οσοστό νικών στους αγώνες ρωταθλήµατος.
Τα αοτελέσµατα έδειξαν στατιστικά σηµαντική βελτίωση µεταξύ των
τιµών της µέγιστης αερόβιας ταχύτητας (+ 8.1 ± 3.1%; p<0.001) και του τεστ 40
m (- 3.5 ± 1.5%; p<0.001) µετά την εφαρµογή του ροονητικού ρωτοκόλλου.
Οι υόλοιες µεταβλητές ου µετρήθηκαν δεν αρουσίασαν στατιστικά
σηµαντική διαφορά. Τέλος κατά την ερίοδο ελέγχου η οµάδα νίκησε το
33.3% των αγώνων της, ενώ κατά τη διάρκεια της ειραµατικής εριόδου το
77.8% (ίνακας 2).
10
τέτοιου είδους άσκησης ραγµατοοιείται κυρίως µε τη συνεισφορά της
αναερόβιας αραγωγής ενέργειας, η συµµετοχή του αερόβιου µηχανισµού
έχει δείξει να αυξάνεται όταν ραγµατοοιούνται ερισσότερες εαναλήψεις
µε µικρά διαλείµµατα. Τα αοτελέσµατα της έρευνας έδειξαν ότι ασκήσεις
διαλειµµατικής µορφής µε υψηλή ένταση και σειρές σριντ µε µικρό
διάλειµµα είναι αοτελεσµατικά ώστε να βελτιωθεί η αερόβια ικανότητα κατά
τη διάρκεια της αγωνιστικής εριόδου.
Οι Hoff, Wisloff, Engen, Kemi και Helgerud (2002), ραγµατοοίησαν
µια µελέτη για να διαιστώσουν αν το οδήγηµα της µάλας και το αιχνίδι
σε µικρά σε γκρου µε καθορισµένη ένταση είναι κατάλληλες δραστηριότητες
για διαλειµµατική άσκηση. Είσης εξετάστηκε εάν η καρδιακή συχνότητα
είναι έγκυρος δείκτης µέτρησης σε οδοσφαιρικά εξειδικευµένα αιχνίδια.
Πιο συγκεκριµένα έγιναν µετρήσεις σε Νορβηγούς οδοσφαιριστές (22.2 ± 3.3
yr) (n=6) της ρώτης κατηγορίας για τον ροσδιορισµό της µέγιστης
καρδιακής συχνότητας (fcmax), της ρόσληψης οξυγόνου (VO2), του
νευµονικού αερισµού (VE), του ανανευστικού ηλίκου (R) και της
ανανευστικής συχνότητας (fb) oι οοίες εαναλήφθηκαν σε τρεις
διαφορετικές εριτώσεις: στο εργαστηριακό τεστ (treadmill), στο τεστ
οδηγήµατος της µάλας (σχήµα 1) και στο οδοσφαιρικό αιχνίδι 5 vs. 5
(σχήµα 2).
11
Σχήµα 2. Το γήεδο και οι διαστάσεις του, όου ραγµατοοιήθηκε το εξειδικευµένο
οδοσφαιρικό τεστ 5 vs. 5.
12
Τα αοτελέσµατα της έρευνας έδειξαν ότι η ειραµατική οµάδα αύξησε
κατά 10.8% (p<0.05) την µέγιστη ρόσληψη οξυγόνου και το κατώφλι του
γαλακτικού οξέος βελτιώθηκε κατά 16% (p<0.05) µετά την εφαρµογή του
ρογράµµατος. Η εφαρµογή της µεθόδου της βιντεοανάλυσης έδειξε ότι η
ειραµατική συνθήκη αύξησε την αόσταση του διανύθηκε στο αιχνίδι κατά
20% (p<0.01), τον αριθµό των σριντ κατά 100% (p<0.001) και είχε 24%
(p<0.05) ερισσότερες εαφές µε τη µάλα. Είσης αυξήθηκε ο µέσος όρος της
% της µέγιστης καρδιακής συχνότητας κατά το δεύτερο ηµίχρονο αλλά και
για όλο το αιχνίδι (p<0.05).
Συµερασµατικά οι ερευνητές κατέληξαν ότι η ιδανική ροόνηση
αντοχής στο οδόσφαιρο ρέει να διεξάγεται µε τη χρήση της µάλας αφού
είναι ιθανόν οι αίκτες να βελτιώσουν τις τεχνικές και τις τακτικές τους
ικανότητες. Είσης η χρήση της µάλας σε µια ροόνηση εξειδικευµένη στο
άθληµα του οδοσφαίρου µορεί να δώσει ένα ειλέον κίνητρο για άσκηση
στους αίκτες. Στην αρούσα µελέτη η βελτίωση της µέγιστης ρόσληψης
οξυγόνου οδήγησε σε βελτιωµένη αόδοση στο οδόσφαιρο τεκµηριωµένη
αό τη συνολικά διανυόµενη αόσταση, το είεδο της ένταση, τον αριθµό
των σριντ και τις εαφές µε τη µάλα κατά τη διάρκεια οδοσφαιρικού
αγώνα.
-- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ --
13
κατάστασης και τεχνικών δεξιοτήτων και τέλος αύξηση της ανοχής σε ψυχικές
ειβαρύνσεις (Κέλλης, 2004).
Η ειδική ροόνηση αντοχής για αίκτες του οδοσφαίρου µορεί και
ρέει να εφαρµόζεται µε τη χρήση της µάλας. Εκτός των µειονεκτηµάτων
των εργαστηριακών µετρήσεων ότι η ραγµατοοίησή τους έχει µεγάλο
κόστος και δεν είναι ρακτικές για ολυληθή γκρου αθλητών (Labsy,
Collomp, Frey, De Ceaurriz, 2004), oι αίκτες µε την εξειδικευµένη
ροόνηση µορούν να ανατύξουν αράλληλα τεχνικές και τακτικές
ικανότητες αρόµοιες µε εκείνες ου εµφανίζονται σε έναν αγώνα
οδοσφαίρου. Είσης η χρήση της µάλας σε ασκήσεις αυξάνει την
αρακίνηση των αικτών για ενεργητικότερη συµµετοχή στην ροόνηση.
Παρόλα αυτά η ένταση της ροόνησης συνήθως µειώνεται όταν ολλά
τεχνικά και τακτικά στοιχεία εµλέκονται (Hoff & Helgerud, 2004).
Η συµβουλή για τη βελτίωση της µέγιστης ρόσληψης οξυγόνου και
γενικότερα της αερόβιας ικανότητας, βασίζεται στη θεωρία και στις
αοδείξεις της ράξης για τη χρήση διαλειµµατικής ροόνησης µε µέγιστη
ένταση (<90% της µέγιστης καρδιακής συχνότητας ) αρεµβάλλοντας µέτριας
έντασης άσκηση (70% της µέγιστης καρδιακής συχνότητας).
Ο συνδυασµός των αραάνω, δηλαδή εξειδικευµένες οδοσφαιρικά
ασκήσεις µε διαλειµµατική µορφή φαίνεται να είναι ένας αοτελεσµατικός
τρόος για τη βελτίωση της αερόβιας αντοχής µε αράλληλα εξάσκηση των
τεχνικών και τακτικών ικανοτήτων των αικτών.
14
Έρευνα ∆είγµα Μέθοδος Συµέρασµα
διαλειµµατική βελτίωση VO2max
Helgerud et al. Νορβηγοί είλεκτοι, 18.1 ± 0.8 yr άσκησης 4x4 min (10.8%) και αόδοσης
2001 (n=9) 90-95% ΜΚΣ (8 βδοµ. στο αιχνίδι
2/βδοµ.)
διαλειµµατική βελτίωση VO2max
Chamari et al. Τυνήσιοι είλεκτοι, 14 ± 0.4 yr άσκησης 4x4 min (12%) και δροµικής
2005 (n=18) 90-95% ΜΚΣ (8 βδοµ. οικονοµίας (10%)
2/βδοµ.)
διαλειµµατική βελτίωση αερόβιας
Γαλλική οµάδα εθνικής άσκηση 120% (MAS) ικανότητας (MAS) και
Dupont et al.
κατηγορίας, 20.2 ± 0.7 yr και σειρές σριντ µε αόδοσης οµάδας
2004
(n=22) µικρό διάλειµµα (10
βδοµ. 2/βδοµ.)
εργαστ. µέτρηση τα τεστ εδίου
Νορβηγοί 1ης
κατηγορίας, διαλειµµατική ασκ. µορούν να µετρή-
Hoff et al.
22.2 ± 3.3 yr 2x4 min 90-95% MΚΣ σουν και να ροονή-
2002
(n=6) Hoff test & 5 vs. 5 σουν την αερόβια
ικανότητα αξιόιστα
διαλειµµατική βελτίωση VO2max (9% )
άσκησης 4x4 min χωρίς αρνητική
McMillan et al.
Σκωτσέζοι είλεκτοι 16.9 ± 0.4 yr 90-95% ΜΚΣ (10 βδοµ. είδραση στη δύναµη,
2005 2/βδοµ.)
(n=16) στην αλτικότητα και
της ταχύτητα
15
-- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ --
Chamari, K., Hachana, Y., Kaouech, F., Jeddi, R., Moussa-Chamari, I., Wisloff,
U. (2005). Endurance training and testing with the ball in young elite soccer
players. British Journal of Sports Medicine, 39(1): 24-28.
Dupont, G., Akapko, K., Berthoin, S. (2004). The effect of in-season, high
intensity interval training in soccer players. Journal of Strength and
Conditioning Research, 18(3), 584-589.
16
Fox, E.L. (1979). Sports physiology. W.B. Saunders, Philadelphia. Αό
Weineck, J. (1997). Προονητική οδοσφαίρου - Φυσική κατάσταση.
Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις ΣΑΛΤΟ.
Ηelgerud, J., Engen, L., Wisloff, U., Hoff, J. (2001). Aerobic endurance training
improves soccer performance. Medicine & Science in Sports & Exercise, 33
(11): 1925-1931.
Hoff, J. (2005). Training and testing physical capacities for elite soccer players.
Journal of Sports Sciences, 23(6): 573-582.
Hoff, J., Ηelgerud, J. (2004). Endurance and strength training for soccer
players. Sports Medicine, 34 (3): 165-180.
Hoff, J., Wisloff, U., Engen, LC., Kemi, O., Helgerud, J. (2002). Soccer specific
aerobic endurance training. British Journal of Sports Medicine, 36: 218-221.
Krummelbein, U., Buhl, C., Cai, D., Nowacki, P. (1989). Neue methode und
Ergebnisse der sportartspezifischen Leistungsdiagnostik im Fuβball. In Sport
– Rettung oder Risiko fur die Gesundheit? S. 442-445. Boning, D., et al.
(Hrsg.). Deutscher Artze-Verlag. Koln. Αό Weineck, J. (1997). Προονητική
οδοσφαίρου - Φυσική κατάσταση. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις ΣΑΛΤΟ.
17
Labsy, Ζ., Collomp, Κ., Frey, Α., De Ceaurriz, J. (2004). Assessment of
maximal aerobic velocity in soccer players by means of an adapted Probst
field test. Journal of Sports Medicine and Physical Fitness, 44 (4): 375-382.
McMillan, K., Helgerud, J., Grant, SJ., Newell, J., Wilson, J., Macdonald, R.,
Hoff, J. (2005). Lactate threshold responses to a season of professional British
youth soccer. British Journal of Sports Medicine, 39(7): 432- 436.
Mohr, M., Krustrup, P., Bangsbo, J. (2005). Fatigue in soccer: A brief review.
Journal of Sports Sciences, 23(6): 593-599.
18
Weineck, J. (1997). Προονητική οδοσφαίρου - Φυσική κατάσταση.
Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις ΣΑΛΤΟ.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
-- ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ --
Chamari, K., Hachana, Y., Kaouech, F., Jeddi, R., Moussa-Chamari, I., Wisloff,
U. (2005). Endurance training and testing with the ball in young elite soccer
players. British Journal of Sports Medicine, 39(1): 24-28.
Dupont, G., Akapko, K., Berthoin, S. (2004). The effect of in-season, high
intensity interval training in soccer players. Journal of Strength and
Conditioning Research, 18(3), 584-589.
Hoff, J., Wisloff, U., Engen, LC., Kemi, O., Helgerud, J. (2002). Soccer specific
aerobic endurance training. British Journal of Sports Medicine, 36: 218-221.
19
Ηelgerud, J., Engen, L., Wisloff, U., Hoff, J. (2001). Aerobic endurance training
improves soccer performance. Medicine & Science in Sports & Exercise, 33
(11): 1925-1931.
20