Τροία Πόσοι στο πέλαγος, πόσοι πνιγμένοι κι όσοι γυρίζοντας θα ναυαγήσουνόλοι περίμεναν να σ' αντικρύσουν. Μονάχα ο θάνατος δεν περιμένει. Στις αμμουδιές, θυμήσου, οι πεθαμένοι, καθώς περνάς, γυρεύουν να μιλήσουν. Κείνα που χτίσαμε θα μας γκρεμίσουν. Μοιάζει να νίκησαν οι νικημένοι. Τούτη την άνοιξη, κανείς δεν ξέρει! Ο ποταμός μού γέμιζε το στόμα κι ο ήλιος με κρατούσε από το χέρι. Τ' άλογα γύριζαν χωρίς το σώμα. 'Οταν ξανάρθαμε το καλοκαίρι, Θε μου, πώς άλλαζαν οι πύργοι χρώμα!