Επαφές με Αγγέλους!

Συγγραφέας: Μαρία Κικίρη

Αρθρο συνεργάτη
Θρησκειολογία

«Μα ο άγγελος απ' άκρη σ' άκρη περπάτησε τον ουρανό, εκεί πάνω που ο βαθύς
λογισμός είναι καθήκον, που ο έρωτας είναι θεός κυρίαρχος, που οι ματιές κρατάνε
ακέραια την ομορφιά των αστεριών που ευφραίνει τη ματιά μας..»
Allan Edgar Poe
Ποια ιδέα είναι πιο σαγηνευτική από αυτή των ζωηρών πνευμάτων, που «απαλλαγμένα»
απ' το χρόνο, τον τόπο και την ανθρώπινη αδυναμία, αιωρούνται ανάμεσά μας άφοβα;
'Aγγελοι: πλάσματα της φαντασίας ή της πίστης! Όντα πλασμένα από θρύλους και φως.
'Aφυλοι αλλά ερωτικοί, οι άγγελοι ανοίγουν τα φτερά τους και κατακλύζουν τον κόσμο
μας, μέσα από ορισμένες ασυνήθιστες ιστορίες..

Σε αρκετά νεκροταφεία, κυρίως Καθολικών, συναντάς αγάλματα αγγέλων, κατά πολλούς

"πέτρινοι φύλακες".
Τι Είναι οι 'Aγγελοι;
Οι υιοί του Ύψιστου, ισχυροί, δυνατοί, μαχητές, φύλακες, άγιοι, στρατιά των
ουρανών, εκκλησία του Θεού ή βουλή αγίων.
Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες στην παρακαταθήκη της Εκκλησίας, όσον αφορά τη
δημιουργία των θεϊκών αυτών οντοτήτων. Υπάρχει ωστόσο το συμπέρασμα πως είχαν
δημιουργηθεί πριν από τον υλικό κόσμο.
Επιφορτίστηκαν την ευθύνη να μεταφέρουν τα μηνύματα του Κυρίου στους ανθρώπους, να
προαναγγέλλουν διάφορα γεγονότα, να προστατεύουν τους πιστούς και να τιμωρούν τους
ασεβείς.
Τα αναρίθμητα αυτά πνευματικά όντα είναι κατώτερα του Θεού, απόρροια άλλωστε του
γεγονότος πως είναι δημιουργήματά Του, εν τούτοις ανώτερα απ' τους ανθρώπους σε
γνώση και δύναμη.
Λέγεται πως κάποιοι απ' αυτούς, υποκινούμενοι από υπερβάλλοντα ζήλο, εγωισμό και
φιλαυτία, εξέπεσαν απ' την αρχική τους θέση και αποτέλεσαν την τάξη των δαιμόνων.
Οι δαίμονες λοιπόν, είναι οι λεγόμενοι έκπτωτοι άγγελοι.
Δεν δημιουργήθηκαν όλοι οι άγγελοι ίσοι. Μεταξύ των αγγέλων διακρίνονταν οι
Αρχάγγελοι, που υπηρετούν τον Θεό, εξουσιάζουν τους λοιπούς αγγέλους και
προστατεύουν ορισμένα έθνη. Οι πιο ονομαστοί απ' αυτούς είναι ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ,
ο Ραφαήλ και ο Ουριήλ.
'Aλλη τάξη αποτελούν τα Χερουβείμ, που βαστάζουν το θρόνο Του, οδηγούν το άρμα
Του, φρουρούν την είσοδο του Παραδείσου και διακοσμούν με τις παραστάσεις τους το
ναό του Σολομώντα, χωρίς όμως να αποτελούν αντικείμενο λατρείας.
Τέλος, η ομάδα των Σεραφείμ, που δοξολογούν τον Κύριο και διακηρύσσουν την
αγιότητα και την υπεροχή Του. 'Aξιος αναφοράς είναι ο θεολογικός όρος 'Aγγελος
Κυρίου.
Ο όρος δηλώνει τον ίδιο τον Θεό, φανερωμένο στους ανθρώπους με συγκεκριμένη μορφή.
Αυτή η ιδέα είναι διάχυτη τόσο στην Καινή Διαθήκη, όσο και στην Πατερική
γραμματεία.

Η διαφορά στην απεικόνιση των αγγέλων στις Καθολικές και στις Ορθόδοξες εικόνες
είναι εμφανής και παρουσιάζει τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο οι πιστοί του
εκάστοτε δόγματος αντιλαμβάνονται αυτές τις οντότητες.
Η Μορφή των Ουράνιων
Σχετικά με τη μορφή των αγγέλων και μολονότι είναι πνεύματα- οπότε στερούνται
φυσικής υπόστασης- παρατηρείται η τάση των ανθρώπων για σαφή απεικόνιση και
περιγραφή αυτών των οντοτήτων. Ο ανθρωπομορφισμός τους είναι κατανοητός.
Οι άγγελοι συνήθως απεικονίζονται με φτερά και αυτό οφείλεται στην κοινή ανθρώπινη
ανάγκη για ουρανό. Τα φτερά αποτελούν το μοναδικό μέσο για να κινηθεί κανείς στους
αιθέρες, είναι ένδειξη σίγουρης ανωτερότητας, ενώ τα μη καθορισμένα με ακρίβεια
άκρα, είναι ένδειξη της πνευματικής τους υπόστασης.
Είναι γεγονός πάντως πως δεν αναδεικνύεται η μοναδικότητα της όψης τους. Είναι
πνεύματα που μπορούν να έχουν οποιαδήποτε μορφή επιθυμούν ή ακόμη να μη
παρουσιάζονται καθόλου: να επηρεάζουν τις ανθρώπινες πράξεις, διεισδύοντας ως
σκέψη στο νου.

Απεικόνιση αγγέλου σε μεσαιωνικό πίνακα.

Ο πίνακας "The Fall of the Rebel Angels", από το Μουσείο Beaux-Arts των Βρυξελλών.
Δαίμονες στην Αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία εποχή, στον τόπο μας, η αποδοχή της ύπαρξης πνευμάτων που επεμβαίνουν
στις υποθέσεις του φυσικού κόσμου, ενισχύει την άποψη πως δαίμονες υπήρχαν σ'
όλους ανεξαιρέτως τους λαούς, σε διάφορες μορφές και οι οποίοι ήταν ικανοί να
υπηρετούν ολοκληρωτικά το καλό, το κακό ή και τα δύο.
Τους δαίμονες, ήταν δυνατό να τους επικαλεστούν, ή ακόμη και να τους εξοβελίσουν,
πεπειραμένοι μύστες, αν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Δαίμων σημαίνει πλήρης σοφίας
και η αρχαία Ελληνική του ρίζα δηλώνει τη θεϊκή δύναμη, τη μοίρα ή τον Θεό. Για
τους Έλληνες, οι δαίμονες ήταν ενδιάμεσα πνεύματα μεταξύ ανθρώπων και θεών. Ο
Σωκράτης ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που είχε ισχυριστεί πως κάποιος καλός δαίμονας
τον οδηγούσε και τον προειδοποιούσε για αποφάσεις και για επισφαλείς καταστάσεις,
χωρίς ωστόσο να τον κατευθύνει άμεσα.
Οι δυτικές λαϊκές δοξασίες προέρχονται απ' τις ανάλογες αρχαίες Ελληνικές για την
ύπαρξη των αγγέλων ή δαιμόνων, όπως αποκαλούνταν τότε. Η διάκρισή τους σε
ενάρετους αφενός και σε εμφορούμενους από κακία αφετέρου, ήταν ιδιαίτερα εύλογη.
Οι καλοί δαίμονες ενεργούσαν ως προστάτες και έφεραν τύχη στον κάτοχό τους,
ψιθυρίζοντας στο αυτί του τις καλές ιδέες και συμβουλές, σε αντίθεση με τους
κακούς, οι οποίοι, λόγω της εχθρότητάς του, ξεστράτιζαν τους ανθρώπους και τους
οδηγούσαν στην αμαρτία.
Κοντολογίς, είναι έκδηλη η ανάγκη των ανθρώπων απ' τα παλιότερα χρόνια ως τώρα για
πίστη στη θεϊκή προστασία, η οποία φυσικά εκδηλώνεται με την εμφάνιση ενός
μεσάζοντα, πλάσματος που μπορεί να μεσολαβήσει ανάμεσα στους ανθρώπους και στον
Θεό.
Δεν είναι λοιπόν λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν δει και
έχουν συνομιλήσει μαζί τους.
Πέρα απ' αυτό όμως, η μη καταβολή απτών αποδείξεων, αποτελεί τροχοπέδη στην
ουσιαστικότερη κατανόηση του θέματος. Έτσι, συναντούμε τους οραματιστές που
θεωρούν ανυπέρβλητη την ύπαρξη των αγγέλων, αλλά κι αυτούς που πιστεύουν ότι η
πιθανότητα ύπαρξης τέτοιων πλασμάτων είναι αποκλειστικά ζήτημα της φαντασίας.
Υποστηρίζουν δηλαδή ότι ο άνθρωπος βλέπει αυτό που θέλει να δει, εξηγώντας πως
όταν καταπιανόμαστε με σφοδρότητα με φανταστικά πνεύματα, καταλήγουμε να τα
«βλέπουμε» ως φαντασίωση, για να εκτονώσουμε το αντικείμενο της εμμονής μας. Για
του λόγου το αληθές όμως, αξίζει να δούμε μαζί ορισμένες από αυτές τις- αληθινά
μυστήριες- περιπτώσεις.

Μία εναλλακτική απεικόνιση αγγέλων από νεότερους καλλιτέχνες. Η πρώτη εικόνα

αποτελεί έργο του Dali, ενώ η δεύτερη του Luis Royo. Και στις δύο περιπτώσεις η
τεχνοτροπία του καθενός είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρη.
Αγγελικές Επαφές
Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι οι άγγελοι είναι αόρατοι αλλά ικανοί να παίρνουν
ορατές μορφές, είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν αμέτρητες «θεάσεις» και
μαρτυρίες.
Κυριολεκτικά, οτιδήποτε μπορεί να είναι ένας άγγελος και οποιαδήποτε εμπειρία
μπορεί να είναι αγγελική! Οτιδήποτε όμως μπορεί να είναι άγγελος, μπορεί να είναι
κάτι άλλο. Η αποδοχή των αγγέλων, είναι καθαρά θέμα πίστης.
Στις μέρες μας οι άνθρωποι συνεχίζουν να αναφέρουν πως έχουν οράματα με αγγέλους.
Πολύ συχνά υποστηρίζεται ότι οι άγγελοι έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη να
οδηγήσουν την ψυχή του πεθαμένου στην άλλη ζωή. Έτσι έχουμε και ισχυρισμούς
ανθρώπων, που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες, πως τους έχουν δει.
Κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν, συναντούμε τη λαμπερή φυσιογνωμία της Ζαν ντ' Αρκ,
η οποία ομολόγησε την καθοδήγησή της από έναν άγγελο, καθοδήγηση που είχε ως
αποτέλεσμα τις βαρυσήμαντες νίκες του στρατού της, εναντίον των 'Aγγλων.
Η Ζαν ντ' Αρκ άρχισε να ακούει φωνές και να οραματίζεται ένα εκτυφλωτικό φως απ'
την ηλικία των δεκατριών χρονών. Σύντομα συνειδητοποίησε πως η φωνή που άκουγε
ήταν αυτή του αρχαγγέλου Μιχαήλ κι ήταν η καθοδήγησή του που την έκανε άνθρωπο με
ξεχωριστές προσδοκίες.
Υπάρχουν αναφορές για το πώς μια στρατιά αγγέλων, το 1914, επηρέασε τη μάχη στο
Μονς, τη στιγμή που όλα φάνταζαν αδύνατα για το συμμαχικό γάλλο-αγγλικό στρατό
έναντι του γερμανικού.
Καθώς λοιπόν βρίσκονταν σε επισφαλή κατάσταση, μια απροσδόκητη εμφάνιση γαλβάνισε
το ενδιαφέρον τους. Περικυκλώθηκαν από μια στρατιά ασπροφορεμένων «Αγγέλων
πολέμου» όπως τους χαρακτήρισαν αργότερα, που για χάρη τους αναχαίτισαν τον
εχθρικό στρατό και τον ανάγκασαν να οπισθοχωρήσει.
Ανάμεσά τους ξεχώρισαν οι φιγούρες του Αγίου Γεωργίου, της Ζαν ντ' Αρκ, του αγίου
πατέρα της Αγγλίας καθώς και του αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Μεγάλος αριθμός 'Aγγλων και Γάλλων στρατιωτών περιέγραψαν έκθαμβοι το ανυπέρβλητο
και εκστατικό αυτό θέαμα, δηλαδή πως για περίπου μισή ώρα παρακολουθούσαν τις
μαγικές φιγούρες να αιωρούνται στον ουρανό και τον αρχάγγελο Μιχαήλ να τους
προστατεύει με ορθάνοιχτα τα φτερά του.
Από τα αρχαία χρόνια, η Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία δίδασκε πως κάθε ανθρώπινη
ύπαρξη κατέχεται από έναν άγγελο που καθοδηγεί και διαφυλάσσει τη ψυχή της: «Σε
όποιο μέρος και να βρίσκεσαι, όποιο μυστικό και να κρύβεις, σκέψου το φύλακα-
άγγελό σου.. Αν αληθινά τον αγαπάς, δεν θα αποτύχεις ποτέ να πιστέψεις απαράμιλλα
στη δύναμη του Θεού και στην επιθυμία του να σε βοηθήσει..»
Η Marie Utterman υπήρξε αποδέκτης μια παρόμοιας ασυνήθιστης βοήθειας, σε μια
περίοδο όπου αποδείχτηκε ότι τη χρειαζόταν απεγνωσμένα. Κάποτε λοιπόν, αποφάσισε
να επισκεφτεί την έγκυο κόρη της, που διέμενε σ' άλλη πόλη και έχοντας άσχημο
προαίσθημα γι' αυτήν.
Στη μέση της διαδρομής όμως, αναγκάστηκε να διακόψει την πορεία της καθώς συνέβη
κάποια βλάβη στο αυτοκίνητό της. Έχοντας το ίδιο άσχημο προαίσθημα, προσευχήθηκε
για βοήθεια, ώστε να ξεκινήσει το αυτοκίνητό της. Την ίδια στιγμή εμφανίστηκε
μπροστά της ένα άσπρο όχημα, απ' το οποίο ξεπήδησαν τρεις νέοι ασπροντυμένοι
άνδρες.
Χωρίς να ζητήσουν περαιτέρω διευκρινίσεις και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα,
επιδιόρθωσαν το αυτοκίνητο. Η Marie επιθυμώντας να τους ευχαριστήσει, τους
πρόσφερε χρηματική αμοιβή, την οποία κατηγορηματικά αρνήθηκαν λέγοντας πως απλά
έκαναν τη δουλειά τους.
Πάντως, αυτό που έκανε εντύπωση στην Marie ήταν η προτροπή ενός απ' αυτούς να
επισπεύσει αμέσως το ταξίδι για την κόρη της, μολονότι η ίδια δεν θυμόταν να το
είχε αναφέρει.
Όταν η Marie ολοκλήρωσε το ταξίδι της, μια δυσάρεστη έκπληξη την περίμενε καθώς
αντίκρισε την κόρη της να κάθεται σε μια.. λίμνη από αίμα! Η κοπέλα είχε
αιμορραγία κι η κατάστασή της ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη.
Η Marie συνειδητοποίησε πως χρειαζόταν αμέσως ιατρική περίθαλψη και πως αν δεν
είχε νωρίτερα τη βοήθεια των μηχανικών-αγγέλων φυλάκων, θα ήταν σχεδόν σίγουρος ο
θάνατος της κόρης της..
Μια διαφορετική ιστορία, αυτή της 42χρονης Catherine Simmons, συγκλόνισε πρόσφατα
την κοινή γνώμη σ' όλον τον κόσμο.
Έγινε διάγνωση, πως η γυναίκα αυτή έπασχε από καρκίνο στα οστά και οι ελπίδες της
για ζωή ήταν αμυδρές, ώσπου ένα απροσδόκητο συναπάντημα μετέβαλε τα δεδομένα της
ζωής της.
«Το εκτυφλωτικό φως που αντίκρισα, με έκανε ενστικτωδώς να φέρω τα χέρια μου στα
μάτια, αφού ήταν ασυνήθιστα σε τέτοιας έντασης φως. Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς
πώς έμοιαζε. Το φως με εμπόδιζε να δω. Μου μίλησε. Μου θύμισε τη φωνή της μητέρας
μου, που όταν ήμουν μικρή, με έπαιρνε αγκαλιά και μου έλεγε παραμύθια.
» Ο άγγελος, γιατί πλέον δεν έχω καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για άγγελο, μου
μίλησε κι ο φόβος του θανάτου έφυγε απ' την καρδιά μου. Επανήλθαν η αισιοδοξία, η
ζεστασιά κι η θέρμη της ζωής. Ξαφνικά ένιωσα το φως που εξέπεμπε να διεισδύει μέσα
μου. Ένιωθα στην κυριολεξία τον καρκίνο να φθίνει και να λιώνει από μέσα μου! Αυτό
είναι το τελευταίο που θυμάμαι γιατί λιποθύμησα..»
Το δεύτερο σοκ για την Catherine, τους γιατρούς, την κοινή γνώμη και την ίδια την
επιστήμη ήρθε, όταν μετά από τις σχετικές εξετάσεις, της ανακοινώθηκε πως δεν
είναι πλέον καρκινοπαθής.
Απ' αυτά τα περιστατικά δεν μπορώ παρά να συμπεράνω πως οι αγγελικές μορφές
εμφανίζονται σε επισφαλείς περιόδους, ίσως σαν εισάκουσμα ενδόμυχης προσευχής,
όπως μάλλον συνέβη στις παρακάτω δυο σημαντικές, αν και όχι τόσο γνωστές,
ιστορίες..

Το έργο του Mikhail Vrubel "Demon and Angel with Tamara's Soul", 1891. Από το
μουσείο Ρωσικής Τέχνης στην πόλη Erevan της Αρμενίας.
Καθοδηγούμενος για τη Νέα Ιερουσαλήμ
Ο Σουηδός μύστης Manuel Swedenborg, που έζησε το 18ο αιώνα, βίωσε ένα όραμα που
έκτοτε θα αλλάξει εξ ολοκλήρου τη ζωή του. Πολλοί το θεώρησαν κρίση τρέλας- κάτι
που δεν φαίνεται να ευσταθεί, αφού ως το τέλος της ζωής του, δεν φαίνεται να έχασε
τη σαφήνεια και τη λογική, που θεωρείται το σήμα κατατεθέν του.
Ο ίδιος θα περιγράψει το όραμα ως εξής: στο Λονδίνο, ένας άγνωστος τον
παρακολουθούσε στο δρόμο και στη συνέχεια μπήκε στο σπίτι του. Του είπε ότι ήταν ο
Χριστός και πως η Εκκλησία ήταν σε πλήρη αποσύνθεση, γι' αυτό του ανέθεσε την
αποστολή να την ανανεώσει, φτιάχνοντας τρίτη Εκκλησία, εκείνη της Ιερουσαλήμ.
Για αυτό το λόγο θα του γινόταν επιτρεπτό να επισκέπτεται τον «άλλο κόσμο», τον
κόσμο των πνευμάτων, με τους αναρίθμητους ουρανούς και τις αναρίθμητες κολάσεις.
Έτσι, ο Swedenborg ισχυριζόταν πως με ειδικές τελετές μυστικιστικής υπερβάσεως
μπορούσε να επικοινωνεί με τους αγγέλους. Στις επαφές που είχε μαζί τους, είχε
καταφέρει να εκμαιεύσει και αρκετές πληροφορίες για το τι είναι αυτοί.
Έμαθε λοιπόν, πως οι άγγελοι πριν από μεγάλο χρονικό διάστημα ζούσαν ως άνθρωποι
και πως επειδή διακρίθηκαν σε αρετή και ευσπλαχνία, μετουσιώθηκαν σε ανώτερα
πνεύματα!
Όλα αυτά βέβαια φαντάζουν εντελώς παράλογα. Όμως, ο Swedenborg τα έγραψε στα
βιβλία του με εντελώς ήρεμο και περιγραφικό στυλ, χωρίς να πασχίζει να πείσει τον
οποιοδήποτε, χωρίς καν να εκθέτει αποδείξεις, τεκμήρια ή επιχειρήματα.
Αξιοσημείωτη είναι η οξεία κριτική που ασκεί στο έργο του, ο ρομαντικός William
Blake, σχετικά με τις «αγγελικές» επαφές του Swedenborg:
« Και τώρα ακούστε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: ο Swedenborg δεν έγραψε ούτε μια
καινούρια αλήθεια. Τώρα ακούστε κι άλλο ένα: ξανάγραψε όλες τις παλιές πλάνες. »
Και τώρα ακούστε το γιατί: κουβέντιαζε με τους Αγγέλους που είναι όλοι τους
θρήσκοι και δεν κουβέντιαζε με τους Διαβόλους που όλοι τους μισούν τη θρησκεία,
γιατί τον εμπόδιζαν οι ξιπασμένες ιδέες του».

Φωτογραφία από τον 'Aγγελο Moroni από την κορυφή της εκκλησίας των Μορμόνων στο
Salt Lake.
Το Όραμα του Ιωσήφ Σμιθ των Μορμόνων
Η ιστορία που εκτυλίσσεται στο πρώτο τρίτο του προπερασμένου αιώνα είναι
εκπληκτική, όσο κι αμφισβητούμενη. Ο Ιωσήφ Σμιθ ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος,
ως τη νύχτα εκείνη της 21ης Σεπτεμβρίου 1827, όταν και βίωσε ένα περίεργο όραμα.
Αντιλήφθηκε ένα φως που πλημμύρισε το δωμάτιό του και μια εκτυφλωτική λάμψη. Απ'
το φως προέβαλε ένας άγγελος με γυμνά πόδια, ντυμένος με λευκό χιτώνα. Συστήθηκε
σαν απεσταλμένος του Θεού, με το όνομα Μοράνι και του διηγήθηκε καταπληκτικά
πράγματα.
Σε πέτρινη κρυψώνα ήταν φυλαγμένο ένα βιβλίο, χαραγμένο σε χρυσές πλάκες. Δίπλα
στις πλάκες υπήρχε ένας θώρακας, πάνω στον οποίο ήταν στερεωμένες δυο πέτρες, οι
λεγόμενες Ουρίμ και Θουμμίμ, με τη βοήθεια των οποίων θα μπορούσε να μεταφρασθεί η
παλαιά γραφή.
Μετά την ανακοίνωση, πως αυτός ο Ιωσήφ Σμιθ είχε επιλεγεί για να μεταφράσει και να
κοινολογήσει ένα μέρος των γραφών, ο Μοράνι εξαφανίστηκε. Αφού τελικά βρέθηκαν όλα
αυτά, ο Σμιθ θεωρήθηκε προφήτης, εξαιτίας της ικανότητάς του να έρχεται σε επαφή
με τον άγγελο Μοράνι.
Η σημερινή βίβλος των Μορμόνων, της Εκκλησίας του Ιησού των Τελευταίων Ημερών,
βασίζεται στις μεταφράσεις των μυστηριωδών πλακών του ιδρυτή της εκκλησίας Ιωσήφ
Σμιθ.
Σ' αυτήν, ενσωματώθηκαν προφητείες για τον Ιησού καθώς και ορισμένες παράξενες
βιβλικές ιστορίες προσαρμοσμένες στη χριστιανική πίστη της αμερικανικής κοινωνίας.
Η Εκκλησία των Μορμόνων αγωνίστηκε και κρατήθηκε γενναία, παρά τους συνεχείς
διωγμούς μεγάλωσε αριθμητικά και σήμερα έχει πέντε εκατομμύρια οπαδούς σ' όλο τον
κόσμο..

Η γνωστότερη ίσως απεικόνιση νεαρών αγγέλων που συναντάται σήμερα έως και σε
poster δωματίων.
Οι 'Aγγελοι της Ψυχής μας
Πιστεύω πως οι άγγελοι εμφανίζονται μετά από σημαντικές επιλογές. Αν βρισκόμαστε
στο δρόμο της αναζήτησης, κάποια στιγμή μπορούμε να διακρίνουμε ότι έρχονται και
παραμένουν μαζί μας, ίσως ακόμη και με ανθρώπινη μορφή μέχρι να φτάσουμε στον
προορισμό μας.
Για να τους ανακαλύψουμε απαιτείται υπερβατική γνώση, ταπεινότητα και κοίταγμα
επάνω, πέρα, και ταυτόχρονα πολύ κοντά μας, γιατί ο άγγελος της ψυχής μας στέκεται
εδώ, δίπλα μας.
Η ψυχή μας θα πρέπει να είναι πάντα μισάνοιχτη κι έτοιμη να καλωσορίσει το
εκστατικό βίωμα, γιατί η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι πιο φανταστική
από κάθε φαντασία..
[Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό Mystery τεύχος 9.]

πηγή:google

πηγή:youtube
----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------
--

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ...

Αν δεν αλλαξοπιστήσουν, θα θανατωθούν!

2 Σεπτεμβρίου, 2009

Αυτές οι δυο γυναίκες θα πεθάνουν...

...με το αιτιολογικό της αλλαγής θρησκεύματος.

1 Σεπτεμβρίου 2009
Στο Ιράν, η 27χρονη Μεργιέμ (Μαρία) Ρόσταμπουρ και η 30χρονη Μαρζιέχ Εσμεϊλαμπάντ
θα πεθάνουν επειδή άλλαξαν θρήσκευμα.
Σύμφωνα με την είδηση της εφημερίδας Bild, στο Ιράν, δύο γυναίκες καταδικάστηκαν
σε θάνατο με την κατηγορία ότι έγιναν χριστιανές.
Η Meryem και η Marziah που κρατούνται σε φυλακή της Τεχεράνης μαστιγώνονται κάθε
φορά που ο ιμάμης καλεί για προσευχή τους πιστούς μουσουλμάνους, ταπεινώνονται και
τιμωρούνται με στέρηση τροφής και νερού.
Συνελήφθηκαν στις 5 Μαρτίου όταν έγινε έφοδος στο σπίτι τους και βρέθηκε εκεί η
Καινή Διαθήκη. Η υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγγραφέας Sabatina James
που αγωνίζεται για την απελευθέρωσή τους διαμαρτύρεται: «Ζουν στην απομόνωση και
ανακρίνονται με τα μάτια κλειστά. 5 φορές την ημέρα, όταν ο ιμάμης καλεί σε
προσευχή, μαστιγώνονται. Τους δίνουν πολύ λίγο νερό και φαγητό.»
Σύμφωνα με τους Ισλαμικούς νόμους του Ιράν, όσοι εγκαταλείπουν το ισλάμ, αν
πρόκειται για γυναίκες, 5 φορές την ημέρα-τις ώρες που καλούνται οι «πιστοί» σε
προσευχή- μαστιγώνονται και μέχρι να υποκούσουν (εννοεί να επιστρέψουν στο ισλάμ)
ευτελίζεται η ποιότητα της ζωής τους και μειώνεται η ποσότητα φαγητού και νερού
που τους παρέχεται.
ΠΗΓΗ: http://haber.mynet.com/detay/dunya/bu-iki-kadin-idam-edilecek/468288
Στην ιστοσελίδα της Sabatina James, συγκεκριμένα στη σελίδα http://www.sabatina-
ev.de/Botschaft.html υπάρχει περιεκτική αναφορά στην υπόθεση. Εκεί μαθαίνουμε ότι
οι δυο γυναίκες κρατούνται από τον Μάρτιο στη φυλακή Evin, αρχικά σε ένα κελί με
άλλες 25 γυναίκες και στη συνέχεια σε απομόνωση, ότι η πρώτη μέρα της δίκης ήταν
στις 9 Αυγούστου και ότι παρότι ο δημόσιος κατήγορος κ. Haddad πίεσε να απαρνηθούν
την πίστη τους γραπτά και προφορικά, εκείνες δήλωσαν επανειλημμένα ότι «δεν
μετανιώνουν για τίποτα και δεν θα αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό».
Στην ιστοσελίδα http://www.isavelives.be/en/node/3401υπάρχει παλιότερο άρθρο της
9ης Απριλίου, πριν δηλ. καταδικαστούν οι δυο κοπέλες. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε ότι
οι αρχές ζήτησαν από τις οικογένειές τους 400.000 δολάρια για να τις ελευθερώσουν
(οι οικογένειες δεν τα είχαν, πρότειναν να υποθηκεύσουν τα σπίτια τους αλλά αυτό
δεν έγινε δεκτό) και ότι δεν τους έδιναν πρόσβαση σε δικηγόρο αλλά τους επέτρεπαν
να δέχονται μια επίσκεψη την εβδομάδα και… ένα τηλεφώνημα 1 λεπτού την ημέρα η
καθεμιά!

Σε μια σκηνή –σκηνοθετικό εύρημα– της όπερας Ιδομενέας του Μότσαρτ, η οποία
επρόκειτο να παρουσιαστεί στην Όπερα του Βερολίνου, ο πρωταγωνιστής τοποθετούσε σε
τέσσερις καρέκλες τα κομμένα κεφάλια του Ποσειδώνα, του Χριστού, του Βούδδα και
του Μωάμεθ. Εξ αιτίας του φόβου αντιδράσεων φανατικών ισλαμιστών η Διεύθυνση της
Όπερας επέλεξε την αυτολογοκρισία και ματαίωσε την παράσταση.

«Σκοπός τους είναι να περάσουν διεθνείς νόμους, για να περιορίσουν την ελευθερία
της έκφρασης σχετικά με τη θρησκεία», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Δανίας Άντερς Φογκ
Ράσμουνσεν ύστερα από την κλιμάκωση των θρησκευτικών εξεγέρσεων σε μουσουλμανικές
χώρες εξ αιτίας των σατιρικών σκίτσων του Μωάμεθ, που δημοσιεύτηκαν σε δανέζικη
εφημερίδα. Στην φωτογραφία η καιόμενη από το εξαγριωμένο μουσουλμανικό πλήθος
πρεσβεία της Δανίας στη Δαμασκό.

πηγή:google
video: http://www.youtube.com/watch?v=9-mlkBnjXuY

________________________________________
________________________________________

Λατρεία

Με τον όρο λατρεία προσδιορίζονται συνήθως συγκεκριμένες πράξεις θρησκευτικού

αίνου, απόδοσης τιμής ή αφοσίωσης, οι οποίες αποδίδονται γενικότερα σε ένα
υπερανθρώπινο ον όπως ένας θεός. Αποτελεί ανεπίσημο όρο για αυτό που η
θρησκειολογία αποκαλείcultus, το σύνολο δηλαδή των πρακτικών και παραδόσεων που
αντιστοιχούν σε ένα θεολογικό σύστημα.
Η θρησκευτική λατρεία μπορεί να αποδίδεται ατομικά, σε ανεπίσημες οργανωμένες
ομάδες ή ως μέρος μιας οργανωμένης θρησκευτικής υπηρεσίας που έχει έναν διορισμένο
ηγέτη (όπως συμβαίνει σε έναν ναό, μια συναγωγή ή ένα τζαμί). Μια άλλη πρότερη
έννοια του όρου αφορά την απόδοση τιμής ή αξιοσύνης προς κάποιο μέλος που ανήκει
σε ανώτερη κοινωνική τάξη, για παράδειγμα κάποιο λόρδο ή μονάρχη. Σήμερα ο όρος
χρησιμοποιείται γενικότερα και προς άτομα που χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης, όπως
ένας εραστής.

Τυπικές πράξεις λατρείας

Μεταξύ των συνηθέστερων πράξεων λατρείας είναι οι εξής:

• η προσευχή
• οι θυσίες
• οι τελετουργίες
• κάποιες μορφές διαλογισμού
• οι ετήσιοι εορτασμοί και οι ιερές ημέρες
• τα προσκυνήματα
• οι ύμνοι, οι ψαλμοί ή άλλη λατρευτική μουσική
• ο χορός
• η κατασκευή τόπων λατρείας
• η δημιουργία ομοιωμάτων του λατρευτικού αντικειμένου
• η προσκόλληση στην εφαρμογή ενός θρησκευτικού συστήματος αξιών και
πρακτικών.
Τρόποι απόδοσης λατρείας

Όσον αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησία, γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ κτιστού και
Ακτίστου, ως εντελώς ανόμοιες ουσίες. Και αυτό σημαίνει ότι η λατρεία απευθύνεται
μόνο στο Άκτιστο, (που είναι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος), και όχι στο
κτιστό, που είναι οτιδήποτε άλλο που έχει αρχή εντός του κτιστού χωροχρόνου.
Στην Ορθόδοξη πίστη, λατρεύεται μόνο η Αγία Τριάδα και το Θεανθρώπινο πρόσωπο του
Χριστού, ως ενιαία και αχώριστη υπόσταση. Οτιδήποτε άλλο, από ιερά αντικείμενα ως
τους αγίους, δεν λατρεύεται, αλλά απλώς τιμάται, και η προσκύνηση που του γίνεται
είναι τιμητική.

Ιστορία του όρου

Το ρήμα «λατρεύω» αρχικά σήμαινε «προσφέρω υπηρεσία έναντι αμοιβής», με το

«λάτρον» (λατ. latro) να σημαίνει «αμοιβή», ενώ αργότερα γενικεύτηκε η χρήση του
σε κάθε είδους υπηρεσία, ακόμη και δουλική. Η λέξη «λάτρα», που σχετίζεται με τη
φροντίδα του νοικοκυριού, μέχρι σήμερα διατηρεί τη μη θρησκευτική χρήση του όρου.
Στα έργα του Πλάτωνα απαντά για πρώτη φορά η χρήση της λέξης αναφορικά με
υπηρεσίες προς τον Θεό. Στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα ο όρος «λατρεύω»
χρησιμοποιήθηκε σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις αναφορικά με θρησκευτικές υπηρεσίες
είτε προς τον Θεό του Ισραήλ είτε προς άλλους θεούς ή είδωλα. Αυτή η ειδική χρήση
συνεχίστηκε στην Καινή Διαθήκη και, ως εκ τούτου, καθιερώθηκε στο νεοελληνικό
λεξιλόγιο, με τη διαφορά ότι σήμερα το σημασιολογικό κέντρο βάρους του όρου έχει
μετατοπιστεί από τα προσφερόμενα έργα υπηρεσίας στα αισθήματα που υποκινούν την
προσφορά, και έτσι, πέρα από την έμπρακτη ένδειξη της ευλάβειας και τις
ιεροπραξίες, «λατρεία» σημαίνει και ολόκαρδη αφοσίωση προς κάποιον θεό ή άνθρωπο.

πηγη:Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εικόνες Χριστιανικής Λατρείας