Professional Documents
Culture Documents
Chapter 1
*Pak*
"Marielle! Ano ba naman. Batuhin ba ko ng unan. Saka bakit mo pinatay yung radyo!"
Hay. Nako. Magkaroon ka ba naman ng kapatid na ganyan. Ewan ko na lang ano. Sakit
sa ulo as in.
Binato ko nga ng unan. Sabay takbo naman siya palabas ng kuwarto ko. Lagi na lang
ako inaasar nun. Kala mo naman siya may boyfriend. Subukan lang may manligaw dun
nako. Sapok ang aabutin sakin ng mga yun.
O Sige. Fine. Strict na kung Strict. Eh Second Year Higschool pa lang tong kapatid
ko. Sabi nina Papa, minsan OA ako. Mas strict pa raw ako sa kanila. Ewan ko ba.
"Eh maghanap ka na kasi ng girlfriend, iho.. Aba, Second Year College ka naman na
eh.."
Haay. Yan ang laging sinasabi ng mga magulang ko sa akin. San ka pa? Sila pa
nagsasabi na manligaw na ko. Oo. Wala pa akong girlfriend. Naiinis ako minsan
natsismis akong bading sa school. Aba naman. Si John Christopher Delgado, bading??
Sa Guwapo kong ito?!
Unfair nga eh. Kapag babae, no boyfriend since birth. Conservative ang dating. Tapos
kapag lalaki, no girlfriend since birth, bading. No Way!
Chapter 2
Okay. Wala pa akong girlfriend. Ako lang ang walang syota sa tropa. Aba. Sino kamo
ang date ko nung prom at gradball namin? Sino pa nga ba? Ang napakaganda kong
kapatid. Oo. Kahit Grade 6 pa lang siya noon. Matangkad naman siya kaya hindi
halata.
Stephen: “Pare, ang KJ mo naman. Sana man lang naghanap ka ng ibang date. Utol mo
pa dinala mo.”
“Bakit pa ayaw mo pa magkagirlfriend?” Yan ang laging tanong sa akin ng tropa ko.
Ang lagi ko naming sagot?
Okay Fine. Wala kasi akong maisip na idadahilan sa kanila. Ang suwerte ko nga raw
kasi ang daming nagkakagusto sa akin sa school namin. Uy. Sila nagsabi nun ah. Kasi
nung Valentines, may chocolates at card ba naman ako sa upuan ko?? Nakakahiya kaya
yun. Di ko nga alam kung pinagtripan lang ako nina Stephen eh. Sabi naman nila, wala
raw silang ginagawa.
Hanggang pagdating ko sa college. Wala pa rin. Subsob lang ako sa pag-aaral saka sa
basketball. Binabalak ko nga magtry-outs sa team next sem eh kaso natatakot ako
baka mapabayaan ko studies ko. Mahirap na di ba?
“Whaaaat??!! 7 am na??”
Nagmadali akong lumabas sa kuwarto. Pasok sa banyo. Ligo agad. Bihis. Lagay ng gel.
Takbo!
8:30 kasi first class ko. First day naman ng class ngayon kaya medyo wala pa
masyadong nagpapasok niyan. Pero dahil masipag ako, pasok pa rin ako. Sayang din
allowance ah.
Ang daming tao sa loob. Ang hirap talaga magcommute. Buti na lang nakahanap agad
ako ng upuan. Kaso may nakita kong matandang babae eh nakatayo, naguilty tuloy ako.
Tinignan ako nung matanda. Umupo siya. “Salamat iho. Pero di pa ko lola, miss pa
lang"
“Haay. Salamat..”
Mga 8:10 na ako nakarating sa Quezon Ave. Nagmadali akong bumaba at naghanap ng
jeep papuntang UP. Jackpot. May dumating kaso puno na sa likod kaya dun ako
sumakay sa harap sa tabi ni manong drayber.
Tahimik lang akong nakaupo sa tabi ni manong. Nagulat ako ng biglang may sumigaw sa
likod.
“Hoy, Manong yung sukli ko.. Kanina ko pa hinihingi ah.. Bingi ba kayo?”
Napatingin ako sa Rearview mirror. Ang aga-aga ang sungit sungit naman nun. Di ko
masyado makita yung mukha eh. Naka-cap kasi. Nanlaki mata ko. Teka, Babae yun??
Ang angas ah.
Iniabot ni Manong yung sukli nung babae. Tapos pumara siya sa may McDo.
“Bakit ho?”
Manong: “Nasakay ko rin yun kahapon eh. Ewan ko ba dun. Ang sungit. Tapos kung
kumilos, machong macho.”
Aba. Ang kapal ni Manong ah. Napahawak tuloy ako sa biceps and triceps ko.
Chapter 3
Yahoo. 8:35! May palugit kasi na 15 minutes bago ka maconsider na late eh. Eh di
takbo naman ako pagbaba ko ng jeep. Sa CAL (College of Arts and Letters) pa kasi
first class ko, 4th floor pa. Kapagod talaga.
Pagdating ko ng room, nagbibigay pa lang ng classcards yung prof ko. Lumingon lingon
ako .
Tumabi ako kay Stephen, ang katropa ko since highschool. Nagkumpara kami ng sked
at magkaklase kami sa dalawang subjects etong English 1 saka Geog 1. Astig nga eh.
“Naku po, naabutan ako ng trapik saka medyo nalate ako ng gising.”
“Delgado.”
Ayun. Tinawag na pangalan ko. Kinuha ko classcard ko at sinulatan. Yun lang lang
naman ginawa namin. Pagkatapos kaming bigyan ng syllabus at list ng required
readings, dinismiss na rin kami.
Stephen: “Eh kung mag-Katips muna tayo. Sa Shakey’s muna siguro tayo. Tambay
lang. Daanan na rin natin sina Adrian sa may Hobby Stop baka nandun lang yun nag-
dodota. Kukunin ko na sa kanya yung hinihiram kong CD eh.”
Naglakad kami papuntang parking lot. Nandun kasi yung CRV ni Stephen eh. Papasok
na ako ng kotse nang biglang may nagpark na sasakyan sa tabi. Napalingon ako.
Bumilis ang tibok ng puso ko nang nakita kong may bumaba.. Parang si.. Parang si..
Siya nga!!!
Chapter 4
Parang sumikip yung Dibdib ko. Feeling ko nasa last 1 minute ako ng isang basketball
game namin. Tension talaga.
Siya ba yun??
Mas lalo siyang gumanda. Nagpagupit pala siya. Shoulder-length na yung hair niya
kumpara dun sa mala-shampoo commercial niyang haba ng hair dati. Pero nandun pa rin
yung dimples niya na kitang-kita pag ngumingiti siya.. Tapos.. Tapos..
Stephen: “Oi, Toph?? Okay ka lang?? Mukha kang tanga diyan! Nakangiti ka mag-
isa.”
“Huh? Ano?”
Lumingon ako. Nasan na siya??! Haay.. Ayun. Malayo na pala siya. Naglalakad na siya
papuntang library. Wala na rin yung kotse sa tabi. Siguro hinatid lang siya ulit nung
driver nila. Sh*t. Mukha na pala kong tanga di ko namalayan. Nakita kaya niya ko?
Nakakahiya…
Stephen: “Tara na nga. Kung di lang kita kilala, baka mapagkamalan pa kitang baliw
diyan.”
Adrian: “Oi, Tol. Long time no see ah. Mustah bakasyon? May class na nga pala kayo
ngayon. Next Monday pa yung amin eh. Pero sa condo na ko mag-stay uli.”
“Okay naman. Buti pa kayo. Pero okay lang din, wala pa naman masyado ginagawa
ngayon. Break nga namin ni Stephen ngayon eh.
Adrian: “Ay si Peter pala saka Jason mga blockmates ko.” (Sabay turo sa dalawang
katabi niyang nag-cocomputer) “Si Stephen saka Toph, tropa ko nung highschool na sa
UP na ngayon nag-aaral. Uy, Dota tayo. Bilis di na tayo masyado naglalaro ah.”
“Sige, Tol Next Time. Pero di ako masyado nagdodota eh. Saka kahit R.O (Ragnarok)
medyo di na rin masyado”
Adrian: “Oo nga pala. Ay may bago ngayon, yung Freestyle. Astig yun. Basketball
naman yun eh. Try mo.”
“O nga, narinig ko nga yun. Pinapahiram nga ako nung pinsan ko ng CD. O sige tol.
Alis na rin kami.”
Adik talaga tong si Adrian sa PC oh. Sa bagay, mula naman nung highschool ganyan na
siya. Kahit ngayong college na at sa Ateneo na nag-aaral, ganun pa rin. Second Home
na niya ang mga computer shop.
Pagkakuha ni Stephen nung hinihiram niya kay Adrian, nagpark na kami sa may
Shakey’s. Jackpot. May nakatabi kaming pagong este Volkswagen.
“Twelve..”
Nagbibilang kasi ako ng Volkswagen na sasakyan. Okay. Okay. Nakuha ko yung ideyang
yun kay Marielle. Nagbibilang kasi siya ng ganun. Napansin ko lang one time habang
nasa biyahe kami papuntang Batangas dati.
Marielle: “Twenty”
Marielle: “Pagong. I mean yung Volkswagen. Sabi kasi ni Badette, magbilang daw ng
ganun tapos kapag naka-50 ka na. Kung sino unang kakalabit sayo, siya daw yung
soulmate mo.”
“Soulmate. Soulmate. Naniwala ka naman kay Badette? Inuuto ka lang nun eh.”
Marielle: “Sus. Wala namang mawawala pag ginawa ko di ba? If I know, mamaya
magbibilang ka na rin ng pagong niyan..”
“Asa.”
Ewan ko ba. Trip trip lang. May nakita ko nung isang linggo eh kaya ayun tuloy-tuloy
na yung pagbilang ko. Saka wala nga naming mawawala di ba? Wag lang malaman ni
Marielle tong ginagawa ko’t aasarin ako nun sigurado.
Pumasok kaming Shakey’s tapos nag-order lang. Parehas kami ni Stephen na Bunch of
Lunch ang inorder.
Tumambay lang kami dun hanggang mga 11 tapos bumalik na kaming school. Dinaan
muna ako ni Stephen sa Math Building kasi dun yung sunod na class ko. Siya kasi sa
CAL ulit ang class niya.
Sumakay ako ng jeep papuntang Palma Hall. Tinignan ko yung room namin sa next class
ko umaasang baka sakaling may note din. Pagsilip ko… aba meron nga!!
“Ouch!”
*BLaaaG.*
Naku po. Ang tanga mo talaga Toph! Napalunok ako. Nakita ko ang isang 3650 na nasa
sahig na nakakalat na yung cover saka battery niya. At isang...
Chapter 5
Napatingin ako dun sa babae. Parang familiar yung voice niya eh.. Parang nakita ko na
siya pero di ko lang matandaan ko san..
Aba. Nagulat ako. Pagtaasan ba ko ng boses. Tinitignan tuloy kami ng mga taong
dumadaan. Ako naman pinulot ko yung battery saka cover. Inayos ko tapos sinubukan
kong i-on.
(Hinga ng malalim)
Lord, please. Please… Hindi siya sira.. hindi siya sira… Pagtingin ko sa cellphone, okay
siya! Nakahinga ko ng maluwag. Biglang hinablot nung babae sakin yung cellphone.
Miss: “Akin na nga. Pasalamat ka.. Naku, kung hindi. Patay ka sakin.”
Kung hindi lang to babae eh, pinatulan ko na to. Kala mo kung sino eh.. Teka..
Alam ko na! Eto ata yung babaeng macho sa jeep. Titignan ko sana ulit kung siya nga
kaso nakalakad na siya paalis. Alangan namang habulin ko pa?!
“Ang tigas din nung babaeng yun. Macho talaga. Parang monster..”
Monster? Hmm.. Bagay... Kakatakot naman talaga yun. Parang bulkan kung
magtatalak. Mga babae talaga o.
Nag-commute na uli ako pauwi. Maaga pa kaya di pa trapik. Nakarating akong bahay
mga 12:30. Wala pa parents ko saka si Marielle. Si Ate Tess lang, yung maid namin
yung nandun.
“Wala ho kasi akong class ng hapon. Sige, ate, akyat lang akong kwarto ko”
Natulog muna ko. Walang magawa. Ayoko namang lumabas. Ang init eh. Nagset na
lang ako ng alarm ng 4:00 para makapagbasketball ako ng saglit sa may park ng
hapon.
*RRRiinnnGGG!*
“Uy, ano yung naaamoy ko? Bango ah. Lasagna ba? Tamang-tama, yan may kakainin
ako sa pagbalik ko..”
Mama: “Basta uwi ka bago mag-6 ah. Mahirap na medyo madilim na sa labas.”
Palabas na sana ako ng pinto nang may nakita akong pumasok sa may gate namin. Aba.
Aba. Sino tong kasama ni Marielle?!
“Ano? CJ?”
“PJ?”
“Ah. Hinde.. nagbago ka na isip ko. Bigla akong tinamad. Halika, pasok na dali.”
Papa: “O, TJ iho, mustah na daddy mo? Di na kami nakakapag-usap ah. Pakikamusta
ako sa kanya ah.”
Ano? Close sila? Aba. May hindi pala ako nalalaman sa mga nangyayari dito.
Mama: “Ah. Anak siya ni Tito Bert mo. Yung kumpare ng Papa mo. Kabarkada niya
nung highschool.”
“Pa, eh mukhang manliligaw yan sa utol ko eh. Wag niyo namang kunsintihin..”
Papa: “Wag ka ngang ganyan. Magkabarkada lang yan ano. Saka wala ka bang tiwala
sa kapatid mo.”
Hay naku. Umiral na naman ang pagkakunsintidor ng mga magulang ko. Mahirap na.
Kahit anak pa siya ng kung sinong presidente pa yan.. Di natin alam ang tumatakbo sa
isipan niyan..
TJ: “O sige po.. Alis na ako..”
“Oo nga.. dito ka muna.. kain ka lang kahit saglit.. Masarap lasagna ni Mama.”
Tinignan ako ni Papa, Mama saka Marielle. Parang nagulat ata sila ah.
Umupo si TJ sa sofa katabi si Marielle. Aba. Parang nag-init ang dugo ko. Lumapit
nga ako sa kanila. Tinignan ako ni Marielle na parang nagtataka. Ngumiti ako… at…
Chapter 6
Di nagtagal umalis na rin yung mokong na yun. Okay na sana kaso tinalakan na naman
ako ni Marielle.
“Teka.. Kinakausap ko lang naman ah.. Pero.. Oo nga noh? Next taym nga.. Gagawin
ko yan.”
Marielle: “Urrrggh! Kaibigan ko lang yun noh!” (sabay dabog papuntang kwarto niya)
Papa: “JC naman.. Sa uulitin wag mo na gagawin yun.. Nakakahiya dun sa bata..”
“Pero Pa..”
Mama: “Haay.. Wala ng pero pero.. Lagi mo na lang ginaganyan kapatid mo. Imbes na
maging open yan sa atin baka matuto pang magtago ng sikreto.."
Okay. Pagtulungan ba ko ng mga magulang ko. In-on ko na lang yun TV baka mas may
mapala pa ako. Mga 7:30 kami kumain ng dinner. Si Marielle di sumabay sa amin,
busog na raw siya. Ewan ko ba dun.
Ang tagal naman nung prof namin. Four na ah. Baka wala siguro kaming class pero
third day of classes na eh. Tumingin ako sa mga tao sa classroom. Nagkukuwentuhan
lang karamihan. Wala man lang akong naging classmate na kabatch ko nung highschool.
Biglang may pumasok sa pinto.. Napatingin ako baka yun na yung prof.
Natulala ako..
Nagulat ako. Titingin sana ako sa likod ko baka iba yung kinakausap niya pero mukhang
ako naman talaga ang kinakausap.
“Ah. Oo”
Umupo yung babae sa upuan sa kaliwa ko. Di ko maintindihan yung nararamdaman ko.
Sobrang kabado ko kasi.
Girl: “Haay, kinakabahan ako. Sana mabait yung teacher natin. Ay, ano nga pala name
mo?”
Napangiti ako. Parang ang bait-bait niya. Ngayon pa lang kami nagkausap pero ang
gaan-gaan ng loob ko kanya.
“Oo nga.. Sana nga mabait siya.. saka magaling magturo.. Ako si -----“
Prof. Garcia: “I’ll just give you your classcards for you to sign and your syllabus. To
make it easier for me to record your recitation and recognize everyone, I’ll arrange
your seats alphabetically.”
Waaah! O Hinde! Napatingin ako kay Larisse. Sana letter D ang apelyido niya, Dela
Cruz, Del Norte, Del Sur, o basta D. Nung tinatawag na kami isa-isa, Wala
akong ibang iniisip kung hindi sana makatabi ko siya.
“Delgado”
“Vergara”
Nagmadali akong bumaba. Ayun nakita ko siyang pinagbuksan ng pinto ng driver ata
nila. Hindi ko man lang siya nakita uli. Tapos bigla kong na-realize… Di ko pala nasabi
na..
"..ako si Toph.."
Chapter 7
Di nagtagal inabutan na rin ako ng antok. Pinikit ko ang mga mata ko. Napangiti ako..
Isa lang ang nasa isip ko bago matulog…
Siya...
RiiiiiiiiiNNNGGggg!!
Nagising ako sa alarm. YaaAAaaWWwnn! Inaantok pa ko. Haay.. Pero ayun, tumayo
na ko. Nag-ayos at pumasok sa banyo para maligo na. Bumaba ako para makisabay
magbreakfast kina Mama.
Mama: “Ah. Ganyan ba sked mo ngayong sem pag Tuesdays saka Friday? Eh di kumain
ka ng heavy breakfast niyan ah.”
“Opo.”
“Uy. Marielle.. Sorry na nga kahapon ah.. Lam mo naman ganun lang talaga ako eh..
Bati na tayo ah? Dadalhan kita ng Chocnut?”
Marielle: “Sa tingin mo ba, madadaan mo ko sa Chocnut?”
“Sige na..”
Mga 6:50 umalis sina Papa saka Marielle kasi ihahatid pa ni Papa sa school yung
kapatid ko. Pasok nun 7:30 eh. Si Mama naman sumunod umalis ng 7:15 papuntang
ospital, doktora kasi si Mama, pediatrician siya. Si Papa naman lawyer. Isa siya sa
may ari ng isang law firm dito sa Pilipinas.
Naiwan akong mag-isa sa bahay. Si Ate Tess naman, yung maid namin inutasan ni
Mama na magbayad ng bills namin eh. In-on ko muna yung PC para may magawa naman
ako. Nag-check ako ng e-mail tapos naisipan ko na rin
mag-check ng friendster ko. Mag-iisang buwan na ata akong di nagbubukas ng
friendster eh.
10 New Testimonials
15 New Friend Requests
Karamihan ng mga testi galing sa mga pinsan ko saka kabatch ko nung highschool.
Nangangamusta. Yung mga ganun.
“Hi.. Ako pala yung nakatabi mo nung first day ng class. Di ba tinanong mo pangalan
ko? John Christopher pero Toph na lang..”
Haay. Wala. Palpak. I had the chance and I blew it.. Right there and then. Bad
Trip.
Dumaan ang mga araw at linggo. Yun na ang una at huli naming pag-uusap.
Nakakalungkot nga eh. Kasi pag dumarating ako sa classroom halos kasabay ko yung
prof. kaya discussion agad. Pagkadismiss naman, bumababa rin siya agad papunta sa
sundo niya. Kaya di kami nagkakalapit..
Madalas bumababa rin ako tapos sisilipin ko sa may gilid kung nakasakay na siya. Lagi
naman siyang maagang sinusundo eh. Maliban sa isang araw..
Mga 5:40 na nun. Wala pa rin yung sundo niya. Nagtataka nga ako eh. Ayun, nandun
lang siya nakaupo sa bench. Wala na masyadong tao dun sa Math Building. Umalis na
rin yung mga kaklase ko. Ako nandun lang nakatago sa bandang hagdan. Hinihintay ko
siyang makauwi eh.
Oo. Simple pero iba ang dating niya. Nung nakaupo siya dun, hinahangin pa nga yun
buhok niya eh. Para tuloy siyang nasa commercial, nakakatuwa. Naglabas din siya ng
libro, Tuesdays with Morrie. Mahilig din pala siya magbasa? Gusto ko rin si Mitch
Albom eh yung author nung librong yun.
“At least may alam na ko tungkol sa kanya, may something in common na kami??”
Natawa ko sa sarili ko. Talagang naghanap talaga ko ng similarity namin eh no? Nung
nakasilip ako sa kanya, biglang napatingin siya dun sa pinagtataguan ko.
Tumayo siya..
Papalapit na..
Ayan na.
OH NO!!
Chapter 8
Pinagpapawisan talaga ako nung papalapit na siya. Dinig na dinig ko na yung tibok ng
puso ko eh.
VRrOOOOOoooMMM…
Ang Tindi!
Beeeeeeeeeep!! Beeep!!
Dumating na yung sundo niya!! Whooo! Buti na lang.. Pagsilip ko, nakita ko kinuha
na niya yung mga gamit niya tapos papasok na sa kotse nila. Tapos, bigla siyang
tumigil. Lumingon siya dun sa pinagtataguan ko. Mga ilang segundo rin siyang
nakatangin dun tapos saka siya pumasok.
Mula noon, medyo naging maingat na ko. Pero hindi na rin naman nasundan na nalate
siya ng sundo. Lagi na ulet on time ang sundo niya. Araw-araw yun hanggang sa
patapos na ang sem.
Oo. Mabilis lang pala ang isang sem. Hindi mo namamalayan patapos na. Parang ayaw
ko nga matapos ang sem na to dahil sa kanya. Iba pala ang pakiramdam pag may
matindi kang dahilan para pumasok eh ano?
Magkahalong excitement saka lungkot ang nararamdaman ko nung last day na namin sa
Math. Parang farewell party kasi namin sa class. Nakakalungkot kasi mamimiss ko rin
mga classmates ko kahit papaano saka..
Excited din kasi nagdala ako ng camera at balak ko sana kumuha ng mga pictures.
Siyempre, sa picture, nandun siya, nandun ako. Ang saya!
Kanya-kanyang dalang food yung mga kaklase ko. Ako dinala ko dalawang malaking
Doritos. Yung iba may dalang pizza, doughnut etc.
Four Fifteen..
Four Thirty…
Five..
Wala pa ring anino man lang ni Larisse. Kumuha na ako ng pictures namin. Ang kulit
nga nila eh. Pero.. Nalungkot ako.. Wala siya eh..
Sayang last day pa naman.. Pero naisip ko baka naman late lang siya.. Baka..baka
sakaling dumating pa siya.. Kaya kahit umalis na lahat.. Dun muna ko tumambay sa
may bench sa labas ng Math Building dun sa mismong inupuan niya nung isang beses..
Naghintay ako hanggang mga five thirty.. Habang nandoon.. Narealize ko..
Mahirap pa lang maghintay sa wala..
Chapter 9
Miyerkules. Wala akong pasok pero ang aga ko nagising. Bakit ganun kung kailan
kailangan gumising ng maaga hindi ako makabangon.. Ngayon naman pwede akong
matulog ng matagal ang aga ko naman magising.. Haay Buhay. At least, makakasabay
kong magbreakfast sina Mama .
“Wow. Tapsilog for breakfast. Busog na naman ako nito! Sarap talaga ng buhay pag
may nanay kang magaling magluto ah..”
Marielle: “Ay, Mama late po pala ako makakauwi, gagawa po kami ng project eh para
sa Biology.”
Marielle: “Kuya naman, exagge ka ah. Alin ba dun ang sasagutin ko? Ang dami mong
tanong eh..”
“ANOO?!!”
Marielle: “Marami naman kami eh. Seven kami sa group. Apat na babae saka tatlong
lalaki. Nandun naman yung parents ni TJ eh. Nagkausap pa nga si Papa saka Tito
Bert."
Papa: “Kinausap ko nga kanina kasi nagkasabay kami nung hinatid ko sa school tong si
Marielle eh. Nasabi nga ni Bert na dun gagawin yung project nila. Okay nga yun at
least panatag ang loob natin.”
Marielle: “Ha?”
Papa: “Sa bagay, may meeting kasi Mama niyo mamaya kaya ihahatid ko siya kaya
pwede gamitin ni JC yung kotse ni Mama.”
Mama: “Gagawan na rin ako ng lasagna para may maibigay ka naman kina Tito Bert
niyo”
Mama: “Sige na, gagawa rin ako para sa inyo may meryenda kayo rito.”
“Yahoo!”
Inihatid ni Papa si Marielle ng mga 7 o’clock pero bumalik din siya agad kasi ihahatid
niya nga si Mama sa miting. Umalis sina Mama, mga 10 o’clock na rin kasi 11 yung
miting nila saka tinapos pa niya yung ginagawa niyang lasagna.
Ako naman nasa kuwarto lang buong hapon. Tinapos ko yung last four episodes ng
Naruto. Ibabalik ko na rin kasi siya kay Stephen bukas kasi hiniram ko lang sa kanya
yun.
“Naku, nakalimutan ko pala itanong kay Marielle kung san yung address nung bahay
nung TJ na yun saka kung anong oras ko siya dadaanan.”
From: Marielle
Anong Tender Juicy?!! TJ noh! Ano mga 6:30 cguro, dun daw sa Crystal Village,
Sampaguita st.. Mlapit lng cya s skul nmin. Kulay peach yung bahay.. txt txt na lng
maya.
“6:30 pa? Punta na lang muna kaya ko sa Qbix. Bili ako bago DVD.”
Nagpaalam ako kay Ate Tess na aalis na ako. Pinaandar ko na yung kotse tapos
pumunta na akong Qbix. Nagpark ako dun sa bandang harapan.
Ang Qbix ang madalas kong bilihan ng DVD. Suki na ako niyan kaya magaganda yung
mga kopya na nakukuha ko. Saka kasundo ko si Mang Nestor yung nagbabantay nung
store. Di ko rin naman kasi afford na bumili ng orig eh.
Mang Nestor: “Long time no see ah. Tapos mo na ba yung mga binili mo dati?”
Nagtingin-tingin ako kung ano magandang bilhin. Yung kinuha ko na lang yung Season 6
ng CSI Las Vegas. Pagkatapos, pumunta ako dun sa Mitsubishi Photo sa katabi lang
naman ng Qbix. Nagpappicture na rin ako para sa 1x1 kasi madalas kailangan yun sa
class eh. Hinintay ko rin siya ng mga 30 minutes para madevelop. Pagtingin ko sa
watch, six o’clock na pala kaya tinext ko na si Marielle na papunta na ko.
Mga 7 na ata ako nakarating dun sa bahay ni Tender Juicy. Medyo nawala kasi ako
eh. Malaki rin pala yung Crystal Village kaya nakakalito yung mga streets niya.
Bumaba ako sa kotse tapos kinuha ko yung lasagna. Naglakad ako papunta sa gate.
Tumigil ako sa saglit. Ewan ko pero naisipan kong buksan at silipin yung lasagna.
Nagpanic ako bigla. Inayos ko ulit yung takip nung lalagyan ng lasagna. Lalapit na sana
ako sa gate kasi baka pagbubuksan ako’t tinext ko na kasi si Marielle na nandun ako.
Kaso..
“UgghH!! Yung Shirt ko… Yung Pants ko! Pano ko uuwi nito??!”
Binuksan ko ang mga mata ko. Patay! Babae pa. Nilapitan ako nung babae. Galit na
galit. Hinablot niya yung shirt ko.
“Sorry.. Sorry na.. Natisod kasi ako eh.. Nahulog tuloy yung dala-dala ko..”
“Ikaw nga!! Ikaw rin yung lalaking bumunggo sa akin nung isang araw kaya nahulog yung
cellphone ko!”
Pucha. Oo nga. Siya nga yung babaeng macho. Ano ba namang buhay to ah. Baka
bugbugin na ko nito.
“Tito Bert, eto kasing lalaking to eh. Tingnan mo naman nangyari sa akin?! Pano ko
uuwi sa amin nang ganito itsura ko?”
Tinignan ni Tito Bert yung babae. Parang natatawa siya sa itsura niya.
“Pasok ka na lang sa loob at magpalit ka. May damit pa naman diyang extra si Tita
mo. Kasya naman siguro sayo yun..”
“Teka nga, ano bang ginagawa mo dito ah? Hindi naman kami nagpadeliver ng lasagna
ah?”
Aba. Aba. Ang kapal! Mukha ba kong delivery boy?
“Kasi po susunduin ko sana yung kapatid ko si Marielle. Pinadalhan din po pala kayo ni
Mama ng lasagna kaso..uhmm..” Napatingin ako dun sa babae. Parang tigreng
kakagatin ako. “nabitawan ko po..”
“Ah. Ikaw ba yung anak ni Lito? Teka tatawagin ko siya ah.” Pumasok uli si Tito Bert
sa loob.
Naiwan kami nung babae sa labas. Tinititigan talaga niya ko. Marielle, asan ka na ba?
Labas na dali. Baka ihawin ako ng buhay dito.
“Ayun sinugod niya ko sa kotse pagkasabi ko nun.. Buti na lang nakapasok ako agad..
Pinaandar ko agad yung kotse ni Mama.. ”
Stephen: “Eh sira ka pala pare.. Inasar po pa! Teka maganda ba yung chick na
sinasabi mo?”
“Sinabi mo pa.”
Stephen: “..kasi biro mo ngayon lang sa taaagaaal nang pagkakakilala ko sayo ah..
ngayon ka lang nagkwento tungkol sa isang babae..
Tinignan ko si Stephen. Napaisip tuloy ako. Oo nga. Di pala ako nagkukuwento tungkol
sa mga baba-babae. Eh wala naman talaga ako dapat ikwento eh. Pwera lang yung kay
Larisse. Wala namang may alam tungkol dun eh.
Tumingin ako sa orasan sa may canteen. 11:15 na pala. Di ko namalayan yung oras ah.
Kanina ko pa kasi kinukwento yung nangyari sa bahay ni Tender Juicy kay Stephen.
Sumali kami ni Stephen sa isang academic org. Parehas kami ni Stephen na ECE ang
course. Balak namin sana sumali last year pero hindi natuloy kaya ngayon namin
naisipan ituloy.
Pagkatapos ng Math ko. Pumunta muna ko sa library. 2:30 pa kasi next class ko.
Kumuha ako ng MALAKING libro. Di ko siya babasahin ah. Inayos ko lang na
parang babasahin ko sa harap ko. Tapos.. Ayun natulog ako. Para di obvious di ba?
ZZZZZZZzzzzzzzzzzzz..
Zzzzzzzzzzzzzzzzz..
zzzzzzzz..
“Wah.. Wah??”
Nagulat ako. Kala ko kung ano. Nag-vibrate pala yung cellphone ko. In-alarm ko kasi
siya ng 2:15 para magising ako. Nagpunta muna kong c.r para mag-ayos kasi mukhang
binagyo yung itsura ko eh saka ako nagpuntang next class.
Pagpasok ko sa room. Wow. Ang daming tao. Konti na nga lang yung upuan eh. Balita
ko astig daw yung prof. Kaya maraming kumukuha sa class niya. Buti nga nakakuha ako
ng slot.
“Malas..”
Lumingon ako sa likod. Oh no. Oh no. Hindi ito maaari. Lord, Bakit? Bakit?
Mas lalong naasar yung Alex. Akala niya ah. Humarap na lang ako sa board. Nasan na
ba yung prof.? Ang tagal ah.
After 100 years, dumating din yung prof. Ang bata ng itsura niya parang estudyante.
Prof: “Hi, class. This is SocSci 1. I’m Professor Jennifer Lucas. But you guys from
now on will call me Ma’am J. Okay?”
Aba. Kaya pala. Mabait talaga tong prof. na to. Ang saya naman.
Ma’am J: “Look around you. Ayan ang mga tao na makakasama niyo sa buong sem na
to.”
Tinignan ko yung mga classmates ko. Mukhang okay naman. Pwera lang dun sa nasa
likod ko. Haay.. Naku.
Ma’am J: “Saka eto pa. Magkakaroon tayo ng project. Bale by group naman siya saka
you can work on it the whole sem so you don’t have to worry. Hahatiin natin ang class
into five groups, tig-anim sa isang group. So start na tayo.. count off na lang
siguro..”
Nag-count off kami. 1.. 2.. 3.. 4.. 5.. 1.. 2 .. 3.. 4.. 5
“Four..”
Tapos nag-grupo grupo na. Nakita ko nag-raise ng hands yung mga ka-grupo ko na
four rin ang number kaya lumapit ako sa kanila. Uupo na ko dun sa natitirang upuan
dun biglang..
“Bakit naman kasi ganun? Biro mo magkagroup pa kami? Ano na ang gagawin ko
ngayon.. Bad trip talaga! Aaargh..”
“Ano?”
Stephen: “..destiny..”
“Teka, nasan na ba tayo? Naliligaw na ata tayo. Tama ba yang address na nasa
sayo?”
Nagpark si Stephen dun sa may malaking bahay. App’s party na kasi nung org na
sasalihan namin. Parang dun mo makikilala yung ibang mga miyembro saka kasamang
applikante.
Naghintay kami sa labas. Pinindot namin yung doorbell. Maya-maya pinagbuksan kami
ng maid tapos tinuro kami sa garden. Wow. Ang ganda sa loob!
Tinignan ko yung mga babaeng tinuturo niya. Okay lang. Maganda nga. Lumingon-lingon
ako. Medyo marami-rami na rin ang tao. Pero may nakita akong babae dun sa may
sulok. Mag-isang nakaupo. Nagmumukmok ata. Medyo malayo kaya di ko masyado
makita yung mukha niya.
Chibugan na. Naunang pumila si Stephen. Buffet style siya. Ako nag-cr muna. Pagbalik
ko saka ako kumuha ng pagkain.
Nung kukuha na ako ng plato, may.. may nakasabay akong humawak nung plate eh.
Larisse??
Tama! Tama!
“Ah. Sorry..”
Hinanap ko kung saan umupo si Stephen. Pagkakita ko, nilapag ko yung plato ko’t
umupo.
“Nanaginip ba ko?”
Stephen: “Tol, dapat sinabi mong may sakit ka.. pare di ka na sumama..”
Lumingon ako. Nandun siya sa kabilang table. Tapos, naalala ko. Siya ata yung
babaeng napansin ko kanina. Siya nga yun!
Joey: “Kain lang kayo ah. Oo nga pala. Yung mga nasa kabilang table saka yung sa isa
pang table.. Yan ang mga kasama niyong mag-aaply. Bale 25 kayo ngayon.”
Tinignan ko ulit si Larisse. ECE din pala siya? Haay.. Di ako makapaniwala..
Stephen: “Uy, Toph.. Mukha ka na namang sira diyan.. Nakangiti ka diyan mag-isa..”
“Ah. Wala. Wala to.”
Chapter 12
Pagkatapos kumain. Pina-form kami ng circle. Sabi ni Joey informal lang naman daw.
Usap-usap. Nag-share ng experiences yung mga members.
Joey: “O, tapos na yung mga members kayo namang mga apps. Ganito ah. Kwento lang
kayo kahit ano basta makilala namin kayo kahit papaano tapos sabihin niyo kung sino
crush niyo sa apps din. Kahit yung nagagandahan o nagwagwapuhan na lang. Katuwaan
lang naman..”
ANOOO??!!
Hala. Nag-panic ako. Tinignan ko naman yung ibang kasama ko. Bat ganun? Parang
wala lang sa kanila.
Ayun. Kwento-kwento. May mga 3rd year na saka 4th year. May mga nagkwento
tungkol sa family sa friends, sa lovelife at kung anu-ano. Pagdating sa akin..
“Hi. Ako pala si John Christopher Delgado. Sa bahay JC tawag sa akin. Sa school,
madalas Toph naman. Sumali ako sa org kasi gusto ko maexperience kasi mukhang
masaya naman saka sa tingin ko makakatulong naman siya sa acads. Saka marami kang
mamimeet na ibang tao. Wala naman kaming problema sa family. May kapatid akong
babae, second year highschool na siya ngayon. Sabi nila, medyo strict daw ako sa
kanya..”
Stephen: “Sobra..”
“Uy. Grabe ka. Oo nga pala. Si Stephen din. Tropa ko na yan since highschool. The
best yan. I love you pare.”
Joey: “Lovelife?”
Stephen: “Naku po. Wag niyong pilitin yan. Walang kataste-taste yan sa babae. Ang
type niyan si Mahal saka Madam Auring.”
Tawanan naman yung mga pipol. Hindi ko alam kung magpapasalamat ako kay Stephen o
Babatukan ko siya?
Sumunod na nagkuwento yung mga katabi namin. Hinihintay kong magkwento si Larisse.
Larisse: “Larisse Abigail Vergara. Larisse yung tawag sa akin madalas. Second year.
Uhmm.. Only child pala ako. Mahilig akong magbadminton saka bowling. Hobby ko
magluto. Kasi yung Mom ko saka Dad ko mahilig magluto eh.”
Joey: “Lovelife?”
Larisse: “Ah..Eh..”
Joey: “Bat parang ayaw niyo magkwentong lahat tungkol sa lovelife.. Kayo ah.. sige
crush na lang sa apps..”
Chapter 13
“Waah.. Wah?”
Marielle: “Kuya? Kuya? Gising na..”
“Ha?”
Haay. Di ko talaga malimutan yung nangyari nung Sabado. Sana totoo na lang yung
panaginip ko.
Sana.. Sana ako na lang yung sinabi niya. Ang babaw ko...
Ewan ko ba pagkasabi niya nung “Si Jeffrey na lang siguro…” Parang may kumurot sa
dibdib ko. Ang labo talaga. Sa bagay, Para namang may ibubuga ko dun. At least
kilala na niya ko.
Bumangon ako at nag-ayos. Naligo’t kumain ng breakfast. Dumating ako sa class pero
wala pa naman yung prof.
“Talaga?!”
Buong period hanggang sa sunod na class ko. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko. Parang
gusto ko na mag-Miyerkules.
“Groupmate, halika dali, usap tayo saglit tungkol sa topic natin sa project. Wala pa
naman si Ma’am.”
“Toph”
Alex: “Hay nako.. ang malas naman ng group na to..kasi naman yung iba diyan..”
Wala akong dalang papel. Napansin ko meron si Alex. Pero wala akong balak humingi sa
kanya at alam kong wala ring siyang balak bigyan ako. Humingi na lang ako dun sa isa
pa naming classmate.
Ma’am J: “Bago tayo, magsimula.. Pakilala muna kayo isa-isa. Sabihin niyo yung name
or nickname niyo.”
Ma’am J: “Isulat niyo yung name niyo sa paper then at the count of three ipass niyo
sa katabi niyo. Pagkapass, isulat niyo kung anong first impression niyo sa taong yun.”
Ma’am J: “Okay.. Let’s start.. 1.. 2.. 3”
Pagdating sa akin ng paper ni Alex. Pinag-isipan ko talaga kung anong ilalagay ko.
Naisip ko.. ako naman talaga may kasalanan kung bakit siya nagalit sa akin eh. Kaya
nilagay ko na lang..
Boyish..
Pagdating sa akin nung sarili kong papel. Tinignan ko kung anong mga nakalagay..
Gwapo.
Aba naman.
Mukhang mabait.
Tapos biglang may nakita ako sa bandang gilid, kaya di mo agad mapapansin.. ALL
CAPS pa talaga.
Chapter 14
“Alex, I’m sorry.. Alam mo dapat ayusin natin to kasi magkaklase tayo eh.. Alam mo
yun.. Tapos magkagrupo pa..”
Emm: “Uuuuyy.. Deny deny pa.. LQ lang pala kayo. Parang.. Parang eksena sa
movie..”
Tinignan lang ako ni Alex. Tapos naglakad siya paalis. Hindi ko na siya hinabol.
Pakiramdam ko kinausap ko ang hangin.
Naglakad na rin ako palabas ng Palma Hall. Papunta na akong sakayan. Napansin ko
bigla si Alex. Parang wala siya sa sarili? Tatawid siya papuntang sakayan.
Pero di ata ako marinig eh. Tumakbo ko tapos hinila ko siya. Tamang-tama kung hindi
nasagi siya nung kotse.
“Magpapakamatay ka ba?”
Bigla siyang nahimatay. Hinawakan ko yung noo niya. Inaapoy siya ng lagnat! Kaya
pala parang hinang-hina siya eh. Binuhat ko siya.
BEEP.. BEEP!
Dinala namin ni Stephen si Alex sa clinic. Naghintay kami sa labas. Di nagtagal may
lumabas na nurse.
Nurse: “Okay na siya. Natutulog lang. Maya-maya gigising din yun. Ang taas ng lagnat
niya. Dapat nagpahinga na lang sa bahay at hindi pumasok.” (Tumingin sa akin) “Paalala
mo yung gamot ng girlfriend mo inumin niya mamayang 8 pm uli ah.”
Stephen: “Girlfriend.”
"Tumahimik ka.”
Stephen: “Niligtas ka nitong tropa ko.. Siya ang iyong tagapagligtas.. hero..
savior..”
Stephen: “Aray!”
*SILENCE*
“Alam mo kahit man lang maging civil lang tayo sa isa’t isa. Yun man lang.”
“Sige.. Mauna na kami.. Sabi nung nurse tinawagan na raw niya family mo eh.. Oo nga
pala.. Yung gamot mo raw inumin mo mayang 8 pm ah.”
Alex: “Wait..”
Alex: “Uhmm.. Thanks..”
Chapter 15
RIIIiiiiiiiiinGG!!
YaaaWWwwnn!
Tinignan ko yung watch ko. 6:30. Medyo Maaga pa. 10:00 kasi yung meeting namin
nina Stephen sa may Philcoa sa McDo.
Pumasok akong banyo’t nag-ayos saka bumaba. Sumabay akong magbreakfast kina
Mama’t Papa.
“Meron po eh. Punta akong Philcoa kasi may meeting po kami nung mga kasama kong
nag-aaply sa org.”
Pagkatapos kumain, nagpaalam na rin ako kina Mama saka Papa kasi papasok na sila sa
trabaho.
Nilabas ko yung tatlong paborito kong t-shirt. Sabi kasi ni Marielle, bagay daw sa
akin yung tatlong yun.
Nagulat ako. Paglingon ko si Ate Tess pala, yung maid namin nasa pinto.
Ate Tess: “Hindi. Dala-dala ko lang tong damit mo. Kakaplantsa ko lang kasi.”
Pinasok ko ulit sa cabinet yung mga t-shirt na nilatag ko sa kama. Tapos nagbihis na
ako. Naglagay ako ng onting gel tapos inayos ko yung buhok ko.
Kumuha ako ng pabango. Ginamit ko yung regalo sa akin ni Papa nung Christmas.
Humarap ako sa salamin. “Yan. Okay na.” Tinignan ko uli yung watch ko.
Mga 9:45 ako nakarating ng McDo. Nandun na sina Stephen at yung iba pa pero wala
pa si Larisse eh.
Stephen: “Aba. May okasyon ba at nagpolo shirt ka ngayon? Bihira ka lang mag-
ganyan ah..”
“Ha?”
“Ano??”
“Hindi pa eh.. Wala pa si Amy, Carmina, Larisse, Randy, Arvin at Jason.” Sabi ni
Hannah, siya yung head namin eh. 3rd year na siya.
“Si Larisse di raw sigurado kung pupunta eh..” sabi ni Leila, isa sa kaclose ni Larisse.
Parang nawalan na ako ng gana. Dapat naisip ko agad na baka nga naman di sya
makapunta di ba. Haay..
Pagkalabas ko ng C.R, nagulat ako kung sino yung papalapit kina Stephen...
“Dumating siya!”
Larisse: “Hi..”
Tapos napansin ko parang natatawa yung iba. Uh. May dumi ba sa mukha ko?
Chapter 16
Hannah: “Eto na pala yung applicant’s sheet. Bale magpasign daw tayo sa members na
makikita natin sa tambayan pag pupunta tayo dun. Saka magset na pala tayo ng date
para sa outreach.”
Leila: “Teka, dapat magkaroon tayo ng directory.” (Naglabas ng papel) “Eto, pakisulat
naman yung name, schedule saka contact nos.”
Hannah: “At saka, medyo marami kasi tayo. Twenty Five. Bale limang First Year,
siyam na Second Year, pitong Third Year saka apat na fourth year. Mag-assign siguro
ko ng dalawang taga-contact o taga-inform. Isa para sa First at Second year at isa
rin para sa Third at Fourth Year.”
Leila: “Kami na lang ni Larisse. Siya yung sa First at Second Year. Ako sa Third at
Fourth Year.”
Hannah: “O sige guys, pakisulat na lang yung sked dun sa papel na pinapass ah. Kailan
niyo nga pala gusto gawin yung outreach?”
Hannah: “Teka.. Oo nga. Ano bang araw yun?” (Tingin sa cellphone calendar)
“Saturday? Pwede rin”
Hannah: “Gusto niyo pumunta sa amin? Isang sakay lang mula rito. Kahit kwentuhan
lang.. Kailangan din kasi nating makilala isat-isa para di na tayo nagkakailangan. Yun
eh kung pwede kayo..”
Sabay-sabay kaming umalis sa Mcdo. 19 kaming pumunta sa bahay nina Hannah. Wala
kasi yung anim. Yung iba nakisabay kay Hannah papunta, tapos yung iba naman sa amin
ni Stephen.
Nagstay lang kami dun sa living room nila. Kanya-kanyang hanap ng pwesto. Sa dami
ba naman namin?
Hannah: “Teka, kuha lang ako ng juice para may inumin tayo..”
Pagbalik ni Hannah, may dala-dala na siyang isang pitsel ng orange juice saka mga
plastic na baso. May dala-dala rin siyang cards.
Hannah: “Sige ba..” (tapos kumuha na siya ng cards) “Kaso 13 lang pwede maglaro eh”
Yung iba di muna sumali. In-on muna yung TV at nanood. Eh di nagstart na yung
game.
Yes! 4 na Ace ko! Nilagay ko agad yung kamay ko sa gitna. Tapos nagulat ako..
“Hinde ah..”
Stephen: “Oo nga noh.. Teka, di ba namumula ka pag nahihiy----” (siniko ko nga siya)
“Wala to.”
Tumayo si Larisse.
Larisse: “Bili lang ako saglit sa may tindahan diyan sa kanto.” (Tumingin kay Hannah)
"Malapit lang naman yun dito di ba?"
Leila: “Naku.. Toph.. Mas mabuti pa samahan mo na lang din si Larisse kung lalabas
ka rin..”
“Uhmm.. Sige.”
HA? Kaming dalawa lang. Siya. Ako. As in?
Chapter 17
Nung papunta na kaming tindahan, ang tahiiimiiik. Naririnig ko pati ihip ng hangin eh.
Gusto ko naman magsalita ka.. kausapin siya.. Pero parang natuyo lalamunan ko..
Larisse: “Uy, Bat tahimik ka? Masama ba pakiramdamdam mo.. Namumula ka kanina..”
Haay.. Nahiya kasi ako kanina eh. Nagulat kasi ako nung nahawakan mo kamay ko.
~ SILENCE ~
Pasimple kong tinitignan si Larisse. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.
~ SILENCE pa rin ~
Pagdating sa tindahan..
Larisse: “Eto yung akin.. Takaw ko no.. Mahilig kasi ako dito eh.”
Toph, naman magsalita ka.. Ilang salita pa lang nababanggit mo.. Baka sabihin niya
pipi ka.. Eto na..
Hinga ng malalim..
Ay Sus. Mali! Obvious ba? Kakasabi niya nga lang pala yun..
~ SILENCE ulit ~
Larisse: “Ha?”
Ano ba yan? Ayoko na! Dapat di na lang ako nagtanong.. Palpak na naman..
Larisse: (sabay tawa) “Chocnut? Di ko pa na-try Hany eh. Halos parehas lang din ata
sila di ba?”
“Ah..” Ngumiti na lang ako. “Ganun ba? Next taym try mo..”
Larisse: “Uy, Dito na pala tayo.. muntik na nating malagpasan” (sabay bukas nung
gate)
Haay. Palpak talaga ko kahit kailan.. Sa tagal naming naglakad, Chocnut pa ang
ginawa kong topic?
Nagulat ako kinuha niya yung kamay ko.. Tapos kumuha siya dun sa supot na dala niya
ng isang chocnut at pinatong niya sa kamay ko.
Larisse: “Ayan.. Salamat ah.. sinamahan mo ko..” Nginitian niya ko. “Binigyan na kita
kasi sigurado hihingi na sila pagpasok natin.. ubos to sigurado..” (sabay tawa)
Nauna nang pumasok si Larisse sa bahay. Napatitig ako dun sa binigay sa akin ni
Larisse..
Kinain ko..
Di ko maiwasang isipin..
“Good Shot kaya ko.. o Bad shot?”
Chapter 18
Nakakahiya.. Siguro iniisip nun ang weird ko.. Haay.. Badtrip talaga..
Stephen: “HOY!”
“Ah?”
“Sige.. Wala akong Math ngayon eh. Wala yung prof. ko.”
From: +63917*******
Hi! Groupmates, si Mara to.. Kung may wala kayo class punta
Kayo sa main library sa Social Science Section tapos sabay-sabay na tayo puntang
class.
Stephen: “Himala may mga textmates ka na.. dati rati bumagyo na’t umulan.. di ka pa
rin nagtetext..”
Naglakad ako papuntang library galing canteen. Pagpasok ko sa lib, hinanap ko kung
nasan yung mga kagroup ko. Tapos nakita ko si Emm tinatawag ako. Dun sila nakaupo
malapit sa GIANT electric fan.
“Siyempre..”
Mara: “So ang wala ay si Rex, Trina at Alex. May class siguro sila..”
Alex: “Ganun kasi ako eh ayokong may namimiss na class kaya kahit may sakit ako
pumapasok pa rin ako..”
“Naku.. Mahirap yan.. Magpahinga ka na lang sa bahay pag may sakit ka..”
Kwinento naman ni Alex na dinala ko siya sa clinic nung nahimatay siya nung Monday.
"Excuse me.."
Paglingon namin.
"Kung may tampuhan kayo, dun.. Dun sa labas!" Sabay talikod. "Mga kabataan talaga
o.."
“Toph!”
Napalingon ako.
“Uy.”
Larisse?
Larisse: “Buti nandito ka. Eto pala directory. Nandiyan yung sched saka contact nos.
ng mga co-applicants natin.”
Alex: “Larisse!?”
“Uh. Magkakilala kayo?”
Chapter 19
Alex: “Yup.”
Alex: “Last sem lang ako lumipat dito eh.. galing akong up manila..”
“Uh.. Hello?”
Larisse: “Uy Pasensiya na. Tagal ko na kasi nung huling nakita si Alex. Batchmates
kami nung highschool.. Pero nagtransfer siya bago kami mag- 3rd year eh.” (Tumingin
uli kay Alex) “Musta na?”
Alex: “Okay lang naman.. Nabanggit sa akin.. Salutatorian ka pala ng batch ah..
Galing ah..”
Larisse: “Parang ikaw hinde.. Di ba nung 2nd year tayo.. Top 1 ka pa nga.. Sayang
kung di ka lang talaga lumipat..”
Tumingin naman ako kay Alex. Matalino rin pala tong babaeng to ah.
Alex: “Ikaw mustah na.. Yung tungkol pala kay ano..” Tumingin muna sa akin. “Alam
mo na.. Sorry ah..”
Larisse: “Hayaan mo na yun.. Tapos naman na.. Sige.. Alis na pala ako kasi may
dadaanan pa ako.. Ingat..” (Tumingin naman sa akin) “Bye.”
“Hoy.”
Alex: “Yah.. Di ba kakasabi nga niya batchmates kami? Saka ano siya nung ----
Teka nga, Paki mo nga pala? Ha?”
Mara: “Ha? Busy kasi kayong dalawa kaya di niyo siguro napansin.. Tara na nga, dun
na lang tayo sa classroom magstay.”
Dumirecho na lang kami sa classroom at dun naghintay. Maya-maya dumating din yung
prof. namin.
Ma’am J: “May activity tayo ngayon.. Group yourselves according to your group
number..”
Eh di lipat-lipat uli ng upuan. Lumapit ako kina Mara saka iba pang groupmates ko.
Ma’am J: “Socsci 1 is about behavioral sciences. But for now, let’s try to start at
our homes, at our families. Family as they say is the basic unit of society. Ngayon
may pieces of paper ako dito, each group bubunot ng isa.”
Nilapitan isa-isa ni Ma’am per group. Si Emm yung bumunot sa group namin.
Ma’am J: “I’ll give you 30 minutes to prepare. Maximum of 10 minutes siguro ang
skit. Just make it modern if you want..”
Emm: “I guess it’s something about dun sa pag-aaaway nung dalawang families..”
Trina: “Oo nga.. Modern naman.. Pano kung si Emm anak si Juliet.. Tapos si Rex saka
Mara.. siguro anak si Romeo.. Ako narrator ah..”
Emm: “I like that.. So that leaves Alex and Toph as Romeo and Juliet?”
Mara: “Pwede happy ending naman? Yokong mamatay si Romeo and Juliet ah..”
Chapter 20
Mara: “SssHH!”
Emm: “Girl, kailangan talaga ang kiss sa mga lovestory.. Paano mabubuhay si Sleeping
Beauty.. Snow---”
Tinignan ko si Alex.
Eh di ayun. Ginawa na namin yung script. Medyo maikli lang naman kasi for ten-
fifteen minutes lang. Si Emm mostly yung gumawa nung script. Tagalog yung ginawa
niya. Sabi ni Ma’am okay lang daw.
“Pabasa nga nung script” Kinuha ko yung paper tapos binasa ko.
Alex: “Okaay.. Okaay.. Sa forehead lang ah.. Saka..” (Sabay tingin kay Trina)
“Paalala nyo sa akin maghilamos ah..”
Tinawag na yung group namin. Okay naman yung naging simula. At mukhang
nagugustuhan naman ng mga kaklase namin.
Emm: “Juliet.. Ilang beses ko na sinabi sayo ha.. Iwasan mo na yang Romeo na yan..
Yang pamilya niyan mga walang.. Walang modo..”
Alex: “Mama! Minsan kailangan pakinggan niyo rin ako.. Hindi mo ba inisip ang
nararamdaman ko? Si Romeo lang ang tanging minahal ko ng ganito.. Siya lang.. Sana
maintindihan niyo..”
Alex: “Ganyan naman kayo.. Wala kayong inisip kundi sarili niyo! Si Romeo lang ang
nagmamahal sa akin.. Tanggap ako kung sino ko.. Mahal ako ng buong-buo!”
Emm: “Maldita ka!” Sabay sampal kay Alex. Tumakbo palayo si Alex.
Aba. Talagang in character tong si Emm ah. Si Alex maluha-luha na talaga. Tinotoo
ata ni Emm yung sampal niya eh. Sakit nun ah.
Trina: Nagpakalayo-layo si Juliet. Bakit hindi sila maintindihan ng mga pamilya nila?
Hindi ba’t pamilya dapat ang unang makakaunawa.. magmamahal?
Alex: “Sabi nila.. Pag nagmahal ka masaya ka.. bakit ganito? Bat ako umiiyak?”
Hinawakan ko ang dibdib ko. Talaga namang sinulat pa ni Emm yun sa script di ba.
Mahilig ata sa telenovela yung baklang yun.
“Hinahanap-hanap ka nitong puso ko eh.. Dito niya ko dinala.. Saka di ba dito tayo
unang nagkita..”
Alex: “Romeo.. Ayaw ng pamilya ko sa yo.. Ayaw ng pamilya mo sa akin.. Paano tayo
magiging masaya?”
“Di ko alam..Mahalaga magkasama tayo ngayon.. Sapat na yun para maging masaya
ko..”
Umupo kaming dalawa. Tumingin muna si Alex kina Emm. Tapos sumenyas si Emm.
Hinawakan ko yung pisngi ni Alex. Muntik na kong matawa kasi sumimangot ba naman
ang babae nung hinawakan ko ang mukha niya. Buti na lang di napansin ng klase.
Eto na..
Eto na..
Nilapit ko ang mukha ko kay Alex. Ang lakas ng kalabog ng dibdib ko ah.
Emm: (pabulong) “Pssst.. Dali…”
Maya-maya natapos din ang skit namin. Natuwa naman si Ma’am. Buti naman..
****
Kinabukasan.. Biyernes..
“Ng ano?”
“Wala..”
Stephen: “Owws?”
“Stephen?!”
Chapter 21:
YaaAawWNnnnnnnn!
Pagbukas ko ng mga mata ko, napatingin ako sa wall clock sa kwarto ko. 9:00?! Di
pala ko tinablan ng alarm clock. Buti na lang Sabado ngayon. Pagbaba ko, may isang
plato na nakalatag dun.. Tapos may ulam na bacon, hotdog saka rice.
Ate Tess: “Naku, umalis eh.. inihatid ng Papa mo.. May project ata sila.. Yun yung
pagkarinig ko..”
Kumain muna ako ng almusal. Pagkatapos ko kumain, kukuha sana ako ng pitsel ng
tubig ng may napansin akong papel sa may ref.
JC,
Sunduin mo si Marielle ulit kina Tito Bert mo.. mga 4 pm. May lakad kami ng Mama
mo, gagamitin namin kotse ko. Yung susi ng kotse ni Mama malapit sa TV. Okay?
Ingat.
-Papa-
Naiwan lang ako sa bahay at pinanood yung DVD ng CSI Season 6 na binili ko nung
isang araw. CSI Marathon ito! Mga 2 pm, naligo ko at nag-ayos. 2:30 ako umalis ng
bahay kasi mahirap na at baka abutin ako ng traffic. Sabado pa naman. Mga 3 pm
nasa Village na ako nina TJ. Naisip ko maglibot-libot muna kasi maaga pa.
Nakaabot ako hanggang dun sa park nila. Malaki yung park nila. Malawak saka
malinis. Medyo madami nga taong nandun eh.
si.. Alex?
Babalik na sana ako sa bahay nina TJ. Kaso, mukha talaga siyang problemado
eh.Basta yung itsura niya parang nagpapanic..
Kaya pinarada yung kotse dun sa may gilid ng daan. Tapos nilapitan ko siya..
Tumigil siya kakalakad tapos tinignan ako. Pero, dinedma lang niya ako.
“Uh.. Wala Sumulpot lang akong parang bula? Hinde.. Susunduin ko uli si Marielle.
Wag ka mag-alala wala naman na akong dalang lasagna.. Di na kita tatapunan uli..”
Alex: “Okay fine.. sige.. Tulungan mo na ako.. Nawawala kasi yung pinsan ko.. si
Miguel..”
“Miguel?”
Alex: “Oo.. Yung younger brother ni TJ. Dinala ko kasi siya dito. Pinasyal ko lang.
Tapos.. biglang nawala siya kanina.. Di ko na alam ang gagawin ko..”
“Ganito.. maghiwalay na lang tayo sa paghahanap.. tapos after 30 minutes.. kita uli
tayo dito sa may swing..”
“Bakit?”
“Ha.. Eto? Wala lang. Bagong bili kasi ni Mama. Kaya sinuot ko.. Saka pagtingin ko sa
salamin.. Mas gwapo pala ko pag nakajacket..”
Naghiwalay kaming dalawa ni Alex. Nilibot ko yung buong park pero di ko talaga
makita. Tinignan ko na yung bawat batang makasalubong ko. Moreno na medyo
chubby tapos spike yung buhok. Tapos white shirt saka maong shorts daw ang suot
niya. Pero wala pa rin.
Sana nakita ni Alex. Pagbalik ko sa may swing, nandun na si Alex. At walang Miguel.
“Wala eh..”
Alex: "Anong gagawin ko ngayon? Baka kung ano na nangyari dun?"
“Pano yan..”
“Narinig mo yun?”
Alex: “Teka, parang si Miguel yun ah.. MIGUEL! Si Ate Alex to.. Nasan ka?”
Tapos may nakita akong gumalaw dun sa loob nung playhouse di kalayuan.
Paglapit namin.. Nandun nga si Miguel.. Umiiyak.. Pagkakita kay Alex, niyakap agad
siya.
Miguel: “Ate..Ate..”
“Okay lang ho. Sige mauna na po kami ni Marielle. Tumila na po ata yung ulan.”
Sinara ko yung pinto ng kotse pagpasok ni Marielle. Nung papasok na ako ng kotse..
Alex: “Toph..”
“Bakit?”
“Talaga?”
“Okay. Friends.”
Ngumiti siya.
Friends na kami?
Chapter 22:
Linggo. Wala sina Mama at Papa. May out of Town trip sila. Umalis sina kanina
madaling araw. Gumising ako ng maaga. Aba. Naunahan ko pa ang alarm clock ko. San
ka pa? Pagtingin ko sa orasan, 7 o’clock. Kadalasan, 7:30 ako nagising eh.
Bumaba ako at nagpuntang kitchen. Nagtingin-tingin ako kung anong pwedeng lutuin.
Wala si Ate Tess. Kaming dalawa lang ni Marielle ang nasa bahay kaya malamang ako
ang maghahanda ng breakfast. Pagbukas ko ng refrigerator, nilabas ko yung tapa
saka naglabas na rin ako ng itlog para iprito. Nagsaing na rin ako ng kanin. Yung
tama lang para sa aming dalawa.
“Okay lang yun.. Saka napagod ka sa paggawa ng project niyo kahapon sigurado..”
Nagcommute kami ni Marielle papuntang Glorietta, ang aming tambayan pag walang
magawa. Eto na ata ang aming second home. Buti na lang at sa Makati kami nakatira.
Tumigil kami banda dun sa activity center. Bumili kami ng hotdog sandwich. Kahit
palakad-lakad lang kami dun. Nakakagutom din no. Habang hinihintay ang aming
hotdog sandwich.. May naramdaman akong humihila sa pantalon ko.. Tumingin ako sa
baba..
Marielle: “Miguel!”
Si Miguel?
Alex: “Nauna lang kami ni Miguel dito.. May pinuntahan pa sina Tito Bert eh.. Baka
mamayang hapon sila susunod dito.”
Marielle: “Ate Alex.. Bat madalas ka nga pala kina Tito Bert? Pinsan mo sina TJ di
ba?”
Alex: “Yah. Kapatid ni Mama si Tita Marisse yung wife ni Tito Bert. Wala parents ko
for one month kasi may business trip silang pinuntahan. Pag umaalis parehas parents
ko, madalas pumupunta na lang ako sa kanila.. Tutal isang sakay lang naman mula sa
amin papunta sa kanila eh..”
Eto na naman tayo. Tong si Marielle talaga o. Mahilig mambola? Napatingin ako kay
Alex. May itsura nga siya. Lagi kasing nakatali, nakacap, naka-rubbershoes tapos
mukha naman siyang payat pero XL ata laging suot na damit. Mas astig pa siya tignan
kaysa sakin eh.
Alex: “Ha?”
Marielle: “Promise.. Ang simple mo pero pretty pa rin.. Kung may ate lang ako.. gusto
ko kasing pretty mo..”
“Teka.. Teka.. parang nasaktan naman ako dun.. mas gusto mo pala ng ate..”
Marielle: “O.A mo naman kuya.. Iba pa rin pag may ate di ba?”
Marielle: “Naku, yun nga ang problema eh.. Wala eh.. Eversince.. Grabe, kuya JC
anong petsa na?”
“Pardon? Ano?”
“HA?”
Napalakas ata boses ni Alex. Tumahimik yung ibang katabi naming table sa KFC at
napalingon sa amin.
Okaaaaay.
Chapter 23:
“Never mind..”
Ring.. Ring..
Alex: “Naku, si Tito Bert na ata to..” (sabay kuha ng phone) “Yes Tito, sa may KFC
po.. Sige punta na lang po kami diyan..”
“Alis na kayo?”
Marielle: “May bibilhin lang ako saglit sa Body Shop.. Text na lang kita..”
“Anong bakit?”
“Ayoko pa eh.. Bata pa naman ako.. Saka.. ano.. strict ang parents ko..”
“Ha?”
“Hinde ah..”
Alex: “You mean di ka nanligaw?”
“Yun nga..”
“Sinamahan ko na po sina Alex.. Kasama ko rin po yung kapatid ko.. Sige po mauna na
ko.. Pauwi na rin po kami..”
Tito Bert: “Teka.. Pwede ba samahan mo si Alex pauwi.. Kasi may kailangan pa kaming
bilhin.. Eh kailangan na umuwi ni Alex.. Dala mo naman yung kotse niyo ata?”
“Ah..”
Tito Bert: “Mas mabuting may kasama ka.. O Sige.. akyat na kami.. Ingat kayo ah..”
“Okay lang.. Kaso di ko dala yung kotse ni Papa eh.. Nag-commute lang naman kami..”
Alex: “Ganun ba? Okay lang kaya ko naman umuwi mag-isa..”
“Hindi.. Samahan ka na lang namin.. Text ko lang si Marielle na balik ulit tayo sa
KFC..”
Naglakad kami pabalik ng KFC. Umorder ako ng fries saka iced tea para may
kinakain kami habang naghihintay.
“Okay lang..
“Ganun?”
Alex: “Ano?”
Chapter 24:
“No, it’s okay.. Nagkaroon siya ng sakit sa kidney eh.. We opted for a kidney
transplant.. Pero bago pa siya natransplant.. he.. he died..”
Silence..
“Twenty.. Papasok na siya sa medical school nun eh.. Pangarap ni kuya maging doctor
sana.. He would have been a very good doctor..”
Nilabas ko yung wallet ko. Kinuha ko yung picture naming tatlong magkakapatid.
Pinakita ko kay Alex.
Alex: “Magkamukhang-magkamukha kayo…”
“Pero alam mo.. Pag nakakakita ko ng mag-kuya, naaalala ko si Kuya Lester. Alam mo
yung kaninang karga-karga ko si Miguel sa balikat ko.. Madalas ginagawa ni kuya yun
nung bata ko..”
“It was very hard for us to see him in the hospital.. Minsan ayaw kaming pasamahin
ni Mama eh.. Ang payat-payat niya.. Makikita mo sa mga mata niya na nahihirapan
siya.. Sobrang nasaktan kami nung nawala siya.. Alam mo kung ano huli niyang sinabi
sa akin?”
Alex: “Ano?”
“JC, aalis ni kuya.. lagi mo tatandaan ah na mahal na mahal na mahal kayo ni kuya..
alagaan mo si marielle ah…..”
“That’s why it hurts more.. Ang hirap talaga if you lose someone very important to
you.. It made me cherish every single moment with the people I love..”
“I’m sorry..”
Alex: “Pero unlike you.. he’s younger than me.. seven years old siya nung namatay
siya..”
“Anong nangyari?”
Alex: “He died because of leukemia.. mas mahirap kasi siya gamutin if you have
down syndrome..”
“Down syndrome? Your brother?”
Alex: “Yah.. Alam mo.. Ang hirap.. When James was growing up, people would always..
always look at him differently.. To others, he was abnormal.. But for us, he was a
blessing.. Sabi nga ni Mama.. siya ang angel namin.. At alam ko wherever he is right
now, he’s happy..”
Alex: “Parang ganun na nga.. nakikita ko rin siguro yung kapatid ko sa kanya..”
Sumakay kami ng taxi para mas mabilis na saka direcho na kina Alex.
Alex: “Nagtext kasi yung maid namin sa bahay.. Darating na yung Tita ko galing
Canada.. Yung bunsong kapatid nina Mama..”
Di nagtagal nakarating na rin kami kina Alex. Pinagbuksan kami nung maid nila at
pinapasok sa loob.
Alex: “Naku.. hinatid niyo na nga ko.. Sige na.. Diyan lang kayo ah..”
DING DONG!
Alex: [may dala-dalang dalawang basong-iced tea] “Eto o.. inom muna kayo.. Tignan
ko lang kung sino yung nag-doorbell..”
Kinuha namin ni Marielle yung iced tea at ininom saka palingon-lingon sa bahay nina
Alex.
Bumukas yung pinto at pumasok sina Alex saka yung bisita niya.
Chapter 25:
Alex: "Pero.."
Hinatid kami ni Alex hanggang labas ng bahay nila. Sumakay kami ng tricycle palabas
ng village at sumakay ng taxi papuntang bahay.
"Hayaan mo na.."
Marielle: "Sa tingin mo, nakalimutan na kaya niya tayo? Ibig sabihin nakalimutan niya
na rin si Kuya Lester?"
"Marielle.."
"O sige.. sabihin na nating siya yun.. sabihin na nating nakalimutan na niya tayo..
hayaan na nga natin siya.. ni hindi nga siya nagpuntang burol o libing ni kuya eh..
kahit bisita man lang sa ospital.. let's just.. not talk about it okay?"
Marielle: "I'm sorry.." [hinga ng malalim] "It's just that.. i suddenly remembered
kuya lester when i saw her.."
"I know.."
Mga 4 pm na kami nakarating sa bahay. Wala pa rin sina Mama at Papa pero
dumating na si Ate Tess. Tumawag daw sina Mama.. mga 7 pm na raw sila makakauwi
tamang-tama dinner na. Umakyat kami ni Marielle sa mga kwarto namin. Nagpalit ako
ng damit. Naisip kong magpuntang park para magbasketball pero pakiramdam ko
sobrang pagod ako. Humiga ko saglit. Hindi ko namalayan nakatulog na pala ko.
"JC.. JC.."
"Mama?"
Papa: "So.. ano ginawa niyo buong araw? Huwag mong sabihing natulog lang kayo ah.."
"Hindi naman.. Nakaidlip lang ako kanina.. Nagpunta kaming Glorietta pagkatapos
magsimba.."
Mama: "Okay naman.. May mga inayos lang kaming papeles.. Saka nag-date na rin
kami ng Papa niyo.."
Papa: "Alam niyo naman ang Mama niyo.. Patay na patay pa rin sa akin kaya ayun
pinagbigyan ko na nung niyaya akong magdate.."
"Sige po.."
Ate Tess: "Oo nga pala.. May tumawag sayo kaninang tulog ka.."
"Sino po?"
Ate Tess: "Ah.. Pasensiya na.. Di ko matandaan eh.. Di ko kasi masyado
naintindihan.."
Ngumiti ako. "Tsk.. Tsk.. Tumatanda na ata kayo.. Sige. Akyat na po ko.."
Umakyat ako papuntang kwarto ko. Eto na naman. Naririnig ko na naman ang kalabog
ng dibdib ko. Naku po..
Bad Trip. Dapat hindi na lang ako natulog!! Bad Trip talaga.. Eh di sana.. Sana narinig
ko yung boses niya sa telepono.. Sana.. Sana..
Tapos naisip ko bigla.. Kinuha ko yung backpack ko.. Hinalungkat ko yung laman.
"San na ba yun?"
Lumabas akong kwarto tapos kinuha ko yung phone. Haay. Buti na lang naimbento ang
cordless phone..
Hinanap ko yung pangalan niya.
[Hinga na malalim] "Kaya ko to.. Tatanungin ko lang naman siya.. Kung bakit siya
tumawag di ba.."
Tinitigan ko yung telepono. Sinimulan ko na i-dial yung number niya pero bago ko
pindutin yung huling number.
"Haay.. Sino ba niloloko ko.. Di ko kaya.. Baka.. Baka kung ano na naman masabi ko.."
Ayun. Binalik ko na lang yung phone. At humilata sa kama. Haay. Duwag. Duwag.
Duwag. Ano ba namang buhay to?!
Nagulat ako biglang nag-vibrate yung phone ko. Tinignan ko kung anong oras na.
10:30 na pala. Buti na lang di ako tumawag baka nabulabog ko pa siya. Sino naman
kaya to?
1 Message Received
Opening Message...
"Si Larisse?"
Chapter 26:
Inhale.
Exhale.
From: +63917*******
Hi. c Larisse pala to ü tnawagan kc ako ni hannah. okay lng b kung tyong 3 nina
stephen mag-ackaso ng outreach? pumayag n pala si stephen ü
Binasa ko paulit-ulit yung text. Kinuha ko yung directory. Tinignan ko kung yun nga
yung number niya. Si Larisse nga. Mga ilang minuto rin ata akong wala sa sarili. Di ko
lam kung ano i-rereply ko eh.
To:+63917*******
Hello ü ganun ba? sige, okay lang po.. ü
Tinignan ko yung reply ko. Okay na siguro to. Magrereply kaya siya uli? Teka..
To:+63917*******
Hello ü ganun ba? sige, okay lang po.. ü Uh.. Kaw po ba yung tumawag kanina?
Ayan. Sana magrereply siya uli. Pagkatapos, dagdagan yung irereply ko. Sinend ko na
sa kanya. Nakatingin lang ako sa wall clock sa kwarto ko. Maya-maya nag-vibrate na
yung phone ko.
From: +63917*******
Ah oo. Tulog ka raw kasi kanina eh. May 'po' pa talaga ah.. hehe.. ü
To:+63917*******
Hehe. Wala lang. ü Ano gawa mo?
To:+63917*******
Hehe. Wala lang. ü cge..gud nyt na po ü
Pagkatapos, sinend ko na ulit yung reply ko. Gusto ko pa sana siyang makatext eh. At
least sa text, hindi ako kinakabahan. At least sa text, hindi ako papalpak kasi na-
checheck ko kung ano irereply ko. Mga ilang minuto rin akong naghintay sa reply
niya. Pero, wala na. Di na siya nagtext uli. Baka nakatulog na siya. Nawalan ng load o
kung ano. Ewan ko pero kahit papaano medyo nalungkot din ako. Siguro nag-eexpect
din ako na magreply siya ulit. Pero.. Ganun talaga eh. Di nagtagal, nakatulog na rin
ako.
Yaaaaaawn!
Naginat-inat ako. Nagising na naman ako ng maaga. Monday na naman eh. As usual,
8:30 na naman pasok ko. Inayos ko yung kama ko tapos direcho banyo na para
maligo. Pagkatapos, nagpalit na ako ng damit saka bumaba. Nag-breakfast uli kami
ng sabay ng family ko. Ang sarap ng ulam namin ah. Tapa saka sinangag. Busog na
naman ako. Nagpaalam na ako kina Mama kasi baka puno na naman yung mga jeep at
wala na naman akong masakyan. Paglabas ko ng gate, kinuha ko yung phone ko para
patayin. Ugali ko na kasi yun, saka ko na lang uli i-oon kapag nasa school na ako.
Pagtingin ko sa phone ko..
1 message received
Binuksan ko naman. Sino naman kaya to? Nagulat ako nung nabasa ko!
From:+63917*******
ganun? ü gud nyt na rin 'po' ü tc! ü
Bumilis na naman yung tibok ng puso ko. Wow. Nagreply pala siya kagabi? Di ko
mapigilang ngumiti. Bago ko in-off yung phone ko. Sinave ko na yung number niya.
Mga 8 o'clock nakarating na rin akong school. Direcho agad ako sa room namin.
Nandun na rin si Stephen.
"Uy.."
"Ah.. oo"
Stephen: "Okay ka lang? Parang wala ka na naman sa sarili mo? Nakangiti ka tapos
nakatingin ka sa kawalan?"
Di nagtagal dumating din yung prof namin. Okay talaga ang araw na to. Di ko ma-
explain eh. May quiz kami sa dalawang subject. Akalain mo perfect ko yun parehas.
Kanina naman, may recitation kami. Nasagot ko yung tanong ni Ma'am. Swerte
talaga. Di ko na namalayan last subject ko na pala para sa araw na to. Maaga-aga rin
ako nakarating sa classroom. Magkakatabi yung mga kagrupo ko kaya nakisama na rin
ako sa kanila.
"Ah.. yun ba? Kailangan na rin namin kasi umuwi saka baka makaabala pa kami sayo
saka may bisita ka pa di ba?"
Alex: "Ah.. Bat nga pala tinawag ni Marielle si Tita ng Ate Pia?"
"Naku.. Yaan mo na.. May kamukha lang kasi yung Tita mo.."
Okay.
Inhale.
Exhale.
Binilisan ko na lang yung lakad ko. Hindi naman niya siguro ko mapapansin.
"Sa tambayan.."
Larisse: "Gusto mo sabay na tayo? Kung okay lang.. Kasi baka may dadaanan ka pa.."
"Uh.. Sige.."
Chapter 27:
"Ay. Diet?"
Larisse: "Oy, hindi ah.. Manong Peter, isa nga ho yung tulad ng dati.."
Manong Peter: "Aba, magkakilala pala ang dalawa sa mga suki ko ah.."
"Kilala mo si Manong?"
Larisse: "Oo naman.. Eh Mahilig kaya ako sa ice cream. Kaya nagulat ako nung
tinanong mo ko.."
Mang Peter: "Yun din yung sa kanya eh.." Sabay turo kay Larisse.
"Hindi ah.. ikaw naunang nag-order pero mas nauna kong naging favorite yan.. di ba
Manong?"
Manong Peter: "O siya.. siya.. peyborit na kung peyborit.. eto na.." Sabay abot sa
amin nung ice cream. Kinuha naman namin yung kanya-kanya naming ice cream.
"Hinde uy.. Sabi ko hahawakan ko lang ice cream mo para makuha mo na wallet mo..
Di ba ikaw manlilibre? Pumayag na nga akong sumabay ka sa akin eh para may
bodyguard ako.."
Larisse: "Aba.."
Nginitian ko lang siya. Hindi naman. Sa totoo lang, angel nga eh. Haay. Eh di sana
nasabi ko yun di ba?
Tumuloy na kaming maglakad. As usual, tahimik na naman. Hindi ko alam kung nasa
sarili ba ko kanina? Yun na ata pinakamatinong usap namin eh. Ata?
"Ha?"
Larisse: "Sira.. Parang ganyan.. Minsan kasi tahimik ka.. Tapos ngayon.."
I know. I know. Ewan ko. Pakiramdam ko kasi.. swerte ako ngayon dahil sa kanya..
Parang nanalo na ako sa lotto ngayong napapangiti ko siya, napapatawa. Haay.
Ngayon, nasa harap ko siya. Akalain mo. Nakangiti siya na kitang-kita yung dimples
niya. Tapos hinahangin-hangin pa ng hangin yung buhok niya. Tapos.
"Hoy.."
Nagulat ako kung sino yung tumapik sa likod ko. Si Stephen lang pala..
Stephen: "Oo eh.. Pero saglit lang ako.. Hi Larisse.. tambayan ka rin?"
Larisse: "Oo.. Di rin kasi ako masyadong nakadaan last week.."
Nung nakapasok na kami sa Hall, nagpaalam si Larisse. Daan daw muna siyang
canteen. Kami naman ni Stephen dumirecho ng tambayan.
"Di ka na ba nasanay.."
Kilala ko ng mga tao na medyo di masyado lapitin sa babae. Hindi ako yung tipong
unang lalapit, para makipagkaibigan o anuman. Hindi rin ako makuwento kaya lagi
akong sinasabihang suplado, mahiyain etc. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit
bumabaliktad ang mundo ko pag nasa harap ko na si Larisse. Nag-jojoke ako,
namumula, natutuyuan ng lalamunan.. Sintomas na ba to ng sakit?
Kailangan ko na atang magpatingin sa doctor eh.. Sa totoo lang..
Gumising ako mga 8 o' clock na ng umaga. Wala na sina Mama. Malamang pumasok na
kaya nagbreakfast akong mag-isa sa baba. Ewan ko ba't di ako tinablan ng alarm
clock ko kanina. Paggising ko naman, ang bigat ng pakiramdam ko. Buti na lang 10 pa
ang pasok ko.
Buong maghapon, wala ata ako sa sarili ko. Masama pakiramdam ko. Dagdagan mo pa
na diredirecho ang class ko mula 10 hanggang 4. Wala man lang break.
Pagkadismiss na pagkadissmiss sa amin sa last class ko, labas agad ako ng room.
Pumunta muna kong canteen. Bumili ng iced tea at umupo dun sa malapit sa electric
fan. Hinawakan ko yung ulo ko at pinikit yung mata ko. Ano ba naman yan. Pano ko
uuwi nito?
Binuksan ko yung mata ko. Nginitian ko siya at umupo siya sa may harap ko.
"Hindi.. Okay lang.. Pauwi na rin naman na ako.. Pahinga lang ako saglit.."
Alex: "Aba.. Pasaway ka rin ano ah.. Baka mamaya himatayin ka rin.. Di kita kayang
buhatin.. Kailan pa binuhat ni Juliet si Romeo.."
Ngumiti ako. Ewan ko ba pero wala akong energy ngayon. Bad trip talaga pag ganito.
Alex: "Wait.. May Biogesic ako dito.. At least matanggal man lang yung hilo mo para
makauwi ka.." Sabay binuksan niya yung bag niya para hanapin ata yung gamot.
Alex: "Ay.. Talagang pasaway ka ah.. Di ka pa kumakain? Bakit? Teka nga.." Tumayo
siya bigla. Siguro nag-CR lang. Maya-maya nagulat ako. May dala-dala ng kanin saka
ulam, burger at spaghetti.
Alex: "Hmm.. Di naman.. Bale akin yung burger saka spaghetti.. Sayo tong adobo
saka kanin. Para makainom ka ng gamot."
Nilapag niya yung plato sa harap ko. Tapos siya naman inupakan na yung spaghetti.
"Wala.. Wala lang.." Ako naman, sinimulan ko na rin kainin yung pagkain ko. Tinitignan
ko si Alex. Isang platong spaghetti tapos burger pa?
"Diet ka no?"
Alex: "Haha.. Pasensiya.. gutom.." Pagkatapos ko kumain, bumili ako ng mineral water.
Pagbalik ko, wala naman na si Alex. Pero nandun pa yung bag niya. Aba. Paglingon ko,
nandun.. Bumibili ng donut.
"At talaga namang diet ka no.." Bumili siya ng dalawang donut? Di pa siya nabusog
kanina?
Alex: "Masarap kaya.. Gusto mo rin ano?" Tapos binibigay niya sa akin yung isa.
"Di ka ba naglunch?"
Alex: "Naglunch.. Tikman mo, masarap to.." Ako naman. Kinuha ko na yung donut.
Kinain ko.
Napansin ko biglang kumaway si Alex. Tinignan ko kung sino yung kinawayan niya.
"Ha?"
"San? Nandito siya?" Sabay lingon naman ako at hanap kung nasan. Tapos pagharap
ko kay Alex. Tumatawa?
Alex: "Teka, wala naman akong sinabing Larisse ah.. Sabi ko yung ano babaeng yun
o.." Sabay turo dun sa babaeng mahaba yung buhok na hindi ko naman kilala.
"Ngeee.."
"Anong huli?"
Alex: "Okay lang yan.. Madami talagang nagkakagusto kay Larisse.. Kahit noon pa.."
Tahimik lang ako. Baka kung ano pang masabi ko eh. Mabuking pa ko lalo.
"Triple M?"
Alex: "Naman.."
Alex: "Sapak gusto mo.. Di na nga sana kita sisingilin sa adobo mo eh.. 50 pesos ko?"
Alex: "Ngee.."
Alex: "Yun nga.. Madaming nanliligaw sa kanya.. Pero ano eh.." Sabay tingin sa akin.
"Lahat Basted."
"At bat mo nga pala kinukwento sa akin to? Di naman ako nanliligaw ah.. Di ako
interesado.."
Alex: "Sinasabi ko lang.. Haay.. Pero pag nakikita ko siya nalulungkot ako sa nangyari
sa kanila ni Paolo.."
Okay?
Chapter 29:
Nakauwi naman ako ng maayos. Tumalab-talab naman yung Biogesic ni Alex. Pero
pagdating ko sa bahay, direcho tulog agad ako pagkatapos magbihis. Hindi na nga
ako nakapagdinner eh.
Maaga ako gumising kinabukasan. Eh mga 6 ata ng gabi tulog na ako eh. Ayos na
pakiramdam ko. Buti naman. At dahil Miyerkules, walang pasok. Tambay na naman
ako sa bahay. Haay. Nag-breakfast kami sabay-sabay nina Mama, Papa saka
Marielle.
Marielle: "Ay, Ma.. May papabili po pala ko sa inyo, kailangan ko sa school bukas eh.."
Mama: "Naku, may board meeting ako mamaya.. Wala akong time.. Pa?"
Marielle: "Konti lang naman.. nasa may malapit sa telephone yung list.."
"Okay.."
Mga 9 o' clock ako naligo. Nanood muna ako ng TV. Mga 10:30 ako nagbihis tapos
saka nagpaalam kay Ate Tess. Habang nasa taxi, binuklat ko yung papel na iniwan ni
Marielle.
"Hmm.. Eto lang pala eh.. 2 1/8 illustration, 2 black cartolina, art paper, 1 inch styro
balls..."
Dumirecho na ako agad ng National Bookstore para bilhin yung mga kailangan ni
Marielle. Kumuha ko nung red na basket at nagikot-ikot na sa loob para kunin yung
materials. Bumili na rin ako ng 3 bagong ballpen ko. Pawala na yung tinta eh nung akin
eh. Kinuha ko ulet yung papel at chineck yung mga kailangan niya habang naglalakad.
"illustration board.. checked.. cartolina.. checked.. art paper.. checked.. styro balls..
checked.. nap--" Nanlaki mata ko. Bat hindi ko to napansin kanina?!
"ARAY!" Hala. May nabunggo pala ko! Pagtingala ko kung sino. Aba naman.
"Uy.."
Umalis din si Alex. Naiwan ako dung nakatitig dun sa papel. "Anong gagawin ko?" Sa
totoo lang, di ko talaga nakita to kanina eh. "Napkin?" Iisipin ko sana yung napkin na
napkin kaso napkin na 'girl thing' ika-nga nga ni Marielle kasi may nakasulat pang
brand eh.
"Naku po.." Habang piniproblema ko kung pano bibili, pumila na rin ako sa counter.
Tapos nabaling ang tingin ko kay Alex, nandun siya sa may books section.
Naghahanap ata ng libro.
"Alam ko na.." Pagkatapos, kung bayaran yung mga pinamili ko. Pinuntahan ko na si
Alex. Tumayo ko dun sa harap niya.
Pagkasabi niya nun, umalis ako agad. Pagbalik ko dala-dala ko na yung librong
hinahanap niya. Paano? Kasi nakabili na ko nun dati kaya lam ko na kung san
nakapwesto yun.. nag-Eng12 din kasi ako.
Alex: "Okaaay? Thanks.." Nagsalubong yung kilay niya. Nagtataka ata. Pumunta siya
sa counter para magbayad. Sinundan ko naman siya.
Alex: "Hmm.. Kung di tayo magkakilala, mapagkakamalan kitang stalker ah.."
Pagkatapos niyang magbayad. Lumabas na siyang bookstore. Ako naman sunod pa rin.
Makulit ako pag may kailangan eh. Kinalabit ko siya. Lumingon naman siya.
"Uhmm.. Favor?"
Nilabas ko yung listahan. Tapos tinuro ko yung pinapabili ni Marielle. Natawa siya
bigla.
Alex: "Kaya mo na yan no.." Tapos nagpatuloy siya maglakad. Ano ba naman tong
babaeng to? Hinabol ko naman siya.
"Opo.."
Ayun. Kinuha ko na rin yung dala-dala niyang libro. Tapos sinamahan ko siyang
maglibot sa mall. Okay din ang mga trip nitong si Alex eh. Kala ko pupunta kami sa
mga kadalasang pinupuntahan ni Marielle tulad ng Body Shop, Watsons, Cinderella.
Pero hindi eh. Unang pinasukan namin, Odyssey, sunod American Boulevard, Human,
Guess. Yung mga nabili niya, cap, cap uli, DVD, at t-shirt ata yung huli. Pumunta
kaming department store naman, akala ko kung san kami pupunta. O Hinde.. mukhang
alam ko na kun san.
"Psst.."
Alex: "Bakit?"
Alex: "Hmm.. Pano mo nalaman? Nagdududa na talaga ko sayo ah.." Sabay tawa.
"Ngee.. Sige, mauna ka na. Hintayin na lang kita dito sa may malapit sa counter."
"Ba--Bakit?"
Alex: "Madami kasi akong kailangang bilhin. Pinapabili ni Lola Papadala ko sa US yun
eh."
"So?"
"Ano??"
"Fine.. Fine.." Ako naman sumunod sa kanya. Palingon-lingon naman ako at baka may
makakita sa akin. Si Alex naman panay buklat ng underwear. Ano ba naman to.
Alex: "Hmm.. Toph.. Sa tingin mo okay na ba yung L o XL yung Lola ko?" Sabay
pakita pa sa akin nung underwear. WAAAAAAAAAAAAAAHHH. Tulong?!
Pagkatapos ng 1 million years, natapos din ang pagbili ni Alex. Ang dami ngang
pinamili ni Alex. At ako ang pinagdala niya ha?! Pinagtitinginan nga ako nung mga
salesday dun eh. Grrrrr.
Pumunta na rin sa wakas si Alex sa Watsons para bumili nung pinapabili ng utol ko.
Pagkabigay na bigay niya sa akin nung plastic, kinuha ko agad tapos binigay ko na rin
sa kanya yung mga binili niya.
Alex: "Wait.."
"Eh kung lilibre mo ba naman ako di ba? Okay lang sana. Di mo rin naman ako
masyado pinagod?"
Naglakad kami ni Alex papasok ng McDo. Biglang nagvibrate yung phone ko.
1 message received
opening message..
From: Marielle
kuya, nkalmutan ko. wag mo na bilhin yung huling cnulat ko ha. cge. ingat.
"Ano daw??!!!"
Chapter 30:
Hinga na malalim. Pagkatapos ng lahat ng yun?! Ano ba naman yan.. Pumasok akong
McDo at sinundan si Alex sa may counter.
Alex: "Isang 2 pc chicken, iced tea, large fries, saka chocolate sundae.. ikaw?"
Grabe ring tong babaeng to ah. Pero mukha namang hindi siya nataba?
Ha??
Nung binigay na yung order namin. Ako na lang nagdala nung foodtray. "Sige ako na
magdadala." Tapos sinundan ko siya.
Nung naghahanap na kami ng mauupuan, may tumawag sa akin bigla. “Uuy.. Toph..
pare..” Si Mark pala, classmate ko sa Math ngayong sem.
“Uuy.. Dito ka rin pala..” Tapos, umupo kami dun sa nahanap ni Alex na upuan.
“Classmate ko sa Math..”
Alex: “Ganun? Eh Nakita ko rin siya nung isang araw may ka-holding hands na babae
sa campus.. kung di ako nagkakamali siya yun eh..”
Natigilan ako dun ah. Bat biglang napunta dun usapan? Si Mark kasi eh..
“No Comment?” Tumaas yung kilay ni Alex. “Siguro para sa iba exciting yun..”
Alex: “Ganun? Ikaw ano naman ang opinion po sa mga ginagawa ng mga kapwa mo?”
“Haay.. Uh.. Mali.. Mali yun kasi hindi mo dapat pinaglalaruan ang damdamin ng iba...”
Ngumiti si Alex.
“Ako pa.. Joke lang.. Pero ganun naman yun di ba.. saka ang love love na yan.. minsan
kasama diyan yung mga risks.. tulad nung masasaktan ka.. iiyak.. nasa sayo na yun
kung handa ka i-take yun..” Tapos kumagat na ako dun sa burger ko.
Alex: “Lahat naman tayo.. Ganyan talaga.. Teka, ano pala yung sinasabi mo tungkol sa
kuya mo dati?”
“Ayokong matulad sa kanya.. Naalala mo yung si Pia? Siya yung girlfriend ni kuya..
Alam mo ba ni anino niya di ko nakita nung nagkasakit yung kapatid ko.. Anong klase
yun?!” Nag-iinit dugo ko pag naalala ko.
“Mahal na mahal pa naman siya nung kuya ko.. Walang ibang bukambibig kung hindi
siya pag nagkukwento.. Saka lam mo siya ang first.. and last girlfriend niya.. Kaya
mula nun.. siguro.. natakot na rin akong masaktan kasi nakita ko kung pano nasaktan
si kuya.. minsan sa ospital, tulog siya nun.. binabanggit pa niya yung name nun tapos
makikita mo naluluha siya..”
Ha?
“Ano??”
Alex: “Ang sinasabi ko lang..Wag mong isipin na matutulad ka sa kuya mo.. O kaya
makakakita ka ng tulad nung Pia na sinasabi mo.. Kasi iba-iba tayo ng kapalaran..”
“Ewan ko.. Basta..” Kinuha ko yung sundae ko tapos tinikman. Naisip ko din yung
sinabi niya. Siguro nga tama siya. Pero pinangungunahan pa rin ako ng takot.
Alex: “Minsan sa buhay kailangan magtake ng risks.. Ganun talaga.. Kaya i-try mo..
Lalo na ngayon.. nandiyan na si Larisse..”
Umiinom pa naman ako ng iced tea nun. Muntik na kong mabilaukan ah.
“Ano?”
Alex: “Tignan mo.. Isang taon na? Grabe ah.. Balita ko sinisilip-silip mo pa siya bago
sumakay ng kotse niya no?”
“Paano mo nalaman??”
Alex: “You know what? A lot of guys have courted her in the past.. Most of them
are jerks..”
“Ha?”
Alex: “Pramis.. Kala yata nila trophy si Larisse eh.. Yung iba magkakabarkada pa..
sabay nanliligaw.. Buti nga… Basted..”
Ah. So yun pala si Paolo. Boyfriend ni Larisse.. Ano??! May boyfriend na siya?
Alex: “Si Paolo.. Pinsan ko yun.. Ka-age din natin.. Nakita niya yung isang picture na
meron ako na kasama ko si Larisse.. Mula noon kinukulit-kulit niya ko sa number
niya.. Deadma lang ako kasi kilala ko si Paolo.. Chickboy yun sobra.. Hindi ko alam
kung paano pero nakuha pa rin niya yung number.. Sinabi lang sa akin ni Larisse na
nagtetext sa kanya.. Ako naman.. Deadma ulit. Kasi di ba wala nga siyang sinasagot
sa mga nanliligaw sa kanya? Kaya grabe.. nagulat ako nung nalamang kong sila na ng
mga May ata bago mag-third year.. Gulat talaga ko nun. Pero nung nakita ko naman si
Larisse, masaya naman siya. Mga August kasi umalis na ko ng Pilipinas, at lumipat sa
Canada. Kaya wala na akong nabalitaan sa kanila. Nalaman ko na lang by September,
break na sila.. Sino nakipagbreak? Si Paolo.. Grabe talaga.. Kung hindi ko lang siya
pinsan.. Naku po..”
Alex: “Sobrang guilty nga ko eh.. Kasi parang ako may kasalanan kung bat nakilala ni
Paolo si Larisse.. Saka dapat sinabihan ko na agad si Larisse o kaya pinigilan ko na si
Paolo.. Basta..”
“Ano ka ba? Sadyang sira-ulo lang talaga yung pinsan mo..” Tapos ngumiti si Alex.
Biglang tumunog yung cellphone ni Alex. Kinuha niya tapos binasa. Ngumit siya.
“Bakit?”
Alex: “Ha.. Wala.. Tignan mo to.. Sabi kasi.. Parang Based sa isang study ang number
1 na hinahanap ng mga lalaki ngayon, beauty inside and out.. yung mga babae naman..
sense of humor.. Wala lang.. Tapos ka na kumain? Halika na?”
Nasa kwarto ako ngayon. Nakatingin sa may ceiling. Naisip ko rin yung mga sinabi ni
Alex. Babae pa nagsabi sa akin ah. Sa bagay, di ko pa rin naman nasasabi yung
tungkol dun kay Stephen. Di rin naman palatanong yun. Siguro nga paranoid lang ako..
Pero natatakot pa rin ako..
Tapos kinuha ko yung phone ko. Nagcheck ako kung may bagong messages tapos
nagkataon nandun pa yung mga reply ni Larisse last time. Kumuha ako ng maliit na
notebook dun sa cabinet ko. Kinopya ko yung mga reply niya. Tapos naalala ko yung
sinabi ni Alex..
"Sense of humor daw ha.." Tapos nagbrowse ako ng mga messages sa phone ko.
Tinignan ko kung ano yung mga nakakatawa talaga.
To: Larisse
Daddy: anak,bli mo ko ng softdrinks.
Anak: coke o pepsi?
Daddy: coke
Anak: diet o regular?
Daddy: regular
Anak: bote o can?
Daddy: bote
Anak: 80z o litro?
Daddy: tubig na lng!!!
Anak: mineral o natural?
Daddy: mineral
Anak: malamig o hindi?
Daddy: hampasin kta ng walis e!!!
Anak: tambo o tingting
Daddy: HAYOP ka!!!
Anak: baka o baboy
Sana napangiti ko man lang siya kahit papano. Maya-maya biglang nag-vibrate yung
phone ko.
From: Larisse
uy.. ang kuleet nun ah.. natawa talaga ako dun.. hehe. tnx.
Sobrang napangiti talaga ko nung nabasa ko yung reply niya. Haay. Huminga ko ng
malalim. “Ano kayang gagawin ko? Lord.. help naman diyan..” Napatingin ako dun sa
notebook ko. “Hmm..” Tapos nagsimula na akong magsulat. Mga simpleng notes lang.
Kung anong nararamdaman ko pag nakikita ko siya.. Kung pano ko sumasaya pag
ngumingiti siya.. Kapag kinakabahan ako pag nandiyan siya.. Haay.
Nagising ako ng di oras dun sa alarm ko. Inayos ko yung kama ko tapos direcho c.r
agad para maligo. Kinuha ko yung backpack ko tapos hinablot ko na yung mga gamit
na makita ko. Nag-ayos ako tapos bumaba agad para magbreakfast. Unang bumati sa
akin si Marielle.
Marielle: “Kuya!! Naku.. Thanks talaga ha.. Binili mo pa rin ako ng napnap kahit sinabi
ko huwag na.. Kasi kala ko baka diyahe sayo yun di ba? Pero binili mo pa rin ako..”
Ngumiti lang ako. Naku po. Kung alam lang nila.. Nagpaalam na rin ako sa kanila maya-
maya at sumakay ng jeep papuntang MRT. Mga 8 am nasa campus na ako. At ang
sumalubong sa akin sa board?!
No class today. We’ll meet next Monday. Don’t forget to bring again your take
home quiz.
“Di ko alam kung ngingiti ako o mababadtrip.. Haay..” Ang aga-aga ko nagising tapos
ganito. Buhay nga naman. Pag labas ko ng room, nakasalubong ko si Stephen. “Uy..
Wala tayong class..”
“Sige ba..” Pumunta kaming parking lot tapos sumakay na ko sa kotse niya. Nagpark
siya sa may harap ng McDo. Akala ko kakain siya tapos dumirecho lang siya sa may
loob. Sinundan ko naman siya. “Pare, san ka ba pupunta ha?”
“Mukha nga.. hindi mo nga binibilhan ng bulaklak yung dalawa mong naging girlfriend
eh..”
Tumingin ako sa watch ko. Teka, ang aga pa ah. Eh parehas kaming 11:30 pa ang next
class eh 9:30 pa lang halos.
Sumunod na lang ako sa kanya sa kotse tapos nagpark siya uli sa may parking lot.
Nagpunta kami dun sa may likod ng library.
Umupo kami dun sa mga benches dun. Ang tagal ha. Sino kaya yung babaeng sinasabi
ni Stephen?
Lumingon ako. Hinahanap ko kung sino yung sinasabi niya. Tapos biglang may
kumalabit sa akin. Nagulat pa ko. Si Alex lang pala.
Alex: “Aaah..”
"Asan na ba yun?"
Chapter 32:
"Teka.. You mean.. Ikaw.." Tinuro ko si Stephen. "At ikaw?" Tinuro ko si Alex.
Tapos nagkatinginan si Alex saka Stephen. Ngumiti sila. Tapos biglang tumawa.
Sobrang tawa talaga.
Alex: "Sabi ko na nga ba yun ang iisipin mo eh.. Ano ba sinabi mo?" Tingin kay
Stephen.
Stephen: "Pare.. may tama na ata ako.." With facial expression pa.
Stephen: "Halika nga.." Tapos umupo mo kami dun sa may table dun.
"Paki-explain nga ang mga pangyayari.."
"Ano?!"
Stephen: "Kasi naman no.. Tol, bestfriend mo ko pero halos di mo naman ako
sinasabihan ng mga sikreto mo.. Kung di dahil kay Alex di ko malalaman yung tungkol
sa naging syota ng utol mo.. Gusto ko na nga magtampo sayo eh.."
"Teka.. Ano?"
Stephen: "Saka gusto ko na rin iconfirm kung may gusto ka nga kay Larisse?"
Stephen: "Ano ka ba.. Kahit papaano naman napapansin ko yung mga tingin mo sa
kanya no.. Saka natatandaan mo yung isang beses na bumaba yung isang babae sa
kotse tapos nakatitig ka sa kanya? Namukhaan ko na si Larisse yun nung App's
orientation.."
Kaya pala parang sinabi agad ni Alex na may gusto ako kay Larisse si Stephen pala
nagsabi sa kanya.
Alex: "Basta.."
"Ha?"
"Pero.."
Ang tagal kaming dinismiss dun sa 1:00 class ko. Akala ko nga malelate na ko sa next
class ko eh. Pagdating ko sa room, halos kasabay ko lang pumasok yung prof. ko. Sa
sobrang pagmamadali ko, nadulas ako papasok sa room. Bad trip talaga. Eh
nakalimutan ko palang isara yung backpack ko kaya nahulog yung maga gamit ko.
Hinablot ko na lang yung mga makita ko. Buti na lang nasa bandang harap si Alex
kaya tinulungan niya ko magpulot.
Discussion lang ulit kami. Napatingin ako kay Alex. Naalala ko bigla yung flowers na
binigay ni Stephen. Wala naman sa kanya. San kaya napunta yun? Nahiya siguro
magdala ng bulaklak sa campus. Maya-maya dinismiss na kami. Pumunta agad akong
tambayan. Nandun si Leila at Jeffrey.
Leila: "Uy.. Kayo pala nina Stephen saka Larisse mag-aayos ng outreach?"
Larisse: "Oo nga eh.. Nagulat ako.. May isang bata kanina.. Iniabot sa akin to.."
Jeffrey: "Kanino kaya galing? Tignan mo may card o.." Sabay turo.
Kinabahan ako. Kinuha ni Larisse yung card. Di ko napigilan yung sarili ko. Kinuha ko
sa kanya bago pa niya mabasa.
Larisse: "Uh.. Toph?"
"Ah.. Eh.. Beautiful flowers for a beautiful lady.. From.. Romeo??" Tapos binalik ko
yung card sa kanya.
Naku po. Kilala ko na kung sinong may pakana nito. Yung mga yun talaga. Aatakihin
ako sa puso ng di oras eh.
Chapter 33:
To: Stephen
Hoy! Ano na nmang gnawa nyo at pnbgay nyo kay Larisse yng flowers?
From: Stephen
Ha? Anong Flowers?
To: Stephen
Pg d ka umamin, tatawagan ko si Vina. Patay k dun.
From: Stephen
So nagustuhan niya ba yung flowers? hehe.
Umakyat na ako sa kwarto ko. Inayos ko na yung mga gamit ko. Sira na pala yung
zipper nung bag ko kaya di masarado ng maayos eh.
"Haay.." Naalala ko na naman si Larisse. Isusulat ko nga yung mga nangyari ngayon.
Hinanap ko yung blue na notebook ko sa desk ko. Wala naman. "Nasan na yun?!"
Bumaba ako. Tinanong ko si Ate Tess. "Ate Nakita mo ba yung blue na notebook ko
sa taas?"
"San na kaya napunta yun.." Kinabahan ako bigla. Dinala ko ba siya sa school? Hindi
ko na kasi matandaan. Nagmamadali na kasi ako. Pano kung nadala ko nga?
Hinalungkat ko na naman yung gamit ko sa bag ko. Pero walang blue na notebook.
Humiga ako sa kama. "Kaso sayang.. sayang yung mga naisulat ko.." Maya-maya
nakatulog na ako.
Late na ako nagising. Mga 7:00 na ata. Wala na sina Mama saka Papa. Nagbreakfast
ako mag-isa. Naligo at nag-ayos tapos direcho school na. As usual, direrecho na
naman ang class ko kaya heavy breakfast ang kinain ko.
Sumakit pa ang ulo ko pagkatapos ng Math ko. "Grabe yun ah.." Nag-exam kasi kami,
first exam pa man din. Halos mga 15 items ata yun pero worth 65 points all in all.
Sana naman ayos yung grade ko dun.
Mga 3:30 natapos yung last class ko. Nagdadalawang-isip pa ako kung dadaan akong
tambayan. Pero in the end, dumaan na rin ako. Naabutan ko lang na kapwa ako
applicant din, sina Leila sak Larisse. Wow. Ganda naman ng araw ko.
Tinignan lang nila akong dalawa tapos bumalik sa ginagawa nila. May binabasa ata
sila. Ayoko namang makiosyoso baka kung ano pang sabihin nila.
Leila: "Ang sweet.. Siguro yan din yung nagbigay sayo ng flowers.."
Stephen: "Ha?"
"Di nga?"
"The first time I saw you.. Your smile made my heart beat faster as it could.. Each
day, Each night you never left in my mind, my sight.. and in my heart.."
"Alam ko.."
Mga ilang oras din akong nag-stay dun sa tambayan. Nagpasign ako dun sa mga
members na nandun. Mga 5:30 ata ako umalis at nagpaalam umuwi.
Stephen: "Sige.. pare.. oo nga pala.. kailangan natin titignan yung mga tinawagan
nating lugar para sa outreach?"
"Okay.."
Larisse: "Fine.."
"Ang buhay parang pagsakay sa bisekleta.. Minsan natatakot kang sumakay sa una..
Kasi baka mahulog ka, baka masugatan ka.. Kapag nakasakay ka na, may aalalay sayo
at biglang tutulak ng napakalakas para umandar ka lang.. Kapag tinulak ka, malamang
magagalit ka sa una.. Pero di mo mamamalayan.. kaya mo na pala mag-isa.."
"Hmm.. kanino naman galing to?" Sinilip ko ulit kung may nakasulat dun sa notebook
ko. Kung may pangalan man o ano pero wala eh. Sakto biglang pumasok si Ate Tess sa
kwarto ko.
Ate Tess: "Iho.. Mga pantalon mo o.. Kakaplantsa ko kanina.."
Nagtaka naman ako. Pano naman mapupunta sa desk ko to? Kinagabihan, kumain kami
ng dinner nina Mama't Papa.
"Ay.. Bukas po pala may lakad ako.. May aasikasuhin po ko para sa inaayos naming
outreach.."
"Si TJ?"
Si Alex.
Kinabukasan, mga 9:00 ako nagpuntang school. Sabi nina Larisse sa may harap ng
library kami magkita-kita. Makikisabay na lang kami kay Stephen para iisang
sasakyan na lang yung gamit namin. Pagdating ko dun, nandun na nakaupo si Larisse.
"Uy.. si Stephen?"
Larisse: "Wala pa eh..
Tinignan ko yung relo ko. 9:45 na halos. Sa bagay, ang usapan naman namin is 10:00
am.
1 message received
Opening..
From: Stephen
tol, cencia d ako mkkapunta, yaw ako pygan ni mama. sama ng pakrmdam ko.. taas
lagnat ko.
Te-teka.. Pano na to?!
Chapter 35:
"Sige, punta na tayo sa may sakayan.. Isang sakay lang naman papunta dun tapos
tricycle ata.. Yun yung sabi ng tumawag ako.."
Larisse: "Tara.."
Naglakad kami papuntang sakayan. Mahaba-haba rin yung pila. Nung dumating na
yung taga-kulekta ng bayad, binigay ko na yung 20 pesos. "Manong dalawa ho." Tapos
napatingin sa akin si Larisse.
"Okay lang yun.. Sisingilin ko naman si Stephen kasi siya dapat transpo di ba?" sabay
tawa siya. Sisingilin ko talaga yung Stephen na yun. Naku po.
Sumakay na kami ng jeep. Tapos bumaba dun sa may mga tricycle. "Kuya dun po sa
may Children's Paradise." Yun yun pupuntahan naming orphanage. Titignan naman
kung pwede kami dun mag-organize ng outreach.
Binaba kami dun sa may kanto. Medyo masikip na yung daan papunta dun kaya di na
kasya yung tricycle. Inunahan ko na magbayad si Larisse. Nakakahiya naman kung
siya pagbabayarin ko. Sabi nung driver, direchuhin lang namin yung daan. Naglakad-
lakad kami nang biglang..
Larisse: "Toph.."
Napatigil kaming dalawa. Nagulat ako biglang humawak si Larisse sa sleeves ng shirt
ko. Nagtawag pa ng backup. Biglang may lumabas pang isang aso. Lumakas tuloy yung
tahol nila.
"Huwag ka tatakbo.."
Dalawang kamay ni Larisse na yung nakahawak sa left arm ko, di na sa shirt ko. Ang
higpit nga nung hawak niya eh. Rinig na rinig ko na yung paghinga niya eh. Takot na
takot siya.
"Di naman siguro tayo kakagatin niyan.. Dahan-dahan lang tayo maglalakad.."
Dahan-dahan kaming naglakad kaso palakas ng palakas yung tahol nila. Naramdaman
ko na lang biglang bumitaw sa pagkakahawak sa akin si Larisse.
Tumakbo siya!
"Larisse!!"
Hinabol tuloy siya ng aso. Napatakbo tuloy ako para habulin sila. Biglang lumabas
yung isang lalaki dun sa isang gate. "Blackie.. Brownie.." Tapos tumakbo papasok yung
mga aso dun sa gate. "Pasensiya na.." Sinarado niya yung gate. Lumingon ako.
"Anong nangyari.."
Larisse: "Toph, ang sakit.." sabay turo niya dun sa paa niya. "Natapilok ako nung
tumakbo ako eh.."
Kinarga ko siya. "Pano yan?" Pagtingin ko dun sa dulo ng kalsada may naka paskil na
CHILDREN'S PARADISE, "Dito lang pala.." Pumunta kami dun sa may gate. "Tao
po?" Tapos maya-maya may lumabas na babae. "Nandiyan po ba si Ms. Vergel?" sabi
ko. "Ako nga.. Sino sila?"
Ms. Vergel: "Ganun ba? Pasok kayo.. Dali.. Teka, anong nangyari?"
"I-stretch mo nga yung kaliwang paa mo.." Nilagay ko yung paa niya sa lap ko at
dahan-dahan kong inikot.
"Pasensiya na ah.."
Inikot-ikot ko yung paa niya ng mga ilang minuto din. "Okay na?"
Larisse: "Bakit? Ang yabang mo ah.. Bat ikaw wala kang kiliti?"
Bigla niyang binaba yung paa niya tapos nilapitan ako. Kiniliti ba naman ako sa
bewang.
Ms. Vergel: "Teka, kunin ko lang yung planner ko kung kailan kayo pwede dumalaw
dito para sa outreach niyo.."
Umalis siya tapos. Naiwan kaming dalawa dun. Tumingin ako sa kanya.
Larisse: "Ang kapal mo ah.." Tapos tumawa siya. Tumingin siya sa akin.
Ngumiti ako.
"Same here..."
Chapter 36:
Stephen: “Pare, grabe ka naman.. may sakit talaga ako kahapon.. Sabi ko na nga ba
yun.. iisipin mo.. Pero may sakit talaga ako..”
“Oo na..
“Binigay kahapon.. Na kay Larisse yung list.. Bibigay na ata niya kay Hannah..”
Naglakad kami papuntang canteen para maglunch. Nilapag namin yung gamit sa isa sa
mga table.
Stephen: “Bakit? Di mo ba nagustuhan yung ginawa namin ni Alex.. Pero one time
lang yun, ikaw na bahala sa next move..”
“Ewan ko sa inyo...”
Stephen: “Sa bagay, yan ang malaking tanong, kailan ang next move? Next year?
Next millenium?”
“Uh.. Labas lang ako saglit.. May kukunin lang ako.. Balik agad ako..”
Pagdating ko naman sa SocSci1 class ko, nandun sila Alex pati sina Emm, nag-uusap.
Emm: “Toph!”
Trina: “Bale partner-partner na lang.. Kami ni Rex.. Si Mara saka Emm tapos kayong
dalawa ni Alex..”
“Hmm. Okay..”
Emm: “Kayo bahala kung sino iinterviewihin niyo ah.. Yun kasi yung part niyo eh..
Interview people.. may videocam ba kayo?”
Maya-maya dumating na ulit si Ma’am J. Nag-games kami ngayon ah. Kaso talo kami
nanalo yung isang group. Muntik na sana kami manalo. After kami dinissmiss,
pumunta na akong tambayan.
Pagdating ko, may hawak-hawak na maliit na teddy bear si Larisse saka card.
Nandun na rin si Leila saka Stephen.
Leila: “Ang cute talaga nung bear.. sino kaya yang mystery guy mo ah?”
Larisse: “Di ko alam.. Di ko talaga alam.. Pinabigay na naman ulit sa akin kanina eh..”
Leila: “20 reasons why you make my heart beat so fast..” basa niya dun sa card.
“Number 20: You make my world stop whenever I see you.. Even when you just go
down from your car… Or walk towards your room.. Teka.. Nasan na yung iba?”
Tinignan niya yung likod. “19 more teddy bears left til we meet..”
“Ba-Bakit?”
Stephen: “Hindi ako yung nagbigay nun.. Patay.. May karibal ka na! Gumawa ka ng
paraan..”
“Stephen..”
“Pare.. HOY!”
Stephen: “Ano?”
“Ako yung nagpabigay nun..”
Chapter 37:
Mga 6:30 ako nakarating sa bahay. Tawang-tawa naman ako sa reaksyon ni Stephen.
Hindi siya nakapagsalita nung sinabi ko na ako yung nagpabigay nun. Hindi niya siguro
naalala na nung lunch time, umalis ako saglit. Dun ko pinabigay dun sa nakilala kong
bata, pinabigay ko dun sa may classroom niya, malapit sa canteen. Chineck ko kasi
yung schedule niya.
Binili ko yung bear kahapon ng hapon. Ang tagal ko pinag-isipan kung bibilhin ko ba o
hinde. Nung gabi, kabado ako kung ibibigay ko na ba sa kanya o hinde. Naisip ko
ipabigay muna sa kanya.
Nagbihis ako at naligo. Sumabay akong magdinner kasama ang pamilya ko.
Mama: “Ganun? Di pwede kasama yung family dapat eh.. Whole Day Affair siya..”
“San ba?”
Kinabukasan, medyo na-late ako nagising. Kaya nagmadali akong mag-ayos para
pumuntang school. Mga 10 mins na lang bago mag-time nung nakarating akong school.
Tumatakbo na talaga ako papuntang classroom ko nung nakita ko bigla si Larisse.
Napatigil tuloy ako.
Biro mo may hawak siyang dalawang paper bag sa kaliwa. Isang 1/4 illustration board
sa kanang kamay.
Dahil Biyernes, dire-direcho yung class ko. Naghihintay ako sa prof. ko para sa
11:30 class ko. Nakatingin ako sa kawalan nang biglang may kumalabit sa akin.
Tapos nagulat ako nung may nilapag siyang iced tea saka cheeseburger sa desk chair
ko.
“Naku.. Nakakahiya..”
Larisse: “Okay lang yun no.. Sige mauna na ko.. Kain ka na..”
Tapos lumabas na siya sa pinto.
“Wait..”
Lumingon siya.
“Thanks..”
“You’re welcome..”
Chapter 38:
Nagulat naman ako dun sa boses ng kapatid ko. Nagising tuloy ako ng di oras. Bad
trip talaga pag tumitili yun. Ang sakit sa tenga.
“Bakit.. antok pa ko..”
Bumangon ako at inayos yung kama. Naligo ako at nagdamit. Kinuha ko yung backpack
ko tapos kumuha ako ng extra shirt. Kinuha ko rin yung CD player ko in case wala na
namang magawa dun, magsa-soundtrip na lang ako.
Pagdating namin dun, marami-rami na ring tao. Sa Picnic grove sa Tagaytay yung
location nung reunion nina Papa eh. Binaba na namin yung mga gamit namin. Dinala
namin dun sa isang cottage dun.
“Haay ang sarap dito ah.. Hindi masyado mainit.. Mahangin pa..”
Marielle: “Ganun?”
Naglibot-libot kami dun. Maganda yung lugar. Alam ko nagpunta na kami dito dati
kasama yung mga pinsan namin pero matagal na kasi yun eh.
“MARIELLE!”
“Tender Juicy..”
“Miguel..”
Alex: “Ako rin eh.. Sabi ni Tito Bert.. Sumama ko.. Kasi may lakad yung Tita ko tapos
wala pa parents ko..”
Marielle: “Kuya, dun tayo o..” sabay turo dun sa mga kabayo.
Pumunta kami dun sa mga kabayo. Nagtanong ako dun kung magkano. Bale tatlo kasi
kami plus si Miguel, mapapamahal pa kung may mag-aalay.
Pumili na kami ng 3 kabayo. Tig-isa sina Alex saka Marielle. Ako naman saka Miguel
ang magkasama. Mga 30 minutes din kaming nag-horsebackriding. Gustung-gusto nga
ni Miguel habang nakasakay siya sa kabayo eh lalo na pagbinibilisan ko yung
pagtakbo.
Nauna na kaming bumaba ni Miguel mula dun sa kabayo. Hinintay namin matapos sina
Marielle saka Alex. Nilapitan ko si Marielle at inalalayan pababa. Pagkatapos
nilapitan ko rin si Alex, iniabot ko yung kamay ko sa kanya.
*BLAG*
“Aray..”
Naramdaman ko yung sakit nung pagtama nung likod ko sa lupa. Buti na lang lupa,
hindi semento.
“Nasaktan ka ba?”
Alex: “Sorry..”
Naout of balance si Alex pagbaba niya. Ang tigas kasi ng ulo eh. Buti na lang
humawak siya sa balikat ko kaso parehas naman kaming nahulog.
“Tara na..”
Alex: “Uh.. Sige.. May babalikan lang ako sa kotse.. Halika Miguel..”
Marielle: “Kuya JC?! She was on top of you.. Akala ko nga magkikiss pa kayo parang
sa mga movie..” Tapos tumawa siya.
“Ano?!”
Chapter 39:
Bumalik na kami dun sa may cottage. Ang ganda ng view mula dun. Kitang-kita mo
yung Taal Volcano.
Nilagay ko agad yung mga paa ko sa sako. Talon dali. Talon! Ang hirap tumalon ah.
Ayun. Nanalo kami sa sack race. Kakapagod. Yung ibang games naman, talo na kami.
Paano ba naman yun egg race? Hindi pa nga nakakalayo si Marielle, nahulog na niya
yung itlog. Basag tuloy. Tsk.. Tsk..
Nung tanghalian, kumain na kami. Ang sarap ng pagkain. Ihaw-ihaw kasi kaya may
barbeque at kung anu-ano pa. After lunch, nagpa-bingo sila.
“Aba..”
Humawak ako dun sa may mga railings sa gilid at naglakad-lakad. Biglang may narinig
akong tumawa.
Tapos inabot niya yung kamay niya sa akin. Nagdalawang-isp ako pero kinuha ko na
rin.
Alex: “Okay lang yan.. Dahan-dahanin mo.. Madali lang yan pag natuto kang
magbalance..”
Inalalayan niya akong mag-skate ng mabagal. Paunti-unti lang yung pag-galaw namin.
*BLAG*
“Buy?”
Sinubukan ko ulit magskate. Dahan-dahan muna. Binitawan ulit niya ko. Pero this
time..
Ngumiti ako.
Lunes na naman. Nagpuyat na naman ako. Pano ba naman.. Eh 2nd exam na namin sa
Math. Sasakit na naman ang ulo ko nito.
Umupo kami dun sa isa sa mga benches dun. Dala-dala yung pagkain namin. Walang
maupuan sa canteen. Jampacked.
Stephen: “Eto?” Sabay turo sa gitara. “May presentation kami mamaya eh.. Ako
tutugtog..”
“Ah..”
“Hinde na eh.. Nakakapaggitara lang naman ako nung highschool pag hinihiram ko
yung gitara nina Adrian..”
Natahimik si Stephen.
Stephen: “Uh.. Kailan pala second exam niyo sa Math? Bukas na sa amin eh..”
“Kami nga.. ngayon na eh.. Tol.. sandali lang ah.. May pupuntahan lang ako..”
Pumasok ako. Konti pa lang naman yung tao sa loob. Tapos nagsasalita yung prof. ko
“Ano daw?”
Emm: “Sa Wednesday daw, nagtatanong siya kung sino gusto sumama.. may pupunta
daw kasi ditong mga matatanda.. Yung galing sa Home for the Aged.. Kilala ata ni
Ma’am yung org na naghahandle nun kaya nag-iinvite siya..”
Ma’am J: “I-eentertain lang naman natin.. Part din yun ng human and social
interaction di ba? Dinuscass ko na yun di ba?” Tapos tumawa siya.
Ma’am J: “Mga Hapon.. Basta punta na lang kayo kung may time kayo.. Diyan lang
naman sa likod ng canteen.. Maluwag kasi dun..”
Nag-start na ulit ng discussion si Ma’am. Maaga kami dinismiss mga 3:30 tapos na
kami. Palabas na ako ng pinto nang narinig kong tinawag yung pangalan ko.
“Uy.. Bakit?”
Alex: “Kailan pala tayo magstart kumuha ng video.. Kahit paunti-unti lang..”
“Hmm.. Sa Wednesday?”
“Medyo..”
Stephen: “Uy..”
Jeffrey: “Tignan niyo may nagbigay na naman kay Larisse o..” sabay turo dun sa
hawak-hawak na bear ni Larisse. “Basahin mo naman Larisse yung card..”
Larisse: “Number 19: Whenever I see you, I can hear nothing.. but my heart beat..”
Tinignan niya yung likod ng card. “18 teddy bears more to go.”
Stephen: “Sigurado, magpapakilala din yan.. Gwapo rin siguro yan tulad namin.. Di ba
Toph?”
Tumawa si Larisse.
Kakagaling ko lang ng school. Dire-direcho yung class ko. Tapos, ang sakit ng kamay
ko kakagawa ng plates namin kanina. Ang hirap. Drawing ka. Tapos pag mali ng onti.
Erase. Drawing ulit.
Naligo ako at nagpalit ng damit tapos humiga sa kama. Nagulat ako nagvibrate yung
phone ko.
From: +63915*******
c alex 2. san ba tau magiinterview? common pipol daw di ba?
Si Alex pala. Oo nga pala. Bukas na pala yung interview namin. Kailangan ko pa pala
hanapin yung videocam namin.
To: +63915*******
kaw kht san..
From: +63915*******
gus2 mo around makati n lng din.. hassle sau kung pupunta ka png skul..
To: +63915*******
cge. puntahan n lng kta s inyo..
From: +63915*******
ako na lang punta.. diyan.. ano b address nyo? kc may dala kng video cam d b? tpos
mgcocommute k lng hrap n tsong..
Napag-isip-isip ko, may punto siya. Tinext ko na rin yung address ko sa kanya. Maya-
maya di ko namalayan.. papikit-pikit na yung mata ko. Hanggang sa nakatulog na ako.
“Pasok..”
Bumukas yung pinto.
Nagising na ako ng tuluyan pagkasabi niya. Tumingin ako agad sa wall clock ko. 7:45
na!
Kinuha ko yung twalya ko at damit tapos direcho agad sa banyo. Binuksan ko yung
shower.. Kaso..
Ate Tess: “Iho.. Wala ng tubig eh.. Sa banyo ka na lang sa baba maligo..”
Nagtapis ako agad ng twalya at bumaba ng hagdan. Nanlaki yung mata ko.
“ALEX?!”
Tapos napatingin ako sa katawan ko. Nakatwalya lang ako.
Alex: “Uh..”
Tapos tumingin ako sa kanya.. Sumenyas ako at tinuro ko si Alex. Bat di niya sinabi
na nasa baba siya?!
Ate Tess: “Sorry.. Nawala sa isip ko.. Sige dali.. punta ka na sa banyo..”
Tumakbo agad ako sa banyo dala-dala yung damit ko at nakatapis lang twalya.
Ano ba naman. Eh sarili ko ngang utol di pa ako nakita kahit half-naked eh. Tapos..
ganito.
Ate Tess: “Okay na.. Yung tubig.. Maligo ka na at baka maubusan ka pa..”
“Sige po..”
Chapter 42:
Tumawa siya. Buti naman kasi nakakabasag tenga yung walang nagsasalita sa amin eh.
“Hanggang dito pa lang kayo ko.. Di ko pa kaya sa ngayon na alam mo na.. sabihin sa
kanya..”
Nilapitan namin yung guard. Nagtanung-tanong kami. Tapos nag-video kami sa mga
usual na ginagawa niya. Bukod sa kanya, nag-interview din kami ng Metro-Aide tapos
isang teacher dun sa malapit na pre-school sa amin. May nakilala kaming panadero
din tapos ininterview din namin.
“Sus.. Okay lang yun.. Mas gusto nga ni Ate Tess yun.. Mas maraming kumakain ng
luto niya..”
Ako naman… kumuha ng tubig sa may kitchen. Tapos sinundan ko si Alex. Pagtingin
ko naman sa CR. Walang tao.
Nagulat ako biglang may kumatok dun sa loob ng pintuan at sa may katapat.
Hinanap ko yung susi. Kaso isang bungkol ng mga susi yung nakasabit dun! Ano ba
naman to?!
Kailangan ko pa isa-isahin. Bumalik ako sa may pinto at inisa-isa yung mga susi.
Alex: "Ah ganun ah.. patay ka sakin pag nakalabas ako dito.."
Alex: “Malay ko ba.. Pumasok ako dito tapos biglang nagsara yung pinto?!”
Lumapit ako at kinuha yung gitara. Medyo inaalikabok na. Pero sinubukan kong
tugtugin.. gumagana pa naman.
“Uh..”
*BLAG*
Tinignan ko yung sinasabi niyang sulat.. Nagulat ako nung nabasa ko yung sobre..
“To: Lester… From: Pia..”
Chapter 43:
“I think so..”
Lester,
Thanks sa letter. Parang kanina lang eh magkausap tayo eh no. Tinanong nga nung
nurse kung sino yung kausap ko ng pagkatagal-tagal. Nagulat nung sinabi ko na sa
isang room sa third floor. Pagaling ka na ah. I love you. I love you. I love you.
Pia
Tinignan ko yung date. Eto yung time na nasa ospital si Kuya Lester. All this time
nagsusulatan sila. At anong ibig sabihin nun nasa iisang lugar sila? nasa ospital din si
Ate Pia?
Binuksan ko na naman yung isang letter at yung isa pa at isa pa. Dalawang sobre na
lang ang hindi ko pa nababasa. Binuksan ko yung isa..
Lester,
Gusto kita puntahan diyan sa kwarto mo pero sabi ng doctor di ako pwedeng
maglakad-lakad lalo na malapit na operasyon ko.. Sa makalawa na.. Natatakot ako,
Lester. Bakit ganito? Kung kailan kailangan natin ang isa’t isa, sabay pa tayong
nagkaganito. Sabi ng doctor, pagkatapos ng brain operation ko baka maging okay na
ang lahat.. sana.. Ikaw ah. Maaga ka matulog ah.. Nung isang araw lang yung
transplant mo hindi ba? Ingat parati. Inom ka ng gamot saka kumain ng marami ah. I
love you.
Pia
Tapos huli kong binasa yung isang letter, pagtingin ko dun sa date, eto yung araw
na.. araw na nagpaalam si kuya..
“Wait.. Iba na ata to..” Iba yung sobre eh. Pagtingin ko dun sa sobre, nakasulat dun
sa likod.
Pia,
Mahal na mahal kita. Mahal na mahal. Ang kulit ko ba? Gusto ko sabihin na paulit-ulit
sayo.. Gusto kita puntahan pero ayaw rin ako payagan nung nurse. Para tayong si
Romeo and Juliet no?
I am trying to fight and hold on.. You should too.. You must.. Not just for me.. but
for yourself.. for your family and everyone who loves you..
I may leave.. but that doesn’t mean that it’s the end. I’ll always be here.. I’m not
saying goodbye.. I’m just telling you how much you mean to me.. how much I love
you..
I love you. I really do.
Lester
Alex: “Ano ba kasi yan? Ang dami mo na nabasa ah.. Patingin nga..”
“Wait.. Kailangan ko makausap sina Mama.. Tawagan ko nga..Alam kaya nila to?”
“Alex?”
Chapter 44
“Ha? Di nga?”
Alex: “Siguro nga.. Di ko alam yung tungkol dun kasi bata pa ko eh saka bihira ko
makita si tita nung bata ko.. ang alam ko lang nagkasakit nga siya tapos pumunta na
sa Canada at nagka-amnesia ata or something..”
“So that explains everything..”
“Teka, kung lahat nasa box puro galing kay ate pia bukod dito. Ibig sabihin..”
Alex: “Wala siya sa bahay eh.. Teka, sa makalawa na yung alis nun eh..”
Tapos lumabas na ako agad dun sa kwarto dala-dala yung box ng mga sulat at
pinatong sa sahig sa may living room. Maya-maya, nagulat ako biglang may narinig
akong nag-strum ng gitara galing sa kwarto.
Napatigil ako. Bumalik ako dun sa kwarto, dahan-dahan ko binuksan yung pinto.
Walang tao. Ang dilim. Kinabahan ako bigla..
“Kuya?!”
Tahimik pa rin.
“Walang ganyanan..”
Alex: “Mumu daw ah?”
Ngumiti ako.
“Ako na lang.. Ako na lang tutugtog..”
Chapter 45:
Ma'am J: "Nagmemeryenda sila ngayon eh.. Aba. Okay ah. May gitara kayong dala..
Kung gusto niyo tumugtog kayo habang kumakain sila.. Punta kayo sa may harapan.."
Hinila ko siya papuntang harapan. Inayos ko yung mike tapos inabot sa kanya yung
isang mike.
Palakad na si Alex palayo nung nagsipalakpakan yung mga lolo't lola. Tumingin sa akin
si Alex. Ang sama ng tingin. Bumalik siya tapos kinuha yung mike.
Lola: "Galingan niyo ngay.. Duet ba.. Yung paborito namin ni Jose.. Ano nga bang
pamagat nun mahal.. yung tinugtog dire sa atin.."
Alex: "Ah hinde.. Papayag ba kayo na hindi marinig ang napaka.. gandang boses ng
kasama ko?"
Miss: "Yun kasi yung tinugtog sa kanila nung isang banda dati.. Nagustuhan nina Lolo
Jose saka Lola Magda.."
"Ikaw sana.."
"Bakit ngayon.."
"Pilit binubuksan"
Ikaw ba
"bakit ngayon"
"ba't ngayon"
Sigawan yung mga matatanda nung hinalikan nina Lolo Jose si Lola Magda. Kinikilig
din pala ang mga matatanda.
Alex: "Ang kapal mo no.. May mga offers nga ko dati.. tinanggihan ko lang.."
"Asus.. Imbento.."
Alex: "Joke lang.."
Alex: "Well.. Ikaw din magaling mag-gitara saka may bubuga ka rin sa pagkanta.."
Sinuntok ako ni Alex sa bandang kanang braso. Yung mahina lang naman..
Chapter 46:
Stephen: “Talaga.. Akalain mo.. Yung tita ni Alex yung Pia na sinasabi mo?”
Stephen: “Sige, punta na ako class ko.. Ikaw?” Sabay kuha ng bag niya.
“Wala ako class ngayon eh.. Wala yung prof. kasi kakaexam lang namin nung isang
araw di ba? Punta na lang muna akong tambayan..”
Stephen: “Sige.”
Naglakad kami sabay ni Stephen pero naghiwalay din kami. Ako dumirecho na sa
tambayan.
“Pssst.. Psstt..”
“Uy..”
Tumigil ako tapos lumingon. Parang tumigil na naman yung paghinga ko.
Larisse: “Akala ko hindi ikaw yan.. Di ka naman lumilingon.. Punta ka ring tambayan?”
Tahimik lang kaming naglalakad. Pagdating namin sa tambayan, wala kaming co-
applicants. Haay. Awkward na naman to ah.
“Di pa..”
“Si-sige..”
“Ah..” Tumingin ako kung anong merong ulam. “Ayun na lang siguro..” Tapos tinuro ko
yung beef steak.
Ngumiti ako.
Nauna siyang nakakuha ng order niya sa akin. Hinintay ko yung sukli ko tapos
sinundan ko siya dun sa table na pinili niya.
Larisse: “Binigay ko na pala kay Hannah yung list nung dates.. Baka mag-meeting daw
tayo lahat para i-open up kung kailan gusto gawin yung outreach..”
“Ah..”
Larisse: “Uhmm.. Madalas ko kayo nakikita ni Alex ah.. Kayo ah.. Nililigawan mo ba?”
Muntik na akong mabalaukan dun ah. Uminom agad ako ng iced tea.
“Huh? Hi-hinde.. Friends kami nun.. saka kaklase ko kasi siya sa isang subject at
groupmate din..”
Larisse: “Di pa nagkakaboyfriend yun eh.. Ayaw pa niya.. May mga nanligaw din sa
kanya dati pero wala eh.. Saka strict ata family niya.. only girl kasi..”
Larisse: “Uhmm.. Medyo mataray nga yan.. Pero mabait talaga siya.. Medyo boyish
nga kumilos siguro kasi mga lalake yung madalas niyang kasama niya mula pagkabata..
puro lalaki ata yung mga relatives niya..not sure..”
“Halata nga..”
Ayan na.
Napaatras ako.
“Ba-bakit?”
“Uh.. Thanks..”
“Ah.. Ehem..”
Chapter 47:
Stephen: “Talaga naman.. Alam mo yung reaksyon mo kanina? Ang kulet pare.. Ano
bang akala mo.. hahalikan ka niya? hahaha.”
Sabay tawa siya. Sabi ko na nga ba eh. Bat kasi di pumasok yung prof. ni Stephen??
Haay naku. Eto palakad na kaming dalawa. Naiwan si Larisse sa may tambayan.
Papunta na kaming next class namin.
Pumasok na ako sa room. Wala pa yung prof ko. Pero as usual nandun na ang mga ka-
group ko.
“Oo marami-rami din.. Saka kinuhan rin namin ng video yung event kahapon..”
“Uh.. Alex!”
Alex: “Bakit?”
Alex: “Naku po.. sorry.. nawala sa isip ko talaga.. Pero di naman aalis ng bahay yun
kasi mag-aayos na ng gamit yun dahil bukas na alis niya..”
“Ganun ba..”
Biglang pumasok yung prof. namin sabay patong ng mga gamit niya sa table. Ngumit
siya.
Ma’am J: “Gusto ko lang mag-thank you sa mga nagpunta kahapon.. Sobrang natuwa
yung mga lolo’t lola sa ginawa natin..”
Ma’am J: “At syempre, palakpakan natin si Mr. Delgado.. Ilang beses siya tumugtog
dahil panay request nila.. At saka magaling din pala siya mag-magic tricks ah.. turuan
mo nga kami..” sabay tawa siya. “Pati rin si Ms. Santillan na kaduet pa ni Mr.
Delgado....”
Maya-maya biglang nag-vibrate yung phone ko. Pagtingin ko, si Alex? Tumatawag.
Sinagot ko nga.
“Hello?”
“Toph.. Si Alex to.. Kasi ganito.. Wala si tita dito eh.. Ewan ko nga eh.. sabi nung
maid di nagsabi kung saan..”
*DING DONG*
Pagtingin ko..
Yung tita ni Alex.
Si Ate Pia.
Chapter 48:
“Ma?”
Ate Pia: “Hello po.. Di ko lam kung bakit pero sobrang familiar nitong place na to..
Teka.. Di ba kaw yung kaibigan nung pamangkin ko?”
“Pasok po kayo..”
Umupo kami dun sa may living room. Maya-maya bumalik si Mama na may dala-dalang
isang pitsel ng iced tea.
Ate Pia: “Alam ko po ang weird.. You must think I'm crazy.. pero basta nung
napadaan ako dito.. Parang may nagsabi sa akin na bumaba ako.. Ang hirap po i-
explain.. Kasi ang alam ko may mga bagay akong hindi maalala eh.. Kasi nagsakit po ko
tapos.."
“Nagka-sakit ka sa brain.. tumor.. pero inoperahan ka.. kaso ang side-effect nun
amnesia.. tapos dinala ka sa Canada..”
“Siguro, hindi lang natin napapansin kasi nasa kwarto eh nakatambak.. You mean di
mo alam na nagkasakit siya..”
Mama: “Hinde eh.. Wala kasing nababanggit si Lester sa akin.. Ayoko namang itanong
yun tungkol sa kanya.. Alam mo naman may sakit na rin siya nun..”
Ate Pia: “Nasan na siya?! Kailangan ko siya makita.. After all these years..”
“He died.. the same day you were about to undergo your operation..”
Ate Pia: “Now I know why I had the feeling I have to go back here.. Di pa kasi
nakukumpleto yung identity ko.. Ngayon.. Kumpleto na..”
Niyakap namin si Ate Pia isa-isa. Pagkatapos nun, inihatid namin siya sa airport.
Ngumiti siya.
“Let’s see..”
Ate Pia: “Dapat pag nakita mo na yung taong sa tingin mo para sayo.. Mahalin mo
siya.. Ipadama mo.. Parang ginawa ng kuya mo..”
Habang naglalakad kami pabalik ng kotse biglang parang may dumaan na malamig na
hangin.
Tapos na kuya.
Chapter 49:
Magtatatlong linggo na rin ang lumipas mula nung nakaalis si Ate Pia. Gumaan yung
pakiramdam ko pagkatapos nun kasi alam ko eto yung gustong mangyari ni kuya.
Maliwanagan ang lahat at yung maalala ni Ate Pia ang lahat.
Nagmamadali kaming maglakad ni Stephen. May meeting kasi kami. Tungkol ata sa
outreach. Napag-usapan kasi namin na sa Sabado yung tentative date. Three Days
from now.
Pagdating namin dun, di pa naman nagsisimula. Wala pa si Hannah eh. Umupo kami sa
tabi nina Jeffrey. Sa tapat namin, kita ko si Larisse may hawak-hawak ulit na teddy
bear.
Larisse: “Hmm.. Number 10: My heart just can’t stop shouting your name… 9 teddy
bears more to go..”
Hannah: “Naku.. guys.. sorry medyo late ako.. So ganito, nakipag-usap na kami dun sa
orphanage bale sa Saturday daw pwede kung gusto natin, okay ba sa inyo?”
Umoo naman halos lahat kasi kakatapos naman ng mga exams. Pinag-usapan yung
oras kung what time magkikita-kita sa school para sabay-sabay na pupunta dun. In
the end, nafinalize na 7:30 am na lang pupunta dun.
Sabado.
Pagdating namin, inayos at nilapag na namin sa table yung mga pagkain. Binubuksan
ko yung isang box ng Zesto dun nung nakita ko si Larisse, bitbit-bitbit yung isang
bilao ng pansit. Tumakbo ko para lapitan siya.
“A-Ako na..”
Ngumiti ako.
Nung nakaayos na kami saka pinalabas ni Ms. Vergel yung mga bata dun sa
pagdadaausan namin ng mga activities. Umupo muna sila at nagsalita si Hannah.
Hannah: “Hello! Ako si Ate Hannah. Kami lahat dito mga ate at kuya niyo.
Magpapalaro kami ng mga games. Gusto niyo yun di ba?”
Kids: “Opoooo..”
Hannah: “Okay.. Ang first game natin.. Bring me.. Alam niyo ba yun?”
Kids: “Opoooo..”
Hannah: “Sige.. Basta walang tulakan ah.. Bring me. Uhmm.. Isang panyo..”
Yung iba. Pinagkukuha yung mga belt namin. Ang kukulit nga nila eh.
Nagsitakbuhan lahat ng mga bata. Kanya-kanyang hila dun sa mga girls, kina Leila..
Larisse atbp. Tawa kami ng tawa eh.
Hannah: “Ngayon naman.. Ganito ah.. Hanap kayo ng ate saka kuya niyo para
makapartner.. Dahil madami kayo.. Bawat isang kuya o ate.. dalawang bata.. Okay?”
Takbuhan na naman. Hila dito. Hila diyan. Maya-maya may kasama na akong dalawang
bata.
Twins.
“Jennica po.”
Jennica: “Oo..”
Jennifer: “Di namin alam eh.. Sabi ni Nanay babalikan naman niya kami..”
Hannah: “Ngayong may kasa-kasama na kayo. Games ulit. The boat is sinking naman.”
Takbo naman kaming tatlo. Hanggag sa.. Nakagrupo namin sina Larisse saka Jeffrey.
Nagsitakbuhan na naman ulit. Tumakbo papaalis sina Larisse tapos tumigil tapos
humarap ulit.. kaya..
*DUG*
Larisse: “Aray..”
“Aray..”
Tumawa si Larisse.
Sabay hawak ko sa ilong ko. Ang sakit nun ah. Tumama ba naman yung noo niya sa
ilong ko.
Nagulat ako nung hinawakan nya yung mukha ko. Pakiramdam ko naninigas ako.
“Siguro nga..”
Chapter 50:
Hannah: “Gusto niyo bang mag-games sina ate at kuya? Eto na..”
Nagulat ako biglang umubo si Stephen. Ang lakas nga eh. Tapos humawak siya sa ulo
niya.
Stephen: “Wait.. Di maganda pakiramdam ko.. Ang sakit ng ulo ko.. Pass muna siguro
ko..”
Hannah: “Naku.. Pahinga ka muna.. Ang next ay si Kuya Toph.. So.. Kayong dalawa na
lang ni Larisse ang magpartner..”
Hannah: “So ang game natin ay newspaper dance.. Familiar na siguro sina Ate at
Kuya sa game na ito.. Sasayaw sila pag may music tapos titigil at aapak sa dyaryo pag
wala na.. Okay.. game na..”
Binigyan kami ng newspaper tapos nilagay namin sa gitna naming dalawa tapos nag-
start na yung tugtog.
Ha ha ha
Pump it
Ha ha ha
And pump it (louder) [4x]
Turn up the radio
Blast your stereo
Right
Hannah: “Okay ah.. Sige tuloy natin.. Itupi niyo yung dyaryo ah.”
Tumigil na naman. Ang bilis ah. Buti nakapak agad kami. Kaso may natanggal ng isang
magpartner.
F-r-e-s-h (fresh)
D-e-f, thet's right we def (rock)
We definite b-e-p, we rappin' it
So, turn it up (turn it up) [3x]
Cmon baby just,
And say, oh oh oh oh
Say, oh oh oh
Yo, yo
“Kaya pa yan..”
Biglang tinigil yung sounds. Nagulat ako biglang niyakap ako ni Larisse habang
nakatiptoe siya. Napatingin ako kay Stephen. Todo ngiti na naman. This time, May
natanggal na namang isa.
Pagkatigil, ang unang pumasok sa isip ko umapak dun sa dyaryo. Tapos binuhat ko si
Larisse tapos saka ako nagtiptoe kasi aapak yung sapatos ko pag nagkataon.
“Pasensiya na.. Naout of balance kasi ako eh.. baka kasi mahulog ka pag di ako
umapak sa ground..”
Ngumiti si Larisse.
To be continued…