DESET

GENOCIDA NAD MUSLIMANIMA BALKANA

( Mustafa Spahi )

Kao to je kriarsko-inkvizitorska Evropa u periodu od nepuna dva stoljea
(1099-1291) vodila deset kriarsko-pljakaskih ratova protiv svijeta, islama i
muslimana, tako se nad muslimanima bive Jugoslavije vri, evo deseti genocid.


PRVI GENOCID

Nad muslimanima dogaa se 584 godine poslje prvog kriarskog rata i trajao je
od 1683. do 1699. godine. To je prvi genocid i prva prava, velika i kolektivna
tragedija muslimana koja se dogaa tokom i poslije velikog ili bekog rata
izmeu Turskog carstva i Austrije. Poto su Turci u tom ratu izgubili sve posjede
i vlast u Maarskoj, Slavoniji, Lici, Krbavi, Dalmaciji i Boki Kotorskoj, svi
muslimani koji se iz ovih zemalja i krajeva nisu uspjeli pravovremeno povui u
Bosnu i druge krajeve juno od Save i Dunava bili su, vrlo brzo, kao i muslimani
panije prije dva stoljea, pobijeni, protjerani, asimilirani i prevedeni u
katolianstvo. Spiritus movens i osnovni agens svih ovih akcija bila je Crkva. Ona
se pri tome vodila crkvenim dogmama extra ecclesiam nulla sallus - izvan Crkve
nema spasenja i spasenje je samo unutar nje, i extra ecclesiam nullus propheta-
izvan Crkve nema poslanika, istine, dobrote, pravde i pravog odnosa sa Bogom.
To je crkveno-religijsko opravdanje kriarskih ratova, Inkvizicije i genocida nad
svim nekranima. Kao i dva stoljea ranije u paniji, svi objekti islamske
materijalne i sakralne kulture i civilizacije: mezaristani, turbeta, tekije,
kutubhane, hamami, bezistani, imareti, musfirhane, sahat-kule, damije,
medrese, sebilji, karavan-saraji i hanovi na tlu Maarske, Slavonije, Like, Udbine,
Krbave, Dalmacije i Boke Kotorske bili su porueni i uniteni. Muslimane i sve
njihove sakralne objekte, za samo esnaest godina kranske vlasti (1683. -
1699.) nije mogla sauvati i spasiti injenica da su oni prije toga sto ezdeset
godina, od 1526. do 1683. godine, dok su vladali istim zemljama i krajevima,
kranima garantirali i omoguavali sva ljudska, vjerska, kulturna i imovinska
prava. Umjesto bilo kakve zahvalnosti i tolerancije prema muslimanima, krani
tih zemalja, u ime religije i ljubavi, do kraja i bez rezerve primjenjuju staro
pagansko-faraonsko naelo cuius regio eius religio - ija drava njegova je u njoj i
religija, kao da su oni stvoritelji zemlje, a ne Bog.


O prvom genocidu nad muslimanima precizne, jasne i nepobitne podatke,
posebno o pokrtavanju, pruaju franjevaki arhivi u Dalmaciji, Slavoniji i Lici.
Na muslimane u ovim zemljama i krajevima danas jedino podsjeaju razliiti
toponimi i prezimena (Hadzii, prezime Hodi). Za prvi genocid nad
muslimanima najbitnije je rei da su ratovali Turska i Austija, a da su zrtve bili
muslimani Bonjaci.



DRUGI GENOCID

Nad muslimanima dogaa se na prijelazu iz 17. u 18. stoljee, tanije 1711.
godine uoi Badnje veeri. Te noi je izvrena takozvana "israga poturica", kada
je priblino 1000 muslimana, koliko ih je, prema mjerodavnim dokazima, tada
ivjelo na podruju "Stare Crne Gore" koja se sastojala od svega etri nahije sa
sjeditem u Cetinju, bilo pobijeno ili izbjeglo u Niki i selo Tudemile kod Bara.
Strateg, idejni promotor i agens drugog genocida nad muslimanima, sada na tlu
Crne Gore, bila je opet Crkva, ali ne katolika ve pravoslavna. Za ovu tvrdnju
postoje dva nepobitna svedoanstva: prvo, "istraga peturica", ustvari genocid
nad muslimanima se dogaa uoi Badnje veeri, dakle najveeg i najsvetijeg
hrianskog praznika, i drugo, taj dogaaj, "istraga poturica" je opjevao vladika -
najvei crkveni dostojanstvenik i pjesnik Petar II Petrovi Njego u Gorskom
vijencu. On je time pruio ideologiziranu epsku podlogu i paradigmu za sve
kasnije genocide nad muslimanima Srbije, Sandaka, Crne Gore i Bosne i
Hercegovine. Tako je Njego kao najvei srpsko-crnogorski pjesnik i kao vladika,
odnosno nosilac najvise vjerske i svjetovne vlasti, opjevao, posvetio i u
najuzvienije djelo pretvorio genocid ili meunarodni zloin pod kojim se
podrazumjeva svjesno, namjerno i plansko potpuno ili djelimino unitavanje
nacionalnih, etnikih, rasnih ili religijskih grupa. Motiv za izvrenje genocida su
elje za pljakom i porobljavanjem, rasna, nacionalna i vjerska mrnja i
predrasude. Svi ti motivi su opjevani u Gorskom vijencu, a vjersku mrnju prema
muslimanima Njego izrie rijeima "'oda rie na Cetinju" i tvdnjom o
iskljuivosti izmu lune (mjeseca, op. F.V.) i krsta.



TREI GENOCID

Nad muslimanima, koji e poznati srpski historiar i diplomata Stojan Novakovi
oznaiti kao "generalno trebljenje Turaka - muslimana iz naroda" dogaa se na
tlu Srbije izmeu 1804. i 1820. godine kao posljedica Prvog i Drugog srpskog
ustanka. Naime, od samog poetka 19. stoljea Srbija i Crna Gora su
ekstreminacijom, progonom i ubistvima muslimana, eljele stvoriti svoje
nacionalne drave i stalno ih, na njihovu tetu, proirivati. Tako su genocid i
devestacija u odnosu na muslimane konstantne i strateki cilj u politici Srbije i
Crne Gore tokom cijelog 19. i 20. stoljea. Pored Pravoslavne crkve koja od
drugog genocida igra kljunu ulogu, u treem genocidu nad muslimanima njoj se
pridruzuju historiari i politiari, naravno uz pjesnike poput Njegoa.

ETVRTI GENOCID

Nad muslimanima dogaa se u periodu izmeu 1830. i 1867. godine, kao
posljedica Hati-- erifa iz 1830. i njegova aneksa iz 1833. godine, kojima je
Srbija stekla status vazalne autonomne kneevine unutar Osmanskog carstva, ali
i mogunost da protjera muslimane iz Uica, apca, Sokola i Beograda, to je i
uinjeno od 1862. do 1867. godine. Sve prognane muslimane Porta naseljavaju u

Bosnu i za njih se podiu dva nova naselja - Gornju i Donju Aziziju, odnosno
Bosanski amac i Oraje.




PETI GENOCID

Nad muslimanima, uglavnom Albancima i Turcima, dogaa se na tlu Srbije i Crne
Gore izmeu 1876. i 1878. godine. Poslije ustanka u Hercegovini, potaknutih i
voenih uz pomo Srbije i Crne Gore, dolazi do Berlinskog kongresa (1878.
godine) na osnovu ijih odluka, dotadanje autonomne kneevine Srbija i Crna
Gora stiu potpunu dravnu neovisnost, ali i uveliko proiruju svoje teritorije.
Tako se Srbija teritorijalno proirila nikim, pirotskim, toplikim i vranjskim
okruzima, a Crna Gora u Hercegovini. Iz svi tih okruga i regija muslimani su
odmah potpuno istrijebljeni, uprkos injenici da se Srbija, shodno odlukama
Berlinskog kongresa, obavezala da e potivati slobodu vjeroispovijesti
muslimana. Mada su predjeli dananje june Srbije tim inom potpuno opustjeli i
ostali bez stanovnitva, to je dovelo u pitanje poljoprivredu zemlje i nanijelo joj
veliku tetu, ipak je mrnja prema muslimanima bila vee i jaa od svake koristi i
interesa. U razdoblju od 1862. do 1878. godine, za svega esnaest godina, nestalo
je nekoliko stotina damija, mnoge sahat-kule, musafirhane, imareti, karavan-
saraji, hanovi, bezistani, sebilji i kutubhane, u Beogradu, apcu, Uicu, Sokolu,
Niu, Pirotu i Vranju, kao to se, prije nepuna dva stoljea, desilo na tlu Ugarske,
Like, Korduna, Udbine, Dalmacije i Boke. Dakle, dva genocida, od dva razliita
dumanina, sa potpuno istim posljedicama dogaaju se u razliitom vremenskom
periodu za svega esnaest godina.



ESTI GENOCID

Nad muslimanima posljedica je austro-ugarske okupacije Bosne i Hercegovine.
Mada je Austro-Ugarska posljednja pravna drava koja je vladala Bosnom unazad
posljednjih 115 godina i koja je garantirala svim graanima osnovna vjersko-
duhovna, fiziko-bioloka i materijalno-imovinska prava, muslimani su se u
poetku svim raspoloivim sredstvima suprostavljali Austro-Ugarskoj okupaciji.
Oni su se, odmah poslije, ali u toku okupacije, poeli iseljavati u Tursku, Sandak,
Kosovo i Makedoniju, gde je tada jo uvijk bila Turska vlast. Tako dolazi do
depopulacije i radikalnog smanjenja muslimaske populacije u ukupnom
stanovnistvu Bosne i Hercegovine. Prema popisu iz 1879. godine, muslimani su
inili skoro 39% populacije Bosne i Hercegovine, dok je njihov udio u bh.
stanovnistu 1910. godine opao na svega 32%.



SEDMI GENOCID

Nad muslimanima Sandaka i Crne Gore, kao i pokuaj nasilnog pokrtavanja
muslimana u Plavu i Gusinju, je direktna posljedica Prvog i Drugog balkanskog
rata. To je bio sedmi genocid nad muslimanima Balkana, a prvi nad muslimanima
Sandaka, zato to nije postojala vlast koja bi ih zatitila.



OSMI GENOCID

Nad muslimanima traje od osnutka Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1918.
godine do propasti Kraljevine Jugoslavije 1941. godine. Mada ivoti muslimana u
prvoj Jugoslaviji nisu imali nikakvu vrijednost, ipak su bili sloeni posebno
muslimanima Sandaka i istone Hercegovine. Tako je u selu ahovii, u
Bjelopoljskom srezu u Sandaku, 7. Novembra 1924. godine oko 600 muslimana
ubijeno bez ikakvog povoda, krivnje i razloga. U Hercegovini je od kraljevih
komita tokom devedesetih godina po narudbi, planu i sistemu, bilo preko tri
hiljade vansudskih i neotkrivenih, a dobro poznatih ubistava, naravno poinjenih
nad muslimanima. Ta ubistva i zastraivanja uticali su na izmjenu etnike slike
istone Hercegovine na tetu muslimana, a u korist Srba i Crnogoraca.


DEVETI GENOCID

Nad muslimanima traje od 1941. do 1945. godine. Prema dosadanjim
istraivanjima Kocovia, Zerjavia, Dedijera i Miletia, sve nemuslimana, Drugi
svjetski rat je odnio 103.000 muslimanskih ivota ili 8,1% ukupne tadanje
muslimanske populacije. Najvie je muslimana u tom ratu nastradalo od
etnikog, komijskog, noa to ih je stigao na kunom pragu, u avliji i na njivi. U
prvih devet genocida muslimani se nikako nisu orujem suprostavili svojim
koljaima i zlikovcima. Naprotiv, od 1683. do 1992. godine, dakle punih 309
godina, mi smo oekivali da koljai i zlikovci kau: "mi emo vam oprostiti to
vas koljemo i ubudue emo vam se smilovati." To se nije nikada dogodilo i to je
bila naa najvea iluzija, zabluda i samoobmana.




DESETI GENOCID


I konacno, DESETI, najokrutniji i najvei genocid nad muslimanima u Bosni i
Hercegovini traje od aprila 1992. godine. Po mnogo emu je on izniman od
ostalih devet. Okrutniji je, suroviji, iri i dublji po razmjerama od svih
dosadanjih. On je najavljen pola godine unaprijed i sada se, evo, odvija na
oigled cijelog svijeta pod pokroviteljstvom Ujedinjeni Naroda, organizacije za

evropsku sigurnost (OESS) pod tafetnom palicom Evropske Zajednice. Ovo je

prvi genocid nad muslimanima u kome istovremeno i, na neki nain, uestvuje
Srbija, Crna Gora i Hrvatska. U predhodnih devet genocida Srbija i Hrvatska
nikada nisu istovremeno i zajedniki inile genocid nad muslimanima. Meutim,
pored svih stradanja, progona i klanja muslimani su u ovome, desetom genocidu,
po prvi puta, kao narod, organizirano, kroz vojsku, policiju, politiku i dravu svim
sredstvima bore i suprostavljaju etnicima i ustaama, dakle jedinim
argumentima koji oni razumiju i uvaavaju.



(NAPOMENA: Ovaj tekst je pisan za vrijeme desetog gonocida i agresije na
Republiku Bosnu i Hercegovinu. Oruana agresija na BiH je okonana
Daytonskim sporazumom 1995. godine ali rat protiv Islama i za Islam u Bosni je
nastavljen svim ostalim stredstvima, politikim, kulturnim, obrazovnim,... Danas
je u toku genocid nad albanskim muslimanskim narodom na Kosovu koji se iri i
na Makedoniju. Rat protiv muslimana na Balkanu se nastavlja..., op. Faruk V.)