Professional Documents
Culture Documents
H EΠIKEIMENH
ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ
ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
ΣΦΑΞΤΕ ΤΟΥΣ
ΓΙΟΥΓΚΟΥΡ *
Με Τιμή / По цене
ΛΙΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
По цене
Liapis Panagiotic
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
1. Το παρόν έργο αποτελει ΜΥΘΗΣΤΟΡΗΜΑ Απύθμενης Πραγματικότητας
2. Αποσαφηνίζω, Δημιουργημα Φαντασίας
3. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, γεωγραφικα σημεία και
γεγονότα είναι φανταστική, καθαρα συμπτωματική, μη υφιστάμενη στη
τρέχουσα πραγματικότητα και το παρελθόν αυτής.
4. Τα Πνευματικά Δικαιώματα επί του έργου προστατευονται από το εν
ισχύ Σύνταγμα, νόμους και νομολογία
5. Απαγορευεται η ανατυπωση και διάθεση μερους ή όλου του εγγράφου
χωρίς την πρότερη γραπτή άδεια του συγγραφέα και τη σύναψη
συμβάσεως οπου προσδιορίζονται αριθμητικώς κι ολογράφως η
αμοιβή του συγγραφέα, τα δικαιώματα και αμοιβή του Ελληνικού
κράτους, η διάρκεια της συμβάσεως και τα συμβαλλόμενα μέρη.
6. Το έγγραφο φέρει κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα
7. Το έργο διατίθεται μόνο για ιδιωτική χρήση, απαγορευεται η δημόσια
ανάγνωσή ολου ή μέρους του.
8. Το έργο ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ στις βιβλιοθήκες του Ελληνικού Κράτους εφόσον
ζητηθεί και τηρηθει η προβλέπουσα διαδικασία.
9. Προς τους Ελληνες πολίτες: To βιβλίο δεν πωλείται από βιβλιοπωλεία ή
άλλα σημεία λιανικής πωλήσεως. Η ΓΝΩΣΗ ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ.
10. Ο Ζητών το βιβλίο αναλαμβάνει τα τυπογραφικά έξοδα αυτου και τα
έξοδα αποστολής του.
11. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΛΙΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΜΟΙΒΗ
(ΧΡΗΜΑΤΑ) ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
12. Το βιβλίο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ του ισχύοντος συστήματος έννοια,
αλλά αντιθέτως ΚΑΘΑΡΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΤΙΚΗ, όλων των Ελλήνων του
Πλανήτη γή, 120.000.000 Ελλήνων προς τη δημιουργία ευνομούμενης
κοινωνίας ως αυτή προσδιορίζεται από τους Δημοκρατικά,
Κοινοβουλευτικά Εκλεγομένους Αντιπτοσώπους του Λαού (πρωτογενη
μορφή εξουσίας)
13. Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΡΗ ΣΤΗ
ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗ ΕΥΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ. ΕΛΛΗΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΥΙΟΣ ΤΟΥ
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ, ΤΟ ΦΩΣ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΑΜΗΝ.
"...μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον έστιν
η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς
και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι..."
Τίποτε δεν είναι τυχαίο, στη σκακιέρα του Αιγαίου όλα κινούνται βάσει σχεδίου.
Μήπως η αναβολή της άσκησης στον Αγιο Ευστράτιο σηματοδοτεί την απαρχή
της εφαρμογής μιας καλά στημένης συμπαιγνίας η τελευταία πράξη της οποίας
θα παραδώσει (επί τέλους για τους Τούρκους) το Βόρειο Αιγαίο στη δικαιοδοσία
της Τουρκίας??
Η νέα συμπαιγνία είναι στα αχνάρια της συμπαιγνίας του 1987, υπήρχε τότε
συμφωνία Αμερικής, ΝΑΤΟ και Τουρκίας για ένα πόλεμο «ημερών» στο Αιγαίο
όπου το ΝΑΤΟ θα εγγυούταν την έκβαση υπέρ της Τουρκίας και η Ελλάδα θα
βρισκόταν προ τετελεσμένου γεγονότος. Η συμφωνία αυτή και τα στρατιωτικά
σχέδια περιεχόταν σε επιστολή / διαταγή του τότε Υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ
Γκασπάρ Ουάϊνμπεργκερ προς τον Ανώτατο Διοικητή του ΝΑΤΟ που είδε την
δημοσιότητα πρόσφατα. Η αποτυχία αυτής της συμπαιγνίας και η απόσυρση της
ιδέας επετεύχθη διότι ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου διεμήνυσε ότι δεν θα
ακολουθήσει τις διαταγές του ΝΑΤΟ και ο πόλεμος θα γενικευθεί σε πολλά θέατρα
συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής του Εβρου! Οι Αμερικανοί ξέροντας ότι ο
Ανδρέας Παπανδρέου δεν αστειεύεται, και επίσης ξέροντας ότι υπήρχε συμφωνία
Ελλάδος Βουλγαρίας και μη θέλοντας να καταστρέψουν την Νότια Πτέρυγα της
Συμμαχίας, εγκατέλειψαν την ιδέα και ούτε αυτοί αλλά ούτε και οι Τούρκοι
τόλμησαν τέτοιου είδους κίνηση μέχρι το θάνατό του! Αλλά τότε δεν είναι τώρα,
πολλά έχουν αλλάξει!
Το σενάριο του 1987 όπως λέγεται ήταν ιδέα του Ρίτσαρντ Πέρλ και των συνεργατών
του στο Στάϊτ Ντεπάρτμεντ, πολλοί λένε ότι πληρώθηκε πάρα πολλά λεφτά από τους
Τούρκους. Το σχέδιο ήταν ευθυγραμμισμένο με το Σύνδρομο Κίσσινγκερ που
προγραμματίζει τον αφανισμό της Ελληνικής οντότητας και διαμελισμό της
Ελλάδος. Ο κύριος Πέρλ δεν είναι εκεί πια αλλά αυτοί που είναι εκεί έχουν ακριβώς
υιοθετήσει την ίδια γραμμή. Τώρα η εφαρμογή κάποιου σχεδίου για το Αιγαίο επείγει
διότι πρέπει να λυθεί το θέμα του Ιράκ πριν της Προεδρικές εκλογές την Αμερική. Εάν
το θέμα του Ιράκ δεν λυθεί η νέα Αμερικανική κυβέρνηση θα είναι Δημοκρατική όπως
Δημοκρατικό θα είναι και το Κογκρέσσο, δηλαδή τέλος των νέο-συντηρητικών
στην Αμερική. Αν δε και κατά τύχη εκλεγεί καμιά Χίλαρι Κλίντον το βαθύ
κράτος (και όλοι ξέρουμε ποιοι είναι στο βαθύ κράτος στην Αμερική) θα την
πληρώσει, τους το φυλάει.
Υπάρχει βέβαια και η Ευρωπαϊκή Ένωση που θα μπορούσε να είναι η λύση, αλλά η
Ελληνική εξωτερική πολιτική έχει «κάψει» αυτό το χαρτί με τις συνεχής υποχωρήσεις.
Φαντασθείτε ότι υπάρχει τελεσίγραφο προς την Ελλάδα εκ μέρους της Τουρκίας, με
ψήφο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και η Ελλάδα όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά
υποστηρίζει σθεναρά την ένταξη. Φαντασθείτε ότι η Ελληνική εξωτερική πολιτική δεν
«δέχεται» ότι τα σύνορα της Ελλάδος είναι και σύνορα της Ευρώπης! Πως
μπορούμε επί τέλους να μην καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον
μέρος της Ελληνικής ηγεσίας δεν θα παίξει το βρώμικο παιχνίδι των
Αμερικανών και Τούρκων και θα παραδώσει το Αιγαίο στους βάρβαρους;
Κατά τη γνώμη μας, κανένα σενάριο δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί επί εποχής
Μολυβιάτη και Σπηλιοτόπουλου! Ο μεν Μολυβιάτης παλιός πολιτικός γνώριζε τη
καταχθόνια συμπεριφορά των Αμερικανών πρώτο χέρι, ο δε
Σπηλιοτόπουλος ήταν πρώτα στρατιώτης και μετά πολιτικός. Ο Μεϊμαράκης άκρως
πατριωτικός μεν είναι κομματικό στέλεχος είναι εκπαιδευμένος να υπακούει στη
γραμμή του κόμματος, όταν ξυπνήσει, που θα ξυπνήσει, θα έχουν περάσει μια ή δύο
μέρες καταστροφής. Δεν ξέρουμε αν η Μπακογιάννη τώρα που πήγε στην Αμερική
πήγε για να βάλλει τη σφραγίδα στη συμπαιγνία ή πήγε για να την αποτρέψει με
κάποια υποχώρηση φυσικά; για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι. Όταν ακούμε όμως
τον Κύριο Μπέρνς να μας διαβεβαιώνει ότι ο Αγιος Ευστράτιος είναι Ελληνικό
νησί αλλά όλες οι διαφορές θα λυθούν στο ΝΑΤΟ, τότε αρχίζομε να
ανησυχούμε και ανησυχούμε πολύ!
Το καταστροφικό σενάριο «παίζει» ως εξής:
Η Τουρκία έχει δεσμεύσει σχεδόν όλο το Αιγαίο για ασκήσεις. Η περιοχή
ενδιαφέροντος όμως είναι η περιοχή που περικλείεται μεταξύ Λήμνου, Θάσου,
Σαμοθράκης και Αγίου Ευστράτιου. Η Τουρκία έχει δεσμεύσει τη περιοχή για
γυμνάσια του Ιουνίου / Ιουλίου και την έχει δεσμεύσει για αρχικά τρεις μήνες
αλλά θα υπάρχουν Τουρκικές αμφίβιες δυνάμεις στην περιοχή εσαεί.
Μήπως δεν έγινε ανταρσία από κρυφούς Αμερικανούς πράκτορες μέσα στο Ελληνικό
υποβρύχιο που είχε στο στόχαστρο του όλη τη Τουρκική δύναμη εισβολής. Μήπως
δεν διατάχθηκε ο Συνταγματάρχης που φόρτωσε δύο χιλιάδες ειδικές δυνάμεις στο
Βόλο με προορισμό την Κύπρο, να γυρίσει πίσω, ακόμα είναι στη φυλακή ο
άνθρωπος.
Μήπως όταν ο Ελληνικός Στρατός στον Έβρο αποφάσισε να αντιδράσει βρήκε τις
αποθήκες λεηλατημένες με πέτρες μέσα στα κιβώτια πυρομαχικών, που είχαν
ληστέψει Αμερικανοί πράκτορες και ντόπιοι πράκτορες των Αμερικανών.
Μήπως η κρίση στα Ήμια δεν ήταν συμπαιγνία Αμερικανών και Τούρκων που την
ετοίμαζαν για πολύ καιρό περιμένοντας το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Μήπως
δε διατάχθηκε ο κύριος Λυμπέρης στην ουσία να μην αντιδράσει για την κατοχή των
Ημίων.
Μήπως οι βλέψεις των ακραίων Αλβανών και τα θέματα με τα Σκόπια δεν έχουν
εκκολαφτεί στην Αμερική.
Γιατί λοιπόν αμφιβάλλουμε ότι τα ίδια θα γίνουν και τώρα; Οι Αμερικανοί έχουν
υποδουλώσει στην ουσία την Ελλάδα, κάνουν ότι θέλουνε, ελέγχουν όλα τα
συστήματα διοίκησης και ελέγχου του Ελληνικού Στρατού της Αεροπορίας, του
Ναυτικού, και όλων των Σωμάτων Ασφαλείας.
Μήπως δεν είναι πασιφανές το γεγονός ότι από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και
μετά συστηματικά, σταθερά και πάντοτε οι Αμερικανοί ευνόησαν τους Τούρκους και
θυσίασαν τους Έλληνες σε κάθε διαφωνία, πολλές φορές με καταστροφικές
συνέπειες για την Ελλάδα. Το σχέδιο είναι να παραδώσουν το Αιγαίο στους
Τούρκους και όποιος δεν βλέπει αυτή την μεθόδευση εθελοτυφλεί!
Δευτερον Πρέπει επίσης να βεβαιωθούν ότι και εάν ακόμη χαθούν από την
Ελλάδα πάτρια εδάφη ο έλεγχος της Ελλάδος δεν θα τους ξεφύγει,
Τρίτον πρέπει να βεβαιωθούν ότι και εάν ακόμα χαθούν Ελληνικά νησιά στους
Τούρκους η πορεία της Τουρκίας προς Ευρώπη δεν θα εκτροχιαστεί.
Επενδύουν λοιπόν στην μεθόδευση όπου οι πράκτορες τους θα
αντιμετωπιστούν σαν ήρωες που την τελευταία στιγμή μπόρεσαν και
περιόρισαν τη ζημία που η προηγούμενη Ελληνική ηγεσία αστόχως είχε
δημιουργήσει, οι δε ίδιοι Αμερικανοί να εμφανιστούν ως σωτήρες
εισπράττοντας ευχαριστίες από τους προδότες και την «ευγνωμοσύνη» του
Ελληνικού λαού, γίνονται αυτά τα πράγματα; Με κατάλληλες μεθοδεύσεις
γίνονται.
Η βασική κίνηση που θα έπρεπε να γίνει άμεσα είναι για την Ελληνική Κυβέρνηση,
εφ όσον ακόμα δεν έχει περιέλθει σε προδοτικά χέρια, να διαμηνύσει στο ΝΑΤΟ
και στους Αμερικανούς ότι τη στιγμή που υπάρχουν εχθροπραξίες και κινδυνεύουν
Ελληνικά εδάφη η δικαιοδοσία άμυνας του Ελληνικού επιχειρησιακού χώρου
περιέρχεται αυτομάτως στην Ελληνική Κυβέρνηση και τις Ελληνικές Ένοπλες
Δυνάμεις. Αυτό βάσει καταστατικού του ΝΑΤΟ η Ελλάδα έχει δικαίωμα να το κάνει.
Αλλά θα πρέπει να γίνει στο πρώτο λεπτό, που να αρνηθούμε στα διάφορα Τουρκικά
πιόνια του ΝΑΤΟ την πιθανότητα να εκδώσουν διαταγές από-συντονισμού των
Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και προπάντων της Ελληνικής Αεροπορίας. Οι
Τούρκοι με συμπαιγνία των Αμερικανών μπορούν πολύ εύκολα και άμεσα να
διατάξουν τη Ελληνική Αεροπορία να μη συμμετάσχει σε καμία κίνηση, χρειάζονται
μόνο μία ή δύο μέρες για να επιτευχθεί η εισβολή και κατοχή. Ο Ελληνική Αεροπορία
πρέπει να έχει πάγιες διαταγές από το Γενικό Επιτελείο ότι με την απαρχή των
εχθροπραξιών όπου κινδυνεύουν πάτρια εδάφη το ΝΑΤΟ δεν έχει δικαιοδοσία
διαταγής κι το Όπλο μπορεί και πρέπει να επέμβει.
Η τρίτη, άμεση και ταυτόχρονη κίνηση θα πρέπει να είναι ο έλεγχος των διαφόρων
κέντρων διοίκησης και ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων, είμαστε βέβαιοι, απολύτως
βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί και Τούρκοι, ίσως μέσω ΝΑΤΟ ίσως όχι, έχουν τοποθετήσει
πράκτορες στα διάφορα κέντρα για να ανακόψουν διαταγές και να διαλύσουν την
Ελληνική Στρατιωτική διοίκηση τις πρώτες ώρες ή μέρες του πολέμου.
Βεβαίως η λύση είναι η απελευθέρωση της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Ελληνικού
Λαού από τον Αμερικάνικο βρόγχο που μας πνίγει. Πρέπει να κατανοήσουμε στο
πετσί μας και στην Ελλάδα και εμείς οι ομογενείς ανά τον κόσμο
συμπεριλαμβανομένης και της Αμερικής ότι δυστυχώς η Αμερική είναι σύμμαχος της
Τουρκίας. Το σύνδρομο Κίσσιγκερ προγραμματίζει το διαμελισμό της Ελλάδος, εδώ
το «βαθύ κράτος» στην Αμερική έχει υποδουλώσει τον ίδιο τον Αμερικανικό λαό και η
Ελλάδα είναι το πρώτο πείραμα εφαρμογής των Πρωτοκόλλων!
Μετά Τιμής,
ΣτυλιανόςΣτυλιανούδης
Πρόεδρος ΕΕΚ ΦΑΞ: 001-703-997-6086
ΚΟΙΝ.
Σε όλες τις Ελληνόφωνες εφημερίδες Ελλάδος, Κύπρου και Διασποράς
Σε όλες τις Ελληνικές Οργανώσεις Βορείου και Νοτίου Αμερικής
Σε όλα τα μέλη της Ελληνικής και Κυπριακής Βουλής
Σε όλα τα μέλη της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Σε όλα τα μέλη τη Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Κύπρου
Σε όλους τους Αρχηγούς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και Εθνοφρουράς
Σε όλους τους Υπουργούς της Ελληνικής και Κυπριακής Κυβέρνησης
Σε όλους Νομάρχες και Δημάρχους της Ελληνικής και Κυπριακής επικράτειας
Οι δηλώσεις αυτές ήταν συνέχεια ανάλογων τοποθετήσεων που έκανε στο εξωτερικό
κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης απουσίας του, που καταδεικνύουν σκλήρυνση της
στάσης του, σε βαθμό που ακόμη και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος να δηλώνει ότι
ο Πρόεδρος τον εκφράζει. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τον Πρόεδρο; Είναι όντως τόσο
μαύρα τα πράγματα όπως τα περιγράφει; Είναι κίνηση τακτικής ενόψει δεύτερου
γύρου των συνομιλιών ή φοβήθηκε την κοινή γνώμη όπως τη διαμορφώνουν τα
ΜΜΕ; Ας δούμε τις εξελίξεις όπως διαμορφώθηκαν μετά την έναρξη του δεύτερου
γύρου των συνομιλιών, στις 10 Σεπτεμβρίου:
Οι δύο πρώτες συναντήσεις του δεύτερου γύρου ήταν γόνιμες. Ο Χριστόφιας
δήλωσε πως η τουρκική πλευρά προσήλθε με διαφοροποιημένες θέσεις στο πρώτο
θέμα της διακυβέρνησης, ενώ συμφωνήθηκε η επιτάχυνση των συνομιλιών. Οι
εξελίξεις αυτές δημιούργησαν μια δυναμική που υπερφαλάγγισε τα όσα
προηγήθηκαν στο Λιμνίτη. Ωστόσο, χωρίς να υπάρξει άλλη συνάντηση, ο Πρόεδρος
Χριστόφιας χαμήλωσε τις προσδοκίες και δημιούργησε ξανά κλίμα απαισιοδοξίας
έως και απελπισίας για το μέλλον των συνομιλιών.
Η υποκλοπή
Από τότε που ξεκίνησαν οι συνομιλίες τα πλείστα από τα ΜΜΕ (όλα τα κανάλια)
συντηρούν κλίμα απαισιοδοξίας και προδικάζουν την αποτυχία. Η Κυβέρνηση και ο
Πρόεδρος κρατούσαν και τα δύο σχοινιά και παρέπεμπαν στο δεύτερο γύρο για
ξεκαθάρισμα της εικόνας.
Πριν από την έναρξη του δεύτερου γύρου εντάθηκε η αρνητική δημοσιότητα. Με την
έναρξη του δεύτερου γύρου ξεκίνησε μια άριστα οργανωμένη και άκρως
αποτελεσματική εκστρατεία δολιοφθοράς της διαδικασίας. Την ημέρα έναρξης του
δεύτερου γύρου των συνομιλιών δημοσιεύτηκαν στον "Φιλελεύθερο" τα πρώτα
έγγραφα που υποκλάπηκαν από τον ΟΗΕ.
Η επιδιαιτησία
Από την άλλη, ο Χριστόφιας είναι ο πρώτος που έθεσε αυστηρά χρονοδιαγράμματα:
Συνεπώς, αν θα υπάρξει λύση του Κυπριακού, θα γίνει τώρα. Οποιαδήποτε από τις
σημερινές συγκυρίες διαταραχθεί υπάρχει κίνδυνος να επαναφέρει την κατάσταση
στο σημείο που ήταν με την εκπνοή της θητείας Παπαδόπουλου.
Ο Χριστόφιας διαβεβαιώνει ότι βιάζεται, ότι δεν έχει σχέδιο βήτα, όμως δίνει την
εντύπωση ότι θέλει να παίξει με το χρόνο. Αν και το αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να
υπάρξει συμφωνημένη λύση μακριά από τη φιλοσοφία του 2004, σε επιστολή του
προς το γενικό γραμματέα για την τελευταία έκθεση του για την ανανέωση της
θητείας του (20/5/2009), διαμαρτύρεται διότι γίνονται αναφορές στον "όγκο εργασίας"
ή στις "παραμέτρους των Ηνωμένων Εθνών", επειδή παραπέμπουν στο Σχέδιο
Ανάν, υποδηλώνοντας ότι πραγματικά θέλει να διαπραγματευτεί από μηδενική βάση
και σε απεριόριστο χρόνο.
Αν και ζητεί από τον Ταλάτ να απεξαρτηθεί από την Άγκυρα, είπε στον Ντάουνερ
(συνάντηση 14/4/2009) πως αν υπάρχει κίνδυνος να έρθει ο Έρογλου, η Τουρκία "να
επιβάλει 'προεδρική' νίκη για τον Ταλάτ", για να συνεχιστούν οι συνομιλίες και το
2010.
Ο Χριστόφιας, λοιπόν, δεν φαίνεται να είναι έτοιμος για μια ταχεία διαδικασία και
υπερεκτιμά τις δυνατότητες της αξιολόγησης της Τουρκίας, το τέλος του 2009. Από
την άλλη, η Τουρκία επανέφερε τον πολιτικό σχεδιασμό που είχε το 2008, θέτοντας
ως νέο χρονοδιάγραμμα λύσης μέχρι το τέλος του χρόνου, ή αναγνώριση της
"ΤΔΒΚ". Εκμεταλλευόμενη και τη διστακτικότητα του Χριστόφια, η Άγκυρα προβάλλει
το "ναι" των Τουρκοκυπρίων το 2004, δηλώνει δημόσια ότι επείγεται και διαβεβαιώνει
ότι δέχεται ακόμη και επιδιαιτησία του ΟΗΕ. Οι θέσεις αυτές της Άγκυρας βρίσκουν
ανταπόκριση στην Ε.Ε. διότι και οι Βρυξέλλες επείγονται και αναμένουν
αποτελέσματα μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο Χριστόφιας που αισθάνεται πλέον την
πίεση, αντιδρά με ρητορική Παπαδόπουλου: "Ούτε χρονοδιαγράμματα, ούτε
επιδιαιτησία".
Τα Μέσα Ενημέρωσης
Τα κανάλια και εν γένει ο πολιτικός χώρος που θεωρεί καταστροφή την ομοσπονδία,
προσπαθούν να πλήξουν τη διαδικασία, χωρίς να ασχολούνται με τις όποιες
συνέπειες, καθώς η λογική της διχοτόμησης κερδίζει έδαφος στο χώρο τους.
Η μελέτη που κυκλοφόρησε με έξοδα της Αρχιεπισκοπής "Η πρόταση του ορθού
ναι" προτείνει μια ουτοπική στρατηγική λύσης ενιαίου κράτους που ήταν ανέφικτη το
'70, πόσο μάλλον το 2009. Πίσω από τις γραμμές της πρότασης αυτής είναι να μείνει
η κατάσταση ως έχει, διότι εάν αλλάξει μορφή η Κυπριακή Δημοκρατία, το νέο
μόρφωμα "θα εκδιωχθεί από την Ε.Ε."!
Πιο σαφής είναι η πρόταση γιατρού Τάκη Γεωργίου, "Σχέδιο Β, έδαφος έναντι
κυριαρχίας", την οποία εκτύπωσε και διένειμε δωρεάν η εφημερίδα
"Φιλελεύθερος" και προτείνει τη λύση δύο κρατών στην Κύπρο.
Μακεδονία-Θράκη
Τις παραμονές της κρίσιμης συνόδου του ΝΑΤΟ, οργάνωση μουσουλμάνων της
Θράκης, το Ουράνιο Τόξο το Παρατήριο του Ελσίνκι αναγγέλλουν ότι
οργανώνουν στις Βρυξέλες κοινή εκδήλωση με θέμα την «τουρκική» και
«μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα !!! Αποδεικνύεται έτσι ότι όταν οι Αμερικανοί
προωθούν την αναγνώριση «μακεδονικής εθνότητας» δεν το κάνουν μόνο επειδή
στηρίζουν τα Σκόπια. Έχουν κι άλλες, πολύ πιο σοβαρές και επικίνδυνες για την
Ελλάδα σκοπιμότητες. Διαβάστε τι αποκαλύπτει το greekamerican newsagency:
Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα τι παιχνίδι παίζεται θέτουμε δυο απλά
ερωτήματα:
Από τους Πομάκους, τους Ρομά, τους Τουρκογενείς και τους μουσουλμάνους της
περιοχής (οι περισσότεροι από τους
οποίους δουλεύουν στην Γερμανία) ή την
Άγκυρα
Τον Απρίλιο του 1999, η Συμμαχία αναγνώρισε την τρομοκρατία ως έναν από τους
κινδύνους που επηρεάζουν την ασφάλεια των μελών της όπως σκιαγραφήθηκε στην
Στρατιωτική Γενική Ιδέα (SC), και κατά τη Διάσκεψη Κορυφής της Πράγας τον
Νοέμβριο του 2002 εγκρίθηκε μια στρατιωτική γενική ιδέα για άμυνα εναντίον της
τρομοκρατίας. Ωστόσο, πολλές από τις προκλήσεις ασφαλείας που αντιμετωπίζει η
Συμμαχία, ακόμη αναδύονται και δημιουργούν υψηλούς κινδύνους. Ενδεχομένως
αξίζει τον κόπο να τις εξετάσουμε πιο λεπτομερώς, όπως επίσης να πράξουμε
αναλόγως και για τα μέτρα που υιοθέτησε το NATO από την Πράγα και μετά για να
τις αντιμετωπίσει.
Παγκόσμια τζιχάντ
Η ρισάλα («μήνυμα») του Osama Bin Ladenτον Απρίλιο του 2006 επαναλάμβανε τη
στρατηγική του για την διεξαγωγή μιας παγκόσμιας τζιχάντ, καλώντας όλους τους
άνδρες, τις γυναίκες και τους νέους να προσφερθούν για επιθέσεις αυτοκτονίας και
ανέφερε ειδικά το Αφγανιστάν και το Ιράκ. 2 Δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί μια
τζιχάντ εναντίον της κυβέρνησης του Αφγανιστάν και των στρατευμάτων του NATO
εξ αιτίας διαφόρων παραγόντων. Οι πολέμαρχοι και οι αρχηγοί των φυλών
συνεχίζουν να ασκούν επιρροή και είναι ασαφής η πίστη τους προς το καθεστώς της
Καμπούλ. Επιπρόσθετα, η ανικανότητα της Αφγανικής κυβέρνησης να προλάβει την
επανεμφάνιση του οπίου ως ενός σημαντικού αγαθού είχε ως αποτέλεσμα την
βελτίωση των οικονομικών πόρων των τρομοκρατών με την παραγωγή του οπίου να
υπερβαίνει τους 6.000 τόνους το 2006, όπως τεκμηρίωσε το Γραφείο πάνω στα
Ναρκωτικά και το Έγκλημα των Ηνωμένων Εθνών. Τα Δυτικά μέσα μαζικής
ενημέρωσης επιμόνως αναφέρουν ότι η Υπηρεσία Πληροφοριών του Πακιστάν (ISI)
παρέχει υποστήριξη διοικητικής μέριμνας στους Ταλιμπάν, συμπεριλαμβανομένης
και της εκπαίδευσης πάνω στην τρομοκρατία με αυτοκτονίες. Τέλος, πιστεύεται ότι
πολλά μέλη της al Qaida είναι ακόμη ελεύθερα στα αναρχούμενα σύνορα στην
περιοχή μεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν.
Εν τω μεταξύ, για πρώτη φορά στην Αραβική ιστορία η δύναμη στο Ιράκ πέρασε από
τους Σουνίτες στους Σιίτες. Στο βιβλίο του Radicalization of the Sunni-Shiá Divide το
2006, ο Ely Karmon τεκμηρίωσε το πως η Ιρανοί Σιίτες υποστήριξαν την ατζέντα των
Ιρακινών Σιιτών σε ολόκληρη την περιοχή μέσα από τις τοπικές πολιτικές ομάδες
όπως η al-Da`waa al-Islamiya στο Ιράκ, η Amal στον Λίβανο, η Hizb-I Wahdat στο
Αφγανιστάν, και η Tahrik-I Jafaria στο Πακιστάν. Τα κράτη μέλη του NATO που
προσφέρουν στρατεύματα στο Ιράκ κινδυνεύουν να συρθούν σε αυτή την πόλωση.
Επιθέσεις Αυτοκτονίας
Οι επιθέσεις αυτοκτονίας είναι η πλέον θανατηφόρα μορφή τρομοκρατίας, που
αντιπροσωπεύει μόνο το 3% όλων των τρομοκρατικών επεισοδίων αλλά που
προκάλεσαν το 48% όλων των σχετιζομένων με την τρομοκρατία απωλειών στην
περίοδο μεταξύ του 1980 και του 2003. Οι επιθέσεις αυτές αυξήθηκαν από ένα μέσο
όρο των τριών περίπου ετησίως στην δεκαετία του 1980 σε σχεδόν πενήντα τον
χρόνο το 2005. Πάνω από 300 επιθέσεις αυτοκτονίας σε 16 κράτη –Αφγανιστάν,
Τσετσενία/Ρωσία, Κίνα, Ινδονησία, Ιράκ, Κασμίρ/Τζαμμού, Κένυα, Μαρόκο,
Πακιστάν, Παλαιστίνη/Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Σρι Λάνκα, Τυνησία, Τουρκία,
Ηνωμένες Πολιτείες, και Υεμένη – είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν πάνω
από 5.300 άνθρωποι και να τραυματιστούν πάνω από 10.000. Και όπως
έγραψε ο Scott Atran αλλά και άλλοι, το 75% όλων των γνωστών βομβιστικών
επιθέσεων αυτοκτονίας παγκοσμίως συνέβη μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις
Ηνωμένες Πολιτείες της 11ης Σεπτεμβρίου. 3 Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι αυτού
του είδους οι επιθέσεις μπορεί να έχουν πανίσχυρες οικονομικές και
περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις ακόμη και όταν πραγματοποιούνται
εκτός Ευρώπης. Τον Οκτώβριο του 2002, ένα μικρό σκάφος, που μετέφερε
βομβιστές αυτοκτονίας κτύπησε με επιτυχία ένα σούπερ τάνκερ, το Limburg,
έξω από τις ακτές της Υεμένης, διασκορπίζοντας 90.000 βαρέλια πετρελαίου
στον Κόλπο του Άντεν και προκάλεσε μια σύντομη άνοδο στην τιμή του
πετρελαίου.
Εγχώρια-ανεπτυγμένη τρομοκρατία
Στην Ευρώπη, η εγχώρια-ανεπτυγμένη τρομοκρατία συνεχίζει να είναι μια απειλή
ασφαλείας για τα κράτη μέλη του NATO. Δυστυχώς, οι επιθέσεις αυτοκτονίας είναι
ανεκτές, και ακόμη και τις θαυμάζουν, τα πλέον φτωχά και τα λιγότερο
ενσωματωμένα άκρα κάποιων Μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη. Βρετανοί
υπήκοοι εκτέλεσαν τις επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον του δημοσίου συστήματος
μεταφορών στο Λονδίνο το 2005. Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις ασφαλείας του
Ηνωμένου Βασιλείου απέτρεψαν δολοφόνους που σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν
τοξίνη, όπως επίσης και να εκτελέσουν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της
πολιτικής αεροπορίας. Στην Γερμανία, η αστυνομία ματαίωσε σχέδια για την έκρηξη
φορητών βομβών σε πολλά τρένα το 2006. Μέχρι σήμερα, τα άτομα που ήθελαν να
εμπλακούν σε τρομοκρατικές ενέργειες στις πατρίδες τους έπρεπε να ταξιδεύσουν
στην γεμάτη βουνά περιοχή κατά μήκος των συνόρων του Πακιστάν και του
Αφγανιστάν για την απαραίτητη εκπαίδευση. Στο μέλλον, μπορεί να έχουν στην
διάθεσή τους μια ευρύτερη επιλογή από στρατόπεδα εκπαίδευσης. Οι
τρομοκράτες μπορούν να μάθουν τα βασικά για τις βομβιστικές ενέργειες
στους δρόμους, τα παγιδευμένα αυτοκίνητα και το αντάρτικο πόλεων στο Ιράκ,
και μετά να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και να χρησιμοποιήσουν την
εμπειρία αυτή για να κτυπήσουν προορισμούς στα κράτη μέλη του NATO.
Ραδιολογική επίθεση
Επιπλέον, τα Προκαταρκτικά Ευρήματα και οι Εισηγήσεις του Προηγμένου
Εργαστηρίου Έρευνας ΝΑΤΟ-Ρωσίας του Δεκεμβρίου του 2006 βρήκαν ότι σε μια
τρομοκρατική επίθεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ραδιενεργό υλικό για να
προκαλέσει μια ανεξέλεγκτη έκρηξη για τον ιονισμό της ακτινοβολίας. 4 Ο
αντικειμενικός στόχος της χρησιμοποίησης μια συσκευής ραδιολογικής
διασποράς (RDD) είναι η μόλυνση ανθρώπων και του περιβάλλοντος, η
πρόκληση μαζικού πανικού μάλλον παρά μαζικής καταστροφής.
Χιλιάδες πιθανών κατάλληλων ραδιενεργών πηγών χρησιμοποιούνται σε ερευνητικές
εγκαταστάσεις, ιατρικά ιδρύματα, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, όπως και σε
στρατιωτικές. Εξαρτώμενη από τον τύπο της πηγής και τα ραδιοϊσότοπα που
χρησιμοποιήθηκαν, η καταλληλότητα για μια ραδιολογική τρομοκρατική επίθεση
διαφέρει σημαντικά. Υπάρχουν εκατοντάδες περιστατικά ιατρικών και
βιομηχανικών ραδιενεργών πηγών που κλέπτονται, εγκαταλείπονται, ή
χάνονται παγκοσμίως κατ’ έτος. Εξ αιτίας της σχετικής ευκολίας για την
κατασκευή μιας RDD, αυξάνεται η πιθανότητα του να επιδιώξουν οι
τρομοκράτες να οργανώσουν μια τέτοια επίθεση με στόχο μια περιοχή υψηλής
αξίας σε ένα κράτος μέλος του NATO.
Η αποκάλυψη του δικτύου μαύρης αγοράς πυρηνικών που λειτουργεί από τον Δρ
Abdul Qadeer Khan έδειξε την αδυναμία των διεθνών προγραμμάτων ελέγχου.
Επομένως, πλέον δεν μπορεί να απορριφθεί η πιθανότητα μιας καταστροφικής
τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον ενός κράτους μέλους του NATO με WMD.
Επίσης τα κράτη του NATO αντέδρασαν και διπλωματικά. Το Σχέδιο Δράσης της
Σύμπραξης εναντίον της Τρομοκρατίας του Ευρω-Ατλαντικού Συμβουλίου
Σύμπραξης, που δρομολογήθηκε στην Πράγα, ενημερώνεται κατ’ έτος. Η Συμμαχία
έθεσε άλλο ένα σημαντικό ορόσημο στη Διάσκεψη Κορυφής της Ρίγα τον Νοέμβριο
του 2006, εγκρίνοντας μια Περιεκτική Οδηγία Πολιτικής η οποία, μεταξύ άλλων
πραγμάτων, εστιάζει πάνω στις απειλές που δημιουργεί η τρομοκρατία και η
εξάπλωση των όπλων μαζικής καταστροφής.
Συμπεράσματα
Στη διάρκεια της Διάσκεψης Κορυφής της Ρίγα, τα κράτη του NATO τόνισαν ότι η
συλλογική άμυνα παραμένει ένας κεντρικός σκοπός της Συμμαχίας. Για το ικανό να
προβλεφθεί μέλλον, η παγκόσμια τρομοκρατία θα παραμείνει η μεγαλύτερη απειλή
για τη διατλαντική άμυνα. Τα Ευρωπαϊκά μέλη της Συμμαχίας έχουν ήδη γευτεί ένα
ευρύ φάσμα σχετικών με την ασφάλεια γεγονότων πέρα από τις τρομοκρατικές
επιθέσεις στην Τουρκία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία.
Εκτός Ευρώπης, οι συλλήψεις στο Τορόντο το 2006 μπορεί να είναι ενδεικτικές της
στενότερης συνεργασίας και της πιθανής συνεργασίας μεταξύ των κοιμούμενων
τρομοκρατικών πυρήνων στην Βόρειο Αμερική. Στο Αφγανιστάν οι βομβιστές
αυτοκτονίας και οι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί όλο και περισσότερο έγιναν η
μέθοδος προτίμησης για επίθεση για τους αντάρτες που έχουν συμμαχήσει με τους
Ταλιμπάν. Εάν επιτύχουν, οι επιθέσεις αυτές μπορούν να διευκολύνουν την
επιστροφή της al Qaida. Και στο Ιράκ, οι τρομοκράτες αυξανόμενα εμπλέκουν τις
καθοδηγούμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις του συνασπισμού σε συχνές επιθέσεις
χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς
των οποίων η καταστρεπτικότητα μπορεί να εισαχθεί στα ίδια τα κράτη του NATO.
3) Για αυτή και για άλλες πληροφορίες πάνω στις επιθέσεις αυτοκτονίας, βλέπε
Atran, Scott, Genesis and Future of Suicide Terrorism,
http://www.interdisciplines.org/terrorism/papaers/1 (τελευταία επίσκεψη: 19
Ιανουαρίου 2006); NATO, Suicide Terrorism: The Strategic Threat and
Countermeasures, Report (Αύγουστος 2004); Speckhard, Anne, Understanding
Suicide Terrorism: Countering Human Bombs and Their Senders, in Topics in
terrorism: toward a Transatlantic Consensus on the Nature of the Threat (volume 1),
Eds.: Jason S. Purcell & Joshua D. Weintraub, Atlantic Council Publication (2005);
US Army Training and Doctrine Command, Suicide Bombing in the COE, DCSINCT
Handbook No. 1.03 (15 Αυγούστου 2005)
Η διάσπαση και ο διχασμός που επέβαλε σε όλους τους λαούς της Βαλκανικής
το ανατολικό χριστιανικό κράτος των ρωμιών θα σταματήσουν με την διάλυσή του.
Έτσι θα εξασφαλισθεί η ειρήνη, η ένωση και η αποτροπή επιθετικών
πολέμων, αφού θα ισχυροποιηθούν όλες οι φυλετικές, εθνικές και
θρησκευτικές κοινότητες που καταπιέζονται μέσα στο τυραννικό κράτος
των ρωμιών.
Η εδώ και αιώνες ύπαρξη εθνοτήτων που ζητούν πολιτικά δικαιώματα και
αναγνώριση, μαζί με το γενικό αίτημα περί αλλαγής συνόρων θα αποτελέσει το
εφαλτήριο συμφιλιώσεως και ενώσεως των βαλκανικών λαών, το οποίο θα εκτονώσει
την εκρηκτική κατάσταση στα Βαλκάνια και θα αποτρέψει τον γενικευμένο πόλεμο.
Η επίτευξη του σχεδίου απαιτεί την θραύση όλων των πολιτικών, θρησκευτικών,
οικονομικών και πολιτιστικών δεσμών μεταξύ Ελλήνων και ρωμιών. Οι αυξανόμενες
τριβές και η ένταση εκεί που υπάρχουν περιωρισμένες πηγές, όπως στο ζήτημα της
εργασίας, στα φορολογικά βάρη κλπ, θα λυθούν αυτομάτως με την διάλυση του
χριστιανικού κράτους των ρωμιών.
Ο λιμός που θα στείλουν οι Θεοί στους λαούς της Βαλκανικής θα ανάψει τους
δαυλούς της επαναστάσεως ανάμεσα στους φτωχούς. Τότε θα σηκώσει κεφάλι η
προδοσία που θα θελήσει να συμβιβαστεί με τους ρωμιούς τυράννους. Όσο υπάρχει
λιμός τόσο θα αυξάνει η ορμή των λαών κατά των ρωμιών.
Σύμμαχος των Ελλήνων στον αγώνα για Ελευθερία θα είναι ο αρνητισμός των
χριστιανικών μαζών έναντι του χριστιανικού κράτους. Όταν τα πλήθη εισέλθουν στην
πολιτική σκηνή θα συμβούν γεγονότα που θα μηδενίσουν κάθε ελπίδα επιστροφής
στο παλαιό καθεστώς. Ο ρωμιός θα κτυπήσει με λύσσα τους Έλληνες και τότε οι
Έλληνες θα αντιληφθούν ότι πρέπει να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων.
Η ανατροπή θα έρθει εφ’ όσον όλα τα ρυάκια της γενικής δυσαρεσκείας ενωθούν
σε μεγάλο ποτάμι. Η Ελληνική Θρησκεία θα λειτουργήσει ως άξων μεταδόσεως της
απελευθερωτικής κινήσεως, με το μικρό γρανάζι να κινεί τα μεγάλα γρανάζια.
Σε κάθε αγώνα των Ελλήνων βγαίνουν στην επιφάνεια ένστικτα εξουσίας και
ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα οι Έλληνες γρήγορα να διαιρούνται. Η κεντρική διοίκηση
του αγώνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιβάλλει με σιδερένια πυγμή την
υποταγή στο ομαδικό συμφέρον και δεν θα διστάσει να πάρει τα πιό σκληρά μέτρα
για να επιβάλλει την αγωνιστική πειθαρχία.
Δημιουργούμε μία τεχνητή αντίθεση στις έννοιες αλλά δίνουμε τέτοιο νόημα στην
φρασεολογία μας ώστε ο στόχος να επιτυγχάνεται από διαφορετικούς δρόμους.
Το σχέδιο πάνω απ’ όλα επιβάλλει την υποδούλωση των αλλοφύλων και
αλλοθρήσκων σε διεθνιστικές κοσμοαντιλήψεις, οι οποίες θα τους υποδουλώσουν
την ψυχή, θα τους σκοτώσουν σαν το έϊτζ, αδυνατίζοντάς τους τα ένστικτα
αυτοσυντηρήσεως και αφήνοντάς τους στο έλεος των εισβολέων, των λοιμώξεων και
των φυλετικών αναμείξεων.
Το σχέδιο αυτό είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά τον περασμένο Ιούνιο η
φιλοϊσλαμική εφημερίδα «Ταράφ», που είχε δημοσιεύσει τότε και φωτοτυπία
του επίμαχου ντοκουμέντου. Ωστόσο ο στρατιωτικός εισαγγελέας που
ανέλαβε να διερευνήσει το θέμα απεφάνθη πως το έγγραφο
πλαστογραφήθηκε στο πλαίσιο «εκστρατείας λάσπης» κατά του τουρκικού
στρατού. Ο στρατηγός Μπασμπούγ είχε αποκαλέσει τότε το έγγραφο
«κουρελόχαρτο»!
Τώρα όμως, που ο αρμόδιος για την υπόθεση «Εργκένεκον» εισαγγελέας πήρε το
ντοκουμέντο στα χέρια του, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. «Ή να
παραιτηθεί ή να απολογηθεί» έγραψε για τον στρατηγό Μπασμπούγ ο
διευθυντής της «Ζαμάν» Εκρέμ Ντουμανλί – ενώ τη σκυτάλη των
αντιδράσεων έσπευσε να πάρει ο πρωθυπουργός Ερντογάν δηλώνοντας:
«Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τόσο πολλές υποψίες για τις τουρκικές
ένοπλες δυνάμεις. Θα συζητήσω το θέμα με τον αρχηγό των ενόπλων
δυνάμεων».
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι πόσα γνώριζε ο αρχηγός του γενικού
επιτελείου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Ο άγνωστος
επιστολογράφος κατονομάζει έξι ανωτάτους στρατιωτικούς διοικητές,
για τους οποίους λέει ότι ήταν ενήμεροι για τη συνωμοσία. Γράφει
μάλιστα ότι διέταξαν τη μυστική καταστροφή όλων των αποδεικτικών
στοιχείων. Πέντε στρατιώτες έχουν ήδη επιβεβαιώσει εξωδικαστικά ότι
συμμετείχαν σε προσπάθειες να καταστραφεί κρίσιμο αποδεικτικό
υλικό στο τουρκικό γενικό επιτελείο. Η στρατιωτική Δικαιοσύνη
προσπαθεί να εμποδίσει την προσαγωγή των στρατιωτών στην
πολιτική Δικαιοσύνη
Ο ισραηλινός Arrow II
Ο ανατολικός μεσογειακός διάδρομος, από την Ερυθρά Θάλασσα μέσω
Λιβάνου και Συρίας έως τα συρο-τουρκικά σύνορα, αποτελεί τελευταία, από
στρατηγική και οικονομική σκοπιά, ένα στρατηγικό στοιχείο της διαρκώς
εξελισσόμενης ισραηλο-τουρκικής στρατιωτικής συνεργασίας. Συνδέεται
μάλιστα στενά με το προτεινόμενο σχέδιο εγκατάστασης του πετρελαιαγωγού
Τζεϊχάν-Ασκελόν (που θα κατασκευάσουν από κοινού Τουρκία και Ισραήλ), ο οποίος
θα συνδέει τον αγωγό Μπακού-Τιφλίδα-Τζεϊχάν με τον αντίστοιχο ισραηλινό
Ασκελόν-Εϊλάτ. (Michel Chossudovsky, «Ο πόλεμος του Λιβάνου και η μάχη
του πετρελαίου», Ιούλιος 2006). Ο πόλεμος του Λιβάνου, εν τέλει, αποσκοπεί
στο να εγκαθιδρύσει έναν κοινό ισραηλο-τουρκικό στρατιωτικό έλεγχο στον
θαλάσσιο διάδρομο που εκτείνεται από τα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου μέχρι τα
σύνορα Συρίας και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. [ ]
Τον Απρίλιο του 2001, το Ισραήλ έκανε μια «συμφωνία ασφαλείας» με το ΝΑΤΟ, στα
πλαίσια των Μεσογειακών Συνομιλιών του ΝΑΤΟ: «Αυτή η συμφωνία ασφαλείας
προβλέπει το κατάλληλο δίκτυο προστασίας διαβαθμισμένων πληροφοριών, όπως
αυτό καθορίστηκε από το σύνολο των 19 χωρών μελών, και υπεγράφη από τις
χώρες που επιθυμούν συμμετοχή σ’ αυτό, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ». Το 2004,
ελήφθη απόφαση «να αναβαθμισθούν» οι Μεσογειακές Συνομιλίες του 2001 «σε μια
καθαρή (στρατιωτική) συνεργασία και να εγκαινιασθεί η Πρωτοβουλία Συνεργασίας
της Κωνσταντινούπολης (Istanbul Cooperation Initiative, ICI) από επιλεγμένες χώρες
[στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι: Αλγερία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία,
Μαυριτανία, Μαρόκο και Τυνησία] της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής». Ο
σκοπός της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης είναι: «να
συμβάλει στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής με την προώθηση
μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης συνεργασίας, την ενίσχυση του πολιτικού
υπόβαθρου των Συνομιλιών, την υποβοήθηση της αμυντικής αναδιάρθρωσης, τη
συνεργασία στο πεδίο της ασφάλειας των συνόρων, την επίτευξη συμβατότητας
λειτουργίας των στρατιωτικών τους δυνάμεων και τη συμβολή στον αγώνα κατά της
τρομοκρατίας, ενώ παράλληλα θα συνδράμει άλλες διεθνείς προσπάθειες» (ΝΑΤΟ).
Στην πραγματικότητα, η Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης
(ICI) εξουδετερώνει τους δυνητικούς αντιπάλους του Ισραήλ μέσα στον
αραβικό κόσμο. Δίνει ουσιαστικά πράσινο φως στο Ισραήλ και στην άψογη
σύμμαχό του Τουρκία, εξασφαλίζοντας ότι οι άλλες χώρες μέλη (αραβικές) της
ICI, υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, δεν θα παρέμβουν σε μια υποκινούμενη από το
Ισραήλ σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Ο στόχος της Πρωτοβουλίας
Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης (ICI) είναι: να παραλύσει τις αραβικές
χώρες σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, εξασφαλίζοντας ότι δεν θα
αντιδράσουν ουσιαστικά κατά των αμερικανο-ισραηλινών συμφερόντων στη
Μέση Ανατολή.
Στις αρχές του 2005, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Τουρκία διενήργησαν κοινές
στρατιωτικές ασκήσεις στα παράλια της Συρίας, στην Ανατολική Μεσόγειο, τις οποίες
ακολούθησαν ασκήσεις ΝΑΤΟ-Ισραήλ με συμμετοχή αρκετών αραβικών χωρών.
Μετά τις κοινές αυτές ασκήσεις επισκέφθηκε το Ισραήλ ο γενικός γραμματέας του
ΝΑΤΟ Ντε Χουπ Σέφερ. Ο κ. Σέφερ είχε συνομιλίες με τον πρωθυπουργό Αριέλ
Σαρόν, τον υπουργό Εξωτερικών Σιλβάν Σαλόμ, τον υπουργό Άμυνας Σαούλ Μοφάζ,
και τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων (IDF) υποστράτηγο Μοσέ Γιάλον (δελτίο
τύπου του ΝΑΤΟ, 24 Φεβρουαρίου 2005).
Ο πόλεμος του Λιβάνου είναι αναπόσπαστο τμήμα της ατζέντας των ΗΠΑ για το
Μεσανατολικό. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, στρατιωτικά έγγραφα και
δηλώσεις των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ υποδεικνύουν ξεκάθαρα τη Συρία και
το Ιράν σαν δυνητικούς στόχους της αμερικανικής επιθετικότητας. Μία κλιμάκωση
σχετική με τη Συρία αποτελεί ένα στρατηγικό σενάριο που συντάχθηκε από
Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Τούρκους σχεδιαστές. Στην κοινή τους συνέντευξη
τύπου στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο πρωθυπουργός Τόνυ
Μπλαιρ ανανέωσαν με αποφασιστικότητα τις απειλές τους κατά της Συρίας και του
Ιράν. Οι απειλές αυτές υποστηρίζονται πλέον από αδιαμφισβήτητα στρατιωτικά
σχέδια:
«Το μήνυμα προς αυτούς είναι πάρα πολύ απλό. Έχουν επιλογή· το Ιράν και η Συρία
έχουν επιλογή. Ίσως φαντάζονται ότι μπορούν να την αποφύγουν· στην
πραγματικότητα δεν μπορούν. Και εφ’ όσον οι καταστάσεις έχουν δρομολογηθεί
όπως συνέβη στον Λίβανο τις τελευταίες εβδομάδες, αρκεί κατά την γνώμη μου να
υπογραμμίσει το γεγονός ότι έχουν επιλογή. Μπορούν είτε να προσέλθουν και να
συμμετέχουν σαν σωστά και υπεύθυνα μέλη της διεθνούς κοινότητας, είτε να
αντιμετωπίσουν το ρίσκο μιας αυξανόμενης αντιπαράθεσης» («Λευκός Οίκος», 28
Ιουλίου 2006) Αν η Συρία συρθεί σε πόλεμο, κατά πάσα πιθανότητα, η Τουρκία
θα παρέμβει σύμφωνα με τους όρους της ισραηλο-τουρκικής συμμαχίας. Το
ΝΑΤΟ, τηρώντας τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ το
2005, θα στείλει στρατεύματα. Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Μπους, σε στενή
συνεργασία με τη Βρετανία, πιέζει για μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας
του ΟΗΕ, αναφορικά με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που θα μπορούσε να
οδηγήσει τους ερχόμενους μήνες σε σωφρονιστικούς βομβαρδισμούς κατά του
Ιράν
Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ "με δεδομένες τις αντιρρήσεις κυρίως των ΗΠΑ, οι χώρες
του νότου θα προτείνουν να υπάρξει χρονική δέσμευση για τη δεύτερη φάση της
διεύρυνσης. Η Ελλάδα ειδικότερα θα ζητήσει να υπάρξει ίδια αντιμετώπιση όλων των
βαλκανικών χωρών. Για τη νέα δομή θεωρείται βέβαιο πως δεν θα ληφθεί καμία
απόφαση και πως το θέμα θα μετατεθεί στην επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ το
Δεκέμβριο".
Η ΕΞΟΥΣΙΑ προσθέτει οτι "η ένταξη και των βαλκανικών χωρών μετά το 2000 στο
ΝΑΤΟ είναι η βασική επιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης στην ιστορικότερη σύνοδο
της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας μετά την ίδρυσή της το 1949".
[4] Κυπριακό
Ο ΛΟΓΟΣ αναφέρει οτι "ενώ η αντίστροφη μέτρηση για τις απευθείας συνομιλίες στο
Τράουτμπεκ της Ν. Υόρκης άρχισε υψηλά ιστάμενοι κυβερνητικοί κύκλοι διατύπωσαν
στο ΡΙΚ την εκτίμηση οτι οι συνομιλίες πραγματοποιούνται σε λάθος χρόνο.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, η πολιτική αστάθεια στην Τουρκία κατά την
περίοδο προετοιμασίας των συνομιλιών και το βραχύβιο της νέας τουρκικής
κυβέρνησης δεν επιτρέπουν τη λήψη στην Αγκυρα αποφάσεων που
θεωρούνται αναγκαίες ώστε να δημιουργηθούν οι προοπτικές επιτυχίας".
"Διασταυρωμένες πληροφορίες απο διπλωματικές πηγές, που επικαλείται η
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, αναφέρουν οτι τόσο η Γενική Γραμματεία των Ην. Εθνών όσο και
ο διπλωματικός παράγοντας θα καταβάλουν εντατικές προσπάθειες ώστε ο πρώτος
γύρος των απευθείας συνομιλιών Κληρίδη-Ντενκτάς να μην οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Παρ'όλο που ο τουρκοκύπριος ηγέτης πήγε στη Ν. Υόρκη με πολύ σκληρές θέσεις-
αδιάλλακτες όσο ποτέ προηγουμένως - με την πλήρη κάλυψη της Αγκυρας και
ιδιαίτερα του Ετσεβίτ- τα Ην. Εθνη και το διπλωματικό παρασκήνιο επεξεργάζονται
ήδη φόρμουλα με την οποία να χαιρετίζονται οι συνομιλίες, να γίνεται λόγος για
'πρόοδο' (έστω αν δεν υπάρξουν σοβαρές διαφωνίες) και να εξαγγέλλεται ο δεύτερος
γύρος στη Γενεύη".
[5] Τουρκία-όπιο
Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ γράφει οτι "η αύξηση της παραγωγής οπίου και η άδεια για
να αρχίσει και πάλι το μεθοριακό εμπόριο, πράγμα που ουσιαστικά αφορά την
τουρκοϊρακινή μεθόριο, είναι δύο αποφάσεις της νέας τουρκικής κυβέρνησης
που προκαλούν εντύπωση".
[6] Αλβανία
Η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στο βασικό της σχόλιο με τίτλο "Να μείνει στην Αλβανία η
πολυεθνική δύναμη" αναφέρει μεταξύ άλλων οτι "για μια ακόμη φορά η διεθνής
κοινότης ετοιμάζεται να διαπράξει τεράστιο σφάλμα στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην
Αλβανία. Υπο την πίεση της Ιταλίας επισπεύδει την απομάκρυνση της πολυεθνικής
δυνάμεως η οποία έχει χρέος έναντι του συνόλου του αλβανικού λαού να
προσπαθήσει να πείσει τη διεθνή κοινότητα για την ανάγκη παρατάσεως της
παρουσίας της πολυεθνικής δυνάμεως στην Αλβανία. Μέχρις ότου σταθεροποιηθεί
πράγματι η κατάσταση".
Η ΑΥΓΗ προσθέτει οτι "απο χθες ο αλβανός πρωθυπουργός Μπασκίμ Φίνο έσπευσε
στη Μαδρίτη προκειμένου να συναντηθεί με τον πρόεδρο Κλίντον, στο περιθώριο της
Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Θα ζητήσει την αμερικανική συνδρομή για την
ανασυγκρότηση του αλβανικού στρατού, ενώ αναζητείται διάδοχη κατάσταση για την
πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη, που αναμένεται εκτός απροόπτου να αρχίσει να
αποχωρεί απο την Αλβανία στις 20 Ιουλίου".
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ σημειώνει οτι "η συντριβή του Σαλί Μπερίσα και του Δημοκρατικού
Κόμματος Αλβανίας απο τους σοσιαλιστές του Φάτος Νάνο (απο τις 155 βουλευτικές
έδρες 110 κέρδισαν οι σοσιαλιστές και μόλις 30 το Δημοκρατικό Κόμμα),
πιστοποίησαν την αγωνία και τη θέληση του λαού της Αλβανίας να απεμπλακεί απο
τα σκοτεινά γρανάζια των μηχανισμών του Μπερίσα. Ομως η πορεία προς τον
εκδημοκρατισμό, την ανάπτυξη και την ανάταση της αλβανικής κοινωνίας μπορεί να
περάσει μονάχα μέσα απο τον εξοστρακισμό του Μπερίσα απο την προεδρία και την
αποκοπή του απο όλες τις αστυνομικές, στρατιωτικές και παρακρατικές δυνάμεις,
που δίκην πραιτωριανών και προβοκατόρων, είναι έτοιμοι να ρίξουν την Αλβανία σε
έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο".
Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ γράφει οτι "με την επιτόπου επίβλεψη της κατάστασης στο Αιγαίο,
η Ουάσιγκτον σχεδιάζει την κλιμάκωση των πιέσεων προς την Αθήνα,
προκειμένου να προωθηθεί η συζήτηση για την εγκατάσταση Μέτρων Οικοδόμησης
Εμπιστοσύνης. Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, η αμερικανική
διπλωματία ανέσυρε τις τελευταίες μέρες το 'σενάριο' που επιφυλάσσει σε ένα πλοίο
του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού το ρόλο του 'παρατηρητή' των αντιμαχόμενων
πλευρών στο Αιγαίο".
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: "916 νεα σχέδια για επενδύσεις - Επιχορηγούνται με 87,8 δισ. δρχ.".
ΚΕΡΔΟΣ: "Εξόρμηση του ΙΚΑ για είσπραξη χρεών 620 δισ. - Από τους μεγαλύτερους
οφειλέτες το Δημόσιο και οι ΔΕΚΟ".
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: "Επενδύσεις 210,1 δισ. δρχ για 6.205 νέες θέσεις εργασίας -
Υπάγονται στην αναπτυξιακή νομοθεσία και επιδοτούνται με 87,6 δισ."
Aνθρωπιστικά διλήμματα
"...Tι κάνουμε από εδώ και πέρα; H απάντηση είναι απλή: ό,τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση
τους τελευταίους μήνες· ακολουθεί την πολιτική της Συμμαχίας με τις όποιες επιφυλάξεις
έχει τη δυνατότητα να υποβάλει...."
TIΣ ΠTAIEI; Πάντως όχι ο υπογράφων, που ενώ ήταν (ψυχολογικά) έτοιμος να αφιερώσει το
Eν Λευκώ στη σχεδίαση και εξέλιξη της μπετούγιας της νέας S Class και να θέσει το αμείλικτο
ερώτημα: «M Class ή Oυτμπάκ;» (το δεύτερο με κλειστά τα μάτια) παρακολούθησε 1ο: την
«ανθρωπιστική» ανασκαφή της Γιουγκοσλαβίας από τα νατοϊκά βομβαρδιστικά για να
σταματήσει η «εθνοκάθαρση» του Mιλόσεβιτς και 2ο: τα τηλεοπτικά «τραπέζια» με τις
συζητήσεις για τα αίτια της επίθεσης και αποφάσισε να το αφιερώσει στο παρελθόν. Oι παλιοί
αναγνώστες αναγνωρίζουν στον υπογράφοντα την ικανότητα να «προβλέπει» το μέλλον,
αλλά τα όσα έγιναν/γίνονται, και όσα πρόκειται να γίνουν στην περιοχή μας έχουν με κάθε
λεπτομέρεια γραφτεί σ? αυτό το περιοδικό πριν από 10-15 χρόνια. Θα πείτε. Mόνο εσύ το
γνώριζες; Kαι βέβαια όχι. Tο γνώριζαν όλοι οι αληθινοί δημοσιογράφοι (σε αντίθεση με
εκείνους που εξυπηρετούν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα), αλλά ελάχιστοι
τολμούσαν να το γράψουν, ίσως επειδή τις περισσότερες φορές η αλήθεια πληγώνει.
Kαι οι πολιτικοί τι έκαναν; Aυτοί που γνώριζαν τα όσα επρόκειτο να συμβούν
μετριούνται στα δάχτυλα. Oι άλλοι (που δε γνώριζαν) μπορούσαν να τα διαβάσουν σε
βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά και ειδικά έντυπα (από τα πολυεπίπεδα άρθρα του
«Mοντ Nτιπλοματίκ» μέχρι τις ξεδιάντροπες «προβλέψεις» των διαφόρων «Φόρειν
Eφέαρς», «Φόρειν Pιπόρτ», που εκφράζουν τα σχέδια/προθέσεις των Iερέων της Nέας
Tάξης. Δεν το έκαναν όμως, αφού οι περισσότεροι δε μιλάνε ξένες γλώσσες!
Aς θυμηθούμε λοιπόν τι γράφαμε στο «Eν Λευκώ» της 1ης Δεκεμβρίου 1988: «?Oρισμένοι
μιλούν για ένα είδος αναβίωσης των συνόρων της παλιάς Aυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας,
άλλοι για ανακατατάξεις στην ευρωπαϊκή Tουρκία και στο Aιγαίο? Kαι η Tουρκία; Θα είναι
εντός ή εκτός της (νέας) ευρωπαϊκής "αυτοκρατορίας"; Πρόβλεψή μας: ένα μέρος (το
ευρωπαϊκό) εντός και το μεγαλύτερο εκτός?». Tον Mάιο του 1991 παρουσιάζαμε το θέμα με
περισσότερες λεπτομέρειες: «...Oι προσεκτικοί αναγνώστες (αυτοί που δεν αγοράζουν τους
4T μόνο για τις τιμές των αυτοκινήτων) θα θυμούνται τι είχαμε γράψει πριν μερικά χρόνια για
τα σχέδια που κυκλοφορούσαν για τη δημιουργία μιας εδαφικής ζώνης με "ειδικό καθεστώς"...
Oι πληροφορίες (το 1986) μιλούσαν για τη δημιουργία μιας "ανεξάρτητης περιοχής"
που θα "προέκυπτε" ύστερα από ολιγοήμερη -ένοπλη- σύγκρουση Eλλάδας-Tουρκίας,
στην οποία θα εμπλέκονταν η Bουλγαρία και φυσικά η Γιουγκοσλαβία (μέσω των
Σκοπίων)..». Tρεις μήνες αργότερα σημειώναμε: «...Aπό το 1986 αναφερόμαστε στο σχέδιο
που προβλέπει την αποσταθεροποίηση των Bαλκανίων και τη δημιουργία ενός "ελεγχόμενου
χώρου" (σ.σ. λέγε με προτεκτοράτο) που θα περιλαμβάνει και τη Θράκη (δυτική και
ανατολική)... Tον Iανουάριο του 1992 ρωτούσαμε: «...Έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει στα
βόρεια σύνορά μας ή η πατροπαράδοτη ανεμελιά μας θα μας οδηγήσει σε νέες περιπέτειες; H
Bουλγαρία ζήτησε την αποστολή παρατηρητών της E.O.K. στα σύνορά της, γιατί φοβάται
"δυσάρεστες εξελίξεις". H Iταλία έστειλε 3.500 στρατιώτες στην Aλβανία. H Bουλγαρία
υπέγραψε στρατιωτική συνεργασία με την Tουρκία. O γιουγκοσλαβικός εμφύλιος άνοιξε
τους τάφους και ξεπήδησαν οι βρυκόλακες του "ταραγμένου" βαλκανικού παρελθόντος. Σαν
ταινία σε επανάληψη παρακολουθούμε την παρασκηνιακή επέμβαση των "μεγάλων
δυνάμεων" και την αναβίωση του μεγαλοϊδεατισμού και των "οραμάτων"ορισμένων
αδιόρθωτων ιμπεριαλιστών (ονόματα δε λέμε αλλά όλοι ξέρουμε ποιοι είναι) που
υποθάλπουν τις εθνικιστικές επιδιώξεις κάποιων ρακένδυτων και πεινασμένων μειονοτήτων.
H Tουρκία "θέλει" τη Δυτική Θράκη, η "δημοκρατία" των Σκοπίων τη Mακεδονία, η
Aλβανία την Ήπειρο, η Γερμανία τη Σλοβενία και την Kροατία... κι εμείς; Aχ, εμείς?
Συνεχίζουμε να εκβάλουμε την εθνική κραυγή (ντου, ντου-ντου κ.λπ.) να υφιστάμεθα τα
καπρίτσια των "εργαζόμενων" στις Δ.E.K.O. και ν? αγοράζουμε καταλυτικά αυτοκίνητα
πιστεύοντας ότι οι καμπάνες χτυπάνε μόνο για τους "άλλους" ». Tον Φεβρουάριο του ?92
επανήλθαμε με το παρακάτω σχόλιο: «...εκεί που ―όλοι― λέγαμε ότι μετά το τέλος του
πολέμου στον Kόλπο η ανθρωπότητα θα διανύσει μια μακρά περίοδο ειρήνης... το τέλος του
διπολισμού απελευθέρωσε τις δυνάμεις της καταστροφής και ο περίγυρός μας πήρε
φωτιά. Ποιος περίμενε ότι θα έβλεπε να βομβαρδίζεται το πανέμορφο (και ιστορικό)
Nτουμπρόβνικ, ότι το αίμα θα έτρεχε "ποτάμι" στην Kροατία; Ποιος περίμενε ότι μέσα
σε 12 μήνες θα άλλαζε ο χάρτης της Eυρώπης και της Aνατολής; Oι επιχειρήσεις που
ειδικεύονται στην έκδοση? χαρτών θα τρίβουν τα χέρια τους, και οι κυβερνήσεις των
«παλαιών» χωρών θα ψάχνουν να βρουν χρήματα στους προϋπολογισμούς τους για
ίδρυση νέων πρεσβειών! Eσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Pωσία, Oυκρανία,
Kαζακστάν, Aζερμπαϊτζάν, Tουρκμενιστάν, Oυζμπεκιστάν, Kιρκισία, Tατζικιστάν,
Γεωργία, Mολδαβία, Σλοβενία, Kροατία, Bοζνία-Eρζεγοβίνη, Σερβία, Mαυροβούνιο και
φυσικά? Σκόπια. Tα ερωτήματα που ξεπηδούν μέσα απ?
αυτό το χάος είναι βασανιστικά (αν και δεν "πρέπει" να αναφέρονται σ? ένα
αυτοκινητιστικό περιοδικό)... Ποια κράτη θα μείνουν ελεύθερα και ποια θα φαγωθούν από
ισχυρότερους γείτονες; Ποιοι είναι οι νέοι φίλοι και ποιοι οι εχθροί; Πού θα στείλουν
"βοήθεια" οι H.Π.A. και η E.O.K.; Σε ποιες χώρες θα κάνουν επενδύσεις; Που θα ισχύσουν τα
νέα 7 προς 10; Πόσα χρόνια θα απαιτηθούν για να αποκατασταθούν οι νέες ισορροπίες, να
υπογραφούν οι νέες συμμαχίες, να ηρεμήσουν (αν ηρεμήσουν) τα πράγματα; Kαι ακόμα: Ποια
θα είναι η θέση της Eλλάδας στη Nέα Tάξη Πραγμάτων; Tι θα κάνει η Tουρκία; Θα ζήσουμε
μια νέα συρρίκνωση του Eλληνισμού; Θα βγουν αληθινά τα σενάρια που γράφαμε εδώ και
χρόνια (και στα οποία κανείς δεν έδωσε σημασία;). Tι μας επιφυλάσσει το κοντινό μέλλον;
Eκδρομές στην κυριακάτικη "λιακάδα"ή πολέμους όπως στη γειτονική Γιουγκοσλαβία; Πρέπει
να είμαστε? αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι;... Mέσα σε 12 μήνες ο κόσμος άλλαξε άρδην και η νέα
τάξη πραγμάτων, που κανείς μέχρι πρόσφατα δεν ήξερε ποια ακριβώς είναι, έκανε τη
"μεγαλοπρεπή" είσοδό της στο κινηματογραφικό σετ. Για τα επόμενα 10-20 χρόνια Nέα Tάξη
ίσως να σημαίνει την επικράτηση της Nέας Aταξίας (η εμφάνιση μιας νέας Pώμης με όλα τα
καλά και τα κακά της) που δεν είναι βέβαια άλλη από τις Hνωμένες Πολιτείες της Aμερικής..»
Tα χρόνια πέρασαν και οι πληροφορίες επιβεβαιώθηκαν (ή πρόκειται σύντομα να
επιβεβαιωθούν). Δύο σενάρια, που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «τα NEA» της 20/4
και 12/5 περιγράφουν με ανατριχιαστική λεπτομέρεια τα σχέδια του N.A.T.O. και της
E.E. Tο πρώτο (που η εφημερίδα, ίσως όχι άδικα χαρακτηρίζει «σενάριο
επιστημονικής φαντασίας»), που παρουσιάζει τα στάδια της εμπλοκής
Eλλάδας/Tουρκίας στον πόλεμο, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «L? Evenement du
Jeudi» και υπογράφεται από κάποιον Mπερνάρ Πελγκρέν. Tο άλλο δεν είναι σενάριο,
αλλά -πρόσφατο- σχέδιο της Eυρωπαϊκής Ένωσης για το «Σύμφωνο Σταθερότητας για τη
Nοτιοανατολική Eυρώπη», που αναμένεται να υιοθετηθεί στη σύνοδο Kορυφής των «15»
στην Kολωνία. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «...Tο Σύμφωνο προβλέπει τη συγκρότηση ενός
περιφερειακού μηχανισμού ("τραπέζι") της Nοτιανατολικής Eυρώπης, που θα
υλοποιεί τους στόχους της Συμμαχίας... Bάσει του Συμφώνου, η διεθνής κοινότητα -και
κυρίως η Eυρωπαϊκή Ένωση- θα παρεμβαίνει σε όλους τους τομείς στις "προβληματικές"
χώρες των Bαλκανίων: από τον τρόπο διακυβέρνησης και τη λειτουργία των θεσμών μέχρι τα
θέματα άμυνας και ασφάλειας και την οικονομική πολιτική..». Στο σχέδιο δεν αναφέρονται με
ακρίβεια οι χώρες ή οι περιοχές που θα τεθούν υπό νατοϊκή κηδεμονία (θα μετατραπούν σε
προτεκτοράτα), αλλά σημειώνεται ότι «...η Aθήνα ανησυχεί ακόμα και για το ενδεχόμενο να
ενταχθεί η Eλλάδα σε ένα υποπεριφερειακό σύμφωνο ασφαλείας, και να της επιβληθούν
κανόνες κοινοί με τη Bουλγαρία, για παράδειγμα σε ζητήματα όπως είναι ο περιορισμός των
εξοπλισμών- αλλά οι κανόνες θα αφήνουν απ? έξω την Tουρκία..». Για το λόγο αυτό συνεχίζει
Αν το κριτήριο λοιπόν για να πούμε ναι ή όχι στο δημοψήφισμα είναι το πόσο
ικανοποιεί τις ελληνοκυπριακές θέσεις το σχέδιο η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα:
Ναι. Αυτό όμως θα πρέπει να είναι το κριτήριο μας; Για όσους παλεύουμε για έναν
κόσμο χωρίς πολέμους, διακρίσεις, φτώχεια και καταπίεση, θα πρέπει να είναι άλλα
τα κριτήρια και όχι η ικανοποίηση των εθνικών επιδιώξεων της πλευράς μας. Θα
πρέπει να δούμε τι εξυπηρετεί το σχέδιο Ανάν και αν μπορεί να εξασφαλίσει την
ειρήνη και τη δημοκρατία στο νησί ή θα έχουμε μια επανάληψη του παρελθόντος με
τις εθνικιστικές εξάρσεις, τους πολέμους, και τις ψυχροπολεμικές αντιπαραθέσεις.
Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί
Είναι σε όλους γνωστό ότι οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό δεν ξεκίνησαν από
την ειλικρινή διάθεση των δύο πλευρών να βρουν μια κοινά αποδεκτή διευθέτηση
των διαφορών τους στην Κύπρο αλλά από τις ΗΠΑ, οι οποίες και ελέγχουν αυτές τις
εξελίξεις μέσω των ΗΕ και του Κόφι Ανάν. Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι ο
Μπους που αιματοκύλησε το Ιράκ, το Αφγανιστάν και κάνει πλάτες στον Σαρόν να
εξοντώνει τους Παλαιστίνιους έγινε ξαφνικά περιστέρι της ειρήνης που ενδιαφέρεται
για την ειρήνη και τη δημοκρατία στην Κύπρο και την ενότητα Ελληνοκυπρίων και
Τουρκοκυπρίων. Κάθε άλλο. Το ενδιαφέρον τους για το Κυπριακό ξεκινά από τους
σχεδιασμούς τους για έλεγχο των πετρελαίων στην Κεντρική Ασία και την
εξασφάλιση του ρόλου των ΗΠΑ σαν μοναδικής υπερδύναμης. Μέρος αυτών των
σχεδιασμών ήταν και ο πόλεμος στο Ιράκ και δεν είναι καθόλου τυχαίο που το σχέδιο
Ανάν εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τις προετοιμασίες γι αυτόν τον πόλεμο. Τα
προβλήματα που προέκυψαν όμως με την αντίσταση στο Ιράκ και στις σχέσεις της με
άλλες χώρες υποχρέωσαν τις ΗΠΑ σε ένα επανασχεδιασμό που σύμφωνα με την
εφημερίδα "Κόσμος του Επενδυτή" (13/3/04) "εφάπτεται τόσο των σχεδίων για
μια 'ευρύτερη Μέση Ανατολή' όσο και της στρατηγικής της 'Νέας Ευρώπης'. Το
Κυπριακό είναι ένα πείραμα στη Μέση Ανατολή, η επίλυσή του είναι η αρχή της
διευθέτησης των μακροχρόνιων διαφορών στην περιοχή". Σε μια περιοχή με
τεράστια στρατηγική και οικονομική σημασία που οριοθετείται από τη Μαυριτανία
μέχρι το Αφγανιστάν και συμπεριλαμβάνει εκτός από την Κύπρο, την Τουρκία, το
Ιράκ, τη Συρία, το Ισραήλ, και άλλες χώρες. Φαίνεται όμως ότι και αυτοί οι
σχεδιασμοί βρίσκουν μεγάλη αντίδραση γι΄ αυτό και θέλουν πάση θυσία μια
διευθέτηση στο Κυπριακό που να λειτουργήσει σαν πιλότος για όλη την
περιοχή. Αυτό εξάλλου το δηλώνουν και οι ίδιοι οι αμερικανοί ανοικτά, όπως έκανε
στις αρχές του Μάρτη ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Μαρκ Γκρόσμαν που
πριν ξεκινήσει μια αποστολή που ονομάστηκε "Περιοδεία στη Μεγάλη Μέση
Ανατολή" μιλώντας στους ομογενείς στις ΗΠΑ είπε ότι "η επίλυση του κυπριακού
είναι ζωτικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ". Αυτό που είναι "ζωτικής
σημασίας" βέβαια για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δεν είναι η επικράτηση της ειρήνης,
της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης για τους απλούς ανθρώπους στην Κύπρο αλλά
να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα και τη συνεργασία δυο βασικών τους συμμάχων,
της Ελλάδας και της Τουρκίας, που είναι απαραίτητοι για να επιβάλουν τον έλεγχό
τους στην περιοχή, και ταυτόχρονα τη δική τους παρουσία και έλεγχο στο νησί
για να μπορούν να το χρησιμοποιούν σαν "αβύθιστο αεροπλανοφόρο". Σε
αυτήν την προοπτική είναι που στοχεύει η παρέμβαση των αμερικανών στο κυπριακό
και αυτήν την προσπάθεια είναι που εξυπηρετεί πρώτα και κύρια το σχέδιο Ανάν. Γι'
αυτό και οι περισσότερες πρόνοιες του αφορούν ένα "δίκαιο και ισορροπημένο"
μοίρασμα της εξουσίας και του εδάφους ανάμεσα στις δυο πλευρές.
Η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη έχασε τον πόλεμο του '74 και την κυριαρχία
πάνω στους Τουρκοκύπριους και ένα σημαντικό κομμάτι του νησιού.
Αυτές οι "ισορροπίες" μπορεί να ενδιαφέρουν τις άρχουσες τάξεις των δύο πλευρών
που συγκρούονται εδώ και δεκαετίες για τον έλεγχο του νησιού, και να θέλει η κάθε
μία να το "εξισορροπήσει" περισσότερο στα δικά της συμφέροντα, αλλά δεν
ενδιαφέρουν τους απλούς ανθρώπους των δύο πλευρών που ήταν αυτοί που
πλήρωσαν το κόστος αυτής της σύγκρουσης και των πολέμων. Αυτοί είναι που θα
πληρώσουν και πάλιν το κόστος μιας διευθέτησης που για να "εξισορροπήσει" τα
συμφέροντα των αρχουσών τάξεων που εμπλέκονται στο κυπριακό θυσιάζει τις
προσδοκίες και τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων και των δύο πλευρών και
δημιουργεί προϋποθέσεις για νέες αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις στο μέλλον.
Έτσι, το σχέδιο Ανάν, ενώ προβλέπει με λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο
θα μοιράζονται, τα πόστα και οι εξουσίες ανάμεσα στους ηγέτες της
ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς και θα διαμορφώνονται
αυτές οι λεπτές "ισορροπίες", για τους απλούς ανθρώπους προβλέπει
δεκάδες χιλιάδες νέους πρόσφυγες, εσωτερικά σύνορα και διαιώνιση των
διαχωριστικών γραμμών και των διακρίσεων. Προβλέπει μια σειρά από
επισφαλείς και αμφισβητήσιμες διατάξεις που στην πράξη θα οδηγήσουν ξανά
σε αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, ακόμα και ανάμεσα στους ίδιους τους
απλούς ανθρώπους.
Για τα συμφέροντα βέβαια των μικρών και μεγάλων ιμπεριαλιστών που επεμβαίνουν
στο νησί δεν αφήνει τίποτα το διφορούμενο ή το αμφισβητήσιμο. Οι "μητέρες
πατρίδες" θα έχουν τα στρατεύματά τους και δικαίωμα επέμβασης στο νησί ενώ θα
πάρουν και τα "δώρα" τους. Η Τουρκία παίρνει ξεκάθαρα την υποστήριξη της
Ελλάδας και της Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας για να μπει στην Ε.Ε., ενώ οι
έλληνες καπιταλιστές προσβλέπουν σε μια μακρόχρονη περίοδο όπου η Τουρκία
διαρκώς θα υποχρεώνεται να δίνει κάποιο αντάλλαγμα για να εξασφαλίσει την
"ευρωπαϊκή θέση" της. Τα καλύτερα δώρα όμως τα παίρνουν οι
αγγλοαμερικανοί αφού εξασφαλίζουν τις βάσεις, τους κατασκοπευτικούς
σταθμούς και ότι άλλες διευκολύνσεις χρειάζονται, και μάλιστα με
δημοψήφισμα αυτή τη φορά. Επιβάλλει ακόμη με εκβιαστικό τρόπο την Ε.Ε. αφού
δεν θα ρωτηθεί ποτέ ουσιαστικά ο κόσμος αν θέλει ή όχι την ένταξη. Όλα αυτά είναι
πακέτο σε μια απάντηση στα δημοψηφίσματα και ανεξάρτητα αν διαφωνείς ή
συμφωνείς με κάποια από αυτά θα πρέπει να πεις ναι ή όχι σε όλα μαζί.
Εκμεταλλεύονται την επιθυμία των απλών ανθρώπων στο νησί για ειρήνη και
συμφιλίωση και προσπαθούν να περάσουν πακέτο μαζί και τα ιμπεριαλιστικά τους
σχέδια.
Μετά τις 23 του Απρίλη πέρυσι και το άνοιγμα των συνόρων γίναμε μάρτυρες
ενός εκπληκτικού κινήματος φιλειρηνικής διάθεσης και συμφιλίωσης. Δεκάδες
χιλιάδες απλοί άνθρωποι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, παρά και ενάντια
στη θέληση της επίσημης πολιτικής ηγεσίας τους, πέρασαν στην άλλη πλευρά
για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να συναντήσουν τους άγνωστους ως
χθες "εχθρούς" τους.
Εκεί αντί να βρουν "εχθρούς" βρήκαν ανοιχτές πόρτες και τραπέζια στρωμένα
να τους περιμένουν σε ένα φανταστικό πανηγύρι ειρήνης, συμφιλίωσης και
αλληλεγγύης. Κουβέντιασαν ήσυχα και απλά και έδωσαν τις δικές τους λύσεις.
Κάλεσαν τους παλιούς ιδιοκτήτες των σπιτιών τους να έλθουν και να ζήσουν
μαζί. Να κτίσουν δίπλα ή να επεκτείνουν το παλιό σπίτι και να ζήσουν όλοι μαζί
αρμονικά. Ξεχείλωσαν τα όρια και ξεπέρασαν τις απαγορεύσεις που έβαζαν οι
επίσημες αρχές των δύο πλευρών. Γίναμε μάρτυρες σε εκπληκτικές ιστορίες
όπως της τουρκοκύπριας που πρόσφερε τα κοσμήματα που βρήκε σπίτι της
στην ελληνοκύπρια που τα είχε αφήσει το '74 ή τον ελληνοκύπριο πρόσφυγα
που φιλοξένησε στο σπίτι του στο νότο τον τούρκο "έποικο" που έμενε στο
σπίτι του στο βορρά με αποτέλεσμα να βρεθούν και οι δυο κατηγορούμενοι
στα δικαστήρια και των δυο πλευρών. Το σχέδιο Ανάν όμως δεν επιτρέπει τέτοιες
αβρότητες και γενναιοδωρίες. Προβλέπει ποσοστώσεις, όρους, προϋποθέσεις και
χρονοδιαγράμματα για το πώς θα επιστρέψουν, πότε και ποιοι πρόσφυγες στα χωριά
τους. Σημασία για τον Ανάν και τους αμερικανούς επιδιαιτητές δεν έχει το τι θέλουν οι
απλοί άνθρωποι αλλά οι αναγκαίες "ισορροπίες" για τις άρχουσες τάξεις. Το σχέδιο
τους είναι διαποτισμένο από πάνω μέχρι κάτω με τέτοιες διαιρετικές διατάξεις
που θα σπρώχνουν τον κόσμο να οχυρωθεί εθνικά μέσα στη δική του
κοινότητα. Ενισχύει έτσι τα τείχη του εθνικισμού που μετά τις 23 του Απρίλη
έπαθαν μια μεγάλη ρωγμή. Ήδη έχουμε δει τα πρώτα σημάδια μιας αναβίωσης
του εθνικισμού και στις δυο πλευρές.
"Ενδοτικοί" εθνικιστές
Οι υποστηρικτές του Σχεδίου Αναν κατηγορούν όσους αντιτίθενται σε αυτό ότι
παίζουν το παιχνίδι του εθνικισμού. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι πολιτικές
ηγεσίες των κομμάτων που απορρίπτουν το σχέδιο γιατί "είναι ετεροβαρές υπέρ
Τουρκίας", το κάνουν γιατί θέλουν μια πιο "ελληνική" λύση. Μερικοί μάλιστα από
αυτούς θα ήθελαν αν ήταν δυνατό να εξαφανίσουν τους Τουρκοκύπριους από το
νησί. Όσοι υποστηρίζουν το σχέδιο όμως δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι είναι
διεθνιστές ή περισσότερο δημοκράτες απέναντι στους Τουρκοκύπριους. Κάθε άλλο,
στην πλειοψηφία τους είναι και αυτοί εθνικιστές, απλά είναι οπαδοί του "ρεαλισμού"
που αναγνωρίζουν ότι σήμερα δεν μπορούμε να νικήσουμε τον εχθρό γι' αυτό θα
πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις για να περισώσουμε ότι μπορούμε περισσότερο
από τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα. Η όλη επιχειρηματολογία τους δεν στηρίζεται
στο ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουν και οι Τουρκοκύπριοι δικαιώματα στο
νησί και πρέπει να τα ασκούν ελεύθερα και ισότιμα αλλά στο ότι δεν μπορούμε να
κάνουμε αλλιώς αφού προηγήθηκε η ήττα του '74 και τώρα πληρώνουμε το κόστος.
Γι' αυτό όλοι επαναλαμβάνουν φράσεις όπως "οδυνηρός συμβιβασμός" και μας
προειδοποιούν για πιθανές συνέπειες αν δεν ψηφίσουμε ναι. Δεν είναι τυχαίο
εξάλλου που όλοι αυτοί δεν κατάγγειλαν ποτέ το εμπάργκο εναντίον των
Τουρκοκυπρίων, δεν οργάνωσαν ποτέ καμιά καμπάνια ενάντια στους εξοπλισμούς ή
τους S-300, και σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις που η κόντρα με τον εθνικισμό της
πλευράς μας, έφτασε σε ανοικτή σύγκρουση, ήταν τουλάχιστον απόντες. Υπάρχουν
ακόμη και εκείνοι, που υποστηρίζουν ότι έτσι και αλλιώς όλα τα σχέδια και οι
συμφωνίες θα είναι ιμπεριαλιστικές αφού ζούμε στον καπιταλισμό, οπότε δεν έχουμε
και πολλές επιλογές, ή θα πάμε με τους ιμπεριαλιστές ή θα πάμε με τους εθνικιστές.
Αυτή η αντίληψη, στις περισσότερες περιπτώσεις κρύβει ένα συγκαλυμμένο
εθνικισμό που λέει, ας μη χάσουμε σήμερα την ευκαιρία να πάρουμε πίσω όσα
μπορούμε και βλέπουμε για το μέλλον. Στην καλύτερη περίπτωση είναι μια αντίληψη
που δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στο κίνημα ότι μπορεί να είναι ένας αποφασιστικός
παράγοντας στις πολιτικές εξελίξεις. Είναι μια αντίληψη που ενώ μιλά στο όνομα της
εργατικής τάξης και του κινήματος ξεχνά τις δυνατότητες του κινήματος αλλά και τις
επιτυχίες του. Ξεχνά ότι ήταν αυτό το κίνημα που ανάγκασε τον Ντενκτάς να ανοίξει
τα σύνορα και το τι ακολούθησε. Ότι είναι αυτό το κίνημα που έδωσε ένα χαστούκι
στον Ντενκτάς στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη. Ξεχνά ότι ήταν οι 100.000
διαδηλωτές έξω από το τουρκικό κοινοβούλιο που ανάγκασαν τον Ερντογάν να πει
όχι στον Μπους που ήθελε να χρησιμοποιήσει τις βάσεις στην Τουρκία για να
κτυπήσει το Ιράκ. Ξεχνούν τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο και τα
ιμπεριαλιστικά σχέδια του Μπους σε ολόκληρο το κόσμο. Ξεχνά την εκπληκτική
ανατροπή στις πρόσφατες ισπανικές εκλογές και τη συντριβή του Αθνάρ που ήταν ο
πιστότερος σύμμαχος των Μπους και Μπλερ. Το δίλημμα με τους εθνικιστές ή τους
ιμπεριαλιστές, είναι ψεύτικο. Ούτε με τους εθνικιστές ούτε με τους ιμπεριαλιστές, με
το κίνημα. Όλος αυτός ο κόσμος που δηλώνει όχι στο σχέδιο Ανάν που ξεπερνά το
80% δεν σημαίνει ότι αντιδρά στο σχέδιο Αναν επειδή θέλει ένα πιο "ελληνικό"
σχέδιο. Ένα σημαντικό κομμάτι από αυτό τον κόσμο, κυρίως από την αριστερά
αντιδρά επειδή φοβάται ότι μπορεί στο τέλος να έχουμε μια επανάληψη
του παρελθόντος με τους πολέμους, τις σφαγές και τους πρόσφυγες.
Αντιδρά επειδή δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στους αγγλοαμερικάνους ότι θα φέρουν
την ειρήνη στην Κύπρο, επειδή δεν θέλει τις βάσεις, επειδή δεν πείθεται από την
Ευρώπη του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού, επειδή δεν εμπιστεύεται
τους υποκριτές πολιτικούς ηγέτες, που μέχρι χθες του σέρβιραν εθνικιστικά και
πολεμοκάπηλα συνθήματα και σήμερα παριστάνουν τα περιστέρια της ειρήνης και
τους αγγέλους της συμφιλίωσης, και της επαναπροσέγγισης. Δεν πρέπει να
χαρίσουμε όλον αυτόν τον κόσμο στους εθνικιστές. Μπορούμε και πρέπει να τον
κερδίσουμε σε ένα αντιμπεριαλιστικό και διεθνιστικό όχι. Ένα όχι που να στρέφεται
πρώτα και κύρια ενάντια στους εθνικιστές, ενδοτικούς και απορριπτικούς της δικής
μας πλευράς, που να πιέζει για παραχωρήσεις στην άλλη πλευρά, που να προωθεί
τη συμφιλίωση και συνεργασία των απλών ανθρώπων των δύο πλευρών.
Δεν εξαρτάται λοιπόν από το σχέδιο Ανάν η ύπαρξη κοινής δράσης ελληνοκυπρίων
και τουρκοκυπρίων εργαζομένων. Δεν εξαρτάται καν από το αν θα ζούμε και θα
δουλεύουμε μαζί. Αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Εξαρτάται από το αν
υπάρχουν εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες που
ενώνουν τους απλούς ανθρώπους των δύο πλευρών και να οργανώσουν αυτή τη
κοινή δράση.
Κοινή δράση
Η δυνατότητα για τέτοιες πρωτοβουλίες και κοινή δράση σήμερα είναι μεγαλύτερη
παρά ποτέ. Και οι Τουρκοκύπριοι έχουν παρόμοιες ανησυχίες και φοβούνται μήπως
με τη νέα διευθέτηση καταλήξουμε σε επανάληψη του παρελθόντος. Μπορεί να
φαίνεται ότι δέχονται το σχέδιο Ανάν, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν τους δόθηκε
οποιαδήποτε εναλλακτική επιλογή. Αντίθετα βρίσκονται συνέχεια κάτω από την
απειλή να χειροτερέψει η θέση τους αν η ελληνοκυπριακή πλευρά ενταχθεί στην Ε.Ε.
χωρίς αυτούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα προτιμούσαν μια διευθέτηση που δεν
θα είχε μέσα τις βάσεις, τη στρατιωτική χρήση του νησιού, που θα έδινε τη
δυνατότητα στους απλούς ανθρώπους να είναι οι ίδιοι που θα αποφασίσουν για τη
μοίρα τους και όχι κάποιοι υψηλοί επιδιαιτητές, που δεν θα ήταν αποτέλεσμα
εκβιασμών και πιέσεων. Θα προτιμούσαν μια διευθέτηση με πραγματικά ελεύθερη
επικοινωνία και συνεργασία. Η πραγματική αγωνία τους είναι μήπως η "άλλη"
πλευρά χρησιμοποιήσει αυτές τις ελευθερίες, και την οικονομική και πολιτική
υπεροχή της, για να τους επιβάλει τη θέληση της όπως έκανε στο παρελθόν. Αυτό
όμως δεν εξασφαλίζεται ούτε με εγγυήσεις των μητέρων πατρίδων, όπως φάνηκε
από το παρελθόν, ούτε από την Ε.Ε. που έχει στηρίξει και τροφοδοτήσει όλους τους
πολέμους ακόμη και μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Η μόνη εγγύηση και ασφάλεια που
μπορεί να υπάρξει είναι η αντίσταση του κινήματος μέσα στην ίδια την Κύπρο, την
Ελλάδα και την Τουρκία, ενάντια στον εθνικισμό. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του
σήμερα από το 1960. Τότε δεν υπήρχε κανένα τέτοιο κίνημα. Και στις δυο πλευρές οι
εθνικιστές ήταν κυρίαρχοι. Η αριστερά τούς ακολούθησε και επέτρεψε να γίνουν
σφαγές, εθνικά ξεκαθαρίσματα και να κυριαρχήσει το μίσος και η καχυποψία
ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους των δυο πλευρών. Σήμερα υπάρχει η δυναμική
ενός κινήματος που επέβαλε το άνοιγμα των συνόρων, που έκανε τις πολιτικές
ηγεσίες και των δυο πλευρών να τρέχουν να το μαζέψουν γιατί ξεπέρασε κατά πολύ
τα όρια ασφαλείας που επέβαλαν οι ίδιοι και έχασαν τον έλεγχο πάνω του.
Σήμερα υπάρχει ακόμη ένα παγκόσμιο κίνημα που αντιστέκεται στα σχέδια των
ιμπεριαλιστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Που αντιστέκεται στις πολεμικές εκστρατείες
των Μπους και Μπλερ, στους G8, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην Ε.Ε. του
κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού. Ένα κίνημα που πέρυσι στις 15 του
Φλεβάρη κατέβασε στους δρόμους 30 εκατομμύρια διαδηλωτές, σε μια παγκόσμια
διαδήλωση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Που συντονίζεται μέσα από το Ευρωπαϊκό
και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Η αντίσταση στα σχέδια των ιμπεριαλιστών
στη Κύπρο είναι μια μάχη που τη δίνουμε μαζί με αυτό το κίνημα. Το πραγματικό
δίλημμα δεν είναι το ναι ή το όχι στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν αλλά αν
θέλουμε πραγματικά την ειρήνη και τη δημοκρατία στην Κύπρο ή αν βάζουμε όρους
και προϋποθέσεις για να τα δεχτούμε. Το πραγματικό ερώτημα για τους
Ελληνοκύπριους είναι αν αναγνωρίζουν στους Τουρκοκύπριους το δικαίωμα να
αποφασίσουν οι ίδιοι αν θέλουν και με ποιο τρόπο να ζήσουμε μαζί. Δεν υπάρχει
ειρηνική συνύπαρξη με το ζόρι, με εκβιασμούς και απειλές. Αν οι ελληνοκύπριοι
υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν αφιέρωναν το μισό χρόνο και τη μισή προσπάθεια
που κάνουν σήμερα για να προβάλλουν το σχέδιο, στον αγώνα ενάντια στο
εμπάργκο, ενάντια στους εξοπλισμούς και τον ελληνοκυπριακό εθνικισμό, ενάντια
στους ιμπεριαλιστές και τις βάσεις, θα είχαν προσφέρει πολύ μεγαλύτερη υπηρεσία
στην προσπάθεια για συμφιλίωση και ενότητα των απλών ανθρώπων των δυο
πλευρών και στη προσπάθεια για μια πραγματικά δημοκρατική και ειρηνική
διευθέτηση του Κυπριακού. Γι αυτό και το όχι στο σχέδιο Ανάν δεν πρέπει να το
βλέπουμε απλά σαν την απάντηση στο δημοψήφισμα αλλά σαν μέρος μιας
συνολικότερης προσπάθειας για το κτίσιμο ενός τέτοιου κινήματος
επαναπροσέγγισης. Υπάρχει κόσμος που λέει όχι στην επιδιαιτησία των αμερικανών,
που λέει όχι στην παρέμβαση των "μητέρων πατρίδων", που λέει όχι στις βάσεις, στη
στρατιωτική χρήση του νησιού μας, που λέει όχι στην ένταξη στην Ε.Ε., πού θέλει μια
πραγματικά ισότιμη και ειλικρινή αντιμετώπιση των απλών ανθρώπων της άλλης
πλευράς. Μπορεί κάποιοι από αυτούς να θέλουν να ψηφίσουν ναι στο δημοψήφισμα
αλλά είναι έτοιμοι να δράσουν σε σχέση με αυτά που διαφωνούν. Εκείνο που
χρειάζεται είναι κάποιος να πάρει πρωτοβουλίες και να οργανώσει τη κοινή
δράση ενάντια σε όλ' αυτά. Κοινή δράση που να στρέφεται ενάντια στον
εθνικισμό και στις άρχουσες τάξεις και των δύο πλευρών. Κοινή δράση που να
μας συνδέει με το παγκόσμιο κίνημα που αντιστέκεται στα σχέδια των
ιμπεριαλιστών. Ένα τέτοιο κίνημα βέβαια δεν μπορεί να κτιστεί άμα ξεκινά
από το ναι στα σχέδια των ιμπεριαλιστών για τη Κύπρο. Αντίθετα χρειάζεται
ένα δυνατό, διεθνιστικό όχι από τους υποστηρικτές της ειρήνης και στις δύο
πλευρές. Δεν είναι ουτοπία ένα τέτοιο κίνημα. Ήδη κάποια πρώτα δείγματα μιας
τέτοιας προσπάθειας τα είδαμε τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά το άνοιγμα των
συνόρων. Το πανσυνδικαλιστικό φόρουμ ήταν μια σωστή πρωτοβουλία αν και
σήμερα είναι αδρανοποιημένο εξαιτίας του ότι ελέγχεται από τα αριστερά κόμματα
που συγκυβερνούν και στις δύο πλευρές. Θετικές είναι και άλλες δικοινοτικές
εκδηλώσεις που οργανώνουν νεολαιίστικες, γυναικείες, πολιτιστικές και άλλες
οργανώσεις. Πολύ σημαντικές ήταν και οι εκδηλώσεις που οργάνωσε η "Δικοινοτική
Πρωτοβουλία Ενάντια στον Εθνικισμό και τον Πόλεμο" πέρυσι το καλοκαίρι όπως τα
κοινά μνημόσυνα για τα αθώα θύματα, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, των
πολέμων στη Κύπρο, στο κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης και στη Μουράταγα.
Όπως ήταν το κάμπινγκ ειρήνης στο Λιμνίτη, η κοινή διαδήλωση ενάντια στις βάσεις
και τις κεραίες στο Ακρωτήρι, η συμμετοχή στη παγκόσμια αντιπολεμική διαδήλωση
στις 20 Μάρτη. Σε μια τέτοια προοπτική είναι που πρέπει να στραφούμε και να
συντονιστούμε Έλληνες και Τούρκοι, αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη στο
νησί και να κτίσουμε τις προϋποθέσεις για να ξεφορτωθούμε οριστικά όλους αυτούς
που προκαλούν τους πολέμους, τις καταστροφές, τα εθνικά ξεκαθαρίσματα, τη
φτώχεια και την καταπίεση. Η Εργατική Δημοκρατία είναι δεσμευμένη σε μια τέτοια
προσπάθεια και έχει πάρει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας διεθνιστικής
πλατφόρμας οργανώσεων και ακτιβιστών και από τις δύο πλευρές με στόχο την
παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις γύρω από το κυπριακό, αλλά και ευρύτερα για το
κτίσιμο μιας αντι-ϊμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς και καλεί όσους
βλέπουν σε μια τέτοια κατεύθυνση να το κάνουμε μαζί.
Δεύτερον, ή "ασκηση έπί χάρτου" συνεπεσε (;) χρονικά μέ μία άναταραχή πού
συντηρείται έκτοτε στό μειονοτικό στοιχείο τής Θράκης.. Σύμφωνα μέ τίς
ύπάρχουσες έκτιμήσεις, μάλιστα, ή άναταραχή σύτή συντηρείται άπό
εξωτερικούς παράγοντες.
Απο το 1973 και μετά, η Ελλάδα έχει δεχθεί μια αρκετά ιδιόρρυθμη και πρωτόγνωρη,
συγκριτικά με τα διεθνώς ισχύοντα, αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων,
από τον ανατολικό της γείτονα, την Τουρκία, που έχει εκφραστεί στην πράξη με
πολλούς τρόπους και πολλά επίπεδα.
Β) Η έκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης και το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών
υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.
Η αμφισβήτηση των ελληνικών δικαιωμάτων από την Τουρκία στο χώρο του Αιγαίου
ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν εντελώς ξαφνικά δημοσιεύτηκε χάρτης στην
τουρκική εφημερίδα της Κυβερνήσεως που έδινε δικαιώματα ερευνών και
εκμετάλλευσης της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στην κρατική τουρκική εταιρείας
πετρελαίων TRAO, σε μία περιοχή που κάλυπτε σχεδόν το μισό Αιγαίο πέλαγος. Ο
χάρτης αυτός συμπληρώθηκε και με άλλον έναν χάρτη , που δημοσιεύτηκε στις 18
Ιουλίου 1974 που ολοκλήρωνε το πλαίσιο των τουρκικών διεκδικήσεων πάνω στην
υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, καθώς με τους χάρτες αυτούς το Αιγαίο διαιρούνταν σε
δύο περίπου ίσα τμήματα , όπου η Τουρκία αυθαίρετα θεωρούσε δικό της το
Ανατολικό τμήμα.
Το Αιγαίο πέλαγος αποτελεί μια ημίκλειστη θαλάσσια περιοχή, γεμάτη με πάνω από
3.000 νησιά και βραχονησίδες κάθε μεγέθους. Η έκταση του Αιγαίου καλύπτει
συνολικά γεωγραφικό χώρο 214.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ το μέγιστο
μήκος τρεχούμενο από Βορρά και Νότο ανέρχεται σε 609,3 χιλιόμετρα και το μέγιστο
πλάτος μετρούμενο από Δυτικά προς Ανατολικά ανέρχεται σε περίπου 300
χιλιόμετρα. Το μέσο βάθος του Αιγαίου είναι περίπου 200 μέτρα και η μέση ετήσια
σχετική υγρασία κυμαίνεται από 65% έως 75%.
Σε μια προσπάθεια να αποδείξει η Τουρκία ότι εννοεί και στην πράξη τις διακηρύξεις
της σχετικά με την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, τον Ιούνιο του 1974 το τούρκικο πλοίο
Candarli πραγματοποίησε γεωλογικές έρευνες στο Αιγαίο, σε περιοχές που ανήκαν
στην υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Η προσπάθεια αυτή
επαναλήφθηκε πολύ θρασύτερα και προκλητικότερα δύο χρόνια μετά, όταν τον
Αύγουστο του 1976 η Τουρκία έστειλε το «Σισμίκ» να πραγματοποιήσει έρευνες σε
περιοχές του Αιγαίου που παραβίαζαν κατάφωρα την υφαλοκρηπίδα των νησιών
μας. Άμεσο αποτέλεσμα των Τουρκικών πιέσεων και πρώτη μεγάλη επιτυχία των
Τούρκων από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής έναντι της Ελλάδας ήταν η
υπογραφή της συμφωνίας της 11 Νοεμβρίου 1976 μεταξύ των δύο χωρών για το
«Πρακτικό της Βέρνης».
Η Ελλάδα σε εκτέλεση των συμφωνιών του «Πρακτικού της Βέρνης» υποχρεώθηκε
να σταματήσει αμέσως κάθε ανάλογη έρευνα για πετρέλαιο στις υποτιθέμενες σαν
αμφισβητούμενες περιοχές της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.
Αντίθετα αυτός που δε διεκδικεί τίποτα από τον αντίπαλο, όπως είναι η Ελλάδα , σε
μία διαιτησία ή σε μία διαπραγμάτευση, όπου είναι λογικό ότι δε μπορεί το ένα από
τα δύο μέρη να αποσπάσει το 100% των διαπραγματευόμενων και δεν έχει συμβεί
ποτέ στη διεθνή πρακτική μέχρι τώρα, είναι στην πράξη αναγκασμένος, για να
επιτευχθεί συμφωνία, να παραχωρήσει αποκλειστικά από τα δικά του στον αντίπαλο,
δεδομένου ότι το «επίδικο» τμήμα του Αιγαίου, όπως διαμορφώνεται μετά από τις
διαδικασίες της Βέρνης και του Νταβός, αφορά περιοχές της υφαλοκρηπίδας μόνο
των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ ρωτάει: όλα
αυτά τα γνώριζει ο ελληνικός λαός, ή το μόνο που τον ενδιέφερε είναι να διορίσει το
άνεργο παιδί του στη ΔΕΗ και στον ΟΤΕ;
Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία και την αλλαγή Συνόρων και Συνθηκών που
υπαγορεύουν οι νέοι αγωγοί και σχεδιάζονται στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή με
ορίζοντα το 2013 (όπως ισχυρίζονται και τα Σκόπια που επιδιώκουν από τώρα την
«απόδοση» της Μακεδονία μας το 2013 με νέα Συνθήκη «Βουκουρεστίου»!!!), η
τουρκική επίθεση θα έχει νόημα να πραγματοποιηθεί από το 2008 έως το 2013,
με πλέον κρίσιμη περίοδο τον Αύγουστο του 2008!!! (Αυτό δείχνει και η εσπευσμένη
έκδοση του χάρτη…)
Της επιθέσεως θα επιχειρηθεί λογικά εσωτερική αποσταθεροποίηση της
χώρας, όπως έγινε πειραματικά το καλοκαίρι με την Οργανωμένη Επιχείρηση
Εμπρησμών και την Καταστροφή Πελοποννήσου και Αθήνας, τον εγκλωβισμό
δεκάδων χωριών, την παράλυση και αιφνιδιασμό του κρατικού μηχανισμού
από τα διαδοχικά και αδιάκοπα ταυτόχρονα μέτωπα φωτιάς και τις
εκατοντάδες στρατιωτικές αποστολές διάσωσης που απαιτήθηκαν,
απορροφώντας όλη την ψυχική ισχύ και μέριμνα της χώρας!!!
Φυσικά, μια τουρκική επίθεση για την πραγμάτωση του Χάρτη, θα οδηγήσει
τελικά στην πλήρη, απόλυτη και τελειωτική διάλυση της Τουρκίας, αφού θα
προκαλέσει ταυτόχρονη κουρδική εξέγερση, ελληνική σφοδρή αντεπίθεση και
ρωσική κάθοδο στο Βόσπορο για την απελευθέρωση των Στενών και του
διάπλου του Ελλησπόντου!
ΤΟ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, μπροστά στην ρητή απειλή και την έκδοση του ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ
ΧΑΡΤΗ, θα απαντήσει προσεχώς με μια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, που
θα απογειώσει το ηθικό του Ελληνισμού και θα ανατρέψει ριζικά τα ενάντια
σχέδια!
ΑΜΥΝΑ = ΙΣΧΥΣ
(το ΙΣ. Χ. Υ. Σ. ερμηνεύεται και ΙησούΣ Χριστός – Υιός - Σωτήρ)
Με εκτίμηση Με εκτίμηση
www.NOIAZOMAI.net www.NOIAZOMAI.net
Κωνσταντίνος Κάλφας
noiazomai@msn.com
noiazomai@msn.com
Κιν. 69790 85538
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
Πρόεδρο, Πρωθυπουργό Ελλάδος, Πρόεδρο Κύπρου,
Αμερικανική, Αγγλική, Ρωσική, Ουκρανική, Γαλλική, Γερμανική Πρεσβεία, ΜΜΕ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ο τουρκικός λαός είναι φίλος – η Τουρκία άφιλος
2. Καταπιέζεται και τρομοκρατείται ένας κατεχόμενος λαός 20.000.000
ΚΟΥΡΔΩΝ μέσα στην Τουρκία
3. Υπάρχει η επίσης μεγάλη ΓΗΓΕΝΗΣ πληθυσμιακή ομάδα των
ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ* Κρυπτορθοδόξων που ξεπερνά τα 20.000.000
4. Για τα δικαιώματα των παραπάνω εκατομμυρίων ανθρώπων, που είναι
στο μεγάλο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης που λέγεται Τουρκία, δεν είναι πια
καιρός να ενδιαφερθεί η ανθρωπότητα;
5. «Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» Γέρων Παΐσιος…
*ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ
ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΛΥΠΛΗΘΟΥΣ (20.000.000) ΓΗΓΕΝΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ
«ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ» στο απομεινάρι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Στους ειδικότερους, τους επιστήμονες, τους ερευνητές, που διακρίνονται για την
ευαισθησία, τον ανθρωπισμό και το ήθος τους, μένει η περαιτέρω τεκμηρίωση,
σύνταξη και έκδοση ειδικότερης μελέτης και των συνοδευτικών ντοκουμέντων!
Αναδημοσιεύουμε με κάθε
επιφύλαξη το κάτωθι άρθρο, που
αναφέρεται σε μελλοντικό σενάριο
ελληνοτουρκικής κρίσης. Να
υπενθυμίσουμε ότι κατά καιρούς
έχουν δημοσιευθεί ουκ ολίγα άρθρα
σχετικά με μελλοντικές απειλές
ελληνοτουρκικών κρίσεων που
βασίζονται σε "ασφαλείς
πληροφορίες", συνεπώς δεν
χρειάζεται να δημιουργηθεί
αίσθημα ανησυχίας, φόβου και
κινδυνολογία.
Κατά τις ίδιες πηγές και με βάση συμπεράσματα συσκέψεων αρμόδιων υπηρεσιακών
παραγόντων, η τουρκική ενέργεια (εάν υποτεθεί ότι υλοποιείται) είναι πιθανό να
αποτελείται από τις εξής συνιστώσες:
1. Νυχτερινή απόβαση καταδρομέων και αστραπιαία εξουδετέρωση του ελληνικού
φυλακίου, όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα.
4. Ανακοίνωση στα Ηνωμένα Εθνη ότι η Τουρκία έθεσε τέλος «στη μη προβλεπόμενη
από τις Διεθνείς Συνθήκες» παρουσία Ελλήνων πολιτών και στρατιωτικών στη «μη
καθορισμένης κυριαρχίας νήσο Χ που απέχει Ψ ναυτικά μίλια από τις ακτές της
Ανατολίας». Η ανακοίνωση θα καταλήγει καλώντας την Ελλάδα σε διμερείς
διαπραγματεύσεις για να διευκρινισθεί το καθεστώς εκείνων των νησιών του Αιγαίου
που δεν διασαφηνίζεται από τις Συνθήκες Λονδίνου (1831), Λωζάννης (1923) και
Παρισίων (1947). Η ανακοίνωση θα υπαινίσσεται και τη δυνατότητα διαιτησίας για
την επίλυση της διαφοράς.
Με βάση αυτό το σενάριο, η ελληνική ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις εξής δύο
μείζονες επιλογές:
α. Οτι προχωρεί σε ευρεία και αιματηρή σύγκρουση για μια «ασήμαντη» νησίδα, με
αμφιλεγόμενο καθεστώς, την κατάληψη της οποίας δεν στάθηκε ικανή ούτε να
αποτρέψει ούτε να αποκρούσει.
ΣΠΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, στόχος της Τουρκίας ήταν να περάσουν όλες τις
διεκδικήσεις της στο Αιγαίο στις τέσσερις συμμετέχουσες χώρες. Συγκεκριμένα, είχαν
επιλέξει τομείς για αεροναυτικά γυμνάσια εντός του ελληνικού FIR, χωρίς να
προβλέπεται κατάθεση σχεδίων πτήσεων. Αμφισβητούσαν την περιοχή έρευνας και
διάσωσης της Ελλάδας, αμφισβητούσαν τα 10 ναυτικά μίλια του εναέριου χώρου και,
τέλος, προέβαλλαν ως αποστρατιωτικοποιημένα όλα τα νησιά του ανατολικού
Αιγαίου.
Οταν έγιναν γνωστές οι προθέσεις της Τουρκίας, από το ελληνικό υπουργείο Αμυνας
ξεκίνησε ένας μαραθώνιος ενημέρωσης προς όλες τις ηγεσίες των δυνάμεων. Σε
στενή συνεργασία με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Δ. Γράψα, ο αρχηγός του
Πολεμικού Ναυτικού αντιναύαρχος Γ. Καραμαλίκης, ενημέρωσε τους ομολόγους του
για τις προθέσεις της Τουρκίας και ζήτησε να τηρηθούν κατά γράμμα τα όσα
προβλέπονται στις διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις αλλά και τους νόμους της
Ελλάδας, όπως και τελικά έγινε.
Νέες παραβιάσεις
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των
εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-
800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για
τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι
πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν
χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι
«προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το
ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο
που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι
έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον
τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η
διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου
(ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι
με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές
αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο
θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και
κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι
ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της
νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να
εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να
ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε
την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον
καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού
(δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε
θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το
«επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε
εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο
επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας,
όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό
ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία
ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια
στήριξαν την νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινωνία ανίδεη και αδιάφορη για
τις εξελίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη
καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες
στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές.
Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις
συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το
δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια
ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι
άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται
απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των
πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα
αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται
αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα
κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους
θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της
Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της
Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να
τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα
ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή
μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι,
παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του
υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του
νόμιμου μουφτή!
Ο εκδηµοκρατισµός που ξεκίνησε µε τον Ερντογάν στην Τουρκία έβγαλε στη φόρα το
τεράστιο σκάνδαλο «Εργενέκον», που είναι στην πραγµατικότητα το σκάνδαλο της
κρυµµένης φύσης του τουρκικού κράτους. Το συγκεκριµένο όνοµα το πήρε το 2001
αλλά ο ρόλος ήταν από δεκαετίες απαράλλαχτος. Παρά τις αποκαλύψεις, όµως, για
τον ρόλο της δολοφονικής οργάνωσης στοεσωτερικό της Τουρκίας, καµµία
αποκάλυψη δεν εµφανίστηκε αναφορικά µε τη δράση της στην Κύπρο ή στη Θράκη.
Κι αυτό τη στιγµή που ο απόστρατος της JΙΤΕΜ, Βελή Κιουτσούκ, εκ των εγκεφάλων
του κυκλώµατος, χρηµάτισε διευθυντής του ανοιχτά φασιστικού και αλυτρωτικού
περιοδικού Yeni Bati Trakiya! Το γράψαµε κι εµείς πέρυσι, το γράφει όµως κι ο
Ιµπράµ Ονσούνογλου στο περιοδικό «Azinlikca» (τ. 44, Φεβρ. 09) της Κοµοτηνής,
µαζί µε πλήθος στοιχείων που συνδέουν το τουρκικό παρακράτος µε τον θανόντα
βουλευτή Αχµέτ Σαδίκ, τον «ήρωα» της µειονότητας!
Διαβάζουµε λοιπόν στο άρθρο του Ι.Ο. ότι στα χρόνια 1986-96 την µειονότητα «την
καθοδήγησαν προς το (τουρκικό) παρακράτος», ότι «ο Σαδίκ είναι εκείνος που µε το
ζόρι έστησε το παρακράτος - Εργκενέκον», ότι «είναι γνωστές οι συχνές συναντήσεις
του Σαδίκ Αχµετ µε τον Αµπντουλλάχ Τσατλί* στη Γερµανία (...) η βοήθεια που
ζήτησε ο Σαδίκ από τη συµµορία του Τσατλί για να κάνει κάποια δουλειά του στη
Σµύρνη, ότι έκανε τη δουλειά του µε τις απειλές της συµµορίας και ότι ο Τσατλί
ρίσκαρε να έρθει στην Κοµοτηνή στην κηδεία του Σαδίκ». Ταυτόχρονα ο
Ονσούνογλου γράφει ότι µόλις ξέσπασε το σκάνδαλο «Εργκενέκον», έσπευσε ο γ.γ.
του Εθνικού Συµβουλίου Ασφαλείας (και πρώην πρεσβευτής στην Αθήνα, είχε
επισκεφθεί και τη Θράκη) Μπουρτζούογλου να βραβεύσει τον εκδότη του
φασιστοπεριοδικού Yeni Bati Trakiya, θέτοντας το όριο των ερευνών µακράν του
δυτικοθρακιώτικου λόµπυ. Στο ίδιο κύκλωµα εντάσσει και τον πρ. ψευτοµουφτή
Ξάνθης, Μεχµέτ Εµίν Αγκά, που είχε πάει στην Κύπρο για να στηρίξει τον Ντενκτάς
και είχε βραβεύσει τον ...Ντογού Περιντσέκ (κορυφαίο στέλεχος της «Εργκενέκον»).
Θυµίζει τη σύγκρουση του Σαδίκ µε τον τότε Πρόξενο Χακάν Οκτσάλ (όταν απειλούσε
τον τελευταίο δηµοσίως!) και την όλη πολιτεία του «ανεξάρτητου» βουλευτή Ροδόπης
που απειλούσε µε αύξηση της µαύρης λίστας** από 200 σε 2.000 άτοµα και δήλωνε
ότι «η µειονότητα χρειάζεται απατεώνες»!Δύσκολο το θέµα που έπιασε (προς τιµην
του) ο Ονσούνογλου αλλά θα το παλαίψουµε και σε επόµενο φύλλο µας µε
περισσότερα στοιχεία.
* Πρόκειται για τον πιο διάσηµο φονιά του παρακράτους και του υποκόσµου στην
Τουρκία
** Η περίφηµη λίστα των ανεπιθύµητων µειονοτικών µε την οποία κάποτε η Τουρκία
απαγόρευε την είσοδό τους στην επικράτειά της
"Ηγεμονική"παρουσία στο Αιγαίο θέλει η Αγκυρα.
Ο ρολος του περιφερειακού
«χωροφύλακα» ή της τοπικής
«υπερδύναμης» είναι ο μεγαλύτερος
στόχος της Τουρκίας. Με κάθε ευκαιρία
διεκδικεί το… χρίσμα, κυρίως από τις
ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενη τη στρατηγικής
σημασίας γεωγραφική της θέση αναφορικά
με τις εξελίξεις στο καυτό πεδίο της Μέσης Ανατολής. Αναζητώντας οδό διαφυγής
από το Ιράκ, η Ουάσιγκτον προσεγγίζει την Αγκυρα αναθερμαίνοντας τις διμερείς
σχέσεις.Η συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, που θα πιστοποιηθεί μάλιστα σε
κορυφαίο επίπεδο με την επίσκεψη στην Αγκυρα του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ
Ομπάμα στις αρχές Απριλίου, αλλά και η χρονική συγκυρία κατά την οποία
εκδηλώνεται το «φλερτ» αυτό προκαλούν μεγάλη ανησυχία και προβληματισμό στην
ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτό, γιατί, όχι μόνο σπάει σε βάρος της Ελλάδας την
παράδοση ο Αμερικανός πρόεδρος να επισκέπτεται ταυτόχρονα και τις δύο χώρες,
αλλά από αύριο και μέχρι τέλος Μαρτίου η Τουρκία σε συνεργασία με τέσσερις
νατοϊκές χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία και Βέλγιο) πραγματοποιεί μεγάλη
αεροναυτική άσκηση στο Αιγαίο. Ασκηση της οποίας ο σχεδιασμός είναι
προκλητικός, με σαφείς ενδείξεις αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων
σε θάλασσα και αέρα, όπως τονίζεται σε απόρρητη στρατιωτική έκθεση που έχει στη
διάθεσή του ο ΕΤ.Κ.
Ανησυχία για κρίσηΔιπλωματικοί και στρατιωτικοί κύκλοι εκφράζουν τον κίνδυνο, η
Τουρκία, με ανεβασμένο το ηθικό και από τη μη παραίνεση της υπουργού
Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, για αλλαγή της τουρκικής συμπεριφοράς στο
Αιγαίο, να επιχειρήσει στο πλαίσιο της άσκησης «Ηγεμών» να στήσει σκηνικό
«θερμού επεισοδίου» ή κρίσης, ως μια ακόμη ένδειξη της φιλοδοξίας της για
ανάληψη ρόλου περιφερειακής δύναμης. Ως ευνοϊκότερο πεδίο να προβάλει κατά
τρόπο προβοκατόρικο τις αξιώσεις της η Αγκυρα στο Αιγαίο, πηγές του Πενταγώνου
«βλέπουν» τη φάση της άσκησης με το σενάριο της έρευνας και διάσωσης.Βάσει του
σχεδιασμού της άσκησης «Ηγεμών» η Τουρκία αμφισβητεί την αρμοδιότητα της
χώρας μας να παράσχει υπηρεσίες έρευνας και διάσωσης εντός του FIR Αθηνών και
έχει δηλώσει παράνομα, αυθαίτερα και μονομερώς ως τομέα ευθύνης της την
περιοχή που εκτείνεται ανατολικά του 25ου μεσημβρινού (διχοτομεί, δηλαδή, το
Αιγαίο και θεωρεί το μισό δικό της), περιλαμβάνοντας και σε αυτόν και όλα τα
ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αρχιπελάγους. Ορίζει επίσης η Τουρκία υπεύθυνο
διαχειριστή της κυκλοφορίας στο μισό Αιγαίο, περιοχή την οποία απεικονίζει (με
διαφορετικό χρώμα) ως «τουρκικό τομέα θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης», το
εθνικό της στρατηγείο, του Εσκί Σεχίρ. Η έρευνα και διάσωση δεν είναι, ωστόσο, η
μοναδική αξίωση που προωθεί μέσω της άσκησης η Τουρκία. Αμφισβητεί επίσης το
εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ.Σε κάθε σχετική αναφορά
χρησιμοποιεί στο σχεδιασμό της άσκησης τον όρο «airspace over the national
waters» αντί του «national airspace», σε μία προσπάθεια να καταδείξει, αλλά και να
πείσει τους νατοϊκούς συμμέτοχους στην άσκηση «Ηγεμών» ότι το εύρος του
εναέριου χώρου της Ελλάδας συμπίπτει με τα χωρικά της ύδατα των 6 ναυτικών
μιλίων. Η Αγκυρα αμφισβητεί και τα όρια του FIR Αθηνών (αν και δεν φαίνεται να
δεσμεύει περιοχές στα όρια των δύο FIR, όπως αρχικά είχε προγραμματίσει), ενώ
κάνει λόγο για αποστρατικοποιημένα ελληνικά νησιά (όλα του Ανατολικού Αιγαίου),
καλώντας τα συμμαχικά ιπτάμενα μέσα να μην πετούν πάνω από αυτά.Με τη
συμμετοχή των χωρών ΗΠΑ, Βρετανίας, Ολλανδίας και Βελγίου στην άσκηση
«Ηγεμών», η Τουρκία στοχεύει στη νομιμοποίηση των αξιώσεών της στο Αιγαίο. Το
αν θα τα καταφέρει είναι το μεγάλο ερώτημα. Στρατιωτικοί κύκλοι είναι συγκρατημένα
αισιόδοξοι. Πιστεύουν πως οι τέσσερις χώρες μπορεί να μην απέσυραν τη
συμμετοχή τους, όπως η Ελλάδα επιθυμούσε, αλλά θα τηρήσουν την προφορική
διαβεβαίωση που έδωσαν μέσω των υπουργών Αμυνάς τους στον Ελληνα ομόλογό
τους κ. Β. Μεϊμαράκη ότι «δεν θα λάβουν μέρος στα σημεία της άσκησης που θίγουν
ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα». Σημειώνεται πως η Βρετανία είναι η χώρα με τη
μεγαλύτερη στρατιωτική συνδρομή, ενώ το Βέλγιο θα συμμετάσχει μόνο με
προσωπικό.
«Να καθήσουν η Αθήνα και η Αγκυρα στο τραπέζι, διότι όσο αργούμε τόσο
χειρότερα θα εξελίσσονται τα πράγματα». Οπως μάλιστα πληροφορείται «Το
Βήμα», η Τουρκία φαίνεται πλέον να ξεπερνά το χρόνιο ταμπού της
προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΙCJ). Και εξετάζει σοβαρότατα
το ενδεχόμενο να στραφεί σε αυτό, ακόμη και εντός της προσεχούς διετίας, για
μείζονα θέματα που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κάτι τέτοιο
εκτιμάται ότι θα έφερνε τουλάχιστον σε αμηχανία την Αθήνα. Επομένως, η
επαναξιολόγηση της τουρκικής ενταξιακής πορείας εντός του 2009 προσφέρει, κατά
τους συγκεκριμένους κύκλους, την ευκαιρία στην Αθήνα να ανοίξει μια συζήτηση,
όταν θα μπορεί να υπαγορεύσει και ορισμένους από τους όρους της συζήτησης.
Το σύνθημα «πλήρης προσαρμογή, πλήρης ένταξη» για την ευρωπαϊκή πορεία της
Τουρκίας παραμένει μεν ευήκοο, καθίσταται δε όλο και σαφέστερο ότι ο εξ Ανατολών
γείτονας δεν θα στενοχωρηθεί σφόδρα αν εκτροχιαστεί το ευρωπαϊκό τρένο. Το
σενάριο της ειδικής σχέσεως συζητείται έντονα στο παρασκήνιο και θα μπορούσε να
αποβεί επιζήμιο για τα ελληνικά συμφέροντα, καθώς τότε μια ισχυρή Τουρκία θα
συζητούσε στο ίδιο τραπέζι «ως ίση προς ίση» με την ΕΕ. Αυτό θα απενεργοποιούσε
αυτομάτως τους μοχλούς πίεσης που διαθέτει η Αθήνα.
Πηγή
Η Άγκυρα άρχισε τον πόλεμο των πυραύλων
Ως απειλή πρώτου μεγέθους για την ελληνική αεράμυνα και τον πληθυσμό της
χώρας καταγράφονται σε «απόρρητη» μελέτη του Πενταγώνου οι τακτικοί
βαλλιστικοί πύραυλοι που διαθέτει η Τουρκία. Η απειλή αυτή λαμβάνει,
μάλιστα, εφιαλτικές διαστάσεις σε πιθανή ανάπτυξη πυρηνικής δυνατότητας
της Αγκυρας. Οι συντάκτες της μελέτης προτείνουν τη λήψη άμεσων μέτρων,
κυρίως αγορά πυραυλικών συστημάτων που μπορούν να αναχαιτίσουν και να
εξουδετερώσουν τον εξ Ανατολών κίνδυνο, αλλά και αναδιάταξη των
υπαρχόντων. Οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο του μεγάλου
εξοπλιστικού προγράμματος που υλοποιούν, έχουν προμηθευτεί πυραυλικά
συστήματα τα οποία με το βεληνεκές τους μπορούν να επιφέρουν χτύπημα
στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Το άκρως ανησυχητικό είναι ότι η Τουρκία, σε
συνεργασία και αξιοποιώντας κινεζική τεχνολογία, επιχειρεί ανάπτυξη των
νεοαποκτηθέντων συστημάτων με στόχο την αύξηση του βεληνεκούς τους μέχρι και
τα 350 χιλιόμετρα. Στην περίπτωση αυτή οι βαλλιστικοί πύραυλοι της Αγκυρας
μπορούν να «χτυπήσουν» από τα παράλια ή τα Στενά όλο το Αιγαίο και μέχρι
την Κρήτη και τη μισή ηπειρωτική Ελλάδα.
Αποτελεσματικότητα
Ηδη η Τουρκία διαθέτει ένα μεγάλο αριθμό βαλλιστικών πυραύλων, αλλά, όπως
σημειώνεται στη μελέτη του Πενταγώνου, η αποτελεσματικότητά τους με τη χρήση
συμβατικών πυροκεφαλών είναι περιορισμένων δυνατοτήτων όσον αφορά στην
καταστροφικότητα-φονικότητά τους σε κρίσιμους τομείς και σε συνάρτηση με την
τεράστια απόσταση βολής. Δεν παύει, ωστόσο, να θεωρείται μεγάλη απειλή, από τη
στιγμή που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για χτυπήματα σε στρατόπεδα, θέσεις
ραντάρ, κέντρα διοίκησης και επικοινωνιών, αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων,
ναυστάθμους, όπως και για την εξουδετέρωση των συστημάτων αεράμυνας της
χώρας.
Πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί αναφέρουν πως η Αγκυρα έχει ήδη
στο οπλοστάσιό της εδώ και ένα έτος πυραύλους κινεζικής κατασκευής με
μέγιστο βεληνεκές τα 350 χιλιόμετρα.
Σημειώνεται πως η συνεργασία της Τουρκίας με την Κίνα στον πυραυλικό τομέα είναι
ιδιαίτερα στενή, καθώς με τεχνολογία της ασιατικής χώρας οι Τούρκοι αναπτύσσουν
τους «Kasirga» (βεληνεκούς 180 χιλιομέτρων), ενώ ο «εθνικός» τους πύραυλος
«Toros», όπως αναφέρουν τουλάχιστον τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης, μπορεί να
εξουδετερώσει στόχους στα 75 και τα 110 χιλιόμετρα, ανάλογα με τον τύπο
κατασκευής.
Το δε εφιαλτικό σενάριο για τη χώρα μας είναι να «φορτωθούν» στους πυραύλους
που διαθέτει ή προτίθεται να αναπτύξει η Τουρκία κεφαλές όπλων μαζικής
καταστροφής. Στην περίπτωση αυτή καθίστανται ολέθριες απειλές κατά των
πληθυσμών των μεγάλων αστικών κέντρων, αλλά και πέραν αυτών.
Υψηλή προτεραιότητα
Yildirim
Πληροφορίες που έχει διάθεσή του «Το Βήμα» αναφέρουν ότι όσον αφορά τα
ενεργειακά θέματα οι Τούρκοι επιμένουν σε αυξημένο ρόλο στο θέμα των αγωγών
που διέρχονται από το έδαφός τους, επιδιώκοντας να αγοράζουν και να μεταπωλούν
το φυσικό αέριο ή το πετρέλαιο, θέση η οποία βρίσκει αντίθετη όχι μόνο την ελληνική
κυβέρνηση, αλλά και άλλες χώρες από τις οποίες διέρχονται οι αγωγοί. Αγνωστο
παραμένει το εάν και με ποιον τρόπο η κυρία Κλίντον θα παρουσιάσει στους
Τούρκους τις ελληνικές θέσεις για τα τεκταινόμενα στο Αιγαίο, όπως φέρεται να
υποσχέθηκε κατά την πρόσφατη συνάντησή της με την υπουργό Εξωτερικών κυρία
Ντόρα Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον.
Προκλητικοί χαρακτηρισμοί σε ιστοσελίδα
«Τεμπέλης,επιδειξιομανής και,κυρίως,διάκειται εχθρικά έναντι των Τούρκων».
Οι χαρακτηρισμοί αυτοί αφορούν τον ελληνικό λαό και περιέχονται σε έκθεση
του τουρκικού Συμβουλίου Κρατικής Επιθεώρησης η οποία είχε αναρτηθεί
στην ιστοσελίδα του τουρκικού προεδρικού μεγάρου αλλά πρόσφατα
αποσύρθηκε. Μεταξύ άλλων, οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν
χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα «τη διακοπή που κάνουν για μιάμιση ώρα,για
να πιουν τσάι,δεν τη σταματούν ακόμη και στην περίπτωση που έρθει ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας», ενώ φθάνουν στο σημείο να λένε ότι «επειδή ο
ελληνικός λαός δεν ξέρει να διαβάζει e-mail, θα πρέπει να προτιμάται η
αποστολή fax». Οπως σημειώνει η εφημερίδα «Πολίτης», οι επίμαχες φράσεις
αποσύρθηκαν από την ιστοσελίδα και σύμφωνα με ανακοίνωση που εξεδόθη
αφαιρέθηκαν διότι ήταν απαράδεκτες για τον «φίλο ελληνικό λαό».
Στο ΕΔΑΔ προσφεύγει η Εκκλησία της Κύπρου για την καταστροφή 522
κατεχόμενων εκκλησιών
Η Εκκλησία της Κύπρου θα προσφύγει στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την
καταστροφή 522 εκκλησιών στις τουρκοκρατούμενες περιοχές
της Κύπρου.Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εκκλησίας της
Κύπρου, με πρωτοβουλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου
Β’, η Εκκλησία ετοιμάζεται να καταθέσει αγωγή εναντίον της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ για
τη συνεχιζόμενη καταστροφή 522 εκκλησιών στα κατεχόμενα και να επισημάνει
ιδιαίτερα την ανάγκη για...διαφύλαξη της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας
κληρονομιάς.
«Η αναγκαία αυτή προσφυγή στο ΕΔΑΔ προκύπτει από τη συνεχιζόμενη και
συνειδητή, από μέρους της Τουρκίας, καταστροφή των εκκλησιών της νήσου
μας και την άρνησή της να συνεργαστεί για την ανοικοδόμηση και
επιδιόρθωση όσων μνημείων έχουν υποστεί βάρβαρες αλλοιώσεις», αναφέρει
η ανακοίνωση.Η Εκκλησία της Κύπρου σημειώνει πως πολλές εκκλησίες έχουν
μετατραπεί σε στάβλους, αποθήκες, ορνιθώνες, νυχτερινά κέντρα, βιβλιοθήκες,
πολιτιστικά κέντρα, νεκροτομεία, τζαμιά και στρατόπεδα.
www.ikypros.com-http://infognomonpolitics.blogspot.com/
Προς μερική, τουλάχιστον, επίλυση βαίνει το θέμα της τουρκικής άσκησης «Ηγεμών»
στο Αιγαίο στην οποία έχουν κλιθεί να συμμετάσχουν τέσσερις χώρες του ΝΑΤΟ και
το σενάριο της οποίας θίγει ελληνικά συμφέροντα.
Σύμφωνα με ανωτάτη πηγή του υπουργείου Άμυνας οι προσκληθείσες χώρες,
ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία και Βέλγιο έχουν δώσει προφορικές διαβεβαιώσεις
προς την Ελλάδα, ότι είτε ότι θα αποσυρθούν είτε ότι δεν θα συμμετάσχουν
στις φάσεις εκείνες που θίγονται ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Στις 1 Μαρτίου 2009, γράφει και πάλι, πως " η Ελλάδα βιώνει με τον πιο
συγκεκριμένο τρόπο την αλήθεια πως η τρομοκρατία θα βλάψει και αυτούς που την
τρέφουν και την υποστηρίζουν"...Αναφέρει πως «οι τρομοκράτες της PKK που
διανέμουν στο καταυλισμό του Λαυρίου, τον οποίο η Ελλάδα δεν κλείνει παρόλες τις
διεθνείς πιέσεις ,έχουν στασιάσει και δεν επιτρέπουν την είσοδο στους Έλληνες
αρμοδίους».
Στο παρελθόν πλήθος δημοσιεύματα του Τουρκικού Τύπου, αλλά και κατηγορίες από
πλέον υψηλόβαθμα κυβερνητικά Τουρκικά κλιμάκια, εις βάρος μας, τύχανε πλήρους
αποδοχής από χώρες της διεθνούς κοινότητος. Δεν είναι τυχαίο που οι συκοφαντίες
αυτές έρχονται και πάλι στο προσκήνιο, την ώρα που υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι
των ΗΠΑ, δηλώνουν επί Τουρκικού εδάφους, την «κοινή δράση ΗΠΑ-Τουρκίας στον
αγώνα κατά της τρομοκρατίας του ΡΚΚ».
http://www.atmg.org/GrecoPKK.html
Η τουρκική εφημερίδα ισχυρίζεται ότι στο Κέντρο υποδοχής μεταναστών στο Λαύριο
βρίσκουν στέγη δεκάδες μέλη του PKK, αλλά και πολλών άλλων τρομοκρατικών
οργανώσεων.
Η τουρκική εφημερίδα αναφέρει, ότι μέλη της ΕΥΠ τις προηγούμενες ημέρες θέλησαν
να κάνουν έλεγχο μέσα στο Κέντρο υποδοχής μεταναστών, στο πλαίσιο ερευνών για
την εξιχνίαση της επίθεσης κατά της αμερικανικής πρεσβείας με ρουκέτα.
Στην «πρωτόδικη» απόφασή του το ΕΔΑΔ δεν είχε επιδικάσει αποζημίωση, αλλά με
τη χθεσινή απόφασή του επιδίκασε από 250.000 ευρώ στον καθένα από τους
ενάγοντες, για την παραβίαση του δικαιώματός τους να έχουν πρόσβαση, ως
κληρονόμοι, στην περιουσία τους στην Τουρκία.
Τούρκικος χάρτης
Έχω πολλές φορές πεί από αυτή τη στήλη, ότι οι Τούρκοι όταν θέλουν να πούν κάτι
το πολύ βαρυσήμαντο προκλητικό και οχληρό, τότε βγαίνει ένας μπροστάρης
συνήθως απόστρατος υψηλόβαθμος Πρέσβης ή Στρατηγός, ή κάποια Εφημερίδα,
και προλειαίνουν το έδαφος πρίν μιλήσει η Τουρκική Κυβέρνηση, ώστε το θέμα να
γίνει πιο εύληπτο όταν διακηρυχθεί επισήμως η Τουρκική απαίτηση. Είχα επίσης
επισημάνει ότι το φιλοτουρκικό κατεστημένο του Αμερικανικού Πενταγώνου, επίτηδες
διέρρευσε πριν ένα χρόνο την έκθεση με το Χάρτη του Κουρδικού Κράτους του
απόστρατου συνταγματάρχη-συγγραφέα Ralf Peters, ώστε να αντιδράσουν έγκαιρα
και αποτελεσματικά οι Τούρκοι. Πραγματικά η Τουρκική Κυβέρνηση έδρασε
αστραπιαία και προσέξτε τη Τουρκική μεθοδολογία και συγκρίνετέ την με τη
δραστηριότητα του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών.
Πρώτα η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε έντονα στις μεγάλες δυνάμεις και κυρίως στην
Αμερική από την οποία και απέσπασε τη συγκατάθεση, να ενεργοποιήσει το
πτέραρχο και τέως ανώτατο διοικητή του ΝΑΤΟ Josef Ralston, ο οποίος
τοποθετήθηκε στην σημαντικότατη θέση του συντονιστή τριών Κυβερνήσεων,
Τουρκίας, ΗΠΑ και Ιράκ. Ο πτέραρχος σεσημασμένος φιλότουρκος με το αζημίωτο,
και αντιπρόεδρος του Αμερικανοτουρκικού Ινστιτούτου, από της τοποθετήσεως του
στην Άγκυρα, αποδύθηκε σε ένα υπερ πάντων αγώνα για την προώθηση των
Τουρκικών Στρατηγικών συμφερόντων. Έτρεξε και κτύπησε όλες τις πόρτες στην
Αμερική για το άδικο της σύστασης Κουρδικού κράτους, μια και οι ΗΠΑ μαζί με τη
Τουρκία αντιμετωπίζουν …σθεναρά τη τρομοκρατία και εν προκειμένω αυτή του
ΡΚΚ. Ο Ralston είναι εκείνος που κατάφερε στη Γερουσία να ανασταλεί το ψήφισμα
για τη σφαγή των Αρμενίων. Οι Τούρκοι αφού κατάφεραν έτσι να βγούν λάδι από
αυτές τις περιπέτειες, κυκλοφόρησαν δια της εφημερίδος ΓΚΙΟΥΝΈΣ το Τουρκικό
χάρτη με τις εξελίξεις στη περιοχή. Όπως χαρακτηριστικά γράφει η Γκιουνές «χάρτη
θέλατε, ιδού ο χάρτης σας». Στο Τουρκικό αυτό χάρτη εκδηλώνονται και
διακηρύσσονται περίτρανα όλες οι μύχιες σκέψεις του Τουρκικού κατεστημένου και
μπαίνουν ξεκάθαρα οι διεκδικήσεις σε βάρος του Ελληνισμού, γεγονός που μπορεί
να ερμηνεύσει κατά τρόπο αντικειμενικό όλες τις μέχρι τώρα μεθοδεύσεις της
Άγκυρας.
Να τι έχουν στο μυαλό τους οι Τούρκοι όταν παρανομούν με παραβιάσεις και
παραβάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, όταν παρά την Ευρωπαϊκή πίεση
διατηρούν το casus belli Να τι ζητάνε ποικιλοτρόπως στη Θράκη με την κατάσταση
που έχουν δημιουργήσει εκεί. Προχθές δόθηκε άδεια στο Τούρκο Υπουργό
Εξωτερικών να επισκεφθεί τη Θράκη, για να μας βγάλει τα μάτια. Δεν είχαμε το
κουράγιο να πούμε «όχι» στην ενθάρρυνση των ανθελλήνων. Επι της ουσίας λοιπόν,
ο χάρτης δείχνει τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας κυρίως κατά της Ελλάδος,
έχοντας συμπεριλάβει στην Τουρκική επικράτεια την Θράκη την Ανατολική και
Κεντρική Μακεδονία συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης, όλα τα νησιά του
Αιγαίου τη Κρήτη και ολόκληρη τη Κύπρο. Η Κατερίνη, η Εύβοια και η Πελοπόννησος
καθίστανται, σύμφωνα με το χάρτη αυτό, οι νέες παραμεθόριες περιοχές της
Ελλάδος. Εξυπακούεται ότι το Β. Ιράκ με όλες τις πετρελαιοπηγές του και η Αρμενία,
καθίστανται Τουρκικές επαρχίες. Το περίεργο είναι ότι καμιά διεκδίκηση δεν
διατυπώνεται σε βάρος της Βουλγαρίας. Ίσως οι Τούρκοι άρχισαν να σέβονται
περισσότερο τις Βουλγαρικές Ένοπλες Δυνάμεις. Όταν στη δεκαετία του 1990 στις
κρίσεις που έστηναν εκάστοτε οι Τούρκοι στο Αγαίο, κυκλοφόρησαν ακόμα και μέσα
στο ΝΑΤΟ οι πρώτοι Τουρκικοί χάρτες με τα Ελληνικά βραχονήσια και ερημονησίδες
στο Αγαίο και είχαν μέσα ακόμα και τη Γαύδο, οι ημέτεροι διοικούντες γέλασαν και
είπαν οι Τούρκοι «Μάλτα Γιόκ». Τα Ίμια όμως και ο διασυρμός με παρακάλια του
πρωθυπουργού μας προς τους Αμερικάνους για να μας σώσουν την ύστατη ώρα,
απέδειξαν ότι οι Τούρκοι με τους εξωφρενικούς εκείνους χάρτες δεν αστειευόντουσαν
καθόλου. Ήδη οι γκρίζες ζώνες μπήκαν στη ζωή μας και η απλή επίσκεψη πλέον στα
Ίμια είναι απαγορευμένη.
Εκείνοι όμως που σίγουρα θα ανησυχήσουν για το χάρτη είναι οι άνθρωποι της
Άμυνας. Έχω την πεποίθηση, μια κρυφή ελπίδα, ότι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι τα
πράγματα χειροτερεύουν και θα στραφούν στη κατεύθυνση της οργάνωσης και
εκπαίδευσης των ΕΔ. Ήδη γνωρίζουν καλά ότι οι μισθοφόροι ισοπέδωσαν τα πάντα
και τα ρουσφέτια κάνανε του νέους μας να αντιπαθούν το Στρατό. Πιστεύω
ακράδαντα ότι θα το πάρουν το μήνυμα και θα ανασκουμπωθούν, για να ξαναβρεί η
χώρα τη Στρατιωτική της ισχύ, του μόνου καθοριστικού παράγοντα σεβασμού της
από τους γείτονες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Δημήτριος Δήμου
Μεταξύ Ελλάδας που είναι μέρος στη Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας
και Τουρκίας, που δεν είναι μέρος, ισχύουν μόνον οι εθιμικοί κανόνες. Η Τουρκία
δίνοντας όμως τις δικές της ερμηνείες αμφισβητεί γενικής αποδοχής κανόνες του
διεθνούς δικαίου ή τους εφαρμόζει όπου και όπως την συμφέρει. Μετά τα Ιμια
μάλιστα, στο Κυβερνητικό Πρόγραμμα Ερμπακάν – Τσιλλέρ, συναντάμε την φράση:
“Turkey will abide by all international agreements it has signed. However the
implementation of these against the national security and interest will not be allowed”
δηλαδή: «Η Τουρκία θα τηρήσει όλες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει.
Εντούτοις δεν θα επιτρέψει η εφαρμογή τους να είναι αντίθετη στην εθνική της
ασφάλεια και τα συμφέροντα της». Επισημαίνουμε την χαρακτηριστική λέξη
«συμφέροντα της» που αντικατοπτρίζει τη θέση της απέναντι στην εφαρμογή του
διεθνούς δικαίου!
2. Το νομικό καθεστώς των νησιών
Επειδή λοιπόν το νομικό καθεστώς των νησιών από πλευράς εθιμικού δικαίου
ταυτίζεται με εκείνο της νέας Σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας, οι κανόνες που
αφορούν σ’ αυτό, είναι το ίδιο δεσμευτικοί και για την Τουρκία. Τα νησιά έχουν τα ίδια
με την ηπειρωτική ξηρά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες. Υπάρχει μόνο μια
εξαίρεση που αφορά μόνο υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη, για το
νησί – βράχος που δεν έχει δυνατότητα συντήρησης ανθρώπινης διαβίωσης ή δικής
του οικονομικής ζωής.
Αν ένα κράτος στον καθορισμό του εύρους της χωρικής του θάλασσας δεν
εξαντλεί το όριο των δώδεκα μιλίων, κάνει μερική χρήση δικαιώματος. Το ίδιο
συμβαίνει και στην περίπτωση που διαφοροποιεί το εύρος της χωρικής θάλασσας σε
σχέση με τη ναυσιπλοΐα και την αεροπλοΐα χωρίς να υπερβαίνει ούτε τη μια ούτε την
άλλη φορά το όριο των δώδεκα μιλίων. Αυτό έχει κάνει η Χώρα μας που έχει ορίσει
χωρική θάλασσα έξι ναυτικών μιλίων για όλες τις χρήσεις πλην της αεροπλοΐας, για
την οποία έχει ορίσει χωρική θάλασσα δέκα ναυτικών μιλίων.
Για την οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας των νησιών Λέσβος, Χίος, Σάμος
και γενικά για όπου δεν υπάρχουν συμφωνίες εφαρμόζεται ο κανόνας της «μέσης
γραμμής» που για την Ελλάδα είναι μεταξύ των φυσικών ακτογραμμών, ενώ για την
Τουρκία είναι μεταξύ φυσικής γραμμής από Ελληνικά νησιά και ευθειών γραμμών
από τη δική της πλευρά. Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία προσπαθεί να μετατοπίσει
τα θαλάσσια σύνορα δυτικότερα σε βάρος βέβαια της Ελλάδας.
Τον Αύγουστο του 1976 εξήλθε στο Αιγαίο το Τουρκικό ερευνητικό πλοίο
«Σισμίκ Ι» και άρχισε έρευνες. Στις 10 του ίδιου μήνα η Ελλάδα προσέφυγε στο
Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αιτώντας τη λήψη μέτρων γιατί η
Τουρκική στάση οδηγούσε σε πόλεμο. Ταυτόχρονα προσέφυγε μονομερώς και στο
Διεθνές Δικαστήριο. Παράλληλα συνεχίσθηκαν διαπραγματεύσεις με συνάντηση των
υπουργών Εξωτερικών την 1η Οκτωβρίου 1976 στη Νέα Υόρκη. Άλλη μια συνάντηση
σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων έγινε στη Βέρνη από 2 έως 11 Νοεμβρίου 1976. Η
συνάντηση αυτή κατάληξε στο Πρακτικό της Βέρνης. Σε αυτό αναφέρεται ότι και τα
δύο μέρη θα απόσχουν από κάθε πρωτοβουλία ή πράξη σε σχέση με την
υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, που θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στις
διαπραγματεύσεις. Επίσης ανακοινώθηκε και η ίδρυση μίας Μεικτής Επιτροπής από
εθνικούς αντιπροσώπους για διερεύνηση της διεθνούς πρακτικής στην οριοθέτηση
υφαλοκρηπίδας με σκοπό τον εντοπισμό αρχών και κριτηρίων που θα μπορούσαν
να χρησιμοποιηθούν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Στις 19 Δεκεμβρίου 1978 το
Διεθνές Δικαστήριο εξέδωσε προδικαστική απόφαση σχετικά με το προκαταρτικό
ζήτημα της αρμοδιότητας του. Σύμφωνα με αυτή το Δικαστήριο δεν μπορεί να
στηρίξει την αρμοδιότητα του, διότι το κοινό ανακοινωθέν των Πρωθυπουργών στις
31 Μαΐου 1975 δεν αντιστοιχεί με συνυποσχετικό με το οποίο θα μπορούσε με κοινή
συμφωνία των μερών να παραπεμφθεί η υπόθεση σε Δίκη. Στη συνέχεια
ακολούθησαν πολλές συναντήσεις εμπειρογνωμόνων και κυβερνητικών
παραγόντων. Έγινε και μια συνάντηση Πρωθυπουργών στο Μοντρέ στις 10 και 11
Μαρτίου 1978. Οι ουσιαστικές επαφές σταμάτησαν το 1981. Η αναγνώριση του
ψευδοκράτους της κατεχόμενης Κύπρου, το Νοέμβριο του 1983 απομάκρυνε ακόμα
περισσότερο τα δύο μέρη. Στη συνέχεια αυτό που έγινε τον Μάρτιο του 1987, καθώς
και η υπόθεση των Ιμίων, έκαναν τα πράγματα δυσκολότερα.
Η Τουρκία τον Οκτώβριο του 1982 κατέθεσε στο Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό μια
δήλωσή της που συνοδευόταν από χάρτη στον οποίο εμφανιζόντουσαν οι
«δυνατότητες της» για κάλυψη των απαιτήσεων της Συμβάσεως. Στην υπόψη
περιοχή περιλαμβάνεται το μισό Αιγαίο και τα κατεχόμενα της Κύπρου. Οι
προσπάθειες τις Τουρκίας έπεσαν στο κενό. Τον Ιανουάριο του 1989 όμως
δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Τουρκικής Κυβερνήσεως ένας κανονισμός για
έρευνα και διάσωση. Η γεωγραφική περιοχή εφαρμογής αυτού του κανονισμού
περιλαμβάνει σχεδόν το μισό Αιγαίο και αφορά παροχή υπηρεσιών έρευνας και
διάσωσης σε κινδυνεύοντα αεροπορικά και θαλάσσια μέσα . Η έκδοση αυτού του
κανονισμού, συνιστά μονομερή παράνομη πράξη. Οι Τούρκοι με αυτή τους την
ενέργεια παραβαίνουν και τη Σύμβαση για την έρευνα και διάσωση που απαιτεί
συμφωνία μεταξύ των κρατών και τη Σύμβαση του Σικάγου βάσει της οποίας η
ευθύνη για τη διάσωση των αεροσκαφών στην περιοχή αυτή έχει παραχωρηθεί στην
Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο Τουρκικός κανονισμός δεν μπορεί να επιφέρει έννομα
αποτελέσματα.
Για μια ακόμη φορά, η δύναμη ισχύος της αμερικανικής διπλωματίας έχει
συγκεντρωθεί στην περιοχή μας. Γιατί είναι κυρίως από τις εξελίξεις σε Ελλάδα και
Κύπρο που θα κριθεί αποφασιστικά το μέλλον της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ. (Και
επιπλέον, γιατί πρέπει να προχωρήσει η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και η
αποκοπή της περιοχής από τη Ρωσία, με ότι συνεπάγεται για Σκόπια, Κόσοβο και
αγωγούς). Ο κρίσιμος χρόνος για την επίτευξη των αγγλοαμερικανικών επιδιώξεων
είναι το επόμενο τρίμηνο έως εξάμηνο. Η Ουάσιγκτον επιδιώκει την ένταξη της
Τουρκίας για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων πρωτεύουσα σημασία έχει ο
υπερατλαντικός έλεγχος της Ευρώπης, στοιχείο απαραίτητο για τη διατήρηση της
παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, όπως τη γνωρίζουμε. Η τουρκική ένταξη, αν
πραγματοποιηθεί, συνιστά τη χαριστική βολή στην ευρωπαϊκή ιδέα, στην ιδέα
δηλαδή μιας Ευρώπης δυνάμει ανεξάρτητης από τις ΗΠΑ. Οι γεωπολιτικές αυτές
συνέπειες ενισχύονται από τις κοινωνικές συνέπειες της τουρκικής ένταξης. Η
διαρκής διεύρυνση της ΕΕ, σε όλο και πιο διαφορετικές και φτωχότερες χώρες, χωρίς
αλλαγή οικονομικού μοντέλου, χωρίς ούτε καν τις χρηματοδοτικές ροές που
κατευθύνθηκαν στον ευρωπαϊκό νότο και με απαγόρευση φορολογικής και
κοινωνικής εναρμόνισης στο εσωτερικό της ΕΕ, συνιστούν μια ακραιφνώς
νεοφιλελεύθερη πολιτική. Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξίσωση προς τα
κάτω των κοινωνικών, φορολογικών και οικολογικών
στάνταρτς σε μια Ευρώπη που γίνεται, όλο και περισσότερο, αυτό που ανέκαθεν
επεδίωκε το Λονδίνο: μια ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών. Ζώνη υποκείμενη στη
μονεταριστική δικτατορία μερικών εκατοντάδων «ευρωατλαντικών» επιχειρήσεων και
τραπεζών, που κρύβονται πίσω από την Κομισιόν και την (υποτίθεται) «ανεξάρτητη»
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Μια τέτοια Ευρώπη θα ολισθήσει αναπόφευκτα όλο
και περισσότερο στην εξάρτηση από τις ΗΠΑ, καθιστάμενη απλή οικονομική και
ιδεολογική «βιτρίνα» ενός ΝΑΤΟ με παγκόσμιες φιλοδοξίες. Το σχέδιο της τουρκικής
ένταξης είναι πίσω από την κινητικότητα της τελευταίας δεκαετίας περί το κυπριακό.
Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι δεν ξεσηκώθηκαν ξαφνικά να ζητήσουν
λύση, ούτε οι διεθνείς δυνάμεις (οι ίδιες ακριβώς άλλωστε που δημιούργησαν το
κυπριιακό!) ανησύχησαν ξαφνικά για την ανάγκη συμφιλίωσης Ελληνοκυπρίων και
Τουρκοκυπρίων. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θέλουν λύση και τη θέλουν, όσο το
δυνατόν, στα μέτρα τους, εξυπηρετική δηλαδή και της πάγιας επιδίωξής τους να
ελέγξουν την Κύπρο, «οικόπεδο» πρώτης αξίας στην παγκόσμια γεωπολιτική
και γεωοικονομική σκακιέρα. Δεν τους φτάνουν φιλοδυτικές κυβερνήσεις,
επιθυμούν την κατάλυση του κυπριακού κράτους, ως οργανωμένης, θεσμικής
μορφής άσκησης της κυριαρχίας στο νησί των κατοίκων του, του κυπριακού λαού.
Γιατί όσο υφίσταται, έστω και ακρωτηριασμένο κυπριακό κράτος, ανεξάρτητο
και δημοκρατικό, γνωρίζουν ότι αυτό το κράτος μπορεί αύριο να συνάψει
αίφνης μια συμφωνία με τον Πούτιν για τον ελλιμενισμό του ρωσικού στόλου.
Δεν τους φτάνει λοιπόν η τοποθέτηση φιλοδυτικών κυβερνήσεων, ούτε η
ύπαρξη βρετανικών βάσεων, χρειάζονται τη διάλυση του κράτους, την
θεσμική επαναφορά της Κύπρου σε αποικιακό καθεστώς.
Γι αυτό είναι απαραίτητο το κράτος στην Κύπρο και όχι η διάλυση της νόμιμης
κυριαρχίας της πλειοψηφίας σε αδόκιμες, θολές, αντιδημοκρατικές και νεοαποικιακές
ρυθμίσεις. Το κύριο πρόβλημα με το σχέδιο Ανάν, δυστυχώς όμως και με το
κυοφορούμενο σχέδιο Χριστόφια-Ταλάτ, δεν είναι ο ετεροβαρής χαρακτήρας του
υπέρ της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Είναι η διάλυση του κράτους που
επιχειρείται. Ας πάρουμε αίφνης την εκ περιτροπής προεδρία. Πουθενά στον κόσμο,
ο εκπρόσωπος μιας μειονότητας 18% δεν γίνεται κατά περιόδους υποχρεωτικά
αρχηγός του κράτους. Αν το 1963-64 ή το 1974 ήταν ο Κιουτσούκ και όχι ο Μακάριος
Πρόεδρος, θα έπαιρνε μαζί του τη διεθνή αναγνώριση του κράτους και οι
Ελληνοκύπριοι θα μετετρέποντο σε «κοινότητα εις αναζήτηση διεθνούς κηδεμόνα»,
όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο ιστορικό διάγγελμά του ο αείμνηστος Πρόεδρος
Παπαδόπουλος.Οσο για τη στάθμιση των ψήφων, ανάλογα με την εθνικότητα των
κατοίκων,
ούτε το νοτιοαφρικανικό καθεστώς του απαρτχάιντ δεν τόλμησε να την προτείνει. Κι
όμως, αυτές είναι δύο μόνο από τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς στις συνομιλίες
της Λευκωσίας. Στο βιβλίο μας «Η Αρπαγή της Κύπρου» (Λιβάνης, 2004) είχαμε
χρησιμοποιήσει τον όρο «μεταμοντέρνο προτεκτοράτο» για να χαρακτηρίσουμε το
μόρφωμα που δημιουργούσε αυτό το σχέδιο, στη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εδώ μας φαίνονται καταλληλότεροι οι όροι «μεταμοντέρνος ζουρλομανδύας» ή
«σαχλαμάρα». Αλλά πρόκειται για πολύ επικίνδυνη, μοιραία
σαχλαμάρα.Για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω, οι Ελληνοκύπριοι
μπορούν να συνεχίσουν την ασφαλή διαβίωσή τους στην Κύπρο υπό έναν όρο: να
διαθέτουν, τουλάχιστον εκεί που ζουν, την προστασία κανονικού κράτους, που
σημαίνει κυριαρχία της πλειοψηφίας στις βασικές κρατικές αποφάσεις, αποφασιστική
απόρριψη κάθε δυνατότητας τρίτου κράτους να επεμβαίνει στα εδάφη τους, δικαίωμα
αυτοάμυνας και μέσο άσκησης κυριαρχίας και αυτοάμυνας, δηλαδή ένοπλες
δυνάμεις. Αυτός ο όρος δεν περιγράφει την ιδεώδη λύση, περιγράφει όμως τη
συνθήκη υπό την οποία μια λύση θα είναι ασφαλής, θα επιτρέπει δηλαδή
μακροχρόνια την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων στην Κύπρο και θα καθιστά δυσχερή
έναν πόλεμο εναντίον τους. Δυστυχώς κάτω από την πίεση του διεθνούς παράγοντα,
την κληρονομιά σειράς παραχωρήσεων του παρελθόντος, τη διάβρωση των
πολιτικών ελίτ και τη βαθειά σύγχυση γύρω από τα ζητήματα της κυριαρχίας και της
κρατικής συγκρότησης, η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων έχει ήδη ξεπεράσει το όριο της
ασφαλούς λύσης. Δυστυχώς υπό το κράτος των ίδιων παραγόντων, και οι
αντιτιθέμενοι σε μια τέτοια κατάλυση του κράτους δεν έχουν καταφέρει να
διατυπώσουν έναν εύλειπτο και πειστικό, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της
Κύπρου λόγο, για να διατυπώσουν τις αντιρρήσεις τους, πολύ περισσότερο για να
πάρουν εκίνοι την πρωτοβουλία των κινήσεων. Κατ ουσίαν, ουδείς υπερασπίζεται
πολιτικά, στο εσωτερικό και διεθνώς, το κυπριακό κράτος, ως θεσμική μορφή της
κυριαρχίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων του νησιού στην πατρίδα
τους. Εξακολουθούν να εκφράζονται σε μια ακατανόητη πλέον γλώσσα, γεμάτη
αναφορές σε νομικούς όρους, με την οποία προσπαθούν ανεπιτυχώς να κρύψουν
την αμηχανία τους (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο ανακοιινωθέν του
Εθνικιού Συμβουλίου). Επιπλέον, επειδή οι Κύπριοι έχουν συνηθίσει να ακούν για
προσπάθειες λύσης και να μην λύνεται τίποτα, δεν συνειδητοποιούν πόσο σοβαρά
είναι αυτή τη φορά τα πράγματα, λόγω της πίεσης του διεθνούς παράγοντα.
Η Ευρώπη βιώνει την δημογραφική, πολιτική και πολιτιστική παρακμή της, που
συνοδεύεται από την «πολιτικώς ορθή» άποψη ότι η Τουρκία δυνατόν να καταστεί
πλήρες μέλος της,»εάν εκπληρώσει τις απαραίτητες προς τούτο προϋποθέσεις»(η
οποία με την σειρά της συνοδεύεται από αδρές παραγγελίες οπλικών
συστημάτων και τα αντίστοιχα «αντισταθμιστικά οφέλη»των ιθυνόντων
Ευρωπαίων ηγετών).
Το τουρκικό χρονοδιάγραμμα απαιτεί άμεση υιοθέτηση από την Ελλάδα και την
Κύπρο ενός νέου Σχεδίου Ανάν. Προφανώς μέχρι τον Δεκέμβριο δεν υπάρχει ο
απαιτούμενος χρόνος. Άρα, πιθανότατα στην σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου θα
υπάρξει πρόταση συνέχισης των διαπραγματεύσεων υπό τον όρο συνυπογραφής
Σχεδίου Ανάν και στην συνέχεια εκπλήρωσης των τουρκικών υποχρεώσεων προς
την Κύπρο.
Το ζήτημα είναι φυσικά πολύ ευρύτερο και αφορά την συνέχιση της ιστορικής
πορείας του Ελληνισμού ως ανεξάρτητης οντότητας. Η τουρκική διπλωματία
αντιμετωπίζει το Ελληνικό Κράτος ως ένα ενοχλητικό εμπόδιο στον δρόμο της προς
την –όπως την φαντάζεται-παγκόσμια κυριαρχία. Εχει κατορθώσει να εμφυσήσει
μόνιμο συναίσθημα φόβου και μειονεξίας στην κληρονομική κοινοβουλευτική
ολιγαρχία που κυβερνά την χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Συμπεριφέρεται δε με
ηγεμονικό τρόπο [ο κ.Μπαγίς, σύμφωνα με τον ημερήσιο τύπο της 6ης Νοεμβρίου,
προκάλεσε στην εν Αθήναις ομιλία του αίσθηση προεξοφλώντας την εκλογή της
κυρίας Μπακογιάννη στην ηγεσία της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, αφού ανέφερε ότι
συναντήθηκε «με την επόμενη αρχηγό της αντιπολίτευσης»(!),κάτι που συνιστά ωμή
παρέμβαση και ανοίκεια υπόδειξη στα εσωκομματικά ενός εκ των δύο κομμάτων
εξουσίας]. Σύμμαχό της(ακούσιο φυσικά) η τουρκική διπλωματία έχει μία μερίδα
Ελλήνων πολιτών που αυτοενοχοποιούμενοι, τρέμοντες μήπως τους αποδοθεί ο
χαρακτηρισμός του «εθνικιστή» και πολιτικώς ορθώς σκεπτόμενοι, είναι διατεθειμένοι
να συζητήσουν θέματα εθνικής μας κυριαρχίας, χάριν της «ειρηνικής συμβίωσης των
δύο λαών» ή πιστεύουν ειλικρινώς ότι ο «εξευρωπαϊσμός» της Τουρκίας θα την
μεταβάλει σε κράτος τύπου Σουηδίας. Όλα αυτό φυσικά δεν θα μεταβάλουν την
Τουρκία σε Σουηδία, αλλά την Ελλάδα σε μεταπολεμική, μειωμένης εθνικής
κυριαρχία και υποτελή στον ισχυρό της γείτονα Φινλανδία.Αν η μικρή και
αποδυναμωμένη Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο του τουρκικού επεκτατισμού, είναι
διότι οι Τούρκοι έχουν άριστη ιστορική παιδεία. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο
Ελληνισμός υπήρξε μοιραίος για την ιστορική τους εξέλιξη. Θυμούνται ότι το 1821
λίγες εκατοντάδες Έλληνες επαναστάτες συνέτριψαν στο Βαλτέτσι, στην Τρίπολη,
στα Δερβενάκια την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που εκτεινόταν από τον Δούναβι ως
τον Νείλο και από τον Περσικό Κόλπο ως τον Ατλαντικό Ωκεανό, κερδίζοντας
ταυτόχρονα την διεθνή κοινή γνώμη και κατορθώνοντας να επιβάλουν την ίδρυση
Ελληνικού Κράτους παρά την λυσσαλέα αντίδραση της Ιεράς Συμμαχίας, του ΝΑΤΟ
του 19ου αιώνος.Θυμούνται επίσης πολύ καλά οι Τούρκοι ότι η Ελλάδα,
ηγούμενη της Βαλκανικής Συμμαχίας, τους εξεδίωξε από τα Βαλκάνια το 1912-
13. Επίσης θυμούνται ότι τα Ελληνικά στρατεύματα έφθασαν έξω από την
Άγκυρα το 1921,και ότι, όπως ο Εθνάρχης τους Μουσταφά Κεμάλ το
διατύπωσε γνωρίζοντας την διεθνή πραγματικότητα, «ο γενναίος Ελληνικός
Στρατός ουδέπτε ηττήθη». Ίσως γι’ αυτό ακριβώς οι Τούρκοι απειλούν, ψηφίζουν
casus belli, υπερίπτανται του ελληνικού εναέριου χώρου, παραβιάζουν,
πραγματοποιούν εικονικούς βομβαρδισμούς σε ελληνικά νησιά και ασκήσεις σε
αμφισβητούμενες περιοχές, παρεμβαίνουν στην Θράκη, θέτουν ανύπαρκτα διμερή
ζητήματα, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ
ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Αυτό θα έπρεπε να
προβληματίσει την ελληνική κυβέρνηση και να την πείσει ότι χωρίς φόβο, με
αποφασιστικότητα και σαφήνεια προς κάθε κατεύθυνση, ας φανούμε συνεπείς
προς τις διεθνείς συνθήκες που εμείς οι ίδιοι υπογράψαμε.