Acejan L.

Jadie
BSE 42
Simoun: Monologo
(Dala-dala ang kahon mulas sa labas ay papasok at hihinto sa lamesa kung
saan nakalagay ang isang kaaki-akit na lampara.)
Tapos na ang pagbabalat kayo. Hindi magagamot ng bato o brilyante
ang sakit na tanging apoy ang lunas. Husto na ang pang-aapi! Magbabayad
ang dapat magbayad. Dugo ang sukli sa lahat ng inutang.
Hawak ko ang lakas na magpapakilos sa himagsikan! Naglilibang sa
teatro ang kanilang pinuno ngayon, naghahangad ng isang gabi ng
kasiyahan. Hindi nila alam walang sinumang uuwi para matulog nagayong
gabi! Napaniwala ko ang rehimyento ng mga kawal na paghihimagsik ito
utos ng kapitan heneral at ang ibay mga prayleng nagsabwatan. Salapi,
trabaho at paghihiganti ang nagpapakilos sa mga kawal. Marahil, sa pagaalsang ito nakikita nilang pinapatay o pumapatay sila. Lahat ng sasalungat
ay masasalanta.
(Maglalakad ng kaunti at titigil)
Ilang raw pa, kapag ang isinumpang lungsod na ito na punong-puno ng
mapagmataas at mapagsamantala sa mahihirap at mangmang ay magliliyab
na (Matabang na ngingiti), kapag nagkagulo na sa mga karatig bayan at
rumagasa na sa mga lansangan ang bunga ng aking paghihiganti, likha ng
kasakiman at mga kasinungalingan, wawasakin ko ang mga pader ng
bilangguan,

aagawin

pananampalataya

at

ko

ang

katulad

ng

lahat
ibong

mula
fenix

sa
na

mga

panatiko

isisilang

ng

sa
mga

nagbabagang abo! Inagaw ako sa piling mo ng himagsikang inihanda ng mga

taong nagkukubli sakadiliman at ngayon, isa na namang himagsikan ang
maghahatid sa akin ng mga yakap mo, bubuhayin kita! Bago bumilog ang

buwan, tatanglawan nito ang pilipinas, mahuhugasan na ang nakadidiring

karumihan nito!