TANZANIA 2007

Home
Reizen
Kaart
Foto's
Video's

TANZANIA
2007

Route : Brussel - Amsterdam - Kilimanjaro - Arusha - Lake Manyara - Serengeti - Arusha - Stone Town - Paj - Stone Town - Nairobi Amsterdam - Brussel
In onze bagage steekt een groot vraagteken. Voor het eerst heb ik de reis zelf
geregeld via het internet en dus blijft het afwachten. Eerst moeten we cityhoppen
naar Schiphol om vandaar met KLM naar Kilimanjaro International Airport in Tanzania
te vliegen. Die ene keer dat ik vanuit Schiphol vertrok liep het goed mis. Toen zaten
we er 24 uur vast wegens een technisch defect bij Air Lanka. Dus toch wel een
beetje nerveus. Onterecht want alles loopt vlot en KLM valt erg goed mee. Een tiental
uren later staan we aan te schuiven voor een visum . Pole Pole , we zijn terug in
Afrika. En keer 50 dollar neergeteld mag je meteen het land in. Pascontrole , nazicht
inentingscertificaat , douane , het hoeft allemaal niet meer . Karibu ! Welcome in
Tanzania.
Een chauffeur zal ons naar Arusha brengen. Augustin staat ons op te wachten. Zijn
ogen blinken als ik zeg dat ik hem kenfrom internet. De lichten van de pick-up jeep
weigeren dienst . Dan maar zonder de weg op . Rijdend in het spoor van een
voorligger krijgt August de koplampen uiteindelijk toch aan de praat en scheuren we
door de duisternis naar Arusha de safarihoofdstad van Noord Tanzania. We verblijven
vannacht in The Outpost Lodge . Een pintje voor het slapengaan en snel onder de
lakens ! Het was een lange dag.
De volgende morgen hebben we een afspraak met Menno van Hofland
Expeditions. Hij heeft de safari voor ons geregeld en komt wat uitleg geven over
het verder verloop van onze reis. Nadien rijden we met hem mee naar het
centrum van Arusha. We moeten nog wat dollars uitwisselen. Arusha is geen
bruisende stad. Wel een heksenketel met een enorm druk , zelfs chaotish
verkeer. Ieder doet zijn eigen ding .De anderen zullen wel stoppen. In volle
centrum staat de clocktower , precies halverwege de afstand tussen Cape Town
en Cairo. Tanzanianen noemen dat het middelpunt van Afrika. Nou ja ! Na een
kort bezoek aan de lokale markt laten we de drukte achter ons en keren terug
naar de lodge. De reistassen moeten gepakt worden en de harde koffers in
bewaring gegeven tot na onze terugkeer van safari . Morgenvroeg is het zover .

Lake Manyara
Met een uur vertraging komt ons vervoer eraan. Verrassing : alhoewel
anders gezegd is August toch onze gids/chauffeur voor de komende
dagen. We zijn wel blij met de keuze. De reisafstand voor vandaag
bedraagt slechts een kleine 190 kilometer. Al blijken we toch bijna een
uur nodig te hebben om door het intense verkeer van Arusha te geraken.
De stad , aan de voet van Mt Meru , zwelt maar steeds aan en telt nu

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

reeds meer dan een miljoen inwoners. Aan de voorsteden tref je dan ook
de onvermijdelijke sloppenwijken die dan weer afwisselen met nieuwe
urbanisaties . Tanzania is in volle ontwikkeling, heeft een vrij stabiele
regering en doet er alles aan om haar achterstand in te halen.
Gedurende ongeveer een uur volgen we de enige hoofdweg die naar
Zuidelijk Afrika leidt. We schieten goed op over een prima wegdek.
Onderweg zien we heel wat koffieplantages en bloemenkwekerijen .Dan
gaat het westwaarts richting Lake Manyara . Het landschap is prachtig.
De ene heuvel na de andere. Steile klimmen wisselen af met lange
afdalingen waarlangs de lokale bevolking , meestal per fiets , enorme
lasten vervoert.
We komen voorbij Mto Wa Mbo , een beetje kunstmatig, nogal
toeristisch kijkdorp dat een beeld schept over de levenswijze van de
ethnische bevolkingsgroepen en de Masai in het bijzonder . Nogal
commercieel met veel houtsnijwerken , felgekleurde , schilderijen en
souvenirshops. Mto wa Mbo is Swahili voor muggenrivier. De
bevolking groeit hier steeds maar aan. Gelukzoekers komen hier hun
steentje meepikken van het openbloeiend toerisme. Lake Manyara ,
gelegen aan de Great Rift Valley (Grote Afrikaanse Slenk) , is nu wel
heel vlakbij (zie plan). Tijd om de benen even te strekken aan de gate
van het wildpark. Bij het binnenrijden lezen we deze wijze woorden:
Verwijder niets uit het park behalve voeding voor de ziel , troost voor
het hart en inspiratie voor de geest ! Het Lake Manyara Game
reservaat , uitgestrekt over 50 km tussen de flanken van de Rift
Valley en het meer, is niet het grootste, maar misschien wel een van
de mooiste parken van Tanzania. Ernest Hemingway noemde het :
The loviest I had ever seen in Africa !

Vanaf de gate slingert de weg door een weelderige groene jungle

bevolkt door honderden troepen bavianen welke ongegeneerd langs de
weg rondhangen. Hen gadeslaan levert soms wel hilarische momenten
op. Eenmaal uit de groene jungle (dankzij de aanwezigheid van heel
veel grondwater) contrasteert de open vlakte omzoomd door een gordel
van acacia bomen. Dit is het domein van de fameuze boomklimmende
leeuwen zodat ze niet vertrappeld worden door de grote troepen
olifanten. Naast de meeste wilde dieren zijn meer dan 400 vogelsoorten
te zien in dit wondermooie park. Duizenden roze flamingos , pelikanen
en cormoranen bevolken de oevers van het Manyara meer. Met zijn 200
km vormt dit meer het grootste deel van het reservaat dat in zijn
geheel 330 vierkante km bedraagt. Op de pic-nic site is het genieten
van het landschap en de dieren. Een plaatje dat je niet zo gauw zal
vergeten. Wel moet je ervoor opletten dat de roofvogels er niet met je
lunch vandoor gaan ! Na de lunch hernemen we de gamedrive naar het
meer toe. Hier stelen de pelikanen en de flamingos de show. Dit is hun
favoriete stopplaats tijdens hun permanente migratie. Ook weer een
fraai beeld .

Rond 16u verlaten we het reservaat. Het is nog ongeveer

een uurtje rijden tot The Octagon Lodge in Karatu. We
worden er verwelkomd met een fruitsapje en krijgen een
verfrissingsdoekje aangereikt. Pas dan merken we hoe fel
we al onder het stof zitten bij onze eerste safaridag. Even
opfrissen en dan genieten van de rustige omgeving en een
drankje aan de bar. De avond valt snel . Octagon Logde ziet
er best gezellig uit tot de stroom uitvalt. Even wennen aan
de duisternis en maar wachten tot men de kaarsen
bovenhaalt. Later zien we dansende kaarslichtjes van het
restaurant, maar hoe geraak je daar zonder je benen te
breken ? Na een flinke poos is de stroom er weer en kunnen
we aanschuiven voor het buffetdiner. Morgen wacht een
lange weg ! Hakuna matata.

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

Serengeti
Weer is het vertrek een halfuur vertraagd. August heeft een mankement
ontdekt aan de landrover en moet nog even laten sleutelen in het dorp.
Dan gaat het richting Ngorongoro Conservation Area . Het werd
opgericht in 1959 en heeft tot doel het in stand houden van de natuur en
de etnische groepen, bescherming van de diersoorten , maar eveneens
de bevolking , de Masai, ook de mogelijkheid bieden om het gebied te
bewonen en er vrij met hun kudden rond te zwerven . De jacht blijft er
echter verboden.
Willen we naar de Serengeti dan moeten we eerst het gebergte over via
de Ngorongoro kraterrand. Een andere weg bestaat niet. Al gauw
ondervinden we aan al onze leden dat het asfalt plaats heeft gemaakt
voor losse stenen en diepe putten in de weg . En dan gaat het steil de
hoogte in. De motor moet er alles uithalen om het gevaarte naar een
hoogte van 2300 meter te sleuren. Daar ligt de beloning in een enig mooi
en erg indrukwekkend panoramisch uitzicht over Ngorongoro krater : de
caldera. Dit is de Rim View. Het weer is helder en het zicht subliem. Dit
is genieten. Wel niet al te lang buitenstaan want het is toch wel erg fris
hierboven. Tijd voor enkele fotos en dan verder om de kraterrand
doorrijden. De afdaling in de caldera is voor over een paar dagen.
Voor nu is het hobbelen, beuken , bonken over een nauwelijks
berijdbare piste welke door de bergen slingert. Plots staan
een paar terreinwagens stil op de track. Een tiental meter
verder liggen twee mannetjesleeuwen languit te slapen naast
de weg. Hadden we zeker niet verwacht op deze hoogte . Een
van de leeuwen wordt wakker . Wat een imposant en machtig
dier . De dag is sterk begonnen. Toch is het ook een beetje
afzien. We zijn aan de lange afdaling naar de Serengetivlakte
begonnen en er schijnt maar geen einde te komen aan die
ruige piste. Regelmatig worden we door elkaar geschud en
stoten we met knien en ellebogen tegen het voertuig aan.
We verzamelen blauwe plekken dat het een plezier is ! Na een
goed uur afdalen zien we aan de horizon de uitgestrektheid
van de Serengeti Plains. De naam komt van het Masai woord
siringet en betekent letterlijk land waar geen einde aan
komt. Zo ziet het eruit , zo is het ! Op het vlakke schieten we
vlugger op. We verlaten de hoofdpiste en nemen de afslag
naar Olduvai Gorge. Dit is de kloof in de Rift waar antropoloog
Dr. Leakey voetsporen en menselijke resten vond van ruim 3,6
miljoen jaar geleden. Vermoedelijk de eerste rechtoplopende
mens , waarvan we allen afstammen. Zijn we dan allen
Afrikanen ?
Het uitzicht over Olduvai Gorge is grandioos met midden in het decor de Castle Rock. Hier is een klein museum opgericht waar je
replika van de vondsten kan bekijken. Ook krijg je er een korte uiteenzetting bovenop in een soort openluchtklasje. Alles gratis voor
een handdruk met dollarvulling. Assante Sana !
Dit kort intermezzo heeft onze leden de kans gegeven wat te recupereren
van het schokbewind. We kunnen er weer tegenaan om nog een uurtje door
te hobbelen tot aan de hoofdingang van het Serengetireservaat: Naabi Hill

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

Gate. Tijd voor de lunch en een welgekomen rustpauze. We zijn hier niet
alleen. Vergeten we vooral niet dat dit de enige weg is naar het westen ,
het Victoriameer en de buurlanden. Alle verkeer moet hier voorbij. Druk
dus. Ook een kluwen van administrative permissies voor het betreden in
tijd en duur van het wildpark. Een grenspost als het ware.
Rond 14 u rijden we het reservaat binnen. Het wegdek is wel minder ruig
maar erg dor en stofferig. Bij inhalen of bij het kruisen van een tegenligger
moeten de ramen dicht maar wat baat het. Het dak van de terreinwagen
staat opengeplooid . Al gauw zitten we letterlijk onder het stof. We rijden nu
door het vlakkere gedeelte: de long grass- area. Landschap dat u
ongetwijfeld kent uit de vele documentaires. Eindeloze grasvlakten tegen
een achtergrond van bergketens en midden in het gras her en der de
fameuze kopjes. Dit zijn granieten rotsformaties van vulkanische oorsprong
die door eeuwen erosie hun huidige vorm hebben gekregen.

Door hun afwijkende vegetatie bieden zij onderdak aan dieren welke je
normaal niet in de open vlakte tegenkomt zoals de hyrax of bergmarmot.
Ook de katachtige predators zoals leeuwen, cheetahs en luipaard hebben
er hun schuilplaats en uitkijkpost. Bij een van de kopjes zien we spelende
welpjes. Schattig. Moeder houdt alles veilig in het oog terwijl de jongen
zich uitleven. Hier pas besef je ten volste wat een priv-safari betekent.
Je kan vrij bewegen in de wagen, hebt altijd de ideale observatiepost en
je bepaalt zelf de tijd. Krijg je bovendien zoals wij, nog een goede ,
informatieve gids mee dan kan de pret niet meer op. We vorderen in de
Serengeti. Onderweg troepjes impalas, zebras, giraffen en struisvogels.
Om een idee te krijgen van de oppervlakte van de Serengeti kunnen we
stellen dat het ongeveer de helft is van Belgi of een derde van
Nederland. De totale oppervlakte bedraagt 14.763 km . Enorm dus.

We bereiken het centrum van Serengeti de Seronera , the lion capital of de

world . Nergens tref je meer leeuwen dan in dit gebied. De aanwezigheid van
veel grondwater en riviertjes maken er een oase van waar heel wat dieren
permanent blijven. Zij hebben geen behoefte aan de jaarlijkse grote migratie
van zowat anderhalf miljoen wildebeesten, zebras en gazellen voortdurend in
beweging op zoek naar voedsel en water. Hier in de Seronera kunnen ze het
best redden. We zien olifanten, hyenas, giraffes, buffels, nijlpaarden ,
impalas, steenbokken , dik diks, aardvarkens en struisvogels. Maar het is
vooral leeuwendag vandaag. Op een bepaald ogenblik zelfs zeven in n keer.
Over de gans dag moeten het er een twintigtal geweest zijn. Je zou voor
minder de tel kwijt geraken. Elke gamedrive is steeds anders, maar hier in
hartje Serengeti krijgt het toch nog een speciale dimmensie. Dit is enig !
Tegen half-vijf veranderen we van koers richting noord en rijden we even het park uit tot aan de Ikoma Bush Camp, onze verblijfplaats
voor de nacht. Weer een drankje en een doekje. Deze keer is het een gekleurd doekje. Het valt dus minder op hoe diep we eigenlijk
onder het stof zitten. We krijgen de verste tent toegewezen . Binnen in de tent is het intussen al vrij donker en er is maar stroom vanaf
19u vanavond. Dus, even opfrissen en nog wat genieten van ons terras . Ondertussen zijn onze naaste buren ook reeds thuisgekomen.
Een Nederlands stelletje. Zij belt het thuisfront met haar mobieltje en vertelt in geuren en kleuren de belevenissen van de ganse dag.
Bijna twintig minuten lang. Wat zal die schrikken van de gesprekskosten later.

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

Voor het volledig donker is trekken we naar het open restaurant. Rond het kampvuur heeft de Nederlandse kolonie alle plaatsten al
ingepalmd. Bij het aperitiefje komt de uitbater van de lodge, een Zuidafrikaner , ons toefluisteren dat we beter vr de Hollanders
kunnen gaan aanzitten voor het buffet-diner . Hij kent zijn pappenheimers blijkbaar. Het wordt een heerlijke maaltijd met pompoensoep
, impala en spinazie. Ook August komt voor het eerst aan onze tafel zitten. Tijd om wat beter kennis te maken met deze sympathieke
Tanzaniaan. Hier vernemen we dat het zijn droom is ooit een eigen safaribedrijf te runnen. Na het diner worden we door een met boog
en pijl bewapende wachter tot aan onze tent begeleid. Zalig geslapen en niks gehoord van de beestjes die s nachts rondom onze tent
hebben gelopen. s Morgens zien we wel de sporen .

De zonsopgang over de Serengeti is prachtig. Er heerst een aangename temperatuur onder de eerste zon. Ontbijt om 7u30 en nog tijd
voor een koffie op het terras. August zal ondertussen wel nog even aan zijn jeep aan het sleutelen zijn. Een kwartier later zijn we weer
op pad. Weer trekken we het reservaat binnen. Tot rond 13 u gaan we wilde dieren spotten. Daarna moeten we de lange weg terug tot
boven de Ngorongoro kraterrand. We rijden nog een stukje door de Seronera tot bij de hippopool. Wat krijgen we hier ? Tientallen
nijlpaarden opeengepakt in n stinkende poel. Er ligt zelfs een kadaver bij ! De stank is nauwelijks te harden maar het spektakel loont
wel de moeite. Echter kan het niet.

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

August volgt een nieuwe weg. Deze kronkelt door de hoge grasvelden rond kopjes , langs, door en over riviertjes. Verdorie, onze August
is een GPS op zich ! Hoe doen ze het om hun weg te vinden ? Als we t hem vragen lacht hij : Ive done this for 12 years now, so I know
all the roads, even the new ones ! De ene dag is de andere niet . Ook hier in Serengeti. Op onze terugweg zien we bavianen , gazellen,
een impressionante horde buffels , en enkele giraffen . De beestjes laten het precies een beetje afweten deze morgen. Dan maar
genieten van het voortdurend wisselende landschap, altijd goed voor enkele mooie opnames. Bij een korte pauze treffen we een hele
resem Rock Hyrax, ook wel eens Dassies genoemd.

Prachtige diertjes die we nog kennen van onze Zuid Afrika reis. Met nieuwe
moed trekken we verder. We ontmoeten een bloeddorstige hyena naast een
verse plas bloed. Hier moet een slachtoffer gevallen zijn. De muil van de hyena
ziet nog rood van het bloed maar er is geen prooi te bespeuren. Wat verderop
staan enkele impalas beduusd toe te kijken. Van de andere kat-achtigen
echter geen spoor vandaag. Waar zijn de leeuwen, de cheetahs en de luipaard
? Hoe hard August ook zijn best doet. We vinden ze niet. Wat we wel
terugvinden is de hoofdweg . Net op tijd want de landrover begint rare
kloppende geluiden te produceren. Even onder de motorkap gaan kijken.
Blijkbaar is er iets los gedaverd. August meent het euvel te herstellen maar
niet voor lang. Daar gaan we weer. August deze keer onder de wagen. Hij mist
een bepaalde sleutel. Geen probleem . Enkele tegenliggers tegenhouden tot er
eentje bij is met de gepaste sleutel nummer weet ik veel. August zal die wel
ooit eens terugbezorgen. Solidariteit heet dat dan. Dus maar terug onder de
wagen en sleutelen. Ik moet assisteren onder de motorkap en klemmen. Na
een kwartier zwoegen komt onze chauffeur weer te voorschijn met een stuk
metaal
van meer dan een meter lang en gooit het achteraan in de jeep. Ik begrijp dat het stuk is en moet gelast worden. Het werd verwijderd
omdat het dreigde een ander vitaal onderdeel te beschadigen zodat rijden onmogelijk werd. Die safariwagens krijgen toch heel wat te
verduren. Na elke safari moeten ze bijna volledig ontmanteld en gecheckt worden. Maar best ook .
Eenmaal weer op gang staan we vrij gauw weer bij Naabi Hill Gate en zit Serengeti erop. Weer lunchen op dezelfde plek als gisteren
en kunnen we daarna opnieuw de kalvarieberg op tot aan de kraterrand. Hotsen en botsen en de blauwe plekken hernieuwen ! Tegen
halfvijf bereiken we de top . Er rest nog 22 km rond de krater tot Ngorongoro Sopa Lodge. Dit luxe-resort is een verademing.
Prachtige kamers met balkon en uitzicht over de krater en vooral een leuke badkamer met een lekkere warme douche ! Tegen
zonsondergang is het verzamelen op de sunset terras. Met tientallen staan ze daar te fotograferen en te filmen. De avond die valt over
de krater : heel indrukwekkend maar net iets te druk om perfect te zijn. Zo ook het diner dat opgeluisterd wordt met gezang door het
personeel . Teveel volk op dezelfde plek ? Misschien wel maar dit is de Ngorongoro krater, het achtste wereldwonder ! Nu maar
genieten van een rustbrengende nacht en morgen naar het aardsparadijs !

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

De Ngorongoro krater
s Morgens om 6u uit de veren. De zon staat al boven de kraterrand. Voor onze venster staat een buffel ons te begluren. Wat een zicht.
Na het ontbijt, stipt op tijd (7u) beginnen we aan de steile afdaling. We moeten 700 meter lager tot de bodem van de caldera. Of je nu
het achtste wereldwonder noemt, de Garden of Eden of de Ark van Noah , Ngorongoro is uniek. Stel je voor : miljoenen jaren geleden
barst een vulkaan uit, even hoog als de kilimanjaro. De eruptie is zo fel dat de berg zichzelf leeg spuwt en er een krater achterlaat van
20 km doorsnede omringd door een bergrand van gemiddeld 700 tot zelfs de 1100 meter hoog. Daar binnenin in de caldera , de
grootste wilde dierenconcentratie ter wereld . Men schat het aantal op 30.000 voor een totale oppervlakte van 8.300 km. Ngorongoro
werd in 1979 door de Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen.

In een eerste fase rijden we door een dichtbegroeid woud. De zon is hier nog niet doorgedrongen en dus is er nog erg fris. Buiten
enkele troepen apen is nog niet veel leven te bespeuren. Iets lager , bij een open strook ligt een leeuw te geeuwen in het eerste
zonlicht. Een wondermooi beeld is dat. Het dier trekt zich van onze aanwezigheid niks aan en luiert verder. Weer lager rijden we onder
een hemel van acaciabomen . Dat levert eveneens een mooi plaatje op ! Eenmaal volledig afgedaald in de krater gaat het landschap
over in een vlak grasland met in de achtergrond de blauwgroene flanken van de omliggende bergrand. De zon schijnt nu helemaal in de
krater en het warmt snel op. De trui kan weer uit. Hier in de vlakte kom je doodgewoon ogen te kort. Overal zie je dieren, soms alleen,
soms in groepjes, dan weer in stevige kuddes of netjes op een rij lopend. Terwijl wij fotos schieten heeft August de kijker
bovengehaald en speurt de horizon af. Met sukses. Eerst een troep van een zevental leeuwen en ginder in de verte lopen twee zwarte
neushoorns. In de krater krijg je die zelden te zien. We proberen nader te komen maar dat lukt niet zo best. In Tanzania is het immers
verboden de bestaande tracks te verlaten in de wildparken. Toch slagen we erin om ze, dank zij de telelens, op de foto te krijgen . Maar
goed , we kregen ze toch te zien. Danke, assante sana !

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

Een sanitaire stop en een korte rustpauze nabij een natuurlijke drinkplaats die gevoed wordt door een bron. Uniek decor, met een hoog
Out- of- Afrika-gehalte. Ook hier enkele nijlpaarden, voor 90 % ondergedompeld en bescherming zoekend tegen de zon. Aan de rand
van de vlakte, daar waar het gras wat hoger groeit, geraken we midden in een kudde wildebeesten op weg naar de drinkplaats.
Naarmate we het Makat meer ( lake magadi ) naderen hoe groter de concentratie dieren wordt. Zebras, buffels , gnoes het loopt er
door elkaar dat het een lieve lust is. Aan de rand van het meer liggen nijlpaarden op het droge in de zon. Pelikanen staan wat verderop
te blinken in het water. Zebras lopen aan en af. In de verte zie je hele kuddes buffels en slierten wildebeesten . We staan stil midden
al dat moois. Omsingeld door zebras . Sierlijk lopen ze om ons heen. Dit is Afrika op zijn mooist ! Alle verwachtingen worden hier
ingelost. Ngorongoro is inderdaad een stuk aards paradijs ! Elk stipje is een dier , zover je kijken kan. Enig mooi en onvergetelijk !
Helaas draait het rond de middag en moeten we stilaan denken aan de klim. August doet nog een laatste poging om in de bomenzone
op zoek te gaan naar de luipaard, maar geen geluk. We treffen enkel nog twee eenzame olifantenstieren die onder luid gekraak enkele
acaciatakken aan het verorberen zijn. Een andere opvallende afwezige is de giraffe. Met haar lange hals en poten is de steile afdaling
tot deze krater onmogelijk voor deze dieren.

Wij moeten de krater uit. August moet al zijn stuurkunsten aanwenden om het gevaarte naar boven te loodsen. De motor heeft hierbij al
zijn power nodig. De hellingen zijn bijzonder steil, de bochten soms gevaarlijk overhellend. Gelukkig is deze track eenrichtingsverkeer !
Toch zijn we opgelucht als we boven zijn. Met enige nostalgie werpen we nog een laatste blik in de krater. Beeld dat voor altijd zal
bijblijven, geloof me.
De terugweg wordt een beetje dj vu. Via Lake Manyara, waar het allemaal begon, terug naar Arusha. Onderweg vangen we nog een
een blik op van de wekelijkse vrijdagmarkt in Karatu. Daar komt een massa volk op af !
Op een rustige pic-nic plek langs de weg gebruiken we de lunch. Er staat nog een verplicht bezoek aan een Masaidorp op het
programma, maar veel stelt het niet voor. Menno heeft van deze Masai een stuk land gekocht waarop hij in de toekomst een lodge wil
bouwen. Als compensatie hebben zijn gasten gratis bezoekrecht aan hun dorp. Vandaar dus. Als naar gewoonte worden we welkom
geheten met een lied en een dans. Daarna even een woonst bekijken en een bezoekje brengen aan het piepkleine schooltje waar de
allerkleinsten hun eerste woordjes lezen en een liedje plegen. Charmant dat wel ! We kopen een souvenirke en stoppen wat in de
spaarpot. Zo is iedereen tevreden en kontent.

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

TANZANIA 2007

Het loopt tegen17u als we Arusha bereiken. De majestueuze

Mt Meru met zijn 4566 m ligt vlak voor ons. Voor het eerst zien
we rechts ernaast de eeuwige sneeuw van de Kilimanjaro door
de wolken piepen, en die ligt toch nog 50 km hier verder
vandaan.
Terug in The Outpost Lodge drinken we een ferme pint met en
nemen we afscheid van onze gids August. We bedanken hem
voor de fijne safari met een extra tip en de belofte dat we hem
zullen aanprijzen bij anderen. Even later komt ook Menno er
nog even bij voor een babbel en een evaluatie. Het is goed
geweest, bedankt en hopelijk tot nog eens !
Nog een beetje eten, koffers pakken en zzzzzz.

Onze trip naar Zanzibar is er een om te onthouden. Na een flauw ontbijt wachten we op vervoer naar het centrum van Arusha. Menno of
zijn vriendin zouden ons komen ophalen en naar de Shuttle brengen van waaruit we naar de luchthaven kunnen. Iedereen is al
vertrokken uit de lodge als wij nog steeds op de uitkijk staan. Met een klein uur vertraging komt een poepchique sportkarretje de
parking opgereden. Hello, I am Veronica ! Ook aangenaam ! De verschijning mag er best zijn en haar metaalglimmend hebbedingetje
eveneens. Maar hoe krijg je in godsnaam twee gezette gepensioneerden en twee harde koffers in dat doosje. Je kent die
sportwagentjes : twee ligbedden vooraan en n kattenbak ! Als het moet, dan moet het ! Gelukkig duurt de rit maar even. Vero,
parkeert de wagen net voor de burelen van Precision Air, waar ze de tickets moet regelen. Daar moeten wij indruk gemaakt hebben,
vrees ik. De portieren flappen naar omhoog en daar lig je dan op 15 cm hoogte boven de grond met veel te korte armpjes in het ijle te
grijpen naar een houvast om je uit dat ding te wringen. Hoe, weet ik veel, maar we zijn eruit geraakt zonder kleerscheuren en blijvende
letsels. Vero, bedankt voor de lift !
Nu weet ik het zeker : de playboy uithangen doe je best niet meer als je de zestig voorbij bent !

naar fotogalerij

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]

lees verder Zanzibar

TANZANIA 2007

http://www.travelblues.be/tanzania.html[28/01/2013 0:02:49]