ΑΝΑ∆ΥΣΗ

Ποίηµα
Χρήστος Κ. Λορέντζος
8 Ιουλίου 2007
Αν είσαι τυχερός
Κάποτε φτάνει η ώρα,
Που ανοίγει δρόµος
Για ‘κει που δεν υπάρχουν
Άλλοι.

Μόνο απορίες, αναµνήσεις,

Αγεωµέτρητα αισθήµατα,
Επιτυχίες χθεσινές,
Εγωισµοί, αγάπες,
Μίση και απουσίες.
Παιχνίδια του µυαλού
Θεοµαχίες.

Το βήµα δυσκολεύει
Απ’ όσα καίνε
Και τροµάζουν.

Αυτοµολούν
Στο φόβο, στη σιωπή
Τα λόγια.
Ώσπου οι πλάνες
Πυρσοί φωσφόρου
Αναφλέγονται
Φωτίζουν νέα τοπία.

Αυτή η φωτιά
Καθαγιάζει, ευλογεί.
Στο ξέφωτο
Σαν ιλασµός
Σε αναδύει ενήλικα.

Τώρα ποια ξέρεις:

Με κατανόηση και γέλιο
Τ’ ανθρώπινα σφραγίζεις.

Μαµή η µοναξιά,
Αποσυνάγωγες αλήθειες
Ξεγεννάει.