ΚΑΤΙ, ΚΑΤΙ, ΜΕΣΑ ΜΟΥ

Ποίηµα Χρήστος Κ. Λορέντζος

Όσο περνάει ο καιρός και ξεθωριάζεις

Κάτι σε κτίζει µέσα µου αλλιώς Και βάζει πινελιές στη σκέψη αταίριαστες. Κλείνω τα µάτια µου σφιχτά Και προσπαθώ Να αναστήσω λίγο από σένα. Τίποτα πάλι. Κάτι περίπου ζωγραφιές Κι ένα πολύ αχνό περίγραµµα Που, είσαι εσύ, δεν είσαι, Ούτε που ξέρω. Γελάει µαζί µου η λήθη Καταβόθρα. Μουγκή εκείνη, Η εγώ κουφός; Απάντηση δε βρίσκω. Νοιώθω πως σπέρνει µέσα µου Κάτι άλλο από µένα Χωρίς να µε ρωτήσει. Σα να µε προστατεύει από έναν έρωτα Που είχα ανάγκη µόνο µια στιγµή. Σα να µου γνέφει πως δεν πρέπει Να 'χω την ίδια µνήµη Αιώνια ερωµένη.