Evaluatie

Stage
Wat was dit ontzettend gaaf en waardevol! In de lagere klassen was het echt soms wel
moeilijk om duidelijk te krijgen wat we bedoelden tijdens onze lessen, improviseren met
handen en voeten gaat ons na deze stage duidelijk goed af voortaan. Van beginnend Engels
in de onderbouw naar gemiddeld Engels in de bovenbouw. Eigen lessen gemaakt met eigen
themas, aansluitend op de belevingswereld van de kinderen. De kinderen los krijgen i.p.v.
stil achter hun tafel. Kinderen zien genieten tijdens de les, de kinderen zien leren tijdens de
les en de kinderen zien lachen tijdens de les. De kinderen hebben van ons een echte
onderdompeling gehad in Engels. Ook hebben we ze Op een onbewoond eiland van
Kinderen voor Kinderen geleerd. Zelfs onze mentor zong mee! Het was erg grappig. We
hebben ook Hoofd, schouders, knie en teen in het Indonesisch geleerd. Al met al hebben
we vooral veel van elkaar geleerd. Nieuwe vormen van lesgeven, Engelse spreekvaardigheid
en schrijfvaardigheid, improvisatie en lesgeven in extreme hitte. Ik en, ik weet zeker, de
kinderen hebben enorm genoten van onze periode op de Don Bosco school.
Persoonlijk ontwikkelingsplan
Dit was soms nog even lastig, want er wordt hier niet veel gekeken naar het individuele kind.
Toch ben ik achter mijn vragen gekomen door veel te vragen op school en onderzoek te
hebben gedaan op het internet. Er is niet heel veel informatie over kinderen met een
specifieke leerbehoefte, maar wat er is heb ik vermeld in mijn persoonlijk ontwikkelingsplan.
Het valt me wel op dat kinderen in Nederland, wanneer nodig, op het speciaal basisonderwijs
komen. Ik vind het vreemd dat het hier niet bestaat. Ik vraag me echt af hoe het kan dat er in
Nederland dan zoveel kinderen zijn met specifieke behoeftes en waarom dat hier niet is of
niet gezien wordt. Ik kan hier helaas geen oordeel over vellen, omdat ik hier helaas te
weinig/geen informatie over heb.
Ervaring
Wauw, dit had ik voor geen goud willen missen. Wat heeft deze ervaring mij een ander mens
gemaakt. Het wonen hier, het lesgeven en de cultuur. Dit is zo verschrikkelijk verschillend in
vergelijking met Nederland. Als ik heel eerlijk mag oordelen over Indonesi kom ik tot de
conclusie dat mensen hier gelukkiger zijn dan in Nederland. Als je ziet hoe de mensen hier
wonen, soms in armoede, en dan nog z gelukkig, vriendelijk en behulpzaam zijn. Dat geeft
me een onbenoembaar gevoel. Plus de manier waarop ze hier leven, plan plan, rustig aan.
Geen stress, geen negatieve mensen, geen haast (want dat is niet goed voor je
gezondheid). Katholieken, Protestanten, Boeddhisten en Moslims wonen hier naast elkaar,
zonder dat er ooit problemen zijn! Op dit moment is de Ramadan bezig, denk je dat dit voor
problemen zorgt? Nee. Iedereen hier heeft zo veel respect voor elkaar. Ik merk hierdoor dat
ik zelf ook rustiger ben. Ik heb geen stress voor wat dan ook. Problemen op de ambassade,
ach komt wel goed. Verhoor op de ambassade, zal ook goed komen. Ik hou van Indonesi
en ik ga de vriendschappen, de mensen die ik hier heb leren kennen en de cultuur cht
missen als ik terug in Nederland ben.