Instrukzio-testua ekintza bat egitera bultzatu edota ekintza bat nola egin erakusten duen gida da. Zeregina burutzea errazteko aginduak, betebeharrak, arauak edo aholkuak ematen ditu. Zenbaitek azalpen-testuen saileko adartzat hartzen du, instrukzio-testuek informazioa ematen dutelako. Hala eta guztiz ere, instrukzio-testuen helburua ez da informazioa ezagutzera ematea edo ulertaraztea soilik, irakurleari eragitea baizik. Narrazio-testuen antza ere badutela esan daiteke, instrukzioak askotan kronologikoki antolatzen baitira, denborazko lotura hitzez baliatuz. Baina, esan gabe doa instrukzio-testuek ez dutela ez istoriorik ezta pertsonaien arteko dinamikarik ere. Instrukzio-testuaren erabilera eremu askotara zabal daiteke. Hala nola eremu sozialera (arau, hitzarmen eta lege-testu... ), arlo pribatura (ohar, sukalde-errezeta, gida...), ikasketa- irakaskuntza- prozesura (azterketak, ariketak, joko-arauak... ), hedabideetara (publizitate-iragarki, horoskopo... ) eta abarretara. EZAUGARRIAK Instrukzio-testuaren ezaugarri morfosintaktikoak: - Aditzaren bigarren pertsona. - Agintera. - Egitura paraleloak eraginda, zenbatzaileak askotan agertu ohi dira: ordinalak eta kardinalak. Ezaugarri testualak: - Informazioa gaika antolatzen da. - Ekintzen eta betebeharren orden logikoa zaintzen da. Ezinbestekoa da informazioa modu zehatz eta argian ematea. Horrela izan ezean, ondorioak larriak izan litezke (esate baterako, tresna arriskutsuren baten edo gai pozoitsuren baten erabilerajarraibideetan).