548 Heartbeats

548 Heartbeats na nagkakagusto na ko.
Bale every year meron

© allaroundprincess.xxviii™ ata akong bagong crush…
There’s no such thing as number of
heartbeats. That is… before he came.
As long as your heart knows
what forever means, Second year high school pa lang ako. Sabi nga
It’s possible that even nila, life starts with high school. Kung ako yun,
in death, it may still be beating… icocontradict ko yun at sasabihing, life starts
when your heart beats.
__________________________________
__________________________________ Ayon. May bagong transfer mula sa isang
_______ private boys high school. Hindi ko naman alam
kung bakit sa lahat ng pinili niya, dito pa siya sa
CHAPTER 1 isang science high school. Eh cute nga sa school
[Mr. Heart] nila kasi his school is known for rich, popular
and handsome guys…
Dugdug. Dugdug.
At oo… well… isa siya dun.
Tumitibok nanaman si Mr. Heart.
Ang pangalan niya? Kyle I. Solomon. Nung
Ewan ko ba. Bat kaya ganon? Bakit kaya para dumating siya sa school na to, no wonder kung
mabuhay, kailangan tumibok ang puso? Labo ng bakit mula sa anit hanggang kuko sa paa niya
tanong ko no? Ang batayan kasi kung buhay pa eh crush siya ng maraming babae. Gwapo kasi
ang isang tao ay kung tumitibok parin ang puso at mayaman. Mejo wala nga lang utak. Uh…
niya. hindi naman. Di ko nga alam kung bakit siya
trinansfer dito eh… Section V siya.
Pero bakit may naririnig ako na… ‘nung nawala
siya, tumigil na ang tibok ng puso ko’ or ‘tumigil So yun. Secret crush ko nanaman siya. Well, I
yung pintig ng puso ko nung una ko siyang bet… di to tatagal kasi alam kong hanggang
nakita’? parang ewan no? ganon ang mga taong pangarap na lang siya. First three months ng
sobrang healthy ng love life. Sana ako rin. taong ito eh naging girlfriend na niya yung
pinaka magandang kabatch ko, Nung nagbreak
Ako si Peach Xeira Anderson. Cute ng pangalan sila of I don’t care reason, naging girlfriend na
ko no? kakaiba. One of the few things I’m proud niya yung pinaka magaling na dancer ng batch
of. Kilala ako bilang Xei-xei o Xeira o Xei lang namin… galing no? parang may magnet…
mismo. Pano ko ba idedescribe ang sarili ko?
Mm… Compared sa mga girls niya, natural wala akong
panlaban sa kanila. Bukod sa hindi ako friendly
Physically, hanggang kalahati ng likod ko ang at tahimik, simple lang ako. Ni hindi nga ako
wavy kong buhok. Sort of kulot. May nagbuburloloy. Relo lang. yun lang. di ko naman
pagkachubby pero okay lang naman yun kasi alam kung may nagkakagusto sa kin dahil wala
hindi naman gaano halata… malalaman mo lang akong tinatanungan at hindi naman kasi ako
na chubby ako pag kinapa mo na yung chan ko. malisyosang tao…
Maliit lang ako, 5 lang po ako. Mm… the greatest
thing about me is my eye lashes. Mahaba kasi. Dugdug. Dugdug.
Emotionally? Mahina akong tao. I mean… Ayan nanaman si Mr. Heart. Tumitibok nanaman
mahiyain ako. Di ako gaano friendly. I’m one of ng sobrang lakas… dumaan kasi si Kyle… kahit
the geeks in school. Haha. Hindi naman sa hanggang pangarap lang… sana maabot ko siya.
ganon ka geek. Grade conscious kung tawagin.
Matalino ako sabi ng ibang tao. Pero tingin ko di Pero kahit ata sa pangarap eh pinagkakait siya
totoo yun. Masipag lang talaga ako magaral. sa kin.
May pag ka kabisote at palabasa. Would you
believe that my hobby is studying? Oo… Haay. Tama na ng ayan. Nung isang araw pa
studying at hindi lang basta reading… yun nangyari. Kunin mo na yung ballpen mo na
naiwan sa locker mo. Marami pa namang
So… yun ako. magnanakaw ng ballpen ngayon.
Kahit naman mahiyain ako and stuff, Dito na lang ako sa likod dadaan para mas
nagkakaroon parin ako ng secret love life. Paano mabilis papuntang room…
yun? Eh di nagkakagusto ako ng patahimik.
Wala pa kasing nakakaalam kung sino yung mga Huh? Sino to? Para siyang tuta na nakapulupot
gusto ko. Actually, marami na kong crush pero I ang katawan. Bakit naman siya andito? Wait…
always keep it to myself. Haha… hipokrita ba? matingnan nga ng malapitan…
Ganon ako eh. ayokong malaman ng ibang tao
Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

http://akosiella.blogspot.com/ Page 1
Dugdug. Dugdug. Wow. I can’t believe this. Kinakausap ako ni
Kyle… at sinabihan niya ako na nasisiraan daw
OMG. Si Kyle. ako ng bait! Ang galing… thank You po Lord…
Ano namang ginagawa niya dito? “Ikaw lang ata ang nakangiti pag sinsabihian ng
nasisiraan ka na ng bait.”
Uh… kakausapin ko ba siya?! Lalapitan ko ba
siya?! Shocks naman… ang bilis ng tibok ng Hindi ko masabi na, “ikaw kasi.” Siyempre di ko
puso ko. Hihilain ko na tong mga veins nito para yun sinabi… hindi pa naman ako ganon
tumigil… nasisiraan ng bait para umamin.
I hope na marinig niya mula sa pwesto niya “Ah… hindi naman. Uh… ilang years na ba kayo
kung gano kalakas yung tibok ng puso ko ng bestfriend mo?”
ngayon… “5 years? Di ko na alam… pero sobrang tagal na
ng pinagsamahan namin. Teka… ayaw mo bang
“Anong ginagawa mo dito?” umupo sa tabi ko… o nandidiri ka sa kin?”
Ugh. Lumunok ako ng laway. Hindi ako Napaka magical naman nitong araw na to!
makaandar sa pwesto ko. Talaga bang… Pinapaupo ako ni Kyle sa tabi niya! Super saya
kinausap niya ko?! Gumising ka Xeira. Baka ko… at hayan. Ang lakas nanaman ng tibok ng
naman talagang panaginip yan? puso ko. At lalo pang lumakas nung tumabi ako
sa kanya.
“Hoi. Anong ginagawa mo dito?”
“Anong pangalan ng bestfriend mo?”
Aww. Too bad hindi siya panaginip. Naririnig ko “Browny.”
talaga ang boses niya at kinakausap nga niya “Browny? Diba pangalan yun ng aso?”
ako ngayon… so ano pang hinihintay mo Xeira?! “Aso nga ang bestfriend ko. Bakit… kala mo
Maglabas ka kahit letter A man lang mula sa tao?”
bibig mo. “Oo. Akala ko tao…”
“May babalikan lang. Ikaw?” Tumawa siya. Wow… ang swerte ko naman at
nakikita ko siyang tumatawa.
Narinig ko siyang nag sniff. Nung nakaharap na
ng totally yung mukha niya, nakita kong “Kung tao yung bestfriend ko, di lang ako iiyak.
kakaiyak lang niya… Hahagulgol ako.”
“Pasensya ka na. Wala kasi akong bestfriend. Di
Sa kailalim-ilaliman ng kaluluwa ko, kasi ako palakaibigan tulad mo.”
napabuntong hininga ako. Para siyang alamat.
Ang gwapo pala talaga niya. Ngayon ko lang OMG. Nasabi ko ba yun?! Nasabi ko ba TALAGA
siya nakita ng ganitong kalapit… yun?! Ano ka ba Xeira! Tumahimik ka na nga
lang. Nakakahiya naman yung sinabi ko.
“Namatay kasi bestfriend ko.”
“Oh my gosh…” “Napaka impusible naman nun. Bawat tao may
bestfriend. Hindi naman tao lang ang nagiging
Gusto ko siyang puntahan pero parang best friend ng isang tao.”
naninigas yung paa ko sa kinatatayuan ko… Di “Oh?”
ko alam kung bakit. Ang sakit ata mawalan ng “Oo naman. Ano ka ba naman. Section I ka
bestfriend… diba?”
“Oo. Anong connection nun?”
“P… p… pwede ba kong l… l… lumapit?” “Eh taga section I ka tapos di mo yun alam? Ang
“Ano ka ba. Magkabatch naman tayo. Di naman matatalino talaga. Alam yung pinaka
ako aswang o kung ano. Lumapit ka kung gusto complicated na bagay pero yung pinaka simple
mo.” nakakalimutan.”
So yun. Kailangan ko paluin yung legs ko para Nagkakaroon kami ng conversation… this is so
kumilos. Kinakabahan ako at ang bilis ng pintig unreal…
ng puso ko. Sobra. Tingin ko any minute, pwede
siyang sumabog. Nakatitig lang ako sa kanya. May dimples siya at
makinis ang mukha niya. Parang baby yung
“Ano nga pala ulit ang pinunta mo dito?” mukha niya. Sobrang gwapo. Hindi tuloy ako
“Naiwan ko kasi yung ballpen ko sa room.” mapakali…
“Para ballpen lang nagawa mong pumunta ulit
dito sa school? Nasisiraan ka ba ng bait?” “Impusibleng wala kang bestfriend. At least
meron kang something na sinasabihan ng mga
problema mo.”

“Uh… oo. Si Mr. Heart.” Parang rocket na nilaulaunch… o mas malakas
“Mr. Heart? Ang cute naman ng pangalan niya. pa dun?! Ewan ko na.
Eh di kung sino man yun… siya ang bestfriend
mo.” Call it infatuation or anything. Wala akong
pakielam kung love ba to o hindi. Basta siya
Sinabi sa kin ni Kyle kung sinong best friend yung unang taong nagpatibok ng puso ko ng
ko… Isang bestfriend na ako mismo di alam na ganon kalakas.
bestfriend ko… tapos parte pa siya ng katawan
ko. Sana di na matapos ang araw na to. Hindi naman ako ganon kadesperate tulad ng
ibang babae na nagkakandarapa para sa kanya.
“Haay nako. Halika ka na…” Yung iba may paaway away effect pa eh alam ko
“San tayo pupunta?” rin naman gusto nila si Kyle. Ang importante
“Uuwi na.” lang sa kin ay yung makita siya… yung makita
ko ulit yung tawa niya…
AAAAAHHHHH!!!!! Sobrang saya ko!!!! Pero
siyempre naka tago yun sa loob ko. Nakangiti At marinig ang tibok ng puso niya.
ang buong kaluluwa ko. Yinayaya niya kong
umuwi! At eto siya ngayon… nakatayo sa harap Parang ewan ba? Haha. Alam ko naman na hindi
ko at inooffer ang kamay niya para umuwi na ko yun maririnig. As usual, dadalawin ko
daw kami. nanaman siya sa panaginip ko.
“Teka… yung ballpen ko.” Yinakap ko yung unan ko. Hanggang ngayon
“Aynako. O eto. Tara na. Hatid na kita sa inyo.” yun parin ang iniisip ko kahit ilang linggo na ang
nakalipas. Hinihiling ko na sana maulit ulit yun.
Ihahatid?!?! Tama ba yung narinig ko?!?! Oo… linggo at hindi lang araw.
Ihahatid ako ni Kyle?! This is so good to be true!
Tapos binigay pa niya sa kin yung ballpen niya! Paguuwi ako, dadaan muna ako sa likod ng
Naloloka na talaga yung kaluluwa na nasa loob school at titingnan kung tumatambay siya dun.
ng katawan ko… Pero, pagkatapos yung araw na yun, di ko na
siya dinadatnan dun.
Kinuha ko yung ballpen sunod yung kamay niya.
Tinayo niya ko tapos naglakad na kami. Kinuha Pag nakikita ko siya sa canteen o sa kahit saan
muna niya yung backpack niya saka kami ko pa siya makasalubong, ngumingiti ako as a
naglakad. Taga ibang bayan pa kasi siya kaya sign of ‘Hi’ pero kahit tingin, hindi ko man lang
magjeejeep pa siya. Eh ako tricycle lang. pwede matanggap mula sa kanya.
ngang lakarin kung sisipagin.
Isa lang ibig sabihin nun…
Tulad ngayon.
Tapos na.
Naglalakad kami. Di parin ako makapaniwala sa
mga nangyayari. Andun siya… nauuna sa Haay. Ewan ko ba. Tapos na eh wala pa ngang
paglalakad. Pero lumilingon parin siya just to nauumpisahan. Kasi naman… nagusap lang kayo
make sure na sumusunod parin ako… ng ilang minuto eh tingin mo ba magiging close
na agad kayo? Tandaan mo na popular siya… at
Nung nasa bahay na ko, nagbabay na ko sa ikaw ay isang taboy ng batch.
kanya. Ngumiti lang siya tapos umalis na. Andun
parin ako sa gate ng bahay namin. Pinagmasdan Kakatapos lang ng klase namin. Inayos ko na
ko siya habang sumasakay siya sa jeep. yung gamit ko. This time, wala na kong balak na
dumaan sa likod. Alam ko namang wala na kong
Dugdug. Dugdug. mapapala.
Sabi na nga ba. Kahit sa pagalis niya, titibok Plok… plok…

parin tong puso ko…
Narinig ko yung patak ng ulan sa may bintana
Sana di na to matapos. ng room. Dahil doon ko ginawa yung assignment
ko sa room para wala na kong gagawin sa
bahay, ako na yung nagsara ng mga bintana
namin since ako yung huling tao sa room.
CHAPTER 2
[Under My Umbrella] Kinuha ko yung payong ko sa locker. Tapos
inayos ko na yung bag ko. Ready na kong
Si Kyle. umalis.
Si Kyle ang unang nilalang sa mundo na

pinatibok yung puso ko na ganon kalakas.

Nilock ko yung pinto ng room. Inayos ko muna Nalaglag ko yung payong dahil sa ngiti niyang
yung mailer’s bag ko. Nagsuklay ako ng konti yun. Pero pinulot ko naman agad para di siya
tapos bumaba na ko ng hagdan. maulanan. Okay lang na maulanan ako…
Nung andon na ko sa may lobby malapit sa “Nauulanan ka oh.”

gate… laking gulat ko nung andun si Kyle. “Okay lang…”
“Papayungan mo ko para di ako magkasakit
Dugdug. Dugdug. pero sarili mo di mo papayungan? Baliw ka na
ba… akin na nga yan…”
Pesteng puso. Tumitibok nanaman.
Kinuha niya yung payong. Di hamak na mas
Kaso, nakatalikod siya sa kin. Pinagmamasdan matangkad siya sa kin. Isang dangkal kaya ang
niya yung ulan na bumababa. Napabuntong tangkad niya sa kin. Dahil sa ginawa niya…
hininga ako dahil napagmamasdan ko nanaman napayungan na din niya ko.
yung maamo niyang mukha.
Lumabas kami tapos nagpara siya ng tricycle.
Bigla kong napansin… Pinauna niya kong sumakay tapos tiniklop niya
yung payong. Nagbayad siya kay kuya tricycle.
Wala siyang payong.
“Thanks ah.”
Inisip ko na lang na baka may hinihintay siya. “S… sandali! Pano ka! Wala kang payong!”
Siguro panibago nanaman niyang girlfriend o “Okay lang ako. Ayan oh… ambon na lang
mga kaibigan na may dalang payong para sa naman. Sige na kuya.”
kanya.
Tapos nagdrive na si manong tricycle. Ako
Laking gulat ko nung bigla siyang umalis sa naman… nakalawit parin yung ulo ko habang
lobby at nagumpisang tanggapin na lang ang pinagmamasdan siyang tumalikod at
ulan. nauulanan…
“Hoi!” Hindi… Hindi pwede!
Tumingin siya sa kin. Shocks. Ano nanaman “Para manong! Dito na lang ako!”
yang ginagawa mo Xeira. Bakit mo siya
sinagawan ng ganon?! Bakit… may sasabihin ka Without explanation, bumaba na ko sa tricycle
ba? tapos kumaripas ng takbo. Di ko pa binuksan
yung payong ko kaya mejo nabasa narin ako ng
Oo. Meron. Dahil kailangan. ulan.
“Bakit?” Nagulat siya nung nakita niya ko.
Tumakbo ako papunta sa kanya. Tapos “Ano ka ba! Sabing okay lang ako… yan tuloy…
pinayungan ko siya. Hindi naman pwedeng nabasa ka na.”
hayaan niya yung sarili niya na mabasa ng
ulan… magkakasakit siya nun. Binuksan ko yung payong ko tapos pinayungan
ko ulit siya. Naisip ko na nasa ilalim kami ng
“Ano ka ba! Okay lang naman na maulanan iisang payong… bigla akong kinilig.
ako!”
“Hindi pwede… magkakasakit ka…” Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug. “Kay sa naman hayaan kitang sobrang mabasa

ng ulan! Eh isang oras pa ang papunta sa inyo.”
Nako. Ayan nanaman si Mr. Heart. Tumitibok “Ang kulet mo din no… basa na nga ako eh.”
nanaman. Pasaway talaga oh. Pero okay na… “Eh hindi ka pa naman ganon kabasa. Kaya
lulunukin ko na yung pagkamahiyain ko wag kailangan mo nitong payong…”
lang siya maulanan… wag lang maulanan si “Wag na…”
Kyle…
Tapos bigla siyang tumakbo. Hindi naman sa
Wag lang maulanan ang unang taong mapilit ako. Nakalimutan ko na nga na crush ko
nagpatibok sa puso ko ng ganon kalakas. siya. Di ko alam. Ang mahalaga lang sa kin,
mapayungan ko siya.
Ngumiti siya… Isang ngiti na parang nasa langit
na ko… “Ang sipag mo rin ano?”
Sinabi niya yun nung bigla siyang tumigil.

“Oo masipag ako. Tanggapin mo na kasi tong
payong. Sasakay nalang naman ako ng tricycle Ilang linggo nanaman ba ang hihintayin ko?
eh.”
“Ayan oh… mahina na nga yung ulan eh. Sige
na… okay na ko.”
CHAPTER 3
Tumalikod na siya. Pero sinundan ko parin siya. [Song of His Heart]
Lumilingon siya kasi alam niyang sinusundan ko
parin siya. Masaya ako… kahit naging makulit Mali pala. Hindi pala linggo.
ako sa kanya…
BUWAN.
Oo mahina na yung ulan. Pero dun kasi sa
village niya, tatlong bayan away mula sa bayan Oo. Pagkatapos nun, ni hindi niya ko kinausap.
namin, alam ko sobrang lakas ng ulan dun. Ni hindi nga siya nagpasalamat ulit. Hindi niya
Binabaha pa nga. Kaya nga gusto ko ipahiram sinauli yung payong ko.
yung payong ko.
Hinintay ko yun hanggang dulo ng second year.
Nung dumating na kami dun sa sakayan niya, Pwede ko naman siyang puntahan para bawiin
nakita kong nakangiti siya. Natutuwa ako dahil yung payong ko.
nakangiti siya… parang matutunaw na ko.
Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug.
Pero kada magtatangka akong pumunta,
“Sumakay ka na agad ng tricycle pag kasakay bumibilis yung tibok ng puso ko. Nakakaasar.
ko ah.” Hanggang sa susuko ako at sasabihin na lang sa
“Pero tanggapin mo muna tong payong… sarili ko na ako mismo yung nagbigay nung
kailangan mo to.” payong at siguro akala ni Kyle na binigay ko na
“Ang kulet mo talaga no.” nga yun.
“Makulit ako dahil kailangan… alam ng lahat na
di ako ganito.” Sigh.
Tapos ngumiti ulit siya. Ayon. Wala namang asenso. Akala ko second
year na ako magkakaroon kahit man lang lantad
Dugdug. Dugdug. na love life pero hanggang pangarap na lang
yun. Sabagay… nangangarap nanaman ako eh
Nako. Itong puso kong to, pasaway. Oo, masaya ang daming babaeng mas maganda sa akin sa
ako. Kaya nga napangiti narin ako ng di oras. batch.
Ayokong dumating yung jeep na papauwi sa
kanila… pero natural, alam kong di mangyayari Ang hirap naman maging simpleng tao.
yun.
Nangarap ako hanggang third year. Tama. Ang
Nung dumating na yung jeep, tiniklop ko agad bilis ng panahon at third year high school na ko.
yung payong ko tapos binigay ko na sa kanya. Halos ilang buwan na ba ang nakalipas? Pero di
Tinanggap naman niya. At dahil dun, naging ko ba alam. Sa tuwing naaalala ko yung una
sobrang saya ko. kaming nagusap at yung tungkol sa payong…
Ang tugtog pa nga sa jeep eh, when you’re Dugdug. Dugdug.

looking like that ng westlife…
Lumalakas ang pintig ng puso ko na parang di
I don’t wanna live my life without you. ako makahinga. Minsan nga nagdaday dream
Am I suppose to leave you know ako habang nagkaklase eh… mga tipong pwede
When you’re looking like that? kong ikutin ang panahon para bumalik sa
dalawang alaala na yon.
“Ui… salamat ah?”
Tama na nga yan Xei. Pumunta ka na sa choir.
Ngumiti ako. Yun na ang tanging response ko sa May first Friday mass pa mamaya.
kanya. At yon… pinagmasdan ko yung jeep kung
saan siya nakasakay hanggang sa di na maabot Pagpunta ko sa MAPEH room, doon ko nalaman
ng mga mata ko. na nagabsent yung gitarista namin. Nagpanic
kami dahil dun. Pano ba ito? Magisip ka Xei…
Sumakay ako na ko agad ng tricycle. Masaya na secretary ka pa naman…
ko dahil nakausap ko ulit siya matapos ang ilang
linggo… doon, bigla kong naisip… Oo marunong ako maggitara pero sa tuwing
malalaman kong tutugtog ako sa maraming

tao… kinakabahan ako. Kaya tinago ko yung paglalakad. Ang ganda ng likod niya… kahit ano
talent ko. ata maganda sa kanya eh.
Sino bang marunong maggitara? Andito na kami sa music room.
“Xei, si Kyle magaling maggitara yun. Try mo “Ano bang tutugtugin ko?”
tawagin… baka pumayag.” “Etong lahat.”
“Ikaw na lang Raiza.” “Mm… O sige.”
“Ano ka ba dali na! wala na tayong oras oh.
Tsaka magaayos pa ko ng kanta.” Nagumpisa na kaming magpractice. Sa kanya
lang ako nakatingin buong practice. Pero siya?
Naglakad na ko. Nag umpisa na akong kabahan. Napansin ko kung kanino siya tumitingin…
Ano bang sasabihin ko? ‘pwede ka bang
maggitara sa amin?” o ‘marunong ka ba Kay Raiza.
maggitara? Absent kasi yung gitarista namin’.
Sigh. Haay. Sinasabi ko na nga ba. Ang gusto niya
yung magaganda at yung malalakas ang spirit
Dugdug. Dugdug. na babae. Tulad ni Raiza at nung mga naging
una niyang girl friend. Lahat sila eh magaganda
Eto… nasa harap na ko ng section V. hanggang at mejo loud. I mean… may pagka speaker.
ngayong third year, andito parin siya sa section
na to. Haay. Iaannounce ko na… Umasa ka na lang sa panaginip Xeira.
“Si Kyle po?” Haay. Ayon. Napractice namin lahat ng kanta.

“Kyle!” Salamat kay Kyle. Nagproclaim na ng lunch si
“Wag ka ngang manggulo dito Chris! Kita mong Raiza. Siya kasi yung vice president ng club na
naglalaro ako ng gameboy.” to. Absent yung fourth year na president kaya
“Si Ms. Umbrella of your life mo.” kami ang nagaasikaso.
Umalis na silang lahat. At ako, nagwalis muna
H.. H… Huh?! Pano nalaman ni Chris ang tungkol ako sa MAPEH room dahil madumi. Eh ayoko
dun? naman magalit sa min si Sir.
Well… alam kong siguro… bukod kay Browny na Naglunch na ko. Nauna ako matapos sa ibang
bestfriend niyang aso na namatay, si Chris yung choir. Pagdating ko sa MAPEH room… iisang tao
best pal niya. Lagi silang magkasama. lang andun… natural… napangiti ako.
Pero… pano nalaman yun ni Chris? Sinabi ba ni Dugdug. Dugdug.

Kyle… o nakita niya?
Kinuha ni Kyle yung gitara niya tapos
Sa pagmumuni ko… di ko namalayan na ang nagumpisang tumugtog. Umupo ako dun sa may
nasa harap ko na pala ay si Kyle. Ayan… nasa wall. Alam kong sa parte ng wall na yun kung
harap mo nanaman ang pinaka angelic face na saan ako sumandal, dun din siya nakasandal
nakita mo sa tanang buhay mo. Ang sarap kaya ko pinili yung parte na yun. At least…
haplusin ng mukha niya. Gusto ko sana tanungin
kung pano nalaman ni Chris kaso parang napaka Isang pader lang ang humaharang sa amin.
papansin pag tinanong ko yun. Hindi naman
pwedeng yun ang pinunta ko diba? Ang kinakanta niya yung Infatuation Is Always
There ng Typecast. Well, hindi kasi ako rakista
“Bakit?” tulad ng maraming tao sa batch namin. Hindi ko
“Uh… absent kasi yung gitarista namin… P… p… alam yung lyrics pero napapakinggan ko.
pwede ka bang maggitara para first Friday Nagumpisa na siyang kumanta… napangiti ako
mass?” sa may chorus…
“Uh… Ewan ko lang…”
“Okay lang naman kahit hindi… maghahanap na Words are not important, smiles are all I need
lang ako ng panibago…” from you.
“Ah hindi! Wag… sige… pumapayag na ko.” The yearning is getting stronger I’m dumb.
I hope you like me too.
Wow! Pumayag si Kyle! Yehey! Ang saya saya
ko… Ayon. Tinamaan ako sa kanta. Kanino kaya niya
yan kinakanta? Para sa isang babaeng mahal
Dugdug. Dugdug. niya siguro… at oo Xeira… buti namang alam
mo…
Nako… tumigil ka muna puso ka… lalo ako hindi
makapaglakad ng maayos eh. hayan… kasama Hindi ikaw yun.
ko siya sa paglalakad. As usual… nauuna siya sa

Nung dumating na yung ibang members, narinig Nice lie Xeira. Kung alam lang niya, lagi mong
ko na napatigil siya sa paggigitara. Tumayo na gustong hingiin yung payong mo pero lage kang
ko sa pwesto ko tapos pumasok na rin ako sa nahihiya. Diba… tama ako?
loob.
Ayon. Nagpart na kami ng ways. Parang ang
Ayon. Nagmass na. At alam kong pagkatapos sakit naman. Ang sakit na magkahiwalay kami.
nun… buwan nanaman ang hihintayin ko para Haay… para kang shunge Xeira. Eh wala pa nga
makausap ulit siya. Sana lagi nalang absent kayong nabubuong pagkakaibigan… tingnan mo
yung gitarista namin para makikita ko siya every nga, wala pang binubunga… Ilang buwan
first Friday na tutugtog para sa club namin. nanaman ba ang hihintayin mo? Baka naman sa
susunod taon na ang hihintayin mo?!
…at tumugtog para sa akin.
Heto. Nakahiga nanaman ako sa kama ako at
Siyempre, nangangarap nanaman ako. kayakap ang unan ko na may pangalan ng Kyle.
Haay. Naririnig ko na ang lakas ng pintig ng
At ako nanaman si Xeira ang tagaligpit. Ako puso ko…
yung naglipit ng upuan ng choir tapos inayos ko
na yung gamit na ginamit namin sa choir. Yung Sana ganon din yung pintig ng puso niya.
2 sheet stand at yung dalawang mic stand.
Iniwan kasi ako nung iba kong kasama at si Sir
na lang ang kasama ko. Pinapaakyat pa niya CHAPTER 4
sakin yung mga stand. [Wishes]
So yun. Bitbit yung apat na stand, papaakayat Haay. Iyon. Sabi na nga ba… buwan nanaman.
ulit ako para makapunta ng MAPEH room.
Di ko ba alam kung bakit hindi ko siya
“Gusto mong tulong?” makaukausap. Eh magkabatch naman kami…
parang wala naman dahilan kung bakit na hindi
Dugdug. Dugdug. ko siya pwedeng kausapin.
Pasaway na puso… para sa mga piling tao lang Pero sa tuwing nakikita ko siya, kakaripas ako
tumitibok ng sobrang lakas. Ay… mali. Hindi pala ng takbo para sa isang tagong lugar. Siguro ang
‘mga’ dahil para sa iisang tao lang siya tumitibok pinaka worthy na reason ko ay…
ng malakas…
Para hindi niya marinig kung gano kalakas yung
Kyle. tibok ng puso ko.
“Hindi okay lang…” Weird no? Ewan ko ba. Pagpupunta ako ng

“Akin na nga yang dalawa. Kababae mong tao canteen tapos makikita ko siya, aatras ako tapos
nagbubuhat ka.” hindi nalang kakain. Pag malapit ko na siyang
“Pwede naman ha. Kahit babae… tsaka magaan makasalubong ng corridor, babalik na lang ako
lang to.” sa pinanggalingan ko. Di ko nga alam kung bakit
“Amazona ka ha. Tara, lagay na natin to sa ako umiiwas.
MAPEH room.”
Haay. Parang ewan naman tong buhay na to.
Kinakausap nanaman niya ko. Bakit ba ganon?
Hindi ba pwedeng araw-arawin na namin tong Magpapasko na. Bilis ng araw sa storyang to no?
paguusap para lagi akong nakangiti? Pasensya na. Wala naman kasing nangyayari.
Nakatago pa nga sa cabinet ko yung regalo ko
Nung nailagay na namin yung mga stand sa para kay Kyle nung last pasko pati yung
MAPEH room, napabuntong hininga ako. birthday niya this year. Hindi ko nga ba alam
Siyempre… alam ko naman na tapos nanaman kung bakit ako bumibili para sa isang tao ng
ang storyang ito. regalo pero di ko naman ibibigay. Sayang ang
pera…
“Ui… papalitan ko na lang yung payong ah.
Nasira kasi.” Pero ewan. Para kay Kyle… hindi yun sayang.
“Ah. Kaya pala hindi mo pa sinasauli sa kin.”
“Eh hindi mo naman kasi hinihingi…” Haay ewan ko ba. Ang labo.
“Mm… sige. Sa susunod na may oras ako…
hihingiin ko na sayo yung bagong payong.” Napaupo ako sa isang bleacher. Dismissal na
“Ano yun… lagi kang walang oras?” kasi. Ewan ko ba. Recently, kinahiligan ko ng
“Hindi naman… pero… nakakalimutan ko kasing hintayin ang lahat ng tao para umalis tapos pag
hingiin yung payong ko.” halos ¾ na ng population ng school ang wala,
dun ako magmumuni muni. Kaibigan ko naman
sina manong guard kaya okay lang.

“Tama nga yung iba no. Ang tahimik mo palang
Ewan ko ba. Heart broken ako. Heart broken ako tao.”
kahit hindi ko pa alam kung mahal ko na yung “Uh… oo. Hindi kasi ako ganon nakikipaginteract
tao. Yuck… ang corny ko ha. Anong mahal? Eh eh. Pag kinausap mo ko… saka lang kita
tatlong beses pa nga lang kayo naguusap ng kakausapin.”
matino eh. sasabihin mo ng mahal mo na siya? “Eh bakit kay Kyle?”
Eh hindi mo pa nga kilala yung tao.
Oops. Halah. Alam kaya nito na may gusto ako
Gusto ko siya kilalanin. kay Kyle? Nahahalata kaya niya? Hindi naman
siguro. Napaka rare nga na nagkakausap kami n
Haay ewan. Pero sa di inaasahang pagkakataon, Kyle tapos wala pa siya dun. Wag kang
napaluha ako. Naramdaman ko na nagtouch sa magpahalata Xeira.
kin yung setting rays of the sun at naramdaman
ko na para akong nasa movie. Haha. Senti “Ah… kasi kailangan lang.”
mode. Kulay orange na at pink yung clouds. “Mm… pwede bang magtanong?”
Tumatama sa mukha ko yung ilaw ng araw. “Okay lang. Ano ba yun?”
Hindi na siya masakit kasi nga setting na siya. “Broken hearted ka ba?”
Tiningnan ko yung sky… mejo blue parin yung
isang part pero mostly nagiging orange narin. Parang ang sarap sabihin na, Oo. Broken
Ang fluffy ng clouds… sana katabi ko si Kyle hearted nga ako… at alam mo kung kanino? Sa
para pagmasdan tong scene na to. kaibigan mong kinaaadikan ko. Si Kyle. Pero
siyempre… di ko naman yun pwede sabihin.
“Bat andito ka pa?”
“Huh? Bakit mo naman nasabi yun?”
Nagulat ako. Pinunasan ko agad yung luha na “Naabutan kasi kitang… lumuluha eh.”
tumulo sa pisngi ko. Akala ko naman kung sino. “Ah… Mm… wala lang. Nagpaka senti lang talaga
Si Chris pala. As I said… siya yung best pal ni ako… pero wala akong iniiyakan.”
Kyle. “Pwede ba yun? Nakaktuwa ka naman.”
“Bakit?”
“Ahm… wala lang. Ikaw, bakit andito ka pa?” “Wala lang… may crush ka ba o boyfriend?”
“Uh… wala lang. Pauwi na kasi ako. Tinopak kasi
akong gawin yung assignment ko sa room.” Ano ba naman yang tanong yan… tinatanong
“Ganon ba… uh… sige… buh-bye. niya ang tungkol sa love life ko. Ang weird.
Lalabas na sana sa bibig ko yung salitang oo…
Si Chris naman may pagka maputi din pero di
ganon kaputi tulad nung kay Kyle. Mejo may son “Wala. Bakit mo naitanong?”
goku ang dating ng buhok niya. Kung si Kyle “Ah… wala lang. ngayon ko lang narealize na…
isang dangkal ang kinatangkad sa kin, eto ang ganda mo pala pag nilapitan.”
naman isang middle finger ko. Mas maliit siya
kay Kyle pero kung titingnan, halos magkasing Blush. Ano ba naman ang sinasabi ng nilalang
tangkad lang sila. Mabait siya sabi ng ibang na ito? Sinapian ata siya ng kung anong
babae. Sobrang sweet daw kaya nagugustuhan maligno. Bakit niya sinasabi sa kin yung mga
din siya ng ibang girls. ganong bagay? Naiilang tuloy ako. Di ako sanay
na nakikipag usap sa taong hindi ko naman
“Mm… gusto mo samahan muna kita?” talaga kinakausap.
Now I learned na totoo nga yung sinasabi nilang “Tama nga yung sinasabi ng iba. Sweet ka nga.”
sweet siya. Hindi tulad ni Kyle na mejo may “Eh? may mga nagsasabi sayo ng ganon?”
pagka play boy, eto naman… one-timer. Pero “Oo. Ilang babae na ba ang sinabihan mo ng
ang alam ko, kakabreak lang nila nung girl ganon?”
friend niya kasi nagcheat sa kanya. Ang sakit “Ng maganda? Madami na. Pero… hindi usually
no? sa mga taong ngayon ko palang kinakausap.”
“Uh… okay lang. Ikaw… kung gusto mo.” Haay ewan. Naloloka na ata tong lalakeng to.
“Gutom ka na?” Sayang… mejo cute pa naman siya. Pero mas
“Ha? hindi naman. Bakit?” cute si Kyle. Haay. Nasali nanaman sa usapan si
“Gusto mo nito?” Kyle. Ewan ba. Siguro… kung di ko nakilala si
Kyle, dito ako magkakagusto. Kaso… natanggal
Nagoffer si Chris sa kin ng chippy pero humindi ata yung isang tornilyo niya eh.
ako. Nakita ko kasi yung flavor na chili kaya
inayawan ko. Ayoko sa maaanghang eh. Ngumiti na lang ako as a sign of response.
“Uh… kamusta ka naman?” “Gusto mo punta tayong seven eleven?”

“Okay lang naman.” “Uh… okay lang. Bakit?”

“Libre ko. Malapit lang naman ang bahay niyo Binayaran na ni Chris yung hotdog ko. Yung
dun diba?” huling lingon ko… paalis na sina Kyle.
“Uh… oo.” Nakakalungkot naman makita na paalis na siya.
“Tara.”
Andun na kami sa may paradahan ng jeep.
Siguro nagwonder kayo kung bakit alam nila ang
bahay ko. Actually, di ko rin alam. Siguro dahil “Sige na… uwi ka na.”
sa ininterview ako nung nagkaroon ng rape and “Sigurado bang… ayaw mo magpahatid?”
murder sa kapit bahay namin. Kaya yon. “Hindi na. Okay lang. Salamat sa hotdog ha?”
“Walang anuman… sa susunod ulit…”
Nung pumunta kami sa seven eleven… nagulat
na lang ako… Sa susunod?... sana nga may susunod… pero
sana…
Dugdug. Dugdug.
Si Kyle naman.
Si Kyle. Anong ginagawa niya dito?
“Oi pare. Di mo naman sinasabi na may

girlfriend ka na pala.” CHAPTER 5
“Haay nako Kyle. Ang labo mo. Nakita ko lang [Fall to Pieces]
siya sa school, nagpasama ako dito.”
“Galing ah. Wala ka pang iniimbitahang babae Ayon. Pano ko ba to sasabihin?
na hindi ko pinapakilala sayo.”
“Diyan ka na nga lang.” Tapos na kasi ang sembreak and stuff. Pati ang
pasko at ang New Year. Haay. Oo… ang bilis ng
Tapos yun. Nagappear silang dalawa. May takbo ng storya ko. Dahil… wala naman talagang
kasama si Kyle na 3 mestisang mga babae at isa nangyayare.
pang lalakeng mukang gangster tapos taga
ibang school sila. Hanggang sa pagpili ko ng Sa amin ni Kyle.
hotdog… nakatingin lang ako sa kanya… ano
kayang ginagawa niya dun? Siguro yung Yuh right. As if naman talagang magkakaroon
lalakeng mukang gangster yung recruiter tapos kami ng something more than… more than
yung tatlong babae yung choices niya kung sino kabatian? Eh hindi pa nga kami friends eh.
magiging girlfriend niya.
Si Chris ang mas nagiging kaclose ko. Minsan
“Ui. Xeira?” kasi pumupunta siya sa room. Minsan may
dalang pagkain tapos kakausapin yung iba kong
Uy ang galing. Binanggit ni Chris yung pangalan kaklase saka niya ko kakausapin. Napapdalas na
ko. Dun ako natauhan na nakatulala lang pala nga yung dalaw dalaw niya sa room kaya mas
ako kay Kyle. At dun ko rin narealize na hindi pa nagiging kaclose ko siya. Doon ko nalaman na
pala ako tinatawag ni Kyle sa pangalan ko. takot siya sa matutulis na bagay.
“Mm… bakit?” Yun lang. Minsan nga hinahatid pa niya ako

“Di ka pa kumukuha ng hotdog.” hanggang bahay. Nagkaroon pa ng issue na
“Ay… oo nga.” kami na daw. Wala akong balak maging kami…
dahil… alam ko naman kung sino ang tinitibok
Tapos kumuha na ko ng hotdog ko. Ang labo. ng puso ko…
Bakit ba ganun? Gusto ba talaga niya ng mestisa
at yung mga babeng halos kita na yung vains sa Haay… Asan na ba si Kyle?
leeg? Haay.
Kung maysomething ako na expert ako, yun ay
“May gusto ka ba kay Kyle?” ang paghahanap kay Kyle. Nahahanap ko si Kyle
“Ha?! Ano?! Kay Kyle? Hindi ah. Bat naman ako kung saan man siya naroroon. Kaya nga madali
magkakagusto dun?” akong nakakaiwas eh.
“Wag ka masyadong tense… napaghahalataan
ka eh.” “Xei-xei…”
“Promise… hindi… wala akong gusto sa kanya…” “O… daddy.”
Iyon. Kinabahan ako. Ewan ko lang kung Daddy na ang tawag ko kay Chris. Mula kasi
naniwala siya dun sa sinabi ko. Sana… sana nung naging medyo close kami, naging parang
maniwala siya. Lulubog ako sa kahihiyan kung daddy ko na siya. Lagi kasi niya kong nililibre ng
may nakaalam na may gusto ako kay Kyle. pagkain. Ewan ko nga ba.
“Halika na. Uwi na tayo.”

“Uhm… sige mauna ka na. Diba may party ka You’re the only one… I’d be with till the end…
pang pupuntahan?” When I come undone… you bring me back
“Hindi naman pwedeng iwan kita dito.” again…
“Bakit hindi pwede?” Back under the stars… back into your arms.
“Uh… kasi… kasi anak kita. Hindi iniiwan ng
daddy ang anak niya.” And I don’t wanna fall to pieces. I just wanna sit
“Sige na… please? Okay lang talaga. Medyo and stare at you.
madami kasi kaming assignment ngayon.” I don’t wanna talk about it.
“Talaga bang di kita mapipilit? Pwede mo naman I don’t want a conversation… I just wanna cry in
yang gawin sa bahay eh.” front of you.
“Hindi eh. Uh… hatid nalang muna kita I don’t wanna talk about it…
hanggang lobby.” Coz I’m in love with you.
So yun. Hinatid ko si Chris hanggang lobby Nababaliw na ata ako.

tapos nagbuh bye na kami sa isa’t isa. Kung
hindi siguro tumitibok ang puso ko para kay Wanna know who you are
Kyle… siguro kay Chris na ko nagfall. Wanna know where to start
I wanna know what this means
Bumalik ako sa room tapos ginawa ko na yung
geom assignment namin. Nakita ko yung mic Wanna know how you feel…
stand na nasa may board. Ginamit kasi yun na Wanna know what is real…
pang presentation kanina sa A.P. I wanna know everything… everything…
Tumayo ako tapos kinuha ko yung mic. Oo. Gusto ko siyang makilala. Gustong gusto
ko… gusto ko malaman at lahat ng tungkol sa
Dugdug. Dugdug. kanya. Gusto ko siyang kilalanin… gusto kong
makilala rin niya ko…
Oops. Lumingon ako. Wala namang tao. Pero
bakit bumilis ang tibok ng puso ko? Siguro… And I don’t wanna fall to pieces. I just wanna sit
siguro hinawakan ni Kyle to… and stare at you.
I don’t wanna talk about it.
Saktong may gitara sa may side. Iniwan nung And I don’t want a conversation… I just wanna
isa kong kaklase. Kinuha ko yung teachers table cry in front of you.
tapos umupo ako hawak hawak yung gitara. I don’t wanna talk about it…
Binaba ko yung mic stand. Naimagine kong
parang may concert ako… And I don’t wanna fall to pieces. I just wanna sit
and stare at you.
Tinugtog ko yung isa sa mga favorite song ko… I don’t wanna talk about it.
I don’t want a conversation… I just wanna cry in
I looked away… then i looked back at you front of you.
You tried to say… things that you can’t undo I don’t wanna talk about it…
Coz I’m in love with you…
If I had my way… I’ll never get over you I’m in love with you…
Today’s the day… I pray that we make it Coz I’m in love with you…
through I’m in love with you…
Make it through the fall… make it through it all…
Ayan… kinakanta ko na yung huling chorus.
Habang kinakanta ko yung first verse… narealize Patapos na ang kanta. Isang phrase na lang… at
ko na para kay Kyle tong kantang to. Oo… kung babalik na ulit ako sa dating Xeira. Sa dating
papipiliin, ayoko sanang makilala siya. Eh di Xeira na mahiyain at hindi alam kung pano
sana di ako nababaliw ng ganito. magtapat ng nararamdaman…
And I don’t wanna fall to pieces. I just wanna sit I’m in love with—
and stare at you.
I don’t wanna talk about it. BOG.
I don’t want a conversation… I just wanna cry in
front of you. Dugdug. Dugdug.
I don’t wanna talk about it…
Coz I’m in love with you. Ano yon?! Hindi ko na nasabi yung huling salita.
Nagulat ako. May nanonood ba sa kin? Di ko
Tama. Ayokong matunaw pag nakikita ko siya. naman alam. Lakas ng kabog ng dibdib ko.
Gusto kong pagmasdan lang siya. Kahit wag na Siguro nga may nanonood sa kin. Lumapit ako
siya magsalita… malaman lang niya kung ano sa may pinto… tumingin sa paligid… pero wala
yung tunay kong nararamdaman. namang tao.

Eh ano yung narinig ko kanina? Siguro wala lang Tapos kumaripas siya ng takbo. Narinig ko yung
yun… siguro— chimes ng seven eleven. Hindi tumigil sa
kakatunog. Ibig sabihin… sobrang lakas ng
Huh?! Ano to? Bat may payong? pagbukas at pagsara niya nung pinto.
Dugdug. Dugdug. Haay. Nakakainis. Ngayon na nga lang ulit kami

nagkausap… bakit hanggang ganon lang? Haay.
Hindi kaya… Hindi kaya si Kyle ang nandito? Pero… tama kaya yung sinabi niya na iniwan to
Hindi… Malabo yun. Panigurado kanina pa yun nung may ari para sa kin?
umuwi dahil atat ata yun mag computer. Eh
kanino tong payong na to? Wala naman akong Ewan.
nakitang may nakaiwan ng payong nung
naglilinis ako kanina.
At aba… astig. Fibrella. 500 din to. CHAPTER 6

[Roses are White]
Tsk. Kawawa naman yung nakaiwan nito.
Isusurrender ko na lang to sa adviser ko bukas. February na. Ang bilis ng oras.
Kawawa naman eh. Ang mahal ata ng Fibrella
Umbrella no. Hindi ko nga maafford ang ganito Aww. Ang pinakahihintay kong buwan. Bakit?
eh. Dahil birthday ko at prom. February 14 kasi ang
birthday ko. Tapos prom pa.
Haay.
Third year na ko kaya natural may prom diba?
Di ko alam kung bakit parang gusto ng kaluluwa Wala pa kong partner. Crossed fingers akong
ko ang pumunta muna sa seven eleven. Parang nagdasal na sana anyayahan ako ni Kyle para
inaatake ata ako ngayon. maging prom date niya.
Dugdug. Dugdug. Pero as usual… Hindi.
Shoot. Si Kyle… bat andito? Si Raiza ang partner niya for the prom. Yun ang
narinig ko. Sabi na nga ba. Kung papaano niya
“Xeira?” tinitigan si Raiza nung choir dati… alam kong
may gusto na siya kay Raiza. Ang saket naman.
Xeira?! Tinawag niya ko sa pangalan ko!!! Thank
you po Lord… wow. Ang saya ko naman… ang Haay. Sana maganda ako.
saya ko naman at tinawag niya ko sa pangalan
ko. Hindi… inhale… exhale. Umakto kang normal Tiningnan ko yung salamin. Okay lang naman
Xei. ako ha?! pero… sha nga naman. Compared kay
Raiza o sa kahit kaninong babaeng nalilink kay
“O… Hello. Kanina ka pa andito?” Kyle… wala akong panama.
“Uh… oo… kanina pa. Eh ikaw?”
“Ha? Para kang natitigang… nakita mo kong Haay. So here I am now… nakikinig na lang ng
pumasok diba? Tumingin ka pa nga sa kin eh.” iPod ko. Buti pa tong iPod ko kinakantahan ako..
“H… ha? Hindi kita napansin. S… sa iba ako sana may ibang tao din na kakanta para sa
nakatingin.” akin…
Haay. Kanina pa pala siya andito. Sana sumama You are my only… my only one.
ako kay Chris para pumunta dito.
Sakto. Haay. Lahat naman ata eh sakto para sa
“ui. Ayos yang payong na yan ah.” kin. Lahat naman ata ng kanta… basta kanta…
“Ha? Oo nga eh. Pero… di to sa kin. Napulot ko at nakita kong may part dun na nakakarelate
sa tapat ng classroom.” ako… yun na yun.
“Siguro… siguro iniwan talaga yan ng may ari
para sayo.” Nagkabalitaan na ng partners sa classroom. Buti
“Bakit naman niya gagawin yun?” pa tong mga mas geek pa sa akin meron na.
“Kasi… kasi alam niyang wala ka ng payong.” kahit nga yung mga matataba meron na rin eh.
Pero ako… ang kawawang ako… wala pa.
Ayon. Di ko alam kung bakit parang mejo nakakalungkot naman.
hinihingal siya. Parang tumakbo nga ata siya eh.
Di ko naman alam kung bakit ganon… ayoko “Haay…”
naman siyang tanungin. “O Kyleen? Anong problema mo?”
“Uh… sige sige… alis na ko… Bye!” Buti pa tong si Raiza. Nangiinggit. Alam ko
namang siya ang partner ni Kyle… wag na niya

ipamuka sa kin yun.. Nakakainis. Habang oh. Kung kelan may kaibigan na ko… saka
tinititigan ko siya… nakikita ko kung gano siya naman ako gagawa ng kapalpakan sa mundo.
kaswerte kay Kyle… gusto ko tuloy umiyak kung
bakit nung sumabog ang kagandahan sa mundo, “Ikaw talaga.”
konti lang ang napunta sa akin…
Tapos pinat niya yung ulo ko.
“Raiza… tell me. Panget ba talaga ako?”
“Of course not! Ano ba namang tanong yan! “Ano ba sa tingin mo?”
Hindi ka panget gurl! Ang ganda mo promise. “Mm… binibigay mo yan sa akin dahil… anak mo
Bakit?” ko?”
“Kasi… kasi wala pa kong partner sa prom…” “Tama.”
“Ah ganon… eh kaya kasi ganon…”
Ngumiti ako. Parang dapat kong mafeel na
Tapos may tinanggal siya sa likod ko. napahiya ako pero di ko yun nafeel. Naging
Masaya lang ako dahil never in my life na may
“Ayan o. may nakatape sa likod mo ng nagbigay sa kin dahil kaibigan lang niya ko.
‘reserved’. E di natural wala ngang magiinvite
sayo.” After non, umalis na si Chris. May nanunukso sa
akin pero di ko na pinansin. Kung papipiliin,
Kinuha ko yung papel. Sino namang magdidikit aaminin ko na gusto kong magkagusto siya sa
sa likod ko nito? Ang cute naman. Pero sandali… akin. Hipokrita ba? Mm… well, gusto ko lang
wala naman akong kilala na may gusto sa akin… malaman ang feeling na may nagkakagusto sa
or nagpaparamdam… akin… gets? Pero…
“Xei…” Iisa lang naman ang tinitibok ng puso ko eh.

“Daddy… tingnan mo oh. May timang na nagdikit
sa kin ng reserved sa likod ko. Siguro ayaw niya Si Kyle.
akong magkaroon ng date… haay. Mga tao nga
naman sa mundo…” So yun. Di ko nga ba alam sa sarili ko. Ang labo
“Ibig sabihin… timang pala ako?” ko talaga. Pwede namang kahit sino diba?
Sabagay… siguro infatuation lang to. Una sa
Eh?!?! Si Chris ang nagimbita sa kin para lahat… bakit ko ba siya nagustuhan? Kasi…
maging prom date ko? Parang di naman ata gwapo siya. Diba? Totoo naman eh…
kapanipaniwala yun! Wow. Ang galing naman… nagustuhan mo siya dahil like any other girl in
totoo ba tong naririig ko? Parang impusible. the world na may gusto rin sa kanya.
“Totoo ba yan o pinagtitripan mo lang ako?” Pero… parang hindi.

“Bakit naman kita pagtitripan ha? Isa pa, sayo
ako pinaka comfortable. I mean… wag mong Siguro as simple as this:
bigyan ng malice pero… kumportable na ako
sayo.” Kasi di ko alam.
Ngumiti ako. Wow. For so how many years, Bigla na lang tumibok ang puso ko eh. Ewan.
nagkaroon din ako ng isang kaibigan na sinabi Minsan nga iniisip ko din kung dahil lang ba sa
niyang kaibigan ko siya. ichura niya? O dahil nakisabay ako sa uso? Hindi
ko alam…
“Thanks dad… Sige, tutal, ikaw naman na ang
nagpareserve.” Isa lang ang alam ko…
Ngumiti siya tapos nilabas niya yung right hand Kailangan ko ng matapos ang assignment ko
niya. Dun ko lang nanotice na nakatago nga ngayon.
yung right hand niya.
Ang dilim na kasi ng paligid. Ang bilis namang
Nagulat ako nung may nilabas siyang red na magsunset ngayong araw na to. Parang nung
rose. isang araw lang sobrang tagal. Ngayon naman
ang bilis…
“O… para san yan?”
“Para sayo… obvious ba?” Hindi ko ba alam pero kahit gabi na, parang
“Mm… b… bakit ka nagbibigay ng ganyan?” dinadala ako ng kaluluwa ko papunta sa bayan.
“Wala lang…” Well… ano naman kayang gagawin ko dun? Ah…
“Chris… m… may gusto ka ba sa kin?” dun na lang ako sa simbahan…
OMG. Bakit ko naman yun tinanong? Para Nung malapit na ko sa Sta. Ursula church, may
naman akong timang. Binibigyan ko ng malicia nakita akong bunch of roses. Sobrang cute. Red
yung pagkakaibigan namin. Nakakainis naman

na red. Bigla kong naalala si Chris… siguro, dito
niya yun binili? Ano nga kaya… Parang…
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko Ay hindi… hindi pala ‘parang’…
pero pumunta ako dun sa flower shop.
Umaasa ako.
Dugdug. Dugdug.
Wag kang umasa Xeira. Don’t expect. You’re
Nako… bakit nanaman ba tumitibok ang puso going beyond your limitations. Masasaktan ka
ko? Ang labo talaga… papalapit pa lang ako ng lang. That’s the worst thing about loving…
flower shop nun. Pero sobrang lakas nanaman
ng tibok ng puso ko. “Sayo na lang sabi ko.”
“Bakit mo binibigay sa kin?”
Nagulat ako nung biglang may lumabas mula sa “Kasi… kasi nakalimutan kong palitan yung
flower shop. payong mo.”
“Okay lang kahit wag mo na palitan… meron
At sino pa ba?... naman na akong bago”
“Eh talaga? O eto… rosas para sa isang makulit
“Kyle?” na taong tulad mo.”
“Xei?”
“Ano ginagawa mo dito?” Talaga bang ibibigay niya to sa kin?
Tapos nakita kong may hawak hawak siya na “Teka… diba dapat para kay Raiza to?”
puting rose. Ang sweet naman. Para kanino “Uh… oo.”
kaya yun? Sana akin na lang… kung pwede ko “Eh di… pano siya?”
lang talaga hingiin sa kanya. “Ibibili ko na lang siya ng bago.”
“May tanong ako…”
“Ah… Uh… eto, bumili ako ng rosas.” “Sige… ano yon?”
“Pwede ba tanungin kung para kanino?” “Bakit puti? Bakit puting rosas? Diba dapat…
red? Kasi…”
Tapos sumimangot siya. Di ko alam kung bakit “Kasi pang love yung red?”
pero parang may naitanong akong hindi tama. “Uh… oo… eh ang puti diba pampatay?”
Sana mali yung iniisip ko.
Tumawa siya nung sinabi ko yun. Well, ganon
“Mm… para kay…” naman talaga yung nakikita ko pag may
“Hindi mo na kailangan sabihin kung nahihiya namamatay. Mga puting rosas yung hinuhulog
ka. Okay lang.” nila. Kung sa isang babae, red ang binibigay…
“Ah hindi… para to kay Raiza.”
“Kasi… di mo sigurado ang red. Oo. Minsan, ang
Nako. Sha nga naman. Para kanino ba ang isang pula ay symbol for love… pero… isipin mo… pag
rosas na binili niya kundi para sa crush niya. nasa itaas ang red sa flag ng Pilipinas… diba…
Siguro… ang saya maging si Raiza… war yun?”
Nasaktan ako. Di ko naman alam kung bakit ako Wow. Lalo tuloy akong namamangha sa kanya…
nasaktan. Eh… una sa lahat, hindi kami. never kong inisip yun dahil ang alam ko talaga
Pangalawa, dahil hindi kami gaano magkakilala. ay ang pula ay para sa pag-ibig. Yuck… ang
Pangatlo… dahil mahal ko siya. corny ko na. pero totoo naman eh.
Mahal mo sino? Si Kyle?! Napatitig ako sa kanya. I stared at him because

of fascination.
Magisip ka muna Xeira. Baka naman infatuation
mo lang yan… Hindi ka pa sigurado… hindi mo “Pero, pag white… peace… unity… lahat pang
nga kilala kung sino siya diba? Hindi mo siya positive diba?”
kilala… “Di ko alam na may pagka matalinhaga ka pala.”
“Nose bleed naman ako dun… may nalalaman ka
Pero… gusto ko siyang kilalanin. pang matalinhaga.”
“Mm… sige… una na ko… baka kasi hanapin na
“Ah ganon ba… ang swerte naman ni Raiza.” ko sa bahay… Uhm… thanks sa rose ha?”
“Pero… kung gusto mo… sayo na lang.” “Sure. Sige… ingat ka…”
“H… Ha?”
Ayon. Yun na ang katapusan ng paguusap
Tama ba yung narinig ko? Akin na lang daw namin. Siguro nagtataka kayo kung bakit ako
yung rosas na binili niya para kay Raiza!!! umalis. Well, di ko alam. Pero parang di na ko
Parang himala… Ayan… kinikilig nanaman ako… makahinga dahil sa lakas ng pintig ng puso ko.
ang hirap sumabak sa ganitong sitwasyon…

Tapos para na kong hihimatayin. Exagg kung magagalit si Rai pag puti ang binigay ko. At
exagg pero yun talaga ang naramdaman ko. least… at least ikaw lang yung babaeng first
time kong binigyan ng white rose… at natuwa
Para akong matutunaw sa harap niya. ako nung natuwa ka. Matagal ko na kasing
gusto magbigay ng puting rose sa isang babae…
The next day, busy ang lahat para sa pero lagi kong naiisip nab aka magalit sila…
decorations at practice para sa prom. Ako? Hindi kaya nung tinanggap mo… natuwa ako.
ko parin matanggal sa isip ko na binigyan ako ni Salamat.
Kyle ng rose. Alam niyo ba ginawa ko dun?
Siguro ang iisipin niyo, nilagay ko sa tubig. Pero Kyle
hindi… di ko yun ginawa…
Then… after a second…
Pinutol ko yung petals tapos bumuo ako ng
heart sa isang red na art paper. Nakadikit din
dun yung stem. Tapos may caption na…
Nakangiti na ulit ako…
Ang unang rosas na bigay ng mahal ko.
Kung umakto ako, parang kami na. Siguro…

siguro dahil sa sobrang saya kaya ko ginawa CHAPTER 7
yun. [Stars and Dances]
Later on, may sumigaw sa na sa corridor. Ilang days na lang prom na.
“Binigyan ako ni Kyle ng roses!!!” Nung birthday ko, wala lang. naghanda lang ako
ng konti sa bahay. Relatives lang pumunta kasi
Halos nakalimutan ko na… May isa pa palang yun lang kaya ng budget. Haha. Binati ako ni
babae na bibigyan niya ng ganong uri ng rosas. Chris at binigyan ng red ribbon na cake. (Yung
Bigla akong nalungkot… Sha nga naman. Soon- isang slice lang). Sabi ko nga sana buong cake
to-be-gf na niya si Raiza. Siguro at the count of na lang eh. Sabi naman niya, next year na daw.
10 eh sila na. May EVAT na kasi. Haha.
Nung lumabas ako… nagulat ako sa nakita ko. At si Kyle?
Raiza was holding a bunch of RED roses. Siyempre… Ano bang pakielam niya kung
birthday ko?
Teka… bat ganon?
Nakakalungkot talaga. Siguro kung emo ako,
Akala ko ba… white ang dapat?? nagpakamatay na ko. Oops. Parental guidance.
Siyempre joke lang yun… mahal ko si Lord…
Ayan. Pinaasa ka nanaman niya. Well, pinaasa
ka niya pero di niya alam na pinaasa ka niya. Anyway…
Naniwala ka naman sa sinabi niyang red is also
for war. Kahit anong mangyari… red will always Siyempre nagpapractice kami ng prom. Kada
be for love… practice nga tinitingnan ko si Kyle. Kung pano
siya sumayaw… kung pano siya tumawa…
Ang tanga mo Xeira.
Kung pano niya nagagawang patibukin ang puso
Bigla tuloy akong nagalit. Nagalit dahil ganon. At ko.
siguro may halong inggit na rin kay Raiza.
Nagpaniwala naman ako… shoot naman. Ang labo talaga. Minsan kailangan mo pang
masaktan para malaman kung ano ang mga
Bumalik ako sa table ko. Gusto ko umiyak dahil sagot sa tanong mo. Pero bakit ba kailangan?
lang sa simpleng dahilan. Siguro ganito nga pag
umaasa. Ganito pag nasasaktan. Sa maliit na “Xeira?”
dahilan, umiiyak na. “Bakit?”
“Sinong tinitingnan mo?”
Pero nagulat ako nung biglang may sulat sa “Wala naman. Para kasing may nakita akong
table. star ngayong umaga…”
At lalo akong nagulat nung galing kay Kyle. And Ang weird ng sagot ko. Pero pinalampas yun ni
for the very first time… he wrote to me. Chris.
Uy. Pag nakita mo yung ibibigay ko para kay Before the prom, nagpaayos muna ako.
Rai, wag kang mabibigla okay? Para kasing Siyempre. Pero, as much as possible, yung

pinaka simpleng ayos lang. yung gown ko nga Narinig ko yung MC namin na malapit na daw
sa divisoria pa binili… isang rainbow gown. ang cotillion. Dumaan ako sa may pwesto niya
Maganda siya tapos mura lang kaya namin binili. pero wala parin siya…
Nagpakulot lang ako pero wala ng kung anong
ipit or crowns. Di ko nga ba alam kung bakit ako pumunta sa
likod ng dorm… nagbabakasakaling Makita ko
Sinuot ko yung favorite silver necklace ko na siya dun…
bigay ng mom ko sa kin on my 13th birthday.
Yun daw ang regalo niyang nung ganap na kong At hindi ako binigo ng pagbabakasakali ko.
teenager. Tapos nagsuot din ako ng simpleng
earrings lang tapos manipis na bracelet. “Kyle… maguumpisa na ang cotillion.”
Pagdating kong school, konti palang ang tao. Nakita ko siya. Nakatulala lang sa kung saan.
Hindi ko pa nakikita si Kyle. Ewan ko ba… dun Kung yung iba nga nag ‘hi’ sa kin para lang
talaga ako magaling… sabihin na super ganda ko, siya naman parang
wala lang.
Ang paghahanap sa kanya.
“Hindi pa nagpapakita si Orion. Wala pa si
Pero di ko alam kung bakit feeling ko wala pa Alnilam.”
siya. Nakita ko si Raiza. Dumating na pala siya. “Uh… oo nga.”
She looked very pretty with her yellow and blue
gown. Mas lalo siyang gumanda. Kaya nga di Alnilam yung tawag sa star na nasa gitna ng
ako makapaniwala nung sinabi niyang… orion’s belt. Sa totoo lang… yun lang yung
natutunan ko sa star gazing namin this year.
“Oh my gosh! Ang ganda mo Xeira!!!” Anyway, tapos tumayo na siya.
“Nambola ka pa. halos wala nga akong ginawa
sa sarili ko eh.” At naglakad.
Nakita ko pa nga na nagpolish siya ng nails. May Yun lang. para nga niya kong hindi nakita eh. To
color na blue yung nails niya. Eh ako, nilinisan be more specific, hindi niya ko pinansin.
ko lang yun kuko ko. kung marunong lang Napakaawkward. Nasaktan ako. Bigla ko nasabi
siguro ako mag make-up, siguro ako narin ang sa utak ko na sana hindi ko na lang siya
nagmake-up sa sarili ko. hinanap.
“tiningnan mo ba sarili mo sa salamin??? My Though I know that I will still find myself finding
gosh… You’ve changed!!!” him kahit ano pang sabihin ng utak ko.
“Thanks Rai… kaw din… as usual… super ganda
mo…” So yun. Nagumpisa na ang cotillion. Hanggang
“Nako Xei… You transformed into a goddess.” ngayon, siya parin ang tinititigan ko. Hindi ko na
“Kung anu-anong pinagsasasabi mo. Thanks.” napapansin yung kasayaw kong fourth year.
Natapakan ko pa nga ata siya.
Dugdug. Dugdug.
Tapos nagkaroon na ng parade ng mga babae
Bigla akong nagkaron ng feeling na andyan na ng third year. Pumila na ko.
siya. Pero kahit saan, di ko siya Makita. Siguro…
guni-guni ko lang yon. But not like other girls, I didn’t smile.
Nakita ko si Chris. Ngumiti siya. Ang gwapo Ewan ko ba. Parang nabagsakan ako ng langit.
niya. Kung gwapo na siya dati, mas gwumapo Oo… langit lang… binagsakan ako ng langit.
pa siya ngayon with his black suit. Napabuntong hininga ako ng di oras. Di ko ba
alam kung san ko nakukuha yung lakas para
“Ang ganda mo…” hanapin siya kahit alam kong hindi naman niya
“Thanks dadi. Ikaw din… ang gwapo mo.” ko iimikan. Siguro… kulang lang talaga ako sa
“Really? Think so?” pansin…
“Oo… uhm…”
Sa pansin niya.
Gusto ko sanang itanong kung kasama niya si
Kyle pero inunahan ako ng hiya kaya di ko na Pumila narin yung mga lalake. Nakita ko si
tinuloy. But deep inside of me… Chris. Ang gwapo talaga niya.
I know he’s here. Tapos nakita ko si Kyle…
Asaan na ba siya? Nakatingin parin siya sa langit.

Ano bang meron sa gabi? Napatingin na rin ako Pero… ayaw talaga ng tadhana na kahit man
sa langit. Yung Alnilam parin ba yung lang sa entablado eh magsama kami.
inaabangan niya? Ang pagkakaalam ko, maya
maya pa yun dadating… Iba ang naging 1st princess ng third year. Ang
pagkakaalam ko, section IV yung nanalo.
Tapos siyempre. The usual ceremonies. Yung Anyway, after iannounce yung prince at princess
candle lighting. Yung passing of responsibilities. ng fourth year, inannounce na yung mr. and ms.
Yung last will and testament. Valentine.
Tinanggal ko na yung number na nakalagay sa Pumunta sa kin si Chris.

damit ko. 54 nga yung nakalagay na number.
Alam ko namang hindi ako mapipili dun sa top “Xei…”
10. sino ba ko para piliin? “O daddy… hello…”
Kumuha ako ng juice dun sa may cater. Kumakain ako ng fish ball nun. Di ko ba alam
Nauuhaw na kasi ako. Uhaw na may halong kung bakit yun yung nakahandang cater sa min.
kaba. mahirap lang kasi school namin eh.
“Xei?” “Pwede bang—”

“O, dadi. Anong ginagawa mo dito?”
“Anong ‘anong ginagawa ko dito’? Ikaw ang Tapos nagannounce si Mr. MC na number 11
dapat tanunging ko ng ganyan… tinatawag ka sa from the third year yung nanalong prom king.
stage.” Pagtingin ko sa number ni dadi…
“Anong tinatawag sa stage?”
“number 54?” “Dad! Prom king ka!”
Tapos narinig ko na nga sa stage. Dalawang May binulong siya. Alam kong mura yun kaya di
beses na ko tinawag. Nakakahiya. Well actually, ko na sasabihin. Pumunta siya dun sa stage
hindi ako nahiya dun sa fact na tinawag na ko tapos inawardan na. fourth year naman yung
ng 2 beses… nahiya ako dun sa fact na tinawag nanalo na prom queen.
ako.
So yun… nagsayaw na yung tatlong
Katabi ko si Rai sa stage. Natural… tinawag siya. magpapartner na nasa stage.
Ganda niya eh.
Haay. Ang saklap naman. Nagsisi tuloy ako na di
“Sabi ko sayo ang ganda mo eh.” ako naglakad ng maayos at di ako nagpose ng
maayos nung nasa stage ako. eh di baka
Ngumiti na lang ako sa compliment niya. Hindi kasayaw ko ngayon si Kyle sa stage.
ako sanay na tumayo sa harap ng madlang tao.
Nakita ko na nakakembot lahat ng kasama ko sa At ginawa ko nanaman ang favorite hobby ko…
stage. Ako naman, simpleng tayo lang ako. So I ang magbuntong hininga.
felt so awkward.
Tumingin ako sa langit…
Sa mga lalaki naman, parehong natawag si Kyle
at Chris. And guess what…
Nung pinaparade kami, natural sobrang hiyang Andun na si Orion… at ang hinihintay ng
hiya ako. Silang lahat parang model yung lakad. minamahal ko na di niya alam na minamahal ko
Eh ako? Tanungin niyo lahat ng taong nakakita siya… ang Alnilam.
sa kin. Para akong sakang na pike. May stage
fright pa man din ako. Everytime I see falling I get down on my
kneews and pray
So yun. Yun lang naman. Most embarrassing I’m waiting for the final moment you say the
moment ko yun. words that I can’t say…
Nung nagkaron na ng awarding, hindi na ko Bizaare Love Triangle ni Frente pala yung
nagexpect. Gusto ko na nga umuwi pagkatapos pinapatugtog. Ang dami na ring nagsisisayaw na
nung parada namin sa quadrangle eh. mga kabatch ko at ng fourth year.
“Ui grabe! 1st prince ang Kyle ko!!!” At ako?
Napalingon ako sa sinabi ni Raiza. Bigla tuloy Andito ako sa iisang tabi… kinakausap ko yung
ako napadasal na sana ako yung 1st princess. star na tinitingnan ng Kyle ko kanina…

“Hoi… ikaw… bakit ka ba tinitingnan ng Kyle ko? Sort of na pinunasan ko yung luha ko sa suit
Anjan ba yung mahal niya?” niya na maganda…
Tapos ngumiti ako kasi nakita ko yung sarili ko “Bakit… bakit ka ba umiiyak?”
na kumakausap sa isang BAGAY. At bukod sa “Wala naman… may tao lang akong hinihintay…”
bagay yung kinakausap ko… sobrang layo pa “M… may gusto ka? Sino?”
nung bagay. “Hindi ano ka ba… wala akong gusto…”
“Lam mo… ang swerte mo. Buti pa ikaw… kahit Wala akong gusto… may mahal ako…
malayo… kahit may oras ang paglabas mo…
hinihintay ka parin ng Kyle ko… pero ako? ang “Sorry ha? Nadumihan ko pa tuloy yung
lapit ko na nga sa kanya… ako na nga tong amerikana mo.”
pumupunta sa kanya… di parin niya ko “okay lang… honor ko ang maging basahan ng
pinapansin.” luha mo.”
Naramdaman ko yung tulo ng luha sa pisngi ko… Tumawa ako. ang corny eh.
“Sana pala… star na lang ako.” “Ayan… mas maganda pag ngumingiti ka…”
“Kung star ka… di kita maaabot.” “Thanks dad…”
“Kung sino man yang nagpapaiyak sayo… di ko
Nagulat ako nung nagsalita si Chris sa likod ko. siya mapapatawad…”
Sobrang nabigla ako. Kanina pa kaya niya ko “Talaga daddy? Anong gagawin mo sa kanya?”
naririnig? Narinig kaya niya yung pangalan ni “Papaiyakin ko din.”
Kyle?
Nagsmile ako. ang sweet naman ni Chris.
“Sinong kinakausap mo?”
“Ah… wala… bigla kasi akong nalungkot…” Nung natapos na yung kanta, inupo narin ako ni
daddy. Ewan ko nga ba kay Chris. After niya
Tapos nagoffer sa kin si Chris ng tissue. Ay… kong sinayaw, nakita ko na umalis na siya
hindi pala inoffer… siya mismo yung nagpunas kasama nung mom at dad niya na siguro
ng luha na tumulo sa pisngi ko. nanonood din.
“Ikaw talaga… bat ka umiiyak? Ayan tuloy… At ako?

nagdumi yung eyeliner mo.”
Nakaupo lang ako dun. Pero after a few
Nako… nakalimutan kong may make-up ako. seconds…
yak… ang panget pa naman pag umiyak tapos
may eye liner. Mukha akong goth. Buti na lang 1…
pinunasan. 2…
3…
“Bat ka umiiyak?” 4…
5…
Nagpanic ako… hindi ko naman pwedeng sabihin
na broken hearted ako dahil kay Kyle. So nagisip I decided to go home.
ako ng dahilan. At… eto ang lumabas sa bibig
ko… Hindi naman niya ko isasayaw eh. Ano pang
silbi?!
“Wala kasing sumasayaw sa kin.”
“Ganon ba? Eh di… pwede ba kitang maisayaw?” “Xei…”
Ngumiti ako. At… sa gwapo ba naman ng Dugdug. Dugdug.

nagaya sakin… hindi pa ko mapapa-oo?
Narinig ko yung boses niya. Yung angelic voice
Ang kanta na nun eh Till they take my heart niya. Ang lakas ng tibok ng puso ko…
away ni Kyla. kinakabahan ako actually… sobra akong
kinakabahan… di ko alam kung anong gagawin
So yun… nagsayaw kami. Nabigla ako nung ko… lilingon ba ko?
magkatabi lang pala kaming sumasayaw…
“Xei… nahulog mo panyo mo.”
Ako at si Chris… “Uh… thanks.”
Si Rai at Kyle. Yun lang pala… akala ko pa naman iinvite niya

ko magsayaw. Pero… sa bagay. Buo na ang
Tumulo ulit ang luha ko. Dahil sa luha kong araw ko…
peste… napayakap ako kay Chris ng tuluyan.

“Aalis ka na ba?” wala na yung malamig na hangin ngayon na
“Uh… ewan ko… ikaw?” dumadampi sa balat ko…
“Hindi pa. Si Chris?”
“umalis na eh…” Close your eyes… give me your hand darling.
“Baliw talaga yun. Sabi ko sa kanya wag kang i Do you feel my heart beating? Do you
— uh… ano… uh… ano nga bang sasabihin ko?! understand?
“I—i—isnabin?” Do you feel the same? Am I only dreaming…
“Yun! Nakuha mo!” Is this burning… an eternal flame?
“hindi naman niya ko inisnab. Sinayaw niya ko
tapos… umuwi na.” Asteeg talaga ni Lord. Alam Niya kung anong
“Sabagay… pupunta pa kasi siyang airport.” kanta ang dapat iplay sa bawat moment ko with
“Ha? Bakit?” Kyle. Grabe… nagiinit ang kapaligiran. Kahit ba
“Susunduin niya yung tito niya.” sinisipon na lahat ng taong naka tube at
“Ah… Siya nga pala… m… may tanong ako… yun spaghetti dress sa prom… ako naman parang
ay kung pwedeng tanungin… pero kung di mo nagliliyab…
pwedeng sagutin ok lang…”
“Ano yun?” Dahil hawak ni Kyle ang kamay ko.
“Bakit mo hinihintay na lumabas si Orion?
Alnilam?” Hindi ko siya matingnan sa mata. Dun lang ako
“Ah… nanghihingi ako ng sign.” sa sahig nakatingin. Nakakahiya. Pero… di ko
alam kung bakit ako nahihiya. Sa loob ko,
Dugdug. Dugdug. naghahanap pa lang ako ng reason kung bakit
ako hindi makatingin sa mata.
Lumalakas nanaman ang pintig ng puso ko…
kausap ko sa harap ko ngayon ang lalaking “Xei… may gusto sana ako sabihin sayo eh…”
pinapangarap ko. Kausap ko ang taong parang “A… ano yon?”
tatalon na sa katawan ko yun puso ko.
Gosh. Kinakabahan ako. Sobrang lakas.
“Sign na ano?” Intensity 5 yung heartbeat ko. para akong
sasabog.
SILENCE. This is no ordinary moment.
Pero teka… kinakausap ba niya ko? Bakit
“Sign… sign para… magkaron ng lakas ng loob…” ganon… kung kailan ang lapit lapit niya sa kin…
parang ang layo naman niya. Di ko alam kung
Bigla akong kinabaha. Napakastrange na aura bakit… e pano pag naging kami? Hindi parin ako
ng paligid ko… parang… parang may kakaiba… makakapagsalita?!
hindi lang kakaiba… may… nakakabigla.
Teka Xeira… sino ba kasing nagsabi na magiging
Una… kinakausap niya ko… parang ang weird. kayo? Malay mo… a favor or something. Pero…
ewan ko ba. Sa loob loob ko, gusto kong sabihin
Pangalawa… may nalaman ako tungkol sa kanya niya yung… ‘may gusto ako sayo Xeira’…
na siya mismo ang nagsabi. Something insane
ang nangyayari ngayon… Ang landi ko ba? Ewan. Yun talaga ang gusto
kong sabihin niya… sana… sana… prayers!!!
Pangatlo… Woah… sana nga yun na yung sabihin niya…
please Lord… give me this moment… give me
Ang pinaka weird at pinaka nakakabaliw… this day…
Dugdug. Dugdug. “Kasi—”

“Kyle!!!”
Oops. Bigla kong narinig yung sigaw ni Rai.

Hinahawakan niya yung kamay ko. Binitawan ko agad yung kamay ni Kyle. Pero… di
ko rin alam kung bakit. Nakakainis. Wrong
timing… di tuloy natuloy ni Kyle yung sinasabi
niya.
CHAPTER 8
[Distance and Darkness] Habang pumupunta si Rai papalapit sa amin, lalo
kong nakikita na wala talaga akong pag-asa kay
Hinawakan niya yung kamay ko. Kyle. Sino nga ba naman ako ? if everybody’s
imperfect, i’m the most imperfect human.
Bakit nga ba niya hinahawakan yung kamay ko?
Grabe… ang init ng kamay niya. Nakakapaso. Nako. Masyado ko pa naman pinapababa sarili
Para bang pumapasok sa loob ko yung init. Bale ko.

Wag ka na kasi umasa Xeira. You’re too plain to Maganda ba talaga ako ngayong gabi?
be liked. You’re to boring to be loved. Sana…
sana meron talagang nageexist na knight in Haay ewan. Kahit anong anggulo ko tingnan…
shining armor para sa bawat babae… para fair… parang… ako parin to. Ako parin si Xeira. Isang
at walang babaeng umiiyak at umaasang tulad mahiyain, geek at tahimik na Xeira…
ko…
Ni di ko man lang masabi kahit sa iisang tao
“Ui… andito ka lang pala Kyle.” lang na may gusto na ko…
“Uh… Rai…”
“O, andito ka parin Xei?” Baliw.
Parang ang sarap sabihin na ‘obvious ba?’. Pero Nakatulog ako… isang mahimbing na tulog…
di ko naman kayang gawin yun… tulog na sana di na ko nagising.
“Uh… oo. Actually paalis na rin ako.” Pero… hindi naman pwede. Dahil kailangan ko
“Ah… ganun ba.” magising para mabuhay ako… at para Makita ko
“Uh… sige. Baka kasi pagalitan pa ko nina pa siya ulit…
mama.”
“Andito sina tita?” Monday. Natural, pumunta ako sa school dahil
may pasok kami. Geometry class. Sobrang
If I haven’t mentioned, second cousin ko si Rai boring ng class. Napasandal ako sa may wall
sa mother’s side. kasi ako yung nasa dulo.
“Oo. Kanina pa sinasabi na gusto na daw nilang Napamulat ako kasi nakita ko nung tapos na
umuwi.” yung klase… Weird nga lang kasi walang tao sa
“Ah ganon.. sayang naman… sige… buh-bye.” room. lumabas ako sa pinto at nagulat na lang
“Bye din.” ako nung narinig ko yung pangalan ko…
Tapos tumingin ako kay Kyle… “Xei…”
“Bye…” Dugdug. Dugdug.

“Bye…”
“Kyle?”
Ouch.
Di ko alam kung anong gagawin ko. ayan
That’s the last thing na ayaw kong marginig nanaman siya… nasa harap ko… tinititigan ako.
mula sa kanya… Kung nung una di ko siya matitigan sa mata,
ngayon, hindi na makaandar yung mata ko dahil
Sana sinabi na lang niya, ‘ituloy ko na lang sa nakatitig na lang sa kanya… para bang nakadikit
Monday’ o ‘see you next time’. Pero ang sinabi na yung tingin ko.
niya eh… ‘bye…’ the worst word that any human
could say… “Uh… bakit?”
“Wala lang… gusto lang kitang makasama…”
Tanong niyo kung bakit?
Woah?! Ano bang nangyayare?! Hindi na to
Answer for yourself. Masakit kasi yung feeling. makatotohanan… Parang kahapon lang nasa
prom ako at hawak hawak niya yung kamay ko…
So ayun nga umuwi na ko ng bahay. ngayon naman… sinasabi niya sa kin na… na
gusto niya ko makasama?!?!
Pagdating naming sa bahay, pinapaabot sa kin
ni mama yung eye glasses niya… tapos “Pwede ko pa ba ituloy yung sinasabi ko nung
hahawakan na niya sana yung kamay ko… prom?”
“Ah… sure… Uh… dun tayo sa canteen.”
“Wag ma!”
Bumaba kami ng stairs. Pero… hindi kami sa
Oops. Bigla na lang ako napasigaw. Siguro kasi… canteen pumunta. Dun kami sa likod ng dorm
kasi hinawakan yun ni Kyle at gusto ko… siya malapit sa canteen kung saan una ko siyang
yung huling hawak ko ngayong gabi… nakausap.
Nabigla si mama. Pero di na niya tinanong kung Umupo kami pareho. Parang ang weird ng
bakit. Kinuha ko na lang yung glasses niya tapos paligid… ang awkward… di ako mapakali…
umakyat na ko sa taas. sasabihin na kaya niya na gusto niya ko?
Tumingin ako sa salamin…

In your dreams Xeira… in your dreams. Sa Ayon. Nakakahiya talaga. Tapos… nabanggit ko
tagalog, sa panaginip mo. In your language, the pa yung huling sinabi ni Kyle sa panaginip ko…
heart-broken language… gumising ka na. Bad trip naman…
Hindi ka pa nga kilala nung tao… sasabihin na Panaginip?

niyang gusto ka niya?! Kung dahil lang sa ganda
mo, or if anyone would disagree, sa appeal mo, PANAGINIP???
and if anyone would disagree again, sa
pagaayos mo o sa kahit ano pang rason except PANAGINIP!!!
for memories…
Nooooo!!! Panaginip nga ang lahat. Kaya pala in
Hindi yun pagmamahal. my dreams. Sabi na nga ba… di magkakatotoo
yun. Hanggang panaginip… hanggang panaginip
Alam naman ng lahat na pag wala pa kayong lang…
nacrecreate na memories tapos naging kayo…
would your relationship be successful? Siguro… At dahil sa nakatulog ako sa geometry class, ako
pero a few… yung ginawang board member [taga bura ng
writings sa board] sa natitirang oras ng geom
Dapat may memories… nonsense kung wala… time.
except kung… kung kaya mo isacrifice ang
buhay mo para sa tong yun… Sinasabi ko na nga ba.
“Lam mo…” Lumabas ako sa classroom para maglunch.

Nakakahiya. Baka sabihin pa nung teacher
Ayan na… nagsalita na siya. Ang sarap talaga namin hindi ako karapat dapat maging honor…
pakinggan ng boses niya… parang ewan.
“A… ano yun?” Nakakahiya talaga.

“Di ko alam kung bakit di ko masabi sayo… p…
pero…” Pero… si Kyle naman eh.
Lumunod ako ng laway. Biglang natutuyo yung Oops. Napangiti tuloy ako.
bibig ko…
Ang labo talaga ng buhay. Dahil nga kay Kyle
“Pero… Xeira…” kung bakit ako napahiya pero napapangiti paren
ako. Siguro kung si Kyle ang papatay sakin,
And then it came out… nakangiti akong bangkay…
Haha. Natawa ako dun.
“Mahal na ata kita.” Hindi naman… wag naman sana ang

pinakamamahal ko pa ang pumatay sa kin.
Papatayin ko din siya para sabay kami mamatay
at katabi ko pa siya pag namatay.
CHAPTER 9
[On my Own] Haay! Ano ba naman tong pinagiiisip ko!
“Mahal na ata kita.” BOG!
m… m… mahal na ata kita?! Aww. Saket.
“Xei… sinong mahal mo?” “Sorry.”
Woah. Nagulat ako. Napamulat ako ng mata ng Dugdug. Dugdug.

di oras. Nasa geom class pala ako at si Rai yung
gumising sa kin… “O… Okay lang.”
“O… anak, tapos na geom niyo?”
Nakatingin sa kin yung geom teacher namin. “Opo dad.”
Nakakahiya… may bago na kong mailalagay sa
mga slam book ng mga tao… Opo dad naman ako pero kay Kyle ako
nakatingin. Ang sarap imove yung ulo ko para
Most embarrassing moment: when I slept during tumingin kay Chris. Anlabo.
my geometry class
“Tapos na kayo maglunch?”

“Actually, nakalimutan ni Kyle yung wallet niya. “Kung pwedeng ikaw na lang ang bayad, okay
Sasamahan ko lang dapat kasi sabi ko hihintayin ba!”
kita eh. Buti tapos na kayo mag geom.. Gusto “Ikaw talaga daddy… loko ka.”
mo sabay sabay na tayong maglunch?”
“Ah. Hindi na… okay lang…” Tumawa ako kasi binobola nanaman ako ni
“Sige na! sumama ka na!” Chris. Hobby na nga daw niya yun. Ang dream
“Oo nga.” daw niya kasi ngayon eh ang paingayin ako.
Weird diba?
WEH?!?! Um-oo si Kyle?! Wow! Ang galing…
thank you Lord… ako’y pinagpala… Natagalan si Chris sa counter. Si Kuya Aaron
kasi, inasikaso pa yung mga singit. Siyempre,
“Mm… sige.” ako naman, naghahanap na ng upuan.
So yun. Sinamahan ko sila para kunin yung Nga pala… kasama ko nga pala si Kyle.
wallet ng mahal ko este ni Kyle sa classroom
nila. Mejo awkward kasi nakita ko na meron Dugdug. Dugdug.
nagchichismisan. Sana naman hindi ako yun…
Mag-isa siya. Supposed to be, dapat ako ang
Pero pagkakita ko, wala naman siyang bitbit katabi niya. Kaso… nahihiya ako. Parang, ‘I do
bitbit na wallet. Para ngang wala siyang dinala not belong’? alam niyo ba yung feeling ng
talaga. Di naman yun napansin ni Chris kaya di ganon? Di ako popular and stuff. Pero ngayon…
ko narin pinansin. uupo ako katabi ng isang taong halos di ko
maabot dati…
Ewan ko ba. Kung nachichismis man ako, kay
Chris yun. Masaya na ko dun. At least hindi kay And I can’t believe… maaabot ko na siya.
Kyle… Gusto ko kasi, totohanan na pag
nachismis ako. Pupunta na sana ako dun sa table pero
napaatras ako. Nagkaroon ako ng second
Joke lang… ayoko parin… thoughts… pano kung ayaw niya kong
makasama sa pagkain? Pano kung naeepalan
Nako… mangarap ka nanaman Xeira… hindi na pala siya sa kin?!
yun magkakatotoo. Hindi niya type ang mga
simpleng tulad mo. Type niya yung bathaluman So, what I did… lumagpas ako sa table niya
ang ganda… (which was supposed to be our table) at dun ako
naglagay ng plate sa kasunod na table.
Kinakausap ako ni Chris. Well actually, rinig na Nakatalikod ako sa kanya pero nakaharap siya
rinig ko siya. Pero parang walang nagsstore sa sa akin.
utak ko. Ewan ko ba. Bad ba ko?
“Ui…”
Haha. Bad gurl ka nga Xei… “H—ha?”
Pumunta na kami ng canteen. At sha nga Imaginin niyo na lang. naguusap kami kahit
naman… SAKTO. Anjan si Chris. Anjan ako. nakatalikod ako sa kanya.
Anjan si Kyle… at anjan si Raiza.
“Bakit ayaw mo dito?”
Aww. Echepwera nanaman ako. “Ah… wala lang. Naisip ko lang na…”
“Wag kang mailang… dito ka oh…”
Siyempre, nakapila kaming tatlo. Nasa harap ko
si Kyle tapos nasa likod ko si Chris. Nakikita ko Yey! Ang saya ko naman! Akalain niyo yun!
nga na nakatingin yung barkada ni Rai kay Kyle Pinilit este pinakiusapan ako ng Kyle ko para
na parang ‘ang swerte mo Rai, paano mo naakit lumipat sa table niya! Thank you po Lord…
yan?’ mga tipong ganon?
Pero siyempre, nakakahiya parin. Dun ako 3
At ako naman… parang… gusto ko lagyan ng seats away from him. Hindi talaga ako sanay na
kumot si Kyle para sabihing, ‘aken lang to.’ Pero kumakain na may kasama.
siyempre, hindi ko naman magagawa yun dahil
hindi naman talaga siya akin. Usually kung hindi si Chris ang kasama ko sa
pagkain, si Rai na lang. alam naman kasi ni Rai
So yun. Mejo mabagal yung linya kasi mabagal na mahiyain ang second cousin niya (which is
si manang. Nauna na si Kyle. Umupo siya dun sa me) kaya naiintindihan niya na kailangan ko ng
isang empty table malapit sa electric fan. kasama. Si Chris naman, pag nagkataong hindi
Pinauna na ko Chris. Siya nalang daw magbayad pa ko kumakain, sabay kami kumakain.
nung akin.
Pero this time, ngayon ko lang nakita na kasama
“Dumadami na utang ko sayo ah.” niya si Kyle bumaba for lunch.

Oops. Anjan na pala si Chris. Si daddy talaga.
May barkada kasi sila. Eh research kasi nila Mejo may pagkawrong timing. Sayang…
before lunch. Yung research subject namin yung nakakagawa na nga kami ng conversation… tsk
nagiging free time kasi laging wala yung teacher tsk… pero okay na rin… at least nakapagusap
(and I thank her for that…) So, parang nagiging kami. Happy na ko… wee!
advance lunch time na nila yun.
“May sinasabi ka ba Kyle?”
Eh ang masugid kong daddy, hinihintay ako
maglunch. Kaya yon. May tinginan sila na tinginan pang lalake. Di ko
alam kung ano.
I wonder kung bakit sumabay si Kyle sa
paglunch namin ni Chris. “Wala. Nagkwekwentuhan lang kami ni Xeira.”
“Batukan kita eh.”
“Gusto mo ba… lumapit?” “Eto naman… napakaselo—“
“Sige!!! Ituloy mo pa… papatayin kita eh.”
Tumingin ako sa kanya. Si Kyle ba to? O
sinapian ng ibang sweet na tao? Di ko alam Nakakatawa yung paguusap nila. Napapangiti na
kung bakit ganon. Weird no? pinalapit ako ng lang ako dahil sa conversation.
pinakamamahal ko sa kanya…
“Xei, lam mo ba na once in a blue moon
So yun. Lumapit ako. 2 seats away na lang magkagusto yang si Chris?”
kami. “Uh… Oo. Bali balita nga.”
“Tumigil ka Kyle ha. Gusto mo ba makakita ng
“Gusto mo tumabi sa kin?” lumilipad na plato?!”
Woah! Okay din yun! Pwede… pwedeng pwede! Alam ko naman na inaasar lang ako ni Kyle kay
Pero wait… what’s wrong?!?! Nananaginip Chris. Siguro kumakalat na ang chismis. Lam
nanaman ba ako?!?! niyo naman, mas mabilis ang chismis kesa apoy.
“Si… Si Kyle ka ba?” Buti nalang eh chismis yun.
Tumawa siya sa tanong ko. Cute niyang “Ui sandale, washroom lang ako. Hoi Kyle,
tumawa… pabantay ng pagkain at wag mo ipapadapo sa
langaw.”
“Ano ka ba… oo, ako si Kyle… wag kang “Pabantay ng pagkain? Si Xeira ba yung pagkain
magalala. Di naman kita kakainin.” mo?”
“Gusto mo bang ilibing kita ng buhay ngayon?!”
Tapos pinalo niya yung pwet nung upuan. Para
bang ‘sige na, tabi ka na dito’ kaya yon. Tumabi Haha. natawa ako dun ah.
na ko. Grabe… lakas ng kabog ng dibdib ko.
alam niyo ba yung feeling na binabagsakan kayo “May pangarap pa ko no. Para kang babae ah.
ng isang obese na tao weighing 900 pounds Pabantay ka pa ng pagkain.”
(kung meron mang ganon)? ganon yung “Basta bantayan mo na lang! At… tumahimik
nararamdaman ko ngayon… ka.”
“Oo na.”
“Wag mo to sasabihin kay Chris ha…”
“Ano yon?” Umalis na si Chris. Ewan ko ba. Naramdaman ko
“Di ko talaga kinuha yung wallet ko.” na ang init pero parang ang lamig ng pawis ko.
Di ko alam kung bakit. Sumama ata
Sabi ko na nga ba. Wala talaga siyang kinuha pakiramdmam ko…
kanina.
“Xei, merong ka bang gusto kay Chris?”
“Eh bakit ka bumalik ng classroom?” “Wala.”
“Wala lang… gusto lang kitang makasama.” “Woah… astig… derecho… As in, wala talaga?”
“Wala eh. Tsaka… chismis lang yun. Father and
Woah!!!! Déjà vu na ba to? Saktong phrase na daughter lang turing namin sa isa’t isa.”
binanggit niya to sa panaginip ko… ang galing… “Ah… Eh di masaya…”
Kaya lalo ako naiinlove sa kanya… “Ha? Bakit masaya?”
“Wala naman… may tanong pa ko… may crush
“Ako?” ka ba dito sa school?”
“Oo. Gusto lang kitang makilala. Nacucurious
kasi ako kung anong nagustuha—“ Kung alam mo lang Kyle…
“Ehem.”
Yun ang gusto kong sabihin sa kanya…

“Xei???” Haay. Panaginip nanaman… makatulog nga ulit…
Oops. Di ko tuloy alam kung nasabi ko ba yung Wait…

iniisip ko.
Minulat ko ulit ang mata ko…
“Ha?! Wala wala.”
“Ui… Xeira… okay ka lang ba?” SI KYLE NGA!!!
“B—b—bakit?”
“Nagdudugo ilong mo… Sh*t. Sandali. Kuha ako Napabangon ako ng di oras dahil biglang
ng tissue.” tumibok yung puso ko ng sobrang lakas na para
“H—ha?” bang sasabog na. Nagulat din yung mga taong
andun sa paligid ko.
Pinunasan ko yung dugo sa ilong ko… Tapos
biglang sumama pakiramdam ko. Di ko alam “Xei gising ka na! Akala ko kung ano ng
kung bakit… Pero ewan ko ba sa sarili ko, tinuloy nangyare sayo!”
ko yung pagkain ko kahit parang tumulo na ata
sa pagkain ko yung dugo… Ha?! tama ba yung naririnig ko? Bakit… ano
bang nangyari?
Sa tv ng canteen, may kumakanta habang
nangyayari to lahat… si Lea Salonga ata yun… “Ayan… gising ka na pala.”
kasi narinig ko yung song. “A… ano nangyare?”
“Nahimatay ka. Dinala ka namin sa clinic.”
On my own, “Tinext ko na si tita. Papunta na siya dito.”
Pretending he's beside me, “Thanks Rai…”
All alone, I walk with him till morning. “Nagpapaalam na nga pala si Chris sa mga
Without him, I feel his arms around me, subject teachers natin. Ako na magbabantay
And when I lose my way, I close my eyes, sayo.”
And he has found me... “Uh… Sige… aakyat na ko. May klase na kami
eh.”
On my own… siguro naauaustic na ko. Baka nga “Sige… thanks Kyle…”
mag-isa lang talaga ako ngayon at nananaginip
ulit. Pero kung panaganip to, sana habambuhay Tapos hinawakan niya yung forehead ko. Yung
na to panaginip. kamay niya… ang init… parang pinagaling niya
ako. Napangiti ako nung hinawakan niya ko sa
Yun na lang ang lagi kong ginagawa… may noo. Nakakatuwa… parang dream come
true…
Nagpapanggap.
“Di mo kasi sinabi na masama pakiramdam mo…
Napatayo ako… tapos nag blurr yung Sana dinala kita bago ka nahimatay.”
kapaligiran… “Nahimatay ako?!”
“Ipakwento mo na lang kay Rai… Uh… sige…”
Nakita ko si Kyle… unti unti na siyang nawawala
sa paningin ko… Tapos ngumiti na siya for the last time.
AYOKO!!! Panaginip nanaman ba to?! Please… Pero sa isip ko, nakastore yung huling ngiti niya.
wag po Lord… make this true… make this true… Ang ganda… perfect yung pagkakagawa sa
Please… ayoko pong maging panaginip to… first kanya… galing ni Lord…
time kong kumain kasama niya…
“Shaaaaacks!”
First time kong...
Pinalo ako ni Rai sa shoulders ko. In fairness
Makisalo sa kanya… mejo masakit yung pagkakapalo nia. May
kasama pa kasing paypay…
“Oh my gahd!!! Nakakilig!!! Sana insan gising ka

“Ayoko… Kyle… Ayoko…” nun!!!”
“H---ha? Bakit?”
“Napatayo ka tapos nung nahimatay ka,
napatayo agad si Kyle tapos nasalo ka niya.”
CHAPTER 10 “N—nasalo niya ko?!?!”
[My Fall, His Fall] “Oo! Selos nga ako nun eh. Sa susunod,
gagawin ko din yung ginawa mo !”
Ang galing… si Kyle ang una kong nakita “Hindi yun sadya Rai… totoong may sakit ako.”
pagmulat ng mata ko… “kaya nga!!!”
“Ikaw talaga… tapos, ano pa nangyare?”

“Binuhat ka ni Kyle all the way sa clinic.” “Pasensya ka na ha. inistorbo pa kita.”
“Okay lang yun ano ka ba. Kaysa naman iwan
WHAT?! Binuhat ako ni Kyle all the way kita dun na nagkakaroon na ng hemorrhage.”
papuntang clinic!?!? Ang galing! Woah! Thank “Sobra ka naman. Ilong lang ang nagdugo sa kin
you po ulit Lord! Binuhat ako ng pinakamamahal eh.”
ko!!! “Sa susunod kasi, alagaan mo yang sarili mo.
Kung pwede lang nga, ako na magalaga sayo
“Nagselos nga ako ng konti… pero alam ko eh.”
namang wala kang gusto dun diba?”
Blush. Siya na daw ang magaalaga sa kin? Ang
Sarap sabihin na, ‘hindi mo ba alam na ako ang sweet naman nun. Excited na ko magkasakit
pinakamatalik mong karibal?!’ ulit… siya pala ang magaalaga sa kin eh. Para
talaga akong timang… siyempre joke lang yun.
“Siyempre wala.”
“Tapos si Chris yung tumakbo para kay Sir OJ. “Ikaw? Magaalaga sa kin? Himala ata yun.”
Kami ni Kyle yung nagbantay sayo. Ewan ko nga “Anong himala dun?”
ba kay Kyle eh. Nataranta. Siguro ngayon lang “Unahin mo na lang si Rai.”
siya nakakita ng isang taong nahimatay.” “Ano ba… siyempre mas uunahin ko ang kapatid
ko.”
Wow. Ang galing. Nataranta ang prinsipe ko
dahil sa kin. Nakakatuwa naman… ibig sabihin, Kapatid?!
concerned siya. Ang saya ko naman… dapat pala
lagi akong hinihimitay para siya lagi ang sasalo “Ha?”
at siya lagi ang bubuhat sa kin. “Ayaw mo? Tatay din ang tawag ko kay Chris
pag trip ko. Kaya… kapatid kita.”
Dumating na si Chris kasama ni Sir OJ, yung “Ah… Eh di… kuya na kita?”
mapeh teacher namin na head din ng clinic.
Ayon. Chineck nila ko. Tapos dumating na si Ngumiti siya. Ngumiti din ako. Yun lang ang
mama. Inuwi na ko sa bahay. kaya kong gawin dahil sa sobrang lakas ng
pintig ng puso ko. Bwiset nga eh. ang cute cute
The next day, hindi ako pumasok. niya.
The next day, nagpacheck up ako, so hindi ulit “Sure.”

ako pumasok.
Tapos pinat niya yung ulo ko.
Nung the next day na ulit nung pumasok na ko,
unang sumalubong sa kin si Chris. Kasama niya “Sa wakas may little sister narin ako.”
si Kyle non. Gulat nga ako eh. “At may kapatid na rin akong lalake.”
“Ayos ka na ba anak?” Ngumiti kaming dalawa. Nakakatuwa naman

“Opo dad. Sabi ng doctor nagsabay lang daw tong paguusap namin. Hanggang ngayon,
sakin yung init at lamig.” parang panaginip parin yung nangyayari.
Kapatid na niya ako… ibig sabihin… mas lalo ako
Tapos may narinig kaming may tumawag kay mapapalapit sa kanya! Yehey!
Chris.
“May tanong lang ako…”
“Wait lang ha. tinatawag ako eh.” “Sige ano yun?”
“Okay.” “Bakit mo sina—”
Dugdug. Dugdug. Pero dumating na si Chris kaya di na niya nasabi

yung dapat niyang sabihin..
Wow. Kami na lang palang dalawa. Di ako
makapaniwalang nangyayari na pala yung “O anak, ayos ka na ba?”
pagkakataon kung saan kaming dalawa ay “Kulet mo dad. Sinabi ko ng okay na ko eh.”
magkasama na. “Ui tay, kapatid ko na tong si Xei ah?”
“FC ka ah. Batukan kita eh.”
“Ano kapatid, ayos ka na ba?” “Oo nga. Nagkasundo na kami, diba sis?”
“Opo. Uh… salamat ha?”
“Wala yun. Ang bigat mo pala no.” Parang bakla ang Kyle ko dahil sis yung tinawag
“Oo no. buti nga nagawa mo ko buhatin niya sa kin… haha! pero okay lang… cute naman
papuntang clinic eh.” eh…
“Nagpanic ako… ikaw kasi.”
“Opo kuya.”
Ako kasi ano? “Tamo! Sabi ko sayo eh!”

“Nako! Kaw talaga. Ang kulang nalang pala eh parang Luneta. Malapit lang kasi kami sa bay
mommy.” (parte yun ng Laguna de bay). Dun namumuhay
yung mga nagkaka-ibigan.
Tapos may binulong si Kyle kay Chris. Sinuntok
ni Chris si Kyle sa chan pero yung pabirong “B—bakit?”
suntok… gets? Magkasundo nga sila. “Wala lang. sarap ng hangin dun lalo na ngayon
palubog na yung araw.”
“G*go ka Kyle!”
“Woo!!! Ibuking kita eh.” Di ako makapaniwala… matutupad narin yung
“Subuksubukan mo lang at katapusan na ng pangarap ko na mapanood ang paglubog ng
pagkakaibigan natin.” araw kasama niya…
Hindi yun seryoso ah? Siyempre nagtatawanan “Gusto ko rin makilala ang daddy’s daughter.”
lang sila. Nakita ko yung next teacher namin, “Ha?”
advance biology na pala. malapit na si Mam “Gusto ko makilala yung kinababaliwan ng tatay
Jannie sa room. ko.”
“Ang kulet mo… sabi ng walang issue sa amin.
“Ui… alis na ko. Anjan na kasi si Mam Jannie Mag-ama lang talaga kami ni Chris.”
eh.” “Oo na. Ano, tara?”
“Okay anak. Kita tayo mayang dismissal ah.” “Uh… sige… tara.”
“Okay…”
“Bye kapatid.” So yun. Nagtricycle kami. Nakakainis nga lang
kasi dun siya sa may tabi ng driver ako naman
Nanibago ako… pero parang ang sweet sa loob. Nung andon na kami sa pritil,
pakinggan… tumitibok na naman ang puso ko nakalubog na yun araw pero may orange color
kahit paalis na ko… andito paren… parin yung langit. Umupo kami dun sa bench.
“Bye din Kuya.” Dugdug. Dugdug.
Tapos ngumiti ako. Di ako mapakali… katabi ko ngayon si Kyle.

Kaming dalawa lang tapos dito pa kami sa
Sobrang saya ko. As in sobrang saya! May pritil… di ako makapaniwala…
surprise quiz kami nun sa Adva Bio pero perfect
ko, 20/20 tapos ang susunod na pinaka mataas Sobrang tagal namin tiningnan yung langit na
sa kin eh 12/20. ang galing no? hindi yun color orange na mejo magdadark blue na.
coincidence. Binasa ko lang yung notebook ko sobrang tagal. At… sobrang tagal din yung oras
kagabi sa adva bio kasi wala akong nagawa. na parang sasabog na yung puso ko.
Nadagdagan pa lalo yung saya sa
nararamdaman ko dahil kay Kyle my labs. SILENCE. Yun lang. walang nagsalita sa aming
dalawa hanggang sa siya na yung nauna.
Kapatid ako ni Kyle!!!
“Naranasan mo na bang… magmahal… pero di
Kuya ko na siya… wow. Lalo na kami mo alam kung bakit mo siya mahal?”
magkakalapit… yehey!
Dugdug. Dugdug.
Excited na ko pagdating nung dismissal… wow.
Makakasama ko na ang kuya ko kuno… pero di Ano sa tingin mo? Gusto ko sabihin na… oo.
niya alam… siya ang prinsipe ko… Pero… ako na mismo ang pumigil sa sarili ko.
“Teka, asan si daddy?” “Hindi pa… wala pa kasi akong nagugustuhan.”

“Umuwi na siya. Naaksidente kasi yung mama “Grabe no? nakakapagtaka.”
niya.” “Bakit?”
“Ha?!?! ano nangyare?!?!” “May mahal kasi ako… pero… di ko pa siya
“Sabi ata niya nahulog sa hagdan ng office? Yun kilala.”
ata…” “D… di mo pa siya kilala?!”
“Ngayong taon ko nga lang siya nakilala eh… iba
Sumimangot ako. Ang sama naman ng nangyare kasi siya sa mga babaeng nagustuhan ko.”
kay daddy… kamusta na kaya siya?! tapos… “Bakit naman?”
pano na yan… di naman ako makakapagsalita “Ewan ko. Di ko alam… di ko nga alam kung
kung wala si Chris… uutal utal nanaman ako. bakit ko siya gusto… eh wala pa kong alam
tungkol sa kanya…”
“Uh… gusto mo… pumunta ng Pritil?”
SAKTO! Yun ang nararamdaman ko… parehas
Pritil?!?! OMG. Lalo tuloy akong kinakabahan. pala kami ng nararamdaman… swerte naman
Bale kasi… dun sa amin, pritil yung tawag sa

nung nagugustuhan niya… sana… sana ako na rin akong alam sa kanya tulad na lang na takot
lang yon. siya sa multo at mahilig siya sa pusa. Galing no?
nagulat nga ako nung sinabi niyang takot siya sa
May nagtext sa cellphone niya tapos yinaya na dilim at sa multo. Eh ako nga di ako naniniwala
niya kong umuwi. dun, pero takot ako mag-isa.
“Tara kapatid, uwi na tayo.” Ayon. Nakakasama ko yung barkada nila pag
“Uh, sige.” lunch o kaya pag pareho kaming walang klase.
“Ano, hatid pa kita?” Tumutugtog sila tapos ako naman ang kakanta.
“Wag na… baka 8 ka na makarating sa inyo. Favorite namin ang mga kantang parokya… lalo
Traffic pa naman sa hi way.” na yung silver toes. Haha. may iba daw kasing
babae na nagfefeeling… eh yun daw ang pinaka
Malayo kasi yung bahay niya sa school. One ayaw nila.
hour ang usual na biyahe pero pag gabi, dahil
trapik, baka makauwi na siya ng 8. ayoko ang galing no?
naman mangyari yun…
once upon a time I was just a simple girl…
“Sige… ingat ka ha…”
“Kyle…” and now… I feel like… ordinary…
“Ano yun?”
“Sino yung… sinasabi mo?” meaning, abnormal ako noon. Haha… ordinary
“Yung babae?” as in… ordinary. Ordinaryong tao na marunong
na makisalamuha sa tao. Nag hehello na ko sa
At least alam ko na babae yung gusto niya… at mga tao at hindi na masyado libro ang
hindi siya bading! Haha! kinakausap ko.
“Uh… oo…” Kung bakit ba kasi ngayon lang dumating sa

“Isang babaeng… ngayon ko lang nakita na buhay ko si Kyle…
maganda siya.”
Eh di kung sana… kung noon pa siya dumating
Dugdug. Dugdug. sa buhay ko, eh di sana dati pa ko maraming
kaibigan tulad ngayon na may nakakausap na
Ngumiti ako tapos sumakay na ko ng tricycle. ko. Eh di sana dati pa ko nakikipagkantahan sa
maraming tao…
Bigla akong nagdasal…
Eh di sana…
Sana… Sana ako yun…
“Xei?”
Sana… “O, dada, bakit?”
“Wala lang.”
Patapos na ang araw. Pagtingin ko sa oras 5:14

Sana nahulog na siya para sa akin… pm na. Halos wala ng klase sa mga linggong to
eh. Finishing of clearance na lang. Tapos na rin
ang periodical tests namin. Guess what,
naperfect ko yung periodical sa geom tapos
CHAPTER 11 pasado ako sa lahat ng exams (except TLE,
[Santan with Six Petals] 50/60 ako… sayang… isa na lang 85 na eh.) so
yun. Pero ako parin yung pinakamataas sa TLE
And everything was just a miracle. nun. Katuwa no?
After nung naging tawagan na namin ay Umupo kaming dalawa ni Chris sa may porch
‘kapatid’, lagi na kaming nagkakasama tuwing (porch?! Di ko kasi alam yung tawag dun sa wall
lunch. Minsan sumamsama na ko sa barkada na inuupan… yung pag umupo ka dun tapos
nila. Ang barkada nila yung sabihin na nating nakita ka ng isang teacher, papagalitan ka...)
heartthrob sa batch namin. Di ko alam kung nagholding hands kami… yung crossed fingers.
pano nangyari to lahat. Parang… lahat Wala kasing malicia yun sa aming dalawa kahit
impusible. sabihin pa ng iba na meron. Yung hawakan na
iyon ay para sa mag-amang relationship lang.
Nagtataka nga ako kung pano nangyari lahat to.
Parang kahapon lang… pangarap lang ang “Ano, kamusta ka na?”
makasama siya. Ngayon, nakakatawanan ko pa. “Anong kamusta na? Eh kakakausap lang natin
kanina ah?”
Halos isang buwan na ang nakalipas mula nung “Oo nga, kaya nga kinakamusta kita eh…”
araw na tinawag niya kong kapatid. Madami na “Eto, as usual…”

“Hindi ka na… ‘as usual’” “Po?”
“Ha?” “Pano kung… may manligaw sayo?”
“Liligawan mo ko?”
Di ko gets yung sinabi niya kaya kailangan
niyang ulit ulitin yung phrase na sinasabi niya… Tumawa siya dahil sa sinabi ko.
“Di ka na ‘as usual’… di ka na tulad ng dati…” “Hindi… pano kung… MAY manligaw sayo…”
“Alin ang tanong dun?”
Nalungkot ako. Siyempre… di na daw ako tulad “sasagutin mo ba?”
ng dati… may problema ba? Nako… baka naman “Mali naman yung tanong eh.”
masyado ako naging interactive at narealize ni “ano ba dapat?”
Chris na parang feeling close na ko sa barkada “dad, hindi naman lahat ng manliligaw ay
niya… sinasagot.”
“O sige… sha nga naman mali yung tanong ko…
“Uy sorry… kase ka—“ pero… papayagan mo ba manligaw?”
“Bat ka nagsosorry?” “Hindi.”
“Ha? eh kasi sabi mo di na ko tulad ng dati…” “Hindi?! Bakit?”
“Di ka na nga tulad ng dati… yung babaeng “Kasi… kasi ayokong may manligaw sa kin…
walang imik. Yung babae sa banga.” maliban sa isa.”
Pinalo ko siya. Eh diba halimaw yung babae sa Ayon. Kung hindi niya gets yun, ako gets ko
banga? Tama ba?! Haha… di ko na alam. Pero sa (natural). Ayokong may manligaw sa kin na
knowledge ko, halimaw yun. ibang tao. Alam naman ng lahat kung sino lang
yung isa eh…
“Batukan kita eh.”
“Batukan mo na ko lagi… mas masaya ka “Sino?”
tingnan pag ganon…” “Daughters keep secrets from their daddys!!!”
“Ha?!”
“Mas masaya ka ngayon… lalo ko nakikita yung Tapos nagkilitian kami. Haha. ayoko nga… bat
ganda mo…” ko sasabihin?!
Uy. Ang galing… napangiti niya ko dun. “Uy…”
“Tamo… ganda ng anak ko. Sana lagi kang Dugdug. Dugdug.

ganyan…”
“Salamat ah? Siguro kung… siguro kung di kayo Woah! Buntik na ko mahulog dun… buti
dumating sa buhay ko, siguro forever ‘babae sa nahawakan ako agad ni Chris. Si Kyle… Ang
banga’ na ko.” kaisa isang lalake na gusto ko…
“Mm… siguro kung hindi kita nakitang umiiyak
nung araw na yun… siguro di na ko makakakita “Ano ginagawa niyo?”
ng babaeng kasing cute mo.” “Naglalandian. Gusto mo makisali?”
“Ikaw talaga dad.” “Parang kang timang Chris. Tabi nga.”
“Naaalala mo pa ba yun?”
“Oo naman… yung araw na para kang ewan Sumingit si Kyle sa gitna naming dalawa.
tapos pinuntahan mo ko sa bleachers.”
“Grabe… ikaw na ata ang pinakamagandang “Umalis ka nga jan!!!”
babae na nakita ko.” “Prinoprotektahan ko lang ang kapatid ko laban
“Baliw ka talaga daddy.” sa mga kampon ng kadiliman.”
“Seryoso ako…”
Nagtawanan kami. Tinutulak ni Chris si Kyle
SILENCE. pababa dun sa inuupuan namin pero kada
magaattempt si Chris na gawin yun, hahawakan
Naiilang ako sa mga sinasabi niya. Di kasi kami ako ni Kyle…
naguusap ng ganito. I mean, puro kasi
kalokohan yung pinaguusapan namin pag “Sige ka… isasama ko si Xei sa paghulog!”
magkasama kami… pero, parang iba to… “Subukan mo lang!”
“Susubukan ko yun pag sinubukan mong itulak
“Hay. Di bale na… sarap ng hangin no?” ako!”
“Oo nga eh.”
So hindi na tinulak ni Daddy si Kyle.
Mejo mainit yung hangin pero masarap parin.
Cloudy day kasi. Eto yung mga tipong araw na “Panira ka talaga ng araw.”
maganda magpalipad ng kite. “Nako… pasimple ka pa. chansing ka eh.”
“Wag kang maniniwala sa unggok na yan Xei
“Anak…” ha!”

Motibo?! Napatawa ako dun. Anong motibo ng
Siyempre naman no. sasapakin ko talaga si ibang babae sa kanila?
Chris pag chinansingan niya ko (as if). Haha.
“Anong nakakatawa?!”
“Tawag ka nga pala ni Madam sa loob.” “May motibo sa inyo?!”
“Bakit daw?”
“Ewan ko. Ikaw ang type nun eh.” Habang sinasabi ko yun, mejo hinihingal hingal
“Nako, yan ka nanaman.” pa ko dahil tumatawa ako. Imaginin nyo na
lang.
Tapos bumaba na si Chris dun sa inuupuan
namin kaya kaming dalawa ang naiwan dun sa “Motibo? Gusto kasi nila kami.”
pwesto. “May gusto sa inyo?”
“Oo.”
Dugdug. Dugdug. “Ah… eh magaganda naman lahat ng lumalapit
sa inyo eh. Ayaw niyo?”
Nako. Ayan nanaman ako. Kinakabahan “Kaya nga lagi namin tinutugtog yung silver
nanaman ako. Walang humapay na kaba pag toes. Para malaman ng lahat ng babae na iba
siya na lang ang kasama ko… nako… ang ibig sabihin ng maganda para sa amin.”
“Woah?”
“Sis,” “Oo… ay… buntik ko na makalimutan…”
“Bakit po?” “Ano yun?”
“Yung tanong ko.”
Kinuha niya yung kamay ko. Blush. Yeah, alam “Anong tanong?”
ko naman na di ako nagblublush pero alam niyo “Yung tungkol dati… nung nahimatay ka?”
yung feeling na kinikilig? Basta ganon. “Tagal na nun ah… anung meron?”
“May binanggit ka kasi bago ka nahimatay…”
Nilagay niya yung kamay ko dun sa lap niya.
Dun ko narealize na may nilagay siya sa palm Nabanggit? Ano bang nabanggit ko noon? Wala
ko. na kong matandaan… halos ang tagal tagal na
nun eh.
“Para sayo.”
“Para saan?” “para kang nagmamakaawa sa kin. Sabi mo,
“Wala lang. unang regalo ko para sa minamahal ‘Kyle ayoko…’, ano yung ayaw mo?”
kong utol.” “Ah… uh… wala lang. nararamdaman ko kasi na
parang mahuhulog na ko kaya sinabi kong
Minamahal. ayoko.”
Tiningnan ko agad yung relo. 5:47 pm na. first Nice Lie. Pero alam naman ng sangkatauhan ang
time niya tong sinabi. Minamahal niya ko… I’m dahilan eh.
grateful… kahit mahal lang niya ko bilang
kapatid. Ayaw kong matapos ang oras na kasama ko
siya.
Isang… 6 petals na santan.
“Yun lang yun?”
“Wow! Asteeg! San mo nakita to?!” “Oo, bakit?”
“Jan lang sa tabi tabi. Nabigla ako nung nakita “Wala lang…”
ko yan. First time kong makakita.” “Eh!!! Bakit nga!!!?”
“Wala nga! Xei… may pabor ako.”
Usually kasi, 4 o 5 lang ang petals ng santan. “Ano yun?”
Rare ang 6. “Alagaan mo yang santan na yan ah.”
“Oo naman!”
“B… bakit hindi na lang kay Raiza?”
“Ayaw mo ba?” Tapos tumayo na siya. Nakita ko na si Chris na
“Hindi! Gusto ko nga… Salamat… pero, bakti sa papalapit nun.
kin mo binigay?”
“Ewan ko. Ikaw una kong nakita pag angat ko “Lam mo…”
ng ulo after kong kuhanin tong santan na to. “Hindi pa…”
Kaya… kaw naisipan kong bigyan.” “Nyek… siguro kung mas nauna lang kita
“Thanks kuya.” nakilala…”
“Lam mo… ang cute mo kasama.” “Ano?”
“Bakit naman?” “Wala. Ang ganda mo kasi.”
“Di ka kasi tulad ng ibang babae na may motibo
sa barkada namin.” With those words, parang walang halong joke.
Lakas ng kabog ng dibdib ko… again and again.
Naramdaman ko na he felt those words…

ayon. Kahit sinabi nung prinicipal na required
Malapit na si Chris. Pero papaalis na si Kyle… pumunta sa grad ng fourth year para may
pumalakpak, di parin siya pumunta.
Nakatalikod na siya sa kin nung sinabi niya… at
alam kong hinding hindi ko makakalimutan tong Ayan tuloy. Naloloka parin ako hanggang
araw na to… ang unang araw na parang hindi ngayon sa mga huli niyang sinabi bago kami
lang puso ang sasabog sa kin… nagkahiwalay.
Pati ata ako… sasabog na. “Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid
ngayon… Kababaliwan kita.”
He spoke softly… almost a whisper… “Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid
Words that I never expected to come… “Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid “Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid
ngayon… Kababaliwan kita.” ngayon… Kababaliwan kita.”
Grabe. Kung hindi ako nababaliw at

CHAPTER 12 nababangang, di ko na alam ang ibig sabihin ng
[The Beginning] baliw at bangag.
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid Woosh. Tiningan ko yung orasan. Alas dos na ng
ngayon… Kababaliwan kita.” umaga. Grabe. After nung araw na yun,
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid nagkaroon na ko ng insomnia. Hindi na ko
ngayon… Kababaliwan kita.” makatulog. Ang tulog ko alas dos o alas tres
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid tapos ang gising ko alas sais.
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid Si Lord talaga. Galing magjoke. Haaay.
“Siguro kung hindi lang talaga kita kapatid Kung sana may picture lang talaga ako ni Kyle,
ngayon… Kababaliwan kita.” siguro kanina ko pa yun hinahalikhalikan. Yuck.
Haha. Ang cheap ko talaga. Nako. Adik na ko.
Waaaaaaaaaaaaaaah!!!! Ako ang nababaliw!!!
ako ang nababaliw!!! Nandidiri tuloy ako sa sarili ko. Haay. Ang sad
naman… ako tong si ms. Asa. As in A S A. Asa.
Basilio?!?! Crispin?!?! Mga anak?!?! Asa ka naman Xeira. Oo, pinapansin ka na niya.
Pero alam mo yun, hinding hindi kayo magiging
Waaaah!!! Mababaliw na ko! kayo.
Ay mali… Baliw nako!!! Tingin nanaman ako sa salamin.
Ano ba naman… halos ilang linggo na ang Tingnan mo. May tumubo na ngang pimple
nakakalipas nung sinabi niya yan pero hanggang diyan sa gitna ng ilong mo. Nagiisa pa. At dahil
ngayon binibinge parin ako ng mga salita niya… diyan, papangalanan ko ang bago kong pimple
grabe… para siyang shabu!!! Nakakadik!!! na Kyle.
Don’t get me wrong ha… di ako nagshashabu. Haha. Naauautistic na ata ako.
Good gurl ata to.
So yun. Nakakainis nga eh. Ang boring ng
Nako… ampupu. Nababaliw na talaga ako. summer. Ang ginawa ko lang eh matulog,
kumain, maggitara, magcomputer tapos minsan
oo. halos ilang linggo narin ang nakalipas nung nag babasketball din. Haha. Favorite sport ko
sinabi niya yun. Summer na eh. Wala ng klase. kasi yun. Sarap kasi eh. Nakakaexercise pa.
After nung araw na yun, di na kami
nakapagusap. The next day kasi hindi na siya So yun.
pumasok. And the next day and the next day
and the next day and forever. Ayon. Di na talaga Wala naman ako ginawa this summer. For a
siya pumasok. Sabi ni daddy tinamad na daw fact, excited na nga ako magpasukan dahil
pumasok. Tutal, finishing of clearance na lang makikita ko na ulit ang Kyle ko.
naman na. Eh inaasikaso na daw ng adviser nila
[kasi sort of spoiled sila sa adviser nila… ang Lahat kasi ng communication lines ko nacut.
daya nga eh.] Before grad, pinatanggal na ng mom ko yung

phone line dahil wala naman daw tumatawag at Nako. Okay lang naman na magkatuluyan kami
saka my cellphone naman daw kami. diba? Hindi naman talaga kami magkapatid after
all. Haay. Ayan ka nanaman. Asa ka nanaman.
Well… hindi ‘kami’. ‘sila’ lang yun.
Habang bumibili na ko ng mga stadmore notes
Dahil, nahulog sa bacha na may bleach yung notebooks ko, iniisip ko kung anong klaseng
cellphone ko. Buti na nga lang at black and notebooks naman ang binibili niya. Sabi na eh,
white yun kaya di ako nanghinayang. adik na talaga ako. Pati ba naman notebooks
niya iniisip ko?!
Nanghinayang ako dahil andun yung number ng
mga kaibigan ko sa dati kong school. Andun din Ayon. Pila na sa cashier. La la la la la.
yung number ni daddy.
Inabot ako 1,400. kung ano ano pa kasi ang
Kaso… wala akong number ni Kyle… kaya lalo binili ko eh. haha! diba nga mejo may pagka gc
ako hindi nanghinayang. Haha. ako? Eh ako yung tipo ng tao na takot na takot
maubusan ng supplies kaya bumili ako ng bond,
Siyempre no… nakakahiya naman hingin sa art, oslo, construction etc etc.
kanya yung number niya. Sabihin pa eh
nakikisali ako sa mga federasyon ng mga silver Crayons nga bumili pa ko eh.
toes na babae. No way.
So anyway, nung hawak hawak ko na yung 2
Kahit isikreto ko nalang to forever… mabibigat na plastic plus plastic cover, nagsisisi
tuloy ako kung bakit ko binili yung mga bagay
Weh?! kaya mo yun Xeira?! na yun eh pwede ko naman yun bilhin pag
pasukan na. Wah! Ang bigat tuloy ng dala ko!
Nako. Tingnan lang natin.
“Miss, kailangan mo ng tulong?”
So anyway… research lang talaga yung ginawa
ko plus the basic acts. Haay. Gusto ko na Dugdug. Dugdug.
magpasukan. Gusto ko na siya makita…
Kilalang kilala ko yung boses na yun. Parang
Maya maya, habang nakahiga ako sa kama, gumaan yung dala ko pero yung puso ko biglang
biglang sumigaw si mama na ako na lang daw bumigat na tipong hindi man lang ako makatayo
bumili ng sarili kong supplies for school tutal at di man lang ako makatingin sa kanya…
kahit ano naman daw gawin niya eh ako narin
ang masusunod. “Xeira…”
Nung una ayoko. Pero mapilit si mama. Pag Tinawag niya ko. Di parin makaangat yung ulo
hindi daw ako bumili ng gamit ko ngayon, siya ko. Iniisip ko kasi kung ano sasabihin ko. Pwede
daw ang pipili ng mga notebooks ko. Eh si bang isa pang tawag?
mama pa naman yung tipong kuripot na kahit
high school na ko, ang bibilhin parin yung pang “Uh… Xei?”
grade 1 notebooks na may artista pa sa front “Kyle?”
page para lang makatipid.
Nagkunwari na lang ako na mejo masakit yung
So yun. No choice. Ayoko nga na ganun yung chan para di halata na di ko talaga inaangat
mga gamit ko. yung ulo ko dahil di ko alam yung sasabihin ko.
At dahil ginagawa pa lang ang SM taytay, no “Whew! Akala ko naman nagkamali na ko! Akala
choice ako kundi sta. Lucia. ko di ikaw! Di ka kasi sumasagot. Sus. Ang dami
naman niyan. Akin na nga.”
2,500 lang dala ko. Magkakasya kaya dito lahat
ng gamit ko? Di pa man ako nakakasagot sa sangkatutak na
sinabi niya, kinuha na niya yung 2 national
Kung bakit ba naman kasi ang biological kong bookstore na plastic. So, ang hawak ko na lang
utol ay grade 6 pa lamang… kaya ayan. Wala eh yung plastic cover.
siyang naitutulong sakin kahit man lang sa
paglalaba. Lagi kasing tamad. “Uy teka!”
“Bakit?”
Pero it’s nice to have a sister. “Alam mo ba kung san yan dadalhin?”
Oops. Bigla ko tuloy naalala ang Kyle ko. Haha. Natural alam kong hindi niya alam. Kaya yung
May kapatid narin akong lalake. tanong ko mejo weird ang dating. Natawa siya
dun kaya masaya ako…

Haha. corny ko talaga. “libre mo ko ng tissue.”
“Ha ha ha. corny mo. Tatawa na ba ko?”
“Oo. Alam ko.” “Sure.”
“Weh san nga?”
“Sa jollibee.” Nagtawanan kaming dalawa. Haha. galing ko
talaga magpanggap. Pwede na ko makareceive
Sa jollibee kamo? ng famas best actress.
So yun. In a wink, bigla siyang tumakbo. So ano Shucks. Ang cute cute niya. Di ako
pa ba ang ginawa ko? Natural tumakbo din. makapaniwala na nagkita kami dito… tapos
dinala pa niya ko sa jollibee… ano na ba to…
Mukha kaming tunge na naghabulan sa mall.
Kahit ang bigat nung dala niya, nauna talaga Destiny?
siya sa kin. It just means one thing…
“ano order mo? Libre ko.”
Makupad talaga ako. “burger steak.”
“yun lang?!”
Haha! ang ewan ko talaga. Ang dami kasing “favorite ko yun no. tsaka… pwedeng swirly
nanghaharang na tao eh. bitz?”
“sige sige. Hintay ka dito ah.”
Wow. Naimagine ko tuloy yung mga love story
sa mga movies na naghahabulan yung dalawang Ayon. Naghintay naman ako…
nagmamahalan. Yuuuuuck!!!! Ang corny ko na
talaga! Wait… totoo ba to?
So yun. Nakarating na ako sa jollibee. Parang kahapon lang nung paulit ulit sa utak ko
Hinahanap ko siya. Nakita ko siyang nakaupo sa yung sinabi niya. Ngayon naman, kasama ko na
may side na nagtetext. Nakarating kami dun na siya… at nilibre pa ko ng jollibee!!!
di man lang talaga naguusap o sinasabi kung
bakit niya ako pinahabol. Labo no? “O miss taba. Eto na po.”
“hindi ako mataba ah. Chubby lang.”
“ang kupad mo pala kapatid!” “Woo. Sige na nga.”
“Hoy hindi ah! Nagkataon lang talaga na
maraming tao.” Naconscious tuloy ako. Tsk.
“yun nga eh. marami na ngang tao, 2 mabigat
na plastic pa ang dala ko, pero nauna parin “Xei.”
ako.” “Ha?”
“Eh… teka teka… sino bang nagsabi sayo na
dalhin mo to sa jollibee?” Sabay subo ng burger steak.
Woo. Pa hard to get ka pa Xeira… eh gustung “Pano kung may nagsabi sayo ng I love you?”
gusto mo naman.
Nabulunan ako pero di ako umubo. Kinontrol ko
“Ako. Bakit, may angal?” kasi. Sakit nga ng feeling. Parang lalabas yung
“Wala… bakit ka andito?” kanin sa ilong ko. Eek! Uminom na lang ako ng
“binili ko kapatid ko ng cake. Birthday niya eh.” coke para di niya mahalata. Of all the places...
“Oh? Kelan?” of all the time... bakit ngayon niya tinanong?
“Bukas. Nung paalis na ko, nagkataong nakita Parang it came out of nowhere...
kita… eh di yun.”
“Eh asan na yung cake?” “H—ha? bakit mo naman natanong? ”
“pinadala ko sa red ribbon sa bahay. Gusto ko “Masama ba?”
kasi surprise.” “Hindi naman. Eh di… sabihan niya ko ng I love
you. Wala namang problema dun eh…”
Woah. Ang sweet naman ng Kyle ko… mahilig
pala siya sa surprise… aww… sana makatanggap Sabay subo ulit ng burger steak.
din ako ng cake… haha. ayan. Nangangarap ka
nanaman. “I love you.”
“Ah. Eh bakit tayo nasa jollibee?” Dugdug. Dugdug.

“Dahil nagugutom na ko.”
“Di pa ko gutom.” At sabay nabulunan ako. This time, nakita na
“Eto naman! Sige na sis. Libre mo ko ah?” niya at hindi ko na napigilan. Promise.
“Teka! Wala kong pera!” Nakakahiya. Buti di ko naibuga yung kinakain ko
“Tapos na ba ko?” sa kanya.
“Sabi ko nga.”

“Nye nye nye.” At narinig ko ang kanta sa jeep… ngayon nga
“Woo! Bakit ba naman kasi walang nalilink lang ako nakakita ng jeep na ganito ang
sayo?” pinapatugtog… sosyal…
“Meron ah. Si Chris.”
“Eh di inamin mo narin na may gusto ka kay Life is a road and I wanna keep going
Chris.” Love is a river I wanna keep going on....
“Nalink lang naman yung sinabi mo eh. Starting out on a journey
tinutukso kami, pero wala yun sa kin.” Life is a road and I wanna keep going
“Wala ka ba talagang gusto?” Love is river I wanna keep flowing
“Wala nga…” In the end I wanna be standing
“Ang abnormal mo naman.” At the beginning with you.
“Porke wala ng crush abnormal? Mm…. crush ko
ang math.” Ngumiti siya…
“grabe! Napaka gc mo naman! Pati ba naman
math crush mo?” Ang nakakamatay niyang ngiti.
“eh sabi mo abnormal ang walang crush eh.
ayan may crush na ko.” “Ingat ka ha.”
“lalo ka tuloy naging abnormal.” “Kaw din.”
“nako wag mo na nga ko awayin.” “Salamat ha. binigyan mo ko ng time.”
“Sige na nga.” “Sure… sa pasukan na lang.”
“Ikaw… may crush ka diba?” “Okay… salamat ulit.”
“Meron. Ikaw.” “Wala yun kuya.”
“Hindi yun basta wala.”
“Meron. Ikaw.” Shucks. May bago nanaman ako “Bakit?”
iisipin gabi gabi. Nakakaloka na talaga siya.
Dugdug. Dugdug.
“Ha ha. tumigil ka na nga.”
“Ikee nagblublush siya.” “Ngumiti ako ng hindi pilit… for the first time this
“di ako marunong magblush.” summer.”
“anong hindi? Eh namumula ka nga eh… sandali!
Pag masama pakiramdam mo sabihin mo sa kin Ngumiti ako. Tapos ngumiti din siya. Tumalikod
ah!” na siya sa kin. Parang… parang ayokong iwan
“ano ka ba. Di naman siguro ako mahihimatay siya. Gusto ko pa siya makasama…
sa mall diba.”
Sana laging ganito…
Tapos nagtawanan kami.
Woah. Ayan nanaman yung cute niyang dimples.

Grabe… ang cute cute niya. Lalo tuloy ako Napapasaya ko siya… Na di ko alam na
naging thankful kay Lord dahil bigla kami naging napapasaya ko siya…
close…
Himala!!!! Kasalanan bang huming ako sa langit

ng…. isang Himala!!! CHAPTER 13
[Bestfriends and Secrets]
After naming kumain, bigla akong kinilabutan.
Feeling ko kasi nagtetelepathy si mama at Wow. Shucks. Ang ganda ganda ng araw ko.
sinasabing umuwi na ko.
At ng araw ko bukas.
“Uh… kuya, kailangan ko ng umuwi.”
“hintayin mo na lang yung sundo ko. Sabay ka At ng araw ko ngayon.
na samin. Ipapahatid na lang kita sa inyo.”
“Wag na! ano kasi… uh… bawal kasi ang la… la… At ng araw ko magpakailanman!
ke… sa bahay.”
“hindi naman ako papasok sa bahay nio eh.” Haha. Ano daw?! Haha! Astig. Masaya ako. Lalo
“kahit na… bawal talaga eh…” tuloy akong naexcite na magpasukan. Gusto ko
“Tsk. Sige na nga. Hatid na lang kita sa may na siya Makita… di ako makapaniwala na
jeep.” nanlibre siya ng Jollibee at hinatid niya ko sa
may jeep. Kahit maikli lang yun, hanggang
Hay. Sayang naman. Eh di kung pwede lang ngayon… nakatatak parin sa isip ko…
sana, makakatabi ko pa siya sa sasakyan nila.
Yuck. Ang corny ko talaga. Wuhahaha!
Nung nakasakay na ko sa jeep, parang gusto ko
bumaba. Gusto ko pa siya makasama… Isang tulog na lang at pasukan na!

TULOG. Mula sa iyong dadi na miss na miss ka na.
Yeye! Pasukan na! so yun. Naghanda na ko ng Haha. benta. Natawa ako dun sa part na tatayo
gamit ko. At ano pa ba ang aasahan? Ayon. kaming dalawa pareho dahil pareho ang
Sumakay na ko ng tricycle. 1 minutong sakay apelyido namin. Wahaha. Sira talaga tong si
papuntang school. 1 minutong sakay para daddy.
makita si Kyle.
So yun. Nagflag ceremony na…
Pagdating ko ng school…
At tumingin ako sa paligid…
Wala pang halos tao. Mejo naexcite pala ako sa
pasukan. Hehe. Fourth year nako. Ang galing Pero…
naman. Parang kahapon lang nung dumedede
pa ko kay momi [haha… anong konek…] Wala ang Kyle ko.
Anyway. Nakakainis naman. Unang araw wala siya?!

Naman oh. Siya nga dahilan kung bakit ako
Nakita ko na dumating na si daddy. Nag wave pumasok ng maaga pero wala pala siya.
siya sa kin tapos binaba na niya yung mailer’s
bag niya. Nagpagupit siya… haha. siyempre Nung inaannounce na ni Sir Box yung tungkol sa
kailangan talaga niyang magpagupit kundi patay mga lalakeng magsstay para icheck yung gupit
siya kay Sir Box. nila… bigla akong napangiti…
“Hi dad!!!” Dugdug. Dugdug.

“Tumangkad ka ata?!”
“Hindi no. bagong shoes. Mejo may heels. Dahil ang aking prinsipe ay dumating na…
Hehe…”
“Ay ganon. Ah… may ibibigay ako sayo.” Kaso late.
“Ano yun?”
Haha!
Tapos may binigay siya sa king letter. Haha. si
daddy talaga. Baliw talaga yun. Tama ba naman daw na
magpalate sa unang araw ng klase? Haay.
“Para san?” Naalala ko tuloy nung second year at umpisa ng
“Wala lang. di ka kasi nagrereply sa mga text ko third year ko na ang tanging ginawa ko lang ay
eh.” ang tumingin sa kanya pag dadating na siya.
“Ay nakalimutan ko kasi sabihin. Wala na kong Minsan late siya. Minsan naman hindi. Dati
cell. Tapos pinutol yung phone sa bahay.” gustung gusto ko na malate siya kasi nakikita
“Ay ganon… o dali… basahin mo na.” siya ng mga mata ko. Eh pag nakapila siya,
kailangan ko pang ilingon-lingon yung ulo ko…
At heto ang nakalagay sa letter: hehe.
Minamahal kong anak, So yun. Nagstart na ang klase. Wala naman

talagang nangyari.
Haha. ang drama ng daddy mo. Miss na kasi
kita eh. di ka man lang sumasagot dun sa mga Kaso, ang sad part dun, hindi na nila research
text ko. Tsk. Lalo tuloy kitang namiss. Musta ka before lunch, physics na. kaya, hindi na kami
na? sana okay ka lang at inaalagaan mo sarili magkakasabay ng lunch. Asar naman… so…
mo. Wala kasi ako magawa dito sa bahay. dismissal na lang talaga kami magmeemeet…
Excited na ko magpasukan para makita ang nalungkot tuloy ako. Haay. Ang labo talaga.
maganda kong anak. Hehe. Siguro sa pasukan Papasok ako para hintayin ang dismissal…
mo narin to matatanggap. Sayang, di ako
nagaral mabuti. Hehe. Kaya ang daddy mong Para makita siya.
walang utak, section V parin, at anak kong ubod
ng talino eh section I parin! Galing talaga. Sana Nako naman. Ang OA ko na. tama ba naman
pala nag aral ako ng mabuti para magkaklase daw na ang dahilan ng pagpasok ay para
tayo. magtapos ang klase ang makasama siya?!
Pasaway ko talaga.
Haha. hindi pala pwedeng magkaseksyon tayo.
Kasi, pagtinawag yung apelyido ko, dalawa Ayon. Recess time… pero wala akong balak
tayong tatayo. Haha… mag-ama kasi tayo. lumabas dahil may klase naman sina Kyle…
Tsk. Kahit kailan naman… di mo naman “Ui.”

magegets eh. anak lang kasi kita… “H---ha?!”
“May problema ba?”

“Wala po.”
“Eh bakit… bakit ka tulala?” “Bakit?”
“Ah… wala yun…” “Wala. Teka, ibig sabihin… sumasama ka kay
“iniisip mo si Kyle no?” Chris dahil kay Kyle?”
“Hindi no. hindi ako user. Sa totoo lang, si Chris
HA?!?!?! pano niya nalaman?!?!?! lang talaga kaclose ko dati… kasi… kasi isang
araw nilapitan niya ko tapos—”
“Ha?! hindi ah!!!” “Alam ko na yun. Kinuwento na niya yun sa kin.
“Anong hindi? Eh sinusulat mo na yung pangalan Tapos tapos…”
niya sa buong notebook mo eh. di mo “Kinuwento?! Ba—”
namamalayan no?” “Wala na yun. Dali… ano na nangyare?”
“eh nung isang araw sumabay sa min ni Daddy
OUCH. May nakabuking na sa kin. si Kyle sa pag lunch… tapos lage na siya
sumasama sa min… hanggang sa buong barkada
At sino? na nila yung sumasama sa min ni Chris mag
lunch… tapos… tapos milagro… naging kaclose
Galing siya sa section 2. Si Marj. Isang babaeng ko nalang sila.”
mejo boyish ang dating. Boyish at maangas pero “Aaaaaaahhh… Nako. Lam mo…”
promise… balibalita na naka 3 boyfriend na siya
mula dun sa school na pinanggalingan ng Tapos nagsulat siya sa papel na sinulatan ko ng
prinsipe ko. Tapos may boyfriend pa siya pangalan ng Kyle ko.
ngayon mula naman dun sa kaaway ng school
na pinanggalingan ni Kyle… school ng mga Malay mo. Ikaw talaga gusto ni Kyle.
mayayaman… grabe. Hyper. Sana ganun din
kalakas sex appeal ko diba?! “Eh? Di yun mangyayari… kasi… ang gusto niya…
si Rai.”
“Ah… wa… wala… to.” “May sinabi ba siya sayo?”
“Weird mo. Nakita ko na nga eh. bakit mo pa “W… wala. Pero sigurado na—”
tatakpan?” “Masikretong tao si Kyle. Marami na siyang
“Eh… kasi…” nagiging girlfriend… pero alam mo ba na wala pa
“Kasi walang nakakaalam?” siyang minamahal sa mga yun?”
“Pa… parang ganun na nga…” “Ha?”
“At alam ba to ng insan mo?” “Di man niya yun sabihin sa lahat ng tao… alam
ko yun. Halata naman eh.”
SHUCKS. Baka iblack mail ako!!!
Sandali… pano ba niya nalalaman lahat ng yon?
“OMG! Please… wag mo sasabihin sa kanya!” Ako may mga kinakapatid… pero… di ko alam
“Kasi siya ang gusto ng gusto mo at lahat ng tungkol sa mga kinakaptid ko.
nagkakagustuhan na sila?”
“At… pa… parang ganun na nga…” “Teka… bat alam mo lahat yan?”
“Saklap naman ng buhay mo bro.” “Ex niya ko eh.”
Bro? sabi sa inyo boyish eh. WAH?!?!?!?!?!?!?!? WHAT THE?!?!?! EX NIYA

ANG KINAKAPATID NIYA?!?!?! ANONG
“Pasensya ka na sa kinakapatid ko. Mahirap KALOKOHAN TO?!?!?!
talaga mainlove sa gwapo.”
“Kinakapatid?” “At nagbreak kami dahil nagtwotwotimingan
“Pssh. Oo. Ninong niya si daddy. At ninang ko kaming dalawa.”
mama niya.” “Ha?!”
“May boyfriend ako habang may girlfriend siya
Ang liit naman ng mundo. Sa lahat ng at habang kami.”
makakatabi ko… yung may konek sa kanya… at “Woah. P—pano nangyari…”
sa lahat ng makakaalam… kaclose pa niya! Wah! “Ramdam ko na di niya ko mahal. At siyempre
Katapusan ko na!!! ramdam din niyang di ko siya mahal.”
“Eh bakit kayo naging kayo?”
“Wag ka magalala. Marunong ako magtago ng “Wala lang. trip.”
sikreto.”
“Mm… promise ha…” Yun lang yun? Trip? Sana ako na lang
“hidden agenda pala. Akala ko ba boyfriend mo pinagtripan niya.
si Chris?”
“Hindi ah! Daddy ko lang siya… di ko siya kahit “Wag ka magalala… ate na nga ako nun eh.
ano…” Pinupuntahan na lang ako nun pag may labnat
“Kawawa naman si kumpare.” yun.”
“Labnat?”
KUMPARE?!?!?!

“Oo no. nung third year nga lagi niya kong “Wag dad! Diary ko to…”
pinupuntahan para sabihin yung about this
girl…” Haha. Grabe. Galing ko magsinungaling aba.
“Girl? Si Rai?” Tsk.
“Wala siyang sinasabing name…”
“Sigurado naman akong si Rai yun.” “Ah ganon ba. Uy, sale kayo mamaya?”
“Hindi. Hindi fit kay Rai yung description eh…” “San?”
“Bakit?” “May liga mamaya sina Chris sa bayan nila.”
“kasi pag natatapos na ang conversation at “Weh dadi kasama ka dun?”
tatanungin ko lage kung sino… iisa lang ang “Ah… oo.”
isasagot niya…” “Galing!”
“Kaya kailangan mong pumunta Xeira.”
At kinilabutan ako. Di ko ba alam kung bakit. “Bakit?”
“Isang babaeng… ngayon ko lang nakita na Tapos nagtinginang lalake sila.

maganda siya.”
“Hayaan mo na nga yang dalawa yan. Hoi, anjan
Dugdug. Dugdug. na kaya ang teacher namin. Lumayas na kayo.
Shoo!”
“Nako to namang si ex. Alagaan mo yang
kapatid ko ah?”
“At isang babaeng naguguluhan pa ko kung sino “Oo ba.”
siya.”
Tapos siniko ako ni Marj na para bang
nanunukso.
CHAPTER 14 “Hoy pag may sinabi ka sa anak ko, sapakan

[The Moment of Truth] tayo mamaya.”
“Sige ba!”
“At isang babaeng naguguluhan pa ko kung sino “Pareho kayo nitong ex mo. Nako! Pagumbugin
siya.” ko kayong dalawa eh.”
Dugdug. Dugdug. Ayon. Tapos umalis na si dadi at si Kyle.

Lumabas muna si mam Fem kasi
“Ex ano ba! Wag ka nga manggugulat!” magwawashroom daw muna. Nakita ko na
“hindi naman ako nanggugulat. At ano yang biglang lumapit si Rai sa ming dalawa.
sinasabi mo sa utol ko?!”
“Wala. Napagkwekwentuhan ka lang namin. “Xei.”
Aba, di maiwasan ang magkwentuhan sa bagong “Bakit?”
masikreto kong seatmate.” “Usap tayo mamaya.”
“Kaya pala hachoo ng hachoo si Kyle habang “Para san?”
nagkaklase kami eh.” “Basta.”
Haha. ang galing. Naghahachoo pala si kyle? Ang sungit ni Rai… natatakot tuloy ako…
Gusto ko tuloy makita kung pano siya
maghachoo. Siguro ang cute cute niya nun. “Nagseselos lang yun.”
“Ha?”
At dun ko nalaman na ex pala ang tawagan nila “Nagseselos lang yun kasi ikaw nilalapitan ka ni
sa isa’t isa. Ang galing naman. Napakaopen nila Kyle. Siya hindi.”
sa isa’t isa.
Oo nga no. dun ko lang narealize na ako lang
“Teka, dadi bat kayo andito?” yung kinausap ni Kyle nung pumunta siya sa
“Kayo next class ni madam Fem diba? Pinadala classroom namin. Pssh. Natatakot tuloy ako. Di
lang niya yung gamit niya dito. Eh narinig namin ko alam kung bakit. Nakita ko na kasi kung pano
kayong naguusap.” magalit si Rai…
“Tsk tsk. Masama ang mangchismis tungkol sa
ex mo.” Una ko siya nakitang nagalit nung first year.
“G*go ka Ex. Eh wala lang naman.” Nung naging mag-on yung crush niya at yung
“Uy teka, ano yan?” mortal enemy number one niya. Daming black
mail ang nangyari. Nakick out yung mortal
Nakita ko na kukuhanin ni Dadi yung notebook enemy niya at yung crush niya eh sumunod sa
ko. Halos nakalimutan ko na nakabukas pala gf niya natural.
yun at punung puno ng pangalan ni Kyle.
Siyempre, ano pa ba ginawa ko?

Ayoko mangyari yun sa kin. Isa si Rai sa mga Pero siyempre… hindi naman pwedeng hindi
kaibigan ko mula bata pa ko. Halos best friend dumating ang lunch time.
ko na siya.
LUNCH.
Pero, hindi ultimately na best friend. Kasi ang
definition ko sa best friend yung kaya kong “R… Rai. A… ano yun?”
sabihin sa kanya lahat ng hinanakit ko. “Wala naman. Anong sinasabi sayo ni Kyle?”
Masikreto kasi akong tao… alam niyo yun? Haha. “Ha?! Uh… wala naman…”
Eh yung kay Kyle nga di ko masabi kay Rai eh. “Eh bat lagi kayong naguusap?”
“Ah… ki-na-ka-mus-ta-niya-ko.”
Sa ngayon, isa lang ang may alam… si Marj.
Halatang kinakabahan ako. Natatakot…
So ayun. Nakakatakot. Kinikilabutan ako.
“May sinasabi ba siya tungkol sa kin?”
“Marj… anong gagawin ko?... natatakot ako eh.” “Mm… w… wala eh.”
“Bat ka natatakot? May ginawa ka bang “Pft.”
masama?”
“Wala… eh—” Wow! Yung lang? di niya ko sasabunutan or
“Matakot ka lang kung may kasalanan ka kay anything?
Lord. Tao lang si Raiza kaya wala ka dapat
ikatakot sa babaeng yun.” “Bakit?”
“Eh kasi… baka isipin niya…” “Wala lang… sa tingin ko cuz… ikaw ang gusto
“Kung iniisip niya na kayo ni Kyle, eh di niya eh…”
magaling. It just means one thing, malisyosa “Hindi ah!!! Malabong mangyari yun… kaw ang
siya. At feeling pa! feeling niya gustung gusto gusto nun! Prom nga last year diba? Halos
siya ni Kyle…” lamunin ka na nun habang sinasayaw ka.”
“Ssh.. wag ka maingay..” “Oo nga… sana nga… kaibigan mo na pala
“Aba, dapat lang niya yung marinig no.” ngayon si Ex?”
“Uh… oo. Di maiwasan eh. Seat mate.”
Eto ang kinakatakot ko pag may kaibigan akong “Mm. That’s good. At least mejo nagiging
opposite ko. Gets? Pssh. Quiet lang ako at socialite ka na… kamusta kayo ni Chris?”
kimkimado… pero tong si Marj maingay, pranka “Rai naman eh. Hindi nga kami.”
at open. Nako… I smell war. “Woo. Bat ba nagdedeny pa kayo?”
“Natural lang magdeny dahil di naman kami.”
“Matagal na ko naiinis sa Raiza na yan eh.” “Sayang. Ang cute pa naman ng combination
“Ha? Eh di pa naman kayo nagiging magkaklase niyo.”
ah?”
“Pag nagmamass. Naiirita ako sa choir pag siya So yun. Nagkwentuhan lang kami ni Rai. Ah… so
yung nagsosolo.” yun lang prob niya. Malungkot siya dahil
“Maganda naman boses niya ah?” nafeefeel niya na di siya gusto ni Kyle…
“Anong maganda?! Binge ka ba o ano?! Boses
butiki.” At feeling naman niya na ako gusto nun?!
Mejo natawa ako pero slight lang. Siyempre Parang… napaka impusible mangyari.
second cousin ko yun…
Nalulungkot tuloy ako para sa pinsan ko…
“Wag ka matakot. Pag may mahal ka… dapat
handa mong ipaglaban yun. Kaya go! Aja!” “Ano sabi?! Dali! Kwento!!!”
“ikaw talaga Marj.” “Wala… nalungkot lang siya kasi… parang di daw
“Wag mo nga kong tawaging Marj. Ex na lang.” siya gusto ni Kyle…”
“Si Kyle lang pwede tumawag nun. Sayo.” “Aww… broken hearted?”
“Yun ang tawag sa kin ng lahat ng tao. Baliw ka. “Yup mejo…”
Halatang di ka masyadong socialite.” “Nako. Ang sama ko naman. Binakstab ko pa
“Ay ganon.” siya kanina.”
“Basta… pag hinamon ka niya ng sabunutan, “Haay. Ewan ko nga eh… parang… parang gusto
sabihin mo lang sa kin. Ako referee.” ko siya tulungan…”
“Marj naman eh!” “OMG. Wag mong sabihin na… tutulungan mo
“Ex nga! Wag Marj!” yung dalawang yun para maging sila?!”
“Eh di Ex.” “Ewan ko.”
“Nako ha. Para kang ewan Xei. Naguumpisa pa
Tapos yun. Nagumpisa na ang klase. Ayoko pa nga lang yang love life mo eh ikaw pa mismo
mag lunch… natatakot ako kausapin si Rai. Ewan ang sisira!”
ko ba kung bakit… “Eh basta. Bahala na.”
“Wag ka magpakamartir. Di bagay.”
“Ewan.”

“Lahat na lang ewan! Nako! Hirap naman “Eto.”
magkaron ng kaibigang matigas ang ulo,
kimkimado, martir at ano pa ba?!” Tapos binigay niya number niya sa kin.
“Basta…”
“Ayan.”
All these things happened in one day. Mejo “Makikitext na lang ako sa kapatid ko. Kasi wala
mabilis. Parang kanina lang excited ako narin akong cell eh.”
pumasok para makita si Kyle. Parang kanina “Kanino, kay Kyle?”
lang nung masaya ako kakaisip lang sa kanya. “Baliw.”
Parang kanina lang hindi ko pa kilala tong katabi “Sige na… bye!”
ko at ngayon sinasabihan na niya ko na mahirap
maging martir. Parang kanina lang nung wala Tapos yun. Nagpaalam na si Ex sa kin.
akong problema at ngayon, gumagawa ako ng
problema para sa sarili ko… eh pwede namang Pero ewan ko ba. Hindi ko feel na umuwi ng
hindi. maaga.
Parang kanina lang nung iniisip ko na sana ako Research time naman namin ang dismissal kaya
na lang ang mahal ni Kyle instead of Raiza… maaga kaming nakakauwi. Eh by that time, may
pero ngayon iniisip ko kung pano mafeefeel ni klase pa sina Kyle at Chris.
Rai na siya ang gusto ni Kyle at hindi ako.
Ah alam ko na. Dun na lang ako sa likod ng
LABO. dorm.
Tapos yun. Ewan ko na nga ba sa sarili ko. At pumunta ako.

Buong araw ko inisip yun. Hindi na nga ako
sumabay kena daddy sa dismissal. Umupo ako dun sa mismong inupuan namin ni
Kyle nung una kaming nagusap… bigla kong
At yun din ang ginawa ko the next day. naalala lahat… at hanggang ngayon…
And the next day. Parang himala parin ang lahat.
Lahat nung araw na yun, tahimik lang ako at Naiiyak tuloy ako. Haay. Ngayon ko palang siya
nagiisip. Ewan ko ba. Lagi kasi ako pinapasaya nakakalapit. At… alam kong malalapit pa ko sa
ni Rai kasi after all these years, pinapasaya niya kanya habang umaandar ang oras.
ko.
Pero…
Pft. Pero naisip ko na mejo tama nga si Ex.
Panget ang pagiging martir. Tsaka hindi bagay Malalapit… habang gumagawa ako ng paraan
sa kin. Kimkimado na nga ko, magiging martir para magkaigihan sina Rai at Kyle.
pa… hindi kaya sasabog na ko nun?
At… para umiyak ako.
Tsaka… problema na yun ni Rai at ni Kyle. Hindi
naman talaga ako concerned diba ? hindi ako Ayan. Tumutulo na luha ko.
gusto ni Kyle… hinding hindi.
Bakit ba ganon? Nakakainis. Ang hirap pala pag
WAH! Naguguluhan na ko. ganito… mahal ko siya… pero di niya ko mahal.
Ang mahal pa niya yung closest friend ko pa.
“Hoy babae. 2 araw ka na walang imik ah. hindi na nga niya ko mahal… pamamahalin ko
Ganon ka ba talaga ka grade conscious? Ang lagi pa siya sa iba?!
mong dinadahilan eh nagaaral ka?!”
“Uh… oo… nagaaral ako. Para sa college.” Gusto ko na ata patayin ang sarili ko.
“High school pa lang tayo!!! Enjoy mo nga tong
taong to!!! Buwan pa bago ang college!” Ayan. Lumuluha nanaman ako. Mahal ko na ba
“Siyempre malapit na ang mga CATs.” talaga ang isang lalakeng parang kahapon lang
dumating sa buhay ko?!
CATs ay college admissions test. Haha.
Corny.
“yah right. Sige na panalo ka na. Sige, babay.
Tawagan mo ko sa bahay. Nakakatamad Haha. Natawa ako pero lumuluha. Weird.
kopyahin yung assignment sa board.”
“Sige. Teka, number niyo sa bahay? Ay! Wait… In places no one will find
nakalimutan ko na wala na pala kaming phone.” All your feelings so deep inside.
“May Alzheimer ka ba?! Haynako. Text mo na
lang ako.” Dumaan yung jeep. Yun lang yung narinig kong
“Number mo?” linya. Ako na yung nagtuloy dun sa next line…

Was then that I realize Tapos tumayo na ko.
That forever was in your eyes…
The moment I saw you cry… Laking gulat ko nung hinila niya yung kamay ko
pababa. Natumba tuloy ako. Naout balance ako.
At… At yon.
First kong nahawakan siya sa may dibdib.

Dugdug. Dugdug.
Pero ako lang ata ang nakapansin nun. Inalis ko
“Iiyak mo lang Xei. Iiyak mo na… ngayon… Sa din naman agad. Ampupu. Ayan nanaman ang
akin.” kabog ng dibdib ko.
Dugdug. Dugdug.
KYLE?! “Xei.”
“Ano yon?”
“Sino yung sinasabi mo?”
“Ah… wala yun… di mo siya kilala.”
CHAPTER 15
[Rapist Shop] Naririnig mo ang kabog ng dibdib ko?! Kilalang
kilala mo siya Kyle… dahil ikaw yun.
“O, Kyle…”
“Sige na. Magtatampo ako pag di mo sinabi.”
Napatayo ako agad. Ang hilig niya manurpresa. “Eh! ayoko.”
Kanina pa kaya niya ko nakikitang umiiyak?! “Please?”
OMG. Nakakahiya naman.
Ayan nanaman ang mukha niyang sobrang cute.
“Bat ka umiiyak?”
Shoot. Napatingin ako sa labi niya.
Tapos umupo siya sa tabi ko. Biglang nagflash
back sa kin lahat nung nangyare nung araw na WAH!!! THIS IS A SIN!!! Lord!!! Ilayo niyo po ko
una kaming nagkausap. sa tukso!!!
“Ah… hindi… ano kasi—” “Kasi… kuya… bawal…”

“Caught in the act ka.” “Bakit bawal?”
“Wala yun.” “Wala pa kasi akong sinasabihan nun eh.”
“Okay lang naman na sabihin mo sa kin eh. “Eh ano naman? Eh di sabihin mo sa kin!”
Walang problema.” “Ayoko… Personal eh…”
“Wala talaga.”
Di ko ba alam pero… di talaga pwede… di ko
Kinilabutan ako. Tumingin siya sa kin na parang ugali ang magsabi ng problema sa iba… baka
lalamunin ako. Nakita ko sa mata niya na problemahin pa nila… lalo na yung mismong
parang galit na di ko maintindihan. Pero… problema ko ang nagtatanong kung anong
seryoso yung mga mata niya. problema ko.
“Dali na.” “Please?”
At dahil sa takot ko, napaupo na lang ako. Bakit Tapos nakatitig siya sa kin. Para bang
ba ko ganon? Natatakot ako sa tingin ng mga matutunaw na ko sa titig niya. Siguro five
tao. Ang hina ko talaga kahit kailan. seconds din yun. Matagal tagal din yun ah… lalo
na kung tahimik yung lugar…
“Kasi… kasi parang… ewan.”
“Anong ewan?” At finally. Nakita ko narin ang ngiti niya.
“Kasi… wala. Kasi wala.”
“Anong wala?!” “Sige na nga.”
“Tingin mo, bakit ganon? Kung kailan… na sayo
na ang isang bagay… biglang… may hihingi sayo. Haay salamat. Sumuko na rin siya.
Hay! Wala yun… isipin mo na lang wala akong
sinabi.” “Pero… kung gusto mo ng taong kakapitan pag
“Pwede namang hindi mo ibigay ah?!” may problema ka… kapit ka lang sa kin ha?”
“Eh pano kung malapit sayo yung taong “Opo…”
bibigyan mo?” “Ayan. Cute ka pagngumingiti. Pero…”
“Teka teka, sino ba yan?”
“Wala.” Tapos tumawa siya.

“Ayoko.”
“Bakit ka tumatawa?” “Pasaway ka naman oh. Sige na nga!”
“Wala… naisip ko lang… maganda ka rin pag
umiiyak.” Ayan. Finally… sumuko na talaga! Akala ko di
siya titigil eh.
Dugdug. Dugdug.
“Si daddy nga pala? Bat di mo kasama?”
Ayan. Narinig ko nanaman tong si Mr. Heart. “Ah… dumaan siya ng room niyo kanina. Pero
Ang lupet talaga ng mga linya niya. Nakakainis. nung nakita na wala ka na, umalis na siya.
Baka kahit ang sabihin niya na ang panget ko eh Iniiwasan mo ba kami?”
titibok parin ang puso ko ng ganitong kalakas. “Ha?”
“Kasi, hindi ka na sumasabay sa min pauwi.”
Nakakainis. Bakit ba sakanya ako nainlove?! “Ah… eh… busy eh. Nagaaral na ko para sa
Dami ko tuloy karibal. CAT.”
“Aga naman!”
At ang pinaka karibal ko pa eh isa sa mga “Ganun talaga. Eh bat ikaw andito parin?”
closest friend ever ko. “Ewan ko. Bigla kong napagtripan na pumunta
dito.”
“Tingin ko… mukhang in love ka na.” “Eh?!”
“Ako?! Bakit?” “Kapatid talaga kita. Ngayon alam ko na kung
“Wala. Ganyan din ugali ko pag alam kong... san ako pupunta pag di kita makita.”
finally… pagmamahal na nga.” “Ngayon lang ako napadaan dito. Wala akong
“Ang corny mo kuya ha!” makitang komportableng lugar eh.”
“Totoo naman eh… at saka… isang beses palang
naman ako naiinlove eh.” Wow. Destiny meets destiny.
“Talaga? Eh dami mo ng gf ah.”
“Filing ko fats lang yun.” “Oi.”
“Fats? Anong fats?” “Po? ”
“Infatuation.” “Anong oras mo balak magstay dito?”
Haha. sa susunod, pag di ko alam kung mahal Natawa ako. Dun ko naisip na mejo matagal na
ko na ba ang tao tapos mag nagtanong sa kin nga kami. Haha! mag sisix fifteen na sa orasan
kung may mahal ba ko, ang isasagot ko, ‘wala ko. At siyempre… hindi naman pwedeng malate
eh. fats lang.’ sa paguwi ang prinsipe ko. Tumayo na ko… at
natural, tumayo na rin siya.
“Benta yun. Fats.”
“Haha. Oo nga eh. Haynako.” “Uh… sige… uwi na ko.”
“Teka… ibig sabihin… isa lang talaga minahal mo “Anong uwi ka na? Iuuwi kita.”
ever?” “Anong iuuwi? Baliw ka kuya.”
“Anong minahal? Minamahal kamo.” “hatid kita sa inyo.”
“Ah… eh di… mahal mo siya ngayon?” “Ayaw!!! Bawal nga eh!!!”
“tingin ko. Di ko naman siya mahal dati eh.” “Dun na lang sa mang@#$%^&*hasa. Para at
“Sino?” least maihatid kita.”
“Sabihin mo muna kung sino yung sayo…
sasabihin ko yung akin.” Actually… di ko talaga narinig yung sinabi niya
kaya ganon. Ang naring ko lang eh yung ‘mang’
WAH!!! Would I ever take the risk na sabihing at yung ‘hasa’.
siya yun? Wag na lang… malalaman ko din
naman kung sino yung sa kanya… obvious “Saan?! Sa manggagahasa?!”
naman na si Rai. Haay nako!
Nagulat ako nung bigla siyang tumawa ng
“Wag na nga lang.” malakas.
“Bakit?! Sige na! Exchange tayo!”
“Sabi ko manghahasa!!! Hindi manggagahasa!!!
See… combinsido siya makipagpalit ng names ng Baliw ka talaga kapatid!!!”
mga ‘minamahal’ namin. Meaning… hindi ako “Ay ganon ba…”
yun… kasi gusto niya malaman yung akin na
walang alinlangan niyang sasabihin yung kanya. Pero di parin siya tumigil sa pagtawa. Siguro
Haay. Lungkot tuloy ako… nako! Pero wag mo mga 10 seconds yun. Haha. Talagang counted
ipahalata Xei…. Go go go! eh no.
“Ayoko nga!” “Kuya, me balak ka bang umuwi o ano?”

“Eeeeeh!!!” “Pasensya na… natawa talaga ako sa sinabi mo.”
“Malalaman mo din yun.” “Pssh. Pasensya na. Bingi lang.”
“Gusto ko ngayon na.”

“Oo nga eh. dapat kasi ang linis ng tenga eh Dugdug. Dugdug.
kada linggo at hindi kada buwan.”
“Kakalinis ko lang ng tenga ng isang araw no!” “diba dapat galing ka pa sa bayan niyo?”
“Ikaw naman kapatid… ayaw mo ba ko Makita?
Ayon. Tawa nanaman siya. Hehe. Mas okay na May hihintayin pa tayong isa…”
yung ganito… napapatawa ko siya. Sarap ng “isa?”
feeling pag ikaw mismo yung dahilan kung bakit
nakangiti ang mahal mo diba? Nako. Parang… mukhang alam ko na kung sino…
Ayon. Naglakad kami mula school hanggang sa At yon na nga. Pumara na ang tricycle.
manggagahasa este sa manghahasa. Parang
talyer bay un? Ewan. Basta pangconstruction. “Pucha naman.”
Naghintay kami dun ng tricycle tapos sinakay na Binulong yun sa kin ni Marj. Ramdam ko yung
niya ko. galit na parang ‘what the hell is she doing here’
mood. Haha. Kinalma ko lang naman si Marj.
“Ingat ka ha?” Galing no? Mas galit siya kay sa sakin eh ako
“Kaw din. Ingat ka din.” tong dapat affected. Haha. Yun yun eh.
Tapos yun. Drinive na ko ni manong tricycle. “Bwisit. Kumilos ka na nga! Maunahan ka pa

niyang impakta na yan eh!”
Ang saya saya ko. Biruin mo yun… nakita niya “Ano ka ba, wag ka ngang maingay… marinig
kong umiyak… at nakita ko naman siyang tayo eh.”
tumawa. Wee! Ang saya ko… thank you po Lord “She’s just flirting with Kyle. Eh duh! Mas boto
sa araw na to. naman ako sayo kay sa unclean girl na yan.”
“Unclean?!”
At yun. Kahit wala na siya sa harap ko… rinig na “Di na siya virgin! Duh!! Di mo pa ba alam
rinig ko parin ang kabog ng dibdib ko… yun?!”
Dugdug. Dugdug. Of course I knew about it. Ako nga yung una
niyang sinabihan diba?! Haha!
And that ends the day.
“Siyempre alam ko yun…”
“Kunsintidora ka siguro.”
“Hindi no! Nagawa na nung nagworry ako about
CHAPTER 16 her.”
[His Heartbeat] “Pssh.”
That ends the day… But not the night. Tapos yun. Since malapit na si Rai sa amin kaya
tumahimik na kaming dalawa. Ngumiti naman si
May liga sina Chris sa gabi so ewan ko ba dun. Rai. Siguro, yung tingin ko kay Rai, kahit gano
Nirequire ba naman ako pumunta?! Hehe… pero pa siya kaflirt sa tingin ni Marj eh as big sister
okay lang naman. Ang masaklap dun… buntik na parin… Mejo rebel pa nga siya eh… pero I guide
ko hindi payagan ni mama at papa. her… ayoko namang mawala siya sa landas no.
Kahit hindi kami gaano kaclose sa school, pag
So yun. Tinext ko si Marj kung pupunta pa ba kaming dalawa na lang akala mo lagi kami yung
siya sa liga. Sabi niya naman, halos nakalimutan magkasama…
na nga daw niya… at buti na lang tinext ko siya.
Nagkita kami sa may triangle. So yun… So yun. Pumunta na kami ng liga. Hindi pa
nagsstart yung game eh 8:30 na. Umupo na
“Xei!” lang kami sa may bleachers ng covered court.
Hinanap ko si daddy pero mukhang wala pa
Nakita kong kumaway si Marj. Mga 7:30 na yung team nila.
siguro nun. Ang curfew ko eh 10:00. Grabe…
ang late naman ng basketball na to. Pero okay “Kyle, samahan mo naman ako bumili ng ice
lang… enjoy naman. Naiimagine ko na yung cream.”
dami ng tao. “Uh… baka kasi magumpisa na yung—“
“Hindi pa yan! Tara!”
“Tara na. 8 ang game diba? Malapit na
magstart.” Tapos hinila na ni Rai si Kyle.
“May hihintayin pa tayong isa.”
“Ha? Sino?” “F*ck her! Kainis talaga siya! Unvirgin girl!”
“meron bang word na ganon?”
Mga five minutes eh dumating na siya. “Oo… sa dictionary ko.”
“Ah…”

“Hay nako! Xei naman eh! Wait… teka… tell me Tapos ayan nanaman si Marj. Sinikuhan ako.
naman about what happened during her… alam Buntik na nga tumilapon yung ice cream.
mo na.”
“Ah… eon. Nangyari na.” “Sabi na nga ba eh. May tama na yan sayo!”
“Eh! Dali na!” “Sira ka talaga…”
“First boy friend niya… mga 10.”
“ten?!?!? OMG! Ang bata pa niya!!! Ano yun… Siyempre bulungan lang yun. After nun,
wala pa siyang bisita?!” nagkaron na ng sigawan. Lumabas na yung
“Yup. Kaya nga siya pumayag eh.” team ni daddy. Wow. Cute ng daddy ko oh!
“Grabe. I can’t believe it. She had done that?!?!” Haha! Tapos siya pa yung nagdala ng banner ng
“Ano ka ba… di mo siya masisisi.” team nila plus isa pang girl.
“Anong hindi?!?! Eh nagpauto siya eh!!! Ano
yon… it’s like grade five pa lang tayo!!!” “Wooo!!!”
“Haay… oo nga eh.”
“Ilang taon yung bf niya?” Ayan. Nakakabingi tong si Marj. Tapos ewan ko
“17?” ba… naligaw ata ako ng tingin kaya napatingin
“17?!?!?!?!??!?! Joke ba yun?!” ako kay Kyle…
“Ikaw talaga Marj… wag mo na husgahan yung
tao… kaya nga kailangan niya ng guide eh.” At nagulat ako…
“Sabagay… tama ka. And what’s her feeling
after?” Nakatingin din siya sa kin.
“Masaya siya… yun ang kinalungkot ko.”
“Yuh right. And then… how long did they last?” Dugdug. Dugdug.
“Three months ata. May gf pala yung isa pang
guy.” Nilinok ko yung laway ko at mabilis na tumingin
“Tsk… bulag nga naman ang pinsan mo no? She sa court. Nakakaconscious naman… ayoko
needs a teacher in GMRC.” talaga ng eye contact… naiilang ako…
Eto talagang si Marj. Sabagay… Nung unang Ewan ko ba.

sinabi yun sakin ni Rai, it’s like I want to scold
her… pero natural di ko yun magagawa. Pero “Xei!!!”
sinabihan ko siya… Kaso di parin natuto.
Hanggang sa, pumunta siya sakin na umiiyak Napatingin ako kay Chris. Nag Hi siya sa kin.
dahil nagbreak na sila. Nakakatuwa no? haha! Inannounce niya yun sa
buong court. Pero di naman masyadong rinig
Anyway. Dumating na si Rai at si Kyle. May dahil na rin sa sigaw ng tao. Si daddy talaga.
dalang dalawang ice cream si Kyle. Takaw
naman nito. Tapos yung nagumpisa na yung game.
“Eto oh.” Grabe… galing pala talaga magbasketball ng

“Ha?” daddy ko no? haha!!
“Para sayo yan.”
“Teka! Bakit ako wala!!!???” FOURTH QUARTER.
“Ayokong bigyan yung taong pinagpalit ako no.”
“Aba! Kung magsalita ka parang di mo rin ako Buong game nakatingin lang ako kay daddy.
pinagpalit!” Nakakatuwa kasi siyang magbasketball. Haha!
Favorite ko pa naman ang basketball…
Tapos nagtawanan silang dalawa.
Tapos biglang bugj! Hinarang si daddy tapos
Kinilabutan ako. Iniwasan ko yung tingin ni Rai… nahulog siya. Napatayo nga kaming dalawa ni
parang may kidlat na nagconnect sa mga utak Marj nun eh. Napakaunfair kasi. Kitang kita na
naming. Natakot ako… habang tumatalon eh hinila pababa. Naman.
Kaasar yung kalbo na yun.
“Eto, kunin mo na… baka matunaw.”
“Ah… wag na Kyle… Ayo—“ At dahil dun… hindi na nakapaglaro si daddy.
“Sige na…” Nagkasprain ata siya eh. That makes it. The
night has ended.
Wala akong magawa kasi nakatapat na sa bibig
ko yung dirty ice cream na para bang pag di ko “Daddy!!!”
tinanggap, ididikit na niya yung ice cream sa
bibig ko. so… for short, no choice. Tumakbo kaming apat pababa ng bleachers at
papunta kay Chris na nakalatag yung isang paa.
“Thanks.” Siyempre, di ko maiwasang magalala diba.
“Ayos ka lang?”

Binulong sakin yun ni Marj bago siya sumama
Napaupo ako katabi niya. Naman o. namamaga kay Kyle at kay Rai. Di ko ba alam. First time
yung paa niya na para bang may bukol. Grabe. kong kabahan habang hawak ni Chris yung
Kung may makakakita man nun, parang maiiyak kamay ko. Namamawis na nga eh. Nakakadiri.
kayo. Siguro ang sakit ng pagkahulog niya. Alam kong alam niya na gusto kong bumitaw
muna… but he never gave me the chance.
“Bwitre. Mamatay na yung kalbong yun.”
“Susugurin ko yun eh!!! Tama ba namang “May sasabihin ako sayo…”
saktan ang kumpare ko!!!” “Ha?”
“Pero mamaya na. After ng game.”
Ang angas talaga nitong si Marj! Akalain mo yun “Uh… okay.”
kalaki-laking tao susugurin! Haha! Siyempre
pinigilan siya ni Rai at ni Kyle. Ayon. Pinanood ko yung game hanggang dulo.
Mejo over time na nga ata yun at
“Nakakatouch naman kayo.” nararamdaman ko na yung vibration ng
“Pare di nga pala nakapunta si Kebs, Nigs at cellphone ko.
Rob… tatakas sana kaso nahuli sila eh.”
“Okay lang yun… andito naman yung taong Hinanap ko si Kyle sa may bleachers. At yon…
pinaka gusto ko pumunta.”
Dugdug. Dugdug.
Tapos tumingin si Chris sa kin. Para akong
kinilabutan. Di ko alam kung nakatingin siya sa akin… Or…
Napatayo ako dahil dun… pero hinawakan niya Sa amin.

yung kamay ko…
Oo… sabihin na nating hipokrita ako. Pero…
“Dito ka lang… please…” ewan ko ba. Hiniling ko na sana nagseselos siya.
Sana… sana… sana nga.
Boogsh. Bigla akong kinabahan tapos
kinilabutan na parang ewan ko. At iyon. Natapos na ang game. Natalo ang team
nina daddy, pero… okay lang. Di ko nga ba alam
“Ah! Tara… punta ulit tayong bleachers!” kung bakit nakangiti parin si Chris.
“Ha?! Anong pinagsasasabi mo Rai?!”
“Tama! Kailangan nila ng time alone.” Ayon. Ramdam na ramdam ko ng pasmang
“Ha?!” pasma na talaga ako.
“Diba Kyle?”
Tinayo ko siya. May mga bumati sa kanyang
Alam ko na kung anong balak ni Rai. Gusto niya teammates niya. Tapos may isang lalaki na kung
kaming ipaglapit ni Chris… san sinabi niya na hintayin na lang siya sa labas.
Pero bakit kaya nagkaroon ako ng feeling na it’s Pumunta sa amin si Rai, Kyle at Marj. Eon.
more like… Naiinis sila sa kalbo na nagdapa kay Chris.
Gusto niya kaming paghiwalayin ni Kyle? “Okay lang yun… yun naman talaga ang gusto
ko.”
“Ayoko. Kung gusto mo ikaw na lang.”
Ha?! Yun ang gusto niya?! Eh sira pala to eh. Eh
Tapos tumitig sa kin si Kyle. kung magkainfection kaya yung legs niya dahil
dito?!
Dugdug. Dugdug.
“Gusto mo ba iwan muna naming kayo?”
How I wish na nagseselos siya. Pero di ko alam. “Bakit parang nababasa mo isip ko Rai?”
Once na nakatitig na siya sa kin habang
nakatingin ako sa kanya, parang hindi ko maalis Ha?!?! Ano namang kalokohan to?!
yung mata ko.
“Tara muna!”
“Kyle, sige, okay lang kami ng anak ko dito.
Wag ka magalala.” Tapos hinila niya si Kyle. Pero… Pumiglas si
“Tara na!” Kyle… nakakatakot nga eh.
And I see them went off. “Dito lang ako.”
“Itetext kita. Impakta talaga.” Nararamdaman ko na parang may malamig na

scene. Ayoko namang iiyak iyak tong si Rai sa

kin over the phone para sabihing ako ang gusto nararamdaman ko kay Kyle… dahil… kaba’t takot
niya at hindi siya. to.
“Ah… Kuya, okay lang. May paguusapan kasi “Xei… pasensya ka na… di ko na talaga to
kami ni dad eh.” mapipigilan…”
Nandilat yung mata ni Marj na parang lalamunin Ayokong sabihin niya yung susunod niyang
niya ako. Oo, alam ko yung ibig niyang sabihin sasabihin. Ayoko. Ayoko. Di ko alam kung bakit
na, ‘Duh!!! It’s your chance girl! Pahiwatig niya ayoko. Siguro… napapakiramdaman ko na kung
yun!’ Pero hindi… bakit ayokong ituloy niya… dahil… things will just
be complicated after this chapter in my life.
“Okay lang Ex.”
Ayokong masaktan…
Nagsigh si Marj tapos yun. Nagbabye na siya sa
akin at nagpaalam. Mauna na daw siya kasi
bigla daw siya nabadtrip dahil naalala daw niya
si chucky (yung doll na scary sa isang movie). Ayokong may masaktan.
What a worthy reason. Alam ko naman yung laki
ng galit niya kay Rai pero di naman pwedeng
maglaro tayo ng kampikampihan sa buhay dahil
mali yun. No… not my daddy…
Tapos sunod na hinila na ni Rai si Kyle. Ulit. Please… tell me na hindi yun ang sasabihin mo…
do not tell me those forbidden words…—
“Kyle!!! Dali na hatid mo na ko!”
“Hatid?! Eh mas malayo pa nga bahay ko sa
inyo eh!”
“Sige na… please!” “Xei… mahal kita.”
So yun. Walang nagawa ang Kyle ko.
“Eh ikaw?” CHAPTER 17

“Wag ka magalala, ako ang maghahatid sa [First Times]
kanya.”
“Ikaw eh pilay ka?” Want to know what happened next?
“Basta… akong bahala.”
Di ako nakapagsalita. First time sa tanang buhay
Ngumiti sakin si Kyle… at ngumiti din naman ko ang may nagkagusto sa kin. (except dun sa
ako. Parang ang hirap magpaalam sa kanya… mga lalaki sa tabi tabi na lagi akong tinatawag
at sinasabihan ng sexy). Ayon. Alam niyo ba ang
“Ingat ka…” initial reaction ko?
“Okay…”
“Uh… sorry… pakiulit?”
Tumalikod na silang dalawa sa kin. Nasasaktan
ako pag magkasama sila… pero parang Tanga ko talaga. Pinaulit ko pa. eh kulang na
napakaselfish ko naman kung pipigilan ko yun lang eh isuka ko yung kinain ko mula toddler pa
diba? ko. Hindi ko take… parang ang hirap nung sinabi
niya… siguro nga… unang beses tong nangyari
“Xei…” sa kin na para bang… first time na may umamin
sa kin na gusto niya ko? Hay ewan.
Napalingon ako kay Chris. Ayon. Umonti na
yung tao kasi madami ng nagsisialisan. May Hindi kami nagsalita pareho. Sinakay niya ko sa
mga natirang kanto boys na nagbasketball after jeep sa may terminal ng bayan nila kahit pipilay
matapos yung liga. Tapos yung ibang tanod at pilay siya. Hipokrita naman ako kung di ko
volunteers para maglinis nung court. maaappreciate yun diba?
Kinuha niya yung kamay ko… tapos nilagay niya “Ingat ka…”
sa dibdib niya. “Uh… okay. Kaw din.”
“Teka Chris…” At dun na talaga natapos ang araw.

Kinakabahan ako for the next school day. Para
Tinanggal ko yung kamay ko. Ewan ko ba. Ang bang… di ko alam kung pano siya haharapin…
lakas ng kabog ng dibdib ko. Pero… hindi ito kung pano ko haharapin si Chris.
yung kabog ng dibdib na tulad nung

Mejo late ako for the flag ceremony. Lakas ng room. Pupunta na sana ako ng canteen nung
kabog ng dibdib ko dahil sa kaba. Lahat ba ng nakita ko yun…
babae ganito ang nararamdaman pag first time
na sinabihan sila na mahal sila ng isang lalake… “Marj tara!”
or ako lang talagang ganito? “Bakit? Wag ka ngang magmadali!”
“Eh tapos na sina Chris. Tara dali!”
“Xei?” “Eh bakit ka ba nagmamadali?”
“Kuya…”
“Kamusta na?” Tapos tiningnan ko na siya na para bang
“Okay lang. May klase kayo?” ‘please?’ kaya tumakbo na kami pababa sa
“Wala eh. Kayo?” canteen. As fast as we could bumili na kami ng
“Di pa dumadating teacher namin.” pagkain. Hindi na kami naglunch. Buti nga
“Si… si… sinabi na… ba… sayo ni…” maswerte ako kasi si Marj yung kasama ko at
medyo pasensyosa siya pagdating sa kin.
Alam ko naman kung anong tinutukoy niya eh.
So… alam pala niya… Dumaan kami sa likod ng canteen para di nila
kami Makita…
“Uh… oo…”
“Sh*t.”
Tapos nagfaint smile siya. How could I describe
a faint smile? Basta… parang ‘sigh’ narin yun. Nakayuko ako nun tapos narinig ko na lang na
Haay. sinabi yun ni Marj. Pagkaangat ng ulo ko, andun
yung barkada nila, maglulunch na siguro sa
“Anong… reaksyon mo?” canteen.
“Di ko pa alam eh… first time kong masabihan
nun…” Bakit naman ganon?! Pwede naman dun na lang
“First time?!” sila sa harap dumaan ha?
“Oo… first time…”
“B*llsh*t.” “Uh… hi.”
“Bakit?”
“Wala…” Yun na lang ang nasabi ko. ngumiti naman si
Chris… siguro sanay na siya na sinasabihan niya
Tapos umalis siya. Di ko naman alam kung ang isang babae na mahal niya…
bakit. Para siyang nagalit. Di ko tuloy alam kung
may nasabi ba akong masama… Pero bakit ganon? Naiilang parin ako…
“Marj… ano gagawin ko?” “Sama ka sa min… sa canteen.”

“Bakit?”
“Nahihirapan ako eh…” Tapos nakita ko yung mga kabarkada niya na
“Bakit ka nahihirapan? Kay Kyle at kay Rai?” ninunudge si Chris na parang ‘buti ka pa tol di
“Hindi… kay Chris at kay Kyle…” torpe’. Basta mga ganun. Di ko alam kung
anong isasagot ko…
Tapos nanlaki yung mata ni Marj. Hinila niya ko
papunta sa corner para makapagusap kami. Sa harap ni Kyle.
Haii. Bakit naman kasi ganon diba? Nahihirapan
tuloy ako… “Oo nga… sumama ka na sa min.”
“Bakit?! OMG. Ano ba sabi?” Nagtinginan kami ni Marj. Sa tuwing si Kyle ang
“Kasi… kasi sinabi ni Chris na mahal niya ko…” nagsasabi, parang ang daling magdesisyon…
“WEH?! Sinabi na niya?!” kung ano yung sinabi niya… parang… yun ang
“Ha? Ibig mong sabihin… alam mo?!” gusto kong sundin…
“Ah… oo. Alam ko… nanghihingi siya ng tulong
sa kin eh.” “O sige… basta treat niyo kami.”
“Eh… si Kyle… alam din ba niya?”
Napangiti ako sa sinabi ni Marj. Savior ko talaga
Pause. yan.
“Oo.” Ayon. Bumili sila ng lunch. Si Chris yung

nagtreat sa min ni Marj ng lunch. Iyon. Nakaupo
Bigla akong natahimik… nalungkot… alam pala ni na kami ni Marj sa isang table. Hinila nina Kebs
Kyle. Di ko alam kung bakit ako nalungkot eh at Nigs si Marj papunta sa kabilang side. Kahit
parang ano naman kung alam niya? Ewan… ayaw ni Marj… ano nga bang magagawa ni Marj
sa mga lalakeng to?
Nung lunch, mukang maagang dinismiss sina
Chris. Nakita ko yun kasi nasa labas ako ng

Tapos maya maya dumating na si Chris… hawak Pagkatapos nung klase naming yun… lumapit
hawak yung dalawang tray. agad sa kin si Rai… at ang nakakagunaw na
tanong…
“Eto para sayo Marj… at… para sayo…”
“Kayo na ba ni Chris?”
Tapos binigay na niya yung tray na para sa kin. “Hindi pa sila.”
“Di ka ba kakain?” Si Marj na yung sumagot. Napatingin nga ako

“Kakain. Si Kyle yung nagdala nung akin.” dun eh.
Tapos dumating na si Kyle. Sa kanya lang talaga “Kung ako sayo sis… sagutin mo na si Chris.”
ako nakatingin na para bang ewan. Gusto ko “Hindi pa nga nanliligaw eh.”
sabihin kay Chris na di ko siya gusto… pero
ayoko. Agh! Ang gulo… Nako. Sumagot nanaman si Marj.
Nararamdaman ko yung galit sa boses niya kaya
Tumabi si Chris sa kin tapos si Kyle nasa kabila, nagsalita na ko… ayoko namang mag away yung
kaharap ko. naiilang ako. Kaya pala hinila nila si dalawang close kong mga kaibigan… kahit na
Marj papunta sa kabila para kaming dalawa lang mejo nagaaway na nga sila.
dun sa isang side.
“Teka… pano mo nalaman na…”
Nauna akong natapos kasi parang nawalan ako “Sinabi sa kin ni Kyle.”
ng gana kaya mga kalahati lang yung naubos
ko. Kinuha ni Kebs yung pagkain ko kaya okay OUCH.
lang.
Si Marj naman yung napatingin sa ming dalawa.
Tapos tinapos na rin ni Chris yung pagkain niya. Siyempre… alam kong alam niya yung
nararamdaman ko nun. Si Marj lang naman
Nagulat ako nung… sa ilalim ng table… bigla yung nakakaalam sa tunay kong nararamdaman
niyang hinawakan yung kamay ko. eh…
Pinilit ko tanggalin… pero di siya pumayag. “Xei, samahan mo ko sa banyo…”

Napatingin ako sa kanya pero di siya tumingin “Teka lang Rai ha…”
sa kin. Patuloy parin niyang kinakausap si Marj
nun. Savior ko talaga si Marj. Naiiyak na nga ako
nung time na yun. Sabihin na ng lahat na super
Pag alis namin, hindi parin niya tinatanggal yung sensitive ko… pero… di ko alam kung bakit
kamay ko… kaya… nakita na ng lahat ng tao na masakit sa puso…
nasa canteen yung pangyayaring yun…
Nung nasa banyo na kami, tumulo na yung luha
Ewan ko na. ko ng di oras.
Di ako makapagisip ng matino kay go na lang “O eto, tissue. Sabi na nga ba eh. Impakta
ako. Nalulungkot na nga ako dahil sa mga talaga yung babaeng yun.”
nangyayari. Kung sana pwedeng hawakan din ni “Ano ka ba Ex, okay lang.”
Kyle yung kamay ko… pero alam ko naman na di “Hindi yun okay. Halata naman na gusto niyang
na yun mangyayari… diba? sagutin mo si Chris para mawala ka sa buhay ni
Kyle.”
Hinatid kami nung barkada nila sa classroom “Hindi naman siguro ganon yun. Ewan ko ba sa
namin. Actually, nakita yun ng buong klase kasi sarili ko kung bakit ako napaluha nung sinabi
late na pala kami. Siyempre nagsorry kami sa niya yun.”
teacher namin. Ang nakakagulat dun, si Chris “Ako naiintindihan kita…”
ang kumatok para sa min. Eh tita naman niya “Ano na bang gagawin ko Ex? Habang tumatagal
kasi yung teacher namin kaya okay lang… ang oras lalong kumakalat yung issue.”
“Aminin mo na kaya kay Chris…”
Pero ewan. Siguro mas gusto ko pa na pagalitan “na alin? Na di ko siya gusto? Natatakot ako
ako kay sa magtago sa kasinungalingan. Marj…”
“Hindi… hindi ganon ang sasabihin mo…”
Anong kasinungalingan? “Eh ano?”
“Na mahal mo si Kyle.”
Kasi mukhang sa inaakto ng maraming tao, para
bang nagkakagustuhan na kaming dalawa… eh Nashock ako sa sinabi niya. Natural lalong
hindi naman. Oo… gusto kong umakto ng ganon masasaktan si Chris nun…
pero ayoko namang masaktan si Chris…
“Ex naman eh…”

“Seryoso. Direchuhin mo na siya… bago siya pa SILENCE.
ang makaalam.”
“Pero…” Shoot. Nasabi ko na… di ko ba alam. Sa loob ko
“Ano bang gusto mo… lumaki ang issue habang hinihiling ko na sana naintindihan niya pero di
umaasa si Chris, o tumigil ang issue at malaman niya naintindihan. Ay ewan! Ang gulo… ayoko
ni Chris ang totoo?” na… gusto ko na lang magshrink…
Napatahimik ako. May choice nga ako… pero Nakita ko yung mukha ni Chris. Sa totoo lang,
mas mabigat yung isa. hindi ako makatingin sa mata niya. Nakita ko
lang sa far side ng mata ko.
Aling isa?
“Hindi ako. Hindi ako…”
Listen to my heart. “Sorry…”
“Teka… baka nabigla ka sa sinabi ko nung isang
Uwian. Kinakabahan na ko… I have 5 seconds araw… di naman talaga kita gus—”
left to decide. “Chris… hindi talaga ikaw…”
1.. Napahawak na ko ng mahigpit sa bag ko. Gusto

2.. ko ng umalis. Gusto ko magrewind mula sa
3.. umpisa ng third year ko na kung san simple lang
4.. at tahimik akong babae…
“Xei!” Bakit nga ba ako napunta dito? Gusto ko

simulan sa simula… kung pwede ko lang ulitin
Ayun na si Chris. Tinext ko kasi siya na ang oras…
kailangan naming mag-usap… kailangan talaga
naming magusap… ayoko na patagalin pa yung “Sino.”
issue.
Yung paraan ng pananalita niya, hindi na siya
Umupo kami sa may bleachers, kung saan lagi nagtatanong. Para siyang nagdedeclare… para
kaming naguusap tuwing uwian. Nakita ko si siyang galit na di ko alam. Expressionless na
Kyle sa may second floor, kausap pa yung iba may expression… di ko madescribe… natatakot
niyang kaibigan… na ko… gusto ko ng umalis…
Focus Xei. Mamaya na muna si Kyle… kailangan Pero ang tanong naman lage… PAANO?
mo tatagan yang loob mo.
Nakatingin lang ako sa palda ko. Di ko masagot
“Chris…” yung tanong niya. Kahit may sagot naman
“Po?” talaga… ayokong sagutin…
“Ano… ano bang… ano ang nagustuhan mo sa
kin? Eh… di naman ako maganda…” Bumaba na si Kyle mula sa second floor.
“Wag mo nga sabihin yan… maganda ka para sa Napatingin ako.
kin…”
“Eh… bakit mo nga ko nagustuhan?” THE GREATEST MISTAKE I EVER DID.
“Ewan ko… di ko talaga alam. Siguro may isang
milyon akong dahilan.” “Si Kyle? Si Kyle ba?”
“Eh di… magbigay ka na lang ng isa sa isang
milyon na yon…” SILENCE. Hindi parin ako makasagot… kailangan
“Kasi… kasi bigla mong pinatibok yung puso ko kong sumagot ng hindi. Pero pinipigilan ako ng
na di ko alam kung bakit gabi gabi, naiisip kita… konsensya ko. Una sa lahat, ayokong lokohin
at tingin ko mababaliw ako pag di kita ang ibang tao…
makikita…”
Siguro kaya ko… pero lahat naman ng tao
Ouch. Parang pareho kami ng dahilan kung bakit sinasabi na… hindi ko kayang lokohin ang sarili
ko nagustuhan si Kyle… lalo tuloy akong ko.
nahihirapan sabihin sa kanya yung totoo… pano
ba… ano bang gagawin ko? Finally I have decided. Sasabihin ko na hindi.
Sasabihin ko na hindi si Kyle. Sasabihin ko na
“Bakit mo naitanong?” wala talaga akong gusto sa ngayon… I just feel
“Ano kasi…” na di ngayon ang tamang time…
“Hindi ko naman sinasabi na sagutin mo agad
yung sinabi ko sayo eh… di naman ako I tried to open my mouth…
nagmamadali at—”
“Chris… hindi ikaw…” But it was way too late…

Ui anak. May pasok na daw bukas. Sa wakas
“Siya nga.” makikita narin kita. Pasok ka ng maaga. Usap
tayo. Chris nga pala to.
Nagulat ako. Tapos nakaopen na yung message.

CHAPTER 18 Meaning, binasa na ng kapatid ko. Pero dibale
[Complicated] na… wala naman siyang dapat malaman kung di
ako magpahalata.
Wala na. Sinabi na niya. Ngayon… di ko na alam
ang gagawin ko. Pwede namang sabihin ko na, The next day, maaga akong umalis ng bahay
hindi… pero… dito talaga ako hindi magaling… dahil sinabi nga ni Chris. Nako… maguusap daw
kami. Sa lagay ng pagalis ko, SOBRANG aga
Sa panloloko ng damdamin. compare sa original time na umaalis ako sa
bahay.
Hai ewan.
Pagdating ko…
Bumaba na si Kyle. Napatayo na ako.
Pagkakamali ko ulit, lalo pang naprove ni Chris Andun na si Chris. Siya palang tao sa school.
na tama siya. Ang tanga ko talaga. Nakita ko siya na nakaupo sa may stairs. Ako
naman, pumunta ako dun tapos umupo sa tabi
“Uy! Sensya na tol. Tinanong ko pa kung ano niya. Lakas ng kabog ng dibdib ko dahil sa kaba.
yung mga assignment eh. Ay… naguusap pala
kayo.” “kamusta ang bakasyon?”
“Tara.” “Okay lang… ikaw?”
“masama…”
Yun lang yung sinabi ni Chris. Tapos tinalikuran “ha? Bakit naman?”
na niya ako. Iniwan niya kami ni Kyle na “inisip ko lang na… di kita makukuha… ang
nakatayo sa may bleachers… karibal ko pa… kaibigan ko.”
“hindi mo naman siya karibal eh… ako ang may
“Ano nangyari dun?” gusto sa kanya… hindi siya…”
Di ako sumagot. Ngumiti lang ako. At yon. Oo nga… halata naman eh. di niya ko
Mukhang katapusan na ng mundo. magugustuhan… hinding hindi…
Ngumiti lang sa kin si Kyle tapos nagpaalam na “kahit na… mas lalo naman yung mahirap… kasi
kasi mukhang kailangan pa niyang habulin si puso mo ang nagsasabi kung… kung sino ang
Chris. Sana di sabihin ni Chris kay Kyle… karibal ko.”
“sorry dad…”
Puro na lang ako sana… nakakainis. “hulaan ko… gusto mo na siya third year pa lang
no.”
Nung susunod na mga araw, lagi kaming walang “mali… second year pa lang.”
pasok dahil sa bagyo. Isang linggo din siguro “tagal na pala…”
yun. Di ko na alam kung anong nangyayari sa “pasensya ka na… mas mahirap naman ang
labas… sitwasyon ko eh… ang karibal ko, pinsan ko na
halos best friend ko na.”
At ang mangyayari sa susunod. “si Rai? May gusto din siya kay Kyle?”
“Halata naman diba?”
Di ako excited. Natatakot pa nga ako. Dati, “mejo… pero di ko binigyan ng malisya yun.”
simpleng babae lang naman ako na ang tanging “hai… ang saklap nga eh. MU na sila.”
pinoproblema lang ay kung pano ako makaka 95 “kaya ka ba umiiyak nung una kitang makita…
sa lahat ng subjects. Pero ngayon, sa tao na ang dahil…”
problema ko. “Oo. Dahil sa kanya.”
“diba hindi pa naman kayo ganon kaclose? Eh
Di naman ako Maganda… di naman ako cute… at bat ka na umiiyak nun?”
lalong di ako girlfriend material. Boring ako… “ewan. Naiyak lang ako sa katotohanang… di
bakit naman sa lahat ako pa nagustuhan niya? niya ko magugustuhan… kasi ang mga gusto
niya yung mga perpekto.”
Bigla akong tinawag ng kapatid kong babae na “nakakainis naman. Sana pala… ako na lang
2nd year high school na. di ko alam kung bakit. siya.”
May text daw ako. Siguro galing kay Marj kasi “panget yun. Kung ikaw siya, ikaw ang magiging
siya lang naman ang nakakaalam ng number ng dahilan kung bat ako umiiyak halos araw araw.”
kapatid ko. “sabagay… basta… sabihin mo lang pag masakit
na… dito lang ako… palagi… maghihintay…”
Nagulat ako nung pagtingin ko…

Buti siya… maghihintay. magagawa ko… natural nanalo ang amazona
kaysa sa akin.
Nagring na yung bell. Time for the flag
ceremony. Siyempre kanya kanya na kami ng “Ikee!”
pila. Late nga si Kyle eh. Hay ewan… nung tapos “Marj ano ka ba!”
na yung FC, pinuntahan ako agad ni Chris. “Grabe… ang sweet naman ni Chris…”
Naspecial mention pa nga siya sa stage kasi “Oo nga eh…”
hindi pa daw tapos yung FC eh umaalis na agad “Pasaway naman kasi yang puso mo diba…
siya. Tsk. Ayan tuloy napagalitan pa dahil sa kin. pwede naman kasing siya na lang. gwapo
naman… wala nga lang utak.”
Anyway, binuhat ni Chris yung bag ko. ang kulit “Sira ka talaga ex.”
nga niya eh… sabing ako na lang pero pinilit “Sabagay… pagdating sa utak, mas gugustuhin
niya. Nakakahiya tuloy… Masaya ako kasi ko na si Chris kay sa kay Kyle no. Kung si Chris
tanggap niya… walang utak, si Kyle walang bungo.”
“Marj naman eh!”
Pagdating ng room… “Nakakatuwa talaga pag ang babae ay in love
tapos aawayin yung lalake.”
“Ingat ka ah.”
“Ano ka ba daddy, dito lang naman ako sa room Siyempre nagtawanan kaming dalawa.
eh.” Dumating na yung teacher naming after.
“Andito lang ako pag gusto mo ng taong Siyempre, naglesson na kami…
masasandalan… wag mo kimkimin ah.”
“Sira ka dad… ano ba yang pinagsasasabi mo?” After ng classes, nagkwentuhan muna kami ni
“Mas delikado pag nasa loob ka lang ng isang Marj. Lunch time na kasi nun. Eh hindi ko
kwarto at anjan ang taong makakaaway mo sa namang trip kumain. Kaya nagstay na lang ako
kanya.” sa room.
Gets ko na siya in fairness. Si Rai pala yung Biglang may kumatok sa room…
sinasabi niya… ngumiti ako ng pilit…
Dugdug. Dugdug.
Pumunta na ko sa upuan ko… tapos sumigaw si
Marj. Pagtingin ko… si Kyle.
“Hoy babae may sulat ka.” Nagtinginan kaming dalawa ni Marj. 3 lang
“sulat?” naman ang pwede niyang hanapin sa room eh.
Si Marj, si Rai… o ako.
Parang ang weird… uso pa ba yung letter?!
Pumasok siya sa room. Tumalikod na lang ako
Di ko sinasabi na sumusuko na ko. kung pwede para di ko Makita kung sino man lalapitan niya.
lang gagawin ko lahat para magustuhan mo ko… Tingin ko naman si Rai eh…
pero di kita pipilitin. Maghihintay lang ako…
Nagulat na lang ako nung nasa harapan ko siya.
Mahalaga ka sa kin Xei… ayokong Makita kang
umiiyak… punta ka lang sa kin kung gusto mo Dugdug. Dugdug.
sumigaw o manakit ng tao… ayokong may
tinatago ka… Ang buhay nga naman… kinikilig ako… pero
bakit naman ako yung pinuntahan niya?! Nako…
Ayokong Makita kang malungkot. Kung si Kyle baka mamaya biglang umiyak na lang si Rai at
ang dahilan ng ikalulungkot mo… handa akong sabihing ako talaga ang gusto ni Kyle…
bigyan siya ng leksyon… handa akong sabihin
kung gano ka kahalaga… lalo na sa kin. “Xei…”
“Ha?”
Chris. “Pwede bang usap tayo mamaya? Dismissal?”
Aww. Ang sweet naman ni Chris… kung pwede Tumingin sa kin si Marj. At sa likod, tingin ko
nga diktahan si Mr. Heart eh… kaso matigas nakatingin sa min si Rai na parang kulang na
ulo… lang eh magtirik siya sa kin ng kutsilyo sa likod…
nararamdaman ko yung galit kahit nakatalikod
“Ano sabi?! Ano sabi?!” ako. Eh ang pwesto pa nun, nakaupo ako sa
“Ikaw talaga Marj…” upuan tapos naka kneel si Kyle na para bang
“Patingin!” magpropose na? Nako… kaya naman kung sino
mang babae ang nandun sa pwesto ko… sino
Tapos inagaw niya yung letter. Natural bang hindi magsasabi na pwede na silang
nagagawan kami. Pero ano pa nga bang mamatay?

“Uh… kasi magaaral sana kami ni Ma—“ “ay ganun.”
“Asus! Okay lang. Kahit wag na tayo mag-aral
forever makapagusap lang kayong dalawa.” Sabay smile naman siya sa kin tapos kinulong
niya ko sa isa niyang arm… hindi siya yakap…
Pinalo ko si Marj. Masyado siyang pahalata eh. semi yakap. Haha.
Patayan pa kung narinig yung ng pinsan ko…
“sabihin mo kung anong sabi niya ah?”
“Eh di, pwede?” “bakit naman?! Confi yun dad.”
“Oo naman. Pwedeng pwede.” “Asus. Confi confi ka dyan. Wag na…”
“Teka… tungkol san ba kuya?” “dada naman eh!”
“Kahit saan… basta makausap lang kita… Okay?” “Oo na… joke lang… basta tawagan na lang kita
mamaya.”
Tapos umalis na siya. Siyempre, alam ko na ang “Nyek. As if naman may phone kami.”
kasunod niyan… “ay oo nga pala no. teka… eto.”
Lumapit si Rai sa kin. Alam ko namang sa loob Tapos nagsulat siya sa isang kapirasong papel.
loob niya eh nanggagalaiti na siya sa kin… pero Hulaan niyo kung anong nakasulat. Haha.
siyempre… basta pag kausap ako ni Kyle… ang
una niyang sasabihin ay… “address ko.”
“ano namang gagawin ko diyan?!”
“Ano sabi sayo ni Kyle?” “puntahan mo lang ako kung gusto mo
“Ah… wala lang… gusto daw niya kong… magpapatay ng tao.”
makausap.” “nyek nyek.”
“Eh?! Tungkol daw san?” “joke lang… basta kung kailangan mo ng
“Di nga niya sinabi eh…” masasabihan… kasi naman! Walang cellphone,
walang telephone… tapos hindi nagyym! Tao ka
Nagfrown si Rai… siyempre… comfort nanaman ba?!”
ako… “nagyym naman ako. Pero pag may gusto lang
akong itanong sa mga classmates ko.”
“Ano ka ba Rai. Wala lang naman yun eh… “tingnan mo. User ka eh.”
sigurado ako wala lang yun.” “oi hindi ah!”
“Kwento mo kung anong nangyari ah?” “o sha na… anjan na yung mangungusap sayo
“Uhm… okay…” eh. Alis na ko ah. Baka mapatay ko lang yan
“Promise?” eh.”
“Promise…” “sira ka talaga dad.”
Patay. Nagpromise na ko. so kahit ano pa yun… Tapos umalis na siya. Masaya na ko kahit
kailangan kong sabihin kay Rai… kahit gano man papano kasi naiintindihan ako ni Chris. Hindi
kasakit para sa kanya, o gano man kasakit para tulad nung ibang lalaki na napapanood ko na
sa akin… naghihiganti na mukhang ewan. Haha….
Ewan ko nga ba… “xei…”

“ha kuya?”
Nung dismissal, nakita ko na unti unti ng “teka lang ah… hintay ka lang sa bleachers…
umaalis yung section nina daddy. Mejo Masaya punta lang kaming bayan.”
ako na mejo kinakabahan. Siyempre… “bakit?”
kakausapin daw ako ni Kyle. Iniisip ko na nga “kasi tong mga groupmates ko eh… okay lang?
kung anong sasabihin niya eh… sana yung kung masyado ng matagal… alis ka na.”
tibong 250/90 na ang pulso ko. haha… wag “uhm… okay.”
naman. Baka matuluyan na ko nun.
So yun. Naghintay ako sa bleachers at
“Anak, maguusap kayo ni Kyle?” pinagmasdan siyang umalis. Hay nako… kung
“Uh… opo daddy.” hindi lang kita mahal… di naman kita
“Hai… ang sakit naman…” pagbibigyan. Pssh… nakakabanas naman…
Tapos umakto si Chris na masakit yung puso Pagtingin ko sa orasan, 5:47 na. siguro naman
niya. Mejo nakakatawa yung act… hindi seryoso. sandali lang yun…
“Daddy naman eh.” Tik. Tok. Tik. Tok. Tik. Tok.

“sabagay… mas gusto ko naman yung sinabi mo
sa kin na maguusap kayo kay sa Makita ko kayo 6:00 na. asan na kaya yun? Pag 6:30 na… aalis
na naguusap… mas masakit yun.” na siguro ako…
“bakit?”
“tipong magusap kayo… wag niyo lang ipakita na Tik. Tok. Tik. Tok. Tik. Tok.
naguusap kayo sa harap ko.”

6:35 na… bakit kaya wala pa yun? magbbyahe na basa?!?!?! Hindi na ata ako
makakapayag niyan.
Tik. Tok.Tik. Tok. Tik. Tok.
“dapat pala mommy kita eh.”
7:00 na. gabi na. hindi na ata siya dadating… “sira ka talaga… kahit naman sino magaalala sa
hay… naaawa tuloy ako sa sarili ko. Oops. May kalagayan mo eh…”
tumulong luha. Bat ka naman iiyak Xei? Eh sabi “hindi ah… ikaw lang.”
naman niya pag masyado ng matagal alis ka na
diba? Ikaw lang naman kasi tong tanga na kaya Dugdug. Dugdug.
siyang hintayin ng ganito katagal eh.
“kuya naman o.”
Eh kung 5 minutes pa kaya?
At…
Tik. Tok. Tik. Tok. Tik. Tok.
Ewan ko ba…
Wala na… wala pa talaga siya… siguro, ayaw
talaga ni Lord na magkita kami. Sabi Niya, may Ang init…
some other time naman. Parang… nakakaiyak
naman. Heto ako, naghihintay para sa kanya… At sana hindi na matapos ang araw na to…
tapos siya… nakauwi na habang iba ang
hinihintay. Yinakap niya ko.
Aalis na ko. iiwan ko na lang puso ko dito… baka Yakap niya ko.
sakaling, pulutin niya at puntahan niya ko para
ibalik yung puso ko… Bakit ba ganon? Sa tuwing hawak niya kamay
ko… sa twing nakatitig siya sa kin… parang ang
Dugdug. Dugdug. tanging gusto ko na lang eh tumigil ang oras at
habang buhay na kami nakaganon… gusto ko
akin lang siya… kung pwede nga lang yun eh…
kaso alam ko namang hindi siya sa kin… yun
“Xei… astig… naghintay ka.” lang naman nakakalungkot dun diba?
“Kuya—“
“teka lang…”
Gusto ko sumigaw. Gusto ko sabihin na eto na

ang pinakamasayang parte sa buhay ko… kaso…
CHAPTER 19 may pumipigil sa kin na yakapin din siya… oo
[The Saddest Day of My Life] nga yakap niya ko… pero di ko siya yakap…
basta. Hindi siya sa akin… wala naman ata ako
“Xei… astig… naghintay ka.” sa pwesto para gawin ko din yun… baka naman
yakap kapatid lang diba? Haay. Gusto ko tuloy
Dugdug. Dugdug. umiyak… kaso pag umiyak ako… magtataka
siya… itanong pa niya… patay nanaman ako
Pagtalikod ko, andun na siya. Hingal na hingal. dahil hindi ako makapagsinungaling…
Mukha ngang tumakbo pa siya mula sa bayan.
Pawis na pawis nga siya eh… “sorry ah… payakap lang sandali…”
“bakit kuya? May… problema ka ba?”
“o Kyle!!! Sh*t! ano nangyare sayo?!” “meron…”
“ano?”
Pumunta ako sa kanya kasi bigla kong narealize “kung pano ko pasasayahin ang sarili ko… di ko
na basang basa siya. Aba ewan… hindi naman pa kasi alam…”
umulan. Bakit naman kaya siya basa?!
…
“eh kasi. May baliw na nambubuhos ng timba na
may tubig. Nagaaway yung magkapit bahay. “ako… pwede naman kitang pasayahin eh.”
Pasensya ka na… ang hirap kasi maghanap nung
pinapahanap sa amin eh.” Sh*t naman. Ano nanaman ba yung sinabi ko?!
“okay lang okay lang… tara. Hiram muna tayo gusto kong isuka yung sinabi ko. gustung gusto
ng damit sa dormers.” ko. parang ang weird naman kasi diba?! Teka…
una sa lahat… gabi na. mag 8 na ata pero andun
Pumunta kami sa may dorm. 7:15 na sa orasan parin kami sa school. The fact na gabi na,
ko. pero… wala na kong pakielam. Malapit lang magkayakap pa kami sa corridor… eh hindi
naman bahay ko eh. Eh siya?! One hour siyang naman kami magjowa… pangatlo… YAKAP NIYA

KO. yun ang pinaka weird na parte sa “kapatid…”
kabanatang to eh…
Nung una, di ko maabsorb yung sinabi niya.
Baka naman panaginip nanaman to?! Alam kong alam niyang di ko nagets kaya
inexpalin na niya.
Hindi. Hindi siya panaginip. Yakap parin niya ko
hanggang ngayon… “gusto ko magkaroon ng kapatid na babae…
yung pwede kong yakapin… pwede kong
Dugdug. Dugdug. iyakan… kaya ko yun ginawa sayo… gusto ko…
maging kapatid na kita…”
Ang lakas ng tibok ng puso ko. para na kong
sasabog… gusto ko na siyang yakapin… ano ba Maging kapatid na kita.
pwede kong gawin?! Naiilang na ko…
Halos ilang Segundo din bago ko naabsorb yung
“kuya…” mga sinabi niya. Kaya lang niya yun ginawa
“ha?” dahil gusto niya ng isang kapatid na pwede
“bat ako yung yinayakap mo?” niyang maiyakan at mayakap…
“kasi… kasi alam ko namang maiintindihan mo
ko eh… alam ko namang… parehas lang ang Kasi naman Xei. Umasa ka nanaman. Eh may
tinitibok ng puso natin…” sinabi ba siya na kaya ka niya yinakap ay dahil
gusto ka niya?! Wala naman diba?! Wala naman
Dugdug. Dugdug. siyang sinabi…
Talaga bang nangyayari to?! Si kyle ba talaga Ikaw lang tong nagcoconclude…
to?! Baka naman kung sinong mumu lang
kasama ko… bakit ganito pinagsasasabi niya?! Ang sakit naman. Haha. Tawa na lang tayo. Ang
sakit pala pag nawala sa landas yung
“H—ha?!” expectation mo… parang… sabay nakakainis…
after maki PDA (private display of affection…
Binitawan na niya ko. tapos… private kasi wala naman nakakita… hehe)… yun
lang?!
Tapos nakita ko na umiiyak siya…
Nako naman Xei. DUH. Eh ikaw nga lang naman
Umiiyak siya. kasi nagiisip ng kung anu-ano. Kapatid. And
that’s all. He wants a little sister…
“kuya! Ano nangyari sayo?!”
Little sister.
Pinunasan niya yung luha niya. Aba malay ko
naman kung bakit siya umiiyak. May halong Yun nga naman ako.
saya at halong lungkot yung naramdaman ko.
saya kasi… DUH. Tinatanong pa bay un?! “sorry ah. Ikaw pa tuloy nabiktima nitong
Lungkot kasi nakito ko siya na umiiyak… seremonyas ko.”
“ha?! Seremonyas?!”
Hinawakan niya yung kamay ko tapos hinatak “ah… kasi… pag tinotopak ako tapos kung sinong
niya ko pababa para umupo dun sa corridor… kasama ko… ginaganito ko… wala lang. gusto ko
lang umiyak… tapos kahit anong dahilan na
Kinakabahan ako. lang…”
“eh di… hindi totoo yung kanina?!?!?!”
Naiimagine ko na nga na hahalikan niya ko “hindi naman… mejo totoo din. Topak lang
tapos sasabihin niya na mahal niya ko. este… talaga ako… magpakwento ka nalang kay Ex
baligtad pala. Sasabihin niyang mahal niya ko kung gusto mo.”
tapos hahalikan niya ko. mga tipong sinehan
lang?! Ha?!?!? Wala na ata akong magets. Parang
kanina lang yakap niya ko tapos ngayong kung
Dugdug. Dugdug. san lupalop na napunta discussion namin…
parang… WOOSH! Isang iglap naiba na usapan.
Ayan nanaman si Mr. Heart. Di na siya
makahinga… hindi na ko makahinga. Ang labo naman.
“Sori kapatid ah… gusto ko lang umiyak. Gusto At halos buntik ko na kalimutan… may sasabihin
ko lang ng kayakap.” nga pala siya sa kin…
“b… bakit?!”
“ewan ko. siguro kasi… lahat na lang ng gusto “kuya… may sasabihin ka diba?!”
kong makuha hindi binibigay sa kin…” “ay teka… wag tayo dito… 7 11 na lang tayo…
“tulad ng?” tara.”

So yun. Sumunod naman ako kahit mejo 8 na “Xei…”
ata ng gabi. Haha. Mapapagalitan na ko ng “ha?”
nanay ko. well, okay lang naman kasi… si Kyle “anong… anong magiging reaction mo
naman to eh… pagsinabihan ka ng isang tao ng I love you?”
Haha. Ang hipokrita ko talaga… Duh. Eh di pag ikaw Masaya… ay mali… SUPER
saya…
Ang nakakatuwang parte pa sa time na to,
katabi ko siya sa tricycle. Karaniwan kasi, dun “ewan ko… kikilabutan.”
siya lagi sa likod. Ngayon naman… nasa tabi ko “bakit naman?”
na siya sa loob ng tricycle… diba ang saya?! “ewan ko… siguro ganon lang talaga…”
“ganun ba naramdaman mo nung sinabi yun ni
Kaya naman… nilagay ko sa palad ko… Chris.”
“Uhm… mejo…”
The Happiest Day of My Life. “ganon ba kayong lahat na babae?”
“hindi naman. May ibang sasaya…”
Sinulat ko yun na naka red ballpen. Ang saya “eh?”
saya nga eh… kung sino mang nasa pwesto ko… “Oo…”
natural mamatay na yung kung sino man yun “Xei…”
dahil sa kilig… “bakit po?”
“tingin ko… in love na ko.”
“ano gusto mo?”
“coffee house na lang… at… siopao?” Lunok laway.
“KKB ah.”
“okay…” IN LOVE NA DAW SIYA!!! Gosh. Parang di ko ata
“eto naman! Joke lang… pinagabi na nga kita kaya yung sinabi niya… eto na ba yun?! Aaminin
eh… siyempre libre ko na…” na ba niya?!?!
So yun. Binili na niya yung sinabi ko… ano ba “k… ka… kanino?”
to… DATE?! Haha. Joke lang yun siyempre…
pero… ang cute lang kasi ng scene. Hinintay ko Tapos may binigay siya sa kin na regalo… ako?!
siya… tapos pinagpalit ko siya ng damit… Ako?! ako ba?!?! Parang… di nanaman ako
yinakap niya ko… sabay kami sa tricycle… libre makahinga… heto na… nakikita ko na na
pa niya lahat… parang KAMI… bumubuka yung bibig niya para sabihin yung
pangalan…
Sana nga kami.
Dugdug. Dugdug.
Well… sana nga.
“Xei…”
“o eto na.” “Po?”
“thanks kuya… ano ba sumapi sayo ngayon at “Kaya… kaya kita pinasama talaga…”
bat parang di ikaw yan?!” “ano yun?”
“tinotopak nga ako.”
“bakit naman?” .
“wala lang. basta.” .
.
Sabay kagat dun sa hotdog in bun niya.
After 3 hours…
“kamusta na kayo ni Chris?”
“ano ba… hindi nga kami ni Chris.” heto ako… umiiyak sa kama ko… yung nasa
“pero pinaligaw mo na?” palad ko kanina… iba na ang nakasulat…
“hindi… bakit?”
“bakit hindi?!” The Saddest Day of My Life.
“eh di pa kasi ako handa… bat mo tinatanong?”
“wala naman… trip ko lang tanungin…”
“ah…”
“masarap yun magmahal…” I would ALWAYS regret this day… Itong araw na
“mukha nga.” to na pumayag ako sa lahat ng gusto niya…
pero… sino nga bang nagsabi na magexpect?!
SILENCE. WALA naman. Ikaw lang tong tanga Xei… Sana…
I was NEVER there.
Heto nanaman po kami. Ayoko talaga sa
ganitong scene. Mamamatay ako sa mga Naaalala ko pa… 3 hours ago… yung walong
ganito… salita na sinabi niya bago ako umiyak… napigil

ko pa nga eh… pero pagbagsak ko sa kama…
parang… di ko na ata kakayanin… kakayanin ko But I know it hurts deep inside.
pa ba?...
Konti na lang, feeling ko mamamatay na ko. Ang
Paulit ulit sa utak ko… bakit nga ba kasi… umasa sikip sikip ng dibdib ko. Ang bigat ng feeling… di
pa ko? ako makahinga… I need someone to lean on…
kung pwede lang tumawag ng assassin eh…
“Xei, pwede mo ba akong itulay kay Rai?” gagawin ko na… ipapapatay ko na sarili ko…
“puntahan mo lang ako kung gusto mo

Damn. magpapatay ng tao.”
Ops… parang bigla kong naalala si Chris. Oo nga

pala, nasa akin address niya…
CHAPTER 20
[London Bridge is Falling Down… Almost] Naisip ko na wala naman si mama at mejo
gagabihin pa sila ng uwi ni papa…
Sometimes, words speak louder than actions.
“ate Kar, alis lang ako.”
Kaya nga hingan ka lang ng favor na… itutulay
mo ang mahal mo sa isang kaibigan… wherein At eto namang pinsan ko eh basa lang ng candy
the saddest part is kaibigan mo… mag at sumangayon naman siya… kaya yun.
Naligo na ko para pumunta sa isang kaibigang
Hindi mo pa ba masasabi na mas masakit ang alam ko na maiiyakan ko…
salita kaysa gawa?
Well sana… lumabas ang luha ko…
Well, aminin natin. In some cases, words are
stronger than actions… Ayon. Alam ko naman kung pano papunta dun
sa village nila. Remember, nakapunta na ko
Parang… masasabi mo sa sarili mo… sa lahat ng nung liga. Ang problem ko na lang yung
tao na pwede mong hingaan ng favor, ako pa. mismong street at bahay…
and all of the favors, yun pa. and all of the
people na makakasakit sa kin… ikaw pa. Nako naman kasi. Tao pa ba ako?! Walang
phone, walang cellphone at rare magbukas ng e-
Ang weird no? mail… nako. Hindi nga ako tao… inis naman.
Mejo wrong timing ang lahat ng bagay sa
Eto. Hulaan niyo ginagawa ko ngayon… mundo…
Kung babae ka… you would know. #12 dulonglangit
Siyempre… umiiyak ako ngayon… na walang Nakakatuwa naman yung street ni daddy. Haha.
luha. 2 lang pinapahiwatig niyan eh… dulo ng langit at
dulong langit. Haha. Parang ang pangit ng
Tanong: pwede ba yun? meaning nung pangalawa. Nyay.
oo. Mejo gusto ko nga magpakaemo. Di ko na Kulay blue na bubong

alam gagawin ko… gusto ko umiyak as in na
may luha. Humagulgol… pero di ko alam kung Mukhang andito na ko sa tapat ng bahay nila.
bat di ako umiiyak… but I want it out of me. Nagpahatid kasi ako sa isang pedicab driver sa
Sikip ng dibdib ko na parang hindi ako may village nila. At heto… andito na ko…
makahinga. Gusto ko sumigaw… gusto ko
umiyak… Ngayon…
pero bat di ko magawa? Kakatok… o hindi kakatok?
Napahiga ako. Siya lang nasa isip ko alam niyo Xeira… napakadali lang naman kasi ng problema
ba… corny no? pero… nakakalungkot lang na… mo diba? Eh di umiyak ka… try mo ipahid yung
wala na kong chance na mapasaya NIYA. sibuyas sa mga mata mo…
Ginawa ko na lahat para umiyak ako. O kaya…

Nagvolunteer na nga ako na ako na ang
maghihiwa ng sibuyas… pero ang weird kasi di Ewan. Isa lang masasabi ko…. Ang sikip na ng
man lang nairita mata ko. Sinugatan ko sarili ko dibdib ko… kailangan ko na ng taong
[ops mga bata, wag gagayahin!] pero di parin maiiyakan…
ako umiyak…

DING DONG. makakain. Konting butter cookies tapos orange
juice yung hinanda niya…
DING DONG.
“kain na…”
DING DONG. “di ako gutom…”
“kung gusto mo umiyak, gawin mo yung mga
Mukhang walang tao… sabagay. Hindi rin naman ayaw mo gawin.”
expected ni daddy na pupunta ako. Malay ko “tulad ng?”
bang umalis silang pamilya… “ayan. Ayaw mo kumain… eh di kumain ka.”
“ang corny dad.”
“Xei?” “totoo… say ‘a’.”
Ops… alam ko kung kaninong boses yun… Ayan. May hawak hawak na siyang butter
pagtalikod ko… cookies sa harap ng bibig ko.
“Dad…” “ayoko dad.”

“sige na.”
Tumakbo siya papunta sa kin. May dala dalang
mga dvd tapos dalawang malaking tempura. Ayon. Wala na. nakadikit na yung butter cookies
Haha. Kamustahin naman diba. sa may labi ko kaya no choice naman ako kundi
ang kainin yun…
“ano ginagawa mo dito?”
“kasi…” “dad… gusto ko umiyak…”
“teka… pasok tayo sa loob.” “ngumiti ka.”
“ha?”
So yun. Pumasok kami sa loob. Two floors din “ngumiti ka…”
bahay nila, mejo may pagka garden ang dating. “sabi ko gusto ko umiyak…”
Haha. Mayaman sila… pero hindi naman “kung gusto mo maiyak ang di mo maiiyak,
mansion bahay nila… uhm… sabihin na nating gawin mo ang ayaw mong gawin…”
isa sila sa mga remarkable na bahay sa isang “tulad ng… ngumiti?”
subdivision… “oo…”
May isang malaking mirror sa may sala. .

Tumingin ako… .
.
This is not me.
The next thing I know, nakayakap na ko kay
Yun ang sabi ko. Totoo naman eh… SHE IS NOT Chris. Oo, sinubukan kong ngumiti… pero… hindi
WHAT I’M SUPPOSED TO BE. Dapat isa lang ko kaya… pinilit ko… nung nakangiti na ko…
akong ordinaryong babae ngayon diba… pero… napaiyak ako… bakit? Kasi ngumiti ako kahit
isa na kong babaeng may pinoproblemang alam kong yung katawan ko na ang mismong
lalake… ayaw ako ngumiti… at… dahil dapat, umiiyak ako
nung time na ngumiti ako…
Naalala ko pa nung bata ako na sinabi ko sa
sarili ko na hindi ako iiyak dahil sa isang lalake o Umiiyak ako nung nagusap kami ni Chris. Kahit
sa kahit ano pang love life dahil parang ang mejo ngongo na nga pananalita ko eh…
stupid…
“dad… alam mo na no…”
Pero ngayon… I know what it feels… to be hurt
by love. Tapos tumahimik. Sabi na nga ba. Kaya niya
binigay yung address niya dahil alam niya kung
“ano gusto mo?” anong mangyayari nung sinabi kong kakausapin
“taong maiiyakan…” ako ni Kyle…
“walang pagkain o inuming ganon.”
“dugo.” “sabi na nga ba…”
“Xei…” “sorry…”
“dad… wala akong pinunta dito kundi… kundi “bat ka nagsosorry?”
ikaw…” “nagcontribute ako sa mga luha mo ngayon… eh
di sana… kung sinabi ko lang na—“
Ngumiti siya… “kahit naman alin ang mas nauna eh. Mas
masasaktan pa nga ako siguro kung ikaw ang
“nakakainlove naman yang sinabi mo…” nagsabi sa kin… marahil hindi lang ako umiiyak
ngayon pero humahagulgol pa diba…”
Tapos umalis siya. Ang kulet eh. Nagtimpla pa “I love you…”
ata ng juice tapos naghagilap ng kung anu mang “dad…”

“gusto ko lang yun sabihin sayo… para at least… Gusto kong bawiin yung heartbeat na sobrang
alam mong may nagmamahal parin sayo…” lakas kanina pero wala din. Tuluy-tuloy na yung
“sana… sana ikaw na lang…” pagtibok ng puso ko ng sobrang lakas…
“sana nga.”
“ano to?”
Tapos yun. Pinatulog na niya ko. Nanood na ata “sulat…”
siya nung dvd after… at yun. Mga 3 na niya ko “ah…”
ginising… nakakahiya nga eh. “pwede mo basahin… kung gusto mo…”
“ah, wag na… ibibigay ko na lang sa kanya…”
“nakatulog pala ko.” “ah teka!”
“oo naman. Ako ata ang pinakamagaling na “ha? Bakit?”
nagpapatulog ng baby.” “ah… wait… ako na lang pala magbibigay…”
“asan nga pala parents mo?” “uh… okay…”
“may inattendan silang conference pareho.”
“uh… sige alis na ko…” Tapos nilagay niya sa bulsa niya yung letter.
“Xei…” Aalis na sana ako nung tinawag niya ko…
“ha?”
“okay lang na… di mo tanggapin yung favor “Xei…”
niya…” “ha?”
“pag di ko tinanggap yun… baka may iba siyang “eto… ibigay mo sa kanya…”
isipin…” “sulat ulit?”
“mas okay na yun… kay sa masaktan ka.” “uh… oo…”
“eh kanino yung isa?”
So yun. Umalis na ko sa bahay nila. Hinatid niya “sa kanya din… pero… ako na magbibigay nito.”
ko hanggang makasakay ako sa jeep. Hanggang
ngayon siya parin nasa isip ko ngayon… Ang labo.
Pero sige… susunod na lang ako… eto lang

naman ako eh… TULAY.
He’ll never be mine.
“Rai… o.”
“Ano yan?”
“sulat… galing kay Kyle.”
CHAPTER 21 “Weh?!”
[My First Attempt]
Tapos inagaw na niya sakin yung sulat. Gusto ko
Dugdug. Dugdug. tingnan pero nagdecide ako na wag na lang…
baka lalo lang ako masaktan…
Ayon. Kitang kita ko siya mula sa pwesto ko
dito. Ang gwapo niya… hindi talaga kami bagay. “Psst.”
Sino nga ba ako para agawin ang pwesto ni Rai?
Tumingin ako. si Marj pala yung tumawag sa
Sabi nga ng isang guidance counselor namin, sa kin. Umupo na ko sa upuan ko… ano pa nga ba?
age namin, mas trip namin yung may ichura ng Alam ko namang itatanong niya din yun eh…
lalake. Pero someday, maghahanap kami ng
isang lifetime partner na responsible… “bat ka pumayag?”
“na ano?”
Tapos eto namang si utak… sasabat… “na magpatulay? Sira ulo ka ba?”
“eh hindi naman niya ko gusto eh…”
Bakit, mukha namang responsible si Kyle ah? “and so?”
“so wala talaga akong chance. Eh di ibibigay ko
O diba. Bongga… na lang sa iba…”
“nako Xei ha. Ewan ko sayo.”
Hai. Napakasarcatic mo na Xei… ano na bang “bakit?”
nangyayari sayo? Gusto mo na ba mawala sa “ang tanga mo eh. Nako. Bahala ka na nga.
landas ng mundo? Magpakatino ka nga… Walang sisihan ah.”
nakakadiri ka ah. Lalaki lang yan. Tapos “wag ka magalala… kung may sisisihan man
gaganyan ganyan ka. What’s the matter with ako… ako yun… at hindi kung sino.”
you?! Ano ka—
So yun. Hindi na ko nangusap. Nag-aral na lang
Dugdug. Dugdug. ulit ako…
“Xei, pwede mo ba to ibigay sa kanya?” Alam ko namang… bumabalik na ko ulit sa

dating Xei. Seryoso… tahimik… malihim…

malalim… tingin ko mas mabuti kung ganito na Hai. Mukhang wala na ata akong magagawa…
lang ako diba… nakakaiyak naman. Dapat pala talaga, hindi na
ko tumawag kay Marj. Nakabuntot pa pala sa
May biyaya pang dumating. Sunud-sunod nga kin ang malas…
eh.
May choice ba ko?
Pagdating ko sa bahay, may linya na kami ng
telepono. Tapos binilhan na ko ni mama ng “Teka!!! Wag Xei!!! Kyle ano ba!!! Wag mo nga
cellphone… siguro ganito nga no… hindi talaga kaming istorbohin!”
kami destined. Dumadating lahat ng swerte “Ano bang meron at ayaw mo ipasabi kay Xei
kung kailan bibitawan ko na siya. yung number niya sa akin? Nagseselos ka no?!”
“Puch—a! ang kapal din ng—“
Haha. Ang drama ko naman. Eh hindi pa nga “Teka Marj… eto na yung number ko…”
nagiging kami… pano ba yun? Ang labo…
So yun. Sinabi ko na. tuluy tuloy para di na
Tumawag ako kay Marj para sabihing may makaimik si Marj. Uh, oo, in a way, mejo naasar
telephone na kami at may cellphone number na ako kay Marj. Pero ang pangit naman nun kasi
ko… siguro siya lang muna ang sasabihan ko na wala siyang ginagawang masama. Yung timing
may contacts na ko para wala munang aberya… lang ng pagtawag ko sa kanila ang panget…
ayan tuloy. Nasira na araw ko…
Ayan… nagriring na yung phone…
Hindi ko na alam. Gusto ko umiyak… pero
“Hello?” napakababaw naman kung iiyak ako sa ganong
dahilan. Maya maya… tumunog cellphone ko…
Sh*t. Kilala ko yung boses na yun.
Xei. Marj to. Sorry… :( wag ka magagalit sa kin
“Hello? Sino to?” ah. Wrong timing eh. Papatayin ko na siya para
“Uh… hello… pwede po ba kay… Marj?” sayo.
“Sino to?”
“Si… si Xei po…” Okay lang… mejo nasira nga araw ko eh. Pero
“Xei?” okay lang mare… sige… mwah.
Darn. Sabi na nga ba… Napahiga ako sa kama. Hai. Ayoko na. ang sakit
talaga ng pakiramdam ko. Sobrang sikip ng
“Xei! Ui! Astig! May phone na kayo?” dibdib ko… gusto ko ng sumabog… gusto ko ng—
Tapos somewhere sa background, narinig ko na Narinig ko nanaman na may text. baka may
boses ni Marj… ‘akin na nga yan peste ka ah’ reply na si Marj.
yun yung narinig ko…
Xei… usap naman tayo bukas. Wee. Thanks.
“Xei, ikaw ba to?” Labyu! –Kyle
“Yup…”
“Uh… I’m sorry…” Ha?! Sino? Si Kyle?
“bakit siya anjan?”
“ewan. Bigla lang niya trip pumunta… sorry Binasa ko ulit yung text. parang di ako
talaga…” makapaniwala. Wrong send lang to siguro… pero
“sayo ko lang balak sabihin na may phone…” nung tiningnan ko yung message… hindi naman.
“puch—a… sorry talaga!!!” Andun yung pangalan ko… andun yung pangalan
“okay lang nangyari na… teka… eto na lang… niya. Ang mali lang… bakit may ‘labyu’ dun?
wag mo nalang sabihin yung cellphone number Parang naligaw yung salita…
ko…”
“ano cell number mo?” Di ko alam kung kikiligin ba ako o malulungkot
nanaman ako dahil… umaasa nanaman ako pero
DARN. obvious naman talaga na wala na akong pag-
asa.
Ano nanaman yun? Galing sa kabilang linya?!
Hai! Ano ba tong ginagawa niya sa kin?! Di ko
“Hoi Kyle! Ano ba! Wag ka ngang parang alam kung anong meron siya na gustung gusto
makulit na bata, ibaba mo yung phone.” ko… pwede naman si Chris na lang na laging
“eh teka, ayaw niyo nito, 3-way?” anjan diba??
“kasi Kyle! Ikaw na nga tong nanggulo ng buhay
ng may buhay eh!” Okay.
“astig. May phone na si Xei… anong number
mo?” Fine.

Bukas.
“Marj…”
Heto na, andito na ko sa may bleachers. Ano “Yes my dear?”
nga ba paguusapan namin? Teka… in the first “Di ko na alam gagawin ko…”
place bat nga ba ako pumayag na maging tulay “Hay nako. Ang tanga mo naman kasi gurl. No
nila? Nakakainis.. ang tanga ko talaga… offense… pero… dapat di mo na tinanggap kung
makaalis na nga— di mo naman talaga kaya diba?”
“naumpisahan na eh. Pagnagrefuse pa ko… may
“Xei!!!” iisipin si Rai.”
“Mas mahalaga pa ba talaga sayo ang iniisip ni
Ayon tapos tumakbo siya. Yung preno niya eh Rai?!?!”
halos itulak na niya ko. Haha. Para siyang bata “Mejo.”
na ang tagal tagal na niyang di nakita yung “Hindi eh. OO ang sagot mo… eh basta. Ikaw
kung ano man ang di pa niya nakikita. gurl… desisyon mo yan. Pero kung ako ang
gagawa ng desisyon MO, titigilan ko na yang
“Ano?” kamangmangan ko. Anjan naman si Chris… bakit
“Ang sungit naman nito… wala naman… usap naman kasi hindi nalang yung gunggong na yun
lang tayo…” kesa naman dun sa sadistang isa pa?”
“Ewan ko nga eh…”
Tapos yun. Ilang minuto din na di kami “ayoko na marinig yung sagot na ‘kasi di ko
nagsalita. Maaga pa kasi kaya hindi pa kayang turuan ang puso ko’ blablabla. 20th
nagflaflag ceremony… eh ayoko naming iissue century na tayo Kai. Di na uso ang mga tangang
ng mga tao diba? Sabihin pa nila… hipokrita babae ngayon. Ay mali pala ako… uso parin
ako… mangaagaw. Eh hindi naman talaga ako pala… pero yun nga ang dapat iwasan eh!”
ganon. At higit sa lahat, ayoko ng tinatawag
akong malandi. Grabe. Straight to da heart ang punto ni Marj.
Tama siya. Tama. Yun na lang ang sasabihin ko
“Kyle… kung wala ka namang sasabihin… pwede pag nagusap kami mamaya… ayoko na… titigilan
bang… alis na ko?” na… tama rin naman diba? Ako rin naman talaga
“Tanong ba yun o statement talaga?” ang masasaktan… hindi naman ako masokista…
“Mukha namang… tanong siya diba?”
“Ah. Ayoko. Dito ka lang.” Dismissal.
Dugdug. Dugdug. “Hindi ka parin ba sasabay?”

“Ah, hindi na dad… maguusap kami ni—“
Tinitigan ko siya ng pasikreto. Haha. Pano yun? “Ah okay… wag mo na sabihin.”
Sikretong malupit. Basta. Nakakapagtaka kung “Nako. Pwede ba makisali sa love triangle na
bakit siya ganon. Pero di ko alam, Masaya lang to?! Ang daya naman eh. Wala akong love life!”
ako na nasa tabi niya. Masaya ako kasi “Hanap ka nalang ng mga lalake sa kanto Ex.
pinipigilan niya kong umalis… Pinapatibok Dami jan.”
nanaman niya si Mr. Heart… naiiyak ako… “Whatever Chris. O ano Kai, sure ka ba? You can
do it by your own na?!”
Hindi siya sa akin. “Oo Marj. Good luck na lang. sasabihin ko na
talaga na di ko kaya…”
“Ayan na, magflaflag ceremony na pala.”
“Usap ulit tayo mamaya.” Ngumiti si Chris. Ramdam ko naman na gustung
“Wala nga tayong napausapan ngayon eh.” gusto ako ng ugok na to eh. Handa siya
“Eh di mamaya meron na. Basta. Ha?” maghintay. Pero di ko naman siya pinapaasa…
ayoko ng ganon… siya lang yung may choice…
Ngiti. Kabog.
“Kai…”
Dugdug. Dugdug. “Po?”
“Dito lang ako ha?”
Di ko na alam ang gagawin ko. Habang “Opo dad… alam ko yun.”
nagkaklase, nagiisip ako ng paraan para
magkaroon ng excuse na di siya Makita. Malala Ngumiti na lang ako bilang ganti din dun sa ngiti
na to. Pag nakapagusap pa kami… baka di ko na niya. Ayon. Tapos umalis na sila. May meeting
makayanan. Bawat araw na lang na nakikita ko pa kasi sina Kyle dun sa group report nila sabi ni
siya, parang ayoko na umalis sa kinaroroonan Chris kaya naghintay ako ng konti. Maya maya,
ko. Meron siyang ability para patayin ako pero dumating na siya…
Masaya parin ako… gets? Hay ewan. Ayoko na…
kailangan ko na tigilan to… di ko naman SIYA.
kakayanin.
Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug.

Ilang beses na niya napatibok yung puso ko ng Umuwi na kaming dalawa. Hinatid niya ako
sobrang lakas. Sobrang lakas na parang hanggang bahay. Pagdating ko nga sa bahay
mamamatay na ko. Ilang beses ko na nga ba inintriga agad ako ng nanay ko kung boyfriend
yun inulit? Ewan ko na. basta pag nakikita ko ko nga ba yun. SANA. Kaso hindi eh. Best friend.
siya… para parin akong mamamatay. Yun ang sabi ko. Best friend ko lang siya…
“Xei…” Di ko nasabi sa kanya na ayoko na…
Dugdug. Dugdug. Di ko nasabi na ayokong maging tulay… dahil

mahal ko siya.
Sinabi niya yung pangalan ko… sarap pakinggan.
“O?”
“La lang.” CHAPTER 22
“Ayan ka nanaman… wala ka bang sasabihin?” [First Step: Be Calm]
“Eh kasi… parang… naguguluhan ako.”
“naguguluhan na?” Ok salamat po!!! Labyu!!!
“Para kasing… hindi si Rai ang mahal ko.” 8:45 pm
WOAH? Tama ba narinig ko? Ayun. Nakita ko yung cellphone ko na

nagvibrate. Si Kyle. At yun yung reply. Ewan ko
“Ha? Eh sino?” ba. Napapangiti nanaman ako. Ano naman kung
“I mean… para kasing nagbago si Rai… hindi siya may labyu yung text nia? Eh ganon naman
yung dating nagustuhan ko. Bigla na lang niya talaga siya…
ko sinusungitan. Di ko rin naman alam kung
bakit.” Eto kasi Talaga yun.
Napabuntong hininga ako. Akala ko, hindi nga GM. Good evening people. Kain na kayo. Hehe...
talaga si Rai. Yun pala… siya parin… nako naman [Marj, may assignment ba tayo?]
kasi Xei. Bat ka nga ba nangangarap diba? 7:48 pm
“Kasi… alam mo… selosa yung… selosa yung Ui Xei!!!

pinsan ko.” 7:53 pm
“Selosa?”
“Oo… hula ko kasi… baka… baka nagseselos O? Prob?
siya… sa… kin?” 7:55 pm
“Sayo?”
“Uh… well… baka kena Ma—“ Xei… pano ko ba uumpisahan? Pano ba kayo
“Sabagay… may karapatan naman siyang mapapaligaya? Kayong mga babae hirap nio
magselos sayo…” naman kasing iplease.
7:56 pm
SILENCE.
Hihingi na nga lang ng advice mamaliitin pa ang
Ayoko. Di ako padadala. Lumaban ka Xei! Hindi gender namin. Maging kalmado ka lang. kahit
pwedeng naniniwala at napapatumba ka nalang ano namang mangyare, sasagutin ka ni Rai.
ganun ganon sa sinasabi niya… 8:01 pm
“Sira.” Napatagal naman magreply nito. Pano maging

“Xei…” kalmado? As in wala akong gagawin?
“Ha?” 8:02 pm
“Pwede bang, maging best friend kita?”
Hindi. Kilalanin mo muna yung tao. Magusap
****. Di ko ba alam. Siguro nga tama si Marj. kayo kahit sandali. Ano ba sabi mo sa letter na
May lahi siyang sadista by heart… bigay mo sa kanya dati? Tinanong mo kung
gusto mo siyang ligawan?
“Best friend? Para kang bata.” 8:04 pm
“Totoo… para kasing… napaka komportable na
sabihin sayo lahat ng tungkol sa kin…” Sikret.
“Sira ka. Hinihiling pa ba yun? Eh pwede naman 8:05 pm
yun na automatic ah?”
“Talaga?” Ano ba yan. Fine. Eh ang dami mo naman ng
naging gf. Bakit ka pa humihingi ng advice sa
Tapos ngumiti siya. Leche yang mga ngiti na kin? Eh di gawin mo kung anong ginagawa mo
yan. Sarap patayin… sa kanila dati. Pano mo ba sila ligawan?
8:07 pm

Sa text… eh sinasagot din nila ko sa text. Wala naman ng ibang pwede maging little sister
8:08 pm mo. Haha. Yabang ko.
8:28 pm
Ang babaw naman nun. Kaya pala may mga gf
ka na 1 week lang. Little sister? Sige na nga.
8:09 pm 8:29 pm
Eh loko loko lang yun. Di ko naman talaga sila Ha? Di ko na gets…

mahal. Puro crush lang siguro. Di ko pa talaga 8:30 pm
nararamdaman yung parang spark. Haha.
Turuan mo nga ko magmahal… Wala… so magiging kalmado lang ako?
8:10 pm Kikilalanin ko muna yung babaeng mahal ko?
Parang ganon? Parang ganito?
Dugdug. Dugdug. 8:31 pm
WAH. Ayan nanaman Xei. Ang ngiti mo nanaman Oo kikilalanin mo muna si Rai… Anong parang
abot tenga. Ang babaw ng kaligayahan mo… o ganito? Sorry ulit mejo matagal reply.
ano. Ano ng isasagot mo jan?! tuturuan mo ba 8:33 pm
talaga siya kung pano magmahal?! Sige nga…
Ok lang. parang ganito… text text…
Hai nako. Wag ka nga magpadala. Nagpapadala 8:34 pm
ka naman agad. Kainis. Kahit sa text
pinapalakas niya yung tibok ni mr. heart. Oo parang ganito. Katext mo din ba si Rai?
8:35 pm
Ui. Bat din a nagrep?
8:15 pm Tinext ko siya kanina ng gud eve pero di siya
sumagot.
Sori may ginawa lang ako. Ganto… maging 8:36 pm
kalmado ka lang. kilalanin mo muna si Rai… as
in favorite color. Favorite song… kung ano mga Yun lang yun?!?!?! Loadan mo siya…
gusto niyang gawin… etc. 8:37 pm
8:17 pm
Wala na kong pera… ako nga inutang ko lang
Talaga? Effective yun? tong pangload ko…
8:18 pm 8:38 pm
Lalake ka ba? Ano ba yan… di naman porke Bakit?

gwapo ka tapos for a week napapasagot mo 8:40 pm
yung mga girls na easy to get eh iaapply mo rin
sa iba. Lagot ka sa kin pag ginanon mo si Rai. Kasi natanggap ko gm mo… kaya nag unli ako
8:20 pm para makatext ka… tatanong ko nga kung ano
pwedeng gawin…
So meaning gwapo talaga ako?! 8:41 pm
8:21
Tapos yun. Dumating na yung expiration ng unli
Shoot. Ano ba namang reply to… hay. ko. Nakakainis nga eh… kung kalian ba naman
Nakakakilig na ewan. Alam niyo yung feeling na kami magkatext eh dun bigla dumating yung
kinikilig ka pero alam mo na dapat di ka kiligin?! expiration ng unli ko…
Yun yung pakiramdam ko ngayon…
Ui wala na kong load. Last na to. Kita kits na
Aminado naman ako nun. Kaya nga magkapatid lang sa Monday. Usap na lang tayo…
tayo eh. Gwapo ka, maganda naman ako. 8:42 pm
8:24 pm
Promise maguusap tayo?
Maganda ka nga… hehe… kaya nga ikaw ang 8:43 pm
pinili ko…
8:25 pm Yep… Last na talaga to… good nyt…
8:44 pm
Ano daw? Ako daw pinili niya? Mejo weird yung
sagot… pero ewan. Kung ang ibig sabihin nun eh Ok salamat po!!! Labyu!!!
ako daw ang pinili niya bilang mamahalin… 8:45 pm
kikiligin na ko. Kaso, alam ko naman hindi
ganon yung meaning niya. Mapagkamalan pa So yun. Dun na nagtapos ang texting history
kong nagfeefeeling… ayoko naman ng ganon… namin. After non, napaiyak nanaman ako.

Naiinis ako kung bakit hindi siya sa kin… natural Ang corny.
alam niyo na yung ganong drama… yung tipong
in love na inlove kayo sa kanya pero di niyo Ewan. Nawawala na ata ako sa sarili ko… basta.
naman pwede ipilit yung sarili mo kasi di ka niya Makakakuha nga ba ako ng peace of mind kung
talaga gusto… andito siya? Baka love of heart ang makuha ko.
Hahay. Ang corny ko na talaga… di ko
“Xei…” mapigilan… ngayon pang di ako makapinawala
“O, Rai…” na parehas kami ng isipang puntahan dahil
“Bakit ba ganun si Kyle sa kin?” parehas kami ng hiningi…
“Ha? Bakit?”
“Di niya ko kinakausap… wala siyang “Ah ganun ba… sige alis na—“
ginagawang kahit ano!!!” “sandali lang… diba sabi mo kakausapin mo ko?”
“Teka… kakausapin ko siya…” “Ah… oo…”
“O yun… kausapin mo na ko…”
Pano ba naman to. Hirap maging tulay… maya’t “Ano ba sasabihin ko?”
maya hihilingin ng isa na gusto niya makausap “Magkwento ka nga tungkol sa sarili mo…”
si ganito tapos mamaya si ganyan naman… di ko “Ha? Bakit?”
naman talaga to forte… “Eh kasi… dapat alam ko din ang tungkol sayo…”
“Bakit nga?”
Parang kahapon lang nung di kami magkakilala “Wala lang. kagabi kasi, naisip ko na aalamin ko
na parang “a” lang ang kong sabihin sa kanya… na agad yung kay Rai… eh yung mismong
ngayon gusto ko siya batukan dahil umaasa sa hiningan ko ng favor eh di ko pa ganon
kanya yung pinsan ko… and at the same time kakilala… parang ang sama ko naman ata…
umaasa din ako sa kanya… tsaka… best friend na kita…”
“Ano dapat mong malaman sakin? Eh nagkikita
Wah. Wag naman ganon. naman tayo araw-araw…”
“Lahat. Mga paborito mo… kung ano unique
Nakakainis. Kailangan ko ng silent place to sayo… mejo naisip ko nga na kung tutuusin,
stay… wala talaga akong alam sayo… ang alam ko lang
eh matalino ka at maganda ka…”
Ah alam ko na… dun na lang sa may grotto… “Nakakaasar ah. Di naman kailangan
wala naman sigurong tao dun… gusto ko talaga magsinungaling.”
ng peace of mind… sana alam ko kung ano “Totoo naman yun ano—“
talaga yung kailangan kong gawin… hihingi narin “o sha sha. Uh… color, black. Pero okay din ang
ako ng tulong kay Lord… pink at red. Mahilig ako sa ice cream tapos basta
luto ni mama okay na ko. Uh… movie? A walk to
Nung palakad na ko, saka ko naisip na dadaan remember. Song? Lahat favorite ko. Mahilig ako
pala ako dun sa lugar kung san una kaming sa music, magcomputer, magsulat ng kung anu-
nagkausap ni Kyle… natatandaan ko nanaman… ano…”
“May minahal ka na ba?”
Siyempre napangiti ako… “ano bang klaseng tanong yan? Ang corny…”
“Meron? Sino?”
Dugdug. Dugdug. “Ha?”
“Ako?”
Coincidence ba to? “O—nde.”
“Onde?!”
Eto, andito na ko dun sa lugar… at dun sa may
grotto… nakita ko siya… nakita ko si Kyle… Shet. Nabuking ako. Wah. Lord help. Mejo
nadala kasi ako. Dapat mapapaoo na ko kasi
“Kyle? Anong ginagawa mo dito? May klase ka narealize ko na… yun na nga. Nadugtong ko
pa diba?” yung nde… hala… nu ng gagawin ko?!!!
“Ewan. Nagcut ako… kailangan ko kasi ng peace
of mind… eh dito ako napadpad dahil tingin ko “Onde?!?! Oo na hindi na ako ang mahal mo…
dito ko makukuha yung peace of mind na ikee… sabi—“
sinasabi ko…” “Ikaw talaga kuya… onde ang pangalan nia…
elementary pa yun…”
Dugdug. Dugdug. “Onde? May ganun bang pangalan?”
“Oo naman...”
And destiny talaga… comedian. Di ko alam kung
gusto lang ba talaga ako saktan ng destiny o Nako po… sana naman maniwala siya sa make-
sadyang ganon. Alam ko nanaman na di talaga up lie ko… nakakaiyak naman to… grabe nga
kami… pero kami parin ay pinagkikita… kung naman pag napasubo…
nasan siya, parang… gumagawa ang tadhana ng
paraan para makapunta din ako dun. “Ah… ano pa ba?...”

“anong ginagawa mo pag malungkot ka? “Sus wag na… baka magtampo na sakin si Dadi
Umiiyak ka na lang ba basta?” kasi hindi na ko sumasabay sa kanila.”
“Oo…” “Okay lang naman yun siguro…”
“Eh pag galit?” “Teka… itext mo si Rai mamaya… kilalanin mo
“Tinatago ko galit ko…” siya ha? Ang alam ko kasi unli siya…”
“Eh? Di ka ba nagbuburst?” “Talaga? O sige… sabi mo eh…”
“Hindi… lumilipas din…”
“Sang mga bagay ka ba nagagalit o Tapos yun. Umalis na kami sa may grotto.
nalulungkot?” Kinuha na lang namin yung bag namin tapos
“Ako? Nagagalit ako pag di ako nakakuha ng umalis na kami. Hindi na nga ako
mataas na grade… tapos pag may nawala sa nakapagpaalam kena Marj at Chris… masyado
kin… nalulungkot ako… out of nowhere. Minsan ako Masaya para banggitin ang salitang ‘bye’…
kasi bigla na lang ako naluluha na walang
dahilan…” Hinatid niya ko hanggang bahay… nagulat lang
“Bakit naman?” naman ako…
“Di ko rin alam eh. Pinanganak na kong ganito…
ikaw?” “Ui… salamat ah.”
“Anong ako?” “Wala yun… gusto ko rin naman kareerin ang
“Tungkol sayo… ako lang ba tong magshashare? pagiging best friend mo…”
Hindi lang naman ako ang best friend mo… best “Sira ka talaga kuya…”
friend din naman kita…” “At… sabi mo narin… pagiging kuya mo…”
“Ang sarap naman pakinggan yun… o sige… “Ganon… ingat ka ah.”
color? Red. Tapos, movie… basta action, comedy “Oo naman… o ayan… nagawa ko na yung unang
o fiction okay na. Ano pa ba? Song? More than step ah…”
words tapos—“ “Di mo pa nga nakakausap si Rai eh.”
“More than words?!?!?! May pusong mamon ka “At least… nakilala kita.”
pala…”
“Hindi naman… pero mula pa bata naastigan na Tapos ngumiti siya…
ko sa kantang yun… Gusto mo kantahan kita?”
“Ok lang…” Dugdug. Dugdug.
And there he goes. Ano bang meron ang taong to at kaya niyang
pasundin ang puso ko kung kelan siya titibok ng
Saying I love you mabilis at malakas?!?!
Is not the words I want to hear from you
It's not that I want you Mejo hindi ko gets yung huling linya niya… pero
Not to say, but if you only knew alam ko dahil dun… nakumpleto ang araw ko…
How easy it would be to show me how you feel
More than words is all you have to do to make it Kaso… sa loob ko…
real
Then you wouldn't have to say that you love me Alam ko paring… hindi ako.
Coz I'd already know…
Grabe. Kinanta niya yun sa harap ko. Mejo CHAPTER 23

dumadami na yung taong lumalabas, meaning [Second Step: Be Aggressive]
lumalapit na ang dismissal…
“Kaya mahal na mahal ko ang little sister ko
Naalala ko tuloy yung hiling ko dati na sana eh…”
kantahan niya ko… at eto na… para nga akong
hindi makahinga nung natapos na siya. Gusto ko Katabi ko siya ngayon at naguusap kami na
na lang tumulala na parang… ewan. Halos parang nasa langit ako pero nasa impyerno din.
nakalimutan ko na kung sino tong kaharap ko. Langit kasi SIYA ang kausap ko… impyerno kasi
Siya si Kyle I. Solomon… halos kumpleto na… tungkol sa MAHAL NIYA ang pinaguusapan
sayang walang utak. Yun nga daw sabi nila. namin… hanggang ngayon, di ko parin alam
kahit na. kung ano namang wala siya… meron kung bakit ko to ginagawa… siguro kasi… siguro
ako… haha… isa tong paraan para mapalapit ako sa kanya…
at least kahit maging single ako forever…
Kaso… kung anong meron ako… meron din si masasabi ko na sa isang beses sa buhay ko,
Rai. At yung meron si Rai… wala naman ako… hindi ko lang basta natitigan yung mahal ko…
nakausap ko pa…
“Xei…”
“Ha?” Teka nga… ano ba yan Xei!!! Bat mo ba
“Hatid kita sa inyo… gusto mo?” cinoconsider na magiging single ka FOREVER?!
Ayaw mo ba magasawa?!

“Tanong ba yun?”
Eh kasi… hindi siya?!?! What the… dami dami “Mejo.”
jan na pwedeng magmahal sayo eh. Dami dami
jan na pwede mong mahalin… hindi pa siya ang Tapos nagtawanan kami.
katapusan…
“Pero andito parin ako para saluhin ka.”
Pero ewan ko. Sa tuwing naiisip ko na ako yung “Whatever.”
bride’s maid sa kasal nina Rai at Kyle, parang “Aba! Ginaganyan mo na ko ah!”
sasabog ang puso ko. Sa tuwing naiisip ko na
iba na ang mahal ko, parang magugunaw na Dumating na sa part na nagkakilitian kami. Buti
ang mundo… nga tanggap niya eh. Pero, kahit saang sulok ng
salamin, hindi ko parin Makita kung bakit siya
EWAN! Bakit ba yun ang iniisip mo? 16 ka nagkagusto sa akin.
palang Xei. Madami pang mangyayari sayo…
may college pa nga diba?! Anyway.
Kakasabi lang niya yung ‘kaya mahal na mahal Umakyat na si Kyle. Siyempre tinigil na namin ni
ko ang lil sis ko eh’ dahil pinautang ko siya ng Chris yung kilitian. At lalo akong napatigil nung
10 pesos … parang ewan no? kausap niya si Rai. Nalungkot ako… pero
nakangiti parin ako. Heto, may nabubuo na sa
“Chris samahan mo ko sa canteen.” kanila… habang sa loob ko, may unti unting
“Ikaw na lang ugok.” nawawasak…
“Bakit ba parang lagi kang galit sa kin?”
“Teka nga! Dun ka na dali! Alis!!!” “Pwede ka bang mamayang dismissal? Samahan
“Popormahan mo nanaman kapatid ko!? Asus!!! mo ko sa merriam.”
Sige sige!” “Ah… di po kasi ako pwede. May tutor ako.”
“ganun ba… insan, pwede ka ba?”
Tapos bumaba na si Kyle. Ako naman, napatitig “Yup… tingin ko naman wala akong gagawin
lang ako kay Chris na parang ‘bakit mo naman mamaya.”
ginawa yun’ factor. “Okay!”
“P*ta. Ang manhid talaga. Sarap sapakin. Tigilan Pumasok na si Rai sa room. At nung lumingon
mo na nga yan Xei. Ako nasasaktan para sayo ako kay Kyle, nakakunot yung noo niya.
eh.”
“Dad… okay lang. Free will ko to.” “Bakit ka um-oo?”
“Asan ang free will sa napilitan ka lang dahil siya “Eh… wala naman akong gagawin mamaya eh.”
ang humingi ng favor?!?!” “Ikaw yung sinasabi kong tutor… kaya di ako
“Dad…” pumayag… tuturuan mo ko… diba?!”
“Haynako. O eto.”
“Ano yan?” WAH!!! Ako pala yung sinasabi niyang tutor!
“Hindi naman masyadong obvious na picture nakakagulat naman. Eh akala ko kasi totoo yung
niya yan diba?!” tutor niyang excuse eh so meaning free na ko…
“sira ka daddy!!!” yun pala ako yun… Hala… ano ng sasabihin ko
“sus. Okay lang yan. Grad pic niya. Pucha. Jan kay Rai?!
ko nga narealize na wala talaga akong panama
sa kanya eh.” “Langya ka pare. Anong klaseng manliligaw ka?!
Sasamahan mo yung tulay pero di mo
Tinitigan ko yung picture niya. Grad pic niya sasamahan yung nililigawan mo?!”
nung grade 7 siya. Siyempre, may grade 7 kasi
sila sa elementary school niya. Di ko nga ba Narinig ko yung galit sa tono ni Chris. Eh ayoko
alam kung bakit siya nagtransfer eh isa yung namang makahalata si Kyle na may gusto ako
mga school niya sa pinakamagandang exclusive- sa kanya at pinalaya ako ni Chris dahil sa
for-boys school ever… kanya… kaya ako na ang nagexcuse.
Lord… bakit naman po kayo gumawa ng isang “Ano ka ba dad… siyempre kailangan talaga
tulad niya? Grabe. Ang kinis ng balat. Para expert na si kuya para isang tanong isang sagot
siyang never nakaexperience ng pollution… lang si Rai… diba kuya?!”
semi-perfect… di ko parin akalain na “Tama.”
makakausap ko siya…
Shoot. Di ko na alam gagawin ko dito. Habang
Grabe… no wonder kung lahat ng babae sa tumatagal ang sitwasyon… lumalala… may
school ay may gusto sa kanya… namumuong parang galit. Yung ‘tama’ na boses
ni Kyle, parang nagpapahiwatig kay dad na, ‘o
“Bat mo to binibigay sa kin?” ngayon, anong gusto mo iparating?!’ natatakot
“Kasi… alam ko ng… wala na kong pag-asa?” tuloy ako…

Nagbabay na ko at pumasok na ko sa room. Ayon may tumulo na.
Siyempre to da rescue si Marj nung nagtanong
ako kung anong pwedeng iexcuse. “Hulaan mo kung sino to.”
“Sabihin mo sasamahan mo ko ke ka-Jenny na Dugdug. Dugdug.

bumili ng mga cartolina.”
“pero pano kung sundan niya tayo?!” Sa tono palang ng boses at sa kamay… alam ko
“ano ka ba! Iaalok ko ba yung excuse na yung na kung sino yun. Siya. Siya yun. Si Kyle… ang
kund hindi totoo?! Sasamahan mo talaga ako mahal ko na may mahal na iba…
no!!!”
OMG. Nakahawakan niya yung luha ko.
So ayun, punta naman ako kay Rai…
Di na ko nakapagsalita. Di ko alam kung
“Rai… uy di pala ko pwede. Kailangan ko kasi matutuwa ako dahil nakatakip yung mga mata
samahan si Marj eh…” ko ng mga kamay niya, o manglulumo dahil
“Saan?” nahuli niya na umiiyak ako…
“Kena ka-jenny…”
“Sige sige. Sa iba na lang ako magpapasama.” Siguro mga isang minuto na walang
“Ui… sorry talaga.” nangungusap. Hindi narin siya nagsalita
“Ano ka ba insan! Okey lang yun no!” pagkatapos nung sinabi niya. At ako… napipe
ako. Gusto ko magsalita pero di ko alam kung
So yun. Problem solved. Kailangan ko na lang pano uumpisahan.
sabihin kay Kyle na si Marj muna ang sasabihan
ko… hai… bad ba ko? Nagsinungaling ako… sa Dugdug. Dugdug.
pinsan ko pa… hai… I feel guilty…
Dahan dahan niyang tinanggal yung kamay
Nung dismissal na, saka ko sinabi kay Kyle… niya. Naramdaman ko na sumama yung luha ko
ayun, pumayag naman siya. Maghihintay na dun sa kamay niya. Sh*t. nakakahiya. Di ko
lang daw siya dun sa likod ng dorm ulit. alam kung anong sasabihin ko…
So yun, nakita na naming na umalis si Rai Nakatalikod parin ako sa kanya… kinakabahan
kasama yung iba niyang kaibigan. Umalis na din ako.
kami ni Marj. Nakisabay na sa amin si daddy. At
yun, sinamahan na namin si Marj kay ka-jenny Dugdug. Dugdug.
tapos pumunta agad ako sa school…
“Sorry… tinakot ba kita?... gusto lang naman
Siyempre pumunta na ako dun sa likod ng kitang gulatin…”
dorm…
Di ko alam sa sarili ko kung bat ako
Wala siya. napahagulgol. Di ko na alam kung anong
ginagawa ko. Bat ako humagulgol?!?!! Shet
Lumingon ako… umikot sa school… talaga. Nakakahiya! Siguro napaiyak na lang ako
dahil sa sobrang kaba…
Wala siya.
Sobrang kaba na wala akong babalikan…
Tinanong ko sa guard kung may tao pa ba dito.
Sabi ng guard wala na daw maliban sa dormers. Sobrang kaba na hindi nakapaghintay si Kyle…
Wala na siya. Sobrang kaba na wala siya…
Isa pang ikot… Para akong tuta sa posisyon ko… di ko alam

kung pano idefine. Basta naka taklob yung arms
Wala. ko sa legs ko pero di nakasayad yung pwet ko
sa floor. (imagine… para akong maliit na bata.)
Hopeless.
Pumunta siya sa harap ko.
Ganun na ba katagal yung oras na sinamahan
ko si Marj? Hai. Siguro nga. Para sa akin na may “Ui… sis… sorry… libre na lang kita ng ice
ginagawa, mabilis lang yon. Eh siya? Nakaupo cream… wag ka ng umiyak… sorry… gusto lang
lang dito at walang ginagawa kaya matagal. naman kitang gulatin eh… ui…”
Nakakainis. Sana pala nung nakita ko na umalis
na sina Rai, sana nagpaalam na ko kena Marj… Tapos tumingin ako sa kanya.
Naiiyak tuloy ako. Dugdug. Dugdug.

“okay lang…”
Ang lapit lang pala niya sakin! Naririnig kaya “Grabe… ang ganda mo talaga kanina…”
niya yung lakas ng pintig ng puso ko?! Hala… “kanina lang?!”
siguro mga 5 inches away lang yung ulo niya sa
kin… yung posisyon niya parang posisyon ko na Haha. That was meant to be a joke. Pero di siya
isang maliit na bata na nagsosorry sa kalaro tumawa. Seryoso siya habang naguusap kami.
niya…
“eh di sige… maganda ka talaga… pero kanina…
Dugdug. Dugdug. para kang anghel na pinaiyak ng isang
demonyong tulad ko…”
*sinok*
Di ko alam kung ano sasabihin. Isa lang ang
Shet! Nakakahiya! alam ko… ang lakas ng tibok ng puso ko. Ayoko
na matapos. Sana pala lagi na lang niya kong
Sininok ako sa harap niya dahil sa sobrang nakikitang umiiyak… para ganito din lagi yung
kaba. Akala ko tatawa siya. Pero ngumiti lang sinasabi niya…
siya. Yung ngiting yun yung lalo pang
nagpasinok sa kin. Nung natapos na naming yung ice cream, bumili
siya ng pangdinner niya. Dun na lang daw siya
Tumayo siya tapos tumayo na din ako. Siyempre magdidinner tutal wala naman daw tao sa bahay
naman hindi ko na hihintayin na itatayo pa niya nila.
ko no. nakakahiya.
“sa susunod wag ka na ulit mananakot ah…
“Tara… libre na lang kitang ice cream…” kung ako si Rai, hindi lang yun iiyak…
hahagulgol pa yun.”
Nagnod ako tapos sininok na ko. Siyempre “Weh? Grabe pala talaga. Sorry. O ano pang
habang naglalakad kami, pinupunasan ko yung tips?”
mga luha ko at pinapawala ko yung sinok ko.
Bwiset. Ang CHILDISH ko… nakakahiya… baka Sabay subo ng pagkain niya.
layuan na niya ko…
“okay lang ang surprises. Kunwari… flowers,
Kinuha na niya yung bag niya tapos lumabas chocolates ng biglaan. Parang random moments
kami. Bumili kami dun sa tapat na tindahan ng lang at hindi yung dahil lang may okasyon.
ice cream on stick na selecta. Napangiti ako kasi Parang… pinaparamdam mo dun sa babae na
cookies and cream yung kinuha niya… favorite espesyal siya.”
ko. “eh bakit, sinurpresa kita kanina pero umiyak ka
pa imbes na natuwa.”
Umupo kami dun sa bench. Kahit na pwede “akala ko nga kasi holdaper!”
naman siya sa harap ko umupo, umupo siya sa “oo na! boses holdaper na pala ako. Anu pa?”
tabi ko… kinakabahan ako… at tumatalon ako sa “mm… wag mo kalimutan ikiss yung girl sa noo
tuwa. before kayo magkahiwalay…”
“parte parin ba yun ng panliligaw? Diba gagawin
“Ang ganda mo.” lang yun pagkayo na?”
“Ha?” “Ang dami mo ng gf nagtatanong ka pa sakin
“Ewan ko. Nasisiraan na ata ako ng bait.” niyan.”
“Bakit?” “eh ano ba! Lahat kaya yung hindi seryoso. Eh si
“Kaya ako di nakapagsalita kanina… nung Rai naman yung kaseryoseryoso eh…”
inangat mo na yung ulo mo… parang… ewan.”
OUCH.
Tapos nilick niya yung ice cream niya.
“oo nga naman… pero… tingin ko naman mas
“Parang… ang sarap mo alagaan.” kikiligin si Rai pag ganun yung ginawa mo…”
“Ah… anu pa?”
Dugdug. Dugdug. “be gentle… at saka piliin mo na lang yung mga
sasabihin mo… pero… ikaw.”
“Nasisiraan ka na ata ng bait. Yang banat mo “anong mas gusto ng mga babae… yung wild, o
ha… naiyak ako kasi… kasi natakot ako. Kala ko yung conservative na lalake?”
holdaper yung nasa likod ko.” “niye. Anong tanong yan?”
“ikaw, ano gusto mo?”
What an excuse. “ewan ko. Depende. Kasi dapat may times na
wild ang lalake. May dapat na soft. Soft dapat
“Weh? Sorry ah.” lalo na pag seryoso moments o pag kayong
dalawa. Wild na tipong proud ka na siya ang
Buti naman naniwala siya… nililigawan mo o siya ang mahal mo pag nasa
harap ka ng ibang tao. Nakakatuwa pag ganun.”

“galing naman ng tutor ko. Teka… sauli ko lang 3..
to…” 2..
1..
Tapos yun. Sinauli na niya yung plato niya. 0..
Naglakad na kami. Mas ginusto ko kasing Wah!!! Kinikilig na ko!!! Well, kanina pa ko
maglakad kesa sumakay ng tricycle. Sabi ko kinikilig pero… lalong lumalakas yung pintig ng
kasi iniwan ko na yung bag ko sa bahay at wala puso ko. Grabe… hindi ba niya naririnig? Ako
akong nadalang pera kundi 10 pesos lang. rinig na rinig ko kahit pa may mga abarurot ng
mga tricycle.
“ay… nakalimutan ko pala.”
“ano yun?” Shoot. Malapit na pala yung bahay namin.
“kung mejo aggressive ka, try mo hawakan Maghihiwalay nanaman kami ng landas. Ako na
yung kamay ni Rai ng matagal. Yung hindi lang lang ulit si Xei na simple, at siya na si Kyle na di
as in hawak. Crossed fingers. Naalala ko yung maaabot.
ex ni Rai eh. Kasi kahit hindi pa nagiging sila
non, naghold hands sila tapos yun na. sila na. Nung andun na kami sa street ng bahay namin,
pinakagusto ata ni Rai sa isang guy yung binitawan na niya yung kamay ko. Yun na yung
malambot yung kamay eh.” pinaka mahabang hawak ko sa kamay ng isang
“talaga?” lalake. Mas mahaba pa dun sa hawak ko sa
“at yung hindi pasma. Haha. Naalala ko yung kamay sa tatay ko.
nandiri daw siya nung hinawakan daw siya nung
ex niya na pasma ang kamay nung lalake kasi “ano… okay ba?”
kinakabahan.”
“ah… patesting ah.” Ngumiti ako.
Dugdug. Dugdug. “astig. Hindi namasma? Malambot?”

“oo nga.”
Hinawakan niya yung kamay ko. Crossed- “yes! May pag-asa!”
fingers. Kinabahan ako lalo. Hinahawakan ako ni
Kyle ngayon… hindi siya nahihiya kung sa Ayun. Nalungkot nanaman ako. Pero di ko siya
public… hindi siya natatakot na may makakita sa pinahalata. Natural.
amin… basta hawak niya ang kamay ko…
“ay teka… may bibigay ako sayo.”
Dugdug. Dugdug.
May dinukot siya sa bag niya. Siyempre
Testing lang Xei. Wag ka masyadong illusionada malamang naghintay ako. Ano yung ibibigay
jan. Hinahawakan ka lang niya para testing. niya? Sulat nanaman para kay Rai?
Tingnan mo, after 10 seconds, bibitawan na niya
yung kamay mo at tatanungin kung malambot “eto oh.”
ba at kung namasma ba…
Hindi siya sulat. Bracelet. Ano kaya sa susunod
10.. ang ibibigay niya naman kay Rai? Singsing na
9.. may ‘will you be my gf’?! hai… sigh.
8..
7.. “Okay… ibibigay ko sa kanya.”
6..
5.. Kukunin ko na sana nung bigla niyang nilayo.
4..
3.. “hindi to para sa kanya… para sayo to.”
2.. “para sa kin?”
1.. “oo… para sayo…”
0.. “siguro para talaga kay Rai yan… pero dahil
napaiyak mo ko kanina saki—“
Hindi parin. “kung ano man yung sasabihin mo, hindi poi
yon. Binili ko siya kagabi. Naisip ko na…
Isa pa… magkuya na nga tayo, magbest friend pa tayo.
Kaya eto… bracelet para sayo. Para sa lahat ng
10.. ginawa mo.”
9.. “di mo naman kailangan na suhulan mo pa ko.”
8..
7.. Joke ulit yon pero sineryoso niya ata.
6..
5.. “suhol?! Hindi no. sige ka, ako naman ang
4.. iiyak.”

“weh. Oo na joke lang. pero… kung friendship init init.
bracelet to, bakit wala ka?”
“iisa lang yan eh.” “Xei, si computer o.”
“impusible!”
“dapat nga dalawa bibili ko… isa para sa kanan Si Marj talaga. Oo nga pala. Ang computer eh si
mo, isa para sa kaliwa mo.” Kyle. Nanggaling siya sa PC na ang totoo
“niye. Kala ko naman isa para sa kin tapos isa namang ibig sabihin eh prince charming. Haha.
para sayo.” Ang corny talaga nitong babaeng to.
“siyempre joke lang. haha. Kaya ko talaga yan
binili kasi iisa na lang yan. Alam mo yun. Orig.” “Yah. Alam ko.”
“pano magiging orig? ibig sabihin marami ng “Diba may klase sila?”
nakabili nung iba kaya di parin yun orig.” “baka walang teacher.”
“talo na ko…” “ibig sabihin wala din tayong English! Yehey!”
“eto naman! Joke lang…” “wag ka ngang maingay. Sabihin nila malaking
deal na wala silang klase.”
Tapos ngumiti siya… ang nakakamatay niyang “wala ngang deal! Pero imaginin mo naman!
mga ngiti. Nung ngumiti na din ako, sinuot niya Haha! Hindi ko pa kasi tapos book report ko eh!”
yung bracelet sa kin. Hai. Nakakatunaw. Sana “kaya naman pala ang saya mo.”
lagi kaming ganito… sana ako na lang… bakit “papalapit sila.”
kasi… hindi na lang ako…
Tumahimik na ko nung sinabi yun ni Marj at
“ingat ka ah.” basta na lang kinain yung baked mac. Hay. Di
“ano ka ba… jan na lang ako eh. Ikaw ang mag- ko nga ba alam. Parang ayoko siyang Makita
ingat.” ngayon. Para akong kinakabahan na may
“opo nay.” masamang mangyayare.
“hindi mo ko nanay… little sister mo ko…”
“haha… ikaw talaga…” “Xei, usap tayo mamaya ah.”
“Saan?”
Tapos… “Dun ulit. Sa likod.”
“Oo nga no. hindi man lang namin alam kung
Tapos… san kayo naguusap.”
“dun sa likod ng dorm.”
Tapos… “eh? Dun din yun sa likod ng principal’s office
ah.”
Dugdug. Dugdug. “hindi dun. Pero malapit.”
“wag kayo dun. Baka mapagkamalan pa kayong
Hinalikan niya ko sa noo. kayo.”
“ay nako Chris. Eh di kung gusto mo magusap
Ngumiti siya. Napatulala lang ako. Pero kayo ni Xei sa harap ng faculty room para
nagrelease ako ng parang ngiti na may hinga pagkamalan kayong kayo.”
para naman may reaksyon ako. Pero sa totoo “gusto mo bang prituhin kita ng buhay ha Ex?!”
lang… napatulala na lang ako bigla. “ayoko ng prito. May mantika yun. Steam na
lang.”
Sumakay na siya ng jeep na dumaan. Dun na
tapos ang araw. Tumawa kaming dalawa. Nanggigil pa nga si
Chris kay Marj kaya yun. Nagpaluan sila sa may
canteen. Kaming dalawa naman ni Kyle,
nakatingin sa kanila.
Pero hindi pa dun natatapos ang tibok ng puso
ko para sa kanya. Tapos bigla na lang ako napatingin kay Kyle.
Dugdug. Dugdug.
CHAPTER 24 Tapos napatingin si Kyle sa akin.

[Last Step: Be Hers]
Dugdug. Dugdug.
Nakatingin ako ngayon sa blackboard at sa
teacher naming nakatalikod sa amin at Mga 5 seconds kaming nagkatinginan ng mata
nagsusulat ng lecture. Wala akong maabsorb. sa mata. At ewan ko ba. Naisip ko nung mga
Parang ang tingin ko lahat ng sinusulat niya eh panahong yun na mahal ako ni Kyle. After nun,
puro kyle kyle kyle kyle kyle. Nakakaduling. sabay naglayo yung mga tingin namin.
Nung recess, pumunta kami ni Marj sa canteen Dugdug. Dugdug.

siyempre para bumili ng pagkain. Hindi ko alam
kung bakit wala ako sa sarili. Siguro kasi ang At sa di inaasahan pagkakataon, tinugtug yung

akap ng imago. Luma na yung kantang yon. Napatingin na lang ako sa kanya nung binulong
Pero sa tuwing tinutugtog yun, parang feeling ko niya yan. Di ko ba alam. Parang may mabigat na
bumabalik ako sa second year kung san pakiramdam.
tinititigan ko lang siya.
“alam ko namang wala akong karapatan eh.
Sabihin sa kin lahat ng lihim mo. Iingatan ko. Pero… nagseselos ako.”
Ibalin sa kin ang problema mo. Kakayanin ko. “wala kang karapatang magselos… hindi naman
kami—“
Napabuntong hininga ako. “minsan ba nagtataka ka kung bakit ikaw lang
ang gusto makasama ni Kyle?”
“Kapatid.” “hindi… alam ko kasing tulay lang ako.”
“ha?” “sigurado ka bang si Rai ang nililigawan ni
“la lang. excited na ko makausap ka.” Kyle?”
“pano mo nasabi? Oo naman para nama—“
Dugdug. Dugdug. “sa tingin ko kasi… parang ikaw na.”
“ano ka ba dad. Pagisipan mo nga yang mga
“Ano ba naman yang pinagsasasabi mo kuya.” sinasabi mo…”
“yun lang naman kasi bumubuo sa araw ko eh.
Pagkausap kita, ayun na. kumpleto na.” Nakita ko na hindi pala sa direksyon ko
“niye. Corny mo.” nakatingin si Chris. Sa iba siya nakatingin.
“oo nga totoo!”
“naiinis na ko sa kanya. Di ko ba alam kung
Tapos nagtawanan kaming dalawa. talagang gusto ka lang niyang nasasaktan. Pero
alam ko naman kung gano yun kamanhid kaya
Napatingin sa amin si Chris at Marj na parang alam kong hindi pa niya alam na may gusto ka
nagtaka kung bakit sabay kaming tumawa. sa kanya. Pero… di ko alam. Naiinis na ko.
Tapos napatigil kami. Ewan. Minsan gusto ko nalang siyang suntukin. Hindi
nga ata minsan… palagi na eh. Nakwento niya
Nung physics, inutusan ako ng teacher namin na sa kin yung isang gabi. Hinalikan ka niya sa noo
kunin yung mga test paper sa table niya. Eh ako at yung nagholding hands kayo. Sinabi niya
naman, lakad ako. kung gano kalambot yung mga kamay mo.
Naiinis ako.”
On the way, nakita ko si Chris. Napangiti ako
pero di siya ngumiti sa kin. Siyempre, sino bang Sinabi niya yun? Lumalakas yung tibok ng puso
di malulungkot nun diba? ko. Parang sumasaya? Pero alam ko naman
hindi ako dapat maging masaya dahil itong
Nung kinuha ko yung mga test papers, taong to… si Dad… Si Chris… naghihintay siya sa
nakasalubong ko siya pero di ko na siya akin.
tiningnan. Baka kasi simangutan pa niya ko ulit.
“nung sinabi niya yun, tinanong ko siya kung
Hai. may gusto na siya sayo. Sabi niya wala. Kapatid
lang daw. Pero ikaw daw nagkukumpleto ng
Ano na bang nangyayare? Di ko na alam. araw niya. Sumasaya daw siya. Ang
kumportable daw niya kasi sayo. Naiinis ako sa
Dumating na yung dismissal. Yung usual kasi, kanya.”
pupunta na si Kyle dun sa likod ng dorm. “pabayaan mo na dad.”
Maghihintay. Tapos ako, ihahatid si Marj at Chris “pano ko pababayaan? Mahal kita Xei. Alam mo
sa may labasan. Pero ngayon… parang ayoko. naman yun diba? At ang pinakaayoko yung
sinasaktan ka. Papaasahin ka. Alam kong gusto
“Marj, kayong dalawa na lang. dederecho na ko mo siya. At alam kong masaya ka pag kasama
dun sa likod ng dorm.” mo yung sira ulo na yun. Kahit nga ayokong
“bakit?” magkasama kayo, hinahayaan ko na lang kasi…
“eh sige na…” sa kanya ka masaya.”
“o sige. Ay teka, washroom lang ako. Pabantay
ng gamit.” Tapos lumabas na si Marj. Nagbbye sa kin si
“okay sige.” Marj pero si Chris hindi.
Tapos habang naghihintay, nakita ko si Chris na Pumunta na ako sa likod ng dorm. Andun na si
papalapit. Gusto ko sana umalis pero Kuya na naghihintay habang nakaupo. Yung
nagbabantay ako sa gamit ni Marj. Tumungo na lakad ko mejo mabagal. Di ko nga ba alam.
lang ako para di ko na makikita yung reaksyon Dapat kasi masaya ako dun sa sinabi ni daddy
niya. eh. Pero parang ang sakit sa puso na galit sa kin
si Chris.
“Sorry.”
“bat ang tagal mo?”

“ah la naman. Uh… kuya…”
“ano? Umupo ka kaya muna?” Tapos nagappear kami.
“ah oo nga.”
“ayan.”
Tapos umupo na ko sa tabi niya.
Tapos nung binuka naming, magkaduktong yung
“kuya… sabihin mo nga… ano ko sayo?” dalawang curve dun sa mga palad naming. As in
“ha?” exacto. Nakakatuwa nga eh.
“ano ako sayo… wala lang.”
“sa akin? Para kang… heartbeat.” “tapos?”
“heartbeat? Bakit?” “alam mo sabi nila, pag nagappear daw yung 2
“ewan ko. Pag nakikita kita, yun ang naiisip tao tapos nagkadutong to, soulmate daw kayo.
kong salita. Heartbeat. Para kasing bagay sayo.” Ibig sabihin, soulmate kita.”
“bagay sa kin?”
“oo. Di ko nga alam eh. Pero mula nung una Dugdug. Dugdug.
kitang nakita, iba yung napansin ko.”
“na alin?” “ano naman?”
“hindi naman sa napansin. Pero parang pag “wala naman. Di man tayo magkatuluyan, at
lalapit ako sayo, parang may tunog ng drums? least alam mong soulmate mo ko.”
Mabilis na tunog. Eh naiisip ko nga tibok ng puso “hindi naman lahat ng soulmate nagkakatuluyan
mo yun eh. Pero ano namang dahilan na titibok eh…”
ang puso mo diba? Tsaka, physically impossible
ang marinig mo yung heartbeat ng isang tao… Example na lang… KAMI. Soulmate pero
diba?” impusibleng magkaron ng relasyon.
Sh*t. “oo nga. Malay mo lang sa dulo pala…”

“ano?”
Sorry nakapagmura tuloy ako. Pero… honestly… “wala.”
naririnig niya yun? Bigla akong sumaya. Sumaya
dahil naririnig niya. Kahit manhid siya… masaya Tapos tumayo siya. Sabay bulong. Di ko narinig
akong naririnig niya… yung bulong niya kaya hinayaan ko na lang.
Masaya akong naririnig niya. “Xei…”

“ha?”
“uh… ano na bang paguusapan natin kuya?” “bukas…”
“ewan. Tips ulit?” “ano?”
“ay teka… ano ng progress niyo ni Rai?” “birthday ni Rai bukas… diba?”
“ayun. Lagi nga akong napapaunli dahil sa
kanya. Ayos naman kami. Nung isang araw Shocks. Oo nga. Birthday ng pinsan ko bukas.
hanggang alas kwatro ata kami magkatext.” Tapos dulo pa ng buwan.
Oops. Nalungkot ako. Alas kwatro? Too much “ay oo nga no! birthday niya bukas.”
yun ah. Halata ngang gusto nila ang isa’t isa. “sana makatanggap ako ng regalo.”
Impusible yung sinasabi ni Chris sa kin na ako “kuya, siya ang may birthday…”
ang gusto niya. “oo nga.”
“eh anong sinasabi mo?”
“tapos telebabad.” “bukas… bukas ko na siya tatanungin kung
“anong pinaguusapan niyo?” pwede bang maging kami.”
“Pag sa text marami. Nagkwekwentuhan kami
kung anong nangyayare. Sa phone paminsan SILENCE.
minsan lang kasi sa dulo, wala akong nasasabe.”
“eh bakit hindi mo siya kausapin sa personal?” Napatingin ako sa kanya. Nakaupo ako pero
“eh. Wag na.” nakatayo lang siya. Lumakas yung hangin.
“bakit? Ano ka ba… dapat lalapitan mo din siya.” Biglang lumakas. Pagabi na nun. Binuksan na ni
“nilalapitan ko din naman siya. Kaso minsan manong guard yung mga night lights.
lang kasi hindi sabay ng sked.”
“eh bat ako… nakakausap mo…” Tumayo ako at pinilit kong ngumiti. Iningatan
“ikaw? Eh natural na yun. Nagkikita tayo eh. kong wag tumulo yung mga luha ko.
Pero kami hindi. Hindi kasi siya palabas ng room
niyo eh.” Pero… hindi ako nagsucceed. Tumulo siya.
“impusible. Lage kaya siyang lumalabas.”
“eh ewan. Ay teka… appear tayo.” “Xei? Ui! Bat ka umiiyak?”
“ha?!?!” “natutuwa kasi ako. Sa wakas! Magbubunga
“appear tayo. Pero wag mo tatanggalin yung narin yung pinaghirapan kong tulay!”
kamay mo ah.”

Sinigaw ko yun. Pero walang galit. Sigaw na It sucks. It sucks hearing her voice. AH! Wag ka
dulot ng lungkot. Bukas, wala na akong kwenta. ganyan please… Xei… you’re transforming into a
Eto na pala yung huli naming paguusap dito. monster… pinsan mo siya, remember? Hindi
naman siguro kayo magaaway dahil sa lalake
“tingin mo ba may pag-asa ako.” diba? At saka… kasalanan mo yan… first of all,
“hindi na yun tinatanong ano ka ba.” natakot ka na magtapat kay Kyle… you’re afraid
“ayan na. gumaganda ka nanaman.” to be rejected… ayan… ayan ang napala mo
“ngayon mo na sabihin na maganda ako… dahil ngayon.
bukas, hindi mo na yan masasabi sa kin.”
“bakit naman?” “birthday ko na bukas!”
“kasi… kasi… iba na ang sasabihan mo niyan.” “Uh… oo nga…”
“my party dito sa bahay… punta ka ah?”
Kinuha ko na yung bag ko. Gusto ko tumakbo “uhm… baka kasi…”
pero di naman pwede. No choice. Kailangan “wag mo sabihing di ka pwede! If ever na di ka
kong magsalita. pwede, first time mo na di pupunta sa mga
kainan dito sa bahay… sige ka… magtatampo
“kuya, alis na tayo.” ako…”
“Baka kasi maging busy ako eh…”
Di na ko nagsalita. Naglakad na ko. Hindi ko na “don’t worry… invited ang buong klase natin…
tiningnan kung nakasunod nga ba siya sa kin. andun si Marj.”
Pero nararamdaman ko naman na nasa likod ko “ah… o sige… I’ll try…”
siya hanggang pumasok na ko sa bahay. “and guess what…”
“ano?”
“ininvite ko din si Kyle at Chris… siyempre dapat
nga si Kyle lang eh. But for you, inimbitahan ko
Malapit na matapos ang storya naming dalawa… si Chris…”
na hindi man lang naguumpisa. “ah… ganon…”
“at alam mo… sana dun na ko tanungin ni Kyle…
bukas! Kasi if ever… sasagutin ko na siya!”
CHAPTER 25 What the…

[They are. They will be.]
“uh sige tawag na ko ni mama.”
MUGTO.
DIAL TONE.
Mugto ang mga magaganda kong mata.
Tears. Tears. Tears. Ano ba. Bakit ba kailangan
Well honestly, yun lang naman talaga maganda maging ganito kakomplikado ang buhay?
sakin… mata. Diba nga? Tapos ngayon, Pinaparusahan na ba ko dahil sa mga kasalanan
mababahiran na siya ng dugo. Hawak ko yung ko?
cutter ko ngayon. This is my DARKEST secret
ever. I talk to a cutter. I keep a cutter in my Nakatulog ako… at pagkagising ko… came the
pocket. My cutter is my pal. worst day ever.
AH!!! Ano ba! Nagiging miserable ako dahil lang “Xei… Xei… anjan na si ma’am.”
sa kanya?! Ni hindi pa nga naguumpisa ang
storya namin eh. Ano ba naman Xei. Madami pa Eto na yung seventh time na ginising ako ni
naman diyan diba? Hindi lang naman siya ang Marj. Kasi seventh subject na namin. Halatang
anjan. Let them be. mugto yung mata ko kaya ayokong itaas yung
ulo ko. Itatanong pa nila kung bakit ganon yung
Sila na. sila na habang buhay. mata ko… diba?
Don’t be too insane Xei. Ayaw mo naman siguro “Xei… Xei…”

malulong sa drugs diba? “anjan na ba?”
“hindi… tapos na ang klase at walang klase
RING. susunod.”
“ah. Okay.”
Nagring yung telephono nung gabing yun. Di ko
alam kung kailangan ko talaga siyang sagutin. Sabay tungo.
Pwede bang iwan na lang na nagriring?
“xei ano ba! Hindi ka ba nagugutom? Malapit na
“Hello…” magdismissal ni hindi man lang kita nakitang
“Xei!!!” bumangon. Buti na nga lang naiintindihan ka ng
“O… Rai…” mga teachers eh. Tutal sabi nila ikaw lang
naman daw yung hindi natutulog sa klase.”

“eh? Nakakaflatter.” liar. Alam ko yun.
“hindi ba pwedeng iangat mo yang ulo mo pag
magsasalita ka?” “namatay aso ko.”
“ayoko.”
“ano bang nangyare… ha? Si Kyle ba?” Natahimik siya. Natahimik sila. Yun yung rason
“wag mo nga lakasan yang boses mo.” na naalala ko. Yung rason niya kung bakit siya
“sige ka sisigaw ako ng pangalan niya.” umiiyak nung una kaming nagkita…
“sigaw mo. Magsisisi kang naging kaibigan mo
ko.” “okay… naintindihan ko.”
“Xei naman eh!!! Ilang beses na sumilip si Kyle
at Chris dito alam mo ba yun? Pero tulog ka Tapos umalis na si Kyle. Si Chris nag sigh tapos
lagi.” umalis narin. Si Marj umupo at nagopen ng
“ok.” notes. Ang pangit. Ang pangit ng sinabi ko. Ang
“halika nga, usap tayo.” pangit ng ugali ko ngayong araw na to.
Tapos hinila niya ko papunta sa banyo. Ayoko “Xei…”

talaga pero sa sobrang lakas niya eh nahila niya “ha…”
ko. At yon. First time kong Makita yung sarili ko. “iwasan mo na siya… kung siya lang naman ang
May orange mark na ko sa noo at sobrang nagpapaganyan sayo… kahit mahal mo yung
halatang umiyak yung mga mata ko. ungas na yun… try mo lumayo ng konti… wala
namang mawawala…”
“tingnan mo nga yang sarili mo. Para kang
nakahithit ng marijuana.” Totoo. Wala namang mawawala.
“masarap ang marijuana, kaya hindi magiging
ganyan ang mata mo.” Nagempake na ko ng mga gamit para umuwi.
“ano ba!!!” Sa ngayon, wala na kaming paguusapan kaya
“gusto ko magpahinga… please. I wanna end alam kong hindi na ko dapat pumunta sa
this day.” sinumpang lugar na yon.
“pati ba buhay mo gusto mo na magend?”
“okay lang.” Dapat nung una palang… iniwasan ko na.
“p*cha naman eh. Ganyan ka ba pupunta sa sabagay… ang pagsisisi ay nasa huli. Kalian nga
birthday ni Rai?” ba nagsisi ang tao nung una pa lang?
“siguro.”
“ano ba. Ayusin mo nga yang sari—“ “Xei.”
“Marj… please… ngayon na sasagutin ni Rai si “bakit?”
Kyle… okay? Leave me alone.” “siguro naman pwede ka ng sumabay sa amin ni
Marj.”
Umalis na ko ng banyo at agad pumunta sa “ayoko.”
room. Tumungo agad ako na walang pinapansin. “diba… pupunta tayo sa party ni Rai?”
I know everybody wanted to know the hell why
pero the hell din ko sila sasagutin. Oo nga pala. Halos nakalimutan ko na yun.
“Xei…” “oo nga.”

“tara.”
Narinig ko yung boses ni Chris.
Binitbit niya yung bag ko. Kahit ayokong bitbitin
“Xei… alam ko na… sinabi sa kin ni Marj…” niya yun, hinayaan ko na lang. wala kasi akong
“Xei… kung ayaw mo kong kausapin… baka si lakas para magsalita.
Chris gusto mo… hinila ko na siya dito…”
“Xei…” “hindi na ba natin isasabay si Kyle?”
“ayokong makipagusap sa kahit na sino.” “ayokong isabay natin yung taong nanakit sa
“Xei.” babaeng mahal ko. Sira ulo ka ba ex?”
“sabagay… hindi ko nga gusto sumabay sa tin
Shoot. ang nanakit sa best friend ko.”
Pati ba naman yung taong least na gusto ko Natouch ako sa dalawang to. Napangiti ako.
marinig eh nandun din?!
“uy teka pasabay!”
“Xei… kapatid… anong problema?”
“bat ka andito, hindi naman kita tinawag ah!” Narinig ko siyang papalapit sa amin.
“Eh gusto ko lang naman—“
“pare please. Ikaw ang—“ “pwede ba, lumayo ka na?!”
“o, teka, anong problema mo, ha ex?!”
Inangat ko na yung ulo ko bago pa man masabi “wala naman. Naiirita ako pag nakikita kita.”
ni Chris yung dapat niyang sabihin. I’m a good “namimiss mo ko?!”

“tumahimik ka nga.” Alam niyo ba kung ilang karayom ang tumusok
“Kyle…” sa puso ko? Parang bawat Segundo na
dumadaan eh may tumutusok. Sobrang sakit…
Napatingin silang lahat sa kin dahil parang first ang sakit sakit…
time kong magsalita na walang lungkot… well,
meron… pero sabi ko nga… I’m a good liar. Kaya “hindi na yun tinatanong Kyle… Oo…”
kong itago yung sakit na nararamdaman ko…
Para akong dinaanan ng pison sa mga sinabi
“dapat… sumabay ka kay Rai… di ba?” niya… di ko matanggap. Ang tanga tanga mo
Xei. Pumayag ka maging tulay. Pumayag ka… at
Tapos ngumiti ako. Isang aktong ikinagulat ni ngayon… eto na… ang sakit diba?
Marj at Chris. Ngumiti din si Kyle saka niya pinat
yung buhok ko. Pagtingin ko, magkayakap na silang dalawa at
para silang timang na sumasayaw sa ilalim ng
“condolence sa aso mo.” langit.
Tapos ngumiti siya at pumasok na sa room Gusto ko umulan.

namin.
“Xei… andito ka pala!”
Naramdaman kong nasaktan ako. Pero
naramdaman ko din na nasaktan si Marj at Chris Sinigaw sa kin yun ni Kyle. Ang manhid talaga.
para sa akin. Yinakap ako ni Marj tapos
hinawakan nilang dalawa yung kamay ko… si Shoot. Lumuluha pala ako. Sana ngayon lang…
Chris sa kanan, si Marj sa kaliwa. Sabay kaming kahit ngayon lang… gusto ko umulan.
pumunta kena Rai.
PLOK.
Pagdating namin dun, nakasalubong ko sina tita,
tito at yung iba ko pang pinsan. Naalala ko na At biglang bumuhos ang malakas na ulan.
may 8 birthdays siya all in all. 5, 7, 10, 11, 12, Sobrang lakas ng ulan.
14, 16 at ngayong 17 na siya meron parin. Eh
ako nga 7 years old lang ako napaparty and that pumasok lahat ng nasa labas sa loob. Pero ako?
was the end of it. [siyempre except nung 1st Binuksan ko na yung gate at tinahak ang
birthday talaga dahil wala pa naman kaming malungkot na daan…
kamalay malay nun]
Naghappy birthday na kaming lahat. Ako

nakangiti lang. gusto ko na umuwi. …mag-isa.
Nagkainan na. sa totoo lang ayokong kumain.
Gusto ko ng umuwi.
CHAPTER 26
“uuwi na ko.”
[I Need an Umbrella]
“bakit naman?”
“agad?! Dami pang food oh!”
Binuksan ko yung gate. Wala akong pakielam
“gusto ko na umuwi.” kung mabasa man yung notes ko o yung libro
“o sige sama na kami sayo.”
ko. wala din akong pakielam sa mga taong
“hanapin ko lang si Rai, magpapaalam na ko.” sumisigaw ng pangalan ko at pinapabalik ako.
So hinanap ko na si Rai. Sabi ng mama niya Gusto ko lang mapagisa.
nasa garden daw nila. Eh dalawa kasi yung
garden nila. Mejo may pagka nature lover kasi Gusto ko lang umiyak.
sina tita at tito.
Gusto kong mawala.
Paglabas ko, andun silang dalawa. Silang
dalawa. Bigla ko tuloy naalala yung araw na kung saan
hinabol ko pa siya hanggang sakayan ng jeep
Papasok na sana ako para hindi makaistorbo para lang iabot yung payong.
nung narinig ko yung tanong na gumunaw ng
mundo ko… isang tanong na ako din naman ang Nakakaasar lang dahil… hindi niya yun magawa
may dahilan kung bakit niya tinatanong yun…
sa kin. Hindi niya kayang habulin ako para iabot
dahil… pumayag ako maging tulay nga nila… ang isang payong inaasam ko.
diba?
Pero ano pa nga bang kwenta nun kung basa na
“Rai… okay lang ba sayong maging akin?”
ko?

Ang sakit. Ang sakit pala marinig yung mga Dalawa yung payong na dala niya. Yung isa
salitang yun. Nakakamatay. Nakakamatay. Para hawak niya at yung isa nakasilong saming
akong pinapatay unti unti. Gusto ko magpatong dalawa. Para ngang ewan eh.
ng metal sa ulo ko para tamaan ako ng kidlat
para mapantayan yung sakit na nararamdaman “itabi mo na nga yan.”
ko. “yung alin?”
“yung payong.”
Rai… okay lang ba sayong maging akin? “ha?!”
“yung payong.”
Ang sakit. Kung tutuusin napakaromantic ng “bakit?! Magkakasakit ka niyan!”
pagkasabi niya. Pwede namang ‘can you be my “tabi mo na!”
girlfriend’ na lang o kaya ‘pwede mo na ba kong “Baliw ka pala eh. Tingnan mong basang basa
sagutin’… ka na—“
“yun nga eh. Ikaw ang baliw. Kita mong basa na
But I’m sure, guys would not let themselves say ko. ano pang silbi ng isang payong?”
that… right?
Di ko masabi na kanina ko pa siya hinihintay. Di
Kailangan romantic. Kailangan kilig to the ko masabi na kanina pa ko nagmamakaawa ng
bones. Kaya naman sobrang nasaktan ako nung isang payong. Haha. Ang papansin ano? Pero
nasabi niya yan. P*cha. Ang sakit. Maging gusto ko maramdaman na mahalaga din ako sa
kanya??!?!?! Oo na! kahit sino naman na kanya…
tanungin niya papayag eh…
“kahit na—“
I need an umbrella. “kyle… ano pa bang silbi?! Ano pang silbi ng
isang payong kung naulanan na rin ang
Kailangan ko ng isang taong magdadala ng papayungan mo? Ano pang silbi kung nasaktan
payong at sasabihing, ‘Xei, hindi lang siya.’ Alam na siya?!”
niyo yun? Sobrang sakit. Yung ulan parang unti
unting pumapasok sa lahat ng butas ng katawan Teka. Ano na ba tong pinagsasasabi ko.
ko papunta sa mahina kong puso…
“gumaganda ka.”
Ambigat ng damdamin ko ngayon. Mas mabigat
dun sa feeling na soaked na ko. nalulunod na Baliw pala to eh. Ngayon pa niya ko sasabihan
ko. would someone save me? ng—
Sumigaw ako. sumigaw ako kasabay nung Teka… sinasabi lang niya yan pag umiiyak ako…
kidlat. Ayokong may makarinig. Umiiyak ako ibig ba sabihin alam niyang…
para walang makahalata na umiiyak ako. kahit
sino pang sumunod… madali lang naman “pano mo…”
magdahilan. I’m the best liar ever. “alam kong bobo ako. pero kahit papano, may
ipagmamalaki ako. may isa akong
“Xeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!! maipagmamayabang sa lahat. alam ko ang
!!!!!!!!!!!!!!!!” pagkakaiba ng ulan sa luha.”
“iwan mo na nga ako.”
Narinig ko yung sigaw na yun kahit kasabay
yung kidlat at yung malakas na hangin. Aalis na sana ako nung may sinabi siya. Hindi ko
Kasalanan mo kasi Xei… di ka nanood ng news kinuha yung payong na binigay niya.
report kanina… di ka tuloy nakapagdala ng
payong. “naaalala mo pa ba yung una mo kong nakita?
Dun sa likod ng dorm?”
Hindi ko makita. Nung una silhouette pa lang…
hanggang sa lumapit na isang nilalang. Hindi ko Napatingin ako sa kanya. Oo naman… pano ko
alam kung gusto ko ba talaga siya makita sa nga ba makakalimutan yun…
oras na ganito. Hindi ko rin alam kung gusto ko
siyang itaboy dahil sa sakit ng nararamdaman “yung sinabi kong namatay na yung aso ko?”
ko. “o ano naman…”
“kasinungalingan yun.”
“Kyle?”
“Sira ulo ka!!! Bat ka nagpaulan?!?!” Ano daw? Di ko masyado naabsorb nung una
hanggang sa… shoot. Nagsinungaling siya? Na
oo. sira ulo ako. namatay yung aso niyang si browny? Ibig
sabihin wala talaga siyang aso o ano?
“umalis ka na nga.”
“tingnan mo basang basa ka oh!” Pero… ano yung dahilan?

ganun ang nangyare… mahal ko parin siya…
“talaga… eh di anong dahilan?”
“lam mo… umiyak ako nun dahil kakabreak lang At hihintayin ko na lang na humupa ang ulan.
namin nung huli kong gf nun.”
Alam kong matagal bago maghilom to… baka
Ang labo. Akala ko ba wala pa siyang nga impusible pa. pero… matutunan ko din yun…
sineseryosong gf? Bakit naman niya iiyakan sa ngayon… ayokong may mangyare sa kanyang
yung hindi niya sineryosong gf?! masama… ayoko siya magkasakit… kahit na
ganun pa ang nangyare…
“kahit hindi ako seryoso sa lahat nung mga
yun… masakit parin pag hinihiwalayan nila ako. Nakatapak siya dun sa hawakan ng payong kaya
ibig sabihin wala akong kwentang mag alaga. di ko maiangat. Baliw talaga to. Di ko alam kung
Wala. Naiisip ko na magaling akong magpacute gaya gaya ba o ano.
sa kanilang lahat… pero sa huli nagiging burden
na nila ako kaya nakikipagbreak sila sa kin. “ano ka ba! Itaas mo nga yan! Baka mabas—“
Tatawanan ko lang yun sa harap ng mga “baliw ka pala eh. Basa na ko. Aanhin mo pa
kaibigan ko… pero pag ako na lang mag-isa… ang payong kung nabasa narin ang papayungan
naaawa ako sa sarili ko… dahil di ako marunong mo… di ba nga?”
magmahal…” “nako… kyle… sira ka talaga…”
Natahimik ako. gusto ko maging bato ang puso Tapos hinila ko ng sobrang lakas yung payong.
ko. bakit ba kailangan niyang sabihin sa kin Nung hawak ko na, ako na ang nagpapayong sa
yan?!?! kanya. Kahit pa alam kong mas matangkad siya
sa kin… kaso…
“kaya nung sinabi mong namatay ang aso mo…
alam kong di totoo yun.” SWOOSH.
“kyle, ibig ba sabihin porke sinabi mong
namatay yung aso mo at kasinungalingan lang May dumaan na sa sasakyan sa harap namin at
yun, ibig sabihin ba yung akin kasinungalingan hinagisan ba naman kami ng baldeng baldeng
din?! Eh pano kung totoo?! Hindi dahil parehas tubig. Ayon, basa na kami. Basa na siya…
tayo ng rason eh parehas din tayong
nagsisinungaling.” Tumawa siya.
“Xei… ano bang nangyayare sayo?”
At nakita ko… Masaya siya…
Shocks. Hindi na ako si Xei. Bakit ba ako
sumasagot in the first place? Pwede ko namang Kaya kahit malungkot ako…
iwasan na lang siya at sabihin nung una pa lang
na wala akong payong diba pero gusto ko na Masaya na rin ako.
umuwi?! Ano nga bang nangyayare sa kin…
Ang labo no? pero… sabihin niyo ng baliw ako…
“Xei… ano bang nangyayare sayo… may nagawa siguro… ganon lang talaga…
ba akong masama?”
“pero alam mo…”
Hindi mo lang kasi alam… “ha?”
“mas cute ka pag nakangiti ka…”
“wala… totoong namatay ang aso ko… bumalik
ka na dun… baka hinahanap ka na ni Rai.” Napatingin ako sa kanya…
“si Rai nga ang nagsabi sa kin na puntahan ka
eh.” At ulit…
OUCH. Napaluha ako…
Sobrang sakit naman nung mga sinabi niya. Dumating na sina Marj at Chris. nakita nila na
Nakakaasar. Hindi pala siya whole-heartedly na pareho kaming basang basa ng ulan. Siyempre
tumakbo para sa kin… ginawa nila yung ginawa ni Kyle… pinayungan
nila kami kahit basa na kami. Pero nagtinginan
“alis na ko.” na lang kami at tumahimik…
Tapos may narinig akong tumba ng isang bagay. “balik na ko.”

Nung pagtalikod ko… “anong idadahilan mo kay Rai nian?”
“may kotseng bastos na biglang dumaan at
“para kang sira ulo!!!” binasa ang kawawang ako.”
“sige, ingat ka tol.”
Tapos tumakbo ako. Pano ba naman kasi,
hinulog niya yung paying niya. Kahit naman na Tumingin ako sa kanya ng huling beses.

Tinitigan ko siya ng mabuti dahil baka yun na Buti pa siya… masaya. Samantalang ako…
yung huli naming pagkikita… naghihinagpis dito. Malapit ba ang pangalang
Xei at Kyle para mawrong send niya yun sa kin?
Naluha ako.
Nung mga sumunod na araw ay mas lalong
Hindi na siya pwedeng mapasakin… naging mahirap sa kin.
At ang huling narinig ko sa kanya nung araw na Pano ba naman hindi naging mahirap… eh nasa
yun ay mga salita na kailangan na lang ibaon sa iisang room lang kami ni Rai. Oo. Gusto ko
limot… isang memorya na lang… magevolve sa isang mangkukulam. Gusto ko
silang kulamin dalawa. Pero hindi… wala akong
karapatan. Ako din naman ang may kasalanan…
diba?
“ingatan niyo yang mahal ko ah.”
“Bee, o.”
Honey at bee. Honey ang tawag ni Rai kay Kyle

CHAPTER 27 at Bee naman ang tawag ni Kyle kay Rai.
[Their Happy Days and My Happy Ending] Nagbigay lang naman si Kyle ng dalawang
chippy kay Rai.
Ingatan niyo yang mahal ko?! Sinong mahal
niya na tinutukoy niya dun… ako?! “Gusto mo na bang patayin natin sila? Sabihin
mo lang… may dala akong cutter.”
Pssh. “wag na Marj. Ayoko ng gulo.”
“peste sila. Nanaja ba sila?!?!?!”
Ilang beses ba niya ko lolokohin? Hindi ko alam “hindi naman nila alam eh… hindi niya alam na
kung dapat ba akong ngumiti sa sinabi niya gusto ko siya…”
nung isang araw… “eh… bakit nga ba… hindi mo pinaalam sa
kanya?”
Naiinis ako kung bakit ko siya minahal… or Xei … “ayoko Marj… wala akong lakas ng loob…”
to be correct, minamahal. Ang weird no. hindi “anu ba yan!!! Ang corny mo ah! Ayaw mo
ako naiinis sa puso ko… naiinis ako sa tibok ng naman siguro gawing telenobela tong buhay mo
puso ko. eh no?!”
“ayoko Marj… pero… ganon talaga… di naman
Masaya ako nung isang araw. Nung hinalikan kasi ako malakas eh… bigla na lang siyang
niya yung noo o, hinawakan niya yung kamay sumipot na parang bula sa buhay ko… hindi ko
ko… tapos sabihan pa niya ko ng maganda. naman akalain na… ganun na…”
Tapos biglang BAGSAK?!?!?! Sobrang bagsak… “tapos bigla din mawawala na parang bula…
sila na ng pinsan ko. hayaan mo na… andyan pa naman si Chris…”
Ang sakit naman nun mga kababayan. Si Chris?
Okay enough. Continue life. Kailangan mo yang “ayokong masaktan yung tao. Sira ka talaga.”
ituloy. Hindi pa naman katapusan ng buhay “alam mo nagusap kami kanina.”
diba? Isang lalake palang naman ang “anong sabi?”
nadadaanan mo and you don’t need to be like “sabi niya… handa daw siyang maging panakip
that. butas.”
“weh?!”
Honey usap tayo bukas. Love you. “oo. Sabi ko nga para siyang timang eh. Pero
Rai ewan ko dun.”
“bakit?”
!@#$%^&*() !!!!!!!! “gusto daw niya patunayan na kayang diktahan
ang turuan ang puso kung sinong mamahalin…
Ay sorry insan. Wrong send. Sorry talaga. at kung sinong kakalimutan.”
Rai
Sira talaga yun.
Okay lang. di naman sinasadya eh.
Ako “Xei!”
Haha. Super saya ko Xei. ^__^ Joog. Para akong nagfroze nung tinawag niya
Rai ang pangalan ko. Ayoko na… gusto ko ng
lumayo sa kanya… ayoko na siyang lapitan…
It’s good to hear that.
Ako “pwede ba lumayo ka na nga sa kanya!”
“teka, ano bang problema mo ha, Ex?!”

“wala naman. Ayoko talagang Makita ka na mga teacher nasa urgent meeting. Malay namin
lumalapit kay Xei.” kung anong ginagawa. Yung ibang tao nakahiga
“tibo ka ba?! Tibo ka no?!!” sa room. Yung iba nagmumusic trip at yung iab
“oo! Tibo na kung tibo basta lumayo ka lang kay tambay sa canteen.
Xei!”
“para tong timang.” Pumunta ako sa classroom nina Chris. Ibabalik
“washroom lang ako.” ko yung gunting niya…
Hai. Di ko na kaya. Sa tuwing lumalapit siya sa “Excuse me…”

kin parang tumitigil ang buong mundo.
Sumasakit nanaman… sumisikip nanaman ang Tumigil lahat ng taga section five. Sila kasi yung
dibdib ko na para akong di makahinga. section na mejo barumbado. Gets niyo naman
diba? Para silang mga mambubugbog. Well…
Tumingin ako sa salamin. Ayan na… umiiyak lahat kasi sila mejo walang utak… nagtataka nga
nanaman ako na parang timang lang… ako kung bat andun si Chris eh…
“Xei…” “Oh… Xei!”
Woah!!! Nagulat ako dun. Si Rai yung tumawag Nagsigawan lahat sila ng woo. Hindi ko alam
sa kin. Nagulat ako nung nasa tabi ko lang siya… pero nagblush ako.
bakit ganun… sa tuwing nakikita ko naman
siya… sumisikip din ang dibdib ko… di ko kaya “mga sira kayo!”
tingnan yung mukha nilang pareho…
Tapos nagbato ng notebook si Chris dun sa mga
“may gusto ka ba kay Kyle?” nangaasar. Nakita ko na wala pala dun si Kyle
“ha?” sa room nila…
Mas ikinagulat ko ang tanong… saklap. Sarap “isasauli ko lang naman gunting mo eh.”
sabihin na… oo may gusto ako sa kanya… pero… “ah… ganon ba…”
alam mo yun… pinsan kita eh. Wala akong “sige… alis na ko…”
magagawa… perpekto kayong dalawa… para “uh… teka!”
kayong best couple ever. Wala akong binatbat… “huh?”
wala… “usap muna tayo… kung… kung may gagawin
ka.”
“may gusto ka ba… kay Kyle…”
“bakit mo naman nasabi?” Ayon. Umalis kami dun sa section five tapos
“wag mo naman sagutin yung tanong ko ng isa nagusap kami sa may bleachers sa may
pang tanong…” quadrangle.
“wala… bakit naman ako magkakagusto sa may
girlfriend na?” “ano… kamusta ka na?”
“eh nung wala pa siyang gf… meron?” “eto… masakit parin…”
“ano bang meron Rai… bigla ba kayong “tss…”
nagaway? Sabihin mo lang…”
“hindi… kasi… ang weird mo ngayong mga araw Tapos ginulo niya yung buhok ko na parang si
na to…” Kyle lang…
“hindi no… ano ka ba insan… hindi ko yung
magagawa… ever since elementary may “sorry ah… pinipilit kong maging si Kyle para
nalaman ka na bang nagustuhan ko? Wala… magustuhan mo…”
alam ko ang priorities ko Rai… remember? “di mo kailangan yun daddy…”
Pagaaral muna bago lahat…” “p*cha.”
“oo nga naman… haha… bat ko nga ba “ha?”
natanong? Ewan ko sa sarili ko… sorry ha
nagworry lang kasi ako na baka… gusto mo na P*cha nga.
pala siya…”
“kilala mo naman ako diba? Hindi yung Dun ko lang narealize na opposite namin sa
manyayare…” bleachers ay si Rai at si Kyle. Masaya silang
“tama… hindi yun mangyayare…” dalawa. Nakangiti at nagshashare sa iisang
juice… sa iisang junkfood…
Hindi yun mangyayari dahil nangyayari na.
“sorry…”
Aywan ko na nga ba. Siguro dapat na kong “di mo kailangan magsorry… alis na tayo dito
bumalik sa dati kong buhay. Yung boring na ako dad…”
at yung walang pakielam sa mundo…
Tumayo na ko…
Nung kalahati ng araw walang klase dahil yung

Tumayo din siya… at hinawakan niya yung “may point ka!”
kamay ko… “baba tayo… nagugutom na ko.”
“aba… kumakain ka na?”
“Xei… kung di niya kaya… ako gagawa…” “kailangan ko pang mabuhay no…”
“talaga?”
Hindi ako napatingin sa kanya pero dun sa
dalawa… Woah!!! Nakakagulat talaga tong si Chris.
Nakita ko na nakatayo na si Kyle at nakatingin “ano pinaguusapan niyo?”

na sa direksyon namin… “recital para bukas… kayo, kailan recital niyo?”
“bukas din.”
Dugdug. Dugdug. “astig.”
“Xei…”
Stop that stupid heartbeat will you!!! Wala na “ha?”
siya!!! Wala na!!! hindi siya pwedeng maging “wala… eto oh.”
iyo… please Xei… open your eyes… “ano yan?”
“pss. Wag ka nga magmanhid-manhidan. Di
“Xei… mamahalin kita… hindi tulad niya…” bagay sayo.”
“ikaw talaga daddy. Para san to?”
Tiningnan ko siya… si Kyle. “para palitan na yang bracelet mo.”
Tiningnan ko siya… si Chris… Nakita ko na suot ko parin pala yung bracelet na

binigay sa kin ni Kyle. Di ko ba alam. Parang
Sino bang mahal mo? At sino bang nagmamahal parte na to ng katawan ko. Di ko siya kayang
sayo? tanggalin… pag tinanggal ko na… parang…
parang kulang na ko.
“uh… kasi dad…”

“Hayaan mong baguhin ko muna… ang tibok ng “kasi di mo kaya?”
puso ko…” “ewan…”
“hanggat may alaala pang natitira… hindi
mawawala ang sakit…”
CHAPTER 28 Naisip ko… tama siya… kung hahayaan ko na

[Teardrops on My Guitar] lang na saktan niya ko… natural masasaktan at
masasaktan talaga ako…
Aaaaah!!! Hindi dapat ito ang buhay ko!!!
Hindeeeee!!! Nilagay na niya yung bracelet sa wrist ko. Yung
kay kyle brown at light brown. Yung kanya
I wanna go back to the real me. To the past me. naman white and black…
To me. Ayoko na ng ganito. Sobrang sakit na
nakikita silang dalawa na pakalat kalat… “thank you.”
“la yon. Para sayo.”
Nagddrawing ako sa notebook ng mga puso na
nawawasak. Si Marj lang nakakakita nun. And then… I have decided.
Siyempre… ang makakakita lang naman ng
ginagawa mo eh yung katabi mo. Eh si Marj lang “Ah Chri—“
naman katabi ko dun… “Xei…”
“Woi. Narinig mo yun?” Dugdug. Dugdug.

“ha?”
“recital na daw bukas.” Napatingin ako sa likod nung tinawag niya ko.
“recital?” Oo… siya. Si Kyle. Sino pa nga ba ang
“oo. Duh!!! Recital!” nagpapatunog sa puso ko ng ganon? Di ko
“ah recital…” alam… siguro nga may lahi akong masokista…
“omg… ano na kayang gagawin ko…”
“mag… flute ka na lang ulit.” “bakit?”
“yun lang naman ang alam ko eh. Pero… gusto “samahan mo naman akong canteen…”
ko magitara… turuan mo naman ako!” “hindi mo siya yaya.”
“ay nako Marj… kung ako sayo magflute ka na “yan ka nanaman Marj nangaaway ka
lang. ikaw na nga lang tong nakakapagflute eh.” nanaman.”
“pssh. Pero mas cute pag gitara.” “layuan mo na nga si Xei! Kayo na ni Rai diba?
“kaming mga nagigitara, ang nakukuha lang 97 Hindi na siya tulay or anything?”
and below. Eh yung mga kakaibang instruments “teka, bat parang ang bitter mo?”
nakaka 99 o 100.” “pssh. Bwiset.”

Tapos tumayo at nagwalk out si Marj. “h—ha?”
“layuan mo na ko. Ayoko ng chismis. May
“ano bang nangyayare don?” girlfriend ka na. alam mo yun? Dati okay lang
dahil hindi naman taga dito yung gf mo nung
Sumunod kami ni Chris sa labas tapos andun si nagkakilala tayo. Pero ngayon… taga dito na.
Marj na umiiyak. Natouch ako kay Marj. Kita ko kaklase ko pa. ang awkward tingnan para kay
kung gano siya kaconcern sa kin na aabot pa sa Rai na lumalapit ka parin sa akin eh tapos na
iiyak siya… ang pagiging tulay ko…”
“p—pero…”
“Sorry Xei… naiinis na ko sa kanya eh. La siyang “may klase na kami. Una na ko.”
karapatan saktan ka…”
“hindi niya alam Marj… hindi niya—“ At sabay akyat sa taas.
“wui Marj! Ano bang nagawa ko?!”
Di ko alam kung tama yung ginawa ko pero
Tapos nagbigay si Kyle ng panyo kay Marj. masakit. Kung sakaling tama man… masakit.
Hay. Ilang beses ko na ba nabanggit na
“P*cha. Ngayon mo lang ginawa kanina pa ko masakit? Xei… tama na…
umiiyak.”
Kinagabihan… wala akong maisip kundi yun
Tapos kinuha ni Marj yung panyo ni Kyle. Pinat lang. para talaga akong ewan… oo… ewan nga.
ni Kyle yung ulo ni Marj na parang ginagawa
niya sa kin. Kakaakyat lang ni Rai nun at nakita At biglang tumunog ang tugtog na yun sa radyo.
ko siyang nakairap. 97.9. first time kong marinig yung kantang yun
at parang tamang tama sa kin. As in saktong
Alam ko kung gano kaselosa si Rai. Para siyang sakto… saka ko naalala na may recital nga pala
mangangain ng tao sa mga karibal niya. bukas.
“Dad…” Kung tutuusin… may choice ako para piliin yung

“ah?” mga alam ko ng kanta. Pero hindi, gusto ko yun
“usap tayo mamaya. Kausapin ko lang to. hanapin. Kahit man lang sa kanta… malaman ng
Bantayan mo muna si Marj.” lahat yung nararamdaman ko.
“sige.”
“kuya, usap tayo.” Nagresearch ako para sa chords. Medyo
mahirap, plucking kasi yung nakita ko. Pero
Hinawakan ko yung kamay niya tapos di ko nagpuyat ako para pagaralan yun…
alam kung san kami dapat magtungo. Siguro
dun na lang sa canteen. Kunwari magpapasama. Kahit papano… may karapatan din naman akong
Well, yun naman talaga eh. Magpapasama siya mailabas to…
papuntang canteen kaya dun narin kami
pumunta. Nung mapeh time na namin, pumunta kaming
section sa conference room.
Inabot ko na kay kuya cashier yung potato fries
na binili ko. Pero siya… wala paring binibili… “ano kanta mo Xei?”
“Secret.”
“bat wala ka paring binibili?” “secret? Maroon 5?”
“uh… wala naman talaga ako bibilhin eh.” “ay grabe… oo.”
“ha?” “eh?”
“wala… para kasing… tagal na nating di “para kang sira. Basta, malalaman mo
naguusap.” mamaya.”
“kakakausap lang natin nung isang araw.” “bakit ayaw mo sabihin?”
“bat parang sumusungit kayong 3 sa kin? Ano “basta.”
na bang nagawa ko?”
“kuya…” At nung naglalakad kami…
“ha?”
“layuan mo na ko.” May bumunggo sa kin…
Boogsh. It hit me. Dugdug. Dugdug.
Hindi ko alam kung bakit masakit. Pero yun. Siya.

Nalabas ko na. totoo. Dapat layuan na niya ko.
Una sa lahat baka machismis kami. Ayoko nun. Pero…
Pangalawa… alam ko kung gano kaselosa si Rai.
Hindi ko naman hahayaan na pati kaming 2 Kasama niya si Rai…
magaway…

At magkahawak silang dalawa. oo... ngumingiti ako ngayon… kahit naman lagi
eh… ngumingiti ako para di niya mahalata kung
“Sor—“ sino ako… kung ano ang tunay kong
nararamdaman
Alam ko namang sorry yung salitang sasabihin
niya pero binilisan ko ang lakad para hindi ko na That I want and I'm needing everything that we
yun marinig. Masyado masakit sa kin ang Makita should be
siya. I'll bet she's beautiful, that girl he talks about
And she's got everything that I have to live
Pero teka… ano bang ginagawa nia dito? without
Dun ko nalang nalaman na magkasama pala ang Habang kinakanta ko yung linyang yun…
section one at five dahil wala daw yung teacher napatitig ako kay Rai… oo… perpekto… ang isang
ng section five nung mga oras na yun kaya babaeng hindi ko dapat tinapatan…
inabuso ni sir.
Drew talks to me, I laugh cause it's so damn
Pumunit kami lahat ng papel tapos tiniklop funny
namin at nilagay dun sa box ni sir. Bunutan kasi That I can't even see anyone when he's with me
yun…
Napatingin ako sa kanya… halos nakalimutan ko
Magkakasama kami nina Chris at Marj. na kumakanta pala ako… halos makalimutan ko
na… na may tao nga pala sa paligid namin…
Nung tumalikod ako…
He says he's so in love, he's finally got it right,
Dugdug. Dugdug. I wonder if he knows he's all I think about at
night
Napaharap ako agad.
He's the reason for the teardrops on my guitar
Nakatingin siya sa kin… pero nung mga The only thing that keeps me wishing on a
panahong yun nakasandal si Rai sa kanya… hay. wishing star
Di ko ba alam kung iniinggit nila ko o ano. Pero He's the song in the car I keep singing, don't
alam ko namang hindi… know why I do
Malapit na matapos yung period. Malakas yung Drew walks by me, can he tell that I can't
kutob kong hindi ako matatawag dahil 8 minutes breathe?
na lang to be exact… And there he goes, so perfectly,
The kind of flawless I wish I could be
Pero…
Hindi ko na alam kung tama ba tong tibok ng
“Ui! Xei!” puso ko. Kung kinakabahan nga lang ba ako o
“ha?” dahil hindi ako makahinga… nakatitig siya sa
“nakikinig ka ba?! Ikaw na!” kin…
“ha?”
“IKAW NA!!!” She'd better hold him tight, give him all her love
Look in those beautiful eyes and know she's
Kakasink in lang nung sinabi sakin ni Chris at lucky cause
Marj. Nakakainis. Natawag ako. Akala ko pa
naman hindi ako matatawag. Alam ko… si Rai na ang pinakamaligaya at
pinakamaswerteng babae na nasa mundo ko
Kinuha ko na yung gitara. Okay naman dahil ngayon… nasa kanya ba naman ang mundo ko…
acoustic guitar yun. Choice ko kung uupo at na sa kanya ang tanging hiling ng puso ko…
tatayo. Pinili kong tumayo dahil hindi ako
makakakanta ng maayos kung nakaupo ako… He's the reason for the teardrops on my guitar
The only thing that keeps me wishing on a
Nakita ko silang dalawa. wishing star
He's the song in the car I keep singing, don't
Parang lalong lumakas yung urge ko para know why I do
kantahin yung kantang yun…
So I drive home alone, as I turn out the light
“para sayo to.” I'll put his picture down and maybe
Get some sleep tonight
At inumpisahan ko na.
He's the reason for the teardrops on my guitar
Drew looks at me, I fake a smile so he won't see The only one who's got enough of me to break
my heart

He's the song in the car I keep singing, don't kung may love life na daw ba ako. Sabi ko
know why I do naman, wala. Ang kulit… ilang beses ko na rin
He's the time taken up, but there's never inulit yung ‘nacarried away lang’ na phrase sa
enough class.
And he's all that I need to fall into..
Sumisikip ang dibdib ko. Para akong di
Gusto ko ulitin ang linyang yun… he’s all that I makahinga.
need to fall into… at siya lang… oo… siya lang…
Literally.
Drew looks at me, I fake a smile so he won't
see. Tumakbo ako papuntang banyo dahil ayokong
Makita nila ako na sakitin. Oo totoo naman eh.
PLOK. Sakitin ako. Di ko nga alam kung may malala na
kong sakit or what…
Hindi yun ulan.
Di ako makahinga…
Nagulat na lang ako.
Tulong.
Nagulat na lang silang lahat.
Nasa washroom ako ng mga babae at
Nung napaluha ako at bumagsak sa gitara. nakapaloob sa isang cubicle. Hawak hawak ko
yung dibdib ko. Parang inaatake nanaman ako…
Ngumiti ako para walang makahalata. Pero alam
ko namang alam ng lahat at nakita ng lahat na No. Can’t be.
nangyari yun. Gusto ko ng matunaw sa harap
nila. Lumabas ako ng washroom na parang normal
lang pero di ko parin mabitawan yung parte ng
Nagkamali ata ako… hindi yun dapat ang kinanta uniform ko sa may dibdib ko.
ko… totoo… totoo lahat nung sinabi sa kantang
yun… ibahin lang yung Drew ng Kyle… Di ko na ata kaya.
Shoot. Gusto ko ng mawala… mawala sa May nakita akong taong papalapit sa washroom.
mundong to… at mahulog… Lalake. Dumodoble na yung paningin ko at para
na kong mamamatay.
“Tu—“
he's all that I need to fall into…
Hanggang dun na lang ang naalala ko.
Pagkagising ko nasa ospital na ko at andun si

CHAPTER 29 mama at si papa na nakikipagusap sa isang
[More Cries. Less Smiles.] doctor. Nakauniform parin ako pero wala na
yung ribbon ko at half open yung blouse ko.
He’s all that I need to fall into…
Pagtingin ko sa orasan ko alas ocho na ng gabi.
Naiinis ako kung bakit yun pa ang pinili kong Kung maaalala ko, 4:00 yung recital. Ibig
pangrecital. Di ko naman akalain na magiging sabihin, kanina pa ko sa ospital?
ganun. Parang napahiya ako sa lahat.
Naghanap ako ng signs kung anong ospital ba
Nung natapos ako, hindi ko na mapigilan yung ko naroon. Nakita ko sa paglibot ng mga mata
mga luha ko. Lahat sila nagbubulungan kung ko ang Manila East Medical Center, sa may
ano bang nangyare sa ken. Ako naman, Taytay. Mejo malayo sa school ko pero yun na
napapunas na lang ako ng mga mata at back to yung pinakamalapit na ospital sa school at sa
normal. bahay.
“anu nangyare sayo?” May nakita kong mga bulak sa braso ko. Ibig
“na carried away lang.” sabihin ininjectionan ako or something. Nakita
na ko nina mama at papa na gising. Pagkatapos
Yun yung dinahilan ko kay Marj… at sa lahat ng nun umuwi na kami.
taong nagtanong sa kin nung araw na yun.
Nakakahiya. Hindi na dapat ako nagpadala sa Feeling ko sobrang haba ng tulog ko kaya
agos nung kanta. pagdating ko sa bahay umupo agad ako at
nanood ng tv. Tinatanong ako ni mama at papa
Bumalik na kami sa room at hindi na ako kung ano bang nangyare. Sinabi ko lang na
tinigilan ng tanong. Tinatanong ng lahat ng tao inatake ako ng asthma sa school at kabum, di

ko na alam. Hindi ko maintindihan. Wala naman akong
masabi. Iniikot ko na lang yung wire sa
Napagod siguro sila sa kakatanong kaya mga 11 telephone namin. Alam ko namang curled na
pm eh wala ng gising sa bahay kundi ako. Nung yun pero cinucurl ko parin…
may narinig na akong mga meow ng pusa at
parang mga nagbabagsakan sa bubong, pinili ko Hinihintay ko parin ang sasabihin niya…
na lang humiga sa kama.
“pinagalala mo ko. Halos mabaliw na ko
Nung papunta na ko sa kama… kanina…”
RING. Dugdug. Dugdug.
Kumalabog ang puso ko. Nagulat ako dahil “ma… ma… mabali—w?”
nagring ang telepono. Sino bang sira ulo ang “oo.”
tatawag ng ganitong oras? 11 pm na. siguro
mga tita ko yun sa states or something. Eh since Natahimik nanaman kaming dalawa. It’s nicer
ako na lang ang gising, sino pa nga ba ang this way. Yung tipong ang naririnig ko lang ay
sasagot sa telepono? yung tibok ng puso ko…
Sa ikatlong ring nasa tapat na ko ng telephone. “May aa—“

Kinakabahan ako. Pano kung si sadako yun at
bigla na lang sabihin na 7 days? Tapos di ko na alam. Binaba ko na yung
telepono nun dahil narinig ko na yung footsteps
Shoot. Xei naman. Wag mo naman takutin ang ng mama ko. Isipin pa niya manliligaw ko o bf
sarili mo. Tapos… biglang bubukas ang tv at ko something. Ayaw pa naman ni mama ng
kaboom may balon na at isang babaeng ganon.
papalabas…
Nagtext ako sa kanya agad. Wish ko lang may
WAH! Ayoko… ayoko sagutin… load pa ko.
Ikawalong ring na nung sinagot ko… nung una Uy sori kung binaba ko na. takas lang eh. Geh,
hindi ako nangungusap… yung caller yung nyt po.
hinintay kong magsalita… Ako
Maghehello na sana ako nung… Ah ganon ba. Sige… sarap marinig boses mo.
Nyt din. Mahal kita kapatid. *kiss sa noo*
“Hello?” Kyle ko
Dugdug. Dugdug. Dugdug. Dugdug.
Bakit siya tumawag? Yung baliw pala na sinasabi Hindi tama… hindi talaga tama. Magdecide ka na
ko kanina ay walang iba kung di ang Xei. Ayaw mo naman siguro na forever na lang
kinababaliwan ko… si Kyle. Pero… bakit siya mangarap na magiging iyo siya diba?
tumawag… sa dis oras pa ng gabi?
Okay. Inhale. Exhale.
“Uh… hello po… tanong ko lang po kung okay na
si—“ Nagabsent ako nung mga susunod na araw. 2
“Kuya…” days to be exact. So may 1 araw na lang ako
“Xei!” para pumasok. Dun ko na lang aalamin lahat.
Di ko alam pero parang tumalon siya sa tuwa Maraming nagtetext sa kin kung bakit hindi ako
nung narinig niya yung boses ko. At ewan ko pumasok. Unfortunately, wala naman akong
ba… parang tumalon din ako sa tuwa nung load. Paramihan ng text si Chris at Marj. Si Chris
narinig ko ang boses na gustung gusto ko laging tinatanong kung okay lang ba daw ako at
marinig… si Marj naman yung ginawa nung subject na
yon.
“okay ka na?”
“uh… oo. Nakauwi na ko ng bahay.” Nung pagpasok ko the next day… niregret ko
“nagalala talaga kami kanina.” kung bakit pa ko pumasok.
“ganon ba… thanks…”
“Alam mo ba…” Una, nabalitaan kong may quiz na sunud sunod.
“hi—hindi pa…” Pangalawa, ipapasa na pala yung research
bukas… at ang pinaka masakit sa lahat…
SILENCE.
Isang balitang di ko inaasahan…

Naguidance daw si Rai at si Kyle… Pero tinuloy ko ang paglakad.
Dahil san? Nilagpasan ko silang pareho na kunwari di ko

sila nakita…
Nahuli lang naman daw silang naghahalikan sa
school… Pero pagdating ko sa banyo…
Halik. Ang sakit.
Ang sakit. Sobra.
Dapat di na ko pumasok kung yun lang din pala Hindi na masakit dahil dun sa halik issue. Pero
ang aabutan kong mangyayare. Hindi ko alam mas masakit yung dinaanan ko lang siya…
kung sa lahat ng babae na may gusto ngayon dinaanan ko sila… dinaanan ko lang ang
kay Kyle eh sinusumpa na si Rai. pagmamahalan nilang dalawa.
Oo alam ko naman eh. Gusto kong iumpog yung sarili ko sa salamin.

Ayoko na Makita yung sarili ko. Yung
Kahit ako gusto ko siya sumpain. Pero… di ko katangahan ko. Ayoko na ulit marinig yung tibok
kaya. Una sa lahat, ang unfair kay Rai. Hindi ng puso ko.
lang naman siya ang naging girlfriend ni Kyle sa
school. Nung second year ang pagkakaalam ko Bigla ko nakita sa salamin yung halikan nila.
meron siyang 1 week or 2 week na girlfriend sa Kinilabutan ako. Nandiri ako. Hindi sa kanila…
section five na nakick out na. meron din siyang kundi sa sarili ko. Hanggang kailan ba ko
mga naging ex na graduate na. hindi ko naman magiging bulag? Tama na Xei… tama na.
alam kung nakahalikan na yun ni Kyle…
Bumalik ako sa room na parang normal ulit.
Gusto ko magdabog pero wala akong karapatan. Ayoko ng marinig ang kahit ano.
Eh ano naman kung naghalikan sila… eh sila
naman? Nung recess, siyempre pumunta sa amin si
Chris. napangiti ako. I have decided…
Naiiyak lang ako lalo. Di ako makapagsalita sa
balitang yun. Naiinis ako sa sarili ko kung gano “Chri—“
ako Katanga para mahalin ang isang tulad niya… “Xei…”
“ha?”
Tiningnan ko agad yung cellphone ko. “wala naman.”
“bakit?”
Ah ganon ba. Sige… sarap marinig boses mo. “narinig mo na yung balita?”
Nyt din. Mahal kita kapatid. *kiss sa noo* “uh… oo…”
“pasensya ka na…”
Napatitig ako ng konti tapos binura ko na agad “bakit ka naman nagpapasensya?”
yung text message na yun. Nakakainis. Naiirita “alam ko kasing nasaktan ka dun eh… hindi ko
ako sa sarili ko kung bakit sa lahat ng tao… siya alam… di ko alam kung pano kita papasiyahin sa
pa. balitang yun…”
“Chris… ayoko na… ayoko na maging ganito.
“Xei…” Masakit pala masaktan… kung alam ko lang na
masisira lang pala ang buhay ko dahil sa
Si Marj yun. Natural, katabi ko at siya lang yung pesteng tibok na puso na to… hindi ko na sana
nakakita ng ginawa ko. At siya din yung pinakinggan pa kung ano man to…”
nagbalita sa kin ng tatlong kagimbal gimbal na “Ano ibig mo sabihin?”
balita. “ayoko na… kakalimutan ko na siya… kakayanin
ko naman… diba? Kakayanin ko… kung
“alam ko namang hindi ko na dapat sinabi yun tutulungan mo ko…”
eh. Lalo na yung ikat—“
“okay lang. natauhan na rin naman ako.” Napatigil siya.
“sorry.”
“okay lang Marj. La kang kasalanan.” Napatigil din ako.
Tumayo ako at pumunta ng banyo bago pa man Tama ba? Tama ba tong magiging desisyon ko?
magumpisa ang klase. Pupunta sana ako ng Ang sama ko… gagawin ko lang siyang panakip
banyo nung nakita ko si Rai at si Kyle na butas? Bawiin mo na Xei… hindi siya dapat
papunta na sa mga classroom. masaktan… wag mo siya itulad sayo…
Gusto kong tumigil… “Pasensya ka na… dala lang ng emosyon… wag

na pala.”
“teka.” Nagulat ako sa sinabi niya. Ngayon naalala ko
“bakit?” na. siya pala yung lalakeng nakita ko na
“okay lang sakin na maging rebound… uh… papunta sa banyo na hihingan ko sana ng
rebound… butas… uh… gets mo?” tulong.
Napangiti ako. Alam ko naman kung anong ibig “nung nakita kita na parang walang malay…
niya sabihin. Pero nahihiya siya dahil… oo nga totoo… di ko alam kung anong gagawin ko.
naman. Aminin ng lahat pero… nakakawala ng Napatakbo ako kung saan saan… hanggang sa
dignidad kung papayag kang maging rebound dinala ka na sa ospital… at ewan ko…”
diba?
Dugdug. Dugdug.
“ayoko dad… ayoko namang danasin mo to.”
“okay lang… okay lang Xei… gusto lang naman Ayoko ng makinig sa sasabihin niya. Pero kahit
kita maging Masaya… kahit… okay lang na di mo sumara pa ang tenga ko… nakabukas naman
ko magustuhan… makalimutan mo lang lahat ng ang puso ko para pakinggan siya…
sakit na gawa niya…”
“naisip ko…”
Ngumiti ako… sana… sana ganto na lang ako
lagi… nakangiti… kahit na nasasaktan. Lumunok ako ng konting laway. Pwede ba Xei…
wag ka na makinig sa kanya… baka kung ano
Haha. Ang corny. nanamang mga paasang salita ang sasabihin
niya…
“teka dad, cr lang.”
“ayokong… mawala ka sakin…”
Punta akong cr dahil naiihi ako. Natural naman
diba? After kong iflush, siyempre naghugas ako Dugdug. Dugdug.
ng kamay. Pero hindi lang kamay ang hinugasan
ko… pati yung mukha ko. Tatanggalin ko na Gusto ko magsalita pero hindi ako
lahat… makapaghanap ng mga salita sa utak ko. Alam
kong may dapat akong sabihin… pero… napipipe
Simula ngayon. ako sa mga sinasabi niya…
“Xei.” Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug. Kinakabahan nanaman ako na parang una lang

kaming nagkita. At heto nanaman… minamahal
Bakit… bakit andon parin ang tibok na puso na ko nanaman siya ng paulit ulit…
yun… kahit na… sobrang nasaktan na niya?
“kaya sana maintindihan mo kung bakit ko
“Wag.” ginawa yung kalokohang yun…”
Hinawakan niya yung mga balikat ko ng pareho Kalokohan? Sa dami nun… alin dun yung
ding kamay. Natatakot ako. Di ko masabi… pero kalokohan na tinutukoy niya?
nakakatakot siya… natatakot ako sa kanya…
“alin?”
“wag mo hayaan. Wag.” “nabaliw ako. Maniwala ka sana.”
“ano ba ibig mo sabihin?”
Nung tumingin ako sa mga mata niya, bigla

akong natakot. Di ko alam kung ano yung CHAPTER 30
pakiramdam na yon… pero natakot ako sa tingin [Make Me Forget Who He Was]
niya…
ako ang mababaliw sa kanya.
“wala.”
Matapos nun, umalis na siya. Di ko alam kung
Tapos binitawan na niya yung mga kamay ako dapat ko ba yun paniwalaan. At in the first
at dumaan siya sa kin. Sinundan ko siya ng place… bakit ba niya kailangang magexplain?
tingin. Gusto ko umiyak pero pinigilan ko.
Nabaliw ako. Maniwala ka sana.
Nung paalis na ko… bigla siyang humarap sa kin.
Dugdug. Dugdug.
“lam mo… nung inatake ka ng asthma… ako
yung sumalo sayo… dito…” Ayoko na. ako na ang mababaliw kung hindi ko

pa titigilan ang kabaliwan na to. Bigla na lang
siyang dumating sa buhay ko. Oo alam ko na “ewan ko lang sis ah. Pero… tingin ko… mas cute
nung second year parang pangarap lang siya… kayong tingnan ni Chris.”
tinititigan ko lang sa malayo habang “ha?!”
kinaiinggitan yung mga kaclose niya. Third year “bagay kasi kayo. You know. Kung may
okay lang. maganda ang relasyon namin bilang pagkakataon nga eh liligawan ko si Chris eh!
kaibigan… Kaso ayoko dahil kadiri. Tsaka, mas cute kayong
dalawa.”
Pero ngayon… “sira ka.”
“seryoso! Ewan ko nga ba sayo eh. Payag na
Ano na bang nangyayare? nga maging elastosil, ikaw pa tong tatanggi.
He’s giving everything to you na!”
Ang gulo na… hindi ko na alam kung sino ako… “whatever.”
“ay nako. Bahala ka. Boto ako kay Chris.
“Xei?” gandang lalake no. matalino pa. nako… hindi mo
ba alam na dapat kaklase talaga natin yan?!
Buti na lang anjan si Marj para gulatin ako. Pero pinakiusapan niya na yung principal na
section five na lang siya dahil andun si Kyle. At
“ano ba Marj… kalabitin mo man lang ako…” ngayon, laking pagsisi niya. Malay ba niyang
“kalabitin man kita, suntukin man kita, ipakagat makikilala ka daw niya.”
man kita sa ahas, o tawagin lang kita sa
pangalan mo, iisa lang ang reaksyon mo no. Woo. Ang sweet naman ni Chris.
magugulat ka lang din. Bruha ka talaga.”
“hay nako Marj. Nagawa mo na ba assignment “o ano. Believe it or not?”
sa physics?” “ewan.”
“hindi ka ba talaga marunong mapikon man
lang?! tapos ang itatanong mo lang sakin eh Tapos tumayo na ko. Hanggang ngayon di ko
physics?!?!? Wala ka bang alam kundi parin nakakalimutan yung sinabi sa kin ni Kyle.
pagaaral?!” Nakakabaliw…
“studies na lang ang nagmamahal sa kin.”
“empakta. Nakalimutan mo na ba ko?!” Sa iPod ni Marj… narinig ko yung kanta ng tatu…
“drama naman nito. Siyempre kasali ka na dun.”
“yuck! No way! Hindi ako makakasali sa I’ve lost my mind.
academics mo no.”
“tunge… ang sl mo talaga.” Nakakabaliw naman ang buhay.
Tumayo kaming dalawa para kunin yung mga “Psst.”

gamit sa locker namin. Bigla ako napatigil nung “O daddy.”
bumalik sa kin yung sinabi sa kin ni Kyle kanina. “ikee ayan nanaman kayong dalawa.”
“gusto mo ba Makita yung mga natutunan ko sa
“Marj… may kkwento ako sayo…” taekwando?”
“Bakit?” “bading ka talaga Chris.”
“anjan ba si madam?” “Uh… Xei, pasamang canteen…”
“balita ko wala… tara, tambay sa pinto.” “diba may klase kayo?!”
“sa totoo lang dapat banyo lang pupuntahan ko
Umupo kaming dalawa sa pinto at yon. eh… eh nakita kita… naisip ko na yayain kang
Kinuwento ko na sa kanya ang mga nangyare. canteen.”
Lahat ng sinabi ni Kyle sa kin kanina… “pano klase mo?”
“cut.”
“weh?!?!?!” “ayoko daddy!”
“oo nga. Nagulat nga ako eh.” “sige na!”
“shoot. Baka naman…” “ayaw! Magagalit ako sayo sige ka!”
“Marj kung iniisip mong meron… wala.” “sige na nga. sige punta na kong cr.”
“yeh. Para namang impusible… pero pwede
naman yun eh. Two timer din naman yung Sira talaga tong si Chris. Tama ba naman daw
hayop na yun.” magcut?
“Tsk! Marj naman eh!”
“tingnan mo to. Matapos saktan at lahat eh “tingnan mo. Tingnan mo kung gano nababaliw
magagawa mo pang ipagtanggol yun.” ang taong yun sayo. Magcucut para lang sayo?!”
“sira ka… ayoko lang na ganun…” “tumigil ka nga.”
“woo… ganon lang talaga pag in lab mare. “bulag ka talaga.”
Masakit para sayo kahit hindi naman ikaw yung
sinasabihan ng masakit…” Nung dumating na yung teacher namin,
pumasok na kami sa loob. Naisip ko… bulag nga
Tama si Marj. lang ba talaga ko? Bulag ba talaga ko?

na?!”
Nung dismissal na, bumaba na kami ni Marj. “ano… kuya kase…”
Nagpatext ako kay Marj at sinabi ko na dun na “tigilan mo na nga siya.”
lang sa lobby kami magkita kita nina Chris dahil
ayoko ng Makita si Kyle. Woop. Ayoko nito. Gusto ko na makauwi.
Mula sa kinatatayuan ko, nakita ko na mabilis “may gf ka na pare.”

tumakbo si Chris pababa. “teka… oo nga may girlfriend na ko… pero diba
ko pwede makisabay sa bestfriend ko?”
At nakita ko din na papalabas si Kyle sa room… “aba! Agawin mo pa ang titulo ko!”
“Marj…”
Parang may mali. “nililigawan ko na siya.”
Dati naghihintayan silang dalawa. Pero ngayon… Period. Ayoko na. gusto ko na magmelt na lang.
hindi na. naiba na ang lahat… parang nawala na hindi ko rin naman kakayanin yung mga
din yung pagkakaibigan nila… nangyayare… hindi ko nga alam kung anong
nangyayare eh.
Kasalanan ko ba?
“ano?!”
“Ui.” “nililigawan ko na siya.”
“Ayan na… tara—“
“teka…” Tumingin sa kin si Kyle na para niya akong
papatayin. Ngayon ko lang nakita nag anon
Napalingon silang dalawa sa kin. Sa totoo lang yung mga mata niya… na parang umaapoy.
di ko rin alam ang sasabihin ko.
“totoo ba yun Xei?!”
Tumingin ako sa taas. Andun si Kyle sa room “bakit ba kailangan mo pa tanung kay Xei kung
namin. May hinahanap siya… siguro si Rai. totoo o hindi?! Nagseselos ka ba?!”
Tapos tumakbo siya pababa. “Marj…”
“masama bang malaman?!!”
Siguro nga hinahanap niya si Rai. “Oo. Kyle, anjan si Rai na naghihintay sayo o.”
“Kuya…”
Pero… nagulat ako nung biglang lumabas si Rai
sa room. Napabuntong hininga ako. Here I come… the
savior of the day.
Eh di… sinong hinahanap niya?
“Oo. Nililigawan na niya ako. Pumayag na ko…
“Ui… ano? Tara?” okay lang ba yun sa kuya ko?”
“uh… o… o sige.”
Alam ko na nagtunog bata ako sa sinabi ko na
Tama na Xei. Wala ng kwenta. Wala na… parang isang tunay na bata na nakalimutang
magpaalam sa nakatatanda niyang kapatid…
Pumunta kami sa tindahan na nasa tapat lang
ng school namin. Bumili kaming tatlo ng Napatingin sa kin si Marj at Chris. Alam ko
cornetto. Pero ewan ko ba kung bakit… nagulat sila sa sinabi ko na nakiride lang sa
kanila. Pero… I have decided…
Kung bakit…
“sige.”
Kung bakit siya lang yung nasa isip ko.
Tapos tumakbo na siya ulit pabalik ng school.
Paalis na sana kami nung… Natakot nga ako para sa kanya dahil para siyang
magpapasagasa dahil hindi man lang niya
“Xei!” hinintay yung signal ni manong tagatawid.
Dugdug. Dugdug. Tumingin sa kin si Chris na hindi alam kung

anong sasabihin.
Nagulat ako. Sumigaw si Kyle.
“Woi Xei, nakiride lang ba yun … o totoo na?
Nakita kong kumunot yung noo ni Chris. Nako well… okay lang kung nakiride… pero mas feel
po. ko kung papayagan mo na talaga si Chris.”
“wag mo nga pangunahan Ex!”
“Teka! Pasabay naman muna ako sa inyo.” “oo… pumapayag na ko na… kahit papano…
“sino ka naman para makisabay?!” turuan ako ni Chris na mawala to… kung ano
“hindi ikaw ang kinakausap ko. Si Xei.” man tong nararamdaman ko.”
“porke ba mabait sayo yung tao inaabuso mo

Dun sa sinabi ko, hinawakan agad ni Chris yung ang mangyayare…”
kamay ko. Oo alam ko… wala… wala yung tibok “okay lang… maging masaya ka lang.”
ng puso hindi tulad nung hinawakan ni Kyle
yung kamay ko… pero alam ko na kakayanin Hindi ko alam pero parang lumabas si Kyle sa
naman siguro ng puso ko… diba? imahinasyon ko… pano ko ba makakalimutan si
Kyle… kung lage siya na lang ang laman ng utak
Hindi yun binitawan ni Chris hanggang sa ko?
makauwi na ako. Ang nakakagulat lang, kinatok
niya pati ang bahay namin. Pinigilan ko siya “chris…”
dahil siguradong magagalit ang nanay ko. Pero
ayon, di namin siya mapigilan ni Marj. Sobrang Tumingin siya sakin kahit umaandar na yung
nasurprise ako nung nagpaalam siya kay mama jeep. Alam kong maririnig niya…
na ligawan ako. Ang ichura pa ng nanay ko eh
kakatapos lang maglaba.
“sorry po kung inistorbo ko kayo… pero… mas “Gusto kong sumaya.”

gusto ko naman na alam po ninyo na gusto ko
po si Xei…”
Kinakabahan ako dahil nasa labas pa kami ng CHAPTER 31

bahay nun. eh ang reaksyon pa naman ni mama [Closed]
kung magalit eh sobrang wild. Ayaw niya kong
magbf hanggat 18 na ko. Ayon. Nashock si I have decided to close my doors.
mama. Akala ko hindi na talaga ako
makakapasok ng bahay nun… Minsan nga gusto ko no lang itapon yung puso
ko eh. Mahirap pero kailangang kayanin.
Pero mas ikinagulat ko ang sagot ni mama. Nakapangako na ko sa sarili ko na iiwas na ko
para walang gulo.
Pinapasok niya sina Chris at Marj sa bahay.
Friday na kasi nun kaya pumayag yung dalawa. Nung susunod na linggo, umiwas na ko sa
Nakakahiya dahil magulo pa. yung kapatid ko kanya…
sumilip pa mula sa taas. Nakakahiya talaga.
“Marj…”
Naghanda ng meryenda nanay ko. Good thing “Yes my dear?”
wala pa si papa kundi baka mapugutan ng ulo si “My favor ako sayo…”
Chris at ibitin pa ko patiwarik. “sure… ano yon?”
“pag pupunta siya sa room, pupunta ako sa
Nagkwentuhan silang tatlo sa sala. Kalokohan ko washroom. Itext mo sa kin kung aalis na siya.”
sa school etcetera na umabot hanggang 7 ng “sinong siya?!”
gabi. Siyempre pinauwi ko na silang dalawa at “ang sl mo… si Kyle.”
baka gabihin pa sila. “ah… sureness. Ibig sabihin… iiwas ka na
talaga?”
Nung nasa may paradahan na ng jeep… “oo… ibabalik ko lahat sa dati… itatama ko
lahat.”
“yun ang manliligaw!” “no prob!”
“ha?”
“nagpapaalam muna sa magulang bago sa kung At yon. Nung mismong araw na yun, pumunta
sino pa man! O diba Xei… ang siya sa room. Nagwashroom ako. Alam ko
sweeeeeeeeeeeeeet!” sinundan niya ko ng tingin pero di ko na siya
“oo na oo na.” pinansin. Nung nakapunta na kong banyo, wala
akong ginawa kundi umupo at titigan yung
Ngumiti si Chris at hinawakan niya ulit yung cellphone ko.
kamay ko. Dumating na yung jeep na hinihintay
nilang dalawa. Woi wala na
Marj
“masaya ako. Salamat.”
“wala yon.” So umakyat na ko. Pero nagulat ako nung nakita
“pero sana… pwedeng… hindi lang rebound… ko siya na papunta sa direksyon ko.
sana makapuntos man lang ako.”
“ang corny mo daddy.” At dahil ako ay isang dakilang taga iwas,
“oy tara na Chris! May bukas pa para sa tumakbo ako at umikot sa kabila pang daan
panliligaw!” para lang hindi ko siya makasalubong.
“tumahimik ka nga! Corny ba? Enxa… sige…
bye…” Ang sakit pala. Ang sakit na pigilan yung tibok
“teka… hindi ko sigurado kung… kung yun nga ng puso ko.

room.”
“Ano ayos ba?” “sige dad.”
“Yap. Buntik ko na siya makasalubong.”
“buti naiwasan mo.” Tapos pinisil niya yung kamay ko at bumalik na
“nga eh. Teka… patext naman kay Chris.” siya sa room nila.
“sige.”
Huminga ako ng malalim at bumalik na sa
Daddy… punta ka naman sa room namin. –Xei classroom. Hinintay na naming yung next
teacher namin. And with that… nagtuloy ang
Nung kakababa ko palang nung phone ni Marj araw.
eh bigla ko nalang nakita si Chris sa pinto. Ang
bilis nga niya… Nung second break namin, wala talaga akong
balak lumabas. Halos lahat ng tao sa room
“Bakit?” naghahapit dun sa calculus assignment. Ako
“bilis mo ah!” naman, wala lang. dahil natapos ko na sa
“pupunta naman talaga ako dito nung bigla kong bahay.
nareceive yung message eh.”
“ah dad…” “Xei…”
“bakit, may problema ba Xei?”
“dun tayo sa labas…” Pagtingin ko, si Rai pala yun.
Tapos lumabas kami ni daddy. Dun lang kami sa “Samahan mo naman ako sa canteen. Lahat sila
may corridor na nakaupo. naghahapit eh.”
“Okay.”
“gusto ko ng bumalik sa dati ang lahat…”
“no ibig mo sabihin dun?” So yun. Tumayo na ko para samahan siya.
“kasi… mula nung dumating ako sa buhay mo…
sa buhay niyo… parang nasira na ang lahat…” “uh… Xei…”
“tsk. Wag mo nga sabihin yan. Ikaw na ang “Yahp?”
pinakamagandang dumating sa buhay ko.” “La lang… kasi…”
“kasi ano?”
Napangiti ako sa sinabi ni Chris. sana magawa “alam mo namang selosa ako diba? Alam ko
ko din na patibukin ang puso ko para sa kanya. namang alam mo yun mula pa grade school.”
“Ah… oo… bakit?”
“para kasing… nagaaway na kayo… kayong tatlo “Kasi… nakakahiya pero… nagseselos ako kay
nina Marj. Minsan hindi ko ba alam kung Marj… at sayo.”
maaawa ako sa kanya kasi parang… nawala
kayo sa kanya.” Nagulat ako sa sinabi niya. Pero… sort of hindi.
“wag mo nga isipin yun.” Ang labo.
“hindi eh… kailangan ko isipin yun… uh… may
favor sana ako sayo…” “kay Marj, alam ko kung bakit. Kasi naging sila
“ano yun?” dati. Pero alam ko namang laro lang nila yung
“gusto ko… paminsan minsan… samahan mo dalawa. Pero yung sayo… di ko alam kung bakit
siya pauwi…” sobrang nagseselos ako…”
“pero—“ “Ano ka ba Rai… wala namang—“
“sige na dad… ayaw ko naman na masira yung “Alam ko. Wala namang nangyayare sa inyo
pagkakaibigan niyo…” diba? Yun nga eh. Pero lalo na nung hindi pa
“hindi naman nasira. Naguusap parin naman kami. Feeling ko nga hindi ako yung nililigawan
kami at nagbibiruan sa room. Pero di ko talaga niya dati kundi ikaw. Minsan nababackstab na
maiwasan na maasar sa kanya pag ikaw na tuloy kita dahil feeling ko inaagaw mo siya sa
yung pinaguusapan.” kin.”
“basta… minsan yayain mo siya na umuwi kayo
ng sabay… please? Hindi naman lagi pero—“ Sabi na nga ba.
“naintindihan ko na.”
“pero nalaman ko mula sa kanya na… hindi… na
Tapos ngumiti siya sa kin. Ngumiti din ako sa ako talaga ang gusto niya. At ikinatuwa ko yun.
kanya. Mabilis yung mga pangyayare. Maya Pero alam mo ba… minsan habang magkasama
maya nakahawak na yung mga kamay naming kaming dalawa, kalahati ng topic tungkol sayo.
tapos naguusap na lang kami ng kung anu-ano. Kaya minsan, naasar na talaga ko.”
“iniiwasan ko na siya.” Hai. Eto na. Alam kong may kasunod to.
“kelan pa nagumpisa?”
“kanina… ayoko na siya kausapin at Makita “Sorry ah. Alam ko namang di tama na
hanggat maari… yoko na ng gulo…” magselos eh.”
“ay teka, anjan na si ma’am. Balik na kong “Naiintindihan naman kita Rai eh. Wag ka

magalala… iiwas ako.”
“Kaya mo yun? E diba halos close na kayo?” Cat and mouse to.
“Hindi naman. Naging close lang naman talaga
kami dahil sayo eh… pero ngayong tapos na Di ko alam kung san ako magtatago. Well first of
yung pagiging tulay ko… siguro wala din naman all, ang feeling ko naman dahil sabihin kong ako
ng dahilan para magkasama kami diba?” ay hinahabol niya. Pero totoo eh… at hindi lang
ako basta nagfeefeeling.
Nararamdaman ko naging masaya si Rai. Alam
ko naman na ito yung dapat gawin eh… ang Una sa canteen ako pumunta. Nung nakita ko
umiwas. Dapat nga noon ko pa to ginawa… noon siya na pumasok sa canteen, dun ako umexit sa
pa lang nung gusto ko pa lang siya… ngayon iba kitchen. Buti na nga lang at kaclose ko sina
na eh… manang. Kaso paglabas ko, andun na siya.
Mahal ko na siya. Mahal na mahal. Sobrang Ayon. Binilisan ko ang lakad. Ayokong ipahalata
mahal na ang sakit na. na umiiwas ako pero alam kong alam na niya.
“Sorry insan ah. Nashare ko pa tuloy. Pero kung “Xei teka!”

di mo kaya ayos lang—“
“hindi… kakayanin ko.” Dugdug. Dugdug.
At dun na nagumpisa. Woops. I heard him. Kunwari wala kang narinig

Xei. Bilisan mo pa ang paglakad.
Habang tumataas ang araw, lalo kong
nararamdaman na bumabalik na nga lahat sa Pero naririnig ko na tumatakbo siya… papunta
dati. Oo… iniiwasan ko na siya. sa kin?
Tama yan Xei. Tama yan. SHOOT.
Nakikita ko pa naman siya pero extreme iwas na Papunta nga sa kin.

talaga ko. It’s good na sinunod ni Chris yung
gusto ko. Paminsan minsan sumasabay siya kay Tatakbo ka ba Xei? Eh di mahahalata nga niya
Kyle. na umiiwas ka sa kanya. Eh teka… ganon na ba
siya kamanhid para hindi niya mapansin na
Hindi ko alam pero… aaminin ko masakit talaga iniiwasan mo siya?
na iwasan siya. Lalo na pagpapunta siya sa
direksyon ko tapos ako naman iiwas ako. Someone… save me.
Nagkakasabay kami ng lunch at recess “Xei!”

paminsan minsan. Pero pag ganon ang
nangyayare, magpapabili ako ng pagkain kay Dugdug. Dugdug.
Marj. Okay lang naman kay Marj eh. Pero pag sa
tuwing pupunta si Kyle sa room, hahanap kami Ayon. Nakuha na niya yung braso ko na may
ng pwesto ni Marj para makainan. hawak na bananaque. Ngayon… magisip ka na
ng irarason mo Xei.
And the good thing is, mejo nagiging okay na ko
kay Chris. “Iniiwasan mo ba ko?”
“H—ha? Hindi ah. Teka kuya. May gagawin pa
Well, hindi naman sa may gusto na ko sa kasi ako.”
kanya… pero nagugustuhan ko yung mga “May gagawin ka? Ano? Ako gagawa.”
ginagawa niya sa kin. Minsan bigla na lang niya “Ah… hindi na. At saka, may klase pa kami sa
hahawakan yung kamay ko. Minsan pa nga calcu—“
gugulatin na lang niya ko na may dala dala na “Nasa meeting si madam.”
siyang isang boquet ng santan na may 6 na “Ano at saka…”
petals. “At ano pa?! Xei… bakit mo ba ko iniiwasan?”
“Hindi. Hindi kita iniiwasan. Madami lang talaga
At di ko na namalayan ang oras. Dalawang ko ginagawa. Sige.”
linggo na pala yung nakalipas.
Sabay hugot ng kamay ng sobrang lakas mula
Sa sarili ko, hindi talaga ako makapaniwala na dun sa mahigpit niyang kapit.
umabot ng dalawang linggo yung pagiwas ko.
Alam ko napapansin na niya. Nung isang araw Pinilit kong tumakbo pero di ko ba alam kung
kasi lalapitan niya sana ako pero umiwas ako at bakit hindi ako makagalaw ng maayos. At bago
tumakbo papunta sa kung saan man ako pa man bumalik ang senses ko, nakuha na niya
pupunta. Alam ko sinundan niya ko dahil bigla ulit yung kamay ko. Nalaglag pa yung
siyang lumabas. bananaque na hawak ko.

wash dahil sa dumi na nalakap ko sa buong
“Ay yung bana—“ araw. Dun ko nakita na dalawa na nga pala yung
“ibibili pa kita kung gusto mo. Kahit bilhin ko pa bracelet na nasa kamay ko… yung kay Kyle at
lahat nung nasa canteen. Bat mo ko—“ kay Chris.
“Hindi nga kita iniiwasan!”
Tinitigan ko ng maigi.
Ayon. Mejo tumaas na yung boses ko pero hindi
sa point na maririnig na ng buong school. Saka ko tinanggal yung bracelet na bigay sa kin
Siyempre nageexagg lang ako. Pero… ang sakit. ni Kyle. Oo… alam ko. Masakit na tanggalin yun.
Mas masakit pa dun sa hawak niya. Pero… dapat eh. Nilagay ko sa bulsa ko yung
bracelet na yun.
“Eh bakit… bakit?”
“Bakit ano?” Tama na. wala ka ng panahon para sa ganyan.
“hindi mo na ko kinakausap.”
“busy nga ako.” kinalkal yung gamit ko para sa kung anong
“hindi. Tinatanong ko kay Rai yung mga assignment ang kailangan ko unahin. Dun ko
ginagawa niyo. At alam kong hindi—“ nakita na wala dun sa bag ko yung Calculus
“Kung si Rai hindi busy, ako oo. Sige, punta na notebook ko. Eh yun pa naman yung
kong room.” pinakamadaming items na kailangan sagutan.
So here I go. Kinuha ko yung wallet at cellphone
Pero di niya ko pinaalis. Hawak lang niya yung ko at nagtricycle pabalik ng school.
braso ko.
Nung pagbalik ko, marami pa ding tao.
“Bayaran mo na lang ako ng isa pang Nagbabasket ball, naghihintay ng service,
bananaque.” kumakain… at kung anu ano pa.
“Xei… wag ka namang ganyan.”
“Kailangan ko na talaga umalis.” Bumalik na ko sa room para kunin yung calculus
“Xei.” notebook ko. Tapos napagdesisyunan ko na dun
“Kuya, bitawan mo na ko… please.” na ko gagawa ng assignment tutal may nakita
naman akong hbw sa mesa. Haha. Ang labo ng
Dugdug. Dugdug. dahilan ko no? baka kasi pag sa bahay pa,
makaligtaan ko pa.
It meant something. Kaya lalo akong nasaktan.
Eksatong tapos na ko sa calculus nung umakyat
Unti unti, binitawan niya yung braso ko. Ako na si manong guard. Umalis na daw ako. Niloko
naman… unti unting tumatalikod sa kanya. Hindi ko muna siya para di magalit. Friends kami nun
ko baa lam pero napaka sakit. Napaka sakit ang eh. Yung maintenance and faculty lang naman
talikuran na lang siya ng ganon… talaga ng school ang nakakausap ko ng maayos.
Lumakad na ako… 6:40 na. medyo weird ata ang araw ngayon
dahil hindi pa nagseset yung sun. well, mejo
At bago pa man ako makaalis… narinig ko sa paset na pero parang ang liwanag parin. Dapat
kanya ang mga salitang di ko inaasahan… kasi mejo madilim na eh. Haha. Diktahan ba
daw ang kalikasan.
“Xei… wag mo ko iwasan… masakit.”
Ayon. Umalis na ko sa room. As usual, wala
Dugdug. Dugdug. kaming lock. Kaya nga ko nakapasok eh. Ayon,
umalis ako. Siyempre sinigurado ko na sarado
Napaluha ako. At least hindi niya nakita. Ayoko lahat.
na talaga. Habang nasasabi niya yang mga
salitang yan, lalo akong aasa. Aasa na Pagkalabas ko…
magugustuhan niya ko pero hindi naman.
Dugdug. Dugdug.
Nung dismissal, iningatan kong di siya Makita.
Umuwi kami ng maaga ni Marj. Hindi na namin Alam ko namang alam na ng sanlibutan kung
hinintay si daddy dahil baka Makita ko pa si para kanino yung tibok ng puso kong yun eh.
Kyle… eh wala na akong mukhang maihaharap Isang hudyat na anjan na siya.
sa kanya.
Heto nanaman. Nakatitig siya sa kin na parang
Nasa bahay na ko ng mga 5:30 pm. Ang aga ko ewan lang. di ko ba alam kung anghel siya na
nga eh. Nagbuntong hininga ako. Pero ang sumisipot eh. Ang labo… ang labo talaga.
nakakapagtaka lang sa langit, hindi pa nag
susunset. “Xei.”
Kumain muna ako ng pancit canton tapos nag Buntik nanaman ako mawala sa sarili. Ayon.

Nung sinabi niya yung pangalan ko, natauhan
ako sa paligid ko. Na siya na lang pala at ako. In Nalaman kong…
the first place, bakit pa siya andito?
Umiiyak siya.
“Alis na ko kuya.”
“Sandali lang.” Dugdug. Dugdug.
Hinawakan niya yung kamay ko. At oops. Kailan ko nga ba siya nakitang umiyak? Di ko na
Napansin niya yung bracelet na bigay sa kin ni maalala… pero di ko alam kung bakit natutuwa
Chris… at na hindi ko na suot yung bracelet yung kaluluwa ko. Masama ba ko?
niya.
At lalo akong nagulat nung sinabi ko kung ano
“kanino galing to?” yung nasa utak ko.
“kay Chris.”
“asan na yung bigay ko sayo?!” “Masaya akong nakikita kang umiiyak ngayon…
sa harap ko.”
Kinuha ko sa bulsa ko… pero…
Di ko ba alam kung ako nga ba tong
ASAN NA?! kumakausap sa kanya o may isang espiritu ang
pumasok sa kin. Bakit ko ba to sinasabi sa
Kinapa ko ng maigi… pero… kanya? Bakit ko ba sinasabi to sa mahal ko?!
D*mn it. Pinunasan niya yung luha niya. Di ko ba alam.

Siguro kasi Masaya ako na hindi lang pala ako
“nilagay ko sa bulsa ko yun eh…” ang umiiyak… pati din pala siya. At ang
“tss” maganda dun, hindi ako ang umiiyak para sa
“di ka ba naniniwala? Nilagay ko talaga yun sa kanya pero siya ang umiiyak para sa akin.
bulsa ko.”
“bakit mo winala?” Ang ganda ng pakiramdam na nagtagumpay ka
“hindi ko naman sinasadya eh.” sa paghihiganti mo na hindi ka man lang
“talaga bang… ayaw mo na ko kausapin?” naghiganti. Gets ba? Pero…
“ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko ngayon?”
“Xei… ikaw ba yan?” “Salamat. Kasi pinaiyak mo ko.”
“Sorry. Ako to… di lang ako makapaniwala na “walang anuman. Alis na ko.”
nawala ko yung bracelet na bigay mo…” “Bakit ba?! Ano bang problema mo?!”
At shoot. Napakaiyakin ko talaga. At ngayon… napasigaw siya sa kin. Nagulat ako

nung sinigawan niya ko. Nanlaki yung mata ko.
Umiyak nanaman ako sa harap niya. Bigay niya Oo mahal ko siya… mahal ko nga siya…
yun eh. Bigay niya… at nawala ko lang basta
basta. Iningatan ko pa naman yun. Nagsisisi Pero siya… mahal ba niya ako?! Mahal din ba
tuloy ako kung bakit ko ba tinanggal yun kanina. niya ako para sigawan ako?!
Hinawakan niya yung mukha ko at pinunasan Nagalit ako. Mula sa tuwa naging galit.
yung luha ko…
“Alam mo kasi Kyle, di na tulad ng dati. Hindi na
Dugdug. Dugdug. ako tulay o kahit ano pa man. Dapat di na kita
kinakausap. At alam mo, kinausap na ko ni Rai…
Ayoko. Di pwede. diba sinabi ko naman sayong selosa siya?!
Ayokong magalit siya sa akin dahil sayo…”
Pinalo ko yung kamay niya… ampangit kasi “Kaya ka ba umiiwas… dahil sa kanya?”
tingnan. Hindi naman niya ko kaano ano eh… “Half oo.”
“Eh ano yung isa pang kalahati.”
“Xei. Wag mo kong iwasan. Masakit.” “uuwi na ko.”
“Sorry kuya… pero… kailangan.” “Gusto ko malaman… yung isa pang kalahati.”
Tapos tumalikod na ko. Dugdug. Dugdug.
Pero ayon. Hinawakan niya yung kamay ko. Gusto mo malaman?! DAHIL MAHAL KITA.
DAHIL HINDI KO NA MABAGO YUNG TIBOK NG
“Please naman o.” PUSO KO. PERO IBA NAMAN ANG MAHAL MO
“Kuya…” EH, DIBA?! AYOKO NAMAN NA HABANG BUHAY
“Xei… sige na naman…” MASAKTAN!!!
At nung narinig ko yung boses niyang yun… Gusto ko sabihin sa kanya yun. Pero wala akong

lakas ng loob. Naawa ako sa sarili ko dahil sa pwede bang… bawiin na lahat ng pangyayare?
kahinaan ko… at ewan…
Gusto ko ng makaimbento ng time machine at
“Hindi mo na yun malalaman… kahit kailan.” uulitin ko sa umpisa. Uulitin ko mula sa umpisa
kung saan hindi pa tumitibok ang puso ko para
At mula sa mga salita kong yun… umalis na ko. sa kanya…
Nasa tricycle pa lang ako nung tinext ko na siya. Late na ko na pumasok sa school. Mga 7:15 na
Nakakahiya yung mga sinabi ko. Lalo ko na ako nakarating. Wala kasing gumising sa akin.
tuloy siyang di maharap ng matino… pano ba to? Nakakahiya nga kasi taga jan lang naman ako at
nalate pa ko. pag nalelate talaga ko nahihiya
Kuya. Kung pwede pa kitang tawaging kuya. ako…
Sorry. Mejo may tama lang ako. Sorry kung
nasabi ko yung mga ganong bagay. Kailangan Nung mga susunod na oras… wala akong ginawa
ko tong gawin para kay Rai. Wag mo sana kundi ang magisip. At anong iniisip ko? mali…
sabihin sa kanya. sinong iniisip ko? obvious naman eh. Eh di siya…
Xei siya na nagpapatibok ng puso ko. nakakaasar
na. may gamot ba para matanggal siya sa isip
Pero wala siyang sagot. Sana simpleng wala ko?!
siyang load. Sana ganon lang at hindi yung
tipong dahil ayaw niya akong sagutin. Kasalanan WALA.
ko tong lahat…
Kinuha ko yung gitara sa room at tumutugtog
ako… tinugtog ko yung madalas kong naririnig
sa jeep. Haha. Kanta yung ng isang rapper. Pero
Kasalan ko tong lahat… kahit na mejo korni at naririnig lang sa tabi
tabi… nagustuhan ko parin yung melody at
lyrics… chorus lang naman ang pwedeng
tugtugin dun eh.
CHAPTER 32 Kaya yon… tinugtog ko na…

[The Songs Speak]
Sa puso ko’y nagiisa
Tinakpan ko yung mukha ko ng unan. Kahit mayrong iba, kahit hindi tama ang
nakakahiya talaga. Ano bang sumapi sa kin at ginagawa sinta
sinabi ko yun?! Sino ba ko para sabihin yun?! Basta ba’y makasama lang kita kahit kapiling
Aaaah! Sana hinayaan mo na lang siya! sana di mo pa siya
ka na lang nagsalita!!! And now your doomed At wag ng mangamba
for eternity! Kahit sabihin na kalimutan ka, di ko to
makakaya
Ang hirap naman nito. Kinuha ko yung wallet ko Basta ba’y makasama lang kita kahit kapiling
at dun nakita ko yung grad pic ni Kyle nung mo pa siya…
grade 7 pa lang siya. grabe. Tinitigan ko siya ng
maigi… sobrang titig na kulang na lang eh “uy diba rap yan?”
malusaw yung picture. “yehp.”
“yan yung… kay sakit naman isipin na sa puso
Dugdug. Dugdug. mo’y ako’y pangalawa…”
“Sige lang ituloy mo lang Marj. Pwede ko na
Kahit pala sa picture lang tumitibok parin ang maging rapper.”
puso ko. Kaya lalo ako nainis. Bigla kong naala “at sa twing nakikita kitang kasama siya,
yung mga oras na magkasama kami. Pano… pinipikt ko ang aking mga mata at sa gabing
pano nga ba kami naging ganito? Mula sa kasama mo siya… halos hindi ako makahinga
magkabatian lang naging magkaibigan… naging ha!”
magkapatid at best friends pa daw… pano ba “ay nako. Tama na nga yan.”
kami naging ganito? Samantalang dati pangarap “wala akong magawa. Mga teacher bang tamad
lang ang makausap siya… ngayon… nakakausap na pumasok. Sana ganyan sila lage.”
mo na siya… di ka ba masaya? Sabagay… anong “diba English club opening ngayon?”
silbi kung may mahal naman siyang iba? “ay oo nga pala. Kaya pala hindi pumasok si
madam.”
Ang layo na ng nirating ko. ang goal ko lang
naman dati eh ang makausap siya… pano ba Nung mga panahong yun… English kasi namin…
naging ganito ang lahat? hindi ko naman
sinasadya… ang gusto ko lang naman eh “kanta tayo.”
maramdaman ang pakiramdam ng may “anong kanta?”
minamahal… ngayon, alam ko ng masakit… “yung… ay… alam mo yung weak ni jojo?”

“oo naman.” Tinigil ko na. ayoko na magsabi ng kahit ano
“o sige… kanta na!” pang katotohanan. Pati ba naman ang mga
“teka, ako lang?!” kanta pinamumuka sa kin na mahal ko siya?!
“oo naman… may talent ka naman eh! Dali na!” darn it. Oo na mahal ko na. pero siya… mahal ba
“ang daya naman nito. Akala ko ba tayo?!” niya ko?!
“eh sige na! sus bang arte mo dai! Buti ka nga
may talent… eh ako wala! Ientertain mo ko! dali Nung saktong pagtigil ko, nakita ko siya sa tapat
dali!” ko. hindi naman sa mismong tapat ko pero
“fine…” andun siya na nakasandal may corridor sa tapat
ng pinto ng section namin. Eh nabigla ako…
At siyempre… dahil sa pagpupumilit ni Marj, mula anong oras pa siya anjan?!
napakanta tuloy ako ng di oras…
“ganda talaga ng boses ng kapatid ko.”
I don't know what it is that you've done to me
Dugdug. Dugdug.
Nako po. Mukhang isang kanta nanaman ang
maiaalay ko para sa kanya. Napaisip ako tuloy… “ano ba! Stalker ka ba?!”
siguro lahat ng kanta… pwede kong ialay para sa “kung stalker ako… wag kang magalala, hindi
kanya… ikaw ang iniistalk ko.”
“kuya… baka Makita ni Rai.”
But it caused me to act in such a crazy way “hindi mo ba napapansin… wala si Rai. Absent.”
Buti naman at sinasabi na ng kantang to ang Nagtinginan kami ni Marj sabay tingin sa room.
nararamdaman ko. nakakabaliw. Nakakabaliw Dun lang namin napansin na wala nga talaga si
talaga ang mahalin siya… Marj. Bakit nga ba hindi namin napansin?!
Whatever it is that you do when you do what “napaghahalata tuloy na di kayo attentive.”
you're doing “bat ka nasa labas?! Diba may klase kayo?!”
It's a feeling that I want to stay “meron. Test yun.”
“saan may test?!”
Yung mga araw na yun… yung masaya ako na “ano ka ba Marj… diba may test tayo sa Filipino?
kasama siya… yun lang naman ang gusto ko… at Unit test.”
ngayon, bumabalik sa alaala ko… “WEH?!?!?! Totoo ba yan?!”
“bakit, di ka pa nakapagaral?!”
'Cuz my heart starts beating triple time “shoot!”
With thoughts of lovin' you on my mind “Marj ano ka ba! Kakatapos lang kaya ng Filipino
natin! Diba wala pa nga si madam?!”
Obvious naman eh. Ang tibok ng puso ko… puro “eh malay mo biglang nagexchange pala sa
siya. pati ata yung utak ko tingin ko tumitibok isang subject!”
narin para sa kanya. Kung yung iba sinasabi na, “ay oo. Inexchange ni madam yung mapeh
“sundin mo yung utak mo…” eh pano kung yung namin eh.”
utak ko sinasabi na mahalin din siya… kahit na “Nako po!”
sa katotohanan… dapat ng tigilan?!
Sabay takbo si Marj para kuhanin yung hamaka
I can't figure out just what to do IV namin. Ako naman, itutuloy ko sana ang
When the cause and cure is you, you pagigitara nung nakita ko na nasa right angle ko
na siya. bale ako nakasandal sa pinto, siya
Siya lang naman ang dahilan ng lahat diba? naman nasa dulo ng mga paa ko na nakasandal
Dahilan kung bakit ngayon… marunong na dun sa wall.
akong magmahal… at masaktan… ngayon… alam
ko kung pano to malulutas… mahalin niya ko. “diba may test? Bat ka nasa labas?”
pssh. Napaka impusible. Mangarap ka na lang “tapos na ko.”
Xei. Hinding hindi mangyayare ang ganon. “ah.”
“pwede pahiram?”
I get so weak in the knees “ng?”
I can hardly speak, I lose all control “gitara.”
Then somethin' takes over me “hindi to akin.”
In a daze, your love's so amazing
It's not a phase Tapos bigla niyang sinigaw sa room namin.
I want you to stay with me, by my side
I swallow my pride “kanino to?! Pahiram ah!”
Your love is so sweet, it knocks me right off of
my feet Tapos umupo na siya para tumugtog. Narinig ko
Can't explain why your lovin' makes me weak na may tumawa sa room namin. Hindi ko alam
kung giggle ba yun o witch laugh na parang ‘yes

nahawakan ni kyle yung gitara!’ whatever. this place
“ano gusto mong kanta?” And someday, I promise I’ll be gone

“kahit ano.” And someday, I might even sing this song
“tingin ko walang kantang ganon.” To you, I might even sing this song, to you
“uhm. Maybe na lang ng secondhand serenade.” and I was crying alone tonight
“waw. Buti nalang naaral ko na. sige.” and I was wasting all of my life just thinking of
you
And this was his turn. So just come back we’ll make it better
So Just come back I’ll make it
Nakakatuwa dahil kinakantahan niya ko. well, better than it ever was
kung hindi man niya ako kinakantahan, at least
kumakanta siya sa harap ko. At nung kinakanta niya yan… nakita ko nanaman
yung maamo niyang muka. Mejo nakakainis
Natutunaw nanaman ako. Di ko ba alam… pero kung pano niya nalilinlang lahat ng babae sa
parang wala siyang ginawa sa aking masakit. mukhang yan.
Ate heto nanaman…
Ayoko. Natural. Ayokong mawala ka sa kin.
I’m forgiving him and loving him all over again. kahit nga hindi na yung isipin mo ko habang
buhay… kahit eto lang oras na to… habang
Nagumpisa na siyang kumanta… kinakanta niya tong kantang to… sana iniisip
niya ko.
Dugdug. Dugdug.
Maybe it’s just me, Couldn’t you believe
Didn’t you want to hear that everything I said and did, wasn’t just
the sound of all the places we could go deceiving
Do you fear And the tear in your eye, and your calm hard
the expressions on the faces we don’t know face
It’s a cold hard road when you wake up makes me wish that I was never brought into
and I don’t think that I this place
Have the strength to let you go Maybe it’s just me, Couldn’t you believe
that everything I said and did, wasn’t just
Hindi ko alam. Pero… ikaw lang naman ang deceiving
gusto ko marinig. Yang boses mo. Habang And the tear in your eye, and your calm hard
tinititigan kita, nabubuo parin yung pangarap ko face
na kahit sa sandaling panahon man lang… makes me wish that I was never brought into
maging akin ka… this place
(I want it all, Don’t leave right now)
that everything I said and did, wasn’t just I want it all. Don’t leave right now. That’s all my
deceiving heart could tell you.
And the tear in your eye, and your calm hard
face (I’ll give you everything)
makes me wish that I was never brought into
this place And that’s what my heart wanted you tell me.
There goes my ring Dugdug. Dugdug.

It might as well have been shattered
and I’m here to sing Nung natapos na yung kanta, ngumiti siya sa
about the things that mattered kin. At nakita ko na unti unti ng lumalabas yung
about the things that made us feel alive for oh mga tao sa room nila. Binigay na niya sa kin
so long yung gitara.
about the things that kept you on my side when
I was wrong “sana wag mo ko iwasan.”
“di yun pwede.”
Sana nga. Sana napansin mo na andito lang ako “bakit?”
sa tabi mo. Pero kahit ata anino ko hindi mo “ayoko lang.”
mapapansin…
Dugdug. Dugdug.
that everything I said and did, wasn’t just Tapos nakita ko na si Chris. Tumalikod na si
deceiving Kyle at pumunta sa room nila. Si Chris naman
And the tear in your eye, and your calm hard ang pumunta papunta sa kin. Kaso andun na
face yung next teacher namin kaya ayun… nagbabay
makes me wish that I was never brought into na lang siya sa akin at ngumiti.

Mga bandang 3 o clock, pinababa kaming lahat Tiningnan ko yung chords ni daddy. Eh puro
sa quadrangle dahil closing ng English club. metal rock to. Yung may growl ba? Hindi ko
Katabi ko si Chris nun tapos nasa likod ko alam kung alin ang tutugtugin ko dito…
naman si Marj.
Nako naman. Kung minamalas ka nga naman.
Mejo mga 3:30 na nun nung hindi parin
naguumpisa. Filipino time nga naman. Naasar na ko dun sa chord book na bigay ni
daddy kaya sinara ko na kahit mga 2 pages na
Bigla namin nakita na mejo nagiging haggard lang yung natitira na hindi ko nakikita. Pano
yung vice president ng English club. Dun ko lang kaya pag yung teardrops ulit yung kantahin ko?
naalala na ang president pala ng English club eh ah! Ayoko! Baka macarried away ulit ako!!!
si Rai.
Tiningnan ko yung relo ko. 20 minutes para
“hala. Kaya pala sila nahahaggard eh. Wala si magaral ng isang kanta. Okay. Ano ba ang alam
Rai.” kong kanta?! No choice. Kailangan ko makakita
“teka tawagan ko nga.” ng kanta dun sa chord book ni daddy.
Nagumpisa ako dun sa huli.
Tinawagan ko yung phone nina Rai. Sumagot si
tita. Ang sabi niya hindi daw makakapasok si Rai Tiny Heart – Flyleaf
dahil sobrang taas ng lagnat niya. Gusto daw
pumasok ni Rai pero hindi daw niya pinayagan. Eto lang yung nakita kong maayos na kanta sa
chord book niya. So no choice… kailangan ko
Tumakbo ako agad para ibigay yun sa vice pres tong tugtugin. Buti na lang at narinig ko na tong
nila. Sabi nila, alam daw nila yun. Mejo kantang to.
problema lang nila ang intermission number
dahil nakalimutan nila na si Rai nga pala ang Okay. Konting practice. Medyo madali lang
gagawa nun. naman para sa kin. Buti na lang talaga at madali
lang ako makapick up ngchords at lyrics.
So ako, bumalik ako sa upuan ko. Memorize ko naman na yung kanta eh. Yung
chords ang kinakabahan ako.
“ano daw sabi?”
“intermission number daw. Si Rai dapat dapat gusto ko magwala. Pumunta muna ako dun sa
gagawa eh.” pinaka likod ng backstage (okay yun ah) para
“Oh?” makapaginhale exhale. Nagulat na lang ako
“then it’s your time to shine! Kanta ka na!” nung bigla siyang dumaan.
“ano ka ba!”
Dugdug. Dugdug.
At boom mukhang may nakarinig na english
member at sinabi sa vice pres nila. Nako Bumalik ako sa pwesto ko. Pero alam ko rin
naman… ayoko. May stage fright ako! namang nakita niya ko… kaya, non sense.
Pumunta sa akin yung vice pres at nakiusap sa Siguro pinagtatawanan na niya ko dahil sa
kin. Ayoko. Tinanggihan ko… mangangatog lang sinapit ko dahil sa kanya. Nakakaasar. Naiinis
tuhod ko sa stage. Hindi ko kakayanin yun. ako. Para tuloy akong batang inagawan ng
lollipop at di na binalik sa kin.
“ano ka ba!!! Dali na Xei!”
“maganda naman ang boses mo ah?” At yon. Bigla ko gustong kumanta. Gusto kong
“wala kong tutugtugin!” iparamdam sa lahat yung galit ko.
“teka, kukuha ako ng chords sa room.”
Dumating yung ibang English members at may
Tumakbo si Chris sa room nila. Aynako! Yung dala na electric guitar. Well, good for me,
least na person na ieexpect kong isangkot ako makakapagwala ako lalo. Sabi nila, yun lang
sa gulong to ang sumangkot sa kin! daw yung pwede nila magawa para sa akin…
Nagtatatalon na yung English club dahil may
performer na daw sila. In the first place… ayoko Haay. Napabuntong hininga ako. Ano Po ba ang
talaga. nagawa ko at bakit ganito na lang? ganito na
lang… buti pa si Marj naging ex na niya si Kyle.
Nagcheer silang dalawa sa kin. Mejo naasar nga Buti pa si Rai nahalikan na siya ni Kyle.
ko sa dalawang yun. Pinahamak pa ko… eh
ayoko nga. Pinapunta na nila ako sa backstage. Eh ako? Buti pa ako nasaktan na niya?!
Ako daw sunod nung speech ng presentation of
activities. Wala naman sigurong ilabas lahat ng sama ng
loob through a song. Total andito din naman
Ano namang kakantahin ko? yung mensahe ko. Sabi ko nga, pwede ngang

lahat ng kanta eh maidededicate ko na sa kanya
eh. Pesteng puso. Kailan nga ba? Kailan mo nga ba
sasabihin kung ano yung nasa loob mo?! Napaka
Narinig ko na yung signal para lumabas na ko. duwag mo… duwag…
Dala dala ko na yung electric guitar. Sana lang
tumama ako sa mga chords na minemorize ko Your lips touched every hand but mine
kanina. In the shadows you slept fine
When will you get back to me so we can rest?
Hindi naman ako rockstar para mambati ng
kung sinu-sino. In the first place, bigla na lang When you choose me, I'm waiting for you.
akong kinuha… so yun… inayos ko na yung strap Always waiting.
at tinugtog ko na… since ang first word at first
chord ay sabay… At lagi.
Tiny heart, stuck inside yourself Dugdug. Dugdug.

When will you open up for me?
I love you so, wanna meet you again
Before one of us must go.
Lagi akong maghihintay para sa kanya.
Nakita ko siya na natayo kasama ng ibang boys
ng batch. Ayon. Nangtitrip. Pero di ko alam kung
may pakeelam nga ba siya. Gusto ko lang
marinig niya yung kanta ko… kanta ng galit… CHAPTER 33
[This Is How We Go]
Your lips touched every hand but mine
After ng araw na yun, halos lahat ng mga klase
Hindi ko ba alam kung dapat nga ba akong ko pinapakanta muna ako sa harap bago
maiinggit… pero kung sakaling pwede pa… gusto magumpisa yung klase. Di ko alam kung bakit.
ko sa kamay ko ikaw huling hahalik.
Siguro nga maganda boses ko. Pero di naman
In the shadows you slept fine kasing ganda nung mga nasa opera. Sabi nga ni
When will you get back to me so we can rest? Marj, “rakistang voice”.
Tiny heart, you're not by yourself Uwian na. nagayos ako ng gamit. Sabi ni dad,
gusto niya daw ako ipasyal dun sa bayan nila.
Napatingin ulit ako sa kanya… Ako naman, okay lang. sino ba ako para
tumanggi eh halos lahat ginawa na niya para sa
Dugdug. Dugdug. akin. kung tutuusin, kung PWEDE mamili ng
mamahalin, siya ang mamahalin ko.
When will you recognize the beat?
Kaso di pwede eh.
Kailan… kailan nga ba? Oo nga… sinabi mo na sa
kin na narinig mo na yung tunog… tunog ng At ayon. Ang mahal ko, sino pa ba? Eh di yung
pinaktatago kong tibok ng puso… pero… kailan taong tinatanaw ko mula sa bintana ngayon dito
mo ba malalaman kung ano talaga yung sa pwesto ko.
sinasabi?
Dugdug. Dugdug.
Of my own heart, making your blood flow
So that your chest can rise and fall. Suko na ko. Okay lang naman. At least, at least
nakausap ko siya. At least, naging close kami. at
Your lips touched every hand but mine least alam ko na ang feeling ng nagmahal at
In the shadows you slept fine. nasaktan…
When will you get back to me so we can rest?
And not to mention.. nagmamahal.
You will never know what you have done to me
You will never know losing your love for me oo. di ko parin siya matanggal sa puso ko. Weird
You will never know a single day alone. talaga.
Siguro nga… di mo malalaman. Pero gusto kong Ganito ba talaga ang pakiramdam na pag once
malaman mo na mahal kita… kadiri. Ang korni. tumibok yung puso eh matagal pa bago maalis
Pero… seryoso… aalagaan din kita… kung yun? Yuck. Ang corny ko talaga. Ano ka ba
papayagan mo lang ako… naman Xei.. sigurado ka ba na habang buhay na
yang tibok ng pusong yan? Eh hello high school
Tiny heart, stuck inside yourself ka pa lang at..
When will you open up?

Dugdug. Dugdug. ko rin naman maiiwasan yun eh. Gusto ko na
pigilan kung ano man tong nararamdaman ko…
Ayon. nakita ko siyang dumaan sa room namin dahil di tama…
habang nagkaklase kami. nakakaasar. Ang
sarap hugutin nitong puso ko. Oo nga… pwede kami. Kaso… di tama kung
itutuloy ko pa tong pag-ibig ko sa kanya.
Ano bang nangyayare sa kin? Di mo parin ba
nakukuha Xei? May gf na siya. Although you YAK!!! Nakakadiri ka Xei. Ang corny mo. Pag-
know na mejo playboy nga siya dati… pero I ibig?! Saan mo naman yan natutunan?! Nakilala
think he’s serious with Rai. mo lang si Kyle naging ganyan ka na…
Pano ko nga ba nalaman na seryoso siya kay Sa canteen, may nagapproach sa kin na AP club
Rai? officers na third year. Tinanong nila sa akin kung
pwede daw ba ako magperform para sa AP club
natural, nakwento na niya sa kin. marami na opening. Eh ako naman, sa totoo lang ayoko na
siyang naging girlfriend simula nung nalaman magperform. Kung sakali, okay lang naman sa
niya ang salitang girlfriend. room pero ayoko na ulit magperform on stage.
Pero eto… si Rai. Nagpaturo pa siya sa kin kung Pero di ko ba alam kung bakit ako napapayag.
anong mga gusto ng mga babaeng tulad niya. Siguro kasi nakakahiya para sa kanila kasi mga
Siyempre, seryoso na yun diba?! Personally ba bata. Huh? Haha. Ang labo ko talaga. Sabagay,
naman nanligaw eh. minsan kasi di talaga ako marunong tumanggi.
At ako si tulay. Si tangang tulay. Ang kasama ko daw ay si Sherwin ng first year.
Kasamahan ko siya sa choir. Magkasing tangkad
Napatingin ako sa langit. Ang blue na blue at lang kami pero kung sa lalake maliit siya.
ang ganda ng mga cumulus clouds. Sana Maganda yung boses niya, mala westlife ba
ganyan din kaganda ang buhay ko. Bigla kong dating, panlalaki. Eh diba karaniwan sa mga
naisip. maliliit na lalake eh maliit din ang boses? Kaso
siya di.
Nung break, pumunta ako sa canteen mag-isa
dahil may inasikasong group report sina Marj. Sabi nila ang kakantahin daw namin eh yung
Tiningnan ko lahat ng tao eh parang wala This Is How We Go ng Yellowcard. Galing yun sa
naman akong maapproach para magpasama sa The Big Fish na movie. Cute yung kanta. Kaya
canteen. Kaya eto ako, mag-isa lang na daw nila yun pinili kasi nga AP is all about
pupunta. history na kahit di man natin nakita eh
pinapaniwalaan. Ahaha.
At yun, lumabas ako sa corridor… ang tadhana
nga naman… Okay lang naman sa kin dahil alam ko na. bale
kakanta lang daw kami at sasabayan yung
Dugdug. Dugdug. music. Parang videoke version na lang daw.
Kaya ayun. Mejo iniba lang naming ng konti.
Napatigil ako ng konti dahil nakita ko siya.
Siguro kakagaling lang niya ng banyo. Di ko Mabuti naman.
alam kung babalik ba ko sa room o itutuloy ko
na lang ang lakad ko. Pinakinggan ko yun sa iPod ni Marj at dun nga,
pinakinggan ko ng mabuti kung san ako dapat
Teka… bat naman ako babalik sa room?! eentra kasi duet yun. Di naman sa duet, pero
parang ako yung second voice dun. Well
Oo nga. Bakit nga naman? Eh di naman niya ko anyway, parang gusto ko rin naman yung part
kakainin ng buhay. So yun, tumuloy lang ako sa ko sa kanta. Katulad nga ng sinabi ko, may
paglakad… nakatungo yung ulo ko… iibahin kami.
nagbabasakaling di niya ko mapansin.
“Ganda.”
“Xei.”
Napangiti ako.
Siyempre mali nanaman ako sa hinala ko. iba na
ang sitwasyon ngayon. Anjan na si Rai at “ikaw talaga dad.”
ayokong Makita niya kami. Ayokong maghinala “kakanta ka nanaman?”
ang kahit sino… “yup.”
“dumadami fans mo ah.”
Lalo na sa nararamdaman ko. “sira ka talaga dad.”
“at ang demand, tumataas.”
Tumakbo ako agad papunta canteen kunwari di “nyeh nyeh.”
ko siya narinig. Napakamapanggap ko. pero di “ikaw naman. Eto oh.”

“ano yan?” Gusto kong tumibok ang puso ko. pero di… wala.
“bakit ba kayong mga babae tinatanong kung Wala parin akong naramdamang kahit ano.
ano yan eh obvious kung ano man to?!” Kung tutuusin, yun ang mga salitang hinihintay
“para san naman tong blue magic na to? Anong ko para sabihin ng isang lalake sa akin sa
okasyon?” takdang panahon. Pero ngayong narinig ko na
“wala naman. Para at least kung sakali, to… bakit hanggang ngayon di ko parin
nabigyan ko ng regalo ang second love ko.” maramdaman?
“ikaw talaga dad!”
“eh kahit di maging tayo, maregaluhan man “isa lang naman ang magiging dahilan para
lang kita ng teddy bear. Ayoko nga na mawala tong tibok ng puso ko para sayo…”
lumalagpas ako na may nagugustuhan na di ko “ano yun?”
nabibigyan ng teddy bear!” “pag tumibok na yung puso niya para sayo… at…
“ganon ka din ba kay Velvet?” sa mga panahon yon… tumitibok parin ang puso
“spoiled nga yun sa kin dati. Sana… sana mo para sa kanya…”
masaya siya ngayon.”
“dad… mahal mo pa ba siya?” Ngumiti ako. sira talaga to.
Ay nako. Ano bang klaseng tanong to. Kung di “salamat sa teddy bear.”
ko pa nasasabi, Velvet yung pangalan nung “pwedeng ako magpangalan?”
girlfriend niya na nagcheat sa kanya dati… taga “okay lang. ano?”
ibang school yun. Pero kahit ganon, balitang “mm… cherry. Cherry na lang.”
balita nung first year pa lang kami kung gano “san naman yung galing?”
siya kaloyal dun. “uh… mula sa Chris at Xeira?”
“ay nako ang labo mo.”
“ano ka ba. Ikaw na ang mahal ko.”
Tapos tumawa kaming dalawa. Pero sa
At nagulat ako nung hinalikan niya ko sa cheeks. pagtawang yun…
Pero di lang ako ang nagulat kundi ang buong Nakita ko siya… na nakatingin sa aming dalawa.
klase ko dahil nakita nila lahat yung
pangyayareng yun… at ang masasabi ko lang? Nung nakita ko yun, biglang lumabas si Rai sa
room tapos pumunta sa kanya. Di ko ata kayang
“sira ka talaga dad.” tingnan yung senaryong yun kaya ginusto ko na
lang na pumasok.
Tapos buong klase nag ‘ikee’ sa aming dalawa.
Well, di naman buong klase pero yung mga “dad… pasok na ko.”
nakakita sa amin nun. “o sige. Ivivideo ko yung opening mamaya ah?
Yung sa may parte mo.”
Hinawakan niya yung kamay ko tapos pinisil “sige ah! Promise mo ivideo mo yun.”
niya. “o sige ba! Kahit sino pang partner mo, basta
andun ka.”
“nakalimutan mo na ba siya?” “si Sherwin ang partner ko. yung first year na
“ewan ko. pero… mukhang di pa.” maliit?”
“ang hirap siguro kalimutan pag mahal mo “o? astig. O sige. Punta narin akong room. May
talaga no.” hahapitin.”
Nakita ko si Chris na nakatingin sa langit. Oo Tapos pumunta na ng room si dad.

nga. Di lang naman ako ang nakadanas nito.
Pati siya… ano na nga bang pakiramdam niya? Hinawakan ko yung pisngi kung saan hinalikan
ako ni Chris. Isa lang ang naramdaman ko.
“okay ka na ba?” kaibigan. Hanggang dun lang talaga. Kung
“oo naman.” ordinaryo akong babae, siguro kikiligin na ko
“sigurado ka bang nakamove on ka na mula dun ngayon. Pero di. Isang patunay na abnormal
sa huli mo?” ako.
“matagal na. simula nung nakita kitang umiiyak
dun sa bleachers… naisip ko kaagad na ikaw “Oi. Kayong dalawa kaiinggit kayo ah!”
yung tipong gusto kong alagaan habang buhay… “ikaw talaga Marj.”
kasunod nung babaeng akala ko habang buhay “pag pinakawalan mo si Chris… aagawin ko sayo
narin kami.” yang gandang nilalang na yan!”
“dad…” “ikaw talaga. Pag may nangyayare sa aming
“ha?” dalawa, gusto mo si Chris. Pero pag anjan na si
“pano kung… pano kung di ko parin siya Chris sa harap mo, ayaw mo na sa kanya.”
makalimutan matapos ang habang buhay?” “ano ka ba! Ayoko nga magpakita ng motibo!
“maghihintay din ako… habang buhay.” Kader!”
“sira ka talaga.”

“o ano, game ka na ba? Chris na ba talaga “ang landi talaga ng bruhang yun.”
forever sis?” “o Marj.”
“tingin ko… tingin ko di.” “narinig ko yun in fairness ah. At isa lang ang
“Ano bang almoranas ang meron ka at bakit masasabi ko. Inggeterang inggrata! Kung di mo
ayaw mo pa?!” lang talaga yun pinsan eh!”
“di ko alam Ex… pero… mahirap kasi kalimutan
si Kyle eh…” tapos tinawag na ko nung isang member ng AP
“nako. Ewan ko sayo. Di na yan katangahan eh. club. Pumunta kami sa MAPEH room para
Kabaliwan na yan!” makapagpractice nung kanta. Kaming dalawa ni
“siguro nga…” Sherwin. Pinalitan nila ng konti yung lyrics.
“pareho silang gwapo. Pero… o sige mas gwapo Konti lang naman. Yung ‘son’ naging ‘yes’. May
si Kyle. Pero kung ibabase mo sa pagpapaligaya mga dancers din pala kaming kasama. Mga
sayo, definitely Chris na ko gurl!” dancer na may gown na puti tapos yung arms
“eh mahirap eh. It takes time.” eh see thru na mahaba. Para silang mga diwata.
“aysus. Baha—“
Haha. Natawa ako nung papasuotin pala kami
Pero di natapos yung sasabihin ni Marj nung ng costume. Every year kasi pag may UN eh
biglang umentra si Rai na nagdadadabog at bigla binibili nila yung costume pag natripan nila. Eto,
na lang ginulo yung mga gamit na nasa ibabaw ipapasuot daw nila sa akin tong costume ng
ng locker. Greece last year.
Nagtinginan kami ni Marj. Nagaway kaya sila? Nagpractice na kaming dalawa ni Sherwin. Di pa
nga ako makaconcentrate dahil ang lilikot nung
Ngumiti si Ex. Parang ‘buti nga sayo’ smile. Pero mga interpretative dancers.
tingin ko naman di tama. Ako lang ang naglakas
loob lumapit sa pinsan ko para tanungin kung Naka 5 practice kami bago kami pinaalis. Kasi,
anong nangyare. opening na ng AP club. So niligpit ko yung
konting kalat tapos lumabas na ko.
Pumunta kaming dalawa sa labas dahil dun daw
niya ikkwento. At nagulat na lang ako, nung nakita ko siyang
nakadungaw sa bintana.
“kayong dalawa na ba ni Chris?”
“uh… di. Bakit?” Dugdug. Dugdug.
“buti pa kayo. Di pa kayo pero hinalikan ka na
niya sa cheeks. Alam mo yun? Ang romantic. “Sorry kung pinanood kita…”
Bakit ba siya di niya kayang gawin yun?”
“baka… baka kasi… ewan…” Gusto ko sumagot na parang baket naman siya
nagsosorry? Pero di ko na siya sinagot.
Tinap ko yung shoulders niya. Gusto kong Tumakbo na lang ako pababa. Ang weird talaga.
kausapin si Kyle kung bakit niya ginaganito si
Rai. Pero bigla kong naisip yung issue na Nagather na lahat sa quadrangle. Lahat nakaupo
tungkol sa naguidance sila… sa bleachers. Kami ni Sherwin yung ending ng
opening. Haha. Ayon. di pa ko pinagbihis ng
“pero… pero diba hinalikan ka… hinalikan ka mga members ng AP club. Mamaya pa daw.
naman na niya sa lips?” Nung mejo malapit na yung presentation namin,
saka na kami pumunta ng girl’s dorm para dun
Natahimik siya. tapos bigla siyang ngumiti. Sabi magbihis.
na nga ba.
“Woi! Xei! Anjan ka ba!”
“sabagay. Lips naman yung amin. Pero ewan ko. “Yup! Bakit?”
Di kasi siya romantic tulad ng inaasahan ko. “Namatay daw yung lola ni Sherwin kaya di daw
Well, thanks for making me realize that insan!” siya makakaperform!”
At bigla na lang niya kong iniwan sa labas at Napalabas ako ng di oras sa banyo. E ano na?!
pumasok sa loob na parang walang nangyare. pano na?!
Ang weird. Parang kanina lang eh
nagtatampururot siya dahil lang nagselos siya sa “hala! Pano na yun?! Solo na lang ako!?”
ginawa namin ni Chris kanina tapos namention “Ewan ko. May hinihila daw silang lalake.
ko lang yung tungkol sa halik— Magadlib na nga lang daw.”
“eh!!! Magmumukhang comedy show yun!!!”
And then I wondered… ano kaya pakiramdam ng “okay lang yun! Siguro naman di sila kukuha ng
halik ni Kyle? tutunge tungeng substitute.”
“may point ka dun.”
AH! WAG! AYOKO! Wag mo nga isipin yan…

Nung natapos kami sa pagbihis, nalaman ko na inaapply niya. O sadyang gusto lang talaga niya
may kapalit na daw si Sherwin. Itatanong ko gawin?
sana kung sino pero pinagmadali nila ko
papuntang backstage. Yung partner ko daw kase Tell you of a girl that I saw
na dapat si Sherwin eh manggagaling sa harap.
Inexplain nila sakin na kailangan daw may Tinitigan niya ko sa mata.. mata sa mata.. na
effect. parang ako lang ang nakikita niya ngayon…
Narinig ko na yung piano. Yung intro ng song. I froze in the moment and she changed it all
Mga 20 seconds din yun. May panahon pa para
huminga ng malalim.. And I'm drying out
Crying out
Ang ganda.. ang ganda ng tunog.. This isn't how I go
Hurry now
Saka ko narinig..
Tulad sa prinaktis, nilagay niya yung kamay niya
Ang boses na gumimbal sa kin.. sa bewang ko at dahan dahan ako binaba.
Nakatitig lang ako sa kanya habang kumakanta.
I could tell you the wildest of tales
Lay me down
T—t—tama ba ang naririnig ko?! And let these waters flow (ooohhh)
Flow (ooohhh)..
My friend the giant and traveling sales
Yes I am not everything you thought that I
Di pwede.. w—wala naman siyang projection.. di would be
ba? But every story I have told is part of me
Tell you all the times that I failed Hinawakan niya yung kamay ko at sinayaw niya
ko na parang pang slow dance.. tulad ng
WAG. WAG. Wag mong sabihing.. prinactice.. nababaliw na ko..
The years all behind me Oohh.. oohh.. aahh.. aaahh..
Impusible. Itinaas ko ang mga kamay ko habang karga

karga niya ko sa ere.. eto na ata ang pinaka
The stories exhaled. magandang pakiramdam.. ang hawak niya..
lahat.. siya..
SIYA YUN?!
you keep the air in my lungs
And I'm drying out Floating along as a melody comes
And my heart beats like timpani drums
Unti unti akong lumalabas mula sa backstage. Keeping the time while a symphony strums
Na para bang gusto ko umiyak dahil mukhang
siya nga.. sa stanza na yun lang kami nagsabay ng boses.
At narinig ko sa mica ng pinakamagandang
Crying out blending ng boses na narinig ko..
At nakakita ako ng isang anghel. Isang anghel ang boses naming dalawa.
na parang bigla na lang lumitaw sa harap ko. Di
ko mapaliwanag. And my heart beats like timpani drums
Dugdug. Dugdug. Di ba yun nakakabaliw?
Hindi… bakit ba sa lahat siya pa?! And I'm drying out

Crying out (out)
This isn't how I go. This isn't how I go
Hurry now
Lumakad ako papunta sa harap niya. Di ko alam Lay me down (down)
kung susundin ba namin yung napraktis kanina… And let these waters flow (ooohhh)..
parang ayoko na… Flow..
I could tell you of a man not so tall Padaanin niyo ang luha. Ang luha ng
Who said life's a circus and so we are small kaligayahan. Sana di na lang to matapos. Pero
ewan ko ba. Kung ano ang dinidikta ko,
Di ko alam pero yung prinaktis ni Sherwin eh sinusuway ng katawan ko.

“bakit ganon Xei?! Ano bang gusto niyang
Dahil hanggang ngayon naririnig ko ang tibok ng palabasin?! Kung may gusto siya sayo, sabihin
puso ko. Sobrang lakas. Di ko mapigilan. na niya! Hindi itong sinasaktan ka niya.
Nababanas na ko. ayokong ginaganito mga
Let it flow ooohhh kaibigan ko.”
Let it flow “Ewan ko nga din. Bigla na lang na siya yung
Let it flow ooohhh sumulpot sa stage. Si Chris?”
Let it flow “kung nakita mo lang…”
“na?”
Hawak na naming ang kamay ng isa’t isa na “halos madurog na yung camera niya.”
nakapikit. Umiikot sa min yung mga diwata sa
entablado.. na parang nagiging storya lahat ng Dun ko lang natandaan na ivivideo nga pala niya
ginagawa namin.. yung buong presentation.
Isang dula. “OMG. Asan siya?!”

“Ewan ko. Pagkatapos niya ivideo yung
Isang pagaarte… presentation niyo umakyat na siya ng room
nila.”
Na sana totoo.
Pumunta ako sa section five pero wala na si
Yes I am not everything (everything) you daddy. Bumaba ako sa canteen, clinic, sa
thought that I would be bleachers at sa tindahan… pero wala.
But every story I have told is part of me
Pupunta na sana ako ng room nung…
Umikot ako sa kanya dahil yun ang huli kong
gagawin ayon sa prinactice namin. “Psst.”
Yes I leave you now (I leave you now) but you Pagtalakod ko, si daddy. Nayakap ko siya. well,
have so much more to do sinadya ko yun. Ayoko naman kasing magalit
siya sa akin. Baka sabihin pa niyang sinungaling
Pero may ginawa siya na wala naman sa ako.
pinagplanuhan.
“Dad… sorry…”
And every story I have told is part of you “O, bat ka nagsosorry?”
“Kasi… kasi baka… nagalit…”
Lumuhod siya sa harap ko at hinalikan ang mga “Ah… yun. Oo nga… nagalit ako… sobra.”
kamay ko..
Tapos pinakawalan ko na siya sa yakap ko. yung
Dugdug. Dugdug. yakap ko sa bewang niya. Yung tipong yakap ng
isang anak sa daddy niya.
“O, bat mo ko binitawan?”

Please don’t let me fall too deep..
Ngumiti ako kasi nakangiti siya na parang
nanunukso.
CHAPTER 34 “daddy naman eh!”

[Numbness] “halika na nga.”
Pagkatapos nun nagsiexit na kami sa backstage. Hinawakan niya yung kamay ko tapos pumunta
Dumerecho na ko sa banyo para magbihis ng na kaming room. Pumunta muna siya ng room
uniform ulit. Paglabas ko nagsisiuwian na lahat niya para ayusin yung gamit niya.
ng tao dahil uwian naman na.
“Marj naman eh!”
Ayoko siya Makita… wag ngayon. “bakit?!”
“sabi mo galit siya?! hindi naman!”
Ang una kong hinanap eh si Chris at si Marj. “oo nga, galit siya… bakit?!”
Kasabay ko silang dalawa paguwi. Una kong “eh bakit nung pumunta ako sa kanya hindi na
nakita si Marj na nagdadabog at nilulusot yung siya galit?!”
gamit sa bag. “aba ewan! Ano, nasan na siya?!”
“Marj…” Tapos dumating na si daddy. Napagdesisyunan

naming mag 7 11 na muna. Pero si Marj parang
Tinigil niya yung pagliligpit ng gamit. may balak… sira talaga yung babaeng yun.

“kailangan ko ng umuwi. Magreresearch na ko!” “ano ba dad!!! Pag ito hindi ko nasalo!!!”
“Weh! Marj naman eh!” “eh nasalo mo naman eh. Haha!”
“asus! Para makapagsolo naman kayong mag “daddy naman eh! Pag ako inatake ako dito!”
labidabs kayo. Geh!”
Tapos inopen ko na yung digicam at plinay yung
Tapos tumakbo na siya palabas. video. Napanood ko yung video naming dalawa.
Narinig ko nga din yung sinasabi ng ibang tao sa
“yung babaeng yun. Wala talaga yun magawa.” likod ng cam…
“oo nga eh.”
“Sila na ba?”
Tapos kumain siya ng chips. “Bagay sila in fairness!”
“Ehem! Rai inaagawan ka o!”
“dad.” “whatever.”
“yeh?” “Diba magpinsan sila ni Rai?”
“may tanong ako…” “Eh diba girlfriend na siya ni Chris?”
“ano yun?” “ang cute ng dancers oh!”
“nagalit ka ba talaga… kanina?” “bwisit talaga yang impaktong yan.”
“oo.” “tumahimik ka marj naririnig ka sa video.”
“eh… bakit nung nakita kita… hindi ka naman na “hindi ganyan ang tipong gurlalu ni Kyle.”
galit?” “oy ano ba yung juice!” “
“ikaw ba naman na hanapin ka para magsorry at “tingnan niyo yung titigan nila.”
yakapin ka ng taong mahal mo… magagalit ka “parang may meaning.”
pa ba nun?” “hala ka Rai.”
“nakakaantok.”
Ngumiti siya. at siyempre ngumiti din ako. “threat yan!”
“hindi yun magagawa ni Xeira.”
“pero alam mo…”
“ha?” Yung pinakahuli kong narinig, sigurado akong
“kanina… nung nakita ko na siya yung nasa boses yun ni Rai. Nalungkot ako bigla. May
stage…” tiwala sa kin si Rai na wala talaga akong gusto
“ano?” kay Kyle.
“gusto ko na itapon yung camera ko…”
“eh bakit kinuhanan mo pa kami? Pwede mo Ngumiti ako tapos binigay ko na yung digicam
naman hindi na kuhanan…” kay Chris.
“eh di ba… nakapangako… na ako?”
“pwede ko ng burahin?”
Touched. “uh… oo… thanks…”
Natouch ako sa sinabi niya. Pinilit kong tumibok Tapos binura na niya.
ang puso ko… pero ang laki laki ng problema ng
body part kong to… “tara na… hatid na kita.”
“Uh daddy…”
And every story I have told is part of you. “bakit?”
“Di ko… siya… matanggal… sa…”
Dugdug. Dugdug. “ayoko ng marinig. Tara na.”
Saka lang tumibok tong puso ko. ano ba naman Tapos dinala na niya yung bag ko papunta sa
yan… kailangan ba talagang si Kyle ang isipin ko bahay namin. Ang bilis niya maglakad. Kahit
bago ka tumibok?! Nakakaasar… tumatakbo na ako, di ko parin siya maabutan.
Pwede pa la yun… nagkakasundo ang utak at Nung pagdating ng bahay namin, nagulat ako
ang puso.. nung bigla na lang siyang umupo dun sa may
elevation ng bahay namin…
Pero yung mismong kaluluwa eh hindi? Ang
labo. “Ikaw.”
“ha?”
“o, bakit ka nangingiti?” “ikaw si Ms. umbrella.”
“ah… wala.” “h—ha?”
“naisip mo si Kyle no?” “naalala ko pa nun. may sinabi siya sa kin.”
“hoi hindi—“ “ano yun?”
“hindi ka talaga magaling na bluffer. O ayan.” “ayoko sabihin… masasaktan lang ako.”
“ah… okay lang… wag mo na sabihin kung—“
Tapos binato niya sa kin yung digi cam niya. “kailangan eh… eto ata ang makakapagsaya
Buti nasalo ko… eh pano kung hindi?! sayo.”
“pero daddy… ayokong umasa.”

“hindi ko naman sinabi na gusto kong umasa ka “dad… wag mo na isipin… ayoko din isipin eh…
eh. Gusto ko sumaya ka.” diba sabi mo… gusto mo ko pasiyahin?”
Tama siya. Tumayo siya tapos tinayo niya ko gamit yung 2

niyang kamay.
Pero pano kung parehong mangyari sa kin yun?
At…
“naalala ko pa. yung sinabi niya. Meron pa
palang mga babaeng ngayon mo lang makikita Yinakap niya ko.
na maganda siya no?”
Isang yakap na alam kong hindi ko masusuklian.
Dugdug. Dugdug.
“I love you Xei.”
Naalala ko bigla yung sinabi ni Marj nung una
kaming nagkakilala nahanggang ngayon eh di ko Natahimik ako.
parin nakalimutan. Halos parehas lang nung
sinabi ni Chris na sinabi daw ni Kyle. Napalunok Biglang bumukas yung gate at ayun yung
ako ng laway. kapatid ko. automatic na naghiwalay kami ni
Chris. Nagbbye na siya sakin at sumakay agad
“tinanong ko siya kung sino yun. Ang sabi niya… ng jeep. Ako naman, natatakot ako pumasok.
si Ms. Umbrella. Tapos bigla kang dumating na
hinahanap siya. saka ko siya tinawag tapos At ayon. Perfect. Napagalitan ako ni mama.
tinukso kong ikaw si umbrella girl… naalala ko Tinatanong niya kung boyfriend ko na daw si
pa lahat nung araw na yun… yun yung tinanong Chris. Ilang beses ko inexplain sa kanya na
mo siya kung pwede ba siyang maggitara para nanliligaw pa lang. pero hindi niya ko tinantanan
sa choir niyo nung third year…” ng tanong kung bakit daw ako nakayakap sa
kanya. Ang sinabi ko na lang, namatayan kasi
Naalala ko yun. Oo… naaalala ko pa yun. Si siya kaya kailangan niya ng karamay.
Chris yung tumawag nun. nagtaka pa nga ako
nun kung bakit niya nalaman yung tungkol sa Pagkatapos ko kumain, maligo, magbihis at
payong. magtooth brush, humiga na ko sa kama ko.
naisip ko lahat ng sinabi ni Chris. Umaasa
“alam mo ba nung sinabi niya yun? Gusto ko nanaman ako. sinampal ko yung sarili ko para
malaman kung sino yun. Pero kahit anong gawin magising. Pero bigla kong naalala yung ginawa
ko, ayaw niya sabihin. Hanggang sa nakita kita… niya sa stage. Yung hinalikan niya ko sa
at nagustuhan kita agad.” kamay…
Umupo ako sa tabi niya… sa harap ng bahay Dugdug. Dugdug.

namin.
Nababaliw na ko. parang wala na akong inisip
“dahil dun, nawala na yung paghahanap ko sa kundi yon. Yon buong gabi. Hanggang sa
Ms. Umbrella na yun. Pero… nung nakita ko nakatulog ako.
kung paano siya tumitig sayo kahapon… naalala
ko lahat…” “Hindi yun magagawa ni Xei.”
“Hindi yun magagawa ni Xei.”
Hindi ko maintindihan kung bakit sasabihin sa “HINDI YUN MAGAGAWA NI XEI!!!”
kin ni Chris tong kwentong to kung alam niyang
masasaktan siya… at kung aasa lang ako lalo… Nagising ako mula sa isang bangungot. Si Rai.
Lumalapit siya sa kin na sinasabi yun paulit ulit.
“dad.” Parang kanina lang eh masaya ako… ngayon
“po?” pinagpapawisan na ko dahil sa panaginip ko.
“bakit mo sinasabi sa kin tong mga bagay na
alam mong masasaktan ka lang… at aasa lang May tiwala sa kin si Rai. Tiwalang hindi dapat
ako?”] mawala.
“hindi ko rin alam. Pero… ikaw nga ba yun?
Sana… sana hindi ikaw…” Okay. Nagpahiwatig na rin lang ang mga
panaginip ko… kailangan ko na iapply sa tunay
Hindi ko alam kung bakit wala akong lakas ng na buhay. Kailangan ko siya iwasan alang alang
loob para sabihin sa kanya na ako yun… may sa pinsan ko. kung tutuusin, may choice naman
mawawala ba? Wala naman… di ba? ako eh. Pwede ko siyang hindi iwasan. Pero…
kilala ko kasi pinsan ko. sobrang selosa. Alam
“kung ako man yun… bakit hindi ako ang kong hindi niya ako kayang awayin… pero ayoko
niligawan niya? Diba? Bakit si Rai?” yun itake advantage…
“oo nga. Kanina ko pa iniisip kung bakit si Rai…
kung ikaw nga talaga si Ms. Umbrella.” Act normal. Parang dati. Wag mo na lang siya

pansinin parang dati. Eh dati naman hindi tumakbo!”
naman talaga kayo nagpapansinan diba? Hindi
ka mahihirapan nun… At bogsh.
the next days… umiiwas nanaman ako sa kanya. Nahawakan niya yung kamay ko.
Todo iwas nanaman ako. “Ano ba Xei! Hindi ka na bata!”

“teka, sino ka ba para sabihin mo kung anong
Napatingin ako sa bintana. Ang hirap pala no. kailangan kong gawin?!”
ang hirap pala na ganito… “kaya nga ako nagpaiwan dito ngayong gabi
dahil alam kong wala si Rai… gusto lang naman
Hai. kita makausap… ano bang problema mo?!”
“ano bang problema ko?! IKAW!”
Dismissal na. kailangan kong magpaiwan dahil
tatapusin ko pa yung correct response na Dugdug. Dugdug.
pinapagawa ng TLE teacher namin.
Oops.
Natapos na ko gabi na. 7:30 na. kung hindi lang
dahil teacher ang nakiusap sa kin na magcheck Nasa huli ang pagsisisi. Bakit ba hindi tumikom
nun, hindi ko yun gagawin. Ang pinagtataka ko ang bibig ko sa kakasalita?! Ano ba tong
lang eh kung bakit ako lang? pwede naman sinasabi ko… tumahimik ka Xei!!!
siyang humingi ng tulong sa ibang estudyante.
“teka… anong…”
Haha. Ang sadista. “wala. Uuwi na ko… sobrang gabi—“
“sobrang gabi?! Eh ako?! anong oras ba ko—“
Pero sabagay. Gusto ko namang maging teacher “hindi ko na problema kung uuwi ka ng…”
balang araw kaya dapat ko silang intindihin. “Xei… ikaw pa ba yan?! Bakit ba habang
Siguro maraming pagod. tumatagal parang lalo kang nagagalit sa kin? Eh
hindi ko nga alam kung bakit ka nagagali—“
In the first place tinanong naman niya kung may “KASI MANHID KA!!!”
gagawin ako. sabi ko naman wala. Pwede
naman akong hindi pumayag sa favor niya eh. Dugdug. Dugdug.
Ang problema lang talaga sakin… hindi ako
marunong tumanggi. I’ve said it.
Nagbabay na ko sa mga kasama ko sa comlab. Ayoko. Ang drama. Ayokong gawing telenobela
Nagaayos sila ng layout at articles sa dyaryo tong buhay ko. napapanuod ko lang to sa sine at
naming. Mga 6 pa sila. sa mga drama sa TV… hindi ko naman akalain
na…
Paalis na sana ako nung…
Binitawan niya yung kamay ko. nakaharap na
“Xei.” lang kaming dalawa sa isa’t isa. Tinititigan na
lang namin ang isa’t isa…
Dugdug. Dugdug.
Pano… pano ba to matatapos?
Napatingin ako sa likod ko at nalaman kong siya
yun. Gusto ko siyang Makita… gustung gusto… Pero mukhang hindi niya ko paaalisin hanggat di
pero… hindi pwede… dahil alam kong hindi ko sinasabi kung ano ang mga DAPAT niyang
talaga pwede. marinig.
Anong ginagawa niya dito? Gabi na… bakit hindi “gusto mo malaman ang totoo? gusto kita kyle.
pa siya umuuwi? nung second year palang nung transferee ka
lang.. third year nung nagkakilala tayo.. at
Hindi ko alam. Pero alam ko na ang ngayon.. ang pinakamatinding pagkakamali ko..
inappropriate nung ginawa ko. pero bigla na ngayong fourth year.. mali ako.. mali ako na
lang umandar ang mga paa ko para tumakbo. sabihing mahal kita.. naging totoo tuloy.”
Tumakbo? Yung reaksyon niya… wala siyang reaksyon.

Pero hindi siya nagulat o tulala o kung anuman.
oo. alam ko na ang weird ng ginawa ko. pero di Tinititigan lang niya ko… pinapakinggan ang
ko rin alam sa mga paa ko kung bakit bigla na bawat salitang sinasabi ko…
lang tumakbo papalayo sa kanya. Isang sakay
na lang to ng tricycle at makakauwi nako… “natuwa talaga ako nung nagkausap tayo. Nung
naging magkaibigan tayo. Pero katapusan na
“Xei ano ba! Para kang bata! Wag kang nung habang tumatagal lumalala. Umaasa ako

na malalaman mo. Sabagay… pano mo nga ba Namimiss ko na yung mga panahong ako lang
malalaman kung hindi ko sasabihin? At kung mag-isa. Yung walang gumagambala sa kin.
manhid ka?!” yung mga araw na ginawa ako para ngumiti
para sa mga tao…
Nakatitig parin siya sa kin.
Or… talaga bang namimiss ko yun?
“pero ikaw na mismo ang nagsabi na para kang
may naririnig na drums pag kasama mo ko. oo… Hai. Hindi. Hindi ko yun namimiss. Aminado ako
kasi tibok yun ng puso ko.” na hindi na ko bata. Masayang may kaibigan…
pero hindi ako Masaya na nasasaktan ako dahil
Natawa ako. di ko na alam ang sinasabi ko. sa kanya.
“ang corny diba?! Naasar ako. parang hindi ko Nung next school day… wala akong gana. Kahit
na kilala yung sarili ko. mula nung nakilala kita.” kumain o magsalita. Nakatungo na lang ako lagi.
May hawak ako… yung cutter ko.
Tumingin ako sa kanya. Ganon parin. Taimtim
parin siyang nakikinig sa bawat letra… bawat Alam kong natatakot sa kin yung mga tao.
salita… gusto ko magalit… pero ano bang Natatakot silang lumapit sa kin. alam ko.
karapatan ko? Nakalabas kasi yung blade ng cutter ko to its
fullest. Nakatungo ako pero nakabagsak yun left
Eh nagmamahal lang naman ako?! hand ko na hawak yung cutter kong yun…
“Masaya ka na? kaya kita iniiwasan dahil sa Wala na akong pakielam kung tawagin nila
pinsan ko. may tiwala siya sakin. May tiwala akong gothic o emo. Ayoko lang na may lumapit
siyang wala akong gusto sayo. Na hindi na sa kin ngayong araw na to. Gusto ko mapagisa
hihigit sa pagiging tulay ko ang relasyon nating muna.
dalawa. Ayoko naring masaktan. Ayoko ng
magmahal.” Tapos bumagsak pa ko sa surprise test na
“bakit… bakit hindi mo sinasabi sa kin noon pa?” binigay sa min ng physics teacher namin. Yun pa
naman ang pinaka malaking units sa 4th year.
Dugdug. Dugdug. Eh sabi ng teacher namin, yung surprise test
daw na yun ay bubuo ng 20% ng grade namin.
Huminga ako ng malalim.
What the.
“dahil alam kong hindi tayo parehas ng tibok ng
puso.” Nung mismong araw na yun, nalaman ko sa
papa ko na aalis si mama papuntang states kasi
Umalis na ako at iniwan siyang nakatayo. Gusto namatay na lola ko. Lalo akong nalungkot… pero
ko nga siyang balikan at sabihing, kalimutan mo pilitin ko mang umiyak… walang lumalabas sa
na yun. Joke lang yun! Sabay tayo uwi, gusto mga mata ko. Siguro napagod na rin.
mo? Pero wala akong lakas ng loob…
Tinanong ko kay papa kung ilang araw siya
Masakit ang mga sinabi ko… mawawala. Sabi ni papa, 5 months daw. 5
months? Ni hindi man lang makakapunta si
mama sa birthday at graduation ko… ganun ba?
Sabi ng papa ko marahil daw. Bakit naman
Pero bakit… bakit ako tong nasasaktan ngayon?! ganon katagal?!
Hindi ko alam kung tinubuan ba ko ng balat sa

pwet at biglang nagkaganon ang buhay ko.
[CHAPTER 35]
[Wounded and Healed] Wala akong kinausap nung araw na yun. Hindi
rin ako nilapitan ni Marj at Chris kasi nagtext na
Hindi ako mapakali sa mga nangyari nung isang ko sa kanila before na wag muna nila ko
gabi. Tatawagan ko ba siya? Ititext ko ba siya lapitan… I need to be alone first.
para sabihing joke lang lahat ng mga yun?
Pagkauwi ko sa bahay ko, narinig ko na
Ano ba naman kasing nasa isip mo at sinabi mo sumisigaw si mama. Nagaaway sila ni papa.
yung mga ganong bagay? Hindi ko rin alam kung bakit. Pagdating ng
kapatid ko, nahuli pa siyang may sigarilyo sa
Itong buhay kong to… nagpapatunay na hindi na bulsa. Lalo kong narinig yung talak ni mama.
ko bata. Nasampal pa nga yung kapatid ko ni papa.
Napaluha ako. Bakit… why all of a sudden naging ganito?

Nagkulong ako sa kwarto. Umiyak ako. Iyak na “ano ba?! Bakit ba lahat na lang ng kinasasaya
hindi maririnig ng kahit sino. Sinara ko yung ko kinukuha ninyo sa akin?!”
ilaw. Ayoko makakita ng liwanag.
Tapos tumakbo ako papunta sa banyo.
Bakit… bakit biglang nangyare sa kin tong mga
to?! Oo… siguro nga sanay na ko sa problema ng Kinatok ako ni Marj dun sa cubicle na
pamilya… pero bakit nakisabay pa sa problema pinagkulungan ko.
ko na ngayon ko pa lang naencounter? Ang ma
in love… “Xei…”
“Pati ba ikaw… kukuhanin mo sa kin mga
Ayoko na. masyado ng masakit. nagpapasaya sa kin?”
“hindi ko naman kukuhanin ang sarili ko mula
Kinuha ko yung cutter ko. sayo… diba?”
Nilabas ko yung blade. Natahimik ako. Lakas ng impact nung sinabi sa

kin ni Marj.
Umiyak ako ng umiyak. Nilagay ko yung blade
sa wrist ko… Lumabas ako ng cubicle at napayakap ako sa
kanya. Pumunta kami sa quadrangle at dun ko
Pero bigla kong naisip… sinabi lahat ng nangyare kahapon… at nung
isang gabi.
Kung ginawa ko ba to…
“kaya pala. Nagkahalu halo na yang mga
Makikita ko pa ulit yung mga ngiti ni Kyle? problema mo.”
“oo. Tapos dadagdag pa si Chris.”
Shoot. “tama yung ginawa niya… ayaw lang naman
namin makitang nasasaktan ka eh… tapos kahit
Ano ba naman Xei. Nasa bingit ka na ng sarili mo sinasaktan mo pa…”
kamatayan, si Kyle parin ang iniisip mo?! Wala
ka na bang nasa utak kundi si Kyle?! Nakita kong naluluha si Marj pero pinupunasan
niya before pa bumagsak.
Binaba ko yung cutter ko at umiyak ako sa unan
ko. Sorry Po… hindi ko sinasadyang gawin yun… “sorry Marj… hindi… hindi kasi ako magaling sa
alam ko naman na andyan pa Siya… kasalanan pagsosolve ng mga problema…”
to… wag mo na gawin Xei… “para san pa ba ang mga kaibigan?”
“ayoko naman na tawagin lang kayo dahil
Impyerno na ang buhay mo dito… kailangan ko lang kayo…”
“pero hindi mo kami tinawag… kami na ang
Gagawin mo pa bang impyerno ang buhay mo lumalapit sayo… pero tinatanggihan mo…
pagkatapos ng buhay na to? masakit para sa amin yun ni Chris…”
Wag na. Napaisip ako… oo nga…
Umupo ako at nagsorry sa Kanya. Tapos natulog “Sorry…”

na ko.
Napayakap ako ng mahigpit kay Marj. Nainis ako
Pagkapasok ko the next day, nakaupo ako sa sa sarili ko… pagod na ko sa ganito… gusto ko
may pinto. lumapit na sa kin si Chris. na bumalik yung simple kong pamumuhay…
“Xei… ayos ka lang—“ Tinawag ako ng adviser ko. Buti na lang mabait
“hindi.” siya sa kin. sabi niya, hindi daw niya to
“Akin na yung cutter mo…” sasabihin sa mga magulang ko… pero, kailangan
“ha? Bakit?” ko daw ibigay sa kanya yung cutter ko.
“wag mo na saktan yung sarili mo.”
“bakit? Ayoko.” Pumunta ako sa room nina Chris. andun si Kyle,
“tingnan mo nga yang mga sugat mo.” natutulog. Manhid talaga. Parang wala lang sa
“hindi yan dahil sa cutter.” kanya yung mga nangyayare sa kin at yung mga
“wag ka na magsinungaling.” sinabi ko nung isang araw.
“ayoko!”
“Dad…”
Pinilit kuhanin sa kin ni Chris yung cutter ko “Bakit.”
pero ayoko. Ayoko.
Nakatingin siya sa langit. Di niya ko tinitingnan.
Pero ano bang laban ko sa kanya? Yung mga kamay niya nasa bulsa pa niya.

“I’m… I’m sorry.” So naglakad na ko at pumuntang room namin.
Kinuha ko yung bag ko tapos pumunta ng
Napatingin siya sa kin… section five. Pinatay ko yung ilaw nung may
biglang may narinig akong gumalaw…
At yinakap niya ko.
Yung table.
“Ayoko… ayokong nagkakaganyan ka.”
“ayoko… ayoko din namang nagkakaganito ako.” OMG. Hindi ako makakilos. Parang gusto ko
buksan ulit yung ilaw… pero natatakot ako na
baka kung ano ang lumabas. Greatest fear ko
Tapos kinuwento ko na sa kanya yung mga talaga ang mga multo. Eh ang mga nakabukas
problema ko kahapon at nung isang araw. na ilaw nun eh yung nasa corridor.
“inamin mo na pala.” Narinig ko na parang may umandar pa dun sa

“Oo. Pero okay lang. mukhang ayaw narin table. Ano Po ba talagang nagawa ko at
naman niya akong kausapin ngayon.” nilalapitan ako ng malas?! Malas… multo…
“wala nga yang ginawa kundi matulog sa room. maga… wah! Di ko na to kaya…
2 beses na siya pinalabas kanina sa klase.”
“may problema din ba siya?” Xei… pag ka bilang ko ng tatlo… tatakbo ka na…
“ewan ko. Pero kahapon pa siya ganyan. 1 … 2…
Natutulog lang. pag bumabangon siya, para
talaga siyang walang tulog, kaya pinagbibigyan Takbo!!!
na lang namin. ”
So ayun. Tumakbo ako. pero narinig ko na
Napaisip ako kung anong iniisip niya. nalaglag yung cellphone ko mula sa bulsa ko…
so okay…
The rest of the day was just normal. Tinanong
ako ng mga classmates ko kung anong nangyare Mamili ka Xei…
sa kin at nagmuka daw akong sadako. Inexplain
ko lang na sumabay sabay lahat ng problema Ang buhay mo… o ang cellphone mo?
ko.
Hai. Fine…
But I never told them about Kyle.
Cellphone na lang!
Pinauna ko na sina Chris at Marj. Gusto daw
magstay ni Chris pero ayoko. Dun na ko Dalian mo… kunin mo na bago ka atakihin ng
gumawa ng assignment sa room. multo jan sa…
Sunod, pinuntahan ko yung likod ng dorm. “Xei.”

Kinausap ko yung mga stars dun. Nakita ko si “AAAAAHHHHH!!!”
Alnilam. Naalala ko yung mga nangyare mula sa
umpisa hanggang sa kasalukuyan. Dugdug. Dugdug.
Napaluha ko. At ang multong gumulat sa kin… ay ang taong

nagpapatibok pala sa puso ko…
At dun sa pwestong yun… nangako ako sa sarili
ko na hindi na ko iiyak. “Kuya ano ba! Wag ka nga manakot!”
Bumili muna ako ng ice cream at nilibre ko yung Tapos ngumiti siya.
mga guard. Siyempre… inabala ko sila eh. Sinabi
ko kasi sa kanila na magsstay muna ako “Ang cute mo talaga.”
hanggang gabi… gusto lang magmuni muni. “Naman eh! Halos atakihin na kaya ako!”
Ayon. siguro mga 30 minutes din ako “Mas maganda pala pag natatakot ka… kasi
nakipagkwentuhan sa kanila hanggang sa kinakausap mo ko. lagi nga kitang tatakutin.”
gumabi na talaga. “subukan mo lang!”
“susubukan ko talaga.”
Woops. Nakalimutan ko na ang bag ko ay nasa “eh di, sige, subukan mo nga ko takutin
room pa namin. ngayon?!”
Pagtingin ko, 2 ang bukas na ilaw. Yung isa sa Pero imbis na gulatin niya ako o kung anu man…
room namin, at yung isa yung sa section V. sino
pa kayang nandun? Kinuha niya yung kamay ko at sinandal sa
pader…
Baka nakalimutan lang isara.
Dugdug. Dugdug.

lambot ng kamay niya. Sana habang buhay na
Tinitigan ko siya… ano ba sa tingin niya ang lang yung kamay niya sa pisngi ko.
ginagawa niya?! Pero lalo akong nagulat nung
parang nagapoy yung mga mata niya nung Dugdug. Dugdug.
tinitigan niya ko. tapos… lumalapit yung…
“gusto mo ba yun?”
Yung…
Natahimik ako. gusto… oo. Natural… gustung
Yung mga labi niya… gusto ko yang paghaplos mo sa mukha ko…
sana nga kung pwede habang buhay na…
Wag.
“hindi.”
Pero tumigil siya, at nakita niyang nakadilat pa “hindi ka marunong magsinungaling.
rin ako. bigla siyang tumawa. Sira talaga to. Nakakatuwa ka talaga kapatid.”
Nainis tuloy ako.
Nilagok na niya yung san mig light. Kahit na
“Ang sama mo!” umiinom siya, ang bango bango parin niya.
“ano, natakot ka ba?” Ewan ko ba. Siya ba talaga ang lasing, o ako?
oo nga… tama… baka naman… lasing siya…
Tapos ngumiti siya sa kin at nilagay yung mga
kamay niya sa ulo niya. “lasing ka ba?”
“hindi… hindi ako marunong malasing.”
“oo.” “ha?!”
“light to ano ka ba.”
Tumingin ulit siya sa kin tapos pinat niya yung “masama kaya yan…”
ulo ko. saka siya bumalik sa room at kinuha “summer pa ang huli kong inom… kaya hindi to
yung san mig light sa ilalim ng table. masama…”
“ah. O sige… uuwi na ko…”
“umiinom ka?” “gusto mo bang ihatid kita?”
“uminom ako.” “alam mo ikaw, porke nalaman mong may gusto
“kanina pa?” ako sayo kung anu ano nang kababalaghan ang
“nung dismissal. Tapos nakatulog ako sa ilalim gusto mong gawin. Tandaan mo, may girlfriend
ng table.” ka na… at pag sinaktan mo siya, mapapatay
“bat ka naglasing?!” kita.”
“ewan ko. nababaliw ako sayo eh.” “ang cute mo pala pag mejo galit ka no?”
“A—ano?” “lasing.”
“Yung mga sinabi mo. Hindi ako pinatulog.” “in love.”
“O?”
“Oo. Hindi ako pinatulog kahit nung sabado at Dugdug. Dugdug.
nung linggo.”
“bakit, nakonsensya ka?” “ano?!”
“wala.”
Tumawa siya. bumabalik nanaman kami sa “narinig ko yun eh!”
dati… sana ganito na lang lagi… “narinig mo naman pala eh.”
“baliw.”
“hindi. Nagsisisi ako.” “ka sa kin.”
“nagsisisi na?” “ang yabang mo! Jan ka na nga!”
“wala.”
“dali na!” Tapos naglakad na ako. alam kong sumusunod
“gusto mo?” siya sa kin. Hay. Nakangiti ako. sobrang ngiti.
“hindi ako umiinom.” Hay. Pigilan mo nga yan Xei…
“weh?”
“oo… ayoko nian… pero pag sasabihin mong Nung nasa may lobby na kaming dalawa…
marunong kang magsmoke, ayoko na sayo.”
“Geh, uwi na ko.”
Tumawa siya ng malakas… para talagang sira… “ayaw mo talagang magpahatid?”
nakakainis! “ayaw ko.”
“sige, sakay ka na. kuya, ingatan mo yang
“ano bang nakakatawa?” kapatid ko ah?!”
“kasi cute ka.” “baliw ka talaga. Sige na, ikaw, di ka pa ba
sasabay?”
Tapos hinawakan niya yung pisngi ko. ang “hindi na… baka makarinig nanaman ako ng

drums eh… tulad kanina.” “so ano, punta ka?”
“yabang mo.” “pupunta ka ba?”
“kaya nga na in love ka sa kin.” “kung pupunta ka.”
“hindi ah. Ibang dahilan.” “pupunta ako kung pupunta ka.”
“naman oh, ako nga tong unang nagtanong eh!”
Tapos umandar na yung tricycle unti unti. “kung merong mas importanteng gagawin, hindi
na ko pupunta.”
Pero may sinabi pa siya na narinig ko… malinaw
na malinaw… Habang inaayos ko yung locker ko, biglang may
nahulog na envelope. Ako naman, siyempre
Dugdug. Dugdug. tiningnan ko. Wala naman kasi to nung isang
araw.
And now I concede on the night of this fifteenth

“Ako natakot ako kanina nung nakita kita… song
natakot na bumalik ako sayo.” Of melancholy, of melancholy
And now I will repeat in this fourth line
That I love you, that I love you
Huh? Sino naman kaya to?

CHAPTER 36
[My Ferris Wheel] “ano yan?”
“ah wala.”
Hindi nanaman niya ko pinatulog sa mga sinabi “weh. Love letter yan no.”
niya. Hay nako po, mahaba habang inuman “hindi. Lyrics lang ng kanta.”
nanaman to ng gatas para makatulog. “ng?”
“broken sonnet.”
Ala una na ng umaga, at may pasok pa bukas. “weh? Favorite song yan ni Chris ah.”
Pero hanggang ngayon, umiikot parin sa utak ko “o?”
yung sinabi niya. Ano bang ibig niyang sabihin
dun? Hindi ko maintindihan… Ibig sabihin kaya… So I assumed na si Chris ang nagpadala ng
ako talaga ang gusto niya… dati pa?! letter na to. Si daddy talaga, para siyang sira.
Haha. Pero sa totoo lang, napangiti talaga ako
Erase erase erase. Hindi siguro. Pano niya ko dun.
magugustuhan?! At kung ako man ang gusto
niya, eh bakit si Rai ang niligawan niya?! Diba?! Pinatawag ako sa principal’s office maya maya.
It doesn’t make sense. Secretary kasi ako ng seniors organization kaya
may kailangan akong asikasuhin.
Pumunta na ko sa kama. Hay. Napangiti ako.
Kinikilig ako na parang ewan lang. alam ko Pagbalik ko sa room, nakita ko siya na
namang may girlfriend na siya eh. At ayokong papasalubong sa kin.
maging malandi ang image ko sa ibang tao.
Anong gagawin ko? A, iiwas? B, iiwas? C, iiwas?
So ano Xei, hintayin mo na lang hanggang sa Nako po. Ano ba namang klaseng mga choice
magbreak sila?! yan. Pero pwede din ang D, wala kang gagawin.
So, D na lang. eh ano naman kung
Pssh. Baliw ka. Wag kang ganyan Xei. Bad yun. makasalubong ko siya?
Umalis narin si mama papuntang states. Hai. Shucks. Ayan na… papalapit na siya.
The next day, habang nagaayos ako ng locker, Dugdug. Dugdug.

maraming naguusap tungkol sa concert na
gaganapin sa bayan. Well, hindi ko talaga alam Lumiko ako kasi may likuan naman. Bale it’s
kung sinu-sino mga bandang pupunta dun. Yah, either lumiko, tataas, tapos bababa na lang ulit.
I’m a silent rocker. One day gusto ko din mag Kung didirecho ako, didirecho lang… pero
head bang sa harap ng mga maraming tao. Kaso makakasalubong ko siya.
ang kinakatakutan ko lang talaga eh ang
claustrophobia ko. Nung lumiko ako, akala ko ligtas na ko.
“Xei, ano, pupunta ka ba?” Pero sino bang nagsabi na hindi siya pwedeng
“San?” lumiko?
“dun sa concert? Ang alam ko marami daw
pupunta dun eh. Kukuha din ang MAPEH club ng “ayan ka nananaman, umiiwas ka nanaman.”
ideas para sa battle of the bands next month.” “hindi ah. Nakaget over na ko.”
“ay oo nga, malapit narin yun.” “get over?!”

Cause tonight I’ll be right at your side
WAH!!! Para namang naging kayo para may
karapatan kang mag move on ano! Wah! Bawiin Sira talaga tong si daddy. Nung pumunta ako ng
mo Xei, bawiin mo! section V, may klase na sila, kaya wala na akong
panahong mag pasalamat.
“ah, wala.”
“punta ka sa concert?” Pagtalikod ko…
“ewan ko.”
“bakit ewan?” “sinong hinahanap mo?”
“kung merong may mas importanteng gagawin,
hindi ako pupunta.” Shoot.
“eto o.”
“ano yan?” “Si… si Chris.”
“mamaya mo na lang buksan. Sige, “Oh?”
pinapatawag pa ko ni Sir Venus.” “Oo naman Rai…”
“Ah… okay… teka, dito ka muna, may
Tapos umalis siya. Pero nagulat na lang ako iaaannounce lang ako.”
nung nakita ko si Rai na naglalakad sa
quadrangle. Di ko alam, pero natouch ako dahil Tapos pumunta kami ng Section V. pagpunta
uh… ano yon? Umalis siya dahil ayaw niya akong naming dun, nagikee lahat ng tao. Siguro dahil
mapahamak dahil baka kausapin nanaman ako kay Rai at Kyle…
ni Rai?
Tapos biglang may narinig ako na woi Chris
Ewan ko. ayan na oh!!! At isa pang Kyle lagot ka!!! … at
dahil dun, hindi ako masyadong mapakali.
Habang tumatagal…
Nakita ko na nagtinginan silang dalawa.
Alam kong lalo pa kong nahuhulog para sa
kanya. Ano ba.
Malala na to. Habang naglalakad kami ni Rai…
Pagkabukas ko nung tin can na maliit na yun, “Bagay talaga kayo.”

ang lumabas eh isang cute na cute na stuffed “Ikaw talaga Rai…”
dog. Maliit lang siya, tapos para siyang “Nakakaiinggit naman kayo…”
keychain. “Hindi pa naman kami eh.”
“Eh hanggang kailan mo ba siya paaasahin?”
“Xei!”
“o, Rai!” Hanggang kailan?
“paki bigay naman to kay Sir Venus.
Pinapatawag pa ko ni Madam Purr sa comlab.” Hindi ko masyado naabsorb yung sinabi ni Marj
“Okay sige.” hanggang sa napaisip ako… pinapaasa ko nga ba
siya? pano kung… hindi na talaga niya kaya?
Tapos pumunta ako ng faculty. Nakita ko si Sir Ayoko naman na habang buhay siya
Venus na nagchecheck ng papers. Eh natandaan maghihintay…
ko yung sinabi ni Kyle, na pupunta daw siya kay
Sir… Xei… magisip ka… papayagan mo na ba siyang
maging parte ng puso mo?
Pero… wala akong makitang Kyle sa faculty.
O makukulong ka parin sa isang lalakeng alam
Nung tinanong ko si Sir kung pumunta ba si Kyle mong hindi ka naman magugustuhan?
sa kanya, nagtaka siya kung ano daw sinasabi
ko, eh kanina pa daw siya check ng check ng Shoot.
paper na walang dumadaang estudyante.
Lumapit na ang dismissal. Nagcheck ako ng
Sira talaga yun. locker… at eto nanaman ang isang envelope…
Pagbalik ko ng classroom, chineck ko yung The clock on the TV says 8:39 p.m.
locker ko at meron nanamang nakaenvelope. It's the same, it's the same
Nung tiningnan ko, kadugtong nanaman nung And in this next line I'll say it all over again
lyrics ng broken sonnet. That I love you, that i love you
I don’t care what they say Napangiti ako. sobra. Tapos nun, nakita kong
I don’t care what they do nagbibihis na ang halos lahat ng mga kabatch
Cause tonight I’ll leave my fears behind ko. pati si Marj, nakabihis.

“San kayo pupunta?” Si Rai… at si Kyle.
“Ay shocks! Nakalimutan kong sabihin magdala
ka din ng extra!” Biglang sumikip yung dibdib ko. napatingin ako
“Okay lang, hindi na ako pupunta.” sa kanilang dalawa. They look perfect. Eh pag
“Susme ang arte nito! Eh jan lang din naman sa ako ang kasama niya?! Do we look perfect?
bayan ang bahay niyo ah!”
“Eh… wag na.” Impossible.
“Sumama ka na.”
Lumipat sa kin yung mga tingin ni Kyle.
Ayon na si Chris at nakabihis. Ang gwapo niya
sa puti at maong. Dugdug. Dugdug.
“Shoot!!! Chris ang gwapo mo!!!” Tumingin ako agad sa ibang lugar. Grabe talaga
pag napatingin lang siya sa kin, kinakabahan
Tapos tinitigan niya ko. agad ako. hay. Nakakabaliw.
“Oo na. gwapo ka na.” Nung nakuha na ni daddy yung jollibee, lumabas
na kami. Ayoko dun sa loob. Ang sakit sakit sa
Ngumiti siya, kaya lalo pa siya gwumapo. Grabe. mata nung mga nakita ko.
“Yun yun eh. Kailangan talaga si Xei ang At least paglabas, merong ferris wheel. Kasi
magsabi para ngumiti ka. Papansin ka talaga!” ganun talaga ber month na dito. Lumalabas
“Tumahimik ka nga Marj. Sige nanaman Xei, yung mga perya. Pero ang pinakagusto ko eh
sumama ka na.” yung ferris wheel. Maliit lang. although kahit
“Hai nako… wala akong pe—“ ilang taon na ko dito, never pa talaga akong
“Meron na kaming ticket!!! O ano, aangal ka pa nakasakay jan sa ride na yan.
ba?!”
Pumasok na kami dun sa gym na gaganapan ng
So ayun… concert. Uh… gym ba to o covered court lang?
ah basta. Haha. Di ko maexplain. Ayon. Ang
Pumunta kami ng bahay namin at pinagbihis daming tao. Para akong di makahinga…
lang nila ko. eh si Marj naka red, si Chris naka
white… naisip ko magblack. Haha. Magfeefeeling Nakita ko na yung grupo ni Rai na nasa
rakista lang ako ng isang araw. bleachers. Sina Marj at yung iba ko pang
batchmates, nakatayo, naghihintay dun sa
Nung inayos ko na yung bag ko, may nakita pageant. Ako naman, ninais ko munang lumabas
akong envelope… para at least makalanghap muna ng masarap na
hangin.
And again, part nanaman siya ng lyrics ng
broken sonnet. Pagkalabas ko…
I don't care what they say Dugdug. Dugdug.

I don't care what they do
Cause tonight I leave my fears behind “O, kanina pa kita hinihintay.”
Cause tonight I'll be right at your side
Lie down right next to me Ha?! Ano daw?!
Lie down right next to me
And I will never let go, will never let go “Ano?!”
“Kanina pa kita hinihintay.”
Shocks. Nababaliw na talaga tong si daddy. “Bakit?!”
“alam ko kasing lalabas ka jan.”
Paglabas ko, si Marj na lang yung nakita ko. “Pano mo nalaman?”
hindi ko na nakita si Chris. “Eh may sakit ka eh. Alam kong di ka
makakahinga sa ganyang pwesto.”
“Asan si Chris?” “ang feeling mo talaga kuya. Porke nalaman
“Bumili siya ng jollibee, para sa atin.” mong—“
“Sira talaga yun. Ang sweet.” “porke nalaman kong may gusto ka sakin?”
“Wooh. Sana kasi matauhan ka na.” “yabang.”
“Oo nga eh… sana matauhan na ko.” “ano ka ba. Wala naman to eh… magkapatid
parin tayo diba?”
Pumunta kami ni Marj sa jollibee at nakitang
nakapila si daddy… It hit me.
Pero may nakita akong kumakain… Kahit pala sinabi ko na, wala paring

mangyayare. Sabi na nga ba… hindi talaga niya Tingin ko… sapat na yun.
ko mamahalin. Hindi… ang tanga ko talaga.
Pwede bang, pakawalan mo na siya?! hindi Bumalik na kami dun sa venue ng concert at
naman niya masusuklian yang pagmamahal mo nakita naming nagpapageant na. naghiwalay na
eh. kami ng landas dahil ayaw naman naming
mapagchismisan.
“nakasakay ka na dun?”
Pagpunta ko dun sa pwesto nina Marj, sobrang
Tapos tinuro niya yung ferris wheel. init. Parang di ako makahinga.
“hindi pa.” “Waaah!!! Ang gwapo!!!”

“16 years ka na dito hindi ka parin nakakasakay “Marj, nakakabinge ka.”
sa ganyan niyo dito?” “uy! Anjan ka na pala! San ka galing?”
“ayoko lang. hindi ko type.” “Sa labas, nagpahangin.”
“gusto mo sakay ta—“ “bat ang tagal mo?”
“hindi.” “eh ayoko pa kasing pumasok eh.”
“para namang may choice ka.” “pagkatapos daw niyan hale na.”
Dugdug. Dugdug. Pagkatapos nung pageant, lahat ng nasa

bleachers eh nagsibabaan. At yun, samu’t saring
Kinuha niya agad yung wrist ko at hinila ako. mga poser ang nakita ko. pero ayon, mejo hindi
pinipigil ko talaga kaso pag pinigil ko eh baka ako makahinga na talaga.
sumubsob kami. Kaya sumunod na lang ako.
Kumanta ang hale. Ang una nilang kinanta eh
“Ano ka ba Kyle! Baka Makita ka nina Rai—“ yung blue sky ata. Siyempre nakikanta kaming
“hindi no. sandali lang naman to. Kuya dalawa lahat. Pero that time… pinagpapawisan na ko…
nga.”
Ang kanta na eh broken sonnet…
Tapos sumakay na kami agad dun sa upuan.
Tinaas muna, kasi may iba pang sumasakay. “Chris… nahihilo ako.”
“Nahihilo ka?! Marj! Tulong! Sabihin mo sa mga
“ang flirt mo.” batchmates natin na mejo luwagan yung space.”
“o? bakit?” “Ano?! Di kita narinig!”
“wala.” “Nahihilo!!! Si Xei!!!”
“ginagawa ko to… para sayo.”
And with that, kumilos si Marj.
Dugdug. Dugdug.
Nagpatulong siya sa mga kabatch ko na mejo
“Nakainom ka nanaman ba?” wag magtulakan. Natouch nga ako sa mga
“Hindi no.” kabatch kong lalake dahil inaway ba naman nila
“Eh bakit mo sinasabi sa kin yan?” yung mga nagwawala.
“Bakit, wala na ba talaga akong karapatan na
kausapin ka?” Nung nagkaron ng konting space, mejo okay na.
“hindi naman sa ganon… nakakapanibago lang.” pero bigla talaga akong nagising nung narinig ko
“alam mo… natutuwa ako sa mga babaeng alam yung boses niya…
kung anong gusto nila.”
“hindi lang naman kita gusto eh.” “WALANJO!!! SABING TABE EH!!! AYAN OH! MAY
“ha?” NAHIHILO, DI NIYO BA NAKIKITA?!”
Shoot. Ano nanaman ba tong sinasabi ko?! Nakita ko yung expression niya sa mukha niya.
sabihin mo na Xei… sabihin mo na mahal mo Galit na super nagaalala. Hindi ko ba alam…
siya. go! Para masira na yung buhay mo ng talaga bang nasisiraan na ko ng bait?!
tuluyan…
Dugdug. Dugdug.
“Tingnan mo o, si Alnilam.”
“oo nga no.” Pinunta na ko sa labas ni Chris, para daw
makahinga ako. ang bad news… hindi ko man
Sabay naming tiningnan yung langit. Ang ganda. lang narinig yung buong kanta na broken
Sobrang ganda. Kahit sa pipichuging perya lang sonnet.
ako nakasakay ng ferris wheel… wala akong
pakielam… “Sorry ah. Dahil sa kin, hindi mo tuloy narinig
yung kanta.”
Kung siya ba naman ang kasama ko sa ilalim ng “Okay lang yun, madami pa naman eh. Gusto
napakalawak na langit na to… mo ba jan na lang?”
“Daddy… uuwi na ko.”

“Ha? Bakit naman?”
“Wala din namang silbi kung andito lang ako
eh.”
“O sige, hatid na kita sa inyo.” CHAPTER 37
“Mejo hiblood si papa sayo.” [lips of an Angel]
“bakit?!”
“Eh kasi sinumbong ng kapatid ko eh.” Ano ba. Ano ba. Ano ba!!!
“Hai. Kahit sa street niyo lang?”
“Mm… o sige.” Hindi ko na talaga siya maintindihan. Ano bang
sinasabi niya? Ako ba?! Ako ba?! Pwede bang
Hinatid na ko ni Chris hanggang bahay. Ako sabihin na niya para hindi na ko mahirapan ng
naman ang humalik sa kanya sa cheeks this ganito?!
time… masyado na siyang maraming nagawa
para sa kin. Pero pag sasabihin niya…
“Thanks…” Scandalo.
“ako nga dapat mag thank you eh. Dami mo ng
ginawa para sakin.” Pagbaba niya ng cellphone, nakatulala na lang
“Ginagawa ko yun… dahil… gusto kitang ako. hindi ba dapat ako ang kumanta nun?
sumaya…” dahil… alam ko naman na hindi ako ang para sa
“Salamat… lalo na dun sa lyrics.” kanya.
“Ano?”
“Sa ly—“ Asar.
Tapos biglang bumukas yung gate namin. Pero aaminin ko, kinilig talaga ako. napayakap
Nagbbye na ko kay Chris dahil ayoko namang ako sa unan ko ng sobrang higpit at nakangiti
pagalitan pa ulit ako ng papa ko. ako buong gabi hanggang sa makatulog na ko.
Nung mejo 10:00, kakatapos ko lang maligo. Pagpasok nung susunod na araw, ginawa ko ang
Pagtingin ko sa cellphone ko… lahat para di siya makita. Oo siguro nga gusto
ko siya Makita pero baka mabaliw lang ako.
53 miscalls!!! kaya wag na lang…
Aba! At sino naman kaya ang tumata— “Hay.”

“Oy, may problema ka nanaman ba?”
Kyle ko calling… “Wala.”
“asus. As if. Kyle?!”
OMG. Si Kyle. “Wag mo nga ilakas yang boses mo… marinig ka
ng ibang tao eh.”
Nung pinindot ko… “kung ako sayo… bitawan mo na siya.”
“bibitawan ko na… eh hindi ko pa
“Ayos… sinagot mo sa pang 54.” nahahawakan?!”
“Ano naman?” “nakakapit ka sa kanya… pero siya, hindi siya
“Wala lang. Bakit bigla kang nawala?” nakakapit sayo.”
“Umalis na ko eh. Di na talaga ako makahinga
dun.” OUCH. Langya talaga tong si Marj. Derechong
“Ah… sayang… may ipaparinig sana ako sayo…” derecho sa puso yung sinabi niya.
At nagulat ako nung narinig ko… “Start na daw ng battle of the bands three
weeks after ah.”
Dugdug. Dugdug. “three weeks?!?!?!”
“oo. Grabe nga eh. Sadista ang mapeh club.”
Sobrang gulat… “sayang.”
“bakit? Gusto mo sumali?!”
Sobrang saya…
And boom. Narinig ata ni Rai yung sinabi ni
Pero pagkatapos nung huling salita sa kinanta Marj.
niya, binaba na niya ang telepono…
“Sasali ka? Sino ng kabanda mo?”
“ah… hindi… no plans…”
“Pero Xei maganda boses mo ah… marunong ka
But still I see… pa magitara…”
The tears from your eyes… “Tigilan mo nga ako—“
Maybe I’m just… not the one… for you “Sige na Xei! Actually gusto ko din sumali eh. Eh
vocals and bass lang ako.”

“ako pwede akong drums.” Could it be…
“Weh Marj?! Marunong ka magdrums?!”
“Oo naman. Para san pa tong mga muscles na Nagseselos siya?
to sa kamay?! Hmm… mukhang gusto ko yung
idea… ano, Sali tayo?!” Nah. Masyadong impusible. After nun, yumakap
“mga sira ulo kayo…” si Rai kay Kyle…
“teka, may kilala ako marunong mag lead… taga
section two nga lang. sige tawagin ko.” And unexpectedly…
“uy!”
Na medyo expected na…
Pero hindi ko na napigilan si Rai. Mukhang
desidido talaga siyang magbanda. Hinalikan niya si Rai sa noo.
“walangya ka Ex!!!” Biglang naalala ko yung araw na hinalikan niya

“okay lang yun! Kaso asar… si Rai ang vocals?! ko sa noo… yung mga mata niyang
Eww.” nakakatunaw… yung mga ngiti niya… yung
“aynako Marj. Kung gusto niyo… kayong dalawa hawak niya sa kamay ko…
na lang. ayoko!”
“Gusto ko may kakantahin ka kahit isa lang.” At higit sa lahat… ang tibok ng puso.
“ayoko nga eh!”
“oy confirmed na daw ano mga kanta natin?” Dugdug. Dugdug.
Put*k. wah. So no choice dahil desidido talaga Alam ko namang wala akong karapatan
tong mga sira na to. Ako ang second vocals at magselos. Pero nagaapoy talaga ako nung
rhythm, si Rai ang vocals and bass, si Marj and nakita ko yun. Hindi ba pwedeng yung mga labi
drums at si Khira yung lead, taga section two. na lang ni Rai ang halikan niya… wag lang yung
noo?! Parang ewan. Para akong bata. Natural
So from that day hanggang sa kaduluduluhan ng girlfriend niya yan kaya kahit saang parte pa ng
araw eh nagppraktis kami. Hindi narin namin katawan ni Rai, pwedeng pwede halikan ni Kyle.
nakakasabay at nakakausap si Chris dahil ang
daming ginagawa. Bukod sa mga band Di ko napigilan ang tumawa. May naisip akong
practices, sumasabay din ang requirements. iba.
A week before the battle of the bands, mejo “Anong nakakatawa?”

haggard na kasi nagpplan din para sa family day “Wala… may naisip lang ako.”
na kasabay nung battle. Grabe. Sobra.
Hinila ako ni Marj sa may sulok.
Nagpakilala narin ang mga banda…
“Hoi… seryoso, pakulo niyo ba yun ni Chris?”
Ang nabunot naming eh 8th out of 10 bands na “Huh? Yung alin?”
magpeperform. Okay na yun since mga 5:00 “The pisngi effect? Para magselos si Kyle?”
daw magsisimula ang battle. Grabe nga eh. Ang
boring naman para dun sa unang Pati pala yun napansin ni Marj. Pero deadma ka
magpeperform. lang Xei…
Ang napili naming name eh nightsweep. Self “Selos? Bakit naman magseselos si Kyle?”
explanatory naman na siguro yun. Pumunta na “Malay… tapos hinila niya si Rai… tapos hinalikan
kami ng backstage nina Marj. Sinekreto kasi niya sa noo… tapos tumawa ka… parang ewan…
naming sa buong batch ang pagsali. nagalit ata siya nung tumawa ka eh.”
At nung nasa likod na kami… kami ata ang NAGALIT?!

nasorpresa.
Yun ang di ko nakita. Pero pag tinanong k okay
Dugdug. Dugdug. Marj kung talaga bang totoo yung sinabi niya,
malalaman ni Marj na interesado ako…
“O, kasali kayo?”
“kaya nga kami nasa backstage diba?” “Ano ka ba… napaka observative mo talaga.”
“Xei… may dumi sa pisngi mo.” “issue maker lang.”
Sabay pinunasan ni Chris yung ‘dumi’ sa pisngi After nun, nagsilayas na ulit kami sa stage.
ko. Tapos siyempre practice ng practice. Those
times, wala talaga kaming inintindi kundi yung
Nakita ko yung reaksyon ni Kyle. Biglang battle of the bands. Tapos, super lapit na… kaya
kumunot yung noo niya tapos tumalikod… ano nga bang choice ko kundi iprioritize ko yun.

Minsan ewan ko ba… buti nga siguro yung may “ah hindi… napindot ko yung ok… eh kasi
ginagawa… sobrang I keep myself busy. In a nagtetext ako eh.”
way, nakakalimutan ko siya. “ah… bakit—“
“bakit ang late mo tumawag? Kanina ko pa
At dahil sa bilis ng mga araw… sinend yan tawagan mo ko.”
Isang tulog na lang, battle of the bands na. Shucks. Oo nga. Super late na. 12:01 na
pagtingin ko sa relo.
Pero hindi pa ata yun magkakatotoo…
“ay sorry sige ibababa—“
DAHIL HINDI AKO MAKATULOG!!! ”wag!”
“bakit?”
Kinakabahan ako. tatlo yung kakantahin naming “eh tumawag ka narin lang.”
mga kanta… walang nakakaalam sa batch
naming kung ano yung mga kakantahin namin. Tapos bigla akong sinipon. Di ko talaga alam
Siyempre surprise. kung bakit.
Pagtingin ko sa orasan, 11:54 na… “umiiyak ka?”

“anong umiiyak?! Sinisipon ako!”
Grabe. Ganito ba ako kakabado?! Gusto ko na “bluff. Umiiyak ka eh!”
matulog… pero… “kakaload ko lang ng prepaid kahapon. Baka
mawala agad to.”
Pagtingin ko sa cellphone ko, nakaoff pala. So “wala pangang limang minuto paguusap natin.
meaning, nalowbat pala ako na hindi ko Kahit 10 minutes. Babayaran na lang kita.”
nalalaman. Kinuha ko yung charger ko para “ano?”
siyempre, magcharge. Nung in-on ko yung “sabi ko bayaran ko na lang. sorry mejo dapat
cellphone ko… kasi matutulog na ko kaya kailangan ko hinaan
boses ko kasi tulog na mga tao dito.”
2 messages received. “ano bang meron?”
“wala lang. nakakatawa ka talaga. Tumawag ka
Yung isa eh galing kay Marj na sinasabing hindi kahit halos umaga na. miss mo na ko?!”
daw siya makatulog. At yung isa eh galing kay
Kyle na nagsasabing tawagan ko daw siya. Bakit ba alam na alam niya kung sa anong
paraan ako pangingitiin?!
Binaba ko yung phone ko at dumerecho sa
paghiga. “miss ka jan!”
“bakit, hindi mo ko namiss?”
And then… I internalize… “napanaginipan kita kahapon, kaya di kita
namiss.”
SH*T!!! SI KYLE PALA YUNG NAGTEXT!!! “oh? Napanaginipan din kita.”
“asa. Joke lang yun.”
Hindi ko masyado namalayan dahil masyado ako “alam ba ni Chris na tumatawag ka?”
napagod sa kakaisip sa insomnia ko. binasa ko “anong koneksyon ni Chris?”
ulit yung text ni Kyle na sinasabing tawagan ko ”Wala naman. Baka kasi magaway kayo pag
daw siya… nalaman niyang tumawag ka.”
“Hindi naman kami eh. Eh si Rai… alam niya?”
Bakit kaya? “hindi rin alam ni Rai. Haha!”
“Ang landi mo talaga kuya…”
so ang balak ko, I miscall siya. siguro naman “wrong send talaga yung tawagan mo ko. kay
pag nagmiscall ako at gising pa siya, magtetext Rai dapat yun.”
man lang siya ng ‘bakit’ diba? So malalaman ko
din kung bakit ako kailangan tumawag sa kanya. Matapos mawrong send sa kin ni Rai ako daw si
Kyle, eto naman ang mapagkakamalan akong si
Pag miscall ko… Rai?!
Oops mali. Bigla akong nalungkot. Para ngang gusto ko na

lang icancel yung tawag tapos sabihin ko na
Bakit? nawalan ako ng load eh…
Kasi sa unang ring palang eh sinagot na niya. “Pero alam mo… minsan… hinihiling ko na ikaw
na si Rai.”
Sh*t.
Dugdug. Dugdug.
“Hello?!”
“Bat mo sinagot?!” “Kyle…”

“napangiti naman ako dun.” “Yung Duckheads. Asan na?”
Dugdug. Dugdug. Not to mention, duckheads yung pangalan ng

banda nila. Mga sira talaga yun. Dahil daw
“ha?” section five sila… so wala lang.
“sinabi mo kasi yung pangalan ko…”
“tapos?” “Ah, ang alam ko nagpapractice sila.”
“wala… anghel ka talaga.” “diba bawal yun?”
“ah o sige babay—“ “uh… pano ba to. Parang akapela? Sinusubukan
“ayaw ko nga.” nila yung parang imaginary instruments.”
“ah…”
Ang kulit talaga niya. “tara bihis na tayo.”
Kailangan ko na talagang ibaba.” So ayon… nagbihis na kami.

“Kung bakit pa naman kasi ngayon ka lang
tumawag at—“ Mejo nahirapan nga ako sa pagsuot ng damit ko.
si mami kasi ang bumili. Ayon. Cute yung damit
Tapos tumawa siya. ko. red and black dress, pang goth. Sabi nila
lahat daw kami ay mukang mga manika. Kaya
“Bakit ka tumawa?” ayon.
“Wala. May naalala akong kanta.”
Paglabas ko, narinig ko na kumakanta na si
May narinig ako na may background music nga, Fran, yung vocalist ng duckheads.
pero di ko masyado marinig.
Pagkakita ko dun sa room… wala na yung mga
“Ano yan?” kabanda ko.
“basta, kakantahin naming sa battle of the
bands.” Mga sira talaga silang lahat. Iniwan ba naman
“Ah… o sige… bye na…” daw ako? di man lang nila sinabi sa kin na sila
“Ayoko nga magbabay… pero… kita kits bukas. nap ala yung tumutugtog.
Mawala ka na sa 2 kanta, pero wag sa huli. Para
sayo yun.” Pagkalapit ko sa may stage…
“Bakit?”
“Basta.” Si Kyle na ang may hawak ng mic.
“O sige… mawala ka narin sa 2 naming kanta…
wag lang sa huli. Para sayo din yun.” Mejo maraming sumigaw na “gwapo mo Kyle!”
“Finale ka ba?” na mejo kinainis ko.
“Ikaw, Finale ka rin ano?”
“I love you!”
Pero walang sumagot sa tanong namin.
Biglang sinabi ni Chris si mic.
Bigla na lang kasi nawala. Nung pagkakita ko,
nawala yung bat ko… kasi natanggal pala sa Mga sira talaga tong mga to.
saksak ng charger. Ang ewan ko talaga.
“Ahem… etong kantang to… para sa…”
Pero napangiti ako.
Mejo maingay… pero rinig na rinig ko… mula sa
Leche. Sa lahat na lang bagay pinapangiti niya pwesto ko..
ko…
Dugdug. Dugdug.
Nung battle of the bands…
“para sa isang taong tumitibok ang puso para sa
Mejo nalate yung banda namin. Family day din kin.”
kasi yun so andito yung mga parents namin and
stuff. Kinakabahan nga ako para kay Chris. Maraming sumiko kay Rai kasi natural… ang
Sinabi ko sa kanya na wag muna siya lumapit sa alam nilang lahat ay para kay Rai yun… pero
kin. ewan ko lang… hindi ko alam kung bakit ganun…
Nagkainan kami sa may bleachers habang Parang may nagsasabi sa kin na…
tumutugtog yung first 5 bands. Hinahanap ko
nun yung banda nina Kyle pero they are Para sa kin yun.
nowhere out of sight.
At habang kinakanta niya…
“Asan sila?”
“Sino?” Dugdug. Dugdug.

Coming from the lips of an angel
Naalala ko lahat ng sinabi niya… kagabi. Hearing those words it makes me weak
Honey why you calling me so late? And I never wanna say goodbye
But girl you make it hard to be faithful
“bakit ang late mo tumawag? Kanina ko pa With the lips of an angel
sinend yang ‘tawagan mo ko’.”
It's really good to hear your voice saying my
It's kinda hard to talk right now. name
Honey why are you crying? Is everything okay? It sounds so sweet
“umiiyak ka?” “sinabi mo kasi yung pangalan ko…”
I gotta whisper 'cause I can't be too loud Coming from the lips of an angel
Hearing those words it makes me weak
“sorry mejo dapat kasi matutulog na ko kaya
kailangan ko hinaan boses ko kasi tulog na mga And I never wanna say goodbye
tao dito.” But girl you make it hard to be faithful
With the lips of an angel
Well, my girl's in the next room
Sometimes I wish she was you “wala… anghel ka talaga.”
I guess we never really moved on
It's really good to hear your voice saying my And I never wanna say goodbye
name
It sounds so sweet “Ayoko nga magbabay… pero… kita kits bukas.”
Coming from the lips of an angel
Hearing those words it makes me weak But girl you make it hard to be faithful
With the lips of an angel
And I never wanna say goodbye
But girl you make it hard to be faithful “Mawala ka na sa 2 kanta, pero wag sa huli.
With the lips of an angel Para sayo yun.”
It's funny that you're calling me tonight Honey why you calling me so late?
“wala lang. nakakatawa ka talaga. Tumawag ka Dugdug. Dugdug.

kahit halos umaga na. miss mo na ko?!”
Napatitig ako. para kanino ba talaga yun?
And, yes, I've dreamt of you too
para sa isang taong pinapatibok ang puso niya?
“oh? Napanaginipan din kita.”
pwede kayang...
And does he know you're talking to me
“alam ba ni Chris na tumatawag ka?”

ako yun?
Will it start a fight?
“Wala naman. Baka kasi magaway kayo pag

nalaman niyang tumawag ka.” CHAPTER 38
[My Heart]
No I don't think she has a clue
HINDI.
“hindi rin alam ni Rai. Haha!”
Duh. Simple lang naman ang sagot dun sa
Well my girl's in the next room tanong ko diba?! Natural hindi. Pano titibok ang
Sometimes I wish she was you puso niya para sa kin when in the first place
wala siyang gusto sa kin?
“Alam mo… minsan… hinihiling ko na ikaw na si
Rai.” Kahit kailan.
I guess we never really moved on “Ui Xei!”

“Bakit?”
It's really good to hear your voice saying my “Duh!”
name “Teka wag mo ko hilahin, ano na bang meron?”
It sounds so sweet “tayo na!”

“Anong tayo na?!”
“baliw ka ba?! Tayo na magpeperform!” “Ay para sa isang taong…”
Shoot. Kaya mo yan Xei…
Dun lang ako natauhan na tapos na pala yung “…pinapatibok ang puso ko.”
bands before namin at kami na ang
magpeperform. Kinakabahan ako para sa group Dugdug. Dugdug.
namin… all girls kasi kami.
And with that… I started. Ako kasi yung simula…
at ang masaya pa dun, ang ganda nung band
before namin ah… jahe. Ang hirap naman. And here it goes…
So ayun, inayos na namin yung set up. My first note.

Siyempre nakatayo na ako dun sa may gilid at
tinotono yung gitara. Kinakabahan talaga ako. I am finding out
that maybe I was wrong…
“Woo! I love you Xei!”
at dun ko napansin…
Rinig na rinig ko si Chris na sinabi yun. Hay.
Sana marinig ko din si Kyle na sabihin yun… That I've fallen down
and I can't do this alone…
Pero nung inikot ko ang mga mata ko…
na sa akin lang siya nakatingin…
Wala si Kyle para panuorin ako…
Stay with me,
Napabuntong hininga ako.
alam ko namang alam na niya yung gusto kong
“O ano, game na?” sabihin…
“Marj… go na.”
“1 2 3 go!” This is what I need,
Please.
At ayun. Kinanta na ni Marj yung unang
dalawang kanta. Ginawa ko yung part ko. mejo Nakikiusap…
may konting mali. Haha. Pero sige. Go lang.
Sing us a song
After nung 2 kanta na nauna, pumunta na ako and we'll sing it back to you…
sa gitna kasi ako na yung kakanta. Siyempre We could sing our own
kinakabahan parin ako… pano kung biglang but what would it be without you?
tumilaok ang boses ko at mapahiya sa iba? Mejo
mahirap pa naman kasi malasigaw to… na sana… yung puso niya… sa kin na lang.
Pero kaya ko to. Rock goddess na nga ang I am nothing now

pinangalan sa kin eh. and it's been so long…
Narinig ko na nagsigawan silang lahat. Yung iba parang ang tagal na…
talaga naririnig ko na sinisigaw yung pangalan
ko at sinasabing crush na nila ko. haha. Since I've heard the sound,
Mapababae o mapalalake sinisigaw na yun. the sound of my only hope
Nagbigay ako ng isang maliit na ngiti. nung nakita ko siyang nakatitig sakin.
Pero… This time

I will be listening.
Umabot hanggang tenga nung paglingon ko…
Kaya ngayon… siya lang talaga ang gusto ko
Nakita ko siya. makuha.
Dugdug. Dugdug. Sing us a song

and we'll sing it back to you…
“Etong kantang to…”
ang daming tao… pero yung “madami” na yun
Tapos pumikit ako… wala ng pakielamanan kung parang nawawala… dahil… siya lang ang nakikita
maiintriga… malay ba nila kung sino tong ko sa ngayon… sa entabladong ito… parang sa
sinasabi ko diba??? amin lang umiikot ang mundo…

kawalan. Narinig ko na yung sigawan nung mga
We could sing our own kabatchmates ko na todo support sa amin.
but what would it be without you? Pero…
Pinagpapawisan na ko… at rinig na rinig ko yung Bigla siyang nawala.

tibok ng puso ko.
Nilagay ko agad sa lalagyan yung gitarang
(This heart this heart this heart this heart this ginamit ko at tumakbo paalis ng stage.
heart this heart this heart this heart)
“Xei—“
This heart, it beats, beats for only you
Pero wala akong panahong pansinin si Marj.
Alam ko… alam mo na yun…
Gusto ko siyang Makita… at tanungin kung
This heart, it beats, beats for only you anong ibig sabihin nung sinabi niya. Ano nga ba?
Ano? Bigla akong sumaya na nagtataka na hindi
Na sayo lang naman tumitibok ang puso ko. ko na alam kung ano ang dapat ko
pakiramdaman.
My heart is yours Maraming tao ang bumati sa kin. Grabe Xei ang
galing mo! O kaya Xei rock on ka talaga… o
Sayo lang… sayo lang Kyle… kung hindi naman… muka kang manika… you
stand out!
My heart is yours Thank you lang ako ng thank you… gusto ko siya
(My heart, it beats for you) Makita… nasan na ba yun?!
Naririnig mo ba? “Xei!”
This heart, it beats, beats for only you (It beats, Naramdaman ko yung kamay ni Chris.
beats for only you)
My heart is yours (My heart is yours) “Ang galing mo talaga.”
“Thanks.”
Si Mr. Heart? “Nagmamadali ka?”
“Ah… hindi… may—“
This heart, it beats, beats for only you (Please “si Kyle?”
don't go now, please don't fade away)
My heart, my heart is yours (Please don't go Oops. Tell a lie. Tell a lie.
now, please don't fade away)
“Hindi ano ka ba. Kasi yung cellphone ko naiwan
Tumingin ako sa kanya… Nakangiti siya. ko sa room.”
“Ang alam ko binigay mo sa mama mo.”
(Please don't go now, please don't fade away) “Ah ganun ba.”
My heart is yours
Shoot. Wala na. wala ng palusot.
At may ginagawa siya sa mga kamay niya…
After nun, umupo na ko kasama si Marj at si
(Please don't go now, please don't fade away) Chris tapos yung iba ko pang kabatchmates.
My heart is yours Nakita ko si Rai na parang nawiwindang sa may
quadrangle na pabalik balik kung san san.
“5”
“Ui, nakita niyo ba si Kyle?”
(Please don't go, please don't fade away) “Hindi pa.”
yours… “Oo nga no. after nung performance namin di ko
na siya nakita.”
“4” “Nakita ko siya na nanonood sa tin.”
(Please don't go now, please don't fade away) Tapos napatingin silang lahat sa akin.
My heart is...
“Weh?!”
“8” “Hindi ko siya nakita.”
“Parang ako din… di ko siya nakita sa may
Dugdug. Dugdug. audience.”
“Baka kasi maraming tao.”
At sa sinabi niyang yun… napatitig lang ako sa “Sabagay.”

“Pero san kaya siya pupunta?”
“Baka umalis na.” Bigla akong natuwa. Tuwang tuwa na andito pa
siya.
Umalis na.
“Bakit ka anjan?”
Naman. “Akala ko kasi pupuntahan mo ko agad dito. Eh
ang tagal mo. Kaya natulog muna ako sa puno.”
Hindi ko man lang natanong kung anong ibig “Sira ka. Pano kung nunuin ka jan!”
niya sabihin. “Nag tabi tabi muna ako.”
Umupo na lang si Rai kasama namin at mejo Tapos lumapit siya sa kin.
frustrated kung bakit umalis si Kyle agad. Sa
totoo lang mejo nainis din ako. bat ang aga niya “Galing mo kanina.”
umalis? Eh andito pa naman girlfriend niya at… “Thanks.”
“Nakakainlove ka naman.”
Ako…
Dugdug. Dugdug.
Makaihi na nga lang.
“Tumahimik ka nga kuya.”
“Washroom lang ako.” “seryoso kaya yun.”
“Okay.” “Ako lang ata nakakita sayo na nanonood sa
amin.”
So ayun nagwashroom ako. nakatingin lang “Sinadya ko yun. Pumunta ako sa lugar na alam
naman ako sa taas at nagtataka kung san siya kong ikaw lang ang makakapansin.”
nagpunta. Paglabas ko… nakita ko yung salamin. “Magaling ka din kanina.”
“Sus. Nambola pa. ano, ayos?”
Ako ba to? “Oo… ayos na ayos. Eksakto sa pinagusapan
natin kagabi ah.”
Ang ganda ko naman. “Kagabi ko lang napansin actually.”
“Sinadya mo eh.”
Haha. Pinagtawanan ko yung sarili ko. “Hindi no. eh malay ko ba sa mga sasabihin mo
na magiging sakto sa sasabihin ko?”
at bigla ko siyang naalala. “Oo nga no.”
“Xei.”
Hindi. Hindi pwede. Kailangan ko siya hanapin. “Ha?”
Pero duh? San?! “Pikit ka.”
“Bakit?!”
Hindi muna ako bumalik dun sa upuan namin “Pikit ka lang!”
nina Chris. Umikot ako para di nila ako Makita. “Ayoko!”
May isang lugar na alam ko na pwedeng andun “Bakit, ano ba tingin mong gagawin ko sayo?”
siya.
Hala.
Nagbabakasakali.
Honestly… sino mang babae ang sasabihin
Pero pagpunta ko… pumikit sa isang madilim na lugar at kayong
dalawa lang ang nasa lugar na yun…
Wala.
Isa lang ang iisipin.
Hay. Siguro nga umalis na siya.
“Wala. Dun na nga tayo.”
Aalis na sana ako nung may narinig ako na “Sige na naman.”
gumalaw sa may balete tree sa likod ng girl’s “Ano bang meron?”
dorm. Shoot. Bat nga ba ako pumunta dito ng “Tinupad ko yung pangako ko na hindi ako
gabi at nagiisa pa?!?!?! mawawala sa huling kanta ng banda niyo.”
“Ako rin naman ah.”
Narinig ko yung net na gumagalaw. “Bahala ka nga.”
Teka… Tapos ayon.
Alam ko na kung sino ata to… Hinalikan niya ko.
“Kuya?” Sa cheeks.
“Ang tagal mo naman.”
Gulat ako. natural. Sino bang hindi? Eh biglaan
Siya nga. eh. Ang bilis pa nga nung halik niya na para

siyang batang hahalik sa mami niya? Ang problema ko na lang…
“Ano yun?”
“Kiss.”
Kung ano talaga ang gusto niyang iparating sa
Dugdug. Dugdug. kin…
The way he looked at me… he was so… HOT.

Haha. Hindi ko alam pero heto nanaman… ang
gwapo nanaman niya sa paninign ko… at parang
pati yung puno ng balete eh nagfafade CHAPTER 39
hanggang sa siya na lang talaga yung nakikita [Heart for Christmas]
ko.
Naguguluhan na ko. Ano ba? Ano na ba
Dugdug. Dugdug. talaga???
“Magagalit ka ba sa kin?” Pumasok ako na confused parin ang utak.

“Kung?” Sobrang confused sa mga sinabi niya… ano ba
“Kung… wag na nga.” talaga ang gusto niyang iparating? Ano bang ibig
“Eh!!! Sabihin mo na.” sabihin nun?
“Wag na sis.”
“Dali na!” Hay. Hindi ko alam kung bakit ganun yung
“Payakap na lang… okay na ko.” sinabi niya… ano ba yun? Aba malay ko kung
minumura na pala niya ko or sinusumpa o
Dugdug. Dugdug. sinasabihan ng isang spell?
Hindi ko alam kung anong pinagsasasabi niya at “Xei.”

kung anong sumasapi sa kanya at sinasabi niya
yung mga ganung bagay. Nagulat ako. si daddy pala.
Pero hindi ko rin alam kung anong sumapi sa kin “O dad…”

at yinakap ko siya. “May plano ka ba mamaya? Maaga dismissal
diba?”
Oo. Siguro nga nasisiraan na ko ng bait. “Wala naman… magaaral? Matutulog?”
“Pasyal tayo sa sta.lu.”
Pero… “Ha? Ano namang gagawin natin dun?”
“Mamimili ng regalo.”
Yinakap ko siya. “Sabagay… para hindi na tayo magcram. Sama
natin si Marj—“
Yung sobrang higpit… “WAG!”
Na ayaw ko na siyang pakawalan. Woops.
“Sarap talaga ng yakap mo.” Mejo nagulat ako sa sinabi ni dad.

“Alam ko.”
“Yung akin ba masarap din?” “Ha?”
“Oo…” “Ah… ang ibig kong sabihin…”
“Mabuti naman…” “Date?”
“Kuya…”
“Ano?” Haha. Hindi ko alam kung bakit ko yun sinabi.
“Anong ibig sabihin nung 548?” Pero obvious naman kasi na yun ang gusto
niyang sabihin.
Tapos binitawan na niya ko mula sa yakap niya.
“Pa—pa—parang ganun pero…”
“Malalaman mo din.” “Pero KKB?”
“Haha. Ang galing talaga ng anak ko!”
Hindi na ko nakaimik. Ngumiti na lang siya at “Siyempre naman.”
hinalikan ang noo ko. nagbbye na siya sa kin. At “Pero libre ko pagkain.”
dun… dun na talaga natapos ang gabi. “Ayaw mo ba talaga kasama si Marj?”
“Gusto ko kasi… ikaw lang kasama ko…”
Hindi kami nanalo. Puro third year ang nanalo
pero ayos lang… Sana…
Nasabi ko naman na ang dapat sabihin… Sana masabi sakin ni Kyle yung linya na sinabi
ni Chris…

sabihin ng 548 na yun, hindi kita papansinin.”
Gusto ko kasi… ikaw lang kasama ko… “Gusto mo talaga malaman?”
“Oo.”
“Sure.” “Love you.”
“Narinig ko yun!!! Mga traydor!!!”
Dugdug. Dugdug.
Hala. Narinig lang naman ni Marj yung sinabi
namin. Akala nga namin galit siya pero hindi “Joke lang!”
naman pala. Eto kasi eh… galing manggulat at “Bwisit! Hindi siya nakakatawa!”
manakot…
Asar yun ah. Pero aaminin ko… nung time na
“Joke lang. sus. Hindi niyo un kailangan isikreto sinabi niya yun… napatulala ako for a second.
sa kin. Bayaran ko pa pamasahe niyo eh.” Parang nagslow motion yung mga labi niya
“Weh? Hindi nga! Wala ng bawian—“ habang sinasabi yung dalawang salitang yun.
“Naniwala ka naman. Wuhahahaha.” Naging prinsipe siya unti unti… kaso nung sinabi
“Halimaw ka talaga.” niyang joke, naging halimaw na siya.
“Ano ba naman kayo. Siyempre papayagan ko
kayong dalawa. Saturday na naman ang “Eto naman!”
Christmas party. Eh ako din wala pa kong “Aynako… wag mo ko kausapin hanggat di mo
mareregalo.” sinasabi sa kin yun.”
“Ano na bang gagawin?” “Marunong ka na magsungit ah.”
“Bukas at bukas at bukas ay maghahanda lang “Good for me.”
sa Christmas party. Kahit sabihin mo pang “Isipin mo kasi!”
meron ngang pasok, wala talagang klase.” “Ayoko magisip!”
“Galing talaga ni Marj. Oo nga naman… “Walang meaning yun! Gusto ko lang na
magkaiba yun.” kausapin mo ko!”
So yun. Buong period nagtatawanan lang kami. Napatigil ako at napaharap sa kanya.
Wala naman kasing pumupuntang teacher sa
klase. Haha. Pag ber month nga yung sinasabi Siyempre napatigil din siya.
nila kung san nagiging tamad na silang
pumasok. Tinitigan ko siya at saka sinabing…
“Uy teka, abot ko lang to kay Madam Para. “BLUFFER.”

Hinihingi daw niya kasi to eh.”
“Ano yun?” Tumawa siya ng sobrang lakas. Napikon ako
“Yung newspaper last year.” kaya umalis na ko. Kukulitin pa niya sana ako
“Gusto mo ako na lang?” nung nakita naming dalawa na tumatawid si Rai
“Wag na daddy. Ako na lang po.” sa may quadrangle tapos tumakbo siya paatras.
So ayun. Tumayo na ko at lumabas sa Things are now getting more and more
classroom. complicated.
Pagkalabas ko… Ang labo na.
Dugdug. Dugdug. Pano ko na ba to aayusin?
Shoot. Pero nung naihatid ko na kay Mam Para yung

dating newspaper…
Sige lang at lumakad ka lang at wag mo na
muna siya pansinin Xei… Bigla akong napangiti.
“Xei…” Napangiti dahil kinausap nanaman niya ko…

“Aynako…” napangiti dahil hinawakan niya ko… napangiti
“San ka pupunta?!” dahil narinig ko nanaman yung mga tawa niya…
napangiti dahil sinabihan niya ko na mahal niya
Nahabol niya ko at nahawakan niya yung kamay ko kahit alam kong joke lang… napangiti dahil…
ko.
Narinig ko nanaman ang tibok ng puso ko.
“Ibibigay lang to kay Madam Para.”
“Ako na jan.” Maaga dinismiss dahil magpapasabog ng
“Ayoko wag ka ngang makulit.” something para sa mga mosquitoes na
“Ikaw kaya ang makulit. Ako na nga tong nilalamon na ang buong school. Haha.
naggegentleman eh…” Nakalimutan ko na kung anong tawag dun.
“Hanggat di mo sinasabi sa kin kung anong ibig Ayun. Pumunta muna ako sa bahay para

magbihis. Kasi nga… aalis kami ni Chris. ko sa gilid, may mga pins dun…
Naghintay siya sa dulo ng kanto namin kasi nga Isang pin may nakalagay…
hanggang ngayon tanda parin nina mama yung
sumbong sa kin ng kapatid ko. although okay I give you my heart. I give up.
lang kay mama, si papa hindi. Haha.
Napangiti ako at dun ko lang narealize na wala
So ayun. Sumakay na kami sa jeep. pa pala akong regalo para kay Kyle.
“Xei…” Bigla akong kinilig.

“Po?”
“Pwede ko bang hawakan ang kamay mo sa Pero dalawa kasi ang meaning na sinasabi ng
buong araw na to? 5 oras lang naman eh.” pin na to.
Napangiti ako. ano pa nga ba? It’s either: Sayo lang ang puso ko or Sa iba na
ang puso mo.
“Okay dad. Pasensyahan mo na kung mejo
pawisin. Haha.” Mejo opposites yung meaning ng dalawang
“Okay lang. Honor ko yun.” sentence. Pero kung tutuusin, mas mabigat
yung “I give up.” Parang ganun… binibigay mo
Eto talagang si daddy. Kung hindi sweet, joker. ang puso mo kasi suko ka na…
So ayun. Namasyal kami sa sta.lu. ang daming Ang dami mo pang dahilan. Bilhin mo na yan.
mura. Ang daming sale. Siyempre umikot ikot
kami. Eh 1000 lang ang dala kong pera (to At nung tinanong ko kay ate, 30php lang daw
imagine na ipon ko yun mula June. Haha. Di kasi yung pin. Kung nagkataon, siya naman ang may
ako matipid). Nakabili na ko para kay Marj, Rai, pinakamurang regalo na mabibilhan ko…
Mama, Papa sa kapatid ko, pinsan ko… at sa
lahat ng maisipan kong regaluhan. Hindi ko lang Pero…
alam kung pano ko bibilihan si Chris eh kasama
ko siya. Gusto ko talaga yung message nung nasa pin.
“Dad… washroom lang ako.” Sige na nga.

“Samahan na kita.”
“Ano ka… papasok ka sa loob ng washroom Eh ano naman?
namin?!”
“Natural hindi. Dun lang ako magaabang.” It’s the thought that counts.
“Wag na!”
“Baka mawala ka.” Di ba?
“Sira ka.”
“O sige na nga. Maghihintay lang ako dito.” “Dad.”
“Nag cr ka ba talaga? O bumili ka lang ng regalo
At don, naghanap ako ng mareregalo para kay para sa kin?”
Chris.
Haha. Galing naman ni daddy. Nahulaan niya.
Ang naisip ko, statement shirt na lang. kaso
parang mas maganda kung cap o bracelet na “Hindi no. ang haba kasi ng pila.”
panglalake. Pero ano kaya? Strings na lang ng “Gutom ka na ba?”
gitara. Haha. Mejo nahihirapan ako magisip. “Mejo. Anong oras na?”
“6:30. Ano, kain na tayo?”
Tapos may nakita akong store… statement shirt “Sige. KFC?”
na sakto para kay dad. Nakalagay kasi dun:
Gusto mo ko kasi chocolate ako. Hindi siya So yun, pumunta kami ng KFC. At sa promise
ganon ka statement pero kung titingnan mo niya, libre niya pagkain naming. Pagkatapos
yung meaning, maraming nagkakagusto sa nun, nagkasabay kami ng jeep hanggang sa
kanya kasi sweet siya and stuff. Tinanong ko bayan nila. Ayoko magpahatid…
kay ate… aba bongga 300 pesos! Kung
nagkataon, si daddy ang may pinakamahal na Hay.
regalo.
Chris o Kyle?
Sige na nga. Tutal marami na siyang nagastos
para sa kin. Teka… option ba yun?
So binili ko na. pagtingin ko sa likod ko ay isang Bad yun Xei. Bad.

store na may mga bracelet bracelet. Pagtingin

Pero kung iisipin mo… Lagi na nga lang ba ko aasa?
Si Chris… matagal ka na niyang gusto. Ikaw The next days… hindi siya pumasok. I mean, si
tong sabi mo bibigyan mo na siya ng chance Kyle. So anung nangyare sa kin? Ayun. Wala.
tapos aatras ka ulit. Ano ba talaga? Sobrang Natutulog lang sa classroom. Kung hindi
sweet niya… eh si Kyle ba kaya niyang gawin natutulog, nagpplano kami ng class para sa
yung ginagawa ni Chris ngayon sayo? In the first Christmas party. Kung hindi yun, tumutugtog
place… may girlfriend siya. lang ako.
Kabit ka pala Xei eh. Grabe.
Si Kyle… Ilang araw lang ng pagkaabsent niya…
Iisa lang naman ang lamang kay Chris kung Parang…

tutuusin…
Miss na miss ko na siya…
Siya kasi…
Teka… ano bang karapatan mo para mamiss
Ang nagpapatibok ng puso mo. siya ha Xei… gusto mo bang—
Tama? Calling…
Kyle ko…
Napahiga ako sa kama pagkauwi na pagkauwi
ko. tama nga ba tong ginagawa ko? physically… Dugdug. Dugdug.
halos lahat ng tao ang alam eh kami na ni
Chris… though alam nila na walang ligawang Bakit ba bawat minuto na lang kailangan ako
nangyayare… parang MU-MU lang. kiligin dahil sa kanya?
Pero… “Hello?”
“Di ako makakapasok.”
Sa puso ko… “Tatlong araw ka na di pumapasok.”
“Buong linggo actually.”
Alam ko naman si Kyle lang. “Ibig sabihin—“
“Pero dadating ako sa Christmas party—”
WAAAAAH!!! Ayon sa 10 commandments… “Dapat lang…”
huwag magnanasa sa di mo asawa!!! Wag “Ang hilig mong sumingit.”
makikiapid!!! Di ko na tuloy alam ang gagawin “Ha?”
ko. “Sabi ko hilig mong sumingit.”
“San ako sumingit?!”
Nakinig ako ng music para makatulog man lang “Yung sabi kong dadating ako sa Christmas
ako and at least antukin… ang tugtog pa nga party.”
nun eh Migraine by Moonstar88. “May sasabihin ka pa ba?”
“Oo naman.”
At tama nga ang sinabi ko… “Ano?”
“Tanungin mo ko kung bakit ako pupunta dun.”
Sakto nanaman lahat.
Parang ang awkward. Bat ko naman itatanong
Oo nga pala, ang isang tanong na gusto niyang itanong ko sa
Hindi nga pala tayo kanya? Anong meron dun?
Hanggang dito lang ako
Nangangarap na mapa-sayo “O sige. Bakit ka pupunta don?”
“Dahil sa—“
Hindi sinasadya
Na hanapin pa ang lugar ko Dial tone.
Asan nga ba ako?
Andiyan pa ba sa iyo? Sa narinig ko, hindi ko alam kung magwawala
ba ko o tatahimik lang at iiyak. Ano? Ano ba?
Nahihilo, nalilito Bakit ba sa tuwing may kailangan akong marinig
Asan ba 'ko sa'yo? mula sa kanya ay laging pinuputol ng tadhana?
Aasa ba ko sayo?
O sadyang…
Asan nga ba ko sa kanya?
Pinuputol talaga ng tadhana?
At…
Sabado.

“Dad—“
Christmas party na. “Alam ko naman na yung chance na yun ay para
matakpan kung ano man yang nawala ni Kyle
Ang oras ng party namin eh 12nn. So nagising sayo… pero maghihintay ako.”
ako ng mga nine para maghanap ng magandang
damit na isusuot. At dahil uniform ang mga high Hindi ko alam kung anong sasabihin. Kung
school students, natural lang naman na sasaya ba sa sinabi niya o ano.
pabonggahan ng suot diba? Last year nga may
nagpakulot eh. Haha. Parang prom lang. Tinawag siya nung adviser niya. Naglakad na ko
palakad pabalik sa classroom.
Pero ewan.
Pero hindi ko alam kung anong sumapi sa kin
Nakita ko lahat ng regalo. At ang pinakamaliit para pumunta dun sa meeting place namin… sa
dun ay yung kanya. Hay. Ano naman? Tutal likod ng dorm. Ganun naman siya eh… malay
ganyan din naman ako kaliit sa kanya diba? mo…
Napabuntong hininga nanaman ako. reregaluhan Malay ko…

ko siya?! eh ako nga wala atang regalo mula sa
kanya. Andun pala siya…
Nagkaroon ng class program yung class namin. Naghihintay.

Pumunta ako sa section 5 para ihatid yung
regalo ni daddy at ni Kyle. Pero unfortunately… Nung andun na ko, walang tao. Dala dala kong
yun maliit na pin na nakabalot sa isang gift
“Si Kyle?” wrapper. Natural.
“Hindi ata yun pupunta eh.”
“Pero sabi niya—“ Sumilip ako sa balete.
“Ha?”
“Wala…” Tumalikod.
“Anak…”
“Po?” Pero wala siya.
“Talikod ka.”
“Bakit?” “Bwisit ka. Bwisit!!!”
“Sige na.”
Tapos binato ko yung regalo ko.
Siyempre, sa utos ng daddy ko, tumalikod ako…
“Sabi mo pupunta ka! Pero hindi naman—“
At nagulat ako nung may naramdaman akong “Wag ka nga magtampururot jan na parang
malamig sa leeg. bata.”
Napapanood ko to sa sine at sa iba pang movies Dugdug. Dugdug.

kung san yung leading man eh nagbibigay ng
necklace sa leading lady niya tapos sasaya yung “Di ko kasi natapos eh, pesteng load. Pero…
leading lady at… dahil sayo… kaya ako pumunta.”
I gave a smile. Pero yun lang yun. OMG.
Isang necklace na may musical note. May gems Siya… siya nga ba yun?
gems pa nga yun eh.
“Kanina pa ko andito. Nasa canteen lang ako eh.
“Sorry ah. Yan lang—“ May nakakita na sa kin na batchmates na tin.
“Ano ka ba. Ganda nga eh.” Sabagay… sasabihin nga ba nila sayo?”
“Actually tatlo yan. Isang mic, isang gitara, at “Pero definitely sinabi nila kay Rai.”
yan. Yan na lang tutal pang music ka talaga.” “Oo… kanina pa kami magkausap. Pumunta lang
“binili mo ba to nung magkasama tayo?” siya ng washroom nung nakita kitang naglalakad
“Hindi.” papunta dito.”
“Kailan?”
“plinagplanuhan ko na yan, mula pa nung sinabi Ayan. Nasaktan nanaman ako. siyempre. Sino
mong binigyan mo na ko ng chance.” nga ba naman ako para sabihan ng mga tao na
andito siya? siyempre ang may karapatan lang
Shocks. naman malaman yun ay si Rai…
Ganito na ba kalala ang mga pangyayare? Naglakad siya at pinulot niya yung regalo ko
Pano… pano na? para sa kanya.

“Akin ba to?” Nung inannounce na ni papa na opening na ng
“Oo…” mga regalo…
“Buti ka pa may regalo sa kin…”
“alam ko namang wala kang regalo para sa kin Yun ang una kong kinuha…
—“
“Buti ka pa may regalo ka para sa kin, pero sa Binuksan… at… Nagulat.
sarili ko wala akong regalo. Sinong may sabi
sayong wala?” Isang unan.
Dugdug. Dugdug. Pero di ordinaryong unan… Personalized…
Napatigil ako. May mukha ko…
Ano daw? At…
Tapos pumasok siya dun sa net ng balete tree at Ang katagang hindi ko malaman laman ang ibig
kinuha… sabihin.
Kinuha ang… Dugdug. Dugdug.
“Regalo ko para sayo.”
Dugdug. Dugdug. 548… Xei.
“Ano to?”
“Buksan mo na lang kung kelan mo gusto. Eh
eto, ano to?”
“Buksan mo na lang din… kung kelan mo gusto. CHAPTER 40
Wag lang ngayon.” [Weird]
“Wow… may limitation talaga.”
“Kyyyyyyllllleeee?!” Yinakap ko yung unan.
Oops. Narinig naming dalawa si Rai at Para ding naramdaman ko na yakap ko na siya…
napalingon kaming dalawa. Tumakbo ako sa Araw araw kinikilig ako, kada nakikita ko yung
kabilang daan at yon, naglakad na papuntang regalo niya para sa kin. Kaso nga lang… hindi ko
classroom… parin alam ang mysterio sa likod nung 548 na
yun.
Gusto ko na buksan yung regalo niya…
At dahil sa sobrang pagtataka…
Pero nangako ako na bubuksan ko na lang sa
pasko… Ang gising ko na sa umaga ay 5:48 am. Hindi ko
nga alam kung bakit pero simula nung nagtaka
Mukha namang alam ko na eh. ako kung anong ibig sabihin nun, kada titingin
ako sa cellphone ko kung anong oras, it’s either,
Sa lambot… na para ng mapuputol yung gift 5:48 am, 8:45 am, 5:48 pm o kaya 8:45 pm.
wrapper… Hindi ko nga alam kung ano ng nangyayare sa
kin eh…
UNAN.
Halos malapit na matapos ang December, 30 na
Haha. Ang regalo ng sanlibutan. Kung hindi kasi.
picture frame o angel na figurine, unan. at kung
sosyalera, branded shirt. At kung kapos… Tinitingnan ko yung cellphone ko araw araw
keychain na lang. pero kung sobrang kapos, para tingnan kung may text siya. kaso laging
okay na ang “merry Christmas”, diba? wala. Minsan nga ako pa ang sumasagot ng
telepono at baka sakaling tumawag siya.
December 24, 11:53 pm.
Pero natural… ano nga ba ako sa buhay niya?!
Ilang araw na ang nakalipas mula nung huli
kaming nagkita at parang ang pangit ng ending Haay nako Xeira. Nagiilusyon ka nanaman.
naming ngayong taon. Umaasa ka ban a ikaw talaga ang gusto niya?
Eh hindi ka ba nasasaktan sa mga pinagiisip
Ilang araw ko na din tinititigan yung regalo niya. mo? Eh pano si Rai? Hindi mo ba siya iniisip na
Kahit na alam ko na kung ano ireregalo niya… baka masaktan siya sa mga pinagiiisip mo?
gusto ko yun ang una ng bubuksan… Pinagkakatiwalaan ka pa naman niya.

Shacks. Ano ba talaga ginagawa ko?! lokohan na
ata to. “Hindi ako panaginip. Andito ako. Yung damit
mo, butas.”
“Xei…”
Tumalikod ako. pumunta ako sa kanya at
Woah! hinawakan siya. Totoo nga. Totoo nga na si Kyle
tong kaharap ko at wala ng iba…
Pagtalikod ko…
Kung ganon…
Wala siya.
WHAT THE HELL IS HE DOING HERE?!
Pero sigurado akong narinig ko yung boses niya.
Lumabas lahat ng goosebumps ko at “Anong ginagawa mo dito?!”
nagmadaling tumakbo sa baba. Naloloka na “Pumunta kasi akong school kasi naiwan ko
talaga ako. minumulto na ko sa kabaliwan!!! yung usb ko sa locker ko. eh naisip ko lang na
pumunta sa bahay niyo.”
Naligo ako at nagsuot ng isang gusgusing damit. “Eh bat di ka man lang nagtext?!”
Yung tipong butas sa may kilikili. Okay lang “Wala akong load.”
naman yun kasi nasa bahay ako. and that time, “Kanina ka pa?”
ang matino ko lang na damit ay nasa “Hindi, 15 minutes ago lang. sabi ko nga aalis
kailailaliman pa ng drawer ko. eh nakakatamad din ako eh. Dapat paalis na ko kasi nakita kita.”
kunin. “halika nga dito.”
Lunch time. Tapos hinila ko siya palayo sa bahay.

Nakakatakot kasi na baka Makita siya ng papa
Kumakain kami ng family ko nung inutusan ako ko.
ng papa ko para bumili ng coke sa tindahan.
Nung una ayoko eh wala naman akong magawa “Sige na… uwi ka na. pasasakayin na lang kita
kasi pag nakipagaway pa ko eh baka hindi na ko ng—“
bigyan ng allowance ko. “Ayoko pa. nakita na kita eh.”
“May sapi ka ba?”
Haay. So no choice. Okay fine. Kinuha ko yung “Meron na.”
pera at lumabas. “Teka, bili lang ako ng litro.”
“Ako na.”
Binuksan ko yung gate at… “Ayoko…”
“Ayaw mo? Eh tingnan mo nga yang shirt mo.”
Dugdug. Dugdug.
Shucks.
Sinara ko yung gate at tumakbo papunta sa loob
ng bahay. ANO YUN?!??!?!?! Natakot ako ng Oo nga pala.
bonggang bongga. Naghahallucinate na ko ng
parang ewan lang. BUTAS YUNG DAMIT KO!
Tinanong ako ng papa ko kung anong problema. Hala. Pero kanina, wala akong pake kung butas
Siyempre sabi ko naman wala. yung shirt ko na bumili. Ngayon, meron na kasi
ang kaharap ko ay si Kyle.
Lumabas ulit ako ng bahay. Pero before that
naghilamos muna ako. Ang Kyle ko.
At nung lumabas ako… “Fine.”

“Akin na pera.”
Dugdug. Dugdug.
Tapos kinuha niya agad yung pera na nasa
ANDUN ULIT SIYA. kamay ko at bumili sa pinakamalapit na suking
tindahan namin, ang tindahan ni Tita Babes.
This time, since alam ko naman na
naghahallucinate lang ako, binuksan ko yung Wala pang 3 minutes eh nasa harap ko na siya
gate na hindi na tinitingnan yung image na at may hawak na isang litrong coke at ang sukli
nakita ko at nilagpasan ang multong Kyle. sa 50 pesos.
“Oy.” Kinuha ko tapos binuksan ko na yung gate. Pero

bago ako pumasok…
Shecks. Tinawag ako ng multong Kyle. Sige lang
Xei… sige lang… lakad ka muna. At wag kang “Dalian mo ah.”
tatalikod. Hayaan mo lang siya. “Oo. Papalit lang ako ng damit.”

“Kahit wag na. maganda ka sa kahit anong “San tayo?”
damit.” “Ikaw ang pumunta dito… kaya wala akong
idea.”
Dugdug. Dugdug. “School.”
“Sige… sama lang ako.”
Pagsarado ko ng gate at pagpasok ng kwarto…
Tapos pumara siya ng tricycle at dun sumakay
Tinanong agad ng tatay ko kung bat ako na ko…
nakangiti.
Akala ko nga dun siya sa backseat sasakay eh.
Shoot. Nakangiti ba ko?! Kasi nga diba kadalasan mga lalake sa
backseat? Pero nagulat ako nung pinauna niya
And the mirror tells the truth. ko sumakay at tumabi siya sa kin…
NAKANGITI NGA KO. Isa lang ang masasabi ko dun.
Wah!!! Ano ba!!! Sinasapian na rin ba siya?! KILIG.

Bakit ba lately ganon yung mga birit niya sa kin?
Yung kayang kaya niyang alisin yung puso ko Nung nakapunta na kami ng school, walang tao.
out of my body?! Kahit guard wala. Hindi naman kasi kanakaw-
nakaw yung school namin eh. Bukas yung gate
Umakyat ako agad para magbihis ng maganda. pero lahat naman ng rooms sarado except yung
Well, hindi naman maganda… pero yung rooms ng fourth year. Pasaway kasi kami eh.
presentable. Kinuha ko agad yung nasa dulo ng Haha. Tapos magkakaroon ng sisihan pag may
drawer ko kasi nga andun yung maganda kong nagkawalaan ng notebook at libro.
shirt at shorts.
Punta kami sa room namin, ng first section.
Pagkalabas ko… wala siya. Nakita ko na magulo so kinuha ko yung walis.
Haay. Baka umalis na. “Ganyan ka ba talaga?”

“Alin?”
Bigla akong nalungkot. Grabe naman. Parang “Yung kahit hindi mo gawain, gagawin mo?”
kanina lang nung andito siya at sinabing “Siguro. Bakit naman?”
magmadali ako. parang kanina lang nung “Nagtataka lang ako… kung bakit ka pumayag
kinikilig pati mga buto ko… na maging tulay… kung alam mong masasaktan
ka lang.”
Ngayon, wala na siya sa mga paningin ko. “Ah yun ba… kasi… kasi gusto lang kita
makasama. Naisip ko na, kung tutulay ako…
Talaga bang buang na ko? talaga bang baka pwede kita makasama… gets?”
naghahallucinate na ko? pero kung “Kahit na alam mong may chance na maging
naghahallucinate ako… pano nakarating sa mga kami?”
kamay ko yung coke? “Wala naman masama kung kahit isang araw
maging masaya ako diba? At least alam kong
“Hulaan mo kung sino to.” natitigan kita…”
“Halika nga dito.”
Dugdug. Dugdug. “Bakit?! Rarapin mo ko no!”
“Si—Kyle tigilan mo nga ako.” Tapos tumawa siya. well it’s good… kasi joke
“Mali!” lang naman yun.
“Naman eh. Wag ka masyadong sweet… baka
mahulog ulit ako sayo.” “Bakit, gusto mo?”
“Meron bang mararape na gusto?”
Shucks. Ano ba yung sinabi ko? “Malay mo.”
“Langya ka kuya…”
Inalis na niya yung mga kamay niya sa mata “Eto naman… hindi ako incest para gawin yun.”
ko… pero hanggang ngayon naaamoy ko parin “Alam ko. kasi kung meron ka naman rarapin, si
yung pabango niya. Panglalake… ang bango… Rai yun.”
“Aba, may mga ganyan ka ng hirit.” Tapos may pinulot siyang crumpled paper at
“Wala yun. Ginawa ko lang yun para tanggalin shinoot sa basurahan.
mo yung mga kamay mo.”
“Tagal mo naman. Namiss tuloy kita.” “Naaalala mo ba yung sinabi ko dati na,
natatakot akong bumalik sayo?”
Nako… ayan nanaman siya sa mga banat niya. “Sa rami na ng sinabi mo, di ko na yun
maaalala.”

“Yung akala mo na multo ako.” ang pangarap ko ay gwapo, mayaman,
“Hindi na talaga.” matalino, sweet, sobrang bait na tipong anghel
na siya... pero dun ko nalaman na dapat...
Pero alam ko sa sarili ko na naaalala ko pa. duh. cinonsider ko ang imperfection.”
Eh ako pa? lahat ng sinasabi niya nakarecord sa “At bakit?”
utak ko. ano pa ba? “Kung masyado ka nagaassume ng perfection…
hindi mo na makikita yung tunay na dahilan
“Kasi… natatakot ako na bumalik sayo… ang ibig kung bakit ka nagmamahal. at saka... para at
kong sabihin dun… natatakot ako na ikaw least... marunong tumanggap ng pagkakamali
nanaman ang lalapitan ko sa tuwing may yung mamahalin ko... diba?”
problema ako.” “Alam mo…”
“Bakit?”
Yun pala ang ibig sabihin nun. “Akala mo lang mas mabigat ang mga banat ko.
Pero yung sayo… nakakabalinguyngoy!”
“May problema ka ba nung mga panahong yun?”
“Oo.” Huh?! Ano naman yung salitang yun?!
“Ano?”
“Sino.” “Sabi na nga ba di mo alam yun.”
“Eh di sino?” “Nabasa mo isip ko?!”
“Ikaw.” “Oo naman! Ang ibig sabihin nun eh nosebleed.
“Ako? Bakit?” N-O-S—“
“Kung naaalala mo… yun yung mga panahon na “Alam ko kuya! Di mo na kailangang mangasar!”
inamin mo sa kin na gusto mo ko. diba?” “Eto naman… joke lang.”
“Ah yun ba yun…” “Sige nga, basahin mo nasa isip ko.”
“At dun ko naisip… kung gano ako kamanhid…
na parang ang sarap pataying ang sarili ko. ang That time, ang iniisip ko ay doughnut. Di ko
sarap maging ibang tao…” alam kung bakit. Gutom na kasi ako nun eh…
“Kung ibang tao ka… hindi kita magugustuhan.”
“Sana… ako na lang si Chris.” “Alam ko na!”
“Ha? Bakit naman?” “Ano?”
“Maranasan ko man lang… ang mahalin ka.” “Ang dali naman…”
“Ano nga?”
Dugdug. Dugdug. “Ako.”
“Ano ba yang pinagsasasabi mo? Para kang may Dugdug. Dugdug.

sapi.”
“Napakayabang mo talaga!”
Totoo. Para siyang sinasapian na parang ewan “Ganon talaga.”
lang. mula nung inamin ko sa kanya na gusto ko “Bakit ba minsan kayong mga lalake, pag sinabi
siya, heto at kung anu ano na ang banat niya sa na ng isang babae na gusto nila kayo, bigla
kin. kayong makikipaglandian?”
“Napakasama naman nun!”
“Lakas ng epekto ng drugs sa kin.”
“Nagddrugs ka kuya?! Kadiri ah—“ Tapos nagacting siya na parang mamamatay na
“Nako Xei… hindi ka ba talaga marunong siya and stuff. Mejo benta nga eh. Para siyang
umintindi ng figures of speech?” bata na ewan… pero sana ganito na lang kami
“Marunong. Wala lang, natural joke yun.” lagi.
“Woo… joke daw. Oo na. Honor ka na nga.”
“Wala naman akong sinasabing ganun eh!” “Uh! Uh! Mamamatay na ko! mama- matay…
“Astig… mapagmamalaki ko talaga kapatid ko! na—paalam.”
akalain mo yun… ang little sister ko ay honor…
samantalang ang kapatid mo, kulang na lang ay Pumalakpak ako with matching tawa.
itapon sa school.” Nakakatawa kasi si Kyle.
“Mas gusto ko yung lalakeng kahit papano may
imperfection.” “Galing galing!”
Tumawa siya. huh?! At bakit?! Pumunta ako sa kanya para itayo siya kasi para
siyang baliw. Kinuha niya yung kamay ko. para
“May nakakatawa ba sa sinabi ko?” ngang gusto niya kong ilaglag na ewan kasi
“Oo meron!” napakalakas nung hila niya sa kin. Buti malakas
“Ano?” din ako. parang ang gusto niya mangyare eh
“Ikaw lang ang tanging babae na kilala ko na yung sa telenobela na hihilain ni guy si girl or ni
nagsabi ng ganun.” girl si guy tapos mahuhulog si girl kay guy o si
“Kasi halos lahat naman talaga ng babae, ang guy kay girl tapos magkakatinginan sila?!
dream guy eh halos perfect. kahit ako dati...

Hell no. ayoko naman ng ganun. Although Tumayo na kaming dalawa…
pwede din. Haha. Tawanan mo na nga lang yang
mga ilusyon mo Xei! Nagulat ako nung yinakap niya ko.
“Hindi naman. Hindi kasi alam ng ibang babae… Grabe… matutunaw na talaga ako.
na yung gusto nila, eh may gusto din pala sa
kanila.” “Hindi ko alam kung anong meron pero… sa
“Sa case mo, wala.” tuwing yinayakap kita… parang…”
“Pano mo nasabi?”
“Si Rai ang niligawan mo, diba?” Natahimik ako… gusto ko marinig yung mga
“Oo nga pala no.” sasabihin niya…
“Ay nako! Muka kang ewan!”
“Okay na ang maging mukang ewan. Gusto ko “Ang sarap mabuhay.”
lang naman na makita ka eh… kasi masarap
kang kasama. Masaya ako, pag nakikita kitang Tahimik ako nun kahit nung binitawan na niya
masaya.” ko mula sa yakap niya. Wala akong idea kung
bakit niya to ginagawa. Wala talaga.
Ngumiti si Kyle. Ang nakakamatay niyang ngiti.
Maya maya, nakarinig kami ng heels.
Lumabas kami sa room. Nung umupo siya sa Nagtinginan kaming dalawa kasi akala naming
may corridor na nakasandal yung likod niya sa may tao. Pero nung tiningnan namin… wala
wall, sumunod din ako. naman.
Hindi niya alam kung gano ako kasaya. Dun lang namin naalala na may multo nga pala
Tumatalon yung puso ko sa kilig. ng teacher dito sa school na to na may umiikot
daw sa buong school para icheck yung mga
“Hindi ka ba nagtataka minsan… kung pano tayo rooms. Ang laging palatandaan na andun na siya
naging ganito? Eh hindi naman tayo naging ay yung tunog ng heels na humahampas sa
magkaklase?” floor.
“Kuya, kahit pa nung una mo kong kinausap sa
likod ng girls’ dorm, nagtaka na ko.” Anyway, that’s another story. Haha.
“Maiintindihan ko pa si Rai kasi naging kaclub ko
siya nung first year at nung second year. Eh Lumabas kaming dalawa. Ako takot na takot
ikaw ni kaclub o kahit sa anong activities hindi parin nung naalala ko yung ghost story na yun.
naman kita naging kagrupo.” Parang ayoko na pumunta sa school namin ng
“Sabagay naging kagrupo ko si daddy nung mag-isa.
second year sa sci camp. Yung nga lang di kami
nagpansinan. Oo nga no. kahit san di pa pala “Ano ka ba, bat ka naman matatakot kung
kita nakakasama.” andito ako.”
“Wala lang. nagtataka lang ako. Pano nga ba “Oo na… hindi ko maiwasan eh. Nakakatakot
tayo naging ganito?” talaga.”
“Dahil sa isang payong?” “Babaliin ko yung heels nun pag nagpakita siya
“Siguro nga. Pero…” sa tin.”
“Pero?” “Kahit wag mo na baliin yung heels, basta wag
“Mas maganda sana kung sasabihin na kaya lang siya magpakita sa tin.”
tayo naging ganito…” “Benta yun ah.”
Dugdug. Dugdug. Sumakay na kami ng tricycle papuntang bayan.

Ayaw niya mag hi way eh. Gusto niya kasing
“Ay dahil sa tibok ng puso mo.” ihatid ulit ako sa bahay.
Nabigla ako sa sinabi niya. Kaya ba talaga ng “Dito na ko kuya.”

isang tulad niya na manhid, or at least akala ko “Natural eto na talaga street niyo.”
manhid, ay masasabi yun? “Che! Umuwi ka na nga!”
“Oo na. Grabe ka din. Pag crush mo lang,
“Kuya, di ko alam kung nakainom ka o ano. mahiyain ka. Pero pag iba na, nagiging totoo ka
Pero, tingin ko kailangan ko na umuwi. Sabi ko na sa sarili mo.”
kasi kay papa, kukuhanin ko lang libro ko dito.” “Insulto ba yun or compliment?”
“Gusto mo na ba talaga umalis ako?” “Pareho.”
“Since hindi ako normal, sasabihin ko na… “Chever. Sige na kuya… alis ka na.”
ayoko. Ayokong umalis ka. Pero… dahil kahit “Gusto mo talaga ako umalis…”
papano semi-normal parin ako, baka kasi “Hindi!!! Pero hindi lang talaga ako makapasok
magtaka si papa.” ng bahay hanggat hindi ko nasisigurado na
“Sige…” nakasakay ka na…”
“O sige sige.”

“Next time magtext ka kung pupunta ka ah.
Para naman hindi na yung butas butas yung Inikot ikot ko yung cord ng telepono.
isusuot ko.” Naghihintay sa isang boses na magpapatibok ng
“Next time na pupunta ako jan, gown na ang puso ko… ewan ko ba kung bakit excited ako. eh
suot mo.” dati ko pa sinasabi na ayoko ngang umasa…
“At bakit?!” pero hindi ko madedeny na gusto ko yung
“Wala lang.” feeling na kinikilig sa tuwing kalapit o kausap
“Weh.” siya…
“Sige na, di tayo matatapos pag di ako
nakasakay.” Kahit tahimik lang ako… alam ko namang alam
niya yun.
Nagpara siya ng tropical double hi way, isang
jeep papuntang bahay nila. Ngumiti ako at “Uh… K—“
nagwave ng byebye. “Xei!”
And there… nakita ko nanaman yung hand Si dad.

formation niya na yun nanaman ang sinasabi.
si dad pala to. Hai… ang sama ko ba? Hindi ba
548. dapat masaya ka na tumawag si Chris? At least
anjan siya para batiin ka ng merry Christmas sa
telepono. Eto kasi yung mga panahon na halos
lahat ng tao ay nagsisilipatan na lahat sa
“Bukas… malalaman mo din.” kabilang network. Eh dahil sa mga magulang ko
na nagsusupply ng load ko, hindi ako
makalipat… wala kasi akong allowance lagi.
Nauubos sa fishball at kwekkwek.
CHAPTER 41
[Secrets and Revelations] “Hi dad…”
“Bat parang malungkot ka? May hinihintay—“
Bukas. “Wala…”
Darn it. Dun ko napansin na… parang ang rough ko sa

kanya… na hindi naman tama.
Kanina ko pa tinititigan yung cellphone at wala
paring dumadating. Dumating na yung sinasabi “Uh… dad… I’m sorry… wala lang… hehe.”
niyang “bukas” pero hanggang ngayon wala “Okay lang… basta ikaw.”
parin. TEXT. Kahit text lang. yun lang ang gusto
ko. isang text galing sa kanya kung anong ibig Ayon… so nagusap kaming dalawa… sabay
sabihin nun. kaming nanonood nung countdown sa dalawang
sikat na network sa tv, palipat lipat kami ng
Lahat ng tawag sa telepono ako na yung channel. Tinatawanan namin yung mga artista
sumasagot. Siguro naman alam lahat ng girls na sumasayaw.
yung feeling na ganito. Yung tipong sasabihin ni
guy na meron daw siyang sasabihin. So eto Pagtingin ko sa orasan…
namang si babae eh nagmamasid ng text at ng
tawag… 11:55 na.
PERO HANGGANG NGAYON… WALA PARIN ANG Napabuntong hininga ako… mukhang kahit text
PALIWANAG. wala man lang ako matatanggap mula sa kanya.
Hindi ko ba alam kung may karapatan akong “Sabay tayo magcountdown.”

magalit. Natural wala… hindi naman niya ako
girlfriend. Aba… sino ba ko sa buhay niya? Hindi ko alam kung bakit ganun. Para siyang
seryoso na ewan. Seryosong masaya?
RING. Seryosong hindi ko alam. Pero meron sa tono
niya na desidido siya…
“Ako na sasagot!”
“Bakit?”
Sinigaw ko yun sa buong bahay. Pero alam “Diba sabi nila… wag na nga.”
naman nila na kanina pa ko nagmamasid ng “Ano yun?!”
isang tawag. Mula pa pagkagising ko ng umaga “Wala… basta gusto ko sabay tayo
hanggang ngayon na malapit na magbagong magcountdown…”
taon. “mm… okay…”
“Uh… hello?” Nung dumating na ang 11:59, hinintay namin ni

dad yung 10 9 8 ng mga artista sa tv… nung Nakarinig nanaman ako ng sigaw sa bahay nila.
nagumpisa, natural nakisabay kami. Sa background, narining ko yung boses ng
pinsan niya… Matapos ang ilang taong
“5!” panliligaw! Sinagot ka na rin!
“4!”
“3!” “Hui dad! Hindi ko naman sinabi na—“
“2!”
“1!” At may narinig nanaman akong isang boses…
“Happy New Year dad!” Defensive oh! Woo!
“143 Xei.”
“Tumahimik nga kayo hindi ko—“
Dial tone. “Dad! Bakit nila naririnig sinasabi ko?”
“Naka loud speaker ako anak.”
Woah?! Ano yun?
Shoot! Nakakahiya!
Dinial ko agad yung number ni dad kasi hindi ko
nakuha yung gusto kong sagot which is “happy “Dad naman eh! Bakit di mo sinabi?”
new year anak” so tumawag ako sa kanila. “Hindi ba halata? Kaya nga mejo mahina boses
ko.”
“Hello pwede po ba—“ “Dad! Naman eh!”
“O, Xei!” “Sige anak. kain na ko. salamat… alam kong
“Dad ano ba yun? nagcountdown tayo ng sabay magiging maganda ang umpisa ng taong to…
tapos kung anu—“ Bye!”
“Anong nagcountdown? Kanina pa ko natutulog “Te—“
no.”
“Weh! Dad naman eh!” DIAL TONE.
“Oo nga! Kakagising ko lang kasi kakain na
kami.” Ay nako. Napagtripan ako dun ah! Naka loud
“Dad wag ka nga mambiro! May tumawag speaker pala si dad kaya naririnig ng buong
kanina sa kin na—“ bahay nila!
PINDOT. PINDOT. PINDOT. 143.
“Dad, wag ka nga pumindot!” Bigla akong napaisip. Kung ang I love you ay
“Napakamandhid mo talaga.” 143… ang 54 kaya ay…
“Ano ba yun?”
“143.” Hindi. Pano mangyayare yun eh hindi naman
“143?” talaga ako mahal ni Kyle?
Tinubuan ako ng goosebumps. Di ko alam kung Kinuha ko yung unan na bigay niya sa kin ay
bakit. yinakap yakap ko hanggang sa madeflate na
siya. tiningnan ko yung number na nakasabi sa
“Kaya gusto ko sabay tayo magcountdown, unan. malinaw na malinaw.
gusto ko… kung hindi man ako ang unang
makakakita sayo sa taong to, at least, ako man 548.
lang unang makarinig sayo…”
Dugdug. Dugdug.
Natahimik ako. parang may nasolve ako na
puzzle o ano. Mahal kita? Ano yung 8?
“I love you.” Nako po… feeling mo naman yun talaga meaning

“Uh… I love you too… dad…” nun…
Sumigaw si dad. Masyado ngang masakit sa WAH! Siyempre kinilig nanaman ako. at sa
tenga yung sigaw niya. Hindi ko alam kung kalagitnaan ng aking pagkakilig, may tumawag.
bakit. Tapos nagkaron ng hiyawan sa bahay nila. Akala ko siya na… akala ko si Kyle na...
Mukang andun buong mag anak nila. umaasang kahit hindi niya inabot ang ‘bukas’ na
sinasabi nya… at least umabot siya sa bukas ng
“Pakiulit nga yun!” bukas.
“Aynako… wag mo nga bigyan ng malisya…”
“Kahit na! masarap lang pakinggan… lalo na “Hello good eve—este good morning po sino po
kung ikaw ang nagsasabi… kahit pang kaibigan sila…”
—“
“I love you too… dad.” Isang mahabang silence. Nakailang ulit ata
akong ‘hello’ pero hindi sumagot yung caller…

akala ko si Kyle… At bakit… bakit ngayon?! Uumpisahan niya ang
bagong taon na alam niyang may nasasaktan na
“Kyle, ikaw ba yan?” iba?! Bakit naman kung kelang umpisa ng taon
“Xei. Ako to.” saka siya nakipagbreak kay Rai…
Sh*t. Kinuha ko yung unan kasama nung grad pic ni

Kyle dun sa ilalim ng kama ko kung san alam
Naiiyak ako para sa sarili ko. hindi ko alam kung kong hindi makikita ni Rai. Nung narinig ko na
paano pagtatakpan yung sarili ko. sasabihin ko yung kotse nila, bumaba na ko agad.
ban a, kakatawag lang ni kyle tapos niloloko
ako? Nung nasa kwarto na kami, I felt very
uncomfortable… di ko alam kung bakit. Eh
Pero habang iniisip ko yung mga pwedeng kadalasan naman sa kin talaga pumupunta si
dahilan… Rai pag may problema siya…
Something went wrong… “Bakit… bakit Xei… sabihin mo… ano bang
nagawa kong masama?”
I heard her crying. “Wala kang nagawang masama Rai… siguro kasi
—“
OMG. “Xei bakit ganon? Ako na nga tong laging
sumusuyo sa kanya eh… ako naguumpisa ng
Hindi ko alam kung gusto ko pa bang marinig topic pag maguusap… ako magaarrange ng mga
yung mga sasabihin niya… pero ang date kung san pwede kami magkita… ako na
pinakaayoko sa lahat yung nasasaktan yung lahat… ano bang nagawa kong mali?!”
mga kaibigan ko…
Hindi ko siya masagot dahil hindi ko naman
“Xei…” talaga alam ang sagot…
“Rai… bakit… bakit ka umiiyak? Nagaway ba
kayo ni—“ “Sabihin mo muna sa kin kung anong
“Break na kami ni Kyle.” nangyare…”
“Tinawagan niya ko kanina sa telephone namin…
Shoot again. masaya ako kasi akala ko sabay kami
magccountdown kasi nga diba sabi nila
Napatunganga ako sa sinabi niya. hindi ka ba pagsabay daw magcountdown kayo na habang
natutuwa Xei? Break na sila… pwedeng pwede buhay?”
na kayo… pero… bakit ka nakatunganga jan?
bakit ka nakatulala? Diba dapat ikaw ang unang So yun pala yung dahilan kung bakit gusto ni
matutuwa sa mga sinabi niya? Chris na sabay kami magcountdown… natense
ako bigla… napakaunusual ng feeling…
“B—bakit…?”
“Hindi ko alam Xei… Xei… I need you… Kailangan “Pero hindi… nasorpresa ako nung sinabi niyang
ko ng kaakap ngayon.” hindi na daw niya ko mahal… pero ang masakit
dun… ang sabi niya akala niya mahal daw niya
Bumagsak yung katawan ko. bakit ganon? Bakit ko… pero hindi… dahil crush lang daw yun…
ganito yung nararamdaman ko? parang kanina ****… eto na ang pinakamasakit na break up
lang eh super saya ko dahil kay Kyle… pero dahil yung lalake yung nakipagbreak… at hindi
ngayon parang galit na galit na ko sa kanya ako… nasira yung pride ko… nasira lahat… lalo
dahil sa ginawa niya kay Rai… ano yun… isa na sa mga sinabi niya… nakakawalang gana
nanamang laro si Rai para sa kanya? mabuhay…”
“P—pano?” Umiyak siya sa kin habang yakap yakap ako.

“Iddrive ako ni papa papunta jan. magssleep may sinasabi pa siya pero paulit ulit lang na
over ako. pumayag naman si tito eh.” sobrang sakit daw. Hanggang sa nakatulog na
“Ininform mo na lahat—“ siya sa mga balikat ko.
“Oo… Xei… Please… di ko na kaya…”
“Okay sige… hintayin kita…” Humiga kaming dalawa sa kama ko. yakap parin
niya ko. sa tuwing inaalis ko yung mga kamay
DIAL TONE. niya, kumakapit siya sa shirt ko na parang bata
lang…
Pero kahit binaba na ni Rai, hindi ko magawang
ibaba yung hawak kong telepono. It went so Ganito ba… ganito ba ang makaranas ng isang
fast… parang nung una lang nung break up?
nagpapatulong siya sa kin kay Rai tapos
ngayon… Naisip ko bigla na yung pagiging tulay ko sa
taong mahal ko at sa isang taong close sa kin ay

hindi pa pala masakit… sa nangyare kay Rai… na ka ah.”
sabihin ba naman sayo ng taong minahal mo na “Hindi to galit. Namumuhi ako.”
hindi ka mahal where in all the time akala mo
mahal ka niya… Di ko na tiningnan reaksyon ni Marj.
Ang sakit pala. After a few minutes, nakita ko si Marj na may

katext tapos nangingiti. Gusto ko man tingnan,
Napatingin ako sa ceiling… masyado akong busy sa pagtatanggal ng
classroom designs.
Nawala yung tibok ng puso ko.
“Xei.”
Nagalit ako sa kanya… “Yuhp?”
“Pwede pahiram ng USB mo?”
“Bakit… bakit ka ba nananakit? Hindi ka ba “Bakit?”
talaga marunong magmahal?” “Isasave ko lang nung research manuscript ko.
Please please please? Naiwan ko yung akin sa
Dun, nakatulog na ako sa mga salitang bahay eh.”
binanggit ko. “Sige. Kunin mo na lang sa bag.”
The next days wala akong inisip kundi yun… At yun. Kinuha na ni Marj sa bag.
naaawa ako kay Rai na nalulungkot para sa
kanya… kahit sino naman, ayaw maranasan ang Halos wala ding teachers nung first day ng class.
masabihan ng hindi ka mahal ng mahal mo Pinaglinis lang kami ng kalat. Yung iba nagturo,
diba? yung iba hindi. Pero life must go on. Malaking
portion ng day ay pinaglinis lang kami.
Lesson learned… now… I must apply it.
Mga 4:00 pm declared na pwede na kaming
Yung unang school day sa bagong taon, nakita umuwi. Ayokong Makita siya o makipagusap
ko na ang daming nagpagupit. Ang daming man… wala akong gana. Kaya kinuha ko agad
nagbago. Yung iba tumaba. Yung iba naman yung bag ko at umalis.
nagparebond. Natural yugn mga lalake 2 by 3
nanaman ang buhok kundi lagot sila kay sir Vox. Pagdating ko sa bahay… nagbihis ako… di ko
namalayan, nakatulog ako.
Wala akong gana makipagusap sa lahat ng tao.
Although nakita ko si Rai na kinakausap na niya Pagkagising ko, 6:30 na ng gabi.
yung mga kaibigan niya at nakikipagtawanan
pa… Inopen ko yung computer kasi ipprint ko na
yung manuscript ko sa research. Dun ako
Pano ba niya yung nagagawa? naalimpungatan na na kay Marj pala yung USB
ko.
Tumingin ako sa paligid… mahirap man aminin
pero alam ko naman kung sinong hinahanap Tinawagan ko si Marj sa bahay nila…
ko… at di ko matatangging hinahanap ko nga
siya… “Hello pwede po ba kay—“
“Xei! Kanina pa kaya kita tinatawagan! Tulog ka
Dugdug. Dugdug. daw eh!”
“Ay, sorry. Marj USB ko? pwede bang send mo
Kitang kita siya mula dito. Taga bantay na siya na lang thru e-mail yung—“
ng late comers ngayon. Napatingin ako sa ibang “Eh yun nga eh… iniwan ko sa locker mo…”
direksyon… ayoko muna siyang kausapin… sa “Ano ka ba! Pano kung manakaw yun!”
ginawa niya sa pinsan ko… di ko lang alam kung “Wag ka magalala… may lock yun… ang code ay
may gana pa kong makipagusap sa kanya. 24747.”
“Okay fine. Sige.”
Natural pagdating namin sa room, chikahan “Bye! Good luck!”
galore ng mga nangyare nung Christmas break…
pero iba ang napagusapan namin ni Marj… DIAL TONE.
“Xei…” Ano namang ibig sabihin nung good luck na

“O.” yun?!
“Wala na daw ah…”
“Tumahimik ka nga Marj… baka marinig.” Namasahe ako hanggang school. Kaasar naman
“Bakit daw sila nagbreak? Natanong mo—“ oh. Nagsayang nanaman ako ng 7 pesos.
“Ang sinabi lang sa kin ni Rai yung nangyare. pagdating ko, okay naman. Mejo madilim na nga
Wala akong gana makipagusap sa kanya.” lang. pero may iba paring mga dormers na
“O, easy ka lang mare… mukhang galit na galit tumatambay sa may quadrangle.

Pumunta ako ng classroom at dun ko Nainis ako… I want him to explain pero parang…
natagpuan…
“Sige. Ilabas mo kung sino ka Xei… gusto kita
Ang puso ko. makilala… sa lahat ng anggulo mo… sa masaya,
malungkot… galit… gulat… para sigurado na
Dugdug. Dugdug. kong… hindi na ko nagkakamali.”
“Xei.” Dugdug. Dugdug.
Tumalikod ako. pero hindi naman pwede. I looked childish in front of him. Binato ko siya
Kailangan kong kunin yung USB ko. bwisit. Bigla ng dahon na nadukot ko sa may plant box.
kong naalala yung good luck ni Marj… parang
may nasesense ako… “May tanong ako… pwede bang—“
“hindi ba niya sinabi sayo? Di ko alam… di ko na
“Oo… ako yung nakiusap kay Marj para hiramin siya mahal… o… alam ko sa sarili ko na di ko
sayo USB mo. Eto oh.” siya minahal.”
“Ganon ba yun kadali?! Napagsawaan mo lang?!
Tapos nilabas niya yung USB ko. porke ba may ichura ka?! Ganun lang?!”
“Di ko naman sinasabi yun eh.”
Shoot. For a while, nainis ako kay Marj. Ano “Kasi ganun eh! Pumunta si Rai sa kin na
bang ginagawa ko sa babaeng yun para umiiyak…”
ganituhin niya ko. hanggang sa narinig ko si “Aminin mo nga… bakit, gusto mo bang bumalik
Kyle… ako sa kanya?! Xei… hindi naman talaga ako
marunong magmahal eh. Kadiri. Ang corny. Pero
“Sabi ko kasi sa kanya… pag di niya yun ginawa, ganon eh. Wala na kong maisip na ibang salita
sasabihin ko sikreto niya.” para sabihin yun… pero ganon… hindi… hindi
“Na alin?” talaga ako marunong hanggang sa…”
“Kaya nga sikreto eh.”
“Bala ka nga. Lamunin mo yang usb ko kung Binato ko pa siya ng dahon. Hindi ko alam pero
gusto mo.” merong meron sa akin na ayokong patapusin
siya magsalita… ayoko… ayoko siyang patapusin
That was all a joke. magsalita…
Pero nabigla ako nung ilalagay nga niya yung No. Not now…
USB ko sa bibig niya.
Please… Not now…
“What the—kuya tigilan mo nga!”
“Titigilan na.” "xei… di ko alam… alam ko matatapos na…
“Akin na!” malapit na tayo magraduate… malapit na ko
“Makinig ka muna—“ umalis… alam ko na kung sino talaga yung gusto
“AKIN NA!” ko…”
That was a warning… supposed to be… Tinakpan ko yung tenga ko… I don’t want to
hear anything…
“Makinig ka muna…”
“BAKIT PA?! BAKIT KO PA KAILANGANG “na sa tuwing nakikita ko siya… parang
MAKINIG SAYO?! EH—“ mahihiwalay sa kin yung puso ko sa sobrang
“MAKINIG KA MUNA! PWEDE?!?!” saya…”
It was time for me to shut up. but I could hear his voice… over and over…
echoing my mind…
Nakita ko yung nakaktakot niyang mga tingin.
Nilagay niya sa bulsa niya yung USB ko. umupo “na pag iniiwasan niya ko… parang matatanggal
siya sa may sahig na nakataas yung isa niyang yung veins ng puso ko…”
tuhod tapos yung siko niya nagrerest dun sa “Tama na kuya… tama na please…”
tuhod niyang yun. “na sa twing tititigan ko siya sa mata… parang
mas gusto ko pa siyang kilalanin…”
“Bakit… bakit mo siya sinaktan? Simula pa lang…
kaya ako tumulay para sa inyong dalawa… I can’t stop it… paulit ulit na yung mga sinasabi
mahal ka ni Rai alam mo yun… tapos ginanun niya sa utak ko… hindi ako makahinga…
mo lang?! ano ba lahat ng naging girlfriend mo… lumalakas yung tibok ng puso ko na para na
left over food?!” kong sasabog…
Nagbigay siya ng isang slight laugh. “na sa tuwing gusto ko maramdaman… na may

nagmamahal sa kin… gusto ko siya ang
magmamahal sa kin…” “Ikaw… ikaw ang mahal ko.”
Tama na… sasabog na ang puso ko… Kyle…
“na sa tuwing gusto ko magmahal… siya ang [CHAPTER 42]

gusto kong magpatibok ng puso ko… at [War of the Worlds]
napakatanga ko para di pakinggan kung ano ang
sinasabi ni ms. Heart…" Napatulala ako sa sinabi ni Kyle… parang… paulit
ulit tumitibok yung puso ko na halos hindi na ko
Nagtapon ba ko ng dahon sa kanya na alam ko makahinga at gusto ko ng sumabog… hindi ko
na nasugatan na ko dahil sumabit yung kamay alam kung ngingiti o iiyak… sisigaw o tatahimik…
ko sa mga tinik nung halaman. Ayoko marinig mamamatay o mabubuhay ulit…
yung mga sinasabi niya. ayoko marinig yung
mga sasabihin niya. wag ngayon na alam kong Pero mas natulala ako…
kailangan ako ng taong iniwan niya…
Nung…
"…alam ko namang di ka manhid para di mo
malaman kung sino tinutukoy ko." “D—ad…”
Dugdug. Dugdug. Nabitawan ako ni Kyle mula sa yakap niya dahil

sa sinabi ko. andun si Chris… walang reaction.
Unti unti na siyang tumayo. Nakatingin lang sa amin. Halos isang minuto na
walang nagsalita sa amin at basta nagtinginan
Napaatras ako. lang kami sa mata.
Hindi ko naman sinama sa mga pangarap ko At natakot ako dahil kahit tahimik si daddy…
ang… nararamdaman ko yung galit sa mga mata niya.
Masaktan. “Halika na Xei… iuuwi na kita.”
At… Kinuha ni daddy yung usb ko mula sa bulsa ni

kyle habang tinitingnan niya din yung mga mata
Magmahal. ni Kyle. Para silang magaaway pero hindi.
"ayoko na marinig kung sinong babae yan kyle… Kinuha ni daddy yung kanang kamay ko… pero
una sa lahat sinaktan mo si rai… pangalawa, di nung nagumpisa na kaming maglakad…
na kita maintindihan… pangatlo… di ko na kilala
sarili ko… mula nung… nakilala kita." Hinawakan ni Kyle yung kaliwa ko…
Alam kong may namumuong luha sa mga mata Stranded.

ko. Di ako makaandar. Di ko alam kung inaatake
ba ko ng asthmas ulet kaya nagfreeze na lang Anong gagawin ko?!
ako bigla…
“Dito ka lang… please…”
“Ako… kilala kita…”
Dugdug. Dugdug.
O dun sa katotohanan na lumalapit siya sa kin…
“Xei, tara na.”
Dugdug. Dugdug.
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.
“Ang tibok ng puso ko…” naguguluhan ako. pinagaway ko yung mag best
friend… nasira ko love life ng pinsan ko… ano pa
At Binalot niya ko sa mga braso niya… bang masisira ko?
Dugdug. Dugdug. Halos hindi na ko makahinga dahil hindi ko na

alam ang gagawin ko. pati puso ko nappressure
“Ang tibok ng puso mo…” na… lumulunok lang ako ng laway. Paghihilain
ako ni Chris hihilain din ako ni Kyle at pag
Alam kong yakap niya ko. hinihigpitan ni Chris yung hawak niya, hihigpitan
lalo ni Kyle yung hawak sa kin.
Dugdug. Dugdug.
“Sige. Jan ka na.”
Nawasak yung puso ko sa sinabi ni Chris… hindi

ko din alam kung bakit. Siguro nasanay ako na
anjan siya lagi para sa kin pero ngayon… Parang mas lalong sumakit yun sinabi niya…
pinapabayaan na niya ko.
“Dad wag naman—“
Si Kyle na lang ang may hawak sa kin ngayon… “Hindi mo ko masisisi Xei… sa kanya ko unang
pero… sinabi na gusto kita… siya unang nakaalam ng
lahat ng yon… mula pa lang nung una kitang
Hindi ko kayang iwan si Chris magisa… nakita na lumuluha… tingin ko sayo gusto kita
alagaan… kaya sinabi ko sa kanya yun…”
Xei. Decide. NOW.
Nagbuntong hininga siya saka sinabi…
“I’m sorry… mas kailangan niya ko.”
“Okay lang… basta… bumalik ka sa kin…” “Hindi ko alam na mamahalin niya yung mahal
ko…”
Dugdug. Dugdug. “Dad…”
“Ang masaklap dun… nakipaghiwalay pa siya kay
Binitawan ko yung kamay ni Kyle. Tumakbo ako Rai para sayo…”
papunta kay Chris… nasa likod lang niya ko.
yung huli kong kita kay Kyle, nakaupo na siya sa Wala akong masabi… totoo yun…
may pinto ulit at nakatungo na parang
nalasing… ganon yung posisyon niya… gusto ko “pero ang pinakamasaklap… matalik ko siyang
man siya makasama… gusto ko man siya kaibigan… peste.”
balikan… “Dad hindi naman—“
“Oo… hindi naman niya sinadya kung
Gusto ko din naman pagaanin ang loob ni nagustuhan ka niya… at peste… hindi ko alam
daddy. kung anong dahilan kung bakit bigla na lang siya
nagkagusto sayo…”
Alam ko yung naramdaman niya… yung nakita
mo sa harap mo yung confession ng kaibigan Tinayo na niya ko at pinunasan yung mga luha
mo at ng mahal mo… dahil yun din ang nangyari ko.
sa kin…
“Please… wag naman sa best friend ko… kahit
“Dad… I’m so—“ alam kong gusto mo siya… masakit makita na
“Hindi mo kailangan magsorry.” masaya kayong dalawa… selfish na kung
“Wag ka naman magalit sa kin oh…” selfish… pero yun ang nararamdaman ko.”
Nagumpisa na ako maging teary eyed hanggang Inuwi ako ni dad dun sa kanto lang at
sa unti unting tumulo yung mga luha ko… hindi pinagmasdan niya akong pumasok ng bahay.
ko na kaya… parang buong buhay ko nagiging Hindi ko alam kung bat pagod na pagod ako at
drama na lang na parang ako ang bida. Pero nakatulog agad…
hanggang ngayon… hindi ko parin alam ang
happy ending ko. Nung susunod na araw…
Pero sabi nga… pano magiging masaya ang Ayoko na harapin pa.
isang ending kung ending nga?
Ayoko na magkaron ng susunod na araw dahil
Naiyak na ko… napatigil ako at napaupo… hindi ko alam kung pano ako makakakilos sa
hoping n asana tumigil man lang si Chris para ganong lugar… natatakot ako na makita si Kyle…
kausapin ako… ayokong may galit sa kin… lalo si Chris… si Rai.
na yung mga tinuturing ko ng matalik na
kaibigan… Papunta ako ng canteen mag-isa para sana
bumili ng makakain dahil hindi ako nakakain ng
“Please… wag ka na magalit…” breakfast. Nakakagutom pala ang masaktan.
Nakatungo ako nun pero naramdaman ko na Nung paglingon ko… andun si Kyle…
lumapit sa kin si Chris dahil sa anino na parang
bumabalot sa kin… Nakasandal sa may pintuan.
“Hindi ako galit sayo Xei…” Lumapit siya sa kin…
Napatingin ako sa kanya… “Hinihintay ko kayo na mag recess.”

“Wag mo na ko samahan… baka magkaroon pa
“Galit ako kay Kyle.” ng issue.”
“Gusto kita makasama…”
Shoot.

Dugdug. Dugdug.
“Hindi naman—“
“Wag na…” “Buti ka nga gusto ka ni Chris eh. Halos lahat na
“Xei… ayokong iwan ka mag-isa ngayon.” ginagawa niya para sayo. Tapos ngayon
“Si daddy… asan?” pinagaagawan ka pa ng dalawang yon.”
“Nagmamake-up quiz sa AP” “Marj naman…”
“Ah… o sige…” “Gusto mo si Kyle diba?! Pero alam mong gusto
“Xei…” ni Kyle si Rai… ngayon ano ng gagawin mo
ngayon?! Yes, sana nga kayo na lang
Dugdug. Dugdug. nagkatuluyan ni Kyle dahl yun naman talaga ang
gusto ko… pero sana sinabi mo muna kay Chris
Kahit hanggang ngayon… kahit inamin na niya para di siya nasaktan ng ganon!”
na gusto din niya ko… andun parin yung tibok ng “Marj, sinesermonan mo ba ko?”
puso pag tinatawag niya pangalan ko at “Oo.”
hahawakan kamay ko… “Una, sinabi ko na kay daddy na wag na niya
aksayahin ang oras niya sa kin. Sunod, alam
“Bigyan mo ko ng pagkakataon… para mong ginawa ko ang lahat para iwasan si Kyle…
patunayan sayo…” ikaw ang may alam ng lahat ng yon.”
“Ang di ko lang maintindihan ay kung bakit—“
Dugdug. Dugdug. “Nakita kami ni Chris. Nabigla ako nung ginawa
sa kin yun ni Kyle at nabigla din ako nung nakita
“Ayoko munang sumagot Kyle… kakawala niyo ko si dad. Hindi ko hawak ang mga pangyayari
lang ni Rai…” Marj… wag kang ganyan… At saka… Teka, diba
“Mamaya… kung may pagkakataon… sasabihin ikaw tong nanghiram ng usb ko at ipinahiram
ko sayo lahat… kung kailan… kung paano… kung kay Kyle?! Kung sana—“
bakit… lahat yun… sasabihin ko sayo…” “Oo ako. magagawa ko ba kung blinack mail
“Gusto ko din yun marinig. Dahil hanggang niya ko. kasi—“
ngayon… di parin ako makapaniwala.” “Bakit si Kyle alam kung anong sikreto mo? Best
“Love you.” friend kita pero… Ang alam ko nga wala kang
sikreto eh.”
Dugdug. Dugdug. “Hindi mo naman kasi ako kilala.”
Tapos umalis na siya. pero bago yun, may Bogsh.

nilagay siya sa kamay ko. isang drawing... stick
siya pero maganda yung pagkakastick… Ang sakit nung sinabi ni Marj. Hindi siya tagos
sa puso eh… nag tumalbog sa puso ko. kumbaga
Isang babae kasama ang lalake na nasa loob ng parang sa halaman… it absorbs all colors and
puso… reflects green light.
Clear naman yung message diba? Napakunot yung noo ko at naiwang half-open
yung bibig ko. ramdam na ramdam ko na yung
Napangiti ako… totoo nga… mahal niya ko… bigat sa damdamin ko…
Masaya ako nung umalis sa room… pero pagbalk “I’m sorry Xei nabig—“
ko… hindi ko alam na ang sasalubong sa kin ay
kalungkutan ulit… Umalis ako sa banyo… hindi ko na kakayanin
kung may marinig pa kong salita na galing kay
“Xei… usap nga tayo.” Marj, sa best friend ko…
“Marj please ayoko munang—“
“Sige na… please? May karapatan naman ako Nung naisip kong bumalik sa banyo para linawin
diba… kaibigan kita eh.” yung mga sinabi ni Marj… nabigla ako… at
totoong nabigla ako…
Pumunta kaming banyo ni Marj. Nakaharap lang
kami sa salamin at naguusap kaming dalawa Nasa likod ko si Rai…
habang nagsusuklay kuno siya.
Na ngayon ay nasa harap ko na.
“Totoo ba… yung sinabi ni Chris…”
“Uh… O—“ “Usap nga tayo.”
“Ano bang dahilan bakit mo siya
pinapahirapan?!” Hinila niya yung kamay ko papunta sa
bleachers. Una, hindi ko alam kung bakit… not
Nabigla ako sa sinabi ni Marj na tipong until nakita ko si Marj na nakatulala lang sa may
nakatingin ako sa reflection niya na gulat na banyo…
gulat kung bakit niya yun sinabi… pati ba ikaw
Marj… magagalit ka din? “Rai teka… narinig—“

“OO! MALINAW NA MALINAW.”
Oops. Biglang sumikip ang dibdib ko…
She yelled at me. Ayoko na… please… let this
day pass… ang sakit sakit na ng dibdib ko na Wag na… wag mo na isipin Xei…
parang aatakihin na ata ako…
Nung umuwi kami ni papa, sinermonan niya ko.
Umupo kaming dalawa sa bleachers. I know na kesho daw hindi ko tinatake yung vitamins ko
aatakihin na ko pero kinalma ko sarili ko. kaya ngayon napatakbo pa tuloy siya papunta
nanginginig na mga kamay ko at di ko na alam… dito. Ang dami ko daw nagambala na teachers
di ko na alam… and stuff…
“Xei… pinagkatiwalaan kita—“ Sorry was all I could say.

“Please Rai… oo alam ko. pinagkatiwalaan—“
“Eh yun naman pala! Bakit mo ginawa sa kin Kahit na… alam kong wala akong kasalanan.
to!? Gusto mo naman pala si Kyle dati pa eh di
sana hindi mo na kami tinulay! Ano yun, way Yun ba lang ba ang choice ko? technically, hindi
para makuha mo siya?!” siya ‘choice’ dahil iisa lang siya... yun lang ba?
Ang magsorry sa kanila dahil dumating ako sa
Napatayo ako. hindi ko na kaya ang sinasabi ng buhay nila at ginawang miserable ang mga
mga tao. buhay nila?
“Rai. Ginawa ko yun dahil alam kong gusto mo Though I know that my is miserable too…
siya at alam kong gusto ka niya. nung sinabi
mong nagseselos ka, ginawa ko lahat para Nung tiningnan ko sa cellphone ko, 76 miscalls
iwasan siya. kahit mamatay ako ngayon, wala na. sino naman ang magmimiscall sa kin na
akong pinagsisisihan dahil alam kong totoo mga ganun karami?!
sinasabi ko. hindi ko kasalanan kung minamahal
ako ni Kyle ngayon… hindi ko kasalanan dahil Pagtingin ko…
hindi ko control ang damdamin niya…
DAMDAMIN KO LANG ANG ALAM KO!” Iisa lang ang lumabas na pangalan…
Napasigaw na ko dahil hindi ko na kaya. Umalis Kyle Ko.

ako sa bleachers. Bakit ba hindi nila
maintindihan? Kasalanan ko ba talaga? ‘Ko’ na nga ba?
Kasalanan ko ba na sinaktan ko si Chris eh
simula pa lang sinabi ko na wag na siya umasa? At pagtingin ko sa messages…
Kasalanan ko ba na mahalin ako ni Kyle eh hindi
naman ako ang may hawak nun?! Full inbox na daw.
Pumunta akong classroom at tumungo. Pagtingin ko, may iba na nagsend ng quote,
actually isa lang. yung isa si Chris, na sabihin na
Umiyak lang ako at hawak ko nanaman yung tawagan ko daw siya pag nasa bahay na ko.
cutter ko. gusto ko batuhin… gusto ko pumatay yung isa si Marj, actually blank message. At
ng tao… pero sino ba naman ako para magalit?! yung isa pa si Rai, na sabi usap kami ulit bukas.
Ang sakit sakit na ng puso ko… At yung ibang message…
At heto nanaman… naninigas na ko… Lahat si Kyle…
The next thing I know, dumating na ang teacher Parang flinood lang niya ko ng…
namin. Nung sinabi na tumayo kaming lahat
para sa prayer, tumayo na kami at nandilim na Xei, text mo ko pag nareceive mo to… nagaalala
paningin ko. na ko sayo.
Xei, okay ka lang ba? Sabihin mo sa kin agad.
Pagising ko, nasa ospital nanaman ako. Xei, mahal na mahal kita… wag mo ko iwan.
Xei!!!
Andun si papa, kinakausap nanaman yung Xei ang boring ng school kasi wala ka dito.
doctor. Peach Xeira Anderson-Solomon… hui…
paramdam ka na po.
Ano nga ba yung huling nangyare?
Siguro tig 20 bawat message na yun. Napangiti
1:00 na ng hapon pag tingin ko sa orasan sa ako dahil sa mga text niya kahit papano… at
ospital. Hindi ko na kasi alam kung anong oras yung humabol na text message dahil nga
nangyare yun… pero alam ko after recess kasi message memory full na ko…
nagusap kami nung break…

548 Xei… Sana ikaw din… Salamat sayo… alam Gahd. I almost forgot na ang suot ko nga pala
ko na kung anong gusto ko. Basta text mo ko ay isang mini dress. Sinusuot ko lang yun pag
ah… hindi na kita kukulitin… 100 pesos na yung nasa bahay lang ako.
nagastos ko para itext ka… lumipat ka na kasi
ng network… pero okay lang… kahit 200 pa yun “Umuwi ka na nga lang! mangaasar ka pa.”
malaman ko lang na okay ka… “Wala naman akong sinabing negative ah. Ang
cute mo nga sa suot mo eh.”
Dugdug. Dugdug. “Cute ka jan! uwi na!”
“Ikaw ang pinunta ko dito. Maghapon ako
Napabuntong hininga ako at napatingin sa nagabang sa school para makita ka.”
langit… punung puno parin ng white clouds at
blue na blue yung langit. Yung rays ng araw Dugdug. Dugdug.
sinasalubong yung mukha ko…
“Magpara ka na ng jeep. Pag andito ka pa
pagbalik ko, di na kita kakausapin.”
“Napakalupit mo naman.”
di ko na alam kung ano .. ang mundo nila .. o
ang mundo ko? Tumakbo na ako pabalik ng bahay at nagbihis
ng mas maayos na damit. Ang sabi ko kay papa,
may bilhin lang ako sa bayan. Paglabas ko at
pagpunta sa pwesto kung saan huli kaming
[CHAPTER 43] nagkausap…
[His Thoughts]
Wala na siya.
“Ang mundo na lang kaya nila?”
Bigla akong nalungkot. Yung lalakeng yun…
Sinabi ko sa sarili ko habang nagrereview ako tinotoo nga yung sinabi ko. eh ikaw naman kasi
para sa quiz namin. Xei… ikaw ang nagsabi na umalis na siya diba? O
ayan, umalis na siya. ikaw ang may kasalanan…
Nagtetext sa kin si Marj na nagsosorry sa kin at
sinabi na di niya sinasadya. Di ko maililihim na “Boo!”
hanggang ngayon nagtatampo parin ako sa “Ah!”
kanya.
Nagulat ako. napatalikod ako ng di oras.
6:00 pm na. Wala akong ginawa kundi ang
kumain, magaral, magcomputer, magdrawing, “Naman kuya! Wag ka ngang—“
tumugtog ng gitara, makinig ng music… hobbies “I love you.”
kung hobbies.
Dugdug. Dugdug.
“Tao po.”
Natahimik ako. This time, di ako makapaniwala
Dugdug. Dugdug. na sinabi na niya yun sa kin ng harapan na alam
kong totoong gusto niya ko.
Sumilip ako sa bintana… and to find out na si
Kyle ko yun. “Natahimik ka?”
“W—wala. Di lang kasi ako sanay—“
Ang Kyle Ko. “Mahal kita.”
“Tama na nga.”
Narinig ko na bumaba si papa. Kinabahan ako. “Mahal na mahal kita.”
ayoko namang magaya si Kyle kay Chris! Baka “di ako sanay.”
tuluyan na kong mapigilan sa paglabas labas. “Masanay ka na… mula ngayon.”
Inunahan ko si papa sa palabas ng gate. Hinila niya yung kamay ko. di ko alam kung san
Paglabas ko, hinila ko agad siya papunta sa dulo kami pupunta. Kinakabahan ako. Hawak niya
ng kanto. Nagpara ako ng jeep pero pinigilan yung kamay ko…
niya ko.
“San ba tayo pupunta?”
“Ano ka ba. Kaya nga ako pumunta ng bahay “Sa langit.”
niyo para bisitahin ka.” “Kuya anong gagawin—“
“Andon si papa. Baka magaya ka kay—“ “Kuya parin ba tawag mo sa kin?”
“Xei… Di ko akalain na nagsusuot ka ng ganyang
kaikli na damit.” Oo nga no.
Pagtingin ko sa damit ko. “Nasanay na ko…”

“Pano kung magpapakasal na tayo? Kuya

parin?”
“Pwede din.” “ngayon lang ako naadik ng ganito. Pasensya ka
“Ay nako. Para manong.” na.”
“Pano… gusto ko malaman kung pano… mula ba
Nagbayad si Kyle at kinaladkad ako palabas ng nung nagkagusto ako sayo?”
tricycle. Wala talaga akong ideya kung saan “Di no… noon pa…”
kami pupunta dahil di naman ako pumupunta sa “NOON PA?!”
parte nito ng bayan. “kumain ka nga muna. Matutunaw na yung ice
cream oh.”
Restaurant? Videoke bar? Ewan. Pero puro pasta
ang laman nun. may canton. Tapos may banda Pero nung tinikman ko yung ice cream…
din, pero di pa sila nagpeperform. Kakaopen pa
lang ata eh. “Bat mo binawasan!”
“Eh sabi mo matutunaw eh!”
“San to?” “Gusto ko ako unang magsusubo sayo eh!”
“16 years ka na dito pero di mo parin alam kung “Eh eto na kasi ang gusto kong tikman.
san to?” Mukhang masarap eh.”
“Di kasi ako gala… taong bahay lang ako.” “Pft.”
“Miss, paorder nga po ng 1 canton, isang
softdrink at 1 sundae… yung pinakamalaki.” Pero ayoko na siyang magsalita… alam ko
naman na may lalake na pag nasisira plano
Tapos kinuha nung miss yung order niya. it nababadtrip… ayokong masira yun… kahit
happened so fast… ngayong araw lang makalayo kami mula sa
kalungkutan na nadadama namin pag nasa
“Bakit… isa lang?” school…
“gusto mo bang magkahiwalay?”
“Ano?” Nasa tapat na niya ang kamay ko na may hawak
“inorder ko para share tayo. Susubuan kita.” na isang kutsarang puno ng ice cream.
“Kuya—“
“Ako ang magbabayad… kaya wag kang—“ “Ayokong mabadtrip ka.”
“Kaya pala… ikaw pala kasi ang magbabayad.” “Di naman ako bad trip eh.”
“Di no. gusto ko lang talagang… subuan ka…” “Sige na… isubo mo na.”
Si Kyle talaga. Tapos sinubo na niya.
Dumating na yung order. Karaniwan sa mga Para siyang bata. Di niya tinanggal yung bibig
nagmamahalan, magkatapat kumain… pero niya dun sa kutsara. Hinihila ko pabalik pero
siya… nasa tabi ko… di ko alam kung bakit… ayaw niya. kaya ang ginawa ko, binitawan ko
yung kutsara.
“Bakit ka nasa tabi ko?”
“Ayaw mo ba?” “Mm!”
“Di naman…”
“Gusto kong nasa tabi kita. gusto ko pag Yung mm na yun, parang ‘eh’. Nasense ko kaya
yayakapin kita, di na ko tatayo… gusto ko yung hinila ko yung kutsara. Ngumiti siya… ang unang
distansya kung san maririnig ko si mr. heart.” ngiti na inilabas niya matapos ang pag-amin
niya…
Napatulala ako at halos mahulog ko na yung
tinidor na hawak hawak ko. ganito ba siya At dahil dun… sumaya ako.
kakorni pag kasama lahat ng gusto niya?
“Alam mo ba na isa ka sa mga crush ko mula pa
“Oo na corny ako. sayo lang naman eh.” nung dumating ako sa school? Sa totoo lang,
lahat naman ng maganda crush ko eh.”
At may telepathy pa. “Meaning maganda ako?”
“Di naman.”
“Pero wala akong telepathy.” “Ang sama mo naman… matutuwa na nga ako
“Nababasa mo ba talaga isip ko?” eh.”
“Di no. hula hula ko lang naman yung mga
sinasabi ko eh.” Tumawa siya. kahit di niya ko sinabihan ng
“Eksakto kasi eh.” ‘maganda’, okay lang… marinig ko lang yung
“Destined nga kasi tayo.” tawa niya. di ko alam… pero parang ang tagal
tagal na nung narinig ko yun.
Pinagmasdan ko yung mukha niya. hanggang
ngayon… di parin ako makapaniwala. Itong “nagagandahan ako sa mga mata mo. Kakaiba
taong to na pinapangarap ko lang dati ay katabi sa lahat ng nakita ko.”
ko ngayon… “Sabi na nga ba… lahat naman ng may gusto sa

kin, mata ko unang nagugustuhan nila.” “paano?”
“haba kasi ng pilikmata mo. Kakaiba. Mukha “ewan ko… di lang sa loob… sa labas din.”
tuloy may sariling kaluluwa yang mga mata mo. “parang baligtad ah.”
Eh sino ba naman ako? Eh ang tali talino mo “di… tama yun. Alam ko namang mabait ka na.
para maabot kita diba?” pero yung tingin ko sayo physically dati… plain…
normal. Pero nung araw na yun… naisip ko na
Parang nung una… ako tong nananalangin para mukha kang diyosa.”
maabot siya… yun pala… gusto din pala niya ko “Bola.”
abutin… “totoo!”
“may iba pa akong mas crush kay sa sayo. Kilala Tumawa kaming dalawa. Di ko akalain na eto
mo ba yung mga yun?” pala yung mga iniisip niya noon… sa isang
“Too many to mention. Pero oo… madami.” katulad ko, gusto ko talaga malaman kung ano
“Mula sa labas ng school hanggang loob. Dami ang nasa isip niya…
kasing maganda sa Pilipinas.”
“oo na. alam ko namang di ako maganda.” “sinabi ko yun kay Chris at Marj. Na natutuwa
“ayon.” ako sayo. Tapos nun, nagustuhan ko si Rai. Sa
“Anong ayon?!” totoo lang… nagustuhan ko siya kasi ang ganda
“yung bigla kang dumaan sa likod ng dorm nung niya… at dahil ang tapang niya na parang lahat
araw na yun… nabigla ako. parang ako, ‘bakit ng nasa isip niya nasasabi niya…”
parang nanigas siya?!’”
“ah talaga lang. crush narin kasi kita non kaya oo… si Rai nga yun.
nanigas na ko.”
“pero nung oras na yun, nakipagbreak sa kin “parang si Marj.”
huling gf ko. kaya ako umiiyak. Diba nasabi ko “ibig sabihin gusto mo talaga si Marj?”
na yun sayo?” “oo naman. Nagustuhan ko talaga siya. lahat
“Oo.” naman ng babae na alam mong naging girlfriend
“nagimbento ako ng masasabi. Ayoko namang ko nagustuhan ko… kahit sa isang dahilan lang.”
malaman mo na umiiyak ako dahil sa babae.
Nakakawala ng pride yun…” Sumubo ulit siya ng canton. Halos nakakalahati
na niya yung kanya. Samantalang ako, busog na
Pride. Kailan ko nga ba huling narinig to? ko sa one fourth nung sinerve. Ang laki laki kasi
eh… no wonder kung bakit 145 pesos ang isang
“at dahil wala akong magawa, hinatid kita plate.
hanggang sa inyo.”
“Samantalang kinikilig ako nun tapos wala lang “halos pagkatapos lang nun, sinabi ni Chris sa
sayo.” kin na may gusto daw siya sayo. Sabi niya,
“Oh? Di halata. Akala ko nga wala kang gusto sa totoo nga daw yung sinabi ko na kakaiba ka
kin.” daw.”
“manhid ka lang.”
“di no. aaaah.” Sumakit bigla yung puso ko… naalala ko si
“aaaah.” daddy…
Tapos sinubo niya sa kin yung canton na galing “nakita ka daw niya umiiyak… at para ka daw
sa plato niya. anghel nung biglang tumapat sayo yung
blablabla. Basta kung anu ano pinagsasasabi
“matapos nun… yung payong. Nakulitan ako nun eh.”
sayo nun eh. “dahil sayo yun kaya ako umiiyak.”
“sorry… ayoko lang kasi… na maulanan ka. Kahit “bakit?”
sino gagawin yun.” “kasi alam kong di mo ko mapapansin… at
“kahit sinong baliw kamo.” halata naman na ang gusto mo ay si Rai…
“di no.” pinsan ko pa.”
“sa mundo ngayon… wala ng gagawa nun. di mo
naman alam kung gusto ko magpaulan o wala Uminom ako ng coke. Di ko na talaga maubos
lang talaga akong payong diba?” yung pagkain namin. Halos siya na lahat yung
“oo nga no…” umubos eh.
“pero… salamat… kasi sa totoo lang… wala
talaga akong payong nun. pero nung “ay, alam mo ba na narinig kita kumanta dati?
pinayungan mo ko, naisip ko agad na kakaiba Nainlove ako sa boses mo nun eh.”
ka…” “kailan?”
“panong kakaiba?” “ang lyrics ata nun eh yung may I’m in love with
“good Samaritan ba?!” you.”
“sus. Di no!”
“at sa araw na yun… dun ko nakita na Maganda Ibig sabihin…
ka…”

“sayo galing yung payong?!” “pero nung mga panahong yon… gusto ko
“oo… sakin talaga. Ibibigay ko sana sayo. Kaso, iparamdam sayo na nagustuhan kita… na sabihin
nung narinig kita, napatigil ako saglit para sayo na ang ganda mo… nagpapahiwatig na nga
pakinggan ka. Yung puting rosas, para din sayo ako non, pero di ko alam na manhid ka.”
talaga yun. Tinamaan ako sa boses mo eh.” “di kaya ako manhid! Ikaw yun.”
“ay ganun… sana pala boses na lang ako.” “kung di ka manhid… eh di sana nalaman mo na
“ano ka ba. Di no. ewan ko nga ba kung bakit di naging crush kita noon.”
ko masabi na para sayo talaga yung white rose “May alak ba to?! Bakit ang panget ng lasa?”
na binili ko… nagpalusot pa ko.” “Ewan ko. own made softdrink?!”
“oo… natatandaan ko pa yun.” “Elgh! Panget ng lasa!”
“pero nung mga panahong yun… nililigawan ko
na talaga si Rai…” Tinawanan ba naman ako. tapos lumagok siya
“kaya pala… di ko alam yun.” nung sinabi kong panget na inumin.
“di pa naman kasi obvious…”
“Pero alam mo, minsan naiinis ako kay Rai.”
Aww. Dun ko nalaman na nung mga oras na “Bakit naman?”
yung nililigawan na pala ni Kyle si Rai… akala ko “Ang possessive kasi minsan.”
nung una trip lang o MU something… “Ganon naman talaga kaming mga babae. Kahit
pa nga di pa kami nung gusto namin, nagseselos
“nung prom… naaalala mo pa?” na kami sa lahat ng babaeng makakasama nung
“o… anu meron?” gusto namin.”
“sa totoo lang… nalaman mo na ang
pinakamalupit kong sikreto.” Kinuha niya yung wallet niya… magbabayad na
“na alin?! Na tumitingin ka sa stars?” siguro.
“oo.”
“sikreto ba yun!?” “Ayan.”
“sikreto ko yun.” “ano to?”
“ganon ba… pero sabi mo sakin nun nanghihingi “Sulat ko sayo. Dati pa yan…”
ka ng sign?!”
“oo. Sign para aminin sayo.” Nung binasa ko… nakakatawa yung nakasulat…
“aminin sa kin na gusto mo ko?” kahit naman sino… matatawa.
“mejo… sasabihin ko na sana nun na
nagustuhan kita. Tapos, saka ko sasabihin na Peach,
gusto ko magpatulay kay Rai.” Pwede bang patulay? Di kasi talaga ako
marunong. Gusto ko din maging close tayo.
Aray. Masakit yun. Sa prom pa. ang pangit Kyle
talaga ng timing nito.
Buti na lang at di ko nabuga yung iniinom ko.
“kaya pala… mejo lumalapit ka na nun sa kin…” una, tinawag niya akong Peach, na kahit sino ay
“Sorry…” di pa tumatawag sa kin. Pangalawa, yung
“di mo kailangan magsorry…” sentence na, gusto ko din maging close tayo.
“sabi kasi ni Rai eh.”
“Anong nakakatawa?!”
Tama ba yung narinig ko? “Kasi Peach! Tapos parang di lalake yung
nagsulat!”
“anong sabi ni Rai?” “Ang sama mo. Yan pa nga yung unang sulat ko
“ang sabi niya… kung gusto ko daw siya sayo nung magpapatulay sana ako kay Rai.
makilala… maging close daw muna tayo.” Binawi ko pa nga to agad sayo kasi…”
“bakit?!” “Kasi akala mo babasahin ko?”
“ewan ko dun.” “Oo.”
Nung mga oras na sinabi yun sa kin ni Kyle, Mejo masakit kasi parang nagkaroon ng
napatulala ako. si Rai? Sasabihin yun…? Halos stereotyping na ang mga babae ay chismosa?!
maiyak na ko… umpisa palang pala nagtiwala na Haha… pero tinawanan ko na lang…
sa kin si Rai… pero anong ginawa ko? nasira ko
ang relasyon nila… “Di naman.”
“Pero alam mo…”
“Kaya pag may time na makakasama kita,
iniimbitahan kita. Ang gusto ko talaga malaman Sumandal siya sa may table.
yung mga gusto ni Rai… pero… habang kasama
kita noon… napapansin ko na, walang masama “Natutuwa ako pag kasama kita noon. Minsan
kung kilalanin muna kita.” nga pagkatapos nating magkasama, mapapansin
ko na lang na nakangiti na ako.”
Napabuntong hininga nanaman ako. “Pero… di ko parin maintindihan… kung gusto
mo nga—“

“Kasi… akala ko, natutuwa lang ako sayo kasi nagliligpit ng vase at yung nagoorder. Mukha
nga… kapatid kita.” tuloy akong pedophile sa itsura namin…
Kapatid. How could I forget? I’m his little sister. Hinatid niya ko pauwi. Pero as usual… hanggang
dun lang sa kanto.
“Sinagot ako ni Rai… totoo. Masaya ako kasi
napasagot ko siya…” “Namiss na kitang ihatid dun sa mangga
“Oo naman… alam ko naman yun eh.” gahasa.”
“pero… pagkatapos nun… lagi ka ng umiiwas. “Walangya ka… pinagulo mo lahat… naging
Tapos… nung nahimatay ka pa na di kita teledrama ang buhay ko…”
nasalo…” “Sulat mo to… gawin mong nobela.”
“Ano?” “Bahala ka nga.”
“Nabaliw ako… kung anu ano pinagagawa ako… “I love you.”
siguro naman… alam mo na yung—“
“Oo alam ko…” Dugdug. Dugdug.
“Siguro yun ang masasabi kong simula… nung
parang mababaliw ako pag di kita nakikita sa “Mahal din kita…”
school… o kaya nanggagalaiti ako pag kasama “Sulat mo to ah? Hintayin ko… dapat hard bound
mo si Chris…” yung akin!”
“Sige… sayo ko idededicate…”
Dugdug. Dugdug. “Dedication lang?! acknowledgement narin!”
“Wala akong title… kaw na gumawa…”
Narinig ko na tumutugtog na yung drums tapos “Alam ko na!”
tinotono na yung gitara. Wala paring tao… kami
palang dalawa. Tapos may pumara na jeep sa harap naming
dalawa… and then… he said it…
Tumayo siya tapos pumunta sa billiard table.
Nagbigay lang siya ng 150 at ayun, pwede na
siyang maglaro. Dala dala ko yung ice cream,
ayaw na daw niya kasi busog na siya kaya ako “548 Heartbeats na lang. Love you.”
na lang umuubos.
“Natatakot ako na baka… mahulog na talaga ako

sayo dati. una… pinsan mo si Rai… pangalawa, [CHAPTER 44]
best friend ko si Chris na may gusto sayo.” [Apologies]
Nashoot yung bola na orange at yung violet. It’s been a while… parang kahapon lang lahat ng
Kaso pati yung white na shoot. to ay hindi nageexist. Gusto ko bumalik sa
nakalipas… kaso ang twist… makakabalik ka nga
“Pero alam mo…” sa nakalipas kung saka sakali… at mababago mo
lahat…
Shoot ulit ng 1 bola na red.
Pero diba mas painful kung pagdating mo sa
“Ikaw lang yung unang babaeng nagpaadik sa future… yung alam mong mangyayare ay hindi
kin ng ganito.” na mangyayare? Ang weird ko talaga… tama na
nga yan Xei. Tumayo ka na dahil flag ceremony
Dugdug. Dugdug. niyo na.
Di ko alam kung anong sasabihin. Pinanood ko Pumunta ako sa linya naming at pumila. Arms
lang siya na naglalaro ng billiard habang unti sideward raise extend to the right. Haha. Yan
unti kong naubos yung sundae. yung laging sinasabi ni Sir Box pag flag
ceremony… kahit na mejo weird yung sinabi
Lumapit siya sa kin at hinalikan yung noo ko… niya… go lang…
“Bukas… kahit di na tayo ganito… pero kahit na “Xei.”

di nga… wag ka magtaka kung totoo ba to… oo
Xei… totoo to… mahal kita… mahal din kita…” Napalingon ako. hindi naman ako masyadong
nagulat… nagtaka lang in a way. Si Rai, hawak
Dugdug. Dugdug. hawak niya yung balikat ko…
“Mahal din kita Kyle…” “Usap tayo mamaya.”

“Ok.”
At last… I’ve said it. Though medyo awkward
dahil nakauniform si Kyle tapos ako Um-oo ako at muling tumingin sa stage.
nakapambahay. May nakakita sa amin, yung

And all of a sudden… ngayon… masaya ka parin.”
Lumabas lahat ng goosebumps ko sa katawan. Totoo naman yun eh. Sana hindi na ko nakilala
ng mga taong nakakakilala sa kin ngayon dahil
Si Rai. OMG. SI RAI ANG KUMAUSAP SAYO XEI! parang pakiramdam ko… nasisira ko lang ang
Wala ka man lang kareakreaksyon?! Basta ka na buhay nila.
lang tumingin sa likod at sinabing, ‘ok’?! sino ka
para magsabi nun?! “Xei I’m sorry… masaya akong… kaibigan kita.”
Bigla akong kinabahan. Kakausapin daw ako ni Tumayo siya tapos nauna na siya papunta sa
Marj. What the. Ano namang sasabihin niya sa MAPEH room.
kin? Papatayin na kaya niya ko?
Nung nasa mapeh room na kami, maglelesson si
Kinakabahan ako. baka naman maghamon siya Sir OJ ng tungkol sa terms sa badminton and
ng sabunutan o kung anu man. Hindi ako stuff. Ayokong makinig dahil hindi naman ako
handa… ayoko siyang kalabanin… interesado.
So ayun, nagflag ceremony na. hindi ko Sinundan ko sa mata kung san uupo si Marj.
mapigilang tumingin sa linya ng section 5. Andun siya sa may sulok, nakaupo. May kasama
karaniwan kasi, magkatabi si daddy at si Kyle… siyang taga ibang section na kasection niya
pero nung paglingon ko… dati… pero halatang ayaw niya makipagusap.
Si Kyle nasa pwesto parin niya, pero si daddy “Hoi babae.”

nasa likod ng pila.
Umupo sa tabi ko si Rai. Hindi to masyado usual
Naiinis ako sa sarili ko dahil mukhang madaming dahil ang lagi naman niyang katabi ay yung mga
naapektuhan. Ganon ba talaga? Hindi ako kabarkada niyang babae.
pwedeng magmahal dahil masisira lang ang
relasyon ng bawat isa? “Lam mo… hanggang ngayon… di ko parin
tanggap na siya yung nangiwan sa kin.
pumunta ako sa classroom. Every flag ceremony Walangya.”
lagi kong kasabay si Marj papapuntang room
pero ngayon, mag-isa na lang ako… at siya… Binuksan naming 2 yung mapeh book namin.
may kausap na ibang tao. Kunwari, nakikinig.
Hindi ko rin alam kung pano siya kakausapin. “Sabi na nga ba… dapat di ko na ginawa yun.”
Magsosorry ba ako kahit hindi ko kasalanan? “Yung alin?”
Wala naman akong pride eh… hindi ko alam ang “Gusto kong makilala niya ko… pero gusto ko,
salitang yun… hindi nga ba? paghirapan niya… ayan.”
“Huh?”
Magkatabi pa naman kami. Habang naglalakad “nung nililigawan niya ko, ang sabi ko sa
ako… iniisip ko kung pano ko siya kakausapin. kanya… tanungin niya sayo yung tungkol sa kin.
Pano nga ba? Hindi ko kayang hindi Tutal, sa buong school ikaw ang nakakakilala sa
makipagusap sa kanya dahil mula pa nung kin. Alam mo yun. Ayoko manggaling sa akin
nagumpisa ang fourth year, siya lang ang lagi kung ano ako… gusto ko malaman kung sino ako
kong sinasabihan ng problema. Tapos hindi ko sa ibang tao…”
din alam kung bakit niya sinabi yun… “I’m sorry…”
“In the first place… ako naman talaga ang may
“Xei…” kasalanan. Tanga kasi ako.”
“Rai… sa totoo lang… may gusto kasi ako sa
Napalingon ako… si Marj… kinakausap na ko… kanya noon pa lang—“
“Eh gaga ka pala… kung may gusto ka sa kanya
Di ko alam. Pero ayoko siyang kausapin. noon pa lang… bakit ka pumayag na maging
Masayadong masakit yung sinabi niya… tulay naming dalawa?!”
“Una kasi… gusto ko siya makilala. Pangalawa
“Siguro nga Marj. Siguro nga di pa kita kilala.” kasi… alam kong mas bagay kayo.”
“Xei sorry. Di ko naman sinasad—“ “Sa lahat ba naman ng babaeng ipagpapalit niya
“Masakit. Masakit yung sinabi mo sa kin… hindi sa akin… ikaw pa.”
ko alam… kung bakit mo sinabi yun.” “Rai—“
“Sasabihin ko naman sayo eh… naaa—“ “Pinsan ko pa.”
“Wag ka naman—“
Tumayo ako. hanggang ngayon, andun parin “Pero at least… I know he’s safe with you.”
yung sakit ng sinabi niya.
Napatitig ako sa kanya. Oo, dahil sa gulat.
“Sana… hindi mo na ko nakilala… para hanggang Nagulat ako sa sinabi niya. talaga bang…

pinauubaya na niya sa kin si… Kyle? maging iyakin?! Akin na nga yan.”
“Kung may pagkakataon, aagawin ko ulit siya At kinuha niya yung panyo ko.
sayo.”
“Okay lang…” “Walangya ka. Ikaw lang ang nagpaiyak sa kin
“Walangya. Okay lang?! pagkatapos kong ng ganito.”
mawalan ng boylet dahil sayo, sasabihin mo “Eh ikaw naman kasi… inaaway mo ko.”
lang na okay lang na agawin ko siya?!” “Di naman kita—“
“Joke lang… siyempre… hindi ko hahayaan yun.” “Oo na oo na. pero gusto ko lang malaman…
“Buti naman.” kung ano yung sinasabi mo…”
“Maswerte ako sa kanya…” “Wag muna ngayon.”
“Mali. Maswerte siya sayo.” “bakit?! Una pa lang alam mo na yung akin. Eh
“Bakit?” bat yung iyo… wala akong karapatang
“Ngayon ka palang magkakaboylalu diba?” malaman?”
“Rai naman eh!!!”
“Woo… alam ko naman na martyr ka eh… kaya Tapos may binulong sa kin si Marj na ikinagulat
subukan niya lang na saktan ka, takbo ka lang ng dalawampu’t apat kong kaluluwa.
sa kin. Reresbakan natin yun.”
“Salamat… Rai.” “WEH?!”
“Xei…” “Tumahimik ka nga Xei!”
“Bakit?” “Seryoso?! Eh bakit di mo sinabi sa kanya?!”
“Sa oras na mawawala si Kyle… andito lang “Alam mo, yung love story mo eh love story ko
ako.” din!!!”
“Ano ibig mong sabihin?” “Uy shemay! TLE na natin!”
Pero bago pa masabi sa kin ni Rai, pinagalitan Bumalik na kami sa room. And for the first time,
na kami ni Sir OJ dahil dada daw kami ng dada. nag cut kami ni Marj. Sa comlab kasi yung TLE
The usual teacher ceremonies pag nakakahuli ng namin. Eh hindi naman tumatanggap si Madam
mga taong dumadaldal pag nasa classroom. ng latecomers sa class. Nilock na lang namin
yung room at nagusap kung anong sasabihing
Ayos na sa amin ni Rai. Two more to go. rason.
Nakita ko na mag-isa lang si Marj sa upuan. Isa na lang ang wala sa ayos…
(natural kasi ako yung katabi niya at hindi pa ko
umuupo). Pagkatapos ko kunin yung mga gamit Si Dad. At si Kyle.
para sa next subject sa locker ko, umupo na ko.
Huminga ako ng malalim. Nagkaklase nun nung
Pagkaupo ko, nalaglag ko yung pen niya. nareceive ko yung text galing kay Chris. Pero
siyempre… since bawal ang cellphone, sumilip
“Sorry.” ako ng konti…
“Ako dapat magsorry.”
Punta ka mamaya sa likod ng dorm. May
Napatingin ako sa kanya. sasabihin sana ako sayo.
“Xei… sorry na.” Pagkatapos ng class, nagbbye na sakin si Marj

kasi may pupuntahan daw siya sa SM Taytay.
And then she started crying. Ako naman, pumunta na ko sa likod ng dorm.
Ang oras nun eh 5:30 at halos wala ng araw.
Napatingin yung buong classroom sa aming Halos every week, hindi ko alam kung bakit
dalawa. Gosh. Ano ng gagawin ko dito? Malapit parang araw araw na mabilis ang paglubog ng
na magumpisa yung next class… nako Xei… does araw. Na tipong 5:00 pa lang eh parang gabi
that still matter?! na…
“Halika nga. Dun tayo sa shrine natin.” Umupo ako sa tabi ng balete tree na nakanet.
Sabi nila, matagal na daw tong andito. Yung
Ang sinasabi kong shrine ay banyo. Pumunta na school before ginawa ay isang sementeryo.
kaming dalawa dun. Hawak hawak ko yung Sinubukan daw nilang putulin tong balete tree
isang kamay niya habang papunta kami dun. na to pero lahat ng “taga putol” ay nagkasakit…
“Tama na nga yan. Hindi masyadong bagay sayo Well then, that’s another story.
ang umiiyak.”
Umupo ako at naghintay. Wala din akong load
Sabay offer ng panyo ko. kaya di na ako nakapagtext kay Kyle. Pero
panigurado, hahanapin niya ko pag di niya ko
“Bakit, ikaw na lang ba ang may karaptang nakita sa room.

“O sige… ibahin natin ang tanong. May humalik
“Xei.” na ba sayo o hinalikan mo dahil… gusto mong
“Dad.” mangyare?”
“Wag mo na kong tawaging dad.” “Bakit mo ba tinatanong—“
“Pero—“ “Kasi gusto ko sa akin mapunta yung unang
“Lalo lang ako nasasaktan pag yan ang totoong halik mo…”
tinatawag mo sa kin.”
“Sorry.” Lumakas yung tibok ng puso ko… hindi dahil sa
“Bat ka nagsosorry? Lalo lang ako nagkakagusto pagmamahal pero dahil sa kaba. Kahit kailan…
sayo.” never ko hinangad na magkaron ng
telenobuhay… gusto ko ng simpleng buhay…
Hindi ko alam pero kinakabahan ako. wala kung san kasama ko si Kyle…
akong alam sa kung ano man iniisip ni dad—I
mean, Chris. Pero halata sa boses niya na galit “Chris… ano bang nangyayare sayo?”
siya… all this time… “Naaadik sayo.”
“Xei… bakit ba sa lahat yung ungas na yun pa? Huminga ako ng malalim… time to be frank…
Peste… walang utak, akala ko nga walang puso ayoko ng ganito… ang panget ng scene. Kung
yun dahil niloloko lang niya yung mga nagiging pwede lang eh burahin ko tong alaalang to at di
gf niya. hindi ka ba natatakot na baka gawin na ulit balikan…
niya sayo yun?”
“Hindi. Mas kinakatakot ko na… bigla na lang “Ayoko.”
siya mawala sa paningin ko.”
“Kung nauna lang ako… kahit konti…” Tumingin ako ng direcho sa mga mata niya.
isang dangkal ang layo ng mukha niya sa mukha
Hinawakan niya yung kamay ko at naglean sa ko. pero kahit subukan kong magpakatapang…
balikat ko. biglang kumalma ang paligid… alam kong alam niya na natatakot na ko.
humangin ng malakas. Lumamig yung paligid.
Napuwing na nga yung mata ko dahil dun. “Ikaw lang naman ang gusto ko eh.”
“Ano kasi—“
“ayos ka lang?” “Bakit ba lahat na lang ng babaeng gusto ko…
“Uh… oo.” ayaw sa kin?”
“Napuwing ka?” “Hindi naman sa ayaw Chris pero—“
“Carry naman da—Chris…” “Pero yung walang utak ang gusto mo.”
“Bakit ka ba nagkakaganyan!”
Nung okay na yung mga mata ko… dun ko
narealize na nasa harap ko na siya at hawak Umiiyak na ko. di ko na kaya yung mga
hawak niya yung pisngi ko at nakatingin siya sa nangyayare. Pasensya na… iyakin talaga ako.
mga mata ko. napatingin ako sa mukha niya… ever since na nasa chan ako ni mama… alam
kong umiiyak na ko.
“Chris… may… problema ba?”
“May first kiss ka na ba?” “Uh… teka Xei… wala akong balak—“
Nabigla ako sa sinabi niya. Nagpatuloy ako sa pag-iyak. Alam ko…

kasalanan ko. siguro nga halos lahat ng
It was first time to be really afraid of him. Nung makakaalam ng storyang to eh gusto na ko
sinabi niya yun… kung anu ano na pumasok sa patayin. Una, nagtago ako ng feelings para kay
isip ko. hahalikan ba niya ko? anong gagawin Kyle… nung una dapat sinabi ko na. pangalawa,
niya? kinabahan ako ng todo… ginulo ko ang buhay ni Rai at Marj… pangatlo…
dahil sa kin kaya nagaaway ngayon si Kyle at
“M—meron.” Chris.
“Sino?”
“Si… mama.” Hindi ako maganda… isa lang akong simpleng
“Maliban sa magulang?” babae… akala ko ang ending ko lang ay isang
“Uh… si Gabby? Yung prep friend ko kasi hindi single na babae o kaya naman isang housewife
ko pa naman alam ang ibig sabihin ng—“ na ang nakaraan lang eh basta na lang
“Bukod sa tao na hinalikan mo na di mo alam niligawan ng isang lalake, sinagot… tapos tuloy
ang ibig sabihin… meron pa?” sa simbahan.
“Uh… si… Daisy… sa isang play nung
elementary… hinalikan na lang niya ko bigla—” Pero hindi. Iba. Ibang iba sa mga inaasahan ko.
He chuckled… “Hindi maganda paiyakin ang babae… lalo na

kung mahal mo.”
Lalo akong kinabahan… Kyle… asan ka na ba?
Narinig ko ang boses niya.

“Ang sama mo—“
Niya. “Sige. Hatid na natin si Ms. Umbrella.”
“Kyle.” Hinawakan ni Chris yung kamay ko. ang nasa

“Musta?” kanan ko si Kyle, nasa kaliwa ko naman si
Chris… habang naglalakad kaming tatlo… bigla
Pumunta siya papunta sa aming dalawa. akong sumaya… kahit na mejo, ako lang naman
Napatayo ng kusa si Chris. Ako naman, tinayo yung pinaguusapan nila. Kesho hindi daw nila
ako ni Kyle. Kulang na nga lang eh kargahin alam kung may gayuma nga ba akong ginamit
niya ko para talagang drama na talaga. Pero para sa kanilang mga “gwapong” nilalang para
buti hindi. magkagusto sila sa isang tulad ko. Sana… sana
ganto na lang lagi.
Humangin lalo ng malakas…
“una na ko.”
“Balak mo pa nakawin yung unang totoong halik “Bakit? Sabay na ko sayo!”
niya. G*go ka.” “Akala mo ba madali lang makapagmove on?!
“Kahit yun… pinagkait mo sa kin.” G*go. Hindi no!”
“P*cha. Aba malay ko ba!”
Tumawa silang dalawa. Isang bagay na sobrang “Alagaan mo yan ah. Sapakin kita pag—“
naging uncomfortable ako. gusto ko magsalita… “Alam ko ang gagawin ko… Itay.”
pero… ano naman ang sasabihin ko? “Kadiri. Wag mo nga akong tawaging ganyan.
Kung alam ko lang na mangyayari to. Nilayo na
“Bakit di na lang siya? matagal ka na niyang sana kita sa anak ko.”
gusto.” “Sa kasamaang palad, anak mo din ako kaya di
“Sinong siya?” mo kami mapaglalayo.”
“Eh para ka rin naman kasing ako eh no.
manhid.” Dugdug. Dugdug.
“Di ko naiintindihan.”
“Natural… di mo maiintindihan…” Si Kyle talaga… kung ganito lang kasweet lahat
ng lalake…
Hinawakan niya yung kamay ko…
“Hintayin kita sa 7 11.”
“Tara na, Xei.” “Ok ok. Pahalik kay Xei ah?”
“Aba!!!—“
Hinawakan ko yung kamay niya. magang maga “Kyle… okay lang.”
yung mga mata ko. pero kahit ganon… “O see… okay lang daw. Ang damot mo. Isang
napatingin ako kay Chris. Ayoko siyang iwan beses lang naman.”
dun mag-isa… kahit na… kanina lang eh natakot “Nakarami ka na eh!”
ako… “Makakarami ka din naman.”
“Daddy…” Tapos hinalikan na ko ni daddy sa noo.
Napatigil kaming dalawa ni Kyle. Tumingin si Hinawakan niya yung pisngi ko. Para talaga
Kyle sa akin habang ako, nakatingin kay Chris. kaming magama.
“Hindi ka naman naming iiwan dito.” “Pag sinaktan ka niya… takbo ka lang sa kin.
“Sorry.” Papatayin ko yan.”
“Bat ka nagsosorry?” “Hindi ko siya sasaktan.”
“Oo nga naman. Tara. Hatid natin tong babaeng “*lol.”
to.” “Nakailang mura ka na sa kin ah! Nakakabingo
“Babaeng kakaiba.” ka na!”
“Si Ms. Umbrella. Ms. Umbrella ng buhay ko.” “Parang di ka na nasanay!”
“Sabagay. Mas maraming mura nating dalawa,
Dugdug. Dugdug. mas masaya.”
“Ha?! Pano naging masaya yun?”
Ang cheesy. Tumawa sila. Nakakainis. Parang “Magtaka ka pag sa room eh hindi kami
kanina lang eh nasa akin yung scenario pero nagmumurahan. Ibig sabihin magkagalit kami.”
bigla nilang inagaw. “Ikaw lang yun no. Nagfeefeeling Kyle lang ako
ngayon. Baka maagaw ko pa puso ni Xei.”
“Ano bang nakaka—“ “Umalis ka na nga! Makakaisa ka pa eh!”
“Di ka naman maganda… pero ewan nga ba “Oo na. Xei… Love you… Anak.”
kung bakit kami nabaliw sayo.” “I love you… dad.”
“Oo na! Shupe. 7 11.”
Dugdug. Dugdug. “Bye Xei!”
“Bye dad!”

Natural… siya ang una ko. hindi ko lang alam
Tapos tumakbo na si daddy paalis. kung lahat nga ba ng babae ganito
nararamdaman sa first someone nila. Ako kasi,
“Selos ako.” NBSB pero MCNSB (may crush na since birth).
Kumbaga sa babae, torerete lang. haha. Baliw
Dugdug. Dugdug. talaga ako.
“Selos ka jan!” Ang ganda ng langit ngayon. Blue na blue tapos

“Okay lang… akin ka naman na eh.” ang ganda pa ng clouds kasi fluffy. Parang ang
sarap humiga. Eto yung gusto kong panahon.
Dugdug. Dugdug. Yung tipong mararamdaman mo na kahit
punung puno na ng pollution ang Earth eh may
“Halika nga dito. Payakap sandali.” pag-asa parin.
“Teka!—“
Ngumiti ako.
Dugdug. Dugdug.
“Wow. Naks naman. Nakangiti ang anak ko.”
“Ilang beses na nga ba ako nakayakap ng
babae?” Wow. Si dad. As usual, ang time ay lunch time
“M… malay.” dahil 40 minutes naman. Sa time lang naman
“Pero… ikaw lang tong… parang… nagpapalakas yun nagkakausap kami eh.
sa tibok ng puso ko… pag yakap kita lagi…
parang… parang lagi akong kinakabahan.” He looks better ngayon. Haha. He always looks
good naman. Haha. Ang weird nga lang dahil
Dugdug. Dugdug. nakashades siya ngayon na may nakalagay na
‘soulja boy’. Parang ewan lang.
“Baka makita tayo ni papa.”
“Hindi yan.” “Dad! Ano ba naman yang suot mo!”
“Eh…” “Napagtripan eh.”
“O sige na nga. Bibitawan—“ “Patingin nga.”
“Wag! Uh… Pwedeng… paextend?”
Tiningnan ko yung shades. Narealize ko na gawa
Tumawa siya. ako din mejo natawa sa sinabi sa correction liquid yung sulat ng ‘soulja boy’.
ko… pero this time… kung lagi akong nagtatago Haha. Halatang napagtripan nga at walang
sa anino ko… ngayon… magawa.
Gusto ko maging totoo ako. “Ikaw talaga dad.”

“Dun tayo sa room namin.”
Binitawan niya ko tapos nagbabay na siya sa “Ayoko!”
kin. Hinalikan niya ko sa noo para daw ‘mawala “Bakit?”
yung effect ng halik ni Chris’. Haha. Baliw talaga “Mas gusto ko sa room.”
yun. “Sige na nga. Tatambay na lang ako jan.”
And finally… Hinila ako ni daddy papunta sa harap ng pinto

namin tapos umupo kaming dalawa. Magkatabi
All was fine. kami. Hinawakan niya yung kamay ko, as usual,
crossed fingers parin. Yun naman talaga yung
routine namin ni Chris eh. Buti nga wala na
yung bitterness… parang balik na sa dati.
I guess.
“Dad!”
“Bakit?”
“Baka makita ni Kyle!”
[CHAPTER 45] “Eh ano naman? Hindi naman yun seloso… Ata.”
[Jealousy Can Heal Too] “ayoko naman magpakita ng actions na hindi
niya magugustuhan.”
Sana nga. Panghabambuhay na to. “kung may tiwala siya sayo, walang malisya to.
At saka dati pa natin to ginagawa no.”
Tinitigan ko ang langit. Lahat na inisip ko. “Sabagay—“
Parang di ko kaya na hindi siya makita kahit
isang araw man lang. sa Tuwing naiisip ko na At bigla akong napatigil.
mangyayari sa kin yung nangyari kay Rai,
parang feeling ko mamamatay na lang ako Dugdug. Dugdug.
bigla.
Pero…

“Daddy! Sabi mo diba dapat may tiwala ako?
“O, kayo pala.” pero naiinis ako kanina nung nakita ko silang
dalawa… hindi ko alam kung bakit…”
Kasama ni Marj si Kyle. Hindi ko ba alam pero “Natural. Kasi sa puso mo, sayo na si Kyle at
first time ko makaramdam ng… ewan ko ba. parang gusto mo ikaw lagi ang kasama niya.”
Parang ayoko silang magkasama. Ang masama “Hindi ba napakaselfish ko naman nun?”
pa dun, nakita ko na pagkatapos uminom ni “Okay lang naman kasi… first time mo diba?”
Marj dun sa mineral bottle, uminom din si Kyle… “dad naman eh! Kahit na… hindi parin worth
yung reason.”
Selos?! WAH. No way. Sabi nga ni daddy… kung “Oo nga, selfish yung ganon. Dapat kahit
may tiwala ako sa kanya… wala dapat malisya papano, may trust ka sa kanya…”
yun sa akin. Eh ano naman?! Eh matagal na
silang magkakilala. Naglakad kaming dalawa. Nilibre ko si dad ng
juice dahil don.
“Bakit kayo magkasama?”
“Nagpasama sa kin si Marj para bumili ng tubig.” At sa di malaman lamang dahilan… nadulas
ako…
Huh?!
And there comes a princess’ story. Sinalo ako…
Parang ang weird nun. Yun nga lang hindi nung prince ko. At
unfortunately ulit, nalaglag kaming dalawa ni
OMG. daddy sa floor dahil sa shoelace niya na
natapakan ko din. At mas unfortunate pa nung
Tama na nga yan Xei. Hindi mo ba alam na dumaan ang fourth year adviser at nakita
jealousy could kill? Hindi naman ata tama na kaming dalawa si hindi masyadong magandang
pagtakahan mo siya. tsaka… kayo na ba ni Kyle? posisyon.
Hindi pa naman eh. Nagkaaminan lang. so wala
kang karapatang magselos. Nagtinginan kaming dalawa. At tiningnan din
kami nung mga taong nakakita nung scene na
Pero… di ko talaga maalis sa mata ko yung yun. Haha. Natural, sino pa ba ang
scene na yun. makakakita?!
“Uh, Daddy, pasama akong canteen.” Nakarinig ako ng malakas na ‘ikee!’ at ‘hoi
“Ako na lang, samahan na kita.” magdahan dahan naman kayo!’ at ‘sa kama niyo
“Wag na.” na yan gawin!’ mga bastos, sa harap ba naman
“Bakit?!” ng fourth year adviser eh sabihin yun?!
“Nako naman Kyle. Eh kasi naman lima lang
naman tayo nakakaalam. Wala pa daw “Aray ko. Leche.”
sinasabihan si Rai. Baka magulo lang ang buhay “Sorry dad!”
ni Xei. Masabihan pa siyang ahas ng kung sinu
sinong wala talagang alam at hindi handang Tumayo kaming dalawa ng sobrang bilis dahil sa
makinig sa atin no.” hiya. Ayon, akala namin papagalitan na kami ni
“Oo nga no. sige, samahan mo na.” Sir Molug pero tinukso pa kaming dalawa.
~!@#$%^*()? Ganon lang?! pinayagan na niya “Sorry dad.”

akong sumama kay Chris ng ganon lang at di “Okay lang. at least, sayo ako nahulog.”
man lang pinanindigan na gusto niya kong
samahan?! Napatitig ako sa kanya.
Hinawakan ko si daddy. Hay. Ano ka ba Xei?! “Astig no?”

Ano bang nangyayari sayo?! Kasi babae ka. “Bakit?”
Doink. Not enough excuse. Hindi naman lahat “Dalawa kasi meaning ng sinabi ko.”
ng babae ay ganyan kaselosa tulad mo. Umayos
ka nga. Napangiti ako. haha. Sira talaga tong si Chris.
“Nagseselos ka sa kanila no?” Nung nasa mulat na kaming dalawa ni daddy,

“Ha?!” nakita namin si Marj at si Kyle na nakatitig sa
“Halata sayo. Namumula ka oh.” aming dalawa. Oo nga pala, andun nga pala sa
“Nyek.” pinto namin.
“Namumula ka. Seryoso ako.”
Tinitigan ko yung mga mata ni Kyle.
Tumingin ako sa salamin sa may canteen. At Naghahanap ako ng konting galit. Konti lang
promise, namumula nga ako. bakit?! Ano bang naman… hindi ko ba alam. Sobrang sama ko ba?
problema ko at nagkakaganito ako?! Pero… kahit for the first and last time, makita ko
siyang magselos sa harap ko… gusto ko siya

maging possessive kahit isang beses lang… ang mahal
maramdaman ko lang na sa kanya ako, at siya Maghihintay ako kahit kailan
naman ay akin. Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung 'di ka makita makikiusap ka'y Bathala
Pero… Na ika'y hanapin at sabihin, Ipaalala sa iyo ang
nakalimutang sumpaan
Napatitig lang siya kay Marj at mukhang natawa Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang
lang. mukha namang nageenjoy silang dalawa
na naguusap. So why interfere? Umasa kang maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
Napangiti ako at natawa sa sarili. Hindi naman At kung 'di ka makita makikiusap kay Bathala
siguro niya ko mahal. Or… hindi ko din siguro Na ika'y hanapin at sabihin, Ipaalala sa iyo
siya mahal dahil gusto ko makitang nagseselos Ang nakalimutang sumpaan
siya. argh. Ang gulo. Ako lang ba ang babae sa Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang
mundo na gustong makita yung mahal nila na
magselos even just for a while? Ang selfish ko Napangiti ako dahil sa message at sa pagpluck
ba? Tell me… ni daddy. How I wish na matugtog din niya to sa
harap ko. here I go again…
“Hindi ka selfish ano ka ba.”
Nung nakita na naming dalawa yung mga
Naramdaman ko lang na hawak na ni Chris yung teachers na naglalakad sa corridor, bumalik na
kamay ko. mejo paiyak na nga ako eh. Well, kami sa kanya kanya naming mga room.
sorry if I’m a bit childish…
“Hoi Kyle! Dalian mo na nga. Nakikipaglandian
Tinungo ako ni daddy sa may side. ka pa jan kay Ex eh.”
“Selos ka?!”
“Pero dad… naiinis na ko sa sarili ko. love pa ba “In your dreams.”
yon?! Ang selfish ko naman ata.” “Walangya ka talaga Chris! Makikita mo talaga!”
“Being a little possessive is okay. Kung may
babae na magpapatibok sa kin ulit, gusto ko Haha. In fairness, kinikilig ako. secret ko na lang
yung ganon. Medyo selosa, pero wag naman kung bakit.
yung parang stalker na dating. Nakakatakot.”
“Daddy… parang… ang sakit na may iba siyang Tiningnan ko si Kyle, hoping na may sabihin siya
kasama sa unang araw na okay na ang lahat. or something. Pero ayon, dinaanan lang niya ko
Natatakot ako na baka mawala siya sa akin at tumakbo papunta sa room niya. biglang
agad… nakakatrauma yung mga pangyayari.” sumikip yung dibdib ko.
“Nakakaiinggit talaga si Kyle. Ay ayos… may
naisip akong kantang bagay sayo.” Ano ba? Talaga bang nangyari yung mga
pangyayaring yun? Or nananaginip lang ako?
Pumunta siya ng classroom nila sandali tapos talaga bang sinabi niya na mahal niya ko? ang
bumalik. Nasa tapat kami ng third section. saklap naman nun… hindi man lang niya ko
Napatitig ako kena Kyle at Marj. Ayon, naguusap hinawakan o hinaplos ang buhok tulad dati.
parin. Tingnan ko yung orasan. Halos 10 Dinaanan lang niya ko na parang di niya ko
minutes na lang at matatapos na yung lunch… kilala.
pero di parin ako hinahawakan ni Kyle sa
panahong to… Sabagay, kami na ba?! Wala pa naman siyang
sinasabi.
Pagbalik ni daddy, umupo siya dun sa border ng
plant box. Tapos tinugtog niya sa gitara. Isang Argh. Nakakaloka. Natural, yun lang ang naisip
kanta… na oo… title pa lang… yun na yung ko buong klase. Hindi na ko nakalabas nung
nararamdamanko. second break. Nagbabasa lang ako ng kahit
anong pwedeng basahin.
Ikaw na ang may sabi na ako’y mahal mo rin
At sinabi mong ang pag-ibig mo'y 'di “Hoi. Ikaw ha. Hitad ka.”
magbabago “Ako pa tong naging hitad.”
Ngunit bakit sa tuwing ako'y lumalapit ika'y “Ikee… nagseselos ka saming dalawa no?”
lumalayo “Bat ako mag—“
Puso'y laging nasasaktan pag may kasama kang “Asus. Namumula ka. Ganyan ka pala kung
iba magselos no? namumula.”
'Di ba nila alam tayo'y nagsumpaan
Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang Napatingin ako sa salamin ko. and there, I saw
a tomato. Shocks.
Kahit anong mangyari ang pag-ibig ko'y sa 'yo
pa rin “Tumigil ka nga Marj.”
At kahit ano pa ang sabihin nila'y ikaw pa rin “Eh pano kung ayoko?”

“Ang gwapo ni daddy nung tinutugtog niya yun.” “O ayan. Solo na tayo. Sabihin mo na sa kin.”
“bili lang ako ng juice ha?!” “Wala nga…”
“Sige ako mauuna. Sorry kung dinaanan lang
Haha. Natawa na lang ako. kita kanina. Nakakagalit lang. sarap patayin ni
Chris. Oo nagseselos ako sa kanya, kung bakit
Well anyway, nagpatuloy ang klase, ang buhay siya ang kasama mo sa unang araw na ayos na
at ang oras. Gusto ko na maguwian (sino ba ang lahat. Naaasar ako kung bakit siya yung
namang hindi?!) pero, may fear ako na baka kasama mo. Eh di sana nung nahulog ka, ako
daanan lang niya ko… kaya siguro better kung yung nakasalo sayo at hindi siya.”
umuwi na lang ako mag-isa…
Dugdug. Dugdug.
Nung uwian, kinuha ko agad yung mga gamit ko
sa locker at yung bag ko. balak kong umuwi na “Hindi mo parin ba sasabihin yung iyo?”
agad. Hindi ko ba alam kung anong sumapi sa “Wala naman dapat akong sabihin…”
utak ko para isiping panaginip lang lahat ang
nangyari dahil kahit kailan ay hindi naman siya Lumakas yung hangin. Hinila niya ko at yinakap
magkakagusto sa isang plain na tulad ko. ng mahigpit. Kumawala ako kasi natakot ako na
baka may makakita sa min… pero mukhang wala
“At san ka pupunta?!” akong laban.
“Uwi na.” “Kung pwede lang angkinin ka na habambuhay…

“Sige. Uwi na tayo sa bahay natin.” gagawin ko.”
“Ano?!” “Lahat na lang ng gusto kong sabihin, sinasabi
“Uuwi na nga tayo.” mo na.”
“Ah… sabay ka sa kin?” “sorry kanina. Nagusap lang kami ni Marj
“Gusto mo ba ipagsigawan ko na mahal kita?!” tungkol kay—“
“Ah. Yun pala… sa totoo lang… namamatay na
Oops. ko sa inggit kanina. At least ngayon… okay na
ako.”
Hinila ko siya papunta sa mas malayong lugar.
Shocks. Buntik na yun. Pag may nakarinig eh Yinakap pa niya ko ng mahigpit… sobrang higpit
issue nanaman to. Ayoko pa naman ng ganun. na parang matutunaw na ko. yung hawak niya
Di ako sanay. sa bewang ko parang ang pakiramdam ko ako
na ang pinakamagandang babae sa buong
“Hindi.” mundo…
“Bakit mo ko pinunta dito?”
“Eh kasi baka may makarinig. Eh magkaron ng “Sorry kung pinagalala kita.”
issue. Ang alam lang naman ng lahat eh—“ “Ako din… sorry…”
“Break na kami ni Rai. Yun lang.” “I love you.”
“Exactly.”
“Pero pag kayo ni—wala.” Dugdug. Dugdug.
“Ano?!”
“Wala.” “Alam mo… kahit ilang beses mo pa sabihin yun
“Eh! Dali na!!!” sa kin… parang walang pinagbago.”
“Pag kayo ni Chris, parang gustung gusto mo pa “ganon? Aylabyu aylabyu aylabyu.”
ipalandakan sa buong batch yang fatherly love “haha. Baliw ka. Di ko akalain na ganyan ka
niyo. Nakakainis.” pala… ganito ka din ba sa iba mo?”
“Teka. Anong ipinalalandakan?! Hindi naman “Kung ganito ako kabaliw? Hindi. Ngayon lang…
no… ikaw nga jan…” siguro kasi… unang beses ko din masiksik sa
“Ako nga dito?” isang sitwasyon na akala ko wala lang… pero
“Wala.” ikaw na pala. Haha. Ang labo.”
Naglakad ako. gusto ko na mauna. Nako. First Binitawan niya ko sa yakap niya. tapos narealize
time ko to. Kung sa unang araw eh magaaway ko na unti unting lumalapit yung mukha niya…
kami, bakit pa?! uuwi na lang ako… parang… parang…
Laking gulat na lang ako nung hinawakan niya “Wop!!! Ayoko pa!”
yung kamay ko. hindi ko alam kung san kami
papunta. Well, mukhang alam ko na. sa likod ng Hinarang ko yung mukha niya. haha. Ang cute
dorm. Wala naman talagang nagpupunta dun niya nung sumimangot siya.
eh. Kung meron man, yung mag shoshortcut
lang. “Ikaw lang ang babaeng pumigil sa kin. Langya.
Challenge ka.”

“Challenge lang pala ha—“
“Eto naman. Asawa na kita eh. Naghihintay lang Bumalik na si mama galing states. Kahit papano,
para sa perpektong honeymoon.” umabot siya sa birthday ko. walang party party,
“honeymoon ka jan. uwi na nga tayo!” hindi naman uso sa min yun. Pero since eto ang
“Wala ba kong kiss? Kahit sa cheeks lang?” unang birthday ko na hindi ako magbibirthday
“Fine.” mag-isa, I’m looking forward to it.
*kiss* Pagdating ko ng bahay, ginawa ko na yung mga

assignment ko at kumain. Hindi na ko
“Sarap naman nun.” makapaghintay na magbukas. Tiningnan ko
“Labyu.” yung cellphone ko hanggang 12. pero… walang
dumating… hanggang sa… nakatulog na ko.
Nagulat ako nung kinarga niya ko. ewan ko ba
pero hinalikan niya ko sa noo ng mga apat na The next morning, yey! 16 na ko!
beses ata tapos sa cheeks ng dalawang beses.
Binati ako ni mama at papa ng kapatid ko.
“Kyle ano ba! Ibaba mo nga ako!” Pagdating ko sa school, maraming bumati sa
“Sus. Nagpapractice lang ako after 10 years pag kin. Nakakatuwa nga eh. Masaya ako. pero…
ikakasal na tayo.” nung pagtingin ko sa paligid… kahit saan… hindi
ko makita si Kyle…
Dugdug. Dugdug.
“Anak! Happy Birthday!”
Binaba niya ko tapos naglakad na kami. Super
saya ko… alam ko namang alam niya eh. Yinakap ko siya. tapos yinakap niya ko. may
Nagholding hands kami pero pag may tao binigay pa siyang regalo sa kin.
binibitawan namin ang kamay ng isa’t isa. Pero
pag wala na ulit, hinahawakan ulit namin. Haha. “Wow! Yes naman may gift pa!”
Madami kasing issue maker dito sa school na to. “Hindi ko makakalimutan ang gift para sa anak
ko no.”
Kasama namin si Marj at Chris paguwi. Haha. “Si Kyle?”
Nagaaway yung dalawa na parang mga bata. “Ewan ko. late ata siya eh. Wag kang magalala!
Kaming dalawa, nagtitinginan lang. haha. Babatiin ka non!”
Kinikilig at the same time.
Buntong hininga.
Hinatid nila akong tatlo sa may kanto namin.
Nagbbye na ko tapos derecho bahay. Paghiga ko Yun lang yung nagawa ko nung narinig ko yung
sa kama, pagcheck ko ng cellphone ko, one sinabi ni daddy. Argh. Hindi Xei… be patient.
message received. Meron yan…
Kyle ko After ng flag ceremony, inabangan ko siya sa

Love you asawa ko. eto talaga ko… eto ang may latecomers’ line. Pero… hanggang ngayon
tunay na Kyle MO. Haha. Ngayon ko lang din wala parin siya. tiningnan ko yung cellphone ko
napansin na para akong baliw mainlab. Ikaw pero walang text galing sa kanya.
lang pala ang kailangan. Mahal kita. Putput.
Siyempre tinext ko na… Asawa ko, asan ka na?
Dugdug. Dugdug.
At ang reply niya…
Tumingin ako sa taas, hawak hawak yung
cellphone sa puso ko. hindi pa ko nailove ng Kyle Ko
ganito ka hardcore… masaya ako… he’s there… Bebe ko! Enxa, malelate ata ako. sinermonan
he’s here… ako ng nanay ko eh. Geh parating na ko. Love
you! 54841!!!
Napangiti ako. at least alam kong dadating siya!

He’ll always be. yehey! Dati 548 lang… ngayon may 41 na! ano
ba yan! Pero… it doesn’t matter kung hanggang
123456789 pa yang mga number na yan.
Masaya lang ako dahil nagtext siya.
[CHAPTER 46]
[The Day of Our Birth] At ewan ko ba! Kahit na ang luma na nung
tawagang bebe, baby… kinilig parin ako. Kinikilig
1 day to go, birthday ko na. Valentine’s day ang ako pagdating nung class at sobrang saya ko.
birthday ko kaya double special yung araw na sabi nga ni Marj eh hyper daw ako at parang
yun. Bukod sa birthday ko, araw pa ng lovers. baliw. Haha. Wala akong pake… masaya lang
Haha. So araw din naman yun! Haha. ako…

“huh?”
Nagkasabay kami ng first break. Pero sandali “sabihin mo nga…”
lang. mejo may inaasikaso ata siya eh.
Siyempre, sama sama kaming apat. Masaya Napaupo ako… napatitig sa 3 set ng siomai.
ako. I’m waiting for the ‘I love you, happy Mejo naiiyak… pero pinipigilan.
birthday bebe ko’ haha. Excited na akong kiligin.
“Talaga bang… alam niyang birthday ko
Nasa canteen kami nung napagusapan namin… ngayon?”
well… hindi naman gaano…
Naramdaman siguro ni Marj yung lungkot ko
“Uh… Kyle—“ kaya tumayo siya tapos tumabi sa kin.
“Marj iabot mo nga yung toyo!” Inakbayan niya ko sa likod tapos saka nagsalita.
“Abot mo yourself.”
“Xei oh... masarap ang toyo sa siomai.” “Oo naman. Yun pa? malay mo… may surprise
“Hay nako Chris! Lumayo layo ka nga sa kanya! lang siya or something.”
Hindi naman siya bata para hindi niya alam na “Pero… wala lang. ganon ba talaga?! Para
hindi masarap ang toyo sa siomai no?!” kasing… wala talaga siyang—“
“Nagseselos ka nanaman. Ang sarap mo talaga “Wag mo sabihin yan! Uupakan ko yun pag
pagtawanan pag nagseselos.” talagang nakalimutan niya!”
“Hay nako. Tigil tigilan mo na nga si Xei.
Binusted ka na nga eh. Iba na lang kasi.” Pag dating ng lunch, niyaya ko agad si Marj na
“Nagpapahiwatig oh Chris!” pumunta sa section 5. gustung gusto ko na siya
“Kahit siya na lang ang babae sa mundo, wag na makita. Ayon, eksakto, kakadismiss lang nung
lang. pag naging kami, wala siyang gagawin last class nila.
kundi ang magtalak ng magtalak.”
“Hoi! Hindi no! Akala mo lang! masarap akong “Si Kyle?”
maging gf!” “Ayon, natutulog.”
“Maniwala ka Chris. Sugar mommy yan eh.”
Pumasok si Marj sa room nila at ginising siya.
Ayon. Usap sila ng usap. Pero parang hindi nila siyempre sumunod naman kaming dalawa ni
ako nakikita. Nilagyan ko ng toyo yung siomai Chris. Haha. Ang cute cute niya pag natutulog.
ko. Tapos calamansi din. Tapos patis—
“Hoi batugan! Gumising ka nga! Spesyal kaya
“Hoi Xei! Bat ka maglalagay ng patis jan!?” tong—“
“Ay sorry. Nawala lang sa sarili.” “Ex tumahimik ka nga. Late ako natulog!
“Hala. Oy, Chris! Wala na tayong kaklase sa Sinermonan pa ko ng nanay ko!”
canteen!” “hello! Birthday kaya ni Xei!”
“Oo nga! Xei sayo na lang tong siomai ko.” “Ay takte oo nga no!”
“Sa kin din!”
Napatingin ako sa kanya. Hindi ako
Tumayo silang dalawa… at maging ako. makapaniwalang nakalimutan niya na birthday
ko. nakakaasar. Oo maliit na bagay lang… pero…
“Kyle!” para sa minamahal mo na makalimutan ang
birthday mo?
Napatigil silang dalawa.
“Xei, andito ka pa—“
“Wala ka bang…” “Talaga bang… hindi mo… alam?”
“Siyempre di ko makakalimutan no.” “Uh… sorry Xei… research defense ko kasi
ngayon… nakalimutan ko.”
Napangiti ako. I was waiting for it. Pumunta siya “Okay—“
sa kin… tapos bumulong… “Hoy. Walangya ka. Ganon lang?!”
“Babawi na lang ako mamaya… promise Xei!
“Araw natin ngayon. Happy Valentines. Love Wag kang magagalit sakin—“
you.” “Pano ako magagalit sayo… eh… asawa kita.”
Tapos tumakbo na agad siya. Di ko alam. Oo Ngumiti ako. isang ngiting mapagkunwari.
nga may ‘I love you’ dun sa sinabi niya pero…
Pero wala parin yung inaasahan kong mga “Okay lang. sige, may gagawin pa ko. good luck
salitang babanggitin niya. how rude… sa defense mo ah? Geh.”
“Haynako! Ano bang meron ka Xei ha?! Akalain Sabay takbo. Naiiyak ako. hai. Ang babaw mo
mo yun?! Sayo binigay ng dalawang lalakeng talaga Xei. Eh ano naman kung nakalimutan
yun yung siomai nila! Wala man lang para sa kin niya yung birthday mo?! What’s the big deal?!
—“
“Marj…” Pag dating ko sa room, umupo agad ako at

niyuko ang ulo. Natural, ang iyaking ako ay “Sira ka talaga. Honor ka nga wala ka man lang
umiiyak nanaman. Doink. Natural naiiyak ako. kaalam-alam sa pag-ibig!”
argh. Sana pala lumagpas na lang ng birthday “Ang corny mo! Aba malay.”
ko yung pagiging “kami” para di ako umiiyak sa “Yun nga yun mismo eh… yung pagmamahal mo
birthday ko. sa isang tao… kahit alam mong wala siyang
maibibigay na kapalit.”
Teka, sino bang nagsabing kami?! Hindi pa niya
ko nililigawan. Hindi pa niya ko—Hay Xei. Ilang Tama si Marj.
beses mo ba dapat sabihin yan sa sarili mo?! Eh
bat siya nagiilove you sayo?! Bakit?! Wala lang? Siguro… dapat na rin akong magsorry. Tutal…
siguro isa ka nanaman sa mga girlfriend niyang napasobra na ata ako… parang di tama yung
joke joke lang. siguro nga tama ka… ginawa ko. Busy na nga yung tao. Natural lang
na mapressure sa research defense niya. ang
Bumalik si Marj at si Chris sa classroom. hirap kaya… Okay Xei. Magsorry ka na lang sa
kanya mamaya.
“Hui… Xei ano ka ba. Pag may nakahalata—“
“Ano ba kayo. Napuyat ako kahapon kakahintay “Xei, alis na ba tayo?”
ng text eh… matutulog muna ako.” “Uh… hintayin na natin siya…”
“Suntukin ko talaga yung lalakeng yun eh!”
“Ssshhh Chris!” 5:37.
“Sige anak. Pahinga ka muna.”
“Marj! Bakit hanggang ngayon di parin siya
Tapos lumabas na silang dalawa. I hate it. I hate lumalabas sa room?!”
it. I hate this day. Ayokong umiyak. Sweet “Aba malay. Baka ginigisa pa siya ng mga
sixteen dapat to eh! Bakit hindi sweet?! Sixteen panelist.”
lang?! nakakaasar. “Nagaalala talaga ako. Si daddy?”
“Umuwi na ata ng maaga. Aayusin pa niya
Hindi ako nakapagconcentrate the whole class manuscript niya eh.”
period. Nakakalungkot na ganon lang pala ang
mangyayare. Bale wala ang paghihintay… bale Hay nako. Grabeng subject yan. Lahat kami
wala. nawiwindang dahil lang dito.
Tumingin ako sa langit. Palubog na ang araw. 6:01

Patapos narin ang klase. Wala parin nangyayare.
Natural… pano bang may mangyayare eh “Marj, kanina pa tayo dito sa room ah. Natapos
defense niya ngayon?! Tapos nakalimutan pa ko na yung buong prince of Persia.”
niyang birthday ko… “eh di maglaro ka na lang ulit. Sagutan ko lang
tong sa calculus.”
“Ui Xei… wag ka na malungkot.”
“hindi ko maiwasan Marj.” 6:15
“Siguro naoverwhelm lang siya dahil alam mo
kayo na. nakalimutan na niyang—“ “Teka lang washroom lang ako.”
“Nakakatawa lang yung rason na yun.” “Eh! Sama na ko!!! ano ka, iwan mo lang ako sa
classroom!?”
Ironic ako. tunog naman sa boses ko eh. “Fine fine fine. Napakatagal naman kasi ng
ungas na yun.”
“Hanggang ngayon hindi pa siya lumalabas sa
research room.” Ayon, pumunta kami ni Marj sa room. Hay.
“O?” Martyr ba ko?! hindi na nga ako binati,
“Yehp. Pagkakita ko sa cellphone ko, may text si hinihintay ko parin siya. patapos na ang araw, at
Chris. Kanina pa daw siyang 3 andon. Natatakot eto… naghihintay ako.
ako para kay Kyle na baka maredefense siya.”
Nakarinig ako ng beep ng cellphone sa banyo.
Joink. Kinabahan ako… at nagalala ako sa Siguro kay Marj. Nagayos ako ng mukha dahil
kanya… ang haggard ko na tingnan sa salamin. After
nun, lumabas si Marj.
“Alam mo Marj…”
“Ano?” “Walang hiya talaga yun!!!”
“Ang sakit… nag-aalala ka para sa mahal mo… “bakit?”
pero siya, hindi man lang niya naalala na “leche! Kanina pa pala siya tapos magdefense
espesyal tong araw na to… ang unfair…” eh!!!”
“Hindi yun unfair Xei…” “Ha?!”
“Anong tawag dun?” “sana man lang nagtext siya! buti nagtext ako
“Duh. Eh di fair.” kung hindi di ko malalaman na tapos na siyang
“Marj naman eh.” magdefense!!!”

“Wag kang magalala anak, nagpaalam kami sa
First reaction: Galit. Second reaction: guard… tutal naman, close kayo ni Kuya Dan
Depression. Third reaction: Hagulgol. diba? Kaya pinagbigyan kami.”
Napayakap ako kay Marj. Nabigla ko nga ata Surprise.

siya dahil bigla na lang ako sumalpok sa
katawan niya. naiiyak ako. pake ba ng iba?! Never ako nakatikim ng surprise birthday treat…
Ikaw… ikaw na naghintay… ikaw na hindi nabati
ng pinakamamahal mo… parang… wala… walang Never… ngayon lang.
nangyare…
Napaiyak ako dahil sa tuwa. May armed chair
“Tara na nga… uwi na tayo.” dun, tapos may nakalapat na black forest cake,
“Sure ka?” yung favorite kong cake. Meron din dun yung
“Oo… sino pa bang hinihintay natin dito?” favorite kong ice cream na double dutch. Yun
lang naman ang mga andun… yung dalawang
Naglakad kami ni Marj papuntang gate. Dala paborito kong kainin sa lahat ng kakainin.
dala ko natural yung bag ko and everything…
Lumapit siya sa kin…
“ui wag tayo jan. baka mahuli tayo nung mga
guard.” At…
“ano naman?”
“offense kaya ang magstay. Duh. Kanina pa At hinalikan ang noo ko.
dismissal natin no.”
“dun na lang tayo sa likod ng dorm dumaan. Dugdug. Dugdug.
Tapos labas na lang tayo sa gate ng dahan
dahan.” Yinakap niya ko ng mahigpit. Sobrang higpit…
“Ok. Sige, after you.” na parang ayoko nanamang bumitaw… lagi
naman… parang hindi lang paru-paro ang nasa
Napakalungkot na birthday… hindi man lang niya chan ko kundi mga blue whale na…
ko nabati or what—Huh? Teka… ano…
“Sorry… sorry kung pinaiyak kita… gusto ko
Nanlaki yung mga mata ko sa mga nakita ko. kasing… maging masaya ka… sa unang birthday
nakangiti si Marj na parang timang. Ako? hindi mo na magkasama tayo… bilang tayo…”
ako makangiti… dahil… masyado akong nagulat…
Napangiti ako… napayakap ako ng sobrang
“What the—“ higpit sa kanya…
Dugdug. Dugdug. “Nakakagalit talaga. Nako. Manginggit pa, sige

tama yan!”
May mga santan na nasa harap ko. nakascotch
tape pa nga eh. Lahat yun pinulot ko at nakita Haha. Si daddy. Mejo ironic yung boses niya.
kong may 6 petals silang lahat. Yun kasi ang
favorite kong flower. Santan na may 6 na “Eh di yakapin mo si Marj para di ka mainggit!”
petals… “Oo nga Marj!”
“Nako! Tumahimik nga kayong dalawa jan!
Pinulot ko isa isa… pagbabarilin ko kayo eh! Sarap patayin ng
magchorva na to oh!”
“Marj—“
“Sige na! asus! Pakipot ka pa! dali! Pulutin mo Tumawa kaming dalawa tapos bumitaw sa
na lahat yan!” yakap ng isa’t isa. Pumunta kami dun sa maliit
na armed chair na sira sira pa nga pero yun lang
Habang pinupulot ko isa isa yung mga santan, yung nag sibling table dun.
lumalakas yung tibok ng puso… now I know that
somewhere here… Kumanta sila ng happy birthday sa kin. Isa lang
yung candila, pero okay lang. at least favorite
“Happy birthday… Mundo ko.” kong cake. Haha. Mga sira talaga sila.
Dugdug. Dugdug. “Sorry Xei ah. Kailangan pa naming umakting.”

“Tsaka, iyan?! Yan pang si Kyle?! Isang linggo
Napatitig lang ako. hawak hawak ko na yung 54 na siya nagpplano kung anong pwedeng gawin.
na santan na pinulot niya mula sa mga plant Ang kokorni nga ng ma iniisip niya. may
box. Ang lakas ng tibok ng puso ko na parang di tarpolene pang nalalaman!”
na ata ako makahinga. Nasa likod na niya si “Hoi wag ka ngang maingay!—“
Marj at si Chris. May hawak na flashlight. “Subukan lang niyang kalimutan. Mamatay yan
sa kin.”

“Hanggang 7 lang daw tayo dito sabi ni Kuya di to panaginip.”
dan! Tara na! kainan na!”
Dugdug. Dugdug.
Tapos ayon. Haha. Para nga kaming sira ulong
apat eh. Pano, sa mismong cake kami kumain. Ngumiti ako sa kanya. At ngumiti siya sa akin.
Wala ng plato plato. Haha. Ang baboy no?! pero Ang sarap ng pakiramdam.
yung ice cream kanya kanyang cup.
“Alam mo…”
May natira pa kaya binox na lang ulit. Yung ice “Ha?”
cream naubos ko. kulang pa nga ang isang
gallon sa kin. Haha. Masaya ako dahil sa Pinisil niya yung mga kamay ko…
surpresa nila.
“naramdaman kong pinanganak ako… nung
“Nako Xei. 16 ka na. wag ka na umiyak.” minahal mo ko…”
“Nako Marj. Sabihin mo yan sa sarili mo.”
“di ako iiyak no. kahit anong mangyare.” Dugdug. Dugdug.
“Baka si Chris na ang magpaiyak niyan sayo.”
“Ano ba tigilan mo nga ako sa kakatukso sa kin Napatitig ako sa kanya… at hinahanap ko yung
sa mangkukulam na to. Di kami talo. Pareho kaluluwa niya sa mga mata niya. kitang kita ko
kaming lalake.” na totoo… totoo yung mga sinabi niya…
“tumigil ka Chris ah!”
“Ganon din ako…”
Natutuwa ako pag nag-aaway sila. Sila lang ata
ang mga taong natutuwa akong nag-aaway. May hinugot siya sa bulsa niya. nakapurse siya
Nyaha. Nagtricycle na kami papuntang bayan. kaya hindi ko pa alam.
Pag dating nung jeep…
“Lord, hinaharap ko po sa inyo… ang babaeng
“Sige na una na kayo.” makakasama ko habang buhay.”
“Di ka sasama?”
“Sosolohin ko muna si Xei.” Dugdug. Dugdug.
“Grabe. Adik ka. Pero dahil masaya siya sa
pagiging adik mo… sige. Ingatan mo lang siya.” “Kyle ano ka ba!”
Hinalikan ako ni daddy sa noo. Dugdug. Dugdug.
“Love you anak.” Bulong yun actually. Nakakahiya kasi. Pinilit niya
“Ops ops tama na yan.” kong tumayo pero ayoko kaya ang ginawa niya,
“Xei, this is the moment!” lumuhod siya dun sa dulo ng upuan since nasa
“tumigil ka nga Marj!” dulo naman kami. May tumingin sa aming ibang
tao kaya sobrang nakakahiya. Nakakatakot pa
Ayon. Sumakay na silang dalawa sa jeep. Haha. kung may kakilala dito sina mama.
Natutuwa naman ako. masaya ako…
Nilabas niya yung nasa purse niya. 2 singsing.
“San na tayo?” Simple lang naman. Walang diamante or
“Dugtungan mo naman ng ‘bebe’. Wala na something. Plain rings lang na nasa loob ng
namang kakilala natin.” purse.
“San na tayo, bebe?”
“Walang ‘ko’?” sinuot niya sa kin yung isa saka hinalikan yung
“Ang arte naman nito. Seryoso, san tayo?” kamay ko. tapos binigay naman niya sa kin yung
“Sa simbahan po, asawa ko.” isa pang singsing.
Hinawakan niya yung kamay ko. nakacross yung Ngumiti siya sa kin sa isang nakakaamong
mga daliri namin kaya lalo akong kinilig. Bakit muka. Para bang ‘isuot mo na sa kin’ na mukha.
kaya sa simbahan kami pupunta? Siyempre, sinuot ko sa kanya yung singsing na
yun…
Ayon, nasa simbahan na kami ng bayan.
Nakaupo kami. Di ko alam kung anong Ngumti siya, saka kinuha yung mga kamay ko
gagawin… para ilakad palabas na ng simbahan. nasa labas
na kami ng simbahan pero kitang kita ko parin
“Anong gaga—“ yung altar.
“Ssshhh.”
“Huh?” “dito na ko… sakay na kong jeep.”
“Wag kang maingay.” “o—okay.”
“Bakit?” “I love you Xei…”
“gusto lang kitang titigan… para sigurado akong “I love you too… Kyle ko…”

ayaw na talaga naming mag ganyan ganyan.
Hinalikan niya ko sa noo ulit… sana… sana… Bukod sa may ipapasa kaming reaction paper
right after the prom, gastos pa.
“Sana di na lang natapos tong gabing to.”
One night before the prom.
Dugdug. Dugdug.
Calling… Kyle Ko…
Sumakaya na siya ng jeep tapos nagwave na
siya. nag wave pa siya ulit ng hand signs ng 5, 4 “Elo?”
at 8. hanggang ngayon… hindi ko parin alam. “Bebe…”
“Bakit ka napatawag ng ganitong gabi? 10 na
Pero kahit hindi ko parin alam… ah.”
“di ako makatulog. Gusto kitang kausapin.”
Ngumiti na lang ako habang nakita kong “mahal kaya! Magkaiba gamit natin!”
umaandar yung jeep papalayo sa kin. It was the “kahit maka 300 ako sayo okay lang. 100
happiest birthday ever in my life. Hindi ko naman to eh.”
mapigilan ang sarili ko… kahit na di ko alam “Kyle! Sayang ang—“
kung ano man ang ibig sabihin nun… nag hand “Hindi yun sayang. Ikaw naman ang kausap ko
sign din ako… eh.”
Dugdug. Dugdug.
5. “You never fail to make my heart beat…”

4. “Siyempre. Kaya nga ako ginawa para gawin
8. yun.”
“Seryoso, bat ka napatawag?”
“Seryoso nga ako. gusto lang kitang makausap.”
“May tanong ako…”
CHAPTER 47] “Ano yun bebe?”
[Night Knight] “Ano yung… 548? At yun 41?”
“Secret.”
And guess what. After nung birthday ko, “Eh! Magtatapos na ang school year, di ko parin
sobrang saya ko. haha. Lage nga kaming alam.”
pumupunta ng bayan para kumaing apat. “Malalaman mo din yun…”
Actually, kaya namin sinasama sina Marj at si “Kelan pa!?”
Chris para hindi kami mapaghalataan ng mga “Malapit na…”
tao. Other than that, secret ko na. “Ang layo pa eh!”
“yung 548 ang dali dali lang nun eh. Hindi mo
Nagppractice narin kami para sa prom nun. eto ba alam yung—“
na pala yung last prom ko. hindi kasi tulad ng
ibang school na once in a life time yung prom Tutut. Tutut. WAH! ANG DAYA! ANG DAYA!!!
eh. Sa amin twice. Pero seryoso, ayoko ng Nalow bat ata siya!
magprom. Ang gastos eh. Haha. Kuripot kasi
ako. pero, kung di lang dahil kay Kyle, hindi ko Siyempre, ako naman ay todo text…
gugustuhin.
Behbeh! Ano na kasi yun?! Gusto mo bang hindi
Two days before the prom, nagusap usap na ako makatulog dahil dito?! Buong mundo
kaming apat. nagagambala na sa mga numerong yun! Sabihin
mo na!
“sa Lei ceremony, ang isayaw mo si Marj.”
“Nagtatake advantage ka lang eh.” Siguro mga limang beses ko yun sinend. Okay
“Ganon talaga.” lang kasi may load pa naman ako na 10.
“Nako subukan mo lang.” Hanggang ngayon… ako na mismong bida sa
“Pano kung subukan ko nga?” sarili kong kwento ay hindi pa alam ang ibig
“Pipilipitin ko yang ulo mo.” sabihin ng 548. hindi pa nga nasasabi ang 548,
“Hay nako. Yan nanaman kayong dalawa. Mga meron ng 41.
DOM.”
“Pano kami naging dirty at old eh clean and Kyle Ko
young kami?” Secret. Sasabihin ko na lang sayo sa dulo ng
“wala lang. wala akong masabi.” taon. Pangako ko yan. Basta. Tandaan mo...
“Haha. Sira ka Marj. Pero sige, okay lang Mahal kita. Minahal kita. Minamahal kita. at
naman. Sayaw mo na lang ako daddy. Tapos Mamahalin kita habangbuhay. Puch puch!
isasayaw ni Kyle si Marj.”
Ang puch puch… ay kiss. Katunog daw eh. Haha.
Ayon. Nagusap usap nga kami. Kaming apat, Anyway… Kahit hindi ko nalaman kung ano ang

ibig sabihin ng mga numerong yun… tunog!”
“Anong ichura ni Kyle?”
Masaya ako sa tinext niya… “Sabi na nga ba Kyle ka nanaman eh.”
“Eh kasi hindi pa siya nagpapakita sa kin eh.”
Nung mismong araw nung prom, hindi na kami “Baka may surprise lang ulit.”
pumasok. Haha. Kasi ang baliw baliw ng mga “Hello! Kahit man lang magpakita?! eh kanina
teachers para sabihing pumasok pa daw kami?! pa ko nakaupo dito. Gusto ko na umuwi.”
Aba! Beauty rest na namin ang umaga no. haha. “Napakainipin mo talaga. Gusto mo puntahan
So yun. Buong umaga natulog lang ako at natin?”
binawi yung mga namiss kong hours ng tulog “Ako naman lagi ang first move…”
noon. “Sira ulo ka! Wag ka ngang magpakaemo—ay
emo ka pala no?”
Mga 5:00 na nung nagpaparlor ako. haha. Ang “Haynako Marj. Siya lang naman talaga ang
lapit lang naman kasi ng school kaya ayokong dahilan kung bakit ako pumunta ng prom eh…”
magmadali. Ayon. Nagpakulot lang ako. black
and red yung dress ko kaya hindi siya talaga So ayun. Pinagmasdan ko habang sinasayaw
“cute” pero “elegant”. Ayon. Nakarating ako ng niya kung sinu-sinong babae. Si Marj nga nung
school 6:45. 7:00 daw kasi ang simula. umalis ng table bigla niyang hinila para
sumayaw. Ayaw ba niya kong lapitan o ano!?
Ang una kong hinanap ay si Kyle. Sino pa nga Haaay. Kung sinu-sino ng sumayaw sa kin pero
ba? Pero hindi ko siya agad nakita. siya… hindi parin.
Nagkasalubong kami ni Marj. At ayon, ang
ganda niya. hindi ko nga ba alam kung bakit Pauwi na sana ako. kung hindi niya ko isasayaw,
gumaganda ang mga tao sa prom. okay lang naman. Pero sana sinabi niya sa kin.
Siguro nakalimutan lang niya o ano.
“Xei! Ang ganda mo!”
“Ganon naman lagi.” Tumayo na ko. akala ko ako yung una niyang
“Ba ang yabang! Asan si Chris at Kyle?” isasayaw. Pero di niya natupad. Hindi ko alam
“Hindi ko pa sila—“ kung ano ba talaga plano niya. kung may
“Hi girls.” surprise nanaman siya, marahil susunod siya sa
“O Daddy!” bahay namin, manghaharana…
“Maguumpisa na daw. Pwesto na.”
“Asan si Kyle?” Pero…
“Andon na siya sa pwesto niya.”
“Ano ba yan. Hindi man lang nagpakita sa kin.” Ano pa ba ang mas sasaya pag prom kung di
“Okay lang yan anak. Sa Lei ceremony ah?” ang maisayaw ka ng taong pinakagusto mo?
So ayun, pumosisyon na kami. Mejo nabadtrip “Marj alis na ko.”

ako dahil hindi man lang siya nagpakita sa kin. “O, bakit?! Nasayaw ka na ba niya?”
Ayaw ba niya na makita ako? tapos ang first “hindi pa.”
dance pa niya ay si Marj. Pero okay lang. what’s “Eh bakit ka na uuwi?!”
with the first and last? Ang gusto ko lang ay ang “Baka sa bahay naghihintay kung ano man yung
masayaw niya ko… sorpresa niya.”
“Pero as in like the d the u the h and the
“Kanina ka pa wala sa wisho ha.” exclamation point! Eh prom kaya to! Sana
“Ha? Hindi ah.” maisayaw ka man lang niya!”
“Tingin ka ng tingin kay Kyle at Marj. Nagseselos “yaan mo na.”
ka ba?” “Chever. Sugurin ko na talaga—“
“Daddy… hindi ako nagseselos. Nalulungkot lang “Wag Marj! Uh—okay lang ako promise.
ako. sana man lang nagpakita siya sa kin.” Although gusto ko talaga ang maisayaw—“
“Baka naman gusto niya finale ka niya.” “Ehem ehem.”
“Anong finale?”
“Yung tipong, ikaw yung babaeng huli niyang Tapos biglang may nagboses sa mic. Nabosesan
makikita.” ko yun.
“Impusible”
“Iniimbitahan ko dito sa entabladong ito… si
Siyempre ang daming echos na nangyari. To Xeira Anderson ng para maisayaw ko.”
announce… prom king nanaman si daddy. Astig
talaga. Hindi ako masyadong nagsaya sa formal Nanlaki ang mga mata ko.
parts dahil—dahil ano pa nga ba? Nasa ibang
table si Kyle tapos hindi ko pa siya makita. Si Nahiya ako sa lahat ng mga nakarinig. Sira ulo
Marj ang katabi ko during those times at ayon. talaga tong si daddy. Tiningnan ko si Marj.
Hinahampas ko lang yung tinidor ko sa plato ko. Siyempre nangangapa ako kung magagalit o
ano…
“Hoi Xei tama na nga yan. Nakakairita yung

“Sige na!” Parang sa kanya… sasabog ang puso ko. Alam
kong… isang araw… makakakita ka rin ng tao
Tapos kinindatan ako ni Marj. Siyempre di ko kung san maririnig mo din ang dugdug ni ms.
alam pero parang may something dun sa kindat Heart mo.”
ni Marj. Sumaya tuloy ako. “Ms. Heart?!”
“Kasi nga, ang laman ng puso mo babae.
Siyempre nasa stage na ko. Natural… kung normal ka babae dapat.”
“Ikaw talaga anak.”
Tapos biglang narinig ko sa mic yung prom
queen, si Mira, na sinabi din yung linya ni daddy Yinakap niya ko habang nagsslow dance kami.
pero iba yung tinawag niya. Okay lang. pero sana hindi magalit sa kin si
Marj. Haha.
Nung nakay daddy na ko…
“Okay na kong malaman na kahit papano naging
“Ano to?” crush mo ko.”
“Halatang hindi ka nagbabasa ng program no?” “Sira ka talaga daddy. Uh… may favor pala ako
“Uh… ano ba talaga to daddy?” sayo.”
“3 dances of the prom king and queen.” “Ano yun?”
“Woah. Meron palang ganun?” “Pwede bang… si Marj ang last dance mo? I
“Alam mo kung sinong nagsuggest niyan?” mean… dito sa stage?”
“Sino?” “Bakit?”
“Si Kyle.” “Wala lang. Feeling ko kasi… bagay kayo.”
“Kadiri ka anak. Akala ko ba dapat Ms. Heart?!
Natahimik ako. Si Kyle? Eh lalake yun eh!”
“Sige na dad! Please?!”
Natawa ako. haha. Nakakatawa. Kung siya ang “Sige na nga. dapat siya ang kasunod mo… at
nagsuggest non, ibig sabihin, akala niya siya dahil sinabi mo… sige… siya na lang huli.”
ang prom king. Haha. Pero sabagay… worth it “yehey.”
naman. “Nga pala… matataposna yung three minutes.”
“Ay oo nga no.”
“Weh?!” “Tingnan mo yun.”
“Oo. Nakakatawa nga yun eh. Pumayag ang
principal dahil hindi siya tinigilan ni Kyle. Kaya Pagtingin ko dun sa may entrance ng
ginamit na niya si tita para dun. Diba nga head backstage…
si tita ng PTA?”
“So ganon talaga. Pero asan na siya? diba nga May nakita akong rose. Well actually, parang
dapat prom king?” may kasunod pa. siyempre nagtaka ako. ano
“Basta.” naman kaya to?! Napangiti ako. isa lang ang
“Paanong basta?!” naisip ko pagdating sa mga ganito.
“Basta lang. malas niya, ako prom king.”
“Wala akong maintindihan! Iexplain mo na “Sundan mo yan. Plan B.”
please daddy!” “Plan B?”
“Xei…”
“Ha?” Tapos pinalaya na niya ko sabay kiss sa cheeks.
“Turuan mo nga ako magmahal ng iba.” Siyempre ang labas ko backstage. Pinulot ko isa
isa yung roses. Ewan ko ba. Planado nga ata to.
Sa kalagitnaan ng isang mapagbirong usapan, Pano ba naman, walang tao sa backstage?! Ano
nasabi yun ni Chris. Bigla akong… nahiya. Ewan yun, kinausap niya lahat ng tao na huwag
ko ba kung bakit. Hanggang ngayon, ako parin dumaan sa backstage?! Lakas ah.
ang gusto niya. ilang linggo na ba?
So ayun. Isa isa kong pinulot yung roses.
“Hirap mo pala palitan.” Papunta sa likod ng dorm. Siyempre. Ang
“Daddy… sorry talaga…” inaasahan ko andun na siya sa likod ng dorm.
“Wala ko magagawa. Malungkot ako dahil kayo…
at nagkakamabutihan na kayo. Nung una nga Nung napulot ko na lahat… binilang ko… 53 all in
balak ko pang sirain yung relasyon niyo eh. all. Ang weird nga eh… kasi wala siya sa likod ng
Totoo yun… Pero… pag nakikita kitang dorm. Anong gusto niya, hide and seek?!
masaya…”
“Dad… alam mo… crush din naman kita eh.” “Kyle!!!”
“W—weh?! Talaga?!”
“Oo. Madali lang naman kasi ako magkagusto… Walang lumabas. Haay. Ano ba to?! Open
Bukod sa ang cute mo… ang sweet sweet mo pa sesame para lumabas… ay mali pala. Out
sa kin.” sesame. Haha. Ang corny ko. ano to, may
“Ba—“ password para lumabas siya?!
“Kaso… iba ang nararamdaman ko kay Kyle.

Tapos may naisip ako… We're in heaven.
“I Love you…” Unti-unti na kaming sumayaw. Sumayaw kami

ayon parin sa music.
Sabay dumilim.
Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug.
Oh, thinking about all our younger years,
Dumilim dahil may tumakip sa mata ko. There was only you and me,
We were young and wild and free.
Ngiti. Ngiti. Ngiti. Pintig.
“Naririnig mo yung kanta?”
“Kyle?” “Oo…”
“Sana marinig ulit natin yan pag matanda na
Pagtingin ko… tayo no?”
Andun na siya… Dugdug. Dugdug.
May kagat kagat na rose. “Baliw.”
Dugdug. Dugdug. Now nothing can take you away from me.
Tumawa ako. pero yung tawa dahil… natutuwa. “Nothing talaga.”

Basta. Di ko maexplain. Saya. Kilig. Ewan. Basta
anjan na lahat. Ang saya saya ko… super saya… We’ve been down that road before,
But that's over now.
“Ang cheesy mo.”
“Sana nga… dumating na yung now na yun.”
Kinuha niya yung rose tapos lumuhod siya. ano
ba to… fairytale?! You keep me coming back for more.
“Nagbasa pa ko ng sleeping beauty para lang Baby you're all that I want.
dito.” When you're lying here in my arms
I'm finding it hard to believe
Kinuha ko yung rose at natural natawa ako dun We're in heaven.
sa sinabi niya. malay ko kung joke. Haha. Pero…
hindi na kasi yun mahalaga. Hindi rin naman ako “Inunahan ako ng kanta sa sasabihin ko.”
makapagsalita sa ginawa niya.
Dugdug. Dugdug.
“O, nakatulala ka?”
“Sa ginawa mo, may babae bang “Pinanganak ka na ba talagang corny at
makakapagsalita nun?!” cheesy?”
“Siguro. Kala mo di kita isasayaw no?”
“Pinakaba mo ko. naasar pa naman ako nung—“ Kinapa ko yung noo niya.
“Sabi na nga ba eh. Kating kati ka na maisayaw
ko.” And love is all that I need
“Pero ano tong sinasabi ni daddy na prom king And I found it there in your heart.
blah blah?” It isn't too hard to see
“Ah… plan A yun. Argh hayaan mo na. Naaasar We're in heaven.
lang ako na hindi ako yung pinili nila.”
“So talagang nagassume ka na ikaw yung—“ “Simula nung naging ta—“
“Oo na. Gwapo naman ang asawa mo diba?” “Oo. Kasi nga… iba ka. Iba ka sa lahat. Parang
nakakabit ka na sa puso ko.”
Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug.
Yinakap niya ko. sira ulo talaga to. I mean… sira
ulo kaming dalawa. Ginawa ba naman daw Now, nothing could change what you mean to
luneta ang likod ng dorm? Haha. Pero… okay na me.
to. May itatayo kasing covered court dito sa There's a lot that I could say
likod ng dorm kaya alam kong hindi na naming But just hold me now,
to magagawa kung saka-sakali… Cause our love will light the way.
Baby you're all that I want. Yakap lang namin ang isa’t isa. Siguro nga
When you're lying here in my arms naunahan na kami ng mismong kanta sa mga
I'm finding it hard to believe sasabihin namin. Totoo. Ang dami kong gustong

sabihin. Super dami. Pero… siguro nasabi ko “Kahit mawala ako sa tabi mo, nasa ilalim parin
lahat sa pamamagitan ng mga yakap na to… tayo ng iisang langit. 548 Xei…”
Baby you're all that I want. Dugdug. Dugdug.
“At ikaw lang.” 548. 548. 548.
When you're lying here in my arms Pagkahiga ko sa kama yung boses niya sa
pagsabi ng tatlong numerong yun ang paulit ulit
“Na sana habang buhay na.” kong narinig sa utak ko.
I'm finding it hard to believe And that night…
“Kyle…”
We're in heaven. I saw my future.
“Na ikaw ang langit ko…”
And love is all that I need CHAPTER 48

[Don’t Go]
“Cheesy ka rin pala eh.”
“5-4-8-4-1”
And I found it there in your heart.
Dugdug. Dugdug.
“Pero… sayo ko naman lang din naman talaga
naramdaman…” Tinutukso ako ni Kyle pag naguusap kami sa
telepono. Ewan ko nga ba. Parang forever na
It isn't too hard to see nga ako nasa telepono. Kahit gabi-gabi siya
tumatawag eh hindi kami nauubusan ng
“Ang langit…” pinaguusapan.
Dugdug. Dugdug. “Bakit ba ayaw mo sabihin sakin yan?”

“33”
We're in heaven. “hindi ko pa nga alam yung 548, may 41 na.
tapos may 33 pa. ewan ko sayo.”
Hindi nga ba namin alam. Cheesy and corny “o sige… sabihin ko na sayo.”
night. Ngayon nga lang naging sweet ang “ok… game!”
cheese at corn. Haha. Sabagay. Ano nga ba ang “ang 143, ano yun?”
lasa ng cheese at corn? Oh well. Ewan ko ba. “I love you.”
Pero… kahit mejo natatawa narin ako dahil “I love you too.”
sobrang corny naming dalawa… natutuwa “Kyle naman eh!!!”
naman ako dahil naririnig ko narin sa wakas ang
pintig ng puso niya… Hanggang sa ayon… paulit ulit na lang siyang
nagaaylove you sa kin. Haha. Ewan ko ba dun.
Now our dreams are coming true Pero ewan ko… kung ganito lahat ng lalake sa
Through the good times and the bad mundo… marahil walang umiiyak na babae
I'll be standing there by you. ngayon… diba?
And love is all that I need Pagpasok namin ng school, ayon. As usual, the
ordinary day. Lessons lessons etc. pero ang
“Totoo yun…” masagwa ngayong araw na to eh ang test namin
sa physics. So ayon, nagmememorize ako ng
And I found it there in your heart. table of elements… ewan ko nga dun eh. Kasi
lahat kami bagsak dun sa last quiz namin. So as
“At lalong totoo yun.” bonus quiz daw… imemorize daw namin ang
table of elements… weird no?
It isn't too hard to see
“Hello?! Anong konek ng beryllium at hyrdrogen
“Na nasa langit nga ako pag kasama kita…” dito sa physics?!?!”
“Magaral ka na lang Marj. Bonus quiz nga eh.”
Dugdug. Dugdug.
Tapos ewan ko ba. Saktong pagsabi ni Marj,
We're in heaven. nakalimutan ko kung anong number nga ba

yung beryllium. Yung hyrdrogen alam ko, 1. “ang asawa ko talaga. Ang genius! Siguro genius
haha. Pero yung isa di ko sure kung 4 o 5. din ang mga anak natin sa hinaharap.”
“Ano nga palang number ng Beryllium?” Yinakap niya ako lalo ng mahigpit pero
“Be yun diba? 4 yun.” kailangan ko na siya itulak dahil may nakita
“ah… 4—“ akong paparating. Ayon. Naghawak na lang
kami ng kamay.
Haha. Natawa ako. para ba akong tinamaan ng
kidlat. Ang galing galing ni Marj! Sakto ng “ang hilig mo sa pda… mapahamak pa tayo dahil
pagkasabi niya. haha. Ang corny pala ni Kyle jan.”
no? “minsan kailangan mong ipadama sa minamahal
mo kaagad yung nararamdaman mo bago pa
Nung bandang lunch na, pumunta si Chris at si kayo magkahiwalay…”
Kyle sa classroom tapos sabay sabay kaming “iniisip mo bang—magkakahiwalay tayo?”
naglunch na apat. Uso na nga yung paorder “Sira ulo ka ba. Natural hindi. Ikaw lang tong
order sa jollibee nun kaya yun, nagpadeliver kinabaliwan ko… ikaw, iniisip mo bang
kami. Ang saya no? magkakahiwalay tayo?”
“ewan ko… natatakot akong… mafall-out ka sa
After kumain, parang free time na ng buong kin…”
fourth year. One week na lang, periodical exams “ako? baka ikaw.”
na. tapos graduation na… ako pumasa ako dun “anong ako? ang tagal tagal ko tong tinago… sa
sa university na gusto ko pero si Kyle, dun sa tingin mo ba papakawalan kita?”
isa pang campus. Pag naiisip ko yun, gusto ko “pano pag yinaya kita papuntang ibang bansa,
umiyak. papayag ka?”
“ayoko!”
Pumunta kaming dalawa sa may gilid ng “bakit?”
corridor. Walang tao. Lahat busy. Nanonood ng “gusto ko maging teacher dito sa pinas.
laban ng mga teachers at students sa volleyball Babaguhin ko sistema ng edukasyon dito.”
(para bang free time ng lahat? Haha! Kahit “naks naman ang asawa ako! ang galing!!!”
teachers tinamad na magturo eh). “bakit, may plano ka bang lumipat ng ibang
bansa?”
“Ikaw.” “ako? wala.”
“Po?”
“May pa 41 41 ka pa jan.” Pinsil niya yung kamay ko. ang sweet talaga
“alam mo na?” niya. napangiti ako. hindi ko akalain na yung
“Mmm… di ko sure.” taong super inasam ko dati ay sa akin na.
“sige… ano po ba ang alam ng mahal ko?”
“BeH?! Mula sa… beryllium at hydrogen sa table “Oy bukas date tayo ah?”
of elements?” “Bakit?”
“anong masama? Wala lang. Dun sa bar jan sa
Tapos tumawa siya. argh nga eh. Sana hindi ko may Cainta. Sa tito ko naman yun eh.”
na lang sinabi. Napahiya tuloy ako. “Cainta? Ewan. Ang layo naman.”
“Ihahatid kita wag ka magalala. Hindi naman
“Fine! Mali kung mali!” ako papayag na uuwi ka mag-isa no.”
“Tama! Ang talino talaga ng baby ko!” “mm. o sige.”
“Kapatid mo ko, di mo ko baby.”
“dati yun. Nagtransform na tayo. Hindi mo na ko So ayon na nga. Pagdating ng bukas, nagdala
kuya. Baby mo na rin ako.” ako ng dress. After school umalis kami agad.
Siyempre nagpaalam muna kami kena Marj at
Sabay kiss sa cheeks. Chris. Tapos ayon…
Sira talaga siya. alam kong may nakakita na 3rd Nakakatakot yung bouncer sa may harapan.
year kasi napadaan sila sa may corridor. PATAY. Haha. Pero nakaabang na dun yung tito ni Kyle
Haha. Pero okay lang. ewan ko ba… ang kaya pinapasok na niya kami. Siyempre nagbihis
mahalaga kasama ko siya at— ako sa washroom tapos siya din.
Dugdug. Dugdug. Wala lang. nagusap kami ni Kyle. Kwentuhan.

Ewan ko nga ba kung bakit hindi kami
“Uy ano ka ba! Baka may makakita—“ nauubusan ng kwento sa isa’t isa. Haha. Baliw
“Wala na kong pake… nakakabaliw ka kasi. yun. Pinatikim niya ko ng red wine na hindi pa
Kasalanan mo yan. Anong hormones ba ang ko nakakatikim. Siyempre hanggang dun lang
meron ka at pati ata kaluluwa ko mapapatalon ako. tapos ayon. Magkahawak lang kami ng
pag kayakap kita?” kamay sa times na may presentation o may
“lahat ng babae may progesterone at estrogen?” tutugtog.

“cr lang ako.”
“sige.” “etong kantang to… dedicated ko sa asawa ko…
baby, ingatan mo yung baby natin. Sumisipa na
After 10 minutes nung pagkabalik niya… ba?”
“cr lang ulit ako.” Tiningnan ako ng lahat ng tao. Shems.

“Okay…” Nakakahiya! Para kasing ang dating ng sinabi
niya eh buntis ako. haha. Eh baka sabihin nila
Mejo nagiging weird na. nakakapagtaka na cr eh ang bata bata naming.
siya ng cr every now and then. After nun nag cr
ulit siya ng 2 beses. Ano bang gingawa nun?! “kayo talaga. Siyempre wala pang laman yun.
Pagkain lang ang laman ng chan ng asawa ko.
“Jan ka lang.” after 10 years pa.”
“Bakit?”
“Mag ccr lang ako.” Tapos tawanan silang lahat. Nagtaka tuloy ako
“Okay. Dalian mo ah.” kung daily ba siya dito o talagang ngayon lang.
Hindi talaga ako mapakali. Ewan ko ba kung “siyempre salamat sa tito ko dahil alam kong
bakit. Kanina pa siya cr ng cr. Gusto ko na pang 18 lang tong bar na to pero pinapasok
ngang sundan. Hindi din siya mapakali kaya lalo parin niya kami para lang masurprise yung
akong di mapakali. Ano bang meron?! girlfriend ko. ayon siya oh.”
Okay Xei. Hintay. Sabay turo.
Pagtingin ko sa relo ko, 10 minutes na ang Eto talagang si Kyle! Nako pagbaba mo jan…
nakalipas. Bat ang tagal naman niya mag cr?
“ganda niya no? uh… behbeh… eto… kanta ko
Tatayo na sana ako papuntang cr nung biglang sayo… sana tandaan mo… ikaw lang ang tanging
nagsalita yung host. Sabi niya may special guest minamahal ko… at mamahalin ko… habang
daw na siguradong kakikiligan ng lahat. buhay.”
Ako naman, naintriga. Eh baka artista eh. Sige, Dugdug. Dugdug.

magstay muna ako.
Tumugtog na siya. isang musikang sobrang
Curtains open. ganda.
Dugdug. Dugdug. standin' by my window

listening for your call
Nagtilian ang mga bakla at ang mga babaeng seems i really miss you after all
bakla. Siyempre nagsisigawan. Ako, nakalaglag
lang yung panga ko. ikaw ba naman ang hindi time won't let me
magulat kung magpakita ang mahal mo na nasa decide thoughts to myself
stage?! i just like to let you know
i wish i didn't let you go
OMG.
and i'll always love you
Kinikilig ako na ewan. Oo aaminin ko na tuwang deep inside this heart of mine
tuwa ako pag may isosorpresa siya sa akin. i do love you
Punung puno kasi siya ng sorpresa na para bang
hindi siya nauubusan ng iisiping gagawin para sa and i'll always need you
kin. and if you ever change your mind
i'll still i will love you
Hindi ko alam kung bakit hindi pa ako nasanay
kahit na halos everyday eh sinusuprise na niya wish you didn't left me
ko ng mga kung anu ano. Hindi ako nagsasawa but loves a mystery
sa mga trip niya… siguro nga… you can break a heart so easily
Hinding hindi ako magsasawa sa kanya. the days and nights reveal
how much i feel for you
“Uh. Mic test mic test.” time has come for me to see
how much your love has meant to me
Sabay sigawan ng crowd. Ang sarap sabihin na,
akin yan! Walang agawan! Haha. Pero… alam ko and i'll always love you
namang hindi siya maagaw sa kin kaya kalma and if you ever change your mind
lang Xei. i'll still i will love you

Tinulak ko siya palayo. Sira ulo talaga yun.
time like a river flowing
going right on by “bakit mo naman ako tinulak! Tayo na diba?!”
nothing left for me to see “hindi mo pa nga ako nililigawan eh.”
so i watch the river rise “bakit, hindi ba pwedeng… maging tayo na
muna tapos saka kita liligawan habang buhay?”
And I'll always love you
Deep inside this heart of mine Dugdug. Dugdug.
I do love you
And I'll always need you Pinaglihi ba to sa candy? Bakit ba napakasweet
And if you ever change your mind nito ngayon?
I'll still, I will
I'll still, I will, love you Hinatid niya ko hanggang bahay. Magkahawak
lang kami ng kamay. Wala daw siyang pake
“I love you beh!” kung umaga pa siya makarating sa bahay.
Dugdug. Dugdug. “dito ka na lang.”

“hindi ba tayo papasok sa bahay natin?”
Lahat ng tao nag ikee. Lahat sila pumalakpak “talagang kinareer mo na ang pagiging asawa
habang pinagmamasdan nilang bumaba si Kyle ko.”
sa stage, lumuhod sa harap ko at hinalikan niya “asawa na nga, kuya pa. san ka pa diba?”
yung kamay ko. “baliw ka talaga.”
Dugdug. Dugdug. Kinurot ko siya sa pisngi tapos saka ako

nagbabay at tumalikod.
Speechless.
“teka walang kiss?”
Pagkalabas naming dun sa bar, kinikiliti niya ko. “adik ka ba?”
parang nangaasar na ewan. Haha. Sarap sabihin “oo. Adik ako!”
na, oo na oo na huli mo na ko! pero nako…
Bumalik ako saka ko siya kiniss sa cheeks.
“o ano o ano? Pwedeng pwede na ba akong Siyempre ngumiti ako. akala ko hanggang dun
artista?” na lang. pero nung pagtalikod ko, hinila niya ko
“oo na.” ng sobrang lakas na nahulog ako sa katawan
“galing ko no?” niya tapos hinalikan niya ko sa noo. After non,
“oo na.” saka lang niya ko binitawan.
“eto naman! Hindi ka ba natuwa dun sa ginawa
ko.” “bukas kung pwede sana lips na.”
“kung hahalikan mo ko sa lips, gusto ko, ikaw
Padabog ko siyang hinarap. tingnan din natin na habang buhay. Kung hindi ka pa sigurado,
kung umepek ang acting skills ko. ayoko.”
“sigurado na ko… ikaw na habang buhay.”
“pwede ba… wag kang magdabog. Halata
namang kinikilig ka parin hanggang ngayon.” Dugdug. Dugdug.
Nako, hindi nga umepek. Ngumiti kaming dalawa saka nagbabay sa isa’t
isa.
“oo na! hindi ako makaget over… pero…”
“pero…” Never kong naranasan na isurprise ng ganito
“ano ba talagang sumapi sayo?” karaming beses sa isang taon. Sa isang buwan.
“sa kin?” Sa isang linggo. Sa isang araw. Tama nga
“oo. Ang sweet sweet mo kasi ngayong mga siguro… ang puso ko… habang tinititigan siya
araw na to.” kumakabiog
“ah… sumapi sa kin si… tentenenen! Batman!”
“aynako ewan ko sayo!” Hindi ko na nakayanan yung kilig sa puso ko
kaya tumawag ako kay Marj pagkadating ko sa
Nabigla ako nung hinawakan niya yung balikat bahay. Excited na akong ikwento kung anong
tapos hinarap niya ko sa kanya. Ang lapit ng nangyare!
mga katawan namin sa isa’t isa na akala mo
yakap narin niya ko. “Maaarrrjjj!”
“Wag ka ngang sumigaw!!!”
“b—bakit?” “Eh ensya! Kinikilig ako!”
“hindi parin ba kita pwedeng… halikan sa lips?”
“tajakan kita eh!” Iniikot ikot ko yung chord ng telepono habang
nakikipagusap sa kanya.

“O bakit parang ang saya saya mo jan?!”
“wala lang… sinurprise kasi ako kanina ni Kyle.
Kumanta siya dun sa isang bar para sa kin. Ang WTH.
kinanta pa nga niya… I will always love you.”
Hanggang ngayon… nasa tenga ko parin yung

boses niya. parang anjan lang siya sa harap ko [CHAPTER 49]
at kinkantahan parin niya ko… [Lips Stick]
“Grabe. Ganon pala yun mabaliw no?!” Teardrop.

“hindi ko nga akalain na ganon nga… mahal na
mahal talaga niya ko.” Tulala.
“Nakakainggit ka! Nakakaasar. Eh yung isa hindi
parin makaget over ata sayo.” T*nga.
Yung isa… si Chris. Haha. Baliw talaga tong si Totoo.

Marj.
No. This can’t be true. Hindi ako naniniwala. I
“Ano ka ba! Hindi yun!” can’t… I just can’t… ano bang ginawa ko para
“Whatever. Wala na siyang binanggit kundi Xei mangyare sa kin to? I never cheated. Hindi
Xei Xei… sana ako na lang si Kyle… blah blah naman ako nagnanakaw. Wala naman akong
blah. Minsan nga nakakabanas na. ang sarap ginawang masama para ganituhin ako ng buhay.
pukpukin ng martilyo!” Why? WHY?
“Baliw ka. Eh di magparamdam ka na! Haynako
Marj… wala lang. sobrang saya ko talaga… bakit “Xei? Xei? XEI!”
kaya recently ang sweet sweet niya sa kin?”
“Hala. Hindi ka ba mahihirapan kapag umalis na Oops.
siya? Long distance love affair?”
“M—marj.”
Aalis siya? Sinong siya? si Kyle? Long distance “Wag mong sabihing… hindi mo alam?!”
love affair?
Hindi ko alam.
Tama ba yung narinig ko?
Hindi ko alam.
Ewan ko. I think I don’t want to hear yung
explanation non pero tingin ko kailangan ko Hindi.
malaman yung meaning nung sinabi ni Marj.
Binaba ko yung phone. Nuna una nga eh
Inumpisahan akong kabahan. nakalimutan ko pa na kausap ko si Marj. Sorry
Marj pero parang sasabog ang puso ko sa
“Ano? Anong pinagsasasabi mo diyan?!” sobrang sakit. Pumunta agad ako sa kama.
Umiyak. Eh ano pa nga ba ang gagawin ko?
Lord… tell me… nagkakamali lang ako sa iniisip tatawa? Sabagay.
ko…
Tumawa ako. Tingin ko para na akong
“Teka… Hindi mo ba alam?” mababaliw.
Stop… ayokong marinig… Hindi. Mali pala…
“Na alin?” Nababaliw na ko.
Napatahimik si Marj. Parang gulat na gulat na Kaya ba siya nagiging sweet araw araw dahil
wala akong alam. Ayokong marinig. Pero alam don? Dahil aalis na siya? Dahil pagkatapos nun
kong hindi na mapipigilan ng kaluluwa ko ang papakawalan na niya ko na parang telenobela
curiosity na umiikot sa utak ko… lang? tapos sasabihin niya na gusto niya maging
masaya ako bago siya umalis? Na kaya hindi
“aalis na si Kyle…” niya sinabi ay dahil ayaw niya ko masaktan?
Teardrop. Ang buhay ay buhay! Walang cuts! Walang

pause! Walang rewind! Walang fast forward!
“papapuntang Canada… pagkatapos ng
graduation.” Sumigaw ako. binato ko yung unan. nagwala.
Para akong unti unting pinapatay ng
Silence. katotohanan. Nagmura ako paulit ulit. Pasensya

na Po. Hindi kaya ng puso ko… Hindi… Hindi ko Hindi ko alam kung pano haharapin ang bukas…
kaya. na alam kong mawawala na siya… mawawala na
siya sa kin… after graduation…
“pano pag yinaya kita papuntang ibang bansa,
papayag ka?” Iniisip ko palang na nasa ibang bansa na siya eh
“ayoko!” parang hindi ako makahinga. Naiisip ko na nasa
“bakit?” Pilipinas ako habang tumitingin sa langit at
“gusto ko maging teacher dito sa pinas. umiiyak para sa kanya pero siya nasa Canada na
Babaguhin ko sistema ng edukasyon dito.” nagsasaya lang… ewan ko.
“naks naman ang asawa ako! ang galing!!!”
“bakit, may plano ka bang lumipat ng ibang Pumasok na ko ng Wednesday. Hindi ko talaga
bansa?” alam kung ano sasabihin ko pag nakita ko siya.
“ako? wala.” kung magkunwari kaya akong hindi ko pa alam
at hintayin kong sabihin niya sa kin? Impusible…
Naalala ko yung conversation namin kanina. Ang alam kong alam na niya na alam ko dahil kay
t*nga mo Xei. Hindi mo napansin na pahiwatig Marj…
na niya yan. Pahiwatig na aalis na siya.
Pahiwatig na malapit na niya akong pakawalan. “Xei!”
Saturday. Sunday. Monday. Tuesday. Yinakap ako ni daddy. Siguro nga inunahan na
ko ni Marj. Ang higpit ng yakap niya. Iniisip ko
Hindi ako pumasok nung Monday at Tuesday. tuloy n asana si Chris na lang ang minahal ko at
Inaaliw ko ang sarili ko sa pamamagitan ng least super mahal niya ko noon hanggang
pagtulog. Pag nagigising ako, pinipilit kong ngayon at hindi niya ko iiwan… parehas kasi
matulog ulit. Sana panaginip lang yung sinabi ni kami ng university na pinasahan…
Marj… Ayokong maniwala. Sabagay… joker nga
naman si Marj… malay mo… hindi totoo… “Sorry! Kung alam ko lang na di mo pa alam—“
“Tama na dad… ayoko pang marinig yan.”
Lobat yung cellphone ko. Hindi ko siya chinarge
mula nung nalaman ko. ayokong may magtext Hinarap niya ko. sa mga mata ko alam kong
sa akin na ‘Xei I’m sorry. Balak ko naman talaga halatang wala akong ginawa kundi umiyak. Para
sabihin sayo eh.’ Isang malaking akong sinuntok sa mata pero imbis na black eye
kasinungalingan ang buhay. Akala ko masaya na eh red eye ang inabot ko…
ko. Oo… masaya ako sa mga araw na alam kong
mananatili siya sa tabi ko… pero ngayon… “Kung hindi lang kasalananan ang pumatay…”
malalaman kong aalis siya at iiwan niya ko… “Kung hindi lang masakit ang magmahal at
maiwan…”
Dahil sa nakatulala na lang ako, kinatok ako ni “Xei…”
mama at papa isang beses. Ayon. Saka nila “Dad. Sabihin mo nga… talaga bang pinanganak
nalaman na may mahal nap ala ako. ayoko kasi ako para saktan lang?”
gamitin yung term na boyfriend… mas masarap “Wag kang ganyan…”
pakinggan yung mahal… “Dad… nararamdaman mo ba yung feeling ng
biglang aalis yung taong mahal mo? Papuntang
Niyakap ako ni mama ng mahigpit. Akala ko nga ibang bansa? Na hindi mo alam kung babalik pa
magagalit siya sa kin kasi nga bawal pa ko siya? Yung tipong kakakuha mo lang sa kanya
hanggang 18. sabi na nga ba… dapat nakinig eh biglang babawiin na sayo?!”
ako kay mama at papa nang hindi ako
humahagulgol ng ganito… Hindi nakapagsalita si daddy. Ewan ko ba. Alam
kong wala siyang maisasagot dahil hindi pa
Pero lalo lang ako nila pinaiyak nung sinabi nila naman nangyayare sa kanya… so… walang
na kung mahal ko talaga, mahal ko. walang kwenta kahit tanungin ko pa siya paulit ulit.
silang magagawa. Dun daw ako mali dahil hindi
ko sinabi sa kanila… susuportahan naman daw Oo nga. Last year din umalis yung isa naming
nila ako eh… basta alam nilang responsable kabatch papuntang Canada din. Marami kasing
yung lalake… benefits ang pumunta dun… pero di ba nila
naiisip na may mga maiiwan sila dito at may
Kaso ayon. Umiyak din si mama habang masasaktan sila sa pagkawala nila? Hindi eh…
kayakap ako. sabi niya, ayaw daw niya higit sa hindi nila yun naiisip… lahat sila mga manhid…
lahat ang nasasaktan ang mga anak niya. si
papa gusto makita si Kyle at sermonan na kung Bumunot ako ng maraming dahon tapos tinapon
mahal talaga niya ko eh sasabihin niya kahit sa ere. Tinitingnan ako ng lahat ng nilalang na
gano man kasakit… etc etc. nakakakita sa kin. Halata naman kasing wala
akong ginawa kundi umiyak…
Lalo lang tuloy ako naiyak.

Tumakbo sa kin si Rai. Nabalitaan niya yung Tapos may narinig nanaman akong tumatakbo
“itsura” ko. mula sa right side ng corridor. Dala dala pa yung
bag. The moment na makita niya ko binato na
“Xei!” lang niya yung bag sa classroom. Natural ang
landing ng bag niya eh floor. Tapos sinugod na
Narinig ko siyang tumatakbo… buti pa siya… buti niya ko.
pa siya naghiwalay na sila ni Kyle kaya hindi na
niya mararamdaman yugn sakit ng iwanan “Omg! Xei!”
ngayon. At least sa case niya, nung iniwan siya
ni Kyle, anjan parin siya. Pero sa case ko… para Yinakap na rin ako ni Marj.
bang… hindi ko na siya makikita habang buhay.
“Omg! Omg! Omg! Sorry sorry! Pinagalala mo
Yinakap ako ni Rai tapos hinawakan yung pisngi kami! Bat hindi mo sinasagot yung mga text
ko. alam ko namang concerned siya sa kin. namin? Kahit tawag? Pumunta kami sa bahay
Hindi ko matandaan kung nakita na nga ba niya nio pero sabi lang ng mama mo may sakit ka
kong umiyak. Siguro oo… lumuha. Pero etong daw kaya bawal ka kausapin.”
iyak sa loob ng halos limang araw… “May sakit nga ako. sakit sa puso.”
“pinakawalan ko siya para sayo tapos ganito Seryoso kong sinabi yun pero walang feelings na
lang?!” halo. Ewan ko. para bang ginawa na akong
“Rai okay lang.” manhid. Naiyak ko na kasi lahat mula nung
“Anong okay? Xei hindi mo naman ako sinabi sa kin ni Marj hanggang kaninang umaga.
maloloko.”
“Niloko na kita…” Tumingin silang dalawa sa kin. Feeling ko alam
“Xei naman eh.” na nila na wala akong ginawa kundi ang umiyak,
tumulala at mabaliw nung mga araw na hindi
Naiyak para sa kin si Rai. Siyempre ako, gusto nila ako nakita…
kong ipakita na sorry ako dahil napaiyak tuloy
siya dahil sa kin pero hindi ko magawa. I mean… “Xei… nabaliw siya nung—“
literally… ewan ko ba. Parang yung kaluluwa ko “Nabaliw? Baka kunwari lang.”
eh nakahiwalay sa kin tapos hindi ko alam kung “Xei…”
sinong sumapi sa kin…
Dugdug. Dugdug.
“Andito lang ako ah.”
“Opo.” P*steng tibok ng puso. Bakit ka parin ba
“Alis lang muna ako saglit. Kausapin kita sa tumitibok para sa lalaking yan? Dapat kasi
classroom. Defense ko kasi ngayon eh.” hanggang crush lang eh. Diba? Naging manhid
“Okay.” siya for almost 2 years and a half tapos ngayong
“Chris, alagaan mo yan.” panahon mo na sana dahil nakuha mo na siya
“Kahit hindi mo pa sabihin, aalagaan ko talaga eh saka siya aalis… pagmamahal pa ba yun?
siya.”
“Sino ka?”
Umalis na si Rai at hindi ko alam kung san
pumunta. Mejo tulala parin ako. Tulala na Tinitigan ko siya sa mata. Gusto kong
umiikot parin yung eyeballs ko. Ang labo no? iparamdam sa kanya kung gano kasakit yung
Ganito talaga pag nababaliw… ginawa niya sa kin. Gusto ko malaman niya na
gusto ko siyang kamuhian pero di ko magawa
Hinawakan ni daddy yung kamay ko… mali ba? dahil alam ng langit na siya ang pinakamamahal
Mali nga ba ang napili ko? ko…
“Sinapak ko siya nung nakaraan. Pero ang bilis “Xei naman eh.”
mawala nung pasa sa mukha niya. Lunes wala
na eh.” Nung narinig ko na tinatawag na para magflag
“O?” ceremony, bumaba na ko agad at pumila. Alam
“Sabado sinugod ko siya. sinabi kasi sa kin ni kong nasa likod niya ko. pero ayoko muna siya
Marj na una. Tapos ako ang nagsabi sa kanya sa pansinin. Ang sakit… hindi lang karayom ang
pamamagitan ng isang sapak.” tumatama… itak ata ang sumaksak sa puso ko
“Ok.” eh.
“Nakikinig ka ba?”
“Oo.” Buong araw ko siyang hindi pinansin. Nakatungo
“Kung alam ko lang na ganyan ang gagawin niya lang ako buong araw. Sa Thursday at Friday
sayo… sana hindi na lang kita hinayaan sa periodical tests na ng fourth year kaya
kanya.” kailangang mag-aral… pero… pano ba ko
“Sana nga…” makakapag-aral kung sa long term memory ko
eh siya lang yung natatandaan?

ko sa sarili ko kung ano yung sagot. Pero pag
Darn it. sinabi ko yun…
Nung iwan, umuwi ako ng maaga. Kailangang Umiyak ako. umiyak ako yung siguradong
libangin ang sarili ayoko nang— maririnig niya na umiiyak nga ako. Natural.
Ayokong bitawan niya ko. ayokong umalis siya.
DING DONG. ayokong iwan niya ko… kakakuha ko pa lang sa
kanya, babawiin na agad? Hindi ba ang unfair?
Ako lang ang tao sa bahay dahil wala pa yung
iba. Tiningnan ko muna sa bintana kung sino “Baliw ka ba! Tingin mo ba papayag ako na
pero unfortunately nakaupo ata yung taong bitawan mo ko?! Sira ulo ka ba?!”
nagdoorbell kaya hindi ko makita. Kailangan ko
pang bumaba para malaman kung sino— Humahagulgol ako nun. Mejo weird dahil natural
nasa sementeryo kita. tapos nakapambahay ako
“Sino po si—“ siya nakauniform parin.
“Xei.”
“Kahapon dapat sasabihin ko sayo… pero… sa
Dugdug. Dugdug. takot ko na bigla kang umiyak eh ang saya saya
mo… hindi ko sinabi. Natural mas pipiliin kong
Sa bawat banggit niya ng pangalan ko, ewan ko makita ka na nakangiti sa dulo ng araw kesa sa
kung bakit tumitibok parin ang puso ko sa umiiyak ka. sasabihin ko sana nung sabado kaso
kanya. Ano ba to, lokohan ng nararamdaman? naunahan na pala ako ni Marj.”
“Sorry wala akong kilalang—“ Napatingin ako dun sa puntod na nasa harap
“Xei naman eh.” namin. Ewan ko. siguro nga masama ako… pero
bigla akong napangiti. Coincidence lang ba to? O
Isasarado ko sana yung gate pero pinigilan niya. sadyang hinanap niya?
mukhang… mukhang may nararamdaman akong
bagyo sa pagitan naming dalawa. “Weird no? Sa totoo lang nung nalaman kong
aalis kami, dito ako nagpunta. Tapos nakita ko
“Baka makita ka nina mama. Galit sila sayo.” sila. Kaya ko naisip na dito ka dalhin ngayon
“Alam na nila?” habang sinasabi ko.”
“Obvious ba. Umalis ka na. Siguro nga…
nagkamali lang ako—“ Para sa mga nagtataka, ang nakasulat sa
“Xei! Wag ka namang magalit! Akala ko ba dalawang puntod ay… Kyle H. Cruz at Peach
mahal—“ Joanna L. Cruz. Kamamatay lang nila last year.
“Pwede ba wag mo ko sermonan! Pano ako hindi Mas naunang namatay yung babae ng 3 araw
magagalit?! Ako lang ata ang hindi nakakaalam tapos sumunod na yung guy base dun sa date.
na aalis ka na! Ako lang ata ang nagpapakasaya Alam mong mag-asawa sila dahil magkaparehas
na tingin ko makakasama kita habang buhay sila ng apelyido pero magkaiba yung middle
pero hindi pala! Pwede ba!” initial. Pero… ewan. Destiny? Kasi yung first
names namin ay first names nila…
Dumating yung katulong namin. Siyempre
kailangan ko buksan yung gate. Pero pagbukas Natural, kinilabutan ako.
na pagbukas ko, hinila niya ko agad. Ewan ko
kung san niya ko papupuntahin. Hindi pa naman “Lam mo Xei… maniwala ka. Nagaway pa kami
ganon kaganda yung suot ko. well… hindi naman ng mga magulang ko dahil dito. Ayokong
na yun nagmamatter… umalis… una sa lahat dahil nandito ka. At
pangalawa… kasi nandito ka. Ewan ko. isa lang
Nagulat ako nung sa sementeryo kami pumunta. ang rason kung bakit ayaw ko umalis… at ikaw
Anong gagawin namin dito?! yun…”
“Kyle… kaya ko maglakad.” Dugdug. Dugdug.

“Alam ko.”
“Bitawan mo nga ako.” Lumuha ako lalo. Pero sa kada punas ko… may
tumutulo parin. Hinawakan niya yung parehong
Tumigil siya. tinitigan niya ko sa mata… kamay ko tapos tinapat niya yung isa sa may
dibdib niya. ramdam ko yung pintig ng puso
“Gusto mo ba talagang bitawan kita?” niya…
“Wag ka ngang ganyan sa harap ng mga
patay…” “Yan? Yang pusong yan? Kaw lang naman laman
“Gusto mo ba talagang bitawan kita?” niyan eh. Kaya siya tumitibok dahil sayo.”
WTH. Yung una nagtatanong. Pangalawa Dugdug. Dugdug.

nagdedemand. Pero kahit ganon… ewan. Alam

“ang corny mo.”
Dugdug. Dugdug.
Tapos ngumiti siya.
Naramdaman ko yung mga kamay niya sa likod
“kaya ako nabuhay dahil sayo.” ko at nakaikot yung braso niya sa bewang ko.
“ginagawa mo lang to para hindi ako magalit pero ang hinding hindi ko makakalimutan ay ang
sayo…” pakiramdam na parang may nakadikit sa labi
“sa totoo lang… hindi ko naisip na magagalit ka ko…
sa kin dahil hindi ko sinabi sayo.”
“Eh ano sa tingin mo yung reaksyon ko kanina?” Dugdug. Dugdug.
“Ang sa tingin ko… mababaliw ka kapag
nalaman mong aalis ako…” Ang lakas ng pintig ng puso ko. alam kong
“O ayan. Masaya ka na? Nangyare na—“ nararamdaman niya yun dahil nararamdaman ko
“Sino bang gustong mangyare yun sa mahal yung kanya. Hindi ako makahinga pero
niya? Ano ba Xei. Kakakuha ko lang sayo… nakakahinga parin ako. ang sarap sa
babawiin ka na agad sa kin?! Hindi ako samurai pakiramdam…
para mag seppuku. Teka… seppuku nga ba
yun?! Parehas lang naman yun ng hara-kiri Hindi ko alam kung ilang minuto yun. Pero di ko
diba.” akalaing ilang minuto din ako mejo nakatiptoe…
“Gawin mo pa kong dictionary. Sasakit ulo ko.” at… lalong lalo na di aakalaing sa lahat ng ba
“Sorry behbeh…” naman ng lugar ng first kiss ko ay sementeryo
pa…
Yinakap niya ko. Bakit ba ganon? Pag anjan na
siya… parang… parang napakadali lang “Xei… ginawa ko yung mga sorpresang yun dahil
magpatawad… nakakabaliw. Nakakainis. Pero at gusto ko at hindi dahil aalis ako. gusto ko
the same time… nakatagpo ako ng langit sa makita yang mga ngiti mo. Gusto ko makita na
yakap niya. masaya ka… kasi yun ang dahilan kung bakit
ako masaya…”
“pikit ka.” “Pero aalis ka na…”
“bakit?” “Ano naman kung aalis na ko? nasa iisang langit
“may surprise ako sayo.” parin naman tayo. Iiwan ko naman ang puso ko
“ano yun?” dito… Iiwan ko si Ms. Heart sayo… kaya ka wag
“surprise nga eh!” ka magalala…”
“lage ka na lang may surprise. Ano ba to,
pampabawi?” Dugdug. Dugdug.
“hindi. Dali na.”
“ayoko.” “Kailan ka babalik?”
“pag di ka pumikit, mag haharakiri nga ako.” “Hindi ko alam…”
“ako na lang ang patayin mo bago ka “Kyle… kailangan ko malaman kung kailan ka
magpakamatay. Parang romeo and Juliet ang babalik… para alam kong may hihintayin ako…”
dating.” “Pinapangako kay sa puntod ng dalawang to…
“haynako. Bwiset na literature yan. Wag na nga na magiging gaya din nila tayo…”
natin idamay ang acads sa love life natin!” “Baliw ka ba. Bata pa ko para mamatay.”
“wag daw idamay. Eh pati nga yung 41 na BeH
galing sa chem… yung 548 ba—“ Hinalikan niya ko sa noo.
“hindi mo parin pala alam no?”
“isa pa yun. Nakakabaliw na.” “ikaw talaga. Ang ibig ko sabihin… babalik ako
“ang 548 ay…” para sayo. Magkakasama tayo…”
“ay?” “hindi ba pwedeng sila na lang?”
“pikit ka muna.” “yun din ang sabi ko… pero ayaw nila. Pinilit nila
“naman eh.” ko sa isang bagay na ayaw ko gawin. Kung
“dali… hindi ko sasabihin sayo… ipaparamdam ko pwede nga itanan na kita. kaso kadiri.
sayo.” Pangdrama lang yun.”
“nakakakaba. Baka mamaya may gagamba jan “baliw ka talaga.”
o kung ano.” “kaya nga mahal mo ko eh.”
“please? Pikit ka muna…” “walang rason kung bakit mahal kita… basta
mahal kita.”
Pumikit ako. ang iniisip ko pa nga eh may cake o “ako meron.’
kung ano mang nanjan na sa harap ko. baka “ano?”
naman bumangon yung mga patay dahil sa “infinite reasons.”
gagawin niya. “mas maganda pala yung sagot mo kesa sa kin.
Sana pala infinite narin yung sinabi ko at hindi
Dugdug. Dugdug. wala.”
“alam mo ba na nabaliw ako nung nalaman kong
Dugdug. Dugdug. sinabi na ni Marj sayo? Ayokong isipin mong

matagal ako mawawala… ang gusto kong isipin Alam niyo ba na nakapasa din siya? Kahit siya
mo eh mabilis akong dadating…” hindi makapaniwala eh. Kaso yun nga, pupunta
“papatayin kita pag di ka bumalik…” siya sa Canada. Kaya hindi narin siya tutuloy.
“kahit ano pang gawin mo sa kin… hindi
mangyayare yun. Dahil babalik ako.” Bakit ba naman kasi kailangan niya umalis.
Dugdug. Dugdug. *sma—
Hinalikan niya ulit ako… this time, hindi na sa “Ikaw ha. Nakailan ka na!”
noo… hindi na sa cheeks… hindi na sa kamay… “Tama na kasi yang iyak mo.”
sa mga labi ko na… “Eto na nga eh. Tatahan na.”
“Last na lang… please?”
*smack*
siya ang first kiss ko…
“Adik.”
“Ikaw na nga ang droga ko eh.”
“Kung di ka aalis… eh di sana lagi tayong andito.
And the second… the third… the fourth… the Tatambay tayo dito kahit hanggang gabi. Dito
fifth……………………… na lang tayo magaaral ng sabay. Pareho tayo ng
kukuhaning subjects… pero… lahat yun
nagunaw.”
“Isipin mo na lang, nagiipon ako para pagdating
CHAPTER 50 ko dito, makakabili na tayo ng bahay natin.
[143 < 548] Tapos may pangkasal na tayo.”
“Teka! Ilang taon ka ba mawawala?!”
*smack* “Dalawa hanggang tatlo?”
Dugdug. Dugdug. Tumulo nanaman yun luha ko. Dalawa hanggang

tatlo?! Anong gagawin namin sa dalawa
Ganun. Ganun naman siya lagi pag umiiyak ako. hanggang tatlong taon na yun?!
Ewan ko. Ganito lang talaga ako. Minsan
napapatulala tapos titingin sa langit na para Pinunasan niya yung luha ko.
bang nakikita ko yung kinabukasan. Naiisip ko
na nandito ako sa Pilipinas habang siya nasa “Maghiwalay na lang tayo.”
Canada. Bakit ba kasi ang daming benefits dun? “Seryoso ka ba dun?”
Hindi ba pwede lagyan din ng benefits ang pinas “Bakit, tototohanin mo?”
para hindi na kailangang umalis yung “Natural hindi. Kahit utusan mo pa ko.”
minamahal ko? “So hindi ka naniniwala na kapag mahal mo ang
isang tao, kaya mo siyang palayain?”
*smack* “yun ay kung hindi ka naman niya mahal. Eh sa
case natin, mas nagaapply yung pag mahal mo
Dugdug. Dugdug. ang isang tao, ipaglaban mo siya.”
“aba. Humehenyo na.”
Ayan. Hinalikan nanaman niya ko. Tumulo ulit “Pakiss nga.”
kasi yung luha ko. Di ko talaga maisip. First time “Nako nakailan ka na ah. Tara, uwi na tayo.”
kong magkarelasyon… tapos magiging long “Ayoko!”
distance pa? nakailang buwan pa lang kami… “Bakit?”
magkakalayo agad kami? ano ba naman yun. “Wag na tayo umuwi. Dito na lang tayo habang
buhay…”
*smack* “Sira ka ba.”
“Oo. Sira na ko.”
Dugdug. Dugdug.
Tapos tiningnan niya ko sa mata. Para ngang
Andito kami sa isang malawak na grassland. Sa may pakiramdam ako na hahalikan niya ulit ako
sunken garden ng pangarap kong university—na eh. Pero hindi… hindi niya yun ginawa. Tinitigan
nakapasa naman ako. Kung bakit kami nandito lang niya ko tapos ngumiti siya sa kin. nagulat
ay dahil sa isang shooting para sa project na lang ako nung bigla siyang tumalikod… sabay
naming sa MAPEH. Sa section lang niya actually. sabing…
Tapos nung tapos na sila, pumunta ako… kasi
sabi niya gusto daw niya akong Makita. Kaya “Sakay ka.”
eto… mga isang oras na kami nakatambay dito.
Ako naman, being a romanticist, sumakay ako
sa likod niya. Tapos sinakay niya ko sa likod
hanggang makarating kami dun sa sakayan.

Nakangiti ako habang nasa likod niya. Para bang “ah oo nga. Kausap ko siya kaninang umaga.”
sa ginagawa niya… parang hindi siya talaga “umaga?”
aalis. “oo. Buti nga tumawag siya kaya nagising ako.”
“pssh.”
Nagpasama siya sa sta. lu para bumili ng black “wag ka magselos!”
forest cake sa goldilocks. Akala ko nga para sa “panong hindi ako magseselos?! Akala ko pa
kin eh. Hindi pala. Hinatid niya ko hanggang naman—“
bahay. Naginsist siya na pumasok sa loob. Ako “Marj. Magkaibigan kami. Okay?!”
personally, ayoko dahil alam kong galit si mama “kaibigan lang siya para sayo. Eh siya? alam ko
at papa sa kanya. Pero tinuloy parin niya… namang—“
“Ano pinaguusapan niyo?!”
At ayon. para sa mga magulang ko pala yung
cake. Ayon. mejo nahihiya nga ako. Wah! Ewan Dumating na si dadi. Kami namang dalawa eh
ko kung bakit! Ganito ba ang mga babae pag natahimik. Haha. Ayon. Yinakap ako ni Chris.
nakikita nilang manligaw ang mga boyfriend nila Gulat nga ako kasi biglaan yung yakap niya.
sa magulang nila?! Gash. Di ako mapakali, at
nahalata naman yun ni mama. “Miss na miss na kita.”
Yon. Hinatid ko siya sa may dulo ng kanto tapos Tapos yinakap niya ko ng mahigpit na
sumakay na siya. Siyempre hindi mawawala ang napaangat ako.
smack. Pagkabalik ko ng bahay. Nakangiti na
sina mama at papa. Magalang daw, gwapo pa. “Naks. Mag ama nga lang ba talaga ha.”
ang galing magdefend. Sabi nga ni mama, ang “Sira ka Marj.”
galing ko daw mangkulam. Sira talaga yun. “Selos lang yan.”
“Whatever. Selos your face.”
Pero nung gabi, hindi ko parin matanggal sa isip
ko na aalis na siya. Napaiyak ako. Natural, di ko Ayan. Natuwa nanaman ako sa kanila. Haha.
mapigilang magtext at sabihin yun sa kanya.
“Dad, nakita mo na ba siya?”
Beh. Umiiyak ako ngayon. Ikaw kasi. Bakit ka “Malelate daw siya. late daw siya ng gising eh.
pa ba kasi aalis? Love you. Night. Wag mo ko Pinapasabi niya.”
ipagpapalit ah. “mm. okay.”
At ang reply niya… Tapos ayun. Nagflag ceremony na. nakita ko na

siyang dumating at pumila sa late. Ngumiti ako.
Hindi pa ko umaalis iniisip mo na ipagpapalit haha! Siyempre mapapangiti talaga ako. ngayon
kita. Magiging lalake muna sa diego pag na niya sasabihin ang ibig sabihin ng numerong
nangyare yun. 548. yun. Nung break hinanap ko siya agad.
Dun ko naisip… halos isang buwan na lang at “Dad, si Kyle?”

aalis na siya… pero hindi ko parin alam ang ibig “Bakit?”
sabihin nung tatlong numerong yun. “May sasabihin kasi yun sa kin.”
“Kaya pala.”
Ano ba yung 548? Sabihin mo na sa kin. La na “Bakit?”
ko load. Labyu behbeh ko. “Sabi niya sa kin na sabihin ko daw sa yo na
hanapin mo daw muna siya.”
At ang reply ulit niya… “Ha?!”
Sasabihin ko sayo sa Monday. 548 behbeh ko. Sa totoo lang hindi ko gets yung sinabi ni dadi.
Ano to, taguan?
Monday.
“Nakikipagtaguan ba yun?”
Haynako. Late nanaman siya. “tingin ko. alam mo naman yun pag nakaisip ng
trip.”
“Xei!!!”
“O, bakit?!” Naman. Sasabihin na nga lang sa kin eh!
“OMG. OMG.”
“ano?! Ano bang nangyare?!” Buong oras ng break hinanap ko siya sa school,
“kasi ganito ganito…” pero di ko siya makita. Kahit nung lunch din di
ko siya nakita. Kahit nung second break at pati
Umupo kami sa may corridor. Tutal maaga pa yung mga wala akong klase!
lang naman.
Sira talaga yun. Sasabihin na nga lang sa kin.
“yinaya niya ko lumabas. Magkatext kami ang 54 ay mahal kita. yung 8 na nga lang eh!
kagabi.” Pero sa totoo lang, may idea na ko. kaso ang

pangit kasi pakinggan. Haha. Pero… asan na ba
siya? isang beses ko lang siya nakita, yung wala “weh. Unrealistic yan.”
akong klase tapos may klase sila. Yun lang. pero “totoo. Tawagan mo pa. pinagbuksan ako ng
pagkatapos kasi nun may klase na kami kaya kasama niyo sa bahay. Pero ayun, umalis.
ayun, hindi ko din siya nakita. Talagang tiwalang tiwala sa kin na wala akong
kukuning gamit.”
Hanggang sa dumating ang dismissal. Siguro “bakit meron ka bang kukuning gamit?”
naman magpapakita na siya sa kin ngayon diba? “mga damit mo.”
“sira ulo ka!”
“Marj.”
“O?” Tapos ayon, nagkilitian kami. Parang shunge.
“Nakita mo si Kyle?” Haha. Eto na. nandito na siya sa tabi ko. naiisip
“Kanina.” ko na yung future ko kasama siya. yung tipong
“San?” galing kami sa trabaho tapos para mawala agad
“Bumili siya sa may tindahan kanina. Kasama yung pagod yayakapin namin ang isa’t isa…
niya sina Chris eh. Mukang may kasunduang etcetera etcetera etcetera.
maglaro sa comshop.”
“Dun tayo sa kwarto.”
Mejo nainis ako. heto na nga ba. Kung ang lalaki “hindi ako nagpapapasok sa kwarto ko. lalo na
ang papipiliin kung laro o babae, laro na daw pag lalaki.”
yan. Ewan. Akala ko ba ngayon? “eto naman! Para namang ibang lalaki ako!”
“lalaki ka parin!”
Dumerecho ako sa room nung sinabi sa kin ni “Sige na baby…”
Marj yun. Nakakapangtampo. Eh ayoko namang
magsimula ng away. Kaya ayun, binuhat ko na Dugdug. Dugdug.
yung bag ko at derederecho papunta sa gate.
Tumayo siya tapos inikot niya yung mga kamay
Nakakawala ng mood. Hindi na ko nagtricycle. niya sa leeg ko. ang sarap ng feeling na yakap
Naglakad lang ako dahil nga, nakakawala ng ka ng mahal mo tapos naglalambing siya sayo.
mood. Parang ewan lang eh. Sasabihin daw
ngayon, pero nagtago naman. Ano yun? “O sige. Pero sandali lang. dun mo sabihin kung
ano ibig sabihin ng 548.”
Nung malapit na ko sa bahay, napabuntong “ma’am yes ma’am!”
hininga ako. nakakaasar lang eh. So yun,
binuksan ko yung gate. Binuksan ko yung pinto. Tapos yun, umakyat na kami, hawak namin
Tumaas ako, sinara ko yung kwarto nagbihis yung kamay ng isa’t isa na akala mo mawawala
binuksan ko yung pinto sa kwarto nagluto ng kami sa bahay. Nung nakapunta na kami sa
pancit canton at— kwarto, tawa siya ng tawa kasi may
napakalaking poster ako ni Ginobli. Fan kasi ako
“Hoy manhid ka ba?!” nun.
Napatalon ako sa gulat. Kilala ko yung boses na “Pwede bang turuan mo muna ako ng math?”
yun eh. Ang tanong, bakit siya nandito?! “O sige. San ba?”
“yung limits. Yung limits as x approaches to a
Hindi ko siya pinansin. Nagpatuloy lang ako sa value.”
pagkain kahit na gustung gustung gusto ko “bakit anong problema mo dun?”
itanong na bakit siya nasa loob ng bahay. “eh di ko maintindihan. Ni di ko nga alam kung
bat ko to pinagaaralan eh. Wala namang ganito
Napangiti ako ng konti. Konti lang. pag manager na ko. eh parang basic math lang
ang kailangan nun. pinpakomplikado lang talaga
umupo siya sa tabi ko at kinuha yung tinidor ko. ng mundo ang buhay.”
“Ano ba.” Kumuha ako ng papel at ng ballpen. Andun kami

“Bat ayaw mo ko kausapin?” sa kama, magkatabi kaming dalawa. Narinig
“tingin mo?” narin namin na bumukas yung gate. Pero hindi
“malay.” na namin pinansin. Wala naman kaming
“tamo. Kala mo kung sino ka magsabi ng ginagawang masama kaya hindi kami dapat
manhid.” magworry.
“hindi mo ba itatanong kung bakit ako nandito “O ganito kasi yan. Tandaan mo lang na tingnan
sa loob ng bahay niyo?” mo yung equation. Tapos kung ang denominator
“bakit?” naman niya ay hindi 0 pag pinalitan mo yung x
“inimbitahan ako ng mama at papa mo na dun sa value, okay lang. as is nay un. Pero pag
magdinner kasama niyo.” zero, tingnan mo kung may kailangan kang
iconjugate or ifactor.”
WHAT?! “okay po ma’am. Example po.”

“eh parehas lang din naman yun. Vinertical mo
Siyempre ako naman si uto uto, nagbigay ng lang ang infinity na naging 8.”
example. “hindi ka dapat masanay ng ganyan. Mamamali
ka sa exams.”
“eto. Limit of x squared plus two x plus one all “alam mo, hahalikan na kita pag di mo pa
over x plus one as x approaches to negative nagets sa sasabihin ko.”
one.” “ano?”
“o.” “548.”
“eh diba pag nilapat mo yung negative one dun
sa x sa denominator magiging 0 kaya magiging Tsaka ko naisip…
undefined.”
“o?” “oo nga pala! Di mo pa nasasabi sa kin yun!”
“e tingnan mo tong numerator. Pwede mo
siyang gawin x plus one times x plus one tapos At ayun, nagulat ako nung bigla niyang kinuha
cancel mo lang. ayan. So matitira ay x plus one. yung muka ko tapos hinalikan niya ko. pumikit
Lapat mo na. eh di ang magiging limit, zero yung mga mata naming dalawa. Pero parang
nalang.” automatic na narealize namin na mali kasi hindi
“ah okay.” dapat namin iabuse yung pagkawala ng mga tao
sa bahay kaya humiwalay na agad kami.
Tapos kinuha niya yung ballpen at ngumiti.
“o ayan. Gets mo na?”
“eh pano kung x approaches to infinity tapos “hindi mo pa nga sinasabi.”
ang equation mo ay ganito?” “kanina ko pa sinasabi!”
“yung 548?!”
Tapos nagsulat siya. kaso nagkamali siya ng “yung definition ng 8. ayan oh!”
sulat.
Tapos tinuro niya sa kin yung papel. Oo nga no.
“o akala ko ba infinity, bakit mo ginawang 8?!” 8. pag hinorizontal mo, infinity na.
“o ayan, nagets mo na?”
“ha?! Anong gets?!” “ay oo nga no. yung infinity itself din 8 yung
“ay grabe ang slow.” bilang nung—“
“ha?!” “wag mo bilangin kung ilan yung letters ng
“x approaches to infinity tapos ganito nga!” infinity. Kasi pag binilang mo, nawawala na din
yung essence nung salita as infinity. Gusto ko
Tapos sinulat nanaman niya yung infinity symbol lang makita mo...”
as 8.
Hinawakan niya yung kamay ko.
“ang kulet mo! Sabi ngang hindi ganyan ang
infinity symbol. Ganito.” “…na mahal kita at katulad ng simbolo nung
infinity na yun ay hindi ko alam at hindi mo rin
Sabay sulat nung infinity na image. alam kung gano kita kamahal. Nonending. Basta
mahal kita at mamahalin kita habang buhay…”
“gawin mong horizontal yung 8.”
“alam mo, kakagatin ka na ng ahas. Tapos Dugdug. Dugdug.
sabihin mo ako yung manhid.”
“ano?! Ano ba sinasabi mo? Pano tayo napunta And as usual, tumulo yung luha ko. sorry kung
jan eh nandito tayo sa limits?” mababaw… pero naisip ko nanaman na matapos
“o sige. Sa limits. Pano kung ganito. Pano kung ang halos isang buwan ay mawawala na siya na
ang limit ng love over xei and kyle approaches hindi ko naman alam kung gano siya katagal
to positive infinity?” mawawala.
“ha?!”
Pinunasan niya yung luha ko.
Super hindi ko na gets yung sinasabi niya na
natatawa na lang ako sa kakornihan niya. “wag ka na umiyak. Kahit naman nasa ibang
lugar ako, nasa iisang langit lang naman tayo.
“tawa tawa ka jan!” Tsaka, iiwan ko naman dito puso ko eh.”
“nakakatawa eh! Ang corny!”
“kasi tingnan mo maigi.” Dugdug. Dugdug.
Tapos sinulat na niya yung equation muna. Yung “grabe, pwede ka na gawing artista. Bukod sa
love over xei and kyle tapos yung lim. pinapaiyak mo ko, ang corny pa ng mga sinasabi
mo.”
“as x approaches to positive infinity.” “hindi yun corny. Totoo yun. Sama talaga nito!”
“sabing hindi ganyan ang infinity! Hindi 8!”

Ngumiti na ko kahit mejo barado na yung ilong Last four.
ko dahil sa sipon na gawa ng luha ko. pinunasan
lang niya yung luha ko.
“nangyari lang yan nung nagkamali talaga ako CHAPTER 51

sa pagsulat ng infinity. Nagawa kong 8. dati pa [When the Night Seems to End]
yun. Inapply ko lang.”
“ah. Woo. Napakaacademic naman ng mga Naging masaya ang mga araw na pagkatapos
codes mo. Yung 41 galing sa periodic table. nun. Pero sa tuwing naiisip ko na ayan na…
Tapos eto galing pa sa math.” malapit na ang oras kung kelan kami
“eh basta. Ayoko ng 143. napakalimitado. maghihiwalay, naiiyak ako agad. Minsan alam
Gasgas na. 548 naman.” niya, minsan hindi. Ayoko kasing Makita niya
akong umiiyak na lang lagi… ayoko namang
Napangiti ako. sabagay may point siya. umalis siya na wala na kong ginawa kundi
umiyak sa pagalis niya… diba?
Narinig na namin na bumukas ulit yung gate.
Nung tiningnan ko sa may bintana, sina mama Malapit na rin ang graduation. Mejo naiiyak na
at papa na yun. Bumaba na kaming dalawa. nga ako kasi lahat kami magkakahiwaly na. sina
Mejo nangirap si mama pero inexplain ko agad Chris at Marj, dun sila sa isang university
pagdating. Ayun, kumain na kami. nakapasa. Hindi ko sila kasama.
Nagkuwentuhan sila. Pinilit nga din nina mama
na wag na siyang umalis. Pero ayun. Hindi na Natapos na ang mga klase at ang mga exams.
talaga pwede. Gusto ko umiyak sa may Hindi ko na alam kung pang ilaw araw na ng
hapagkainan pero pinisil lang niya yung kamay graduation practice namin. Pero halos wala na
ko. kaming magawa. Minsan libre na yung mga
class. Minsan tumatambay na siya sa classroom.
Nung susunod na araw ako naman ang May nagtatanong narin sa amin kung kami na
pinakilala niya sa magulang. ang pagpapakilala ba. Kaming dalawa, siyempre ang sagot naming
pa nga niya… best friends lang. as if naman maniniwala lahat
ng tao dun.
“…ang rason kung bakit ayoko umalis. Ang
asawa ko. si Xei po.” Pero may ibang nagsuspecha. Kaya nga ang
ginagawa ni Marj minsan nilalapitan niya si Kyle.
Dugdug. Dugdug. Minsan naghoholding hands din sila. Para lang
mabawasan yung issue. Nararamdaman din
Nahiya nga ako ng konti dahil sa intro niya. pero naman ni Marj na kailangan niya yun gawin.
yung mama narin ni Kyle ang nagsabi na
pagpasensyahan ko na daw dahil nagmana daw Ayan para fair, kwento ko na yung love story ni
siya sa papa niya na corny din. Marj.
Bago matapos ang araw, hinawakan niya yung Siguro naman marami na ang nakakaalam…
kamay ko at tinititigan niya ko sa mata. Sana
hindi na matapos yung araw na lagi kaming Na si Chris talaga ang tinutukoy ko.
magkasama…
Smiles.
Hawak namin ang kamay ng isa’t isa. Habang
pareho naming sinulat gamit ang isang pentel Kinikilig na nga ako sa dalawang yun. Nagsimula
pen sa may likod ng dorm. Maliit lang naman na yun sa harap namin ni Kyle. Isang araw sa
vandal. Jollibee. Nagulat na lang kami. pero kinilig din
naman ako.
“aabangan ko yung isusulat mo ha. Bigyan mo
kong kopya.” Sinubuan ko si Kyle ng isang twirl ng spaghetti.
“wala akong panahon na isulat ang storya natin. Tapos kiniss niya ko sa cheeks.
Ang haba kaya nun.”
“eh di yung importante lang. paminsan minsan “hindi ko alam kung nanadya ka pre eh!”
gusto ko ding balikan yung mga kakornihang “hoi tapos na ang tunggalian nating dalawa no.”
ginawa ko.” “punta ka na ngang Canada!”
“548.” “aba sige subukan mo lang landiin si Xei pag alis
ko!”
Ngumiti lang siya tapos hinalikan niya ko sa noo. “ewan ko sayo. Marj, nganga.”
“Ha?! Bat mo naman ako nganganga?!”
Dugdug. Dugdug. “susubuan kita.”
Nagtinginan agad kami ni Kyle nung sinabi yun

ni dadi. Kinilig kaming pareho.

“Masaya na ko dun. Wah grabe… alam mo ba na
“Bagay pa nga kayo.” hinalikan niya ko sa noo kanina?! Tatalon na
“Tumigil ka nga Xei.” yung puso ko sa sobrang kilig!”
“baliw ka talaga.”
Asus kunwari pa tong si Marj. “alam mo kung anong tawagan namin?”
“ano?”
“Dali na. Inggitin din natin sila.” “spaghetti at meatballs.”
“Pano kami maiinggit? Eh kami, kami na. Eh
kayo, kayo na ba?” At ayon na nga.
Natahimik si Chris habang hawak hawak niya Nung mga susunod na practices, ayun. Naiinggit
yung fork ng spaghetti. na nga ako sa ginagawa ni Chris sa kanya.
Nagulat kasi ako nung binigyan niya si Marj ng
“Oo. Kami na.” teddy bear after nung araw na yun. Kahit si Marj
nabigla eh.
Nanlaki yung mga mata namin. Nagulat nga pati
si Marj eh. Pagkatapos, tumambay kami ni Kyle sa bahay
namin.
“Hoy halimaw! Anong sinasabi mo jan?!”
“Simula ngayon, tayo na.” “gusto mo din ba ng teddy bear?”
“Ano ko?! Spaghetti na bigla mo na lang binili?!” “ako? Hindi ah… ano ka ba beh. Okay lang.”
“Okay lang yan. Kontrata. Tayo na hanggang “mukhang maglalaway ka na kanina eh.”
next year sa date na din na to. Tandaan mo “anong maglalaway? Sira ka talaga.”
tong date na to ha.” “sige, bukas bibigyan kita.”
“bakit ako lang ang tatanda? Pwede namang “wag mo dalhin sa school. Baka kung anong
tayong dalawa ang magremember nito.” sabihin ng mga tao.”
“naks magremember.” “Oo naman. Sa dito ko dadalhin.”
“gusto mong mamatay Kyle?” “seryoso ka ba?”
“hindi po ex.” “graduation gift ko na yun sayo.”
“o buti. Tumahimik ka muna—at ikaw—” “pwede bang…”
“ano?”
At lalo kaming nagulat nung hinalikan ni Chris si “wala.”
Marj sa kamay. Parang nanlaki talaga yung mga “ano nga?”
mata ko sa sobrang kilig. “pwede bang… ang graduation gift mo na lang
sa kin ay…”
“ibibili kita ng teddy bear sa blue magic every “ay?”
month.” “wag na nga. Ang corny eh.”
“sige. Sabi mo yan ha.” “ano?”
“ayan! Yehey! Nawitness namin ni Xei ang “wag ka na lang… umalis…”
pagiisang dibdib niyo! Woo! Bridesmaid ako ha!”
“bading ka talaga Kyle.” Tumahimik siya. Siyempre ako napaiba ng
tingin. Nahiya kasi ako sa corny ng sinabi ko.
At dun nagsimula ang kanilang pagmamahalan.
Haha. sa isang kontrata. Nung gabi din na yun, “sabi sayo ang co—“
sinimulan na nila ang pagiging sila. Hinatid ni
Chris si Marj sa bahay nila. Nung kinagabihan, Dugdug. Dugdug.
akalain mo na ala una na ng umaga eh
tinawagan ako ni Marj? Bangag na nga ako nun Hinalikan niya ko sa noo.
eh. Hindi daw siya makatulog sa sobrang kilig.
“mahal na mahal talaga kita.”
“pero nilinaw niya sa kin kanina…” “Kyle naman eh. Paiiyakin mo nanaman ako.”
“na?” “hindi ah. Alis na ko.”
“ikaw parin daw… sinusubukan ka lang daw niya “teka! San ka pupunta?”
kalimutan.” “bibilhin ko na yung anak natin.”
“hindi naman ata tama yun Marj…” “Ha?”
“okay lang naman sa kin. gagawin ko lahat… “anong akala mo? Joke lang talaga yung teddy
para matutunan niya kong mahalin. Okay bear?”
mamatay ka na Marj. Ang corny ko.” “ano ka ba! Joke lang yun!”
“gusto mo bang kausapin ko siya?” “basta. Gusto ko totohanin eh. Sabihin ko kena
“hindi promise Xei. Kahit ganon, Masaya ako. mama regalo ko sa asawa ko.”
Sabi naman niya kanina nung hinatid niya ko sa “hui! Ano ka ba… wag na.”
bahay, gagawin daw niya ang mga ginagawa “eto naman. Hindi naman bahay ang bibilhin ko.
talaga ng isang boyfriend sa isang girlfriend… Teddy bear lang. sige na beh, baka maunahan
hanggang sa susunod na taon.” pa ko ng mga tao sa pagbili nun.”
“hindi ba pwedeng hanggang—“ “okay.”

Hinawakan niya yung kamay ko tapos hinalikan Siyempre ako, punta ako sa mesa.
niya ko sa labi.
“uy.”
Dugdug. Dugdug.
Bulong ko.
At yon. Ang hirap talaga pag nakikita ko siya
umalis. Sa gate pa nga lang naming nahihirapan “ssshhh.”
na ko… yung makikita ko pa kaya yung “ha? Bakit?”
eroplanong sasakyan niya na dumadaan sa taas “ayokong Makita nila akong parang baliw.”
ko… ano kayang feeling? “eh mas muka ka pa ngang baliw pag anjan ka
eh.”
At yung susunod na araw, nakangiti siya buong “hindi, mas muka akong baliw pag lumabas
araw. ako.”
“bakit ba?”
“bat ka nakangiti?”
“wala lang. natutuwa lang ako dahil mahal kita.” Tapos pinalabas ko siya ng konti. Natawa ako.
Dugdug. Dugdug. “bakit kulay pink ka?”

“ewan ko! Basta pagtingin ko sa banyo ganito na
“ha?!” ichura ko. Para akong… cherry!”
“548.” “lumabas ka na nga jan!”
“ano nakita mo?”
Dugdug. Dugdug. “mm… opo.”
“ganda mo no?”
“ano bang sumapi sayo at—“ “sira ka talaga.”
“basahin mo yan. Sige.”
Buong araw ako Masaya, kahit mejo tirik yung
Tapos ayon, sabay lakas palabas. Di ko araw. At ayon. gulat ako pagdating sa bahay,
maintindihan kung bakit siya sobrang saya. may isang napakalaking teddy bear na nakaupo
Nung binuksan ko… sa may sofa. Oo, fyi yun yung pinakamalaking
teddy bear na laging nakabalandra sa may
Napangiti din ako. salamin ng blue magic. Sobrang saya ko. Oo
aaminin ko! Dahil sa teddy bear! Wah! First time
Dugdug. Dugdug. kong makatanggap ng ganitong kalaking teddy
bear. Eh pangarap ko pa naman to dati pa…
Dun sa intermediate pad na yun, may drawing yung mabili yung napakalaking teddy bear sa
ng isang Xei. Ng isang ako… blue magic.
Pano ako hindi mangingiti? Meron din na nakapatong na grad hat (ano nga
bang tawag dun?) dun sa teddy bear. Kaya
41. ayun, cute na cute ako. May sulat din na
nakalagay.
Naadik na ko sayo. Walang kopya kopya yan
ha… eto, 2:47 am na pero di parin ako Text mo ko pag nakita mo na baby natin. 548.
natutulog. Isip kasi kita. Kaya ayan. Hindi ako
mapakali. Puro ikaw na yung nasa isip ko eh. Pati katulong namin kinikilig. Naitulak pa nga
Kaya drinawing na kita para mashare ko naman niya ko sa sobrang kilig eh. Siyempre, nagtext
sa papel yung iniisip ko. Sana magustuhan mo. ako sa kanya.
548.
41, tanggap ko na anak natin. Astig, ikaw pa
Kahit araw araw kitang nakikita, namimiss kita ang nanganak at hindi ako. Ilang buwan mo to
sa tuwing ako na lang mag-isa. Kaya nga lagi pinagbuntis? Mwah. Salamat, sobrang saya ko
kita gusto makita. beh. 548.
41. At siguro after 10 minutes, tinawagan na niya

ko.
Dugdug. Dugdug.
“Tanggap mo na?”
Punta agad ako sa classroom nila. “ang mahal nito ah! Pangarap ko na tong teddy
bear na to mula pa yung nalaman ko ang
“Dadi, si Kyle?” salitang teddy bear.”
“andun sa ilalim ng mesa.” “sakto pala eh.”
“ha?! Bakit siya nandun?” “baka naman maubos mo na yung pamana mo
“ewan ko. Kanina pa yun tinotopak eh.” nian.”

“hindi ano ka ba. Nagustuhan ko yan pagkakita meron din ako. Pero sa likod, ang nakasulat,
ko sa kanya. Eh dahil isang libo lang dala ko, “548 Kyle.”
sina mama at papa yung bumili. Gusto rin
naman daw nila na regaluhan ang magluluwal Umakyat kami isa isa sa stage. Ako 2 beses
ng apo nila.” umkyat. Happy naman ako sa mga nakuha kong
award. Pero… habang nasa entablado ako… iisa
Napangiti ako dun. Ibig sabihin approve na ko lang naman ang hinahanap ng mga mata ko…
sa mga magulang niya.
Isa lang ang gustong marinig ng mga tenga ko.
“ang sarap pala ng feeling ng legal.”
“kung hindi pala ako aalis, hindi pala malalaman Yung tibok ng puso niya.
nina mama at papa.”
“eh alam mo namang di pa ko 18, kaya bawal Si Kyle.
pa talaga. Buti nga aprub ka sa kanila.”
“okay na ko dun. Teka—anong pangalan ng Ngumiti ako nang nakita kong nakatingin siya sa
baby natin?” kin na para bang proud na proud sa kin. masaya
“uh…” ako dahil dun. Sana habang buhay na lang niya
“ano ba gusto mo, babae o lalake?” ko titigan…
“oo nga no. gusto ko sana babae eh. Pero…
muka kasi siyang lalake.” Matapos yung rites, yakapan at picturan. May
“O sige. Lalaki kasi gusto ko. Next time na yung konti ding iyakan. Siyempre, magkakahiwalay
anak nating babae. Eh pero anong pangalan?” na kami lahat ng landas. Pero… kahit yung nag-
“ewan ko. Kaw—“ iisang tao na gusto ko kapareho ng tahaking
“aray.” landas… aalis din.
“o bakit ano nangyare?”
“nagspark yung plug. Sinasaksak ko yung Pinuntahan ako ni Kyle. Hinawakan niya yung
laptop.” kamay ko. ako naman, nagpaalam ako kena
“spark na lang.” mama at papa na nakikipagusap naman sa
“Haha. Sira ka talaga beh.” mama at papa ni Kyle. Pumunta kaming dalawa
“Eh yun ang timing mo eh! Spark na lang. Spark dun sa likod ng dorm.
A. Solomon.”
“ang cute naman ng baby natin.” “Siguro… eto na yung huling beses na magkikita
“haha. say hello to papa baby Spark.” tayo dito… dito sa unang lugar kung saan mo ko
“unfortunately beh, hindi yan talking teddy kinausap.”
bear.” “beh, wag kang ganyan. Alam mo namang
“ano ka ba alam ko no!” babalik ako diba? Alam mo naman ang email ko.
“after 10 years, matatawag na pala akong ang address mo. Wala namang problema sa
papa.” communication diba?”
“malayo pa yun. Hindi mo pa nga alam kung “pero kahit na.”
ilang taon ka magsstay dun sa Canada eh.”
“Wag na nga nating pagusapan yun.” Hinawakan niya yung parehong kamay ko at
“Bakit naman?” tinitigan niya ko sa mata.
“Eh bakit pa? babalik naman ako. Laaabyuuu.”
“Laaabyuuu too.” “hindi pa to ang huling beses. Lalo lang ako
nalulungkot. Kasi… iniisip mo na—“
the next few days, ayon. Masaya. Madalas ang “hindi naman sa iniisip ko na huling beses na
dalaw ni Kyle sa amin. Nagiging sweet narin sina ang lahat pero… ayoko lang na… umalis ka…”
Marj at Chris sa isa’t isa.
Ayan. Tumutulo nanaman yung luha ko.
“Oy dali picture tayong apat!”
Pero ngayon, hindi na niya pinunasan. Hinayaan
Sabay pwesto. lang niya.
“1! 2! 3!” Tapos dahan dahan niyang nilapat yung mga

labi niya sa labi ko.
*FLASH*
“Pag parang matatapos na ang gabi…”
Yun yung kahuli hulihang picture naming apat.
Tapos nun, graduation na. oo nga pala, fourth Hinalikan niya yung noo ko.
honorable mention ako. Sa graduation ko
binigay yung mismong regalo ko sa kanya. “tandaan mo lang yung ‘548’ na numero… para
Isang personalized shirt. Simple lang naman maalala mo na hindi masusukat sa iisang araw
yun. May puso sa harap. Nakapwesto yung kung anu mang meron tayo ngayon.”
pusong yun sa mismong pwesto ng puso ng tao.
Sa likod nakasulat naman, “548 Xei.” Siyempre Bumalik na kami sa mga magulang naming nun.

“Anong plano mo Xei? San magaganap?”
Nagtitigan… “Ewan. Tulungan niyo ko mag-isip.”
“Sinu-sino kasama?”
“Magkano budget?”
“At kanino manggagaling yung budget?!”
…at ngumiti.
Natahimik kaming lahat.
“Gusto niyo sabihin natin kay tita at tito na

CHAPTER 52 gusto natin sila bigyan ng despedida?”
[A Toast to Goodbye]
Napatahimik kami at napatingin kami lahat kay
“Xeeeeeeeeeeeeeeiiiiii!” Mark.
Umagang umaga ginulat ako ng isang sigaw sa “Good idea.”

labas. Natutulog pa kasi ako nun, at mejo
bangag pa ko dahil late na ko nakatulog dahil So ayun, tumawag kami sa kanila. Si Kyle pa
nagtelebabad kami ni Kyle kahapon. Kahit paulit nga yung nakasagot. Gusto ko nga siya
ulit lang yung pinaguusapan namin araw-araw, kausapin… kung hindi lang dahil sa surpresa na
Masaya lang talaga ako pag sa dulo ng tawagan to.
namin mag aaylabyu siya tapos may sound
effect pa ng kiss sa telepono. Haha. ang corny To sum up, sabi ni tita na meron naman talaga
namin. daw na bonggang despedida party. Ang sabi na
lang niya, kung gusto daw namin maghanda ng
Nakarinig ako ng bukas ng gate. Oh no. mukang isang surprise presentation.
binuksan ni mama yung gate at hindi pa ko
nakakahilamos or anything! Amp. So ayun, So ayun, nagplano sila.
nagbihis ako agad at nagsuklay and stuff ng
sobrang bilis. OO. SILA LANG.
Pag baba ko, andun si Chris, si Rai, si Marj at si Pano ba naman kasi, etong si Marj at si Chris
Mark. Si Mark yung kababata ni Kyle na best (na naka holding hands nung mga panahong
friend din niya. Ngayon ko palang siya nakita, iyon) ay may balak. Papakantahin daw nila ako
pero naririnig ko narin siya kay Kyle. Ano mag-isa.
kayang ginagawa nila dito?
“Ayoko!”
“Aba. Halatang bagong gising.” “Eto naman! Sige na… eto na yung huling beses
“Haynako Marj. Tumigil ka nga.” na makakantahan mo siya eh!”
“Xei, si Mark nga pala.”
“Hello.” Umikot yung mga sinabi ni Marj sa utak ko.
“Hello din. Kaw yung girlfriend ni Etang?”
“Etang?! Etang tawag mo dun?!” Eto na yung huling beses na makakantahan ko
“Ah tawag sa kanya sa probinsya.” siya…
“Ah. Uh… bakit nga pala kayo nandito?
“Wala lang. Wala ka bang planong “Okay fine. Panalo ka na Marj.”
magkadespedida party para sa kanya?” “Yehey!”
“Teka lang, cr lang ako. usap lang kayo.”
Oops.
Pumunta ako ng cr at dun ako umiyak. Umiyak
Sa totoo lang, isang despedida party ang lang ako ng umiyak. Alam ko naman ang
pinakahuling nasa isip ko. Ayokong salitang migration eh. Alam ko namang hindi na
magkaganon. Dahil parang… nagpapaparty ako talaga siya makakabalik. If ever, bibisita lang.
dahil aalis na siya. Siguro nga, kailangan ko na tapusin…
“Ayoko. Naisip ko din yun. Kaso… ayoko.” Lalo akong napaiyak. Pero sobrang tahimik ng
“Bakit naman anak?” mga sigaw ko sa banyo. Ayoko talaga siya
“Kasi parang—“ umalis. Sabi niya babalik naman daw siya. sabi
“Tingin ko sasaya si Etang pag sa isang araw niya mga two to four years. Pero… sa totoo lang,
makikita niya lahat ng taong mahalaga sa alam ko naman na talaga na dun na sila habang
kanya.” buhay. Sinabi yun sa kin ni mama after nung
graduation.
Amp.
Ang sabi pa nga ni mama, hindi daw biro ang
“O sige. Call na ko.” salitang “migrate”. Baka daw sinasabi lang ni
“Ayun!”

Kyle na babalik siya after two to four years para Hindi ako umiiwas…
daw gumaan ang loob ko.
Sinusubukan ko lang kung kaya ko ba talaga
Napagisip-isip ko din yun. Amp. Ang sakit. mabuhay ng ilang taon na hindi siya kasama.
Sobrang sakit.
Five.
“Xei?”
“T—teka—“ Four.
“Ui! Umiiyak ka ba?! Xei?!”
Three.
Binabalibag na ni Rai yung pinto. Haynako Xei.
Two.
Mukhang narinig yun ni Chris kaya ayon,
kumatok din siya. One.
At since wala na akong magagawa, binuksan ko And the day itself. Heto na. Araw na ng
na yung pinto. And boom, nakita nila akong despedida nila. Tapos after two days, aalis na
pulang pula at mugto ang mga mata. Hindi siya. parang… ayoko na. Nakakainis. Minsan
naman siguro nila ako masisisi. nakapagbato ako ng plato sa bahay. Tapos saka
lang ako namulatan na naibato ko pala.
“Ui Xei okay ka lang ba?”
“Nagtanong ka pa Mark eh halata namang hindi Nakakabaliw pala pag nagpaalam na sayo yung
okay si Xei.” pinakaminamahal mo no?
“Hindi okay lang ako.”
“Bakit Xei? Sabihin mo sa amin.” “Xei!”
“Sabihin niyo nga sa kin… babalik pa ba talaga si
Kyle?” 5:00 na ng hapon. 7:00 maguumpisa yung
despedida. Nandun lang ako sa kwarto. Invited
Natahamik silang lahat. din yung family ko. alam kong nagbibihis na sila.
Sabi na nga ba. Mga pampalubag loob nga lang Binuksan ata ni mama yung gate. Nung sumilip
talaga yung mga salita niya… sabi niya babalik ako sa bintana, ang sabi ni mama kay Rai na
siya… pero hindi na talaga… hindi na… hindi daw ako pupunta kasi ayaw ko daw blah
blah blah. Ang galing nga ni mama eh. Alam
Humagulgol ako lalo. niya kung ano yung nararamdaman ko.
“Xei… babalik yun dito. Hindi naman niya siguro Pero etong si Rai, di ko alam kung anong
iiwan yung buhay niya dito eh.” ginawa. Pumasok siya sa bahay. May narinig ako
na umakyat sa taas. Siguro nga siya yun.
Buhay.
“Xei! Buksan mo nga yung pinto!”
Sana nga.
Siyempre hindi ko binuksan.
Tumawa ako. saka ko sinabi na joke lang.
nagiinarte lang ako. alam ko namang nakiride sa totoo lang… para sa kin tapos na. tapos na
sila… pero alam ko din naman na alam nilang kung ano man yung meron sa amin. Ayoko na
pinagtakpan ko lang yung mga luha ko. so ayun, magpakita. ayoko namang mabuhay sa ilang
naghanda sila ng presentation. At ako… nag-isip taon na mamamatay ako sa kakaalala kung may
ako ng kanta… mahal na ba siyang iba.
Isang linggo na lang… aalis na siya. “Hoi buksan mo nga babae!”
Isang linggo. Rai… sige na… umalis ka na lang… sorry nga

pala kung inagaw ko siya sayo. Ang pangit ng
Iniisip ko palang yung araw na sasakay na siya term, pero yun naman talaga diba? Sana nga…
ng eroplano, hindi ako makahinga. After five sana hindi ko na lang pala siya minahal…
days, mangyayare na yung despedida party.
Yun yung sinabi ko sa utak ko.
Actually nung linggong yun, hindi rin kami
nagkausap. Tumatawag siya sa cellphone ko “Tita yung susi?!”
pero hindi ko sinasagot. Kahit iflood pa niya ako
ng message di ko sinagot. Isang beses pumunta Oops.
siya ng bahay pero pinasabi ko na lang na
umalis ako. Nagmadali akong kunin yung kumot ko at
nagtaklob para kunwari natutulog. Sakto,

bumukas yung pinto nung nakaready na akong yung iba naming kabatchmates na invited din.
magkunwari. At yon… nakita ko narin siya.
“Hoi Peach Xeira Anderson! Aba naman! “Xei… usap tayo.”

Magbihis ka na! Wag ka nga magkunwaring
tulog!” Dugdug. Dugdug.
At sa sobrang lakas niya, naiharap niya ko sa “Mamaya na.”

kanya. And boom, nakita niyang umiiyak ako. “Ayoko… gusto ko ngayon na.”
“Please… mamaya na Kyle.”
“Ano ka ba?! Iiyak ka na lang ba habang “Tayo pa ba?”
buhay?! Makakayanan mo ba talaga na di siya “Di ko rin alam.”
makita?! Sinabi sa kin ni Kyle na di ka daw
nagpaparamdam! Halos mamatay na nga yung Tapos umiwas na ko. OUCH. Ang sakit naman
tao sa kakaalala sayo—“ nun. Oo… ang sakit ng ginawa ko sa kanya… at
“Rai… pwede ba? Hindi naman ata niya alam ang sakit din ng ginawa ko sa sarili ko…
kung anong nararamdaman ko. Hindi niya alam nagsinungaling ako sa sarili ko… ano ba Xei?!
kung ano yung pakiramdam ng iiwan.” Bakit ba kasi hindi mo na lang ipagsigawan na…
“Xei, naririnig mo ba yang sinasabi mo? Ikaw wag na siya umalis?!
nga jan yung nangiwan sa kanya eh. Hindi pa
siya umaalis, iiwan mo na siya.” As if naman mapipigilan ng sigaw mo yung pag-
alis nila no?
Napaisip ako sa sinabi ni Rai. Wala akong
maisagot dahil tama naman siya. Andun lang ako sa isang table, behave lang ako
kasama ng family ko. nung nakita ako ni Marj,
“O ano, nabara kita no?!” ayun at parang sasabog dahil nakita niya ko.
“Pero Rai… ayoko na talaga. Ayoko na siyang—“ ewan ko kung dahil sa tuwa o dahil sa galit.
“Sige. Sabihin mo nga sa kin na ayaw mo na
siyang makita. Sabihin mo sa harap ng mga “Hoy babae!”
mata ko insan.” “Sshh. Hinaan mo nga yang—“
“Nagsumbong siya sa kin! Aba! Expert ka din sa
Di ko kaya. pagpapaiyak ng lalake no?!”
“HA?! UMIIYAK SIYA?!”
Naiyak lang ako sa harap ni Rai. Peste. Bakit ba “Oo babae! Umiiyak siya! kahit anong takip ng
kasi… bakit ba kasi kailangan pa niyang umalis? mga mata niya alam naming na umiiyak siya!
Pwede ba?! Magpakatotoo ka naman!”
“Bumangon ka na jan.”
Di na ko nakapagsalita. Sh*t. umiiyak siya…
Ayon. Dinala niya ko sa banyo. Buntik na nga umiiyak siya…
niya ako paliguan eh. Pero siyempre sinabi ko
na ako na lang. Sa bawat daloy ng tubig sa Pupuntahan na sana namin siya nung biglang
mukha ko, may halong luha… sabi nung mc eh magprepresent na daw yung
barkada ni Kyle sa harap.
Pagkalabas ko at pagpunta ko sa kwarto ko…
nagulat ako na andun si Rai at nagkalat sa kama “Babalikan kita. May nahanda ka na bang
ko ang make-up at kung ano ano pa. at ano pa kanta?!”
nga ba? As her title bilang fashionista of the
batch, siya ang pumili ng mga damit ko at siya Sh*t. Wala pa!
din ang nagmake-up sa kin.
OMG. Anong gagawin ko?!
“Wag mo ko make-upan.”
“Bakit?! Kailangan yan. Alam kong simplicity is “Nako! Sige balikan kita.”
beauty. Pero mas cute parin kung kumikintab
yang mukha mo.” At ayon, pumunta na sina Marj dun sa harap.
“Ano pa bang silbi niyan eh pupunasan lang Hindi lang pala sina Mark, Rai, Chris at Marj.
naman yan ng mga luha ko mamaya.” May iba din palang kasama. Nagplano pala
“Ang emo mo ah. Ibaon kaya kita sa lupa?!” talaga sila.
Ayon. Natuwa naman sina mama dahil napilit Nagcompose sila ng kanta for Kyle. Nakita ko
ako ni Rai na pumunta. Siyempre sabay sabay naman siya na nakatayo dun sa may gilid na
kaming umalis. Kinakabahan ako… ano kayang natatawa. Buti pa siya… nakakatawa…
sasabihin niya sa kin pag nakita niya ko? samantalang ako…
Pagpunta namin dun sa club house, mejo *applause*

marami ng tao. Puro relatives ata nila. Nakita ko

Tapos na sina Marj. Napatitig lang ako dun sa “tapos isang araw, nung naiwan ko yung ballpen
table. ko sa classroom, nakita ko siya sa likod ng dorm
na umiiyak. Alam niyo yung sabi ko nun?! buti
Hoi Xei parang awa mo na. kumilos ka na at na lang pala bumalik ako ng school para makita
magsorry sa kanya. siya. sira nga yan eh. Sabi ba naman namatay
daw yung aso nila?! Hindi naman pala talaga.”
“Xei!”
Tawanan galor ulit.
Sumigaw si marj. Amp. Alam na tuloy lahat ng
tao sa club house yung pangalan ko! “at dahil dun, nakuha ko ang kaunaunahang
bagay na binigay niya sa kin. isang pilot ballpen
Nagulat ako nung nag parang sign si Marj na na black. nasa box pa yun… lahat kasi ng
‘halika na! ikaw na!’ yung mga kamay niya. binigay niya sa kin, kesho candy wrapper lang,
grabe. Hindi ako ready! Wala akong maisip na nakalagay lahat sa isang box.”
kanta!
Dugdug. Dugdug.
Tumayo na lang ako. nakita ko yung mga mata
niya na sinundan yung mga galaw ko hanggang Nangiti si Kyle. At nakita ko naman yun.
sa harap. Kinuha ko yung gitara… ano ba? Ano
pa ba ang hindi ko nakanta sa kanya? “tapos ayon. Hindi ko din makakalimutan yung
araw na umuulan. Tapos hinatid ko siya
“Uh… hello…” hanggang dun sa sinasakyan niya ng jeep.
Pasaway kasi, walang payong. At dun, mula dun
Mic test. Mic test. nagumpisa yung pagkakaibigan namin.”
“Ako po yung kaibigan ni Kyle…” Ngumiti ako nung naalala ko pa yung mga
mukha namin.
Kaibigan.
“siyempre mga totoy at nene pa kami nun.
Tiningnan ko si Kyle. Siguro naghahanap ako ng never ko siya naging kaklase… pero dahil kay
reaksyon sa muka niya. oo, meron. Kumunot Chris…”
yung noo niya. kahit nga lahat ng nakakaalam
na may relasyon kami kumunot yung noo. For At tinginan lahat kay Chris.
short, lahat ng nasa club house nay un,
kumunot yung noo. “…kaya kami naging close. ang mas malala pa,
ginawa pa niya akong tulay. Pero okay lang,
“Isang mabait na kaibigan ako ni Kyle… dati at dahil, dahil naman dun kaya lalo kami
hanggang ngayon… pero, ngayon… I dinedeklara nagkalapit… and boom. Ayun. Nainlove na ko ng
ko nap o ang sarili ko bilang… fiancé niya.” tuluyan.”
Tumawa ang lahat. Wow. Ibig ba sabihin boto Maraming matatanda yung ewan ko ba kung
sila sa aking lahat? Kahit yung mga magulang kinikilig o nanginginig. Haha. Yung iba naman na
ko tumawa sa sinabi ko. nung nakita ko yung kasing edad ko, nakikinig lang sa kin.
reaksyon ni kyle, nakangiti na siya.
“at di ko rin naman inaasahan… na mamahalin
Wow. Ang sarap ng pakiramdam na nakatingin niya ko pabalik.”
siya sa kin at nakangiti.
Oops.
“sa totoo lang, lahat na ata ng kanta eh nakanta
ko na para sa kanya. Ewan ko ba. Gusto niyo ba Tumulo si mr. tear. Sira ulo talaga tong mga
malaman ang storya namin?” luha ko.
Magaling Xei. Magkwento ka muna habang “ayon. Sorry. Haha. Tumulo tuloy luha ko.
nagiisip ka ng kantang kakantahin mo! kakainis kasi eh. Siya lang talaga yung
nagpaiyak sa kin ng halos araw-araw. Siya ang
“nagumpisa nung second year. Naaalala ko pa nagiisang Kyle na nagbigay sa kin ng
nun. sino nga bang hindi magkakagusto sa pinakainaasam asam kong blue magic na teddy
kanya eh ang gwapo gwapo niya? crush ng bear… na anak naming ngayon… si Spark.”
bayan tapos bago ako, marami na siya naging
ex fiancé.” Ngiti ulit. Nakaisip na ko ng kanta. Sana lang
tama pa rin yung chords na naaalala ko.
Tawanan lahat ng tao at lahat sila parang
tinitingnan kung ano magiging reaksyon ni Kyle “Uhm, tito, tita… salamat po ng sobrang dami.
sa mga sasabihin ko. Sa pagaprub niyo sa kin… Hehe.”

Tawanan ulit ang lahat. ako agad. Nagpaalam muna ako sa mga
magulang ko na punta lang akong washroom.
“At sayo… heto… may kanta ako. wag ka mag- Nakita kong sinundan niya ko ng tingin at
alala… hihintayin kita… kahit umabot man ng mukang susundan pa ko…
limit ng one over zero pa…”
Sige lang. takbo ka lang Xei.
Nagets na yun ng mga nakakaintindi sa limits na
lesson ng calculus… at dun, inumpisahan ko na Nung andun na ko sa banyo, lumuha ako ng
ang aking munting presentasyon… konti. Amp. Sakit talaga. Makakayanan ko ba?
Makakayanan ko ba talaga?
Patuloy na pumapatak ang bawat sandaling
natitira “Xei, anjan ka ba sa loob?”
Habang ika'y kapiling ko…
Woot.
Dugdug. Dugdug.
“Teka palabas na ko.”
Tinitigan niya ko habang kinakanta to. Nakikita
ko yung kintab ng mga mata niya… na alam Nung paglabas ko…
kong mayamaya ay may tutulo na sa mga mata
niya. Hinila niya agad ako papunta dun sa may
garden. Nakikita parin kami ng mga tao, mejo
Siguro nga'y maraming dahilan kang maibibigay malayo nga lang. kinakabahan tuloy ako.
Ngunit ako ay may isang tanong… Mmm…
“Usap tayo.”
Isang tanong… na alam ko namang hindi rin “Ano?”
masasagot… “Para kasing… hindi ko rin kaya na…”
Hindi ka ba magtatagal? Ayoko na marinig… hindi ko kayang marinig na

Pagtigil mo'y dalangin na aking inaasam… siya yung magsasalita ng ganon. Kaya… ako na
Siguro nga'y paalam na… ang unang nagsalita…
Subalit may iiwan kang puwang.
“parang hindi ko kaya na malayo tayo sa isa’t
isa tapos… may relasyon pa rin tayo.”
May iiwang puwang… saan? Saan Kyle… saan
mo iiwan…
Gusto kong umiyak. Ayan…
Kung kaya kong pigilan lang ang oras sa
“Mahal na mahal kita Kyle. Pero parang, di ko
kanyang pintig
kaya ang long distance. Siguro nga may email,
Asahan mong ako'y 'di hihinto…
may telepono at iba pa… pero yung ilang taon
na di kita makikita—”
Totoo Kyle… Totoo…
“Alam ko Xei… Alam ko. ayoko namang umiyak
ka na lang sa mga taon na wala ako. ayoko
Na kung may kapangyarihan lang ako para
namang umiyak lang din ako dun sa mga taong
ilagay kita habang buhay sa tabi ko…
wala ka sa tabi ko.”
Gagawin ko.
Dugdug. Dugdug.
Ako'y isang manhid…
Nagtinginan kami sa mata. Alam naming…
Na 'di makikinig…
pinapakawalan na namin ang isa’t isa. Hindi
Sa bawat sasabihin ng mundo.
dahil sa hindi na namin mahal ang isa’t isa…
Ako'y isang manhid…
pero ramdam ko sa mata niya na gusto niya
Na 'di makikinig…
akong sumaya… dahil alam niyang matagal bago
Hangga't ikaw pa'y narito.
pa siya makakabalik. O baka nga hindi na…
Hangga’t nandidito ka pa Kyle… Ayokong umalis
“Pero tandaan mo… na… ikaw lang talaga yung
ka…
minahal ko ng ganito.”
Patuloy na pumapatak ang bawat sandaling
Dugdug. Dugdug.
natitira
Habang ika'y kapiling ko…
Umiiyak na ako. Tapos may tumulong luha sa
mga mata ni Kyle. Bakit ba naman kasi
Dugdug. Dugdug.
kailangan na ganito pa? bakit kailangan…?
Tapos sabagay bigay ng gitara dun sa mc. Ako
Yinakap namin ang isa’t isa. Yun na ata ang
naman napapaiyak na talaga ako kaya lumayas
pinakamatagal na magkayakap kami. Di ko

makakalimutan ang yakap na yun… kahit Minsan gumigig kami nina Marj dito sa mga club
lumipas na ang panahon… dito lang sa amin. Kaya mejo kumikita din. O
diba? Sosyal. Teacher din ako… ng math… dun
“Kyle… mahal na mahal kita… minahal kita… sa high school kung san ako nag high school…
minamahal kita… at sigurado akong mamahalin kaya minsan hindi ko talaga maiwasan na ibalik
parin kita…” yung mga alaala ko nung high school.
Kinuha niya yung mukha ko… dahan dahang And yes…

pinunasan yung mga luha ko tapos hinalikan
niya ko. yun na ang kahuli hulihang naming Kahit na anim na taon na ang nakalipas…
halik…
Hindi parin talaga ako nakakamove on.
Dugdug. Dugdug.
Oo. Kahit anim na taon na.
Umalis ako, na malungkot pero masaya. Masaya
dahil nakapagusap kami… malungkot dahil tapos Minsan nga naiisip kong magiging single na lang
na. pero alam ko naman na nangingibabaw ako habang buhay.
parin yung lungkot…
Naaalala niyo ba si Mark? Yung kababata ni
Dugdug. Dugdug. Kyle?
At mula dun… Sinubukan niya akong ligawan. Ang sabi pa niya

sa kin, aalagaan daw niya ko. makakalimutan ko
daw si Kyle dahil sa kanya. Oo, sinagot ko siya…
yun ay dahil akala ko gusto ko na rin siya. Pero
Tumigil na ang pagtibok ng puso ko. yun pala, ang gusto ko lang talaga ay yung mga
ginagawa niya na ginagawa din ni Kyle dati.
Isang beses nga natawag ko siyang Kyle.
CHAPTER 53 Pano ko nalaman?

[Not Really Moving On]
Siguro nga masama ako. pinapayakap ko siya,
Minsan napapaiyak ako habang tinatype ko tong pero hindi ang halik. Sa mga yakap na yun, ang
kwentong to. Naaalala ko yung mga panahong nasa utak ko ay kung mayayakap ko din ba ulit
sobrang pinahirapan niya yung puso ko. si Kyle… kinakanta niya lahat ng kanta ni Kyle
naaalala ko yung mga panahong sobrang corny para sa kin… pero san ba mapupunta ang
niya pero dahil sa kacornihang yun kaya ako relasyon na yun kung habang buhay lang niya
napapangiti. Naaalala ko lahat ng tungkol sa gagayahin si Kyle? Eh di parang hindi ko rin siya
kanya. nakalimutan… parang ginaya lang niya yung
mga stilo ni Kyle sa pagiging sweet.
Teardrop.
Isang buwan lang kami inabot. Pero di ako
Hay. Six years na. Nung unang taon iyak ako ng umiyak… siguro nga kasi yun nga, nagustuhan
iyak. Wala akong ginawa kundi umiyak. ko siya dahil may nakita akong katauhan ni Kyle
Sinusubukan kong icheck yung e-mail ko pero sa kanya. Inexplain ko naman sa kanya. At yon,
wala namang dumadating. Hanggang sa ayon, sinabi din niya na parang nahahalata nga niya
hindi na talaga ako nagchecheck. Nakakawalang na parang hindi na siya yung nakikita niya sa
gana kasi. salamin etc. etc. etc.
Buti pa si Chris at si Marj. Eto ang kwento nila: Nagkikita parin kaming tatlo. Si Marj ako at si
Chris. Pero kung dati si Marj ang naiinggit,
Tinotoo nila yung “deal” nila. Pero after a year, ngayon, ako naman ang namamatay sa
inamin na rin ni Chris na mahal na niya si Marj. kasweetan nila. Nako. Ang weird nga eh. Hindi
At hayan. After nilang mag MA pareho eh na sila nagsawa sa spaghetti. Laging ganun. Ang
magpapakasal na silang dalawa. Buti pa sila no? order nila eh isang spaghetti tapos share sila.
samantalang ako… heto… photographer slash
writer slash bandista slash teacher slash may-ari “Oi Xei, nabalitaan mo na ba?!”
ng isang comshop. Haha. Oo. Dami kong “Na alin?”
trabaho no? Photographer dahil gusto ko lang “May alumni homecoming daw! Month-long!
magphotograph. May studio ako, katabi nung Mula November hanggang December. 15 years
comshop ko. Siyempre katulong ko dito mga na daw kasi ang school natin!”
magulang ko. pero ngayon, hinayaan na nila “Sino nagplano?”
akong magmanage… tutal, malaki naman na “Si Kuya Edric, yung batch president ng pioneer
daw ako. batch?”

“Bakit biglaan? Pwede naman nung 10 years
ah.” Dugdug. Dugdug.
“Ewan ko. Tanong mo kay Kuya Edric. Tanda na
nga nun eh. Pero ayon. Nabigla ako nung may Ang tagal na nung huli ko tong naramdaman…
nag-email sa akin na ipagkalat ko daw eh.”
“Teka eh bakit hindi mo alam, faculty ka diba?” Ang tagal na nung huli kong narinig tong
“Eh hindi naman ako nakikibalita no.” ganitong tibok ng puso ko…
“Psh.”
“Ano daw mga activities dad?” Dugdug. Dugdug.
Haha. Kahit matatanda na kami, daddy parin Tumingin ako sa langit… at ayon… may ibong
ang tawag ko kay Chris. gawa sa makina.
“Yung unang Saturday, may medical mission. Sa Pero…

susunod na Saturday, fair. Sa susunod ulit,
sportsfest. Tapos yung huling Saturday, Grand As if naman babalik pa talaga siya diba… wag ka
ball daw.” na umasa Xei. Wala siya sa dun. At bakit naman
“O diba diba Xei! Mukang bongga! Sama tayo!” siya babalik dito? Para san… eh sa loob nga ng
“Kung required sa faculty, wala naman akong anim na taon nagawa ka niyang hindi kausapin…
magagawa.”
“Yun pala eh! Wala siyang choice diba nga Ang isang araw pa kaya?
meatballs?!”
O sige. Bumalik ka na sa pagttype.
Grabe. Sabay ko kaya silang paguntugin para
matauhan silang bitter yung nasa harap nila? At sakto, habang sinusulat ko to… may
tumugtog sa music player ko…
May gusto sana ako itanong… pero alam ko
namang impusible na yun mangyare. Nang matapos na'ng mga araw na ika'y sa aking
piling iniibig ka pa rin
Alam ko namang hindi na siya babalik. Nang maglaho na ang sikat ng buwan at araw
sa tuwing magdamag ikaw pa rin
Pupunta lang naman ako dun dahil sa required
kami… diba? Bakit nga ba 'tong pusong nasugatan
Tila nais paring maramdaman tamis ng yakap
At hindi dahil gusto ko… mo't halik?
O hindi dahil may inaasahan akong dumating… Naaalala mo pa ba nung tayo'y magkasama pa
Iyong sinabi't pinangako na nalimot mo na siya?
So ayun. Nung mga buwan matapos nun, At kahit naglaho ka na muling sumama sa kanya
naghanda na nga ang school tungkol sa big
event na yun. Ako, ayun. Alinsunod lang sa mga Sa aking puso ay ikaw pa rin, ikaw pa rin…
batas.
Tuwing paggising sa umaga ang iyong mukha
Umattend ng medical mission, umattend ang nais halikan at sambahin
sportsfest, umattend ng fair. Pero siguro, hindi Sa maghapon ay iniisip ka lamang at ang mga
na ko aattend dun sa grandball. Para san pa? nakaraan na kay saya
may magsasayaw ba sa kin?
Bakit nga ba iyong puso'y sinugatan
Ayan. Sa sobrang bilis ng araw, isang araw na Habang pagsisisi ay hindi na kailanman
lang, grand ball na. ewan ko. eto, binuksan ko mawawala?
ulit yung laptop ko habang kumakain ng
kokokrunch at katabi si Spark. Naaalala mo pa ba nung tayo'y magkasama pa
Aking sinabi't pinangako na tayo'y may pag-
Alam ko… alam ko namang hindi siya pupunta… asa?
kaya— Ngayon kahit siya'y sakin sa kanyang yakap at
lambing
Dugdug. Dugdug. Ang ninanais ay ikaw parin, ikaw parin…
Oops. And boom. Parang ewan lang yung kanta.

Kulang na lang eh hagisan ako ng isang daang
Ano yun? nagbabagang mga pana para sabihing TAMA…
TAMA!
Bakit—
Hindi na ko dapat umasa. Kalimutan mo na Xei…
Bakit biglang… tumibok ang puso ko? kung gusto mo mabuhay ng matiwasay…

“Compared nung high school tayo, malnourished
ka na ngayon.”
Nang matapos na'ng mga araw na ika'y sa aking Kung pwede lang talaga kalimutan na naghigh
piling iniibig ka pa rin… school ako eh.
“Eto Xei oh, bagay sayo.”
CHAPTER 54 Ayan. Natapos din kami kakabili. Etong binili ko

[548 Heartbeats] para sa sarili ko eh isang simpleng dress lang.
Kulay pink siya na mejo may white. Yung mga
Pumunta na kaming mall ni Marj para maghanap sandals ko na lang sa bahay ang gagamitin ko,
ng damit na maisusuot. Ano nga ba dapat ang tapos simpleng accessories na lang.
damit sa grandball? Semi-formal. Basta daw Magpapaayos pa ba ko? Sus wag na. Bakit pa
dress. Asus. Ewan. Ang arte. Wala na kasing ako mag-aayos? At para san pa diba?
laman ang closet ko ngayon eh. Puro pants na.
Puro uniform pang school at puro pang bahay. Tinitigan ko si Spark.
Yung mga pants ko nga eh kasya parin sa kin.
Pano, pumayat lang ako... pano ba naman... “Bakit nga ba hanggang ngayon inaalagaan
nakakawalang ganang kumain. parin kita? Sana pinaabort ka na lang niya.”
“Hui, Xei!!!” Ewan ko nga ba. Wala sa isang buwan na hindi

“Ano?” ko nasasabi yan kay Spark. Pero ayan, nakatitig
“My gahd!!! Excited na ko Makita yung mga dati parin siya sa kin na may kumikintab na mata na
nating kabatch!!! Sina Fran makakapunta daw! parang wala akong sinabing masakit.
Kahit sina Hana at Mars! Wow! Lahat ng
kinontact ko makakapunta eh! Ikaw, may “Gusto mo dalhin kita dun? Para naman may
nacontact ka ba?” kasama ako? Kaso pag dinala kita dun, baka
“Wala. Wala akong panahon sa mga ganyan.” pagkaguluhan ka lang.”
“Okay lang, mukang ang daming nahatak ni
Chris na kabatch natin. Eh sa ibang batch kaya Um-oo ka na lang Spark.
may makakapunta?”
“Siguro naman.” “Yung tatay mo kasi, iniwan tayo. Wag ka
“Hindi ka ba nakikibalita sa faculty? Anong sabi magalala... makakakita din ako ng daddy mo.”
nina Sir Mogul?”
“Meron naman daw.” Bata pa naman ako eh. Alam kong may makikita
“Sus sister. Lagyan mo nga ng kulay ang buhay pa ko. Siguro nga panahon narin para mag
mo!” move on. Sa grand ball na yun, sigurado ako na
meron pang mga single dun. Hindi naman ako
Eto talagang si Marj. Kasi dati nung super mauubusan ng isda eh. May hawak naman
humahagulgol parin ako dahil sa pag-alis niya, akong pamingwit.
sinabi ko kay Marj at kay Chris na ayoko na
marinig ang pangalan niya, at ayoko naring Haynako Xei! Ano ba yang sinasabi mo!
maalala yung mga alaala niya... kaya kung
pwede lang eh magkunwari silang hindi nila *Ring*
nakilala si Kyle, kahit man lang harap ko.
“Hello?”
Kyle...
Pero walang sumagot.
It’s been six long years.
“Hello?”
Nako Xei. Wala kang matatapos pag puro
ganyan ka lang. Maghanap ka na ng damit. Pero wala paring sumasagot.
“Eto oh, ang cute!” “Hello?! Bakit ka tumawag hindi ka rin naman
“Ano ba yan Marj. Nagdamit ka pa. Pwede pala sasagot?! Hello?! Hello?!”
namang nagtwalya ka na lang.”
“Sira ulo ka talaga! Sexy parin naman ako ha!” Tapos biglang may narinig akong sound sa
“Sus. Sexy ka jan? Ang taba mo na no.” telepono...
“Weh. Palibasa ikaw di ka kasi kumakain kaya
ayan ang payat mo na.” What’s that sound?
“Mas okay na ang payat kesa obese.” It’s my heartbeat...
“Pero mas okay naman ang may laman tulad ko It’s getting much louder...
kesa malnourished tulad mo.” My heartbeat...
“Exag ka ha. Hindi ako malnourished.” It’s stronger than ever...

Sinuot ko.
“H—hello?”
“I hate you.”
Alam ko yung kantang yun... Pero, sino namang
magpaparinig sa kin nun? At saka... bakit Tapos umiyak ako. Heto, umiiyak nanaman ako.
biglang nagfade after ng part na yun? Bakit pa nga ba ako umiiyak? Hanggang
ngayon... di parin ako nakakaget over. Eh siya?
“H—hello? Sino po ba sila?” Siguro nakailang girlfriend na yun sa Canada.
Samanatalang ako, nagmumukmok dito sa
Pero wala paring sumagot. Ewan ko... biglang Pilipinas sa loob ng anim na taon.
lumakas yung tibok ng puso ko. Biglang
kinabahan?! Ewan ko din. Gusto kong sabihin... “Huling beses na isusuot kita ha. Ayoko na
itanong... ewan ko... heto na... hinga... pagkatapos. Itatapon na kita sa dagat...
kakalimutan ko na yung nagbigay sayo nito.”
“K—Kyle?”
Dumating na si Marj at si Chris. Ayon, pinark ni
*Dial tone* daddy yung motor niya sa apartment ko, as
usual naman yun. Kasi pang dalawang tao lang
Hawak hawak ko yung telepono sa apartment ko naman yun. Nagtricycle na lang kami papuntang
habang pinapakinggan ko yung tunog ng dial school. At ayun, muli, ang dami kong nakita na
tone. Ewan ko ba... bakit... bakit kaya? ibang batch at mga kabatch ko. Wow. Ang tanda
na talaga nung pioneer batch, yung iba nga may
*Ring* anak na eh. Yung iba ding batch... tapos ayon.
Ang daming tao sa school.
“H—hello?”
“Xei!” Pero sa dami ng taong yun...
“Sus Marj, ikaw lang pala.”
“Bakit, may ineexpect ka bang iba?” Alam ko namang wala dun yung taong
“Ah—wala naman.” pinakagusto ko Makita...
“Bakit busy? May kausap ka sa telepono
kanina?” Full moon.
“W—wala. May nanloko lang. Nangtrip.”
“Naks. Akalain mo yun, may mangtitrip sayo?” Wow. Pag minalas ka nga naman.
“Ewan ko nga sayo. Ano, bakit ka napatawag?”
“Ready ka na?” Parang lahat ng nasa paligid ko nakaholding
“Ha?!” hands sa isa’t isa. Masaya, nagtititigan...
“Sabi na nga ba eh. Di ka ready?!” hinahalikan nung lalake yung kamay ng babae...
“Ano ba Marj. Para naman kasing sampung samantalang ako... kumakain lang ako ng ice
kilometro yung layo ko sa school.” cream.
“Fine. Papunta na kami meatballs jan.”
“O sige.” “O, bakit yan lang kinakain mo?”
“Ayoko kumain.”
After nung call na yun, naligo na ko at nagbihis.
Tumingin ako sa salamin, okay naman ang At mawawala ba naman ang sayawan?
ichura ko at hindi na kailangan ng make-up. Mas
okay na kong simple... okay na kong ako. Kahit Nakita ko yung paborito kong star... si Alnilam.
konting hikaw lang. Natatandaan ko tuloy yung gabi na tinuro ko
yun sa kanya... yung gabi na...
Tapos ewan ko ba...
Ano ba Xei! Kaya hindi ka makamove on eh.
Bigla kong nakita yung singsing na bigay niya sa Ikaw din naman yung nagbibigay ng dahilan sa
kin nung 16th birthday ko. Tinanggal ko na siya sarili mo para matandaan siya. Six years Xei.
sa kamay ko after two years nung nawala siya... SIX LONG YEARS siyang hindi nagparamdam...
matagal narin nung hindi ko to sinusuot. Ang tingin mo ba, hanggang ngayon eh mahal ka
alam ko nga nawala ko na eh... pero yun pala, parin nun?
andito lang pala siya sa mga lumang accessories
ko. Nakita kong yinaya ni Chris si Marj na sumayaw.
Siyempre, bakit naman tatanggi si Marj diba? At
“O ano, anong tinitingin tingin mo jan? Akala mo ayan... 360 degrees ng mata ko ang nakikita ko
isusuot kita?” puro nagsasayawan na nagmamahalan.
Tiningnan ko yung singsing. Nagumpisa na yung instrumental. Saka ko

napagdesisyunan na pumunta dun sa place na
At ewan ko ba kung anong sumapi sa kin. forbidden sa kin. Napagdesisyunan ko na iwan

ko na lang lahat dun. Dun ko huling iiiyak And I'm longing, for words to describe how I'm
lahat... lahat... lahat. feeling...
Slow down, the world isn't watching us break Unti unti...

down
It's safe to say we are alone now, we're alone Lumalapit ang taong di ko inaashan...
now.
I'm feeling inspired
Kahit pala dito sa likod ng dorm naririnig ko
parin yung music. Kung pwede lang maging Mali pala...
binge... kung pwede lang maging bulag... kung
pwede lang maging manhid... My world just flip turned upside down
Not a whisper, the only noise is the receiver Siya lang pala ang taong...
I'm counting the seconds until you break the
silence It turns around, say what's that sound
Nakaupo na ko. At heto, naguumpisa na kong Inaasahan kong dumating...

lumuha habang pinapakinggan yung kanta.
Inaalala ko na lahat ng mga nangyari sa aming It's my heart beat,
dalawa... dito ko na iiwan ang mga alaala
naming dalawa. Dugdug. Dugdug.
So please just break the silence it's getting much louder
At— Dugdug. Dugdug.
Dugdug. Dugdug. My heart beat,
Ano yon? Bakit—tumibok ang— Dugdug. Dugdug.
The whispers turn to shouting is stronger than ever

The shouting turns to tears I'm feeling so alive,
Sino yun? Lumakas yung hangin... na para bang...
Your tears turn into laughter I'm feeling so alive

And it takes away our fears
Nananaginip lang ako.
May nakita akong anino sa malayo...
My whispers turn to shouting
Dugdug. Dugdug.
Nananaginip nga lang ata ako.
Unti unting lumalakas yung tibok ng puso ko...
The shouting turns to tears
So you see, this world doesn't matter to me
I'll give up all I had just to breathe... Pero...
Walang magawa ang mga paa ko kundi Your tears turn into laughter
tumayo...
Hindi eh.
The same air as you till the day that I die
And it takes away our fears
At wala namang magawa ang utak ko kundi ang
isipin kung tama nga ako... Siya. SIYA NGA.
I can't take my eyes off of you So you see, this world doesn't matter to me
At wala ding magawa ang puso ko kundi ang Tinitigan ko siya ng sobrang tagal.
tumibok ng sobrang lakas...
I'll give up all I had just to breathe
Sobrang lakas...
At napatulala lang ako sa presensya niya.
Na baka marinig nung taong yun...

At siya din... nakatitig lang sa kin... I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you Naramdaman ko ulit yung mga labi niya.
Di ako makapaniwala... This world doesn't matter to me
I'm finally waking up, a twist in my story Yung mga labi niyang nagbibigay sa kin ng
hangin para huminga...
unti unti siyang lumalapit... habang lumalakas
din ang hangin... I'll give up all I had just to breathe
It's time I open up, and let your love right Sa loob ng anim na taong pinahirapan niya ko...
through me
Gusto kong tumakbo... pero bakit naman ako
tatakbo? Sa isang araw lang napatawad ko siya...
I'm finally waking up, a twist in my story I can't take my eyes off of you
Heto na siya... matapos ang mahabang mga At napatibok niya ulit yung puso ko.
taon... anim na taon...
Natapos yung kanta... humiwalay na yung labi
It's time I open up, and let your love right niya sa labi ko. Gusto ko sampalin yung sarili ko
through me dahil... dahil baka ilusyon ko lang to na
kailangan ko na gumising... siguro nga ganon...
Ang pinakamamahal ko... kailangan ko nang—
ang minahal ko... “Xei...”
ang minamahal ko... Langit.
at ang mamahalin ko... Langit ko ang marinig ang boses niya. Langit ko
ang marinig ang boses niya ulit...
That's what you get
“I’m—sorry.”
Hinawakan niya yung mga kamay ko...
Tinitigan ko siya sa mga mata niya ulit. Gusto ko
When you see your life in someone else's eyes sabihin lahat. Gusto ko ibuhos lahat ng galit ko
sa kanya. Gusto ko humagulgol sa kanya at
Pero hindi parin niya tinigil ang pagtitig sa kin... iharap sa kanya lahat ng pagdurusa ko nung
wala siya… pero anong ginawa ko? Yinakap ko
That's what you get, that's what you get lang siya ng sobrang higpit... yung alam kong
hindi na siya makakawala...
Dun ko nakita...
“Akala ko makakalimutan kita pag hindi ako
Yung pananabik... nagparamdam sayo sa mga taong wala ka sa
tabi ko. Pero hindi... sa lahat ng ginagawa ko
Na makita siya... ang iniisip ko kung magugustuhan mo kaya to...
kung ano kaya ang reaksyon mo kapag ginawa
Na makita ako... ko to... kung kamusta ka na... kung kumain ka
ba... sa loob ng anim na taon... ikaw parin ang
So you see, this world doesn't matter to me minahal ko... at wala ng iba...”
“Pero bakit hindi ka man lang nagparamdam sa
Oo... wala ngang silbi ang mundo sa kin... kin? Ang tagal kitang hinintay dito...”
“Kasi nga ayokong makulong ka sa kin. Akala ko
I'll give up all I had just to breathe nga pagdating ko dito, may mahal ka ng iba—“
“Alam mong impusible yun Kyle!”
Pag wala tong taong nasa harap ko ngayon... “Akala ko nga... pusible... kaya nung tumawag
sa kin si Chris...”
The same air as you till the day that I die “Tumatawag sayo si Chris?”
“Oo. Mula nung umalis ako. Lagi kitang
Siya lang naman... kinakamusta. Pero sinasabi ko sa kanya na
huwag sabihin sayo. Ayoko ngang makulong ka
Ang pinangarap ko mula nung umpisa pa lang. sa kin...”

“Ang unfair mo! Baliw ka!” ulong yun (si Marj at si Chris) ay nasa likod pala
namin. Sila ang nakapagwitness nun.
Umiyak ako at sinigawan siya. Pinagsususuntok
ko siya sa dibdib. At ano pa nga ba?
“Bading ka talaga! Si Chris pinapatawag mo Nagpakasal kami. Tuwang tuwa yung mga
sayo pero ako—” magulang namin. Pero after ng kasal namin,
“Wag ka na umiyak...” bumalik na ulit sina tito at tita sa Canada, pero
si Kyle, nagstay na. Ayun. Tuwang tuwa siya
Pinunasan niya yung luha ko. nung nakita niya si Spark na malinis parin. Kaya
bumili kami ng “baby girl” namin na ang
“Sinabi nga pala sa kin ni Chris na pinormahan pangalan naman ay Twinkle. Siya naman yung
ka daw ni Mar—“ maliit na maliit na teddy bear na makikita din sa
“Wag mo na sabihin yan! Sinagot ko lang naman blue magic.
siya dahil—“
“Dahil sa kin? Dahil nakikita mo ko sa kanya...” Yung mga totoong baby? Haha. Sige, babalitaan
“Talagang sinumbong sayo ni Chris lahat. Pero... ko ang buong sanlibutan pag meron na.
kung alam mo lang na—“
“Oo alam ko din. Alam ko lahat. Alam ko na Heto... tinatype ko tong huling chapter na to.
bawat Segundo umiiyak ka. Na pinilit mong Huli na pala... di ko napansin na ang bilis ng
kalimutan ako pero di mo talaga kaya. Alam ko takbo ng storya naming dalawa. Alam ko naman
lahat. May nagsabi sakin.” na lahat ng tao may kanya kanyang storya eh.
“Si Chris?” May mga happy beginnings at sad endings. Pero
“Hindi.” yung amin... kakaiba...
“Sino?”
“Si Mr. Heart.” A story that started with a heartbeat...
Dugdug. Dugdug. And—
“Hanggang ngayon, corny ka parin.” “Beh...”

“Hanggang ngayon... mahal pa rin kita.” “Po?”
“Patapos na yang sinusulat mo?”
Dugdug. Dugdug. “Opo... lapit na.”
“548.”
Ngumiti na lang kaming dalawa. Tinitigan niya “548 din... Kyle ko...”
ko at tinitigan ko din siya. Ang saya ng
pakiramdam. Nawala yung galit at lungkot na
naipon ng anim na taon... sa isang araw lang...
nawala na ang lahat. ...ends in a heartbeat.
“Aalis ulit ako.”
Natahimik ako sa sinabi niyang yun. Ibig Dugdug. Dugdug.

sabihin... maghihintay nanaman ako ng—
______________________________________
“Yun ay kung... ang sagot mo sa kin ay hindi.” ______________________________________
“Anong sinasabi mo?” ________
Lumuhod siya, at may nilabas mula sa bulsa It’s my heartbeat that keeps me alive.
niya... It’s your heartbeat that lets me know I’m
alive.
Isang singsing... isang heart-shaped na diamond It’s our heartbeats that gives me the reason to
ring... live.
Dugdug. Dugdug. 548 Hearbeats
“Pwede bang... maging akin ka na habang

buhay?”
Dugdug. Dugdug.
Eh ano ba naman ang sagot ko diba? Dalawa

lang naman ang choice ko. OO at OO. Yun lang.
Ngumiti ako at napaiyak. At yung dalawang sira


548 Heartbeats

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

548 Heartbeats

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

548 Heartbeats na nagkakagusto na ko.

Bale every year meron

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Sabi na nga ba. Kahit sa pagalis niya, titibok Plok… plok…

Si Kyle ang unang nilalang sa mundo na

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Nung andon na ko sa may lobby malapit sa “Nauulanan ka oh.”

“Hoi!” Hindi… Hindi pwede!

“Bakit?” Nagulat siya nung nakita niya ko.

Dugdug. Dugdug. “Kay sa naman hayaan kitang sobrang mabasa

Sinabi niya yun nung bigla siyang tumigil.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Ang tugtog pa nga sa jeep eh, when you’re Dugdug. Dugdug.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Sino bang marunong maggitara? Andito na kami sa music room.

“Si Kyle po?” Haay. Ayon. Napractice namin lahat ng kanta.

Pero… pano nalaman yun ni Chris? Sinabi ba ni Dugdug. Dugdug.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

“Hindi okay lang…” Weird no? Ewan ko ba. Pagpupunta ako ng

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

“Uh… kamusta ka naman?” “Gusto mo punta tayong seven eleven?”

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

“Oi pare. Di mo naman sinasabi na may

“Mm… bakit?” Yun lang. Minsan nga hinahatid pa niya ako

“Halika na. Uwi na tayo.”

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

So yun. Hinatid ko si Chris hanggang lobby Nababaliw na ata ako.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Dugdug. Dugdug. Haay. Nakakainis. Ngayon na nga lang ulit kami

At aba… astig. Fibrella. 500 din to. CHAPTER 6

Dugdug. Dugdug. Pero as usual… Hindi.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

“Xei…” Iisa lang naman ang tinitibok ng puso ko eh.

“Totoo ba yan o pinagtitripan mo lang ako?” Pero… parang hindi.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Mahal mo sino? Si Kyle?! Napatitig ako sa kanya. I stared at him because

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Kung umakto ako, parang kami na. Siguro…

Nung lumabas ako… nagulat ako sa nakita ko. At si Kyle?

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

I know he’s here. Tapos nakita ko si Kyle…

Asaan na ba siya? Nakatingin parin siya sa langit.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Tinanggal ko na yung number na nakalagay sa Pumunta sa kin si Chris.

“Xei?” “Pwede bang—”

“Ui grabe! 1st prince ang Kyle ko!!!” At ako?

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

“Ikaw talaga… bat ka umiiyak? Ayan tuloy… At ako?

Ngumiti ako. At… sa gwapo ba naman ng Dugdug. Dugdug.

Si Rai at Kyle. Yun lang pala… akala ko pa naman iinvite niya

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Dugdug. Dugdug. “Kasi—”

Oops. Bigla kong narinig yung sigaw ni Rai.

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Tapos tumingin ako kay Kyle… “Xei…”

“Bye…” Dugdug. Dugdug.

Tumingin ako sa salamin…

Copyrighted by: Allaroundprincess.xxviii™

Hindi ka pa nga kilala nung tao… sasabihin na Panaginip?

“Lam mo…” Lumabas ako sa classroom para maglunch.

“A… ano yun?” Nakakahiya talaga.

Haha. Natawa ako dun.