‫אﺣﻮאل ﺷﺎھ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ‬

Life Sketch of Shah Lateef

 

‫ﺷﻤﺲ אﻟﻌﻠﻤﺎُء ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ‬

Mirza Qaleech Baig

‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬

‫אﺣﻮאل ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭜﭩﺎﺋﻲ‬

‫ﺷﻤﺲ אﻟﻌﻠﻤﺎء ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ‬

‫אﻟﻤﻨﻌﻢ ﻻﺋﺒﺮري ﻻڙﻛﺎﮢﻮ‬

‫‪1‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﻬﺎڳ‬

‫ﺴﺘﻨﺪ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺟﺎﻣﻊ ۽ ﻣﻌﻴﺎري ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮڻ ﻻِء‬ ‫ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ رﺣﻪ ﺟﻲ ُﻣ َ‬
‫ﺳﻨﻪ ‪1966‬ع ۾ ﺑﻨﺪه رאﻗﻢ‪ ،‬אﻋﺰאزي ﺳﻴﻜﺮﻳﭩﺮي ﺟﻲ ﺣﻴﺜﻴﺖ ۾‪” ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭜﭧ ﺷﺎﻫﻪ ﺛﻘﺎﻓﺘﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﻛﺎﻣﻴﭩﻲ“‬
‫ﺟﻲ آڏو ﻫﻚ ﺗﻔﺼﻴﻠﻲ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﭘﻴﺶ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻛﺎﻣﻴﭩﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮇﺟﺎﮢﻲ ﻣﻮرخ ‪ 30‬ﺳﻴﭙﭩﻤﺒﺮ ‪1966‬ع ۾‬
‫ﻣﺎﺧ َﺬن ﮐﻲ ﺷﺎﻳﻊ ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻓﻴﺼﻠﻮ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺗﻮڙي رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻨﻴﺎدي َ‬
‫אﻧﻬﻲَء ﻓﻴﺼﻠﻲ ﻣﻮﺟﺐ‪ ،‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ رﺣﻪ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ﻣﺮﺣﻮم ﺟﻮ ﻟﮑﻴﻞ ﻛﺘﺎب‬
‫”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ ﺳﻨﻪ ‪1967‬ع ۾ ﺷﺎﻳﻊ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬אن ﮐﺎن ﭘﻮِء‪ ،‬ﺑﺮﭨﺶ ﻣﻴﻮزﻳﻢ‪ ،‬ﻟﻨﮉن ۾ رﮐﻴﻞ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ‬
‫’ﺑﻴﺎض‘ ﮐﻲ ﺳﻨﻪ ‪1969‬ع ۾ ﮀﺎﭘﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻲُء ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ۽ رﺳﺎﻟﻲ ﺑﺎﺑﺖ אﻧﻬﻲَء ﺟﺎﻣﻊ ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ‬
‫رﭤﺎﻫﻴﭟ ’ﺑﻨﻴﺎدي ﻣﺎﺧﺬن ﺟﻲ ﺳﻠﺴﻠﻲ‘ ﺟﻮ ﭨﻴﻮن ﻛﺘﺎب آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ وﻗﺖ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ )وﻓﺎت ‪1165‬ﻫﻪ‪1752 /‬ع( ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ﺑﺎﺑﺖ ﺟﻦ אدﻳﺒﻦ ۽ ﻋﺎﻟﻤﻦ آﮘﺎﭨﻲ وﻗﺖ ﮐﺎن وﭠﻲ‬
‫ﻗﻠﻢ ﮐﻨﻴﻮ ﺗﻦ ﺟﻮ ﻫﻴﭟ ذﻛﺮ ﻛﺠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﻻِء ﺗﻪ אﻧﻬﻲَء ﺳﻠﺴﻠﻲ ۾ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ אﻫﻤﻴﺖ ۽ אﻓﺎدﻳﺖ ﺟﻮ אﻧﺪאزو‬
‫ﻟﮙﺎﺋﻲ ﺳﮕﻬﺠﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ رﺣﻪ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ﺑﺎﺑﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﺬﻛﺮא ۽ אﺷﺎرא ﺳﭛ ﮐﺎن ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺳﻨﺪس ﻫﻤﻌﺼﺮ אدﻳﺐ ۽‬ ‫‪-1‬‬
‫ﺳﺎﻟﻜﺎن ﻃﺮﻳﻘﺖ( ۾‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻌﻴﺎر‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻮرخ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﻴﺮ ﻗﺎﻧﻊ ﭠﭩﻮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺗﺼﻨﻴﻔﻦ )ﺗﺤﻔﺘﻪ אﻟﻜﺮאم‪ ،‬ﻣﻘﺎﻻت אﻟﺸﻌﺮאء ۽‬
‫ﻗﻠﻤﺒﻨﺪ ﻛﻴﺎ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﭘﻮﻳﻦ ﺳﻮאﻧﺢ ﻧﮕﺎرن ﻻِء ﻣﮑﻴﻪ ﻣﺎﺧﺬ ﺑﻨﻴﺎ‪.‬‬
‫‪’ -2‬ﻗﺎﻧﻊ‘ ﮐﺎن ﭘﻮِء אﻧﮕﺮﻳﺰ ﻋﺎﻟﻢ رﭼﺮڊ ﺑﺮﭨﻦ ﺳﻨﻪ ‪1850 -1830‬ع وאري ﻋﺮﺻﻲ ۾ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ رﺣﻪ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ‬
‫ﺑﺎﺑﺖ ”ﻣﻌﻴﺎر ﺳﺎﻟﻜﺎن ﻃﺮﻳﻘﺖ“ ﺟﻲ ﺣﻮאﻟﻲ ﺳﺎن ﻫﻚ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﺬﻛﺮو ﻟﮑﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﻪ ‪1851‬ع ۾ ﺳﻨﺪس ﺗﺼﻨﻴﻒ ”ﺳﻨﮅ‬
‫۽ ﺳﻨﮅو ﻣﺎﭤﺮي ۾ رﻫﻨﺪڙ ﻗﻮﻣﻮن“ ۾ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻮ‪(1).‬‬
‫‪ -3‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﺮ ﺑﺎرﭨﻞ ﻓﺮﻳﺌﺮ ﺳﻨﮅ ﺟﻮ ﻛﻤﺸﻨﺮ )‪1851 -56‬ع ۽ ‪1857 -59‬ع( ﻫﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ ۽ אدب‪ ،‬۽‬
‫ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۽ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬وڌﻳﻚ ﻛﺘﺎب ﻟﮑﮡ ۽ ﺷﺎﻳﻊ ﻛﺮڻ ﮐﻲ ﻫﻤﭥﺎﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺳﻨﮅ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻚ ﻛﺘﺎب ﻟﮑﮡ ﭤﻲ ﭼﺎﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻻِء)‪ (2‬ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺮﻛﺎري ﻣﻼزم ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﺎﺑﺖ روאﻳﺘﻮن ﮔﮇ ﻛﺮي ﺳﻨﮅي ۾ ﻫﻚ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺌﻲ‪ (3).‬אن ﺟﻮ אﻧﮕﺮﻳﺰي ۾ ﺗﺮﺟﻤﻮ ﭘﻮِء‬
‫ﺳﺮﻛﺎري ﻣﺘﺮﺟﻢ‪ ،‬ڊﺑﻠﻴﻮ‪ .‬ﺳﺎﺋﻮدي )‪ 2 ،(W. Southey‬ﻧﻮﻣﺒﺮ ﺳﻨﻪ ‪1870‬ع ڌאري ﻛﻴﻮ ﺟﻮ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺳﻨﮅيَء‬
‫۾ ﺗﺮﺟﻤﻮ ﻣﺮﺣﻮم ڊאﻛﭩﺮ دאﺋﻮد ﭘﻮﭨﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻴﻮ‪ (3).‬אن ﺟﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻲ ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﻫﻲُء ﺗﺬﻛﺮو אﻛﺜﺮ ﻏﻴﺮ‬
‫ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻋﻠﻤﻲ روאﻳﺘﻦ ﺗﻲ ﭔﮅل آﻫﻲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫‪ -4‬ﺳﺮ ﺑﺎرﭨﻞ ﺟﻲ دور ﮐﺎن ﭘﻮِء وאرن ﺳﻮرﻫﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻦ ﺟﻲ ﻋﺮﺻﻲ ۾ ﺟﺮﻣﻦ ﻋﺎﻟﻢ אرﻧﺴﭧ ﭨﺮﻣﭗ‪ ،‬ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﺟﻤﻊ ﻛﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻃﻮر ”ﺳﺮ ﺳﻮرٺ“ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻨﺪس ﻣﻘﺎﻟﻲ ۽ ”ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ‬
‫رﺳﺎﻟﻲ“ )‪1866‬ع( ﺟﻲ ﻣﻬﺎﮘﻦ ۾ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺳﻨﻪ ‪1882‬ع* ۾ دﻳﻮאن ڏﻳﺎرאم ﮔﺪو ﻣﻞ ”ﺳﮕﻤﺎ“ ﺟﻲ ﻋﺮف ﺳﺎن ﺳﻨﮅ ﺑﺎﺑﺖ אﻧﮕﺮﻳﺰي ۾ ﻫﻚ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻛﺘﺎﺑﮍو ﻟﮑﻴﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺟﻤﻠﻲ ﺻﻔﺤﻦ ﻣﺎن ﭼﺎﻟﻴﻬﻦ ﺻﻔﺤﻦ ۾ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﻟﮑﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮ ﺑﺎﭨﻞ ﻓﺮﻳﺌﺮ‬
‫ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﻻِء ﻟﮑﺎﻳﻞ ﺳﻮאﻧﺢ ﺟﻮ ذﻛﺮ ﻛﻨﺪي אن ﮐﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﭴﺎﮢﺎﻳﻮ ۽ ﭘﺎڻ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﺟﻲ ﺑﻨﺎء ﺗﻲ ﺳﻮאﻧﺢ‬
‫ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺌﻲ ‪ .‬ﺑﺎوﺟﻮد ﻫﻚ ﭼﮝﻲ אﺑﺘﺪאﺋﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﺟﻲ אن ۾ ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن ﺋﻲ אوﮢﺎﻳﻮن رﻫﺠﻲ وﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ ﭘﻮِء‬
‫ﻟﻴﻼرאم وﻃﮡ ﻣﻞ ﺑﺠﺎ ﻃﻮر ﺗﻨﻘﻴﺪ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻣﭥﻴﻦ אﺑﺘﺪאﺋﻲ ﻛﻮﺷﺸﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء‪ ،‬ﺳﻦ ‪1890 -1880‬ع وאري دور ۾ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﮐﻲ ﺳﻬﻴﮍڻ ﻻِء‬
‫ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﻛﻮﺷﺸﻮن ﺷﺮوع ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻮ ﺳﻬﺮو ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻫﻤﻌﺼﺮ دوﺳﺘﻦ ﺟﻲ ﺳﺮ ﺗﻲ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻴﺮﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺟﻮ ﺗﻌﻠﻖ ۽ ﺗﻌﺎرف ﺳﻨﺌﻮن ﺳﮅو ﭜﭩﺎﺋﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ۽ ﺳﺠﺎده ﻧﺸﻴﻨﻦ ﺳﺎن‬
‫ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﺎب ”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ ۾ ﭴﺎﮢﺎﺋﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﺎن وﭠﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ‬
‫ً‬
‫אﻧﺪאزא ‪1880‬ع‬ ‫ﺑﺎﺑﺖ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭘﺌﻲ ﭔﮅאﺋﻴﻦ ۽ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻛﻲ ُﻧﻜﺎت ﻗﻠﻤﺒﻨﺪ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭜﺎﻧﺌﺠﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫‪2‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ڌאري ﻳﺎ אن ﮐﺎن אڳ ﭜﭩﺎﺋﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﺑﺖ روאﻳﺘﻮن ﻗﻠﻤﺒﻨﺪ ﻛﺮڻ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮن‪ .‬אن ﻣﻮאد ﺟﻲ آڌאر ﺗﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻃﻮر‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﺳﻮאﻧﺢ ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אن אﮢﭙﻮري ﺳﻮאﻧﺢ ﺟﻮ ﻣﺴﻮدو ﺳﻨﺪس دوﺳﺖ ﻣﻴﺮ ﮔﻞ ﺣﺴﻦ ﺧﺎن ڏﭠﻮ ۽ ﮐﮣﻲ وﭸﻲ‬
‫ﺧﻴﺮﭘﻮر ﺟﻲ ﻣﻴﺮ אﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﮐﻲ ﭘﮡ ڏﻳﮑﺎرﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺳﺖ אٺ ﺳﺎل ﭘﻮِء‪1887 ،‬ع ۾ ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮڻ ﺟﻮ אرאدو ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن ﻣﻮאد ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﮔﻬﺮﺑﻞ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ۾ ﮐﻨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﺳﻠﺴﻠﻲ ﺟﻲ ﺗﺼﺪﻳﻖ אڻ ﺳﮅيَء ﻃﺮح ﻣﻴﺮﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺟﻲ ﺑﻴﺎن ﻣﺎن ﭤﺌﻲ‬
‫ﭤﻲ‪ ،‬ﺣﺎﻻﻧﻜﻪ אن ﺑﻴﺎن ۾ ﻣﭥﻴﺎن ﺳﻨﻪ ۽ ﺳﺎل ڏﻧﻞ ﻛﻴﻦ آﻫﻦ‪’ .‬ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ‘ ﺟﻲ ﻣﻬﺎڳ ۾ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن‬
‫)ﺟﻮﻻِء ‪1888‬ع ۾( ﻟﮑﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻫﻦ ﮐﺎن ﮘﭻ ﺳﺎل אڳ درﮔﺎه ﺟﻲ ﭘﻴﺮن‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮن ۽ دروﻳﺸﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﺣﻀﺮت ﻣﺮﺷﺪ زﻣﺎن )ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ( ﺟﻲ ﻗﻮﻟﻦ‬
‫۽ ﻛﺮאﻣﺘﻦ ﺟﺎ دאﺳﺘﺎن ﻳﺎد ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺳﺎن ﭘﺌﻲ ﻣﻠﻴﺲ ۽ ﺧﺒﺮون ﭘﺌﻲ ﭔﮅم ۽ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺟﻮאﻧﻲَء ﺟﻲ ﭘﻮر ۾ ﻫﻦ ﻧﺎﻳﺎب‬
‫ذﺧﻴﺮي ڏאﻧﻬﻦ ﭘﻮريَء ﻃﺮح ﻣﺘﻮﺟﻬﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻲ ﭤﻴﺲ ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﻧﺌﻮن ﻧﻜﺘﻮ ﭤﻲ ﻣﻠﻴﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ‬
‫ﻗﻠﻤﺒﻨﺪ ﭘﺌﻲ ﻛﻴﻢ‪ ...‬آﺧﺮ ﺳﻨﮅيَء ۾ ﻫﻚ ﻛﺘﺎﺑﮍو ﺟﻮ אﭸﺎن אﮢﭙﻮرو ﻫﻮ)‪ ،(1‬ﺳﻮ ﻣﻴﺮ ﮔﻞ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻧﺒﻬﺎدر ﺟﻲ ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﭜﺮي ﻧﻈﺮ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻮ ۽ ﻫﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻦ ﻗﻠﻤﻲ ﻧﺴﺨﻲ ﮐﻲ ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻴﺮ אﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺧﺎن ﺟﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻲ ﻻِء ﮐﮣﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺪت ﻣﺪﻳﺪ ﮐﺎن ﭘﻮِء)‪ (2‬ﻋﺎﻟﻴﺸﺎن ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ ﻓﺮﻳﺪون ﺑﻴﮓ ﮐﻲ ﺣﻀﺮت אوﻟﻴﺎء ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﺘﺎب ﻟﮑﮡ ﺟﻮ ﺷﻮق‬
‫ﺟﺎﮘﻴﻮ ۽ رאﻗﻢ ﭘﮡ אﻫﻮ ﭔﮅي وڏي ﺧﻮﺷﻲَء ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﻣﺪدﻛﺌﻲ‪ :‬ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺒﺮ روאﻳﺘﻮن ﻣﻮن وٽ ﻛﭡﻲ ﻫﻴﻮن‪،‬‬
‫ﺳﻲ ﻣﺮزא ﺗﺎﺋﻴﻦ ﭘﻬﭽﺎﻳﻮم ۽ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ אن ﻣﺎن אﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮي ﭤﻮري ﺗﻲ אﻛﺘﻔﺎ ﻛﺌﻲ ۽ ﭔﻪ ﻧﺴﺨﺎ ﺗﻴﺎر ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪،‬‬
‫ﺟﻦ ﻣﺎن ﻫﻚ אﻧﮕﺮﻳﺰي ۾ ۽ ﭔﻴﻮ ﺳﻨﮅيَء ۾ آﻫﻲ‪(1).‬‬
‫אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻲ ﺳﺎﻧﮕﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﺎب ” ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ ﺟﻲ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﺑﻴﺎن ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺧﻼﺻﻮ ﻫﻦ ﻃﺮح‬
‫آﻫﻲ‪:‬‬
‫”ﻣﮕﺮ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﺳﭛ ﺣﻜﺎﻳﺘﻮن אن )ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﺘﺎب( ۾ درج ﻧﻪ ﭤﻴﻮن‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﻗﺤﻂ אﻟﺮﺟﺎل وאري دور ۾ ﭔﻴﻮ‬
‫ﻛﻮ ﺷﺎﻳﺪ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﮅرو ﻧﻪ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻦ ﻫﻦ ﻋﺎﺻﻲ ﮐﻲ ﭔﮅאﻳﻮن ﺳﻲ ﭘﮡ ﮔﺬאري وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ......‬אﻧﻬﻲَء ﻛﺮي‬
‫ﻣﻮن אﻧﻬﻦ ﺟﻲ אﺷﺎﻋﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺮي ﻫﻲ ﻛﺘﺎب ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮي אن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ رﮐﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ‪’ ،‬ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ‘ ۾ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻜﺎﻳﺘﻮن ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺳﺎن‬
‫ﻨﺪ ﻃﻮر ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي אﻫﮍو ﻣﻮאد ﻫﻚ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎرﻳﺨﻲ‬ ‫ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﮔﻬﮣﻴﻦ ﺣﻜﺎﻳﺘﻦ ۾ رאوﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ َﺳ َ‬
‫ﺣﻴﺜﻴﺖ رﮐﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ ﺳﺎﻧﮕﻲ ”ﺟﻤﻌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ‪ 19‬ﺟﻮﻻِء ‪1888‬ع“ ﺗﻲ ﻟﮑﻲ ﭘﻮرو ﻛﻴﻮ؛ دﻳﺒﺎﭼﻲ ۾ ﺳﻨﺪس وﺿﺎﺣﺖ ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ ُאن وﻗﺖ ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ‪ ،‬ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﭔﻪ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﻫﻚ אﻧﮕﺮﻳﺰي ۽ ﭔﻴﻮ ﺳﻨﮅيَء ۾‪،‬‬
‫ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮي ﭼﻜﻮ ﻫﻮ‪ .‬אن ﺟﻲ ﻗﺪري ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ دﻳﺒﺎﭼﻲ ﻣﺎن ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ”ﻣﻨﺰل ﻧﺼﻴﺮآﺑﺎد‬
‫‪ 1‬ﺳﻴﭙﭩﻤﺒﺮ ‪1887‬ع“ ﺗﻲ ﻟﮑﻲ ﭘﻮرو ﻛﻴﻮ‪ .‬אﻫﺎﺋﻲ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺟﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ‬
‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻲ ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ אﻫﻮ ﻣﻮאد ﻛﻢ آﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﮐﻴﺲ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ وﭨﺎن ﻣﻠﻴﻮ‪،‬‬
‫ﭘﺮ אﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ رאوﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ۽ ﺣﻜﺎﻳﺘﻦ ﺟﺎ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺗﻮڙي ﻛﻲ روאﻳﺘﻮن ﮀﮇي ڏﻧﻴﻮن ۽ ﻛﻦ روאﻳﺘﻦ ﺟﻮ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻃﻮر ڏﻧﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻧﺴﺐ ﻧﺎﻣﻮ ﺗﻮڙي ﺳﻨﺪس ﺣﺎﺿﺮي ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ﺟﻴﻜﻲ‘ﻟﻄﺎﺋﻒ‬
‫ﻟﻄﻴﻔﻲ‘ ﺟﻲ ﻣﺘﻦ ﺟﻮ ﺟﺰ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ آﺧﺮ ۾ ﺿﻤﻴﻤﻲ ﻃﻮر درج ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺑﻘﻮل ﺳﺎﻧﮕﻲ‪ ،‬ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎﻧﮕﻲ ﺟﻲ ﮔﮇ‬
‫ﻛﻴﻞ ﺑﻨﻴﺎدي ﻣﻮאد ﻣﺎن אﻧﺘﺨﺎب ﺗﻲ אﻛﺘﻔﺎ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫‪1887‬ع ۾ ﻟﮑﻨﺪي‪ ،‬ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دﻳﺒﺎﭼﻲ ۾ ﭴﺎﮢﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻔﺼﻞ‬
‫אﺣﻮאل ”אﭸﺎ ﻛﻨﻬﻴﻦ ﻛﻴﻦ ﻟﮑﻲ ﭘﮅرو ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ “.‬אﻫﻮ ﺑﺎﻟﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ آﻫﻲ‪ :‬ﻫﻦ ﮐﺎن אڳ ﻣﭥﻲ ڏﻧﻞ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻣﺎن‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﮡ ﮐﺎن אڳ ﺟﻦ ﭘﻨﺠﻦ ﻣﺼﻨﻔﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺟﻮ אﺣﻮאل ڏﻧﻮ ﺳﻮ‬
‫ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻃﻮر ﺋﻲ ڏﻧﻮ‪ .‬ﺑﻴﺸﻚ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺗﻔﺼﻴﻠﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ﭘﻬﺮﻳﻮن ﭜﻴﺮو ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﻦ‬
‫ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺳﺎن ﺋﻲ ﮀﭙﺠﻲ ﭘﮅري ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﮀﺎﭘﻮ ﺳﺮدﺳﺖ אﺳﺎن ﺟﻲ آڏو ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء‬
‫ﻛﺮي ﭼﺌﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﺠﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻛﮇﻫﻦ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻮ‪ .‬אﻟﺒﺖ دﻳﺒﺎﭼﻲ ۾ ’ﻗﻠﻢ ﺗﺎزو‘ ﺟﻲ ﻋﻨﻮאن ﻫﻴﭟ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﻟﮑﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﻫﻲُء ﻛﺘﺎب ﻫﻦ אﻧﮕﺮﻳﺰيَء ۾ﻟﮑﻴﻮ ۽ ﭘﻮِء אن ﺟﻮ ﺳﻨﮅيَء ۾ ﺗﺮﺟﻤﻮ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎً אﻫﻮ ﺳﻨﮅي‬

‫‪3‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻮ‘ﺳﻴﭙﭩﻤﺒﺮ ‪1887‬ع‘ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﮕﻬﻮ ﺋﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ’ﻗﻠﻢ ﺗﺎزي‘ ﻣﻮرﺧﻪ ”‪ ،5‬ﻧﻮﻣﺒﺮ ‪1897‬ع“ ﻫﻴﭟ ﻟﮑﻲ ﭤﻮ‬
‫ﺗﻪ‪” ،‬ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﮐﻲ ﻟﮑﺌﻲ ﮔﻬﮣﺎ ورﻫﻴﻪ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ وري ﻫﻦ ﺗﻲ ﻧﻈﺮﺛﺎﻧﻲ ﮔﻬﻤﺎﺋﻲ ﮀﺎﭘﻲ ﻻِء ﺗﻴﺎر ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ “.‬ﻫﻦ ﻛﺘﺎب‬
‫ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﮀﺎﭘﻮ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﭘﻮﻛﺮدאس ﺗﺎﺟﺮ ﻛﺘﺐ ﺷﻜﺎرﭘﻮر“ )ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ دﻳﺒﺎﭼﻲ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﻧﺎﻟﻮ ڏﻧﻞ آﻫﻲ( ‪ 15‬ﻧﻮﻣﺒﺮ‬
‫ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﻨﻪ ‪1897‬ع ۾ ﺷﺎﻳﻊ ﻛﻴﻮ‪ .‬אن ﺑﻌﺪ ﭔﻴﻮ ﮀﺎﭘﻮ ‪1905‬ع ۾‪ ،‬۽ ﭨﻴﻮن ﮀﺎﭘﻮ ‪1910‬ع ۾ ﺷﺎﻳﻊ ﭤﻴﻮ‪(1).‬‬
‫ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﺎ ﻓﻘﻂ ﭘﻬﺮﻳﺎن ﭘﻨﺞ ﺑﺎب‪ ،‬ﺻﻔﺤﻲ ‪ 75‬ﺗﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻛﺘﺎب ﺟﻮ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﭘﻮﻳﻮن ۽ َﺳﻮאﻳﻮ ﺣﺼﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﺳﺮن ﺟﻲ ﻣﻀﻤﻮﻧﻦ‪ ،‬۽ ﺗﺼﻮف ﺟﻲ ُﻧﻜﺘﻦ ﺟﻲ‬
‫ﺳﻤﺠﻬﺎﮢﻲ ﺗﻲ ﻣﺸﺘﻤﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ڏﻧﻞ ﺣﻜﺎﻳﺘﻮن رאوﻳﻦ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻦ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﻛﺮي‬
‫َﺳ َﻨﺪ ۽ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺧﺎﻃﺮ ﻻﻣﺤﺎﻟﻪ ﺳﺎﻧﮕﻲ ﺟﻲ ”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ ﮐﻲ ڏﺳﮣﻮ ﭘﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ”ﺟﻤﻌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ‪ 19‬ﺟﻮﻻِء‪1888‬ع“ ﺗﻲ ﻟﮑﻲ ﭘﻮرو ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻨﻴﺎدي ﻃﻮر ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ﺟﻲ ڏﻧﻞ ﻣﻮאد ﮐﻲ آڏو رﮐﻲ ” ‪ 1‬ﺳﻴﭙﭩﻤﺒﺮ ‪1887‬ع“ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ رﺣﻪ‬
‫ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ אﻧﮕﺮﻳﺰي ۾ ﻛﺘﺎب ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻮِء ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﺳﻨﮅيَء ۾ ﺗﺮﺟﻤﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ؛ ڏﻫﻪ‬
‫ﺳﺎل ﮐﻦ ﭘﻮِء ”‪ 15‬ﻧﻮﻣﺒﺮ ‪1897‬ع“ ﺗﻲ ﺳﻨﮅي ﺗﺮﺟﻤﻲ ﺗﻲ ﻧﻈﺮﺛﺎﻧﻲ ﻛﺮي אن ﮐﻲ ﮀﺎﭘﻲ ﻻِء ﺗﻴﺎر ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ُאﻫﭹﺎﮢﻦ‬
‫ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺟﻲ ﺳﻠﺴﻠﻲ ۾ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ﺟﻮ ﻛﺘﺎب ﺑﻨﻴﺎدي ۽ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺟﻮ ﻫﻲُء ﻛﺘﺎب ﺛﺎﻧﻮي ﺣﻴﺜﻴﺖ رﮐﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﻣﮕﺮ אﻫﻲ ﭔﺌﻲ ﺳﭛ ﮐﺎن ﭘﻬﺮﻳﺎن ﻛﺘﺎب آﻫﻦ ﺟﻦ ۾ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ‬
‫ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﻨﻬﻦ ﺣﺪ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺗﻔﺼﻴﻠﻲ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ۾‪ ،‬אﻫﻲ ﭔﻪ ﻛﺘﺎب ﺋﻲ ﭘﻮﻳﻦ ﺳﻮאﻧﺢ ﻧﮕﺎرن ﻻِء ﻣﮑﻴﻪ ﻣﺎﺧﺬ ﺑﻨﻴﺎ‪ .‬ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ﺟﻲ ﻣﻮאد ذرﻳﻌﻲ‬
‫ﭘﻬﺮﻳﻮن ﭜﻴﺮو ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺟﻲ ﻣﮑﻴﻪ رאوﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻪ ﭜﭧ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ۽ ﺧﺼﻮﺻﺎً آﺧﻮﻧﺪ ﻣﻴﻴﻦ‬
‫אﺣﻤﺪي ﺟﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻞ ﺣﻜﺎﻳﺘﻦ ﺟﻲ אﻫﻤﻴﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭤﻲ ۽ ﺑﻌﺪ ﺟﺎ ﺳﻮאﻧﺢ ﻧﮕﺎر אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح ﻣﺘﻮﺟﻬﻪ ﭤﻴﺎ‪ .‬ﻟﻴﻼرאم وﻃﮡ‬
‫ﻣﻞ ﻻﻟﻮאﮢﻲ ”ﺷﺎﻫﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻲ زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺐ ۽ ﺷﺎﻋﺮي“ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻚ ﺳﺎل ﭘﻮِء ‪1889‬ع ۾ ﺟﮇﻫﻦ אﻧﮕﺮﻳﺰيَء ۾ ﻛﺘﺎب‬
‫ﻟﮑﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﻴﺮﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﺳﺎﻧﮕﻲ ﺟﻲ ﻧﻘﺶ ﻗﺪم ﺗﻲ آﺧﻮﻧﺪ ﻣﻴﻴﻦ אﺣﻤﺪي ﮐﺎن وﭸﻲ ﺣﻘﻴﻘﺘﻮن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺳﻨﺪس‬
‫ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺟﻲ ﺑﻨﺎِء ﺗﻲ ﺋﻲ ڏﻳﺎرאم ﮔﺪوﻣﻞ ﺟﻲ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ אوﮢﺎﻳﻦ ﺗﻲ ﺗﻨﻘﻴﺪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ)‪ .(1‬ڊאﻛﭩﺮ ﻫﻮﺗﭽﻨﺪ ﻣﻮﻟﭽﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﺑﺨﺸﺎﮢﻲ ﺳﻨﻪ ‪1923‬ع ۾ אﻳﭿ ﭨﻲ ﺳﻮرﻟﻲ ﺳﻨﻪ ‪1940‬ع ۾‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﻟﮑﻨﺪي ﻣﺮزא ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ‬
‫ﻛﺘﺎب ﮐﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن رﮐﻴﻮ‪ .‬ﭔﻴﻦ ﻣﻮءﻟﻔﻦ ﻣﺎن ﺟﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺗﻲ ﻟﮑﻴﻮ ﺗﻦ ﭘﮡ ﻛﻢ و ﺑﻴﺶ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺋﻲ‬
‫ﻣﻮאد ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ‪ .‬אﻟﺒﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ دﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ وﻓﺎﺋﻲ ﺳﻨﻪ ‪1950‬ع ۾ ﺟﮇﻫﻦ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﻛﺘﺎب ”ﻟﻄﻒ אﻟﻠﻄﻴﻒ“ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻛﻦ ﭔﻴﻦ ﻣﺎﺧﺬن ﺟﺎ ﺣﻮאﻻ ﭘﮡ ﭘﻴﺶ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﮐﺎن אڳ ﺷﺎﻳﻊ ﻛﻴﻞ ’ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ‘ ﺟﻲ ﻣﻬﺎڳ ۾ אﺳﺎن אﻧﻬﻲَء ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻬﻪ ﮀﻜﺎﺋﻲ ﭼﻜﺎ آﻫﻴﻮن ﺗﻪ ﺣﻀﺮت‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻜﺎﻳﺘﻮن‪ ،‬ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪڙ ﻣﻌﺘﻘﺪن ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻲ ﺟﺬﺑﻲ ﺗﻲ ﻣﺒﻨﻲ آﻫﻦ؛ אﻧﻬﻲَء ﻛﺮي‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﭘﻬﭽﮡ ﻻِء אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭔﻴﻦ ﻣﺎﺧﺬن ﺳﺎن ﭜﻴﭩﮡ ۽ ﺗﻨﻘﻴﺪ ﺟﻲ ﻛﺴﻮﭨﻲ ﺗﻲ ﭘﺮﮐﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻣﺮزא‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻮ ﺑﻨﻴﺎدي ﻣﻮאد ﺳﺎﮘﻴﻮ ”ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ“وאرو آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲِء ﻛﺮي אن ﮐﻲ ﭘﮡ ﺗﻨﻘﻴﺪي ﻧﮕﺎﻫﻪ ﺳﺎن‬
‫ڏﺳﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪.‬‬
‫ً‬
‫ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻫﻲُء ﻛﺘﺎب ﻏﺎﻟﺒﺎ ﭼﺎر دﻓﻌﺎ אڳ ﮀﭙﻴﻮ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ آﺧﺮي ﭔﻦ ﮀﺎﭘﻦ )‪1910‬ع( ﺟﻲ אﺷﺎﻋﺖ)‪ (1‬ﮐﻲ ﭘﮡ‬
‫אﻳﻜﻬﭟ ﺳﺎل ﮔﺬري ﭼﻜﺎ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﮘﻴﺎن ﮀﺎﭘﺎ ﻧﺎﻳﺎب ﭤﻲ وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﻛﺮي ﺿﺮوري ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ وﻳﻮ ﺗﻪ ﺣﻀﺮت ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﻮאﻧﺢ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻦ آﮘﺎﭨﻲ ۽ אﻫﻢ ﻛﺘﺎب ﮐﻲ وري ﺷﺎﻳﻊ ﻛﻴﻮ وﭸﻲ‪ .‬ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﮀﭙﻴﻞ ﻣﺘﻦ ۾ אﻟﺒﺖ‬
‫ﺻﻮرﺗﺨﻄﻲ ﺗﻮڙي ﺟﻤﻠﻦ ﺟﻲ ﺳﭩﺎَء ۾ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻘﺺ ﻧﻈﺮ آﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﺻﻮرﺗﺨﻄﻲ ﺟﻲ אﺻﻼح ﻛﺌﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﮀﺎﭘﻲ‬
‫۾ ڏﻧﻞ ﺷﺮوع وאري ﻓﻬﺮﺳﺖ ۾ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺑﻦ ﺟﻲ ﺗﻔﺼﻴﻠﻲ ﻋﻨﻮאﻧﻦ ﻣﻄﺎﺑﻖ‪ ،‬ﻣﺘﻦ ۾ﭘﮡ אﺳﺎن אﻫﻲ ﻧﻨﮃא ﻋﻨﻮאن ﭼﻮرس‬
‫ڏﻧﮕﻴﻦ ۾ ﻧﺮوאر ﻛﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﻻِء ﺗﻪ ﻣﻮﻟﻒ ﺟﻲ ﻋﻨﻮאﻧﻦ وאري ﺳﭩﺎء ﭘﮍﻫﻨﺪڙ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن رﻫﻲ‪.‬‬
‫آٌء ”ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺛﻘﺎﻓﺘﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﻛﺎﻣﻴﭩﻲ“ ﻃﺮﻓﺎن ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻓﺮزﻧﺪن‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺟﻨﺎب ﻣﺮزא אﺳﺪ ﺑﻴﮓ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ۽ ﺟﻨﺎب אﺟﻤﻞ ﺑﻴﮓ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻦ ﺟﻮ ﺷﻜﺮﻳﻮ אدא ﻛﺮﻳﺎن ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻦ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ אﺷﺎﻋﺖ ۾ ﻛﺎﻣﻴﭩﻲَء ﺳﺎن‬
‫دﻟﻲ ﺗﻌﺎون ﻛﻴﻮ ۽ אن אﺷﺎﻋﺖ ﮐﻲ ﻛﺎرﺧﻴﺮ ﺳﻤﺠﻬﻲ‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻌﺎوﺿﻲ ﺟﻲ אن ﺟﻲ ﮀﺎﭘﮡ ﺟﻲ אﺟﺎزت ڏﻧﻲ‪.‬‬

‫‪4‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﺤﺘﺮم ﻣﺤﻤﺪ אﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺷﻴﺦ ۽ ﻣﺤﺘﺮم ﻣﻤﺘﺎز ﻣﺮزא ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﭘﺮوﻓﻦ ﭘﮍﻫﮡ ۽ ﮀﭙﺎﺋﻲ ﺟﻲ ﻧﮕﺮאﻧﻲ ﻛﺮي ﻫﻦ‬
‫ﻛﺎرﺧﻴﺮ ۾ ﺣﺼﻮ ورﺗﻮ‪.‬‬

‫ڊאﻛﭩﺮ ﻧﺒﻲ ﺑﺨﺶ ﺧﺎن ﺑﻠﻮچ‬

‫ﺳﻨﮅ ﻳﻮﻧﻴﻮرﺳﭩﻲ‬
‫ﺧﺎدم אﻟﻌﻠﻢ‬ ‫ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺳﻨﮅ‬
‫ﻧﺒﻲ ﺑﺨﺶ‬ ‫‪ 24‬ﻣﺎرچ ‪1972‬ع‬

‫‪5‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﻤﻊ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﻔﺼﻴﻞ‬

‫دﻳﺒﺎﭼﻮ )ﻣﺼﻨﻒ ﺟﻲ ﻃﺮﻓﺎن(‬ ‫‪.1‬‬

‫ﺑﺎب ﭘﻬﺮﻳﻮن‬ ‫‪.2‬‬
‫ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﺌﺠﻲ‪ -‬ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﻧﺒﻲ ﺟﻲ وچ ۾ ﭜﻴﭧ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﭴﻤﮡ‪ -‬ﺳﻨﺪس אﺻﻞ ﻧﺴﻞ‪ -‬ﺳﻨﺪس وڏن ﺟﻮ‬
‫ﻫﺮאت ﻣﺎن ﺳﻨﮅ ۾ אﭼﮡ‪ -‬ﻫﺎﻟﻦ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ‪ -‬ﺳﻴﺪن ﺟﻮ ﺧﺎﻧﺪאن‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﻨﮃאﺋﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ -‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي‬
‫ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ -‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬ﻫﻨﺪن ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن ﮔﻬﻤﮡ ﺟﻮ ﺷﻮق‪ -‬ﻧﺎﻧﻲ ۽ ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﭔﻴﻮ‬ ‫‪.3‬‬

‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﺟﻴﺴﻠﻤﻴﺮ ڏي وﭸﮡ‪ -‬ﻫﻜﮍي ﻣﺮﻳﺪ وٽ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻴﮡ‪ -‬ﻧﺎﻧﻲ ڏي وﭸﮡ‪ -‬ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن‬
‫ﺗﻜﺮאر ﻛﺮڻ‪ ،‬۽ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﺟﺪא ﭤﻲ ﻫﻠﮡ‪ ،‬۽ رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻫﻜﮍي ﺟﺖ ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ‪ -‬ﭠﭩﻲ ڏي وﭸﮡ‪ ،‬ﻣﺨﺪوم ﭠﺎري‬
‫ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ ۽ رﺳﺘﻮ رﮐﮡ‪ -‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺳﺎن ﺷﺎه ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ‪ -‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﻮﭨﮍي‬
‫ﻣﺎن ﻟﮇאﺋﮡ‪ -‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻮ ﭼﻮرن ﺟﻲ ﻫﭥﺎن ﻣﺮڻ‪ ،‬۽ ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﭨﻴﻮ‬ ‫‪.4‬‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ زور وﭠﮡ ۽ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن ۽ ﻣﺘﻌﻠﻮي ﻳﻌﻨﻲ ﻣﭩﻴﺎرﻳﻦ ﺟﻲ ﺳﻴﺪن ۽ ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻲ دل‬
‫۾ ﺣﺴﺪ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﮡ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﺑﻠﮍي ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ‪ -‬ﺳﻨﺪس دﺷﻤﻨﻦ ﺟﻲ ﺳﺎﮢﺲ ﻫﻠﺖ‪ -‬ﭜﭧ ﺗﻲ‬
‫ﺳﻨﺪس ﻧﺌﻮن ﮘﻮٺ ﭠﺎﻫﮡ‪ -‬ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺟﻲ وﻓﺎت‪ -‬ﺳﻨﺪس ﭜﭧ ﺗﻲ وﻳﻬﮡ‪.‬‬
‫ﺑﺎب ﭼﻮﭤﻮن‬ ‫‪.5‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﮔﻼن ﻛﭹﺮيَء ﮐﻲ دﻋﺎ ﻛﺮڻ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻣﻴﺎن ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﭴﻤﮡ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ وﻓﺎت‪ -‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﭘﮁﺎڙيَء ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ אﺣﻮאل‪ -‬ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ‪ -‬ﭨﺎﻟﭙﺮن ﺟﻲ ﻣﺮﻣﺖ ﻛﺮאﺋﮡ‪-‬‬
‫ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﮡ‪ -‬ﻛﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻮ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻓﺎﺋﺪي ۾ وﭸﮡ‪ -‬ﺧﻠﻴﻔﻲ ﺗﻤﺮ ﺟﻮ ﭴﻤﮡ‪ ،‬۽ ﻧﻨﮃﭘﮡ ﺟﻮ‬
‫אﺣﻮאل‪.‬‬
‫ﺑﺎب ﭘﻨﺠﻮن‬ ‫‪.6‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﺷﺒﻴﻬﻪ ۽ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻦ ﺟﻮن ﺷﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻲ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺑﺎﻗﻲ آﻫﻦ‪ -‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﻋﻠﻤﻴﺖ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬ﺳﻨﺪس رﺣﻤﺪﻟﻲ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﺗﺤﻤﻞ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮن دﻋﺎﺋﻮن‬
‫۽ ﭘِﭩﻮن‪.‬‬
‫ﺑﺎب ﮀﻬﻮن‬ ‫‪.7‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﺎ ﻧﻴﻚ رﺳﺘﺎ‪ -‬ﻋﺸﻖ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻨﺪس رאِء – ﺳﻨﺪس دﻳﻨﻲ ﺧﻴﺎل‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻫﺐ ﺟﺎ ﭔﻪ‬
‫ﻃﺮف‪ -‬ﺳﻨﺪس رאڳ ﺟﻮ ﺷﻮق‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪن ﺟﻮ אﻋﺘﻘﺎد‪ -‬ﺳﻨﺪس رאڳ ﺟﻮ ﻋﺠﻴﺐ אﺛﺮ – ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن – ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن – ﻛﺮאﻣﺘﻦ ۽ ﻫﺸﻴﺎري وﻏﻴﺮه ﺑﺎﺑﺖ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﭔﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﺗﻦ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪.‬‬
‫ﺑﺎب ﺳﺘﻮن‬ ‫‪.8‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ رﺳﺎﻟﻮ‪ ،‬۽ אن ﺟﻮ ﺟﮍڻ‪ ،‬אن ﺟﻮن ﺟﺪא ﺟﺪא ﮀﺎﭘﻮن‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺗﻲ رאِء – ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ –‬
‫ﺷﻌﺮ ﺟﻮ ﻗﺴﻢ ۽ אن ﺟﻮ ﻧﻤﻮﻧﻮ – ُﺳﺮن ﺟﻮ ﺟﻮڙﺟﻚ‪ -‬رﺳﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﭜﺎﮜﺎ – ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺷﻌﺮ ﺟﻲ ﻣﻬﻴﺖ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ۽ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮאزي ﺟﻲ ﭜﻴﭧ – ﺳﻨﺪس ﺷﻌﺮن ﺟﻮن ﭔﻪ ﭨﻲ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن‪ -‬ﻧﺒﻲ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺳﺎن ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎب אﭠﻮن‬ ‫‪.9‬‬
‫ُ‬
‫ﻋﻠﻢ ﺗﺼﻮف ﺟﺎ ﺧﺎص ﻧﻜﺘﺎ ۽ ﻗﺮآن ۽ ﺣﺪﻳﺚ وﻏﻴﺮه ﻣﺎن ﺷﺎﻫﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻲ אن ﺳﺎن ﺷﺎﻣﻞ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﺑﺎب ﻧﺎﺋﻮن‬ ‫‪.10‬‬
‫ُ‬
‫رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺳﺮن ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻀﻤﻮن ۽ ﺗﺼﻮف ﺳﺎن ﻻﮘﺎﭘﻮ – ﺳﺮ ﻛﻠﻴﺎڻ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺟﻤﻦ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬ ‫ُ‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ ﺳﺮ رאڳ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺳﺎﻣﻮﻧﮉي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺳﻬﮣﻲ‪:‬ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬

‫‪6‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ ﮐﻨﭝﺎت‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ ﺳﺎرﻧﮓ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ ﻛﻴﮇאرو‪ - :‬אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﺷﻬﺎدت ﺟﻮ‬
‫ﺑﻴﺎن‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ آﺑﺮي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ُ - -‬ﺳﺮ ﻣﻌﺬوري‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ دﻳﺴﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ ﻛﻮﻫﻴﺎري‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ُ -‬ﺳﺮ ﺣﺴﻴﻨﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪.‬‬
‫ﺑﺎب ڏﻫﻮن‬ ‫‪.11‬‬
‫ﺳﺮ ﺳﻮرٺ‪ :‬ﺳﻮرٺ ۽ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺑﺮאڳ‪ :‬אﺷﺎرو – ﺳﺮ ﻫﻴﺮ رאﻧﺠﻬﻮ؛ אﺷﺎرو‪ -‬ﺳﺮ ﺑﺮوو‬
‫ﺳﻨﮅي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻣﻮﻣﻞ رאﮢﻮ‪ :‬ﻣﻮﻣﻞ ۽ رאﮢﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﮐﺎﻫﻮڙي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ رאﻣﻜﻠﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ رپ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻟﻴﻼن ﭼﻨﻴﺴﺮ‪ :‬ﻟﻴﻼن ۽ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪،‬‬
‫ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺑﻼول‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ڏﻫﺮ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﺎﭘﺎﺗﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪-‬‬
‫ﺳﺮ ﭘﺮﭜﺎﺗﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﮔﻬﺎﺗﻮ‪ :‬ﻣﻮرڙي ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﻛﻴﮇאرو‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ آﺳﺎ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻣﺎرﺋﻲ‪ :‬ﻋﻤﺮ ۽ ﻣﺎرﺋﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ڍول ﻣﺎرﺋﻲ‪:‬‬
‫אﺷﺎرو‪ -‬ﺳﺮ ڌﻧﺎﺳﺮي‪ :‬אﺷﺎرو‪ -‬ﺳﺮ ﭘﻮرب‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﺎﻣﻮڏ‪ :‬ﻧﻮري ۽ ﭴﺎم ﺗﻤﺎﭼﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﺎرאﻳﻞ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺑﺴﻨﺖ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪.‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – אﻟﻒ‬ ‫‪.12‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﺴﻞ ﺟﻮ ﺷﺠﺮو ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺗﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – ب‬ ‫‪.13‬‬
‫ﺣﻀﺮت ﻣﺤ ّﻤﺪ ﮐﺎن وﭠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻣﺮﺷﺪي ۽ ﻣﺮﻳﺪي ﺟﻮ ﺳﻠﺴﻠﻮ ‪.‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – ج‬ ‫‪.14‬‬
‫ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻮ ﻧﺴﻞ אﺑﻮ ﻟﻬﺐ ﺗﺎﺋﻴﻦ ‪.‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – د‬ ‫‪.15‬‬
‫ﻫﻨﺪﺳﺘﺎن ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﻣﻮﺟﺐ رאﮘﻄﻴﻦ ﺟﻲ ﻳﺎددאﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – ﻫﻪ‬ ‫‪.16‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺧﺪﻣﺖ ۾ ﺟﻴﻜﻲ ﺧﺎص ﻓﻘﻴﺮ ۽ ﻣﺮﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ‪.‬‬

‫‪7‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫دﻳﺒﺎﭼﻮ‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺳﻨﮅ ۾ ﭤﻲ ﮔﺬرﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ۾ אﻫﮍو ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺷﻌﺮ ﻧﻨﮃي وڏي ﺟﻲ وאت ۾ ﻫﺠﻲ‪ ،‬۽ ﻋﺎم ﺧﺎص‬
‫ﮐﻲ وﮢﻨﺪڙ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻬﮍو ﭔﻴﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﻫﻮ رﮘﻮ ﻣﺸﻬﻮر ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ ﭘﺮ ﻣﺸﻬﻮر אوﻟﻴﺎَء‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻲَء ﻛﺮي ﻫﻦ ﻣﻠﻚ ﺟﻲ ﺑﺰرﮔﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻫﻦ ﺟﻮ ﺳﭛ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻧﺎﻟﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺳﻨﺪس رﺳﺎﻟﻮ ﻫﻦ ﮐﺎن אﮘﻲ ﭔﻪ ﭨﻲ ﭜﻴﺮא ﮀﺎپ ۾ אﭼﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺳﻨﺪس ﻣﻔﺼﻞ אﺣﻮאل אﭸﺎ ﻛﻨﻬﻴﻦ ﻛﻴﻦ ﻟﮑﻲ‬
‫ﭘﮅرو ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ‪ .‬ﻳﺎ ﺗﻪ وري ﺿﺮور ﻧﻪ ﭴﺎﺗﻮ אﭤﻦ‪ ،‬ﻳﺎ ﺗﻪ آﺳﺎﻧﻲَء ﺳﺎن ﻫﭣ ﻧﻪ ﻟﮙﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ אﭤﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺧﺎص وﻧﺪر ﻻِء ‪ ،‬۽ ﻋﺎم ﻓﺎﺋﺪي ۽ ﺧﻮﺷﻲَء ﻻِء‪ ،‬אﻫﺎ ﻣﺤﻨﺖ ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﻫﻤﻮאر ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﻨﺪس אﺣﻮאل ﻟﮑﮡ ۾ ﻫﭣ وڌو‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫אﻧﻬﻲَء ﻛﻢ ۾ ﻣﻮن ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻲ ﻣﺸﻜﻼت درﭘﻴﺶ ﻫﺌﻲ‪ :‬ﻛﻴﺌﻦ ﺟﻮ אﻫﮍو אﺣﻮאل ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺘﺎب ۾ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻚ ﭔﻦ‬
‫ﭘﺎرﺳﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ ﭤﻮرو ﺑﻴﺎن ﻟﮑﻴﻞ ڏﺳﮡ ۾ آﻳﻮ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻣﻔﺼﻞ אﺣﻮאل ڏﻳﺎن ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲَء ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻮري ﻛﺮڻ ﻻِء‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻻﭼﺎر ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﺳﻨﺪس ﻫﻠﭣ ﭼﻠﺖ ۽‬
‫ﻃﺒﻴﻌﺖ ۽ ﻫﻮﺷﻴﺎري ﺑﺎﺑﺖ ﺟﺪא ﺟﺪא ﺟﺎﻳﻦ ﺗﺎن‪ ،‬ﺟﺪא ﺟﺪא ﺧﺒﺮون ﮔﮇ ﻛﺮﻳﺎن ‪ .‬אﻫﻲ ﺧﺒﺮون ﺳﻨﺪن ﻣﺮﻳﺪن ۽ ﻓﻘﻴﺮن ۽ ﭔﻴﻦ‬
‫وאﺳﻄﻴﺪאرن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن ﻫﭣ ﻟﮙﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮن‪ ،‬ﻣﮕﺮ رﮘﻮ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ۽ آﮐﺎﮢﻴﻦ ﺟﻲ ﺻﻮرت ۾‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﻃﺮح אﻛﺜﺮ ﻣﺮﻳﺪ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﭘﻴﺮن ﺟﻲ ﻛﺮאﻣﺘﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻲ ﺻﻮرت ۾ )ﻛﻨﺪא آﻫﻦ(‪.‬ﭘﺮ אﻧﻬﻦ ﺧﺒﺮن ڏﻳﻨﺪڙن ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻛﻲ אﻫﮍא ﻣﻌﺰز‬
‫۽ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻪ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ ﭜﺮوﺳﻲ رﮐﮡ ۾ ﻛﺎﺋﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﮍو אﺣﻮאل‪ ،‬ﺳﭽﻮ ﭴﺎﮢﻲ ﻫﺘﻲ آﻧﺪو‬
‫وﻳﻮ‪ .‬ﺟﻦ ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ אﮘﻲ ورﻫﻴﻦ ﺟﺎ ورﻫﻴﻪ ﺑﻲ ﻋﻠﻢ ﭴﭧ ﻣﺎﮢﻬﻮ رﻫﻨﺪא آﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬אﺗﻲ ﺑﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻮش وڌﻳﻮ آﻫﻲ ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ‬
‫אﮘﻲ ﻣﻌﺠﺰא ﺳﻤﺠﻬﺒﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﺎﮢﻲ رﮘﻮ وﻫﻤﻲ ﺧﻴﺎل ﻳﺎ אﭨﻜﻠﻮن ﻳﺎ ﻋﻘﻠﻲ ۽ ﻋﻠﻤﻲ آزﻣﻮدא ﻟﻴﮑﮡ ۾ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ‬
‫אڳ ۾ ﻛﺮאﻣﺘﻮن ﺷﻤﺎر ۾ אﻳﻨﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﺎﮢﻲ رﮘﻮ ﭔﺎرن ﮐﻲ ﭘﺮﭜﺎﺋﮡ ﺟﻮن ﻳﺎ ڏڏن ﮐﻲ ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﮡ ﺟﻬﮍﻳﻮن‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻟﻴﮑﺠﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬ﭘﺮ אﻧﻬﻲَء ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺟﻴﻜﻲ ڏﭠﻮ ﻳﺎ ﭔﮅو وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻗﻴﺎس ﻛﺮي ﻫﻴﺘﺮو ﭼﺌﻲ ﺳﮕﻬﺠﻲ‬
‫ﭤﻮ ﺗﻪ‪ ،‬ﺟﻦ ﺧﺪא ﺟﻲ ﭔﺎﻧﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﭛ دﻧﻴﺎﺋﻲ ڌﻧﮅא ۽ ﻓﻜﺮ وאﺳﻄﺎ ﮀﮇي ۽ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻮ ﺳﻤﻮرو ڌﻳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌﮢﻲَء ۾‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ۽ ﻣﺤﺒﺖ وڌﻳﻚ رﻫﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻟﮙﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ﻻِء ﺟﻴﺎ ۽ ﻣﺌﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺗﻲ ﺧﺪא‬
‫ﺗﺎﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ رﻫﻨﺪي ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﮍن ﺧﺎص ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺟﻴﻜﻲ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅڻ ۾ אﻳﻨﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺳﻲ ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﭛ ﻛﻮڙﻳﻮن ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ אﻫﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅڻ ﺗﻪ ﺧﻮﺷﻲَء ﺳﺎن ﮔﻬﺮﺟﻦ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺳﻤﺠﻬﻪ وאرو אﻧﻬﻲ ﺗﻲ وﻳﺴﺎﻫﻪ‬
‫ﻛﺮي‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻮن ﻫﻲ אﺣﻮאل ﮔﮇ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﺧﺎص אﻧﻬﻲَء رٿ ﺗﻲ؛ ۽ ﺟﻬﮍي ﺻﻮرت ۾ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﭣ ﻟﮙﻮ آﻫﻲ אﻫﮍي‬
‫ﺻﻮرت ۾ ﻣﻮن ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﺟﻲ ﭘﻴﺶ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻛﺮڻ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﭼﺎڙﻫﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﻧﺒﻴﻦ‪ ،‬وﻟﻴﻦ ۽ ﭘﻬﻠﻮאﻧﻦ ۽‬
‫אﻫﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﭔﻴﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ אﺣﻮאل ڏﻳﮡ ﺟﻲ אﻫﺎ ﺋﻲ رﻳﺖ آﻫﻲ ‪ .‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﻮﻟﻲ ۾‪ ،‬۽ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻠﻚ ۾ אﻫﮍو‬
‫אﺣﻮאل ڏﻳﮡ ﺟﻲ אﻧﻬﻲَء رﺳﺘﻲ ڏﻧﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﻮن رﮘﻮ ﭘﺎﮢﺌﻮن ﭼﮝﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺮوي ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﻣﺎن ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﮐﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺲ ﻛﻮ ﻓﺎﺋﺪو ﻫﭣ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﺑﺲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﻄﻠﺐ‬
‫ﭘﻮرو ﭤﻴﻮ‪ ،‬۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﺻﺎب ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﻫﻲ ﻋﺮض آﻫﻲ ﺗﻪ آٌء ﺟﻨﺎب ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎن ﭨﺎﻟﭙﺮ ﺳﺎﻛﻦ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺟﻲ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻲ ﻗﺪر ﻣﻤﻨﻮن‬
‫۽ ﺷﻜﺮ ﮔﺬאر آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﻣﻀﻤﻮن ﮔﮇ ﻛﺮڻ ۾ ﻣﻮن ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻲ ﻣﺪد ﻣﻠﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻲ ﻣﻴﺮ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﭥﻴﺎن אﻳﺘﺮي درد ﺳﺮي ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﻧﻪ ﮐﮣﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻛﺘﺎب אﻫﮍو ﺟﻠﺪ ﭘﻮرو ﭤﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﻲ ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻣﻨﺰل ﻧﺼﻴﺮ آﺑﺎد ﺗﺎرﻳﺦ ‪ -1‬ﺳﻴﭙﭩﻤﺒﺮ ﺳﻨﻪ ‪1887‬ﻋﻴﺴﻮي‬

‫אﺷﺎرو‬
‫ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ۾ ﻛﭥﻲ ﻛﭥﻲ ﺳﻮﻻﺋﻲ ﻻِء ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ’ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‘ ﻳﺎ ’אوﻟﻴﺎء ﺻﺎﺣﺐ‘ אﻫﻲ אﻟﻔﺎظ ﻛﻢ‬
‫۾ آﻧﺪא وﻳﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪8‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻗﻠﻢ ﺗﺎزو‬
‫ﻫﻲ ﻛﺘﺎب ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﻣﻮن אﻧﮕﺮﻳﺰيَء ۾ ﻟﮑﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﮔﻬﮣﻦ دوﺳﺘﻦ ﺟﻲ ﻓﺮﻣﺎﺋﺶ ﻣﻮﺟﺐ وري אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺳﻨﮅي ۾‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻮ ﻛﻴﻮ אﭤﻢ ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﺳﻨﮅي ﭴﺎﮢﻨﺪڙ אﻧﻬﻲَء ﻣﺎن ﻓﺎﺋﺪو وﭠﻦ ‪ .‬ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﮐﻲ ﻟﮑﺌﻲ ﮔﻬﮣﺎ ورﻫﻴﻪ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ وري ﻫﻦ‬
‫ﺗﻲ ﻧﻈﺮﺛﺎﻧﻲ ﮔﻬﻤﺎﺋﻲ‪ ،‬ﮀﺎﭘﻲ ﻻِء ﺗﻴﺎر ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺗﺎرﻳﺦ ‪ -15‬ﻧﻮﻣﺒﺮ ﺳﻨﻪ ‪ 1897‬ﻋﻴﺴﻮي‬
‫ﻗﻠﻴﭻ ﺑﻴﮓ‬
‫ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺿﺮور ﭘﮍﻫﻨﺪא‬
‫ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻮ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﺎﺑﻦ ۽ ﺳﺮن ۽ ﺿﻤﻴﻤﻦ وﻏﻴﺮه‪ ،‬ﺳﭛ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﭘﻮﻳﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﺮي ڏﺳﻨﺪא‪*.‬‬

‫ﻧﻴﺎز ﻣﻨﺪ ﭘﻮﻛﺮدאس ﺗﺎﺟﺮ ﻛﺘﺐ ﺷﻜﺎرﭘﻮر‬

‫*ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﺑﺎﺑﻦ ﺟﻲ אِﻫﺎ ﻓﻬﺮﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻦ ﻧﺌﻴﻦ ﮀﺎﭘﻲ ۾‪ ،‬ﺷﺮوﻋﺎت ۾ ڏﻧﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ ‪.‬‬

‫)‪(1‬رﭼﺮڊ אﻳﻒ‪ .‬ﺑﺮﭨﻦ‪’ :‬ﺳﻨﮅ ۽ ﺳﻨﮅو ﻣﺎﭤﺮي ۾ رﻫﻨﺪڙ ﻗﻮﻣﻮن‘‪ ،‬ﻟﻨﮉن‪1851 ،‬ع‪ ،‬ص ص ‪.84 -83‬‬
‫)‪(2‬ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻻِء ڏﺳﻮ‪ ،‬ڏﻳﺎرאم ﮔﺪوﻣﻞ ﺟﻮ ’ﺳﮕﻤﺎ‘ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﻟﮑﻴﻞ ﻛﺘﺎب ’ﺳﻨﮅ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‘ )‪(Something about Sindh‬‬
‫ﺑﻠﻴﻮﭨﺴﻜﻲ ﭘﺮﻳﺲ‪ ،‬ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺳﻨﮅ‪ ،‬ﺳﻨﻪ ‪ ،1882‬ص ‪ .5‬ڏﻳﺎرאم ﺟﻲ ﭼﻮڻ ﻣﻮﺟﺐ‪ ،‬אن وﻗﺖ )‪1882‬ع(‪ ،‬אﺻﻞ ﺳﻨﮅي ۾ﻟﮑﻴﻞ ﺳﻮאﻧﺢ ﺣﻴﺎت ’ﻛﻤﺸﻨﺮ‬
‫ﺟﻲ رﻛﺎرڊ‘ ۾ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫)‪ (3‬ڏﺳﻮ رﺳﺎﻟﻮ ’ﻧﺌﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ‘‪ ،‬ﻣﺎه ڊﺳﻤﺒﺮ ‪1958‬ع‪.‬‬
‫*ﻣﻬﺎڳ ﺟﻲ آﺧﺮ ۾ ﺗﺎرﻳﺦ ‪ 14‬آﮔﺴﭧ ‪1882‬ع ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫)‪(1‬ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﻟﻜﻞ ﭼﭩﻲَء ﻃﺮح אﺋﻴﻦ ﻛﻮﻧﻪ ﭴﺎﮢﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻛﺘﺎﺑﮍو ﺧﻮد ﭘﺎڻ ﻟﮑﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻋﺒﺎرت ۾ ﺗﻜﻠﻒ آﻫﻲ ۽ ﻏﺎﻟﺒﺎ אن ﺟﻲ ﻣﺮאد‬
‫אﻫﺎ ﺋﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﻣﺴﻮدو ﺳﻨﺪس ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻴﻞ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﺗﻪ ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻨﮅي ۾ אﻫﻮ ﻛﺘﺎﺑﮍو‪ ،‬ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﮐﺎن ﻛﻢ אز ﻛﻢ ﺳﺖ‪ -‬אٺ ﺳﺎل אڳ ‪1880‬ع ڌאري‬
‫ٰ‬ ‫)‪(2‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ‬
‫ﻟﮑﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫)‪(1‬ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻟﻄﻴﻔﻲ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﻲ ﻣﺘﻦ ص ‪ ،4‬ﻣﻄﺒﻮع ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺛﻘﺎﻓﺘﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﻛﺎﻣﻴﭩﻲ‪ ،‬ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺳﻨﮅ‪1967 ،‬ع‬
‫)‪(1‬ڏﺳﻮ ﻫﻦ ﻣﻬﺎڳ ﮐﺎن אڳ אﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﮀﺎﭘﻦ ﺟﻲ ﺳﺮورﻗﻦ ﺟﺎ ڏﻧﻞ ﻋﻜﺲ‪.‬‬
‫)‪(1‬ڏﺳﻮ ﻟﻴﻼرאم وﻃﮡ ﻣﻞ ﻻﻟﻮאﮢﻲ ﺟﻮ ﻟﮑﻴﻞ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﺑﺎب ﭘﻬﺮﻳﻮن‪ ،‬ﭔﻴﻮ ۽ ﭨﻴﻮن )ص ص ‪(17 -1‬‬
‫”)‪The life, Religion and Poetry of Shah Latif, the Greatest Poet of Sind”, Karachi, 1890,(First Three Chapters, pp. 1-17‬‬

‫‪9‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﭘﻬﺮﻳﻮن‬
‫) ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﺌﺠﻲ‪ -‬ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﻧﺒﻲ ﺟﻲ وچ ۾ ﭜﻴﭧ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﭴﻤﮡ‪ -‬ﺳﻨﺪس אﺻﻞ ﻧﺴﻞ‪ -‬ﺳﻨﺪس وڏن ﺟﻮ‬
‫ﻫﺮאت ﻣﺎن ﺳﻨﮅ ۾ אﭼﮡ‪ -‬ﻫﺎﻟﻦ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ‪ -‬ﺳﻴﺪن ﺟﻮ ﺧﺎﻧﺪאن‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﻨﮃאﺋﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ -‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي‬
‫ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ -‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬ﻫﻨﺪن ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن ﺟﺒﻠﻦ ۾ ﮔﻬﻤﮡ ﺟﻮ ﺷﻮق‪ -‬ﻧﺎﻧﻲَء ۽ ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪(.‬‬

‫) ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﺌﺠﻲ(‬

‫ﻫﻜﮍي אﻧﮕﺮﻳﺰي ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻮ ﭼﻮڻ آﻫﻲ ﺗﻪ‪’ ،‬ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﺑﺰرﮔﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻫﻜﮍو آﻫﻲ‪ :‬ﺟﻲ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ﻛﻬﻴﻦ ﺑﻪ‬
‫وﻗﺖ‪ ،‬ﻛﭥﻲ ﻛﻮ ﻋﺠﻴﺐ אﻧﺴﺎن ﭘﻴﺪא ﮐﮣﻲ ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻮ אﻣﻜﺎن آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺷﺎﻋﺮ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو ‪ ‘.‬אﻫﺎ وﺻﻒ אﻧﻬﻲَء‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻻِء ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻗﻠﻢ ﻣﺲ ﮐﮣﻲ‪ ،‬ﺟﻬﭧ ﭘﭧ ﻛﺎﻏﺬ ﺗﻲ ﮘﭻ ﺟﻴﺘﺮא ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﺎ ﺷﻌﺮ ﻟﮑﻲ وﭸﻲ ﭘﺎر ﭘﻮي ﭤﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ۾‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ آﻫﻲ؛ אﻧﻬﻲَء ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﻮ ﺳﭽﻮ ﺷﺎﻋﺮ ﭼﺌﺒﻮ! אﻫﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺗﻪ رﮘﻮ ﭘﻮﭘﭧ وאﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﭔﻪ‬
‫ﭨﻲ ﮔﻬﮍﻳﻮن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺗﻮڙي ﭔﻴﻦ ڏﺳﻨﺪڙن ﮐﻲ ﺧﻮش ﻛﺮي ﻫﻠﻴﻮ وﭸﻲ ﭤﻮ‪ ،‬۽ وري ﻧﻪ ﻛﻮ ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻟﻮ ﻳﺎ ﻧﺸﺎن آﻫﻲ ‪.‬‬
‫אﻫﺎ وﺻﻒ אﻧﻬﻲَء ﻋﺠﻴﺐ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻻِء آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﺪא ﺟﺪא وﻗﺘﻦ ۾‪ ،‬ﺟﺪא ﺟﺪא ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﻠﻲ ﮔﺬאري ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﻛﮍﻣﻴﻦ ۽ ﻏﺮﻳﺒﻦ ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ ﻣﺎﻧﻲَء ﻻِء ﻣﭥﺎ ﻫﮣﻨﺪא وﺗﻦ ۽ ﻛﮇﻫﻦ ﺳﺎﻧﮕﻴﻦ ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﻲ‬
‫ﺟﺒﻞ ۽ ﭔﻴﻼ ڍوﻧﮃﻳﻨﺪא وﺗﻦ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﺳﭙﺎﻫﻴﻦ ۽ ﺑﻬﺎدرن ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ ﺟﻲ ﭘﺎرאن ﺟﻨﮕﻴﻦ ﻛﺮڻ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺗﺮيَء ﺗﻲ رﮐﻴﻮ وﺗﻦ؛ ۽ ﻛﮇﻫﻦ رﻧﺪن ۽ ﻣﺴﺘﻦ ﺳﺎن‪،‬ﺟﻲ رאﺗﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻋﻴﺶ ﻋﺸﺮت ۾ ﻣﺨﻤﻮر ﭤﻴﺎ وﺗﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﻳﻮ وﺗﻲ אﻧﻬﻲ ﻻِء ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ رﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﻋﺎدﺗﻦ‪ ،‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﻛﻤﻦ ۽ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﺧﻴﺎﻟﻦ ﻣﺎن‬
‫وאﻗﻒ ﭤﺌﻲ؛ ۽ ﭘﻮِء ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻴﺌﻦ אﻫﻮ ﻫﻜﮍي ﻫﻨﮅאن ﭔﺌﻲ ﻫﻨﮅ ﮔﻬﻤﻨﺪو وﺗﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺗﻴﺌﻦ ُאﻫﻲ ﻋﻤﺪﻳﻮن ﭔﻮﻟﻴﻮن ﭔﻮﻟﻴﻨﺪو‬
‫ﻟﻮﻧﺪو وﺗﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ُﭔﮅﺋﻲ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن אﻧﺪر ۾ آرאم ﭘﻴﻮ אﭼﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻋﺠﻴﺐ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ‬ ‫وﺗﻲ‪ ،‬۽ ُאﻫﻲ ﻣﭡﻴﻮن ﻻﺗﻴﻮن َ‬
‫’ﺷﺎﻋﺮ‘ ﭼﺌﺒﻮ ۽ אﻫﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻮ ﺳﭝﻜﻮ ﺧﻴﺎل ﭘﻴﻮ وﮢﻲ‪ ،‬۽ ﺳﭝﻜﻮ ﻛﻢ ﭘﻴﻮ وﮢﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻲ رﮘﻲ ﻣﺎٺ ﺑﻪ‬
‫ﻣﭡﻲ ﭘﺌﻲ ﻟﮙﻲ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﻧﺒﻲ ﺟﻲ وچ ۾ ﭜﻴﭧ (‬

‫אﮘﺌﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﻧﺒﻲ ۾ ﻛﻮ ﭤﻮرو ﻓﺮق ﻟﻴﮑﮡ ۾ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻳﻮرپ ﮐﻨﮉ ﺟﻲ ﻗﺪﻳﻢ ﭔﻮﻟﻴﻦ ۾ ’ﭘﻮﺋﭧ‘ ﻟﻔﻆ‬
‫ﺟﻮن ﭔﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ :‬ﻫﻜﮍي ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻧﺒﻲ‪ -‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﭔﻨﻬﻲ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﺳﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬۽‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ﺑﻪ ﻫﻜﮍي ﻃﺮح ﺳﭽﻦ ﺷﺎﻋﺮن ۽ ﻧﺒﻴﻦ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ وﻳﺠﻬﮍو ﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬אِﻫﻲ ﭔﺌﻲ אﻻﻫﻲ אﺳﺮאر ۾ ﻏﺮق‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﻧﺒﻲ ﮐﻲ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﮘﺠﻬﻲ ﮘﺠﻬﺎرت ﭜﭹﮡ ﺟﻲ ﮘﮣﺘﻲ آﻫﻲ؛ אﻫﻮ אﺳﺮאر‪ ،‬ﺟﻮ אول ۽ آﺧﺮ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ۽ ﺑﺎﻃﻦ ۾ ﻟﻜﻞ‬
‫آﻫﻲ؛ אﻫﺎ ﮘﺠﻬﺎرت‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻦ ﺳﻨﺴﺎر ﺟﻲ ذري ذري ﺳﺎن ﻻﮘﻮ آﻫﻲ؛ ﺧﺼﻮﺻﺎً אﻧﺴﺎن ﺳﺎن ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﺗﻌﻠﻖ رﮐﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﺻﻮﻓﻲ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺑﻪ אﻫﮍאﺋﻲ ﺳﺎﮘﻴﺎ )ﭘﻨﮅ( ﭘﻴﺎ ﭘﮁﻦ‪ ،‬۽ אﻫﮍن ﺳﺎﮘﻴﻦ ﺧﻴﺎﻟﻦ ۾ ﻣﺤﻮ آﻫﻦ ُאﻫﻲ ﻣﭥﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫ﺟﻬﮍو אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺳﺎن ﻻﮘﻮ ﭤﻴﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬אﻫﮍﻳﻮن ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﺎن ﻧﻪ ﭤﻴﻮن ﭤﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺳﻮن ﺟﻮ ﻣﺮﺷﺪ ﻫﻮ ۽ ﻣﻤﺎﺗﻲ ۾ ﻫﺰאرﻳﻦ ﻣﺮﻳﺪ‬‫ﻫﻲ ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻧﺒﻲ ﺳﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ وﻟﻲ ﺳﻮ آﻫﻲ ﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻴﺎﺗﻲَء ۾ َ‬
‫אﭤﺲ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻮ دﻟﭽﺴﭗ ﻛﻼم ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ وאت ۾ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ زﺑﺎن ﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻮء‬
‫ورﻫﻴﻦ ﮐﺎن)‪ (1‬ﺑﻪ وאڌو ﻋﺮﺻﻮ ﮔﺬرﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ אﻳﺌﻦ ﭘﻴﻮ ﭜﺎﻧﺌﺠﻲ ﺗﻪ ﭴﮡ ﺟﻴﺌﺮو ﺟﺎﮘﻨﺪو אﺳﺎن وٽ وﻳﭡﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﭴﻤﮡ (‬

‫ﻫﺎﮢﻲ אﺳﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ אﺻﻞ ﻧﺴﻞ ۽ ﭔﻴﻮ אﺣﻮאل ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ’ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﭜﭩﺎﺋﻲ‘ ﻳﺎ ’ﭜﭩﺎﺋﻲ ﮔﻬﻮٽ‘ ﻳﺎ ’ﭜﭩﺎﺋﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ‘ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﺎل ‪1102‬ﺟﺮي ﻣﻘﺪس ﻳﺎ ‪1689‬ﻋﻴﺴﻮي‪ ،‬ﺣﻴﺪرآﺑﺎد‬
‫ﺿﻠﻌﻲ ﺟﻲ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﻠﻘﻲ ۾‪ ،‬ﮐﭩﻴﺎﮢﻦ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ﺟﻲ وﻳﺠﻬﻮ ”ﭜﺌﻲ ﭘﻮر“ ۾ ﭴﺎﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭴﻤﮡ ﺟﻲ ﺟﺎِء ”ﻫﺎﻻ‬
‫ﺣﻮﻳﻠﻲ“ ۾ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﭜﺌﻲ ﭘﻮر ﺳﺎن ﻟﮗ ڏﮐﮡ אﭜﺮﻧﺪي ﻛﻨﮉ ڏي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮔﻬﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭴﺎﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬אﺗﻲ ﭘﻮِء‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻮڙאﺋﻲ وﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ אﭸﺎن ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻧﺼﻴﺮوאﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻞ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪10‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫) ﺳﻨﺪس אﺻﻞ ﻧﺴﻞ (‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻴﺪ ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس ﻧﺴﻞ وﭸﻲ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺳﺎن ﭤﻮ ﻟﮙﻲ‬
‫)‪ .(2‬ﺳﻨﺪس وڏא ﻫﺮאت )‪ (3‬۾ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻫﻜﮍو ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ אﻣﻴﺮ ﺗﻴﻤﻮر ﺟﻲ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻧﺎﻟﻮ ﻛﮃﻳﻮ‪ .‬ﺳﺎل ‪1398‬ع ڌאري‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﭥﺌﻴﻦ אﻣﻴﺮ ‪ 262312‬ﻟﺸﻜﺮ ﺳﺎن ﻫﺮאت ﺗﻲ ﻛﺎﻫﻪ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ وﭸﻲ ﺳﻠﻄﺎن وٽ ﺣﺎﺿﺮ ﭤﻴﻮ ۽ ‪ 262312‬رﭘﻴﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﺟﻲ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺟﺎ ﻧﺬر رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻓﻲ آﺳﺎﻣﻲ‬
‫ﻫﻚ رﭘﺌﻲ ﺳﺎ ﺣﺴﺎب ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﻠﻄﺎن ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ‪ ،‬۽ ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ אن ﺟﻲ ﻋﻴﻮض ﺳﻴﺪ ﺳﺎن ﭜﻼﻳﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺳﻨﺪن‬
‫ﭘﭩﻦ ﮐﻲ وڏא وڏא ﻋﻬﺪא ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺟﺪא ﺟﺪא ﭘﺮﮘﮣﻲ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻘﺮر ﻛﺮي ﻣﻮﻛﻠﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس وڏن ﺟﻮ ﻫﺮאت ﻣﺎن ﺳﻨﮅ ۾ אﭼﮡ(‬

‫ﺳﻴﺪ ﮐﻲ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﮀﻬﻪ ﭘﭧ ﻫﺌﺎ‪ :‬ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺒﺎﻗﻲ‪ ،‬ﺳﻮ אﺟﻤﻴﺮ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﭤﻴﻮ‪ ،‬۽ ﭔﻴﻮ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺣﺪ ﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮ‬
‫ﻣﻠﺘﺎن ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻘﺮر ﭤﻴﻮ؛ ﭨﻴﻮن )‪ (7‬ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪאﻟﺮزאق ﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺳﮑﺮ ﺑﮑﺮ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭼﻮﭤﻮن ﻣﻴﺮ אﺑﻮﺑﻜﺮ ﺷﺎﻫﻪ‪،‬‬
‫ﺳﻴﻮﺳﺘﺎن )ﺳﻴﻮﻫﮡ( ڏي‪ ،‬ﭘﻨﺠﻮن ﺷﺮف אﻟﺪﻳﻦ ﺗﻨﻬﻦ ﻧﻮﻛﺮي אﺧﺘﻴﺎر ﻧﻪ ﻛﺌﻲ ﺑﻠﻚ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺎﻧﮕﻲ ﻛﻢ ﻛﺎر ۾‬
‫ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻴﻮ؛ ﮀﻬﻮن ﻣﻴﺮ ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲُء ﺳﺎن ﮔﮇ ﺳﻠﻄﺎن ﺟﻲ ﺣﺎﺿﺮي ۾ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ‬
‫ﭔﺌﻲ)‪ (1‬ﻫﻨﺪﺳﺘﺎن ڏي روאﻧﺎ ﭤﻴﺎ‪.‬‬

‫) ﻫﺎﻟﻦ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ(‬

‫ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪرﺷﺎﻫﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲُء ۽ ﺳﻠﻄﺎن ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ‪ ،‬ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ ﭜﺎﺋﻦ ﺟﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻻِء ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻮ ﺳﻨﮅ ۾ آﻳﻮ ۽ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﭧ درﻳﺎ ﺧﺎن ﻫﺎﻟﻲ وٽ אﭼﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻴﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲَء وﻗﺖ ۾ אﺗﻲ ﺟﻲ‬
‫ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻴﺮאن ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﺮي אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺗﻲ ﭘﻨﺞ ﺳﺌﻮ رﭘﻴﺎ ڏﻧﮉ رﮐﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﻏﺮﻳﺖ ﻛﺮي آﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﺳﺎن ڏﺋﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﻬﻴﺎ ۽ אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﮔﻬﮣﻲ אﻧﺘﻈﺎر ۾ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪرﺷﺎﻫﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺌﻮ رﭘﻴﺎ ﺷﺎﻫﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻲ ڏﻧﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رאڄ ﺟﻲ ﺟﻨﺪ ﮀﮇאﺋﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﺳﻴﺪ ﺻﺎﺣﺐ אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻴﻦ ﻣﻬﻠﻦ ﺗﻲ ﻛﻢ آﻳﻮ‪ ،‬۽ ﻫﻨﻦ‬
‫ﺳﺎن ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن ﺋﻲ ﭜﻼﻳﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻫﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻨﺪس ﺷﻜﺮ ﮔﺬאر رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﺳﻴﺪ وڏو ﻣﺎﮢﻬﻮ ۽ ﻋﺎﻟﻲ‬
‫ﻧﺴﺐ ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ ﺳﺎن ﻣﺎﺋﭩﻲ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻲ‬
‫ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺳﺎن ﺷﺎدي ﭤﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺑﻴﺒﻲ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﻓﺎﻃﻤﻪ‘ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪرﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ وאﻟﺪه ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﺑﻴﺒﻲ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻣﭩﺎﺋﻲ ’ﺑﻴﺒﻲ ﺳﻠﻄﺎن‘ رﮐﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪرﺷﺎﻫﻪ ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ ﻧﻮن ﻣﺎﺋﭩﻦ ۾ ﭘﻴﻮ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻟﻦ ۾ رﻫﺌﻲ ﻫﻜﮍو ورﻫﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﭤﻴﺲ ﺗﻪ ﭘﻲُء ﺟﻲ وﻓﺎت ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﻬﺘﺲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺳﺘﺖ ﺋﻲ ﻫﺮאت ڏي روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ ۽‬
‫ﺑﻴﺒﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אﻣﻴﺪ وאري ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ۾ ﮀﮇي وﻳﻮ‪ .‬۽ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻃﺮح وﭨﺲ ﭨﻲ ﺷﻴﻮن‬
‫ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍي ﻣﻨﮉي‪ ،‬ﻫﻜﮍو ﺟﮍאدאر ﺧﻨﺠﺮ ۽ ﻫﻜﮍي ﭔﺎﻧﻬﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﺮאت ﮐﺎن آﻧﺪي ُﻫﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻫﻮ ﺣﻜﻢ ڏﻳﺌﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ‬
‫ﺟﻲ ﭘﭧ ﭴﻤﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ رﮐﺠﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ ﺳﻨﺪس ﭘﻲُء ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ وڏو ﭤﺌﻲ ﺗﮇﻫﻦ אﻫﻲ ﭨﻴﺌﻲ‬
‫ﺳﻮﮐﮍﻳﻮن ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﻬﭽﺎﺋﻲ ڏﺟﻮ؛ ۽ ﺟﻲ ڌيَء ﭴﻤﻲ ﺗﻪ אن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻓﺎﻃﻤﻪ رﮐﺠﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﺳﻨﺪس ﻣﺎُء ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻴﺪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ ﻫﺮאت ﻣﻨﺠﻬﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻫﻠﻴﻪ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺎﺋﭩﻦ ﺳﺎن ﻟﮑﭙﮍﻫﻪ ﭘﻴﻮ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭨﻲ ورﻫﻴﻪ ۽ ﺳﺘﺎوﻳﻬﻪ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﺮאت ۾ رﻫﺌﻲ ﭤﻴﺲ ۽ אرאدو ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﻮﭨﻲ ﺳﻨﮅ ڏي אﭼﺎن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﺳﻴﺪ وﻳﭽﺎرو אوﭼﺘﻮ ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽‬
‫אﻧﻬﻲَء ﺑﻴﻤﺎري ۾ ﻣﺮي وﻳﻮ‪.‬‬

‫) ﺳﻴﺪن ﺟﻮ ﺧﺎﻧﺪאن(‬
‫אﺗﻲ ﭔﺌﻲ ﮔﻬﺮ ﻣﺎن ﮐﻴﺲ ﭔﻪ ﭘﭧ ﻫﺌﺎ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ۽ ﭔﻴﻮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﭘﻲُء ﺟﻮ ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺳﭛ ورﺛﻲ ۾‬
‫ﻣﻠﻴﻮ‪ .‬ﺑﻴﺒﻲ ﺳﻠﻄﺎن ﺗﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪرﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ روאﻧﮕﻲ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﭼﻮﭤﻴﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﭘﭧ ﭴﮣﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻣﻴﺮﻋﻠﻲ‬
‫رﮐﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﻧﻴﻨﮕﺮ ﭘﻮري ﻋﻤﺮ ﮐﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﭘﻲُء ﺟﻲ وﺻﻴﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻴﺲ ﻣﻨﮉي ﺑﻪ ڏﻧﺎﺋﻮن ۽‬
‫ﺧﻨﺠﺮ ۽ ﻫﺮאﺗﮡ دאﺋﻲ ﺑﻪ אﻧﻬﻦ وٽ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء אﻧﻬﻲَء دאﺋﻲ ﺟﻲ ﺻﻼح ﺳﺎن ﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ‬
‫ﻫﺮאت ۾ آﻳﻮ ۽ אﭼﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻲ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻦ ﻣﺎﺋﭩﻦ وٽ ﭨﻜﻴﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻲُء ﺟﻲ ﻣﺎل ﺟﻲ ﭘﺘﻲ ﮔﻬﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻮ‬
‫ﭰﺮي آﻳﺲ ﺗﻪ אﺻﻞ ﻧﺴﻞ ﺟﻲ ﺛﺎﺑﺘﻲ ڏي ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺣﻖ آﻫﻲ؟ ﻫﻦ ﭘﻲُء ﺟﻲ ﻫﭥﻦ ﺟﻲ ﻣﻨﮉي ۽ ﺧﻨﺠﺮ ڏﻳﮑﺎرﻳﻦ ۽‬

‫‪11‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫دאﺋﻲَء ﺳﺎن ﺷﺎﻫﺪي ﺑﻪ وאرﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻣﻌﺎﻣﻠﻮ ﻗﺎﺿﻲ ﺗﺎﺋﻴﻦ آﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻓﻴﺼﻠﻲ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﭨﻲ ﭘﺘﻲ ﮐﺎن ﻛﻲ ﭤﻮرو‬
‫ﮔﻬﭧ ﻣﺎل ﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﮐﻲ ﻣﻠﻴﻮ‪ .‬ﻫﻮ وڌﻳﻚ ﻛﻴﻦ ﺗﺮﺳﻴﻮ‪ ،‬ﺳﺘﺖ ﺋﻲ ﻣﻮﭨﻲ ﺳﻨﮅ ۾ آﻳﻮ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺷﺎدي ﻛﺌﻲ ۽ ﭔﻪ ﭘﭧ ﭴﺎﻳﺲ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﺳﻴﺪ ﺷﺮف אﻟﺪﻳﻦ ﺟﻮ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﻣﺎن ﻫﻮس‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﺳﻴﺪ אﺣﻤﺪ ﺟﻮ ﻫﻜﮍي‬
‫ُﺗﺮﻛﮡ ﺑﻴﺒﻲ ﻣﺎن ﻫﻮس‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺷﺮف אﻟﺪﻳﻦ ﭘﺮﮢﻲ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺟﺪא ﭤﻲ رﻫﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﺳﻴﺪ אﺣﻤﺪ ﭘﻲُء ﺳﺎن ﮔﮇ رﻫﻨﺪو آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﺟﻮ אوﻻد אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ’ﺷﺮف ﭘﻮﭨﺎ‘ ﺳﮇﺑﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﭔﺌﻲ ﺟﻮ אوﻻد ’ﻣﻴﺮڻ ﭘﻮﭨﺎ‘‪ُ .‬אﻫﻲ‘ﻣﺘﻌﻠﻮي‘ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ۾ رﻫﻨﺪא‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺘﻌﻮﻟﻲ ﮐﻲ ﺳﻨﮅيَء ۾ ”ﻣﭩﺎري“ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ۽ ﭜﭧ ﺟﻲ وچ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﺷﻬﺮ ﭘﺮﻳﻨﺪي‬
‫ﭼﺎﻧﮕﻦ ﺟﻮ ﭔﮅل ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﺧﻠﻴﻔﻲ وﻟﻴﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪאﻟﻤﻠﻚ ﻣﺮوאن ﺟﻲ ﺧﻼﻓﺖ ۾ ﺣﺠﺎج ﺑﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ‬
‫ﻗﺎﺳﻢ ﺟﻲ ﻟﺸﻜﺮ ۾ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﻨﻪ ‪711‬ع* ۾ ﺳﻨﮅ ﺗﻲ ﻛﺎﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻲ ﻣﺘﻌﻠﻮي ﺟﺎ ﺳﻴﺪ وﻗﺖ ﺑﻮﻗﺖ آﺑﺮو ۽ ﻋﺰت‬
‫ﺳﺎن ﮔﺬאرﻳﻨﺪא آﻳﺎ‪ .‬ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﺎ ﭔﻨﻲ ﭔﺎرא ﮔﻬﮣﺎ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭘﻴﺮي ۽ ﻣﺮﻳﺪي ﺟﻮ رﺳﺘﻮ ﺑﻪ ﺟﺎري ﻫﻮن‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﻴﺪאﺋﺶ ﮔﻬﮣﻲ ﭤﻴﻨﺪي ﻫﻴﻦ‪ .‬אﻫﻲ ﺋﻲ ﺳﻴﺪ ﻫﺌﺎ ﺟﻦ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬۽ ﻫﻮ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﭘﭧ ﻫﻮ ۽ ﻫﻮ ﻋﺒﺪאﻟﻘﺪوس ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﭘﻮﭨﻮ ﻫﻮ ۽ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﭘﮍﭘﻮﭨﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ وאﻟﺪ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺳﻨﮅ ﺟﻮ ﻣﺸﻬﻮر אوﻟﻴﺎء آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﻣﻴﮍو ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﮐﺎن ﭼﺎﻟﻴﻬﻪ‬
‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﻴﻞ ﭘﺮي ﺑﻠﮍي ۾ ﻟﮙﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﻣﺮﺷﺪي ﺟﻲ َﺳ َﻨﺪ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ُﭘﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ‬
‫وﺳﻠﻢ ﮐﺎن ﻫﻠﻨﺪي آﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﭔﺌﻲ ﮐﺎن אرﺷﺎد وﭠﻨﺪو آﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﺿﻤﻴﻤﻲ ب ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﻨﮃאﺋﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن (‬

‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ وאﻟﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ אوﻻد ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﻮِء ﻛﻨﻬﻦ אوﻟﻴﺎء ﮐﺎن دﻋﺎ ﮔﻬﺮڻ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﭘﻚ ڏﻧﺲ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﭧ ﭴﻤﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻮ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻮ ﻏﻮث ﭤﻴﻨﺪو ۽ ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ رﮐﺠﺎنِء‪ .‬ﭘﻮِء‬
‫ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﺧﺪא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻓﻀﻞ ﺳﺎن ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭘﭧ ﭴﺎﺋﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ‬
‫ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﻣﺮي وﻳﻮ‪ .‬وري ﭔﺌﻲ ﮔﻬﺮ ﻣﺎن ﺑﻪ ﭔﻴﻮ ﭘﭧ ﭴﺎﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻤﺎل رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ אوﻻد‬
‫אﭸﺎن ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻣﺴﻨﺪ ﺗﻲ وﻳﻬﻨﺪو ﭤﻮ אﭼﻲ‪ .‬ﭘﻮِء وري ﭘﻬﺮﻳﻦ ﮔﻬﺮ ﻣﺎن ﭨﻴﻮن ﭘﭧ ﭴﺎﻳﺲ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ אﺣﻮאل אﺳﻴﻦ ﻫﺘﻲ ﻟﮑﻮن ﭤﺎ‪ .‬ﺳﻴﺪﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭔﻪ ﻧﻴﺎﮢﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﺟﻲ ﺷﺎدي‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﻣﺘﻌﻠﻮي ﺟﻲ آﻛﻬﻪ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﺳﻴﺪ ﺳﺎن ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻜﮍو ﭘﭧ ۽ ﮔﻬﮣﻴﻮن ﻧﻴﺎﮢﻴﻮن ﭴﺎﻳﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﭘﭧ‬ ‫ٰ‬
‫ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻓﻘﻴﺮ א� ﻫﻮ ﺟﻮ ﻧﻨﮃڙو ﺋﻲ ﻣﺮي وﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭔﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺟﻲ ﺷﺎدي ﺳﻤﺎﺟﺎﮢﻲ ﻣﺘﻌﻠﻮي ﺟﻲ آﻛﻬﻪ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي‬
‫ﺳﻴﺪ ﺳﺎن ﭤﻲ ۽ אن ﮐﻲ ﻣﺼﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﻧﺎﻟﻲ ﭘﭧ ﭴﺎﺋﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ وאﻟﺪه ﻣﺨﺪوم ﻋﺮﺑﻲ دﻳﺎﻧﻪ ﺟﻲ ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﻣﺎن‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﻘﺒﺮو אﭜﺮﻧﺪي ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﻮ ڏﺳﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻟﻦ وאري ﭘﻴﺮ ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح رﺣﻪ ﺟﻲ ﭘﻮﭨﻲ وٽ ﻫﻜﮍو ﻛﺘﺎب ’رﺳﺎﻟﻪ ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح‘ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺟﮍﻳﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺑﺎﺑﺖ אﺷﺎرو ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ۾ ﻟﮑﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ﺳﻨﮅ ۾ ﻓﻘﻂ ﭨﻲ ﻣﺮﺷﺪ آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍو‬
‫ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح ﻫﺎﻟﻦ ۾‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻣﺨﺪوم ﺑﻼل ﺑﺎﻏﺒﺎن ۾ ﺗﻌﻠﻘﻲ دאدو ﺟﻲ‪ ،‬ﭨﻴﻮن ﻣﺨﺪوم ﺻﺎﺣﺐ ﻻل ﺷﻬﺒﺎز ﺳﻴﺪ ﻋﺜﻤﺎن‬
‫ﻣﺮوﻧﺪي‪ “.‬אﻫﻮ ﻣﺼﻨﻒ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﻣﺮﺷﺪي ﺟﻮ درﺟﻮ ﻧﭥﻮ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﻛﺎﻣﻞ آﻫﻲ‪ “.‬وא�‬
‫אﻋﻠﻢ‪.‬‬

‫) ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﻨﮃﭘﮡ ﺟﻮن ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅڻ ۾ אﻳﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭘﻬﺮﻳﻮن אﺳﺘﺎدن ﻣﻴﺎن ﻧﻮر‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﭜﭩﻲ وאﺋﻲ وאرو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ وٽ ’אﻟﻒ ﺑﻲ‘ ﺷﺮوع ﻛﺌﻲ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬آﺧﻮﻧﺪ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”ﭼﺌﻮ אﻟﻒ“ ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ ”אﻟﻒ“‪،‬‬
‫وري آﺧﻮﻧﺪ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”ﭼﺌﻮ ﺑﻲ“ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﻔﺎ ﺟﻮאب ڏﻧﺲ ﺗﻪ ’ﺑﻲ‘ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﭔﺎر ﮐﻲ ﺳﻴﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﺣﺒﻴﺐ وٽ وﭠﻲ آﻳﺎ ۽‬
‫ﺣﺎل ﻛﻴﺎﺋﻮﻧﺲ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ دאﻧﺎُء ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﭧ ﺟﻲ رﻣﺰ ﺳﻬﻲ ﻛﺮي ﭨﭗ ڏﻳﺌﻲ אﭤﻴﻮ ۽ אﭼﻲ ﭜﺎﻛﺮ ﭘﺎﺋﻲ‬
‫אﮐﻴﻮن ﭼﻤﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”אي אﺑﺎ! ﺗﻮن ﺣﻖ ﺗﻲ آﻫﻴﻦ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﺳﺒﻖ ڏﻳﮡ ﺟﻮ אﻫﻮ ڊول آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﮔﻬﮣﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ אﻫﺎ رאِء آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻛﻨﻬﻦ وٽ ﻛﻴﻦ ﭘﮍﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﭘﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ ﺳﻮ ﺧﺪאﺋﻲ ڏאت‬
‫ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﺑﺎﺑﺖ אﺳﻴﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﻫﻨﮅ ﺑﺤﺚ ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ .‬ﻫﺘﻲ ﺗﻪ אﻳﺘﺮو ﭼﻮڻ ﺑﺲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﺎ ﭔﺎﻫﺮﻳﻦ‬

‫‪12‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮔﻬﮣﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻣﻠﻲ‪ .‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﮐﺎن ﺳﻨﺪس ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﻋﺠﺐ ﺟﻬﮍي ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ؛ رﺳﺘﺎ ﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻫﻮﻧﺪא‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﻋﻠﻴﻪ אﻟﺴﻼم ﺟﻲ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺧﻀﺮ ۽‬
‫ﻫﺌﺲ‪ِ ،‬‬

‫) ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن (‬

‫ﻫﻮ ﻫﻴﻜﻼﺋﻲ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﮔﻬﺮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺣﺎل אﻳﻨﺪو ﻫﻮس ﺗﻪ وﻳﻬﻲ وﻳﻬﻲ אﭼﻲ ﭘﻮر ﭘﻮﻧﺪא ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺻﺒﺮ‬
‫ﻛﺮي ﻣﻨﺠﻬﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ وڏي ﺧﻴﺎل ﻳﺎ ﮘﮣﺘﻲ ۾ ﻏﻠﻄﺎن آﻫﻲ‪ .‬אﻛﺜﺮ ﺗﻪ ﺟﻬﻨﮓ ڏي ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي‬
‫وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ אﺗﻲ אﻛﻴﻠﻮ ﭤﻲ ﮔﻢ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﭔﻴﻦ ﭔﺎرن ﺳﺎن ﻟﻚ ﮀﭗ ۾ ﻟﻜﻮ ﭤﻲ‪ ،‬ﭘﻮِء وﭸﻲ ﻛﻨﻬﻦ وڻ ﺟﻲ ﭤﮍ ۾ ﻟﻜﻲ وﻳﻬﻲ‬
‫رﻫﻴﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻛﻮ אﻫﮍو ﭘﻮر ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺲ ﺟﻮ رאﻧﺪ وﺳﺮي وﻳﺲ ﭘﻮِء אﻫﻲ ﺳﭝﺌﻲ ﮀﻮﻛﺮא رאﻧﺪ ﻛﺮي ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ‪.‬ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻦ ﺟﻲ ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ .‬אﺗﻲ ﻫﻮ ﭨﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﺮאﺑﺮ ﻟﻜﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ َﻧﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻟﻜﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﭘﮣﺲ ﮘﻮﻻ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﻧﻴﭟ ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻮﺋﻴﻦ ﭜﻴﺮي ُאﻧﻬﻲَء وڻ ڌאري آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭔﻮﻫﺮ ﻣﺎن ﻛﭙﮍي ﺟﻲ ﻛﻨﮉ ﻟﮍﻛﻨﺪي‬
‫ڏﭠﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻮא ﺟﻲ ﻟﮙﮡ ﻛﺮي وאريَء ﺳﺎن ﻟﭩﺠﻲ وﻳﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻳﻜﺪم ﺳﻬﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﭧ אﺗﻬﻴﻦ آﻫﻲ‪ ،‬۽‬
‫ﻫﻲَء ﺑﻪ ﭘﻚ ﭤﻴﺲ ﺗﻪ ﭘﻮرﺟﻲ אﺗﻲ ﻣﺮي وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﻃﺮح ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪:‬‬
‫’ﻟﮙﻲ ﻟﮙﻲ وאُء‪ ،‬وﻳﺎ אﻧﮕﮍא ﻟﭩﺠﻲ‪‘.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻛﻦ ﺗﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲُء آوאز ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﮀﺮכ ﭜﺮي אﭤﻴﻮ ۽ ﺟﻮאب ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ‪:‬‬
‫’ﭘﺌﻲ ﮐﮣﻲ ﭘﺴﺎﻫﻪ‪ ،‬ﭘﺴﮡ ﻛﺎرڻ ﭘﺮﻳﻦَء ﺟﻲ‪‘.‬‬

‫) ﻫﻨﺪن ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن ﺟﺒﻠﻦ ۾ ﮔﻬﻤﮡ ﺟﻮ ﺷﻮق (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﺟﺒﻠﻦ ۾ ﮔﻬﻤﮡ ڏאڍو وﮢﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻢ ۾؛ אﻫﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭔﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ ۾‬
‫ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﻣﻬﻴﻨﻦ ﺟﺎ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﻫﻮ ﺳﻨﺎﺳﻴﻦ ۽ ﺟﻮﮘﻴﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ’ﮔﻨﺠﻲ ﭨﻜﺮ‘ ﻳﺎ ﻟﺲ – ﭔﻴﻠﻲ ﺟﻲ ﺳﺮﺣﺪ وאرن‬
‫ﺟﺒﻠﻦ ۾ ﮔﻬﻤﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭨﻲ ورﻫﻴﻪ ﺑﺮאﺑﺮ ﻫﻦ ﻫﻨﺪن ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ ﺳﻨﮕﺖ ۾ ﮔﺬאرﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ’ﻻﻫﻮت‘ ۽ ’ﻧﺎﻧﻲ‘ ۽ ’ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ‘‬
‫ﺟﻮن زﻳﺎرﺗﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬

‫) ﻧﺎﻧﻲ ۽ ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن (‬

‫’ﻧﺎﻧﻲ‘ ﺗﻪ ﻫﺎڙﻫﻲ ﺟﺒﻞ ﺟﻲ ﭘﺎڙ ڌאري آﻫﻲ‪ .‬ﻟﺲ – ﭔﻴﻠﻲ ﺟﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﺎﻧﻲ ﺟﻮ ﻫﻬﮍي ﻃﺮح ﺑﻴﺎن ڏﻳﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﻧﺎﻧﻲ ُﻣﺸﻜﻞ‬
‫ﻛﺸﺎ ﺟﻲ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﻳﺎ دאﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﮐﻲ אﻫﻮ ﺳﻮאل ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ’ﻣﻮن ﮐﻲ دﻋﺎ ﻛﺮ ﺗﻪ آٌء ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﺸﺎ אﻫﺎ دﻋﺎ ﻗﺒﻮل ﻛﻴﺲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻴﻜﻲ ﻫﻨﺪو ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻛﺎﻓﺮن ﺟﺎ ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺎرא ﻛﻨﺪي وﺗﺎن‪ ‘.‬ﭘﻮِء ُﻣﺸﻜﻞ ُ‬
‫ﺳﻨﺪس ﻗﺒﺮ ﺗﻲ زﻳﺎرﺗﻲ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ڏאڙﻫﻲ ﻣﭥﻮ ﺑﻪ ﻛﻮڙאﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺳﻨﺪن ﻣﻨﻬﻦ‬
‫ﻛﺎرא ﭤﻲ وﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﻮِء אﮔﺮﭼﻪ ﺳﻨﺪن ﻣﻨﻬﻦ ﻛﻬﮍא ﺑﻪ אﮀﺎ ﻫﺠﻦ‪ .‬ﻧﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ﭘﻬﮡ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ڍﮘﻲ وאﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﭨﻜﺮي ﺟﻲ ﭘﺎڙ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻦ ﭘﺎﺳﻲ ﺳﻤﻨﮉ آﻫﻲ‪ .‬ﻗﺒﺮ وﭨﺎن‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﭨﻜﺮي ﺟﻲ ﭘﺎڙ ﻣﻨﺠﻬﺎن‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ‬
‫ﻧﻨﮃא ﻧﻨﮃא ﺳﻮرאخ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ آرﭘﺎر وﻳﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻤﻨﮉ ﺟﻲ وﻳﺮ ﭼﮍﻫﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ אﻧﻬﻦ ﺳﻮرאﺧﻦ ﻣﺎن‬
‫آوאز ﻧﻜﺮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬אن ﮐﺎﻧﭙﻮِء وري ﭘﭡﻴﺎﻧﺌﺲ ﭘﺎﮢﻲ ﻧﻜﺮﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﺋﻴﻦ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﭼﻮﻧﺪא ﺗﻪ ’ﻧﺎﻧﻲ‬
‫رאﺿﻲ آﻫﻲ‪ ،‬دﻋﺎ ﭤﻲ ﻛﺮي‪ ‘.‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﭼﻮن‪’ ،‬ﻧﺎﻧﻲ אﺳﺎن ﺗﻲ ﻫﺎﮢﻲ ﻧﺎرאض آﻫﻲ‪ ‘.‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫زﻳﺎرﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ‪ ،‬ﻧﺎﻧﻲ ﺟﻲ رאﮐﻦ ﮐﻲ ﺧﻴﺮאﺗﻮن ڏﻳﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻧﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﻛﺎوڙ ﻟﻬﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﻧﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ﺗﻲ‬
‫ﮐﻴﺮ ﻫﺎرﻳﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﺳﻜﮡ ﻧﻪ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ؛ ﺟﻲ ُﺳﻜﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪن ﻻِء ﭼﮝﺎﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ زﻳﺎرﺗﻲ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﺎن‬
‫ﻟﺲ‪ -‬ﭔﻴﻠﻲ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﭔﻪ رﭘﻴﺎ ﻓﻲ آﺳﺎﻣﻲ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن وﭠﮡ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻲ ﺑﻪ ﻫﻦ ﻃﺮح ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻟﺲ‪ -‬ﭔﻴﻠﻲ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻫﻮ ۽ אﺑﻮ ﻟﻬﺐ ﺟﻮ אوﻻد آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﺳﺎن ﺟﻲ‬
‫ﻧﺒﻲ ﺟﻮ ﭼﺎﭼﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻧﺴﻞ ﺿﻤﻴﻤﻲ ج ۾ ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺣﺎﺗﻢ ﻃﺎﺋﻲ وאﻧﮕﻲ ﺳﺨﺎ ﺟﻲ ﻛﺮي ﻣﺸﻬﻮر ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ ﮐﻲ ’ﺳﺨﻲ ﺳﭕﮍ‘ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬۽ دروﻳﺶ ﻛﺮي ﭴﺎﮢﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﭕﮍ ﺟﻲ אوﻻد ﻣﺎن ﺳﭟ ﭴﮣﺎ ﻟﺴﭕﻴﻠﻲ‬
‫ﺟﺎ ﺣﺎﻛﻢ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﭘﻮِء وري ’ﮔﻨﮕﻦ‘ ﮐﻲ ﮔﺎدي ﻣﻠﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﻗﻮم ﺟﺎ ﭔﻪ ﭨﻲ ﭴﮣﺎ ﺣﺎﻛﻢ ﭤﻴﺎ ۽ ﭘﻮﻳﻮن ’אﺑﺮאﻫﻴﻢ ﮔﻨﮕﻮ‘‪،‬‬

‫‪13‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﻠﻚ ﭘﻬﺎڙ ﺧﺎن ﻧﻮﻣﮍﻳﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﮐﺴﻲ ورﺗﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ َﻣﻠﻚ ﺑﻪ ﺳﭟ ورﻫﻴﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺑﺮאﺑﺮ رאڄ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﻣﺮڻ ﮐﺎن ﭘﻮِء‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ’ َﻣﻠﻚ ﻋﺰت ﺧﺎن‘ ﺗﺨﺖ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺳﻨﮅو ﻧﺪي ﺟﻲ אوﻻﻫﻴﻦ ﭜﺮ ڏي‪ ،‬ﻛﻮﭨﮍيَء‬
‫ﺟﻲ وﻳﺠﻬﻮ ڏﺳﺠﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻋﺰت ﺧﺎن ﮐﺎن ﭘﻮِء وري ﻟﺴﭕﻴﻠﻲ ﺟﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ’ﭴﺎم ﻋﻠﻲ ﺧﺎن ﻛﻮءﻧﺮﻳﺠﻲ‘ ﺟﻲ ﻫﭣ ۾‬
‫آﺋﻲ ۽ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ אن ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺳﭕﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ‪ ،‬ﭔﻴﻠﻲ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ﮐﺎن אوﻟﻬﻪ ڏي ﭤﻮرڙو ﺋﻲ ﭘﻨﮅ‬
‫ﭘﺮي آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ زﻳﺎرت ﻻِء אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫אﻫﻲ ﺋﻲ ﭨﻜﺮ ﺟﻮن ﺟﺎﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ وﻳﺲ ﻣﭩﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻫﻨﺪن ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن ﮔﮇ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻛﺮڻ‬
‫۾ ﺳﻨﺪس ﻣﻄﻠﺐ ﻓﻘﻂ אﻫﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﺳﺎن رﻟﻲ ﻣﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﻣﺬﻫﺐ ﺟﻲ ﺧﻴﺎﻟﻦ ۽ رﺳﻤﻦ ﻣﺎن وאﻗﻒ‬
‫ﭤﻴﺎن‪ .‬ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ אﻧﻬﻲَء ﺟﺎ ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﺑﻴﺎن ۽ אﺷﺎرא ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪) .‬ڏﺳﻮ ُﺳﺮ ﭘﺮﭜﺎت ۽ رאﻣﻜﻠﻲ ﺟﻮ(‬

‫‪------‬‬
‫)‪(1‬ﻣﺼﻨﻒ ﻫﻲ אﺣﻮאل ‪1887‬ع ۾ ﻟﮑﻴﻮ )‪ (1‬ڏﺳﻮ ﺿﻤﻴﻤﻮ ”אﻟﻒ“ )‪ (2‬אﺻﻞ ’ﺣﻴﺮאت‘‪ .‬ﻫﻦ ﺑﻌﺪ ﺳﭵﻲ ﻛﺘﺎب ۾ ﻛﭥﻲ ”ﻫﺮאت“ ۽ ﻛﭥﻲ ”ﺣﻴﺮאت“‬
‫ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن ”ﻫﺮאت“ﻗﺎﺋﻢ رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫)‪(1‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻲَء ۽ ﭘﭧ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ۽ ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ‬
‫*אﺻﻞ ‪761‬ع‬

‫‪14‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﭔﻴﻮ‬
‫)ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﺟﻴﺴﻠﻤﻴﺮ ڏي وﭸﮡ‪ -‬ﻫﻜﮍي ﻣﺮﻳﺪ وٽ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻴﮡ‪ -‬ﻧﺎﻧﻲ ڏي وﭸﮡ‪ -‬ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن‬
‫ﺗﻜﺮאر ﻛﺮڻ‪ -‬۽ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﺟﺪא ﭤﻲ ﻫﻠﮡ‪ -‬۽ رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻫﻜﮍي ﺟﺖ ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ‪ -‬ﭠﭩﻲ ڏي وﭸﮡ‪ ،‬ﻣﺨﺪوم ﭠﺎري‬
‫ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ ۽ رﺳﺘﻮ رﮐﮡ‪ -‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺳﺎن ﺷﺎه ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ‪ -‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﻮﭨﮍي‬
‫ﻣﺎن ﻟﮇאﺋﮡ‪ -‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻮ ﭼﻮرن ﺟﻲ ﻫﭥﺎن ﻣﺮڻ –‬
‫ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺷﺎدي ﭤﻴﮡ‪(.‬‬

‫) ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﻦ ﭤﺎ(‬

‫ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻴﺌﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅي وאﻗﻒ ﭤﻴﻨﺪא وﻳﺎ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺗﻴﺌﻦ ﺳﻨﺪس ﻇﻬﻮر زﻳﺎده ﭤﻴﻨﺪو وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ﭘﺌﻲ ﻫﻨﻦ ﭔﻴﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮن אوﻧﮅﻳﻮن رﺳﻤﻮن ۽ ﮔﻤﺮאﻫﻴﻮن ڏﭠﻴﻮن ﺗﻴﺌﻦ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭽﻲ دﻳﻦ ﺗﻲ ﻗﺎﺋﻢ رﻫﻨﺪو‬
‫وﻳﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ א� ۾ ﭘﻜﻮ ﻳﻘﻴﻦ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﺳﻤﺠﻬﻪ ﭜﺮي ﮔﻔﺘﮕﻮ ۽ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﭼﺎﻻﻛﻲ ۽ ﻏﺮﻳﺒﺎﮢﻲ ﻫﻠﺖ ڏﺳﻲ‪،‬‬
‫ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ وאﻫﻪ وאﻫﻪ ﭘﺌﻲ ﻛﺌﻲ؛ ۽ ﻫﻮ ﺳﻴﺪ ۽ آل ﻧﺒﻲَء ﺟﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﺎڻ ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﺪא‬
‫ﻫﺌﺎ‪ ،‬۽ ﭤﻮرو ﭤﻮرو ﻛﺮي ﺳﻨﺪس ڌאﮘﻲ ۾ אﭼﻲ وﻳﺎ ﭘﻮِء وري ﮔﻬﮣﺎ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﺎ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس ﺟﻴﺴﻠﻤﻴﺮ ڏي وﭸﮡ (‬

‫ﭘﻮِء ﻣﭥﻲ אﺳﺎن ﺑﻴﺎن ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻴﺮ ﻛﻨﺪي ﻛﻨﺪي‪ ،‬אﻟﻬﻨﺪي وאري ﺳﺮﺣﺪ وﭸﻲ ﮐﻨﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﭜﺮﻧﺪي‬
‫وאري ﺳﺮﺣﺪ ﮐﺎن زﻳﺎده ﺳﻴﺮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﺟﻴﺴﻠﻤﻴﺮ ﺗﺎﺋﻴﻦ وﭸﻲ ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻮ‪.‬‬

‫) ﻫﻜﮍي ﻣﺮﻳﺪ وٽ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻴﮡ (‬

‫אﺗﻲ )ﺟﻴﺴﻠﻤﻴﺮ ﺟﻮ( ﻛﻮ ﻣﺮﻳﺪ دﻋﻮت ڏﺋﻲ وﻳﻮ ﻫﻮس‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﺮي وﭸﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬אوﭼﺘﻮ‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﭔﻦ – ﭨﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن אﺗﻲ وﭸﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﻣﺮﻳﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ אﭼﮡ ﻛﺮي ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﻣﮕﺮ‬
‫وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ﮔﻬﺮ ۾ אن دאﮢﻮ ﺑﻪ ﮐﺎﺋﮡ ﻛﺎڻ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﻧﻜﺎﭘﺎﺋﻲ ﭘﺎﻧﺪ ۾ ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮﺷﺪ ﺟﻲ‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻛﺮي‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻜﮍي ﭘﺎﺳﻲ ﻛﻨﮉ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲَء زאل ﺳﺎڻ ﭘﻬﻪ ﭤﻲ ﭘﭽﺎﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ﮘﮣﺘﻴﻮن ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻧﻴﭟ‬
‫ﺟﻮﮢﺲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אي ﻣﻴﺎن! ﺗﻮن ﻛﻴﺘﺮو ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪﻳﻦ؟ ﻛﺎ ﻣﻬﻞ ﭤﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻬﻤﺎن ﮔﻬﺮ ۾ وﻳﭡﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ﻫﻜﮍو‬
‫رﺳﺘﻮ ﻣﻮن ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻢ ﭨﭙﻲ وﻳﻨﺪو‪ “.‬ﭘﻮِء ﻣﺮد ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻛﻬﮍو“؟ زאل ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”ﺷﻬﺮ ۾‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻮن ﺗﻲ ﻋﺎﺷﻖ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﮀﻜﻴﻨﺪو אﭼﻲ‪ ،‬ﭘﺮ آُء אن ﮐﻲ ﻟﻴﮑﻴﻨﺪي‬
‫ﻛﻴﻦ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ ﮐﮣﻲ ﺟﻲ آٌء وﭨﺲ وﻳﻨﺪﻳﺲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﺎن ﺟﻴﻜﻲ ﭘﭵﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﻮن ﮐﻲ ڏﻳﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﻫﻦ אﺷﺮאف ﮐﻲ ﻣﺮﺷﺪ ﺟﻲ آڌر ﭜﺎُء אﻳﺘﺮي ﮘﺮي ﻟﮙﻲ ﺟﻮ ﺗﻤﺎم ﻻﭼﺎر ﭤﻲ אﻧﻬﻲَء رٿ ﺗﻲ رאﺿﻲ ﭤﻴﻮ ۽ אﻳﺘﺮي ﺑﻪ ﺣﺪ وﻳﻮ‬
‫ﺟﻮ ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﻮڻ ﻛﺮي ﺳﭛ رﺳﺘﺎ ﮔﭗ ﭤﻲ وﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ زאل ﮐﻲ ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ‪ ،‬وﭸﻲ ﻫﻦ‬
‫ﻫﻨﺪوَء ﺟﻲ در وٽ ﻻﭤﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻦ ﻫﻨﺪو ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﻫﻲَء زאل ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ ﻧﻪ אﭼﮣﻲ ﻧﻪ وﭸﮣﻲ آﻫﻲ )ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﻨﮃﭘﮡ‬
‫ﺟﻮن ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅڻ ۾ אﻳﻨﺪﻳﻮن( ﺟﻮ ﻣﻮن ﺳﺎن ﺳﻨﺌﻮن ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﺌﻲ ﺑﻪ ﻧﭥﻲ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬אڄ ﭘﺎﮢﻬﻲ ﻣﻬﺮ‬
‫ﻛﺮي ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ۾ אﻧﺪر آﺋﻲ آﻫﻲ! ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﭜﺮم ﭤﻴﺌﻲ ﺟﻮ אڄ ﻣﻮن ﻣﺴﻜﻴﻦ ﺗﻲ ﻫﻴﺘﺮي ﭜﻼﺋﻲ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو‬
‫ﺳﺒﺐ آﻫﻲ؟“ ﭘﻮِء ﻫﻦ ﭜﻮرڙيَء زאل ﺳﭵﻮ ﻗﺼﻮ ﺑﻴﺎن ﻛﺮي ﭔﮅאﻳﺲ ﺗﻪ ”אڄ אﺳﺎن ﺟﻮ ﻣﺮﺷﺪ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﺮ ۾‬
‫ﻫﻚ ﭘﺌﺴﻮ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻻِء ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺻﻼح ﺗﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﮍس ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ ﮐﮣﻲ ﻫﺖ ﮀﮇي وﻳﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ﻫﻨﺪو وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ڏאڍو אﭼﺮج ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭜﻼ ﻣﺮﺷﺪ ۾ ﻫﻴﺘﺮو אﻋﺘﻘﺎد ﻛﻴﺮ ﻛﺮي! ﺗﻨﻬﻦ ﻧﻜﻲ ﻛﮁﻴﻮ ﻧﻜﻲ‬
‫ﭘﮁﻴﻮ ﻫﻚ ُﭔﻚ رﭘﻴﻦ ﺟﻮ ﭜﺮي آﮢﻲ زאل ﺟﻲ ﺟﻬﻮﻟﻲَء ۾ وﺟﻬﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ وﻳﺲ وﮘﺎ ﺑﻪ ﭘﻬﺮאﺋﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﭘﻮِء دﻳﻦ‬
‫ﺟﻲ ﭜﻴﮡ ﻛﺮي ﻛﻮﭠﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ۽ ﭘﺎڻ ﺑﻪ وﭸﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲَء ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻦ ﺗﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪:‬‬

‫‪15‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺗﻨﻲ ﺟﻴﺴﺮﻣﻴﺮﻳﺎﮢﻴﻦ ﺟﺲ‪ ،‬ﺟﻲ � ﻛﺎرڻ ﻟﻨﮉﻳﻮن‬
‫ﻛﺲ‪،‬‬‫ﻻﻻﺋﻲ ﮐﺎن ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻪ ﻟﮙﻨﺪﻳﻦ َ‬
‫ُﻫﺖ ﺑﻪ رﻫﺎﺋﻴﻮن رس‪ ،‬ﻫِﺖ ﺑﻪ ﮔﮇﻳﻮن ﻫﻮت ﮐﻲ‪.‬‬

‫) ”ﻧﺎﻧﻲ“ ڏي وﭸﮡ‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن ﺗﻜﺮאر ﻛﺮڻ ۽ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﺟﺪא ﭤﻲ ﻫﻠﮡ(‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وري ﺑﻪ ﺳﻨﺎﺳﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن ﮔﮇ‪ ،‬ﻧﺎﻧﻲ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻻِء وﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﻬﻲ ﭜﻴﺮي אﺗﻲ ﺟﻲ رﺳﻢ رﺳﻤﻴﺎت ﭘﻮري‬
‫ﺑﺠﺎ ﻧﻪ آﻧﺪאﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻨﻦ )ﻓﻘﻴﺮن( ﺳﺎن ﺗﻜﺮאر ﭤﻲ ﭘﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﻴﭟ ﻫﻨﻦ ﮐﺎن ﮀﭵﻲ ڌאر ﭤﻲ‪ ،‬ﻫﻴﻜﻠﻮ ﻫﻴﻜﻠﻮ‬
‫ﭨﻜﺮ ﺟﻮ ﭘﺎﺳﻮ وﭠﻲ‪ ،‬ﭠﭩﻲ ﻧﻨﮕﺮ ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻠﻴﻮ‪.‬‬

‫) رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻫﻜﮍي ﺟﺖ ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ (‬

‫رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍي ﻫﻨﮅאن آوאز ﻛﻦ ﺗﻲ ﭘﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﺑﻴﺖ ﺟﻲ ﻫﻲَء ﻣﺼﺮع ﻫﺮﻫﺮ ﭘﺌﻲ ﭼﺌﻲ‪:‬‬

‫ﻫﻴﮑﻼﺋﻲ ﻫﻴﻞ‪ ،‬ﭘﻮرﻳﻨﺪﻳﺲ ﭘﻨﻬﻮن ڏي‪.‬‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ آوאز ﺟﻲ ڏس ﺗﻲ وﭸﻲ ﻫﻜﮍي ﻏﺎر ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻮ אﻧﺪر ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﻮ‪’ ،‬אﻟﺴﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‘‬
‫ﻛﺮي ﭘﮁﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﻫﺖ ﮀﺎ ﭤﻮ ﻛﺮﻳﻦ ۽ ﻫﻲ ﮀﺎ ﭘﻴﻮ ﭼﻮﻳﻦ؟“ ﻫﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ورﻧﺪي ڏﻧﻲ ﺗﻪ ”آٌء ﺟﺖ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﭔﻴﻦ‬
‫ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻮﻛﺎري ﻣﺎل ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ُאﭠﻦ ﺗﻲ ﻟﮇﻳﻮ وﻳﺎﺳﻴﻦ‪’ ،‬ﻫﺎﻟﻦ‘ ﺟﻲ وﻳﺠﻬﻮ ﻫﻚ ﻧﻨﮃڙو ﮘﻮٺ آﻫﻲ‪ ،‬אﺗﺎن אﺳﺎن‬
‫ﺟﻮ ﻟﻨﮕﻬﮡ ﭤﻴﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﮘﻮٺ ۾ ﻛﻦ ﻓﻘﻴﺮن وﻳﭡﻲ ﮘﺎﻳﻮ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﻫﻜﮍو ﺑﻴﺖ ﭼﻮڻ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲَء دل ﮐﻲ ﭼﭝﻲ وﻳﻮ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻪ رﮘﻮ ﻫﻚ ﻣﺼﺮع ﻫﭣ אﭼﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭼﻮﻧﺪو ﭤﻮ وﺗﺎن‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﻨﮕﺘﻲ ُאﭠﻦ ﺳﻮڌא ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ آﻫﻦ ۽‬
‫آٌء ﭼﺮﻳﻦ وאﻧﮕﺮ وאﭰﻴﻨﺪو ﻫﺖ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻮ آﻫﻴﺎن‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אن ﮐﻲ ﺳﻬﻲ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻛﻮ درد ﺟﻮﻣﺎرﻳﻞ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺘﻲ אﻫﻮ ﺑﻴﺖ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”אي אدא! ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮﺿﻲ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺑﻴﺖ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﺳﭵﻮ ﻛﺮي ﭔﮅאﻳﺎن؟“ َﺟﺖ ڏאڍي ﺧﻮﺷﻲ ڏﻳﮑﺎري‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭔﻴﻮ ﻣﺼﺮع ﭼﺌﻲ ﭔﮅאﻳﺲ ﺗﻪ‪:‬‬

‫آڏא ڏوﻧﮕﺮ ﻟﻜﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻮرﻳﻮن ﺳﭵﮡ ﺳﺎﻫﻪ‬

‫ﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻲ ﻣﺼﺮع ﭔﮅي وﻳﺘﺮ وڌﻳﻚ ﺣﺎل ۾ آﻳﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אﮘﺘﻲ ﭼﻮڻ ﻻِء ﻣﻨﭣ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺟﺘﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﭨﻴﻮن ﻣﺼﺮع ﺑﻪ ﭼﺌﻲ ﭔﮅאﻳﺲ‪:‬‬
‫ﺗﻪ ﻛﺮ ﭔﻴﻠﻴﺎﮢﻲ ﭔﻴﻠﻬﻪ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﻮر ﭘﺮﻳﺎن ﺟﺎ ﺳﺎڻ ﻣﻮن‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﭸﺎ ﺑﻴﺖ ﭘﻮرو ﻣﺲ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﭥﺎن ﭤﻲ ﻛﺮﻳﻮ ۽ ﻫﻮش ﮐﺎن ﻧﻜﺮي وﻳﻮ‪ .‬ﺟﺎن ﮐﮣﻲ ڏﺳﻴﺲ ﺗﻪ‬
‫ﻣﺌﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ! ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אن ﻣﺎﮢﻬﻮَء ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ אرﻣﺎن ﭤﻴﻮ ۽ ڏאڍو ﻋﺠﺐ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻦ ﮐﻲ אﺗﻲ دﻓﻦ ﻛﺮي‬
‫ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻣﭥﺎن ﭘﻬﮣﻦ ﺟﻮ ڍﻳﺮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻫﺎ ﻗﺒﺮ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ رﻫﮕﺬرن ﮐﻲ ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻲ‬
‫ﻧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”אﻫﮍو ﺳﭽﻮ ۽ درد وאرو ﻣﻮن ﻛﭥﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ڏﭠﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬

‫) ﭠﭩﻲ ڏي وﭸﮡ ﻣﺨﺪوم ﭠﺎري ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ ۽ رﺳﺘﻮ رﮐﮡ (‬

‫ً‬
‫ﻧﻴﭟ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭠﭩﻲ ۾ آﻳﻮ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﺷﻬﺮ ﺟﻲ وڏن وڏن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن وאﻗﻒ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺧﺼﻮﺻﺎ ”ﻣﺨﺪوم ﻣﻌﻴﻦ“ ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﮐﻲ ”ﻣﺨﺪوم ﭠﺎرو“ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ אن وﻗﺖ ﺟﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن ﻣﺎن آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺻﺤﺒﺖ אﻳﺘﺮي‬
‫وﮢﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﭘﺎڻ ۾ אﻳﺘﺮي ﭘﺮﻳﺖ ﭤﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻻِء ”ﭜﭧ“ ﺗﻲ ﭘﻴﻮ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‬
‫۽ ﺷﺎه ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ وﭨﺲ ﭘﻴﻮ ﭜﻴﺮو ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﻪ ‪1160‬ﻫﻪ ﻣﻘﺪس ۾ﻳﻌﻨﻲ ‪1747‬ع ۾ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ دאرאﻟﻔﻨﺎ ﮐﺎن‬
‫دאرאﻟﺒﻘﺎ ڏي ﻻڏאﮢﻲ ﺟﻮ אﺗﻔﺎق ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎﮢﺲ ﻫﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻫﺌﮡ ۾ دم ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪*.‬‬
‫אﻧﻬﻲ وﻗﺖ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﻳﻜﻴﻬﻴﻦ ورﻫﻴﻦ ﺟﻲ ﭴﻤﺎر ﺟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺮﺣﻮم ﺣﻴﺎت ﻫﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﮐﻴﺲ‬
‫אﻫﻮ אﭼﻲ ﺧﻴﺎل ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ ﺟﻲ رﻟﮡ ﺑﺪرאن‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﭼﮝﻲ ﻫﻨﮅ وﻳﻬﻲ ﺧﺪא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﻛﺮڻ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻲ ۽ رﻳﺎﺿﺖ ﻛﮃﺟﻲ‪ .‬ﭘﻮِء אن ﮐﺎن ﻣﺮﻳﺪ ۽ ﺧﺎدم ﺑﻪ زﻳﺎده ﭤﻴﻨﺪא وﻳﺲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﭔﻴﻮ ﻛﻮﺑﻪ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﺻﺒﺮ‬

‫‪16‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻛﺮي روزن ﻧﻤﺎزن ۽ رﻳﺎﺿﺘﻦ ۾ وﻗﺖ ﭘﻴﻮ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺟﻬﻨﮕﻦ ۾ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻛﻴﻠﻮ ﭘﻴﻮ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻬﮍيَء ﻃﺮح ﺳﻨﺪس ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺟﻲ ﻋﺎدت ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪.‬‬

‫) ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ (‬

‫ﻫﻦ ﮐﺎن אﮘﻲ ﻛﻴﺘﺮא ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﻣﺮزא ﺟﻲ ﻛﻮﭨﮍي ۾ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﺎﮢﻮﻛﻲ ﭜﭧ‪ ،‬ﺟﻲ ﺟﺎِء ﮐﺎن ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻞ ﭘﺮي‬
‫ڏﮐﮡ ڏي ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﺷﻬﺮ ﻫﺎﮢﻲ ﭰﭩﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﻣﺮزא وڏو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ ۽ אرﻏﻮن ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﻣﺎن ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ‬
‫وאﻟﺪ ﺣﺒﻴﺐ א� ﺷﺎﻫﻪ ﺳﺎن ﮔﻬﮣﻮ ﭠﻬﻴﻞ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﺳﭵﻲ ﻛﮍم ﺟﻮ وڏو אﻋﺘﻘﺎد ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﻦ ﻛﻮ ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﻳﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺸﻜﻼت ۾ ﭘﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ وﭠﻲ אﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﻮِء دﻋﺎ‬
‫ﻛﺮאﺋﮡ ﻳﺎ ﻫﻦ ﮐﺎن ﺗﻌﻮﻳﺬ ﭰﻞ وﭠﮡ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﻣﺮزא ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻲ ﭘﻴﺌﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ وאﻧﮕﻲ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﺳﮇڻ آﻳﺎ ﭘﺮ ﭘﺮﻳﻮ‬
‫ﻣﮍس ﭘﺎڻ אڻ ﭼﮝﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﻫﻠﮡ ﻻِء ﭼﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻴﺪ ﺗﻤﺎم ﭜﻼرא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﻟﻄﻴﻒ ﺳﺎﮢﻦ وﻳﻮ‪ .‬ﻧﻴﻨﮕﺮ ﻛﭙﮍن ۾ وﻳﮍﻫﺠﻲ ﺳﻴﮍﻫﺠﻲ ﮐﭩﻮﻟﻲ ﺗﻲ ﺳﻤﻬﻲ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ڌאرﻳﻦ ﺟﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﻟﮙﮣﻮ ﻧﻪ‬
‫ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻫﻮ ﭘﺮدي وאرא ﻣﺎﮢﻬﻮ ۽ وڏي ﺧﺎﻧﺪאن ﺟﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﺳﻴﺪ ﺳﺎن ﻛﺎ ﺧﺎص وڏي ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭼﺎﻧﺌﭟ ﻟﻨﮕﻬﮡ ﻳﺎ ﭘﻨﻬﺠﻴﻦ زאﻟﻦ ﺟﻲ وﻳﺠﻬﻮ אﭼﮡ ﭤﻲ ڏﻧﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ رﺣﻪ ﻫﻦ ﻧﻴﻨﮕﺮ ﺟﻲ ﭼﻴﭻ ﻛﮃي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭣ ۾ وﭠﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ آﮜﺮ ﺳﻴﺪ ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ آﺋﻲ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻜﻮ ﻟﻬﺮ ﻧﻪ ﻟﻮڏو‪ ،‬ﺟﻴﺴﻴﻦ ﻛﻪ ﺳﻴﺪن ﮐﻲ ﻣﻠﻲ‪ “.‬אﻫﻲ אﮐﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮘﺎﻟﻬﺎﻳﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺗﺎن ﻣﻐﻠﻦ ﮐﻲ‬
‫ڏאڍي ﻣﭡﻴﺎن ﻟﮙﻲ ۽ ﻛﺎوڙ ۾ ﺗﭙﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻓﻲ אﻟﺤﺎل ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭼﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﻣﺎٺ ﻛﺮي روאﻧﻮ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﻮِء אﭼﻲ ﺳﺎﮢﻦ وﻳﺮ ﭘﺎﺗﺎﺋﻮن‪ .‬ﺧﻮد ﺷﺎﻫﻪ ﺣﺒﻴﺐ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺟﻴﻜﻮ אﮘﻲ ﻣﺎن ڏﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ ﮀﮇي ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﻮِء‬
‫ﺳﺎﮢﻦ وﻳﺮ رﮐﻲ‪ ،‬ﻫﻨﻦ ﮐﻲ وﻗﺖ ﺑﻮﻗﺖ אﻫﻨﺞ אﻳﺬאَء رﺳﺎﺋﮡ ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬

‫) ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﻮﭨﮍيَء ﻣﺎن ﻟﮇאﺋﮡ (‬

‫ﻫﻨﻦ )ﻣﻐﻠﻦ( ﭤﻲ ﭴﺎﺗﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﺳﺎن ﺳﺎن ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻲ آﺑﺮوﺋﻲ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻞ ﭘﺮدي ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ۾ ﻫﻲ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏאڍي ﺧﺒﺮدאري ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻳﺘﺮﻳﻘﺪر ﺟﻮ زאﻟﻦ ﺟﺎ ﻛﺠﺎوא ﺑﻪ ﻧﺮ אﭠﻦ ﺗﻲ ﻛﻴﻦ ﮐﮣﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺮدن ﮐﻲ אﻧﺪر‬
‫ﭘﺎﮢﻲ ﭜﺮڻ ڏﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺮدن ﮐﭩﻴﻦ ﮐﻲ אﻧﺪر ﺟﺎ ﻛﭙﮍא ڌوﺋﮣﺎ ڏﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻨﻦ ﺳﻴﺪن ﮐﻲ אﻻﺟﻲ ﻛﻬﮍي ﻃﺮح ﺳﺎن‬
‫אﻧﺪر ﻟﻨﮕﻬﮡ ڏﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﺳﻨﺪن ﺣﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾ وﻳﻬﮡ ۽ ﺳﻨﺪس ﭼﻴﭻ ۾ ﻫﭣ‬
‫وﺟﻬﮡ ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻨﮛ ﮔﻬﺮڻ ﺟﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﮔﺎر ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﺗﻲ ﻫﻦ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﺋﻲ‬
‫ﻫﻮﻧﺪي‪ .‬אﻧﻬﻲَء وﻳﺮ ﻛﺮي ﻫﻨﻦ ﺳﻴﺪن ﮐﻲ אﻳﺘﺮو ﺳﺘﺎﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﺣﻮﻳﻠﻲ ﺟﻲ آڏو ﺑﻪ ﻧﻪ ﻟﻨﮕﻬﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫’ﭜﭩﻲ‘ ﻳﺎ ﺗﻮڙي ﭔﻲَء ذאت ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﮘﻮٺ ۾ ﺳﻴﺪن ﺟﻲ ﺗﻮﺳﻞ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺑﻪ ﻫﻨﻦ ﻫﻠﻨﺪيَء وאرن ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻮ رאﻳﻮ‬
‫رﮐﻲ‪ ،‬ﻫﻨﻦ ﮐﺎن ﻣﻨﻬﻦ ﻣﭩﺎﺋﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﻛﺮي ﻫﻨﻦ ﺳﻴﺪن ﮐﻲ ﻻﭼﺎر ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﻮﭨﮍي ﻣﺎن ﻟﮇي‪ ،‬אﺗﺮ ڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﭘﺮﭜﺮو ﺟﺪא ﭘﺎڙو ﭔﮅي وﻳﭡﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ ﺟﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﻪ אﭸﺎ ﺳﻮڌא ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻴﭡﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫) ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻮ ﭼﻮرن ﻫﭥﺎن ﻣﺮڻ (‬

‫אﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﭤﻮرא ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺲ ﮔﺬرﻳﺎ ﺗﻪ ’ َدل‘ ذאت ﺟﺎ ﻛﻲ ﭼﻮر‪ ،‬وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ ﻛﺎﻫﻲ אﭼﻲ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﺮن ۾ ﭘﻴﺎ‪.‬‬
‫ﻣﮍس ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻪ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻢ ﭘﭡﻴﺎن ﭔﺎﻫﺮ وﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭼﻮرن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﭴﻲ ﻟﮙﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ ﺟﻮ ﻣﺎل ﻣﺘﺎع‬
‫ﻫﭣ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﮐﮣﻲ ﭔﻬﺎري ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻲ ۽ ﻣﻐﻞ ﺑﻪ ﻣﻮﭨﻲ آﻳﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﮔﻬﻮڙא ﮔﻬﻮڙא ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﭝﺌﻲ ﻫﭥﻴﺎر‬
‫ﭔﮅي‪ ،‬ﺳﻨﭝﺮي ﭼﻮرن ﭘﭡﻴﺎن ﻛﺎﻫﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻦ ﺑﻪ ﭘﺎڙي ۾ وﻳﭡﻞ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﮍي ﻣﻬﻞ ۾ ﻫﻨﻦ ﺳﺎن‬
‫وאﻫﺮ ﻛﺮڻ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎل ﭴﺎﺗﺎﺋﻮن‪ .‬ﺳﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮔﮇ وﭠﻲ‪ ،‬ﻫﻨﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ وﭸﮡ ﻻِء ﺳﻨﭝﺮي‬
‫آﻳﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻣﻐﻠﻦ رﻳﮍﻫﻪ ﭘﻴﮍﻫﻪ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ אﺳﺎن ﮐﻲ ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻲ ﻣﺪد ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﺳﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻴﻮن‪ .‬ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﭣ ﻛﻴﻦ ﺗﻪ ”ﭘﺎڙي ﺟﻮ ﻧﻨﮓ زﻳﺎدﻫﻪ آﻫﻲ‪ “.‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﻦ ﻫﻮڏ ﭰﭩﻲ ﻛﻴﻦ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﻳﺘﺮو ﺑﻪ ﭼﻴﻦ ”ﺟﻲ‬
‫آُء אﻧﻬﻲ ﻟﮍאﺋﻲ ۾ ﻣﺮي وﻳﺲ ﺗﻪ ﺗﻮﻫﺎن ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻲ ﻗﺪر ﺧﻮش ﺧﻮرم ﭤﻴﻨﺪא ۽ ﺟﻲ ﺟﻴﺌﺮو ﻣﻮﭨﻴﺲ ﺗﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﭘﺎڙي ﺟﻮ ﺣﻖ אدא‬
‫ﻛﻴﻢ‪ “.‬ﭘﺮ ﻣﺮزא ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﻫﻦ ﮐﻲ אﺻﻞ אﭘﮍڻ ﻧﻪ ڏﻧﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ آﻫﺴﺘﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﻣﻮﭨﻲ وڃ“ ﭘﻮِء ﺗﻪ دڙﻛﺎ ۽‬

‫‪17‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﺟﺎﻳﺎ وﻳﮡ ﺑﻪ ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏאڍو ڏک ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﺎڻ ﺟﻬﻠﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﺗﻲ ﭘﺎرאﺗﻲ وאﻧﮕﻲ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﺑﻲ‬
‫אﺧﺘﻴﺎريَء ﺳﺎن ﭼﻴﺎﺋﻮن‪:‬‬
‫ﺑﻴﮓ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻴﮕﻲ‪ ،‬آﻫﻲ ﻛﻮﭨﮍيَء ۾ ﻛﺎﻧﻪ‪،‬‬
‫אﭤﻢ آس אﻧﺪر ۾‪’ ،‬دل‘ﻣﺎرﻳﻨﺌﻲ َ‬
‫ﻣﺎن‬
‫אﻫﻮ ﭼﻮڻ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﺗﻪ ﮔﭥﻮ ﺋﻲ ﻛﻴﻦ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﻐﻞ‪ ،‬ﭼﻮرن ﺟﻲ ﭘﭡﻲَء وﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ ﭼﻮرن ﺟﻲ‬
‫ﻫﭥﺎن ﻣﺎرﺟﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﺑﭽﻴﻮ‪ .‬אﻫﻮ وאﻗﻌﻮ ﺳﺎل ‪1713‬ع ۾ ﭤﻴﻮ‪ .‬رﮘﻮ ﻫﻚ ﻧﻨﮃو ﭘﭧ ﻣﺮزא ﻣﻐﻞ ﺟﻮ ﭘﭟ‬
‫ﺗﻲ ﺑﭽﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ”ﮔﻮﻟﻮ“ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬

‫) ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲَء ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺷﺎدي ﭤﻴﮡ(‬

‫ُ‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻮن زאﻟﻮن ﺗﻮڙي ﺟﻴﻜﻲ ﭔﻴﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺳﻨﺪن ﭘﺮيَء ﻣﺎن ﺑﭽﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ אﭼﻲ دل ۾ ﺧﻴﺎل ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﭔﻴﻠﻲ‪،‬‬
‫אﻫﻮ ﺳﻴﺪن ﺟﻮ رﻧﺞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אﺳﺎن ﺟﻲ رאڄ ﮐﻲ وڙﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﻲ ڏאڍא ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﻴﺎ ۽ אﭼﻲ ﺳﻴﺪن ﺟﻲ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺎ ۽ ﻣﻌﺎﻓﻲ‬
‫ﮔﻬﺮڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬آﺧﺮ ﭔﺌﻲ ﻃﺮف ﭘﺎڻ ۾ ﭘﺮﺗﺎ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﺑﻪ ﺧﻮאﻫﺶ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﺳﺎن وڌﻳﻚ ﻣﻴﻼپ ۽ ﻋﺰאزت رﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺳﻮ ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲَء ﺟﻮ ﺳﮛ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬ﻫﻦ ﺑﻴﺒﻲَء ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ “ﺳﻴﺪه ﺑﻴﮕﻢ“ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﭘﻮِء ﻣﺮﻳﺪ אدب ﮐﺎن ”ﺗﺎج אﻟﻤﺨﺪرאت“ ﻛﺮي ﻛﻮﭠﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻲَء ﺑﻴﺒﻲ ﺳﺎﮘﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭼﻴﭻ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭣ ۾ ورﺗﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻮَء ڏאڍي ﻧﻴﻚ ۽ ﺳﮕﻬﮍ ۽ ﻫﻮﺷﻴﺎر ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻧﻤﺎز روزي ﺗﻲ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻧﺠﻬﻲ‬
‫ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ﭘﮍﻫﻨﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﻫﺎج ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﻛﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﺟﻬﮍو ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﭜﻼرو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﺳﻨﺪس ﺑﻴﺒﻲ ﭜﻼري ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻛﻦ ﻣﻬﻴﻨﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺑﻴﺒﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ ﮐﻲ אﻣﻴﺪوאري ﭤﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﻮ ﻓﻘﻴﺮن ﻣﻨﺠﻬﺎن ﺳﻬﻜﻨﺪو‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ‬
‫آﻳﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﮁﻴﺲ ﺗﻪ ”אي אﺑﺎ! ﭔﻴﻮ ﺗﻪ ﺧﻴﺮ آﻫﻲ؟“ ﻓﻘﻴﺮ ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ ﺗﻪ ”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﭔﻴﻮ ﺧﻴﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺑﻴﺒﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ‬
‫ﮐﻲ אﻣﻴﺪوאري آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻮ ﮐﻴﻦ ﭘﻠﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﭤﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﺎﮢﻲ آٌء ﭘﺮאﻫﻴﻦ ﭘﻨﮅ ﺗﺎن ڊوڙﻧﺪو وﭠﻲ آﻳﺲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﺎﻫﻪ ﺗﻜﮍو ﭤﻮ ﮐﮣﺎن‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ڏאڍي ُﺑﮁﺎن ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”وאﻫﻪ ﺟﻮ אوﻻد‪ ،‬ﺟﻮ אﭸﺎ‬
‫ﭴﺎﻳﻮ ﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ رﻻﺋﻲ ﺧﺮאب ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻲ ﭴﻤﻨﺪو ﺗﻪ אﻻﺟﻲ ﻛﻬﮍא ﻛﻠﻮر ﻛﻨﺪو‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫אﻫﮍو ﭔﺎر ﺋﻲ ﻛﻴﻦ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﺳﭛ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ אوﻻد آﻫﻦ‪“.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﭼﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﭻ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﺑﻴﺒﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ ﮐﻲ אﻫﻮ ﭔﺎر ﺗﻪ ﻛﻴﻦ ﭴﺎﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ وري ﻳﺎﻋﻤﺮ ﻛﮇﻫﻦ אﻣﻴﺪوאري ﻧﻪ‬
‫ﭤﻲ‪.‬‬

‫‪18‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﭨﻴﻮن‬
‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ زور وﭠﮡ ۽ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن ۽ ﻣﺘﻌﻠﻮي ﻳﻌﻨﻲ ﻣﭩﺎرﻳﻦ ﺟﻲ ﺳﻴﺪ ۽ ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻲ دل‬
‫۾ ﺣﺴﺪ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﮡ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﺑﻠﮍيَء ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ‪ -‬ﺳﻨﺪس دﺷﻤﻨﻦ ﺟﻲ ﺳﺎﮢﺲ ﻫﻠﺖ‪ -‬ﭜﭧ ﺗﻲ‬
‫ﺳﻨﺪس ﻧﺌﻮن ﮘﻮٺ ﭠﺎﻫﮡ‪ -‬ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺟﻲ وﻓﺎت‪ -‬ﺳﻨﺪس ﭜﭧ ﺗﻲ وﻳﻬﮡ‪(.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ زور وﭠﮡ ۽ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن ۽ ﻣﺘﻌﻠﻮي ﻳﻌﻨﻲ ﻣﭩﻴﺎرﻳﻦ ﺟﻲ ﺳﻴﺪن ۽ ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻲ‬
‫دل ۾ ﺣﺴﺪ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﮡ (‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻫﺎﮢﻲ אﮘﺌﻴﻦ ﺣﺎل ﮐﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﺣﺎل ۾ ﻫﻮ‪ .‬ﻣﭥﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ وﭨﺲ ﻣﺎﮢﻬﻦ אﭼﻲ ڊوڙ ﻛﺌﻲ ۽‬
‫ﮐﻴﺲ ﻣﺮﺷﺪ ﻛﺮي ﭤﻲ ڏﭠﺎﺋﻮن‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ آس ﭘﺎس ﺟﻲ ﺳﮑﺮن ﻣﺎن ﻟﻜﻲ ﻛﻴﻦ رﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ﭘﺎڻ ﭘﺌﻲ ﻣﺮﻳﺪ ﻛﻴﺎ‪ .‬وﻳﺘﺮ‬
‫ﺟﻮ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﻃﺮف ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮀﮇﻳﻮ אﭼﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻲ ﭤﻴﺎ ۽ ﺳﻨﺪس وאﮐﺎڻ ۽ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﭘﺎڻ رﻳﺲ ﺟﺎﮘﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﻫﻦ ﺑﺰرگ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬אﻫﻲ ﻫﻜﮍא ﻫﺌﺎ ﻫﺎﻟﻦ وאرא ﭘﻴﺮ‬
‫ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح ﺟﻮ אوﻻد‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ”ﭘﻴﺮ ﭘﻨﺞ ﭘﺎڳ“ ﺗﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺎدي ﺗﻲ ﻫﻮ‪ .‬ﭔﻴﺎ ﻫﺌﺎ ﻣﺘﻌﻠﻮي وאرא ”אﺟﻨﺎﮢﻲ“ ﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻲ ﺧﻮد‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﺎ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻧﺌﻮن ﻣﺮﺷﺪ ﺳﺎﻣﺎﮢﺠﻲ ۽ ﭘﭡﻴﺎن ﻫﻴﺘﺮي‬
‫ﮔﻠﺮ ﺳﺎﮢﺲ ﻫﺠﻲ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺳﺎﮘﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰن ﺟﻲ رﻳﺲ ۽ אﮢﺒﮣﺖ ﻛﺮي ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻴﺎل ﺳﻮڌو ﻣﺘﻌﻠﻮي ﻣﺎن‬
‫ﻟﮇي‪” ،‬ﭜﻴﻦَء ﭘﻮر“ ۽ ﭘﻮِء وري ”ﻛﻮﭨﮍي“ ۾ אﭼﻲ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﭨﻴﻮن دﺷﻤﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻫﻮ ”ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙو“‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﮅ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ۽ ﻛﻠﻬﻮڙن ﺟﻮ ﺳﺮدאر ﺑﻪ ﻫﻮ ۽‬
‫ﻣﺮﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ﺳﭝﺌﻲ ﻛﻠﻬﻮڙא ﻣﺮﺷﺪيَء ﺟﻮ دم ﻫﮣﮡ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪن ﮔﺎديَء ﺟﻮ ﻫﻨﮅ ۽ وڏو ﺷﻬﺮ אﻧﻬﻦ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ”ﺧﺪא آﺑﺎد“ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ אﺗﻲ ﻫﻚ وڏي ﻣﺴﺠﺪ ﭘﻜﻴﻦ ﺳﺮن ۽ ﻛﺎﺷﻲَء ﺳﺎن ﭠﻬﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﺮאﮢﻲ‬
‫درﻳﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻨﺎري ﺗﻲ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﭨﻨﻬﻲ ڌرﻳﻦ ﺳﺎن ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏﮐﻴﻮ ﺳﮑﻴﻮ ﮔﺬאرو ﻛﺮﮢﻮ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻫﻨﻦ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ۾ ﭘﻜﻮ‬
‫ٰ‬ ‫ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﭜﻴﺮא ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻣﺎري ﮐﭙﺎﺋﻲ ﮀﮇﺟﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﺧﺪא‬
‫ﺧﺪאﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﮐﻴﺲ ﻛﺎﺑﻪ ﭘﺮوאﻫﻪ‬
‫ٰ‬ ‫ﭜﺮوﺳﻮ ﻫﻮ ۽ ﺗﻮﻛﻞ ﺗﻲ ﭜﺎڙي وﻳﭡﻮ ﻫﻮ ۽ ﭔﻴﻮ ﺗﻪ وري‬
‫ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ ۽ ﺻﺤﻴﺢ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﭽﻴﻮ ﭤﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﭘﺎڻ אﻫﮍא ﻛﻢ ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺟﻦ ﺟﻲ ڏﺳﮡ ﺳﺎن ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻋﺠﺐ ۾ ﭘﺌﺠﻲ ﭤﻲ‬
‫وﻳﺎ ۽ ﺳﻨﺪس אﻧﺼﺎف ﭤﻲ ﻣﭹﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻫﻲ ﻛﻮ وڏو وﻟﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻴﭡﻴﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﻣﺎن ﭘﺎﮢﻬﻲ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﮐﻲ אﺣﻮאل ﻣﻌﻠﻮم‬
‫ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﺑﻠﮍيَء ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺑﻠﮍيَء ۾ ﭔﺎرﻫﻴﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﻣﻴﮍو ﻟﮙﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻻِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﻣﻘﺒﺮو ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻜﮍي وڏي ﭴﺎر ﺟﻲ وڻ ﻫﻴﭡﺎن ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ دل ۾ אﭼﻲ‬
‫ﻫﻲُء ﺧﻴﺎل ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ אﺗﻲ ﻗﺒﻮ ﭠﻬﺮאﻳﺎن‪ ..‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﺎ ﭴﺎر وڍאﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﻫﺎ ﭴﺎر אﻫﮍي ﮘﺮي ﻫﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻮ ﺟﻴﻜﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻧﻬﻲ ﻣﺎن ﻛﺎ ﭨﺎري ﮐﮣﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﻧﻪ ﭔﻴﻮ ﻣﺮض وﭠﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﻲ ﻻِء ﻛﺎﺷﻲَء ﺟﻲ ِﺳﺮن آﮢﮡ ﻛﺎڻ ﻣﻠﺘﺎن ڏي وﻳﻮ ۽ אﺗﺎن ﮘﭻ‬
‫ﺟﻴﺘﺮو ﺳﺎﻣﺎن وﭠﻲ ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﻣﻮﭨﻲ درﻳﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺘﻲ ﭔﻴﮍيَء ۾ ﭤﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﺧﺪא آﺑﺎد وٽ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﺎﻫﻲ ﮐﮣﮡ‬
‫ﻻِء אﺗﻲ ﭔﻴﮍي ﺟﻬﻠﻴﺎﺋﻮن ۽ אﺗﻲ ﻟﻨﮕﺮ ﻻﻫﻲ ﭘﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ אﭼﮡ ﺟﻮ ﭔﮅو‪ ،‬ﺳﻲ ﮀﻠﻨﮕﻴﻦ ﺟﻮن ﮀﻠﻨﮕﻴﻮن دﻋﺎ ﮔﻬﺮڻ ۽ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮڻ ﭘﺌﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫אﺗﻲ ﻫﻜﮍو ﻗﺎﺻﺪ ﻣﻴﺎن ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ ﺟﻲ ﻃﺮﻓﺎن آﻳﻮ ۽ אﭼﻲ ﻣﻴﺎن ﺟﻲ ﭘﺎرאن ﺳﻼم ﺑﻪ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺧﻴﺮﻋﺎﻓﻴﺖ ﺑﻪ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ ۽‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﻮﺗﻴﻦ ﺟﻲ ﻣﻌﺠﻮن ﺟﻲ دﭔﻠﻲ ﺑﻪ آﮢﻲ ﻧﺬر ﻛﺮي ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ دﭔﻠﻲ وﭠﻲ‪ ،‬ﭔﻴﮍيَء وאرن ﮐﻲ ڏﻧﻲ ﺗﻪ‬
‫”درﻳﺎﻫﻪ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ “.‬ﻣﻴﺎن ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻋﺮض ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺳﺎﺋﻴﻦ! אﻫﺎ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﺳﻮﮐﮍي آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﺎ ُאﮀﻼﻳﻮ؟“‬
‫ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﭔﮅس ﺋﻲ ﻛﻴﻦ ۽ ﺟﻴﻜﻮ ﻣﺎل دﭔﻠﻲَء ۾ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﮐﮣﻲ درﻳﺎﻫﻪ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﻨﻬﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ אﺗﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻮ ذرو ﭘﻴﺘﻮ‪ ،‬ﺳﻮ زﻫﺮ ﺟﻲ אﺛﺮ ﮐﺎن ﻳﻜﺪم ﻣﺮي وﻳﻮ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺎﺻﺪ ﮐﻲ אﻫﻮ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‬

‫‪19‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺗﻪ ”ﻣﻴﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﻼم ڏج ۽ ﭼﺌﺞ ﺗﻪ ﺟﻲ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﺳﻮﮐﮍي رﮘﻮ אﺳﻴﻦ ﮐﺎﺋﻮن ﻫﺎ ﺗﻪ ﻛﻦ ﭤﻮرڙن ﻣﺎﮢﻬﻦ‬
‫ﮐﻲ ﻓﺎﺋﺪو ﭘﻬﭽﻲ ﻫﺎ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﭜﻠﻲ ﺗﻪ ﻫﺘﺎن ﮐﺎن وﭠﻲ ﮐﺎري ﺳﻤﻨﮉ ﺗﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺧﺪא ﺟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ‬
‫ﻓﺎﺋﺪو ﭘﻬﭽﻲ‪“.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻠﮍيَء ۾ آﻳﻮ‪ ،‬۽ ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﺋﻲ ﻗﺒﻮ ُﺟﮍي رאس ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻜﮍيَء ِﺳﺮ ﺗﻲ‬
‫”ﻟﻄﻴﻒ“ ﺟﻮ ﻟﻔﻆ ﻟﮑﺎﺋﻲ‪ ،‬אﻫﺎ دروאزي ﺟﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن ﻫﮣﺎﺋﻲ ﮀﮇي‪ .‬ﭘﻮِء ﭘﺎڻ אﭼﻲ ڍﻧﮃيَء ۾ ﻟﭥﻮ‪ .‬ﺑﻠﮍيَء ﺟﻲ ﮔﺎديَء ﺗﻲ‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺨﺪوم ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺳﻊ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﻗﺒﻮ ڏﺳﮡ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﻧﺎﻟﻲ وאري ﺳﺮ ڏﺳﻲ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ”وאﻫﻪ!‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭜﺎﻧﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ آٌء ﻫﻦ ﺟﺎِء ﺟﻮ وאرث ﭤﻴﺎن!“ ﺗﻨﻬﻦ ﻳﻜﺪم ﺣﻜﻢ ﻛﺮي ِﺳﺮ ﭘﭩﺎﺋﻲ ﮀﮇي ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﺎِء ﺗﻲ ﭔﻲ‬
‫ﻟﺴﻲ ِﺳﺮ ﻫﮣﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺎ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ڏﺳﮡ ۾ ﭘﺌﻲ אﭼﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻼح‪ ،‬ﺟﻮ ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺳﻊ ﺟﻲ ﻋﺰﻳﺰن ﻣﺎن ﻫﻮ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﻫﺎ ِﺳﺮ ﮐﮣﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ‬
‫آﻳﻮ ۽ ﺳﭵﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎن ﻛﺮي ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏאڍي ﻣﭡﻴﺎن ﻟﮙﻲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻟﻄﻴﻒ‪ ،‬א�‬
‫ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﺗﻬﮍي ﺟﻮ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻮ َﭘﭩﺎﻳﻮ אﭤﺲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﮐﻲ אِن ﻛﻢ ﺟﻮ ﺑﺪﻟﻮ ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻲ‬
‫אﻧﺪر ﭘﻴﺶ אﻳﻨﺪو‪ .‬ﺗﻮن אدא ﻛﻮ ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛﺮ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻼح ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אﻫﻮ ُﭔﻮڙو ﺟﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮘﻴﺎن‬
‫ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ زﻣﻴﻦ ﻣﺎن ﮀﻜﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃ‪ “.‬ﭘﻮِء ﻫﻦ אﻫﮍيَء ﻃﺮح ﺳﺎن ﻛﻴﻮ ﺗﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﺎن ﭨﻲ ﭘﺎڙون ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي‬
‫آﻳﻮن‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻼح ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אوﻻد ﻣﺎن ﭨﻲ ﭴﮣﺎ ﺑﻠﮍيَء ﺟﻲ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﻨﺪא‪ “.‬ﭘﻮِء אﻫﺎ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺪم ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺳﻊ ﻣﺮي وﻳﻮ ۽ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻼح ﺟﻮ ﭘﭧ ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ ﺳﻨﺪس ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ۽ ﭘﻮﭨﺎ ﺑﻪ ﮔﺎدي ﺗﻲ وﻳﭡﺎ‪.‬ﭘﻮِء وري ﮔﺎدي ﭔﺌﻲ ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ آﺋﻲ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس دﺷﻤﻨﻦ ﺟﻲ ﺳﺎﮢﺲ ﭼﻠﺖ (‬

‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻴﺎن ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ڏي دﻋﻮت ﭼﻮאﺋﻲ ﻣﻮﻛﻠﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﻼﻗﺎت ﺟﻮ ﺷﻮق ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭠﻬﺮאﻳﻞ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻲ وﭨﺲ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ وﻳﻬﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮي‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ ﭨﻜﻲ ﮐﺎﺋﻲ‪ُ ،‬אﭤﻲ ﮐﮍא ﭤﻴﺎ‬
‫۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮﻛﻼﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻴﺎن ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﮔﻬﻮڙي ﺳﻮﻧﻦ ﺳﻨﺠﻦ ﺳﺎن ڏﻧﻲ‬
‫ﺑﻄﻮر ﻧﺬرאﻧﻲ ﺟﻲ ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﻣﭥﺲ ﭼﮍﻫﻴﻮ وﭸﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﮔﻬﻮڙي ڏאڍي ﻣﺴﺘﻲَء وאري ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻻﺋﮡ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ‬
‫ڏﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬אﮘﺌﻲ ﻛﻴﺘﺮن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﻜﻦ ۽ ﻟﺘﻦ ﺳﺎن ﻣﺎري ﮀﮇﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻫﮍي ﮔﻬﻮڙي ڏﻳﮡ ﻣﺎن ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ﺟﻲ אﻫﺎ ﻧﻴﺖ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن ﺑﻪ אﻫﮍي ﻋﻘﻮﺑﺖ ﭤﺌﻲ ۽ אﻫﺎ ﮔﻬﻮڙي ﻣﺮ ﺗﻪ ﻣﺎرڻ ﻛﺮﻳﺲ‪.‬‬
‫אﺗﻲ ﻛﻦ ﺧﻴﺮﺧﻮאﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﭜﺮ ۾ אﭼﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ ﺣﺎل آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﻫﺎ ﮔﻬﻮڙي ﻗﺒﻮل ﻛﺌﻲ‬
‫۽ אﺗﻴﺌﻲ ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺗﻢ‪ ،‬ﻳﻜﺪم ﭨﭗ ڏﻳﺌﻲ زﻳﻦ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ وﻳﭡﺲ ۽ ﻟﻐﺎم ﻛﮃאﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﮔﻬﻮڙيَء אﺗﻲ‬
‫ﻛﮇאﺋﻲ ﮐﻨﻴﺲ‪ ،‬ﮔﻬﮍيَء ۾ ﻧﻈﺮ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻛﻴﺘﺮא ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﭡﻴﺎن ﭘﻴﺲ ﭘﺮ ﭘﭵﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﺎ‪ .‬ﺳﮕﻬﻮ ﺋﻲ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻬﻮڙيَء ﮐﻲ ﻣﻮﭨﺎﺋﻲ آﻳﻮ ۽ آﮢﻲ אﮘﻴﺎن ﻣﻴﺎن ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ ﺟﻲ ﺑﻴﻬﺎرڻ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﺎ ﺗﮑﻲ ڊوڙڻ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﮕﻬﺮﺟﻲ‬
‫ﺷﻞ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﺳﻬﻜﮡ ۾ אﭼﻲ وﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ אﻫﻮ ﺣﺎل ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﻴﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫َ‬
‫ﮀﮇﻳﻮ؟“ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن ﻣﻌﺎﻓﻲ ﮔﻬﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻟﻐﺎم ﮀﺎﺟﻲ ﻻِء ﻻﻫﻲ‬
‫”אي ﻛﻢ ﻋﻘﻞ! ﺟﮇﻫﻦ ﺧﻮد ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ وאڳ ڌﮢﻲ ﺳﮙﻮري ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺟﻴﻜﻮ وﻫﭧ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﻫﺠﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺎ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺟﻬﻠﮡ ﺟﮙﺎِء! אﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻮن אن ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ ڏﻧﻲ‪ “.‬אﻫﻮ ُﻧﻜﺘﻮ ﭔﮅي ﻣﻴﺎن ﻧﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻲ دل ﺗﻲ ڏאڍو‬
‫אﺛﺮ ﭤﻴﻮ ۽ אﻧﻬﻲ وﻗﺖ ﮐﺎن وﭠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻲ אﻋﺘﻘﺎد ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﻣﺨﺪوم ”ﻣﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﭘﻨﺞ ﭜﺎڳ“ ﻫﺎﻟﻦ وאرو ﺑﮑﺮ وאﻫﻪ ﺗﻲ ﭔﻴﮍيَء ۾ ﭼﮍﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺷﻜﺎر ﺗﻲ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ﻫﻨﮅ ﻛﻨﺎري وﻳﺠﻬﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻫﻜﮍو وﻳﭡﻞ ڏﭠﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﺘﻮ ﺑﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻴﺮ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﺘﻮ وﮢﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻦ ﮐﺎن ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ؛ ﭘﺮ ﻫﻦ ڏﻳﮡ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ ﭘﭡﻴﺎن ﻫﻦ ﮐﺎن‬
‫زوري ﻛﺘﻮ ﭰﺮي ورﺗﺎﺋﻮن‪ ..‬ﻓﻘﻴﺮ אﺗﺎن ﭜﭵﻲ אﭼﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ ﮐﻲ ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ ”ﻣﻮن ﺳﺎن ﻫﻲ ﻇﻠﻢ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ “.‬ﺗﻦ‬
‫ﺳﭝﻨﻲ ُﭔﮅي ﻛﺮي‪ ،‬אﻫﺎ رٿ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ ﺳﺎﮘﻲَء ﺟﺎِء ﺗﻲ وﻳﻬﮡ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﻮﭨﻲ אﭼﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﭥﺲ ﻫﻼن‬
‫ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﺘﻮ ﭰﺮي وﭠﺠﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻨﻦ אﻳﺌﻦ ﻛﻴﻮ ۽ وﭸﻲ ﻟﻜﻲ وﻳﭡﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮﭨﻴﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻨﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﺘﻮ‬

‫‪20‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﮀﮇאﻳﻮ ۽ ﻫﻠﻴﺎ آﻳﺎ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ אﻧﻬﻲ ﻫﻠﺖ ﻣﺎن ﭘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ڏאڍو ﺧﻔﻲ ﭤﻴﻮ ﻫﺎﻟﻦ ۾ ﭘﻬﭽﮡ ﺷﺮط ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﮇ ﻛﺮي‪،‬‬
‫ﻟﮍאﺋﻲَء ﺟﺎ ﻫﭥﻴﺎر ﮐﮣﻲ ﺳﻨﭝﺮي وﻳﭡﺎ ﺗﻪ ﺳﭝﺎﮢﻲ ﻓﺠﺮ ﺟﻲ وﻗﺖ ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ۽ ﺳﻨﺪس ﻓﻘﻴﺮن ﺗﻲ ﺣﻤﻠﻮ ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ وﭸﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ ﭘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻲ ِﺳﭧ ِﺳﭩﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אﺑﺎ! ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛﺮﻳﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻴﻜﺎ א� ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ‪ “.‬۽ ﻫﻲُء אﺣﻮאل ﺑﻪ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”אڄ ﺳﺎﻧﺠﻬﻦ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﭼﺮﻳﻮ ﻓﻘﻴﺮ ﭘﭡﺎرכ ﻛﺎﭠﻴﻦ ﺟﻲ‬
‫ﮐﮣﻲ ﻫﺖ אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻲ ﻛﺎﭠﻴﻮن ﻫﺖ ﻻﭤﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﭴﺎﮢﺠﻮ ﺗﻪ ﻓﺘﺢ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ آﻫﻲ ﺟﻲ ﮐﮣﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ ﺗﻪ ﭘﻮِء ﺣﺎل ﻛﻮﻧﻬﻲ‪“.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎم ﺟﻮ وﻗﺖ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭼﻮڻ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﻜﮍو ﭼﺮﻳﻮ ﻛﺎﭠﻴﻮن ﮐﮣﻲ آﻳﻮ ۽ ﻣﺎٺ ﻛﺮي ﻛﺎﭠﻴﻮن ﻻﻫﻲ وﻳﻨﺪو‬
‫رﻫﻴﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻚ ﭤﻲ ﺗﻪ ﺳﻮڀ אﺳﺎن ﺟﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺻﺒﺢ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﻨﺘﻈﺮ رﻫﻴﺎ‪ .‬אﭸﺎ ﺳﺞ ﻣﺲ ُאﭜﺮﻳﻮ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﺳﻮڌو ﻧﻜﺮي ﭔﺎﻫﺮ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻨﺪس وڏو ﺧﻠﻴﻔﻮ אﺳﻤﺎﻋﻴﻞ‪ ،‬ﺳﻮ ﮔﻬﮣﻲ ﻣﺪت ﭤﻴﻞ ﻫﺌﻲ ﺟﻮ‬
‫ﭘﭡﺘﻲ رﻫﻴﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﮇڻ ﻻِء ﻣﺎﮢﻬﻮ ڊوڙאﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺧﻠﻴﻔﻮ אﭼﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻛﭙﮍو‬
‫وﺟﻬﻲ‪ ،‬אﭼﻲ ﺑﻴﭡﻮ‪ .‬ﭘﻴﺮ ﭘﮁﻴﺲ ﺗﻪ ”אڄ אﺋﻴﻦ ﮀﻮ ﻛﻴﻮ אﭤﺌﻲ؟“ ﭘﻮِء ﻛﭙﮍو ﮐﮣﻲ ﻻﻫﻴﻨﺲ ﺗﻪ ڏאڙﻫﻲ ﻣﭥﻮ ﻛﻮڙﻳﻮ ﭘﻴﻮ‬
‫אﭤﺲ ۽ ﻣﻨﻬﻦ ﺳﭵﻮ ﻛﺎرو ﭤﻴﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻴﺲ‪ .‬ﭘﻴﺮ ﮐﻲ ﺣﻴﺮت وﭠﻲ وﺋﻲ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ وڏي ﺧﻠﻴﻔﻲ ﺳﺎن ﻫﻲَء ﻛﻬﮍي ﺟﭟ‬
‫ﭤﻲ! ﺗﻜﮍو ﭤﻲ ﺣﺎل ﭘﮁﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﺧﻠﻴﻔﻲ ﭼﻴﻮ ”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ وﻳﮍﻫﻪ ﺟﻲ ﻻِء אوﻫﺎن ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﻧﭥﻮ ﻫﻼن ﺗﻪ‬
‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ۽ ﻧﻤﻚ ﺣﺮאم ﭤﻮ ﻛﻮﭠﺠﺎن ۽ ﺟﻲ ﻫﻠﻲ ﭤﻮ وڙﻫﺎن ﺗﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ رﺳﻮل ﻛﺮﻳﻢ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﻛﺎرو ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻣﻮن ﮐﻲ وﭠﻲ آﮢﻲ ﺑﻴﻬﺎرﻳﻨﺪא‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﺒﻲَء ﺟﻲ אوﻻد ﺳﺎﻣﻬﻮن ﻫﭣ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫۽ א�‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺻﻼح ﭜﺮي ﻫﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺋﻲ ﺟﻬﺎن ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﻨﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﻛﺎرو ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ﭼﺌﻮ ﺗﻴﺌﻦ ﻛﺮﻳﺎن‪ “.‬ﭘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﺧﻠﻴﻔﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ڏאڍو ﺷﺮم آﻳﻮ ۽ ﮔﻬﮣﻲ ﻗﺪر ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻟﺸﻜﺮ ﺳﻮڌو ﭘﺘﻲ ﻣﻮﭠﺘﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭘﻴﺮ ﺟﻲ زאل ”ﺑﻴﺒﻲ ﻟﻌﻞ“ ﻧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻣﺘﻌﻠﻮي وאرن ﺳﻴﺪن ﻣﺎن ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺧﻴﺮﺧﻮאﻫﻪ ﻫﺌﻲ‬
‫۽ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺳﻨﺪس ﮔﻬﮣﻮ ﻳﻘﻴﻦ ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ وﺟﻬﻪ ﻟﮙﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ אﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﺟﻴﻜﺎ ﺧﺪﻣﺖ‬
‫ﭘﭵﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪي ﻫﻴﺲ‪ ،‬אﻫﺎ ﻛﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻋﺰﻳﺰن ﮐﺎن ﻟﻜﭽﻮريَء ۾ אﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺳﺎن אﮢﺒﮣﺖ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻲَء ﺑﻴﺒﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ وﻳﭡﻲ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﭘﭟ ﺗﻲ ﺳﻨﺪس ﭔﻦ ﭜﺎﺋﺮن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﺮאرﻳﻮن ﮐﮣﻲ ﻛﺎﻫﻲ آﻳﺎ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ۽ ﺑﻴﺒﻲَء ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڊوڙي אﭼﻲ ﺧﺒﺮ ڏﻧﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻓﻼﮢﺎ ﺳﻴﺪ ﻛﺎﻫﻴﻮ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﺎڻ ﭴﺎڻ آﻳﺎ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﭔﮅي ﺑﻴﺒﻲ ﻟﻌﻞ ﮐﻲ ڊپ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻮِء אﺗﻲ ڊپ ﮐﺎن دאﻧﻬﻮن‬
‫ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‪” :‬آُء ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻴﺲ ﺗﻪ ﮔﻬﻮرﻳﺲ ﺟﻮ ﻗﺒﺮ ﺟﻲ ﭜﺮ ﺗﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﻫﻪ‬
‫ﺑﭽﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﻛﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻛﺮ‪ “.‬ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ دﻻﺳﻮ ڏﻧﺲ ﺗﻪ ”אﻳﻤﺎن ﻧﻪ ﭨﻮڙ“ ۽ ﺳﮇي ﭜﺮ ۾ وﻫﺎرﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪.‬‬
‫אﻳﺌﻦ ﻛﻨﺪي ﭔﺌﻲ ﭜﺎﺋﺮ ﺗﺮאرﻳﻮن ﮐﮣﻲ ﻛﻠﻬﻦ ﺗﻲ رﮐﻲ‪ ،‬אﻧﺪر ﻛﺎﻫﻲ آﻳﺎ‪ .‬אﻫﮍي ﻛﺎوڙ ﭼﮍﻫﻲ وﺋﻲ ﻫﻴﻦ ﺟﻮ ﭼﺮﻳﻦ‬
‫وאﻧﮕﻲ ﻛﻒ وאت ﻣﺎن ﭤﻲ وﻫﻴﻦ ۽ ﻫﻮش ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي وﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻳﻨﺪي ﺳﺎڻ ﭘﺎڻ ۾ אﭨﻜﻲ ﭘﻴﺎ ۽ ذري ﮔﻬﭧ‬
‫ﻫﻜﭕﺌﻲ ﮐﻲ وڍي ﭤﻲ رﮐﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﺮ ﺑﻴﺒﻲ ﻟﻌﻞ وﻳﭽﺎريَء ﺟﻲ رت ﮀﻜﻲ ڏﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ دאﻧﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ אﭼﻲ ﭔﻨﻬﻲ‬
‫ﭜﺎﺋﺮن ﮐﻲ ﮀﮇאﺋﻲ ﺟﺪא ﻛﻴﻮ ۽ ﻣﺘﻌﻠﻮي ڏي وﭠﻲ وﻳﻦ‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﻧﻬﻲَء ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن وﭠﻲ אﻫﻲ ﺳﻴﺪ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﭜﺎﺋﺮ ﭼﺮﻳﺎ ﺋﻲ‬
‫ﭼﺮﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ﭜﻴﺮي وري ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح ﺟﻲ ﺧﻠﻴﻔﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺪ אﺟﻦ ﮐﻲ ”ﻣﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﭘﻨﺞ ﭘﺎﮘﻲ“ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ۽ ﻟﺸﻜﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﮢﺲ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‬
‫ﺗﻪ ﺗﻮن وﭸﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺳﺎن ﺟﻨﮓ ﻛﺮ‪ .‬ﺧﻠﻴﻔﻮ אﭸﺎ ﻣﺲ אڌ وאٽ ﺗﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ وﻳﭽﺎرو אﺗﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ אﺗﻲ ﺟﻮ‬
‫אﺗﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﻻﭼﺎر ﮐﭩﻮﻟﻲ ﺗﻲ وﺟﻬﻲ ﭘﭡﺘﻲ ﮐﮣﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ رאت ﻣﺮي وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻣﻘﺒﺮو ﻧﻮن ﻫﺎﻟﻦ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ אڌ ﻛﻮﻫﻪ ﭘﻨﮅ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ڏﺳﺠﮡ ۾ ﭤﻮ אﭼﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻦ ﻣﭥﻴﻦ ﻣﺜﺎﻟﻦ ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﭘﺎڙﻳﺴﺮي ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻛﻬﮍي ﻧﻪ ﻫﻠﺖ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﻣﺎن ﮀﺎ ﺗﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮن‪ .‬אﻫﮍن אﺗﻔﺎﻗﻦ ﻛﺮي ﭘﺎڻ ﺟﻴﻜﻲ ﺳﻨﺪن ﻣﺮﻳﺪ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﻣﻨﺠﻬﻨﺲ ﻳﻘﻴﻦ وאڌو ﭤﻲ‬
‫ﭤﻴﻮ ۽ ﺟﻴﻜﻲ ﺳﻨﺪس دﺷﻤﻦ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﻪ אن ﮐﺎن ﻛﻦ ﭤﻲ ﻫﻨﻴﻮ ۽ ڊوڙﻳﻮ אﭼﻲ ﭘﺎﺳﻮ ﭤﻲ ورﺗﺎﺋﻮﻧﺲ‪..‬‬

‫‪21‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫) ﭜﭧ ﺗﻲ ﺳﻨﺪس ﻧﺌﻮن ﮘﻮٺ ﭠﺎﻫﮡ (‬
‫אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ڏﻳﮑﺎرﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﺎ وڏא ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﻣﺘﻌﻠﻮي ۾ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮ ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﻦ‬
‫زور وﭠﻨﺪو ﭤﻲ وﻳﻮ ۽ ﻣﺮﻳﺪ ﻫﭣ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺗﻴﺌﻦ ﭔﻴﻦ ﻣﭥﺲ ﺣﺴﺪ ﭤﻲ ﻛﻴﻮ ۽ ﺳﺎﮢﺲ אﻫﻨﺞ אﻳﺬאُء ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻫﻮ ﻟﮇي وﭸﻲ ﭔﺌﻲ ﻫﻨﮅ وﻳﭡﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﻟﮇي ﺑﻠﮍيَء ۾ آﻳﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺣﺒﻴﺐ ﻟﮇي ﭜﻲَء ﭘﻮر‪ ،‬۽‬
‫وري ﻛﻮﭨﮍي ۽ ﭔﻴﻦ ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺑﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻮﭨﮍيَء ۾)אﮢﺒﮣﺖ( ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﺗﺎن ﻟﮇي ﭔﺌﻲ ﻫﻨﮅ ﺟﻲ ﺗﻴﺎري ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﮔﺸﺖ ﻛﻨﺪي‬
‫ﻫﻜﮍو ﭨﻜﺮ زﻣﻴﻦ ﺟﻮ ڏﭠﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﻨﺪس دل ﮐﻲ وﮢﻴﻞ ﻫﻮ‪ .‬אﺗﻲ وאريَء ﺟﻮن ﭜﭩﻮن ﻫﻴﻮن ۽ ﭼﻮڌאري ﮔﻬﺎﭨﻮ‬
‫ﺟﻬﻨﮓ ﻫﻮ‪ .‬آﺳﭙﺎس ڍﻧﮃون ۽ ﭘﺎﮢﻲَء ﺟﺎ دﭔﺎ ﺑﻪ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺑﻠﻜﻞ ﻓﻘﻴﺮאﮢﻲ ڊول ﺟﻲ زﻣﻴﻦ ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﻜﺎن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﭜِﭧ“‬
‫ﻫﻮ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ ﺟﻲ ﭔﻲ ﻫﻲَء ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح ﻫﺎﻟﻦ وאرو ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺑﻠﮍي وאرو‪ ،‬ﺣﻴﺎت ﻫﻮﻧﺪא‬
‫ﻫﺌﺎ ﺗﮇﻫﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﭘﺎڻ ۾ ڏאڍي ﭘﺮﻳﺖ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺨﺪوم ﺟﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻻِء ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ ڌאري آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ”ﺳﺎﮔﺮو“ وאﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻨﺎري وٽ ﻟﻬﻲ ڊאﭔﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺣﻜﻢ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻨﮅאن ﺟﻬﻨﮓ ۽ ﮔﺎﻫﻪ ﻛﭙﻲ ﺻﺎف زﻣﻴﻦ ﻛﺮﻳﻮ‪.‬ﭘﻮِء ﺳﭝﻨﻲ ﮐﻲ ﺳﮇي‪ ،‬ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﺮي‪ ،‬אﺗﻲ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‬
‫۽ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אوﻻد ﻣﺎن ﻫﻜﮍو وڏو ۽ ﻣﺸﻬﻮر ﻣﺮد ﺧﺪא ﺟﻮ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻮ ڏאڍو ﭼﮝﻮ ﻛﻼم ﻛﻨﺪو ۽‬
‫ﺷﻌﺮ ﭼﻮﻧﺪو ۽ ﻫﻦ ﻫﻨﮅ אن ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﭤﻴﻨﺪي‪.‬‬
‫אﻫﺎ ”ﭜﭧ“ َﻧﻮن ﻫﺎﻟﻦ ﮐﺎن ﭔﻪ ﻛﻮﻫﻪ ﭘﺮي ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮﻳﺪن ۽ ﻓﻘﻴﺮن ﺳﻮڌو‬
‫אﭼﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻋﺒﺎدت ۽ رﻳﺎﺿﺖ ۾ وﻗﺖ ﻟﻨﮕﻬﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺳﺎﮘﺌﻲ ﭨﻜﺮي ﺗﻲ ﻫﺎﮢﻲ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ אﭼﻲ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﺗﻲ ُرﮘﻲ وאري ﺟﻲ ڊٻ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﭘﺎڻ ۽ ﺳﻨﺪس ﻓﻘﻴﺮ ﭘﺮאﻫﻴﻦ ﭘﻨﮅ ﺗﺎن‬
‫ﺗﺎزي ﻣﭩﻲ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﮐﮣﻲ آﮢﻲ وאري ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﭤﻲ وڌي ﺗﻪ ﭜﻠﻲ زﻣﻴﻦ ﭴﻤﻲ ڏאڍي ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻛﻴﺘﺮא ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻪ אﻫﻮ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬آﺳﭙﺎس وאرن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺗﻪ ﭴﮡ ﭼﺮﭼﻮ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ‬
‫ﻫﻜﮍو ﺣﺠﺮو ﺟﻮڙﻳﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾ وري ﻫﻜﮍي ﭔﻲ ﺟﺎِء‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎُء ﭘﻲُء ﺟﻲ ﻻِء ﭠﺎﻫﮡ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻚ ﻧﻨﮃي‬
‫ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ ﺟﻲ ﻻِء ﺟﻮڙي ﺗﻴﺎر ﻛﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﻻِء ﻟﻴﻜﺎ زﻣﻴﻦ ﺗﻲ ﻛﮃي‪ ،‬ﺟﺎﻳﻮن ورﮀﻲ ڏﺋﻲ‬
‫وﻳﻦ‪،‬ﺟﻲ ﻫﻨﻦ ﺟﻮڙي ﮐﮍﻳﻮن ﻛﻴﻮن‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ۾ ﻟﮙﺎ ﺑﻴﭡﺎ ﻫﺌﺎ ﺗﻪ ﻣﺨﺪوم ﻣﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﻫﺎﻟﻦ‬
‫وאرو ڏאڍي ڌאم ڌوم ﺳﺎن ُאﺗﺎن אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻫﻲ ﮀﺎ ﭤﺎ ﻛﺮﻳﻮ؟“ ﻫﻨﻦ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ‬
‫ﭧ“ ﺧﻴﺮ אﻫﻮ وﻗﺖ ﺗﻪ ﮔﺬرﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن‬ ‫ﭜﭧ ﺗﻲ ﻧﺌﻮن ﮘﻮٺ ﭤﺎ ﭔﮅون‪“.‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻴﺮ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻫﺎﺋﻮ‪ ،‬ﭜﭧ‪ ،‬ڏﺋﻲ ﭨ ِ َ‬
‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﻓﻘﻴﺮن אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﺨﺪوم ﻣﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﻫﻴﺌﻦ ﭤﻮ ﭼﻮي ﺗﻪ ”ﭜﭧ ڏﺋﻲ ﭨﭧ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺮﻛﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אﺑﺎ! ﭨﭧ ﺑﻪ‬
‫ڍאوא ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺑﮑﻴﺎ ﻧﻪ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺨﺪوم אﺳﺎن ﮐﻲ ﭘﺎڻ دﻋﺎ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ۽ אﺳﺎن ﮐﻲ ﭘﭩﮡ ﺗﻪ ﻛﻴﻦ ﻛﻴﻮ אﭤﺲ‪ .‬ﺷﺎل‬
‫ﺧﻮش ﻫﺠﻲ!“‬
‫אﻧﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺌﻴﻦ ﻣﺴﺠﺪ ۾ ﻫﻜﮍي ﻛﻬﺎڙيَء ﺳﺎن وﻳﭡﻲ ﭘﭥﺮ ﭜﮙﺎ ﺗﻪ ﻛﻮ‬
‫ﭘﺮאﻫﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ وﭨﺲ آﻳﻮ ۽ ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺟﻮ ﻫﻚ ﭘﻬﮡ ﻧﺬرאﻧﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ אﻫﺎ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻫﺌﻲ ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬
‫ﻟﻮﻫﻪ ﻳﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﻲَء ﺷﻲِء ﮐﻲ ﻻﺋﻲ ﺗﻪ ﻣﭩﺎﺋﻲ ﺳﻮن ﻛﺮي ﮀﮇي‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﺎرس ﭘﻬﮡ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﭘﺎﻫﮡ وﭠﻲ ﭤﻲ ڏﭠﻮ ﺗﻪ אوﭼﺘﻮ ﻫﭣ ﻣﺎن ﻛﺮي ﭘﻴﺲ ۽ ﻫﻴﭟ ﻛﻬﺎڙي ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﭘﺎﻫﮡ ﺟﻲ ﻟﮙﮡ ﺳﺎن ﻣﭩﺠﻲ ﺳﻮن ﭤﻲ‬
‫ﭘﺌﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻋﺠﺐ ﻟﮙﻮ ﭘﺮ وري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ۾ ﻣﺸﻐﻮل ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﺳﻮن ﻟﻮﻫﻪ ﮐﺎن ﻧﺮم ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ُﻣﮍﻳﻮ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﺳﻮﻧﻮ ﻛﻬﺎڙو ﻟﻮﻫﻪ ﺟﻬﮍو ﻛﻤﺎﺋﺘﻮ ﻧﭥﻲ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻬﺎڙي ۽ ﭘﺎرس‬
‫ﭘﺎﻫﮡ ﮐﻲ ﻫﻚ ﻛﻨﮉ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ُ .‬אﻫﻮ ﻣﺮﻳﺪ אﻧﻬﻲِء ﻣﻬﻞ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ ﻫﻮ‪) .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ( ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ”دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻣﺎن ﺣﺎﺻﻼت אﺟﻬﺎ אﻫﺎ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻣﺮﮘﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ۾ אﭼﻲ ﺣﺮﻛﺖ وڌאﺋﻴﻦ‪“.‬‬
‫ﭤﻮرא ڏﻳﻨﻬﻦ رﮐﻲ אﻫﻮ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ ۽ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ وچ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﭘﺎرس ﺳﺎن ڏאڍو ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﭤﻴﻮ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو ۽ وڏي دوﻟﺖ ﮐﻲ رﺳﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﭘﺮ אﭼﻲ ڏﺳﻲ ﺗﻪ وري ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﺻﻠﻮﻛﻲ ﻛﻢ ۾ ﻣﺸﻐﻮل آﻫﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء‬
‫ڊول ﻛﻢ وﻳﭡﻮ ﻛﺮي‪ .‬אﻳﻨﺪي ﺳﺎن ﺋﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”وאﻫﻪ ﻣﻴﺎن وאﻫﻪ‪ ،‬ﭼﮝﻲ ﺳﻮﮐﮍي אﺳﺎن ﮐﻲ ڏﺋﻲ وﻳﻮ آﻫﻴﻦ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ אﺳﺎن ﺟﻮ ﻛﻢ وﭸﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪ “.‬ﻫﻮ وﻳﭽﺎرو ﺗﻪ ُאت ﮔﻬﮣﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ”ﻫﻲَء ﻫﻲَء ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ‬

‫‪22‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺧﺎﺻﻴﺘﻮن ﻣﻨﺠﻬﺲ آﻫﻦ‪ “،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻪ ﻣﭹﻴﻮ ۽ ﭘﺎرس ۽ ﻛﻬﺎڙي ﺑﻪ ﮐﮣﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﮐﮣﻲ ﻫﻠﻴﻮ‬
‫وڃ‪*.‬‬
‫אﻫﺎ ﺳﺎﮘﻲ ﭜﭧ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﭥﻲ ذﻛﺮ ﻛﻴﻮ אﭤﺌﻮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ وﭠﻲ‪ ،‬ﻋﺒﺎدت ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ۽‬
‫رﻳﺎﺿﺘﻮن ﻛﮃﻧﺪو ﻫﻮ ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﺳﻨﺪس ﻛﻼم ﮘﺎﺋﮡ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﺳﺎز وﭴﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﺮ אﻧﻬﻲ وﻗﺖ ڌאري‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ۾ ﻫﻜﮍو ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺟﻬﮍو אﺗﻔﺎق ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻠﻮل ﭤﻲ رﻫﻴﻮ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺟﻲ وﻓﺎت (‬

‫אﻫﻮ אﺗﻔﺎق ﻫﻲ آﻫﻲ ﺟﻮ ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ وﻓﺎت ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﺎڻ ﺗﮇﻫﻦ ﻛﻮﭨﮍي ۾‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ وڏي ﺳﻴﺪ ﺟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڊوڙي ﭼﺘﺎﺋﮡ وﻳﺲ ﺗﻪ ”ﻫﻲُء وﻗﺖ ﭘﮁﺎڙيَء ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻮن ﻫﻠﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وאﻟﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ‬
‫ﻣﻨﻬﻦ ڏﺳﮡ ﻛﻴﻮ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻮڻ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ”אﺑﻲ ﮐﻲ ﭼﺌﻮ ﺗﻪ אرﻣﺎن ﻧﻪ ﻛﺮ‪ ،‬آٌء ﺗﻮ وٽ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﭡﻲَء ﭤﻮ אﭼﺎن‪ .‬ﻣﻮن‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲَء ﺗﻲ ڏک ﻛﻴﻦ ﻛﻨﺪس‪ .‬ﺳﻮ ﺟﻲ ﻫﻠﻲ אﺑﻲ ﮐﻲ ڏﺳﻨﺪس ﺗﻪ دل ﺟﻬﻠﻲ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻫﻲ ﻧﺬر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ א�‬
‫ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﻨﺪس ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ وﻋﺪو ﭜﭹﻲ وﺟﻬﻨﺪس‪ .‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ אﺑﻲ ﮐﻲ ﭼﺌﺞ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻨﺎزي ﺟﻮ ﻏﺴﻞ ﺑﻪ אﺗﻲ ﭤﻴﻨﺪو ۽‬
‫ﭼﺌﺠﺎنِء ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺣﻜﻢ ڏﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﭜﭧ ﺗﻲ ﻣﺤﻤﻮد ﺷﺎﻫﻪ)‪ (1‬ﺟﻲ ﺳﻴﺮאﻧﺪيَء ﮐﺎن رﮐﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎِء‬
‫ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺮאﻧﺪيَء ﮐﺎن آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﻗﺎﺻﺪ ﺟﻲ ﻫﭥﺎن ﻫﻲُء ﺑﻴﺖ ﻣﻮﻛﻠﻴﺲ‪:‬‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻴﻨﻪ ﮔﺘﺎ‪ ،‬ﺟﻮ وאﺟﻬﺎﺋﻴﻨﺪي ﻧﻪ ورو‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ُﻣﺌﻲ ﻛﻨﺪא‪ ،‬ﺳﻮ ﺟﺎﻧﺐ ﻛﺮﻳﻮ ﺟﻴﺌﺮي‪.‬‬
‫وري ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻫﻲُء ﺑﻴﺖ ڏﻳﺎري ﻣﻮﻛﻠﻴﺲ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻣﺘﺎن ﭤﻲُء ﻣﻠﻮر‪ ،‬ﻛﻲ אﮘﺎﻫﻴﻦ آﻫﻴﻦ‬
‫ڏﺳﮡ ۾ ﻛﺮ ڏور‪ ،‬ﺣﺪ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﻫﻴﻜﮍي‪.‬‬
‫‪--‬‬
‫ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻗﻀﻴﻲ ﺟﻮ אﺗﻔﺎق ﺳﻨﻪ ‪1144‬ﻫﺠﺮي ﻳﻌﻨﻲ ﺳﻨﻪ ‪1731‬ع ۾ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎدق ﻧﻘﺸﺒﻨﺪي אﻫﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﻫﻜﮍي‬
‫ﻋﺮﺑﻲ ﺟﻤﻠﻲ ۾ ﻟﮑﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن אﺑﺠﺪ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن ﻣﭥﻴﻮن ﺳﺎل ﻧﻜﺮي ﭤﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﺟﻤﻠﻮ ﻫﻲ آﻫﻲ‪” :‬אﻟﻤﻮت ﺟﺴﺮ‬
‫ﻳﻮﺻﻞ אﻟﺤﺒﻴﺐ ﻟﻘﺎء אﻟﺤﺒﻴﺐ“ ﻳﻌﻨﻲ ”ﻣﻮت ﻫﻜﮍي ﭘﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﺎن ﻫﻜﮍو دوﺳﺖ ﻟﻨﮕﻬﻲ‪ ،‬وﭸﻲ ﭔﺌﻲ دوﺳﺖ ﮐﻲ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ ”دوﺳﺖ“ آﻫﻲ ۽ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺑﻪ אﻫﻮﺋﻲ ﻫﻮ ۽ ﻣﻀﻤﻮن ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﻲ ﻻﮘﻮ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻣﻠﻲ‪” “.‬ﺣﺒﻴﺐ“ ﺟﻲ ﻟﻔﻆ ﺟﻲ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻧﻬﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﭼﻮڻ ۾ ﻛﻤﺎل ﭼﺎﻻﻛﻲ ڏﻳﮑﺎري آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ’ﭜِﭧ‘ ﺗﻲ رﮐﻴﺎﺋﻮن ۽‬
‫ﺳﻨﺪس ﻗﺒﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻗﺒﻲ ﮐﺎن אﺗﺮ ڏي‪َ ،‬אٺ‪َ ،‬ﻧﻮ وﮐﻮن ﻣﺲ ﭘﺮي آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس ﭜِﭧ ﺗﻲ وﻳﻬﮡ (‬

‫َ‬
‫ﭘﻲُء ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻟﮇي אﭼﻲ ﭜﭧ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪ .‬אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ אﺗﻲ ﻫﻜﮍو وڏو ﻟﺌﻲ ﺟﻮ وڻ‬
‫אﻫﻞ ﻧﺴﺎء ﺟﺎ وﻳﻬﺎرﻳﺎ ﻫﺌﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻛﻪ אﻫﻲ ﺟﺎﻳﻮن‬
‫ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭘﺮﻳﻨﺪي ﻛﭙﮍא وﺟﻬﻲ‪ ،‬ﭘﺮدو ﻛﺮي‪ِ ،‬‬
‫ﭠﻬﻴﻮن ۽ وﻳﻬﮡ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﭤﻴﻮن‪ .‬אﺗﻲ ﭔﻴﻮ ﻫﻚ وڏو ﭴﺎر ﺟﻮ وڻ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ وڏي ﺧﻠﻴﻔﻲ“ﺗﻤﺮ“ ﺟﻲ‬
‫ﻛﺮڙ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾‬ ‫אوﻃﺎق ۾ ﺑﻴﭡﻞ آﻫﻲ‪ .‬אﺗﻲ ﺟﻲ ﺳﭝﻨﻲ وﮢﻦ ﺟﻮ ڏאڏو ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭨﻴﻮن وڻ وري ِ‬
‫ﺑﻴﭡﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻬﻲَء ﻛﺮڙ ﻣﺎن ﻛﺎ ﭨﺎري ﻛﺮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺧﺎﻧﺪאن ۾ ﻫﻜﮍو ﻧﻪ ﭔﻴﻮ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ۾ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ‬
‫ٰ‬ ‫ﻗﻀﻴﻮ ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﭼﻮڻ ﺷﺮכ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﻛﺮڙ ﮐﻲ ﻛﺎ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬א�‬
‫آﻫﻲ ”ﻻﻳﻤﻠﻜﻮن ﻻﻧﻔﺴﻬﻢ ﺿﺮرא وﻻ ﻧﻔﻌﺎ“ ﻳﻌﻨﻲ ”ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣِﻠﻚ آﻫﻲ ﻧﻘﺼﺎن ۽ ﻧﻪ ﻧﻔﻌﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫אﻫﻲ وڻ ﻫﺌﺎ‪ ،‬אﻫﻲ ﺟﺎﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬אﻫﻲ وאريَء ﺟﺎ دڙא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲَء ﺟﺎ ﭘﻮﻳﺎن ﭘﺴﺎﻫﻪ אٺ‬
‫ورﻫﻴﻪ ُאﺗﻲ ﻋﺒﺎدت ۽ رﻳﺎﺿﺖ ﺳﺎن ﮔﺬאرﻳﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲَء وچ ۾ ﺳﻨﺪس ﺟﻴﻜﻲ دﺷﻤﻦ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﺎﮢﺲ ﻧﻪ ﭠﻬﻨﺪא ﻫﺌﺎ؛ ﺳﻲ ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻮ‬
‫ﻛﺮي ﺳﻨﺪس دوﺳﺖ ﭤﻲ وﻳﺎ ۽ ﺳﻨﺪس ﻛﺮאﻣﺘﻮن ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪن ﻣﺎن ﻛﺮي ﭴﺎﮢﻨﺪא‬
‫ﻫﺌﺎ‪.‬‬

‫‪23‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫*אﻧﻬﻲ ذﻛﺮ ﺟﻮ אﺷﺎرو ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﻴﺮ ﻗﺎﻧﻊ ﭠﭩﻲ وאري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺎﻻت אﻟﺸﻌﺮא ﻧﻤﺒﺮ ‪ 1‬۾ ڏﻧﻮ آﺣﻲ‪ .‬ﻣﺨﺪوم ﭠﺎري ﺟﻲ وﻓﺎت ﺟﻮن‬
‫ﺗﺎرﻳﺨﻮن ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﻴﺘﻦ ۾ ﭼﻴﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻦ ﺷﻌﺮن ﻣﺎن אﺑﺠﺪ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن ﺗﺎرﻳﺨﻮن ﻧﻜﺮن ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﻲ آﻫﻦ‪:‬‬
‫ﻧﺎﺟﻲ ﺷﺪ אو ﮐﻪ آل ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﻴﻦ אﺳﺖ‬
‫۽ ﭔﻴﻮ‬
‫ﻗﻄﺮه در ﺑﺤﺮ وאﺻﻞ ﺷﺪ‬
‫אﻧﻬﻦ ﺑﻴﺘﻦ ﻣﺎن ﺳﻨﻪ ‪1160‬ﻫﻪ ﻧﻜﺮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫*אﻧﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ אﻋﺘﺒﺎر ﻫﻮ ﺗﻪ אﻫﮍא ﭘﺎرس ﭘﻬﮡ ﮔﻨﺠﻲ ﭨﻜﺮ ۾ אﻟﺒﺖ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺣﺎﻛﻢ‬
‫ﺟﻮ ﻫﺎﭤﻲ אﭤﻲ ﭜﮙﻮ ۽ زﻧﺠﻴﺮ ﮔﻬﻠﻴﻨﺪو ﮔﻨﺠﻲ ﭨﻜﺮ ۾ وﭸﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﭘﻮِء وﭸﻲ ورﺗﺎﺋﻮﻧﺲ‪ .‬ﮀﺎ ڏﺳﻦ ﺗﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﺳﻮن ﺟﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﭘﻮِء אﻧﻬﻲ ﭨﻜﺮ ﺗﻲ‬
‫ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮘﻮﻟﮡ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﻮﻛﻠﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﭣ ﻛﻴﻦ ﻟﮙﻦ‪ ،‬ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﻲ ﻣﻮﭨﻲ آﻳﺎ‪).‬ﻣﺼﻨﻒ(‬
‫)‪ (1‬ﻫﻲ ﻣﺤﻤﻮد‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺧﺎص ﻣﺮﻳﺪن ﻣﺎن ﻫﻮ‪ .‬وڏو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺧﺪא ﺟﻮ دوﺳﺖ ﻫﻮ‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺟﻴﻜﻲ وﺳﻴﻼ ﻫﺌﺲ ﺳﻲ ﺳﭛ ﮔﻬﺮ ﮀﮇي‪،‬‬
‫رﮘﻮ ﻫﻜﮍو ﻛﻮﺋﻨﺮو ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻮ ﮐﮣﻲ אﭼﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﻮ‪) .‬ﻣﺼﻨﻒ(‬

‫‪24‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﭼﻮﭤﻮن‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﮔﻼن ﻛﭹﺮيَء ﮐﻲ دﻋﺎ ﻛﺮڻ‪ ،‬۽ אن ﮐﻲ ﻣﻴﺎن ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﭴﻤﮡ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ وﻓﺎت‪ -‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﭘﮁﺎڙيَء ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ אﺣﻮאل‪ -‬ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ‪ -‬ﭨﺎﻟﭙﺮن ﺟﻲ ﻣﺮﻣﺖ ﻛﺮאﺋﮡ‪-‬‬
‫ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﮡ‪ -‬ﻛﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻮ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻓﺎﺋﺪي ۾ وﭸﮡ‪ -‬ﺧﻠﻴﻔﻲ‬
‫ﺗﻤﺮ ﺟﻮ ﭴﻤﮡ‪ ،‬۽ ﻧﻨﮃﭘﮡ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﮔﻼن ﻛﭹﺮيَء ﮐﻲ دﻋﺎ ﻛﺮڻ‪ ،‬۽ אن ﮐﻲ ﻣﻴﺎن ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﭴﻤﮡ (‬
‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﮐﻲ ﺟﻮ ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﭘﭧ ﭴﺎﺋﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ دﻋﺎ ﺳﺎن ﭴﺎﺋﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي‬
‫ﭜﻴﺮي ”ﮔﻼن“ ﻧﺎﻟﻲ ﻛﭹﺮي‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻛﺮڻ ﻻِء آﺋﻲ ﻫﺌﻲ ۽ دﻋﺎ ﭘﻨﮡ ﺟﻮ אرאدو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭘﻮِء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮘﺎﺋﮡ وﭴﺎﺋﮡ ﺳﺎن ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ אﻫﮍو ﺗﻪ ﺧﻮش ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ رאڳ ﺟﻲ אﺛﺮ ﮐﺎن روﺋﮡ ۽ ﺣﺎل ۾ אﭼﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾‬
‫”ﮔﻼن“ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻋﺮض ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ”אي ﺣﻀﺮت! ﻣﻮن ﮐﻲ دﻋﺎ ﻛﺮﻳﻮ ﺗﻪ آُء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲَء وאري ﭤﻴﺎن‪ ،‬ﺳﮑﻴﻮ ﺳﺘﺎﺑﻮ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ۾ ﻫﭣ ﮐﮣﻲ دﻋﺎ ﻛﺌﻲ ۽ رب‬ ‫ٰ‬ ‫ﮔﺬرאن ﻛﺮﻳﺎن ۽ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻴﺮ ﺟﻲ ﮔﺬرﻳﻢ!“ ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﺧﺪא‬
‫אﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻗﺒﻮل ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ”אي ﮔﻼن! ﺗﻮن ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﺟﻲ زאل ﭤﻴﻨﺪﺋﻴﻦ ۽ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﭧ ﭴﻤﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﮅ ۾ ﺳﭝﻨﻲ‬
‫ﻋﺒﺎﺳﻴﻦ ﺟﻮ ﺳﺮدאر ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﻧﺎﻟﻲ ﻧﺎﻣﻮس ۾ ﭘﻲُء ﮐﺎن زﻳﺎده ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬دﻋﺎ ﺟﻮ אﺛﺮ ﺟﻠﺪي ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬دﻳﺮ ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻴﮣﻲ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”ﭜﭧ“ ﺗﻲ אﻫﻮ ﻗﺼﻮ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ دﺷﻤﻨﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ڊوڙي وﭸﻲ ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻲ ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪ ﭘﻴﺎ ﭘﮇאﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻫﻬﮍو ﺧﺪא ﺟﻮ ﻋﺒﺎدﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺣﺎل ﻫﻲَء آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﭹﺮﻳﻮن ﺳﮇאﻳﻮ رאڳ‬
‫ﭘﻴﻮ ﭔﮅي ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﺎ ﻧﺎچ ﭘﻴﻮ ڏﺳﻲ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڊوڙאﻳﺎ ﺗﻪ وﭸﻲ ﺳﻤﺎُء ﻟﻬﻲ אﭼﻮ ﺗﻪ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﭽﻲ‬
‫آﻫﻲ ﻳﺎ ﻛﻮڙي؟ ۽ ﺟﻲ ﻛﺎ ﻛﭹﺮي ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﺳﭻ ﭘﭻ ﺗﻪ אﻧﻬﻲَء ﮐﻲ ﺑﻪ وﭠﻴﻮ אﭼﻮ ﺗﻪ روﺑﺮو ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﺎر‬
‫وﭠﻮﻧﺲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫אﻫﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﭸﺎ ﭜﭧ ﺗﻲ ﻛﻴﻦ ﭘﻬﺘﺎ ﻫﺌﺎ ﺗﻪ ﮔﻼن‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ אﭤﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ‪” :‬ﮔﻼن! ﺗﻜﮍ‬
‫ﻧﻪ ﻛﺮ‪ ،‬ﺗﺮس ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﻣﻮﺗﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﺮﻳﺪאر אﭼﻦ‪ “.‬אﺋﻴﻦ ﻛﻨﺪي ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻧﺪر ﮔﻬﮍي آﻳﺎ‪ .‬ﮐﻨﭝﮍﻳﻦ ﮐﺎن وﭠﻲ‬
‫ﮔﻼن ﮐﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃي وﻳﺎ ۽ ﻳﻜﺪم ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ وٽ آﻧﺪאﺋﻮﻧﺲ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﻫﻦ ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ۽ ﺟﻮאﻧﻲ ڏﺳﻲ ﻣﭥﺲ ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺳﺎﮢﺲ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﺮ ﮔﻼن ﻫﭣ ﻻﺋﮡ ﻧﻪ ڏﻧﺲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ‪ ” :‬ﻣﻴﺎن! ﺟﻲ ﺷﺮع ﻣﻮﺟﺐ‬
‫ﻧﻜﺎح وﺟﻬﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ آٌء ﺳﭵﻲ ﺳﺎري ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣِﻠﻚ آﻫﻴﺎن‪ .‬אﺋﻴﻦ ﻣﻮن ﮐﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻨﺪو‪ “.‬ﻣﻴﺎن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﻲ‬
‫ﺑﺎﻫﻪ ﺗﭙﺎﺋﻲ ڏﻧﻮ‪ .‬אﻫﮍو ﻻﭼﺎر ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אن وﻗﺖ ﻗﺎﺿﻲ ﮔﻬﺮאﺋﻲ‪ ،‬ﮐﮣﻲ ﻧﻜﺎح وﺟﻬﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء אن ﻣﺎن ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﭴﺎﻳﺲ‪،‬‬
‫ﺟﻮ אن ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ ﻫﻮ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ رאڄ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﭜﭩﺎﺋﻲ ﮔﻬﻮٽ ﺟﻮ‬
‫ﻗﺒﻮ ُﺟﮍﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ڏي אﻳﺘﺮو אرאدو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﺰאر رﭘﻴﻦ ﺟﺎ אﻧﻬﻲ ﻗﺒﻲ ﺗﻲ ﻟﮙﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺗﻤﺎم‬
‫ﭘﻜﻮ ﺑﻨﻴﺎد وﺟﻬﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻗﺒﻮ ۽ ﻧﻴﻠﻮن אﻳﺘﺮو ﻣﭥﻲ ﺟﻮڙאﻳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮ ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻧﺠﻬﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻬﺮ ”ﺧﺪא آﺑﺎد“ ﮐﺎن אﻧﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﭘﻴﻮ ڏﺳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﭘﺎڻ ۽ ﻋﺎﺷﻖ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻻِء אﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ وﻓﺎت (‬

‫ﺳﻨﻪ ‪ 1165‬ﻫﺠﺮي ﻳﻌﻨﻲ ‪1752‬ﻋﻴﺴﻮي ۾ ﺻﻔﺮ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﺟﻲ ﭼﻮڏﻫﻴﻦ ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻫِﻦ ﺟﻬﺎن ﮐﺎن ﻻڏאﮢﻮ‬
‫ﻛﺮي‪ُ ،‬ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻗﻲ ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻧﻜﻮ درد‪ ،‬ﻧﻜﺎ ﺑﻴﻤﺎري‪ ،‬ﻣﺮאﻗﺒﻲ ۾ وﻳﭡﻲ‪ ،‬ﻣﺎﭠﺌﻲ ﻣﺎٺ ۾‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﻋﻠﻲ رﺿﻪ‬
‫ٰ‬ ‫دم ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻋﻤﺮ ‪ 63‬ورﻫﻴﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻴﺘﺮي ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ۽‬
‫ﺟﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻛﺘﺎب ﻟﮑﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وﻓﺎت ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪس ڏک ۾‬
‫ﻛﻴﺘﺮא ﻣﺮﻳﺪ ﻣﺮي وﻳﺎ‪*.‬‬
‫) ﺳﻨﺪس ﭘﮁﺎڙيَء ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ אﺣﻮאل (‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﭘﻮﻳﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ אﺣﻮאل ﻟﮑﮡ ﺟﻮﮘﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﺣﻴﺎﺗﻲَء ۾ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻬﻴﻨﻮ ﮐﻦ ﺑﭽﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ‬
‫ﻣﻌﻠﻲ ڏي وﭸﺎن‪ .‬ﺳﻮ ﺳﻨﺒﺖ ﻛﺮي ﻧﻜﺘﻮ‪” .‬وﻧﮕﻲ وﻻﺳﻴﻲ“ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ۾‬ ‫ٰ‬ ‫אﭼﻲ ﺧﻴﺎل ﭤﻴﺲ ﺗﻪ زﻳﺎرت ﻛﺮڻ ﻛﺮﺑﻼ‬

‫‪25‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﭼﻲ ﻣﻨﺰل ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﺳﻨﺪس ﻋﺰﻳﺰ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪” .‬ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ“ ﺳﻨﺪس ﭜﺎﺋﻴﭩﻲ ﺟﻮ ﭘﭧ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪس ﺧﺪﻣﺖ‬
‫ﮔﻬﮣﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ ۽ אﻫﮍو ﺑﻪ אﺷﺎرو ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ‪” :‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﺗﻮن ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﻨﺪﻳﻦ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻤﺎم ﻣﺤﺒﺖ ڏﻳﮑﺎرﻳﺲ ۽ ﻫﻨﮅ ﺗﻲ ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮔﮇ ﺳﻤﻬﺎرﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ‬
‫”אﺑﺎ! ﭘﺎڻ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﻧﻴﭟ ﻫﻜﮍي ﻫﻨﮅ ﺟﺎِء آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﭘﻮِء אﺗﺎن وري אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﭤﻮري ﭘﻨﮅ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﻫﻜﮍو ﻣﺮﻳﺪ ﮔﮇﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﺎﻣﻞ ﻓﻘﻴﺮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ‪” ،‬ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﻫﻲ‬
‫ﮀﺎ؟ אوﻫﻴﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﺌﻮ ﭤﺎ ﺗﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﻧﻴﭟ ﭜِﭧ ﺗﻲ ﭤﻴﻨﺪي ۽ ﺣﺎل ﻫﻲ آﻫﻲ ﺟﻮ ﭘﮁﺎڙيَء ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ وﭸﻮ‬
‫ﭤﺎ ﺳﻔﺮ ﺗﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﻫﻴﺎنَء ۾ ﮔﻬﮍي وﺋﻲ‪ .‬ﮘﭻ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺎٺ ﻛﺮي وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ ۽ ُאﺗﻲ‬
‫ﺧﻴﺎل ۾ ﻣﺤﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء אﮘﺘﻲ ﺟﻲ ﻫﻠﮡ ﺟﻮ אرאدو ﺑﻨﺪ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﭟ ﺗﻲ ﻣﻮﭨﮡ ﻟﮙﻮ ۽ ﻣﻮﭨﻨﺪي ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﮐﮣﻲ ﻛﺎرو وﻳﺲ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء אﻣﺎﻣﻦ ﺳﮙﻮرن ﺟﻲ ﻣﺎﺗﻢ ۾ ﻛﻴﮇאري وאرو ُﺳﺮ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺳﮕﻬﻮ ﺋﻲ אﭼﻲ ﭜﭧ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ۽ وﭸﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻛﻮﭠﻲَء ۾ ﻋﺒﺎدت ۾ ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻴﻮ‪ .‬אﻳﻜﻴﻬﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﺮאﺑﺮ אﻧﺪر ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲَء وچ ۾ ﭔﻦ ﻣﻬﻠﻦ ﺟﻴﺘﺮي ﻣﺎﻧﻲ ﻣﺲ‬
‫ﮐﺎڌאﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ﻧﻜﺮي ﭔﺎﻫﺮ آﻳﻮ ۽ ﭘﻮري ﺳﻮא دﻟﻲ ﺳﺎن ﻏﺴﻞ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﭼﺎدر ﻣﭥﺎن وﺟﻬﻲ‪ ،‬ﻣﺮאﻗﺒﻮ ﻛﮃي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ א�‬
‫ﺳﺎن ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻴﻮ ۽ رאڳ ﻛﺮڻ ۽ ﺳﺮود وﭴﺎﺋﮡ ﺟﻮ אﺷﺎرو ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﭨﻲ ڏﻫﺎڙא ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﺎٺ ﻟﮙﻲ ﭘﺌﻲ‬
‫ﻫﺌﻲ‪.‬ﺳﭝﻜﻮ رאڳ ﺟﻲ ﺳﻮز ۾ ﻟﮙﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ رאڳ ﮐﺎن ﺑﺲ ﻛﻴﺎﺋﻮن ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ رڙﻫﻲ אﭼﻲ وﻳﺠﻬﺎ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫ڏﺳﻦ ﺗﻲ رﮘﻮ ُﺑﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﭽﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎﻫﻪ ﭠﻬﻲ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ‪ ،‬אﻻﺟﻲ ﻛﻬﮍيَء ﻣﻬﻞ دم ڏﻧﺎﺋﻴﻦ!‪.‬‬
‫אﻧﻬﻦ ﭘﻮﻳﻦ ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن אﮘﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ אﻋﻼن ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ آٌء ﻣﺮאن ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫אﻧﻬﻲ ﺟﺎِء ﺗﻲ ﻏﺴﻞ ڏﺟﻮ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲُء ﮐﻲ ﻏﺴﻞ ڏﻧﻮ ﻫﺌﺎﺋﻮن‪ .‬ﻣﭥﺎن ﭘﺮدو ﻛﺮي ﻏﺴﻞ ڏﺟﻮ ﺗﻪ ﻛﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫אوﮔﻬﮍ ﻧﻪ ڏﺳﻲ‪ .‬رﮘﻮ آﺳﻤﺎن ﺟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ ﭘﻮي‪ .‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ دﻓﻦ ﻛﺮڻ ۾ ﺑﻠﻜﻞ دﻳﺮ ﻧﻪ ﻛﺠﻮ ‪ُ .‬ﭘﻮري‪ ،‬ﭘﻮِء ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺮڻ‬
‫ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﺠﻮ‪.‬‬

‫) ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻗﺒﻮ ﺟﻮڙאﺋﮡ (‬

‫ﻣﭥﻲ ﭼﻴﻞ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ﺟﻮ ﺧﺮچ ﺳﭛ ﻣﻴﺎن ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﻛﻠﻬﻮڙي ڏﻧﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﭨﺎﻟﭙﺮن ﺟﻲ‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ۾ ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻴﺮ ﻧﺼﻴﺮ ﺧﺎن אﻧﻬﻲ ﻗﺒﻲ ﺟﻲ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻲ ﭼﮝﻲَء ﻃﺮح ﻣﺮﻣﺖ ﻛﺮאﺋﻲ ۽ ﻗﺒﻲ ﺟﻲ ﭼﻮڌאري‬
‫ﻫﻜﮍي ﻛﻮٽ وﺟﻬﮡ ﺟﻮ אرאدو ﻛﻴﻮ ۽ ﭼﺌﻦ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﮔﻨﺒﺬن رﮐﺎﺋﮡ ﺟﻮ ۽ אﻧﺪرאن ﺳﻮﻧﻬﺮي ﻛﻢ ﻛﺮאﺋﮡ ﺟﻲ رٿ ﺑﻪ‬
‫ﻛﺌﻲ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣﮕﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﮔﺮدش ﮐﺎن ﺻﺎﺣﺒﻲ ﺳﻨﺪس ﻫﭥﺎن ﻫﻠﻲ وﺋﻲ ۽ ﻛﻢ אﺗﻲ ﺋﻲ رﻫﺠﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אﭸﺎن‬
‫ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻦ‪.‬‬
‫) ﭨﺎﻟﭙﺮن ﺟﻲ ﻣﺮﻣﺖ ﻛﺮאﺋﮡ(‬
‫ﻣﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﭥﺌﻴﻦ ﺟﻲ وڏي ﭜﺎُء ﻣﺮﺣﻮم ﻣﻴﺮ ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎن ‪ ،‬ﻗﺒﻲ ﺟﻲ אﻳﻮאن ۾ ﻫﻜﮍو وڏو ﮐﻮﻫﻪ ﮐﮣﺎﻳﻮ ﻫﻮ ۽‬
‫ﺳﻨﺪس ﺳﺌﻮٽ ﻣﺮﺣﻮم ﻣﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎن‪ ،‬ﻗﺒﻲ ﮐﻲ ﭼﺎﻧﺪيَء ﺟﻮ دروאزو وﺟﻬﺎﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻟﮙﻮ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻛﺮي ﭨﺎﻟﭙﺮن ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﭜﭩﺎﺋﻲ ۾ ڏאڍو אﻋﺘﻘﺎد ﻫﻮ‪ ،‬אﻳﺘﺮي ﻗﺪر ﺟﻮ ﻫﺎﻟﻦ وאرن ﭘﻴﺮن ﺟﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ”ﭨﺎﻟﭙﺮن ﺟﻲ‬
‫ﺻﺎﺣﺒﻲ رﮘﻮ אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﮐﺴﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺨﺪوم ﻧﻮح ﮐﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ۾ وڌﻳﻚ אﻋﺘﻘﺎد رﮐﻴﺎﺋﻮن‪“.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﻻِء ﺟﻴﺴﻠﻤﻴﺮ ﺟﻲ رאﺟﺎ‪ ،‬ﻧﻘﺎرن ﺟﻮ ﺟﻮڙو ﻧﺬرאﻧﻮ ﻛﺮي ڏﻳﺎرﻳﻲ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن‬
‫ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻧﺠﻬﻲ ﻧﻮﺑﺖ وﭴﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﺳﺎل ﺑﺴﺎل ﺻﻔﺮ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﺟﻲ ﭼﻮڏﻫﻴﻦ ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ وﻓﺎت ﺟﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬۽ ذوאﻟﺤﺞ ﺟﻲ ﻧﺎﺋﻴﻦ ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺣﺞ ﺟﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ آﻫﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﺗﻲ ﻣﻴﮍو ﻟﮙﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭨﻲ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﺎﻧﺪه ﻫﻠﻨﺪو آﻫﻲ ۽ ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻲ رאت‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻓﻘﻴﺮ ﮔﮇ ﭤﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮن ﻛﺎﻓﻴﻮن ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ ۽‬
‫ﺳﺮودن ﮐﻲ ﺧﻮب وאﻛﺎ ﻛﺮאﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻲُء ﭔﮅڻ ۽ ڏﺳﮡ ۾ آﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ُאﺗﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﻫﻚ ”ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ َﻣﭻ“ ﺑﺎﻫﻪ ﺟﻮ‬
‫ﻛﺮي ﭠﺎﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﻮڌאري ﻃﻮאف ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﮔﺒﺮن“ ۽ ”ﻧﺼﺮאﻧﻴﻦ“ ﺟﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ؛ ﻣﮕﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﮔﻤﺮאﻫﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ‬ ‫”ﻧﻮﺑﺖ“ ﺟﻮ ﺧﺮאب ﻛﻢ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﻮ ” َ‬
‫ﺑﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭘﻮﭴﻴﻨﺪא آﻫﻦ ۽ אﭴﻮﻛﻲ وﻗﺖ ﺟﺎ ﺟﺎﻫﻞ אﻫﮍن ﻛﻤﻦ ۾ ﺧﻮش آﻫﻦ ۽ ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﺗﻲ ﮔﮇ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪26‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫) ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﮡ (‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﻛﺮي‪ ،‬ﻫﻜﮍي وڏي ﮔﺎدي ﺧﺎﻟﻲ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﮐﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ אﻳﺘﺮو ﻧﺎﻟﻮ ﻧﻪ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﻋﺎم ﻣﺎﮢﻬﻦ وאﻧﮕﻲ ﻟﻴﮑﺠﮡ ۾ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻛﻬﻴﻦ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﭴﺎﺗﻮ ﺗﻪ وڏي ﻫﻮﻧﺪي ﺳﻮﻳﻦ ﺳﻼﻣﻲ ﭤﻴﻨﺪس‪ .‬ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ‪ :‬وڏي‬
‫رﺟﻌﺖ وאرو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﺰאرﻳﻦ ﻣﺮﻳﺪ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﻨﺪس ﻛﺮאﻣﺖ ﺟﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﺮڻ ﮐﺎن ڍאوא ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ۽‬
‫ﭘﻲُء ﺟﻮ אﺣﻮאل ﺗﻪ ڏﺳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺑﺮﮔﺰﻳﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﻪ ﻋﻴﺎل ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻛﺮڻ ﺿﺮوري ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻜﻮ ﻛﻮ אوﻻد ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﻮ ﺳﭛ ﺑﺎر ﮐﮣﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﮡ ﻻِء ﮔﻬﮣﺎ אﻣﻴﺪوאر ﭤﻴﺎ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺻﻼح ﻛﺮي‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﭜﺎﺋﭩﻴﻲ ﺟﻲ ﭘﭧ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﺳﺠﺎده ﻧﺸﻴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﻫﻮ ﺳﻴﺪ ”وﻧﮕﻲ وﻻﺳﻴﻲ“ ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﮘﺌﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﺳﺠﺎده ﻧﺸﻴﻦ ﺟﻮ אﺷﺎرو ڏﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻓﻘﻴﺮ ُאﺗﺎن وﭸﻲ وﭠﻲ آﻳﺎ ۽ آﮢﻲ ﮔﺎديَء‬
‫ﺗﻲ وﻳﻬﺎرﻳﺎﺋﻮن‪*.‬‬

‫) ﻛﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻮ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻓﺎﺋﺪي ۾ وﭸﮡ (‬

‫אﻧﻬﻲَء ﻛﻢ ۾ ﻣﻴﺎن ﻏﻼم ﺷﺎﻫﻪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﮐﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ אﻧﺪאزي ﻛﺮﮢﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺳﭝﻨﻲ אﻣﻴﺪوאرن ﮐﻲ‬
‫ﭘﺎڻ وٽ ﮔﻬﺮאﻳﻮ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻣﻬﺎﻧﮉא אﻫﮍא ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺳﺎن ﭤﻲ ﻟﮙﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻴﺎن ﻳﻜﺪم ﻓﺎﺋﺪي ۾ ﻓﻴﺼﻠﻮ‬
‫ﻛﻴﻮ ۽ ﭘﮗ ﺑﻪ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﺎﺋﻮﻧﺲ ۽ ﺗﺮאر ﺑﻪ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻮﻧﺲ‪ .‬ﭘﻮِء אﻧﻬﻲ ﺳﻴﺪ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻗﺒﻲ ﺟﻮ ﺧﺮچ ﭘﺌﻲ ﻫﻼﻳﺎﺋﻴﻦ ۽‬
‫ﭘﺎڻ ﻇﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮر ﺧﺮچ ﻧﭥﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭔﻲ ﺑﻪ ﻫﻜﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺣﻘﺪאري وڌﻳﻚ ﭴﺎﺗﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﮔﻬﻮڙي‬
‫ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ”ﭼﻨﮕﻞ“ ﺳﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ڏאڍي ﺳﻬﮣﻲ ۽ ﻧﺎز وאري ﻫﺌﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن ڏאڍي ﻣﺤﺒﺖ ﻫﻮﻧﺪي‬
‫ﻫﻴﺲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ورﻟﻲ ﻣﭥﺲ ﭼﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻓﻘﻴﺮن وٽ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ وﻓﺎت ﮐﺎن ﺑﻌﺪ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ‬
‫ﺳﭵﻲ ﻋﻤﺮ ﮘﻮڙﻫﺎ ﭘﺌﻲ ﮘﺎڙﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬۽ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﮍﻫﮡ ﻛﻴﻦ ڏﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﮔﺎديَء‬
‫ﻻِء אﻣﻴﺪوאر אﭼﻲ ﮔﮇ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻲ ﮔﻬﻮڙيَء ﮐﻲ ﺳﻨﭝﺮאﺋﻲ وﭠﻲ آﻳﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻴﺎت ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ۽ ﮔﻬﻮڙيَء‬
‫ﮐﻲ ﺳﻨﭝﺮאﺋﻲ وﭠﻲ אﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﮐﻴﺲ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻧﺎز ﻧﺨﺮא ﻛﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺑﻪ אﮘﻲ وאﻧﮕﻲ ﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن وﭠﻲ‬
‫وﻳﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ﮔﻬﻮڙي ﻛﻨﻬﻦ ڏي ﺧﻴﺎل ﻛﻮﻧﻪ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ وٽ آﻧﺪאﺋﻮﻧﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺧﻮﺷﻲَء ﻣﺎن ﻧﺎز ﻛﺮڻ‬
‫ﻟﮙﻲ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲَء ﺳﺎن ﭼﮍﻫﻲ وﻳﭡﺲ ۽ وﭸﻲ ڊوڙ ﻛﮃאﺋﻲ آﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﻲ ﺻﻼح ﺳﺎن ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﻣﺎن ﻛﻲ ﺳﻨﺪس‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﻫﺌﺎ‪” .‬ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ“ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﭜﺎﮢﻴﺠﻮ ”ﺳﻴﺪ ﺷﺮﻳﻒ“ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﻬﻲ‪.‬‬
‫”ﻣﺤﺒﺖ ﻓﻘﻴﺮ“ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ وﻳﻬﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﻦ ﻛﭙﮍن ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ دم ڏﻧﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ ﺣﻮאﻟﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﺟﻲ ﻣﻨﻈﻮري ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﻣﺴﻨﺪ ﺗﻲ وﻳﻬﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﻓﻘﻴﺮ אﻫﻲ ﻛﭙﮍא ﮐﮣﻲ ڍﻛﺎﻳﺲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﭤﻲ آﻳﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻦ ﻛﭙﮍن ﮐﻲ ﭤﻲ ﭼﻨﺒﮍﻳﺎ ۽ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﭼﻤﻴﺎﺋﻮن ﭤﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻳﺎد ﻛﺮي ﭤﻲ رﻧﺎﺋﻮن ۽ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻌﺪאري ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ ﻃﺮف وאرن ﻛﻮﺷﺶ ﭘﺌﻲ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﻣﺎري ﮀﮇﻳﻦ‪.‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﻻﭼﺎر ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ڊپ ﮐﺎن ”ﺳﺎﻻرﻳﻪ“ ﻗﻮم ﺟﺎ ﻫﻚ ﺳﺌﻮ ﺳﭟ ﭴﮣﺎ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﺣﺎﺿﺮ‬
‫رﮐﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﻛﻮ ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻬﭽﻲ‪ .‬ﻛﻴﺘﺮא ڏﻳﻨﻬﻦ אﻧﻬﻲ ﺧﻮف ۾ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﻣﺲ ﻣﺲ وﭸﻲ ﺳﭛ ﭠﻬﻴﺎ ۽ ﺳﻨﺪس‬
‫ﻣﻄﻴﻊ ﭤﻴﺎ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺗﺎﺋﻴﻦ אﻫﻮ روאج آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﮔﺎدي وאرن ﻣﺎن وﻓﺎت ﻛﻨﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ ﺟﺎ ﻛﭙﮍא‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ رﻫﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺤﺒﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﻨﺪس ﺧﻠﻴﻔﻮ ﺗﻤﺮ ﻓﻘﻴﺮ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﻫﻮ ﺳﻨﺪس ﻫﻨﮅ ﺗﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺳﻨﻪ ‪1203‬ﻫﺠﺮي ۾‪ ،‬ﻳﺎ ‪1789‬ع ۾ وﻓﺎت ﻛﺌﻲ‪.‬‬

‫) ﺧﻠﻴﻔﻲ ﺗﻤﺮ ﺟﻮ ﭴﻤﮡ ۽ ﻧﻨﮃﭘﮡ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺮﻳﺪ ﮔﻬﮣﺎ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﺟﻲ رﮐﮡ ﺟﻮ ﺿﺮور ﭤﻴﺲ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻛﻢ ﻛﺎر‬
‫ﻛﺮאﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﭔﻴﻦ ﻣﺮﻳﺪن ﮐﻲ ﻓﻬﻤﺎﺋﺸﻮن ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻫﺎ ﺟﺎِء وڏي ﻣﺎن وאري ﻟﻴﮑﺒﻲ ﻫﺌﻲ‪(1).‬‬

‫‪27‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺳﻨﺪس وڏو ﺧﻠﻴﻔﻮ ”ﺗﻤﺮ“ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﻚ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﺎ ﻣﺎﺋﭧ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻮ ﺣﺞ‬
‫ﻛﺮڻ وﻳﺎ ﻫﺌﺎ ﺗﻪ אﺗﻲ אﻫﻮ ﭔﺎر ﭴﺎﻳﻮ ﻫﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮﭨﻲ ﮔﻬﺮ آﻳﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻨﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﮀﻮﻛﺮ آﮢﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن‬
‫۾ وڌو ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺷﺎھ ﺻﺎﺣﺐ ﮀﻮﻛﺮ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ ﺗﻪ‪” :‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﮀﺎ آﻫﻲ؟“ ﻫﻦ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪ ” :‬ﺣﺎﺟﻲ ﻋﻠﻲ“‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﮀﻮﻛﺮ ﺟﻮ ﻣﭡﻮ آوאز ﻟﮙﻮ ۽ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﭰﮍﺗﺎﺋﻲ ﻧﻈﺮ آﺋﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﭼﻴﺎﺋﻨﺲ ﺗﻪ‪” :‬אﻫﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻛﺎﻣﻠﻦ‬
‫ﺟﻲ ﺳﺮدאر ﺟﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎﻟﻮ אﺳﻴﻦ ’ﺗﻤﺮ‘ رﮐﻮن ﭤﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﺗﻮن ﻋﺮب ۾ ﭴﺎﺋﻮ آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﺗﻲ ﺟﻲ زאﻟﻦ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﭔﺎرن ﮐﻲ ﻫﻲَء ﻟﻮﻟﻲ ڏﻧﻲ‪” :‬ﻓﻮق אﻟﻤﻄﺮ ﺗﺤﺖ אﻟﺘﻤﺮ ﻟﺒﻦ אﻟﺒﻘﺮآت א� آت א�“)‪ .(2‬אﻧﻬﻲ وﻗﺖ ﮐﺎن ﭘﻮِء ”ﺗﻤﺮ‬
‫ﻓﻘﻴﺮ“ ۽ ”ﺧﻠﻴﻔﻮ ﺗﻤﺮ“ ﺳﮇﺑﻮ אﭼﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻮ אﭸﺎ وﻫﻲَء ۾ ﻣﺲ آﻳﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وאﻧﮕﻲ وﻓﺎت ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻦ ﻧﻨﮃڙي ﻣﺮﻳﺪ ﺟﻲ ﻻِء ﺑﻪ ﭔﻴﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫زﻣﻴﻦ ﺗﻲ ﺳﻨﺪس אوﻃﺎق ﻛﺎڻ ﻟﻴﻜﻮ ﻛﮃي ڏﺋﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﭘﺎرت ”ﻣﻴﺎن ﻣﺤﻜﻢ אﻟﺪﻳﻦ ﺳﻴﻼﻧﻲ“ ﮐﻲ ﻛﺮي‬
‫وﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ وڏو دروﻳﺶ ﻫﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن ﮔﻬﮣﻲ ﭜﻼﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﻴﺲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻫﻴﭟ ﺗﻤﺮ ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﻧﭙﺠﻲ وڏو ﭤﻴﻮ ۽ ﻛﻤﺎﻟﻴﺖ ﮐﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﮘﺎﺋﮡ وﭴﺎﺋﮡ ۾ ﭜﮍ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺷﺎدي ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺌﻲ ۽ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﻴﻜﻲ‬
‫ﺳﻨﺪس ﺟﺎِء ﻧﺸﻴﻦ رﻫﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﮀﮍو رﻫﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪---‬‬

‫‪28‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﭘﻨﺠﻮن‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﺷﺒﻴﻬﻪ ۽ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻦ ﺟﻮن ﺷﻴﻮن ﺟﻲ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺑﺎﻗﻲ آﻫﻦ‪ -‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﻋﻠﻤﻴﺖ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬ﺳﻨﺪس رﺣﻤﺪﻟﻲ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﺗﺤﻤﻞ‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ -‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮن دﻋﺎﺋﻮن ۽ ِﭘﭩﻮن‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ אﺳﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﺷﺒﻴﻬﻪ‪ ،‬ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ ۽ ﻣﺬﻫﺐ وﻏﻴﺮه ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﺷﺒﻴﻬﻪ ۽ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻮري ڊﮔﻬﻲ ﺳﻨﺌﻴﻦ ﻗﺪ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻜﻲ ﺗﻤﺎم ڏﭔﺮو ﻫﻮ‪ ،‬ﻧﻜﻲ ﺗﻤﺎم ﭤﻠﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻣﭥﻮ ﭼﮝﻮ وﻳﭡﻞ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ﻣﻮﻛﺮي ۽ وڏي ﻫﻴﺲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻣﻨﻬﻦ وﮢﻨﺪڙ ۽ ﻧﻚ ڊﮔﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﮐﻴﻮن ﻛﺎرﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ وאﻧﮕﻲ‬
‫ﭘﻴﻮن ﭔﺮﻧﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬ﺳﻨﺪس وאر ﮔﻬﺎﭨﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪس ڏאڙﻫﻲ ﮔﻬﺎﭨﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﻧﺒﻲ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﺎري ﺟﻴﮇي ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻴﺮيَء ۾ وאر אﮀﺎ ﭤﻴﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺲ ﻛﻴﻦ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﻫﻦ ﻣﻠﻚ ۾ رﺳﻢ ﭘﺌﻲ ڏﺳﺠﻲ‪ .‬ﻣﺎٺ ۽‬
‫ﺳﺎﻧﻬﻪ ﺳﺘﻲ وאرو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﺧﻮﺷﻄﺒﻌﻲ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﮘﻨﭝﻴﺮ ۽ ﺧﻴﺎل وאرو ڏﺳﺠﮡ‬
‫۾ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭼﻬﺮو ﻛﮣﻚ رﻧﮕﻮ ﻫﻮ ۽ ﭰِﻜﺎڻ ڏي ﻣﺎﺋﻞ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ڏﻳﮏ وﻳﮏ ﻣﺎن ﭴﺎﮢﻨﺪو ﺋﻲ ﻛﻴﻦ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻜﻲ ﭨﻨﮉ ﭨﻮﭘﻲ ﺳﺎن وאﻫﭙﻮ ﻫﺲ‪ .‬ﺳﺎدو ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺳﺎدو ﻫﻨﮃאﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻛﺜﺮ زردي ﻳﺎ ﮔﻴﮍو رﻧﮓ ﺟﺎ ﻛﭙﮍא‬
‫ڍﻛﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍא ﺻﻮﻓﻲ ﻳﺎ ﺳﻨﻴﺎﺳﻲ ڍﻛﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻣﭥﻲ ۾ ڊﮔﻬﻲ ﺟﻤﻨﻲ ﭨﻮﭘﻲ ڍﻛﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﺳﻨﻴﺎﺳﻲ ﻳﺎ‬
‫ﺻﻮﻓﻲ ڍﻛﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ”ﺗﺎج“ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ور ﻛﭙﮍي ﺟﺎ ڏﻳﺌﻲ ڍﻛﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ُ .‬ﺟﺘﻲ ﭘﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﭘﻮر ﭘﻮﻧﺪא ﻫﺌﺲ ﺗﻪ ﭘﻴﺮن אﮔﻬﺎڙو رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﺎدي ﮐﭥﻲ ﻳﺎ ﭘﺮزن ﮘﻨﮃﻳﻠﻦ ﺗﻲ ﺳﻤﻬﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﭣ‬
‫۾ وڏي ﻟﭟ ﮐﮣﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﮐﺎڌي ﭘﻴﺘﻲ ﺟﻲ ﻛﻢ ﻻِء ﻫﻜﮍو وڏو ﻛﺸﺘﻮ ﻳﺎ ﻛﭽﻜﻮل ﭘﺎڻ ﺳﺎن رﮐﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻦ ﺟﻮن ﺷﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻲ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺑﺎﻗﻲ آﻫﻦ (‬

‫ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي אﻫﻲ ﺳﭝﺌﻲ ﺷﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻦ ﺟﻮن ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺻﺤﻴﺢ ﺳﻼﻣﺖ رﮐﻴﻠﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺗﺒﺮכ ﻛﺮي زﻳﺎرت ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﻫﺎ ﭨﻮﭘﻲ אﭸﺎ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ אﮀﻲ رﻧﮓ ﺟﻲ آﻫﻲ ۽ אﭨﻜﻞ ﻫﻚ ﻓﻮٽ ڊﮔﻬﻲ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻛﭙﮍي ﺟﻮ ﭨﻜﺮ ﭜﺮאُء ﻻِء ﭘﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻮ ﺟﻬﻮﻧﺎﺋﻲ ﻛﺮي زردو ﭘﻴﻮ ڏﺳﺠﻲ‪ .‬ﭘﮗ ﺟﻮ ﻛﭙﮍو ﺑﻪ رﮐﻴﻞ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ رﻧﮓ ﺟﻮ ﻛﺎرو آﻫﻲ‪ .‬ﭼﺎدر ﮔﻴﮍو رﻧﮓ ﺟﻲ آﻫﻲ ۽ ﻛﺎري ُﺳﭧ ﺳﺎن ﺳﺒﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﻟﭟ ﺑﻪ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﭥﻮ )‪ (T‬ﺟﻬﮍي ﺷﻜﻞ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ (1).‬۽ ﺳﭵﻲ ﺷﻴﺸﻢ ﺟﻬﮍي ﻛﺎري آﻫﻲ ۽ ﻫﻴﭡﺎن ﭼﻬﻨﺐ ﺗﮑﻲ ﻟﻮﻫﻪ ﺟﻲ אﭤﺲ‪.‬‬
‫ﭔﻪ ﻛﭽﻜﻮل ﺑﻪ رﮐﻴﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﻫﻜﮍو ﺻﻨﺪل ﺟﻲ ﻛﺎﭠﻲَء ﺟﻮ آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﻮ ﺷﻴﺸﻲ ﺟﻬﮍي ﭘﺎﻫﮡ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ .‬وڏن دאﮢﻦ ﺳﺎن‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﻪ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻤﺎز ﺟﻲ ﭘﮍﻫﮡ وאرو ﺻﻨﺪل ﺑﻪ رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺗﻤﺎم وڏي ُﺟﺘﻲ ﺑﻪ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ُﺳﭧ ﺟﻲ‬
‫ﺑﺪرאن ﭼﻢ ﺟﻲ ڌאﮘﻦ ﺳﺎن ﺳﺒﻴﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻪ ﭨﻲ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﭥﻦ ﺟﺎ رﮐﻴﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ذﻛﺮ ﭔﺌﻲ ﻫﻨﮅ ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ .‬אﻫﻲ ﺳﭛ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ ﺣﻮאﻟﻲ آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻛﻲ ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن وٽ رﻫﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬ﻟﭟ ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﺳﻴﺪ א�‬
‫ﺑﺨﺶ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ אﻫﻠﻴﻪ وٽ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﺑﻴﺒﻲ ﺻﺎﺣﺒﻪ‪ ،‬ﭜﭧ ﺟﻲ ﮔﺎديَء وאري ﺳﺎن ﭠﻬﻴﻞ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ڏﻳﮑﺎري ﻛﻴﻦ ﭤﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻟﻜﺎﻳﻮ وﻳﭡﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﮐﺴﻲ ﻧﻪ وﭠﻦ ۽ ﺟﻲ ﻛﻮ ﻏﺮﻳﺐ אﭼﻲ ﭤﻮ ﭘﻬﭽﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻫﻮ‬
‫ﻋﺬر ڏﺋﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ”אﻫﮍي ﺑﺮﻛﺖ وאريَء ﺷﻲِء ﺟﺎ אوﻫﻴﻦ ﻻﺋﻖ ﻧﻪ آﻫﻴﻮ“ ﺟﻲ وڏא ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﮑﺮ‪ ،‬زﻳﺎرت ﻛﺮڻ ﻻِء אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‬
‫ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ אﻫﻮ ﻋﺬر ڏﻳﻮ ﻫﻼﺋﻲ ﺗﻪ ”אﻫﺎ ﭜﺘﻴﻦ אﻧﺪر ﻟِﺘﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﺎﮢﻲ آﺳﺎﻧﻲ ﺳﺎن ﻛﮃي ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﻨﺪﻳﺲ‪“.‬‬
‫ﺻﻨﺪل ﺑﻪ ﭔﻦ ﮔﮇ ﺣﻮﻳﻠﻲ ﺟﻲ ﻛﻨﮉ ۾ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻣﻘﺒﺮه ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫وﺿﻮ ﺳﺎري ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ وﻓﺎت ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮن ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء אﺗﻲ ﺟﻮ אﺗﻲ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ אﻫﺎ ﻋﺎدت ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻲ ﺟﺎِء ﺗﻲ ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ڏﻧﺪڻ ۽ ﭘﺎﮢﻲ אﭼﻲ رﮐﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍيَء ﻃﺮح ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲَء ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ﭘﻮِء אﻫﺎ رﺳﻢ ﺋﻲ ﺑﻨﺪ ﭤﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪29‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫) ﺳﻨﺪس ﻋﻠﻤﻴﺖ (‬
‫ﮔﻬﮣﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮ ﭼﻮڻ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ’אﻟﻒ – ﺑﻲ‘ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻛﻲ ﻛﻴﻦ ﭘﮍﻫﻴﻞ ﻫﻮ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﻋﻠﻲ ﺷﻴﺮ ”ﻗﺎﻧﻊ“ ﭠﭩﻲ‬
‫وאرو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ﺟﺎ אﺳﺎن אﺷﺎرא ﻣﭥﻲ ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﮡ אﻫﺎ رאِء آﻫﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻛﻼم ﻣﭹﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﻌﺮ‬
‫אﻟﻬﻲ ڏאت ڏﻧﻞ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﻛﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺎﻧﻪ ﻣﻠﻲ‪ ،‬ﺟﻬﮍو ﻫﺌﺲ ﻫﻮش‪ ،‬ﺗﻬﮍيَء ﻃﺮح ﺳﺎن ﺷﻌﺮ ﭤﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﻲ ٰ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﻣﺎن‬
‫ٰ‬ ‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﭘﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ ﺳﻮ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﭼﺎﻻﻛﻲ ﻣﺎن ﭘﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻓﻬﻢ ﺟﻲ ﺗﻴﺰي‪ ،‬ﺟﺎ אﺻﻠﻲ ﺧﺪא‬
‫ﻣﻠﻴﻞ ﻫﻴﺲ‪ .‬אﻫﺎﺋﻲ ﻋﻄﺎ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻛﺮאﻣﺘﻦ ﺟﻬﮍא ﻛﻢ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺣﻴﺮאن ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬۽‬
‫ﻫﻴﺘﺮي ﺑﻪ ﭘﻚ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ אﺳﺘﺎد وٽ وﻳﻬﻲ ﻛﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺎﻧﻪ ورﺗﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ُﻣﻨﻬﻦ ﺷﻮق ﻛﺮي‪ ،‬ﻋﻠﻢ ﭘﺮאﻳﻮ‬
‫ﻫﻮﻧﺪאﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺷﻚ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﭘﺎرﺳﻲ ۽ ﻋﺮﺑﻲ زﺑﺎن ﻣﺎن ﭼﮝﻲ ﻃﺮح وאﻗﻒ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن ﻗﺮآن‬
‫ﺟﻮن آﻳﺘﻮن ۽ ﺣﺪﻳﺜﻮن ۽ ﭔﻴﺎ ﻗﻮل ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﻋﻠﻢ وאري ﮐﺎن ﺳﻮאِء אﻫﮍي ﻧﺰאﻛﺖ ﺳﺎن ﺑﻴﻬﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﻨﺪא‪.‬‬
‫אﻫﮍي ﻛﺎﺑﻪ ﺷﻲِء אﺳﺎن ﮐﻲ ﻫﭣ ﻧﻪ ﻟﮙﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﺷﺎﻫﺪي ڏﺋﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﮍﻫﻴﻮ آﻫﻲ ﻳﺎ ﻛﻲ ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻲ ﻟﮑﻲ‬
‫ﭴﺎﮢﻨﺪو ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﭤﻮرא ﻛﻲ ﻟﻔﻆ ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻦ ﺟﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺠﻦ ﻫﺎ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ אﻧﻬﻲَء ﭘﺎﺳﻲ ڏي ﻛﻮ ﺧﻴﺎل ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﺲ‪.‬‬
‫رﺳﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﻛﻮﻧﻪ ﻟﮑﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬۽ ذرو ذرو ﭤﻲ ﮔﮇ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮن ۽ ﻣﺮﻳﺪن ﭤﻲ ﮔﮇ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﺮڻ ﮐﺎن אﮘﻲ ﭤﻮرא ڏﻳﻨﻬﻦ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﭔﻪ ﺟﻠﺪ‪ ،‬ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﻫﭣ ﻟﮙﻴﺲ ‪،‬ﺳﻲ ﭜﭧ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾‪ ،‬ﺟﺎ ”ﻛﺮאڙ“ ﻧﺎﻟﻲ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻪ ﭘﺮوڙﻳﻦ ۽ ﺳﻨﺪس ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻦ‪ ،‬ﻳﺎ‬ ‫ٰ‬ ‫ڍﻧﮃ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﻮِء ﻋﺎم ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫ﺗﻪ وري ﭘﺎڻ ﮔﻤﺮאﻫﻪ ﭤﻴﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ ﻫﻜﮍא ﭨﻲ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﻫﭣ ﺟﺎ ﻟﮑﻴﻞ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻲ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ رﮐﻴﻞ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍو ﺗﻦ ﻣﺎن ﻗﺮآن ﻣﺠﻴﺪ آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﻮ ﺗﻦ ﻣﺎن ﻣﺜﻨﻮي ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺟﻼل אﻟﺪﻳﻦ روﻣﻲ وאرو آﻫﻲ ۽ ﭨﻴﻮ אﻫﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ‬
‫ﺑﻠﮍي وאري ﺟﻮ رﺳﺎﻟﻮ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ﺗﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﮅ ﺣﺎﺷﻴﻲ ﺗﻲ ﻳﺎ ُﻣﻬﮍ ۾‪ ،‬ﻛﻲ ﺑﻪ ﻟﮑﻴﻞ ﻧﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎ دﺳﺘﺨﻂ ﭼﺌﺠﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﻫﻨﮅ ﺳﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ وאري رﺳﺎﻟﻲ ۾‪ ،‬ﺟﻲ ﺑﻠﮍيَء ﺟﻲ ﺳﺠﺎده ﻧﺸﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﭘﻲُء ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻼح ﺟﺎ‬
‫ﻫﭣ אﮐﺮ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﻫﻮ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ ”ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﺳﻨﺪس روﺑﻜﺎري ﻟﮑﺎن ﭤﻮ‪ “.‬אﻧﻬﻲَء ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﻛﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻟﮑﻴﻞ ﻧﭥﻮ ڏﺳﺠﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﭔﻴﻮن ﺑﻪ ﻛﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﺻﺎف ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ‬
‫ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺟﻮ ﻣﺤﺎورو ﻫﻮ‪ :‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻫﻲَء ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﺻﻮﻓﻲ ﻫﻮ ۽ وﭨﺲ ﺟﻮ ﻣﺜﻨﻮي ﻣﻮﻻﻧﺎ روم وאرو ﻛﺘﺎب‬
‫رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻫﻚ وڏي ﺻﻮﻓﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻮ ﭠﻬﻴﻞ آﻫﻲ ۽ ﮔﻬﮣﻴﻦ ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ ﻣﻀﻤﻮن ۽ ﺧﻴﺎل ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻮ ﻫﻜﺠﻬﮍو‬
‫ﻧﻈﺮ ﭘﻴﻮ אﭼﻲ‪ .‬ﻣﺜﻨﻮي ﺟﻲ ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﺑﻴﺖ ﺟﻮ ﻣﻀﻤﻮن‪ ،‬ﺟﻨﺴﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ آﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻛﺮي ”رﺳﺎﻟﻲ“ ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﺑﻴﺖ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻓﻘﻴﺮن وري ﭰﻴﺮ ﮔﻬﻴﺮ ﻛﺮي‪ُ ،‬ﺳﺮن ﻣﻮﺟﺐ ﭠﺎﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﻣﺜﻨﻮي ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﺑﻴﺖ ﻫﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ’ﻧﮍ‘ ﺟﻲ ﻧﻤﺎﮢﻲ آوאز ﺑﺎﺑﺖ آﻫﻲ‪ .‬ﭴﮡ ﺗﻪ ﻫﻮ وﻳﭽﺎرو ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﺻﻞ وڻ ﮐﺎن‬
‫ﮀﭵﻲ ڌאر ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺟﺪאﺋﻲَء ﮐﺎن رڙﻳﻮن ﭘﻴﻮ ﻛﺮي‪:‬‬
‫ﺣﻖ ﺣﻖ ﺑﻴﺖ ﺣﻖ ﺣﻖ ﺣﻖ‬
‫ﺑﺸﻨﻮ אز ﻧﻲ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ -‬و אز ﺟﺪאﺋﻴﻬﺎ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ وאرو ﻫﻲ ﺑﻴﺖ آﻫﻲ‪:‬‬
‫وڍﻳﻞ ﭤﻲ وאﻳﻮن ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﭡﻞ ﻛﻮﻛﺎري‪،‬‬
‫ﻫﻦ ﭘﮡ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﻫﻮ ﻫﻨﺠﻬﻮن ﻫﮇن ﻟﺌﻲ ﻫﺎري‪.‬‬
‫‪---‬‬
‫ﭔﻲ ﻫﻲَء ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﻴﺎن ﻛﺠﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﺳﺎن وאﻗﻔﻴﺖ ۽ ﭜﻞ‬
‫ﻣﺎﻧﺴﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻲ ﭤﺌﻲ‪ :‬אﺳﺎن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺮزא ﻃﻔﻴﻞ ﺑﻴﮓ ﻛﻮﭨﮍيَء وאرو ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن ﭘﺮﻳﻨﺪي ﭠﻬﻴﻞ ﻧﻪ‬
‫ﻫﻮ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﭘﻮِء ﭘﺎڻ ۾ ﻣﺎﺋﭧ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻮ ﻣﺮزא ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻣﺮﻳﺪن ﻣﺎن ﻛﻨﻬﻦ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ‬
‫روﺑﺮو ﭔﻪ ﻟﻔﻆ ﭘﺎرﺳﻲ ﭼﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن אﺑﺠﺪ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن ﻣﺮزא ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ وﻓﺎت ﺟﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻜﺘﻲ‪ .‬אﻫﻲ ﻫﻲ ﻟﻔﻆ‬
‫ﻫﺌﺎ ”ﺑﻮد ﺧﺒﻴﺚ“ ﻳﻌﻨﻲ ”ﺑﮁﮍو ﻫﻮ“ ۽ ﺳﺎل ﻧﻜﺘﻮ ﭤﻲ ﺳﻨﻪ ‪1124‬ﻫﺠﺮي‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ אﻫﻲ ﻟﻔﻆ ﭼﻴﻞ ﻧﻪ وﮢﻴﺎ ﺗﻪ‬
‫ُﻣﺌﻲ ﺟﻲ ﺑﺎب ۾ אﻫﮍي ﻛﺎﺑﻪ ﮔﻼ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‪ .‬ﻫﻴﺌﻦ ﮀﻮ ﻧﻪ ﭼﺌﺠﻲ ﺗﻪ ”ﻳﻚ ﻣﻐﻞ ﺑﻪ ﺑﻮد“ ﻳﻌﻨﻲ ”ﻫﻚ ﻣﻐﻞ ﭼﮝﻮ‬
‫ﻫﺌﻮ‪ “.‬אﻧﻬﻦ ﻟﻔﻈﻦ ﻣﺎن ﺑﻪ אﺑﺠﺪ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﺎل ﺳﻨﻪ ‪ 1124‬ﻫﺠﺮي ﻧﻜﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮐﻲ‬
‫אﻧﻬﻲَء ﻗﺴﻢ ﺟﻲ وאﻗﻔﻴﺖ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ אﻫﮍא ﻋﺠﺎﺋﺐ ﺟﻮאب ڏﺋﻲ!‪.‬‬

‫‪30‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻟﻔﻆ ﻋﺮﺑﻲ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﻲ ۽ ﺳﻨﮅي آﻧﺪא אﭤﺲ‪ ،‬ﺟﻲ אڻ ﭘﮍﻫﻴﻞ آﮢﻲ ﻧﻪ‬
‫ٰ‬ ‫ﭨِﻲ ﻫﻲَء ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻴﺘﺮن ﻫﻨﮅن ﺗﻲ ذو‬
‫ﺳﮕﻬﻨﺪא‪ .‬ﭘﺮ אﺳﻴﻦ ﺑﻪ אﻋﺘﻘﺎد ﻣﺎن ﭤﺎ ﭼﺌﻮن ﺗﻪ وﻟﻴﻦ ﻛﺎﻣﻠﻦ ﮐﻲ ﻟﺪﻧﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻲ ﺗﺤﺼﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻋﺎم ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس ﻋﺎدﺗﻮن (‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ڏאڍو ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎر ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ڏאڍﻳﻮن رﻳﺎﺿﺘﻮن ۽ ﺗﭙﺴﻴﺎ ﻛﮃﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﺎدو ﺑﻪ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﭤﻮرو ﺑﻪ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ روزא ﺑﻪ رﮐﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻓﺎﻗﺎ ﺑﻪ ڏאڍא ﻛﮃﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺣﻴﺎﺗﻲَء ﻫﻼﺋﮡ ﻻِء ﺟﻴﻜﻲ ﺿﺮور ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﮐﻴﺲ ﮔﻬﺮج‬
‫ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ وڌﻳﻚ ﺟﻴﻜﻲ ﻣﻠﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺳﻮ ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ڏﺋﻲ ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺌﺴﺎ ﭤﻴﺎ ﻳﺎ ﻛﭙﮍא ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﻳﺎ وﻫﭧ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺳﭛ אﻧﻬﻲَء‬
‫ﻃﺮح‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮא ﭜﻴﺮא ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ ڏﭠﺲ ﺗﻪ ﮐﮇڙي ﮐﮣﻲ ﭘﺌﺴﺎ ﭘﻮري ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻲ ڏאڍא ﻣﻴﻨﻬﻦ ﭘﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪،‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ אﻫﻲ ﭘﺌﺴﺎ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي ﭘﻮﻧﺪא آﻫﻦ ۽ אﺗﻲ אﻧﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﭘﺌﺴﺎ ﻟﭝﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﺟﻲ دل ﺳﭻ ﭘﭻ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن آزאد ﻫﺌﻲ ۽ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻲ ﺟﻲ אﺻﻠﻲ دﻋﻮيٰ ﺋﻲ ﮀﮇي ڏﻧﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي‬
‫”ﺗﺎرכ“ ﭼﻮﻧﺪא אﭤﺲ ۽ אﻧﻬﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس رﺣﻤﺪﻟﻲ (‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ڏאڍو رﺣﻤﺪل ﻫﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺗﻲ رﺣﻢ אﻳﻨﺪو ﻫﺌﺲ ﭘﺮ ﺟﺎﻧﻮرن ۽ ﭘﮑﻴﻦ ﺗﻲ ﺑﻪ رﺣﻢ אﻳﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻣﻨﻊ ﻛﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ ﺗﻪ وﻳﭽﺎرن ﮔﮕﺪאﻣﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ ﻣﺎرﻳﻮ‪ .‬ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺳﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﺎرڻ ﮐﺎن ﺟﻬﻠﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻮ وﻳﭽﺎرא ﺟﻬﻨﮓ ﺟﺎ ﻧﻨﮃڙא‬
‫ﻛﭡﻲ‪ .‬ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺟﮇﻫﻦ ﮔﺰ‬ ‫ﺑﻴﻮאﻫﺎ ﺟﻨﺎور آﻫﻦ ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﺮي ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﻛﮇﻫﻦ ﭔﻜﺮي ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻪ ُ‬
‫ﻛﻤﺎن ﺳﺎن رאﻧﺪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎﻫﻮאري ﺷﻲَء ﮐﻲ ڌכ ﻧﻪ ﻫﮣﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﭥﺮن ﮐﻲ ﻳﺎ ﻛﺎﭠﻴﻦ ﮐﻲ ۽ ﭔﻴﻦ‬
‫ﺑﻴﺠﺎن ﺷﻴﻦ ﮐﻲ ﻧﺸﺎن ﭼﭩﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس ﺗﺤﻤﻞ (‬
‫ﺳﻨﺪس رﻳﺎﺿﺖ ۽ ﺑﺖ ﮐﻲ ﺟﺎﮐﻮڙ ڏﻳﮡ ﺑﺎﺑﺖ ﺗﻪ אﺳﺎن ﻣﭥﻲ אﺷﺎرو ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭜﭧ ﺗﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﭘﻮرﻫﻴﻮ‬
‫ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ۽ אﭤﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻴﺌﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬زﻣﻴﻦ ﺗﻲ وﻳﻬﮡ ۽ ﺻﻨﺪل ﺗﻲ ﺳﻤﻬﮡ وڌﻳﻚ ﭘﺴﻨﺪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﺳﻨﺪس ﻣﺎﻧﻲ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﺑﻴﺒﻲ ﮔﻬﺮ وאري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﺟﻮڙﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﮐﺎﺋﮡ ﻣﻬﻞ ﺟﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪،‬‬
‫אن ﮐﻲ ﺳﮇي ﭘﺎڻ ﺳﺎن وﻳﻬﺎرڻ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ وڌﻳﻚ ﺳﺨﺘﻲ ﭤﻴﻨﺪي ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ وڌﻳﻚ ﺧﻮش ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﮅ وﭨﺲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮔﻼ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ”ﻫﺘﻲ ﻣﮁﺮ ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ‪ ،‬آرאم ﺋﻲ ﻛﺮڻ ﻧﭥﺎ ڏﻳﻦ‪ “.‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻣﮁﺮ אوﻫﺎن ﺟﺎ دوﺳﺖ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﻏﺎﻓﻞ ﭤﻲ ﺳﻤﻬﮡ ﻧﭥﺎ ڏﻳﻦ‪ .‬ﭘﺎڻ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺳﺴﺘﻲ‬
‫ﮀﮇي ُאﭤﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رب ﺳﺎﺋﻴﻦ ﮐﻲ ﻳﺎد ﻛﺮﻳﻮ ﺗﻪ ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻲ ﻻِء ﭼﮝﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ‪“!.‬‬
‫ﻫﻦ ﺟﻲ ﻧﻤﺎﮢﻲ ﺣﺎل ﺟﻲ ﻛﻴﺘﺮي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻟﮑﺒﻲ! ﺳﭝﻨﻲ ﮐﻲ אﻫﺎ ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”ﻫﻴﭡﺎﻫﻴﻦ وﭠﻮ ۽ ﻧﻤﺎﮢﺎ ﭤﻲ ﮔﺬאرﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﮅ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻜﮍو ﺳﻜﻞ وڻ زﻣﻴﻦ ﺗﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭜﻠﻲَء زﻣﻴﻦ ﺗﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﭡﻞ ﻫﻮ ۽ ﭔﻲ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻲ ڏﭠﻲ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻫﻦ وڻ ﺟﻲ ُﺳﻜﮡ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺳﺒﺐ آﻫﻲ؟“ ﻫﻜﮍي‬
‫ﭼﻴﻮ ﺗﻪ “ ﻫﻦ زﻣﻴﻦ ۾ ’ﭜﺎڻ‘ ﮔﻬﮣﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻲ وڻ ﺳﻜﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ “.‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻫﺎﺋﻮ‪ ،‬אﻫﻮ‬
‫ﺳﭻ ﭤﻮ ﭼﻮي‪ .‬ﭜﺎڻ אﻫﮍي ﺷﻲِء آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ آﻟﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﻜﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻨﺪي آﻫﻲ ۽ ﺟﻴﺌﺮن ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﺎري ﮀﮇﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪ “.‬אِﺗﻲ‬
‫”ﭜﺎڻ“ ﻟﻔﻆ ﺟﻮن ﭔﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍو ﭜﺎڻ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ زﻣﻴﻦ ﮐﻲ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ُ‬
‫ﭜﺎڻ ﻳﻌﻨﻲ وڏאﺋﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﺎوڙ ﻳﺎ ﭼﮍ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﺌﻮ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ‪ .‬ﭘﺮ وري ﻫﻠﻜﺎﺋﻲ ۽ ﮔﻬﮣﻲ ﮐﻞ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎٺ ۽ ﺧﻴﺎل ۾ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﺑﻌﻀﻲ روﺋﻨﺪو رڙﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﺎ ﺑﺪﻣﺰאﺟﻲ ﻛﺎﻧﻪ ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻪ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﺟﺎﻳﻮ ﺳﺠﺎﻳﻮ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺗﺤﻤﻞ‪ ،‬ﺑﺮدﺑﺎري ۽ ڌﻳﺮج ﺗﻪ ﺳﻨﺪن ﺳﭵﻲ ﻛﭩﻨﺐ ﺟﻲ ﺧﺎص ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻫﺌﻲ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن (‬

‫ُ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺑﻠﮍي وאري ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭤﺎ ﻛﻦ ﺗﻪ ﻫﻚ ﭜﻴﺮي ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﻛﻦ ﻟﭽﻦ אﻫﺎ رٿ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﮐﻲ‬
‫ﭼﻴﮍאﻳﻮن‪ .‬ڏﺳﻮن ﺗﻪ ﺧﻔﻲ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﺳﻮ وﭨﺲ آﻳﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﻧﺎر ﺗﻲ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﻨﻲَء ﮐﻲ ﭘﺎﮢﻲ ﭤﻲ‬

‫‪31‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻨﻦ אﺣﻤﻘﻦ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﻫﻴﺌﻦ ﻛﻴﻮ ﺟﻮ אڏ ﭜﭹﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ وﻫﺎﺋﻲ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﮁﻴﻮ‬
‫ﻛﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺎٺ ﻛﻴﻮ ﮔﺎدي ﺗﻲ وﻳﭡﻲ ڏאﻧﺪ ﻫﻜﻠﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭔﺌﻲ وري אﭼﻲ ڏאﻧﺪ ﮐﻲ ﮀﻮڙي ﮀﮇﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﻴﻦ‬
‫ﻛﮁﻴﻮ‪ .‬ﭨﺌﻲ ﭜﻴﺮي ڏאڍא ڌכ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﮐﻲ ﻫﻨﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﭔﮍכ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻛﮃي‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏאڍא ﻟﭵﻲ ﭤﻴﺎ‬
‫۽ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻮ ﺗﺤﻤﻞ ڏﺳﻲ‪ ،‬وﭸﻲ ﭘﻴﺮن ﺗﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﺎ ۽ ﻣﻌﺎﻓﻲ ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻮﻧﺲ ﺗﻪ ﻫﻴﺘﺮي ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻮ ﺳﺒﺐ ﮀﺎ آﻫﻲ؟‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ورﻧﺪي ڏﻧﻲ ﺗﻪ ”ﺟﮇﻫﻦ אوﻫﺎن אڏ ﭜﭹﻲ ﮀﮇي ۽ ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻬﻨﮓ ڏي وﻫﺎﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻮن ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﺗﻪ آ ﻛﻮ‬
‫ڏאڍو ﺑﻴﻌﻘﻞ آﻫﻴﺎن ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﻨﻲَء ﮐﻲ ﭘﺎﮢﻲ ڏﻧﻢ ۽ ﺟﻬﻨﮓ ۾ אﻻﻫﻲ ﮔﺎﻫﻪ אﭜﺮﻳﻮ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ وאﻧﺠﻬﻮ ﭤﻲ‬
‫َ‬
‫ﮀﻮڙﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬ ‫رﮐﻴﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭴﺎﺗﻢ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ אوﻫﺎن ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﭼﮝﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﮇﻫﻦ ﭘﺎﭸﺎري ﻣﺎن ڏאﻧﺪ‬
‫ﻣﻮن ﺧﻴﺎل ﻛﻴﻮ ﺗﻪ آٌء ﻛﻮ ڏאڍو ﻇﺎﻟﻢ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺟﻮ وﻳﭽﺎرن ﺑﻲ زﺑﺎن ﺟﺎﻧﻮرن ﮐﻲ ﺑﻨﺪ ۾ وﺟﻬﻴﻮ وﻳﭡﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬
‫א� ﺳﺎﺋﻴﻦ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﻦ ﮐﻲ وﭸﻲ ﻫﻦ ﻇﺎﻟﻢ ﺟﻲ ﭼﻨﺒﻲ ﻣﺎن ﮀﮇאﻳﻮ‪ .‬وري ﺟﮇﻫﻦ אوﻫﺎن‬
‫ﻣﻮن ﮐﻲ ڌכ ﻫﻨﻴﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ آٌء ﺧﻮﺷﻲَء ﺳﺎن ﺻﺒﺮ ﻛﺮي وﻳﭡﺲ ﺟﻮ دل ۾ ﭴﺎﺗﻢ ﺗﻪ ﻣﻮن ﺟﻬﮍو ﻧﺎدאن ۽ ﻇﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫אﻟﻬﻲ ﺳﺎوכ ﺳﻜﺎﺋﻲ ۽ رﮘﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻲ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﺎ ڏאڍي ﺳﺰא ﻣﻠﮡ‬ ‫ﮔﮕﺪאﻣﻦ ﮐﻲ ﻋﺬאب ڏﺋﻲ ۽ ٰ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻧﻬﻦ ڌﻛﻦ ﺗﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﺮڻ ۽ ﺷﻜﺮאﻧﻮ ﻛﺮڻ ﻟﮙﺲ‪“.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮن دﻋﺎﺋﻮن ۽ ِﭘﭩﻮن (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﻪ אﻫﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅڻ ۾ אﻳﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﭩﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ دﻋﺎ‬
‫ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻔﻌﻲ ﻳﺎ ﻧﻘﺼﺎن ﭘﻬﭽﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺳﮕﻬﻪ ﻳﺎ وت ﭘﺎڻ ۾ ﻛﻮﻧﻪ ﭴﺎﮢﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﺟﻼﻟﺖ ۾ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وس ۾ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭵﻲ ﻋﻤﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭔﻪ ﭜﻴﺮא ﭘﺎرאﺗﻮ ڏﻧﻮ آﻫﻲ ۽ ﭔﻪ ﭜﻴﺮא ﮐﻦ دﻋﺎ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﺗﻪ ﻣﺮزא‬
‫ﻣﻐﻞ ﺑﻴﮓ ﮐﻲ ﭘﭩﻴﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻲ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﮐﻲ ﻳﺎد ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﻴﭟ ﭼﻮرن ﻣﺎري وڌس‪ .‬ﭔﻴﻮ ﭜﻴﺮو‬
‫ﻫﻜﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮐﻲ ﭘﭩﻴﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﻮ ﻧﺎﺷﺎﺋﺴﺘﻪ ﻛﻢ ﻛﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬دﻋﺎ ﺑﻪ ﻫﻜﮍو ﭜﻴﺮو ﮔﻼن ﻛﭹﺮيَء ﮐﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪،‬‬
‫ﺟﺎ وﭸﻲ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ رאﮢﻲ ﭤﻲ ۽ ﭔﻴﻮ ﭜﻴﺮو ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎدي ﺑﻨﺴﺒﺖ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻣﭥﻲ ذﻛﺮ ﻛﻴﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫* אﻫﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﻴﺮ ”ﻗﺎﻧﻊ“ ﭠﭩﻲ وאري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺘﺎب ”ﻣﻌﻴﺎر ﺳﺎﻟﻜﺎن ﻃﺮﻳﻘﺘﻪ“ ۾ ﻟﮑﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﺟﺎ وﻓﺎت‬
‫ﺟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻛﻴﺘﺮن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭘﺎرﺳﻲَء ۾ ڏﭠﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ אﺑﺠﺪ ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﺳﺎن אﻫﻮ ﺳﺎل ﻧﻜﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻨﺎه ’رﺟﺎ‘ ﭠﭩﻲ وאري ﭼﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﮔﺮدﻳﺪ ﻣﺤﻮ ﻋﺶ وﺟﻮد ﻟﻄﻴﻒ ﻣﻴﺮ‪ “.‬۽ ﭔﻴﻮ ﭼﻴﻮ אﭤﺲ ”ﺷﺪ ﻣﺤﻮ در ﻣﺮאﻗﺒﻪ ﺟﺴﻢ ﻟﻄﻴﻒ ﭘﺎכ‪ “..‬אﻫﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﭜﭧ وאري ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻲ ﭜﺖ ﺗﻲ‬
‫ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ ۽ ﭨﺮﻣﭗ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻨﻪ ‪1680‬ع ۾ ﭴﺎﺋﻮ ۽ ﺳﻨﻪ ‪1761‬ع ۾ وﻓﺎت ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﻏﻠﻂ آﻫﻲ‪.‬‬
‫* ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻛﺮﻳﻢ ڏﻧﻮ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ‪.‬‬
‫)‪ (1‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﺟﻴﻜﻲ ﻓﻘﻴﺮ وﭨﺲ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ۽ אﻧﻬﻦ ﺗﻲ ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻢ رﮐﻴﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﺗﻔﺼﻴﻞ אﮘﺘﻲ ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ .‬ڏﺳﻮ‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ ”ﻫﻪ“‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬رﮘﻮ ﭔﺎرن ﮐﻲ ﺧﻮش ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﭡﺎ ﻣﭡﺎ ﻟﻔﻆ ﺗﮇﻫﻦ ﻧﻐﻤﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫ٰ‬ ‫)‪ (2‬ﭔﻴﻦ ﻣﻠﻜﻦ ﺟﻲ ﻟﻮﻟﻲ وאﻧﮕﻲ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺑﻪ ﻛﺎ ﮘﻨﮃﻳﻞ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻫﻲَء آﻫﻲ‪ ” :‬ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن‪ ،‬ﻫﻴﭟ ﮐﺎرﻛﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﮐﻴﺮ ﮘﺌﻮن ﺟﻮ آڻ‪ ،‬א� آڻ‪ ،‬א� آڻ‪ “،‬אﻧﻬﻲَء ۾ ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ٰ‬ ‫ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻦ ﻟﻮﻟﻲَء ﺟﻲ‬
‫ﻟﻔﻆ ”ﺗﻤﺮ“ ﻧﺎﻟﻮ ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﮐﺠﻲَء ﺟﻲ وڻ وאﻧﮕﻲ ﭰﺮ אﭤﺲ‪.‬‬
‫)‪ (1‬ﺟﺎ ڊﻳﮕﻬﻪ ۾ ﮀﻬﻪ ﻓﻮٽ ﭤﻴﻨﺪي‪ ،‬ﻣﭥﺎن ﻛﻔﻦ ﺟﻲ ڍﻛﮣﻲ ﺑﻪ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪32‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬

‫ﺑﺎب ﮀﻬﻮن‬
‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﺎ ﻧﻴﻚ رﺳﺘﺎ‪ -‬ﻋﺸﻖ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻨﺪس رאِء – ﺳﻨﺪس دﻳﻨﻲ ﺧﻴﺎل‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻫﺐ ﺟﺎ ﭔﻪ‬
‫ﻃﺮف‪ -‬ﺳﻨﺪس رאڳ ﺟﻮ ﺷﻮق‪ -‬ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪن ﺟﻮ אﻋﺘﻘﺎد‪ -‬ﺳﻨﺪس رאڳ ﺟﻮ ﻋﺠﻴﺐ אﺛﺮ – ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن – ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن – ﻛﺮאﻣﺘﻦ‬
‫۽ ﻫﺸﻴﺎري وﻏﻴﺮه ﺑﺎﺑﺖ‪ -‬ﺳﻨﺪس ﭔﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﺗﻦ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪(.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﺎ ﻧﻴﻚ رﺳﺘﺎ (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﺗﻤﺎم ﭼﮝﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻻﺋﻖ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﭤﻮرو ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﭤﻮرو ﺳﻤﻬﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭤﻮرو ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ אﻫﺎ ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬زور ﻛﺮي وﭸﻲ ﭔﻴﻦ ﺗﻲ ﺑﺎر ﻛﻴﻦ ﭘﻮﻧﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻜﻲ אڻ ﻛﻮﭠﻴﻮ وﭸﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﮣﻮ אﺷﺘﻴﺎق ﻛﺮي ﻛﻮ دﻋﻮت ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ‬
‫אﻧﻬﻲ ﮐﻲ ﻧﺎאﻣﻴﺪ ﻛﺮي ﻛﻴﻦ ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ وﻫﻨﻮאر ۾ ﺑﻪ ﺻﻔﺎ ۽ אﻧﺼﺎف وאرو رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭼﮝﻲ‬
‫ﺳﭝﺎَء ۽ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ﭼﮝﻲَء ڏאﻧﻬﻦ ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﺸﺘﺎق ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﺮﻳﺪ ﻛﻨﻬﻦ ﭘﺮאﻧﻬﻴﻦ ﺷﻬﺮ ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺗﻤﺎم אﻋﺘﻘﺎد وאرو ﻫﻮ ۽ ﭔﺎرﻫﻴﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﺳﻨﺪس ﻗﺪﻣﺒﻮﺳﻲَء ﻻِء אﻳﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ ۽ ﻫﻜﮍو ﮐﭥﻮ ﺳﻮﮐﮍي ﻛﺮي آﮢﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﻫﻦ وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ﮐﭥﻮ ﻫﭣ ﻧﻪ ﻟﮙﻮ ﻳﺎ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﻛﺮي آﮢﻲ ﻧﻪ‬
‫ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي آﻳﻮ ﺋﻲ ﻛﻴﻦ‪ ..‬وري ﺟﮇﻫﻦ ﭔﺌﻲ ﭜﻴﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﮁﻴﺲ ﺗﻪ ”אﮘﻴﺌﻦ‬
‫ﭜﻴﺮي ﮀﻮ ﻛﻴﻦ آﺋﻴﻦ؟“ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ אﺷﺮאف ﺳﭽﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅאﻳﺲ ﺗﻪ ”ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﮐﭥﻮ آﮢﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﺲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫אﭼﮡ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ “.‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אﻫﺎ ﺷﻲِءﮔﻬﻮري‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻜﮍي دوﺳﺖ ﮐﻲ ﭔﺌﻲ دوﺳﺖ ﺟﻲ ڏﺳﮡ ﮐﺎن رﻫﺎﺋﻲ‬
‫ﮀﮇي ﺳﻮ ﺑﻪ ﭼﮝﻮ ﻛﻢ ﻧﻪ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻬﮣﻮ ﺑﺤﺚ ﻳﺎ ﻫﻮڏ ﻛﻴﻦ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ אﻫﮍيَء ﻣﻬﻞ ﺗﻲ ﭔﺌﻲ ﺳﺎن ﺿﺪ ﻛﻴﻦ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺎڻ ﻣﺎٺ ﮐﮣﻲ‬
‫ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻫﭟ ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻮ ﭜﻠﻲ ﭜﺖ ﮔﻬﺎﭨﻮ ﻫﺠﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻨﮓ ﻛﺮڻ ﮐﺎن ﺻﻠﺢ وﮢﻨﺪو ﻫﻴﺲ‪ .‬ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻜﮍو ﻛﺘﻮ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﻛﺘﻲ ﺗﻲ ﻛﺎﻫﻪ ﻛﺮي אﻳﻨﺪو ۽ אﮘﻴﺎن‬
‫ﻫﻮ ﻣﺎٺ ﻛﺮي وﻳﻬﻲ رﻫﻨﺪو ﺗﻪ وﻳﮍﻫﻪ ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﻴﻜﻲ ﻛﺘﺎ ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮀﻮ ﻧﻪ ﻛﻦ؟“‬
‫ﺣﺎﻛﻤﻦ ۽ ﻋﻤﻠﺪאرن ﺟﻲ ﻛﺎ ﭘﺮوאﻫﻪ ﻛﺎﻧﻪ رﮐﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”ﻫﻨﻦ ﺳﺎن رﺳﺘﻮ رﮐﮡ ﺑﮁﮍو ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﮀﺎ ﻻِء‬
‫ﺟﻮ ﻣﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﮀﮇאﺋﺠﻲ ﻳﺎ ﺗﻪ وري ﻛﻨﻬﻦ ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻮ אﻫﻨﺞ ﻻﻫﺠﻲ‪“.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﻲ אﻫﮍو ﻣﺎري ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻮאﻧﻲَء ﺟﻲ ﮀﻮﻫﻪ ۾‪ ،‬۽ אﻧﮅ ﺟﻲ وﻗﺖ ۾ ﺑﻪ אن ﺟﻮ زور‬
‫ﻣﭥﺲ ﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﺟﻬﺎن وאرو אﻧﮅو ﻋﺸﻖ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ رﮘﻮ ﺷﻬﻮت ﺳﺎن وאﺳﻄﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙي ﺟﻮ ﻣﭥﺲ אﻋﺘﺒﺎر ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻣﻴﺎن‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ دﻋﻮت‬
‫ﻛﺌﻲ ۽ ﭘﺎڻ وٽ ﮔﻬﺮאﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎﻧﻲ ﭨﻜﻲ ﮐﺎﺋﻲ رﻫﻴﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻴﺎن‪،‬ﻛﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻮرﺗﻮن ﻛﭹﺮﻳﻮن ﮐﻲ ﮔﻬﺮאﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭤﻮريَء ﻣﻬﻞ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﭘﺎڻ ﻣﻴﺎن‪ ،‬ﻛﭹﺮﻳﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﺮאﻳﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎڻ ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﺎڻ ﻛﻮ ﺑﻬﺎﻧﻮ ﻛﺮي ﻧﻜﺮي وﻳﻮ ۽‬
‫ﮘﭻ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮﺳﻴﻮ ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﭘﺮک ﻟﻬﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ دﺳﺘﻮر ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺮאﻗﺒﻮ‬
‫وﺟﻬﻴﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﻣﭥﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻧﻬﺎرﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻠﻬﻮڙو ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”אي ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ! ﻫﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻲ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻻِء آﻳﺎ ﻫﺌﺎ؟“ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ورﻧﺪيَء ۾ ﻫﻲَء ﺑﻴﺖ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻛﺎכ ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻴﺎ ﻛﺎﭘﮍي‪ ،‬ﻣﻮﻫﻴﺎ ﻛﻴﻦ ﻣﺎل‬
‫ﺟﻲ ﮀﻮرﻳﻦ ڏﻧﺎ ﮀﺎل‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻻﻫﻮﺗﻲ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﺳﻮ رﻧﻦ ﺟﻮ ﻋﺸﻖ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬زאل ذאت ﺳﺎن אوﺗﺮي ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﻴﺲ‪ .‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﺑﻴﺒﻲ ﮔﻬﺮ وאريَء ﺳﺎن‪ ،‬אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ڏﭠﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ אوﺗﺮي ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﻴﺲ‪ .‬ﻧﻜﺎ ﻋﺸﻖ ﭘﺌﻲ ﭔﻲ ﻛﺎ ﺷﺎدي ﻛﺌﻲ‬
‫ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬رﮘﻮ ﺷﺮع ﺷﺮﻳﻒ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ ﭘﻮري ﻛﺮڻ ﻻِء ۽ ﻛﻢ ﻛﺎر ﺟﻲ ﺳﻬﻨﺞ ﻻِء ﺷﺎدي ﻛﺌﻲ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אوﻻد ﺟﻲ‬
‫ﻣﻮر ﮘﮣﺘﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻴﺲ‪ .‬ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﮀﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﮀﺎ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ دروﻳﺶ ﻫﻮ ۽ ﻇﺎﻫﺮي אﺳﺒﺎب ڏي ﻛﻮ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ‬

‫‪33‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﺣﺪ ﭜﭹﮣﻲ ﻧﻪ ﻫﻴﺲ‪ .‬א� ۽ رﺳﻮل ﺟﻲ ﺣﻜﻤﻦ ﺗﻲ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ ﺟﻲ ﺗﺎﺑﻌﺪאري‬
‫ﻓﺮض ﭤﻲ ﭴﺎﺗﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺷﺎدي ﻛﺮڻ ﺑﻪ ﻫﻜﮍي ﺳﻨﺖ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ روא رﮐﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﻟﻮכ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ ﮔﺬאرﮢﻮ ﻫﻮ ۽ ﻫﺰאرﻳﻦ ﻣﺮﻳﺪ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺟﻴﺌﻦ ﭘﺎڻ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﺌﻴﻦ ﻫﻮ‬
‫ﺑﻪ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻻﭼﺎر ﻫﺌﺲ ﺗﻪ ﻇﺎﻫﺮي אﺳﺒﺎب ﺑﻪ ﭘﻮرو رﮐﻲ ﺗﻪ ﺧﻠﻖ ﮔﻤﺮאﻫﻪ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﭼﺌﻲ ۾ رﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻛﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻠﻚ ﺗﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻘﺮر ﭤﻲ אﭼﻲ‪ ،‬ﭘﻮِء ﻫﻮ ﺳﭛ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﭘﻮرو رﮐﻨﺪو‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪﻣﺘﮕﺎر‬
‫رﮐﻨﺪو‪ ،‬ﮔﻬﻮڙא ُאٺ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﻛﭙﮍي ﮔﻨﺪيَء ﺟﻲ ﺻﻔﺎﺋﻲ‪ ،‬אﭤﮡ وﻳﻬﮡ אﻫﮍو ﭠﺎﻫﻪ ﭠﻮﻫﻪ ﺳﺎن ﻛﻨﺪو ﺗﻪ אﻫﺎ رﻋﻴﺖ ﺑﻪ ڏﮐﻲ ﻛﻴﻦ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي ﺗﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺑﻪ ﭼﮝﻲ ﻃﺮح ﻫﻠﻨﺪو‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﺳﮕﻬﻮ ﺋﻲ ڏﭰﻴﮍ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻨﺪو ۽ ﭰﺎﭨﻞ ﻛﭙﮍא ڍﻛﻴﻨﺪو ﻳﺎ‬
‫ﻛﻨﺠﻮﺳﺎﺋﻲ ﻛﻨﺪو‪ ،‬ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﻪ رﻫﻨﺪو ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺑﻪ אک ﻣﭥﺲ ﻛﺎﻧﻪ ﭔﮇﻧﺪي‪ ،‬ﭘﻮِء وري ﺣﺎﻛﻢ ﮀﺎ ﺟﻮ ﭤﻴﻮ!‬

‫) ﻋﺸﻖ ۾ ﺷﺎدي ﻛﺮڻ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻨﺪس رאِء (‬

‫ً‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ زאﻟﻦ ﺟﻮ ﺷﻮق ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﺲ ۽ אﻧﻬﻲ ﺷﻮق ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن‬
‫ﺷﺎدي ﻛﻴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎڻ ﭘﺮﮢﻴﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﮀﮍن وאﻧﮕﻲ وאﮐﺎڻ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻲ ﻣﮍﺋﻲ‬
‫ﮀﮍو رﻫﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﻣﮏ ﻣﺎﮐﻲ ۾ ﭰﺎﺳﻲ ﭘﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﻫﻮ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻋﻴﺶ ۾ ﭨﻜﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ‬
‫ﻫﭣ ﻛﻴﻦ אﻳﻨﺪس‪“.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﺻﻠﻲ آزאدﮔﻲ ﺟﻮ ﻛﻮڏﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻬﮍي ﻛﻢ ﻛﺎر ﺟﻲ آزאدﮔﻲ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﺧﻴﺎل ۽ ﻋﻘﻞ ﺟﻲ آزאدﮔﻲَء‬
‫ﺟﻮ ﻛﻮڏﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺑﻨﺪش אﺻﻞ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ وﮢﻨﺪي ﻫﻴﺲ‪ .‬ﭘﺮﮢﻮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ۾ ﻫﻜﮍو ﺑﻨﺪ ﺟﻮ ﻗﺴﻢ ﻫﻮ‪ .‬אﺋﻴﻦ ﺑﻪ‬
‫ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﭘﺮﮢﻲ ﺟﻬﮍي آﻓﺖ ﭔﻲ ﻛﺎﺑﻪ دﻧﻴﺎ ۾ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﻪ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻣﭥﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻴﺌﻦ ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻓﻀﻞ ﺳﺎن ﺑﺨﺸﺶ ﻛﻨﺪس‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﭘﺮﮢﻴﻮ ﺗﻪ ﭘﻮِء ﻣﭥﻮ ﮐﮣﻲ ﭘﭧ ﺗﻲ‬ ‫ٰ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻛﺮي ﭘﻮِء ﭘﮁﺘﺎﻳﻮ ﺗﻪ א�‬
‫ﻫﮣﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺪ ﻛﻴﻦ ﮀﭩﻨﺪﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ ﭘﺮﮢﻲ ﺑﺎﺑﺖ אﻫﮍي ﺣﻘﺎرت ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻨﺪس ﭘﮍ ڏאڏي ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﻗﻮل ﭘﭡﻴﺎن ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺷﺎدي ﻛﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬۽ وڏي ﻫﻮﻧﺪي ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”ﻫﻲَء ﻋﺠﺐ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ آٌء‬
‫ﭘﺮﮢﻴﺲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﺎﺑﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﭥﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﺎڻ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﭤﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﺷﺎدي ﻛﺮ! ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮن‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮ آزﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﻠﻴﺎن ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﻠﺠﻦ ﻧﭥﺎ ۽ ﻧﻪ رﻫﻨﺪא‪ ،‬ﺟﻴﺴﻴﻦ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﭰﺎﺳﻨﺪא‪ .‬ﭘﻮِء رڙﻳﻮن‬
‫ﻛﻨﺪא وﺗﻨﺪא ﺗﻪ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ُﮀﭩﻨﺪא‪“.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس دﻳﻨﻲ ﺧﻴﺎل (‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ ﻣﺬﻫﺐ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﻋﺠﺎﺋﺐ אﺳﺮאر ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻪ ۾ ﻧﻪ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﺲ دروﻳﺸﻲ ۽‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﮔﮇي ﭘﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻫﻠﺖ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ وﮢﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﺣﺪ ﻛﻴﻦ‬
‫ﭜﭹﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺻﻮﻓﻲ ﺗﻪ ﭘﻜﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻇﺎﻫﺮي ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺟﻮن ﻣﻨﺠﻬﺲ ﭘﺮﻳﻮن ﻧﻪ ﻫﺠﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ אﮘﻮﮢﻦ وڏن ﺻﻮﻓﻴﻦ وאﻧﮕﻲ‪،‬‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﮔﻼ ﻛﻦ ﻫﺎ ۽ אﺟﺎﻳﻮ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻨﺲ ﻫﺎ‪ .‬ﻗﺎﺿﻲ ۽ آﺧﻮﻧﺪ ﺗﻌﺰﻳﺮو ﻛﻨﺲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﺳﺎن ﻓﻲ אﻟﺤﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﭘﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﺻﻮﻓﻲ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﺳﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ אﺣﻮאل ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺻﻮﻓﻲ ﻫﺌﮡ ﺟﻮ‬
‫وڌﻳﻚ ذﻛﺮ ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ .‬ﻫﺘﻲ رﮘﻮ ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻫﺐ ۽ دﻳﻨﻲ ﻣﺘﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻟﮑﻮن ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻮ ﭘﻨﺠﺌﻲ وﻗﺖ ﻧﻤﺎز ﺟﺎ ﭘﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬روزא ﺑﻪ رﮐﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﺴﺒﻴﺢ ﭘﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﻗﺮآن ﭘﮍﻫﻲ ﭴﺎﮢﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﻣﺴﺠﺪ‬
‫ﺟﻮڙאﺋﻲ ۽ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ وري ﻣﺴﺘﺎﻧﻦ وאﻧﮕﻲ ﺟﻬﻨﮕﻦ ۾ ﮔﻬﻤﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬وﮢﮡ ﺟﻲ‬
‫ﭘﻮرن ۾ ﻟﻜﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﻢ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﺮאﻗﺒﻲ ۾ א� ﺳﺎن אﻧﺪر אورﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻨﺪن ﻓﻘﻴﺮن ۽ ﺳﻨﺎﺳﻴﻦ‬
‫ﺳﺎن ﺳﻨﺪن ﺗﻴﺮٿ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺗﻜﻴﺎ ﭜﻴﭩﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬رאڳ ﭔﮅﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ ﺷﻮق ﻫﻮﻧﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ אﻫﮍﻳﻮن‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن وאت ﮐﺎن ﻛﮃﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ ﮐﻲ ﺟﻴﻜﺮ ڏאڍي ﺑﮁﺎن ﻟﮙﻲ‪ .‬אﻫﻲ ﺳﭛ ﻻﻫﻪ ﭼﺎڙﻫﻪ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺟﻲ ﻫﺌﺎ‪.‬‬

‫‪34‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻴﭡﻴﻦ ﻣﺜﺎﻟﻦ ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻫﺐ ﻛﻬﮍي ڊوءل ﺟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﭘﮁﻴﺎﺋﻮﻧﺲ ﺗﻪ ”ﺳﻨﻲ آﻫﻴﻦ כِ‬
‫ﺷﻴﻌﻮ؟“ ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”آٌء ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ وچ ۾ آﻫﻴﺎن‪ “.‬ﭼﻴﺎﺋﻮﻧﺲ ﺗﻪ ”אﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ وچ ۾ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ﻛﻲ ﻛﻴﻦ آﻫﻲ!“‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”آﻫﻴﺎن ﺑﻪ אﻫﻮ ﻛﻲ ﻛﻴﻦ‪ “.‬ﻛﻬﮍو ﻧﻪ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻜﺘﻮ ﮘﺎﻟﻬﺎﻳﺎﺋﻴﻦ! ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ‪:‬‬

‫روزא ﻧﻤﺎزون‪ ،‬אي ﭘﮡ ﭼﮝﻮ ﻛﻢ‬

‫אﻫﻮ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭘﺴﺠﻲ ﭘﺮﻳﻦَء ﮐﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻣﺬﻫﺐ ﻛﻬﮍو ﺑﻪ ﻣﻮﻧﺠﻬﺎري ﺟﻬﮍو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻴﺲ ڏאڍو وﮢﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺟﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس رﻣﺰ ﺟﻲ‬
‫ﺧﺒﺮ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭔﻴﺎ ﺳﭛ رﺳﺘﺎ وﺳﺮي ﭤﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﻟﻄﻴﻒ ’ﭤﺮ‘ ۾ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس אﮐﻴﻮن אﭤﻲ ﭘﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﻴﻠﻲ ﻛﭙﮍي ﺟﻮ ﭨﻜﺮ אﺋﻴﻦ אﮘﻴﺎن‬
‫ﭤﻲ ﻟﮍﻛﺎﻳﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻬﮍيَء ﻃﺮح אﮐﻴﻦ ﺟﻲ ُאﭤﮡ ۾ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻟﮍﻛﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﻫﮍيَء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻣﺨﺪوم ﺻﺎﺑﺮ وﻟﻬﺎري‪ ،‬ﺟﻮ אﺗﻲ‬
‫ﺟﻮ وڏو ﻛﺎﻣﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﻨﺪس ﻣﻼﻗﺎت ﺗﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮر ۾ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﮐﻴﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن‬
‫ﻛﭙﮍو ﮐﮣﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‪” :‬אي ﻣﻨﻬﻨﺠﻮن אﮐﻴﻮن! ﺑﺮאﺑﺮ ﺟﻬﮍو ﻣﻮن ﺗﻮﻫﺎن ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﭤﻲ‪ ،‬אﻫﮍو ﺋﻲ آﻫﻲ ﻧﻪ؟“ ﻣﺨﺪوم‬
‫ﺳﺎن ﻫﻜﮍو ﭘﮍﻫﻴﻞ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻧﻪ وﮢﻲ‪ .‬ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺨﺪوم ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺗﻲ ﭨﻮכ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ! ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻲُء ﺗﻪ ﻛﻬﮍو ﻧﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ۽ دﻳﻨﺪאر ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺗﻮ ﮐﻲ ﮀﺎ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻫﻮش ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي وﻳﻮ آﻫﻴﻦ؟“ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ُﻣﺮﻛﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪ :‬ﻣﺨﺪوم ﺳﻮ ﮔﻼب ﺟﻮ‬
‫ﮔﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻮ ﺳﺎﮢﺲ ﻛﻨﮉو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ُﭼﭝﻲ אﻳﺬאُء رﺳﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪ “.‬ﭘﻮِء ُאﺗﻲ ﻫﻲُء ﺑﻴﺖ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‪:‬‬

‫ﭘﻨﻮﻫﺎرﻛﻲ َﭔﺮﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﻮﻧﺪ ﭼﮑﻴﺎﺋﻴﻦ‬ ‫َ‬

‫ﺗﻪ ﻣﻴﻬﺎرﻛﻲ َﻣﻬﻲ‪ ،‬ﺳﺎﺟﻬﺮ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻪ ”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﺎدي ﻫﻠﺖ ﺟﻲ ﻟﺬت אﭼﻴﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻮﻧﺪ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻟﺬﺗﻦ ﺟﺎ ﺳﮏ ﺑﻪ وﺳﺮي وﭸﻨﺌﻲ‪“.‬‬
‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ رﮘﻮ ﺳﻨﻲ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻲ ﻫﺌﮡ ۾ ﺷﻚ ﭤﻮ ﭘﻮي‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ אﻳﺘﺮو ﺗﻪ ﭼﺌﻲ ﺳﮕﻬﺒﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﻮ ’ﭔﺌﻲ‘ ﻧﻪ‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﻋﻠﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻲ ﻫﻮ ﺗﻪ ’ﭔﺌﻲ‘ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺎڻ ﺳﻴﺪ ﻫﻮ ۽ ﻧﺒﻲ ﺟﻲ אوﻻد ﻣﺎن ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺷﻴﻌﻦ وאﻧﮕﻲ אﻣﺎﻣﻦ ﭔﻴﻦ ﮐﺎن‪،‬‬
‫۽ ﺳﻨﺪس زאل ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﮔﻬﺮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﻴﻌﻦ وאﻧﮕﻲ אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﺎﺗﻢ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪’ .‬ﻛﻴﮇאري‘ ﺟﻮ ُﺳﺮ אن ﻣﺎن ﺷﺎﻫﺪي‬
‫ڏﻳﻨﺪو‪ .‬ﻋﺎﺷﻮرن ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻫﻮ ﻛﺎرو وﻳﺲ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻻِء ﻛﺮﺑﻼ ڏي ﺳﻨﭝﺮي ﻫﻠﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻲ‬
‫ﺳﭛ ﺷﻴﻌﻦ ﺟﻬﮍא ﻛﻢ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭘﺮ وري ﺳﻨﻴﻦ وאﻧﮕﻲ ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﭘﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻫﭣ ﭔﮅي ﻧﻤﺎز ﮐﻲ אدא ﻛﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ .‬ﭔﻴﻦ ﭨﻦ ﻳﺎرن ﺟﻲ ﻳﺎ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﺟﻲ ﻛﮇﻫﻦ ﮔﻼ ﻛﻴﻦ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ אﻫﮍي ﻫﻠﺖ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺳﭛ‬
‫ﻓﺮﻳﻘﺎ ﺧﻮش ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ً‬
‫ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻫﺐ ۾ زور زﺑﺮدﺳﺘﻲ אﺻﻼ روא ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺧﻮﺷﻲ ۽ آزאدﮔﻲ ﻫﻦ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﻻِء ﭤﻲ ﭴﺎﺗﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي‬
‫ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻮي ﺟﻲ ﺳﻴﺪن ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﺷﻬﻤﻴﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﻧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ وאﮢﺌﻲ ﮐﻲ زور ﺳﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎن ﭤﻲ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻫﻮ وﻳﭽﺎرو‬
‫ﺗﻪ رڙﻳﻮن ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻮ ُאﺗﺎن אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﻟﮍي ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﺧﻠﻖ وאﮢﺌﻲ ﮐﻲ אﭼﻲ ورאﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎن‬
‫ﭤﺎ ﻛﻨﺲ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻗﻴﺎس ﭤﻴﻮ ۽ ﻣﭡﻴﺎن ﺑﻪ ﻟﮙﺲ‪ .‬ﺷﻬﻤﻴﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ אﭼﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‪ ” :‬ﻫﻲ ﮀﺎ ﻛﻮ ﻣﻮﭼﮍن‬
‫ﺳﺎن ﺑﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ دﻳﻦ ﺗﻲ آﮢﺒﻮ؟“ אﺋﻴﻦ ﭼﺌﻲ وאﮢﺌﻲ ﮐﻲ ﮔﻬﻠﻲ‪ ،‬ﮔﻮڙ ﻣﺎن ﻛﮃي ﭔﺎﻫﺮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻮ وאﮢﻴﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ‬
‫ڏאڍو אﺣﺴﺎﻧﻤﻨﺪ ﭤﻴﻮ ۽ ﭘﻮِء وﭸﻲ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﭤﻴﻮ אﻧﻬﻲَء رﺳﺘﻲ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺮﻳﺪ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭘﺎڻ אﭼﻲ ﺳﻨﺪس‬
‫دﺳﺖ ﭤﻲ ورﺗﺎﺋﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﺟﻤﺎﻋﺖ ۾ ﮔﮇﺟﮡ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﭤﻲ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﮁﻲ ﻛﺮي ﭘﻚ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﺟﻲ رﺧﺼﺖ ﺳﺎن آﻳﻮ آﻫﻴﻦ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﭘﻮِء ﻣﺮﻳﺪ ﻛﻨﺪو‬
‫ﻫﻮس‪.‬‬
‫ﻛﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮐﻴﺲ ﮔﻬﮣﻮ ﮔﻬﺮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﺎﻟﻦ وאري ﻣﺨﺪوم ﮐﺎن אﻟﺒﺘﻪ ڊﭴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻠﻨﺪيَء ۽ ﭘﭵﻨﺪيَء وאرא‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔﭽﺎ ﭘﮍאﺋﻲ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”ﭼﮝﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮐﻲ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﭔﻴﮍيَء ۾ )ﭼﮍﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻲ‬
‫ﭔﻦ ﭔﻴﮍﻳﻦ ۾ ﭼﮍﻫﻨﺪو ۽(ﭔﻴﮍﻳﻮن ﮀﭵﻲ ڌאر ﭤﻴﻮن ﺗﻪ ﻛﺮي ﭔﮇي ﻣﺮﻧﺪو‪ “.‬אﻧﻬﻦ ﭨﻮﻛﻦ ﭔﮅڻ ﻛﺮي ﻫﻮ ﻣﺨﺪوم ﺟﻮ ﻃﺮف‬
‫ﮀﮇي‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﭤﻴﺎ ۽ ﺳﻨﺪس אﻋﺘﻘﺎد ۾ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﭤﻴﺎ‪.‬‬

‫‪35‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫) ﺳﻨﺪس ﻣﺬﻫﺐ ﺟﺎ ﭔﻪ ﻃﺮف (‬
‫ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻣﺬﻫﺐ ﺟﺎ ﭔﻪ ﭘﺎﺳﺎ ﻫﺌﺎ‪ :‬ﻫﻜﮍو ’ﺣﻘﻴﻘﻲ‘‪ ،‬ﭔﻴﻮ ’ﻣﺠﺎزي‘‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭔﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺘﻦ ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺻﻮﻓﻲ ’ﻋﺮوج‘ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﺎڙﻫﻮ ۽ ’ﻧﺰول‘ ﻳﻌﻨﻲ ﻻﻫﻮ ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻫﻮ‬
‫روﺣﺎﻧﻴﺖ ﺟﻲ رﺳﺘﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺎوﻧﺪ ﺳﺎن אﻫﮍو ﻣﺤﻮ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻋﻼﺋﻘﻦ ﮐﺎن ڏور ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ‬
‫دﻧﻴﺎ ۽ دﻳﻦ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﻴﺲ‪ .‬ﻛﻔﺮ ۽ אﺳﻼم ﺗﮇﻫﻦ ﮔﮇﺟﻲ ﭘﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺧﺪא ﺟﻲ وﺣﺪت ﮐﺎن ﺳﻮאِء אﻧﻬﻲ ﻣﻬﻞ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﻫﻚ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻬﮍو ﻗﻄﺮو ُﻗﻠﺰم ۾‬
‫ٰ‬ ‫ﭔﻴﻮ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ وﮢﻨﺪو ﻫﺌﺲ ﻳﺎ ﺧﻴﺎل ۾ אﻳﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭴﮡ ﺗﻪ א�‬
‫ﭘﻮي‪ .‬ﭘﺮ ﭘﻮﺋﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻬﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻲ ﺳﺎﮘﻴﺎ ﻛﻦ ۽ אﮐﻴﻮن ۽ ﭔﻴﺎ ﻋﻀﻮא‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫ﺷﺮع ﺗﻲ ﻫﻠﺖ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ۽ دﻳﻨﻲ ﻛﻢ ﮐﺎن ﭘﻴﺮ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻲ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﭼﺌﺒﻮ ۽ ﭔﻲ ﮐﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪.‬‬
‫אﻫﻲ ﭔﺌﻲ ﺣﺎﻟﺘﻮن אﻧﺴﺎن ﺟﻲ روح ﮐﻲ ﻛﻤﺎﻟﻴﺖ ﭘﻬﭽﺎﺋﮡ ﻻِء ﺿﺮوري ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺣﺎﻟﺖ وﺻﺎل ﺟﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭔﻲ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻓﺮאق ﺟﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺎڻ ﭤﻮ ﭼﻮي‪:‬‬

‫ﭔﺎرﻳﻮ אﺟﻬﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳﻦ‪ُ ،‬אﺟﻬﺎﻳﻮ ﭔﺎرﻳﻦ‬

‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﭤﺎ ﻣﺎرﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻳﻦ ﭘﺮ ﻟﻮﻫﺎر ﺟﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ’ﭔﺎرڻ‘ ۽ ’אﺟﻬﺎﺋﮡ‘ אﻫﻲ ﭔﺌﻲ ﻛﻢ ﻧﻪ ﻫﻠﻨﺪא‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﻟﻮﻫﻪ ﻣﺎﻧﻜﻮ ﻛﻤﺎﺋﺘﻮ אوزאر ﺟﮍي ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ .‬ﺟﻲ‬
‫رﮘﻮ ﮐﻮري ۾ ﭘﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﻟﻮﻫﻪ ﻧﻴﭟ ﺳﮍي ﮐﭙﻲ وﻳﻨﺪو ۽ رﮘﻮ אﺟﻬﺎﮢﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﺗﻪ ﭠﺮﻳﻞ ﻟﻮﻫﻪ ﻣﺎن ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﺟﮍي‬
‫ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ .‬ﭔﺌﻲ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺿﺮور آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ‪ ” :‬ﺧﻠﻖ ﻣﺎن ﺧﻠﻖ ﮐﻲ ڏﺳﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﻳﺎ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﺎن ﺧﻠﻖ ﮐﻲ؟“ ﺗﮇﻫﻦ ﭼﻮڻ‬
‫ﻟﮙﻮ ﺗﻪ‪ “:‬ﻋﺮوج ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺧﻠﻖ ﮐﻲ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﺎن ڏﺳﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ ۽ ﻧﺰول ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺧﺎﻟﻖ ﮐﻲ ﺧﻠﻖ ﻣﺎن‪ “.‬אﻳﺘﺮي‬
‫ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אﻫﻮ ﺧﻄﺮو ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس رﻣﺰون ﻧﻪ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﮔﻤﺮאﻫﻪ ﭤﻲ وﭸﻦ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻲ ﻫﻠﮡ ﻻِء ۽ دﻳﻨﻲ رﺳﺘﻦ وﭠﮡ ﻻِء ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﭘﺎڻ ﺑﻪ אﻳﺌﻦ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ڏﺳﻲ‬
‫ﭘﻴﺮوي ﭘﻴﺎ ﻛﻦ‪ ،‬ﺟﻮ دﻳﻦ ﺟﻲ ﺑﺎﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﻴﻜﻲ رﺳﺘﺎ رﭤﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ﺳﭻ ﮐﺎن ﭘﺮي ﻧﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﻧﻜﻲ ﺟ ِﻬﻞ‬
‫ﺗﻲ ﭔﮅل آﻫﻦ‪ ،‬رﮘﻮ ﺳﻤﺠﻬﻪ ﺟﻮ ﭰﻴﺮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس رאڳ ﺟﻮ ﺷﻮق (‬

‫ُ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ رﺳﺘﻦ ۽ ﻋﺎدﺗﻦ ﺟﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪي‪ ،‬אﺳﺎن ﮐﻲ )ﺳﻨﺪس( ﻫﻜﮍي وﻧﺪر وﮢﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ رאڳ ﭔﮅڻ ﺟﻮ ڏאڍو ﺷﻮق ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ۽ رאڳ ﻣﺎن ڏאڍي ﻟﺬت אﻳﻨﺪي ﻫﻴﺲ ‪ .‬אﻫﮍو ﻣﻮﻫﺠﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﻤﺎء ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭘﻮﻧﺪو ﻫﻮس ﺑﻠﻚ ﻫﻚ ﻋﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ ‪ .‬ﺟﻴﺎﭘﻮ ﺗﻪ رאڳ ﺗﻲ ﻫﺌﺲ ﭘﺮ ﻣﻮت ﺑﻪ رאڳ ﺗﻲ آﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺳﭵﻲ ﭴﻤﺎر ۾ ﻫﻦ ﮐﻲ אﻫﺎ وﻧﺪر ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ ‪ .‬ﺟﻮ ﭘﺎڻ ﺟﻴﮇא ﭔﻪ ﭨﻲ ﭴﮣﺎ ﮔﮇ ﻛﺮي‪ ،‬وﻳﻬﻲ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺳﺮود وﭴﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ ‪ .‬رאڳ ﺑﻪ دﻧﻴﺎﺋﻲ ﻳﺎ ﻣﺠﺎزي ﻋﺸﻖ ﺟﻮ ﻛﻴﻦ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﮘﺎڙﻫﻦ ﭼﭙﻦ ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﮔﻼﺑﻲ ﮘﻠﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻧﻜﻮ אﮐﻴﻦ‬
‫ﻛﺎرﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬ﻧﻜﻮ אﮀﻦ ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﻦ ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬אﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﭝﺌﻲ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺳﺎﻣﺎن ﻫﺌﺎ ‪ .‬ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﺎ رאڳ ۽ ﻓﻘﻴﺮאﮢﺎ رאڳ وﮢﻨﺪא‬
‫ﻫﺌﺲ ‪ .‬رאڳ ﺟﻲ ﻣﻌﻨ ٰﻲ אﻫﺎ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﻛﭹﺮﻳﻦ ﺟﻮ رאڳ آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻦ رאﮘﻦ ﺳﺎن ﺗﻪ אﺻﻞ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﺲ ‪.‬‬
‫ﺟﻬﮍيَء ﻃﺮح ﻣﻮن ﻣﭥﻲ ذﻛﺮ ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ رﮘﻮ ﻫﻜﮍي ﮔﻼن ﻧﺎﻟﻲ وﭨﺲ آﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﺎن رאڳ ﭔﮅאﺋﻴﻦ ۽ ﻫﻦ ﮐﻲ‬
‫دﻋﺎ ﻛﺌﻲ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻮِء ﻫﻮ ﻣﻴﺎن ﺟﻲ رאﮢﻲ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ﺟﻬﻠﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ”אﻫﮍن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ وﻳﺠﻬﻮ‬
‫ﻧﻪ وﭸﻮ‪ ،‬ﻣﺘﺎن ﭰﺎﺳﻲ ﭘﺌﻮ‪ “.‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ زאﻟﻦ ﮐﺎن ﻧﻔﺮت وﭠﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻳﺘﺮي ﻗﺪر ﻗﺎﻋﺪو ﺟﺎري ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮَء‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﮛ ﮀﻜﻴﻮ ﻫﺠﻲ ۽ ﭘﺮﻳﻨﺪي ﺟﻮאب ﻣﻠﻴﻮ ﻫﺠﻴﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﻮِء ﻣﻴﮍ ﻛﺮي אﻫﻮ ﺳﮛ ورﺗﻮ ﻫﺠﻴﺲ ﺗﻪ אﻫﮍو‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﺎدي ﺗﻲ وﻳﻬﮡ ﺟﻮ ﻻﺋﻖ ﻧﻪ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ وٽ رאڳ ﺣﺮאم آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ אﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ڌﻳﺎن ﻛﻴﻦ ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אن‬
‫ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﺳﺮﻧﺪي ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻴﺲ ‪ .‬ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﭜﻴﺮא אﻫﮍي ﺗﻬﻤﺖ ﻣﭥﺲ رﮐﻴﺎﺋﻮن ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺗﻪ ﮘﭻ ﺟﻴﺘﺮא ﻣﻼ ﻣﻮﻟﻮي‬
‫ﮔﮇﺟﻲ وﭨﺲ آﻳﺎ ۽ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻣﺨﺪوم ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﭠﭩﻮي ﺑﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﭘﺮي ﮐﺎن אﻳﻨﺪو ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻜﻢ ڏﻧﻮ‬
‫ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ ﺳﺎز ﻫﺘﻲ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﮐﮣﻲ אﻧﺪر ﻛﻮﭠﻲَء ۾ وﺟﻬﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﺗﻪ ﻫﻮ آﻳﺎ ۽ אﭼﻲ وﻳﭡﺎ‪ .‬رאڳ ﺟﻮ ﮔﻔﺘﻮ‬

‫‪36‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﭼﻮرﻳﺎﺋﻮن ۽ ﮔﻬﮣﻴﻮن ﺣﺠﺘﻮن آﻧﺪאﺋﻮن ﺗﻪ ”رאڳ ﺣﺮאم آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ ﮐﻲ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎٺ ﻛﺮي‬
‫وﻳﭡﻲ ﭔﮅو‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﮇﻫﻦ ﺑﺲ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻜﮍو ﻣﺜﺎل ڏﻳﺌﻲ ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻛﻮ وڻ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﺧﻠﻖ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ‬
‫ﻓﺎﺋﺪو ﭘﻬﭽﻨﺪو ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ُﺳﻜﮡ ﺗﻲ אﭼﻲ ۽ ﻧﻜﻲ ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻮ دﭔﻮ ﺳﮣﺎﺋﻮ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ אﻫﮍو ﭘﺎﮢﻲ وﮢﻦ ﺟﻲ ﭘﺎڙن ۾ رﻳﺞ ﻻِء‬
‫وﺟﻬﺠﻲ ﻳﺎ ﮀﮇﺟﻲ ﺗﻪ ﺻﺎف ﭘﺎﮢﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭜﻠﻲ ﺳﻜﻲ وﭸﻲ‪ “.‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻨﻦ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אﻫﮍي ﺣﺎﻟﺖ ۾ אﻫﮍو ﭘﺎﮢﻲ‬
‫ڏﻳﮡ ﺟﺎﺋﺰ آﻫﻲ‪ “.‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ ٰאﻟﻬﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻮ وڻ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ رאڳ ﻧﭥﻮ ﭼﻮאن ۽‬
‫ﭔﮅڻ ﻧﭥﻮ ﻛﺮﻳﺎن‪ ،‬ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ ﺳﻜﻨﺪو وﭸﻲ‪ .‬אن ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﻣﻮن ﮐﻲ آرאم ﻧﭥﻮ אﭼﻲ ۽ אن ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﭵﻮ‬
‫ڌﻳﺎن وﭸﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺎﻟﻖ ﺳﺎن ﻟﮙﻲ‪ “.‬אﭸﺎ אﻳﺘﺮو ﭼﺌﻲ ﺑﺲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ אﻧﺪر ﻛﻮﭠﻲَء ۾ ﺳﺎز وﭴﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻋﻠﻤﺎﺋﻦ ﺟﺎ ﺗﻪ ﭼﭗ‬
‫ﭼﭙﻦ ﺳﺎن ﻟﮙﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﭘﻮِء ﻣﺎٺ ﻛﻨﺪي وﻳﻨﺪא رﻫﻴﺎ‪ .‬ﭘﺮ ﺳﺎزن ﺟﻮ وﭴﮡ‪ ،‬ﺳﺎ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺑﺮﺧﻼف آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﮐﻲ אﻫﻮ رאڳ ﺟﻮ ﺷﻮق ﻫﻴﺌﻦ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻲ رאڄ ۾‪ ،‬۽ ﻛﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﻏﻼم‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رאڄ ۾ ﭔﻪ ﭴﮣﺎ‪ ،‬دﻫﻠﻲ ﮐﺎن آﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”אﭨﻞ“ ۽ ﭔﺌﻲ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﭼﻨﭽﻞ“ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻲ رאڳ ۾ ﻫﻮﺷﻴﺎر‬
‫ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻫﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎ وאﻗﻒ ﭤﻴﺎ ۽ وﭨﺲ ﮔﻬﮣﻮ ﮔﺬאرﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא وﭴﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻼم ﻣﺎن ﺑﻪ ﭼﻮﻧﮉ ﭼﻮﻧﮉ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﻳﺎد ﻛﺮאﻳﺎ‪ .‬ﭘﺎڻ ﻛﻴﻦ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﭔﮅﻧﺪو ۽ ﮔﻬﮣﻮ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ‬
‫ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻫﭥﻦ ﺟﺎ ُﻧﻨﻬﻦ ُﻧﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﮣﻲ ﺗﺎل وﭠﻨﺪو ﻫﻮ ۽ رאڳ ﺟﻲ ﭔﮅڻ ۾ ﻣﺤﻮ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬درد ﺑﻪ אﺗﻲ‪،‬‬
‫ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻪ אﺗﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳﺮﻫﻮ ﺑﻪ ﻫﻮ‪ ،‬אﮐﻴﻦ ﻣﺎن ﮘﻮڙﻫﺎ ﺑﻪ ﮘﺎڙﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ دم ﺑﻪ אﻫﮍي ﺣﺎﻟﺖ ۾ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪن ﻣﺮﻳﺪن ﺟﻮ אﻋﺘﻘﺎد(‬

‫אﻫﺎ رﺳﻢ ﮘﺎﺋﮡ وﭴﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺳﻨﺪس وﻓﺎت ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺑﻪ ﺳﻨﺪس درﮔﺎﻫﻪ ﺗﻲ ﻫﻠﻲ ۽ אﭸﺎ ﺳﻮڌو ﺟﺎري آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻲ‬
‫رאت ﮔﻬﮣﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﭼﻲ ﻣﮍﻧﺪא آﻫﻦ ۽ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻛﻼم دردﻧﺎכ آوאز ﺳﺎن ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ۽ ﺳﺎز وﭴﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس رאڳ ﺟﻮ ﻋﺠﻴﺐ אﺛﺮ(‬

‫ﻋﺠﺐ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ אﻫﺎ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ رאڳ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ دل ﺗﻲ ﻫﻴﺘﺮو אﺛﺮ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪن ﺗﻲ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻬﭧ אﺛﺮ ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻫﻮ رאڳ ﺗﻲ ﻣﺴﺖ ﭤﻲ وﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺗﭗ ﺟﻮ ﺟﻮش אﭼﻲ ﭼﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮن‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﻣﺮﻳﺪن‬
‫ﺟﻲ ﺗﭙﺠﻲ ﭘﻮڻ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن ۽ ﻋﻼج אن ﺟﻮ ﭘﮁﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻼح ڏﻧﻦ ﺗﻪ ﺟﻤﻌﻲ‬
‫ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻲ رאت ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲُء ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﺗﻲ وﭸﻲ ﮘﺎﻳﻮ‪ .‬ﻫﻨﻦ אﺋﻴﻦ ﺋﻲ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺗﭗ ﻟﻬﻲ وﻳﻦ ۽ وري‬
‫אﻫﻮ وچ ۾ ﮀﮇي ڏﻧﺎﺋﻮن ﺗﻪ وري ﺗﭙﺠﻲ ﭘﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺑﻪ وﭸﻲ אﺋﻴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲ وﻗﺖ ﮐﺎن وﭠﻲ אﻫﺎ رﺳﻢ ﻫﻠﻲ‬
‫ﭤﻲ אﭼﻲ‪.‬‬

‫) ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن(‬
‫ﻫﺎﮢﻲ אﺳﻴﻦ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﻻِء ﻛﻲ ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻟﮑﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ ۽‬
‫ﻛﺮאﻣﺖ ۽ ﻫﻮﺷﻴﺎري ۽ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﭼﺎﻻﻛﻲ ۽ ﭔﻴﻦ ُﮔﮣﻦ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﻮﻧﺪي אﻫﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن אﺳﺎن ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن ﭔﮅﻳﻮن‬
‫آﻫﻦ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ۽ ﭼﻠﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن(‬

‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍي ﺳﻴﺪ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﮘﺌﻮن ﭘﺌﻲ ﭼﺎرﻳﻮن‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺳﻮڌو אﭼﻲ אﺗﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﮐﻠﻲ‬
‫ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”ﮀﻮ ﻫﻴﺘﺮي ﺧﻠﻖ ﺧﺪאِء ﺟﻲ رﻻﺋﻲ ﺧﺮאب ﻛﺌﻲ אﭤﺌﻲ‪ .‬ﺟﻮ وﻳﭽﺎري ﺟﻮ ﺧﺮאب ﺣﺎل آﻫﻲ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ورאﮢﻲَء ۾ ﻫﻦ‬
‫ﻃﺮح ﺳﺎن ﺟﻮאب ڏﻧﺲ ﺗﻪ ” ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ אوﻻد אﻧﻬﻲَء ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳﻚ ﺧﻠﻖ ﮐﻲ ﺧﺮאب ﻛﻨﮅو‪ “.‬ﭘﻮِء ﻧﻴﭟ אﻧﻬﻲَء ﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﺎن ”رאﺷﺪ ﺷﺎﻫﻲ“ ﭘﻴﺮ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻲ روﻫﮍيَء ﺟﻲ وﻳﺠﻬﻮ ”ﻛﻨﮕﺮيَء“ ۾ رﻫﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﻣﺮﻳﺪ ﺧﺪא وאﻧﮕﻲ‬
‫ﭘﻮﭴﻴﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﻫﻨﻦ ڏي אﻳﺘﺮو אﻋﺘﻤﺎد ۽ אﻋﺘﻘﺎد אﭤﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪن ﻧﺴﺒﺖ ۾ אﺟﺎﻳﻮن ﻛﻔﺮ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫אﻫﻲ ”ﺣﺮن“ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻴﭟ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪37‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻜﮍو אﻧﮅو ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ وٽ آﻳﻮ ۽ אﭼﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”אي ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮن ﮐﻲ دﻋﺎ ﻛﺮ ﺗﻪ אﮐﻴﻦ ﺟﻲ روﺷﻨﺎﺋﻲ‬
‫ﭤﺌﻲ‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ אﻧﻬﻲَء ﻣﻬﻞ ﺗﻪ ﻋﺮوج ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻴﺲ‪ .‬ﭤﻮريَء دﻳﺮ ﮐﺎن ﭘﻮِء אﻧﮅي ﺟﻲ אﮐﻴﻦ ۾‬
‫روﺷﻨﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺧﻮﺷﻲَء ﻣﺎن ﻛﭙﮍن ۾ ﻧﭥﻲ ﻣﺎﭘﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺗﺎن אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺬري ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮش ڏﭠﺎﺋﻴﻦ‪،‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﻫﻴﺘﺮي ﺧﻮﺷﻲ ﮀﺎ ﺗﻲ ﭤﻮ ﻛﺮﻳﻦ؟“ ﻫﻦ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”آٌء ﻫﺘﻲ אﻧﮅو آﻳﻮ ﻫﻮس‪ ،‬ﺗﻮﮐﺎن دﻋﺎ ﮔﻬﺮﻳﻢ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻮن אﮐﻴﻮن ﺳﭵﻴﻮن ﭤﻲ ﭘﻴﻮن‪ “.‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ‪” :‬אي ﻣﻴﺎن! ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻋﺮض‬
‫ﭔﮅو‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ دﻋﺎ ﺳﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻮن אﮐﻴﻮن ﭤﻴﻮن‪ “.‬ﭘﻮِء وري ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪:‬‬

‫ﺳﻮﺋﻲ رאﻫﻪ رد ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﻮﺋﻲ رﻫﻨﻤﺎء‬

‫و ﺗﻌﺰ ﻣﻦ ﺗﺸﺎء وﺗﺬل ﻣﻦ ﺗﺸﺎء‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻫﻲَء آﻫﻲ ﺗﻪ ‪” :‬ﻋﺰت ڏي وאﺳﻄﻲ אﻧﻬﻲ ﺷﺨﺺ ﺟﻲ ﮔﻬﺮي‪ ،‬۽‬ ‫ٰ‬ ‫ﭘﻮﺋﻴﻦ ﺳﭧ ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ﺟﻲ آﻳﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ‬
‫ذﻟﺖ ڏي وאﺳﻄﻲ אن ﺷﺨﺺ ﺟﻲ ﮔﻬﺮي ﻋﺰت ۽ ذﻟﺖ אن ﺟﻲ ﻫﭣ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻻﻫﻮت ڏي وﭸﮡ ﺟﻲ ﺗﻴﺎري ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس وאﻟﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﻣﻨﻊ ﻛﻴﺲ ﺗﻪ ”אي אﺑﺎ!‬
‫אﻫﮍي ﻫﻨﮅ وﭸﮡ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺿﺮور آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن رﺳﺘﻲ ۾ ﮔﻬﮣﺎ ﺟﺎﮐﻮڙא ﻛﺮﮢﺎ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ ۽ ﮔﻬﮣﻴﻮن آﻓﺘﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن‬
‫ﺟﺎن ﺟﻲ وﭸﮡ ﺟﻮ ﺧﻮف آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻮ ﺗﻮن אﻳﮇאﻫﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ وﭸﮡ ﻧﻪ ﻛﺮ!“ ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ورﻧﺪي ۾ ﭼﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ‪:‬‬
‫ﻧﻜﻮ ﺟﻦ ﺟﻬﺎن ۾‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﺳﺠﻬﻲ ﻧﺎﻧﮓ‬
‫ﺳﺴﺊ ﮀﮇﻳﻮ ﺳﺎﻧﮓ‪ ،‬ﺗﻪ ﮀﭙﺮ ﻣﮍﺋﻲ ﮀﺎڙﻛﻲ‪.‬‬
‫ﭘﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﭽﻦ ﮐﻲ دوﺳﺖ ۽ دﺷﻤﻦ ﺟﻲ ﻛﺎ ﭘﺮوאﻫﻪ ﻧﻪ رﻫﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ ﻛﭽﻬﺮي ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ روﺑﺮو ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ”ﻓﻼﮢﻲ ﺟﻲ زאل ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎر‬
‫ﺳﺎن ﭜﭵﻲ وﺋﻲ‪ “.‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺳﭻ ﭜﭵﻲ وﺋﻲ؟“ ﭼﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ”ﻫﺎﺋﻮ“ ﺷﺎﻫﻪ ﻫﻦ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺷﺎﺑﺎس ﻫﺠﻴﺲ‪ ،‬ﻛﺮڻ‬
‫ﺑﻪ אﺋﻴﻦ ﮔﻬﺮﺑﻮ ﻫﻮس‪ “.‬אﺋﻴﻦ ﭼﺌﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻴﺎل ۾ ﭨﭕﻲ ﮐﺎﺋﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮن ﭘﮁﻴﺲ ﺗﻪ ”אﻳﺘﺮي ﮘﮣﺘﻲ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺳﺒﺐ‬
‫آﻫﻲ؟“ ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ڏﺳﻮ ﺗﻪ ﺳﻬﻲ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﺿﻌﻴﻒ زאل אﻫﮍي ﻫﻤﭣ ﻛﺌﻲ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎر ﺳﺎن ﻫﻠﻲ وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪،‬‬
‫אﺳﺎن ﻣﮍس ﻣﺎﮢﻬﻦ ۾ אﻳﺘﺮي ﻫﻤﭣ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎر ﺳﺎن ﻫﻠﻴﺎ وﭸﻮن‪ “.‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺪא ﺳﺎن‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻛﻨﻬﻦ وڻ ﺟﻲ ﭤﮍ ۾ وﭸﻲ ﻟﻜﻮ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ ۽ وﻳﭡﻲ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺗﻲ ﺧﺪא ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻳﺎد‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ אﺗﻲ ﻛﻲ ﭔﻪ ڏڌ وאرﻳﻮن אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻴﻮن‪ .‬ﮀﺎﻧﻮ ۾ وﻳﻬﻲ ﺳﺎﻫﻪ ﮐﻨﻴﺎﺋﻮن ۽ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺣﺎل אورڻ‬
‫ﻟﮙﻴﻮن‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭔﻲَء ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אدي! ﻫﻦ ﻣﻬﻴﻨﻲ ۾ آٌء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎر ﮐﻲ ﻫﻴﺘﺮא َ‬
‫כ ﻫﻴﺘﺮא ﭜﻴﺮא ﻣﻠﻲ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺗﻮن‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎر ﮐﻲ ﻛﻴﺘﺮא ﭜﻴﺮא ﮔﮇي آﻫﻴﻦ؟“ ﻫﻦ ﭔﻲَء ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪” :‬ﻛﻬﮍא ﭜﻴﺮא ﭤﻲ ﭘﮁﻴﻦ؟ אدي! ﻳﺎرن ﺳﺎن وري ﻛﻬﮍא ﻟﻴﮑﺎ‬
‫آﻫﻦ؟“ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻛﻦ ڏﻳﻮ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﺌﻲ ﭔﮅي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻦ ﭘﻮﺋﻴﻦ زאل ﺟﻮ אﺷﺎرو ﺑﺲ ﻫﻮ‪ .‬ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮐﮣﻲ‬
‫ﭘﺎﺳﻲ ﺗﻲ אﮀﻠﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﭴﺎﺗﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ’ﺳﭻ ﻳﺎرن ﺳﺎن ﻛﻬﮍא ﻟﻴﮑﺎ آﻫﻦ! ﺟﻴﺘﺮو ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ אوﺗﺮو אن ﮐﻲ ﻳﺎد ﻛﺮڻ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻲ‪‘.‬‬

‫) ﻛﺮאﻣﺘﻦ ۽ ﻫﻮﺷﻴﺎري وﻏﻴﺮه ﺑﺎﺑﺖ(‬

‫ﭜﭧ ڌאري ﻫﻜﮍو ﭔﻜﺮאر رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ ﺳﻨﮕﺖ אﻫﮍي אﭼﻲ وﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ڏﻫﺎڙي‬
‫ﻛﺘﺎ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺲ‪ ،‬אﻫﻲ ڌڻ ۾ ﮀﮇي‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ڌڻ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﮀﮇي אﭼﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻦ وٽ وﻳﻬﻲ رﻫﺎڻ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭔﻪ ُ‬
‫אﻳﻨﺪو ﻫﻮ ﺟﻲ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن ﻣﺮﻛﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻛﺘﺎ אﻫﮍא‬
‫ﺧﺒﺮدאر آﻫﻦ ﺟﻮ آٌء ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ڌڻ ﺳﻨﺪن ﺳﻨﭝﺎل ﻫﻴﭟ ﮀﮇي אﭼﺎن ﭤﻮ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻻﺋﮡ ﺑﻪ ﻧﭥﺎ ڏﻳﻦ‪ “.‬ﺷﺎم ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﮔﻬﺮ وﻳﻮ ﺗﻪ ﺗﮇﻫﻦ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﭔﻪ ﭨﻲ ﭔﻜﺮﻳﻮن ﮔﻢ آﻫﻦ‪ .‬وﭸﻲ ﮘﻮﻻ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﭼﺮאﺧﻦ ﻣﺎري ﮀﮇﻳﻮن آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻬﺮو ﭰﺎڙي وڌא‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ وري ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﻮ אﺣﻮאل ﻛﺮي‬ ‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح ﭼﺮאﺧﻦ ﭔﻪ ﭨﻲ َﭘ ُ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻫﻴﭟ ﮀﮇي ﭤﻮ אﭼﺎن‪،‬‬
‫ٰ‬ ‫ﭔﮅאﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אي אﺑﺎ! ﺟﻴﺴﻴﻦ ﺗﻮ ﭜﺎﻧﻴﻮ ﺗﻪ آٌء ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ڌڻ א�‬

‫‪38‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺗﻴﺴﻴﻦ وאر ﺟﻮ زﻳﺎن ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻲ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭼﻴﺌﻲ ﺗﻪ ﻛﺘﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻫﻴﭟ ﮀﮇﻳﻮ אﭤﻢ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ אﻳﺘﺮو ﻧﻘﺼﺎن‬
‫ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﺰ ﻛﻤﺎن ﺳﺎن رאﻧﺪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭠﻜﺮ ﭜﺘﺮ ﭼﭩﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺮزא ﻟﻌﻞ ﺑﻴﮓ ﺟﻲ‬
‫ڌيُء ﺑﻴﻤﺎر ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﭘﻲُء ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺒﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﺎن ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻟﮑﺎﺋﮡ آﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻟﮑﻲ ﻣﺮزא ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻫﭣ‬
‫۾ ڏﻧﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻨﻬﻦ ﭘﺎﺳﻲ ۾ رאﻧﺪ ﭤﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﭥﻦ ﻣﺎن ﺟﻮ אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﮔﺰ ﮀﭩﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺮزא ﺟﻲ ﻫﭥﻦ‬
‫وﭼﺎن‪ ،‬ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻟﻨﮕﻬﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬אﻫﮍيَء ﻃﺮح ﺟﻮ ﻫﭥﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ אﻳﺬאَء ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻮِء אﻫﺎ ﺳﺎﮘﻲ ﺑﻴﺒﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻻِء‬
‫אﻫﻮ ﺗﻌﻮﻳﺬ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﺎ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ وאري ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ڏﻳﺮو‪ ،‬ﭜﭧ ﺟﻲ آﺳﭙﺎس ﻫﻜﮍو زﻣﻴﻨﺪאر ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬אﻫﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎن ﭠﻬﻴﻞ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻼل ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ﮐﺎن ﻣﻮﭨﻲ ﭜﭧ ﺗﻲ ﭤﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻜﮍو ﮀﻮﻛﺮ ڏﭠﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻴﻨﻬﻮن ﭤﻲ‬
‫ﭼﺎرﻳﻮن‪ .‬ﻧﺎﻟﻮ ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪ ،‬ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﭧ ﺟﺎﻧﻲ ڏﻳﺮي ﺟﻮ آﻫﻴﺎن‪ “.‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮ ﮐﻲ אﭼﻲ‬
‫دل ۾ ﭘﺌﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺳﻨﮕﺖ وﮢﻲ وﻳﺲ ﺳﻮ ﻣﻴﻨﻬﻮن ﮀﮇي ﺳﻨﺪس ﭘﭡﻴﺎن ﻟﮙﻮ ۽ وﭸﻲ ﭜﭧ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪ .‬ﺳﺞ ﻟﭥﻲ ﺑﻪ ﮔﻬﺮ‬
‫ﻧﻪ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﮣﺲ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ڏאڍي ﻛﺎوڙ ﻛﻨﺪو ﭜﭧ ﺗﻲ آﻳﻮ‪ .‬۽ אﭼﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”אﺳﺎن ﺟﻮ ﮀﻮﻛﺮ‬
‫ﭤﻮ ﮐﺎرﻳﻦ!“ ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”ﻓﻘﻴﺮ! אﺳﺎن ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻲ ﮀﻮﻛﺮ ﺟﻲ ﻧﺎنُء ﻧﺸﺎن ﻧﻪ ورﺗﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻬﻲ ﻫﺘﻲ אﭼﻲ وﻳﭡﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﭘﻮِء ﺗﻪ ﻫﻮ ﺑﻴﻌﻘﻞ ﮀﻮﻛﺮ ﮐﻲ ڌכ ﭼﻨﺒﺎ ﻫﮣﻲ ۽ ﺑﺠﺎ ڏﻳﺌﻲ وﭠﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ذري ﮐﺎن ﭘﻮِء وري ﮀﻮﻛﺮ آﻳﻮ‪ ،‬وري ﺑﻪ‬
‫ﭘﮣﺲ ﻣﻮﭼﮍא ﻫﮣﻲ وﭠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء אﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﺎن ﮀﻮﻛﺮ ﻧﻪ رﻫﻲ‪ ،‬وري وري ﭘﻴﻮ אﭼﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﭠﻮن ﭜﻴﺮو ﺟﺎﻧﻲ ڏﻳﺮو‬
‫ﮀﻮﻛﺮ ﮐﻲ وﭠﮡ ﻛﺎڻ آﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪس رﺳﺎﻟﻲ ۾ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ُאﺗﻲ ﺑﻪ ﻟﮑﻴﻮ وﻳﻮ‬
‫آﻫﻲ‪:‬‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﺟﮍي ﭔﻨﮅ‪ ،‬ﻋﻨﺎﺗﺎ אوﺗﺎﻫﻴﻦ‬
‫ﭼﮑﻲ ﺗﻪ ﭼﺮﻳﻮ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﻣﻴﺨﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﻣﻨﮅ‬
‫آﻫﻲ ﮔﻬﮣﻮ אوﮐﻮ ﻓﻘﻴﺮي ﺟﻮ ﻓﻨﺪ‬
‫ﻛﻴﻦ ﻛﮃﻧﺪو ﻛﻨﮅ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺎن ِﺳﻚ ﺳﻴﺪ ﭼﻮي‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ ﭤﻴﻮ ﻫﻮ ۽ ﺑﻴﺖ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﺎ وﮢﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬۽‬
‫ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺑﻴﺘﻦ ۾ ﺑﻪ ﻛﭥﻲ ﻛﭥﻲ אﭼﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫) ﺳﻨﺪس ﭔﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﺗﻦ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن(‬

‫ﻫﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﻗﻮم ﻣﺎن ﻛﻲ ﮔﻬﺮ ﺷﺎﻫﭙﻮر ۾ ﻫﺌﺎ ۽ אﺗﻲ ﺟﻮ وڏﻳﺮو ”ڏﻫﻴﺮ ﭘﻠﻴﺠﻮ“ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ وڏﻳﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺳﺎن ﻛﺎ‬
‫אﺟﺎﺋﻲ ﻫﻠﺖ ﻛﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﭩﻴﻮ ﻫﻮس‪ .‬ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ وٽ ﭜﭵﻲ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﺎن دﻋﺎ‬
‫ﭘﻨﻲ ۽ ﻫﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ دﻋﻮت ڏﻳﻮ وﭠﻴﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬رאت אﻫﺎ وچ ﺗﻲ رאﻫﻮﺟﻦ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ۾ ﭘﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ‪،‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺳﺎن رﻫﺎﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ‪ .‬ﻧﻪ ﻛﺎ ﺳﻨﺪس ﺧﺬﻣﺖ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺳﭵﻲ رאت وﻳﭽﺎرא ﺑﮏ ﻣﺌﺎ ۽ ﮘﻮٺ ﺟﻲ زאﻟﻦ ﺟﻮن‬
‫ﺟﭡﻴﻮن ﺟﻬﻠﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﻴﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭼﺮﭼﻲ ﻣﺎن ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﺎﺋﻮن‪:‬‬

‫رאﻫﻮﺟﻦ ۾ رאت‪ ،‬ﺷﺎل ﻗﺎدر وﺟﻬﻲ ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ‬

‫رﻧﻮن رب رﻻﻳﻮن‪ ،‬آﻫﺮ אﮘﻠﻲ وאٽ‬
‫ﭘﻠﻴﺠﻦ ﮐﺎن ﭘﺎٽ‪ ،‬ﭜﺮﺟﻲ آﺋﻲ ﭜﺖ ﺟﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻬﺎﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻠﻮ آﮢﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏﻧﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ڏﻧﻮ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ ﭘﭽﺎﺋﮡ ﻻِء‪ .‬ﭘﻠﻲ ﺟﻮ ﭰﻮﭨﻮ ﺟﻮ‬
‫ﻧﻜﺘﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻓﻘﻴﺮن وﭸﻲ ﭘﭽﺎﺋﻲ ﮐﺎڌو‪ ،‬ﺟﻮ ﻓﻘﻴﺮ ’ﺑﭽﻮ‘ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻮ ۽ ’ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ‘ ﻓﻘﻴﺮ وري ﭘﻠﻲ ﺟﻲ ﭘﮁﮍي‪ ،‬ﺑﻮرﭼﻲ‬
‫ﮐﺎن وﭠﻲ ﮐﺎڌي‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻠﻮ ﭘﭽﺎﺋﻲ ﺷﺎﻫﻪ وٽ آﻳﺎ‪ ،‬۽ دﺳﺘﻮر ﻣﻮﺟﺐ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ ورﻫﺎﺋﻲ ڏﻧﻮ وﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ‬
‫ﻓﻼﮢﺎ ﻓﻼﮢﺎ ﭘﻠﻲ ﻣﺎن ذرو ﻛﮃي وﻳﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﭼﺮﭼﻲ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪:‬‬

‫‪39‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﭰﻮﭨﻮ ﻫﻴﻮ ﻓﻜﺮو‪ ،‬وروَء ور ﭘﻴﻮ‬
‫ﻛﺎڙﻫﻮ ﻛﻠﻴﻦ ﺗﻲ‪ ،‬ﺑﭽﻲ ﭘﺮ ﻛﻴﻮ‬
‫آﻳﻮ ﺟﻮ ﭨﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﭘﮁﮍي ﻧﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن‪.‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﻘﻴﺮ אﻟﺒﺖ ﻋﺰت وאرو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻟﻮ ﺑﻴﺖ ۾ ﻧﻪ آﻧﺪאﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﻟﻜﺎﺋﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﻣﻨﺠﻬﺎن ﭔﻦ ﭴﮣﻦ ’ﻫﮇאﻛﭧ‘ ’رאﻫﻦ‘ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ڌאري ﺑﺎرאﻧﻲ ﭘﻮک ﻛﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻜﻲ‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אﺗﻲ وﭠﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏڌ ﮔﻬﮣﻮ وﮢﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ڏڌ ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ’رאﻫﻦ‘ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ﺟﻮن‬
‫زאﻟﻮن ڏڌ ﮐﮣﻲ ﭘﺎﺳﻲ ۾ ’ﮔﺠﮡ‘ ﺟﻮ ﺷﻬﺮ آﻫﻲ‪ ،‬אﺗﻲ وﻛﮣﮡ وﻳﻨﺪﻳﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏڌ ﻛﻴﻦ ﻣﻠﻲ‬
‫ﺳﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺮﭼﻲ ﻣﺎن ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪:‬‬

‫ﻛﻬﻲ‬‫ﻫﮇאﻛﭩﻴﻮن ﻫﻠﻴﻮ‪ ،‬ﻛﭙﻴﺎرون َ‬

‫ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن ﻛﺎﻧﻪ ﭘﭟ ﺗﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪي ڏڌ ڏﻫﻲ‬
‫ﮔﺠﻦ ﺳﺎن ﮔﻬﻲ‪ ،‬אوﻧﮅא ﻛﺮي آﺋﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﺳﻨﺎﺳﻴﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﺟﺒﻞ ڏي ﻫﻠﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬אﺗﻔﺎﻗﺎً אﻧﻬﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻫﻜﮍو ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ‬
‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺟﻮ אﻫﻮ دﺳﺘﻮر ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ وאٽ ﻫﻠﻨﺪي ﺳﻨﮕﺘﻲ ﻛﻮ ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﻦ ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ ﮐﻲ ﮀﮇي ﻫﻠﻴﺎ وﻳﻨﺪא‬
‫ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻮ אﻧﻬﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﮐﻲ ﺑﻪ אﺋﻴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ אﻧﻬﻲ ﺗﻲ رﺣﻢ آﻳﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻨﮕﺘﻲ ﮐﻲ ﻫﻴﻜﻞ‬
‫ﮀﮇڻ روح ﻧﻪ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אن ﺳﺎن ﭘﺎڻ رﻫﺠﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﺟﻴﻜﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﭵﻲ ﺳﮕﻬﻴﺲ ﺳﺎ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺧﺪא ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﭼﮝﻮ ﭜﻠﻮ ﭤﻴﻮ ۽ ﭔﺌﻲ ﭴﮣﺎ אﭤﻲ ﮔﮇﺟﻲ ﻫﻠﻴﺎ‪ .‬אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﻫﻮ ﭔﻴﺎ رﺳﺘﻮ ﭜﻠﺠﻲ وﭸﻦ‪ ،‬ﺳﻮ رﺳﺘﻮ رﻟﻲ رﻟﻲ ﻣﺲ ﻣﻨﺰل ﺗﻲ‬
‫آﻳﺎ‪ .‬ڏﺳﻦ ﺗﻪ אوﻟﻴﺎء ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻴﻤﺎر אﮘﺌﻲ وﻳﭡﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ אوﻟﻴﺎء ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ آﻓﺮﻳﻦ ﻛﻴﺎﺋﻮن ۽ אﻧﻬﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن‬
‫وﭠﻲ‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﺳﻨﮕﺘﻲ ﮐﻲ ﭘﭟ ﺗﻲ ﻧﻪ ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻫﻮ وﻳﭽﺎرو ﻣﺎﻧﺪو ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﮘﺌﻮن وﻳﭡﻲ ڏڌي ۽ ﮔﺎﺑﻲ ﮐﻲ ﭘﺮي ﭔﮅي ﮀﮇﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎُء وٽ אﭼﮡ ﻻِء ﭤﻲ ﺗﺎﮢﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ڏﺳﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﺧﺪא ﺟﻲ وאﺳﻄﻲ ﻫﻦ وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ﮀﮇ ﺗﻪ وﭸﻲ ﻣﺎُء ﺟﻮ ﮐﻴﺮ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﻫﻲ ﮐﻴﺮ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﻧﭥﻲ ﮀﻮڙڻ ﺟﻲ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ زور ﺳﺎن ﮔﺎﺑﻮ ﮀﻮڙي ﮀﮇﻳﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﭼﻲ ﻣﺎُء ﮐﻲ ڌאﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬۽ ﭤﻮﻧﺎ ﻫﮣﻲ‬
‫ﻧﭽﻮﺋﻲ ﺳﭛ ﭤﮡ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ ﺗﻪ ”ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻲ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﻲ ﻃﻠﺐ‬
‫ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻫﮍي ﻃﺮح ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪“.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ אوﻟﻴﺎء ﺻﺎﺣﺐ رﺳﺘﻲ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﻛﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮ אﺗﺎن אﭼﻲ ﻟﻨﮕﻬﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻲ ﺣﺞ ﺗﻲ ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬אوﻟﻴﺎء‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ אن ﻣﻬﻞ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﭘﻬﻪ ۾ وﻳﭡﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ אﭼﻲ دل ۾ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﺎﮢﻦ ﮔﮇﺟﻲ روאﻧﻮ ﭤﻴﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي‬
‫ﻣﻨﺰل ﺗﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻲ دﭔﻲ ﺗﻲ אﭼﻲ ﻣﻨﺰل ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﺗﻲ ڏﺳﻦ ﺗﻪ ڌڻ ﭔﻜﺮﻳﻦ ﺟﻮ ﭘﺮي ﮐﺎن ﭘﺎﮢﻲ ﻛﺎڻ ﭘﻴﺌﮡ ﻻِء‬
‫ُدﭔﻲ ﺗﻲ ڊوڙﻧﺪو אﭼﻲ‪ .‬ﭔﻜﺮﻳﻮن ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ ُڍَء ﻛﺮي ﻣﻨﻬﻦ ﭰﻴﺮאﺋﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮن ۽ وري ﭘﺎﮢﻲ ڏي ﺧﻴﺎل ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪،‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ‪:‬‬

‫ڏورﻳﺎن ڏورﻳﺎن َم ﻟﻬﺎن‪ ،‬ﺷﺎل َم ﻣﻼن ﻫﻮت‬

‫ﺟﻲَء אﻧﺪر ﺟﺎ ﻟﻮٿ‪ ،‬ﻣﮁﮡ ﺳﺎن ﻣﺎﭠﻲ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫אﺋﻴﻦ ﭼﺌﻲ אﮘﺘﻲ ﻫﻠﮡ ﺟﻲ دﻋﻮيٰ ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﭡﺘﻲ ﻣﻮﭨﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭘﻮِء אﺗﺎن אﭼﻲ ﭜﭧ ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ ﺳﻔﺮ ﻛﺮڻ ﮐﺎن‬
‫ﻣﻌﻠﻲ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﻻِء ﺳﻨﭝﺮﻳﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﭘﻮِء ﻛﮇﻫﻦ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﭘﻮِء وري ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ אﻫﻮ ﺳﻔﺮ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻛﺮﺑﻼ‬
‫ﭔﻴﻮ ﺳﻔﺮ وري ﻛﻮﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬

‫‪40‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﺳﺘﻮن‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ رﺳﺎﻟﻮ‪ ،‬אن ﺟﻮ ﺟﮍڻ ۽ אن ﺟﻮن ﺟﺪא ﺟﺪא ﮀﺎﭘﻮن‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺗﻲ رאِء‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ‪ ،‬ﺷﻌﺮ‬
‫ﺟﻮ ﻗﺴﻢ ۽ אن ﺟﻮ ﻧﻤﻮﻧﻮ‪ ،‬ﺳﺮن ﺟﻲ ﺟﻮڙﺟﻚ‪ ،‬رﺳﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﭜﺎﮜﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺷﻌﺮ ﺟﻲ ﻣﺎﻫﻴﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ‬
‫۽ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮאزيَء ﺟﻲ ﭜﻴﭧ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺷﻌﺮن ﺟﻮن ﭔﻪ ﭨﻲ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن‪ ،‬ﻧﺒﻲَء ﺟﻲ ﻛﻼم ﺳﺎن‬
‫ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ رﺳﺎﻟﻮ‪ ،‬אن ﺟﻮ ﺟﮍڻ ۽ אن ﺟﻮن ﺟﺪא ﺟﺪא ﮀﺎﭘﻮن‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺗﻲ رאِء(‬
‫אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻦ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﻟﮑﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻼم ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﭤﻲ ﺳﻮ ﺟﺪא‬
‫ﺟﺪא وﻗﺘﻦ ۽ ﺟﺪא ﺟﺪא ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻲ ۽ ﻋﺠﻴﺐ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﻳﺪ ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﻟﮑﻲ وﭠﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﭘﻮِء ﭘﻴﺎ‬
‫ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻃﺮح ﻓﻘﻴﺮن ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻛﻼم ﭤﻲ ﮔﮇ ﻛﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻓﺎت ﮐﺎن אڳ ﭤﻮرא ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ﻫﭣ ﻛﺮي‪’ ،‬ﻓﺮאر‘ ﺟﻲ ڍﻧﮃ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﻄﻠﺐ אﻫﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﻋﺎﺻﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻫﻮ ﻛﻼم ﻧﻪ ﺳﻤﺠﻬﻦ ۽‬
‫دروﻳﺸﻦ ﺟﻲ אﺑﺘﮍ ﭨﻮﭘﻦ ﺗﻲ ﮔﻤﺮאﻫﻪ ﭤﻲ ﻫﻠﻦ ﻳﺎ אﺟﺎﺋﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﭘﻴﺎ ﻛﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﺳﻨﺪس وﻓﺎت ﮐﺎن ﭘﻮِء אﭸﺎ ﻛﻮ ﻛﺘﺎب‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻓﻘﻴﺮ وٽ رﻫﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻮِء ﻓﻘﻴﺮن ﭜﻴﭩﻲ ﺻﺤﻴﺢ ﻛﺮي‪ُ ،‬ﺳﺮن ﻣﻮﺟﺐ ﺟﻮڙي ﮔﮇ ﻛﻴﻮ ۽ אﻫﻮ ﭤﻴﻮ ”ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺟﻮ رﺳﺎﻟﻮ“‪.‬‬
‫אﻫﻮ رﺳﺎﻟﻮ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﻛﻴﺘﺮא ﭜﻴﺮא ﮀﺎﭘﻮ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ’ﭨﺮﻣﭗ‘ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ אﻫﺘﻤﺎم ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﺮﻣﻨﻲ ﺟﻲ ﻟﻴﭙﺰگ‬
‫ﺷﻬﺮ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺳﻨﻪ ‪1866‬ع ۾ ﮀﭙﻴﻮ ۽ ﭔﻴﻮ ﻗﺎﺿﻲ ﺻﺎﺣﺐ אﺑﺮאﻫﻴﻢ ﺟﻲ ﺳﻌﻴﻲ ﺳﺎن ﺑﻤﺒﺌﻲ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺳﻨﻪ ‪1867‬ع ۾ ﮀﭙﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻮ ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﭨﻴﻮ ﮀﺎﭘﻮ ﺑﻪ ﺑﻤﺒﺌﻲ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ אﭸﺎ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﮀﺎپ ﻟﻮﻫﻲ ﻗﻠﻢ ۾ آﻫﻲ ۽ ﭔﻲ ﮀﺎپ ﻫﭣ‬
‫ﺟﻲ ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮﻳﻮن ﻧﺴﺨﻮ ﺑﻤﺒﺌﻲ ﺟﻲ ﮀﺎپ وאرو אﺻﻠﻜﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﻧﻘﻞ ﭼﻮڻ ۾ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﺻﺎﺣﺒﻦ‬
‫ﮐﻲ آﻓﺮﻳﻦ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻻِء ﻓﺎﺋﺪي ﺟﻬﮍو ﻛﻢ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ אﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﻧﺴﺨﻦ ۾ ﭤﻮرא ﭤﻮرא ﻋﻴﺐ آﻫﻦ ۽‬
‫ﺳﻬﻮون ۽ ﻏﻠﻄﻴﻮن ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺳﻮאِء‪ .‬ﭔﻨﻬﻲ ۾ אﮘﻬﻴﻦ وאري אﮘﻮﮢﻲ ﺻﻮرﺗﺨﻄﻲ ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻮ روאج ﻋﺮﺑﻲ‬
‫ﺳﻨﮅي ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﭔﻲَء ﻃﺮح آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﺮﻛﺎري ﻣﻜﺘﺒﻦ ﻣﺎن ﭘﮍﻫﻲ ﭤﺎ ﻧﻜﺮن ﺗﻦ ﮐﻲ אﻫﺎ אﮘﻮﮢﻲ‬
‫ﺻﻮرﺗﺨﻄﻲ ﺗﻤﺎم אوﮐﻲ ﭤﻲ ﻟﮙﻲ ۽ ﻣﻨﺠﻬﻲ ﭤﺎ ﭘﻮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻬﮍي ﻋﺠﻴﺐ ﻛﺘﺎب ﮐﻲ ﭼﺘﺎﺋﻲ ﭘﮍﻫﮡ ﮐﺎن‬
‫ﻣﺤﺮوم ﭤﺎ رﻫﻦ‪ .‬אﮔﺮچ ﺳﺮﻛﺎري ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮐﺎﺗﻲ ﻻِء رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ אﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎﮢﻮﻛﻲ ﻋﺮﺑﻲ ﺳﻨﮅي ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ‬
‫آﻫﻲ ۽ رﮘﻮ ﭔﺎرن ﺟﻲ ﭘﮍﻫﮡ ﻻِء رﭤﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﻋﻴﺐ אﻧﻬﻦ ﻧﺴﺨﻦ ۾ ﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﭨﺮﻣﭗ ﺻﺎﺣﺐ وאري ﻛﺘﺎب‬
‫۾‪ ،‬ﺳﭛ ُﺳﺮ ڏﻧﻞ ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬ڏﻫﻪ ُﺳﺮ* ۽ ﭔﻴﻮن ﺳﻲ ﺣﺮﻓﻴﻮن ﻳﻌﻨﻲ ’אﻟﻒ – ﺑﻲ‘ ﮀﮇي ڏﻧﺎ אﭤﺲ‪ ،‬ﺟﻲ ﺑﻤﺒﺌﻲ وאري ﮀﺎپ ۾‪،‬‬
‫ﺟﻮ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﺴﺨﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אن ۾ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻦ‪ .‬ﭘﺮ وري אﻧﻬﻲ ﻧﺴﺨﻲ ۾ ﭨﻦ ﺳﺮن ﺟﺎ ﭜﺎﮜﺎ ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪:‬ﺟﻲ ﭨﺮﻣﭗ ﺻﺎءب‬
‫وאري ﻛﺘﺎب ۾ ڏﻧﻞ ﻧﻪ آﻫﻦ‪،‬אﻫﻲ ﻫﻲ آﻫﻦ‪ :‬ﺑﺮوو ﺳﻨﮅي ﮀﻮﭨﻜﻮ‪ ،‬آﺑﺮي ﮀﻮﭨﻜﻲ‪ ،‬۽ ﻛﺎﭘﺎﺗﻲ ﻣﺖ‪ .‬אﮔﺮچ ﺑﺮوي‬
‫ﮀﻮﭨﻜﻲ ۾ ﺷﺎه ﺟﻮ ﻛﻼم ﻛﻮﻧﻬﻲ‪’ ،‬ﺧﺎﻛﻮ‘ ۽ ’ﺣﻴﺎت‘ ﺟﺎ ﺑﻴﺖ ﭼﻴﻞ آﻫﻦ‪ .‬وري ﭔﻲ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺑﻤﺒﺌﻲ ﮀﺎپ‬
‫وאري ﻛﺘﺎب ۾ ﻛﻲ ﭜﺎﮜﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻼم ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﺑﻴﺮאڳ‪ ،‬ﻫﻴﺮ رאﻧﺠﻬﺎ‪ ،‬ڍول ﻣﺎرﺋﻲ ۽ ﭔﺌﻲ‬
‫ﺳﻲ ﺣﺮﻓﻴﻮن אﻧﻬﻦ ۾ ﺳﻨﮅي‪ ،‬ﺳﺮאﺋﻜﻲ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﻲ ۽ ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲ ﺟﺎ ﺷﻌﺮ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﭜﺎﺋﻨﺠﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ אﻧﻬﻦ‬
‫ﺳﺮن ۾ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﮐﮣﻲ ﻟﮑﻴﺎ אﭤﻦ‪ .‬ﻛﻦ ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺑﻠﮍي وאري ﺟﺎ ﺑﻴﺖ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻠﻜﻞ ﺳﻬﻲ ﻛﺮي ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻨﺪو‪ .‬ﻣﺜﺎل ﻻِء אﺳﻴﻦ ﭔﻪ‪ -‬ﭨﻲ ﺑﻴﺖ ﻫﺖ‬
‫ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﻣﺎن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﺎ آﻫﻦ‪:‬‬

‫ﺑﻴﺖ‬
‫‪ � -1‬ﮀﮇ َم ﻟﮏ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﻻم ﻟﻮڌي ﻛﮃ‬
‫ﺟﻮ ﻣﻈﻬﺮ ﺳﻨﺪو ﻣﺎرﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﺮي رد‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻻ ﻻﻫﻴﻨﺪي ﻛﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﻻ ﻣﻮرאﻫﻴﻦ ﻧﺎﻫﻪ‬
‫ﻛﻴﻦ ڏﺳﺠﻲ ﻛﻲ ﭔﻴﻮ‪ ،‬ﺑﺎ� ري ﭘﺮﻳﺎن‪.‬‬

‫‪41‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -3‬وﺋﻲ ﺟﻲ وﻫﺮو ﻛﺮي‪ ،‬ڏوروءن ﭘﺴﻲ ڏور‬
‫ﺗﻪ ﻣﺎﻛﺮאﺋﻲ ﻣﮁﮍא ﻫﻮﻧﺪ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻮر‪.‬‬
‫ﭔﻴﻮ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﺑﻴﺘﻦ ﻣﺎن ﻛﻲ ﻗﺎﺿﻲ ﻗﺎﺿﻦ ﺟﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺗﺼﻨﻴﻒ وאﻧﮕﻲ آﻫﻦ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻦ ﺳﭝﻨﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺗﻲ ڌﻳﺎن ڏﺋﻲ ڏﺳﺒﻮ ﺗﻪ ﺻﺤﻴﺢ ۽ ﺳﭽﻮ ﻧﺴﺨﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﮔﻬﺮﺑﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻋﻠﻢ وאري ﮐﻲ دل ۾ ﺧﻴﺎل ﭘﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﮍو ﻛﺘﺎب ﮀﺎﭘﺎﺋﻲ ﭘﮅرو ﻛﻨﺪو ﺗﻪ ﭘﮍﻫﮡ وאرא ﭘﮍﻫﻲ‪ ،‬ﺧﻮش ﭤﻲ دﻋﺎ‬
‫ﺧﻴﺮ ﺟﻲ ﻛﻨﺪא‪.‬‬
‫אﻋﻠﻲ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ٰ‬ ‫ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪو ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻣﺼﺮع ﻫﺎﮢﻮﻛﻦ ﻧﺴﺨﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﻲ آﻫﻲ‪” :‬אول א� ﻋﻠﻴﻢ‪،‬‬
‫ﺟﻮ ڌﮢﻲ“‪ .‬ﭘﺮ ﺟﺌﻴﻦ ﻣﭥﻲ ﭼﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ درﺣﻘﻴﻘﺖ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﺑﻴﺖ אﻫﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺜﻨﻮي روم وאري ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﺑﻴﺖ ﻫﻲ آﻫﻲ‪:‬‬

‫ﺑﻴﺖ‪:‬‬
‫وڍﻳﻞ ﭤﻲ وאﻛﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﭡﻞ ﻛﻮﻛﺎري‬
‫ﻫﻦ ﭘﮡ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﻫﻮ ﻫﻨﺠﻮن ﻫﮇن ﻟﺌﻲ ﻫﺎري‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ۾ ﺳﭛ ﮐﺎن ﭘﻮﻳﻮن ﻛﻼم ﺟﻴﻜﻮ ﭼﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻲ وאﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﻓﺼﻞ ﻳﺎ دאﺳﺘﺎن ﺟﻲ ﭘﮁﺎڙيَء ۾ ڏﻧﻞ آﻫﻲ ۽ אن ﺟﻮ ﭤﻞ ﻳﺎ ﻣﻬﮍ ﻫﻲ آﻫﻲ‪:‬‬
‫ﻣﺼﺮع‬
‫ﻛﻬﮍي ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺣﺴﺎب‪ ،‬ﻫﺌﮡ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻫﻮت ري‪.‬‬

‫) ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ(‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻼم ۾ ﺟﻴﻜﻲ ﺧﺎﺻﻴﺘﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺗﺎن ﻣﺎٺ ﻛﺮي ﮔﺬאرڻ ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﭤﻮرﻳﻮن ﮔﻬﮣﻴﻮن אﺳﻴﻦ ﻫﺖ‬
‫ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪.‬‬
‫אﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻫﻮ‪ ،‬ﻋﺮﺑﻲ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﻲ ﭔﻮﻟﻲَء ﻣﺎن وאﻗﻒ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﻧﺞ )ﺳﻨﮅي( ﻟﻔﻆ ﻛﻢ ۾‬
‫آﻧﺪא אﭤﺲ ۽ ﭘﺎرﺳﻲ ۽ ﻋﺮﺑﻲ ﻟﻔﻈﻦ ﮐﻲ אﻫﮍو ﻧﻪ وﭼﮍﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺘﺮو ﻫﻦ وﻗﺖ ﺟﺎ אﻛﺜﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن وﭼﮍن ﭤﺎ‪ .‬رﮘﻮ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﺗﺼﻮف ﺟﺎ ﻳﺎ ﭔﻴﺎ אﺻﻄﻼﺣﻲ ﻟﻔﻆ ﻛﻢ ۾ آﮢﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻮ ﻋﺮﺑﻲ ﻟﻔﻆ ﻛﻢ ۾ آﮢﻲ ﭤﻮ‪ .‬رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﻛﻲ ﭘﺎرﺳﻲ ﻟﻔﻆ‬
‫ﭤﻮرא ﻫﻮﻧﺪא‪ ،‬ﻛﻲ ﭔﻪ‪ -‬ﭨﻲ ﺟﻤﻼ ﻣﺲ ڏﺳﺠﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻬﮍو ﺳﺮ ﻛﻮﻫﻴﺎري ﺟﻲ ﺳﺘﻴﻦ دאﺳﺘﺎن ۾ آﻫﻲ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻣﻨﺰل دور ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺟﺖ ﻛﻦ ﭔﻮﻟﻴﻮن ﭔﺎﭔﻴﻬﺎ‬
‫אﺗﻲ ﭜﺎﻧﺌﺠﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ אڌ ﺑﻴﺖ ﭘﺎرﺳﻲ ﻣﺼﺮع ﻛﻢ ۾ آﻧﺪو אﭤﺲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻴﺌﻦ آﻫﻲ‪:‬‬
‫ﻣﺼﺮع‪ :‬ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﮏ ره ﺑﺎرﻳﮏ و ﻣﻨﺰل دور ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭔﺌﻲ ﻫﮅ وري ُﺳﺮ ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﭘﻬﺮﻳﻦ دאﺳﺘﺎن ۾ ﭼﻮي ﭤﻮ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻣﺼﺮع‪” :‬ﺳﺮ در ﻗﺪم ﻳﺎر ﻓﺪא ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﺠﺎ ﺷﺪ‪ ،‬وﺻﻞ אﻫﻮ ﺋﻲ وﻧﮓ“ ﻫﺘﻲ אﻫﺎ ﭘﺎرﺳﻲ ﻣﺼﺮع ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻲ‬
‫آﻧﺪي אﭤﺲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﮅ وري ﭔﺮوﭼﻜﻲ ﺟﺎ ﺟﻤﻼ آﻧﺪא אﭤﺲ‪ ،‬ﺟﻲ אﻛﺜﺮ ﺟﺘﻦ ﺟﻲ ﻛﻢ ﺟﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﻫﻴﭡﺌﻴﻦ‬
‫ﺑﻴﺖ ۾ آﻫﻦ‪:‬‬
‫ﺑﻴﺖ‬
‫ﺑﺮو ﭰﺎزאن ﺑﺎت ﺟﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﭤﺎﻧﮓ روאن ﭤﻴﺸﻲ‬
‫ﻫﻦ ﭜﻲ ﭘﻬﻴﻮ ﭘﺎڻ ۾‪ ،‬אﻳﺰא ﺑﻠﻴﺸﻲ‬
‫ﻟﻴﮍن رאت ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﻧﮅאﻳﻮ ﻧﻴﺸﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻮ ﭘﺮوﻳﺸﻲ‪ ،‬ﻛﺞ ﭘﻴﺎدي ﭘﻨﮅ ۾‪.‬‬
‫)ﺳﺮ دﻳﺴﻲ‪ :‬دאﺳﺘﺎن – ‪(7‬‬

‫‪42‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻮ ﻛﻮڏﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﻴﻦ ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ ﺳﺎﮘﻴﺎ ﻟﻔﻆ ﻛﻢ ۾ آﮢﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﺟﺪא ﺟﺪא‬
‫ٰ‬ ‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ذو ﻟﻔﻈﻲ‬
‫ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﺳﻴﻦ ﻫﻜﮍو ﻣﺜﺎل ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺳﺎﻫﮍ ﺟﻮ ﻟﻔﻆ ﻛﻢ ۾ آﻧﺪو אﭤﺲ‪:‬‬

‫ﺑﻴﺖ‬
‫ﺟﺎ ﻫﮍ אﻧﺪر ﺟﻲَء ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﺎﻫﮍ ڏﻧﻲ ﺳﺎﻫﻪ ﮐﻲ‬
‫ﺳﺎ ﻫﮍ ﮀﮍي ﻧﻪ ﺳﺎﻫﻪ ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﺎﻫﮍ ﺳﺎﻫﮍ ريَء‬
‫ﺳﺎﻫﮍ ﻣﻴﮍ ﺳﻤﻴﻊ‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﺎ ﻫﮍ ﮀﮍي ﺳﺎﻫﻪ ﺟﻲ‪.‬‬
‫) ُﺳﺮ ﺳﻬﮣﻲ‪ :‬دאﺳﺘﺎن – ‪(5‬‬
‫ﺑﻌﻀﻲ وאري ﺳﺎﮘﻲَء ﺳﭧ ۾ אﻫﮍא ﻟﻔﻆ آﮢﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﻣﻨﮃ ﺟﻮ אﮐﺮ ﻫﻜﮍي ُאﭼﺎر وאرو آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﺳﻨﺪس‬
‫ﻛﻼم ۾ ﻫﻴﺌﻦ آﻫﻲ ۽ אﻫﻮ رﺳﺘﻮ אﻫﮍو ﻣﭡﻮ ﭤﻮ ﻟﮙﻲ ﺟﻮ ﭜﺎﻧﺌﺠﻲ ﺗﻪ ﭘﻴﻮ ﭔﮅﺟﻲ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﻣﺼﺮع ﺟﻮ אڌ ﻳﺎ‬
‫ﻛﻮ ﭜﺎﮜﻮ ﻛﻴﺘﺮن ﺑﻴﺘﻦ ۾ ﻫﻜﭕﺌﻲ ﭘﭡﻴﺎن ورאﺋﻲ ورאﺋﻲ ﭤﻮ آﮢﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﻳﺎ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻣﺼﺮع ۾ ﻳﺎ ﭘﻮﺋﻴﻦ ﻣﺼﺮع ۾‪ ،‬ﺟﻲ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺣﻆ ڏﻳﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻌﻀﻲ ﺑﻴﺘﻦ ۾ وري ﭔﻴﻦ ﺟﻲ ﺑﻴﺘﻦ ﺟﻮن ﻣﺼﺮאﻋﻮن ﻳﺎ ﭜﺎﮜﺎ ﺗﻀﻤﻴﻦ وאﻧﮕﻲ آﮢﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ אﺗﻲ ﺟﻮ אﺗﻲ‬
‫ڏﺋﻲ ﮀﮇي ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍيَء ﻃﺮح‪:‬‬

‫ﺑﻴﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻨﺪ ﭤﻲ ﻣﻨﮉل وﭴﺌﺎ‪ ،‬ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ ﻣﻴﻨﻬﻦ‬
‫ﻻل ﭘﺮﻳﻦ ﻟﮑﻤﻴﺮ ﭼﻮي‪ ،‬ﺳﺎرﻳﻢ ﺳﺎرو ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ﺟﻨﻲ ﻧﻴﮣﻦ ﻻﻳﻮ ﻧﻴﻨﻬﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﭘﺮﻳﻦ ﭘﻴﻬﻲ ﮔﻬﺮ آﺋﻴﺎ‪.‬‬
‫)ﺳﺎرﻧﮓ – ‪(4‬‬
‫ڍٽ ڍري ﭘﭧ ﭘﻴﻮن‪ ،‬وﭴﻦ ﻛﻴﺎ ورن‬
‫אوﻧﻬﻴﻦ ﺗﻲ ﻋﻴﺴﻮ ﭼﻮي‪ ،‬ﮀﺎﮀﺮ ﺳﭝﻜﺎ ﮀﻦ‬
‫ﺟﻲ ﻣﺤﺐ אﻧﺪر ﻣﻦ‪،‬ﺳﻲ ﭘﺮﻳﻦ ﭘﻴﻬﻲ ﮔﻬﺮ آﺋﻴﺎ‪.‬‬
‫)ﺳﺎرﻧﮓ – ‪(4‬‬
‫אﻫﮍي ﻃﺮح ’ ُﺟﻮﮢﻲ‘ ۽ ’ﻣﺤﻤﻮد‘ ﺟﻮن ﻣﺼﺮאﻋﻮن ﺑﻴﺘﻦ وאرﻳﻮن ﻟﮑﻴﻮن אﭤﺲ ۽ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﻛﻦ ﺑﻴﺘﻦ ۾ آﻧﺪو‬
‫אﭤﺲ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﺖ ﻛﻢ ۾ آﻧﺪא אﭤﺲ‪ ،‬ﭘﺮ אﺋﻴﻦ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ‬
‫ﻋﻨﺎﻳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻧﻲ ڏﻳﺮي ﺟﻮ ﭘﭧ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﺖ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ڏאڍא وﮢﻨﺪא آﻫﻦ‬
‫۽ دل ﮐﻲ ﭘﺴﻨﺪ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﻛﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺑﻴﺖ ﭠﺎﻫﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺎن ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ وڌو אﭤﺲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻲَء‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾ ﻛﻮ ﺷﻚ ﺷﺒﻬﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ ۽ ﺳﭵﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ אﻋﺘﺒﺎر ﺟﻬﮍي آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﭹﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫אﻫﮍو ﻫﻜﮍو ﺑﻴﺖ אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ﺑﻪ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﻫﻜﮍو ﭔﻴﻮ ﺑﻴﺖ ﻫﺘﻲ ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪:‬‬

‫ﺑﻴﺖ‬
‫زر ﺧﺮﻳﺪي ﺟﺘﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﻫﻲ ﮔﻮﻟﻲ ﺑﻨﺪي ڏאﻫﻪ‬
‫آﺟﭙﮡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭼﻮي‪ ،‬ﻫﭣ آرﻳﺎﮢﻲ آﻫﻪ‬
‫ﺳﻮ ﻣﻮن ﺳﮇ ﺳﻬﺎِء‪ ،‬ﺟﺌﻦ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﻛﻮﭠﻴﻦ ﭔﺎﺟﻬﻪ ﺳﺎن‪.‬‬
‫)ﻛﻮﻫﻴﺎري‪(3 -‬‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﮅ وري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏﻳﻬﻲ وﻃﻦ ﺟﻲ ڏﻳﻬﻪ ﺟﻲ ﺣﺐ ڏﻳﮑﺎري אﭤﺲ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎڻ ڌאرﻳﻦ ﻣﻠﻜﻦ ۾ ﮔﻬﻤﮡ ۽ ﺳﻴﺮ ﻛﺮڻ‬
‫ﺟﻮ ﺷﻮﻗﻴﻦ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻴﭡﻴﻦ ﺑﻴﺘﻦ ۾ ﺳﻨﮅ ﻣﻠﻚ ﮐﻲ دﻋﺎ ﺑﻪ ﻛﺮي ﭤﻮ ۽ روאﺟﻲ ﺟﻐﺮאﻓﻴﻪ ﺟﻲ ﺟﻴﻜﺎ ﺧﺒﺮ אﭤﺲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺑﻪ אن ﻣﺎن‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﭤﻲ‪:‬‬

‫‪43‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﻮﭨﻲ ﻣﺎﻧﮉאﮢﻦ ﺟﻲ‪ ،‬وאري ﻛﻴﺎﺋﻮن وאر‬
‫وﭴﻮن وﺳﮡ آﺋﻴﻮن‪ ،‬ﭼﻮءرﻧﮓ ﺟﻮ ﭼﻮڌאر‬
‫ﻛﻲ ُאﭤﻴﻮن אﺳﺘﻨﺒﻮل ﺗﻲ‪ ،‬ﻛﻦ ﻣﻐﺮب ﭘﺎر‬
‫ﻛﻲ ﭼﻤﻜﻴﻮن ﭼﻴﻦ ﺗﻲ‪ ،‬ﻛﻲ ﺳﻤﺮﻗﻨﮅ ﺟﻲ ﺳﺎر‬
‫ﻛﻲ رﻣﻲ وﻳﻮن روس ﺗﻲ‪ ،‬ﻛﻲ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﻲ ﻗﻨﮅאر‬
‫ﻛﻲ دﻫﻠﻲ دﮐﻦ ﺗﻲ‪ ،‬ﻛﻲ ﮔﮍن ۾ ﮔﺮﻧﺎر‬
‫ﻛﻲ ﺟﻨﺒﻴﻮن ﺟﻴﺴﺮﻣﻴﺮ ڏي‪ ،‬ﻛﻦ ﺑﻴﻜﺎﻧﻴﺮ ﺑﻬﺎر‬
‫ﻛﻦ אﭼﻲ ﻋﻤﺮﻛﻮٽ ﺗﻲ وﺳﺎﻳﺎ وﻟﻬﺎر‬
‫ﺳﺎﺋﻴﻨﻢ ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻣﭥﻲ ﺳﻨﮅ ﺳﻜﺎر‬
‫دوﺳﺖ ﺗﻮن دﻟﺪאر‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﺳﭛ آﺑﺎد ﻛﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫) ُﺳﺮ ﺳﺎرﻧﮓ‪ :‬دאﺳﺘﺎن‪(4 -‬‬
‫אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ’ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ‘ ﺟﻮ אﺷﺎرو ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﺳﻴﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻫﻮ ۽ אﻧﻬﻲ ﺳﺎن وאﺳﻄﻮ ﻫﺌﺲ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس ﻣﺨﺘﺼﺮ אﺣﻮאل ﻫﺘﻲ ﻫﻦ ﻫﻨﮅ ﺗﻲ ڏﻳﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ رﺿﻮي ﻧﺼﺮﭘﻮر وאرو‪ ،‬אﺻﻞ روﻫﮍي ﺟﻮ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس אوﻻد אﭸﺎن ﺳﻮڌو ’ﺷﺎﻫﻪ ﭘﻮﭨﺎ‘ ﺳﮇﺑﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ڏﻫﻴﻦ‬
‫אﻣﺎم ’ﻋﻠﻲ ﻧﻘﻲ‘ ﺟﻲ ﻧﺴﻞ ﻣﺎن ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﭼﮝﻮ ﺷﺎﻋﺮ ﻫﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ وאرن ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﭘﻴﺮ ﻣﺮد‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﮇﻫﻦ ﺟﻮאن ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪن ﻛﻼم ﻫﻚ ڊول ﺟﻬﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻫﻲ ﺗﻔﺎوت אﭤﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻮ‬
‫ﻛﻼم‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﺎن ﭘﺎﺳﻮ ﻛﺮڻ ۽ ﻣﻮت ۽ ﻗﺒﺮ ۽ آﺧﺮت ﺟﻲ ﻋﺬאﺑﻦ ﮐﺎن ڊﭴﮡ ۽ ﭔﻴﻦ ﺧﻮف ﺟﻬﮍﻳﻦ دﻳﻨﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺑﺎﺑﺖ‬
‫آﻫﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻮ ﻛﻼم دل ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻲ ۽ ﻣﺮڻ ﺟﻲ ﺳﻚ ۽ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ڌﮢﻲ ﺳﺎن ﻣﻠﮡ ۽ ﺳﻨﺪس ﻓﻀﻞ ۽‬
‫ﻛﻦ ڏي ﺑﻴﺖ ﭼﻮאﺋﻲ ﻣﻮﻛﻠﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬‫رﺣﻢ ﺟﻲ אﻣﻴﺪ رﮐﮡ ﺑﺎﺑﺖ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻲ ﭔﺌﻲ אوﻟﻴﺎء ۽ ﺷﺎﻋﺮ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ِ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﭵﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺷﻌﺮ ۾ ﭤﻮ آﮢﻲ‪ .‬ﻧﻪ رﮘﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻌﺮ ۾‬
‫ﺗﺨﻠﺺ وאﻧﮕﻲ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ’ﺳﻴﺪ‘ ۽ ﻛﮇﻫﻦ ’ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ‘ ۽ ﻛﮇﻫﻦ رﮘﻮ ’ﻟﻄﻴﻒ‘ آﮢﻲ ﭤﻮ ۽ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﻛﻼم‬
‫ﭼﻮڻ ﻣﻬﻞ ﻛﮇﻫﻦ ’ﻻل‘ ﺑﻪ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﺷﻌﺮ ﺟﻮ ﻗﺴﻢ ۽ אن ﺟﻮ ﻧﻤﻮﻧﻮ(‬

‫ﻫﺎﮢﻲ ﺳﻮאل آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻮ ﺷﻌﺮ ﻛﻬﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﻮ آﻫﻲ؟ ﻳﻘﻴﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﮅرﻳﺎ ﭔﻮﻟﻴﻦ ۾ ﺟﺎ ﻃﺮز ﺷﻌﺮ ﺟﻲ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻫﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪ .‬ﻧﻜﻮ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺑﺤﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻜﻮ وزن آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻜﻲ ﻋﻠﻢ ﻋﺮوض وאرא אرﻛﺎن آﻫﻦ‪ .‬ﻧﻜﻲ‬
‫אﺻﻮل آﻫﻲ‪ .‬رﮘﻮ ﻧﺎﻟﻲ ﺟﻮ ردﻳﻒ ۽ ﻗﺎﻓﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ِﺳﭧ ﻳﺎ ﻣﺼﺮאع ﺟﻮ ﭘﮁﺎڙيَء ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻳﺎ ﭔﻪ אﮐﺮ‬
‫ﻫﻜﺠﻬﮍو آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﺷﻌﺮ ﺑﻴﺘﻦ ﺟﻲ ﺻﻮرت ۾ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻚ ﻫﻚ ﺑﻴﺖ ۾ ﭔﻦ ﮐﺎن وﭠﻲ ڏﻫﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ وڌﻳﻚ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺼﺮאﻋﻮن אﭼﻦ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﭘﮁﺎڙي ﺟﻮ אﮐﺮ ﻫﻜﮍو آﻫﻲ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﭘﮁﺎڙيَء وאري ﻣﺼﺮאع ﺟﺎ אﻛﺜﺮ ﭔﻪ אڌ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ‬
‫ﻣﺎن ﭘﻬﺮﻳﻦ אڌ ﺟﻮ ﻗﺎﻓﻴﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺟﻲ ﭔﻴﻦ ﻣﺼﺮאﻋﻦ ﺟﻲ ﻗﺎﻓﻴﻲ ﺟﻬﮍو ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﮘﭻ ﺟﻴﺘﺮن ﺑﻴﺘﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء وري ﻫﻜﮍو‬
‫ُ‬
‫ﻫﻜﮍو ﭤﻠﻬﻪ ﻳﺎ ُﻣﻬﮍ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫رאڳ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ وאﺋﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ۾ ﺑﻪ ﭨﻲ‪ -‬ﭼﺎر ُﺗﻜﻦ وאرﻳﻮن ﻣﺼﺮאﻋﻮن آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﺟﻮ ذري ذري ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ ﻣﺼﺮאع ﺟﻲ ﭘﮁﺎڙيَء ۾ ﮘﺎﺋﺒﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻬﻞ وري ﻫﻜﮍي ﻣﺼﺮאع ۾ ﻛﺎ ﻗﺮآن‬
‫ﺟﻲ آﻳﺖ ﻳﺎ ﺣﺪﻳﺚ אﭼﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ אﻫﺎ אِﻧﮕﻬﻲ ﭘﻮي ﭤﻲ‪ .‬رﮘﻮ ﭘﮁﺎڙيَء ۾ وﭸﻲ ﺑﻴﺖ وאرو ﻗﺎﻓﻴﻮ وﭠﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻬﮍيَء ﻃﺮح‬
‫ﻫﻴﭡﺌﻴﻦ ﺑﻴﺖ ۾ אﺷﺎرو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻤﺠﻬﮡ آﻫﻲ‪:‬‬

‫ﻛﻮﻧﻬﻲ ﻗﺎدر ﻛﻮ ﭔﻴﻮ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﺟﻮ ﻧﭝﺎڳ‬

‫ﻗﻞ ﻟﻦ ﻳﺼﺒﻨﺎ אﻻ ﻣﺎﻛﺘﺐ א� ﻟﻨﺎ ﻫﻮ ﻣﻮﻻﻧﺎ‪ ،‬אي ﻣﻌﺪودي ﻣﺎڳ‬
‫ﺳﭝﻮﺋﻲ ﺳﭝﺎڳ‪ ،‬ﻣﺎروي ﻣﺎري ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫)ﺳﺮ ﻣﺎروي‪ :‬دאﺳﺘﺎن‪(4 -‬‬

‫‪44‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﮐﺎن ﻋﻠﺤﺪو ﭔﺌﻲ ﻫﻜﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﻮ ﺷﻌﺮ‪ ،‬ﻛﺎﭘﺎﺋﺘﻲ ﺟﻲ ُﺳﺮ ﺟﻲ ﭘﮁﺎڙي ۾ ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭨﺮﻣﭗ ﺻﺎﺣﺐ وאري‬
‫ﻧﺴﺨﻲ ۾ ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ’ﻣﺖ‘ ﭼﻮن ﭤﺎ‪ .‬אﻫﻮ ﭘﺎرﺳﻲ ﻣﺴﻤﻂ آﻫﻲ‪ .‬אن ۾ ﮘﭻ ﺟﻴﺘﺮא ﺑﻨﺪ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺑﻨﺪ ۾‬
‫ﮀﻬﻪ ﻣﺼﺮאﻋﻮن ﻫﻤﻮزن آﻫﻦ‪ .‬ﭼﺌﻦ ﻣﺼﺮאﻋﻦ ﺟﻮ ﻗﺎﻓﻴﻮ ﻫﻜﺠﻬﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﻮﻳﻦ ﭔﻦ ﺟﻮ ﭔﻴﻮ آﻫﻲ ۽ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﺑﻪ ﭘﻮﺋﻴﻦ‬
‫ﻣﺼﺮאع ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻨﺪ ﺟﻲ ﮀﻬﻴﻦ ﻣﺼﺮאع ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ ﺑﻨﺪ ۾ ﺳﺎﮘﻲ آﻫﻲ ۽ ورאﺋﻲ ورאﺋﻲ אﭼﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﻫﻲ آﻫﻲ ”ﭼﺮﮐﻮ‬
‫ﭼﻮري ﻛﺖ ﻛﺎ ﺗﺎر‪ “.‬ﭘﺮ ﻛﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻲ ﺣﺮﻓﻲ وאرא ﺑﻴﺖ ﺑﻪ ﭔﻴﻦ ﺑﻴﺘﻦ وאﻧﮕﻲ آﻫﻦ ۽ ﻫﻚ‬
‫ﻫﻚ ﺑﻴﺖ ۾ ’אﻟﻒ‪ -‬ﺑﻲ‘ ﺟﻮ ﺟﺪא ﺟﺪא אﮐﺮ آﻧﺪل آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺳﻲ ﺣﺮف ۾ ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ ۽ ﭔﻲَء ۾‬
‫ﺳﻨﺎﺳﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ ﺑﺎﺑﺖ ذﻛﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﺟﮍﻳﻞ ﻧﭥﺎ ﭼﻮن‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺑﻴﺘﻦ وאري ﺷﻌﺮ ﺟﻮ ﻧﻤﻮﻧﻮ‪ ،‬אﺻﻠﻲ ﺳﻨﮅ ۾‬
‫روאﺟﻲ ﻫﻮ‪َ .‬ﭜﭧ ۽ ﮘﺎﺋﮣﺎ אﻧﻬﻦ ۾ ﺟﻬﻮﻧﺎ ﻗﺼﺎ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא وﺗﻨﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﭔﻜﺮאر ۽ ﭔﻴﺎ ﺟﻬﻨﮕﻠﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻫﮍא ﺑﻴﺖ אﮘﻬﻴﻦ وڏي‬
‫ﺳﮇ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ’ﻟﻮڙאﺋﻮ‘ ﻛﺮي ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﭸﺎ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺑﻪ ﭔﺎﻫﺮאڙيَء ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻫﮍא ﺑﻴﺖ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ‬
‫ﺑﻌﻀﻲ وﻳﻬﻲ ﻫﻜﮍو ﻧﮍ وﭴﺎﺋﻴﻨﺪو آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﻮ وﻳﻬﻲ ﺑﻴﺖ ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻧﻤﻮﻧﻮ ﺟﻮ ﻫﺌﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﮣﻲ ﻫﭣ‬
‫ﻛﻴﻮ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻮ ﻛﺘﺎب ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ אﻧﻬﻲ ﻧﻤﻮﻧﻲ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﻛﻼم ﻧﻪ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﮀﺎﻻِء ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﺎ ﺑﻴﺖ ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﻴﺘﻦ وאﻧﮕﻲ رﮘﻮ ﭔﻦ ﻣﺼﺮאﻋﻦ وאرא آﻫﻦ)‪.(1‬‬

‫) ُﺳﺮن ﺟﻲ ﺟﻮڙﺟﻚ(‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ‪ ،‬ﻫﻨﺪﺳﺘﺎن ﺟﻲ ﮘﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﭤﻮرو ﻛﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﭘﻴﺮوي ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﮘﺎﺋﮡ وﻳﻬﻨﺪא‬
‫آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ آﻻپ ﻻِء ﺑﻴﺖ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ’ڏوﻫﮍא‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ’ﻏﺰل‘ ﻳﺎ ’ﭠﻤﺮي‘ ﻳﺎ ’ﻻوﮢﻲ‘ ﻳﺎ‬
‫ﻛﻮ ﭔﻴﻮ אﻫﮍو رאڳ آﮢﻲ وﺟﻬﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻫﺘﻲ ﺳﻨﮅ ۾ ﺑﻪ אﻫﮍي ﻃﺮح ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ڏوﻫﮍא ﮘﺎﺋﻲ‪ ،‬رאﮘﮣﻲ ﭔﮅي‪ ،‬ﭘﻮِء‬
‫ﻫﻜﮍو رאڳ آﮢﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ’ﻛﺎﻓﻲ‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﺎﻓﻲ ۽ وאﺋﻲ‪ ،‬ﻏﺰل ﻳﺎ‬
‫ﭠﻤﺮي ﺟﻮ ﻧﻤﻮﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﺟﻲ ﺑﺠﺎِء ﮘﺎﺋﺠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻳﻘﻴﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ ﺷﻌﺮ ﺟﻮ ﭔﻴﻮ ﻛﻮ אﺻﻞ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ۽ وري אﻧﻬﻲ رٿ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺳﺎن ﺟﻮ دﻫﻠﻲ‬
‫وאرא ﭔﻪ אﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺳﺎن ﺻﻼح ﻛﺮي ُﺳﺮن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ۽ ﺳﻨﺪس ﺗﺮﺗﻴﺐ رﭤﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍن ﺳﺮن ﺗﻲ אﺻﻠﻮﻛﻦ‬
‫رאﮘﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ رﮐﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﭔﻴﻦ ﺗﻲ ﻣﭩﺎﺋﻲ ﻣﻀﻤﻮن ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ﺗﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻧﺎﻻ رﮐﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﺎﮢﻲ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻨﺪﺳﺘﺎن ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ رאڳ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﮍﺋﻲ ﮀﻬﻪ رאڳ ۽ ﮀﭩﻴﻬﻪ رאﮘﮣﻴﻮن ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ‬
‫۾ ﺑﻪ ﮀﭩﻴﻬﻪ ُﺳﺮ آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭜﺎﻧﺌﺠﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ُﺳﺮ ﺑﻪ رאﮘﮣﻲ ﺟﻲ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﻲ رﭤﻴﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﺳﭝﻜﺎ رאﮘﮣﻲ ﻋﻠﺤﺪه‬
‫ﻃﺮح ﺳﺎن ﮘﺎﺋﺒﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺳﭝﻜﻮ ُﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﺪא ﺟﺪא رﻳﺖ ﮘﺎﺋﮡ ۾ אﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻨﺪي رאڳ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﻚ ﻫﻚ‬
‫رאڳ ﻣﺎن وري ﭰﭩﻲ ﺳﻮرﻫﻦ ﺷﺎﺧﻮن ﭤﻴﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬ﭘﻮِء אﭠﻦ ﮐﻲ ’ ُﭘﺘﺮ‘ ﻳﻌﻨﻲ ُﭘﭧ ۽ אﭠﻦ ﮐﻲ ’ﭜﺎرﺟﻪ‘ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻴﺎﮢﻴﻮن ﭼﻮن‬
‫ﭤﺎ‪ .‬אﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻲ ُﺳﺮن ۾ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﺎﺋﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﺿﺮور ﺋﻲ ﻫﻮ‪ .‬رﮘﻮ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﺟﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﮢﻲ ﻻِء אﺳﻴﻦ‬
‫ﻫﻴﭟ )ﺿﻤﻴﻤﻪ د ۾( ﻫﻜﮍي ﻳﺎددאﺷﺖ ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﻣﻀﻤﻮن ﺗﻲ ڌﻳﺎن ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ُﺳﺮن ﺗﻲ אﻫﻲ ﻧﺎﻻ رﮐﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ‪ :‬ﺳﻬﮣﻲ‪ ،‬ﻣﺎرﺋﻲ‪،‬‬
‫ﺳﻮرٺ‪ ،‬ﻣﻮﻣﻞ رאﮢﻮ‪ ،‬ﻟﻴﻼ ﭼﻨﻴﺴﺮ وﻏﻴﺮه‪ .‬ﺟﻦ ﺑﺎﺑﺖ אﻧﻬﻦ ُﺳﺮن ۾ ذﻛﺮ ﻫﻠﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬

‫) رﺳﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﭜﺎﮜﺎ(‬
‫رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﻫﻚ ﻫﻚ ُﺳﺮ ﺟﺎ وري ﻧﻨﮃא ﻧﻨﮃא ﭜﺎﮜﺎ ﭠﻬﺮאﻳﺎ وﻳﺎ آﻫﻦ ﺗﻪ ﭘﮍﻫﮡ ۽ ﮘﺎﺋﮡ ۾ ﺳﻮﻻﺋﻲ ﭤﺌﻲ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﭨﺮﻣﭗ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ وאري ﻧﺴﺨﻲ ۾ ’ﻓﺼﻞ‘ ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ ۽ ﺑﻤﺒﺌﻲ وאري ﻧﺴﺨﻲ ۾ ’دאﺳﺘﺎن‘ ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ ۽ ’ ُﺳﺮ‘ ﺑﺠﺎِء ﺑﺎب ﺟﻲ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﮍو ورﻫﺎﮜﻮ אﻛﺜﺮ ﭘﺎرﺳﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻟﮑﺠﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫)ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺷﻌﺮ ﺟﻲ ﻣﺎﻫﻴﺖ(‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﺪא ﺟﺪא ﺳﺮن ۾ ﺟﺪא ﺟﺪא ﻣﻀﻤﻮن آﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ۽ ﻣﺰي ﻣﺰي ﺟﻬﮍא‬
‫ﻗﺼﺎ ﺟﻦ ﺟﻮ אﮘﻲ ﺳﻨﮅيَء ۾ روאج ﻫﻮ ۽ ﺟﻲ َﭜﭧ ۽ ﻣﮝﮣﻬﺎر ﮘﺎﺋﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ آﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ‬
‫ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎن ﺧﺎص ﻣﻄﻠﺐ ۽ ﻣﺪﻋﺎ אﻫﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺋﻲ آﻫﻲ ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺟﺪא ﺟﺪא ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ‪ ،‬ﺟﺪא ﺟﺪא رﻧﮕﻦ ۽‬

‫‪45‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫وﻳﺴﻦ ۾ آﻧﺪو אﭤﺲ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻗﺼﻦ ۾ ﺟﻲ ﻋﺎﺷﻖ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻲ وאﺗﺎن ﺑﻴﺖ ﭼﻴﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﭔﮅﻧﺪڙ אﺋﻴﻦ ﭜﺎﺋﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻳﺎ ﺷﺎﻋﺮ‬
‫ﭘﺎڻ ﻧﭥﻮ ﭼﻮي‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻮ ﭼﻮي‪ .‬ﭴﮡ אﻫﻮ ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﻋﺎﺷﻖ ﭔﺌﻲ ﻫﻚ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻛﺎ ﺟﺪאﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ‬
‫ﻛﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻼم ۾ אﻫﮍو אﺛﺮ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﮅﻧﺪڙ درد ۾ ﮘﺮﻳﻮ وﭸﻲ ۽ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻲ ﺳﻮز وאري ﺧﻴﺎل ۾ ﻣﺤﻮ ﭤﻴﻮ‬
‫وﭸﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﺎ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮڻ ﺟﻮﮘﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ אﻫﺎ ﺗﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺟﺪא ﺟﺪא ﻟﻔﻈﻦ‪ ،‬۽ ﺟﺪא ﺟﺪא ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ وאﺗﺎن‬
‫ﻣﺜﻼ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻮ‬‫ً‬ ‫ﻣﻮﻟﻲ ﺟﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻲ ﺑﻴﻬﻲ‪ .‬ﺳﭵﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ אﻫﻮ אﺣﻮאل آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﭘﻴﻮ אﭼﻲ ۽ ﭘﮁﺎڙي ﺳﭛ ﺟﻲ وﭸﻮ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻫﺮ ﺟﺎِء ﺣﺎﺿﺮ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﻧﻜﺘﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺪא ﺟﺪא ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ وאﺗﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ٰ‬ ‫ﭼﻮڻ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺧﺪא‬
‫ﻣﻮﻣﻞ ﭼﻮي ﭤﻲ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ ﻛﺎﻫﻴﺎن ﻛﺮﻫﻮ‪ ،‬ﭼﻮڏس ﭼﭩﺎﮢﻮ‪،‬‬
‫رאﮢﻮ ﺋﻲ رאﮢﻮ‪ ،‬ريَء رאﮢﻲ ﭔﻴﻮ ﻧﺎﻫﻪ ﻛﻲ‪.‬‬
‫۽ ﺳﻬﮣﻲ ﭼﻮي ﭤﻲ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﭔﺮن ﭔﻼﺋﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﭼﻮڌאري ﭼﮍא‬
‫ﺳﺘﻲ ﺳﻨﭝﺎرن ﺟﺎ‪ ،‬ﭘﻴﻢ َ‬
‫ﻛﻦ َﭘﮍא‬
‫وﻫﮡ ﻣﻮن ﻧﻪ وڙא‪ ،‬ﺳﮣﻲ ﺟﻬﺎنِء ﺟﻬﭵﻲ ﻫﻴﻮن‪.‬‬
‫ﺳﺴﺌﻲ ﭤﻲ ﭼﻮي ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻟﮇﻳﻨﺪي ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﺟﺘﻦ ﺟﻴﮇو ﺋﻲ ﻛﻴﻮ‬
‫אﭼﻲ آريَء ﭴﺎم ﺟﻮ‪ ،‬وﮢﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن وאس‬
‫ﺟﻲ ﻣﺮون ﮐﺎﺋﻦ ﻣﺎس‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺎن ﻣﻠﻨﺪم ﻫﻮت ڏي‪.‬‬

‫)ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ۽ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮאزيَء ﺟﻲ ﭜﻴﭧ (‬

‫אﻧﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﻛﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ۽ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮאزيَء ﺟﻲ ﭜﻴﭧ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﺠﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻮ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﻣﻀﻤﻮن אﻫﻮ‬
‫ﺳﺎﮘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻋﻤﻴﻖ ۽ ﮘﻮڙﻫﻮ ۽ ﻛﻼم ﻣﭡﻮ ۽ رس وאرو آﻫﻲ‪ .‬ﭔﺌﻲ ﭘﮍﻫﻴﻞ ۽ ﻛﻤﺎﻟﻴﺖ ﮐﻲ ﭘﻬﺘﻞ ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻲ ﻛﺘﺎﺑﺖ ﺟﻲ ﻧﻨﮃن وڏن ۾ ﻫﺎכ آﻫﻲ ۽ ﺧﻮﺷﻲ ۽ ڏک ﺟﻲ وﻗﺘﻦ ﺗﻲ ﭘﮍﻫﺒﺎ ۽ ﮘﺎﺋﺒﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺗﻔﺎوت ﻫﻲ‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﺣﺎﻓﻆ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺟﺎ ﺧﻴﺎل ﺳﺮﺳﺮي ﻃﺮح ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وאﺗﺎن ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺎل ﻣﻮﺟﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ زور‬
‫ﻛﺮي ﭘﺎڻ ﺗﻲ ڏﮐﻴﻮ ﻛﻢ ﻫﻤﻮאر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﻴﺘﺮن ﭔﻴﻦ ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ وאﺗﺎن ۽ ﺳﻨﺪن ﺟﺪא ﺟﺪא ﺣﺎل ﻣﻮﺟﺐ אﻫﻲ‬
‫ﺳﺎﮘﻴﺎ ﺧﻴﺎل ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﺣﺎﻓﻆ ﺟﻲ ﻛﻼم ۾ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي אﻳﺘﺮي ﺷﻮﺧﻲ ۽ ﻃﺒﻊ ﺟﻲ ﻫﻠﻜﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮍﻫﻨﺪڙ‬
‫ﭘﮍﻫﻨﺪي ﺷﺮط ﭜﺎﺋﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﻛﻮ ﻫﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺷﺮאﺑﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ۽ ﭘﻜﻮ رﻧﺪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻼم אﻫﮍو ﺳﻨﺠﻴﺪو ۽ ڌﻳﺎن‬
‫وאرو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭝﻜﻮ ﺳﻤﺠﻬﻨﺪو ﺗﻪ ﻫﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻮ دﻳﻨﺪאر ۽ ﺷﺮﻳﻒ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ אدب ﻛﺮڻ دل ﭘﺌﻲ‬
‫ﭼﻮﻧﺪﻳﺲ‪ .‬ﺣﺎﻓﻆ‪ ،‬אﻣﺮ ﺷﺮﻋﻲ ﺟﻮن ﺣﺪون ﭨﭙﻴﻮ وﺟﻬﻲ ۽ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﮍﻫﻨﺪڙ ﺟﻲ وאﺗﺎن אﮀﻼﻳﻮ وﺟﻬﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻫﻜﮍي ﻫﭣ ۾ ﭤﻮ ﮐﮣﻲ ۽ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﭔﺌﻲ ﻫﭣ ۾‪ .‬ﭘﻮِء ﭘﮍﻫﻨﺪڙ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﭔﺌﻲ ﺗﻮري ﺑﻴﻬﺎري ﭤﻮ ۽ ڏﻳﮑﺎري ﭤﻮ ﺗﻪ‬
‫ﭔﺌﻲ ﻣﻮאﻓﻖ ۽ ﻫﻤﻮزن آﻫﻦ‪ .‬ﺣﺎﻓﻆ אﻫﮍﻳﻮن ﮀﻮﻫﻪ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﮅאﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ אﻣﺎﻟﻚ وﭠﻴﻮ وﭸﻲ ۽‬
‫ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﺟﻮ ﻣﻐﺰ ﺗﭙﻴﻮ وﭸﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ڌﻳﺮج ﺳﺎن دل ﮐﻲ ﭘﺮﭜﺎﺋﻲ آﮢﻴﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﺑﻴﻬﺎري‪ .‬אﻫﮍي ﻃﺮح ﺟﻮ‬
‫ﻫﻴﺎنَء ﮐﻲ ﮀﻜﻴﻮ وﭸﻲ‪ .‬ﺣﺎﻓﻆ אوﭼﺘﻮ ﺋﻲ ﭘﮍﻫﻨﺪڙ ﮐﻲ ﮀﺮכ ﭜﻼﺋﻲ אﭼﻲ אﮘﻴﺎﻧﺌﺲ ﺑﻴﻬﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ آﻫﺴﺘﻮ آﻫﺴﺘﻮ‬
‫ﻛﺮي ِﺳﺮي אﭼﻴﻮ ﺳﺎﻫﻪ وٽ ﺑﻴﻬﻮ رﻫﻲ‪ .‬ﺣﺎﻓﻆ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﻣﺸﻌﻞ אﻫﮍو אﭼﺘﻮ אﮐﻴﻦ ﺟﻲ آڏو آﮢﻲ ﭤﻮ ﺟﻬﻠﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﺠﻠﻲ‬
‫ﮐﺎن אﮐﻴﻮن ﭘﻮرﺟﻮ وﭸﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﭘﺮﻳﻨﺪﻳﺌﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﻲ آڏو ﭼﮣﻨﮓ ﻣﺎن ﭰﻮﻛﻲ ﭰﻮﻛﻲ ﭜﭝﮍ آﮢﻴﻮ ﻛﺮي‪ .‬ﺣﺎﻓﻆ ﺟﻲ‬
‫ﺣﺠﺖ אرﺳﻄﺎﻃﺎﻟﻴﺲ ﺟﻲ رﺳﺘﻲ ﭘﭡﻴﺎن آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻮ ﻳﻜﺪم زور ﭜﺮﻳﻮ دﻟﻴﻞ آﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ‬
‫ﺣﺠﺖ ﺳﻘﺮאط ﺣﻜﻴﻢ ﺟﻲ رﺳﺘﻲ ﭘﭡﻴﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﺎﻧﻬﻪ َﺳﺘﻲَء ﺳﺎن ور وﻛﮍ ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﭔﻴﺎ ﻣﺜﺎل آﮢﻲ‪ ،‬وڌﻳﻚ ﺳﻮאل‬
‫ﺟﻮאب ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬

‫‪46‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫)ﺳﻨﺪس ﺷﻌﺮ ﺟﻮن ﭔﻪ‪ -‬ﭨﻲ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن (‬
‫אﮔﺮﭼﻪ ﺻﻮﻓﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﭔﻴﺎ ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻬﮍو ﺟﻼل אﻟﺪﻳﻦ روﻣﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﻮ אﺳﺘﺎد ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﺷﻴﺦ ﻓﺮﻳﺪ אﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ۽‬
‫ﺷﻤﺲ אﻟﺪﻳﻦ ﺗﺒﺮﻳﺰي‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﻣﻀﻤﻮن ﺳﺎن ﮔﻬﮣﻴﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﮕﺮ אﺳﺎن ﻧﻤﻮﻧﻲ‬
‫ﻻِء ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮאزي ورﺗﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻋﺎم ۾ ﭴﺎﺗﻞ آﻫﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﺷﻌﺮ ﻋﺎم روאج ۾ ﺑﻪ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻦ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺷﺎﻋﺮن ﺟﻲ ﺷﻌﺮ وאﻧﮕﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻮن ﺑﻪ ﭔﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻦ ﭤﻴﻮن‪ :‬ﻫﻜﮍي ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫۽ ﭔﻲ ﻣﺠﺎزي‪ .‬ﻫﻜﮍي ﻣﻌﻨﻮي آﻫﻲ‪ ،‬ﭔﻲ ﻟﻔﻈﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺧﺎص ۽ ﭔﻲ روאﺟﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺑﺎﻃﻨﻲ‪ ،‬ﭔﻲ ﻇﺎﻫﺮي‪ .‬אﻧﻬﻦ ﭔﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻛﻼم ﻫﻜﮍא دﻳﻨﻲ ﭴﺎﮢﻦ‪ ،‬ﭔﻴﺎ ﺑﺪﻳﻨﻲ ﺳﮇﻳﻦ‪ ،‬۽ ﻫﻜﮍא وאﮐﺎﮢﻴﻦ‪ ،‬ﭔﻴﺎ ﻧﻨﺪﻳﻦ ﭘﺮ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻗﺴﻤﻦ ﺟﻲ‬
‫אﻫﻮ ﺳﻤﺠﻬﻪ ﺟﻮ ﭰﻴﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﻣﻮﻧﺠﻬﺎري ﻛﺮي אﮘﻴﻦ وﻗﺘﻦ ۾ وﻳﭽﺎري ﻣﻨﺼﻮر ﮐﻲ ﺳﻮريَء ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻴﺎﺋﻮن ۽ ﻛﻦ ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ﺳﻨﮕﺴﺎر‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﻛﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﺎﮢﻦ ۾ ﭘﻴﮍﻳﺎﺋﻮن ۽ ﻛﻦ ﮐﻲ ﭔﻴﺎ ڏﺟﻬﺎ ڏﻳﺌﻲ ﭤﻲ ﻣﺎرﻳﺎﺋﻮن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﺣﺎﻓﻆ ﺟﻮ אﺣﻮאل ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻬﮍو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ ﺷﻌﺮ ﮐﻲ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﻫﻜﮍא ﭘﺴﻨﺪ ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﭔﻴﺎ ﻧﻪ‬
‫ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ وאﻧﮕﻲ ﻫﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻛﺘﺎب دﻳﻮאن ﺣﺎﻓﻆ ﺟﻮن ﭔﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍي‬
‫ﻣﺠﺎزي‪ ،‬ﭔﻲ ﺣﻘﻴﻘﻲ‪ .‬ﺳﭛ ﻗﺴﻢ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻦ ﺗﻲ ﮔﻬﮣﻮ אﻋﺘﺒﺎر رﮐﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﻣﻼن ۽ ﻣﻮﻟﻮي ﺑﻪ ﻣﺎنُء رﮐﻨﺪא‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻣﻘﺒﺮي ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ زﻳﺎرت ﻻِء وﻳﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﺳﻨﺪس ﻛﺘﺎب ﻣﺎن ﻣﻮﻧﺠﻬﺎري ۽ ﻣﺸﻜﻼت ۾ ﻓﺎﻟﻮن ﺑﻪ‬
‫وﺟﻬﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ وﻓﺎت ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﮐﻨﻴﻮ ﭘﻮرڻ ﺗﻲ وﻳﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس دﺷﻤﻨﻦ אﻋﺘﺮאض ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ’אﻧﻬﻲ ﻣﻘﺎم ۾ ﻧﻪ‬
‫ﭘﻮرﻳﻮس‪ ‘.‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﻨﻦ ۽ ﺳﻨﺪس ﻃﺮف وאرن وچ ۾ ﺟﻬﻴﮍو ﭤﻴﻮ‪ .‬آﺧﺮ אﻫﺎ ﺻﻼح ﻛﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﺳﻨﺪس دﻳﻮאن ﻣﺎن ﻓﺎل‬
‫وﺟﻬﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ ،‬ﭘﻮِء אن ﺗﻲ ﻋﻤﻞ ﻛﺠﻲ‪ .‬ﻛﺘﺎب ﮐﮣﻲ آﻳﺎ‪ .‬دﺳﺘﻮري رﺳﻢ ﺑﺠﺎ آﮢﻲ‪ ،‬ﻓﺎل وڌאﺋﻮن ﺗﻪ ﻫﻲ ﺑﻴﺖ ﻧﻜﺘﻮ‪:‬‬

‫ُ‬
‫ﺟﻨﺎزه ﺣﺎﻓﻆ‬ ‫ﻗﺪم درﻳﻎ ﻣﺪאر אز‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﻏﺮق ﮔﻨﺎه אﺳﺖ ﻣﻴﺮود ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻓﻆ ﺟﺎ دوﺳﺖ ﺧﻮﺷﻲ ﮐﺎن ﭨﭙﺎ ڏﻳﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﭘﻮِء ﺳﭝﻨﻲ ﮔﮇﺟﻲ‪ ،‬ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﻲ‪ ،‬وﭸﻲ אن ﻣﻘﺎم ۾ ﺟﻨﺎزو دﻓﻦ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ڏﺳﺒﻮ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻻِء ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻓﻠﺴﻔﻲ ﺟﻬﮍي ﭔﻲ ﻛﺎﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻋﻤﺪي ۽ ﻛﻤﺎﺋﺘﻲ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﺘﺮو אﻧﻬﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻲ ﻗﺪرت ۽ وﺣﺪت ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﻮي ﭤﻲ‪ ،‬אﻫﮍي ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﻧﭥﻲ ﭘﻮي‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ‬
‫ُﻣﻼ ۽ ﻣﻮﻟﻮي ۽ ﭔﻴﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪي ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺗﺼﻮف ﮐﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﻧﻪ ﻛﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ אﻫﻮ رﺳﺘﻮ دﻳﻦ ۽ ﺷﺮع ﺟﻲ‬
‫ﺑﺮﺧﻼف آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﺻﻮﻓﻲ אﺳﺘﺎد ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮي ڏﻳﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ אﺋﻴﻦ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ دﻳﻦ ﺳﺎن ﻣﻮאﻓﻖ آﻫﻲ‪ .‬۽ אﻧﻬﻲَء ﻻِء‬
‫ﻗﺮآن ۽ ﺣﺪﻳﺚ ﺟﻮن ﺷﺎﻫﺪﻳﻮن ﺑﻪ ڏﻳﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻗﻮل ﻣﻮﺟﺐ אﺳﻼﻣﻲ ﻣﺬﻫﺐ ﺟﻲ ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮن ﭔﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎﺋﻮن آﻫﻦ‪ :‬ﻫﻜﮍي ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻃﻨﻲ ۽ ﭔﻲ ﻣﺠﺎزي ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮي‪ .‬ﺟﻮ ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮي ﺳﮕﻬﺠﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫دﻳﻦ ’אﺻﻞ‘ ﺗﻲ ﭔﮅل آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮي ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺗﻲ‪ .‬۽ אﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎري ﺗﺼﻮف وאري آﻫﻲ ﻧﻜﺎ ﭔﻲ آﻫﻲ ﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮي ﺗﻘﻠﻴﺪ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﻓﻘﻂ ﺧﺪא‬
‫ٰ‬ ‫ﺗﻲ‪ .‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻦ ﺟﻮ ﻧﺒﻲ وڏو ﺻﻮﻓﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺧﻴﺎل ﺗﻲ ﺑﻬﺸﺖ ۽ دوزخ ﺟﻲ‬
‫ﺟﻮ وﺻﺎل آﻫﻲ ﻳﺎ ﻓﺮאق آﻫﻲ ۽ אﻧﻬﻲ ﺟﻮ رאﺿﭙﻮ ۽ ﻧﺎرאﺿﭙﻮ‪ ،‬۽ ﻓﺮدوس ﺟﻮن ﻛﺎرﻳﻦ אﮐﻴﻦ وאرﻳﻮن ﺣﻮرون ۽ ﺻﺎف‬
‫ﻃﻮﺑﻲ ﺟﻮ وڻ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﻜﻲ دل ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ אن ﺟﻲ ﭨﺎري ﻣﺎن ﻟﮍﻛﻲ אﭼﻲ‬ ‫ٰ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲ ۽ ﺷﺮאب ۽ ﮐﻴﺮ ۽ ﻣﺎﮐﻲ ﺟﻮن ﻧﻬﺮون ۽‬
‫אﮘﻴﺎن ﭘﺌﻲ‪ ، .‬۽ ﭔﻴﻮن ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ ﺷﻴﻮن ﺟﻲ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ אﻳﻤﺎن وאرن ﺟﻲ ﻻِء ﭠﻬﺮאﻳﻮن وﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﮀﺎ آﻫﻦ؟‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻋﺸﻖ ۾ ﺳﻨﺪس ﻣﻴﻼپ ۽ ﻓﻀﻞ ۽ رﺣﻢ ﺟﺎ ﻛﻨﺎﻳﺎ ۽ אﺷﺎرא آﻫﻦ‪ .‬ﺳﺎﮘﻲَء ﻃﺮح دوزخ ﺟﻮن ﺑﺎﻫﻴﻮن‬ ‫ٰ‬ ‫ﻓﻘﻂ א�‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‬
‫ٰ‬ ‫۽ ﻫﻴﺒﺖ ﺟﻬﮍא ﻧﺎﻧﮓ ۽ ﺑﻼﺋﻮن ۽ وﮀﻮن ۽ ﭔﺮﻧﺪڙ ﻟﻮﻫﻪ ۽ ﭨﻬﻜﻨﺪڙ ﭘﺎﮢﻲ ۽ ﭔﻴﺎ אﻫﮍא ﻋﺬאب ﮀﺎ آﻫﻦ؟ ﻓﻘﻂ ﺧﺪא‬
‫ﺟﺪאﺋﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻛﺎوڙ ﺟﻮن ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﻌﺮאج ﭼﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ אﻧﻬﻦ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﺳﻤﺠﻬﻪ ﻣﻮﺟﺐ‬
‫روﺣﺎﻧﻲ ﺳﻴﺮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﻧﺒﻲ ﺳﻮﻧﻬﺎرو ﻫﻚ ﻟﺤﻈﻲ ۾ وﭸﻲ ﻋﺮش ۽ ﻛﺮﺳﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﻫﻜﮍي وﺻﺎل ﺟﻲ‬
‫ﮔﻬﮍي ﻫﺌﻲ ۽ ﺟﻼﻟﻴﺖ ﺟﻲ ﮔﻬﮍي ﻫﺌﻲ‪.‬‬

‫‪47‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫)ﻧﺒﻲ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺳﺎن ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ(‬
‫ﻣﭥﻲ ﺑﻪ ﭼﻴﻞ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﺎﻣﻠﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﻋﺮوج ۽ ﻧﺰول ﺟﻮن ﭔﻪ ﺣﺎﻟﺘﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺳﻮ ﭘﻬﺮﻳﻦ ’وﺻﺎل‘ آﻫﻲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ وﺻﺎل ﺟﻲ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ آﻫﻲ ۽ ﭔﻲ آﻫﻲ ’ﻓﺮאق‘ ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺻﻮﻓﻲ ﺣﻖ ﻳﺎ ﺣﻖ ﺟﻮ ﺟﺰو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﭔﻲ ۾ ﻫﻮ אﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﻲ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻋﺮوج ۾ ﺟﻼﻟﻴﺖ ﺟﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﭰﺮﻧﺪي‬
‫ﻫﺌﻲ ۽ ﮔﻬﻮﻣﺎﭨﺠﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ وﺣﻲ ﻧﺎزل ﭤﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﭘﻮِء وאﺗﺎن ﻛﻼم ﻛﮃﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺟﻴﻜﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﭤﻴﻮ ’ﻛﻼم א�‘ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪא ﺟﻮ ﻛﻼم‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ’ﻗﺮآن‘ ﺳﮇﺟﻲ ﭤﻮ؛ ۽‬
‫ﭔﻲَء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺟﻴﻜﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﭤﻴﻮ ’ﺣﺪﻳﺚ‘ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺒﻲ ﺟﻮ ﻛﻼم‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ۾ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺎڻ ﭼﭩﺎﺋﻲ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺳﺎن آٌء ﭔﻦ ﺣﺎﻟﺘﻦ ۾‬
‫ٰ‬ ‫ﺳﺎن ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ”ﻟﻲ ﻣﻊ א� ﺣﺎﻻت ﺣﺎﻟﻨﺎ אﻧﺎ ﻫﻮ و ﻫﻮ אﻧﺎ ﺣﺎﻟﻨﺎ אﻧﺎ אﻧﺎ و ﻫﻮ ﻫﻮ“ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪא‬
‫ﭤﻮ ﮔﺬאرﻳﺎن‪ :‬ﻫﻜﮍي ﺣﺎﻟﺖ ۾ ’آٌء‘ آﻫﻴﺎن ۽ ’ﻫﻮ‘ ’آٌء‘ آﻫﻲ‪ .‬۽ ﭔﻲَء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ’آٌء‘ ’آٌء‘ آﻫﻴﺎن ۽ ’ﻫﻮ‘ ’ﻫﻮ‘ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﻣﻦ رﺋﺎﻧﻲ رء אﻟﺤﻖ“ ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ڏﭠﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬
‫ﭴﮡ ﺗﻪ ﺣﻖ ﮐﻲ ڏﭠﻮ‪” .‬ﻻﻓﺮق ﺑﻴﻨﻲ و ﺑﻴﻦ رﺑﻲ“ ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺮق ﻧﻪ آﻫﻲ وﭼﺎﻟﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ۽ وﭼﺎﻟﻲ رب“ ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﻛﻮ‬
‫ﺗﻔﺎوت ﻧﻪ آﻫﻲ‪” .‬אﻧﺎ אﺣﻤﺪ ﺑﻼ ﻣﻴﻤﻲ“ ﻳﻌﻨﻲ آُء ’אﺣﻤﺪ‘ ’ﻣﻴﻢ‘ ﮐﺎن ﺳﻮאِء آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ’אﺣﺪ‘)ﺧﺪא( آﻫﻴﺎن‪.‬‬
‫אﻫﻲ ﺳﭛ ﺟﺬﺑﻲ ۽ ﺟﻼﻟﻴﺖ وאري ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻮن ﭔﻮﻟﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬وري אﻫﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺋﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ وאﺗﺎن ﻫﻲ ﺟﻤﻼ ﻧﻜﺘﺎ ﺗﻪ‪” :‬אﻧﺎ ﺑﺸﺮ ﻣﺜﻠﻜﻢ“ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ آٌء אوﻫﺎن ﺟﻬﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻴﺎن‪” .‬ﻻﻋﻠﻢ אﻟﻐﻴﺐ‬
‫وﻻ אﻗﻮل ﻟﻜﻢ אﻧﻲ ﻣﻠﻚ“ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻏﻴﺐ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﭥﻲ ﭘﻮي‪ ،‬ﻧﻜﻲ آُء ﭼﻮאن ﭤﻮ ﺗﻪ آُء ’ﻣﻠﻚ‘ آﻫﻴﺎن‪” .‬ﻻ אِﻟ ٰﻪ אﻻ�‬
‫وﺣﺪه ﻻ ﺷﺮﻳﻚ ﻟﮫ و ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪه و رﺳﻮﻟﻪ“ ﻳﻌﻨﻲ א� ﻫﻜﮍو آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﺳﻨﺪس‬
‫ﺷﺮﻳﻚ آﻫﻲ ۽ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻌﻢ ﺳﻨﺪس ﭔﺎﻧﻬﻮ ۽ ﭘﻴﻐﺎم رﺳﺎﺋﮡ وאرو آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻫﻲ ﺳﭛ אﻧﺴﺎﻧﻴﺖ وאري ﭔﻲَء ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺳﭝﺌﻲ ﻣﺸﺎﺋﺨﻦ ۽ دروﻳﺸﻦ ۽ ﺧﺪא رﺳﻴﺪن ﻣﺎﮢﻬﻦ‬
‫ﮐﻲ אﻫﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﻫﻮﻧﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺳﺎﮘﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻴﻦ رﻫﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﭼﺎڙﻫﺎ ﻻﻫﺎ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﺿﺮور‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ۾ ﻣﺤﻮ رﻫﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﻣﺠﺎز ﺳﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻫﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ۾ ﺷﻴﺦ ﺳﻌﺪي‬
‫ﺷﻴﺮאزي ﮔﻠﺴﺘﺎن ۾ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻃﺎرم ﻋﺎﻟﻲ ﻧﺸﻴﻨﻢ‬
‫ِ‬ ‫ﮔﻬﻲ ﺑﺮ‬
‫ﮔﻬﻲ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﭘﺎک ﺧﻮد ﻧﻪ ﻳﻴﻨﻢ‬
‫אﮔﺮ دروﻳﺶ در ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪي‬
‫ﺳﺮ َدﺳﺖ אز دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪي‬
‫אﻫﻲ ﺗﺼﻮف ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن אﺳﺮאر وאرﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﻫﻴﺘﺮא אﺷﺎرא ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﺧﻼﺻﻮ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﺟﻲ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﭔﻴﻦ ُﺳﺮن ’ﻛﻠﻴﺎڻ‘ ۽ ﻫﻴﭟ وري ’آﺳﺎ‘ ۽ ’رאﻣﻜﻠﻲ‘ ۾ ذﻛﺮ آﻧﺪو‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ אﻧﺪروﻧﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﺳﭵﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻮ אﻫﻮﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﺟﻲ دل ﮐﻲ وﮢﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﭝﻜﻨﻬﻦ‬
‫ُﺳﺮ ۾‪ ،‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ دאﺳﺘﺎن ۾‪ ،‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻴﺖ ۾‪ ،‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ وאﺋﻲَء ۾ אﻫﻮ אﺳﺮאر ﻟﭥﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪:‬‬

‫ﺑﻴﺖ‬
‫ﺑﻴﺖ ﻧﻪ ﭜﺎﻧﺌﺞ ﻣﺎﮢﻬﺌﻮ‪ ،‬אﻫﻲ آﻳﺘﻮن آﻫﻴﻦ‬
‫وﭸﻴﻮ ﻟﺌﻮن ﻻﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺎن ﺳﻨﺪي ﭘﺎر ڏي‪.‬‬
‫*אﻫﻲ ڏﻫﻪ ُﺳﺮ ﻫﻲ آﻫﻦ‪ :‬ﺑﻴﺮאڳ‪ ،‬ﻫﻴﺮ رאﻧﺠﻬﻮ‪ ،‬ﺳﻴﻨﻬﻦ ﻛﻴﮇאرو‪ ،‬ﻣﺎرﺋﻲ‪ ،‬ڍول ﻣﺎرﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻮرب‪ ،‬ڌﻧﺎﺳﺮي‪ ،‬ﻛﺎﻣﻮڏ‪ ،‬ﻛﺎرאﻳﻞ‪ ،‬۽ ﺑﺴﻮءﻧﺖ‪.‬‬
‫)‪ (1‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﻛﺘﺎب ۾ ﻣﮍﺋﻲ ‪ 52‬ﺑﻴﺖ آﻫﻦ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻛﺘﺎب ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ’رﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ‘ ﭼﺌﺠﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎ ﺑﻦ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺳﻊ ﭠﭩﻲ وאري ﺳﺎل ‪1628‬ع ۾ ﺟﻮڙﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﻏﻠﻂ ۽ ﺑﻲ ﺑﻨﻴﺎد‬
‫آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﺼﻨﻒ ﺟﻲ ﻟﮑﺌﻲ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ وﻓﺎت ﺗﺎرﻳﺦ ‪ 7‬ذﻳﻘﻌﺪ ﺳﻨﻪ ‪1032‬ﻫﺠﺮي ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﻨﻪ ‪1623‬ع ﺟﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﭤﺌﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ‬
‫אﻫﻮ ﻛﺘﺎب ﻫﺎڻ ﺳﻨﮅ ۾ ﮀﺎﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫)‪ (1‬ﻫﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺟﻼل אﻟﺪﻳﻦ روﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺜﻨﻮي ۾ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﻣﺎ ز ﻗﺮآن ﻣﻐﺰ رא ﺑﺮدאﺷﺘﻴﻢ – אﺳﺘﺨﻮאن ﭘﻴﺶ ﺳﮓ אﻧﺪאﺧﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫‪48‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻦ ۾ ﻫﻲ אﺷﺎرو آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ۾ ﻋﺠﺐ رﻣﺰون ﻣﻮن ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻣﺌﻞ ﻫﮇن ﺟﻲ ﭘﻮِء ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻻِء آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺜﻨﻮي ﺷﺮﻳﻒ وאرو ﺷﺎﻋﺮ ﻫﻚ وڏو ﺻﻮﻓﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ۾ אﮔﺮﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮي ﻗﺼﺎ ۽ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺑﺎﻃﻦ ۾ ﻫﻚ ڏאڍي رﻣﺰ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮאِء‬
‫’ﻋﻠﻢ‘ ﺟﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ﻣﺤﺎل آﻫﻲ ۽ ﺻﻮﻓﻲ אن ﻛﺘﺎب ﮐﻲ ڏאڍو ﻣﺎن ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﻗﺮآن ﮐﺎن ﭔﺌﻲ درﺟﻲ ۾ ﭴﺎﮢﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻴﭡﻴﻦ ﺑﻴﺘﻦ ۾‬
‫ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ‪:‬‬
‫ﻣﺜﻨﻮي‬
‫ﻣﺜﻨﻮي ﻣﻌﻨﻮي در وﺣﺪﺗﺴﺖ وﺣﺪت אﻧﺪر وﺣﺪت אﻧﺪر وﺣﺪت אﺳﺖ‬
‫ﻣﺜﻨﻮي ﻣﻌﻨﻮي ﻣﻮﻟﻮي ﻫﺴﺖ ﻗﺮآن در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ وﺻﻒ آن ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ وﻟﻲ دאرد ﮐﺘﺎب‬
‫אﮔﺮﭼﻪ ﺳﻨﺪس ﻛﻼم ﻧﺒﻲَء ﺟﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻫﻦ ﮐﻲ وאٽ ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪڙ ﻛﻮ ﻫﺌﻮ‪.‬‬

‫‪49‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب אﭠﻮن‬
‫ﻋﻠﻢ ﺗﺼﻮف ﺟﺎ ﻧﻜﺘﺎ ۽ ﻗﺮآن ۽ ﺣﺪﻳﺚ وﻏﻴﺮه ﻣﺎن ﺷﺎﻫﺪﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻲ אن ﺳﺎن ﺷﺎﻣﻞ آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﻫﺎﮢﻲ אﺳﻴﻦ ﺗﺼﻮف ﻳﻌﻨﻲ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻣﺬﻫﺐ ۽ ﺣﻜﻤﺖ ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ۾ ﻛﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ۽ ﻧﻜﺘﺎ ﭼﻮﻧﮉي ﻟﮑﻮن‬
‫ﭤﺎ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﻫﻚ ﻫﻚ אوﻧﻬﻲ ﺧﻴﺎل ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺟﻴﺘﺮو אﺳﺎن ﮐﺎن ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪو אوﺗﺮو ﭼﭩﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎن ﻟﮑﻨﺪאﺳﻴﻦ ۽‬
‫אڌ ﺻﻔﺤﻲ ﺗﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﻗﺮآن ﺟﻮن آﻳﺘﻮن ﻳﺎ ﺣﺪﻳﺜﻮن ﻳﺎ ﭔﻴﺎ ﻋﺮﺑﻲ ﻳﺎ ﭘﺎرﺳﻲ ﺷﻌﺮ ﻳﺎ ﭘﺎرﺳﻲ ﻗﻮل‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎ ﭤﻮرא ﺑﻴﺖ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻀﻤﻮﻧﻦ ﺟﻲ ﻣﻮאﻓﻘﺖ ۽ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ رﮐﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺷﺎﻫﺪيَء ۾ آﮢﻴﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ ،‬۽ אﻫﻲ ﺳﺎﮘﻴﺎ‬
‫ﻋﺮﺑﻲ ﻗﻮل‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮن ﻫﻨﮅن ﺟﻨﺴﻲ آﻧﺪل آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﭘﮍﻫﻨﺪڙ אﻫﻲ ﺳﭛ ﻧﻜﺘﺎ ذﻫﻦ‬
‫ﺗﻲ وﺟﻬﻨﺪא ﺗﻪ ﭘﻮِء ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﻳﺎ ﻛﻦ ﭔﻴﻦ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ۾ ﺟﻴﻜﻲ رﻣﺰون آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﻟﮑﻴﻮن ﭘﻴﻮن‬
‫آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﭼﮝﻲَء ﻃﺮح ﺳﻤﺎُء ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬אﻫﻲ ﻧﻜﺘﺎ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي ﺗﺼﻮف ﺟﻲ ﻛﺘﺎب ﻣﺎن ﭼﻮﻧﮉي ورﺗﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫ﺣﻤﻴﺪאﻟﺪﻳﻦ ﻧﺎﮔﻮري وڏي ﺻﻮﻓﻲَء ﺟﻮ ﺟﻮڙﻳﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻓﺨﻠﻘﺖ‬ ‫ﺒﺖ َאن ُאﻋﺮف‬ ‫ﺣﺒ ُ‬ ‫ﻛﻨﺰ َא َﻣﺨ ِﻔﻴﺎ َﻓﺎَ َ‬ ‫ﻨﺖ َ‬ ‫ﻛ ُ‬ ‫َ‬
‫ﻜﻮن‪.‬‬‫ﻮل َﻟﻪ‘ ﻛﻦ َﻓ َﻴ ُ‬ ‫ﺷﻴﻨﺎَ َאن ُ‬
‫ﺑﻘ َ‬ ‫رאد َ‬ ‫ﻣﺮه‘ אِذא َא َ‬‫ﺮف אِﻧﻤﺎَ َא ُ‬ ‫ﻠﻖ ِﻻ َﻋ َ‬ ‫َ‬
‫אﻟﺨ َ‬
‫ﻮرﺗ ِﻪ َو َﻧ َﻔ ُ‬
‫ﺻ َ‬ ‫َ‬
‫ﺨﺖ ﻓِﻴ ِﻪ ﻣِﻦ ُر و ِﺣﻲ‪:‬‬ ‫ﻠﻲ ُ‬ ‫* َﺧﻠﻖ آدم َﻋ ٰ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ آدم ﻋﻠﻴﻪ אﻟﺴﻼم ﮐﻲ‪ ،‬ﻣﭥﻲ ﺻﻮرت ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﻧﻮر ﻣﺎن ﭘﻴﺪא ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ א�‬
‫ﺨﻠﻘﻪ ﺑﺎﺧﻼق א�‪:‬‬ ‫* َﻓ َ‬
‫ﭘﻴﺪא ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﺳﺎڻ אﺧﻼﻗﻦ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﻮﭼﺎرא آﻫﻦ‪.‬‬
‫* ُﻗﻞ אﻟﺮ ُو ُح ﻣِﻦ َאﻣ ِﺮ َرﺑﻲ‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻴﻦ ﮐﻲ ﻛﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﻲ ﻻِء‬ ‫ٰ‬ ‫ﭼﺌﻮ ﺗﻮن אي ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺮﻳﻢ‪ ،‬روح ﺳﺎڻ ﺣﻜﻢ א�‬
‫ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮀﻜﺘﺎڻ ﻧﻪ رﮐﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬אﻫﻮ آدم ﺟﻮ روح ﺧﻮﺷﻲَء ﺳﺎن אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﺴﻢ ۽ ﺧﺎﻛﻲ ﭘﭹﺮي ۾‬
‫دאﺧﻞ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻠﻲ‪:‬‬‫ﻟﺴﺖ ﺑِﺮﺑﻜﻢ ﻗﺎﻟﻮא َﺑ ٰ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫* َא ُ‬
‫ﺑﻠﻲ‘‪ -‬ﭼﻴﺎﺋﻮن ﻫﺎﺋﻮ ﺳﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮن אﺳﺎن ﺟﻮ رب آﻫﻴﻦ‪.‬‬ ‫א� ﺳﺎﺋﻴﻦ ﭼﻴﻮ ”ﻧﻪ آﻫﻴﺎن ﻣﺎن رب ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻮ؟“ روﺣﻦ ﭼﻴﻮ ’ﻗﺎﻟﻮ ٰ‬
‫* ﺟﻴﻜﻲ ﻓﺮאﻗﺎن‪ ،‬ﺳﻮ وﺻﺎﻻن ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‬
‫אﭼﻲ אوﻃﺎﻗﺎن‪ ،‬ﭘﺮي ﻣﻮن ﭘﺮﻳﻦَء ﻛﻴﻮ‪:‬‬
‫ﺟﻲ ﺗﻮن ﻓﺮאق ۾ دאﻧﻬﻦ ﻛﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺗﻮن وﺻﺎل ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻴﻦ ڏﺳﻨﺪﻳﻦ‪.‬‬
‫رض‪:‬‬ ‫* ُﻗﻞ ِﺳﺒﺮ ُو ﻓِﻲ אﻻَ ِ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻗﺮآن ﻣﺠﻴﺪ ۾ ”ﭼﺌﻮ ﺗﻮن‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻴﺮ ﻛﺮﻳﻮ ﻣﻨﺠﻬﻪ زﻣﻴﻦ ﺟﻲ‪“.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﭼﻴﻮ آﻫﻲ א�‬
‫*ز ﺑﻬ ِﺮ دﻳ ِﺪ روي ﺗﻮ آﻣﺪم ﺑﻮﺟﻮد‬
‫وﮔﺮ ﻧﻪ آﻣﺪﻧﻢ אز ﻋﺪم ﺑﺮאي ﭼﻪ ﺑﻮد‪:‬‬
‫وאﺳﻄﻲ ڏﺳﮡ ُﻣﻨﻬﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﻳﺲ ﻣﺎن ﻣﻨﺠﻬﻪ وﺟﻮد ﺟﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ אﭼﮡ ڏﻧﻬﻦ ﻋﺪم ﺟﻲ وאﺳﻄﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻫﺌﻮ‪.‬‬
‫* َאﻧﺖ َﻋﺒﺪي ﻋﺎﺷﻘﺎ ﻟﻲ َو َאﻧﺎ َﻋﺎ ِﺷ َﻖ َﻟ َ‬
‫ﮏ ُﻳﺤ ُِﺒﻬﻢ َو ُﻳﺤﺒﻮﻧﻪ‬ ‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﻓﺎذﻛﺮوﻧِﻲ אذﻛﺮﻛﻢ‪:‬‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫۽ ﺗﻮن ﭔﺎﻧﻬﻮ ﻋﺎﺷﻖ آﻫﻴﻦ ۽ ﻣﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻛﺎڻ‪ .‬אوﻫﻴﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ دوﺳﺖ رﮐﻮ ﺗﻪ دوﺳﺖ ﻣﺎن ﺗﻮﻫﺎن ﮐﻲ رﮐﺎن‪ .‬ﻳﺎد‬
‫ﻛﺮﻳﻮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن ﻳﺎد ﻛﺮﻳﺎن ﺗﻮﻫﺎن ﮐﻲ‪.‬‬
‫ﮑﻢ‬ ‫* ُאدﻋﻮﻧﻲ َא ُﺳﺘﺠﺐ َﻟ ُ‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻓﺎﻳﻨﻤﺎ ﺗﻮﻟﻮא ﻓﺜﻢ وﺟﮧ א ِ‬
‫�‬
‫ﻛﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﻧﺴﺎن ﻓِﻲ َ‬ ‫َ‬ ‫َﻟﻘﺪ َﺧﻠﻘﻨﺎ א ِﻻ‬
‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺳﮇي دﻋﺎ ﮔﻬﺮو ﺗﻪ ﻣﺎن ﻗﺒﻮل ﻛﺮﻳﺎن‪ ،‬ﻓﺎﺋﺪو ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﻃﺮف ﺗﻮن ﺣﺎﺿﺮ ﭤﺞ آٌء אوڏאﻫﻴﻦ آﻫﻴﺎن‪.‬‬

‫‪50‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ُ‬
‫ﻠﻴﻜﻢ ﻧِﻌﻤ ِﺘﻲ‪:‬‬ ‫دﻳﻨﻜﻢ َو َאﺗ ُﻤ ُﺖ َﻋ‬
‫ُ‬ ‫ﻜﻢ‬‫*אﻟﻴﻮم אﻛﻤﻠﺖ َﻟ ُ‬
‫אڄ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻴﻢ دﻳﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮐﻲ ۽ ﺗﻤﺎم ﻛﻴﻮ ﻣﻮن ﻣﭥﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‪.‬‬
‫ِﻟﻲ َאﺻ ِﻠﻪ ﺛﻢ אﻟﻴﻨﺎ ُﺗﺮ َﺟ َ‬
‫ﻌﻮن‪:‬‬ ‫ﻛﻞ َﺷﻲِء ﻳﺮ ِﺟﻊ א ٰ‬ ‫* ُ‬
‫ﻫﺮ ﺷﻲِء رﺟﻮع ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ ﻣﭥﻲ אﺻﻞ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ،‬ﭘﻮِء ﻃﺮف ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ رﺟﻮع ﭤﻴﻨﺪאﺳﻮن‪.‬‬
‫ﻛ ُ‬
‫ﻨﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﻜﻢ َאﻳﻨﻤﺎ ُ‬ ‫* َو ُﻫ َﻮ َﻣ َﻌ ُ‬
‫۽ אﻫﻮ ﺳﺎڻ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﻫﻲ ﺟﻮ ﺗﻮن ﺟﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﺠﻴﻦ אﮔﺮﭼﻪ ﭘﺮي ﻫﺠﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺒﻞ אﻟﻮرﻳِ ِﺪ‪:‬‬ ‫ب אِﻟﻴ ِﮧ ﻣِﻦ َﺣ ِ‬
‫ﻗﺮ ُ‬‫ﻧﺤﻦ َא َ‬
‫ُ‬ ‫*و‬
‫آﻫﻴﺎن ﻣﺎن وﻳﺠﻬﮍو ﻃﺮف ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڏאﻧﻬﻦ رﮘﻦ ﺳﺎﻫﻪ ﺟﻲ‬
‫ﺴﻜﻢ َא َ‬
‫ﻓﻼ ُﺗ ِ‬
‫ﺒﺼ ُﺮو‘ َن‪:‬‬ ‫ﻧﻔ ُ‬ ‫* َو ﻓﻲ َא ُ‬
‫۽ אﻫﻮ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻧﻔﺲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﻫﻲ ۽ ﺗﻮن ﺗﻪ אن ﮐﻲ ڏﺳﻨﺪڙ آﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻚ אﻻ َو ﺟﻬﻪ‘‪:‬‬ ‫*ﻛﻞ ﺷﻲِء َﻫﺎﻟِ ً‬
‫ﻫﺮ ﺷﻲِء ﻫﻼﻛﺖ وאري آﻫﻲ ﻣﮕﺮ ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻦ אﻧﻬﻲ ﺟﻮ؛ ﻳﻌﻨﻲ ذאت رب ﺟﻲ ﮐﻲ ﻓﻨﺎ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺎﺋﻢ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻳﻦ‪:‬‬‫ﺠﻦ ﻟﻠﻤﺆﻣِﻨﻴﻦ َو ﺟﻨﺔ ﻟﻠﻜﺎﻓ ِﺮ َ‬ ‫* َאﻟﺪﻧﻴﺎ ِﺳ ُ‬
‫ﻫﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﺟﻬﺎن دوزخ ﻣﻮﻣﻨﻦ ﻛﺎڻ آﻫﻲ ۽ ﺑﻬﺸﺖ ﻛﺎﻓﺮن ﺟﻲ ﻛﺎڻ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﮔﻮﻳﺎ دوزخ ﺟﻲ ﻋﺬאب אﮘﻴﺌﻮن‬
‫ﺑﻬﺸﺖ אﭤﻦ‪ .‬۽ ﻣﻮﻣﻨﻦ ﻻِء ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻲ ﺟﻬﺎن دوزخ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﻚ ُذ ُ‬ ‫ﺒﻘﻲ َو ﺟ ُﮧ َر ّﺑ َ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﺮאم‪:‬‬
‫ِ‬ ‫ﻼل َو א ِﻻ‬‫ﺠ ِ‬ ‫وאﻟ َ‬ ‫ﻓﺎن ﱠو َﻳ ٰ‬ ‫*ﻛﻞ َﻣﻦ َﻋﻠﻴﻬﺎ ِ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ذאت ﻗﺎﺋﻢ رﻫﻨﺪي‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﺟﻴﻜﺎ ﺷﻲِء ﺟﻬﺎن ۾ آﻫﻲ ﺳﺎ ﺟﭩﺎء ﻧﻪ ﻛﻨﺪي ﻧﻴﭟ ﮔﺬري وﻳﻨﺪي رﮘﻮ א�‬
‫*ﮐﺮﻳﻦ ڏﻫﻲ ﮐﻴﺮ‪ ،‬ﭰﺮﻳﻦ ﭰﻴﮡ ﻧﻪ ﭼﮑﺌﻮ‬
‫دﻧﻴﺎ ﻛﺎرڻ دﻳﻦ‪ ،‬وﭸﻲ وﮢﺠﺎﺋﻲ وﻟﻬﺎ ﭤﻴﺎ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אﻫﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﮁﮍא آﻫﻦ ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن ﻟﺬﺗﻮن ڏﺳﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻧﻴﻚ ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻮن آﺧﺮ ﻣﺮي وﻳﺎ‪ .‬دﻳﻦ ﻣﺎن آﺧﺮت‬
‫ﻛﺎڻ ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ٰ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﻛ َ‬ ‫* َﻣﻦ َ‬
‫ﻤﻲ‪:‬‬‫ﻋﻤﻲ ﻓﻬﻮ ﻓِﻲ אﻻﺧِﺮةِ אﻋ ٰ‬ ‫ﺎن ﻓِﻲ ٰﻫﺬِهٖ א ٰ‬
‫ﺟﻴﻜﻮ ﻫﻦ )دﻧﻴﺎ( ۾ אﻧﮅو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ آﺧﺮت ۾ ﭘﮡ אﻧﮅو ﻫﻮﻧﺪو‪.‬‬
‫*ﺟﻲ ﻫﺖ ﻧﻪ ﻫﻮت ﭘﺴﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﻛﻴﭻ ﭘﺴﻨﺪﻳﻮن‪:‬‬
‫ﺟﻲ ﻫﺘﻲ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﮐﻲ ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻮن ڏﺳﻦ ﺳﻲ אﮘﺘﻲ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭘﺴﻨﺪﻳﻮن אﮔﺮچ ﮔﻬﮣﺎ ﺣﻴﻼ ﻛﻦ‪.‬‬
‫ﻟﻌﺸﻖ َﻋﻴﺶٌء َو َﻃﻴﺶٌء‪:‬‬ ‫ُ‬ ‫* َא‬
‫ﻋﺸﻖ ﮔﺎﻫﻲ ﻣﺴﺖ ﻛﺮي ﮔﺎﻫﻲ ﺧﺒﺮدאر ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ‪.‬‬
‫*אﺟﻬﺎﻳﻮ ﭔﺎرﻳﻦ ﭘﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﺎرﻳﻮ אﺟﻬﺎﺋﻴﻦ‪:‬‬
‫ﺟﻮ ﺗﻮ ۾ ﻧﻮر אﻳﻤﺎن ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺜﻞ ڏﻳﺌﻲ ﺟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﺮﻳﻞ آﻫﻲ وري ﻏﻔﻠﺖ ﻛﺮي אﺟﻬﺎﺋﻲ ﭤﻮ ﮀﮇي‪.‬‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﻳﺎر אﻧﺪر ﭼﻪ ﻫﺸﻴﺎر و ﭼﻪ ﻣﺴﺖ‬ ‫ِ‬ ‫*ﻫﻤﻪ ﮐﺲ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ אﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﭼﻪ ﮐﺸﺖ‪:‬‬
‫ﻣﮍﺋﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻃﻠﺐ ﻛﻨﺪڙ ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ آﻫﻦ ﮀﺎ ﻫﻮﺷﻴﺎر آﻫﻦ ۽ ﮀﺎ ﻣﺴﺖ آﻫﻦ‪ ،‬ﻣﮍﻧﻲ ﺟﺎﻳﻦ ۾ ﮔﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ آﻫﻲ ﮀﺎ‬
‫ﻣﺴﺠﺪ آﻫﻲ ﺟﺎ ﻣﻨﺪر آﻫﻲ‪ :‬ﻣﮕﺮ ﺗﻮن ﻏﺎﻓﻞ آﻫﻴﻦ ﺟﻮ ﻫﺘﻲ دﻧﻴﺎ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﻫﻮﺳﻦ ﺗﻲ ﭰﺎﭤﻞ آﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫אﻟﺮﺟﺎِء‪:‬‬ ‫ﻮف َو ّ‬
‫אﻟﺨ ِ‬‫ﻴﻦ َ‬ ‫ُ‬
‫ﻻﻳﻤﺎن َﺑ َ‬ ‫* َא‬
‫אﻳﻤﺎن وﭼﺎن אﻣﻴﺪ ۽ ﺧﻮف آﻫﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻤﻞ ﭼﮝﺎ ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻜﺒﺮ ﻧﻪ ﻛﺮي وري ﺑﻪ ﺧﻮف‪ ،‬אﻫﮍي ﺑﻪ אﻣﻴﺪ ﻧﻪ رﮐﻲ ﺟﻮ رب‬
‫אﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ﭘﺎﮢﻬﻲ ﺑﺨﺸﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬
‫ِﻟﻘﻠﺐ َو ﻋ َﻤﻞ ﺑ ِﺎ ﻻرﻛ ِ‬
‫ﺎن‪:‬‬ ‫*אﻻﻳﻤﺎن אﻗﺮאر ﺑﺎﻟﻠﺴﺎن و ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﺎ ِ‬
‫אﻳﻤﺎن ﮀﺎ ﺷﻲِء آﻫﻲ‪ .‬אﻳﻤﺎن אﻗﺮאر ﻛﺮڻ ﺳﺎن زﺑﺎن ﺟﻲ آﻫﻲ ۽ ﺳﭻ ﻛﺮي ﻣﭹﮡ ﺳﺎڻ دل ﺟﻲ آﻫﻲ ۽ ﻋﻤﻞ ﻛﺮڻ ﺳﺎڻ‬
‫رﻛﻨﻦ ﺟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﻓﺮض‪ ،‬وאﺟﺐ‪ ،‬ﺳﻨﺘﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﺷﻴﺦ ﺳﻌﻴﺪ رﺣﻤﺘﻪ א� ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪:‬‬

‫‪51‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫آب ﻋﺒﺎدت وﺿﻮ ﺗﺎزه دאر‬ ‫ﺑﻪ ِ‬
‫دوﻟﺖ ﭘﺎﺋﺪאر‬‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻲ‬
‫ﮀﺎﻻِء ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻋﺒﺎدﺗﻦ ۾ אﺻﻮل ﭜﻠﻲ ﻧﻤﺎز آﻫﻲ ۽ אﭴﻮﻛﻲ وﻗﺖ ﺟﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻧﻤﺎزن ۽ روزن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻛﺠﻬﻪ‬
‫ﻛﺮي ﻧﭥﺎ ﺳﻤﺠﻬﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ ﻧﻤﺎزون ﭘﮍﻫﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻧﺎدאن آﻫﻦ‪ .‬ﭘﻮِء אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﻮڙي آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻛﻮڙא آﻫﻦ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ً‬
‫אﻟﺼﻠﻮאة ﻣﺘﻌ ّﻤﺪא ﻓﻘﺪ ﻛﻔ َﺮ‪:‬‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ﺮכ ّ‬ ‫* َﻣﻦ َﺗ َ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ۾ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪא ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ אﻫﻮ ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﺮכ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﻧﻤﺎز ﮐﻲ ﭴﺎﮢﻲ‬
‫وאﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺗﺤﻘﻴﻖ אﻫﻮ ﺷﺨﺺ ﻧﻤﺎز ﺟﻲ ﻧﻪ ﭘﮍﻫﮡ ﻛﺮي ﻛﻔﺮ ﺟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻛ َ‬
‫ﻴﻦ‪:‬‬ ‫ﺸﺮ ِ‬ ‫אﻟﻤ ُ‬‫ﻜﻮﻧﻮא ﻣِﻦ ُ‬ ‫ُ‬ ‫אﻟﺼﻠﻮא َة َوﻻَ َﺗ‬‫* َو َאﻗ ِﻴ ُﻤﻮא ّ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺎﺋﻢ ﻛﺮﻳﻮ ﻧﻤﺎز ﮐﻲ ۽ ﻧﻪ ﻫﺠﻮ אوﻫﺎن ڏﻧﻪ ﻣﺸﺮﻛﻦ ﺟﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻦ آﻳﺖ ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻮ ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ ﻧﻤﺎزون‬
‫ﻧﭥﺎ ﭘﮍﻫﻦ ﻛﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻣﺸﺮכ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬
‫َ‬
‫אﻟﺼﻠﻮאﺗ ُﻪ‪:‬‬ ‫ﻮم אﻟ ِﻘﻴﻤﺘ ِﻪ ﻣِﻦ َא ُﻟﻌﺒ ِﺪ ُﻫ َﻮ ﱣ‬ ‫ﺴﺌ ُﻞ َﻳ َ‬ ‫* َא ّول َﻣﺎ ُﻳ َ‬
‫ٖ‬
‫אول درﺟﻮ ﻓﻘﻴﺮي ۾ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ آﻫﻲ ۽ ﻧﻪ ﻓﻘﻴﺮي אن ﮐﻲ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﭜﻨﮓ ﺟﻮ وڏو ﻛﻮﻧﮉو ﭘﻲ‪ ،‬ﭜﻨﮓ ﺟﻲ ﻧﺸﻲ ۾‬
‫ﻏﺮﻗﺎن ﭤﻲ ﭘﻮِء ڊאڙون ﭘﻴﻮ ﻫﮣﻲ ﺗﻪ آٌء وﻟﻲ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﺳﺘﻦ آﺳﻤﺎﻧﻦ ﺟﻮ ﺳﻴﺮ ﺣﺎﺻﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺟﻴﻜﻲ ﺧﻴﺎل‬
‫ﻧﺸﻲ ۾ ﭘﻮﻧﺪس אﻫﺎ ﺳﻨﺪس ﻣﻨﺰل آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺳﻨﺪس دﻋﻮيٰ ﻛﻮڙي آﻫﻲ‪ .‬אول ﺗﻪ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﺣﺮאم وאﺋﻴﻦ ﺟﺎ ﭜﻨﮓ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮאم آﻫﻲ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫َ‬
‫אﻟﻤﻴﺴﺮ رﺟﺲ ّﻣﻦ ﻋ َﻤ ِﻞ אﻟﺸﻴﻄ ِﻦ‪:‬‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫אﻟﺨﻤﺮ و‬ ‫*אِﻧ ّﻤﺎَ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺘﺎً ﺷﺮאب ۽ ﭼﻮﭘﮍ ) ُﺟﻮא( ﺷﻴﻄﺎن ﺟﺎ ﻋﻤﻞ آﻫﻦ ﺧﺮאب ۽ ﺑﮁﮍא‪.‬‬
‫ﻜﺮ ﱠو ُﻣ ُﻔ ِﺘﺮ‬ ‫� ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ َﻋﻦ ُ‬
‫ﻛ ّﻞ ُﻣ ٰﺴ ِ‬ ‫ﻮل א ِ‬ ‫ﻬﻲ َر ُﺳ ُ‬‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻋﻨﻬﺎ‪َ ،‬ﻧ ٰ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻣﺮوي אﺑﻮ دאوءد ﻋﻦ אم ﺳﻠﻤﻪ رﺿﻲ א�‬
‫אﻧﺘﻬﻲ‪:‬‬
‫ٰ‬
‫روאﻳﺖ ﻛﺌﻲ ﭤﻲ آﻫﻲ ڏאﻧﻬﻦ אﺑﻮ دאﺋﻮد ﺟﻲ ‪ ،‬אن روאﻳﺖ ﻛﺌﻲ ڏאﻧﻬﻦ אم ﺳﻠﻤﻪ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﻊ ﻛﺌﻲ رﺳﻮل א� ﺻﻠﻲ‬
‫א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ڏאﻧﻬﻦ ﻫﺮ ﺷﻲِء ﻧﺸﻲ ﻛﻨﺪڙ ﺟﻲ؛ ۽ ﻋﺎم ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭜﻨﮓ ۽ آﻓﻴﻢ ﮐﻲ ﺣﺮאم ﻧﭥﺎ ﭼﻮن‪ ،‬ﮀﻮ ﺟﻮ ﻫﻲ ﺟﻬﻨﮓ‬
‫ﺟﻮ ﮔﺎﻫﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ۾ ﻧﺸﻮ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ آﻫﻲ ۽ ﭜﻨﮓ ﺟﻲ ﭘﻴﺌﮡ ۾ ﻛﻮ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺳﻨﺪن ﻏﻠﻂ ﻓﻬﻤﻲ آﻫﻲ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‬
‫)ﺣﺪﻳﺚ ۾ آﻫﻲ( ”אﺳﻜﺮ“ ﭜﻨﮓ ﺑﻪ ﺣﺮאم ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮي ﺳﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﺘﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﺠﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﺮאم‪ -‬ﻓﺘﻮيٰ ﻣﻮﻟﻮي ﻋﺒﺪאﻟﺤﻲ ﻟﮑﻨﻮي ﻋﻔﻪ א� ﻋﻨﻪ‪:‬‬ ‫ﺳﻜﺮ َﮐﺜ ِﻴ ُﺮ ه‘ َﻓ َﻘﻠ ِﻴ ُﻠﻪ‘ َﺣ ً‬ ‫ﻗﺎل אﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﻣﺎَ َא َ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ آﻫﻲ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﻴﻪ אﻟﺴﻼم אﻫﺎ ﺷﻲِء )ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ(ﻧﺸﻮ ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ ،‬ﺣﺮאم آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﭘﻮِء ﭰﮍو אن ﻣﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺣﺮאم آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮِء אن ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ ﺷﻴﻮن ﻧﺸﻮ آﮢﻴﻦ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ ﺣﺮאم آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺣﺮאم ﺑﻪ אن ﻻِء‬
‫آﻫﻦ ﺟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻮ ﻋﻘﻞ ﮔﻢ ﭤﻴﻮ وﭸﻲ‪ -‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺣﺮאم آﻫﻲ ۽ ﭘﻴﺌﮡ ﮐﺎﺋﮡ ﺑﻪ ﺳﻨﺪس ﺣﺮאم آﻫﻲ‪.‬‬
‫َ‬
‫ﻟﻠﻌﻘﻞ َﺳ ﱡﺪ َﻋﻦ ذﻛﺮ א ِ‬ ‫ﻔﺴ ُﺪ‬ ‫َُ‬ ‫אﻟﺤﺸ ِﻴﺸﺘ َﻪ َوﻫﻲ َو َد َق‬ ‫אﻟﺒﻨﺞ َو َ‬ ‫ﺤﺮم َא ُﮐﻞ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ‪ -‬אﻟﺦ‪).‬ﻓﻘﻪ‬ ‫ٰ‬ ‫�‬ ‫ِ‬ ‫ﻮن ِﻻﻟــ ّﻪ ُﻣ ِ‬ ‫אﻟﻐﻀﺐ َو ﻻאﻓ ُﻴ ِ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫* َﻳ ُ‬
‫ﺟﻲ ﻛﺘﺎب در ﻣﺨﺘﺎر ۾ آﻫﻲ(‬
‫ً‬
‫ﺣﺮאم آﻫﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﭜﻨﮓ ﺟﻮ ۽ آﻓﻴﻢ‪ .‬ﭘﻮِء ﺗﺤﻘﻴﻘﺘﺎ ﭘﻦ ﭜﻨﮓ ﺟﺎ‪ ،‬ﺟﻮ آﮢﻴﻦ ﻧﺸﻲ ﮐﻲ ۽ آﻓﻴﻢ ﭘﻮِء אﻫﻲ ﺣﺮאم آﻫﻦ ۽‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‪ .‬ﭘﻮِء אﭴﻮﻛﺎ ﺻﻮﻓﻲ دﻋﻮيٰ ﭤﺎ ﻛﻦ ﺗﻪ ﭜﻨﮓ ﭘﻲ ﺧﺪא‬ ‫ٰ‬ ‫وﭸﺎﺋﻴﻨﺪڙ ﻋﻘﻞ ﺟﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﻏﺎﻓﻞ ﭤﺎ ﻛﻦ ڏאﻧﻬﻦ ذﻛﺮ א�‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻳﺎد ﭤﺎ ﻛﺮﻳﻮن‪.‬‬
‫ﻛ ﱠﻞ ﻟِ َﺴ ُﺎﻧﻪ‘‪:‬‬ ‫ﺮف א� ُ‬ ‫* َﻣﻦ َﻋ َ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮐﻲ ﭘﻮِء ﮔﻮﻧﮕﻲ ﭤﻲ زﺑﺎن אن ﺟﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻮ ﺷﺨﺺ ﻣﭥﻲ رאزن א�‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ אﻧﻬﻲ ﺷﺨﺺ ﺟﻮ ﺳﭹﺎﺗﻮ א�‬
‫ﺟﻲ وאﻗﻒ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ زﺑﺎن אن ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻲ وڍﻳﻞ ﭤﻲ رﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ رאزن ﮐﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﻴﻦ ﻛﮃﻧﺪو‪.‬‬
‫*ﮐﺴﻲ ره ﺳﻮي ﮔﻨﺞ ﻗﺎرون ﻧﻪ ُﺑﺮد‬
‫وﮔﺮ ُﺑﺮد ره ﺑﺎز ﺑﻴﺮون ﻧﻪ ُﺑﺮد‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻮ ﺷﺨﺺ وאٽ ﻃﺮف ﺧﺰאﻧﻲ ﻗﺎرون ﺟﻲ ﻧﻪ ﻧﻴﮡ ﻛﺮي ﺟﻴﻜﻮ رאزن ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﭥﻲ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺟﻲ ﮐﻠﻴﻞ ﻧﻪ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻲ وري ﮐﻠﻴﻮ ﺗﻪ אن ﺟﻲ زﺑﺎن ﮔﻮﻧﮕﻲ ﻫﻮﻧﺪي‪.‬‬

‫‪52‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺮف َرﺑــّ ٗﮧ‪:‬‬‫ﻘﺪ َﻋ َ‬ ‫ﺮف ﻧﻔﺴ ٗﮧ َﻓ ُ‬‫* َﻣﻦ َﻋ َ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮐﻲ‪ .‬ﭘﻮِء א� ﻛﺮي ﻣﭹﮡ ۽ אن‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ אﻧﻬﻲ ﺷﺨﺺ ﺟﻮ ﺳﭹﺎﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﮐﻲ ﭘﻮِء ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺳﭹﺎﺗﺎﺋﻴﻦ א�‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﺳﭹﺎﮢﮡ‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﻮאِء‬
‫ٰ‬ ‫ﺟﻲ ﻋﺒﺎدت ۾ رאت ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺸﻐﻮل رﻫﮡ ﭔﻴﻦ ﺑﺪﻋﺘﻦ ﺟﻲ ﻛﻤﻦ ﮐﺎن ﭘﺎﺳﻲ ﭤﻴﮡ א�‬
‫ﻣﺮﺷﺪ ﻛﻤﺎل ﺟﻲ ﻣﺤﺎل آﻫﻲ‪.‬‬
‫*ﻏﺎﻓﻞ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺶ رא ﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﻣﺮ ﺧﺪאرא و ﮐﻴﺶ رא ﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮐﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫אي دل אﻫﻮ ﺷﺨﺺ ﺟﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻧﻪ ﺳﭹﺎﮢﻲ ۽ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻧﻪ ﺗﻪ ﺧﺎﺻﻮ ﺧﺪא‬
‫*ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺟﻮ ﺳﻬﮣﻲ‪ ،‬ﺳﺎري ﺳﮏ ﺳﺒﻖ‬
‫ﻃﺮﻳﻘﺘﺎن ﺗﮑﻮ وﻫﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﺣﻖ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﺮכ‪ ،‬آﻫﻲ אﺻﻞ ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻮ‪:‬‬
‫ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻃﺮﻳﻘﺖ‪ ،‬ﻣﻌﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ :‬ﭘﻬﺮﻳﻦَء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻃﺎﻟﺒﻦ ﮐﻲ אﺗﻲ رﻫﮣﻮ ﭤﻮ ﭘﻮي ﺟﻴﻜﻲ دﻳﻨﻲ دﻧﻴﻮي ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻛﺮﮢﻴﻮن ﭤﻴﻮن ﭘﻮن‪.‬‬
‫ﻟﻘﻠﺐ‪:‬‬ ‫ﻮر َ‬ ‫ﺻﻠﻮة אﻻ ﱠ ﺑ ُ‬‫*ﻻ ٰ‬
‫ﺤﻀ ِ‬ ‫ِ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ ﻧﻤﺎز ﻣﮕﺮ ﺳﺎڻ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﺮڻ دل ﺟﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻤﺎز ۾ دل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺳﻮ אﻫﻮ ﻛﻢ ﺳﻮאِء ﻛﺎﻣﻠﻦ ﺟﻲ‬
‫ﻣﺸﻜﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺳﻌﻴﻮ ﻛﺮڻ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ ۽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺧﻴﺎل ﭘﺮي‬
‫ﻛﺮي‪.‬‬
‫ٰ‬
‫אﻟﺼﻠﻮة‪:‬‬ ‫َ‬
‫ﺼﻠــﱠﻲ ﻏﺎﺋِﺐ ﱠﻣ َﻦ ﱠ‬‫َ‬ ‫* َאﻟﻤ ُ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻤﺎزي ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻲ وﭸﻲ وﻗﺖ ﻧﻤﺎز ﺟﻲ‪ :‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻤﺎزي ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ ﺟﻲ وﻗﺖ رب ﺟﻲ ذאت ۾ אﻫﮍو ﻣﺤﻮ ﭤﻲ وﭸﻲ‬
‫ﺟﻮ ﻛﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭘﻮﻳﺲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﭵﻲ ﻃﺮف ﻧﻪ ﮐﭕﻲ ﻃﺮف ﺟﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻫﻴﭟ ﻧﻪ ﻣﭥﻲ ﺟﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﺑﻴﺎن ﺗﻤﺎم ڊﮔﻬﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭤﻮري ﺗﻲ‬
‫אﻛﺘﻔﺎ ﻛﺌﻲ ﭤﻲ وﭸﻲ‪.‬‬
‫*روزא ﻧﻤﺎزون‪ ،‬אي ﭘﮡ ﭼﮝﻮ ﻛﻢ‬
‫אو ﻛﻴﻮ ﭔﻴﻮ ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭘﺴﺠﻲ ﭘﺮﻳﻦَء ﮐﻲ‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﻓﺮض אدא ﻛﺮﮢﻮ آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻫﺎ ﻋﺒﺎدت ﭔﻲ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻤﺎز ﭘﮍﻫﮡ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ ﮔﺮدن آزאد ﻛﺮڻ آﻫﻲ ﻳﻌﻨﻲ א�‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﮐﻲ ﻣﻠﮡ ﭤﺌﻲ‪ ،‬אﻫﻲ رﻳﺎﺿﺘﻮن ﻛﮃﮢﻴﻮن آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ‬
‫*رאﺳﺖ ﺑﻴﻦ אز ﻧﻈﺮ رאﺳﺖ ﺑﻤﻘﺼﻮد رﺳﻴﺪ‬
‫אﺣﻮل אز ﭼﺸﻢ دو ﺑﻴﻦ در ﻃﻤﻊ ﺧﺎم אﻓﺘﺎد‪:‬‬
‫ﺳﮅو ڏﺳﻨﺪڙ‪ ،‬ﺳﺎڻ ﻧﻈﺮ ﺳﭻ ﺟﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﻣﻘﺼﻮد ﮐﻲ‪ ،‬אﺣﻮل )ﭨﻴﮇو( אﮐﻴﻦ ﺟﻲ ﺧﺎﻣﺎﺋﻲ ﺟﻲ ﺳﺒﺒﺎن ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻃﻤﻊ ﭘﺌﻲ*‪.‬‬
‫*ﭨﻴﮇﻳﻮن ڏﺳﻦ ﭨﻲ‪ ،‬ﻫﻮت ﻣﮍﺋﻲ ﻫﻴﻜﮍو‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل ۾ ﭔﺌﻲ א� ﭤﻲ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﺳﮅون ﻧﻔﺲ ﺟﻮن ﮀﻜﻴﻮ ﭤﻴﻮن وﭸﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻳﺎدﮔﻴﺮي رب‬
‫אﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺟﻲ ﮐﺎن ﻏﺎﻓﻞ ﭤﻴﻮن ﻛﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺎڻ ﺗﻤﺎم ﺧﺮאب آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻬﻢ‪،‬‬
‫ﺴ ِ‬ ‫ﻠﻲ َא ُ‬
‫ﻧﻔ ِ‬ ‫* َﻳﺎ ﻋِﺒﺎدي َאﻟـــﱠﺬﻳﻦ َא َ‬
‫ﺳﺮﻓﻮא َﻋ ٰ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ﺖא ِ‬
‫�‪.‬‬ ‫ﻻَ َﺗ َ‬
‫ﻘﻨ ُﻄﻮא ﻣِﻦ ّرﺣ َﻤ ِ‬
‫ﻮب َﺟﻤﻴﻌﺎً‪:‬‬ ‫א ﱠِن א� َﻳﻐ ِﻔ ُﺮ ّ‬
‫אﻟﺬ ُﻧ َ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎً א� ﺗﻌﺎﻟ ٰﻲ ﺑﺨﺶ ﻛﻨﺪڙ ﻣﮍﻧﻲ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ אﮔﺮﭼﻪ‬
‫ٰ‬ ‫אي ﭔﺎﻧﻬﺎ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﺎאﻣﻴﺪ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ڏﺳﻮ ﻫﻲ א�‬
‫ً‬
‫ﺻﻐﻴﺮא ۽ ﻛﺒﻴﺮא ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺳﻬﻮ ﮐﺎن ﭤﺎ ﭤﻴﻦ ﺳﻲ ﺑﺨﺸﮡ ﺑﻲ ﭤﻴﻨﺪא؛ ﺟﻲ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻋﻤﻼ ﻛﻨﺪو אن ﺟﻲ ﻻِء ﻋﺬאب‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫*ﮔﻨﺎه ﻣﻦ ز ﻋﺪم ﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪي ﺑﻮﺟﻮد‬
‫وﺟﻮد ﻋﻔﻮ ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺪم ﻣﻲ ﺑﻮد‪:‬‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﺎ ﻫﺌﮡ ﺟﻲ ﻧﻪ אﭼﻦ ﻫﺎ ﺳﺎڻ ﭤﻴﮡ ﺟﻲ‪ ،‬ﻋﻔﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻮ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ‬
‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭥﺎن ﻧﻪ ﭤﻴﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ‪.‬‬

‫‪53‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫*رﺣﻤﺖ אو ﺗﺸﻨﻪ دﻳﺪم ﺑﺮ ﮔﻨﺎه‬
‫ﻋﺮﺻﻪء ﻋﺼﻴﺎن ﮔﺮﻓﺘﻢ زﻳﻦ ﺳﺒﺐ‪:‬‬
‫رﺣﻤﺖ אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﮐﻲ אﭸﺎﻳﻞ ڏﭠﻮ ﻣﺎن ﻣﭥﻲ ﮔﻨﺎﻫﻪ؛ ﻣﻴﺪאن ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﻲ ورﺗﻮ ﻣﺎن ڏאﻧﻬﻦ אﻧﻬﻲ ﺳﺒﺐ ﺟﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫درﻳﺎء رﺣﻤﺖ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺸﺎدو ڏﭠﻮ ﻣﺎن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎن )ﮐﻲ( ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻛﺮڻ آﻳﺎ آﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﺳﻬﻮ و ﺧﻄﺎي ﺑﻨﺪه אﮔﺮ ﮔﻴﺮد אﻋﺘﺒﺎر‬
‫ﻣﻌﻨﺎي ﻋﻔﻮ و رﺣﻤﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر ﭼﻴﺴﺖ‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي آﻫﻲ؟ ﻳﻌﻨﻲ אﺳﺎن ﺟﺎ ﮔﻨﺎﻫﻪ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺳﻬﻮ ۽ ﺧﻄﺎ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﮀﺎ وﭠﻲ אﻋﺘﺒﺎر‪ ،‬ﻣﻌﻨﻲ ﻋﻔﻮ ۽ رﺣﻤﺖ א�‬
‫ب ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻲ رﺣﻤﺖ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ آﻫﻦ‪ ،‬ﮀﻮ ﮀﻮ درﻳﺎء رﺣﻤﺖ ﺟﻮ ﻓﺮאوאن آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ر ﱣ‬
‫*אي ﺑﺮאدر ﭼﻮ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﺎכ אﺳﺖ‬
‫ﺧﺎک ﺷﻮ ﭘﻴﺶ אز آﻧﮑﻪ ﺧﺎک ﺷﻮي‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אي ﭜﺎُء‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ אوڙכ ﺧﺎכ ﭤﻴﮣﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺧﺎכ ﭤﻲُء‪ ،‬אﮘﻲ ڏﻧﻬﻦ אﻧﻬﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮن ﺧﺎכ ﭤﻴﻦ‪.‬‬
‫َ‬
‫אﻟﻤﺪﻳﻦ‪:‬‬ ‫ُ‬
‫אﻟﻤﺸﺘﺎق א َ‬
‫ِﻟﻲ‬ ‫* َאﻧﺎ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺑﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ رﮐﻨﺪو آﻫﻲ ۽‬‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺎن ﺷﻮق رﮐﻨﺪڙ آﻫﻴﺎن ﻧﻴﻜﻦ ﺟﻮ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻲ ﻧﻴﻚ آﻫﻦ א�‬
‫ﻣﭥﺲ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻲ رﺣﻤﺖ ﻧﺎزل ﻛﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫* َﻣﻠﻜﻦ ﭤﻲ ﺳﺠﺪא ﻛﻴﺎ‪،‬‬
‫وאه ﺗﻪ ﻣِﭩﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻲ ُﻣﻠﻬﻪ!‪:‬‬
‫ﻋﺰ ۽ ﻣﺎن ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ َﻣﻠﻜﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﺳﺠﺪא‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻲ وڏو ّ‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻣﭩﻲ آدم ﻋﻠﻴﻪ אﻟﺴﻼم ﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ א�‬
‫ﻛﺮאﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺗﻮن ﺳﭛ ﮐﺎن אﺷﺮف אﻟﻤﺨﻠﻮﻗﺎت آﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫*ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي ذאت ﺣﻖ אﻧﺪر وﺟﻮد‬
‫آب و ﮔﻞ رא ﮐﻲ َﻣﻠﻚ َאرد ﺳﺠﻮد‪:‬‬
‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ذאت ﺣﻖ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﻣﻨﺠﻬﻪ وﺟﻮد ﺟﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ ۽ ﻣﭩﻲ ﮐﻲ ﻛﻴﺮ ﻛﺮي ﻫﺎ ﺳﺠﺪو؛ ﻳﻌﻨﻲ آدم ﺟﻲ ُﺟﺴﻲ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﻧﻮر ﻫﻮ ﺗﮇﻫﻦ َﻣﻠﻜﻦ ﺳﺠﺪא ﻛﻴﺎ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫אﻧﺪر ﺟﮇﻫﻦ א�‬
‫אﻋﻠﻲ ﻛﻴﻮ‪:‬‬ ‫ٰ‬ ‫*ﻧﺎﺑﻮدي ﻧﻴﺌﻲ‪ ،‬ﻋﺒﺪ ﮐﻲ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻧﺎﺑﻮد ﭤﻴﻨﺪﻳﻦ ﺗﮇﻫﻦ ﻣﭥﻲ ﭤﻴﻨﺪﻳﻦ؛ ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﭝﻜﺎ ﮔﻬﭧ ﻛﺮي ڏس ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻦ ﺳﭛ ﻣﻮن‬
‫אﻋﻠﻲ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﮐﺎن‬
‫ﺣﺸﺮﻧِﻲ ﻓِﻲ ُزﻣﺮة َ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫ُ‬ ‫ً‬ ‫َ‬
‫ﻴﻦ‪:‬‬ ‫אﻟﻤ َﺴ ِ‬
‫ﺎﻛ ِ‬ ‫ِﺴﻜﻴﻨﺎ َو א ُ‬ ‫*אﺣ ِﻴﻴﻨﻲ ﻣِﺴﻜ ِﻴﻨﺎ َو א ِﻣﻴﺘﻨِﻲ ﻣ ِ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אي א�! ﺟﻴﺎر ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﺴﻜﻴﻦ ۽ ﻣﺎر ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﺴﻜﻴﻦ ﻛﺮي ۽ ﺣﺸﺮ ﻛﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﺎن ﭨﻮﻟﻲ ﻣﺴﻜﻴﻨﻦ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﺴﻜﻴﻦ ﻛﺮي ۽ ﻣﺎرﻳﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻜﻴﻦ ﻛﺮي ﻣﺎر ۽ ﺣﺸﺮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺴﻜﻴﻨﻦ‬ ‫ٰ‬ ‫ﺟﻲ‪ :‬ﻳﻌﻨﻲ א�‬
‫ﺳﺎن ﮔﮇ ُאﭤﺎر‪.‬‬
‫*زﻧﻴﻜﺎن ﻫﺮ ﭼﻪ ﺻﺎدر ﮔﺸﺖ ﻧﻴﻚ אﺳﺖ‬
‫ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ رد ﺑﺨﻴﺮ אﺳﺖ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ڏﻧﻬﻪ ﻧﻴﻜﻦ ﺟﻲ ﻫﺮ ﺟﻴﻜﻲ ﺻﺎدر ﭤﺌﻲ אﻫﻮ ﭼﮝﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﻪ وאٽ )אﻻﻫﻲ( ﺟﻲ ﻫﺮ ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ אﭼﻲ‪،‬‬
‫אي ﺳﺎﻟﻚ! ﺳﻮ ﭼﮝﻮ ﻛﻢ אﻫﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺨﻠﻮ َﻋ ِﻦ אﻟﺤِﻜﻤﺘ ِﻪ‪:‬‬ ‫אﻟﺤﻜﻴﻢ ﻻَ َﻳ ُ‬ ‫*ﻓ ُ‬
‫َ‬ ‫ِﻌﻞ َ ِ ِ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﻛﻢ ﺣﻜﻤﺖ ﮐﺎن ﺧﺎﻟﻲ ﻧﻪ آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻓﻌﻞ ﺣﻜﻤﻲ ﺟﻮ ﺧﺎﻟﻲ ڏאﻧﻬﻦ ﺣﻜﻤﺖ ﺟﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ א�‬
‫*ﭘﺮﻳﺎن ﺳﻨﺪي ﭘﺎر ﺟﻲ ﻣﮍﺋﻲ ﻣﭡﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﺎﻧﻬﻲ ﻛﮍאﺋﻲ‪ ،‬ﭼﮑﻴﻦ ﺟﻲ ﭼﻴﺖ ﻛﺮي‪:‬‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ ﻃﺮف ﮐﺎن ﻣﻮن ڏي אﭼﻲ ﭤﻮ ﺳﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻِء ﭼﮝﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﻛﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﺟﻬﮍي ﺷﻲِء آﻫﻲ‬
‫ﻳﺎ ﻣﺼﻴﺐ ﺟﻬﮍي ﺷﻲِء آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﭛ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺎڻ ﭼﮝﻴﻮن آﻫﻦ‪.‬‬
‫כ َﺷﻲٌء אِﻻ ﱠ ﺑ ِﺎذ ِن א ِ‬
‫�‪:‬‬ ‫*ﻻَ َﻳ َﺘ َ‬
‫ﺤ َﺮ ُ‬

‫‪54‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ ﻫﻴﭟ آﻫﻦ‪ ،‬ﻫﻮ ﻣﭥﻲ‬ ‫ٰ‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺳﭛ ﺷﻴﻮن א�‬ ‫ٰ‬ ‫ﻧﭥﻲ ُﭼﺮي ﻛﺎﺑﻪ ﺷﻲِء ﻣﮕﺮ ﺳﺎڻ ﺣﻜﻢ א�‬
‫ﺳﭝﻦ ﺟﻮ ﻗﺎدر آﻫﻲ‪.‬‬
‫*ﻛﺎﺗﻲَء ﻛﻮﻧﻬﻲ ڏوﻫﻪ‪ ،‬ﮘﻦ وڍﻳﻨﺪڙ ﻫﭣ ۾‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ אﺧﺘﻴﺎر آﻫﻲ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺎﺗﻲ ڏوﻫﻪ ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﮘﻦ ﺟﻲ وﭠﮡ وאرو ﭔﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺟﻮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻮ א�‬
‫אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﻛﺎ ﻣﺠﺎل ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ‪:‬‬
‫ٰ‬ ‫�‬‫* َﺧﻴﺮهِ َو َﺷ ّﺮه‪ ،‬ﻣ ِّﻦ א ِ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻮ אﻧﺴﺎن ﻻِء אزل ۾ ﻧﻴﻜﻲ ﺑﺪي ﻟﮑﻲ وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺿﺮور آڏو אﻳﻨﺪس‬ ‫ٰ‬ ‫ﻧﻴﻜﻲ ۽ ﺑﺪي ڏאﻧﻬﻦ א�‬
‫۽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﭨﺮﻧﺪس‪.‬‬
‫*ﺳﺮﺗﻴﻮن ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﻫﻪ ﮐﻲ‪ ،‬ڏور وڌي ڏאﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭤﻮ ﺳﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻟﮇאن ﻟﻬﺮون وچ ۾‪:‬‬
‫אي ﺳﺎﻫﮍﻳﻮن! ﺟﺎ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻘﺪﻳﺮ ۾ ﻣﺤﺒﺖ وאري ڏور وڌي آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮀﻜﻴﻨﺪڙ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺟﺎ ﻟﻮڏא ۽ ﻟﻬﺮﻳﻮن ﮔﻬﮣﻴﻮن آﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺟﺎودאﻧﻲ אﺳﺖ‬
‫ﺑﺎزﻳﭽﻪء ﻣﺸﻬﻮر آن ﺟﻮאﻧﻲ אﺳﺖ‪:‬‬
‫אﻫﻮ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ ڏﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻫﻲ‪ .‬رאﻧﺪ ﮐﻴﮇڻ ﺳﺎڻ ﺟﻮאﻧﻲ ﺟﻲ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻮﭼﺎرא ﻛﺮڻ ۽ ﻋﺒﺎدت‬
‫رب ﺟﻲ ﻛﺮڻ ﺑﻪ ﺟﻮאﻧﻲ ﺳﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ آﻫﻲ‪.‬ﭘﻴﺮيَء ﺟﻲ وﻗﺖ ﺳﭛ ﻋﻀﻮא ﺳﺴﺖ ﭤﻲ وﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﻮِء ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫ﺷﻴﻮه ﭘﻴﻐﻤﺒﺮي אﺳﺖ‬ ‫ُ‬ ‫*ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدن در ﺟﻮאﻧﻲ‬
‫ﮔﺮگ ﻛﻬﻦ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎر‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫وﻗﺖ ﭘﻴﺮي ﻣﻴﺸﻮد‬
‫ﺗﻮﺑﻬﻪ ﻛﺮڻ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺟﻮאﻧﻲ ﺟﻲ ﻃﺮﻳﻘﻮ ﻧﺒﻴﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ .‬وﻗﺖ ﭘﻴﺮيَء ﺟﻲ ﺑﮕﻬﮍ ﺑﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎر ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي אﻧﺴﺎن‬
‫ﮐﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺟﻮאﻧﻲ ﺟﻮ وﻗﺖ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻋﺒﺎدت رب ﺟﻲ ۾ ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﭘﻮِء ﻫﭣ ﻫﮣﻨﺪﻳﻦ‪.‬‬
‫*ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻣﻴﺮد آﻧﮑﻪ دﻟﺶ زﻧﺪه ﺷﺪ ﺑﻌﺸﻖ‬
‫دوאم ﻣﺎ‪:‬‬
‫ِ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﺮﻳﺪه ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺛﺒﺖ אﺛﺖ ﺑﺮ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻣﺮي אﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ دل אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﺟﻴﺌﺮي آﻫﻲ ﺳﺎڻ ﻋﺸﻖ ﺟﻲ‪ .‬ﭴﻤﻴﻞ آﻫﻲ ﻣﭥﻲ ﭘﻴﭧ ﻧﻴﻜﻦ ﺟﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ‪،‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﺎ دل ﻋﺸﻖ ﻣﺎن ﭼﻴﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻴﻦ ﻣﺮﻧﺪي‪.‬‬
‫ﻧﻔﺲ ذאﺋﻘ ُﺔ אﻟﻤﻮت‪:‬‬ ‫*ﻛﻞ ٍ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮﻛﻮ ﻧﻔﺲ ذאﺋﻘﻮ ﻣﻮت ﺟﻮ ﭼﮑﻴﻨﺪو‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻻِء ﻣﻮت آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮي‪.‬‬
‫*ﮔﺮو ﻣﺮي ﻧﻪ ﻣﻴﻦ ﻣﺮאن‪ ،‬ﻧﺖ ﻣﺮي ﻣﻴﺮي ﺑﻼء‬
‫ﻣﻴﻦ אس ﻛﺎ ﭔﺎﻟﻜﺎ ﺟﻮ ﻣﺮي ﻧﻪ ﻣﺎرא ﺟﺎء‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻲ אﻧﺴﺎن آدﻣﻴﺖ ﮐﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ אﻧﺴﺎﻧﻲ ذאت ﻧﻪ ﭼﺌﺒﺎ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ روﺣﺎﻧﻲ ﭼﺌﺒﺎ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﮐﻲ روح وאرﻳﻮن‬
‫ﺧﺎﺻﻴﺘﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺮڻ ﺟﺎ ﻧﻪ آﻫﻦ‪.‬‬
‫*دوﻟﺖ ﭘﺎک ﮐﻦ אز ﻫﻤﻪ ﻏﻴ ِﺮ אو‬
‫ﺑﺪل زﻧﺪه ﺷﻮ ﭘﺲ ﺑﮑﻦ ﺳﻴ ِﺮ אو‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﭔﺎﻧﻬﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ دل ﺟﻲ ﺗﺨﺘﻲ ﮐﻲ دﻧﻴﺎوي ﻫﻮﺳﻦ ۽ ﻻﻟﭽﻦ ﮐﺎن ﭘﺎכ ﻛﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ‬ ‫ٰ‬ ‫ﺟﻴﻜﻲ ﺧﺪא‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺗﻲ ﻧﺎﻟﻮ א� ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺳﻨﮓ ﻛﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫*אن אوﻟﻴﺎء א� ﻻﻳﻤﻮﺗﻮن وﻟﻜﻦ ﻳﺘﻘﻠﻮن ﻣﻦ אﻟﺪאر אﻟﻲ אﻟﺪאر‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﺎ ﻧﻪ ﻣﺮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺑﻠﻚ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪא آﻫﻦ ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻚ ﻃﺮف ﺟﻲ ﭔﺌﻲ ﻃﺮف ڏي‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ אوﻟﻴﺎء א�‬
‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﺮڻ ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻚ ﻃﺮف ﮐﺎن ﭔﺌﻲ ﻃﺮف ڏي وﭸﮣﺎ آﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﻣﺮﮢﺎ אﮘﻲ ﺟﻲ ﻣﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻣﺮي ﭤﻴﻦ ﻧﻪ ﻣﺎت‬
‫ﻫﻮﻧﺪא ﺳﻲ ﺣﻴﺎت‪ ،‬ﺟﻴﮣﺎ אﮘﻲ ﺟﻲ ﺟﻴﺎ‪:‬‬

‫‪55‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻲ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﮐﺎن אﮘﻲ ﻣﺌﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﺌﺮي ﻣﺮي ﭤﺎ وﭸﻦ ﺗﻪ ﭘﻮِء אﻧﻬﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﻮت ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ‬
‫ﺟﺌﻴﻦ وאرא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﺎ دﻳﺪﮔﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻣﻠﻲ אﭤﻦ‪ ،‬ﻣﻮت ﻛﻴﻦ ڏﺳﻨﺪא‪.‬‬
‫ﻮﺗﻮא ﻗﺒﻞ َאن َﺗ ُ‬
‫ﻤﻮ ُﺗﻮא‪:‬‬ ‫* ُﻣ ُ‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﺟﻲ ۾ אﮘﻲ ﻣﺮ ﺗﻪ‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮ ﺗﻮن אﮘﻲ ڏﻧﻪ ﻣﺮڻ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮﮐﻲ ﻋﺰرאﺋﻴﻞ ﺟﻲ ﻫﭥﺎن ﻣﺮﮢﻮ آﻫﻲ אن ﮐﺎن ﺗﻮن ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﻫﻦ ﻣﻮت ﮐﺎن ﮀﭩﻲ ﭘﻮﻳﻦ‪.‬‬
‫*אﻟﻤﻮت ﺟﺴﺮ ﻳﻮﺻﻞ אﻟﺤﺒﻴﺐ אﻟﻲ אﻟﺤﺒﻴﺐ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮت ﻫﻜﮍي ﭘﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ وﺻﺎل ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ دوﺳﺖ ﮐﻲ ﺻﺮف دوﺳﺖ ﺟﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮت ﺗﻪ ﻫﻚ وאري ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ‬
‫אﺻﻠﻲ ذאت ڏي رﺟﻮع ﭤﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﺎن ﻣﻠﻨﺪو‪.‬‬
‫*ﻧﻜﻮ ڏﻳﻨﭝﻮ ڏﻳﻬﻪ ۾‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﻛﺎرو ﻧﺎﻧﮓ‬
‫ﺳﭵﮡ ﺟﺎ ﭤﻲ ﺳﺎﻧﮓ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻠﻚ ﻣﮍﻳﻮ ﺋﻲ ﻣﺎﮐﻲ‪:‬‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﺟﻲ ﻣﺤﺒﺖ ۾ ﻣﺴﺖ رﻫﻪ ﺟﻮ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ אي ﺳﺎﻟﻚ! ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺟﻬﺎن ۾ ﻧﻜﻮ אﻳﺬאَء ﻧﻪ ﺳﮏ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن ﭘﺎﻧﻬﺠﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺗﻮﮐﻲ ﻫﺘﮍي آﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﻫﻲ ﺟﻬﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺎڻ ﻏﻴﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ אن ﺗﻲ ﺷﻜﺮ ﻛﺮڻ‬
‫ﺟﮙﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫*ﻣﻴﺎن ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق رﻣﺰﻳﺴﺖ‬
‫ﻛﺮאﻣﺎً ﻛﺎﺗﺒﻴﻦ رא ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪:‬‬
‫وﭼﺎﻟﻲ ﻋﺎﺷﻖ ۽ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻲ ﻫﻚ אﻫﮍي رﻣﺰ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ َﻣﻠﻜﻦ ﻛﺮאﻣﺎً ﻛﺎﺗﺒﻴﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﻲ אن‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻻِء ڏאڍﻳﻮن ﻧﻌﻤﺘﻮن ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲ ﻧﺎدאن ﺗﻤﺎم ﻧﺎﺷﻜﺮ آﻫﻲ‪.‬‬‫ٰ‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﺎن ﻧﺎوאﻗﻒ آﻫﻦ‪ .‬א�‬
‫*ﺟﺎن ﺧﻮאﻫﻢ אز ﺧﺪא ﻧﻪ ﻳﮑﻲ ﺑﻠﻚ ﺻﺪ ﻫﺰאر‬
‫ﻳﺎ ﺻﺪ ﻫﺰאر ﺑﺎر ﺑﻤﻴﺮم ﺑﺮאي ﻳﺎر‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ ﺳﺌﻮ ﻫﺰאر ۽ ﺗﺎن ﺟﻮ ﺳﺌﻮ ﻫﺰאر ﭘﻴﺮ وאرن ﻣﺎن وאﺳﻄﻲ ﻳﺎر ﺟﻲ ﺳﺌﻮ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﺎن ﮔﻬﺮ אﻣﺎن ڏﻧﻪ ﺧﺪא‬
‫ﭜﻴﺮא‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﻫﺰאر ﺳﺎﻫﻪ ﻫﺠﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﻗﺮﺑﺎن ۽ ﻓﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻟﮏ ﺳﺎﻫﻪ ﻗﺮﺑﺎن آﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﻻ ﻓﺮق ﺑﻴﻨﻲ و ﺑﻴﻦ ﻳﺮﻳﺪ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻪ آﻫﻲ ﺟﺪאﺋﻲ وﭼﺎﻟﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ۽ وﭼﺎﻟﻲ رب ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻲ ﻋﺎرف ﻛﺎﻣﻞ آﻫﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ۽ رب ﺟﻲ وﭼﺎن ﻛﺎ‬
‫ﺟﺪאﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺪאﺋﻲ ﺑﻪ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﺷﻮق آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﭔﻴﺎ ﻛﺎﻫﮡ ﻛﻨﺪא‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻣﮍﻧﺪא‪.‬‬
‫*אﻟﻤﺆﻣﻦ ﻣﺮאﺗﻪ אﻟﻤﺆﻣﻦ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺆﻣﻦ‪ ،‬آﺋﻴﻨﻮ ﻣﺆﻣﻦ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻮ آﺋﻴﻨﻮ آﻫﻲ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﻮق ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻮ آﺋﻴﻨﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﭔﺌﻲ ﺟﻮ‬
‫ﻋﻜﺲ آﻫﻲ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺣﺴﻦ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אن ڏي ﻧﻈﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺎﻧﻬﺠﻮ ﻋﻜﺲ ﻧﻈﺮ ۾ ﭤﻮ אﭼﻲ‪.‬‬
‫*ﻗﻠﺐ אﻟﻤﺆﻣﻦ ﺑﻴﺖ א�‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮﻣﻦ ﺟﻲ دل ﺟﺎ ذאﻛﺮ ﺳﺎڻ ﻳﺎدﮔﻴﺮي رب ﺟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﮔﻮﻳﺎ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻗﻠﺐ ﻣﺆﻣﻦ ﺟﻮ‪ ،‬ﮔﻬﺮ א�‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪאﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אن ﺟﻲ ﻗﻠﺐ ﺗﻲ ﻧﻮر א� ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺟﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺎزل ﭤﻮ ﭤﺌﻲ ۽ رﺣﻤﺖ ﺳﻨﺪس ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﺎري ﭤﻲ‬
‫رﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻛﺮﻣﻨﺎ ﺑﻨﻲ آدم‪:‬‬ ‫*و ﻟﻘﺪ ّ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺳﮙﻮرو ﻛﻴﻮ אﺳﺎن אوﻻد آدم ﻋﻠﻴﻪ אﻟﺴﻼم ﺟﻲ ﮐﻲ ﻣﭥﻲ ﭔﻴﻦ ﻣﺨﻠﻮﻗﻦ ﺟﻲ‪ ،‬אﮔﺮﭼﻪ َﻣﻠﻚ ﻧﻮرאﻧﻲ آﻫﻦ‪،‬‬
‫ﺗﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮدي ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺠﺪو ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫*אﻧﻲ ﺟﺎﻋﻠﻚ ﻓﻲ אﻻرض ﺧﻠﻴﻔﻪ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪאﺳﻴﻦ אﺳﻴﻦ ﻣﻨﺠﻬﻪ زﻣﻴﻦ ﺟﻲ ﺧﻠﻴﻔﻮ‪ .‬אن ﻣﺎن ﻣﺮאد آدم ﻋﻠﻴﻪ אﻟﺴﻼم ﺟﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ آدم ﺟﻲ ﭘﻴﺪא‬
‫ﭤﻴﮡ ﺗﻲ َﻣﻠﻜﻦ אﻋﺘﺮאض ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺳﻨﺪن ﻣﺪﻋﺎ ﭘﻮري ﻛﻴﻦ ﭤﻲ‪.‬‬
‫*ﻟﻮﻻک ﻟﻤﺎ َﺧ َﻠ ُﻘﺖ אﻻ ﻓﻼכ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻧﻪ ﭘﻴﺪא ﻛﺮﻳﺎن ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﻴﺪא ﻛﺮﻳﺎن ﻣﺎن آﺳﻤﺎن ﮐﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﻗﺪﺳﻲ ﺣﻀﺮت ﻧﺒﻲ ﻋﻠﻴﻪ‬
‫אﻟﺴﻼم ﺟﻲ ﺷﺎن ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﮡ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻲ ﻣﻮﺟﻮدאﺋﻲ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪56‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫*و ﻓﻲ אﻧﻔﺴﻜﻢ אﻓﻼ ﺗﺒﺼﺮون‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אﻫﻮ ﻧﻔﺲ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﺗﻮن ﻧﻪ ڏﺳﻨﺪڙ آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺰאﻧﻮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﻏﻔﻠﺖ وﻳﮍﻫﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮﮐﻲ ﻛﺎﺑﻪ ﺷﻲِء ﻧﻈﺮ ﻧﭥﻲ אﭼﻲ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﺷﻴﻄﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﺧﺮאب ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺧﺒﺮدאر ﻛﺮ‪.‬‬
‫*אﻻﻧﺴﺎن ﺳﺮي و אﻧﺎﺳﺮه‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אﻧﺴﺎن رאز ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻲ ۽ ﻣﺎن رאز אﻧﺴﺎن ﺟﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ رאز آﻫﻦ ﺳﻲ אﻧﺴﺎن ۾ رﮐﻴﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﺳﮅאرڻ ﺳﺎن درﺟﻲ ﺑﺪرﺟﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﺎن ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺟﺎن آزאد ﻛﺮي‪ ،‬אن ﺟﻲ ﻃﺮف אﻛﻴﻠﻮ رﺟﻮع‬
‫ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﭔﻴﺎﺋﻲ ﮀﮇي ڏي‪.‬‬
‫ﺑﭽﺸﻤﺎن دل ﻣﺒﻴﻦ ﺟﺰ دوﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫*ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺪא ﻧﮑﻪ ﻣﻈﻬﺮ אوﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺟﻮ ﺳﺎڻ אﮐﻴﻦ دل ﺟﻲ ﻧﻪ ڏس ﺳﻮאِء دوﺳﺖ ﺟﻲ‪ ،‬ﻫﻮ ﺟﻴﻜﻲ ڏﺳﻲ ﺗﻮن ﭴﺎڻ ﺟﻮ ﺟﺎِء ﻣﻈﻬﺮ אﻧﻬﻲ ﺟﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ‬
‫ﺷﻲِء ﺟﺎ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﺷﻲِء ﻣﻈﻬﺮ ذאت אﻻﻫﻲ آﻫﻲ‪ .‬ذאت אﻻﻫﻲ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﻛﺠﻬﻪ ﻛﻴﻦ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ آﻫﻲ‬
‫ﻧﻮر آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻮر آﻫﻲ ﺗﻪ ﺣﻀﻮر آﻫﻲ‪.‬‬
‫*ﻣﺎ رאءﻳﺖ ﺷﻴﺌﺎً אﻻ رאءﻳﺖ א� ﻓﻴﻪ‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻧﻮر ﻣﺎن‬
‫ٰ‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﻲِء א�‬
‫ٰ‬ ‫ﻧﻪ ڏس ﺗﻮن ﻛﻨﻬﻦ ﺷﻲِء ﮐﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ڏﺳﻴﻦ ﺗﻮن ﻣﻨﺠﻬﻪ אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﻧﻮر א�‬
‫ﭘﻴﺪא ﭤﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﻧﻮر ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬
‫*ﻳﺴﺒﺢ � ﻣﺎ ﻓﻲ אﺳﻤــ ٰٰﻮאت وאﻻرض‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻫﺮ ﺷﻲِء‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﺠﻬﻪ آﺳﻤﺎن ﺟﻲ آﻫﻲ ۽ زﻣﻴﻦ ﺟﻲ وﭼﺎﻟﻲ ﺗﻲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﭤﻲ ﻛﺮي وאﺳﻄﻲ א�‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺟﻲ ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﮐﺎن ﻫﻚ دم ﺑﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﺳﭝﻜﺎ ﺷﻲِء א�‬
‫*אﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺻﻮرت ﺳﺖ ﻣﻌﻨﻲ دوﺳﺖ‬
‫و ز ﺑﻤﻌﻨﻲ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻲ ﻫﻤﻪ אوﺳﺖ‪:‬‬
‫ُ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﻳﻦ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﮍﺋﻲ אﻫﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ ﺟﺎِء‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ دوﺳﺖ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﺎڻ‬ ‫ﻫﻲ ﺟﻬﺎن ﻧﺸﺎﻧﻲ آﻫﻲ‬
‫ٰ‬ ‫ٰ‬
‫ذאت אﻻﻫﻲ ﺟﻮ ﺗﺠﻠﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮڻ ﻣﺸﻜﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻮאِء ﻣﺮﺷﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﻲ‪ .‬ﻫﻲ ُﻣﺮدن ﺟﻲ ﺣﺎل ۾ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻬﻴﻦ وﻗﺖ ﻣﺮﺷﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﻫﻦ ﺳﺎن رאﻫﺒﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻲ دل ﮐﻲ ﻏﻴﺮ ﮐﺎن ﭘﺎכ ۽ ﺻﺎف ﻛﻨﺪڙ ﺳﺎڻ ﻧﻮر אﻻﻫﻲ ﺟﻲ‪.‬‬
‫*אز ﺑﺲ ﮐﻪ دو دﻳﺪه در ﺧﻴﺎﻟﺖ دאرم‬
‫در ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﮕﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺮא ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ڏאﻧﻬﻦ ﮔﻬﮣﻲ وﻗﺖ ﺟﻲ ﭔﻪ אﮐﻴﻮن ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺧﻴﺎل ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ رﮐﺎ ﻣﺎن‪ ،‬ﻫﺮ ﺟﺎِء ﻧﻈﺮ ﻛﺮﻳﺎن ﻣﺎن‪ ،‬ﺟﻤﺎل ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮐﻲ ﭤﻮ‬
‫ڏﺳﺎن ﻣﺎن‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﺟﻲ دل ﻣﺘﻮﺟﻬﻪ رب ﺟﻲ ﻃﺮف ﭤﻴﻨﺪي ﺗﻪ ﺳﻮאِء ﺣﻖ ﺟﻲ ﭔﻴﻮ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻧﻄﺮ ﻛﻴﻦ אﻳﻨﺪس‪.‬‬
‫درﺧﺘﺎن ﺳﺒﺰ در ﻧﻈ ِﺮ ﻫﻮﺷﻴﺎر‬
‫ِ‬ ‫ﺑﺮگ‬
‫* ِ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻛﺮد ﮔﺎر‪:‬‬
‫ِ‬ ‫ﻫﺮ ورﻗﻲ دﻓﺘﺮﻳﺴﺖ אز‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻦ وﮢﻦ ﺟﺎ ﺟﻲ ﺳﺎوא آﻫﻦ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﺸﻴﺎر ﺟﻲ‪ ،‬ﻫﺮ ﻫﻚ ﭘﻦ دﻓﺘﺮ آﻫﻲ ڏﻧﻬﻪ ﺳﭹﺎﮢﭗ א�‬
‫”ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺪאﻧﮑﻪ ﻣﻈﻬﺮ אوﺳﺖ“ אﻫﻲ ﺑﻪ دل ﺟﻲ روﺷﻨﺎﺋﻲ ﺳﺎن ﺷﺎﻣﻞ آﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﻟﻴﺲ ﻓﻲ אﻟﺪאرﻳﻦ אِﻻ ﻫﻮ‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻬﺎﻧﻦ ۾ ﻛﺎ ﭔﻲ ﺷﻲِء ﻧﻪ‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻪ آﻫﻴﻦ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻬﺎﻧﻦ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺗﻮن آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ذאت א�‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ذאت ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻮ ﺗﻮن درﻛﺎر آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮن ﮔﻬﺮج آﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫*אﻟﻌﺸﻖ ﺣﺠﺎب ﺑﻴﻦ אﻟﻌﺎﺷﻖ وאﻟﻤﻌﺸﻮق‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻋﺸﻖ ﭘﺮدو آﻫﻲ وﭼﺎﻟﻲ ﻋﺎﺷﻖ ۽ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺠﮡ ﺧﻮد ﭘﺮدو آﻫﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ۾ ﻓﻨﺎ ﻛﻨﺪو‬
‫ﺗﻪ אﻫﻮ ﺣﺠﺎب ﺧﻮدي وאرو ﺟﻮ وچ ۾ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ ﭰﺎﭨﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬ﺳﻮאِء ﻣﺤﺒﻮب ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺟﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ۾ ﻧﻪ אﻳﻨﺪس‪،‬‬
‫ﺟﻴﮇאﻧﻬﻦ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ دوﺳﺖ ﻧﻈﺮ אﻳﻨﺪس‪.‬‬

‫‪57‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﻴﺎن ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق ﭘﺮده ﺣﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫* ِ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺣﺠﺎب ﺧﻮدي ﺣﺎﻓﻆ אز ﻣﻴﺎن ﺑﺮ ﺧﻴﺰ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ وﭼﺎﻟﻲ ﻋﺎﺷﻖ ۽ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻲ ﭘﺮدو رﮐﻴﻞ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن ﭘﺎڻ ﭘﺮدو ﭘﺎڻ ﺟﻮ آﻫﻴﻦ‪ .‬אي ﺣﺎﻓﻆ! ڏאﻧﻬﻦ وچ ﺟﻲ ﻣﭥﻲ‬
‫ُאٿ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﭘﺮدو ﺧﻮدي ﺟﻮ رﮐﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺧﻮد ﭘﺎڻ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﮐﻲ ﭰﺎڙي ﭘﺮزא ﻛﺮي ﮀﮇ ﺗﻪ ﺳﭛ ﻣﺮאدون ﺗﻮﮐﻲ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻦ‪.‬‬
‫*ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻴﻦ ﭘﺎڻ‪ ،‬آڏو ﻋﺠﻴﺒﻦ ﺟﻲ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ آﻫﻴﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻮد ﮐﻲ وﭸﺎِء ﺗﻪ ﭘﻮِء ﺗﻮﮐﻲ ڏورאﺋﻲ ﻛﺎﺑﻪ ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﺮدم ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ ﺣﻀﻮر ۾ آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻓﻨﺎ ﻛﺮ‪.‬‬
‫*אﻧﺎאﻟﺤﻖ אﻧﺎאﻟﺤﻖ‪:‬‬
‫َ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺟﺎ ﻛﻦ ﺳﺎﻣﻊ ﭤﻴﻨﺪא ﺗﻪ ﻫﻲ ﺷﻲِء אﻧﺎאﻟﺤﻖ ﭘﺌﻲ ﭼﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫*ﺳﭝﺖ ﭘﭽﺎر ﭘﺮﻳﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﭝﻨﻲ ﻫﻮت ﺣﻀﻮر‪،‬‬
‫ﻣﻠﻚ ﻣﮍﺋﻲ ﻣﻨﺼﻮر‪ ،‬ﻛﻬﻲ ﻛﻬﻨﺪﻳﻦ ﻛﻴﺘﺮא‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺷﻴﻦ ﮐﻲ رب ﺟﻲ ﻳﺎد ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﭘﭽﺎر آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭛ رب ﺟﻲ ﻳﺎد ﻛﺮڻ ۾ ﻏﺮﻗﺎن آﻫﻦ‪ .‬ﺗﺎن ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺧﻮد ﮐﻲ وﭸﺎﺋﻲ ﻣﻨﺼﻮر وאﻧﮕﻲ אﻧﺎאﻟﺤﻖ ﭤﺎ ﭼﻮن‪ .‬ﭘﺮ ﺗﻮن ﻫﻚ ﮐﻲ ﻣﺎري ﺳﮕﻬﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮن ﮐﻲ ﺗﻪ ﺗﻮن ﻛﻴﻦ ﻣﺎري‬
‫ﺳﮕﻬﻨﺪﻳﻦ‪.‬‬
‫*ﮐﺸﺪ ﻧﻘﺶ אﻧﺎאﻟﺤﻖ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮن‘‬
‫ﭼﻮ ﻣﻨﺼﻮرم ُﮐﺸﻲ ﺑﺮאدرم אﻣﺸﺐ‪:‬‬
‫ﮀﻜﻲ אﻧﺎאﻟﺤﻖ ﺟﻮ ﻣﭥﻲ زﻣﻴﻦ ﺟﻲ ﺧﻮن ﮐﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻨﺼﻮر وאﻧﮕﻲ ﭘﺎڻ ﺳﻮري ﺗﻲ ڏﺋﻲ ﺗﻪ ﻋﻴﺪ אن رאت آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﺎن ﻫﻲ ﺑﻪ ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻠﻨﺪو ﺟﮇﻫﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻣﭥﻲ ﺳﻮءدي ﺟﻲ ﻧﻪ ڏﻳﻨﺪو‪ .‬ﻫﻚ ﺳﺎﻫﻪ ڏي ﺗﻪ ﺳﺌﻮ ﺳﺎﻫﻪ ﻣﻠﮡ‬
‫ﻛﻦ‪.‬‬
‫*אن א� ﻻﻳﻐﻔﺮ אن ﻳﺸﺮכ ﺑ ٖﮧ و ﻳﻐﻔﺮ ﻣﺎ دون ذאﻟﻚ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﺨﺸﻴﻨﺪو אن ﺷﺨﺺ ﮐﻲ ﺟﻮ ﺳﺎﮢﺲ ﺷﺮﻳﻚ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﭘﺎڻ ﺑﺨﺸﻴﻨﺪو ﺳﻮאِء ﺷﺮכ ﺟﻲ ﭔﻴﻦ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ א�‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺷﺮכ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻴﻦ ﺑﺨﺸﻴﻨﺪس‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻦ ﮐﻲ ﺟﻮ ﺷﺮכ ﭘﺎڙ ﻛﻔﺮ ﺟﻲ آﻫﻲ‪ .‬א�‬
‫*אﮐﻴﻮن ﺳﻴﺌﻲ ڌאر‪ ،‬ﺟﻦ ﺳﻴﻦ ﭘﺴﻴﻦ ﭘﺮﻳﻦَء ﮐﻲ‬
‫ﭔﺌﻲ ڏي ﻛﻴﻦ ﻧﻬﺎر‪ ،‬رﻳﺴﺎرא ﮔﻬﮣﻮ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אي ﻃﺎﻟﺐ! ﺗﻮن אﻫﺎ دل ڌאر ﺟﻮ ﺟﻬﻴﻦ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﮐﻲ ڏﺳﻴﻦ ۽ ﻏﻴﺮ ﮐﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ آزאد ﻛﺮ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﻣﻘﺼﺪ ﻣﮍﺋﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﻮ ﭔﻴﺎ ﺑﻪ ڏﺳﻲ ﻛﻨﺪא‪.‬‬
‫*אﮐﻴﻦ ۾ ﭤﻲ وﻳﻬﻪ ﺗﻪ آٌء وאري ڍﻛﻴﺎن‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ڏﻳﻬﻪ‪ ،‬آٌء ﻧﻪ ڏﺳﺎن ﻛﻮ ﭔﻴﻮ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ אي ﻃﺎﻟﺐ! ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ دل ۾ אﻫﮍي ﺟﺎِء ﻛﺮ ﺟﻮ ﺳﻮאِء ﻣﺤﺒﻮب ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺟﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ڏس ۽ ﺳﭽﻮ ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻴﻦ אﮐﻴﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻏﻴﺮت ﭤﻮ آﮢﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﭜﺎﻧﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻮאِء ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ڏﺳﺎن‪ .‬אﻫﻮ ﺣﺎل ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻲ ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﮅون ﻧﻔﺲ ﺟﻮن ﻣﺎري ﮀﮇﻳﻨﺪو‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻲ ﺣﺎل ﭤﻴﻨﺪس‪.‬‬
‫*ﻋﺎﺷﻖ ﻋﺰאزﻳﻞ‪ ،‬ﭔﻴﺎ ﻣﮍﺋﻲ ﺳﮅڙﻳﺎ‬
‫ﻣﻨﺠﻬﺎن ﺳﻚ ﺳﺒﻴﻞ‪ ،‬ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻟﻌﻞ ﭤﻴﻮ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺧﺪא ﺟﻲ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﻛﺌﻲ ۽ ﻫﭟ ﻛﺮڻ ﻛﺮي ﻟﻌﻨﺖ ﺟﻮ ﻃﻮق ﮔﺮدن ۾ ﭘﻴﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ آدم ﮐﻲ‬
‫ﺳﺠﺪو ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻏﻴﺮت ﻧﻈﺮ ۾ آﺋﻲ‪.‬‬
‫*و ﻣﺎ אرﺳﻠﻨـــٰﻚ אﻻ رﺣﻤﺔ ﻟِﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻪ אﺳﺎن ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﻣﮕﺮ رﺣﻤﺖ آﻫﻲ وאﺳﻄﻲ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ‪ .‬ﻫﻲ آﻳﺖ ﺣﻀﺮت ﻧﺒﻲ ﻛﺮﻳﻢ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ‬
‫وﺳﻠﻢ ﺟﻲ ﺷﺎن ﻧﺰول ۾ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺤﻤﺪ رﺣﻤﺖ ﻣﻮﻣﻨﻦ ﺟﻲ ﻻِء آﻫﻲ‪.‬‬
‫*אﻟﺸﻴﺦ ﻓﻲ ﻗﻮﻣ ٖﮧ אﻟﻨﺒﻲ ﻓﻲ אﻣــّﺘ ٖﮧ‪:‬‬

‫‪58‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ وﻟﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﺧﺎدﻣﻦ ۽ ﻣﺮﻳﺪن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻫﮍي ﻃﺮح ﺳﺎڻ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻬﮍي ﻃﺮح ﻧﺒﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אﻣﺖ ۾ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫ﻫﺮ وﻗﺖ אﻧﻬﻦ ﺟﺎ ﺳﮅאرא ﻛﻨﺪڙ آﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﻣﻦ ﻳﻄﻊ אﻟﺮﺳﻮل ﻓﻘﺪ אﻃﺎع א�‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ אن ﺷﺨﺺ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدאري ﻛﺌﻲ رﺳﻮل ﺟﻲ ﭘﻮِء ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدאري ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ א�‬
‫*و ﻓﻲ אﻧﻔﺴﻜﻢ‪ ،‬ﺳﻤﺠﻬﻪ אﺷﺎرو‪:‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ دل אﻧﺪر آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﭘﻬﺮﻳﻦ دل ذﻛﺮ ﺳﺎن ﺻﺎف ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬‫ٰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ אﻫﺎ ذאت א�‬
‫*ﻧﻔﺲ ﻣﺎر ﺗﻪ ﻧﺮ ﭤﺌﻴﻦ‪:‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﻲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدאر ﻛﺮ ﺗﻪ ﻣﺮد ﻛﺎﻣﻞ ﭤﺌﻴﻦ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲ ﮐﻲ ﻫﺖ درﺳﺖ ﻛﺮي ﻟﮑﻴﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ٰ‬ ‫*ﻫﻦ‬

‫‪59‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ﻧﺎﺋﻮن‬
‫رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻲ ُﺳﺮن ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻀﻤﻮن ۽ ﺗﺼﻮف ﺳﺎن ﻻﮘﺎﭘﻮ‬
‫‪ -‬ﺳﺮ ﻛﻠﻴﺎڻ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺟﻤﻦ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺳﺮﻳﺮאڳ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺳﺎﻣﻮﻧﮉي‪:‬‬
‫ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﮐﻨﭝﺎت‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺳﺎرﻧﮓ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﻴﮇאرو‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬אﻣﺎن ﺟﻲ ﺷﻬﺎدت ﺟﻮ ﺑﻴﺎن‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ آﺑﺮي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪،‬‬
‫ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻣﻌﺬوري‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ دﻳﺴﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﻮﻫﻴﺎري‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺣﺴﻴﻨﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪.‬‬

‫ﻫﺎﮢﻲ אﺳﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻫﻚ ﻫﻚ ﺳﺮ ﺟﻲ ﻣﻀﻤﻮن ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻴﺎن ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ ۽ ڏﻳﮑﺎرﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ ﺗﻪ אن ﻣﺎن‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻲ ﻧﻜﺮي‪ .‬ﺳﭛ ﻛﻨﻬﻦ ُﺳﺮ ﺟﻲ ﭘﮁﺎڙي ۾ אﻧﺘﺨﺎب ﺟﻲ ﻃﺮح رﺳﺎﻟﻲ ﻣﺎن ﺑﻴﺖ ﭼﻮﻧﮉي ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ٰ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫آﻧﺪאﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﺟﻬﮍي ﺷﻌﺮ ﺟﻲ ﺧﻮﺑﻲ‪ ،‬ﺗﻬﮍي ﺧﻴﺎل ﺟﻲ ﻧﺰאﻛﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪي ۽ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﺣﻜﻤﺖ ﺳﺎن‬
‫ﺟﻴﻜﻮ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻻﮘﺎﭘﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﻣﭥﺌﻴﻦ ﺑﺎب ۾ دﺧﻞ ڏﻧﻮ ﺗﻪ ﻛﺌﻴﻦ ﻧﻜﺘﺎ ﭼﮝﻲ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ۾ אﻳﻨﺪي‪ ،‬۽ ﻛﺎﺑﻪ ڏﮐﻴﺎﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻃﺮح ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪא‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻼم ﺟﻲ ﺑﺎﻃﻨﻲ‬

‫ُﺳﺮ ﭘﻬﺮﻳﻮن‪ :‬ﻛﻠﻴﺎڻ‬

‫ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ ﺗﻮڙي ﻫﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺟﻴﻜﻮ ﭔﻴﻮ ُﺳﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ۾ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻓﻠﺴﻔﻲ ﺟﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻜﺘﺎ ۽ ﻏﺮﻳﺐ אﺷﺎرא‬
‫ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻦ ﺳﺮ ﺟﻮ ﻣﻀﻤﻮن ﻓﺼﻞ ﺑﻔﺼﻞ ﻫﻴﭟ ڏﺟﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن (‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ‪ -‬ﺳﻨﺪس وﺣﺪت ۽ ﺳﻨﺪس ﻫﺮ ﺟﺎِء ﻫﺌﮡ‪ -‬وﺣﺪت ۽ ﻛﺜﺮت‪ -‬ﻧﺒﻲ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ وאﮐﺎڻ ۽‬ ‫ٰ‬ ‫ﻓﺼﻞ‪ :1-‬ﺧﺪא‬
‫ﺳﻨﺪس ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﻮﻣﻨﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﺑﺮﺣﻖ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2-‬ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ ﻻِء ﻣﻮت ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ وאﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪ -‬ﻣﻮت ﺟﻲ‬
‫وﺳﻴﻠﻲ ﺳﺎن ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻌﺸﻮق )ﺧﺪא( ﺳﺎن وאﺻﻞ ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪ -‬زﻫﺮي ﺷﺮאب ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ ﻛﺎڻ ﻫﻚ ﻟﺬت وאري ﺷﻲِء‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﻣﺮﻳﺾ ﺟﻲ دوא ﻣﺤﺒﻮب ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻲ ﻛﺎﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﻋﺸﻖ ﻣﺎري ﺑﻪ ﭤﻮ ۽ ﺟﻴﺎري ﺑﻪ ﭤﻮ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫وﺣﺪﺗﺎن ﻛﺜﺮت ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﻛﺜﺮت وﺣﺪت ﻛﻞ‬ ‫‪-1‬‬
‫ﺣﻖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻫﻜﮍو‪ ،‬وאﺋﻲ ﭔﻲ َم ﭜﻞ‬
‫ﻫﻮ ﻫﻼﭼﻮ ﻫﻞ‪ ،‬ﺑﺎ� ﺳﻨﺪو ﺳﭵﮣﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﻮ ﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﺟﻞ‪ ،‬ﺳﻮ א�‬
‫ﺳﻮ ﭘﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﭘﺴﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮ وﻳﺮي‪ ،‬ﺳﻮ وאﻫﺮو‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﻮ ﻫﻴﮇאﻧﻬﻪ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻮڏאﻧﻬﻪ‪ ،‬ﺳﻮ ﺋﻲ ﻣﻦ وﺳﻲ‬
‫ﺳﻮﺋﻲ ﺳﻮ ﭘﺴﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻴﻦ ﺳﻨﺪي ﺳﻮﺟﻬﺮي‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻛﺎ ﻫﻠﻨﺪي ﺟﻴﮇﻳﻮن‪ ،‬ﺳﻮريَء ﺳﮇ ﭤﻴﻮ‬
‫وﭸﮡ ﺗﻦ ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻮ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﮘﻨﻬﻦ ﺟﻲ‪.‬‬
‫ﻛﺎﺗﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ ڏوﻫﻪ‪ ،‬ﮘﻦ وڍﻳﻨﺪڙ ﻫﭣ ۾‬ ‫‪-5‬‬
‫ﭘﺴﻴﻮ ﭘﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻲ‪،‬ﻟﭽﻴﻮ وﭸﻲ ﻟﻮﻫﻪ‪.‬‬
‫ﻋﺎﺷﻖ אوﻧﺪوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﺪא ﻣﻌﺸﻮﻗﻦ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -6‬وڍﻳﻮ ﻫﺌﻴﻦ ﺗﺎن وﻳﻬﻪ‪ ،‬ﻧﺎ وڍﻳﻴﻦ ﺗﻪ وאٽ ﭤﻲ‬

‫‪60‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻲ ﺗﻨﻲ ﺟﻮ ڏﻳﻬﻪ‪ ،‬ﺟﻨﻲ آﻫﻴﻦ ﻛﺎت ﻫﭥﻦ ۾‪.‬‬
‫‪ -7‬ﺳﮅڙﻳﺎ ﺷﺮאب ﺟﻮن‪ ،‬ﻛﻮﻫﻪ ﭘﭽﺎرون ﻛﻦ‬
‫ﻛﺎت ﻛﻼﻟﻦ ﻛﮃﻳﺎ ﺗﻪ ﻣﻮﭨﻴﻮ ﭘﻮِء وﭸﻦ‬
‫ِﭘﻜﻮن ﺳﻲ ﭘﻴﻦ‪ِ ،‬ﺳﺮ ﺟﻨﻴﻦ ﺟﺎ ﺳﭧ ۾‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭔﻴﻮ‪ :‬ﺟﻤﻦ‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن (‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻮ درد ۽ אﻧﻬﻲ درد ﺟﻮ ﺳﭵﮡ ﻃﺒﻴﺐ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﺎﮘﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻧﻦ ﺑﺎﺑﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ‪ -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﺗﺮאر‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﻏﻴﺮت‪ -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻮ ﺷﺮאب‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺌﮡ ﺳﺎن ﻣﻮت ﺟﻲ ﺳﮅ ﭤﻲ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﺻﻮﻓﻲ ﺣﻖ ﺟﺎ ﻃﺎﻟﺐ‪ -‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﺳﺒﻖ ﭘﮍﻫﮡ‪ -‬ﻇﺎﻫﺮي ۽ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﻋﻠﻢ ﺟﻮ ﺗﻔﺎوت‪ -‬ﻣﻠﻦ ۽ آﺧﻮﻧﺪن ﺗﻲ ﭨﻮכ‬
‫ﺟﻮ ﻇﺎﻫﺮي ﻋﻠﻢ ﺑﻴﺎن ﻛﺮي ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﮅڙﻳﻮ ﭤﺎ ﭼﻮن‪) .‬ﻓﻲ ﻓﻘﻴﺮي ﻋﻠﻢ ﭔﺎﺟﻬﻮن درد ﺑﺎﺷﺪ ﻻدوא(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻮ دﻛﺎن‪ -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﻧﺎﻧﮓ ﺳﺎن ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ ﺳﭽﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۽ ﻣﻌﺸﻮق ﺳﺎن ﺳﻨﺪن وאﺳﻄﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻮ درد ۽ אن ﺟﻮ دאرون‪ -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﻻِء ﺻﺒﺮ ۽ ﺗﺤﻤﻞ ﺿﺮور آﻫﻲ‪ -‬ڏوﻫﻪ ﺟﻲ ﻣﻌﺎﻓﻲ ۽ ﻫﻴﮣﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :9 -‬ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻮ ﻋﺸﻖ ۾ ﻣﺮڻ אﻫﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻬﮍو ﭘﺮوאﻧﻦ ﺟﻮ ﺑﺎﻫﻪ ۾ ﺟﻲُء ﺟﻼﺋﮡ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﺗﻦ ﺗﺴﺒﻴﺢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﮣﻴﻮ‪ ،‬دل دﻧﺒﻮرو ﺟﻦ‬ ‫‪-1‬‬
‫ﺗﻨﺪون ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ﺟﻮن‪ ،‬وﺣﺪت ﺳﺎڻ وﭴﻦ‬
‫وﺣﺪه ﻻﺷﺮﻳﻚ ﻟﻪ‪ ،‬אﻫﻮ رאڳ رﮘﻦ‬
‫ﺳﻲ ﺳﺘﺎﺋﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ‪ ،‬ﻧﻨﮉ ﻋﺒﺎدت ﺟﻦ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬آﻳﻞ آن ﻧﻪ وﺳﻬﺎن‪ ،‬ﻫﻨﺠﻮن ﺟﻲ ﻫﺎرﻳﻦ‬
‫آﮢﻴﻮ آب אﮐﻴﻦ ۾‪ ،‬ڏﻳﻬﻪ ﮐﻲ ڏﻳﮑﺎرﻳﻦ‬
‫رون ﻧﻪ ُﭼﻮن ﻛﻲ‪.‬‬ ‫ﺳﭵﮡ ﺟﻲ ﺳﺎرﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻜﻲ ُ‬
‫‪ -3‬وڍي ﺟﻦ وڍﻳﺎس‪ ،‬وري ﺳﻲ وﻳﭳ ﭤﻴﺎ‬
‫ﺗﺮت ﭔﮅאﺋﻮن ﭘﭩﻴﻮن‪ ،‬روز ﻛﻴﺎﺋﻮن رאس‬
‫ﻫﻴﻨﺌﮍא ﺗﻨﻬﻲ ﭘﺎس‪ ،‬ﮔﻬﺎر ﺗﻪ ﮔﻬﺎﻳﻞ ﭤﻴﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺟﻲ ﮐﺎﮢﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻴﻦ ﮐﭩﻴﻮ‪ ،‬אﺟﻬﺎﮢﻦ אوﻧﺪאﻫﻪ‬
‫ﺟﻦ ﭔﺮي אﻧﺪر ﺑﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺳﮅ ﺳﭝﻜﺎ ﺗﻦ ﮐﻲ‪.‬‬
‫אﻳﻚ ﭘﻴﺎﻟﻮ ﭔﻪ ﭴﮣﺎ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﻛﺮي אت‬ ‫‪-5‬‬
‫ﻣﺎﭘﻦ ﻛﻴﻦ ﻣﻴﺎڻ ۾‪ ،‬ﭔﻪ ﺗﺮאرﻳﻮن ﺗﺖ‬
‫אيَء ﭘﺮ آﻫﻲ אت‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﻧﺎﺗﻮ ﻧﺎﻧﻬﻪ ﻛﻮ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﺻﻮﻓﻲ ﺳﻴﺮ ﺳﭝﻦ ۾‪ ،‬ﺟﺌﻦ رﮘﻦ ۾ ﺳﺎﻫﻪ‬
‫ﺳﺎ ﻧﻪ ﻛﺮي ﮘﺎﻟﻬﮍي‪ ،‬ﺟﺎ ﭘﺮﻳﻮن ﭘﺮوڙي ﭘﺴﺎﻫﻪ‬
‫آﻫﻴﺲ אي ﮔﻨﺎﻫﻪ‪ ،‬ﺟﻲ ﻛﺎ ﻛﺮي ﭘﮅري‪.‬‬
‫‪ -7‬ﺻﻮﻓﻲ ﺻﺎف ﻛﻴﻮ‪ ،‬ڌوﺋﻲ ورق وﺟﻮد ﺟﻮ‬
‫ﺗﻬﺎن ﭘﻮِء ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺌﺮي ﭘﺴﮡ ﭘﺮﻳﻦ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -8‬ﺟﺴﻲ ۾ ﺟﺒﺎر ﺟﻮ‪ ،‬ﺧﻔﻲ ﺧﻴﻤﻮ ﮐﻮڙ‬
‫ﺟﻠﻲ ﺳﻴﻦ زﺑﺎن ﮐﻲ ﭼﺎر ﺋﻲ ﭘﻬﺮ ﭼﻮر‬

‫‪61‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻓﻜﺮ ﺳﻴﻦ ﻓﺮﻗﺎن ۾‪ ،‬אﺳﻢ אﻋﻈﻢ ڏور‬
‫ﭔﻴﺎ در وﭸﻲ َم ڏور‪ ،‬אي אﻣﻞ אﺗﺎﻫﻴﻦ אﭘﺠﻲ‪.‬‬
‫‪ -9‬אﻟﻒ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ אڳ ۾‪ ،‬ﺳﺎ ﺳﭩﺌﻲ ﻧﻪ ﺳﺎرﻳﻦ‬
‫ﻧﺎﺣﻖ ﻧﻬﺎرﻳﻦ‪ ،‬ﭘﻨﺎ ﭘﻴﺎ ﭘﺮﻳﻦ ﻻِء‪.‬‬
‫‪ -10‬ﭘﮍﻫﻴﻮ ﭤﺎ ﭘﮍﻫﻦ‪ ،‬ﻛﮍﻫﻦ ﻛﻴﻦ ﻗﻠﻮب ۾‬
‫ﭘﺎﮢﺎن ڏوﻫﻪ ﭼﮍﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ورق ورאﺋﻴﻦ وﺗﺮא‪.‬‬
‫‪ -11‬אﺣﺪ אﺣﻤﺪ ﭘﺎڻ ۾‪ ،‬وﭼﺎن ﻣﻴﻢ ﻓﺮق‬
‫آﻫﻲ ﻣﺴﺘﻐﺮق‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ אﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾‪.‬‬
‫َ‬
‫‪ -12‬ﭘﺎﺋﻲ ﻛﺎن ﻛﻤﺎن ۾ ﻣﻴﺎن ﻣﺎر م ﻣﻮن‬
‫ﻣﻮن ۾ آﻫﻴﻦ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺘﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻮﮐﻲ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
‫‪ -13‬ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺌﻮ ﻧﻪ אن ﮐﻲ‪َ ،‬م ﻛﻲ ﭼﺌﻮ ﻣﻌﺸﻮق‬
‫ﺧﺎﻟﻖ ﭼﺌﻮ َم ﺧﺎم ﺗﻮن‪ ،‬م ﻛﻲ ﭼﺌﻮ ﻣﺨﻠﻮق‬
‫ﺳﻠﺞ ﺗﻨﻬﻦ ﺳﻠﻮכ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻧﺎﻗﺼﻴﺎﺋﻲ ﻧﮝﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -14‬אڻ ﭼﻮﻧﺪن ﻛﻴﻢ ﭼﺌﻮ‪ ،‬ﭼﻮﻧﺪن ﭼﻴﻮ وﺳﺎر‬
‫אﭠﺌﻲ ﭘﻬﺮ אدب ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﺎ ﺋﻲ ﭘﺎر‬
‫ﭘﺎﻳﻮ ُﻣﻮﻧﻪ ﻣﻮﻧﻦ ۾ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺎن ﮔﺬאر‬
‫ﻣﻔﺘﻲ ﻣﻨﺠﻬﻪ وﻫﺎر‪ ،‬ﺗﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﻛﺎﮢﻴﺎرو ﻧﻪ ﭤﺌﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -15‬ﭘﮁﻮ ﭘﺘﻨﮕﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪﻳﻮن ﮐﺎﻣﮡ ﺧﺒﺮون‬
‫آﮢﻴﻮ وﺟﻬﻦ آڳ ۾‪ ،‬ﺟﻲَء ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﺎ ﺟﻲ‬
‫ﺟﻴﺮي ﺟﻨﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﻟﮙﺎ ﻧﻴﺰא ﻧﻴﻬﻦ ﺟﺎ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭨﻴﻮ‪ :‬ﺳﺮ رאڳ‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن (‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﻫﻜﮍي ﻣﺴﺎﻓﺮ وאﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ وאﭘﺎر ﺧﺎﻃﺮ وﮐﺮ ﻻِء ﻧﻜﺘﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﻤﻨﮉ‪ ،‬۽ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻤﻨﮉ ﭨﭕﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﭔﻴﮍيَء ﺟﻮ ﻟﻬﺮن ﺗﻲ ﻟﮇڻ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﺳﭻ ﺟﻮ ﺳﻮن‪ -‬אن ﺟﻲ ﭘﺮﮐﮡ وאرא ﺟﻮאﻫﺮ ۽ ﺟﻮאﻫﺮي آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﻛﻬﮍي وﮐﺮ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺟﻬﺎز ﭜﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ -‬ﭔﮇڻ ﺟﻮ ڊپ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﺗﺮي ﭘﺎر ﻟﻨﮕﻬﮡ ۽ ﭔﮇڻ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻲ آﺳﺎﻧﻲ ﺳﺎن ﺧﺒﺮ ﭘﺌﺠﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪي ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ אﻧﺴﺎن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭴﺎﮢﻲ‬ ‫ٰ‬ ‫ﻣﭥﺌﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﻣﺎن ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫۽ ﻛﻬﮍي رﻳﺖ ﻫﻠﺖ ﻛﺮي‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﭔﻴﮍﻳﺎﺗﺎ ﭔﻴﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﭰﭕﻨﺪﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫‪-1‬‬
‫ﺳﭵﻴﻮن رאﺗﻴﻮن ﺳﻤﻬﻴﻦ‪ ،‬ﭜﺮ ﺳﮑﺎڻ ڏﻳﺌﻲ‬
‫ﺻﺒﺢ ﺳﭝﻴﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺎر ﭘﮁﻨﺪﺋﻲ ﺧﺒﺮون‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺟﻲ ﻧﻪ ﺳﭹﺎﮢﻦ ﺳﭻ ﮐﻲ‪.‬وﻳﻬﻪ َم ﺗﻨﻬﻴﻦ وٽ‬
‫אﻣﻞ ﮐﻲ אڌ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﺎڻ ﻫﮣﻨﺪא ﭘﭧ‬
‫ﻣﻬﺮ ﺗﻨﻬﻴﻦ وٽ ﻣﭧ‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﺎرﮐﻮ ﭘﺎرس ﺟﺎ‪.‬‬
‫‪ -3‬אﮔﻬﻴﻮ ﻛﺎﺋﻮ ﻛﭻ‪ ،‬ﻣﺎﮢﻜﻦ ﻣﻮٽ ﭤﻲ‬
‫ﭘﻠﺌﻲ ﭘﺎﻳﻮ ﺳﭻ‪ ،‬آﮀﻴﻨﺪي ﻟﭳ ﻣﺮאن‪.‬‬

‫‪62‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬

‫ﺳﺮ ﭼﻮﭤﻮن‪ :‬ﺳﺎﻣﻮﻧﮉي‬

‫ُﺳﺮ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ אن ۾ ﺳﻤﻨﮉ ﺟﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮي ۽ ﺳﺎﻣﻮﻧﮉﻳﻦ ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮ وﭸﮡ ۽ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﻣﭩﻦ ﮐﻲ ﭘﭡﺘﻲ ﮀﮇي‬
‫ﻣﻌﻨﻲ آﻫﻲ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎن ﻟﮇي ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ڏي وﭸﮡ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫وﭸﮡ ﺑﺎﺑﺖ ﻓﺮאق ۽ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﻲ‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن (‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬دאﺳﺘﺎن ﺳﻤﻨﮉ ﺟﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮيَء ﺗﻲ ﻧﻜﺮڻ‪ ،‬ﺟﻬﺎزن‪ ،‬ﺳﮍﻫﻦ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺮن ۽ ﭔﻴﻦ ﺳﺎﻣﺎﻧﻦ ﺑﺎﺑﺖ‪ -‬ﻋﺰﻳﺰن ﺟﻲ ﺟﺪאﺋﻲ ۽‬
‫ڏورאﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﺎﻣﻮﻧﮉﻳﻦ ﺟﻮ ﺳﺎﻧﺒﺎﻫﻮ‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻮﻛﻼﮢﻲ ۽ ﭘﺮﻳﻦ ﮐﻲ ﺧﺪא ﺣﺎﻓﻆ ﻛﺮڻ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫אوﻧﻬﻲ ۾ אوﻫﺮي‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺟﻲ وﻳﺎ‬ ‫‪-1‬‬
‫ﺳﺎﻧﺪאري ﺳﻤﻮﻧﮉ ﺟﻲ‪ ،‬ﻧﻬﻮڙي ﻧﻴﺎ‬
‫وﭸﻲ ﺗﺖ ﭘﻴﺎ‪ ،‬ﺟﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻫﻪ ﻛﺎ‪.‬‬
‫‪ -2‬ڏﭠﻲ ڏﻳﺎري‪ ،‬ﺳﺎﻣﻮﻧﮉﻳﻦ ﺳﮍﻫﻪ ﺳﻨﺒﺎﻫﻴﺎ‬
‫ﻣﭥﺎن ﻣﻨﺪ אﺗﺮ ﺟﻲ‪ ،‬אوﭼﺘﻲ آﺋﻲ‬
‫وﮢﺠﺎرن وאﺋﻲ‪ ،‬آﻫﻲ ﭘﺮﻳﻦ ﭘﺎر ﺟﻲ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻮن‪ :‬ﺳﻬﮣﻲ‬

‫ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ ﺳﻬﮣﻲ ۽ ﻣﻬﻴﺎر ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻨﺪن ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﻦ ﻃﺮح ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪:‬‬

‫)ﺳﻬﮣﻲ ۽ ﻣﻬﻴﺎر ﺟﻮ ﻗﺼﻮ (‬

‫ﮔﺠﺮאت ۾ ﻫﻜﮍو ﭘﺌﺴﻦ وאرو ﻛﻨﭝﺎر ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﺗﻼ“ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﺳﻬﮣﻲ ڌيَء ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﺳﻬﮣﻲ“ ﻫﻮ‪ .‬ﭔﻴﻮ ﻫﻜﮍو ﺳﻮدאﮔﺮ ﺑﺨﺎرא ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ’ﺟﻐﻨﺎن‘ ﭘﺎڙي ﺟﻮ ﻣﻐﻞ ﻫﻮ‪ ،‬אن ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﻣﺮزא‬
‫ﻋﺎﻟﻲ‘ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﭔﻴﻮ אوﻻد ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻫﻜﮍو ﭘﭧ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﻋﺰت ﺑﻴﮓ‘ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﺳﻮرﻫﻦ ورﻫﻴﻦ‬
‫ﺟﻮ ﺳﻬﮣﻮ ﺟﻮאن ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﻫﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲُء ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻞ وﭠﻲ‪ ،‬ﺳﻴﺮ ﻛﺮڻ ﻻِء دﻫﻠﻲ ۽ ﻻﻫﻮر۽ ﭔﻴﻦ وڏن ﺷﻬﺮ ڏﺳﮡ‬
‫ﺟﻮ אرאدو ﻛﺮي ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﭤﻮرو ﮔﻬﮣﻮ ﺳﻮدאﮔﺮي ﺟﻮ ﻣﺎل ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﻨﻴﻮ‪ .‬ﻫﻦ אﻫﻲ ﺷﻬﺮ وﭸﻲ ﮔﻬﻤﻲ ڏﭠﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ دﻫﻠﻲ ﺟﻲ ﺗﺨﺖ ﺗﻲ ﺷﺎﻫﺠﻬﺎن ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ )ﻋﺰت ﺑﻴﮓ( رאوي ﻧﺪي ﻟﻨﮕﻬﻲ‪ ،‬ﻧﻨﮃي ﮔﺠﺮאت وאري‬
‫ﺷﻬﺮ ۾ آﻳﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﺟﻮ ﻧﻈﺎرو ﮔﻬﮣﻮ ﭘﺴﻨﺪ آﻳﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭔﻪ ﭨﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ رﻫﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺗﻼ ﻛﻨﭝﺎر ﺑﻪ אﺗﻲ رﻫﻨﺪو‬
‫ﭤﺎﻧﻮ אﻧﻬﻲ ﻣﻠﻚ ۾ ﻣﺸﻬﻮر‬‫ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻋﺰت ﺑﻴﮓ ﮐﻲ ﻛﻦ ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ ﮐﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﺗﻪ ﺗﻼ ﺟﻲ ﻫﭣ ﺟﺎ ُﺟﮍﻳﻞ َ‬
‫آﻫﻦ ۽ ﻫﻲ ﺑﻪ ﺟﻮ ﺷﻬﺮن ۾ ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ ﺳﻮﮐﮍيَء ﺟﻬﮍﻳﻮن ﺷﻴﻮن ﮔﮇ ﻛﻨﺪو وﺗﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﻮﻛﺮ ’ﺗﻼ‘‬
‫ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ڏﻳﺎري ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ﺗﻪ ﺗﻪ وﭸﻲ ﻛﻲ ﺻﺮאﺣﻴﻮن ۽ ﭔﻴﺎ ﺳﻬﮣﺎ ﺳﻬﮣﺎ َ‬
‫ﭤﺎﻧﻮ وﭠﻲ אچ‪ .‬ﻧﻮﻛﺮ‪ ،‬ﻛﻨﭝﺎر ﺟﻲ ﮔﻬﺮ آﻳﻮ ۽ ﭔﻪ‬
‫ﭤﺎﻧﻮ ﭼﻮﻧﮉي ﻧﻤﻮﻧﻲ ﻻِء ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻮ ﻧﻈﺮ ﺗﻼ ﺟﻲ ڌيَء ”ﺳﻬﮣﻲ“ ﺗﻲ ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ ۽ ﻫﻦ ﺟﻮ ُﺣﺴﻦ ڏﺳﻲ‬‫ﭨﻲ َ‬
‫ﻫﻦ ﮐﻲ ﺣﻴﺮت وﭠﻲ وﻳﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﭤﺎﻧﻮ آﮢﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌﮢﻲ ﮐﻲ ڏﻧﺎ ﺟﻮ אﻫﻲ ڏﺳﻲ ﺧﻮش ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﻧﻮﻛﺮ ﻛﻨﭝﺎر ﺟﻲ ڌيَء ﺟﻲ وﭨﺲ אﻫﮍي وאﮐﺎڻ‬
‫ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻲ ﺟﻮאن ﻣﻐﻞ אڻ ڏﭠﻲ אن ﺗﻲ ﻣﻮﻫﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ אﭼﻲ دل ۾ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ אﻫﺎ ﺻﻮرت ڏﺳﺎن ﺗﻪ ﭼﮝﻮ‪ .‬ﺳﻮ ﭔﻴﻦ‬
‫ﭤﺎﻧﻮن وﭠﮡ ﺑﻬﺎﻧﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻮﻛﺮ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ’ﺗﻼ‘ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ آﻳﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ אﭸﺎ ’ﺳﻬﮣﻲ‘ ﺗﻲ אک ﭘﻴﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﻣﺤﺒﺖ‬
‫۾ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻲ ﻻﻫﻲ ﭘﺎﻫﻲ אﻧﻬﻲ ﺷﻬﺮ ۾ رﻫﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﭤﺎﻧﻮن وﭠﮡ ﺟﻲ ﻋﺬر ﺗﻲ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﭘﻴﻮ وﻳﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ אﻧﻬﻲ ﺧﻴﺎل ۾ אﻫﮍو ﻣﺤﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻮڙي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺟﻮ ﻛﻮﺑﻪ ﺳﻤﺎُء ﻧﻪ رﻫﻴﺲ‪ .‬ﺟﻴﻜﺎ‬

‫‪63‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻣﻠﻜﻴﺖ ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺳﺎ ﺳﻨﺪس ﺳﺎﭤﻲ ۽ ﻧﻮﻛﺮ وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ ﭤﻮرو ﭤﻮرو ﻛﺮي ﭼﻮرאﺋﻲ وﻳﻨﺪא رﻫﻴﺎ‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ ﭤﻮرو‬
‫ﮔﻬﮣﻮ ﭘﺌﺴﻮ وﭨﺲ ﺑﭽﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﻪ ﻫﻦ ﭠﻜﺮאﭨﻲ ﺗﻲ ﺳﻤﻮرو ﺧﺮﭼﻲ ﮐﮣﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻗﻮت ﮔﺬرאن ﺟﻲ ﺗﻨﮕﻲ אﭼﻲ ﭤﻲ ۽ ﺳﭵﻮ ﮔﻬﺮ ﭤﺎﻧﻮن ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ ﭠﻴﻜﺮي ﺟﻮ‬
‫دﻛﺎن ﮐﮣﻲ ﮐﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ אن ﻣﺎن ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻲ ﺣﺎﺻﻼت ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻻﭼﺎر ﭤﻲ אﭼﻲ ’ﺗﻼ‘ وٽ ﻧﻮﻛﺮ ﺑﻴﭡﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‬
‫ﻣﭩﻲَء ﺟﻲ ﻛﻢ ۾ وڌאﺋﻮﻧﺲ‪ ،‬ﭘﻮِء ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﻴﻬﺎر ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋﻮﻧﺲ‪ ،‬ﺟﻮ وﺗﻨﺪو ﻫﻮ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﻣﺎل ﭼﺎرﻳﻨﺪو‪ .‬אﻧﻬﻲ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ۾ وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌﮢﻲ ﺟﻲ ڌيِء ﺳﺎن אﻧﺪر ﺟﻮ ﺳﻮر אورﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﺘﺮي ﻣﺤﺒﺖ ۽‬
‫ﺳﺨﺘﻲَء ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ڏﺳﻲ ﮔﻬﮣﻮ رﺣﻢ آﻳﻮ ۽ ﺳﻨﺪس دل ﺑﻪ ﻫﻦ ڏאﻧﻬﻦ ﮀﻜﻲ ﮐﺎڌي‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح ﻛﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻫﻮ‬
‫ﮘﺠﻬﻪ ﮘﻮﻫﻪ ۾ ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﭘﻴﺎ وﻧﮉﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻧﻴﭟ אﻫﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣِﭩﻦ ﮐﺎن ﮘﺠﻬﻲ ﻛﻴﻦ رﻫﻲ‪ .‬۽ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﺷﻚ‬
‫ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﺟﻮ ﭘﺎڻ ۾ ﻧﺎﺗﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻛﺎوڙ ﻣﺎن ﻫﻨﻦ ﻋﺰت ﺑﻴﮓ ﮐﻲ ﻧﻮﻛﺮي ﻣﺎن ﻛﮃي ﮀﮇﻳﻮ ۽‬
‫ﺳﻬﮣﻲَء ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﭘﺎڙﻳﺴﺮي ﻣﺎﺋﭧ ﺟﻲ ﭘﭧ ﺳﺎن ﭘﺮﮢﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻨﻮאر ﻛﻴﺘﺮא ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻪ ﮔﻬﻮٽ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻻﺋﮡ ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ڏﻧﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﺟﺎ אﻧﺪر ۾ ﻟﻮري ﻟﮙﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻧﻜﻲ دل‬
‫ﻻﺋﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﻧﻪ ﭘﻴﺌﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬رﮘﻮ رﺋﮡ ۽ رאڙي ۾ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس ﻣﮍس ﺟﻲ ﺳﺎﮢﺲ ﻧﻪ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﺟﻮ ﻫﻮ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﺎﺳﻮ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻬﮣﻲَء ﮐﻲ ﻛﺎ ﺳﻬﻴﻠﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻫﻮَء ﻣﻴﻬﺎر ﺳﺎن ﻧﻴﺎﭘﻲ ﻧﮍي ﺟﻮ رﺳﻮ‬
‫رﮐﻴﻮ آﺋﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻴﻬﺎر ﺑﻪ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻛﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺷﻬﺮ ﺟﻲ آﺳﭙﺎس رﻟﻨﺪو وﺗﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﭼﻨﺎب ﻧﺪي ﺟﻲ ﭘﺮﻳﻦَء ﭜﺮ وﭸﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻜﺎن ۾‬
‫ﭤﺎﻧﻴﻜﻮ ﭤﻲ وﻳﭡﻮ ۽ ﭘﺎڻ ۾ ﺻﻼح ﻛﺮي ﮀﮇي ﻫﺌﺎﺋﻮن‪ ،‬אن ﻣﻮﺟﺐ رאت ﺟﻮ درﻳﺎَء ﺗﺮي ﺳﻬﮣﻲ ﮐﻲ אﭼﻲ ﻣﻠﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻛﻦ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﻣﻴﻬﺎر ﮐﻲ رאن ۾ ﭘﭧ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ آزאر ﮐﺎن ﻫﻮ ڏאڍو ﺑﻴﻤﺎر ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي )ﺳﻬﮣﻲ(‬
‫ڏﻫﺎڙي رאت ﺟﻮ دﻟﻲ ﺗﻲ درﻳﺎَء ﺗﺮي‪ ،‬ﻣﻴﻬﺎر وٽ ﻣﻼﻗﺎت ﻻِء אﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻫﻲ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻮ אﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ‬
‫ﻫﻠﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻣﮍس ﺟﻲ ﭜﻴﮡ ﮐﻲ ﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ ﭼﮝﻲ ﻃﺮح ﺧﺒﺮ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻬﮣﻲ ﮔﻬﺮ ۾ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﭼﺎرﻳﻮ ﻛﺮي ﻧﻴﭟ ﺳﻬﻲ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﻴﺌﻦ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻋﺎدت ﭤﻲ رﻫﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﭘﺎرאن ﻣﻮﭨﻨﺪي‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ دﻟﻮ درﻳﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻛﻨﮅيَء ﺗﻲ ﻛﺎﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﭔﻮڙي ۾ ﻟﻜﺎﺋﻲ אﻳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ رن ﻫﻴﺌﻦ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﻮ دﻟﻮ‬
‫ﮐﮣﻲ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﺟﺎِء ﺗﻲ ﭔﻴﻮ دﻟﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﭽﻮ ﻣﭩﻲ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ ،‬رﮐﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭔﻲَء رאت ﺳﻬﮣﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ وאﻧﮕﻲ ﭘﺎر وﭸﮡ‬
‫ﻻِء ﺳﻨﭝﺮي آﺋﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎٺ ﻛﺮي‪ ،‬אﻫﻮ دﻟﻮ ﻛﺎﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﭔﻮڙي ﻣﺎن ﻛﮃي‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ ۾ ﻛﺎﻫﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬אﭸﺎ אﮘﭝﺮو ﻣﺲ ﭤﻲ ﺗﻪ‬
‫دﻟﻮ ﭜﭵﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﺳﻬﮣﻲ وﻳﭽﺎري ﻏﻮﻃﺎ ﮐﺎﺋﮡ ﻟﮙﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﻴﻮن دאﻧﻬﻮن ۽ ﻛﻮﻛﻮن ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻣﻴﻬﺎر ﮐﻲ ﺳﮇ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪،‬‬
‫ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﻛﻦ ﻧﻪ ﭘﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪي‪ ،‬ﺳﺎ رﺋﻨﺪي رڙﻧﺪي ﭘﺎﮢﻲ ۾ ﻫﻠﻲ وﺋﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﭤﻮري وﻳﺮم ﮐﺎن ﭘﻮِء ﻣﻴﻬﺮ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻬﮣﻲ ﭤﻲ ﭔﮇي‪ ،‬ﺳﻮ وﻳﭽﺎرو ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ڊوڙﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻮَء אﮘﻬﻴﻦ ﭔﮇي‬
‫وﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ڏک ۽ ﺳﺎڙ ۾ ﻛﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻣﻴﻬﺮ ﺑﻪ ﭨﭙﻮ ڏﺋﻲ درﻳﺎَء ۾ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ وري ﻛﻴﻦ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻃﺮح ﺳﺎن ﻫﻨﻦ ﭔﻨﻬﻲ‬
‫ﺟﻮ ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻴﻠﻮ ﭤﻴﻮ‪.‬‬

‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﺳﻬﮣﻲ ۽ ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻮ ﻗﺼﻮ ﺳﻨﮅ ۾ ﭤﻮرو )ﭰﺮﻳﻞ( ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻫﺘﻲ ﺗﻪ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ﺳﻬﮣﻲ ذאت ﺟﻲ ’وאﻫﻮﭼﻲ‘ ﻫﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺟﺎ ﺳﻨﮅو ﻧﺪيَء ﺟﻲ אﻟﻬﻨﺪي ﻛﻨﺎري ﺗﻲ رﻫﻨﺪي ﻫﺌﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﮍس ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ڏم‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ذאت ﺟﻮ‬
‫’ﺳﺎﻣﭩﻴﻮ‘ ﻫﻮ ۽ درﻳﺎَء ﺟﻲ אﭜﺮﻧﺪي ﭘﺎﺳﻲ ڏאﻧﻬﻦ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﺳﺎﻫﮍ‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻬﮣﻲ ۽ ڏم ﺟﻲ‬
‫ﺷﺎدي ﭤﻲ ۽ ﭴﭷ ﭘﺘﮡ ﺗﻲ آﺋﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻴﻬﺎر ﮐﻲ ﮐﻴﺮ ﭼﻜﻮ وﭠﻲ‪ ،‬ﺳﮙﮡ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻬﻮٽ ﻛﻨﻮאر ﮐﻲ ڏﻧﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﺌﮡ‬
‫ﮐﺎن ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ دل ﻣﻴﻬﺎر ﺳﺎن אﭨﻜﻲ وﺋﻲ ۽ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﺠﺎزي ﮐﺎن ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻮ ۽ ﻫﻲ ﺑﻪ ﭼﻮڻ ۾ אﻳﻨﺪو‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ﺷﻬﺪאدﭘﻮر ﺷﻬﺮ ۾‪ ،‬ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ﺿﻠﻌﻲ ۾ ﻫﺎﻟﻦ وאري ﭜﺎﮜﻲ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻫﻨﮅאن ﻛﻨﻬﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾‬
‫درﻳﺎﻫﻪ وﻫﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﭔﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ אﺳﺎن ﺟﻴﻜﻮ אﺣﻮאل ﻛﺘﺎب ﭘﻨﺠﺎﺑﻲ ﭔﻮﻟﻲَء ۾ ﻧﺌﻴﻦ ﻛﻮٽ ﺟﻲ وﻳﭡﻞ ﭘﮍﻫﻴﻞ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﻓﺎﺿﻞ ﺷﺎﻫﻪ ﻧﺎﻟﻲ ﺟﻮ ﺟﻮڙﻳﻞ آﻫﻲ ۽ ﭘﻨﺠﺎب ۾ ﮀﭙﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﻛﺘﺎب ﻣﺎن אﺳﺎن אﻫﻮ ﻗﺼﻮ ﭼﮝﻲ ﻃﺮح ﺑﻴﺎن ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎن ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻦ ﻃﺮح ﺳﻤﺠﻬﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪’ :‬ﺳﻬﮣﻲ‘ ﻣﺎن ﻣﺮאد ﻋﺎﺷﻖ ﻃﺎﻟﺐ ﺟﻲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ‪.‬‬
‫’ﻣﻴﻬﺎر‘ ﻣﺎن ﻣﻄﻠﺐ آﻫﻲ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻮ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪא ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ‪’ .‬درﻳﺎَء‘ آﻫﻲ אزل ﮐﺎن وﭠﻲ אﺑﺪ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺟﻴﻜﻮ ﻋﺮﺻﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫‪64‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫’دﻟﻮ‘ ﭼﺌﺒﻮ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻦ ﮐﻲ ﻳﺎ ﺗﻮﻛﻞ ﺟﻲ ﺗﺮﻫﻦ ﮐﻲ‪’ .‬ڏم‘ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن رﻧﮉﻛﻮن ۽ אﭨﻜﻮن‪ ،‬ﻃﻌﻨﺎ ۽‬
‫ﻛﻦ ۽ ﻟﻬﺮﻳﻮن آﻫﻦ‪’ ،‬ﻛﺎري رאت‘ وﻏﻴﺮه אﻫﻲ ﺳﭝﺌﻲ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﺎ ڏک ۽ ﺟﺎﮐﻮڙא‪ ،‬ﻣﺸﻜﻼﺗﻮن ۽ ﺣﺮﻛﺘﻮن‬ ‫ﻣﻬﮣﺎ‪ُ ،‬‬
‫آﻫﻦ‪’ .‬ﭔﮇڻ‘ ﻣﺎن ﻣﺮאد آﻫﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﺎن ﻣﻠﮡ ۽ ’ﭘﺮﻳﻦَء ﭜﺮ‘ ﭼﺌﺒﻮ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﻳﺎ آﺧﺮت ﮐﻲ‪ .‬وﻏﻴﺮه وﻏﻴﺮه‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻣﺤﺒﺖ ۽ ﺳﻨﺪس ﺗﻮﻛﻞ‪ -‬אﻧﺠﺎم ﺟﻲ ﭘﻮرאﺋﻲ ۽ ﻣﺮڻ ﺟﻲ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﺎن ﻣﻠﮡ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬درﻳﺎَء ﺟﻲ دﻫﺸﺖ ۽ ﺧﻮﻓﻨﺎכ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻟﻬﺮﻳﻮن وﻏﻴﺮه‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺳﻬﮣﻲَء ﮐﻲ ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻮ ﺣﺪ ﮐﺎن زﻳﺎده ﻋﺸﻖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻲ ﻛﻦ ﺗﻲ ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻲ ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭼﮍن ﺟﻮ آوאز ﭘﻮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﺳﻬﮣﻲ ﭔﮇي ﻣﺮي وﭸﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﺳﻬﮣﻲ ۽ ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻮ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﮡ ﮐﺎن אﮘﻲ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﻣﻴﻬﺎر‪ ،‬ﺳﻬﮣﻲَء ﺟﻲ ﮀﻮﭨﻜﺎري ﻻِء دאﻧﻬﻮن ﻛﺮي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬درﻳﺎَء ﺗﺮڻ ﺟﻮ دﻟﻮ‪ -‬ﻟﮑﻴﻮ ﻛﻴﻦ ﭨﺮﻧﺪو‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :9 -‬ﻣﺤﺒﻮب ڏي وﭸﮡ ﺟﻮ زﻳﺎده ﺷﻮق‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﺟﮇﻫﻦ وﺳﻴﻠﻦ‪ ،‬ﻟﻮڙﻫﻲ ﮀﮇﻳﺎ ﺗﺎر ۾‬
‫ﭘﺎرאرא ﭘﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﮁﻲ ﺳﻬﮣﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭘﺎڻ ۾ ﮐﮣﺞ ﭘﺎڻ ﺳﺎن‪ ،‬ريَء وﺳﻴﻠﻲ وڌ‪،‬‬
‫ﻻﻟﻦ ﺗﻬﻴﻦ ﻟﮅ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺟﻬﻴﻦ ﮐﻲ آﻛﺮو‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭘﮁﻦ ﺟﻲ ﻣﻴﻬﺎر ﮐﻲ‪ ،‬ﭘﮁﻲ ﺳﻲ ﻣﻴﻬﺎر‬
‫ﻓﺎذ ﻛﺮوﻧﻲ אذﻛﺮ ﻛﻢ‪ ،‬אﭼﻲ ﭘﺮوڙج ﭘﺎر‬
‫ﺗﺮﻫﻮ ﺗﻬﻴﻦ ﺑﺎر‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺟﻬﻴﻦ ﮐﻲ آﻛﺮو‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺳﺎوڻ ﺳﺮﻫﻲ ﺳﭝﻜﺎ‪ ،‬ﻫﻲ ﺳﺮﻫﻲ ﺳﻴﺎري‬
‫ﺗﻦ وڌאﺋﻴﻦ ﺗﺎر ۾‪ ،‬אروאح ﺟﻲ آري‬
‫ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻣﺎري‪ ،‬ﻛﻮﻧﻬﻲ دאد درﻳﺎء ۾‪.‬‬
‫‪ -5‬ﻫﻦ ﭜﺮ ُﺳﻴﻢ ﻫﺎכ‪ ،‬ﺳﺘﻲ ﺳﻨﭝﺎرن ﺟﻲ‬
‫ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻣﻴﻬﺎر ﺟﻲ‪ ،‬ﭼﮍن ﭼﻮرﻳﺎ ﭼﺎכ‬
‫אﻧﻬﻲ ﺟﻲ אوﻃﺎق‪ ،‬وﭸﮡ وאﺟﺐ ﻣﻮن ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﭘﺎﮢﻲ ﭘﺴﮡ ﻫﻜﮍو‪ ،‬ﻟﻬﺮﻳﻦ ﻟﮏ ﻟﺒﺎس‬
‫אﻧﻬﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﻋﻤﻴﻖ ﺟﺎ ﻟﻬﺮﻳﻦ ﻟﮏ ﻟﺒﺎس‬
‫ﺟﺖ ﻧﺎﻫﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ‪ ،‬אت ﻛﻮ ﭘﻬﭽﻲ ﺧﺎص‪.‬‬
‫ﺗﺮڻ ﺟﻲ ﺗﻼس‪ ،‬ﻻِء ﺗﻪ ﻻﻟﻦ ﻟﮗ ﭤﺌﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -7‬ﺗﻪ ﻛﺮ ﻛﻴﻦ ُﺳﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ِﺳﻴﺮ ﻧﻪ ﮔﻬﮍي ﺳﻬﮣﻲ‬
‫ﻫﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ ڏﻳﻨﻬﮍא‪ ،‬ﻫﮇﻫﻦ ﺗﺎن ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‬
‫ُﭼﻜﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﭼﺮي ﻛﺌﻲ‪ ،‬ڏس ُאن ڏﻫﻲ‬
‫ﻫﺌﻲ ﻫﺌﻲ ﻫﻮﻧﺪ ﻣﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﭔﮇيَء ﺟﺎ ﭔﻴﮣﺎ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -8‬ﺳﺎﻫﮍ ﺟﺎ ﺳﻴﻨﮕﺎر‪ ،‬ﻣﻮن אڻ ﻟﮑﻴﺎ אﮘﻲ ﻫﺌﺎ‬
‫ﻧﻜﺎ ﻛﻦ ﻓﻴﻜﻮن ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﻧﻜﺎ ﭔﻲ ﭘﭽﺎر‬
‫ﻧﻜﻮ ﺳﺞ ﻧﻪ ﭼﻨﮉ ﻫﻮ‪ ،‬ﻧﻜﺎ ڌوڌوﻛﺎر‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺎڻ ﻣﻴﻬﺎر‪ ،‬ﻻﺗﺎﺋﻴﻦ ﻟﻄﻴﻒ ﭼﻮي‪.‬‬

‫‪65‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -9‬ﻧﻜﺎ ﻛﺎﮢﻲ ﻛﺎﻧﻬﻪ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ڏوﻫﻪ ﻗﻠﻢ ﺟﻮ‬
‫אﻧﮓ אﺗﻴﺌﻲ ﻟﮑﻴﻮ‪ ،‬ﺟﺖ ﺗﺮﺳﻲ ﭔﺎﻧﻬﻪ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ڏﻳﺎن دאﻧﻬﻪ‪ ،‬ﻗﻀﺎ ﻗﻠﻢ وﻫﺎﺋﻴﻮ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﮀﻬﻮن‪ :‬ﮐﻨﭝﺎت‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﭼﺎﻧﮉوﻛﻲ رאت ﺟﻲ ﻣﺰن ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬ﺟﺪאﺋﻲ ﺑﺎﺑﺖ‪ ،‬وﻏﻴﺮه אﺣﻮאل ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪.‬‬
‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﭼﺎﻧﮉوﻛﻲ رאت ﺟﺎ ﻣﺰא‪ -‬אوﻧﺪאﻫﻲ رאت ﻣﺎن ﻛﻲ ﻓﺎﺋﺪא‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﭼﻨﮉ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻮ ﻣﻌﺸﻮق ڏي ﻧﻴﺎﭘﻮ ﻧِﺌﻲ ﭤﻮ ۽ ﺗﮑﻲ ُאٺ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ ﻣﺤﺒﻮب ڏي وﭸﮡ‪ -‬אٺ ۾ ﺳﮅ ۽ ﻃﻠﺐ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ُ‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫ُ‬
‫‪ -1‬ﺳﻬﺴﻴﻦ ﺳﺠﻦ אﭜﺮي‪ ،‬ﭼﻮرאﺳﻲ ﭼﻨﮉن‬
‫ﺑﺎ� ري ﭘﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻮن ﺳﭛ אوﻧﺪאﻫﻲ ﭜﺎﺋﻴﺎن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭼﻨﮉ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ذאت‪ ،‬ﭘﺎڙﻳﺎن ﻛﻴﻦ ﭘﺮﻳﻦ ﺳﺎن‬
‫ﺗﻮن אﮀﻮ ﻣﻨﺠﻬﻪ رאت‪ ،‬ﺳﭵﮡ ﻧﺖ ﺳﻮﺟﻬﺮو‪.‬‬
‫‪ -3‬אوﻧﺪאﻫﻲ אڌ رאت‪ ،‬ﭘﺮﻳﻦ ﭘﺴﺎﻳﻮ ﭘﺎڻ‬
‫ﭼﻨﮉ ﻛﺘﻲ ﺳﺎڻ‪ ،‬ﭘﻴﻬﻲ وﻳﻮ ﭘﺎﺗﺎر ۾‪.‬‬
‫‪ُ -4‬אٺ ﻧﻪ وﭸﻲ وڳ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﭼﺮي ﻧﻪ ﻻﮢﻮ‬
‫ﻣﻴﻲ ﮐﻲ ﻣﺠﺎز ﺟﻮ ﭤﻮﻫﻲ ۾ ﭤﺎﮢﻮ‬
‫ﭜﭩﺎري ﭜﺎﮢﻮ‪ ،‬ﻣﺮﻧﺪي ﺳﻴﻦَء ﻧﻪ ﻣﭩﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﻧﻮ ﻧِﻴﺮڙ‪ ،‬ڏﻫﻪ ڏאوﮢﻴﻮن‪ ،‬ﭘﻨﮅرﻫﻪ ﭘﻴﻨﮅ ﭘﻴﺎس‬
‫ﺑﻐﻞ ۾ ﺑﮕﻬﺎڙﻳﻮن‪ ،‬ﻟﮝﻴﻦ ﻟﻮﻫﻪ ﻟﮙﻴﺎس‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺳﭵﮡ ﻳﺎد ﭘﻴﺎس‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﮀﺮכ ﮀﻨﺎﺋﻴﻦ ﻫﻜﮍي‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﺳﺘﻮن‪ :‬ﺳﺎرﻧﮓ‬

‫ﻫﻦ ۾ رﮘﻮ ﻣﻴﻨﻬﻦ ۽ אن ﺟﻲ ﺳﺎﻣﺎن ۽ אن ﺟﻲ ﻧﺘﻴﺠﻦ ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻮڙ ۽ ﮐﻨﻮڻ‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﺎ وﺳﻜﺎرא‪ ،‬ﺑﺮﺳﺎت ﮐﺎن‬
‫ﭘﻮِء ﻣﺰي ﺟﻬﮍא ڏﻳﮏ وﻳﮏ ڏﺳﮡ‪.‬‬
‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺳﭝﺌﻲ ﻣِﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ אﻧﺘﻈﺎر ۾ آﻫﻦ ۽ ﻛﻜﺮ ﭘﻴﺎ ﮔﮇ ﭤﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻣﻴﻨﻬﻦ ۾ ﺧﻮﺷﻲ ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺑﺮﺳﺎت ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻢ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﺮدي ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻢ אﭼﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﺑﺮﺳﺎت ﺟﺎ ﭼﮝﺎ ﻧﺘﻴﺠﺎ‪ -‬ﺳﻜﺎر ﺟﻮن ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻣِﻴﻨﻬﺎن ۽ ﻧﻴﻦ ﻫﺎن‪ ،‬ﭔﺌﻲ אﮐﺮ ﻫﻜﮍو‬
‫ﺟﻲ وﺳﮡ ﺟﺎ وﻳﺲ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻛﻜﺮ ﻛﻦ ﻛﻴﻬﺎن‬
‫آٌء ﺑﺎدل ﭤﻲ ﺑﻴﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻲ آﮔﻢ אﭼﮡ ﺟﺎ ﻛﺮي‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﭵﮡ ﺳﺎﻧﻮڻ ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﺎن‪ ،‬آﮔﻢ ﻛﻴﻮ אﭼﻦ‬
‫ﭘﺎﺳﻲ ﺟﻦ وﺳﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ ﭴﻤﺎﻧﺪر ﺳﮑﻴﺎ‪.‬‬

‫ﺳﺮ אﭠﻮن‪ :‬ﻛﻴﮇאرو‬

‫‪66‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ ﻧﺒﻲ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺟﻲ ڏﻫﭩﻦ ﺟﻲ ﺷﻬﺎدت ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ ۽ אﺷﺎرא ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ‬
‫אﺣﻮאل אول ﮐﺎن وﭠﻲ آﺧﺮ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻫﻦ ﻃﺮح آﻫﻲ‪:‬‬
‫)אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﺷﻬﺎدت ﺟﻮ ﺑﻴﺎن(‬
‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺟﻲ وﻓﺎت ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺳﻨﺪس ﭼﺎر ﻳﺎر ﻳﺎ ﺧﻠﻴﻔﺎ ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﭡﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن‬ ‫ٰ‬ ‫ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ﭘﻮﻳﻮن ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﺒﻲ ﺟﻮ ﺳﺌﻮٽ ۽ ﻧﻴﺎﮢﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ وאري ﺳﺎن ﮔﺎديَء ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﻌﺎوﻳﻪ ﭘﭧ אﺑﻮﺳﻔﻴﺎن ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺣﻘﺪאريَء ﺗﻲ אﻋﺘﺮאض آﻧﺪو ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻِء دﻋﻮيٰ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻫﻮ אﺑﻮ ﺳﻔﻴﺎن‪ ،‬ﻧﺒﻲ‬
‫ﺟﻮ وڏو دﺷﻤﻦ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﭘﻮِء وﭸﻲ ﻣﭥﺲ אﻳﻤﺎن آﻧﺪو ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ﻣﻌﺎوﻳﻲ ﮐﻲ ﺣﻀﺮت ﻋﻤﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺧﻼﻓﺖ ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﺷﺎم ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻘﺮر ﻛﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ وري ﻫﺎﮢﻲ ڏאڍو زور وﭠﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﭘﺎڻ ﺧﻼﻓﺖ ﺟﻲ‬
‫دﻋﻮيٰ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﻛﻮﻓﻲ ۽ ﻣﺼﺮ ۽ ﭔﻴﻦ ﭘﺎﺳﻦ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﺟﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﻌﺎوﻳﻲ ﺟﻲ‬
‫ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻠﻲ ۽ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﮔﺎدي ﺗﻲ وﻳﻬﺎرﻳﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﺟﻲ وﻓﺎت ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﺳﻨﺪس وڏو ﭘﭧ אﻣﺎم ﺣﺴﻦ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﻣﺴﻨﺪ ﺗﻲ وﻳﭡﻮ‪ .‬אﻣﺎم ﺣﺴﻦ ﺗﻮڙي ﺳﻨﺪس ﻧﻨﮃو‬
‫ﭜﺎُء אﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﻧﺒﻲَء ﺟﺎ ڏﻫﭩﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺒﻲ ﺟﻲ ﻧﻴﺎﮢﻲ ﺑﻴﺒﻲ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﻮ אوﻻد ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻦ ﺗﻤﺎم ﻧﺮم ﻃﺒﻊ ﺟﻮ ۽ ﺻﺒﺮ وאرو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﺟﮇﻫﻦ ﭔﮅאﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﻌﺎوﻳﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪس ﭘﻲُء‬
‫ﺳﺎن ﺳﺨﺖ ﻟﮍאﻳﻮن ﻛﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ ﻛﺎﻫﻴﻮ ﭤﻮ אﭼﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎٺ ﻛﺮي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻲ دﻋﻮيٰ ﮀﮇي ﮔﺎديَء ﺗﺎن‬
‫ﻟﻬﻲ ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺟﺎ אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح آﺳﺎﻧﻲَء ﺳﺎن ﻣﻌﺎوﻳﻲ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻟﮙﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ אﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﭣ ﭜﺮﻳﻮ ۽ ﻋﻘﻞ وאرو‬
‫ﺑﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻴﺲ ﮔﺎدي ﻧﻪ ڏﻧﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﻣﻌﺎوﻳﻲ ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ﻳﺰﻳﺪ ﮐﻲ ﻣﻠﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻛﻮﻓﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﭸﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻲ ﻓﺎﺋﺪي ۾‬
‫ﻫﺌﺎ‪،‬ﺗﻦ ﺳﭝﻨﻲ ﮔﮇﺟﻲ ﭘﺎڻ ۾ ﺻﻼح ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻲ ﺧﻼﻓﺖ ﺟﻲ ﻣﺴﻨﺪ ﺗﻲ رﮐﻮن ۽ﻛﻤﺮ ﭔﮅي ﻳﺰﻳﺪ ﺳﺎن‬
‫ﺟﻬﻴﮍو ﻛﺮﻳﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲ ﭠﻬﺮאُء ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﻫﻦ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ڏي ﮘﺠﻬﺎ ﺳﻼم ڏﻳﺎري ﻣﻮﻛﻠﻴﺎ ﺗﻪ ’ﺗﻮن ﺳﮕﻬﻮ אﺳﺎن وٽ‬
‫آُء ﺗﻪ אﺳﻴﻦ ﺗﻮﺳﺎن ﻫﻤﺮאﻫﻪ ﭤﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻼﻓﺖ ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻛﺮﻳﻮن‪ ‘.‬ﭘﻮِء ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻳﺰﻳﺪ ﮐﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﻋﺒﺪא� ﺑﻦ زﻳﺎد ﮐﻲ ﻛﻮﻓﻲ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻘﺮر ﻛﺮي ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ۽ אﮘﻮﮢﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﮐﻲ ﻣﻮﻗﻮف ﻛﺮي‬
‫ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻳﺰﻳﺪ ﻫﻦ )ﻋﺒﺪא� ﺑﻦ زﻳﺎد( ﮐﻲ ﺳﺨﺖ ﺣﻜﻢ ڏﻧﻮ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻃﺮح وﭸﻲ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﺳﺎﭤﻴﻦ ۽‬
‫ﻃﺮﻓﺪאرن ﺳﻮڌو ﮐﭙﺎﺋﻲ ۽ ﻣﺎري ﮀﮇي‪ .‬ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﭼﻮڻ ﺗﻲ אﮘﺌﻲ ﻣﺪﻳﻨﻲ ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭔﺎر ﭔﭽﺎ وﭠﻲ‬
‫۽ ﻳﺎر دوﺳﺖ وﭠﻲ ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﭛ ﭔﺎﻫﺘﺮ ﭴﮣﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﺧﻴﺮﺧﻮאﻫﻦ ﮔﻬﮣﻮ ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﻮ ﺗﻪ‬
‫ﻫﻴﺘﺮي ﭘﻨﮅ ﺗﻲ ﻧﻪ وڃ‪ ،‬ﻣﺘﺎن ڌאرﺋﻲ ﻣﻠﻚ ۾ ﻛﻮ ﺧﻠﻞ ﭘﻬﭽﻲ‪ .‬ﭘﺮ אﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ﻻﻫﻲ ﭘﺎﻫﻲ ﮐﮣﻲ ﺗﻮﻛﻞ ﺗﻲ رﮐﻴﻮ ۽ א�‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ آﺳﺮو ﻛﺮي ﻛﺎﻫﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻮﻓﻲ ﺟﻲ ﺣﺪر אﻧﺪر ﭘﻬﺘﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻏﻨﻴﻢ ﺟﻮ ﭤﻮرو ﻟﺸﻜﺮ אﭼﻲ ﻣﻠﻴﺲ‪،‬‬ ‫ٰ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ’ﻳﺎ ﻳﺰﻳﺪ ﺟﻮ ﺣﻜﻢ ﻣﭷ ۽ ﺳﻨﺪس ﺗﺎﺑﻊ ﭤﻲُء ﻳﺎ ﺗﻪ ﻣﻮت ﻗﺒﻮل ﻛﺮ!‘ אﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ‬
‫ﻋﺒﺪא� ﺟﻲ ﻇﻠﻢ ﮐﺎن ۽ زﺑﺮدﺳﺘﻲ ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﻮﻓﻲ ﺳﭛ ﻣﻮن ﮐﺎن ﭰﺮي وﻳﺎ آﻫﻦ ۽ ﻫﮣﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻃﺮف ﮀﮇي ڏﻧﻮ אﭤﻦ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ ﮐﻲ אﻫﺎ ڏאڍي ﺳﺨﻨﻲ ۽ ﻻﭼﺎري ﺟﻲ ﮔﻬﮍي ﻧﻈﺮ آﺋﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻓﻜﺮ ۽ ﮘﮣﺘﻲَء ۾ ﻫﻮ ﺗﻪ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﻛﻮﻓﻴﻦ ۽‬
‫ﺷﺎﻣﻴﻦ ﺟﻮ ﭔﺎوﻳﻬﻪ ﻫﺰאر ﻟﺸﻜﺮ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬ﺑﺲ ﻛﺮي ﻓﺮאت ﻧﺪيَء ﺟﻲ ﻛﻨﮅيَء ڌאري‪ ،‬ﻛﺮﺑﻼ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍي ﺟﺎِء ﺗﻲ‬
‫ﻟﻬﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ دﺷﻤﻦ ﺟﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﺟﻮ ﺳﺮدאر ﻋﻤﺮو ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻲ אﻣﺎﮢﻲ درﻳﺎﻫﻪ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﭘﺮي ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﺗﻪ ﻫﻨﻦ وﻳﭽﺎرن ﺗﻲ ُאڃ ﺟﻲ ﺳﺨﺘﻲ ﺗﻮڙي ﭔﻴﺎ ﻋﺬאب ڏאڍא ﭤﻲ ﮔﺬرﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﻮ ﺻﺒﺮ ﻛﺮي ﺳﻬﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻳﺰﻳﺪ ﮐﻲ ﺧﻠﻴﻔﻮ ﻛﺮي ﻧﻪ ﻣﭹﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﻫﻲ ﺳﺨﺘﻴﻮن ﻣﺤﺮم ﺟﻲ ﻣﻬﻴﻨﻲ ۾ ﭘﻬﺮﻳﺎن ﻧﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻠﻴﻮن‪ .‬ڏﻫﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻓﺠﺮ‬
‫ﺟﻮ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺳﺎﭤﻴﻦ ﺳﻮڌو ﺷﻬﺎدت ﺟﻮ ﺳﻨﺪرو ﭔﮅو ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﻫﻪ ﺗﺎن آﺳﺮو ﮐﮣﻲ‪ ،‬دﺷﻤﻨﻦ ﺳﺎن‬
‫وڙﻫﮡ ﻻِء ﺳﻨﭝﺮﻳﻮ‪ .‬ﭨﻦ ﭘﻬﺮن ۾ ﺳﭝﺌﻲ ﻫﻜﮍو ﻫﻜﮍو ﭤﻲ ﺑﻬﺎدريَء ﺳﺎن وڙﻫﻨﺪא ﻣﺎرﺟﻲ وﻳﺎ‪ .‬رﮘﻮ ﻫﻜﮍو ﮀﻮﻛﺮو ﻋﻠﻲ‬
‫ﻧﺎﻟﻲ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻮ ﭘﭧ ﺑﭽﻴﻮ ۽ ﭔﻴﻮن ﺑﻴﺒﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﻗﻴﺪ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﺗﻨﺒﻦ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻴﻮن‬
‫ﻟﮙﺎﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﻦ ﺳﻮ ُﭰﺮ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺳﻨﺪن ﺳﺴﻴﻮن ﻧﻴﺰن ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻴﺎﺋﻮن ۽ ﺳﻨﺪن ڌڙ رڻ ۾ ﮀﮇي‬
‫ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺻﻮرت ۾ ﻗﺎﻓﻠﻮ ﺷﺎم ڏي وﭠﻲ وﻳﺎ‪.‬‬

‫‪67‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻳﺰﻳﺪ ﮐﻲ ﻫﻲَء ﺧﺒﺮ ﭘﻬﺘﻲ ﺗﻪ ﺣﻀﺮت ﺣﺴﻴﻦ ﺳﺎن אﻫﻲ ﻋﻘﻮﺑﺘﻮن ﭤﻲ ﮔﺬرﻳﻮن ۽ ﭘﺎڻ ﺗﻮڙي وאﺳﻄﻴﺪאر ﺳﭛ ﻗﺘﻞ‬
‫ﭤﻲ وﻳﺎ ۽ ﺑﺎﻗﻲ ﺳﭛ ﻗﻴﺪ ﭤﻲ آﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﭼﺎﻟﻴﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺬرڻ ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﻫﻦ ﺳﭝﻨﻲ ﻗﻴﺪﻳﻦ ﮐﻲ‬
‫ﻣﻮﻛﻞ ڏﻧﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﻮﭨﻲ ﻛﺮﺑﻼ وאري ﺟﻨﮓ ﺟﻲ ﻣﻴﺪאن ۾ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﺳﺴﻴﻮن ڌڙ ﻣﻼﺋﻲ دﻓﻦ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﻮِء ﭰﺮي‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻃﻦ آﻳﺎ‪ .‬אﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻲ ُﺑﮡ ﻣﺎن ﻓﻘﻂ אﻫﻮ ﻫﻜﮍو ِﺳ ُﺮ ’ﻋﻠﻲ‘ ﺟﻮ ﺑﭽﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻛﺜﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ’زﻳﻦ‬
‫אﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ‘ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﺎن وري ﭔﻴﺎ אﻣﺎم ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺎ ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺴﻞ אﭸﺎ ﻫﻠﻴﻮ ﭤﻮ אﭼﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﺎﮢﻲ ’ﺳ ّﻴﺪ‘ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ وאﻗﻌﻲ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻫﻴﭡﻴﻮن ﻧﺼﻴﺤﺘﻮن ﻛﮃﻳﻮن آﻫﻦ‪ :‬ﻧﺼﻴﺐ ﺟﻮ ﻟﮑﻴﻮ ﻛﻴﻦ ﭨﺮﻧﺪو آﻫﻲ‪ .‬א� ﺗﻲ‬
‫ﺗﻮﻛﻞ رﮐﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬א� ﺟﺎ ﻋﺎﺷﻖ ڏאڍא ﺳﻮرﻫﻴﻪ ﭤﻴﻨﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن ﺳﺨﺘﻴﻮن رﮘﻮ آزﻣﺎﺋﺶ وאﻧﮕﻲ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻲ‬
‫ﺻﺒﺮ ۽ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺎن ﺳﻬﮡ ﮔﻬﺮﺟﻦ‪ .‬ﻣﺮڻ ﻳﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﭤﻴﮡ ﺳﺎن‪ ،‬א� ﺟﻮ وﺻﺎل ﻣﻮﺟﻮد ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫אﺷﺎرو‪ :‬ﻫﻲ ڏک ﭜﺮﻳﻮ ﺗﺎرﻳﺨﻲ אﺣﻮאل ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﭔﺌﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻪ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﺛﺎﺑﺖ ﻋﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ“ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﻣﺮﺛﻴﺎ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻦ ۽ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد‪ ،‬روﻫﮍي‪ ،‬ﺳﻴﻮﻫﮡ ۽ ﻛﻦ ﭔﻴﻦ ﻫﻨﮅن ۾ ﻋﺎﺷﻮرن ﺟﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﭘﮍﻫﺒﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻲ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﺬرﻳﻞ ﺻﺪيَء ۾ ﭨﺎﻟﭙﻮرن ﺟﻲ رאڄ ۾ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻗﺒﺮ ﺳﻴﻮﻫﮡ ۾ آﻫﻲ ۽ ﺳﻨﺪس ﭘﻮﭨﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭘﮡ‬
‫’ﺛﺎﺑﺖ ﻋﻠﻲ‘ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ۽ ﭔﻴﺎ ﺳﻨﺪس ڏﻫﭩﺎ ﭘﻮﭨﺎ ﻫﺎﮢﻲ ﺣﻴﺎت آﻫﻦ ۽ ﺣﻴﺪرآﺑﺎد ۾ رﻫﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﺳﻮ אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ﺻﻔﺤﻲ ‪ 43‬۾ ڏﻳﮑﺎرﻳﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻛﻴﮇאري ﺟﻮ ﺳﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺗﮇﻫﻦ ﭼﻴﻮ ﻫﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﭝﺮي‬
‫ﻛﺮﺑﻼ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻧﻴﭟ ﭘﺮﺗﻲ وﭸﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ ۽ ﻣﻮﭨﻲ ﮘﻮٺ آﻳﻮ‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻣﺤﺮم ﻳﻌﻨﻲ אﻓﺴﻮس ﺟﻲ ﻣﻬﻴﻨﻲ ﺟﻮ אﭼﮡ‪ -‬אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﺷﻬﺎدت ﮘﻮ ﺳﻨﺪن ﻋﺸﻖ ﺟﻮ אﻣﺘﺤﺎن ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﻇﺎﻫﺮي ﺳﺨﺘﻲ ۽ ﺗﻨﮕﻲ ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﺑﻬﺎدري‪ -‬ﺳﻨﺪن ﺷﻬﺎدت א� ﺟﻲ ﺧﻮאﻫﺶ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻣﺮڻ ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﻫﻨﻦ ﺟﻮ א� ﺳﺎن وﺻﺎل‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﻛﻮﻓﻲ دﻏﺎﺑﺎز ۽ ﻇﺎﻟﻢ ﻫﺌﺎ‪ -‬ﻫﻨﻦ وﻳﭽﺎرن אﻣﺎﻣﻦ ﮐﻲ ﻫﺮ ﻃﺮح ﺳﺎڻ ﺳﺘﺎﻳﻮ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬אﻣﺎﻣﻦ ﺟﻲ ﻣﮍﻫﻦ ﺗﻲ ﮘﺠﻬﻦ ﺟﺎ ﻻﻣﺎرא ڏﻳﮡ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪:‬‬
‫‪ -1‬ﺳﺨﺘﻲ ﺷﻬﺎدت ﺟﻲ‪،‬ﭴﮡ ﺷﺎدي ﺟﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ذرو ﻧﺎﻫﻪ ﻳﺰﻳﺪ ﮐﻲ‪ ،‬אي ﻧﺴﻮرو ﻧﻴﻨﻬﻦ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ وﭠﻮ ﻣﻴﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﺟﻲ אوﻻد ﺗﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﺨﺘﻲ ﺷﻬﺎدت ﺟﻲ‪ ،‬ﻧﺴﻮرو ﺋﻲ ﻧﺎر‬
‫ﻛﻲ رﻧﺪ ﭘﺮوڙﻳﻦ رאز‪ ،‬ﻗﻀﻴﻲ ﻛﺮﺑﻼ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻗﻀﻴﻮ ﻛﺮﺑﻼ ﺟﻮ‪ ،‬ﻣﮍﻳﻮ ﺋﻲ ﻣﻠﻬﺎر‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﭵﻴﺎﺋﻲ ﮘﺠﻬﻪ ﺟﻲ‪ ،‬אﻟــٰـﻬﻲ אﺳﺮאر‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﭤﻮ ﻣﺨﺘﻴﺎر‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺟﻮن ﭘﺮﮐﻮن ﻟﻬﻲ‪.‬‬
‫‪ -4‬دوﺳﺖ ﻛﻬﺎﮢﺌﻲ دאدﻻ‪ ،‬ﻣﺤﺐ ﻣﺎرאﺋﻲ‬
‫ﺧﺎﺻﻦ ﺧﻠﻴﻔﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﺨﺘﻲ ﺳﻬﺎﺋﻲ‬
‫א� אﻟﺼﻤﺪ ﺑﻲ ﻧﻴﺎز‪ ،‬ﺳﺎ ﻛﺮي ﺟﺎ ﭼﺎﻫﻲ‬
‫אﻧﻬﻲ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﻛﺎ אوﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ אﺳﺮאر ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﻓﺎﺋﻖ ﻫﻠﻴﺎ ﻓﺮدوس ڏي‪ ،‬ﺟﻨﺖ ﺳﻨﺪﻳﻦ ﺟﻮِء‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﭤﻲ ﻓﻲ א� ۾‪ ،‬ﻫﻮِء ﺳﺎن ﭤﻴﺎ ﻫﻮِء‬
‫رب ڏﻳﮑﺎرﻳﻦ روِء‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﺟﻲ אﺣﺴﺎن ﺳﻴﻦ‪.‬‬

‫‪68‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -6‬ﺳﻮرﻫﻲ ﻣﺮﻳﻦ ﺳﻮڀ ﮐﻲ ﺗﻪ دل ﺟﺎ وﻫﻢ وﺳﺎر‬
‫ﻫﮡ ﭜﺎﻟﻮ‪ ،‬وڙﻫﻪ ﭜﺎﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬آڏي ڍאل َم ڍאر‬
‫ﻣﭥﺎن ﺗﻴﻎ ﺗﺮאر‪ ،‬ﻣﺎر ﺗﻪ ﻣﺘﺎرو ﭤﺌﻴﻦ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﻧﺎﺋﻮن‪ :‬آﺑﺮي‬

‫ﻫﻲ ﺳﺮ ۽ ﭔﻴﺎ ﭼﺎر ﺳﺮ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﻫﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء אﭼﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺑﺖ آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‬
‫ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺘﻲ אﺳﻴﻦ رﮘﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ אﺣﻮאل ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪:‬‬
‫)ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻮ ﻗﺼﻮ(‬
‫ﺳﺴﺌﻲ‪ ،‬ﻧﺎﺋﻮن ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍي ﭔﺎﻧﭝﮣﻴﺎﮢﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭴﻤﮡ ﻣﻬﻞ ﻧﺠﻮﻣﻴﻦ ﺳﻨﺪس ﻣﺎﺋﭩﻦ ﺳﺎن ﺧﺒﺮ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﻧﻴﻨﮕﺮ‬
‫ﺟﻲ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﻜﮍي ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺳﺎن ﻟﮑﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻫﻮَء ﻧﻴﭟ ﺷﺎدي ﻛﻨﺪي‪ .‬ﻫﻲَء ﺧﺒﺮ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﻧﻪ وﮢﻲ‪ ،‬ﺗﻦ ﮀﺎ‬
‫ﻛﻴﻮ ﺟﻮ אﻧﻬﻲ ﺗﺎزي ﭴﺎول ﭔﺎر ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺻﻨﺪوق ۾ وﺟﻬﻲ درﻳﺎﻫﻪ ۾ ﻟﻮڙﻫﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﻫﻲَء وﭨﻦ وڏي ﭤﺌﻲ‬
‫۽ ﻧﻴﭟ ﺑﺪﻧﺎﻣﻲ ﻣﭥﻦ آﮢﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﻫﻲَء ﺻﻨﺪوق ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻟﻲ ﮐﭩﻲ ﺟﻲ ﻫﭣ آﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭜﻨﭝﻮر ﺟﻮ رﻫﻨﺪڙ ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﺤﻤﺪ ۽ ﺳﻨﺪس زאل زﻳﻨﺐ‪ ،‬ﭔﺎر ﮐﻲ‬
‫ڏאڍي ﺳﻨﭝﺎل ﺳﺎن ﭘﺎﻟﻴﻮ‪ ،‬ﺟﺎ ﭤﻮري ﮔﻬﮣﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﺎﻣﺎﮢﻲ ۽ ڏאڍي ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﺟﻮאن زאل ﻫﺌﻲ‪ .‬אﺗﻔﺎق ﺳﺎن אﻧﻬﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫۾ ﻛﻴﭻ ﻣﻜﺮאن ۾ אﭼﻲ ڏﻛﺎر ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﺗﻲ ﺟﻲ ﺳﺮدאر ﭴﺎم‪َ ،‬אن ﺳﻮدڻ ﻻِء ﻫﻜﮍو ﺳﺎٿ ﺗﻴﺎر ﻛﻴﻮ ۽ ﺳﻨﮅ ڏي‬
‫ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ۽ ﺳﺎﮢﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﭧ ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﭔﺎﻧﻬﻦ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻫﻲ ﭜﻨﭝﻮر ۾ אﭼﻲ ﻟﭥﺎ‪ .‬ﭘﻮِء אوﭼﺘﻮ ﭘﻨﻬﻮن ۽ ﺳﺴﺌﻲ ﻫﻜﭕﺌﻲ‬
‫ﮐﻲ ڏﺳﻲ ورﺗﻮ ۽ ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺗﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ ۽ ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﭤﻴﮡ ﻛﺮي ﻫﻮ ﭔﺌﻲ ﻣﺤﺒﺖ ۾ ﭰﺎﺳﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﺳﺎٿ َאن ﺳﻮدي ﻛﻴﭻ ﻣﻮﭨﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻨﻬﻮن ﺳﺎﮢﻦ وﭸﮡ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ ۽ אﺗﻲ ﺟﻮ אﺗﻲ رﻫﺠﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ڏאڍي אﻧﺘﻈﺎر ۾ אﭼﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭜﺎُء ۽ ﻛﻲ ﭔﻴﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺒﺮي‬
‫ﻧﻜﺘﺎ‪ .‬ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻲ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻮنَء ﮐﻲ ﭜﻨﭝﻮر ﻣﺎن وﭠﻲ אﭼﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ אﺗﻲ آﻳﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﺴﺌﻲ وﻳﭽﺎري‬
‫ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ڏﻳﺮ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪﻳﻦ ﮔﻬﮣﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻧﻴﭟ ﻫﻮ رﻫﻴﺎﺋﻲ ﻛﻴﻦ‪ .‬وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ ﻫﻜﮍيَء رאت‪ ،‬ﭼﻮريَء‬
‫ﭘﻨﻬﻮنَء ﮐﻲ ُאٺ ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ ۽ ﺳﺴﺌﻲ ﮐﻲ ﮀﮇي ڏﻧﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ﺳﺴﺌﻲ ﻧﻨﮉ ﻣﺎن ﺟﺎﮘﻲ‪ .‬ﮀﺎ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﻧﻜﻮ ﭘﻨﻬﻮن آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻜﻲ ڏﻳﺮ آﻫﻦ‪ .‬وﻳﭽﺎري ﻣﻨﻬﻦ ﻣﭥﻮ ﭘﭩﮡ ۽ ﮔﻬﻮڙא‬
‫ﮔﻬﻮڙא ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ ۽ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﭘﭡﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﺳﺮﺣﺪ وאرא ﻟﻚ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﺳﺴﺌﻲ ﭼﺮﻳﻦ وאﻧﮕﻲ ﻛﭙﮍא ﮔﻨﺪﻳﻮن‬
‫ﭰﺎڙي‪ ،‬ﺟﻬﻨﮕﻦ‪ ،‬ﭔﻴﻠﻦ ۽ ﭨﻜﺮن ۽ ﻣﺎﻣﺮن ﻣﺎن ﻫﻠﻲ ﭘﺌﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﮔﻬﮣﺎ ﺋﻲ ﻣﭥﺎ ﻫﻨﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻫﻴﮇي ﻫﻮڏي ڊوڙي ﭘﺮ ﭘﻨﻬﻮن‬
‫ﻫﭣ ﻧﻪ آﻳﺲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻫﻜﮍو ﭔﻜﺮאر ﻣﻠﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻫﻦ ﺟﻲ ﻣﻮﭼﺎري ﺻﻮرت ﮐﻲ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺟﻮאن زאل ﺑﺮﭘﭧ ۾‬
‫ﻫﻴﻜﻠﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﻫﭣ وﺟﻬﮡ ﺟﻲ ﻧﻴﺖ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﭡﺘﻲ ﻫﭩﻲ دאﻧﻬﻮن ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ ﺗﻪ אﺋﻴﻦ ﻛﻨﺪي زﻣﻴﻦ ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺮن‬
‫ﺟﻲ ﻫﻴﭡﻴﺎن ﭰﺎﭨﻲ ﭘﺌﻲ ۽ ﺳﺴﺌﻲَء ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﮔﻬﮍي وﻳﺌﻲ‪.‬‬
‫ﭔﻜﺮאر ﮐﻲ ﻫﻲ رﻧﮓ ڏﺳﻲ ڏאڍو ﻋﺠﺐ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ אﻧﻬﻲ ﻫﻨﮅ ﭘﻬﮡ ﻣﻴﮍي ﮔﮇ ﻛﺮي‪ ،‬ﻗﺒﺮ وאﻧﮕﻲ ڍﻳﺮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻛﻦ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﭘﻨﻬﻮن وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﮐﺎن ﺟﻨﺪ ﮀﮇאﺋﻲ ﭜﻨﭝﻮر ڏي ﭜﮙﻮ‪ .‬אﺗﻔﺎق ﺳﺎن אﻧﻬﻲ ﻗﺒﺮ وﭨﺎن אﭼﻲ‬
‫ﻟﻨﮕﻬﻴﻮن‪ .‬ﭴﺎﺗﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ وﻟﻲ ﻳﺎ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻲ ﻗﺒﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻟﻬﻲ‪ُ ،‬אﺗﻲ دﻋﺎ ﮔﻬﺮڻ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻗﺒﺮ ﻣﺎن ﻫﻜﮍو آوאز‬
‫آﻳﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ﺳﮇ ﭤﻴﻮ ۽ אﻧﻬﻲ ﻣﻬﻞ ﭔﻪ ﭔﺎﻧﻬﻮن ﻧﻜﺘﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ﮐﮣﻲ אﻧﺪر وﻳﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻃﺮح ﺳﺴﺌﻲ ۽‬
‫ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻮ ﻣﻴﻠﻮ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬وא� אﻋﻠﻢ‪.‬‬

‫אﺷﺎرو‪ :‬ﭘﻨﻬﻮن ذאت ﺟﻮ ﺑﻠﻮچ ﻳﺎ ﭔﺮوچ ﻫﻮ ۽ ﻫﺎرون ﺟﻲ אوﻻد ﻣﺎن ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻐﺪאد ﺟﻲ ﺧﻠﻴﻔﻲ وﻟﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻴﭻ ﺟﻮ‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺟﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ אﻧﻬﻲ ﻣﻠﻚ ﺗﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﭘﻲُء آري ﭴﺎم ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ڏאڏي ﺟﻲ‬
‫ﻧﺎﻟﻲ ”ﻫﻮت“ ﺑﻪ ﻛﺮي ﺳﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﭜﻨﭝﻮر ﺟﻮ ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﻛﺮאﭼﻲ ۽ ﻛﻮﭨﮍي ﺟﻲ وچ ﺗﻲ ﺟﻨﮕﺸﺎﻫﻲ ڌאرאن ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﻗﺒﺮ ۾ ﺳﺴﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻮن ﭔﺌﻲ ﭘﻴﺎ‪ ،‬ﺳﺎ ’ﻣﻨﻬﺒﺎر‘ ﻧﺎﻟﻲ ﭨﻜﺮ ﺟﻲ אﭜﺮﻧﺪي ﭼﺌﻦ ﻣﻴﻠﻦ ﭘﻨﮅ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻮ ﭨﻜﺮ ﻟﺴﭕﻴﻠﻲ ۾‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻦ ﭨﻜﺮن ۽ ﻟﻜﻦ ۾ ﺳﺴﺌﻲ‪،‬ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﭘﺌﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﻲ آﻫﻦ‪ :‬وﻧﺪر‪ ،‬وﮢﻜﺎر‪ ،‬ﻫﺎڙﻫﻮ‪ ،‬ڏﻣﺮﻳﻮ وﻏﻴﺮه‬
‫وﻏﻴﺮه ﺟﺒﻞ آﻫﻦ‪.‬‬

‫‪69‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻦ ﻗﺼﻲ ﺑﺎﺑﺖ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻴﻜﻲ אﺷﺎرא ڏﺋﻲ ﭤﻮ ۽ אن ﻣﺎن ﺟﻴﻜﻲ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ۽ ﻋﺒﺮت ﺟﺎ‬
‫ﻗﺼﺎ ﻛﮃي ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﻲ آﻫﻦ‪ :‬ﺳﺴﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﭘﺎڻ ۾ ڏאڍي ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳﺴﺌﻲ ڏאڍي ﻏﻔﻠﺖ ۽ ﺑﻴﻌﻘﻠﻲ ﻛﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻮ ﻧﻨﮉ ۾ ﭘﺌﺠﻲ رﻫﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻮ ﺳﻤﺎَء ﻧﻪ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ۾ ﺳﺴﺌﻲ ﮔﻬﮣﻮ رﻟﻲ ۽ رﺳﺘﻲ ﺟﺎ ڏאﮐﮍא ۽‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﺟﻮ ﻃﺎﻟﺐ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺴﺌﻲ آﻫﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﻳﺎ‬‫ٰ‬ ‫وﮀﻮڙي ﺟﻮ ﻋﺬאب ڏﭠﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻣﺮي ﭘﻨﻬﻮنَء ﺳﺎن ﻣﻠﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻮن ﻣﻌﺸﻮق ﻳﺎ ﻣﻄﻠﻮب ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪא‪ .‬ﻧﻨﮉ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﻏﻔﻠﺖ ﺳﺎن ﮔﺬאرڻ ۽ دﻳﺮ ﻛﺮڻ‪ .‬ﺟﺒﻞ وﻏﻴﺮه ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﺟﻮن‬
‫ﻣﺸﻜﻼﺗﻮن ۽ ﺳﺨﺘﻴﻮن‪ .‬ﭜﻨﭝﻮر ﻫﻲ ﺟﻬﺎن ﻳﺎ دﻧﻴﺎ‪ .‬ﻛﻴﭻ ﻫﻮ ﺟﻬﺎن ﻳﺎ آﺧﺮت‪َ .‬ﺟﺖ ﻳﺎ ڏﻳﺮ‪ ،‬אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻫﻮא ۽ ﻫﻮس‪ ،‬ﻧﻔﺲ ۽‬
‫ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻮن رﻧﮉﻛﻮن‪ ،‬ﺟﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ دﺷﻤﻨﻦ وאﻧﮕﻲ آﻫﻦ‪ .‬ﻣﺮڻ‪ ،‬ﺧﺪא ﺳﺎن وﺻﺎل ﭤﻴﮡ آﻫﻲ‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ُ‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۾‪ -‬ﺳﺴﺌﻲ ۾ ﻋﺸﻖ ﺟﻲ אﭼﺎٽ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻲ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ۾ ﺟﺒﻠﻦ ۽ رﺳﺘﻦ ۾ رﻟﮡ ۽ ﻣﺸﻜﻼت ﮐﺎن ﻧﻪ ڊﭴﮡ‪ -‬ﭨﻜﺮن ﺟﻮ‬
‫ﺧﻮﻓﻨﺎכ ڏﻳﮑﺎُء‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮنَء ڏي وﭸﮡ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ ﭜﻠﺠﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ‪ -‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻮن ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﻨﻴﻮ وﺗﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬אﻫﮍא ﺟﺎﮐﻮڙא ﺳﭝﻜﻮ ﺳﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ ،‬رﮘﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﻬﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪא‪ -‬ﺳﺴﺌﻲَء ﺟﺎ ﭘﻴﺮ ﭘﻬﮣﻦ ﺗﻲ ﻫﻠﮡ ﻛﺮي‬
‫ﭰﭩﺠﻲ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﭘﭡﺘﻲ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﻣﻮﭨﻲ ۽ אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻲ وﭸﻲ ﻧﻴﭟ ﭘﻬﭽﻨﺪي‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﺳﺴﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻮن ﭔﻪ ﻧﻪ آﻫﻦ‪ -‬ﻫﻚ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﺴﺌﻲ وﭸﻲ ﻛﻴﭻ ﻣﻜﺮאن ﮐﻲ رﺳﻲ ﭤﻲ )ﺟﻮ درﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﻨﺪس אﻧﺪر‬
‫۾ آﻫﻲ(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ : 6 -‬ﺟﺒﻠﻦ ﮐﻲ آزﻳﻮن ﻛﺮي ﭤﻲ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ زﻳﺎده ﻧﻪ ﺳﺘﺎﻳﻮ )ﺑﻌﻀﻲ ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ﻫﻲ ﮀﻬﻮن ﻓﺼﻞ ﻓﺘﺢ ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻮ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﻧﻨﮉ ﺟﻲ ﻛﺮي ﺟﺪאﺋﻲ ﭤﻲ ۽ ﻫﻮَء ﻋﺬאﺑﻦ ۾ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﭤﻲ‪ -‬ﻧﻴﺎز ۽ ﻫﻴﭡﺎﻫﻴﻦ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ ﺳﺴﺌﻲ ﺟﻲ ﻛﺎڻ ﭼﮝﻮ‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮنَء ﮐﻲ وאﻫﺮ ﻛﺮڻ ﻻِء ﺳﮇي ﭤﻲ ۽ ﻫﻮت ﻻِء وאﺟﻬﺎﺋﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :9 -‬ﺟﺪאﺋﻲَء ﺟﺎ ڏک‪ ،‬ﻋﺬאب ۽ ﺳﺨﺘﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :10 -‬وري ﭘﻨﻬﻮنَء ﮐﻲ ﻣﺪد ﻻِء ﺳﮇي ﭤﻲ‪ -‬ﺗﺤﻤﻞ ۽ ﺗﻮﻛﻞ ﺟﻬﮍو ﭔﻴﻮ ﻋﻼج ﻛﻮﻧﻬﻴﺲ‪ -‬ﭔﻴﺎ ﻋﻠﺤﺪه ﺧﻴﺎل ۽ אﺷﺎرא‪.‬‬
‫”ﭨﺮﻣﭗ ﺻﺎﺣﺐ“ وאري رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﻫﻜﮍو ﻧﻨﮃو ﺳﺮ ”آﺑﺮي ﮀﻮﭨﻜﻲ“ ﺟﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﻀﻤﻮن ﺑﻪ אﻫﻮﺋﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮنَء ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۾ ﺣﻴﺮאن آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻦ ﺟﻲ ﻣﻦ ” ﺗﻦ ﺗﺸﻨﮕﻲ ﺗﺎر‬
‫ﭘﻲ ﭘﻴﺎﻟﻮ ُאڃ ﺟﻮ‪ُ ،‬אڃ ﺳﻴﻦ ُאڃ ُאﺗﺎر‬
‫ﭘﻨﻬﻮن ﺳﺎڻ ﭘﻴﺎر‪ ،‬ﺗﻪ ُאڃ ﺳﻴﻦ ُאڃ ُאﺟﻬﺎﺋﻴﺎن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭘﺎﮢﻲ ﻣﭥﻲ ﺟﻬﻮﭘﮍא‪ ،‬ﻣﻮرک ُאڃ ﻣﺮن‬
‫ﺳﺎﻫﺎن אوڏو ﺳﭙﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻟﻮﭼﻲ ﺗﺎن ﻧﻪ ﻟﻬﻦ‬
‫دم ﻧﻪ ﺳﭹﺎﮢﮡ‪ ،‬دאﻧﻬﻮن ﻛﻦ ُﻣﭡﻦ ﺟﻴﺌﻦ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻧﺎאﻣﻴﺪي ﺟﻲ ﻧﺠﻬﺮي‪ ،‬ﭘﻴﻬﻲ ﭘﺲ א�‬
‫ﭼﭩﻲ رﺑﺎﻧﻲ رאﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺮאدن ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻫﻮت ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻨﺠﻬﻪ ۾‪ ،‬ﭘﮁﻴﻦ ﻛﻮﻫﻪ ﭘﻬﻲ‪،‬‬
‫وﻓﻲ אﻧﻔﺴﻜﻢ אﻓﻼﺗﺒﺼﺮون‪ ،،‬ﺳﻮﺟﻬﻲ ﻛﺮ ﺳﻬﻲ‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﻛﺎﻧﻪ وﺋﻲ‪ ،‬ﻫﻮت ﮘﻮﻟﮡ ﻫﭧ ﺗﻲ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺟﺖ ﺗﻮ ﭜﻮري ﭜﺎﻧﺌﻴﻮ‪ ،‬ﻛﻮﻧﻬﻲ ُאت ﻛﻮﻫﻴﺎر‬
‫ﭘﻨﮅ َم ﻛﺮ ﭘﻬﺎڙ ڏي‪ ،‬وﺟﻮد ﺋﻲ وﮢﻜﺎر‬

‫‪70‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ڌאرﻳﺎن ﭜﺎﻧﺌﺞ ڌאر‪ ،‬ﭘﭿ ﭘﺮﻳﺎن ﻛﺮ ﭘﺎڻ ﺗﻮن‪.‬‬
‫‪ -6‬ﻫﻮت ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻨﺠﻬﻪ ۾‪ ،‬ﭘﮁﻴﻦ ﻛﻮﻫﻪ ﭘﺮﻳﺎڻ‬
‫وﻧﺤﻦ אﻗﺮب אﻟﻴﻪ ﻣﻦ ﺣﺒﻞ אﻟﻮرﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻮﺋﻲ ﺳﺎڻ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻴﻦ ﭘﺎڻ‪ ،‬آڏو ﻋﺠﻴﺒﻦ ﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ -7‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏﭠﻢ ﭘﺎڻ ۾‪ ،‬ﻛﺮي روح رﻫﺎڻ‬
‫ﺗﻪ ﻧﻜﻮ ڏوﻧﮕﺮ ڏﻳﻬﻪ ۾‪ ،‬ﻧﻜﺎ ﻛﻴﭽﻴﻦ ﻛﺎڻ‬
‫ﭘﻨﻬﻮن ﭤﻴﺲ ﭘﺎڻ‪ ،‬ﺳﺴﺌﻲَء ﺗﺎن ﺳﻮאرא ﭤﻴﺎ‪*.‬‬
‫‪ -8‬ﺳﻮﺋﻲ ڏوري ﺳﺴﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮﺋﻲ ﮐﮣﻴﻮ ﺳﺎڻ‬
‫ﻛﮇﻫﻴﻦ ﻛﻴﻦ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭴﻠﮡ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﭴﺎڻ‬
‫ﭘﭿ ﭘﺮﻳﺎن ﻛﺮ ﭘﺎڻ‪ ،‬ﺗﻪ ﺗﻮن ﺗﻴﺎﺋﻴﻦ ﻟﻬﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -9‬وﭸﻴﻦ ﮀﻮ وﮢﻜﺎر‪ ،‬ﻫﺖ ﻧﻪ ﮘﻮﻟﻴﻦ ﻫﻮت ﮐﻲ‬
‫ﻟﻜﻮ ﻧﺎﻫﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻞ ﭼﺌﻮ ﭔﺌﻲ ﭘﺎر‬
‫ﭤﻲُء ﺳﺴﺌﻲ‪ ،‬ﭔﮅ ﺳﻨﺪرو‪ ،‬ﭘﺮت ﭘﻨﻬﻮن ﺳﻴﻦ ﭘﺎر‬
‫ﻧﺎﺋﻲ ﻧﻴﮡ ﻧﻬﺎر‪ ،‬ﺗﻮ ۾ دﻳﺮو دوﺳﺖ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -10‬ﻫﻞ ﻫﻴﻴﻦ ﺳﻴﻦ ﻫﻮت ڏي‪ ،‬ﺳﺴﻲ ﮐﮡ َم ﺳﺎڻ‬
‫ﺟﻨﻲ ﭜﺎﻧﻴﻮ ﭘﺎڻ‪ ،‬ﺳﻲ آرﻳﺎﮢﻴﻮن אوري رﻫﻴﻮن‪.‬‬
‫‪ -11‬ﻛﮇﻫﻦ ﭘﺌﺠﻲ ﻛﻦ ﭤﻲ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﭤﺠﻲ وאت‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﭤﺠﻲ ﻛﺎت‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﭤﺠﻲ ﭔﻜﺮو‪.‬‬

‫ﺳﺮ ڏﻫﻮن‪ :‬ﻣﻌﺬوري‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻛﻴﭻ ﻣﻜﺮאن ﺟﺎ ﻛﺘﺎ ﺳﺴﺌﻲَء ﺗﻲ ﺑﻬﻦ ﭤﺎ‪ -‬ﻛﺘﻦ ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن ۽ אﻧﻬﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﭔﻴﺎ ﺧﻴﺎل‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﺴﺌﻲ ڏﮐﻦ ۾ روﺋﻲ رڙي ﭤﻲ ﭘﺮ ﻫﻠﻨﺪي ﺑﻪ وﭸﻲ‪ -‬ﻣﺤﺒﻮب ﺳﺎن ﻣﻠﮡ ﺟﺎ ﺿﺮوري ﺷﺮط‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺳﺴﺌﻲ ﺟﺒﻠﻦ ﮐﻲ ڏورאﭘﺎ ڏﺋﻲ ﭤﻲ ۽ ﻫﻨﻦ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺣﺎل אوري ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ﻣﻠﮡ ﺟﻮ ﺳﻮﻟﻮ رﺳﺘﻮ ﻣﺮڻ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﺟﻴﺌﻦ ﭘﭵﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﻣﺤﺒﻮب ڏي ﭘﻴﻮ ﻫﻠﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﻫﻮ ُאﭠﻦ ﮐﻲ ﭘﭩﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺎٺ ۾ ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﺟﺪאﺋﻲ ۾ دאﻧﻬﻮن ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻣﺮ ﺗﻪ ﻣﻮﭼﺎري ﭤﻴﺌﻦ‪ ،‬ﺟﻴﺌﮡ آڏو ﺟﺖ‬
‫ﻫﺎري ﻛﺮ ﻫﻤﺖ‪ ،‬ﺗﻪ دم ڏﻳﺌﻲ دوﺳﺖ ﻟﻬﻴﻦ‪.‬‬

‫‪ -2‬ﻫﺮدم ﻫﻮت ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻮ ڏﺳﮡ ﭜﺎﻧﺌﺞ ڏک‬

‫ورﻫﻮِء ﭘﻨﻬﻮن ﺳﺎن ﭘﻠﻚ‪ ،‬ﭔﻦ ﭔﺎرﻫﻦ ﻣﺎه ﭔﻴﻦ ﺳﺎن‪.‬‬

‫‪ -3‬ﭤﻮر وﻳﺮ ﻣﻲ ﭤﻲُء‪ ،‬وﭸﮡ وﻳﺮم ﻧﻪ ﺳﻬﻲ‬

‫ڏﺋﻲ ﻣﺮج ڏوﻧﮕﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺟﺘﻦ ﻛﺎرڻ ﺟﻲُء‬
‫ﻫﮇ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻲُء‪ ،‬ﺳﺎﻫﻪ ﭘﺮﻳﺎن ﺗﺎن ﺻﺪﻗﻮ ﭘﺌﻲ‪.‬‬

‫‪ -4‬אوڏو آ אڻ ﻫﻮﻧﺪ ﮐﻲ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺪﻳﺎن ﻫﻮت ﭘﺮي‬

‫‪71‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺳﺎﺟﻦ ﺗﻦ ﺳﺮي‪ ،‬ﻻﺋﻴﻦ ﭤﻴﻮ ﻟﮇﺟﻲ‪.‬‬

‫‪ -5‬ﻣﺮﮢﺎ אﮘﻲ ﺟﻲ ﻣﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻣﺮي ﭤﻴﻦ ﻧﻪ ﻣﺎت‬

‫ﻫﻮﻧﺪא ﺳﻲ ﺣﻴﺎت‪ ،‬ﺟﻴﮣﺎ אﮘﻲ ﺟﻲ ﺟﻴﺎ‪.‬‬

‫‪ -6‬ﻛﻬﺎن ﺗﺎن ﻛﻴﭽﺎن ﭘﺮي‪ ،‬ﺳﻤﻬﺎن ﺗﻪ ﺳﺮ ﻫﻴﭟ‬

‫ﭔﺎروﭼﻲ ﺳﻴﻦ ڏﻳﭟ‪ ،‬ﺟﻴﮇﻳﻮن ﺟﻴﻬﻲَء ﭘﺮ ﭤﺌﻲ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﻳﺎرﻫﻮن‪ :‬دﻳﺴﻲ‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺳﺴﺌﻲ ﭨﻦ دﺷﻤﻨﻦ ﺟﻲ ﮔﻼ ﻛﺮي ﭤﻲ ﺟﺒﻠﻦ ۽ אﭠﻦ ۽ ڏﻳﺮن ﺟﻲ‪ -‬ﭔﻴﻮ وڌﻳﻚ دﺷﻤﻦ ﺳﺴﺌﻲَء ﺟﻲ ﭼﻚ‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﺴﺌﻲَء ﮐﻲ ﺳﺮﺗﻴﻮن ﺟﻬﻠﻴﻦ ﭤﻴﻮن ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﻧﻪ وڃ‪ ،‬ﻣﺘﺎن ڏﮐﻲ ﭤﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﺴﺌﻲ ﺟﻬﻠﺠﮡ ﺟﻲ‬
‫ﻧﺎﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﻛﻴﭻ ﮐﺎن ﻗﺎﻓﻠﻮ آﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺳﺴﺌﻲ ڏאڍي ﺧﻮش ﭤﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻫﻮ אوﭼﺘﻮ ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ﮐﮣﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪ -‬ﺳﺴﺌﻲ ﺟﺎﮘﻲ ﭤﻲ ۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ڏوﻫﻪ ڏﺋﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻧﺎﺣﻖ אﻫﮍي ﻧﻨﺪ ۾ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﻫﻮَء אﻧﻬﻲ אﻣﻴﺪ ۾ رﻫﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﺟﺖ ﻣﻮﭨﻲ אﻳﻨﺪא‪ -‬ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﻧﻪ آﻳﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻧﻴﭟ ﭘﺎڻ ﻧﻜﺮي ﭘﻮي ﭤﻲ ۽ ﺟﺒﻠﻦ‬
‫ڏي ُﻣﻨﻬﻦ رﮐﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﺟﺒﻠﻦ ۽ ﻟﻜﻦ ﺟﻮن ڏﮐﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪َ :7 -‬ﺟﺖ ﭔﮅي ﻛﺮي‪ ،‬ﭼﻮري ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ وﭠﻲ وﭸﻦ‪ -‬ﭘﻨﻬﻮن وﭸﻲ ﻛﻴﭻ رﺳﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻟﮇﻳﻨﺪي ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﺟﺘﻦ ﺟﻴﮇو ﺋﻲ ﻛﻴﻮ‬
‫אﭼﻲ آري ﭴﺎم ﺟﻮ‪ ،‬وﮢﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن وאس‬
‫ﺟﻲ ﻣﺮون ﮐﺎﺋﻨﻢ ﻣﺎس‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﮇ ﻫﻠﻨﺪم ﻫﻮت ڏي‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻣﺮون ﭘﺎڻ ﻣﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻮﻧﺪא ﭘﺮﻳﻦ‬
‫ﻛﻬﻲ ﻛﻤﻴﮣﻲ ﻫﻠﻴﺎ‪ ،‬ﻛﻬﻞ ﻛﻴﺎﺋﻮن ﻛﺎﻧﻪ‬
‫ﺟﻮرو رאت ﺟﻮאن‪ ،‬ﺟﻴﮇﻳﻮن ﺟﺖ ﻛﺮي وﻳﺎ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﻨﺠﻬﻲ ﻣﻮن ﻧﻪ ﺳﻨﭝﺎﻟﻴﻮ‪ ،‬ﻣﺎرﻳﺲ ﺳﻮر ﺻﺒﻮح‬
‫ﻧﻴﮡ ﻫﻴﺮאﻳﻢ ﻧﻨﮉ ﺳﺎن‪ ،‬ﺟﺘﻦ ﻟﻨﮕﻬﻲ ﺟﻮِء‬
‫ﻫﺎﭸﻮ ﻛﺮي ﻫﻮِء‪ ،‬آڌي رאت ُאﭤﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺳﻤﺮ ﺟﻦ ﻧﻪ ﺳﺎڻ‪ ،‬ﻫﻮت ﺗﻪ آﻫﻲ ﺗﻦ ﺟﻮ‬
‫ﻛﺮي ﮀﻴﭳ ﮀﭙﺮ ۾‪ ،‬ﭘﻨﻬﻮن אﻳﻨﺪو ﭘﺎڻ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي روح رﻫﺎڻ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻲ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺳﻜﻲ ﺟﺎن ﺳﺘﻴﺎس‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﻚ ﺳﻤﻬﮡ ﻧﻪ ڏﺋﻲ‬
‫ﺟﺎﮘﻲ ﺳﺘﻴﺲ ﺟﻦ ﻻِء‪ ،‬آﻳﺎ ﺗﺎن ﻧﻪ ُאﭤﻴﺎس‬
‫ﭜﻴﻨﺮ آٌء ﭜﻠﻴﺎس‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﺳﻚ ﺳﻤﻬﮡ ﮀﺎ ﻟﮙﻲ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﭔﺎرﻫﻮن‪ :‬ﻛﻮﻫﻴﺎري‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻧﻨﮉ ﻧﭝﺎﮘﻲ ۽ ﻧﺪوري آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ﺧﻴﺮ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪.‬‬

‫‪72‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﺴﺌﻲ ڏوﻧﮕﺮ ﺳﺎن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ وאﻫﺮ ﻻِء ﺳﮇي ﭤﻲ‪ -‬ﺳﺴﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﭘﺎڻ ۾ ﻛﻬﮍي ﺳﻨﺒﺖ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﺣﺴﻦ ﺟﻮ ﭘﺮﺗﻮو‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﺳﺴﺌﻲَء ﺟﻲ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ ڏﮐﺎرو אﺛﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﻫﻮَء ﭘﻨﻬﻮنَء ﻻِء رڙي ﭤﻲ‪ -‬رﺳﺘﻲ ﺟﺎ אﻫﻨﺞ ۽ ڏک‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ُ -1‬ﻣﻨﻬﻦ وﻳﮍﻫﻲ ﻣﺌﻦ ﺟﻴﺌﻦ‪ ،‬ﺳﺘﻴﻦَء ﺳﻨﺠﻬﻴﺌﻲ‬
‫אوﺟﺎﮘﻮ אﮐﻴﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﭴﺎﺗﺌﻲ ﻧﻪ ڏﻳﺌﻲ‬
‫ﻫﭥﺎن ﺗﻪ ﭘﻴﺌﻲ‪ ،‬ﭤﻲ ﻛﭽﻮ ﻛﻴﭽﻴﻦ ﮐﻲ ﻛﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﺳﻴﻮن ﻛﮇﻫﻴﻦ‪ ،‬ﻫﺎﻛﻮن ﻫﺎڙﻫﻲ ﺟﻮ‬
‫ﻛﻴﭽﻦ אوري ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن‪ ،‬ﻣﻌﺬورﻳﻮن ﻣﻴﻮن‬
‫وאﭨﻮن وﻳﻬﻪ ﭤﻴﻮن‪ ،‬ﻛﻮﻫﻪ ﭴﺎﮢﺎن ﻛﻬﮍي وﻳﺎ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﭷ وﻳﻨﺪي ﮐﻲ‪ ،‬ﺟﻮش ﺟﻼﻳﺎ ﺟﻲ‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﺟﻲ ﺗﺨﻠﻴﻖ ﺟﺎ‪ ،‬ﻧﻴﻨﻬﻦ ﺗﻨﻬﻴﻦ وٽ ﻧﻲ‬
‫ﭨﻴﮇي ﭘﺲ ﺗﻲ ﻫﻮت ﺗﻪ آﻫﻲ ﻫﻜﮍو‪.‬‬

‫ُ‬
‫ﺳﺮ ﺗﻴﺮﻫﻮن‪ :‬ﺣﺴﻴﻨﻲ‬
‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺳﺞ ﻟﻬﮡ ﻛﺮي ﭘﺎڻ ﺳﺴﺌﻲ ﺟﺎ ڏک زﻳﺎده ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻴﻦ ﺳﺎﻫﮍﻳﻦ ﮐﻲ ﭔﮅאﺋﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ آٌء ﺿﺮور ﭜﻨﭝﻮر ﮀﮇي‪ ،‬ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن وﻳﻨﺪس‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ‪ :3‬ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ אﻧﺪر ﻣﺎُء ﺳﺎن אوري ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﺳﻨﮕﺘﻲ ﺳﺎﭤﻲ אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ آﻫﻦ‪ -‬ﮐﻴﺲ ﭘﭡﺘﻲ ﮀﮇي وﻳﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﺎ رڙﻳﻮن ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ زﻳﻮر ۽ ﺳﻴﻨﮕﺎر אﮀﻼﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن وﭸﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﺎ ﻋﺬאب‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﻫﻮَء ﭘﻨﮅ ﻛﺮي ﻛﺮي ﭤﻜﺠﻲ ﭤﻲ‪ -‬ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ ﻟﻬﮡ ﻻِء ﺣﻴﺮאن ۽ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬ﺟﺪאﺋﻲَء ﺟﻲ درد ﮐﺎن دאﻧﻬﻮن ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :9 -‬ﭘﻨﻬﻮن ﻻِء ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﺎڙي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :10 -‬ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ﺳﮇ ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :11-‬ﻛﻴﭻ ﺟﻲ وﭸﮡ ﻻِء ڏאڍא ﻣﭥﺎ ﻫﮣﻲ ﭤﻲ‪ -‬ڏک ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﺧﻮﺷﻲ ﻛﻬﻴﻦ ﻛﻢ ﺟﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :12 -‬ﺟﻴﺌﻦ ﺳﺴﺌﻲ ﭘﻨﻬﻮن ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﭔﻴﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻧﭥﺎ ڏﺳﻦ‪ -‬ﻫﻨﻦ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ رﺳﺘﻮ ۽ ﻫﻦ ﺟﻮ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ رﺳﺘﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :13 -‬ﭘﻨﻬﻮن ﺟﻲ وﭸﮡ ﻛﺮي ﺳﺴﺌﻲ אرﻣﺎن ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻛﺎﻧﻬﻲ ﺟﺎِء ﺟﻠﮡ ريَء‪ ،‬ﺟﺎن ﺟ ِﻴﺌﻦ ﺗﺎن ﺟﻞ‬
‫ﺗﺘﻲ ﭤﮅي ﻫﻞ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻬﻲ وﻳﻞ وﻳﻬﮡ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺟﺎن ﺟﺎن آﻫﻲ ﺳﻮﺟﻬﺮو‪ ،‬ﺗﺎن ﺗﺎن ﻛﺮﻫﻞ ﻛﺎﻫﻪ‬
‫ﻣﺘﺎن ﭤﺌﻲ אوﻧﺪאﻫﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺮ ﻧﻪ ﻟﻬﻴﻦ ﭘﺮﻳﻦَء ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻧﻜﻲ ﻣﺌﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﻧﻜﻲ ﭤﻲ ﺟﻴﺎن‬
‫ﺳﺎﺟﻦ ﺳﺎﻫﻪ ڏﻳﺎن‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﺳﺎرﻳﻮ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪.‬‬

‫‪73‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -4‬ﻛﻮﻫﻴﺎرو ﭤﻲ ﻛﺎت‪ُ ،‬ﻣﻴﻮن ﻣﺎرڻ آﺋﻴﻮ‬
‫ُﻫﺌﻲ ﻣﺮ ﻫﻮت ﺣﻴﺎت‪ ،‬آٌء ﻣﻴﺎﺋﻲ ﮔﻬﻮري‪.‬‬
‫‪ -5‬ﮔﻮﻧﺪر وڏي وٿ‪ ،‬ﻛﻨﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﺎﮢﻬﺌﻴﻦ‬
‫ﭔﻨﮅي ﮔﻮڏ ﮔﺮٿ‪ ،‬ﺳﺎﭨﻮ ﻛﺠﻲ ﺳﻮر ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﺟﻲ ﻫﺌﺎ ﻫﻮت ﭘﻨﻬﻮن ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻮن ﺟﻴﺌﻦ ﻣﻼﻗﺎت‬
‫ﭔﺎﻧﻬﻮن وﺟﻬﻲ وאت‪ ،‬ﻫﻮﻧﺪ رﻳﻬﻮن ﻛﺮﻳﻮ رڃ ۾‪.‬‬
‫‪ -7‬ﺳﺮﺗﻴﻮن ﺳﭝﻮﺋﻲ‪ ،‬ﭤﻴﻮ אﻧﺪر آرﻳﺎﮢﻲ‬
‫وﻳﭡﻲ ﭘﺴﺎن ﭘﺎڻ ۾‪ ،‬ڏوﻧﮕﺮ ڏﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﻫﻴﺲ ﺟﻦ ﻫﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﻛﻴﭽﻨﻲ ﮔﮇﻳﻢ ﻛﻮﻫﻪ ۾‪.‬‬
‫‪ -8‬ﭘﮁﻴﺌﻲ ﺟﺎن ﭔﺮوچ‪ ،‬ﺗﺎن ﭘﺎﺳﻲ ﻛﺮ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﮐﻲ‬
‫ڏﭠﻮ ﺟﻦ ﺑﻠﻮچ‪ ،‬ﺗﻦ دﻳﻦ ﺳﭝﺌﻲ دور ﻛﻴﺎ‪.‬‬
‫*אﺻﻞ‪ .‬ﺳﺴﺌﻲ ﺳﻮאرא ﭤﻴﺎ‪.‬‬

‫‪74‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎب ڏﻫﻮن‬
‫ﺳﺮ ﺳﻮرٺ‪ :‬ﺳﻮرٺ ۽ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺑﻴﺮאڳ‪ :‬אﺷﺎرو – ﺳﺮ ﻫﻴﺮ رאﻧﺠﻬﻮ؛ אﺷﺎرو‪ -‬ﺳﺮ‬
‫ﺑﺮوو ﺳﻨﮅي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻣﻮﻣﻞ رאﮢﻮ‪ :‬ﻣﻮﻣﻞ ۽ رאﮢﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﮐﺎﻫﻮڙي‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن‬
‫۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ رאﻣﻜﻠﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﮐﻴﭗ )رپ(‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻟﻴﻼن ﭼﻨﻴﺴﺮ‪ :‬ﻟﻴﻼن ۽ ﭼﻨﻴﺴﺮ‬
‫ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺑﻼول‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ڏﻫﺮ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﺎﭘﺎﺗﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﭘﺮﭜﺎﺗﻲ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﮔﻬﺎﺗﻮ‪ :‬ﻣﻮرڙي ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﻛﻴﮇאرو‪:‬‬
‫ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ آﺳﺎ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻣﺎرﺋﻲ‪ :‬ﻋﻤﺮ ۽ ﻣﺎرﺋﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪ ،‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ڍول‬
‫ﻣﺎرﺋﻲ‪ :‬אﺷﺎرو‪ -‬ﺳﺮ ڌﻧﺎﺳﺮي‪ :‬אﺷﺎرو‪ -‬ﺳﺮ ﭘﻮرب‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﺎﻣﻮڏ‪ :‬ﻧﻮري ۽ ﭴﺎم ﺗﻤﺎﭼﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ‪،‬‬
‫ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﻛﺎرאﻳﻞ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪ -‬ﺳﺮ ﺑﻨﺴﺖ‪ :‬ﻣﻀﻤﻮن ۽ אﻧﺘﺨﺎب‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭼﻮڏﻫﻮن‪ :‬ﺳﻮرٺ‬

‫ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ رאِء ڏﻳﺎچ ۽ ﺳﻮرٺ ﺟﻲ ﻗﺼﻲ ﺟﺎ אﺷﺎرא ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﻗﺼﻮ ﻫﻦ ﻃﺮح ﺳﺎن ﺑﻴﺎن آﻫﻲ‪:‬‬

‫) ﺳﻮرٺ ۽ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ (‬

‫رאِء ڏﻳﺎچ‪ ،‬ﮔﺮﻧﺎر ﺟﻮ رאﺟﺎ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﺳﺨﺎ ۽ אﻧﺼﺎف ﺟﻲ ﻛﺮي ﻣﻠﻜﻦ ۾ ﻣﺸﻬﻮر ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ رאﺟﺎ ﺟﻲ‬
‫ﻫﻜﮍي ﭜﻴﮡ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﭘﺮﮢﻴﻞ ﻫﺌﻲ ﻣﮕﺮ אوﻻد ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﺎن ﭘﭧ ﺟﻲ دﻋﺎ ﮔﻬﺮي‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”ﭘﭧ ﭤﻴﻨﺪِء‪ .‬ﭘﺮ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ ﺳﺴﻲ ﻻﻫﻴﻨﺪو‪ “.‬אﮔﺮﭼﻪ ﭜﻴﮡ אﻧﻬﻲ ﻣﻬﻞ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אﻫﻮ ﭘﭧ ﺋﻲ ﮔﻬﻮرﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﭜﺎُء ﺟﻲ ﺳﺴﻲ ﻻﻫﻲ‪ “،.‬ﭘﺮ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻟﮑﻴﻮ ﭰﺮڻ ﺟﻮ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﮐﻴﺲ ﭘﭧ ﭴﺎﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﺎُء ﺟﻲ ﺳﺴﻲ ﻻﻫﮡ ﺟﻲ‬
‫ﮘﮣﺘﻲ ﻛﺮي‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﭔﺎر ﮐﻲ ﭘﻴﺘﻲَء ۾ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي‪ ،‬درﻳﺎﻫﻪ ۾ ﻟﻮڙﻫﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﭔﺎر ﻛﻨﻬﻦ ﭼﺎرڻ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﮝﮣﻲ ﮐﻲ ﻫﭣ‬
‫ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﭘﺎﻟﻲ وڏو ﻛﻴﺲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﮘﺎﺋﮡ وﭴﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﻴﮑﺎرﻳﺎﺋﻴﻨﺲ ۽ ﻫﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﭔﻴﺠﻞ“ رﮐﻴﻮ‬
‫ﻫﺌﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺎڙي ۾ ﻫﻜﮍو ﭔﻴﻮ رאﺟﺎ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”אﻧﻴﺮאِء“ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﺳﭟ ڌﻳﺌﺮ אﮘﻲ ﻫﻴﻮن ۽ ﭔﻲ وڌﻳﻚ ﻫﺎﮢﻲ ﺑﻪ‬
‫ﭴﺎﻳﺲ‪ .‬ﺳﻮ ﻫﻦ ﻫﻴﺘﺮي ﻟﺸﻜﺮ ﻣﺎن ﻛﻚ ﭤﻲ‪ ،‬ﻫﻦ ﻧﺌﻴﻦ ﭴﺎول ﭔﺎر ﮐﻲ ﮘﻬﻪ ﮘﭩﺎ ڍﻛﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺻﻨﺪوق ۾ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي‪ ،‬درﻳﺎﻫﻪ‬
‫۾ ﻟﻮڙﻫﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻫﻲ ﺻﻨﺪوق وﭸﻲ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ۾ ﻧﻜﺘﻲ ۽ ”رﺗﻨﻲ“ ﻧﺎﻟﻲ ﻛﻨﭝﺮ ﮐﻲ ﻫﭣ אﭼﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﻛﻨﭝﺮ‬
‫ﺳﻮن ۽ ُرﭘﻮ ﺑﻪ ﻣﻔﺖ ۾ ﻣﻠﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ ۽ ﻫﻴﺞ ﻣﺎن ﭘﺎﻟﮡ ﻟﮙﺲ ۽‬ ‫ُ‬ ‫ﮐﻲ אﻫﮍو ﻣﻠﻮﻛﺎﮢﻮ ﭔﺎر ﻫﭣ ﻟﮙﻮ‪ ،‬۽‬
‫ﻧﺎﻟﻮ אن ﺟﻮ ”ﺳﻮرٺ“ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﻛﻨﭝﺮ ﺟﻮ אﻧﻴﺮאِء ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺳﺎن ڏאڍو رﺳﺘﻮ ﻫﻮ ۽ ﻫﻤﻴﺸﻪ وﭨﺲ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﮔﻬﮣﻮ ُ‬
‫ﻣﺎن ﭘﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻴﺮאِء ﮐﻲ‬
‫ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﻲ ﺗﻤﺎم ﺣﺴﻴﻦ ڌيَء ﮔﻬﺮ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﮐﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻِء ﺳﮛ ﮔﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ‪ .‬رﺗﻨﻮ ﻗﺒﻮﻟﺪאر ﭤﻴﻮ ۽‬
‫ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ ﺷﺎديَء ﺟﻮ ﺳﻌﻴﻮ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬رﺗﻨﻲ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺗﻮن ڌאرﺋﻲ ﻣﻠﻚ ۾ وﻳﭡﻮ آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ڌيَء ﺳﻮڌو ﭘﻬﺮﻳﻦ אﭼﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ ۾ وﻳﻬﻪ ﺗﻪ آٌء אﺗﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڌيَء ﺳﻬﺠﻦ ﺳﺎن ﭘﺮﮢﺠﺎن‪“.‬‬
‫אﻧﻬﻲَء رٿ ﭘﭡﻴﺎن رﺗﻨﻮ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌيَء ﻛﺠﺎﺋﻲ ۾ ﭼﺎڙﻫﻲ‪ ،‬ڏאڍي ﻣﺎن ﺷﺎن ﺳﺎن رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ﻣﺎن ﻧﻜﺮي‪ ،‬אﻧﻴﺮאِء‬
‫ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ڏي ﭤﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ رאِء ڏﻳﺎچ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎڙيَء ﻣﺎن אﻫﻮ ڊﻧﺒﻠﻮ ڏﺳﻲ ورﺗﻮ‪ .‬ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺳﭵﻮ אﺣﻮאل ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﺲ‪.‬‬
‫ڏאڍي ﻛﺎوڙ ﻟﮙﻴﺲ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺷﻬﺮ وﻳﻞ آﻫﻲ ﮀﺎ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﮍي ﭼﮝﻲ ﺷﻲَء ﻧﻪ אﭼﻲ‪ ،‬۽ وﭸﻲ ڌאرﻳﻦ ﺷﻬﺮن ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻦ‬
‫ﮐﻲ ڏﺋﻲ!“ ﭘﻮِء ﺣﻜﻤﺎ ﺣﻜﻢ אﻫﺎ ﭔﺎﻧﻬﻴﻦ ﮐﮣﺎﺋﻲ آﻧﺪאﺋﻴﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ۽ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻫﻜﺎﻟﻲ ﻛﮃﻳﺎﺋﻴﻦ‪.‬ﻧﺌﻴﻦ ﭘﻴﺪא‬
‫ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻴﺮאِء ﮐﻲ ﻫﻦ ﺣﺎل ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﺳﮍي وﻳﻮ ۽ وڏو ﻟﺸﻜﺮ ﺳﺎڻ ﻛﺮي ﮔﺮﻧﺎر ﺟﻲ ﻛﻮٽ ﺗﻲ ﻛﺎﻫﻲ آﻳﻮ ۽‬
‫ﮔﻬﻴﺮو ﻛﺮي وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﭔﺎرﻧﻬﻦ ﻣﻬﻴﻨﺎ ﻣﭥﺎ ﻫﻨﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻧﻜﻲ ﻛﻮٽ ﭜﭵﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﺪر ﻟﻨﮕﻬﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪ ،‬ﻧﻜﻲ אﻧﺪرﻳﺎن‬
‫ﻻﭼﺎر ﭤﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮن‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﺪر ﺳﺎﻣﺎن آذوﻗﻮ ﻣﺌﻮ رﮐﻴﻞ ﻫﻮ‪ .‬ﭔﻴﻮ ﻋﻼج ﻛﻮﻧﻪ ڏﺳﮡ ۾ آﻳﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ دﺷﻤﻦ‬
‫ﮐﺎن ﺳﻨﺪس ﺳﺨﺎ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ وﻳﺮ وﭠﺎن‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ אﺋﻴﻦ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻮن ﺟﻮ ﭤﺎﻟﻬﻪ ﭜﺮي‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻮﻛﺮ ﮐﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‬
‫ُ‬
‫ﺳﻮن ﻣﻠﻨﺪو‪“.‬‬ ‫ﺗﻪ ﭼﺎرﮢﻦ ﺟﻲ ﮘﻮٺ ۾ وﭸﻲ ﮔﻬﻤﺎِء ﺗﻪ ”ﺟﻴﻜﻮ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ ِﺳﺮي ﻛﭙﻲ آﮢﻲ ڏﻳﻨﺪو‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﮐﻲ ﻫﻲ ﺳﭛ‬

‫‪75‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﭔﻴﺠﻞ אﻫﻮ ذﻣﻮ ﮐﻨﻴﻮ ۽ ﺳﻮن وﭠﻲ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺮﻧﺪא ﺳﺎز ﮐﮣﻲ אﭤﻲ ﺳﻨﺒﺮي ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﻛﻮٽ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﺑﻴﻬﻲ‪،‬‬
‫ﻋﺠﺐ ﻋﺠﺐ ﺟﺎ رאڳ ﮘﺎﺋﮡ ۽ وﭴﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬رאِء ڏﻳﺎچ ﮐﻲ ﻫﻦ ﺟﻮ رאڳ ڏאڍو وﮢﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس دل ﺑﻨﻬﻪ ﻣﻮﻫﺠﻲ وﺋﻲ‪ .‬ﻫﻦ‬
‫ﭔﻴﺠﻞ ﮐﻲ ﺳﻮن رﭘﻮ‪ ،‬ﻫﺎﭤﻲ ﮔﻬﻮڙא ۽ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﺟﻮאﻫﺮ ﮔﻬﮣﺎ אﻧﻌﺎم ﻃﻮر ڏﻧﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﭔﻴﺠﻞ אﻫﻲ ﻗﺒﻮل ﻧﻪ ﻛﺮي‪ ،‬رאِء ڏﻳﺎچ ڏي‬
‫ﭼﻮאﺋﻲ ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺟﻲ ڏﻳﻦ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ِﺳﺮ ڏي‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻮن ﺳﺨﺎ ﺟﻲ ﻛﺮي ﻣﻠﻜﻦ ۾ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﺑﺲ!“‬
‫رאﺟﺎ ﺗﻮڙي ﻛﻮٽ ﺟﻲ ﭜﺎﺗﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ ﺟﻴﻜﻲ ﻣﭥﺎ ﻫﮣﮣﺎ ﻫﺌﺎ ۽ ﺣﻴﻼ ﻫﻼﺋﮣﺎ ﻫﺌﺎ ﺳﻲ ﻫﻼﻳﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﺮ ﭔﻴﺠﻞ ﻣﮍﺋﻲ ﻧﻪ ﻣﭹﻴﺎ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﻧﻴﭟ رאِء ڏﻳﺎچ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭣ ﺳﺎن‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺴﻲ وڍي‪ ،‬ﭔﻴﺠﻞ ﮐﻲ אﮀﻼﺋﻲ ڏﻧﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﺗﺎن ﮐﺎن ﺳﺴﻲ ﮐﮣﻲ אﻧﻴﺮאِء‬
‫وٽ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻬﮍي ﺳﺨﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺳﺴﻲ ڏﺳﻲ‪ ،‬אﻧﻴﺮאِء ﮐﻲ ڏאڍو אرﻣﺎن ﭤﻴﻮ‪ ،‬۽ ﭔﻴﺠﻞ ﮐﻲ ڏאڍو ﮘﺎﻟﻬﺎﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻫﻬﮍي‬
‫ﻧﻴﻚ ﻣﺎﮢﻬﻮَء ﮐﺎن ﻧﻪ ﻣﮍﻳﻮ آﻫﻴﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﻣﺎن אﺳﺎن ﮐﻲ ﺧﻴﺮ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻬﭽﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﭘﻮِء رאﺟﺎ ﭔﻴﺠﻞ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ ﻣﺎن ﭔﺎرن ﺳﻮڌو ﻟﻮڌאﺋﻲ ﻛﮃﻳﻮ‪ .‬ﭔﻴﺠﻞ ﻟﮇي رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ۾ آﻳﻮ‪ .‬ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﺑﺎﻫﻪ‬
‫ﺟﺎ ﻣﭻ ﮐﮣﻲ ﭔﺎرﻳﺎ אﭤﻦ ۽ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ رאﮢﻲ ﺳﻮرٺ‪ ،‬ﺳﺲ ﺳﻮڌي ڏאﮔﻬﻪ ﭼﮍﻫﻲ ﺳﺘﻴﻮن ﭤﻴﻮن ﭤﻴﻦ‪ .‬ﻫﻲ ﺑﻪ ڏک אرﻣﺎن‬
‫ﮐﺎن ﭨﭗ ڏﻳﺌﻲ ﺑﺎﻫﻪ ۾ ﭘﻴﻮ ۽ ﺳﻨﺪس زאل ﺑﻪ ﮐﻴﺲ ڏﺳﻲ ﻣﭻ ۾ ﻛﺎﻫﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲَء ﻃﺮح אﻫﻲ ﭼﺎرﺋﻲ ﭴﮣﺎ ﺳﮍي ﻣﺌﺎ ۽‬
‫ﺧﺎכ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﻗﺼﻲ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ رאڳ ﺟﻲ ﻋﺠﺐ אﺛﺮ ۽ رאِء ڏﻳﺎچ ﺟﻲ ﺳﺨﺎ ۽ ﺳﻮرٺ ﺟﻲ אﻳﻤﺎﻧﺪאري وﻏﻴﺮه ﺑﺎﺑﺖ‬
‫ﻣﻮﻟﻲ ﺟﻮ ﺳﭽﻮ‬‫ٰ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻮﺟﺐ رאِء ڏﻳﺎچ آﻫﻲ‬
‫ٰ‬ ‫אﺷﺎرא ڏﺋﻲ ﭤﻮ ۽ אﻧﻬﻦ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﺗﺼﻮف ﺟﺎ ﺧﻴﺎل ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻮرٺ‪ ،‬אﻳﻤﺎﻧﺪאري ۽ ﺳﭽﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻛﺴﮡ‪ ،‬ﺧﺪא ﺳﺎن وﺻﻞ ﭤﻴﮡ‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ ۽ ﻋﺎﺷﻖ‪ ،‬رאڳ‪ ،‬ﺧﺪא‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﭔﻴﺠﻞ‪ ،‬رאِء ڏﻳﺎچ وٽ אﭼﻲ ﭤﻮ ۽ ِﺳﺮ ﺟﻮ ﺳﻮאل ﻛﺮي ﭤﻮ‪ -‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻴﻮن ﺷﻴﻮن ﻗﻴﻤﺘﻲ آﮀﻴﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻮ ﻧﭥﻮ‬
‫ﻣﭹﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﭔﻴﺠﻞ ﮀﻬﻪ رאﺗﻴﻮن ﺑﺮאﺑﺮ ﺑﻴﻬﻲ ﮘﺎﺋﻲ ﭤﻮ ۽ وڌﻳﻚ אﻧﻌﺎم ۽ ﭔﻴﻮن ﺷﻴﻮن آﮀﻴﻨﺲ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﭔﻴﺠﻞ ﺟﻲ رאڳ ﺟﻮ אﺛﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬رאِء ڏﻳﺎچ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺴﻲ وڍي‪ ،‬ﭔﻴﺠﻞ ﮐﻲ ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ -‬رאﺟﺎ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭜﺎﺗﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﺎﺗﻢ ۽ אﻓﺴﻮس‪ -‬ﺳﻮرٺ ﺟﻮ‬
‫ﻣﺮڻ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﺗﻮ در آﺋﻴﻮ رאﭴﮣﺎ‪ ،‬ﺟﺎﺟﻚ وﭠﻲ ﺟﻲُء‬
‫ﻛﻨﺎ ﻧﺎر ﺣﺎﻣﻴﻪ‪ ،‬ﻫﺎڻ ﺑﭽﺎﺋﺞ ﻫﻲُء‬
‫وאﻟﻲ وאرج ويُء‪ ،‬ﺟﺖ آﻫﻪ ﺟﻨﺎت ﻋﺪن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺗﻨﺪ ﺑﺮאﺑﺮ ﺗﻮرﻳﺎن‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﺌﻮ ﺳﺮن ﭘﺎﺋﻲ‬
‫אﭨﻞ אوڏאﻫﻴﻦ ﭤﺌﻲ‪،‬ﺟﻴﮇאﻧﻬﻪ ﭔﻴﺠﻞ ﭔﺮאﺋﻲ‬
‫ﻫﻲ ﺳﮑﮣﻮ ﻫﮇ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺮ ۾ ﺳﭵﮡ ﻧﺎﻫﻪ ﻛﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﭼﺎرڻ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﻨﮓ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺟﻲ ﺗﺎر‬
‫وﺣﺪه ﻻﺷﺮﻳﻚ ﻟﻪ‪ ،‬ﺗﻨﺪن אيَء ﺗﻨﻮאر‬
‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻬﻴﻦ وאر‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﮐﮣﻲ ﻓﻨﺎ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻛﻨﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﺎﮢﻬﺌﻴﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺌﻲ ﻛﻞ ﻛﺎﺋﻲ‬
‫رﺳﻴﺎ ﺳﻲ رﻣﻮز ﮐﻲ‪ ،‬ﺟﮇ ﭘﺎرﺳﻲ ﭘﺎﺋﻲ‬
‫אﻻﻧﺴﺎن ﺳﺮي و אﻧﺎﺳﺮه‪ ،‬ورﺗﻲ אيَء وאﺋﻲ‬
‫رאﺟﺎ رאﮘﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻫﺮ دوﺋﻲ ﻫﻴﻚ ﭤﻴﺎ‪.‬‬

‫‪76‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺳﺮ ﭘﻨﺪرﻫﻮن‪ :‬ﺑﻴﺮאڳ‬
‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻛﺎﺑﻪ ﺗﺼﻨﻴﻒ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬رﮘﻮ ﻣﺜﻨﻮي ۽ ﭔﻴﻦ ﭘﺎرﺳﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ﻣﺎن ﺷﻌﺮ ﭼﻮﻧﮉي ﻛﮃﻳﺎ‬
‫آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﺳﻮرﻫﻮن‪ :‬ﻫﻴﺮ رאﻧﺠﻬﻮ‬

‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻛﻼم ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﻛﻦ ﭔﻴﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﺎ ﺳﻨﮅي ۽ ﺳﺮאﺋﻴﻜﻲ ﺑﻴﺖ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬
‫ﻫﻴﺮ رאﻧﺠﻬﻮ ﺟﻲ ﻗﺼﻲ ڏﻳﮡ ﺟﻮ אﺳﻴﻦ ﻫﺘﻲ ﺿﺮور ﻧﭥﺎ ﭴﺎﮢﻮن‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﺳﺘﺮﻫﻮن‪ :‬ﺑﺮوو ﺳﻨﮅي‬

‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ رﮘﻮ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ ذﻛﺮ ﭤﻴﻞ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﭽﻮ ﻋﺸﻖ ﮀﺎ ﮐﻲ ﭼﺌﺠﻲ ۽ ﮀﺎ ﺗﻲ ﻋﺸﻖ ﭘﭽﺎﺋﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﺟﻬﮍي‬
‫ﻃﺮح ﻣﻀﻤﻮن ﻣﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﭔﻴﻦ ﮐﻲ ﮀﮇي א� ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ رک ۽ ﻋﺸﻖ אڙאِء‪ -‬ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻲ ﺟﺪאﺋﻲ ۾ אﮐﻴﻮن ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﺎڙﻳﻦ ﭤﻴﻮن‪ -‬دل אن‬
‫ﺟﻲ ﻻِء ﮀﻜﻲ ﭘﺌﻲ ﮐﺎﺋﻲ‪ -‬ﻫﻦ ﺟﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﭼﺎﻻ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻫﻦ ﺟﻮ ﻋﺸﻖ‪ -‬ﺳﻨﺪس אﭼﮡ ﺟﻮ אﻧﺘﻈﺎر‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺳﭽﻲ ۽ ﻛﻮڙي دوﺳﺖ ﺟﻲ وچ ۾ ﺗﻔﺎوت‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﭨﺮﻣﭗ ﺻﺎﺣﺐ وאري رﺳﺎﻟﻲ ۾ﻫﻦ ﺳﺮ ﺳﺎن ﻻﮘﻮ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻫﻜﮍو ﻧﻨﮃو ﺳﺮ ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ”ﺑﺮوو ﮀﻮﭨﻜﻮ“ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻲ ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻀﻤﻮن ﻫﻲ آﻫﻲ‪ :‬ﻛﻤﻴﮣﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬دوﺳﺘﻦ ڏي ﺧﻂ ﻟﮑﮡ‪ -‬ﻣﻮﺗﻴﻦ ۽ ﺟﻮאﻫﺮن ﺳﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ‪) -‬ﺧﺎﻛﻮ ﺟﺎ ﺑﻴﺖ( ﺗﻴﺮﻫﻴﻦ ﺻﺪي ﺟﻮن ﺧﺮאﺑﻴﻮن‪) -‬ﺣﻴﺎت ﺟﺎ ﺑﻴﺖ( زאﻟﻦ ﺟﺎ ﻣﻜﺮ ۽ ﻓﺮﻳﺐ‪ ،‬ﺗﻦ ﻻِء ﺑﻴﺎن ڏﻧﻞ‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﮀﺎ ﮐﻲ وﭸﻲ ﮀﻮ‪ ،‬ﭔﻴﻠﻲ ﺑﻴﻬﻴﻦ ﭔﻴﻦ ﺟﻮ‬
‫وٺ ﻛﻨﺠﻚ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﮗ ۾ آﻫﻲ ﺟﻮ‬
‫ﺳﻮﮐﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﺳﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻋﺸﻖ א� ﺳﺎن‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﺋﻴﻦ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻛﺮي ﻗﺰאﻗﻲ‬
‫دﻟﺒﺮ دل ﮐﺴﻲ وﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻳﺎر ﭤﺌﻴﻦ ﻳﺎﻛﻲ‬
‫ﺟﺎڙ ﻣﻮن ﺿﻌﻴﻒ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺐ ﻛﺌﻲ ﺟﺎﻛﻲ‬
‫ﻫﺖ ﺑﺖ رﻫﻴﻮ ﺑﺎﻗﻲ‪ ،‬ﺗﻮن ﺳﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﺋﻴﻦ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻛﮇﻫﻦ درد ﻛﺸﺎﻻ دﻟﺒﺮ ﺟﺎ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﭘﻮرﻳﻮن ڏﻳﻦ‪،‬‬
‫ﻛﮇﻫﻦ وﭸﮡ ﻧﻪ ﺳﮑﻴﺎ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﺳﭵﮡ ﭘﺎڻ ﺳﮇﻳﻦ‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮁﻦ ﻛﻴﻨﻜﻲ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﭔﺎﺟﻬﻪ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﭔﻮﻟﻴﻦ‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﻗﻮل ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﺣﺮف ﻧﻪ ﻛﮁﻦ ﻫﻴﻜﮍو‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻳﺎر ﺳﮇאﺋﻲ ﺳﭝﻜﻮ‪ ،‬ﺟﺎﻧﻲ زﺑﺎﻧﻲ‬
‫آﻫﻲ آﺳﺎﻧﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﻢ ﭘﻮي ﺗﻪ ﻛﻞ ﭘﻮي‪.‬‬
‫‪ -5‬دل ﺟﻮ دﻟﺒﺮ ﻫﻜﮍو‪ ،‬ﮔﻬﮣﺎ ﺗﺎن ﻧﻪ ﻛﺠﻦ‬
‫دل ﺑﻪ ڏﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﮐﻲ‪ ،‬ﺗﻮڙي ﺳﺌﻮ ﺳﻜﻦ‬
‫ﺳﻲ ﭼﻠﻮﻻ ﭼﺌﺠﻦ‪ ،‬ﺟﻲ در در ﻻﺋﻦ دوﺳﺘﻲ‪.‬‬

‫ﺳﺮ אرڙﻫﻮن‪ :‬ﻣﻮﻣﻞ رאﮢﻮ‬

‫‪77‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ ﻣﻮﻣﻞ ۽ رאﮢﻲ ﺟﻲ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ אﺣﻮאل ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﻲَء آﻫﻲ‪:‬‬

‫)ﻣﻮﻣﻞ ۽ رאﮢﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ(‬

‫ﻧﻮ )‪ (9‬ڌﻳﺌﺮون ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﻣﻮﻣﻞ‪ ،‬ﺳﻮﻣﻞ‪ ،‬۽ ﺳﺖ ﭔﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻜﮍي‬ ‫رאﺟﺎ ﻧﻨﺪ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍو ﻫﻨﺪو رאﺟﺎ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ َ‬
‫ﭜﻴﺮي رאﺟﺎ ﺷﻜﺎر ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ ۽ ﻛﻨﻬﻦ ُﺳﻮﺋﺮ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﻛﺎﻫﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻣﺮون درﻳﺎﻫﻪ ۾ وﭸﻲ ﮔﻬﮍﻳﻮ ﺗﻪ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺑﻪ ﻟﺸﻜﺮ‬
‫ﺳﻮڌو ﭘﭡﻴﺎن ﻛﺎﻫﻲ ﭘﻴﺲ‪ .‬ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﺳﻮﺋﺮ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن درﻳﺎﻫﻪ ﺳﻜﻨﺪو وﭸﻲ ۽ ﺟﺎِء ﭤﻴﻨﺪي وﭸﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﻣﺮون ۽ ﭘﺎڻ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ وﭸﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﺎ‪ .‬ﻫﻲ ﻋﺠﺐ ڏﺳﻲ ﭘﺎڻ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ אﻧﻬﻲَء ﻣﺮون ﻣﺎرڻ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ ﺷﻮق ﭤﻴﻮ ۽ ﻧﻴﭟ وﭸﻲ‬
‫ﻣﺎرﻳﺎﺋﻴﻨﺲ ۽ وڍي ﭨﻜﺮ ﭨﻜﺮ ﭘﺎﮢﻲ ۾ אﮀﻼﺋﻲ ﺳﻬﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺮون ﺟﻲ ڏﻧﺪن ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻬﻦ ۾ אﻫﻮ ﻋﺠﺐ ﺟﻬﮍو ﺟﺎدو‬
‫ﺟﻮ אﺛﺮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﺎﮢﻲ ﺳﮕﻬﻮ ﺋﻲ ﺳﻜﻲ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬אﻫﻲ ڏﻧﺪ ﻛﮃي ﻗﺎﺑﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﺳﻮڌو‬
‫درﻳﺎﻫﻪ ﻣﺎن ﻟﻨﮕﻬﻲ‪ ،‬ﻣﻮﭨﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻬﺮ ۾ آﻳﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ ڏﻧﺪن ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ رאﺟﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﭛ ﺧﺰאﻧﻮ ﻧﺌﻲ وچ درﻳﺎﻫﻪ ۾‬
‫ﻟﻜﺎﺋﻲ رﮐﻴﻮ ۽ ﺟﮇﻫﻦ ﺑﻪ وﮢﻨﺪو ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﺗﻲ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻮ وאﺳﻄﻮ وڌو‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ رאﺟﺎ ﺟﻲ ﻏﻴﺮﺣﺎﺿﺮي ۾ ﻛﻨﻬﻦ ﻓﻘﻴﺮ אﭼﻲ אﻧﻬﻦ ڏﻧﺪن ﻻِء ﺳﻮאل ﻛﻴﻮ ۽ ﺧﺪא‬
‫ﻣﻮﻣﻞ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ڏﻧﺪن ۾ ﻛﺎ ﻫﻬﮍي ﺧﺎﺻﻴﺖ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ אﻫﻲ ڏﻧﺪ ﮐﮣﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﻲ ڏﻧﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ‬
‫ﺧﻮش ﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ رאﺟﺎ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ڏﻧﺪ ﻛﻮ ﻓﻘﻴﺮ ﭠﮙﻲ ﻛﺮي وﭠﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻮﻣﻞ ﺗﻲ אﭼﻲ ﻛﺎوڙﻳﻮ‬
‫۽ ذري ﮔﻬﭧ ﭤﻲ ﻣﺎرﻳﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﭘﺮ ﻣﻮﻣﻞ אﻧﻬﻲ ﻧﻘﺼﺎن ﺟﻲ ﭜﺮي ڏﻳﮡ ﺟﻲ ﻫﻚ رٿ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﺳﻮﻣﻞ ﭜﻴﮡ ۽ ﻧﺎﺗﺮ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﻣﺪد ﺳﺎن ﻣﻮﻣﻞ ﺟﺎدو ﺳﮑﻲ ﻫﺸﻴﺎر ﭤﻲ ۽ ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾ ﻣﻴﺪאن ﺗﻲ ﻫﻜﮍي ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﺟﻬﮍي ﻋﺠﻴﺐ ﻣﺎڙي ﮐﮣﻲ ﺟﻮڙﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ﭼﻮڌאري ﮘﺎڙﻫﻲ ﭘﺎﮢﻲ وאري ﻧﺪي وﻫﺎﻳﺎﺋﻴﻦ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﮐﮣﻲ ”ﻛﺎכ“‬
‫ﻛﻨﮉن ﮐﺎن ﺟﺎدو ﺟﺎ ﺷﻴﻨﻬﻦ ﮐﮣﻲ ﺑﻴﻬﺎرﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ אﻧﻬﻲ ﻃﺮح ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ ﺣﻴﺮت ۽ ﺧﻮف ﺟﻬﮍא ﭨﻜﺴﺎٽ‬ ‫رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ﭼﺌﻨﻲ ُ‬
‫ﻣﻨﮉي وﻳﭡﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻬﮍو ﻋﺠﺐ ﺟﻬﮍو ﻛﺎرﺧﺎﻧﻮ‪ ،‬ﺟﻮ אوﭼﺘﻮ ﺑﺮﭘﭧ ۾ ﭘﻴﺪא ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺟﺎ ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﺷﻬﺰאدي وﻳﭡﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬
‫ﺟﻮ ُﻫﻞ ﭼﻮڌאري ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﭘﻮِء אوﺳﻲ ﭘﺎﺳﻲ وאرא ﺷﻬﺰאدא ۽ ﺳﻮدאﮔﺮ ﻫﺎכ ﭔﮅﻳﻮ ڊوڙﻳﻮ ﭤﻲ آﻳﺎ‪ ،‬۽ ﻣﺎل ﺧﺰאﻧﺎ ﺧﺮﭼﻲ‪،‬‬
‫ﭘﺌﻲ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻣﻮﻣﻞ ﮐﻲ ﻣﻮﻫﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻮَء אﻫﮍي ڏאﻫﻲ ۽ אﭨﻜﻞ وאري ﻫﺌﻲ ﺟﻮ ﮐﻴﻦ ﻣﺎرﻳﻮ ﮐﭙﺎﺋﻲ ﭤﻲ‬
‫ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺎل ﺧﺰאﻧﺎ ﮔﮇ ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﻲَء ﮐﻲ ﭘﺌﻲ ﭘﻬﭽﺎﺋﻲ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻲ ﺧﺰאﻧﻮ ڏﻧﺪن وﭸﮡ ﻛﺮي‬
‫درﻳﺎﻫﻪ ۾ رﻫﺠﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫אﻧﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﺣﻤﻴﺮ ﺳﻮﻣﺮو‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﻛﻮٽ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ وٽ ﭨﻲ وزﻳﺮ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻛﻲ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﭼﺎر ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻦ‬
‫ﺳﺎن ﻫﻦ ﺟﻲ ڏאڍي ﻣﺤﺒﺖ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬۽ ﺟﻦ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﻨﻴﻮ وﺗﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻫﻮ رאﮢﻮ ﺳﻮڍو ۽ ﭔﻪ ﭔﻴﺎ‬
‫ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺣﻤﻴﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وزﻳﺮ ﺳﻮڌو ﺷﻜﺎر ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻮ ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﻫﻜﮍو ﺳﺎﻣﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺧﺒﺮﭼﺎر‬
‫ﭘﮁﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ”ﺗﻮن ﻛﻴﺮ آﻫﻴﻦ ۽ ﻛﭥﺎن ﭤﻮ אﭼﻴﻦ؟“ ﻫﻦ ﭼﻴﻦ ﺗﻪ ”آﺋﻮن ﺳﮑﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻴﺎن ۽ ﮔﻬﮣﻮ אﺳﺒﺎب ۽ ﺳﺎﻣﺎن ﻫﺌﻢ‪،‬‬
‫ﭘﺮ ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﭔﮅي وﭨﺲ وﻳﺲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ אﻣﻴﺪ ﺗﻲ ﺗﻪ ﺳﺎﮢﺲ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮي ﺧﻮش ﭤﻴﺎن ۽ ﻧﻴﭟ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﭘﺮ‬
‫ﭘﻮِء ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﺎل אﺳﺒﺎب ﺗﻪ ﭰﺮאﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺮﮘﻮ آٌء ﺑﻪ ﭤﻲ ﻣﺎرﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺲ ﻣﺲ ﺟﻨﺪ ﮀﮇאﺋﻲ ﭜﮙﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﻫﻲ ﺣﺎل ﭔﮅي ﺣﻤﻴﺮ ۽‬
‫ﺳﻨﺪس ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ ﮐﻲ ڏאڍي ﺧﻮאﻫﺶ ﭤﻲ ﺗﻪ אﻫﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮﻳﻮن‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﻲ ﺗﻪ وﻳﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲ ﺳﭛ ﻛﺎכ ﺗﻲ ﻛﺎﻫﻲ آﻳﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﺗﻲ ﭘﻬﺘﺎ ﺗﮇﻫﻦ ﻧﺎﺗﺮ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﻧﻜﺮي آﺋﻴﺎ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﮐﻲ‬
‫وﻫﺎرﻳﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻣﻬﻤﺎﻧﻦ وאﻧﮕﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻨﻦ ﭼﻴﺲ ﺗﻪ ”אﺳﺎن ﮐﻲ ﻣﻮﻣﻞ ﺳﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮאِء“ ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﻧﺎﺗﺮ‪ ،‬ﺣﻤﻴﺮ ﮐﻲ وﭠﻲ وﺋﻲ‪ ،‬אﮘﭝﺮو ﻫﻠﻲ ﭘﺎڻ ﮐﺴﻜﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﺣﻤﻴﺮ ﮐﻲ ڏאڍﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼﺗﻦ ۽ ﻫﻼﮐﻴﻦ ۾ ﮀﮇي‬
‫وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﭥﺎ ﻫﮣﻲ ﻣﺲ ﻣﻮﭨﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ وٽ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء وزﻳﺮ ﺑﻪ ﻫﻚ ﻫﻚ وאري ﺳﺎن رﻟﻲ ﭘﻨﻲ وري آﻳﺎ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ رאﮢﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﻨﺠﻬﺎﺋﻦ ڏאڍو ڏאﻫﻮ ۽ ﻋﻘﻞ وאرو ﻫﻮ‪،‬‬
‫۽ وري ﭨﻴﮇو ﺑﻪ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺳﺎن وﭸﻲ ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﻣﺎڙيَء ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﻣﻮﻣﻞ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ‪ ،‬ڏאﻫﭗ ۽ אﭨﻜﻞ‬
‫ڏﺳﻲ‪ ،‬ﻣﭥﺲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻨﻦ رאت ﺳﭵﻲ ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭘﺮﻫﻪ ﭰﭩﻲَء ﻣﻬﻞ رאﮢﻮ ﻣﻮﻣﻞ ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ وٽ آﻳﻮ ۽ אﻫﻮ אﻧﺠﺎم ﻛﺮي آﻳﻮ ﺗﻪ آٌء אﺗﻲ ﺗﻮ وٽ ﭘﺎﮢﻬﻲ ﭘﻴﻮ אﻳﻨﺪس‪.‬‬

‫‪78‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ رאﮢﻲ ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ ﺗﻪ‪” ،‬ﻫﻴﺘﺮو وﻗﺖ ﻛﭥﻲ ﻫﺌﻴﻦ؟“ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺳﭽﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻧﻪ ﺳﻠﻲ ۽ ﻛﻮڙ ﻛﺮي ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﺗﻪ ”آﺋﻮن ﺑﻪ אوﻫﺎن وאﻧﮕﻲ ﺳﭵﻲ رאت رﻟﻲ ڌﻛﺎ ﮐﺎﺋﻲ אﭼﻲ ﻧﻜﺘﻮ آﻫﻴﺎن‪ “.‬ﭘﻮِء ﺳﭝﻨﻲ ﭘﻮﺋﺘﻲ ﻣﻮﭨﮡ ﺟﻲ ﺻﻼح ﻛﺌﻲ ۽‬
‫אﭼﻲ ﻋﻤﺮﻛﻮٽ ۾ ﻧﻜﺘﺎ‪ .‬אﻧﻬﻲ وﻗﺖ ﮐﺎن وﭠﻲ رאﮢﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ رאت ﺟﻮ ﺗﮑﻲ ڏאﭼﻲ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ‪ ،‬ﭼﺎﻟﻴﻬﻪ ﻛﻮﻫﻪ ﭘﻨﮅ ﻛﺮي‬
‫ﻣﻮﻣﻞ وٽ אﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮي ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭘﻲُء ۽ ﺳﻨﺪس زאل ﮐﻲ رאﮢﻲ ﺟﻲ אﻫﺎ ﭼﺎل ﭼﻠﺖ ﻧﻪ وﮢﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻮ ڏﻫﺎڙي رאت ﺟﻮ ﮔﻬﺮ ﻧﻪ ﭨﻜﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻨﻦ وﭸﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ ﺣﻤﻴﺮ وٽ دאﻧﻬﻦ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺷﻚ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ‬
‫رאﮢﻲ ﺟﻮ ﻣﻮﻣﻞ ﺳﺎن ﻛﻮ وאﺳﻄﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺳﺒﺐ ﻫﻦ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﻗﻴﺪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﺮ رאﮢﻲ ﺟﻲ ﭜﻴﮡ‪ ،‬ﺟﺎ ﺣﻤﻴﺮ ﺳﻮﻣﺮي‬
‫ﺟﻲ رאﮢﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻨﭣ آزي ﺗﻲ ﺣﻤﻴﺮ‪ ،‬رאﮢﻲ ﮐﻲ ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﻗﻴﺪ ﻣﺎن ﻛﮃﻳﻮ‪ .‬ﭘﻮِء رאﮢﻲ ﺟﻲ ﭘﻲُء‬
‫אﭨﻜﻞ ﻛﺮي ﺟﻨﻬﻦ ُאٺ ﺗﻲ رאﮢﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﺎ ﻣﺎرאﺋﻲ ﭰﭩﻲ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﻦ אﻧﻬﻲ ﻃﺮح وﭸﮡ ﺟﻲ ﭘﭽﺮ ﮀﮇي ڏي‪ .‬ﭘﺮ رאﮢﻮ‬
‫ﻧﻪ رﻫﻴﻮ ۽ وري ُאن ُאٺ ﺟﻲ ﮔﻮﻧﺮي ﺗﻲ ﻫﭣ رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻲ‪ ،‬وري ﻣﻮﻣﻞ ڏي ﭘﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺮ ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﮐﻲ ڏאڍو ﻏﺼﻮ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﺳﭵﻮ رאﮢﻲ ﺳﺎن ﭔﺠﻬﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻨﻦ‬
‫ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﭜﻴﮡ ﺳﻮﻣﻞ ﮐﻲ ﺳﻴﮑﺎرﻳﻮ ﺗﻪ ﻛﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻛﺮي ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﮐﺎن ﭰﭩﺎِء ﺳﻮﻣﻞ ﺗﻪ ﺟﺎدو ﺟﻲ ﻛﻢ ۾ ﭘﺎڻ ﻣﻮﻣﻞ‬
‫ﺟﻲ אﺳﺘﺎد ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻫﻦ אﻫﮍي رٿ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ رאﮢﻮ אﻳﻨﺪي ﻣﻬﻞ رﺳﺘﻮ ﭜﻠﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو ڌﻧﺎر ﻣﻨﻬﻦ ﭘﻴﺲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﻣﺎڙيَء ﺟﻮ ڏس ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ رﺳﺘﻮ ﺑﻪ ڏﻳﮑﺎرﻳﺲ ۽ אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ”ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻲ‬
‫ﺳﻴﺘﻞ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍي ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﺎن دل آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮڏﻫﺎڙي وﭨﺲ אﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭠﺎﻫﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ڌﻧﺎر‪ ،‬ﺳﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﺳﻴﮑﺎرڻ ﭘﭡﻴﺎن ﺷﻚ ﺟﻲ وﺟﻬﮡ ﻻِء رאﮢﻲ ﮐﻲ ﭔﮅאﺋﻲ‪ .‬رאﮢﻲ‬
‫ﺟﻲ אﭼﮡ ﮐﺎن אﮘﻲ ﺳﻮﻣﻞ ﻫﻴﺌﻦ ﻛﻴﻮ ﺟﻮ ﻣﺮدאﻧﺎ ﻛﭙﮍא ڍﻛﻲ‪ ،‬وﭸﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﻴﮡ ﻣﻮﻣﻞ ﺳﺎن ﭜﺎﻛﺮ ﭘﺎﺋﻲ ﺳﻤﻬﻲ رﻫﻲ‪.‬‬
‫אﺗﻲ ﺳﮕﻬﻮﺋﻲ رאﮢﻮ آﻳﻮ ۽ אﭼﻲ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﻣﻮﻣﻞ ﺳﺎن ﻛﻮ ڌאرﻳﻮ ﻣﮍس ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻤﻬﻴﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ڌﻧﺎر ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻪ אﮘﻬﻴﻦ‬
‫دل ۾ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ وﻳﺘﺮ ﭘﻚ ﭤﻴﺲ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﭔﻨﻬﻲ ﮐﻲ ﻫﻚ ڌכ ﻫﮣﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﭸﺎن‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﻮِء‬
‫ﭼﮝﻲ ﻣﺖ آﻳﺲ‪ .‬ﭘﻮِء ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻟﻜﮡ ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﭜﺮ ۾ رﮐﻲ‪ ،‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﺳﺘﻮ ﮀﮇي ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮﻣﻞ ﺟﺎﮘﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻬﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ رאﮢﻮ אﭼﻲ رאت ﻛﺎوڙ ﻣﺎن ﻣﻮﭨﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻚ ﭤﻴﺲ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ‬
‫ﻣﺎن ﺧﻴﺮ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﻗﺎﺻﺪ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﻗﺎﺻﺪ ﻣﻮﻛﻠﻴﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮ رאﮢﻲ אﭼﮡ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺟﺪאﺋﻲ ﺳﻬﮡ ﺟﻬﮍي ﻧﻪ‬
‫ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﭘﺎڻ ﺟﻮﮘﻲ ﺟﻮ وﻳﺲ ﻛﺮي ﻧﻜﺘﻲ ۽ رאﮢﻲ وٽ آﺋﻲ ۽ ﻫﻦ ﺳﺎن ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ۾ ﭘﺌﻲ ﮔﺴﺘﺎخ ﭤﻲ‪ .‬ﭘﻮِء ﻫﻜﮍي‬
‫ﭜﻴﺮي ﭼﻮﭘﮍ رאﻧﺪ ﻛﻨﺪي رאﮢﻲ ﺟﻲ אک ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﺑﺖ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺗﻲ وﭸﻲ ﭘﺌﻲ ۽ ﺷﻚ ﭘﻴﺲ ﺗﻪ אﻫﺎ ﻣﻮﻣﻞ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻮﻣﻞ ﺑﻪ אﺗﻲ ﻣﺮدאﻧﻮ وﻳﺲ אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ ﭘﻮِء ﺗﻪ رאﮢﻲ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮﺋﻲ ﻫﭥﻴﻦ ﭘﻴﺮﻳﻦ ﭘﺌﻲ ﭘﺮﭼﺎﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ رאﮢﻮ ﻧﻪ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﻮﻣﻞ אﻫﮍي ﻧﺎאﻣﻴﺪ ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ ﭠﻬﺮאُء ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ وﭸﻲ ﭘﺎڻ ﺟﻼﺋﻲ ﺳﺘﻲ ﭤﻴﺎن‪.‬‬
‫ﭘﻮِء ﺟﮇﻫﻦ رאﮢﻲ ﮐﻲ אﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﭘﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﻮﻣﻞ وﭸﻲ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ۾ وڌو آﻫﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﭤﻲ ڊوڙﻳﻮ ۽ אﭼﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‬
‫ﺗﻪ ”ﺗﻮن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي آُء ﺗﻪ ﭘﺎڻ ۾ ﭘﺮﭼﻮن‪ “.‬ﭘﺮ ﻣﻮﻣﻞ ﻧﻪ ﻧﻜﺘﻲ ۽ ڏک ﮐﺎن رאﮢﻮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﻲ ﻣﭻ ۾ ﭘﻴﻮ ۽ ﻫﻜﮍي ﮔﻬﮍي‬
‫۾ ﭔﺌﻲ ﭴﮣﺎ ﺳﺎﮘﺌﻲَء ﺑﺎﻫﻪ ۾ ﺳﮍي ﻣﺌﺎ‪.‬‬

‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﺣﻤﻴﺮ ﺳﻮﻣﺮي ﺟﻲ ﭼﺌﻦ وزﻳﺮن ﺟﺎ ﻫﻲ ﻧﺎﻻ آﻫﻦ‪:‬‬

‫رאﮢﻮ ﺳﻮڍو‪ ،‬ﺑﮉאﻣﺎﮢﻲ ﭘﻨﺮو‪ ،‬ڏوﻧﺌﺮ ﭜﭩﻲ ۽ ﺳﻴﻨﻬﮍو ڌﻣﺎﭼﺎﮢﻲ‪ ،:‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻟﺴﭕﻴﻠﻲ ﺟﺎ ﭴﺎم ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺎ ۽ ﻛﻮﭨﮍيَء ﺟﻲ‬
‫אوﻟﻬﻪ ڏي אﺳﻲ ﻣﻴﻠﻦ ﭘﻨﮅ ﺗﻲ ﺗﻮءﻧﮓ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﻗﺼﻲ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﭠﮙﻴﻦ ۽ رאﮢﻲ ﺟﻲ ﺳﻴﺎﮢﭗ ۽ ﺳﻨﺪن ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﻛﺎوڙ‪ ،‬ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ۽ ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ آﻫﻲ‪ :‬ﻣﻮﻣﻞ‪ ،‬ﻋﺎﺷﻖ ﻳﺎ ﺣﻖ ﺟﻮ ﻃﺎﻟﺐ‪ ،‬رאﮢﻮ آﻫﻲ ﻣﻌﺸﻮق ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪא‪،‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﺟﺪאﺋﻲ وﻏﻴﺮه ﺑﺎﺑﺖ אﺷﺎرא ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫ُ‬
‫۽ ﻛﺎכ ﭼﺌﺒﻮ ﻫﻦ ﻛﻮڙي دﻧﻴﺎ ﮐﻲ‪ ،‬۽ ڍٽ ﻳﺎ ﭤﺮ ﭼﺌﺒﻮ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻣﻮﻣﻞ‪ ،‬رאﮢﻲ ﺟﻲ אﻧﺘﻈﺎر ۾ آﻫﻲ‪ -‬ﻫﻮَء ﭘﺮﻫﻪ ﭰﭩﻲَء ﺗﺎﺋﻴﻦ ڏﻳﺎ ﭔﺎرﻳﻮ وﻳﭡﻲ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ‪ -‬ﻫﻮَء ﭔﻴﻦ ﻋﺎﺷﻘﻦ ﮐﺎن رאﮢﻲ ﮐﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﻛﺮي ﭤﻲ ۽ ﻫﻮَء ﮐﻴﺲ ﻳﺎد ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬

‫‪79‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﻫﻜﮍو ﺳﺎﻣﻲ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﻣﺎڙيَء ﮐﺎن ﻣﻮﭨﻲ ﭤﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ אﺣﻮאل ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ -‬ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ وڏא ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻮﻣﻞ‬
‫ﻣﺎﮢﮡ ﭤﺎ وﭸﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﻮر ﻧﻪ ﻣﻮﭨﻦ ﭤﺎ‪ ،‬אﺗﻲ ﻏﺮﻗﺎن ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻣﻮﻣﻞ ﺟﻲ ﻣﺎڙيَء ﺟﻮ ﺳﮅو رﺳﺘﻮ‪ -‬ﻫﻮَء رאﮢﻲ ﮐﻲ ﭘﺮﭼﺎﺋﮡ ﻻِء ﻣﭥﺎ ﻫﮣﻲ ﭤﻲ‪ -‬ﻫﻮَء ﻋﺸﻖ ۽ ﺟﺪאﺋﻲَء ﺟﺎ ﺳﻮر‬
‫ﺳﻬﻲ ﻧﭥﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﻣﻮﻣﻞ‪ ،‬رאﮢﻲ ﺳﺎن ﻣﻠﮡ ﻻِء وאﺟﻬﺎﺋﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﮐﻴﺲ ﮔﻬﮣﻮ ﻳﺎد ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬رאﮢﻲ ﺟﻲ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ ﻣﻮﻣﻞ ﺗﻲ אﺛﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬رאﮢﻲ ﺟﺎ ﻣﻮﻣﻞ ﺗﻲ ﮔﻬﮣﺎ אﺣﺴﺎن‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﺳﻮڍي ﺳﺘﻲ ﻟﻮِء‪ ،‬ﻛﺎﺟﺎ ﻣﻮن ﺳﻴﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﺌﻲ‬
‫ﺳﺎ ﺟﻲ ﭘﮅر ﭘﻮِء ﺗﻪ ﺳﺮﺗﻴﻮن ﺳﻤﻬﻲ ﻛﺎﻧﻜﺎ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ ﻛﺎﻫﻴﺎن ﻛﺮﻫﻮ‪ ،‬ﭼﭩﺎﮢﻮ ﭼﻮڌאر‬
‫ﻣﻨﺠﻬﺌﻲ ﻛﺎכ ﻛﻜﻮري‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺌﻲ ﺑﺎغ ﺑﻬﺎر‬
‫ﻛﺎﻧﻬﻲ ﭔﻲ ﺗﻨﻮאر‪ ،‬ﭤﻴﻮ ﻣﮍوﺋﻲ ﻣﻴﻨﮅرو‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻣﻮﻣﻞ ﮐﻲ ﻣﺠﺎز ﺟﺎ‪ ،‬אﮐﻴﻦ ۾ אﻟﻤﺎس‬
‫ﻧﻜﺎ ﻋﺎم ﺧﺎص‪ ،‬ﺟﻲ وﻳﺎ ﺳﻲ وڍﻳﺎ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﭘﻼﮢﻴﺎﺋﻮن ﭘﻨﮅ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﻟﮇﻳﻮ ﻟﻄﻴﻔﻦ‬
‫ﻫﭥﺎن ﺣﺒﻴﺒﻦ‪ ،‬ﻛﻮﻧﻪ ڏﮐﻮﻳﻮ ﻛﮇﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -5‬رس َم رﺳﮡ ﮔﻬﻮرﻳﻮ‪ ،‬ﮀﮇ رאﮢﺎ رﻳﮇאﺋﻲ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻴﭧ ﻣﻴﻨﮅرא‪ ،‬ﻋﺎﻗﻞ אﮔﻼﺋﻲ‬
‫ﭘﺴﻴﺞ ﻟﭳ‪ ،‬ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻞ ﻛﭽﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﺮ ﻣﻌﺎف ﻣﺪאﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺳﻮڍא ﺳﮑﻴﺎﮢﻲ ﭤﻴﺎن‪.‬‬
‫‪ -6‬ﻫﻠﻮ ﻫﻠﻮ ﻛﺎכ ﺗﮍ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﻧﻴﻨﻬﻦ ُאﮀﻞ‬
‫ﻧﻜﺎ ﺟﻬﻞ ﻧﻪ ﭘﻞ‪ ،‬ﺳﭝﻜﻮ ﭘﺴﻲ ﭘﺮﻳﻦَء ﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ -7‬ڍوﻟﻴﻲ ڍﻛﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﻫﻴﺲ אﮔﻬﺎڙي אڳ‬
‫ﺟﻮڙي وﭸﺎن ﺟﮗ‪ ،‬ﻛﻜﺮ ﻗﻴﺎم ﻛﺎכ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -8‬ﺳﻮڍא ﺻﺒﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‪ ،‬ﺑﻲ ﻋﻘﻠﻦ ﻋﻘﻞ‬
‫آﻫﻲ אﻧﮓ אﻣﻞ‪ ،‬ﻣﺎٺ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻴﻨﮅرא‪.‬‬
‫‪ -9‬ﻣﻴﺎن ﻣﻴﻨﮅرא ﻣﻮٽ‪ ،‬ﻛﺮي ﺑﺨﺶ ﺑﮁﺎﻳﻮن‬
‫ﺗﻮن ﮔﻬﮣﻴﻦ ﺳﻨﺪو ﮔﻬﻮٽ‪ ،‬ﻣﻮن ور ﺗﻮن ﺋﻲ ﻫﻜﮍو‪.‬‬

‫ُﺳﺮ אوﮢﻴﻬﻮن‪ :‬ﮐﺎﻫﻮڙي‬

‫ﻫﻦ ﺳﺮ ۾ ﮐﺎﻫﻮڙي ﻓﻘﻴﺮن ﺟﺎ ﻗﺎﻋﺪא آﻫﻦ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ‪ ،‬رﻳﺎﺿﺖ ۽ ﭘﺎڻ ﭘﭽﺎﺋﮡ ﻣﺎن ﻛﻬﮍא ﻓﺎﺋﺪא آﻫﻦ ﺗﻦ ﺟﻮ‬
‫ذﻛﺮ ﭤﻴﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﮐﺎﻫﻮڙﻳﻦ ﺟﺎ ﻋﺠﺐ رﺳﺘﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﮔﻨﺠﻲ ﭨﻜﺮ ﺟﺎ אﺳﺮאر ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﮐﺎﻫﻮڙﻳﻦ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﭔﻴﻮن ﻋﺠﺐ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ۾‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬

‫‪80‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -1‬ﻣﻮن ﮐﺎﻫﻮڙي ﻟﮑﻴﺎ‪ ،‬ﮔﻬﺮﻳﻦ ﺗﻪ ﮔﻬﺎرﻳﻦ‬
‫وאﺣﺪ ﻻِء وﻟﻬﻦ ۾ روﻳﻮ ﺟﺮ ﻫﺎرﻳﻦ‬
‫ﮔﻮﻧﺪر ﮔﺬאرﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ڏوﭤﻲ ڏٿ ﮔﮇ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﭘﻴﺮ ﭘﺮאﮢﺎ ﮐﺮﻛﮡ‪ ،‬ﺳﻜﺎ ُﻣﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪن‬
‫ﺳﺎﺟﻬﺮ ڏوري آﺋﻴﺎ‪ ،‬ﺳﻮﻧﻬﺎن ﺟﻦ ﻣﻨﺠﻬﻦ‬
‫ﮘﺠﻬﺎن ﮘﺠﻬﻴﻮن ﻛﻦ‪ ،‬ﺗﻬﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﺋﻴﻦ ﭘﻨﺪ ﺟﻮن‪.‬‬
‫‪ -3‬ﮔﻨﺠﻲ ڏوﻧﮕﺮ ﮔﺎم ﺟﻲ‪ ،‬ﭘﻴﺌﻲ ﺟﻨﻲ ﺳﮅ‬
‫ﭔﻲ ﺳﭛ ﮀﮇي ُﭔﮅ‪ ،‬ﻟﻮﭼﻲ ﻻﻫﻮﺗﻲ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﭘﻴﻬﻲ ﺟﻦ ﭘﺮوڙﻳﻮ‪ ،‬ﮔﻨﺠﻮ ڏوﻧﮕﺮ ﮔﺎم‬
‫ﻛﺮي ﺗﻦ ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻟﻮﭼﻲ ﻻﻫﻮﺗﻲ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺟﺖ ﻧﻪ ﭘﮑﻲ ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺖ ﭨﻤﻜﻲ ﺑﺎﻫﮍي‬
‫ﭔﻴﻮ ﭔﺎرﻳﻨﺪو ﻛﻴﺮ‪ ،‬ﮐﺎﻫﻮڙﻳﻦ ريَء ﮐﻴﺮڙي‪.‬‬
‫‪ -6‬وאﺋﻲ وﭸﻴﻢ ﺷﺎل‪ ،‬ﻛﻨﻴﻦ ﻛﻴﻢ ﺳﮣﺎن‬
‫ﭜﻠﻮ ﻛﺮي ﭜﺎل‪ ،‬אﮐﻴﻦ ﺳﻴﻦ אﻧﮅو ﭤﻴﺎن‪.‬‬
‫)وڌﻳﻚ ﭘﮍﻫﻮ(‬
‫* ﻧﺎﻧﻲَء ﺟﻮ ذﻛﺮ ﻣﭥﻲ ڏﻧﻮ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ -‬ڏﺳﻮ ص‪15 -‬‬

‫ﺳﺮ وﻳﻬﻮن‪ :‬رאﻣﻜﻠﻲ‬

‫ﻫﺘﻲ وري ﺻﻮﻓﻴﻦ ۽ ﺳﻨﺎﺳﻲ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻮ ذﻛﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﭘﮍﻫﻨﺪڙن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻫﻨﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﻲ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮔﻬﮣﻮ وﮢﻨﺪي ﻫﺌﻲ ۽ אﻧﻬﻦ ﺳﺎن ﻫﻦ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﺬאرﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﻓﻴﻦ‬
‫ﺟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫אﺷﺎرو‪ :‬ﻫﻨﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﺟﺎ ﮔﻬﮣﺎ ﻗﺴﻢ آﻫﻦ ۽ ﺟﺪא ﺟﺪא رﺳﺘﻦ ۽ ﻋﺎدﺗﻦ ﻛﺮي ﺟﺪא ﺟﺪא ﻧﺎﻻ אﭤﻦ‪ .‬ﻫﻴﭡﺎن ﻧﺎﻻ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ‬
‫۾ ﻋﻠﺤﺪه ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ ڏﺳﮡ ۾ אﻳﻨﺪא‪ :‬ﮐﺎﻫﻮڙي‪ ،‬ﺟﻮﮘﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺮאﮘﻲ‪ ،‬ﻧﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬آدﻳﺴﻲ‪ ،‬ﻣﻬﻴﺴﻲ‪ ،‬ﺻﺎﺑﺮي‪ ،‬ﻻﻫﻮﺗﻲ‪،‬‬
‫ﻛﺎﭘﮍي‪ ،‬ﺣﺴﻴﻨﻲ‪،‬ﺑﺎﺑﻮ ۽ ﺳﺎﻣﻲ‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺟﻮﮘﻴﻦ ۽ ﺑﻴﺮאﮘﻴﻦ ﺟﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺰي ﺟﻬﮍي آﻫﻲ‪ -‬ﻫﻨﻦ ﺟﺎ ﻋﺠﻴﺐ رﺳﺘﺎ‪ -‬ﻧﺎﻧﻲَء ﺟﻲ زﻳﺎرت ﺗﻲ وﭸﻦ ﭤﺎ‪*.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ אﭼﺮج ﺟﻬﮍي ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ‪ -‬ﺳﺎري ﻣﻬﻴﻨﻲ ۾ روز روز ﻧﻴﻮن رﺳﻤﻮن ۽ ﻧﻮאن رﺳﺘﺎ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﮐﺎﻫﻮڙﻳﻦ ﺟﺎ ﻋﺠﻴﺐ رﺳﺘﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﺟﻮﮘﻲ ﭤﻴﮡ ﻻِء ﻛﻬﮍﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﺿﺮوري آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬ﺳﺎﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ روح ﺳﺎن رﻫﺎڻ ﻛﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﺳﺎﻣﻴﻦ ﺟﺎ رﺳﺘﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﭘﻨﮡ ﺟﻲ ﻋﺎدت‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬ﻻﻫﻮﺗﻴﻦ ﺟﻮ ﻟﮇي ﻫﻠﮡ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :9 -‬ﻫﻨﻦ ﺟﻲ رﻳﺎﺿﺖ ۽ ﻛﺸﺎﻻ ﻛﮃڻ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬

‫‪81‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -1‬وﭨﻦ وﻳﭡﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ڏﺳﻮ ﻛﻴﻦ ڏﻳﻬﺎن‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻬﻮﺋﻲ ﻧﺎﻫﻪ ﻛﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻛﺎ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﺳﻨﺪﻳﺎن‬
‫ﭘﺴﻮ ﻛﻴﻦ ﭘﺴﺎن‪،‬آٌء ﻧﻪ ﺟﻴﻨﺪي אن ري‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻧﻜﻲ ﮐﮣﻦ ﭘﺎڻ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﺳﺎڻ ﭘﺎڻ‬
‫אﻫﮍو ﺟﻦ אﻫﭹﺎڻ‪ ،‬آٌء ﻧﻪ ﺟﻴﻨﺪي ُאن ري‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺟﻦ وﭸﺎﻳﻮ ﺟﻮﮘﻴﻴﻦ‪ ،‬ﻛﻞ ﺳﻴﻦ آﻫﻴﻦ ﻛﻢ‬
‫ڏﺳﮡ ﺟﻦ ﺳﻨﺪم‪ ،‬آٌء ﻧﻪ ﺟﻴﻨﺪي ُאن ري‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺟﻲ ﭜﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮﮘﻲ ﭤﻴﺎن ﺗﻪ ﺳﮛ ﺳﭝﻴﺊ ﮀﮇي‬
‫אوڏو ﭤﻲ אﻟﻒ ﮐﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻴﻢ ﺳﻴﻦ ﮔﮇ‬
‫ﻫﺘﺎن ﻻﻫﻮﺗﻲ ﻟﮇ‪ ،‬ﺗﻪ ﮔﺮﺳﻴﻦ ﮔﮇﺟﻴﻦ ﻛﺎﭘﮍي‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺟﻲ ﭜﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮﮘﻲ ﭤﻴﺎن ﺗﻪ ﻣﮍﻫﻲ ﭔﺎري ﻣﺮ‬
‫ﻣﻨﺠﻬﺌﻲ ﺗﻴﺮٿ ﺗﻜﻴﺎ‪ :،‬ﻣﻨﺠﻬﺌﻲ ﮔﺮوَء ﺟﻮ ﮔﻬﺮ‬
‫ﻣﻨﺠﻬﺌﻲ ﺑﺎﺑﻮ ﺑﮑﻴﺎ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺌﻲ ﻧﺎرڻ َﺳﺮ‪.‬‬
‫ﭘﺴﻲ ڏورھ ﺑﺮ‪،‬ﺗﻮن ﺧﻮد آﻫﻴﻦ ﺗﻜﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﺟﻲ ﭜﺎﺋﻴﻦ ﺟﻮﮘﻲ ﭤﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻪ ﻃﻤﻊ ﮀﮇ ﺗﻤﺎم‪،‬‬
‫ﮔﻮﻻ ﺟﻲ ﮔﻮﻟﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﭤﻲُء ﻏﻼم‬
‫ﺻﺒﺮ ﺟﻲ ﺳﺮوאﻫﻲَء ﺳﺎن‪ ،‬ﻛﺮ ﻛﻴﻨﻲ ﮐﻲ ﻗﺘﻼم‬
‫ﺗﻪ ﻧﺎﻧﮕﺎ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎم‪ ،‬ﻟﮑﺠﻲ ﻻﻫﻮﺗﻴﻦ ۾‪.‬‬
‫‪ -7‬ﺳﺎﻣﻲ ﻛﻴﻦ ﺳﻤﺠﻬﻪ‪ ،‬ﺳﭙﻴﺮﻳﺎن ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ‬
‫ﻧﺎﻧﮕﺎ ﺗﻮن ﻧﺎﻧﻲ ڏي‪ ،‬ﻛﻴﻢ آدﻳﺴﻲ ُאﺟﻬﻪ‬
‫وﻳﻬﻲ ﺗﻮن وﺟﻮد ﻣﺎن ﮘﻮﻟﻲ ﻟﻬﺞ ﮘﺠﻬﻪ‬
‫ﭔﺌﻲ ڏאﻧﻬﻪ ﻫﮇ ﻧﻪ ﭔﺠﻬﻪ‪ ،‬אﻟﮏ אﺗﻴﺌﻲ ﻛﺎﭘﮍي‪.‬‬
‫‪ -8‬ﻣﻮﻧﺎ ﺟﻦ ﻣﺤﺮאب‪ ،‬ﺟﺴﻮ ﺟﺎﻣﻊ ﺗﻦ ﺟﻮ‬
‫ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﻗﻠﺐ ﻛﺮي‪ ،‬ﻛﻴﺎﺋﻮن ﺗﻦ ﺗﺮאب‬
‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺟﻲ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺴﻤﺎن ﻛﻴﺎﺋﻮن ﺟﻮאب‬
‫ﺗﻦ ﻛﻬﮍو ڏوﻫﻪ ﺛﻮאب ‪،‬ﻫﺎدي ﺟﻬﻴﻦ ﺣﺎل ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -9‬ﺟﻦ ُאﺟﻬﻴﻮ ﺗﻦ ﭔﺠﻬﻴﻮ‪ ،‬وﻳﭡﻲ ﮔﮇﻳﻦ وﻳﺮ‬
‫ڏوري ڏﭠﺎﺋﻮن ڏک ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺎڻ ﻣﻨﺠﻬﺎرא ﭘﻴﺮ‬
‫ﻟﭥﻮ ﺗﻦ ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﺟﻲُء ﺟﻨﺠﻴﺮ‬
‫ﻛﻴﻦ ڏﭠﻮ ﻫﻮ ﻛﺎﭘﮍﻳﻦ ﻗﺎﺑﻞ ۽ ﻛﺸﻤﻴﺮ‬
‫آﻫﻲ ﺳﭻ ﺟﻨﻲ ﺟﻮ ﺳﻴﺮ‪ ،‬ﺗﻦ ُﮔﺮ وﻳﭡﻲ ﺋﻲ ﮔﮇﻳﻮ‪.‬‬
‫‪ -10‬ﻫﺮ ﻫﺮ ﻛﻦ ﻫﺮﻧﺎم‪ ،‬ڌوﺋﻦ ڏﻫﺎڙي ڌوﺗﻴﺎ‬
‫ﺟﻦ ﻧﻪ رﻳﺠﻬﺎ رאم‪ ،‬ﻧﺎٿ ﻧﻪ ﻧﻤﻲ אن ﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ -11‬ﺗﻮ ﺟﻮ ڏﻳﻮ ﭜﺎﻧﺌﻴﻮ‪ ،‬ﺳﺎ ﺳﻮرج ﺳﻬﺎﺋﻲ‬
‫אﻧﮅن אوﻧﮅאﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻲ رאت وﻫﺎﻣﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -12‬ﺳﺎﻣﻲ ﺗﻮن ﺳﻠﻮכ ﮐﻲ‪ ،‬ﻫﭥﺎن ﻫﮇ َم ﮀﮇ‬
‫ﻟﮇﻳﻨﺪڙن ﺳﻴﻦ ﻟﮇ‪ ،‬ﺗﻪ رﻫﻴﻦ ﺗﻮن رאڄ ﻛﺮي‪.‬‬
‫‪ -13‬ﺑﮏ אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﺑﮑﻴﺎ‪ ،‬ڌوڙ אﻧﻬﻲ ﺟﻮ ڌوپ‬
‫ﺳﻮﺋﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن روپ‪ ،‬ﺟﻴﺎن ﻟﻮכ ﻟﭳ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ -14‬دﻟﻖ ڍﻛﺎﺋﺞ دل ﮐﻲ ‪،‬ﻻﺋﺞ ﻛﻮ َم ﻟﺒﺎس‬

‫‪82‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﭘﻮري ﮐﺎﺋﺞ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻮ‪ ،‬ﻣﮍﻫﻴﺎن אﻧﺪر ﻣﺎس‬
‫ﺗﻪ وﻳﺮאﮘﻲ ﺗﻮ وאس‪ ،‬ﺑﺮ ۾ ﺑﻮﻳﻮن ﻣﻮﻛﻠﻲ‪.‬‬
‫‪ -15‬ﺟﺘﻲ ﻋﺮش ﻧﻪ ُאڀ ﻛﻮ‪ ،‬زﻣﻴﻦ ﻧﺎﻫﻪ ذرو‬
‫ﻧﻜﻮ ﭼﺎرو ﭼﻨﮉ ﺟﻮ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﺳﺞ ﺳﺮو‬
‫ُאﺗﻲ آدﻳﺴﻴﻦ ﺟﻮ‪ ،‬ﻟﮙﻮ دڳ دڙو‬
‫ﭘﺮو ﭘﻴﻦ ﭘﺮو‪ ،‬ﻧﺎٿ ڏﭠﺎﺋﻮن ﻧﺎﻧﻬﻦ ۾‪.‬‬
‫‪ -16‬ﺟﻲ ﭜﺎﻧﺌﻴﻦ ﺟﻮﮘﻲ ﭤﻴﺎن ﺗﻪ وﻳﻬﻲ ﮘﻮل وﺟﻮد‬
‫אﭤﻲ אﻟﮏ ﺳﺎﻣﻬﻮن‪ ،‬ﺳﺎﻣﻲ ﻛﺮ ﺳﺠﻮد‬
‫ﺧﻠﻮت ﻛﺮ ﺧﻔﻲ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﭤﻲ ﻧﻔﻲ ۾ ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﭘﺮج ﭘﻮرب ﭘﺎر ڏي‪ ،‬ﺑﺎﺑﻮ ﮀﮇي ﺑﻮد‬
‫ﻧﺎﻧﮕﺎ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﻧﻬﻨﺠﻮ‪ ،‬ﻛﺮ رﺿﺎ ﺳﺎن رﺑﻮد‬
‫ﺗﻦ ﮐﻲ ڏﻳﺌﻲ ﺗﺴﻴﺎ‪ ،‬ﭤﻲ אﻟﻔﺖ ﺳﻴﻦ آﺳﻮد‬
‫ﻟﮇي ﺗﻮن ﻻﻫﻮت ۾ ﻛﺮ وﻳﺮאﮘﻲ ورود‬
‫ﻏﻴﺒﻲ ﮀﮇ ﻏﻨﻮد‪ ،‬ﺗﻪ رאول ﭘﺴﻴﻦ رאم ﮐﻲ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ אﻳﻜﻴﻬﻮن‪ :‬ﮐﻴﭗ )رپ(‬

‫ﻫﻦ ﻧﻨﮃي ُﺳﺮ ۾ ﻋﺸﻖ ﺟﺎ ﺳﻮر ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﮐﻮري ﺳﺎن ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪.‬‬

‫)ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﺎ ﺳﻮر‪ ،‬אﻧﻬﻦ ﺟﻮ אﺛﺮ ۽ ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﺎڙڻ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻲ ﮐﻮري ﺳﺎن ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻧﻴﮡ ﻧﻪ ﻧﻨﮉون ﻛﻦ‪ ،‬ﭜﮙﻮ آرس אﮐﻴﻦ‬
‫אﺟﻬﺎﻣﻴﻮ ﭔﺮن‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﺳﺎرﻳﻮ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻧﻬﺎﺋﻴﻦ ﮐﺎن ﻧﻴﻨﻬﻦ‪ ،‬ﺳﮏ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﭙﺮﻳﻦ‬
‫ﺳﮍي ﺳﺎرو ڏﻳﻨﻬﻦ‪ ،‬ﭔﺎﻫﺮ ﭔﺎڦ ﻧﻪ ﻧﻜﺮي‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﭔﺎوﻳﻬﻮن‪ :‬ﻟﻴﻼن ﭼﻨﻴﺴﺮ‬

‫ﻫﻦ ﺳﺮ ﺟﻮ ﻣﻀﻤﻮن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻟﻴﻼن ۽ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺟﻲ ﻣﺸﻬﻮر ﻗﺼﻲ ﺗﺎن ورﺗﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻴﺎن אﺳﻴﻦ‬
‫ﻫﻴﭟ ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪.‬‬

‫) ﻟﻴﻼن ۽ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ(‬

‫رאﮢﻲ رאِء ﮐﻨﮕﻬﺎر ﮐﻲ ’ﻛﻮءﻧﺌﺮوَء‘ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻚ ﺟﻮאن ﺳﻬﮣﻲ ڌيَء ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪’ .‬ﺟﻤﻨﻲ‘ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍي ﭔﻲ ﮀﻮﻛﺮي‬
‫ﻛﺘﻲ‪ .‬ﻛﻮﻧﺌﺮو ﻻڏ ۽ ﻧﺎز ﻧﺨﺮي ﻣﺎن ﭘﺌﻲ‬ ‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﺳﺎن ﺳﺎﻫﻴﻠﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻤﻨﻲ وﻳﭡﻲ ﻛﭙﻬﻪ َ‬
‫رאﻧﺪ ﻛﺌﻲ‪ .‬אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺮ ﺟﻤﻨﻲ ﺟﻲ ﭼﺮﺧﻲ ﮐﻲ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ ۽ ﭨِﻚ ڏﻧﮕﻲ ﭤﻲ ﭘﺌﻲ‪ .‬ﺟﻤﻨﻲ ﮐﻲ ﻛﺎوڙ ﻟﮙﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﺳﺎﮢﺲ ڏאڍﻳﺎن ﮘﺎﻟﻬﺎﻳﻮ ۽ ﻣﻬﮣﻮ ڏﻳﺌﻲ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﺗﻮن ﻛﺎ ﭼﻨﻴﺴﺮ رאﺟﺎ ﺟﻲ ﻛﻨﻮאر آﻫﻴﻦ ﮀﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻬﮍא אﻧﮕﻞ ﭤﻲ‬
‫ﻛﺮﻳﻦ ۽ ﻧﻘﺼﺎن ﭤﻲ ﭘﻬﭽﺎﺋﻴﻦ؟“ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﮐﻲ ﻫﻲ ﻣﻬﮣﻮ ڏאڍو ﺑﮁﮍو ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﻬﻞ ﺗﻪ ﻣﺎٺ ﻛﺮي وﻳﻬﻲ رﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫دل ﻣﺎن ڏک ﻛﻴﻦ وﻳﺲ‪ .‬אﮔﺮﭼﻪ ﺟﻤﻨﻲ ﺟﻲ ﭜﺎُء ﺟﻲ ﻣﮛ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻮَء دل ﺟﻲ ﺳﺎڙ ﮐﺎن ﻣﺎُء وٽ آﺋﻲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ‬
‫”ﺟﻲ آٌء ﻣﮍس ﻛﻨﺪﻳﺲ ﺗﻪ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﻛﻨﺪﻳﺲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﺑﺲ‪“.‬‬

‫‪83‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﭼﻨﻴﺴﺮ ذאت ﺟﻮ دאﺳﮍو ﻫﻮ ۽ ﻫﻮ ڏﻳﻮل ﻛﻮٽ ﺟﻮ رאﺟﺎ ﻫﻮ‪ .‬رאﮢﻲ رאِء ﮐﻨﮕﻬﺎر ﺳﺎن زאل ﺧﺒﺮ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﻫﻲَء‬
‫ِﺳﭧ ِﺳﭩﻲ آﻫﻲ ۽ ﻗﺴﻢ ﮐﮣﻲ ﮀﮇﻳﻮ אﭤﺲ ﺗﻪ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﻣﮍس ﻛﻴﻦ ﻛﻨﺪﻳﺲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻲ رאﮢﻲ رאِء ﮐﻨﮕﻬﺎر‬
‫ﻻﭼﺎر ﭤﻲ زאل ﮐﻲ ﺻﻼح ڏﻧﻲ ﺗﻪ ﺳﻬﻲ ﺳﻨﭝﺮي وڏي ڌאم ڌوم ﺳﺎن אﻧﻬﻲ ﻛﻢ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن وڃ‪ .‬ﭘﻮِء رאﮢﻲ رאِء ﮐﻨﮕﻬﺎر‬
‫ﺟﻲ زאل ’ﻣﺮﮐﻲ ۽ ﻛﻮﻧﺌﺮو ﭔﺌﻲ ﮔﮇﺟﻲ‪ ،‬وڏي ﻛﺎرﺧﺎﻧﻲ ﻣﺎن ﻧﻜﺮي ڏﻳﻮل ﻛﻮٽ ڏي ﻫﻠﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻫﻨﻦ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﻫﻜﮍو ﺳﻬﮣﻮ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻫﻴﺮن ۽ ﻣﻮﺗﻴﻦ ﺟﻮ ﻫﺎر‪ ،‬رאﺟﺎ وٽ ﻧﺬر رﮐﮡ ﻻِء ﮐﻨﻴﻮ‪ .‬ﭼﻨﻴﺴﺮ وٽ ﺟﮑﺮو ﻧﺎﻟﻲ‬
‫وزﻳﺮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ وٽ ﮔﻬﮣﻲ ﻫﻠﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ وﭸﻲ ﻫﻨﻦ ﭘﺎﺳﻮ ورﺗﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﻫﻨﻦ ﺗﻲ ﮔﻬﮣﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﺌﻲ ۽ دل ﺟﺎن ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺪد آﮀﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻣﻮﺟﺐ ﺟﮑﺮي وﭸﻲ ﭼﻨﻴﺴﺮ وٽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺮ ۾ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭼﻮري‪ ،‬ﭘﺮ ﭼﻨﻴﺴﺮ‬
‫ﺻﺎف ﺟﻮאب ڏﻧﺲ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ۾ אﮘﻴﺌﻲ ﻟﻴﻼن رאﮢﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﮣﻲ ﺧﺎﻃﺮ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﺎ ﭔﻲ زאل ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ “.‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻦ رﺳﺘﻲ ﺳﺎن ﺑﻠﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺗﮇﻫﻦ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء وري ﭔﻲ رٿ‬
‫ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭘﺎڻ ﻣﺎُء ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﻟﻴﻼن وٽ وﻳﺌﻲ ۽ ﭔﺌﻲ ﭴﮣﻴﻮن وﭨﺲ وﭸﻲ ﭘﻮرﻫﻴﺘﻮن ﭤﻲ ﺑﻴﭡﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻛﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء ﻟﻴﻼن‪ ،‬ﻛﻮﻧﺌﺮوَء وٽ ﺟﻮ ﺳﻬﮣﻮ ﻫﺎر ڏﭠﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻦ ﮐﻲ ڏאڍو وﮢﻴﻮ‪ .‬ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ ﻣﭥﺎ ﻫﻨﻴﺎﺋﻴﻦ ۽ ﻛﻴﺘﺮو‬
‫ﺋﻲ ﻧﺎﮢﻮ آﮀﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﻮﻧﺌﺮو ﻫﺎر ڏﻳﮡ ﺟﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺌﻲ ۽ ﻫﻴﺘﺮو ﺳﻮ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺳﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ﻫﻜﮍي رאت ﮔﺬאرڻ ڏﻳﻨﺪﻳﺌﻦ ﺗﻪ ﭘﻮِء אﻫﻮ ﻫﺎر ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻟﻴﻼن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻫﺎر ﻣﻮﻫﻲ وڌو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ אﻫﻮ ﺷﺮط ﻗﺒﻮل‬
‫ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭔﻲَء رאت ﻟﻴﻼن‪ ،‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ ﻣﻨﭣ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮرﻫﻴﺖ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻِء ﻣﺮي ﭤﻲ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﭥﺲ ﻛﻬﻞ‬
‫אﭼﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﺳﻮ ﺗﻮن אﭴﻮﻛﻲ رאت وﭸﻲ ﺳﻨﺪس ﮔﻬﺮ ﮔﺬאر ﺗﻪ ﻫﻮَء ﺧﻮش ﭤﺌﻲ‪ “.‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﻧﭩﺎﻳﻮ‪ ،‬۽ אﻫﮍي אﺟﺎﺋﻲ رٿ ﻻِء‬
‫ﻃﻌﻨﺎ ﻫﻨﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻟﻴﻼن ﻧﻪ ﻣﮍي‪ .‬آﺧﺮ ڏאڍو زور رﮐﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﻻﭼﺎر ﭤﻲ‪ ،‬رאت ﺟﻮ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﺟﻲ ﮔﻬﺮ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻮﻧﺌﺮو ڏאڍي ﺧﻮش ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻴﺘﺮو ﭘﭵﻲ ﺳﮕﻬﻴﺲ‪ ،‬ﺗﻴﺘﺮو ﻛﻮﻧﺌﺮو ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺳﺎن ﻣﺤﺒﺖ وﻧﮉي‪ ،‬ﭘﺮ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﻫﭣ ﻻﺋﮡ ﻧﭥﻲ‬
‫ڏﻧﺲ‪.‬آﺧﺮ ﻛﻮﻧﺌﺮو وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺗﻮن رﮐﺎﺋﻲ ﺑﻪ אﻫﮍي زאل ﻻِء ﭤﻮ ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻮﮐﻲ אﭴﻮﻛﻲ‬
‫رאت ﻣﻮن وٽ وﻛﮣﻲ ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ‪ “.‬אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﺋﻲ‪.‬ڏאڍو ﻛﺎوڙﻳﻮ ۽ ﻟﻴﻼن ﮐﻲ ﺳﻴﮑﺖ ڏﻳﮡ‬
‫ﻻِء ﻫﻦ ﺳﭵﻲ رאت ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﺳﺎن ﺧﻮش ﮔﺬאرﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻟﻴﻼن ڏي وري ُﻣﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮِء ﻟﻴﻼن ﮔﻬﮣﺎ ﻧﻴﺎﭘﺎ ﺳﻨﻴﻬﮍא ﻣﻮﻛﻠﻴﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺳﻨﺪس‬
‫ﮔﻬﺮ ڏي وﭸﮡ ﺟﻲ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ .‬ڏﻫﺎڳ ڏﺋﻲ ﮐﮣﻲ ﭰﭩﻮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ۽ ﻛﻮﻧﺌﺮوَء ﺳﺎن دل ڏאڍي رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻟﻴﻼن ﮐﻲ ُאﺗﺎن‬
‫ﻛﮃאﺋﻲ ﭘﻴﻜﻦ ڏﻳﺎري ﻣﻮﻛﻠﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭤﻮرن ﮔﻬﮣﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﻮِء وزﻳﺮ ﺟﮑﺮي ﺟﻲ ﺷﺎديَء ﻟﻴﻼن ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺎﺋﻴﭩﺎﮢﻲ ﺳﺎن ﭤﻲ ۽ ﻟﻴﻼن ﺟﻲ ﭼﻮرت ﺗﻲ‬
‫אﻧﻬﻲ ﻛﻨﻮאر ﺟﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺴﻴﻦ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ ﻣﻴﮍ ﻛﺮي אﺳﺎن وٽ وﭠﻲ ﻧﻪ אﻳﻨﺪא‪ ،‬ﺗﻴﺴﻴﻦ אﺳﻴﻦ ﺳﮛ ﻧﻪ‬
‫ڏﻳﻨﺪאﺳﻴﻦ‪ .‬ﺟﮑﺮي ﮐﻲ ﺷﺎديَء ﺟﻬﮍي ﮘﺎﻟﻬﻪ درﭘﻴﺶ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ وﭸﻲ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ آزﻳﻮن ﻛﻴﻮن ﺗﻪ ﭜﻼﺋﻲ ﻛﺮي ﭔﻪ ﭨﻲ‬
‫ﭘﻴﺮ ﭜﺮي ﻫﻞ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻢ ُﮀﭩﻲ‪ .‬ﭼﻨﻴﺴﺮ وزﻳﺮ ﮐﻲ ﺧﻮش ﻛﺮڻ ﻻِء ﺳﺎﮢﺲ ﮔﮇﺟﻲ ﻛﻨﻮאرﻳﺘﻦ ۾ آﻳﻮ‪ .‬אﺗﻲ‬
‫ﮔﻬﮣﻴﻮن ﺟﻮאن ۽ ﺣﺴﻴﻦ زאﻟﻮن رאﺟﺎ ﺟﻲ ﺳﻼم ﺗﻲ آﻳﻮن‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﻜﮍي ﻟﻴﻼن ﺑﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﭔﻴﻮ وﻳﺲ ﻛﺮي‬
‫ﺳﺎﻫﻴﻠﻴﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ آﺋﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﻫﻦ ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺳﺎن אﻫﮍي ﻣﭡﻲ ۽ ﻧﺎز وאري ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ رאﺟﺎ ﻣﻮﻫﺠﻲ وﻳﻮ ۽ ﻫﻦ‬
‫ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﭔﺎﻧﻬﻦ ﻣﺎن ورﺗﺎﺋﻴﻦ ۽ ﭘﻴﺎر ڏﻳﺌﻲ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺳﺎﮢﺲ ﭘﺮﮢﻮ ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﻟﻴﻼن ﺟﻬﭧ ﭘﭧ وﻳﺲ ﻻﻫﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻲ ۽‬
‫ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن ﺗﻲ ﻛﺮي ﭘﺌﻲ ۽ אﺗﻲ ﺟﻮ אﺗﻲ دم ڏﻧﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ ﺑﻪ אﻫﮍو ڏک ۽ אرﻣﺎن ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﺑﻪ אﺗﻲ ﺟﻮ‬
‫אﺗﻲ ﻣﭥﺎﻧﺌﺲ ﭘﺌﺠﻲ رﻫﻴﻮ ۽ وري ﻧﻪ אﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ‪ ،‬ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ ﺟﺪאﺋﻲ ۽ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ڏﻳﮑﻦ ۽ אﺳﺒﺎﺑﻦ ﺟﻲ ﺧﺮאﺑﻲ‪ ،‬ﻏﻴﺮت ۽ ﻣﺤﺒﺖ وﻏﻴﺮه‬
‫ﺑﺎﺑﺖ אﺷﺎرو ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬

‫‪84‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻟﻴﻼن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻋﺸﻖ ﻣﮣﺌﻲ ﺗﻲ ﻣﭩﻲ ﭤﻲ‪ -‬אﻧﻬﻲ ﺳﻮدي ﺟﻮ ﺑﮁﮍو ﻧﺘﻴﺠﻮ‪ ،‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﺳﺎﮢﺲ رﺳﻲ ﭤﻮ‪ -‬ﻟﻴﻼن ﭘﺮﭼﺎﺋﮡ ﻻِء‬
‫آزﻳﻮن ﻛﺮﻳﺲ ﭤﻲ‪ -‬ﭼﻨﻴﺴﺮ ﮐﻲ رﻳﺠﻬﺎﺋﮡ ﻻِء ﻟﻴﻼن ﮐﻲ ﺻﻼح‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﺟﻮ ﺗﻮ ﻣﮣﻴﻮ ﭜﺎﻧﺌﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ אﺻﻞ ﻛﻮڙو ﻛﭻ‬
‫ﻫﻦ ڌﺗﺎري ﻫﺎر ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻮﭜﻲ ﭜﺎنِء َم ﺳﭻ‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻛﺮي ﮘﭻ‪ ،‬אﮘﻴﺎن ﺣﺮف ﻧﻪ ﻟﻬﻨﺪِء ﻫﻴﻜﮍو‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺗﻮڙي ڏﺋﻴﻦ ﻧﻪ ڏﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﭘﮡ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ وﻟﻬﻮ‬
‫آٌء ﺗﻨﻬﻦ ﭘﺮﻳﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﭘﺎڻ ﭘﺮﺗﻴﺎن ﻛﻴﺘﺮو‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺟﻴﻜﺮ ﭜﺎﺋﻴﺎن אﻳﺌﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﺎ دل ﻣﭩﻴﻨﺪو دאﺳﮍو‬
‫ﺗﻪ ﺳﻮز ﻟﮙﻨﺪي ﺳﻴﺌﻦ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺪ ﻫﭥﻴﻦ ﻫﺎر ﻧﻪ ﺟﻬﻠﻴﺎن‪.‬‬
‫‪ -4‬אوﮘﮡ ﻛﺮي אﭘﺎر‪ ،‬ﺗﻮ در آﻳﺲ دאﺳﮍא‬
‫ﺟﻲ ﺗﻮن رﺳﮡ ﺳﮑﺌﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻮن ﭜﻴﮣﻲ ﻧﺎﻫﻪ ﭜﺘﺎر‬
‫ﺳﺎﺋﻴﻦ ﻟﮗ ﺳﺘﺎر‪ ،‬ﻣﻴﭧ ﻣﺪאﻳﻮن ﻣﻨﻬﻨﺠﻮن‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺳﭝﺌﻲ ُﺳﻬﺎﮘﮣﻴﻮن‪ ،‬ﺳﭝﻨﻲ ﮘﭽﻲَء ﻫﺎر‬
‫ﭘﺴﮡ ﻛﺎرڻ ﭘﺮﻳﻦَء ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﻬﺴﻴﻦ ﻛﻦ ﺳﻴﻨﮕﺎر‬
‫ڍوﻟﻴﻮ ﺗﻨﻲ ڍאر‪ ،‬ﻫﻴﭡﺎﻫﻮن ﻫﻠﻦ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﺟﻲ ﻟﻴﻼﺋﻲ ﻧﻪ ﻟﻬﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﭘﮡ ﻟﻴﻼﺋﻴﺞ‪،‬‬
‫آﺳﺮو َم ﻻﻫﻴﺞ‪ ،‬ﺳﭵﮡ ﭔﺎﺟﻬﺎرא ﮔﻬﮣﻮ‪.‬‬

‫ُ‬
‫ﺳﺮ ﭨﻴﻬﻮن‪ :‬ﺑﻼول‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻧﺒﻲ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﭘﻮڻ ۽ ﭘﻨﺎﻫﻪ ڏﻳﮡ ﺟﻮ ذﻛﺮ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬ﺟﮑﺮي ﻧﺎﻟﻲ‬
‫وڏي زﻣﻴﻨﺪאر ﺟﻲ ﺳﺨﺎ ۽ ﺑﺨﺸﺶ ﺟﻮ אﺷﺎرو ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻋﻼوءאﻟﺪﻳﻦ ﺟﻲ دﻫﻠﻲ ﻣﺎن وڏي ﻛﭩﻚ ﺳﺎن ﺳﻨﮅ ﺗﻲ ﻛﺎﻫﮡ ۽ ﺟﻴﻜﻲ ﻫﺘﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﭘﻴﺶ ﭘﻮن ﭤﺎ‪ ،‬ﺗﻦ‬
‫ﮐﻲ ﭘﻨﺎﻫﻪ ڏﻳﮡ ﺟﻮ ﺑﻪ ذﻛﺮ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺳﻤﻲ ذאت ﺟﻲ ﺳﺮدאرن ’رאﻫﻮ‘ ۽ ’אﺑﮍي‘ ﺳﻤﻲ ﺟﻮ אﺷﺎرو ﺑﻪ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫وٽ ﻫﻜﮍو ﭼﺮﭼﺎﺋﻲ ﻓﻘﻴﺮ وﮘﻨﮅ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻧﺒﻲ ﻛﺮﻳﻢ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ‪ -‬ﻋﻼوء אﻟﺪﻳﻦ ﺳﻮﻣﺮي ﺟﻮ ﺳﻨﮅ ۾ אﭼﮡ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺟﮑﺮي ﺟﻲ ﺳﺨﺎ ۽ وאﮐﺎڻ‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬אﻳﻀﺎً‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬وﮘﻨﮅ ﻓﻘﻴﺮ ﺳﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻠﻴﻪ رﺣﻤﺖ ﺟﺎ ﭼﺮﭼﺎ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﭜﻴﺮﻳﻮن ﭜﻴﺮي ﭜﭷ‪ ،‬ﻫﻲ ﺟﻲ ﻣﻨﺠﻬﺎن ﭘﻮرﻳﻮن‪،‬‬
‫ﭔﺌﻲ ﻛﻨﻬﻦ در َم وڃ‪ ،‬ريَء ﻫﺎﺷﻤﻲ ﻫﻜﮍي‪.‬‬
‫‪ -2‬رאﻫﻮ ﺟﺎ رﻫﻴﺎم‪ ،‬ﺳﻨﻴﻬﺎ ﺳﺮﻳﺮ ۾‬
‫ﭔﻴﺎ در وﺳﺮﻳﺎم‪ ،‬ڏﭠﻲ ﺟﺎدم ﺟﮑﺮي‪.‬‬
‫‪ -3‬ڏﭠﻲ ﺟﺎدم ﺟﮑﺮي‪ِ ،‬ﭼﺖ ﭔﻴﺎ ﭼﮍﻫﻦ ﻛﻴﻦ‬

‫‪85‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺳﻤﻮن ﺗﻦ ﺳﺎرون ﻟﻬﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﭡﺎ ۽ ﻣﺴﻜﻴﻦ‬
‫אﻧﻬﻲ ﻣﻞ ﻣﺒﻴﻦ‪ ،‬ﻟﮅي آﻫﻲ ﺳﺎر ﺳﭝﻨﻦ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -4‬ڏﻣﺮﻳﻮ ڏي‪ ،‬ﭘﺮﭼﻲ ﺗﻪ ﭘﺎٽ ﭜﺮي‬
‫ﺟﻨﮓ ﺟﮑﺮي ﮐﻲ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﭼﮝﻴﻮن ﭼﺖ ۾‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍو‪ ،‬ﺟﻲ وﻛﺎﻣﻲ ﭘﺪم‬‫ُ‬ ‫‪ُ -5‬دﻛﻮ دאرونَء‬
‫ﺳﻤﻮن ﭜﺮﻳﻮ ﻗﺪم‪ ،‬ﺟﺎل ﭘﻴﺎري ﺟﮑﺮو‪.‬‬
‫‪ -6‬وﮘﻨﮅ وﻳﭡﻮ ﭘﺲ‪ ،‬دאﺗﺎ ﺳﻨﺪي در ﺗﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﻦ روﮘﻲ ﮐﻲ رس‪ ،‬ﺟﻮ آﻟﻮدو آزאر ﺳﻴﻦ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭼﻮوﻳﻬﻮن‪ :‬ڏﻫﺮ‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﻣﻠﻜﻲ אﺷﺎرא ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﺣﻘﻴﻘﻲ ۽ ﻋﻘﻠﻲ ﺳﺒﻖ ﺳﮑﻲ ﺳﮕﻬﺠﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻫﻲ אﺷﺎرא آﻫﻦ‪ :‬ﻻﮐﻲ‬
‫ﭰﻼﮢﻲ ﺑﻬﺎدر ﺟﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﺳﺨﻲ ﻣﺮد ﻫﻮ ۽ ’ﻟﮑﻲ‘ ﻧﺎﻟﻲ وﭨﺲ ﻣﺸﻬﻮر ﮔﻬﻮڙي ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳﻨﮕﻬﺎرن ﻳﺎ ﻣﻴﻬﺎرن ﺑﺎﺑﺖ‪.‬‬
‫’رﻳﭕﺎرא‘ ﺟﻲ ﻻڙ ۾ ﻫﻜﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﺎ ﺟﻬﻨﮕﻠﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻦ‪’ .‬ﻟﻮڙאﺋﻮ‘ ﺟﻲ אﻧﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﭰﺮﻣﺎر ﻛﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪’ .‬ﺑﮉאﻣﺎﮢﻲ‬
‫ﭘﻨﺮو‘ ﺟﻮ رאﮢﻲ ﺳﻮﻣﺮي ﺟﻮ ﺳﻨﮕﺘﻲ ﻫﻮ ۽ ’ﻛﺎﮀﻲ‘ ﻣﻠﻚ ﺟﻮ ﭘﻬﻠﻮאن ﻫﻮ‪ .‬אﻧﺴﺎن ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﻣﺴﺎﻓﺮ وאﻧﮕﻲ آﻫﻲ‪،‬‬
‫وﻏﻴﺮه‪.‬‬

‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬درﻳﺎَء ۾ ﻣﮁﻲ ﭰﺎﺳﮡ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺧﻴﺎل‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻧﺒﻲ ﺳﻮﻧﻬﺎري ﺟﻲ ﻣﺪد ۽ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺟﻲ ﮔﻬﺮج‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺳﻤﻬﮡ ﮐﺎن ﺟﺎﮘﮡ ﭼﮝﻮ آﻫﻲ‪ -‬אڳ ﺟﻲ ﮘﮣﺘﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻫﻲ‪ -‬ﺑﮉאﻣﺎﮢﻲ ﭘﻨﺮي ﮐﻲ وאﻫﺮ ﻻِء ﺳﮇي ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻛﻮﻧﺠﻦ ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬وﻃﻦ ﮐﺎن ﭘﺮي ﭤﻴﮡ ﺑﺎﺑﺖ ﺧﻴﺎل‪ -‬ﺳﻨﮕﻬﺎرن ﺟﻲ ﺳﺎدي ﻫﻠﺖ ﭼﻠﺖ‪ -‬ﻛﭿ ﺟﻲ ﺑﻬﺎدر‬
‫ﻻﮐﻲ ﺟﻲ ﺳﻮرﻫﻴﺎﺋﻲ‪ -‬رﻳﭕﺎرﻳﻦ ﺟﻮن ﻧﻤﺎﮢﻴﻮن ﻋﺎدﺗﻮن‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻣﺘﻮ آﻫﻴﻦ ﻣﭿ‪ ،‬ﭤﻠﻬﻮ ﭤﻴﻮ ﭤﻮﻧﺎ ﻫﮣﻴﻦ‬
‫ﺟﺎ ﺗﻮ ڏﭠﻲ אڇ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻨﺎ ڏﻳﻨﻬﮍא‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻣﺪﻳﻨﻲ ﺟﺎ ﮔﻬﻮٽ‪ ،‬ﺳﮡ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﮇڙא‬
‫ﻛﺞ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻮٽ‪ ،‬ﻋﺎﺻﻲ آﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آﺳﺮي‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﺘﻲ ﻧﻪ ﺳﺮﻧﺪﻳﺎِء‪ ،‬ﻛﺮ ﭘﭽﺎر ﭘﺮﻳﻦ ﺟﻲ‬
‫وﻫﺎﻣﻲ وﻳﻨﺪﻳﺎِء‪ ،‬ﮔﻬﮣﺎ ﻫﮣﻨﺪﻳﻦ ﻫﭥﮍא‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺳﭵﻴﻮن رאﺗﻴﻮن ﺳﻤﻬﻲ‪ ،‬ﮀﮇﻳﻮ ﭘﻲَء ﭘﭽﺎر‪،‬‬
‫ﭜﺎﻧﺌﻲ ﺳﭛ ﭴﻤﺎر‪ ،‬ﺳﭵﮡ ﻫﻮﻧﺪא ﻣﺎن ﮘﺮي‪.‬‬
‫‪ -5‬وﻃﻦ ﺳﻨﺪن روه‪ ،‬ﻫﺖ ﻛﻮﻧﺠﻮن ﻗﺴﻤﺖ آﻧﺪﻳﻮن‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻮﻧﻬﻲ ڏوﻫﻪ‪ ،‬روزي رאزق ﻫﭣ ۾‪.‬‬
‫‪ -6‬وﮘﺮ وﻳﺎ وﻫﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻟﻬﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻮﻧﺠﮍي‬
‫ﻛﻨﺪﻳﻦَء ﻛﻮﻫﻪ رﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺮ ۾ ﺳﭙﻴﺮﻳﻦ ريَء‪.‬‬
‫ﻨﻬﻲ‪ ،‬ﭘﮑﻮ אڏ َم ﻻﻧﮃ‬‫‪ -7‬ڊﮔﻬﻲ אڏ َم َﻣ َ‬
‫אڏﻳﻮ وﭸﻦ ورאﻧﮃ‪ ،‬ﺗﻦ ﺳﺞ ﺳﻮאرﻳﻮ ﮀﮇﻳﻮ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭘﻨﺠﻮﻳﻬﻮن‪ :‬ﻛﺎﭘﺎﺋﺘﻲ‬

‫‪86‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬

‫ﻫﺘﻲ ﻛﭙﻬﻪ ﻛﺘﮡ وאرﻳﻮن زאﻟﻮن אﭼﻦ ﭤﻴﻮن ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﻋﺠﺐ ﻋﺠﺐ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﻧﺼﻴﺤﺘﻮن‬
‫ﻛﺮي ﭤﻮ ۽ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻮَء ﮐﻲ ﻫﻦ دﻧﻴﺎ ۾ ﻏﻔﻠﺖ ﺳﺎن ﮔﺬאرڻ ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ ۽ ﻧﻜﻲ אﺟﺎﻳﻦ وﻗﺘﻦ ۾ ﻏﻔﻠﺖ ﺳﺎن‬
‫ﮔﺬאرڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺟﻴﺘﺮو ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ אوﺗﺮو وﻗﺖ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺧﺪא ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻲ ﻳﺎد ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ ۽ ﭼﮝﺎ ﻛﻢ ﻛﺮڻ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻦ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﺳﺘﺌﻴﻦ ﺳﺎﻫﻲ ﻫﮇ‪ ،‬ﻛﺘﮡ ﺟﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺮﻳﻦ‬
‫ﺻﺒﺢ אﻳﻨﺪِء אوﭼﺘﻲ‪ ،‬ﻋﻴﺪ אﮔﻬﺎڙن ﮔﮇ‬
‫ﺟﺖ ﺳﺮﺗﻴﻮن ﻛﻨﺪﻳﻮن ﺳﮇ‪ ،‬אﺗﻲ ﺗﻮن ﺳﻜﻨﺪﻳﻦ ﺳﻴﻨﮕﺎر ﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻧﻜﻲ ﻛﺘﻴﺌﻲ ﻛﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬אڄ ﭘﮡ אوﮀﮡ ﮐﻲ ﻣﺮﻳﻦ‬
‫ﭜﻮري ﺗﻮﺳﻴﻦ ﭜﺎل‪ ،‬ﻛﺎﻧﮅ ﻛﺮﻳﻨﺪو ﻛﻴﺘﺮא‪.‬‬
‫‪ -3‬אﭠﺌﻲ ﭘﻬﺮ אوٽ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻲ ﻛﺘﻦ ۽ ﻛﻨﺒﻦ‬
‫ﺗﻦ ﺟﻮ ﺻﺮאﻓﻦ‪ ،‬ﭰﻮرو ﭰﻮﻟﻴﻮ ﻛﻮﻧﻜﻮ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺳﭧ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﺳﭱﺮو‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﺮ ۾ ﭘﭽﺎﺋﻴﻦ‬
‫آوאز ﺳﻨﺪو אرﭨﺌﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺎﻫﻪ ﻧﻪ ﺳﮣﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﻟﻜﺎﺋﻲ ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﻛﻨﺒﻴﻮ ﻛﺘﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﻣﭩﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻠﻬﻪ ﻣﻬﺎﻧﮕﻮ ُאن ﺟﻮ‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻚ‬
‫‪ -5‬ﻧﻪ ﺳﻲ وﻧﺌﮡ وﮢﻦ ۾‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻲ ﻛﺎﺗﺎرﻳﻮن‬
‫ﭘﺴﻴﻮ ﺑﺎزאرﻳﻮن‪ ،‬ﻫِﻨﻴﻮن ﻣﻮن ﻟﻮڻ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﭼﺮﺧﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﺖ ۾‪ ،‬ﭜﺌﻲ ﭜﻴﺮﻳﻮ ﺟﻦ‬
‫ﺗﻮڙي ﻛﻴﻦ ﻛﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﮅ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻮڏﻳﻮ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﮀﻮﻳﻬﻮن‪ :‬ﭘﺮﭜﺎﺗﻲ‬

‫ﻫﻲ ﺳﭵﻮ ﺳﺮ ﺳﺨﻲ ﺳﭙﮍ ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ۾ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺑﻴﺎن אﺳﺎن ﻣﭥﻲ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﻣﮝﮣﻬﺎر ۽ ﭘﻴﻨﺎر ﻫﻦ وٽ‬
‫אﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ ڏאڍﻳﻮن ﺑﺨﺸﺸﻮن ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﺳﺨﺎوت ﻛﺮي ﺳﺎري ﻣﻠﻚ ۾ ﻣﺸﻬﻮر ﻫﻮ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺮي אن ﻣﺎن‬
‫ﻣﺮﺷﺪ ﻳﺎ ﺣﻖ ﺟﻲ ﻣﺮאد ﻧﻜﺮي ﭤﻲ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﭴﺎﮢﻲ ﻫﮇ َم ﭴﺎڻ‪ ،‬אي در אﭔﻮﺟﻬﻦ ﺟﻮ‬
‫ﺟﻦ ﻧﻪ ﭜﺎﻧﻴﻮ ﭘﺎڻ‪ ،‬אن در ﺳﻴﺌﻲ אﮔﻬﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻣﻴﺮא ﭘﺴﻲ ﻣﮝﮣﺎ‪ ،‬ﺳﭙﮍ ﺳﮇ ﻛﻴﺎ‬
‫ﺳﭕﻮﺟﻬﻦ ﺳﺌﺎ‪ ،‬אﭔﻮﺟﻬﻦ آﻫﻲ آﺳﺮو‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺗﻮن ﺳﭙﮍ آٌء ﺳﻴﻜﮍو‪ ،‬ﺗﻮن ﭘﺎرس آٌء ﭘﻴﻨﺎر‬
‫ڏﺳﻨﺪي ﺋﻲ ڏאﺗﺎر‪ ،‬ﻛﻠﻬﻲ ﭘﺎﺗﻢ ﻛﻴﻨﺮو‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﺳﺘﺎوﻳﻬﻮن‪ :‬ﮔﻬﺎﺗﻮ‬

‫‪87‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻤﻨﮉن‪ ،‬ﻣﻬﺎﮢﻦ ۽ ﭨﻮﭔﻦ وﻏﻴﺮه ﺟﺎ ذﻛﺮ ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﺎن ﻣﺮאد آﻫﻲ ﺣﻖ ﺟﻲ ﻃﺎﻟﺒﻦ ﺟﻲ‪ُ .‬ﻣﮏ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻪ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﻦ ُﺳﺮ ﺟﻮ ﻣﻀﻤﻮن ﭔﮅل آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﻫﻲَء آﻫﻲ‪:‬‬

‫) ﻣﻮرڙي ﺟﻮ ﻗﺼﻮ (‬
‫ﻛﺮאﭼﻲ ﮐﺎن ‪ 60‬ﻣﻴﻞ ﭘﺮي‪ ،‬ﻟﺴﭕﻴﻠﻲ ﺟﻲ ﺣﺪ ۾‪ ،‬ﺳﻮن ﻣﻴﺎﮢﻲ ﻣﻨﺠﻬﻪ‪’ ،‬אوﭜﺎﻳﻮ‘ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍو ﻣﻬﺎﮢﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ‬
‫ﺳﺖ ﭘﭧ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﮁﻲ ﺟﻲ ﺷﻜﺎر ۾ ڏאڍא ﻫﻮﺷﻴﺎر ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ ۽ ﭨﻮﭔﺎ ﺑﻪ ﺑﻼﺋﻮن ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﮀﺎ ﻻِء ﺟﻮ ﭼﻮن ﭤﺎ ﺗﻪ ﻫﻮ‬
‫ﻛﻦ ۾‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﭨﭕﻲ ﻫﮣﻲ ﭔﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ۽ ﻫﻚ رאت ﭘﺎﮢﻲ ۾ ﭘﻴﺎ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭜﻴﺮي ﺟﻮ ﻛﻼﭼﻲ ﺟﻲ ُ‬
‫ﻫﻜﮍو وڏو ﻣﺎﻧﮕﺮ ﻣﭿ ڏﺳﮡ ۾ آﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﮁﻲ ﻣﺎرڻ وאرن ﮐﻲ وﻳﺠﻬﻮ אﭼﮡ ﻧﻪ ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﺳﮣﺎوא אﻳﻨﺪא ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺗﻦ‬
‫ﮐﻲ ﮘﻬﻲ ﮀﮇﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫אوﭜﺎﺋﻲ ﺟﺎ ﮀﻬﻪ ﭘﭧ ﺑﻪ ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﮁﻲ ﻣﺎرﻳﻨﺪي‪ ،‬ﻫﻦ آﻓﺖ ﺟﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ‪ .‬אوﭜﺎﺋﻲ ﺟﻮ ﺳﺘﻮن ﭘﭧ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭛ‬
‫ﮐﺎن ﻧﻨﮃو ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﻣﻮرڙو‘ ﻫﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ دل ﺗﻲ ﮀﻬﻦ ﭜﺎﺋﻦ ﺟﻲ ﻣﺮڻ ﺟﻮ ڏאڍو دאغ ﭤﻴﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﻣﻮرڙو‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﮉو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﮕﺮ ڏאڍو ﺑﻬﺎدر ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﺎﺋﻦ ﺟﻲ وﻳﺮ وﭠﮡ ﻻِء ﻛﻤﺮ ﭔﮅي‪ .‬ﻫﻦ ﺳﻤﻨﮉ ۾ ُﭨﭕﮡ ﻻ ﭘﭹﺮي وאﻧﮕﺮ‬
‫ﻫﻜﮍي ﮔﻬﻨﮉ ﺗﻴﺎر ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻬﮍא ﻣﻮﺗﻴﻦ ﻛﮃڻ ﻣﻬﻞ ﻛﻢ آﮢﻴﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﺗﮑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﮣﻲ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﭘﭹﺮي ۾ ﭤﻲ‬
‫وﻳﭡﻮ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﺳﻨﮕﺘﻴﻦ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ אﻧﻬﻲ ﮐﻲ زﻧﺠﻴﺮ ﺳﺎن ﻗﺎﺑﻮ ﭔﮅي‪ ،‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋﻴﻦ آﻫﺴﺘﻮ آﻫﺴﺘﻮ‬
‫ﻛﺮي ﭘﺎﮢﻲ ۾ وﺟﻬﻮ ۽ ذري ﮐﺎن ﭘﻮِء وري ﻛﻨﺎري ﺗﻲ ﮔﻬﮣﺎ ﮔﻬﻮڙא ﺟﻮﭨﻲ‪ ،‬ﮀﻜﻲ ﻛﮃي وﭠﺠﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻦ אﺋﻴﻦ ﻛﻴﻮ‪ .‬אﭸﺎ ﭘﭹﺮو ﭘﺎﮢﻲ ۾ وﻳﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﻧﮕﺮ ﻣﭿ אن ﮐﻲ ﻳﻜﺪم ﮘﻬﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻮرڙو אﻧﺪر ﭘﻴﭧ ۾ ﭘﭹﺮي ﻣﺎن‬
‫ﻫﭣ ﻛﮃي‪ ،‬ﺧﻨﺠﺮ ﺳﺎن אﻧﻬﻲ ﺟﺎ آﻧﮉא وڍڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﮔﻬﮍيَء ۾ ﻣﭿ ﭰﭥﻜﻲ ﭰﭥﻜﻲ ﻣﺮي وﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﻮِء ﮔﻬﻮڙڻ وאري‬
‫ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺳﺎن ﮔﻬﻠﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃﻳﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אن ﺟﻮ ﭘﻴﭧ ﭰﺎڙﻳﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻮرڙو ﮀﻬﻦ ﭜﺎﺋﺮن ﺟﻲ ﻻﺷﻦ ﺳﻮڌو ﭔﺎﻫﺮ‬
‫ﻧﻜﺮي آﻳﻮ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬אي ﭘﺮ ﮔﻬﺎﺗﻮﺋﮍن ﺟﻲ‪ ،‬آﺋﻲ ﺟﺎ ﻟﮇو ﻟﻮڏ‬
‫ﻛﻦ ﻛﻼﭼﻲ ﻛﻮڏ‪ ،‬ﺳﮏ ﻧﻪ ﺳﺘﺎ ﻛﮇﻫﻴﻦ‪.‬‬ ‫ُ‬
‫‪ -2‬وﺣﺪت ﺟﺎ وﺟﻮد ۾‪ ،‬ﻛﻲ ﺟﻲ ﭜﺮن ﭜﻴﺮ‬
‫ﻛﻦ ۾‪.‬‬ ‫ڊﮔﻬﺎ ﻛﺮي ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺳﺘﺎ ﻛﻼﭼﻲ ُ‬
‫‪ -3‬ﺟﻴﺌﻦ ُﺟﻬﮙﺎ ﭘﺎﺋﻲ ﺟﻬﻮل ۾‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﻣﺮن ﻧﻪ ﻣﭿ‬
‫ﺳﭕﺮ ڌאر ﺳﻤﻮﻧﮉ ﺟﺎ‪ ،‬رאﺋﻮ رﮜﻲ رڇ‬
‫ﻫﻲ ﮀﺎڙﻫﻮن آﻫﻦ ﮀﭿ‪ ،‬אﭸﺎ אوڙאﻫﻪ אﮘﻲ ﭤﻴﻮ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ אﭠﺎوﻳﻬﻮن‪ :‬ﺷﻴﻨﻬﻦ ﻛﻴﮇאرو‬

‫ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻮﺟﺐ‬
‫ٰ‬ ‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺷﻴﻨﻬﻦ ۽ ﺑﺎز ﺟﻲ ﮔﻬﮣﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣ ُِﺮن ۾ ُﻫﻮ‪ ،‬۽ ﭘﮑﻴﻦ ۾ ﻫﻲَء ﺑﺎدﺷﺎﻫﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫אﻫﻲ אﺷﺎرא ﻣﺮﺷﺪ ﻛﺎﻣﻞ ڏאﻧﻬﻦ آﻫﻦ‪.‬‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻛﻴﻬﺮ ﻗﺼﺪ ﻛﺒﺎب ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﻣﮁﻲ ﻣﻮر ﻧﻪ ﮐﺎِء‬
‫ﺟﻲ ِﺳﻴﻨﻬﺎن ﺳﻮ ﻟﻨﮕﻬﮣﻲ‪ ،‬ﺗﻮِء ﻧﻪ ﻟﮏ ﻟﮑﺎِء‬
‫ﭘﻴﺮ ﺗِﺘﻬﻴﻦ ﭘﺎِء‪ ،‬ﺟﺖ ﻧﺎﻫﻲ ﻣﺠﺎل ﻣ ُِﺮن ﮐﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﮐﮡ ﺑﻮرאﺋﻮ ﺑﺎز ﮐﻲ‪ ،‬ﮘﺠﻬﻪ َم ﮘﺮﻳﻦ ﻻِء‬
‫آﻫﻲ אن אوﻧﺪאﻫﻲَء ﺟﻲ‪ِ ،‬ﺟﺒﻔﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﺟﺎِء‬
‫ﮐﺎڄ אﻫﻮﺋﻲ ﮐﺎِء‪ ،‬ﻫﻮ ﺟﻮ ﻗﻮت ﻛﻼب ﺟﻮ‪.‬‬

‫‪88‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﺷﺎرو‪ :‬ﻫﻦ ﭘﻮﺋﻴﻦ ﺑﻴﺖ ۾ ﻫﻲ אﺷﺎرو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺎڻ ﺣﺪﻳﺚ ﺟﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﻫﻲَء آﻫﻲ ”אﻟﺪﻧﻴﺎ ﺟﻴﻔﺘﻪ ﻃﺎﻟﺒﻬﺎ ﻛﻼب“‪.‬‬

‫ُﺳﺮ אوﮢﭩﻴﻬﻮن‪ :‬آﺳﺎ‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺑﻪ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﭔﻦ ُ‬
‫ﺳﺮن ﻳﻌﻨﻲ ’ﻛﻠﻴﺎڻ‘ ۽ ’ﺟﻤﻦ‘ وאﻧﮕﻲ رﮘﻮ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﻲ ۽ א� ﺟﻲ وﺣﺪت ﺟﻮ ذﻛﺮ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ۾ ڏאڍא ﻋﺠﻴﺐ ۽ ﻋﻤﻴﻖ ﺧﻴﺎل ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺳﺮن ﻣﺎن ﻣﻀﻤﻮن ﺟﻲ ﭼﮝﺎﺋﻲ ۾ ﻫﻦ ﺟﻬﮍو‬
‫ﭔﻴﻮ ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ۾ وﺣﺪت ﭼﮝﻲ آﻫﻲ‪ -‬دوﺋﻲ ﺗﻮڙي ﻛﺜﺮت ۽ ﺷﺮכ ﻣﺎن ﻛﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻪ آﻫﻲ‪-‬‬ ‫ٰ‬ ‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﺧﺪא‬
‫ﺧﻮدي ﺧﺮאب آﻫﻲ‪ -‬ﻧﻤﺎﮢﺎﺋﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﻮ ﻛﻲ ﻛﻴﻦ ﭤﻮ ڏﺳﺠﻲ‪ -‬אﮐﻴﻦ ﺟﻮن ﻋﺠﻴﺐ ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬ﻣﻌﺸﻮق‬ ‫ٰ‬ ‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬دل ﺟﻲ אﮐﻴﻦ ﺳﺎن ﺧﺪא‬
‫ﺟﻮن ﺣﺴﻦ وאرﻳﻮن אﮐﻴﻮن ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻲ دل ﺗﻲ אﺛﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﺣﻘﻴﻘﻲ ۽ ﻣﺠﺎزي ﻋﺸﻖ ﺟﻲ وچ ۾ ﻓﺮق آﻫﻲ‪ -‬ﺳﭻ ﭘﭻ ﻫﺴﺘﻲ ۽ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﮀﺎﮐﻲ ﭼﺌﺠﻲ‪ -‬ﻫﺴﺘﻲ ۽ ﻧﻴﺴﺘﻲ‪-‬‬
‫אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻫﻮﺳﻦ ۽ ﺣﺮﺻﻦ ﺟﻲ ﮐﺮن ﺳﺎن ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺳﺎن وאﺻﻞ ﭤﻴﮡ ﻳﺎ ﺣﻖ ۾ ﮔﻢ ﭤﻲ وﭸﮡ‪ -‬ﺣﻖ ﺟﻮ دﻳﺪאر ﻛﻴﺌﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪو‪-‬‬
‫ٰ‬ ‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻣﻌﺸﻮق ﺟﻮ دﻳﺪאر‪ -‬ﺧﺪא‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻫﺮ ﺟﺎِء ﺣﺎﺿﺮ آﻫﻲ‪ -‬ﻋﺸﻖ ﺟﻮ אﺳﺮאر‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫א�‬

‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﭔﻦ ﭔﻴﺎﺋﻲ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺎﮢﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ ﭘﻞ‬
‫’آٌء‘ אورﻳﺎن ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ رﺳﻲ ﺗﻮ ڌﮢﻲ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﻋﻴﻦ ﺷﺮכ אيُء‪ ،‬ﺟﻮ ﺑﻲ ﺷﺮכ ﭜﺎﺋﻴﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬
‫وﭸﺎﺋﻲ وﺟﻮد ﮐﻲ‪ ،‬ﭘﺎﮢﺎن وאﺳﻲ ﭤﻲُء‬
‫ﻫﻮ‘ ﭘﮡ ﻛﻮﻧﻬﻲ ’ﻫﻦ‘ ري‪.‬‬ ‫ﻫﮇ ﻧﻪ ﻛﻮﻧﻬﻲ ﻫﻲُء‪ُ ’ ،‬‬
‫‪ -3‬ﻧﻜﺎ אﺑﺘﺪא ﻋﺒﺪ ﺟﻲ‪ ،‬ﻧﻜﺎ אﻧﺘﻬﺎ‬
‫ﺳﻲ وﭸﮡ ﮐﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻲ ﺳﭹﺎﺗﻮ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﺟﺎن ﺟﺎن ﭘﺴﻴﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‪ ،‬ﺗﺎن ﺗﺎن ﻧﺎﻫﻪ ﻧﻤﺎز‬
‫ﺳﭛ وﭸﺎﺋﻲ ﺳﺎز‪ ،‬ﺗﻬﺎن ﭘﻮِء ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﺌﻮ‪.‬‬
‫אﻋﻠﻲ ﻛﻴﻮ‬‫ٰ‬ ‫‪ -5‬ﻧﺎﺑﻮدي ﻧﻴﺌﻲ‪ ،‬ﻋﺒﺪ ﮐﻲ‬
‫ﻣﻮرت ﺟﻲ ﻣﺨﻔﻲ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺻﻮرت ﭘﮡ ﺳﻴﺌﻲ‬
‫ﻛﺒﻲ אﺗﻬﻴﻦ ﻛﻴﻬﻲ‪ ،‬ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﺮﻳﺎن ﺟﻲ ﮘﺠﻬﻪ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﮣﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎن ﺟﺪא ﻛﺌﻲ‬
‫ﭘﺴﺎﻫﻪ ﻫﻴﻚ ﭘﺮﻳﻦ ريَء‪ ،‬ﺳﮕﻬﺎن ﻛﻴﻦ ﮐﮣﻲ‬
‫ڌﮢﻲ ۽ ڌﮢﻲ אﭼﻲ رﻫﻴﻮ رﻫﻪ روح ۾‪.‬‬
‫‪ -7‬ﺳﻚ ﺳﻜﺎﺋﻲ ﺳﻚ‪ ،‬ﺳﻚ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺳﭥﺮي‬
‫ﻟﻚ ﻟﻜﻮﭨﻲ ﻟﻚ‪ ،‬ﺗﻪ ﮐﺮن ﮐﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫‪ -8‬ﺧﺮ ﭤﻮ ﺧﻮאرﻳﻮن ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﻫﺮ ﻫﭽﺎرא‬
‫ﭘﻮرאﺋﻦ ﭘﺮﻳﻦ ﺟﺎ‪،‬ﭼﻮڌאري ﭼﺎر‬
‫ﻣﺮﻳﻦ ﻧﻪ ُﻣﻨﻬﻦ ﻛﺎرא‪ ،‬ﺳﮍي אﻧﻬﻲ ﺳﻮر ۾‪.‬‬
‫‪ -9‬ﺣﻮﺻﻠﻮ ﺣﻴﺮت ﺟﻮ‪ ،‬آﻫﻪ ﻧﻪ ﻣﭥﻲ ﻋﺎم‬

‫‪89‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻨﺪي ﻣﺎم‪ ،‬ﻛﻮر ﭘﺮوڙي ﻛﻴﻨﻜﻲ‪.‬‬
‫‪ -10‬وﭸﻲ رس وﭸﮡ ﮐﻲ‪ ،‬وﭸﮡ ﮐﻲ وﭸﻴﺞ‬
‫ﻟﻜﻴﺎﺋﻮن ﺗﻮن ﻟﻜﻴﺞ‪ ،‬ﻟﻜﻴﺎ ﻟﻜﻲ ﻛﻴﻨﻜﻲ‪.‬‬
‫‪ -11‬אﺳﻴﻦ ﺳﻜﻮن ﺟﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﺎن אﺳﻴﻦ ﭘﺎڻ‬
‫ﻫﺎﮢﻲ وڃ ﮔﻤﺎڻ‪ ،‬ﺳﻤﻬﻲ ﺳﭹﺎﺗﺎ ﺳﭙﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫‪ -12‬ڏﺳﮡ ڏﺳﻴﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﻲ ﺣﻖ ﭼﺌﻲ‬
‫ﺷﺎرכ ﺷﻚ ۾ ﭤﻲ‪ ،‬אﻧﮅא אﻧﻬﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -13‬ﻛﻠﻤﻲ ﮔﻮ ﻛﻮﭠﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬אن ﭘﺮ ﻧﻪ אﻳﻤﺎن‬
‫دﻏﺎ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾‪ ،‬ﺷﺮכ ۽ ﺷﻴﻄﺎن‬
‫ُﻣﻨﻬﻦ ۾ ﻣﺴﻠﻤﺎن‪ ،‬אﻧﺪر آذر آﻫﻴﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﺟﻬﮍو‪ ،‬אﻧﺪر ۾ אﺑﻠﻴﺲ‬ ‫ٰ‬ ‫‪ُ -14‬ﻣﻨﻬﻦ ۾‬
‫אﻫﮍو ﺧﺎم ﺧﺒﻴﺚ‪ ،‬ﻛﮃي ﻛﻮﻫﻪ ﻧﻪ ﮀﮇאﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -15‬ﺳﺮﻣﻮ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺟﻮ‪ ،‬رﻧﻦ ﮐﻲ رﻫﺎِء‬
‫ﻛﺎﻧﻲ ﻛﺎرאﺋﻲ ﺟﻲ‪ ،‬ﻣﮍس ﭤﻲ َم ﭘﺎِء‬
‫אﮐﻴﻦ ۾ אﭨﻜﺎِء‪ ،‬ﻻﻻﺋﻲ ﻻﻟﻦ ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -16‬ﻋﺎﻟﻢ آٌء ﺳﺎڻ‪ ،‬ﭜﺮﻳﻮ ﭤﻮ ﭜﻴﺮ ﻛﺮي‬
‫ﭘﺎڻ ﻧﻪ آﻫﻲ ﭴﺎڻ‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﻮ ﻣﺎﻧﮉيَء ﻣﻨﮉ ﭘﮑﻴﮍﻳﻮ‪.‬‬
‫‪ -17‬ﺳﻮ ﭘﮍאڏو ﺳﻮ ﺳﮇ‪ ،‬ور وאﺋﻲَء ﺟﻮ ﺟﻲ ﻟﻬﻴﻦ‬
‫ﻫﺌﺎ אﮘﻬﻴﻦ ﮔﮇ‪ ،‬ﭘﺮ ﭔﮅڻ ۾ ﭔﻪ ﭤﻴﺎ‪.‬‬
‫‪ -18‬ﭘﺎڻ ﭘﺮدو ﭘﺎڻ ﮐﻲ‪ ،‬ﻃﺎﻟﺐ ﺳﮣﺞ ﺗﻮن‬
‫ﻧﻜﺎ ﻫﺎن ﻧﻪ ُﻫﻮن‪ ،‬ﭘﺮدא ﺳﭛ ﭘﺎﺳﻲ ﭤﻴﺎ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭨﻴﻬﻮن‪ :‬ﻣﺎرﺋﻲ‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ﺟﻮ ﺑﻨﻴﺎد ﻋﻤﺮ ۽ ﻣﺎرﺋﻲ ﺟﻲ ﻣﺸﻬﻮر ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﭔﮅل آﻫﻲ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺟﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻴﺎن אﺳﻴﻦ ﻫﻴﭟ ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪:‬‬

‫) ﻗﺼﻮ ﻋﻤﺮ ۽ ﻣﺎرﺋﻲ ﺟﻮ(‬

‫ﭤﺮ ۾ ﻫﻜﮍو ﻣﻠﻬﻴﺮ ﻧﺎﻟﻲ ﮘﻮٺ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﻣﺎرو ﻣﺎﮢﻬﻮ ذאت ﺟﺎ‪ ،‬ﻏﺮﻳﺐ ڏوﭤﻲ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﺗﻲ ﭘﺎﻟﮣﻮ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻜﮍي ﺳﻬﮣﻲ ڌيَء ﻫﺌﻲ‪ُ ،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﻣﺎرﺋﻲ‘ ﻫﻮ‪ .‬אﻧﻬﻲ ﺷﺨﺺ وٽ ﭰﻮڳ ﻧﺎﻟﻲ ﻫﻜﮍو‬
‫ﭔﻴﻠﻲ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺎرﺋﻲ ﺗﻲ אﭼﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﮔﻬﮣﺎ ﻣﭥﺎ ﻫﻨﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﺳﮛ ﻣﻠﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﺎرﺋﻲَء ﺟﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﻟﻴﮑﻴﺲ ﺋﻲ‬
‫ﻛﻴﻦ ۽ ﻣﺎرﺋﻲَء ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﺳﺌﻮٽ ’ﮐﻴﺖ‘ ﺳﺎن ﻣﮝﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن‪ .‬אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﭰﻮڳ ﮐﻲ ڏאڍو ﺳﺎڙ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮀﺎ ﻛﻴﻮ‬
‫ﺟﻮ ﭤﺮ ﺟﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﻫﻤﻴﺮ ﻋﻤﺮ ﺳﻮﻣﺮي ﮐﻲ وﭸﻲ دאﻧﻬﻦ ڏﻧﺎﺋﻴﻦ ۽ وﺟﻬﻪ ڏﺳﻲ ﻣﺎرﺋﻲَء ﺟﻲ ﺣﺪ ﮐﺎن ﮔﻬﮣﻲ وאﮐﺎڻ‬
‫ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻴﺮ ﺟﻲ دل אﻫﮍي ﺳﻬﮣﻲ ﺻﻮرت ﻻِء ﺳﺮﻛﻲ وﺋﻲ ۽ ﭜﺎﻧﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﺳﻮ ﺷﻜﺎر ﺟﻲ ﺑﻬﺎﻧﻲ‪ ،‬ﭰﻮڳ‬
‫ﺳﺎڻ ﻛﺮي‪ ،‬ﻣﺎرن ﺟﻲ ﮘﻮٺ آﻳﻮ‪ .‬אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﻣﺎرﺋﻲ ﺑﻪ אﻧﻬﻲ ﻣﻬﻞ ﭔﻦ ﭼﺌﻦ ﺳﺎﻫﻴﻠﻴﻦ ﺳﺎن ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮאن‪ ،‬ﮐﻮﻫﻪ ﺗﻲ‬
‫ﭘﺎﮢﻲ ﭜﺮڻ آﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻋﻤﺮ ﺟﻬﭧ ﭘﭧ ﻣﺎرﺋﻲ ﮐﻲ زور ﺳﺎن ﺟﻬﻠﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺗﮑﻲ ُאٺ ﺗﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن وﻳﻬﺎري ﻫﻠﻴﻮ آﻳﻮ ۽‬
‫אﭼﻲ ﻋﻤﺮﻛﻮٽ ﮐﺎن ﻧﻜﺘﻮ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﺳﻨﺪس رﻫﮡ ﺟﻲ ﺟﺎِء ﻫﺌﻲ‪ .‬אﺗﻲ وﻳﭽﺎري ﻣﺎرﺋﻲ ﮐﻲ ﮐﮣﻲ ﻛﻮﭨﻦ ۾ ﺑﻨﺪ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ۽‬
‫ﮔﻬﮣﺎ ﺣﻴﻼ ﻫﻼﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﺎرﺋﻲ ﺳﺎﮢﺲ زאل ﻣﮍس وאﻧﮕﻲ رﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻣﺎرﺋﻲ ﺻﺎف ﺟﻮאب ڏﻧﺲ ﺗﻪ ”ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﮍس ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ﻣﺎﺋﭩﻦ ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻗﺒﻮل آﻫﻲ‪“.‬‬

‫‪90‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﻛﻴﺘﺮא ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻪ ﻣﺎرﺋﻲ ﺑﻨﺪ ۾ رﺋﮡ رאڙﻳﻮن ﭔﮅﻳﻮ وﻳﭡﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﻋﻤﺮ ﮐﻲ ﻫﺰאر ﻣﻨﭥﻮن آزﻳﻮن ﭘﺌﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻣﻮن ﻫﻦ‬
‫ﮀﮇي‪.‬ﭘﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﺮڻ ﺟﻮ ﻧﻪ ﻫﻮ‪،‬ﻧﻴﭟ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎرن ڏﻧﻮ ﺗﻪ ﻋﻤﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻲ ﻣﺎرﺋﻲَء ﺟﻲ ﺟﺎن ﻧﻪ ﮀﮇﻳﻨﺪو ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻨﻦ ﮐﻴﺖ‬
‫ﺟﻬﺮي ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻃﺮح ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﮛ ﮐﻲ وﭠﻲ آُء“‬ ‫ﮐﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”ﺟﻲ ﻣﮍس ﻫﺠﻴﻦ ۽ ﻧﻨﮓ ﻫﺠﻴﺌﻲ ﺗﻪ وﭸﻲ ﻣﺮي ُ‬
‫ﭘﻮِء ﮐﻴﺖ ﻋﻤﺮﻛﻮٽ ۾ آﻳﻮ ۽ ﻋﻤﺮ ﺟﻲ ﻣﺤﻼت وﭨﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ ﺗﻪ אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﻣﺎڙيَء ﻣﻨﺠﻬﺎن ﻣﺎرﺋﻲَء ﺟﻲ אک‬
‫ﻫﻦ ﺗﻲ ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ‪ .‬אﺷﺎرو ڏﺋﻲ ﻫﻦ ﮐﻲ وﻳﺠﻬﻮ ﺳﮇي ﺑﻴﻬﺎري ﺳﻤﺠﻬﺎﻳﺎﺋﻴﻦ ﺗﻪ ”ﻓﻼﮢﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ ،‬ﻓﻼﮢﻲ وﻗﺖ‪ ،‬ﮘﻮٺ ﺟﻲ‬
‫ﭔﺎﻫﺮאن ﻓﻼﮢﻮ ﻣﻘﺎم آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻮن אﺗﻲ ﺳﻨﭝﺮي ﺑﻴﻬﺞ‪ ،‬אﺗﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ وﭸﺞ‪ ،‬آٌء ﺿﺮور ﺑﺎאﻟﻀﺮور אﻳﻨﺪﻳﺲ ۽ ﻣﻮن ﮐﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﻮٺ ﻧﺞ!“‬
‫ﺟﮇﻫﻦ אﻫﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻴﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎرﺋﻲ ﭔﻴﻦ ﻛﻦ ﺳﻮﻣﺮﻳﻦ ﺳﺎن ﺟﻲ ﻋﻤﺮ ﺟﻮن ﻣﺎﺋﭩﻴﺎﮢﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﭘﻴﺮ ﺟﻲ زﻳﺎرت ﺟﻲ‬
‫ﺑﻬﺎﻧﻲ ﺗﻲ ﻧﻜﺮي אﻧﻬﻲ ﻣﻘﺎم ۾ آﻳﻮن‪ .‬ﮐﻴﺖ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي ﻛﻨﮉ ﮐﺎن ُאٺ ﺟﻬﻠﻴﻮ ﻟﻜﻴﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻣﺎرﺋﻲَء אﭨﻜﻞ ﻛﺮي‪،‬‬
‫ﭔﻴﻦ ﮐﺎن ﭘﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﭘﺎﺳﻮ وﭠﻲ‪ ،‬ﮐﻴﺖ وٽ وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ُאٺ ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ آﮢﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ ۾ ﮘﻮٺ ۾ ﻛﮃﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ אن ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾ ﻫﻴﭡﻴﺎن אﺷﺎرא ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ڏﻧﺎ آﻫﻦ‪ :‬ﻣﺎرﺋﻲَء ﺟﻲ ﻣﺤﺒﺖ وﻃﻦ ﻻِء‪ .‬ﻣﮍس ﺟﻲ‬
‫ﻏﻴﺮت ۽ ﺳﻨﺪس אﻳﻤﺎﻧﺪאري ۽ ﻇﻠﻢ ﻋﻤﺮ ﺟﻮ ﻛﺮڻ‪ .‬ﭔﺎﻫﺮﻳﻦ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻏﺮﻳﺒﺎﮢﻲ ﻫﻠﺖ ۽ ﭼﻠﺖ ۽ ﻏﺮﻳﺒﺎﮢﻲ ﺣﺎل ﺗﻲ‬
‫رﻫﮡ‪ .‬وﻃﻦ ﺟﻲ ﺳﻚ‪.‬‬
‫ﻣﺎرﺋﻲَء ﻣﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﻣﺮאد آﻫﻲ א� ﺟﻮ ﺳﭽﻮ ﻋﺎﺷﻖ‪ .‬ﻋﻤﺮ ﻣﺎن ﻣﻄﻠﺐ آﻫﻲ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ۾ ﻇﺎﻟﻢ ۽ زﺑﺮدﺳﺖ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪.‬‬
‫ﻋﻤﺮﻛﻮٽ آﻫﻲ ﻫﻲ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻮ אﻳﻤﺎن وאرن ﺟﻮ ﺑﻨﺪﻳﺨﺎﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻠﻴﺮ آﻫﻲ‪ ،‬אﺻﻠﻜﻮ وﻃﻦ ﻳﺎ ﻫﻮ ﺟﻬﺎن‪ .‬ﭔﻬﺮאڙيَء ﺟﺎ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ‪ ،‬ﺟﻬﮍوכ ﮔﺎﻫﻪ ﮔﻠﺰאرﻳﻮن وﻏﻴﺮه آﻫﻦ آﺧﺮت ﺟﺎ ﻣﺰא ۽ ﺳﮏ‪ .‬زﻳﻮر ۽ ﭘﻮﺷﺎﻛﻮن ﭼﺌﺒﻴﻮن آﻫﻦ ﻫﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻲ‬
‫אﺟﺎﺋﻲ ڏﻳﮏ ۽ ﺳﻴﻨﮕﺎر ﮐﻲ‪ ،‬ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﺎ ﻧﻪ آﻫﻦ‪.‬‬

‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻣﺎرﺋﻲَء ﮐﻲ ﻋﻤﺮ ﺟﻲ ﻣﺎڙﻳﻦ ﮐﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻃﻦ ﺟﺎ ﻛﮏ وڌﻳﻚ ﭘﺴﻨﺪ אﭼﻦ ﭤﺎ‪ -‬ﻫﻮَء ﻗﻴﺪ ۾ دאﻧﻬﻮن‬
‫ﻛﺮي ﭤﻲ‪ -‬ﻫﻦ ﺟﻲ دل ُﻣﻮر ﻋﻤﺮ ﺳﺎن ﻧﭥﻲ ﻟﮙﻲ‪ -‬ﻣﺎرﺋﻲَء ﺟﻲ ﺣﺐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻃﻦ ڏي אﺻﻞ ﮐﺎن ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ אﭸﺎ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺋﻲ ﻧﻪ ﺧﻠﻘﻴﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻣﺎرﺋﻲَء ڏي ﺳﻨﺪس ﻣﺎﺋﭩﻦ ۽ ﺟﻴﮇﻳﻦ ﺟﺎ ﭘﻴﻐﺎم آﻳﺎ آﻫﻦ‪ -‬ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ אﭼﮡ ﻛﺮي ﻣﺎرﺋﻲَء ﮐﻲ אﻧﺘﻈﺎر‪ -‬ﻫﻮَء‬
‫ﮘﻬﻦ ۽ زﻳﻮرن ﮐﻲ ﺑﮁﮍو ﻛﺮي ﭤﻲ ﭜﺎﻧﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :3 -‬ﻫﻮَء ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ وאر ﻧﭥﻲ ڌوﺋﻲ‪ -‬ﺳﭛ ﺳﻴﻨﮕﺎر ﮀﮇي ڏﺋﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :4 -‬ﻋﻤﺮﻛﻮٽ ۾ وﭸﮡ‪ -‬ﻋﻤﺮ وٽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﮔﻼ ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :5 -‬وﻃﻦ ﻻِء ﺳﻨﺪس ﺳﻚ‪ -‬ﺟﻬﻨﮕﻦ ﺟﻮن ﮔﻠﺰאرﻳﻮن‪ -‬ﻣﺎرﺋﻲَء ﮐﻲ ﮘﮣﺘﻲ رﮘﻲ אﻫﺎ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﻞ آٌء ﻣﻠﻴﺮ ۾ ﻣﺮאن‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :6 -‬ﭔﺎﻫﺮאڙي ﺟﺎ ﻣﺰא ۽ ﻋﺠﻴﺐ ڏﻳﮑﺎُء‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :7 -‬ﻣﺎرﺋﻲ ﮐﻲ ﻋﻤﺮ ﺟﻴﻜﻲ وﮘﺎ ۽ زﻳﻮر ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﻮَء אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :8 -‬ﻣﻠﻴﺮ ۾ ﺑﻬﺎر ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻢ‪ -‬ﻣﺎرﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻣﺎﺋﭩﻦ ۽ ﺳﺎﻧﮕﻴﻦ ﮐﻲ ﺳﺎري ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :9 -‬ﻣﺎرﺋﻲَء ﮔﺬرﻳﻞ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻳﺎد ﻛﺮي روﺋﻲ ﭤﻲ‪ -‬ﻋﻤﺮ ﻣﺎرﺋﻲَء ﮐﻲ زور زﺑﺮدﺳﺘﻲ ﺳﺎن ﮐﮣﻲ אﭼﻲ ﭤﻮ‪ -‬ﻣﺎرﺋﻲ‬
‫ﺧﻮאب ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ وﻃﻦ ڏﺳﻲ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :10 -‬ﻣﺎرﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ ِﺳﭗ ﺳﺎن ﻛﺮي ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﺎ رﮘﻮ وڏن ﺳﻤﻨﮉن ۾ رﻫﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻲ‪ -‬ﻣﻠﻴﺮ ۾ ﺑﺮﺳﺎت‬
‫ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻢ‪ -‬ﻣﺎرﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﮘﻮٺ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﺎد ﻛﺮي ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :11 -‬ﻗﺮآن ﺟﻮن آﻳﺘﻮن‪ ،‬ﺟﻲ ﻣﺎرﺋﻲ ﺟﻲ ﺣﺎل ﺳﺎن ﻻﮘﻮ آﻫﻦ‪ -‬ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ﺟﻲ ﻛﻴﺘﺮﻳﻦ ﺳﻮرﺗﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ۽ אﺷﺎرא‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :12 -‬ﻣﺎرﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏﻛﺎر ﺟﻲ ﺣﺎل ﺟﻮ ﺑﻴﺎن ڏﺋﻲ ﭤﻲ‪-‬ﮘﻮﭠﺎن ﻗﺎﺻﺪ آﻳﻮ אﭤﺲ‪ -‬ﭘﺎڻ אﻧﻬﻲ ﺟﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﺎﺋﭩﻦ ڏي‬
‫ﻧﻴﺎﭘﻮ ﻣﻮﻛﻠﻲ ﭤﻲ‪ -‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺐ وﻃﻦ ﻻِء ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي ﭤﻲ‪ -‬ﻋﻤﺮ ﺟﻮ ﻇﻠﻢ ۽ ڏאڍ‪.‬‬

‫‪91‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﻗﺴﻤﺖ ﻗﻴﺪ ﻛﻴﺎس‪ ،‬ﻛﻴﺮ אﭼﻲ ﻫﻦ ﻛﻮٽ ۾‬
‫وﻧﺤﻦ אﻗﺮب אﻟﻴﻪ ﻣﻦ ﺣﺒﻞ אﻟﻮرﻳﺪ‪ ،‬وﻃﻦ آٌء وﻳﻨﺪﻳﺎس‬
‫ﻣﺎرن ﮐﻲ ﻣﻠﻨﺪﻳﺎس‪ ،‬ﻛﻮﭠﻴﻮن ﮀﮇي ﻛﮇﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳﻮﻧﻬﻦ وﭸﺎﻳﻢ ﺳﻮﻣﺮא‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﭤﻴﺲ אﺳﻴﺮ‬
‫ﻣﺎرو ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻣﻠﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻮن ﺳﺎن ﻫﺘﻲ ﻫﻴﺌﻦ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -3‬وאﺟﻬﺎﺋﻲ وﻃﻦ ﮐﻲ‪ ،‬ﺳﺎري ڏﻳﺎن ﺳﺎﻫﻪ‬
‫ﺑﺖ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺑﻨﺪ ۾‪ ،‬ﻗﻴﺪ َم ﻛﺮﻳﺠﺎه‬
‫ﭘﺮڏﻳﻬﺎﺋﻲ ﭘﺮﻳﻦ ريَء‪ ،‬ڌאر َم ڌرﻳﺠﺎه‬
‫ﭤﮅي وﺳﺎﺋﺠﺎ ﭤﺮ ﺟﻲ‪ ،‬ﻣﭩﻲ ﻣﻮن ﻣﭥﺎء‬
‫ﺟﻲ ﭘﻮﻳﻮن ﭤﻴﻮ ﭘﺴﺎه‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻧﺠﻮ ﻣﮍﻫﻪ ﻣﻠﻴﺮ ڏي‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻛﺎﻧﮅ ﻧﻪ ﻛﻨﺪﻳﺲ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﮐﻴﮍوﺋﻲ ﺧﻮب‬
‫ﻣﻴﺮوﺋﻲ ﻣﺤﺒﻮب‪ ،‬אﺳﺎن ﻣﺎروﺋﻦ ﻣﻦ ۾‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺳﻨﻬﻮ ﺳﺌﻲَء ﺳﺒﻴﻮ‪ ،‬ﻣﻮن ﻣﺎروَء ﺳﺎﻫﻪ‬
‫وﻳﭡﻲ ﺳﺎرﻳﺎن ﺳﻮﻣﺮא‪ ،‬ﮔﻮﻻڙא ۽ ﮔﺎﻫﻪ‬
‫ﻫﻨﻴﻮن ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻫﺖ ﭤﻴﻮ‪ُ ،‬ﻫﺖ ﻣﭩﻲ ۽ ﻣﺎﻫﻪ‬
‫ﭘﮑﻦ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﭘﺴﺎﻫﻪ‪ ،‬ﻗﺎﻟﺐ آﻫﻲ ﻛﻮٽ ۾‪.‬‬
‫‪ -6‬ﺳﮑﻮ ﺳﭙﻦ ﮐﺎن‪ ،‬ﺳﺮﺗﻴﻮن رﻳﺖ ِﺳﻜﮡ ﺟﻲ‬
‫ﻣﻨﮕﻦ ﺟﺮ ﻣﭥﺎن‪ ،‬אوري ﻛﻦ ﻧﻪ آﺳﺮو‪.‬‬
‫‪ -7‬ﭤﻮرא ﻣﻨﺠﻬﻪ ﭤﺮن‪ ،‬ﻣﻮن ﺳﻴﻦ ﻣﺎرن ﺟﻲ ﻛﻴﺎ‬
‫ﻋﻤﺮ! ُאن ُﮘﮣﻦ‪ ،‬آٌء ﻛﻴﺌﻦ ﻟﻮﺋﻲ ﻻﻫﻴﺎن‪.‬‬
‫‪َ -8‬م ﻛﻲ رو‪َ ،‬م رڙ ﻛﻲ‪َ ،‬م ﻛﻲ ﻛﺮ دאﻧﻬﻮن‬
‫ﺳﺘﻲ ﻟﻮכ ﻟﻄﻴﻒ ﭼﺌﻲ‪ ،‬ﭔﺌﻲ ﮐﮡ ﭔﺎﻧﻬﻮن‬
‫ﻟﮅِء ﺟﺖ ﻻﻧﺌﻮن‪ ،‬ﺳﻮ ڏﻳﻬﻪ ﭘﺴﻨﺪﻳﻦ ﻣﺎرﺋﻲ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ אﻳﻜﭩﻴﻬﻮن‪ :‬ڍول ﻣﺎرﺋﻲ‬

‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﻫﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﭠﻬﻴﻞ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ۾ ﭔﻴﻦ ﺷﺎﻋﺮن ﺟﻮ ﺷﻌﺮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭔﭩﻴﻬﻮن‪ :‬ڌﻧﺎﺳﺮي‬

‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ ﻛﻼم ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﻫﻦ ۾ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﭘﻴﺮن ﺟﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ آﻫﻲ ۽ ﮔﻬﮣﺎ ﺑﻴﺖ ﺗﻪ ”ﺻﺎﻟﺢ“ ﺟﺎ‬
‫آﻫﻦ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭨﻴﭩﻴﻬﻮن‪ :‬ﭘﻮرب‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﻋﺎﺷﻘﻦ ﺟﻲ وچ ۾ ﻟﮑﭙﮍﻫﻪ ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻴﭟ ڏﻧﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻀﻤﻮن ﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﻛﺎﻧﮓ ﭘﺮﻳﻦ ﺟﻲ ﭘﺎر ڏאﻧﻬﻦ ﭘﻴﻐﺎم آﮢﻲ ﭤﻮ ۽ وري אن ﺟﻮ ﺟﻮאب ﻧﻴﺌﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﺳﺎﻣﻲ ﮐﻲ ﮀﺎ ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬

‫‪92‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ڏאﺋﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ ڏאر ﺗﻲ‪ ،‬زאغ ﻛﺮي زאرﻳﻮن‬
‫آﮢﻴﻮ ڏﺋﻲ آﺗﮡ ۾‪ ،‬ﺳﻨﻴﻬﺎ ﺳﺎرﻳﻮن‬
‫ﻣﺎٺ ﻛﺮﻳﻮ ﻣﺎرﻳﻮن‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻮن ﻛﻬﻴﻮ ﺳﺎن ﻫﻦ ﻛﺎﻧﮓ ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -2‬آٌء ﻛﺎﻧﮕﻞ ﺗﻮ ڏﻳﺎن‪ ،‬ﭼﭡﻲ ﭼﻮرאﺋﻲ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ڏج ﻣﺤﺒﻮب ﮐﻲ‪ ،‬ﻟﻮﻛﺎن ﻟﻜﺎﺋﻲ‬
‫ﭘﺮﻳﻦ ﭘﮍﻫﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺳﮅ ﻟﻬﻦ ﻣﻦ ﺳﻮر ﺟﻲ‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺳﺎﻣﻲ ﭼﺌﻴﻦ ﺳﮏ ﻃﻠﺒﻴﻦ‪ ،‬ﺗﺴﻴﺎ ڏﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﻦ‬
‫ﻣﻴﻬﻪ ﻛﻴﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن‪ ،‬ﭘﻨﻴﻦ َאﭨﺎ ۽ َאن‬
‫ﻛﻦ‪ ،‬ﭼﻴﺮאﻳﺎ ﭼﺸﻦ ﻻِء‪.‬‬ ‫ﻛﺎﭘﮍي ﺗﻮ َ‬

‫ُﺳﺮ ﭼﻮﭨﻴﻬﻮن‪ :‬ﻛﺎﻣﻮڏ‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ﺟﻮ ﻣﻀﻤﻮن ﻫﻴﭡﻴﻦ ﺗﻮאرﻳﺨﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﭔﮅل آﻫﻲ‪:‬‬

‫) ﻧﻮري ﭴﺎم ﺗﻤﺎﭼﻲ ﺟﻮ ﻗﺼﻮ (‬

‫ﺟﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ’אﻟﻮر‘ ﻳﺎ ’ﭠﭩﻮ‘ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﮔﺎديَء ﺟﻮ ﻫﻨﮅ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ’ﭴﺎم ﺗﻤﺎﭼﻲ‘ ﺳﻤﻦ ﺟﻲ ﮔﻬﺮאﮢﻲ ﻣﺎن‪ ،‬ﺳﻨﮅ ﺟﻮ‬
‫ﻫﻜﮍو ﺣﺎﻛﻢ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻬﺮﻛﻦ ۽ ﭠﭩﻲ ﺟﻲ وچ ﺗﻲ ڍﻧﮃون آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ’ﻛﻴﻨﺠﻬﺮ‘‪’ ،‬ﮀﻮل ﻣﺎري‘ ۽ ’ﺳﻮﻧﻬﺮي‘‬
‫ﺳﮇﻳﻦ ﭤﺎ‪ .‬ﻛﻴﻨﺠﻬﺮ ﺟﻲ ﭜﺮﺳﺎن ﭜﮙﻞ ﭜﺘﻴﻮن אﭸﺎ ﭘﻴﻮن ڏﺳﺠﻦ‪ .‬אﺗﻲ אﮘﻴﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﻫﻜﮍي ﻣﻴﺎﮢﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺘﻲ ﮔﻬﮣﺎ‬
‫ﻣﻬﺎﮢﺎ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ۾ ﻫﻜﮍي ﺳﻬﮣﻲ ﺟﻮאن ﮀﻮﻛﺮي ﺳﺎﻣﺎﮢﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ’ﻧﻮري‘ ﻳﺎ ’ﻧﻮرﺋﻴﻦ‘ ﻫﻮ‪ .‬ﭘﻮِء‬
‫אﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﭴﺎم ﺗﻤﺎﭼﻲ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ ﻫﻦ زאل ﺗﻲ ﭘﺌﺠﻲ وﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻮ ﻣﭥﺲ ﻋﺎﺷﻖ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻫﻦ ﺟﻲ ﭔﺎﻧﻬﻦ ورﺗﺎﺋﻴﻦ ۽‬
‫ﻫﻦ ﺳﺎن אﻳﺘﺮو رאز رﮐﻴﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﭼﺎڙﻫﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏאڏي ﭘﻮﭨﻴﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻣﭥﻲ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪ .‬ﻫﻮَء ذאت ﺟﻲ ’ﮔﻨﺪري‘‬
‫ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ رﮘﻮ ﻫﻲُء אﺷﺎرو ڏﺋﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﻧﻴﺎز ۽ ﻫﻴﭡﺎﻫﻴﻦ ﻫﻚ ﻋﺠﻴﺐ ﺷﻲِء آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﺧﺪא‬
‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﭣ אﭼﻲ ﺳﮕﻬﻲ ﭤﻲ‪.‬‬ ‫ٰ‬
‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ﮔﻨﺪري‪ ،‬ﭴﺎم ﺗﻤﺎﭼﻲ ﮐﻲ ﻋﺮض ﻛﺮي ﭤﻲ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻤﺬאت ﺟﻲ ﻫﺌﮡ ﻛﺮي رد ﻧﻪ ﻛﺮي ﮀﮇ‪ -‬ﺳﻤﻮن ﮐﻴﺲ‬
‫ﮔﻬﮣﻲ ﻣﺤﺒﺖ ڏﺋﻲ ﭤﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﻗﻮم ﮐﻲ ﻣﺎن ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﻫﻮ אﮔﺮﭼﻪ ﻛﻨﺎ ۽ ﮔﺪﻻ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭴﺎم ﮐﻲ ﺷﺎﻫﻲ ﮔﻬﺮאﮢﻲ‬
‫وאرن ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﭘﺴﻨﺪ אﭼﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬ﻧﻤﺎﮢﻦ ﻣﻬﺎﮢﻦ ﮐﻲ ﻣﺎن ۽ ﻋﺰت ڏﻳﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬ﺗﻮن ﺳﻤﻮن آٌء ﮔﻨﺪري‪ ،‬ﻣﻮن ۾ ﻋﻴﺒﻦ ﮐﻮڙ‬
‫ﭘﺴﻲ ﮐﮑﻲ ﮐﻮڙ‪ ،‬ﻣﺘﺎن ﻣﻮن ﮔﻬﺮ ﻣﭩﺌﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﮐﺎڄ ﺟﻨﻲ ﺟﻮن ﮐﮑﻴﻮن‪ ،‬ﻣﺎل ﺟﻨﻲ ﺟﻮ ﮔﮇ‬
‫ﺳﻤﻲ ﺳﻴﺌﻲ ﺳﻴﮡ ﻛﻴﺎ‪ ،‬ﻫﻴﮡ ﺟﻨﻲ ﺟﺎ ﻫﮇ‬
‫ﭴﺎم ﭘﺮﺗﺌﻲ ﻟﮇ‪ ،‬ﺳﺎﻧﮕﻴﻦ ﺟﻮ ﺳﻴﺪ ﭼﻮي‪.‬‬
‫‪ -3‬ﮐﮑﻲ ﻫﺎﮢﻴﻮن ﮐﺎرﻳﻮن‪ ،‬ﮀﮁﻲ ﻫﺎﮢﺎ ﮀﭳ‬
‫ﭘﺎﻧﺪ ﺟﻨﻲ ﺟﻮ ﭘﺎﻧﺪ ﺳﻴﻦ‪ ،‬ﻟﮙﻮ ﺗﻨﻲ ﻟﭳ‬
‫ﺳﻤﻮن ﭴﺎم ﺳﻬﭳ‪ُ ،‬אﭜﻮ ﻛﺮي ُאن ۾‪.‬‬
‫‪ -4‬ﮔﻨﺪ ﺟﻨﻲ ﺟﻲ ﮔﻮڏ ۾‪ ،‬ﭘﺎﭔﻮڙא ﭘﻮﺷﺎכ‬
‫ُאﻧﻲ ﺟﻲ אوﻃﺎق‪ ،‬رאﺟﺎ رﻳﺠﻬﻲ آﺋﻴﻮ‪.‬‬

‫‪93‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫‪ -5‬ﮐﻮِء ﺳﻤﻮن‪ ،‬ﭔﻦ ﮔﻨﺪرﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻲ ﭴﺎﻣﻦ ﺟﻮن ﭴﺎﻳﻮن‬
‫ﻛﺮﻳﻮ وﻳﺲ وڏאﻧﺪرא‪ ،‬אﮜﮡ ﺗﻲ آﻳﻮن‬
‫ﮔﻨﺪري ﮔﻨﻮאرﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻬﭙﻲ ﺳﭛ ﺟﻬﮍپ ﺳﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -6‬אڄ ﺗﻤﺎﭼﻲ آﺋﻴﻮ‪ ،‬ﭘﮑﻦ ﭘﺌﻲ ﭘﭽﺎر‬
‫ﻣﺮﻛﻦ ﻣﻼﺣﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﭔﺎﻧﮅﻳﻦ ﻣﭥﻲ ﭔﺎر‬
‫وڏي ﭴﺎم ﭴﻤﺎر‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻬﺎﮢﻴﻮن ﻣﻮﮐﻴﻮن‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﭘﻨﺠﭩﻴﻬﻮن‪ :‬ﻛﺎرאﻳﻞ‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ڍﻧﮃ ﺟﻲ ﭘﮑﻴﻦ ﺟﻲ ﻋﺎدﺗﻦ ﺟﻮ ذﻛﺮ آﻫﻲ ۽ אﺷﺎرو آﻫﻲ ﺻﻮﻓﻴﻦ ﺟﻲ ﻣﻄﻠﺒﻦ ۽ אﻋﺘﺮאﺿﻦ ﺟﻮ‪ ،‬ﺟﻲ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ‬
‫وﺳﻴﻠﻲ ﺳﺎن ﭼﮝﻲ ﻃﺮح ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‪.‬‬
‫) ﻣﻀﻤﻮن(‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :1 -‬ڍﻧﮃ ﺟﻲ ﭘﮑﻴﻦ ﺟﻮن ﻋﺎدﺗﻮن‪ -‬ﻫﻨﺠﻬﻪ‪ ،‬ﻛﺎﻧﺌﺮא‪ ،‬۽ ﻛﻨﮓ ۽ ﻫﻨﻦ ﺟﻮ ﭼﮝﻮ ﺳﭝﺎُء آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪ :2 -‬زﻫﺮي ﻧﺎﻧﮓ ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﺎ ڏﻧﮓ‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ -1‬אﮀﻮ ﭘﺎﮢﻲ ﻟﮍ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﻛﺎرو ﻛﻴﻮ ﻛﻨﮕﻦ‬
‫אﻳﻨﺪא ﻟﭳ ﻣﺮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ َﺳﺮ ﻣﭥﻲ ﻫﻨﺠﻬﮍא‪.‬‬
‫‪ -2‬ﺳ َﻬﺮ م ﭘﮑﻲ ﻫﻜﮍو‪ ،‬ﭘﺎرﻳﻬﮍﻳﻦ ﭘﻨﺠﺎﻫﻪ‬
‫ﺳﻨﺪي آس א�‪ ،‬ﻟﮇي ﻟﻬﺮن وچ ۾‪.‬‬
‫‪ -3‬ﻫﻨﺠﻬﻪ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﻫﻨﺠﻬﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺮو ﻣﻨﺠﻬﻪ ﻧﺎﻫﻪ ﻛﻮ‬
‫ﻣﻮﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﻬﺮאڻ ﺟﺎ‪ ،‬ﭘﻮرא ﭼﮣﺞ ﭘﻨﺞ‬
‫אڄ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ ﺳﻨﺠﻬﻪ‪ ،‬ڍﭔﻲ ۾ ڍﻳﺮ ﭤﺌﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻫﻨﺠﻬﻪ ﻧﻪ رﻫﻴﻮ ﻫﻜﮍو‪ ،‬وﻳﺎ ﻣﻮر ﻣﺮي‬
‫وﻃﻦ ﭤﻴﻮ وري‪ ،‬ﻛﻮڙن ﻛﺎﻧﻴﺮن ﺟﻮ‪.‬‬
‫‪ -5‬ﺳﻮ ﭘﮑﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﭘﭹﺮو‪ ،‬ﺳﻮ ﺳﺮ‪ ،‬ﺳﻮﺋﻲ ﻫﻨﺠﻬﻪ‬
‫ﭘﻴﻬﻲ ﺟﺎن ﭘﺮوڙﻳﻮ‪ ،‬ﻣﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﻨﺠﻬﻪ‬
‫ڏﻳﻞ ﺟﻨﻲ ﺟﻮ ڏﻧﺠﻬﻪ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺎري ﭤﻮ ﻣﻨﺠﻬﻪ ﭰﺮي‪.‬‬
‫‪ -6‬ﮐﭙﺮ ﮔﺎروڙﻳﻦ ﺳﻴﻦ‪ ،‬وڌﺋﻲ وڏو وﻳﺮ‬
‫ﻧﺎﻧﮓ ﻧﻪ وﻳﻨﺪِء ﻧﻜﺮي‪ ،‬ﺗﻮ ڏر ﻣﭥﻲ ﭘﻴﺮ‬
‫ﻫﻲ ﺗﻨﻬﻴﻦ ﺟﻮ ڍﻳﺮ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻬﻮﻧﺎ ﮘﮍﻫﻪ ﺟﻼﺋﻴﻮ‪.‬‬

‫ُﺳﺮ ﮀﭩﻴﻬﻮن‪ :‬ﺑﺴﻨﺖ‬

‫ﻫﻦ ُﺳﺮ ۾ ﺑﺴﻨﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻬﺎر ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻢ ۽ ﺑﺎﻏﻦ‪ ،‬ﺳﺒﺰي ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ۽ ﭔﻴﻦ ﻣﺰن ﺟﻮ ذﻛﺮ ﻛﻴﻞ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻧﺘﺨﺎب‬
‫ُ‬
‫‪ -1‬آﺋﻲ ﺑﻬﺎر ﺑﺴﻨﺖ ﻛﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻏﻦ ﻣﻜﻲ ﺑﻮﻧﺪ‬
‫ﻻﻟﻲ دﻳﮑﻮ ﻻل ﻛﻲ‪ ،‬ﻫﻴﻜﺮ وﭸﻲ ﻫﻮﻧﺪ‬
‫ُאﻣﺖ ﺟﻲ آﺧﻮﻧﺪ‪ ،‬אوﭜﮍ ﺳﭛ אﺑﺎﻫﻴﺎ‪.‬‬

‫‪-----‬‬
‫)ﭘﻮرو ﭤﻴﻮ(‬

‫‪94‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – אﻟﻒ‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﻧﺴﻞ ﺟﻮ ﺷﺠﺮو ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺗﺎﺋﻴﻦ‪:‬‬
‫ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻘﺪوس ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺷﺎﻫﻪ‬
‫ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻟﻌﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﻳﺎ )ﻋﺮف( َﻟ َﻠــﻪ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻤﻮءﻣﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ‬
‫ﺳﻴﺪ ﺟﻼل ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﻳﺎ ﺟﺮאر ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺷﺮف אﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪر ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ‬
‫ﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻫﺮאﺗﻲ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﺷﻴﺮאزي ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺗﺮﻣﺬي ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻳﻮﺳﻒ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﺎﻫﻪ ﺷﻴﺮאزي ﺑﻦ ﺳﻴﺪ אﺑﺮאﻫﻴﻢ ﺷﺎﻫﻪ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ ﺟﻮאري )ﺣﻮאري( ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ אﻻﻛﺒﺮي‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﻛﺎﻇﻢ ﺑﻦ אﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق ﺑﻦ אﻣﺎم ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﻦ‬‫ٰ‬ ‫ﺷﻴﺮאزي ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺎﻫﻪ אﻣﺎم زאده ﻋﺮאﻗﻲ ﺑﻦ אﻣﺎم‬
‫אﻟﻤﺮﺗﻀﻲ ﺑﻦ אﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﺑﻦ ﻋﺒﺪאﻟﻤﻄﻠﺐ ﺑﻦ ﻫﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ٰ‬ ‫אﻣﺎم زﻳﻦ אﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺑﻦ אﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ‬
‫ﻫﺎﺷﻢ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ ﺟﻮ ڏאڏو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻋﺒﺪא� ﺟﻮ ﭘﭧ ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﻋﺒﺪא� ﻋﺒﺪאﻟﻤﻄﻠﺐ ﺟﻮ ﭘﭧ ﻫﻮ‪.‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – ب‬

‫ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎن وﭠﻲ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻣﺮﺷﺪي ۽ ﻣﺮﻳﺪي ﺟﻮ ﺳﻠﺴﻠﻮ ڏﺳﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻴﭟ ڏﺟﻲ ﭤﻮ‪:‬‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﭘﺎڻ ﻣﺮﺷﺪ ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺮﺷﺪ ﺳﻨﺪس ﭘﻲُء ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺷﺎﻫﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﺮﺷﺪ وري ﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﺒﺪאﻟﻘﺪوس ﺷﺎﻫﻪ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺷﺎﻫﻪ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻜﺮﻳﻢ ﺷﺎﻫﻪ )ﺑﻠﮍي وאرو( ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺳﻠﻄﺎن‬
‫ﻳﺤﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ‬
‫ٰ‬ ‫אﺑﺮאﻫﻴﻢ אدﻫﻢ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﻴﺦ אﺣﻤﺪ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻲ ﻫﺎﺷﻤﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﻴﺦ ﺑﺪرאﻟﺪﻳﻦ‬
‫ﻳﺤﻴﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﻇﻬﺮאﻟﺪﻳﻦ אﺣﻤﺪ ۽‬
‫ٰ‬ ‫ﻧﻮرאﻟﺪﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺷﻤﺲ אﻟﺪﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺳﻴﻒ אﻟﺪوﻟﻪ‬
‫אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﺷﻬﺎب אﻟﺪﻳﻦ‪ ،‬אﻧﻬﻲ ﺟﻮ אﺑﻮ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﺼﺮ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﺮزאق ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﺑﻮ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪאﻟﻘﺎدر‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻴﻼﻧﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﺑﻲ ﺳﻌﻴﺪ אﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﻣﺒﺎرכ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﻴﺦ אﺑﻮאﻟﺤﺴﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺮﻳﺸﻲ ۽‬
‫אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺷﻴﺦ אﺑﻮאﻟﻔﺮح ﻃﺮﻃﻮﺳﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﺑﻮאﻟﻔﻀﻞ ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺣﺪ ﻳﻤﻨﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﺑﻮﺑﻜﺮ ﺷﺒﻠﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء‬
‫ﺟﻮ ﺟﻨﻴﺪ ﺑﻐﺪאدي ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺧﻮאﺟﻪ אﺑﻮאﻟﺤﺴﻦ ﺳﺮي ﺳﻘﻄﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺧﻮאﺟﻪ ﻣﻌﺮوف ﻛﺮﺧﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﻣﺎم‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﻛﺎﻇﻢ‪،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق‪،‬אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﻣﺎم ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ‪ ،‬אﻧﻬﻲَء‬ ‫ٰ‬ ‫ﻋﻠﻲ رﺿﺎ ﺧﺮאﺳﺎﻧﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء אﻣﺎم‬
‫ﻣﺼﻄﻔﻲ‬
‫ٰ‬ ‫אﻟﻤﺮﺗﻀﻲ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ٰ‬ ‫ﺟﻮ אﻣﺎم زﻳﻦ אﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ אﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ۽ אﻧﻬﻲَء ﺟﻮ ﻋﻠﻲ‬
‫ﺻﻠﻲ א� ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻠﻢ آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﺷﺎرو‪ -:‬ﻣﭥﻴﻦ ﺑﺰرﮔﻦ ﻣﺎن ﻫﺮﻫﻚ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ زﻣﺎﻧﻲ ۾ وڏو ﻣﺮﺷﺪ ۽ אوﻟﻴﺎء ﭤﻲ ﮔﺬرﻳﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – ج‬
‫ﺳﭙﮍ ﺳﺨﻲ ﺟﻮ ﻧﺴﻞ אﺑﻮ ﻟﻬﺐ ﺗﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﺳﺨﻲ ﺳﭙﮍ ﺑﻦ ﭼﻮﭨﻪ ﺑﻦ ﭼﻮﻧﻪ ﺑﻦ ﭤﺎﮢﻮ ﺑﻦ ﭘﭕﻮ ﺑﻦ אﻧﮍ ﺑﻦ ﻫﺎﻟﻪ ﺑﻦ وﻛﻴﻪ ﺑﻦ ﺑﻴﮕﻪ ﺑﻦ ﺳﺮ ﮐﻨﮉ ﺑﻦ ﻣﻴﺮאس ﺑﻦ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﻦ‬
‫ذوאﻟﻘﺮن ﺑﻦ وزﻳﺮ ﺑﻦ ﺑﺎدﻳﮡ ﺑﻦ ڏﻳﭙﺎر ﺑﻦ ﻣﻨﮕﺮ ﺑﻦ رאﻫﻮ ﺑﻦ روﻧﺠﻬﻪ ﺑﻦ ﭼﭝﮍ ﺑﻦ دﺳﺮت ﺑﻦ אﺟﭙﺎل ﺑﻦ ﺳﺎم ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ‬
‫אﺑﻮ ﻟﻬﺐ‪.‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – د‬
‫ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺟﻲ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺟﻲ ﻋﻠﻢ ﻣﻮﺟﺐ رאﮘﮣﻴﻦ ﺟﻲ ﻳﺎددאﺷﺖ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﺟﻲ ﻧﺎﻻ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻲ رﺳﺎﻟﻲ ۾ ﺻﺤﻴﺢ ﺳﺎﻟﻢ‬
‫ورﺗﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﻟﻴﻜﻮ ﻛﮃي ﮀﮇﻳﻮ אﭤﺌﻮن‪*.‬‬

‫‪95‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪[LIFE SKETCH OF SHAH LATEEF] ‬‬ ‫ال ﺌھ ﺑدا‬ ‫ا‬
‫‪ ‬‬
‫ﺿﻤﻴﻤﻮ – ﻫﻪ‬

‫ﺷﺎﻫﻪ ﻋﺒﺪאﻟﻠﻄﻴﻒ ﺟﻲ ﺧﺪﻣﺖ ۾ ﺟﻴﻜﻲ ﺧﺎص ﻣﺮﻳﺪ ۽ ﻓﻘﻴﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ ﺗﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ‪:‬‬
‫*ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ وאﺋﻲ وאرو‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮ אﺳﺘﺎد ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻣﻴﺎن ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ دﻳﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ وאﻟﺪه ﺟﻮ ﭜﺎﮢﻴﺠﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻤﺎع ﺟﻮ ﻛﻢ ۽ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ﺣﻮאﻟﻲ ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻣﻴﺎن ﻋﺒﺪאﻟﻮאﺳﻊ ﺳﺎﻻرو‪ ،‬ﺳﮑﺮ ﻓﻘﻴﺮ ڏﻳﺮو ۽ ﻓﻘﻴﺮ אﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺳﻤﻮن ﭜﻴﻦَء ﭘﻮر وאرو‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﻧﻬﺎل ﺷﺎﻫﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮ אﺳﻤﺎﻋﻴﻞ‬
‫ڏﻳﺮو‪ ،‬אﺟﻦ ﻓﻘﻴﺮ دﻳﺮو ۽ ﻛﻤﺎل ﻓﻘﻴﺮ ﺳﻴﻨﻬﮍو‪ ،‬۽ ورو ﻓﻘﻴﺮ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ’وﮘﻨﮅ‘ ﻛﺮي ﭼﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ אﺷﺎرو‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﭘﻮﭨﻮ‪ ،‬אﻫﻲ ﻓﻘﻴﺮ‪،‬‬
‫ٰ‬ ‫ﺑﻼول ﺟﻲ ﺳﺮ ۾ آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪ אﺑﮍو وﻳﭡﻞ ﻛﺎﭠﮍي ﻣﻜﺎن ﺟﻮ‪ ،‬۽ ﺳﻴﺪ ﺳﺎﺋﻴﻨﮇﻧﻮ ﻣﺘﻌﻠﻮي‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﻣﭥﻲ ﺑﻴﺎن ﭤﻴﻞ آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﺧﺎص ﺧﺪﻣﺘﮕﺎرن وאﻧﮕﻲ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﻮאِء ﺣﺎﺿﺮي ﺟﻲ ﭔﻴﻮ ﻛﻮ ﻛﻢ‬
‫ﻛﺎر ﻛﻮﻧﻪ ﻫﺌﻦ‪.‬‬
‫*אﺣﻤﺪ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﮔﻬﻮڙي ’ﭼﻨﮕﻞ‘ ﺟﻮ ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻣﺤﻤﺪ رﺣﻴﻢ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻨﺸﻲ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ ۽ ﻟﮑﭙﮍﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻋﺮ ﻓﻘﻴﺮ ﺳﻬﺘﻮ دאﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻋﻨﺎﻳﺖ وﺳﺎڻ‪ ،‬ﺟﺖ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﻛﺠﺎوي ﺟﻲ ﻣﻬﺎر وﭠﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻋﺒﺪאﻟﺠﻤﻴﻞ אﻧﮍ‪ ،‬ﻣﺼﻠﻲ ۽ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺣﻮאﻟﻲ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻧﻤﺎز ۽ ﭔﻲ ﻇﺎﻫﺮي ﻋﺒﺎدت ﺟﻮ‬
‫ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ אﻧﻬﻲَء ﺟﻲ ذﻣﻲ ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻋﺮس ﻓﻘﻴﺮ ﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮود ﮘﺎﺋﮡ وאرن ﺟﻮ ﺧﻠﻴﻔﻮ ﻫﻮ‪ ،‬۽ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﭼﮝﻮ رאڳ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫*وﻧﻬﻴﻮن ﻓﻘﻴﺮ ﻛﺘﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ وٽ ﭔﻪ ﻛﺘﺎ ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﻫﻜﮍو‘ﻣﻮﺗﻲ‘ ﭔﻴﻮ ’ﮐﻨﻮ‘ אﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ‬
‫ﺟﻲ ﻣﺎُء ﻣﺮي وﻳﺌﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺷﻬﺮ ۾ ﻧﮅﮢﻜﻮ رﻟﻨﺪو ڏﺳﻲ ﭘﺎڻ وٽ آﮢﻲ ﭘﺎﻟﮡ ﻛﻴﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫* َ‬
‫رﺣﻤﻮن ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮرﭼﻲ ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻗﺎﺳﻢ ﻓﻘﻴﺮ ﺣﺠﺎم ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﺑﭽﻮ ﻓﻘﻴﺮ ﻛﻮءﻧﺮو ﮐﮣﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫*ﺳﻮﻣﺮ ﻓﻘﻴﺮ אﺻﻞ وﻳﭡﻞ ﺧﺎﻧﭙﻮر ﺟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻋﺎرف ﻫﻮ ۽ ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎن אرﺷﺎد ﻣﻠﻴﻮ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﭘﻴﺮي‬
‫ﻣﺮﻳﺪي ﭘﺌﻲ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫*ﻋﺎرف ﻓﻘﻴﺮ ﭤﻴﭕﻮ‪ ،‬ﻧﻮن ﻓﻘﻴﺮن ﮐﻲ ﻧﻤﺎز ۽ ﻋﺒﺎدت ﺳﻴﮑﺎرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﺟﻴﻜﻲ ﻓﻘﻴﺮ رאڳ ﺟﻲ ﻛﻢ ﺗﻲ ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺳﻲ ﻫﻲ ﻫﺌﺎ‪ :‬ﻋﺮس ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬رאڳ ﺟﻮ ﺧﻠﻴﻔﻮ ۽ ﺳﻴﺪ ﻧﻘﻲ ﺑﺨﺎري ۽ ﻣﻴﻮن ﻫﺎﺷﻢ‬
‫ﻋﻠﻮي رﻳﺤﺎن ﭘﻮﭨﻮ ﺳﺮودي ﻫﻮﻧﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫* ’אﭨﻞ‘ ۽ ’ﭼﺌﻨﭽﻞ‘ ﻫﻨﺪﺳﺘﺎﻧﻲ ﮘﺎﺋﮣﺎ אﺳﺘﺎد ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻮ אﻫﻲ ﭔﺌﻲ دﻫﻠﻲ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ ﻣﺎن آﻳﺎ ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫*ﻋﻴﺪن رאزي‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻣﺴﺠﺪ ۽ ﺳﻨﺪس روﺿﻮ ﻣﺒﺎرכ ﺗﻴﺎر ﻛﻴﻮ‪ .‬אﻫﻮ ﺳﮑﺮ ﺟﻮ وﻳﭡﻞ ﻫﻮ‪.‬‬
‫*ﻓﻘﻴﺮ وﻟﻲ ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﭜﭩﻲ وאري ﺟﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻲ ﻣﻴﺖ ﮐﻲ ﻏﺴﻞ ڏﻧﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫*אﻧﻬﻦ ﻓﻘﻴﺮن ﮐﺎن ﺳﻮאِء ﭔﻴﺎ ﺑﻪ ﻛﻴﺘﺮאﺋﻲ ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﺎ ﻫﺘﻲ ﻧﺎﻻ ﻧﭥﺎ ڏﺋﻲ ﺳﮕﻬﺠﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﻤﺎم ﮔﻬﮣﺎ آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﭤﻴﻮ(*‬ ‫)ﭘﻮرو‬
‫*אﺻﻞ ﮀﭙﻴﻞ ﻛﺘﺎب ۾ אﻧﻬﻦ رאﮘﮣﻴﻦ ﻫﻴﭡﺎن ﻟﻴﻜﻮن ڏﻧﻞ ﻧﺎﻫﻦ‪.‬‬
‫*ﻫﻦ ﺑﻌﺪ אﺻﻞ ﮀﺎﭘﻲ ﻛﺘﺎب ۾ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﺎﺑﻦ ﺟﻲ ۽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻣﻀﻤﻮﻧﻦ ﺟﻮ ڏﻧﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﻜﺎ אﺳﺎن ﻫﻦ ﻧﺌﻴﻦ ﮀﺎﭘﻲ ﺟﻲ ﺷﺮوع ۾ ڏﻧﻲ‬
‫آﻫﻲ‪) .‬אﻳﮉﻳﭩﺮ(‬

‫‪96‬‬ ‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬