ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ

ဖိုးသား (အျဖဴေရာင္ေမတၱာ)

၂၆-ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ဓမၼဒါန

 2

မာတိကာ

1. နိဒါန္းစကား------------------------------------------------------------------------------------3
2. ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚက လမ္း----------------------------------------------------------------------5
3. ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ------------------------------------------------------9
4. လားေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္--------------------------------------------------------------------------14
5. ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္---------------------------------------------------------------------19
6. မီးနီေပ်ာက္တ့ေ
ဲ န႔-----------------------------------------------------------------------------24
7. အခ်စ္မွာ အျပစ္မရွိပါ-------------------------------------------------------------------------28
8. ေယာက္်ားသားတို႔ ေမွာက္မွားမသြားဖို႔-------------------------------------------------------33
9. စီးခ်င္းေတြ အလီလ-ီ -------------------------------------------------------------------------41
10. ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးေနပါသည္------------------------------------------------------------------44
11. ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာ ဆံုးျဖတ္ပါ---------------------------------------------------------------48
12. တတ္သမွ် ဆပ္ၾကရေအာင္------------------------------------------------------------------52
13. အမိႈက္လည္းပစ္တတ္ေစ၊ အမိႈက္ပံုးလည္းသြန္တတ္ေစ------------------------------------57
14. အစိုးမရတဲ့စိတ-္ ------------------------------------------------------------------------------60
15. ဆုေတာင္းမွားေလသလား--------------------------------------------------------------------62
16. အေတြးတစ္ခ်က္ ေဖြးလက္ခ့သ
ဲ ည္-----------------------------------------------------------67
17. ရတနာသံုးပါးကို ပမာတင္စားျခင္း------------------------------------------------------------70
18. လာျခင္းဆိုးေသာ ဧည့္သည္------------------------------------------------------------------74
19. ကၽြႏ္ုပ္သည္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္----------------------------------------------------79
20. အလြမ္းေျပ စာတစ္ေစာင္---------------------------------------------------------------------83
21. ကၽြန္ေတာ္ထံမွ ေခတၱထြက္ေျပးသြားေသာ ေဒါသ--------------------------------------------86
22. ကြမ္းလည္း၀ါးတတ္ေစ၊ လက္ဖက္လည္းစားတတ္ေစ----------------------------------------90
23. ေအာ္.. ေမတၱာဆိုတာဒါပါလား---------------------------------------------------------------95
24. ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အရက္--------------------------------------------------------------------------99
25. မပိုင.္ . ဘာတစ္ခုမွကိုယ့္မွာမပိုင္------------------------------------------------------------105
26. လမ္းေပၚမွာ လမ္းမေခ်ာ္ရေလေအာင္-------------------------------------------------------109
27. ႏွစ္သစ္အဓိ႒ာန္-----------------------------------------------------------------------------116
 3

နိဒါန္းစကား

30.05.2011 ရက္ေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ ၂၆-ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔။ အဲလို ေမြးေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္

2009 ခုႏွစ္ကေန 2011 ခုႏွစ္အတြင္း www.apymt.com မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့တင္ခ့ဖ
ဲ ူးတဲ့
ေဆာင္းပါးေတြထက
ဲ ေန ၂၆-ပုဒ္ကို ထုတ္ႏုတ္လို႔ ဓမၼဒါနအျဖစ္ မွ်ေ၀လိုကပ
္ ါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ေရးတယ္ဆိုေပမယ့္ နာယူဖတ္႐ႈမိခ့ဖ
ဲ ူးတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားစြာရဲ႕ အဆံုးအမေတြကေတာ့ အေျခခံ
မ႑ိဳင္ပါ။ မွတ္မိသေလာက္ ေဖာ္ျပရရင္ ဒီသံုးႏွစ္အတြင္း ကၽြန္ေတာ္ နာယူျဖစ္ခဲ့တာေတြက..

1. မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရား
2. ေျမာက္ဦးဆရာေတာ္ဘုရား
3. ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရား
4. ဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ (ဓမၼေစတီ)
5. ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလ
6. အရွင္ပုညာနႏၵ
7. ဦးေကာ၀ိဒ (မဇၩိမဂုဏ္ရည္)
8. သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ဘုရား
9. အရွင၀
္ ီရိယ (ေတာင္စန
ြ ္း)
10. အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)
11. ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက
12. အရွင္ေဆကိႏၵ
13. အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ-္ အင္းမ)
14. ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက
15. ျမစိမ္းေတာင္ ဆရာေတာ္ဘရ
ု ား
16. အရွင္နႏၵာမာလာဘိ၀ံသ
17. သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရား
18. မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရား
19. သဒၵမၼရံသီ ဆရာေတာ္ဘုရား
20. ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ဘုရား
21. အရွင္ေရ၀တ (ဖားေအာက္ေတာရ)
 4

22. တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္ဘုရား

23. မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရား
24. ျဖဴးဆရာေတာ္ဘရ
ု ား
25. ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရား
26. မံုလယ္ဆရာေတာ္ဘုရား
27. ဖားေအာက္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရား
28. မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရား
29. ေတာင္ၿမိဳ႕မဟာဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ဘရ
ု ား
30. ဆရာျမသန္းစံ နဲ႔
31. ေဒါက္တာ မင္းတင္မန
ြ ္တို႔ ေဟာေျပာသြန္သင္ၾကတဲ့ တရားေတြပါ။

တျခား ကၽြန္ေတာ့္ကို သြန္သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း မ်ားစြာ

ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ အမည္နာမေတြ မေဖာ္ညႊန္းျဖစ္ေပမယ့္ ထိုဆရာသမားေတြရ႕ဲ
ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုလည္း ဒီေနရာကပဲ ဦးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တကယ္လို႔ အခုေအာက္က
ေဆာင္းပါးေတြထမ
ဲ ွာ အမွားေတြ၊ တရားသေဘာ အယူအဆအလြေ
ဲ တြ ပါခဲ့ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
အမွားသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။

စာအုပ္နာမည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္.. ေမတၱာဓာတ္ကို ေဖာ္ညႊန္းေရးသားထားတဲ့

“ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ”
သာအခါ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးနာမည္ကိုပဲ ေပးလိုက္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ စိတ္ႏွလံုး ေအးျမၾကပါေစ။ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ လမ္းကိုလည္း

ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းနဲ႔ လမ္းဆံုးအထိ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားစြာျဖင့္

ဖိုးသား
 5

*ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚက လမ္း*

ေခါင္းေလး နည္းနည္းကိုက္တာနဲ႔ လန္းလန္း ဆန္းဆန္း ျဖစ္သြားေအာင္ ဆိုၿပီး

အခန္းထဲကေန ေကာ္ရစ္တာကို ထြက္လိုက္တယ္။ ေအးျမျမ လွ်ပ္ေျပးသြားတဲ့ ေလနဲ႔အတူ လူက
လန္းသြားသလိုပ.ဲ .။ ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ လိုက္ၾကည့္ရာကေန အေဆာင္ေရွ႕က ျမက္ခင္းေပၚ
အၾကည့္ေရာက္သြားမိတယ္။ ေၾသာ္.. ျမက္ခင္းေတြေတာင္ စိမ္းစိုလာၿပီပ။ဲ အင္းေလ ေႏြဦးလည္း
ေရာက္ၿပီကိုး.. ဆုိတ့ဲ အေတြးနဲ႔အတူ ျမက္ခင္းေပၚက လူသြားလမ္းရာေလးကို
အၾကည့္ေရာက္သြားျပန္တယ္။ “ျဖတ္ေလွ်ာက္ပါ မ်ားေတာ့လည္း ျမက္ေတာင္ မေပါက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ
လူသြားလမ္းရာ ေပၚလာရတာ ပါလား”
ပါလား ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အတူ ေနာက္ဆက္တြဲ အေတြးေတြက
ေခါင္းထဲ အစီအရီ ၀င္လာလိုက္တာ...

**********************************

ယံကိၪၥိ သမုဒယဓမၼံ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓ ဓမၼ

ဓမၼႏၱိ

ျမန္မာလို အဓိပၸါယ္ကို အတိအက် မသိေပမယ့္ “အေၾကာင္

အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာသမွ်
အရာအားလံုးတို႔သည္ ခ်ဳပ္ဆံုးျခင္း သေဘာရွိၾကတယ္” ဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ထားမိတယ္။
ဘုရားရွင္ ပၪၥ၀ဂၢီငါးဦးကို ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားဦး ဓမၼစၾကာထဲက ဆိုတာကိုေတာ့ သိတ့သ
ဲ ူ
မ်ားမွာပါ။ အာရံုျပဳၿပီး ထဲထ၀
ဲ င္၀င္ ရြတ္ဆိုမိတိုင္း ရရွိလိုက္တဲ့ အရသာက ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ထက
ြ ္ေတာ္ ပါဠိစကားလံုးေတြကို ရြတ္ဆိုခင
ြ ့္ ရေနတာကိုက ေတာ္ေတာ္
ကံေကာင္းေနတာပဲ၊ ျမတ္စာြ ဘုရားကို ပူေဇာ္သမႈနဲ႔ ရြတ္ဆိုေနတာပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ
ထည့္ေပါင္းလိုက္လို႔ကေတာ့ အရသာက ရွိၿပီးရင္း ရွိရင္း...
 6

အရသာ အားလံုးတို႔တင
ြ ္ တရားတည္းဟူေသာ အရသာသည္ က်န္အရသာ အားလံုးတို႔ကို
ေအာင္၏.. တဲ့.. ၾကားဖူးတာ ၾကာေပမယ့္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ရြတ္ဆို ခံစားမိတာက ပဲခူးေအာင္သုခ
ဆရာေတာ္ ဘုရားရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္မွာပါ။ အဲလို ရြတ္ဆုိရတာကလည္း အရသာ တကယ္ ထူးေပစြ..

ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ပြားရမွာ.. ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ပြားရမွာ.. ဆိုတဲ့ ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ဘုရား

ေဟာၾကားတဲ့ တရားသံကလည္း နားထဲမွာ ေတာ္ေတာ့္ကို ယဥ္ပါးေနပါၿပီ။ ဘယ္လို ပြားရမလဲ..
ဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားက အနတၱ လကၡဏာသုတ္ကို လက္ကိုင္ထားလို႔ ေဟာၾကားပါတယ္..။ ဒီ
ဓမၼစၾကာနဲ႔ အနတၱလကၡဏာသုတ္ ႏွစ္ခုနဲ႔တင္ ပၪၥ၀ဂၢီငါးဦးတုိ႔ အာသေ၀ါ ကုန္ခန္း ရဟႏၱာ
ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္..။

ေနတံမမ၊
မ၊ ေနေသာဟ မသၼိ၊ နေမေသာ အတၱာ

ဤအရာသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ၏ကိုယ္ “အတၱ” မဟုတ္။ ရွဴဆဲ ထုတ္ဆဲ

အမူအယာနဲ႔အတူ ေပၚလာသမွ် အရာေတြကို ခံစားၾကည့္ပါ။ ေပၚလာတဲ့ အမူအယာဟာ ငါ့ဥစၥာ
ဟုတ္ရ႕ဲ လား.. ငါပါလို႔ စကားေျပာသလား.. တံလွ်ပ္ကဲ့သို႔ တရိပ္ရိပ္န.ဲ႔ . ခ်ဳပ္ရင္းေပ်ာက္၊
ေလာင္ရင္းကုန.္ .. ကုန္ဆံုးတာပဲ ရွိေနတာ... ဒီလို ပြားမ်ားေပးရပါမယ္။

ေရႊဟသၤာ ဆရာေတာ္ ဘုရားကို အေမးအျဖလိုမ်ိဳး အင္တာဗ်ဴးတုန္းက အင္တာဗ်ဴးတဲ့သူက

“အရွင္ဘုရား ၀ိပႆနာ တရား အားထုတ္ပါသလား” လို႔ ေမးသတဲ။့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးတို႔က
၀ိနည္း ေလးစားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဆိုေတာ့ “တို႔မ်ားကြယ.္ . အနတၱ လကၡဏသုတ္ကိုေတာ့ ပြားပါတယ္”
လို႔ ေျဖတယ္..။ ဒါကို ေမးတဲ့သူက “အနတၱ လကၡဏသုတ္က ၀ိပႆနာတရား ဟုတ္ပါသလား” လို႔
ထပ္ေမးေတာ့ “မင္းတို႔တေတြ တယ္လည္း မုိက္သကိုး” လို႔ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက မိန္႔ေတာ္
မူသတဲ့...။

ေက်းဇူးေတာ္အရွင္ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားကလည္း

ဤကိုယ္ကာယ၊ တစ္လံမွ်၌
ႏွစ၀
္ နာမ္ရုပ္၊ ျဖစ္၍ခ်ဳပ္၏။
နာမ္ရုပ္ႏွစ္ပါး၊ အလြတ္ထား၍
ဤကားလိပ္ျပာ၊ ဤကားငါႏွင့္
ဤမွာဇီ၀၊ ဤအတၱဟု
ညႊန္ျပဖို႔ရာ၊ မရွိပါသည္
ခႏၶာနာမ္ရုပ္မွ်ပါ တကား...။
 7

နာမ္ရုပ္တရား၊ ဤႏွစ္ပါးလည္း
ရွည္လ်ားကာလ၊ မတည္ၾကဘဲ
ခဏျဖစ္လွ်က္၊ ခဏပ်က္၍
ႏွိပ္စက္ျခင္းရာ၊ လိုမပါဘူး
သဘာ၀အား၊ ဤသုံးပါးေၾကာင့္
ျဖစ္ပာြ းသမွ်၊ အနိစၥသည္
ဒုကၡ အနတၱပါတကား..။

ဆိုၿပီး အနတၱလကၡဏာသုတ္ကို အေျခတည္လို႔ ဖြဲ႔ဆုိခဲ့တဲ့ တရားလကၤာေလး ကလည္း

တကယ့္ကို မွတ္သားလိုက္နာ က်င့္ၾကံဖြယ္ပါ။ ဒီလို လိုက္နာက်င့္ၾကံ ပြားမ်ားရာမွာလည္း
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ၊ အဆက္မျပတ္၊ တရစပ္... ပြားမ်ားဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္းလည္း မွတ္သားမိပါတယ္။

“ဒီေန႔မနက္ ၈ နာရီကေန ေနာက္ေန႔မနက္ ၈ နာရီအထိ တစပ္တည္း မျပတ္မလပ္

ရွဳမွတ္ၾကည့္ပါ။ ထူးျခားလာပါလိမ့္မယ္” ဆိုတဲ့ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ ဘုရားရဲ႕ တန္ဖိုးျဖတ္ မရတဲ့
အဆံုးအမကိုလည္း ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ဘုရား ေက်းဇူးနဲ႔ပဲ နာၾကား မွတ္သားခြင့္
ရခဲ့ပါေသးတယ္...။

ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးတို႔လို တစပ္ ရွဳမွတ္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္သူမ်ား အေနနဲ႔လည္း အားငယ္

စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး..။ အခ်ိန္ အားရင္ အားသလို၊ အခ်ိန္ လစ္လပ္ရင္ လစ္လပ္သလို
ပြားမ်ားေပးေန ဖို႔ပါပဲ...။ ပြားမ်ားရာမွာလည္း ကုိယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ၊ ကိုယ္နဲ႔ အံ၀င္ႏိုင္မယ့္
နည္းနာေတြန႔ဲ ရွဳမွတ္ႏိုင္ပါတယ္...။ အဓိကကေတာ့ နည္းလမ္းမွန္မွန္နဲ႔ ကိုယ့္ဆရာသမားေတြရဲ႕
ၾသ၀ါဒကို ခံယူၿပီး ရွဳမွတ္ေနဖို႔ပါ။ ဒီလိုသာ ရွဳမွတ္ေနရင္ေတာ့ ထင္းခုတ္
တတ ္ ဲ့ ပုဆိန္ရိုးဟာ စစခ်င္းမွာ
လက္ရာမထင္ေပမယ့္ ကိုင္ပါမ်ား၊ ခုတ္ပါမ်ားရင္ေတာ့ လက္ရာ ထင္လာမွာပါပဲ...။
...။ ကိေလသာေတြ
...
ခမ္းသထက္ ခမ္းလာမွာပါပဲ..။

ဒီေနရာမွာ ကိေလသာ ပယ္ပံုနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ မူလဓမၼ ဆရာေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားတဲ့

ဥပမာေလးကိုလည္း ဓမၼဒါန ျပဳခ်င္ပါေသးတယ္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားက..

ကိေလသာ ပယ္ပုံမွာ.. ဥပမာအားျဖင့္ ေရပုံးထဲကုိ ေရအျပည့္ ထည့္ထားၿပီး ထုိေရပုံးထဲကုိ

သဲေတြထည့္မယ္ဆုိရင္ ေရပုံးထဲ ဝင္သေလာက္ ေရေတြလွ်ံထြက္ သြားလိမ့္မယ္။ ပုံးႏွင့္အျပည့္သေ
ဲ တြ
ထည့္လုိက္လွ်င္ ေရအားလုံးထြက္ၿပီး သဲပဲက်န္ေတာ့မယ္။ ထုိသဲထဲမွာ အစုိဓာတ္ေလာက္ပဲ
ရွိေနလိမ့္မယ္။
 8

ထုိ႔အတူ- သိပ်က္သေဘာရွိေသာ စိတ္အစဥ္က ေရပုံးနဲ႔တူပါတယ္။ စိတ္အစဥ္မွာ ရွိေသာ

အဟုတ္ထင္ျခင္း၊ ေက်နပ္ျခင္း၊ မေက်နပ္ျခင္း၊ လုိခ်င္ ျဖစ္ခ်င္ရခ်င္ျခင္း ကိေလသာေတြက ပုံးထဲက
ေရေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ ပ်က္ေနတယ္- လုိ႔ရြတ္ျခင္းက ကိေလသာေတြ ထြက္သြားေအာင္ သဲထည့္တာနဲ႔
တူပါတယ္။

ပ်က္ေနတယ္- လုိ႔ရတ
ြ ္ပာြ းလုိ႔ေကာင္းတဲ့ တရားေတြ ျပည့္စုံၿပီး ရဟႏၱာ ျဖစ္တာကေတာ့
ေရပုံးထဲက သဲထမ
ဲ ွာ အစုိဓာတ္ က်န္ေနျခင္းနဲ႔ တူပါတယ္ ဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ အရွင္ ဓမၼဓရကို
ရွင္းျပေတာ္ မူပါတယ္။ ဒီ ဥပမာမွာလည္း အဓိကကေတာ့ ေရပံုးထဲ သဲျဖည့္ေနဖို႔ပါပဲ..။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
ျဖည့္ရင္ေတာ့ ကိေလသာေရေတြ လြင့္စင္သြားမွာပါ။

ဘာပဲ ေျပာေျပာေလ.. ဒီ အေတြးေတြကို ေပးခဲ့တဲ့ အေဆာင္ေရွ႕က ျမက္ခင္းစိမ္း ေပၚမွာေတာ့

ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖန္မ်ားေတာ့ လမ္းေၾကာင္းရာက ထင္းလိ.ု႔ ..။

ဆရာေတာ္ ဘုရားတို႔၏ အဆံုးအမမ်ားကို တန္ဖိုးထား ေလးစားစြာ ဦးထိပ္တင္လ်က္

ဖိုးသား

5/20/2010, THUR:, 1:52:15 AM

 9

*ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ*
သာအခါ*

ဒီကေန႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ ျပန္မည္ျဖစ္၍ ဘူတာကို လိုက္ပို႔ျဖစ္တယ္။

ေန႔လို႔သာ ေျပာတာပါ။ တကယ့္ တကယ္ ရထားထြက္မွာက ည ၁၁- နာရီမွပါ။ လိုက္ပို႔ေပးၾကတဲ့
တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အမ်ားႀကီး။ ရထားဆိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ပစၥည္းေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔
သူငယ္ခ်င္း တစ္စု ၀ိုင္းၿပီး တင္ေပးၾကတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာမွာလို
အထမ္းသမားေတြ မရွိေတာ့ ခရီးသြားတာ ပစၥည္းပစၥယ အထုပ္အပိုး မ်ားရင္ အေတာ္
ဒုကၡေရာက္ရတာပါ။

အဲသလို ပစၥည္းေတြ ၀ိုင္းတင္ေနတုန္း ဘုတ္ ဘုတ္ ဆိုၿပီး အသံၾကားတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္

ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္။ လက္ဆအ
ြဲ ိတ္ တစ္ထုပ္၊ ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္ တစ္ထုပ္။
ဘယ္သူပစ္ခ် သြားမွန္း ကၽြန္ေတာ္ မသိလိုက္ဘူး။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကို ေမးေတာ့လည္း
မသိလိုက္ဘူးတဲ့။ “ဘယ္သူ႔ အထုပ္ေတြပါလိမ့္၊ တျခား တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ခုေန
ဆြသ
ဲ ြားလို႔ကေတာ့ ဒုကၡပဲ” ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနခိုက္ လက္ထဲမွာ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္နဲ႔ အူယား
ဖားယား ေျပးသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေသခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့ အသက္
၆၀- ၀န္းက်င္ ပိန္ပိန္ပါးပါး အဖိုးအို တစ္ဦးပဲ။ “ဒီ
ဒီ အဖိုးႀကီးေတာ့ အထုပ္
ပ္ ေလးထုပ္နဲ႔ ပ်ာယာ
ခတ္ေနၿပီေဟ့” လို႔ ေဘးနားက လူတစ္ေယာက္ ေျပာလိုက္သံ ၾကားေတာ့မွ “ေအာ္ ခုန ပစ္ခ်သြားတဲ့
အထုပ္ႏွစ္ထုပ္က ဒီအဖိုးရဲ႕ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ပ၊ဲ အထုပ္ ေလးထုပ္ဆုိေတာ့ မႏိုင္တာနဲ႔ ႏွစ္ထုပ္
သယ္လိုက္၊ ပစ္ခ်ခဲ့လိုက္.. ေနာက္ ႏွစ္ထုပ္ ျပန္သည္လိုက္ လုပ္ေနရတာပဲ” ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္
သေဘာ ေပါက္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ သြားတယ္။ သနားတာလား၊ ကိုယ္ခ်င္း
စာတာလား၊ ကရုဏာလား တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပ။ဲ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ သိပ္မစဥ္းစား
ေတာ့ဘူး..။ အဲဒီ အဖိုး ကၽြန္ေတာ့နားက အထုပ္ ႏွစ္ထုပ္ကို လာယူတဲ့ အခ်ိန္ “ကၽြန္ေတာ္ ဘာကူညီ
 10

ေပးရမလဲ အဖိုး” လို႔ ရုရွားလို ေမးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီ အဖိုးလည္း ကၽြန္ေတာ္က

့ ို ၾကည့္ၿပီး
တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္လိုက္ ေပမယ့္ အကူအညီ
လိုတဲ့ စကားေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ သေဘာေပါက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ကို ဆြဲလုိက္တယ္။
တဆက္တည္း အဲဒီ အဖိုး သြားတဲ့ ေနာက္ အေျပး လိုက္သြားလိုက္တယ္။ “ပထမတြ”ဲ လို႔ အဖိုးရဲ႕
ေျပာလိုက္သံေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္တယ္။ ရထားကလည္း ထြက္ခါနီးေနၿပီ။ အဖိုးကလည္း
အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ ဆြလ
ဲ ို႔ ေရွ႕က သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ အေျပးတစ္ပိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း
ေနာက္က အူယား ဖားယား။ ရထား မွီမွ မွီပါဦးမလား။ ဘုရား ဘုရား မွီပါေစ။

ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ပထမတြဲ ေရာက္ေတာ့ ရထားေပၚ တက္ေနတဲ့ ခရီးသည္က အဖိုး ေရွ႕မွာ

တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲဒီ တစ္ေယာက္ၿပီးရင္ ဒီအဖိုးက ေနာက္ဆံုး။ အဲဒီ အဖိုးလည္း
အထုပ္ေတြ ပစ္ခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း၊ ရထား လက္မွတ္ဖိုးက ရူဘယ္လ္ ၆၀၀
ေပးရေၾကာင္း.. စသျဖင့္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ မေမာမပန္း ေျပာေနေလရဲ႕။ (အခု လက္ရွိ ရူဘယ္လ္ ၆၀၀-
က ျမန္မာေငြ ႏွစ္ေသာင္းနီးပါးနဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္) ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရပါတယ္၊ ေက်းဇူး တင္ဖို႔
မလိုေၾကာင္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ျပန္ေျပာမိပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့
ပါးစပ္က စကားလံုးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ခံစားေနရတဲ့ ပီတိကိုေတာ့ မွီႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ ၀မ္းသာမိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ကူညီ
လိုက္ႏုိင္တယ္၊ ရထားမွီေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ ႏိုင္တယ္။ ရထားေပၚကို အထုပ္ေတြ
၀ိုင္းတင္ေပးၿပီတာနဲ႔ အဖိုးကို ႏႈတ္ဆက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္
ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတြးလိွဳင္းေတြ ပလံုစီလို႔၊ ပီတီလိွဳင္းေတြ ရိုက္ခတ္လို႔…။

——————————

(သီဟိုဠ္ေခတ္ ျဖစ္မည္ထင္သည္) ရဟန္းတစ္ပါး အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကားနာဖူးသည္။

ထိုရဟန္းေတာ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနစဥ္ ဆြမ္း သံုးေလးလုတ္သာ အက်န္တြင္ သားသည္ ေခြးမေလး
တစ္ေကာင္ အစာ လာေတာင္း၍ ထို သံုးေလးလုတ္စာ ဆြမ္းကို ခ်ေကၽြးလိက
ု ္၏။ သို႔ေသာ္ သားသည္
မိခင္ ေခြးမေလးသည္ ထို သံုးေလးလုတ္စာျဖင့္ မ၀။ အရွင္ျမတ္ထံ အသနားခံေသာ မ်က္၀န္းတို႔ျဖင့္
အၿမီးေလးႏွံ႔ကာ ေတာင္းေနျပန္၏။ အရွင္ျမတ္လည္း ေခြးမေလး အေပၚ စာနာစိတ၀
္ င္ကာ
မိမိလက္ျဖင့္ အာေခါင္ကို ႏိႈက္၍ အန္ေကၽြးရွာေလ၏။ တစ္ခါ အန္ေကၽြး၍ မ၀ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ
ထပ္အန္ေကၽြး၊ ဒီလိုန႔ဲ အန္ေကၽြးလိုက္တာ.. သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္။ ဒီတရား နာၾကားမိေတာ့ အရသာ
ရွိလိုက္တာ.. ၾကည္ညိဳလိုက္တာ..။

———————————
 11

ဘ၀တစ္ခုတင
ြ ္လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ တြင္းထဲတင
ြ ္က်ကာ တြင္းေပၚ
ျပန္မတက္ႏိုင္ဘဲ အားအင္ ျပတ္လတ္ေနေသာ က်ားမတစ္ေကာင္အား မိမိကိုယ္တုိင္ တြင္းထဲသို႔
ဆင္းကာ က်ားစာ အျဖစ္ခံသည္ အထိ အသက္ကို ေပးကာ ဘ၀ကို စေတးဖူးသတဲ့။

——————————–

ေလာကတြင္ လူတစ္ဦးက တစ္ဦးကို၊ လူတစ္ဦးက တိရစၦာန္ တစ္ေကာင္က.ို . စသျဖင့္ ကူညီ

ေပးဖူးၾကေပမည္။ ကူညီ ေပးဖူးၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္.. ထိုသို႔ ကူညီႏိုင္ေအာင္၊ ကူညီ ျဖစ္သြားေအာင္ ထို
ကူညီမည့္ သူသည္ မည္က့သ
ဲ ို႔ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္သြားသနည္း။ မည္ကဲ့သို႔ ႏွလံုးသြငး္
ဆင္ျခင္သင့္သနည္း။

ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ နာၾကား မွတ္သားဖူးေသာ ပိင

ု ္းေလာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏
အဆံုးအမအား အေျခခံ၍ ေျပာၾကားလိုပါသည္။

ေလာကတြင္ အကူအညီ လိုအပ္ေနသူ တစ္ဦးအား၊ ဒုကၡေရာက္ေနသူ တစ္ဦးအား၊

ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ေနေသာ တိရစၦာန္ တစ္ေကာင္အား စသျဖင့္ ကူညီ ျဖစ္သြားျခင္း၊ ေကၽြးေမြး
ေထာက္ပံ့ျဖစ္ျခင္း၊ လွဴဒါန္း ေပးကမ္းျခင္း တို႔သည္ အဓိက အားျဖင့္ ေမတၱာစိတ္ကို အေျခခံေသာ
ေၾကာင့္တည္း။ ထို ေမတၱာစိတ္ ေပၚလာရျခင္းမွာလည္း ထုိ ဒုကၡေရာက္ေနေသာသူ၊ ထို
ဆာေလာင္ေနေသာ တိရစၱာန္ေနရာတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ ၀င္ခံစားၾကည့္မိ ေသာေၾကာင့္တည္း။
တစ္နည္း အားျဖင့္ မိမိ ႏွလံုးသားႏွင့္ ထို ဒုကၡေရာက္ေနေသာ သူ၏ ႏွလံုးသား၊ ထုိ
ဆာေလာင္ေနေသာ တိရစၦာန္၏ ႏွလံုးသားအား ထပ္တူျပဳ လိုက္ျခင္းေၾကာင့္တည္း။ ထိုသို႔သာ
ထပ္တူျပဳ၍ ခံစားတတ္သာြ းၿပီ ဆိုပါက ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ေလာကတြင္ မစြန္႔လႊတ္ရေ
ဲ သာ အရာ
မရွိေလာက္ေအာင္ ရွားသြားေပမည္။

ေခြးကို အန္ေကၽြးေသာ ရဟန္းေတာ္အား ၾကည့္ပါ။ ထိုေနရာတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ ဆိုလွ်င္

မည္သို႔ ျပဳမူမည္နည္း။ ထုိ ရဟန္းေတာ္လို အန္ေကၽြးရဲပါ့မလား၊ အန္ေကၽြးႏိုင္ပါ့ မလား၊
အန္ေကၽြးဖို႔ေကာ စိတ္ကူးမိၾကမွာလား..။

ေမတၱာစိတ္သာ ေမြးၾကည့္ပါ။ မိမိသာ ထိုေခြးမေလး ေနရာမွာ ဆိုလွ်င္ ေတာ္ေတာ္

ဆာေလာင္ရွာမွာပဲ၊ ဆာေလာင္မႈ ဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ ခံစားရရွာမွာပဲ ဟူ၍ မိမိ ႏွလံုးသားႏွင့္
ထုိေခြးမေလး၏ ႏွလံုးသားအား ထပ္တူသာ ျပဳၾကည့္၍ ခံစားၾကည့္ပါ။ (ေခြးႏွင့္ ႏိႈင္းသည္ဟု
မယူဆေစလိုပါ။) ထို ရဟန္းေတာ္လို အန္ေကၽြးရဲပါ လိမ့္မည္။

ေဟာ.. ဘုရား အေလာင္းရဲ႕ ေပးဆပ္မႈကေကာ.. အသက္ကိုေတာင္ စေတးသြားတာ..။

သက္ေတာင့္သက္သာ စေတးရတာမဟုတ၊္ က်ားစာအျဖစ္ခ.ံ . က်ားအကိုက္ခံၿပီး စေတးရတာ၊
ေပးဆပ္ရတာ..။ သူကေတာ့ ဘုရားအေလာင္းမို႔ိလု႔ိဟု ဆင္ေျခ မကန္ပါႏွင.့္ . ထိုအခ်ိန္က
 12

ဘုရားေလာင္းသည္လည္း သူလိုကိုယ္လို လူသားတစ္ဦးပဲေလ..။ ေအာ္ ေမတၱာတရား

ႀကီးမားလိုက္တာ.. ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္တူျပဳလု႔ိ ခံစား ေပးဆပ္မႈက တုႏိႈင္းမဲ့လိုက္တာ..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြေကာ.. ရဟန္းေတာ္လို အန္ေကၽြးရဲေအာင္၊ အန္ေကၽြးႏိုင္ေအာင္..

ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ဘုရားအေလာင္းလို မိမိအသက္ကိုပါ အေသခံသည္အထိ ေပးဆပ္တတ္ေအာင္
ဘယ္လို ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ၾကမလဲ..။ ေမတၱာပါပဲ။ ဟုတ္သည္။ ေမတၱာကို အေျခခံတာပါပဲ။
ေမတၱာအား ႀကီးမားလာသည္ႏွင့္ အမွ် စြန္႔လႊတ္ ေပးဆပ္မႈတို႔ ႀကီးထြားသြားတာ ပါပဲ..။

ထို႔အတူ ဒါန အမႈ၊ သီလ အမႈတို႔ ျပဳၾကေသာ အခါတြင္လည္း ပကာသနကို အေျခခံေသာ၊

သို႔မဟုတ္ ထင္ေပၚလိုေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ေနာင္ရရွိမည့္ အက်ိဳးတရားတို႔ကို မစဥ္းစားဘဲ နိဗၺာန္ကို
ရည္စူးေသာ စိတ္ျဖင့္ ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္တူျပဳ၍ ေမတၱာေရွ႕ထား တတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား
အက်င့္မ်ားကို ေလ့က်င့္ ပ်ိဳးေထာင္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါသည္။

ဥပမာ ေနပူက်ဲက်ဲတင
ြ ္ ဧည့္သည္ တစ္ဦး မိမိအိမ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္ ဆုိပါစို႔။
မည္ကဲ့သို႔ေသာ စိတ္ထား၍ ထိုဧည့္သည္အား ဆက္ဆံမည္လ။ဲ ထို ဧည့္သည္ ေနရာတြင္
မိမိကိုယ္တိုင္ ၀င္ခံစား ၾကည့္လိုက္ပါ။ ငါသာ ဆိုရင္ ေနပူက်ဲက်ဲထဲ လာရတာ ေရဆာရွာ မေပါ့။
ဟုတ္ၿပီ ေရ အရင္တိုက္မယ္။ ေခၽြးသံရရ
ႊဲ ႊဲ ျဖစ္ေနေတာ့ အိုက္ရွာ မေပါ့။ ယပ္ေတာင္ေလး ကမ္းသင့္ရင္
ကမ္း။ ဗိုက္လည္း ဆာခ်င္ ဆာမေပါ့။ ငါ့အိမ္မွာ ဘာစားစရာ ရွိပါလိမ့္။ ရွိတာေလး ခ်ေကၽြးတန္ေကၽြး..
စသျဖင့္ ေမတၱာစိတ္ အျပည့္ထားကာ ကိုယ္ခ်င္းစာေသာ စိတ္ျဖင့္ ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္တူျပဳ၍
ရြက္ေဆာင္ သင့္ေပသည္။

သီလ အမႈတင
ြ ္ေကာ.. ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္တူျပဳေသာ ေမတၱာစိတ္ပင္ အေျခခံေပသည္။
“ေအာ္ ငါလည္း ေသမွာ ေၾကာက္သလို သတၱ၀ါေတြဟာ ေသမွာ ေၾကာက္ၾကတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါ
သူ႔အသတ္ကို မသတ္ဘူး”၊ “ငါပိုင္တဲ့ ပစၥည္း တစ္ခု ေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့ရင္ ဆံုးရွံဳးသြားခဲ့ရင္ ငါ
ေတာ္ေတာ္ ႏွေျမာတာပဲ၊ ငါ့လိုပဲ သူတစ္ပါးလည္း သူပိုင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားရင္
စိတ္ဆင္းရဲ ရွာမွာပဲ၊ ႏွေျမာမွာပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ငါ သူမ်ား ပစၥည္းကို မခိုးဘူး”၊ “ငါ့ သားမယားကို
ေစာ္ကားရင္ ငါမႀကိဳက္သလို သူလည္း သူ႔သားမယားကို ဖ်က္ဆီးတာ ဘယ္ႀကိဳက္ပါ့မလဲ၊
ငါ့အိမ္ေထာင္ကို အၿပိဳကြဲ မခံႏိုင္သလို၊ သူလည္း သူ႔အိမ္ေထာင္ကို ဘယ္ ၿပိဳကြခ
ဲ ်င္ပါ့မလဲ၊ အဲဒီေတာ့
ငါ သူမ်ား သားမယားကို မျပစ္မွား မေစာ္ကားဘူး” စသည္ စသည္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ ႏွလံုးသြင္းကာ သီလ
အမႈကိုလည္း ေစာင့္ထိန္း သင့္ၾကေပသည္။

အစပိုင္းတြင္ေတာ့ ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္တူျပဳ၍ ေမတၱာ ထားမႈသည္ မလုပ္ဖူးေသး သူမ်ား အဖို႔

အနည္းငယ္ ခက္တန္ေကာင္း ခက္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဒီအလုပ္ဟာ ခက္တာပဲ၊ ငါနဲ႔ မကိုက္ပါဘူး
ဆုိၿပီး စမလုပ္ၾကည့္ဘဲ ပစ္မထားသင့္ပါ။ ဘယ္အလုပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစပိုင္းတြင္
ငေ ္ တာ့ ခက္ၾကသည္
ခ်ည္းသာ။ စမိဖို႔သာ အေရးႀကီးပါသည္။ ထိုသို႔သာ စမိၿပီး ေလ့က်င့္ယူသြားမည္ ဆိုပါက
 13

ေနာင္တစ္ခ်ိန္တင
ြ ္ မိမိကိုယ္ကိုပင္ မိမိ အံ့ဩရေအာင္ အသားက်သြားေပမည္။ လုပ္ရသ
ဲ ြား ေပမည္။
ႏွလံုးသားခ်င္း ထပ္တူျပဳ၍ သတၱ၀ါေတြ အေပၚ ေမတၱာ ထားႏိုင္သြားမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…။

——–*****——–

ဤကဲ့သို႔ေသာ တရား အသိမ်ားအား ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ ပြားမ်ား တတ္ေအာင္

သင္ၾကားေပးေတာ္ မူခ့ေ
ဲ သာ ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလႏွင့္ သင္ဆရာ၊
ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ အေပါင္းတို႔အား ဤ ေဆာင္းပါးျဖင့္ ရိုေသ ၀ပ္တြား ရွိခိုး ကန္ေတာ့အပ္ပါတယ္
ဘုရား..။

ေလးစားရိုေသစြာျဖင့္
ဖိုးသား
 14

*လားေပါင္း မ်ားစြာႏွင…*
့္…*

ဒီတစ္ပတ္ လပတ္စာေမးပြမ
ဲ ွာ ျမန္မာစာ အမွတ္အမ်ားဆံုး ရတဲ့သူကို ဆရာမ ဆုခ်မယ္…

ဆုခ်မတဲ့လား.. အမွတ္အမ်ားဆံုး ရတဲ့သူ.. လြယ္ေတာ့ မလြယ္.. ေက်ာင္းသား

ေက်ာင္းသူေပါင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္တင
ြ ္းမွာ အမွတအ
္ မ်ားဆံုး ရဖို႔ဟူသည္.. ကၽြန္ေတာ့္
ဘယ္ဘက္က ကပ္လ်က္ ထိုင္သည့္ သူငယ္ခ်င္းကို လွည့္ၾကည့္မိသည္.. သူသည္ လူေတာ္..
သူေတာ္သလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မညံ.့ . စာေမးပြဲတိုင္းတြင္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမသာ
ကိုယ္မသာ.. အနည္းငယ္မွ်ေသာ အမွတ္ ကြာဟမႈမ်ားနဲ႔ သူ အဆင့္တစ္ျဖစ္လိုက.္ . ကၽြန္ေတာ္
အဆင့္တစ္ ျဖစ္လိုက.္ . ဘာပဲေျပာေျပာ ဆုရတာ မရတာ အသာထား.. ေအာင္ဖို႔ေတာ့ လုပ္ရမည္..
ေအာင္ရန္မွာ ေပးထားေသာ စာမ်ားကို က်က္ရံုမွတစ္ပါး အျခားမရွိ..

**********************************

ဒီေန႔ ျမန္မာစာ အေျဖလႊာ စာရြက္မ်ား ျပန္ေပးသည္.. တစ္ဦးခ်င္းအလိုက္ စာလံုးေပါင္း

သတ္ပံု အမွားမ်ားႏွင့္ ရရွိသည့္ အမွတ္စာရင္းကို စာရြက္ေပၚတြင္ ေဖာ္ျပထား၏.. ေဘးနားက
ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက အေျဖလႊာစာရြက္ အရင္ရ၏.. ၉၄-မွတ.္ . အားပါး တယ္ေတာ္တာပဲ..
ခဏေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေျဖလႊာ စာရြက္ရ၏.. မ၀ံ့မရဲျဖင့္ အမွတ္စာရင္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. ၉၈-
မွတ္တဲ့..

**********************************

ထို လပတ္ စာေမးပြတ

ဲ ြင္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက တစ္တန္းလံုးတြင္ ဒုတိယ ရ၏..
ကၽြန္ေတာ္က ပထမ.. ျမန္မာစာ အမွတ္စာရင္း မသိခင္ အခ်ိန္အထိ က်န္သည့္ ဘာသာမ်ား၏
 15

အမွတ္မ်ား ေပါင္းလဒ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းသည္ အတူတူ.. ယခု ျမန္မာစာ

အမွတ္သိရမွ ကၽြန္ေတာ္က ၄ မွတ္အသာျဖင့္ ပထမ ရရွိသြားျခင္း ျဖစ္၏..

*********************************

မၾကာခင္ ပထမအစမ္း စာေမးပြဲ ေျဖရေတာ့မည္.. အခ်ိန္ကား နီးလာ၏.. ကၽြန္ေတာ္လည္း

ကုိယ့္စာႏွင့္ကိုယ္ အလုပ္ရွဳပ္ေနစဥ္ ထုိသူငယ္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္ အနားေရာက္လာ၍..

“ဒီ ပထမအစမ္း စာေမးပြမ

ဲ ွာ မင္းနဲ႔ငါ ဘယ္သူ ပထမရမလဲ ၿပိဳင္မလား ေဟ့ေကာင္” တဲ့..

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိန္ေခၚစကား စေလၿပီ.. လပတ္ စာေမးပြဲတုန္းက ကၽြန္ေတာ္

ပထမရသည္ကို မေက်နပ္၍ ျဖစ္မည္.. ျဖစ္လည္း ျဖစ္ထိုက္ပါသည္.. ဒီေက်ာင္းတြင္ သူ႔အေဖက
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး.. သူ႔အေမက ၇-တန္း အတန္းပိုင္ ဆရာမ.. အေဖေကာ အေမေကာ ေက်ာင္းဆရာ
ဆရာမမ်ား ျဖစ္ပါလ်က္ ပထမ မရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေပါက္ကေ
ြဲ ပမေပါ့..

ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိ.. အသာ ၿငိမ္ေနမိသည္.. ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထတ

ဲ င
ြ ္
ၿပိဳင္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိ၊ ႏိုင္ခ်င္စိတ္လည္း မရွ.ိ . စာေမးပြဲတင
ြ ္ ေမးလာေသာ ေမးခြန္းမ်ားအား အကုန္
ေျဖႏိုင္လိုစိတ္သာ ရွိသည္.. ေနာက္ၿပီး ထိုအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံ က်င့္သံုးမိေနသည့္
စကားပံုတစ္ခု ရွိေနသည္.. ဘယ္အေၾကာင္း အရာတြင္ ပါရွိသည္ကို တပ္အပ္
မမွတ္မိေတာ့ေသာ္လည္း ထုိ စကားပံုကိုေတာ့ ယေန႔အခ်ိန္ထိ မွတ္မိေန၏.. *အခ်င္
အခ်င္းခ်င္း
ရန္ၿငိႇဳးမထားရ*
းမထားရ

ကံအရိွန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ႀကိဳးစားမႈ သဟဇာတ ျဖစ္သြား၍လား မသိ.. ထုိ ပထမအစမ္း

စာေမးပြဲတင
ြ ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ပထမ ရရွိခဲ့သည္..

ဤကား ကၽြန္ေတာ္ ေလးတန္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္.. 1994 ခုႏွစ္၏ ေႏွာင္းပိုင္းကာလမ်ား..

အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ ၉-ႏွစ္သာသာ..

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ယေန႔ ဒီအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ အသက္နည္းနည္း ရလာေတာ့ ပထမအေၾကာင္း စဥ္းစားမိသည္..

ပထမ..တဲ.့ . ငယ္ငယ္က ဆရာေတြကေတာ့ ဥပမာ ေပးဖူးသည္.. ႀတိဂံ ႏွငခ
့္ ိုင္းႏိႈင္း၍.. ႀတိဂံသည္
အေျခတြင္ အတိုင္းအတာ အားျဖင့္ ပမာဏ မ်ားမ်ား ရွိေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း အထက္ပင
ို ္း
ေရာက္သည္ႏွင့္ အတိုင္းအတာ ပမာဏ နည္းနည္းလာကာ ေနာက္ဆံုး အေပၚဆံုးတြင္ေတာ့
ပြိဳင့္တစ္ပြိဳင့္သာ ရွိေတာ့သည္.. ယေန႔ေခတ္တင
ြ ္ ပိရမစ္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္လည္း ဒီ ဥပမာ ပို၍
ေပၚလြင္ပါသည္.. မည္သို႔ပင္ ဆုိေစ ပထမဟူသည္ အမ်ားထဲမွာမွ တစ္ေယာက္.. အေရအတြက္
 16

မ်ားစြာထဲကမွ တစ္ဦး.. နယ္ပယ္တစ္ခု၏ level တူသည့္ အရာမ်ားထဲတင

ြ ္ ထိပ္ဆံုး level..
ဤသို႔အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားသည္.. (ဤေနရာတြင္ နယ္ပယ္ဟူသည္ စီးပြားေရး
ဆိုလွ်င္လည္း စီးပြားေရး နယ္ပယ္၊ လူမႈေရးဆိုလွ်င္လည္း လူမႈေရး နယ္ပယ္၊ ပညာေရး
ဆိုလွ်င္လည္း ပညာေရး..)

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ နားခပ္ရွဳပ္ရွဳပ္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ထို ပထမ၊ ဒုတိယ.. အစရွိေသာ အဆင့္

သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို မည္သူက သတ္မွတ္ပါသနည္း.. မိမိကိုယ္ကို မိမိကုိယ္တိုင္
သတ္မွတ္သည္လား..
ား.. တစ္ျခားသူက သတ္မွတ္ ေပးသြားတာလား..
းတာလား..

ေနာက္ တစ္ဆင့္ ထို အဆင့္တို႔ကို မည္သူကပဲ သတ္မွတ္သည္ ျဖစ္ေစ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္

သတ္မွတ္ခ်က္ ေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္၀င္ေနသူ ေတြလား..
ား.. သတ္မွတ္ခ်က္ ေရစီးေၾကာင္းမွာ ေမ်ာပါ
စီး၀င္ေနသူေတြလား..
ား..

မေန႔က ေမးလ္ကလာသည့္ ၀တၳဳတို တစ္ပုဒ္ ဖတ္မိသည္.. ဆရာမက အမွတ္ေပါင္းမွား၍

အဆင့္ ၄- ရရွိသြားသည့္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း.. အမွန္မွာ ဆရာမသာ အမွတ္ေပါင္း
မမွားလွ်င္ ထိုေက်ာင္းသားသည္ အဆင့္တစ္ ရရွိမည့္ ေက်ာင္းသား..

ထိုသို႔ ဆရာမ အမွတ္ေပါင္းမွား၍ အဆင့္ ၄-သာ ရရွိသည့္ အေၾကာင္းကို ထိုေက်ာင္းသားက

သူ႔အေမအား ေျပာျပေတာ့ ေက်ာင္းသား၏ အေမေျပာသည့္ စကားက အေတြးပြားစရာ.. “သားရယ္
သားရယ္
အဆင့္လိုခ်င္လို႔ ေက်ာင္းတက္ တာလား..
တာလား.. စာတတ္ဖို႔ ေက်ာင္းတက္ တာလား”
တာလား တဲ့..

****************************

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္တင

ြ ္လည္း ထုိေက်ာင္းသားကဲ့သို႔ ဆရာမ
အမွတ္ေပါင္းမွား၍ အဆင့္တစ္ႏွင့္ လြခ
ဲ ဲ့ေသာ အေျခအေနမ်ား မရွိခဲ့ေလဘူးလား.. တစ္နည္း
စဥ္းစားလွ်င္ အဆင့္သတ္မွတ္သူ ဆရာသမား၏ အမွတ္ေပါင္း မွားမႈေၾကာင့္ အဆင့္တစ္ႏွင့္ မတန္ဘဲ
အဆင့္တစ္,ေနရာ ေရာက္ခ့သ
ဲ ည္ မ်ားလည္း မရွိႏိုင္ဘူးလား.. ရွိခဲ့ပါေသာ္ အေရအတြက္
ဘယ္ေလာက္ မ်ားခဲ့ၿပီနည္း..

“သားရယ္ အဆင့္လိုခ်င္လို႔ ေက်ာင္းတက္တာလား.. စာတတ္ဖို႔ ေက်ာင္းတက္တာလား” တဲ.့ .

ဤစာေၾကာင္းပါ *စာတတ္
စာတတ္ဖို႔* ဆိုသည့္ အေၾကာင္းအရာ ကိုေကာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သက္တမ္း
တစ္ေလွ်ာက္တင
ြ ္ ဘယ္အဆင့္အတန္းမွာ ထားခဲ့ၾကပါသနည္း.. စာတတ္ဖို႔သည္ ပထမ
ေနရာတြင္လား.. သို႔တည္းမဟုတ္ ဘယ္ အဆင့္အတန္းမွာလဲ..

ေက်းဇူးေတာ္အရွင္ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကေတာ့ စာတတ္ဖို႔သည္ ဒႆမတဲ..

့..
ပထမေနရာတြင္ ရွိေနသည္ကား *စိတ္ေကာင္းရွိဖ*
ို႔ …
 17

ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ *စိ

စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔ ပထမ*
ပထမ ဆိုသည္အား စာရွဳသူသည္
လက္ခံခ်င္လည္း လက္ခံမည္၊ လက္ခံခ်င္မွလည္း လက္ခံမည္.. သို႔ေသာ္ လက္ခံပါက ဘာေၾကာင့္
လက္ခံသည္၊ လက္မခံပါက ဘာေၾကာင့္ လက္မခံပါ.. စသျဖင့္ *ဘာေၾကာင္*
့ ဟူသည့္ အေမးအား
ေျဖဆိုႏိုင္ ေအာင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ အေမးလုပ္၍ အေျဖထုတ္ထား သင့္သည္.. ထို႔ျပင္
ထိုအေျဖမ်ားသည္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ၾကားမွာ ေမ်ာပါ စီး၀င္ေနေသာ အေျဖ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့
ေနာက္တစ္ဆင့္ ဆန္းစစ္ထားဖို႔ လိုဦးမည္ ထင္သည္.. သို႔ဆိုလွ်င္ စာေရးသူ အကၽြႏု္ပ္
ကိုယ္တိုင္ေကာ လက္ခံသည္လား၊ လက္မခံဘူးလား.. ဘာေၾကာင့္ လက္ခံသည္ လက္မခံသည္
ဆိုသည့္ အေျဖကိုေကာ ဆန္းစစ္ၿပီးၿပီလား..

ပထမႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေနာက္တစ္နည္း စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္.. ေလာကတြင္ မိမိ လုပ္ေသာ

အလုပ္မ်ား၌ ဦးစားေပး လုပ္သည့္ အလုပ္မ်ား ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိၾကေပမည္.. မိမိ ေရာက္ရွိလိုသည့္
ရည္ရြယ္ခ်က္ေပၚ မူတည္၍၊ မိမိဘ၀တြင္ စံထား သတ္မွတ္သည္ေပၚ မူတည္၍ ပထမ
ဦးစားေပးအလုပ္၊ ဒုတိယ ဦးစားေပးအလုပ္ စသည္ျဖင့္လည္း ကြသ
ဲ ြားၾကေပမည္.. ထိုသို႔ စံထား
သတ္မွတ္မႈသည္ ေလာကီပိုင္း တြင္လည္း ရွိမည္၊ ေလာကုတၱရာ ပိုင္းတြင္လည္း ရွိမည္..
ေလာကီပိုင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာ ပိုင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေရးႀကီး သည္ကား စံထား သတ္မွတ္မႈ မလြဖ
ဲ ို႔
ျဖစ္သည္.. စံထား သတ္မွတ္မႈ လြလ
ဲ ွ်င္ ဦးစားေပး အလုပ္ လြဲမည္..
.. ဦးစားေပး အလုပ္လပ
ဲြ ါက
ေနာက္ဆံုးရလဒ္ပါ လြေ
ဲ ပေတာ့မည္..
.. လက္ရွိဘ၀တြင္ ေခြးလို ႏြားလို က်င့္၍ ေသလြန္ေသာ အခါ
ေခြးဘ၀၊ ႏြားဘ၀ ေရာက္သြားၾကသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား.. ကာမဂုဏ္ အာရံုထဲမွာမွ ရသအာရံုကို
စံထား.. သမင္ေတြကို သတ္ (ဦးစားေပး အလုပ္လ)ြဲ ၍ သမင္သား အစားၾကဴးသျဖင့္
အရွင္လတ္လတ္ အသားၿပိတၱာ ျဖစ္ရေသာ သာဓကမ်ားကိုလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ၾကားဖူးၾကေပမည္..။

ေလာကုတၱရာ ပိုင္းတြင္ အေကာင္းဆံုးထဲ မွာမွ အေကာင္းဆံုး အလုပ္ကို စံထား

လုပ္ေဆာင္ရမည္ ဟုလည္း ျမစိမ္းေတာင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားက မိန္႔သည္.. အားလံုး သိၿပီးသားကိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေျပာပါမည္.. ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာတြင္ အဘယ္အရာကုိ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္
အျမတ္ဆံုးလဲဟု ေမးလွ်င္ ဘာ၀နာ အလုပ္ဆိုတာ အားလံုး သိၿပီးသား.. ထုိ ဘာ၀နာထဲ တြင္ေကာ..
သမထ ဘာ၀နာထက္ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာက သာ၍ ျမတ္ေပေသးသည္.. ဆရာေတာ္ ဘုရားမ်ား၏
အလိုအရေတာ့ အေကာင္းဆံုးကို ေရြးလုပ္မည္ ဆုိလွ်င္ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ အလုပ္ကိုသာ
အခ်ိန္အားတိုင္း လုပ္ဖို႔ တိုက္တန
ြ ္း ၾကသည္သာ.. ဤတြင္ သိထား သင့္သည္ကား ဆရာေတာ္
ဘုရားမ်ားသည္ ဒါန၊ သီလကို ပယ္ျခင္းမဟုတ.္ . တာ၀တႎသာ သက္တမ္းႏွင့္ တြက္လွ်င္ တစ္ရက္ပင္
မျပည့္သည့္ ယေန႔ေခတ္ လူ႔ဘ၀ သက္တမ္း တိုတိုတင
ြ ္ အေကာင္းဆံုး အလုပ္ကို ေရြးလုပ္
ေစခ်င္ၾကျခင္းသာ.. ဆရာေတာ္ ဘုရားမ်ား၏ ေမတၱာ၊ ကရုဏာကား ႀကီးမားေပစြ..

သို႔ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အဘယ္ အရာေတြကို ဦးစားေပး၍ စံထား သတ္မွတ္၍ လုပ္ေနၾကပါ

သနည္း..
 18

• စီးပြားေရးလား၊ ႀကီးပြားေရးလား၊ သားေရး သမီးေရးလား..

• ဒါနလား.. သီလလား.. ဘာ၀နာလား..
• ဦးစားေပး သတ္မွတ္ခ်က္ေကာ ထားၾကပါရဲ႕လား..
• ကိုယ္ သတ္မွတ္သည့္ ေနရာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေကာ ေရာက္ေနၿပီလား..
• ေရာက္လွ်င္ ထိုေရာက္ရွိသည့္ ေနရာသည္ တကယ္ေကာ မွန္ကန္ရ႕ဲ လား..
• မွန္ မမွန္ေကာ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၿပီလား..
• ကိုယ့္အတၱႏွင့္ ကိုယ္ လံုးလည္ ခ်ာလည္လိုက္ရင္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ၾကားမွာ အျမင္မတူ
အျငင္းပြားေန ၾကသလား..
• အျငင္းပြားဖို႔ ႀကိဳးစားေန သလား..
• မျငင္းႏိုင္လို႔ ၿငိမ္ေနသလား..
• မျငင္းခ်င္လို႔ ၿငိမ္ေန သလား..

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ကေတာ့ “အျငင္

အျငင္းအခံု လုပ္ေနရတာဟာ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြပဲ
ပ၊ဲ
အမွန္တရားဟာ ျငင္းေနစရာ မလိုတ့ဲ အရာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ျပန္တယ္.. ဒါကိုလည္း စာရွဳသူက
သတ္မွတ္ခ်က္ တစ္ခုေပပဲလို႔ ဆုိဦးမလား..

စာေရးေနရင္းမွ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္.. ကၽြန္ေတာ္ အခု ေရးေနတဲ့

စာကေကာ ကၽြန္ေတာ္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ စံထား သတ္မွတ္သည့္ အေၾကာင္း အရာေတြ၊ ပထမ
ဦးစားေပးသည့္ အေတြးစဥ္ေတြႏွင့္ ေရးသား ဖြသ
႔ဲ ီသည့္ စာတစ္ပုဒ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား…

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

1/11/2010, MON:, 1:58:04 PM

 19

*ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္*

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... (2002)

စာေရးကိရိယာဆိုင္ကေန ထြက္လာတယ္... ေနရာက ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၊ နာရီစင္အနီး၊ ထြန္း

စာေရးကိရိယာဆိုင္။ အဲ.. ေလးငါးလွမ္းမွ မလွမ္းရေသးဘူး... ဒီေကာင္ေလးနားကို ဦးဇင္းတစ္ပါး
ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီး ...

ဒကာေလးရယ္... ဦးဇင္းကို ဗလာစာအုပ္ လွဴပါလား... တဲ့

ဒီေကာင္ေလးကလည္း

ဦးဇင္း ဒီနားမွာ ခဏေလး ေစာင့္ပါဘုရား... တပည့္ေတာ္ သြား၀ယ္လိုက္ပါဦးမယ္... ဆိုၿပီး ခုန

ထြက္လာတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ထဲ ျပန္၀င္သြားတယ္... ငါးရာတန္ တစ္ရြက္ထုတ္တယ္... ဗလာစာအုပ္
သံုးအုပ္နဲ႔ ေဘာလ္ပင္ ၀ယ္တယ္... ေနာက္ ခုန ဦးဇင္းကို ကပ္လွဴလိုက္တယ္... ေစတနာအျပည့္န႔ဲ...
က်န္တာ ဘာမွ မေတြးသလို ဘာမွလည္း မစဥ္းစားဘူး... ဒီေကာင္ေလး...
 20

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...

စာအုပ္ေတြ ေရြးေနတယ္... ေရႊတိဂံု ဘုရား အေရွ႕ဘက္မုခ္၊ အေဟာင္းစာအုပ္ေတြ

ျဖန္႔ခင္းေရာင္းတဲ့ လမ္းေဘး စာအုပ္ဆိုင္မွာ... ေနာက္ သူ႔အၾကိဳက္ တစ္အုပ္ကို ၀ယ္လိုက္တယ္...
ေနရာကထတယ္... ေရႊတိဂံု ဘုရားဆီ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ဦးတည္လိုက္တယ္...

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသံတစ္သံ ဒီေကာင္ေလး ၾကားလိုက္တယ္... ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့...

ခုနက သူ၀ယ္ခ့တ
ဲ ့ဲ စာအုပ္ဆိုင္မွာ သံဃာေတာ္တစ္ပါး စာအုပ္ေရြးေနတာကို ေတြ႔တယ္... ေစ်းေမးတဲ့
အသံ ဒီေကာင္ေလး ၾကားလိုက္တာပဲ... တစ္ေထာင္လို႔ ဆိုင္ရွင္ကေျပာေတာ့... အဲဒီ စာအုပ၀
္ ယ္တ့ဲ
သံဃာေတာ္ စာအုပ္ေလးကို ႏွေျမာတသ ၾကည့္ရင္း ျပန္ခ်လိုက္တယ္... ေနာက္ မ၀ယ္ေတာ့ဘဲ
ထျပန္သြားတယ္... ပိုက္ဆံ မေလာက္လို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕...

ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ၀ယ္လွဴခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေနတယ္... ခ်ီတံုခ်တံု

ျဖစ္ေနပံုပ.ဲ .. ၀ယ္လွဴသင့္၊ မလွဴသင္.့ .. ဒီေကာင္ေလးဆီမွာလည္း ပိုက္ဆံက လမ္းစရိတ္ေလာက္ပဲ
က်န္ေတာ့တယ္ ထင္ပ... ခုန သံဃာေတာ္ကလည္း ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားၿပီ...

ဒီေကာင္ေလး စိတ္ထမ
ဲ ွာ တအားႏြမ္းလ် သြားပံုပ.ဲ .. စာအုပ္ ၀ယ္မလွဴလိုက္ရလိ.ု႔ ..
တေျဖးေျဖး ေ၀းသထက္ေ၀းသြားတဲ့ သံဃာေတာ္ကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေငးရင္း ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္...
ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားဘက္ကို ဦးတည္ေနေလရဲ႕...

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... (2008)

ျပင္ဦးလြင္ရ႕ဲ ႏွင္းျမဴဖ်န္းတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေခၚတာနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္

ပါသြားတယ္... သူငယ္ခ်င္းက ၀ယ္ေကၽြးမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ပိုက္ဆံကလည္း ထည့္မလာမိဘူး...
ဒီေကာင္ေလး... ဒါနဲ႔ စားလို႔ေသာက္လို႔ ၿပီးခါနီးမွာ သက္ေတာ္ ၆၀-ေလာက္ ရဟန္းတစ္ပါး
ဒီမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကို ဆြမ္းလာခံတယ္... ဆိုင္ရွင္က ဆြမ္းလွဴဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတုန္း... ဒီရဟန္းေတာ္
ေကာင္ေလးေတြ ထိုင္ေနတဲ့ စားပြန
ဲ ား ခဏလာထိုင္ေလရဲ႕...
 21

ေကာင္ေလးရဲ႕ စိတ္ထမ
ဲ ွာ ဒီဆရာေတာ္ကို မနက္ဆြမ္း မုန္႔ဟင္းခါး ၀ယ္ကပ္ခ်င္စိတ္
တဖြားဖြား ေပၚလာတယ္... ပိုက္ဆံအိတ္ကလည္း ဒီေန႔မွ ဘာလို႔ ထားခဲ့မိပါလိမ့္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ဒီေကာင္ေလး အျပစ္တင္ေနတယ္... သူငယ္ခ်င္းဆီက ပိုက္ဆံ ေခ်းၿပီး ၀ယ္ကပ္မယ္လို႔
ၾကံလိုက္တယ္... အဲ ၾကံလို႔ေတာင္ မဆံုးေသးဘူး... တျခား၀ိုင္းက အစ္ကိုတစ္ေယာက္က
ဒီဆရာေတာ္ကို မုန္႔ဟင္းခါး လာကပ္တာ ဒီေကာင္ေလး ေတြ႔လိုက္တယ္... ေအာ္ ငါကသာ
ေတြးေနတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတာ... ဟိုအစ္ကိုကေတာ့ ေတြးပံုမရပါဘူး ခ်က္ခ်င္းပဲ ၀ယ္ကပ္ပါလား...
ဆိုၿပီး ဒီေကာင္ေလး ၀ယ္မကပ္လိုက္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္... ဒါေပမယ့္ ကုသိုလ္အလုပ္
လုပ္ေတာ့မယ္ဆိ
ဆုိ ေတြေ၀စဥ္းစား မေနဘဲ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာ ဒီေကာင္ေလး
ရသြားတယ္...
...

မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကအျပန္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ ဒီေကာင္ေလး ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့...

သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးက ဒီလိုျပန္ေျပာတယ္...

ငါလည္း ၀ယ္ကပ္မလို႔ စိတ္ကူးေနတာ... မင္းလိုပဲ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သူမ်ားက

ကပ္သြားတယ္ကာြ တဲ့...

ဒီေကာင္ေလး ဟက္ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္တယ္... စိတ္ကူးက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ

လာတူေနရပါလား ဆိုၿပီးေတာ့ ေတြးမိလို႔ ရယ္လိုက္တာ တူပါရဲ႕...

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... (2006)

ကသိုက္ကရိုက္ စာသင္ေဆာင္ဆီ ေလွ်ာက္လာတယ္... လက္ထမ

ဲ ွာက
ငါးရာတန္တစ္ရက
ြ ္ကိုင္လို႔... မနက္စာ မစားရေသးလို႔ စာသင္ေဆာင္ေရာက္မွ ထမင္းေၾကာ္
၀ယ္စားမယ္ဆိုတ့ဲ စိတ္ကူးနဲ႔ ငါးရာတန္ ထည့္လာတာ... ဒီေကာင္ေလး...

စာသင္ေဆာင္နား ေရာက္ေတာ့ ဦးဇင္းတစ္ပါး ဆြမ္းခံၾကြလာတာ ဒီေကာင္ေလး

လွမ္းျမင္လိုက္တယ္... ဒီေကာင္ေလး စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ညိဳသဒၶါေတြ အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္
လက္လာဟန္ တူပါရဲ႕... ခုန သူထမင္းေၾကာ္ ၀ယ္စားမယ္လုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ယူလာတဲ့
ငါးရာတန္ေလးကို ခုန ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ဦးဇင္းကို ေလာင္းလွဴလိုက္ေလရဲ႕... ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ
 22

မထားဘဲ တရိုတေသနဲ႔ ေလာင္းလွဴလိုက္တာ ဆိုတာကိုေတာ့ ဒီေကာင္ေလးမွတစ္ပါး ဘယ္သူမွ

သိႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူးေလ...

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... (2008)

ဒီေကာင္ေလး ဒီေန႔မွ လွဴခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေနတယ္... လခကလည္း ထုတ္ၿပီးကာစဆိုေတာ့...

ဒါနဲ႔ စက္ဘီးကိုယူၿပီး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ အရွာထြက္ဖို႔ ျပင္ဦးလြင္ ေစ်းၾကီးဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္တယ္...

သိပ္မရွာလိုက္ရပါဘူး... ဦးဇင္းတစ္ပါး ဆြမ္းခံထြက္လာတာ ဒီေကာင္ေလး ေတြ႔လိုက္တယ္...

ပထမ ပုိက္ဆံေလာင္းဖို႔ ဒီေကာင္ေလး ၾကံေသးတယ္... ဒါေပမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြ ၀တၳဳေငြကိုင္ရင္
အာပတ္ သင့္တယ္လို႔ ဒီေကာင္ေလး သတိရသြားဟန္တူပါရဲ႕... ကမန္းကတန္းပဲ အနားက
ေစ်းဆိုင္ထေ
ဲ ျပး၀င္ၿပီး ၾကက္သား ဘီစကစ္တစ္ထုပ္ ၀ယ္လိုက္တယ္... ေနာက္ ေျခလွမ္းေတြက ခုန
သံဃာေတာ္ဆီကို ဦးတည္လို႔ တရုိတေသနဲ႔ ေလာင္းလွဴလိုက္ေလရဲ႕...

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... (2007)

သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မဟာ၀ိဇယ ဘုရားကို လာတယ္...

ဘုရားပန္းကပ္ဖို႔ ပန္း၀ယ္ေနတုန္း... ဦးဇင္းတစ္ပါး ဒီေကာင္ေလး အနားကို ခ်ဥ္းကပ္လာတယ္...
ေနာက္

ဒကာရယ္ ဦးဇင္းတို႔ကို မုန္႔ဟင္းခါးဖိုးေလး လွဴပါလား... တဲ့

ဒီေကာင္ေလး တစ္ခ်က္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးကို ၾကည့္လိုက္တယ္... ဘာေျပာမလဲ

သိခ်င္တာနဲ႔... ေကာင္မေလးက ၿငိမ္လ်က္ပ.ဲ ..
 23

ဒါနဲ႔ ဒီေကာင္ေလး ဦးဇင္းကိုေလာင္းလွဴဖို႔ အိပ္ကပ္ထဲ လက္ႏႈိက္လိုက္တယ္...

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ *ဦးဇင္းတိ*
ု႔ ဆိုတဲ့ စကားေလးေၾကာင့္ အနီး၀န္းက်င္ ၾကည့္မိေတာ့
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာလည္း ဦးဇင္းတစ္ပါး ရပ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္တယ္...

ဒီေကာင္ေလး ေတြေ၀မေနဘူး... သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးေရွ႕မွာမို႔ ရွက္စိတ္လည္း မရွိဘူး...

ေထာင္တန္ တစ္ရက
ြ ္ကို ထုတ္လို႔... ဦးဇင္းရဲ႕ လက္ထဲကို ေလာင္းလွဴလိုက္တယ္...
လက္အုပ္ေလးလည္း ခ်ီလိုက္ေလရဲ႕...

ဒီေနရာမွာ ဒီေကာင္ေလး... ၀တၳဳေငြ သံဃာေတာ္ေတြကိုင္ရင္ အာပတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ

ေမ့သြားေပမယ့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေစတနာကေတာ့ ေ၀ျဖာလ်က္ပါပဲ...

ေလးစားစြာျဖင့္

ဖိုးသား

05/02/2009, THU:, 3:53:29 AM

 24

*မီးနီေပ်ာက္တ့ေ
ဲ န႔*

ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ အဲဒီေန႔က ဘုန္းဘုန္း ဦးေလာကနာထနဲ႔ စကားေလး ေျပာျဖစ္တယ္..။

အဲလို ေျပာရင္းနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းက ရုတ္တရက္ “မီ
မီးနီေပ်ာက္တဲ့ေန႔
န” လို႔ သံုးသြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္
ကလည္း နဂို ကတည္းက အေတြးသမား ဆိုေတာ့ အဲဒီ စကားေလးကို ေတြ႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ
(ဘုန္းဘုန္းနဲ႔က စာရိုက္ရင္း ေျပာျဖစ္ခ့ဲၾက တာပါ။) အေတြးေတြက ခ်က္ခ်င္း ႂကြယ္သြားတာေပါ့..။

ခုမွ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ အေတြးထဲမွာသာ ေတြးစရာေတြ မ်ားသြားတာ…။ ခုလို စာနဲ႔

ျပန္ခ်ေရးမယ္ ဆိုေတာ့ မလြယ္ျပန္ဘူး..။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အေတြးထဲမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္
သေဘာေပါက္ နားလည္ေပမယ့္ ခုလို သူတစ္ပါး နားလည္ေအာင္ ေျပာျပရတာ မလြယ္ဘူးေလ..။
စာေရးဖူးသူတိုင္း ဒါကို သေဘာ ေပါက္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိသလို စာရွဳသူေတြကို သိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့
ေရးလိုက္ပါတယ္..။ အေတြး အေခၚေလးေတြ လြဲမွား သြားခဲ့ရင္လည္း ျပန္လည္လို႔ ျပဳျပင္ေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုပါရေစ။

“မီ
မီးနီေပ်ာက္တ့ေ
ဲ န႔” တဲ.့ . အဲဒီ စာသားေလး ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ခ်က္ခ်င္း ေျပးျမင္လိုက္ တာက
မီးပြိဳင့္မွာ သံုးေနတဲ့ မီးနီ၊ ေနာက္ တစ္ဆက္တည္း သတိရမိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ Gtalk မွာ သံုးေနတဲ့
အနီေရာင္ busy သေကၤတ..။

အားလံုး သိတ့ဲ အတိုင္းပါပဲ.. မီးနီ ဆိုတာသည္ အတားအဆီး သေကၤတ၊ အႏၱရာယ္

သေကၤတ၊ မီးစိမ္းကေတာ့ အႏၱရာယ္ မရွိေတာ့တဲ့ သေကၤတ၊ လြတ္ေျမာက္ ထြက္ေျမာက္ႏိုင္တ့ဲ
အမွတ္အသား..။ ဒီလုိပါပဲ Gtalk မွာ အနီေရာင္ သေကၤတ ျပထားၿပီ ဆိုရင္ ဒီ Gtalk ပိုင္ရွင္သည္
အလုပ္မ်ားေနတာ၊ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔ဆီကို ဘယ္သူမွ မဆက္သြယ္ေအာင္၊ မ
chat ေအာင္ ဟန္႔တားထားတဲ့ အတားအဆီး သေကၤတ..။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ စာရွဳသူေတြ ကၽြန္ေတာ္
 25

ဘာေတြးမိလဲ ဆိုတာ ရိပ္မိတ့သ

ဲ ူ ရိပ္မိေလာက္ပါၿပီ..။ ဒါေပမယ့္လည္း မရိပ္မိေသး၊ မသိေသး သူမ်ား
အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတာေလးကို ဆက္ေျပာပါ့မယ္..။

ကၽြန္ေတာ္.. ဒီမီးနီန႔ဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ဘ၀ေတြကို ထပ္တူျပဳလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္၊ ခံစားၾကည့္

လိုက္တယ္…။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သေဘာ တရားေတြ တူေနတာကိုး..။ ဘယ္လုိ သေဘာတရားေတြ
ပါလိမ…
့္ ။

မီးဆိုကတည္းက အပူဓါတ္ရွိၿပီ..။ ဒါကိုေတာ့ လူတိုင္း သိၿပီးသားပါ..။ အဲသလိုပါပဲ..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း မီးရွိေနတယ္.. တကယ့္ကို ပူတဲ့မီး..၊ တဏွာေလ..
ေလ..
တဏွာမီးေလ..
ေလ.. ဒီတဏွာမီးနီက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အပါအ၀င္ သံသရာက မကၽြတ္မလြတ္ ေသးတဲ့ ၃၁-
ဘံုသား သတၱ၀ါေတြရ႕ဲ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိေနတယ္…။ ပူလိုက္တာလည္း မေျပာပါနဲ.႔ . ဒီတဏွာက..၊
ေျပာရရင္ေတာ့ ကား နဲ႔တူတ့ဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ခႏၶာကိုယ္ကို သံသရာလမ္းရဲ႕ ဟိုဘက္ကို
မေရာက္ေအာင္၊ မကူးႏိုင္ေအာင္ ဒီ တဏွာမီးနီက ဟန္႔တားထား တာေပါ့..။ နီလိုက္တာ မွလည္း
ရဲေနတာပဲ..။

ဟုတ္ၿပီ.. အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမီးနီကို ေပ်ာက္ခ်င္ၿပီ၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…။ မီးပိဳြ င့္မွာေတာ့

အခ်ိန္တန္ရင္ မီးနီးကေန မီး၀ါ၊ ေနာက္ မီးစိမ္း အလိုလို ေျပာင္းသြားတယ္..။ ဒါကို ကားေမာင္းတဲ့
လူက ရပ္ေစာင့္ေနရံုပ.ဲ . အခ်ိန္တန္လို႔ စိမ္းရင္ သူက ကားကေလးကို ၀ူးကနဲဆို ေမာင္းထြက္ၿပီး
ကိုယ္လိုရာကို ခရီးဆက္ရံုပ…
ဲ ။ အဲ ဒါေပမယ့္ လူ႔ဘ၀ႀကီး မွာေကာ.. ဒီလို ရပ္ေစာင့္ေနရံုနဲ႔ ဒီတဏွာ
မီးနီက ေအာ္တို စိမ္းပါ့မလား..။ ေအာ္တို ေပ်ာက္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းရာ အမွတ္အသား မီးစိမ္း
ျဖစ္လာပါ့မလား..၊ စိတ္ထက
ဲ ေပ်ာက္ခ်င္ရံု၊ ဘုရားေရွ႕ထိုင္ ဆုေတာင္းေနရံုနဲ႔ ေပ်ာက္ပါ့မလား…။
မေပ်ာက္.. မေပ်ာက္ေရးခ် မေပ်ာက္…။

အဲေတာ့ ေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ…။ ရွင္းေနတာပဲေလ.. ေဖ်ာက္မွ ေပ်ာက္မွာေပါ့..။

..။
..
လ..
ေပ်ာက္တယ္ ဆိုတ့ဲ အက်ိဳးကို လိုလားရင္၊ လိုခ်င္ရင္ ေဖ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို လုပ္ရမယ္ေလ..
မဟုတ္ဘူးလား.. ဒါကို မေဖ်ာက္ဘဲ ဒီတဏွာ မီးနီကို ေပ်ာက္ခ်င္ ပါတယ္၊ ေပ်ာက္ခ်င္ ပါတယ္
ေအာ္ေနလို႔ ကေတာ့… ခႏၶာကိုယ္ ေတြသာ အသြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းသြားမယ္.. ဒီ လက္သည္
တဏွာမီး ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘ၀ေတြမွာ လွလွပပ ႂကြႂကြရရ
ြ ြ နီျပေနဦးမွာပဲ..။ နက္နက္နန
ဲ ဲ
ခ်ယ္လွယ္ေန ဦးမွာပဲ…။ သူႀကိဳးဆြရ
ဲ ာ ကေနရဦးမွာပဲ.. ဘာတဲ့ ဟိုတစ္ညကေတာင္ တရား တစ္ပုဒ္ထဲ
ဒီ တဏွာနဲ႔ ပတ္သတ္တ့ဲ ကဗ်ာေလး နာလုိက္ရေသး…

“ငါတိ
ငါတို႔ေနရာ ဤကမၻာ တဏွာ အုပ္စိုးသည္၊ တဏွာ ေစရာ မေနသာ ေဖြရွာဆက္ရသည္”
ဆိုတာ…
 26

ရွင္းပါတယ္ေနာ ကဗ်ာေလးက တဏွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြကို စိုးမိုးေနလို႔ ဒီ တဏွာ

ဇာတ္ဆရာ အလုိက် ဘ၀ ဇာတ္ခံုမွာ ကေနရတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ သူခိုင္းသမွ် လုပ္ေနရတယ္
ဆိုတဲ့ သေဘာ…

ေနာက္ ရွိပါေသးတယ္.. ဘုန္းဘုန္း ဦးေကာသလႅရ႕ဲ တရားသိမ္းထဲမွာ.. ဒီ တဏွာမီးနီ

အေၾကာင္း..

“အရွ
အရွည္တင
ြ ္ သံသရာ၊ အေျခကေတာ့ တဏွာ၊ သံသရာကို တိုေအာင္ျဖတ္၊ တဏွာကုိ
ေသေအာင္သတ္” ဆိုတာေလး…

လူ႔ေလာက မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ သံသရာ ဆက္ခ်င္တဲ့လူနဲ႔ ျပတ္ခ်င္တ့သ

ဲ .ူ .
ျပတ္ခ်င္တဲ့သူ မ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္.. မျပတ္ခ်င္ေသးတဲ့ သူေတြကေတာ့ အရိယာ မျဖစ္ေသးသေရြ႕
နတ္သမီး နတ္သား ဘြားခနဲ ျဖစ္လိုက္၊ ငရဲအိုးထဲ ကားခနဲသြားလိုက္၊ ပုတ္ေဟာင္ ညစ္ပတ္လွတ့ဲ
လူ႔ဗိုက္ထဲ ေရာက္လိုက္၊ ငတ္မတ
ြ ္ဆင္းရဲ ၿပိတၱာျဖစ္လိုက္၊ ေမာဟမ်ားတဲ့ တိရစၦာန္ ျဖစ္လိုက္ ဒီလိုန႔ပ
ဲ ဲ
စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္၊ အထက္ ေမ်ာလိုက္ ေအာက္ေလွ်ာလိုက္ က်င္လည္ေနရ ဦးမွာ.. ဒီလိုဘ၀မွာ
ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူေတြကလည္း အမ်ားသား ဆိုေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး.. သြားၾကေပါ့.. တားခြင့္
မရွိဘူးေလ.. ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေခၚဘဲ လာမိၿပီး မႏွင္ဘဲ ျပန္
ျပန္ရဦးမွာ… ဒါကို
ထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့ ဘ၀ဆိုေတာ့…။

ဒါေပမယ့္ ဒီလို သြားတဲ့လူေတြ သြားၾကသလို၊ ျပတ္ခ်င္တဲ့ သူေတြကလည္း ရွိေသးေတာ့..

ျပတ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ… ဒီေနရာမွာလည္း လာျပန္ပါၿပီ.. စကား ကပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါ..
ဒီ တဏွာ မီးနီကို ေပ်ာက္ဖို႔က ျပတ္ခ်င္ရံုနဲ႔ မရေသးပါ…
မရေသးပါ… ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ရပါမည္… ျပတ္ခ်င္တ့ဲ
အက်ိဳးကို လိုခ်င္ရင္ ျဖတ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရား ရွိရမည္… ရွိကို ရွိေနရမည္…

ျဖတ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရား… သိတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ဆိုတာ…

၀ိပႆနာ အေၾကာင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မေျပာခ်င္.. ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ေယာင္၀ါး၀ါး
အသိမို႔လ.ို႔ . အဓိကက ကၽြန္ေတာ္ မီးနီေပ်ာက္ေအာင္ ေဖ်ာက္ဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းခ်င္ တာပါ… အဲလို
ေပ်ာက္ၿပီး အၿငိမ္းဓါတ္ (အၿငိမ္ဓါတ္ မဟုတ္၊ သတိထားပါ..)
ားပါ..) ရေအာင္ ျဖတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ၀ိပႆနာ
အလုပ္ကို လုပ္ေစခ်င္တာပါ…

ကၽြန္ေတာ္ သိေတာ့ သိပါတယ္.. သတၱ၀ါ ေတြဟာ သံသရာ အဆက္ဆက္က မသိမႈေတြ

စိုးမိုးလာေတာ့ ဒီဓါတ္ေတြက အျမစ္တယ
ြ ္ေန ၿပီဆိုတာ… ဒီ အျမစ္မွာလည္း တဏွာ ေရေသာက္ျမစ္က
အား အေကာင္းဆံုးေပါ့..
.. ဒီ ေရေသာက္ျမစ္ကို ျဖတ္ပါလို႔ ေျပာရင္လည္း ေျပာေနတဲ့သူသာ
အာေညာင္းသြားမယ္.. ျဖတ္မယ့္သူ မေျပာနဲ႔၊ ျဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ ေပၚလာမယ့္ သူေတာင္ ခပ္ရွားရွား…
 27

ဒါေပမယ့္လည္း မေျပာျပန္ ရင္လည္း ေမ်ာရရံုမွ တစ္ပါး အျခား မရွိေတာ့ သိသေလာက္ေတာ့

ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္..

ဒီေနရာမွာလည္း စကားေလး တစ္ခြန္း သြားသတိရ မိတယ္.. ရည္မွန္းခ်က္ မတူရင္ ပန္းတိုင္

မတူဘူး၊ ရည္မွန္းခ်က္ ကြာရင္ ပန္းတိုင္ကြာတယ္ ဆိုတဲ့ စကားေလး.. ေလာကီမွာေကာ
ေလာကုတ္မွာပါ ေတာ္ေတာ္ အသံုး၀င္တဲ့ စကားေလးပါ၊ ေနာက္ တစ္ခြန္းလည္း ရွိေသးတယ္..
လမ္းခင္းေက်ာက္န႔ဲ အဖုိးတန္ ပတၱျမား ဘယ္ေက်ာက္က မ်ားသလဲ တဲ့… ကို၀င္းျမင့္ ဆံုးမသြားဖူးတဲ့
စကားေလး ေတြပါ…

ကဲ ဒီေတာ့ သင့္ ရည္မွန္းခ်က္ကို အရင္စစ္ေပါ့… ရည္မွန္းခ်က္က သူလို ကိုယ္လို ဆိုရင္

ေရာက္မယ့္ ပန္းတိုင္ကလည္း သူလို ကိုယ္လို ပန္းတိုင္ပဲ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္.. ပတၱျမား
ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ပတၱျမား ျဖစ္ေၾကာင္းကို လုပ္ေပေတာ့… ဆရာေတာ္ေတြ ေဟာထားတာေတြ
အမ်ားႀကီးပါ ၀ိပႆနာပိုင္းနဲ႔ ပတ္သတ္လ…
ို႔ ဒါေတြကို နာၾကည့္၊ ခံယူၾကည့္၊ က်င့္သံုးၾကည္…
့
ဒီေနရာမွာလည္း တစ္ခု ထပ္ေျပာခ်င္ပါ ေသးတယ္… ညီေလး ေမာင္ေကာင္းရဲ႕ ဘေလာ့မွာ
ဖတ္လိုက္မိတာ “ၾကည္
ၾကည္ညိဳရာမွာ မ်ားသံဃာ၊ ကိုးကြယ္ရာမွာ ေရြးခ်ယ္ပါ”
ါ ဆိုတာ… အားကိုး
လြရ
ဲ င္ေတာ့ မွားၿပီသာမွတ္… အဇာတသတ္ ကိုသာ ၾကည့္ေပေတာ့.. ဘ၀နိဂံုး ဘယ္လို ျဖစ္သြားသလဲ
ဆိုတာ…

ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ေရ… ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာင္ေျပာ၊ ေျမာက္ေျပာနဲ႔ စိတ္ထရ

ဲ ွိတာေတြ ေရးလိုက္တာ..
ဖတ္လို႔ ရေလာက္မယ္ လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္… ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ ဖတ္လို႔ အဆင္မေျပ ရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပတာ နည္းမက်ေသး လို႔ပဲ သတ္မွတ္ပါ့မယ္… မွားေနတာ ေလးေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း
ေထာက္ျပလုိ႔ သြန္သင္ေပးၾက ပါေနာ…

ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ အားလံုး မီးနီ ေပ်ာက္လုိ႔ မီးစိမ္း ျမင္ၿပီး လမ္းခရီးအဆံုး ပန္းတိုင္ကို

တည့္တည့္မတ္မတ္ ေလွ်ာက္လွမ္း ႏိုင္ၾက ပါေစ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

7/14/2009, YUE:, 7:52:26 PM

 28

*အခ်စ္မွာ အျပစ္မရွိပါ*
ါ*

စာရွဳသူတို႔ေတာ့ ထင္မွာပဲ.. ဒီ ဖိုးသား ကေတာ့ ဘာသာေရး ဘေလာ့လည္း ေရးေသး အခ်စ္

အေၾကာင္း ေတြလည္း ေျပာေသးလို႔။ ထင္ခ်င္သလို ထင္ႏိုင္ပါသည္။ ျပႆနာ မရွိပါ။ ဆရာေတာ္
အရွငဆ
္ ႏၵာဓိက တို႔၊ ဆရာေတာ္ အရွငရ
္ ာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ-္ အင္းမ) တို႔ကို အားက်ပါသည္။ အခ်စ္
အေၾကာင္းမွ တရား လမ္းေၾကာင္း ေပၚသို႔ ဆြေ
ဲ ခၚ သြားတတ္၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္
ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ *အခ်စ္
အခ်စ္ကံ ေခေပမယ့္ အႏွစ္က်န္ ေစရမယ္*၊ ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္၏
*အခ်စ္
အခ်စ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ*
ႆနာ ဟူသည့္ စာအုပ္မ်ိဳးကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာ က်ပါသည္။

ျဖစ္သင့္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ဤေလာကီ လူသားတိုင္း အခ်စ္ႏွင့္ မကင္းႏိုင္

ၾကပါ။ ခ်စ္ပံု ခ်စ္နည္းေတြ ကြာေကာင္း ကြာႏိုင္ ေသာ္လည္း လူတိုင္း ခ်စ္တတ္ၾကသည္။ အမိအဖ၊
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ ေရာင္းရင္း သူငယ္ခ်င္း ကဲ့သို႔ လူအခ်င္း ခ်င္းလည္း ခ်စ္ၾကသည္။
ေၾကာင္ကေလးေတြ၊ ေခြးကေလးေတြ ကဲ့သို႔ေသာ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာလည္း ခ်စ္သည္။ ခ်စ္နည္း
ခ်စ္ဟန္ ေတြကလည္း မ်ိဳးစံုပါသည္။

ဤသို႔ ခ်စ္သည္ကား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်စ္တတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလို သည္ကား…

လူသားတို႔သည္ ကိုယ္ခ်စ္ေသာ သူႏွင့္ အတူေနရ၊ ေပါင္းဖက္ ရေသာအခါ ရရွိလာသည့္

ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရသကိုေတာ့ ႀကိဳက္ၾကသည္။ ကိုယ္ခ်စ္ေသာ သူႏွင့္ အတူတကြ မေနရေသာ အခါမ်ိဳး၊
ကိုယ့္ကို ခြခ
ဲ ါြ သြားေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ မပူေဆြး မ၀မ္းနည္း မေၾကကြသ
ဲ ူ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ရွားမည္
ထင္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ၀မ္းနည္း၊ ေတြ႔ဆံု ၾကံဳကြဲ ဤသည္မွာ ေလာကနိယာမ၊ ျဖစ္ျမဲ ဓမၼာတာပင္
ျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဤသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔ အခ်စ္ႏွင့္
 29

ပတ္သတ္၍ ထိေတြ႔ ခံစားလာၾကရင္းျဖင့္ ကုိယ့္စိတ္ႏွင့္ မကိုက္သည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ အခ်စ္ကို ေ၀ဖန္

လာၾကသည္။ အခ်စ္ ၀င္ရာမွ အျပစ္ ျမင္လာၾကသည္။ အျပစ္တင္ လာၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစား ၾကည့္မိသည္။ အခ်စ္မွာ အျပစ္ ရွိပါသလား.. ဟူ၍။ ထားပါ။ ဤသည္ကို

အရင္ မေျပာခင္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေသာ သူမ်ား အေၾကာင္း နည္းနည္း ေျပာခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္
အေမ့ကိုလည္း ခ်စ္သည္။ အေဖ့ကို လည္းခ်စ္သည္။ ေၾကာင္ေလး ေတြ၊ ေခြးေလးေတြ ကဲ့သို႔ေသာ
သတၱ၀ါ ေတြကိုလည္း ခ်စ္သည္။ အြန္ေစာကဲ့သို႔ အေခ်ာ အလွေလးေတြ ျမင္လ်င္လည္း ခ်စ္သည္။
အမ်ိဳးသမီး ေတြကိုလည္း ခ်စ္သည္။ အမ်ိဳးသားေတြ ကိုလည္း ခ်စ္သည္။ (တစ္မ်ိဳး မထင္ပါႏွင့္ဦး၊
ထပ္ရွင္း ပါမည္။) ခ်စ္စရာ ေကာင္းေသာ အရာေလးမ်ား ျမင္လွ်င္လည္း ခ်စ္ပါသည္။

အခ်စ္မွာ အျပစ္ရွိ သလား ဟူသည့္ ေမးခြန္း၏ အေျဖကို အေမးေလး ေတြႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္

ေမးၾကည့္ ခ်င္ပါသည္။ စာရွဳသူမ်ား ယင္း ေမးခြန္းေလး မ်ားကို ဖတ္ရင္း အေျဖကို အနည္းငယ္
စဥ္းစားၾကည့္ ေစခ်င္ပါသည္။

၁) အေဖ အေမကို ခ်စ္ေသာ အခ်စ္တင

ြ ္အျပစ္ ရွိပါသလား။
၂) သတၱ၀ါေတြကို ခ်စ္ေသာ အခ်စ္တင
ြ ္အျပစ္ ရွိပါသလား။
၃) ဆန္႔က်င္ဘက္ လိင္ကို ခ်စ္ေသာ အခ်စ္တင
ြ ္ အျပစ္ ရွိပါသလား။
၄) လိင္တူခ်င္း ခ်စ္ေသာ အခ်စ္တင
ြ ္ အျပစ္ ရွိပါသလား။

ေမးခြန္းေတြ ကေတာ့ ေမးခ်င္လွ်င္ ေမးခ်င္ သေလာက္ ထြက္လာ ပါဦးမည္။ ဒီေလာက္ကိုပဲ

အရင္ဆံုး စဥ္းစား ဆင္ျခင္ရင္း အေျဖ ညႇိၾကည့္ ရေအာင္။

နံပါတ္တစ္ကို မေျဖခင္ ေနာက္ထပ္ အေမးတစ္ခု ေမးခ်င္ ပါေသးသည္။ သင္သည္ ယခု

မိဘႏွင့္ အေ၀း တစ္ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိေနပါက သင့္မိတို႔အား လြမ္းဆြတ္ သတိရေန
မည္လားဆိုလွ်င္ သင္မည္သို႔ အေျဖ ေပးမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္ ေျဖရလွ်င္ေတာ့ မိဘတို႔အား သတိ
ရသင့္ပါသည္။ သတိ ရရပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိရပါသည္။ သို႔ေသာ္ စြဲလမ္းမႈ ကင္းေသာ၊
တမ္းတမႈ မပါေသာ ခ်စ္ျခင္း မ်ိဳးျဖင့္ သတိရျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္ရပါမည္။ အဘယ္
ေၾကာင့္ပါနည္း။

ဤေနရာတြင္ ဘာသာေရး အသိ အနည္းငယ္ ရွိၿပီးသူမ်ား အဖို႔ အခ်စ္တင

ြ ္ အျပစ္ မရွိေၾကာင္း
ရိပ္ဖမ္း သံဖမ္း သိေလာက္ၿပီ ထင္ပါသည္။ ထပ္ရွင္း ပါဦးမည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ အေမသည္ တစ္ဦး တည္းေသာ သားျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါသည္။

မ်က္ေစ့ ေအာက္မွ အေပ်ာက္ မခံခ်င္ ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ယခုလို အမိေျမႏွင့္
 30

အေ၀း တစ္ေနရာ ေရာက္ေန ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အသံအား ေန႔စဥ္

မျပတ္ ၾကားခ်င္ ေနပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရုပ္ရည္ကိုလည္း ေန႔စဥ္ နီးပါး ျမင္ခ်င္ ေနပါလိမ့္မည္။
စားေကာင္း ေသာက္ေကာင္းမ်ား စားရေသာ အခါတြင္လည္း ေကၽြးခ်င္ ေနပါလိမ့္မည္။ ဤသည္ကို
မိဘေမတၱာဟု ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းပါ။ သို႔ေသာ္…

ကၽြန္ေတာ့္ အေမအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိပါသည္။ သားကို ခ်စ္ေသာ အခ်စ္တင

ြ ္ ေတြ႔ခ်င္
ျမင္ခ်င္ေသာ၊ အသံၾကား ခ်င္ေသာ တဏွာ စြဲလမ္းမႈမ်ား ေရာႁပြမ္း ေနပါသည္။ ဤေနရာတြင္ တဏွာ
ဟူ၍ စကားလံုး ႀကီးသြားသည္ဟု စာရွဳသူတို႔ ထင္ေကာင္း ထင္ႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အဆင္း၊ အသံ၊
အန႔ံ၊ အရသာ၊
အရသာ၊ ေတြ႔ထိ စရာ၊ ၾကံေတြးစရာ တိအေပၚ
ု႔အေပၚ ႏွစ္သက္ျခင္းကို တဏွာဟု ဆိုထားေလရာ
ကၽြန္ေတာ့္အား အေမ ျမင္ခ်င္ ေတြ႔ခ်င္ေနမႈ၊ ကၽြန္ေတာ္က အေမ့အား ေတြ႔ခ်င္ ျမင္ခ်င္ေနမႈ
ဤသည္တို႔သည္ တဏွာပင္ ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္ သံုးႏႈန္း လိုက္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ စြဲလမ္းမႈ
မကင္းေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား ခ်စ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသို႔ ဆိုလွ်င္ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚခ်စ္ေသာ အခ်စ္သည္ အျပစ္ရသ

ွိ လား၊ မရွိပါ။
အခ်စ္မွာ ရာႏႈန္းျပည့္ အျပစ္ မရွိပါ။ ထိုအခ်စ္ အေပၚ စိုးမိုး ထားသည့္၊ အေရာင္ျခယ္ ထားသည့္
လိုခ်င္စြ
စဲလြ မ္းမႈ တြင္သာ အျပစ္ ရွိပါသည္။ ဤတြင္ နံပါတ္တစ္ အေျဖ ေျပလည္ ေလာက္ပါၿပီ။
နံပါတ္ႏွစ္ သတၱ၀ါ ေတြအေပၚ ခ်စ္ျခင္းတြင္လည္း အျပစ္မရွိေၾကာင္း နံပါတ္တစ္ကို ၾကည့္၍
လံုေလာက္ၿပီ ထင္ပါသည္။

နံပါတ္ သံုးႏွင့္ နံပါတ္ေလး လိင္တူ လိင္ကြဲ ခ်စ္ျခင္းတြင္လည္း အခ်စ္မွာ အျပစ္ မရွိေၾကာင္း၊

စြဲလမ္းမႈ တြင္သာ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ေပၚလြင္ေလာက္ ပါၿပီ။ လိင္တူ လိင္ကြဲ ခ်စ္ျခင္းဟု ကၽြန္ေတာ္
ဆိုခဲ့၍ အဓိပၸါယ္ေကာက္ လြႏ
ဲ ိုင္ပါသည္။ အနည္းငယ္ ထပ္ရွင္းပါမည္။

ကၽြန္ေတာ္က လိင္တူ ျဖစ္ေသာ အေဖ့ကို ခ်စ္သည္။ ျပႆနာ မရွိ။ ေမာင္လွက လိင္တူ

ျဖစ္ေသာ သူ႔အစ္ကိုကို ခ်စ္သည္။ ဒါလည္း ျပႆနာ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိ၀
ု င္းျမင့္ကို ခ်စ္သည္။
ကိ၀
ု ိမုတသ
ၱိ ုခကို ခ်စ္သည္။ ကိဥ
ု ပါသကာကို ခ်စ္သည္။ ဤေနရာ တြင္လည္း တကယ္တန္း ေသေသ
ခ်ာခ်ာ စဥ္းစားလွ်င္ ျပႆနာ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ျငားလည္း ခ်စ္သည္ ဆုိေသာ စကားလံုး၏ ေရွ႕တြင္
ႀကိယာ၀ိေသသနပုဒ္ တစ္ခု ထပ္ေပါင္းဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ အဘယ္ကဲ့သို႔ ခ်စ္သနည္း ဆိုသည့္ ႀကိယာပုဒ္။

ထုိသူ သံုးေယာက္ လံုးအား ကၽြန္ေတာ္ အစ္ကသဖြ

ိုသဖြယ္ ခ်စ္ပါသည္။ မိတ္ေဆြကဲ
က့သဲ ုိ႔ တန္ဖိုးထား
ခ်စ္ခင္ပါသည္။ သြန္သင္ဆံ
ဆုးံ မ လမ္းညႊန္ ျပသေသာ ဆရာေတြလိ
လုိ လည္း ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္
ေက်းဇူးတရား၊ သြန္သင္ ဆံုးမခဲ့မႈ တို႔အား သတိရမိတိုင္း၊ ထိုသူတို႔အား ျမင္ခ်င္ ေတြ႔ခ်င္ ေနေသာ
စြဲလမ္းမႈ ကင္းေပ်ာက္ေအာင္၊ တမ္းတမႈ မပါသည့္ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ခ်စ္တတ္ ေအာင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္
အားထုတ္ ရပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ လည္းဟု ေမးလာလွ်င္ အေျဖအဆင္သင့္ ရွိပါသည္။ ယင္း
 31

အေျဖမွာ *ကၽြန္ေတာ္သည္ ပုထုဇဥ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္*။ သည္တင

ြ ္လည္း လိင္တူ
ခ်စ္ျခင္း ျပႆနာ ေျပလည္သလို အခ်စ္မွာ အျပစ္ မရွိေၾကာင္းလည္း ေပၚလြင္ ပါၿပီ။ မစြဲလမ္းေသာ
ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ဖို႔သာ လိုပါသည္။

ဆန္႔က်င္ဘက္ လိင္တို႔အား ခ်စ္ျခင္းဟူေသာ နံပါတ္ ေလးတြင္လည္း.. ကၽြန္ေတာ္

ေျပာခဲ့ပါသည္။ အြန္ေစာကဲ့သို႔ ခ်စ္စရာ ေလးမ်ား ျမင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္
လိုခ်င္စြဲလမ္းမႈ တဏွာ ပါမပါ ကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္သာ အသိဆံုး ျဖစ္ပါ၍ ထည့္မေရး
ေတာ့ပါ။ စာရွဳသူလည္း ေယာက္်ား ေလးျဖစ္လွ်င္ ထုိသို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ မိန္းမပ်ိဳေလး မ်ားအား
ျမင္ပါက ခ်စ္မိ သြားႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိသို႔ ခ်စ္မိသည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ လိုခ်င္တပ္မက္သည့္
ေလာဘ၊ လိုခ်င္တာ မရ၍ အလို မက်သည့္ ေဒါသမ်ား ေရာယွက္ လာပါက အခ်စ္ကို အျပစ္
မတင္ပါႏွင့္။ အခ်စ္မွာ အျပစ္မရွိပါ။ ထိုအခ်စ္ကို အသံုးခ်၍ ျဖစ္တည္ ေနေသာ လိုခ်င္စြလ
ဲ မ္းမႈ
တဏွာ၊ ဥပါဒါန္ တို႔ အေပၚတြင္သာ အျပစ္ ရွိပါသည္။

ခ်စ္စရာ ေလးမ်ား ျမင္၍ ခ်စ္ျခင္းသည္ အျပစ္မရွိေၾကာင္း၊ ထိအ

ု ရာေလး မ်ားကို
စြဲလမ္းေနေသာ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္ တိအ
ု႔ ေပၚတြင္သာ အျပစ္ ရွိေၾကာင္း ကိုလည္း ဘုန္းဘုန္း
ဦးေကာသလႅ တရား တစ္ပုဒ္မွာ ေဟာၾကား ဖူးပါသည္။ ထိုတရားထဲမွာပင္ ထင္ပါသည္။ ဘုန္းဘုန္းက
သံုးစြဲ ဟူသည့္ စကား လံုးေလးအား ခဲျြ ခား ျပသြားခဲ့ပါသည္။ သံုး ေတာ့သံုးပါ၊ မစြဲပါႏွင.့္ . ဟူ၍။

မွန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔တေတြသည္ လူ၊ သတၱ၀ါ၊ အသံုးက်မည့္ အရာေတြ အေပၚ

ခ်စ္ခင္မႈ၊ တပ္မက္မႈ၊ စြလ
ဲ မ္းမႈတို႔ ျဖင့္ အသံုးခ်ေန၊ အသံုးျပဳ ေနၾကသည္။ ထိုသို႔ သံုးေနရင္းမွလည္း
စြဲလမ္း သြားတတ္ ၾကပါသည္။

ဥပမာ ေဆာင္ပါဦးမည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္သည္ www.apymt.com (အျဖဴေရာင္ ေမတၱာ)

ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ဘာသာေရး ဆန္ဆန္ ေရးခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ ေက်ာ္ခဲ့ ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့
ေလးအား ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။ တန္ဖိုး ထားပါသည္။ ထိုသို႔ တန္ဖိုးထား ခ်စ္ခင္ရာမွ ထိုဘေလာ့
ေလးအား တစ္ေန႔ တစ္ေခါက္မွ မျမင္ရလွ်င္ မေနႏိင
ု ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ စြဲလမ္း ေနမိပါသည္။
ဤသည္ ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ သိပါသည္။ သိသိႀကီးႏွင့္ ထိုစြဲလမ္းမႈ အသိသည္ ပုထုဇဥ္ ပီပီ
ေဖ်ာက္ရ ခက္ေနပါသည္။ ေဖ်ာက္ရ ပါဦးမည္။ ထိုသို႔ ဘေလာ့ေလးအား စြဲလမ္း ခ်စ္ခင္ရာတြင္
အခ်စ္မွာ အျပစ္မရွိေၾကာင္း ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါသည္။

စာရွဳသူတို႔လည္း အခ်စ္မွာ အျပစ္မရွိေၾကာင္း သေဘာ ေပါက္ေလာက္ ၿပီဟု ယံုၾကည္

ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ကၽြန္ေတာ့္လို ခ်စ္ရာမွ စြဲလမ္းမႈ ဘက္သို႔ ကူးသြား သူမ်ားလည္း ရွိမည္မွာ ေျမၾကီး
လက္ခတ္ မလြပ
ဲ ါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြသည္ ထိုကဲ့သို႔ အခ်စ္မွ တဆင့္ စြဲလမ္းလာ
မႈတို႔အား တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေပ်ာက္ေအာင္ ေဖ်ာက္ရပါမည္။ ျပတ္ေအာင္ ပယ္သတ္ ရပါမည္။
 32

ကၽြန္ေတာ္က ဤကဲ့သို႔ ပယ္သတ္ ရမည္ေျပာ၍ စာရွဳသူတို႔က ပယ္သတ္ဖို႔ ခက္သည္ဟု

ဆိုေကာင္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းပါ။ ဘ၀အဆက္ဆက္မွ အထံု ပါလာေသာ ထို
စြဲလမ္းမႈသည္ ေပ်ာက္ေအာင္ ေဖ်ာက္ဖို႔ ပယ္သတ္ဖို႔ေတာ့ အက်င့္ မရွိေသး သူမ်ား အဖို႔ ေတာ္ေတာ္
ခက္ပါမည္။ သို႔ေသာ္ သံသရာလည္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ထုိစြဲလမ္းမႈအား ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ
ခက္ခက္ႏွင့္ပင္ တေျဖးေျဖး ပယ္သတ္ သြားရပါမည္။ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ ၾကားကပင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သြား
ရပါမည္။ ကိ၀
ု င္းျမင့္က ကၽြန္ေတာ့္အား “မျဖစ္
မျဖစ္ႏိုင္သည့္ ၾကားက ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာလည္း
အရည္အခ်င္း တစ္ရပ္ပဲ
ပ”ဲ ဟူ၍လည္း ေျပာဖူးပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုေလွ်ာက္ေရး၊ ဒီေလွ်ာက္ေရးႏွင့္ မ်ားသြားၿပီ ထင္ပါသည္။ အခ်စ္မွာ အျပစ္

မရွိေၾကာင္း၊ လိုခ်င္စလ
ဲြ မ္းမႈ တြင္သာ အျပစ္ရွိေၾကာင္းလည္း ေပၚလြင္ ေလာက္ပါၿပီ။ ထို စြဲလမ္း
တမ္းတမႈအား ပယ္သတ္ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ၏ ဆံုးမစကား တစ္ခန
ြ ္းျဖင့္
ကၽြန္ေတာ့္ ေရးသားမႈအား အဆံုးသတ္ပါမည္။

“လု
လုပ္မိဖို႔ ခက္ပါသည္၊ လုပ္ၾကည့္ရင္ လြယ္ပါသည္။”

****************************************

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

4/29/2009, WED:, 10:46:08 PM

 33

*ေယာက္်ားသားတုိ႔ ေမွာက္မွားမသြားဖိ*
ု႔

(ဤပို႔စ္ ေရးသားရာတြင္ စာဖတ္သူတို႔ အတြက္ စကားအသံုး အႏႈန္းမ်ား ရိုင္းသလို

ျဖစ္သြားရင္ ၾကိဳတင္လို႔ ေတာင္းပန္ထား ပါရေစ။ ေနာက္ၿပီး မွားယြင္းသြားတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ား
ရွိခဲ့ရင္လည္း မေထာက္မညႇာ သြန္သင္ေပး ၾကပါဦး။)

တစ္ခုေသာ ညမွာေပါ့ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္

စကားစျမည္ ေျပာရင္းက ကာေမသု မိစၦာစာရ ကံအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ ေျပာရင္းကေန
တစ္ေယာက္က ကိုယ့္ရည္းစားနဲ႔ အလိုတူ ကာမအမႈကို ျပဳရင္ အျပစ္ျဖစ္လား လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း အမ်ားၾကီးေတာ့ မသိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အနည္းငယ္ သိထားတာ
ေလးနဲ႔ ျပန္ေျဖ လိုက္တယ္၊ မိန္းကေလးမွာ အုပ္ထိန္းသူ မိဘ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆြမ်ိဳးေသာ္
လည္းေကာင္း၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ေသာ္လည္းေကာင္း ရွိရင္ ေယာက္်ားေလးမွာ အျပစ္ျဖစ္တယ္လို႔။
မိန္းကေလးမွာေတာ့ အျပစ္ မျဖစ္ဘူးလို႔။

အဲဒါကို အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ဘာျဖစ္လို႔ မိန္းကေလးမွာ အျပစ္ မျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး

ထပ္ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ေယာက္်ားသားတုိ႔ မသြားလာ၊ ကာမအမႈ မျပဳအပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး
၂၀-ရွိေၾကာင္း၊ အဲဒီမွာမွ အေပၚက အမ်ိဳးသမီး ၈-ဦးနဲ႔ ကာမအမႈ ျပဳမိရင္ေတာ့ ေယာက္်ားေလး
မွာသာ အျပစ္ျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလး မွာေတာ့ အျပစ္ မျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ အက်ယ္ေတာ့
မဟုတ္ဘူး ေပါ့ဗ်ာ။ အက်ဥ္းခ်ဳံးေလး ေျပာလိုက္တာ။
 34

ဒါနဲ႔ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က မသြားလာ အပ္တဲ့ မိန္းမ ၂၀-မွာ မင္းေျပာတာ

ေယာက္်ားေတြ ခ်ည္း အျပစ္ျဖစ္ၿပီး မိန္းမေတြ အျပစ္မျဖစ္တာ ၈-မ်ိဳးရွိေတာ့ မိန္းမခ်ည္း သက္သက္
အျပစ္ ျဖစ္တာေကာ မရွိဘူး လားတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္က မရွိဘူးလို႔ ေျဖေတာ့.. အားပါးပါး ငါတုိ႔ ေယာက္်ားသား ေတြက လက္ရွိ ဥပေဒ

မွာဆိုလည္း အေလွ်ာ့ေပးရ၊ ဘုရားေဟာလည္း မလြတ္၊ ေတာ္ေတာ္ သနားစရာ ေကာင္းပါလားတဲ့။
(ဟာသ လုပ္ျခင္းပါ။) ေသေသခ်ာခ်ာ ေလး သိခ်င္ပါတယ္ ေျပာျပပါဦး ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ဘေလာ့မွာ တင္ၿပီးျဖစ္တ့ဲ (သူမ်ားဆီက ေကာ္ပီ လုပ္ထားတာ.. ဘုန္းဘုန္း ဦးေလာက နာထ ဆီက၊
ဘုန္းဘုန္းလည္း ဘုရားေဟာတာ ေကာ္ပီ လုပ္ထားတာ ၊ ဘုန္းဘုန္း သိရင္ေတာ့ ႀကိမ္န႔ပ
ဲ ဲ
ရိုက္မလား၊ နပန္ပဲ က်င္းမလား မသိ၊ ဒီလို ေျပာရမလား ဆိုၿပီး… ရွဴး တိုး တိုး.. ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ သိသူမ်ား
သြားမေျပာ ၾကပါနဲ)႔ ပို႔စ္အေဟာင္းကို ျပန္ရွာလို႔ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပလိုက္ ရတယ္။

ကဲဗ်ာ မသိေသးသူေတြ ထပ္သိ သြားေအာင္ ဒီပို႔စ္ေလးကို အေျခတည္လို႔ အနည္းငယ္

ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ ေသခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ဦးေနာ္ ေယာက္်ားသားေတြ… ကိုယ္နဲ႔ ဘာေတြမ်ား
ၿငိေနလဲလ…
ို႔ ။ (မွတ္ခ်က္။ သိၿပီးသား သူမ်ားကို မဆိုလိုပါ။)

ေခါင္းစဥ္ေလးက *မိန္းမႏွစ္က်ိပ္ ေပ်ာ္ေၾကာင္း သိပ္လည္း မအိပ္ေလရာ*

လရာ* တဲ့။ ဒါကိုမွ အေမာင္
ပုရိသတို႔က မိန္းကေလး ရွင္ဘက္က သေဘာတူလို႔ အိပ္ပါတယ္လို႔ ဆင္ေျခတက္ ရင္ေတာ့
ကာေမသုကံ ထိုက္ၿပီလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။

ပထမဆံုးက အေစာင့္အေရွာက္ (အုပ္ထိန္းသူ) ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ၁၀-ဦး တဲ့။ မွတ္လိုက္ပါဦး။

အေစာင့္အေရွာက္ရွိသူ ၁ဝ-ဦးမွာ…

၁။ မိခင္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၂။ ဖခင္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၃။ မိဘႏွစ္ပါး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၄။ ကိုႀကီး ေမာင္ငယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၅။ အစ္မ ညီမ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၆။ ေဆြမ်ဳိး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၇။ အမ်ဳိးအႏြယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

 35

၈။ တရားက်င့္ေဖာ္ခ်င္း အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၉။ ေျပာဆို ေၾကာင္းလမ္းၿပီးေသာ မိန္းမ။

၁ဝ။ မင္းတို႔သိမ္းပိုက္ရန္ ရည္ရယ

ြ ္ထားေသာ မိန္းမ။

ဒီ ၁၀-ခုမွာ နံပါတ္ ၁-ကေန ၈-အထိက အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ က်ဴးလြန္ မိရင္ေတာ့ အေမာင္

ပုရိသတို႔ေရ… အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ အျပစ္ မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ တစ္ေတြမွာပဲ အျပစ္
ျဖစ္ပါတယ္တ့။ဲ သတိထားဗ်ိဳ႕၊ ကိုယ့္ရည္းစားလည္း ျဖစ္တယ္၊ အလိုတူပါတယ္ ဆိုၿပီး ေမထုန္ အမႈ
ျပဳမယ္ မၾကံန႔။ဲ ကြိခနဲဆို ၿငိသာြ းမယ္။ ဒါက အလိုတူလို႔ ကံပဲ ထိုက္တာ၊ အလိုမ်ား မတူလို႔ကေတာ့
ကံထိုက္ရံုတင္ မက.. ေထာင္နန္းပါ စံသြားရမယ္။

နံပါတ္ ၉-နဲ႔ နံပါတ္ ၁၀-ကေတာ့ ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ အျပစ္ျဖစ္တယ္ ေနာ္။ ပုရိသေတြခ်ည္း

ေျပာေနလို႔ ဣတၳိယ မမတို႔က ငါတုိ႔ေတာ့ လြတ္ၿပီ ကၽြတ္ၿပီ မလုပ္နဲ႔ဦး။ ဒီနံပါတ္ ေတြကစၿပီး
မမတို႔လည္း မွတ္ေပေတာ့။ ေရွာင္ေပေတာ့။

ေနာက္တစ္ခုက မယား ၁၀-ဦးတဲ…

့ ။ ဒီ မယား ၁၀-ဦးနဲ႔ က်ဴးလြန္ မိရင္လည္း အမ်ိဳးသားေကာ
အမ်ိဳးသမီးပါ ကာေမသုကံ ထုိက္တယ္တဲ့ေနာ။ ကဲ ကိုကိုတို႔ေကာ မမတို႔ပါ ထပ္မွတ္ လိုက္ပါဦး။

မယား ၁ဝ-ဦးမွာ…

၁၁။ ဥစၥာျဖင့္ ဝယ္ယူ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

၁၂။ အလိုတူ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

၁၃။ ဥစၥာစည္းစိမ္ အပ္ႏွင္း၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

၁၄။ အဝတ္တန္ဆာ ဆင္ေပး၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

၁၅။ လူႀကီးစံရ
ု ာ လက္ထပ္ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

၁၆။ ထင္းေခြေရခပ္ လုပ္ကိုင္သူအား မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

၁၇။ ကြၽန္လည္းဟုတ္ မယားလည္း ဟုတ္ေသာ မိန္းမ။

၁၈။ အလုပ္သမားလည္းဟုတ္ မယားလည္း ဟုတ္ေသာ မိန္းမ။

၁၉။ မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းခံရေသာ သံု႔ပန္း မိန္းမ။

 36

၂ဝ။ ေခတၱ မယားျပဳအပ္ေသာ ျပည့္တန္ဆာမ။

ကဲဗ်ိဳ႕ ကိုကိုပုရိသ တို႔ေကာ၊ မမ ဣတၳိယ တို႔ေကာ ကၽြန္ေတာ္ ခုေရးၿပီး သေလာက္ထက

ဲ
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား လြတ္ကင္း ၾကပါၿပီလ။ဲ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္အခ်က္ ေတြနဲ႔မ်ား ၿငိစြန္း ေနၿပီလ။ဲ
ထားပါ ေမးေတာ့ပါဘူး၊ ေျဖမယ့္သူ မရွိမွာ စိုးလို႔။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအထိ ဖတ္အၿပီး ငါေတာ့ ဒီအထိေတာ့ လြတ္ေန ေသးတာပဲ၊ ဒီအခ်က္ေတြ

မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ မွတ္သား ေရွာင္ၾကဥ္ ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေလး ေပးေနတာေပါ့။ အဲ
ဒါေပမယ့္ ဒီတင္ မၿပီးေသးဘူးဗ် ကာေမသု အမႈက…၊ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့… တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္
ညီေလး ေမာင္ေကာင္းရဲ႕ ဘေလာ့ (ဓမၼေမတၱာ)မွာ ကာေမသုကံ ထိုက္တဲ့ အခ်က္ အလက္ေတြကို
ထပ္ဖတ္လိုက္ ရတယ္။ အေပၚက အခ်က္ ၂၀-အျပင္ ေနာက္ထပ္ အခ်က္ေတြ ပါေသးတယ္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ အခ်က္ေတြကို ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲ သိပ္မယံုတာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္း ဦးေလာက နာထကို
ေမးၾကည့္ေတာ့.. ဘုန္းဘုန္းက ဟုတ္တယ္တဲ့၊ အဲဒီ အခ်က္ေတြကလည္း ကာေမသုကံ
ထိုက္တယ္တ့၊ဲ ဘုရား ေဟာထား တာပါတဲ့။

ဘာျဖစ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးရလဲ ဆိုေတာ့ ဒီေန႔ ေခတ္မွာ ဒီအခ်က္ ေတြကို က်ဴးလြန္တ့ဲ

သူေတြကို ေတြ႔ေနရလို႔ ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ၿငိစြန္း ေနလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
မၿငိစြန္းေသးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ မွတ္စရာ အခ်က္ေတြ တုိးသြားသလို၊ အသိေတြလည္း
တိုးသြား ခဲ့ပါတယ္။ (ေက်းဇူးပါပဲ ညီေလး ေမာင္ေကာင္းေရ…)။ ကဲဗ်ာ မိတ္ေဆြတို႔လည္း ဆက္လက္
ဖတ္ရွဳလို႔ မွတ္သား ေရွာင္ရွား လိုက္ပါဦး။

ဒီအခ်က္ကေတာ့ လူတို႕၏ ခႏၶာကိုယ္တင

ြ ္ မေဖာက္ျပန္ သင့္ေသာ လမ္းေၾကာင္း သံုးမ်ိဳး
အေၾကာင္းပါ။ ဤသံုးမ်ိဳးတို႔ကို လြမ
ဲ ွားစြာ ျပဳလုပ္လွ်င္လည္း ကာေမသု မိစၧာစာရကံ ထိုက္ပါတယ္။
အဲ့ဒါေတြ ကေတာ့…

(၁) က်င္ႀကီးစြန္႔ရာ လမ္းေၾကာင္း၊

(၂) က်င္ငယ္စန
ြ ္႔ရာ လမ္းေၾကာင္း၊

(၃) စကားေျပာရာ လမ္းေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး မိမိကာမပိုင္ မိန္းမပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ကာေမသု မိစၧာစာရကံ ထိုက္ေသာ အခ်က္

ေလးခ်က္ ရွိပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေယာက်္ားမ်ား လိုက္နာ သိသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ အဲ့ဒါေတြ
ကေတာ့…
 37

(၁) မိမိမိန္းမ ကိုယ၀

္ န္ အလြန္ရင့္ေသာ အခါ၊

(၂) မိဘဆရာ လူအမ်ားတို႔ ျမင္သျဖင့္ မသင့္ေတာ္ေသာ ေနရာ၊

(၃) က်င့္ရိုး မဟုတ္ျခင္းႏွင့္ လြမ

ဲ ွားစြာ ျပဳက်င့္ျခင္း၊

(၄) ေဆး၀ါးမွ၀
ီ ျဲ ပီး ရွိျမဲအဂၤါထက္ လြန္ေသာအခါ တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

စကားေလးေတြ လြန္သြားရင္၊ ရိုင္းသြားရင္ ထပ္ၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ သိသင့္

သိထိုက္တဲ့ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ မူရင္းဘေလာ့ (ဓမၼေမတၱာ) မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ သံုးႏႈန္း
ထားလို႔ပါ။

ကဲ အခ်က္ ၂၀-က လြတ္ၿပီဆိုၿပီး ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ ကိုကို ပုရိသတို႔ ေတြ႔ၿပီေနာ္၊ ဒီအခ်က္

ေတြကိုလည္း ေသခ်ာမွတ္ဦးဗ်ိဳ႕။ ေတာ္ၾကာ ၿငိေနဦးမယ္။

အဲ.. ေနာက္တစ္ခု ရွိေသးတယ္ဗ်။ ဟိုတစ္ေန႔က တရားထဲက နာလိုက္ရတာ၊ ဘာတဲ့

တိရစၦာန္နဲ႔ (ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးတာေတာ့ ေခြးပဲ) က်ဴးလြန္မိတဲ့ ဘုရင့္ မိဖုရားၾကီး.. ေသခါနီး အဲဒီ
နိမိတ္ ၀င္လာလို႔ အပါယ္ က်သြားတဲ့ အေၾကာင္း။ ကဲဗ်ာ မွတ္လက္စနဲ႔ မထူးေတာ့ပါဘူး ဆက္သာ
မွတ္လိုက္ပါေတာ့.. တိရစ ၦာန္န႔ဲ က်ဴးလြန္ရင္လည္း ကာေမသုကံ ထိုက္တဲ့ အေၾကာင္းေလး။

ကၽြန္ေတာ္ အခုထိ ေဖာ္ျပခဲ့တာ ေတြကေတာ့ ဘယ္လို က်ဴးလြန္ရင္ေတာ့ ကာေမသုကံ

ထိုက္တယ္ဆိုတ့ဲ အေၾကာင္း၊ အခု ထပ္ေဖာ္ျပမွာက ကာေမသုကံ ထိုက္တဲ့ အဂၤါရပ္ ၄-ခ်က္န႔ဲ
ကာေမသုကံကို ေရွာင္ၾကဥ္ရင္ ရရွိမယ့္ အက်ိဳးေတြ… မွတ္ပါလို႔ေတာ့ ေျပာေတာ့ ဘူးဗ်ာ… မွတ္ခ်င္တ့ဲ
သူသာ မွတ္ေပေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ေျပာရမွာပဲ.. မတတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး…။

ကာေမသုမိစၧာစာရကံ အဂၤါ ၄-ပါးမွာ…

၁။ မသြားလာအပ္ေသာမိန္းမ၂ဝ-ျဖစ္ျခင္း။
၂။ မွီဝဲလိုစိတ္ရွိျခင္း။
၃။ လံု႔လျပဳျခင္း။
၄။ သာယာျခင္း။

ဤအဂၤါ ၄-ပါး ညီညတ

ြ ္လွ်င္ ကာေမသု မိစၧာစာရကံ ေျမာက္သည္။
 38

ကာေမသု မိစၧာစာရကံ ေရွာင္ၾကဥ္ရေသာ အက်ဳိးတရားမ်ား

၁။ ရန္သူမရွိျခင္း။
၂။ အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၏ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးမႈကို ခံရျခင္း။
၃။ ထမင္း အေဖ်ာ္ယမကာ အဝတ္တန္ဆာတို႔ ရရွိျခင္း။
၄။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရျခင္း။
၅။ ခ်မ္းသာစြာ ႏိုးရျခင္း။
၆။ အပါယ္ေဘးမွ လြတ္ရျခင္း။
၇။ မိန္းမ နပုန္းအျဖစ္မွ လြတ္ရျခင္း။
၈။ အမ်က္ေဒါသနည္းျခင္း။
၉။ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ပြင့္လင္းစြာ ျပဳလုပ္ေျပာဆိုႏိုင္ျခင္း။
၁ဝ။ လည္တိုင္ေၾကာ့ေၾကာ့ ေမာ့ေမာ့ ေနႏိုင္ျခင္း။
၁၁။ မ်က္လႊာမခ်ရဘဲ ၾကည္လင္ရႊင္ျပစြာ ေနႏိုင္ျခင္း။
၁၂။ မိန္းမႏွင့္ ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္းသာ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း။
၁၃။ မ်က္စိ နား ႏွာစေသာ ေျခလက္အဂၤါမ်ား ျပည့္စံုျခင္း။
၁၄။ ၾကန္အင္လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၅။ ယံုမွားသံသယကင္း၍ ရဲရတ
ဲ င္းတင္း ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္း။
၁၆။ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္း။
၁၇။ ပူပန္ေၾကာင့္ၾက မရွိရျခင္း။
၁၈။ ေဘးရန္ မရွိျခင္း။
၁၉။ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူ တို႔ႏွင့္ ေနရျခင္း စေသာ အက်ဳိး တရားတို႔ကို ရရွိပါသည္။

အားလံုးပဲ နားလည္ ေလာက္မွာပါ၊ ထပ္ရွင္းဖို႔ေတာ့ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ အဲ…

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အျပစ္ေတြပဲ ေရးေနလိုက္တာ.. စာရွဳသူသာ ဒီအခ်က္
ေတြထဲက တစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခု ၿငိေနရင္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ ေနေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ေနာ္…။

မညစ္ပါနဲ႔ဗ်ာ.. ဘယ္တတ္ႏိုင္ ပါ့မလဲ… ဒီအမႈက၊ ဒီ အကုသိုလ္က ကိုယ္က်ဴးလြန္

ၿပီးသြားၿပီပဲ…၊ ေနာင္ကိုသာ ဒီလို အမႈမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ မက်ဴးလြန္ မိေအာင္ အသိမမွားပဲ သတိ
တရားေလးနဲ႔ ေစာင့္ထိန္းရင္း အကုသိုလ္ ေတြပယ္၊ ကုသိုလ္ေတြ ၾကြယ္ေအာင္၊ အကုသိုလ္ ေတြပါး၊
ကုသိုလ္ေတြ မ်ားေအာင္ က်င့္ပာြ း ႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။

အဲ.. စာရွဳသူေရ စိတ္မရွိပါနဲ႔ဦး၊ ကာေမသု မိစာၦ စာရကံ က်ဴးလြန္ျခင္းရဲ႕ အျပစ္ေတြ

က်န္သြားလိ…
ု႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. အားနာ ပါးနာနဲ႔ ဆက္ဖတ္ ေပးပါဦး…။
 39

ကာေမသု မိစာၦ စာရကံ က်ဴးလြန္ျခင္း၏ အျပစ္မ်ား

”မိန္းမႏွစ္က်ိပ္၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္း သိပ္လည္း၊ မအိပ္ေလရာ” ဟူေသာ ေရွးပညာရွိတို႔ ဆံုးမ

စကားအရ အမ်ဳိးေကာင္း သားမ်ားသည္ အုပ္ထိန္းျခင္း မကင္းေသာသူ မည္သည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္မဆို
ေဖာက္ျပန္ က်ဴးလြန္လွ်င္ ကာေမသု မိစၧာစာရကံ ထိုက္သည္။ ဤကံကား အလြန္ ေၾကာက္ဖြယ္
ေကာင္း၏။ ေသလြန္၍ ငရဲသို႔ က်ခံရၿပီးေနာက္ လူ႔ဘဝ ျပန္ရ ေစကာမူ ဘဝမ်ားစြာပင္ နပုန္း ပ႑ဳက္
ျဖစ္ရျခင္း၊ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြရ
ဲ ျခင္း စေသာ မေကာင္းက်ဳိးမ်ား မ်ားလွကုန္၏။

ကဲ ေတြ႔တယ္ေနာ္ နပုန္း ပ႑ဳက္တဲ့…၊ အရွင္ အာနႏၵာ အေလာင္း အလ်ာေတာင္

ဘ၀တစ္ခုမွာ ကာေမသုကံ က်ဴးလြန္ခ့လ
ဲ ို႔ အပါယ္က်၊ မိန္းမ ဘ၀ေတြ အလီလီ ျဖစ္ၿပီး၊ နပုန္းပ႑ဳက္
ဘ၀ေတြ ျဖစ္ေသးတယ္ ဆုိပ…
ဲ ။

ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းလို႔ပဲလား မသိဘူး.. ငယ္ငယ္ ကတည္းက

သူမ်ားလုပ္တိုင္း လိုက္မလုပ္ တတ္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ အရာေတြ သူမ်ား သိသလို မသိေပမယ့္
ဒီကံကေတာ့ ခုထိ လြတ္ေနေသးတယ္…။ ကိုယ့္ဂုဏ္ ကိုယ္ေဖာ္ တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
မိတ္ေဆြတို႔ေရ.. ကာေမသုကံ ထိုက္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ ဖတ္ရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္လည္
ဆင္ျခင္ရင္း ေနာင္လည္း ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ သတိ ေပးမိေနလို႔ပါ။

ကဲဗ်ာ ေရးတာလည္း မ်ားသြားၿပီ၊ မိတ္ေဆြတို႔လည္း မွတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားသြားတယ္

ထင္တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စာရိုက္ရလို႔ လက္ေတြလည္း ေညာင္း၊ ဇက္ေၾကာ ေတြလည္း
ေတာ္ေတာ္ တက္သြားတယ္။ သူမ်ား တကာကို သိေစခ်င္ေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာ့
ရင္းရမွာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါက ထားပါ.. ေနာက္ဆံုး ေလးစားသမႈနဲ႔ အၾကံေပးခ်င္ တာကေတာ့…

ဒီ ကာေမသုကံကို ယေန႔ အခ်ိန္ထိ မက်ဴးလြန္ မိေသးတဲ့ သူမ်ား ေနာင္လည္း မက်ဴးလြန္

မိေအာင္ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းၾကပါ၊ က်ဴးလြန္မိၿပီး သူမ်ားလည္း စိတ္ပ်က္ မေနဘဲ.. ကုသိုလ္
တရားေတြ တိုးသထက္ တုိးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ပါ။ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာ မွသည္ ၀ိပႆနာ
ဘာ၀နာ အထိ တက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ
အားထုတ္လို႔ မဂ္တစ္ခ်က္ ျမင္ၿပီ ဆုိတာနဲ႔ ဒီ ကာေမသုအမႈ အကုသိုလ္ကံဟာ အေဟာသိကံ
(အက်ိဳးမေပးတဲ့ ကံ) ျဖစ္သာြ းေစလို႔ပါပဲ။

***********************************************
 40

အားလံုးေသာ ဓမၼ မိတ္ေဆြမ်ား မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ျမဲျမံေသာ သတိတရားတို႔ျဖင့္ ကိုယ္စီ

ကိုယ္င ျပည့္စံုႏိုင္ၿပီး ၀ိပႆနာ အလုပ္ကို က်င့္ၾကံ ၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ ႏိုင္ၾကပါေစ။ ဖတ္တ့ဲ
အတိုင္းလည္း သိ၊ သိတ့ဲ အတိုင္းလည္း က်င့္၊ က်င့္တဲ့ အတိုင္းလည္း ရႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း…

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

4/22/2009, WED:, 1:14:16 AM

 41

*စီးခ်င္းေတြ အလီလ*
ီ

ဟိုက္ နာရီၾကည့္မိေတာ့ ညေန ၆-နာရီ ထိုးေတာ့မယ္… စာက်က္ ေနတာက ခုထိ

တစ္၀က္ေတာင္ မက်ိဳးေသး… က်က္ခ်င္ စိတ္က မရွ…
ိ မက်က္လို႔ ကလည္း မျဖစ္.. မနက္ျဖန္
စာေမးပြဲ ေျဖရဦးမည္.. ခဏေနရင္ ေန႔စဥ္လုပ္ေနက် ဘုရားခန္းသြား ဘုရားရွိခိုး၊ တရားထိုင္၊
ေမတၱာပို႔လည္း လုပ္ရဦးမည္.. တစ္နာရီ ခြေ
ဲ လာက္ ၾကာမည္.. အင္း.. ဘယ္လို လုပ္ရပါ့..

စိတ္ေတြ ေထြလာသည္၊ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္

လုပ္ခ်င္တာ ေတြက မ်ားေန၏။ ထမင္းလည္း စားခ်င္ေသးသည္.. အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကို
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္ မိလိုက္၏။ ဟား စိတ္က ေျဗာင္းဆန္ကို ခတ္ေန တာပါလား..။ သတိေလးကို
ရင္ညြန္႔ ကပ္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့လည္း ရင္ဘတ္ထဲမွာ တအားကို ပူေလာင္ ေနျပန္တယ္.. တဖိန္းဖိန္း
တရွိန္းရွိန္းနဲ.႔ .

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ သိထားတဲ့ အနည္းငယ္ေသာ အသိေလးနဲ႔ စိတ္ဓါတ္

စစ္ဆင္ေရး၊ စိတ္ဓါတ္န႔ဲ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ စီးခ်င္းထိုးပြဲ စတင္လိုက္တယ္.. စိတ္ကို ေသခ်ာ
ၾကည့္လိုက္တယ္.. ဘာကို အရင္ဆံုး လုပ္ခ်င္ေနလဲ ဆိုၿပီး.. စာက်က္ ခ်င္စိတ္က အရင္ဆံုး
တက္လာတယ္.. ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ရေနၿပီ၊ ငါက မရေသးပါလား ဆိုၿပီး
ႏႈိင္းယွဥ္ရင္း မေက်နပ္တ့ဲ မာနနဲ႔ ေဒါသေလး (ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာပါ ဘာရယ္ ေသခ်ာ မသိပါဘူး)
ကလည္း ၾကြလာတယ္၊ အင္း ရန္သူဘက္ ကေတာ့ အေလး သာေနၿပီ…
 42

ဒါနဲ႔တင္ ၿပီးေရာလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး.. စိတ္ကုိ ထပ္ၾကည့္လိုက္ မိေတာ့.. ဟာ

မျဖစ္ေသးပါဘူး ငါက်က္ရဦးမယ္.. ေတာ္ၾကာ မနက္ျဖန္ ေမးလို႔ မရရင္ (ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဗိုက္ပါ
သေဘာမ်ိဳး ေျဖရမွာပါ) ဒုကၡဆိုၿပီး ေတြးတဲ့ ေလာဘေလး ကိန္းေနတာ ထပ္ေတြ႔လိုက္ ျပန္တယ္…
ေဟာ ဒီေလာဘ လက္နက္န႔ဲ ရန္သူက ထပ္ၿပီး တိုက္ေနျပန္ၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ဘာလက္နက္မွ
မသံုးရေသး.. ခုမွ ရန္သူ႔ အေျခ အေန သံုးသပ္တုန္း ရွိေသး၏..။

အဲလို သံုးသပ္ရင္း ဖ်တ္ခနဲဆို ထမင္း စားခ်င္ စိတ္က ၀င္လာ ျပန္၏။ စားခ်င္ေန၏။ အဲ..
အဲဒီမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ စားခ်င္ေနတာ ကလည္း ရန္သူပ၊ဲ ေလာဘ ကိေလသာပဲ.. ဒီရန္သူကလည္း
ငါ့ကို တိုက္ေန တာပါလား.. အင္း ဒီေကာင့္ကိုလည္း ငါျပန္ၿပီး စီးခ်င္း ထိုးမွ၊ တိုက္စစ္ ဆင္မွ၊ အဲလိုမွ
မလုပ္ရင္ ငါရွံဳးရခ်ည္ရ႕ဲ ဆိုတ့ဲ စိတ္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ သႏၱာန္မွာ ျဖစ္လာ ျပန္တယ္..

ေဟာ ေတြးလို႔မွ မဆံုးေသးဘူး.. ဘုရားခန္း သြားခ်င္ လာျပန္တယ္...။ အဲ.. တၿပိဳင္တည္း မွာပဲ

ငါ ဘုရားခန္းသြားရင္ တစ္နာရီ ခြေ
ဲ လာက္ၾကာမွာ.. ေတာ္ၾကာ တရားထိုင္ေနရင္း ဗိုက္ဆာ လာရင္
ဒုကၡဆိုၿပီး ေတြးလံုး ကလည္း ၀င္လာျပန္တယ္..

=============

ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ ဒီစီးခ်င္းပြက
ဲ မေန႔က ျဖစ္ခဲ့တာ ခင္ဗ်..၊ စိတ္ဓါတ္ စီးခ်င္းထိုးပြဲ ဒါမွမဟုတ္
အေတြး စီးခ်င္းပြေ
ဲ ပါ့.. အားပါး ဒီအေတြးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ႏွိပ္စက္တယ္ဗ်ာ.. ခုမွ ျပန္စဥ္းစား
မိတာ..။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက.. ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းကို မသိဘူး.. ခုဟာက ကၽြန္ေတာ္
စာေရးေနလို႔သာ ရွည္ေနတာ.. တကယ့္တကယ္ က်ေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက တၿပိဳင္တည္းလို
ျဖစ္ေနတာ.. ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္လိုက္၊ ဒီဟာ လုပ္ခ်င္လိုက.္ . တကယ့္ကို ဂနာ မၿငိမ္ပါဘူးဗ်ာ..
စိတ္ထဲမွာလည္း ရွဳပ္ေထြးေနတာပဲ..

သတိ၀င္လာလို႔ ဒီစိတ္ကို ျပန္ရွဳေတာ့လည္း ရမလိုလိုပ.ဲ . အဲ ေနာက္ေတာ့ ရွဳတဲ့ စိတ္က

ေပ်ာက္သြား ျပန္ေရာ.. ဒီေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန အဲဒီစိတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကို စီးခ်င္းထုိးေနရတာ.. စီးခ်င္းထိုးတယ္ သာေျပာတာ.. နပန္းလံုးတယ္ လို႔ ေျပာရင္
ပိုေကာင္း ဦးမယ္.. ဒီေကာင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ အေၾကာမာတဲ့ ေကာင္.. အားကလည္း သန္သလား
မေမးနဲ.႔ . သူတစ္ခ်က္ ကိုယ္တစ္ခ်က္၊ သူတစ္ျပန္ ကိုယ္တျပန္ အႀကိတ္အနယ္ တြယ္ေနတာ..
တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္က အေလွ်ာ့ ေပးခ်င္ သြားသလို၊ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေတာ့လည္း သူ႔ဘက္က
အားေပ်ာ့ သြားျပန္တယ္..

ဒါေပမယ့္ သူကလည္း အေလွ်ာ့ မေပးသလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အညံ့ မခံဘူး.. ငါဘာကို

အရင္လုပ္ရမလဲ.. ဘယ္စိတ္ကို အရင္ ႏိုင္ေအာင္ တိုက္ရမလဲ.. ဒီသံုးခု ထဲက (စာဆက္က်က္ မလား၊
 43

ထမင္း အရင္ စားမလား၊ ဘုရားခန္း သြားမလား) ဘာအရင္ဆံုး လုပ္ရမလဲ.. (သံုးခုဆိုတာ

ေလွ်ာ့ထားတာ.. အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက လုပ္ခ်င္ေနတာ ေတြက အမ်ားႀကီး.. စာေရးခ်င္တာနဲ႔ ခ်က္တင္
ထိုင္ခ်င္တာက ပါလိုက္ေသး)

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္လိုက္တာ တိုက္လိုက္တာ လူလည္း.. အဲ စိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္

ပန္းလာတာေပါ့.. ဒီလို တိုက္ရင္း ပထမဆံုး စာက်က္ခ်င္တာကို ႏိုင္သြားတယ္.. ေနာက္ ဒုတိယ
ႏိုင္တာက ထမင္း စားခ်င္စိတ.္ .။ ဘယ္လုိ ႏိုင္လဲ ဆိုေတာ့.. ေအာ္ ငါဒီစာကို ရေအာင္ေတာ့
က်က္ရမယ္.. ဒါေပမယ့္ မရေတာ့လည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး.. ဒီလို က်က္တာဟာ မနက္ျဖန္ တစ္ရက္
တည္းအတြက္သာ အသံုး၀င္မယ္..။ ဒီထမင္းကေကာ ၿပီးရင္ စားလို႔ ရတာပဲ.. ဆရာေတာ္
သံဃာေတာ္ ေတြဆို ညေနစာ မစားဘဲေတာင္ ေနၾကေသးတာ၊ တရား အားထုတ္ႏုိင္ ေသးတာ၊ ငါက
ဘာလို႔ မရရ မွာလည္း စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ..။ ေနာက္ၿပီး ငါ ဘုရားခန္းသြား ဘုရားရွိခိုး ေမတၱာပို႔
စတာေတြဟာ ဒီအလုပ္ေတြန႔ဲ မႏႈိင္းယွဥ္သာေအာင္ အက်ိဳးမ်ားတယ္.. ကုသလ
ို ္ပြားတယ္.. ဒါေၾကာင့္
ငါ ဘုရားခန္း အရင္သြားမယ္ ဆိုၿပီး.. အဲလို ေတြးရင္းနဲ႔ ႏိုင္သြားတာ။

=============================

အဲ စာအေရး ေကာင္းေနလိုက္တာ.. ည ၇-နာရီ ထုိးေတာ့မယ္ဗ်.. ေတာ္ၿပီေနာ္.. ဘုရားခန္း

သြားလိုက္ဦးမယ္..။

အားလံုးပဲ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ျမဲျမံေသာ သတိတရားတို႔ျဖင့္ ကိုယ္စီကယ

ို ္င ျပည့္စံုၾကပါေစဗ်ာ..။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

4/6/2009, MON:, 6:55:03 PM

 44

*ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးေနပါသည္။*

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ေက်ာင္းက ျပန္လာၿပီး ထမင္းစား၊ ေနာက္ တစ္ေရးေလာက္အိပ္၊ ၿပီးေတာ့

ေရခ်ိဳးတယ္ေပါ့…။ အဲလို ေရခ်ိဳးတဲ့ အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးကို မွ်ေ၀ခ်င္တာနဲ႔
ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးလိုက္ရျခင္းပါ…။

ဘယ္လုိ စေျပာရမလဲ… ဒီေနရာကပဲ အရင္ ေတာင္းပန္ ပါရေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ စာသားမ်ား

ထဲမွာ နည္းနည္း မယဥ္ေက်းသလိုမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့ရင္… နားနဲ႔မနာ ဖ၀ါးနဲ႔သာ နာၾကပါ…။

မေျပာလို႔ကလည္း မၿပီးဘူး ဆိုေတာ့.. ေျပာလိုက္ပါ့မယ္… ေရခ်ိဳးတာက ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ဆိုေတာ့

သိၾကတဲ့ အတိုင္း အေမေမြးတဲ့ အတိုင္း ခ်ိဳးတာေပါ့ (ကိုယ္တံုးလံုးခင္ဗ်… ကန္ေတာ့္ေနာ္)..။ အဲလို
ခ်ိဳးေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ ခုလိုေလး ေတြးမိသဗ်…။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိတ္ေဆြတို႔ တစ္ေတြ အေမေမြးတုန္းက အဲလို ကိုယ္တံုးလံုး ဘာမွမပါ

ဗလာနတၳိ ေမြးလာၾကတာေပါ့… အခု အခ်ိန္မွာ ဆင္းရဲ ေနသူေတြေရာ၊ ခ်မ္းသာ ေနသူေတြေရာ
လူတိုင္းပဲေလ… ဘယ္သူမွ ေမြးကတည္းက အ၀တ္ ပါမလာပါဘူး… လူတိုင္း ကိုယ္တံုးလံုးခ်ည္းပဲ…
ေနာက္တစ္ခု သတိရမိတာေလး ရွိေသးတယ္… အဲဒီ ကိုယ္တံုးလံုးကုိ ေပၚလြင္ေအာင္ ေျပာတဲ့
သၾကၤန္ သံခ်ပ္ေလး… ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာၾကတာေလးေပါ့… သၾကၤန္ကားေတြနဲ႔ လိုက္လည္တ့ဲ
 45

ေယာက္်ားသားေတြက ေရပက္တ့ဲ မိန္းမပ်ိဳေလးေတြကို ေျပာတဲ့စကားေလးပါ…။ ဒီေနရာမွာလည္း

စာအသြားကို မယူပါနဲ႔၊ သေဘာ အသြားကို ယူပါ.. ဒီလုိေလး ေျပာၾကတာ… *ဟိ
ဟိုေကာင္မေလး
ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္တံုးလံုး ကုိယ္တံုးလံုး* ဆုိၿပီေတာ့…

ဒါက ေမြးတုန္းက ကိုယ္တံုးလံုး ကိစၥ၊ ကဲ ေသေတာ့ေကာ… အဲ ေသေတာ့ ကို္ယ္တံုးလံုးေတာ့

မဟုတ္ဘူးေပါ့… အ၀တ္ေလးေတာ့ ၀တ္ထား ၾကတာေပါ့… ဒါဟာလည္း လူျမင္မေကာင္းလို႔ ၀တ္ေပး
ထားၾကတာ…

ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ ကိုယ္တံုးလံုးကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနရလဲ ဆိုေတာ့ အဲဒါေလးကို

ျပန္ျပန္စဥ္းစားရင္း သံေ၀ဂ ယူတတ္ေအာင္လို႔ပါ… ဟုတ္ၿပီ ဘယ္လို စဥ္းစားမလဲ… ဘယ္လို
သံေ၀ဂယူမလဲ… ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတာေလး ေျပာၾကည့္ပါ့မယ္…။

ေမြးတုန္းက ကိုယ္တံုးလံုး ဘာမွမပါ၊ ေသေတာ့ေကာ ကိုယ္တံုးလံုးေတာ့ မဟုတ.္ . သို႔ေသာ္

ယူစရာဆုိ၍ ဘာမွ မပါ၊ ယူလို႔လည္း မရ… ကိုယ္ရွာထားသမွ်၊ ကိုယ္စုေဆာင္း ခဲ့သမွ် ဘာမွမပါ…
ကိုယ္ရရွိခဲ့တ့ဲ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ ဒါေတြေကာ ဘာဆို ဘာမွ ပါမလာခဲ့…
မေကာင္းတတ္၍ ၀တ္ေပးလိုက္တ့ဲ အ၀တ္ေလး တစ္စံုနဲ႔ ကူးတို႔ခေလးသာ ရွားရွားပါးပါး
ပါလာခဲ့ၾကတယ္ေလ… ဟုတ္ပါသလား မိတ္ေဆြတို႔…

ဒါေပမယ့္လည္း သင္ယူႏိုင္တာ သင့္ေနာက္ ပါတာေတြလည္း ရွိေနေလရဲ႕… ဘာေတြလည္း

ဆိုေတာ့ သင္ လူ႔ဘ၀ အသက္ရွင္စဥ္က ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ ကံေတြေလ…
ဒါေတြကေတာ့ သင္ ေသၿပီးလို႔ ဘယ္ဘ၀ ေရာက္ေရာက္ သင့္ေနာက္ကုိ အရိပ္ပမာ ထပ္ၾကပ္မကြာ
လိုက္ေနၾကမွာ…

သင္ေကာင္းတာ လုပ္ခ့ရ
ဲ င္ေတာ့ ေကာင္းတာေတြ ပါမေပါ့… မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ
လုပ္ခဲ့ရင္လည္း အဲဒီ အကုသိုလ္ေတြ ပါမွာေပါ့ေနာ… အဲ ေနာက္ ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာ ေရာၿပီး
လုပ္ခဲ့တဲ့ သူေတြ အတြက္လည္း ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ႏွစ္ခုက ေရာသမၿပီး အက်ိဳးေပးမွာက
ဧကန္ မလြဲပေ
ဲ လ… အက်ိဳးေပးတဲ့ အခ်ိန္ေတာ့ ကြာခ်င္ ကြာမေပါ့…

ဒီေနရာမွာ ေသတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး သံေ၀ဂ ယူႏိုင္စရာ စကားေလး ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္…

ဘုန္းဘုန္းဦးေကာသလႅ တရားတစ္ပုဒ္မွာ ေျပာသြားတာေလးပါ…။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက
ေအာက္က တရားနာသူေတြကို ခုလို လွမ္းေမးတယ္ေလ…

ဒကာတု…
ိ႔ ဒကာတို႔ရ႕ဲ အမ်ိဳးသမီး ေသရင္ နားကပ္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ခၽြတ္မလဲတ…
ဲ့

တကယ္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ တအား သံေ၀ဂ ရစရာ ေကာင္းပါတယ္… အေျဖကေတာ့

ေျဖျပစရာ မလိုဘဲ လူတိုင္း သိၿပီးသားပါ… ဘယ္အခ်ိန္မွာ ခၽြတ္မလဲဆိုတာ..
 46

ေသေသၿပီးခ်င္း ခၽြတ္မွာေပါ့… ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ တဲ…

့ ဘုန္းဘုန္းက အဲလို သံေ၀ဂရဖြယ္
ေဟာသြားပါတယ္…

တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိရင္ ရွိၾကမွာပါ… ေသေသၿပီးခ်င္း မခၽြတ္ဘဲ ေနာက္မွ ခၽြတ္တာမ်ိဳး… ဒါေပမယ့္

ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ နားကပ္ကို ခၽြတ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ… ဘယ္သူမွ ဒီတန္ဖိုးၾကီး ပစၥည္းကို
ထည့္ေပးဖို႔ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစား ရမယ့္ ကိစၥပါ… မခၽြတ္ဘဲ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ လူေတြလည္း
ရွိခ်င္ရွိခ်င္မွာ… ထားပါ အဓိကကေတာ့ ကိုယ္ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ကို ဘာမွ မပါဘူးဆိုတာကို
ေျပာခ်င္တာပါ...
ာပါ...။
...

ကဲ အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြတ…
ို႔ မိတ္ေဆြတုိ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ေမးခ်င္တာက… သင္တို႔ေတြ
အခု ဘာေတြ လုပ္ေနၾကသလဲ… ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ပါမယ့္ အရာေတြ လုပ္ေနၾကသလား…
ဒါမွမဟုတ္ အကုသိုလ္ေတြ လုပ္ရင္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္း ေနၾကလား…

ဒါေလးကုိ စဥ္းစား ၾကည့္ၾကဖို႔ အေလးအနက္ ေျပာပါရေစ၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ညအိပ္ရာ ၀င္ခါနီးတိုင္း

ငါဒီေန႔ ကုသိုလ္ရေၾကာင္း ဘာေတြ လုပ္ခဲ့လ…
ဲ ေနာက္ အကုသိုလ္ ကိစၥေတြေကာ
ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား လုပ္ခ့လ
ဲ …
ဲ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို
ျပန္ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ဘယ္ဟာက ပိုမ်ားလဲ… စသျဖင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္… အဲလို ဆင္ျခင္
ၿပီးရင္လည္း ေနာက္ရက္ေတြမွာ ကိုယ္ဒီေန႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ အလုပ္မ်ိဳး ေနာက္ထပ္
ထပ္မျဖစ္ေအာင္၊ ကုသိုလ္ အလုပ္ေတြသာ တိုးပြားသထက္ တိုးပြားေအာင္လည္း လုပ္ေဆာင္ဖို႔
လိုပါတယ္…

အဲလိုသာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဆင္ျခင္ လုပ္ကိုင္ေနရင္ေတာ့ ေမြးတုန္းက ဘာမွမပါတဲ့

ကိုယ္တံုးလံုးဘ၀၊ ေနာက္ ေသတဲ့အခါမွာလည္း အ၀တ္ တစ္စံုကလဲြၿပီး ဘာမွမပါတဲ့ ဘ၀ေတြကို
ေက်ာ္လြန္ၿပီး သင့္အတြက္ ကုသိုလ္ေတြသာ ေနာင္ဘ၀ကို ေက်းဇူးျပဳ ပါသြားေတာ့မွာပါ…

ေနာင္ဘ၀လုိ႔ေျပာလို႔ သံသရာ လည္ေစတာပဲ လို႔ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး… ပါရမီေတြ

မျပည့္ေသး သေရြ႕ေတာ့ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ ေတြကို ထပ္ကာ တလဲလဲ ျဖတ္သန္းရင္း ျပည့္တ့ဲ
အထိေတာ့ ျဖည့္ေနရဦးမွာပါ… အဲသလို ျဖတ္သန္းရာမွာ ဒီကသ
ု ိုလ္ တရားေတြက အေထာက္အပံ့
အေနနဲ႔ေတာ့ ပါေနဦးမွာပါ… ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္က ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ပါတဲ့ အကုသိုလ္
တရားေတြကုိ ေရွာင္ရွားရင္း ကုသိုလ္ တရားေတြသာ အစဥ္သျဖင့္ တိုးပြားေအာင္ သတိေလးနဲ႔
ထိန္းၿပီး ဘ၀ကို ျဖတ္သန္း ေစခ်င္ပါတယ္…။

ဒါက ေရခ်ိဳးရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတဲ့ ပထမ အခ်က္ပါ…။ ေနာက္တစ္ခ်က္က…

 47

ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔တစ္ေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ခႏၶာက ေၾကးေညာ္ ေတြကင္းေအာင္ ကိုယ္ေနထိုင္တ့ဲ

ေဒသကို လိုက္ၿပီး တစ္ရက္ တစ္ခါ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ခါျဖစ္ျဖစ္ ေရခ်ိဳးၾကပါတယ္… ဒီလုိမွ မခ်ိဳးရင္
ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေၾကးေတြ အထပ္ထပ္ ကပ္လို႔ အနံ႔ ေတြ ထြက္လာတတ္တာ လူတိုင္း သိၿပီးသားပါ…

ဒီလုိပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပုထုဇဥ္ေတြရ႕ဲ စိတ္ခႏၶာမွာလည္း အကုသိုလ္ ဆိုတ့ဲ

ေၾကးေညာ္ေတြက ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လာလာၿပီး တြယ္ကပ္ ၿငိစြန္း ေနၾကတာပါ…။ ဒီအကုသိုလ္
ေၾကးေညာ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြရ႕ဲ စိတ္ခႏၶာမွာ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္၊
ကြာက်ေအာင္၊ အကုသိုလ္ အန႔ံေတြ မနံေအာင္ တရားေရေအး၊ ကုသိုလ္ ေရေအးေတြကို
စိတ္ခႏၶာေပၚ ေလာင္းလို႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သတိရတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ခ်ိဳးေပးသင့္ပါတယ္…။ ဒီလုိ
ခ်ိဳးေပးပါမွ ဒီအကုသိုလ္ ေၾကးေညာ္ အနံ႔ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ စိတ္သႏၱာန္ကေန တေျဖးေျဖး
ကင္းစင္ လြင့္ေပ်ာက္မွာပါ…

အကုန္လံုး ကင္းစင္ပါ့မလား လို႔ေတာ့ ဆင္ေျခ တက္စရာ လိုမယ္ မထင္ပါဘူး…။

ကိုယ့္ဘက္က မွန္မွန္ တရားေရေအး၊ ကုသိုလ္ ေရေအးေတြနဲ႔ ပံုမွန္ ခ်ိဳးေပးေနဖို႔ပဲ လိုတယ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္…။

ကဲ မိတ္ေဆြတို႔… အရင္က ဘာပဲ ျဖစ္ခဲ့ ျဖစ္ခ…

ဲ့ . အဲဒီ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကုိ ျပန္ေတြး
မေနပါနဲ႔ေတာ့… လုပ္စရာရွိတ့ဲ ကုသိုလ္ အလုပ္ေတြ၊ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြကိုသာ
ပံုမွန္လုပ္ရင္း သင္တုိ႔ စိတ္သႏၱာန္က အကုသိုလ္ ေၾကးေညာ္ေတြကို ေဆးေၾကာၾကပါစို႔…။

အဲ ဒီလုိေျပာလို႔ မိတ္ေဆြတို႔က မင္းေကာ အဲလို အကုသိုလ္ ကင္းေအာင္ ဘာလုပ္ေနလဲလို႔

ေမးခ်င္မလားပဲ… ဒီလုိေမးလာရင္ေတာ့…

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးေနပါတယ္လ…
ို႔ ။

****************************************************

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

3/20/2009, SAT:, 7:45:48 PM

 48

*ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာ ဆံုးျဖတ္ပါ*
ါ*

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ…

ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္း အရာေလးကို ေရးဖို႔ စဥ္းစားထားတာ ၾကာပါၿပီ… ဒါေပမယ့္

နည္းနည္း အလုပ္မ်ား ေနတာနဲ႔ ခုမွပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္… ဒီၤလိုဗ်…

ကၽြန္ေတာ္ ခုတေလာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဘုရားခန္း၀င္၊ ဘုရားရွိခိုး၊ တရားထိုင္ ဒါေလးကို

လုပ္ျဖစ္ ေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ… အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတာေလး ေျပာခ်င္လ…
ို႔ ျဖစ္သင့္ မျဖစ္သင့္၊
လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ကိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္ေစလိုပါတယ္… ဘာလဲဆိုေတာ့
ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္တ့ဲကိစ…
ၥ
 49

ဟုတ္ၿပီ ဘုရားဆြမ္း ေတာ္ကပ္တာ ဘာျဖစ္သတုန္းလို႔ ေမးရင္ေတာ့…

အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားခန္း၀င္ေတာ့ ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ထားတာ ေတြ႔တယ္…

သစ္သီးဆြမ္း ေတြေပါ့ဗ်ာ… နာနတ္သီး၊ ပန္းသီး၊ ကၽြေ
ဲ ဂါသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ စပ်စ္သီး…
စံုေနတာပါပဲ… အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကိုသြား သတိထားမိ သလဲ ဆိုေတာ့ ဒီသစ္သီးေတြ
ဘုရားကိုသာ ကပ္ထားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လွီးထားျခင္း၊ အခြံႏႊာထားျခင္း၊ တစ္ခုတစ္ေလမွ မရွိဘူး…
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သာြ းတဲ့ အခ်ိန္က ညဘက္။ ဒီအခ်ိန္အထိ ဘုရားဆြမ္းေတာ္က
လာမစြန္႔ေသးဘူး… ေမ့ေနလို႔မ်ား မစြန္႔တာလားလို႔ အစေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲလို ေတြးတာေပါ့…
ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ဘူးဗ်… သူက လျပည့္၊ လကြယ္မွ တစ္ခါ စြန္႔သတဲ့…

ဘာလို႔ အဲလို လ၀က္ေနမွ တစ္ခါ စြန္႔သလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းမွာ အဖြလ

႔ဲ ိုက္
လစဥ္ လျပည့္ လကြယ္ေန႔တိုင္း ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ၾကတယ္ေလ… အဲဒါကို ေနာက္တစ္ဖ႔ဲြ
ဆြမ္းကပ္အလွည့္ မေရာက္မခ်င္း ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္ထားတာကို မစြန္႔ဘူးတဲ့… (သစ္သီး ဆြမ္းကို
ဆိုလိုတာပါ.. ဒီေနရာမွာ... ဆြမ္းနဲ႔ ဆြမ္းဟင္းကိုေတာ့ စြန္႔ၾက ပါတယ္)..။ စြန္႔တဲ့ အဖြဲ႔လည္း ရွိခ်င္ရင္
ရွိမွာပါ… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုတာက ဒီလို မစြန္႔တာကို အျပစ္ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး…
လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ ျဖစ္သင့္ မျဖစ္သင့္ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ ေစခ်င္တာပါ…

ကၽြန္ေတာ္ သိထားတာေလး ေျပာပါရေစ၊ ဒီေနရာမွာ… ဒီလို သိေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပဖူးတာပါ…. နံပါတ္တစ္အခ်က္က သစ္သီးေတြကို
မခြဲမစိတ္၊ ေနာက္ အခြံမႏႊာဘဲ ဘုရား ဆြမ္းေတာ္ ကပ္တဲ့ ကိစၥ…

စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ၊ ဆရာေတာ္ေတြကို အခ်ိဳပြဲ

ကပ္ရင္ေတာင္မွ လိေမၼာ္သီး ဆိုလည္း လိေမၼာ္သီး အေလ်ာက္ အခြံႏႊာ အမႊာေလးေတြ တစ္ခုခ်င္း
ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္၊ ပန္းသီး ဆိုရင္လည္း ပန္းသီး အေလ်ာက္ အခြံႏႊာ၊ ခြဲစိတ္ၿပီးမွ ကပ္ၾကၿပီးေတာ့
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ဘုရားက်မွ အခြံမႏႊာ မခြဲမစိတ္ဘဲ ကပ္ၾကတာပါလိမ.့္ .. သူတို႔တစ္ေတြ လုပ္တာနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘုရားသခင္က ကိုယ့္ဟာကို အခြံႏႊာ၊ ခြဲစိတ္ၿပီး ဘုဥ္းေပး ရမယ့္ကိန္း ဆိုက္ေနၿပီ...

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဒီလို ေျပာျခင္းသည္ ဘုရားရွင္အား တေလးတစား၊ တရိုတေသ

သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနသလိုမ်ိဳး ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ေစခ်င္တာပါ... ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ ညီမညီ၊ ဘုရားေဟာ
ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး...

ဒါမ်ိဳးကလည္း ဘုရားရွင္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္ သက္၀င္ ၾကည္ညိဳလာေလ.. ပိုၿပီးေတာ့

တေလးတစား ဆြမ္းေတာ္ကပ္တ့ဲ ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေသာက္ေတာ္ ေရခ်မ္း ကပ္တဲ့ ေနရာမွာပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ပိုၿပီး တေလးတစား ရွိလာေလပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္...
 50

ကၽြန္ေတာ္ဆို အခု ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္ရင္ ကိတ္မုန္႔ဆို္ လွီးၿပီးမွ ကပ္တယ္၊ လွီးတာ

ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြ စားႏိုင္ သလိုမ်ိဳး တစ္လုပ္စာ ပမာဏ ကိတ္မုန္႔ ေလးေတြကို
လွီးတယ္၊ ၿပီးမွ ကပ္တယ္...၊ ေနာက္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္လို အရာမ်ိဳး ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ရင္လည္း
ဇြန္းေလးတပ္ၿပီးမွ ကပ္တယ္၊ လက္သုတ္ ပု၀ါေလးလည္း ခ်ထား ေပးတယ္... ပန္းသီး ဆိုရင္လည္း
အခြံႏႊာ၊ တစ္လုပ္စာ အရြယ္ လွီးၿပီးမွ ကပ္တယ္... က်န္တဲ့ အရာေတြလည္း ထိုနည္း တူပါပဲ...
အဓိကကေတာ့ ဘုရားရွင္ကို သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနသလိုမ်ိဳး တရိုတေသ တေလးတစား ကပ္တ့ဲ
သေဘာပါ...

ေနာက္ ဆြမ္းေတာ္ ကပ္တ့ဲ ေနရာမွာလည္း အလ်င္စလို မလုပ္ဘူး.. အလုပ္ရွိေနလို႔ ျမန္ျမန္

ဆန္ဆန္ ကပ္တ့ဲ ပံုစံမ်ိဳး ဘုရား မရွိခိုးဘူး... ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားရွိခိုးဖို႔ ၾကာမယ့္
အခ်ိန္ကုိ နဂို ကတည္းက ခ်န္ထားတယ္.. ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ အလုပ္ရွိေနတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ
ကမန္းကတန္း၊ ကတိုက္ကရိုက္ ဘုရားရွိခိုးေတာ့ ရတဲ့ ကုသိုလ္ကလည္း ကမန္းကတန္း
ကတိုက္ကရိုက္န႔ဲ တန္တ့ဲ ကုသိုလ္ပဲ ရမွာစိုးလို႔...

ဒါေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး မေန႔က ေလးတင္ ဘုန္းဘုန္း အရွင္ေဆကိႏၵ ရဲ႕ ဧည့္သည္ ဆိုတ့ဲ

တရာေလး နာလိုက္ရေသးတယ္... အဲဒီမွာ ဒီလိုေလး ဘုန္းဘုန္းက ေဟာထားတယ္..

“သံသရာ ခရီးသြား ဧည့္သည္ေတြ အေနနဲ႔ ဒါန ရိကၡာထုပ္၊ သီလ ရိကၡာထုပ္၊ ဘာ၀

ဘာ၀နာ
ရိကၡာထုပ္ တို႔ကို တတ္စမ
ြ ္းသမွ် ထုပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္တ...
ဲ့... အဲသလိုမ်ိဳး ထုပ္ပိုး ရာမွာလည္း
ေသေသသပ္သပ္ လွလွပပ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပိုးရမယ္တဲ့၊ ကမန္းကတန္း ၾကြတ္ၾကြတ္အိပ္န႔ဲ
ထုပ္သလိုမ်ိဳး ထုပ္ပိုး ရင္ေတာ့ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ ဒါန၊ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ သီလ၊ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္
ဘာ၀
ဘာ၀နာေတြပဲ အက်ိဳးေပးမွာမို႔ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ ကုသိုလ္ပဲ ရမယ္တ”ဲ့ ေလ...။

ကၽြန္ေတာ္ေရးတာ ဘုန္းဘုန္း ေဟာခဲ့တဲ့ စကားအသံုး အႏႈန္းေတြနဲ႔ လြေ

ဲ ကာင္း
လြဲႏိုင္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ သေဘာ တရားကေတာ့ ဒီသေဘာ တရားပါပဲ…

ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုတာက ဆြမ္းေတာ္ စြန္႔တဲ့ အပိုင္းပါ.. ေန႔ခင္း ၁၂-နာရီ

ေက်ာ္ရင္ ဘုရားရွင္ေကာ၊ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ ေတြပါ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးလို႔ မရေတာ့မွန္း
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေတြ လူတိုင္းနီးပါး သိၾကပါတယ္… အဲဒါကို တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီေန႔ ဆြမ္းေတာ္
ကပ္ထားတာကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေနာက္ရက္ ကူးသြားတဲ့ အထိ မစြန္႔ၾကတာလဲ… ကၽြန္ေတာ္
နားမလည္ဘူး… တန္ဖိုးၾကီးၾကီး သစ္သီးေတြ လွဴဒါန္း ထားတာကို လူျမင္ ေကာင္းေအာင္
မစြန္႔တာလား… ဒါမွမဟုတ္ ေမ့တတ္တဲ့ ၀ါသနာေၾကာင့္လား… လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ဆြမ္းေတာ္
 51

ကပ္တယ္၊ ေနာက္ရက္ အထိ မစြန္႔ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ အက်ိဳးေမွ်ာ္တဲ့ ဒါန၊ ယုတ္ညံ့တ့ဲ ဒါန
(ဟီနာ ဒါန) ျဖစ္သြားပါၿပီ…။

ဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ေတာ့ ၁၂-ေက်ာ္ရင္ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကို အခ်ိန္မွီ

စြန္႔သင့္ပါတယ္… ညေန ၅-နာရီ၊ ၆-နာရီ အထိ ေရာက္သြား တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး… ေနာက္
ဒီေန႔ ကပ္ထားတာ ကိုလည္း ေနာက္ေန႔ ျပန္ကပ္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး (ဥပမာ- သစ္သီးလို
အရာမ်ိဳး မစြန္႔ဘဲ ထားျခင္း) ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို တကယ္ ယံုၾကည္ေလးစား ၾကည္ညိဳတယ္
ဆိုရင္ေပါ့ဗ်ာ…

ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္.. လွဴဒါန္းတဲ့ ပမဏနဲ႔ ပတ္သတ္လ…

ို႔ ဥပမာ-
ဘုရားရွင္ကို ဆြမ္းလွဴၿပီ၊ ဆြမ္းကပ္ၿပီ ဆိုပါစိ…
ု႔ အဲသလုိ ကပ္ရင္လည္း ပန္းကန္ ေသးေသးေလးမွာ
ေၾကာင္စာ ၾကြက္စာေလာက္ ထည့္ၿပီး မကပ္သင့္ပါဘူးတဲ့၊ ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ေတာ့ ေၾကာင္စာ
ၾကြက္စာေလာက္၊ ဆုေတာင္း လိုက္တာက်ေတာ့ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာ…
တရားရဲ႕လားတဲ့…. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ဒီစကားေတြက… ျဖဴးဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး
ေဟာသြားတာ… “ေသြ
ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့ သာသနာ”
သာသနာ တရားေတာ္မွာ…

ကဲ.. စာရွဳသူ ဓမၼ မိတ္ေဆြတို႔ေရ… ကၽြန္ေတာ္ ေရးတာလည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားသြားၿပီ…။

တစ္ခါ တစ္ေလ က်ေတာ့လည္း လူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ၀ိပႆနာ၊ ၀ိပႆနာ လုိ႔သာ
ေအာ္ေန၊ ေျပာေနၾကေပမယ့္ ေအာက္ေျခမွာ က်ေတာ့ အခုလို လစ္လပ္သြားတာ မ်ိဳးေလးေတြ
ရွိတတ္လို႔ပါ..။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားလိုက္ရ ျခင္းပါ…။

ဒီအေၾကာင္း အရာေလး ေတြက လုပရ

္ မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး…
လုပ္သင့္တယ္ ထင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသား လိုက္ရတာပါ… လုပ္မယ္၊ မလုပ္ဘူး ဆိုတာ ကိုေတာ့
ကိုယ့္ဟာကုိယ္သာ ဆံုးျဖတ္ၾကပါေတာ့…။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

3/6/2009, FRI:, 3:44:38 PM

 52

*တတ္သမွ် ဆပ္ၾကရေအာင္*

အစ္မ.. ဒီစာအုပ္ေလးယူမယ္..

ေအးေမာင္ေလး ခုနစ္ရာပါ..

ဘာစာအုပ္လို႔ ထင္ပါသလဲ မိတ္ေဆြ။ .. ဘယ္သိမလဲဗ်.. ေနာ.. ကၽြန္ေတာ္မွ ဘာမွ

မေျပာရေသးတာ။ ဒါကေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါ ကြမ္းျခံကုန္းက အေမ့ဆီမျပန္ခင္ ၂၉-လမ္းထိပ္က
စာအုပ္ဆိုင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေနက်၊ ၀ယ္ေနက် လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုပါ။ ဘာေတြ ၀ယ္သလဲဆိုေတာ့
ဆရာေတာ္ေတြ ေရးတဲ့ တရားစာအုပ္ေတြ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက အဓိက ၀ယ္ျဖစ္တာကေတာ့
ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကနဲ႔ ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္တို႔ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။

ဘာလုပ္ဖို႔ ၀ယ္တာလဲလို႔ ေမးခ်င္ေနၿပီလား မိတ္ေဆြ..။ မိတ္ေဆြ မေမးခ်င္လည္း

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေျဖရမွာပဲ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က တအားေျပာခ်င္ ေနတာကိုး။
တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ တရားအသိ မသိရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ ေမြးသမိခင္ ေက်းဇူးရွင္
အတြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္အားတဲ့ စေနနဲ႕ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ အိမ္ျပန္တိုင္း အဲဒီလိုမ်ိဳး
စာအုပ္ေလးေတြ ၀ယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အေမကို ဖတ္ျပေနက်ပါ။ အေမ တရားအသိေတြ တိုးပြားပါေစ
ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။
 53

ဒီလိုမ်ိဳးတရားနဲ႔ ေက်းဇူး ဆပ္နည္းကိုလည္း ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕

စာအုပ္တစ္အုပ္ကေန ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ့တာပါ။ တရား မသိေသးတဲ့ မိဘတရား သိေအာင္၊
သီလမရွိေသးတဲ့ မိဘ သီလရွိေအာင္၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မလုပ္တဲ့မိဘ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ
လုပ္ေအာင္.. ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတြ ကိုယ့္မိဘအေပၚ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ သားသမီး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ရာ ေရာက္တယ္လို႔ ဆိုထားတာကိုးဗ်။

အရင္ကေတာ့ အေမ ဒီစာအုပ္ေလးေတြ အေမအားရင္ ဖတ္ေနာ္လုိ႔ ေျပာၿပီး

၀ယ္ေပးဘူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေမက အသက္က စကားေျပာလာေတာ့
မ်က္စိကမႈန္ၿပီေလ။ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေအာ္.. ငါဖတ္ျပမွပဲ
ငါ့အေမ တရား သိႏိုင္မွာပါလား ဆိုၿပီး အားတဲ့အခ်ိန္၊ အေမ စိတ္ပါ၀င္စားႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ေလးေတြ
ေရြးၿပီး ဖတ္ျပရေတာ့တယ္။ ဖတ္ျပေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ေအာ္.. ငါသည္ ငါ့အေမကို တရားနဲေက်းဇူး
ဆပ္ေနတာပါလား ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပီတိ ျဖစ္ရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ စဥ္းစားမိတာ တစ္ခု ရွိေသးတယ္ ခင္ဗ်။ DVD

စက္ေလးတစ္လံုး ၀ယ္ၿပီး တရားေခြေလးေတြဖင
ြ ့္ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္မရွိတဲ့ formal ရက္ေတြမွာ
တရား နာခိုင္းမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေငြေၾကး အခက္အခဲေၾကာင့္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္
မလုပ္ေပးႏိုင္ခ့ပ
ဲ ါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရတဲ့ လခက အေမ့ကို တစ္၀က္ေထာက္ပံ့၊ ကၽြန္ေတာ္က တ၀က္သံုး
ဆိုေတာ့ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ သိပ္မရွိဘူးေလ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕မွာ မီးကသိပ္မွန္၊
မီးလာျပန္ ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာက မီးအားျမႇင့္စက္ မရွိေတာ့ ေဘးအိမ္ေတြက ဆြတ
ဲ ာနဲ႔ပဲ
မီးအားကကုန္ေရာ။ ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္မွ ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္၀ယ္ရမယ့္ ျပႆနာေတြက
အမ်ားၾကီးေလ။

ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ ၾကံျပန္တယ္။ MP-3 ေလး တစ္လံုးေလာက္ ၀ယ္ျပီး တရားနာ

ခိုင္းရင္ ေကာင္းမလားေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက MP-3, 1-G တစ္လံုးကို သံုးေသာင္းေက်ာ္ ရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစား ၾကည့္တယ္။ ငါသံုးလေလာက္ စုလိုက္ရင္ေတာ့ ရႏိုင္ေကာင္း ပါရဲ႕လို႔။ ဒီလိုန႔ဲ
ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္ျဖစ္ သြားသလို အေမလည္း ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို တရားနာခြင့္ ရသြားတယ္
ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေသးသလဲ ဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ရင္ ပန္းဆိုးတန္း

ဆိပ္ကမ္းကေန အေမ့အတြက္ စားစရာ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခ၀
ု ယ္သြား ေပးတယ္။ အဓိက
၀ယ္ျဖစ္တာကေတာ့ အေမ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ ေျမပဲယိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မုိးတြင္းဆိရ
ု င္ေတာ့ ေျမပဲယိုက
နည္းနည္း ရွာရခက္တယ္ ခင္ဗ်။ ေရေငြ႔မ်ားတဲ့ ရာသီဆိုေတာ့ ေရာင္းတဲ့ သူေတြက ေျမပဲယိုကို
သိပ္မလုပ္ေရာင္းၾက ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့လည္း ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာင္း၀ယ္ ရတာေပါ့ဗ်ာ။
 54

၀ယ္ရံုတင္ပလ
ဲ ား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ အိမ္ေရာက္ရင္ အေမ.. သားဒါကိုေတာ့ အေမ
ဆြမ္ေတာ္တင္ဖို႔ ဖယ္ထားတယ္၊ ဒါကေတာ့ မနက္ ဆြမ္းခံၾကြမယ့္ ဦးဇင္းေလးကို ေလာင္းဖို႔၊
ဒါကေတာ့ အေမစားဖုိ႔ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးပါ ေသးတယ္။

အလွဴအတန္း ရာသီေတြ ဆိုရင္လည္း အေမေရ..ဒါကေတာ့ အေမသံုးဖို႔ သားလခပါ၊

ဒါကေတာ့ လွဴဖို႔ တန္းဖို႔ပါ အေမဆိုၿပီး လစာတစ္၀က္အျပင္ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ္ သံုးမယ့္ အထဲက
သပ္သပ္.. ထပ္ေပးပါ ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းထဲက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သိမ္ေဆာက္
တုန္းကလည္း အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကး ပမာဏေပးၿပီး သြားလွဴခိုင္းဘူးတယ္၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမိဳ႕မွာ ဗုဒၶသာသနာ့ ေကာလိပ္ ဖြင့္တုန္းကလည္း လွဴခိုင္းဘူးေသးတယ္။ အလွဴနဲ႔
ပတ္သတ္ၿပီး အေမလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ေပးခဲ့ ဘူးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခု လွဴဒါန္းခဲ့လို႔ ရွိရင္လည္း အေမေရ.. သားေတာ့ ဒီ့အတြက္ ဒီလို လွဴဒါန္းခဲ့တယ္
အေမ၊ အဲဒီအတြက္ အေမ သာဓုေခၚေနာ္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္ျပဳခဲ့တဲ့ လွဴဒါန္းမႈေတြ
ေျပာျပၿပီး အမွ်ေ၀ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ္.့ . ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္တာ တစ္ခုရွိပါ ေသးတယ္။ နတ္ကိုးကြယ္မႈန႔ဲ ပတ္သတ္ၿပီး

ေတာ့ေပါ့။ ဒါေတြက မကိုးကြယ္ ထိုက္ဘူး အေမလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ရွင္းျပရင္ အေမက ဘာလုပ္တယ္
မွတ္သလဲ။ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရယ္တာခင္ဗ်။ သားရယ္.. အေမတို႔ အဘိုးအဘြား လက္ထက္
ကတည္းက ကိုးကြယ္လာတာ၊ အေမေတာ့ မစြန္႔ႏိုင္ေသးဘူး တဲ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ နတ္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ဆရာေတာ္ေတြ ေဟာတဲ့ တရားေတြ
ဖြင့္ျပရင္လည္း.. သူတို႕က ဘုန္းၾကီးေတြ ဆိုေတာ့ ေဟာမွာ၊ ေျပာမွာေပါ့တဲ့ေလ။ အဲဒီအတြက္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားရဦးမွာပါ။ ဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ ေဟာသလို အသက္ေလးဆယ္ ေက်ာ္သြားလို႔
ခိုင္မ်ားေနသလား မသိပါဘူးဗ်ာ။

ဒါနဲ႔ DVD စက္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေျပာရ ဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္ေပးျဖစ္ သြားတယ္

ခင္ဗ်။ ေခ်းေငြရတာနဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္သာြ းတာ၊ ၾကြားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္.. ၀ူဖာ ေတာင္ အဆစ္ပါလိုက္
ေသးတယ္။ အေမ့ရ႕ဲ ကုသိုလ္ကံန႔ဲ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ စိတ္ဆႏၵ တိုက္ဆိုင္သြားလို႔နဲ႔ တူပါတယ္ဗ်ာ။
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ.. လွ်ပ္စစ္မီး ကလည္း နာဂစ္ျဖစ္ၿပီးမွ အားေကာင္းသလား မေမးနဲ႔။
မီးအားျမႇင့္စက္ေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီေတာ့မွပဲ နည္းနည္း ေနသာထိုင္သာ
ရွိသြားေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ဒီရုရွား ေရာက္ၿပီးမွ အေမ့ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္တာ

ရွိေသးတယ္ဗ်...။ ကိ၀
ု င္းျမင့္န႔ဲ ေတြ႔ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွ...။ ဘာလဲဆိုေတာ့ တရားအလုပ္လုပ္ဖ.ို႔ ..။
အေမေရ... တရားအားထုတ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို ဘယ္လို ရွဳရမယ္...၊ ေရွ႕က အပ်က္ကို
ေနာက္ဉာဏ္က ဘယ္လုိ လိုက္ရမယ္...၊ အဓိကကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ တစ္လံုးပါပဲ အေမရယ္..
 55

သတိေလး မလြတ္ေစနဲ႔ စသျဖင့္ေပါ့... ကၽြန္ေတာ္ သိထား သေလာက္။ အေမ နားလည္ေအာင္

ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကိဳးစား ရွင္းျပလိုက္ရတယ္..။

ဒါ့အျပင္ ဒီအေၾကာင္းေလး ကိ၀

ု င္းျမင့္ကို ေျပာျပမိတာနဲ႔ ညီေရ ပဋိစၥ သမုပၸါဒ္ေလးေကာ
ရွင္းျပလိုက္လားလုိ႔ ေမးတာကို ကၽြန္ေတာ္က မရွင္းျပလိုက္မိဘူး အစ္ကိုလို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္...။
အဲဒီေတာ့ ကိ၀
ု င္းျမင့္ကလည္း ေနာက္တစ္ခါ အေမနဲ႔ အြန္လိုင္းက စကားေျပာျဖစ္ရင္ ရွင္းျပႏိုင္ေအာင္
ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အေၾကာင္း အေမ့ကို ျပန္ေျပာႏိုင္ေအာင္ အလြယ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ရွင္းျပခဲ့
သင္ေပးခဲ့တယ္ ခင္ဗ်...။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပဋိစၥ သမုပၸါဒ္အေၾကာင္း အေမ့ကို ရွင္းျပႏိုင္ခဲ့တယ္...။
ဒိ႒ိအေၾကာင္းေကာ၊ ေနာက္ သစၥာေလးပါး အေၾကာင္းပါ...။ ကၽြန္ေတာ္သိတာေလးေတြန႔ဲ
နားလည္သေလာက္ ေပါ့ဗ်ာ...။

ဒီလို အလြယ္ဆံုး ရွင္းျပတာကို သိခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့ၿပီးတဲ့

ေလာကတြင္အသိသင့္ဆံုးအရာ မွာ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...။ အျပည့္ အစံုေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး... သိသေလာက္ ေလးနဲ႔ ရွင္းျပထားရတာ ဆုိေတာ့...။

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းတာ တစ္ခုက အေဖ့ကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေက်းဇူး မဆပ္ခ့ရ

ဲ
ဘူးဗ်ာ။ အေဖဆံုးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ၁၆-ႏွစ္။ အခုလုိမ်ိဳး ေက်းဇူး ဆပ္ရ ေကာင္းမွန္း
အေဖရွိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ တကယ့္ကို ဘာဆိုဘာမွ မသိခဲ့တာ။ အေဖ ေနမေကာင္းတုန္းက ျပဳစုခ့တ
ဲ ာ
ေလာက္ပရ
ဲ ွိတယ္။ အခုေတာ့လည္း အေဖ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးႏိုင္တာက လွဴမွ်ေ၀၍ ဆိုတ့ဲ
သားသမီး ၀တၱရား တစ္ခုပရ
ဲ ွိေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ၿပီးတိုင္း အေဖ့အတြက္
ရည္စူးၿပီး အမွ် ေပးေ၀တာ ေလာက္န႕ဲ ပဲ ေက်နပ္ေနရ ေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ။

အခုစာဖတ္သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အမ်ားၾကီး မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏိုင္သူ ျဖစ္ေကာင္း

ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီစာက ကၽြန္ေတာ့္လိုမ်ိဳး မိဘေက်းဇူး မဆပ္ႏိုင္ေသး သူမ်ားအတြက္
ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးသား လိုက္ရျခင္းပါ။ တဆက္တည္း မွာပဲ ဒီစာေရးတာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္
ကိုယ္ရည္ေသြး လိုစိတ္ လံုး၀မရွိပါဘူးဆိုတာ ထပ္ဆင့္ ေျပာၾကားပါရေစ။
 56

အားလံုးပဲ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ျမဲျမံေသာ သတိတရားတို႔ျဖင့္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ

ျပည့္စံုၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလ်က္..

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

2/28/2009, SAT:, 10:23:17 AM

 57

*အမိႈ္က္လည္း ပစ္တတ္ေစ၊ အမိႈက္ပံုးလည္း သြနတတ္

္တတ္ေစ*
စ*

မနက္ကေပါ့ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားၿပီး ပန္းကန္သြားေဆးတယ္… ပန္းကန္ေဆးတဲ့

ေဗဇင္နားမွာ အားပါးပါး အမႈိက္ေတြကို ပြစာၾကဲလို႔.. ဒီျမင္ကင
ြ ္းက ဒီတစ္ခါမွ မဟုတ္ဘူး… ကၽြန္ေတာ္
ေန႔တိုင္းနီးပါး ေတြ႔ေနက်၊ ျမင္ေနက်… ေနာက္ၿပီး မေနႏိုင္လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္
သြန္ေနက်…

အမိႈက္ပံုးလည္း မထားေပးတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ… ခ်ထားေပးတာပါပဲ… ဒါေတာင္မွ

အမိႈက္ပံုးထဲမွာ အမိႈက္ေတြျပည့္လာရင္ သြန္ဖို႔ စိတ္မကူးၾကဘဲ ထပ္ၿပီးပစ္ၾကတယ္ေလ…
အမိႈက္ပံုးက ျပည့္လွ်ံလို႔… ေနာက္ ေဘးမွာလည္း ပြစိတက္လ…
ို႔ ေအာ္ လို႔ပဲ တရမလိုျဖစ္ေနတယ္…
ေယာက်ာ္းေလးေတြခ်ည္း ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ေယာက်ာ္းျဖစ္ရင္ အမိႈက္မသြန္ရဘူး၊ တံျမက္စည္း
မလွည္းရဘူးလို႔ ဘယ္ဥပေဒကမွ မထုတ္ထားေလာက္ပါဘူးေလ…

ကၽြန္ေတာ္ ပထမေတာ့ အဲလိုအမႈိက္ပစ္တဲ့ သူေတြကို နည္းနည္းေဒါသထြက္မိတယ္…

ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္း ကိုယ့္ေဒါသ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထိန္းၿပီး ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာပဲ
လုပ္ေတာ့တယ္… သြန္စရာရွိတာသြန္၊ လုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ တံျမက္စည္း လွည္းစရာရွိတာလွည္း၊
ဆရာေဒြးဆံုးမထားတဲ့ စာထဲကလို *သူတစ္ပါးအတြက္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အကုသိုလ္
အျဖစ္မခံေတာ့ဘူး*…
 58

ဒီေခါင္းစဥ္ေလး ေပးဖို႔စိတ္ကူးရတာလည္း ဒီအေၾကာင္းေလးနဲ႔ ဆက္စပ္လို႔ပါ။ ေနာက္ၿပီး

ဆက္ေတြးမိတာေလး စိတ္ကူးထဲေပၚလာတာနဲ႔ ဒီပို႔စ္ေလး ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္
ေတြးမိတာေလးက ဒီလိုခင္ဗ်…

လူေတြ လူေတြ အမိႈက္ေတာ့ ပစ္တတ္ၾကတယ္၊ ပစ္ေနၾကတာပဲ… ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား

အမႈိက္ပံုး မသြန္ခ်င္ၾကတာလဲ… ရွက္လို႔လား၊ ေၾကာက္လို႔လား၊ ကိုယ္နဲ႔ မတူမတန္ဘူးလို႔
ထင္လို႔လား… ကၽြန္ေတာ္တို႔ စတိတ္ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းကလည္း ဒီလိုပ…
ဲ အမိႈက္ဆို
ပစ္သာပစ္တတ္ၾကတာ… မသြန္ခ်င္ၾကဘူး… မသြန္တာက သိပ္ကိစၥမရွိေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို
အမိႈက္ပံုးထားေပးတာေတာင္ အမိႈက္ပံုးထဲ အမိႈက္မပစ္တဲ့ သူကရွိေသး… အျပစ္ျမင္တာ မဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္… မျဖစ္သင့္ဘူး ထင္လို႔ပါဗ်ာ…

ဒါက ကၽြန္ေတာ္ေလာကီန႔ဲ ဆက္စပ္ၿပီး ေတြးမိတာ… ေနာက္ ေလာကုတၱရာပိုင္းနဲ႔

ဆက္စပ္ၿပီးလည္း ဒီလိုေလး ဆက္ေတြးမိပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိတ္ေဆြတို႔ အမိႈက္ဆိုတဲ့ ကိေလသာ တဏွာေတြ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္

စြန္႔ပစ္ေနၾကတယ္… ဘယ္ကို စြန္႔ပစ္လဲ ဆိုေတာ့ တျခားမဟုတ္ဘူး… မိမိရ႕ဲ အတြင္းသႏၱာန္
အဇၥ်တၱမွာ စြန္႔ပစ္ေနၾကတာ… ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္း စကၠန္႔တုိင္း။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ကိေလသာ တဏွာအမိႈက္ေတြကို စြန္႔တဲ့သူက ခပ္ရွားရွား… အဲလိုမစြန္႔လို႔

အတြင္းသႏၱာန္မွာ ကိေလသာ ပြစိလန္၊ ပြစာတက္၊ ပြစာၾကဲေနတဲ့ သူက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္
အပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ…

ဒီလို အမိႈက္ပစ္ရာမွာ (ကိေလသာအမိႈက္ေနာ္) တစ္ခ်ိဳ႕က ကိုယ္အမိႈက္ပစ္တာကို

သိၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အမိႈက္ပစ္လို႔ ပစ္မွန္းမသိတဲ့သူက ရွိေသးတယ္ေလ…
သိေအာင္မၾကိဳးစားတာလည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္… ဘာပဲေျပာေျပာ အမိႈက္ပစ္ၿပီးရင္ေတာ့
အဲဒီပစ္လိုက္တ့ဲ အမိႈက္ကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ေတာ့ လိုလာပါၿပီ… ဟုတ္ၿပီ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ
ဘယ္လိုစြန္႔ၾကမလဲ…

ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပံု စြန္႔ပံုေလး နည္းနည္းေျပာၾကည့္ရေအာင္ ဒီေနရာမွာ…

(ကိုယ္ရည္ေသြးျခင္း မဟုတ္ပါဘူး မိတ္ေဆြတို႔၊ ကိုယ္ရည္ေသြးသလို ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း
ခြင့္လႊတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။)

ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူး မွတ္သားဖူးတာက… ေလာဘတဏွာ အားၾကီးတဲ့သူ၊ ေလာဘအမိႈက္

ပစ္ေလ့ပစ္ထရွိတ့ဲ လူမ်ိဳးဆိုရင္ ဒါနမ်ားမ်ားလုပ္ၿပီး အဲဒီေလာဘတဏွာ အမိႈက္ကို စြန္႔ရပါမယ္တ့။ဲ
ဘာလို႔လဆ
ဲ ိုေတာ့ ဒါနျပဳျခင္းသည္ အေလာဘ ေစတနာကို ျပလို႔ပါပဲ… ဒါနမ်ားမ်ား ျပဳေလေလ၊
ေလာဘအမိႈက္ ကိုယ့္အတြင္းသႏၱာန္မွာ နည္းလာေလေလ ပါပဲတဲ့…
 59

ေနာက္ ေဒါသအားၾကီးတဲ့ သူေတြက်ေတာ့… သီလကိုေဆာက္တည္ပါတဲ…

့
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သီလေဆာက္တည္ျခင္းသည္ ကံသံုးပါးကို ထိန္းသိမ္းၿပီးသား ျဖစ္လို႔
ေဒါသအမိႈက္ကို နည္းသထက္နည္း၊ ပါးသထက္ပါးေစပါတယ္တဲ့…

ေမာဟအား ၾကီးတဲ့သူ၊ ေမာဟအမိႈက္ ကိေလသာ မ်ားတဲ့သူမ်ားက်ေတာ့ ဘာ၀

ဘာ၀နာပြားပါတဲ
း ့၊
ဘာ၀နာမွာလည္း မိတ္ေဆြတို႔ သိၿပီးၾကတဲ့အတိုင္း သမထဘာ၀နာနဲ႔ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာဆိုၿပီး ၂-မ်ိဳး
ကြဲပါေသးတယ္… သင့္သင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ သမာဓိေလးနဲ႔ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို ပြားမ်ားရင္ေတာ့
ေမာဟ ကိေလသာအမိႈက္ေတြ စြန္႔ရာေရာက္ပါတယ္တဲ့…

ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုေျပာလို႔ တစ္ခုခ်င္းေရြးလုပ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး… ဒါနေကာ၊ သီလေကာ၊

ဘာ၀နာေကာ တတ္စမ
ြ ္းသ၍ တတ္အားသ၍ မွ်တေအာင္ လုပ္ၾကရပါမယ္တဲ့…

ျခံဳၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ… အဓိကကေတာ့ စိတ္ပါပဲ… ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ကိေလသာ

အမိႈက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိရ႕ဲ အတြင္းသႏၱာန္ကို ၀င္မလာႏိုင္ပါဘူး… ကိေလသာအမိႈက္ကင္းၿပီး မအိုရာ၊
မနာရာ၊ မေသရာ သြားခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုပဲ ေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာပါပဲေလ…

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး မာနကိုခ၀ါခ်၊ ရိုရိုက်ိဳးက်ိဳးနဲ႔ သတိေပး

ေျပာၾကားရရင္ေတာ့… အမိႈက္လည္းပစ္ အမိႈက္လည္း သြန္ၾကပါ၊ သြန္တတ္ေအာင္လည္း
အားထုတ္ၾကပါလုိ႔…

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

26.01.2009, MON:, 04:44:36 AM

 60

*အစိုးမရတဲ…
့ စိတ*
္

ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထိုင္ေနရင္းက…

မ်က္လံုးေလးကို အသာအယာေလး မွိတ္လိုက္မိတယ္.. အာရံုယူတဲ့ စိတ္ကေလးက

ကိုယ့္ကုိယ္ကို ျပန္ၾကည့္ေနသလို ခံစားမိတယ္… တရိပ္ရိပ္နဲ႔ စိတ္အာရံုက ရင္ထဲစီး၀င္သြားတယ္…
ပူေနတာလား ေသခ်ာမသိဘူး.. ေအးေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိေနတယ္…
ဆာေလာင္မႈအေပၚ စိတ္ကေရာက္သြားျပန္တယ္… ေနာက္ကလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ဆာေနတာ
ေသခ်ာတယ္… ရွဳၾကည့္တယ္.. စိတ္က အစာအိမ္ အနီး၀န္းက်င္မွာ ကူးခတ္စီးေမ်ာ ေနသလိုပဲ…
ဆာေနတာကို သိေနတယ္… ဆာေနတဲ့အေပၚမွာ စိတ္ကိုတည္ထားလုိက္မိတယ္…

ရင္ထမ
ဲ ွာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ဗေလာင္ဆူလာသလိုပဲ… တရိပ္ရိပ္ တဖိတ္ဖိတ္…
တလက္လက္ တျပက္ျပက္ ဇယ္ဆက္ေနသလိုပဲ… အာရံုက လြင့္သြားျပန္တယ္… ေခါင္းေရာက္လိုက္
ႏွာေခါင္းေရာက္လိုက္၊ မ်က္လံုးေပၚေရာက္လိုက္ ရင္ဘတ္ေပၚေရာက္လိုက…
္ တစ္ခါတစ္ခါ
ဘယ္ေနရာ ေရာက္လို႔ေရာက္သာြ းသလဲဆိုတာ မသိလိုက္ဘူး… အသြားအလာ အစုန္အဆန္
ကူးခတ္သြားလာတာ တအားျမန္ေနတယ္…

မ်က္လုံးေနရာကို စိတ္ကေရာက္သြာျပန္တယ္… အရိပ္အေရာင္ေတြကို ျမင္ေနရတယ္…

ပံုရိပ္ေတြ အလံေတြ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ေဖာ္မရတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ… ေဟာ… ရင္တင
ြ ္းကို စိတ္ကေလး
ကူးသြားျပန္တယ္… ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ အစိုးမရတဲ့ စိတ္ကေလးကိ…
ု ေမာက္စ္
ကိုင္ထားတဲ့ ညာလက္ေလးကို အသာေလး လႊတ္ခ်လိုက္တယ္… အရိပ္ေတြ အေယာင္ေတြ၊
ပံုသ႑ာန္ မရွိ ဖမ္းမရတဲ့ အရာေတြ၊ ေျပးလႊားေဆာ့ကစား လြင့္ေမ်ာေနတယ္… လြင့္ေမ်ာတာကို
လိုက္သိေနတယ္… စာေရးခ်င္တ့ဲ အေပၚ စိတ္ေရာက္သြားျပန္တယ္… ဖန္တီးေရးသားထားတဲ့
စာသားေတြအေပၚလည္း တစ္ခါတစ္ခါ လူးလား လြင့္ပါးသြားသလိုပဲ… ထိုင္ေနတဲ့ ခံုအေပၚကိုလည္း
 61

မၾကာမၾကာ လြင့္ပါးသြားတယ္… အဲ မၾကာလိုက္ဘူး… ဆာေနတဲ့ အာရံုအေပၚ စိတ္ကေလး

ေျပးသြားျပန္တယ္… လိုက္တယ္၊ ၾကည့္တယ္၊ ျမင္ေနတယ္၊ သိေနတယ္…

အာရံုက အခ်ိန္နာရီအေပၚ ေရာက္သြားျပန္တယ္… ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္…

ေဖ်ာက္ေတာင္ မေဖ်ာက္ရေသးဘူး၊ စာက်က္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးက အစားထုိးသြားျပန္တယ္…
သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ပါးစပ္ေနရာ၊ သြားေနရာေလးကို စိတ္ကေလး ကူးသြားတယ္…
အခ်ိန္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ထပ္ေပၚလာတယ္.. ေဟာ ေျပာလို႔မွ မဆံုးေသးဘူး… ဆာေလာင္မႈအေပၚ
စိတ္ကေလး ေရာက္သြားျပန္တယ္…တဒဂၤေလးပဲ… ေက်ာင္းသြားခ်ိန္မ်ား နီးေလပလား ဆိုၿပီး
စိတ္ကေလးက စဥ္းစားမိျပန္တယ္… စိတ္ကေလး နည္းနည္းေလာေနသလို ခံစားမိျပန္တယ္…

ေဟာ ဆာေနတယ္… ဆာတာကို သိေနတယ္… သိတာကို ထပ္သိျပန္တယ္… အဲလို

ထပ္သိတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ဆာေလာင္မႈကို စိတ္ကေလး ျပန္ကူးသြားျပန္တယ္… အာရံုက
ဒီမွာတင္လည္ေနတယ္ထင္တယ္… ဆက္ရွဳလို႔ မရေတာ့မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အလိုလို သိလိုက္တယ္…
မ်က္လံုးေလးကို အသာ ျပန္ဖင
ြ ့္လိုက္တယ္… အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ကိုးနာရီခြဲ…။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

21.01.2009, WED: 09:36:33 AM

 62

*ဆုေတာင္းမွားေလသလား*
းေလသလား*

တီ တီ တီ… တီ တီ တီ၊ တီ တီ တီ… တီ တီ တီ

သံပါတ္သံေၾကာင့္ အိပ္မက္ကမၻာကေန ကၽြန္ေတာ္ ဆတ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ဒီလို

လန္႔ႏိုးမႈနဲ႔ အတူ ေအာ္ ငါစာမရေသးပါလား ဆိုတဲ့အေတြးက ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။
လူကအိပ္ခ်င္မူးတူး ထခ်င္စိတ္ကမရွိဘူး၊ မထခ်င္တာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ ည ၁၂ ေက်ာ္မွ အိပ္ၿပီး
မနက္ ၃ နာရီ ျပန္ထတယ္ဆိုေတာ့လည္း စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။ စာက်က္စရာ ရွိေနလို႔သာ
ေစာေစာထရတာ၊ ထခ်င္စိတ္က ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း မထခ်င္ရင္ မထခ်င္တ့စ
ဲ ိတ္ကို
ျဖစ္ပ်က္ျပန္ရႈဆိုတ့ဲ ကိ၀
ု င္းျမင္
ျမင့ရ႕ဲ စကားသံေလးက နားထဲ ၾကားေယာင္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔
အဲလိုျဖစ္ပ်က္ရႈမႈန႔ဲ အတူ အိပ္ယာကထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ စာအုပ္ကိုင္ၿပီး စာက်က္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။
စာက ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္။ ေနာက္ၿပီး က်က္ရမွာက ကိုယ့္ဘာသာနဲ႔မဟုတ္ဘူး။ ရုရွားလို အဲေတာ့
နဂိုက စာလံုးေပါင္း မရပါဘူးဆိုမွ ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့။ ေပးလိုက္တာကလည္း ၾကည့္ဦး ၂
မ်က္ႏွာေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိတ့စ
ဲ ာပိုဒ္ကို အကုန္က်က္တဲ့၊ ေနာက္ၿပီး အတိုခ်ံဳး အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါက်က္ရမယ္တ့၊ဲ
ေမးခ်င္ရာ ေမးမယ္တ့ေ
ဲ လ။
 63

အင္း… က်က္ရမယ္ဆိုေတာ့လည္း က်က္ေပါ့၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ…။ ဒါနဲ႔

စက်က္ၾကည့္တယ္။ အဲ.. အစပိုင္းကေတာ့ ကိုယ္သိထားတဲ့ စာလံုးေပါင္းေလးေတြ
ခပ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ နည္းနည္းက်က္လို႔ ေကာင္းေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ပိုဒ္လည္း
ကူးေရာမသိတာေတြက မ်ားလာေရာ။ ဒါေပမယ့္လည္း နည္းနည္း အားထည့္ၿပီး
က်က္လိုက္ေသးတယ္၊ မက်က္လို႔က မျဖစ္ဘူးေလ.. မရရင္ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမနဲ႔
မ်က္ႏွာပ်က္စရာ ျဖစ္မွာကိုး။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ.. တေျဖးေျဖးနဲ႔ က်က္ခ်င္စိတ္က ကုန္လာတယ္။
အိပ္ေရးမ၀တာကလည္း ပါမယ္ထင္တယ္။ ေခါင္းက ခပ္ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္လာတယ္။ ျပန္အိပ္ၿပီးမွ
ထက်က္ရင္လည္း မႏိုးမွာက ေၾကာက္ရေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားလုိက္တယ္။
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးခြေ
ဲ က်ာ္ေနၿပီ။

ေအာ္ ငါမေန႔ကနာထားတဲ့ တရားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ၊ အစ္ကိုေတြဆီ၊ ညီေလးေတြဆီ

မပို႔ရေသးပါလား ဆိုတ့ဲ အေတြးက ေခါင္းထဲ အရင္၀င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီတရားေလးကို ပို႔မယ္ေပါ့။
နာထားတာက MP 4 နဲ႔ ဆိုေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အရင္ခ်ိတ္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာမွာ
တက္မလာဘူး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္တပ္ၾကည့္တယ္ တက္မလာျပန္ဘူး။ ၾကိဳးမေကာင္းလို႔န႔ဲ
တူတယ္။ နည္းနည္း စိတ္ဓါတ္က က်လာတယ္.. ကိုယ္နာထားတာေလး သူတစ္ပါးကို
မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ အဲလိုပဲ အဖ်က္က ၀င္၀င္လာတယ္ တကယ္ပဗ
ဲ ်ာ။ ဒါနဲ႔ ဒီတရား စက္ထမ
ဲ ွာမ်ား
ရွိႏိုင္မလား ဆိုၿပီး စဥ္းစားၾကည့္လုိက္တယ္။ မေသခ်ာဘူး။ ေနာက္ အမ်ားၾကီးထဲက ရွာရမွာ.. ေအာ္
ဒါေပမယ့္လည္း သူမ်ားအတြက္ပဲ ရွာလိုက္ပါ့မယ္၊ နည္းနည္း အားထည့္လိုက္ရင္ေတာ့
ေတြ႔ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕ ဆုိတ႔ဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ မိုးကုတ္တရားေတာ္မ်ားဆိုတဲ့ ဖိုင္ကို
ဖြင့္လိုက္တယ္.. အားပါးပါး နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္တာ.. တရားေတြက.. အဲ ဒါေပမယ့္
နည္းနည္းေတာ္သြားတာက ေဟာၾကားတဲ့ ရက္စြဲနဲ႔ disc no ကို ခုန MP 4 တရားထဲမွာ သိလိုက္လို႔၊
disc no က 3၊ ဒါနဲ႔ 3 ကိုလိုက္ရွာတယ္။ 3 ထဲမွာကလည္း အမ်ားၾကီး၊ ရွာတယ္.. ရွာတယ္.. ေခါင္းက
နည္းနည္း မူးစ ျပဳလာတယ္။ မ်က္လံုးက သိပ္မေကာင္းေတာ့ နည္းနည္း အားစိုက္လိုက္တာနဲ႔
ေခါင္းက ကိုက္လာေတာ့တာ.. နားလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား…

အာ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.. သူမ်ားကြန္ပ်ဴတာလည္း အားတုန္း (ကၽြန္ေတာ္က ကြန္ပ်ဴတာ

မ၀ယ္ရေသးဘူးေလ)၊ အခ်ိန္လည္း ရတုန္း ပို႔လိုက္ဦးမွပါပဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ဆက္ရွာတယ္.. တစ္ပုဒ္
ႏွစ္ပုဒ.္ . ေဟာ ေတြ႔ပါၿပီ disc 3 မွာ 57 ခုႏွစ္တုန္းကေဟာထားတဲ့ တရားေလး .. ေတာ္ေသးတာေပါ့။
အားထည့္ရက်ိဳးနပ္သြားလို႔။ ဒါနဲ႔ Forward mail နဲ႔ အေယာက္ ၁၃၀ ေက်ာ္ကို ပို႔လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပို႔ေနတာၾကာၿပီ.. သိထားတာေလးေတြ၊ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ၊
စာေလးေတြ.. နာထားတဲ့ အထဲက ေကာင္းတဲ့ တရားေလးေတြ.. ဒါမ်ိဳးေလးေတြေပါ့ဗ်ာ..
အဲလိုေလးေတြ ပို႔ေပးေနက်။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေက်းဇူးတင္တယ္ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး..
ျပန္ေရးၾကတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္ mail ဆိုတာနဲ႔ ဖြင့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ delete
 64

လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ယူတတ္တဲ့သူ ရပေလ့ေစ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ မွ်ေ၀တဲ့ လုပ္ငန္းကို အပ်က္မခံခဲ့ပါဘူး..

နည္းနည္းေလာက္ ေျပာပါရေစဦးေနာ္.. ဒီမွ်ေ၀တဲ့ လုပ္ငန္းေလးနဲ႔ ပတ္သတ္လ.ို႔ .။ ကၽြန္ေတာ့္

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္ဗ်.. မင္းကြာ အလကားရတဲ့ စာေတြကို သူမ်ားကြန္ပ်ဴတာနဲ႔
ရိုက.္ . ေနာက္ ေကာ္ပီေတြပ.ို႔ . ပိုက္ဆံလည္း မကုန္၊ အင္တာနက္ေၾကးလည္း မကုန္ဘန
ဲ ႔တ
ဲ .့ဲ .
ဟုတ္ပါတယ္ သူေျပာတဲ့အထဲမွာ ပိုကဆ
္ ံမကုန္ဘူး ဆိုတာ.. ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံ မကုန္ေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ပင္ပန္းပါတယ္ တကယ္ပါဗ်ာ.. စိတ္ေကာ လူေရာ..။ သူမ်ားကြန္ပ်ဴတာဆိုေတာ့ သူမ်ား
အားတဲ့ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ရတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕က ညဦးပိုင္းမွာ သံုးၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က
ညလယ္ေလာက္မွ ထၿပီး စာေရး.. တစ္ခါတစ္ေလ.. ဟိုစက္ေျပးလိုက္.. ဒီစက္ေျပးလုိက.္ .
အိပ္ေရးပ်က္တာေပါ့ဗ်ာ.. ေျပာရရင္..

ေနာက္တစ္ခ်က္က တရားေတာ္ေတြ ေရးမယ္ဆိုရင္ အဲလိုေရးႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၂

ၾကိမ္ ၃ ၾကိမ္ထက္မနည္း အဲဒီတရားကို ထပ္ကာထပ္ကာ နာရတာ.. ကိုယ္တိုင္နားလည္ ၿပီးမွ
သူတစ္ပါး နားလည္ေအာင္ ေရးႏိုင္မွာေလ.. ကၽြန္ေတာ့္ ဒုကၡေလးေတြကို ေျပာျပတာပါ..
ကိုယ္ရည္ေသြးတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ့ စာေလးေတြကို အားနာစိတ္ေလးနဲ႔
ဖတ္ေပးရင္ပဲ ေက်နပ္ပါၿပီ..

ထားပါဗ်ာ ေရးခ်င္တာေလးေတာင္ ေပ်ာက္သြားဦးမယ္.. ဆက္လိုက္ရေအာင္.. အဲလို mail

လည္း ပို႔ၿပီးေရာ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ စဥ္းစားတယ္.. နာရီက မနက္ ေျခာက္နာရီ ခြေ
ဲ တာ့မယ္..
ဒီၾကားထဲ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ေပါင္မုန္႔န႔ဲ သၾကားနဲ႔ တို႔စားလုိက္ေသးတယ္.. အဲဒီေတာ့မွ ဗိုက္ဆာတာ
ေပ်ာက္သြားေတာ့တယ္။

စာဆက္က်က္ရင္ ေကာင္းမလား ေတြးၾကည့္တယ္… အကုန္က်က္မယ္ဆို

ကၽြန္ေတာ့္က်က္ပံုန႔ဆ
ဲ ို အခ်ိန္မမွီႏိုင္ဘူး… စိတ္မပါတာလည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္..။ ဒါနဲ႔
အရွည္မရလည္း အတိုခ်ံဳးေလးေတာ့ ရေအာင္က်က္ဦးမွပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ စာပိုဒ္ထဲကေန note
ေလးေတြထုတ.္ . ေနာက္ မလိုတာေလးေတြဖယ္.. ဒီလိုနဲ႔ လုပ္လိုက္တာ အတိုခ်ံဳးအတြက္
အဆင္ေျပသြားတယ္…။ က်က္လိုက္တယ္…၊ ဒါေပမယ့္လည္း ေက်ာင္းေရာက္လုိ႔
ခုကၽြန္ေတာ္က်က္ထားတဲ့ အတိုခ်ံဳးပံုစံကုိ မေမးဘဲ အရွည္ေမးရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကြဲၿပီေပါ့ဗ်ာ…။ ရမွ
မရတာကိုး… ဆက္က်က္ခ်င္စိတ္ကလည္း မရွိေတာ့ဘူးေလ… အခ်ိန္ထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရွစ္ခသ
ြဲ ြားၿပီ… ေက်ာင္းသြားဖို႔က တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ က်န္ေသးတယ္.. ဘာလုပ္ရပါ့…

ေအာ္.. ငါ အဘိဓမၼာသင္ခန္းစာ ဘုန္းဘုန္

နး္ ဦးနာယက ဆီက သင္ဖို႔က်န္ေသးတာပဲ..
ဆိုတဲ့အေတြးက ေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္တယ္..။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ဘုန္းဘုန္းက
 65

ရွိေနတယ္..။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအားလား.. အားရင္ ဖိုးသားကို နည္းနည္း ထပ္သင္ေပးပါဦး ဆိုၿပီး

ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကလည္း အားေနတာနဲ႔ မိနစ္ငါးဆယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး
သင္ျဖစ္လိုက္တယ္ခင္ဗ်…

သင္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကို ေလလႈိင္းထဲကပဲ ဦးခ်ကန္ေတာ့၊ ဘုန္းဘုန္းကလည္း

က်န္းမာပါေစ ဆိုၿပီး ဆုေတြဘာေတြေပး… စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာ၊ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေပါ့ဗ်ာ.. ခုန
စာအရွည္ၾကီးက်က္တာထက္ စာရင္..။

အဲဒါလည္း ၿပီးေရာ နာရီၾကည့္ေတာ့ ကိုးခြေ

ဲ တာ့မယ္.. ေက်ာင္းသြားရဖို႔ နာရီ၀က္ေလာက္
လုိေသးတယ္.. ဒါနဲ႔ ဘုရားရွိခိုး၊ ေမတၱာပို႔၊ အမွ်ေ၀.. ။ အဲလုိ ဘုရားရွိခိုးရင္းနဲ႔ပဲ စိတ္ကေန
ဆုေတာင္းေနမိတယ္ဗ်ာ.. ဘာလဲဆိုေတာ့…

တပည့္ေတာ္သည္ ဒီေန႔မနက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳထားပါတယ္ဘုရား.. သူတစ္ပါး

အက်ိဳးရည္ရယ
ြ ္ ၿပီးေတာ့လည္း တရားဓမၼေတြ ျဖန္႔ေ၀ထားပါတယ္ အရွင္ဘုရား..
ဤစကားမွန္ကန္ခ့ပ
ဲ ါက ေက်ာင္းေရာက္လို႔ ဆရာမစာေမးရင္ တပည့္ေတာ္ကို မေမးပါေစနဲ႔၊
ေမးခဲ့ရင္လည္း တပည့္ေတာ္က်က္ထားတဲ့ အတိုခ်ံဳးပံုစံပဲ ေမးပါေစဘုရားလို႔
ဆုေတာင္းလိုက္မိတယ္..။ ဒီလို အေတြးဆုေတာင္းကို သိစိတ္ကေန.. ေဟ့ေကာင္ ျပည့္စံုေအာင္
မင္းအဲလို မလုပ္န႔ေ
ဲ လကြာ.. ဒီလိုဆုေတာင္းေတာ့ မင္းျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေတြက ဒါကိုရည္ရယ
ြ ္ၿပီး
လုပ္သလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့.. ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိေပးေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း မသိစိတ္ကကို
အဲဒီလို ဆုေတာင္းေနမိတာ.. ေဖ်ာက္လို႔ကလည္း မရဘူးဗ်ာ…

ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ.. ေျပာလုိက္ဦးမယ္၊

အဲဒီဆုေတာင္း ျပည့္တယ္ခင္ဗ်.. တကယ္ပ.ဲ . စာအရွည္ပံုစံ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေမးဘူး၊ အတိုပံုစံပဲ
ေမးတယ္..။ မိတ္ေဆြတို႔ကေတာ့ တိုက္ဆိုင္တာေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားလို႔ ေမးခ်င္ေမးၾကမေပါ့ေလ..
ဒါေပမယ့္လည္း ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳရပါမ်ားေနၿပီ.. ေျပာရရင္ ဒီလိုဆုေတာင္းမ်ိဳးက
ဆုေတာင္းေနက်လို႔ ေျပာရမလားပဲ.. စာနဲ႔ မွမဟုတ္ဘူး.. တျခားအခက္အခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ဆုေတာင္းေနက်..

အရင္ကေတာ့ ဂါထာေလး တစ္ပုဒ္ရြတ္ရြတ္ၿပီး ဆုေတာင္းမိတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း

ဒီဂါထာက ဘုရားေဟာမဟုတ္မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိေရာ မရြတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး.. ဒါေပမယ့္လည္း
ထူးဆန္းတာက အဲဒီ ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ဂါထာေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က မွန္မွန္ကန္ကန္န႔ဲ
ဆုေတာင္းရင္ ဆုေတာင္းျပည့္တာပါပဲဗ်ာ.. ခုလိုေျပာေတာ့ မိတ္ေဆြတို႔က ယံုခ်င္လည္း ယံုၾကမယ္၊
ယံုခ်င္မွလည္း ယံုၾကမယ္ေပါ့ဗ်ာ… ဒါေပမယ့္လည္း ဒီဆုေတာင္း ျပည့္တာေတြက ကၽြန္ေတာ့္
ကိုယ္ေတြ႔..
 66

ေနာက္ပိုင္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးရဲ႕ တရားေတြ နာျဖစ္ေတာ့ ဒီဆုေတာင္းေတြက

မေတာင္းသင့္မွန္း သိလာတယ္.. ဘာပဲလုပ္လုပ္ နိဗၺာန္ရည္မွန္းၿပီးပဲ ဆုေတာင္းမႈေတြ လုပ္ရမယ္လို႔
ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ေဟာၾကားဆံုးမထားတာကိုးဗ်.. ဟိုဘ၀ ဒီဘ၀ေတာင္
ဆုေတာင္းခိုင္းထားတာ မဟုတ္ဘူး.. ဒါကလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ ေစတနာ ေမတၱာ
ကရုဏာေတြေပါ့ဗ်ာ…

အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြတုိ႔ရာ တစ္ခ်က္ေလာက္ စဥ္းစားေပးလုိ႔ ရမလား၊ ကၽြန္ေတာ္

ဆုေတာင္းခဲ့တ့ဲ ဆုေတာင္းေတြ
ေတြက ဆုေတာင္းမ်ား မွားေလေရာ့
းေလေရာ့သလား…
လား… လို႔။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား
16.01.2009, FRI:, 04:21:47 AM
 67

*အေတြးတစ္ခ်က္ ေဖြးလက္ခ့သ
ဲ ည္*

အားပါးပါး.. မ်က္လံုးေတြ တေျဖးေျဖးကိုက္လာတယ္၊ ေနာက္ ဇက္ေၾကာေတြကလည္း

တအား ထိုးလာသလို ေခါင္းေတြကလဲ ကိုက္လိုက္တာမွ အံုခဲလို႔… ကၽြန္ေတာ္က အဲလိုပ.ဲ . မ်က္လံုးက
မေကာင္းေတာ့ စာၾကာၾကာ ၾကည့္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုခုကို ခပ္ၾကာၾကာေလး စူးစိုက္ၿပီး လုပ္ရင္ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ အဲလိုျဖစ္ေနက်။ ခုလည္း ကြန္ပ်ဴတာၾကည့္တာ မ်ားသြားလို႔နဲ႔ တူပါတယ္။ ေ၀ဒနာက
ျပန္ထလာတယ္။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ယာေပၚမွာ ခဏဆိုၿပီး အသာအယာေလး လွဲလိုက္မိတယ္..

မ်က္လံုးေလးကို အသာအယာေလး မွိတ္ၿပီး ခဏေလာက္ အနားယူမယ္ေပါ့.. ေ၀ဒနာကို ျဖစ္ပ်က္
ျပန္ရွဳၾကည့္ေပမယ့္လည္း စိတ္က ရွဳမႈနဲ႔ ေ၀ဒနာၾကားမွာ လူးလားေခါက္တ.ံု . သူႏိုင္လိုက္
ကိုယ္ႏိုင္လိုက္န႔။ဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခ်က္ ၀င္လာတယ္..
ဘာလဲဆိုေတာ့…

ဆန္႔စား ဆိုတ့ဲ စကားလံုးေလးကို သြားသတိရလိုက္တယ္.. ဒီ ဆန္႔စား ဆိုတဲ့ စကားလံုးက

စစ္တပ္ထဲမွာ အသံုးမ်ားတဲ့ စကားလံုးေလး.. ဘယ္လိုသေဘာေလးလဲ ဆိုေတာ့..
တပ္မေတာ္သားေတြ ေရွ႕တန္းထြက္တဲ့ အခါ ရိကၡာက ငါးရက္ တန္သည္ တစ္ပတ္တန္သည္ ..
စသျဖင့္ ထည့္သြားေလ့ ရွိၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါေပမယ့္လည္း စစ္ေျမျပင္မွာ ရန္သူနဲ႔ ထိပ္တိုက္
ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ တစ္ပတ္မကဘူး ၾကာသြားမယ္.. ရိကၡာထပ္ျဖည့္ေပးမယ့္ တပ္ကလည္း
လမ္းခရီးမွာ ၾကာဦးမယ္… အဲဒီလို အခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ လက္ရွိပါလာတဲ့ ရိကၡာကုိ ေနာက္ထပ္
သံုးရက္တန္သည္ ေလးရက္တန္သည္.. ဆက္ၿပီးခံႏိုင္ေအာင္ ဆန္႔စား ရေလ့ရွိတယ္ဗ်။
ဆိုလိုတာကေတာ့ ပါလာတဲ့ ရိကၡာ မေလာက္ငတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ရက္ကုိ ဆန္႔စားတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။
တစ္ရက္ကို တစ္နပ္ပစ
ဲ ားတာမ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္နပ္စာခ်က္ၿပီး မနက္ည ခြဲစားတာမ်ိဳးေပါ့။
 68

ဒီစကားလံုးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ တူတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေနက် စကားလံုးေလးေလ..

ေခၽြတာစား ဆိုတာေပါ့.. မိသားစု တစ္ခုမွာ တစ္လရတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြကိုက္ေအာင္ ျခိဳးျခံေခၽြတာ
စားတာေပါ့ဗ်ာ.. ေျပာရရင္ ဒါလည္း ဆန္႔စားတာပါပဲ။

ဒီ ဆန္႔စား ဆိုတ့ဲ စကားလံုးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ၀င္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြေလးက.. ဒီလိုဗ်

မိတ္ေဆြတို႔ရ..

ပါလာတဲ့ ရိကၡာကို ဆန္႔စားလည္း ကုန္မွာပဲ..

.. ဆန္႔မစားလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ ကုန္မွာပဲ..
..
စားဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေနာ္..
.. ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဆန္႔စားရင္းနဲ႔မွ ၾကားမွာ ရန္သူ႔က်ည္သင့္လို႔
တိုက္ပြဲက်သြားရင္ေတာ့ က်န္တ့ရ
ဲ ိကၡာကို ဒီတိုက္ပက်သြ
ြဲက်သြားတဲ့သူက စားသံုးခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးတာက ေနာက္ပိုင္းျဖစ္မယ့္ ျပႆနာကို ထည့္သင

ြ ္း စဥ္းစားျခင္း
မရွိပါဘူး။ ကုန္မယ္ဆိုတ့ဲ စကားလံုးကိုပဲ အေျခတည္ၿပီး စဥ္းစားေတြးေတာ မိသြားတာပါ။
ဟုတ္တယ္ေလ.. စားတဲ့သူက စားရင္ေတာ့ ဆန္႔စားလည္း ကုန္မွာပဲ၊ ဆန္႔မစားလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်
ကုန္မွာပါပဲ။

အဲ.. ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြးလိုက္မိလည္း ဆိုေတာ့..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခု လူ႔ဘ၀ဆိုတဲ့ စစ္ေျမျပင္ကို ေရာက္လာၿပီ၊ တစ္ဘက္က ေသမင္းရန္သူန႔ဲ

သူႏိုင္ကုိယ္ႏိုင္ အျပိဳင္ၾကဲလို႔ စစ္ခင္းေနရၿပီ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ တိုကပြ
္ပဲက
ြ ်မလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ
မသိႏိုင္ဘူး။ ဒီေန႔လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ေနာက္ေန႔လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒီတိုက္ပအ
ြဲ တြက္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုးအတိတ္ဘ၀ေတြက ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေတြက ရိကၡာအျဖစ္ပါလာၿပီ..
ဒါေပမယ့္ ဒါကိုထည့္မစဥ္းစားနဲ႔။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္ မသိႏိုင္တ့ဲ
အရာေတြေလ။

ဘာကုိ စဥ္းစားရမလဲဆိုေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သံသရာျပတ္ေၾကာင္း လုပ္ႏိုင္တ့ဲ

အခြင့္အလမ္း ရိကၡာေတြ ကုိယ္စီကိုယ္စီ လက္၀ယ္ ရရွိပိုင္ဆိုင္ထားၾကၿပီ.. ၀ိပႆနာ ရိကၡာေပါ့..
ဒီရိကၡာကေတာ့ ခုန လက္ေတြ႔စစ္ေျမျပင္က ရိကၡာလို ဆန္႔စားေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္ဘူး..
တစ္ရက္စားလိုက္၊ ေနာက္တစ္ေန႔ အငတ္ခံလို္က္ စားသင့္တဲ့ ရိကၡာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ရရင္ ရသလို
ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အ၀
အ၀စားသံုးသင့္တ့ဲ ရိကၡာမ်ိဳး။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ တစ္ဖက္က ရန္သူေသမင္းရဲ႕
အေျမာက္ က်ည္က ကုိယ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္လာထိမွန္းမွ မသိတာ..
 69

ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တ႔စ
ို ားသည္ျဖစ္ေစ မစားသည္ျဖစ္ေစ..
စ.. ရန္သူေသမင္းကေတာ့
အေျမာက္က်ည္န႔ဲ တရစပ္ပစ္ေနမွာပဲေလ..
လ.. အဲဒီမွာမွ ဒီ၀ိပႆနာရိကၡာကို ၀၀လင္
၀၀လင္လင္
မစားသံုးထားတဲ့သူကိုမွ က်ည္ခခဲ့ရင္ေတာ့…

အားလားလား.. အေတြးေရအလ်ဥ္မွာ စီးေျမာေနလိုက္တာ.. အခုန

ေခါင္းကိုက္တာေလးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေျပသြားၿပီ။ ဒီေခါင္းကိုက္ေျပမႈနဲ႔ အတူ.. အင္း..
ဒီအေတြးေလးကုိေတာ့ စာဖတ္သူေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ဦးမွပဆ
ဲ ိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ စိတ္က
ဒီအေတြးေနာက္က ကပ္လိုက္လို႔လာျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအေတြးေလးကို အေျချပဳလို႔
ကီးဘုတ္အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ကေတာက္ ကေတာက္နဲ႔ ေျပးလႊား
ေဆာ့ကစားလိုက္ စဥ္မွာေတာ့…

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ၀ိပႆနာအလုပ္ကို က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

09.01.2009, FRI:, 00:37:37 AM

 70

*ရတနာ သံုးပါးကို ပမာတင္စားျခင္း*

မဂၤလာ အေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔…

ရတနာသံုးပါးကိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း သိၿပီးသားပါပဲေလ… သို႔ေပမယ့္လည္း ခုလိုဥပမာ

တင္စား ခိုင္းႏႈိင္း ထပ္တူျပဳလို႔ အလကၤာေျမာက္ေအာင္ ဖြဲ႔ထားတာေလးေတြကိုေတာ့ သိတ့ဲသူ
ရွားပါလိမ့္မယ္…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘုန္းဘုန္းဦးေကာသလႅ ရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္ကေန သိခင
ြ ့္ရတာပါ။
*ရတနာ့သုတၱန္* ဆိုတ့ဲ တရားကပါ။ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏိုး ရိုက်ိဳးသဒၶါ ပြားေစဖို႔အတြက္
ေရးသား ေဖာ္ျပေပးအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ…။

(၁) ေငြလစႏၵာ ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ျမတ္စာြ ဘုရားသခင္ ကို္ယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကို လျပည္၀

့ န္းၾကီးနဲ႔
ပမာတင္စားလိုက္ၾကပါစို႔။ ဒီအခါမွာ တရားဓမၼေတြက အဲဒီလျပည္၀
့ န္းၾကီးက ျဖန္႔က်က္လိုက္တ့ဲ
လေရာင္ပါတဲ့။ အဲဒီလေရာင္ေၾကာင့္ ထြန္းလင္းခြင့္ ရရွိသြားတဲ့ ဤေလာက ေျမကမၻာၾကီးကေတာ့
သံဃာေတာ္ အရွငသ
္ ူျမတ္အေပါင္းတို႔ ပါတဲ့ မိတ္ေဆြတို႔…။
 71

(၂) ေတာက္ရႊန္းထြန္းလင္း ေနမင္းဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရ႕ဲ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ သံုးေလာက အရွင္သူျမတ္ကို ေနမင္းၾကီးနဲ႔

ပမာျပဳလိုက္ၾကပါစို႔။ ဘုရားသခင္က ေနမင္းၾကီးဆိုရင္ တရားေတာ္ေတြက ေနမင္းရဲ႕
အလင္းေရာင္ပါတဲ့။ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ ေတြကေတာ့ ေနမင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္
အေမွာင္ကင္းသြားတဲ့ ေလာကေျမကမၻာပါတဲ့ေလ…။

(၃) ရႈပ္ေထြးလွတ့ဲ ေတာဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကို ေတာရႈပ္ေနတာကို ရွင္းတဲ့သူနဲ႔ ပမာတင္စားရင္

အဲဒီေတာရႈပ္ကို ရွင္းေစဖို႔ ရႈိ႕တဲ့ေတာမီးက တရားဓမၼေတြနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ ရႈိ႕လိုက္လို႔
ေျပာင္ရွင္းသြားတဲ့ လယ္ေျမေကာင္းေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တို႔ပါတဲ့…။

(၄) ရြာသြန္းၿဖိဳးတဲ့ မိုးမင္းဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ဘုရားသခင္ကို ရြာသြန္းၿဖိဳးေနတဲ့ မိုးမင္းၾကီးနဲ႔ ပမာတင္စားရင္

အဲလိုရြာသြန္းလိုက္လို႔ ရွင္သန္သာြ းတဲ့ ေကာက္စပါးသီးႏွံေတြက တရားဓမၼေတြနဲ႔ တူပါတယ္တ့။ဲ
အဲဒီေကာက္စပါးေတြ ရွင္သန္ၾကီးထြားေနတဲ့ ေတာရြာ ရပ္ကြက္ကေတာ့ သံဃာေတာ္
အရွင္သူျမတ္ေတြပါတဲ့…။

(၅) မ်က္စိအထူးကု ဆရာ၀န္ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ သံုးေလာက ထြဋ္ထားကုိ မ်က္စိအထူးကု ဆရာ၀န္ၾကီးနဲ႔ ပမာခိုင္းလို႔

ႏႈိင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ တရားဓမၼေတြက မ်က္စိကုတဲ့ နည္းနာနိႆယ ေတြပါတဲ့။ ဒီနည္းနာ
နိႆယေတြန႔ဲ ကုစားလို႔ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း အလင္းရသြားတဲ့ မ်က္လံုးကေတာ့ သံဃာေတာ္
အရွင္သူျမတ္တို႔ပါတဲ့…။

(၆) ကၽြမ္းက်င္တ့ဲ ရထားထိန္း ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကို ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ရထားထိန္း လုလင္ပ်ိဳနဲ႔ ပမာတင္စားရင္

ဒီရထားကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေမာင္းႏွင္တဲ့ နည္းပညာေတြက တရားဓမၼနဲ႔ တူပါတယ္တ့။ဲ
သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြကေတာ့ အဲဒီရထားထိန္းက ဆံုးမၿပီးလို႔ ယဥ္ေက်းေနတဲ့ ျမင္းေတြန႔ဲ
ပမာတူပါတယ္တ့ဲ…။
 72

(၇) ခြစ
ဲ ိတ္အထူးကု ဆရာ၀န္ ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ဗုဒၶျမတ္စာြ ကို ခြဲစိတ္အထူးကု ဆရာ၀န္ၾကီးနဲ႔ ပမာတင္စားရရင္

တရားဓမၼေတြကေတာ့ ခြစ
ဲ ိတ္တ့ဲ နည္းပညာေတြပါတဲ့။ အဲဒီလို နည္းပညာေတြနဲ႔ ခြစ
ဲ ိတ္လို႔
ေပ်ာက္ကင္းသြားတဲ့ လူနာေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြပါတဲ့…။

(၈) ပြင့္လန္းေနတဲ့ ပန္းပြင့္ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာကို ပြင့္လန္းေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးနဲ႔ ပမာတင္စားလိုက္ရင္

အဲဒီပန္းပြင့္မွာရွိတ့ဲ ခ်ိဳၿမိန္ေကာင္းမြန္လွတဲ့ ၀တ္မႈန္၀တ္ဆံေတြက တရားဓမၼေတြနဲ႔ တူပါတယ္တ့။ဲ
အဲဒ၀
ီ တ္မႈန္ ၀တ္ဆံေတြကို လာေရာက္စားသံုးတဲ့ ပ်ားပိတုန္း အေပါင္းကေတာ့ သံဃာေတာ္
အရွင္သူျမတ္ေတြန႔ဲ ပမာတူပါတယ္တ့ဲ…။

(၉) အေမြေပးတဲ့ ဖခင္ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ျမတ္စြာဘုရား သခင္ကုိ အေမြေတြ ခြေ

ဲ ၀ေပးတဲ့ ဖခင္ၾကီးနဲ႔
ပမာခိုင္းႏႈိင္းလိုက္ရင္ ေရႊေငြ ေက်ာက္သံပတၱျမား အိမ္ယာ ကၽြဲႏြားစတဲ့ အေမြေတြက တရားဓမၼေတြန႔ဲ
ပမာတူပါတယ္တ့။ဲ ဒီအေမြေတြကို ရလိုက္တဲ့ သားသမီးေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္
အရွင္သူျမတ္အေပါင္းနဲ႔ အလားသ႑ာန္ တူပါတယ္တဲ့…။

(၁၀) ခရီးလမ္းကို ညႊန္ျပတဲ့ ေယာက်ာ္းဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ဆရာသခင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ခရီးလမ္းမွန္ ညႊန္ျပတတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းသား

လုလင္ငယ္န႔ဲ ပမာတင္စားလိုက္ရင္ အဲဒီ ခရီးလမ္းေၾကာင္းၾကီးက တရားဓမၼေတြန႔ဲ
အသြင္တူပါတယ္တ့။ဲ ဒီခရီးလမ္းမွန္ လမ္းေကာင္းကို ေလွ်ာက္ၿပီး ေဘးကင္းတဲ့ေနရာ
ေရာက္သြားသူေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြနဲ႔ ပမာတူပါတယ္တ့…
ဲ ။

(၁၁) ဒိ႒ိဆူးကို ဆြႏ

ဲ ႈတ္ေပးတဲ့ ေဆးဆရာ ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရ႕ဲ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာ ဘုရားကို ဒိ႒ိဆူးကို ဆြဲႏႈတ္ေပးတတ္တ့ဲ ေဆးဆရာနဲ႔

ပမာျပဳရရင္ ဒီဒိ႒ိဆူးကို အဘယ္ကဲ့သို႔ ဆြဲႏႈတ္ရပါ့မလဲ ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေတြက
တရားဓမၼေတြန႔ဲ အသြင္အားျဖင့္ တူပါတယ္တဲ့။ ဒီလို ဒိ႒ိဆူးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္လို႔ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း
စိတ္ထားျဖဴစင္ သြားတဲ့ အရိယာ သူေတာ္စင္ အေပါင္းကေတာ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြန႔ဲ
ပမာတူပါတယ္တ့ဲ မိတ္ေဆြတို႔…။
 73

ေကာင္းလိုက္တ့ဲ ဥပမာ တင္စားခ်က္ေတြဗ်ာ…။ ဒီတရား နာေနရင္းနဲ႔ကို ၾကည္ညိဳမႈေတြက

ထပ္တိုးလုိ႔ လာရပါတယ္။ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္အရာမွာ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်
တုႏႈိင္းမယွဥ္သာတဲ့ ဗုဒၶ၊ ဒီဗုဒၶက ခ်မွတ္ေပးခဲ့တဲ့ ျပည့္စံု ကံုလံုလွတဲ့ တရားအဆံုးအမ လမ္းစဥ္ေတြ၊
ေနာက္ ဒီတရားဓမၼေတြကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ က်င့္သံုးလိုက္နာေနတဲ့ သံဃာေတာ္
အရွင္သူျမတ္ေတြ… ေတြးလိုက္တိုင္း သဒၶါပိုလို႔ ၾကည္ညိဳမိတယ္ဗ်ာ.. တကယ္ပါ။

ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ၾကည္ညိဳသဒၶါေတြ ပြားမ်ားလိမ့္မယ္လို႔

ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္…

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

07.01.2009, WED:, 05:33:42 AM

 74

*လာျခင္းဆိုးေသာ ဧည့္သည္*

အု၀…
ဲ အု၀ဲ… အု၀ဲ

ေအာ္ စိတ္မခ်မ္းသာ လုိက္တာ.. ငိုေနလိုက္ပံုမ်ား.. ေလာက အလယ္ကို ခုမွပဲ စတင္လို႔

ေရာက္ရွိလာတယ္၊ ေရာက္ရွိလာပံုက အငိုေလးနဲ႔ စလိ.ု႔ . မိဘေတြ ခမ်ာေတာ့ ျပံဳးေပ်ာ္ရွာမေပါ့ေလ..
မိခင္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္န႔ဲ လြယ္ေမြး ထားရတဲ့ သားသမီးမို႔လို႔၊ ဖခင္ဆိုရင္လည္း ေအာ္ငါ့ေသြး
ငါ့သားဆို ၿပီးေတာ့.. ငါစြေ
ဲ လးေတြနဲ႔ ငါမပိုင္တာကို ငါပိုင္လုပ္ပံုေလးကို ေျပာပါတယ္..
ေနာက္တစ္ခုက ေလာကအလယ္ ခုမွေရာက္လာတဲ့ လူမမယ္ ကေလးငယ္ရ႕ဲ အငုိေလးနဲ႔စလို႔
ေရာက္ရွိ လာပံုေလးေလ.. စလာကတည္းက လာျခင္းက မေကာင္းေတာ့ဘူး..

ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ငါမပိုင္တာပါလိမ.့္ . ငါမဆိုင္တာပါလိမ.့္ . ငါကေမြးတာ

ငါ့သားသမီးမဟုတ္ပါလိမ.့္ . ငါယူထားတဲ့ ဇနီး ဘာလို႔မ်ား ငါ့ဇနီး မဟုတ္တာပါလိမ.့္ . ငါ့ကိုေမြးတဲ့မိဘ
ဘာလို႔မ်ား ငါ့မိဘ မဟုတ္တာပါလိမ့္..

ေလာကၾကီးမွာက ငါ၊ သူတစ္ပါး၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမမွ မရွိပေ

ဲ လ၊ ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရားပဲ
ရွိေနတာ၊ ရူပကၡႏၶာ(ရုပ္တရား)
ရား)၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာ(သိမႈ - နာမ္တရား)
ရား)၊ ေ၀
ေ၀ဒနကၡႏၶာ(ခံစားမႈ - နာမ္တရား)
ရား)၊
သညကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈ - နာမ္တရား)
ရား) နဲ႔ေနာက္ဆံုး သခၤါရကၡႏၶာ(ျပဳျပင္မႈ - နာမ္တရား)..
ရား)..
ဒီခႏၶာငါးပါးပဲေလ.. ျပန္ခ်ဳပ္လိုကရ
္ င္ေတာ့ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးေပါ့..
 75

ဒီေတာ့ကာ ဒီခႏၶာငါးပါးကို ပိုင္ဆိုင္ေနရတဲ့၊ လက္၀ယ္ရရွိေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရ႕ဲ

ျဖစ္စဥ္ေလးကို လာျခင္းေကာင္းသလား၊ လာျခင္းဆိုးသလား.. တစ္ခ်က္ေလာက္
ေျပာၾကည့္လိုက္ရေအာင္..

ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို

ျပဳလုပ္ေနၾကရတယ္ေနာ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ငါ့သားဖို႔ ငါ့မယားဖို႔ ငါ့အေမဖို႔ ငါ့အေဖဖို႔ ငါ့ဖို႔
ငါ့ညီဖို႔ ငါ့ညီမဖိ…
ု႔ စသျဖင့္ေပါ့ေလ ဒီလိုေလးေတြက မမ်ားဘူးလား.. မ်ားပါတယ္ေလ..
ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ ငါပိင
ု ္ငါဆိုင္ မရွိဘူးဆိုတာကို မသိဘဲ ႏြားသာသာ
ရုန္းေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဇာတ္လမ္းက အဲဒီကစေတာ့တာပဲခင္ဗ်.. ဘာလိလဲ
႔ုလဆ
ဲ ိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ
မသိလို႔ လုပ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္ေနာ္..
.. အဲဒီမွာ မသိတာက အ၀
အ၀ိဇၨာ၊ လုပ္တာက သခၤါရ..
ရ..
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္န႔ဲ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲလိုသေဘာျဖစ္ေကာ.. ဒီသေဘာက လာျခင္းေကာင္းတဲ့
သေဘာမဟုတ္ဘူး.. ေနာင္တစ္ဖန္ ခႏၶာျပန္ျဖစ္ေစမယ့္ သေဘာ.. ေျပာရရင္ ေနာင္တစ္ဖန္
မသာျဖစ္ဦးမယ္ဆိုတ့ဲ သေဘာ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္.. မိုးကုတ္ဆရာေတာ္
ဘုရားၾကီးေျပာတာ..

ဟုတ္ၿပီ.. ဒီလိုမသိလို႔ လုပ္ရင္ ေနာက္ဘာေတြဆက္ျဖစ္ဦးမလဲ.. ဘယ္လို အက်ိဳးဆက္ေတြ

ခံစားရမလဲဆိုေတာ့..

မသိလို႔လုပ္ျခင္းသည္ ခႏၶာငါးပါးကို ေနာင္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ျဖစ္ေစမယ့္ အေၾကာင္းတရား၊

သစၥာနယ္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ သမုဒယသစၥာ.. ဒီသမုဒယ သစၥာျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရ႕ဲ အက်ိဳးဆက္
ဒုကၡသစၥာ ျဖစ္ၿပီသာ ေအာက္ေမ့ေပေတာ့..
.. ၀ိဉာဏ္၊ နာမ္ရုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ..

ဒီခႏၶာငါးပါးကို လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ၿပီဆိုကတည္းက ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား

စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရေအာင္.. ဒီခႏၶာၾကီးက မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ သူ႔ကိုျပဳစုဖို႔ အခ်ိဳသပ္ၿပီး
ခိုင္းေတာ့တာပဲ.. ငါ့ကိုမ်က္ႏွာသစ္ေပး.. သြားတိုက္ေပး.. ေရခ်ိဳးေပး.. မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေပး.. ဒါမ်ိဳးေတြ
စခိုင္းၿပီ.. ၿပီးတာနဲ႔ ဟိုဟာစားခ်င္တယ္၊ ဒီဟာစားခ်င္တယ္.. ျဖစ္ျပန္ေရာ.. အဲဒါကိုမွ ကုိယ္တိုင္က
မစားဘူးဆိုရင္ ဗိုက္ထဲကေန ေ၀ဒနာေပါင္းစံုက ဆႏၵျပပါေလေရာ.. ေနာက္အလုပ္သြားရင္လည္း
ဟိုအက်ႌမ၀တ္ခ်င္ဘူး.. ဒီအေရာင္မၾကိဳက္ဘူး.. ဒီပုဆိုး၀တ္မယ္.. အားပါးပါး.. သူ႔အလိုေတြက
နည္းမွမနည္းတာ.. ေနာက္ ေန႔လယ္စာစားမယ္၊ ညစာစားမယ္၊ အိပ္မယ္.. အကုန္သူ႔အလိုေတြပဲ
လုိက္ျဖည့္ေနရတာေလ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာတာေနာ္.. ခ်ဲ႕ေတြးရင္ ခ်ဲ႕ေတြးသေလာက္
ဒုကၡေတြခ်ည္းပဲ.. ဘာလုိ႔ဒုကၡေတြလို႔ေျပာရသလဲ..
.. ခႏၶာငါးပါးဆိုကတည္းက ဒုကၡသစၥာနယ္ထဲ
ေရာက္ေနလို႔ေလ..

ဒီလိုဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ဒီေလာကအလယ္ကို ေ၀ဒနာေပါင္းစံုန႔ဲ

ေရာက္ရွိလာျခင္းဟာ လာျခင္းေကာင္းလား၊ လာျခင္းဆိုးလား.. လာျခင္းဆိုးေပါ့ဗ်ာ..
 76

ဒီလာျခင္းဆိုးကိုမွ ေနျခင္းဆိုးနဲ႔ ေနၾကရင္ေတာ့ ေသျခင္းဆိုးရံုမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ပါဘူး..

ဘာေၾကာင့္ေသျခင္းဆိုးလို႔ ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ အပယ္သြားမယ့္ ေသျခင္းမို႔လို႔ပါပဲ..

ဒီလိုကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ အပယ္မသြားေအာင္ ဘာလုပ္ဖို႔လိုလာၿပီလ၊ဲ

ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ ေမးဖို႔လိုမလာဘူးလား.. လိုတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေနရာေလးမွာ
ကၽြန္ေတာ္သိထားတာေလးကို တတ္သေလာက္ေလး ေဆြးေႏြးပါ့မယ္.. မွားေနရင္ ကၽြန္ေတာ့ကို
ျပဳျပင္လို႔ သြန္သင္ ေပးေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိ သိထားသလဲဆိုေတာ့ အပယ္မက်ေရာက္ေအာင္ အရင္ဆံုး

ဒိ႒ိအရင္ျဖဳတ္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲလို ဒိ႒ိကြာေစဖို႔ အတြက္ ဒိ႒ိကြာေၾကာင္း တရားေတြ၊
သစၥာတရားေတြကို ေဟာေျပာညႊန္ျပတတ္တဲ့ ကလ်ာဏမိတၱ၊ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း၊ ဆရာေကာင္း
သမားေကာင္းကို ရွာရပါမယ္။ ေနာက္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ဒီလိုနားလည္ႏိုင္ဖို႔
သစၥာတရားကိုေဟာေျပာ လမ္းညႊန္ႏိုင္တဲ့၊ လမ္းညႊန္တတ္တဲ့ ဆရာသမားဆီက သစၥာတရားေတြကို
နာၾကားရပါမယ္။ ဒီလို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ၿပီဆိုမွ တရားကို စတင္အားထုတ္သင့္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ၿပီးမွ တရားအားထုတ္သင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုပါတယ္။
ဘာလို႔လဲလို႔ အေမးရွိလာရင္.. ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားမလည္ဘဲ တရားအားထုတ္ရင္ တရားမရႏိုင္လို႔ပါပဲ။
ဘုရားလက္ထက္က ရွင္ဆႏၵ (ျမင္းၿမီးဆြဲ ေမာင္ဆန္) ကို သာဓက ယူေပါ့ဗ်ာ။

နည္းနည္း ဆက္လုိကရ
္ ေအာင္။ ေလာကၾကီးမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသားလွ်င္ရွိပါတယ္၊
ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါရယ္လို႔ မရွိပါဘူး၊ ဒီသေဘာေလးကို ဉာဏ္နဲ႔ ထိုးသြင္းသိ၊ ပိုင္းျခားသိရင္ သကၠာယ
ဒိ႒ိစင္ပါတယ္။

ေနာက္ ေလာကမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသည္ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္စပ္ေနတယ္။

အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ျဖစ္တာလည္းမရွိ၊ အက်ိဳးခ်ည္းပဲ ျဖစ္တာလည္းမရွိ၊ ဒီလို ဆက္စပ္ေနတာကိုသိရင္
ေသရင္ျပတ္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ဥေစၧဒဒိ႒ိ စင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္.. အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးမွာ
အေၾကာင္းခ်ဳပ္ၿပီးမွ အက်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုခ်ဳပ္ၿပီးမွ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာေလးကို
နားလည္ရင္လည္း ခိုင္တယ္၊ ၿမဲတယ္
တယ္၊ ပ်က္ဆီးျခင္းမရွိဘူးလို႔ ယူဆထားတဲ့ သႆတဒိ႒ိ စင္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆို ဒိ႒ိမစင္ေသးတဲ့ မိတ္ေဆြတို႔လည္း ဒိ႒ိအေၾကာင္းေလး

သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီလိုေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း သိလာပါမ်ားရင္ေတာ့
လာျခင္းဆိုးတဲ့ ဧည့္သည္ျဖစ္ခ့ေ
ဲ ပမယ့္ ျပန္ျခင္းေတာ့ ေကာင္းႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
ဒီလိုသိလာေအာင္လည္း သိခ်င္တ့ဲ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပဖို႔ကလည္း လုိပါေသးတယ္။ သိလိုစိတ္ေပါ့ေလ။
ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ေၾကြးယူလုိက္ ေၾကြးဆပ္လိုက္နဲ႔ ဒီလိုဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနရင္ေတာ့
ေနာက္ထပ္လာျခင္းဆိုးေတြပဲ အတိုးေပၚ အတိုးဆင့္လို႔ ထပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဇာတိေတြ
ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေပၚပါလိမ့္မယ္။ ဇာတိထပ္ျဖစ္ၿပီဆိုကတည္းက လာျခင္းဆိုးသြားျပန္ပါၿပီ။
ဇရာေတြျဖစ္၊ ဗ်ာဓိ မရဏ ဒီဒုကၡေတြပဲ ထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေလ။
 77

ေအာ္ ဇာတိ ဆိုလို႔ ေျပာလုိက္ဦးမယ္။ တရားအားထုတ္ရာမွာလည္း ဇရာနဲ႔ ဗ်ာဓိၾကားမွာ

အားထုတ္ပါတဲ့၊ ဗ်ာဓိန႔ဲ မရဏၾကားေရာက္မွ တရားအားထုတ္လို႔ကေတာ့ ေသခါနီွးမွ
လမ္းေလွ်ာက္သင္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ႏွိပ္စက္ေနၿပီဆိုကတည္းက
ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တရားအားထုတ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ အုိမႈနဲ႔ နာမႈၾကားမွာ
တရားအားထုတ္ေစလိုတာပါပဲ
ာပ ။ နာမႈနဲ႔ ေသမႈၾကားမွာေတာ့ အားထုတ္လို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေလးကလည္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး မိန္႔ၾကားသြားတဲ့ အေလးဂရုျပဳ
မွတ္သားဖြယ္ အခ်က္ေလးပါပဲ။

*ပန္းေၾကြတဲ့ လမ္း*

ေလညင္းေလးရဲ႕ အနမ္း
မခံႏိုင္တဲ့ ပန္း
ေၾကြစမ္းပါေစ
ေလာကဓံ ေလညင္း
ေဒါသမာန္ ထန္ျပင္းရင္ေတာ့
ပိုခက္ျပီေပါ့...ပန္း။

ေသျခင္းေ၀းတဲ့ နန္း
စံႏိုင္တဲ့ လမ္း
ရွည္စမ္းပါေစ
ေလာက အမွန္ ေသျခင္း
သေဘာမက် အမွန္ ခံျငင္းခ်င္ေတာ့
ကိုယ္ဆက္ျပီေပါ့ ...လမ္း။ ။

ေနာက္ဆံုး မွာခ်င္တာကေတာ့ဗ်ာ.. ဒီကဗ်ာထဲကလိုေတာ့ ပန္းေၾကြတဲ့လမ္း ကိုေတာ့

ဆက္ၿပီးမေလွ်ာက္ၾကပါနဲ႔လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ ေမြးကတည္းက ငိုျခင္းကို အေဖာ္ျပဳ၊
ခႏၶာငါးပါးကို ရင္၀ယ္ပိုက္လို႔ လာျခင္းမေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ လာျခင္းဆိုးတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ
ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလာျခင္းဆိုးတာေလးကို ျပန္ျခင္းေကာင္းေအာင္ေတာ့ မနာခင္ မေသခင္
အခ်ိန္ေလးမွာ ၾကိဳးစားသင့္လွပါတယ္။ ငိုျခင္းနဲ႔ ဘ၀စခဲ့တာကို ငိုျခင္းနဲ႔ပဲ နိဂံုးမခ်ဳပ္ေစခ်င္ပါဘူး။
ဆင္းရဲေၾကာင္း သမုဒယသစၥာနဲ႔ ဆင္းရဲက်ိဳး ဒုကၡသစၥာကုိ ၀ိပႆနာ အလုပ္နဲ႔ ပယ္သတ္ၿပီး၊
ခ်မ္းသားေၾကာင္း မဂၢသစၥာနဲ႔ ခ်မ္းသာက်ိဳး နိေရာဓ သစၥာကို ရွာေစခ်င္ပါတယ္။ ျမင္ရာ၊ ၾကားရာ၊
စားရာ၊ သြားရာ၊ ထိရာ၊ ေတြ႔ရာ၊ နံရာ တို႔မွာလည္း သတိေလးနဲ႔ ေနေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့
ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုးမွာၾကားခဲ့တ့ဲ *အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ*
ေဒထ* တရားကို လုိက္နာရာေရာက္သလို
လာျခင္းဆိုးခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ျခင္းေတြကေတာ့ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္လ…
ို႔ …။
 78

အားလံုးေသာ ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ စိတ္ႏွလံုး ေအးျမျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

05.01.2009, MON:, 07:02:25 AM

 79

*ကၽြႏု္ပ္သည္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။*

ကၽြန္ေတာ္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ေခါင္းထဲက မူးသလိုလို ျဖစ္လာၿပီး တအားအန္ခ်င္လာတယ္။

အျပင္ကိုသာြ းဖို႔ အင္အားကလည္း မရွိေတာ့သလိုပ။ဲ ခုကၽြန္ေတာ္က ကိုကို ရဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ…
(ကၽြန္ေတာ့ သခင္ေလ.. ကိုကိုဆိုတာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲလိုပေ
ဲ ခၚတယ္။ ကိုကိုကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့ကို အရင္က ပူစီေလးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ခုေနာက္ပိုင္း ဘာရယ္ေၾကာင့္လည္း မသိဘူး။
ပူရွကင္လို႔ ေျပာင္းေခၚေနတယ္ေလ။ ဒီနာမည္ေလးလည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ ပူရွကင္ေရ..
တစ္.. တစ္.. တစ္ ဆိုရင္ ကိုကို ကၽြန္ေတာ့ကို ေခၚေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။) ကုတင္ေပၚမွာ
မအန္ရဘူးဆိုတာကို ကၽြန္ေတာသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္တာနဲ႔
ေ၀ါ့ခနဲ ဆိုၿပီး အန္ခ်လိုက္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုကို က .. အာ.. ပူရွကင္ေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး
ကၽြန္ေတာ့ကို ကုတင္ေပၚက သာသာယာယာ ေအာက္ကို ေပြ႔ခ်လိုက္တယ္။ ကိုကို႔ရ႕ဲ အခန္းေဖာ္
သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ရြံရွာ စက္ဆုပ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္ဆုိတာ
ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္ေလ.. ။ ကိုကိုကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ ကုတင္ေပၚမွာ
အန္ခ်ထားတာေလးကို စိန္ေျပနေျပ က်ံဳးေနေလရဲ႕။ ကိုကို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ အထဲမွာ
အဲဒါေတြလည္းပါတယ္။ ကိုကိုက ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ တစ္ဖက္သားအေပၚ
တအားစာနာတတ္တာ။ ခုလည္းၾကည့္ေလ.. ကၽြန္ေတာ့ကို သနားကရုဏာ မ်က္လံုးေလးေတြန႔ဲ
ၾကည့္ေနေလရဲ႕.. သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕မွာမို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ့ကုိ အသံထြက္စကားမေျပာေပမယ့္ ကုိကုိ
 80

စိတ္ထဲကေျပာေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ေမတၱာတရားေတြစြက္ေနတဲ့

ကရုဏာစကားသံေလးေတြကိုေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေသးတယ္။ ကိုကိုတို႔က ဒီကို ေရာက္တာသိပ္မၾကာေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္

ကုိကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္သြားတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ပိုင္းမွ သိလိုက္ရတယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကိုကုိ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မခင္မိေသးဘူး။ ကိုက္ုိကေတာ့
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူစားမယ့္အထဲက ေကၽြးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စားရံုကလြၿဲ ပီး သိပ္ၿပီး ကိုိကို႔အေပၚ မခံစားတတ္ေသးဘူး..
မခ်စ္တတ္ေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ေျပာရဦးမယ္.. ကိုကို မတိုင္ခင္ ကၽြန္ေတာ့သခင္က
ေကာင္မေလးဗ်။ ေျပာၾကတာေတာ့ တရုတ္မေလးတဲ့။ ခုေတာ့လည္း ကိုကို႔ကို အဲဒီကၽြန္ေတာ့္
အရင္သခင္ တရုတ္မေလးထက္ ပိုမိုလို႔ သဒၶါပို ခ်စ္ခင္သြားမိၿပီေလ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း
ကိုကို႔အခန္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ အေနမ်ားေတာ့တယ္။ ကိုကိုက ကၽြန္ေတာ့ကို မၿငိဳျငင္ေပမယ့္
သူ႔အခန္းေဖာ္ေတြရွိေသးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေပၚ နည္းနည္းေလး စိမ္းစိမ္းကားကား ဆက္ဆံေနသလို
ဖန္တီးေနတယ္ေလ..။ ဒါေပမယ့္ ကိုကို႔ကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ လူလစ္ရင္လစ္သလို
ကၽြန္ေတာ့ကို ဆြေ
ဲ ပြ႔တတ္တ့ဲ အက်င့္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ခိုးနမ္းတတ္တဲ့ အက်င့္ေလး ေတြကို
ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လာေတာ့ ကိုကို႔ရ႕ဲ အယုအယေလးေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ ၾကည္ႏူးေနမိသလို၊
ကိုကို႔ကိုလည္း တိုးလို႔ ခ်စ္လာရေတာ့တာေပါ့။

ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ေျပာၾကတာရွိတယ္။ *ဒီကေၾကာင္ေတြက

ေအာ္လည္းမေအာ္ဘူး။ ထမင္းလည္းမစားဘူးတဲ့။* ဟုတ္ပါတယ္ေလ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔က အရင္က
ထမင္းစားတာမွ မဟုတ္တာ.. ။ ဒီမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေၾကာင္စာဆုိတာ
သက္သက္ရွိတယ္ေလ..။ ေခြးေလးေတြ အတြက္လည္း ေခြးစာဆုိၿပီးရွိတယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း
ေနာက္ပိုင္း ကိုကိုန႔ေ
ဲ တြ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားတတ္ သြားေတာ့တယ္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဒီကေၾကာင္ေတြက ကိုကိုတို႔ဆီက ေၾကာင္ေတြလို မေအာ္ၾကဘူး။ အစာေတာင္းခ်င္ရင္ (ကိုကိုန႔ဲ
မေတြ႔ခင္တုန္းကေတာ့) အရင္ဆံုး ကၽြန္ေတာ့သခင္ (တရုတ္မေလး) ကို မ်က္လံုးေလးတစ္ခ်က္
ေ၀့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါဆိုရင္ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဗိုက္ဆာေနတယ္ဆိုတာ သိၿပီးကၽြန္ေတာ့ကို
အစာေကၽြးေတာ့တာပဲ။ သူ႔ဆီမွာတုန္းက အစာ၀၀ စားခဲ့ရေပမယ့္ ကိုကို႔ဆီကလို ေမတၱာမ်ိဳးေတြ
ကၽြန္ေတာ္မခံစားခဲ့ရပါဘူးဗ်ာ။

ေနာက္ၿပီး ကိုကို အစာေကၽြးတာနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပရဦးမယ္။ ပထမတုန္းက

ကိုကိုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အရိုးေလးေတြေကၽြးတယ္။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔
အရုိးမစားႏိုင္မွန္း သိေတာ့ သူစားတဲ့ အသားနဲ႔ပဲ နယ္ေကၽြးေတာ့တယ္။ အဲလိုနယ္ေကၽြးတာေတာင္မွ
ကုိကိုက တယုတယ အသားေလးေတြကို ပါးစပ္ေလးနဲ႔အရင္၀ါးတယ္၊ ၿပီးမွ ထမင္းနဲ႔နယ္ေကၽြးတာ။
ေကၽြးရင္လည္း သူမ်ားေတြလုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပံုေကၽြးတာမဟုတ္ဘူး။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္
 81

သတင္းစာစကၠဴေလးကို ေအာက္ကခံၿပီးေကၽြးတာ။ (ကိုကိုတို႔ဆီမွာ ပန္းကန္က အလံုအေလာက္

မရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို ပန္းကန္န႔မ
ဲ ေကၽြးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေကၽြးေကၽြး ကိုကို႔မွာ
ေစတနာဓါတ္ေတြကေတာ့ အျပည့္ပဆ
ဲ ိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။) အဲလုိေကၽြးတိုင္း ကိုကို
ဆုေတာင္းတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္အျမဲၾကားေနရတယ္။ *ဤသို႔ေကၽြးေမြးရေသာ
ရေသာ ကုသိုလ္သည္
တပည့္ေတာ္အား နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ရပါေစသား*
ပါေစသား* တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေသခ်ာနားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၾကားပါမ်ားေတာ့လည္း နားယဥ္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ေနာက္ရွိေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုကို ကၽြန္ေတာ့ကို ေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာတာ။ *ေအာ္..
..
ပူရွ
ရက ွ င္ေလးရယ္ မီမီေလးလည္း သနားစရာေနာ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လူ႔ဘ၀ကို ျပန္ရမလဲ
ကိုကိုမသိေပမယ့္ အျမန္ဆံုးေရာက္ပါေစလို႔ ကိုကို ဆုေတာင္းေပးပါတယ္* တဲ့။ ဒါေလးည္း
ကၽြန္ေတာ္နားယဥ္ေနပါၿပီ။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ကိုကို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတာ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္

အရင္က ထင္ေနတာက ကုိကိုသည္ ငါ့ကို အခ်စ္ဆံုးလို႔ထင္ထားတာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္က တအားလွတာကိုး။ အေမႊးေလးက အ၀ါနဲ႔ အျဖဴစပ္ၾကားေလး။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က
တျခားေၾကာင္ေတြန႔ဲ (ကိုကိုတို႔ေနတဲ့ အထပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ေၾကာင္က
သံုးေကာင္ရွိတယ္ခင္ဗ်။ ေနာက္ႏွစ္ေကာင္လံုးက ကၽြန္ေတာ့လို မလွဘူး။ အေမႊး
မည္းမည္းေတြခ်ည္းပဲ။) ယွဥ္ရင္ အေကာင္လည္းပိုၾကီးသလို ၀လည္းပိ၀
ု တယ္။ ေျပာရရင္
ပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္တ့ဲ ႏွင္းဆီခိုင္ေပါ့ဗ်ာ ဟဲ ဟဲ..။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုကို ကၽြန္ေတာ့္ကို အခ်စ္ဆံုးလို႔
ထင္ထားတာ။ ဒါေပမယ့္ မွန္းခ်က္န႔ဲ ႏွမ္းထြက္လသ
ြဲ ြားမွန္း ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွ သိလိုက္ရတယ္။
ကိုကိုက ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွ မဟုတ္ဘူး။ က်န္တဲ့ အမည္းႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္သလိုမ်ိဳး
ခ်စ္တာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ႏွစ္ေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ မလိမၼာဘူး။ ကိုကို႔ အေပၚလည္း
ကၽြန္ေတာ့္ ေလာက္ ေလးစားမႈမရွိဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ၾကည့္မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ကသာ ၾကည့္မရတာ။ ကိုကို ကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ ပန္းပန္လ်က္ပါပဲေလ။ (ခ်စ္လ်က္ပလ
ဲ ို႔
ဆိုလိုတာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုကိုန႔ေ
ဲ တြ႔မွ စကားေတြတတ္လာတယ္။ ဟ ဟ)

တစ္ခါတစ္ခါ ကိုကိုစာၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကိုကို႔ေပါင္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္တက္အိပ္တယ္။ ကိုကိုက

ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ ေခါင္းေလးကို ပြတ္လိုက္၊ ေမးေစ့ေလးကို ပြတ္လိုက္နဲ႔။ ေျပာရရင္ တကယ့္ feel ပဲဗ်ာ။
ဒီေန႔လည္း ကိုကိုထမင္းစားေနတုန္း အမဲေလးတစ္ေကာင္ ေရာက္လာတယ္။ ကိုကိုကလည္း
သူ႔အာရံုနဲ႔သူမို႔လို႔ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထမင္းေကၽြးဖို႔ ေမ့ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုကို
အာရံုပ်က္မွာ စိုးလို႔ ေအာ္လည္းမေအာ္ဘူး။ ေခါင္းတို႔၊ ကိုယ္လံုးတို႔နဲ႔ ပြတ္တာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ဘူး။
အဲဒါကို ဟိုငမည္းေကာင္က အလိုက္မသိ သြားေအာ္တယ္ေလ။ အားပါးပါး ကၽြန္ေတာ္ေလ
အဲဒီငမည္းကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ထုေခ်ပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ ကိုကို႔ေရွ႕မွာမို႔လို႔။ ကိုကိုက အဲလို
ရန္ျဖစ္တာေတြ မၾကိဳက္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္
ဆင္ျခင္ေနရတယ္။ အဲ.. အဲလို ငမည္းေကာင္ ေအာ္သံလည္းၾကားေရာ.. အဲဒီေတာ့မွ ကိုကိုလည္း
 82

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထမင္းေကၽြးဖို႔ သတိရသြားဟန္တူတယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကို

ပါးစပ္န၀
ဲ႔ ါးၿပီး ဟိုငမည္းေကာင္န႔ဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ေယာက္တစ္ပံုစီ နယ္ေကၽြးေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္
ဟိုေကာင္က တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ အပံုကို လာႏႈိက္ခ်င္ေသးတယ္။ ကိုကိုကလည္း
ဒါကိုသိလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ၀မွာစိုးလို႔ အဲဒီငမည္းေကာင္ စားၿပီးျပန္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ထပ္နယ္ေကၽြးပါေသးတယ္။ ေအာ္.. ကိုကို႔ရ႕ဲ ေစတနာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြ
ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲဗ်ာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုဆို ကိုကို႔ ကုတင္ေပၚမွာ
တက္ေခြေနၿပီေလ။ ကိုကိုကေတာ့ တစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ စာရိုက္ေနတုန္း။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

12.11.2008, TUE:, 02:00:25 am

 83

*အလြမ္းေျပ စာတစ္ေစာင္*

အေမ…

အေမ…စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ က်န္းမာေစေၾကာင္း သားဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႕သအပ္ပါတယ္

အေမ။ ေၾသာ္…အေမလို႕ေခၚရတဲ့အရသာဟာ ဘယ္အရသာနဲ႕မွ အစားထိုးလို႕မရပါလားအေမရယ္။
အေမ့ ေက်းဇူးေတြ ေတြးၾကည့္လိုက္တိုင္း သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏို္င္ေသးပါလားလို႕
ခံစားရတယ္အေမ။ အေမက အသက္ၾကီးမွ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္လည္း
အေမသားကို အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး ေမြးခဲ့ တယ္ေနာ္အေမ။ ဗိုက္ခြဲၿပီး သားသမီးကိုေမြးဖြားရတာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္အသက္ ေဘးနဲ႕ နီးမွန္း သားသိပါတယ္အေမရယ္…။

ကိုယ့္သားသမီးကိုမေမြးခင္ မိခင္ေတြခံစားရတဲ့ နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာဟာ

ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ခံရခက္သလဲ ဆိုတာ သားကိုယ္တိုင္ ၀င္မခံစားဘူးေပမယ့္
သားစာေတြထမ
ဲ ွာ ဖတ္ဘူးထားလို႕ သားနားလည္တယ္အေမ။ အေမ့အသက္က အခုဆို ေျခာက္ဆယ့္
သံုးေက်ာ္ ၿပီေနာ္။ သားကခုမွ ႏွစ္ဆယ့္သံုး။ အေမရယ္…သားဒါကိုေတြးမိတိုင္း တအားခံစားရပါတယ္။
အေမအိုၾကီးကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ငါဘာျဖစ္လို႕မ်ား တစ္နယ္တစ္ေက်းကို ထြက္သြားရတာလဲဆိုၿပီး ေတာ့
ေပါ့။ တရားမသိေသးခင္ကေတာ့ သားေတာ္ေတာ့္ကို ခံစားခဲ့ရတာေပါ့။ ခုေတာ့လည္း သားစိတ္ကို
သား ေျဖတတ္ေနပါၿပီ။

အေမမွတ္မိေသးလား။ သားငယ္ငယ္က အေဖ့လစာနဲ႕ မေလာက္လို႕ အေမ

အိမ္ေနာက္ေဘးက ကန္စြန္းရြက္ေတြ ခူးေရာင္းၿပီး အိမ္စားစရိတ္ ျဖည့္တင္းခဲ့တာကိုေလ။ ေစ်းေရာင္း
ၿပီးျပန္လာတိုင္း သားဖို႕အေမ၀ယ္၀ယ္လာတဲ့ ညႇပ္ေခါက္ဆသ
ြဲ ုတ္ေလးကို သားယေန႕တိုင္ သတိရ
 84

ေနဆဲပါအေမရယ္…။ ဒါတင္မကေသးပါဘူးေလ။ အေဖက်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အေမ

သားေက်ာင္းစရိတ္န႕ဲ အိမ္စရိတ္အတြက္ ေလာက္ငေအာင္ မိန္းမသားတန္မဲ့ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးေရာင္း
ေကၽြးခဲ့ေသးတယ္ေလ။ ကိုယ္တိုင္က ေျခာက္တန္းနဲ႕ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရေပမယ့္ တစ္ဦးတည္းေသာ
သားကို ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ေစခ်င္တ့ဲ အေမ့ရ႕ဲ ေစတနာ ေမတၱာေတြကို သားဘယ္လိုလုပ္ေမ့လို႕ ရ
ပါ့မလဲအေမရယ္။ သားဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ကိုယ့္သားကိုယ္ ဂုဏ္ယူေနတဲ့ အေမ့ရ႕ဲ အျပံဳး၊ အေမ့
ရဲ႕ မ်က္လံုး ေတြက …ေအာ္..စာဖြ႕ဲ လို႕ မမွီႏိုင္ပါဘူးေလ။ ေအာင္စာရင္းထြက္ၿပီး မၾကာပါဘူး
အေဖဆံုးေတာ့ အဖမဲ့သား ထရံၾကားမျဖစ္ေအာင္ အေမသားကို အားေပးျပံဳး ျပံဳးခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။
အျပံဳးမွာ မ်က္ရည္စေတြ ရွိေနခဲ့တာကိုေတာ့ သားသိခဲ့ပါတယ္ အေမရယ္။ သားေက်ာင္းဆက္တက္
ႏိုင္ ေရးအတြက္ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႕ တစ္ေနကုန္အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တဲ့အေမ့ရ႕ဲ ပံုရိပ္ေတြက သားမ်က္လံုး
ထဲ က ခုခ်ိန္ထိ မထြက္ေသးဘူးအေမ။

သား ပညာဆက္သင္တ့ဲ ငါးႏွစ္တာကာလမွာ အေမ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အိုစာ

သြားခဲ့တာပဲေနာ္။ ပညာေရးေၾကာင့္သာ ကိုယ့္သားကိုယ္ အေ၀းတစ္ေနရာ ေစလႊတ္ခ့ေ
ဲ ပမယ့္
မုဆိုးမပူပူေႏြးေႏြး အေမ့ ရဲ႕ရင္ထမ
ဲ ွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရမွန္း သားသိပါတယ္ေလ။
လင္နဲ႔ကေသကြ၊ဲ သားနဲ႕က်ျပန္ ေတာ့ ရွင္ကြဲ…ေအာ္ မိန္းမသား တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဘယ္လုိမ်ား
ေျဖသိမ့္ႏိုင္ပါ့မလဲေလ။ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါမွ ခြင့္ျပန္လာမယ့္ တစ္ဦးတည္းေသာသားကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာတဲ့ အေမ၊ တစ္လတစ္ခါသားဆီ ကို ပိုက္ဆံမွန္မွန္ပို႕ ႏိုင္ေရး ရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့အေမ၊
ေအာ္…သတိရတယ္အေမရယ္…။

ၾကမၼာဆိုးေတြက အေမ့ဆီကိုမွေရြးၿပီး တမင္လာေလေရာ့သလား အေမရယ္…အထီးက်န္တစ္

ေကာင္ၾကြက္ အေမ့ရ႕ဲ ဘ၀ထဲကိုမွ ဒီ နာဂစ္ က၀င္ေမႊခဲ့ရတယ္လို႕အေမရယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း
အေ၀းက ကိုယ့္သားကို စိတ္ပူမွာစိုးတာနဲ႕ပဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူးရယ္လို႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား
ေျပာခဲ့ရတာလည္း အေမရယ္။ မုန္တိုင္းကၾကမ္း၊ ေလကရမ္းနဲ႕ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း
အိမ္အိုေလးအတြင္းမွာ အေမ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ေလာက္မ်ား အားငယ္ေနရွာမလဲလို႕
သားျပန္ေတြးမိတိုင္း သားေတာ္ ေတာ္ေလးခံစားရပါတယ္ အေမ။ တကယ့္ကို ခံစားခဲ့ရတာပါ။

မိုးသံေလသံေတြၾကားမွာ အေမ့ခမ်ာ ဘာလုပ္လို႕လုပ္ရမွန္းမသိ၊ ဘယ္ေျပးလို႕ေျပးရမွန္းမသိ၊

ဒီေရကတေ၀ါေ၀ါ၊ မိုးသံေလ သံက တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕ အေမေတာ္ေတာ္ေလးကို အားငယ္ခဲ့ရွာမွာပဲေနာ္။
ကံေကာင္းလုိ႕ အသက္မေသ ေပမယ့္ အိမ္ေဟာင္းကၿပိဳ၊ ေအာ္ငါဘယ္လိုမ်ားလုပ္ရပါ့၊
သားသိရင္လည္း စာသင္ရတာ စိတ္မေျဖာင့္ ျဖစ္ေနပါ့မယ္ေလ… ဆိုၿပီး သားကိုအသိမေပး၊
အေ၀းကသားကို ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သားရယ္၊ စိတ္မပူပါ နဲ႕တဲ့ ေလ။ ဒီေလာက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့
ေလာကဓံကို အေမတစ္ေယာက္တည္း ခါးခါးသီးသီး ခါးစည္းၿပီး ခံခဲ့ရ တယ္လို႕… အေမရယ္။ ေအာ္
သားအေပၚ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ေမတၱာေတြထားၿပီး ခ်စ္သဒၶါေတြ ပြားေနရသလား အေမရယ္။
 85

ေအာ္…ဘယ္လိုပေ
ဲ ျပာေျပာ အေမ့ရ႕ဲ ေက်းဇူး၊ အေမ့ရ႕ဲ ေမတၱာေတြက စာဖြ႕ဲ လို႕ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး
ေလ။ အေ၀းကေနပဲ အေမ့ကို အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ရွိခိုးရင္း အေမ့ေက်းဇူးေတြကို အေက်ဆပ္ႏိုင္
ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ အေမရယ္။

အေမက်န္းမာေစေၾကာင္း ေမတၱာပို႕သလ်က္

အေမ့ရ႕ဲ ခ်စ္သား

ျပည့္စံုေအာင္

ေလးစားစြာျဖင့္
ျပည့္စံုေအာင္

08.11.2008, SAT:, 10:37 pm

 86

*ကၽြန္ေတာ္ထမွ
ံမွ ေခတၱထက
ြ ္ေျပးသြားေသာ ေဒါသ*
ေဒါသ*

ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စာမေရးတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ကဗ်ာေလးေတြ

ေလာက္ပဲ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ေရးရတာ ပ်င္းတာလည္း ပါသလို ေနာက္တစ္ခုက “ကိ
ကိုယ့္ဆီမွာ ရွိမွ
သူတစ္ပါးကို ေပးလို႔ ေကာင္းတယ္” ဆိုတဲ့ စကားေလး ကိုလည္း ႏွလံုးသြင္းမိ ေနလို႔ပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေပးခ်င္စိတ္၊ ေရးခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္လည္း ခုေတာ့ ေရးစရာ အေၾကာင္းေလး တစ္ခုက ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့
ျဖစ္ပံုက ဒီလ…
ို

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ (11.06.2009-THUR) ညပိုင္း ၁၁-နာရီေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေနာက္

၂-နာရီ ေက်ာ္ေလာက္ ျပန္ႏိုးလာတယ္။ အဲေတာ့ အခန္း တံခါးေလးဖြင့္၊ အေပါ့အပါးေလး သြားမယ္
ဆိုၿပီး ေျခလွမ္းရံု ရွိေသး ျမင္ကင
ြ ္းက ေဒါသ ထြက္ခ်င္စရာ။ ေဒါသလည္း ထြက္သြား ခဲ့ပါတယ္။
ဘာျမင္ကင
ြ ္းလဲ ဆိုေတာ့… ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာ္ၿပီး ၾကိဳးတန္းေပၚ လွမ္းထားတဲ့ အ၀တ္ေတြ…
ေအာက္မွာ တစ္ထည္စီ၊ တစ္စစီ ျပန္႔က်ဲလို႔။ ပထမေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးတန္းမ်ား ျပတ္က်တာလား
ဆုိၿပီး ၾကိဳးတန္းကို ၾကည့္မိေသးတယ္။ ၾကိဳးတန္းက မျပတ္က်။ ေနာက္တစ္ခုက ခ်ိတ္န႔ဲ
ခ်ိတ္လွမ္းထားတဲ့ အက်ႌေတာင္ ေအာက္က်ေနၿပီး ခ်ိတ္ကေတာ့ ၾကိဳးတန္း ေပၚမွာ တန္းလန္းေလး
က်န္ေနတယ္ ဆုိေတာ့…။

ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒီအ၀တ္ေတြကို ေအာက္ကို

ဆြခ
ဲ ်သြားတယ္ ဆိုတာ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ဘယ္သူနဲ႔မွ ကၽြန္ေတာ္န႔ဲ
 87

ရန္ၿငိႇဳး ရန္စ မရွိသလို ဒီလို ကိစၥကိုလည္း ဘယ္သူမွ မလုပ္ပါဘူး။ အားလံုးဟာ ခ်စ္ခ်စ္ ခင္ခင္ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္တ့ဲ လက္သည္,သည္ ရုရွားေတြမွ တစ္ပါး အျခား မရွိဘူးဆိုတာ သိလိုက္ပါၿပီ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းက အစြန္ဆံုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနတဲ့ အထပ္မွာက
ႏွစ္ျခမ္းရွိတယ္။ တစ္ျခမ္းက ျမန္မာ ေက်ာင္းသားေတြ ေနတာ၊ ေနာက္ တစ္ျခမ္းက ရုရွား
ေက်ာင္းသားေတြ ေနၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းၿပီးရင္ ဂန္းေ၀း (gangway) ကိုထြက္တ့ဲ
တံခါးေပါက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ဒီတံခါး ဖြင့္ထားတုန္း အ၀တ္အစားေတြ ဆြခ
ဲ ်သြားတာ။ ဒီ ရုရွား
ေက်ာင္းသားေတြ ထဲမွာလည္း ေကာင္းတဲ့သူေတြ ပါသလို၊ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးဆိုးရြားရြား ေက်ာင္းသား
ေတြလည္း ပါတယ္။ ထားပါ။ ဆိုးတာေတြေတာ့ မေျပာ ေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္း
ျဖစ္ေနလို႔။

အဲ.. ကၽြန္ေတာ့္စကား ဆက္လိုက္ဦးမယ္။ အဲလို အ၀တ္အစားေတြ ေအာက္မွာ ျပန္႔က်ဲ

ေနတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ေရာ ေဒါသ စိတ္ကေလးက ေထာင္းခနဲဆို ထြက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္
ထူးထူး ျခားျခား ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ဒီေဒါသ စိတ္ကေလး ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေဒါသစိတ္
ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနရာမွာ ဘာက အစားထိုး ၀င္ေရာက္ လာလည္း ဆိုေတာ့ သည္းခံခ်င္တ့ဲ စိတ္၊
သည္းခံရမယ္ ဆိုတ့ဲ အသိ… ဒါေတြ အစားထိုး သြားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ… ဘာ့ေၾကာင့္လို႔
ထင္ပါသလဲ ဓမၼ ေမာင္ႏွမတိ…
ု႔

ေဟာဗ်ာ… ေျပာေနတုန္း ရွိေသး။ မူးၿပီး မီးဖို ခန္းထဲက မွန္ကို လာခြသ

ဲ ြား ျပန္ၿပီ…။ ေအာ္…
ဒုက…
ၡ ဒုက…
ၡ ဘာသာေရး အသိတရား ထိန္းခ်ဳပ္မႈ မရွိေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ထိန္းရခက္ ေျပာရ
ခက္ပါကလား။

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ ေရးခ်င္တာ ေလးေတာင္ ေပ်ာက္သြားၿပီ။ သည္းခံခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ

၀င္လာတဲ့ အေၾကာင္းေလး။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ တကယ့္ကို ေဒါသ စိတ္ကေလး ခဏတာ
ကၽြန္ေတာ့္ ဆီကေန ထြက္ေျပး သြားခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့… ကၽြန္ေတာ္ ညေနကမွ
ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင)္ ေရႊျပည္သာ ေဟာတဲ့ တရားေလး နာျဖစ္လိုက္ တယ္ေလ။
လက္စသတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီတရားေလး ႏွလံုး သြင္းျဖစ္ သြားတာကိုး။

ဆရာေတာ္ ေဟာသြားတာက ၀ိပႆနာ တရားကို ဘာေၾကာင့္ အားထုတ္ သင့္သလဲ ဆုိတ့ဲ

အေၾကာင္းပါ။ ဒီ အေၾကာင္းကို အခ်က္ သံုးခ်က္နဲ႔ ရွင္းျပ ေဟာၾကား သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ သံုးခ်က္ထဲ
မွာမွ ကၽြန္ေတာ္ ႏွလံုး သြင္းျဖစ္ သြားတာက ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳသမႈ၊ ေက်းဇူး တင္မႈ
အေနနဲ႔လည္း ဒီ ၀ိပႆနာ တရားကိ
တရားကို အားထုတ္ သင့္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပါ။
 88

ဒီအေၾကာင္းမွာ ဆရာေတာ္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳတတ္ လာေအာင္၊ ေက်းဇူး

တင္တတ္ လာေအာင္ ဘုရားရွင္ရ႕ဲ ေမတၱာေတာ္၊ ကရုဏာေတာ္ ေတြနဲ႔ ဘုရားရွင္ ဘ၀ အဆက္ဆက္
ျဖည့္က်င့္ခဲ့တ့ဲ ပါရမီေတာ္ အေၾကာင္းေတြ ေဟာၾကား သြားပါတယ္။

ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္သည္ သုေမဓါ ရွင္ရေသ့ဘ၀နဲ႔ နိဗၺာန္ကို ကူးေျမာက္ ခ်င္ရင္ ကူးေျမာက္လုိ႔

ရရဲ႕သားနဲ႔ သတၱ၀ါေတြ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ဘုရားဆု ပန္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ ခႏၱီပါရမီ၊
ဥေပကၡာ ပါရမီ စသျဖင့္ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာ တစ္သိန္း ပါရမီ ျဖည့္ဆည္း ခဲ့ရေၾကာင္း…
စတာေတြကို ဆရာေတာ္ ေဟာၾကား သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ပါရမီေတြ ထဲမွာမွ ဥေပကၡာ ပါရမီန႔ဲ ခႏၱီ
ပါရမီကို ပူးေပါင္း ျဖည့္ဆည္းခဲ့တ့ဲ ဘုရားရွင္ရ႕ဲ ဘ၀တစ္ခု အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသစိတ္
ကေလး ထြက္ေနတုန္း သြားၿပီး သတိရမိ လိုက္ပါတယ္။ ပါရမီ ျဖည့္ဆည္း ပံုက ဒီလိုပါ။ ဆရာေတာ္
ေဟာတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပပါရေစ။

ဘ၀တစ္ခုက… ရေသ့ဘ၀… သုႆာန္ ထဲမွာပဲ ေနပါတယ္။ အဲမွာ ႏြားေက်ာင္းသားေတြ

ေတြ႔ေတာ့… ရေသ့ဆိုေတာ့ ကိေလသာ အညစ္ အေၾကးေတြ ရွိတဲ့ အထဲမွာ ဒီ… စိတ္ရ႕ဲ ကိေလသာ
အညစ္ အေၾကးကို အဓိကထား ပယ္တာ…
ာ… ခႏၶာကိုယ္ရွိတဲ့ အညစ္အေၾကး အဓိက မထားဘူး။ ဒီေတာ့
အေပၚယံ ၾကည့္မယ္ ဆိရင္
ုရင္ေတာ့ မုတ္ဆိတ္၊ ပသိုင္းေမႊးေတြက ရွည္လို႔၊ ေၾကး(
ေၾကး(ဂ်ီး) ေတြကလည္း
ေပေပါ့… အဲဒါကို ႏြားေက်ာင္းသား ေတြက အရူးလို႔ ထင္သြားတယ္။ အရူးလို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ေလ ဘုရား
အေလာင္းကို ေျခေထာက္ေတြန႔ဲ ၀ိုင္းကန္ ၾကတယ္။ အဲဒါ ေအာက္ ေျမၾကီးေပၚ လဲေပါ့။ လဲလည္း
ကန္ၾက၊ ရိုက္ၾကေပါ့...
... အရူး ထင္ၿပီးေတာ့… ဘာမွ မေျပာဘူး၊ လံုး၀ ေဒါသ မထြက္ဘူး၊ ဘုရား
အေလာင္းက မလွဳပ္မယွက္ ခံေတာ့ သူတို႔ ရိုက္တာ၊ ကန္တာ၊ ႏွက္တာကို မလုပ္ေတာ့ ဘဲနဲ႔ သူတို႔ဟာ
ဘုရား အေလာင္းရဲ႕ ပါးစပ္ေတြထ၊ဲ ႏွာေခါင္းေတြထ၊ဲ နားေတြထဲကို က်င္ငယ္ရည္ေတြ
ပန္းထည့္ၾကတယ္။ အဲဒါလည္း ေယာဂီတ…
ို႔ လံုး၀ ေဒါသ မျဖစ္ပါဘူး။ လွဳပ္ေတာင္ မလွဳပ္ဘူး၊
ၾကိဳက္သေလာက္ လုပ္စမ္းတဲ…
့ ၊ ၾကည့္စမ္း ဘုရား အေလာင္းရဲ႕ စိတ္ဓါတ္…။

ကၽြန္ေတာ္ေလး ဒီအေၾကာင္းေလး သြားသတိ ရမိလိုက္ေတာ့ ခုန ေဒါသစိတ္ ကေလးဟာ

အလိုလို ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသလို၊ ဘုရားရွင္ အေပၚ ၾကည္ညိဳတဲ့ သဒၶါတရား ေတြကလည္း ေျပာမျပ
တတ္ေအာင္ တိုးပြားသြား တယ္ဗ်ာ… တကယ္ပါ။ ဒီအေၾကာင္း ေလးကို ျပန္ဆင္ျခင္ရင္း
ဘုရားရွင္အေပၚ ေက်းဇူးေတြလည္း အထပ္ထပ္ တင္မိပါရဲ႕။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီလို တရားေတြကို
ေမတၱာ ကရုဏာ ေရွ႕ထားၿပီး ေဟာၾကား ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြ ရွိလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို
နာၾကားခြင့္ ရတာပါလားလို႔ အခု စာရိုက္ေနရင္း ေတြးမိျပန္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ ကိုလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္
ဦးတိုက္လုိ႔ ရွိခိုးမိပါတယ္။

အင္း… ဒီလုိ စာရိုက္ရင္း နဲ႔လည္း ဆရာေတာ္ ေျပာသြားတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ထပ္ၿပီး

အမွတ္ရလိုက္ ျပန္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က “ရဟန္
ရဟန္း ျဖစ္ျဖစ္၊ လူျဖစ္ျဖစ္ ၀ိပႆနာ တရားကုိ ကိုယ္တိုင္
 89

အားထုတ္
တမ ္ ွ ရတာ၊ ရဟန္းဘ၀
ဘ၀ ေရာက္ေနလည္း ၀ိပႆနာ တရားကို စာသိသာသိၿပီး ကိုယ္တိုင္
အားမထုတ္ရင္ အျမင့္ဆံုး ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ပါပဲ” တဲ့ေလ။ ဒီစကားေလး ၾကားမိျပန္ေတာ့ ရဟန္း
၀တ္ခ်င္စိတ္ တအား ျပင္းျပခဲ့တ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထပ္ၿပီး ဆင္ျခင္စရာ ရသြားခဲ့ ပါတယ္။
ရဟန္းဘ၀ မရေသးလည္း ဘုရား ရွင္ကို ေက်းဇူး ဆပ္တဲ့ အေနနဲ႔ ခုလက္ရွိ လူ႔ဘ၀မွာ ၀ိပႆနာ
တရားကို ၾကိဳးစား အားထုတ္သြားရ မွာပါလား ဆိုၿပီး…။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ဓမၼေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ျမဲျမံေသာ သတိတရား တို႔ျဖင့္ ကုိယ္စီကိုယ္ငွ

ျပည့္စံုႏိုင္ၾက ပါေစ။ ၀ိပႆနာ တရားေတြကိုလည္း အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံု႔လစိုက္လို႔ က်င့္ၾကံ ၾကိဳးကုတ္
အားထုတ္ ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားရိုေသစြာျဖင့္
ဖိုးသား

6/12/2009, FRI:, 3:41:45 AM

 90

*ကြမ္းလည္း ၀ါးတတ္ေစ၊ လက္ဖက္လည္း စားတတ္

စားတတ္ေစ*
စ*

စာရွဳသူအေပါင္း မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ၊ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏

က်န္းမာျခင္းနဲ႔လည္း ျပည့္၀ၾကပါေစခင္ဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္မွတ္ခ့ဖ
ဲ ူးတဲ့ ကဗ်ာေလး ႏွစ္ပုဒ္နဲ႔ ဇာတ္လမ္း စလိုက္ပါ့မယ္... စကားေျပ
စာအုပ္တစ္အုပ္ထက
ဲ ဖတ္မွတ္ခ့ဖ
ဲ ူးတာပါ... ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တာနဲ႔ အလြတ္က်က္ခ့ဲတယ္
ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ... ေခါင္းစဥ္ေလးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ၾကိဳက္ပဲ
ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ ေပးလိုက္ပါတယ္...

*ကြမ္းတစ္ယာ*
ာ*

တံတားဦးက ကြမ္းႏု၀ါ
ငန္းျမာက ေဆး
ကြမ္းသီး ေတာင္ငူႏွင့္
ကိုင္းထံုးျဖဴ ျပည္ရွား
သာ၀ါးလို႔ေထြး...။
 91

*လက္ဖက္တစ္ပ*
ဲြ

ေတာင္ပိုင္း လက္ဖက္ျပင္
လယ္စင္ ဆီေလာင္း
ႏွမ္းမဲတီ ပဲခူးဆား
၀ါးတတ္မွေကာင္း...။

ဆိုလိုရင္းေလးေတြေတာ့ နည္းနည္း သေဘာမိၾကလား မသိဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္

သိထားတာေလးနဲ႔ နည္းနည္း ထပ္ရွင္း ေပးပါ့မယ္...

ပထမ ကဗ်ာေလးက ကြမ္းယာ အေၾကာင္းေလး။ အဲဒီေခတ္မ်ားကေတာ့ အေကာင္းတကာ့

အေကာင္းဆံုးေတြကို စုေပါင္းၿပီး ေရးထားတာေပါ့ဗ်ာ... ကြမ္းရြက္ဆိုရင္ တံတားဦးက ကြမ္းရြက္က
အေကာင္းဆံုး၊ ေဆးရြက္ၾကီး ဆိုရင္လည္း ငန္းျမာ အရပ္က ေဆးရြက္ၾကီးက အသာဆံုး၊ ေနာက္
ကြမ္းသီးဆိုရင္လည္း ေတာင္ငူက ကြမ္းသီးမွ၊ ထံုးဆိုရင္လည္း ကိုင္း(စစ္ကိုင္း) အရပ္က ထံုးမွ၊
ရွားေဆးဆိုရင္လည္း ျပည္က ရွားမွ အေကာင္းဆံုး... အဲသလို သတ္မွတ္ထား ၾကတာေပါ့ဗ်ာ...

ဒါေပမယ့္ အဲသလို ေကာင္းေပ့ ညြန္႔ေပ့ဆိုတဲ့ အရာေတြကို စုေပါင္း ထားေပမယ့္လည္း

ကဗ်ာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ *သာ၀
သာ၀ါးလို႔ေထြး* တဲ.့ ..။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အေကာင္းေတြ
စုေပါင္းထားေပမယ့္လည္း အသာအယာမ၀ါးဘဲ စားခ်င္သလုိ စားမယ္၊ ၀ါးခ်င္သလုိ ၀ါးမယ္
ဆိုရင္ေတာ့ အရသာ မရွိဘူး၊ စားတဲ့သူ အေနနဲ႔ ဒီအရသာကုိ ေကာင္းေကာင္း မခံစားရဘူး၊
မခံစားႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုခ်င္တယ္ ထင္ပ...။ အဓိက ဆိုလုိရင္းက ကြမ္းစားတတ္ေအာင္နဲ႔ ကြမ္းနဲ႔
ဆက္စပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ထြက္ရာအရပ္ကို ေဖာ္ၾကဴးထားတာပါပဲ...

ေနာက္ ဒုတိယေျမာက္ ကဗ်ာေလးလည္း ထိုနည္းတူပါပဲ... လက္ဖက္နဲ႔ ကြမ္းပဲ

ကြသ
ဲ ြားတာပါ... ဆိုလိုရင္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ... လက္ဖက္ဆိုရင္ ေတာင္ပုိင္းက လက္ဖက္မွ၊
ဆီဆိုရင္လည္း လယ္စင္အရပ္က ဆီမွ၊ ေနာက္ ႏွမ္းဆိုရင္လည္း မဲတီ အရပ္က ႏွမ္းမွ၊ ေနာက္ဆံုး
ဆားေတာင္မွ ပဲခူးက ဆားမွတ့ေ
ဲ လ...။ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးေတြ စုေပါင္းထားလိုက္တာ..
ေရးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ စားခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာတယ္ဗ်ာ... အဲ.. ဒီစိတ္ကိုလည္း ျပန္ၿပီး
ရွဳမိလ်က္သား ျဖစ္သြားတယ္... စားခ်င္ရင္ စားခ်င္တယ္လို႔ မွတ...
္...

ဒါေတြထားလိုက္ပါဦး... ေနာက္မွဆက္တာေပါ့... ဒီလက္ဖက္ ကဗ်ာေလးရဲ႕

ေနာက္ဆံုးမွာလည္း ခုန ကြမ္းတစ္ယာ ကဗ်ာေလးလိုပါပဲ... ကဗ်ာဆရာက *၀ါးတတ္မွေကာင္း*
 92

ဆိုၿပီး အဆံုးသတ္ထားသဗ်...။ ဟုတ္တယ္ဗ်... အခုနကက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားတတ္လို႔

အရသာကို ေကာင္းေကာင္း မသိေပမယ့္ ခုလက္ဖက္က်ေတာ့ အိမ္မွာတုန္းကဆို ေကာင္းေကာင္း
စားေနက်၊ တီးေနက်၊ ၀ါးေနက်... ကၽြန္ေတာ့္အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္မွန္းသိလို႔
ေၾကာင္အိမ္ထမ
ဲ ွာ မျပတ္ ၀ယ္ထားေပးေနက်...

အဲ... ေျပာခ်င္တာေတြ မ်ားေနတာနဲ႔ပဲ လုိရင္းေလး ေပ်ာက္သြားဦးမယ္...

*၀ါးတတ္မွေကာင္း*တဲ.့ .. လက္ဖက္က ေျဖးေျဖးခ်င္း ၀ါးေလ၊ တျမံဳ႕ျမံဳ႕၀ါးေလ အရသာရွိေလပါပဲ...
လက္ဖက္စားဖူးသူတုိင္း သိၾကမွာပါ... အဲဒီလိုေလး ၀ါးၿပီး ေရေႏြးၾကမ္ေလး ေသာက္လုိက္ရရင္
ဇိမ္ေပါ့ဗ်ာ... ဟိုးထား.. ဆက္မေတြးနဲ႔မိတ္ေဆြ... အဲဒီေပၚလာတဲ့ စားခ်င္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ကို ျပန္ရွဳ...

ဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ အေကာင္းဆံုးေတြ၊ စပါယ္ရွယ္ေတြန႔ဲ

လက္ဖက္ပြဲကို ျပင္ထားေပမယ့္လို႔ မစားတတ္၊ မ၀ါးတတ္ရင္ေတာ့ အဲဒီလက္ဖက္ရ႕ဲ အရသာကို
စားသံုးသူအေနနဲ႔ အျပည့္အ၀ မခံစားႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ လက္ဖက္ကို စားတတ္ေအာင္
ဒီကဗ်ာေလးက အသားေပး ေရးသားထားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္...။

ကဲဗ်ာ.. ကဗ်ာေလးေတြကို ခံစားၿပီးသြားရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔

ေလာကုတၱရာဘက္က လွည့္ေတြး ၾကည့္လိုက္ရေအာင္...။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိတ္ေဆြတို႔တစ္ေတြဟာ ဘ၀အသီးသီးမွာလည္း အလွဴဒါနေတြ

ျပဳခဲ့ဖူးၾကမယ္... ျပဳခဲ့ၾကမယ္... အဲလိုမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္၊ အရင္ဘ၀က လွဴဒါန္းမႈေတြကို
ဘယ္လုိလုပ္ သိႏိုင္ပါ့မလဲလို ေစာဒက တက္လာရင္လည္း ဒီဘ၀မွာ ကိုယ္ေရာက္ခ့ဘ
ဲ ူးတဲ့
နယ္ပယ္အသီးသီး၊ ေဒသအသီးသီးမွာ ခုနကဗ်ာေလးေတြထဲကလို ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ဒါနေတြ၊
သီလေတြ၊ ေနာက္ဆံုး သမထ ဘာ၀နာေတြ အစရွိသျဖင့္ မိမိတို႔ တတ္စြမ္းသ၍ ျပဳခဲ့ဖူးၾကမွာပါ...

ဟုတ္ၿပီ... အဲဒီလိုျပဳခဲ့ၿပီးလို႔ ေက်နပ္ေနေတာ့မွာလား... ကိုယ့္ဘ၀ၾကီးဟာ အခုနက

ကြမ္းတစ္ရာ၊ လက္ဖက္တစ္ပလ
ဲြ ို အေကာင္းဆံုးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္ဆိုၿပီး ဒီအတိုင္း ေရစုန္ေမွ်ာၿပီး
ေမ်ာပါသြားတာကို သာယာ ေနေတာ့မွာလား... ငါကေတာ့ ဒါနေတြ၊ သီလေတြ၊ သမထ ဘာ၀နာေတြ
လုပ္ခဲ့တာပဲ... ေသရင္ေတာ့ သုဂတိဘံု ေရာက္မွာပါေလဆိုၿပီး... ေနာင္ဘ၀ ေတာင့္တတဲ့ စိတ္န႔ဲ
အသာ ၿငိမ္ေနၾကေတာ့မွာလား...

ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ေတာ့ ေက်နပ္ၿပီးေတာ့ မေနသင့္ပါဘူး... မသာယာသင့္ပါဘူး...

ေရစုန္လည္း အေမ်ာ မခံသင့္ပါဘူး... ခုနကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ရ႕ဲ ေနာက္ဆံုးမွာ ပါပါတယ္...
*သာ၀ါးလို႔ေထြး*နဲ႔ *၀ါးတတ္မွေကာင္း*တဲ့ေလ...
 93

ဟုတ္ပါတယ္... ဒီလို ဒါန၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာေတြနဲ႔ ၿပီးျပည့္စံုေန ေပမယ့္လည္း

မ၀ါးတတ္ရင္... ဆိုလိုတာကေတာ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို အားမထုတ္ရင္ သႏၱိသုခ မြန္ျမတ္
ၿငိမ္းေအးလွတ့ဲ နိဗၺာန္ရ႕ဲ အရသာကိုလည္း ခံစားႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး... ဒါနျပဳလို႔ ဒါနက ရတဲ့ ပီတိ၊
သီလေဆာက္တည္လို႔ သီလက ရမယ့္ အက်ိဳးတရား၊ သမထဘာ၀နာလုပ္လို႔ ရလာမယ့္
ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္း သာေတြဟာ ၀ိပႆနာ အလုပ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္လို႔ (ကဗ်ာေလးေတြန႔ဲ
ယွဥ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ၀ါးတယ္ေပါ့ဗ်ာ) ရရွိခံစားရမယ့္ နိဗၺာန္ရဲ႕ အရသာကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ
မမွီႏိုင္ပါဘူး...

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ သတိရလို႔ တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္... ဒါနနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ပါ...

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ ေမးၾကည့္ပါ့မယ္... ဒါနျပဳျခင္းသည္ သံသရာရွည္ေအာင္ အားထုတ္ရာ
ေရာက္မေရာက္...

ကၽြန္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ အရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးရဲ႕ ဆံုးမစကားေလးကို

သတိရတာနဲ႔ ခုလိုေမးမိတာပါ... ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဘယ္လိုဆံုးမထားသလဲ ဆိုေတာ့

*ဒါနက သံသရာရွည္တာလား...
ာလား... ဒါနေနာက္က အသိမလိုက္လို႔ သံသရာ ရွည္တာလား*
ာလား* တဲ့...

ကၽြန္ေတာ္ ဒီဆံုးမစကားေလးကို စဖတ္စဥ္တုန္းက ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာမေပါက္ခဲ့ပါဘူး...

ေနာက္ပိုင္းမွ ေစ့ေစ့ေတြးလို႔ ေရးေရး ျမင္လာတာပါ...။ ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါနက သံသရာရွည္တာ
မဟုတ္ပါဘူး... ဒါနေနာက္က အသိမလိုက္လို႔ သံသရာ ရွည္တာပါ... ဒါဆို ဘယ္လို
အသိလိုက္ရမလဲ.. ေမးဖို႔လိုလာပါၿပီ...

ကၽြန္ေတာ္ သိထားသေလာက္ေလး ေဆြးေႏြးေပးပါ့မယ္... လိုအပ္ေနတာ ေလးေတြေတာ့

ျပင္ေပးၾကဖုိ႔ တေလးတစား ေျပာၾကားပါရေစ...

ဒါနမွာ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္တ့ဲ

၁။ ဟီနာဒါန = ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားလိုစိတ္နဲ႔ျပဳတဲ့ ဒါန (ယုတ္ညံ့ပါတယ္)

၂။ မဇၥ်ိမဒါန = ေလာကီအက်ိဳးကို လုိလားလုိစိတ္နဲ႔ ျပဳတဲ့ ဒါန (အလယ္လတ္ပါ၊
အေကာင္းဆံုးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး)
၃။ ပဏီတဒါန = နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ၿပီး ျပဳတဲ့ ဒါန (အေကာင္းဆံုးပါပဲ)

ဒီဒါန သံုးမ်ိဳးမွာ နံပါတ္သံုးကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ ဒါနေတြသည္ သံသရာရွည္ေၾကာင္း ဒါနေတြပါပဲ...

ဒါေၾကာင့္ ဒါနေနာက္က အသိလိုက္ဆိုသည္မွာ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ၿပီး လွဴဒါန္းဖို႔၊ လွဴဒါန္း
 94

ေနစဥ္တင
ြ ္လည္း လွဴရင္လွဴတယ္လို႔ ရွဳမွတ္ေနဖိ.ု႔ .. လွဴဒါန္းမႈကို သိရံုကေလး သိေပးေနဖို႔ပင္
ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္...။

ဒီဒါန အေၾကာင္းေလးကေတာ့ ၾကားညႇပ္ၿပီး ေရးသားလိုက္ရတာပါ... ကၽြန္ေတာ္ အဓိက

ဆိုလုိခ်င္တာကေတာ့ ၀ိပႆနာ အလုပ္ အားထုတ္ဖို႔ပါပဲ... ကြမ္းယာကို ၀ါးတတ္သလိုမ်ိဳး၊
လက္ဖက္ကို စားတတ္သလုိမ်ိဳး ၀ိပႆနာ အလုပ္ကိုလည္း အားထုတ္တတ္ ေစခ်င္ပါသည္။
အားထုတ္ဖို႔လည္း ၾကိဳးစားေစလိုပါသည္။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး စကားကို ကိုးကားၿပီး
ေျပာရရင္ေတာ့ တစ္ဘ၀စာ နစ္နာသြားမွာ စိုးရြံ႕ပါသည္...

ကဲဗ်ာ... မိတ္ေဆြတုိ႔ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ဖက္လည္း စားတတ္၊ ကြမ္းလည္း

၀ါးတတ္ေလာက္ပါၿပီ... ေမးလိုက္ခ်င္ပါေသးသည္၊ ၀ိပႆနာ အလုပ္ေကာ အားထုတ္တတ္ၿပီလား...
အားထုတ္ဖို႔ေကာ ၾကိဳးစားေနပါသလား... အားေကာ ထုတ္ေနပါသလား လို႔...

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကြမ္း၀ါးတတ္၊ လက္ဖက္ စားတတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ...။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

08/02/2009, SUN:, 15:40:37 PM

 95

*ေအာ္… ေမတၱာဆိုတာ ဒါပါလား*

ဒါပါလား*

ဘုန္းဘုန္း… မဂၤလာပါ…

ေနေကာင္းလား ဘုန္းဘုန္း… ဖိုးသား ဘုန္းဘုန္းတို႔ အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း

က်န္းမာေစေၾကာင္း ေမတၱာ ပို႔သရင္း ဦးခိုက္လ်က္ပါ ဘုန္းဘုန္း…

ညက ဖိုးသား တရားေလး နာျဖစ္တယ္ ဘုန္းဘုန္း… ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး

ေဟာတာပါ… ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးကေတာ့ ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ တရားလို႔ မသံုးႏႈန္း
ေစလိုပါဘူး… ဘာလုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ ေယာဂီေတြ အၾကား ကြဲလြဲမႈ ေလးေတြ ျဖစ္မွာ စိုးလုိ႔ပါတဲ…
့
ဘယ္သူေမးေမး ဘုရား တရားေတာ္ေတြကို ေဟာတာပါလို႔ သံုးႏႈန္းပါတဲ…
့ ဖိုးသားေလ အဲဒီ
တရားေလး နာလိုက္ေတာ့ မွပဲ ေမတၱာဆိုတဲ့ သေဘာကို ထဲထ၀
ဲ င္၀င္ သေဘာေပါက္ ေတာ့တယ္
ဘုန္းဘုန္း… အရင္ကေကာ မသိဘူး လားလို႔ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ေမးေလ မလားပဲ… သိေတာ့ သိတယ္
ဘုန္းဘုန္း… ဒါေပမယ့္လည္း ခုေလာက္ ႏိႈက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ခံစားသိနဲ႔ သိတာကေတာ့ ဒါဟာ
ပထမဆံုးပါပဲ ဘုန္းဘုန္း…

တကယ္တန္း က်ေတာ့ ဖိုးသား တုိ႔က နီးနီးေလးနဲ႔ ေ၀းေနတာပါ… ေမတၱာဆိုတဲ့ သေဘာကို

ျမတ္စြာ ဘုရားက ေမတၱသုတ္မွာ ေဟာၿပီးသားပဲ… ဒါကို သိရက္နဲ႔ ဖိုးသားတို႔ ေမတၱာကို အဓိပၸါယ္
 96

အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္ဖင
ြ ့္ ေနမိတာပါ ဘုန္းဘုန္း… တကယ္ေတာ့ ေမတၱာဆိုတာ ဒီလူ၊ ဒီသတၱ၀ါရဲ႕
မိခင္ေနရာ အေမေနရာ ကေန အစားထိုးၿပီး ၀င္ေရာက္ ခံစားတာကိုး ဘုန္းဘုန္း…

ဖိုးသား ေမတၱသုတ္ ပါဠိလိုကေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ငယ္ငယ္

ကတည္းက ရေနတာပါ… အနက္ အဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ ဒီေရာက္မွ က်က္မိတာပါ ဘုန္းဘုန္း…
ဒါေတာင္မွ ပါဠိန႔ဲ အနက္ကို မတြမ
ဲ ိေသးပါဘူး ဖိုးသား… ပါဠိသက္သက္ အနက္သက္သက္ အဲဒီလိုၾကီး
ရေနတာ ဘုန္းဘုန္း… မိခင္ေမတၱာလို ေမတၱာမ်ိဳး ဆိုတာကို ရြတ္သာ ရြတ္ေနတယ္.. ခုေလာက္ထိ
မခံစားမိဘူး ဘုန္းဘုန္း… တကယ္… ဘုန္းဘုန္း ဖိုးသားကို ေ၀းတယ္ ေျပာလည္း ခံရမွာပါပဲ…

ဆရာေတာ္ ၾကီးက ညက ေမတၱာ သေဘာကို ခုလိုေလး ရွင္းျပသြားတယ္ ဘုန္းဘုန္း…

ဖုိးသားလည္း အဲဒီ ေနရာကေနပဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမတၱာ သေဘာကို သိသြားတာ…
ဘယ္လိုေလးလဲ ဆုိေတာ့… ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဒကာမ တစ္ဦးမွာ သားတစ္ေယာက္ ရွိတယ္တ့ဲ…
အဲဒီသားက ေတာ္ေတာ္ဆိုး ဆုိပဲ ဘုန္းဘုန္း… ဆရာေတာ္ၾကီးက အဲဒါေလး ၾကားလို႔ အဲဒီ ဒကာမကို
“ဒကာမၾကီးရဲ႕ သားက ဆုိးတယ္ဆ”ို လု႔ိ ေမးမိတယ္တဲ့… အဲေတာ့ အဲဒီ ဒကာမက ဘယ္လုိ ေျဖမယ္
ထင္သလဲ ဘုန္းဘုန္း… “သားေလးက
သားေလးက ဆုိးတာ မဟုတ္ပါဘူး ဘုန္းဘုန္းရယ္… အေပါင္းအသင္း
ဖ်က္လို႔ပါ”
ါ တဲ…
့ ဆရာေတာ္ ၾကီးလည္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ မိဘ ေမတၱာ ဆိုတာ ဒါပါလားလို႔
ေတြးမိသတဲ့ ဘုန္းဘုန္း… ေနာက္ တစ္ခါက်ေတာ့ ဒီဒကာမၾကီးကို ခုန သူ႔သားက ျပန္ေအာ္တယ္
ဆိုတာ ၾကားမိတယ္တ့ဲ… အဲလို ၾကားေတာ့ ဆရာေတာ္ ၾကီးက ဒီ ဒကာမ ၾကီးကို “ဒကာမၾကီး…
ဒကာမၾကီးသားက ဒကာမၾကီးကို ျပန္ေအာ္တယ္ဆ…
ို အဲဒါ ဟုတ္လား” လို႔ ေမးမိျပန္ တယ္တ…
့ဲ
ဒီတစ္ခါေကာ ဘယ္လို ျပန္ေျဖမယ္ ထင္လဲ ဘုန္းဘုန္း… “သားေလးက
သားေလးက ျပန္ေအာ္တာ မဟုတ္ပါဘူး
ဘုန္းဘုန္းရယ္… အေျပာ မတတ္တာပါ”
ာပါ တဲ့ေလ… အဲလိုေျဖတယ္တ့ဲ ဘုန္းဘုန္း… ဆရာေတာ္
ၾကီးလည္း အဲဒီေတာ့မွ ေအာ္ ဘုရားေဟာတဲ့ ေမတၱာဆိုတာ ခုလိုမ်ိဳး သတၱ၀ါေတြကို သားသမီး
ေနရာထားၿပီး ကိုယ့္သားသမီး ဘာလုပ္လုပ္ အျပစ္မျမင္ဘဲ အခ်စ္၀င္ႏိုင္တ့ဲ မိခင္ ေမတၱာမ်ိဳးပါလား
ဆိုၿပီး ထဲထ၀
ဲ င္၀င္ သေဘာေပါက္ တယ္တဲ့…

ေနာက္တစ္ခု က်ေတာ့… ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးမွာ ညီမ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္တ့ဲ

ဘုန္းဘုန္း… အဲဒီ ညီမရဲ႕ ကေလးက ငိုေတာ့ ဆရာေတာ္ ၾကီးက “ဟဲ့ နင့္ကေလးက ငိုလွခ်ည္လား”
လို႔ ေမးတယ္တ့ဲ… အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ ၾကီးရဲ႕ ညီမက “ဒါ ႏို႔ဆာလို႔ ငိုတာ ဘုန္းဘုန္း” လို႔ ေျပာၿပီး
ကေလးကို ႏို႔လည္း တိုက္လိုက္ေရာ ကေလးက ၿငိမ္သြား တယ္တ…
ဲ့ ေနာက္ တစ္ခါ ကေလးက
ငိုျပန္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက “နင့္ကေလး ငိုျပန္ၿပီလ”ို႔ ေျပာေတာ့ “ဒါက ေသးေပါက္၊ ေခ်းယိုလို႔
ငိုတာပါ” လို႔ ေျပာသတဲ့.. အမွန္ တကယ္လည္း ကေလးက ေသးေပါက္၊ ေခ်းယို ထားတာပါတဲ့
ဘုန္းဘုန္း… အဲဒါေလးကို ေဆးေၾကာ သုတ္သင္လိုက္ေရာ.. ကေလးက အငို တိတ္သြား တယ္တ့ဲ…
အဲ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကေလးက ငိုျပန္တာ က်ေတာ့ ဆရာေတာ္ ၾကီးရဲ႕ ညီမက “ဒါကေတာ့
ဗိုက္နာလို႔ ငိုတာပါ” လို႔ ေျပာၿပီး ကေလးကို ပရုတ္ဆီလိုမ်ိဳး အရာ လိမ္းေပးလိုက္ တယ္တ့ဲ
ဘုန္းဘုန္း… အဲဒီေတာ့မွ ကေလးက အငိုတိတ္ သြားတယ္တဲ့…
 97

ဆရာေတာ္ ၾကီးလည္း စကားေတာင္ မေျပာ တတ္ေသးတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ရ႕ဲ ငိုသံကို

ၾကားရံုနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ငိုသလဲ ဆုိတာကို ခြဲျခားႏိုင္ၿပီး ျပဳစု ယုယႏိုင္တဲ့ မိခင္ရဲ႕ ေမတၱာကို ေတြးမိၿပီး
အံ့ၾသမႈနဲ႔ အတူ ေမတၱာရဲ႕ သေဘာကို ထပ္ေလာင္းလို႔ သေဘာေပါက္ သြားျပန္တယ္တဲ့ ဘုန္းဘုန္း…

ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ဖိုးသားလည္း နည္းနည္း အံ့ၾသမိ သြားတယ္… ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့

ဖိုးသားလည္း အဲလို ခံစားသိဖူးလုိ႔ ဘုန္းဘုန္း… ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ဆိုေတာ့ ဖိုးသားတို႔ ခုေနတဲ့ အခန္းမွာ
ေၾကာင္ေလး တစ္ေကာင္ လာေနတယ္ ဘုန္းဘုန္း (ေၾကာင္ေလးသာ ေျပာတာပါ… အေကာင္က
ေတာ္ေတာ္ ၾကီးတယ္ ဘုန္းဘုန္း)… ဖိုးသားကလည္း နဂုိကတည္းက ေခြးေလးေတြ၊
ေၾကာင္ေလးေတြကို ခ်စ္တတ္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ ခု ေၾကာင္ေလးက တစ္ျခား ေၾကာင္ေတြန႔ဲ
မတူ အသိ တရားေလး ပိုရွိတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ဖိုးသားတို႔ အခန္းမွာ လာအိပ္လုိက္၊
လာစားလိုက္ လုပ္ေနတာကို ဖိုးသား ေက်နပ္ ေနမိတယ္ ဘုန္းဘုန္း… ဘယ္လို ခံစားသိလဲ
ဆုိေတာ့… ခုန ကေလးငိုတ့ဲ အသံလိုမ်ိဳး ဒီေၾကာင္ေလး အသံကို ဖိုးသား ခြဲျခားသိတာ… ဒီလို
အသံမ်ိဳး ေအာ္ရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဗိုက္ဆာလို႔ အစာ ေတာင္းတာ… အဲ.. ဒီအသံ ဆိုရင္ေတာ့ ေသးေပါက္
ေခ်းယိုခ်င္လို႔ တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ ေျပာေနတာ စသျဖင့္ ဖုိးသား ေကာင္းေကာင္း ခြဲျခား သိေနတယ္
ဘုန္းဘုန္း… (ဖိုးသားတုိ႔က ညဘက္အိပ္ရင္ အခန္းတံခါး ပိတ္အိပ္တယ္ ဘုန္းဘုန္း… ေၾကာင္ေလး
ကလည္း ဖိုးသားတို႔ အခန္းထဲမွာပဲ အိပ္တယ္… ညဘက္ ေသးေပါက္ ေခ်းယိုခ်င္ရင္ ဒီေၾကာင္ေလးက
အခန္းထဲမွာ မေပါက္၊ မယိုဘူး ဘုန္းဘုန္း… တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ အသံေပးတယ္… ဒီအသံ ေလးေတြကို
ဖိုးသား ခြဲျခား သိေနတာပါ ဘုန္းဘုန္း)…

ဘုန္းဘုန္းတို႔က ဒီအသံဟာ ၾကားပါမ်ားလို႔ အသံ က်က္မိ ေနတာလို႔ ဆိုခ်င္ ဆိုမေပါ့…

ဒါေပမယ့္လည္း ဖိုးသား တကယ့္ကို ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ ခံစားသိၿပီး… တံခါးဖြင့္ေပး တာတို႔၊ အစာေကၽြး
တာတို႔ကို ေမတၱာဓါတ္ အျပည့္နဲ ျပဳမူ လုပ္ေဆာင္တာပါ ဘုန္းဘုန္း… တကယ့္တကယ္ မိခင္
ေမတၱာဓါတ္မ်ိဳး ကိုေတာ့ ဖိုးသား မမွီေသးပါဘူး၊ မထားႏိုင္ ေသးပါဘူး… မွီႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ၾကိဳးစား
ေနပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း…

မိခင္ ေမတၱာလိုမ်ိဳး သတၱ၀ါတိုင္း အေပၚ ထားရမယ္ ဆိုေပမယ့္ တခါတေလ ေတာ့လည္း

လူေတြရ႕ဲ လွည့္ဖ်ားမႈ၊ သတၱ၀ါေတြလို မရိုးသားမႈ၊ ေကာက္က်စ္မႈ ေလးေတြကို ေတြ႔ရ ျမင္ရ ျပန္ေတာ့
ေမတၱာဓါတ္က ပ်က္ပ်က္ သြားတယ္ ဘုန္းဘုန္း… ဖိုးသား မ်ားမ်ား မပြားလို႔နဲ႔ တူပါတယ္…
ဒါေပမယ့္လည္း ခုဆို ဖိုးသား အဲဒီလို စိတ္ထဲက ေမတၱာ ပ်က္မိသြားရင္ ေမတၱာ ကရုဏာ
ၾကီးမားလွတ့ဲ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳမႈနဲ႔ အတူ သတိရမိၿပီး ေအာ္… ငါ ဘုရားစကား
အျပည့္အ၀ နားမေထာင္ႏိုင္ ေသးပါလားလို႔ ဆင္ျခင္မႈနဲ႔ အတူ ေမတၱာ မပ်က္ေအာင္ ေတာ့
ၾကိဳးစားၿပီး ျပန္ထိန္းပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း… ဒါေပမယ့္လည္း ရတစ္ခ်က္၊ မရတစ္ခ်က္ပါပဲ ဘုန္းဘုန္း။

ဖိုးသားလည္း စိတ္ထဲ ေပၚတာေလးေတြ ေလွ်ာက္ေရးတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားသြားၿပီ

ထင္တယ္… မွားတာေလးေတြ၊ လိုတာေလးေတြ ရွိရင္လည္း ဖိုးသားကို ဘုန္းဘုန္းတို႔ လမ္းညႊန္လို႔
 98

သြန္သင္ ေပးပါေနာ… တစ္ခ်ိဳ႕ အရာေလးေတြ က်ေတာ့လည္း ဖိုးသား စိတ္ထဲကေန ခံစား

သိေနေပမယ့္ စာအျဖစ္ ခ်ေရးမယ္ ဆိုေတာ့ မေရးတတ္တာ ေလးေတြလည္း ရွိေနတယ္ ဘုန္းဘုန္း…
ဘာပဲေျပာေျပာ ေမတၱာ ဆိုတ့ဲ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ကိုေတာ့ အရင္ကထက္ ပိုၿပီး ခံစား သိခင
ြ ့္
ရသြားလုိ႔ မူလ တရားပိုင္ရွင္ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္နဲ႔ အတူ ဒီတရားေတြကို ဒကာ ဒကာမေတြ
သေဘာေပါက္ နားလည္ေအာင္ ေဟာေျပာ လမ္းညႊန္ေနတဲ့ ဘုရား သားေတာ္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကို
ေက်းဇူး တင္သမႈန႔ဲ အတူ ၾကည္ညိဳဦးတိုက္ ေျခေတာ္ အစံုကို ဦးခိုက္မိ ပါတယ္ ေျပာရင္ေတာ့ ဖိုးသား
လြန္မယ္ မထင္ပါဘူးေလ…

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ က်န္းမာပါေစ။

ေလးစား ရိုေသစြာ ဦးတင္လ်က္

ဖိုးသား

7/3/2009, FRI:, 3:06:37 PM

 99

*ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အရက္*

ဘယ္က စေရးရမွန္း မသိလို႔ စဥ္းစားေနတုန္း ရွိေသး။ အမူသမား ရုရွားမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔

ေနတဲ့ ဘက္အျခမ္းက အခန္းတံခါး မပိတ္လို႔ဆိုၿပီး လာရစ္ေနတယ္ေလ…။ ေအာ္ အရက္… အရက္…
သူ႔ဟာသူ ေနရင္ အေကာင္းသား… ခုေတာ့…။

တစ္ခါ တစ္ခါ မႈန္ေရႊရည္ ဇာတ္ကားထဲမွ (ဦး)၀င္းဦး ေျပာတာေလး သတိရမိသည္။

(ဦး)၀င္းဦးက

“အရက္
အရက္ဆိုတာ ေရနဲ႔ပဲ ေရာရတာကြ၊ အလုပ္နဲ႔ မေရာရဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကပင္ အရက္ႏင

ွ ့္ ရင္းႏွီးခဲ့ပါသည္၊ အရက္ႏွင့္ ကၽြမ္း၀င္ခ့သ
ဲ ည္။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း???

ကၽြန္ေတာ္ အရက္ ေသာက္တတ္၍ မဟုတ္ပါ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္း

သလုိ ျဖစ္ေပမည္။ သို႔ေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္… မေျပာမၿပီး မတီးမျမည္ ဆိုသလို ေျပာရေပေတာ့မည္။
အေဖ… ဟုတ္သည္။ အေဖ အရက္ေသာက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေသာက္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက အရက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးရျခင္း ျဖစ္သည္။
 100

ကိုယ့္အေဖမို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျမႇာက္ေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ။ အေဖ ေတာ္ပါသည္။ ျမန္မာေဆး

ပညာပိုင္းတြင္ အေဖ့ကို ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားပင္ ေလးစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္… ထိုသို႔ ပညာပိင
ု ္းတြင္
ေတာ္ေသာ အေဖသည္ အေပါင္းေၾကာင့္ ဂုဏ္မတက္ဘဲ အေပါင္းေၾကာင့္ ဂုဏ္ပ်က္ခဲ့ရသည္။ အရက္
ေသာက္တတ္ခ့သ
ဲ ည္။ အစပိုင္းေတာ့ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ ေသာက္သည္။ ထိုသို႔ ေဆးျဖစ္ ၀ါးျဖစ္မွ
စခဲ့ေသာ အရက္သည္ အေဖ့အား တျဖည္းျဖည္း စိုးမိုးလာခဲ့သည္။

အေဖ့အား စိုးမိုးရံုသာ မက… ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုကိုပါ အရက္ စိုးမိုးလာခဲ့သည္။ အရက္၏

ျခယ္လွယ္ျခင္း ခံလာရသည္။ အရက္၏ ဆုိးက်ိဳးမ်ား စတင္ ခံစားလာရသည္။ အေဖ
အရက္ေသာက္ၿပီး မူးလာလွ်င္ အေမ့အား ရန္ရွာလာသည္ အထိ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ စကားေတြ
မ်ားလာသည္။ အားမနာတမ္း ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ရစ္သည္ေပါ့…။ အေမကလည္း သည္းခံပါသည္။
သို႔ေသာ္… အေဖ ပင္စင္ယူၿပီးေနာက္ပိုင္း အိမ္၏ စား၀တ္ေနေရးအား အေမ တာ၀န္
စယူလာရေသာအခါ အေမ့ရ႕ဲ သည္းခံႏိုင္စြမ္းေတြ တေျဖးေျဖး နည္းပါးလာသည္။ ျဖစ္သင့္ပါသည္။
ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္သြားလုပ္ေသာ အေမ… ညဘက္ေရာက္ေတာ့ နားခ်င္သည္။
သို႔ေသာ္ အေဖက အရက္ေသာက္ၿပီး ရစ္ေသာ အခါ…

အေမႏွင့္ အေဖ ညတိုင္းနီးပါး စကားမ်ားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ဘက္က မေက်နပ္…

အေဖ့အား ၀င္၀င္ ေျပာမိသည္။ အေမ့အတြက္ စိတ္မေကာင္း၍ မ်က္ရည္လည္း က်မိသည္။ ထိုသို႔
၀င္ေျပာဖန္ မ်ားလာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ အေဖ သိပ္မၾကည္ေတာ့…။

ပင္ကိုယ္စိတ္က အေဖ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔အၾကား အရက္ ၀င္လာေသာ အခါ… စည္းလံုးမႈေတြ ပ်က္ခဲ့သည္။ မိသားစု ခ်စ္ျခင္းေတြ
ပ်က္ခဲ့သည္။

တစ္ခါတစ္ေလ အေဖ အမူးေျပေသာ အခါ.. အေမက (ရွင့္လို လူမ်ိဳးကို

ပစ္ထားဖို႔ေကာင္းတယ္) စသျဖင့္ အေမက အေဖ့ကုိ ေျပာတတ္သည္။ စိတ္ထဲက ပါ၍ေတာ့ မဟုတ္။

ထုိ အခါမ်ားတြင္ေတာ့ အေဖက (မင္းတို႔ကကြာ ငါရွာေကၽြးစဥ္တုန္းက ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး…

ခုမွ ငါ့ကို ဒီလို ေျပာရလားကြာ) ဆိုၿပီး ေျပာတတ္သည္။ ဤသို႔ ဆိုျပန္ေသာ္လည္း အေမေကာ၊
ကၽြန္ေတာ္ပါ စိတ္မေကာင္းၾကျပန္။ အေဖ့အား သနားမိ ျပန္သည္။

သို႔ေသာ္ အေဖ မူးလာလွ်င္ ေသြးဆုိးသည္။ တစ္ခါ ေဖမူးလာၿပီး အေမ့ကို တြန္းပစ္သည္။

အေမ ပစ္လဲ က်သြားသည္။ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေသးသည္ ေရာင္၀င္အိုးႏွင့္ ေျခနင္း အုတ္ခုံအၾကား
အေမ့ေခါင္း က်သြားလို႔.. အုတ္ခံုေပၚသာ က်သြားလွ်င္.. မေတြး၀ံ့စရာ…။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့အေပၚ အၾကည္ညိဳ ပ်က္လာသည္။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္

အေဖ့ကို အေမ့ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္…။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ အေမသည္ အေမပီသပါသည္။
 101

ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာလွ်င္… (သား အေမက ျပစ္မွားတာ အေၾကာင္း

မဟုတ္ဘူး… သားက သားအေဖေလ အဲလို မျပစ္မွားရဘူးေလ) ဟု ဆံုးမရွာသည္။

အေမ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚ ေကာင္းတာ တစ္ခု ရွိေသးသည္။ အေဖသည္ ေနာက္ပိုင္း

က်န္းမာေရး မေကာင္းလာေသာအခါ အရင္လို အရက္ကို ကိုယ္တိုင္ သြားမ၀ယ္ ႏိုင္ေတာ့။
အေမကသာ မိန္းမသား တန္မ့ဲ ၀ယ္ေပးရရွာသည္။ သို႔ေသာ္ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ၀ယ္ခိုင္း။
အေဖ့ကိုလည္း (ရွင္ေနာ္ ကေလးကို မ၀ယ္ခိုင္းနဲ႔၊ ကုန္ရင္ ကၽြန္မကိုေျပာ ကၽြန္မ ၀ယ္ေပးမယ္) ဆိုၿပီး
ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား အေမသည္ အရက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသြားမွာ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ဟန္
တူပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ခုခ်ိန္ထိ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္

ထိုအေၾကာင္းကို သတိရမိလွ်င္ ထိုသတိရသည့္ စိတ္ကို ျပန္ရွဳတတ္ေနပါၿပီ။ ဒါသည္လည္း ကိ၀
ု င္းျမင့္
၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပင္။ ဘာ အေၾကာင္း အရာလဲဟု ဆိုလွ်င္…

မွတ္မွတ္ရရ… မနက္ျဖန္မနက္ ကၽြန္ေတာ္ ၉ တန္း သခ်ာၤ ေျဖရမည္ဆိုလွ်င္ ဒီလိုညၾကီး…

အေဖ အမူးလြန္ကာ အေမ့ကို ရစ္သည္။ အေမက ျပန္ေျပာေသာ အခါ အေဖ့ကို ရိုက္မည္ပုတ္မည္
ဆိုၿပီး အေမ့ဆီ တိုးလာသည္။ ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတင
ြ ္ ဘာျဖစ္သြားသည္ မသိ။ အေဖ့အား
တြန္းထုတ္လိုက္မိသည္။ ဤအခ်ိန္တင
ြ ္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ အေမ အရိုက္ မခံရေရးသာ သိသည္။
က်န္တာ ဘာဆုိဘာမွ် မသိလိုက္…။

သို႔ေသာ္ အခုအခ်ိန္ အေဖ မရွိေတာ့မွ ဤအေၾကာင္းအား ျပန္စဥ္းစား မိတိုင္း အရက္၏

ေက်းကၽြန္ ျဖစ္ခ့ရ
ဲ ရွာေသာ အေဖ့အား သနားမိသည္။ သတိ ရမိသည္။ ထုိသို႔ ျပဳမူခဲ့သည္အား
ျပန္ေတာင္းပန္ ခ်င္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ေျဖသာပါသည္။ အေဖ ဆံုးခါနီး ကၽြန္ေတာ္
အေဖ့အား ျပဳစုခင
ြ ့္ ရခဲ့ပါသည္။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ အရက္၏ ေက်းကၽြန္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေဖသည္
ထမင္းကိုပင္ ကိုယ္တိုင္ ဇြန္းႏွင့္ ခပ္မစား ႏိုင္ေတာ့။ ဇြန္းကိုင္လွ်င္ အေဖ့လက္ေတြ
တအားတုန္လာသည္။ ကိုင္၍ မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့အား ထမင္း ခြံေကၽြးခြင့္ ရခဲ့သည္။
လက္သည္း ေျခသည္း ညႇပ္ေပးခြင့္ ရခဲ့သည္။ အေဖ့ အက်ႌ အ၀တ္အစား မ်ားလည္း ေလွ်ာ္ေပးခြင့္
ရခဲ့ပါသည္။

အရက္၏ ဆုိးက်ိဳးမ်ားအား ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံခဲ့ရပါသည္။ အေဖ ရွိစဥ္က

ညတိုင္းနီးပါး ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ့ရ
ဲ သည္။ စိတ္လည္း ညစ္သည္။ အေမ့ကိုလည္း သနားသည္။ သို႔ေသာ္
အေမ ကၽြန္ေတာ့္အား တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာသလို ထိ၀
ု ဋ္ဒုကၡမ်ား ကင္းလြတ္ခ်ိန္ ေရာက္လာခဲ့သည္။
၂၀၀၁-ခုႏွစ္ ၁၀-လပိုင္း ၁၇-ရက္ ေန႔တင
ြ ္ အေဖ ကြယ္လြန္ အနိစၥ ေရာက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၁၀
တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီး ခ်ိန္တင
ြ ္ ျဖစ္သည္။
 102

မွတ္မွတ္ရရ အေဖ ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၂-ခါသာ မ်က္ရည္ က်ခဲ့ပါသည္။ အေဖ

ဆံုးသည့္ေန႔ႏွင့္ အေဖ့အေလာင္း ေျမခ်စဥ္ ေျမက်င္းထဲသို႔ ေျမခဲမ်ား ပစ္ခ်တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ျဖစ္သည္။
အေဖတစ္ေယာက္ တကယ္ ဆံုးပါးသြားၿပီဟူေသာ အသိ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ယေန႔အခ်ိန္တင
ြ ္ အေဖ့အား ရံဖန္ရံခါ ကၽြန္ေတာ္ သတိရမိေသာ္လည္း ထိုသို႔ သတိရမိသည့္
အခ်ိန္တိုင္း အေဖ့အား ရည္စူး၍ ကၽြန္ေတာ္ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္အစုစုအား အမွ်ေ၀ျခင္းျဖင့္ ထုိစိတ္အား
ေျဖေဖ်ာက္ ႏိုင္ခ့ပ
ဲ ါသည္။ ထိုသို႔ အေဖ့အား လွဴမွ်ေ၀၍ ျပဳႏိုင္ခဲ့ျခင္း မွာလည္း ဘုန္းဘုန္း ဦးေကာ၀
ေကာ၀ိဒ
(မဇၥ်ိမ ဂုဏ္ရည္ ဆရာေတာ္)၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပင္။ (ဆရာေတာ့္အား ဤေနရာမွ ဘုရားတပည့္ေတာ္
ဦးခိုက္လိုက္ပါတယ္ ဘုရား)

===========

အရက္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းလည္း အနည္းငယ္ ေျပာခ်င္ပါ ေသးသည္။

ယေန႔ အခ်ိန္အထိ အရက္ဆိုေသာ အရာအား ကၽြန္ေတာ့္ လွ်ာေပၚသို႔ ၂-ၾကိမ္သာ တင္ဖူးပါသည္။
ပထမ တစ္ၾကိမ္မွာ အေဖ့ အရက္ခက
ြ ္အား ေရခြက္ထင္၍ မွားေသာက္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္
၀မ္းထဲသို႔ မေရာက္လိုက္။ ေနာက္ တစ္ၾကိမ္ကား ဘီယာ…။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အား အားနာမိ၍
ေသာက္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ငံုသာ။ ထိုတစ္ငံု ၀င္အၿပီး ထုိ ဘီယာ အရသာအား
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္၍ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္း ေအာင္အၿပီး တကၠသိုလ္တက္သည့္ အခ်ိန္မွ စ၍ ယေန႔ အခ်ိန္အထိ

အရက္အား နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ တြန္းလွန္ ခဲ့ရပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ဆံုေသာ
အခါမွာ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္အား ေသာက္ေစခ်င္သည္။ တစ္ခါ တစ္ေလ
ေခ်ာင္ပိတ္သည့္ စကားမ်ား (မင္းင့ါကို ခင္ရင္ေတာ့ တစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ပါကြာ) ျဖင့္
ကၽြန္ေတာ့္အား တိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းပါသည္။ တစ္ခါ မရ၊ ႏွစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါမရ သံုးခါ..
ျငင္းခဲ့ရပါသည္။ ထိုသို႔ ျငင္းဖန္ မ်ားလာေသာ အခါ ေနာက္ပိုင္း ထို အရက္ပါသည့္ ပြမ
ဲ ်ိဳးတြင္
ကၽြန္ေတာ့္အား ဖိတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရက္မဟုတ္သည့္ အေအးလို အရာမ်ိဳးအား
သပ္သပ္ စီစဥ္ထားလာပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ျငင္းရပါသနည္း။ အစပိုင္းတြင္ေတာ့ ငါ ငါ့အေဖလို အရက္သမား

မျဖစ္ေစရဘူး ဟူသည္က တစ္ခ်က္၊ အေဖအရက္ သမားဆိုေတာ့ သားလည္း အရက္သမားေပါ့ကြာ
ဟူေသာ ပတ္၀န္းက်င္၏ အေျပာ အဆိုအား မခံခ်င္သည္က တစ္ခ်က္၊ ကၽြန္ေတာ္ အရက္သမား
ျဖစ္ပါက ေနာင္ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မိသားစု ရွိလာပါက ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုအား အရက္၏
ဆိုးက်ိဳးမ်ားအား ကၽြန္ေတာ္ ခံစားခဲ့သလို မခံစား ေစခ်င္သည္က တစ္ခ်က္၊ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္
ကိုယ္တိုင္က ထုိ အရသာအား နည္းနည္းေလးမွ မၾကိဳက္ျခင္းက တစ္ခ်က္၊ ထိုအေၾကာင္း
ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
 103

ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ငါးပါးသီလကို လံုေအာင္ ထိန္းခ်င္ေသာ ဘာသာေရး အသိက

ထုိအရက္အား မေသာက္မိေစသာ အသိတရား အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ သႏၱာန္တင
ြ ္ ကိန္းသြားေစခဲ့
ပါေတာ့သည္။

ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ရွိေနေသာ ရုရွားႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံသား မ်ားသည္ အရက္ကုိ ေရလို

ေသာက္ၾကပါသည္။ အရက္ မေသာက္သည့္ လူဟူ၍ မရွိ။ ရာသီဥတုဒဏ္ ေအးသည္ကလည္း
ပါပါသည္။

ဒီႏိုင္ငံသို႔ ကၽြန္ေတာ္ မသြားမီ စဥ္းစားမိတာ တစ္ခု ရွိပါသည္။ (ငါက အရက္

မေသာက္တတ္ေတာ့ ဒီ အေအးဒဏ္ကို ခံႏိုင္ပါ့ မလား) ဟူေသာ အေတြး။ သို႔ေသာ္ ထိုအေတြးအား
ဘာသာေရး အသိျဖင့္ ကာကြယ္ကာ ဒီအရက္ မေသာက္လို႔ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ေသရမည္
ဆိုရင္ေတာင္မွ ငါ မေသာက္ေရးခ် မေသာက္ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ဒီႏိုင္ငံသို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ရွိခ့ျဲ ခင္း
ျဖစ္သည္။

စကားပံုေလးေတြေတာ့ ရွိပါသည္။ သူမ်ား မိုးခါးေရေသာက္ရင္ ကိုယ္လည္း မိုးခါးေရေသာက္၊

ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုက်င္…
့ စသျဖင့္။ သို႔ေသာ္ ငယ္ငယ္ ကတည္းက သူမ်ားလုပ္သည့္ အတိုင္း
လိုက္မလုပ္တတ္ခ့ေ
ဲ သာ ကၽြန္ေတာ္၏ မာနသည္ ဤ ေနရာ (အရက္ မေသာက္ျခင္း) တြင္ေတာ့
ေကာင္းသြားဟန္ တူပါသည္။

သို႔ေသာ္ျငားလည္း တရားအလုပ္တင
ြ ္ေတာ့ သူမ်ားလုပ္သည့္နည္း ေကာင္းလွ်င္
လိုက္လုပ္ရမည္ ဟူ၍ ကၽြန္ေတာ့္ မာနအား ေလွ်ာ့ခ်ရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေရးတာလည္း မ်ားသြားၿပီ ထင္ပါသည္။ ယေန႔ အခ်ိန္ထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္

အရက္အား ေရွာင္ၾကဥ္ ႏိုင္ခ့ပ
ဲ ါသည္။ ေနာင္လည္း ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရေပဦးမည္။
အရက္မေသာက္ေရး ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္ အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္၏ ရည္မွန္း ခ်က္အစုစုတို႔အား
မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ကာကြယ္ေသာ၊ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္သားမိေသာ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက၏
ဆံုးမ စကား တစ္္ခန
ြ ္း ရွိပါသည္။

“ေလာကမွ
ေလာကမွာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ပ်က္ျပားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္။ (၁)
အားနာတဲ့စိတ္န႔ဲ (၂) ျခြင္းခ်က္ထားျခင္း” ဟူ၍…။

ယေန႔အထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေနရာမ်ားတြင္ အားနာစိတ္ႏွင့္ ျခြင္းခ်က္တို႔အား

ထားရွိေနမိ ပါေသးသည္။ တေျဖးေျဖးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားရေပဦးမည္။
 104

********************************

စာဖတ္သူ ဓမၼ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး မိမိတို႔ရ႕ဲ ရည္မွန္းခ်က္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္၊

လမ္းခရီးမွာလည္း မယိမ္းယိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားထိုက္သူမ်ားအား ေလးစားလ်က္

ဖိုးသား

31/03/2009, TUE:, 23:24:40 PM

 105

*မပိုင..
္.. ဘာတစ္ခုမွ ကိုယ့္မွာမပိုင..*
္..*

အာရံုတစ္ခုရ႕ဲ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ဖတ္ခနဲ မ်က္လံုးဖြင့္မိသည္။

ၿပီးေတာ့မွ ေအာ္ ငါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေရာက္ေနတာပါလား ဆုိၿပီး သတိရလိုက္သည္။
ပတ္၀န္းက်င္က တအား တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ အေအးဓာတ္ကလည္း ကဲေနသေယာင္။

ကၽြန္ေတာ္ မထေသးဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သံုးသပ္မိသည္။ ထို

သံုးသပ္မႈႏွင့္အတူ ေၾကာက္သလိုလို၊ အားငယ္သလိုလုိ အေတြးေတြ ၀င္မိသည္။ ဘာျဖစ္လို႔
ထိုအေတြးေတြ ၀င္မိတာပါလဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာမွ မပိုင္သည့္ အျဖစ္ကို သြားေတြးမိ၍ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာကုန္းေအာက္တင
ြ ္ ဒန္းေလာ့ရွိသည္။ ေခါင္းေအာက္မွာ ေခါင္းအံုးႏွစ္လံုး
ဆင့္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေစာင္ထူတစ္ထည္ လႊမ္းျခံဳထားသည္။ ခဏၾကာလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္ ထိုအရာမ်ားကို စြန္႔ရေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနသည့္ အေဆာင္သို႔ ျပန္ရေတာ့မည္။ ညက
တစ္ညလံုးႏွင့္ ဒီေန႔ ေန႔လည္ တေရးစာေတာ့ ထို ေစာင္၊ ေခါင္းအံုး၊ ဒန္းေလာ့မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္
ပိုင္ထားသည္။ ပိုင္ထားသည္ ဆိုေသာ္လည္း ပိုင္ေနသေယာင္သာ၊ တခဏမွ်သာ ပိုင္ထားရံုမွ်သာ။ ထို
ပစၥည္းမ်ားသည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပိုင္ ပစၥည္းမ်ား..။ တခဏလာ တည္းခိုသူေတြ အတြက္ေတာ့ ထို
အရာမ်ားသည္ တခဏ ပိုင္ဆိုင္ေနသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ညတာ အိပ္လွ်င္ တစ္ညတာေတာ့
ပိုင္ေကာင္းပိင
ု ္မည္။ ႏွစ္ညတာ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ႏွစ္ညေပါ့..။ သို႔ေသာ္ အိပ္ယာထၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ထို ေစာင္၊
 106

ေခါင္းအံုးမ်ားကို ကိုယ္န႔ဲမကြာ ယူ၍ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ယူေဆာင္၍လည္း မရႏိုင္။ ကိုယ္မွ ခြါကာ

မူလေနရာတြင္ ထားခဲ့ရေတာ့မည္။ စြန္႔ခဲ့ရေတာ့မည္။

အေတြးစဥ္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ အာရံုကို ရိုက္ခတ္သြားသည္။ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ၀င္လာသည္။

၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးကလည္း မိုးအံု႔ေနသည္။ တိတ္ဆိတ္မႈကလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။ ၾကားဖူးနား၀
ရွိသည့္ တစ္ေလာကလံုး ဆိတ္သုဥ္းေနတယ္ ဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးမ်ားလား..။ အသက္ ရွဴသံကလြ၍
ဲ
အသံဗလံ ဘာသံမွ်မၾကားရ။

ကၽြန္ေတာ့္အနီးအနားရွိ ပစၥည္းေတြကလည္း စကားသံမရွိ၊ စကားလံုးမရွိ။ ၾကည့္ေလ..။

ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚမွာ ဆြယ္တာ တစ္ထည္ရွိသည္။ ဆြယ္တာေအာက္မွာ တီရွပ္ လက္ရွည္
တစ္ထည္၊ ေနာက္ ပုဆိုးတစ္ထည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္မွာ မ်က္စိ ဇရာျပ၍ မခၽြတ္တမ္း
တပ္ခဲ့ရေသာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္မွန္ ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ညာဘက္ ေခါင္းအံုးေဘးမွာ အမည္တင
ြ ္ရံုသာ
ရွိေသာ အနက္ေရာင္ ဖုန္းတစ္လံုး..။ ထိုပစၥည္းေတြမွာ သူတို႔မွာ စကားသံမရွိ၊ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ေသာ
ပစၥည္းေတြပါ လို႔လည္း စကားသံ ထြက္မလာ.. အားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္လို႔..။

ဆြယ္တာလား.. ကၽြန္ေတာ္ ၀တ္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ဆြယ္တာေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္ မ၀ယ္ခင္

ဆိုင္ေပၚမွာတုန္းကေတာ့ ဆိုင္က ဆြယ္တာေလ.. ဒီ ဆိုင္ေပၚ မတင္ခင္ကေကာ.. ဆိုင္ႀကီးတစ္ဆိုင္
ဒါမွမဟုတ္ ဆြယ္တာ စက္ရံုက ပိုင္တဲ့ ဆြယ္တာ..။ ေအာ္.. အမည္အရသာ ဆိုင္က ဆြယ္တာ၊
ငါ့ဆြယ္တာ၊ သူ႔ဆယ
ြ ္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာ..။ တကယ္ေတာ့ ဒီဆြယ္တာ ဘယ္သူပိုင္လဲ..။ ကၽြန္ေတာ္
ပိုင္တာလား..၊ ထားပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္တယ္လို႔ပဲ..။

ဒါဆို ခုေန ကၽြန္ေတာ္ ေသသြားရင္…

ဒီဆယ
ြ ္တာ ဘယ္သူပိုင္မလဲ… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ထည့္ေပးလိုက္မွာလား.. မျဖစ္ႏိုင.္ .
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး.. ခၽြတ္ယူထားမယ့္သူေတြ ရွိခ်င္ရွိဦးမွာ..

ဒါဆို မ်က္မွန္တို႔ ဖုန္းတို႔ကေကာ.. ပိုၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္.. ယူထားမယ္သ

့ ူေတြ တစ္ပံုႀကီး၊
ယူမယ့္ သူေတြက အမ်ားႀကီး။ ဒါဆို အေဆာင္မွာ ရိွတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ပစၥည္းေတြ.. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..
ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ယာ ေခါင္းရင္းက ကၽြန္ေတာ့္ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ေနာက္ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း ၀ယ္ထားတဲ့
ေရခဲေသတၱာ၊ ေနာက္ၿပီး ဟိုး ညာဘက္ေဒါင့္နားက ပရင္တာ၊ ၿပီးေတာ့.. ဟိုဟာ ဒီဟာ အတြက္
ရည္ရြယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ၊ ေနာက္ လိုတဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေခ်းထားတဲ့
ပိုက္ဆံေတြ… ေနာက္ၿပီး ၀ူဖာ၊ စားပြတ
ဲ င္နာရီ၊ အ၀တ္အစားေတြ.. ေနာက္ၿပီး.. ဒစ္စ္ေကာင့္ တုန္းက
၀ယ္ထားတဲ့ ကင္မရာ.. အားပါး.. အမ်ားႀကီးပဲ.. သူတို႔ေတြ ယူၾကေတာ့မယ္.. ဟုတပ
္ .. ယူၾကမွာ..
 107

ကၽြန္ေတာ္န႔ဲ ဘာတစ္ခုမွ ထည့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး..။ ဟင္ ၾကည့္စမ္းပါဦး.. ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္တယ္

ထင္ထားတာေတြ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ပစၥည္းေတြ.. ခုေတာ့.. ပိုင္ေသးရဲ႕လား.. အီး ဟီး ဟီး.. ငိုေတာင္
ငိုခ်င္တယ္..

ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္.. ျမန္မာျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အေမြရမယ့္ ေျမကြက္နဲ႔ အိမ္၊ အေမ

လုပ္ေပးထားတဲ့ လက္စြပ္တစ္ကင
ြ ္း၊ ေနာက္ အေဖရွိစဥ္ တုန္းက လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငါးမူးသား
ဆြဲႀကိဳးေလး.. သြားၿပီ.. ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမွ မရွိေတာ့ပါလား.. သြားရွာၿပီ..။ ေနာက္ ရန္ကုန္က
အိမ္မွာ လခထဲက စုစုၿပီး ၀ယ္ထားတဲ့ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ဆရာေတာ္
ရေ၀ႏြယ္တို႔၊ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကတို႔ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ.. ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ ေမဂ်ာနဲ႔ ဆိုင္တ့ဲ
စာအုပ္ေတြ.. ဒါေတြလည္း သြားရွာၿပီ။ အေမေရ.. ကယ္ပါဦးဗ်… အဲလို ေအာ္ရင္ ေကာင္းမလား.. ဒီလို
ေအာ္လို႔ေကာ အဲဒီ ပစၥည္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္လာမွာလား.. ႏိုး.. ႏိုး..

ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ရထားတဲ့ ဘြ႔ေ

ဲ တြ၊ ရာထူးေတြ၊ အဆင့္အတန္းေတြ… ဒါေတြကေကာ… အီး
ဟီး.. ဒါေတြ အားလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ေရာၿပီး ေျမျမႇဳပ္ သၿဂၤီဳလ္ၾကေတာ့မွာ.. အျပင္ပန္းေတာ့
ငိုခ်င္ ငိုေနမွာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ ေသတယ္ဆိုၿပီး.. ဒီလို ငိုတာကလည္း ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ
ခံမွာမို႔လို႔လဲ.. ဘယ္ႏွစ္လ၊ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မ်ား သတိရႏိုင္မွာ မို႔လို႔လဲ..

ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေတြးမိသည္.. ကၽြန္ေတာ္ တကယ့္တကယ္ ေသခါနီးက်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္

ပတ္၀န္းက်င္သည္ ဒီလိုပဲ တိတ္ဆိတ္ေနမွာလား.. ေလာကႀကီးကေတာ့ တကယ့္ကို ဆိတ္သုဥ္းတာ
အမွန.္ . ေနာက္ၿပီး ခုန ကၽြန္ေတာ့္ ပစၥည္းေတြ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ မပိုင္တာကလည္း အမွန.္ .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

04.09.2010 စေနေန႔က ဒီၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ထိုင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အရုဏ္ဆြမ္းအျဖစ္

ရွမ္းေခါက္ဆဲြ ခ်က္ကပ္ျဖစ္ခ့ပ
ဲ ါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အေဖဆံုးတာ ေလးႏွစ္ျပည့္
ကုသိုလ္ျပဳခ်င္သည္ဆို၍ သြားေရာက္ ကပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေန႔ဆြမ္းကိုေတာ့ ခ်က္ကပ္မည့္သူေတြ ရွိ၍
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မကပ္ခ့ေ
ဲ တာ့ဘဲ ဟိုဟာလုပ္၊ ဒီဟာကူနဲ႔ ေ၀ယ်ာ၀စၥေလာက္သာ ၀ုိင္းကူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါ ေန႔လည္ဘက္ ခဏ အိပ္အၿပီး ႏိုးထတဲ့အခ်ိန္ ဆင္ျခင္မိတဲ့ အေတြးကို အခု စာေရးတဲ့အခ်ိန္
 108

ထပ္ဆင္ျခင္မိတ့ဲ အေတြးနဲ႔ ေရာသမလို႔ စာဖတ္သူေတြ သံေ၀ဂ တိုးေစဖို႔ ရည္ရယ

ြ ္ၿပီး
ေရးလိုက္ပါတယ္..။

အားလံုးပဲ ျပဳခဲ့သမွ် ကုသိုလ္ အစုစုကိုလည္း ထပ္တူထပ္မွ် ရေစဖို႔ အမွ်ေပးေ၀လိုက္ပါတယ္..

၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓု ေခၚႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားစြာျဖင့္

ဖိုးသား

9/5/2010, SUN:, 1:11:01 PM

 109

*လမ္းေပၚမွာ လမ္းမေခ်ာ္ရေလေအာင္*

ေန၏ အလင္းေရာင္သည္ ပူေလာင္၏။

ေဒါသက
ေဒါသက ပို၍ ပူေလာင္၏။

ရက္စက္မႈကေတာ့ အပူေလာင္ဆံုးတည္း။

အကၽြႏ္ုပ္ ၁၅-ႏွစ္သားအရြယ္ ေပါင္ခ်ိန္၊ က်န္ေက်ာင္းတို႔ ေခတ္စားခ်ိန္၊ ဖတ္မိေသာ

ျပည္သူ႔တရားရွင္ ေပါင္ခ်ိန္ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္မွ မွတ္သားဖူးခဲ့ တာပါ။

ေဒါသက ပူေလာင္တယ္တ.့ဲ . ဟုတ္ပါ့.. မေန႔က ေဒါသမထြက္စဖူး အေတာ္

ေဒါသထြက္မိသည္။ ႏွလံုးသြင္း လြဲသြားသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ အေတာ္ အံ့ဩမိသည္။ ပူလိုက္တ့ဲ
ေဒါသ။ လူးလွိမ့္ေနေအာင္ ခံရသည္။ ဒီလို ေဒါသ မထြက္ဘူးတာ အေတာ္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ခုမွ..။

ဒီ ေဒါသနဲ႔သာ ေသလို႔ကေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာ ဆိုၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို

အားေပးလိုက္၊ ေျဖသိမ့္လိုက္၊ ဘုရားအဆံုးအမေတြ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ႏွင့္ အေတာ္ပင္
စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ယူရသည္။ ယခုအခ်ိန္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနလွ်င္
အကၽြႏု္ပ္ကို တရားပဲ လာေဟာမည္လား၊ တရားေဟာလည္း ကၽြတ္မည့္သူမဟုတ္၍ သနား
ကရုဏာသက္စာြ ဥေပကၡာ ျပဳေလမည္လား မေျပာတတ္။ ေဒါသျဖင့္ ပူေလာင္ေနတုန္းေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားကို အကၽြႏ္ုပ္ သတိရမိတာကေတာ့ အမွန္။
 110

ေအာ္ ေဒါသ၊ ေဒါသ.. ဒီလို ေဒါသနဲ႔ပဲ သံသရာမွာ အကၽြႏ္ုပ္ေသခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေပါင္း

ဘယ္ေလာက္ပင္ မ်ားခဲ့ၿပီလ.ဲ . ေတာ္ေတာ့္ကို မ်ားခဲ့မွာပါ။ ဒီေဒါသေၾကာင့္ ဒီလက္ရွိ
ကၽြႏု္ပ္ေနထိုင္သည့္ ေနရာမွာပဲ ကၽြႏ္ုပ္၏ လက္ရွိ အမည္နာမနဲ႔ပဲ ေသဆံုးခဲရ
့ သည့္ အႀကိမ္ေပါင္းကို
ေရတြက္လွ်င္ပဲ ေတာ္ေတာ့္ကို မ်ားခဲ့မွာ..။ ပင္ပန္းလိုက္ပါဘိ၊ ဆင္းရဲလိုက္ပါဘိ၊ စံစားရတာနဲ႔
မမွ်ေအာင္ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြ မ်ားလိုက္ပါဘိ။

ေဟာ ထပ္ေတြးမိျပန္တယ္။ ဒီလက္ရွိ ေျမကမၻာမွာပဲ ဒီေဒါသနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္ေသခဲ့ရတဲ့

ဘ၀ေတြကေကာ.. ေရတြက္လို႔ရလွ်င္ျဖင့္ ေရတြက္ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ သံသရာနဲ႔ ေျမကမၻာ.. ေအာ္
အသေခ်ၤေပါင္း အနႏၱ ရွည္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ကုသိုလ္ေတြမ်ားလို႔ ေမတၱာအားနဲ႔ ဟိုးအထက္ကို
ဆန္တက္လိုက္၊ အားနဲ႔ ပစ္တင္လိုက္တဲ့ ခဲပမာ.. အရွိန္ကုန္ေတာ့ ျပန္က်လိုက.္ . ဒီလိုနဲ႔ စုန္ခ်ည္
ဆန္ခ်ည္၊ အထက္ေမ်ာလိုက.္ . ေအာက္ေလ်ာလိုက္နဲ႔ က်င္လည္ခဲ့ရတာ.. အေတာ့္ကို ပင္ပန္းခဲ့တာပဲ။

အသေခ်ၤေပါင္း အနႏၱ ၾကာခဲ့ၿပီတ.ဲ့ . ေအာ္.. တစ္သေခ်ၤ ဆိုတာကလည္း တစ္အေနာက္မွာ

သုည အလံုးေပါင္း တစ္ရာ့န႔ဲ ေလးဆယ္၊ သခ်ၤာဆန္ဆန္ ေျပာရင္ေတာ့ ten to the power 140..
(〖10〗^140)၊ ဒီ တစ္အေနာက္က သုညအလံုးေပါင္း တစ္ရာ့ေလးဆယ္ကလည္း ႏွစ္ေတြလား
ဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့.. ကမၻာေတြတဲ့.. အဲ.. တစ္ကမၻာဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ
ထပ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့.. ဘုရားက ခုလို ဥပမာေပးတယ္တဲ့..

အလ်ား ၁၂-မိုင္၊ အနံ ၁၂-မိုင္၊ အျမင့္ ၁၂-မိုင္ရိွတဲ့ ကန္ႀကီးတစ္ကန္ ရွိမယ္တ့ဲ..

(ဘုရားလက္ထက္ကေတာ့ မိုင္န႔ဲ မသံုးဘဲ ယူဇနာနဲ႔ သံုးမယ္ထင္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္နာတဲ့
တရားထဲမွာေတာ့ မိုင္န႔ဲ ေဟာလို႔ မိုင္နဲ႔ပဲ ေဖာ္ျပျခင္းပါ။) အဲဒီကန္ထဲကို မုန္ညင္းေစ့ အျပည့္
ျဖည့္လိုက္တ.့ဲ . မုန္ညင္းေစ့ေတြကို ႏွစ္ တစ္ရာေနမွ တစ္ေစ့ ဖယ္ထုတ္၊ အဲလို ဖယ္ထုတ္လို႔
ကန္ထဲက မုန္ညင္းေစ့ ကုန္သာြ းတဲ့ ကာလကို တစ္ကမၻာခန္႔လို႔ ယူတဲ့..။

ေနာက္ ဥပမာတစ္ခု ထပ္ေပးေသးတယ္ ဘုရားက.. အလ်ား ၁၂-မိုင္၊ အနံ ၁၂-မုိင္၊ အျမင့္

၁၂-မိုင္ရွိတဲ့ ကုဗပံု ေက်ာက္တံုးတစ္တံုး ရွိမယ္တ.ဲ့ . အဲဒီ ေက်ာက္တုန္းကို ၀ါဂြမ္းစေလးနဲ႔
ႏွစ္တစ္ရာေနမွ တစ္ႀကိမ္ ပြတ.္ . အဲလို ပြတ္ဖန္မ်ားလို႔ ဒီေလာက္ ႀကီးမားတဲ့ ေက်ာက္တုန္းႀကီးကေန
ေက်ာက္မႈန္႔ ေသးေသးေလး ျဖစ္သြားမယ္တ.ဲ့ . အဲလို ျဖစ္သြားတဲ့ ကာလကို တစ္ကမၻာခန္႔လို႔ ယူတ.့ဲ .။
အားပါးပါး.. ဒီတရား စနာမိတ့ဲ အခ်ိန္က သံသရာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္သာြ းတာ..
ေတာ္ေတာ္ရွည္တ့ဲ ကာလေတြပဆ
ဲ ိုၿပီး..။

အင္းေလ.. ဒီလို ေၾကာက္စိတ္ရွိမွလည္း သံေ၀ဂေတြျဖစ္ ၀ိပႆနာအလုပ္

အားထုတ္ျဖစ္တာဆိုေတာ့ ဒီလို ေၾကာက္တာကပဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္း..။ “၀
၀ိပႆနာ အစကလည္း
သံေ၀ဂ”
၀ဂ လို႔ ဆုိထားျပန္ေတာ့.. သံေ၀ဂ မ်ားမ်ား ရေအာင္ ပြားႏိုင္ေလ၊ ေကာင္းေလပဲေပါ့..။
 111

ကၽြႏ္ုပ္အပါအ၀င္ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သံေ၀ဂ မရတဲ့အေၾကာင္း ၾကည့္ေတာ့

ႏွလံုးသြင္း လြေ
ဲ နၾကာတာကိုး.. အေသမွ မကပ္ထားၾကတာ.. ေတာ္ၾကာေန ေသရမယ္ ဆိုတ့ဲ
အေတြးေပ်ာက္ၿပီး လက္ရွိရထားတဲ့ ဘ၀ကို သက္တမ္း အရွည္ႀကီး ထင္ေနၾကတာကိုး.. ဒီအေၾကာင္း
စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ သြားသတိရမိတယ္။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္
နး္ ကပဲ ဆိုလိုက္ပါစို႔၊ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးက မ်ဥ္းေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းဆြၿဲ ပီး
သူ႔ရ႕ဲ ပညာရွိအမတ္ေတြကို ဒီမ်ဥ္းေၾကာင္းကို မဖ်က္ဘဲနဲ႔ တိုေအာင္ လုပ္ႏိုင္မလား ဆိုၿပီး ေမးသတဲ..
့..
ဒီအေမးကို ပညာရွိအမတ္ေတြ မေျဖႏိုင္ၾကဘူး ဆိုပ၊ဲ ေနာက္မွ အမတ္ငယ္တစ္ပါးက သူ
ဒီမ်ဥ္းေၾကာင္းေလးကိ
ေလးကို မဖ်က္ဘန
ဲ ႔ဲ တိုေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုၿပီး ခုန ဘုရင္ႀကီး ဆြထ
ဲ ားတဲ့
မ်ဥ္းေၾကာင္းေလး ေဘးမွာ ဒီ့ထက္ရွည္တဲ့ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းကို ထပ္ဆြဲလိုက္သတဲ..
့.. ဘယ္ေလာက္
ေကာင္းလိုက္တ့ဲ အိုင္ဒီယာလဲ..။
..။
..

ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းတည္း ေထာင္ထားရင္ ဒီလက္ညႇိဳးဟာ တိုသလား

ရွည္သလား မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကပါဘူး.. ေဟာ.. လက္ညႇိဳးေဘးမွာ လက္ခလယ္လည္း
ေထာင္လိုက္ေကာ.. ဘယ္ဟာတိုတယ္၊ ဘယ္ဟာရွည္တယ္ ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္လို႔ ရသြားေကာ.. ခုန
အမတ္ လုပ္လိုက္တာကလည္း ဒီသေဘာပါပဲ..

ဒီလိုပါပဲ.. ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ေတြဟာ ခုလက္ရွိ ရထားတဲ့ သက္တမ္းကို အရွည္ႀကီး

ထင္ေနၾကတယ္။ ေဟာ.. အခုန ေျပာခဲ့တဲ့ သံသရာ သက္တမ္းနဲ႔လည္း ႏိႈင္းယွဥ္လိုက္ေကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔
အခု ရထားတဲ့ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းဟာ ေရပြက္ပမာ ခဏတာ ျဖစ္သြားေကာ.. ျမတ္စြာဘုရားကလည္း
ဘ၀သက္တမ္းကို ျပရာမွာ ခုနစ္ရက္ ခုနစ္လီ (၄၉-ရက္) ၾကာ သဲသဲမဲမဲ ရြာသြန္းေနတဲ့ မိုးေမွာင္ထမ
ဲ ွာ
လွ်ပ္စီး တစ္ခါလက္သေလာက္ပဲ ရွိတယ္တ.ဲ့ . ဒီလို ႏိႈင္းယွဥ္ ေတြးေတာတာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ လုပ္ေနသလားလို႔ ထင္စရာ ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ
စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ ေတြးတဲ့ အေတြးမဟုတ္ဘဲ ၀ိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္လိုသူေတြ အေနနဲ႔
လက္ရွိရထားတဲ့ ဘ၀အေပၚမွာ ၿငီးေငြ႔လာေအာင္၊ သံေ၀ဂေတြ တိုးသထက္တိုးေအာင္
ေတြးေပးသင့္တ့ဲ အမွန္တရားပါပဲ.. “ေနဖို႔က မေရရာ၊ ေသဖို႔ကေတာ့ ေသခ်ာတဲ့ အမွန္တရား
တစ္ခုပေ
ဲ လ”။

ေနာက္တစ္ခုက ဒီဘ၀မွာတင္ ဘ၀ျပတ္ခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အပါယ္တံခါး

ပိတ္လိုသူေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ အေသကို အျမဲ ကပ္ထားရမွာပါ။ ခဏေနရင္ ေသရေတာ့မယ္ ဆိုတ့ဲ
အေတြးကို လက္လႊတ္ မခံသင့္ပါဘူး။

အိုျခင္းတစ္ျဖာ၊ နာျခင္းတစ္ေထြ၊
ေသျခင္းတစ္ျခား၊ ကြဲျပားတစ္တန္၊
 112

ကံလွ်င္ဥစၥာ၊ ဤငါးျဖာကို၊
မကြာေန႔ည၊ ဉာဏ္သက္၀င္၍ ဆင္ျခင္ၾက..

ဆိုၿပီးေတာ့လည္း အဘိဏွသုတ္မွာ ဘုရားက ေဟာညႊန္ လမ္းျပၿပီးသားပါ။ အေသကို မိမိသူတစ္ပါး

ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ မ်ားမ်ား ဆင္ျခင္ႏင္
ိုငမ
္ ွ သံေ၀ဂမ်ားၿပီး တရားကို ေရရွည္ က်င့္ႏိုင္မွာ။ သံေ၀ဂ က်ဲက်ဲန႔ဲ
တရားေရရွည္က်င့္ဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္း အလွမ္းေ၀းပါတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အဓိကက အေတြးေတြပါပဲေလ.. ေနာက္တစ္နည္း ေျပာရင္ေတာ့

ႏွလံုးသြင္းမႈေပါ့.. ေဘာလံုးပြဲ စဥ္ဆက္မျပတ္ၾကည့္၊ ေဘာလံုးပြဲ အေၾကာင္းေတြး၊
ေဘာလံုးပြအ
ဲ ေၾကာင္းပဲ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႏွလံုးသြင္းေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ေတာ့ သူ႔အေတြးစဥ္
တစ္ေလွ်ာက္မွာ ေဘာလံုးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အေတြးေတြပဲ ဗြက္ေပါက္ေနၿပီး သူ႔ပါးစပ္က
ထြက္လာရင္လည္း ေဘာလံုးပြဲ အေၾကာင္းေတြပဲ ထြက္လာမွာပါ။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊
ပညာေရး၊ ဘာသာေရး အစရွိတ့ဲ အေရးေတြမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ.. သူ က်င္လည္က်က္စားရာ
အေတြးေတြပဲ သူ႔အာရံုမွာ စြၿဲ ငိၿပီး ဒီအေတြးေတြကိုပဲ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ဗြက္ေပါက္ေအာင္
ေတြးလို႔သူ႔ပါးစပ္ကလည္း ဒီအေရးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စကားလံုးေတြပဲ ထြက္လာေတာ့ မွာပါ။
လူတစ္ေယာက္ရ႕ဲ စကားလမ္းေၾကာင္း အခ်ိတ္အဆက္ကို အကဲခတ္ရံုနဲ႔ ဒီလူ ဘယ္လို အာရံုေတြမွာ
မ်ားမ်ားစားစား က်င္လည္ က်က္စား အေတြးပြားေနတယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။ ဒီလို
စကားေျပာစဥ္မွာ စကားလမ္းေၾကာင္း အခ်ိတ္အဆက္ကို မိေအာင္ ဖမ္းတဲ့နည္းကလည္း သမာဓိ
အင္အားကို တိုးေစပါသတဲ့..။

ဒီလို ေတြးခ်င္ရာေတြး ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး အေသ ေမ့ေနရင္ေတာ့ အၿမဲ ေသဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။

ဗဟုသုတ ရွာမွီးတာက ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားက “တတ္
တတ္ေကာင္းတတ္ရာ ဟူသမွ်ကို
ၾကားျမင္သုတ ရွိပါေစ”
ါေစ လို႔ပဲ ေဟာပါတယ္။ မတတ္ေကာင္း မတတ္သင့္တဲ့ ဘုရား မႀကိဳက္တ့ဲ
အရာေတြကို ၾကားျမင္သုတ ရွိေန၊ ေတြးေန၊ အာရံု က်က္စားေနရင္ေတာ့ အစုန္လမ္းပဲ
သြားေနပါလိမ့္မယ္။ ဘုရား မႀကိဳက္ေပမယ့္ တို႔ႀကိဳက္လို႔ တို႔လုပ္တယ္ ဆိုၿပီး ေျပာလိုသူေတြ
အတြက္ေတာ့ တစ္ခု သိထားသင့္တာက ဘုရားေဟာတဲ့ တရားေတြဟာ ဘုရားေဟာလို႔ မွန္တာ
မဟုတ္ဘဲ အမွန္တရားေတြကိုသာ ဘုရားက ခ်ျပခဲ့တယ္၊ လမ္းညြန္ခဲ့တယ္ ဆိုတာပါပဲ။
ႀကိဳက္တာလုပ္.. အက်ိဳးေပးမယ့္ ဓမၼသေဘာ တစ္ခုကေတာ့ အေသအခ်ာ ရွိေနတာပါပဲ.. ဒီလို
အက်ိဳးေပးတဲ့ ဓမၼသေဘာကလည္း လူမ်ိဳးဘာသာ မေရြးပါဘူး၊ လူ၊ ရဟန္း ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ပုဂၢိဳလ္၊
အ၀တ္အစား မေရြးပါဘူး..။ ႀကိဳက္တာလုပ္ ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံ (သိ)ု႔ ကိုယ္စံ ေၾကးပါပဲ။ ဘုရား
ညႊန္ျပတဲ့ နည္းအတုိင္း ေလွ်ာက္တ့သ
ဲ ူက ေရာက္ၿပီး၊ မေလွ်ာက္သူေတြ၊ မေရာက္ခ်င္ေသးတဲ့
သူေတြကေတာ့ ေနခဲ့ရံုပါပဲ..။

ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္န႔ဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. လူတစ္သိန္း၊ နတ္တစ္သိန္း ေသလို႔မွ

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေလာက္ေတာင္ သုဂတိဘံု ျပန္မေရာက္ဘူးတဲ့။ ပုထုဇဥ္ ျဗဟၼာေတြကေတာ့
 113

ႁခြင္းခ်က္ေပါ့ေလ။ ကုသိုလ္အရွိန္ အားႀကီးသူေတြ ဆိုေတာ့ ေသရင္ အပါယ္ တိုက္ရိုက္ မက်ဘူးတဲ့။

ဘာပဲေျပာေျပာ “ျဗဟၼ
ျဗဟၼာ့ျပည္မွာ တစ္၀င္း၀င္း၊ ၀က္စားက်င္းမွာ တစ္ရွံဳ႕ရွံဳ႕”
႕ ဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့
ေမ့မထားသင့္ပါဘူး။ တစ္သိန္း တစ္ေယာက္တဲ့.. ဒီေန႔ ကမၻာ့လူဦးေရ သန္းဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ..
အခ်ိဳးခ်ၾကည့္လိုက.္ . သုဂတိဘံု ေရာက္မယ့္ စာရင္းထဲ ကိုယ္ပါၿပီလား.. ပါေကာ ပါႏိုင္ပါ့မလား..။ ဒီလို
အေတြးေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေမးၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ သံေ၀ဂယူလို႔၊ ကိုယ့္ရ႕ဲ
အျပဳအမူ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အၿမဲ ဆန္းစစ္ကာ ေတြးသင့္တဲ့ အေတြးေတြပါပဲ..။ ဒါမွလည္း
စိတ္အစဥ္မွာ မေကာင္းတဲ့ အမိုက္ဓာတ္ေတြကို မ်ားမ်ား ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ၿပီး ေကာင္းတာေတြကို
ပိုလုပ္မိေတာ့ မေပါ့..။

ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္က သတိ တဲ.့ . သတိဆိုတာ ပါဠိစကား..။ ျမန္မာလို ဘာလဲ၊ ဘာကို

ဆိုလိုသလဲ ေမးလာစဥ္တုန္းက အကၽြႏု္ပ္လည္း ေယာင္၀ါး၀ါး..။ ေနာက္မွ သိရတာက သတိ ဆိုတာ
ျမန္မာလို “ေအာက္ေမ့ျခင္း” တဲ.့ .။ ဆိုလိုတာက အခုေန ကိုယ့္အိမ္အေၾကာင္း၊ စီးပြားအေၾကာင္း
ေတြးလိုက္တယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါသည္ အိမ္အေၾကာင္း၊ စီးပြားအေၾကာင္းကို ေအာက္ေမ့ေနတဲ့
သတိပေ
ဲ လ..။ ေဟာ.. “အရဟံ
အရဟံ = ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား”
ား ဆိုၿပီး
ဘုရားအေၾကာင္း ေတြးရင္ေတာ့ ဘုရားကို သတိရ ေအာက္ေမ့ေနျခင္းပဲေပါ့..။ ေနာက္ဆံုး ခႏၶာငါးပါး
သိသေဘာ တစ္ခ်က္ဟာ မၿမဲပါလား၊ အေကာင္အထည္ မဟုတ္ပါလား လို႔ ေတြးလိုက္ရင္ကိုပဲ
ဘုရားကို အျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ျခင္းနဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္တဲ့ သတိရ ေအာက္ေမ့ျခင္းပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ မွန္ကန္
ေကာင္းမြန္တ့ဲ သတိတရား ရွိဖို႔ကလည္း စိတ္ အလွည့္ေလးပါပဲ။ အစမွာ ကၽြႏ္ုပ္ ေျပာခဲ့သလို
အႏုစားအဆင့္ကေန အလတ္စား အဆင့္အထိ ကၽြႏ္ုပ္ ေဒါသထြက္သြားတယ္ ဆိုတာကလည္း ဒီ
စိတ္အလွည့္ေလး မတတ္ခ့လ
ဲ ို႔ပါပဲ။ အာရံုနဲ႔ စိတ္ အဆင္မေျပဘူးေပါ့ေလ..။ ေနာက္ တစ္မ်ိဳး ေျပာရရင္
အဆိုး ေလာကဓံ လာတာကို ဒီဘက္ကလည္း အဆိုးနဲ႔ ျပန္ခုခံရင္း ေလာကဓံနဲ႔ ရန္ျဖစ္သလို
ျဖစ္သြားတာ..။ တကယ္တန္း စဥ္းစားရင္ ကၽြႏု္ပ္ဘက္က အရွံဳးေတြခ်ည္းပါပဲ..။ ေဒါသထြက္ၿပီ
ဆိုကတည္းက စရွံဳးေနၿပီေလ..။ အကုသိုလ္ေတြ တစ္သီႀကီး ရလိုက္တာေပါ့။

ကုသိုလ္ အကုသိုလ္အေပၚ အမွီျပဳၿပီး ကံအက်ိဳးေပးေတြကလည္း တအားကို

ဆန္းၾကယ္ပါတယ္။ အေတြးေလး တစ္ခ်က္ ေခ်ာ္လိုက္တာနဲ႔ ငါးပါး ေမွာက္ေတာ့တာပဲ။
အေတြးေခ်ာ္လို႔ ဒီေန႔ရဟန္း နက္ျဖန္ သန္း ျဖစ္သြားတာေတြ၊ ဒီေန႔ သူေ႒း နက္ျဖန္ ေခြး
ျဖစ္သြားတာေတြ၊ ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔ မိဖုရား နက္ျဖန္ ေခ်းပိုးထိုး ျဖစ္သြားတာေတြ.. အျဖစ္အပ်က္
သံေ၀ဂ ယူစရာေတြ ကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။ ေနာက္ၿပီး အေတြး တစ္ခ်က္ေခ်ာ္လို႔ ကုသိုလ္
အကုသိုလ္ ေရာအက်ိဳးေပးၿပီး ဒီေန႔ ရဟန္း နက္ျဖန္ နတ္နဂါး ျဖစ္သြားရတာေတြ လည္း ရွိေနေတာ့..
ကိုယ့္ အေတြးစဥ္ေတြကို ကုသိုလ္ အာရံုေတြမွာပဲ အၿမဲ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနေအာင္နဲ႔၊ ရင္ထက
ဲ ို
ပူေလာင္ေစမယ့္ အေတြးေတြ မထည့္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ..။

အေတြးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ “ခ်စ္

ခ်စ္သား ရာဟုလာ..
ာ.. မေတြးခင္ စဥ္းစားလိုက္ပါဦး၊ မိမိ သူတစ္ပါး
အက်ိဳးမဲ့ေစတဲ့ အေတြးဆို ဆက္မေတြးပါနဲ႔၊ ေတြးေနစဥ္လည္း စဥ္းစားလိုက္ပါဦး.. မိမိ သူတစ္ပါး
 114

အက်ိဳး ထိခိုက္ေစရင္ ဆက္မေတြးပါနဲ႔တ..

ဲ့.. ေနာက္ဆံုး ေတြးၿပီးရင္လည္း စဥ္းစားလိုက္ပါဦး.. မိမိ
းမဲ့ေစတဲ့ အေတြမ်ိဳးဆို ေနာင္ မေတြးပါနဲ႔” လို႔ ျမတ္ဘုရားကလည္း ဆိုဆံုးမထားတာ
သူတစ္ပါး အက်ိဳးမဲ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိဖူးၿပီးသား ျဖစ္ၾကမွာပါ။

တစ္ကယ္တန္းက်ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ေတြက လူမမာသည္ေတြေလ၊ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့

သမားေတာ္ေကာင္း တစ္ဦးေပါ့.. ျမတ္ဘုရား ေဟာညႊန္တဲ့ ဓမၼေတြကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အတြက္ တန္ဖိုး
မျဖတ္ႏုိင္တ့ဲ ေဆး၀ါးေတြပါပဲ..။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ တစ္ေတြဟာ ဒီလို လူမမာသည္ဘ၀၊ အနာေရာဂါ
ေပ်ာက္ကင္းဖို႔ ေဆးကုေနၾကရတဲ့ ဘ၀မွာ ေရာဂါ ျမန္ျမန္ ေပ်ာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ အရင္ဆံုး
မတည့္စာေတြကို ေရွာင္သင့္တယ္ေလ..၊ ေရွာင္လည္း ေရွာင္ရမယ္..။ မတည့္စာဆိုတာ
ဘုရားမႀကိဳက္တ့ဲ အေတြးေတြ၊ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ စကားေတြ၊ ေနာက္ဆံုး ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ အျပဳအမူ
လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြေပါ့..။ ဘုရားမႀကိဳက္ေပမယ့္ ငါ ႀကိဳက္လို႔ ငါလုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ သူေတြကိုေတာ့
ခ်န္ထားလိုက္ေပါ့..။

ဒါေပမယ့္ ေရာဂါ တကယ္ ေပ်ာက္လိုသူေတြကေတာ့.. ေဟာ ခုန ေျပာသလို ေဘာလံုးပြဲ

တစ္ပ၊ြဲ ဇာတ္ကား တစ္ကား ၾကည့္ခ်င္ၿပီ ဆိုပါစိ.ု႔ .။ အရင္ဆံုး ဘုရားႀကိဳက္မႀကိဳက္ ခ်င့္ခ်ိန္လိုက္ေလ..
“သတိ
သတိ တမံ၊ ဉာဏ္ ေျမကတုတ”္ ေပါ့၊ သတိနဲ႔ အေတြးကို ထိန္းၿပီး ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္..။
ဘုရားက နစၥ၊ ဂီတ လုပ္တာ ႀကိဳက္လား..။ မႀကိဳက္ဘူး.. ဟုတ္ၿပီ ဒါဆို ငါတို႔လည္း နစၥ၊ ဂီတ..
ဒါေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တာေတြ မလုပ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ဆင့္ ဘုရားအေပၚ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါနဲ႔ ထပ္ၿပီး
ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက.္ . ဘာလို႔ ဘုရား မႀကိဳက္တာလဲ.. ဒီ့ေနာက္ကြယ္မွာ မေကာင္းက်ိဳးေပးမယ့္
ဓမၼသေဘာ တစ္ခုေတာ့ ရွိေနလို႔ ျဖစ္မယ္.. ဒါဟာ ဘာလဲ.. ေအာ္ ဟုတ္ၿပီ ဇာတ္ကားေတြကို
ၾကည့္လိုက.္ . ဘယ္ဇာတ္ကားျဖစ္ျဖစ္ မင္းသမီး မင္းသားကို ခ်က္ျခင္း ေပါင္းေပးတယ္ ဆိုတာ
ရွားတယ္.. ဒီေတာ့ ကိုယ္က ေပါင္းေစခ်င္တာက ေတာင့္တမႈ ကာမစၦႏၵ၊ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းလည္း
ဆံုးေကာ ကိုယ္ေပါင္းေစခ်င္လို႔ မင္းသမီး မင္းသားက မေပါင္းရဘဲ ေသခ်င္ေသ၊ ဒါမွမဟုတ္
ကြခ
ဲ ်င္ကေ
ြဲ တာ့ ကိုယ့္အလိုက် မျဖစ္ဘဲ ေၾကာင့္ၾကရတာက ဗ်ာပါဒ.. ေအာ္ ဒီလို အကုသိုလ္
ကိေလသာ တရားေတြ ရွိလို႔ ဘုရားက ေရွာင္ၾကဥ္ခိုင္းတာ ေနမွာပါဆိုၿပီး.. ဆင္ျခင္ၿပီး
မၾကည့္ျဖစ္လိုက္ေတာ့ ဘုရားစကားလည္း နားေထာင္ရာလည္းက်.. ေနာက္ၿပီး တရားကိုလည္း
ေလးစားရာ က်သြားေကာ..။ ဒီလုိပဲ အျခား အရာတစ္ခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္လည္း
ဘုရားႀကိဳက္မႀကိဳက္၊ ေကာင္းက်ိဳးရွိမရွိ ဆင္ျခင္ေပါ့..။ ဒီလို နည္းနဲ႔ပဲ မတည့္စာေတြကို ေရွာင္မယ္၊
ေဆးညႊန္းအတိုင္းလည္း ေဆးေသာက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေရာဂါက မေပ်ာက္စရာအေၾကာင္း
မရွိပါဘူး..။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္ရ႕ဲ လက္ရွိေရာဂါ အခံဓာတ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ေရာဂါ
ေပ်ာက္ခ်ိန္ကေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး တူခ်င္မွ တူေပမေပါ့ေလ..။ အဓိက လိုရင္းကေတာ့
ေဆးပံုမွန္စားၿပီး မတည့္စာေတြ ေရွာင္ဖို႔ပါပဲ။

အသိန႔ဲ အက်င့္ တစ္ထပ္တည္း က်ဖို႔ ခက္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္နည္းတူ

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၿပီးသားပါ။ သိေအာင္လုပ္ဖို႔က အက်င့္နဲ႔ စာရင္ လြယ္တယ္ေလ..။ ဒီလိုေျပာလို႔
 115

သိတယ္ဆိုတ့ဲ အဆင့္ကိုလည္း ေလွ်ာ့မတြက္လိုက္ပါနဲ႔။ ဒီေန႔ေခတ္လို ဘုရားတရားေတြ

မ်ားမ်ားစားစား နာႏိုင္ၿပီး သိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အဆင့္ကိုက ကိုယ့္မွာ အေတာ္ေလးကို ပါရမီ
ဓာတ္ခံအားေတြ ေကာင္းေနလို႔ပါ။

ထပ္ဆင့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္.. ဒီလို နာႏိုင္ ၾကားႏိုင္ ဖတ္ႏိုင္၊ သိႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာက ကိုယ့္မွာ

နာႏိုင္၊ ၾကားႏိုင္ဖို႔ နားလည္း ေကာင္းဦးမွ၊ ဖတ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ မ်က္စိလည္း ေကာင္းဦးမွ၊ ေနာက္ၿပီး
တရားေတာ္ကို နာခ်င္၊ ဖတ္ခ်င္စိတ္လည္း ရွိဦးမွ.. သိဖို႔ ဆိုရင္ေတာင္ ဒီ ကိယ
ု ္ဖတ္လိုက္ နာလိုက္တ့ဲ
အသိကို လက္ခံႏင
ို ္တ့ဲ ဉာဏ္အားလည္း ရွိပါဦးမွ.. ေနာက္ဆံုး စဥ္းစားရင္ ကိုယ့္မွာ
ဉာဏ္အားေတြျပည့္ ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ ျပည့္စံုေနရင္ေတာင္မွ ဘုရား သာသနာနဲ႔ ၾကံဳဦးမွ..
ဒါေၾကာင့္လည္း “ျမတ္
ျမတ္စာြ ဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကို နာၾကားရသူေတြဟာ အေတာ့္ကို ဘုန္းကံ
ႀကီးမားၾကပါေပတယ္” လို႔ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီက မိန္႔ခဲ့ဟန္ တူပါတယ္ေလ..။ အစကို
ျပန္ေကာက္လိုက္ရင္ သိေအာင္ လုပ္ဖို႔က လြယ္တယ္၊ အက်င့္ထက္စာရင္ လြယ္တယ္..၊ ကၽြႏ္ုပ္ ဒီလို
ဆိုလိုက္လို႔ အက်င့္က ခက္ေနသလား ဆုိေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အသိနဲ႔ အက်င့္မထပ္ဘူး
ဆိုတာက ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ က်င့္ေနလို႔ပါ။ မ်ားမ်ား မက်င့္လို႔ပါ။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ မက်င့္လို႔ပါ။
ေနာက္တစ္ခုက အသိန႔ဲသာ ေရာင့္ရၿဲ ပီး က်င့္ဖို႔ကို စိတ္ကူးမရွိလို႔ပါ။

ျမတ္စာြ ဘုရားက ဘယ္လို က်င့္ရင္ေတာ့ျဖင့္ ၇-ရက္နဲ႔ တရားသိမယ္၊ ၇-လနဲ႔ တရားသိမယ္၊

၇-ႏွစ္နဲ႔ တရားသိမယ္ လို႔ ေဟာၾကားခဲ့တာေတြဟာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ ေဟာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္က ဇာတိကုန္ရာ ေရာက္ခဲ့တဲ့ အရွင္ျမတ္ေတြရ႕ဲ ေနာက္ကယ
ြ ္က
အက်င့္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္လည္း ေအာ္.. ကိုယ္ဒီလို မက်င့္ေသးလို႔ တရားမသိေသးတာ ပါလား
ဆိုတာကိုလည္း ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။ စကၡဳပါလ မေထရ္ျမတ္တို႔ရ႕ဲ အက်င့္စရဏေတြ၊ ေနာက္
ေရအိုးကို ဖင္ေဖာက္၊ ေခါင္းေပၚတင္လို႔ သံေ၀ဂဉာဏ္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ အားထုတ္ခဲ့တဲ့ အရွင္ျမတ္တို႔ရဲ႕
အေၾကာင္းေတြ ဒါေတြကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ တအားကို ၾကည္ညိဳဖို႔ ေကာင္းသလို ကိုယ့္မွာ ဘာေတြ
လိုအပ္သလဲ ဆိုတာေတြကိုလည္း တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးလို႔ ရပါတယ္ေလ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ျမတ္ဘုရားကေတာ့ ဆရာစားမခ်န္ လမ္းေၾကာင္းကို ထင္းေနေအာင္

ခ်ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ တရားေတြကို အဆံုးစြန္ မိန္႔ႁမြက္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်င့္ႏိုင္ေအာင္သာ က်င့္ၾကေပေရာ့..။
ေလွ်ာက္တဲ့သူကား ေရာက္၍ ေရာက္တဲ့သူကား ေလွ်ာက္လို႔သာပဲ ဆိုတာေတာ့… ျငင္းဖြယ္မရွိၿပီ။

လမ္းမွန္ထက္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ။

ဖိုးသား

11/15/2010, SUN:, 10:39:41 PM

 116

*ႏွစ္သစ္အဓိ႒ာန္*

ဘာရယ္မဟုတ္၊ ကိ၀
ု ိမုတၱိသုခ (www.vimuttisukha.com/) က အထက္ပါ ေခါင္းစဥ္
*2011 New Year Resolution* နဲ႔ လာတဂ္(TAG) ပါတယ္။ အဲဒါမို႔ လုပ္မယ္လို႔ ရည္ရယ
ြ ္
ထားတာေလးေတြကို ကမန္းကတန္း အစီအစဥ္ဆြဲၿပီး ခုလို ခ်ေရးျဖစ္ပါတယ္။

၁)
နယ္ပယ္ခ်ိန္းဖို႔ ႀကိဳးစားမည္။

ဒီစိတ္ကူးကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္နာၿပီးမွ ရရွိခ့တ

ဲ ာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သားအာ႐ံု၊ သမီးအာ႐ံု၊ မိသားစုအာ႐ံ.ု . ေျပာရရင္
ကာမဂုဏ္ငါးပါးမွာ ၿငိစန
ြ ္းၿပီး ေနေနၾကတယ္။ ဒါဟာ ပံုမွန္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်က္စားေနက်
မူလအာ႐ံု၊ မူလနယ္ပယ္..။ ဒီနယ္ပယ္မွာ လူးလြန္႔ရင္းမွ တစ္ခုခု ပူစရာၾကံဳလို႔ပျဲ ဖစ္ျဖစ္၊
အဆင္မေျပတာ ၾကံဳလို႔ပျဲ ဖစ္ျဖစ္.. ေလာကဓံ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ခပ္ပါးပါးေလး လာ႐ိုက္ခတ္ေတာ့မွ
တရားအာ႐ံုဘက္ကို စိတ္ကူးမိတတ္ၾကစျမဲပါ။ တရားနယ္ပယ္ဘက္ကို ေျခလွမ္းဖို႔
စိတ္ညြတ္မိတတ္ၾကစျမဲပါ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာင္းျပန္လွန္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္။
တရားအာ႐ံုကို မူလနယ္ပယ္ သတ္မွတ္ၿပီး ဟိုအပူ၊ ဒီအပူ၊ ဟိုအာ႐ံု၊ ဒီအာ႐ံုေတြကို လိုအပ္မွသာ
ခဏတျဖဳတ္ သြားေရာက္က်က္စားတဲ့ နယ္ပယ္တစ္ခုအျဖစ္ သေဘာထားလိုက္မယ္။
 117

အဲဒီတရားထဲမွာ ကိုယ့္နယ္ပယ္မွာပဲ ကိုယ္ က်င္လည္က်က္စားဖို႔ ေပးထားတဲ့ ဥပမာက..

ဘီလံုး ငွက္ငယ္ေလး တစ္ေကာင္ ကို သူ႔အေမက “သား.. အေမ အစာရွာထြက္တုန္း..

ဒီေျမစာက်င္းထဲမွာပဲေန.. ဒီေျမစာ က်င္းထဲကေန အျပင္လံုး၀ မထြက္န”ဲ႔ လို႔ မွာတယ္.. အဲလိုမွာၿပီး
အေမျဖစ္တ့ဲ ငွက္မႀကီးက အစာရွာ ထြက္တာေပါ့..။ အဲဒါကို သားျဖစ္သူက နားမေထာင္ဘဲ
ေျမစာက်င္းထဲကေန အျပင္ကို ထြက္ေတာ့ အစာရွာထြက္တဲ့ စြန္ တစ္ေကာင္က ျမင္ၿပီး
သုတ္ပါေလေရာ.. အဲဒီမွာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ စြန္လက္သည္းၾကားထဲ ပါသြားတဲ့
ဘီလံုးငွက္ငယ္က.. “ေတာက္.. ငါ သတိမထားလိုက္မိလို႔ ခုလို အသုတ္ခံရတာ.. ေနာက္တစ္ခါ
ဆိုလို႔ကေတာ့ ဒီလို သုတ္လို႔ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ” လို႔ ၾကံဳး၀ါးေတာ့.. အဲဒါကို မခံခ်င္စိတ္ ျဖစ္တ့ဲ
စြန္ကလည္း ဘီလုံးငွက္ကို ခုန ေျမစာက်င္းႏႈတ္ခမ္းမွာ ျပန္ခ်ေပးတာၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သုတ္ဖို႔
ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံ၀သ
ဲ တဲ.့ . ဒီေတာ့ ဘီလံုးငွက္က တြင္း၀ကေန “ေဟ့ စြန္ရဲႀကီး လာေလကြာ..
လာစမ္းပါ” ဆိုၿပီး စိန္ေခၚတာေပါ့.. ဒါနဲ႔ စြန္က တစ္ရွိန္ထိုး.. ထုိးသုတ္တဲ့အခါ ဘီလံုးငွက္က
တြင္းထဲက လွစ္ခနဲ ၀င္ေျပးလိုက္ေတာ့ စြန္ငွက္ႀကီးခမ်ာ.. တြင္း၀က ေျမစာခဲနဲ႔ ရင္ဘတ္နဲ႔ ေစာင့္ၿပီး
ေသပြဲ ၀င္ရသတဲ့.။

ဆိုလိုတာက ကိုယ့္နယ္ပယ္မွာကိုယ္ သတိနဲ႔ ေနရင္ အႏၱရာယ္ကင္းတာကို ေျပာျပသြားတာ

ပါပဲ။

၂)

တရားဘက္ကို နယ္ပယ္ခ်ိန္းေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့.. ဒီအာ႐ံုဘက္ကို ခပ္မ်ားမ်ားေလးနဲ႔ ေရရွည္

လုပ္ႏိုင္ဖို႔က ၾကားမွာ သံေ၀ဂခံဖို႔ လိုလာၿပီ။ သံေ၀ဂက သိပ္ရွာစရာေတာ့ မလိုပါဘူး။ ေသျခင္းတရား
ကမၼ႒ာန္းပါတဲ့ အဘိဏွသုတ္က ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ လက္တေ
ြဲ ဖာ္ ျဖစ္သြားမယ္။ ဒီ အဘိဏွသုတ္
ျမန္မာျပန္ကို ကိ၀
ု ိမုတၱိ ဆိုဒ္မွာ ေတြ႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ခဲ့တာ။
မသိေသးသူမ်ား သိႏိုင္ေစဖို႔ ထပ္ၿပီး ေရးေပးလိုက္ပါ့မယ္။

ေန ့စဥ္ပြားပါ ဤငါးျဖာ

၁။ ငါသည္ အိုျခင္းသေဘာရွိသည္ျဖစ္၏။ အိုျခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။

၂။ ငါသည္ နာျခင္းသေဘာရွိသည္ျဖစ္၏။ နာျခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။

၃။ ငါသည္ ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ျဖစ္၏။ ေသျခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။

 118

၄။ ငါ့အား ခပ္သိမ္းေသာ ႏွလံုးကို ပြားေစတတ္ေသာ အေဆြအမ်ိဳး၊ အေဆြခင္ပန

ြ ္း၊
ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သူတို႔ႏွင့္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ရွင္ကြဲ ကြရ
ဲ ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
ဘ၀တစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ေသကြဲ ကြရ
ဲ ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္တတ္ေခ်၏။

၅။ ငါသည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္

အေမြခံရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ိဳးရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္ ကိုးကြယ္လေ
ဲ လ်ာင္းရာ ရွိသည္ ျဖစ္၏။
ေကာင္းသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊ မေကာင္းသည္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကင္ကံကို ျပဳအံ့။ ထိုျပဳေသာ
ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈကံ၏ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြခံသည္ ျဖစ္ရအံ့။

အဘိဏွသုတ္

———————————————————–

ဒီသုတ္ကို လကၤာအတိုေလးနဲ႔လည္း ခုလို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ထားပါေသးတယ္။

အိုျခင္းတစ္ျဖာ၊ နာျခင္းတစ္ေထြ၊ ေသျခင္းတစ္ျခား၊ ကြဲျပားတစ္တန္၊ ကံလွ်င္ဥစၥာ၊ ဤငါးျဖာကို၊

မကြာေန႔ည၊ ဉာဏ္သက္၀င္၍ ဆင္ျခင္ၾက။

ေသျခင္းတရား ဆင္ျခင္ပံုန႔ဲ ပတ္သတ္လို႔လည္း

“ဤကမၻာအတြင္းမွာပင္ မေသဖူးေသာ ေနရာဟူ၍မရွိေတာ့..

.. မိမိ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ေနရာတိုင္း၊
ေျခလွမ္းတိင္
ုငး္ ဟာ မိမိရ႕ဲ သခ်ႋဳင္းေျမ”
ေျမ” ဆိုၿပီး ဆင္ျခင္ရမယ္လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ
မွတ္သားမိခ့ပ
ဲ ါေသးတယ္။

၃)

ေသျခင္းတရားကို ႏွလံုးသြင္းရင္းနဲ႔မွ ရံဖန္ရံခါ ေမတၱာပြားတဲ့ဘက္ကိုလည္း ကူးမိမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ မွတ္သားျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ ေသျခင္းတရားကေန ေမတၱာကို ကူးယူပံုေလးက..

“တိ႔အ
ု ားလံုးဟာ ေသေဖာ္ေသဖက္ေတြပ၊ဲ မေသခင္ ခဏ ေတြ႔ၾကရတာ..
ကရတာ.. ရင္ထဲ ေအးၾကပါေစ”
ေအးၾကပါေစ”

ဒါက အေသကို ပြားမ်ားရာကေန ေမတၱာဘက္ကူးဖို႔ စိတ္အလွည့္ေလးပါ။

 119

၄)

ေနာက္ၿပီး.. တရားအားထုတ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ လက္လတ

ြ ္ခံမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း သံေ၀ဂဉာဏ္ ရင့္သန္ဖို႔အတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန
အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမွာမို႔ပါ။

“တရားအားထုတ္ရတဲ့ ရည္ရယ
ြ ္ခ်က္က အို၊ နာ၊ ေသ လြတ္ဖို႔၊ ဇာတိကုန္ဖ..
ို႔.. ဇာတိကုန္ေအာင္
အားမထုတ္ႏိုင္ေသးေတာင္ အပါယ္မက်ဖိ”ု႔

အထက္တန္း၊ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀က စာေမးပြေ

ဲ အာင္ဖို႔ဆို ဘာသာရပ္တိုင္းကို
ေအာင္မွတ္ ၄၀-ရေအာင္ လုပ္ဖို႔က အဓိကပဲ..။ အမွတ္မ်ားတာ မမ်ားတာ၊ ဂုဏ္ထူးပါတာ
မပါတာကေတာ့ ေနာက္က႑ေပါ့။ ခုလည္း အပါယ္မက်ဖို႔က အဓိက..။ အပါယ္က်မွာကိုေတာ့
သံေ၀ဂ အျပင္းစားႀကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး လန္႔မိသည္။
အပါယ္ဘံုဘ၀ႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး ဟိုတစ္ခါ နာရတဲ့တရားထဲမွာ

“ခ်စ္သားတို႔ သံသရာ သက္တမ္းက ရွည္ၾကာလွပါၿပီ။ ဒီသက္တမ္းမွာမွ တိရစၦာန္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀၊

တိရစၦာန္ထဲမွာမွ ႏြားဘ၀
းဘ၀၊ ႏြားထဲမွာမွ ႏြားနီခ်ည္းသက္သက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀
ဘ၀ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အဲဒီ
ႏြားနီ ဘ၀
ဘ၀နဲ႔ပဲ လည္လွီးအသတ္ခံရလို႔ က်ခဲ့ရတဲ့ ေသြးဟာ မဟာသမုဒၵရာ ေရထုနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္
ဘယ္ဟာက မ်ားမလဲ..၊
..၊ မဟာသမုဒၵရာ ေရထုက နည္းေပလိမ့္မယ္ ခ်စ္သားတိ..”
.. ု႔..” တဲ့..။

အဲဒီတရား ျပန္ျပန္သတိရတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္း ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျပန္ စမ္းမိတာက

ခဏခဏ..။ ဟိုေန႔ကလည္း ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ လည္လွီးၿပီး အသတ္ခံရလို႔ ေသေနတဲ့ ႏြားပံုကို
ျမင္ေတာ့.. အားပါးပါး ငါသာ ဒီလိုဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္လို႔ကေတာ့ သြားၿပီဆိုၿပီး တအား
ေၾကာက္မိေသးတယ္..။ ေတာ္ၿပီ.. ေတာ္ၿပီ.. တရားအာ႐ံုနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္..။
ထပ္ၿပီး လည္လွီး မခံရေ
ဲ တာ့ဘူးဗ်ာ..။

၅)

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၿပီး အကဲခတ္မိသေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္ နည္းနည္းဆန္ၿပီး

အေျပာင္းအလဲ ႀကိဳက္တတ္တာကို သြားေတြ႔တယ္..။ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္တယ္ဆိုတာ အေတြးေတြန႔ဲ
စကားေျပာတာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။ အဲလို စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္လို႔လည္း အေတြးထဲမွာတင္
မေအာင့္အီးႏိုင္ဘဲ ပြင့္အံထက
ြ ္လို႔ စာေတြ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္..။ စာေရးတဲ့ အလုပ္ဟာ တရားအာ႐ံု
ယူသူေတြအတြက္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ စာ စေရးျဖစ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းရိပ္မိပါတယ္။
ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ စေရးဖို႔ စဥ္းစားၿပီ ဆိုကတည္းက အေတြးေတြက ေတာင္စဥ္ေရမရ
 120

ျပန္႔ထြက္သြားလိုက္တာ.. ဒီစာကို ဘယ္လိုေရးမယ္၊ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုေပးမယ္၊

ဒီပံုျပင္ေလးက ဒါေလးနဲ႔ကိုက္တယ္၊ အဲ.. ဒီအဆံုးအမကိုေတာ့ ဒီေနရာေလး ထည့္လိုက္ရင္
အဆင္ေျပမယ္.. အစခ်ီလို႔ အေတြးေတြက ေဘာင္ဘင္ခတ္ေကာ..။ သမာဓိ ပ်က္တယ္လို႔
ေျပာရမယ္ထင္တယ္..။ 2011 New Year Resolution ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ စာေရးဖို႔ လာတဂ္ေတာ့လည္း
ဒီစာေတြ ေရးျဖစ္ဖို႔ ညက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ား အေတြးေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ သြားတာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ၀န္ခံရပါဦးမည္။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးတဲ့ အလုပ္ကိုလည္း ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္.. ဥပါဒါန္

အစြေ
ဲ လးေတြေၾကာင့္ တံုးတိႀကီး မျဖတ္ႏိုင္ေသးေတာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ မွ်ဥ္းၿပီး ျဖတ္သြားမွာပါ။
ဒီ စာေရးတာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၀ါသနာလို႔လည္း ေျပာလို႔ ရသလို စိတ္ထြက္ေပါက္ တစ္ခုလည္း
ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ ၀ီရိယ အားေကာင္းသည့္ သတိကို ကၽြန္ေတာ္အရင္
ေမြးျမဴရပါဦးမည္။

ဒီလို စာေရးတာကို ျဖတ္ဖို႔ တြန္းအားေပးတဲ.့ . ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာစုေလးက..

ဆရာျမသန္းစံရ႕ဲ “မေမ့သူတို႔ ဓေလ့တူ၍ အေတြ႔တူတို႔ အတူေတြ”႔ ဆုိတဲ့ စာအုပ္ (စာေရးသူ၏
နိဒါန္းစကား) ထဲက..၊ ဆရာျမသန္းစံ စာေပေတြ ေရးသားသည္ကို သိ၍ ဆရာျမသန္းစံ၏ ဆရာအရွင္
ဆံုးမသည့္စကားပါ။ (ကၽြန္ေတာ့္အထင္ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါသည္။)

“ခင္ဗ်ားမွာ စာပိုးရွိတယ္ေနာ္.. သတိထား၊ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ မေျပာနဲ.႔ . ေရွးေရွး

ဆရာေတာ္ႀကီးေတြေတာင္ ဒီလိုပဲ စာပိုး အႏွိပ္စက္ ခံရတာခ်ည္းပဲ.. ကိုယ့္ကို လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္
မျဖစ္ေအာင္ အဲဒီ စာပိုးက အေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ဆံုးပဲ..။ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား ခႏၶာ၀န္ ခ်ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္အထိ
အဲဒီ စာပိုးက အေႂကြးေတာင္းသလို လိုက္ေတာင္းေနေတာ့တာ။ အဲဒါ သတိသာ ထားေပေတာ့..
ကိုယ္က ေတာင္ကန္
ုနး္ ေပၚ တက္ေနတုန္းမွာ သူမ်ားကို ကုန္းပိုးၿပီး ေခၚခ်င္ေနရင္ ကိုယ္လည္း ခရီးမတြင္
သူမ်ားလည္း ခရီးမေရာက္ေပဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ေတာင္ကုန္းေပၚ
ေရာက္ခဲ့ၿပီဆိုရင္ ေအာက္ကို ႀကိဳးစ ပစ္ခ်လိုက္ပါဗ်ာ..
ါဗ်ာ.. တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ဆြဲတင္ၿပီး ေခၚလို႔
ရပါတယ္ဗ်..။ ဘုရားရွင္န႔ဲ အဂၢသာ၀က၊ မဟာသာ၀က မေထရ္ႀကီးေတြက ေရွးေရွးတုန္းက ဒီလိုပ.ဲ .
ကိုယ္တုိင္ ေတာင္ကုန္းေပၚ ေရာက္ၿပီးမွ ေအာက္ကို ႀကိဳးစပစ္ခ်ၿပီး ေ၀ေနယ်ေတြကို
ကယ္ခဲ့ၾကတာပါဗ်။ ကိုယ့္က်မွ ေျပာင္းျပန္ မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔ဗ်ာ..။”

ဒီအဆံုးအမက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေတာ္ “တာ” သြားသလိ.ု . ကၽြန္ေတာ္ စာေရးခ်င္တုိင္း..

သို႔တည္းမဟုတ္ တရားႏွင့္ မေလ်ာ္တာေတြ လုပ္မိဖို႔ စိတ္ကူးေပၚတိုင္း အနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္
မိတ္ေဆြေကာင္းသဖြယ္ အားကိုးအားထား ျပဳျဖစ္မွာပါ။ {စာေပ ေရးသားလွ်က္ရွိတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္၊
ရဟန္းပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ (တပည့္ေတာ္) အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ဒီလို
စာေပေရးသားသူေတြ ရွိလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ (တပည့္ေတာ္) ဒီလိုအသိေတြ ရရွိတာပါ (ဘုရား) }
 121

၆)

ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ၊ ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္ေသာ သားေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လည္း

ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားျဖစ္ဦးမွာပါ။

အေဖကား ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလွ်ာက္ရမည့္ မရဏခရီးကို ဦးေအာင္ ေလွ်ာက္သာြ းၿပီ..။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေမပဲ ရွိေတာ့သည္။ ဒီအသက္အရြယ္၊ ဒီလို အေျခအေနေရာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္
မိဘႏွစ္ပါးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္။ အေဖ့ကို လုပ္ေကၽြးခြင့္ မရေတာ့ေသာ္လည္း
အေမ့ကို အတိုးခ်၍ ေကၽြးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ခင
ြ ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိသည္။ အေမ့ကို ျပဳစုရမည္၊
ေစာင့္ေရွာက္ရမည္၊ တရားႏွင့္အညီ အလုပ္အေကၽြး ျပဳႏိုင္ရန္ေတာ့ ဘာသာေရး အဆံုးအမေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိန္းေက်ာင္းေပးသြား ေပလိမ့္မည္။

၇)

အထက္ပါ အစီအစဥ္တို႔ကား ကၽြန္ေတာ္ အဓိက လုပ္ျဖစ္မည့္ အရာမ်ားကို အက်ဥ္းမွ်

ခ်ေရးထားျခင္းမွ်သာ..။ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကား ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္သည့္ အရာမ်ားလည္း
ရွိေနပါေသးသည္၊ ရွိပါလိမ့္ဦးမည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္အရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္စိတ္ ေပၚတုိင္း
မျဖစ္မေန ရကိုရ,ရမည္ ဟူေသာ ဥပါဒါန္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ မေဆာင္ရြက္မိေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို
ထိန္းေက်ာင္းပါဦးမည္။ “ေတာင့္တနည္းေလ ေၾကာင္
ေၾကာင့္ၾကနည္းေလ”
ေလ” ဟူေသာ အဆံုးအမႏွင့္
“အဘယ္အရာမွ် အစိုးမရသည့္ အနတၱ” သေဘာကိုလည္း ဘုရားအဆံုးအမကေန ကၽြန္ေတာ္
သိရွိထားၿပီးၿပီ။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ လုပ္ရမည့္ စီမံကိန္းႏွင့္ အနတၱသေဘာ ေရာယွဥ္ေသာ အဆံုးအမ
တစ္ခုကိုလည္း ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရား တရားတစ္ပုဒ္ကေန ကၽြန္ေတာ္ မွတ္သားထားၿပီးၿပီ။

“အနာဂတ္အတြက္ ပံုစံေတာ့ခ်၊ သို႔ေသာ္..

.. ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္၊ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္..။”
..။”
..

—————————————————

အထက္ပါ အစီအစဥ္ တို႔ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ရာခိုင္ႏႈန္း (%) ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား လုပ္ျဖစ္မည္

ဆိုသည္ကိုေတာ့ သတိဦးစီးေသာ ၀ီရိယ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမေကာင္းက ဆံုးျဖတ္ေပးသြား
ပါလိမ့္မည္။ အေျခခံကေတာ့ သတိ (သမၼာသတိ) ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေဆာင္မည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ျပန္စဥ္ၾကည့္မိသည္။

 122

၁) နယ္ပယ္ခ်ိန္းဖို႔ (တရားနယ္ပယ္သို႔)

၂) တရားနယ္ပယ္တင
ြ ္ ေရရွည္တည္ေစရန္ သံေ၀ဂပြားဖို႔ (ေသျခင္းတရား)

၃) ေသျခင္းတရား ကမၼ႒ာန္းမွ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းသို႔ ကူးၿပီး ပြားမ်ားဖို႔

၄) တရားအားထုတ္ရတဲ့ ရည္ရယ
ြ ္ခ်က္ကို မေမ့ဖို႔ (အပါယ္မက်ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမည္။)

၅) စာေရးသည့္ အလုပ္အား တျဖည္းျဖည္း ျဖတ္ဖို႔

၆) အေမ့ကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးလွ်က္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားသြားဖို႔

၇) ျဖစ္ခ်င္သည့္ စိတ္ဆႏၵ ေပၚတိုင္း ေကာင္းတာဆိုလွ်င္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး လုပ္မည္

ျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခင
ြ ့္မရွိေသာ အနတၱ သေဘာကိုေတာ့ ေမ့မထားဖို႔

အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဘ၀ကို ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။

သို႔ေသာ္.. ကၽြန္ေတာ္သည္ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ ပုထုဇဥ္ အ႐ူးသာ ျဖစ္လ.ို႔ . အကယ္၍

ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးမ်ား လြေ
ဲ ခ်ာ္ကာ အမိုက္ဓာတ္မ်ား၀င္လို႔ အေပၚကအတုိင္း ကၽြန္ေတာ္
စိတ္ကူးထားတာေတြ အနည္းႏွင့္ အမ်ား မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔
ဓမၼလမ္းေၾကာင္းကို ေသြဖီ၍ အဓမၼ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္လို႔ လမ္းမွားလိုက္ေနေသာ
လူတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္သာြ းလွ်င္..၊ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္.. ကၽြန္ေတာ့္အား အားမနာတမ္း ေျပာဆိုဆံုးမ
သြန္သင္ေပးၾကမည့္ ဆရာသမားေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
အထူးေတာင့္တမိပါသည္။ သြန္သင္ဆံုးမ ပဲ့ျပင္ေပးၾကပါရန္လည္း ယခု ဤပို႔စ္ကို တဂ္ေသာ
ကိ၀
ု ိမုတၱိသုခ ႏွင့္တကြ ဆရာသမားအေပါင္း၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းကိုလည္း ႐ိုက်ိဳးစြာ
ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

ႏွစ္သစ္မွာ အားလံုးပဲ စိတ္ႏွလံုး ေအးျမၾကပါေစ။

ေလးစား႐ိုေသ ေက်းဇူးတင္စာြ ျဖင့္

ဖိုးသား

1/5/2011, WED:, 1:02:33 PM