maandag, 16 augustus 2010

BERGOMLOOP Sander Oostlander (25) wint op imponerende wijze in Simpelveld

De latere winnaar Sander Oostlander ploetert door de regen tijdens de Bergomloop in Simpelveld.

foto Bas Quaedvlieg

Roepen om moeder
door Dennis Geuenich
WIELRENNEN Regen, een berg

met een hellingspercentage van tien procent en klappertandende renners die op zoek zijn naar een warme douche. Welkom in Simpelveld, de Hel van het Mergelland. Sander Oostlander mocht uiteindelijk, na een barre tocht, de bloemen in ontvangst nemen. ,,Het deed al pijn aan mijn kuiten toen ik hem opliep, moet je nagaan wat de renners straks zullen voelen. Jo Wetzelier (54) zit voor aanvang van de derde bergomloop van Simpelveld langs de weg in een vissersstoeltje op de top van de St. Remigiusberg. Naast zijn stoel ligt een

paraplu. ,,Je weet maar nooit, zegt hij terwijl hij naar de samengepakte wolken boven zich kijkt. De langslopende mensen die dit horen, verklaren hem voor gek en maken een grapje. Wetzelier reageert direct: ,,Wacht maar, wie het laatst lacht, lacht het best. Kort na dit onderonsje krijgt Wetzelier gelijk: het begint te druppelen. De langslopende mensen van zojuist ziet hij een sprint maken in de hoop dat ze een droge plek vinden, terwijl hij rustig zijn paraplu pakt en hoog en droog zit. De man heeft niet voor niets deze plek uitgekozen om de omloop te kijken. De St. Remigiusberg is n kilometer lang en d scherprechter van de bergomloop. Hier gaat d grote slijtageslag plaatsvinden, denkt Wetzelier. ,,Hier

gaan de renners elkaar pijn doen. En ook in dit geval heeft hij gelijk. Tijdens de wedstrijden van de junioren n elite/beloften is er het nodige spektakel te zien op de klim. Bijvoorbeeld naar lucht happende renners die hun monden wagenwijd open hebben en niet eens de tijd nemen om het speeksel en de snottebellen van zich af te vegen. Het liefst zouden ze om hun vader en moeder roepen, dat zie je aan de gezichten. De combinatie regen en wind zorgde ervoor dat de koers verschrikkelijk zwaar en een aanslag op het lichaam was. Veel renners haakten al vlug af en gingen klappertandend op zoek naar een warme douche. De renner die daar overduidelijk het beste tegen kon bij de elite/beloften, was San-

der Oostlander (25). Al in de tweede ronde, van de in totaal twintig, ging de tijdrijder pur sang in de aanval en fietste een tijdrit van honderd kilometer. De achtervolgers hadden geen antwoord op zijn demarrage en hadden uiteindelijk een achterstand van meer dan drie minuten. Oostlander was in zijn commentaar nuchter over zijn triomftocht. ,,Ik kan goed tegen de regen en wilde snel weg uit het peloton. Toen me dat was gelukt, reed ik getemporiseerd verder. Ik had een goede cadans op elk stuk, maar had halverwege toch even een dip. Toen ik daarna nog steeds een grote voorsprong had, wist ik dat ik zou winnen. Bij de junioren kwam Derk Abel Beckeringh (17) als eerste over de streep.