Een vlinder vliegt vluchtig over het gras, Hij is wat verdrietig, omdat hij ooit een mensje

was. Hij is bedroefd en zijn hartje doet pijn, Hij heeft maar 1 wens, en dat is bij zijn papa, mama en broers zijn. Hij vliegt naar een huis, ver van het veld, Daar wonen zijn papa, mama en broers, is hem verteld. Hij kijkt door het raam, ineens wordt hij blij. Niet meer opgesloten in zijn eigen verdriet, maar eindelijk vrij. Hij keek door een raam en zag wat hij wilde weten. Zijn papa, mama en broers hielden nog van hemr, ze zouden hem nooit vergeten. Dan vliegt het vlindertje terug over het gras. Trots en sterk, omdat hij ooit een mensje was.

Liefde
Je kleine voetjes hebben nooit het gras gevoeld en je kleine neusje heeft nooit een mooie lentedag mogen ruiken. Je haartjes hebben nooit gewapperd in de wind en je oortjes hebben nooit een noot muziek gehoord. Je handjes hebben nooit kunnen spelen en je beentjes hebben nog nooit op deze wereld kunnen staan. Maar ik hoop dat je wel liefde hebt gekend en dat je hebt gevoeld dat wij voor altijd van je zullen houden.

Stil verdriet Mijn tranen zijn verborgen Achter een muur van vrolijkheid Ze zijn alleen maar zichtbaar Voor wie heel goed kijkt Mijn tranen zitten in mijn hart Ik kan ze niet meer drogen Voor wie niet kijkt, zijn ze verstopt Die kijkt niet in mijn ogen Mijn tranen zijn van mij alleen Ik wil ze niet steeds delen Begrijpen kun je ze nooit Al zijn het er zovele Mijn tranen zijn voor wie ze ziet Zonder dat ze stromen Voor wie de pijn kent in mijn hart De pijn van verloren dromen