03.04.2006.

Templari

Ve vijekovima templari predstavljaju sinonim za mistinost. Zlehuda

sudbina postala je znaajniji dio njihovog nasljea nego dva vijeka uporne
borbe na Bliskom istoku. Templari su tako postali jo jedna velika svjetska
misterija, a samim tim i mainerija koja u neijim rukama moe biti
respektabilan izvor zarade.
Od poetka do kraja oko templara se vodi bitka izmeu realnosti i fikcije.
Istorijsko postojanje templara i njihova bitna uloga u rasponu od XII do XIV
vijeka nisu nimalo sporni, ali konstantno je prisutna tendencija da se u priu
o njima implantiraju neki interesantni detalji, koji najee imaju sasvim
fantastian prefiks.
Tako je interesantno spomenuti da je veliki prior amerikog templarskog
reda od 1964. do smrti 1970. godine bio niko drugi do bivi jugoslovenski
kralj Petar II.
Templari su produkt Krstakih ratova. Po zavretku Prvog krstakog rata
1099. godine, te osnivanju malih hrianskih drava na tlu Palestine, meu
zapadnohrianskim vitezovima pojavljuje se potreba formiranja redova ija
e primarna uloga biti da uvaju institucije koje se nalaze u novoosvojenoj
Svetoj Zemlji. Jedan takav red formiran je ve oko 1100. godine, a u istoriji
je ostao poznat kao Red vitezova Jovanovaca, zvali su ih i hospitalci, jer im
je primarna misija bila da vode rauna o bolesnim i ranjenim. Uloga
hospitalaca u istoriji je ogromna, ali oni su zauvijek ostali u sjenci reda koji
je formiran 18 godina kasnije.

Godine 1118. ovjek po imenu Igo de Pajens doao je sa jo osmoricom

vitezova u audijenciju jerusalimskom kralju Balduinu II da od njega izmoli
dozvolu za osnivanje novog viteko-monakog reda, ija bi funkcija bila
zatita hodoasnika na putevima Svete Zemlje. Tako je stvoren Red vitezova
templara (Pauperes Commilitiones Christi Templique Salomonis). Bio je to
jo jedan red ije je ustrojstvo bilo viteko-monako, odnosno njegovi
lanovi su istovremeno bili i razjareni oklopljeni vitezovi na konjima i monasi
koji revnosno obavljaju svoje duhovne dunosti. Igo de Pajens je do smrti
1136. godine obavljao funkciju velikog majstora reda, tj. apsolutnog voe
organziacije.
Na crkvenom koncilu u gradu Troa, 1128-1129, templari su zvanino priznati
od pape, a poznati teolog tog vremena, Bernar de Klervoa, potrudio se da za
njih sastavi pravilo slube u 76 taaka. Bilo je to donekle modifikovano
pravilo benediktanskog reda, sa jasnim cistercitskim uplivom. Templari su,
dakle, poeli sa devet ljudi, a uskoro su postali jedna od najmonijih
institucija u tadanjem hrianskom svijetu. Ovo je zaista udno i kasnije je
postalo jedan od izvora za konstrukcije raznih legendi o templarima. Kralj
Balduin II im je za sjedite dao dio svoje palate, Al-Aksa Moske. Upravo na
toj lokaciji nekad davno je egzistirao Solomonov hram. Po njemu su templari
(hramovnici) dobili ime (eng. temple=hram). Projekat krstakih drava je
bio multinacionalan, pa su se tako u kasu za logistiku podrku reda ubrzo
poele slivati goleme sume novca iz svih evropskih zemalja koje su imale
dodir sa krstakim svijetom. Osim toga, jasno je da su templari imali
izuzetno jake veze u samom Vatikanu, jer je papa proklamovao da oni nisu
odgovorni nikom drugom nego samo njemu. Tako su vitezovi iji je zatitni
znak bio crveni krst na bijeloj podlozi (neto kao dananja engleska zastava)
nesmetano irili svoju mo i bogatstvo. Na teritoriji Palestine su izgradili
kompleksnu mreu velianstvenih utvrenja, a razvili su i vrlo efikasan
bankarski sistem, tj. postali su prva internacionalna finansijska institucija,
esto dovodei u finansijsku zavisnost (zajmovima) i vladare pojedinih
drava. Smatra se da su poetkom XIV vijeka pod svojom vlau imali preko
9000 posjeda irom Evrope. U Ugarskom Kraljevstvu, koje je tad obuhvatalo
i Hrvatsku, te sjeverozapadne dijelove dananje Republike Srpske (izmeu
ostalog i Banju Luku) templari su imali mnotvo svojih samostana. Jedan od
takvih je bio u Dubici, a centar njihovog ovdanjeg reda je bio u hrvatskom
Vranu. S vremenom su krstai izgubili Jerusalim (1187.), a potom sve vie
bili potiskivani iz Svete Zemlje. Vojnici-monasi su zato tab prebacili na
Kipar, a svoje centralno sjedite u Pariz. Iako su templari takoe bili
multinacionana organizacija, nikad se nije gubila iz vida francuska prevlast u
njihovim redovima.
Po padu Akre 1291. godine, krstai su napokon bili prisiljeni da napuste

Svetu Zemlju i vrate se u Evropu. Smatra se da je u borbama protiv

muslimana tokom 200 godina poginulo oko 20.000 templara. U to vrijeme
templari su toliko razvili svoju evropsku mreu da se inilo kako im zla
sudbina u Palestini nije nimalo nasmetala. Njihovo bogatstvo i mo su bili
ogromni, pa je najloginija posljedica svega bila pojava zavisti kod drugih
pojedinaca i institucija koji su teili istom. Od XI do XIII vijeka njemaki
carevi i rimske pape su vodili gigantsku bitku za ostvarenje prevlasti u
hrianskom svijetu. Epilog je bio totalni krah centralizacije u Svetom
Rimskom Carstvu, ali i slabljenje papske moi. Ovaj pad vjeitih rivala
najbolje su iskoristili oni za koje se po logici stvari tada otvarao prostor francuski kraljevi.
Filip IV Lijepi, francuski kralj 1285-1314, krenuo je u svojevrsni rat protiv
papstva, onda kad je ono ve bilo izmoreno dugotrajnom borbom sa
njemakim vladarima. Ova borba se pogotovo rasplamsala u vrijeme
pontifikata pape Bonifacija VIII (1295-1303). Filip IV je ekskomuniciran, ali
to ovoga puta nije imalo efekta, on je vrsto pod svoju kontrolu stavio crkvu
u Francuskoj, te na kraju doveo do toga da pape postanu pijuni u njegovim
rukama. To je posebno bio sluaj sa papom Klementom V (1305-1314). Za
vrijeme njegovog ponitifikata sjedite papa prebaeno je u francuski
Avinjon, pa je kontrola francuskog kralja bila jo izraenija. Filip se odavno
polakomio za templarskim bogatstvom, pa je sad vidio svoju veliku priliku. S
druge strane i papa je elio restauraciju vatikanske moi te je traio nain da
se rijei svih protivnika. U pomalo apsurdnoj situaciji i Filip i Klement su
smatrali da templari mogu biti mono oruje u rukama protivnika, te da ih
zato treba unititi. U noi 12. oktobra 1307. godine veliki majstor reda, ak
de Mole, te svi templari koji su se nalazili u pariskom sjeditu pohapeni su
od strane kraljevskih trupa, pod izgovorom da su jeretici (navodno su
oboavali idola po imenu Bafomet). Tako je poeo muan proces protiv
templarske organizacije, zavren tek sedam godina kasnije. Templari su
svugdje u Evropi stavljeni van zakona i sva njihova mo i bogatstvo nisu im
mogli pomoi da se sauvaju od propasti. Klement je svojom bulom Vox in
Excelso , od 22. marta 1312. godine, zvanino ukinuo templarski red, a
neto kasnije, 2. maja iste godine, bulom Ad Providam sva templarska
imanja dodijelio hospitalcima. U zatovorima su templari mueni uz iroku
primjenu sprava koje su u to vrijeme bile na vrhuncu upotrebe, a uz usijano
gvoe i zabijanje eksera pod nokte nije bilo teko iz ovjeka izvui
priznanja i za one stvari sa kojima nikad nije imao veze.
Tako se templari spaljivani, iako je istraga voena u veini zemalja pokazala
da krivica u kontekstu jeresi ne postoji. Ponosni voa reda, ak de Mole, i
njegov najblii saradnik ofroa de arne na kraju su odbili zatvorsku kaznu
tako to su izjavili da su njihova priznanja bila izvuena na silu. Naravno, u
to vrijeme kazna za tako neto bila je lomaa. U jutro 18. marta 1314.

poslije sedam godina muenja de Mole i de arne su spaljeni na zajednikoj

lomai podignutoj na Jevrejskom ostrvu na Seni, kod Pariza. Postoje neki
izvori koji govore o tome da je ak de Mole, u trenutku kada su ga ve lizali
plamenovi sa lomae zaurlao: Klemente, i ti, Filipe, izdajice zadate vjere,
obojici vam dodjeljujem Boji sud! Tebi, Klemente, za 40 dana, a tebi, Filipe,
u toku godine!
Da li je ovo bilo najpoznatije prokletstvo u poznatoj istoriji ili samo kasnije
na osnovu igre sluaja iskonstruisana pria kako bi se templarska mo
pokazala u boanskom svjetlu, vjerovatno nikad nee biti utvreno.
Meutim, nepobitna je injenica da je papa Klement V umro 28 dana kasnije
(imao je 49 godina), a kralj Filip IV 29. novembra iste godine (imao je 46
godina). Uz to ide i injenca da su tri Filipova sina umrla u narednih 14
godina, a da nijedan nije ostavio mukog nasljednika, pa se 1328. godine
ugasila dinastija Kapeta. Tu, uglavnom, prestaje istorija i poinje legenda.
Tokom posljednjih godina pojavio se itav niz eksperata i eksperata na planu
rasvjetljavanja templarske sudbine. Oni su na trite izbacili itav niz teorija
(a sve se to jako dobro prodalo) o templarskoj mistinosti. Istorijski je
neosporno da su templari u nekim zemljama poteeni. Tako su u Portugalu
preivjeli, samo su promijenili ime i postali Hristov Red. Stiven Defo i Elen
Batler, meutim, u svojoj knjizi The Warriors and the Bankers nastoje
publiku uvjeriti da su templari kasnije odigrali bitnu ulogu i u drugim
dravama. Uopte postoji tendencija da se templari poveu sa svim
relevantnijim istorijskim dogaajima tog vremena ako postoji adekvatna
temporalna konekcija. Tako su templari odgovorni za nastanak vajcarske,
jer ba u to vrijeme pada osnivanje prvih vajcarskih kantona. Isto tako,
templari su pomogli kotskom kralju Robertu Brusu u borbi protiv Engleza
kod Benokburna itd. Za templare se smatra da su posjedovali mnoge svete
relikvije, npr. sveti gral. U stvari, kako nas nastoji uvjeriti Vilijem Men, u
svojoj knjizi The Labyrinth of the Grail , taj sveti gral je u templarskom
sluaju bio samo personifikacija drevnih znanja koja su oni posjedovali,
izmeu ostalog i znanja o navigaciji, koja su im omoguavala da mnogo prije
Kolumba i Vaskoa de Game putuju do Amerike u Indije (!?). Za templare je
vezana i pria o slavnom pokrovu iz Torina, platnu kojim je navodno
pokriveno Isusovo tijelo poslije raspea. injenica da je C-14 analiza koja je
uraena 1988. pokazala da navedeno platno nikako nije moglo imati veze sa
Isusom, nego je nastalo u periodu 1260-1360, navela je Kristofera Najta i
Roberta Lomasa ( Hiram Key ) na zakljuak da lik na platnu nije niko drugi
nego ak de Mole, posljednji veliki majstor templarskog reda. Tim platnom
su ga, navodno, njegovi saborci prekrili neposredno prije izvoenja na
lomau, kako bi platno kasnije iskoristili u magijske svrhe, tj. u vaskrsavanje
de Molea...
U svakom sluaju templarska tradicija se nije ugasila sa lomaom iz 1314.

godine. Navodno, de Mole je u zatovru svoja ovlaenja prenio na Xona

Marka Larmenijusa, koji je postao sljedei veliki majstor, pa se ta dinastija
nastavila u beskraj, samo to je djelovala pod velom tajnosti. Godine 1705.
Filip, vojvoda od Orleana, a kasnije francuski regent, ceremonijalno je
obnovio templarski red, ali to nije imalo nekog naroitog znaaja. Prave
osnove modernog templarstva utemeljene su 1804. godine, kada je pokret
revitalizovao Bernar Fabr-Palapra. Od tada templarstvo se iri svijetom, a
danas gotovo svaka zemlja ima svoju templarsku lou. Obino se insistira na
kraljevskom porijeklu velikih priora pojedinih loa. Tako je interesantno
spomenuti da je veliki prior amerikog templarskog reda od 1964. do smrti
1970. godine bio niko drugi do bivi jugoslovenski kralj Petar II. Templarstvo
postoji i danas, ali je uglavnom vrsto inkorporirano u jednu mnogo moniju
organizaciju - masone.
Boro Bronza Magazin Buka

VATIKAN I TEMPLARI
ta sve kriju Vatikanske arhive
Priredio: Milan Djuki
subota, 27. oktobar 2007

Realnost sage o templarima (Red siromanih vitezova Hrista i Solomonovog hrama)

zadivljujua je koliko i mitovi koji je prate. Prekjue je u Vatikanu dodato jo jedno
zanimljivo poglavlje. Predstavljen je 699 godina star papski izvetaj o srednjevekovnim
ratnicima za spas hrianstva. Vatikanska izdavaka kua Scrinium pustila je u prodaju,
po ceni od 8375 dolara, 799 primeraka (osamstoti e biti poklonjen papi Benediktu XVI)
spisa iz 1308. godine Processus Contra Templarios (Suenje Templarima) u kojem je
dokumentovan kraj ovog vitekog reda: optube za jeres, njihova odbrana i rasputanje
od strane pape Klimenta V (pravo ime Bertran de Got, 1264-1314) koji je kasnije
templare i fiziki i materijalno eliminisao. ( U novije vreme objavljen je dokument iz tajne
vatikanske arhive pod nazivom "Oprostite Templari" u kojem Kliment V utvruje kako
nije bilo nikakvih dokaza protiv Templara, te im daje oprost.)

Za ovaj viteki red vekovima se ve interesuju ne samo istoriari i prouavaoci

hrianstva. Pria o templarima je kitnjasta nit koja se provlai kroz religiju, politiku i
literaturu zapadne civilizacije. Dodatnu panju je svojim bestselerom Da Vinijev kod
izazvao Den Braun, koji templare oznaava kljunim uesnicima zavere da se preute i
sakriju sve tajne katolike crkve.
Praktino jo od samog osnivanja za templare se govorilo da su neverovatno bogati i da
uvaju Sveti gral (pehar iz kojeg je Isus Hrist pio na tajnoj veeri) i druge hrianske
relikvije, a od ukidanja reda veruje se da i dalje postoje i da nisu svi stradali u pogromu.
Veina tih i drugih pria o templarima je sasvim sigurno bez osnova iako je u periodu od
150 godina kasnog srednjeg veka njihov red bio bez sumnje jedna od najmonijih i
najkreativnijih vojnih i ekonomskih sila na svetu.

Templari su izdanak krstakih pohoda i ratova. Brojne hrianske sile su iz Evrope

dolazile u biblijsku Svetu zemlju i borile se protiv muslimana (Selduka, Fatimida i
drugih islamskih dinastija i drava) oko kontrole nad njom. Nakon to su prvi krstai pod komandom vojvoda Gotfrida Bujonskog, Rejmunda i Igoa Tulokog i Boemunda
Tarentskog - osvojili Jerusalim, hodoasnici iz Evrope su poeli da dolaze u grad. Dva
veterana iz Prvog krstakog rata su dvadesetak godina kasnije osnovali monaki viteki
red sa zadatkom da hodoasnike titi. Sedite reda je bilo u jerusalimskoj damiji AlAksa, na mestu na kome se po verovanju Jevreja i mnogih hriana nalazio Solomonov
hram. Odatle i potie ime templarskog reda. U poetku skromni - na njihovom grbu su
bila prikazana dva viteza na jednom konju, jer za drugog nisu imali novca - templarima
se sudbina izmenila iz korena kada je Vatikan proirio njihove izuzetne privilegije i
oslobodio ih plaanja svih poreza, nameta i svake potinjenosti sem Svetoj stolici.
Odjednom su poeli da dobijaju velike poklone u novcu, a u redove templara su stupali
dobrovoljci iz nekih najpoznatijih evropskih porodica tog doba. Dobro opremljeni i
obueni vitezovi postali su jedna od najveih oruanih grupacija u Svetoj zemlji - veruje
se da je 500 templara odigralo odluujuu ulogu u pobedi nad 26.000 muslimanskih
vojnika u bici kod Montgisarda 1177. godine.

Njihove aktivnosti i podvizi van bojnog polja bili su jo ambiciozniji. Da bi dodatno

zatitili imune hodoasnike koje su pratili kroz neprijateljske zemlje, templari su razvili
sistem u kojem su putnici ostavljali svoje bogatstvo i imanje na raspolaganje templarima
a za uzvrat dobijali ifrovanu potvrdu koja je isplaivana u seditu reda u Jerusalimu.
Istraivai veruju da su templari zadravali sve prihode od tako zaloenih imanja i
efikasno naplaivali kamatu - to je praksa koju je Crkva u to vreme zabranjivala kao
zelenaenje. U asopisu American Banker je 1990. godine objavljen tekst u kojem se
kae da su "templari zasluni za stvaranje bankarskog depozita, ekova i modernog
kreditiranja". Svakako su se mogli svrstati meu najbogatije i najmonije evropske
finansijere svog doba. Postoje zapisi da su templari uzimali krunske dragulje pa i itava
kraljevstva kao zaloge za davanje zajma, a velike ogranke su imali u Francuskoj,
Portugalu, Engleskoj, Aragonu, Maarskoj i brojnim prestonicama srednje Evrope. Red
je pod svojom kontrolom imao i do 9000 poseda a ostavio je za sobom nekoliko stotina
manjih i veih graevina. (Stanica londonskog metroa Temple dobila je ime po jednoj od
njih.)
Meutim, mnogi mitovi o tajnovitom vitekom redu vie imaju veze s jednom od njihovih
poznatih nekretnina a manje s finansijskim carstvom koje su igradili. Ko moe da zna
kakva su sve uda pronali kopajui ispod temelja damije Al-Aksa, nedaleko od mesta
na kojem je razapet Isus Hrist? Tvrdili su da poseduju deo asnog krsta; vrlo je
verovatno da je u njihovom vlasnitvu bio i Torinski pokrov, jer su ga prvi put javnosti
predstavili dalji naslednici jednog templara; nepotvrene glasine su kruile da su
templari doli i do Zavetnog kovega (ili kako se jo naziva Kovega saveza) i Svetog
grala. Poslednja tvrdnja je postala nepresuni izvor inspiracije za pripovedae od
srednjovekovnih pisaca do Dena Brauna.
Sem ako Da Vinijev kod smatramo istorijskim romanom, slava templara nije trajala
dugo. Red je izgubio svrhu postojanja i kredibilitet kada je muslimanski ratnik Saladin
proterao krstae iz Jerusalima 1187. godine. Templari su poeli da se povlae iz Svete

zemlje i svoje poslednje bliskoistono uporite, u dananjoj Siriji, izgubili su 1303.

godine. Bio je to poetak konanog kraja. Templari nisu uspeli da preuzmu kontrolu nad
Kiprom a 1307. godine francuski kralj Filip IV je smatrao prikladnijim da naredi hapenje
i muenje templara kako bi iznudio priznanje o jeresi nego da vrati svoje velike dugove.
Tako je i dolo do suenja pod papom Klimentom, koji je stolovao u Avinjonu i bio pod
zatitom Filipa IV.

Dokument koji je Vatikan objavio u etvrtak 25. oktobra, zagubljen u arhivama sve do
2001. godine, navodno je zvanian transkript suenja i presude iz 1308. po kojoj su
tempari nemoralni ali ne i jeretici. Papa Kliment je imao nameru da reformie red.
Meutim, pod stalnim pritiskom svog zatitnika, Kliment je raspustio templare i 1312.
godine najvei deo njihovog bogatstva dao konkurentskom vojnom redu.
Processus Contra Templarios je pronaen u vatikanskoj arhivi 2001. godine. Sve do
tada smatralo se u Vatikanu da je re o ne tako znaajnom dokumentu, pre svega zbog
pogreno unete katoloke odrednice iz 1628. godine. Original ima 300 strana i u vrlo je
dobrom stanju, izjavili su predstanici Scriniuma. Meutim, ta se jo nalazi u tim velikim
i umnogome neistraenim arhivama?
Uglavnom administrativni dokumenti i zapisi. Arhiva je osnovana poetkom 17. veka i u
njoj se uvaju dokumenti u vezi svakodnevnih i stalnih aktivnosti Svete stolice - papske
bule, diplomatska pota, zvanina prepiska, dokumenti papske nuncijature (vatikanskih
ambasada) i drugi. S druge strane, u Vatikanskoj biblioteci uvaju se nauni, religijski i
umetniki rukopisi i knjige koji su vekovima prikupljani.
Meutim, to ne znai da su dokumenti u arhivama nazanimljivi i suvoparni. U "zvaninoj
prepisci" su pisma kralja Henrija VII Ani Bolen (vatikanski pijun je uspeo da ih ukrade
jer su bila vaan dokaz kraljeve nelojalnosti katolikoj crkvi) kao i uvene Lukrecije
Bordije njenom ocu papi Aleksandru VI. I dokumenti templara i o templarima su
zanimljivi. U njima su detalji o istrazi i kanjavanju ovog tajnog reda jer su navodno,
pored ostalog, na ritualu prijema u red novi lanovi morali da pljunu krst.

Najveim delom arhivski dokumenti ostaju nedostupni sem ako njihovo objavljivanje ne
dozvoli papska administracija. Primera radi, 1985. godine objavljeni su dokumenti iz
perioda pape Pija X i Benedikta XV. Prole godine je Benedikt XVI dozvolio
objavljivanje materijala od 1922. do 1939. godine kada je papa bio Pije XI. (Po pravilu,
dokumenti mogu da budu predstavljeni javnosti tek nakon 75 godina od datuma
nastanka.) Od sluaja do sluaja, meutim, mogu biti objavljeni i dokumenti koji se ne
odnose na administraciju odreenog pape, kao to je uinjeno u etvrtak. Papa Jovan
Pavle II je odluio da predoi neke dokumente koji govore o odnosu Vatikana i
Nemake u periodu neposredno pre izbijanje II svetskog rata.

Uprkos svom imenu, vatikanske arhive nisu tajne u pravom znaenju te rei. U ovom
sluaju tajne arhive znae da su one privatne. Da bi ih neko koristio mora da podnese
zahtev, saeka da se okona proces obrade i provere ali i da dokumentovano dokae
da je istraiva kome su arhive potrebne zbog odreenog projekta - kao i da unapred
najavi koji su mu materijali potrebni. No, nisu svi vani dokumenti u Vatikanskim tajnim
arhivama. Neki se uvaju u Propaganda Fide i u njoj su zapisi o misionarskim
poduhvatima u Africi, Latinskoj Americi i drugde; u Arhivi Kongregacije za doktrinu vere,
koja uva dokumente i knjige o uenju crkve, inkviziciji ali i knjige koje je Vatikan
zabranio i u Fabbrica di San Pietro s dokumentima koji se odnose na izgradnju crkve
svetog Petra.

?
?

. .
1099. -
. ,
, 679..
II, .

:
" , ,
".
,

:

,
( ).
http://www.ordotempli.org/priory_of_sion.ht
m

( - ,

')

. .
1691.. 1727..
.
.
,
, , , , .

- , ().

.
, ,

 - .
, , w ,
, , .
,
( 1530. 1798),
, , ,
. 1118, ,
,
.
, .
- ,
. , ,
,
. ,
, .

,
. ,
.
; , ,
; ,
( ), .
, , ,
,
, ,
.
1187. .. ;
, 1198., , ,
II (1210-1250).

1291. 1307, ,

( , , ,
) .
1312 . , 1314,
.
, .
600 ,
1314.. -
, , 600 ,
, XIV
. ,
.
, .

 1307 1314 ,
.
. , ,
.
,
.

. ,
.
.
, , .
, - , .
-
, .
? ( ). ,
.
- .
1188.. -
, .
1307.. 1188..
,
.

, .
,
. , ,
1956.. - ,
, ,
. "
". ... , ,
.
, "" . , ,
,
.

-
. -
.
, , ,
.

 . -
. ,
XX .

, ,
. ,
. , , II
IV.
1099., (
) ,
( , - - ,...) (:
http://www.galaksija.com/david%20icke%20int.htm)

-
XVIII , - .
XVI
.
'
' ( ).
XVI 1793.
. XIX
: , ,
.
1914.. . ,
,
- .

, ,
, ,
, ,
, , , ,
, , -
.
-
. " ".

 - :
- " " - ,
.
, , ,
.
, , ( ) - ,
.
,
. - ,
, ,
.