Από τον γέροντα Παΐσιο
Η εξοµολόγηση του κήπου
-Με την εξοµολόγηση πετάει ο άνθρωπος από µέσα του ό,τι άχρηστο
έχει και καρποφορεί πνευµατικά. Μια µέρα έσκαβα τον κήπο µου, για
να φυτέψω λίγες ντοµατιές. Εκείνη την ώρα ήρθε κάποιος.
-Τι κάνεις γέροντα;
-Τι να κάνω; του λέω, εξοµολογώ τον κήπο µου.
-Καλά γέροντα, χρειάζεται και ο κήπος εξοµολόγηση;
-Ασφαλώς και χρειάζεται. Έχω διαπιστώσει πως, όταν τον εξοµολογώ,
βγάζω έξω δηλαδή τις πέτρες, τις αγριάδες, τα αγκάθια κτλ., τότε βγά-
ζει επίσηµα κηπευτικά, αλλιώς οι ντοµάτες γίνονται κιτρινιάρες και κα-
χεκτικές.
Έχε γεια καηµένε κόσµε
Ολίγον προ της κοιµήσεώς του τον επισκέφτηκε ο π.Θεόκλητος ο ∆ιο-
νυσιάτης.
-Πες µου πάτερ Παΐσιε, πώς αισθάνεσαι τώρα εν όψει του µεγάλου σου
ταξιδίου δια τους ουρανούς;
-Π. Θεόκλητε τι να σου πω; Εγώ ποτέ δεν χόρεψα, αλλά αν µπορούσα
τώρα θα έστηνα έναν χορό και θα τραγουδούσα: «Έχε γεια καηµένε
κόσµε».
∆ε συµφέρει τώρα, κάνει κρύο
-Γέροντα, λένε ότι είπατε πως µετά τα Χριστούγεννα θα πεθάνετε.
-Όχι, βρε παιδάκι µου! ∆ε συµφέρει τώρα µέσα στον χειµώνα. Κάνει
κρύο. Α; το αφήσουµε για αργότερα
Η καλή ανησυχία
-Να βάλουµε την καλή ανησυχία στους πιστούς. Σε µια γιαγιά 90 ετών
βλάπτει να της µιλάει κανείς για γάµους και πανηγύρια, ενώ ωφελεί να
της λες πέθανε ο τάδε.
ΛΟΓΟΣ


 ΘΕΟΥ
4 Μαΐου 2008 ΤΕΥΧΟΣ 1084
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
(ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ)
Η εµφάνιση του Αναστηµένου Χριστού µετά την Ανάστασή Του,
σκόρπισε τη χαρά στους απογοητευµένους και φοβισµένους µαθητές. Από
την οµάδα όµως των µαθητών λείπει ο Θωµάς, ο γνωστός και µε την ελ-
ληνική ονοµασία δίδυµος. Σ’ αυτή τη µεγάλη αποκάλυψη του Ιησού, της
Ανάστασης, της ειρήνης, του Αγίου Πνεύµατος, ο Θωµάς δεν ήταν παρών.
Η έκδηλη χαρά των άλλων µαθητών και η διαβεβαίωσή τους «εωράκαµεν
τον Κύριον» δεν τον έπειθαν. Εκείνος προβάλλει αµφιβολία και σκεπτικι-
σµό. Θέλει τις αποδείξεις της Ανάστασης. Θέλει τον ίδιο τον ∆ιδάσκαλο.
Ο Θωµάς µε τη στάση του αυτή εκπροσωπεί τους ανθρώπους εκεί-
νους που θέλουν να στηρίξουν την πίστη τους στην βεβαιότητα των απτών
αποδείξεων, στην ιστορική εξακρίβωση, στο πείραµα, στην αυτοψία.
Πρόκειται για µια πολύ ανθρώπινη στάση και δικαιολογηµένη απαίτηση.
Βρίσκεται όµως ακόµη µακριά από την πίστη. Ο Αναστηµένος Χριστός,
που σε οκτώ µέρες ξαναεµφανίζεται στους µαθητές, µεταξύ των οποίων
βρίσκεται και ο Θωµάς, τον καλεί να διαπιστώσει ιδιοχείρως και αυτο-
προσώπως την ταυτότητα του αναστηµένου σώµατος. Ο Κύριος δέχεται
την οµολογία του µαθητή, αλλά ορίζει τον τέλειο νόµο της πίστης: «Μα-
κάριοι οι µη ιδόντες και πιστεύσαντες».
Ο Θωµάς, πριν ακόµη ψηλαφήσει τον Χριστό, ξεσπά στην εξής
οµολογία πίστεως: «ο Κύριός µου και ο Θεός µου». ∆ύο σηµεία κάνουν
εντύπωση σ’ αυτήν την οµολογία: α) δεν επισηµαίνει απλώς ο Θωµάς την
ταυτότητα του Αναστηµένου Χριστού µε τον προαναστάσιµο Ιησού, αλλά
και αναγνωρίζει τη Θεότητά Του και β) η αναγνώριση αυτή δεν είναι γενι-
κής φύσεως, αλλ’ έχει τον χαρακτήρα της προσωπικής σχέσεως και της
υπαρξιακής τοποθετήσεως: «ο Κύριός µου και ο Θεός µου».
Η Ανάσταση του Χριστού έχει σηµασία όχι σαν ανεξάρτητο
από εµάς γεγονός της νίκης του Θεού κατά των σατανικών δυνάµεων,
της φθοράς και του θανάτου, αλλά και σαν γεγονός που σχετίζεται άµε-
σα µε την ύπαρξη του κάθε ανθρώπου, µε την αλλαγή της ζωής του, µε
την κατανίκηση των φόβων του µπροστά στο τροµακτικό φάσµα του
θανάτου, µε το άνθισµα της ελπίδας για µια καινούργια και ατελείωτη
ζωή.
Όλοι επιζητούµε να δούµε τον Ιησού και αγνοούµε ότι ο Ιησούς
είναι «µεθ’ ηµών» η καλύτερα είναι «εντός ηµών». Τον ψάχνουµε
στους πολυσύχναστους χώρους της εποχής µας. Τον γυρεύουµε στις
ανάγκες µας µόνο, Τον θέλουµε να επεµβαίνει, όπου εµείς νοµίζουµε
ότι η αδικία και το κακό πλεονάζουν, χωρίς να είµαστε βέβαιοι για το
µέτρο, µε το οποίο κρίνουµε το κακό η το άδικο. Τον φωνάζουµε α-
πλώς και µόνο για να αποδιώξουµε την ευθύνη που µας καταπιέζει. Και
αγνοούµε ότι ο Ιησούς είναι παρών, «πανταχού παρών» µέσα στην Εκ-
κλησία Του «παρατεινόµενος εις τους αιώνας».
Το µήνυµα της σηµερινής Ευαγγελικής διηγήσεως είναι ασφα-
λώς ένα µήνυµα ζωής, χαράς και αισιοδοξίας: ζωής, γιατί ο Χριστός
«θανάτω θάνατον πατήσας» ανέστη εκ νεκρών και χάρισε στους αν-
θρώπους τη ζωή. Είναι µήνυµα χαράς, γιατί µετέβαλε την κατήφεια και
την αγωνία του θανάτου σε παγκόσµια ελπίδα αναστάσεως. Είναι, τέ-
λος, µήνυµα αισιοδοξίας, γιατί διετράνωσε τη δύναµη του Θεού επάνω
στις καταστροφικές δυνάµεις της φθοράς και του Θανάτου. Αυτός είναι
ο Κύριος και Θεός µας, παρατεινόµενος εις τους αιώνας. Αµήν
∆εν είναι καθόλου για µας µεγάλο, αν πιστεύουµε ότι ο Χριστός
απέθανε. Αυτό το πιστεύουν και οι ειδωλολάτρες και οι Ιουδαίοι κι όλοι
οι αχρείοι. Όλοι το πιστεύουν ότι απέθανε. Η πίστη των χριστιανών εί-
ναι η Ανάσταση του Χριστού. Αυτό είναι για µας το µεγάλο. Πιστεύ-
ουµε ότι ο Χριστός αναστήθηκε. (ι. Αυγουστίνος)
Το να αναστήσει ο Χριστός νεκρούς ήταν πράγµατι µεγάλο
θαύµα. Αλλά το να αναστήσει τον εαυτό Του µετά τρεις ηµέρες, ύστερα
από το φοβερό σταυρικό Του θάνατο ήταν θαύµα ασύγκριτα µεγαλύτε-
ρο. Μαρτυρεί µε τρόπο αδιαµφισβήτητο τη θεότητά Του. (ΖΩΗ)
κάτι για τα παιδιά µας…
Τα γεύµατα
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστοµος προτείνει την ώρα του φαγητού
ως µια καλή ευκαιρία για να αναφέρουµε στην συζήτησή µας µε τα παιδιά
ιστορίες και παραδείγµατα από την Αγία Γραφή. Η ώρα του φαγητού είναι
µια ευκαιρία για να συγκεντρωθεί η οικογένεια, να φάγουν και να συζητή-
σουν όλοι µαζί. ∆υστυχώς η τηλεόραση και τα φορτωµένα προγράµµατα
έχουν σχεδόν καταργήσει την ώρα του φαγητού σε πολλά σπίτια. Οι χρι-
στιανοί γονείς πρέπει να επιδιώκουν τα οικογενειακά γεύµατα, όποτε είναι
δυνατόν
Το πρωινό είναι από τα πιο παραµεληµένα γεύµατα, παρ΄ όλα αυτά
είναι σηµαντικό επειδή βρίσκεται στο ξεκίνηµα της ηµέρας. Αυτήν την
ώρα η οικογένεια µοιάζει να κάνει αγώνα δρόµου για να προλάβουν όλοι
να ετοιµαστούν στην ώρα τους για την δουλειά ή το σχολείο. Αλλά εκτός
από την πρωινή προσευχή ( η οποία εννοείται) θα ήταν πολύ ωφέλιµο για
τα παιδιά να αρχίσουν την ηµέρα τους συντροφιά µε τους γονείς τους, έ-
στω και για πέντε λεπτά. Έτσι θα γευτούν την αγάπη του πατέρα και της
µητέρας τους και το ενδιαφέρον τους για ό,τι πρόκειται να κάνει το καθέ-
να κατά την διάρκεια της ηµέρας. Όταν ένα παιδί φεύγει για το σχολείο η
µητέρα µπορεί να το ευλογήσει ή να προσευχηθεί λέγοντας: «Η Παναγία
µαζί σου». Όλα αυτά δεν παρέχουν µόνο ψυχολογική ασφάλεια αλλά απο-
τελούν και προστασία από κάθε αρνητική επιρροή, που µπορεί να συνα-
ντήσει το παιδί, και είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάµεσα στους δύο κό-
σµους, του σπιτιού και του σχολείου.
(Μαγδαληνή Μοναχή)
Μετά την Ανάσταση δεν ανήκουµε πια στον εαυτό µας, αλλά ανή-
κουµε στο Χριστό. Αυτό δεν είναι θέµα κάποιας νοµικής συµφωνίας ή η-
θικού ιδεώδους. Είναι µια µυστηριώδης και πνευµατική πραγµατικότητα,
που περιβάλλει ολόκληρη την ύπαρξη: σώµα, νου, ψυχή και πνεύµα. Με
τη δύναµη της Ανάστασης ολόκληρη η ανθρωπότητα αποσπάται από το
θάνατο κι επιστρέφεται στον Πατέρα…Έτσι λαµβάνουµε ένα νέο είναι,
µια νέα οντολογική ύπαρξη που προέρχεται από το Θεό. Το δικό µας θεο-
ποιηµένο είναι, δεν αποτελεί µια ιδεολογία αλλά µια πραγµατικότητα..
(Ιγνάτιος ∆’ Αντιοχείας)