ΛΛ
Ω

ΓΩ Θ∆ΩΩ

ο Σάββατο της πρώτης εβδοµάδος της Σαρακοστής, είναι το

τρίτον κατά σειράν Ψυχοσάββατο, του «κακοθάνατου», όπως
λέγεται.
ην ηµέρα αυτή κάνουν κόλλυβα εκείνες οι νοικοκυρές,
που κάποιο µέλος της οικογένειάς τους πέθανε µε βίαιο θάνατο
(πνιγµό ή άλλο ατύχηµα).

α κόλλυβα αυτά, αφού λειτουργηθούν στην εκκλησία,
µοιράζονται στον κόσµο για να «συχωρεθούν οι πεθαµένοι».
Όµως το Σάββατο αυτό, είναι και αφιερωµένο στη µνήµη
των
γίων Θεοδώρων και συγκεκριµένα στην ανάµνηση «του δια
κολλύβων γενοµένου θαύµατος παρά του
γίου
8εγαλοµάρτυρος Θεοδώρου του
ήρωνος».

ο θαύµα αυτό έγινε όταν αυτοκράτορας του υζαντίου
ήταν ο ουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος προσπάθησε να
επαναφέρει την ειδωλολατρία διώκοντας µε κάθε τρόπο το
:ριστιανισµό. Ήταν τόσο το µίσος του και η αντιπάθεια που
έτρεφε για τους :ριστιανούς, ώστε σκέφτηκε να τους µολύνει
µε πανουργία κατά την πρώτη εβδοµάδα των ηστειών. Έδωσε
λοιπόν διαταγή σε όλους τους εµπόρους της ωνσταντινούπολης
να αποσύρουν οποιοδήποτε τρόφιµο κι έφερε στην αγορά
ειδωλόθυτα, δηλαδή κρέατα που προέρχονταν από
ειδωλολατρικές θυσίες.

ότε ο Άγιος Θεόδωρος ο
ήρωνας εµφανίστηκε στον
Πατριάρχη της ωνσταντινούπολης, τον υδόξιο και του
ζήτησε να µεριµνήσει η εκκλησία ώστε να µην µολυνθούν οι
πιστοί. Παράγγειλε δηλαδή στον υδόξιο να δώσει κόλλυβα
στους :ριστιανούς για να φάνε, εξηγώντας συγχρόνως τι είναι
αυτά.
ι πιστοί, πρόθυµοι, αρκέστηκαν σ’ αυτά σαν µόνη τροφή,
ώσπου ο ουλιανός, βλέποντας πως το σχέδιό του δεν έφερε
κανένα αποτέλεσµα, αναγκάστηκε να αποσύρει τα ειδωλόθυτα.
Για το λόγο αυτό, λοιπόν, τούτη τη µέρα εκτός από τα
κόλλυβα των κακοθάνατων, που προαναφέραµε, ορισµένες
νοικοκυρές συνηθίζουν να κάνουν και το κόλλυβο του
γίου.

ο κόλλυβο αυτό, έτσι όπως το φτιάχνουν στη Λέρο, δε
διαφέρει από τ’ άλλα. Γίνεται µε τα ίδια υλικά: σιτάρι, σησάµι,
αλευροζάχαρο, αµύγδαλα, ρόδι, σταφίδες, δυόσµο και λίγη
ζάχαρη χοντρή. Σε άλλα µέρη το κάνουν πιο εορτάσιµο.
:ρησιµοποιούν δηλαδή µέλι και σιµιγδάλι, µαζί µε άλλα υλικά.

ς ευχηθούµε να µη σταµατήσει αυτή η τόσο ωραία
χριστιανική µας παράδοση, που έχει ζωή τόσων αιώνων (1600
χρόνων για την ακρίβεια).
Επιµέλεια, Ευαγγελία Συριδάκη-Σκόρδου