Από τον γέροντα Παΐσιο
∆ίχως τη Θεία Χάρη θα αλήτευα στην Οµόνοια
(Σε ερώτηµα νέου αν ο γέροντας είχε τη δύναµη του Χριστού)
-Εγώ, παιδί µου, ένας απλός άνθρωπος είµαι. Προσεύχοµαι στον Χρι-
στό και Αυτός ενεργεί. Αν µε εγκατέλειπε η Θεία Χάρις, θα αλήτευα
στην Οµόνοια.
Ο εκτός του γάµου έρωτας
-Όπως το τσαµπί, αν το κόψεις από το κλήµα, χαλάει, σαπίζει, δεν ω-
ριµάζει, έτσι και ο έρωτας, αν τον χωρίσεις από το µυστήριο του γά-
µου, από όπου τρέφεται µε τη Θεία Χάρη του Θεού, αργά ή γρήγορα
θα χαλάσει, θα διαστραφεί µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Τα πνευµατικά γλυκά
(Σε νέο που είχε δεχτεί κάποια πνευµατική χαρά)
-Σε κέρασε ο Χριστός ένα λουκουµάκι από το ζαχαροπλαστείο Του.
Υπάρχουν και τούρτες…
Η δικαιολογία αποµονώνει τη Θεία Χάρη
-Από την στιγµή που ο άνθρωπος δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, απο-
µονώνεται από τον Θεό. Μπαίνει µόνωση…καουτσούκ, ανάµεσα στον
άνθρωπο και στον Θεό. Μπορεί να περάσει το ρεύµα µέσα από το κα-
ουτσούκ; Όχι…Είναι σαν να χτίζεις έναν τοίχο και να χωρίζεις τον
εαυτό σου από τον Θεό, οπότε κόβεις κάθε σχέση µαζί Του.
Οι µπαταρίες του Αγίου Πνεύµατος
-Από την ηµέρα της Πεντηκοστής που ο Χριστός τους έστειλε το Άγιο
Πνεύµα, είχαν πλέον οι Απόστολοι µόνιµα τη Θεία Χάρη. Προηγου-
µένως µόνο µερικές φορές είχαν το θείο φωτισµό. Ήταν σαν να γέµιζε
η µπαταρία τους και πάλι να εξαντλείται. Πάλι έπρεπε να τη βάζουν
στην πρίζα να φορτιστεί! Όταν τους έστειλε το Άγιο Πνεύµα, δε χρει-
αζόταν πια η πρίζα
ΛΟΓΟΣ


 ΘΕΟΥ
25 Μαΐου 2008 ΤΕΥΧΟΣ 1087
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙ∆ΟΣ
(ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ)
Η Αγία Φωτεινή έζησε στα χρόνια του Χριστού. Ήταν Σαµαρί-
τισσα στην καταγωγή και διέµενε στην πόλη Συχάρ όπου ζούσε ένα έ-
κλυτο βίο. Ο τρόπος ζωής της ήταν γνωστός στους συµπολίτες της και
για αυτόν την είχαν στιγµατίσει.
Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς περνούσε από την Συχάρ και στάθη-
κε σε ένα πηγάδι για να πιει νερό. Εκεί συναντήθηκε µε την Αγία Φω-
τεινή από την οποία ζήτησε να του δώσει νερό. Τότε οι Ιουδαίοι και οι
Σαµαρείτες δεν είχαν επαφές και γι’ αυτό παραξενεύτηκε η Αγία που
ένας Ιουδαίος της απηύθυνε τον λόγο. Το είπε αυτό στον Ιησού και Ε-
κείνος της αποκρίθηκε ότι αν ήξερε αυτός ποιος είναι θα του ζητούσε η
ίδια νερό που δεν τελειώνει ποτέ και όταν το πιει κάποιος δεν ξαναδιψά,
εννοώντας φυσικά τον λόγο του Κυρίου και την Χριστιανική πίστη.
Μετά από την συνοµιλία µε τον Χριστό, η Αγία Φωτεινή πίστε-
ψε σε Αυτόν και κάλεσε τους συµπολίτες της να τρέξουν να Τον συνα-
ντήσουν. Ο Χριστός έµεινε δύο ηµέρες στη Συχάρ και τους µετέδωσε
τον Λόγο και την ευλογία Του. Η Αγία Φωτεινή βαπτίστηκε από τους
Αποστόλους την ηµέρα της Πεντηκοστής µετά την Ανάσταση του Κυ-
ρίου. Μαζί της βαπτίστηκαν και οι δύο γιοί της καθώς και οι πέντε α-
δερφές της.
Με την συνοδεία των γιών της και των αδερφών της κήρυξε τον
λόγο του Χριστού στην Συρία, στην Φοινίκη, στην Παλαιστίνη, στην
Αίγυπτο, στην Καρχηδόνα και τελικά στη Ρώµη. Η µεγάλη της αυτή
αποστολική δράση είναι ο λόγος για τον οποίο η εκκλησία µας την ονο-
µάζει Ισαπόστολο. Τα χρόνια περνούσαν και η Αγία κήρυττε τον λόγο
του Χριστού µε θέρµη σε όσα µέρη την αξίωσε η χάρη Του να ταξιδέ-
ψει. Κάποια στιγµή έφτασε και στην Καρθαγένη στην Βόρεια Αφρική.
Μαζί της ήταν πάντα οι πέντε αδερφές της (Ανατολή, Φωτώ, Φωτίς,
Παρασκευή και Κυριακή) και ο µικρός γιος της ο Ιωσήν.
Ο µεγάλος της γιος Βίκτωρ ήταν στρατιώτης στον Ρωµαϊκό
στρατό και έφερε το βαθµό του στρατηλάτη. Ρωµαίος αυτοκράτορας
τότε ήταν ο Νέρων, ο οποίος µη γνωρίζοντας ότι ο Βίκτωρ ήταν χρι-
στιανός, του ανέθεσε να διώξει τους Χριστιανούς στην Ιταλία. Ο Βί-
κτωρ πήγε στην Ιταλία αλλά φυσικά αρνήθηκε να φέρει σε πέρας τις
εντολές που είχε λάβει. Ο δούκας Σεβαστιανός, φίλος του Βίκτωρα
προσπάθησε να τον µεταπείσει αλλά αντί αυτού και µε την χάρη του
Ιησού Χριστού, µεταπείστηκε ο ίδιος και βαπτίστηκε χριστιανός. Ο
Νέρων πληροφορήθηκε τα γεγονότα αυτά και κάλεσε στην Ρώµη τόσο
τον Βίκτωρα, που είχε εν τω µεταξύ λάβει το χριστιανικό όνοµα Φω-
τεινός, και τον Σεβαστιανό, όσο και την Αγία Φωτεινή µε τις αδερφές
της και τον µικρό της γιο.
Στην προσπάθειά του να τους κάνει να αλλάξουν πίστη, ο Νέ-
ρων χρησιµοποίησε όσα δόλια µέσα και όσα βασανιστήρια του ήταν
γνωστά. Η Αγία Φωτεινή και οι υπόλοιποι µάρτυρες δεν λύγισαν ούτε
στιγµή και συνεχώς δοξολογούσαν τον Ιησού Χριστό. Κατά τη διάρ-
κεια των φρικτών µαρτυρίων που υπέστησαν, πολλά θαύµατα έλαβαν
χώρα. Μετά από κάθε µαρτύριο, τόσο η Αγία όσο και οι υπόλοιποι
µάρτυρες ήταν ανέπαφοι. Αυτό ήταν κάτι που πείσµωνε τον Νέρωνα
αλλά ταυτόχρονα έκανε πολλούς από αυτούς που έβλεπαν τα θαύµατα
αυτά να πιστέψουν στον Χριστό και να βαπτιστούν χριστιανοί. Μετά
από ατελείωτα µαρτύρια που υπέστη η Αγία Φωτεινή φυλακίστηκε και
µέσα στην φυλακή παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο. Την µνήµη
της Αγίας Φωτεινής της Σαµαρείτιδος την γιορτάζουµε στις 26 Φε-
βρουαρίου και την Κυριακή της Σαµαρείτιδος.
Αν ποτέ παλεύεις ανάµεσα στην αγάπη και στο καθήκον, άσε
την αγάπη να νικήσει. Φτάνει να ξέρεις τι εννοείς λέγοντας αγάπη.
∆εν είναι ακριβώς το ίδιο µε το να ακολουθήσεις αυτό που επιθυµεί η
καρδιά σου.
κάτι για τα παιδιά µας…
Θρησκευτική αγωγή
Οι χριστιανοί γονείς και δάσκαλοι και όλοι όσοι επιθυµούν να
διδάξουν τον χριστιανισµό οφείλουν να έχουν πάντα κατά νου ότι ο κύ-
ριος σκοπός τους είναι να εµπνεύσουν στο παιδί προσωπική αγάπη για
τον Χριστό και την Μητέρα Του. Αν ένα παιδί τιµώντας τον Χριστό και
την Πανάγια ως αγαπηµένα του πρόσωπα, αυτή η αγάπη θα στερεώσει
την καρδιά του στον Θεό, και αν αργότερα περάσει µέσα από αµφιβολί-
ες ή ακόµη και αν εγκαταλείψει την Εκκλησία, τουλάχιστον η καρδιά
του δεν θα στραφεί εναντίον του Χριστού, αυτό και µόνο µπορεί να εί-
ναι αρκετό για την σωτήρια του.
Η θρησκευτική µόρφωση των παιδιών επιτυγχάνεται κυρίως µε
το παράδειγµα και µε την ατµόσφαιρα αγάπης και προσευχής µέσα στο
σπίτι. Η καρδιά του παιδιού συγκινείται. ∆ίχως εξηγήσεις, κατακτά την
προσευχή ως φυσική δραστηριότητα, και δίχως να έχει ανάγκη λογικών
αποδείξεων γνωρίζει την παρουσία του Θεού.
Στους βίους των αγίων βλέπει κανείς συχνά πώς η ζωή ενός αγί-
ου επηρεάστηκε από κάποιο άγιο άνθρωπο που είδε. Ο άγιος Νεκτάριος
θυµόταν πάντα την αγάπη της γιαγιάς του και πώς στεκόταν όταν προ-
σευχόταν µπροστά στις εικόνες.
Η αγάπη, η προσευχή και το παράδειγµα είναι περισσότερο απο-
τελεσµατικά από τα λόγια-στην πραγµατικότητα είναι αυτά που δίνουν
αξία στα λόγια- όταν οδηγούµε τα παιδιά προς τον Θεό. Η εργασία µας
ως γονείς ή κατηχητές είναι συχνά αφανής, και µας δίνει την εµπειρία
της «φοβερής όψεως» της ανθρώπινης ελευθερίας: ότι δηλαδή κανείς
δεν µπορεί να επιβάλει σε άλλον άνθρωπο την αγάπη για τον Θεό. ‘Άλ-
λωστε δεν θα θέλαµε να είναι τα πράγµατα διαφορετικά. Θέλουµε να
αγαπούµε τον Θεό ελεύθερα και το ευχόµαστε αυτό και για όλο το αν-
θρώπινο γένος. Όµως ταυτόχρονα η προσευχή για τα αγαπηµένα µας
παιδιά µάς προκαλεί έναν διαρκή εσωτερικό πόνο. Είναι ευκολότερο να
µιλάς παρά να προσεύχεσαι.
(Μαγδαληνή Μοναχή)