‫‪www.Accportal.

com‬‬
‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ‬

‫ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﯼ ﺷﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻫﺎﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﺗﻌﺎﺭﻳﻒ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ )ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ(‪:‬‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﻴﺮﯼ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺍﻗﻼﻡ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮏ ﺣﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ‪ ,‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‪ ,‬ﺷﺎﻧﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﮐﺴﺐ ﻭﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﻼﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ‬

‫ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺁﻣﺎﺭﯼ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻏﻴﺮﺁﻣﺎﺭﯼ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ )ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ(‬ ‫=‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬
‫ﺗﺤﺮﻳﻒ )ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ(‬
‫ﺿﺮﻳﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻳﺎ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺗﺤﺮﻳﻒ‬ ‫=‬ ‫ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬
‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺭﺧﺪﺍﺩ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺎﺷﯽ‬ ‫=‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮﻝ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻌﺮﻑ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‬ ‫=‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻋﯽ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫=‬ ‫ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪.‬‬
‫ﻣﺜﻞ‪ ,‬ﻫﻤﻪ ﺍﻗﻼﻡ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮏ ﺣﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮﻋﯽ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﻭ ﺍﺯ‬ ‫=‬ ‫ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻗﻼﻡ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪,‬‬ ‫ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪١‬‬
‫‪www.Accportal.com‬‬
‫ﻣﮑﻤﻞ ﺭﻳﺎﺿﯽ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬ ‫=‬ ‫ﺳﻄﺢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫اﻧﻮاع ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی‬

‫ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮﮐﺎﺭﺍﻳﻲ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬ ‫ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﻮﺛﺮﺑﺮﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ‪:‬‬ ‫ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‪:‬‬

‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ‬ ‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ‬
‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍ‪:‬‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍ‪:‬‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‬
‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ“ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‬
‫ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬ ‫ﻭ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭﻧﻈﺮ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺷﻮﺩ‪.‬‬
‫ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﺧﻄﺮ ﻏﻴﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﺎﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﺯﻳﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺸﻮﺩ‪:‬‬
‫• ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻧﻪ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ‪.‬‬
‫• ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﻴﺮﯼ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‬
‫• ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺷﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﻭﺍﺣﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ = ﻫﺮﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﻣﺜﻞ ﻫﺮﻳﮏ ﺍﺯ ﭼﮏ ﻫﺎﯼ ﺻﺎﺩﺭﻩ‪ ,‬ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎﯼ ﻓﺮﻭﺵ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭﺍﻥ‬

‫ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺁﻣﺎﺭﯼ‬

‫ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺁﻣﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫ﺍﻟﻒ‪ -‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﺍﻗﻼﻡ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﺏ‪ -‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬

‫ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻏﻴﺮﺁﻣﺎﺭﯼ‬

‫ﻫﺮﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﻪ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻟﻒ ﻭ ﺏ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ‬
‫ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ‬ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﮐﻪ ﻫﺮﻳﮏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺑﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ = ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٢‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﺷﻮاﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ )ﺑﺨﺶ ‪ ۵۰‬ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ(‬

‫• آزﻣﻮن ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺎ‬

‫ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﻣﺸﺨﺺ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‪ ,‬ﻋﻤﻮﻣﺎ" ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺜﺎﻝ‪ :‬ﺍﻣﻀﺎﯼ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻭﺵ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﺸﺘﺮﯼ‬

‫• آزﻣﻮن ﻫﺎی ﻣﺤﺘﻮا‬

‫ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﻟﻎ ﺳﺮﻭﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫اﻧﻮاع آزﻣﻮن ﻫﺎی ﻣﺤﺘﻮا‬

‫‪ .۱‬ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺗﺤﻠﻴﻠﯽ‬
‫‪ .۲‬ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺣﺴﺎﺏ ﻫﺎ‬

‫ﻫﺪف آزﻣﻮن ﻫﺎی ﻣﺤﺘﻮا‬

‫ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﻒ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻫﺎﯼ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ‬

‫ﻧﺤﻮه اﻧﺠﺎم آزﻣﻮن ﻫﺎی ﻣﺤﺘﻮای ﺟﺰﯾﯿﺎت ﻣﻌﺎﻣﻼت و ﻣﺎﻧﺪه ﺣﺴﺎب ﻫﺎ‬
‫• ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫• ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ‬
‫• ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﯼ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻫﻨﮕﺎم ﮐﺴﺐ ﺷﻮاﻫﺪ‬

‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‪ ,‬ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺧﻄﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻭ‬
‫ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺯ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺣﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﺩ‪.‬‬
‫ﺧﻄﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ = ﺧﻄﺮﺫﺍﺗﯽ‪ ,‬ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺧﻄﺮ ﻋﺪﻡ ﮐﺸﻒ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٣‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی و ﺧﻄﺮ ﻏﯿﺮﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﺑﺮروی اﺟﺰای ﺧﻄﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍ‬ ‫ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‬ ‫ﻧﻮﻉ ﺧﻄﺮ‬

‫ﺗﺤﺮﻳﻒ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬
‫ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬ ‫ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ‬
‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ‪ ,‬ﺭﻭﺵ‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‬ ‫ﺧﻄﺮ ﻏﻴﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﺗﺤﻠﻴﻠﯽ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻭ ﻏﻴﺮﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍ‪:‬‬
‫ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﻏﻴﺮﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ‪ ,‬ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺻﺤﻴﺢ‬

‫ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﻭﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪.‬‬
‫• ﻭﺍﺭﺳﯽ ‪ ,‬ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ‪ ,‬ﭘﺮﺱ ﻭ ﺟﻮ‪ ,‬ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ‪ ,‬ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‪ ,‬ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺗﺤﻠﻴﻠﯽ ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﻴﺮﯼ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻣﯽ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫• ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ‪:‬‬

‫‪ .۱‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﻤﻪ ﺍﻗﻼﻡ )ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ‪ ۱۰۰‬ﺩﺭﺻﺪ(‬
‫‪ .۲‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﺧﺎﺹ‬
‫‪ .۳‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺭﻭﻳﮑﺮﺩ‪ ,‬ﻳﺎ ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺎﺹ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ‪,‬‬
‫ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ‪.‬‬
‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٤‬‬
‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫‪ .1‬اﻧﺘﺨﺎب ﻫﻤﻪ اﻗﻼم )ﺻﺪ در ﺻﺪ اﻗﻼم(‬

‫ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ‬ ‫• ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ‬
‫ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ‬ ‫• ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍ‬

‫زﻣﺎن ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب ﻫﻤﻪ اﻗﻼم‬

‫• ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﭘﺮ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫• ﺧﻄﺮ ﺫﺍﺗﯽ ﻭ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺎﻻﺳﺖ‪.‬‬
‫• ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎ‪ ,‬ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﮐﺎﻓﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫• ﻃﺒﻖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ )ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ(‪ ,‬ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ‪ ۱۰۰‬ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .2‬اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺧﺎص‬

‫ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ در ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮی ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺧﺎص‪:‬‬
‫• ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ‬
‫• ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﻫﺎﯼ ﺫﺍﺗﯽ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ‬
‫• ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ‬

‫اﻗﻼم ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه اﻗﻼم ﺧﺎص‬

‫• ﺍﻗﻼﻡ ﮐﻠﻴﺪﯼ ﻳﺎ ﺑﺰﺭﮒ )ﻳﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﮑﻮﮎ‪ ,‬ﻏﻴﺮﻋﺎﺩﯼ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﺁﻣﻴﺰ ﻳﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺭﺧﺪﺍﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ(‬
‫• ﻫﻤﻪ ﺍﻗﻼﻡ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﺒﻠﻎ ﻣﻌﻴﻦ‬
‫• ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ )ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ‪ ,‬ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ‪(...‬‬
‫• ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ‬
‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﺧﺎﺹ‪ ,‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ‬
‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٥‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬
‫ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‪:‬‬

‫‪ .1‬ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪:‬‬
‫• ﻫﺪﻑ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻭ ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫• ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ )ﺿﺮﻳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺳﻄﺢ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ(‬

‫‪ .2‬ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺍﻟﻒ‪ -‬ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺪﻑ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﺏ‪ -‬ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ )ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎﻳﮕﺎﻧﯽ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎﯼ ﻓﺮﻭﺵ(‬

‫‪ .3‬ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی‬
‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻋﯽ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺮﻳﮏ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ .4‬اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮاﺳﺎس ارزش‬

‫ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ‪ ,‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﺮ ﻭﺍﺣﺪ ﭘﻮﻟﯽ )ﺭﻳﺎﻝ( ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮏ ﺣﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺣﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﭘﻮﻟﯽ ﺧﺎﺹ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ,‬ﺍﻗﻼﻡ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻭﯼ ﺁﻥ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﭘﻮﻟﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﻳﮑﺮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭﺍﺣﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻗﻼﻡ ﺭﻳﺎﻟﯽ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺷﺎﻧﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﺗﻼﺵ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺁﻥ ﺍﻗﻼﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪) .‬ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪(۳‬‬

‫‪ .5‬اﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫)ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻫﺎﯼ ‪ ۱‬ﻭ ‪(۲‬‬

‫‪ .6‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻗﻼﻡ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ‬
‫ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫)ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪(۳‬‬
‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٦‬‬
‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬
‫ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫)اداﻣﻪ(‬

‫‪ .7‬اﺟﺮای روش ﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺍﻗﻼﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﺎﺹ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ‪ ,‬ﻣﻨﺎﺳﺐ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ .8‬ﻣﺎﻫﯿﺖ و دﻟﯿﻞ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت‬

‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪:‬‬
‫• ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫• ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻩ‬
‫• ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻩ‬
‫• ﺍﺛﺮﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺭﻭﯼ ﻫﺪﻑ ﺧﺎﺹ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪:‬‬
‫ﺍﻟﻒ‪ -‬ﺍﺛﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ‬
‫ﺏ‪ -‬ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺍﺛﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺭﻭﻳﮑﺮﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻳﮏ ﺭﻭﺵ‬
‫ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ‬

‫‪ .9‬ﺗﻌﻤﯿﻢ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍ‪ ,‬ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺩﺭ ﭘﯽ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺛﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺩﺍﺩﻩ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﺪﻑ ﺧﺎﺹ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﺴﻨﺠﺪ‪.‬‬

‫‪ .10‬ارزﯾﺎﺑﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬

‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫• در ﻣﻮرد آزﻣﻮن ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺎ‬
‫ﺑﺎﻻ ﺑﻮﺩﻥ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﮐﺴﺐ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬
‫• در ﻣﻮرد آزﻣﻮن ﻣﺤﺘﻮا‬
‫ﻳﮏ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﻳﺎﻟﯽ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮏ ﺣﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ‬
‫ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٧‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﺒﻠﻎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮﻝ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‬
‫ﺍﻣﺎ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺳﻨﺠﺪ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺟﻤﻊ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻌﻤﻴﻢ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮﻝ‪ ,‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‪ ,‬ﻧﺘﺎﻳﺞ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ‪ ,‬ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬
‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻳﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ‪ ,‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪,‬‬
‫ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ,‬ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ‬
‫ﺳﺎﺯﺩ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﮏ ﻳﺎ ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﻨﺪﺩ‪:‬‬
‫ﺍﻟﻒ‪ -‬ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯽ ﺟﻮﻳﻲ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ‬
‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ,‬ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻻﺯﻡ‪.‬‬
‫ﺏ‪ -‬ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬
‫ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﯽ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ‬
‫ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺭﺍ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭖ‪ -‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺑﺮ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٨‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ روﯾﮑﺮدﻫﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی آﻣﺎری و ﻏﯿﺮآﻣﺎری‪:‬‬

‫آﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺴﺎﺑﺮس‪ ,‬از ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی آﻣﺎری اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ ﯾﺎ ﻏﯿﺮآﻣﺎری؟‬
‫ﻣﻮﺛﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺎﺹ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﻧﮑﺎت ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ در ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی آﻣﺎری‬

‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻﺕ ﺑﺎ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ‬
‫ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎﺑﻌﯽ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻫﺎﯼ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺖ ‪1‬‬
‫ﻣﺜﺎل ﻫﺎﯾﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮاﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪ در آزﻣﻮن ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺎ‬
‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‪ ,‬ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺛﺮﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﻋﺎﻣــــــﻞ‬

‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺗﮑﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻭ‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ‪.‬‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ )ﻳﺎ ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ,‬ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ‬
‫ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ‪ ,‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬
‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻏﻤﺎﺽ‬ ‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪.‬‬
‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪٩‬‬
‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ‪۱‬‬
‫ﻣﺜﺎﻝ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‬
‫)ﺍﺩﺍﻣﻪ(‬

‫‪ .١‬ﺍﺗﮑﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬
‫ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬
‫ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ‪ ,‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻮﺛﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ‬
‫ﻫﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺗﮑﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ,‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ )ﻳﻌﻨﯽ‪ ,‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺗﮑﺎﯼ ﮐﻤﺘﺮ( ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺩﺭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬
‫ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﯼ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .۲‬ﺿﺮﻳﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ )ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ(‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺿﺮﻳﺐ‬
‫ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .٣‬ﺿﺮﻳﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ )ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ(‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﯼ ﻣﻨﻄﻘﯽ‬
‫ﺍﺯ ﺿﺮﻳﺐ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ )ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺐ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻭ‬
‫ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ(‪ ,‬ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮐﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ‪ ,‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﻴﺶ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻻ ﺑﻮﺩﻥ ﺿﺮﻳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻌﻤﻮﻻ" ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ‪ ,‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ‪ ,‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‬
‫ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۴‬ﺳﻄﺢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‪.‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﮐﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ‬
‫ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۵‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺛﺮﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ‪ ,‬ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ‪,‬‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺴﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﮐﺎﻓﯽ‪ ,‬ﺍﺛﺮﺑﺨﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪١٠‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ‪۲‬‬
‫ﻣﺜﺎﻝ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ‬

‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ‪ ,‬ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‬
‫ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺛﺮ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﻋــــﺎﻣــــــﻞ‬

‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺫﺍﺗﯽ‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ‬ ‫ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ )ﻳﺎ ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ,‬ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ,‬ﺩﺭ‬
‫ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ" ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ(‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ )ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ(‬
‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ‬ ‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‬

‫ﮐﺎﻫﺶ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻻﺯﻡ‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻏﻤﺎﺽ‬ ‫ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪١١‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺖ ‪) 2‬اداﻣﻪ(‬

‫‪.١‬ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺫﺍﺗﯽ‪.‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺫﺍﺗﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺧﻄﺮ ﺫﺍﺗﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ‪ ,‬ﺧﻄﺮ ﻋﺪﻡ ﮐﺸﻒ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﯼ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻄﺮ ﻋﺪﻡ ﮐﺸﻒ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ .۲‬ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ‪.‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ‪ ,‬ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻣﻮﺛﺮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ‪ ,‬ﺧﻴﻠﯽ ﺍﺗﮑﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺮﺍﯼ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ‪ ,‬ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻋﺪﻡ ﮐﺸﻒ ﭘﺎﻳﻴﻨﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﺍﺗﮑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ‬
‫ﺑﺮﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺗﮑﺎ ﺷﻮﺩ )ﻳﻌﻨﯽ‪ ,‬ﺧﻄﺮﻋﺪﻡ ﮐﺸﻒ ﭘﺎﻳﻴﻦ( ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۳‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ‪.‬‬
‫ﻫﺮﭼﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ ﻋﺪﻡ ﮐﺸﻒ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮏ ﺣﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺑﺨﺼﻮﺹ‪ ,‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺳﺎﻳﺮ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ‬
‫ﻣﺤﺘﻮﺍ )ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺗﺤﻠﻴﻠﯽ( ﺍﺗﮑﺎ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۴‬ﺳﻄﺢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ‪.‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﮐﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﻴﺰ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۵‬ﺟﻤﻊ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ )ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ(‪.‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺟﻤﻊ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۶‬ﻣﺒﻠﻎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ )ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ(‪.‬‬
‫ﻫﺮﭼﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﯼ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻎ ﻭﺍﻗﻌﯽ‬
‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﺭﺯﺵ‬
‫ﺍﻗﻼﻡ‪ ,‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻫﺎ‪ ,‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .۷‬ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ‪.‬‬
‫ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭘﻮﻟﯽ )ﻳﻌﻨﯽ‪ ,‬ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ( ﺍﻗﻼﻡ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻨﺪﯼ ﺍﻗﻼﻡ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮﻋﯽ‬
‫ﻳﺎ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ,‬ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺟﻤﻊ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﺎ" ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻳﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻧﯽ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺯ‬
‫ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‪ ,‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ .۸‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺰﺭﮒ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻮﭼﮏ‪ ,‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ‬
‫ﺍﺯ‬ ‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻡ‬ ‫)ﺍﻣﺎ‪,‬‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺍﺛﺮﺑﺨﺶ‬ ‫ﮐﺎﻓﯽ‪,‬‬ ‫ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺐ‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬ ‫ﺷﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﮐﺴﺐ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻭﺍﺣﺪ ﭘﻮﻝ‪ ,‬ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﭘﻮﻟﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ,‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺍﻫﻤﻴﺖ‬
‫ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪١٢‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬
 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﺶ ‪ :53‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی در ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ و ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﺑﺮای آزﻣﻮن ﺣﺴﺎﺑﺮس‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺷﻤﺎره ‪3‬‬
‫ﺷﯿﻮه ﻫﺎی اﺻﻠﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮﻧﻪ‬

‫ﻧﺤﻮه اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺴﺎﺑﺮس‬

‫ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺍﻗﻼﻡ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺤﻮه اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی آﻣﺎری‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺁﻣﺎﺭﯼ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫واﺣﺪﻫﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی‬

‫ﺍﻗﻼﻡ ﻓﻴﺰﻳﮑﯽ )ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎ( ﻳﺎ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﭘﻮﻟﯽ‬

‫ﻧﺤﻮه اﻧﺘﺨﺎب اﻗﻼم ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﻏﯿﺮآﻣﺎری‬

‫ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ‬

‫ﻫﺪف ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺷﻤﺎره ‪3‬‬

‫اﻟﻒ‪ -‬اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ راﯾﺎﻧﻪ ای اﻋﺪاد ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﯾﺎ ﺟﺪاول اﻋﺪاد ﺗﺼﺎدﻓﯽ ‪.‬‬
‫ﺏ‪ -‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻨﻈﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ,‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ‪ ,‬ﻣﺜﻼ ‪ ,۵۰‬ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻳﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ‪ ۵۰‬ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻭﻝ‪ ,‬ﻫﺮ ﭘﻨﺠﺎﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺍﻣﺎ‪,‬‬
‫ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍﻳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻳﺎ ﺟﺪﺍﻭﻝ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ‪ ,‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻫﻨﮕﺎﻡ‬
‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺑﺎ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻘﺎﺭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭖ‪ -‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﯽ ﻧﻈﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻴﺮﻭﯼ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺭﻭﺵ ﺑﺎ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ‪ ,‬ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﯽ ﻧﻈﻢ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺵ ﺑﺎ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﯼ‬
‫ﺑﮑﺎﺭﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺍﻣﺎ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮﻧﻮﻉ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭﯼ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﯼ )ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ‪ ,‬ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪,‬‬
‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻳﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﻠﻢ ﻫﺮ ﺻﻔﺤﻪ( ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻗﻼﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﺲ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ‬
‫ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﯽ ﻧﻈﻢ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺁﻣﺎﺭﯼ‪ ,‬ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺕ‪ -‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﻄﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﻼﻡ ﭘﻴﺎﭘﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﻼﻡ ﭘﻴﺎﭘﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‬
‫ﺍﻣﺎ‪ ,‬ﺑﺎ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺭﻭﺵ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ,‬ﺍﺳﺘﻨﺎﺝ ﻣﻌﺘﺒﺮﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ‪ ,‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﮔﻴﺮﯼ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺷﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻗﻼﻡ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪:‬ﭘﺎیﮕﺎﻩ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺑﺪاری ایﺮان‬ ‫‪١٣‬‬

‫‪www.Accportal.com‬‬