Κυριακή µετά τα Φώτα (11 Ιανουαρίου 2009)

Ο Ιωάννης ο Πρόδροµος αγαπητοί αδελφοί επειδή ήλεγχε τον Ηρώδη

για την αµαρτωλή του ζωή συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή. Τότε άρχισε
το κηρυκτικό του έργο ο Χριστός. Και είναι χαρακτηριστικό ότι και ο Κύριος
και ο Πρόδροµος άρχισαν το κήρυγµά τους µε την προτροπή προς τον κόσµο:
Μετανοείτε. Αυτό σηµαίνει ότι το πρώτο πράγµα που πρέπει να κάνει κάθε
άνθρωπος που γνωρίζει τον Χριστό είναι να µετανοήσει. Να αναγνωρίσει ότι
ήταν σε λάθος δρόµο και να στρίψει το τιµόνι της ζωής του προς την
κατεύθυνση που δείχνει ο Χριστός. Αυτό είναι µετάνοια.
Πρέπει να πούµε ευθύς εξ αρχής αγαπητοί αδελφοί ότι η µετάνοια είναι
πηγή χαράς. Αυτοί που µετανοούν γνωρίζουν πολύ καλά ότι αισθάνονται
µεγάλη χαρά. Ή για να είµαστε πιο ακριβείς, αυτός που µετανοεί αισθάνεται
πρώτα λύπη και µετά χαρά. Λύπη γιατί µε τα σφάλµατά του λύπησε τον Θεό
και πλήγωσε ενδεχοµένως κάποιους ανθρώπους. Πλήγωσε ίσως µε τις
απροσεξίες του, τους γονείς του, τους συγγενείς του, τα παιδιά του, τα
αγαπηµένα του πρόσωπα, έβλαψε τους συνανθρώπους του. Τώρα που
βρίσκεται στην κατάσταση της µετάνοιας, αναλογίζεται όλα αυτά τα λάθη και
τις αµαρτίες του και λυπάται. Θα ήθελε πάρα πολύ αν µπορούσε να γυρίσει
πίσω το χρόνο για να διορθώσει αυτές τις ανοησίες του. Νοιώθει έναν
εσωτερικό πόνο που πολλές φορές αυτός ο πόνος τον βυθίζει σε περίσκεψη και
µελαγχολία ή οδηγεί τα βήµατά του µέχρι το νεκροταφείο, στον τάφο των
γονέων του και των ανθρώπων τους οποίους πλήγωσε, για να τους ζητήσει
συγνώµη. Ένα δράµα παίζεται µέσα στην ψυχή του κάθε αµαρτωλού
ανθρώπου. Και το κακό είναι ότι ούτε ο ίδιος µπορεί να σβήσει τις αµαρτίες
του, ούτε άλλος µπορεί να τον βοηθήσει.
Τότε ο άνθρωπος σηκώνει ψηλά το βλέµµα προς τον Θεό και ψελλίζει:
Θεέ µου συγχώρησέ µε. «Ο Θεός ιλάσθητί µοι τω αµαρτωλώ». «Πάτερ
ήµαρτον εις τον ουρανόν και ενωπιόν Σου», συγχώρησέ µε. «Κύριε αµαρτίας
νεότητός µου µη µνησθείς».
Αυτό είναι µετάνοια. Η διαδικασία αυτή που γίνεται µέσα στο βάθος της
υπάρξεως του χριστιανού. Και τότε αρχίζει η χαρά. Πληµµυρίζει η καρδιά του
µετανοούντος από αίσθηµα αγαλλιάσεως, γιατί νοιώθει τη Χάρη του Θεού να
τον επισκιάζει. Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζει τα λάθη του, λυπάται γι’ αυτά
και επιθυµεί να τα βγάλει από µέσα του και να διορθώσει όσα µπορεί να
διορθώσει, τότε γίνεται η εξοµολόγηση. Προηγείται η µετάνοια, ακολουθεί η
εξοµολόγηση. Ολοκληρώνεται η σωτηρία. Το αίσθηµα της σωτηρίας γεννά την
χαρά.
Γι’ αυτό ήλθε ο Χριστός στον κόσµο. Για να ενεργοποιήσει αυτή την
διαδικασία της µετάνοιας µέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Να τους κάνει να
ταπεινωθούν, να αναγνωρίσουν τις αµαρτίες τους, να τις οµολογήσουν και να
τους τις συγχωρήσει.
Έτσι σώζεται ο άνθρωπος και σ’ αυτή τη ζωή από τους ελέγχους της
συνειδήσεώς του και οδηγείται καθαρός πλέον στην αιωνιότητα. Καθαρός
κοντά στον καθαρό Θεό.
Αγαπητοί αδελφοί, στην αρχή είπαµε ότι η µετάνοια που κήρυξε ο
Χριστός, χαρίζει στον κάθε άνθρωπο πολλή χαρά. Όντως η εµπειρία των
Αγίων αυτό µας διδάσκει. Όταν αναγνωρίζεις µε ταπείνωση τα σφάλµατά σου
κι όταν παίρνεις την γενναία απόφαση να τα διορθώσεις, µε τη βοήθεια του
Θεού, τότε σε επισκιάζει η θεία Χάρη και έχεις µέσα στην καρδιά σου
απερίγραπτη χαρά.
Αν µπορούσαµε να συµπιέσουµε όλο το Ευαγγέλιο σε µια λέξη, αυτή θα
ήταν η λέξη «Μετανοείτε». Ο Χριστός µόνιµα προέτρεπε σε µετάνοια γιατί
γνώριζε ότι ο καρπός της µετάνοιας είναι η χαρά.
Να θυµηθούµε το γλέντι και τη χαρά που πληµµύρισε το αρχοντικό του
Πατέρα, όταν γύρισε µετανοηµένος ο Άσωτος γιός του.
Και σε άλλο σηµείο το Ευαγγέλιο µας πληροφορεί ότι όχι µόνο αυτός
που µετανοεί χαίρεται, αλλά και οι Άγγελοι στον ουρανό. ¨Χαρά γίνεται
ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αµαρτωλώ µετανοούντι¨(Λουκ. ιε΄ 10).
Αγαπητοί µου. Ο εγωισµός δεν αφήνει τον άνθρωπο να δει και να
αναγνωρίσει τα σφάλµατά του, τις αµαρτίες του. Προσπαθεί να τα ξεχνά, να τα
δικαιολογεί ή να τα σπρώχνει στο υποσυνείδητό του. Αυτά όµως κατά καιρούς
βγαίνουν στην επιφάνεια, µε αποτέλεσµα να φέρνουν στενοχώρια και
µελαγχολία.
Οι χριστιανοί όµως ακούν την προτροπή του Χριστού: «Μετανοείτε».
Παίρνουν την γενναία απόφαση. Παραδέχονται τα λάθη τους, λυπούνται γι’
αυτά, µετανοούν, εξοµολογούνται, και απαλλάσσονται από την ενοχλητική
παρουσία τους. Ο Χριστός παίρνει τα λάθη, τα σβήνει και γεµίζει την ψυχή
τους από χαρά!