Κυριακή των Βαΐων (12 Απριλίου 2009)

Τις ηµέρες που στρατιωτικός διοικητής στα Ιεροσόλυµα ήταν ο Πόντιος

Πιλάτος, αγαπητοί αδελφοί, και Αρχιερέας ήταν ο Καϊάφας, συνετελέσθη το
φοβερότερο έγκληµα που θα µπορούσε να κάνει το γένος των ανθρώπων.
Καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο ο Ιησούς Χριστός. Ο Υιός του Θεού που
έγινε άνθρωπος για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αµαρτία. Αυτόν που
κατήργησε «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον».
Αυτόν που πάτησε τον θάνατο, για να γίνουµε εµείς αθάνατοι, τον κάρφωσαν
στο Σταυρό.
Ποιά ήταν τα αίτια που οδήγησαν τους Εβραίους εκείνου του καιρού να
φθάσουν σ’ αυτό το έγκληµα; ∆ύο από αυτά, τα σηµαντικότερα, τα βρίσκουµε
στο περιεχόµενο του σηµερινού Ευαγγελίου.
Ο Χριστός µας µετά την Ανάσταση του Λαζάρου φιλοξενήθηκε από την
οικογένεια του φίλου του στο σπίτι του. Εκεί ήταν ο Λάζαρος, και οι αδελφές
του Μάρθα και Μαρία. Παρόντες και οι µαθητές του Κυρίου. Η Μαρία
αναγνωρίζοντας πως ο Χριστός είναι ο Μεσσίας – ο Υιός του Θεού, και
γεµάτη από ευγνωµοσύνη για την ευεργεσία του Χριστού προς την οικογένειά
της να αναστήσει τον Λάζαρο, παίρνει ένα δοχείο µε πολύτιµο µύρο και
αλείφει τα πόδια του Ιησού. Τότε ξύπνησε µέσα στον Ιούδα το πάθος που είχε
για τα χρήµατα και σχολίασε πικρόχολα την πράξη της Μαρίας. Ο Ιούδας είναι
εκείνος που πρόδωσε τον διδάσκαλό του στους Φαρισαίους. Οι Γραµµατείς και
Φαρισαίοι για να συλλάβουν τον Χριστό νύχτα, χρειάζονταν έναν προδότη που
θα τους έλεγε που βρισκόταν και ποιος ήταν. Αυτή τη δουλειά την ανέλαβε ο
Ιούδας, παίρνοντας σαν πληρωµή τριάντα αργύρια.
Το έγκληµα αρχίζει. Αρχίζει από τη φιλαργυρία του Ιούδα. Μεγάλο
κακό να αγαπάει ο άνθρωπος υπερβολικά τα χρήµατα, αγαπητοί αδελφοί.
Γίνεται δούλος των χρηµάτων. Η φιλοχρηµατία µπορεί να οδηγήσει τον
άνθρωπο σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στη µανία του να αποκτήσει όλο και
περισσότερα, µπορεί να πατήσει και επί πτωµάτων. Ο φιλάργυρος θυσιάζει
φιλίες, γνωριµίες, συγγένειες. Ο φιλάργυρος µόνο ένα στόχο έχει στη ζωή του:
Πώς να κάνει τα χρήµατά του περισσότερα. Ούτε ηθική δεν υπάρχει, ούτε
φιλότιµο, ούτε συνείδηση, ούτε ψυχή, ούτε τίποτα. Όλα θυσιάζονται στο βωµό
του χρήµατος. Ο Απόστολος Παύλος το πάθος αυτό το ονοµάζει ειδωλολατρία
γιατί ο φιλάργυρος το χρήµα το κάνει θεό του. Σ’ αυτό δίνει και την καρδιά
του και το νου του και όλη την αγάπη του. Ο Ιούδας ακόµα και τον διδάσκαλό
του πούλησε. Τόσο µεγάλη δύναµη ασκεί πάνω στον άνθρωπο η
φιλοχρηµατία!
Αφού τελείωσε η φιλοξενία στο σπίτι του Λαζάρου, ο Χριστός ξεκίνησε
για τα Ιεροσόλυµα. Εκεί τον περίµενε πλήθος κόσµου. Κρατούσαν κλαδιά από
φοίνικες. Έστρωναν τα ρούχα τους στο δρόµο για να περάσει από πάνω το
γαϊδουράκι που σήκωνε τον Χριστό. Όλος ο λαός, ακόµη και τα παιδάκια,
ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά! Ευλογηµένος ο Ερχόµενος εν ονόµατι Κυρίου».
Αυτό που έκανε ο λαός εκείνη την ηµέρα δεν ήταν απλώς µια µεγαλειώδη
υποδοχή, ήταν έκφραση λατρείας στο πρόσωπο του Χριστού.
Οι Φαρισαίοι και οι Γραµµατείς παρακολουθούσαν αποσβολωµένοι. Ο
Χριστός πήρε µε το µέρος του όλο εκείνο το πλήθος που µέχρι τότε µόνον
εκείνους αναγνώριζε σαν διδασκάλους και σαν άρχοντές του. Έβλεπαν ότι η
παρουσία του Χριστού, τους έκλεβε τη δόξα. Τον θαυµασµό και την
αναγνώριση που απολάµβαναν από το λαό. Θίχτηκε και καταρρακώθηκε ο
εγωισµός τους. Χάθηκε η δόξα τους. Αυτό δεν πρέπει να συνεχισθεί άλλο
έλεγαν. Ο Χριστός πρέπει να φύγει από τη µέση.
Να η δεύτερη αιτία που οδήγησε τους Εβραίους στο έγκληµα. Η
κενοδοξία. ∆εν είχαν καµία άλλη κατηγορία εναντίον του Ιησού. Έψαχναν να
βρουν ψευδοµάρτυρες και δεν έβρισκαν. Παρ’ όλα αυτά έπρεπε να τον
βγάλουν από τη µέση.
Όταν ο άνθρωπος αγαπητοί αδελφοί είναι φιλόδοξος-κενόδοξος-
µαταιόδοξος µπορεί να πέσει πολύ χαµηλά, προκειµένου να περισώσει την
αρρωστηµένη αξιοπρέπειά του.
Για να τροφοδοτήσει τον διαβολικό εγωισµό του δεν θα διστάσει να
κάνει και τις πλέον εγκληµατικές πράξεις. Θα βασανίσει το µυαλό του, θα
σπαταλήσει πολλές ώρες προκειµένου να σκεφτεί τρόπους να παραµερίσει
όποιον στέκεται εµπόδιο στην φιλοδοξία του.
Αγαπητοί αδελφοί. Η φιλαργυρία του Ιούδα και η άκρατη φιλοδοξία και
µαταιοδοξία των Γραµµατέων και Φαρισαίων οδήγησαν το Χριστό µας στο
Σταυρικό θάνατο. Αυτοί παραπλάνησαν το λαό να φωνάζει «Άρον άρον
σταύρωσον αυτόν».
Γνώριζαν πολύ καλά ότι ο Χριστός ήταν αθώος. Ούτε στα συνέδρια που
έκαναν οι ίδιοι έβρισκαν κάποια κατηγορία. Ούτε µπροστά στον Πιλάτο είχαν
κάτι να τον κατηγορήσουν. Παρ’ όλα αυτά, για να ικανοποιήσουν τον εγωισµό
τους, την µαταιοδοξία τους, επέτρεψαν στον εαυτό τους να κάνει το
φοβερότερο έγκληµα που έγινε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία. Ο µεν Ιούδας
πούλησε «τον ατίµητο». Εκείνοι σταύρωσαν τον αναµάρτητο.
Ας προσέξουµε καλά αγαπητοί αδελφοί να µη ριζώσουν µέσα µας τα
πάθη της φιλαργυρίας και της φιλοδοξίας. Και στην προσωπική µας ζωή θα
µας κάνουν ζηµιά (ο Ιούδας κρεµάστηκε. Πολλοί πλούσιοι και εφοπλιστές
κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας). Και στην οικογένεια δεν υπάρχει ειρήνη και
ευτυχία όταν τα µέλη της νοµίζουν ότι θα είναι επιτυχηµένα αν ικανοποιείται
συνεχώς ο εγωισµός και η µαταιοδοξία τους και όταν σαν πρώτο µέληµά τους
είναι απόκτηση πολλών χρηµάτων. Φιλοχρηµατία και φιλοδοξία διώχνουν τον
αλληλοσεβασµό και κυρίως την αγάπη από την οικογένεια.
Μα και στην πανανθρώπινη οικογένεια τα µεγαλύτερα εγκλήµατα τα
έκαναν φιλόδοξοι και φιλοχρήµατοι άνθρωποι. Πίσω από τους πολέµους, πίσω
από τις σφαγές, τις βιαιότητες, τις γενοκτονίες, κρύβεται η φιλοδοξία-η
µαταιοδοξία και η φιλαργυρία.
Από πόσα κακά θα είχε γλυτώσει η ανθρωπότητα εάν µεταξύ των
ανθρώπων επικρατούσε η ολιγάρκεια και η ταπεινοφροσύνη!
Από το περιεχόµενο του σηµερινού Ευαγγελίου αγαπητοί αδελφοί, που
µας περιγράφει τη φιλοξενία του Χριστού στο σπίτι του Λαζάρου και τη
θριαµβευτική είσοδο του Κυρίου µας στην Αγία πόλη των Ιεροσολύµων,
βγαίνει το µήνυµα, µακριά από τη φιλαργυρία του Ιούδα και την φιλοδοξία των
Φαρισαίων και Γραµµατέων.
(Ιω. α΄ 1-17)