3.

AVLANJE (PRIVRAVANJE) TLA

DEFINICIJA
Ovo privravanje se ogleda u umetanju elinih ili ipki na bazi staklenih vlakana u
lice iskopa ili postojeu kosinu u svrhu ojaanja iste. Lice se obino zatiti slojem pricbetona sa mreom za privremene radove, a prefabriciranim ili "in-situ" betonom za stalnu
upotrebu. Elementi za avlanje se ne mogu prednaprezati kao to je to sluaj kod geotehnikih
sidara.
PRINCIP
ipke predstavljaju pasivnu armaturu koja, kada lice iskopa pone da se deformie,
proizvodi zateue napone i stvara smiui otpor te se suprostavlja pomijeranju mase.
OPIS
eline ili ipke na bazi staklenih vlakana se ugrauju zabijanjem ili buenjem rupa i
injektiranjem. Mehanizan noenja ovakvih konstrukcija se moe povezati sa konceptom
noenja gravitacionog zida. Ojaani dio tla predstavlja monolitni blok.

Slika 6 : Analogija sa gravitacionim zidom

Proces izvoenja je dat na slici ispod.

U sluaju da se
ne primjenjuje pricbeton za oblaganje lica
iskopa,
mora
se
predvidjeti "in situ"
beton
kao
zatita
elinog
dijela
elementa za avlanje.
Slika
7
:
Faze
konstrukcije privrenog
zida.
NAPOMENA:Faze b) i c) se esto izvode obruntim redosljedom

Obloga lica iskopa moe biti od pric-betona debljine od 100 250 mm, ugraenog u
slojevima debljine 80-120 mm. Ovaj se beton armira zavarenim armaturnim mreama. Kao
druga opcija uzima se prefabricirani, "in situ" beton ili elini paneli, koji se koriste za stalne
konstrukcije.
Slika 8 : Glava elementa za ojaanje
NAPOMENA: esta je praksa da se koristi jedan
sloj pric- betona sa postavljenom mreom.Takoer,
nisu prikazane drenae koje su veoma vaan dio
konstrukcije (detaljnije u opisu prorauna)

Iako postoje slinosti izmeu armiranog tla i privrenog tla (interakcija tla i
ojaavajuih elemenata se oituje kroz trenje, armirajui elementi primaju prvenstveno
zatezanje, obloni sloj je tanak), 3 su osnovne razlike koje razdvajaju ove metode:
o Proces izvoenja. Privreni zid se izvodi odozgo prema dole, to dovodi
do razliitih odnosa napona i deformacija kroz izgradnju
o Krutost amramture. Armatura za privravanje je injektirana i moe
primiti i savijanje pored zatezanja
o Uslovi tla. Za privreni zid tlo je prirodno (za razliku od izabrane ispune)
i moe biti veoma varijabilno.
PRIMJENA
Dva su osnovna sluaja primjene, i oba su privremene prirode:
o Potporne konstrukcije. Privravajui elementi su umetnuti priblino
horizontalno i podvrgnuti su zateuim silama
o Stabilizacija kosina.U ipkama se javlja savijanje i zatezanje. Prema
Jewell-u (1980), najvei efekat se postie ako je armatura nageta pod 60 u
odnosu na slomnu plohu, to odgovara pravcu maksimalnih zateuih
deformacija.
avlanje tla se koristi za dubine
do 40,0 metara i za stabiliziranje
kosina.Postoje i primjeri primjene
u pridravanju tla u tunelogradnji.
U pogledu vrste tla u
kojem se primjenjuje ova metoda,
iskustvo pokazuje da je primjena
uspjena samo u tlu u kojem je
koliina finih estica minimalna.
Slika 9 : avlanje (privravanje) za stabilizaciju kosine

OGRANIENJA
Korozija metalnih elemenata je osnovni problem. Okvirno se daje stepen zatite kao
dvostruko vei od zatite geotehnikih sidara (koji je definisan standardima BSI,1991).
Injekciona masa u sluaju buenih i injektiranih ojaavajuih elemenata daje stepen zatite od
korozije.
Osnovna razlika izmeu klasinih sidara i privravanja tla je broj elemenata za
ojaanje. Sile u privravajuim elementima su puno manje nego u pojedinanim sidrima, pa
je i manja mogunost odkazivanja elementa za privravanje nego klasinog sidra.
PRORAUN
Zakljuci razmatranja dosadanjih iskustava ogledaju se u tome da se ponaanje
privrenog zida moe porediti sa ponaanjem otvorenih razuprtih zasjeka.
Veoma je bitno da se uvedu vertikalne drenae, ne samo iza oblonog sloja betona za
spreavanje podvlaenja vode, nego i duboki drenovi koji se proteu od prednjeg dijela zida
do kraja privrene zone.
Ono to razdvaja ovaj nain ojaanja od sidara je kontnuirana veza po cijeloj duini
elementa. Posljedica toga je manja sila na licu zida, pa je zato dozvoljena uptreba tankog
oblonog sloja, ija je primarna funkcija da sprijei eroziju. Druga posljedica kontunuirane
veze du privrujueg elementa ja da kritina slomna ploha biva potisnuta dublje u kosinu i
da Rankine-ov slomni klin ne predstavlja kritini nagib slomne plohe. Ovo ujedno predstavlja
i prednost u odnosu na primjenu zatite od geotehnikih sidara.
KONTROLA
U zavisnosti od izabrane metode avlanja, veliina, razmak, duina i nagib
predstavljaju osnovne elemente koje treba kontrolisati. Bitna je i kontrola horizontalnih
pomijeranja prednje strane zida (kosine). U fazi konstruisanja treba kontrolisati i kvalitet
injekcione smjese i pric-betona, te tehnike buenja.
Interevencija u sluaju znaajnih pomijeranja je jednostavna i oituje se u dodavanju
novih elemenata za privravanje.

10