You are on page 1of 1082

ACTA

APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM

OFFICIALE

A N . E T VOL. L X X X V I

TYPIS

VATICANIS

M-DCCCC-LXXXXIIII

A n . et vol. L X X X V I

N.

7 Ianuarii 1994

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE DECRETALES
B e a t a Claudina T h v e n e t Sancta decernitur et definitur.

IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra opera bona et


glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est (Mt 5, 1 6 ) . Politicis motibus,
socialibus agitationibus vique sub versa in natione, Beata Claudina Thve
net fidei caritatisque lumen effudit, fideliter Dei voluntatem faciendo et
odium venia restinguendo, superbiam humilitate, nimium sui amorem
proximi dilectione, praesertim iuvenum feminarum, quarum fuit ipsa
tenerrima mater et sapiens institutrix.
Haec Domini digna discipula, quae prorsus bene de mulierum h u m a n a
christianaque progressione meruit, Lugduni die xxx mensis Martii anno
MDCCLXXiv Filiberto Thvenet et Maria Antoniola Guyot, opulentis mercatoribus, n a t a est. Postquam a Benedictinis monialibus abbatiae S. Petri in
stituta est, domum revertit ibidemque lenis, facilis promptaque multum
fratribus sororibusque profuit. Eius iuventutis tranquillitas Gallicis rerum
commutationibus vehementer affecta est, cum Lugduni deflendos eventus
experta est a regiminis copiis obsessi cumque impotens neci interfuit duo
rum suorum fratrum, qui antequam necarentur hanc protulerunt cohortationem, quae in eius vita vestigium permanens reliquit: Claudina, ignosce
eis quemadmodum et nos ignoscimus . Inde, divina gratia sustentata suis
que sanctis propositis, sese ad medendum vulneribus dedidit, quae rerum
Gallica commutatio intulit. Pro comperto quidem cum haberet Dei ignorationem praecipuam esse causam aerumnarum populi, desiderium deferendi

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

E u m ad omnes in ipsius animo exstitit. Andrea Coindre presbytero iuvan


te, in puellas iuvenesque mulieres omnium ordinum se convertit, atque
usque ad vitae suae novissimos dies operam dedit ut Iesum ac Mariam
cognoscerent et amarent, ipsaeque, consentanea institutione imbutae, in
societatem immitterentur. Anno MDCCCXVI Providentiam S. Brunonis
condidit, locum scilicet ubi curabantur et colebantur derelictae puellae,
ipsaeque ad congruentem artem informabantur. Eodem anno interfuit in
stitutioni Piae Unionis Sacri Cordis , cuius fervida fuit praeses. Anno
MDCCCXVIII, mentem assequens P. Coindre, Congregationem Dominarum
Ss. Cordium Iesu et Mariae instituit, quae posthac vocata est Congrega
tio Religiosarum Iesu et Mariae , quamque canonice Administrator Apo
stolicus Aniciensis anno MDCCCXXIII comprobavit. Paulo post Beata, quae
interea nomen Mariam a S. Ignatio ceperat; religiosa vota nuncupavit et
Antistita generalis electa est, quod officium usque ad mortem sustinuit.
Cum ingenio, actuositate virtutibusque eximiis praestaret, magna cum pru
dentia Institutum suum rexit, divino auxilio prorsus innisa et fortis diffi
cultates sustinens, quae haud paucae fuerunt nec breves. Sorores suas quo
que instituendas egregie curavit, quas verbo et praesertim exemplo docuit
Dei voluntatem servare, Ecclesiam animasque amare, sui deditionem, Re
gulam observare. Deinde impulit suas ut veluti matres essent pro puellis
iuvenibusque mulieribus, quae earum curis concredebantur, atque omnes
aeque tractarent. Istud tantummodo sino: pauprrimas quasque, misrri
mas et male affectas anteponi: has utique valde diligite .
Suum apostolatum interiore vita, coniunctione cum Deo, continuata
precatione, erga Eucharistiam et Ss. Corda Iesu et Mariae pietate, gratiae
motibus parendo, aluit. Summa diligentia, perseverantia et spirituali delec
tatione christianas virtutes exercuit, fidem praesertim, spem et caritatem,
eaque perfectionis magnum gradum obtinuit. Inde a pueritia semper stu
duit vitam degere Domino dignam Eique in omnibus rebus placere. Quam
rem constat fuisse non tantummodo desideratam, sed propositum firmum
et effectivum officium, in quodam vitae genere explicatum, ad Dei gloriam
et ad Christi regnum aedificandum in illius temporis societate, ad miseri
cordiae spiritualis corporalisque opera facienda. Hunc ob morem Evangelio
accommodatum, iam in vita sancta habebatur atque eadem opinio per
mansit post mortem, quae Lugduni occurrit die III mensis Februarii anno
MDCCCXXXVII.

Canonizationis causa incohata est solummodo anno MCMXXVI atque re


bus peractis iure illius temporis statutis, Summus Pontifex Paulus P p . VI
die vi mensis Februarii, anno MCMLXXVIII, declaravit Matrem Mariam a
Sancto Ignatio heroum in modum exercuisse virtutes thologales, cardina-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

les hisque coniunctas. Post editum decretum super miro, Nos Ipsi, die iv
mensis Octobris anno MCMLXXXI, beatificationis ritum peregimus. Proxime,
Beatae Claudinae canonizationis causa, apud Curiam Mercedensem proces
sus canonicus celebratus est de mira sanatione quadam, quae anno
MCMLXXXVI acciderat et deprecationi eiusdem Beatae erat adscripta. Even
tu inquisito felici cum exitu, Nobis coram, die xi mensis Iulii anno
MCMXCII, decretum super miro prodiit. Deinde sententiis P a t r u m Cardina
lium et Episcoporum suffragantibus in Consistorio coadunatorum die xi
mensis Decembris subsequentis, statuimus ut canonizationis ritus Romae
die xxi mensis Martii anno MCMXCIII celebraretur.
Hanc igitur hoc die inter sacra diximus formulam: Ad honorem Sanc
tae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae chri
stianae incrementum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, beatorum
Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, m a t u r a deliberatione praehabita et
divina ope saepius implorata, ac de plurimorum F r a t r u m Nostrorum consi
lio, Beatas Claudinam Thvenet et Teresiam a Iesu "de los Andes" Sanctas
esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuen
tes eas in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In
nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
Quibus verbis dictis, has Litteras Decretales confici et expediri iussi
mus, ac de novis Sanctis earumque virtutibus sermonem habuimus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die primo et vicesimo mensis
Martii anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontifica
tus Nostri quinto decimo.
EGO IOANNES P A U L U S II
Catholicae Ecclesiae Episcopus
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.

Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 330618/753

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
SRIKAKULAMENSIS
In India nova conditur dioecesis Srikakulamensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad aptius fovendum evangelizationis opus in amplissimis Indiae fini


bus, Congregatio pro Gentium Evangelizatione, re mature perpensa audi
tisque pariter eorum, quorum interest, faventibus votis, censuit nuper
ibidem novam condendam esse dioecesim.
Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munere Pastoris et Patris universi
populi Dei, talem sententiam r a t a m habentes, summa Apostolica potestate
haec decernimus. A Visakhapatnamensi dioecesi separamus districtum civi
lem Srikakulam et sequentia loca, patrio sermone taluks nuncupata,
quae pertinent ad districtum civilem Vizianagram quaeque sunt: Paravathipuram, K u r u p a m et Cheepurupalli; ex iisque novam constituimus
dioecesim ab urbe principe eiusdem regionis Srikakulamensem appellan
dam,

quam

metropolitanae

Sedi Hyderabadensi

suffraganeam

facimus

atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus,


cuius limites iidem erunt ac districtus civilis Srikakulam et locorum
taluks , supra memoratorum, districtus civilis Vizianagram , firmis ma
nentibus ceteris limitibus.
Praeterea iubemus Episcopi cathedram poni in templo Sanctae Mariae
Misericordiae exstante in urbe Palakonda atque pro canonicis consulto
res dioecesanos eligi et adhiberi ad normam iuris; cetera vero secundum
canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum
Venerabilis Frater Georgius Zur, Archiepiscopus titulo Sestensis atque in
India Pronuntius Apostolicus vel ab eo delegatus sacerdos, factis nempe
necessariis facultatibus. Re autem acta, documenta exarentur sincerisque
exemplis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur.
H a n c denique Apostolicam Constitutionem nunc et in posterum r a t a m esse
volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die primo mensis Iulii, anno


Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evangel. Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 330616

II
DE PAR ANI A SUPERIORE
De Parania Superiore Praelatura territorialis ad statum attollitur dioecesis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Magna quidem cum sollicitudine id usque agere contendimus, ut res


catholicae commodius disponantur, quo religio atque pietas magis soli
dentur et latius proferantur. Nunc autem De Parania Superiore Praelatura
territoriali cogitamus, quae proximis temporibus haud mediocre cepit in
crementum. Quapropter cum Venerabilis Frater Adolfus Livieres Banks,
Paraguayae Episcoporum Conferentiae Praeses, postulavisset ut haec Prae
latura territorialis ad dignitatem attolleretur dioecesis, favente quoque Ve
nerabili Fratre Iosepho Sebastiano Laboa, Archiepiscopo titulo Zaraiteno
atque in Paraguaya Apostolico Nuntio, de consilio Congregationis pro Epi
scopis, his postulatis concedendum esse existimavimus. Itaque auctoritate
Apostolica Nostra suffulti quae sequuntur statuimus et decernimus. De
Parania Superiore Praelaturam territorialem statu condicioneque dioecesis
honestamus, iis servatis finibus quibus usque adhuc ipsa terminatur et
eodem retento pariter nomine, scilicet De Parania Superiore. Novae dioece
sis sedem in eadem urbe locamus quam Ciudad del Este appellant, templumque ibidem situm idemque Sancto Biasio dicatum, ad gradum evehi-

10

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mus Ecclesiae cathedralis. De Parania Superiore Episcopus iisdem fruetur


iuribus ceterisque rebus ac alii Praesules. Noviter conditam dioecesim me
tropolitanae Sedi Sanctissimae Assumptionis suffraganeam facimus eiusque
Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Sanctissimae Assumptionis pro
tempore subicimus. Consultores dioecesani deligantur ad iuris normam,
qui ipsi Episcopo assint consilio et opera. Mensam episcopalem constituent
Curiae emolumenta, fidelium stipes et temporalia bona quae ad eandem
Praelaturam pertinuerunt. Quoad seminarii institutionem aeque ac ad sa
cerdotium candidatorum cultum praescripta Congregationis de InstitutioneCatholica serventur. Iuvenes selecti ad studia perficienda R o m a m mittan
tur, si fieri potest. Simul atque dioecesis constitutio ad effectum deducta
erit, eo ipso clerus eidem Praelaturae adscriptus, novae dioecesi censeatur
incardinatus. Quod autem ad novae dioecesis regimen, administrationem
bonorum, Administratoris dioecesani sede vacante electionem, fidelium
iura, horum similia, pertinet, quae sacri canones praescribunt serventur.
Ad ea postremo explenda quae has per Litteras iussimus, Venerabilem
F r a t r e m quem memoravimus, eundemque in Paraguaya Apostolicum Nun
tium, legamus, factis facultatibus necessariis et opportunis etiam quemli
bet virum in ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re tandem
ad exitum perducta, documenta conficiantur, quorum sincera exempla ad
Congregationem pro Episcopis mittantur. Contrariis rebus minime efficien
tibus quibuslibet.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iulii, anno
Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

83 BERNARDINUS

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.


Antonius Macculi, Protonot. Apost. s.n.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 330311

Acta Ioannis Pauli Pp. II

11

III
RIVI NIGRI VALLENSIS SUP.
Distracto territorio a dioecesi Viedmensi nova constituitur dioecesis Rivi Nigri
Vallensis Superioris.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quo facilius atque fructuosius Rei publicae Argentinae gentes in regio


ne Rio Negro appellata habitantes evangelizan possint, Episcopus Viedmensis, audita Conferentia Episcopali Argentina, ob magnam illius eccle
siasticae circumscriptionis amplitudinem, loci difficultates et incolarum in
crementum, ab Apostolica Sede postulavit ut ab eadem dioecesi distracto
territorio, novae constituerentur Ecclesiae particulares. Quapropter, existi
mantes hoc in bonum animarum esse cessurum, audita favente sententia
Venerabilis Fratris Ubaldi Calabresi, Archiepiscopi titularis Fundani, in
Argentina Apostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis, pre
cibus concedere statuimus. Hinc, ex Nostrae Apostolicae potestatis et auc
toritatis plenitudine a dioecesi Viedmensi integrum distrahimus territorium
civilium regionum, vulgo departamentos appellatarum, General Roca et
El Cuy, ex eoque novam dioecesim Rivi Nigri Vallensis Superioris denominandam condimus, iisdem circumscriptam finibus, quibus memorati distric
tus, simul sumpti, lege civili in praesens terminantur. Novae dioecesis se
dem episcopalem in urbem General Roca dicta statuimus, cuius tem
plum paroeciale Deo in honorem Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo
dicatum ad gradum et dignitatem Ecclesiae cathedralis evehimus, per om
nia ceteris cathedralibus Ecclesiis exaequatam. Item eius Episcopum cete
ris Praesulibus Ordinariis omnino parem facimus. Novam dioecesim suffraganeam constituimus Ecclesiae Metropolitanae Sinus Albi et eius Episco
pum metropolitico iuri Archiepiscopi Sinus Albi subicimus. In ea quam
primum Collegium Consultorum instituatur, ad normam iuris, quod Epi
scopum adiuvet in regimine. Episcopi huius sustentationi congruae et
dignae provideatur Curiae emolumentis, fidelium oblationibus et portione
ei ob veniente ex divisione, ad normam canonis 122 Codicis Iuris Canonici
facienda, bonorum quae hucusque ad patrimonium dioecesis Viedmensis
pertinuerunt. Circa seminarii dioecesani constitutionem et formationem
candidatorum ad sacerdotium ius commune servetur, prae oculis habitis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

12

normis a Congregatione de Institutione Catholica propositis. Cum fieri po


terit selecti seminarii alumni R o m a m m i t t a n t u r philosophicis ac theologicis
disciplinis imbuendi, necnon sacerdotes ad studia ecclesiastica complenda.
Quod attinet ad novae dioecesis regimen, bonorum ecclesiasticorum admi
nistrationem, Administratoris dioecesani sede vacante electionem, fide
lium iura aliaque id genus, sacrorum canonum praescripta adamussim
serventur. Simul ac novae dioecesis constitutio erit ad effectum deducta,
sacerdotes Ecclesiae illi adscripti censeantur, in cuius territorio ecclesiasti
cum officium detinent; ceteri sacerdotes, clerici seminariique tirones Eccle
siae illi incardinati maneant vel incardinentur, in cuius territorio habent
domicilium. Acta et documenta quae ad constitutam dioecesim ad eiusque
clericos et forte ad bona temporalia respiciunt, a Curia Viedmensi ad Cu
riam Rivi Nigri Vallensis Superioris quam primum transmittantur. Ad
haec perficienda deputamus Venerabilem F r a t r e m Ubaldum Calabresi vel
gestorem actu Nuntiaturae Apostolicae, necessariis et opportunis factis
eisdem facultatibus etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemli
bet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congre
gationem pro Episcopis quam primum sincerum exemplar peractae exsecu
tionis actus mittendi. H a n c denique constitutionem Nostram nunc et in
perpetuum volumus vim habere, rebus contrariis quibuslibet minime
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo secundo mensis
Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

SB BERNARDINUS

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 330.563

Acta Ioannis Pauli Pp. II

13

IV
SANCTI CAROLI VURILOCENSIS
In Argentina nova conditur dioecesis Sancti Caroli Vurilocensis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

In hac beati Petri Cathedra constituti universi Dominici gregis spiritua


li bono atque regimini sedula navitate, iuvante Deo, nitimur providere.
Quam ob rem, cum Venerabilis F r a t e r Michael Stephanus Hesayne, sacro
rum Antistes Viedmensis, audita Conferentia Episcopali Argentina, ab hac
Apostolica Sede petivisset ut quodam distracto territorio a perampla cir
cumscriptione ecclesiastica sua nova dioecesis conderetur, Nos, favente
quoque eidem rei Venerabili Fratre Ubaldo Calabresi, Archiepiscopo titulo
Fundano, in eadem Natione Nuntio Apostolico, de consilio Congregationis
pro Episcopis admotae postulationi perquam libenter concedendum esse
putavimus. De plenitudine igitur Nostrae potestatis, consensu suppleto
eorum, quorum interest, vel qui sua interesse id putant, quae sequuntur
decernimus. A Viedmensi dioecesi separamus integrum territorium civilium
regionum, quae patrio sermone departamentos nuncupantur quaeque
sunt: Bariloche, Norquinco, Pilcaniyeu, 25 de Mayo et 9 de Julio, atque ex
ita distracto territorio novam constituimus dioecesim Sancti Caroli Vurilo
censis appellandam, quae iisdem limitabitur finibus, quibus memorati di
strictus, simul sumpti, ut civili lege exstant, praesens terminantur. Sic con
ditae Ecclesiae sedem in urbe San Carlos de Bariloche ponimus, ibique
exstans templum, Deo dicatum in honorem Beatae Mariae Virginis titulo
Nuestra Seora de Nahuel Huapi invocatae, ad gradum et dignitatem
Cathedralis Ecclesiae evehimus cuique propria insignia, privilegia et hono
res tribuimus.
Praeterea dioecesim Sancti Caroli Vurilocensis suffraganeam facimus
metropolitanae Sedi Sinus Albi cuius Metropolitae iuri subicimus Episco
pum pro tempore huius conditae dioecesis, factis eidem iuribus et oneribus
Episcoporum residentium propriis. Mandamus insuper ut quam primum ibi
Collegium Consultorum ad normam iuris constituatur qui Episcopo, consi
lio et opera, valido sint auxilio. Congruae quidem ac dignae sustentationi
Praesulis novae dioecesis provideatur Curiae emolumentis, fidelium obla
tionibus ac portione bonorum, quae ad normam canonis 122 C.I.C. eidem

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

14

obvenire debent quaeque hactenus ad patrimonium Viedmensis dioecesis


pertinuerunt. In iis autem quae respiciunt ad seminarii dioecesani aedifica
tionem atque ad sacrorum alumnorum institutionem, serventur praescripta
iuris communis, habita praesertim ratione normarum ac regularum a Con
gregatione de Institutione Catholica statutarum; suoque tempore selecti
seminarii dioecesani alumni philosophicis ac theologicis disciplinis imbuendi
necnon sacerdotes sua studia completuri, R o m a m mittantur. Quod vero
attinet ad conditae dioecesis regimen, bonorum ecclesiasticorum admini
strationem, dioecesani Administratoris sede vacante electionem, fidelium
iura et onera aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt ad amus
sim serventur. Atque simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta fuerit,
sacerdotes illi adscripti censeantur Ecclesiae in cuius territorio ecclesiasti
cum officium detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici seminariique alumni
incardinati maneant vel incardinentur Ecclesiae in cuius territorio legiti
m u m habent domicilium. Acta et documenta quae ad noviter constitutam
dioecesim eiusque clericos, fideles et forte bona temporalia respiciunt, a
Curia Viedmensi ad Curiam Sancti Caroli Vurilocensis, quam primum,
transmittantur. Haec, quae praescripsimus, perficienda committimus Ve
nerabili Fratri Ubaldo Calabresi, quem diximus, vel, absente eo, illi, qui
curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Argentina, eisdem tribuentes
necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar actus
peractae exsecutionis, cum primum fas erit, remittendi. H a n c denique Con
stitutionem Nostram nunc et in posterum r a t a m esse volumus, contrariis
quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die altero et vicesimo mensis
Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

EB BERNARDINUS

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco E8 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 330.564

Acta Ioannis Pauli Pp. II

15

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Servae Dei Paulae Montai Forns a S. Iosepho de Calasanctio Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Sanctum timorem Dei puellulas edo
cere cupio, ut familiae salvae fiant . Hoc erat effatum, quo Serva Dei
Paula Montai Forns etiam apostolicas suas definiebat partes, quas scilicet,
ut mulieres proveheret et salvae ita familiae fierent societasque transformaretur, omni humana et christiana educatione puellulis et adulescentibus
tradita, ad effectum adduxit. Negotium illo tempore urgens nostroque
adhuc praesens.
Haec Venerabilis Serva Dei in oppido Hispanico Arenys de Mar die
xi mensis Octobris n a t a est anno MDCCXCIX, primo loco genita a Raimundo
Montai et Vincentia Forns, qui, ambo in viduitate olim relicti, alteris
iustis nuptiis deinde inter se sunt iuncti, a quibus bene secundum instituta
Evangelii educata est. Mortuo patre, cum opus arcariae inire adulescens
coepisset, laborem in se experiens, dilucide ac perspicue intellexit mulierum
integram progressionem in civili

societate et in Ecclesia comparandam

esse, magno spectato momento et effectu earum apud familiam et societa


tem iam ad machinalem industriam artemque pertinentes; sed opportuna
in mulieribus educatio adhuc desiderabatur. Docilis ad gratiam, cum ad id
opus a Deo vocari consciret, anno MDCCCXXIX, victis socialibus et politicis
illius temporis difficultatibus, opum oeconomicarum expers ab Arenys de
Mar ad oppidum Figueras se transtulit, primumque ludum ibi pro
puellulis aperuit, amplis provisis educationis rationibus ad memorata pro
posita accommodatis. Studiosa animorum puellularum et adulescentium,
futurarum matrumfamilias, multis difficultatibus fortiter restitit, ut Scho
las eiusdem generis variis in locis aperiret probeque ordinaret. Cum chari
smate Sancti Iosephi de Calasanctio omnino cohaerens, inde ex quo in
Figueras domicilium collocavit, secundum eius ipsius religiositatem et
Regulas vivere cupiebat; annoque MDCCCXXXXVII in oppido Sabadell,
adiuvantibus Clericis Regularibus Pauperibus Matris Dei Scholarum Pia
rum, suam in Schola Pia operam inclusit, ubi eo ipso anno Paula primaeque eius sociae die II mensis Februarii vota ut Filiae Mariae Scholarum

16

Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Piarum nuncupaverunt, addito tribus votis religiosis voto docendi. Congre


gatio anno MDCCCLI ab Episcopo Gerundensi est approbata, eademque a
Pio P p . I X , ve. me., ad gradum pontificium evecta comprobata est anno
MDCCCLX.

Ea igitur Serva Dei prima fuit, quae saeculo xix primam Hispanicam
mulierum Congregationem populari indole distinctam unique educandi mu
neri t o t a m traditam condiderit. Primo Capitulo, quod anno MDCCCXXXXVII
est celebratum, illa neque antistita generalis electa est, neque generalis
consultrix. Septem per annos, quos magistra novitiarum in oppido
Sabadell transegit (MDCCCLII-MDCCCLIX), peculiarem in modum sanctitate
virtutum religiosarum splenduit, testibus fere centum novitiis, quae illis
annis formatae sunt. Tertium temporis spatium (MDCCCLIX-MDCCCLXXXIX),
quo Olesae Montis Serrati vixit, refertissimum fuit exemplis virtutum et
sanctitatis vitae, quemadmodum iugiter apud Communitatem et inter
alumnas omnesque loci incolas Serva Dei ob suam fidei rationem, ob su
pernaturalem omnium rerum visionem, ob extraordinariam humilitatem
omnemque virtutum usum notissima fuit. Inde a sodalitate in Figueras
condita vitam vixit fide firma et operosa, omnibus vitae eventibus acceptis
perinde atque ab ipso Deo Patre allatis. Pariterque collustrabatur caritatis
ardore, vi spei ac fiduciae, magno orationis spiritu, pietate, qua sacrae
intererat celebrationi mysteriorum Dei, necnon amore erga B. V. Ma
riam. Eucharistiae devotissima, id Sacramentum agnoscebat et animarum
sanctificationis causam esse et Sacrificium honorem Deo tribuens eum
que placans. H a s sancte coluit virtutes: prudentiam t u m Congregationis
vita navitateque apostolica moderanda et ordinanda, t u m absque anno
MDCCCXXXXVII haud facili rerum statu ferendo; fortitudinem doloribus cruciatibusque patienter et mansuete perferendis, quibus implicabatur vita
eius; temperantiam animique moderationem bono animo paupertate susci
pienda vitaeque austeritate; ipsamque iustitiam iis Deo reddendis, quae
Dei erant, proximo autem praestandis propriis. Institutorium eius opus
ex ipsa iustitia sociali et christiana erga mulieres servanda manabat. Hu
militatem, quam memoravimus, et oboedientiam, neutiquam theoretice,
sed heroum in modum in cotidianis eventibus coluit socialique in ambitu.
Postremis annis vero contemplationis studio flagravit. Postquam acerbum
sustulit morbum, eam, iam magna sanctitatis fama fruentem, ad se Deus
vocavit die xxvi mensis Februarii, anno MDCCCLXXXIX,
Canonizationis Causae initium factum est in dioecesi Barcinonensi anno
MCMLVii. Omnibus expletis iure statutis, in conspectu Nostro die xxvin
mensis Novembris anno MCMLXXXVIII Decretum de virtutibus heroum

17

Acta Ioannis Pauli Pp. II

in modum ab eadem Serva Dei cultis editum est. Iudicialiter ad Curiam


archiepiscopalem Bellohorizontinam cognitum est (MCMXCI-MCMXCII) de
coniecta quadam curatione, quae divinitus effecta anno MCMLXV dicebatur,
deprecante Serva Dei, pro Brasiliensi muliere Scholarum Piarum sodali;
deinde die xxi mensis Decembris anno MCMXCII pro secundo eiusmodi
inspectionis exitu Decretum promulgatum est super miro . Quare simul
statuimus, u t Beatificationis ritus die xvin mensis Aprilis anno MCMXCIII
Romae celebraretur. Hodie igitur ad Basilicam Petrianam inter Sacra hanc
beatificationis formulam elocuti sumus: Nos, vota Venerabilium F r a t r u m
Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Richardi Mariae
Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis et Francisci Macharski, Archie
piscopi Cracoviensis, necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu,
multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanc
torum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Ve
nerabiles Servi Dei Ludovicus a Casaurea, Paula Montai Forns a Sancto
Iosepho Calasanctio, Maria Angela Truszkowska et Faustina Kowalska,
Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum die ipsorum
natali: Ludovici a Casaurea die tricesimo mensis Martii; Paulae Montai
Forns a Sancto Iosepho Calasanctio die vicesimo sexto Februarii; Mariae
Angelae Truszkowska die decimo Octobris et Faustinae Kowalska die
quinto mensis Octobris in locis et modis iure statutis, quotannis celebrari
possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
Cum vero eorundem caelitum Beatorum claris christianae ac religiosae
vitae ipsimet permoveremur speciminibus nec sine iustissima quidem reremur causa iisdem plurimum adiutum iri universum Dei Populum atque
Ecclesiae per terras coetum disseminatum, adgressi alacriter habere ora
tionem sacram sumus qua non modo praefulgentem illorum recensuimus
vitam virtutumque magnitudinem verum opportunitatem eorum doctrinae
inculcavimus praesentibus praesertim in generis humani adiunctis. Pie eos
deinde primi sumus religioso adfectu venerati precibusque fusis pro omni
orbe eiusque necessitatibus precati.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvin
mensis Aprilis, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 326.582

18

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Venerabili Dei Servo Ludovico a Casaurea Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Caritas Christi urget nos (2 Cor 5,
14). Dilectio quam Christus humanitati in sua morte rdemptrice demon
stravit quamque omnibus hominibus, peculiariter per Eucharistiae sacra
mentum adhuc donare pergit in quo t o t u m bonum spirituale Ecclesiae con
tinetur (cf. Presbyterorum ordinis, 5), appetitio visque fuit indefessae ope
rae caritatis Venerabilis Ludovici a Casaurea, qui singularis fuit Frater
Minor itemque eximius Ecclesiae Neapolitanae filius.
Hac vulneratus dilectione, dum divinam Eucharistiam adorabat, novus
homo factus est in Christo, usque ad discessum beatum de hac vita
uno perductus studio non sibi vivendi sed ei qui pro nobis mortuus
est et resurrexit (cf. 2 Cor 5, 15) et cuius amor omnem creaturam com
plectitur.
Casaureae ortus, in Neapolitana provincia, a Vincentio et Candida Zenga, die xi mensis Martii anno MDCCCXIV, Archangelus Palmentieri anno
MDCCCXXXII

inter F r a t r u m Minorum sodales est receptus, quos in vicino

conventu oppidi, quod Afragolam vocant, cognoverat. Presbyterali ordina


tione anno MDCCCXXXVII suscepta, P . Ludovicus plerumque se studio dedit
et institutioni philosophiae, mathematicae et physicae. Gratia deinde per
motus, quae ardorem caritatis pro Christi pauperibus in eo concitaverat,
socialibus pariter necessitatibus compulsus, Venerabilis Ludovicus S. Pauli
sibi sumpto proposito: Omnibus omnia factus sum (1 Cor 9, 22), ab an
no MDCCCXLVII complura caritatis opera incohavit, quae omnia ab ardenti
amore erga Christum et omne genus patientes manabant.
In suo Testamento, anno MDCCCLXXVII, P. Ludovicus magna cum simpli
citate confessus est: Dominus dulcissimo amore ad se vocavit et intermi
n a t a caritate me in vitae itinere direxit... Iesu Christi amor cor meum vulneraverat, latus meum et meas manus, pedes meos, corpus meum., atque
semper clamabam: a u t amor a u t amore mori! . Dei amor flamma fuit quae
magnum incendium concivit in huius flagrantis testis de Patris misericor
dia corde. Ipse non solummodo dilectionem pro pauperibus declaravit, sed
Ioannis Apostoli servans mandatum: Non diligamus verbo neque lingua,
sed opere et veritate (1 Io 3, 18), eandem in servitium pro quovis huma
no derelictu proque aperta paupertate vertit.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

19

Sanctos imitans, qui difficilibus temporibus a muneribus aetatis suae


non se subtraxerant, officia consulto sustinuit pro sui temporis societate,
peculiariter pro paupertatis gravibus generibus, qua ipsa premebatur,
corde cum misericordi in suae gentis eventus resque infelices cotidianas
descendens.
In eo fuit et operata est boni Samaritani caritas, qui omni homini
adest in corpore et in spiritu sauciato eique spem tribuit atque consolatio
nem (cf. Messale Romano, 2 ed. italiana, Roma 1983, Prefazio comune
VIII). Institutum ideo condidit Opera degli Accattoncelli vocatum, ut
adulescentes Neapolitani vagantes reciperentur, hospitia condidit pro
surdis mutisque, caecis, senibus, pupillis et strumosis; ephebea condidit,
scholas, officinas typographicas, colonias agrestes, mensas, musicorum
globos, aliaque complura quae cor, tanquam mare latissimum, ei suadebat.
Ut catholicus cultus proveheretur Neapoli Academiam Religionis et
Scientiae instituit, aliaque provida culturalia opera, eximiis illius aetatis
iuvantibus hominibus.
a

Cum conscius sibi esset Africam esse Africae convertendam , Neapoli


clara Collegia Parvulorum Nigrorum condidit, ut Afri adulescentes chri
stiana doctrina imbuerentur, quos ipse praecones voluit in eorum immensa
Continenti.
Tempora praecurrens Concilii Vaticani I I , Laicorum apostolatum pro
vexit atque Actionis Catholicae, praeter Ordinem Franciscalem Saecula
rem, ex cuius gremio actuosissimos adiutores in caritatis operibus assump
sit, quibuscum duas Congregationes religiosas instituit, F r a t r u m scilicet
Caritatis vel Ravorum et Sororum Franciscalium a Sancta Elisabeth vel
Ravarum.
Ab innumeris iis defletus quos beneficiis affecerat, caritatis apostolus
Neapoli obiit, die scilicet xxx mensis Martii anno MDCCCLXXXV.
Societati a Deo seiunctae et ab Evangelio aversae, Venerabilis P. Ludo
vicus a Casaurea miraculum credibile reddiderat amoris qui spem felicioris
vitae certam reddit. Miraculum quoddam fuit ipse suis aequalibus, Dei
homo quemadmodum Beatus Bartolus Longo scripsit qui in mente
sua Franciscum Asisiensem effingebat et in corde Vincentium de Paul .
Ludovicus a Casaurea exemplar est ad nostram aetatem accommoda
t u m contentionibus et discordiis laceratam (Messale Romano, Preghiera
eucaristica della Riconciliazione I I , Prefazio), et Ecclesiae quae eundem re
spicit veluti laetum pacis reconciliationisque nuntium, qui vi actuosae suae
caritatis, nos ad germanas ecclesiales communitates aedificandas compellit,
in quibus caritas floreat in laetitia et in spei certis definitisque signis.

20

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

T a n t a fuit sanctitatis fama qua Dei Servus afficiebatur, ut eius canoni


zationis Causa, eodem anno quo mortuus est agi coepta sit, apud curiam
Neapolitanam. His expletis quae ius praecipiebat, die xin mensis Februarii
anno MCMLXIV Summus Pontifex Paulus VI Ludovicum a Casaurea heroum
in modum exercuisse virtutes thologales, cardinales et iisdem coniunctas
declaravit. Felici deinde exitu mira coniecta sanatio pervestigata est, quae
accidit Salerni anno MDCCCLXXXV. Nobis coram die xi mensis Iulii anno
MCMXCII, super miro decretum prodiit. Deinde decrevimus ut ritus beatifi
cationis Romae celebraretur die xvm mensis Aprilis sequentis anni.
Hodie igitur inter sacra hanc diximus formulam: Nos, vota F r a t r u m
nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Richardi Mariae
Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis et Francisci Macharski, Archie
piscopi Cracoviensis necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu,
multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanc
torum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Ve
nerabiles Servi Dei Ludovicus a Casaurea, Paula Montai Forns a Sancto
Iosepho Calasanctio, Maria Angela Truszkowska et Faustina Kowalska,
Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum die ipsorum
natali: Ludovici a Casaurea die trigesimo mensis Martii; Paulae Montai
Forns a Sancto Iosepho Calasanctio die vicesimo sexto mensis Februarii;
Mariae Angelae Truszkowska die decimo mensis Octobris et Faustinae Ko
walska die quinto mensis Octobris in locis et modis iure statutis, quotannis
celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quod autem
decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim habere, contrariis
rebus minime efficientibus quibuslibet.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvm
mensis Aprilis anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 328.504

Acta Ioannis Pauli Pp. II

21

III
Venerabili Servae Dei Mariae Angelae Truszkowska Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Qui evangelica consilia profitentur,
Deum qui nos prior dilexit (cf. 1 Io 4, 10) ante omnia quaerant ac diligant
et in omnibus rerum adiunctis fovere studeant vitam absconditam cum
Christo in Deo (cf. Col 3, 3), unde profluit et urgetur proximi dilectio in
salutem mundi Ecclesiaeque aedificationem

(CONC. OECUM. VAT.

II, Perfec

tae caritatis, 6).


In Dei dilectione, qua arcta cum Christo coniunctione alebatur, conti
nenti pariter deprecatione, ferventi in Eucharistiam pietate, sui spiritalis
aedificii suique simul operis caritatis in parvos pauperesque quorum fuit
ipsa mater et benefica dispensatrix et vitae clarum exemplar, posuit fun
damentum Venerabilis Serva Dei Maria Angela Truszkowska (quae saecu
lari nomine Sophia Camilla vocabatur).
Testis haec germana Evangelii in urbe Polona Kalisz quod Russi moderabantur, die xvi mensis Maii anno

MDCCCXXV

pientissimis parentibus orta

est. X V I annos nata tabe est correpta, quapropter Helvetiam ut curaretur


petiit, ubi

annum commorata est. Varsaviam

rgressa, in secessu egit

vitam et caritatis opera exercuit, in ea cogitatione versans ut se Domino


devoveret. Anno

MDCCCLIV

pueros derelictos in asylo quodam infantium

colligere incohavit; subsequenti anno Tertio Ordini Franciscali nomen de


dit, spiritus moderatorem, exinde usque ad mortem, beatum Honoratum
Kozminski

de Biala Podlaska Ordinis F r a t r u m Minorum Capuccinorum

habens.
Augescentibus in dies necessitatibus, anno

MDCCCLV

una cum consobrina

Chlothilde Ciechanowska in asylum se contulit, quod condiderat, ut una


cum iis quibus adsidebat vitam duceret, cum pueris scilicet derelictis, pau
peribus et vitae segregibus.
Quandoquidem aliae Tertio Ordini adscriptae cum ea sese coniunxerant, Congregationem Tertii Ordinis Franciscalis constituerunt, sub titulo
S. Felicis a Cantalice, quae continuo valde increbruit.
In Congregatione regiminis officia sustinuit, cum muneribus iuncta
esset Instituti rectricis, noviciarum magistrae, generalis antistitae et novae
communitatis spiritus moderatricis. Veluti antistita generalis Institutum

22

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rexit et materna sollicitudine Sorores colendas prosecuta est, quas ad ope


ram navandam pro pauperibus concitabat, caritate cum pietate coniuncta.
Necessitatibus sui temporis prompto studiosoque animo subvenit, in
pauperes et egenos omnimodis alacer atque assidua Christianas virtutes
exercuit et vota religiosa Instituti regulasque servavit, perfectionis altum
consequens fastigium.
Postremos vitae suae xxx annos Cracoviae transegit in recessu atque
precationibus dedita. Gravi morbo tandem correpta est, quem fortitudine
et aequo animo sustinuit. Die x mensis Octobris anno MDCCCXCIX, meritis
onusta et sanctitatis fama insignis, vitam aeternam ingressa est, quam
semper appetivit.
Canonizationis Causa incohata est processibus canonicis celebratis apud
Cracoviensem Curiam, informativis scilicet ab anno MCMXIX ad MCMLI, apo
stolicis ab a. MCMLXVII ad MCMLXIX.

Die n mensis Aprilis anno MCMLXXXII Nobis coram decretum prodiit,


quo Venerabilem Servam Dei agnovimus heroum in modum virtutes tho
logales, cardinales iisque coniunctas exercuisse. Apud Curiam Buffalensem
celebratus erat processus canonicus de mira quadam sanatione, quae anno
MCMLXXXIV acciderat, Venerabilis huius Servae intercessioni attributa.
Eventu sueto more excusso, Nobis coram die ix mensis Iulii anno MCMXCII
decretum super miro editum est. Statuimus ergo ut sollemnis beatificatio
nis ritum Romae die xvm mensis Aprilis subsequenti anno celebraretur.
Hanc igitur hoc die inter sacra diximus formulam: Nos vota Venerabi
lium F r a t r u m Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,
Richardi Mariae Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis et Francisci
Macharski, Archiepiscopi Cracoviensis necnon plurimorum aliorum Fra
trum in episcopatu multorumque Christifidelium explentes, de Congrega
tionis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facul
t a t e m facimus ut Venerabiles Servi Dei Ludovicus a Casaurea, Paula Mon
tai Forns a Sancto Iosepho Calasanctio, Maria Angela Truszkowska et
Faustina Kowalska, Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque
festum die ipsorum natali: Ludovici a Casaurea die tricesimo mensis Mar
tii; Paulae Montai Forns a Sancto Iosepho Calasanctio die vicesimo sexto
mensis Februarii; Mariae Angelae Truszkowska die decimo mensis Octobris
et Faustinae Kowalska die quinto mensis Octobris in locis et modis iure
statutis, quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus
Sancti .
Complurium horum caelitum iuvat memorare virtutes qui quadam ne
cessitudine coniunguntur et inter se colligantur. S. Felicis a Cantalicio res

Acta Ioannis Pauli Pp. II

23

gestae, ad quem se rettulit haec beata, omnino sunt Romae notae, qui to
t a m Urbem peragrare solebat solamen comportans et franciscalem laeti
tiam. Beatus Honoratus quoque est recensendus qui complura patravit
multosque ad Dei servitium convertit. Ipsa denique beata Maria Angela,
praeterita haec veluti ob oculos habens, Evangelii semitas mirum in mo
dum est perscuta, exemplumque hodiernae aetati clarum ea exhibetur.
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim
habere, contrariis rebus minime officientibus quibuslibet.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die unde
vicesimo mensis Aprilis anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 8 Sigilli
In Secret. Status tab., n, 326.837

IV
Venerabili Servae Dei Columbae Gabriel Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Quamdiu fecistis uni de his fratribus
meis minimis, mihi fecistis (Mt 25, 40). Singularis haec evangelica Iesu ac
fratrum identitas peculiarem habuit congruentiam in vita Matris Columbae
Gabriel, quae viginti sex annos (1874-1900) egit Domino dedita in vita mo
nasteriali et totidem in vita activa, fratribus egenis prorsus serviens.
Venerabilis haec Serva Dei Stanislaopoli orta est, in Galicia Austriaca,
die III mensis Maii anno MDCCCLVIII, a piis parentibus Rodulfo et Agnete
Rawski, ad Polonicos nobiles agrorum possessores pertinentibus. Ad bap
tismalem fontem nomina ei indiderunt Ioannam Mathildem. Post ludum,
scholas superiores frequentavit in claro Monialium Benedictinarum Leopolitanarum ephebeo, ubi celeriter assuevit ad austeram illam vitae rationem,
cupidine impulsa se praeparandi quam optime ad Iesu serviendum in par
vis ac iuvenibus. Eius studiorum exitus egregii fuerunt et anno MDCCCLXXVI
iam praeceptrix erat in ludo: amplum curriculum eam manebat, sed Domi
nus corde eius egebat eiusque intellegentia ut ad se multas traheret
animas.

24

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

I a m enim die xxx mensis Augusti anno MDCCCLXXIV candidum induit


novitiae velum, Sororis Columbae nomine capto apud easdem Moniales Be
nedictinas, quae intra sacri coenobii parietes eam in laetitia et in virtute
crescere viderant.
Iniit ita, sanctum Benedictum sequens, suum perfectionis atque immolationis Domino iter in deprecatione, in silentio, in paenitentia pro sua et
aliorum sanctitate. In suorum religiosae munium diligenti exsecutione ea
delectabatur pace, quam Iesus t a n t u m tribuere potest.
Brevi decursu temporis, ab anno scilicet MDCCCLXXXIX ad annum
MDCCCXCVII, munera ei concredita sunt antistitae, dispensatricis, novitia
rum magistrae, abbatissae. Totam seipsam dedidit auctui materiali atque
spiritali monasterii et pauperum auxilio qui, cotidie et numerosiores
usque, ob duram socialem temporis condicionem, monasterii ostium p u t a
bant adiutorium quaerentes et victum. Etsi egregie sua sustinebat offi
cia, falsas atque calumniosas subiit interpretationes, propter quas induc
ta est ad suum monasterium relinquendum ac R o m a m petendam die xxi
mensis Aprilis anno MCM, permissu Auctoritatis Ecclesiasticae Leopolitanae.
Exspectans dum Dominus novum eius iter illuminaret, Mater Columba
non se in seipsam abdidit suis doloribus conficiendam, sed in vicis Prati ac
Testacelo appellatis in catechesim tradendam incubuit, in assiduitatem
praebendam aegrotis ac moribundis et in puerulos curandos custodiae
expertes parentum in operibus versantium. Ad haec omnia se contulit
usque ad annum MCMVIII, donec nempe Dominus eam voluit Conditricem
Congregationis Sororum Benedictinarum a Caritate, necnon Operis socialis,
Domus-Familiae appellatae pro puellis operariis pauperibus seu solis, et a
suis familiis longinquis.
Venerabilis Serva Dei fuit eis missionaria, mater et famula, laborem
comparans opere destitutis, qui eas praestaret t u t a s in tempus futurum.
Cum puellis vitam communicavit omniaque eis obtulit, laeta in maxima
paupertate ipsa vivere, dummodo illas felices redderet.
Cum suis Sororibus non solum inter puellas operaras apostolatum ex
plicavit, verum etiam inter aegrotos, puerulos, in paroeciis, quandoquidem
caritas Christi urget semper, ubique et erga quemlibet. Clara sanctitatis
fama mortem obiit die xxiv mensis Septembris anno MCMXXVI, Centumcellulis, quae pauperrimus tunc erant vicus Romanus, ubi plenis manibus
fructus profuderat suae caritatis inter egentium omne genus. Sororibus suis
testamentum spiritale reliquit ut suum munus exsequerentur cum fervore
et amore et caritatem facerent in omnes .

Acta Ioannis Pauli Pp

II

25

F a m a sanctitatis perdurante, anno MCMLXXXIII initium cepit Canoniza


tionis Causa. Rebus peractis iure statutis, die x mensis Iulii anno MCMXC
coram Nobis promulgatum est decretum super Servae Dei virtutibus heroi
cis. Interim apud Curiam Patavinam actus est processus canonicus super
mira coniecta sanatione, effecta in valetudinario oppidi Cittadella anno
MCMLXXXII. Casu inspecto prospero cum eventu, die xxi mensis Decembris
anno MCMLXXXII promulgatum est decretum super miro.
Decrevimus porro ut Beatificationis ritus die xvi mensis Maii insequen
tis anni celebraretur.
Hodie igitur Romae, in Vaticana Basilica, inter sollemnem eucharisti
cam liturgiam, hanc pronuntiavimus formulam: Nos, vota F r a t r u m No
strorum Henrici Cardinalis Schwery, Episcopi Sedunensis, Francisci Gar
nier, Episcopi Lucionensis, Camilli Cardinalis Ruini, Vicarii Nostri pro
Romana Dioecesi, et Peregrini Thomae Ronchi, Episcopi Civitatis Castelli,
necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu multorumque christifi
delium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Aucto
ritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Mau
ritius Tornay, Maria Aloisia a Iesu Trichet, Columba Ioanna Gabriel et
Florida Cevoli Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque
festum: Mauritii Tornay die undecima mensis Augusti; Mariae Aloisiae a
Iesu Trichet die septima mensis Maii; Columbae Ioannae Gabriel die vice
sima quarta mensis Septembris et Floridae Cevoli die duodecima mensis
Iunii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine
Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem statuta hic sunt, volumus
et nunc et in posterum tempus vim habere, contrariis rebus quibusvis nihil
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum sub anulo Piscatoris, die xvi
mensis Maii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n 330 414

26

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Templum Deo dicatum in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae, in archidioecesis Minscensis LatinorumMohiloviensis Latinorum loco
vulgo Budslaw appellato, ad Basilicae Minoris gradum evehitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Inter paroeciales aedes in cara terra
Bielorussica exstructas, sanctuarium illud Deo dicatum in honorem Beatae
Mariae Virginis in Caelum Assumptae in pago vulgo dicto Budslaw, struc
turae genere et momento historico, at potissimum religionis cultu, dudum
eminet. Cum vero Venerabilis Frater Casimirus Swi^tek, Archiepiscopus
Minscensis Latinorum-Mohiloviensis Latinorum, postulaverit ab Apostolica
Sede, suum communeque cleri et populi christiani votum proferens, ut
templum, quod diximus, ad Basilicae Minoris gradum et dignitatem, pri
m u m in illa archidioecesi, in perpetuum eveheretur, Nos huic petitioni
libenti animo sumus obsecuti. Congregationis igitur de Cultu Divino et
Disciplina Sacramentorum consultu deque Apostolicae potestatis Nostrae
plenitudine, harum Litterarum vi, statuimus, ut sacra aedes Deo consecra
ta in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae in loco vulgo
Budslaw appellato ad titulum ac dignitatem Basilicae Minoris evehatur,
omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus
rite competunt.
Mandamus praeterea ut ea serventur quae secundum Decretum De ti
tulo Basilicae Minoris , die ix mensis Novembris, anno MCMLXXXIX datum,
servanda sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XI
mensis Iunii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 326.270

27

Acta Ioannis Pauli Pp. II

VI
Templum Deo dicatum in honorem sanctae Annae in loco vulgo Varennes
appellato, in dioecesi Sancti Ioannis-Longoliensi, ad gradum Basilicae Minoris
evehitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles qui provinciam Quebecensem incolunt peculiari profecto modo, ut probe novimus, a tribus iam
saeculis sanctam Annam clara veneratione prosequuntur. Venerabilis Fra
ter Bernardus Hubert, Episcopus Sancti Ioannis-Longoliensis, hanc pieta
tem alere ac fovere cupiens, cleri populique vota et preces interpretatus,
petiit ut ecclesia paroecialis Sanctae Annae dicata in loco vulgo Varennes
sita ad dignitatem Basilicae Minoris eveheretur. Cui petitioni libenti animo
obsecundantes, Nos, de Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sa
cramentorum consultu atque Apostolicae potestatis Nostrae plenitudine,
harum Litterarum vi, statuimus ut sacra aedes quam diximus ad titulum
ac dignitatem Basilicae Minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privi
legiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt.
Mandamus praeterea ut ea serventur quae secundum Decretum De ti
tulo Basilicae Minoris , die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX datum,
servanda sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.
Confidimus sane fore ut fideles Quebecensis provinciae ad sanctam
Annam colendam magis magisque incitentur.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvm
mensis Iunii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco & Sigilli
In Secret. Status tab., n. 326.938

28

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII
Memoriae proditur Summum Pontificem Ioannem Paulum Pp. II per Apostolicam visitationem in Hispania die XIV mensis Iunii anno MCMXCIII pretioso
diademate coronavisse imaginem beatae Mariae Virginis titulo Nuestra Seora
de los Milagros , quae in franciscali monasterio de la Rbida nuncupato
pie colitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Inter Apostolicam Nostram Visitatio
nem in Hispania hoc anno die xiv huiusce mensis Iunii perquam libenter
excipientes preces, quas Venerabilis Frater Raphael Gonzlez Moralejo,
Episcopus Onubensis, litteris die xi mensis Ianuarii anno MCMXCI datis, no
mine quoque gregis sui Nobis porrexerat, pretioso diademate benedictione
sacrato redimiimus gratiosam imaginem Beatae Mariae Virginis titulo
Nuestra Seora de los Milagros , quae in Franciscali monasterio de la
Rbida nuncupato pie custoditur. Antiquus quidem et peculiaris est cul
tus, quo fideles loci Palos de la Frontera , ubi memoratum coenobium
exstat, iam sub finem X I V saeculi eandem Virginem prosequuntur tam
quam caelitem P a t r o n a m suam; constat praeterea illum praefectum classis
Christophorum Colombo tribus navibus novum mundum petiturum eius
impetrasse auxilium ac postea nonnullos Hispaniae reges necnon haud pau
cos moderatores Civitatum Americae meridianae istuc advenisse eam vener a t u m . Nunc vero ut huius sollemnis coronationis memoria in posterum
perennis vigeat ac pariter indicetur fidelium voluntas praecelsam Dei
Genetricem diligendi ac sequendi utpote solidissimam omnium spem atque
ad caelum tutissimam viam, audita antea Congregatione de Cultu Divino
et Disciplina Sacramentorum, has Apostolicas Litteras dari iubemus, testes
verissimas t a m fausti ac felicissimi eventus, contrariis quibuslibet rebus
non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvm
mensis Iunii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret.. Status tab.., n. 330.046

Acta Ioannis Pauli Pp. II

29

VIII
Sanctuarium Sanctae Mariae Gratiarum, quod in Mediolanensi urbe exstat, ad
Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Mediolani, in nobili et amplissima Ita
liae urbe, inter claras sacras aedes refulget Sanctuarium Sanctae Mariae
Gratiarum: templum toto in orbe terrarum celeberrimum ob mira artis
opera illorum maxime virorum Leonardi picturis et Bramantis architecti;
ad quod vero Mediolanenses cives iam inde a saeculo X V I frequentes acce
dunt praesertim in adversis temporibus sicut evenit anno MDCLX, quo letali
saeviente peste incolae civitatis caelesti auxilio Deiparae Virginis a t a n t a
calamitate liberati sunt. Praeterea constat eandem ecclesiam, quam sodales
Ordinis F r a t r u m Praedicatorum pie custodiunt, notum esse centrum spiri
tualis ac liturgicae vitae atque ministerii reconciliationis. Qua re, cum Ve
nerabilis Frater Noster Carolus Maria S.R.E. Cardinalis Martini, Archiepi
scopus Metropolita Mediolanensis, litteris die i mensis Decembris superiore
anno datis, etiam cleri populique sui nomine petiverit ut templum idem
titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestaremus, Nos, peculiare benevo
lentiae signum dilectis filiis Mediolanensibus cupientes praebere, t a m soller
tia ac dignissimi Pastoris precibus perquam libenter obsecundandum esse
putamus. E sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina
Sacramentorum, quam ratam habemus, Apostolica Nostra potestate, ha
rum Litterarum virtute perpetuumque in modum sanctuarium, de quo
mentionem fecimus, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoramus, omni
bus factis iuribus atque liturgicis concessionibus, quae ecclesiis hoc nomine
insignitis rite competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum
De titulo Basilicae Minoris die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX
editum, servanda sunt. Has denique Litteras sive nunc sive in posterum
ratas esse foreque volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxn
mensis Iunii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 328.385

30

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IX
Templum paroeciale Sancti Antonii de Padova, quod in urbe Rybnik intra
fines archidioecesis Katovicensis exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Romanorum Pontificum Decessorum
Nostrorum haerent es vestigiis, singularibus quidem titulis ac privilegiis
honestare solemus praeclara templa, quae in catholico orbe ceteris antecel
lunt. Inter haec optimo iure recensendum esse videtur templum paroeciale
Sancti Antonii de Padova, quod exstat in Rybnik , antiqua Poloniae
urbe industriis carbonis nota et intra fines archidioecesis Katovicensis
posita. Insuper probe novimus fideles loci fmitimarumque terrarum regio
nis Silesiae, qui Sanctum P a t a v i n u m suum habent Patronum, frequentare
eandem ecclesiam, pulcherrimum monumentum structurae genere novo
Gothico aedificatum atque centrum religiosae vitae civitatis necnon ope
rum caritatis et christianae culturae. Qua re, cum Venerabilis Frater Damianus Zimo, Archiepiscopus Metropolita Katovicensis, litteris die VII
mensis Ianuarii hoc anno datis, etiam cleri populique sui nomine petiverit
ut idem templum titulo ac dignitate Basilicae Minoris exornaremus, Nos,
paternae benevolentiae signum t a m caris filiis cupientes praebere, eius
dignissimi Pastoris precibus perquam libenter obsecundandum esse puta
mus. E sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sa
cramentorum, quam r a t a m habemus, summa Apostolica potestate, harum
litterarum virtute perpetuumque in modum templum paroeciale, de quo
mentionem fecimus, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoramus, omni
bus factis iuribus et liturgicis concessionibus, quae sacris aedibus hoc nomine
insignitis rite competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum De
titulo Basilicae Minoris die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX editum,
servanda sunt. Has denique Litteras Nostras sive nunc sive in posterum ra
tas esse foreque volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxni
mensis Iunii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 328.263

Acta Ioannis Pauli Pp. II

31

X
Paroeciale templum et sanctuarium, Beatae Mariae Virgini dicatum, quod
vocatur populari loquela Marienweiher , in archidioecesi Bambergensi, ad
dignitatem Basilicae Minoris attollitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Celebratum templum hoc antiquam
repetit memoriam, quod simul insigne catholicae operae est testimonium,
simul pietatis significatio. Quaedam ibidem ornamenta praeterea exstant
quae fidelium fidei fervorem et eorum studiosam curam in templum hoc
demonstrant. Signum quoque Mariae Virginis vetustum asservatur, ad
quod fideles frequentes magna cum fiducia accedunt supernum adiumen
tum petituri. Per annorum enim cursum peregrinationes laudabiliter conti nuantur et Deiparae auxilium fidenter petitur. Nos autem his spectatis
rationibus, Venerabilis Fratris Elmari Mariae Kredel, Archiepiscopi Bam
bergensis, precibus occurrere voluimus, qui t u m suum significans postula
tum t u m suorum fidelium, enixe efflagitavit ut paroeciale sanctuarium
Beatae Mariae Virgini dicatum, quod Marienweiher vocant idemque in
sua Archidioecesi situm, in Basilicarum Minorum album referretur. Itaque
ea quae statuit Congregatio de Cultu Divino comprobantes, factis a Nobis
quondam potestatibus, Apostolica usi auctoritate sacrum aedificium, de
quo supra est facta mentio, Basilicae Minoris dignitate honestamus, cunc
tis additis iuribus et privilegiis, quae ad id genus templa pertinent. Serven
tur sane quae decretum iubet De titulo Basilicae Minoris die ix mensis
Novembris anno MCMLXXXIX foras emissum. Quibuslibet minime obsistenti
bus rebus. Caelestem demum Matrem plurima prece deprecamur, ut fideles
ibidem et quotquot illuc pervenient custodiat, soletur, suis beneficiis affi
ciat. Omnes pariter cohortamur ut renovatis propositis spiritalem progres
sum, Virgine Maria opem ferente, persequantur.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv
mensis Iunii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 328.530

32

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

XI
Templum cathedrale metropolitanae sedis Curitibensis Beatae Mariae Virgini
titulo Nossa Senhora da Luz invocatae dicatum, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Curitibae, in perampla et frequenti
Brasiliae urbe posita intra fines Paranensis Civitatis, clarum exstat tem
plum cathedrale Beatae Mariae Virginis a Luce, patrio sermone Nossa
Senhora da Luz nuncupatae, in quo, architecturae genere gothico mire
aedificato, a fidelibus loci totiusque archidioecesis pie colitur decora imago
Deiparae Virginis memorato titulo invocatae. Constat praeterea eandem
ecclesiam notum esse centrum Christianae vitae, actionis pastoralis et apo
stolatus laicorum necnon operum caritatis praesertim in pueros et egenos.
Qua re, cum Venerabilis Frater Petrus Antonius Marchetti Fedalto, Ar
chiepiscopus Metropolita Curitibensis, litteris die xxxi mensis Maii hoc
anno datis, etiam cleri populique sui nomine petiverit ut templum idem
titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestaremus, Nos, paternae benevo
lentiae signum t a m caris filiis Curitibensibus cupientes praebere, eius
sollertis Pastoris preces perquam libenter audiendas esse putamus. E sen
tentia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum,
quam r a t a m habemus, summa Apostolica potestate, harum Litterarum vir
t u t e perpetuumque in modum templum cathedrale, de quo mentionem fe
cimus, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoramus, omnibus factis iuri
bus ac liturgicis concessionibus, quae ecclesiis hoc nomine insignitis rite
competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum De titulo Basili
cae Minoris die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX editum, servanda
sunt. Minime vero dubitamus quin concessus honor haud paulum adferat
decoris sacris sollemnibus, quae die VIII mensis Septembris proximi istic
agentur ob expletum saeculum ex quo templum istud divino patuit cultui.
Has denique Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis
quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Iulii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret.. Status tab., n. 328.904

Acta Ioannis Pauli Pp. II

33

XII
Templum paroeciale Sancti Ludgeri, quod est in urbe episcopali Essen-Werden intra Germaniae fines, insignitur titulo ac dignitate Basilicae Minoris.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Merito quidem celebratur in Germania
templum paroeciale Sancti Ludgeri, quod est in urbe episcopali EssenWerden : aedifcatum enim saeculo IX ab eodem Apostolo Frisonum et
Saxonum atque dein igne consumptum iterumque exstructum secundum
genus architecturae Romanicum Coloniense, anno MCCLXXV ab ipso Sancto
Alberto Magno consecratum est. Constat praeterea fideles loci totiusque re
gionis ad eandem ecclesiam frequentes accedere corpus t a m incliti Sancti
et Patris sui, illic pie servatum, veneraturus et a benignissimo Deo super
num petituros auxilium. Qua re, cum Venerabilis Frater Hubertus Luthe,
Episcopus Essendiensis, litteris die xxix mensis Martii hoc anno datis,
etiam cleri populique sui nomine petiverit ut templum idem titulo ac
dignitate Basilicae Minoris honestaremus, Nos, peculiare benevolentiae
signum dilectis filiis Essendiensibus cupientes praebere, eius sollertis Pasto
ris precibus perquam libenter obsecundandum esse putamus. E sententia
igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, quam
ratam habemus, summa Apostolica potestate, harum Litterarum virtute
perpetuumque in modum templum paroeciale, de quo mentionem fecimus,
titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoramus, omnibus factis iuribus ac
liturgicis concessionibus, quae sacris aedibus hoc nomine insignitis rite
competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum De titulo Basili
cae Minoris die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX editum, servanda
sunt. Has denique Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, con
trariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xii
mensis Iulii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.059

34

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XIII
Templum paroeciale Sancti Simplicii, quod in urbe Olbia intra fines Templensis-Ampuriensis dioecesis exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque
evehitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Olbiae, in maritima Sardiniae urbe in
tra dioecesis Templensis-Ampuriensis fines posita, clarum exstat templum
paroeciale Sancti Simplicii, quod miro quidem architecturae genere romani
co aedificatum, veterrima et principalis ecclesia regionis Gallurae habetur;
quod praeterea fideles loci totiusque dioecesis frequentant celebraturi me
moriam t a m incliti Episcopi martyris eius insulae, cuius gestis et virtutum
exemplis impelluntur ad vitam suam ducendam secundum praecepta
Evangelii. Qua re, cum Venerabilis Frater Paulus Atzei, Episcopus eius
dem Ecclesiae, litteris die VII huiusce mensis datis, etiam cleri populique
sui nomine petiverit ut templum idem titulo ac dignitate Basilicae Minoris
honestaremus, Nos, paternae benevolentiae signum dilectis filiis illius ca
tholicae communitatis cupientes praebere, t a m sollertis Pastoris precibus
perquam libenter obsecundandum esse putamus. E sententia igitur Congre
gationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, quam r a t a m habe
mus, summa Apostolica potestate, harum Litterarum virtute perpetuum
que in modum templum paroeciale, de quo mentionem fecimus, ad Basili
cae Minoris gradum dignitatemque evehimus, omnibus factis iuribus ac
liturgicis concessionibus, quae sacris aedibus, hoc nomine insignitis, rite
competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum De titulo Basili
cae Minoris die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX editum, servanda
sunt. Has denique Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, con
trariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix
mensis Iulii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.222

Acta Ioannis Pauli Pp. II

35

XIV
Sacra aedes, quam EI Santo Cristo de la Gracia appellant, eademque in urbe
Barquisimetensi sita, ad dignitatem Basilicae Minoris attollitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Templum istud reperimus, haud satis
veterem repetens memoriam, compluribus artificiis distinctum, et divinum
cultum novimus ibidem congruenter celebrari. Inde praeterea, Congregatio
nis Passionis Iesu Christi missionariorum opera sollerti, Evangelii nuntius
circumcirca coeptus est diffundi, unde beneficia salutis incolae ibidem perciperent. His igitur spectatis rationibus, prompta sane voluntate, postulata
Venerabilis Fratris Tullii Emmanuelis Chirivella Vrela, Barquisimetensis
Sedis Archiepiscopi, exaudienda existimavimus, qui illius Congregationis
sodalium vota demonstrans suorumque pariter fidelium efflagitavit ut tem
plum Santo Cristo de la Gracia dicatum suaque in archidioecesi situm,
in Basilicarum Minorum catalogum referretur. Quapropter ea plane com
probantes quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum
statuit, Apostolica usi Nostra potestate sacrum aedificium quod supra me
moravimus inter Basilicas Minores adscribimus, omnibus item tributis pri
vilegiis et iuribus id genus templis consentaneis. Servetur sane Decretum
De titulo Basilicae Minoris , die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX
evulgatum, quibusvis rebus minime efficientibus.
Si quidem antehac hoc in loco fideles pietatem fidemque colebant, in
posterum tempus exoptamus ut ibidem iidem maiore animi impetu in Chri
stum Dominum se convertant, ut supernos favores quam plurimos conse
quantur et caelestia praesidia adipiscantur.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xix
mensis Augusti, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.258

36

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XV
Templum concathedrale Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae, quod
in Apuliae oppido Gravina exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque
evehitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Sacras aedes, quae vetustate, arte, hi
storia ac religione nitent, solent Romani Pontifices praecipuis honoribus
decorare. Quibus accensendum esse videtur templum concathedrale Gravi
nae, Apuliae urbis, Deo in honorem Beatae Virginis in caelum Assumptae
dicatum, quod, ex aliqua parte aedifcatum a Normannis saeculo XI atque
subsequentibus absolutum, centrum spiritualis vitae eiusdem civitatis per
temporis cursum exstitit. In eo insuper constat pie servari claras imagines
Deiparae memorato titulo invocatae et Sancti Michaelis Archangeli, caelitis
Patroni loci, necnon baptismatis fontem, in quo rite ablutus ac renatus est
gratiae Benedictus P p . X I I I , Decessor Noster felicis recordationis. Qua
quidem re, cum Venerabilis Frater Tarsicius Pisani, Episcopus Altamurensis-Gravinensis-Aquavivensis, litteris die III mensis Iulii hoc anno datis,
etiam cleri populique sui nomine petiverit ut templum idem titulo ac
dignitate Basilicae Minoris honestaremus, Nos, paternae benevolentiae
signum dilectis filiis illius catholicae communitatis cupientes praebere, t a m
sollertis Pastoris precibus perquam libenter obsecundandum esse putamus.
E sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacra
mentorum, quam r a t a m habemus, summa Apostolica potestate, harum
Litterarum virtute perpetuumque in modum templum concathedrale, de
quo mentionem fecimus, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehi
mus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae ecclesiis hoc
nomine insignitis rite competunt, iis tamen servatis, quae secundum De
cretum De titulo Basilicae Minoris die ix mensis Novembris anno
MCMLXXXIX editum, servanda sunt. Has denique Litteras nunc et in poste
rum ratas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xix
mensis Augusti, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco EB Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.644

37

Acta Ioannis Pauli Pp. II

XVI
Sanctuarium sanctae Rosae de Lima, quod in eadem urbe exstat, ad Basilicae
Minoris gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Sacras aedes, quae vetustate, arte, hi
storia ac religione nitent, consueverunt Romani Pontifices praecipuis hono
ribus decorare. Quibus accensendum esse videtur sanctuarium Deo in ho
norem sanctae Rosae de Lima dicatum, quod exstans in eadem antiqua et
celebri urbe Americae Latinae, aedificatum est prope eius natalem domum
et hortum, ubi illa virgo, sodalis tertii Ordinis sancti Dominici, dedita pae
nitentiae et mysticae contemplationi, caelestis Patris laudes solebat cotidie
canere. Constat insuper memoratum templum, architecturae genere baroco coloniali mirum atque ipsius sanctae insignibus reliquiis et historicis
memoriis clarum, notum esse centrum spiritualis vitae operumque pastora
lium et caritatis. Qua re, cum Venerabilis Frater Augustus Vargas Alzamora, Archiepiscopus Limanus, litteris die xv mensis Martii hoc anno datis,
etiam cleri populique sui nomine postulaverit ut templum idem titulo ac
dignitate Basilicae Minoris honestaremus, Nos, paternae benevolentiae do
cumentum dilectis filiis illius catholicae communitatis cupientes praebere,
t a m sollertis Pastoris precibus perquam libenter obsecundandum esse puta
mus. E sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sa
cramentorum, quam ratam habemus, summa Apostolica potestate, harum
Litterarum virtute perpetuumque in modum sanctuarium, de quo mentio
nem fecimus, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehimus, omni
bus tactis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae sacris aedibus hoc
nomine insignitis rite competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decre
tum De titulo
MCMLXXXIX

Basilicae Minoris

die

ix mensis Novembris

anno

editum, servanda sunt. Has denique Litteras nunc et in poste

rum ratas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.


D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.681

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

38

HOMILIA
In foro S. Petri habita ob decretos Dei servis Ludovico a Casaurea, Paulae
Montai Forns, Stanislao Kazimierczyk, Angelae Truszkowska, Faustinae Kowalska, Beatorum caelitum honores.*
1. Celebrate il Signore, perch buono, perch eterna la sua miseri
cordia .*
Il Salmo di ringraziamento attraversa come un fascio di luce t u t t a l'ot
t a v a di Pasqua. il grazie corale della Chiesa, che adora Dio per il
dono della Risurrezione di Cristo: per il dono della Vita nuova ed eterna,
rivelata nel Risorto. La Chiesa, unanime, adora e ringrazia per l'infinito
amore che, in Lui, si comunicato ad ogni uomo e all'universo intero. Sia
benedetto Dio e Padre del Signore nostro Ges Cristo... egli ci ha rigenera
ti, mediante la risurrezione di Ges Cristo dai morti, per una speranza vi
va . Ci ha rigenerati nella sua grande misericordia , Lui, Iddio e Padre
2

di Cristo crocifsso e risorto: dives in misericordia.


La Chiesa vive con questa intima consapevolezza fin dai suoi albori. In
spirito di ringraziamento pasquale si radunavano i primi discepoli e fedeli,
spezzando il pane nelle case, celebrando cio l'Eucaristia. In questo mede
4

simo spirito la Comunit apostolica accoglieva ed accompagnava i catecu


meni, mentre cresceva il numero di quelli che benedicevano Dio, di quanti
lo professavano ricco di misericordia , ringraziandolo per l'amore rivelato
5

in Cristo.
2. Oggi la stessa Chiesa, rigenerata per una speranza viva , rende
grazie per u n a eredit che non si corrompe, ...che conservata nei cieli
per noi. Il Popolo cristiano nell'imminenza dell'anno 2000 esprime la
6

propria gioia pasquale a motivo di alcuni suoi figli e figlie che, in modo
particolare, confermano questa eredit di Dio conservata nei cieli per noi.
Ecco i loro nomi: Ludovico da Casoria, Paula Montai Forns de San Jos Calasanz, Stanislaw Kazimierczyk, Angela Truszkowska, F a u s t y n a Kowalska.

* Die 18 m. Aprilis a, 1993.


Sed 117 [118], 1.
1 Pt 1, 3.
Ibid.
Cf.. At 2, 46
Ef2, 4.
1 Pt 1, 3-4.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

39

3; Ti saluto, beato Ludovico da Casoria, singolare figura di F r a t e Mino


re e ardente testimone della carit di Cristo.
Ci commuovono le parole del tuo Testamento: Il Signore mi chiam a
s con un amore dolcissimo, e con una carit infinita mi guid e mi diresse
nel cammino della mia vita. La forza di questo amore spinse te, valido
studioso e insegnante, a dedicarti ai pi poveri: ai sacerdoti ammalati, agli
immigrati africani, ai muti, ai ciechi, ai vecchi, agli orfanelli.
Beato Ludovico, grande figlio della Chiesa di Napoli, hai fatto tuo il
carisma di Francesco d'Assisi e l'hai vissuto nella societ del tuo tempo,
nel Meridione d'Italia del secolo scorso, assumendo attiva responsabilit
nei confronti delle pi gravi forme di povert, calandoti con cristiana com
passione nella concretezza della storia della tua gente"e dei suoi drammi
quotidiani. L'ampiezza del raggio d'azione del tuo apostolato ci lascia qua
si increduli, e ci viene spontaneo domandarti: Come hai potuto farti prossi
mo a tante miserie, con t a n t a fantasia nella promozione umana? E an
cora ci rispondono le tue parole: L'amore di Cristo aveva ferito il mio
cuore (Testamento).
Ti chiediamo di insegnare anche a noi a vivere per gli altri e ad essere
costruttori di autentiche comunit ecclesiali, nelle quali la carit fiorisca in
letizia ed in speranza operosa. I poveri li avete sempre con voi , ci ha
detto Ges. Aiutaci, Beato Ludovico, a scoprirli, ad amarli, a servirli con
quell'ardore che in te ha compiuto meraviglie.
7

4. La nueva beata, Paula Montai de San Jos de Calasanz, fue durante


toda su vida un abnegado apstol de la promocin cultural, humana y
cristiana de la mujer. En total entrega a la voluntad de Dios y contando
slo con cuarenta reales en el bolsillo como dice la historia abri la
primera escuela de nias para ensearles, sobre todo, el amor de Dios y la
dignidad de la mujer, como futura madre de familia. Quiero salvar las
familias , repeta insistentemente. Con este objetivo fund la congregacin
de Hijas de Mara, Religiosas de las Escuelas Pas, viviendo de lleno la
espiritualidad calasancia y haciendo un cuarto voto de dedicarse exclusi
vamente a la enseanza. El carisma de la beata Paula Montai vive en vo
sotras, amadas Religiosas Escolapias, y su exaltacin hoy al honor de los
altares representa una apremiante invitacin que el Seor os dirige para
que renovis, como almas consagradas, vuestro fecundo servicio eclesial en
fidelidad a su carisma, en favor de la dignidad de la mujer y de la familia.

Mt 26, 11.

40

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quiera Dios que por su intercesin y ejemplo la accin educativa de la


Iglesia con la niez y la juventud reciba un decidido impulso, que d nue
va vitalidad a las races cristianas de la noble Nacin espaola, representa
da aqu por un nutrido grupo de Obispos, Autoridades, sacerdotes, religio
sos particularmente Escolapios religiosas y numerosos fieles, a quienes
saludo con particular afecto.
5. Pozdrawiam ci, Matko Mario Angelo Truszkowska, matko wielkiej
rodziny felicjaskiej. Bya wiadkiem trudnych dziejw naszego narodu
i Kocioa, ktry w t y m narodzie sprawowa swe posannictwo. Imi twoje
i powoanie zwizane jest z postaci B. Honorata Komiskiego, wielkiego
apostoa ukrytych zgromadze, ktre odradzay ycie udrczonego spoecze
stwa i przywracay nadziej zmartwychwstania.
W dniu dzisiejszym pielgrzymuj do twych relikwii w moim umiowa
nym Krakowie, gdzie rozwina si rodzina felicjaska, i skd posza za
Ocean, by suy nowym pokoleniom emigrantw i Amerykanw.
Christ led Mother Angela by a truy exceptional path, causing her to
share intimately in the mystery of his Cross. He formed her spirit by
means of numerous sufferings, which she accepted with faith and a truy
heroic submission to his will: in seclusion and in solitude, in a long and
trying illness and in the dark night of the soul.
Her greatest desire was to become a "victim of love". And she always un
derstood love as a free gift of herself. "Loving means giving. Giving every
thing t h a t love asks for. Giving immediately, without regrets, with Joy,
and wanting even more to be asked of us". These are her own words in
which she summed up the whole program of her life.
She was able to kindle the same love in the hearts of the S isters of her
Congregation. This love constitutes the ever living leaven of the works
by which the communities of Felicians serve the Church in Poland and
beyond its borders.
Dzikujcie Panu, bo jest dobry .
Koci raduje si dzisiaj i dzikuje Bogu za dar wyniesienia na otarze
Sugi Boej Matki Mari Angeli i za cae Zgromadzenie S istr Felicjanek,
ktre z jej charyzmatu wzio pocztek.
6. Pozdrawiam ci, Siostro Faustyno. Od dzisiaj Koci zwie ciebie
bogosawion, zwaszcza Koci na ziemi polskiej i litewskiej. O Fausty
no, jake przedziwna bya twoja droga! Czy mona nie pomyle, e to ciebie
wanie ubog i prost crk mazowieckiego polskiego ludu wybra
Chrystus, aby przypomnie ludziom wielk Bo tajemnic Miosierdzia. T

Acta Ioannis Pauli Pp. II

41

tajemnic zabraa ze sob, odchodzc z tego wiata po krtkim i penym


cierpie yciu. Rwnoczenie tajemnica ta staa si proroczym zaiste woa
niem do wiata, do Europy. Przecie twoje ordzie Boego Miosierdzia zro
dzio si jakby w przeddzie straszliwego kataklizmu drugiej wojny wiato
wej. Zapewne by si zdziwia, gdyby moga na ziemi dowiadczy, czym
stao si to ordzie dla udrczonych ludzi tego czasu pogardy, jak szeroko
ono poszo w wiat. Dzisiaj tak gboko wierzymy ogldasz w Bogu
owoce twojego posannictwa na ziemi. Dzi dowiadczasz u samego rda,
kim jest twj Chrystus: dives in misericordia.
S ento chiaramente che la mia missione non finisce con la morte, ma
inizia... , ha scritto S uor Faustyna nel suo Diario. E cos veramente
avvenuto! La sua missione continua e sta portando frutti sorprendenti. E
veramente meraviglioso il modo in cui la sua devozione a Ges Misericor
dioso si fa strada nel mondo contemporaneo e conquista tanti cuori umani!
Questo senza dubbio un segno dei tempi un segno del nostro xx se
colo. Il bilancio di questo secolo che tramonta presenta, oltre alle conqui
ste, che spesso hanno superato quelle delle epoche precedenti, anche una
profonda inquietudine e paura circa l'avvenire. Dove, quindi, se non nella
divina Misericordia, il Mondo pu trovare lo scampo e la luce della speran
za? I credenti lo intuiscono perfettamente!
Dzikujcie Panu, bo jest dobry. Dzikujcie Panu, bo jest miosierny .
Dzisiaj, w dniu beatyfikacji S iostry Faustyny, wielbimy Boga za wielkie
dziea, jakich dokona w jej duszy. Wysawiamy Go i dzikujemy Mu za wiel
kie dziea, jakich dokona i cigle dokonuje w duszach ludzkich, ktre dziki
jej wiadectwu i ordziu odkrywaj nieskoczone gbie Boego Miosierdzia.
7. Pozdrawiam Ci wreszcie S tanisawie Kazimierczyku, kapanie Ka
nonikw Regularnych Lateraskich. Twe ycie zwizane byo nierozerwalnie
z Krakowem, z jego sawn Akademi oraz z klasztorem przy kociele Boe
go Ciaa na Kazimierzu, gdzie dojrzewao i rozwijao si twoje powoanie.
Suga Boy S tanisaw y w XV wieku, a wic w czasach bardzo odlegych.
W dziejach Krakowa by to wiek wyjtkowy wiek witych, epoka
szczeglnego rozkwitu ycia duchowego i religijnego. W t y m wanie wieku
Krakw wyda postacie tego formatu co wity J a n K a n t y , oraz bogosa
wieni: S zymon z Lipnicy, Micha Giedroy, Izajasz Boner i Switosaw ze
Sawkowa. Bogosawiony wiek! Jego duchowe oblicze tworzyli wici i bo
gosawieni, a wrd nich S tanisaw z Kazimierza: arliwy czciciel Euchary
stii, nauczyciel i obroca prawdy ewangelicznej, wychowawca, przewodnik
na drogach ycia duchowego, opiekun ubogich.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

42

Pami o witoci S ugi Boego yje i owocuje do dzisiaj. Tej pamici lud
Krakowa, a zwaszcza lud Kazimierza, dawa wyraz przez modlitw u jego
relikwii nieprzerwanie a do naszych czasw. J a k o Arcybiskup Krakowski
nieraz t y m modlitwom przewodniczyem. Dzisiaj Koci wity uroczycie
potwierdza jego kult, wynoszc go do chway otarzy. Dzikujcie Panu...
Dzikujcie Panu, bo jest dobry . Matka Maria Angela Truszkowska, Sios
t r a F a u s t y n a Kowalska, S tanisaw Kazimierczyk, kapanzakonnik: trzej
nowi polscy bogosawieni, nasi nowi ordownicy. W dzisiejszych czasach
tego ordownictwa witych i bogosawionych tak bardzo nam potrzeba!
Oto szczeglny dar Boej Opatrznoci dla Kocioa w Polsce dar dla
naszej Ojczyzny.
Raduj si wic Kociele Polski! Gaud Mater Polonia!
8. Celebriamo il Signore, perch buono. Celebriamolo, perch miseri
cordioso. Ecco gli Apostoli, riuniti nel Cenacolo: i primi che hanno innalza
to questo ringraziamento pasquale. Per primi essi hanno ricevuto lo Spi
rito Santo per la remissione dei peccati, il medesimo Spirito nel quale so
no stati mandati: Come il Padre ha mandato me, anch'io mando
voi . Questa missione perdura attraverso i secoli, di generazione in
generazione. E perdura ugualmente la grazia, capace di fare nuove t u t t e
le cose .
8

Ecco Tommaso, singolare rappresentante di coloro che dicono: Se non


vedo... non creder. Egli diventato, otto giorni dopo, portavoce di
quanti confessano: Mio Signore e mio Dio. Possa la verit su Cristo
crocifsso e risorto trovare accesso presso le sempre nuove generazioni di
coloro che pur non avendo visto crederanno . Dives in misericordia.
Quanto necessario, all'uomo di t u t t i i tempi, l'incontro con Te, o Cristo!
L'incontro mediante la fede, la quale si prova nel fuoco delle privazioni e
fruttifica nella gioia.
10

11

12

Nella gioia pasquale. La fede fruttifica in gioia indicibile e gloriosa .

10

11

12

13

Gv 20, 21.
Cf. Ap 21, 5.
Gv 20, 25.
Ibid. 20, 28.
Ibid. 20, 29.
1 Pt 1, 8.

13

Acta Ioannis Pauli Pp. II

43

ALLOCUTIONES

I
Ad Gabonis episcopos sacra limina visitantes.*
Chers Frres dans l'piscopat,
1. Au retour de mon dixime voyage pastoral sur votre continent, c'est
avec joie que je vous accueille Rome et que je retrouve en votre com
pagnie l'ambiance de l'Afrique.
Soyez les bienvenus dans cette demeure o vous reoit un pasteur qui
se veut proche des attachantes populations africaines, proche de vous et de
vos communauts ecclesiales, et qui porte dans son cur et sa prire la
sollicitude de toutes les glises particulires, entre autres celles du Gabon
que vous tes venus recommander l'intercession des saints Aptres,
l'occasion de la traditionnelle visite ad limina/
Je remercie vivement Monseigneur Basile Mv Engone, Evque d'Oyem
et Prsident de la Confrence episcopale du Gabon, de s'tre fait trs aima
blement votre porte-parole.
2. Nous allons clbrer bientt la Chaire de saint Pierre, une fte qui
s'enracine dans le culte rendu par les chrtiens leurs pres dans la foi, prs
des tombes de Pierre au Vatican et de Paul sur la route d'Ostie. Cette fte
nous rappelle la mission que le Christ a confie Pierre d'affermir la foi de ses
frres, de faire l'unit des chrtiens, de prsider la charit et d'amener tous
les baptiss partager le mme pain et boire la mme coupe.
La mission de Pierre aux origines est demeure au cours des ges celle
de ses successeurs sur la Chaire episcopale de Rome: le Pape, successeur de
Pierre, est pour le peuple chrtien le principe et le fondement visible de
son unit dans une mme foi et une mme communion.
Je souhaite que ce plerinage romain, accompli dans le sillage de vos
Frres membres du collge episcopal, vous apporte lumire et force, paix et
rconfort, en sorte que vous repreniez la route du Gabon remplis d'un zle
nouveau pour votre ministre quotidien.
3. A la veille du troisime millnaire, sur fond de drames et d'esp
rance, les diocses d'Afrique joignent leurs recherches et unissent leurs
efforts pour faire en sorte que l'Evangile soit encore mieux accueilli et
* Die 15 m. Februarii a. 1993.

44

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vcu plus profondment en tous lieux et en tous milieux. Tel est, en effet,
le b u t de la prochaine Assemble spciale pour l'Afrique du Synode des
vques: L'Eglise en Afrique et sa mission d'vanglisation dans la
perspective de l'an 2000 .
L'vanglisation veut offrir la grce du Seigneur Jsus Christ, l'amour
de Dieu et la communion du Saint-Esprit l'humanit entire. Le Christ
a t le premier vanglisateur et l'Eglise continue sa mission. L'vangli
sation est donc la vocation propre de l'Eglise, son identit la plus pro
fonde. Elle existe pour vangliser, c'est--dire pour prcher et enseigner,
tre le canal du don de la grce, rconcilier les pcheurs avec Dieu, perp
tuer le sacrifice du Christ dans la sainte messe, qui est le mmorial de sa
mort et de sa rsurrection glorieuse .
1

4. L'glise est une famille vivante compose d'vques, de prtres, de


religieux, de religieuses et de fidles lacs: chacun des membres de cette
famille, en raison de son baptme, est responsable de la proclamation de
l'vangile. Certes, le rle principal en revient aux vques, assists de leurs
collaborateurs immdiats dans le sacerdoce, les prtres et les diacres. Les
religieux et les religieuses se situent dans le dynamisme mme de l'vang
lisation en incarnant le radicalisme des Batitudes. Cependant, le lacat
doit tre encourag assumer sa responsabilit dans la mission vanglisatrice de l'glise, et je vous invite, chers Frres, poursuivre vos investisse
ments dans la formation de lacs gabonais capables de tmoigner authentiquement de leur foi. Offrez-leur les moyens d'acqurir une vraie culture
religieuse par des instructions sur la Bible, la vie spirituelle et la doctrine
sociale de l'glise.
En particulier, encouragez les fidles lacs duquer chrtiennement
leurs enfants: en effet, l'importance que l'enfance et la jeunesse prsentent
pour l'avenir de l'glise est considrable. Les enfants nous rappellent que
la fcondit missionnaire de l'glise a sa racine vivifiante non pas dans les
moyens ou les mrites humains, mais dans le don absolument gratuit de
Dieu .
3

A l'instar d'autres pays africains, les coles catholiques au Gabon ont


contribu former l'lite de votre pays. Puissent-elles continuer
dispenser une ducation pour la vie, une formation de la conscience chr
tienne, et proposer efficacement les valeurs humaines et spirituelles en har
monie avec la foi!
1

2 Co 13, 13.
Evangelii nuntiandi, n.. 14.
Christifideles laici, n. 47.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

45

5. Parmi les lacs qui deviennent vanglisateurs se trouvent au pre


mier rang les catchistes... [Ce sont] des agents spcialiss, des tmoins di
rects,* des vanglisateurs irremplaables, qui reprsentent la force de base
des communauts chrtiennes . Ils apportent une aide considrable
4

l'expansion de la foi. Ils sont au centre de l'histoire de l'Eglise en Afrique


et de son succs missionnaire.
Puissent-ils recevoir toujours une instruction doctrinale et pdagogique
soigne, en mme temps que les moyens appropris au dveloppement de
leur vie spirituelle! Prparez-les, notamment l'aide du Catchisme de
l'Eglise catholique , devenir d'efficaces animateurs de communauts, qui
remplissent avec art leur indispensable fonction d'enseignants et de t
moins de l'Evangile, sous la direction des pasteurs.
6. La question des vocations dans le clerg sculier et dans le clerg
religieux reste pour vous, je le sais, de grande importance. Comme je le
faisais remarquer aux vques du Bnin rencontrs rcemment, l'glise
souhaite avoir des prtres en grand nombre, mais non pas n'importe quel
prix, car seuls des prtres selon le cur du Christ peuvent rpondre aux
immenses besoins de la moisson .

Continuez apporter toute votre attention l'veil des vocations et


la formation des candidats au sacerdoce. Grce des quipes d'ducateurs
qualifis, procurez-leur de solides assises doctrinales, spirituelles et discipli
naires. Que ds le sminaire soit donn aux futurs prtres un esprit de col
laboration sincre entre membres du clerg diocsain et religieux! Que leur
soient donns galement l'estime de la vie consacre et le dsir de la pro
mouvoir selon le charisme propre chaque institut, car l'active prsence
des religieuses dans les domaines paroissiaux, ducatifs et hospitaliers est
particulirement prcieuse pour la propagation de la Bonne Nouvelle!
Enfin, selon l'esprit de l'exhortation apostolique Pastores dabo vobis,
cherchez enraciner la conviction que ce sont tous les membres de
l'glise, sans en exclure aucun, qui ont la grce et la responsabilit du
souci des vocations . En effet, le problme des vocations sacerdotales ne
6

doit pas tre dlgu certains spcialistes sur lesquels on se dchargerait.


C'est un problme vital que tout chrtien aimant vraiment l'glise doit
porter en son cur.

Redemptoris missio, n. 73.


Discours aux membres de la Confrence episcopale du Bnin, n. 3.
N. 41.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

46

Chers Frres, je voulais surtout vous montrer l'intrt que je porte


vos proccupations majeures, vous affermir dans votre mission de pasteurs,
vous redonner espoir et confiance en l'avenir: Qui donc est vainqueur du
monde? N'est-ce pas celui qui croit que Jsus est le Fils de Dieu? . En
signe d'encouragement, je vous donne de grand cur ma Bndiction
Apostolique, que j'tends tous vos collaborateurs et vos communauts
diocsaines.
7

II
Ad Guineae Aequinoctialis praesules Apostolorum sepulcra visitantes.*
Amados Hermanos en el episcopado:
1. El Seor nos concede la gracia de este encuentro con el que culmina
vuestra visita ad Limina, Pastores de la Iglesia en Guinea Ecuatorial. Os
expreso mi ms cordial bienvenida y doy gracias a Dios por habernos
permitido compartir en espritu de fraternidad la solicitud pastoral por la
vida, las esperanzas y las dificultades en vuestras respectivas dicesis.
Agradezco de corazn las amables palabras que, en nombre de todos, me
ha dirigido Mons. Anacleto Sima Ngua Obono, Presidente de la Conferen
cia Episcopal, hacindose portavoz tambin de vuestros colaboradores dio
cesanos y de vuestros feles.
2. Durante las audiencias que he tenido con cada uno de vosotros, no
he podido por menos de evocar aquella peregrinacin apostlica de t a n
grata memoria, que en febrero de 1982 hice a vuestro noble Pas, y que me
permiti acercarme a las races de vuestra fe cristiana y de vuestra histo
ria. S que de aquella inolvidable jornada y con la ayuda de Dios surgie
ron iniciativas apostlicas, que vosotros supisteis concretar en planes pas
torales; por otra parte, al cumplirse el dcimo aniversario de mi visita,
habis querido dar un ulterior impulso al llamado que os hice en la homila
que pronunci en la Plaza de la Libertad, en Bata, invitando a cada sec
tor eclesial a una renovada fidelidad en el empeo evangelizador .*
El reto, que p a r a la Iglesia representan los graves problemas que afec
t a n a vuestro Pas, exige de vosotros, queridos Hermanos, una total dedi7

Un 5, 5.

* Die 18 m. Februarii a. 1993.


Homila, 18 de febrero de 1982.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

47

cacin al permanente anuncio del Evangelio, a la ineludible renovacin de


vuestras comunidades, al discernimiento y comprensin del hombre ecuatoguineano, que busca satisfacer su hambre de Dios y sus legtimas aspira
ciones a que su dignidad sea respetada y sus derechos tutelados. Cristo os
ha escogido y os ha enviado para que anunciis a todos, con vuestra pala
bra y con vuestra vida, su mensaje y su verdad salvifica. Como educadores
en la fe y maestros autnticos , vuestra oracin y la escucha de la Pala
bra ha de ser asidua y atenta para poder transmitirla a los dems y as
descubrir en cada acontecimiento los designios de Dios. Vuestra predica
cin ha de ser siempre un testimonio de vuestro encuentro personal con
Cristo y de vuestra entrega sin reservas a difundir el Evangelio y edificar
el Reino de Dios en comunin eclesial.
2

3. En el ejercicio de vuestro ministerio para actualizar perennemente


la obra de Cristo, Pastor eterno contis, en primer lugar, con la colabora
cin de vuestros presbteros, a quienes el Concilio Vaticano II llama pr
vidos cooperadores del Obispo . Vivid, por tanto, muy cercanos a ellos,
con sincera amistad, compartiendo sus alegras y dificultades, sostenindo
los en sus necesidades; de esta manera, y contando sobre todo con la ayu
da de la gracia divina, podrn afrontar con mayor confianza y generosidad
las dificultades cotidianas y podrn vivir ms fielmente los compromisos
asumidos en la ordenacin sacerdotal configurndose con Cristo, obediente,
pobre y casto.
4

Al pensar en vuestras Iglesias particulares, tengo presente tambin a


las diversas congregaciones y comunidades religiosas establecidas en las
mismas. Adems de su insustituible labor en la evangelizacin y catcque
sis, as como en la pastoral litrgica y sacramental, importantes y numero
sas obras de la Iglesia en el campo de la enseanza, asistencia y promocin
social, atencin a los pobres y enfermos, estn dirigidas por religiosos y
religiosas. Por ello, junto con vosotros, quiero agradecerles su dedicacin al
florecimiento espiritual de vuestras comunidades a la vez que les aliento a
continuar contribuyendo generosamente, como almas consagradas, a la
obra de evangelizacin, para que la semilla plantada por los abnegados
misioneros que les han precedido d en nuestros das abundantes frutos
para bien de los amados hijos de Guinea Ecuatorial.

Lumen gentium, 25.


Cf. Apostolicam actuositatem, 4.
Christus Dominus, 2.
Lumen gentium, 28.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

48

4. Preocupacin prioritaria de vuestro ministerio episcopal ha de ser la


pastoral vocacional. Durante los ltimos aos habis tenido el gozo de ver
crecer el nmero de vuestros seminaristas. Ellos constituyen una esperanza
para los prximos aos en que podris incorporar a vuestros presbiterios
un cierto nmero de sacerdotes nativos. El Concilio Vaticano II pone espe
cial nfasis en que los Pastores dediquen una esmerada atencin a los cen
tros de formacin sacerdotal, donde los candidatos, junto con la adecuada
preparacin intelectual, han de adquirir por medio de la oracin y los
sacramentos un trato personal ntimo con Cristo, que despierte en ellos la
conciencia de estar llamados a continuar su obra en el mundo, en favor de
los hermanos. Vuestro proyectado Seminario Nacional habr de ser semille
ro que garantice la continuidad de los servidores del Evangelio y sea va
de solucin a la problemtica actual que afecta al clero nativo. Como lo
indican repetidamente las instrucciones emanadas de la Sede Apostlica,
en los seminarios y casas de formacin se ha de fomentar la piedad comu
nitaria y personal, as como una seria dedicacin al estudio y observancia
de la disciplina; al mismo tiempo, se favorecer la convivencia fraterna y
la progresiva iniciacin a la vida pastoral como base y garanta de una
slida preparacin para el sacerdocio o la vida religiosa. Por tanto, no
habis de

ahorrar esfuerzos en asumir esta responsabilidad prioritaria y

de t a n t a transcendencia para el presente y el futuro de la Iglesia en vues


tro Pas.
5. En el marco de la actividad evangelizadora, objeto de particular
atencin ha de ser la familia, pues ella, adems de clula primaria de la
sociedad, es lugar de encuentro con Dios y mbito propicio para que se
perfeccione la gracia propia del sacramento del matrimonio. Vosotros no
habis dejado de sealar los males que aquejan a la institucin familiar en
vuestro Pas: uniones ilcitas, infidelidad, abandono, violacin del derecho
a la vida, exclusin de la fecundidad, deterioro de los valores de la familia.
Se hace, pues, urgente intensificar una accin pastoral que, respondiendo a
los diversos retos que se presentan, lleve a las familias a cumplir con la mi
sin de ser cenculo de amor y espacio de santificacin para sus miembros.
Mucho pueden hacer en este campo los laicos, hombres y mujeres cris
tianos. Por ello, habis de fomentar la participacin y corresponsabilidad
eclesial de los seglares. Si bien se han dado ya algunos pasos en este terre
no, es an largo el camino que queda por recorrer. Es preciso, por tanto,
avanzar hacia una presencia nueva de la Iglesia y de los catlicos en la
sociedad ecuatoguineana. Los fieles laicos han de ser fermento del Evange-

Acta Ioannis Pauli Pp

II

49

lio para la animacin y transformacin de las realidades temporales con el


dinamismo de la esperanza y la fuerza del amor cristiano.
De un particular reconocimiento por el importante papel que desarro
llan en sus comunidades son merecedores los catequistas. J u n t o con mi
viva gratitud, en nombre del Seor, por el trabajo apostlico que realizan,
les aliento a un decidido empeo en actualizar su formacin para afrontar
ms adecuadamente los retos de la nueva evangelizacin. Ellos, con su
labor constante y abnegada, colaboran en la urgente tarea de presentar al
pueblo fiel los contenidos esenciales de la fe catlica, especialmente en el
momento presente en el que sectas fundamentalistas y nuevos grupos reli
giosos llevan a cabo en ciertas zonas de vuestro Pas campaas proselitistas, sembrando la confusin y diluyendo la coherencia y unidad del men
saje evanglico.
6. Por otra parte, el necesario crecimiento en la fe y el testimonio cris
tiano para la transformacin de las realidades temporales segn los de
signios de Dios, han de estar fundados en una participacin ms activa del
laico en la vida litrgica y sacramental de la Iglesia. En efecto, el Concilio
Vaticano II nos recuerda que la liturgia es la cumbre a la cual tiende la
actividad de la Iglesia y al mismo tiempo la fuente de donde mana toda su
fuerza. Pues los trabajos apostlicos se ordenan a que, una vez hechos hi
jos de Dios por la fe y el bautismo, todos (...) participen en el sacrificio y
coman la Cena del Seor .
6

Los seglares, mujeres y hombres, han de sentirse llamados a contri


buir generosamente al bien comn. Todos deben promover la justicia y la
solidaridad, en su vida cotidiana, en el campo de sus responsabilidades so
ciales concretas, en la actividad econmica, en la accin sindical o poltica,
en la actividad educativa y cultural, en las instituciones al servicio de la
salud, en los proyectos de promocin humana integral, en los medios de
comunicacin social. Por otra parte, conviene tambin recordar que res
petando siempre la legtima autonoma de la esfera poltica es, sin em
bargo, misin de los Pastores del Pueblo de Dios iluminar desde el Evan
gelio la actuacin de los fieles laicos en la vida pblica.
7

7. Para hacerse presentes en medio del mundo, como testigos de Dios y


mensajeros de la Buena Nueva de la salvacin, los seglares cristianos nece
sitan estar firmemente enraizados en la fidelidad a Cristo y a la Iglesia.
Por ello, quiero exhortaros una vez ms a insistir en el desarrollo de la
6

Sacrosanctum Concilium, 10.


Cf. Gaudium et spes, 76.

4 - A. A S.

50

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

catequesis. A ello contribuir la adecuada difusin y estudio del reciente


mente publicado Catecismo de la Iglesia Catlica . En la catequesis no
debe faltar especialmente para los comprometidos en el campo social y
poltico un adecuado conocimiento de la doctrina social de la Iglesia, que
ha de inspirar la conducta cristiana en una conversin continua a los valo
res evanglicos.
Exigencia especfica de la vocacin del seglar cristiano ha de ser un de
cidido compromiso por la justicia, por el respeto de los derechos humanos,
por la moralidad y honradez en la vida pblica, denunciando todo aquello
que atenta al bien comn y a la pacfica convivencia. El cristiano no pue
de permanecer impasible cuando tantos hermanos suyos se debaten en
situacin de miseria, o no son respetados sus derechos como personas y
miembros de la sociedad. Por ello, la paz, que es esencialmente obra de la
justicia, hallar su camino de realizacin en un mayor respeto de la digni
dad de la persona y sus libertades, y una ms amplia participacin de los
ciudadanos en todo aquello que interesa al bien comn en un Estado de
derecho.
8. El presente y el futuro de vuestras comunidades eclesiales requiere
que se preste una particular atencin a la juventud. No cejis en vuestro
empeo pastoral en favor de los jvenes, pues de ellos, de como se identi
fiquen con el Evangelio, depender en gran parte el futuro de la Iglesia
en Guinea Ecuatorial. Proponedles los ideales altos y nobles a que Cristo
los llama. Slo cuando Cristo es conocido y amado como centro de la pro
pia vida es posible pensar en una entrega total de la existencia a su ser
vicio, y cabe proponer adecuadamente la vocacin a la vida sacerdotal y
religiosa.
Al volver a vuestras dicesis os ruego que transmitis a vuestros sacer
dotes, religiosos, religiosas, seminaristas, catequistas y fieles el saludo en
traable del Papa, que en todos piensa y por todos ora con gran afecto y
firme esperanza. A la intercesin de la Santsima Virgen encomiendo vues
tras personas, vuestras intenciones y propsitos pastorales, para que el
nombre de Cristo est siempre presente en el corazn y en los labios de
todos los ecuatoguineanos.
Con estos deseos os acompaa mi plegaria y mi Bendicin Apostlica.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

51

HI
Ad Ganae episcopos occasione oblata sacrorum liminum visitationis.*
Dear Brother Bishops,
1. "Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus
Christ". I make my own these words of Saint Paul in greeting you, my
Brother Bishops of Ghana. Even though it is over a decade since my
Pastoral Visit to your country, I fondly recali the warm hospitality I
received from your people. In welcoming you today I wish once more to
embrace in love and communion all the priests, Religious and lay faithful
of your Diocses. I ask you to assure them of my closeness and of my con
stant prayers as they strive to grow in Christ and to p u t on t h a t "new
man, created after the likeness of God in true righteousness and holiness".
1

Among the important events in the life of the Church in Ghana since
your last ad Limina visit has been the lvation of the Diocse of Accra to
the status of a Metropolitan See, and the establishment of the new Diocse
of Koforidua. These are welcome signs of the vitality of the Church in
your land, and I join with you in thanking God, who has given this
growth.
3

2. Down the centuries the visit ad Limina Apostolorum has had one
constant aim: to give visible expression to the bonds of ecclesial commu
nion uniting the Successor of Peter and the Bishops throughout the world.
In visiting the Vatican and the Ostian Way, you pray at the very places
where Peter and Paul completed their apostolic witness, and you strive to
understand better the weighty office you have inherited as Successors of
the Apostles. To you has been entrusted the mission to preach the word of
God, in season and out of season, to convince, rebuke and exhort, and to
be unfailing in patience and in teaching. Yours is the charge to persevere
faithfully in the office of sanctifying and leading the people of God in the
Christian life, no matter what the cost. This is what it means to be a Suc
cessor of the Apostles, today and always.
4

Zeal for making known to ali the salvation offered in Jesus Christ must
thus be the motivating force for all of your pastoral efforts. The Bishop's
* Die 22 m. Februarii a 1993.
1 Cor 1:3.
Cf.. Eph 4:24.
Cf. 1 Cor 3:7.
Cf.. 2 Tim 4:2.
1

52

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

preaching and teaching of God's word is the clearest way for him to obey
the Lord's injunction to give freely what he has received freely. Your zeal
for the Gospel is ultimately the best expression of your gratitude for the
priceless gift you have received in Christ, and there is no more fitting way
to discharge the debt you owe to those who at great personal cost brought
the Gospel to Ghana in the last Century t h a n to take up their work with
similar generosity and self-sacrifice.
5

In the work of evangelization in Ghana, as indeed in all of Africa, the


Church faces many obstacles, yet she does not give way to discouragement. She knows t h a t she has received a strength and energy far beyond
the sum of her human resources, and so she is confident t h a t from the
seeds she scatters God will bring forth an abundant harvest. In truth, the
word of God cannot be constrained and it will always be clear t h a t it is
not to us b u t to the "Lord of the harvest" t h a t the glory is due.
6

3. In thse last years leading up t o the Third Christian Millennium we


are invited to look forward with confidence to the dawning of a new missionary age, consquent upon a renewed zeal on the p a r t of all Christians to
share the gift of eternai life in Jesus Christ. The forthcoming Special
Assembly of the Synod of Bishops for Africa is a gift from Providence
which will surely result in a heightening of this zeal and its spreading
among the members of the Church.
8

The Instrumentum laboris released at Kampala during my Pastoral


Visit earlier this month in prparation for the Special Assembly of the
Synod reminds us t h a t those who are set apart for the work of preaching
must not fail to read the signs of the times, both positive and negative.
Significant among the latter is the growth of sects and other new religious
movements, which often appeal to alleged apparitions, prophecies and
miraculous cures. The attraction of thse movements sometimes lies in
their apparent success in responding to the spiritual needs of peoplethe
hunger of their hearts for something deeper, for healing, consolation and
contact with the transcendent. We must humbly acknowledge t h a t in
certam cases the baptized have not yet, for whatever reason, discovered
the fulfilment of these needs in the mystery of the Incarnate Word en9

10

10

Cf Mt 10:8.
Cf. 2 Tim 2:9.
Cf. Mt 9:38; Lk 10:2.
Cf. Redemptoris missio, 92.
Cf. Acts 13:2.
Nos. 22-23.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

53

trusted to the Church. In your response to this challenge, you will want to
foster sound dvotion to the Blessed Virgin Mary, who is the "Image and
Motherof the Church". As the "Health of the Sick" and "Fountain of Sal
vatione she is the exemplar of the Church as the Saviour's chosen means
for communicating his gifts of grce and healing. As the "Comforter of the
Afflicted", she is the model of a Church called to stand in solidarity with ali
who share Christ 's sufferings. As the "Gate of Heaven", she is the type of
the Church, the Body of Christ, in which ali men and women are called to
become Citizens of the heavenly Jerusalem.
11

12

13

14

4. The inculturation of the Gospel in your country faces a number of


particular challenges, especially in the areas of marriage and family life.
Your unremitting efforts to lead couples to discover the t r u t h and beauty
of the demands of their new life in Christ are an essential part of your pas
toral responsibilities. The 1980 Synod of Bishops on the Family reflected
the concern of the whole Church for t h a t unit of ecclesial life which is the
"domestic Church". The doctrine contained in the Post-Synodal Exhortation
Familiaris consortio still needs to be more widely disseminated. It pro vides
a suitable framework for an ever more effective catechesis, especially in
the urgent area of marriage prparation. An indispensable element of such
prparation must be the prsentation of the Church's complete teaching on
responsible parenthood. Likewise, I wish to encourage you to do ali you
can to give special pastoral prparation to Catholics entering marriages
with non-Christians, and care to those couples in irregular matrimonial
situations.
15

5. In facing the tasks of evangelization and the building of a solid


ecclesial life, the Church in Ghana is blessed by the many missionarios who
continue to off er an irreplaceable service to your local Churches, often
serving God's People in the most difficult and challenging pastoral situa
tions. Their prsence is a positive sign of t h a t "exchange of gifts" which so
eloquently bespeaks the Church's Catholic unity. I rejoice t h a t their
example has inspired many Ghanaians to embrace the missionary voca
tion, thereby manifesting the growing maturity of your communities. The
preaching of the word of God remains the primary and vital mission of the
16

11

12

13

14

15

16

Cf. Lumen gentium, 53, 63; Collectio Missarum de Beata Maria Virgine, Nos. 25-27.
Ibid., nos. 44, 31.
Ibid., 41.
Ibid., 46.
Cf. op. cit., 28-35.
Cf. Redemptoris missio, 85.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

54

Church, and in this task the catechists have played an outstanding role. I
encourage your efforts to promote their sound, integral formation, for they
are called not only to pass on the truths of the faith but also to be joyful
and authentic witnesses to the moral life demanded of Christ's followers.
Your efforts to provide this formation will be assisted by the recently
issued Catechism of the Catholic Church, which lays the foundations for
a catechesis inspired by the teaching of the Second Vatican Council and
renewed at the living sources of the faith.
17

The strength of the Church's witness to the Gospel largely dpends on


the formation of an active laity, able to cooperate with you and your
priests in planning and carrying out pastoral initiatives. The lay faithful
are increasingly called to become missionaries to themselves, drawing
nourishment from the Eucharist, which is the source and summit of the
Church's evangelizing mission, and leading others in turn to a fruitful par
ticipation in the sacred mysteries. Here, as in other reas, your Episcopal
Conference is meant to provide a forum for practical coopration in directing and coordinating the pastoral life of the local Churches, and in supporting the promising spiritual renewal evident in the life and apostolate
of lay movements.
18

19

6. A special sign of the growing maturity of your particular Churches


has been the increase of vocations to the priesthood. Since priests are your
chief cooperators in carrying out the Church's apostolic mission, it is essential t h a t your relations with them be marked by unity, fraternity and
apprciation of their gifts. Ali who have been confgured by Holy Orders
to Christ the Head and Shepherd of the Church must share his attitude of
complete self-giving for the sake of the flock and the progress of the
Gospel. Carrying out the priestly vocation requires permanent formation,
and especially a commitment to unceasing personal conversion. Your li ves
and those of your priests should reflect an authentic evangelical poverty
and detachment from the things and attitudes of this world. The sign
value of celibacy as a complete gift of self to the Lord and his Church
must be carefully guarded, and any behaviour which could give scandal
must be carefully avoided or corrected where necessary. You ali know how
important it is to pay particular attention to seminary formation, for the
convictions and practical training imparted to future priests are essential

17

18

19

Cf.. Apostolic Constitution Fidei depositum, 1.


Cf. Presbyterorum ordinis, 5.
Cf. Code of Canon Law, Canon 447; cf, Christus Dominus, 38.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

55

to the success of the Church's mission. A Bishop's pride should be his


seminary fully conformed to the Church's expectations as set forth both in
the Post-Synodal Exhortation Pastores dabo vobis and in the Document
"Some Guidelines on Formation in Major Seminaries", issued by the Congr
gation for the Evangelization of Peoples.
I would also mention as a positive sign the growth of vocations to the
religious life, and in particular to the contemplative life. Religious have
played an essential part in the growth of the Church in Ghana. Intrinsic to
t h a t vocation is concern for the ordered growth of the Church, the desire
to think with the Church, and to foster her communion and missionary
zeal. While the legitmate autonomy granted to religious congrgations by
the Church's supreme authority is a sign of their commitment to the
Church's universal mission, religiousprecisely because of their public
conscrationare deeply involved in the life and mission of the locai
Church under the guidance of the legitmate Pastor, whose task it is to
respect and foster the orderly coopration of the variety of charisms in the
one Body. Your concern for religious must not only extend to vigilance
over those aspects of their ministry involving the care of souls, the liturgy
and other works of the apostolate. Ali pastoral activity in fact must be
carried out in a spirit of communion with the locai Church and respect for
the legitmate pastors.
20

21

7. The Church in Ghana can certainly be proud of her commitment to


the good of the Nation, as manifested in the gamut of her social services
such as ducation and work training, health-care and the promotion
of agricultural development. Your concern for the common good was especially evident in the Pastoral Letter which you issued in conjunction
with the leaders of other Christian Communities before the last lections,
calling for prayer and inviting the Christians of your country to a respon
sive exercise of their citizenship. The challenges involved in the transition
to multi-party democracy require of Ghana's Catholics a continued willingness to support and take part in their country's politicai development. Especially important in this regard is your own role as leaders of the Catholic community, who recognize the desirability and need for a constructive
dialogue with ali sectors of the population regarding the just and solid
bases of life in society. Such a dialogue, while seeking to keep open all
Channels of communication in a spirit of patience and good will, will not
20

21

Cf. CIC, Canon 678.


Cf. Redemptoris missio, 66.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

56

prevent you from presenting openly and respectfully the Church's convic
tions, especially regarding such important matters as religious freedom and
the objective moral norms which ought to be reflected in civil lgislation.
I encourage you to continue your dialogue with the authorities regarding
the proper place of religious instruction in the schools, in accordance with
the Church's teaching.
22

8. Dear Brothers, on the happy occasion of your visit I rejoice with


you in the grces which the Lord has lovingly bestowed upon the Catholic
people of Ghana. I pray t h a t your pastoral service will be favoured abundantly, so t h a t in unity of mind and heart, you and your people will draw
nearer to the sources of God's mercy in the Sacraments and "continue in
the faith, stable and steadfast, not shifting from the hope of the Gospel
which you have heard, which has been preached to every creature under
heaven". I commend you and your Diocses to the loving protection of
the Mother of God, Mary Most Holy, and to you and ali the priests, reli
gious and laity of Ghana I cordially impart my Apostolic Blessing.
23

IV
Ad Lettoniae praesules Apostolorum limina visitantes.*
Venerabiles

Fratres,

Quot cum cogitationibus exspectavimus hunc nostrum hodiernum con


gressum apud Apostolorum limina et sepulchra! quanta semper cum spe ac
fiducia miserentem Redemptorem precati sumus pro salute et prosperitate
ecclesiarum vestrarum! quam vehementer vobiscum quoque ex longinquo
exsultavimus de restituta tandem communitatis vestrae catholicae liberta
te et pace! Nunc igitur, Deo dante, licet simul praesentibus nobis non so
lum laetari communiter de praeterita rerum conversione sed prudenter
etiam sollicitari et consiliari de ventura populi vestri curatione spiritalique
condicione.
D u m vos fraterno omnino ex animo coram hodie consalutamus, singu
los eodem tempore sacerdotes gregum vestrorum salutamus et singulas
22

23

Cf. Gravissimum educationis, 3


Col 1:23.

* Die 25 m. Februarii a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

57

pariter paroecias ubi fides numquam interiit, ubi pietas et vita catholica
maximas inter difficultates perstitit.
Quantum quidem humanitus possumus nos, adiuvante Deo, cupimus et
contendimus confirmare vos cotidiano vestro in opere et cohortari ad mini
sterium salutare vestrum pro Domino et hominibus vobis concreditis pro
sequendum et absolvendum. Volumus sane ut haec congressio fraterna et
conlocutio sincera cum Christi Vicario claudat superius historiae et tempo
ris spatium aperiatque novam prorsus apostolatus vestri aetatem, immo
vero novum tempus vitae operaeque totius catholicae Ecclesiae in amatis
sima patria vestra.
Ecclesia Mater omnino confidit viribus vestris et consiliis ut communi
tas vestra ecclesialis omnibus nempe in partibus suis renovetur et redintegretur. Necessitates christifidelium illic non minus nobis notae sunt
quam vobis. Commutatum rei publicae regimen haudquaquam impedimen
ta Evangelii et evangelizationis abstulit omnia, sed maiorem certe vobis
tribuit agendi libertatem in adiunctis revera novis ac maxima ex parte im
provisis. Nemo sane brevi tempore miracula postulat neque exspectat. Et
Nos ipsi in primis t a n t a m vobis patientiam suadere volumus, at constan
tiam quoque, dum catholicorum communitates paulatim quasi a principio
renascuntur vel funditus reiiciuntur secundum Concilii Vaticani principia,
monita et praecepta.
Cogitamus vobiscum illuminatam cleri institutionem atque evangelicam
prorsus vivendi consuetudinem. Sapiens et lenta laicorum educatio hodier
no in mundo poscitur ut ad fidei maturitatem progrediantur plenamque
ecclesiae localis participationem. Inter crescentem ubique materialismum
bona spiritalia et aeterna ipsius nuntii Christi omnibus modis defendi opor
tet atque exemplis ministrorum Ecclesiae proponi.
Augescentibus iam ut speramus et praevidemus inter vos religio
sis Familiis Ordinibus et Congregationibus, novus flos actuositatis apostoli
cae et industriae etiam socialis Ecclesiae merito exspectari potest. Parvis
plane gressibus novae compages et structurae vestrarum ecclesiarum stabi
lientur, unde pastoralis hominum cura facilior reddatur et efficacior.
Dum ante oculos nostros et vestros necessitates immensae ac difficul
tates fortasse obversantur, tot tamen et tantae simul offeruntur opportu
nitates cum laetitia et fiducia operandi ut in patria vestra veluti ab
integro nova renascatur catholica communitas, libera quidem a veteribus
rationibus et sententiis ac parata ad novam fidei experientiam, ad no
vam ex Evangelio vivendi viam, ad novam Christi doctrinarum testifica
tionem.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

58

Utendum est his occasionibus; messis quidem multa erit proximis hisce
annis metenda. Et nos hac e Petri Apostoli cathedra gaudentes conspicie
mus vos in electa illa Redemptoris vinea fructuose laborantes in scholis
et paroeciis, in domibus et fabricis, in coetibus variis publicis et societati
bus hominum bonae voluntatis una cum devotis Ecclesiae adiutoribus
presbyteris, religiosis et laicis fidelibus.
Vobiscum Episcopus Romanus semper coniungetur et consentiet; ani
mos vestros in perdifficili hoc opere confirmabit; inceptis vestris caeleste
semper auxilium effectumque precando efflagitabit. Iisdem scilicet sensibus
vobis procul favebit, quibus hodie vos coram complectitur et diligit qui
busque vobis singulis ac vestris gregibus caris Benedictionem suam Apo
stolicam largiter impertit.

V
Ad episcopos Lituaniae coram admissos.*
Gerbiami Broliai

Vyskupai!

1. Su kokiu lkesiu laukiau io biiuliko ms susitikimo ad Limina


proga. iandien dkoju Viepaiui, kad atvykote, mylima lietuviu t a u t a
itaip ireikia itikimyb Petro Sostui. K u o nuoirdiausiai J u s sveikinda
mas, dkoju brangiajam kardinolui Vincentui Sladkeviiui, vyskup konfe
rencijos Pirmininkui, ireikusiam Js mintis ir idsiusiam viltis tos
banytins bendruomens, kuri Viepats patikjo J u m s , Ganytojams.
Po neseniai prausi ivyki tatai yra pirmasis Petro sosto aplanky
mas, kai i pagrind pasikeit Lietuvos ir daugelio kit R y t ali san
t v a r k a bei visas gyvenimas, kai pagaliau leista tautoms apsisprsti
atgauti taip svajot laisv.
Sveiki, atvyk! Js asmenyje sveikinu drsiuosius krikionikosios tau
tos atstovus, ilgai kentusius priespaud, bet pagaliau galinius laisvai
skelbti savo tikjim Krist, pasaulio Gelbtoj.
2. Banyia, gerai suprasdama istorijos, kaip pasirengimo besiartinan
iai Karalystei reikm, prisiddama prie moni kovos u laisv ir teisin
gum, visados velgia priekin, niekados nepasitenkina tuo, kas pasiekta.
Ji yra ikvpta ir tiesiog taigota Kristaus meils: Caritas enim Christi
1

* Die 27 m. Februarii a. 1993.


Plg. Gaudium et spes, 39.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

59

urget nos [ Kristaus meil mus valdo]. Vis dlto nesielgiama greito
mis , vien tik kaip knas geidia : nerpestingai ar nekantriai. 0
Banyia su uolumu dl Dievo nam nesiliauja i kartos i k a r t a sjusi
dvasines Evangelijos sklas, bdama tikra, jog pagaliau suleidusios aknis,
paslaptingu Dvasios veikimu jos duos savo vaisi.
2

tai kokia kiekvienos istorins epochos Viepaties mokiniu pasiunti


nyb! tai kur svarbiausioji pareiga kiekvieno ms, vyskupo, prie treiojo
tkstantmeio slenksio, paaukto liudyti Krist, kuris mus ivadavo, kad
btume laisvi .
4

Gerbiamieji Broliai, Kristaus meil veria J u s savo alyje sti Tiesos


skla, kad laisv ir brolyb, tos didiausios vertybs, u kurias praeityje
lietuviai taip brangiai sumokjo, J u m s visiems tapt vienybs jungtimi.
3. Js Tvyn, kuria tursiu diaugsmo aplankyti ateinanti rugsj,
igyvena didiuli ir reikming visuomenini permain meta. mogaus
teiss, ypa religijos laisv po pusimio sunkios priespaudos met, ai
Dievui, jau atgauta. itaip vykiams susiklosius, ventasis Sostas per
skirtj Apatalin Nuncij galjo visikai atnaujinti diplomatinius santykius
su Vyriausybe. Be to, sukurta Vilniaus metropolin provincija. Gavus sta
tut ir paskyrus Generalin Sekretori, pagyvjo vyskup konferencijos
veikla. Popieinje v. Kazimiero kolegijoje jau gyvena ir Romoje mokosi
pirmieji kunigai bei seminaristai.
Taigi dabar atgimimo ir pavasario metas. Tatai naujosios kartos
krimo, sins ugdymo laikas, kad laisvs dovana, priimta evangelins tie
sos viesoje, subrst ir atnet lauktj vaisi visose visuomeninio gyvenimo
srityse. Krikionys ino, jog jie dabar atsakingi yra pirmose linijose ,
ten, kur turi bti a t s t a t y t a krato dorov, politika ir ekonomika. iam
svarbiam ir sunkiam udaviniui reikia gerai parengt ir gerai iauklt dar
binink.
Savo alyje, savaime suprantama, J s jauiate tamp t a r p vl i naujo
patiriamos pilietins vienybs ir t a r p tebejuntamu netolimos praeities
neivengiam pdsak. Btina auklti krjus teisingumu pagrstos ateities,
kur piliei tarpusavio santykiai bt nealikai, teisikai tvarkomi. Beje,
iandien irykja kitas sunkumas btinyb rinktis vien i skirting rai
dos modeli ir j atitinkant ekonomin sprendim, kurie, tegul ir ne visada
akivaizdiai, susij su etiniais ir kultriniais tikslais. Be to, didiuli pasi-

2 Kor 5, 14.
Plg. Jn 2, 17.
Gal 5, 1.

60

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

keitimu apimtoje geografinje aplinkoje, kur yra ir j s kratas, nra taip


lengva tvarkyti tarptautinius santykius.
itoki ivyki akistatoje btina, kad nauj os visuomenins jgos veikt
labai atsakingai ir apgalvotai: nesusiviliot vien tik mediagine gerove.
Isivystymas, raiau Enciklikoje Centesimus annus, negali bti su
prastas vien tik ekonomine prasme, bet turi apimti vis mogaus veikl.
Tai nereikia vien tai, jog visos tautos turi susilyginti su turtingiausiomis
dabarties alimis, bet atkakliu darbu sukurti vertingesni gyvenim, ugdyti
kiekvieno asmens deram orum ir krybikum, sugebjim atsiliepti i savo
paaukim ir jame gldinti Dievo kvietim .
5

4. Ndien Lietuvos Banyia nebijo pasitikti toki grsming iki,


m a t supranta, kad Viepats dar ir iandien byloja savo apatalams:
Eikite ir padarykite mano mokiniais vis taut mones . Tarp Iganytojo
kvieiam taut, taip p a t yra ir j s atjaunjusi Lietuva, kuriai Banyia
trokta duoti garbing dali, kad augt kupina tikjimo ir turtt mogiko
mis, evangelinmis dorybmis, darniai bendradarbiaut su visomis alimis.
J s aikiai ir puikiai suprantate savo paaukim skelbti ir liudyti, kad
Evangelijos odis ir akivaizdus pavyzdys viest visai neramiai visuomenei.
Neseniai paskelbtas Js Ganytojinis laikas K u r i a n t brolik ir laisv Lie
tuv rykiai parodo Js, Gerbiami Broliai vyskupai, rpesti, kad pirmiej i
imats atsakomybs sprsti ir vadovauti ganytojikai veiklai, kuri yra
bdinga Js paaukimui ir Js tarnystei.
6

ias evangelizacijos pastangas lydi aktyvi veikla gailestingos meils ba


ruose; kai alis iyvena tokias sunkias ekonomines bdas, vairiais bdais
stengiamasi padti monms, ypa vargingiausiems. Imintinga ir didiad
vasika parama stokojantiems kasdien paliudija krikionikosios tautos
evangelizacin pasiuntinyb.
5. Evangelizuoti , priminiau Europos vyskupu konferencijos Pir
mininkams posinodiniame susitikime pernai gruodio mnes, tai bti
liudininkais , o naujiena , susijusi su Evangelija ir evangelizacija, be
perstojo pareigoja Kristaus liudininkus. Ms amiuje Europos emyne
uderjo gausus kankini derlius, t u r b t didiausias po pirmj
krikionybs laik. Banyia brsta ios palaimingos pj ties dka. Lietuva,
irgi patyrusi ilg kani ir ibanym met, iandien gyvena apatalin ir
misionierik pakilim.

N. 29.
Mt 28, 19.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

61

Gerbiami Broliai Vyskupai! Ndien yra puiki proga nuodugniau ver


tinti Evangelijos turtus ir i j pasisemti iminties, kurlink pasukti
ateinaniais metais savo ganytojik veikl. Dabar palankus metas sigilinti
Antrojo Vatikano Susirinkimo mokym, kurio gaivinaniai jgai itiek
laiko buvo trukdoma pasireikti Js bendruomense. Atidiai studijuokite
Susirinkimo dokumentus, juos apmstykite ir gyvendinkite savo Bany
iose. Ypa pasistenkite, kad juos paint ir pamilt pasaulieiai! Nauja
pasauliei karta, iugdyta didij Susirinkimo Konstitucij dvasia,
tebna tatai vienas i J s ganytojins veiklos tiksl.
Ypatingai svarbu, kad suaugusieji ir jaunimas imt nagrinti Dekret
apie pasauliei apatalavim, suvokt jo reikm dabartinei nelengvai
krato bklei, susiet j su kartu engianiu apatalavimu. Pagal Antrojo
Vatikano Susirinkimo nurodymus kiekviena vyskupija teturi pasauliei
ugdymo mokykl , kur brst savitos krikionikos asmenybs, gebanios
gaivinti vairias gyvenimo sritis: eim, mokykl, kultr, visuomenines ryi
priemones, ekonomik... Todl reikia skirti deramo dmesio banytini
draugij ir judjim, turini tvirt dvasin gyvenim ir savo veikla tinkani
vietinei Banyiai, apatalavimo programoms.
6. Tenestokoja iskirtinio ganytojiko rpesio eima, toji esmin krik
ionikos bendruomens ir visuomens lstel, reikia stengtis padaryti
j aktyviu evangelizacijos ramsiu. Visaip stiprinkite jos dvasin ir moralin
gyvenim; iam tikslui panaudokite naujj Katalik Banyios Kateki
zm . Ypa daug dmesio skirkite suadtini parengimui ir nuolatinei
vedusij brandai, kad jie iki galo atrast kriktu gautj paaukim ir p a t y s
imtsi evangelizacins veiklos. itaip bus galima padti stiprius gyvybs
isaugojimo pamatus, palaikyti tvirt sutuoktini ir eimos dvasingum, ku
ris be joki svyravim utikrina eimos neiardomum, sutuoktini atsako
myb u gyvyb ir vaik aukljim.
Visad omenyje turkite jaunim, Banyios ir lietuvi tautos vilt. Jei
norime, kad augt j tikjimas, btina taikyti priderint skirtingam amiui
katekez.
7. Gilintis Susirinkimo mokym reikia ne tik pasaulieiams, bet taip
p a t rengiant klierikus ir kunigus. Seminarijos gyvuos, jei bus atnaujintos
pagal Antrojo Vatikano Susirinkimo nurodymus, jei bus naudojamasi pe
dagogine ir pastoracine patirtim, skmingai pritaikyta kitose Europos
alyse. Kiekvienas Js vyskupijos kunigas teugdo kilniadvasik ganytojin meil, kuri nuolat tegaivina malda, bendrai rengiami planai ir vie
ninga veikla. Mylkite savuosius kunigus! Bkite jiems artimi, iklausykite

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

62

j praym, skatinkite ir stiprinkite j brolikumo dvasi. Tatai atne vaisi


c ateities paaukim. Valand liturgija, Dievo odio apmstymas, pagar
bus Sakramentu, o pirmiausia Susitaikymo ir Eucharistijos ventimas
tebna pirmaeil pareiga kiekvieno kunigo, paaukto visados nuoirdiai
priimti brolius, dalinti jiems tiesos ir dievikos meils duon.
Savo vyskupijose skatinkite ir drsinkite Dievui pavst gyvenim.
Btina, kad kai kurios vyr ir moter vienuolijos po tiek izoliacijos met
atnaujint ryius su kongregacijomis, kurioms jie priklauso; stengtsi de
rinti savo gyvenim pagal atitinkamus status. Ypa moter vienuolijos,
susikrusios pogrindio laikais ir neturinios stat, dabar konkreiau
teapibria savj karizm.
8. Gerbiamieji Broliai, Js laukia sudtingas apatalavimo udavinys,
taiau koki reikming na Js nesiliaujantis pasivents darbas gals du
oti naujajai evangelizacijai!
Pjtis, kaip J s patys inote, yra gausi ir ia laukia sunkus darbas. Be
to, didiai pareigoja ir tie Js lauki udaviniai. Nebijokite! viepats su
jumis; Jis paadjo bti kartu: Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus,
usque ad consummationem saeculi [ Ir tai a esu su jumis per visas die
nas iki pasaulio pabaigos ]. Visi vieningai enkite priekin, tegyvena
jumyse tvirta ir pranaika dvasia. Teneblsta jumyse budrumas ir jautru
mas priimtinoms naujovms ir pavojams, neivengiamiems kiekvienos
banytins bendruomens kelyje.
7

Kasdien bkite be ilyg pasireng liudyti Krist, kuris yra tas pats
vakar ir iandien, tas pats ir per amius .
Ypatingai lietuvi tautos gerbiama ir danai maldose minima Auros
Vart Mergel Marija teveda J u s ir tesaugo evangelizaciniame darbe.
Teutaria J u s ventieji Globjai. Telydi ir testiprina Palaiminimas, kur
J u m s suteikiu ir kur mielai siuniu kunigams, pirmiesiems Js talkinin
kams ganytojikoje tarnystje, visiems vienuoliams ir vienuolms, visai lie
tuvi tautai.
8

Mt 28, 20.
yd 13, 8.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

63

VI
Ad Mozambici episcopos coram admissos.*
Senhor Gardeal!
Venerados Irmos no episcopado!
1. Nos dias passados em Roma, rezastes sobre o tmulo dos Principes
dos Apostolos, podendo deste modo testemunhar a unidade de f e amor
que liga cada urna das vossas diocses Igreja Universal, presidida na caridade pelo Sucessor de Pedro, a Quem viestes visitar, aproveitando para
Lhe expor directamente e na pessoa dos seus colaboradores nos varios
Dicastrios da Curia R o m a n a os problemas e as expectativas das vossas
Igrejas locis. Devo confessar-vos que, a partir das relaes escritas e dos
coloquios pessoais, pude de certo modo voltar ao seio das vossas comuni
dades e reviver com alegria e saudade aquele abraco que o bom Deus nos
concedeu trocar, em Setembro de 1988, na Visita Pastoral ao vosso Pas,
cumprida sob o lema Construamos a paz na justia e no amor . Guardei
com solicitude esse anseio de paz e fraternidade que o povo moambicano
ento me confou.
1

Nesta nova fase da historia do vosso povo, feliz pela paz que sorri mas
temeroso pelas feridas sociais que ainda sangram, desejei ardentemente
esta Visita ad Lmina, corno urna significativa ocasio para convosco elevar
ao Cu urna jubilosa acao de graas e compartilhar fraternalmente a esperana e a coragem que nos vm da certeza de o Senhor estar connosco.
Com estes sentimentos na alma, vos acolho e sado a todos, e na vossa
pessoa sado os sacerdotes, os missionarios, as religiosas, os catequistas
e animadores das comunidades cristas, os fiis todos das vossas diocses e
o inteiro povo moambicano. Agradeo a dom Paulo Mandiate, Bispo de
Tete e Presidente da Conferencia episcopal, as suas palavras de saudao,
que espelham as aspiraes, os sofrimentos e os projectos do Povo de Deus
em Mocambique.
Quero de modo especial saudar os bispos das novas diocses de Chimoio
e de Nacala, dom Francisco Silota e dom Germano Grachane respectiva
mente, desejando-vos um fecundo ministerio pastoral ao servio do rebanho a vos confiado. A criaao destas novas diocses, para alm de vir res
ponder as exigencias de reestruturaao das circunscrioes eclesisticas,

* Die 12 m. Martii a. 1993.


Cf. Odi 1, 18.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

64

tambm sinal daquele crescimento e maturao da Igreja local, que urna


consoladora realidade na vossa Naao.
2. A Igreja em Mocambique aparece-nos hoje justamente empenhada
na sua consolidaao. Assim escreveis recentemente s vossas comunidades
cristas: Neste momento, a consolidaao da Igreja local surge como urna tarefa necessaria e inadivel para todos e cada um dos seus flhos . Quinze
anos atrs, obedecendo ao Espirito Consolador e atentos aos sinais dos
tempos, vos optveis pela construo d u m a Igreja de base, de comunhao e
familia, urna Igreja de ministerios , mediante a livre criao de pequeas
comunidades cristas, que, pela graa do Senhor, se multiplicaram no seio
das parquias e das misses, para favorecer a iniciativa e responsabilidade de todo o Povo de Deus na consolidaao da Igreja local .
2

Agradecemos ao Pai celeste e Deus de toda a consolaao , o herosmo


admirvel que suscitou no coraao dos crentes, assim organizados em comu
nidades, com menao particular para os seus catequistas e animadores lo
cis, que souberam preservar a f e alimentar a esperana crista das populaes que lhes foram confiadas.
5

3. Sem abandonar aquela primeira opao, que continuar sem duvida a


revelar-se necessria para se chegar a urna verdadeira personalizao da f e
a urna vlida e profunda inculturaao moambicana do Evangelho, eis-vos
debruados agora sobre urna meta central e qualificativa da actividade
missionaria : a consolidaao da Igreja local, que passa certamente pela valorizaao das foras locis, com a assunao por parte dlas de responsabilida
des cada vez maiores na orientao e na actividade pastoral, a nivel dioce
sano e nacional.
6

Mas, nesta fase de crescimento e maturao, serve de preciosa ajuda a


presena e acao de tantos missionarios vindos de fora, que entre vs tor
n a n t i visvel a vocaao missionaria da Igreja e cuja acao precisamente diri
gida implantaao e consolidaao da Igreja local. necessario, pois, que as
foras locis e as adoptivas unam os esforos e trabalhem em conjunto,
para tornar sempre mais slidas as estruturas eclesiais j existentes e para
levar o primeiro anuncio do Evangelho aqueles que ainda nao conhecem
Jesus Cristo.

Carta Pastoral Consolidar a Igreja Local, conclusio.


Ibid., 11.
Ibid., 12
2 Cor 1, 3.
Redemptoris missio, 48.
2

Acta Ioannis Pauli Pp. II

65

Nesta linha de pensamento, exorto-vos entreajuda, para que cada


diocse se veja dotada de um verdadeiro e prprio presbitrio diocesano,
vlido e necessrio ponto de referencia tanto para os sacerdotes e diconos
incardinados como para aqueles que, de fora, vieram juntar-se-lhes. Como
escrevi na Exortaao Apostlica Pastores dabo vobis, o relacionamento com
o Bispo no nico presbitrio, a partilha da sua solicitude eclesial, a dedicaao ao cuidado evanglico do Povo de Deus, nas concretas condioes histori
cas e ambientis da Igreja particular, sao elementos de que nao se pode pres
cindir ao delinear o perfil proprio do sacerdote e da sua vida espiritual .
P o r t a n t e cada sacerdote, sempre fiel ao seu carisma vocacional, procure
pautar o seu ministerio por um profundo sentido de Igreja e pelo testemunho de urna estreita colaborao e adeso ao plano pastoral, cuja direcao
compete ao Ordinario da diocse e, a nivel nacional, Conferencia Episcopal.
7

Caros Irrnaos no episcopado! Acompanhai os vossos sacerdotes com pe


culiar solicitude , procurando ouvi-los como vossos colaboradores e conselheiros mais directos na reunificao e pastoreio do Rebanho do Senhor.
Dentro das limitaoes extremas, em que vivem as vossas diocses, nao os
deixeis sem os meios e as instituies de que caream para fomentar a vi
da espiritual e intelectual e sem prover sua honesta sustentaao e assis
t e n d a social , a firn de que a preocupao destas coisas nao acabe por os
desviar da sua entrega assidua oraao e ao servio da palavra .
8

4. Pude constatar pela leitura das vossas relaoes que a Igreja em


Mocambique, de um modo gerai, atravessa um momento feliz quanto ao
nmero de candidatos ao sacerdocio e vida consagrada nos Institutos
religiosos masculinos e femininos. A esta reconfortante e promissora rea
lidade vocacional deve corresponder um renovado empenho no discerni
mento dos chamados e na sua adequada formaao espiritual e eclesial.
A promoao do clero local, dentro de urna viso ampla e generosa dos va
riados carismas e ministerios, vai ainda por muitos anos constituir prioridade nas vossas preocupaes de Pastores. Conheo a solicitude com que
seguis os vossos Seminarios, para os quais, neste momento, dirijo o meu
pensamento afectuoso e pleno de esperana. Levai urna saudaao particular
do P a p a para todos os seminaristas moambicanos, nomeadamente aqueles
que j se encontram nos vossos Seminarios Maiores, para onde justamente
se voltam os olhos suplicantes das comunidades cristas sem pastor. Procu-

N. 31.
Cf. CIC, cn. 384..
Cf. Act 6, 2-4..

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

66

rai, amados Irmos, que os superiores dos Seminarios possam consagrar-se a


tempo inteiro nobre mas exigente tarefa de preparar sacerdotes segundo
o Coraao de D e u s : presbteros configurados a Cristo Cabea e Pastor da
Igreja e animados por urna grande caridade pastoral, verdadeiros homens
de Deus , humanamente maduros, conscientes do chamamento ao celibato
pelo Reino de Deus, e com urna slida formaao intelectual e teolgica para
anunciar frutuosamente o Evangelho da salvao.
10

P a r a os religiosos e religiosas em gerai, vai a minha e vossa gratido e


estima, porque, durante estes anos de verdadeira emergencia nacional,
ti veram de acorrer a tudo e a todos, n u m a atitude de filial abandono
Providencia divina. Esperamos em Deus que a normalizaao da vida em
Mocambique permita a cada consagrado, na fidelidade ao carisma que lhe
vem do Fundador, empenhar-se frutuosamente as actividades a que a sua
Familia Religiosa se sente particularmente chamada, dentro do campo
imenso do servio do Evangelho e da actuao multiforme das obras de
misericordia.
Um fruto palpvel da vitalidade eclesial da vossa Igreja local sao as
congregaes diocesanas. A vida religiosa , em toda a parte, um dom de
Deus Sua Igreja e, como tal, ter de ser acolhida, respeitada e amada.
No desempenho da misso que vos compete de discernir os caminhos do
Espirito, procurai auxiliar cada urna das chamadas a identificar e dar
pleno cumprimento aos designios de Deus a seu respeito.
5. Congratulo-me convosco pelo modo admirvel como soubestes preser
var, guiar e visitar, muitas vezes com risco da prpria vida, o vosso Rebanho. Agora que a paz comea a permitir urna lenta normalizaao da vida,
maiores possibilidades e novos desafios reclamaro a presena e a misso
evangelizadora da Igreja em Mocambique, nomeadamente contribuir para
a reconciliaao de todo um povo procura da sua alma nacional; apoiar o
regresso dos refugiados e deslocados; amparar a juventude, presa fcil do
imediato, porque desprovida de valores e modelos perenes; criar comunida
des fraternas e dinmicas nos centros urbanos, geradores de anonimato hu
mano e apatia crista; irradiar a Boa Nova para grupos humanos e reas de
Mocambique, onde ainda faltam comunidades capazes de garantir um sinal
claro da presena crista...
11

Deus estar ao vosso lado, amados Irmos, nessa tarefa infindvel de


cuidar de pessoa e atravs dos sacerdotes, irmos, religiosas e demais

11

Cf. Pastores dabo vobis, 82.


Cf. Redemptoris missio, 37.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

67

cooperadores empenhados na pastoral com solicitude dessas multides


imensas, carecidas de tudo, mas particularmente necessitadas de reencon
trar a esperana e a razo de ser da sua vida, que s Jesus Cristo lhes
poder dar.
6. Nestes anos difceis, os fiis leigos moambicanos foram postos pro
va na sua fidelidade ao Evangelho, e Deus considerou-os dignos de Si, ao
cham-los aos milhares para lderes apostlicos das Suas comunidades de
base, tendo eles demonstrado grande conscientia da sua pertena a Cristo e
da sua misso na Igreja.
Mas preciso olhar para o futuro. E este vai requerer que os leigos se
robusteam como testemunhas de Jesus Cristo na sociedade, at chegar a
atingir e como que a modificar pela fora do Evangelho os criterios de julgar, os valores que contam, os centros de interesse, as linhas de pensamen
to, as fontes inspiradoras e os modelos de vida da humanidade, que se
apresentam em contraste com a Palavra de Deus e com o designio da
salvao .
Com a vossa Carta Pastoral Momento Novo, quisestes
oferecer oportunas directrizes aos catlicos e aos homens de boa vontade
para essa fermentao evanglica da cultura e vida moambicana.
12

Fazendo eco as vossas exortaes, quera convidar sobretudo os fiis


leigos a tomarem conscincia e assumirem corajosamente o seu papel na
vida social e poltica do Pas, segundo os principios e criterios propostos
pela doutrina social da Igreja. No meio de urna cultura de violencia e mor
te, os leigos resplandeam como testemunhas convictas do Eterno Vivente,
Jesus Cristo Senhor, empenhados no respeito e defesa da vida e dignidade
humana. Saibam denunciar a ganancia, a corrupao e os interesses de gru
po, e aceitem participar e partilhar os cargos pblicos com verdadeiro espi
rito de servio e sentido de responsabilidade pelo bem comum.
A democracia moambicana, baseada na dignidade e igualdade funda
mental das pessoas e grupos, no respeito dos seus direitos e deveres, pode
r assim encontrar os mestres e profissionais idneos que, privilegiando a
arte do dilogo e a prtica da justia social, consigam por cobro a tantos
anos de rivalidades, exacerbadas at ao sangue e morte, e possibilitem o
desenvolvimento integral e grai do Pas.
7. Esta presena scio-poltica de leigos preparados e formados me
dida do Evangelho encontrar a sua escola necessaria e o seu banco de
prova na familia. Esta encontra-se visivelmente em crise, nao s por causa
Evangelii nuntiandi, 19.

68

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

da degenerao derivada da guerra e ainda pela crescente invaso de contra


valores, que esto a cavar um abismo entre pais e flhos no seio de tantos
lares, mas tambm por causa da educao amoral, a que foram submetidos
muitos dos que esto agora em idade de formar um lar.
Nos vossos relatnos, venerados Irmos, pude medir com quanta ateno
vos debruais sobre este sector, procurando multiplicar os esforos a firn de
reconstruir o sentido da familia e educar a todos para a defesa da sua
unio, fecundidade e estabilidade. Continuai a acompanhar com particular
solicitude os jovens moambicanos. E s t a a sua hora, para a quai a Naao
no pde ou no soube prepar-los. Agora tero de crescer depressa, porque
Mocambique no pode fcar adiado. Eies foram obrigados a fazer a guerra;
hoje os jovens moambicanos voluntariamente vo fazer a paz. Comecem
pela sua familia: procurem e amem os pais, se que ainda os podem en
contrar. Aprendam deles aquela sabedoria africana de sempre, entranhadamente respeitadora de Deus e da vida humana desde a sua gerao at ao
ocaso natural. Aprendam a respeitar como Deus manda o seu corpo e as
tendencias e capacidades de amar urna outra pessoa com igual dignidade e
vocao divina, a firn de juntos chamarem vida o futuro de Mocambique.
Possa este ser gerado dentro da estabilidade de um lar, abenoado pelo
matrimnio uno e indissolvel!
Senhor C ardeat!
Venerados Arcebispos e Bispos de Mocambique!
8. Agora que a paz foi assinada, depois de urna longa escrita com o
sangue e o sofrimento de um povo exausto, com a orao dos crentes e la
boriosos consensos de boas vontades, amparai esta frgil primavera. Eia
desabrochou da f num Deus e Pai comum, e s poder frutifcar e consoli
d a r l e mediante o perdo generoso e a confana m t u a entre os Seus flhos
moambicanos, que ti veram a coragem de se reconhecerem irmos. A hora
que passa de consolidaao da paz, empenhando todos a que honrem seria
mente os compromissos assinados.
Quero neste momento encorajar todas as partes em causa a prosseguirem, com o apoio das Instancias Internacionais, o caminho da actuao dos
Acordos assinados. Ocorre faz-lo, e sem demora: os pobres no podem espe
rar. A paz continua ameaada... No sejam defraudadas as esperanas de
todo um povo, mergulhado em misria e sofrimento mortal!
A Igreja em Mocambique no pode nem vai abandonar os seus concidados nesta nova fase da edifcacao da paz. Como disse Naao na minha Via-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

69

gem Apostlica, a presena e a actividade da Igreja mima determinada


sociedade nunca so urna cooperao ou assistncia vindas "de fora" . Eia,
de facto, no estranila ao Pais. Pagou um pesado tributo, vendo cair mortos tantos dos seus flhos, para permanecer ao lado do povo martirizado;
eia foi a primeira instituio a propor caminhos de reconciliaao e de dialo
go para se chegar a urna paz autentica , e neles profeticamente se empenhou , como o povo moambicano ampiamente lho reconhece. No se
tratou de pessoas individuis, mas foi a Igreja inteira e solidaria que sofreu, rezou e trabalhou para a paz. No pede qualquer recompensa ou privi
legio, pede um espao real e concreto que, por direito natural e histrico,
lhe compete na vida da Naao, como conscincia moral e fermento de recon
ciliaao do povo moambicano.
13

14

Com redobrada confana, deposito este momento novo dos vossos


destinos nacionais aos ps da Virgem Maria, Rainha da Paz e Me comum
de todos os moambicanos. Como penhor da assistncia divina e dos dons
do Espirito Santo, vos concedo de todo o corao a Bno Apostlica, que
peo transmitais aos sacerdotes, aos missionarios, s religiosas e demais
fiis, bem como a todo o querido povo moambicano.

VII
Ad eos qui plenario coetui Pontificii Consilii de Communicationibus Socialibus
interfuerunt coram admissos.*
Dear Brother Bishops,
Dear Brothers and Sisters in Christ,
1. It is a pleasure to receive the members and experts who have come
from every continent to take part in the plenary meeting of the Pontifical
Council for Social Communications. Conscious t h a t in the new evangelization which should prepare the dawn of the Third Christian Millennium "the
Church's manifold apostolate regarding instruments of social communica
tion calis for reinforced vigour", you are meeting in order to report, to plan
and indeed to stimulate Worldwide efforts to make the Church more effec
ti vely prsent in the vast world of the communications media. I therefore
1

13

14

Discurso de Chegada, n. 7.
Cf. Discurso s Delegaes signatarias do Acordo gerai de Paz, 5-10-1992.

* Die 12 m. Martii a. 1993.


Inter mirifica, 18.
1

70

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

greet you with warm gratitude and esteem for the expertise and dedication
with which you serve the Holy See in this specific task.
2. You have had much to report from this year which has followed the
publication of the Pastoral Instruction on communications, Aetatis Novae.
That document was meant to become an instrument of reflection in the
hands of the Bishops and of the Catholic communicators of the world. Not
only the international Catholic communications organizations b u t also
many Diocses and Episcopal Conferences have already begun to p u t it
into effect by formulating pastoral plans for communications and by
including communications in every pastoral plan. I hope t h a t you will
continue your efforts to spread awareness of the need for sound planning
in the task of proclaiming the truths and values of the Gospel through the
various media.
Your reports also include rfrences to new realities. There are, for
example, many new Catholic radio stations in Latin America, in Asia, in
Africa and in Europe. There are new Catholic television stations in Europe
and in Latin America.
There are many new Catholic publications, especially in Eastern
Europe. New efforts are being made to ensure fruitful dialogue with media
Professionals, including those of the world of entertainment, especially in
North America.
Throughout the worldincluding here in Rome itselfthere is an increasing number of centres providing needed formation not only in the
techniques of communication b u t also in t h a t philosophical, theological
and spiritual reflection so necessary to sound communication. Communica
tors who strive through the media to serve the integral well-being, spiri
tual as well as cultural, of their audiences need an ethical and theological
reflection on the way in which they are involved in the work of communi
cations and on the motives for this involvement. In a sens, you yourselves have corne together for just such a purpose: to deepen your own
realization of the proper place of the media in the Church's saving mission
and to help others in the Church to have t h a t same vision.
3. You have also come together to plan: to plan how better to coordi
nate Catholic Communications efforts throughout the world so t h a t they
become complementary and not competitive, so t h a t precious resources are
used to develop Catholic media, not to duplicate them; to pian how to en
sure the right of the Church to proclaim the message of Christ, the t r u t h
of the Gospel, through the communications media. In this way you are fui-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

71

filling the mandate given to the Pontifical Council for Social Communica
tions: to stimulate Worldwide efforts to proclaim the Gospel through the
marvellous instruments which man has invented to enhance his capacity
for communication. The Church's teaching in this field can become a dead
letter if it is not repeated and acted upon, and I am therefore pleased to
note t h a t you have published a collection of the principal conciliar and
post-conciliar documents on communications: the Decree Inter mirifica
and the Pastoral Instructions Communio et progressio and Aetatis novae.
It is also encouraging to hear t h a t you will soon be Publishingon the
thirtieth anniversary of Inter mirificaa collection of the messages which
my predecessor Pope Paul VI and I myself have issued for successive
World Communications Days.
4. Among the many items on the agenda of your meeting, you are
studying how the Pastoral Instruction Aetatis novae is being implemented
and seeing what needs to be done to promote its further application
throughout the Church. You have again been looking at such important
aspects as the training of Catholic communicators, the promotion of moral
standards in advertising, and greater coordination in the field of Catholic
radio broadcasting.
The Church's relationship to the media is a complex one and requires
constant reflection on your part. On the one hand, the Church sees the
means of social communication as having endless potential not only for
the diffusion of information, the cration and communication of art and
culture, the refreshment and refinement of the human spirit, but also for
the spread and strengthening of God's kingdom. At the same time she is
painfully aware of the damage which can be inflicted on individuis and
society by the misuse of thse instruments. In concrete situations, it is the
duty of the Church, her pastors and her members to acknowledge and en
courage programmes and publications which promote unity, peace, virtue
and true brotherly love. Likewise, it can be the duty of the Church and
her shepherds, and indeed of ali the faithful, to protest against pro
grammes and publications which are morally objectionable and which
threaten to violate personal and public integrity and the sanctity of family
life. The increasing number of occasions in which Church leaders and com
municators meet for fruitful exchange and dialogue can help the members
of the Church to understand the media and its special "language" more
2

Cf. Inter mirifica, 1 and 2.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

72

clearly. It can also help the media to gain a better understanding of the
Church and of what she does by word and action to communicate the mes
sage and the love of Jesus Christ.
It only remains for me to encourage you in your work and to assure
you of the Holy See's gratitude. Through the intercession of Mary, Mother
of the Redeemer, may your efforts to foster an ever better use of the
media by the members of the Church bear abundant fruit, so t h a t the
world may know the creative, redemptive and sanctifying love of her
Divine Son. I invoke upon you and your loved ones God's gifts of strength
and joy, and I cordially impart my Apostolic Blessing.

VIII
Ad quosdam episcopos Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis
coram admissos.*
Dear Brother Bishops,
1. "I bow my knees before the Father... t h a t Christ may dwell in your
hearts through faith". As we begin this series of ad Limina visits of the
Bishops of the United States, this is the prayer which I make for the
Church in your great and beloved nation: t h a t the faith of the Church's
Bishops may be renewed and strengthened so t h a t ali the faithful may be
helped to live their Christian vocation with integrity and courage! This
morning I welcome you, the first group of Bishopsfrom Illinois, Indiana
and Wisconsin. Your ad Limina visit brings you to Rome to venerate the
tombs of the glorious martyrs, Peter and Paul, who established this "greatest and most ancient Church", and to meet Peter's Successor in this Apos
tolic See which "presides over the universal communion of charity". I greet
you with warm fraternal affection in the Lord.
1

Over the course of the year I shall meet with successive groups of
Bishops from the United States. These meetings have a profound meaning
for all of us. They are expressions of the collgial structure of the Church's
hierarchica! communion. On thse occasions we deeply exprience the spiri-

* Die 20 m. Martii a 1993.


Eph 3:14-17.
S T . I R E N A E U S , Adv. haer., I I I . 3. 2.
Cf. S T . I G N A T I U S , Ad Rom., preface.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

73

tual solidarity of those who have "one Lord, one faith, one Baptism", and
are "eager to maintain the unity of the Spirit in the bond of peace". While
our private conversations deal with the situation of your individual Dioceses, thse group meetings give me an opportunity to share with you and
your brother Bishops in the United States some thoughts on more general
aspects of your ministry and of the Church's life in your country. I wish
to do so in the light of the Catechism of the Catholic Church, recently
published, and which should soon be available in its English translation.
This gift of Divine Providence the resuit of a desire expressed by the
Bishops at the 1985 Extraordinary Synod is an authoritative expression
of the full riches and marvelous harmony of the Catholic faith. I consider
its publication among the principal fruits of the Second Vatican Council
and one of the most significant events of my Pontificate. It is an invaluable
instrument of the genuine ecclesial renewal which the Council intended.
Following the structure of the Catechism, I wish to meditate with the
various groups of Bishops on certain aspects of believing, praying,
celebrating and living "the Catholic faith t h a t cornes to us from the
Apostles".
4

2. From the beginning, I make thse reflections in the context of a


trusting and steadfast profession of the Church's faith in our Lord and
Savior Jesus Christ. We ourselves must be constantly renewed in our own
faith if we are effectively to fulfill our mission as Successors of the Apos
tles. As Bishops we, above ail, are "witnesses of Christ before ail people",
"preachers of the faith who lead new disciples to Christ". "Rightly handling
the word of t r u t h " , we must hand on what we ourselves have received.
As Bishops we have been configured to Christ in the fullness of the priesthood in order to proclaim t h a t word and teach it, not as our own, but in
accord with the whole of the Church's tradition and in communion with
the other members of the Episcopal College, always in union with its head.
7

10

Despite the inroads of secularization, people crave a genuine exprience


of God in prayer and an inner spiritual life as antidotes to the dehumaniz-

10

Eph 4:5. 3.
Cf. Final Report, II. B a 4.
Eucharistie Prayer, I,
Christus Dominus, 11.
Lumen gentium, 25.
2 Tim 2:15.
Cf. 1 Cor 15:3.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

74

ing lments in modern living.


Sometimes even Catholics have lost or
have never had the chance to exprience Christ personally: not Christ as a
mere "paradigm" or "value", b u t the living Lord: "the way, and the truth, and
the life". In addressing this need we, like Saint Paul, must never drift far
from the core of the message: "Christ crucified... Christ, the power of God
and the wisdom of God". In fact, the mystery of the Eternai Son's Incar
nation, Passion, Death and Rsurrection: this is the unfathomable "treasure" which is preached, celebrated and lived in the Catholic Church.
This is the "saving grce" which God offers through our ministry to those
who are searching for him, to everyone without distinction. Jesus Christ is
the Good News which the world is waiting for, and it is our duty to speak
t h a t message clearly in his name.
12

13

14

3. Furthermore, because people are moved more by the witness of our


lives t h a n by the power of our speech, they have a right to see in their
Pastors men whose entire lives are centered on Jesus Christ, "the only Son
who is in the bosom of the F a t h e r " . They expect that, like the Apostles,
the first witnesses, we too will transmit what, by God's grace, we have
"seen with our eyes... looked upon and touched with our h a n d s " , contem
plata aliis tradere. It falls above all to the Bishop to build up a believing
community by handing on the Church's faith and by explaining her
authoritative teaching and discipline in a positive way, in a way t h a t is
relevant to the difficulties and problems which worry people and weigh
them down.
15

16

17

Since "the word of God is living and active", its full power comes alive
in communities where the "obdience of faith"
is given freely and with
love. Our own profession of faith, sustained by fervent prayer, is therefore
extremely pertinent to our efforts to communicate, with serenity, enthusiasm and courage, the communion of life which we share with the Father
and the Son in the Holy Spirit. Every day I pray for you and your fellow Bishops t h a t you "be renewed in the spirit of your minds, and p u t on
18

19

20

11

12

13

1 4

15

16

17

18

19

2 0

Cf. Redemptoris missio, 38.


Jn 14:6.
1 Cor 1:23-24
Cf. 2 Cor 4:7.
Jn 1:18.
1 Jn 1:1.
Cf. Christus Dominus, 13.
Heb 4:12.
Rom 1:5.
Cf. 1 Jn 1:3.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

75

the new nature, created after the likeness of God in true righteousness and
holiness". The sanae favor I would ask of you: continue to pray t h a t I fulfll faithfully my ministry as primary guardin of the deposit of faith, for
the good of the Church throughout the world.
21

4. In meeting the challenges of your Episcopal office you confront a


cultural climate in which many are suspicious of, if not hostile to, any
claim of certainty in the knowledge of the truth. A positivist approach has
produced a tendency to exclude questions of ultimate t r u t h from the pub
lic sphre, and to confine religious belief and judgements on basic moral
values to the private sphre. Consequently, the direction which society
takes is often the resuit of the prevailing "consensus", which itself is open to
various forms of conditioning by those who have the means to make their
voices heard above those of others. In the end, even the law, which has a
powerful formative influence on the way people think, can be separated
from its foundation in morality. In this case it is seen as an instrument for
externally regulating society without rfrence to the objective moral
order.
It follows t h a t you face particular difficulties in preaching and teaching
"the word of truth, the gospel of... salvation". The majority of American
Catholics understand t h a t the assent of faith is sublimely consonant with
human dignity insofar as it is a free act of intelligence which welcomes
God's word, received through the Church's preaching and teaching, trusting in God who can neither deceive nor be deceived. At the same time,
the moral, psychologi cal and cultural pressures of life in the United States
today are tempting some in the Church to compromise her teachings and
her discipline, to the grave dtriment of souls. In a climate of religious
individualism, some assume the right to decide for themselves, even in im
portant matters of faith, which teachings to accept, while ignoring those
they find unacceptable. Selectivity in adhering to authoritative Church
teaching, as I said to you in Los Angeles during my 1987 Pastoral Visit, is
incompatible with being "a good Catholic", and by its very nature it poses
an obstacle to full participation in ecclesial life. It is the Bishops' task to
cali the whole Catholic community to accept in its fullness the Church's
authoritative teaching on faith and moris. And Pastors and others of
good faith should not be discouraged, as though the Church's teaching on
22

23

24

21

22

23

24

Eph 4:23-24.
Ibid. 1:13.
Cf. Dei Filius, DS 3008; Catechism of the Catholic Church, no. 156.
Cf. Discourse to American Bishops, 16 September 1987, no, 5.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

76

certain issues has been irretrievably lost. With the help of Christ, who has
overeme the world", it is never futile to preach, teach, and work against
error, following Saint Paul's advice to be "urgent in season and out of
season...".
25

26

5. As you wrote in your recent Statement, "The Teaching Ministry of


the Diocesan Bishop: A Pastoral Reflection", Bishops best respond to "insufficient, defective or erroneous teaching" by a "positive, effective, consistent
and forthright" prsentation of Catholic doctrine. Indeed, only when your
teaching is clear, unambiguous and united will it rise above the clash of
conflicting opinions with the forcefulness and power of the truth. While
certainly acknowledging the fact t h a t the Church prsents her teaching
with varying degrees of magisterial a u t h o r i t y , it is necessary to recover a
sense of the wholeness and interior logie the "symphony" of the faith.
Undoubtedly the greatest service you can render to the Church at this
prsent time is to make every effort to prsent anew the fullness and
beauty of the apostolic faith, and thereby end the disharmony and confu
sion produced by teachings on questions of faith, moris and discipline
which are at odds with the Church's Magisterium.
27

28

With the extensive system of Catholic schools at all levis, parish catechetical programs for children and adults, and the Catholic press and
other media available to the Church in the United States, you have the
means to enrich the members of the Church with a deeper and more secure
knowledge of the faith, so t h a t they will be better equipped to bear witness to t h a t faith in the family and in the wider community. It is my
prayerful hope t h a t the new Catechism will provide the impetus for a na
tional recatechizing endeavor, of young and old alike, so t h a t the Catholics
of America will be more and more able to account for the hope t h a t is in
t h e m . In this way they will be able to make an ever more specific and
effective contribution in addressing the serious ethical and social questions
facing the nation.
29

6. The Millennial Jubilee of the year 2000 invites the whole Church to
prepare to commemorate the Eternai Son's redempti ve Incarnation. The
National Pian and Strategy for Catholic Evangelization recently approved

Jn 16:33.
2 Tim 4:2.
Preface.
Cf. ibid., I I . 2.
Cf. 1 Pt 3:15.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

77

by your Conference offers a framework for such prparation. A continuing


conversion of mind and heart accompanied by intensified prayer, joyful
and frquent clbration of the Sacraments and a moral life compatible
with Christian discipleship, will make the Catholic community in the Uni
ted States ready to welcome the Jubilee with total confidence in Jesus
Christ, the Lord of History, who is "the same yesterday and today and for
ever". Moreover, beyond ali stratgies and objectives, all plans and assessments, let us never forget t h a t the Holy Spirit is the driving force of ali
conversion and growth in holiness; and there are many promising signs of
his prsence and action in every one of your Diocses.
30

I am confidently looking forward to the clbration of the World


Youth Day in Denver, in August, as a magnifcent occasion to proclaim
anew to young people the saving mystery of Christ who said: "I carne t h a t
they might have life, and have it to the full". I thank you for all t h a t you
are doing in your Diocses to enable as many young people as possible to
take part in this important ecclesial event, as a sign and testimony of the
vitality of the Church in your country.
31

7. Dear Brother Bishops, at the Last Supper Jesus invited his disciples
to friendship with himself, telling them t h a t they were no longer servants
and sealing this intimacy with the Eucharist. The Lord continues to draw
you, Successors of the Apostles, into his confidence, in order to confimi
you in his t r u t h so t h a t you, in turn, may proclaim its fresh and liberating
power to the People of God entrusted to your pastoral care. The greatest
witness of the Apostles lies in their martyrdom, and this is the example
which we must keep before our eyes as we seek to build up and strengthen
God's beloved people in faithfulness to the chief Shepherd, Jesus Christ.
I entrust to Mary, Mother of the Church, the burdens and joys of your
office and the needs and hopes of the Church in the United States. To
each of you and to ali the priests, religious and laity of your Diocses I
cordially impart my Apostolic Blessing.
32

33

Heb 13:8.
Jn 10:10.
Cf. Jn 15:13-14.
Cf. 1 Pt 5:4.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

78

IX
Ad maiorem Paenitentiarium necnon minores Paenitentiarios basilicarum
Urbis.*
1. Mi felice occasione di compiacimento la vostra presenza in questa,
che e dovete considerare casa paterna, Signor Cardinale Penitenziere
Maggiore, Prelati ed Officiali della Penitenzieria, Padri Penitenzieri Ordi
nari e Straordinari delle Basiliche Patriarcali dell'Urbe, e voi, cari alunni,
di recente ordinati o anelanti a ricevere presto l'Ordinazione.
Il compiacimento deriva sia dalla vostra affettuosa unione col Successo
re di Pietro che, qui e ora, si fa quasi tangibile, sia dalla speciale vostra
condizione di Penitenzieri, che dedicate il vostro impegno ministeriale in
modo privilegiato al sacramento della Penitenza, ovvero di sacerdoti alle
vostre primissime cure pastorali, o ancora di candidati al sacerdozio, i quali
prima di assumere il particolare ufficio, che la Provvidenza, mediante la voce
dei Superiori gerarchici, vi assegner nella Chiesa, con la frequenza al corso
sul foro interno tenuto dalla Penitenzieria Apostolica, avete inteso approfon
dire la vostra preparazione in ordine al servizio delle anime nella remissione
del peccato. Al compiacimento unita la gratitudine al Signore, poich Egli
nel vostro impegno e nella vostra diligenza rende evidente che continua a
suscitare per il suo Popolo ministri di perdono e di riconciliazione.
L' Ordo Paenitentiae oggi vigente cos esprime, nella formula dell'as
soluzione, le grandi realt nelle quali si a t t u a il ritorno dell'uomo peccatore
a Dio e si ripristina il suo ordine interiore: Dio padre di misericordia... ti
conceda, mediante il ministero della Chiesa, il perdono e la pace . Orbene,
il sacramento della Penitenza ministero della Chiesa produce il per
dono di Dio, in quanto agisce per virt divina, quali che siano il merito o
il demerito personale e le qualit umane del ministro: cos in proposito
insegna (per tutti i sacramenti, non solo per quello della Penitenza) il Ca
techismo della Chiesa Cattolica: I sacramenti conferiscono la grazia che
significano. Sono efficaci, perch in essi agisce Cristo stesso: Lui che bat
tezza, Lui che opera nei suoi sacramenti per comunicare la grazia che il
sacramento significa. Il Padre esaudisce sempre la preghiera della Chiesa
del suo Figlio - E questo il significato dell'affermazione della Chiesa: i
sacramenti agiscono ex opere operato .
1

* Die 27 m. Martii a. 1993.


N. 1127.
N. 1128.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

79

Indubbiamente la pace annunciata dalla formula sacramentale, pace so


prannaturale e che, pertanto, exsuperat omnem sensum , deriva an
ch'essa nell'anima ex opere operato ; ma, nei limiti in cui ci possibile,
attesa la sua trascendenza soprannaturale, la percezione gratificante di
questa pace da parte del soggetto del sacramento dipende anche in notevo
le misura dalla personale santit del sacerdote, ministro del sacramento
della Penitenza, dalla sua sapienza coltivata nello studio, dalla sua sensibi
lit psicologica, dalla sua accogliente umanit: egli, infatti, incoraggia a
perseverare nella grazia restituita, ed alimenta la fiducia nella possibilit
della salvezza, stimola all'umile gratitudine verso il Signore, ed aiuta (sal
vo casi patologici o ai limiti della normalit) a ricostruire l'equilibrio della
coscienza e la sanit del giudizio.
3

2. Nelle mie precedenti allocuzioni a questo uditorio ho fissato l'atten


zione prevalentemente su aspetti dogmatici, morali e canonistici del sacra
mento della Penitenza; esse sono state raccolte in volume e accompagnate
da un sintetico commento a cura della Penitenzieria Apostolica; mi confor
ta sapere che hanno avuto larga diffusione, e spero che giovino per l'auspi
cata ripresa di un uso frequente del sacramento della Penitenza. Conside
rando ora in concreto l'amministrazione del sacramento del perdono, ame
rei intrattenermi sui menzionati aspetti di santit, sensibilit psicologica e
accogliente umanit del ministro.
Il confessore deve impegnarsi al massimo affinch, accanto all'effetto
essenziale, che 1' opus operatum sempre produce, supposte le condizioni
di validit, si producano anche a favore del penitente, nel mistero della Co
munione dei Santi, i frutti della sua personale santit: per virt di inter
cessione presso il Signore, per forza trascinante di esempio, per l'offerta
che il sacerdote santo fa delle sue espiazioni a vantaggio del penitente. Si
t r a t t a di cose ben evidenti. Ma desidero insistere affinch la carit faccia s
che il vostro non sia mai nudum ministerium penitenziale, ma un dono
paterno e fraterno accompagnato dalla vostra preghiera e dal vostro sacri
ficio per le anime, che il Signore mette sul vostro cammino: Per ci...
completo nella mia carne quello che manca ai patimenti di Cristo, a favore
del suo corpo che la Chiesa . Cos l'esercizio del ministero santo ed
strumento di santificazione per lo stesso ministro.
4

3. Sul sacerdote confessore incombe il dovere grave di possedere dottri


na morale e canonistica adeguata almeno ai communiter contingentia , e
3

FU 4,7.
Coli, 24.

80

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cio al comportamento umano nell'ordinario dei casi, tenuto particolar


mente conto delle condizioni generali dell' ethos socialmente dominante.
Dico almeno, ma aggiungo subito che tale preparazione dottrinale deve
sempre accrescersi e consolidarsi, sulla base dei grandi principi dogmatici e
morali, i quali consentono di risolvere cattolicamente anche le situazioni
problematiche che si affacciano alle coscienze, nell'incessante evoluzione
culturale, tecnica, economica, e cos via, della storia umana. Anche qui, il
Catechismo della Chiesa Cattolica paradigmatico: esso autorevolmente
propone il giudizio morale da formulare su realt della vita umana, effetti
vamente presentatesi, o divenute statisticamente diffuse, in tempi recenti;
si detto a questo proposito che il Catechismo considererebbe nuovi pre
cetti o nuovi peccati, mentre esso non fa che applicare a modalit dell'agi
re umano, ora divenute comuni, l'identica legge divina, naturale o rivelata.
Impegno particolarmente importante e delicato, nel quale applicare la ne
cessaria solidit della dottrina, per il confessore quello di facilitare al
penitente l'accusa dei peccati, contemperando con l'esigenza di una morale
completezza, irrinunciabile per i peccati mortali, quanto alla specie, alle
circostanze determinanti per la specie stessa, e al numero, quella di non
rendere la confessione odiosa o penosa, specialmente a coloro, la cui reli
giosit debole o di cui incipiente il processo di conversione. A questo
riguardo mai si raccomander abbastanza la delicatezza circa le materie
oggetto del sesto precetto del Decalogo.
Occorre inoltre considerare la possibilit che la limitatezza umana pon
ga il ministro della Penitenza, anche senza sua colpa, di fronte ad argo
menti sui quali egli non ha un'approfondita preparazione. Vige allora l'au
reo principio del dottore moralista Sant'Alfonso Maria de' Liguori: Sal
tem prudenter dubitare . La preparazione dottrinale del confessore dovr
esser tale da consentirgli almeno di percepire la possibile esistenza di un
problema. In tal caso la prudenza pastorale, unita all'umilt, tenendo con
to dell'urgenza o meno, dell'ansia o meno del penitente, e delle altre con
crete circostanze, lo porter a scegliere se inviare il penitente stesso ad un
altro confessore o fissare un appuntamento per un nuovo incontro e nel
frattempo prepararsi: a questo riguardo giova tener presente che sono di
sponibili i volumi dei probati auctores , e che, salvo il rispetto assoluto
del sigillo sacramentale, si pu ricorrere a sacerdoti pi dotti e sperimen
tati, in particolare si pu ricorrere torna opportuno dirlo qui alla
Penitenzieria Apostolica, che sempre pronta ad offrire per casi concreti,
e quindi individuali, il suo servizio di consulenza, munito di valore autoritati vo.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

81

4. Il sacramento della Penitenza non e non deve diventare una tecni


ca psicoanalitica o psicoterapeutica. Tuttavia, una buona preparazione psi
cologica, ed in generale nelle scienze umane, consente certamente al mini
stro di meglio penetrare nel misterioso ambito della coscienza, con l'intento
di distinguere e spesso non facile l'atto veramente umano , quin
di moralmente responsabile, dall'atto dell'uomo , talvolta condizionato
da meccanismi psicologici morbosi o indotti da abitudini inveterate
che tolgono la responsabilit o la diminuiscono, spesso senza che lo stesso
soggetto agente abbia chiara nozione dei limiti discriminanti tra le due
situazioni interiori. Si apre qui il capitolo della carit paziente e compren
siva che si deve avere verso gli scrupolosi. Al tempo stesso, occorre chiara
mente affermare che troppo spesso eerti atteggiamenti del pensiero moder
no scusano indebitamente comportamenti, che a motivo del volontario ini
zio di un'abitudine, non sono o non sono totalmente scusabili. La finezza
psicologica del confessore preziosa per facilitare l'accusa a persone timi
de, soggette alla vergogna, impacciate nell'eloquio: questa finezza, unita
alla carit, intuisce, anticipa, rasserena.
5. Nostro Signore Ges Cristo ha t r a t t a t o i peccatori in un modo, che
rivela nella concretezza dei fatti ci che san Paolo scrive a Tito:
Benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri , si resa visibile la
benignit di Dio, nostro Salvatore. Basti meditare sul racconto evangelico
della peccatrice convertita, sulla donna adultera nella toccante pagina del
Vangelo di san Giovanni (8, 3-11) e sulla stupenda parabola del figlio pro
digo. Il sacerdote, t r a t t a n d o con i peccatori nel sacramento della Peniten
za, si ispiri a questo divino Modello, chiedendo al Signore la grazia di poter
meritare il titolo che Dante Alighieri riserva a san Luca: Scriba mansue
tudinis Christi , uno scriba che incide il suo racconto non sulle pagine di
un libro, ma sulle pagine viventi delle anime. Cos il sacerdote confessore
non deve mai manifestare stupore, qualunque sia la gravit, l'impensabilit, per cos dire, dei peccati accusati dal penitente, mai deve pronunciare
parole che suonino di condanna alla persona anzich al peccato, mai deve
inculcare terrore anzich timore, mai deve indagare su aspetti della vita
del penitente, la cui conoscenza non sia necessaria per la valutazione dei
suoi atti, mai deve usare termini che ledano anche solo la finezza del sen
timento, anche se, propriamente parlando, non violano la giustizia e la
5

Tit 3, 4.
Lc 7, 36-50.
Ibid. 15, 11-32.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

82

carit; mai deve mostrarsi impaziente o geloso del suo tempo, mortificando
il penitente con l'invito a far presto (salva, come chiaro, l'ipotesi in cui
l'accusa venga fatta con una inutile" verbosit). Quanto all'atteggiamento
esterno il confessore mostri un volto sereno ed eviti gesti, che possano
significare meraviglia, riprovazione, ironia. Analogamente, voglio ricordare
che non si deve far pesare sul penitente il proprio gusto, ma rispettare la
sua sensibilit per quanto concerne la scelta della modalit della confessio
ne, cio se faccia a faccia o attraverso la grata del confessionale.
6. Infine, una riassuntiva raccomandazione: t a n t o maggiore sia la mise
ricordia quanto maggiore la miseria morale del penitente. E se a confes
sarsi un Sacerdote, pi umiliato per le sue colpe di un penitente laico, e
forse pi esposto allo scoraggiamento a motivo della sua stessa dignit pro
fanata, pensiamo che senza una parola di rimprovero Dominus respexit
P e t r u m quel Pietro che solo poche ore prima aveva ricevuto il sacer
8

dozio e subito era caduto e con quello sguardo amorevole in un istante


lo sollev dall'abisso.
Come vedete, in questo nostro colloquio, molto ha parlato la ragione
illuminata dalla Fede; vorrei che, nell'esercizio del ministero della Peni
tenza, soprattutto parlasse il cuore infiammato dlia carit, il cuore sacer
dotale, che tenta, pur nella infinita distanza, di rassomigliare a Ges mite
ed umile di cuore. Ve lo conceda la divina misericordia, di cui, carissimi
Fratelli, sia per voi auspice l'Apostolica Benedizione.

NUNTII TELEVISIFICI

I
Feria VI in Passione et Morte Domini.*
1. Adorazione della Croce.
Nel pomeriggio ci siamo accostati al legno a cui fu appeso il Cristo, Sal
vatore del mondo: Ecce lignum Crucis. C'era un profondo silenzio nella
grande Basilica di San Pietro; un forte raccoglimento regnava nei cuori dei
presenti. Si adorava la Croce!

Le 22, 61.

* Die 9 m Aprilis a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

83

2. Siamo poi venuti al Colosseo per ripercorrere la Via Crucis. Cristo ha


detto: Chi non prende la sua croce e non mi segue, non degno di me .*
Diceva questo non solo per i suoi discepoli di allora, ma anche per quelli
che sarebbero venuti dopo. Lo ripete a noi suoi discepoli di oggi.
Siamo venuti al Colosseo, che ci parla della Roma antica.
Allora la Croce entr nella vita e nella morte dei primi cristiani, chia
mati a dare testimonianza a Cristo col sacrificio della loro esistenza. La
Croce riempiva la loro morte con la morte di Cristo; riempiva la loro morte
con l'inesprimibile Vita: la sua Vita. Chi perder la propria vita per causa
mia e del Vangelo, la salver . Immolavano la vita, e la salvavano in Cri
sto. Ave, Crux!
2

3. L'adorazione della Croce perdura lungo i secoli, nel succedersi delle


generazioni. Anche il nostro secolo questo secolo XX ha conosciuto
l'amara esperienza della persecuzione religiosa nei moderni colossei
d'Europa e del mondo, in Oriente e in Occidente.
A distanza di secoli, ecco ancora persone che, come i cristiani nell'anti
ca Roma pagana, hanno saputo adorare la Croce col sacrificio della propria
vita, hanno saputo abbracciare la Croce con la suprema testimonianza del
martirio. Cristiani che sono andati incontro alla morte gridando: Ave, Crux!
La loro morte, grazie alla Croce di Cristo, diventa seme di vita nuova.
Ecce lignum Crucis.
4. Carissimi fratelli e sorelle, siamo venuti questa sera al Colosseo per
partecipare alla Via Crucis. La Croce anche la via. Cristo ha affermato:
Se qualcuno vuol venire dietro a me... prenda la sua croce ogni giorno e
mi segua . La Croce quindi la via, la via della vita quotidiana. , in
certo modo, compagna "di questa vita. In quante forme l'esperienza del
prendere la croce ogni giorno si ripropone anche per ciascuno di noi!
Viene chiamata con modi e nomi diversi. Spesso anzi l'uomo freme, non
vuole pronunciare questo nome: la croce . Cerca altre definizioni, altri
appellativi.
3

Eppure questo nome pieno di contenuto e di senso. Croce parola


salvifica, con cui il Figlio di Dio svela a ciascun uomo la totale verit su se
stesso e sulla propria vocazione. Svela tale verit ad ogni uomo e ad ogni
donna, e particolarmente a quanti sono nella sofferenza.
4

Mt 10, 38.
Me 8, 35.
Le 9, 23.
Cf. Gaudium et spes, 22.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

84

Alia persona sofferente la parola croce rivela che non sola, ma


cammina con Colui che, per primo, ha accolto la croce e, mediante la cro
ce, ha redento il mondo.
5. Ecce lignum Crucis... Ecco il legno della Croce, a cui fu appeso il Cri
sto, Salvatore del mondo. Venite, adoremus.
Oggi, Venerd Santo, la Chiesa chiede a t u t t i di accogliere il messaggio
salvifico della Croce di Cristo. Messaggio che potenza di Dio e sapienza di
Dio come proclama san Paolo . Messaggio che racchiude la storia del
l'uomo sulla terra, di ciascuno e di tutti: racchiude la speranza della Vita e
dell'Immortalit.
Cristo ribadisce ad ogni creatura, a ciascuno di noi: Io, quando sar
elevato da terra, attirer t u t t i a me .
5

Ave, Crux! Ave verum Corpus natum de Maria Virgine, vere passum, im
mediatum in Cruce pro homine... Esto nobis praegustatum mortis in examine.
Amen!

II
Die Paschatis missus.*
1. Il Padre mi ama. Per questo il Padre mi ama: perch io offro la
mia vita... Il buon pastore offre la vita per le pecore. Nessuno me la
toglie i figli degli uomini, infatti, non hanno potere sopra la vita del
Figlio di Dio ma la offro da me stesso, poich ho il potere di offrirla e il
potere di riprenderla di nuovo .
1

Ho il potere di accettare la morte dalle mani degli uomini e ho il potere


di vincere la morte per amore del Padre. Questo il giorno fatto dal
Signore .
3

In questo giorno la Chiesa professa l'amore del Padre, la potenza reden


trice del Figlio risorto; professa lo Spirito, Signore e Datore della Vita.
2. Con la certezza di questa fede mi presento davanti a voi, carissimi
fratelli e sorelle, nel Giorno che ha fatto il Signore, ed insieme a t u t t a la
5

Gv 12, 32.

* Die 11 m. Aprilis a. 1993.


Gv 10, 17. 11.
Ibid. 18.
Sai 118, 24.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

85

Chiesa vi annuncio una grande gioia: Ii Signore risorto ed apparso a


Simone . Cristo veramente risorto: alleluia!
4

3. Cristo dice: Il Padre mi ama . S! Il Padre in Te, o Cristo, ha ama


to l'uomo, ha amato il mondo: Dio ha tanto amato il mondo, da dare Te,
Figlio unigenito, Figlio a Lui consostanziale, perch chiunque Ti accoglie
mediante la fede abbia la vita eterna.
5

Tu hai il potere di dare la vita per il mondo e di riprenderla di nuovo


nella risurrezione. Tu hai il potere di comunicare al mondo questa Vita di
vina che in Te. Questa Vita il mondo non la possiede in se stesso. In s
ha una vita soggetta alla morte. Tu solo hai la Vita immortale, la vita che
proviene da Dio. Ma Dio ama il mondo e Dio ama Te che sei venuto nel
mondo. In Te, il Padre, dona la Vita a coloro che sono nel mondo. E Tu
stesso lo vuoi, o Cristo nostro Redentore.
Tu vuoi che abbiano la Vita, e l'abbiano in abbondanza .

4. Padre, Figlio, Spirito Santo, Dio unico ed ineffabile, sii glorificato


per il mondo, per questo mondo che teatro della storia del genere uma
no, e reca i segni degli sforzi dell'uomo, delle sue sconfitte e delle sue vitto
rie , questo mondo che stato liberato da Te, da Te, o Cristo crocifisso
e risorto. In Te l'uomo, che vive nel mondo, divenuto capace di spezzare
il potere del maligno, per essere trasformato secondo il disegno di Dio e
giungere alla perfezione. Dio, che sei unico nella Trinit delle Persone,
Padre, Figlio, Spirito Santo, sii glorificato per la redenzione del mondo,
realizzata in Cristo Ges.
7

5. Professando questa consolante verit pasquale con le parole del Con


cilio Vaticano Secondo, la Chiesa intera in Urbe et Orbe si unisce a
t u t t i gli uomini, cittadini di questo mondo creato da Dio per amore, ed an
nuncia con gioia che Cristo risorto, distruggendo la morte con la sua
morte, e ci ha donato la vita, affinch figli nel Figlio, esclamiamo nello
Spirito: "Abb, Padre!" .
8

Possa l'odierna umanit, pellegrina per le vie del mondo, attingere nuo
va speranza a questa inesauribile sorgente.

Le 24, 34.
Cf. Gv 3, 16.
Ibid. 10, 10,
Gaudium et spes, 2.
Ibid., 22.

86

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

6. L'annuncio pasquale risuoni potente soprattutto laddove violenza;


angoscia e disperazione opprimono ancora individui e famiglie, popoli e na
zioni. Penso particolarmente a quei Paesi dell'Africa, che si sentono fru
strati nelle loro aspirazioni di pace, come l'Angola, il Rwanda, la Somalia,
o fra mille difficolt camminano verso i traguardi della democrazia e della
concordia, quali il Togo e lo Zaire. E come tacere quest'oggi giorno del
la pace di fronte alle lotte fratricide che insanguinano la regione del
Caucaso, dinanzi al dramma atroce, che si consuma implacabile in Bosnia
Erzegovina? Chi potr dire: Non sapevo? Nessuno pu ritenersi estraneo a
cos tragica vicenda, che umilia l'Europa e pregiudica il futuro della pace.
Responsabili delle Nazioni, uomini di buona volont, col cuore gonfio di
dolore, ancora una volta mi rivolgo a ciascuno di voi: fermate la guerra!
Ponete fine, ve ne supplico, alle indicibili crudelt con cui si viola la digni
t dell'uomo e si offende Dio, Padre giusto e misericordioso!
7. Cristo risorto! Dal sepolcro ormai vuoto, si sprigiona la Vita che
sconfgge le forze di morte insidiatrici dell'umana esistenza. I credenti non
possono non agire con coraggio e dedizione dovunque c' povert, fame,
ingiustizia, dovunque si a t t e n t a alla vita, dal suo nascere al suo naturale
compimento, dovunque essa disprezzata e vilipesa. I seguaci di Cristo si
sentano impegnati a dedicarsi senza sosta al compito faticoso ed urgente di
rinnovare la societ, lavorando fiduciosi e concordi per imprimere al cam
mino della storia i luminosi orientamenti evangelici, indispensabili per fare
del mondo, del nostro mondo, alla vigilia del terzo Millennio cristiano, la
patria ospitale d'ogni essere umano. Fratelli nella fede, il Risorto chiama
t u t t i i suoi discepoli, a rendere gioiosa testimonianza di giustizia e di verit.
8. O Cristo, Tu solo possiedi la vita immortale, che proviene dal Padre
celeste. E oggi l'offri di nuovo a t u t t i e a ciascuno. La Chiesa, pellegrina
sulla terra, consapevole di dover rivelare al mondo il volto della misericor
dia di Dio, grida verso di Te in nome di t u t t i gli uomini angosciati. In Te,
Signore risuscitato, il Padre ha amato l'uomo, ha amato l'intera umanit.
Tu, Cristo nostra speranza, sei veramente risorto. Donaci, Ti preghiamo,
Re vittorioso, la vita piena e definitiva. Apri davanti a noi la porta della
speranza, della speranza che non delude. Amen.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

87

NUNTII GRATULATOMI

I
E M . P. D. RADULFO FRANCISCO S.R.E. PRESBYTERO CARDINALI PRIMATESTA,
ARCHIEPISCOPO CORDUBENSI IN ARGENTINA.

Sub quinquagesimum anniversarium diem, quo providenter es ad ordi


nem sacerdotalem evectus, Nos, qui ex occasione has ad Te litteras dandas
censemus veluti Nostrae caritatis testes, magnopere iuvat et faustum Tibi,
Venerabilis Frater Noster, eiusmodi eventum gratulari et gratum animum
optimumque Nostrum de Te iudicium patefacere, frugifera praesertim pa
storali actione inspecta, per quam videlicet tot annos bene de Ecclesia es
meritus.
Quoniamque in mentem iam sollemne occurrit, quod propediem in tuo
cathedrali templo ad honorem atque amplitudinem t u a m pie celebrabitur,
pro certo velimus apud Te tunc cogitatione praesentes Nos habeas, qui
iam nunc vota facimus, ut proximo exspectati iubilaei die et coli a clero
populoque tuo et diligi Te videas, utque, iusto affectus solacio, ceteris
beneficiis novissimum annumerare valeas, quibus Deus, omnium bonorum
auctor et distributor, opus t u u m presbyterale et episcopale collustrare vo
luit. Etsi res singulae, quae gesseris, non hic sunt in memoriam redigendae,
haud alienum tamen videtur actum iuventutis tempus breviter significare,
quo primum Ecclesia Platensis, ubi Auxiliaris munus absolvisti, deinde Fororaphaeliensis, cuius Pastor fuisti, utilitatem e primordiis actionis tuae
episcopalis percepit. Non enim dubitamus quin ambae, adhuc Tui memo
res, gavisurae sint de iubilaeo hoc tuo, concorditer cum Metropolitana
Ecclesia ista Cordubensi, quam ipse viginti septem iam annos egregie gu
bernas. Ipsi Reipublicae Magistratus Te magni faciunt tuaque honori Tibi
cedit auctoritas et existimatio, quae plurimum apud t o t u m tuae Nationis
clerum omnesque Christifideles valet. Praestat ministerium t u u m in archi
dioecesi Cordubensi, quam sollicitudine et opera t u a ita provectam esse
constat, ut inter Argentinas Ecclesias solidior habeatur aptiusque ordinata,
ubi videlicet frequentior clerus, frequentissimi Religiosi ac Religiosae suo
funguntur munere, haud paucae sacrae videntur vocationes florere, bene
instituti adsunt Christifideles laici in variis apostolatus regionibus operan
tes; quae tamen exempli gratia hic commemoramus, ceteris haud exceptis
laude dignis, cum etiam constet istic haud ita pridem Te duce Synodum
dioecesanam celebratam et ad felicem exitum adductam esse, ex qua qui in

88

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

votis erant fructus edi iam coepti sunt. Teque cogitantes, Venerabilis Fra
ter Noster, quem bene novimus iterum iterumque plurium annorum spatio
Conferentiae episcopali Argentinae digne praefuisse, putamus Te perutilem
dedisse operam istis in episcopatu Fratribus et Pastoribus recte dirigendis
etiam in imperatis Concilii Vaticani II faciendis necnon in fidelitate erga
Apostolicam Sedem inconcussa iugiter servanda.
Te deinde, qui divino quidem consilio in sacrum S.R.E. Cardinalium
Collegium iam pridem es cooptatus, complectimur haud m u t a t a Nostra in
Te benevolentia, in aureo iubilaeo tuo Tecum laetamur Deumque implora
mus, qui omnia scit, ut donis vel lectioribus nunc et in posterum Te locu
pletare dignetur.
Quod reliquum est, omina Nostra et gratulationes confirmamus Aposto
lica Benedictione Tibi, Venerabilis Frater Noster, peramanter impertita,
quam et ad cunctos pertinere volumus, qui gaudiorum t a m fulgidi tui
anniversarii diei participes erunt.
Ex Aedibus Vaticanis, die vii mensis Octobris, anno MCMXCII, Pontifica
tus Nostri quarto decimo.

IOANNES PAULUS P P . I I

II
EM.MO P. D. MARIO S. R. E. PRESBYTERO CARDINALI REVOLLO BRAVO, ARCHIE
PISCOPO BOGOTENSI.

De memoria minime dilabi arbitramur, Venerabilis Frater Noster, fau


stum diem illum, quo necessariis circumdatus et supernis beneficiis firmatus, etsi armorum strepitus totum orbem concutiebat, in celebrato Urbis
templo Iesu inter ministros Christi relatus es, hoc unum tibi destinatum
simul habens, Evangelii scilicet praecepta latius diffundere et salutaria
eiusdem instituta proferre.
Ab eventu illo iam quinquaginta opinione citius abierunt anni, qui ta
men uberes fructus recensent et meritorum copiam. N a m ager iste Domi
nicus in quem operam t u a m contulisti ditiore segete vestitur. Bene enim
sacerdotibus iuvantibus religiosisque viris ac mulieribus, quos colendos et
instituendos optimo consilio curasti, Ecclesiam t u a m laetanter conspicimus
florere et prosperare eandemque quam plurimos homines attingere, illos

Acta Ioannis Pauli Pp. II

89

praesertim qui non paucis difficultatibus premuntur variisque necessitati


bus urgentur.
At officia tua, Venerabilis Frater Noster, ipsius Bogotensis Sedis fines
praetergrediuntur, cum Romanae Curiae, inter Patres Cardinales adscrip
tus, sustineas efficaciter partes, unde manifestius appareat cum universali
Ecclesia t u a necessitudo et arcta coniunctio.
Multa igitur exstant procurationis tuae argumenta et iudicia ministerii
tui praeclara quae laudationes Nostras eliciant et meritum plausum. At
quoniam locorum longinquitas Nobis non d a t copiam tibi iubilarem hanc
commemorationem itemque totam t u a m presbyteralem operam coram gra
tulandi, his demandamus Litteris sensus animi Nostri fraternos ad te
deferendos, quos quidem cum tot festivis vocibus commiscere volumus,
unde sollemnitas haec quodammodo ab omni Ecclesia collustretur et com
probetur.
In praesens demum adversa affici te valetudine scimus. Magno ideo
cum fraterno affectu facile proximi tibi sumus et plurima prece benignissimum adimus Dominum ab Eoque obnixe deposcimus ut cumulate te ditet
suis praesidiis, hac levet aegritudine, optatam sanitatem restituat, animi
corporisque firmitudinem praestet, dum Benedictionem Nostram Apostoli
cam tibi imprimis, Venerabilis Frater Noster, solaminis velut signum,
libentes volentesque elargimur, quae Auxiliares Episcopos complectatur,
universos pariter cleros et fideles cunctos.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxvin mensis Septembris anno
Pontificatus Nostri quinto decimo.

MCMXCIII,

IOANNES PAULUS P P . I I

III
EM.MO P. D. EDUARDO FRANCISCO S.R.E. PRESBYTERO CARDINALI PIRONIO.

Quattuor iam transierunt anni ex quo tibi, Venerabilis Frater Noster,


alteras Litteras benvolas maxime inscripsimus, quibus t u a m voluimus te
cum laetitiam communicare tuasque simul laudes praedicare studuimus ob
similem memorabilemque vitae tuae eventum. Sicut enim tunc multiplex
placuit episcopale celebrare ministerium t u u m ad vicesimum quintum illius
natalem, ita nunc profecto universam decet industriam illustrare sacram

90

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

t u a m , eum singulari mox quidem ex Dei beneficio quinquagesimum ipsius


sacerdotii tui annum sis felicissime commemoraturus.
Quem ad modum illo tempore recensere iuvit singula munera t u a t a m
in patria quam in Romana Curia diligentissime peracta ac numerare meri
ta interim cuncta, quae gravissimis tibi in Ecclesiae officiis cumulaveras,
sic his praecipue diebus gratulationem Nostram laetationemque de te augescere sentimus sensusque aestimationis redintegrare et iterum tibi testifica
ri cupimus, adeo optabili Nobis adlata opportunitate.
Quamvis saepius per hos quindecim pontificatus Nostri annos confirma
re tibi multis modis potuerimus quanti cotidiana t u a pro Christo et Eccle
sia opera iudicemus sedula fructuosa provida variis in magni momenti
Sedis Apostolicae consiliis, hoc tamen tempore faustissimo peculiarem tibi
nolumus adfectuum Nostrorum significationem praeterire, quibus omnem
t u a m complectimur sacerdotalem operam pro Mercedensi communitate ac
seminario Bonaerensi, pro archidioecesi Platensi deindeque pro dioecesibus
Avellanediensi et Maris Platensis, pro universali Christi Vicarii ministerio,
primum annos plures in Congregatione pro Religiosis, in praesenti vero
apud Consilium pro Laicis ubi inter alia sollerter etiam sciteque diem in
ternationalem de Iuventute nuper ordinavisti. At dignissima nimirum com
memoratione laudativa esse arbitramur diuturnam t u a m navitatem veluti
Secretarii ipsius Praesidis Consilii Episcopalis Americae Latinae.
Easdem ubique, Venerabilis Frater Noster, sacerdotales commonstravisti virtutes eundemque apostolatus ardorem vere presbyteralem. Memo
riam igitur iucundissimam celeberrimi illius loci, ubi et sacerdos prius crea
tus dein et episcopus es ordinatus, scilicet Basilicae aedis Dominae Nostrae
Luianensis, tecum hoc tempore pientissimo animo colemus: inde enim tot
in te ac per te sunt ortae divinitus gratiae salutares. Tui nominatim memi
nerimus non solum ipso presbyteratus tui anniversario die quinto mensis
Decembris, verum in omni etiam iubilari, quam habueris, concelebratione
sacerdotalis tuae ordinationis.
Has velimus interea voces Nostras sententiisque ex animo depromptas
ipse suscipias gratulantium sensuum plenissimas. Cum salutatione autem
hac Nostra Apostolicam Benedictionem pariter accipies de Nostris quasi
praesentibus manibus, quae posthac tibi adsit ubique caelestium donorum
conciliatrix Nostraeque in te benevolentiae nuntiatrix fidelis.
E x Aedibus Vaticanis, die xx mensis Octobris, anno Domini
Pontificatus Nostri decimo sexto.
IOANNES P A U L U S P P . I I

MCMXCIII,

Congregatio de Causis Sanctorum

91

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

ALATRIN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae Raphaelae (in saec.: Sanctinae Cimatti) e
Congregatione Sororum a Misericordia pro Infirmis (1861-1945).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Semper vos Christi amor ducat et Ecclesiae, quae vos dilectissimas ha
bet et suae caritatis viventia signa; sit Christus vita vestra, vestrum tutamentum, solacium vestrum, et ex sacramentali eius mortis et resurrectionis
Mysteriorum participatione vim haurite, ut eius testes sitis in valetudinarii
ambitu, ubi Eius propagatio esse potestis "qui aegrotos sanat atque sauciatos, et ad meliores mores revocat peccatores, pueris benedicit et omnibus
bene facit" (Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 46). Hoc propositum
exemplar in difficultatibus vos sustineat et in incommodis, in perfectionis
via vos impellat, quae nihil quaerit nihilque petit, nisi divini Sponsi hono
rem et eius Regni in terra sicut in caelo amplificationem (Insegnamenti di
Paolo VI [1965], pp. 241-242).
Quod Summus Pontifex Paulus VI religiosis mulieribus hospitalariis
anno 1965 dixit, multo ante ad effectum adduxerat Serva Dei Maria Ra
phaela, quae, caritate mota, in intima vixit coniunctione cum Domino et
laboravit in materiali ac spiritali assiduitate praebenda aegrotis in vale-

92

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tudinariis iaeentibus, operam Christi producens pro aegris et praeceptum


exsequens Evangelii: Infirmus fui et visitastis me (Mt 25, 36).
Dei Serva, pauperum coniugum Iacobi Cimatti et Rosae Pasi primoge
nita, in pago Celle est orta, ad Italiae Faventinum municipium pertinente,
postridie Nonas Iunias anno 1861. Quinque alii filii post eam nati sunt, sed
omnes mortem oppetiverunt infantes praeter duos, qui sodales fuere Socie
tatis Sancti Francisci Salesii: Aloisium nempe, coadiutorem et in Peruvia
missionarium pro exemplo accipiendum, et Vincentium, sacerdotem et conditorem operum Salesianorum in Iaponia, cuius virtutes heroicae agnitae
sunt die 21 mensis Decembris anno 1991.
Sanctina, ita denominata erat Serva Dei, est a piis parentibus optima
imbuta educatione religiosa et Dei amorem ab eis didicit, simulque laboris
et sacrificii. Fructuose ludum frequentavit, sed, quamvis vivaci intellegen
tia praedita esset ac bona voluntate, ob paupertatem progredi nequivit.
Aetate progrediente industrie vitae interfuit paroeciali utilemque explicavit
apostolatum, praesertim inter puellas, quas globatim congregabat, ut eas
christianas doceret veritates, ad bonum dirigeret adque sacramenta et
cantu sacro erudiret. Modesta quoque sacra spectacula apparavit, nitens
iungere utile dulci. Eodem autem tempore matrem in domus officiis adiu
vabat.
Faventiae, quo familia migraverat, consilium in animo volvere coepit se
Deo consecrandi in religioso Instituto. Non potuit tamen statim hoc sequi
propositum, quia ea egebat familia, praecipue post patris immaturam mor
tem (anno 1882). Cum Deo nihilo minus ambulare perrexit atque vitae spi
ritali et apostolicae necnon fidei lumini diffundendo operam navare.
Congruenti collocatione pro matre reperta, pridie Nonas Novembres,
anno 1889, Romae ingressa est Congregationem Sororum a Misericordia
pro Infirmis, a Teresia Orsini Doria Pamphili institutam. Acto probandatus anno, religiosam vestem induit anno 1890 nomenque cepit Sororem
Mariam Raphaelam. Novitiatu confecto vota nuncupavit temporanea die 8
mensis Decembris anno 1891, quae quotannis secundum Instituti sui Con
stitutiones iteravit, donec anno 1905 perpetuam fecit professionem.
Aegrotis inservivit in nosocomiis Sancti Ioannis in Laterano, Alatrino
ac Frusinati, quo missa est t a m q u a m pharmacopola anno 1893. Anno 1921
est antistita nominata Communitatis religiosae, quae erat apud valetudinarium civile Frusinas et ab anno 1928 eodem est munere iuncta apud valetudinarium Alatrinum. Anno 1940, ob provectam aetatem, sponte antisti
tae officium deposuit et, sicut simplex Soror, Sororibus sodalibus, infirmis
et populo illius loci perseveravit utilis esse.

Congregatio de Causis Sanctorum

93

Vita eius consecrata constanti n o t a t a est fidelitate erga vocationem,


gaudio et diligentia in cotidianis munibus exsequendis, prompta alacrique
erga proximum facilitate. Non conspicuos egit actus, sed in occultatione
et in humilitate optimo modo Dei oboedivit voluntati et superiorum, et
conata est eosdem, qui in Christo Iesu erant, in se ipsa sensus habere,
qui cum in forma Dei esset semetipsum exinani vit, formam servi accipiens
(cf. Ph 2, 5-7). Coniunctionem cum Deo coluit fervida Missae participa
tione atque sacrorum, Communione cotidiana, crebra et diuturna Eucha
ristiae adoratione, pietate in Christi passionem et in Virginem Mariam,
deprecatione assidua. Ut Deo placeret cum perseverantia est gressa in per
fectionis via, quolibet attente vitato peccati genere. Usque ad dierum suo
rum finem solida mansit in fide et, ardore impulsa regni Dei aedificandi,
exemplo, verbo et precatione operam dedit ut animas salvaret et in mundo
disseminaret evangelium. Vera Ecclesiae filia, membrum vivum et impi
gram fuit in mystico Christi corpore eminuitque spiritu pietatis ac docilitatis erga Summum Pontificem, episcopos et sacerdotes.
Corde simplici et puro Deum dilexit plus quam seipsam et nihil aliud
exoptavit, quam pro eius gloria laborare. Praecipue Deum vidit eique ser
vivit in aegrotis et in pauperibus, bene verba Iesu considerans: Quamdiu
fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis (Mt 25, 40). T a n t a
eius fuit cura et benignitas in eos, qui in valetudinario iacebant, ut iure
appellata sit aegrorum angelus . Altero mundano bello furente, cum Alatrinum nosocomium in gravibus versabatur periculis, in suo loco mansit, ut
frequentes tueretur aegrotos et in omnes divini auxilii fiduciam infunderet.
Plena fuit caritatis etiam in medicos et valetudinis curatores, a quibus ma
gni est aestimata et apud quos magnum habuit momentum beneficum.
Sincere Sorores sodales dilexit et antistitae officium summa cum prudentia
sustinuit, iustitia, servitii ac maternitatis spiritu, semper p a r a t a ad se de
dendum eis, ad eas adhortandas in boni via, et sustentandas in difficultati
bus. Cum spem suam totam in Domino collocasset, serenitatem effundebat,
pacem et consolationem. Sorores quae ei forte fortuna proximae fuerunt,
t a m q u a m matrem illam dilexerunt utque sanctam veneratae sunt, videntes
eam vere ex sua Deo consecratione vivere, perfecte regulam votaque reli
giosa observare, a se alienam et a mundi vanitatibus, cotidianas ferre cru
ces cum laetitia, suum invenire gaudium in se utili proximo reddenda laudesque Domino operum suorum bonitate canere.
E t i a m vitae annis extremis, cum non ei dolores corporis et animi defue
runt, splendidum obsequii erga Dei voluntatem, curae de aliis, deprecatio
nis studii dedit testimonium.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

94

Sancte, sicut vixerat, mortem obiit die 23 mensis Iunii anno 1945. Ulti
ma eius verba fuere: Ecce, parata sum .
Sanctitatis fama, qua insignis fuit in vita, in morte quoque patefacta
est et insequentibus annis aucta, multique cum fiducia eius invocant impe
trationem. Canonizationis Causa apud episcopalem Alatrinam curiam inita
est per processus ordinarii informativi celebrationem (annis 1962-1967), cui
additus est processus rogatorialis Faventinus (anno 1967). Anno 1969 est
decretum promulgatum super scriptis. Secundum M. P. Sanctitas cla
rior, Alatrii instructi sunt processus cognitionalis (annis 1980-1982) et
processus additicius (anno 1983), quorum auctoritas et vis probata est de
creto die 25 mensis Novembris anno 1983 prodito. Die 9 mensis Februarii
anno 1993 felici cum exitu actus est Consultorum Theologorum Congressus
Peculiaris. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in Sessione Ordinaria diei
18 subsequentis mensis Maii, Causae Ponente Exc.mo Domino Hieronymo
Grillo, episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi, agnoverunt Matrem Mariam
Raphaelam Cimatti heroum in modum virtutes thologales, cardinales et
his adnexas exercuisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per

subscriptum

Cardinalem

Praefectum

accurata relatione,

Sanctitas

Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,


mandavit ut

super

heroicis

Servae

Dei

virtutibus

decretum conscri-

beretur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae
Dei Mariae Raphaelae (in saec.: Sanctinae Cimatti), e Congregatione Soro
rum a Misericordia pro Infirmis, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

95

II
BARCINONEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Petrae a S. Ioseph (in saec.: Annae Iosephae
Prez Florido), fundatricis Instituti Sororum Matrum Derelictorum (18451906).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei P e t r a a Sancto Ioseph (in saeculo: Anna Iosepha
Prez Florido) orta est die 7 mensis Decembris anno 1845 in loco Valle de
Abdalajis sermone patrio appellato, ad provinciam Malacitanam pertinen
te, in Hispania. A puella pietatem coluit erga Eucharistiam, Virginem Ma
riam atque Sanctum Ioseph cumque alacritate se dedidit senibus derelictis
assiduitati praebendae, necnon aegrotis et pauperibus. Pro eiusmodi classi
bus Congregationem Sororum Matrum Derelictorum condidit, quae ab epi
scopo Malacitano est canonice approbata. Meritis ornata mortem obiit die
16 mensis Augusti anno 1906 apud Sanctuarium Sancti Ioseph Barcinone,
quod ipsa aedificandum curaverat.
Canonizationis Causa inita est anno 1932 apud Curiam Barcinonensem
et, iis peractis, quae normae iuridicae eius aetatis statuebant, postridie
Idus Iunias anno 1971 Summus Pontifex Paulus VI edixit Matrem P e t r a m
a Sancto Ioseph heroum in modum virtutes thologales, cardinales iisque
adnexas exercuisse.
Nuper Causae Postulatio Congregationi de Causis Sanctorum miram coniectam sanationem iudicandam permisit, intercessioni tributam memora
tae Servae Dei, spectantem ad dominam Pastoram Lpez Moya, Francisco
guila Vasco nuptam, quae mane diei 31 mensis Iulii anno 1951, in domo
sua, filium peperit, obstetrice assidente. P a r t u s est recte ad exitum adduc
tus, sed ob imperfectam placentae deiectionem et secutam haemorrhagiam,
puerperae condiciones magnopere aggravatae sunt. Postquam frustra duo
medici conati sunt haemorrhagiam sistere et manibus placentam eicere, gynecologiae doctor arcessitus est qui hora fere secunda postmeridiana mani
bus et sine anaesthesia placentam extraxit, quae texto uterino adhaeserat.

96

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cum haemorrhagia pergeret et ultra aggravarentur dominae condiciones,


iam sensu carentis, s t a t u t a est sanguinis transfusio, quae autem fieri non
potuit, quia venae omnino ferme collapsae erant. Cum res esset, pro huma
nis viribus, desperata, propinqua quaedam aegrotae cum fiducia divinum
postulavit auxilium per Servae Dei Petrae a Sancto Ioseph deprecationem,
cuius imago sub brachio puerperae sinistro collocata est. Simul familiares
instanter mediastinum doctoris gynecologiae adhortati sunt ut ad ultimum
transfusionem in brachium sinistrum experiretur. Is, quamvis persuasum
haberet inutile esse morientem vexare, tamen efflagitationibus concessit
et temptavit ac, omnibus mirantibus, acus facile venam penetravit et san
guinis 600 cc. transfudit. Amissio haematica ad tria litra computata est.
Addita est deinde ampulla medicae admixtionis cum glycosio quantitate
500 cc. Aegrota statim e sua defectione convaluit nec amplius oportuit
aliam adhibere therapiam.
De hoc casu apud Curiam episcopalem Giennensem instructus est anno
1991 processus canonicus, cuius auctoritas et vis probata est per decretum
Congregationis de Causis Sanctorum die 18 mensis Octobris eodem anno
promulgatum. Consilium Medicorum, quod sanationem inspexit in sessione
diei 4 mensis Februarii anni 1993, hanc dixit Sententiam: diagnosis: Gra
vissima defectio haemorrhagica post p a r t u m ab haemorrhagia ad totam
sanguinis massam attinente, quinque circiter horas provecta et orta ex
imperfecta placentae separatione; prognosis: Quam maxime suspensa
quoad vitam ; therapia: Apta, sed non sufficiens, et tarda ; sanationis
ratio: Subitanea, perfecta et mansura. Recuperatio eiusmodi, facta sine
sufficienti therapia amissionis haematicae substitutiva, scientiae nostrae
inexplicabilis apparet quoad modum . Nonis Maiis subsequentibus Consul
torum Theologorum actus est Congressus Peculiaris, et die 15 mensis Iunii
eodem anno Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae
Ponente Exc.mo Domino Angelo Palmas, Archiepiscopo titulari Vibianensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcopo
rum, posito dubio n u m de miraculo constaret divinitus patrato, responsum
est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater

Congregatio de Causis Sanctorum

97

declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva Dei


Petra a S. Ioseph (in saec.: Anna Iosepha Prez Florido), Fundatrice Insti
tuti Sororum Matrum Derelictorum, videlicet de subitanea, perfecta et mansura sanatione Pastorae Lpez Moya a gravissimo shock emorragico Post
partum da emorragia massiva prolungata per circa cinque ore e causata da
distacco incompleto di placenta .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. 83 S.
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

III
CAESARAUGUSTANA
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae Rafols, fundatricis Instituti Sororum a
Caritate Sanctae Annae (1781-1853).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria Rafols die 5 mensis Novembris orta est
anno 1781 in loco Villafranca de Panads (ad territorium Barcinonense
pertinente, in Hispania). Parvi coetus

iuvenum feminarum moderatrix,

qui postea factus est Congregatio Sororum a Caritate Sanctae Annae, apud
valetudinarium Caesaraugustanum Domina Nostra a Gratia appellatum
se dedidit assiduitati praebendae aegrotis, pauperibus et orphanis necnon
nascenti Instituto religioso formando atque regendo. Forti cum animo et
sacrificii spiritu non paucas difficultates atque acerbitates subiit et vel car
cerem et exsilium. Innocens agnita suum recepit locum in nosocomio Cae-

98

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

saraugustano, ubi caritate eminuit, perfecta paupertate et apostolico fervo


re. F a m a sanctitatis insignis die 30 mensis Augusti obiit anno 1853.
Causa inita canonizationis anno 1926 iisque peractis, quae ius statuit,
die 6 mensis Iulii anno 1991 Summus Pontifex Ioannes Paulus II edixit
Matrem Mariam Rafols heroum in modum virtutes thologales, cardinales
iisque adnexas exercuisse.
Ad beatificationem obtinendam Causae Postulatio Congregationi de
Causis Sanctorum coniectam miram sanationem iudicandam permisit Caesaraugustae p a t r a t a m die 2 mensis Februarii anno 1926 et intercessioni
ascriptam memoratae Venerabilis Servae Dei. Sanatio attinet ad iuvenem
Antoniam Asensio Alcaine, quae mense Novembri anno 1925 dermatite cu
tis capillorum laborare coepit. Morbus modo acuto exortus est multis cum
forunculis et exsudatione purulenta; multae formatae sunt fissurae crustosae, quibus adiunctus est processus inflammatorius vehemens, qui febrim
gignebat, cephalaeam ac discrimen condicionis universae, simulque iuvenis
animi demissionem. Curans, peritissimus dermatologus ac in facultate me
dicinae professor, diagnosim fecit de eczemate pingui vel seborrhoico,
et therapiam praescripsit in unguentis innixam ut in fundamento, in me
dicamentis corroborantibus inque radiis transviolaceis, sed sine ulla vera
utilitate. Morbus inclinabat chronia fieri et ingravescere; continuae opus
erant medicationes ob copiosissimam effusionem. Therapiae visa ineffica
cia, mater et pater Antoniae, quibusdam puellis hortantibus, die 2 mensis
Februarii anno 1926 cum fide divinum auxilium postulaverunt per preces
Venerabilis Servae Dei Mariae Rafols, cuius imago in capite aegrotae est
collocata, quae eam lacrimans accepit et sperans. Nocte, repentino, perfec
te et inexplicabiliter morbus defecit et insequenti mane Antoniae familiares
factam sanationem cognoverunt.
Huius sanationis testimonia collecta sunt apud Curiam Caesaraugustan a m in processu ordinario informativo (annis 1926-1927 celebrato) et in
inquisitione canonica additicia, instructa anno 1991. Consilium Medicorum
Congregationis de Causis Sanctorum in sessione die 3 mensis Decembris
habita anno 1992 uno ore professum est sanationem subitaneam fuisse,
perfectam, mansuram et pro scientia inexplicabilem. Die 23 mensis Aprilis
anno 1993 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum est actus, et
die 22 subsequentis mensis Iunii Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium
atque Episcoporum, Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Martnez
Somalo. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Epi
scoporum, posito dubio n u m de miraculo constaret divinitus patrata,
responsum est prolatum affirmativum.

Congregatio de Causis Sanctorum

99

F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II


per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Ser
va Dei Maria Rafols, Fundatrice Instituti Sororum a Caritate Sanctae An
nae, videlicet de subitanea, perfecta et mansura sanatione iuvenis Antoniae
Asensio Alcaine ab eczema seborroico ad insorgenza acuta con rapida e grave
super infezione da piogeni, con aspetti essudativi purulenti e vegetanti, a decor
so cronico riacutizzato .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. ffl S.
SB Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

IV
CIVITATIS REGALEN.
DECRETUM
Beatificationis seu declarationis Martyrii Servorum Dei Caroli Eraa Guruceta
et duorum Sociorum Fidelis Fuidio Rodrguez et Iesu Hita Miranda, Societatis
Mariae (Marianistarum) (f 1936).
SUPER DUBIO

An constet de martyrio eiusque causa, in casu et ad effectum de quo agitur.


Beatus vir, qui suffert tentationem, quia, cum probatus fuerit, acci
piet coronam vitae, quam repromisit Deus diligentibus se (Iac 1, 12).

100

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Qui in Dei amorem et providentiam credit, scit temptationes, difficulta


tes et acerbitates opportunitates esse ad melius divinum Magistrum imi
tandum, ad ei propriam testificandam fidelitatem, ad cooperandum bono
eius Corporis Mystici et ad vitae coronam consequendam.
Eiusmodi veritates bene noverant etiam Servi Dei Carolus E r a a Guruceta, Fidelis Fuidio Rodrguez et Iesus H i t a Miranda, qui forti et sereno
cum animo persecutionem obierunt et maximum dederunt caritatis testi
monium, suo pro fide sanguine effuso.
Eorum occisio in Hispania p a t r a t a est, saeviente in illa natione violenta
contra Ecclesiam, et praesertim contra episcopos, sacerdotes ac religiosos,
persecutione. Et cum hi Servi Dei ad Societatem Mariae id est Marianistarum pertinerent et plures iam annos institutionis apostolatum explicarent,
in periculo adversariorum Christi peculiariter versabantur. Eorum nemo
quaestionibus politicis studebat nec personales habebat inimicos; quam ob
rem p u t a n d u m est eos ideo comprehensos esse ac necatos, quia Instituti
vitae consecratae erant sodales.
Carolus E r a a Guruceta natus est in municipio Arechavaleta appella
to, intra fines posito dioecesis olim Victoriensis, postridie Calendas Novem
bres anno 1884. Societatem Mariae ingressus, die 9 mensis Septembris an
no 1903 professionem temporaneam fecit et die 15 mensis Augusti anno
1908 perpetuam. Multis in locis cum peritia et alacritate in institutionem
incubuit et egregie est directionis muneribus functus in urbe Civitate Re
gali, Tetuani in Mauritania et in Matritensi Ephebeo Dominae Nostrae a
Columna. Vir altae fidei, pietatem coluit et religionem erga Eucharistiam
atque Virginem Mariam. Suum dilexit Institutum, fratres sodales et disci
pulos, qui eum propter bonitatem et commodorum contemptionem, pru
dentiam et fortitudinem in difficultatibus admirabantur. Post occupatio
nem Ephebei Matritensis, pluries comprehensus, est liberatus. Die 29 men
sis Iulii, anno 1936, Civitatem Regalem venit, sperans fore ut auxilium inveniret apud eos, qui quondam alumni fuerunt illius Ephebei. Sed sane in
illa urbe violentiae aura furebat adversus sacerdotes ac religiosos, adeo ut
ipse dioecesanus episcopus sit necatus. Servus Dei Ephebeum Societatis
Mariae invenit occupatum et communitatem dispersam. Caritate impulsus
ierat fratres sodales illa in urbe absconditus adiuturus, suam non celans
religiosi condicionem. Die 6 insequentis mensis Septembris a Militianis
apprehensus, est ad Domum populi ductus. Etsi conscius erat se esse in
discrimine vitae, tamen illos egit dies tranquille et voluntati Dei omnino
commissus. Nocte diei 18 eiusdem mensis de custodia abductus, plumbo
est interfectus pauca milia passuum procul ab urbe.

Congregatio de Causis Sanctorum

101

Fidelis Fuidio Rodrguez ortus est in oppido Ycora, ad dioecesim


Victoriensem pertinente, die 24 mensis Aprilis anno 1880. Puer Societatem
Mariae est ingressus et die 8 mensis Septembris anno 1897 temporaneam
fecit professionem, Nonis vero Augustis anno 1904 perpetuam. Is quoque
institutioni se dederat in pluribus Hispaniae urbibus, magnam suam cultu
ram discipulis suppeditans, praesertim historicam et archaeologicam. Lae
tus, effusus et tolerans indole erat, quae benevolentiam m a n a b a t et optimismum. Magni est a discipulis factus, in quos beneficum habebat momen
tum. Fideliter sua religiosa observabat munia, semper paratus erat ad
oboedientiam, suum amabat Institutum fratresque sodales et clara cum
pietate Dei Matrem colebat. Anno 1933 est Matrito Civitatem Regalem
missus, ubi suam perrexit praeceptoris professionem exercere. Die 7 mensis
Augusti anno 1936, deprehensus Crucifixum collo ferens, ad carcerem praetorii civilis est ductus. Tempus custodiae t a m q u a m praeparationem ad
mortem transegit. Constans erat in deprecatione, crebro peccata sua sa
cerdotibus confitebatur, et ipsis in custodiam traditis, socios in afflicta
fortuna confirmabat. Liberatus est quidem insequentibus Idibus Octobri
bus, sed antequam a carcere discederet mox fere est iterum comprehen
sus a Militianis et in vetere seminario reclusus. Illinc nocte inter diem
16 et diem 17 mensis Octobris est abductus et plumbo interfectus. Corpus
eius est in puteum loci Carrion deiectum, ab urbe pauca milia passuum
distantis.
Iesus Hita Miranda natus est die 17 mensis Aprilis, anno 1900, Calagurri, in dioecesi Calagurritana et Calceatensi-Logrognensi. Duobus exactis
annis in seminario dioecesano, Societatem Mariae ingressus est et postridie
Idus Augustas anno 1918 temporaneam fecit professionem ac, die 26 men
sis Augusti anno 1928 perpetuam. Sacerdotium petebat, sed magno cum
dolore debuit illud renuntiare propter linguae haesitantiam qua afficieba
tur; fuit tamen praeceptor egregius, ob peritiam alacritatemque qua pro
fessionem exercuit diversis in scholis, ad quas superiores eum miserunt,
magni factus. Religiosus fuit piissimus, Beatae Mariae Virginis cultor, vo
torum religiosorum observans atque disciplinae, in studio constans, sincere
de discipulorum educatione sollicitus. Pridie Nonas Iulias anno 1936 Matrit u m reliquit ut Civitate Regali scholas explicaret. Ibi condicionem invenit
turbulentam et periculosam. Paucis post diebus Ephebeum Marianistarum
est a vigilibus civilibus occupatum; quam ob causam, superioribus praeci
pientibus, Servus Dei in convictu est de versatus, ubi alii erant religiosi.
Illic magnam ostendit animi tranquillitatem et plenum obsequium erga
Dei voluntatem. Meditationi se tradidit, deprecationi et paenitentiae ac,

102

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

periculi imminentis conscius, quam optime ad martyrium se praeparavit.


Die 25 mensis Septembris insequentis est a Militianis prehensus, quos ma
nifesta cum animi tranquillitate est secutus. Eadem illa nocte est glande
metallica perfossus in loco Carrion de Calatrava, u n a cum Beatis Ioanne
Petro a S. Antonio et Paulo Maria a S. Ioseph, Congregationis Passionis
sodalibus.
Ilico in memorata Mariae Societate et inter eorum olim alumnos t u m
Matriti quam Civitati Regalensi, tres illi Religiosi martyres fidei habiti
sunt et non pauci eorum impetrationem invocare coeperunt. F a m a marty
rii perdurante, Curia olim Cluniensis initium fecit processus ordinarii infor
mativi, qui actus est annis 1962-1966. Die 20 mensis Decembris anno 1985
proditus fuit decretum super validitate processus ordinarii. Positione appa
rata, prospero cum exitu die 16 mensis Martii anno 1993 habitus est Con
gressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Deinde Patres Cardinales et
Episcopi, in Sessione Ordinaria diei insequentis mensis Maii 18, Causae
ponente Ottorino Petro Alberti, Archiepiscopo Calaritano, professi sunt
Servos Dei Carolum E r a a Guruceta, Fidelem Fuidio Rodrguez et Iesum
H i t a Miranda, fratres professores ex Societate Mariae, veros fidei martyres
habendos esse.
F a c t a de hisce omnibus rebus per subscriptum Cardinalem Praefectum
Summo Pontifici Ioanni Paulo II fideli relatione, Sanctitas Sua vota Con
gregationis excipiens, mandavit ut super martyrio eorumdem Servorum
Dei decretum appararetur.
Quod cum factum esset, accitis ad Se hodierna die infrascripto Cardina
li Praefecto atque Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque adstantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de martyrio eiusque causa Servorum Dei Caroli Eraa
Guruceta, Fidelis Fuidio Rodrguez et Iesu Hita Miranda, religiosorum laico
rum ex Societate Mariae, anno 1936 in Hispania interfectorum, in casu et ad
effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 8BS.
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Cavis Sanctorum

103

V
CORDUBEN.
DECRETUM
Beatificationis seu declarationis Martyrii Servae Dei Victoriae Diez y Bustos De
Molina ex Institutione Teresiana (1903-1936).
SUPER DUBIO

An constet de martyrio eiusque causa, in casu et ad effectum de quo agitur.


Patres synodales verba protulerunt aestimationis et animum erigentia
ad omnes illos christifideles laicos, viros et mulieres, qui civili et christiano
spiritu munus educativum in schola et in institutis exercent formati vis. Ul
terius urgentem extulerunt necessitatem ut christifideles laici magistri et
professores in diversis scholis, catholicis vel non catholicis, veri testes sint
Evangelii per vitae exemplum, professionalem peritiam et rectitudinem,
christianam inspirationem docentiae, salva semper, ut est evidens, varia
rum scientiarum et disciplinarum autonomia. Momenti singularis est scien
tificam et technicam investigationem a christifidelibus laicis peractam a
criterio regi servitii versus hominem in omnibus eius valoribus et exigen
tiis; his christifidelibus laicis Ecclesia munus committit efficiendi omnibus
intellegibilius intimum vinculum inter fidem et scientiam existens, inter
Evangelium et h u m a n a m culturam (IOANNES PAULUS I I , Adhort. Apost.
Postsynodalis Christifideles laici, 6 2 : AAS 8 1 [ 1 9 8 9 ] , 5 1 6 ) .
Splendidum fidelitatis erga Evangelium testimonium et impigrae parti
cipationis Ecclesiae muneris evangelizandi praebuit iuvenis christifidelis
laica Victoria Diez y Bustos de Molina, quae cum ardore atque peritia
apostolatui institutionis in scholis se tradidit et operibus interfuit paroecia
libus. Eius exemplum, peculiariter fulgidum supremo vitae sacrificio pro
Christo redditum, haud dubie magni momenti his omnibus est, qui in edu
cationis provincia atque culturae operantur simulque omni christiano, qui
cotidie debet se comparare cum societate saeculari spiritu imbuta, quae
cuiusque fidem duriter exercet.
Serva Dei Hispali (in Hispania) orta est die 11 mensis Novembris anno
1 9 0 3 , unica modestae et admodum christianae familiae filia. Ut parentum
o p t a t a sequeretur nomen professa est in Hispalense Institutum magistrale

104

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et eodem tempore in cursus artis delineandi ac pingendi apud Scholam Ar


tium et Professionum. Quoad spiritum et culturam bene formata cito ani
madvertit se vita trahi omnino Domino dedita et fratribus. His in adiunc
tis Institutionem Teresianam cognovit in Hispalensi sede per acroasim a
sodali illius Institutionis habitam. Victoria mox intellexit in eadem Insti
tutione, a Venerabili Petro Poveda condita, posse se suum sanctitatis
appetitum ad apostolatum accommodare per exercitium professionis magi
strae, et statuit hac ratione suam dirigere vitam, curans cum alacritate
illam assequi formationem, quam ei Institutio praebebat.
Serva Dei puella erat valetudine debilior, sed fortis indole atque amabi
lis. Impensa vita interiore erat instructa et magna fide. Saepe deprecabatur, Virginem Mariam diligebat et multa enitebat audentia evangelizandi.
Celerrime formationem teresianam concoxit, ita se praeparans ad fructuo
sum explicandum apostolatum in suo magistrae labore.
Anno 1927 est primum designata praeceptrix in vico Cheles, ad Pacensem provinciam pertinente, prope confinium cum Lusitania. Post scholam
academicam, in qua magnum ostendit professionis usum et per quam iuve
nes praesertim ad Iesu causam traxit, rogavit ut, sede mutata, ad locum
mitteretur Hispali viciniorem, ubi pater eius laborabat, quo maius posset
suis auxilium ferre. Idcirco in parvum locum agrestem est missa ad Mon
tem Cordubensem, inter Cordubam situm et Hispalim, qui Hornachuelos
appellabatur. Ibi usque ad mortem mansit.
Professionis magistrae exercitium copiam fecit Servae Dei dona quae
acceperat aliis suppeditandi, munera scholae atque apostolatus exsequen
do. Illo in pago Hispaniae meridianae multiplices excitavit navitates pro
humana progressione, catechesi, mutatione valoribus evangelicis postulata,
magno habito momento in puerulas et puellas inque earum familias. Hinc
ab auctoritatibus civilibus et academicis magni aestimabatur, et etiam a
parocho, qui Victoriam principalem habuit adiutricem. Multarum virtutum
testimonium praebebat, sed potissimum impenso eminuit exercitio carita
tis, imprimis erga scholae pusas egeniores. Haec caritas populo admiratio
nem iniciebat; nam omnes videbant eam in paupertate vivere: patebat eam
se rebus necessariis privare, ut daret.
Annis, quibus in vico Hornachuelos est commorata, alta vixit in com
munione cum Institutione Teresiana; quod quidem et eius epistolarum
commercium testatur et mansio in sede Hispalensi per ferias scholasticas.
Aestate anni 1935 cursui formationis interfuit, Legione ab ipso Fundatore
instructo, Venerabili Petro Poveda, pro magistris quae in scholis publicis
operam navabant, universa in Hispania dispersis. Victoria impense illum

Congregatio de Causis Sanctorum

105

frequentavi^ cursum, toto cum fervore et donatione, quae eius propria


erat, et ad vicum Hornachuelos rediit fortiter in suo studio Regni Dei re
novata. Hoc profecto evangelizandi studium, quod in opera m u t a t u m est
pro educatione christiana, in deprecationem pro loco illo, in laborem since
rum et immensum, ei vinculorum causa fuit et demum mortis. Serva Dei
intima cum amica colloquens se ad martyrium esse paratam significaverat.
In suis precibus pro vico Hornachuelos hanc ad Dominum orationem conceperat: Pretium roga me . F a c t a ostenderunt pretium vitae eius devo
tionem esse.
Difficiles condiciones anno 1936 factae, belli civilis initio, in vico Hor
nachuelos in apertum impetum cesserunt adversus Ecclesiam. Die 11 men
sis Augusti Victoria Diez in custodiam tradita est et insequentis diei diluculo est plumbo transfossa apud puteum fodinae Rincn, cum aliis sep
temdecim viris, quorum unus parochus erat. Ea, unica erat mulier. Testes
fortitudinem memoraverunt huius iuvenis quae, ad finem usque (ultima est
interfecta) omnes confirmavit verbis, quae deprompta videntur ex priscae
Ecclesiae martyrologio: Eamus. Nos praemium exspectat. Video caelum
apertum. Vivat Christus Rex! . Eius corpus, de puteo fodinae extractum
die 9 mensis Novembris anno 1936, quiescit hodie in crypta, ad hoc aedifi
cata, iuxta sacellum sedis Institutionis Teresianae Cordubae (in Hispania).
Crescens eius fama sanctitatis persuasioni coniuncta eam martyrem
Christi fuisse, introductionem fovit canonizationis Causae. Processus ordi
narius, qui initium habuit die 24 mensis Maii anno 1962, Cordubae est ce
lebratus. Testium dictiones tres annos continuatae sunt, et die 26 mensis
Maii anno 1965, conclusus est processus informativus, qui est iuridice vali
dus agnitus per decretum anno 1988, die 11 mensis Martii promulgatum.
Anno 1989 edita est Positio super martyrio. Prospero cum exitu die 16
mensis Martii anno 1993 habitus est Congressus Peculiaris Consultorum
Theologorum, cui praefuit Fidei Promotor Generalis. Deinde Patres Cardi
nales et Episcopi, in Sessione Ordinaria Calendis Iuniis eiusdem anni effec
ta, Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Martnez Somalo, professi
sunt Servam Dei veram fidei martyrem p u t a n d a m esse.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, cer
tior factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus I I , vota Congregationis de
Causis Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super
martyrio Servae Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de
more convocandis eisque adstantibus Beatissimus Pater declaravit: Consta-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

106

re de martyrio eiusque causa Servae Dei Victoriae Dez y Bustos de Molina,


anno 1936 interfectae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1 9 9 3 .
ANGELUS card. FELICI, Praefectus
L.

SS.

8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Limen., a Secretis

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


i

PRAGENSIS - BUDOVICENSIS REGINAE GRADECENSIS - LITOMERICENSIS


DECRETUM
quo fines dioecesium mutantur.
Maiori animarum bono prospicientes, Exc.mi P P . DD. Miloslav Vlk,
Archiepiscopus Pragensis, Antonius Lika, Episcopus Budovicensis, Karolus Otenek, Episcopus Reginae Gradecensis et Iosephus Koukl, Episco
pus Litomericensis, audita Conferentia Episcoporum Reipublicae Cechae,
unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverant ut ecclesiastici fines
circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum immutarentur.
Congregatio pro Episcopis, de consilio Secretariae Status, praehabito
favorabili voto Exc.mi P. D. Ioannis Coppa, Archiepiscopi titularis Sertensis, in Republica Cecha Nuntii Apostolici, r a t a petitam immutationem
aeternae christifidelium saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi
a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia P p . I I , tributarum,
oblatis precibus annuendum censuit.
Quapropter, praesenti Decreto quae sequuntur decernit:
Archidioecesis Pragensis accipit a dioecesi Budovicensi: paroeciam Zlat
Hory-Kamberk olim appellatam; a dioecesi Reginae Gradecensis paroecias
Borovnice, Kivsoudov, Cechtice, Zho, Sadsk, Chleby, Velim, Pedhrad,

Congregatio pro Episcopis

107

Nebovidy, Ratbo, Suchdol, Solpysky, Koice, Pravonn, Sudj ov, Cestn,


Petrovice I I , Kcov, Zru nad Szavou, Soutice, Keblov, Doln Krlovice
nuncupatas et partem occidentalem paroeciae Zahrdka dictae, ad laevam
fluminis elivka, cuius sedes translata est ad ecclesiam minorem apud
Snti sitam; a dioecesi Litomericensi paroecias Nymburk, Veleliby, Kostomlaty, Vsej any, Milovice, Lys nad Labem.
Dioecesis Budovicensis accipit ab archidioecesi Pragensi: paroecias Miln-Slivice, Tebsko, Smolotely, Kluenice, Stezim, Vrcholtovice, Pecice;
a dioecesi Reginae Gradecensis paroecias Ken, Koetice, Vyklantice, Lukavec, Vtrn Jenkov, Braniov, Smrn, Vyskytn, Duejov.
Dioecesis Reginae Gradecensis accipit paroecias Sny et Ohae ab
archidioecesi Pragensi.
Dioecesis Litomericensis accipit paroecias Poply, Libotenice, Doksany, Dolanky, Chottov ab archidioecesi Pragensi.
Quamobrem documenta et acta praedictarum paroeciarum et memora
tae regionis clericos, fideles et bona temporalia respicientia a Curia a qua
ad Curiam cui illa nuper sunt aggregata, ab eis ad quos spectat, quam pri
mum, transmittantur.
Ad clerum vero quod attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad
effectum deductum fuerit sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in
cuius territorio ecclesiasticum officium legitime detinent; ceteri autem sa
cerdotes, clerici Seminariique tirones illi dioecesi incardinati maneant vel
incardinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium.
Ad haec omnia perficienda eadem Congregatio pro Episcopis praefatum
Exc.mum Nuntium Apostolicum in Republica Cecha deputat vel, si casus
ferat, negotiorum Sanctae Sedis in Dicione Cecha gestorem, necessarias et
opportunas iisdem tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad eandem Congregationem, cum primum fas erit, authenticum
exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac si
Apostolicae sub plumbo L itterae datae forent.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 31 mensis
Maii anno 1993.
68 BERNARDINUS card. GANTIN, Praef,
83 Iustinus Rigali, a Secretis
L. S .
In Congr. pro Episcopis tab., n. 517/93

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

108

II
TRANSCARPATIAE LATINORUM
DECRETUM
de Administrationis Apostolicae erectione.
Quo aptius provideretur spiritualibus necessitatibus fidelium latini ritus
versantium in parte dioecesis Satmariensis quae in territorio Ucrainae di
cionis invenitur, opportunum visum est, ut nova pro ipsis circumscriptio
ecclesiastica erigeretur.
Quapropter

Summus

Pontifex

Ioannes

Paulus,

divina Providentia

P p . I I , de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Congregationis pro


Episcopis Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae
datae forent, praefatum territorium ab ipsa dioecesi Satmariensi distrahit
et in eo Administrationem Apostolicam, Transcarpatiae Latinorum appelandam, erigit.
Praelato Ordinario novae erectae Administrationis Apostolicae, cuius
sedes in urbe vulgo nuncupata Mukacevo erit, tribuit omnia iura, faculta
tes et officia quae Episcopis dioecesanis, congrua congruis referendo, ad
normam iuris, competunt.
Ad haec perficienda Summus Pontifex Exc.mum P. D. Antonium Fran
co, Archiepiscopum titulo Gallesinum, Nuntium Apostolicum in Ucraina,
deputat eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impo
sito ad Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar actus perac
tae exsecutionis remittendi.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 14 mensis
Augusti anno 1993.
83 BERNARDINUS

card. GANTIN, Praef.

83 Iustinus Rigali, a Secretis


L. 83 S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 768/93

Congregatio pro Episcopis

109

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, in quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 28 Iunii 1993. Cathedrali Ecclesiae Banguedensi R. D. Artemium
Rillera e Societate Divini Verbi, hactenus templi Sancti Laurentii in dioe
cesi Laoagensi parochum.
die 27 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Rosgrensi R. D. Rai
mundum Arguelles, hactenus Pontificii Insularum Philippinarum Collegii
de Urbe rectorem.
Cathedrali Ecclesiae Roterodamensi R. D. Hadrianum Hermannum
van Luyn, S.D.B., Conferentiae Episcoporum Nederlandiae a Secretis.
die 30 Novembris.

Cathedrali

Ecclesiae

Sacramentensi,

Exc.mum

P. D. Villelmum Weigand, hactenus Episcopum dioecesis Civitatis Lacus


Salsi.
die 1 Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Mutiensi R. D. Salva
torem Rocha e clero brasiliapolitano, quem deputavit Auxiliarem eiusdem
Sedis Metropolitanae.
die 7 Decembris. Praelaturae Chotensi R. P. Aemilianum Antonium
Cisneros Martnez, Ordinis Agustinianorum Recollectorum.
Titulari episcopali Ecclesiae Bisuldinensi R. D. Laurentium Voltoli
ni, in dioecesi Latacungensi parochum ac Sectionis pro Liturgia Conferen
tiae Episcoporum Aequatoriae moderatorem, quem constituit Auxiliarem
dioecesis Portus Veteris.
Titulari episcopali Ecclesiae Germensi in Galatia, R. D. Paulum Gillet, e clero Urbis, hactenus apud Vicariatum Praelatum Secretarium, quem
constituit Episcopum auxiliarem dioecesis Albanensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Calatinae, cum dignitate archiepiscopali,
R. D. Ioannem Paulum Gobel, e clero dioecesis Anneciensis, quem consti
tuit Nuntium Apostolicum in Georgia et Armenia.
die

10

Decembris.

Cathedrali

Ecclesiae

Gadicensi

et

Septensi

Exc.mum P. D. Antonium Ceballos Atienza, hactenus Episcopum Civita


tensem.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

110

die 15 Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Thalensi R. D. Mi


chaelem

Dallat, hactenus templi Sancti Pauli Apostoli in oppido vulgo

dicto Belfast parochum et Vicarium generalem in dioecesi Dunensi et


Connorensi.
die 16 Decembris. Coadiutorem dioecesis Pictaviensis, Exc.mum P.
D. Albertum Rouet, hactenus Episcopum titularem Obbitanum et Auxilia
rem archidioecesis Parisiensis.
Praelatitiae Ecclesiae Sinuensi Superiori R. D. Iulium Caesarem Vi
dal Ortiz, e clero dioecesis Monteriensis, hactenus in eadem dioecesi Vica
rium generalem.
die 18 Decembris. Cathedrali Ecclesiae Pisciensi R. D. Ioannem De
Vivo, hactenus Vicarium generalem archidioecesis Senensis-Collensis-Ilcinensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Aggaritanae R. D. Antonium Iosephum
Dlugosz, officio pro catechesi Curiae archiepiscopalis praepositum et cate
chesis magistrum in Seminario maiore Czstochoviensis archidioecesis,
quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Poenonomensi, noviter erectae, R. D. Uriah
Ashley, e clero archidioecesis Panamensis, hactenus paroeciae vulgo nuncu
patae Nuestra Seora del Perpetuo Socorro curionem.
die 22 Decembris. Cathedrali Ecclesiae Melphictensi-Rubensi-Iuvenacensi-Terlitiensi, R. D. Donatum Negro, e clero archidioecesis Lyciensis,
hactenus Pontificii Seminarii Apuliae rectorem.
die 24 Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Altavensi R. D. Reginaldum Del P r e t t e Lissot, Vicarium generalem archidioecesis Valentinae in
Venetiola, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
die 29 Decembris. Cathedrali Ecclesiae Bellevillensi, Exc.mum P. D.
Wilton Danielem Gregory, hactenus Episcopum titularem Olivensem et
Auxiliarem archidioecesis Chicagiensis.

Diarium Romanae Curiae

111

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Visita di


Stato:
Gioved, 16 Dicembre 1993, S. E. il Signor
NEM, Presidente della Repubblica Argentina.

CARLOS SAUL ME-

Ha, altres, ricevuto in Udienza:


Luned,
LIAM D E

Dicembre 1993, S. E. il Signor FREDERICK WILKLERK, Presidente della Repubblica del Sudafrica.
13

Venerd, 17 Dicembre 1993, S. E. il Signor JANEZ DRNOVSEK,


Presidente del Consiglio dei Ministri della Repubblica di Slovenia.
Venerd, 17 Dicembre 1993, S. E. il Signor KLAUS KINKEL,
Ministro degli Affari Esteri della Repubblica Federale di Germania.
Gioved, 23 dicembre 1993, si riunita alla presenza del Santo Padre la
Congregazione delle Cause dei Santi.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
20 dicembre 1993. Mons. Francisco Lpez Illana e mons. Giovanni Battista Defilippi, Prelati
Uditori del Tribunale della Rota Ro
mana.

112

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

30 dicembre 1993. S. E. mons. Thomas A. White, Arcivescovo tit. di Sabiona,


Nunzio Apostolico nelle Isole Marshall.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
29 novembre 1993. S. E. mons. Luciano Angeloni, Arcivescovo tit. di Vibo Valentia, Consultore della Segreteria di Stato, nella Sezione
per gli Affari Generali.
7 dicembre

Mons. Luigi Moretti, Prelato Segretario del Vicariato di Roma.

NECROLOGIO
20 dicembre 1993. Mons. Charles Herman Helmsing, Vescovo em. di Kansas CitySaint Joseph (Stati Uniti d America).
26

Mons. Abdon Potani, Vescovo di Solwezi (Zambia).


30

Mons. Horacio Bzzoli, Arcivescovo di Tucumn (Argentina).


31

Mons. Henrique Gelain, Vescovo di Vacara (Brasile).


3 gennaio 1994. Mons. Antulio Parrilla-Bonilla, Vescovo tit. di Ucres.
5

Mons. Jean-Marie Maury, Arcivescovo em. di Reims (Francia).

An. et vol. LXXXVI

N. 2

7 Februarii 1994

ACTA APOSTOLICAE SE
COMMENTARIUM O F F I C I A L E
Directio Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice'

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


CONSTITUTIO APOSTOLICA
qua Catholicae Ecclesiae Catechismus post Concilium Oecumenicum Vaticanum II instauratus publici iuris ft.
VENERABILIBUS FRATRIBUS CARDINALIBUS, PATRIARCHIS, ARCHIEPISCOPIS, E P I
SCOPIS, PRESBYTERIS, DIACONIS CETERISQUE POPULI D E I MEMBRIS

IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
FIDEI DEPOSITUM

custodiendum Dominus Ecclesiae suae dedit, quod

quidem munus Ipsa indesinenter explet. Concilii Oecumenici Vaticani I I ,


triginta ante annos a Decessore Nostro Ioanne P p . X X I I I fel. rec. sollem
niter inchoati, mens atque optatum eo spectabant, ut Ecclesiae apostolica
atque pastoralis missio a p t a in luce poneretur, et ita veritatis evangelicae
fulgor homines alliceret cunctos ad inquirendam accipiendamque Christi
caritatem supereminentem (cf. Eph 3, 1 9 ) .
His congressionibus Ioannes P p . X X I I I munus praecipuum concredidit
aptius tuendi explicandique catholicae doctrinae pretiosum depositum, ut
idem magis perspicuum fieret Christifidelibus et universis bonae voluntatis
hominibus. Ideo Concilii non erat statim aetatis illius errata damnare, sed
ante omnia aequo animo niti doctrinae fidei ostendere fortitudinem venustatemque. Huius ergo Concilii lumine illustrata ait ille Ecclesia

8 - A A S.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

114

spiritualibus divitiis, ut confidimus, augebitur, atque, novarum virium ro


bur ex illo hauriens, intrepide futura prospiciet tempora nostrum est ut
alacres, sine timore, operi, quod nostra exigit aetas, nunc insistamus, iter
pergentes, quod Ecclesia a viginti fere saeculis fecit .*
Deo adiuvante, potuerunt Patres Concilii, quattuor per annos laboran
tes, doctrinarum normarumque pastoralium conficere haud spernendam
summam universaeque Ecclesiae subicere. Pastores atque Christifideles ibi
inveniunt consilia ad illam efficiendam cogitationum, operositatis, morum
moralisque virtutis, laetitiae atque spei restitutionem, quam sane Conci
lium ardenter exoptavit .
2

Suam post conclusionem non destitit Concilium a vita ecclesiali concitanda. Anno MCMLXXXV potuimus declarare: Nobis quidem Qui feliciter
eidem interfuimus atque eiusdem progressui navam dedimus operam
Vaticanum Secundum semper exstitit, atque peculiari ratione manet his
Nostri Pontificatus annis, constans comparationis punctum universae No
strae pastoralis activitatis, scite quidem contendentes ad certam firrnamque ipsius normarum accommodationem, respectu habito cuiusque particu
laris Ecclesiae totiusque catholicae Ecclesiae. Oportet sane indesinenter
hunc repetere fontem .
3

Hoc mentis consilio extraordinarium convocavimus Synodi Episcopo


rum Coetum, die xxv mensis Ianuarii anno MCMLXXXV, vicesima incidente
anniversaria memoria a conclusione Concilii. Huius Coetus propositum in
eo erat ut gratias fructusque spiritales Concilii Vaticani II celebraret,
utque ipsius doctrinam altius pervestigaret, quo melius christifideles uni
versi ei assentirentur eiusque agnitio et accommodatio di vulgarentur.
His in rebus adiunctis, Patres synodales affirmaverunt: Valde commu
niter desideratur catechismus seu compendium totius doctrinae catholicae,
t a m de fide quam de moribus, conscribendum, quod quasi punctum refe
rentiae sit pro catechismis seu compendiis quae in diversis regionibus
componentur. Praesentatio doctrinae talis esse debet quae sit biblica et
liturgica, sanam doctrinam praebens simul et vitae hodiernae christiano
rum accommodata . Inde a Synodi conclusione, Nostrum reddidimus hoc
4

I O A N N I S P P . XXIII allocutio in sollemni ritu ineundi Concilii Oecumenici Vaticani Secundi, die xi mensis Octobris, anno M C M L X I I : AAS 54 (1962), 788-791.
P A U L I P P . VI allocutio in sollemni ritu conclusionis Concilii Oecumenici Vaticani Secundi,
die V I I I mensis Decembris, anno M C M L X V : AAS 58 (1966), 7-8.
Allocutio habita die xxv mensis Ianuarii, anno M C M L X X X V : L'Osservatore Romano, die
X X V I I mensis Ianuarii, anno M C M L X X X V .
S Y N O D U S E P I S C O P O R U M (in coetum generalem extraordinarium congregata, 1985), Relatio
finalis, die V I I mensis Decembris, anno M C M L X X X V : Enchiridion Vaticanum 9, II, B, a, n. 4,
p. 1758, n. 1797.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

115

propositum, recte existimantes quod idem omnino respondet verae neces


sitati Ecclesiae Universalis et Ecclesiarum particularium .
Qua de causa integro corde gratias agimus Domino hoc ipso die quo
universae Ecclesiae offerre possumus, inscriptione adhibita Catechismus
Catholicae Ecclesiae , hunc comparationis textum pro catechesi renova
ta vivis fidei fontibus!
5

Post Liturgiam renovatam atque novam Iuris Canonici Ecclesiae Lati


nae codificationem catholicarumque Ecclesiarum Orientalium canonum,
admodum adiuvabit hic catechismus totius vitae ecclesialis renovationem
a Concilio Oecumenico Vaticano Secundo exoptatam atque ad praxim de
ductam.
Catholicae Ecclesiae Catechismus est fructus amplissimae cooperationis;
ad maturitatem pervenit per enixam sex annorum operam intento apertio
nis animo atque ferventi ardore peractam.
Anno MCMLXXXVI credidimus duodecim Cardinalium Episcoporumque
coetui, Cardinali Iosepho Ratzinger praeside, munus adparandi propositum
pro catechismo a Patribus Synodalibus postulato. Redactionis consilium,
septem constans episcopis dioecesanis doctrinae theologicae atque cateche
seos peritis, coetui adlaboranti adfuit.
Coetus, cuius erat proponere normas atque invigilare ad laborum evolu
tionem, persecutus est diligenter cuncta itinera novem subsequentium
editionum redactionis. Confectionis consilium, pro munere suo, facultatem
recepit scribendi textum, immittendi mutationes a Coetu postulatas atque
invigilandi notas multorum theologorum, explanatorum christianae doctri
nae, institutorum atque praesertim Episcoporum totius mundi, ad t e x t u m
meliorem conficiendum. In Consilio magno cum emolumento variae senten
tiae comparatae sunt et ita textus ditior evasit eiusque unitas et congruen
tia omnino in tuto positae sunt.
Cogitatum propositum amplam obstrinxit catholicorum episcoporum
consultationem, eorum episcopalium Conferentiarum vel Synodorum,
theologiae atque catecheseos institutorum. In universum, propositum ab
episcopis benigne admodum exceptum est. Affirmari potest eiusmodi Cate
chismum fructum consociatae operae totius Episcopatus Catholicae Eccle
siae, qui magno sane animo Nostram recepit invitationem ut particeps fie
ret responsalitatis hoc in incepto ad vitam ecclesialem proxime spectanti.
Haec responsio altum gaudium Nostrum concitat, quia tot votorum conAllocutio habita ad Patres congregatos exeunte Synodo Episcoporum (in coetum generalem extraordinarium congregata) die V I I mensis Decembris, anno M C M L X X X V , n. 6: AAS 78
(1986), 435..
5

116

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gruentia designat profecto fidei quandam symphoniam. Huius Catechismi


effectio ostendit insuper Episcopatus n a t u r a m collegialem: Ecclesiae catho
licitatem testatur.
Catechismus fideliter quidem atque disposite exhibere debet doctrinam
Bibliorum Sacrorum vivaeque in Ecclesia Traditionis, authentici Magisterii
pariterque spiritualis hereditatis P a t r u m , Doctorum, sanctorum sancta
rumque Ecclesiae, quo melius christiana mysteria cognoscantur atque fides
populi Dei reficiatur. Aptam oportet instituat rationem declarationum doc
trinae, quam Sanctus Spiritus per saeculorum decursum Ecclesiae suae
suggessit. Oportet insuper auxilio sit in collustrandis rerum novis condi
cionibus lumine fidei quaestionibusque quae nondum proposita sunt prae
terita aetate.
Catechismus ergo exhibebit nova et vetera (cf. Mt 13, 52) cum semper
eadem sit fides atque semper fons novorum luminum.
Ut eiusmodi duplici postulationi responsum det, Catholicae Ecclesiae
Catechismus repetit una ex parte antiquam translaticiam dispositionem
iam a Catechismo Sancti Pii V exhibitam, materiam partiendo in quattuor
partes: Credo; sacra Liturgia, cuius primas partes agunt sacramenta; chri
stiana agendi ratio, cuius expositio initium sumit a decalogo; et demum
christiana oratio. Tamen, eodem tempore, materia saepe exhibetur nova
ratione, ut aetatis nostrae postulationibus respondeatur.
Quattuor partes annectuntur aliae aliis: mysterium christianum est
fidei obiectum (prima pars); idem celebratur atque communicatur per litur
gicas actiones (secunda pars); praesto adest ad illuminandos sustentandosque Dei filios in eorum operibus (tertia pars); nostram conflat orationem,
cuius praecipua significatio est Pater Noster, atque constituit obiectum
petitionis nostrae, nostrae laudis, nostraeque intercessionis (quarta pars).
Liturgia ipsa est oratio; fidei confessio locum invenit sibi a p t u m in cul
tus celebratione. Gratia, sacramentorum fructus, est actuositatis christia
nae condicio quae substitui non potest, eadem ratione qua participatio
liturgiae Ecclesiae poscit fidem. Si fides operibus nudatur: mortua est in
semet ipsa (cf. Iac 2, 14-26) nec fructus ad vitam aeternam afferre potest.
Catholicae Ecclesiae Catechismum legendo, percipere possumus miram
mysterii Dei unitatem ipsiusque consilii salutis, sicut et Christi Iesu locum
centralem, Unigeniti Filii Dei, a P a t r e missi, in Beatissimae Virginis Ma
riae ventre hominis facti cooperante Sancto Spiritu, ut Salvator noster
evaderet. Mortuus atque resuscitatus, semper Ecclesiae suae adest, prae
sertim in Sacramentis; Ipse est verus fidei fons, navitatis christianae
exemplar, precum nostrarum Magister.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

117

Ecclesiae Catholicae Catechismus, quem die quinto et vicesimo mensis


Iunii p.p. probavimus cuiusque hodie Auctoritate Nostra Apostolica iube
mus promulgationem, est Ecclesiae fidei doctrinaeque catholicae expositio,
comprobatae vel illustratae a sacra Scriptura, apostolica Traditione atque
Ecclesiae Magisterio. E u m declaramus firmam regulam ad fidem docen
dam, ideoque validum legitimumque instrumentum pro ecclesiali commu
nione. Utinam inserviat renovationi ad quam indesinenter Sanctus Spiritus
vocat Dei Ecclesiam, Christi Corpus, in itinere versus Regni lumen nulla
umbra foedatum!
Catechismum Catholicae Ecclesiae comprobare illumque publici iuris
facere pertinet ad ministerium quod Petri Successor praestare vult Sanc
tae Catholicae Ecclesiae, omnibus particularibus Ecclesiis pacem et com
munionem habentibus cum Romana Apostolica Sede: ministerium scilicet
sustentandae atque confirmandae fidei omnium discipulorum Domini
Iesu (cf. Lc 22, 32), pariterque solidandi unitatis vincula eadem in aposto
lica fide.
Rogamus ergo Ecclesiae Pastores atque Christifideles ut hunc recipiant
Catechismum communionis animo eodemque assidue utantur in explendo
munere nuntiandi fidem atque provocandi ad vitam evangelicam. Cate
chismus hic iis traditur ut comparationis textus habeatur t u t u s atque
authenticus in docenda doctrina catholica, et potissimum omnino in loco
rum catechismis componendis. Praebetur insuper omnibus Christifidelibus
cupientibus aptius cognoscere investigabiles salutis divitias (cf. Eph 3, 8).
Afferre vult subsidium oecumenicis laboribus sancto concitatis desiderio
unitatis omnium christianorum comparandae, fidei catholicae denotando
diligenter summam miramque cohaerentiam. Catechismus Catholicae Ec
clesiae demum praebetur omni homini poscenti rationem de ea, quae est
in nobis, spe (cf. 1 Pt 3, 15) atque concitato desiderio cognoscendi quod
Catholica Ecclesia credit.
Hic Catechismus non vult substituere catechismos variis in locis compo
sitos, ab auctoritatibus ecclesiasticis, Episcopis dioecesanis et Episcoporum
coetibus legitime comprobatos, praesertim si probati fuerunt a Sede Apo
stolica. Destinatur ad fovendam atque adiuvandam singulorum locorum
compositionem novorum catechismorum, qui rationem habeant diversarum
condicionum culturarumque, servent tamen diligenter fidei unitatem nec
non erga doctrinam catholicam fidelitatem.
Sub fine huius documenti, quod Catholicae Ecclesiae Catechismum pro
fert, Nos Sanctissimam Virginem Mariam, Verbi Incarnati et Ecclesiae Ma
trem, precamur, ut sua valida intercessione opus sustineat catecheticum

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

118

totius Ecclesiae per omnes gradus, hoc tempore quo Ecclesia vocatur ad
novum evangelizationis conatum. Utinam verae fidei lux liberet homines
ab ignorantia peccatique servitute, ut eos conducat ad unicam libertatem
hoc nomine dignam (cf. Io 8, 32), ad libertatem scilicet vitae in Christo
Iesu sub Spiritus Sancti ductu hic in terra agendae, et in Regno caelorum
ad plenitudinem felicis contemplationis Dei facie ad faciem (cf. 1 Cor 13,
12; 2 Cor 5, 6-8)!
D a t u m die xi mensis Octobris, anno MCMXCII, triginta exactis annis ab
inito Concilio Oecumenico Vaticano I I , Pontificatus Nostri quarto decimo.
IOANNES PAULUS P P . II

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Servo Dei Iosepho Marello Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS P P . II
Ad perpetuam rei memoriam. Qui manet in me, et ego in eo, hic
fert fructum multum (Io 15, 5). Promissio haec evangelica miro modo
perfecta est etiam in vita et in apostolatu episcopi Iosephi Marello, qui
cum amore ac diligentia intimam coluit cum Domino coniunctionem et
idem sentiens quod fuit in Christo Iesu (cf. Phil 2, 5), constanti cum studio
ardentique pastorali caritate regno Dei in mundo aedificando interfuit
atque copiosos spiritales fructus est assecutus.
Eximius hic animarum pastor Augustae Taurinorum ortus est die xxvi
mensis Decembris anno MDCCCXXXXIV. Puer m a t r e orbatus, caelestis Matris
tutelae se commisit, quae eius vocationem direxit. In Astensi dioecesano
Seminario iter ad sacerdotium est ingressus, difficultatum tempora exper
tus, quae ad interiorem maturitatem consequendam ei profuerunt atque
ad prompte contendendum in Dei proximique servitium cum sanctitate ac
peritia. Hinc a superioribus et aequalibus magni est existimatus. Cum
horum quibusdam arto amicitiae vinculo se coniunxit, quo ducti sunt ad
vitae rationem sibi proponendam et una sequendam.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

119

Die XIX mensis Septembris, anno MDCCCLXVIII, sacerdos ordinatus est


ab episcopo Astensi, domino Carolo Savio, eius electus secretarius et po
stea confessor. I t a occasio ei d a t a est res novas et potissimas experiendi.
Inexhaustam ab eo didicit se donandi facultatem, unde aridum suum se
cretarii munus in disciplinam convertit apostolici servitii. Ministerium
suum ad catecheticam institutionem contulit, ad spiritalem moderationem,
ad bonorum librorum edendorum apostolatum, ad iuvenum educationem.
Episcopum suum comitans in pastoralibus visitationibus, necessitatem ani
madvertit in paroeciali apostolatu clerum adiuvandi. Suam fecit episcopo
rum eius aetatis appetitionem, qui evangelicum fermentum in societatem
ferre nitebantur etiam per laicorum auxilium, in catholicis consociationibus
constitutorum. Simul autem exoptabat in aliquo monasterio Ordinis Cister
ciensium Strictioris Observantiae se Domino consecrare. Si hoc votum ad
effectum adducere non potuit, quandoquidem a Domino alia vocatione vo
cabatur, hanc tamen consecrationis Deo voluntatem in alios iuvenes infudit, Congregationem Oblatorun Sancti Ioseph condendo. Hoc opere expe
rientiam vitae consecratae masculinae, dissolutricibus legibus deletae Astae
resuscita vit.
Suis Oblatis proposuit ut in vita et in apostolatu christianum exprime
rent mysterium, quo modo illud Sanctus Ioseph coluit in coniunctione
cum Deo, in humilitate, in occultatione, in navitate. Dicere solebat:
Propria consilia a Sancto Ioseph accipiantur oportet, qui primus in terra
res Iesu curavit, nobis illum infantem custodivit, puerum protexit eique
pro patre fuit primis triginta annis eius vitae terrestris . Voluit filios
suos spiritales praesertim in iuvenum educationem moralem et religio
sam incumbere, praecipue per catechesim ac pastorale ministerium in
paroeciis.
Mox eius lux super candelabro splenduit. Etenim Summus Pontifex
Leo X I I I eum episcopum Aquensem nominavit, et sacerdotes laicique
huius dioecesis impensam eius fidem admirati sunt, impigram pastoralem
caritatem, bonitatem in omnes, humilitatem, patientiam et deprecationis
spiritum, adeo ut alter haberetur Sanctus Franciscus de Sales. Oblatum
se sentiebat utque Oblatus vivebat, videlicet omnino Deo deditus suo
que populo donatus, ut operibus, verbo, scriptis, Patris caelestis benignita
tem erga quemlibet hominem testificaretur, in primis iuvenes. Naviter
atque sacrificii spiritu omnes dioecesis paroecias visitavit, quorumcumque
incommodorum neglegens. Eum, bonum gregis pastorem, fideles adibant,
ut illum consulerent ab eoque auxilia peterent, cumque fiducia pueros in
firmos ad illum afferebant, ut iisdem benediceret. Propter eius apostolicum

120

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ardorem et eminentes virtutes P a p a Leo X I I I eum episcopum integerrimum definivit et Pius X episcopum sanctum .
Post solum sex episcopatus annos est vita defunctus die xxx mensis
Maii anno MDCCCXCV in urbe Savonensi, qua, etsi incommoda valetudine
utens, iverat ob celebrationes tertii expleti saeculi a pio obitu Sancti Phi
lippi Neri. Perdurante etiam post mortem sanctitatis fama, multis quoque
gratiis ei tributis confirmata, canonizationis Causa inita est per processus
ordinarii informativi celebrationem. Rebus peractis iure statutis Summus
Pontifex Paulus VI die x n mensis Iunii anno MCMLXXVIII declaravit
episcopum Iosephum Marello virtutes thologales, cardinales iisque
adnexas heroum more coluisse. Anno MCMXCI Astae celebratus est processus
canonicus de mira asserta sanatione, anno MCMXXXXIV p a t r a t a et Venerabi
lis Servi Dei deprecationi adscripta. Qua prospero cum eventu inspecta, die
n mensis Aprilis MCMXCIII decretum super miro est promulgatum. Statui
mus deinde ut beatificationis ritus Astae celebraretur, per Nostram illius
dilectae dioecesis pastoralem visitationem.
Hodie igitur in hac, quam nuper memoravimus, urbe, inter Missae sol
lemnia hanc pronuntiavimus formulam: Nos, vota fratris nostri Severini
Poletto, episcopi Astensis, plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu,
familiae religiosae Oblatorum Sancti Ioseph multorumque christifidelium
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis Servus Dei Iosephus
Marello, Episcopus, Oblatorum Sancti Ioseph Fundator, Beati nomine in
posterum appelletur, eiusque festum die ipsius natali tricesimo mensis
Maii, in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine
Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem his Litteris decrevimus
nunc et posthac r a t a esse volumus ac firma, rebus quibuslibet contrariis
minime obstantibus.
D a t u m Astae, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Septembris, anno
MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES PAULUS PP. II

Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.121

Acta Ioannis Pauli Pp, II

121

II
Sanctus Laurentius, diaconus et martyr, Patronus principalis, atque sanctus
Bernardus abbas Patronus secundarius apud Deum dioecesis Pelplinensis confirmantur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Notae sunt pietas ac veneratio quibus
sanctus Laurentius, diaconus et martyr, nec non sanctus Bernardus abbas,
coluntur a fidelibus dioecesis Pelplinensis, a Nobis constitutae die xxv
mensis Martii anno MCMXCII per Litteras Apostolicas Totus Tuus Poloniae
populus . Quam ob rem Venerabilis Frater Ioannes Bernardus Szlaga, Epi
scopus Pelplinensis, communia cleri populique vota excipiens, electionem
sancti Laurentii in P a t r o n u m principalem et sancti Bernardi in P a t r o n u m
secundarium apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque petivit ut
huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis
eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecundantes, com
probatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramento
rum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica Nostra pote
state, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum sanctum Lau
rentium, diaconum et martyrem, P a t r o n u m principalem, atque sanctum
Bernardum, abbatem, P a t r o n u m secundarium apud Deum dioecesis Pelpli
nensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus,
quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, vol. LXV,
1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serven
tur suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur.
Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.040

122

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
Sanctus Casimirus Patronus principalis apud Deum dioecesis Radomensis confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis Rado
mensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII per Litteras Apostoli
cas Totus Tuus Poloniae populus constitutae, sanctum Casimirum clara
veneratione prosequuntur, atque Eodem impetrante caelestium gratiarum
copiam sibi exposcunt. Ipsorum praesertim animarum utilitate permotus,
Venerabilis F r a t e r Eduardus Materski, Episcopus Radomensis, communia
cleri populique vota excipiens, electionem sancti Casimiri in P a t r o n u m
principalem apud Deum dioecesis suae rite peregit, deindeque petivit ut
huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis
huius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecundantes,
comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramen
torum, facultatibus a Nobis factis, hac in re egit, Apostolica Nostra pote
state, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum sanctum Casimi
rum P a t r o n u m principalem apud Deum dioecesis Radomensis confirma
mus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de
Patronis constituendis indicantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Cete
rum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos
effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet
rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.041

Acta Ioannis Pauli Pp. II

123

IV
Beatus Sebastianus Pelczar episcopus Patronus principalis, atque beata Carolina
Kzka, virgo et martyr, Patrona secundaria apud Deum dioecesis Rzeszoviensis
confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis Rze
szoviensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII per Litteras Apo
stolicas Totus Tuus Poloniae populus constitutae, Beatum Sebastianum
Pelczar episcopum, nec non beatam Carolinam Kzka, virginem et marty
rem, quos ambos Nos Ipsi in Beatorum catalogum retulimus, clara venera
tione prosequuntur, atque Iis impetrantibus caelestium gratiarum copiam
sibi exposcunt. Quam ob rem Venerabilis Frater Casimirus Grny, Episco
pus Rzeszoviensis, communia cleri populique vota excipiens, electionem
beati Sebastiani in P a t r o n u m principalem et beatae Carolinae in P a t r o n a m
secundariam apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque petivit ut
huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero, enixis
eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecundantes, com
probatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramento
rum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica Nostra potesta
te, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum beatum Sebastia
num Pelczar episcopum, Patronum principalem, atque beatam Carolinam
Kzka, virginem et martyrem, Patronam secundariam apud Deum dioece
sis Rzeszoviensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis conces
sionibus, quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, vol.
LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose
serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur.
Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.042

124

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Sanctus Albertus Chmielowski, religiosus, Patronus principalis, atque sanctus
Raphael Kalinowski, presbyter, Patronus secundarius apud Deum dioecesis
Sosnoviensis confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis
Sosnoviensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII per Litteras
Apostolicas Totus Tuus Poloniae populus constitutae, Sanctum Alber
t u m Chmielowski, religiosum, nec non sanctum Raphaelem Kalinowski,
presbyterum, quos ambos Nos Ipsi in Beatorum catalogum retulimus, cla
ra veneratione prosequuntur, atque Iis impetrantibus caelestium gratiarum
copiam sibi exposcunt. Quam ob rem Venerabilis Frater Adamus Smigielski, Episcopus Sosnoviensis, communia cleri populique vota excipiens,
electionem sancti Alberti in P a t r o n u m principalem et sancti Raphaelis in
P a t r o n u m secundarium apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque
petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos
vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecun
dantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina
Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica
Nostra potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum
sanctum Albertum Chmielowski, religiosum, P a t r o n u m principalem, atque
sanctum Raphaelem Kalinowski, presbyterum, Patronum secundarium
apud Deum dioecesis Sosnoviensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac
liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendis indi
cantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae
Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in poste
rum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.043

Acta Ioannis Pauli Pp.. II

125

VI
Beata Maria Virgo sub titulo De perpetuo succursu Patrona principalis apud
Deum dioecesis Thoruniensis confirmatur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis Tho
runiensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus constitutae, Beatam Mariam Virgi
nem sub titulo De perpetuo succursu clara veneratione prosequuntur,
atque Ea impetrante caelestium gratiarum copiam sibi exposcunt. Ipsorum
praesertim animarum utilitate permotus, Venerabilis Frater Andreas Adalbertus Suski, Episcopus Thoruniensis, communia cleri populique vota exci
piens, electionem Beatae Mariae Virginis in Patronam principalem apud
Deum dioecesis suae rite peregit, deindeque petivit ut huiusmodi electio ab
hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis huius Venerabilis Fra
tris precibus libentissimo animo obsecundantes, comprobatis iis, quae Con
gregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, facultatibus a No
bis factis, hac in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum
virtute perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem sub titulo De
perpetuo succursu Patronam principalem apud Deum dioecesis Thoru
niensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus,
quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, vol. LXV,
1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serven
t u r suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Con
trariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.044

126

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII
Beata Maria Virgo sub titulo Mater Dei de Victoria Patrona principalis
apud Deum dioecesis Varsaviensis-Pragensis confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis Var
saviensis-Pragensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII per Lit
teras Apostolicas Totus Tuus Poloniae populus constitutae, Beatam
Mariam Virginem sub titulo Mater Dei de Victoria clara veneratione
prosequuntur, atque Ea impetrante caelestium gratiarum copiam sibi
exposcunt. Ipsorum praesertim animarum utilitate permotus, Venerabilis
Frater Casimirus Romaniuk, Episcopus Varsaviensis-Pragensis, communia
cleri populique vota excipiens, electionem Beatae Mariae Virginis in Patro
nam principalem apud Deum dioecesis suae rite peregit, deindeque petivit
ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis
huius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecundantes, com
probatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramento
rum, facultatibus a Nobis factis, hac in re egit, Apostolica Nostra potesta
te, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum Beatam Mariam
Virginem sub titulo Mater Dei de Victoria Patronam principalem apud
Deum dioecesis Varsaviensis-Pragensis confirmamus, omnibus factis iuribus
ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendis indi
cantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae
Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in poste
rum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.045

Acta Ioannis Pauli Pp. II

127

VIII
Beata Maria Virgo sub titulo Redemptoris Mater Patrona principalis apud
Deum dioecesis Zamosciensis-Lubaczoviensis confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis Zamo
sciensis-Lubaczoviensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII per
Litteras Apostolicas Totus Tuus Poloniae populus constitutae, Beatam
Mariam Virginem sub titulo Redemptoris Mater clara veneratione pro
sequuntur, atque Ea impetrante caelestium gratiarum copiam sibi expo
scunt. Ipsorum praesertim animarum utilitate permotus, Venerabilis Fra
ter Ioannes Srutwa, Episcopus Zamosciensis-Lubaczoviensis, communia
cleri populique vota excipiens, electionem Beatae Mariae Virginis in Patro
nam principalem apud Deum dioecesis suae rite peregit, deindeque petivit
ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis
huius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecundantes, com
probatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramento
rum, facultatibus a Nobis factis, hac in re egit, Apostolica Nostra potesta
te, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum Beatam Mariam
Virginem sub titulo Redemptoris Mater Patronam principalem apud
Deum dioecesis Zamosciensis-Lubaczoviensis confirmamus, omnibus fac
tis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis consti
tuendis indicantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut
hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive
nunc sive in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES PAULUS P P . I I
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.046

128

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IX
Sanctus Maximilianus Maria Kolbe, presbyter et martyr, Patronus principalis,
atque sanctus Ioannes de Kety, presbyter, et beatus Ioannes Sarcander, presbyter et martyr, Patroni secundarii apud Deum dioecesis Bielscensis-Zyviecensis
confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Bielscensis-Zy
viecensis, a Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Lit
teras Apostolicas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prose
quuntur sanctum Maximilianum Mariam Kolbe, qui in urbe Oswicim ,
intra fines eiusdem Ecclesiae, martyrium subiit, necnon sanctum Ioannem
de Ke_ty, atque beatum Ioannem Sarcander. Qua re Venerabilis Frater
Thaddaeus Rakoczy, Episcopus Bielscensis-Zyviecensis, communia cleri
populique vota excipiens, electionem sancti Maximiliani Mariae Kolbe in
P a t r o n u m principalem atque sancti Ioannis de K t y et beati Ioannis Sar
cander in Patronos secundarios apud Deum dioecesis suae rite peregit,
itemque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur.
Nos vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo obsecundan
tes animo, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina
Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica No
stra potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum sanc
t u m Maximilianum Mariam Kolbe, presbyterum et martyrem, Patronum
principalem, atque sanctum Ioannem de Kty, presbyterum, et beatum
Ioannem Sarcander, presbyterum et martyrem, Patronos secundarios apud
Deum dioecesis Bielscensis-Zyviecensis confirmamus, omnibus factis iuri
bus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendis
indicantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Lit
terae Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in
posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.986

Acta Ioannis Pauli Pp

II

129

X
Sanctus Adalbertus, episcopus et martyr, Patronus principalis, atque sanctus
Maximilianus Maria Kolbe, presbyter et martyr, et beata Dorothea de Matowy,
vidua, Patroni secundarii apud Deum dioecesis Elbingensis confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Elbingensis, a
Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prosequuntur sanc
tum Adalbertum, qui in eadem regione passus est martyrium, necnon sanc
tum Maximilianum Mariam Kolbe, sacerdotum Polonicorum decus, atque
beatam Dorotheam de Matowy, quae t o t a m vitam suam iis in locis egit.
Qua re Venerabilis Frater Andreas Iosephus Sliwiski, Episcopus Elbin
gensis, communia cleri populique vota excipiens, electionem sancti Adalberti in Patronum principalem atque sancti Maximiliani Mariae Kolbe et
beatae Dorotheae de Ma_towy in Patronos secundarios apud Deum dioece
sis suae rite peregit, itemque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostoli
ca Sede confirmaretur. Nos vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus
libentissimo obsecundantes animo, comprobatis iis, quae Congregatio de
Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac
in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum virtute perpe
tuumque in modum sanctum Adalbertum, episcopum et martyrem, Patro
num principalem, atque sanctum Maximilianum Mariam Kolbe, presbyte
rum et martyrem, et beatam Dorotheam de Matowy, viduam, Patronos
secundarios apud Deum dioecesis Elbingensis confirmamus, omnibus factis
iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituen
dis indicantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae
Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive
in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno

MCMXCIII

Pontificatus Nostri quinto decimo.

IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco 8 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.987

130

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XI
Beata Maria Virgo titulo Mater Ecclesiae invocata Patrona principalis,
atque sanctus Adalbertus, episcopus et martyr, Patronus secundarius apud
Deum dioecesis Liccanensis confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Liccanensis, a
Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prosequuntur beatam
Mariam Virginem titulo Mater Ecclesiae invocatam, ad quem obtinen
dum Polonici Praesules in Concilio Oecumenico Vaticano II congregati
multum sane contulerunt, necnon sanctum Adalbertum, qui Patronus est
Varmiensis archidioecesis, e cuius magna parte eadem nova Ecclesia est
efformata. Qua re Venerabilis Frater Adalbertus Ziemba, Episcopus Licca
nensis, communia cleri populique vota excipiens, electionem beatae Mariae
Virginis titulo Mater Ecclesiae invocatae in P a t r o n a m principalem atque
sancti Adalberti in P a t r o n u m secundarium apud Deum dioecesis suae rite
peregit, itemque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede con
firmaretur. Nos vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo
obsecundantes animo, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino
et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit,
Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque in
modum Beatam Mariam Virginem titulo Mater Ecclesiae invocatam Pa
tronam principalem, atque sanctum Adalbertum, episcopum et martyrem,
P a t r o n u m secundarium apud Deum dioecesis Liccanensis confirmamus,
omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Pa
tronis constituendis indicantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum
volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos effec
tus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus
non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES PAULUS P P . I I
Loco ffl Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.988

Acta Ioannis Pauli Pp. II

131

XII
Sancti Apostoli Petrus et Paulus Patroni principales, atque beata Maria Virgo
titulo Mater caritatis et iustitiae socialis invocata et sancta Anna, mater
beatae Mariae Virginis, Patronae secundariae apud Deum dioecesis Glivicensis
confirmantur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Glivicensis, a
Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prosequuntur sanctos
Apostolos Petrum et Paulum, quorum in honorem dicatum est ipsum ca
thedrale templum, necnon, una cum sancta Anna, beatam Mariam Virgi
nem titulo Mater caritatis et iustitiae socialis invocatam, quae maxime
colitur in clarissimo sanctuario in urbe Piekary Sla_skie posito intra fines
Katovicensis archidioecesis, e cuius quadam parte eadem nova Ecclesia est
efformata. Qua re Venerabilis Frater Ioannes Wieczorek, Episcopus Glivi
censis, communia cleri populique vota excipiens, electionem sanctorum
Apostolorum Petri et Pauli in Patronos principales, atque beatae Mariae
Virginis memorato titulo invocatae et sanctae Annae in Patronas secunda
rias apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque petivit ut huiusmodi
electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis eius Venera
bilis Fratris precibus libentissimo obsecundantes animo, comprobatis iis,
quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, factis a
Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Lit
terarum virtute perpetuumque in modum sanctos Apostolos Petrum et
Paulum Patronos principales, atque beatam Virginem Mariam titulo
Mater caritatis et iustitiae socialis invocatam et sanctam Annam, ma
trem beatae Mariae Virginis, Patronas secundarias apud Deum dioecesis
Glivicensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessioni
bus, quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, vol. LXV,
1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serven
t u r suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Con
trariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES PAULUS P P . I I
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.989

132

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XIII
Sanctus Ioseph, beatae Mariae Virginis sponsus, titulo Redemptoris custos
invocatus, Patronus principalis apud Deum dioecesis Calissiensis confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Calissiensis, a
Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prosequuntur sanc
t u m Ioseph, beatae Mariae Virginis sponsum, titulo Redemptoris custos
invocatum, cuius in honorem est dicata in eadem urbe episcopali Ecclesia
Basilica, in qua decora imago Sacrae Familiae ab anno MDCVII pie servatur
et quae est centrum spiritualis vitae et sanctuarium simul valde notum in
t o t a Polonica Natione. Qua re Venerabilis Frater Stanislaus Napierala,
Episcopus Calissiensis, communia cleri populique vota excipiens, electio
nem sancti Ioseph memorato titulo invocati in P a t r o n u m principalem
apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque petivit ut huiusmodi elec
tio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis eius Venerabilis
Fratris precibus libentissimo obsecundantes animo, comprobatis iis, quae
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis
facultatibus, hac in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum
virtute perpetuumque in modum Sanctum Ioseph, beatae Mariae Virginis
sponsum, titulo Redemptoris custos invocatum, P a t r o n u m principalem
apud Deum dioecesis Calissiensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac
liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendis indican
t u r .(AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae
Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in poste
rum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.990

Acta Ioannis Pauli Pp

II

133

XIV
Sancti Apostoli Petrus et Paulus, Patroni principales, atque sanctus Ioseph,
beatae Mariae Virginis sponsus, titulo Redemptoris custos invocatus, Patronus secundarius apud Deum dioecesis Legnicensis confirmantur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Legnicensis, a
Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prosequuntur sanctos
Apostolos Petrum et Paulum, quorum in honorem est dicatum ipsum ca
thedrale templum, necnon sanctum Ioseph, beatae Mariae Virginis spon
sum, titulo Redemptoris custos invocatum. Qua re Venerabilis Frater
Thaddaeus Rybak, Episcopus Legnicensis, communia cleri populique vota
excipiens, electionem sanctorum Apostolorum Petri et Pauli in Patronos
principales, atque sancti Ioseph memorato titulo invocati in Patronum
secundarium apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque petivit ut
huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis
eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo obsecundantes animo, com
probatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramento
rum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica Nostra potesta
te, harum Litterarum virtute perpetuumque in modum sanctos Apostolos
Petrum et Paulum Patronos principales, atque sanctum Ioseph, beatae
Mariae Virginis sponsum, titulo Redemptoris custos invocatum, Patro
num secundarium apud Deum dioecesis Legnicensis confirmamus, omnibus
factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis con
stituendis indicantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus
ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive
nunc sive in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES PAULUS P P . I I
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.991

134

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XV
Sancta Victoria, virgo et martyr, atque beatus Honoratus Kozminski, presbyter,
Patroni principales apud Deum dioecesis Lovicensis confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christifideles dioecesis Lovicensis, a
Nobis die xxv mensis Martii anno MCMXCII constitutae per Litteras Aposto
licas Totus Tuus Poloniae populus , peculiari cultu prosequuntur sanc
t a m Victoriam, quae ab antiquo habetur P a t r o n a eiusdem civitatis episco
palis, cuius reliquiae anno MDCXXV donatae sunt a Decessore Nostro Urba
no P p . V I I I Poloniae Primati Henrico Firlej, necnon beatum Honoratum
Kozminski, a Nobismet Ipsis ad altarium gloriam evectum, qui inibi vi
vens est operatus cuiusque reliquiae in Nowe Miasto intra fines eius
Ecclesiae pie servantur. Qua re Venerabilis Frater Aloisius Orszulik, Epi
scopus Lovicensis, communia cleri populique vota excipiens, electionem
sanctae Victoriae atque beati Honorati Kozminski in Patronos principales
apud Deum dioecesis suae rite peregit, itemque petivit ut huiusmodi elec
tio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis eius Venerabilis
Fratris precibus libentissimo obsecundantes animo, comprobatis iis, quae
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis
facultatibus, h a c i n re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum
virtute perpetuumque in modum sanctam Victoriam, virginem et marty
rem, atque beatum Honoratum Kozminski, presbyterum, Patronos princi
pales apud Deum dioecesis Lovicensis confirmamus, omnibus factis iuribus
ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendis indi
cantur (AAS, vol. LXV, 1973, 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae
Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in poste
rum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
IOANNES PAULUS P P . I I
Loco Sigilli
In Secret.. Status tab., n, 336.992

Acta Ioannis Pauli Pp. II

135

XVI
Imago Beatae Mariae Virginis titulo Nuestra Seora de la Fuensanta invocatae, quae pie colitur in Hispaniae urbe Cordium, pretioso diademate redimiri
sinitur nomine et auctoritate Summi Pontificis .
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Cordubae, in antiqua et insigni Hispa
niae urbe, iam a saeculo xv a fidelibus loci totiusque dioecesis peculiari
veneratione colitur decora imago Beatae Mariae Virginis titulo Nuestra
Seora de la Fuensanta invocatae, eiusdem civitatis Patronae, quae quin
que per saecula claruit miraculis ut constat ex probatis historicis docu
mentis, praesertim ex Actis Capituli cathedralis templi. Qua re, cum Vene
rabilis Frater Iosephus Antonius Infantes Florido, Episcopus Cordubensis,
litteris die x x m mensis Iulii hoc anno datis, communia cleri populique
sui vota excipiens, petiverit ut imago, quam diximus, Nostro nomine et
auctoritate pretioso diademate posset redimiri, Nos, paternae benevolen
tiae signum dilectis Cordubensibus filiis cupientes praebere, eius Pastoris
precibus perquam libenter obsecundandum esse putamus. E sententia igi
tur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, quam
r a t a m habemus, Apostolica potestate usi concedimus ut imago Beatae Ma
riae Virginis titulo Nuestra Seora de la Fuensanta invocatae Nostro
nomine et auctoritate, pretioso diademate possit coronari secundum pro
b a t u m liturgicum ritum. Minime vero dubitamus quin concessus honor in
religionis bonum populique spiritualem in profectum sit cessurus pariter
que fore confidimus ut ii omnes, qui eandem venerantur imaginem, maxi
me fideles Sodalitatum Hebdomadae Sanctae, magis magisque incitentur
ad colendam praecelsam Dei Genetricem, Quae fons signatus (Ct 4, 12),
gloria et auxilium quoque est Cordubensium generationum. Denique volu
mus ut hae Litterae Nostrae accurate serventur omnesque plenos effectus
suos legitime consequantur, contrariis quibuslibet rebus haudquaquam
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvm
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.651

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

136

ALLOCUTIONES

I
Ad quosdam Lusitaniae episcopos limina sacra visitantes.*
Carissimos Irmos no episcopado.
1. Bem-vindos S de Pedro, por ocasio da vossa visita quinquenal ad
Limina. No inicio deste nosso encontr, permiti-me recordar o misterio
da reconciliao universal no Verbo Encarnado, celebrado na Solenidade de
Cristo-Rei, que tem lugar nestes dias: Ao estabelecer a paz pelo Sangue
derramado por Cristo na Cruz, Deus quis tambm, por Ele, reconciliar con
sigo todas as coisas que h na Terra e nos Cus - P a r a actuar este designio
1

divino, fomos chamados e ungidos como seus arautos e mediadores a favor


da humanidade de ho je.
Depois de me ter encontrado com cada um de vos nos dias passados,
sinto-me feliz por poder agora saudar-vos a todos conjuntamente, e dou
graas ao Senhor por esta ulterior ocasio que tenho de entrar em contacto,
atra vs das vossas pessoas, com as varias diocses da Provincia eclesistica
de Braga algumas das quais tive j a alegra de visitar. P a r a todas elas,
vai a minha saudaao afectuosa e sincera. Dirijo-a em particular aos sacer
dotes, aos religiosos e s religiosas, ao laicado cristo, s familias, aos jovens
e aos doentes.
Pude conhecer as esperanas, inquietaoes e desafos que marcam a ho
ra actual das vossas comunidades cristas, pelos relatnos enviados e pelos
coloquios pessoais que tivemos. A isso mesmo acabou de aludir o Arcebispo de Braga, na delicada saudaao que, em nome de todos, me dirigiu.
Obrigado, Senhor dom Eurico, pelos sentimentos de devotamento e solidariedade, testemunhados pessoa e ao ministerio do Papa! Da minha parte,
cordialmente vos abraco a todos, aproveitando este momento para vos
agradecer, em nome da Igreja, o trabalho que realizis com t a n t o zelo, e
para vos exortar no sentido de urna maior confana e solidariedade entre
as varias componentes da Igreja em Portugal.
2. Esta, obedecendo opao que o Espirito Santo lhe inspirou para o
final do segundo milenio, revela um forte e generoso empenhamento na
* Die 20 m. Novembris a. 1992.
Col 2, 20.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

137

evangelizaao e renovao da f das comunidades cristas em particular das


parquias, elemento fundamental na t r a m a das diocses. Com a graa de
Deus, elas vo-se consolidando como su jeito de urna catequese permanente e
integrai, de urna celebraao litrgica viva e participada, de um servio de
caridade efectivo e solidario com os mais necessitados.
Este amadurecimento cristo das comunidades tem frutifcado n u m a
maior disponibilidade apostlica por parte dos fiis leigos. Com efeito, ven
cida a tendencia para a subjectivaco da f, muitos deles parecem hoje dispostos a dar o melhor de si para tornar possi vel um tempo de encontr, dilo
go e colaboraao no discernimento evanglico dos problemas e respectiva soluo. Sao disso exemplo o Snodo ainda em curso na diocse de Aveiro, a Semana
Social 1991 e os Congressos diocesanos e Nacional sobre os fiis leigos.
Fostes ai testemunhas das maravilhas que o Espirito continua hoje a
realizar no vosso meio, predispondo e comprometendo os crentes para a
misso universal. De facto, pudestes recolher dos labios de muitos deles, a
generosa oferta pessoal: Eis-me aqui, enviai-me! . O P a p a congratula-se
vivamente convosco pelo maior sentido de pertena Igreja e pela crescen
te conscincia missionaria e proftica, de que esto a dar provas os cristos
portugueses, com o consequente desejo e abertura formaao crista e fortalecimento da sua vida espiritual.
2

3. Jesus Cristo conta convosco e com os vossos sacerdotes, para ilumi


nar os leigos cristos e confirm-los como Seus apostolos fortes e decididos a
proclamar o Evangelho em toda a sua integridade, as mais diversas cir
cunstancias. Por isso, no vos cansis de os acolher e amparar, ajudando-os
fraternalmente a conhecer e a servir o Senhor, presente na comunidade
eclesial.
Podereis assim superar aquele sentimento de inquitude que ainda se
verifica no ambito das relaoes entre o clero e os leigos cristos. Estes
lamentam a falta de direcao e ajuda, queixam-se por vezes do dsintresse,
quando no da obstruao, por parte dos sacerdotes, no que se refere ao seu
crescimento humano e cristo. Por seu lado, os sacerdotes invocam mil dificuldades e limitaoes no atendimento dos fiis, no sendo a mais pequea o
peso dos anos e a sobrecarga pastoral que os impede de acorrer condigna
mente a tudo e a todos.
4. Amados Irmos, a nova evangelizaao aguarda os seus profetas e apos
tolos. A pastoral das vocaoes comea a dar os seus frutos, com um maior

Cf. Is 6, 8.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

138

florescimento vocacional e um tmido aumento das ordenaoes sacerdotais.


Mas salta vista a desproporao entre o nmero de sacerdotes disponveis e
as reais necessidades pastorais do Povo de Deus. Por isso, sem a formaao
permanente dos sacerdotes de hoje, a reevangelizaco no poder ser levada
avante. Est aqui um n crucial do crescimento da Igreja.
Encorajo-vos a dar plena actuao s indicaoes da Exortaao Apostlica
Ps-Sinodal Pastores dabo vobis, sempre confiados na promessa divina que
vos assegura pastores segundo o seu corao entre os de ontem, de hoje,
de amanh os sacerdotes de sempre. Todos eles sao chamados a consciencializarem-se da singular urgencia da sua formaao na hora presente: a nova
evangelizaao tem necessidade de evangelizadores novos, e estes so os pres
bteros que se esforam por viver o seu sacerdocio como caminho especfico
para a santidade .
3

Assim, vencida qualquer tentao que ainda pudesse existir de predomi


nio ou de poder sobre os fiis e superados os preconceitos ou ressentimentos do passado, os presbteros empenhem-se generosamente na edificao do
Corpo de Cristo, valorizando a pluralidade dos ministerios e a providencial
riqueza dos carismas, que o Espirito Santo no cessa de fazer florescer na
comunidade. Lembrem-se de que foram colocados frente do Povo de
Deus, quais administradores fiis e prudentes, para, no tempo devido, lhe
dar a sua rao de trigo. Urna leitura rente dos caminhos da divina Provi
dencia assegurar-lhes- que este o tempo devido e propicio, para o qual
eles foram preparados e enviados.
5

5. Por isso, reproduzindo em si mesmos a figura do Bom Pastor que


neles foi impressa pela Ordenaao sacerdotal os pastores saiam a conhecer as suas ovelhas para que elas tambm os possam reconhecer e ou vir:
desenvolvam maior contacto com os fiis, compartilhando as suas alegras
e expectativas, as tristezas e as angustias, sobretudo dos pobres e daqueles
que sofrem , conquistando a sua confianca e amizade.
6

Prioritaria nesta atenao e proximidade do pastor, dever ser cada vez


mais a familia. Infelizmente, continuam a multiplicar-se os sinais do seu
declinio, t a n t o na sua unidade e perseverana, como na generosidade em
transmitir a vida e na salvaguarda e educao da mesma. Sei quanto vos
tendes empenhado neste campo, mas, face atitude de recusa, desconfan3

Pastores dabo vobis, 82.


Ibid.
Cf. Lc 12, 42.
Cf. Jo 10, 14-16.
Cf. Gaudium et spes, 1.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

139

a ou mera suspeita que continua a predominar no confronto do plano di


vino para a familia anunciado pela Igreja, justo interrogarmo-nos se as
parquias esto a dar a resposta correcta e adequada s reais carencias e
dramas dos esposos, dos pais e dos flhos.
Devemos-lhes a nossa porta aberta e o nosso corao solidario: empreguemos todas as foras para que a pastoral da familia se afirme e desenvolva, dedicando-nos a um sector verdadeiramente prioritario, com a certe
za de que a evangelizaao no futuro depende em grande parte da Igreja do
mstica . Por isso, o sacerdote visite as familias e compartilhe as suas do
res e alegras; incremente na parquia a constituio de grupos de espiritualidade familiar e de entreajuda conjugal; a comunidade paroquial aparea
como urna familia de familias, onde lhes se ja dedicado o melhor dos seus
recursos.
8

6. Sem esta solidariedade concreta, sem urna atenao perseverante s necessidades espirituais e materiais dos irmos at as fazer suas, e mover a co
munidade no sentido da soluco das mesmas, no h verdadeira f em Cristo,
nem ali se cumpriu ainda plenamente a dimenso scio-caritativa da Igreja
que a define como bom Samaritano debruado sobre a humanidade.

Esta revela-se hoje mais sensvel quele servio da caridade, quai estra
da primeira para descobrirem o amor infinito de Deus Pai. Por isso, os
crentes procurem seriamente dar testemunho do amor que, pelo Espirito
Santo, foi derramado nos seus coraoes. No podendo mencionar todas as
realizaes eclesiais sob este perfil da caridade, queria pelo menos referir
aqui o contributo dos Institutos Religiosos masculinos e femininos, cujos
carismas fundacionais, na sua maioria, represen t a m concretas respostas aos
pedidos de auxilio da humanidade de ento; hoje a sua acao conjunta e fe
cunda consegue dar vida a realizaes maravilhosas e decisivas no campo
educativo, assistencial e de apostolado.
10

7. A presena e a acao apostlica de tantos Religiosos e Religiosas que


actuam nas vossas diocses urna grande riqueza que deve ser mais eficaz
mente reconhecida e valorizada, nas tarefas especficas que brotam dos
seus proprios carismas. Tambm este representa um ponto crucial na concretizaao do projecto comum da reevangelizao de Portugal, no apenas no
sentido de a Igreja poder contar com numerosos e qualificados evangelizadores, mas sobretudo porque os homens e mulheres de hoje mostram-se
8

10

Familiaris consortio, 65.


Cf. Tg 2, 14-17.
Cf. Em 5, 5.

140

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

absolutamente carecidos de tais testemunhos vivos, irradiando os valores


de santidade, de oraao e contemplao, de servio generoso e total que a
consagraao religiosa exprime.
A prxima Assembleia Sinodal, como foi anunciado, ser-lhes- dedica
da. Fao votos por que o caminho feito em conjunto na preparaao e viven
cia do Snodo para os Religiosos vos permita urna crescente coordenaao en
tre os Institutos de Vida Consagrada e a Hierarquia, tendo em vista urna
presena mais orgnica e visvel dos Religiosos e das Religiosas na vida da
comunidade eclesial de que representam a indole proftica.
8. Venerados Irmos no episcopado, constru a unidade na verdade e na
caridade entre os leigos e os sacerdotes, entre as diversas componentes da
parquia e os seus pastores, entre os pastores e os religiosos, e ainda entre
as proprias diocses, segundo a recomendao conciliar: os bispos, em uni
versal comunho de caridade, prestem de boa vontade ajuda fraterna s
outras Igrejas, em especial s mais vizinhas e necessitadas .
u

Exorto-vos a prosseguir por essa estrada da aproximaao e solidariedade


eclesial, sempre no pleno respeito da autonomia de cada Ordinario local e
da necessidade de encarnaao da Igreja em cada sensibilidade e cultura:
que a evangelizaao da vossa sociedade nacional nao ser possvel sem vencer
o grande desnivel que continua a verifcar-se entre as diocses portuguesas.
Estou certo de que, evitando as insidias de um certo tipo de mal enten
dida autonomia, que poderia, diante da prova dos factos, manifestar-se
intil ou ineficaz, conseguiris encontrar a forma de lhes dar maior atenao
eventualmente tomando por Irmas gmeas as diocses portuguesas que
se apresentem mais desprovidas de meios e com menor capacidade para
afirmar a sua presena no tecido social da regio; isto, naturalmente, sem
vos esquecerdes dos horizontes cada vez mais vastos da misso ad gen
tes , que j caracterizam a alma e a cultura crista portuguesa e de que a
Igreja int eira vos est imensamente grata.
9. Carissimos Irmos, fomos chamados e ungidos pelo Espirito Santo pa
ra sermos hoje os arautos e mediadores da reconciliaco da humanidade em
Jesus Cristo Rei! Em conjunto convosco, quis estreitar ao coraao e encora
jar os actuis agentes desse designio salvifico, a quem foi concedido testemunhar no dia-a-dia o amor de Deus procura do hrnern.
O Senhor chama-vos a um trabalho cada vez mais intenso e corajoso.
Com Maria Santissima, prossegui confiantes na vossa misso. No posso conLumen gentium, 23.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

141

cluir este encontr sem vos confiar a Eia, neste ano jubilar das suas Aparioes em Fatima: deponho os vossos projectos e as vossas canseiras aos seus
ps vitoriosos sobre a serpente maligna. Que Nossa Senhora vos proteja,
bem corno s vossas diocses, sustente todo o vosso esforo e torne frutuoso o vosso ministerio apostlico!
Acompanhe-vos tambm a minha Bnao, que vos concedo de bom gra
do, tornando-a extensiva com vivo afecto a cada urna das comunidades
diocesanas.

II
Ad episcopos Litoris Eburnei in visitatione Apostolorum liminum.*
Cher Monsieur le Cardinal,
Chers Frres dans l'piscopat,
1. C'est avec une grande joie que je vous accueille dans cette demeure
et, en vos personnes, c'est toute l'Eglise en Cte-d'Ivoire que j'accueille,
une Eglise qui m'a reu chaleureusement trois reprises dj. Je remercie
vivement Monsieur le Cardinal Yago, Prsident de la Confrence episco
pale, de l'aimable adresse qu'il m'a prsente en votre nom.
Mes premires paroles voudraient tre des paroles d'action de grce
pour les fruits qu'a ports en terre ivoirienne la bonne graine de
l'Evangile, alors que vous vous prparez clbrer dans la ferveur le pre
mier centenaire de l'vanglisation. C'est en octobre 1895, en effet, que les
Pres H a m a r d et Bonhomme, de la Socit des Missions africaines de
Lyon, ont dbarqu sur vos ctes, Grand-Bassam, pour annoncer
l'vangile du Christ. Trois ans plus tard arrivaient les religieuses de NotreDame des Aptres. Malgr toutes sortes de difficults, les Pres et les
Surs, qui collaboraient avec enthousiasme, ont fait connatre le Seigneur
et ont organis les premires communauts chrtiennes.
Aujourd'hui, la Cte-dTvoire compte treize diocses dont les Evques
sont tous Ivoiriens. Elle a galement donn au Pape un proche collabora
teur en la personne du cher Cardinal Archevque d'Abidjan. Je saisis l'oc
casion de cette rencontre pour saluer cordialement les membres de la
Confrence episcopale qui accomplissent leur premire visite ad limina:
Monseigneur Alexandre Kouassi, vque de Bondoukou, Monseigneur Bar* Die 27 m. Martii a. 1993.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

142

thlemy Djabla, vque de San-Pedro, ainsi que le plus rcemment


nomm, Monseigneur Joseph Teky, vque de Man.
2. Dans le sillage de vos Frres membres du collge episcopal, vous ve
nez, votre tour, en plerinage aux tombeaux de saint Pierre et de saint
Paul afin de raviver votre communion dans la profession de foi sur
laquelle ils ont fond ici l'glise. Votre dmarche, faite au nom de vos
communauts diocsaines ivoiriennes, tmoigne galement de votre unit
avec le successeur de Pierre et elle aura pour effet, entre autres, d'affermir
encore les liens qui vous unissent au sein de la confrence. Votre propre
unit ainsi fortifie, l'annonce de la Bonne Nouvelle pour conduire les
hommes la foi n'en sera que plus efficace: Qu'ils soient un en nous, eux
aussi, pour que le monde croie que tu m'as envoy
L'unit de l'glise, en effet, ne dpend pas seulement d'une bonne or
ganisation ou d'une ferme discipline. Elle est de l'ordre de la communion,
puisque, selon le Concile Vatican I I , l'glise universelle apparat comme
un "peuple qui tire son unit de l'unit du Pre et du Fils et de l'Esprit
Saint" . L'glise est une aussi de par son fondateur, car le Fils incarn en
personne, prince de la paix, a rconcili tous les hommes avec Dieu par sa
croix, rtablissant l'unit de tous en un seul peuple et en un seul corps .
Enfin, l'glise est une de par son me : L'Esprit Saint qui habite dans
les croyants, qui remplit et rgit toute l'glise, ralise cette admirable
communion des fidles et les unit tous si intimement dans le Christ, qu'il
est le principe de l'unit de l'glise .
2

Chers Frres, je souhaite que votre sjour Rome vous procure le r


confort, le soutien et le nouvel lan que vous en attendez: c'est la grce que je
demande de grand cur pour vous, par l'intercession des saints Aptres.
3. la lecture du document synthtisant vos rapports quinquennaux, il
apparat que l'un de vos soucis majeurs est la pastorale de la jeunesse. En
Cte-dTvoire, les jeunes reprsentent prs de soixante-dix pour cent de la
population, et les difficults qu'ils rencontrent, notamment dans le do
maine scolaire et universitaire, se sont accentues au cours de ces dernires
annes, par suite de la crise conomique. Le chmage s'est accru; les vil
lages ont peu d'occupation leur offrir, ce qui entrane l'exode rural avec
son invitable cortge de maux.
1

Jn 17, 21.
Lumen gentium, 4.
Gaudium et spes, 78.
Unitatis redintegratio, 2.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

143

Je sais que l'glise est prsente ce monde des jeunes, par ses prtres
en particulier. Continuez tre des porteurs d'esprance auprs des nou
velles gnrations. Encouragez-les accueillir la Parole de Dieu et labo
rer leur projet de vie sur le fondement inbranlable qu'est le Christ: Je
suis le Chemin, la Vrit et la Vie .
5

Aidez-les dvelopper une vraie conscience personnelle et le sens du


devoir. Fortifiez en eux les valeurs morales de droiture, de loyaut, de res
pect d'autrui et de don de soi. Accompagnez-les dans leur lutte contre ce
qui menace leur quilibre personnel, comme le libertinage sexuel, l'avortement ou la drogue. Invitez-les s'engager, individuellement et en quipe,
amliorer le sort de ceux qui les entourent et poser des gestes concrets
d'entraide, si simples soient-ils, dans l'assurance que le Seigneur, dans sa
munificence, sait transfigurer les initiatives les plus humbles: l'vangile ne
nous raconte-t-il pas que le Christ a nourri des foules entires partir de
quelques pains d'orge et d'un peu de poisson prsents par un enfant?
6

4. A l'approche du jubil de 1995, vous vous proposez d'inviter les


fidles la conversion, au changement intrieur, au renouvellement de
leur identit d'enfants de Dieu. Aussi, dans cette perspective, une autre
proccupation importante pour vous est la formation d'un lacat adulte
et comptent, capable d'assumer pleinement ses responsabilits dans
l'glise.
Je sais le grand effort que vous dployez pour que la foi chrtienne
progresse dans votre pays, atteigne vos compatriotes dans leur culture et
les engage, quand leur cur s'est ouvert au don de la foi, donner un
tmoignage de vie conforme ce qu'ils croient. Je vous flicite et je vous
encourage poursuivre cet effort avec les prtres, vos collaborateurs im
mdiats; avec les religieux et les religieuses, qui remplissent avec srieux et
efficacit de nombreuses activits: animation rurale, ducation sanitaire,
enseignement catholique, catchse; enfin avec les catchistes, qui ont un
rle capital pour la formation chrtienne des jeunes et des adultes et
auxquels il convient d'offrir des moyens de se ressourcer, tel le Cat
chisme de l'glise catholique , publi prcisment pour contribuer une
meilleure connaissance de la foi.
Que les signes positifs de vie chrtienne dans votre pays, rsultats de
votre labeur apostolique, vous donnent confiance en l'avenir du christia
nisme dans la Cte-dTvoire!
5

Jn 14, 6.
Cf. ibid. 6, 5-13.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

144

5. Inspirs par leur foi en Jsus Christ, les fidles lacs, dans l'exercice
de leurs tches temporelles, transforment la socit. C'est pourquoi les pas
teurs doivent les encourager tre comme le levain dans la pte. Ils les
aideront demeurer la bonne odeur du Christ , imprgner toujours
plus vigoureusement de son Esprit les domaines de la famille, de la vie en
socit et du travail. Ils les stimuleront dans la recherche de meilleures
conditions d'existence. Ils leur montreront que c'est ainsi qu'ils prparent
la venue du Rgne de Dieu.
7

Il convient donc de dvelopper l'action pastorale auprs des lites en


leur donnant une bonne connaissance de la doctrine sociale de l'glise.
Faites votre possible pour mettre leur service des prtres comptents.
6. Vous observez dans votre socit une tendance naturelle aux regrou
pements et aux associations: une meilleure connaissance mutuelle et l'en
traide rciproque contribuent rsoudre les problmes qui se posent au
niveau du village ou de la profession. Encouragez une solidarit effective.
Cela suppose un effort en faveur d'un ordre social plus juste dans lequel les
tensions pourront tre mieux rsorbes et o les conflits trouveront plus
facilement leur issue ngocie.
Faites connatre cette conviction chre l'glise que chaque homme
doit devenir l'auteur de son progrs, de mme que chaque peuple est
appel tre l'artisan de son destin. Prconisez un dveloppement qui soit
intgral, associant les aspects matriels et spirituels, en conformit avec le
message vanglique, qui rvle la dignit de tout tre humain, cr par
Dieu son image et appel vivre dans la communion avec Lui et la fra
ternit avec ses semblables.
La vertu de solidarit va au-del des biens matriels. En rpandant
les biens spirituels de la foi, l'glise a, de surcrot, favoris le dveloppement
des biens temporels auquel elle a souvent ouvert des voies nouvelles. Ainsi
s'est vrifie, t o u t au long des sicles, la parole du Seigneur: "Cherchez d'abord
le Royaume et sa justice, et t o u t cela vous sera donn par surcrot" .
9

7. C'est avec satisfaction que j ' a i relev dans votre document de syn
thse que la formation des grands sminaristes se fait avec srieux. C'est
un domaine d'une trs grande importance, car il y va de l'avenir de
l'glise. Ainsi que l'exprime l'Instrumentum laboris en vue de l'Assemble
spciale pour l'Afrique du Synode des vques, l'glise en Afrique est
7

2 Co 2, 15.
Cf. Gaudium et spes, 39, 2.
Catchisme de l'glise catholique, 1942.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

145

bien consciente que si un tmoignage efficace de l'vangile est ncessaire,


il faut qu'il y ait des prtres qui soient eux-mmes bien forms, qui
conduisent une vie authentiquement chrtienne, et qui s'adonnent aux
besoins pastoraux des fidles. Le prtre est appel avant tout donner le
tmoignage d'une vie sainte. La vie spirituelle profonde est une condition
essentielle. Dans le choix des candidats au sacerdoce, la qualit ne doit pas
tre sacrifie pour sauver le nombre .
10

Certes, il y a le problme prioritaire de constituer une bonne quipe de


formateurs pour l'accompagnement des candidats au sacerdoce; je vous
encourage continuer y faire face avec dtermination et optimisme.
Comme le recommande l'exhortation Pastores dabo vobis, je souhaite que
le sminaire soit vraiment, au cur de l'glise locale, une communaut
ducative en cheminement qui forme les futurs prtres par l'enseignement
et l'action des responsables, mais aussi grce la qualit de la vie commu
nautaire dirige et anime spirituellement par toute l'quipe des forma
teurs. Plus qu'un groupe d'tudiants, la communaut du sminaire est une
communaut de disciples du Christ, unie dans la clbration de l'Eucha
ristie, dans l'coute de la Parole de Dieu, dans la charit fraternelle ainsi
que dans le partage d'aspirations et de projets apostoliques.
11

8. Alors que la phase de prparation immdiate l'Assemble spciale


pour l'Afrique du Synode des vques est commence et que s'intensifie la
prire de tous pour le succs des importantes assises venir, je voudrais, au
terme de ce discours, me tourner avec vous vers Notre-Dame et lui confier
vos diocses, comme nous l'avons fait Yamoussoukro le 10 septembre 1990:
O Vierge Marie, conduis-nous vers ton Fils, Lui qui est la voie, la
vrit et la vie!
Donne aux Pasteurs, aux consacrs, aux fidles lacs de faire vivre
[ici] l'glise du Christ, avec foi et gnrosit, rendus forts par la grce de
ton Fils...
...Permets aux fidles de Cte-dTvoire de vivre dans la paix, d'tre
inlassablement des artisans de paix, en union avec leurs frres et surs
de cette terre et de tout le continent! .
En signe d'encouragement, je vous donne de grand cur ma Bndic
tion Apostolique que j'tends bien volontiers vos collaborateurs et tous
vos diocsains.
12

10

11

12

N. 27..
Cf. nn. 60-62.
Homlie la messe pour la Ddicace de la Basilique Notre-Dame de la Paix, 8.

10-A A

146

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
Ad Africae Mediae praesules sacra limina visitantes.*
Chers Frres dans V episcopal,
1. Soyez les bienvenus dans cette demeure o je suis heureux de vous
accueillir l'occasion de la visite ad limina que vous effectuez comme
membres de la Confrence episcopale centrafricaine. Je salue cordialement
chacun d'entre vous et ma pense va naturellement vers votre Prsident,
Monseigneur Joachim N'Dayen, Archevque de Bangui, que la maladie
empche d'tre ici. Je forme les meilleurs vux pour le prompt rtablisse
ment de sa sant.
Je suis heureux de cette rencontre qui renforce les liens de communion
entre l'glise de Rome et les glises particulires de la Rpublique centra
fricaine, et qui manifeste l'attachement de t o u t le peuple fidle de votre
pays au Successeur de Pierre.
2. Cette anne, votre plerinage Rome prend un relief particulier,
car il a lieu la veille des clbrations du centenaire de l'vanglisation
en Rpublique centrafricaine. Dans votre prire de plerins, vous aimerez,
j ' e n suis sr, rendre grce Dieu pour les fruits qu'a ports la Bonne
Nouvelle dans votre pays. galement, en vous recueillant ensemble la
tombe des saints Aptres, vous ne manquerez pas non plus de recomman
der leur intercession l'approfondissement de la foi au sein de vos familles
diocsaines, dans la perspective du tmoignage qu'on attend d'elles la
veille de la prochaine Assemble spciale pour l'Afrique du Synode des
vques.
Au mois de janvier dernier, vous avez fait mmoire de l'arrive de
Monseigneur Augouard Bangui. L'anne 1994 marquera le centime anni
versaire du commencement de l'vanglisation puisque c'est en 1894 que
les Spiritains fondrent la premire mission sur les bords de l'Oubangui,
Saint-Paul des Rapides. Je sais que vous vous prparez dans la ferveur
commmorer cet vnement et je forme les meilleurs vux pour que ce
que vous avez entrepris contribue efficacement l'avance du Royaume
dans les curs, afin que l'glise en Centrafrique soit vraiment, comme
vous l'crivez dans votre lettre pastorale du 15 mars 1992, porteuse d'une
Bonne Nouvelle et d'une Esprance pour les pauvres .

* Die 1 m. Aprilis a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

147

3. cette fin, comme de nombreux piscopats africains, vous apportez


beaucoup de soin la formation des fidles lacs. Certes, au sein du peuple
confi votre sollicitude pastorale, il ne manque pas de baptiss qui
acceptent de prendre leurs responsabilits, mais le manque de solide
culture chrtienne est un obstacle. Vous avez donc fait un effort consid
rable pour permettre aux catchistes et aux responsables de communauts
de parfaire leurs connaissances. Vous avez cr des centres qui leur offrent
des sessions et des stages suffisamment longs. Ainsi, les animateurs de
communauts sont mieux prpars tre le levain dans la pte, t a n t pour
l'vanglisation que pour le dveloppement du village ou du quartier.
Comme partout en Afrique, les Catchistes sont au cur de l'histoire de
l'Eglise. Bras droits des missionnaires l'origine, ils sont devenus des col
laborateurs de premier plan pour l'apostolat, avec un rle prophtique
dans la communaut et dans les coles, que ce soit la campagne ou en
ville. P a r votre entremise, je leur exprime ma gratitude pour leur gnreux
dvouement la cause de l'Evangile. Je souhaite qu'ils grandissent tou
jours dans la foi: pour les y aider, vous disposez dsormais du Catchisme
de l'glise catholique, donn afin de servir de texte de rfrence sr et
authentique pour l'enseignement de la doctrine catholique..., offert tous
les fidles qui dsirent mieux connatre les richesses inpuisables du salut 1

4. Un dsir souvent exprim par les jeunes est celui de pouvoir mieux
connatre leur foi. Puissiez-vous rpondre le plus pleinement possible
cette attente, dans les structures dont vous disposez, m e t t a n t profit,
entre autres, la riche exprience des religieux et des religieuses, qui
l'glise doit tant! Encouragez les jeunes tre des sujets actifs dans
l'vanglisation et dans la rnovation sociale en dveloppant chez eux les
valeurs de justice, de non-violence, de solidarit auxquelles ils sont natu
rellement sensibles. L'glise a t a n t de choses dire aux jeunes et les
jeunes ont t a n t de choses dire l'glise! Ce dialogue rciproque, qu'il
faut mener avec une grande cordialit, dans la clart, avec courage, favori
sera la rencontre des gnrations et les changes entre elles, il sera une
source de richesse et de jeunesse pour l'glise et pour la socit civile .
2

5. propos de l'enfance et de la jeunesse et, en particulier, des acti


vits destines les former, l'Instrumentum laboris prparatoire l'As
semble spciale pour l'Afrique du Synode des vques, reprenant une d-

Const. ap.. Fidei depositum,


Christifideles laici, 46.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

148

claration de Familiaris consortio, remarque au n. 36: Il faut cependant


rpter qu'il n'existe aucun substitut la famille comme premier milieu
ducatif .
C'est pourquoi, la promotion de la famille chrtienne est pour vous un
objectif de trs grande importance. Dans ce domaine, comme d'ailleurs
pour toute la pastorale sacramentelle, il convient que les membres de la
Confrence episcopale se concertent et laborent un plan d'ensemble afin
de rendre plus efficace l'action vanglisatrice et afin d'viter, d'une cir
conscription ecclsiastique l'autre, des disparits qui pourraient entraner
une certaine confusion parmi les fidles. A cet gard, je forme le vu que
se dveloppent les liens d'unit entre vous afin de raliser une sainte
harmonie des forces en vue du bien commun des Eglises et afin que les
prtres, qui ont besoin de soutien ou de ressourcement, bnficient effica
cement de votre sollicitude episcopale.
3

Continuez aider les futurs poux ou les couples vaincre les obstacles
de certaines coutumes et se prparer librement accueillir la grce du
sacrement de mariage pour un don total, exclusif et ouvert la vie. En
outre, la famille, comme l'glise, se doit d'tre un espace o l'vangile est
transmis et d'o l'vangile rayonne... Les parents non seulement commu
niquent aux enfants l'vangile mais peuvent recevoir d'eux ce mme
vangile profondment vcu. Et une telle famille se fait vanglisatrice de
beaucoup d'autres familles et du milieu dans lequel elle s'insre .
4

6. En lien avec la promotion d'authentiques familles chrtiennes, se


prsente pour vous la proccupation assurment prioritaire des vocations
sacerdotales, qui naissent la plupart du temps dans des foyers chrtiens.
De mme, vous avez rsoudre les problmes que posent leur accompagne
ment et, ensuite, la formation permanente des prtres.
Les vques sont les premiers responsables de la formation de leurs
futurs collaborateurs, les prtres. C'est pourquoi je vous invite rester
fermes dans l'admission des candidats: prsentez-leur d'emble les exi
gences de la vie sacerdotale et ayez le plus grand souci de leur procurer
des formateurs comptents, tmoins irrcusables du sacerdoce ministriel,
dont une des tches principales sera le discernement de la vocation tout au
long des annes de formation.
A la suite de Jsus, le Bon Pasteur, les prtres ont la charge de
conduire le peuple de Dieu: ils annoncent la Parole dont eux-mmes sont
3

Concile Vatican II, Dcret Christus Dominus, 37.


Evangelii nuntiandi, 71.

Ada Ioannis Pauli Pp. II

149

invits tmoigner dans le monde; ils communiquent la grce par les


sacrements qu'ils confrent; ils clbrent et prsident l'Eucharistie, o leur
ministre trouve son accomplissement.
Dans le sillage de celui des Aptres, le ministre des prtres est t o u t
la fois pastoral, sacramentel et missionnaire. Choisis par Dieu l'intrieur
de son peuple, c'est au sein de ce peuple qu'ils entendent son appel, dont
l'authenticit est vrifie par l'glise. Le sens des besoins de la mission,
l'appel animer les communauts ecclesiales, constituent des chemins par
lesquels est perue la vocation sacerdotale. Pour y rpondre positivement,
il faut un climat de prire et de gnrosit spirituelle. Outre la commu
naut du sminaire, on peut dire que c'est tout le peuple de Dieu qui a la
responsabilit d'entretenir les conditions qui permettent ces vocations
d'clore et de s'panouir, pour son propre service.
Plus spcialement, je vous encourage aider votre clerg demeurer
fidle ses engagements et carter toute tentation de mener une double
vie. A cette fin, je souhaite que vous partagiez avec vos collaborateurs
immdiats dans le sacerdoce les rflexions et la prire que j'ai ajoutes
la lettre que j'adresse aux prtres du monde entier l'occasion du Jeudi
saint 1993.
7. En Rpublique centrafricaine, comme sur l'ensemble du continent
africain, un grand nombre de sectes lancent un dfi pastoral l'glise
catholique. Ce

problme a fait l'objet de votre rflexion et vous avez

publi en janvier 1990 un document pour aider les pasteurs et les fidles
faire face au proslytisme des nouveaux groupes religieux .
Parmi les personnes les plus vulnrables l'influence des sectes, il faut
mentionner les jeunes, volontiers attirs par la nouveaut qu'elles pr
sentent ou par la scurit qu'elles prtendent donner; il y a aussi les
femmes, les gens isols dans les zones urbaines ou dans les banlieues. Ces
personnes peuvent tre attires par des offres de gurison corporelle ou spi
rituelle, ou par la promesse de solutions immdiates leurs problmes,
voire de russite professionnelle ou conomique. Parfois, l'accent est mis
sur une conversion spirituelle entendue dans un sens troit, qui n'est pas
conforme l'vangile et qui veut ignorer les responsabilits sociales ou
politiques.
Tout en cherchant, l'exemple du Christ, entrer en relation avec
tous, et en s'efforant au dialogue chaque fois que c'est possible, il
convient, comme vous le faites, de dvelopper ce qu'il y a de meilleur dans
l'glise. Une fois encore, il faut souligner l'importance du travail de forma-

150

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tion. En outre, les petites communauts chrtiennes, dont la vitalit est


chez vous remarquable, contribueront dvelopper le sens de l'accueil, la
fraternit chaleureuse et l'attention personnalise, auxquels nos contempo
rains sont particulirement sensibles.
8. Dans votre pays, les musulmans, qui augmentent en nombre, sont
des partenaires importants: ils sont porteurs d'authentiques valeurs reli
gieuses. Toutefois, le manque de concepts communs peut rendre le dialogue
difficile. En outre, certaines mthodes de conversion l'Islam ne sont pas
sans poser des problmes.
C'est sans doute au niveau de la famille, entendue dans son sens large,
et de la vie commune au village qu'une bonne entente a des chances de
progresser. Je souhaite que, notamment avec le concours des religieux et
des religieuses, dont le dvouement dans les uvres de misricorde et le
tmoignage d'une vie consacre Dieu sont grandement apprcis des
milieux musulmans, une collaboration fructueuse et pacifique s'instaure
dans le domaine du dveloppement et qu'on uvre ensemble pour plus de
justice dans la socit.
9. Et j'en reviens ce qui me semble un aspect particulirement urgent
de votre mission, aujourd'hui, en Centrafrique: donner de l'espoir votre
peuple. En effet, lorsque se fait sentir la tentation d'un diagnostic global
de faillite, il faut prendre conscience des ralits positives qui sont sources
de dynamisme pour l'avenir. Dans le sillage des pres et frres mission
naires d'antan, poursuivez l'engagement social qui a t a n t favoris le rap
prochement des populations et dveloppez l'esprit de service. L'Eglise en
Centrafrique peut faire natre et entretenir une esprance relle dans les
curs: par certaines ralisations, telle la protection maternelle et infantile,
bien enracine chez vous; par le travail d'animation dans les villages et
dans les villes; par le souci des pauvres, dont l'Eglise tmoigne loquemment en Centrafrique; par l'insistance sur le respect de la conscience pro
fessionnelle chez les chrtiens jeunes et adultes ainsi que par leur engage
ment uvrer au dveloppement du pays en servant la cause de la justice
et de la paix.
10. En conclusion, je voudrais vous adresser, vous-mmes et vos
communauts diocsaines, mes vux de renouveau dans la foi l'occasion
de l'anne du centenaire. J'invoque la lumire et la force de l'Esprit Saint
spcialement sur ceux et celles qui sont chargs d'animer les diverses acti
vits destines raviver l'engagement des baptiss suivre le Christ et
tmoigner authentiquement de l'vangile dans leur vie.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

151

Je confie les souhaits que je forme pour vous tous Notre-Dame,


Reine des Aptres. Puisse-t-elle vous conduire, pasteurs et fidles, vers son
Fils Jsus et vous donner un nouvel lan missionnaire pour annoncer
l'vangile!
De grand cur, je vous donne ma Bndiction Apostolique,
j'tends vos collaborateurs et aux fidles de vos diocses.

que

IV
Ad episcopos Madagascariae limina Apostolorum visitantes.*
Monsieur le Cardinal,
Chers Frres dans l'piscopat,
1. Voici quatre ans dj, en avril 1989, j'accomplissais une premire
visite pastorale Madagascar: j'avais la joie de dcouvrir votre vaste et
beau pays et surtout de faire la connaissance du peuple malgache, si
attachant par ses riches qualits. Je garde bien vivant dans la mmoire de
mon cur le souvenir de l'accueil chaleureux qu'il m'a rserv.
Aujourd'hui, c'est mon tour de vous recevoir Rome pour la tradi
tionnelle visite ad limina et c'est avec affection que je vous souhaite la
bienvenue dans la maison du Pape. Je remercie vivement Monseigneur
Jean-Guy Rakotondravahatra, vque d'Ihosy et Prsident de la Conf
rence episcopale, de s'tre fait aimablement votre porte-parole.
2. Aprs tre passs par la priode d'entranement spirituel du Carme,
nous entrons maintenant dans les sept semaines de Pques, qui voquent
la plnitude d'une nouvelle cration: invits nous purifier des vieux fer
ments, nous cherchons devenir une pte nouvelle. Le temps pascal est
un temps de renouveau, l'image du printemps. C'est donc une priode
approprie pour venir en plerinage aux tombeaux des saints Aptres et se
revivifier dans la foi au Christ Ressuscit, dont ils ont t les ardents t
moins jusqu'au martyre.
1

Je souhaite que votre sjour dans la Ville Eternelle et, notamment, les
contacts que vous aurez avec ceux qui y travaillent au service de l'glise,
vous apportent soutien et rconfort, en sorte que vous retourniez votre
* Die 17 m. Aprilis a. 1993.
Cf. 1 Go 5, 7.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

152

mission, satisfaits d'avoir t couts avec une fraternelle comprhension


et renouvels dans votre zle de pasteurs.
3. Plus particulirement, je forme le vu que la visite ad limina soit
pour vous l'occasion de renforcer l'esprit de communion avec le Sige
Apostolique, avec l'Eglise universelle et entre vous. Ne dites-vous pas dans
la Grande Ile que le dialogue consolide les liens ? Chers Frres, profitez
de ce temps fort de vie ecclsiale pour dvelopper votre union profonde
au sein de la Confrence, pour raffirmer votre propos d'aller de l'avant
ensemble au service de l'Evangile, dans une charit rayonnante, qui tombe
fine comme la bruine mais qui est capable de faire dborder les
rivires , pour reprendre un autre de vos proverbes.
4. Ayant t tmoin, lors de ma visite pastorale, de la vitalit de vos
communauts chrtiennes, je voudrais d'abord rendre grce Dieu avec
vous pour les fruits de l'vanglisation en terre malgache. L'histoire de
l'implantation de l'Eglise dans votre pays a t bien marque par la prise
de responsabilit des lacs: Victoire Rasoamanarivo, que j'ai eu la joie de
batifier sur votre propre sol, en est un bel exemple. Cela montre que l'an
nonce de la Bonne Nouvelle peut tre assure par des chrtiens conscients
de leur devoir missionnaire de baptiss.
A la veille du troisime millnaire et dans la perspective de l'Assemble
spciale pour l'Afrique du Synode des vques, il convient de poursuivre
la formation des fidles lacs pour que la mission vanglisatrice de l'glise
continue par eux. Offrez-leur les moyens de mieux connatre leur foi chr
tienne et d'acqurir une profonde culture religieuse. Vous disposez main
tenant du Catchisme de l'glise catholique . Ce rsum synthtique du
dpt de la foi constitue une norme sre pour l'enseignement de la doc
trine, pour l'activit catchtique au bnfice du peuple chrtien.
5. Rcemment, la vie nationale a pris chez vous un tournant important
et vos compatriotes cherchent progresser dans l'dification d'une socit
fonde la fois sur vos solides vertus ancestrales et sur les meilleurs
apports de la modernit. C'est pourquoi vous ne manquez pas d'accompagner
le peuple de Dieu comme pasteurs, prenant le parti de l'homme et de ses
droits. En particulier, vous avez cherch aider les marginaliss, ceux qui
risquaient de souffrir des mutations en cours; vous avez condamn t o u t ce
qui tait susceptible de mener la division ou la violence; vous avez
convi vos concitoyens uvrer ensemble en vue d'une civilisation fonde
sur l'amour.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

153

Dans le cadre de la formation du lacat, je vous encourage sensibiliser


les fidles leurs responsabilits dans une vie dmocratique retrouve et
faire de votre mieux pour que l'Eglise apporte sa coopration spcifique
l'affermissement d'un ordre social toujours plus juste et plus fraternel,
digne de votre grande nation. Veillez, toutefois, ce que les fidles sachent
distinguer avec soin entre les droits et devoirs qui leur incombent en t a n t
que membres de l'Eglise et ceux qui leur reviennent comme membres de la
socit humaine et invitez-les accorder harmonieusement les uns et les
autres entre eux .
2

6. Comme pour l'ensemble des piscopats africains voisins de la Grande


le, la question des vocations sacerdotales et de l'accompagnement des
prtres est pour vous une tche prioritaire.
Pour que le tmoignage de l'vangile soit efficace, il faut qu'il y ait des
prtres bien forms, qui mnent une vie authentiquement chrtienne et qui
s'adonnent gnreusement aux besoins pastoraux des fidles. Avant l'ad
mission aux ordres, il convient de prsenter d'emble aux candidats l'appel
une vie sainte, premire exigence de l'tat sacerdotal.
Comme je l'crivais rcemment dans ma lettre l'occasion du Jeudi
saint, si les prtres sont enracins dans la vrit du Christ, leur vie et leur
ministre deviendront, par eux-mmes, d'loquentes catchses pour le
peuple confi leur sollicitude.
Certes, je me rjouis avec vous de l'augmentation du nombre des candi
dats au sacerdoce. Outre le grand sminaire national d'Ambatoroka, vous
disposez maintenant de deux grands sminaires interdiocsains Antsiranana et Fianarantsoa, ainsi que d'un grand sminaire philosophique in
terdiocsain Antsirab. Puissiez-vous donner aux sminaristes des sup
rieurs, des professeurs et des directeurs spirituels comptents, qui leur
soient proches et les aident s'avancer vers l'autel de Dieu avec une inten
tion droite!
Pour ce qui est de la formation permanente des prtres, je vous invite
d'une manire pressante vous inspirer de l'Exhortation Pastores dabo vo
bis. Soyez attentifs aux ventuelles situations d'isolement, gnratrices de
tendances individualistes et de tentations de dcouragement. Veillez la
fraternit et l'unit du presbyterium, o sculiers et religieux, autoch
tones et expatris, donnent l'image d'une convivialit harmonieuse et
offrent aux communauts chrtiennes, en particulier aux jeunes qui enten
draient l'appel de Dieu, un visage de l'glise ouvert et accueillant.
2

Lumen gentium, 36.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

154

7. La pastorale familiale est pour vous galement un objectif la fois


difficile et important. L'alliance matrimoniale, [...] ordonne par son ca
ractre naturel au bien des conjoints ainsi qu' la gnration et l'duca
tion des enfants, a t leve entre baptiss par le Christ Seigneur la
dignit de sacrement : ceux qui veulent vivre cette ralit du mariage se
heurtent dans des pays comme le vtre bien des obstacles lis certaines
traditions ancestrales.
3

Certes, la promotion de la vie conjugale et des structures familiales,


telles que l'Eglise les entend selon le dessein de Dieu, est une uvre de
longue haleine. Nanmoins, soyez bien convaincus que tout ce que vous
aurez sem dans ce terreau fertile portera long terme des fruits de jus
tice, de bonheur et de prosprit pour votre nation et pour l'glise. La
maison familiale a reu le titre d' glise domestique : elle est une commu
naut de grce et de prire, une cole des vertus humaines et de la charit
chrtienne, le lieu de la premire annonce de la foi, et aussi de l'veil des
vocations.
8. Du fait des diverses confessions chrtiennes prsentes sur son terri
toire, Madagascar a une exprience dj longue de l'cumnisme, avec la
Fdration des glises chrtiennes (F.F.K.M.).
La participation des fidles aux runions cumniques de prire
montre que le souci de l'unit des chrtiens est rel. Ce souci se retrouve
aussi dans les rencontres telles que les ftes de familles ou les obsques
qui runissent des membres de diverses confessions, ainsi que dans les
coles confessionnelles qui accueillent des lves d'autres dnominations.
En attendant la publication du Directoire cumnique, o des orientations
d'ordre pratique seront donnes, je souhaite que vous continuiez guider
les fidles avec prudence et patience, leur rappelant qu'ils favoriseront
l'union des chrtiens, bien plus, qu'ils la raliseront, dans la mesure o ils
s'appliqueront vivre plus purement selon l'vangile .
4

9. Les religieux, les religieuses ainsi que les membres des Instituts scu
liers constituent pour l'glise qui est Madagascar des forces vives pr
cieuses. Pousses par l'lan missionnaire, certaines congrgations envoient
mme des membres malgaches participer l'vanglisation hors de la
Grande Ile. Je me rjouis de ce dynamisme de la vie consacre, souhaitant
toutefois que se poursuive le discernement attentif des vocations.

CIC, can. 1055, 1.


Unitatis redintegratio, 7.

Ada Ioannis Pauli Pp. II

155

Ces forces vives, encouragez-les, chers Frres, dans leur tmoignage du


don de soi: il y a t a n t faire dans les domaines de l'enseignement, de
l'ducation, des services sanitaires et sociaux, de la promotion fminine,
ainsi que dans le vaste champ de la pastorale paroissiale, de la catchse,
du soutien des mouvements d'action catholique et de l'animation liturgique!
Que les religieux et les religieuses, d'Ordres actifs ou contemplatifs,
continuent montrer que le Seigneur Jsus mrite d'tre aim et suivi
pour Lui-mme, que son amour est une raison de vivre et que c'est cause
de Lui que l'on veut servir ses frres et surs!
10. Parmi les aspirations profondes de l'me malgache, on ne manque
pas de souligner le besoin de vivre dans l'unit, la solidarit et la rconci
liation. Ces valeurs correspondent ce que vous nommez Fihavanana ;
elles prennent racine dans la famille entendue au sens large: les diffrentes
gnrations relies aux lointains anctres. Elles inspirent l'existence indivi
duelle et collective.
Dans la perspective de l'Assemble spciale pour l'Afrique du synode
des Evques, o l'inculturation sera l'ordre du jour, vous cherchez
approfondir ces richesses culturelles de votre peuple et les vivifier par le
ferment de l'Evangile. La poursuite de ce travail par les Malgaches euxmmes sera un appui notable pour l'vanglisation.
11. Enfin, dans l'environnement d'alarmante pauvret qui est le vtre,
par suite, entre autres, des expriences d'un pass rcent, laissez-moi vous
inviter instamment, chers Frres, vous appuyer sur les dispositions natu
relles des Malgaches la solidarit pour les aider tre eux-mmes les
agents efficaces de leur propre dveloppement; continuez, en bons samari
tains, vous pencher vers les malades et ceux qui souffrent; prenez soin
des personnes handicapes et sous-alimentes. Suivant les moyens dont dis
pose l'Eglise avec le lgendaire dvouement des religieux et religieuses
l'uvre dans la Grande le, puissent les Malgaches retrouver des conditions
de vie plus favorables, avec la dignit qui leur est naturelle! Pour tous et
pour toutes, soyez des porteurs d'esprance: c'est une dimension essentielle
de la vocation chrtienne.
Je voudrais conclure par ces vux, que je forme ardemment pour vos
compatriotes et je vous prie de leur exprimer ma vive sollicitude. Avec
vous, je confie la Reine du Ciel tout ce que vous esprez pour votre
peuple et, de grand cur, je vous donne ma Bndiction Apostolique, que
j'tends trs volontiers vos collaborateurs immdiats, les prtres, aux
personnes consacres, aux catchistes et tous les fidles de vos commu
nauts diocsaines.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

156

NUNTIUS SCRIPTO D A T U S
Ob diem ad pacem fovendam missus.
DA FAMILIA NASCE A PAZ DA FAMLIA HUMANA
1. O mundo anela pela paz, tem extrema necessidade de paz. E, no
entanto, guerras, conflitos, violencia crescente, situaes de instabilidade
social e de pobreza endmica continuam a ceifar vidas inocentes e a gerar
divises entre os individuos e os povos. s vezes, a paz parece urna meta
verdadeiramente inacessvel! Num clima enregelado pela indiferena ou
mesmo envenenado pelo odio, como esperar o advento duma era de paz,
que apenas sentimentos de solidariedade e amor podem propiciar?
Mas no devemos render-nos. Sabemos que a paz, apesar de tudo, possvel, porque inscrita no projecto divino original.
Deus quis para a humanidade urna condio de harmonia e de paz, colo
cando o seu fundamento na propria natureza do ser humano, criado sua
imagem . Esta imagem divina realiza-se no s no individuo, mas tambm
naquela singular comunho de pessoas que formada por um hrnern e urna
mulher, de tal modo unidos no amor que se tornam urna s carne (Gn 2,
24). Assim est escrito: Criou-o imagem de Deus; Ele os criou hrnern e
mulher (Gn 1, 27). A esta comunidade especfica de pessoas, confou o
Senhor a misso de dar a vida e dla cuidar formando urna familia, e contribuindo assim de maneira decisiva para a tarefa de administrar a criaao e
pro ver ao futuro mesmo da humanidade.
A harmonia inicial foi quebrada pelo pecado, mas o plano original de
Deus mantm-se. A familia permanece, por isso, o verdadeiro fundamento
da sociedade, constituindo, como se diz na Declaraao Universal dos Direi1

tos do Hrnern, o seu ncleo natural e fundamental .

0 contributo que aquela pode oferecer para a salvaguarda e promoo


da paz, tao determinante que quereria aproveitar o ensejo que me
proporcionado pelo Ano Internacional da Familia p a r a dedicar esta Mensagem do Dia Mundial da Paz, reflexo sobre a ntima ligao existente
entre a familia e a paz. Espero, com efeito, que o referido Ano constitua
para todos quantos intentam

Cf. C O N C L I O
Artigo 16, 3,

contribuir para a busca da verdadeira paz

ECUMNICO VATICANO

II, Constituio pastoral Gaudium et spes,

52.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

157

- Igrejas, Organismos Religiosos, Associaoes, Go vernos, Instancias Internacionais urna vlida ocasio para estudarem juntos o modo de ajudar
a familia a cumprir plenamente a sua insubstituvel misso de construtora
de paz.
2. A familia, enquanto fundamental e indispensvel comunidade educa
dora, o veculo privilegiado para a transmisso daqueles valores religiosos
e culturis que ajudam a pessoa a adquirir a propria identidade. Baseada
no amor e aberta ao dom da vida, a familia leva em si o futuro mesmo da
sociedade; tarefa sua muito particular, a de contribuir eficazmente para
um futuro de paz.
Isso ser conseguido, antes de mais, mediante o amor recproco dos
cnjuges, chamados plena e total comunho de vida pelo sentido natural
do matrimonio, e mais ainda, se cristos, pela sua elevao a sacramento; e,
depois, atra vs do adequado cumprimento do de ver educativo, que empenha os pais a formar os filhos para o respeito da dignidade de cada pessoa
e para os valores da paz. Tais valores, mais do que ensinados , devem ser
testemunhados num ambiente familiar que viva, em seu seio, aquele amor
oblativo capaz de acolher o outro na sua diversidade, assumindo as suas
necessidades e exigencias e fazendo-o participante dos proprios bens. As
virtudes domsticas, que se baseiam no respeito profundo da vida e da
dignidade do ser humano e concretizam-se na compreenso, na paciencia, no
encorajamento e no perdo mutuo, do comunidade familiar a possibilidade
de viver a primeira e fundamental experiencia de paz. Fora deste contexto
de afectuosas relaes e de operosa e recproca solidariedade, o ser humano
permanece para si prprio um ser incompreensvel, e a sua vida desti
tuida de sentido, se nao lhe for revelado o amor, (...) se o no experimenta e
se o no torna algo seu proprio . Um tal amor, alias, no se identifica com
urna emoco passageira, mas urna intensa e duradoura fora moral que
procura o bem alheio, inclusive custa do prprio sacrificio. Alm disso, o
amor verdadeiro sempre inclui a justia, tao necessria paz. Aquele debrua-se sobre quantos se encontram em dificuldade: os que no tm familia, as
crianas privadas de assistncia e afecto, as pessoas abandonadas e marginalizadas.
3

A familia que vive, mesmo se ainda de modo imperfeito, este amor,


abrindo-se generosamente restante sociedade, constitui o agente primario
dum futuro de paz. Urna civilizao de paz no possvel, se falta o amor.

Encclica Redemptor hominis, 10.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

158

3. Em contraste com a sua original vocao de paz, a familia revela-se,


infelizmente e t a n t a s vezes, lugar de tenso e prepotencia, ou ento vtima
inerme das numerosas formas de violencia que caracterizam a sociedade
actual.
Tenses registam-se, s vezes, as relaoes entre os seus membros. Fre
quentemente fcam-se a dever ao esforo por harmonizar a vida familiar,
quando o trabalho mantm os cnjuges separados um do outro, ou a sua
falta e precariedade os constringe angustia da sobrevivencia e ao ncubo
de um futuro incerto. No faltam, ainda, tensoes originadas por modelos de
comportamento inspirados no hedonismo e no consumismo, que impelem
os membros da familia a buscar mais as gratificaes pessoais do que urna
serena e diligente vida comum. Brigas frequentes entre os pais, recusa da
prole, abandono e maus tratos de menores so os tristes sntomas de urna
paz familiar j seriamente comprometida, e que no pode ser restituida, por
certo, pela lamentvel soluco da separao dos cnjuges, e, menos ainda,
pelo recurso ao divorcio, verdadeira epidemia da sociedade actual.
4

Depois, em muitas partes do mundo, h naoes inteiras arrastadas na


espiral de cruentos conflitos, dos quais, tantas vezes, as primeiras vtimas
so as familias: ou vem-se privadas do principal, quando no nico, membro
que ganha, ou so foradas a abandonar casa, terra e bens, fugindo p a r a o
desconhecido; ou acabam, de qualquer modo, sujeitas a transes to penosos
que pem em dvida qualquer certeza. Como no recordar, a proposito dis
to, o sangrento confuto entre grupos tnicos, que perdura ainda na Bosnia
Herzegovina? E apenas um caso entre tantos cenrios de guerra espalhados pelo mundo!
Face a estas tristes realidades, a sociedade mostra-se, frequentemente,
incapaz de oferecer urna vlida ajuda, ou mesmo culposamente indiferente.
As carencias espirituais e psicolgicas de quem sofreu os efeitos dum confu
to armado so to urgentes e graves como as necessidades de alimento ou de
um lar. Fariam falta estruturas especficas, tendentes a desenvolver urna
acao de apoio s familias atingidas por imprevistas e dilacerantes desgraas, de modo que elas, apesar de tudo, no cedam tentao do desnimo e
da vingana, mas sejam capazes de inspirar os seus comportamentos no
perdo e na reconciliaao. Muitas vezes, de tudo isso nem vestigios, infeliz
mente!
4. No se deve esquecer, ainda, que a guerra e a violencia no constituem
foras desagregadoras apenas no sentido de enfraquecer e destruir as estru4

Cf. Gaudium et spes, 47.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

159

turas familiares; mas exercem urna influencia nefasta tambm sobre os ni


mos, chegando a propor e quase a impor modelos de comportamento dia
metralmente opostos paz. A propsito disto, h que denunciar um dado
bem triste: hoje infelizmente, adolescentes seno mesmo criancas de
ambos os sexos, tomam parte, realmente e em nmero sempre maior, nos
conflitos armados. Vem-se obrigados a arrolar-se em milicias armadas e
tm de combater por causas que nem sempre compreendem. Noutros casos,
vivem imersos numa verdadeira e propria cultura da violencia, onde a vida
pouco conta e m a t a r no parece imoral. No interesse da sociedade inteira,
h que fazer com que estes jovens renunciem violencia e se encaminhem
pela via da paz, mas isso supe urna paciente educao, conduzida por pessoas que creiam sinceramente na paz.
Neste ponto, no posso deixar de mencionar outro srio obstculo ao desenvolvimento da paz, na nossa sociedade: muitas, tantas crianas vivem
privadas do calor de urna familia. Urnas vezes, esta, de facto, est ausente:
dominados por outros interesses, os pais abandonam os flhos a si mesmos.
Outras vezes, a familia pura e simplesmente no existe: h, assim, milhares
de crianas que no tm outra casa seno a estrada, e no podem contar com
qualquer outro recurso alm de si mesmas. Algumas destas crianas da rua
encontram tragicamente a morte. Outras so encaminhadas para o consumo
ou mesmo o trfico da droga, para a prostituio, e no raro acabam nas
organizaes criminosas. No possvel ignorar situaoes assim escandalosas
e, no entanto, to difusas! E s t em jogo o

proprio futuro da sociedade. Urna

comunidade que rejeita as crianas, as marginaliza ou reduz a situaoes


sem esperana, jamais poder conhecer a paz.
Para poder contar com um futuro de paz, preciso que cada pequenino
ser humano experimente o calor de um afecto carinhoso e constante, e no
a traio ou a explorao. E, se o Estado muito pode fazer fornecendo meios
e estruturas de apoio, insubstituvel permanece o contributo da familia pa
ra assegurar aquele clima de certeza e confiana, que t a n t a importancia
tem para induzir as crianas a olharem com serenidade o futuro e prepar-las para, quando adultas, participarem responsavelmente na edificao de
urna sociedade de autntico progresso e de paz. As crianas so o futuro j
presente no meio de ns; necessario poderem experimentar o que significa
paz, para serem capazes de criar um futuro de paz.
5. Urna ordern duradoura de paz precisa de instituioes que exprimam
e consolidem os valores da paz. A instituio que corresponde, de modo
mais imediato, natureza do ser humano a familia. S eia garante a

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

160

continuidade e o futuro da sociedade. Por isso, a familia chamada a tornar-se activa protagonista da paz, graas aos valores que eia exprime e
transmite no seu prprio seio e, mediante a participaao de cada um dos
seus membros, vida da sociedade.
Ncleo originrio da sociedade, a familia tem direito a todo o apoio do
Estado para cumprir pienamente a sua misso peculiar. Por isso, as leis
estatais devem ser orientadas para a promoao do seu bem-estar, ajudando-a a realizar as tarefas que lhe competem. Perante a tendencia, hoje cada
vez mais insistente, de legitimar como sucedneos da unio conjugal, formas
de unio que, pela sua intrnseca natureza ou intencional transitoriedade, no
podem de modo algum exprimir o sentido e assegurar o bem da familia,
dever do Estado encorajar e proteger a autentica instituio familiar, respeitando a sua fisionomia naturai e os seus direitos congnitos e inalienveis. Fundamental den tre eles, o direito dos pais decidirem livre e responsavelmente, com base nas suas convicoes moris e religiosas e na sua
conscincia adequadamente formada, quando chamar vida um filho, e
depois educ-lo segundo tais convicoes.
5

Um papel relevante tem ainda o Estado, na criaao das condies, que


permitam s familias prover s suas necessidades primarias, de maneira
consentanea dignidade humana. A pobreza, antes, a miseria ameaa
perene estabilidade social, ao progresso dos povos, paz atinge hoje
tantas familias. Sucede, s vezes, que, por falta de meios, os casais jovens
retardam a constituiao de urna familia ou vem-se mesmo impedidos de a
formar, enquanto que as familias a bracos com a indigencia, nao podem
participar plenamente na vida social, ou so constrangidas a urna situaao de
total marginalizaao.
Mas, o dever do Estado no isenta o simples cidado: a verdadeira resposta s mais graves solicitaoes de cada sociedade assegurada efecti
vamente pela solidariedade concorde de todos. De facto, ningum pode
sentir-se tranquilo enquanto o problema da pobreza, que grava sobre fami
lias e individuos, no tiver encontrado urna soluo adequada. A indigencia
sempre urna ameaa para a estabilidade social, para o desenvolvimento
econmico, e consequentemente, em ltima anlise, para a paz. Esta per
manecer insidiada, enquanto pessoas e familias se virem obrigadas a lutarem pela sua propria sobrevivencia.

Cf. a propsito, a Carta dos Direitos da Familia, apresentada pela Santa S a todas as
pessoas, instituioes e autoridades interessadas na misso da familia no mundo contemporneo ,
(22 de Outubro de 1983).
5

Acta Ioannis Pauli Pp. II

161

6. Quereria agora dirigir-me directamente s familias; em particular, s


familias cristas.
Familia, torna-te aquilo que s! escrevi na Exortao apostlica
Familiaris consortio. Ou seja, torna-te ntima comunidade da vida e do
amor conjugal , chamada a dar amor e a transmitir a vida!
Familia, tens urna misso de primaria importancia: a de contribuir para
a construao da paz, bem indispensvel ao respeito e desenvolvimento da
propria vida humana. Consciente de que a paz no se obtm duma vez para
sempre, nunca te de ves cansar de a procurar! Com a propria morte na
cruz, Jesus deixou humanidade a sua paz, assegurando a sua presena
perene. Exige esta paz, reza por esta paz, trabalha por esta paz!
6

10

A vos, pais, compete a responsabilidade de formar e educar os flhos


para serem pessoas de paz: para isso, sede vos mesmos, primeiro, construtores de paz.
Vos, flhos, lanados para o futuro com o ardor da vossa idade jovem,
repleta de projectos e sonhos, apreciai o dom da familia, preparai-vos
para a responsabilidade de a construir ou promover, segundo a respectiva
vocao, no amanh que Deus vos conceder. Cultivai aspiraes de bem e
designios de paz.
Vos, os avs, que, com os outros membros da casa, representis na fa
milia laos insubstituveis e preciosos entre as geraes, dai generosamente
o vosso contributo de experiencia e testemunho para ligar o passado ao fu
turo num presente de paz.
Familia, vive concorde e plenamente a tua misso!
Como esquecer, enfm, t a n t a s pessoas que, por varios motivos, se sen
tenti sem familia? Quereria dizer-lhes que, tambm para elas, existe urna
familia: a Igreja casa e familia para todos. Eia abre de par em par as
portas para acolher todos quantos vivem sozinhos e abandonados; neles, v
os flhos predilectos de Deus, independentemente da idade e quaisquer que
sejam as suas aspiraes, difculdades e esperanas.
11

Possa a familia viver em paz, de modo que dla brote a paz para a
familia humana inteira!

10

11

N 17.
Gaudium et spes, 48.
Cf. Catecismo da Igreja Catlica, 2304.
Cf Gaudium et spes, 78.
Cf. Jo 14, 27; 20, 19-21; Mt 28, 20
Cf. Familiaris consortio, 85.

162

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Eis a prece que, por intercesso de Maria, Mae de Cristo e da Igreja, ele
vo Aquele, do Qual toda a paternidade, nos Cus como na Terra, toma o
nome (Ef 3, 15), na aurora do Ano Internacional da Familia.
Vaticano, 8 de Dezembro do ano 1993.

IOANNES P A U L U S P P . I I

Acta Ioannis Pauli Pp

II

163

SECRETARIA STATUS

RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI

quo a die I mensis Ianuarii a. MCMXCIY provisiones pro familia comprobantur.


Il Santo Padre Giovanni Paolo I I , nell'Udienza concessa al sottoscritto
Cardinale Segretario di Stato il giorno 20 Gennaio 1994, ha approvato le
unite Provvidenze a favore della famiglia , emanate in favore del per
sonale in servizio alle dipendenze della Curia Romana, dello Stato della
Citt del Vaticano, della Radio Vaticana, e degli Organismi o Enti esisten
ti e futuri anche non aventi sede nello Stato della Citt del Vaticano,
gestiti amministrativamente in modo diretto dalla Sede Apostolica e co
munque alle dipendenze di t u t t i gli Enti compresi nel campo di applicazio
ne delle Norme per la disciplina della concessione dell'assegno per il nucleo
familiare.
Il Santo Padre ha altres disposto la promulgazione delle suddette Nor
me per mezzo della loro pubblicazione in Acta Apostolicae Sedis, stabilendo
che esse entrino in vigore a decorrere dal I Gennaio 1994, Anno della
o

Famiglia.
ANGELO

card. SODANO

Segretario di Stato

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

164

Provisiones pro familia

PROVVIDENZE A FAVORE DELLA FAMIGLIA


Per il personale in servizio alle dipendenze della Curia Romana, dello
Stato della Citt del Vaticano, della Radio Vaticana, e degli Organismi o
E n t i esistenti e futuri anche non aventi sede nello Stato della Citt del Va
ticano, gestiti amministrativamente in modo diretto dalla Sede Apostolica
e comunque alle dipendenze di t u t t i gli E n t i compresi nel campo di appli
cazione delle norme per la disciplina della concessione dell'assegno per il
nucleo familiare, sono disposte le seguenti provvidenze.

TITOLO I
Assegno per la nascita di figli
Art. 1
Al dipendente, a motivo della nascita di un figlio, viene corrisposto un
assegno di importo pari a due terzi della retribuzione (stipendio base + ASI +
bienni) o della pensione del mese di nascita del bambino.
Art. 2
Nel caso di p a r t o gemellare viene corrisposto un assegno di importo pa
ri all'assegno di cui all'Art. 1 moltiplicato per il numero dei figli nati dal
p a r t o gemellare.
Art. 3
Nel caso entrambi i coniugi siano dipendenti vaticani, le provvidenze di
cui agli Articoli 1 e 2 sono commisurate alla retribuzione o pensione di im
porto pi favorevole per i coniugi.
Art. 4
Le stesse provvidenze di cui ai precedenti articoli sono corrisposte
anche in caso di adozione di figli di et inferiore ad anni cinque.
L'assegno di cui agli Articoli 1 e 2 dovr essere correlato al mese del
provvedimento di adozione del Tribunale.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

165

Art. 5
Alla domanda per l'assegno dovr essere allegato il certificato di nasci
ta e di battesimo o, in caso di adozione, copia integrale dell'atto di nascita
dell'adottato rilasciato dall'anagrafe del Comune di appartenenza.

TITOLO II

Agevolazioni a tutela della maternit


Le norme che seguono sono integrative delle vigenti disposizioni di
tutela della maternit.

Art. 6
Fino a tre mesi prima del parto, nel caso di gravi complicazioni della
gestazione o di preesistenti forme morbose che si presume possano essere
aggravate dalla gravidanza, sono disposti uno o pi periodi di collocamen
to in aspettativa per maternit in base ad apposita certificazione medica,
confermata dalla Direzione dei Servizi Sanitari dello Stato della Citt del
Vaticano, che ne dispone la durata.

Art. 7
disposto, su richiesta dell'interessata, il collocamento in aspettativa
per maternit della dipendente che abbia adottato un bambino o lo abbia
ottenuto in affidamento, semprech, in ogni caso, il bambino non abbia su
perato al momento della adozione o dell'affidamento i sei anni di et.
Tale aspettativa della durata di tre mesi ha inizio dalla d a t a dell'effet
tivo ingresso del bambino nella famiglia adottiva o affidataria.

Art. 8
Durante i periodi di aspettativa per maternit di cui agli Articoli 6 e 7
corrisposta l'intera retribuzione, con esclusione dei compensi connessi con
la presenza in servizio e con l'espletamento di specifiche funzioni ed il tem
po trascorso in tali periodi computato a t u t t i gli effetti correlati con l'an
zianit di servizio.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

166

Art. 9
La dipendente madre, durante le malattie di figli od equiparati ai sensi
dell'Art. 5 lett. c) delle norme per la disciplina della concessione dell'asse
gno per il nucleo familiare, ha diritto, dietro presentazione di certificato
medico, fino al compimento del terzo anno di et del bambino, ad assen
tarsi dal lavoro.
Durante i periodi di assenza la retribuzione viene ridotta complessiva
mente dell'85%.
Tali periodi sono computati a t u t t i gli effetti dell'anzianit di servizio e
dell'eventuale t r a t t a m e n t o di quiescenza, previo versamento delle relative
trattenute calcolate sull'intera retribuzione precedentemente goduta.

Art. 10
Beneficia delle provvidenze di cui agli Articoli 7, 8 e 9 il padre, nel caso
la madre si trovi nella condizione di completa impossibilit fisica di assi
stenza al bambino, per decesso, separazione o abbandono del tetto coniu
gale, ricovero ospedaliero ovvero stato invalidante temporaneo o perma
nente accertati con giudizio insindacabile dal Collegio medico nominato
dalla Direzione dei Servizi Sanitari dello Stato della Citt del Vaticano in
virt della normativa vigente.

TITOLO III

Agevolazioni in favore di dipendenti con familiari disabili


Art. 11
La dipendente madre nel caso di figli o equiparati ai sensi dell'Art. 5
lett. c) delle norme per la disciplina della concessione dell'assegno per il
nucleo familiare, disabili in situazione di gravit, ha diritto, fino al compi
mento del terzo anno di et del bambino, al collocamento in aspettativa
successivamente a periodi di aspettativa fssati da altre norme regolamen
tari, con retribuzione mensile ridotta complessivamente del 7 0 % .
Tale periodo di aspettativa computato agli effetti dell'anzianit di
servizio e dell'eventuale

t r a t t a m e n t o di quiescenza, previo versamento

delle relative ritenute calcolate sull'intera retribuzione mensile.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

167

Art. 12
Beneficia della provvidenza di cui all'Articolo precedente il padre, nel
caso la madre si trovi nella condizione di completa impossibilit fsica di
assistere il minore, per decesso, separazione o abbandono del tetto coniuga
le, ricovero ospedaliero, ovvero stato invalidante temporaneo o permanente
accertati, con giudizio insindacabile, dal Collegio medico nominato dalla
Direzione dei Servizi Sanitari dello S.C.V, in virt della normativa vigente.
Art. 13
I soggetti di cui agli Articoli 11 e 12 hanno diritto, in alternativa
all'aspettativa, di fruire di due ore di permesso giornaliero retribuito fino
al compimento del terzo anno di vita del bambino.
Art. 14
Successivamente al compimento del terzo anno di vita del bambino di
sabile, in situazione di gravit accertata, i soggetti di cui agli Articoli I l e
12 nonch il dipendente che assiste una persona appartenente al suo nucleo
familiare, ai sensi dell'Art. 5 delle norme per la disciplina della concessione
dell'assegno per il nucleo familiare, hanno diritto, ogni mese, a tre giorni di
permesso retribuito, fruibili anche in modo continuativo, a condizione che
la persona disabile in situazione di gravit non sia ricoverata a tempo pie
no presso istituti specializzati.
Art. 15
I soggetti di cui all'Art. 14 dovranno essere agevolati, compatibilmente
con le esigenze di servizio, nell'orario giornaliero di lavoro.
Art. 16
Agli effetti delle presenti disposizioni:
a) E persona disabile colui che portatore di una minorazione fisica,
psichica o sensoriale stabilizzata o progressiva, che causa di grave limita
zione di funzioni psichiche o fisiche, con difficolt di apprendimento o di
relazione o di integrazione lavorativa nel contesto ambientale e sociale.
b) Quando la minorazione singola o plurima riduce l'autonomia fsica
o psichica della persona, correlata all'et, in modo da rendere necessario
un intervento assistenziale permanente continuativo e globale nella sfera

168

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

individuale o in quella di relazione, la situazione (lo status) viene definito


di gravit.
c) L'accertamento clinico della disabilit e della connotazione di gra
vit effettuato da un Collegio medico nominato dalla Direzione dei Servi
zi Sanitari dello S . C . V , e composto da esperti qualificati il cui giudizio
insindacabile.
TITOLO IV

Spese scolastiche
Art. 17
Le provvidenze del presente Titolo sono disposte anche a favore dei
titolari delle pensioni dirette o indirette erogate dalle Amministrazioni
competenti.

CAPO I

Spese di iscrizione e frequenza di corsi di studio


Art. 18
Sono deducibili dal calcolo del reddito del nucleo familiare, ai fini della
determinazione dell'assegno mensile del medesimo, le spese sostenute nel
l'anno per i componenti del nucleo familiare, a motivo di iscrizione e fre
quenza di corsi regolari di studio in scuole di istruzione primaria, seconda
ria, o di qualificazione professionale statali, pareggiate, parificate o legal
mente riconosciute o comunque abilitate al rilascio di titoli di studio legali.

CAPO II

Assegni

scolastici

Art. 19
All'inizio di ogni anno scolastico, a titolo di contributo per l'acquisto di
libri di testo, concesso ai dipendenti che fruiscono dell'assegno per il nu
cleo familiare, un assegno scolastico per ciascun componente del nucleo
iscritto e frequentante corsi regolari di studio in scuole di istruzione secon
daria o di qualificazione professionale statali, pareggiate o legalmente rico
nosciute o comunque abilitate al rilascio di titoli di studio legali.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

169

Art. 20
Gli assegni scolastici competono nelle seguenti misure annuali, differen
ziate in relazione allo scaglione di reddito corrispondente all'assegno per il
nucleo familiare spettante al dipendente nel mese di agosto di ogni anno in
base alla tabella di cui all'Art. 15, 2 delle relative norme:
a) per i dipendenti con livelli di reddito familiare
ricompresi nei primi tre scaglioni d i reddito . . .
L . 300.000
b) per i dipendenti con livelli di reddito familiare
ricompresi nei secondi tre scaglioni d i reddito . . .
L . 180.000
c) per i dipendenti con livelli di reddito familiare
ricompresi nei restanti scaglioni d i reddito . . . .
L . 90.000
Art. 21
Gli importi degli assegni scolastici sono rivalutati annualmente a decor
rere dall'anno 1995 con effetto dal 1 luglio di ogni anno in misura pari alla
variazione percentuale da applicarsi agli importi mensili dell'assegno per il
nucleo familiare ai sensi dell'Art. 15, 1 delle relative norme.
Art. 22
Gli assegni scolastici sono corrisposti agli aventi diritto negli importi
vigenti nel mese di ottobre di ogni anno con la retribuzione dello stesso mese.
Art. 23
Le Amministrazioni competenti, di concerto tra loro, con propri prov
vedimenti, approvano il modello uniforme di domanda per la concessione
degli assegni scolastici e le certificazioni a corredo della medesima da pre
sentarsi entro il 15 settembre di ogni anno.
TITOLO V

Disposizioni

finali

Art. 24
Le provvidenze a tutela della famiglia di cui ai Titoli precedenti non
concorrono a formare la base imponibile delle contribuzioni previdenziali
ed assistenziali e non si computano nel reddito ai fini della concessione del
l'assegno per il nucleo familiare.
In Secret. Status tab., n. 334.865JG.N.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

170

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO
PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus Sanctissimus
Dominus Ioannes Paulus P p . II per Apostolicas sub plumbo Litteras iis
quae sequuntur Ecclesiis sacros Praesules praefecit videlicet:
die 29 Aprilis 1993. Metropolitanae Ecclesiae Naxiensi, cui unitae
sunt sedes Andrensis, Tinensis et Myconensis, R. D. Nicolaum Printesis e
clero dioecesano.
Titulari episcopali Ecclesiae Aurusulianae R. D. Kamal H a n n a Bathish e clero dioecesano, quem constituit Auxiliarem Patriarcatus Hiero
solymitani latinorum.
Titulari episcopali Ecclesiae Simininae R. D. Iacintum Boulos Marcuzzo e clero dioecesano,

quem pariter constituit Auxiliarem eiusdem

Patriarcatus Hierosolymitani.

Titulari

episcopali Ecclesiae Chonochoritanae

R.

D.

Iosephum

Khoury e clero eparchiali Tripolitano Maronitarum, quem constituit Visi


tatorem Apostolicum pro christifidelibus Ecclesiae Antiochenae Maronita
rum in Europa septemtrionali et occidentali degentibus.
die 2 Iulii. Cathedrali Ecclesiae S. Nicolai Chicagiensi Ucrainorum
R. P. Michaelem Wiwchar C.SS.R.
Titulari episcopali Ecclesiae Sicilibbensi R. P. Rogerum Franceschini
O.F.M. Cap., quem praefecit Vicariatui Apostolico Anatoliensis.
die 25 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Neotoniensi Graecorum Melkitarum Exc.mum P. D. Ioannem Adel Elya B.S., hactenus Auxiliarem
eiusdem eparchiae.

Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus

171

ASSENSUS PONTIFICIUS
Sanctissimus Dominus noster Ioannes Paulus P p . II assensum ad nor
mam cann. 182 3-4 et 185 CCEO sequentibus provisionibus episcopalibus
a Synodis Ecclesiarum canonice peractis dedit:
In Synodo

Episcoporum Ecclesiae

Antiochenae

Maronitarum

die 29 Aprilis 1993. Metropolitanae Ecclesiae Tripolitanae Maronita


rum R. D. Gabrielem Toubia e clero eiusdem eparchiae.
In Synodo Episcoporum Ecclesiae

Ucrainae

die 20 Aprilis 1993. Cathedrali Ecclesiae nuper erectae KolomyiensiChernivcensi Exc.mum P. D. Paulum Vasylyk, hactenus Auxiliarem epar
chiae Stanislaupolitanae.
Cathedrali Ecclesiae nuper erectae Ternopolitanae, R. P. Michaelem
Sabryha C.SS.R.
Cathedrali Ecclesiae nuper erectae Zborovensi, R. P. Michaelem
Koltun C.SS.R.

NOMINATIO
Lato decreto a Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus, Sanctissimus
Dominus noster Ioannes Paulus P p . II renuntiavit:
die 2 Iulii 1993. Administratorem Apostolicum sede vacante et ad
n u t u m Sanctae Sedis eparchiae S. Georgii Martyris Romenorum in Can
ton R. D. Ioannem Michaelem Botean e clero eparchiali.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

172

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

LAUDEN.
DECRETUM
Beatificationis Serri Dei Caesaris Mariae Barzaghi, Sacerdotis Congregationis
Clericorum Regularium S. Pauli (Barnabitarum) (1863-1941).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Sunt presbyteri in Ecclesia et pro Ecclesia velut repraesentatio sacra
mentalis Christi Capitis et Pastoris: cuius verba cum auctoritate procla
mant, cuius misericordis indulgentiae gestum salutem offerentem imi
t a n t u r , idque in Baptismate praesertim, in Paenitentia, in Eucharistia;
eiusdem item exercent dilectionem et sollicitudines, usque ad totale sui do
n u m pro grege, quem in unitatem congregant et ad Patrem perducunt per
Christum in Spiritu. Uno verbo, exsistunt et operantur pro Evangelio
mundo nuntiando, et nomine et persona Christi Capitis et Pastoris, ad
Ecclesiam ipsius aedificandam (IOANNES PAULUS II, Adh. Apost. Postsyno
dalis Pastores dabo vobis: AAS L X X X I V [ 1 9 9 2 ] , 6 8 0 ) .
Christi Capitis et Pastoris splendida imago sacerdos fuit Caesar Maria
Barzaghi, qui vitae exemplo atque apostolatus operibus Evangelii lumen
diffudit efficaciterque regni Dei interfuit incremento.
Comi is natus est die 28 mensis Martii anno 1 8 6 3 a legitimis coniugibus
Iosepho Antonio Barzaghi et Margarita Trombetta; postero die Baptisma
tis sacramentum accepit et anno 1 8 7 1 Confirmationis. Ad humanam christianamque eius formationem utiliter pii parentes contulerunt, Clerici Re
gulares a Somascha Comensis ephebei Gallio ac Patres Barnabitae Instituti
a P a t r e Aloisio Maria Villoresi Modiciae conditi et recti. Ad sacerdotium
vocatione animadversa, obtinuit a patre ut ingredi posset anno 1 8 7 8 Con
gregationem Clericorum Regularium Sancti Pauli (Barnabitarum), in qua

Congregatio de Causis Sanctorum

173

propter suas optimas humanas facultates, in vita spiritali diligentiam


atque disciplinae observantiam inde ab initio eminuit. Anno 1879 vota
simplicia nuncupavit et anno 1883 sollemnia. Studia theologica Romae
exercuit, ubi est presbyter ordinatus die 19 mensis Iunii anno 1886. Eodem
anno Superiores eum ad Ladense ephebeum destinaverunt inque urbe illa
multum atque multiplicem explicavit apostolatum, ob quem vocatus est
Laudis apostolus . In sua religiosa Communitate non paucis est functus
muneribus, in quibus hospitum et infirmorum praefecti, alumnorum magi
stri, discreti, vicarii, confessarii et praedicatoris atque aliquamdiu Longo
bardiae visitatoris generalis. Sed diutius munus explevit praeceptoris
religionis in scholis publicis et praesertim litterarum (in quibus doctor est
renuntiatus apud Studiorum Universitatem Taurinensem) in gymnasio et
lyceo memorati ephebei. Moderatione atque amabilitate formationem mo
ralem, religiosam et mentium discipulorum curavit, a quibus est magni ha
bitus. Alumnis Barnabitis oboedientiam promptam et alacrem inculcabat,
spiritum sacrificii et animi intentionis, Regulae amorem iisque hanc vitae
proponebat rationem: Solum Dei honorem, purum proximi amorem, ple
nam sui contemptionem .
Pastorali caritate impulsus indefatigabilis fuit in Evangelii luce diffundenda in aetatis suae societate inque redemptionis bonis populo largiendis.
Peculiari modo sedulus fuit in praedicando Dei verbo diversis in locis, mul
tos adipiscens spiritales fructus; ministerio audiendarum peccatorum con
fessionum cum prudentia se dedidit; de pauperibus, aegrotis, senibus, in
carceribus inclusis et peccatoribus constanter sollicitus fuit. Pro iuventutis
christiana formatione, circulos instituit (verbi gratia, Circulum Carolus
Pallavicino ) et consociationes; sodalicia ad corporis exercitationem per
tinentia, montanos et marinos secessus constituit. Quilibet ordo socialis,
artes profitentes, operarii, agricolae eius sacerdotalis cordis bonitatem
experti sunt, et ubicumque poterat proximo utilis esse, ibi adfuit, prompte
et humiliter exsequens misericordiae spiritalis et corporalis opera.
Etsi continuo occupatus erat in animarum servitio nec fatigationem
ostendebat, nec quemquam reiciebat; immo, sui ipsius oblitus, omnibus
omnia fiebat, laetus regni Dei auctui cooperari. Fundamentum eius aposto
licae navitatis erant solidissima fides et ardens caritas, quas alebat cotidie
pia divinorum mysteriorum celebratione, deprecatio, meditatio et insignis
erga Eucharistiam atque Virginem Mariam pietas. Ipsa didactica et pasto
ralia negotia illi multo auxilio fuerunt ad progressus faciendos in Christi
imitatione, supremi animarum Pastoris, et ad testificandas mundo Evange
lii pulchritudinem atque divitias. Constanter cupivit in via christianae per
fectionis proficere; quam ob rem omni tempore Dei voluntatem faciebat,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

174

ut aliis utilis esset talenta multiplicabat caelitus accepta, quodlibet fugieb a t peccati genus, Ecclesiam atque R o m a n u m Pontificem magno prosequebatur amore, cum diligentia Regulam observabat et vota religiosa quae
susceperat. Totus esse voluit Dei et animarum idque est egregie assecutus,
adeo ut fratres sodales, auctoritates ac populus eum carissimum haberent
et verum ducerent sanctum.
Post eius mortem, quam pie obiit die 3 mensis Maii anno 1941, sancti
tatis fama crescere perrexit et confirmari; quapropter Episcopus Laudensis
Causae canonizationis initium fecit per celebratum anno 1949 processum
ordinarium informativum. Decreto super Causae introductione promulgato
(die 14 mensis Martii anno 1966), apud eandem Curiam Laudensem est
processus apostolicus instructus annis 1968-1969, cuius auctoritas et vis
probata est die 9 mensis Iulii anno 1971. Apparata Positione super virtuti
bus, eventu cum prospero Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris
est actus die 9 mensis Martii anno 1993. Patres Cardinales deinde et Epi
scopi in Sessione Ordinaria die 15 sequentis mensis Iunii habita, Causae
Ponente Exc.mo Domino Paulino Limongi, Archiepiscopo titulari Nicaeensi in Haemimonto, professi sunt Servum Dei Caesarem Mariam Barzaghi
heroum in modum explicavisse virtutes thologales, cardinales et iis
adnexas.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Caesaris Mariae Barzaghi, Sacerdotis Congregationis Clericorum Regula
rium S. Pauli (Barnabitarum), in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 8 S.
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

175

II
KANDIEN. seu GOANA
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servi Dei Iosephi Yaz, sacerdotis Instituti Oratorii Sancti
Philippi Nerii (1651-1711).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Servus Dei Iosephus Vaz, sacerdos Oratorii Sancti Philippi
Nerii, n a t u s est die 21 mensis Aprilis anno 1651 Benaulimi, in Indiae dioe
cesi Goana. Presbyter ordinatus anno 1676 pluribus in locis ministerium
exercuit, peculiarem curam ostendens de iuventute educanda atque impen
sam erga Virginem Mariam pietatem. Animarum salutis studio impulsus
Sri Lanka petivit, ubi in periculis et incommodis immensam ac fructuosam
explicavit industriam missionalem. Laboribus confectus Kandii obiit die 16
mensis Ianuarii anno 1711, ampla clarus sanctitatis fama.
Paucis post annis est canonizationis inita Causa et, mensis Maii die 13
anno 1989, Summus Pontifex Ioannes Paulus II edixit sacerdotem Iose
phum Vaz heroum in modum virtutes thologales, cardinales iisque adne
xas exercuisse.
Cum leges, quae nunc vigent, praescribant ut ad beatificationem obti
nendam Servorum Dei necessario miraculum approbetur eorum interces
sioni tributum, Causae Postulatio Congregationis

de

Causis Sanctorum

iudicio miram permisit coniectam sanationem in India p a t r a t a m et preci


bus ascriptam memorati Venerabilis Servi Dei. Sanatio attinet ad domi
nam Quiteriam Carmelam da Pietade Noronha, domino Damiano da Costa
nuptam, quae mense Aprili anno 1938 gravidata, post quattuor menses
coepit haemorrhagiis laborare, quam ob rem abortum facere periclitabatur.
In Bangalorense valetudinarium a Sancta Martha denominatum deducta
est ibique duabus mansit hebdomadis eiusque condiciones sunt stabiles fac
tae. Attamen uno duobusve post mensibus haemorrhagiae rursus exortae
sunt et aegrotae condiciones difficillimas reddiderunt. Postquam est in
Goanum nosocomium deducta Escobar appellatum, diagnosis facta est de
placenta praevia, et clinicorum praepositus gravem esse casum significavit.
Die 26 mensis Novembris, haemorrhagia ingravescente, cogitatum est de
p a r t u Caesareo experiendo, quae sectio id temporis peculiariter periculosa

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

176

habebatur. Priusquam haec fieret, aegrotae familiares atque amici divinum


auxilium cum fiducia invocaverunt per intercessionem Servi Dei Iosephi
Vaz, salutem postulantes matris et nascituri. Insequenti mane, die 27 men
sis Novembris, repentino et inexplicabiliter haemorrhagiae terminatae sunt
sine ulla chirurgica sectione et eiusdem diei vesperi naturaliter, per par
tum podalicum, infans ortus est praematurus, vivus atque vitalis, qui est
Cosmas vocatus quique est hodie sacerdos.
De hac sanatione anno 1991 apud Curiam Goanam inquisitio canonica
est instructa, cuius auctoritas et vis est per decretum probata die 18 men
sis Octobris eodem anno promulgatum. Anno 1992, mensis Octobris die 28,
acta est sessio Consilii Medicorum Congregationis de Causis Sanctorum,
cuius sodales hanc de sanationis ratione sententiam dixerunt: Celeris et
perfecta haemorrhagiae cessatio quam effectus partus est secutus in exhibitione podalica. Eventus hic est pro nostra scientia inexplicabilis . Mensis
Februarii die 19 anno 1993 Consultorum Theologorum Congressus Peculia
ris est habitus et die 4 mensis Maii eodem anno Sessio Ordinaria P a t r u m
Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Em.mo Cardinali D. Simone
Lourdusamy. Et, in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et
Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,
responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more' convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo
Dei Iosepho Vaz, Sacerdote Instituti Oratorii Sancti Philippi Nerii, videlicet
de celeri et perfecta sanatione Quiteriae Carmelae da Pietade Noronha Costa
ab haemorrhagia in partus laboribus.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

177

III
MADISONEN.
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Caroli Samuelis Mazzuchelli, O.P., missionarii apostolici et fundatoris Congregationis Sororum Dominicanarum a S. Rosario de Sinsinawa (1806-1864).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Missionarius quis sit, quibusve excellt praerogativis, integre declarat
Concilium Vaticanum II huiusmodi definitione et adhortatione: Speciali
vocatione signatur, qui congrua naturali indole praeditus, dotibus et inge
nio idoneus, paratus est ad opus missionale suscipiendum... At vero vocan
ti Deo homo respondere debet tali modo ut, carni et sanguini non acquie
scens (cf. Gal 1, 16), t o t u m sese devinciat operi Evangelii... P a r a t u s esse
debet ad vitam stare vocationi suae, renuntiare sibi et omnibus quae hu
cusque sua habuit... Annuntians Evangelium in gentibus, cum fiducia no
t u m faciat mysterium Christi, pro quo legatione fungitur (cf. Eph 6, 9),
scandalum crucis non erubescens. Vita revera evangelica, in multa patien
tia, in longanimitate, in suavitate, in caritate non ficta (cf. 2 Cor 6, 4),
testimonium reddat Domino suo, si necesse est, usque ad sanguinis effusio
nem (cf. Decretum de activitate missionali Ecclesiae Ad gentes, 23-24).
Quam ad normam iugiter vitam dirigere sibi praestituit Carolus Caietanus Samuel, civis Mediolanensis, paenultimus e sexdecim liberis Aloysii
Mazzuchelli et Racheiis Merlini: qui die 4 mensis Novembris, anno 1806,
natus est et baptizatus. In paterna domo, religione et censu commendabili,
crevit puerulus: at vix sex annorum, matre demortua, Lugani alumnus
factus est in collegio, quod Clerici Regulares a Somascha moderabantur.
Septimum supra decimum annum aetatis cum attigisset, in Ordinem Fra
t r u m Praedicatorum ut ascisceretur postulavit; et in conventu Faventino,
tempore probationis acto, die 6 mensis Decembris, anno 1824, solemnia
vota nuncupavit. Subinde Romae ad S. Sabinam, pervetustum et vene1 2 - A A S.

178

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

randum sui Ordinis locum, quattuor annos philosophiam ac theologiam


didicit.
Nondum diaconus erat cum, appellante D. Eduardo Fenwick, O.P., epi
scopo Cincinnatensi, a vicario generali F r a t r u m Praedicatorum institutus
est missionarius Americae Septentrionalis , quo advenit vergente anno
1828. In conventu de Somerset (Ohio) studiorum curriculum perfecit et die
5 mensis Septembris, anno 1830, ab eodem episcopo ad presbyteratus gra
dum sublevatus est. Cuius etiam mandatu, audax incepit missionale munus
in latissima superiori regione, Canadiae fines attingente. Tribus tunc eam
incolebant Indorum aborigenum Menominee et Winnebago dictorum, pro
quibus, alacri voluntate nullisque attritus aerumnis, omnibus omnia sese
fecit (1 Cor 9, 22): ut catechesim traderet, sacramenta administraret, mo
res renovaret. Difficile ideo dictu quot quantaque pertulerit dum, per pra
ta, lacus et flumina, longissima et ipse solus confidebat itinera, loca adibat
impervia, caeli asperitatem, cibi ac somni penuriam perpetiebatur. Quas
molestias nec recusabat cum, peccata sua confitendi causa, longius ei opus
erat ire.
Virtutem ergo et fortitudinem a Deo impetravit, ut cognosceret in
multo experimento tribulationis et altissimae paupertatis abundantiam
esse gaudii (Ad gentes, n. 24). Nec illis in partibus tantum, sed pariter
cum ad meridianam perrexit vallem, fluminis Mississippi copiosis feracem
aquis, inter hodiernos Status Foederatos, Wisconsin, Illinois et Iowa. Prae
ter enim nativos accolas, multi inerant undique demigrantes qui, ob effossum plumbi metallum, ditiori fruebantur victu, egentes tamen religionis
auxiliis. Quos igitur erudi vit in fide, verbo et scripto assidue: catholicam
insuper doctrinam recto et prudenti cum iudicio explanando, cum ad alius
christianae confessionis praecepta animadvertendum erat. Nec minus architectonicae artis peritus, viginti aedificavit sacra templa: quorum Dubuquense cathedrale affabrius factum hodieque admiramur.
Apostolica sua t a m laudabili navitate, pro vide cum aliis interfuit ut in
Cincinnatensi latissima dioecesi novae inscriberentur Ecclesiarum diciones
quarum prima, scilicet Detroitensis, anno 1833 s t a t u t a est; alia Dubuquensis, anno 1837, cuius factus est vicarius generalis; tertia demum Milvaukiensis, anno 1843. H a r u m primi antistites, alii ex alia natione oriundi, ita
licum missionarium magni habuerunt. Ceterum, quinam fuerint eius apo
stolici actus, bene compertum et nos habemus ex ipsius libro, cui titulus
Memorie istoriche ed edificanti di un missionario apostolico dell'Ordine
dei Predicatori, fra varie trib di selvaggi e fra i cattolici e i protestanti
negli Stati Uniti d'America (Milano, 1844). Qui fuerunt actus intrepidi

Congregatio de Causis Sanctorum

179

praeconis, ex fide et oboedientia missi, quandoque vero ex animi cruciatu


operantis, cum unius alteriusve superioris de illo discreparet iudicium et
iussum.
Anno 1844 Romam re versus, a Gregorio P p . XVI, qui eum titulo et
onere missionarii apostolici insignivit, facultates petiit alteram instituen
di Ordinis Praedicatorum Provinciam, intra limites dioecesium quas supra
diximus. Cum hoc beneplacito de more copulata est licentia d a t a ab Ordi
nis magistro Angelo Ancarani, qui fratrem Carolum Samuelem commissa
rium generalem elegit. Propositum enim sibi esse fatebatur missionarius,
formandi futuros Dei verbi ministros, iuventam catholica religione erudien
di, et sacerdotes adiuvandi pro dioecesibus nuper constitutis.
Non unum cordis angorem, nec unum mentis dubium, ad officium com
missarii obeundum passus est: sive propter quosdam infensos sodales, sive
propter demissam suipsius in arte gubernandi aestimationem. Huic officio
ergo post quinque annos ultro abdicavit, quater postquam rogasset supre
mum Ordinis moderatorem: una missionarii vice denuo functurus. Quam
sibi solam putavit rationem proficue agendi quocumque ex oboedientia
mitteretur.
Ut ergo in pristinum munus semet impenderet, assentiente priore pro
vinciali Sadoc Alemany, anno 1850 pagum Benton vulgo dictum adivit,
prope Sinsinawa Montem (Wisconsin) ubi conventum cum quadam scien
tiarum academia construxerat et sororum congregationem a S. Rosario
appellatam annis 1847-1849 fundaverat. Quam, praeter antiquam Tertii
Ordinis Praedicatorum regulam, anno 1860 legibus ditavit locis et tempori
bus accommodatis. Sororum etenim sociata opera voluit adolescentium fe
minarum religiosae curae prospicere. Ipsemet amussim pastorali officio
continuo fungebatur usque ad mortem, cui placide et sancte obviam factus
est in loco Benton, die 23 Februarii, anno 1864.
Huius strenui Evangelii praeconis , ita a Ioanne P p . X X I I I laudati,
gesta et fama cum essent rite cognita per Commissionem historicam ad
normam iuris institutam, Madisonensis episcopus anno 1966 mandavit ut
processus informativus construeretur, adiectis rogatorialibus Dubuquensi,
Milvaukiensi et Mediolanensi. De scriptis revisis decreto anno 1976 lato, in
Congregatione de Causis Sanctorum apparata est Positio super vita, virtu
tibus et fama sanctitatis: de cuius valore Consultores Historici anno 1990
uno ore favorabili senserunt. Postea anno 1993, die 26 mensis Ianuarii,
adunatus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Quorum
cum fuisset pariter favens iudicium, deventum est, die 20 mensis Aprilis,
ad Sessionem Ordinariam P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, in qua

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

180

E.mus D.nus E d m u n d u s Szoka, Causae Ponens, diligenter retulit. Fausto


sane exitu, iudicium prolatum est.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis virtutibus Servi Dei decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierna die Cardinalibus
infrascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more con vocandis, eisque adstantibus, Beatis
simus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servi Dei Carolis Samuelis Mazzuchelli, sacerdotis professi ex Ordine Praedi
catorum, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

PARISIEN, seu MASSILIEN.


DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Friderici Ozanam viri laici (1813-1853).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.

Congregatio de Causis Sanctorum

181

Vocatio christifidelium laicorum ad sanctitatem secum fert ut vita se


cundum Spiritum exprimatur speciatim se inserendo in rebus temporalibus
et participando in navitatibus terrenis. Iterum Apostolus admonet: " E t
omne quodcumque facitis in verbo a u t in opere, omnia in nomine Domini
Iesu gratias agentes Deo Patri per ipsum" (Col 3, 1 7 ) . Et Concilium, dum
verba apostoli ad christifideles laicos accommodt, graviter asseverat:
Neque curae familiares neque alia negotia saecularia extranea debent esse
a spirituali vitae ratione (IOANNES PAULUS I I , Adhort. Apost, post-syno
dalis Christifideles laici, 1 7 : AAS LXXXI [ 1 9 8 9 ] , 4 1 8 - 4 1 9 ) .
Erga officia baptismalia fidelis, Servus Dei Fridericus Ozanam cum
ardore et perseverantia Christi exempla et praecepta secutus, Evangelii lu
men diffudit in communione cum Ecclesia, fervidam navavit operam regno
Dei in societate aetatis suae aedificando, perfecte coniugis ac patris mune
re functus, culturae christianae apostoli, caritatis in pauperes et in aegro
tos testis. Ita, in mundo vivens, cum tamen mundi non esset, ac terrenas
navitates participans, secundum Dei voluntatem, verus fuit fidei missiona
rius et libero cum corde celerique gradu iter fecit in sanctitatis via atque,
summa cum magnanimitate, praeceptum Domini servavit: Estote ergo
vos perfecti, sicut Pater vester caelestis perfectus est (Mt 5, 4 8 ) .
Mediolani is est natus die 23 mensis Aprilis anno 1 8 1 3 a legitimis Galli
cis coniugibus Ioanne Antonio Ozanam, medico, et Maria Nantas, qui eum
solida imbuerunt humana christianaque educatione atque ad Dei pauperumque amorem direxerunt. Gratia in baptismo accepta ac diligenter a bo
nis parentibus exculta fertile invenit in puero solum et mox copiosos edere
coepit fructus.
Lugduni, quo familia migraverat, discipulus fuit Ephebei Regii. Excel
lentibus eminuit intellectus facultatibus et singulari officii sensu exitusque
est splendidos adeptus ac, demum, baccalaurei diploma. Eodem tempore
sedulo suam curavit moralem religiosamque formationem et pietatem
atque molestas, etsi non voluntarias, vicit temptationes contra fidem. Dum
Lutetiae Parisiorum in iuris studium incumbebat, perdidicit solidavit que
per assiduam sacramentorum frequentiam, deprecationem, veritatis cul
tum, boni amorem et propinquitatem mundi catholici primorum suam
cum Deo coniunctionem et fecundam iniit apostolicam industriam, t o t a m
ad Dei gloriam et animarum salutem intentam. Inter amicos et alumnos
beneficam exercuit efficacitatem et signum factus est eis. Animose ac
probe fidem testificatus est suam in Studiorum Universitatis ambitu inque
societate, saepe Ecclesiae adversis. Persuasum habens renovationi religio
sae Galliae necesse esse fidei testimonium compleri testimonio caritatis pro

182

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ordinibus egentioribus, institutioni interfuit clarae ac bene meritae Societa


tis Sancti Vincentii de Paul (die 2 3 mensis Aprilis anno 1 8 3 3 ) , cuius alacer
fuit praesidis vicarius. Iis annis patrocinatus est etiam Conferentiarum
constitutioni, quae in Parisiensi ecclesia Dominae Nostrae agebantur et ini
tio ab insigni oratore Patre Henrico Dominico Lacordaire habitae sunt.
Doctoris gradum in iurisprudentia consecutus, Lugdunum rediit. Causas
actitavit et iuris mercatorii fuit praeceptor, deinde, suas sequens naturales
curas, ad doctoris in litteris dignitatem pervenit et litterarum externarum
factus est professor Lutetiae Parisiorum apud Studiorum Universitatem
Sorbonensem necnon rhetoricae apud Ephebeum Stanislas. Institutionem
viam habuit ad Christianismum defendendum et veritatem fidemque
catholicam disseminandam, praesertim inter iuvenes. Diligenter scholas
praeparabat exponebatque cum fervore; suas disciplinarum notiones conti
nenter augebat etiam frequentibus ad diversas Europaeas nationes itineri
bus; non paucas edidit lucubrationes, semper spiritu refertas apologetico et
apostolico. Cum eminentibus culturae et Ecclesiae viris amicitiam fecit, a
quibus magni est aestimatus.
Aliquamdiu vitam consecratam sibi finxit, sed postea intellexit se voca
ri ad Deo Ecclesiaeque serviendum in matrimonio et, mensis Iunii die 2 3 ,
anno 1 8 4 1 , uxorem duxit Mariam Iosepham Ameliam Soulacroix, quacum
intima cum amoris ac propositorum communione vixit. Simul familiam
suam fecerunt parvam domesticam ecclesiam et personalis sanctificationis
scholam. Ex coniugio filia orta est, Maria appellata, quae Dei Servum
habuit patrem pro exemplo accipiendum.
Bene officia familiaria temperavit cum professoriis et ecclesialibus, quae
maxima cum assiduitate, aequabilitate altoque christiano spiritu est exse
cutus. Fidem habuit vitae suae lumen, animae respirationem, actuum
ducem. Firmiter credidit in divinam revelationem et in Ecclesiae magiste
rium, ac indefatigabilis fuit in verbi Dei christianarumque veritatum fer
mento in mundum ferendo. Egregie verba, quibus Dominus suos est allocu
tus discipulos, explicavit: Vos estis sal terrae... Vos estis lux mundi
(Mt 5, 1 3 - 1 4 ) et humiliter ac naviter Ecclesiae munus participavit, id ad
effectum deducens, quod Concilium Vaticanum II postmodo de laicis scri
psit: Apostolatum reapse exercent sua operositate ad evangelizationem ac
sanctificationem hominum et ad rerum temporalium ordinem spiritu evan
gelico perfundendum ac perficiendum, ita ut eorum operositas in hoc ordi
ne testimonium Christi manifeste perhibeat et ad salutem hominum inser
viat (CONC. OECUM. VAT. II, Decr. de Apostolatu Laicorum Apostolicam
actuositatem, 2 ) .

Congregatio de Causis Sanctorum

183

A iuventute cum Deo ambulavit, quem toto corde dilexit, tota anima,
totis viribus (cf. Lc 10, 27). Caritate impulsus coniunctionem coluit cum
Domino per deprecationem, fervidam in Eucharistiam inque Virginem Ma
riam religionem, veritatum aeternarum meditationem, accuratam munium
cotidianorum exsecutionem, amorem erga Ecclesiam, Romanum Pontifi
cem, Episcopos et opera apostolica. Ut Deo placeret continuos progressus
fecit in Christi imitatione et in oboedientia eius voluntati; quodlibet pecca
ti genus vitavit et vitii; suae indoli est moderatus, liberum servavit cor ab
inanibus mundi et fluxis terrae bonis; sapienter talenta multiplicavit caelitus accepta (cf. Mt 25, 15 ss.), quae omnia in Christi regnum impendit et
in proximi utilitatem, in quo Domini imaginem videbat. Similiter ac Pater
caelestis, qui solem oriri facit super malos et bonos et pluit super iustos
et iniustos (Mt 5, 45), Servus Dei caritatem suam non circumscripsit, et
studiosissimus fuit atque observantissimus familiarium, amicorum, discipu
lorum, indigentium, peccatorum, inimicorum. Spiritus eius, actioni Spiritus
Sancti semper obsequens, Dei paternitatem et Ecclesiae maternum nomen
referebat quodammodo, quae omnes infirmitate humana afflictos amore
circumdat, imo in pauperibus et patientibus imaginem Fundatoris sui pau
peris et patientis agnoscit, eorum inopiam sublevare satagit et Christo in
eis inservire intendit (CONC. OECUM. VAT. II, Const. dogm. de Ecclesia
Lumen gentium, 8). Non aliter Servus Dei fecit, qui plene et ardenter So
cietatis Sancti Vincentii de Paul proposita coluit et operibus, verbo atque
scriptis pauperes adiuvit et christianorum fovit curam de membris Domini
patientibus.
Hominum ac societatis temporis sui necessitatibus occurrit in animo ge
rens spei in Deo lumen et divinae Providentiae fiduciae. Magnitudo et gra
vitas maiorum spiritalium ac socialium, quae ante se habebat, eius servien
di voluntatem non debilitaverunt nec effecerunt ut dubitaret de Christo
potestatem tenebrarum victuro. Idcirco, humiliter et generose semen se vit
ubique veritatis, bonitatis, fidei et caritatis, certus gratiam esse illud pro
di turam et m a t u r a t u r a m . His persuasionibus nisus, constans in labore apo
stolico fuit, fortis et patiens in difficultatibus, laetus in incommodis, serenus in acerbitatibus et etiam in morbo, qui eum amovit a praeceptione et
ad mortem praeparavit, magnam servavit interiorem tranquillitatem.
Sciens veram patriam in caelis esse (cf. Phil 3, 20), vitam exoptavit aeter
nam nec quidquam necessarii praetermisit et utile ut eam consequeretur.
Vir iustus et prudens, Deo dedit, quod Dei est et homini quod hominis
(cf. Me 12, 17), omnique in casu bonum elegit et malum fugit, et suis viri
bus non fisus, non erubescens se aluit in eo, quod egreditur de ore Domini

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

184

(cf. Dt 8, 3) et de fontibus gratiae sitim explevit. I t a magnas sibi peperit


interiores divitias et thesaurum cumulavit in caelo, quo longum post mor
bum ivit gavisum, die 8 mensis Septembris anno 1853, dum Massiliae ver
sabatur.
Sanctitatis fama, quam sibi vivus comparaverat, est post eius mortem
confirmata et aucta, praesertim in Societate Sancti Vincentii de Paul. Cau
sa canonizationis inita, processus ordinarius apud Curiam archiepiscopalem
Parisiensem est celebratus annis 1925-1928. Anno 1949 decretum promul
gatum est super scriptis Servi Dei et anno 1954 decretum super Causae in
troductione. Deinde, annis 1955-1956 est processus apostolicus instructus.
Apparata Positione, sunt secundum normas inspectae virtutes. Die 18
mensis Decembris anno 1992 Congressus Peculiaris Consultorum Theologo
rum est actus, Fidei Promotore Generali praesidente. Patres Cardinales
deinceps et Episcopi in Sessione Ordinaria die 4 mensis Maii habita anno
1993, Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Francisco Pironio, Ser
vum Dei Fridericum Ozanam heroum in modum virtutes thologales, car
dinales iisque adnexas exercuisse professi sunt.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servi Dei Friderici Ozanam, vin laici, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

185

V
PONTISCURVI seu SORANA
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Iosephi a Iesu et Maria (in saec.: Vincentii Pesci),
Sacerdotis professi Congregationis Passionis Iesu Christi (1853-1929).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Superiores, rationem pro animabus sibi commissis reddituri (cf. Heb
1 3 , 1 7 ) , voluntati Dei in munere explendo dociles, in spiritu servitii pro
fratribus auctoritatem exerceant, ita ut caritatem qua Deus illos diligit
exprimant. Subditos regant qua filios Dei et cum respectu personae hu
manae, illorum voluntariam subiectionem promoventes (CONC. OECUM.
VAT. II, Decretum de accommodata renovatione vitae religiosae Perfectae
caritatis, 1 4 ) . H a n c perfectam superioris imaginem expressit Servus Dei
Iosephus a Iesu et Maria, qui multos per annos

muneribus est functus

magni momenti in sua religiosa familia, omnium vere se habens servum


(cf. Mt 2 0 , 2 7 ) .
Ortus est Servus Dei in oppido patrio sermone Filettino appellato, intra
dioecesis Anagninae fines, Idibus Septembribus anno 1 8 5 3 , a nobilibus
Francisco Pesci et Iosepha Petruzzi, et eiusdem mensis die 15 baptizatus
est, Vincentius Franciscus Ernestus Bernardinus vocatus. Post initialem in
familia educationem ludumque elementarium missus est ad clarum P a t r u m
Scholarum Piarum ephebeum Anagninum, ut studia continuaret, ibique
mansit annis scholasticis 1 8 6 4 - 1 8 6 8 .
Ad familiam reversus semper fratribus atque oppidi iuventuti aedifica
tioni fuit et exemplo, praesertim sua pietatis vita, peculiari insigni religio
ne erga Eucharistiam, Sacrum Cor Iesu et Immaculatam Virginem. Interea
philosophiae studium iniit, illius loci sacerdote moderante simulque avunculus Aloisius Petruzzi, oppidi Filettino pharmacopola voluit illum ad
suam instituere professionem, eo consilio, ut illum in ea heredem relinque-

186

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ret, exercitationis quoque ei tempore parato in insigni Romano pharmacopolio. Anno 1873 ad militiam evocatus, brevi post tempore aegrotationis in
militari Romano valetudinario, per trium mensium spatium est castrorum
stativorum vitam expertus anno 1875; deinde domum rediit in suis altis
religiosis persuasionibus confirmatus. Avunculi pharmacopolae amplae he
reditatis oblatione recusata, si vitam matrimonialem instituisset, iuvenis
Vincentius, id temporis viginti quattuor annos natus, explicite voluntatem
significavit se totum Deo consecrandi in vita religiosa, ut deinde sacerdo
tium adiret, t a m multarum animarum salutem respiciens.
Ut suam vocationem ad effectum adduceret generosus iuvenis austeram
elegit Regulam Sancti Pauli a Cruce, Congregationem Passionis Iesu Chri
sti ingressus. Pridie Idus Novembres anno 1877 dilectam reliquit familiam
et locum in quo natus erat ac recessum novitiatus adiit Sanctae Mariae de
Pugliano apud Palianum in dioecesi Praenestina situm. Die 30 mensis No
vembris insequenti vestem religiosam induit novumque cepit nomen Iose
phum a Iesu et Maria, canonicum inchoans novitiatum. Etsi maior esset
aetate ceteris sodalibus fratribus novitiis, optime tamen ad scrupulosam et
assiduam disciplinam anni probationis se accommoda vit, et brevi novitius
factus est exercitatus atque pro exemplo accipiendus. Ob id ipsum frater
Iosephus R o m a m missus est ad novitiatum generalicium, quandoquidem in
recessu Sanctorum Ioannis et Pauli ad Caelium montem illum voluit Bea
tus Bernardus M. Silvestrelli, Congregationis Praepositus Generalis. I t a Dei
Servus Calendis Decembribus anno 1878, apud Sancti Conditoris sepulcrum
professionem perpetuam fecit, secundum illius temporis ius, tribus consue
tis votis religiosis voto addito Congregationis proprio, videlicet in cordi
bus fidelium gratam propagandi Passionis Domini memoriam .
Subsequentibus annis Servus Dei ad diversos recessus est missus suae
religiosae Provinciae, a Virgine Perdolente denominatae, quae conventus
comprehendebat Latii meridiani et Campaniae, ut ibi philosophiae discipli
n a m atque theologiae percoleret, respectu sacerdotii. Intimo cum spiritus
gaudio vehementique cum fervore die 23 mensis Decembris anno 1882 Ser
vus Dei in sacello Verulani episcopii presbyteratum accepit. Primam cele
bravit Missam insequenti die Domini natali in ecclesia recessus Sancti Sosii
martyris, apud Fabrateriam (in Frusinati provincia positam). Pater Iose
phus mox iussus est moderari et docere philosophiam ac theologiam cleri
cos alumnos illius Provinciae (annis 1886-1895), eodem autem tempore in
ministerium praedicationis incumbebat, praesertim, spiritualium exercita
tionum apud communitates religiosas. Alia deinde officia Servo Dei concre
dita sunt per diversa Capitula provincialia, atque adeo bis Praepositus

Congregatio de Causis Sanctorum

187

Provincialis electus est (in annos 1908-1911; 1914-1919). In ipso antistitis


munere exercendo Servus Dei, vero cum spiritu servitii pro sodalibus fra
tribus et animis, opportunitatem habuit adipiscendi christianarum ac reli
giosarum virtutum heroicam vim, iis praecipue exemplar factus, qui officiis
funguntur, quorum est ratio reddenda.
Illa christianae sanctitatis cura, quam Servus Dei in familia inceperat
quamque clare ostenderat ab ineunte aetate, verum facta est perfectionis
iter cum, viginti quattuor annos natus, omnia relinquere statuit ut se to
t u m Deo dederet in Passionistarum vita. Heroicae virtutis condicio in ipsa
insita erat spirituali hereditate Sancti Pauli a Cruce, in eius austera regula
expressa, ex qua, Servus Dei sincera cum impulsione vixit crescenteque
fervore. .Rhythmus vitae communis nocte inibat intempesta cantu Matuti
ni et Laudum, primo diluculo progressurus Eucharistiae participatione
ac meditatione, dies vero aliarum canonicarum Horarum et actuum com
munium rhythmo di videbatur. Maiorem per anni partem ieiunium et absti
nentia vigebant; religiosi Passionistae solum soccati incedebant etiam hieme summa; saepe flagellis se caedebant paenitentialibus, silentium solum
modo interrumpebatur in brevibus relaxationibus post cenam et prandium
vel in periodicis deambulationibus. Servus Dei laetanter et ardenter regu
lae praescriptiones observavit, et qua antistes, est prorsus nisus vivum tue
ri spiritum sancti Institutoris exemplo, scriptis ac paternis adhortationibus
et reprehensionibus, potissimum t a m q u a m Praepositus Provincialis in visi
tationibus canonicis.
Dei Servi fides heroica fuit in vivendo constanter coram Deo et in
agendo semper vero cum supernaturali spiritu. Religiosus fuit singulari de
precationis praeditus dono, Eucharistiae captus amore in piissima Missae
celebratione inque productis adorationibus, etiam nocturnis. Inde ab in
gressu in Congregationem mundum aversatus omnino, sola spiritualia et
aeterna bona exoptavit, omne bonum vel terrenum appetitum nihili fa
ciens. A testibus habitus a deprecatio humana specie induta , amoris in
Deum quasi ardens lucerna fuit, Deum, unicum eius bonum, et vel mini
mas culpas defugit seque frequenter reconciliationis sacramento purificabat. Germanus Passionista Divini Crucifixi perstudiosus fuit, cuius assidue
inenarrabiles meditabatur dolores, uti filius Virginis Perdolentis miserationi coniunctus, quam t a m q u a m teneram matrem venerabatur.
Heroica caritatis virtus erga proximum in Dei Servo praesertim refulsit
in eius antistitis muneris servitio temporibus etiam difficillimis, tum prae
cipue, cum Provincialis fuit. Inter eius mandatum Provincia calamitoso
Marsicae regionis terrae motu vexata est, propter quem multae vitae hu-

188

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

manae perierunt et conventus sunt destructi. Priore bello totius orbis ter
rarum (annis 1915-1918 bellato) plus sexaginta religiosi (sacerdotes, clerici
et coadiutores) ad Provinciam Virginis Perdolentis pertinentes, induere
compulsi sunt vestimentum militare et etiam primas acies attingere. Ser
vus Dei paterni cordis angore affectus est et omnia molitus ut absentibus
religiosis suis, epistularum commercio et certis auxiliis adesset. Sollicitus
insuper semper fuit de animarum salute, ad quas per deprecationem et
sacerdotale ministerium se conferebat.
Effulsit etiam heroicis virtutibus cardinalibus atque votorum religioso
rum exsecutione, illa ratione et constantia cultos, quam testes omnes agno
verunt. Extremos vitae annos egit in recessu Passionista Pontiscurvi, con
fessionum peccatorum audiendarum potissimum ministerium exercens et
vicarii rectoris munere fungens. Quinquagesimo die natali professionis reli
giosae celebrato, ineunte anno 1929, Servus Dei est peripneumonia correp
tus, qua est ad vitae finem adductus. Omnibus acceptis sacramentis, plene
suae mentis compos, sancte animam exspiravit sabbato, pridie Idus Ianua
rias, anno 1929, septuaginta sex annorum. Primo in coemeterio oppidano
sepultus est, sed anno 1959 eius corpus translatum est in ecclesiam Domi
nae Nostrae a Gratiis, recessui Passionistarum Pontiscurvi coniunctam,
magno cum cleri populique concursu.
Servi Dei sanctitatis fama crescente, annis 1950-1955 processus ordina
rius Pontiscurvi pluresque Rogatoriales celebrati sunt multis interrogatis
testibus et instrumentis collectis. Die 29 mensis Maii anno 1958 decretum
promulgatum est super scriptis Servo Dei tributis et die 11 mensis Septem
bris anno 1980 decretum de Causae introductione. Secutus est processus
apostolicus annis 1982-1985 apud curiam Soranam novis acquisitis testimo
niis ore factis et scriptis. Praecepta Positione super virtutibus apparata,
pridie Idus Ianuarias anno 1993 Consultorum Theologorum Congressus
Peculiaris est actus. Die 20 mensis subsequentis Aprilis convenit Sessio
Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Em.mo
Cardinali Eduardo Gagnon. Ambae disceptationes virtutum theologalium,
cardinalium iisque adnexarum Servi Dei Iosephi a Iesu et Maria heroicum
gradum approbaverunt.
N

F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II


per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

189

Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi


mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servi Dei Iosephi a Iesu et Maria (in saeculo:

Vincentii Pesci), Sacerdotis

professi Congregationis Passionis Iesu Christi, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1 9 9 3 .
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

VI
ROMANA
DECRETUM
Beatificationis ven. Servae Dei Elisabethae Canori Mora matris familias e Tertio Ordine Ss.mae Trinitatis (1774-1825).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Elisabetha Canori Romae orta est die 21 mensis
Novembris anno 1 7 7 4 , a divitibus et christianis parentibus, qui eam secun
dum Dei et Ecclesiae legem educaverunt. Advocato Christophoro Mora
nupta, quattuor habuit filias, quarum duae, simul atque partae sunt, de
cesserunt. Eius vita coniugalis continuus fuit cruciatus atque calix aegritu
dinum dolorumque plenus propter mariti atque quorundam propinquorum
agendi rationem. Domus eius est patrimonii discrimine eversa atque fortunarum naufragio, cui succurrit se omnibus rebus privando atque in mise-

190

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

riam deducendo. Magna fide fulta forti ac patienti animo suas baiulavit
cruces omnesque summa cum caritate tractavit. Peculiari amore et cura
erga maritum egit, quem est nisa ad Dei viam revocare. Coniunctionem
cum Domino coluit, deprecationem, paenitentiam et omnes christianas vir
tutes. Singularibus donis spiritalibus est exornata atque contemplatione
mystica. Pro peccatoribus et Ecclesiae salute se devovit. Siquidem insigni
religione mysterium Sanctissimae Trinitatis venerabatur, Tertium Ordinem
Sanctissimae Trinitatis est ingressa, cuius regulam diligenter observavit.
Sancte Romae obiit Nonis Februariis anno 1825. Post eius mortem mari
tus, pro quo t a n t u m deprecata erat et passa, ad bonam frugem se recepit
et franciscanus factus est atque sacerdos.
Canonizationis Causa inita et omnibus peractis, quae normae iuridicae
eius aetatis statuebant, Summus Pontifex Pius X I , die 26 mensis Februarii
anno 1928, Servam Dei Elisabetham Canori Mora virtutes thologales, car
dinales iisque adnexas heroum in modum exercuisse declaravit.
Ad exoptatam beatificationem obtinendam Causae Postulatio Congre
gationis de Causis Sanctorum iudicio coniectam miram sanationem permi
sit, intercessioni ascriptam memoratae Servae Dei, mense Iulio anno 1877
p a t r a t a m in oppido P etritoli, ad F i r m a n a m archidioecesim pertinente.
Sanatio spectat ad Angelam Cecchini, innuptam, anno 1830 natam, quae
anno 1875 fortem lateris sinistri dolorem animadvertere coepit, qui eam
ambulare impediebat. Postero anno, perseverante dolore, de re est amitae
locuta, quae, eam explorans, in inguine sinistro tumentiam vidit tantam,
quantum est malum medicum. In oppidis P etritoli et Marino atque Romae
est a nonnullis medicis visitata qui, etsi necessitatem agnoscerent sectionis
chirurgicae ad tumorem recidendum, incerti tamen erant num ea efficax
esset et aegrota sectioni supervivere posset. Nulla idcirco est therapia adhi
bita. Cum Romae moraretur tempore, quo iubilaeus episcopalis celebraba
tur Venerabilis Servi Dei Pii IX (anno 1877), summarium legit vitae Vene
rabilis Servae Dei Elisabethae Canori Mora, eius sepulcrum invisit sibique
aquam comparavit quae posita erat ante imaginem Iesu Nazareni, olim a
Venerabili Elisabetha possessam. Dicebatur enim haec aqua, ab aegris po
ta, miracula facere. Interim magnam coeperat in eandem Venerabilem pie
tatem alere. Ad oppidum P etritoli reversa, vesperi quodam domina Cecchi
ni est forti febri correpta et capitis atque dentium acerbis doloribus. Ea de
re cum fiducia divinum petivit auxilium, precibus imploratis Elisabethae
Canori Mora et parvo aquae poto, quam secum Roma portaverat. Subse
quenti mane, cum est experrecta, tumor desierat et aegrota perfecte et
semel sanata erat.

Congregatio de Causis Sanctorum

191

Anno 1900 apud id temporis Congregationem Rituum celebratus est


processus canonicus, cuius auctoritas probata est decreto die 10 mensis
Aprilis anno 1992 promulgato. Nonis Novembribus eodem anno sessio acta
est Consilii Medicorum Congregationis de Causis Sanctorum, cuius sodales
uno ore dixerunt sanationem illam habendam esse subitaneam, perfectam,
mansuram et ex scientia inexplicabilem. Die dein 23 mensis Aprilis anno
1993 Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris habitus est et die 15
mensis Iunii insequentis Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcopo
rum, Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Gagnon. Et in utroque
Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio
num de miraculo constaret divinitus patrato, responsum est prolatum
affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Ser
va Dei Elisabetha Canori Mora, matre familias, e Tertio Ordine Ss.mae Tri
nitatis, videlicet de subitanea, perfecta et mansura sanatione Angelae Cecchini
a voluminosa tumefazione intraddominale localizzata al quadrante inferiore
sinistro .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
ffi Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

192

VII
SALMANTICEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Candidae Mariae a Iesu (in saec.: Ioannae Iosephae
Cipitria et Barrila) fundatricis Congregationis Filiarum a Iesu (1845-1912).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Ego, soli Deo dixerat Ioanna Iosepha Cipitria et Barrila initio limpidae suae

adulescentiae, quasi miro dono respondens primae suae ad

vitam consecratam vocationi.


Quadraginta anni vitae religiosae, et quadraginta anni toti pro Deo
dicere potuit et se tranquillissime tranquillam sentire in aeternitatis
limine, cum altera, et ultima, vocatio eam ad supremam et in perpetuum
beatam arcessebat coniunctionem cum Deo.
Haec duo dicta t o t a m eius vitam describunt; vitam, quae initium
habuit diluculo diei 31 mensis Maii anno 1845 in praedio Berrospe in
pago

Hispanico Andoain

(ad regionem Guipzcoa pertinente),

quaeque

finem habuit die 9 mensis Augusti anno 1912 Salmanticae, ubi die 8 men
sis Decembris anno 1871 Ioanna Iosepha, facta Mater Candida Maria a
Iesu, t a m q u a m Conditrix moderante P a t r e Michaele de los Santos San
Jos Herranz,

Societatis Iesu sodali,

qui illius animae magnitudinem

cognovit institutionem inceperat novae Congregationis necessitatibus


temporis aptae, nempe

christianae educationi

num, praesertim ubi haec educatio magis

puellarum omnium ordi

necessaria esset, et mulieris

progressioni.
Eodem die quo n a t a est, primogenita Ioannis Michaelis Cipitria et
Aramburu, humilis textoris, atque Mariae Iesu Barrila et Querejeta, sep
tem filiarum parentum, baptismum accepit in ecclesia paroeciali Sancti
Martini, in qua etiam Confirmationis sacramentum ei ministratum est
Nonis Novembribus anno 1848.

Congregatio de Causis Sanctorum

193

Anno 1852 familia Cipitria ab Andoain Tolosam migraverat ibique


Ioanna Iosepha primum ad Eucharisticam mensam accessit in paroecia
Sanctae Mariae. Prima illa communio tale in ea occursus cum Iesu gau
dium reliquerat, ut deinceps crebra esset eius communio, donec a suo con
fessario veniam impetravit Eucharistiam cotidie sumendi, qui id temporis
usus non communis erat. Cum eam morientem rogaverunt velletne illum
postremum accipere, cum vi, pro sua corporis debilitate, inopinabili, re
spondit: Quomodo? si volo? non semel, sed millies, si fieri posset .
Eius simplex condicio, angusta eius formatio intellectualis, ex adiunctis
socialibus eius temporis orta exque familiae condicionibus, opum et bono
rum materialium egestas initio Congregationis, in lucem proferunt, sicut et
per totam vitam, eius fidentem et perseverantem congruentiam cum Dei
vocatione convertisse Ioannam Iosepham Cipitria in instrumentum aptum
ad munus, ad quod erat praedestinata.
Revera Mater Candida Maria a Iesu exemplar fidelitatis erga gratiam
videtur nobis. Haud dubie eius proprietates non satis sunt ad aperienda
nobis nova itinera, quae erat ingressura pro societatis bono et convenienter
necessitatibus Ecclesiae aetatis suae; Ecclesiae male affectae, superiore sae
culo, propter immoderatum liberalismi progressum in Hispania, sicut cete
roqui in universa Europa eveniebat.
Scholarum aperitione pro pueris et puellis omnium ordinum socialium,
tempore quo eiusmodi completionem affectare, commentum videbatur,
scholarum dominicarum pro puellis operariis et famulis, Serva Dei Congre
gationem Filiarum Iesu, quam ipsa condiderat, in pastorale Ecclesias con
silium inserit ad adiutricem operam praebendam in educationis christianae
provincia.
Eius religio alimentum hauriebat ex Spiritualibus Exercitiis Sancti
Ignatii; quapropter impensum personalem amorem Christi coluit, in oboe
dientia caeca et filiali, ut Ecclesiam sentiret. Ei quoque, sicut Sanctae
Teresiae a Iesu, filiam esse Ecclesiae maxima fuit gloria.
Utili auxilio Patris Herranz Serva Dei Constitutiones conscripsit pro
sua religiosa familia, spiritu Ignatiano instructa. Cupiens Opus suum stabi
lire, Romam petiit ut Constitutionum approbationem pontificiam obtine
ret; quae quidem est a P a p a Leone X I I I concessa die 18 mensis Septem
bris anno 1902.
Tota vita Servae Dei Matris Candidae Mariae a Iesu experientia ac sen
su propinquitatis Dei pervasa est, iam prius quam suum Conditricis Con
gregationis Religiosae inceptum iniret. Cum Burgi et Vallisoleti famulabatur singulares facultates apparuerunt huius iuvenis feminae, plenae fidei et
13 - A A. S

194

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

amoris Dei, quae ad se personas trahebat, inenarrabile quiddam mirantes,


quod ex ea manabat.
Ante oculos habemus vitam virtutibus supernaturalibus et donis Spiri
tus Sancti perfusam, quae in persona operantur illitterata, sed tamen peni
tus accipiente, vera cum sapientia, inspirationes a Deo venientes. Sine hoc
forti supernaturali sensu inexplicabilis est labor quem exanclavit, opera
quae est aggressa et dolores quos tulit. Semper fidem suam, spem suam
suumque in Deum amorem proclamavit animo eius, qui de praesentibus
non queritur deque futuris non excruciatur.
In eius vita supernaturali patet spiritus deprecationis, adeo ut dici pos
sit anima contemplativa, mulier in Deo mersa, quae continuo precatur
multumque temporis insumit in laudando, in postulando, in gratiis agen
dis, in satisfaciendo ante Tabernaculum. Hoc spiritu nisa est filias suas
imbuere et in scholis discipulas. Sat nota est eius fides in Mysterium Trini
tatis, eius adhaesio ad liturgiam in ratione colendi mysteria Vitae, Mortis
et Resurrectionis Domini nostri, notusque ingenuus modus tractandi et
audiendi Spiritum Sanctum.
Omnia, in vita, ad Dei gloriam faciebat, sicque scribit: Omnia vota
mea in hoc posita sunt: ut maiori usque Dei gloriae prospiciam per dilectae
nostrae Congregationis sanctificationem et amplificationem, et Deus, Divi
na Sua Providentia, ad hoc propositum adipiscendum nobis copiosissima
concedit subsidia: infinitas ei gratias persolvamus... .
Definita eius religionis proprietas est fiducia. N u m q u a m dubitatio Ma
tris Candidae Mariae a Iesu persuasionem de Dei potentia ac fidelitate turbavit. De sua humilitate certa, scribit: Quo maior est mea miseria, eo
magis spem habeo misericordiae Dei . Spem suam semper proclamavit lae
ta cum alacritate eius, qui manibus Patris se committit, in quem credit et
cui fidit: Causa nostra in Dei, manibus collocata est. Filiae Iesu sumus. Is
nos ab omni malo defendet. Haec est spes nostra nec decipiemur . Eius
dictum: Non mihi confido et t o t a m in Te pono spem meam, mea carissi
ma Mater , eius fiduciam quoque ostendit in Virgine Maria collocatam,
quam vocat Nostrorum itinerum sidus .
Ratio, qua vitam suam ad Deum dirigebat, munus explebat Antistitae
Generalis, quod ei per t o t a m vitam prorogatum est, modus oboediendi su
perioribus ecclesiasticis itemque dandi consilia et ab aliis petendi, multam
indicant prudentiam a Matre Candida adeptam. Quae prudentia, ut saepe
accidit in sanctorum Conditorum experientia, non semper eadem est ac
mera humana prudentia. Iustitiae virtus manifesto apparet in vita Servae
Dei, imprimis quoad obsequium et cultum Dei, quae semper conata est in

Congregatio de Causis Sanctorum

195

vitae suae adiunctis inque domibus condendis servare. Eius charismatis


uni versalitas, ad docendas alumnas internas et externas, divites ac paupe
res, hic et illic, ubi maior Dei gloria id postulat erat et esse pergit modus
pastorali Ecclesiae consilio se astringenda estque ducenda eius, quam hodie
appellant iustitiam socialem , perspicientia. Propria eius humanae ac su
pernaturalis imaginis nota est fortitudo, arcte eius gaudio eiusque
humilitati coniuncta: Quae causa est , aiebat, cur Filia Iesu sit tristis?
Volo vos omnes cum laetitia modesta et cum modestia laeta . In rebus
adversis inque doloribus t a m fortis fuit, ut serena maneret et sic potentiae
Dei testis esset. Illam habebat in animo persuasionem, quam t a n t a cum
sinceritate iterabat: Sine cruce, nullum itur in locum: veniant cruces et
fat Dei voluntas. Et hoc spiritu t a m multas est perpessa indignitates, et
tot fecit paenitentias magno animo pro Instituti sui bono.
In Christo sequendo, qui propter nos egenus factus est, cum esset di
ves (2 Cor 8, 9), Serva Dei manifesta praebet indicia se bona materialia
contempsisse ut ea pauperibus donaret. Ubi meis pauperibus locus non
est, re mihi quidem locus est , respondit olim cum Burgi famulabatur.
Facile intellegere possumus quae eius fuerit affectio in enuntiando pauper
tatis voto veluti vocationis Dei postulato, ut Conditrix esset. Multi testes
affirmant eam in paupertate vixisse, paupertatem amasse, numquam per
sonalem paupertatem lamentatam semperque cum pauperis habitu egisse,
ut dicit Decretum Perfectae caritatis Concilii Vaticani I I . Innotuit magnus
eius amor in castitatem, unde dicere impellebatur: Cor habeamus ma
gnum, generosum, totum pro Deo et solum pro Deo . Eius oboedientia
auctoritatibus ecclesiasticis, ab eius confessariis et moderatoribus spiritali
bus significatis, et plus etiam ab Episcopis et Summo Pontifice, devotissi
ma fuit. Uti Conditrix et antistita generalis conscia fuit se rationem esse
reddituram animarum sibi concreditarum (cf. Heb 13, 17); et ad Dei volun
tatem docilis in suo munere exsequendo, suam exercuit auctoritatem cum
spiritu serviendi fratribus suasque rexit religiosas t a m q u a m filias Dei (Per
fectae caritatis, n. 14).
Sanctitatis fama, qua Serva Dei in vita fuit insignis, firma manet in
tempore et, immo, crescit in spatio, prout Congregatio ab ea instituta in
diversis terrae regionibus diffunditur, quoquoversus eius cupiditatem ferens
christianae pueritiam et iuventutem educandi.
Canonizationis Causa Salmanticae incepit initio facto processus ordina
rii informativi, qui instructus est annis 1942-1957. Die 22 mensis Septem
bris anno 1978 Summus Pontifex Ioannes Paulus I Causae introductionem
decrevit. Processus apostolicus Salmanticae celebratus est annis 1980-1981.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

196

Horum processuum auctoritas a Congregatione de Causis Sanctorum pro


b a t a est per decretum Nonis Octobribus promulgatum anno 1982. Die 12
mensis Martii anno 1993 felici cum exitu Congressus Peculiaris Consulto
rum Theologorum est actus. Die 22 mensis Iunii subsequentis Patres Car
dinales et Episcopi in Sessionem Ordinariam congregati, Causae Ponente
Em.mo Cardinali Eduardo Martnez Somalo, professi sunt Servam Dei Ma
trem Candidam Mariam a Iesu virtutes thologales, cardinales eisque
adnexas heroum in modum exercuisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Candidae Mariae a Iesu (in saec.: Ioannae Iosephae Cipitria et
Barrila), Fundatricis Congregationis Filiarum a Iesu, in casu et ad effec
tum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
'

& Eduardus Nowak


archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

197

VIII
SYDNEYEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae a Cruce (in saec.: Mariae MacKillop)
fundatricis Sororum a Sancto Ioseph et a Sacro Corde (1842-1909).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria a Cruce (in saeculo: Maria MacKillop) die
15 mensis Ianuarii orta est anno 1842 Melburni in Australia. Iuventuti
educandae Congregationem Sororum a Sancto Ioseph et a Sacro Corde in
stituit, quae postea etiam in assiduitatem praebendam senibus atque ege
nis incubuit. Suum rexit Institutum cum prudentia ac magno cum sacrifi
cii spiritu in multis nec levibus difficultatibus, falsis interpretationibus et
simultatibus, quas Dei fiducia et vi deprecationis, caritatis, humilitatis patientiaeque superavit. Meritis ornata de vita discessit Sydneyi die 8 mensis
Augusti anno 1909, fama sanctitatis insignis.
Canonizationis Causa inita anno 1925 iisque peractis, quae iure sta
tuuntur, Summus Pontifex Ioannes Paulus I I , Idibus Iuniis anno 1992,
edixit Matrem Mariam a Cruce heroum in modum virtutes thologales, car
dinales eisque adnexas exercuisse.
Cum vehementer in Australia optaretur ut ad honores altarium Serva
Dei extolleretur, Causae Postulatio Congregationi de Causis Sanctorum coniectam miram sanationem iudicandam permisit, intercessioni t r i b u t a m
eiusdem Venerabilis Servae Dei. Sanatio ad iuvenem dominam pertinet Veronicam Donohue, n u p t a m Hopson,

quae post chirurgicam sectionem

ostendere coepit condicionum generalium hebetationem gravi cum anhaemia. Praeter multam amissionem haemoglobini et lamellarum, frequentissi
ma blastorum praesentia apparuit, t u m in sanguine peripherico, t u m in
punctura extractoria in osse pectorali effecta. Postquam est in Sydneyense
valetudinarium

deducta,

Mater

Misericordiae

denominatum,

mense

Octobri anno 1961, medici diagnosim fecerunt de leuchaemia acuta myeloblastica et prognosim enuntiaverunt infaustam quoad vitam. Inchoatae ta
men sunt variae curationes, quae fuerunt inefficaces nec condiciones muta-

198

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

verrait. Eodem mense exeunte Sorores Congregationis a Sancto Ioseph et


a Sacro Corde, aegrota eiusque familiares divinum auxilium invocare
coeperunt per memoratae Servae Dei intercessionem. Progrediens praeter
exspectationem animadversa est salutaris mutatio et status haematologicus
est semel ad normam redactus mense Maio anno 1962.
De hac sanatione anno 1971 apud Curiam Sydneyensem celebratus est
processus canonicus, cuius auctoritas et vis per decretum probata est
postridie Idus Iunias anno 1991 promulgatum.
Nonis Novembribus subsequentis anni est Sessio acta Consilii Medico
rum Congregationis de Causis Sanctorum, quod hoc modo sanationis ratio
nem significavit: (sanatio) progrediens, perfecta et mansura, pro nostra
scientia inexplicabilis .
Nonis Februariis anno 1993 habitus est Consultorum Theologorum Con
gressus Peculiaris et die 4 mensis Maii eodem anno Sessio Ordinaria Pa
trum Cardinalium atque Episcoporum, Causae Ponente Em.mo Cardinali
Villelmo Wakefield Baum. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Car
dinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divini
tus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Ser
va Dei Maria a Cruce (in saec.: Maria MacKillop), Fundatrice Sororum a
Sancto Ioseph et a Sacro Corde, videlicet de perfecta et mansura sanatione Ve
ronicae Donohue Hopson a leuchaemia aleuta myeloblastica.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 6B S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

199

IX
VALENTIN.
DECRETUM
Beatificationis seu declarationis Martyrii Servi Dei Vincentii Vilar David viri
laici (1889-1937).
SUPER DUBIO

An constet de martyrio eiusque causa, in casu et ad effectum de quo agitur.


Laicos oportet ordinis temporalis instaurationem t a m q u a m proprium
munus assumere et in eo, lumine Evangelii ac mente Ecclesiae ductos et
caritate christiana actos, directo et modo definito agere; qua cives cum
civibus, specifica peritia et propria responsabilitate cooperari; ubique et in
omnibus iustitiam regni Dei quaerere (CONC.OECUM. VAT. II, Decretum de
apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, 7).
In Christum insertus, sacerdotem, regem et prophetam, ac naviter
Ecclesiae muneris particeps, laicus Vincentius Vilar David Deo obtulit
seipsum, familiam suam suaque cotidiana negotia et, vitae bonitate atque
apostolatu lumen diffudit evangelii, christianae ordinis temporalis anima
tioni interfuit et Christi regni aedificationi in sui temporis societate, carita
tem est testificatus praesertim in operarios, iuvenes, sacerdotes, Seminarii
alumnos atque catholicos vexatos ac, demum, libere et sponte suum, effu
dit sanguinem pro fide.
Dignissimum hoc Ecclesiae membrum n a t u m est in oppido Manises, ad
Valentinam archidioecesim pertinente, in Hispania, mensis Iunii die 28,
anno 1889, a Iusto Vilar et Maria Carmelitide David; subsequenti die bap
tismi sacramentum accepit et anno 1898 Confirmationis; postero anno pri
mum ad Eucharisticam mensam accessit. H u m a n a e religiosaeque pueri
educationi boni parentes consuluerunt egregie atque magister Bonaventura
Guillen, qui eum discipulum habuit in ludo. Studia persecutus est et spiri
talem formationem in ephebeo F r a t r u m Scholarum Christianarum Valen
tiae, deinde Barcinonem migravit Studiorum Universitatem frequentaturus. Intellegentiae

alacritate eminuit, diligentia qua

sua

exsequebatur

munia, benevolentia in sodales et pauperes, continentiae spiritu et aequa


bilitate. Ferventi pietate Eucharistica confirmatus et spiritaliter a sacer-

200

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dote Societatis Iesu gubernatus, nec incertus nec piger cum Deo ambulavit
atque iam t u m claram ostendit curam in Domini Iesu imitatione. Anno
1914 doctor renuntiatus est scientiae machinalis ad quaestuosam indu
striam spectantis ut defuncti patris voluntati obsequeretur, qui eum rogaverat ut figulina percallesceret industria. In oppido, ubi ortus est, cum
tribus fratribus, figulinae fabricam rexit, quam pater iis reliquerat. Tam
quam moderator technicus meliora fecit artificia laboris et formulas perfe
cit vernicibus parandis. Optima habuit officia humana cum opificibus sibi
obnoxiis, liberaliter eos adiuvans in variis personalibus et familiaribus ne
cessitatibus et incepta suscipiens ut iis in morbis et in senectute assiderei.
Suis persuasionibus consentaneus, modo quam optimo ad effectum ad
ducere voluit in fabrica evangelii praecepta et socialem Ecclesiae doctri
nam. Die 30 mensis Novembris anno 1922 uxorem duxit Isabellam Rodes
Reig, quae christianas expetitiones cum eo communicabat eumque in apo
stolicis sustinuit laboribus. Ei etsi invito Valentiae gubernator officium
vicarii syndici credidit oppidi Manises (annis 1923-1930), quo functus est
cum probitate, commodorum contemptione et boni communis cura. Inte
rea eius condicio in fabrica difficilior facta est, quandoquidem duo eius
fratres tractationem non probabant, quam erga opifices adhibebat. Sed,
potius quam a suis bonis principiis descisceret, fabricam reliquit et per ali
quod tempus in difficultatibus oeconomicis fuit. Postea fabricae laterculorum fictilium technicus fuit moderator (annis 1925-1927); deinceps, cum
aliis, fabricam aperuit operum chemicorum, quam perite rexit. Ibi quoque
erga opifices magna cum humanitate, iustitia et christiana caritate se ges
sit. Dum eximie sua professionis munia explebat, evangelii fermentum in
ambitu laboris ferens, cum fervore et perseverantia operibus paroecialibus
interfuit, adeo ut illum parochus diceret suum esse brachium dextrum.
Puerulis catechesim tradebat, sodalis erat diligens Confraternitatis Sanctis
simi Sacramenti, oeconomice Seminarium sustentabat et sacerdotii atque
vitae consecratae candidatos, Franciscanos locorum Cocentaina et Benisa
atque missiones multum adiuvit. Cum, anno 1931, institutio religiosa est in
scholis hispanicis prohibita, magno adiumento fuit, et quidem prompto ac
decretorio, Sodalicio Actionis Socialis oppidi Manises, cuius erat institutio
ni scholasticae et iuvenum formationi christianae prospicere.
Ipse Servus Dei, periculorum neglegens quibus se offerebat, Sodalicii le
gi subscripsit eamque potestatibus civilibus exhibuit; quae est approbata.
Assuefactus palam fidem suam testificari et sine rubore ac timore pro Dei
regno laborare, rationem agendi non mutavit, ne cum quidem violenta
persecutio orta est contra Ecclesiam eiusque instituta (1936). Providentiae

Congregatio de Causis Sanctorum

201

auxilio fisus et crebra refectus Communione, deprecatione et cotidiana Sa


crarum Litterarum lectione, semper miram ostendit serenitatem in difficul
tatibus. Hinc animo non defecit cum eius fabrica est conquisita et is ad
simplicem gradum operarii deiectus; cum Sodalicium Actionis Socialis est
clausum et aedificium t a m q u a m cibariorum receptaculum adhibitum; cum
ecclesia paroecialis incensa est et non paucae religiosae Communitates sunt
e suis domibus expulsae et dispersae. Multum sane doluit de iniusta Spon
sae Christi tractatione, sed potius quam se in se reciperet, suam de aliis
sollicitudinem multiplicavit et omni ope nisus est consolator esse et patro
nus eorum, qui pro fide patiebantur. Caritate impulsus domum suam paro
cho et pluribus Communitatibus religiosis aperuit, quae a suis Institutis
erant amotae. Pluries ad seditionis Coetum se contulit ut earum causam
acciperet, suaque bona et ante omnia seipsum iis suppeditavit, qui eius
egebant auxilio et consolatione. Quamvis sciret hac agendi ratione inimico
rum religionis invidiam in se convertere, nec se abdidit nec suam de mem
bris Ecclesiae patientibus curam minuit. Ne territus quidem est sui dilecti
parochi aliorumque sibi carorum sacerdotum occisione. Uxori suae, quae
fractam se ostendebat ob temporum tristitiam, saepius dicebat: Reminiscere Christi et sanctorum dolores et ex aegritudinibus, quas rerum publi
carum conversio affert, fructum percipere nitamur. Usque ad hoc tempus
Dominus nos a Calice submovet, sed parati ad martyrium esse debemus .
Persuasum insuper habebat vitam pro Christo devovere donum Dei
magnum esse, et quodammodo iis invidebat, qui pro Domino sanguinem
effundebant. Sed, cum sincere humilis esset, t a m excelsa gratia non se
dignum putabat.
Idibus Februariis cum uxore Valentiam ivit sumptus facturus. Ibi pec
cata sua confessus est et cena Dominica usus atque, cum id sacerdos ei
persuasisset, secum aliquas gessit hostias consecratas. Postridie, prima die
dominica quadragesimae, domi pane Eucharistico se reiecit et multum
temporis in adoranda Eucharistia consumpsit. Vesperi eiusdem diei est
cum uxore comprehensus et ad sedem seditionis Coetum ductus. Accusatus
est quod Ecclesiam adiuvisset. Alii eum liberare volebant, alii interficere
obstinati erant. Alteris dixit: In vos gratus sum propter id, quod facitis;
sed si Deus vult hoc esse meum ultimum momentum temporis, accipio ;
alteris vero, qui ei proponebant ut aut mortem eligeret aut accusationes
infitiaretur, quibus eum insimulabant, respondit: Mea maxima gloria est
talem esse, qualis sum et ita me gessisse, sicut me gessi. Veritatem non ne
go . Dum de eius morte tractabant, is deprecabatur. Uxore liberata, statu
t u m est eum in vincula ducere, eo secreto consilio, ut demum postea remit-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

202

terent. In itinere, qui mori eum volebant, custodibus illum subduxerunt.


E t i a m iis temporis spatiis pluries iteravit se esse catholicum et ad monen
dum paratum; immo suos hortabatur persecutores, ut se occiderent ibi, in
via, potius quam in apertum ducerent, quo eandem illic sortem subiret.
Ictum pyrobolo in eius crura miserunt. Sauciatus et humi iacens Deum invocabat et veniam pro suis inimicis implorabat, et subiecit: Non solum
vobis ignosco, sed bene vobis volo . Post pauca temporis vestigia caput
eius plumbo petiverunt, sicque martyrii est adeptus coronam.
Occisionis nuntius incolas oppidi Manises multum permovit, qui eum
iustum, bonum et liberalem populi benefactorem habebant. Omnes illum
fleverunt, et prae primis fabricae operarii, qui patrem eum ducebant. Con
festim verus est martyr putatus, et eiusmodi fama subsequentibus annis
aucta est et confirmata: quam ob rem Archiepiscopus Valentinus canoniza
tionis Causae initium fecit per processus ordinarii informativi celebratio
nem (annis 1963-1968), cuius auctoritas et vis die 10 mensis Novembris
anno 1990 est probata. P a r a t a Positione super martyrio, postridie Calen
das Martias anno 1993 actus est, prospero cum exitu, Consultorum Theolo
gorum Congressus Peculiaris. Calendis Iuniis eodem anno Patres Cardinales
et Episcopi, in Sessione Ordinaria congregati, Causae Ponente Exc.mo Do
mino Angelo Palmas, Archiepiscopo titulari Vibianensi, agnoverunt Ser
vum Dei Vincentium Vilar David verum fidei martyrem esse ducendum.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, cer
tior factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus I I , vota Congregationis de
Causis Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super
martyrio Servi Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de
more convocandis eisque astantibus Beatissimus Pater declaravit: Constare
de martyrio eiusque causa Servi Dei Vincentii Vilar David, viri laici, anno
1937 interfecti, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. B S.
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio pro Episcopis

203

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 3 Aprilis 1993. Titulari episcopali Ecclesiae Mosae Traiectensi
Exc.mum P. D. Ioannem Baptistam Matthiam Gijsen, hactenus Episco
pum Ruremundensem.
die 27 Decembris. Cathedrali Ecclesiae Hearstensi R. P. P e t r u m Fisette, P.M.E., e Societate pro missionibus exteris Provinciae Quebecensis.
Cathedrali Ecclesiae Gaspesiensi R. D. Raimundum Dumais, e clero
S. Germani.
die 3 Ianuarii 1994. Titulari episcopali Ecclesiae Ambiensi R. D. Ca
rolum Altamirano Arguello, in archidioecesi Quitensi parochum, quem con
stituit Auxiliarem ipsius archidioecesis Quitensis.
die 12 Ianuarii. Ecclesiae praelaticiae Labreanae R. P. Salvatorem
Moraza Ruiz de Azua, Ordinis Augustinianorum Recollectorum sodalem.
die 17 Ianuarii. Cathedrali Ecclesiae Salutiarum Exc.mum P. D. Didacum Natalem Bona, hactenus Episcopum Portuensem-Sanctae Rufinae.
die 29 Ianuarii. Titulari episcopali Ecclesiae Lesvitanae R. D. Ioan
nem Mariam Leonardi Villasmil, Cancellarium-Secretarium et Administra
torem curiae dioecesis Truxillensis in Venetiola, quem constituit Auxilia
rem archidioecesis Emeritensis in Venetiola.
die 3 Februarii. Cathedrali Ecclesiae Basileensi R. D. Ioannem Geor
gium Vogel, e clero eiusdem dioecesis, curionem et vicarium foraneum in
urbe vulgo Bern atque in Facultate Catholicae Theologiae in urbe vulgo
Luzern professorem.
Titulari episcopali Ecclesiae Maximianensi in Byzacena R. D. Pe
t r u m Burcher, e clero Lausannensi, Genevensi et Friburgensi, rectorem Se
minarii maioris, quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

204

NOMINATIONES
Latis decretis a Congr. pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . II praefecit:
die 14 Augusti 1993. Administrationi Apostolicae Transcarpatiae La
tinorum, noviter erectae, Exc.mum P. D. Antonium Franco, Archiepisco
pum titularem Gallesinum.
die 28 Octobris. Administrationi Apostolicae Moldovensi, noviter
erectae, R. D. Antonium Coa, curionem in urbe vulgo Chisinau.
die 30 Decembris. Administrationi Apostolicae Caucasi Latinorum,
noviter erectae, Exc.mum P. D. Ioannem Paulum Gobel, Archiepiscopum
titularem Calatinum.

CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
PROVISIO ECCLESIARUM
Ioannes Paulus divina Providentia P p . I I , latis decretis a Congregatio
ne pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Lit
teras praefecit:
die 28 Maii 1993. Titulari episcopali Ecclesiae Seliensi R. D. P e t r u m
Sudar, rectorem Seminarii maioris Serai-, quem constituit Episcopum Auxi
liarem archidioecesis Vrhbosnensis-Seraiensis.
die 18 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Portus-Bergensi, noviter erectae
in Madagascaria, Exc.mum P. D. Armandum Toasy, hactenus Episcopum
Miarinarivensem.
Cathedrali Ecclesiae H o m a Bayensi, noviter erectae in Kenya, R. D.
Linum Okok, e clero Kisumuensi, in praesens parochum paroeciae in
Chiga.
die 17 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Kokstadensi R. P. Villelmum
Slattery, Ordinis F r a t r u m Minorum sodalem.

Congregatio pro Gentium Evangelizatione

205

Cathedrali Ecclesiae Vellorensi R. D. Malayappan Chinnappa, Socie


tatis S. Francisci Salesii sodalem, parochum templi Lourdes Shrine apud
civitatem Maduraiensem.
Cathedrali Ecclesiae Kankanensi, noviter erectae in Guinea, R. D.
Vincentium Coulibaly, e clero Praefecturae Apostolicae Kankanensis, rec
torem Seminarii minoris Kindiae.
Titulari episcopali Ecclesiae Tabaicarensi R. P. Marianum Silvanum
Bernacchi, Ordinis F r a t r u m Minorum sodalem, quem constituit Vicarium
Apostolicum Cuevensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Bavagalianensi R. P. Aloisium Sudarso,
Congregationis Sacerdotum a Sacro Corde Iesu sodalem, hactenus Supe
riorem Provincialem, quem constituit Episcopum Auxiliarem Palembangensem.

NOMINATIO
Lato decreto a Congregatione pro Gentium Evangelizatione Ioannes
Paulus P p . I I nominavit:
die 18 Octobris 1993. Episcopum auxiliarem Exc.mi P. D. Alberti Io
sephi Tsiahoana, Archiepiscopi Antsiranensis, Exc.mum P. D. Michaelem
Malo, Episcopum titularem Croensem et hactenus Auxiliarem Mahagianganum.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

206

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Gioved, 1 3 Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor MICHAEL
Ambasciatore di Australia presso la Santa Sede.
Gioved,

13

GOONETILLEKE,

C. TATE,

Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor BERNARD A. B.


Ambasciatore dello Sri Lanka presso la Santa

Sede.
Gioved,
GOUT

Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor EUGNE MILINMANGAKA, Ambasciatore del Gabon presso la Santa Sede.
13

Gioved, 1 3 Gennaio 1 9 9 4 , S. E . la Signora


Ambasciatore del Mali presso la Santa Sede.

MADINA LY-TALL,

Gioved, 1 3 Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor TARIQ


KHAN, Ambasciatore del Pakistan presso la Santa Sede.

KAMAL

Gioved, 1 3 Gennaio 1 9 9 4 , S. E . la Signora URSULA


BARROW, Ambasciatore di Belize presso la Santa Sede.

HELEN

Gioved,
ATCHO

Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor ELLIOT LATVILAWSON, Ambasciatore del Togo presso la Santa Sede.
13

Gioved, 1 3 Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor VIDHYA RAYANANONDA, Ambasciatore di Thailandia presso la Santa Sede.
Gioved, 1 3 Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor ALBERT
NE, Ambasciatore del Burundi presso la Santa Sede.

MBONERA-

Ha, altres, ricevuto in Udienza:


Venerd,

Gennaio 1 9 9 4 , S. E . il Signor VICTOR S. CHERNOMYRDIN, Presidente del Consiglio dei Ministri della Federazione Russa.
28

Diarium Romanae Curiae

207

Con Bolla papale del 10 Gennaio 1994 il Signor Cardinale Angelo So


dano stato nominato Vescovo del titolo della Chiesa suburbicaria di
Albano.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
13

15

gennaio

1994. S. E. mons. Angelo Acerbi, Arcivescovo tit. di Zelle, Nunzio

Apostolico in Ungheria, Nunzio Apostolico in Mol


dova.
S. E. mons. Jean-Paul Gobel, Arcivescovo tit. di Galazia, Nun
zio Apostolico in Azerbaigian.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
18 novembre 1993. Le LL.EE. i monsignori Eiden Francis Curtiss, Arcivescovo di
Omaha; Norberto Rivera Carrera, Vescovo di Tehuacn; Jorge Medina Estevez, Vescovo di Valparaso, Membri del Comitato di Presidenza del Pontificio
Consiglio per la Famiglia.

Gli Em.mi Signori Cardinali James A. Hickey, Jean Margeot,


Lucas Moreira Neves, Membri del Pontificio Consi
glio per la Famiglia in aliud quinquennium .
29

I signori Marijo e Darka Zivkovic; Jorge e Beba Canterino;


Tarcisio Meirelles e Ruth Padilha; Mario e Ana Maria Mnzenmayer; Pierre e Liliane Rivet; Andrew e
Jane Kiura; Oscar e Nestar De Stark; Manuel e Marilyn Dubon; Jos Luis e Pilar Gutirrez Garcia;
Thomas e Susan Hilghers; Alberto e Cristina Vollmer, Membri del Pontificio Consiglio per la Famiglia.

I signori Ron e Mavis Pirla; Jean Marie e Anouk Meyer; Norbet e Renate Martin; Danilo e Annamaria Zanzucchi; Andrzej e Wanda Poltawski; Arnaldo e Zelided
Ruiz; Virgil e Ann Dechant; Juan e Eloisa Vrela,
Membri del Pontificio Consiglio per la Famiglia in
aliud quinquennium .
2 dicembre

Gli Em.mi Signori Cardinali: Michael Michai Kitbunchu, Jos


Freir Falco, Simon Ignatius Pimenta, Frederic Etsou-Nzabi-Bamungwabi, Antonio Quarracino, Henri
Schwery, Membri del Consiglio di Cardinali per lo
studio dei problemi organizzativi ed economici della
Santa Sede.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

208

20 dicembre 1993. I sacerdoti Rino Fisichella e Angel Rodrguez Luo, Consultori


della Congregazione per la Dottrina della Fede.
31

S. E. mons. Andrea Cordero Lanza di Montezemolo, Arcivescovo tit. di Tuscania, Rappresentante Speciale della
Santa Sede presso lo Stato d'Israele.
30 gennaio 1994. S. E. mons. Julin Herranz Casado, Vescovo tit. di Vertara,
Segretario del Pontificio Consiglio per l'Interpretazio
ne dei Testi Legislativi in aliud quinquennium .

NECROLOGIO
11
15

19
23
1
3

gennaio

1994. Mons. Charles-Marie Himmer, Vescovo em. di Tournai (Belgio).

Card. Gabriel-Marie Garrone, del titolo di Santa Sabina.

Mons. Lawrence P. Graves, Vescovo em. di Alexandria-Shreveport (Stati Uniti d'America).

Mons. Maurits Gerard De Keyzer, Vescovo tit. di Tino.

Mons. Klaus Hemmerle, Vescovo di Aachen (Germania).


febbraio

Mons. Jean-Paul Vincent, Vescovo em. di Bayonne, Lesear e


Oloron (Francia).

Card. Justinus Darmojuwono, del titolo pro hac vice dei


Ss. Nomi di Ges e Maria.

An. et vol. LXXXVI

10 Martii 1994

N. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio

Libreria Editric

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE
quibus Pontificia Academia Scientiarum Socialium constituitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Socialium Scientiarum investigationes inter homines ad necessitudines
solidandas efficaciter aliquid conferre possunt, quemadmodum demon
strant variorum convictuum progressus hoc praesertim saeculo, quod ad
finem iam vergit. Hanc propter causam Ecclesia, quae semper de hominis
bono curat, studiosius in dies ad hanc investigationis provinciam se con
vertit, ut indicia definita eruat ad officia magisterii sui complenda accom
modata.
Saeculum expletum ab editis Litteris Encyclicis Berum novarum copiam
dedit clarius intellegendi efficacitatem, quam documentum illud in catholi
corum conscientiis movendis habuit, itemque in discriminibus quaerendis
problematum, quae ex operariorum quaestione oriebantur.
In Litteris Encyclicis Centesimus annus, quae hanc centenariam memo
riam egerunt, scripsimus documentum illud tribuisse Ecclesiae civitatis
s t a t u t u m (cf. n. 5) in vitae publicae immutationibus. Per has enim Litte
ras Ecclesia peculiariter iniit cogitationis processum, quo ob oculos transla
tions usque ad Evangelium habitis praeceptis, illa paulatim principiorum
summa est formata quae deinde doctrinam socialem stricto sensu consti14 - A. A. S

210

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tui t. Ipsa ita animadvertit ab Evangelio nuntiato lucem atque vim ma


nare ad societatis vitam ordinandam. Lucem dicimus, quandoquidem ratio,
a fide ducta, ex Evangelii praeconio decretoria principia depromere valet
ad socialem ordinem constituendum homine dignum. Vim, quia Evange
lium, in fide acceptum, non solummodo principia theorica tradit, verum
et spiritalem vigorem, ut re compleantur officia, quae ex illis principiis
manant.
His centum superioribus annis Ecclesia gradatim hoc suum civitatis
statutum solidavit doctrinam suam socialem perficiendo, arto semper ser
vato nexu cum societatis hodiernae dynamico progressu. Cum, XL annis
post Litteras Encyclicas Rerum novarum, operariorum quaestio facta est
ampla socialis quaestio, Pius X I , suas per Litteras Encyclicas, quarum
titulus Quadragesimo anno, clara praecepta enuntiavit, ut superaretur
societatis divisio in classes. Cum regimina dictatoria libertati hominisque
dignitati comminabantur, Pius XI et Pius X I I acribus quidem nuntiis
reclamaverunt atque, alterum post bellum universale Europa maximam
partem deleta, adhuc Pius X I I repetitis interpellationibus, et deinde Ioan
nes X X I I I suis Litteris Encyclicis Mater et magistra et Pacem in terris,
iter demonstraverunt ad socialem restitutionem et pacis confirmationem.
Concilium Oecumenicum Vaticanum II Constitutione pastorali Gaudium et
spes tractationem necessitudinum inter Ecclesiam et mundum in amplum
theologicum ambitum inseruit atque declaravit principium, subiectum et
finem omnium institutorum socialium vere esse et esse debere humanam
personam (n. 25). I n t r a vero septuagesimum et octogesimum annum,
quando clarius usque eminebat infelix nationum condicio prosperiorem sta
t u m petentium, Paulus VI, adversus visionem oeconomicam unam t a n t u m
partem spectantem suis Litteris Encyclicis Populorum progressio rationem
viamque denotavit ad integrum populorum progressum. Recentioribus
temporibus Nostris tribus Litteris Encyclicis socialibus de quaestionibus
iisdemque maximi momenti mentem plane aperuimus: de humani laboris
dignitate (Laborem exercens), de impeditionibus oeconomicis et politicis su
perandis (Sollicitudo rei socialis), et, post lapsum institutionis socialismi
realis, de novo ordine instituendo nationali atque internationali (Centesi
mus annus).
Quae summatim diximus ostendere volunt his postremis centum
annis Ecclesiam a verbo ad se pertinente quemadmodum Leo X I I I
dixit minime decessisse, immo diligentius id elaborare perrexisse,
quod Ioannes X X I I I locupletem hereditatem appellavit socialis doctri
nae catholicae.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

211

Illud considerantibus hos centum historiae annos plane patet: Eccle


siam socialis doctrinae catholicae dives patrimonium cumulavisse, sociata
opera tum catholicorum motuum socialium, tum peritorum scientiarum so
cialium. Leo X I I I iam consociatam hanc operam collustravit, et Pius XI
memor gratusque est locutus de studiosorum disciplinae humanarum scien
tiarum adiumento ad socialem doctrinam enucleandam. Ioannes X X I I I
autem in Litteris Encyclicis Mater et magistra affirmavit doctrinam socia
lem semper considerare debere verum rerum statum , continuatum ser
vando dialogum cum socialibus scientiis. Concilium Oecumenicum Vatica
num II demum congruentem rerum temporalium autonomiam (Gaudium
et spes, 36) palam propugnavit, utpote quae, praeter theologicam conside
rationem, scientiarum socialium aeque ac philosophiae sit obiectum. Multi
plices hae rationes placitis fidei minime contradicunt. Haec igitur iusta
autonomia Ecclesiae eiusque praesertim doctrinae socialis convenienter est
animadvertenda.
Nos Ipsi, in Litteris Encyclicis Sollicitudo rei socialis, collustravimus
doctrinam socialem catholicam sua praestare posse munera in mundo
hodierno solum ratione humanisque cognitionibus adhibitis (n. 1), quan
doquidem, quamvis eius principia prima semper vigeant, ipsa in his ad
effectum adducendis temporum condicionibus perpetuisque eventuum im
mutationibus (n. 3) astringitur.
Postremo, Rerum novarum centenaria recurrente memoria, in lucem
protulimus, post lapsum institutionis socialismi realis, Ecclesiam et huma
nitatem coram immanibus provocationibus versari. Terrarum orbis amplius
inter duas partes inimicas non est discissus, et, tamen, in oeconomicis, so
cialibus, politicisque discriminibus ad universum pertinentibus versatur.
Ecclesia, quamvis sibi conscia sit suum non esse technica responsa dare ad
has quaestiones, officio tamen se teneri animadvertit opem suam ferendi
ad pacem servandam adque societatem quandam instaurandam homine di
gnam. Ut haec adimpleat, oportet ipsa cum socialibus hodiernis scientiis
earumque inquisitionibus et progressionibus continenter altam consuetudi
nem habeat. Hoc modo ea ingreditur... diverbium variis cum illis discipli
nis quae hominem pertractant, dum earum fructus in se perficit eisque
subvenit, ut in latiorem patescant provinciam ministerii (Centesimus an
nus, 59).
Prae his magnis muneribus, quae futurum tempus prospicit, hic dialo
gus inter disciplinas, praeteritis annis iam actus, nunc iterum est instituen
dus. His rebus consideratis, ad efficiendum quod die xxin mensis Decem
bris anno MCMXCI enuntiavimus, hodie Pontificiam Academiam Scientiarum

212

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Socialium in Civitate Vaticana sitam condimus. Ut ex eiusdem Statutis pa


tet, Academia haec instituitur ut promoveat studium et profectum scien
tiarum socialium, oeconomicarum, politicarum atque iudicialium eoque
modo materiam subministret unde altius persequi suam socialem doctri
nam ampliusque dilatare valeat Ecclesia (art. 1).
D u m divinum auxilium in Academiae operam invocamus, cuius labores
studiose persequemur, omnibus Sodalibus Sociisque peculiarem Benedictio
nem Apostolicam impertimur.
Ex Aedibus Vaticanis, die i mensis Ianuarii, anno MCMXCIV, Pontifica
tus Nostri sexto decimo.
IOANNES P A U L U S P P . I I

Acta Ioannis Pauli Pp. II

213

ADNEXUM
Pontificiae Academiae Scientiarum Socialium ordinatio.

STATUTO
delia
P O N T I F I C I A ACCADEMIA D E L L E SCIENZE SOCIALI
TITOLO I

COSTITUZIONE E F I N E
Art. 1
La Pontificia Accademia delle Scienze Sociali istituita dal Sommo
Pontefice Giovanni Paolo II col fine di promuovere lo studio ed il progres
so delle scienze sociali, economiche, politiche e giuridiche, e di offrire in tal
modo gli elementi di cui la Chiesa potr avvalersi per l'approfondimento e
lo sviluppo della sua Dottrina Sociale. L'Accademia, che autonoma, in
stretto Rapporto col Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace, col
quale coordiner la programmazione delle varie iniziative e al quale far
riferimento per la sua attivit.
Art. 2
Per il raggiungimento dei suoi fini l'Accademia:
a) organizza congressi e giornate di studio su temi specifici;
b) promuove indagini e ricerche scientifiche; aiuta ed assiste istituzio
ni e privati nella loro esecuzione;
c) pubblica i risultati delle proprie consultazioni;
d) cura pubblicazioni di carattere scientifico.

TITOLO II

ORDINAMENTO
Art. 3
L'Accademia si compone di un numero di membri non inferiore a 20 e
non superiore a 40. Essi vengono nominati dal Sommo Pontefice sulla base
della loro competenza in scienze sociali e della loro integrit morale.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

214

Art. 4
Per la nomina di ogni Accademico, il Presidente propone al Sommo
Pontefice una terna di nomi fra coloro che hanno ottenuto il voto favore
vole del Consiglio dell'Accademia.
Art. 5
I membri restano in carica per 10 anni e sono rieleggibili. Nella scelta
degli Accademici occorre tenere presente l'opportunit di una congrua rap
presentanza delle varie discipline delle scienze sociali e delle diverse aree
geografiche.
Art. 6
Gli Accademici partecipano alle tornate, vi fanno comunicazioni o vi
presentano note e memorie scientifiche; discutono e votano; hanno diritto
di proporre nomine e soggetti di lavoro. .
Art. 7
Alle singole tornate accademiche potranno talvolta essere chiamati a
partecipare, in qualit di invitati, personalit di spicco nelle scienze sociali
o del mondo aziendale nonch di altri settori della vita sociale.
Art.

La direzione ed il governo dell'Accademia spettano al Presidente, coa


diuvato dal Consiglio Accademico.
Art. 9
II Presidente nominato dal Sommo Pontefice, dal Quale direttamente
dipende. Rimane in carica cinque anni e pu essere riconfermato nell'in
carico.
Il Presidente ha la rappresentanza dell'Accademia, e dirige l'andamento
della medesima. Egli ne risponde di fronte al Sommo Pontefice e tiene i
rapporti con il Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace. Convoca e
presiede il Consiglio dell'Accademia come pure le tornate e d esecuzione
alle deliberazioni del Consiglio.
Il Presidente pu farsi supplire nella presidenza delle tornate da altri
Accademici, membri del Consiglio e pu deputare un Accademico a suppl-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

215

re un consigliere impedito, ove non vi sia alcuna disposizione del Regola


mento interno. Infine il Presidente pu delegare, quando e come ritenga
opportuno, uno o pi Accademici a rappresentare l'Accademia.
Art. 10
Il Consiglio Accademico composto dal Presidente, dal Presidente che
per ultimo ha ricoperto tale carica, da cinque Accademici nominati dal
Sommo Pontefice su proposta del Presidente in conformit al voto favo
revole dell'Accademia. Essi durano in carica cinque anni e possono essere
rieletti.
Il Consiglio Accademico nomina il Segretario e un Comitato esecutivo
composto da membri del medesimo Consiglio, eletti preferibilmente t r a gli
Accademici che hanno domicilio o quasi domicilio in Roma.
Le deliberazioni del Consiglio Accademico sono valide quando sia pre
sente la maggioranza dei componenti e quando siano approvate dalla mag
gioranza dei presenti.
Art. 11
T u t t e le altre norme concernenti l'attivit del Consiglio Accademico e
lo svolgimento delle tornate sono fissate dal Regolamento interno del
l'Accademia.

TITOLO III

ATTIVIT SCIENTIFICA ED I N C E N T I V I ALLA RICERCA


Art. 12
L'Accademia intraprende direttamente o promuove lavori e ricerche nel
campo delle diverse scienze sociali.
Allo scopo di incentivare lo studio scientifico riguardo a temi di parti
colare interesse l'Accademia pu istituire premi, promuovere concorsi,
costituire al suo interno comitati e commissioni per l'approfondimento di
questioni particolari, di cui il Regolamento interno stabilisce il numero,
valore, durata e modalit.
Art. 13
L'Accademia cura la pubblicazione di Atti e Memorie.

216

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Gli Atti escono in fascicoli e la loro periodicit determinata dal Re


golamento interno . Essi contengono i verbali delle tornate, le comunica
zioni e le note scientifiche, la lista delle pubblicazioni ricevute e le notizie
riguardanti la vita accademica.
Le Memorie hanno scadenze libere di pubblicazione, comprendono scrit
ti scientifici, accolti dall'Accademia, e i lavori premiati.

TITOLO IV

MEZZI F I N A N Z I A R I E S E D E

Art. 14
L'Accademia sostenuta finanziariamente da un'apposita Fondazione,
da eventuali donazioni ed elargizioni.
Art. 15
Gli Statuti della Fondazione ed eventuali modifiche sono soggetti
all'approvazione della Santa Sede.
A far parte del Consiglio di Fondazione la Santa Sede nomina un pro
prio rappresentante che trasmetta il suo pensiero e le sue decisioni.
Il Consiglio della Fondazione ragguaglia annualmente la presidenza del
l'Accademia in merito alle disponibilit finanziarie occorrenti per le sue
attivit.
Art. 16
I locali e i servizi di Segreteria per i primi tre anni e ad experimen
tum sono quelli della Pontificia Accademia delle Scienze e il Direttore
della Cancelleria sar almeno per il periodo iniziale il medesimo per
le due Accademie. Si dovr curare che le rispettive sessioni o tornate siano
programmate per periodi differenti.
Art. 17
Lo stato giuridico e il t r a t t a m e n t o economico del personale di ogni ca
tegoria nonch le norme per il funzionamento della Cancelleria sono fissati
dal Regolamento interno .

Acta Ioannis Pauli Pp. II

217

Art. 18
La Presidenza cura la redazione di un rapporto annuale in merito alle
risorse finanziarie di cui l'Accademia dispone per le proprie attivit.

TITOLO V

DISPOSIZIONI F I N A L I

Art. 19
Il Presidente, udito il Consiglio Accademico, presenter il Regolamento
interno dell'Accademia al Segretario di Stato per l'approvazione. Esso con
tiene, oltre alle norme, a cui fa espresso riferimento il presente Statuto,
ogni altra disposizione integrativa concernente l'ordinamento e il funziona
mento dell'Accademia.
Art. 20
Questo Statuto approvato per tre anni e ad experimentum . Supe
rato tale periodo, esso sar sottoposto a verifica. Eventuali modifiche
di tale Statuto dovranno essere sottoposte all'approvazione del Sommo
Pontefice.
Dal Vaticano, il I gennaio 1994.
o

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

218

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Servae Dei Floridae Cevoli Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. In fine autem omnes unanimes, com
patientes, fraternitatis

amatores, misericordes, humiles, non

reddentes

malum pro malo vel maledictum pro maledicto, sed e contrario benedicentes, quia in hoc vocati estis, ut benedictionem hereditate accipiatis (1 Pe
3, 8-9).
Illa Benedictione compelante, quae ex aeterno Dei corde manat, Vene
rabilis Florida Cevoli vigilantem suum servavit spiritum, se in id conver
tens, quod credebat et sperabat; ita in habitu se posuit generosae et alacris
benedictionis erga omnes qui eam adibant, cupientes illi ea gaudia aut do
lores, acquisitiones aut deceptiones aperire, quibus vita vultus hominum
mutare solet in vultus filiorum Patris.
Venerabilis Florida Cevoli (in saeculo Lucretia Helena) signum bene
dictionis esse statuit propositum sequendo consecrationis religiosae inter
Clarissas Capuccinas Tifernatenses, quae eam in suo monasterio exceperant
die VII mensis Iunii anno MDCCIII. Septemdecim erat annorum, cum est
admissa, quandoquidem Pisis orta erat die xi mensis Novembris anno
MDCLXXXV.

Apud magnas interiores divitias Sanctae Veronicae Giuliani Soror Flori


da animum suum aperuit ad Deum Amorem quaerendum et, per contem
plativam diligentemque attentionem in cotidiano servitio proximi necessi
tatibus praebito, illas amoris flammas cognovit, quibus Deus corda suas
facit sedes et consecrat praesentiae suae.
Deprecatio et caritatis testimonium effecerunt ut cor Venerabilis Flori
dae solacio esset et benedictioni in omne paupertatis genus.
Ab Eucharistia illum didicit amorem, qui h u m a n u m comprehendit. A
Crucifixo peccati gravitatem cognovit, quod Deum offendit atque homi
n u m conscientias ferit. In Iesu Infante serenitatem invenit animique diffu
sionem, fiduciae plenam, ad Dei voluntatem faciendam necessarias. Virgi
nis Mariae rationem maternam et benignam in monasterii moderatione
imitata est; a Clara illam didicit austeritatem, quae novis spiritalibus viri-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

219

bus religiosarum vitam excitavit, ut sponsae essent Christo acceptae; a


Francisco spiritum pacificationis, quo hominum animos suae civitatis leva
vit. Ex deprecatione pro Purgatorii animis repperit omnia in Dei miseri
cordia posita esse.
Venerabilis Florida mulier fuit industria et alacris: quod quidem ex eius
precatione atque religionibus proficiscebatur. Hinc diligentissima fuit in
impigre studioseque muneribus exsequendis, quae ei in monasterio concre
dita sunt. Rotara fuit, coqua, dispensatrix, pistrix, novitiarum magistra,
abbatissa, pharmacopola, id est medicinarum tabernae procuratrix. Omnes
Sorores sodales memoria tenent illam adhortari communitatem ut otium
vinceret; ipsaque in hac re exemplo erat, quandoquidem non solum in mu
niis supra commemoratis, sed etiam cum vacui aliquid temporis habebat in
plumaria arte se exercebat, in epistolis rescribendo, in provehendis ac diri
gendis operibus aedificationis monasterii oppidi Mercatello appellati (in
provincia Pisaurensi siti), in domo exstructi, ubi Sancta Veronica est nata.
Opera initium habuerunt anno MDCCLIII et monasterium apertum est anno
MDCCLXXIII.

Humillima fuit, etsi a Domino nostro peculiaria acceperat dona: pro


phetiae nempe, doloris ob culpas admissas, sanctitatis odoris, spineae coro
nae, vulneris cordis, mysticorum sponsalium necnon stigmatum donum,
quod propter Servae Dei indignitatis sensum m u t a t u m est in fastidiosas
totius corporis plagas.
Iesus vult a nobis ministrari modo suo, non nostro... Dilecto nostro
Sponso serviamus pura fide, integra per omnia nudatione, quoniam ita placebimus ei (Epistula anno MDCCIL conscripta). Sic se gessit usque ad mor
tem, quae contigit die xn mensis Iunii anno MDCCLXVII. Canonizationis
Causa inita, processus canonicus dioecesanus annis MDCCCXXVII-MDCCCXXIX
est actus, cuius vis declarata est a Decessore Nostro P a p a Leone xin anno
MDCCCLXXX.

Rebus peractis iure statutis, die x i x mensis Iunii anno MMX promulga
tum est decretum super virtutibus heroicis. Die xin mensis Iunii anno
MCMXCii mirum comprobavimus ad sanationem spectans cuiusdam pueri ef
fectam anno MCMXXVIII. Posthaec decrevimus ut sollemnis Beatificationis
ritus in Patriarchali Sancti Petri Basilica celebraretur die x v i mensis Maii
anno MCMXCIII.
Hodie igitur inter Missae sollemnia hanc sumus formulam elocuti:
Nos, vota F r a t r u m nostrorum Henrici Cardinalis Schwery, Episcopi Sedunensis, Francisci Garnier, Episcopi Lucionensis, Camilli Cardinalis Ruini,
Vicarii Nostri pro Romana dioecesi, et Peregrini Thomae Ronchi, Episcopi

220

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Civitatis Castelli, necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu mul


torumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum
consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles
Servi Dei Mauritius Tornay, Maria Aloisia a Iesu Trichet, Columba Ioanna
Gabriel et Florida Cevoli Beatorum nomine in posterum appellentur
eorumque festum: Mauritii Tornay die undecimo mensis Augusti; Mariae
Aloisiae a Iesu Trichet die septimo mensis Maii; Columbae Ioannae Gabriel
die vicesimo quarto mensis Septembris et Floridae Cevoli die duodecimo
mensis Iunii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In
nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem per has Litteras de
crevimus nunc et in futurum firma ac r a t a esse volumus, contrariis rebus
minime obstantibus. Vocemus demum ipsum ineffabilem, inintelligibilem
Deum, invisibilem, humanae mentis vim superantem, qui hac deprecante
clara muliere nobis superna tribuat beneficia, ut easdem possimus consequi
virtutes quas ipsa multa cum animi intentione multoque studio feliciter est
adepta.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi
mensis Maii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab.., n. 328.981

II
Venerabili Servae Dei Mariae Franciscae Rubatto, Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Haec est virgo prudens quam Dominus vigilantem invenit; advenit
sponsus et intravit cum eo ad nuptias (cf. Mt 25, 10).
Deo fidelis, vigilis actuosaque, id est ad opem fratribus praestandam
parata, Venerabilis Dei Serva Maria Francisca R u b a t t o (cui saeculare no
men Anna Maria) t o t a m suam vitam ad ultimis inserviendum impendit,
peculiarem simul testans dilectionem quam Deus in parvos humilesque
effundit.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

221

Haec vera Evangelii testis Carmaniolae orta est, in Taurinensi archi


dioecesi, die XIV mensis Februarii anno MDCCCXLIV Thoma R u b a t t o et
Catharina Pavesio, pietate et christianis moribus claris. Parentibus orbata,
adulescens Augustam Taurinorum se contulit, ubi a nobili muliere Maria
Anna Scoffone t a m q u a m famula fducialis recepta est atque ibidem huma
niter spiritaliterque adolevit cum se pietatis caritatisque operibus dederet,
pauperes praesertim iuvando et derelictos necnon ipsam beneficam femi
nam moderando.
Domina Scoffone vita iuncta, se Loanum contulit feriandi causa atque
ibidem F r a t r u m Capuccinorum templum cum frequentaret, a Domino
vocata est ad religiosam vitam. Episcopi dioecesani de mandato anti
stita facta est, mater et conditrix Instituti Sororum Tertiariarum Ca
puccinarum Loani, quae hodie Matris R u b a t t o Sorores Capuccinae nuncu
pantur.
Necessitatibus sui temporis ipsa prompte et studiose subvenit. Franci
scali spiritalitati quoad proclivitalem ad opitulandum vitam suam optavit,
atque usque ad extremum se dedit serviens et amans sine questu. Dei vo
luntatem semper quaesivit eique alacris et fidelis adhaesit. Firma autem
voluntate, constantia et spiritali delectatione, virtutes christianas exercuit
et perfectionis eminentem gradum adepta est.
Maxima in proximum caritate praestitit, quae ex Dei dilectione oritur.
Dilectio haec peculiariter in infirmorum famulatum versata est, praesertim
domi degentium. Servae sumus pauperum suis sororibus dicebat
iisque quodcumque ministerium obire debemus . Cura et de aegrotis solli
citudo, qui praecipue vitam domi traducebant, apostolatum effecerunt,
quoniam etiam animae salutem ipsa attingebat et domesticae catechesis
copiam dabat.
Fortis mulier cum esset et rerum cotidianarum curatrix, Providentiae
confisa est atque res agendo, itinera saepe faciendo, negotia Instituti tractando, fidem et precationem coluit. Semper in Ecclesia maneamus non
necesse est asseverabat deprecari ubique possumus et bonum exem
plum praebere .
Sancti Francisci persequens vestigia, qui evangelicam paupertatem ada
mavit, pauperibus inservire non modo didicit, sed se ipsam facere paupe
rem et hanc evangelizationis viam spiritalibus sororibus demonstravit. In
stituto augescente, hoc primigenium consilium in missionarium studium
conversum est, quod Matrem R u b a t t o eiusque opus in Americam Latinam
egit, ubi nonnullae eius filiae pauperibus vitam devo vendo inservierunt,
cum esset hoc Congregationis officium pro universa Ecclesia.

222

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cum Montisvidei versaretur, septichaemia correpta, intestinae appendi


cis inflammatione orta, omnibus in dolore christianae fortitudinis clarum
praebuit exemplum et mirae patientiae. De vita hac in urbe excessit die vi
mensis Augusti anno MCMIV, ab aegrotis defleta, a pauperibus suisque soro
ribus.
Canonizationis Causa incohata est Processuum canonicorum informativorum celebratione apud Montis videi archiepiscopalem Curiam, ab anno
MCMXLi ad annum MCMXLV; apud Ianuensem Curiam ab anno MCMXLVII ad
annum MCMXLVIII. Processus quoque rogatorialis celebratus est apud Cu
riam Albinganensem ab anno MCMXLI ad annum MCMXLVI.
Die x i n mensis Aprilis anno MCMLXV Decretum Introductionis Causae
prodiit. Processus Apostolici sunt celebrati: Montisvidei ab anno MCMLXVII
ad annum MCMLXX, Genuae ab anno MCMLXVIII ad annum MCMLXX.
His expletis quae iure praescribuntur, die i mensis Septembris anno
MCMLXXXVIII coram Nobis decretum promulgatum est quo agnovimus Vene
rabilem Dei Servam heroum in modum exercuisse thologales virtutes, car
dinales iisque conexas.
Interea apud Curiam Ianuensem celebratus fuit Processus canonicus de
coniecta mira sanatione, quae contigit die VIII mensis Aprilis anno
MCMXXXIX quaeque intercessioni huius Venerabilis adscripta est. Eventu
consueto de more inquisito, Nobis coram die n mensis Aprilis anno
MCMXCIII decretum super miro prodiit.
Decrevimus igitur ut sollemnis beatificationis ritus Romae die x mensis
Octobris eodem anno celebraretur.
Hodie igitur, in foro ad Basilicam Vaticanam sancti Petri spectante in
ter Missae sollemnia hanc pronuntiavimus formulam:
Nos, vota F r a t r u m nostrorum Rosendi Alvarez Gaston, Episcopi Almeriensis, Angeli Cardinalis Suquia Goicoechea, Archiepiscopi Matritensis,
Iosephi Antonii Infantes Florido, Episcopi Cordubensis, Iosephi Gott ardi
Costelli, Archiepiscopi Montisvidei, et Oddonis Fusi-Pecci, Episcopi Senogalliensis, necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu multorum
que christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum con
sulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles
Servi Dei Didacus Ventaja Miln, Emmanuel Medina Olmos et septem So
cii, Petrus Poveda Castroverde, Victoria Diez y Bustos de Molina, Maria
Francisca R u b a t t o et Maria Crucifixa Satellico Beatorum nomine in poste
rum appellentur eorumque festum: Didaci Ventaja Miln et Emmanuelis
Medina Olmos die tricesimo mensis Augusti; septem F r a t r u m Scholarum
Christianarum die decimo sexto mensis Novembris; Petri Poveda Castro-

223

Acta Ioannis Pauli Pp. II

verde die vicesimo octavo mensis Iulii; Victoriae Diez y Bustos de Molina
die duodecimo mensis Augusti; Mariae Franciscae R u b a t t o die nono mensis
Augusti et Mariae Crucifixae Satellico die octavo mensis Novembris in
locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et
Filii et Spiritus Sancti .
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et posterum tempus vim
habere, contrariis rebus minime quibuslibet efficientibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.247

III
Venerabili Servae Dei Victoriae Diez y Bustos de Molina Beatorum honores
decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Laici a Deo vocantur, ut suum pro
prium munus exercendo, spiritu evangelico ducti, fermenti instar ad mundi
sanctificationem velut ab intra conferant, sicque praeprimis testimonio
vitae suae, fide, spe et caritate fulgentes, Christum aliis manifestent
(CONC. OECUM. VAT. II, Lumen gentium, 3 1 ) .

I t a prorsus suam christianam est vocationem exsecuta Victoria Diez y


Bustos de Molina iam ante tempus suis quidem moribus ad effectum ser
mones deducendo illos, quos erat deinde Concilium Vaticanum Secundum
pronuntiaturum. Opere enim sui abnegationis Victoria uti magistra soli
dam in formam, laetam totamque in donationem, redegit spiritalem Teresianae Institutionis doctrinam, laicorum nempe christifidelium consociatio
nis ad quam ab anno millesimo nongentesimo vicesimo sexto pertinuit.
Nobis porro ipsa Spiritu sustentata per aetatis suae triginta duos annos
exemplum, quod hodie quoque allicit, apostolicae fecunditatis praebuit.

224

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sanctimoniam vitae cotidiana sua educatricis navitate est assecuta rustica


in communitate, dum simul intererat operibus paroeciae ipsius, potissimum
rei catecheticae. P r o m p t a serviendi alacritas et laetitia eius praesentiae,
quae facile diffundebatur, perfectum fuerunt quoddam speculum illius
absolutae donationis sui ipsius Iesu Christo factae, quae eam tandem
adduxit ad vitam pro Eo devovendam.
Hispali n a t a Victoria Diez y Bustos de Molina est die xi mensis No
vembris anno MCMIII unica familiae filia medii ordinis planeque christianae.
Apud Institutum Magistrorum studia obiit cursusque pariter pingendi pe
regit in Hispalensi Schola Artium ac Professionum. Cum autem completis
studiis sese iam praeparabat ad descendendum in certamen ut opus asse
queretur publicum, cognovit Institutum cui nomen Institucin Teresiana ibidemque protinus intellexit appetitum suum sanctitatis atque apo
stolatus conciliari posse cum magistrae scholarum munere.
Hilaris erat adulescens et simplicis animi necnon ad martyrium usque
magnanima. Ex alta sua spiritali vita amplaque simul evangelizandi facul
t a t e adeo processit u t totam se Deo et proximo dediderit. Anno MCMXXVII
primum suum docendi adepta est officium in magistrorum numero in oppi
do Cheles apud Pacem Iuliani, posteroque autem anno ad locum est missa
Hornachuelos prope Cordubam ubi ad mortem usque resedit.
Convenienter instituta suum magistrae opus exercuit t a m q u a m veram
missionem, in quam cum peritia et alacritate incubuit, humanam christianamque multorum singulorum atque coetuum educationem provehens: di
scipularum et familiarum, sociorum operis et catechistarum, iuvenum Ac
tionis Catholicae. Sine ulla porro exceptione sese paroeciae coeptis dedidit.
Unde dici merito ea potest ex fide munera cotidiana explicando mirabiliter
iis respondisse, quae vocationis laicalis christianorum propria sunt Evange
lio obtemperantium, quam sacerdos Petrus Poveda Castroverde, conditor
eiusdem Instituti, perspexit.
Condiciones perquam difficiles in Hispania sub belli civilis principium
exortae in oppido Hornachuelos in impetum apertum exarserunt adversus
Ecclesiam. Die exinde xi mensis Augusti anno MCMXXXVI comprehensa Vic
toria est postridieque mane vi interempta suam fidem professa, cum aliis
septendecim viris inter quos et fuit parochus ipse. Una tamen illa et sola
fuit mulier. Ex testibus huius eventus probe scimus quantae fortitudinis
haec iuvenis fuerit, quae ad extremum usque omnes iis vocibus incitaverit
quae ex Ecclesiae priscae martyrologio depromptae esse videntur.
Ut vero canonizationis ipsius institueretur causa iam apud Curiam Cordubensem anno MCMLXII incollata, eius perpetuo augescens sanctitatis exi-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

225

stimatio persuasit. Omnibus rebus iure statutis peractis die vi mensis Iulii
anno MCMXCIII coram Nobis prodiit super martyrio decretum. Quapropter
ut beatificationis ritus die x mensis Octobris eodem hoc anno celebraretur
ediximus, una ritu beatificationis aliorum Servorum Dei, in quibus Condi
tor ipse Instituti Petrus Poveda Castro verde.
Hodie idcirco in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri spectante,
inter Missarum sollemnia formulam hanc protulimus:
Nos, vota F r a t r u m Nostrorum Rosendi Alvarez

Gaston, Episcopi A1-

meriensis, Angeli Cardinalis Suquia Goicoechea, Archiepiscopi Matritensis,


Iosephi Antonii Infantes Florido, Episcopi Cordubensis, Iosephi Gottardi
Cristelli, Archiepiscopi Montisvidei, et Oddonis Fusi-Pecci, Episcopi Senogalliensis, necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu multorum
que christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum con
sulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles
Servi Dei Didacus Ventaja Miln, Emmanuel Medina Olmos et septem So
cii, Petrus Poveda Castro verde, Victoria Diez y Bustos de Molina, Maria
Francisca R u b a t t o et Maria Crucifixa Satellico Beatorum nomine in poste
rum appellentur eorumque festum: Didaci Ventaja Miln et Emmanuelis
Medina Olmos die tricesimo mensis Augusti; septem F r a t r u m Scholarum
Christianarum die decimo sexto mensis Novembris; Petri Poveda Castro
verde die vicesimo octavo mensis Iulii; Victoriae Diez y Bustos de Molina
die duodecimo mensis Augusti; Mariae Franciscae R u b a t t o die nono mensis
Augusti et Mariae Crucifixae Satellico die octavo mensis Novembris in lo
cis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et
Filii et Spiritus Sancti . Quibus sic rite sollemniterque prolatis vocibus
alacriter etiam, Noster ut ferebat mos, eandem Caelitem Beatam propriis
suscepimus celebrandam sermonibus, cum virtutes ipsius operumque meri
ta in exemplum hodie pariter imitandum extolleremus deprecationemque
illius cunctis Christifidelibus fidenter deposceremus.
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac r a t a et firma volu
mus esse, contrariis rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.737

15 - A A. S

226

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV
Beata Maria Virgo titulo Mater Misericordiae invocata Patrona principalis
atque sanctus Casimirus et sanctus Maximilianus Maria Kolbe, presbyter et
martyr, Patroni secundarii apud Deum dioecesis Crodnensis Latinorum confirmantur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Probe novimus Christifideles Grodnensis Latinorum dioecesis peculiari cultu prosequi beatam Mariam Virginem
titulo Mater Misericordiae invocatam, necnon sanctum Casimirum, qui
Grodni mortuus est, et sanctum Maximilianum Mariam Kolbe, qui in
eadem urbe sacrum ministerium suum inivit. Qua re Venerabilis Frater
Alexander Kaszkiewicz, Episcopus Grodnensis Latinorum, communia cleri
populique vota excipiens, electionem beatae Mariae Virginis memorato
titulo invocatae in Patronam principalem, atque sancti Casimiri et sancti
Maximiliani Mariae Kolbe, presbyteri et martyris, in Patronos secundarios
apud Deum dioecesis suae rite probavit atque, litteris die xni mensis Apri
lis hoc anno datis, petivit ut huiusmodi electio et approbatio secundum
Normas de Patronis constituendis et ad normam Instructionis De Calen
dariis particularibus atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscen
dis n. 30, ab hac Apostolica Sede confirmentur. Nos vero enixis eius Ve
nerabilis Fratris precibus libentissimo obsecundantes animo, comprobatis
iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, factis
a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum
Litterarum virtute perpetuumque in modum beatam Mariam Virginem ti
tulo Mater Misericordiae invocatam P a t r o n a m Principalem atque sanc
t u m Casimirum et sanctum Maximilianum Mariam Kolbe, presbyterum et
martyrem, Patronos secundarios apud Deum dioecesis Grodnensis Latino
rum confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus secun
dum rubricas consequentibus. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae
religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum con
sequantur. Contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv
mensis Novembris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 338.592

Acta Ioannis Pauli Pp. II

227

ALLOCUTIONES

I
Ad praesides Conferentiarum episcoporum ab omni Europa.*
Venerati Fratelli nell'episcopato!
1. La liturgia di questi giorni propone alla nostra riflessione l'invito
della Prima Lettera di Pietro a costruire un edifcio spirituale , per offri
re sacrifci graditi a Dio.

Sono parole che ci aiutano a comprendere, ancor pi a fondo, il valore


e la portata dell'impegno della Chiesa in questo singolare periodo della sto
ria europea: impegno di rinnovata evangelizzazione e di fattivo concorso
alla costruzione della nuova Europa , aperta alla solidariet universale.
In tale contesto, il presente incontro pu definirsi, in un certo senso,
storico , giacch non solo imprime al Consiglio delle Conferenze Episcopa
li d'Europa (CCEE) un deciso impulso nella linea della sua azione ormai
consolidata da molti anni, ma contribuisce ad adeguarlo ai segni e alle
sfide del momento presente, in modo da renderlo efficace strumento per
la nuova evangelizzazione in vista del terzo Millennio del Cristianesimo. Si
t r a t t a di ricercare insieme le vie pi idonee per evangelizzare l'Europa, e di
promuovere un autentico rinnovamento sociale fondato su Cristo risorto,
pietra viva, rigettata dagli uomini, ma scelta e preziosa davanti a Dio .

I Pastori si stringono perci a Cristo, in lui pongono la loro fiducia, su di


lui, e solo su di lui, fondano i loro progetti apostolici e missionari.
Con questi intendimenti ci siamo incontrati nell'Assemblea Speciale del
Sinodo dei Vescovi per l'Europa, svoltasi nell'autunno del 1991, ed uniti
nel nome di Cristo, abbiamo pregato affinch potessimo ascoltare ci che lo
Spirito dice oggi alle Chiese d'Europa ed esse sappiano discernere le vie
3

per la nuova evangelizzazione del nostro continente .

2. Da quell'importante assemblea sinodale sono scaturiti orientamenti e


proposte che il CCEE, nella sua nuova composizione, dovr approfondire e
realizzare.

* Die 16 m. Aprilis a. 1993.


Cf. 1 Pt 2, 5 .
Ibid. 2, 4.
Cf. Ap 2, 7. 11. 17,
Dichiarazione conclusiva, proemio.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

228

Si gi iniziato a studiare t u t t o ci nella riunione tenutasi qui, in Vati


cano, all'inizio dello scorso dicembre, e della quale il presente incontro pu
considerarsi eco e prolungamento. I Presidenti delle Conferenze Episcopali
Europee, chiamati ora a fare parte del rinnovato CCEE, ne hanno eletto il
nuovo Presidente nella persona di Monsignor Miloslav Vlk, Arcivescovo di
Praga, un Paese dell'Est europeo. Come non rimarcare questo dato alta
mente significativo, che fino a qualche anno fa sarebbe stato diffcile anche
soltanto immaginare? E come non ringraziare ancora una volta Iddio per
aver reso ci possibile, rinsaldando i rapporti fra le Chiese dell'Europa
occidentale ed orientale? Mentre cordialmente saluto ciascuno di voi, vene
rati Fratelli nell'episcopato, esprimo di cuore a Mons. Miloslav Vlk e ai
due Vice Presidenti, Mons. Karl Lehmann, Vescovo di Mainz e Mons.
Istvn Seregly, Vescovo di Eger, i miei sentimenti di stima e di affetto,
uniti a vive felicitazioni per la fiducia in loro riposta dai Pastori che qui
rappresentano l'intero continente europeo.
Con gioia adempio inoltre il dovere di indirizzare, in questo momento,
un pensiero riconoscente a quanti negli anni precedenti hanno guidato, con
la loro esperienza, il CCEE: il Card. Roger Etchegaray, Presidente dell'Or
ganizzazione dalla sua nascita fino al 1979, il Card. Basil Hume, che l'ha
diretto dal 1980 al 1987 ed il Card. Carlo Maria Martini, attivo e stimato
suo responsabile dal 1987 ad oggi.
3. La storia del CCEE prende il suo avvio negli anni immediatamente
successivi al Concilio come risposta al bisogno, avvertito da molti, di
opportune forme di collaborazione fra le Chiese d'Europa. Dopo i primi
simposi nel 1967 a Noordwijkerhout (Paesi-Bassi) e nel 1969 a Coir
(Svizzera) che erano aperti ai vescovi dell'intero continente europeo, fu
fondato a Roma, nell'incontro del 23-24 marzo 1971, il Consilium Confe
rentiarum Episcopalium Europae , i cui statuti vennero approvati il 10
gennaio 1977 dalla Congregazione per i Vescovi. Seguirono altri simposi,
t u t t i svoltisi a Roma, mentre, grazie a regolari contatti fra i rappresentan
ti delle varie Conferenze Episcopali, soprattutto dell'Europa occidentale,
che potevano fra loro facilmente comunicare ed incontrarsi, si sempre
pi intensificato lo scambio di informazioni, di esperienze e di punti di vi
sta sui principali problemi pastorali di ogni nazione, favorendo l'affermarsi
di uno spirito di reale collaborazione e fraterna comunione a dimensione
europea.
N va sottaciuto il contributo dato al dialogo ecumenico con le diverse
Confessioni cristiane mediante un apposito gruppo di lavoro misto creato

Acta Ioannis Pauli Pp. II

229

nel 1971 tra il CCEE e la Conferenza delle Chiese Europee (KEK). Speciale
attenzione stata riservata anche alle problematiche delle altre religioni.
I frutti di tale paziente opera di ascolto e ricerca fraterna sono consolanti:
, infatti, maturato un clima di reciproco rispetto e si estesa la collabora
zione t r a i cristiani dell'intero continente, preoccupati t u t t i di recare agli
uomini del nostro tempo l'annuncio evangelico della salvezza.
4. Se ci si ferma ad analizzare gli argomenti affrontati nelle varie
assemblee generali del CCEE si nota nel tempo una certa evoluzione: nei
primi anni l'accento posto sulle tematiche tipiche del post-Concilio, in
seguito l'interesse viene rivolto a problemi pi specificamente europei. A
fronte delle profonde e complesse trasformazioni della societ negli ambiti
culturale, politico, etico e spirituale, m a t u r a t a sempre pi la coscienza di
una nuova evangelizzazione.
Dopo gli eventi del 1989, che hanno visto crollare ideologie per lunghi
anni dominanti e cadere storiche barriere fra i popoli dell'Europa, l'Assem
blea Speciale del Sinodo dei Vescovi per l'Europa svoltasi nel 1991 ha rap
presentato in tale prospettiva una t a p p a importante e provvidenziale.
L'Europa ricorda la Dichiarazione conclusiva non deve oggi sempli
cemente fare appello alla sua precedente eredit cristiana: occorre infatti
che sia messa in grado di decidere nuovamente del suo futuro nell'incontro
con la persona e il messaggio di Ges Cristo .
5

L'Europa pertanto chiamata ad una necessaria opera di coraggiosa


autoevangelizzazione , missione a cui la Chiesa intende provvedere nel
contesto delle m u t a t e situazioni sociali e politiche, che favoriscono sicura
mente un pi proficuo incontro e scambio dei doni fra le Comunit ec
clesiali dell'Est e dell'Ovest.
Auspico di cuore, e per questo prego, che il Signore benedica gli sforzi
sin qui profusi dal vostro organismo ed infonda sempre pi aperto slancio
alla vostra azione quanto mai importante per il futuro del continente.
5. Il CCEE si trova, in effetti, di fronte a delicati compiti in ordine alla
nuova evangelizzazione dell'Europa: occorre provvedere alla promozione di
una sempre pi intensa comunione fra le diocesi e fra le Conferenze Episco
pali Nazionali, all'incremento della collaborazione ecumenica tra i cristiani
e al superamento degli ostacoli che minacciano il futuro della pace e del
progresso dei popoli, al rafforzamento della collegialit affettiva ed effetti
va e della communio gerarchica.

N. 2.

230

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Venerati Fratelli nell'episcopato, mi sia permesso di offrirvi qui qualche


riflessione che spero utile per meglio impostare i vostri lavori, in questa
fase di rinnovamento e di programmazione.
Alla luce della positiva esperienza degli anni passati, il CCEE, che un
organismo continentale, si occuper dei problemi connessi con la situazione
ed i compiti della Chiesa in Europa. Se vero che, in base alle esigenze
della sussidiariet, ciascuna Conferenza nazionale si dedica a quanto di
sua precipua competenza, cos come il Pastore di una diocesi si consacra al
servizio della porzione di popolo cristiano affidata alle sue cure, t u t t a v i a
facilmente intuibile che essa non pu ridurre il suo orizzonte ai confini del
la Nazione, dal momento che la realt riveste sempre un particolare ta
glio europeo. Il compito del CCEE allora quello di analizzare le proble
matiche da tale angolatura, valutandone le implicazioni sovranazionali e
con questo fornendo un valido aiuto agli Episcopati di ogni regione ed ai
Pastori delle Chiese locali.
6. Conoscere l'uomo europeo e quanto lo concerne indispensabile per
l'adempimento della missione salvifica del popolo di Dio nel continente.
Ma una tale e aggiornata conoscenza ugualmente importante perch il
CCEE possa autorevolmente presentarsi dinanzi all'opinione pubblica, nelle
diverse sue istanze, come testimone e portavoce di una incisiva presenza
della Chiesa. La comunit dei credenti ha cos modo di far sentire la sua
voce anche negli ambiti civili, voce di una comunit concorde e t u t t a pro
tesa ad annunciare il vangelo della speranza e della carit.
Da questo punto di vista risulta quanto mai opportuno il dialogo con le
altre Confessioni cristiane, riunite nel K E K . La collaborazione, tuttavia,
deve essere coltivata soprattutto in vista del ristabilimento progressivo
della piena unit fra i cristiani nel vecchio continente, nel quale si sono
prodotte da principio le divisioni e le sofferte lacerazioni.
Cos, oltre che alla sussidiariet, il CCEE deve ispirare la propria azione
alla solidariet, nei suoi molteplici aspetti: solidariet fra gli Episcopati
cattolici, solidariet nella ricerca dell'unit fra t u t t i i cristiani, solidariet,
infine, con l'Europa, continente nel quale popoli diversi sono incamminati
sulla strada dell'intesa politico-sociale ed economica. Mediante il CCEE,
la Chiesa cercher di infondere alla comunit continentale un sup
plemento d'anima , ravvivando in essa quella che potrebbe dirsi l'anima
dell'Europa .
7. Come non rendersi conto, venerati e carissimi Fratelli nell'episcopa
to, che t u t t o ci si collega strettamente con la svolta storica del nuovo

Acta Ioannis Pauli Pp. II

231

Millennio? Una missione evangelizzatrice di vaste dimensioni t u t t i ci incal


za. Occorre riscoprire e rinsaldare le radici cristiane delle diverse nazioni e
dell'intero continente; occorre far emergere il lievito cristiano che ha per
meato le molteplici espressioni del suo patrimonio culturale e promuovere
la presenza del fermento evangelico nell' oggi e nel domani dell'Euro
pa, specialmente dinanzi ai tentativi, non cos nascosti, di emarginare la
fede e la verit salvifica da ogni manifestazione della vita pubblica.
E non si potrebbe pensare, proprio nell'ottica di questa urgenza evan
gelizzatrice, ad un programma europeo in vista del prossimo giubileo
della fede dell'anno 2000?
8. La solidariet, che deve animare le relazioni fra le diverse compo
nenti della societ ecclesiale e civile, non mancher di spingere il CCEE ad
allargare gli orizzonti e ad avviare contatti ed intese anche con le Chiese
ed i popoli fuori dell'Europa . Non si t r a t t a soltanto di un problema or
ganizzativo e di rapporti permanenti da tessere con analoghe organizzazio
ni operanti negli altri continenti. L'obiettivo ben pi alto e pi essenziale
il compito che lo attende. Si tratta, infatti, di mettere in luce la stretta
solidariet che esiste fra l'Europa e i Paesi dell'Africa, dell'Asia e delle
Americhe, nei confronti dei quali il continente europeo, e le Chiese in esso
operanti, hanno meriti ma anche debiti da assolvere. Crescere in questa
coscienza e far maturare nella solidale consapevolezza di essere gli uni
responsabili degli altri, soprattutto dei pi poveri e meno fortunati, sar la
vostra ansia costante, in adempimento di quel Vangelo della carit e della
pace che in questo tempo di Pasqua il Risorto proclama con potenza per
l'intera umanit.
9. Ci rivolgiamo, allora, a Cristo vincitore della morte e del peccato per
riaffermare la nostra disponibilit a costruire con l'offerta di noi stessi
quell' edificio spirituale in cui regna la sua giustizia ed il suo amore.
Certo, grande la consapevolezza del nostro limite, ma altrettanto
potente la certezza della sua presenza e del suo costante intervento
salvifico.
La missione dei credenti, venerati Fratelli nell'episcopato, sempre e
dappertutto rivolta al futuro. Verso il futuro escatologico, del quale siamo
certi nella fede, e verso il futuro storico, del quale possiamo essere umana
mente incerti. Pensiamo ai primi evangelizzatori del continente europeo, ai
Santi Pietro e Paolo; a San Benedetto, Padre del monachesimo in occiden
te, che t a n t o rilievo ha avuto nella formazione dell'Europa cristiana; pen
siamo ugualmente a quanti hanno spianato le vie del Vangelo verso nuovi

232

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

popoli, come Agostino, Bonifacio o i santi Fratelli di Tessalonia, Cirillo e


Metodio. Neppure essi erano sicuri dell'umana riuscita della loro missione e
persino della loro stessa sorte. Potente pi di ogni incertezza fu la fede e
salda la speranza; pi potente fu l'amore di Cristo che li spingeva . Nel
la loro audacia apostolica si rese visibile lo Spirito operante e santificatore.
Come loro, anche noi siamo invitati ad essere, nell'epoca in cui viviamo,
strumenti docili ed efficaci dell'azione dello Spirito.
6

Invochiamo per questo Maria, Stella dell'evangelizzazione, ed a Lei affi


diamo lo sviluppo del nuovo CCEE, al servizio del continente europeo e del
suo cristiano avvenire.
Con tali sentimenti, vi ringrazio per il lavoro di questi giorni e rinnovo
a ciascuno fervidi e fraterni auguri pasquali. Unisco una particolare Bene
dizione Apostolica per le vostre persone e le comunit ecclesiali affidate
alle vostre cure pastorali.

II
I expleto saeculo a Litt. Enc. Providentissimus Deus necnon L exeunte anno
a Litt. Enc. Divino afflante Spiritu foras datis habita.*
Messieurs les Cardinaux,
Messieurs les Chefs des Missions diplomatiques,
Messieurs les membres de la Commission biblique pontificale,
Messieurs les Professeurs de l'Institut biblique pontifical,
1. De tout coeur je remercie Monsieur le Cardinal Ratzinger des senti
ments qu'il vient d'exprimer en me prsentant le document labor par la
Commission biblique pontificale sur l'interprtation de la Bible dans
l'Eglise. Avec joie, j'accueille ce document, fruit d'un travail collgial en
trepris sur votre initiative, Monsieur le Cardinal, et poursuivi avec persv
rance pendant plusieurs annes. Il rpond une proccupation qui me
tient cur, car l'interprtation de la Sainte Ecriture est d'une impor
tance capitale pour la foi chrtienne et pour la vie de l'glise. Dans les
Saints Livres, en effet comme nous l'a si bien rappel le Concile , le
Pre qui est aux cieux vient avec tendresse au-devant de ses enfants et
6

Cf. 2 Cor 5, 14.

* Die 23 m. Aprilis a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

233

entre en conversation avec eux; or, la force et la puissance contenues dans


la parole de Dieu sont si grandes que celle-ci constitue pour l'glise un
point d'appui plein de vigueur et pour les enfants de l'glise la force de
leur foi, la nourriture de leur me, la source pure et permanente de leur
vie spirituelle .* La faon d'interprter les textes bibliques pour les hommes
et les femmes d'aujourd'hui a des consquences directes sur leur relation
personnelle et communautaire avec Dieu, et elle est aussi troitement lie
la mission de l'glise. Il s'agit d'un problme vital, qui mritait toute
votre attention.
2. Votre travail s'achve un moment trs opportun, car il me fournit
l'occasion de clbrer avec vous deux anniversaires riches de signification:
le centenaire de l'encyclique Providentissimus Deus, et le cinquantenaire de
l'encyclique Divino afflante Spiritu, l'une et l'autre consacres aux ques
tions bibliques. Le 18 novembre 1893, le Pape Lon X I I I , trs attentif aux
problmes intellectuels, publiait son encyclique sur les tudes d'criture
Sainte, dans le but, crivait-il, de les stimuler et de les recommander et
aussi de les orienter d'une manire qui corresponde mieux aux besoins de
l'poque . Cinquante ans plus tard, le Pape Pie X I I donnait aux exgtes
catholiques, dans son encyclique Divino afflante Spiritu, de nouveaux
encouragements et de nouvelles directives. E n t r e temps, le Magistre
pontifical avait manifest son attention constante aux problmes scriptu
r a l e s par de nombreuses interventions. En 1902, Lon X I I I crait la
Commission biblique; en 1909, Pie X fondait l'Institut biblique. En 1920,
Benot XV clbrait le 1500 anniversaire de la mort de saint Jrme par
une encyclique sur l'interprtation de la Bible. La vive impulsion ainsi
donne aux tudes bibliques a trouv sa pleine confirmation dans le I I
Concile du Vatican, de sorte que l'glise tout entire en bnficie. La
Constitution dogmatique Dei Verbum claire le travail des exgtes catho
liques et invite les pasteurs et les fidles se nourrir plus assidment de
la parole de Dieu contenue dans les critures.
2

Je dsire aujourd'hui mettre en valeur quelques aspects de l'enseigne


ment de ces deux encycliques et la validit permanente de leur orientation
travers des circonstances changeantes, afin de mieux profiter de leur
apport.
3. En premier lieu, on note, entre ces deux documents, une diffrence
importante. Il s'agit de la partie polmique ou, plus exactement, apolo1

Dei Verbum, 21.


Enchiridion Biblicum, 82.

234

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gtique des deux encycliques. En effet, l'une et l'autre manifestent le


souci de rpondre des attaques contre l'interprtation catholique de la
Bible, mais ces attaques n'allaient pas dans le mme sens. Providentissimus
Deus, d'une part, veut surtout protger l'interprtation catholique de la
Bible contre les attaques de la science rationaliste; d'autre part, Divino
afflante Spiritu se proccupe davantage de dfendre l'interprtation catho
lique contre les attaques qui s'opposent l'utilisation de la science par les
exgtes et qui veulent imposer une interprtation non scientifique, dite
spirituelle , des Saintes Ecritures.
Ce changement radical de perspective tait d, videmment, aux cir
constances. Providentissimus Deus paraissait une poque marque par de
virulentes polmiques contre la foi de l'Eglise. L'exgse librale apportait
ces polmiques un appui important, car elle utilisait toutes les ressources
des sciences, depuis la critique textuelle jusqu' la gologie, en passant par
la philologie, la critique littraire, l'histoire des religions, l'archologie et
d'autres disciplines encore. Par contre, Divino afflante Spiritu tait publie
peu de temps aprs une polmique toute diffrente mene, surtout en
Italie, contre l'tude scientifique de la Bible. Un opuscule anonyme avait
t largement diffus pour mettre en garde contre ce qu'il dcrivait comme
un trs grave danger pour l'Eglise et pour les mes: le systme criticoscientifique dans l'tude et l'interprtation de la Sainte Ecriture, ses dvia
tions funestes et ses aberrations .
4. Dans l'un et l'autre cas, la raction du Magistre fut significative,
car, au lieu de s'en tenir une rponse purement dfensive, il alla au fond
du problme et manifesta ainsi notons-le d'emble la foi de l'glise
dans le mystre de l'Incarnation.
Contre les offensives de l'exgse librale, qui prsentait ses allgations
comme des conclusions fondes sur des acquis de la science, on aurait pu
ragir en jetant l'anathme sur l'utilisation des sciences dans l'interprta
tion de la Bible et en ordonnant aux exgtes catholiques de s'en tenir
une explication spirituelle des textes.
Providentissimus Deus ne s'engage pas dans cette voie. Tout au con
traire, l'encyclique invite instamment les exgtes catholiques acqurir
une vritable comptence scientifique de faon surpasser leurs adver
saires sur leur propre terrain. Le premier moyen de dfense, dit-elle, se
trouve dans l'tude des langues anciennes de l'Orient ainsi que dans l'exer
cice de la critique scientifique . L'glise n'a pas peur de la critique scien3

Enchiridion Biblicum, 118.

Ada Ioannis Pauli Pp. II

235

tifique. Elle se mfie seulement des opinions prconues qui prtendent se


fonder sur la science mais qui, en ralit, font subrepticement sortir la
science de son domaine.
Cinquante ans plus tard, dans Divino afflante Spiritu, le P a p e Pie X I I
peut constater la fcondit des directives donnes par Providentissimus
Deus: Grce une meilleure connaissance des langues bibliques et de tout
ce qui concerne l'Orient, ... un bon nombre des questions souleves au
temps de Lon X I I I contre l'authenticit, l'antiquit, l'intgrit et la va
leur historique des Saints Livres... se trouvent aujourd'hui dbrouilles et
rsolues . Le travail des exgtes catholiques, qui ont fait un usage
correct des armes intellectuelles utilises par leurs adversaires , avait
port ses fruits. Et c'est prcisment pour cette raison que Divino afflante
Spiritu se montre moins proccupe que Providentissimus Deus par le
combat contre les positions de l'exgse rationaliste.
4

5. Mais il tait devenu ncessaire de rpondre aux attaques venues du


ct des partisans d'une exgse soi-disant mystique , qui cherchaient
faire condamner par le Magistre les efforts de l'exgse scientifique. Com
ment rpond l'encyclique? Elle aurait pu s'en tenir souligner l'utilit et
mme la ncessit de ces efforts pour la dfense de la foi, ce qui aurait
favoris une sorte de dichotomie entre l'exgse scientifique, destine
l'usage externe, et l'interprtation spirituelle, rserve l'usage interne.
Dans Divino afflante Spiritu, Pie X I I a dlibrment vit d'aller dans ce
sens. Au contraire, il a revendiqu l'union troite des deux dmarches,
d'une part en soulignant la porte thologique du sens littral, mthodi
quement dfini, d'autre part, en affirmant que, pour pouvoir tre reconnu
comme sens d'un texte biblique, le sens spirituel doit prsenter des garan
ties d'authenticit. Une simple inspiration subjective ne suffit pas. On doit
pouvoir montrer qu'il s'agit d'un sens voulu par Dieu lui-mme , d'une
signification spirituelle donne par Dieu au texte inspir. La dtermina
tion du sens spirituel appartient donc, elle aussi, au domaine de la science
exgtique.
6

Nous constatons ainsi que, malgr la grande diversit des difficults


affronter, les deux encycliques se rejoignent parfaitement au niveau le plus

Enchiridion Biblicum, 546.


Ibid., 562.
Ibid., 552.
Ibid., 251.
Ibid., 552-553.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

236

profond. Elles refusent, l'une comme l'autre, la rupture entre l'humain et


le divin, entre la recherche scientifique et le regard de la foi, entre le sens
littral et le sens spirituel. Elles se montrent par l pleinement en harmo
nie avec le mystre de l'Incarnation.
6. Le rapport troit qui unit les textes bibliques inspirs au mystre de
l'Incarnation a t exprim par l'encyclique Divino afflante Spiritu dans les
termes suivants: De mme que la Parole substantielle de Dieu s'est faite
semblable aux hommes en tous points, except le pch, ainsi les paroles
de Dieu, exprimes en des langues humaines, se sont faites semblables au
langage humain en tous points, except l'erreur . Reprise presque littra
lement par la Constitution conciliaire Dei Verbum, cette affirmation met
en lumire un paralllisme riche de signification.
9

10

Il est vrai que la mise par crit des paroles de Dieu, grce au charisme
de l'inspiration scripturaire, tait un premier pas vers l'Incarnation du
Verbe de Dieu. Ces paroles crites constituaient, en effet, un moyen stable
de communication et de communion entre le peuple lu et son unique
Seigneur. D'autre part, c'est grce l'aspect prophtique de ces paroles
qu'il a t possible de reconnatre l'accomplissement du dessein de Dieu,
lorsque le Verbe s'est fait chair et a habit parmi nous . Aprs la glori
fication cleste de l'humanit du Verbe fait chair, c'est encore grce des
paroles crites que son passage parmi nous reste attest de manire stable.
Unis aux crits inspirs de la Premire Alliance, les crits inspirs de la
Nouvelle Alliance constituent un moyen vrifiable de communication et de
communion entre le peuple croyant et Dieu, Pre, Fils et Esprit Saint. Ce
moyen ne peut assurment pas tre spar du fleuve de vie spirituelle qui
jaillit du Cur de Jsus crucifi et qui se propage grce aux sacrements de
l'glise. Il a nanmoins sa consistance propre, celle, prcisment, d'un
texte crit, qui fait foi.
n

7. En consquence, les deux encycliques demandent aux exgtes ca


tholiques de rester en pleine harmonie avec le mystre de l'Incarnation,
mystre d'union du divin et de l'humain dans une existence historique
tout fait dtermine. L'existence terrestre de Jsus ne se dfinit pas seu
lement par des lieux et des dates du dbut du 1 sicle en Jude et en
Galile, mais aussi par son enracinement dans la longue histoire d'un petit
peuple du Proche-Orient ancien, avec ses faiblesses et ses grandeurs, avec
er

10

11

Enchiridion Biblicum, 559.


N. 13.
Jn 1, 14.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

237

ses homines de Dieu et ses pcheurs, avec sa lente volution culturelle et


ses avatars politiques, avec ses dfaites et ses victoires, avec ses aspira
tions la paix et au rgne de Dieu. L'Eglise du Christ prend au srieux le
ralisme de l'Incarnation et c'est pour cette raison qu'elle attache une
grande importance l'tude historico-critique de la Bible. Loin de la
rprouver, comme l'auraient voulu les partisans de l'exgse mystique ,
mes prdcesseurs l'ont vigoureusement approuve. Artis criticae discipli
nam crivait Lon X I I I , quippe percipiendae penitus hagiographorum
sententiae perutilem, Nobis vehementer probantibus, nostri (exegetae, scilicet,
catholici) excolant. La mme vhmence dans l'approbation, le mme
adverbe ( vehementer ) se retrouvent dans Divino afflante Spiritu pro
pos des recherches de critique textuelle.
12

13

8. Divino afflante Spiritu, on le sait, a particulirement recommand


aux exgtes l'tude des genres littraires utiliss dans les Livres Saints, en
allant jusqu' dire que l'exgse catholique doit acqurir la conviction
que cette partie de sa tche ne peut pas tre nglige sans grave dommage
pour l'exgse catholique . Cette recommandation p a r t du souci de
comprendre le sens des textes avec toute l'exactitude et la prcision pos
sibles et, donc, dans leur contexte culturel historique. Une fausse ide de
Dieu et de l'Incarnation pousse un certain nombre de chrtiens prendre
une orientation oppose. Us ont tendance croire que, Dieu tant l'Etre
absolu, chacune de ses paroles a une valeur absolue, indpendante de tous
les conditionnements du langage humain. Il n'y a donc pas lieu, selon eux,
d'tudier ces conditionnements pour oprer des distinctions qui relativise
raient la porte des paroles. Mais c'est l se faire illusion et refuser, en ra
lit, les mystres de l'inspiration scripturaire et de l'Incarnation, en s'attachant une fausse notion de l'Absolu. Le Dieu de la Bible n'est pas un
t r e absolu qui, crasant tout ce qu'il touche, supprimerait toutes les dif
frences et toutes les nuances. Il est au contraire le Dieu crateur, qui a
cr l'tonnante varit des tres chacun selon son espce , comme le dit
et le rpte le rcit de la Gense. Loin d'anantir les diffrences, Dieu les
respecte et les valorise. Lorsqu'il s'exprime dans un langage humain, il ne
donne pas chaque expression une valeur uniforme, mais il en utilise les
14

15

16

Lettre apostolique Vigilantiae, pour la fondation de la Commission biblique, 30 octobre


1902: Enchiridion Biblicum, 142.
Cf. ibid., 548.
Ibid., 560.
Cf. Gn chap. I.
Cf. 1 Co 12, 18. 24. 28.
12

13

14

15

16

238

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nuances possibles avec une souplesse extrme et il en accepte galement les


limitations. C'est ce qui rend la tche des exgtes si complexe, si nces
saire et si passionnante! Aucun des aspects humains du langage ne peut
tre nglig. Les progrs rcents des recherches linguistiques, littraires et
hermneutiques ont amen l'exgse biblique ajouter l'tude des genres
littraires beaucoup d'autres points de vue (rhtorique, narratif, structura
liste); d'autres sciences humaines, comme la psychologie et la sociologie,
ont galement t mises contribution. A tout cela on peut appliquer la
consigne que Lon X I I I donnait aux membres de la Commission biblique:
Qu'ils n'estiment tranger leur domaine rien de ce que la recherche
industrieuse des modernes aura trouv de nouveau; bien au contraire,
qu'ils aient l'esprit en veil pour adopter sans retard ce que chaque mo
ment apporte d'utile l'exgse biblique . L'tude des conditionnements
humains de la parole de Dieu doit tre poursuivie avec un intrt sans
cesse renouvel.
17

9. Cependant, cette tude ne suffit pas. Pour respecter la cohrence de


la foi de l'glise et de l'inspiration de l'criture, l'exgse catholique doit
tre attentive ne pas s'en tenir aux aspects humains des textes bibliques.
U lui faut aussi et surtout aider le peuple chrtien percevoir plus nette
ment dans ces textes la parole de Dieu, de faon mieux l'accueillir, pour
vivre pleinement en* communion avec Dieu. A cette fin, il est videmment
ncessaire que l'exgte lui-mme peroive dans les textes la parole divine
et cela ne lui est possible que si son travail intellectuel est soutenu par un
lan de vie spirituelle.
F a u t e de ce soutien, la recherche exgtique reste incomplte; elle perd
de vue sa finalit principale et se confine en des tches secondaires. Elle
peut mme devenir une sorte d'vasion. L'tude scientifique des seuls
aspects humains des textes peut faire oublier que la parole de Dieu invite
chacun sortir de lui-mme pour vivre dans la foi et dans la charit.
L'encyclique Providentissimus Deus rappelait, ce propos, le caractre
particulier des Livres Saints et l'exigence qui en rsulte "pour leur "interpr
tation: Les Livres Saints, dclarait-elle, ne peuvent tre assimils aux
crits ordinaires, mais, puisqu'ils ont t dicts par l'Esprit Saint lui-mme
et ont un contenu d'extrme gravit, mystrieux et difficile sous bien des
aspects, nous avons toujours besoin, pour les comprendre et les expliquer,
de la venue de ce mme Esprit Saint, c'est--dire de sa lumire et de sa

Vigilantiae: Enchiridion Biblicum, 140.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

239

grce, qu'il faut assurment demander dans une humble prire et conserver
par une vie sanctifie . Dans une formule plus brve, emprunte saint
Augustin, Divino afflante Spiritu exprimait la mme exigence: Orent ut
intellegant! .
18

19

Oui, pour arriver une interprtation pleinement valable des paroles


inspires par l'Esprit Saint, il faut tre soi-mme guid par l'Esprit Saint
et, pour cela, il faut prier, prier beaucoup, demander dans la prire la lu
mire intrieure de l'Esprit et accueillir docilement cette lumire, deman
der l'amour, qui seul rend capable de comprendre le langage de Dieu, qui
est amour . Durant le travail mme d'interprtation, il faut se maintenir
le plus possible en prsence de Dieu.
20

10. La docilit l'Esprit Saint produit et renforce une autre disposi


tion, ncessaire pour la juste orientation de l'exgse: la fidlit l'Eglise.
L'exgte catholique ne nourrit pas l'illusion individualiste qui porte
croire que, en dehors de la communaut des croyants, on peut mieux com
prendre les textes bibliques. C'est le contraire qui est vrai, car ces textes
n'ont pas t donns aux chercheurs individuels pour la satisfaction de
leur curiosit ou pour leur fournir des sujets d'tude et de recherche ;
ils ont t confis la communaut des croyants, l'Eglise du Christ, pour
nourrir la foi et guider la vie de charit. Le respect de cette finalit condi
tionne la validit de l'interprtation. Providentissimus Deus a rappel cette
vrit fondamentale et a observ que, loin de gner la recherche biblique,
le respect de cette donne en favorise l'authentique progrs. Il est rcon
fortant de constater que des tudes rcentes de philosophie hermneutique
ont apport une confirmation cette faon de voir et que des exgtes de
diverses confessions ont travaill dans des perspectives analogues, en souli
gnant, par exemple, la ncessit d'interprter chaque texte biblique comme
faisant partie du Canon des Ecritures reconnu par l'Eglise, ou en tant
plus attentifs aux apports de l'exgse patristique.
21

22

t r e fidle l'glise, cela signifie, en effet, se situer rsolument dans le


courant de la grande Tradition qui, sous la conduite du Magistre, assur
d'une assistance spciale de l'Esprit Saint, a reconnu les crits canoniques
comme parole adresse par Dieu son peuple et n'a jamais cess de les
mditer et d'en dcouvrir les inpuisables richesses. Le deuxime Concile
18

19

20

21

22

Enchiridion Biblicum, 89.


Ibid., 569.
1 Jn 4, 8. 16.
Divino afflante Spiritu: Enchiridion Biblicum, 566.
Cf. Enchiridion Biblicum, 108-109.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

240

du Vatican l'a encore affirm: Tout ce qui concerne la manire d'interpr


ter l'criture est finalement soumis au jugement de l'glise, qui exerce le
ministre et le m a n d a t divinement reus de garder la parole de Dieu et de
l'interprter .
23

Il n'en reste pas moins c'est encore le Concile qui le dclare, en re


prenant une affirmation de Providentissimus Deus qu'il appartient aux
exgtes de s'efforcer [...] de pntrer et d'exposer plus profondment le
sens de la Sainte criture, afin que, par leurs tudes en quelque sorte pr
paratoires, mrisse le jugement de l'glise .
24

11. Pour mieux s'acquitter de cette tche ecclsiale trs importante, les
exgtes auront cur de rester proches de la prdication de la parole de
Dieu, soit en consacrant une partie de leur temps ce ministre, soit en
entretenant des relations avec ceux qui l'exercent et en les aidant par des
publications d'exgse pastorale. Ils viteront ainsi de se perdre dans les
mandres d'une recherche scientifique abstraite, qui les loignerait du vrai
sens des critures. En effet, ce sens n'est pas separable de leur finalit, qui
est de mettre les croyants en relation personnelle avec Dieu.
25

12. Dans ces perspectives Providentissimus Deus l'affirmait un


vaste champ de recherche est ouvert au travail personnel de chaque
exgte .
Cinquante ans plus tard, Divino afflante Spiritu renou
velait, en termes diffrents, la mme constatation stimulante: U reste
donc beaucoup de points, et d'aucuns trs importants, dans la discussion
et l'explication desquels la pntration d'esprit et le talent des exgtes
catholiques peuvent et doivent s'exercer librement .
26

27

Ce qui tait vrai en 1943 le demeure encore de nos jours, car le progrs
des recherches a apport des solutions certains problmes et, en mme
temps, de nouvelles questions tudier. En exgse, comme dans les
autres sciences, plus on repousse les frontires de l'inconnu, plus on largit
le domaine explorer. Moins de cinq ans aprs la publication de Divino
afflante Spiritu, la dcouverte des manuscrits de Qumrn clairait d'un
jour nouveau un grand nombre de problmes bibliques et ouvrait d'autres
champs de recherches. Depuis, beaucoup de dcouvertes ont t faites et
de nouvelles mthodes d'investigation et d'analyse ont t mises au point.
Dei Verbum, 12.
Dei Verbum, 12; cf. Providentissimus Deus: Enchiridion Biblicum, 109: ut, quasi praeparato studio, iudicium Ecclesiae maturetur .
Cf. Divino afflante Spiritu: Enchiridion Biblicum, 551.
Enchiridion Biblicum, 109.
Ibid., 565.
23

24

25

26

27

Acta Ioannis Pauli Pp. II

241

13. C'est ce changement de situation qui a rendu ncessaire un nouvel


examen des problmes. La Commission biblique pontificale s'est attele
cette tche et prsente aujourd'hui le fruit de son travail, intitul L'inter
prtation de la Bible dans l'Eglise .
Ce qui frappera premire vue dans ce document, c'est l'ouverture
d'esprit dans lequel il est conu. Les mthodes, les approches et les lectures
pratiques aujourd'hui dans l'exgse sont examines et, malgr quelques
rserves parfois graves qu'il est ncessaire d'exprimer, l'on admet, dans
presque chacune d'elles, la prsence d'lments valables pour une interpr
tation intgrale du texte biblique.
Car l'exgse catholique n'a pas une mthode d'interprtation propre et
exclusive, mais, en commenant par la base historico-critique, dgage de
prsupposs philosophiques ou autres contraires la vrit de notre foi,
elle met profit toutes les mthodes actuelles, en cherchant dans chacune
la semence du Verbe .
14. Un autre trait caractristique de cette synthse est son quilibre et
sa modration. Dans son interprtation de la Bible, elle sait harmoniser la
diachronie et la synchronie, en reconnaissant que les deux se compltent et
sont indispensables pour faire ressortir toute la vrit du texte et pour
donner satisfaction aux lgitimes exigences du lecteur moderne.
Plus important encore, l'exgse catholique n'attache pas son attention
aux seuls aspects humains de la rvlation biblique, ce qui est parfois le
tort de la mthode historico-critique, ni aux seuls aspects divins, comme le
veut le fondamentalisme; elle s'efforce de mettre en lumire les uns et les
autres, unis dans la divine condescendance , qui est la base de toute
l'criture.
28

15. On pourra enfin percevoir l'accent mis dans ce document sur le fait
que la Parole biblique agissante s'adresse universellement, dans le temps et
dans l'espace, toute l'humanit. Si les paroles de Dieu [...] se sont faites
semblables au langage humain , c'est pour tre entendues par tous. Elles
ne doivent pas rester lointaines, au-del de tes moyens ni hors de ton
atteinte. [...] Car la Parole est tout prs de toi, elle est dans ta bouche et
dans ton cur pour que tu la mettes en pratique .
29

30

Tel est le but de l'interprtation de la Bible. Si la tche premire de


l'exgse est d'atteindre le sens authentique du texte sacr ou mme ses
28

29

30

Dei Verbum, 13.


Ibid.
Dt 30, 11. 14.

16 - A . A. S.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

242

diffrents sens, il faut ensuite qu'elle communique ce sens au destinataire


de l'criture Sainte qui est, si possible, toute personne humaine.
La Bible exerce son influence au cours des sicles. Un processus cons
t a n t d'actualisation adapte l'interprtation la mentalit et au langage
contemporains. Le caractre concret et immdiat du langage biblique faci
lite grandement cette adaptation, mais son enracinement dans une culture
ancienne provoque plus d'une difficult. U faut donc sans cesse retraduire
la pense biblique dans le langage contemporain, pour qu'elle soit exprime
d'une manire adapte aux auditeurs. Cette traduction doit cependant tre
fidle l'original, et ne peut pas forcer les textes pour les accommoder
une lecture ou une approche en vogue un moment donn. Il faut mon
trer tout l'clat de la parole de Dieu, mme si elle est exprime en paroles
humaines .
31

La Bible est diffuse aujourd'hui sur tous les continents et dans toutes
les nations. Mais pour que son action soit profonde, il faut qu'il y ait une
inculturation selon le gnie propre chaque peuple. Peut-tre les nations
moins marques par les dviances de la civilisation occidentale moderne
comprendront-elles plus facilement le message biblique que celles qui sont
dj comme insensibles l'action de la parole de Dieu cause de la scula
risation et des excs de la dmythologisation.
En notre temps, un grand effort est ncessaire, non seulement de la
p a r t des savants et des prdicateurs, mais aussi des vulgarisateurs de la
pense biblique: ils doivent utiliser tous les moyens possibles et il y en
a beaucoup aujourd'hui pour que la porte universelle du message bi
blique soit largement reconnue et que son efficacit salvifique puisse se
manifester partout.
Grce ce document, l'interprtation de la Bible dans l'glise pourra
trouver un nouvel lan, pour le bien du monde entier, pour faire resplendir
la vrit et pour exalter la charit au seuil du troisime millnaire.
16. En terminant, j ' a i la joie de pouvoir, comme mes prdcesseurs,
Lon X I I I et Pie X I I , prsenter aux exgtes catholiques, et en particulier
vous, membres de la Commission biblique pontificale, la fois des remer
ciements et des encouragements.
Je vous remercie cordialement pour l'excellent travail que vous accom
plissez au service de la parole de Dieu et du peuple de Dieu: travail de re
cherche, d'enseignement et de publication; aide apporte la thologie,

Dei Verbum, 13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

243

la liturgie de la parole et au ministre de la prdication; initiatives qui


favorisent l'cumnisme et les bonnes relations entre chrtiens et juifs;
participation aux efforts de l'Eglise pour rpondre aux aspirations et aux
difficults du monde moderne.
A cela, j'ajoute mes encouragements chaleureux pour la nouvelle tape
parcourir. La complexit grandissante de la tche requiert les efforts
de tous et une large collaboration interdisciplinaire. Dans un monde
o la recherche scientifique prend plus d'importance en de nombreux do
maines, il est indispensable que la science exgtique se situe un niveau
comparable. C'est un des aspects de l'inculturation de la foi qui fait
partie de la mission de l'Eglise, en lien avec l'accueil du mystre de
l'Incarnation.
Que le Christ Jsus, Verbe de Dieu incarn, vous guide en vos re
cherches, lui qui a ouvert l'esprit de ses disciples l'intelligence des
c r i t u r e s ! Que la Vierge Marie vous serve de modle non seulement par
sa gnreuse docilit la parole de Dieu, mais aussi et d'abord par sa
faon de recevoir ce qui lui tait dit! Saint Luc nous rapporte que Marie
mditait en son cur les paroles divines et les vnements qui s'accomplis
saient, symballousa en t kardia auts . Par son accueil de la Parole,
elle est le modle et la mre des disciples. Qu'elle vous apprenne donc
accueillir pleinement la parole de Dieu, non seulement par la recherche
intellectuelle, mais aussi par toute votre vie!
32

33

34

Pour que votre travail et votre action contribuent de plus en plus


faire resplendir la lumire des critures, je vous donne de tout cur ma
Bndiction Apostolique.

Cf. Le 24, 45
Ibid. 2, 19.
Cf. Jn 19, 27.

244

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
Ad eos qui conventui de iure Ecclesiae, X expleto anno a Codice Iuris Canonici
promulgato, interfuerunt.*
Signori Cardinali e venerati Fratelli nell'episcopato,
Illustri Professori di Diritto Canonico
e Giudici di Tribunali ecclesiastici!
1. Sono lieto di accogliervi in speciale Udienza a coronamento del Sim
posio Internazionale, col quale s' voluto opportunamente celebrare il
X anniversario della promulgazione del nuovo Codice di Diritto Canonico.
Saluto ciascuno di voi con viva cordialit e ringrazio Mons. Vincenzo
Fagiolo per i pensieri ed i sentimenti manifestati a nome di tutti.
Desidero esprimere cordiale apprezzamento ad organizzatori e relatori
del Simposio per l'apporto che con questa iniziativa essi arrecano alla
riflessione sull'incidenza che il Codice di Diritto Canonico sviluppa nella
vita e nella missione della Chiesa.
2. In questa luce, doveroso innanzitutto ricordare quanti hanno im
pegnato le loro energie per promuovere il rinnovamento della legislazione
canonica, accogliendo le istanze, le indicazioni e le sollecitazioni del Con
cilio Ecumenico Vaticano I I . Primo fra tutti, il Sommo Pontefice Giovan
ni X X I I I di v.m., che nel medesimo giorno 25 gennaio 1959, in cui annun
ciava il Concilio Ecumenico rese altres noto l'intento di riformare l'allora
vigente corpus delle leggi canoniche, che era stato promulgato nella solen
nit di Pentecoste dell'anno 1917; ed in seguito, il 29 marzo 1963, istitu la
Commissione per la revisione del Codex Iuris Canonici, alla quale diede poi
grande impulso il mio Predecessore Paolo VI di f.m.
Insieme doveroso ricordare e ringraziare i Signori Cardinali, che furo
no Presidenti della Commissione, i validi Segretari della medesima con i
loro collaboratori, i Padri delle Congregazioni Plenarie, gli esperti e i Con
sultori. Lo spirito squisitamente collegiale, con il quale i lavori furono con
dotti e portati a termine, si rivel prezioso e particolarmente fecondo con
la consultazione dell'intero episcopato, dei Dicasteri della Curia Romana,
delle Universit e delle Facolt ecclesiastiche e delle Unioni dei Superiori
Maggiori. Come gi dissi dieci anni or sono promulgando il nuovo Codice,
desidero ancor oggi manifestare a t u t t i e pubblicamente i sentimenti della

* Die 23 m. Aprilis a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

245

mia viva riconoscenza, mentre raccomando alla bont del Signore quanti ci
hanno lasciato dopo un servizio fedele e generoso alla Chiesa.
3. La gioia ed il conforto di ieri trovano conferma e si ripetono oggi
con la felice ricorrenza del decimo anniversario della promulgazione del
nuovo Codice, resa particolarmente solenne con la celebrazione di questo
Simposio internazionale, al quale la scelta dei temi, la ben nota dottrina
dei Relatori, la partecipazione numerosa e qualificata di tanti studiosi con
feriscono, con la dimensione dell'universalit che le varie scuole esprimono,
la rilevanza di un avvenimento altamente ecclesiale e di indubbio valore
scientifico. Non si voluto celebrare un atto puramente accademico, n si
andati alla ricerca di prestigiosi traguardi che conferissero lustro, fosse
pure a questa Sede Apostolica. Ma, come apparve chiaro fin dal primo
momento, quando fu avanzata e presentata la proposta, il Simposio ha
inteso finalizzare il suo impegno nel cogliere gli elementi portanti e la
struttura essenziale del Codice, quale novit fondamentale del Concilio Va
ticano I I , in linea di continuit con la tradizione legislativa della Chiesa,
per quanto concerne soprattutto l'ecclesiologia. Da qui la trattazione
approfondita dei temi che caratterizzano e qualificano il nuovo Codice,
quali soprattutto la communio nella dimensione della Chiesa universale ed
in quella della Chiesa particolare, con il relativo raffronto t r a ius universa
le e ius particulare e del sacerdozio ministeriale e sacerdozio comune, con
riferimento specifico alla pastorale sacramentale e al ministero ecclesiastico.
1

E sono lieto che, nel quadro di questo Simposio, si sia trovato spazio
anche per il Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, che ho avuto la gioia
di promulgare nel 1990. Infatti, tale attenzione corrisponde ai miei auspici,
spesso ripetuti, che t u t t a la Chiesa respiri con due polmoni. Testimonianza
operativa di ci offre il Pontificio Consiglio per l'interpretazione dei testi
legislativi, che segue fedelmente quanto ho scritto nella Costituzione Apo
stolica Sacri Canones: il Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium non solo
veluti novum complementum magisterii a Concilio Vaticano II propositi
habendus est, quo universae Ecclesiae ordinatio canonica tandem exple
t u r , ma costituisce, insieme al Codex Iuris Canonici e alla Costituzione
Apostolica sulla Curia Romana Pastor Bonus, una delle tre componenti
dell'unico Corpus Iuris Canonici della Chiesa universale. La conoscenza
di questo intero Corpus, come ho sottolineato il 25 ottobre 1990, nell'ulti
mo Sinodo dei Vescovi, deve essere opportunamente promossa nella forma2

Cf. Const. Apost. Sacrae disciplinae leges, 25 Ian. 1983: AAS 75 (1983) Pars II, X I .
Const. Apost. Sacri Canones, 18 Oct. 1990: AAS 87 (1990) 1038.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

246

zione sacerdotale, e, in primo luogo, in t u t t e le Facolt di Diritto canonico.


Infatti, la conoscenza non potr che arricchire gli studiosi e far s che la
scienza canonica, praticata negli Atenei, sia plene respondens titulis stu
diorum, quos hae Facultates conferunt .
3

4. Al fine scientifico il Simposio ha unito quello pastorale, sia con la


scelta dei temi e dei Relatori, t r a i quali troviamo Vescovi diocesani, sia
con la visione delle esigenze inerenti alla vita e alla missione della Chiesa.
Donde l'auspicio, che condivido, di uno studio pi diffuso ed accurato
del nuovo Codice di Diritto Canonico, che coinvolga non solo i centri acca
demici e gli operatori del diritto, ma diventi impegno concreto di ogni co
munit ecclesiale, perch avverta l'esigenza di una verifica, a dieci anni
dalla promulgazione del Codice che traduce in esperienza di vita le indica
zioni del Concilio.
Le comunit s'interroghino anzitutto sull'applicazione e l'osservanza
delle norme che il Codex ha sancite per l'attuazione delle decisioni e diret
tive del Concilio Ecumenico Vaticano I I . E vedano ed esaminino inoltre se
l'incidenza del nuovo Codice nella loro vita e nella missione che svolgono
nella Chiesa corrisponda allo sviluppo ed agli intenti dello stesso Concilio.
5. Il vostro Simposio avr cos contribuito ad accrescere la stima e la
fiducia nel Codice, quale strumento che ben corrisponde alla n a t u r a della
Chiesa. Anzi come dicevo dieci anni or sono in un certo senso, que
sto nuovo Codice potrebbe intendersi come un grande sforzo di tradurre in
linguaggio canonistico... la ecclesiologia conciliare .
4

In esso, infatti, si riflettono ed assumono struttura e forma giuridica i


chiari insegnamenti conciliari sulla Chiesa, quale popolo di Dio che vive ed
opera nella comunione organica di t u t t i i suoi membri sotto la tutela e la
guida dell'autorit gerarchica, che perpetua nella comunit ecclesiale il ser
vizio del Buon Pastore per la salvezza integrale del gregge. Queste verit,
per la fonte da cui promanano, per i contenuti cristologici ed ecclesiologici
che le qualificano e per le finalit salvifiche che comportano, emergono
oggi anche dalla normativa e sistematica del nuovo Codice, al quale deve
perci riconoscersi di aver svolto un servizio proficuo alla comunit eccle
siale. Voi avete messo in luce l'esigenza, anzi la necessit, di una commu
nio disciplinae che sostenga la vita e la missione della Chiesa, sottolinean
do quanto sia essenziale alla struttura carismatica quella istituzionale, in
modo da operare congiuntamente al conseguimento di quella salus in cui
3

Allocutio, 25 Oct. 1990, 8: AAS 83 (1991) 490.


Cf. Const. Apost. Sacrae disciplinae leges, 25 Ian. 1983: AAS 75 (1983) Pars II, XI.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

247

trovano ragion d'essere t u t t e le realt, sia teologiche e liturgiche sia pasto


rali e giuridiche della Chiesa. Nella vita della Chiesa dichiarava il mio
predecessore Paolo VI di f.m. vediamo che la funzione del diritto non
rimane estranea al mysterium salutis; ...ma entra nella dinamica del dise
gno salvifico; ...cos entra a far parte del mistero della salvezza il patrimo
nio delle realt giuridiche, alla giustizia e alla persona umana inscindibil
mente legate .
5

6. Il Diritto Canonico si rivela cos connesso con l'essenza stessa della


Chiesa; fa corpo con essa per il retto esercizio del munus pastorale nella
triplice accezione di munus docendi, sanctificandi, regendi. Nella Chiesa di
Cristo ci ha ripetuto il Concilio accanto all'aspetto spirituale ed eter
no, c' quello visibile ed esterno. La chiara affermazione del 1 del canone
375, in base al quale i Vescovi pastores constituuntur, ut sint ipsi doctri
nae magistri, sacri cultus sacerdotes et gubernationis ministri , vista
alla luce di t u t t a la tradizione canonista e in quella del magistero del Vati
cano I I , mentre ci ribadisce l'intrinseca pastoralit del diritto canonico, sta
insieme a dirci che non sono pastorali soltanto i munera docendi e sanctifi
candi, ma con essi e non meno di essi ugualmente pastorale il munus re
gendi, che il Concilio pi volentieri chiama pascendi, ricollegandolo al testo
giovanneo che riporta il conferimento del primato di Pietro.
6

L'ossequio all'ordinamento canonico, espresso nella osservanza delle sue


norme, contribuisce alla crescita della comunione ecclesiale. Questa rag
giunge infatti la sua pienezza quando i battezzati sono congiunti con
Cristo mediante i vincoli della professione di fede, dei sacramenti e del
governo ecclesiastico . Quest'ultimo, infatti, mediante il corpo delle leggi
canoniche, regola la vita e la missione della Chiesa, i doveri e i diritti dei
suoi membri e quanto necessario ed utile alla sua compagine visibile.
Nasce da qui l'esigenza, t r a d o t t a dal Codice in obbligo, che t u t t i conser
vino sempre, anche nel loro modo di agire, la comunione con la Chiesa ;
e l'azione apostolica sia condotta sempre nella comunione con la
Chiesa.
8

10

7. In tal modo concepito, strutturato, interpretato ed applicato, il Di


ritto canonico, oltre a giovare alla
5

10

Chiesa nell'adempimento

Cf. Allocutio, 25 Maii 1968: AAS 60 (1968) 338.


Cf. Lumen gentium, 20c.
Cf. Gv 21, 17; Lumen gentium, 18; can. 331.
Lumen gentium, 14b; can. 205.
Can. 209 1.
Cf. can. 675 3.

della sua

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

248

missione, acquista una dimensione di esemplarit per le societ civili, spin


gendole a considerare il potere ed i loro ordinamenti come un servizio alla
comunit, nel supremo interesse della persona umana. Come al centro del
l'ordinamento canonico c' l'uomo redento da Cristo e divenuto con il bat
tesimo persona nella Chiesa con i doveri e i diritti che ai cristiani, tenuta
presente la loro condizione, sono propri , cos le societ civili sono invitate
dall'esempio della Chiesa a porre la persona umana al centro dei loro ordi
namenti, mai sottraendosi ai postulati del diritto naturale, per non cadere
nei pericoli dell'arbitrio o di false ideologie. I postulati del diritto naturale
sono infatti validi in ogni luogo e per ogni popolo, oggi e sempre, perch
dettati dalla recta ratio, nella quale, come spiega S. Tommaso, sta l'essen
za del diritto naturale: omnis lex humanitus posita intantum habet de
ratione legis, inquantum a lege naturae derivatur . L'aveva gi compre
so il pensiero classico, che Cicerone cos esprimeva: E s t quidem vera lx
recta ratio, naturae congruens, diffusa in omnibus, constans, sempiterna,
quae vocet ad officium iubendo, vetando a fraude deterreat, quae tamen
neque probos frustra iubet a u t vetat, nec improbos iubendo aut vetando
movet .
n

12

13

Nel rinnovato sforzo della Chiesa per una nuova Evangelizzazione, in


vista del terzo Millennio cristiano, il Diritto Canonico, come ordinamento
specifico ed indispensabile della compagine ecclesiale, non mancher di
contribuire efficacemente alla vita e alla missione della Chiesa nel mondo,
se t u t t e le componenti ecclesiali sapranno saggiamente interpretarlo e fe
delmente applicarlo. Lo conceda il Signore Ges, il quale ha voluto la Chie
sa come nuovo Israele, in cammino nel secolo presente verso la citt futura
e permanente, sotto la guida dei pastori, che Egli stesso ha posto a reggere
il suo popolo, munendoli dei mezzi adatti per tale compito.
14

Accompagno questo auspicio con una speciale Benedizione, che imparto


a voi qui presenti ed a quanti, nei vari campi connessi col Diritto Canoni
co, recano il proprio contributo all'adempimento della missione della Chiesa nel mondo.

11

12

13

14

Can. 96.
Summa Theol, I - I I , q. 95, a. 2.
De Re Publica, 3, 33: L A C T . Inst.,
Cf. Lumen gentium, 9.

VI,

8, 6-9.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

249

IV
Ad quosdam episcopos Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis limina Apostolorum visitantes.*
Dear Brothers in Christ,
1. In the love of the Risen Lord I welcome you, the United States
Bishops from Michigan and Ohio, on the occasion of your ad Limina visit.
My prayer for you in thse days of the Church's Easter joy is t h a t your
lives and ministry will testify with ever increasing power t h a t "Christ has
been raised from the dead". In this way you will be authentic witnesses and
teachers of the faith, and so effectively fulfll the mission entrusted to you
as members of the Episcopal College. God's people need, now and always,
to be able to count on the clear witness of the faith of the Church's
Bishops: "Since in Jesus, the Son of God, we have the supreme high priest
who has gone through to the highest heaven we must never let go of the
faith we have professed".
1

Gathered here near the tomb of Peter, whom the Lord, after the Rs
urrection, confirmed in the role of strengthening his brothers, we are
joined in a communion t h a t is both fraternal and hierarchical. This union
in Christ reaches out to embrace the clergy, religious and laity of your
local Churches. With you I praise the Holy Spirit for the giffcs and ser
vices he inspires in them, and for his power to bind all together in a marvelous unity.
3

2. With trust in the same Spirit we continue our reflections on the


pastoral challenges facing the Church in your country. Building on
what I said last month to the first group of Bishops with rfrence to the
Catechism of the Catholic Church, I wish once more to underline the significance for the Church's life of a better knowledge of the truths of the
Creed, the expression of the Church's faith, the guarantee of her doctrinal
apostolicity and unity. It is not possible to think of the Church without
her Creed, without the truths which must be professed by those who wish
to remain within the bounds of her visible communion.
Consequently, within the communion of the one Church of Christ, each
particular Church must stand steadfast in authentic Catholic doctrine,
most especially through the teaching of the Bishop.
* Die 24 m. Aprilis a. 1993.
1 Cor 15:20.
Heb 4:14.
Cf. Jn 21:15-19.
Cf. 1 Cor 12:4ff.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

250

The Church's growth and vitality, her capacity to sanctify and transform, her service to the human family and her missionary expansion, all
dpend on guarding the t r u t h entrusted to her. The Second Vatican Coun
cil reminds Bishops t h a t one of their chief duties is to "expound the mys
tery of Christ in its entirety... to point out the divinely revealed way to
give glory to God...". The revitalization and true renewal to which the
Council called Bishops, priests and deacons in the ministry of the word,
both as proclamation and as catechesis, involves not only an adaptation
to the needs of the times but alsoas the Council explicitly indicates
t h a t ail should guard the doctrine, teaching the faithful to dfend and
spread it.
5

3. This is an important point, for among the way s in which the grce
of Christ reaches us, singly and together in the Mystical Body, the word of
proclamation has special signifcance. A false or superficial preaching will
not serve to actualize the mystery. It will not lead to faith, grace and
sacrament. It will not foster the realization in time of the salvation gained
"through the offering of the body of Jesus Christ once for all". I urge you
to consider carefully the essential values at stake. The time is ripe for concentrating your planned, sustained and prayerful pastoral efforts on reappropriating and deepening the full riches of the Catholic tradition. This
monumental endeavor, an essential p a r t of the "new evangelizaron", will be
successful only if it is accompanied by a new fervor, only if it embodies a
style of pastoral life which in all things conforms to the pattern of the
Good Shepherd. If the "new evangelization" is to bear fruit t h a t will last,
it is first necessary to assess soberly the prsent situation. Only then can
we ensure a proper response to what the Holy Spirit is saying to the
Churches t o d a y .
8

10

11

4. F r o m recent publications of your Conference and from our conversa


tions during this ad Limina visit, it is clear t h a t many of you perceive a
strenghening of catechetics as one of the most significant tasks facing
the Church in the United States. In some places young people have not
received adequate instruction in the basic t r u t h s of the faith. Parents are
5

10

11

Cf. 1 Tim 6:20.


Christus Dominus, 12.
Cf. ibid., 13.
Heb 10:10.
Cf. Pastores dabo vobis, 18.
Cf. Jn 15:16.
Cf. Rev 3:22.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

251

often ill-equipped to fulfill their role as primary educators in the faith.


Even well-educated adults sometimes lack the ability to formulate their
faith in relation to the many questions raised by the wide diversity of outlooks prsent in society. Pastors may be inclined to delegate too much of
their teaching responsibility. Professional catechetical organizations and
centers of training for catechists sometimes fail to recognize the ineffectiveness of those programs and publications which do not give enough im
portance to the content of the faith. Certain methods have been adopted,
in which the fides quae creditur is too much neglected. I appeal to each
one of you personally, and to the body of Bishops as a whole, to face this
challenge. The Catechism of the Catholic Church will be a most valuable in
strument, an indispensable point of departure for helping you and the
faithful to meet contemporary challenges with the inexhaustible riches of
the Gospel.
12

You also recognize t h a t maintaining the ecclesial character of major


institutions,primarily the vast educational, health care and social service
facilities of which American Catholics are justly proudprsents the
Church in the United States with ever increasing challenges. Changes in
the cultural climate of the nation call for such institutions to be more
active in fostering their Catholic identity, and thereby fulfill their responsibilities to the Church and to society. If the mission and policies within
such institutions have too uncritically followed secular models, you, the
Bishops, must call them to embrace anew the perennial freshness of the
Gospel.
13

5. Previous gnrations of United States Catholics made great sacrifices


to build a system of parochial schools which has been immeasurably successful in transmitting the faith and in offering an excellent educational
exprience. This has been made possible by the boundless dedication of so
many Religious and lay persons, and I avail myself of this occasion to
t h a n k all those who give so generously of themselves in this task and
mission. These schools, based on an educational philosophy in which faith,
culture and life are brought into harmony, are integral to the Church's
evangelizing and catechizing mission. Likewise, they have an enormous
social value, inculcating as they do sound ethical and moral principies, the
14

Cf. 1993 Holy Thursday Letter to Priests, 2.


Cf. Meeting with Leadership of Catholic Higher Education, New Orleans, September 12,
1987, 3
Cf. C O N G R G A T I O N F O R C A T H O L I C E D U C A T I O N , The Religious Dimension of Education in a
Catholic School, 34.
12

13

14

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

252

primacy of the person, and universal and effective solidarity with those in
need. Your efforts, despite fnancial hardship and population shifts, to pre
serve Catholic schools in urban areas and to serve minorities and newly
arrived immigrants, demnstrate the firm commitment of Diocses and
religious communities to multicultural solidarity as a requirement of evangelical love. Your pastoral leadership is now required in order to reconfirm
the Catholic community in the "deep conviction t h a t Catholic schools must
exist for the good of the Church".
15

6. I would also repeat what I said in New Orleans to the leadership of


Catholic higher ducation: "the greatest challenge is, and will remain, t h a t
of preserving and strengthening the Catholic character of your collges and
universitiesthat institutional commitment to the word of God as proclaimed by the Catholic Church". The Catholic acadmie community as
such and not just individuis within it, is called to embrace this vision,
without false dichotomies between the roles of reason and rvlation,
between acadmie freedom and the demands of Catholic identity. The
claim to be Catholic involves a relationship to the Church's teaching in
all aspects of the life of such an institution: in the ethical and moral impli
cations of its scholarship, the witness of intellectual integrity and principled conduet of its professors and teachers, and the models of goodness,
discipline and knowledge offered to student s.
16

In some instances, the local Bishop can strengthen the Catholic iden
tity of a College or University through his juridically recognized role in
the institutione internal governance. In other cases the Bishops must car
ry out this grave responsibility indirectly, through the Religious and lay
people involved. In every case, Catholic institutions must recognize the
Bishop's role as the chief teacher of the faith in the Diocse. As I pointed
out during my last Pastoral Visit to the United States, the Bishops must
not be seen "as external agents b u t as participants in the life of the Cath
olic University". As Pastors of the whole of God's people entrusted to you,
you rightly support, encourage and, when necessary, offer fraternal correction to those engaged in the noble cause of Catholic higher ducation.
17

7. Finally I wish to say a brief word about the health and social ser
vices in your pastoral charge. Testifying to the inalienable dignity of the
U. S. Bishops, In Support of Catholic Elementary and Secondary Schools, 14 November
1990, 1.
Loc. cit., September 12, 1987, 9.
Cf. ibid., 4.
15

16

17

Acta Ioannis Pauli Pp. II

253

human person and sharing with compassion the sufferings of the sick and
the elderly, those engaged in thse services bear striking witness to the
love of the "Good Samaritan". To maintain, b u t even more, to make such
institutions flourish, precisely as Catholic, is a task requiring dtermina
tion and courage. Within the Church and in society at large further explanation and ducation concerning their Catholic identity and their specific
contribution to the common good are needed. Christians engaged in medi
cal research, health care and social services need your firm support in
resisting pressures to tolrate or engage in immoral practices which com
promise the trae dignity of the human person. Furthermore, Bishops
should encourage all those dedicated to alleviating human suffering to
see their activity as an eminent form of Christian love. The evangelical
inspiration of their service must not be obscured or undermined by the
increasing "industrialization" of health care.
18

8. Dear Brother Bishops, your ministry embraces in a special way the


rising generation of United States Catholics, the young people of your Dio
cses, who have a right to expect t h a t you, and their families, schools and
parishes, will pass on to them the treasure of a full and authentic faith. I
am looking forward to seeing many of them at the World Meeting of
Youth at Denver in August. The spiritual prparation leading up to t h a t
event will have important consquences for the realization of the goal
which we ali seek: t h a t Christ, "the way and the t r u t h and the life", be
proclaimed to the world of youth. It is Jesus Christ, and none other, who
answers the deepest aspirations of young people in their demand for a
world of truth, justice and peace. I encourage you to continue being
enthusiastic supporters of the meeting in Denver.
There are so many serious pastoral tasks before you as the next Chris
tian Millennium approaches. The Church in the United States is experiencing a period of particular challenge. Her institutions are being called upon
to embody ever more completely the Savior's liberating t r u t h . American
Catholics face the challenge of being renewed in their "obdience of faith" to
Christ and to his Church. In my prayers I commend you and the priests,
Religious and laity of your Diocses to Mary, Mother of the Redeemer.
19

20

May the Risen Lord himself support your determined efforts to remain
ever faithful to the mission and ministry entrusted to you when you received the fullness of the priesthood. With my Apostolic Blessing.
18

19

20

Cf. Salvifici Doloris, 29.


Cf. Jn 8:32.
Cf. Rom 1:5, 16:26.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

254

V
Scodrae, occasione oblata consecrationis quattuor episcoporum habita.*
Signor Presidente della Repubblica,
Signori Cardinali,
Cari Fratelli Vescovi,
Cari Fratelli Sacerdoti,
Vllezr e motral Qofe lvduar Jezu Krishti!
(Fratelli e sorelle! Sia lodato Ges Cristo!)
1. Non bisognava che il Cristo sopportasse queste sofferenze per en
trare nella sua gloria? 1

Carissimi fratelli e sorelle, figlie e figli della Nazione albanese: Questo


il giorno fatto dal Signore ! Davvero, il Signore ha fatto questo gior
no per la vostra terra, per il vostro popolo, passato attraverso una partico
lare esperienza di morte, che d u r a t a molti anni e ha provocato numerose
vittime. La storia dell'Albania risplende anche attraverso i nomi dei marti
ri che hanno partecipato in modo peculiare alla croce e alla risurrezione di
Cristo.
2

Come i due discepoli, di cui parla il brano evangelico appena proclama


to, ci troviamo anche noi oggi sulla strada di Emmaus. Siamo in cammino
insieme con quei due discepoli che ricevettero il dono dell'incontro miraco
loso col Cristo risorto.
Questo il giorno fatto dal Signore . Giorno di gioia, che il Vescovo
di Roma venuto a celebrare insieme con voi; il Vescovo di Roma, che per
lunghi anni ha circondato con la propria preghiera, unita a quella di t u t t a
la Chiesa, la tomba nella quale qui, in questa terra, era stato deposto Ges
e il suo corpo mistico che la Chiesa. E Cristo che ha sofferto nei suoi
Confessori: nei Vescovi e nei Sacerdoti, nei Religiosi e nelle persone consa
crate, nonch in t u t t i coloro che nella vostra terra sono passati attraverso
la sconvolgente esperienza di morte, che ha dolorosamente segnato la sto
ria recente.
2. Ma non era possibile, come afferma lo stesso Pietro nella prima let
tura dell'odierna celebrazione, che la morte lo tenesse in suo potere...,
* Die 25 m. Aprilis a. 1993.
Le 24, 26.
Sai 118, 24.
At 2, 24.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

255

cio che tenesse in suo potere Cristo e coloro che hanno creduto a Lui. Pie
tro completa l'annuncio pasquale su Ges dicendo che Dio lo ha risuscita
to, sciogliendolo dalle angosce della morte, perch non era possibile che
questa lo tenesse in suo potere .
4

Pietro annuncia questa verit a Gerusalemme nel giorno della Penteco


ste, giorno della nascita della Chiesa.
Oggi il Successore di Pietro ripete queste parole dinanzi a voi, qui riu
niti! Dinanzi all'Albania e all'Europa, alla Chiesa universale e al mondo in
tero. La vostra esperienza di morte e di risurrezione appartiene a t u t t a la
Chiesa ed a t u t t o il mondo.
Ogni uomo deve riflettere ancora una volta su t u t t o ci che riguarda
Ges Nazareno , condannato a morte e crocefisso quasi duemila anni fa.
Deve anche riflettere su ci che successo a voi in questi anni, anzi nei re
centi decenni del ventesimo secolo. Non bisogna dimenticare quel che
stato! Guardare avanti per costruire un futuro libero e a dimensione del
l'uomo giusto; occorre per tener conto dell'esperienza trascorsa, per evi
tare di ripetere gli stessi errori d'un periodo tanto miserando. Quel che
avvenuto in Albania qualcosa di mai registrato nel corso della storia. Ve
ramente, Misericordiae Domini quia non sumus consumpti . L'Albania
sprofondata in un abisso dal quale un vero miracolo che sia p o t u t a uscire
senza spargimento di sangue. Ma quando t u t t o sembrava perduto, proprio
allora sopraggiunta la liberazione.
5

3. Haec est dies... . Oggi la Chiesa rivive nei suoi membri il mistero
della Pasqua del Signore. Essa si trova sulla via di Emmaus, ed incontra
lo stesso Cristo il quale, pur non riconosciuto in un primo momento, spiega
poi ai discepoli il significato profondo del mistero della sua passione, morte
e risurrezione: Cominciando da Mose e da t u t t i i profeti narra l'evan
gelista spieg loro in t u t t e le Scritture ci che si riferiva a lui . che,
cio, Egli doveva soffrire e morire per giungere cos alla gloria della risur
rezione.
7

La Chiesa ritorna a questa catechesi primitiva, a questa catechesi pa


squale trasmessa dagli Apostoli, affinch l'evento di Emmaus possa rinno
varsi pure oggi in mezzo a voi in t u t t a la sua pienezza. La Chiesa vi ritor
na dopo gli anni delle brutali interdizioni e delle severe condanne, affinch

At 2, 24.
Lc 24, 19.
Lam 3, 22.
Lc 24, 27.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

256

rinfrancati dalla Parola di Dio voi possiate sperimentare in piena


libert quanto hanno vissuto i discepoli di Emmaus: Prese il pane, disse
la benedizione, lo spezz e lo diede loro. Ed ecco si aprirono loro gli occhi e
10 riconobbero .
Lo riconobbero nel sacramento dell'Eucaristia. Lo riconobbero con il
cuore. Non ci ardeva forse il cuore nel petto mentre conversava con noi
lungo il cammino, quando ci spiegava le Scritture? .
Ecco, l'Eucaristia torna nella vostra terra. Torna la Chiesa, uscendo
dalle catacombe, come ai tempi dell'antico impero romano, e, piena di
gioia per la libert riacquistata, annuncia: Il Signore risorto... Davvero
8

11 Signore risorto... Christos woskres .


4. Rivolgo ora il mio affettuoso pensiero a voi, venerabili e cari fratelli,
che state per ricevere l'Ordinazione episcopale. Il conferimento di questo
Sacramento, che vi unir in modo particolare a Cristo-Buon Pastore, desta
in t u t t i noi grande commozione. E un momento davvero commovente, per
ch ci fa naturalmente pensare a quanti vi hanno preceduto nel ministero
pastorale, a t u t t i quei Vescovi e sacerdoti martiri, che qui, in Albania,
hanno dato la vita per Cristo e per la Chiesa.
E dunque un momento molto commovente, che ci tocca nel profondo
anche perch, con la vostra Ordinazione episcopale, la Chiesa albanese co
mincia di nuovo a vivere in pienezza; ad esprimere la vita che le propria,
nella quale si manifesta in ogni suo aspetto l'eredit apostolica.
E un momento commovente: Se il chicco di grano caduto in terra non
muore, rimane solo; se invece muore produce molto frutto .
Ecco la verit che riassume il mistero della Pasqua e che vi trasmetto
no con la loro testimonianza coloro che prima di voi hanno svolto fedel
mente il ministero di Pastori, in mezzo al vostro popolo.
10

5. Facendo spirituale memoria di ognuno di loro, vi saluto con partico


lare affetto, carissimi Fratelli!
Saluto te, Mons. Frano lilia, Arcivescovo di Scutari, che proprio in
questo giorno ricordi l'anniversario della t u a condanna a morte, pronuncia
ta 25 anni or sono e poi commutata in condanna ai lavori forzati, da te
scontati per ben 20 anni. Saluto il tuo Ausiliare, Mons. Zef Simoni, con
dannato pure lui 1 anno prima di te, il 25 aprile 1967, a 15 anni di prigio
ne. La Provvidenza ha voluto che il 25 aprile fosse anche il giorno della
8

10

Le 24, 30-31.
Ibid. 24, 32,
Gv 12, 24.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

257

vostra Ordinazione episcopale. Saluto poi te, Mons. Rrok K. Mirdita, Arci
vescovo di Durazzo-Tirana, che hai generosamente accettato d'affrontare
le sfide e i disagi di un servizio pastorale esigente e faticoso. E saluto in
fine te, Mons. Robert Ashta, Vescovo di Pulati, al quale va pure la grati
tudine dei fedeli di questa terra per le sofferenze subite nei passati anni
difficili.
Con la vostra Ordinazione, venerati fratelli, la Comunit cattolica ritro
va stabilit e sicurezza nella propria struttura gerarchica e, mediante il vo
stro sostegno e la vostra illuminata guida pastorale, pu guardare con
maggiore serenit e fiducia verso l'avvenire. Essa sar cos pi pronta ad
offrire generosamente il proprio contributo, come del resto non ha mancato
di fare in passato, allo sviluppo spirituale, culturale e sociale della Nazione
albanese.
La vostra Ordinazione ha luogo in questa Cattedrale di Scutari, una fra
le pi maestose chiese dei Balcani, trasformata negli anni scorsi in palaz
zotto dello sport, e riportata ora al suo primitivo splendore e per questo
divenuta come il simbolo della risurrezione della Chiesa in Albania. Questo
dato acquista pertanto un significato singolare: segno gioioso per la Chie
sa della ritrovata libert e del suo rifiorire dopo il doloroso e prolungato
inverno di solitudine e di persecuzione. Avendo preso parte alle sofferenze
e alla morte del Redentore, i credenti d'Albania possono ora condividere il
gaudio spirituale della Pasqua di risurrezione, da cui provengono nuove
opportunit apostoliche e missionarie: ecco l'opera di Dio, ecco il giorno
che ha fatto il Signore! Haec est dies! .
A voi, nuovi Pastori di questo gregge di Cristo, viene oggi affidato il
ministero di custodirlo nella fedelt, di ammaestrarlo nella verit, di gui
darlo alla santit ed alla piena comunione nello Spirito santificatore, per
ch possa esprimere la ricchezza dei suoi carismi e portare frutti abbondan
ti di solidariet e di pace.
6. La fede cristiana, che giunse in questa vostra terra grazie alla predi
cazione di san Paolo e dei suoi discepoli, deve essere ora custodita, appro
fondita e trasmessa alle nuove generazioni da voi, cari fratelli, che grazie
all'Ordinazione episcopale diventerete successori degli Apostoli. Sappiate
avvalervi, in tale importante ed impegnativo servizio apostolico, dell'aiuto
e della fraterna collaborazione dei sacerdoti, vostri primi e pi stretti colla
boratori, dei religiosi, delle persone consacrate e dei laici, alla cui formazio
ne dedicherete il meglio delle vostre energie. Come non esprimere, proprio
in questa circostanza, sincera gratitudine a t u t t e quelle organizzazioni ed
17-A., A, S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

258

istanze ecclesiali che, accogliendo gli appelli a favore della Chiesa albanese,
hanno prontamente offerto il loro contributo per non farle mancare l'indi
spensabile supporto di persone e di mezzi, cos da ridarle vita e speranza?
Cara Chiesa, Comunit cattolica d'Albania, sii fiduciosa e guarda con
ottimismo al tuo avvenire! Come in passato hai saputo rimanere fedele
all'unico Signore Ges Cristo, anche a costo del supremo sacrificio della vita,
e sii pronta ora ad accogliere prontamente il Vangelo della carit divina e a
testimoniarne con coraggio t u t t e le esigenze. D l'esempio di un amore senza
condizioni, di un amore che va al di l delle offese ricevute e che anzi, dimen
ticandole, pronto ad offrire il perdono ai propri persecutori.
Ges sulla croce, pregando per i suoi crocifissori, ha chiesto al Padre di
perdonarli perch non sapevano quello che facevano , e nel Padre
Nostro ha insegnato a noi a completare la richiesta a Dio della remissione
delle colpe personali con la disponibilit a perdonare a nostra volta. Abbia
te sempre presente al vostro spirito gli insegnamenti del Maestro divino
soprattutto in quest'ora di cambiamenti sociali e potrete collaborare a scri
vere pagine di vera e piena riconciliazione nazionale nella storia del vostro
Paese.
n

7. Signore, resta con noi... .

12

Le parole, pronunciate dai due discepoli in cammino verso Emmaus, ri


suonano oggi in questa nostra assemblea con un'intensit t u t t a speciale.
Allora uscirono dal cuore di persone che avevano trascorso tre giorni di
sofferta esperienza della passione di Cristo e della sua morte in croce. Oggi,
le proferite voi, carissimi figli e figlie dell'Albania, di questa Patria tanto
dolorosamente provata. Le pronunciate dopo decenni di autentico martirio
per la Chiesa di Cristo, di una morte decretata dalle leggi e messa in prati
ca da t u t t o il sistema sociale ateo imposto da uno Stato totalitario.
Resta con noi perch si fa sera e il giorno volge al declino... .
Resta, Signore, ora che finita la notte questa notte storica dell'Al
bania ed di nuovo iniziato il giorno.
13

Resta con noi, Signore! Offriamo a Te questo giorno! Haec dies!


Vlezr e motra! Me t vrtet, kjo sht dita e falur prej Zotit: t ngazllohemi dhe t gzohemi n t! Amen.
(Fratelli e Sorelle! In verit, questo il giorno fatto dal Signore: esul
tiamo e gioiamo in esso! Amen.)

11

12

13

Cf. Lc 23, 34.


Ibid. 24, 29.
Ibid.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

259

VI
Tiranae, ad plebem universam congregatam una cum civilibus Albaniae auctoritatibus habita.*
Signor

Presidente,

Gentili Autorit civili, militari e religiose,


Vllezr e motra shqiptar! (Fratelli e sorelle albanesi!).
1. Ju prshndes przemrsisht! (Vi saluto cordialmente!).
Dopo una intensa giornata di celebrazioni ed incontri, che mi hanno
dato modo di toccare con mano non solo la fede vibrante della Comunit
cattolica, ma anche la calda ospitalit del popolo albanese, giunto il mo
mento del congedo ed con viva commozione che mi accingo a lasciarvi.
Nell'amicizia che mi avete dimostrato ho avvertito il palpito di persone
capaci di profondi sentimenti; nella vostra aperta franchezza ho visto il
coraggio di una giovane democrazia decisamente incamminata sui sen
tieri della libert, dopo lunghi ed oscuri anni di dittatura e di soffocante
ateismo.
Grazie per la vostra accoglienza! Torno a Roma col vivo ricordo della
vostra terra impresso nella mente e nel cuore. Grazie! Mille grazie! Sono
venuto t r a voi per adempiere la mia missione di Successore di Pietro nel
servizio alla Chiesa universale, per testimoniare ai credenti, cos a lungo
provati, la solidariet di t u t t i i loro fratelli di fede sparsi nel mondo. Sono
venuto t r a voi per esprimere la mia stima fraterna anche alle diverse Co
munit religiose, che qui da secoli convivono: la Comunit cristiana dell'or
todossia e la Comunit musulmana, alle quali invio un cordiale saluto.
Sono venuto per manifestare ad ogni albanese ammirazione e sostegno
in questa delicata fase di trapasso storico e di auspicato rinnovamento
sociale e spirituale.
2. Carissimi Albanesi, fratelli e sorelle! Quante volte nel passato avete
dovuto difendere con forza la vostra identit! In tale impegno, come que
sta piazza ci ricorda, si distinse un'eminente figura di cristiano, Gjergj
Kastriota Sknderbeu, stimato dai Pontefici Romani, e sempre vivo nel
ricordo del popolo albanese.
Voi avete sofferto per la vostra Nazione. Avete dunque ragione di
amarla con passione. Quella del vostro popolo stata una vera sconvolgen
te tragedia sotto i rigori dell'oppressione comunista.
* Die 25 m. Aprilis a. 1993.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

260

Terribile era, in effetti, l'immagine della vita u m a n a nei regimi totalita


ri come quello che voi avete conosciuto, nel quale si privava l'uomo di uno
dei suoi diritti pi fondamentali: la libert del proprio giudizio e della pro
pria azione; la libert di coscienza. Privazione, questa, che non di rado ha
assunto carattere di indicibile brutalit. Non sono forse state chiuse le
chiese di ogni confessione e persino condannati a morte i sacerdoti che osa
vano amministrare i sacramenti? Non sono forse stati perseguitati i creden
ti, imprigionati, osteggiati in ogni modo?
Nella vostra terra, flagellata pi che altrove dalla persecuzione, facile
allora riconoscere i segni delle antiche catacombe cristiane e dei circhi, nei
quali i testimoni di Cristo venivano gettati per essere sbranati dalle fiere.
Si t r a t t a t o di una dura lotta contro la religione, in linea con un intocca
bile dogma del programma sociale e politico propugnato dall'ideologia co
munista. Sembrava quasi che il mezzo pi necessario per realizzare l'auspi
cato e sbandierato paradiso sulla terra fosse quello di privare l'uomo
della forza che egli attinge da Cristo, forza decisamente condannata come
debolezza indegna della persona. In realt, pi che indegna, era piuttosto
scomoda, come i fatti hanno poi dimostrato: l'individuo umano, infatti,
forte dell'energia che gli proviene dalla fede, non permette facilmente di
essere spinto nell'anonimato collettivo.
1

Quanto avvenuto in Albania, carissimi fratelli e sorelle, mai era stato


registrato nella storia. vero, anche durante l'impero romano si sono avu
te persecuzioni brutali nei confronti dei cristiani: si trattava, per, di uno
Stato che, in nome della religione quella pagana combatteva gli ade
renti al Vangelo di Cristo. Qui, invece, lo Stato ha cercato di annientare
qualsiasi espressione religiosa in nome di un ateismo radicale, assurto a
sistema universale e totalizzante. T u t t o ci succedeva senza che nessuno
potesse intervenire a difesa della dignit di uomini privati di t u t t o , spo
gliati persino della loro stessa umanit , della loro libert. Il vostro
dramma, pertanto, carissimi Albanesi, interessa, deve interessare, l'intero
Continente europeo ed necessario che l'Europa non dimentichi. Questa,
infatti, sembra essere oggi la tendenza: voltare rapidamente pagina, scor
dando quel che stato, per guardare avanti. Atteggiamento, sotto un certo
aspetto, giusto e persino necessario, ma a p a t t o che si conservi sempre
Viva la memoria dell'esperienza m a t u r a t a in precedenza. questa, infatti,
la condizione necessaria per non incorrere negli stessi lacrimevoli errori, ed
il presupposto di un autentico processo di riconciliazione.
1

Cf. 2 Cor 12, 9.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

261

3. Voi oggi avete riacquistato la libert in maniera praticamente in


cruenta. Siete risaliti quasi miracolosamente da un baratro di tirannia e di
morte. Quando pareva ormai spegnersi ogni ragionevole motivo di fiducia,
spuntata l'alba della liberazione. E rinata la vita. E riemerso il coraggio
di esistere, si accesa nuovamente la luce della speranza. Ma la libert re
ligiosa, di cui oggi finalmente voi godete, non solo un prezioso dono del
Signore per quanti hanno la grazia della fede: un dono per t u t t i , perch
garanzia basilare d'ogni altra espressione di libert. Essa tocca l'uomo nel
l'intimo, in quel sacrario inviolabile che la coscienza, dove l'essere umano
si incontra col Creatore ed acquista piena consapevolezza della propria di
gnit. Da tale libert, quando essa correttamente usata, non v' da te
mere alcun disordine sociale. La fede sincera, infatti, non divide gli uomini,
ma li unisce, pur nelle loro differenziazioni. Niente come la fede ci ricorda
che, se abbiamo un unico Creatore, siamo anche t u t t i fratelli! La libert
religiosa cos un baluardo contro i totalitarismi e un contributo decisivo
all'umana fraternit. La vera libert religiosa rifugge dalle tentazioni del
l'intolleranza e del settarismo, e promuove atteggiamenti di rispettoso e
costruttivo dialogo.
Il popolo albanese mi piace poterlo ricordare in questo momento
esemplare sotto tale punto di vista. Le tre grandi Comunit religiose
intrattengono rapporti di reciproca stima e di cordiale collaborazione. Per
severate in tale atteggiamento, carissimi fratelli e sorelle! Vi renderete
benemeriti della solidariet e della pace nella vostra Patria e nell'intera e
tormentata regione dei Balcani. Potrete costruire una m a t u r a e solida uni
t nazionale.
4. Tuttavia il senso della Patria, che sentite forte in questo momento,
non degeneri mai in quel nazionalismo intollerante ed aggressivo che anco
ra oggi miete vittime e rinfocola odi feroci in diverse parti del mondo, an
che non lontano da qui. Cresca invece sempre di pi l'armonia nella vostra
convivenza. Occorre imparare l'arte del dialogo e dell'ascolto, anche quan
do questo comporta fatica. E il prezzo della libert, il segreto dell'autenti
co progresso morale e civile.
Albania, sii all'altezza di questa grande sfida storica! Il cammino che ti
attende t u t t ' a l t r o che facile. Ci sono ferite non ancora rimarginate. Il
passato serva di ammaestramento, ma non induca ad astiose rivalse. Ora
tempo di guardare con fiducia verso l'avvenire. Immane, certo, il compi
to che ti attende ed al quale hai posto gi mano con lodevole solerzia. Allo
sforzo della ricostruzione economica, assolutamente necessario perch a

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

262

t u t t i venga garantito il lavoro e l'essenziale per vivere con dignit, si uni


sce la preoccupazione di consolidare la t u a giovane democrazia. Ci non
pu avvenire se non nel pieno riconoscimento di alcuni valori fondamenta
li, a partire dalla dignit intangibile della persona e della vita umana.
Una democrazia senza valori ho scritto nell'Enciclica Centesimus an
nus si converte facilmente in un totalitarismo aperto oppure subdolo,
come la storia dimostra .
2

5. La costruzione di una societ democratica non mai compiuta una


volta per t u t t e : essa richiede una quotidiana vigilanza ed u n ' a t t e n t a colla
borazione da parte di tutti. A nessuno lecito starsene a guardare.
A questa rinnovata giovinezza dell'Albania la Chiesa non far mancare
il suo contributo. Essa certo non dimentica che la sua missione essenzial
mente religiosa, e dunque si guarder bene dall'interferire in questioni di
ordine strettamente politico. Ma proprio in forza del Vangelo, di cui sta
ta costituita da Cristo messaggera nel mondo, cercher di offrire il suo
apporto sia con la presenza operosa delle sue istituzioni, sia soprattutto
con la sua testimonianza a favore di un vero umanesimo, che ponga la per
sona umana, vista alla luce di Dio e colta in t u t t e le sue dimensioni, al
centro di ogni progetto economico, sociale e politico.
L'uomo e Dio non stanno in alternativa, non sono concorrenti. Al con
trario, l'uomo ha una dignit altissima, proprio in quanto creatura fatta a
immagine di Dio. U riconoscere alla persona umana questo valore e questa
centralit far s che nell'economia sia trovato il giusto equilibrio t r a le
ragioni dell'efficienza e quelle preminenti della solidariet, e render l'im
pegno politico una ricerca responsabile del bene comune, da perseguire
sempre nel rispetto di t u t t e le esigenze etiche e morali.
6. Popolo di Albania, avanza con coraggio sul sentiero della libert e
della solidariet. una strada, questa, irta di difficolt, ma anche semina
ta di speranza. Ti accompagni la forza dei tuoi martiri, vigili testimoni del
la libert nei lunghi anni dell'oppressivo regime totalitario. Illuminino i
tuoi passi l'amore per la famiglia, lo spirito di fratellanza, l'accoglienza
verso lo.straniero e le virt tipiche delle tue genti, che costituiscono il
patrimonio prezioso della secolare tradizione albanese.
Alimenti il tuo coraggio la fede dei credenti nell'unico Dio, i quali insie
me ad ogni uomo di buona volont si consacrano al servizio della giustizia
e della pace. Come non ricordare, in proposito, questa eletta figlia del

N. 46.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

263

popolo albanese, Suor Teresa di Calcutta, madre di tanti poveri t r a i pi


poveri del mondo? Col calore della fede, questa piccola grande donna reca
dentro di s lo slancio generoso e indomito del cuore albanese.
Albania! Guarda al tuo futuro e non temere, giacch grandi sono le tue
risorse di umanit! Sappile investire a piene mani per il bene di t u t t i . Non
sarai lasciata sola nella difficile opera della tua ricostruzione materiale e
spirituale.
A nome tuo vorrei qui chiedere alla Comunit internazionale di rivolge
re la sua attenzione fattiva alle esigenze del tuo sviluppo integrale. Solo
cos si potr costruire la pace in questa regione dei Balcani, insanguinata
da ignobili ed assurdi conflitti fratricidi.
7. giunto il momento del congedo: saluto con animo commosso e gra
to voi qui presenti. Saluto in particolare il Presidente della Repubblica,
che mi ha riservato una calda accoglienza e gli sono riconoscente per le
parole cordiali che mi ha rivolto.
Saluto le Autorit civili e militari. Saluto i rappresentanti delle varie
Confessioni religiose. Saluto i miei fratelli nell'episcopato e specialmente
quelli che ho avuto la gioia di ordinare stamattina. Saluto Mons. Joakim
Herbut con i fedeli provenienti da Skopje-Prizren. Saluto i presbiteri, i
religiosi e le religiose. Saluto i militari del Contingente Pellicano, che da
tanti mesi si prodigano con ammirevole dedizione nel servizio umanitario
alle popolazioni bisognose. Saluto t u t t i gli Albanesi dispersi nelle regioni
limitrofe e nel mondo intero. Su ciascuno di voi imploro la protezione del
Signore e della Vergine Santa qui in Albania invocata col titolo di Madon
na del Buon Consiglio.
Vllezr e motra shqiptarfort t dashur! Zoti e ruajt atdheun tuaj. Zoti e
mbrojt popullin shqiptar n mbar boten. N emr t Zotit ju prqafoj dhe
ju bekoj t gjithve. Mirupafshim. Ju uroj me gjith zemr: gjith t mirt!
(Carissimi fratelli e sorelle albanesi! Iddio protegga la vostra Patria.
Iddio protegga il popolo albanese in t u t t o il mondo. In nome di Dio vi
abbraccio t u t t i e vi benedico. Arrivederci. Di cuore vi auguro ogni bene).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

264

NUNTIUS GRATULATORIUS
EM.MO P.D. EUGENIO S.R.E. PRESBYTERO CARDINALI DE ARAJO SALES ARCHIE
PISCOPO SANCTI SEBASTIANI FLUMINIS IANUARII.

Fructuosissimum illud ac multiplex t u u m sacerdotium, Venerabilis Fra


ter Noster, quod tot iam annos t o t in ecclesialibus Brasiliae locis exercuisti
secundum episcopalem etiam ipsius plenitudinem, attinget novam mox honorificam metam novumque tibimet decorem inter praestantes Ecclesiae
Patres adiunget. Quinquagesimus enim annus feliciter fausteque vicesimo
primo mensis Novembris die exibit, ex quo tempore filius dilecti populi
tunc Natalensis divinitus tu vocatus ordinem presbyteratus suscepisti,
atque clarum omnino iniisti ibidem ministerii curriculum, quod nemo sane
nescit quantum utilitatis spiritalis et quantum firmitatis toti Ecclesiae
Brasilianae passim hos quinquaginta continuos annos adtulerit.
Te probe novimus, Venerabilis Frater Noster, ac t u a m erga Petri Suc
cessorem perspeximus pridem fidelitatem necnon in hanc Apostolicam
Sedem studium. Permagna cum animi iucunditate et consolatione recorda
mur de crebris nostris congressionibus hic tuaque in patria, de collocutionibus

communibusque

celebrationibus. Eosdem

omnes de te

sensus et

adfectus, singulari hac praehabita Nobis opportunitate, in te renovamus,


dum vehementer apostolatus tui diuturnitatem tibi gratulamur precamurque simul suavem humilem memorabilem aurei huius tui iubilaei commemorationem.
Cum illis ergo communitatibus catholicis libenter consociamus gratulan
tes has voces Nostras, quae sacerdotalis animi tui expertae sunt virtutes,
consiliorum prudentium tuorum laudes, operis adsidui proprietates: Nata
lensis et Sancti Salvatoris et ipsius Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii. Ibi
namque pia t u a ac devota gregum curatio effulsit; ibi eluxit humilis volun
tas hominibus serviendi pro Christo; ibi tot inceptorum salutarium merita
eminuerunt. Quae omnia gratulatio Nostra cum aliorum benevolentiae
documentis coniuncta, complectitur et extollit. Illuc tandem spectat salu
tatio

epistularis haec

fraterna, quam tibi

hodie

amantissime

profecto

inscribimus.
Quem ad modum coram antehac saepius fecimus, ita, licet procul, velut
praesentes te, Venerabilis Frater Noster, amplexamur ad sacerdotii tui an
niversarium diem, quem splendidum tibi atque universae Ecclesiae Sancti
Sebastiani Fluminis Ianuarii precantes ominamur. Adsit caelitus tibi sem-

Acta Ioannis Pauli Pp

II

265

per Pastor Divinus tuis favens consiliis, operibus adsistens tuis potenter.
Benedictio Apostolica Nostra esto posthac tibi lectissimorum omnipotentis
Dei donorum conciliatrix et pignus, quam hisce cum Litteris benevolentissimi ad te deferimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die v mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontifica
tus Nostri decimo quinto.

IOANNES PAULUS P P . I I

ITINERA APOSTOLICA
EX HABITIS DUM SUMMUS PONTIFEX HISPANIAM
PERAGRAT D ELECTAE ALLOCUTIONES

Hispali, exeunte Eucharistico coetu ab omnibus nationibus.*


1. Alabado sea el Santsimo Sacramento del Altar!
Con esta bella jaculatoria, con la que el pueblo fiel de Espaa rinde ho
menaje al misterio de la Eucarista, me uno espiritualmente a todos voso
tros, amadsimos hermanos y hermanas, congregados en torno a este altar,
que es hoy como el corazn de toda la Iglesia: Statio orbis, la Estacin del
orbe entero, el lugar de reunin de la asamblea cristiana, que hoy hace de
Sevilla el centro privilegiado de adoracin y culto en esta Santa Misa de
clausura del XLV Congreso Eucaristico Internacional.
Y como testimonio de esta universalidad, que quiere abarcar a todo el
orbe, participan en nuestra celebracin numerosos pastores y fieles de mu
chos pases de los cinco continentes. A todos ellos dirijo mi saludo lleno de
afecto, comenzando por mi Legado en el Congreso, el Seor Cardenal Arzo
bispo de Santo Domingo, quien, como Presidente del CELAM, representa
tambin a las Iglesias de Amrica Latina, particularmente vinculadas a la
Iglesia de Espaa. Mi saludo se hace abrazo fraterno a todos mis Herma
nos en el episcopado, en especial al Arzobispo de Sevilla, a los Obispos de
Andaluca y de Espaa entera.
* Die 13 m Iunii a. 1993

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

266

Viva gratitud deseo expresar a sus Majestades los Reyes, que nos hon
ran con su presencia y participacin en este rito sagrado, as como a las
Autoridades civiles y militares que nos acompaan.
2. Hoy vuelvo a tener la dicha de encontrarme bajo el cielo luminoso
de Sevilla, ciudad de larga y profunda devocin eucaristica y mariana, pre
cisamente en la solemnidad del Corpus Christi, que t a n t o arraigo tiene en
la religiosidad popular. Hace once aos, en mi primera visita apostlica a
Espaa, vine a esta hermosa ciudad del Guadalquivir para beatificar a Sor
Angela de la Cruz, cuya vida, hecha evangelio y eucarista al servicio de
los ms pobres y abandonados, se elev como una luz que sigue iluminan
do al mundo. En este da, el Seor me concede la gracia de volver a estar
reunido con vosotros y con los numerosos hermanos y hermanas prove
nientes de los cuatro puntos cardinales; todos juntos formamos una gran
familia en la fe de la Iglesia, Una, Santa, Catlica y Apostlica. Se realiza
as el misterio de la unidad de la Iglesia que tiene como centro y culmen la
Eucarista: El pan es uno, y as nosotros, aunque somos muchos, forma
mos un solo cuerpo, porque comemos todos del mismo pan .*
Statio orbis!
Aqu, en Sevilla, la Iglesia entera quiere postrarse en recogimiento ante
el misterio eucaristico. De modo particular, desea testimoniar con todas
sus fuerzas aquel anuncio que repite incesantemente: Este es el sacramen
to de nuestra fe . Proclama as la verdad de la Eucarista, en la que se ve
indentificada la Iglesia universal, de oriente a occidente, de norte a sur: to
dos los pueblos, lenguas y culturas. Y en nuestra celebracin de hoy ella
quiere poner ante los ojos de todos las cuestiones que el apstol Pablo diri
ge a los fieles de Corinto: El cliz de bendicin que bendecimos no es la
comunin de la sangre de Cristo? y el pan que partimos no es la partici
pacin del cuerpo de Cristo? . Estas preguntas las dirige hoy el Apstol
de las gentes, por boca del Obispo de Roma, a toda la Iglesia, a todos los
presentes y a cuantos escuchan la profesin de la fe apostlica: Anuncia
mos tu muerte, proclamamos tu resurreccin; ven, Seor Jess .
2

3. Statio orbis, la estacin que abarca al orbe entero. Aqu, en la sede


hispalense, hemos hecho un alto en el camino, una estacin para celebrar y
adorar la Eucarista, a Jess Sacramentado. Hemos hecho un alto porque
estamos en camino, somos viandantes, peregrinos, como nos lo recuerda
Moiss, en la primera lectura del libro del Deuteronomio: Recuerda el ca1

1 Cor 10, 17.


Ibid. 10, 16.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

267

mino que el Seor tu Dios te ha hecho recorrer... el Seor Dios tuyo que te
sac de la tierra de Egipto, de la casa de la servidumbre... y te aliment
en el desierto con el man .
3

El man, con que el Seor aliment al pueblo elegido durante la pere


grinacin por el desierto, era smbolo de aquel P a n que nutre para la vida
eterna. El peregrinar del pueblo de Dios lleva hasta Jerusaln, hasta el Ce
nculo, que es la primera Statio orbis, donde fue instituida la Eucarista.
All se cumplen las palabras pronunciadas por Jess cerca de Cafarnan,
tras la multiplicacin milagrosa de los panes: Yo soy el pan vivo que ha
bajado del cielo: el que come de este pan vivir para siempre. Y el pan
que yo dar es mi carne para la vida del mundo . Estas palabras se veri
fican con la institucin de la Eucarista durante la Ultima Cena. Por eso,
las preguntas de san Pablo, el cliz de bendicin que bendecimos no es
la comunin de la sangre de Cristo? y el pan que partimos no es la parti
cipacin del cuerpo de Cristo? , tienen su respuesta en la misma lectura
evanglica que hemos escuchado: El que come mi carne y bebe mi sangre
tiene la vida eterna, y yo le resucitar en el ltimo da .
4

4. Statio orbis. Hagamos un alto, una estacin en el camino. Parmo


nos a pensar por un momento hacia dnde vamos, cul es el final que nos
espera. Este es el pan que ha bajado del cielo dice Jess; no como el
de vuestros padres, que lo comieron y murieron... . Esta celebracin nos
invita, queridos hermanos y hermanas, a hacer un alto para considerar que
Cristo, crucificado por nuestros pecados en el altar de la cruz y resucitado
para nuestra redencin ha vencido a la muerte y vive para siempre .
7

Es sta la gran verdad que anima a todos los creyentes en Cristo. En


esta solemne celebracin del Congreso Eucaristico tengo presentes de modo
especial a tantos hermanos de otras Iglesias cristianas, que aspiran a reci
bir la sagrada Eucarista. La Iglesia conoce bien todo lo que nos une con
estos amados hermanos en virtud del bautismo, pero sabe tambin que la
comunin eucaristica es signo de la plena unidad eclesial en la fe. Ella
ora intensamente al Seor para que llegue el da t a n anhelado en el que,
concordes en la fe, se pueda participar todos juntos en el banquete euca
ristico.
3

Deut 14-16.
Jn 6, 51.
1 Cor 10, 16
Jn 6, 54.
Ibid. 6, 59.
Cf. Ap 1, 18.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

268

5. El lema del Congreso Eucaristico que clausuramos hoy, pone ante


nuestros ojos la ntima relacin que existe entre la Eucarista y la evange
lizacin, y proclama el anhelo misionero que el Espritu Santo ha suscitado
en la Iglesia de nuestro tiempo. La relacin entre Eucarista y evangeliza
cin se hace tambin, ahora entre nosotros, memoria de un acontecimiento
histrico de especial significacin y trascendencia para la Iglesia Catlica:
el V Centenario de la Evangelizacin de Amrica, en cuya conmemoracin
se ha puesto de relieve una vez ms el papel primordial de los misioneros
espaoles en la implantacin de la Iglesia en el Nuevo Mundo. A ello les
mova no intereses personales, sino el urgente llamado a evangelizar a
unos hermanos que an no conocan a Jesucristo .
9

Eucarista y Evangelizacin. Del altar eucaristico, corazn pulsante de


la Iglesia, nace constantemente el flujo evangelizador de la palabra y de la
caridad. Por ello, el contacto con la Eucarista ha de llevar a un mayor
compromiso por hacer presente la obra redentora de Cristo en todas las
realidades humanas. El amor a la Eucarista ha de impulsar a poner en
prctica las exigencias de justicia, de fraternidad, de servicio, de igualdad
entre los hombres.
6. Si echamos una mirada en derredor, nuestro mundo, aunque sienta
una innegable aspiracin a la unidad y pregone ms que nunca la necesi
dad de justicia, aparece marcado por tantas injusticias, quebrado por las
diferencias. Esta situacin se opone al ideal de koinona o comunin de
vida y amor, de fe y de bienes, de pan eucaristico y de pan material, de la
que nos habla el Nuevo Testamento, precisamente en relacin con la Euca
rista. Como exhortaba san Pablo a los fieles de Corinto, es una contradic
cin inaceptable comer indignamente el Cuerpo de Cristo desde la divisin
y la discriminacin. El sacramento de la Eucarista no se puede separar
del mandamiento de la caridad. No se puede recibir el cuerpo de Cristo y
sentirse alejado de los que tienen hambre y sed, son explotados o extranje
ros, estn encarcelados o se encuentran enfermos. Como afirma el Cate
cismo de la Iglesia catlica : La Eucarista entraa un compromiso en fa
vor de los pobres: P a r a recibir en la verdad el Cuerpo y la Sangre de Cristo
entregados por nosotros, debemos reconocer a Cristo en los ms pobres,
sus hermanos .
10

11

12

13

10

11

12

13

Discurso IV Conf. Gen. del Episcopado Latino-americano, Santo Domingo, 12.X.1992, n. 3.


Cf. Sollicitudo rei socialis, 14.
1 Cor 11, 18-21.
Cf. Mt 25, 41-44.
N. 1397.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

269

De la comunin eucaristica ha de surgir en nosotros tal fuerza de fe y


amor que vivamos abiertos a los dems, con entraas de misericordia hacia
todas sus necesidades, como lo haca de modo ejemplar aqu en Sevilla,
aquel caballero del siglo X V I I , Don Miguel de Manara, que dio todo su
esplendor al Hospital de la Santa Caridad. Qu bellamente describa l la
actitud cristiana frente al pobre, cuando ordenaba a los hermanos de la
Santa Caridad: al encontrarse un enfermo en la calle, acurdese que
debajo de aquellos trapos est Cristo pobre, su Dios y Seor !
14

7. Statio orbis. La Iglesia, en su peregrinar, hace hoy su estacin en


Sevilla para anunciar al mundo que slo en Cristo, en el misterio de su
cuerpo y de su sangre, est la vida eterna. El que come este pan dice el
Seor vivir para siempre . La Iglesia se congrega para proclamar
que el camino que conduce hasta aqu pasa por el Cenculo de Jerusaln,
pasa por el Glgota. Es camino de cruz y de resurreccin. Recuerda el
camino que el Seor tu Dios te ha hecho recorrer , nos dice Moiss en la
primera lectura. El te aliment con man en el desierto prefigurando a
aquel que, al llegar la plenitud de los tiempos, proclamara: Yo soy el
pan vivo que ha bajado del cielo: el que come de este pan vivir para
siempre .
15

16

17

Cristo luz de los pueblos. Palabra hecha carne para ser nuestra luz. P a n
bajado del cielo para ser la vida de todos. Cuando yo sea elevado sobre la
tierra, atraer todos hacia m . Cristo, elevado en la cruz entre el cielo y
la tierra, exaltado a la derecha del Padre, levantado sobre el mundo por
las manos de los sacerdotes en gesto de ofrenda al Padre y de adoracin, es
la luz de los pueblos, faro luminoso para nuestro camino, vitico y meta de
nuestro caminar.
18

Statio orbis. El mundo ha de hacer un alto para meditar que, entre


tantos caminos que conducen a la muerte, uno slo lleva a la vida. Es el
camino de la Vida eterna.

* * *

14
15
16
17
18

Renovacin de la Regia.
Jn 6, 59.
Dt 8, 2.
Jn 8, 51.
Ibid. 12, 32.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

270

Onobae, V expleto saeculo ab Evangelio in novo mundo nuntiato.


1. El Espritu Santo descender sobre ti
Estas palabras que el ngel san Gabriel dirige a Mara en Nazaret son
un eco de las que hemos odo en la primera lectura del profeta Isaas,
cuando anuncia que brotar un renuevo del tronco de Jes , es decir, de
la casa de David. El evangelista san Lucas, en su relato de la anunciacin,
precisar que la Virgen estaba desposada con un varn de nombre Jos,
de la casa de David .
2

Mara, que por la potencia del Espritu Santo concebir y dar a luz un
hijo, que ser santo y ser llamado Hijo de Dios... porque para Dios nada
hay imposible , es la llena de gracia , la Theotokos, la Madre de Dios,
a la que, junto con todos vosotros, amadsimos hermanos y hermanas de la
dicesis de Huelva, quiero venerar con esta peregrinacin a los Lugares Co
lombinos, en recuerdo de aquella gloriosa gesta que llev la luz del Evan
gelio al Nuevo Mundo.
4

2. Es para m motivo de honda satisfaccin celebrar esta Eucarista y


encontrarme con los hijos e hijas de la querida Iglesia onubense. Una Igle
sia cargada de historia, pues muchos de sus hombres fueron pioneros, hace
medio milenio, de aquella gran empresa descubridora y evangelizadora,
que convertira en realidad geogrfica y humana la vocacin universal
catlica del cristianismo. Deseo agradecer vivamente las amables pala
bras de bienvenida que vuestro Obispo, Mons. Rafael Gonzlez Moralejo,
en nombre tambin del Obispo Coadjutor, de los sacerdotes, religiosos, reli
giosas y feles ha tenido a bien de dirigirme.
En coincidencia con el V Centenario del descubrimiento y Evangeliza
cin de Amrica, se celebraron en esta dicesis, el pasado ao, los Con
gresos XI Mariolgico y X V I I I Mariano Internacionales, bajo el evocador
lema de Mara, Estrella de la evangelizacin . Ella fue, en efecto, la
estrella de aquella gran epopeya misionera que llev la luz de Cristo a las
tierras recin descubiertas. E n el nombre de Dios y de Santa Mara
como consta en los escritos de la poca se embarcaron con Coln en el
6

* Die 14 m. Iunii a. 1993.


Lc 1, 35.
Is 11, 1.
Lc 1, 27.
Ibid. 1, 35-36.
Ibid. 1, 28
Cf. Evangelii nuntiandi, 82.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

271

puerto de Palos los valerosos marinos de esta tierra que hicieron de la mar
ocana un camino para la difusin del Evangelio.
El nombre dulcsimo de Nuestra Seora de la Cinta, cuya venerada
imagen nos preside, fue invocado por ellos durante los peligros de la trave
sa. Y a su santuario del Conquero fueron a postrarse ante ella a la vuelta
del viaje descubridor, en homenaje de reconocimiento y gratitud por la
proteccin maternal que les haba dispensado la que siempre fue Abogada
singular de los marineros onubenses.
3. Venimos, pues, en peregrinacin mariana por esta bendita tierra an
daluza en una jornada que, con la ayuda de Dios, me llevar tambin a
los pies de la imagen de Nuestra Seora de los Milagros, en el Monasterio
de la Rbida, y junto a la Blanca Paloma, como vosotros filialmente la
llamis, en el Santuario de El Roco. Deseo con ello unirme tambin yo
ahora a la sentida profesin de fe que fueron los ltimos Congresos Mariolgico y Mariano, y, a la vez, agradecer a Mara, Estrella de la evan
gelizacin , su proteccin maternal en la gloriosa gesta que abri nuevos
caminos al mensaje salvador de su divino Hijo. Quiero venerar a la que
todas las generaciones llaman bienaventurada en estos lugares donde el
pueblo peregrino de la fe ha experimentado las maravillas de Dios .
7

Hemos celebrado, con recuerdo agradecido y gozoso, el V Centenario de


aquella gran epopeya de los misioneros espaoles, a quienes, con mi pre
sencia en Huelva, cuna del descubrimiento, quiero rendir homenaje en
nombre de toda la Iglesia. Pero la Iglesia no puede limitarse solamente a
la evocacin de ese pasado glorioso. La conmemoracin de lo acontecido
hace cinco siglos es para ella un llamamiento a un nuevo esfuerzo creador
en su evangelizacin . El recuerdo del pasado ha de servir de estmulo
y acicate para afrontar con decisin y coraje apostlicos los desafos del
presente.
9

4. En la narracin de las bodas de Cana, que hemos escuchado en la


lectura del evangelio de san J u a n , Mara, acercndose a Jess le dice: No
tienen vino . El rico simbolismo del vino en el lenguaje bblico nos descu
bre todo el alcance de la splica de Mara a Jess: falta la manifestacin
del poder de Dios, no tienen el vino bueno del Evangelio. Mara aparece
as como portavoz de Israel y de la humanidad entera que espera la mani10

10

Cf. Lc 1, 28.
Act 2, 11.
Homila en Santo Domingo, 11 de octubre 1984.
Jn 2, 3.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

272

festacin salvadora del Mesas, que est sedienta del Evangelio, que aguar
da con impaciencia la Verdad y la Luz que slo de Cristo puede recibir.
Ese es el vino nuevo, vino mejor que el que se ech en falta. En Cana se
nos muestra as la solicitud de Mara por todos los hombres, al ir a su
encuentro en toda la gama de sus necesidades .
u

No tienen vino . Con estas mismas palabras Mara se dirige hoy a


una sociedad como la nuestra, que, pese a sus hondas races cristianas, ha
visto difundirse en ella los fenmenos del secularismo y la descristianiza
cin, y reclama, sin dilacin alguna, u n a nueva evangelizacin . La
Iglesia, que tiene en la evangelizacin su dicha y vocacin propia..., su
identidad ms profunda , no puede replegarse en s misma. Ha de escu
char y hacer suya la splica de Mara, que sigue intercediendo como madre
en favor de los hombres, que, sean conscientes o no de ello, tienen sed del
vino nuevo y mejor del Evangelio. Los signos de descristianizacin que
observamos no pueden ser pretexto para una resignacin conformista o un
desaliento paralizador; al contrario, la Iglesia discierne en ellos la voz de
Dios que nos llama a iluminar las conciencias con la luz del Evangelio.
12

13

14

5. Es cierto que el hombre puede excluir a Dios del mbito de su vida.


Pero esto no ocurre sin gravsimas consecuencias para el hombre mismo y
para su dignidad como persona. Vosotros lo sabis bien: el alejamiento de
Dios lleva consigo la prdida de aquellos valores morales que son base y
fundamento de la convivencia humana. Y su carencia produce un vaco que
se pretende llenar con una cultura o ms bien, pseudocultura centrada
en el consumismo desenfrenado, en el afn de poseer y gozar, y que no ofrece
ms ideales que la lucha por los propios intereses o el goce narcisista.
El olvido de Dios, la ausencia de valores morales de los que slo El
puede ser fundamento, estn tambin en la raz de sistemas econmicos
que olvidan la dignidad de la persona y de la norma moral, poniendo el lu
cro como objetivo prioritario y nico criterio inspirador de sus programas.
Dicha realidad de fondo no es ajena a los penosos fenmenos econmicossociales que repercuten en tantas familias, como es la tragedia del paro
que muchos de vosotros conocis por dolorosa experiencia, y que lleva
a numerosos hombres y mujeres privados de ese medio de realizacin
personal que es el trabajo honrado a la desesperacin o a engrosar las
filas de los marginados sociales.
11

12

13

14

Redemptoris Mater, 21,


Jn 2, 3.
Christifideles laici, 4.
Evangelii nuntiandi, 14.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

273

6. El alejamiento de Dios, el eclipse de los valores morales ha favoreci


do tambin el deterioro de la vida familiar, hoy profundamente desgarrada
por el aumento de las separaciones y divorcios, por la sistemtica exclusin
de la natalidad incluso a travs del abominable crimen del aborto, por
el creciente abandono de los ancianos, tantas veces privados del calor fami
liar y de la necesaria comunin intergeneracional. Todo este fenmeno de
obscurecimiento de los valores morales cristianos repercute de forma grav
sima en los jvenes, objeto hoy de una sutil manipulacin, y no pocos de
ellos vctimas de la droga, del alcohol, de la pornografa y de otras formas
de consumismo degradante, que pretenden vanamente llenar el vaco de los
valores espirituales con un estilo de vida orientado a tener y no a ser, y
que quiere tener ms no para ser ms, sino para consumir la existencia en
un goce que se propone como fin en s mismo . La idolatra del lucro y
el desordenado afn consumista de tener y gozar son tambin raz de la
irresponsable destruccin del medio ambiente, por cuanto inducen al hom
bre a disponer arbitrariamente de la tierra, sometindola sin reservas a su
voluntad, como si ella no tuviese una fisonoma propia y un destino ante
rior dados por Dios, y que el hombre puede desarrollar ciertamente, pero
que no debe traicionar .
15

16

7. Es el clamor de esta sociedad necesitada de la luz y de la verdad del


Evangelio lo que traen a nuestra mente las palabras de Mara: No tienen
vino . Urge, pues, un nuevo esfuerzo creador en la evangelizacin de
nuestro mundo. El reto es decisivo y no admite dilaciones ni esperas. Ni
hay motivos para el desaliento pues por muchas que sean las sombras
que oscurecen el panorama, son ms los motivos de esperanza que en l se
vislumbran: vuestras propias races cristianas, vuestra fe en Jesucristo,
vuestra devocin a su divina Madre. De ello habis de sacar las energas
capaces de dar impulso a la nueva evangelizacin. Por eso repito hoy a la
comunidad cristiana de Huelva aquellas palabras que, durante mi primera
visita pastoral a Espaa, dirig desde Santiago de Compostela a Europa
entera: S t misma. Descubre tus orgenes. Aviva tus races. Revive
aquellos valores autnticos que hicieron gloriosa tu historia y benfica tu
presencia en los dems continentes .
17

18

Un nuevo esfuerzo creador en la evangelizacin de nuestro mundo es


empresa para la que se necesitan sacerdotes, religiosos y religiosas. Conozco
15

16

17

18

Centesimus annus, 36.


Ibid., 37.
Jn 2, 3.
Discurso, 9 XI. 1982.

18 - A A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

274

bien la penuria de vocaciones de vuestra Iglesia onubense. Por eso, desde


aqu hago un llamamiento a vosotros y vosotras, jvenes de Huelva: Sed
generosos! no hagis odos sordos a la voz de Cristo si os llama a seguirle
en el ministerio sacerdotal o en la vida religiosa! La Iglesia necesita aps
toles profundamente enraizados en Dios y conocedores, al mismo tiempo,
del corazn del hombre, solidarios de sus alegras y esperanzas, angustias y
tristezas, anunciadores crebles de propuestas de vida cristiana que sean
capaces de dar un alma nueva a la sociedad actual.
8. La nueva evangelizacin necesita tambin de un laicado adulto y
responsable. En la misin evangelizadora, los laicos tienen un puesto ori
ginal e irreemplazable: por medio de ellos la Iglesia de Cristo est presente
en los ms variados sectores del mundo, como signo y fuente de esperanza
y de amor . La evangelizacin no debe limitarse al anuncio de un mensa
je, sino que pretende alcanzar y transformar con la fuerza del Evangelio
los criterios de juicio, los valores determinantes, los puntos de inters, las
lneas de pensamiento, las fuentes inspiradoras y los modelos de vida de
la humanidad que estn en contraste con la Palabra de Dios y con su de
signio de salvacin . Segn esto, no debemos seguir manteniendo una
situacin en la que la fe y la moral cristianas se arrinconan en el mbito
de la ms estricta privacidad, quedando as mutiladas de toda influencia
en la vida social y pblica. Por eso, desde aqu animo a todos los fieles lai
cos de Espaa a superar toda tentacin inhibicionista y a asumir con deci
sin y valenta su propia responsabilidad de hacer presente y operante la
luz del Evangelio en el mundo profesional, social, econmico, cultural y
poltico, aportando a la convivencia social unos valores que, precisamente
por ser genuinamente cristianos, son verdadera y radicalmente humanos.
19

20

9. Queridos hermanos y hermanas onubenses: Estamos reunidos aqu


para celebrar la Eucarista en torno a la imagen de Nuestra Seora de
la Cinta, vuestra patrona. A diario, desde su santuario del Conquero, ella
hace llegar a nuestros odos la splica dirigida a su Hijo en las bodas de
Cana: No tienen vino . Pero ella tambin nos repite las palabras que
dirigi a los sirvientes y que son como su testamento: Haced lo que El
os diga \ El objetivo de la evangelizacin no es otro que ste: acoger la
palabra de Cristo en la fe, seguirla en la vida de cada da, hacer de ella la
21

22

19

20

21

22

Christifideles laici, 17.


Evangelii nuntiandi, 19.
Jn 2, 3.
Ibid. 2, 5.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

275

p a u t a inspiradora de nuestra conducta individual, familiar, social y pbli


ca. Permitidme que os lo recuerde con las mismas y apremiantes palabras
con que comenc mi ministerio al servicio de la Iglesia universal: No
tengis miedo! Abrid, de par en par, las puertas a Cristo! Abrid a su po
testad salvadora los confnes de los Estados, los sistemas tanto econmicos
como polticos, los dilatados campos de la cultura, de la civilizacin, del
desarrollo.
23

La venerable imagen de Nuestra Seora de la Cinta, que hoy nos presi


de, se remonta al tiempo del descubrimiento de Amrica y es rica de conte
nido histrico y salvifico. Ella ha sido testigo de esa historia de gracia y de
pecado como todo lo humano que fue la epopeya del Nuevo Mundo.
Pero, con palabras de san Pablo, decimos que donde abund el pecado,
sobreabund la gracia . La narracin del milagro de las bodas de Cana
de Galilea donde, por intercesin de su Madre, Jess convirti el agua en
vino, simboliza, en cierto modo, el insondable misterio del hombre, necesi
tado siempre del poder mesinico de Cristo que lo transforme, que lo con
vierta en ese vino nuevo que el maestresala descubri sorprendido.
24

Ella, a la que invocamos como Omnipotentia supplex, interceder ante


su divino Hijo, como en las bodas de Cana, para que nada nos falte. Sabe
mos que su intercesin llega misteriosamente incluso hasta donde no nos
atrevemos a pedir; como dice la liturgia quod conscientia metuit et oratio
non praesumit . Ella sabe que para Dios no hay nada imposible ,
pues, en las manos divinas, ha sido dcil instrumento en la historia de la
salvacin. Conociendo la infinita potencia de la gracia de la Redencin
mediante la Cruz y la Resurreccin de su propio Hijo Ella, la Theoto
kos, puede decir a todos y cada uno: Haced lo que El os diga . Todo
lo que El os diga!
25

26

27

Que Mara, Nuestra Madre, os proteja y acompae siempre en vuestro


caminar, y os conduzca a Cristo, que es el Camino, la Verdad y la Vida .
Amn.

28

* * *

23
24
25
26
27
28

Discurso, 22.X. 1978.


Rom 5, 20.
Colecta, X X I V Domingo del ao.
Lc 1, 37.
Jn 2, 5.
Ibid. 14, 6.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

276

Matriti, ad episcopos congregatos.*


Queridos Hermanos en el episcopado:
1. Hace poco ms de diez aos, al inaugurar esta sede de la Conferencia
Episcopal Espaola, testigo de tantos afanes pastorales vuestros en favor
de la Iglesia, tuve el gozo de compartir con vosotros intensos momentos de
plegaria y de ntima comunin eclesial. Con todo afecto os expreso ahora
mi entraable saludo fraterno con las mismas palabras del apstol Pablo:
Gracia y paz, de parte de Dios nuestro Padre y del Seor Jesucristo .*
El Seor nos concede hoy la gracia de este nuevo encuentro, en el que
vuestra unin con el Sucesor de Pedro se hace testimonio elocuente y se
fortalecen los vnculos de caridad de nuestro ministerio, continuacin de la
misin encomendada por el mismo Cristo a los Apstoles. Agradezco viva
mente las amables palabras que Mons. Elias Yanes Alvarez, Arzobispo de
Zaragoza y Presidente de la Conferencia Episcopal Espaola, ha querido
dirigirme en nombre de todos.
2. Leemos en la Constitucin dogmtica sobre la Iglesia, del Concilio
Vaticano I I : As como por disposicin del Seor, san Pedro y los dems
Apstoles forman un nico Colegio apostlico, por anlogas razones estn
unidos entre s el Romano Pontfice, sucesor de Pedro, y los Obispos, suce
sores de los Apstoles . Esta unidad, que hoy podemos vivir con particu
lar intensidad y expresar de manera visible, es fuente de consuelo para no
sotros en el arduo ministerio que se nos ha confiado y, a la vez, garanta y
aliento p a r a los fieles, que pueden ver nuestro servicio pastoral como naci
do verdaderamente del Espritu del Seor, que acompaa y dirige a su
Iglesia en cada momento y en todas las coyunturas de su historia.
2

Me complace vivamente saber que el trabajo comn de la Conferencia y


los planes pastorales de vuestras Dicesis se centran en el propsito de im
pulsar decididamente u n a vigorosa pastoral de evangelizacin. La hora
presente, queridos Hermanos, debe ser la hora del anuncio gozoso del
Evangelio, la hora del renacimiento moral y espiritual. Los valores cristia
nos, que han configurado la historia de esta noble Nacin, han de inspirar
un renovado impulso en todos los hijos de la Iglesia catlica para dar un
testimonio difano de su fe. Ha llegado el momento de desplegar la accin
pastoral de la Iglesia en toda su plenitud, con unidad interna, solidez espi* Die 15 m. Iunii a. 1993.
Rom 1, 7.
Lumen gentium, 22.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

277

ritual y audacia apostlica. La nueva evangelizacin necesita nuevos testi


gos, personas que hayan experimentado la transformacin real de su vida
en contacto con Jesucristo y sean capaces de transmitir esa experiencia a
otros. Esta es la hora de Dios, la hora de la esperanza que no defrauda.
Esta es la hora de renovar la vida interior de vuestras comunidades eclesiales y de emprender una fuerte accin pastoral y evangelizadora en el
conjunto de la sociedad espaola.
3. En este encuentro me siento particularmente cercano a vosotros
con lazos de unidad, de amor y de paz , como Pastor de toda la Iglesia,
y quiero, queridos Hermanos, compartir algunas reflexiones que os acom
paen en vuestra solicitud en favor de las comunidades que el Seor ha
confiado a vuestro cuidado.
3

Ante todo es preciso que sepamos presentar al hombre de hoy las mara
villas de Dios y de sus promesas. El hombre actual, absorbido muchas
veces por la grandiosidad y complejidad de un mundo maravilloso, tiene
necesidad de aprender a ver por encima de todo la Sabidura y la Bondad
infinita de Dios creador. El conocimiento y la adoracin del Creador pro
porcionan al hombre la posibilidad de ver el mundo y verse a s mismo en
su indigencia ms radical y en su ms alta grandeza.
J u n t o a esta fe en Dios Creador, el hombre moderno tiene necesidad de
conocer y aceptar la gracia divina, ofrecida en Jesucristo, para librarnos
del pecado y del poder de la muerte. La mejor contribucin que la Iglesia
puede dar a la solucin de los problemas que afectan a vuestra sociedad
como son la crisis econmica, el paro que aflige a tantas familias y a
tantos jvenes, la violencia, el terrorismo y la drogadiccin es ayudar a
todos a descubrir la presencia y la gracia de Dios en nosotros, a renovarse
en la profundidad de su corazn revistindose del hombre nuevo que es
Cristo.
La nueva evangelizacin a la que os invito exige un esfuerzo singular
de purificacin y santidad. Por ello, reavivando las mejores tradiciones de
tantos Obispos evangelizadores y santos como ha dado vuestra Iglesia, tneis que ser anunciadores incansables del Evangelio, predicando la verdad
de Cristo fuerza y sabidura de Dios , seguros de que de esta manera
prestis el mejor servicio posible a la Iglesia y a la sociedad entera. El
anuncio de la Palabra tiene que ir respaldado por una vida santa, fraguada
5

Lumen gentium, 22.


Cf. ibid.
1 Gor 1, 24.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

278

en la oracin y desgranada da a da en la caridad, es decir, en el humilde


servicio de amor y misericordia a todos los necesitados.
4. Soy consciente de la grave crisis de valores morales, presente de mo
do preocupante en diversos campos de la vida individual y social, y que
afecta de manera particular a la familia, a la juventud, y que tiene tam
bin repercusiones de todos bien conocidas en la gestin de la cosa p
blica. Es innegable la existencia de un creciente proceso de secularizacin,
que halla puntual eco en algunos medios de comunicacin social, favore
ciendo as la difusin de una indiferencia religiosa que se instala en la con
ciencia personal y colectiva, con lo cual Dios deja de ser para muchos el
origen y la meta, el sentido y la explicacin ltima de la vida.
Como habis reiterado en numerosas ocasiones, amadsimos Hermanos,
la Iglesia est llamada a iluminar, desde el Evangelio, todos los mbitos de
la vida del hombre y de la sociedad. Y ha de hacerlo desde su fin propio,
que es de orden religioso. Pero precisamente de esta misma misin religio
sa ensea el Concilio Vaticano I I derivan funciones, luces y energas
que pueden servir para establecer y consolidar la comunidad humana
segn la ley divina . La Iglesia, por su vocacin de servicio al hombre en
todas sus dimensiones, se esfuerza en contribuir a la consecucin de aque
llos objetivos que favorecen el bien comn de la sociedad, sobre todo para
ser a la vez signo y salvaguardia del carcter transcendente de la persona
humana . Por eso, como pone de relieve el mismo documento conciliar,
la Iglesia... por razn de su misin y de su competencia, no se confunde
en modo alguno con la comunidad poltica ni est ligada a sistema poltico
alguno . Sin embargo, esto no significa que ella no tenga nada que decir
a la comunidad poltica, para iluminarla desde los valores y criterios del
Evangelio.
6

5. La Iglesia espaola, no pocas veces en la historia, ha sabido dar una


respuesta a los retos y dificultades del momento, trabajando denodada
mente, bajo la gua del Espritu de Dios y en estrecha comunin con la
Santa Sede, por la evangelizacin de los pueblos. Ya en mi visita a Zarago
za de 1984, y ms recientemente en Santo Domingo el mes de octubre pa
sado, tuve ocasin de expresar mi viva gratitud y la de toda la Iglesia,
por la ingente labor evangelizadora de aquella plyade de misioneros espa6

Gaudium et spes, 42.


Ibid., 76.
Ibid.
Cf. ibid.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

279

oles que llevaron el mensaje de salvacin al Nuevo Mundo. Hoy lo hago


nuevamente, ante vosotros, consciente de que os transmito tambin el
reconocimiento de las comunidades eclesiales de Amrica. S los esfuerzos
que habis hecho en estos ltimos aos para estrechar la comunin y
cooperacin misionera con aquellas Iglesias hermanas, y os aliento a conti
nuar e intensificar dicha labor, con la que tambin podr contrarrestarse la
creciente accin proselitista de sectas y nuevos grupos religiosos en Amri
ca Latina.
Con este espritu apostlico, os invito igualmente a que extendis vues
t r a cooperacin misionera a los nuevos e inmensos espacios que se abren
para el anuncio del Evangelio en los diversos continentes, sin olvidar la
misma Europa. Espaa, que t a n apreciables progresos ha realizado dentro
del marco democrtico y como miembro de la Comunidad Europea, podr
contribuir tambin de modo relevante a la revitalizacin de las races cris
tianas del viejo continente. Quiera Dios que el Ao Santo Compostelano,
que se est celebrando, contribuya a estrechar an ms los lazos entre los
ciudadanos de Europa y a redescubrir los valores del espritu como fuente
fecunda de su patrimonio cultural y moral.
6. Os animo, pues, a seguir con fortaleza y perseverancia en vuestra
atencin preferencial a la pastoral juvenil. Tratad sobre todo de presentar
ante los jvenes, en toda su autenticidad y riqueza, los altos ideales de la
vida y la espiritualidad cristiana. Dedicad lo mejor de vuestro tiempo y
esfuerzo a la catequesis con el nimo de ensear a conocer y vivir el evan
gelio a las nuevas generaciones, al cultivo y cuidado de las vocaciones para
la vida consagrada y el ministerio sacerdotal, y al servicio multiforme y
eficiente de la caridad en favor de todos los necesitados.
Vivid gozosamente la unidad y la paz que es fruto y garanta de la pre
sencia del Espritu Santo. Atended con solicitud a los sacerdotes, unidos a
vosotros en el honor del sacerdocio , viviendo con ellos en amistad y
fraternidad, ayudndoles a desempear con gozo y fidelidad el ministerio
que han recibido de Cristo en favor de los hombres. Animad con vuestra
palabra y vuestro ejemplo a todos los miembros de la comunidad cristiana,
religiosos y seglares, para que sientan la alegra de formar parte del Pue
blo de Dios, germen de unidad, de esperanza y salvacin para toda la
sociedad.
10

No tengis miedo ante los poderes de este mundo, no retrocedis ante


las crticas ni ante las incomprensiones. El mejor servicio qu podemos
Lumen gentium, 28.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

280

hacer a nuestra sociedad es recordarle constantemente la palabra y las pro


mesas de Dios, ofrecerle sus caminos de salvacin, tan necesarios hoy como
en cualquier otro momento de la historia. El ocultamiento de la verdadera
doctrina, el silencio sobre aquellos puntos de la revelacin cristiana que no
son hoy bien aceptados por la sensibilidad cultural dominante, no es cami
no para una verdadera renovacin de la Iglesia ni para preparar mejores
tiempos de evangelizacin y de fe.
7. El verdadero progreso de la Iglesia requiere como algo esencial el
mantenimiento de su tradicin entera, defendida por el magisterio vivo
del P a p a y de los Obispos en comunin con El. Si esta integridad doctrinal
padece quebranto, pronto aparecen las desconfianzas y divisiones dentro
de la Iglesia, disminuye su credibilidad, se debilita y empobrece el servicio
de la salvacin. Una Iglesia que dejara de ser fiel a su Seor no podra
seguir siendo luz ni esperanza para nuestro mundo. Por todo ello, es preci
so cuidar esmeradamente la eleccin y la formacin de las personas ms
directamente responsables en la transmisin de la fe, en primer lugar, los
profesores en los seminarios y en los centros acadmicos donde se forman
candidatos al sacerdocio y a la vida religiosa.
La enseanza de la teologa es un verdadero ministerio eclesial, que en
t r a a una bien determinada responsabilidad para con el depsito de la fe.
Especial atencin, en las circunstancias de nuestro tiempo, merece el cam
po de la moral, y en particular la moral familiar y social. Es necesario que
los sacerdotes, los agentes de pastoral y los fieles sean formados cuidadosa
mente en los principios, criterios y pautas morales que se derivan de la fe
catlica y de una comunin eclesial plena. En este momento de la vida de
la Iglesia, tenemos un precioso instrumento de evangelizacin en el Cate
cismo de la Iglesia Catlica , tesoro inestimable para la fe y al servicio de
la unidad.
8. Al concluir este encuentro fraterno, mis palabras quieren ser sobre
todo un mensaje de viva esperanza, de aliento y estmulo para vosotros, en
obediencia al mandato de Cristo de confirmar en la fe a mis hermanos .
Con todo mi corazn quiero apoyaros en esta hermosa labor de dirigir e
iluminar la vida de vuestras Iglesias. Que el Apstol Santiago, Patrn de
Espaa, en este Ao jubilar os ilumine y fortalezca para que la fe y la vi
da cristiana siga creciendo en vuestra patria por encima y ms all de los
cambios y las transformaciones sociales.
n

11

Cf. Lc 22, 32,

281

Acta Ioannis Pauli Pp. II

En estos momentos, dejadme tener tambin un recuerdo lleno de afecto


para todos los miembros de vuestras Iglesias diocesanas: especialmente los
sacerdotes, generosos y abnegados colaboradores de vuestro ministerio, los
seminaristas y sus formadores, los catequistas y educadores, los padres y
madres cristianos, todos los feles que son testigos del Evangelio de Jesu
cristo en el campo y en la ciudad, en la universidad y en las fbricas, en la
salud y en la enfermedad, en la cultura, la poltica, la vida social.
A todos imparto con gran afecto la Bendicin Apostlica.

* * *
Matriti, ob decretos beato Henrico de Osso et Cervello, Sanctorum caelitum
honores.*
1. Vosotros sois la sal de la tierra...
Vosotros sois la luz del mundo
Estas palabras del Seor resuenan con toda su fuerza y grandeza cada
vez que la Iglesia se rene para celebrar el don de la santidad en uno de
sus hijos. Resuenan hoy, de manera especial, en esta gran asamblea, que,
junto con el Obispo de Roma, se congrega como linaje escogido, sacerdo
cio real, nacin consagrada, pueblo adquirido por Dios para proclamar las
obras del que os llam de las tinieblas a su luz admirable . Aqu est, en
efecto, el pueblo santo de Dios, llamado a ser, por la gracia divina, sal de
la tierra y luz del mundo.
2

Testigo de la luz divina fue el beato Enrique de Oss y Cervello, a


quien la Iglesia eleva hoy a la gloria de la santidad y lo propone como mo
delo al pueblo cristiano. La Iglesia universal se alegra y se goza con este
hijo suyo que, fiel a la llamada de Dios, entendi que la aportacin pri
mera y fundamental a la edificacin de la misma Iglesia en cuanto "comu
nin de los santos" era su propia santidad. La semilla de santidad que
recibi en el bautismo, madur, dio fruto y fue devuelta a la Iglesia enri
quecida con su carisma personal.
3

2. Cul fue este carisma? Cul fue el don recibido de Dios que fructi
fic en la vida del nuevo santo? Las lecturas bblicas que han sido procla
madas nos dan la respuesta justa a estas preguntas. Enrique de Oss busc
* Die 16 m. Iunii a. 1993.
Mt 5, 13-14.
i Pe 2, 9.
Christifideles laici, 17.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

282

y encontr la sabidura; la prefiri a los cetros, a los tronos y a la rique


za. Desde su juventud, al abandonar la casa paterna, refugindose en el
monasterio de Monserrat, sinti que Dios le llamaba para hacerle partcipe
de su amistad. Seducido por la luz que no tiene ocaso encontr el tesoro
inagotable y lo dej todo por poseerlo. Su padre quera que fuera comer
ciante; y l, como el comerciante de la parbola evanglica, prefiri la per
la de gran valor, que es Jesucristo. El amor a Jesucristo le condujo al
sacerdocio, y en el ministerio sacerdotal Enrique de Oss encontr la clave
para vivir su identificacin con Cristo y su celo apostlico. Como buen
soldado de Cristo Jess tom parte en los trabajos del evangelio y en
contr fuerzas en la gracia divina para comunicar a los dems la sabidura
que haba recibido. Su vida fue, en todo momento, contacto ntimo con
Jess, abnegacin y sacrificio, generosa entrega apostlica.
4

3. Adems del sacerdocio supo desarrollar su gran vocacin a la ense


anza. No slo hizo descubrir a otros la sabidura escondida en Cristo, sino
que sinti la necesidad de formar personas capaces a su vez de ensear a
otros , segn la expresin de san Pablo a Timoteo. La Compaa de San
ta Teresa de Jess, fundada por l, no tiene otro fin que conocer y amar a
Cristo, y as hacer que sea conocido y amado por los dems. El carisma de
vuestro Fundador, amadas religiosas, sigue vivo en vosotras. La celebra
cin de hoy es una invitacin que el Seor os dirige para que continuis
vuestro fecundo servicio eclesial desde la santidad de vida y empeo apos
tlico, sobre todo a travs de la enseanza y formacin de la juventud.
10

De la mano de Teresa de Jess, Enrique de Oss entiende que el amor


a Cristo tiene que ser el centro de su obra. Un amor a Cristo que cautive y
arrebate a los hombres ganndolos para el evangelio. Urgido por este
amor, este ejemplar sacerdote, nacido en Catalua, dirigir su accin a los
nios ms necesitados, a los jvenes labradores, a todos los hombres, sin
distincin de edad o condicin social; y, muy especialmente, dirigi su que
hacer apostlico a la mujer, consciente de su capacidad para transformar
la sociedad: E l mundo ha sido siempre -deca lo que le han hecho las
mujeres. Un mundo hecho por vosotras, formadas segn el modelo de la

10

Sab 1, 8.
Cf. ibid. 7, 14.
Cf. ibid. 7, 10.
Ibid. 7, 14.
Cf. Mt 13, 44-46.
2 Tim 2, 3.
Ibid. 2, 2.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

283

Virgen Mara con las enseanzas de Teresa . Este ardiente deseo de que
Jesucristo fuera conocido y amado por todo el mundo hizo que Enrique de
Oss centrase toda su actividad apostlica en la catequesis. En la ctedra
del Seminario de Tortosa, o con los nios y la gente sencilla del pueblo, el
virtuoso sacerdote revela el rostro de Cristo Maestro que, compadecido de
la gente, les enseaba el camino del cielo.
Su espritu est marcado por la centralidad de la persona de Jesucristo.
Pensar, sentir, amar como Cristo Jess; obrar, conversar y hablar como
El; conformar, en una palabra, toda nuestra vida con la de Cristo; revestir
nos de Cristo Jess es nuestra ocupacin esencial . Y junto a Cristo, pro
fesaba una piedad mariana entraable y profunda, as como una admiracin
por el valor educativo de la persona y la obra de Santa Teresa de Jess.
12

4. Avui s un dia gran per a l'Esglsia, arreu del mn, pero a Espanya
en primer Hoc. Ho s especialment per a vosaltres, eis tortosins. Un fili de
l'entranyable terra catalana s proclamat sant; queda incorport d'aquesta
manera a la llarga corrua de sants i beats que son signe loquent de la
riquesa espiritual d'aquest pobl cristi.
Espanya pot gloriar-se, certament, d'una magnfica historia de santedat; s cert pero igualment que, en eis nostres dies, per afrontar amb deci
sio i esperana el repte del futur, aquest pas necessita retornar a les seves
arrels cristianes.
Avui mes que mai es pot percebre la ncessitt de Du. A mesura que
la visio de la vida es secularitza, la societat es deshumanitza encara mes,
perqu es perd la perspectiva justa de les relacions entre eis homes; quan
es debilita la dimensio trascendent de Texistncia, s'empetiteix el sentit de
les relacions personis i de la historia, i es posa en perill la dignitat i la
llibertat de la persona humana, que noms t Du, el seu Creador, com a
font i com a terme.
5. Por ello, en esta celebracin litrgica, que ve reunidos a t a n grande
nmero de personas de la archidicesis de Madrid y de las dicesis de Al
cal y Getafe, de la dicesis de Tortosa, patria del nuevo santo, y de las
dems dicesis catalanas, as como de otros muchos lugares de la querida
Espaa, quiero dirigir un especial mensaje de aliento y esperanza a las fa
milias espaolas. A ellas, que son los santuarios del amor y de la vida, las
exhorto a ser verdaderas iglesias domesticas , lugar de encuentro con
13

11

12

13

Escritos t. I, Barcelona 1976, 207.


Ibid., t. III, Barcelona 1976, 456.
Cf. Centesimus annus, 39.

284

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Dios, centro de irradiacin de la fe, escuela de vida cristiana, El futuro


de la humanidad se fragua en la familia; por consiguiente, es indispensable
y urgente que todo hombre de buena voluntad se esfuerce por salvar y
promover los valores y exigencias de la familia. Son bien conocidos los
problemas que en nuestros das asedian al matrimonio y a la institucin
familiar; por eso, es necesario presentar con autenticidad el ideal de la fa
milia cristiana, basado en la unidad y fidelidad del matrimonio, abierto a
la fecundidad, guiado por el amor. Y cmo no expresar vivo apoyo a los
reiterados pronunciamientos del Episcopado espaol en favor de la vida y
sobre la ilicitud del aborto? Exhorto a todos a no desistir en la defensa de
la dignidad de toda vida humana, en la indisolubilidad del matrimonio, en
la fidelidad del amor conyugal, en la educacin de los nios y de los jve
nes siguiendo los principios cristianos, frente a ideologas ciegas que niegan
la transcendencia y a las que la historia reciente ha descalificado al mos
trar su verdadero rostro.
14

6. Que en el seno de los hogares cristianos, los jvenes, que son la gran fuer
za y esperanza de un pueblo, puedan descubrir ideales altos y nobles que sa
tisfagan las ansias de sus corazones y les aparte de la tentacin de una cultura
insolidaria y sin horizontes que conduce irremediablemente al vaco y al desa
liento. La educacin de los nios y jvenes, queridos hermanos y hermanas, si
gue teniendo una importancia fundamental para la misin de la Iglesia y para
la misma sociedad civil. Por eso es preciso que los padres y madres cristianos
sigan afirmando y sosteniendo el derecho a una escuela catlica, autntica
mente libre, en la que se imparta una verdadera educacin religiosa y en la
que los derechos de la familia sean convenientemente atendidos y tutelados.
Todo ello redundar en beneficio del bien comn, ya que la instruccin reli
giosa contribuye a preparar ciudadanos dispuestos a construir una sociedad
que sea cada vez ms justa, fraterna y solidaria.
Jvenes que me escuchis: dejadme repetiros lo que ya os dije en San
tiago de Compostela, en la J o r n a d a Mundial de la Juventud: No tengis
miedo a ser santos! . Seguid a Jesucristo, que es fuente de libertad y de
vida. Abrios al Seor para que El ilumine todos vuestros pasos. Que El
sea vuestro tesoro ms querido; y si os llamara a una intimidad mayor en
la vida sacerdotal o religiosa, no cerris vuestro corazn. La docilidad a
su llamada no mermar en nada la plenitud de vuestra vida: al contrario,
la multiplicar, la ensanchar hasta abrazar con vuestro amor los confines
del mundo. Dejaos amar y salvar por Cristo, dejaos iluminar por su pode
rosa luz! As seris luz de vida y de esperanza en medio de esta sociedad.
Familiaris consortio, 86.

Acta Joannis Pauli Pp. II

285

7. Estamos celebrando esta Eucarista en la Plaza dedicada a Coln, el


descubridor de Amrica. Los monumentos que nos rodean recuerdan aquel
encuentro de dos mundos, en el que jug un papel t a n decisivo la fe catli
ca. En el marco de la conmemoracin del V Centenario de la Evangeliza
cin de Amrica, el 12 de octubre pasado, en Santo Domingo, y junto con
todo el Episcopado Latinoamericano, quise dar gracias a Dios una vez ms
por la llegada de la luz que ha alumbrado de vida y esperanza el caminar
de los pueblos que, hace ahora quinientos aos, nacieron a la fe cristia
n a . Aquel descubrimiento, que cambi la historia del mundo, fue una
apremiante llamada del Espritu a la Iglesia, y especialmente a la Iglesia
espaola, que supo responder generosamente con ferviente ardor misionero.
Tambin hoy se hace apremiante la nueva evangelizacin, para renovar la
riqueza y vitalidad de los valores cristianos en una sociedad que da mues
tras de desorientacin y desencanto. Es necesario, pues, una accin evangelizadora que fomente las actitudes cristianas de mayor autenticidad per
sonal y social, y en la que participen todos los miembros de las comunida
des eclesiales. En esta solemne ceremonia de canonizacin del sacerdote
Enrique de Oss, hay que resaltar que la nueva evangelizacin a la que
estamos llamados ha de tener como primer objetivo el hacer vida entre los
feles el ideal de santidad. Una santidad que se manifieste en el testimonio
de la propia fe, en la caridad sin lmites, en el amor vivido y ejercido en
las actividades de cada da.
15

8. Por ello, con la fuerza del amor que irradia de los santos y la espe
ranza cristiana que nos llena de gozo, dirijo mi llamada a la Iglesia d
Espaa: Renueva en ti la gracia del bautismo, brete de nuevo a la luz. Es
la hora de Dios, no la dejes pasar. No permitas que la sal se vuelva inspi
da, pues entonces, como dice el Seor, no sirve para nada, sino para que
la pisen los hombres . S, tambin hoy, una Iglesia, que en virtud del
testimonio de sus santos, muestre a todos el camino de la salvacin! Abrid
vuestras vidas a la luz de Jesucristo; buscadle donde El est vivo: en la fe
y en la vida de la Iglesia, en el rostro de los santos. Que, a imitacin y
ejemplo de san Enrique de Oss, seis sal de la tierra y luz del mundo, pa
ra que los hombres vean vuestras buenas obras y den gloria a vuestro
Padre que est en los cielos .
16

17

Amn.
N. 3.
Mt 5, 13.
Ibid. 5, 16.

286

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

TOLETANA et DERTOSEN.
DECRETUM
Beatificationis seu declarationis Martyrii Servorum Dei Petri Ruiz de los Paos
Angel et octo Sociorum sodalitatis Sacerdotum operariorum dioecesanorum a
S. Corde Iesu (f 1936).
SUPER DUBIO

An constet de martyrio eiusque causa, in casu et ad effectum de quo agitur.


Sacerdos et Hostia verba sunt et notio inter se semper coniuncta;
ipsum regale sacerdotium, quo omnes fideles ornantur illos impellit ut spi
ritales offerant hostias Deo per Iesum Christum (cf. CONC. OECUM. VAT. II,
Presbyterorum ordinis, 2 ) .
Sacerdotium autem ministeriale novo splendore hanc rationem magis
spiritalem reddit, ita ut munus sacrificium Deo offerendi sacerdotis sit pro
prium, utpote personaliter consecrati.
Christus vero pontifex futurorum bonorum, per amplius et perfectius
tabernaculum, non manufactum, id est non huius creationis, neque per
sanguinem hircorum et vitulorum sed per proprium sanguinem introivit se
mel in Sancta, aeterna redemptione inventa (Heb 9 , 1 1 - 1 2 ) . N a m ille est
pastor bonus: bonus pastor animam suam ponit pro ovibus (Io 1 0 , 1 1 ) .
Sacrificium Christi est aliquid personale, exsistentiale: non t a n t u m aliquid
mere rituale. E s t verum sui ipsius donum.
Inde exercitium ministerii sacerdotalis et sacrificium personale m u t u o
se requirunt: In qua pastorali caritate primum contineatur necesse est

Congregatio de Causis Sanctorum

287

donum sui: donum scilicet totale, Ecclesiae tradendum, ad imaginem Chri


sti eiusdemque donationis imitationem (IOANNES PAULUS II, Adhort.
Apost. Pastores dabo vobis, n. 2 3 ) .
Tota vita sacerdotis christiani hac sacrificii et martyrii significatione
imbuitur, t a m q u a m constanti et essentiali manifestatione proprii sacerdo
tii. Providentia plerumque hoc quaerit in ministerii generoso et indefesso
labore sacerdotis, nempe, in sacrificio virium, temporis et affectuum in
altaris apostolatu; sed etiam, uti donum excellens, tot sunt in historia
Ecclesiae divinae ad veram sanguinis effusionem vocationes.
Gratia martyrii revera in Ecclesia adimpletur prophetica promissio:
Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine, et populus meus bonis meis
adimplebitur (Ier 3 1 , 1 4 ) . Cum enim sacerdos signo martyrii insignitur et
ipse praecipuam demonstrationem suae devotionis populo Dei praebet, et
eius anima inscrutabili gaudio et amore Christi repletur.
Beatus Emmanuel Domingo y Sol, ab Ecclesia sanctus apostolus vo
cationum sacerdotalium appellatus, Institutum Sacerdotum Operariorum
Dioecesanorum condidit, cuius sodales perquirendis, fovendis et formandis
sacerdotalibus vocationibus se dedunt.
Omnes Operarii Dioecesani, cum Hispania anno 1 9 3 6 religiosa violenta
insectatione vexabatur, ministerio seminariorum dediti erant; in semina
riis vero, et cum sacrorum alumnis, persecutionis religiosae condicionibus
assuescebant, immo et de possibilitate martyrii frequenter inter se loque
bantur.
Et ita Petrus Ruiz de los Paos Angel eiusque octo socii, supra memo
rati Instituti sodales, qui omnes in ministerium seminariorum incumbebant, digni inventi sunt qui martyrii decus adipiscerentur.
Petrus Ruiz de los Paos Angel, die 18 mensis Septembris anno
1 8 8 1 natus est Morae, in archidioecesi Toletana, piis parentibus Francisco
et Braulia. Seminarium Toletanum ingressus, pietate, virtutibus, apostolico
ardore et facultatibus moderandi eminuit. In eodem seminario Sacerdotes
Operarios cognovit et est illam Confraternitatem ingressus.
Die 9 mensis Aprilis anno 1 9 0 5 est sacerdos ordinatus. Deinde per
totam vitam ministerium sacerdotale explicavit in seminariis dioecesanis
Malacae, Giennii, Pace Iulia disciplinae praefectus munere fungens (annis
1 9 0 4 - 1 9 1 2 ) , Hispali oeconomi, Plasentiae rectoris, Romae rectoris Pontificii
Hispanici Collegii Sancti Ioseph, demum anno 1 9 3 3 Moderator generalis sui
Instituti Sacerdotum Operariorum est electus. Constans eius ardor fuit iis
omnibus annis; namque praeter propria munera in seminariis vel in mode
ratione sustinenda, programmata et coeptus est aggressus pro vocationibus

288

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sacerdotalibus; inter quae eminent auxilia eisdem vocationibus sacerdotali


bus suppeditata et constitutio Instituti religiosarum Discipularum Iesu ,
pro eodem proposito. Ex hac impensa navitate vere apparet tunc temporis
animator operis vocati Obra del Fomento de Vocaciones in Hispania.
Toletum profectus, ut supra memoratum Institutum initiaret, cum
apud seminarium incoleret, nova vi persecutione religiosa in civitate orta,
inventus est et confessus se sacerdotem esse, anno 1936, die 23 mensis
Iulii, apud locum dictum Paseo del Transito , et ante meridiem est mar
tyrio coronatus.
Iosephus Sala Pic, die 24 mensis Iunii anno 1888 natus est in loco
Pons, ad dioecesim Urgellensem pertinente, piis parentibus Hyacintho et
Iosepha. In seminario dioecesano omnia studia ecclesiastica perfecit. Die
25 mensis Aprilis anno 1911 sacerdos est ordinatus. Vicarii paroecialis et
cappellani officia exercuit apud diversas paroecias dioecesis, postea ingres
sus est Institutum Operariorum die 12 mensis Augusti anno 1915. Ministe
rium explicavit sacerdotale t a m q u a m praefectus disciplinae et oeconomus
apud seminarium Segoviense, deinde Toletanum, primum uti praefectus in
Collegio vocationali, postea primus rector seminarii minoris. Die 23 mensis
Iulii anno 1936, eodem temporis momento eodemque loco quo Petrus Ruiz
de los Paos, est martyrio decoratus.
Guillelmus Plaza Hernndez, die 25 mensis Iunii anno 1908 natus
est in oppido Y uncos, intra fines posito archidioecesis Toletanae, parenti
bus pauperibus et christianis. In seminario archidioecesano studia ecclesia
stica peregit usque ad primum annum theologiae; die 26 mensis Iunii anno
1932 sacerdos ordinatus, Institutum Sacerdotum
Operariorum ingressus est die 12 mensis Augusti anno 1932. Ministe
rium sacerdotale exercuit in seminario Caesaraugustano, praefectus disci
plinae annis 1931-1935, eodemque munere est functus in seminario Toletano maiore anno academico 1935-1936. Die 22 mensis Iulii anno 1936, una
cum quodam seminarii alumno in huius domum Toletanam migravit ibique
mansit 18 dies. Mane diei 9 mensis Augusti refugium quaesivit apud oppi
dum Cobisa et, post paucas t a n t u m horas, uti sacerdos detectus, circa
oppidum Toletanum Args, vespere eiusdem diei martyrii gloriam est
adeptus.
Paschalis Carda Saporta, die 29 mensis Octobris anno 1893, in loco
Villarreal, tunc temporis intra fines sito dioecesis Dertosensis, piis parenti
bus n a t u s est. In Collegio vocationali et in seminario dioecesano Dertosensi
studiis ecclesiasticis peractis, sacerdos ordinatus die 15 mensis Maii anno
1918, Institutum Sacerdotum Operariorum ingressus est die 12 mensis Au-

Congregatio de Causis Sanctorum

289

gusti eodem anno. Praefectus disciplinae fuit in seminariis Tarraconensi,


Belchitensi, Vallisoletano et Caesaraugustano, rector memorati seminarii
minoris Belchitensis; oeconomus Collegii vocationalis Burgensis, magister
spiritus in huius civitatis seminario maiore; rector seminarii maioris Civita
tis Regiae. Anno 1924 Mexicum petivit ibique mansit usque ad annum
1926, ministerium ingens exercens. Mense Iunio anno 1936, dum ferias age
bat apud suos, sciens de motibus violentis in Hispania initis, Civitatem
Regiam, quo, a Mexico regressus, iterum ut seminarii rector destinatus
est, rediit. Die 4 mensis Septembris anno 1936, in urbe Oropesa, occisori
suo parcens eique horologium donans in veniae signum, est martyrio coronatus.
Recaredus Centelles Abad, die 23 mensis Maii anno 1904 natus est
apud locum Vali de Ux, tunc temporis in dioecesi Dertosensi sito, piissimis parentibus Vincentio et Eleonora. Studia ecclesiastica peregit in Colle
gio vocationali et, sacerdos ordinatus die 25 mensis Maii anno 1929, admis
sus est in Instituto Sacerdotum Operariorum die 12 mensis Augusti eodem
anno. Munus explevit praefecti disciplinae in seminario Dertosensi, deinde
rectoris seminarii minoris eiusdem dioecesis. Optimis quoque catechistae
dotibus ornatus fuit. Die 25 mensis Octobris anno 1936, apud portam coe
meterii novi, in oppido N ules, est martyr factus.
Martinus Martnez Pascual, die 11 mensis Novembris anno 1910 na
tus est apud Valdealgorfa, oppidum dioecesis Terulensis, piissimis parenti
bus. In seminario minore apud Belchitem et in maiore Caesaraugustano
studia ecclesiastica perfecit. A Spiritu fortiter vocatus pro seminarii alum
nis formandis, Institutum Sacerdotum Operariorum introivit et sacerdos
est ordinatus die 15 mensis Iunii anno 1935. Solum exercuit ministerium
praefecti disciplinae et professoris in seminario. A die 26 mensis Iunii ad
diem 5 mensis Iulii anni 1936 exercitationibus spiritualibus cum aliis Sa
cerdotibus Operariis in Collegio vocationali Dertosensi vacabat, quibus per
fectis oppidum suum Valdealgorfa petivit. Die 18 mensis Augusti anno
1936 in via apud Alcaiz occisus est. Inter martyres Instituti Sacerdotum
Operariorum Martinus minimus natu erat, nempe 25 annorum.
Antonius Perulies Estvil, die 5 mensis Maii anno 1892 natus est in
oppido Cornudella (in Tarraconensi territorio sito), parentibus pauperibus
et pietatis plenis. In Collegio vocationali Dertosensi admissus, Institutum
Sacerdotum Operariorum intravit mense Augusto anno 1915 et presbytera
tus Ordinem accepit die 20 mensis Decembris anno 1916. Munera sustinuit
praefecti disciplinae, postea oeconomi in Collegio vocationali Burgensi; vi
carii rectoris in seminario maiore eiusdem archidioecesis; oeconomi in semi19 - A, A. S.

290

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nario dioecesis Oriolensis; ad ultimum rectoris in eodem. Die 12 mensis Au


gusti anno 1936, in via inter oppida Mola et Falset, in spatio appellato
Marza, martyrii honorem est consecutus.
Isidorus Bover Oliver, die 2 mensis Maii anno 1890 natus est in urbe
Vinaroz, piissimis parentibus et familia vera levitica. Vocationem sacerdo
talem animadvertere coepit ministerio sacerdotali ipsius Conditoris Institu
ti Sacerdotum Operariorum, et ita aetate iuvenili quidem in Collegium vocationale Dertosense, postea in Institutum admissus est. Sacerdos ordina
tus die 8 mensis Decembris anno 1912, ministerium sacerdotale explicavit
uti professor in seminariis Cuernavacensi et Tacubayensi (in Mexico). Mexi
co relicto ministerio se tradidit librorum typis edendorum in Instituto, in
quo per 22 annos multum laboravit, simul auxilium praestans in disciplina
et in spiritali moderatione Collegii vocationalis. Die 2 mensis Octobris anno
1936, in coemeterio civitatis Castelln martyrium subiit.
Iosephus Maria Peris Polo. Calendis Novembribus anno 1889 natus
est apud oppidum Cinctorres, tunc temporis ad dioecesim Dertosensem per
tinens, parentibus vere christianis. Alumnus Collegii vocationalis, studia
ecclesiastica complevit et in Institutum Sacerdotum Operariorum est ad
missus die 12 mensis Augusti anno 1913. Sacerdos ordinatus est die 6 men
sis Iunii anno 1914. Munus praefecti disciplinae est exsecutus in eodem
Collegio Dertosensi et in studium musicae Valentiae incubuit. Anno 1916
rector Collegii Dertosensis est nominatus, anno 1928 rector seminarii dioe
cesani Cordubensis, demum anno 1933 rector seminarii Barcinonensis. Die
13 mensis Augusti anno 1936 in vincula coniectus in oppido Cinctorres,
nocte insequentis diei in locum Almazora translatus est, ubi primis horis
diei 15 eiusdem mensis martyr est mortuus.
Martyrium donum est Spiritus, quod saepissime vitam sequitur virtu
t u m plenam: novem sacerdotes egregia dederunt exempla earum virtutum,
quae sacerdotium ornant, ita ut vere cogitari possit pro eis coronam fuisse
vitae sacerdotalis eximiae, in deditione sui apostolico ministerio. Immo, eo
tempore motuum violentiae et persecutionis, desiderium martyrii apparet
praevius habitus moralis, donum Dei et responsio generosa eius fidelium.
Corpora horum martyrum, excepto corpore Paschalis Carda, quod in
ventum non est, in sacello Reparationis reposita sunt anno 1947, ubi
omnia adhuc adservantur, praeter corpus Petri Ruiz de los Paos, quod
est postea translatum ad sacellum Religiosarum Discipularum Iesu ,
apud domum principem Vallisoletanam.
Horum novem sacerdotum mors verum igitur martyrium fuit; quam ob
rem, a die 13 mensis Ianuarii anni 1958 usque ad Calendas Martias anni

Congregatio de Causis Sanctorum

291

1969 Toleti celebratus est processus trium priorum sacerdotum, et quidem


super fama martyrii, super scriptis et super non cultu; de ceteris vero sa
cerdotibus etiam triplex processus Dertosae a die 2 mensis Iulii anni 1958
ad Calendas Iulias anni 1959. Rescripto Congregationis diei 31 mensis Maii
anni 1988, selectis imprimis inter alios septem sacerdotibus, et in unum
coactis duobus processibus; additis, per rescriptum diei 7 mensis Iulii anni
1989, aliis duobus sacerdotibus, cum novo lemmate; apparata Positione su
per martyrio, actus est prospero cum exitu Congressus Peculiaris Consulto
rum Theologorum die 5 mensis Martii anno 1993. Patres Cardinales et Epi
scopi in Sessione Ordinaria die 22 mensis Iunii habita anno 1993, Causae
Ponente Exc.mo Angelo Palmas, Archiepiscopo tit. Vibianensi, professi
sunt Servorum Dei Petri Ruiz de los Paos Angel et octo eius Sociorum
mortem verum martyrium esse ducendum.
De hisce omnibus rebus facta per subscriptum Cardinalem Praefectum
Summo Pontifici Ioanni Paulo II fideli et accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
super eorum martyrium conscriberetur.
Quo rite facto, accitis ad Se hodierna die Cardinali infrascripto Praefec
to necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis cete
risque de more convocandis, eisque adstantibus, Beatissimus Pater sollem
niter declaravit: Constare de martyrio eiusque causa Servorum Dei Petri
Ruiz de los Paos Angel et octo Sociorum, sacerdotum Sodalitatis Operario
rum Dioecesanorum, anno 1936 interfectorum, in casu et ad effectum de quo
agitur.
Voluit insuper Summus Pontifex ut hoc decretum in vulgum ederetur
et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. & S.
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

292

II
VALENTINA
DECRETUM
Beatificationis seu

declarationis Martyrii Servarum Dei Angelae a Sancto

Ioseph Lloret Marti et XVI Sociarum e Congregatione Doctrinae Christianae


(t 1936).
SUPER DUBIO

An constet de martyrio eiusque causa, in casu et ad effectum de quo agitur.


Non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam,
quae revelabitur in nobis (Rom 8, 18).
Pro certo habentes aeternam hereditatem futuram esse longe praesenti
bus aegritudinibus superiorem, Christi discipuli aequo animo et non raro
laetanter persecutiones tulerunt, res adversas et ipsam cruentam mortem.
Firmiter enim divini Magistri doctrinam credebant, qui dixit: Nisi gran u m frumenti cadens in terram mortuum fuerit, ipsum solum manet: si
autem mortuum fuerit, multum fructum affert (Io 12, 24), et insuper:
Qui perdiderit animam suam propter me, inveniet eam (Mt 10, 39).
His verbis illustratae et a Spiritu Sancto fortes factae, Serva Dei Ange
la a Sancto Ioseph Lloret Marti et sedecim Sociae eius libenter sanguinem
suum pro fide effuderunt, cum earum patria, Hispania, violento bello civili
vexabatur, quod multas etiam inter Ecclesiae membra messuit victimas.
Hae Evangelii heroinae ad Congregationem Doctrinae Christianae pertine
b a n t et, omnino alienae ab omni studio et politica navitate, cum simplici
t a t e ac fidelitate ex sua consecratione vivebant necnon ex sua pro Hispani
co populo missione. Domini Iesu exemplum imitantes, omnibus bene facere
nitebantur, sed odio repensae sunt, persecutione atque\ ex manuballista internecione; et eiusmodi tractationis causa in eo solummodo requirenda est,
quod religiosae erant, Dei deditae servitio.
Orta contra Ecclesiam eiusque instituta persecutione, die 18 mensis Iu
lii anno 196, Serva Dei Angela a Sancto Ioseph Lloret Mart, Congrega
tionis suae antistita generalis, statuit novitias et nonnullas Sorores aetate
provectas in domum quandam privatam valentinam congregare. Ibi, peri
culorum

neglegentes quibus se offerebant, Instituti

regulam observare

Congregatio de Causis Sanctorum

293

perrexerunt, cotidianam sibi providerunt Missae celebrationem, ad paeni


tentiae accedebant sacramentum et aliquantum apostolatus pro vicinis
explicarunt. Interim autem inimici eas inspiciebant atque iniuriis contumeliisque affecerunt; eas praeterea obstrinxerunt sibimet vestes conficere. Sed
tamen magnam servaverunt pacem interiorem et, prorsus Dei voluntati
obsequentes, se paratas esse ad vitam pro Christo fundendam affirmabant.
Die 20 mensis Novembris anno 1936 comprehensae sunt et impulsae ad
conscendendum in autocinetum onerarium. Suos persecutores sunt secutae
sicut agni ad occisionem ducti et quasi oves, quae coram tondentes se,
obmutuerunt (cf. Is 53, 7). Cum consciae sortis essent, quae eas manebat,
non solum minime obstiterunt, sed manifeste serenae erant et patientes. In
itinere invicem hortabantur, ut usque ad supremum sacrificium erga voca
tionem suam fideles essent, deprecabantur atque veniae sensus in suos ini
micos significabant. Postquam ad lanienam loci Picadero de Paterna, non
longe ab urbe Valenta siti, pervenerunt, omnes glandibus metallicis necatae martyrii coronam sunt adeptae. Eae fuerunt:
Angela a Sancto Ioseph Lloret Marti in vico Villajoyosa nata, intra
fines dioecesis Oriolensis-Lucentinae, die 16 mensis Ianuarii anno 1875,
quae Congregationem Doctrinae Christianae ingressa anno 1903, muneribus
est iuncta secretariae generalis, antistitae localis et demum antistitae ge
neralis. Suum Institutum suasque Sorores sodales dilexit, quibus exemplo
caritatis in omnes fuit, fidelitatis erga regulam et constitutiones, ferventis
in Sacrum Iesu Cor pietatis.
Maria a Suffragio Orts Bald, in oppido Altea nata, intra fines dioe
cesis Oriolensis-Lucentinae, die 9 mensis Februarii anno 1888, quae iuvenis
operibus caritatis se dederat et catecheticae institutioni, quoad anno 1922
in Congregationem Doctrinae Christianae introivit. Antistita localis fuit,
vicaria generalis et novitiarum magistra. Caritate sua coniunctionem fove
b a t inter Sorores semperque de egenis se sollicitam ostendit. Quamvis ad
propinquos confugiendo incolumis esse posset, cum Sororibus sodalibus ele
git manere, quibuscum egregie terrenam conclusit vitam.
Maria a Monserrato Llimona Planas, postridie Calendas Novembres
n a t a anno 1860 in loco Molins de Rey, ad Barcinonensem archidioecesim
pertinente, anno 1882 Congregationem Doctrinae Christianae ingressa. Ac
cepta a Conditrice Michaela Grau, antistita generalis fuit per annos tres et
triginta, peritiam in gubernando ostendens, simplicitatem, humilitatem,
patientiam et indolis amabilitatem.
Teresia a Sancto Ioseph D u a r t Roig, orta in loco Benifay de Espioca, in archidioecesi Valentina posito, die 21 mensis Maii anno 1876. Con-

294

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gregationem Doctrinae Christianae introivit anno 1899. Novitiarum magi


stra fuit et antistita localis. Ad picturam aperte inclinabat et ad artem
insignesque tabulas pinxit et mira aulaea. Delicatae erat conscientiae et in
labore indefatigabilis. Eximie deprecationem coluit, castigationem, silen
tium et regulae observantiam. Cum potuisset ad fratrem fugere, maluit
cum Sororibus sodalibus manere et mortem subire.
Elisabetha Ferrer Sabri, n a t a in oppido Villanueva y Geltr, intra
fines archidioecesis Barcinonensis, die 15 mensis Novembris anno 1852.
Una fuit ex primis Congregationis Doctrinae Christianae sodalibus, quam
anno 1880 introierat. Optime Conditricis spiritum concoxit et caritate emi
nuit in pauperes, humilitate, sacrificii spiritu atque pietate erga Virginem
Mariam. Antistita fuit localis. Cum rerum conversio est orta, in domo
principe vitam solitariam agebat.
Maria ab Assumptione Mongoche Horns, in oppido Ulldecona nata,
in dioecesi Dertosensi posito, die 12 mensis Iulii anno 1859, a familia reli
giosissima, in qua plures floruere vocationes ad vitam consecratam. Anno
1885 Congregationem Doctrinae Christianae introivit. Antistita fuit non
nullarum Instituti domorum, diligens in suis muniis explendis, altae vitae
interioris manifestaeque in Dei Matrem religionis. Postquam in domum
principem se abdidit, in consuta incubuit inque tnicas pro Sororibus soda
libus conficiendas.
Maria a Conceptione Mart Local, n a t a in vico Garlet, in finibus sito
archidioecesis Valentinae, die 9 mensis Novembris anno 1861. Congregatio
nem Doctrinae Christianae intravit anno 1885 magnamque vitae partem
egit in Communitate Sollanensi, ubi caesionem docuit et consuta. Soror
simplex fuit, humilis et fervoris plena. Multum suum diligebat Institutum
et Sorores sodales, quas semper laudibus extollebat.
Maria Gracia a Sancto Antonio, Valentiae n a t a Calendis Iuniis anno
1869. Congregationem Doctrinae Christianae anno 1900 ingressa institutio
ni se dedidit, magnum ostendens discipularum educationis studium. Infir
mos visitabat et aptissima erat in eis praeparandis ad ultima sacramenta
accipienda. Regulae observans fuit, p a r a t a semper ad Dei voluntatem fa
ciendam, patiens et multae religionis in Domini passionem atque in Virgi
nem Mariam Perdolentem. Magnopere ab incolis dilecta est loci Turis, ubi
vitae religiosae magnam vixit partem.
Corazn de Jess (Cor Iesu) Gmez Vives, Valentiae n a t a postridie
Nonas Februarias anno 1881. In Congregationem Doctrinae Christianae in
troivit anno 1906 et per totam vitam in institutionem incubuit. Discipulis
verum inculcavit deprecationis pietatisque spiritum. Moderatrix fuit Ephe-

Congregatio de Causis Sanctorum

295

bei oppidi Molins de Rey (in territorio Barcinonensi posito). Multum diligebatur, quia affabilis erat et materna erga omnes atque piissima.
Maria a Subsidio Jimnez Baldov, n a t a die 13 mensis Martii anno
1885 in vico San Martn de Provensals, ad archidioecesim Barcinonensem
pertinente. Anno 1907 intravit Congregationem Doctrinae Christianae. Of
ficium ei concreditum est parvulos curandi, quos semper cum benignitate
ac matris spiritu tractavit. Propria eius virtus humilitas fuit.
Maria Dolorosa Suris Brusola, Barcinone n a t a die 17 mensis Februa
rii anno 1899. Congregationem Doctrinae Christianae ingressa est anno
1918 seque institutioni tradidit t a m multis cum fructibus, ut eius discipulae semper optimae essent. Humilis fuit et benigna atque egregie pauperta
tem coluit.
Ignatia a Sanctissimo Sacramento Pascual Pallard, Valentiae n a t a
anno 1862. In Congregatione Doctrinae Christianae introivit anno 1889.
Vitam egit in humili coquae Communitatis Sollanensis ministerio, peritiam
ostendens et gaudium. Piissima fuit et deprecationis atque silentii studiosa.
Maria a Rosario Calpe Ibez, Suecae orta in archidioecesi Valenti
na die 25 mensis Novembris anno 1855. Congregationem Doctrinae Chri
stianae ingressa anno 1893, magnam partem vitae suae consecratae in
Communitate Valentina vixit coquae munere fungens. Indole gravis, consi
derata et amabilis, omnibus cara fuit. Silentii, regularis observantiae lectionisque librorum pietatis atque historiae fuit studiosa.
- Maria Pacis Lpez Garca, orta in vico Turis, in archidioecesi Valen
tina pridie Idus Augustas anno 1885. Congregationem Doctrinae Christia
nae introivit anno 1911 incubuitque prius in coquinae labores, deinde in
Sororum infirmarum curam. Dei amans fuit, spiritu abnegationis, sacrificii
et oboedientiae ornatissima. Caritas eius virtus propria fuit.
Marcella a Sancto Thoma Aurea Navarro, orta in provincia Albasitensi die mense annoque ignotis ob tabulariorum destructionem. Constat
tamen eam in Congregationem Doctrinae Christianae ingressam esse qua
draginta quinque annos n a t a m anno 1934. No vitia fuit humillima et ama
bilis, bene morata et urbana in more inque agendi rationibus et, quamvis
grandis esset aetate, cum simplicitate agebat, humilitate et oboedientia.
Tempore martyrii novitia erat.
Praeter quindecim religiosas supra memoratas, duae aliae Congregatio
nis Doctrinae Christianae Sorores suam vitam pro Christo de voverunt.
Ambae sodales erant Communitatis Ephebei Valentini pagi Carlet. Die 19
mensis Septembris, anno 1936, comprehensae sunt et nocte inter diem 26
atque diem 27 eiusdem mensis interfectae. Eae fuerunt:

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

296

Maria a Rifugio Rosat Balasch, Mislatae orta in archidioecesi Valen


tina Idibus Octobribus anno 1873. Ingressa est Congregationem Doctrinae
Christianae anno 1896, fuitque plurium Instituti domorum antistita; tem
pore mortis antistita erat Communitatis pagi Carlet. Religiosa fuit impen
sae vitae interioris et magnae caritatis; generosissima in Sorores sodales,
erga se rigida et austera. In persecutione animosam se ostendit et fortem.
Maria a Calvaria Romero Clariana, n a t a die 11 mensis Aprilis anno
1871 in pago Carlet, ad archidioecesim Valentinam pertinente. Congregatio
nem Doctrinae Christianae introivit anno 1892 et cum suavitate, diligentia
humilitateque coquae munere est iuncta in diversis Instituti domibus.
Occultationem coluit, silentium et oboedientiam.
H a r u m septemdecim Sororum mors illico verum est habitum marty
rium; quam ob rem Archiepiscopus Valentinus canonizationis Causae ini
tium fecit per celebrationem processus ordinarii informativi (annis 19651967), cuius auctoritas probata est per decretum pridie Idus Ianuarias pro
mulgatum anno 1990. Apparata Positione super martyrio, secundo cum
exitu actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris postridie
Idus Martias anno 1993. Patres Cardinales porro et Episcopi in Sessione
Ordinaria subsequentibus Calendis Iuniis habita, Causae Ponente Exc.mo
Domino Angelo Palmas, Archiepiscopo titulari Vibianensi, professi sunt
Servae Dei Angelae a Sancto Ioseph et sedecim Sociarum mortem verum
martyrium esse ducendum.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, cer
tior factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus I I , vota Congregationis de
Causis Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super
martyrio Servarum Dei rite conscriberetur.
Quod cum factum esset, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de
more convocandis eisque adstantibus, Beatissimus Pater declaravit: Con
stare de martyrio eiusque causa Servarum Dei Angelae a Sancto Ioseph Lloret
Marti et XVI Sociarum, e Congregatione Doctrinae Christianae, anno 1936
interjectarum, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. B S.
fi Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

297

III
VICTORIEN. VENETORUM
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servi Dei Claudii Granzotto (in rei.: Richardi), laici professi Ordinis Fratrum Minorum (1900-1947).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Servus Dei Claudius Granzotto ortus est Sanctae Luciae ad
Plavim, in provincia Tarvisana, die 25 mensis Augusti anno 1900. Artes
fecit sutrinam, fabri lignarii, caementarii, donec, suas sequens facultates
suaque vota, artes est aggressus delineandi et

ungendi estque in eis diplo

m a t a adeptus. Opera est exsecutus praestantissima. Anno 1933 Ordinem


F r a t r u m Minorum intravit t a m q u a m frater laicus, in quo primum tempo
raneam fecit professionem, deinde perpetuam. Virtutum christianarum et
votorum religiosorum exercitium cum statuarii professione coniunxit. Pau
cis annis est perfectionem assecutus in Christi imitatione et, fama sanctita
tis insignis, pie Patavii mortuus est die 15 mensis Augusti anno 1947.
Beatificationis atque canonizationis Causa inita est apud Curiam epi
scopalem Victoriensem Venetorum. Rebus peractis iure statutis, coram
Summo Pontifice Ioanne Paulo I I , die 7 mensis Septembris anno 1989 de
cretum promulgatum est super virtutibus heroum in modum exercitis.
Deinde, ad beatificationem obtinendam, mira coniecta sanatio iudicio
permissa est Congregationis de Causis Sanctorum, effecta in pago Sancto
Ioanne Barione, in dioecesi Vicentina sito, atque memorati Servi Dei inter
cessioni ascripta. Sanatio pertinet ad puerulum Brunonem Pozza, anno
1948 natum, qui duorum ferme mensium trium ve oculo sinistro laborare
coepit, qui lacrimabat et pus secernebat. Cum condicio in peius mutaretur,
infans, qui ad id tempus

methodis empiricis curatus erat, est a medico

oculario visitatus, qui therapiam praescripsit, numquam tamen adhibitam.


Cogitatum est etiam de sectione chirurgica. Postea infantuli condiciones
peiores etiam factae sunt. Ineunte mense Iunio anno 1950 febri aestuabat,
sacci lacrimalis tumore affectus, vehementibus

loci doloribus, puris ab

oculo effusione copiosa, palpebrarum inflatione. Haec symptomata aucta

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

298

sunt vesperi diei 7 mensis Iunii, qua re infirmus continenter fiebat. Pater,
insequenti mane, campum petens opus rusticum facturus, pro filio interces
sionem invocavit Servi Dei Claudii Granzotto. Per idem mane parvulus
Bruno celerrime sanatus est, perfecte et perpetuo.
De hac sanatione processus canonicus est instructus apud Curiam Vicentinam annis 1965-1966, de cuius auctoritate decretum editum est die 19
mensis Septembris anno 1986. Consilium Medicorum Congregationis de
Causis Sanctorum, in sessione Calendis Aprilibus habita anno 1992 confes
sum est pro scientia inexplicabilem esse Brunonis Pozza sanationem a dacryocystite chronica cum iterata irritatione phlegmonea in oculo sinistro .
Die 9 mensis Octobris eodem anno Consultorum Theologorum Congressus
Peculiaris est actus et die 22 mensis Iunii anno 1993 P a t r u m Cardinalium
et Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae Ponente Em.mo Cardinali Iose
pho Caprio. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et
Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,
responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo
Dei Claudio Granzotto, laico professo Ordinis Fratrum Minorum, videlicet de
celrrima, perfecta et mansura sanatione pueruli Brunonis Pozza a dacriocistite cronica con riacutizzazione flemmonosa in occhio sinistro .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 6 mensis Iulii A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 68 S.
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio pro Episcopis

299

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


FODIANAE-BOVINENSIS et SANCTI SEVERI
DECRETUM
de finium mutatione.
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi P P . D D .
Iosephus Casale, Archiepiscopus Fodianus-Bovinensis, et Caesar Bonicelli,
Episcopus Sancti Severi, ab Apostolica Sede expostulaverunt, ut religiosa do
mus, vulgo Convento Maria SS.ma di Stignano appellata, intra fines sita
municipii civilis vulgari nomine S. Marco in hamis nuncupati, a dioecesi
Sancti Severi separaretur et archidioecesi Fodianae-Bovinensi iungeretur.
Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi P.D. Ca
roli Furno, Archiepiscopi tit. Abaritani et in Italia Apostolici Nuntii, r a t a
huiusmodi immutationem animarum bono profuturam, vigore specialium
facultatum a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia P p . I I ,
sibi tributarum, oblatas preces benigne accipiendas censuit.
Quapropter praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae datae forent, a dioecesi Sancti Severi distrahit partem
memorati municipii S. Marco in Lamis in eadem dioecesi patentem atque
archidioecesi Fodianae-Bovinensi adnectit ita ut integrum territorium
eiusdem municipii huic archidioecesi pertineat.
Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum P . D .
Iosephum Casale, Archiepiscopum Fodianum-Bovinensem, necessarias et
opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad eandem Congregationem authenticun exemplar actus peractae
exsecutionis remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 1 mensis
Ianuarii anno 1994.
83 BERNARDINUS

card. GANTIN, Praefectus

L. 83 S.
83 Iustinus Rigali, a Secretis
In Congr. pro Episcopis tab., n. 526/93

300

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 2 Februarii 1994. Cathedrali Ecclesiae Sanctae Catharinae in On
tario, Exc.mum P. D. Ioannem Aloisium 0'Mara, hactenus Episcopum
dioecesis Sinus Tonitralis.
die 8 Februarii. Titulari episcopali Ecclesiae Pariensi in Proconsula
ri, R. D. E d u a r d u m Petrum Cullen, e clero archidioecesis Philadelphiensis
Latinorum, Vicarium generalem et moderatorem Curiae, quem deputavit
Auxiliarem Em.mi P. D. Antonii Iosephi S. R. E. Cardinalis Bevilacqua,
Archiepiscopi Philadelphiensis Latinorum.
die 12 Februarii. Cathedrali Ecclesiae Reconquistensi R. D. Ioannem
Rubn Martnez, hactenus rectorem Seminarii maioris Resistentiae.
die 14 Februarii. Metropolitanae Ecclesiae Sancti Iacobi Equitum,
noviter erectae, Exc.mum P. D. Ioannem Antonium Flores Santana, hac
tenus Episcopum eiusdem sedis episcopalis.

NOMINATIONES
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis Ioannes Paulus P p . II
nominavit:
die 13 Ianuarii 1994. Coadiutorem

Exc.mi P. D. Pauli Vincentii

Dudley Episcopi Siouxormensis, Exc.mum P. D. Robertum J. Carlson,


hactenus Episcopum titularem Avioccalensem et Auxiliarem archidioecesis
Paulopolitanae et Minneapolitanae.
die 9 Februarii. Coadiutorem dioecesis Sinopensis R. D. Gentilem
Delzari, hactenus Vicarium generalem dioecesis Sanctae Crucis in Brasilia.

COLLATIO DIGNITATIS ARCHIEPISCOPALIS


die 7 Februarii 1994. Exc.mo P. D. Stephano Wesoly, episcopo tit.
Dragonariensi, auxiliari archiepiscopi Gnesnensis, curae pastorali Polono
r u m in exteris regionibus commorantibus addicto.

301

Congregatio pro Gentium Evangelizatione

CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE

PROVISIO ECCLESIARUM
Ioannes Paulus divina Providentia P p . I I , latis decretis a Congregatio
ne pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Lit
teras praefecit:
die 6 Decembris 1993. Cathedrali Ecclesiae Bokunguensi-Ikelaensi R.
D. Iosephum Mokob Ndjoku, in praesens Vicarium generalem Basankusuensem.
Cathedrali Ecclesiae Kurnoolensi R. D. Ioannem Gorantla, professo
rem Seminarii regionis Haiderabadensis.
Cathedrali Ecclesiae Guruaensi, noviter erectae in Mozambico, R. D.
Emmanuelem Chuanguira Machado, e clero archidioecesano Beirensi.
Titulari episcopali Ecclesiae Bencennensi, R. P.

Leonem Laba

Ladjar, Ordinis F r a t r u m Minorum sodalem, hactenus Ministrum provincia


lem, quem constituit Auxiliarem Iayapuransem.
Titulari episcopali Ecclesiae Scampinensi R. D. Silvestrum Monteiro,
in praesens Vicarium generalem Nagpurensem, quem constituit Auxiliarem
eiusdem dioecesis.
die 20 Decembris. Cathedrali Ecclesiae Tarahumarensi, noviter erec
tae in Mexicana regione, R. D. Iosephum Aloisium Dibildox Martinez, pa
rochum in oppido vulgo Tequizquiapan.
Titulari episcopali Ecclesiae Fallabensi R. P. Laurentium Ceresoli,
Vice-Superiorem Provinciae Italicae Missionariorum Combonianorum Cor
dis Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum Avasanum.
Titulari episcopali Ecclesiae Vanarionensi R. D. Philippum Neri An
tonium Sebastianum do Rosario Ferrao, directorem apostolatus Christifi
delium laicorum in urbe Goa, quem constituit Auxiliarem patriarchatus
Goani et Damanensis.

302

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Titulari episcopali Ecclesiae Avioccalensi R.

D.

Philippum Za

Hawng, oeconomum dioecesanum et directorem nationalem Pontificalium


Operum Missionalium, quem constituit Auxiliarem Myitkyinansem.

NOMINATIO
Peculiari lato decreto, Congregatio pro Gentium Evangelizatione ad
suum beneplacitum renuntiavit:
die 21 Decembris 1993. R. P. Carolum Noel O'Regan, Societatis Mis
sionum ad Afros sodalem, hactenus parochum in oppido vulgo Kabompo,
Administratorem Apostolicum sede plena et ad n u t u m Sanctae Sedis
dioecesis Solveziensis.

303

Diarium Romanae Curiae

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Gioved, 1 0 Febbraio 1 9 9 4 , S. E. il Signor TADAO
Ambasciatore del Giappone presso la Santa Sede.

ARAKI,

Ha, altres, ricevuto in Udienza:


Luned, 3 1 Gennaio 1 9 9 4 , S. E. il Signor
NY, Primo Ministro del Madagascar.

FRANCISQUE RAVO-

Venerd, 4 Febbraio 1 9 9 4 , S. E. il Signor MATE GRANI,


Vice-Primo Ministro e Ministro degli Affari Esteri di Croazia.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
27

gennaio

31

1994. Gli Em.mi Signori Cardinali Anthony J. Bevilacqua, Antonio


M. Javierre Ortas; le LL. EE. i monsignori Angelo
Scola, Vescovo di Grosseto; Joseph Cheng Tsai-fa,
Vescovo di Tainan, Membri della Congregazione per
il Clero.

S. E. mons. Renato Corti, Vescovo di Novara; mons. Luigi


Giussani, mons. Francisco Lpez Illana; il sac. Max
Thurian; P. Maciel Degollado, Consultori della Con
gregazione per il Clero.

Gli Em.mi Signori Cardinali Michele Giordano, Giovanni Canestri, Edmund C. Szoka, Eduardo Martnez Somalo,
Angelo Felici, Membri della Congregazione per il Cle
ro in aliud quinquennium .

Mons. Romano Penna, Consultore della Congregazione per la


Dottrina della Fede.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

304
31

9
10

12

gennaio

1994. Gli Em.mi Signori Cardinali Jaime L. Sin, Miguel Obando Bravo, Lucas Moreira Neves, Adrianus Johannes Simonis, Pio Laghi, Membri della Congregazione per gli
Istituti di Vita Consacrata e le Societ di Vita Apo
stolica.

Gli Em.mi Signori Cardinali Bernardin Gantin, Paul Zoungrana, Maurice Michael Otunga, Hyacinthe Thiandoum,
William Wakefeld Baum, Aloisio Lorscheider,
' George Basil Hume, Carlo Maria Martini, JeanMarie Lustiger, Bernard Francis Law, James Aloysius Hickey, Edmund Casimir Szoka, Lszlo Paskai,
Hans Hermann Gror, Jozef Tomko, Membri della
Congregazione per gli Istituti di Vita Consacrata e le
Societ di Vita Apostolica in aliud quinquennium .
febbraio

Il dott. Pier Giuseppe Magnani, Consultore della Prefettura degli


Affari Economici della Santa Sede in aliud quin
quennium .

Mons. Paul Canart, Vice Prefetto della Biblioteca Apostolica Va


ticana.

Suor Lucia dell'Immacolata, della Congregazione di Nostra Signora di Belm, Membro del Consiglio Internazionale
per la Catechesi.

Mons. Jos Luis Gutirrez Gmez, Relatore della Congregazione


delle Cause dei Santi in aliud quinquennium .

P. Yvon Beaudoin, O.M.I., Relatore della Congregazione delle


Cause dei Santi ad biennium .

Mons. Giuseppe De Andrea, Sotto-Segretario del Pontificio Con


siglio della Pastorale per i Migranti e gli Itineranti
ad quinquennium .

NECROLOGIO
7 febbraio
9
10
11

16
20
22

23

1994. Mons. Sebastiano Rosso, Vescovo em. di Piazza Armerina


(Italia).

Mons. Urbain-Marie Person, Vescovo tit. di Cime.

Mons. Johannes Vonderach, Vescovo em. di Chur (Svizzera).

Card. Joseph Cordeiro, del titolo di S. Andrea delle Fratte,


Arcivescovo di Karachi (Pakistan).
,
Card. Franois Marty, del titolo di San Luigi de' Francesi.

Mons. Franz Zauner, Vescovo em. di Linz (Austria).

Mons. Germain Berthold, Vescovo em. di Ubon Ratchathani


(Tailandia).

Mons. Alfred Kostelecky, Vescovo tit. di Wiener Neustadt.

Mons. Charles Msakila, Vescovo di Sumbawanga (Tanzania).

An. et vol. LXXXVI

11 Aprilis 1994

N. 4

ACTA APOSTOLICAE S
COMMENTARIUM O F F I C I A L E \ s \
io.

C
BIS"-

Directio: PALAZZO APOSTOLICO - CITT DEL VATICANO - Administratio: LIBRERIA EDITRICE VATI^&FRA^-^.

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE DECRETALES
Beatus Claudius La Colombire, professus Societatis Iesu sacerdos, celes
renuntiatur sanctus.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Notum feci eis nomen t u u m et notum faciam, ut dilectio, qua dilexisti
me, in ipsis sit, et ego in ipsis (Io 17, 26).
Hisce vocibus discipulis suis patefacit Dominus Iesus Amoris se tem
plum divini esse qui idcirco hominibus impertitur ut redemptionis simul
participes fiant vitaeque et sanctitatis. Sic autem aperit una etiam arca
n u m cordis sui quod cum Verbi Dei coniunctum persona Altissimi est ta
bernaculum atque ardentis pariter fornax caritatis fonsque inexhaustus
unde universi salutis profluunt thesauri.
In iis vero qui homines vehementius impulerunt divinum ad contem
plandum et compensandum amorem quique vires impenderunt plenas in
Sacratissimi Cordis Iesu cultum dilatandum, quod interminatae eius cari
tatis insigne est et intimae item vitae, oportet beatus Claudius La Colom
bire plane numeretur.
Altero die mensis Februarii, anno millesimo sexcentsimo quadragesimo
primo ortus est apud oppidum St. Symphorien d'Ozon in Delphinatu
actuarii Bertrandi La Colombire ac Margaritae Coindat filius. Cum autem

20 - A . A. S.

306

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

eadem domus omnis Viennam deinde commigrasset, primis ibidem schola


rum elementis est tinctus ac Lugduni post rhetorices philosophiaeque pere
git studia. Septendecim natus annos Societatis Iesu ingressus est novi
tiatum apud Avenionem situm.
Anno millesimo sexcentsimo sexagesimo sexto Lutetiam ut theologicis
operam daret disciplinis transiit. Quo eodem tempore crediderunt illi do
cendi officium liberos administri a nummariis negotiis regis Ludovici X I V .
Presbyteratus auctus ordine die sexto mensis Aprilis anno millesimo sex
centsimo undeseptuagesimo Lugdunum remeavit magistri primum munere
honoratus deindeque opere praedicandi ac Marianae Congregationis guber
nandae. Quod quidem ministerium maxima pastorali caritate explevit nec
non fervido studio ac singulari efficacitate, non solum nicas naturae dotes
commonstrans sed supernaturales etiam virtutes praecipuas et solidam ad
Deum perducendi homines facultatem. Fidelis servus Iesuque amicus per
fectus aliud non concupiscebat quidquam quam ut humili liberali perseve
ranti animo eius exsequeretur voluntatem atque omnibus prorsus viribus
maiorem Dei gloriam procurare niteretur Ecclesiamque aedificare. Quo
autem in se apostolatus speciem a Sancto Ignatio depictam certius effingeret, votum nuncupavit cunctas se Regulas Constitutionesque Societatis
Iesu completurum. Sollemnia tunc pronuntiavit vota die secundo mensis
Februarii anno millesimo sexcentsimo septuagesimo quinto ac rector post
modum est Collegii Paray-le Monial destinatus. Non tamen deerant qui
ita excellentem virum mirarentur in urbem t a m procul amotam amandatum. Facile vero id inde explicatur quod noverant probe ipsius antistites
ibidem apud Visitationis Monasterium demissam sororem religiosam Mar
garitam Mariam Alacoque, cui Cordis sui divitias paulatim recludebat Do
minus, in dubitationibus versari acerbissimis et exspectare praeterea quoad
suam idem Dominus impleret promissionem, missurum se nempe aliquem
suum fidelem servum amicumque perfectum qui ipsam adiuvaret ad
commendatum peragendum opus: ut imperscrutabiles universo orbi resera
ret amoris illius divitias. Peracri sic beatus Claudius rerum divinarum per
spicienda prudentiaque supernaturali consiliarius prudens illius Sanctae
Margaritae evasit t u m etiam additus, provido Dei motu, adiutor in Cordis
Sacratissimi Iesu proferenda pietate. Designatus autem comitissae Eboracensis in Britannia praedicator Londinium processit, ubi adsiduum ac fru
giferum maxime egit apostolatum quo plurima etiam cum sui consolatione
multos in Ecclesiae catholicae revocavit sinum. Ardua t a m e n industria illa
caelique haud secunda temperie valetudinem interea eius evertentibus indi
cia paulatim pergravis pulmonum morbi emergebant.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

307

Exeunte anno millesimo sexcentsimo septuagesimo octavo per calum


niam accusatus repente coniurationis Summi Pontificis fautricis, comprehenderunt illum ac tres quidem hebdomadas in horrfico continuerunt
carcere King's Bench nuncupato.
De Britannia eiectus in Galliam rediit adiecta penitus salute. Aestate
igitur anno millesimo sexcentsimo octogesimo primo, cum aegritudo in
gravesceret, remissus in civitatem est Paray-le-Monial ubi pientissime
suum supremum obiit diem scilicet decimum quintum mensis Februarii
anno millesimo sexcentsimo octogesimo secundo, sanctitatis insignis fama.
Quae licet post mortem aequabiliter vigeret, canonizationis tamen est cau
sa duobus d u m t a x a t post saeculis instituta.
Omnibus quidem iis servatis canonicis normis quae illa valebant aetate
Decessor Noster Pius XI die decimo sexto mensis Iunii anno millesimo
nongentesimo undetricesimo titulum ei caelitis Beati indidit. Post illa apud
Angelopolitana! Curiam in California canonica peracta est inquisitio de
coniecta sanatione prodigiosa quae in urbe Duarte die vicesimo quinto
mensis Februarii anno millesimo nongentesimo nonagsimo p a t r a t a erat
atque deprecationi ipsius beati Claudii La Colombire adsignata. Feliciter
casu ex more apud Congregationem pro Causis Sanctorum inspecto decre
tum de miro coram Nobis die vicesimo primo mensis Decembris prodiit
anno millesimo nongentesimo nonagsimo primo. Adsentientibus deinceps
Cardinalibus atque Episcopis in Consistorio globatis die duodetricesimo
mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo nonagsimo altero ipsi Nos
censuimus sollemnem canonizationis ritum Romae peragendum pridie
Kalendas Iunias eodem ipso anno.
Hodie igitur in templo S. Petri, Romae, fidelibus utriusque ordinis re
ferto, sollemnissima caerimonia Missam celebravimus, ac suetam formulam
pronuntiavimus, sic ut sequitur: Ad honorem Sanctae et Individuae Tri
nitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae incrementum,
auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum apostolorum Petri et
Pauli ac Nostra, m a t u r a deliberatione praehabita et divina ope saepius im
plorata, ac de plurimorum F r a t r u m Nostrorum consilio, beatum Claudium
La Colombire Sanctum esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Cata
logo adscribimus, statuentes eum in universa Ecclesia inter Sanctos pia
devotione recoli debere.
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
His verbis prolatis, iussimus ut hae Litterae Decretales conficerentur;
ac deinde sermonem habuimus de vita et egregia S. Claudii virtute, quem
fidelibus imitandum proposuimus.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

308

Hae vero Litterae nunc et in posterum ratae habeantur, contrariis nihil


obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die tricesimo primo mensis
Maii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo secundo, Pontifi
catus Nostri quarto decimo.
EGO I O A N N E S P A U L U S
Catholicae Ecclesiae Episcopus

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.

Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 324.346

Acta Ioannis Pauli Pp. II

309

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
KANKANENSIS
In Guinea Praefectura Apostolica Kankanensis ad gradum et dignitatem dioecesis attollitur immutatis finibus et nomine.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum in Apostolica Praefectura Kankanensi intra fines Guineae sita ca


tholica religio missionariorum et cleri illius regionis Africae opera haud
parva incrementa suscepisset, ut iisdem ministris Evangelii meritum tri
bueretur testimonium laudis simulque eorum pastorales firmarentur labo
res, Venerabiles Fratres Nostri S.R.E. Cardinales atque Praesules Congre
gationi pro Gentium Evangelizatione praepositi, re mature perpensa audi
tisque pariter eorum, quorum interest, faventibus votis, censuerunt nuper
ut eadem ad gradum et dignitatem dioecesis eveheretur. Nos vero de totius
Dominici gregis bono solliciti, talem sententiam r a t a m habentes, summa
Apostolica potestate harumque Litterarum virtute memoratam Praefectu
ram Apostolicam Kankanensem ad gradum et dignitatem dioecesis attollimus immutatis finibus et nomine. Quam insuper novam dioecesim me
tropolitanae Sedi Konakriensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni
Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus; cuius episcopalem
sedem in urbe K a n k a n ponimus ac templum ibidem exstans Deo di
catum in honorem Deiparae Virginis titulo Notre Dame des Victoires
invocatae dignitate cathedralis ecclesiae honestamus. Cetera quidem secun
dum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficienda com
mittimus Venerabili Fratri Aloisio Travaglino, Archiepiscopo titulo Litterensi atque in Guinea Apostolico Pronuntio, vel ab eo delegato sacerdote,
factis nempe necessariis facultatibus.
Re autem acta, documenta exarentur sincerisque exemplis ad Congre
gationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur. Has denique Apo
stolicas Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis qui
buslibet rebus non obstantibus.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

310

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo decimo mensis No


vembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Cascone, Protonot. Apost. s.n.
Loco 33 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 341.685

II
TARAHUMARENSIS
In Mexico Vicariatus Apostolicus Tarahumarensis ad gradum et dignitatem
dioecesis attollitur immutatis finibus et nomine.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum esset notum Vicariatum Apostolicum Tarahumarensem in Mexico


situm et Societatis Iesu sodalium curis creditum hisce recentioribus annis
in catholica religione haud parum feliciter profecisse, Venerabiles Fratres
Nostri S.R.E. Cardinales atque Praesules Congregationi pro Gentium
Evangelizatione praepositi, re mature perpensa auditisque pariter eorum,
quorum interest, faventibus votis, censuerunt nuper ut idem ad gradum
et dignitatem dioecesis eveheretur. Nos vero existimantes id in animarum
bono esse cessurum atque cupientes simul iisdem sodalibus meritum laudis
testimonium tribuere eorumque pastorales labores confirmare, talem sen
tentiam ratam nunc habemus summaque Apostolica potestate harumque
Litterarum virtute memoratum Vicariatum Apostolicum Tarahumarensem
ad gradum et 'dignitatem dioecesis attollimus immutatis finibus et nomine.
Quam insuper novam dioecesim metropolitanae Sedi Chihuahuensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangeli
zatione subicimus; cuius episcopalem sedem in urbe Guachochi ponimus

311

Acta Ioannis Pauli Pp. II

et templum ibidem exstans Deo dicatum in honorem Deiparae Virginis ti


tulo Nuestra Seora de Guadalupe invocatae dignitate cathedralis eccle
siae honestamus. Cetera quidem secundum canonicas leges temperentur.
Quae praescripsimus perducet ad exitum Venerabilis Frater Hieronymus
Prigione, Archiepiscopus titulo Lauriacensis atque in Mexico Apostolicus
Nuntius, vel ab eo delegatus sacerdos, factis nempe necessariis faculta
tibus. Re autem acta, documenta exarentur sincerisque exemplis ad Con
gregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur. H a s denique
Apostolicas Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis
quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo mensis Decembris,
anno

Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio,

Pontificatus

Nostri sexto decimo.


ANGELUS

card. SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card. TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Cascone, Protonot. Apost. s.n.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 341.498

L I T T E R A E APOSTOLICAE
Venerabili Servo Dei Mauritio Tornay Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U I U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christus passus est pro vobis, vobis
relinquens exemplum, ut sequamini vestigia eius (1 P e 2, 21). Exemplum
Domini Iesu, boni pastoris qui suam pro grege vitam immolavit, prompta
cum generositate secutus est etiam Venerabilis Servus Dei Mauritius Tor
nay, qui omnia reliquit ut Evangelium nuntiaturus Sinas peteret ac deinde
Tibetum, ubi, missionalis plenus ardoris, in animarum salutem incubuit et
sanguine effuso suum amorem suamque fidelitatem erga Christum atque
Ecclesiam testificatus est.

312

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Intrepidus hic regni Dei servus in loco Rosire est natus, parvo pago
paroeciae oppidi Orsires in Helvetiae dioecesi Sedunensi, die xxxi mensis
Augusti anno MCMX. Boni parentes illum ad magnos vitae ac fidei valores
educaverunt, quos puer cordis nitore et indolis vi appropriavit. Ab anno
MCMXxv ad annum MCMXXXI ephebei Abbatiae Sancti Mauritii alumnus fuit;
ibi, dum in sapientia crescebat et in gratia, Dei vocationem animadvertit,
atque anno MCMXXXI ingressus est inter Canonicos Regulares sancti Augu
stini Congregationis sanctorum Nicolai et Bernardi Montis Iovis. Die VIII
mensis Septembris anno MCMXXXV sollemnem fecit professionem et subse
quenti anno, proposito impulsus animas ad Deum ducendi, profectus est
ad Missionem sancti Bernardi, quae sedem habebat in oppido Weisi, perti
nente ad Vicariatum Apostolicum Tatsienluensem, qui postea est factus
dioecesis Camtimensis (in Sinis). Ordinatione presbyterali accepta die xxiv
mensis Aprilis anno MCMXXXVIII, cum fervore et se devovendi studio institit
in vinea Domini colenda, primum t a m q u a m rector probandorum Seminarii
alumnorum loci Houa-lo-pa, deinde uti parochus parvae communitatis
christianae oppidi Yerkalo in Tibeto libero. Ut homines ad Christum addu
ceret, fideliter in sua vocatione vivebat suumque pastoris munus magno
cum fervore et caritate explicabat. Fieri coepit Tibetanus cum Tibetanis,
eorum sermoni discendo se dedit et inter Christifideles, suae curae commis
sos, vixit sicut qui ministrat (cf. Lc 22, 27). Mense Ianuario anno
MCMXXXXVI Christi religionis inimici, Missionem depraedati, eum ab oppido
Yerkalo pepulerunt, sperantes fore ut id eveniret, quod Sacra Scriptura di
cit: Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis (Mt 26, 31). Etsi a
suo populo seiunctus, illum amare non desiit nec propter eius fidem trepi
dare in gravi periculo apostasiae versantem. Frustra nisus est iterum se
iungere cum sua communitate: idcirco, suorum superiorum permissu pere
grinationem suscepit ad urbem Tibeti caput, ut obtineret se in dilectissimae paroeciae moderationem restitui. Pluries iter faciens dixit ad vitam
devovendam pro christianis Tibetanis se esse paratum, et occidi periclitans
pro fide, nec fugit nec se abdidit. Ita, die xi mensis Augusti, anno MGMIL,
apud saltum Choula, insidiis factis, pyroballista christiani nominis hostes
eum necaverunt, dum ultimum exsequebatur caritatis actum pro famulo
suo, qui primus ceciderat ab interfectoribus ictus.
Huius dignissimi missionarii mors ilico est verum martyrium habita et
eiusmodi fama sequentibus annis vulgata est atque confirmata; quam ob
rem Episcopus Sedunensis anno MCMLIII Causae canonizationis initium fe
cit. Die xi mensis Iulii anno MCMXCII, Congressus Peculiaris Consultorum
Theologorum ac deinde Sessionis Ordinariae P a t r u m Cardinahum et Epi-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

313

scoporum sententiis habitis faventibus, coram Nobis est super martyrio


decretum promulgatum. Statuimus porro ut Beatificationis ritus Romae
celebraretur die x v i mensis Maii insequentis anni.
Hodie igitur, in Vaticana Basilica Beato Apostolo Petro dicata, inter
Missae sollemnia hanc ediximus formulam: Nos, vota F r a t r u m nostrorum
Henrici Cardinalis Schwery, Episcopi Sedunensis, Francisci Garnier, Epi
scopi Lucionensis, Camilli Cardinalis Ruini, Vicarii Nostri pro Romana
Dioecesi, et Peregrini Thomae Ronchi, Episcopi Civitatis Castelli, necnon
plurimorum aliorum F r a t r u m in Episcopatu multorumque Christifidelium
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Mauritius
Tornay, Maria Aloisia a Iesu Trichet, Columba Ioanna Gabriel et Florida
Cevoli Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum: Mauri
tii Tornay die duodecimo mensis Augusti; Mariae Aloisiae a Iesu Trichet
die septimo Maii; Columbae Ioannae Gabriel die vicesimo quarto Septem
bris et Floridae Cevoli die duodecimo Iunii in locis et modis iure statutis
quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
Quae autem per has Litteras decrevimus nunc et in reliquum tempus firma
esse volumus et rata, rebus contrariis haudquaquam obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i
mensis Maii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.362

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

314

HOMILIA
In Vaticana basilica habita ob decretos Dei servis Mauritio Tornay, Mariae
Aloisiae a Iesu Trichet, Columbae Ioannae Gabriel et Floridae Cevoli Beatorum
caelitum honores.*
1. Acclamate a Dio da t u t t a la terra .*
Il salmo responsoriale dell'odierna liturgia costituisce un gioioso invito
alla lode. Dice il Salmista: Venite e vedete le opere di Dio, mirabile nel
suo agire sugli uomini . Il riferimento anzitutto all'esodo: la liberazione
2

del popolo eletto dalla schiavit d'Egitto e l'intervento salvifico operato in


suo favore nel passaggio del Mar Rosso.
Si t r a t t a di un motivo tipicamente pasquale. Dalla Pasqua dell'antica
Alleanza la liturgia passa all'Alleanza nuova stipulata nel sangue di Cristo:
Cristo morto una volta per sempre per i peccati, giusto per gli ingiusti,
per ricondurvi a Dio . Ecco, fratelli e sorelle, il nuovo esodo , cos come
3

10 presenta l'apostolo Pietro, che esclama: Adorate il Signore, Cristo, nei


vostri cuori . In questo tempo pasquale giunge a noi rinnovato e insistente
4

l'annuncio di Pietro, primo t r a i testimoni del Mistero pasquale di Cristo.


2. In questo medesimo tempo, la liturgia torna frequentemente anche
alle parole pronunciate da Cristo alla vigilia della sua morte in Croce. Pa
role pre-pasquali, che la Chiesa rilegge nella luce della Pasqua. Prima della
morte e risurrezione di Cristo, esse erano annuncio e promessa. Ora, dopo
la Pasqua, la Comunit dei credenti come narrano gli Atti degli Aposto
li riconosce la realt della salvezza: le promesse si sono adempiute. Ecco
11 tempo per gioire delle parole prima ascoltate e custodite nella memoria
degli apostoli e dei discepoli del Risorto. Quant' mirabile il modo in cui
esse si sono verificate!
Cristo assicura ai suoi: Non vi lascer orfani, ritorner da voi. Ancora
un poco e il mondo non mi vedr pi; voi invece mi vedrete, perch io
vivo e voi vivrete .

Io vivo, perch sono nel Padre mio; anche voi vivrete, perch siete in
me e io in voi.

* Die 16 m. Maii a. 1993.


Sai 66 (65) 1.
Ibid. 66 (65), 5.
2 P i 3, 18.
Ibid. 3, 15.
Gv 14, 18-19.
Cf. ibid. 14, 20.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

315

3. Durante il tempo di Pasqua, in modo particolare, la Chiesa intera


chiamata a riconoscere e sperimentare le opere mirabili che Dio compie t r a
gli uomini, specialmente in coloro che amano Cristo in maniera eroica
accogliendo senza riserve i suoi comandamenti e osservandoli fino in fon
do. Dio stesso ama questi suoi figli con singolare predilezione, e viene a
loro: il Padre e il Figlio prendono dimora in essi mediante lo Spirito Santo.
A quanti sono stati pienamente disponibili alla sua parola, il Figlio ha
rivelato se stesso e il Padre, poich ama con un amore particolare coloro
che lo amano.
7

Oggi, carissimi fratelli e sorelle, la Chiesa ha la gioia di proclamare


beati quattro di questi discepoli, cos disponibili alla parola del Signore
da ricevere in se stessi la pienezza dell'amore del Padre e del Figlio.
Ecco i loro nomi: Maurice Tornay, Marie-Louise de Jsus Trichet,
Colomba Gabriel, Florida Cevoli.
Essi provengono da vari Paesi, da diversi popoli. Davvero in essi e per
essi t u t t a la terra acclama il Signore .
9

4. Pour rpondre gnreusement l'appel de Dieu, Maurice Tornay d


couvre qu' il faut aller jusqu'au bout , vivre l'amour hroquement.
L'amour de Dieu n'loigne pas des hommes. Il pousse la mission. Dans
l'esprit de sainte Thrse de Lisieux, Maurice Tornay n'a qu'un dsir:
Conduire les mes Dieu . Dans l'esprit de son Ordre, o chacun risque
sa vie pour arracher des hommes la tempte, il demande partir au
Tibet pour gagner des hommes au Christ.
Il commence par se faire Tibtain avec les Tibtains: il aime ce pays,
qui devient sa seconde patrie; il s'attache en apprendre la langue, afin de
mieux communiquer le Christ. Comme le bon Berger qui donne sa vie pour
ses brebis, Maurice Tornay aime son peuple, au point de ne jamais vouloir
l'abandonner.
Frres et soeurs, implorons l'Esprit Saint. L'glise et le monde ont
besoin de familles qui, comme la famille Tornay, soient des creusets o les
parents transmettent leurs enfants les appels du Christ la vie chr
tienne, sacerdotale ou religieuse. Rendons grce pour les germes d'esp
rance dans la terre d'Asie. La mission et la passion du Pre Tornay, et de
ses prdcesseurs des Missions trangres de Paris et des Chanoines du
Grand Saint-Bernard, portent des fruits, silencieusement, dans la lente
maturation. On ne peut que se rjouir du dialogue respectueux entre les
7

Cf. Sal 66 (65), 5.


Cf. Gv 14, 21.
Cf. Sal 66 (65), 1.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

316

moines tibtains et les moines catholiques, pour dcouvrir Celui qui est la
voie, la vrit et la vie. Des vocations se lvent, comme en tmoigne l'ordi
nation rcente d'un lve du bienheureux; des chrtiens poursuivront
l'uvre du Pre Tornay qui souhaitait instruire les enfants et les conduire
la saintet; car seule une vie sainte mrite d'tre vcue.
5. Lrvangile nous a fait entendre les paroles de Jsus: Si quelqu'un
m'aime, il gardera ma parole . Garder la parole du Christ, Sagesse ter
nelle de Dieu, rester fidle ses commandements, c'est apprendre, comme
l'a fait Mre Marie-Louise Trichet l'cole de saint Louis-Marie Grignion
de Montfort, mditer la richesse infinie de sa prsence et de son action
dans le monde.
10

Marie-Louise de Jsus s'est laisse saisir par le Christ, elle qui a re


cherch passionnment l'alliance intrieure de la sagesse humaine avec la
Sagesse ternelle. Et le dploiement naturel de ce lien d'intimit profonde,
ce fut une action passionnment dvoue aux plus pauvres de ses contem
porains. L'adoration de la Sagesse du Pre, incarne dans le Fils, porte
toujours servir quotidiennement ceux qui n'ont rien pour plaire aux
yeux des hommes, mais qui demeurent trs chers au regard de Dieu.
Ce matin, frres et surs, rendons grce au Seigneur pour la fondation
de la grande famille religieuse des Filles de la Sagesse, fruit de la saintet
personnelle de saint Louis-Marie et de la bienheureuse Marie-Louise de
Jsus. Leur eminente charit, leur esprit de service, leur aptitude conser
ver, comme la Vierge Marie, toutes choses en leur cur , nous sont
dsormais donns en exemple et en partage.
n

6. Quando una persona si rende disponibile interamente al soffio del


l'amore di Dio, viene coinvolta in una avventura spirituale, che sfugge
ad ogni umana previsione. La sua anima come vela s'apre al vento dello
Spirito e Dio pu spingerla secondo gli imperscrutabili disegni della sua
provvidenziale Misericordia.
Cos stato per Madre Colomba Gabriel, che gi dalla prima adolescenza
pronunci il suo s pieno e sincero a Cristo, decisa a non anteporre nulla al
suo amore , secondo, l'insegnamento del grande Padre Benedetto. Lo Spirito
Santo, attraverso la via della sofferenza, la distacc dalla terra d'origine, la
condusse a lasciare t u t t o e a ricominciare da capo. In lei, infatti, il Signore
aveva posto .un carisma speciale: il dono dell'apostolato attivo della carit,
da innestare sul tronco contemplativo della regola benedettina.
1 0

1 1

Jn 14, 23.
Cf. Lc 2, 51.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

317

Com' attuale, Madre Colomba, la missione da te vissuta e trasmessa


alle tue Figlie! Oggi pi che mai le nuove generazioni hanno bisogno di
guide che siano testimoni fedeli di Dio: esse vanno alla ricerca di persone
che chiamino alla vita con la voce del Cristo vivente. I giovani domandano
magari in modo implicito educatori veri, animati da un profondo
senso di maternit e paternit spirituale, n possessiva n dimissionaria,
ma liberante con la forza della verit e dell'amore, con quella forza dolcis
sima che Dio solo pu donare.
7. Un profondo desiderio di piena conformazione alla volont di Dio ca
ratterizz anche l'intera vita di consacrazione della beata Florida Cevoli,
formata alla scuola spirituale di santa Veronica Giuliani. Animata dallo
Spirito di Verit, che conduce i credenti ad interiorizzare la Parola di Dio
trasformando e santificando dall'interno la loro esistenza, la nuova Beata,
nel suo ufficio di abbadessa, seppe vivere con stile evangelico il suo compi
to, come vera serva delle consorelle. Con l'esempio trascin l'Ordine delle
Clarisse Cappuccine alla generosa osservanza della regola francescana, in
modo speciale per quel che riguarda la povert, l'austerit e la semplicit
della vita.
La riservatezza della clausura e il desiderio del raccoglimento in Dio non
le impedirono tuttavia di accogliere e condividere i problemi della societ
circostante. L'intimit spirituale rese anzi maggiormente convinto ed efficace
il suo interessamento, come testimonia sia la corrispondenza che tenne con
alcuni personaggi influenti del suo tempo, sia l'autorevole mediazione da lei
offerta per la pacificazione della popolazione di Citt di Castello.
L'espressione Iesus amor, fiat voluntas t u a , con cui costantemente ini
ziavano le sue lettere, ben riassume il senso profondo dell'intera sua esisten
za, totalmente orientata all'amore di Ges crocifisso e al servizio dei fratelli.
8. T u t t a la terra acclama il Signore . Oggi, carissimi, u n a grande gioia
si diffonde in questa Citt, nella Roma di Pietro e di Paolo, e si espande
fino alle regioni e ai Paesi d'origine dei Beati, da cui essi sono entrati nel
mistero della Comunione dei Santi.
Ecco, essi hanno adorato il Signore, Cristo, nei loro cuori. Nella
potenza di Cristo, sono stati sempre pronti a rispondere a chiunque ha
domandato ragione della speranza che era in l o r o della speranza
che t u t t i ci unisce in quanto popolo messianico della Nuova ed Eterna
Alleanza.
12

1 3

1 2

13

Cf. 1 Pt 3, 15.
Ibid.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

318

Siate benedetti, Fratelli e Sorelle, oggi proclamati Beati, per la gioia pa


squale dell'odierna domenica. Voi avete dato questa grande gioia alla Chiesa
mediante la testimonianza della vostra vita. Cristo ha vissuto in voi. Per
vostro mezzo, Cristo viene oggi a noi e ci ripete: Non vi lascer orfani .

14

Vieni, Signore Ges, e resta con noi!

ALLOCUTIONES

I
Ad quosdam Canadae episcopos sacra limina visitantes.*
Chers Frres dans Vpiscopat,
1. Au terme de nos entretiens particuliers, je suis heureux de cette ren
contre avec tous les membres de l'Assemble des Evques du Qubec. Je
remercie votre Prsident, Monseigneur Bernard Hubert, des paroles qu'il
m ' a adresses en votre nom, exprimant le sens et la porte de votre d
marche. Votre prparation la visite ad limina souligne bien l'importance
que vous lui accordez.
C'est en effet un acte significatif de communion ecclsiale. Par-del la
personne du Successeur de Pierre, vous venez Rome sur les traces des
Aptres fondateurs: Pierre et Paul furent tmoins et hrauts de l'vangile
reu du Christ Sauveur, martyrs de la foi, colonnes de l'difice auquel sont
incorpores toutes les glises particulires.
A son tour, le Qubec a beaucoup donn l'glise universelle. J ' a i eu
la joie d'honorer plusieurs saints et bienheureux qui illustrent l'glise dans
votre pays, comme le grand vque missionnaire que fut Franois de
Montmorency-Laval ou, t o u t rcemment, la remarquable mystique que fut
Sur Dina Blanger. Et combien de jeunes glises ne bnficient-elles pas
de l'ardeur dsintresse de milliers de missionnaires qubcois ou de la
solidarit gnreuse pratique par les fidles de vos diocses?
L'change des dons apparat bien aujourd'hui comme une condition de
la vitalit des glises dans toutes les rgions du monde. La pause de r
flexion et de prire que vous faites Rome vous permet de percevoir ce
qui fonde la communion universelle des disciples du Christ, la vrit qui
1

1 4

Gv 14, 18.

* Die 6 m. Maii a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

319

rend libre, l'amour fraternel qui rpond l'Amour de Dieu, l'esprance qui
ne doit pas.
2. Chers Frres, ma pense se tourne vers le peuple qubcois dont les
proccupations sont l'objet de votre attention pastorale. Il cherche les
voies de son avenir en cette poque de changements rapides des conditions
de vie et des mentalits. Il connat des incertitudes et des avances no
tables. La crise conomique l'atteint et, malgr la prosprit relle de votre
pays, les zones de pauvret tendent s'largir. On prend aussi conscience
de la situation souvent difficile des hritiers actuels des premires nations
de vos terres, qui l'on n'a pas toujours permis un panouissement har
monieux dans le respect de leurs spcificits.
Si j'voque ces questions en quelques mots, c'est simplement pour sou
ligner que, dans la plupart des domaines de la vie sociale, les chrtiens ont
se montrer solidaires et, quand il le faut, secourables. Le plus souvent,
les lacs se trouvent l dans le domaine de leur comptence propre, puis
qu'il s'agit de leur milieu de vie ou du champ de leur activit profession
nelle qui est aussi le premier champ de leur mission de baptiss; continuez
stimuler leur dsir de servir leurs frres dans l'esprit de l'vangile tra
duit par l'enseignement social de l'glise. L'clairage si quilibr port par
le Concile Vatican II sur le rle de l'glise dans le monde de ce temps est
prcieux pour inspirer l'action des chrtiens dans la socit; par des
moyens de formation appropris, aidez-les approfondir leur connaissance
de ces sources qui demeurent indispensables, notamment l'aide des dve
loppements ultrieurs de la doctrine sociale.
3. Il semble que l'accomplissement de votre mission pastorale soit en
core marqu par ce que vous appelez la rvolution tranquille , ces chan
gements sociaux qui ont eu de profonds retentissements dans la commu
naut chrtienne. Il en est rsult une modification sensible de la figure de
l'glise chez vous. Une telle volution, vous le notez, comporte des aspects
positifs, mais aussi des effets proccupants. La pratique religieuse diminue,
les structures familiales sont branles, l'avenir semble plus obscur pour les
jeunes en particulier.
De manire trs claire, malgr la proportion importante des baptiss,
vous vous trouvez face une tche de nouvelle vanglisation. Vous parlez
opportunment de prendre un virage communautaire et un virage mis
sionnaire , en associant la recherche l'action pour assurer l'avenir des
communauts locales qui composent vos diocses. Il est temps d'agir rso
lument, sans s'attarder regarder en arrire ni en rester l'analyse des

320

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

situations; il faut bien envisager les moyens et dterminer les principes


pastoraux, mais c'est en se m e t t a n t l'ouvrage qu'on pourra faire les vri
fications; sous la conduite de l'Esprit, les fruits attesteront l'authenticit
de l'action.
4. Dans quel sens convient-il d'agir? Comme le suggre votre double
orientation, il est ncessaire d'allier communion et mission. On ne mditera
jamais assez les Actes des Aptres o l'on voit les disciples, illumins par
l'Esprit de Pentecte, faire grandir le Corps du Christ qu'est l'Eglise: en
mme temps qu'ils dcouvrent la splendeur de la vrit, ils rglent sur elle
leur manire de vivre, ils constituent une communaut unie, ils mnent
une action dynamique. L'enseignement des Aptres et la fraction du pain
fondent fermement la communaut sur la Parole et la Prsence du Christ
vivant.
J ' a i entendu votre souci d'aider les fidles mieux vivre les sacre
ments. En effet, grce la structure sacramentelle de l'glise, la commu
naut reoit sa cohsion de la rencontre avec son Seigneur vritablement
prsent dans l'Eucharistie. Les baptiss sont membres de son Corps; ils
progressent d'tape en tape dans leur vie grce au pardon et la rconci
liation accords p a r le sacrement de pnitence au-del de nos capacits hu
maines; ils reoivent la force et la lumire de l'Esprit dans la confirmation;
leur vie et leur amour d'poux sont sanctifis dans l'Alliance par le sacre
ment du mariage; au temps de la souffrance, ils reoivent le rconfort
d'tre unis la Passion rdemptrice par l'onction des malades; enfin l'im
position des mains consacre les ministres appels rassembler, enseigner et
agir in persona Christi. Oui, l'itinraire des fidles et des communauts est
jalonn par ces signes majeurs qui sont des dons inapprciables et, pour
chacun selon sa vocation, des appels se mettre au service de la commu
naut. Invitez chacun les vivre comme des conditions essentielles pour
avancer la suite du Christ, pour traverser l'preuve et pour rpondre
l'appel de Dieu. Ainsi, les diverses tches accomplies au jour le jour dans
les communauts seront mieux coordonnes entre elles et claires par la
mme lumire de l'amour du Christ, que ce soient les fonctions d'anima
tion gnrale, le service liturgique ou l'assistance aux pauvres, pour n'en
citer que quelques-unes.
5. A la suite de diverses concertations, vous insistez beaucoup sur
l'ducation de la foi des adultes dans vos communauts. cet gard, la
publication du Catchisme de l'glise catholique met votre disposition
un instrument de rfrence particulirement utile. Veillez ce que la for-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

321

mation donne soit bien eentre sur l'annonce vanglique et intgre dans
la vie ecclsiale, qu'elle favorise l'exprience spirituelle et le dynamisme
apostolique, et qu'elle manifeste les exigences morales qui dcoulent de
l'Evangile. Les adultes pourront ainsi assurer de nombreuses formes de ser
vice de la communion, dans l'glise telle que le Seigneur a permis qu'elle
se constitue, assiste par son Esprit, et selon les rgles de vie et la disci
pline interne qu'elle a t amene dfinir.
En disant cela, c'est bien d'ducation de la foi que nous parlons. Sans
doute certains dbats seraient-ils apaiss et clarifis si, par le regard de la
foi, on savait mieux dcouvrir dans l'institution la Personne du Verbe in
carn qui lui a promis sa prsence, dans les ministres, la fidle intendance
des mystres confis par le Seigneur, dans l'enseignement magistriel, l'ex
pression de la Tradition vivante assiste par l'Esprit. En particulier, je
pense aux questions poses sur l'tat de vie et la personne des ministres
ordonns: l'glise-pouse est fidle son Seigneur en appelant au sacer
doce des hommes destins tre personnellement, par un don total et plnier, des signes du Fils de Dieu incarn. Elle n'prouve pour autant, vous
le savez bien, aucune rticence l'gard des femmes; mme si elle ne se
considre pas autorise admettre les femmes l'ordination sacerdotale ,
elle reconnat la grande importance de leur participation la vie de la
communaut, notamment par l'exercice de responsabilits significatives,
comme celles dont vous les chargez de plus en plus frquemment, avec une
confiance bien normale et dans le respect de la mission respective de
l'homme et de la femme }
6. Naturellement, les jeunes retiennent toute votre attention pour leur
veil la foi ds l'enfance, pour une saine formation l'ge scolaire et la
prparation aux sacrements de l'initiation chrtienne dans le cadre des
paroisses, pour les accompagner de l'adolescence l'ge adulte. Vous tes
justement proccups par les difficults de ces tches, commencer par
celles du systme ducatif gnral. Mme si l'glise n ' a plus chez vous les
mmes charges que par le pass, l'cole est un domaine dont les chrtiens
ne peuvent se dsintresser, dans leur dsir lgitime de favoriser l'pa
nouissement personnel des jeunes. En ce qui concerne l'ducation religieuse
et l'entre dans la vie ecclsiale, de nombreux ducateurs plein temps ou
bnvoles prennent p a r t aux diverses missions ncessaires, en lien avec les
pasteurs. Ces lacs gnreux mritent la confiance et l'appui de l'ensemble

Dclaration Inter insigniores, 15 octobre 1 9 7 6 .

21 - A A . S,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

322

des communauts diocsaines: je sais que vous veillez avec soin ce qu'ils
soient prpars sur les plans doctrinal, spirituel et pdagogique. Il importe
aussi que leur mission dlicate auprs des jeunes soit bien intgre dans la
vie et l'activit de l'glise locale, vivante et accueillante, heureuse de
transmettre les trsors qu'elle a reus.
7. Sous ses diffrents aspects, la pastorale diocsaine repose grandement
sur les prtres; elle bnficie aussi de la prcieuse contribution des reli
gieux, prtres ou frres, et des religieuses. P a r votre intermdiaire, je
voudrais adresser mes encouragements chaleureux vos collaborateurs du
presbyterium diocsain, comme aux personnes consacres prsentes chez
vous. Qu'ils soient heureux de se dvouer, de rpondre leur vocation, de
demeurer dans l'intimit du Seigneur et de servir avec une inlassable gn
rosit les hommes et les femmes qui attendent d'eux, sans toujours bien
l'exprimer, un tmoignage personnel irremplaable afin d'tre clairs sur
leurs raisons d'esprer, de croire et d'aimer.
Donnez toute l'importance qui convient la pastorale des vocations:
que l'appel se consacrer au Seigneur dans son glise soit lanc avec
clart, en faisant confiance aux qualits relles de beaucoup de jeunes d
sireux de servir. J'ajoute galement que j ' a i remarqu avec joie votre rso
lution de poursuivre l'animation missionnaire dans vos diocses, selon la
grande tradition qui honore le Qubec.
8. Chers Frres dans l'piscopat, en ces jours, nous sommes particuli
rement attentifs la figure du Christ ressuscit. Avec les Aptres, dont la
succession nous choit, nous comprenons que du sein du Fils de l'homme
coulent des fleuves d'eau vive, signes de l'Esprit vivifiant. Nous pouvons
voir dans l'eau et le sang couls de son ct ouvert les signes du Baptme
et de l'Eucharistie. Nous savons que, vainqueur de la mort, Jsus-Christ
nous apporte la paix et la rconciliation en mme temps qu'il nous envoie
comme le Pre l'a envoy dans le monde. Nous pouvons l'entendre nous
ouvrir l'esprit l'intelligence des critures afin de saisir le sens de
l'preuve qu'il a accepte par un amour sans limite. Nous avons l'assu
rance de sa prsence parmi nous jusqu' la fin des temps.
2

Cf.
Cf.
Cf.
Cf.
Cf.

Jn 7, 37-39.
ibid. 19, 33-35.
ibid. 20, 19-23.
Le 24, 44-48.
Mt 28, 20.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

323

Puisse la mditation du mystre pascal tre pour vous le vritable en


couragement avancer sur les routes de votre ministre episcopal! Puissiez-vous prouver l'motion joyeuse des disciples d'Emmas: Notre cur
n'tait-il pas tout brlant...? !
7

Ce rappel mditatif du message de la Rsurrection, entendez-le comme


l'expression des vux que je forme du fond du cur pour vous-mmes,
pour les prtres, les religieux, les religieuses, les collaborateurs, les collabo
ratrices et tous les membres de vos communauts diocsaines. Assurez-les
que l'vque de Rome est proche d'eux dans les moments ardus comme
dans le temps de la joie.
Invoquant la Mre du Seigneur, qui partageait la prire des disciples au
Cnacle dans l'attente de l'effusion de l'Esprit, je vous donne ma Bndic
tion apostolique et je l'tends trs volontiers toute l'glise au Qubec.

II
Ad quosdam Australiae episcopos in Apostolorum liminum visitatione.*
Dear Brother Bishops,
1. With fraternal affection I welcome you, the first of the two groups
of Australian Bishops to come to Rome this year for your visit ad Limina
Apostolorum. In greeting you I embrace in spirit ali the belo ved clergy, re
ligious and laity of the particular Churches under your pastoral care: "To
the saints who are also faithful in Christ Jesus: grce to you and peace
from God our Father and the Lord Jesus Christ". Your coming from so far
away bears eloquent witness to the universal character of the Church,
which the Spirit has caused to spread from Jerusalem to the farthest cor
ners of the earth. Your prsence is an affirmation of the bonds of ecclesial
communion which unite the faithful of your Diocses with the Bishop of
Rome. Although nearly seven years have passed since I visited Australia,
I still recali with great fondness the warmth and love with which I was
welcomed there.
1

Le 24, 32.

* Die 22 m. Maii a. 1993.


Eph 1:1-2.
Cf. Acts 1:8.
1

324

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Today I would like to consider some aspects of the episcopal office and
some of the consquences which more immediately follow from it. Then,
with the next group of Bishops, there will be the opportunity to give
further thought to some of the particular challenges facing the Church in
Australia.
2. When in the First Letter t o the Corinthians Saint Paul asserts t h a t
he has "handed on" to the Christians at Corinth what he himself had received, he speaks out of a profound awareness of the role which God gave
him in the work of salvation. His words bear witness to the fact t h a t he
considers himself a link in passing on to those he served the gift given
by God the Father in his Only-Begotten Son. In order t h a t the salvation
offered by the F a t h e r once for all in Christ would be available in every
age, the Apostles in t u r n passed on to some of their co-workers their own
mission and responsibility. As the Fathers of the Second Vatican Council
p u t it: "In order to keep the Gospel fore ver whole and alive within the
Church, the apostles left Bishops as their successors, 'handing over their
own teaching role' to t h e m " .
3

Thus the members of the College of Bishops in every age are called to
do what the Apostles did: to keep the d e p o s i t and to hand on what they
themselves have received.
Understanding this sacred office more deeply is an indispensable p a r t
of discharging it more faithfully. To understand what it means to be a
Bishop we should consider carefully the nature of the deposit entrusted by
the Apostles to their successors. As the Council points out, "what was
handed on by the apostles includes everything which contributes to the
holiness of life and the increase in faith of the people of God: and so the
Church, in her teaching, life and worship, perptutes and hands on to ail
gnrations all t h a t she herself is and ail t h a t she believes". The Good
News of life in Christ, and t h a t very life itself, have been transmitted to
us so t h a t "entire and incorrupt" they will be available for ail mankind.
This then is your high calling: t o be stewards of t h a t T r i n i t a r i a n commu
nion which the F a t h e r offers to the human race through his Son in the
Holy Spirit.
6

1 Cor 11:23; 15:3.


Cf. Dei Verbum, 7.
Ibid.
Cf. 1 Tim 6:20.
Cf. 1 Cor 15:3.
Dei Verbum, 8.
Rite for the Ordination of a Bishop.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

325

3. This leads us t o consider first the Bishops' role in the sanctification


of the faithful, especially through the liturgy. The Council describes
Bishops as "the principal dispensers of the mysteries of God... the governors, the promoters and the guardians of the entire liturgical life in the
Church committed to t h e m " . The Fathers of the Council indicated t h a t
one of the most significant duties of the Bishop's priestly office is "to
ensure t h a t the faithful take p a r t in the liturgy knowingly, actively and
fruitfully".
W h a t you and your predecessors have done in this regard
over the last three decades cannot be passed over without a word of commendation. However, your reports do not hide the anxiety which you are
experiencing in relation to the liturgical life of the faithful in your nation:
the continuing decline in Sunday Mass attendance in Australia is justifiably a cause of concern.
10

11

Efforts to bring all Catholics back to the weekly clbration of the Eucharist and to frquent use of the Sacrament of Penancewhich offers "the
certainty of forgiveness through the power of the redeeming blood of
Christ" a r e fundamental to ali genuine liturgical renewal, because they
are fundamental to ecclesial life itself. Without continuing catechesis in
this regard there will be no realistic striving for t h a t "full and active parti
cipation" in the Sacred Mysteries called for by the Council.
12

13

The Bishop's place in the Church's sanctifying mission leads him to


have special concern for the observance of liturgical law in his diocse. The
liturgy is, as the Fathers of the Second Vatican Council remind us, "the
outstanding means by which the faithful can express in their lives and
manifest to others the mystery of Christ and the real nature of the true
Church". Clearly then the sacred rites should be celebrated in accord with
the mind of the Church, for she is the one to whom Christ has revealed
himself, and she has ordered her liturgy to express what he has taught
her. Unfortunately, excesses in one direction or another have led to a
certain polarization within communities. Perhaps it is appropriate to repeat what I wrote in the Letter Dominicae coenae: "The problems of the
liturgy, and in particular of the Eucharistie Liturgy, must not be an occa
sion for dividing Catholics and for threatening the unity of the Church.
14

15

10

11

12

13

14

15

Christus Dominus, 15.


Ibid., 11.
Reconciliatio et paenitentia, 28.
Sacrosanctum Concilium, 14.
Ibid., 2.
Cf. Vicesimus quintus annus, 10; CIC, canon 846.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

326

This is demanded by an elementary understanding of t h a t sacrament


which Christ has left us as the source of spiritual unity. And how could
the Eucharist, which in the Church is the sacramentum pietatis, signum
unitatis, vinculum caritatis, form between us at this time a point of divi
sion and a source of distortion of thought and behaviour, instead of being
the focal point and constitutive centre, which it truly is in its essence, of
the unity of the Church herself?".
16

If in some instances liturgical renewal has been seen merely in terms of


external change or adaptation, it is necessary now to place appropriate
emphasis on the liturgy's transcendent character: "every liturgical clbra
tion, because it is an action of Christ the priest and of his Body the
Church, is a sacred action surpassing all o t h e r s " . The spiritual vitality of
your communities dpends greatly on the dignified and worthy clbration
of the liturgy. In ali of this you need the support and help of your priests
and ali the faithful, b u t the greatest responsibility lies with you who have
received the fullness of the sacrament of the priesthood.
17

4. A Bishop prays, exhorts and works to ensure t h a t every aspect of


the life of the Christian community favours the working of the Holy Spirit
in the minds and hearts of the faithful. The promotion of the common dis
cipline of the whole Church and the observance of ecclesiastical laws
are not secondary lments in the fulflment of this obligation. The canons
and norms of the Church exist to preserve the structure in which is incarnated the life entrusted to the Church by Christ. They form the structure
through which t h a t life is mediated to the Church's members.
18

Consequently, we must reject a false dichotomy between pastoral charity and vigorous pastoral government. Charity requires t h a t one should
act justly, and justice demands t h a t a Bishop should teach and foster a
form of ecclesial life which, because it conforms to the Church's laws,
builds up and sustains "the community of faith, hope and charity, as a
visible structure, through which (the Lord) communicates t r u t h and grace
to a l l " . Nor can it be claimed t h a t fdelity to t h e Second Vatican Council
justifies laxity in ecclesiastical discipline. The Church's canons have been
thoroughly and authoritatively revised, in order to reflect the insight
about the mystery of Christ and the Church given by the Holy Spirit at
19

1 6

17

18

19

No. 13.
Sacrosanctum Concilium, 7.
Cf. Code of Canon Law, canon 392 1.
Lumen gentium, 8.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

327

t h a t same Council. To ignore thse norms or to permit their violation


would be to allow t h a t insight to be obscured or forgotten.
5. In relation to the Bishop's teaching role, I have high hopes t h a t
the "Catechism of the Catholic Church" will call forth from the Church in
Australia ever more zealous efforts to uphold and teach Catholic doctrine.
I am confident t h a t this compendium of the faith will make it all the easier to ensure t h a t the catechetical texts prepared for the Christian faithful
of all ages and at every stage of their development will be accurate, sys
tematio and complete expressions of the Church's teachings. And since in
the task of religious instruction no lment has as great an impact as the
teachers themselves, it is especially important t h a t the Catechism should
be warmly received and properly assimilated by those who aspire to serve
as catechists. It is even more important for priests, especially parish
priests, t o give the example of their own tireless efforts to communicate t o
children, young people and adults the riches of the Church's doctrinal hr
itage as expressed in the Catechism.
With so m a n y Catholic children attending the well-established system
of Catholic schools in your country, there is ample opportunity for thorough catechesis. In these schools pupils are taught t h a t the realities of this
world and life in Christ are inextricably linked: in Christ the whole cosmos
receives its fllest meaning, for "in him all things were created" and "through
him all things have been reconciled to the F a t h e r " . They learn t h a t it is
the vocation of Christians to be instruments of the restoration of ail things
in Christ. High praise is due to those who at no little personal cost have
contributed to setting up and supporting these schools.
20

I likewise share your satisfaction at the recent foundation of two Catholic


universities. This expansion of the scope of Catholic tertiary ducation holds
great promise for the life and mission of the Church. It will help students to
achieve t h a t synthesis between faith and culture, faith and science, to which
Catholic institutions of higher learning are dedicated by way of a corporate
commitment. Your network of Catholic ducation is a precious hritage,
and the most appropriate way to show gratitude is to hand it on to the
next generation with an even stronger Catholic identity and institutional
stability. I join you in urging the Catholic parents of Australia to make the
greatest possible use of these schools and to support them as the appropriate
way of fulfilling their responsibility to educate their children.
21

2 0

21

Cf. Col 1:16, 20.


Cf. Ex Corde Ecclesiae, no. 1, 14.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

328

6. After speaking of preaching and catechesis, schools and other aca


dmie institutions, the Council's Decree Christus Dominus mentions the
communications media as a further important means of proclaiming the
Gospel. You serve as Pastors in a country possessing a well-developed
system of social communications, and therefore you have a wide choice of
effective instruments for evangelization. This is an area in which the laity,
especially professional people, are called to play an outstanding part in the
Church's mission. B u t there are aspects of the Church's prsence in the
media which require the Bishop's personal attention and careful vigilance.
In particular he should make efforts to satisfy the faithful's right to sound
teaching, offsetting the harm which inevitably arises from the spreading of
confused ideas about faith and moris. It should be made clear t h a t not
every Catholic who expresses an opinion in the media is speaking on behalf
of the Church. A prompt rfutation of error and an unambiguous reaffir
mation of authentic teaching by the Bishop is often a needed manifesta
tion of pastoral charity. It is important t h a t media Professionals should
have the spiritual support and firm solidarity of the whole community in
order to succeed in making the Gospel more prsent.
22

23

7. Dear Brother Bishops, I have spoken of some of the duties of your


episcopal office. I have done so out of my closeness to your concern for
the people of God entrusted to your care. The grce of Christ and the
power of his Cross and Rsurrection are the sources of your confidence,
and so you must constantly take heart and lead the faithful in the new
evangelization required to meet the challenges of the prsent time. I pray
t h a t God who has called you to be Pastors of his flock will sustain you in
your labours on behalf of his people. I commend you and the whole
Church in Australia to Our Lady Help of Christians, and I cordially im
p a r t my Apostolic Blessing.

2 2

No. 13.

Cf.

C O N G R G A T I O N F O R T H E D O C T R I N E O F T H E F A I T H , Instruction on Some Aspects of the


Use of the Instruments of Social Communication in Promoting the Doctrine of the Faith, 30
March 1992.
2 3

Acta Ioannis Pauli Pp. II

329

III
Ad quosdam sacros praesules Americae Septemtrionalis occasione oblata visitationis Apostolorum liminum.*
Dear Brother Bishops,
1. This is a moment of profound joy for me, to be united with you
the Bishops from Iowa, Kansas, Missouri and Nebraskain a spirit of
prayer and fraternal communion. You have come to Rome for your ad
Limina visit during the Novena of Pentecost, when we pray t h a t the
Spirit will renew the whole Church with the fire of his love. May you too
"be strengthened with might through his Spirit in the inner man... to know
the love of Christ which surpasses knowledge". J u s t as the Apostles were
united in prayer with "Mary, the mother of Jesus", so, at the beginning of
our meeting, we implore her intercession t h a t the clergy, religious and
faithful of your Diocses may be renewed in faith and love for the tasks
which lie before them.
1

Today I express to you my prayerful hope for the spiritual renewal of


the Church in America, insofar as holiness of life is of the essence of the
Church's mission and ministry. And first we must praise God for the marvellous witness of holiness which has always been in vidence among
American Catholics. The names of Blessed Kateri Tekakwitha, Saint J o h n
Neumann, Saint Elizabeth Ann Seton stand out; but there have been so
many others. In our own time, the Second Vatican Council's call to holi
ness, addressed to the whole of God's people, needs to be presented once
more in ali its evangelical urgency. This is what the Spirit is saying to the
Churches: "but as he who called you is holy, be holy yourselves in ali
your conduct; since it is written, 'You shall be holy, for I am holy' " .
3

2. It is not an exaggeration to say t h a t man's relationship to God and


the demand for a religious "exprience" are the crux of a profound crisis
affecting the human spirit. While the secularization of many aspects of life
continues, there is a new quest for "spirituality" as evidenced in the appearance of m a n y religious and healing movements which look to respond to
the crisis of values in Western society. This stirring of the homo religiosus
* Die 28 m. Maii a. 1993.
1

Eph 3:16, 19.


Ac 1:14.
Cf. Rev 2:7.
1 Pt 1:15-16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

330

produces some positive and constructive results, such as the search for new
meaning in life, a new ecological sensitivity, and the desire to go beyond a
cold, rationalistic religiosity. On the other hand, this religious re-awakening includes some very ambiguous lments which are incompatible with
the Christian faith.
Many of you have written Pastoral Letters on the problems presented
by pseudo-religious movements and sects, including the so-called "New
Age Movement". New Age ideas sometimes find their way into preaching,
catechesis, Workshops and retreats, and thus influence even practising
Catholics, who perhaps are unaware of the incompatibility of those ideas
with the Church's faith. In their syncretistic and immanent outlook, these
parareligious movements pay little heed to Rvlation, and instead t r y to
come to God through knowledge and exprience based on lments bor
ro wed from Eastern spirituality or from psychological techniques. They
tend to relativize religious doctrine, in favor of a vague world-view ex
pressed as a system of m y t h s and symbols dressed in religious language.
Moreover, they often propose a pantheistic concept of God which is in
compatible with Sacred Scripture and Christian Tradition. They replace
personal responsibility to God for our actions with a sense of d u t y to the
cosmos, thus overturning the true concept of sin and the need for rdemp
tion through Christ.
3. Yet, in the midst of this spiritual confusion, the Church's Pastors
should be able to detect an authentic thirst for God and for an intimate,
personal relationship with him. In essence, the search for meaning is the
stupendous quest for the Truth and Goodness which have their foundation
in God himself, the author of ali t h a t exists. Indeed, it is God himself who
awakens this longing in people's hearts. The often silent pilgrimage to the
Living Truth, whose Spirit "directs the course of the ages and renews the
face of the earth", is a "sign of the times" which invites the Church's mem
bers to examine the credibility of their Christian witness. Pastors must
honestly ask whether they have paid sufficient attention to the thirst of
the human heart for the true "living water" which only Christ our Redeemer
can give. They should insist on the spiritual dimension of the faith, on
the perennial freshness of the Gospel message and its capacity to transform and renew those who accept it.
5

Gaudium et spes, 26.


Cf. Pastores dabo vobis, 6.
Cf. Jn 4:7-13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

331

Saint Paul tells us t h a t we must "seek the things t h a t are above, where
Christ is seated at the right hand of God". To neglect the supernatural
dimension of the Christian life is to empty of meaning the mystery of
Christ and of the Church: "If for this life only we have hoped in Christ, we
are of ail people most to be pitied". Nevertheless, it is a sad fact t h a t
some Christians today are succumbing to the temptation "to reduce Christianity to merely human wisdom, a pseudo-science of well-being". To
preach a version of Christianity which benignly ignores, when it does not
explicitly deny, t h a t our ultimate hope is the "rsurrection of the body and
life everlasting" runs counter to Rvlation and the whole of Catholic
tradition. More vigorous preaching and catechesis on eschatological thmes
is needed in order to eliminate confusion regarding the true nature of
Christian life and of the Church's unfailing hope in her Lord who is "the
rsurrection and the life".
8

10

11

12

4. The "Catechism of the Catholic Church" offers a summary of the


truths about the "last things" which God has revealed to us in Christ. The
absolute uniqueness of each human person and the finality of d e a t h , the
soul's immediate judgment after d e a t h , prayer for the dead in need of
purification preceding the vision of G o d , and a sober reflection on the
existence and eternity of hellall these belong to a proclamation t h a t is
"obedient from the heart to the standard of preaching to which you were
committed". The "fullness of the t r u t h which God has enabled us to
know" tells us t h a t life in the body has a transcendent goal and t h a t d
cisions and actions in this life have irrevocable consquences which cannot
be ignored. While many prefer to avoid these ultimate questions and some
are tempted to think of salvation as a right and as a foregone conclusion,
the Church must continue to remind people of the awesome reality of hu
man freedom, the prie of salvation and the riches of divine mercy.
13

14

15

16

17

18

19

10

11

12

13

1 4
15

16

17

18

1 9

2 0

Col 3:1.
1 Cor 15:19.
Redemptoris missio, 11.
Apostles' Creed.
Jn 11:25.
Nos. 988-1065.
No. 1013.
No. 1022.
Nos. 1030-1032.
Rm 6:17.
Redemptoris missio, 5.
Cf. 1 Cor 7:23.
Cf. Eph 2:4.

20

332

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In doing so the Church is defending the worth and dignity of every indi
vidual against all efforts to trivialize human existence.
5. To those who are thirsting for the Living God you must answer as
men whose lives are "hid with Christ in God" and as authentic teachers of
the spiritual life. This is not to retreat into a religious privatism. It is to
act in accordance with the true nature of the Church as sacrament and in
strument of intimate union with God and of the unity of ail m a n k i n d . It
is to ensure t h a t ecclesial communion and social solidarity flow from their
deepest source: the Triune God revealed in Jesus Christ.
21

22

23

24

Your efforts to give a fresh impulse to the spiritual renewal of the


Church in the United States will dpend greatly on your careful attention
to the spiritual formation of future priests. The implementation of "The
Program of Priestly Formation" awaits your determined guidance and
leadership. I wish to encourage you once more to give your best efforts to
supporting the spiritual formation and growth of your priests, the vast
majority of whom are devoted followers of Christ, ardent workers in his
vineyard, and men who are deeply sensitive to the needs of their brothers
and sisters.
6. The call to holiness whereby God invites every one to be "holy and
blameless before h i m " , is addressed in a specific way to those who are
"consecrated to God in Jesus Christ as his exclusive possession". The
renewal of Religious Life dpends on each consecrated person's seeking
and loving God above ali else, ever bearing in mind t h a t the "contem
plation of divine things and assiduous union with God in prayer is to be
the first and foremost duty of ail Religious". The only effective way to
reform Religious Life is the arduous p a t h of personal and prayerful con
version, with a humble acknowledgment of one's mistakes and sins and
with confidence t h a t the "power of his r s u r r e c t i o n " will overeme all
weakness and medioerity, and heal the sense of disappointment and anger
experienced by some Religious.
25

26

27

28

2 1

2 2

23

24

2 5

26

27

28

Cf. Ps 42:2.
Col 3:3.
Cf. Lumen gentium, 1.
Cf! Christifideles laici, 18; Jn 17:3, 20.
Eph 1:4.
Redemptionis donum, 7.
Code of Canon Law, canon 663:1.
Phil 3:10.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

333

The 1994 Assembly of the Synod of Bishops dedicated to the consecrated life and its role in the Church and in the world will provide the
Church with an opportunity to read the "signs of the times" regarding the
future of Religious Life. As a Conference and as individual pastors, you
will undoubtedly examine, with objectivity and respect, the reasons for
the decline in numbers and the continuing scarcity of vocations being experienced by many Institutes, while others flourish and new ones are being
formed.
Fortunately there are signs of a serious re-evaluation of attitudes and
practices adopted in the post-conciliar years which, in the judgment of
many Religious and lay people, have not brought the renewal advocated
by the Second Vatican Council. It is a hopeful sign t h a t m a n y individual
Religious and communities in the United States, having experienced the
fruitlessness of self-preoccupation, of confusion over the meaning of the
evangelical counsels, and the lack of a sense of corporate identity and
apostolate, are now open to serious reflection on the Church's authentic
traditions of religious conscration. History teaches t h a t in m a n y instances
a decline in the fervor and vitality of Religious Life is linked to a corresponding decline in understanding and practising evangelical poverty. By
imitating Christ who "became poor" for our sake and freeing themselves
from the tyranny of "having" over "being", Religious are called to be truly
austere in their way of living and to "carry out a sincere review of their
lives regarding their solidarity with the p o o r " . By their free and total gift
of self to Christ and the Church, consecrated women and men pro vide a
striking testimony t h a t the spirit of the Beatitudes is the sole p a t h of the
world's transformation and of the restoration of ail things in Christ.
29

30

31

I pray t h a t your prparation for the Synod, in union with the Leader
ship Conference of Women Religious, the recently formed Council of Major
Superiors of Women Religious, and the Conference of Major Superiors of
Men will be guided by reflection on the Church's teaching regarding the
essential lments of Religious Life, by truthfulness in charity, and by a
sincere openness to Christ who makes "ail things n e w " . The Synod and its
prparation is surely a time of grce, in which Religious Life in the United
States, in ail its variety of charisms and apostolic witness, can acquire a
32

2 9

30

31

3 2

Cf. 2 Cor 8:9.


Redemptoris missio, 60.
Cf. Lumen gentium, 31.
Rev 21:5.

334

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

new vitality, a new power of attraction among the faithful, especially the
young, when it is clearly seen to be a radical following of Christ.
7. Finally, I wish to assure you t h a t I look forward to joining the great
pilgrimage of young people who will converge on Denver in August to cele
brate the Eighth World Youth Day. We will gather to proclaim t h a t Jesus
Christ, the Son of God and the Son of Mary, is "the rsurrection and the
life" and t h a t we have come "to fullness of life in h i m " . In the Mile High
City, surrounded by the beauty of the "everlasting h l s " , we will raise our
hearts in praise for the perennial youth of the Church.
33

34

35

36

More t h a n merely a festive occasion, the gathering in Denver is intended to be an authentic moment of evangelization. When the saving
word of Christ enters the sanctuary of the human heart, it invites each
young person to become a courageous and generous e v a n g e l i z e t I am
confident t h a t in the next few months the Bishops of the United States
will make every effort to encourage and support the young people who
wish t o join the Successor of Peter in professing the Church's perennial
faith: "You are the Christ, the Son of the Living G o d " . The Church counts
on her young people, remade as "a new cration", to proclaim the Gospel
in ali the circles in which they move: in their families, among their friends,
at school, in the work place. My visit to Denver will truly be a pilgrimage
which I, along with so many young men and women, am preparing for
through reflection, prayer and penance. I invite you to join me in this so
t h a t we shall be spiritually ready for t h a t kairos.
37

38

39

8. Dear Brother Bishops, as Pastors you have been charged with expounding "the whole mystery of Christ" Allow me to exhort you to be
ever faithful in this task. There are m a n y reasons for persevering in trust.
Not least, because it is Christ himself who has called you to this ministry
and has given you the Holy Spirit for the building up of his body, the
Church. Furthermore, you are convinced t h a t "opening the doors to Christ,
accepting him into humanity... is the only road to take to arrive at the
40

33

3 4

35

36

37

38

3 9

40

Jn 11:25.
Col 2:20.
Dt 33:15.
Cf. Christifideles laici, 2.
Cf. Message for the 1992 World Youth Day, 4.
Mt 16:16.
2 Cor 5:17.
Christus Dominus, 12.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

335

total t r u t h and the exalted value of the human individual". You have
every reason to be wise and courageous shepherds of the particular
Churches entrusted to your ministry.
Through the intercession of Mary, Mother of the Church, I invoke an
abundant outpouring of the Holy Spirit upon you, and upon the priests,
deacons, Religious and laity of your Diocses. May the Spirit continue to
work in the world through the hearts of all who believe.
41

42

IV
Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos sacra limina visitantes.*
Dear Brother Bishops,
1. I welcome youthe Bishops of Alabama, Kentucky, Louisiana, Mis
sissippi and Tennesseeand extend cordial greetings to you and to the
priests, deacons, Religious and lay faithful of your belo ved Diocses. "I do
not cease to give thanks for you, remembering you in my prayers, t h a t the
God of our Lord Jesus Christ, the Father of glory, may give you a spirit of
wisdom... t h a t you may know... what is the immeasurable greatness of his
power in us who believe". I am particularly glad to meet you on the Eve
of the Church's solemn clbration of the Feast of the Holy and Undivided
Trinity.
1

It is precisely in the inner life of the Father, Son and Holy Spirit t h a t
the reality of hierarchical communion in the Church, to which the ancient
custom of ad Limina visits testifes, has its model and deepest source. In
order to strengthen the Church's visible unity, Christ makes each Succes
sor of Peter its "visible source and foundation". Because my pastoral
ministry on behalf of your particular Churches is intrinsic to their fullness
of communion in the one, holy, catholic and apostolic Church, it is only
natural t h a t I should rejoice in your many accomplishments, and share
your trials and hardships with personal concern and affection. With senti
ments of fraternal union I wish to continue the reflections I began last
2

41

42

Christifideles laici, 34.


Cf. Opening Prayer, Pentecost Sunday.

* Die 5 m. Iunii a. 1993.


Cf. Eph 1:17-19.
Lumen gentium, 23.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

336

week with another group of Bishops from your country, on the spiritual
renewal of the Church in the United States.
2. Today I will refer to some aspects of sacramentai life. It is especially
through the worthy clbration of the Sacraments t h a t God's plan of r
demption unfolds and takes effect in the lives of the Church's members.
Through these actions of Christ himself, the Bridegroom communicates to
his Bride the power of his saving death until he comes again in glory.
3

This whole series of ad Limina talks is following the outline of the


recently published "Catechism of the Catholic Church". The Catechism is
truly God's timely gift to the whole Church and to every Christian at the
approach of the new millennium. Indeed, I pray t h a t the Church in the
United States will recognize in the Catechism an authoritative guide to
sound and vibrant preaching, an invaluable resource for parish adult for
mation programs, a basic text for the upper grades of Catholic High
Schools, Colleges and Universities. The Catechism prsents in a clear and
complete way the riches of the Church's sacramentai doctrine, based on
its genuine sources: Sacred Scripture and Tradition as witnessed to by
the Fathers, Doctors and Saints, and by the constant teaching of the
Magisterium.
3. From the dawn of the Church at Pentecost, conversion to Christ has
been linked to Baptism as the way in which people are incorporated into
the body of Christ. This regeneration is "not simply a seal of conversion,
a kind of external sign indicating conversion and attesting to it. Rather, it
is the Sacrament which signifies and effects rebirth from the Spirit". When
the Church administers Baptism "for the remission of sins"especially origi
nal sin, t h a t state into which ali are born deprived of original holiness and
justice its rcipients become the Father's adopted children in the Son.
They are formed into the likeness of Christ, united with him in the likeness of his Death and Rsurrection, and are made holy and living temples
of the Spirit.
4

At the beginning of my ministry in this Apostolic See, I approved the


publication of the "Instruction on Infant Baptism", which reaffirmed the

Cf. 1 Cor 11:26.


Cf.^cfs 2:38.
Redemptoris missio, 47.
Cf. Catechism of the Catholic Church, 405.
Cf. Lumen gentium, 7.
Cf. Christifideles laici, 11-13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

337

Church's belief in the necessity of Baptism, and her immemorial practice


of baptizing infants. The Code of Canon Law incorporated this doctrine
when it states t h a t "parents are obliged to see to it t h a t infants are baptized within the first weeks after b i r t h " . In keeping with the salutary
counsel t h a t Baptism is to be celebrated only when a well-founded hope
exists t h a t the child will be raised as a Catholic and so allow the sacra
ment to bear fruit, many Diocses issued particular guidelines to implement these directives. Although intended neither to discourage infant Bap
tism nor to render its clbration unduly difficult, such diocesan or parish
guidelines have sometimes been applied in more restrictive ways t h a n prescribed by the Holy See. On occasion Baptism has been unwisely denied to
parents requesting it for their child. Pastoral charity would bid us to wel
come those who have strayed from the practice of their faith, and to
refrain from making demands not required by Church doctrine or law.
Nowhere is the gratuitous and unmerited nature of grace more evident
t h a n in infant Baptism: "not t h a t we loved God b u t t h a t he loved us and
sent his Son to be the expiation of our s i n s " . It is certainly right
t h a t Pastors prepare parents for the worthy clbration of their child's
Baptism, but it is also true t h a t this Sacrament of initiation is first of all
a gift from the Father to the child itself.
9

10

11

12

13

4. The forgiveness of sins first experienced in Baptism is a recurring


need in the life of every Christian. Restoring a proper sense of sin is the
first step to be taken in facing squarely the grave spiritual crisis looming
over men and women today, a crisis which can well be described as "an
eclipse of conscience". Without a healthy awareness of their own sinfulness, people will never exprience the depth of God's redeeming love for
them while they were still sinners. Given the prevailing idea t h a t happiness consists in satisfying oneself and being satisfied with oneself, the
Church must proclaim even more vigorously t h a t it is only God's grace,
not therapeutic or self-convincing schemes, which can heal the divisions in
the human heart caused by sinfulness.
14

15

16

10

11

12

Cf. no. 3.
Canon 867:1; cf. Catechism of the Catholic Church, 1250-1252.
Cf. Instruction, no. 30; CIC, canon 862:2.
Cf. Lk 15:4-7.

13

1 ,/7*4:10.

14

Reconciliatio et paenitentia, 18.


Cf. Rom 5:8.
Cf. Rom 3:24; Eph 2:5.

1 5

1 6

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

338

The pastoral ministry of Bishops and priests constantly comes up


against a failure to recognize the full t r u t h about the human person. As
you have rightly pointed out, a onesided and distorted anthropology pr
sents the Ghurch in America with a serious pastoral challenge.

17

W h a t can

be done to help Priests, Religious and laity to have a true and balanced
sense of what it means to be unfaithful to God, and therefore to sin? Certainly, proper teaching is required. Undoubtedly the first stage in renewing the practice of the Sacrament of Penance is to preach clearly what
Saint J o h n tells us: "If we say we have no sin, we deceive ourselves, and
the t r u t h is not in u s " .

18

By stirring up in people's hearts an ardent desire

for forgiveness and the consolation of meeting the F a t h e r who is "rieh in


mercy",

19

those who preach the Gospel of salvation will help the faithful to

redisco ver "the beauty and joy of the Sacrament of P e n a n c e " . B u t knowl20

edge needs to be accompanied by efforts to make as readily available and


as helpful as possible the practice of the Sacrament of Penance. Despite
some hopeful signs, this remains a grave and urgent pastoral problem. I
urge you to respond to it with concrete initiatives. Dring your 1988 ad
Limina visit, I emphasized t h a t "in something as sacred as this Sacrament
sporadic efforts are not enough to overeme the crisis".

21

Once again I

renew my appeal to you to implement pastoral plans with the explicit purpose of encouraging frquent, devout and joy fui clbration of Penance.
5. One of the responsibilities of your Episcopal ministry is t h a t of overseeing the observance of the doctrinal and liturgical norms governing the
clbration of P e n a n c e .

22

For Catholics in a state of mortal sin, individual

and integral confession and absolution remains the ordinary way of being
reconciled with God and the Church.

23

The absolving word of the Divine

Physician"your sins are forgiven" s p o k e n by the priest acting in perso


24

na Christi Capitis, is addressed personally to the individual pnitent. Any


exceptions to this practice are governed by the conditions of gravis necessi-

Cf. NCCB, Committee for Pastoral Research and Practices, Reflections on the Sacrament
of Penance in Catholic Life Today.
1 Jn 1:8.
Eph 2:4.
Pastores dabo vobis, 48.
Address to the Bishops of the United States, 31 May 1988, 8.
Cf. Christus Dominus, 15.
Cf. Catechism of the Catholic Church, 1484; CIC, canon 960; Reconciliatio et paeni
tentia, 17.
Mk 2:5.
17

1 8

1 9

20

21

22

23

2 4

Acta Ioannis Pauli Pp. II

339

tas required for granting general absolution, to be understood according


to the Church's clearly expressed mind in this regard.
Essential to the renewal of sacramental practice is the generosity of
priests, zealous to serve as ambassadors of Christ's m e r c y , and wise in
the ways in which the Holy Spirit leads the soul to ever greater love of
God. Programs of formation should provide priests with the training necessary to become good and holy confessors. Seminarians need to have a full
grasp of dogmatic, spiritual and moral theology. Inspired by the example
of fervent priests, they should develop a pastoral sensibility founded on a
sound psychology of the human person. They should grow to have a welcoming attitude and a deep compassion towards all those who seek God's
mercy. Confessors, who are instruments of divine forgiveness, must be pa
tient, never hurrying pnitents or, as sometimes happens, restricting the
number of sins they can confess. Parishes should guarantee scheduled
times for Penance or, when pastoral need recommends it, make the Sacra
ment available to the faithful before Mass. Advent, Lent and the days of
the Sacred Triduum are especially appropriate times for evoking conver
sion and celebrating the Sacrament of Penance.
25

26

6. We cannot speak of the spiritual renewal of your Diocses without


carefully examining also the state of your people's faith and participation
in the Eucharist, which is the source, center and culmination of the
Church's life. Jesus' "sincere gift" of himself offered on the Cross is made
prsent and applied in the Eucharist which "crtes" his body, the Church.
It follows t h a t stewarding this great mystery is among the greatest privi
lges and responsibilities of your Episcopal Office. Regrettably, it can
sometimes happen t h a t the Liturgy is seriously marred by illicit omissions
or additions to the approved texts. In such instances, "it is for the Bishops
to root out such abuses, because the rgulation of the Liturgy dpends on
the Bishop within the limits of the l a w " .
27

28

29

Because a Parish is essentially a Eucharistie community, it should have


a priest who has the "utterly irreplaceable" role of offering Mass for the
faithful. Some of you are confronted with the situation of not being able
30

25

2 6

27

28

29

30

CIC, canon 961; cf. Catechism of the Catholic Church, 1483.


Cf. 2 Cor 5:20.
Cf. Lumen gentium, 11; Catechism of the Catholic Church, 1324-1327.
Cf. Lumen gentium, 28; Mulieris dignitatem, 26.
Vigesimus quintus annus, 13.
Cf. Pastores dabo vobis, 26.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

340

to provide a priest for every community t h a t has traditionally had one. As


an interim and emergency measurefor Catholic doctrine would admit no
other judgment, it has become necessary in some places to conduct a
Sunday clbration in the absence of a priest, and for this the Holy See
has issued appropriate n o r m s . Such situations offer only a temporary
solution. While greatly appreciating the generous assistance of Religious
and members of the laity in this regard, a truly living community cannot
resign itself to being without a priest to offer the Eucharist for them. Conscious of the urgent need of priests for the Church's continuing life and
mission, I urge you to promote prayer for vocations, to become personally
in volved in inviting young men to consider this call, t o appoint suitable
priests as Vocations Directors in your Diocses, and to give them the
support they need. In the meanwhile, such assemblies, which are "in expectation of a priest", are an occasion of m a n y blessings for their parti
cipants.
31

32

7. My final thoughts this morning turn to Denver and the World Day
of Youth, when I will have the opportunity to meet young men and
women from ali over America and the rest of the world. I wish t o express
my deep gratitude to the Bishops and all those involved in preparing this
event. Thanks to your enthusiastic encouragement, m a n y young men and
women will be in Denver, where they will proclaim t h a t Jesus Christ is
their Companion on their pilgrim w a y and the Giver of the fullness of
life. We must pray that, from the heart of your beloved Nation, the
world's youth will be stirred to accept the mission of proclaiming t h a t
they "have been born anew to a living hope through the rsurrection of
Jesus Christ from the d e a d " .
3 3

34

35

Entrusting you, and ali the priests, Religious and faithful of your Dio
cses to the loving protection of Mary, the Virgin Mother of Mercy, I cordially impart my Apostolic Blessing.

3 1

Cf.

CONGRGATION

sence of a Priest.
Directory, 27.
Cf. Jn 15:15.
Cf. ibid. 10:10.
1 Pt 1:3.
32

33

34

3 5

FOR

DIVINE WORSHIP,

Directori/ for Sunday Clbrations in the Ab

Acta Ioannis Pauli Pp. II

341

V
Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos in visitatione sacrorum liminum.*
Dear Brother Bishops,
1. "Grace to you and peace from him who is and who was and who is to
come". I welcome you this morning, pastors chosen to shepherd the Lord's
flock in Arizona, Colorado, New Mexico and Wyoming. This ad Limina
meeting testifes to the responsibility we have in common for all the
Churches, and to our shared duty to guard the t r u t h t h a t has been
entrusted to us by the Holy Spirit who dwells within u s . We are experiencing this moment of fraternal union as the Church prepares to celebrate
the Solemnity of the Body and Blood of the Lord. This solemn Feast affords us the opportunity to reaffrm t h a t communion between the particu
lar Churches in the universal Church is rooted above ali in the Eucharist,
"by which the unity of the Church is both signified and brought about".
In this way we are reminded t h a t only by being one with Christ in his
self-offering t o the Father, made prsent and applied at the Altar of Sacri
fice, can we be worthy and effective instruments of the sanctification of
God's beloved people.
1

In fact, in these ad Limina dialogues with the United States Bishops I


have been referring to the Bishop's d u t y to preach the call to holiness. My
conversations with the members of your Conference strengthen me in the
conviction of the urgent need for a genuine spiritual renewal in the life of
the Church in your country. You too must be convinced t h a t the principal
aim of your ministry is to lead the people entrusted to you to "put on the
new nature, created after the likeness of God in true righteousness and ho
liness". Ali the other demands made on you take their sense and purpose
from this fundamental task.
6

2. Last week I spoke to another group of Bishops about some aspects


of Baptism, Penance and the Eucharist. Today I wish to say something

* Die 8 m. Iunii a. 1993.


Rev 1:4.
Cf. Lumen gentium, 21.
Cf. 2 Cor 11:28.
Cf. 2 Tim 1:14.
Unitatis redintegratio, 2.
Eph 4:23.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

342

about Marriage and Holy Orders, two sacraments ordained to the corpo
rate life of the ecclesial community. Those who receive these Sacraments
are consecrated by the Holy Spirit for a special mission in the Chrch,
either as Christian spouses and parents or as pastors of souls. The general
crisis of values in society has had an especially harmful effect on the way
these two Sacraments are considered and lived. B u t the Church, as a living
and dynamic reality whose strength is the Gospel, "the power of God for
salvation to every one who has faith", must react to dfend the whole
t r u t h and support the rightful application of God's intentions for marriage
and the priesthood.
7

3. An outlook expressing the supposed absolute autonomy of personal


judgement claims to see the family as just one of m a n y freely chosen
and disposable institutions whose purpose is to foster the individual's selffulfllment. This outlook gives rise to efforts to legitimize other so-called
"domestic partnerships" which claim rights t h a t properly belong only to
families. Instead, for the Church, marriage and the family are sacred realities. They are not simply a personal lifestyle, the personal project of the
individuis involved. Respect for God's will so clearly revealed in the order
of c r a t i o n demands t h a t the Church oppose any a t t e m p t to redefne
marriage and the family on any other basis. The Church continues to
proclaim t h a t authentic family values can only be built upon marriage
between man and woman as ordained "in the beginning". Pastors should
encourage the laity to assume their full responsibility for promoting civil
laws, national policy and social institutions t h a t dfend and foster the
rights and duties of the family in its originai t r u t h .
9

10

11

In a recent statement of the National Conference of Catholic Bishops,


you noted with alarm t h a t the United States has "the highest divorce rate,
the highest teen-age pregnancy rate, the highest child poverty rate and the
highest abortion rate in the Western w o r l d " . These indications of social
and moral breakdown provide a serious challenge for the Catholic com
munity to respond with pastoral realism. Serious attention should be given
to strengthening the sense of marriage and family life among Catholics
themselves, especially among young couples preparing for marriage.
12

1 0

11

12

Catechism of the Catholic Church, 1534-1535.


Rom 1:16.
Cf. Gen 1:26-28.
Cf. Mt 19:4.
Cf. Familiaris consortio, 44.
Putting Children and Families First (1991), H.A.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

343

A rich and demanding program of prparation for catechumens has


given excellent results in m a n y Diocses of the United States. Given the
importance of marriage as the vocational sacrament through whose grace
most men and women are sanctifed, and children are schooled in life as
well as in faith, an analogous spiritual prparation for those who are to be
married "in the Lord" is surely needed. A strengthening of Pre-Cana and
other programs, and the personal involvement of priests in the spiritual
prparation of couples will help provide the foundation for stronger marriages. Moreover, just as the catechumenate is followed by a period of
mystagogia, so also sustained pastoral care should be offered to the newly
married.
13

4. This year the Church clbrtes the twenty-fifth anniversary of


Humanae vitae, in which Pope Paul VI reaffirmed the teaching on the immorality of separatingintentionally and by artificial meansthe two intrinsic meanings of the marital act: the unitive and the procreative. This
teaching has been repeated over and over again in the Church during the
past twenty-five y e a r s . The "Catechism of the Catholic Church" clearly
reaffrms i t . However, inadequate and insuffcient explanation is at least
partially responsible for the fact t h a t many Catholics have diffculty in
applying t h a t teaching. The challenge is to make better known and appreciated the dignity and joy of human sexuality li ved according to the t r u t h
of the body's nuptial meaning. In programs for marriage prparation, and
other pastoral efforts directed to the support of marriage and family life,
couples should be presented with the full t r u t h of God's pian for living
their conjugal love with integrity.
14

15

16

Again, I encourage you and your Brother Bishops of the United States
to give generous support to naturai family planning programs. Each Dio
cse should candidly examine its priorities to determine whether it pro
vides the necessary means to make better known the naturai methods of
regulating fertility. Likewise, in your ministry you should inspire confi
dence and hope in parents, emphasizing the joys and challenges of their
vocation. Pastoral charity requires t h a t Church agencies be particularly
concerned with families in diffculty, broken families, one parent families,
17

1 3

1 4

15

16

17

Cf.
Cf.
Cf.
Cf.
Cf.

1 Cor 7:39.
no. 14.
for example, Familiaris consortio, 29-33.
no. 2370.
Familiaris consortio, 35.

344

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

b u t it also demands t h a t the central object of the Church's pastoral atten


tion should be the traditional, stable family where ducation, socialization
and transmission of Catholic faith and values is accomplished. The Holy
See, acknowiedging the value of the United Nations proposai to make
1994 the Year of the Family, has willingly adhered to t h a t initiative.
At the local level, Diocses and Catholic institutions are called to take
this opportunity in order to increase their efforts to dfend and promote
family life.
5. Recognizing the new challenges to be met in preparing men to be
priests for the Third Millennium of Christianity, the last Synod of Bishops
dealt at length with the question of priestly formation. Garnering the
fruits of this discussion, I subsequently issued the Apostolic Exhortation
Pastores dabo vobis to guide Pastors and all concerned in their task of revitalizing the human, spiritual, intellectual and pastoral prparation of seminarians. I am encouraged too by your Conference's approvai of the revised
"Program of Priestly Formation". T h a t document provides a solid framework for formation insofar as it clearly prsents the sacramental conscra
tion of the priest as a configuration to Jesus Christ so t h a t he can truly
act in persona Christi Capitis and in the name of the Church. No other
way of conceiving the priesthood does justice to the Church's understanding of the Lord's intentions. It only remains for me to urge you to be demanding in the slection of candidates, to provide well-qualified priests for
seminary ministry, and not to compromise the standards required by the
challenges facing priests today. Only the Ordinary can cali a candidate to
the diaconate and priesthood. He must therefore feel personally respon
s i v e before the Lord and before the Church for the dcisions he makes in
this regard.
18

I pray t h a t the increase in candidates to the priesthood, apparent in


some Diocses, will be the beginning of a trend t h a t will spread to all
corners of your great country. Bishops who know their seminarians and
who take time to shepherd them as spiritual sons will build Churches
strong in fraternity and spiritual communion. The consistent witness of
your own zeal for sols, your own fidelity t o the Gospel transmitted in
the Church, your interior joy and simple life style, will so often provide
the example from which men are first able to recognize their call to
priesthood.

18

Cf. Catechism of the Catholic Church, 1548-1553.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

345

For the new evangelization to bear fruit, the Church will need priests
whose spiritual life has been shaped by asceticism, interior discipline, a
spirit of sacrifice and self-denial.
Where a culture of self-centeredness
and self-indulgence has made inroads, these essential virtues and disposi
tions need to be given specific attention in spiritual formation. The minis
terial priesthood marks a man permanently and indelibly in his inner
being. It is not a profession or a "career" in the secular sens. A certain
worldliness, exaggerated financial concerns and secular attitudes towards
"retirement" are among the factors t h a t work against fostering a genuine
pastoral charity which flows from an interior life enlivened by the Spirit.
Bishops and priests together must face these demands and rise to the chal
lenges involved. Similarly, associations whose purpose is to support priests
by providing opportunities for fraternal support and spiritual growth, thus
rejuvenating enthusiasm for their ministry, deserve your encouragement.
19

20

21

Permit me a few words of confidence about situations t h a t profoundly


grieve you and so many others, and whose brden we ail feel deeply. As
a "fellow eider and a witness of the sufferings of Christ", I share your sadness and disappointment when those entrusted with the sacred ministry
fail in their commitment, becoming a cause of public scandai t h a t undermines people's trust in the Church's Pastors and damages priestly morale.
These failures are tragic for the victims and for the clerics involved. We
must pray ardently for ail those affected by this misconduct, knowing t h a t
our Redeemer is close to those who suffer injustice from the hands of
others, and t h a t his mercy reaches the contrite of heart.
22

23

The failures of a small number of clerics make it all the more impor
t a n t t h a t seminary formation discern scrupulously the charism of celibacy
among candidates for the priesthood. This requirement is not just a passing legal norm or an externally imposed condition for ordination, b u t a
value profoundly linked with the priest's sharing in the Bridegroom's care
of his Body, the Church. By supporting their healthy psychosexual
development, a sound human formation and growth in grace and virtue
will enable seminarians to accept joyfully and live serenely this "precious
24

19

20

21

2 2

2 3

24

Pastores dabo vobis, 48.


Cf. ibid., 70.
Cf. ibid., 19.
Cf. Gal 6:2.
1 Pt 5:1.
Cf. Pastores dabo vobis, 50.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

346

gift of G o d " ,
Church,
heart.

26

25

by which they share in Christ's spousal self-giving to the

whereby he loves his People with a pure, generous and constant

27

7. Finally, my thoughts t u r n to the World Y o u t h Day in Denver,


which is fast approaching. There we will join young people from ali over
the world to profess with Peter: "You are the Christ, the Son of the living
God"; "You have the words of eternai life". This is a pilgrimage of faith
and friendship to encounter Christ in the Cityin his Eucharistie selfoffering, in the sufferings of our brothers and sisters, in the prayers of his
People. May the Savior who gave himself "for the life of the world" find a
youth prepared to meet him, encouraged by your generous assistance and
enthusiasm. Young people are special gifts t o the Church, her aids of hope
and protagonists of Christianity's new springtime.
28

29

30

31

In this era of the Church, the Holy Spirit perptutes the grace of Pentecost, preserving unity, guiding Christ's disciples into the fullness of
t r u t h and enlivening the communion of ali the faithful.
32

33

Yet, like her Spouse and Lord, the Church must also pass through an
earthly "hour" of dedicated commitment and work, even of suffering.
I pray t h a t Our Lady of Guadalupe, Protectress of the Americas, to whom
I entrust the priests, Religious and lay faithful of your Diocses, will
accompany and strengthen you in your ministry. Through her maternal
mdiation may she obtain for you a share in her unfaltering faith, con
stant hope and fervent love. With my Apostolic Blessing.
34

25

26

27

28

2 9

30

31

32

33

3 4

Optatam totius, 10.


Cf. Eph 5:25-27.
Cf. Pastores dabo vobis, 22.
Mt 16:16.
Jn 6:68.
Ibid. 6:51.
Cf. Redemptoris missio, 86.
Cf. Jn 16:13.
Cf. Dominum et Vivificantem, 25.
Cf. Jn 17:1.

Congregatio de Causis Sanctorum

347

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

CARACEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Aemiliae a Sancto Ioseph (in saec.: Mariae Aemiliae
Chapelln Istriz), Fundatricis Congregationis Parvarum Servarum Pauperum
de Maiquetia (1858-1893).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
H u m a n a e aegritudinis ambitus continenter quodammodo alium postu
lat, qui in caritate humana consistit; quodammodo dolor causa est ut ho
mo, suae utilitatis immemor, hoc amore in animo suo et operibus excite
tur. Non licet homini "proximo" neglegenter pertransire aliorum dolores vi
dens, propter hominum necessitudinem fundamentalem, eo minus ei licet
propter amorem erga proximum. Debet ille "consistere", "animo commoveri,
ita se gerere sicut Samaritanus in parabola evangelica" (IOANNES PAULUS I I ,
Epistula Apostolica Salvifici doloris, 29: AAS 76 [1984] 244).
Evangelica doctrina illuminata et caritate impulsa, Serva Dei Aemilia a
Sancto Ioseph Domini laudi necnon pauperum aegrotorumque ministerio
vitam

consecravit, in quibus

Christi patientis

videbat praesentiam, et

pro eorundem spiritali ac materiali bono novam condidit congregationem


religiosam, quam exemplo suo proximum egenum amare docuit ad donum
usque sui.

348

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Dei Serva Caracis in Venetiola orta est die 7 mensis Decembris anno
1858, nobili diviteque familia. Pii parentes, Raimundus Chapellin Ochoteco
et Trinitas Istriz Prez eam paucos post dies baptizandam curaverunt nomenque ei Mariam Aemiliam indiderunt. Duos ferme annos nata, ex tem
poris illius consuetudine, Confirmationis sacramentum accepit et postea se
eucharistico P a n e assidue alere coepit. Educationi, qua erat imbuta, doci
lis, cito pietatem incepit et virtutem colere, erga indigentes et aegros opera
misericordiae exercere, puerulos christiana doctrina instituere et modeste
atque simpliciter vivere, mundi inania vitans et oblectationes. Matre mor
t u a (anno 1885) se Deo consecrare statuit et, cum in Venetiola Ordines re
ligiosi aboliti essent, patria relicta in insula Curaao ingressa est in Soro
rum Tertiariarum Franciscanarum Nederlandiensium Congregationem. At
gracilis infirmaque valetudo eam ibi manere non sivit; quam ob rem invita
in Venetiolam rediit, appetitione se t o t a m Deo dedendi non deposita. Hoc
votum ad effectum adduxit in urbe Maiquetia, quo cum familiaribus se
contulerat ut se curaret. Spiritaliter recta a loci parocho Iacobo Machado,
particeps facta est Consociationis a Sancto Ioseph, quae aegrotis pauperi
bus assiduitatem in eorum domibus praebebat cuiusque est praeses facta.
Deinde cum sociis curam adhibuit de infirmis qui in parvo valetudinario
iacebant, ab eodem alacri sacerdote instituto. Ibi, cum archiepiscopi Caracensis approbatione, condidit, die 25 mensis Septembris anno 1889, Parva
rum Servarum Pauperum de Maiquetia Institutum, quod prima fuit Con
gregatio Venetiolana feminina. Paulo post vestem religiosam induit et
nomen cepit Sororem Aemiliam a Sancto Ioseph. Die 19 mensis Aprilis an
no 1890 vota religiosa nuncupavit temporanea et die 11 mensis Decembris
anno 1892 perpetua.
Cum prudentia et summa cum diligentia Communitatem rexit, Consti
tutionibus instruxit et Regula atque eius prospexit confirmationi et in
cremento. Anno 1892, etsi parvae erant opes, potuit Caracis quoque do
mum aperire. Materna cum sollicitudine, benignitate et firmitudine for
mationi consuluit Sororum sodalium, quibus continenter fidelitatis erga
vocationem splendido fuit testimonio pariterque heroicae perfectionis in
religiosis votis christianisque virtutibus colendis. Solidae namque et vivae
fuit fidei, quae eius cogitationum lumen fuit, eius verborum et actuum.
Mente et corde assensa est divinae revelationi atque Ecclesiae magisterio
et etiam in difficilioribus casibus Dei est confisa bonitate et Providentiae
auxilio.
Sine exceptione et cum gaudio Christum pauperem, oboedientem et ca
stum est secuta, et eius regni aedificationi, animarum saluti, fidei propa-

Congregatio de Causis Sanctorum

349

gationi, praesertim per misericordiae spiritalis et materialis opera, impigre


interfuit. Dominum a iuventute omnibus viribus dilexit, eius divina man
d a t a et Ecclesiae praecepta perfecte servavit, peccatum vitavit omneque
vitii genus; sine intermissione progredi exoptavit in Domini imitatione, in
timam cum Deo coluit coniunctionem; assidua fuit in deprecatione, ardens
in pietate erga Eucharistiam, Christi Passionem et Virginem Mariam. Pe
culiarem Sancti Ioseph nutr vit fiduciam, quem invocabat ut adiuvaretur
in serviendo membris Christi patientibus, quae eius pretiosi fuerunt the
sauri, pro quorum bono se devovit, eos in necessitatibus consolando et
adiuvando. Pro eis familiae suae commoda relinquere non dubitavit nec
eam puduit in viis Caracensibus stipem corrugare. Pro eis, salutem neglexit
suam, iam infirmam, persuasum habens proximum usque ad donum sui
amandum esse, praeceptum sequens et exemplum Magistri, qui dixit: Hoc
est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos (Io 15, 12).
Cum spem suam in Deo collocasset in eiusque misericordia, aequo animo
difficultates tulit, incommoda, egestatem et indignitates, semperque prae
mium aeternum appetivit. Viribus suis non est confisa nec terrestribus bo
nis et omni tempore humile se habuit instrumentum in Domini manibus.
Plane temperans fuit, in Deum iusta et in proximum, in fidelitate erga
suam vocationem fortis, constans in munere exsequendo, diligens in officiis
conficiendis, patiens in aerumnis et in morbis, prudens in rebus adhibendis
ad vitam aeternam consequendam et in sua Congregatione moderanda.
Phthisi affecta, studiose perrexit se Operi suo dedere, et etiam cum fuit ei
Communitas aliquandiu relinquenda, ut se curaret, nec pauperes est oblita
nec cum perfectione ex sua religiosa consecratione vivere. Plene Dei volun
tati obsequens, Macuti obiit die 18 mensis Ianuarii anno 1893, pie Sancta
accepta Eucharistia.
Cum fama sanctitatis, qua viva fuit insignis, post eius mortem duraret,
Archiepiscopus Caracensis Causae canonizationis initium fecit per processus
ordinarii informativi celebrationem (annis 1957-1959). Decretum super
Causae introductione est die 24 mensis Februarii promulgatum anno 1979.
Celebrationis processus apostolici vacatione concessa, instrumenta collecta
sunt ad Servam Dei pertinentia. Apparata Positione super virtutibus, die
22 mensis Iunii anno 1993 prospero cum exitu actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Deinde, die nempe 16 mensis Novem
bris subsequentis, Patres Cardinales et Episcopi in Sessionem Ordinariam
congregati, Causae Ponente Em.mo Cardinali Antonio Innocenti, agnove
runt Servam Dei Aemiliam a Sancto Ioseph heroum in modum virtutes
coluisse thologales, cardinales iisque adnexas.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

350

F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II


per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandos, eisque astantibus, Beatissi
mus P a t e r sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Aemiliae a Sancto Ioseph
Istriz), fundatricis

Congregationis

(in saec.: Mariae Aemiliae Chapellin

Parvarum

Servarum

Pauperum

de

Mai

quetia, in casu et ad effectum de quo agitur.


Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
B Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

II
CURIEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae Theresiae Scherer (in saec.: Annae Mariae Catharinae), Confundatricis et Primae Moderatricis Generalis Congregationis Sororum a Caritate S. Crucis ab Ingenbohl (1825-1888).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria Theresia Scherer mensis Octobris die 31
n a t a est anno 1825 in oppido patrio sermone Meggen appellato, in Helve-

Congregatio de Causis Sanctorum

351

tica Basileensi dioecesi posito. Anno 1845 inter Sorores Magistrarum a


Sancta Cruce introivit, paulo ante a P. Theodosio Fiorentini conditas. Cum
Institutum in duas distinctas autonomasque congregationes divisum est
(anno 1856), facta est Antistita Generalis Sororum a Caritate Sanctae Cru
cis, domum principem habentium Ingenbohlii. Omnibus viribus summaque
cum prudentia in suae religiosae familiae bonum incubuit, cui continua
splendidaque exempla praebuit fidelitatis erga voluntatem Dei, erga Evan
gelium atque vocationem et vota religiosa. Maternam adhibuit curam de
Sororibus sodalibus, aegrotis, pauperibus, orphanis, grandibus natu, opera
riis, sacerdotibus infirmis. Pie mortua est die 16 mensis Iunii anno 1888.
F a m a sanctitatis durante, Episcopus Curiensis Causae canonizationis
initium fecit et annis 1941-1942 processus ordinarius informativus celebra
tus est. Iis peractis, quae ius canonicum statuit, postridie Calendas Apriles
anno 1993 Summus Pontifex Ioannes Paulus II declaravit Matrem Mariam
Theresiam Scherer heroum in modum coluisse virtutes thologales, cardi
nales iisque adnexas.
Ad beatificationem obtinendam Causae Postulatio Congregationi de
Causis Sanctorum iudicandam permisit coniectam miram sanationem Vene
rabilis Servae Dei deprecationi tributam. Sanatio pertinet ad puellam Brunam Htzel, triennem, quae die 20 mensis Augusti anno 1951, dum parvu
lorum puerorum ludum frequentabat Sororum a Caritate Sanctae Crucis
Laxenburgi (in territorio Vindobonensi) obiter in labrum cecidit aquae pluvialis. Nemo rem animadvertit donec puella candidata circiter horam undecimam ante meridiem, pusae corpus exanime et gelidum collegit, cuius
oculi aperti erant et immoti. Soror, cui statim corpusculum traditum est,
decem vel quindecim horae momenta nisa est illam redanimare, sed fru
stra. Arcessitus deinde est medicus qui, hora undecima et semihora advenit
repperitque Brunam sensu carentem, quae faciem habebat cineream, cadaverosam, nec respirabat. Eius arteriarum pulsus non percipiebatur nec cor
dis palpitationes; pupillae, maxime dilatatae, luci non respondebant et
oculorum tunica obscurior erat. Idem medicus, quamvis iudicavisset mor
tem demersione evenisse, respirationem artificiosam facere perrexit. Inte
rim ludi Sorores multa cum fide et instantia Matris Mariae Theresiae Sche
rer intercessionem invocabant, et cum pusa est in diaetam valetudinarii
delata, sub eius cervicali eiusdem Servae Dei reliquiae positae sunt. Meri
die et semihora Bruna sponte coepit respirare, etsi inaequabiliter; paulo
post arteriarum pulsus leviter animadvertebatur itemque cordis palpitatio
nes. Circiter horam quartam postmeridianam sensus rediit nec quaequam
apparebat perturbatio motoria aut psychica. Orta est tamen febris, et me-

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

352

dicus diagnosim fecit de peripneumonia duplici, et penicillinam praescri


psit. Postridie pusam visitans, eam naturalem deprehendit, quae quinto
die assurgere coepit iocaque resumpsit, eamque sanatam declaravit.
Eventus hic tractatus est in processu apostolico apud Curiam Vindobonensem celebrato anno 1955 et ex iure valido habito per decretum die 21
mensis Februarii anno 1992 promulgatum. Consilium Medicorum Congrega
tionis de Causis Sanctorum in sessione diei 27 mensis Aprilis anni 1993 sic
elocutum est: Puera in suffocationem incidit ex demersione cum morte
clinica, et subiecta est tractationibus quae a morte revocarent, sed imperfectis, tardis atque inefficacibus. Suffocatio diutius hora duravit. Idcirco
motuum vit alium recuperatio, perfecta et mansura paucis horis facta est:
pro nostris praesentibus cognitionibus inexplicabilis . Die 22 mensis Iunii
anno 1993 Congressus Peculiaris est actus Consultorum Theologorum et die
16 mensis insequentis Novembris P a t r u m Cardinalium et Episcoporum
Sessio Ordinaria, Causae Ponente Exc.mo Domino Ottorino Petro Alberti,
archiepiscopo Calaritano. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Car
dinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divini
tus p a t r a t o , responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva Dei
Maria Theresia Scherer, Confundatrice et Prima Moderatrice Generali Con
gregationis Sororum a Caritate S. Crucis ab Ingenbohl, videlicet de perfecta et
mansura sanatione puellae Brunae Htzel ab asfissia da annegamento con
morte clinica .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
EB Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum

353

III
FOROLIVIEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Benedictae Bianchi Porro, iuvenis saecularis (19361964).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
... Licet is, qui foris est, noster homo corrumpitur, tamen is, qui intus
est, noster renovatur de die in diem (2 Cor 4, 16).
Haec Apostoli verba bene in terrenam Benedictae Bianchi Porro expe
rientiam adhibentur: infaustorum eventuum series, qui eius corporis vale
tudinem affecerunt, interiori maturitati ac spiritali magnitudini in ea
coniuncta fuit, adeo ut hominibus exemplo sit animum movente.
Benedicta, ex sex filiis secundo loco nata, in oppido Dovadola orta est,
tunc in dioecesi Mutilensi sito, nunc vero Poroliviensi, die 8 mensis Augu
sti anno 1936, ex machinatore hydraulico Vidone Bianchi Porro et Elisabetha Giammarchi. Cum pusa recens n a t a esset

haemorrhagia correpta,

est ab ipsa matre domi baptizata; baptismi ritus est postea completus in
ecclesia Sanctissimae Mariae Annuntiatae Idibus Augustis. Diebus mensis
Maii 7 et 21 anno 1944 primam Communionem accepit et Confirmationem.
In oppido Dovadola ludum frequentava, deinde Fori Livii apud Sorores
Dorotheas; scholas medias Fori Livii et lyceum Desentiani, quo cum fami
lia anno 1951 migraverat.
Morborum et sectionum chirurgicarum, quas subiit, horrendus est nu
merus. Vix trium mensium est poliomylite arrepta, unde est eius corpus
notatum: per t o t a m namque brevem vitam suam clauda mansit. Anno
1945 ei orthopaedicis calceamentis utendum fuit, gravibus et acerbis; inde
a tredecim annorum aetate fuit ei strophium induendum orthopaedicum.
Arthritidis generibus laboravit, quae eam impediebant quominus scriberet,
genus doloribus, febribus, cephalaeis, etc. Puella indolem ostendebat mol-

354

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lissimam, multam intellegentiam; studiosa erat; patienter dolores tolerabat


et, praesertim, indignitates quae ex his malis proveniebant.
Sedecim annorum prima animadvertit surditatis signa, et in suis com
mentariis scripsit: ... Sed semper vocem audiam animae meae, et haec
vera est dux mihi sequenda . Mediolani, quam urbem bene noscebat, cum
ibi multos pueritiae annos egisset, nomen professa est in Studiorum Uni
versitatem, post inceptum physicae, medicinae ordine electo.
Serva Dei, prius quam medici, suum existimaverat morbum: nervorum
fibromatosim, vel morbum a Recklinghausen denominatum, nempe minusculorum turnorum irruptionem, qui gradatim paralyticas reddunt nervo
rum sedes actionis sensoriae et motoriae; qui tumores, praeter mentis
aciem, omnes auferunt facultates. Anno 1957 in cerebro est secta. Chirur
gus per imprudentiam nervum laesit facialem, dimidiam vultus partem
alienans. Benedicta aequo animo notitiam excepit. Dolores multiplicati
sunt, utque ambularet baculo inniti debebat. Interea, etsi naturalibus diffi
cultatibus onerata, ex condicione eius valetudinis proficiscentibus, et prae
cipue ex integra surditate, prospero exitu studia pergebat et ad ultimum
pervenit periculum, quod tamen superare non potuit.
Anno 1959 initialis est coorta paresis utriusque lateris artuum inferio
rum: fere plane est paralytica facta, sensu quoque totius corporis amisso,
praeter faciei partem et brachium dextrum. Omnes dentes ei sunt postea
evulsi. Mense Maio anno 1962 Lapurdum iter fecit, prorsus voluntati Dei
commissa, voto nuncupato se religiosam esse facturam, si consanuisset.
Reversa scripsit: Ivi sanationem petitura: sed Dei consilium est nostro
superius isque semper pro nostro agit bono .
Die 27 mensis Februarii anno 1963 postremum est ei caput sectum.
Subsequens dies atrocissimus fortasse et maximus eius vitae fuit. Sacerdo
ti, qui Missam apud eius lectum celebraverat, dixit: Pater, serena sum
t a n t a m q u e in me habeo lucem, etsi nuper plane lumina oculorum amisi .
Ad quendam amicum suum scripsit: Mea haec obscuritas gravis est mihi;
sed illam praefero, si pretium est hoc ut ambulem maiore cum lumine in
tus in corde . Caecitas ei status gratiae esse videbatur, ad gaudium via et
ad lucem.
Unus modus, ut cum mundo externo communicaret, Benedictae erat
iam dextrae manus usus, per quam, peculiari alphabeto a matre et ab ami
cis adhibito, cum ea hi colloqui poterant: quorum aliqui cum ea fuerunt
eamque sustinuerunt; sed iustius est dicere illos, ex Benedictae exemplo et
supernaturali visione, multo magis accepisse, quam quod ipsi poterant da
re. Spiritus contemplationis, simplicitas eius apostolatus, ipse naturae

Congregatio de Causis Sanctorum

355

amor et creatxirarum, ei non iam aspectabilium nec auditu sensibilium,


t u m in epistulis apparent, quas scripsit, t u m in amicorum recordationibus.
Die 24 mensis Iunii anno 1963 est iterum Lapurdum vecta. Ante cryptam, cui nomen Massabielle, non sanationem postulavit, sed gratiam crucis
mysterium altius perdiscendi; ita condicionis suae divitias intellexit eam
que servare exoptavit.
Vivebat conscia se, dolore suo, accepto ac Deo oblato, Regno Dei coo
perari; idcirco vicissim aliis consolandis et adiuvandis se dedidit, utilem et
fructuosum explicans apostolatum. Dum eius corpus magis in dies debilitabatur, ipsa continuos faciebat progressus in imitatione Christi crucifixi et
miram adipiscebatur interiorem pulchritudinem magnamque in exercitio
christianarum virtutum perfectionem.
Virtus fidei cum tota vita Servae Dei coniuncta est; etenim ad fidem
educata et gratia fulta, vivum ostendit a pueritia pietatis religiosae
sensum, spiritum deprecationis, sacramentorum frequentiam, religionem
in Virginem Mariam, multam in accipiendis doloribus et indignitatibus
magnanimitatem.
Fides eam sustinuit in noctibus sensuum ac spiritus obscuris, in temptationibus animi demissionis atque desperationis ante taetros futurorum
prospectus ob violentum gravissimi morbi ortum, adeo ut cuidam amicae
patefecerit futurum fuisse ut se de fenestra praecipitaret, nisi fidem
habuisset.
Fidei virtus evidentissimum eius
suae condicioni rebusque omnibus,
quaesivit responsionem. Temporibus
bat et Deus exsistentiae eius res ipsa

vitae testimonium fuit, siquidem toti


quae ei accidebant, nullam nisi fidei
vitae suae maturioribus ex fide vive
erat.

In suis commentariis scripsit: Fides est vivere sinendo sensum vitae


nostrae. Ille solus sciat et cognoscat faciatque ut illum prospiciamus, si
hoc Ei placeat . Fides pinnaculum est, quod omnia circumspicit .
Maxima est medicina, quam Deus dedit nobis .
Spei exercitium in Servae Dei vita potissimum fulsit ex quo tempore in
lecto, inhabilis ad omnia et per omnia alieno indigens auxilio, t o t a Deo
nisa est omnemque suum dolorem significatione supernaturali notavit, sta
t u m gratiae illum ducendo. Benedictae vita tota, spei vita fuit, pieni erga
Divinam Providentiam obsequii, fidens exspectatio praemii Domini, terre
stri itinere confecto.
Tamque viva eius spes fuit, ut eam disseminaret et in eorum corda dif
funderet, qui illam adibant vel illi scribebant, ac famosas, ante et post
mortem, conversiones efficeret. Semper aiebat puto me non amplius

356

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

valere; sed Dominus, qui magna facit, misericors me sustentat, egoque


semper ad crucem stantem me invenio .
Spes Benedictae non in consideratione humana, etsi spiritali, collocata
erat, sed in actu altae fidei et vehementis amoris.
Fidei atque spei exercitio in Serva Dei exercitium caritatis respondit,
cum plena et prompta divinae voluntatis acceptione, quae ab ea sensim
documenta acerbiora usque poscebat. Et quo duriora erant documenta, eo
laetiorem et tranquilliorem se ostendebat, adeo ut cruciatam vitam suam
iucundum reddiderit amoris cantum in Deum. Et pridie mortis suae Bene
dicta vel ad lectum suam matrem arcessivit ab eaque petiit ut genibus ni
teretur, quo Domino gratias ageret propter omnia, quae ab eo acceperat,
et matre recusante, institit: Minime, minime, mater: Deo gratias age,
quia fecit mihi magna qui potens est .
Amor Dei in Benedicta res fuit continua, t a m q u a m responsio ad conso
r t i o n e s et dulcedines, quibus a Deo, etiam in tot doloribus, donabatur.
Voluit Domino placere, voluitque animam suam amore eius invadi, ita ut
per suam docilitatem omnino se posset seipsa exuere, donec physice Dei
manibus se traderet.
Amor erga proximum in Serva Dei ex amore in Deum exuberanti ma
navit. Cum plene Deum amaret eumque in omnibus videret, in suis com
mentariis scribere potuit caritatem esse se demittere in fratrum nostrorum
dolores propter amorem Dei; est alios in aliis habitare: et ipsa quidem cu
piebat posse in aliis habitare, ut in eorum cordibus ille Dei amor arderet,
quo cor eius inflammabatur.
In lecto, ubi dolens iacebat, oblivionem sui ipsius semper quaesivit, ut
alios animadverteret; de aliorum difficultatibus curam adhibebat; dubita
tionibus, doloribus corporis et animi eorum consulebat, qui ad eam confugiebant, et pro peccatorum conversione precabatur. Usque ad mortis suae
diem animas Christo est enisa lucrari; hocque maximum est amoris in
proximum exercitium.
Ex caritate, in hac anima insigni, virtutes cardinales floruere: pruden
tia, iustitia, fortitudo, temperantia. Singulariter in his eminet fortitudo, ra
tione habita gravissimorum corporis maiorum, quae eam vexaverunt, t o t
chirurgicarum sectionum acrium ac difficilium, quas obiit, illiusque progre
dientis deminutionis facultatum, quae eam non impedivit animose pergere
studia; et deinde ferme integrae immobilitatis acceptionis, quam semper
serena tulit, patiens, quin etiam laeta et felix cum Christo dolente dolere.
Epistularum liber praeparationem testatur ad occursum cum Deo. Scri
bit Benedicta: Dicit Canticum Canticorum: "Amor est morte fortior"; et

357

Congregatio de Causis Sanctorum

etiam dico ego longinquitate... Immo nunc, cum in me dolor habitet,


omnia purificata sunt... Tranquilli esse debemus, quod ad ea omnia atti
net, quae Deus a nobis vult, quod ad omnia quae nobis aufert et donat.
Namque aufert, ut donet. Omnia gratia sunt, etiam malum. Aequo animo
sitis. Si in hac terra non conspiciemur inter nos, nihil refert. In caelo nos
invicem videbimus. Ibi me exspectate, a u t ego exspectabo vos .
Die 23 mensis Ianuarii anno 1964 Sirmione ad Benacum, sola sicut
Iesus in cruce, Benedicta tranquille suum perfecit martyrium.
Sanctitatis fama, qua in vita floruit, post mortem aucta et confirmata
est; quapropter episcopus Foroliviensis canonizationis Causam iniit. Anno
1976 inchoatus est processus canonicus, qui est anno 1977 conclusus; eius
auctoritas agnita est per decretum die 5 mensis Iunii anno 1981 editum.
Apparata positione, inspectae sunt pro normis virtutes. Mensis Maii die 11
anno 1993 factus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Pa
tres Cardinales porro et Episcopi in Sessione Ordinaria die 19 mensis Octo
bris anno 1993 collecti, Causae Ponente Exc.mo Domino Paulino Limongi,
archiepiscopo titulari Nicaeensi in Haemimonto, Servam Dei Benedictam
Bianchi Porro thologales, cardinales eisque adnexas virtutes heroum in
modum coluisse professi sunt.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae
Dei Benedictae Bianchi Porro, iuvenis saecularis, in casu et ad effectum de
quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

L.

card.

FELICI,

Praefectus

S.
ffi Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

358

IV
LAUS ANNEN. -GENE VEN. -FRIBURGEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Margaritae Bays, mulieris laicae Tertii Ordinis
Saecularis S. Francisci (1815-1879).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Margarita Bays orta est in paroecia pagi Siviriez
ad regionem Friburgensem in Helvetia pertinente, die 8 mensis Septembris
anno 1815. Ex baptismi vixit officiis magna cum alacritate, perseverantia
ac perfectione, intimam cum Christo coniunctionem coluit et cum fervore
apostolatui se dedidit. Solitudinis studiosa fuit atque deprecationis, pecu
liarem aluit erga Eucharistiam et Virginem Mariam religionem, puerorum
christianam curavit formationem, pauperibus, aegrotis et moribundis assiduitatem praebuit et operibus missionalibus interfuit. Physice passionis
Domini dolores communicavit. F a m a sanctitatis clara die 27 mensis Iunii
mortem obiit anno 1879.
Canonizationis Causa inchoata est anno 1927 ab Episcopo Lausannensi,
Genevensi et Friburgensi. Rebus peractis iure statutis, die 10 mensis Iulii
anno 1990 Summus Pontifex Ioannes Paulus II declaravit Margaritam
Bays heroum in modum virtutes thologales, cardinales et his adnexas ser
va visse.
Ut o p t a t a obtineretur beatificatilo Venerabilis Servae Dei, Causae Po
stulator Congregationi de Causis Sanctorum iudicandum permisit mirum
coniectum eventum, eius deprecationi tributum, quod anno 1940 accidit.
Hoc factum. Die 25 mensis Martii eiusdem anni, id temporis seminarii
alumnus Marcellus Mntrey, undeviginti annos natus, quamvis omnino
imperitus esset rerum ad montes attinentium, sequi assensus est sacerdo
tem Augustum Davet, paroeciae Siviriez cappellanum, in ascensu montis
Dent-de-Lys vocati, qui est in Helvetia. Eorum socii in incepto, difficili
reddito frigore et nive, quae copiosa ceciderat, fuerunt sacerdotis neptis
Margarita et puer sacris ministrans Aloisius Aubert, quattuordecim anno
rum. Ascensus sine difficultatibus effectus est, et ad summum montem per-

Congregatio de Causis Sanctorum

359

ventum est circiter horam 14. Ad horam 16, postquam ientaverunt seque
omnes religaverunt, sicut montis ascensus postulant normae, viae periculo
sae inierunt descensum. Primus descendit seminarii alumnus, qui longe a
sacerdote Davet octo vel novem constitit metra, areolam nactus in qua
considere potuit; deinde Aloisius, qui ferme quattuor metra restitit longe a
Marcello; postea Margarita, et ipsa admodum territa difficultate ex ni ve
orta recenti. Ea, cum subsistere nequivisset, delapsa est, super Aloisium
ruens; ambo violenter praecipitaverunt, prope exterritum Marcellum tran
seuntes. In lapsum est sacerdos quoque tractus. Seminarii alumnus, qui
per diem tutelam postulaverat Venerabilis Servae Dei Margaritae Bays,
tunc cum fiducia invocationem iteravit, ut a mortifero servaretur periculo,
quod in illum impendebat. Potius quam volveretur, traxit ad se restim,
qua sociis colligabatur delapsis eamque inexplicabiliter funditus recisam in
venit, nulla eiusdem restis quassatione animadversa, quae in nulla rupe
implicata nec congelata erat, ita ut facilius rumperetur. Paulo post Marcel
lus descensum redintegravit, prope trium sociorum corpora exanimata
transiens. Circiter horam 20 ad deversorium pervenit, Htel des Paccots
appellatum, et casum narravit. Modus abruptionis restis et consequens vi
t a t u m mortis periculum statim Servae Dei deprecationi tributa sunt, quae
expresse et sola invocata erat.
De hoc eventu celebrati sunt processus canonicus apud Curiam Lausannensem, Genevensem et Friburgensem annis 1987-1988, et processus addi
tionis anno 1990, audito testimonio Marcelli Mntrey, qui interim factus
erat sacerdos. Horum actuum auctoritas est per decretum pridie Idus
Apriles anno 1991 editum probata. Die 25 mensis Februarii anno 1993
Consilium Technicum est actum, quod una voce enuntiavit non posse se
ratione id declarare, quod iuveni Marcello Mntrey die 25 mensis Martii
anno 1940 contigerat in monte Dent-de-Lys. Postridie Calendas Iulias anno
1993 factus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 16
insequentis mensis Novembris, Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo
Gagnon, Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum. In utraque
congressione agnitum est eventum supra memoratum verum habendum
esse miraculum, intercessioni Margaritae Bays tributum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicto miro eventu conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

360

gregationis ceterisque de more convocandos, eisque astantibus, Beatissimus


P a t e r declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Ser
va Dei Margarita Bays, muliere laica Tertii Ordinis Saecularis S. Francisci,
de incolumitate scilicet Marcelli Mntrey anno 1940 a mortis certae periculo
liberati, in monte Helvtico Dent-de-Lys .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
SB Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

V
MARACAYEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae a S. Ioseph (in saec.: Laurae Evangelistae Alvarado Cardozo), Fundatricis Sororum Augustinianarum Recollectarum
a Sacro Corde (1875-1967).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria a Sancto Ioseph (in saeculo: Laura Evan
gelista Alvarado Cardozo) orta est die 25 mensis Aprilis anno 1875 in par
vo portu maritimo Choroni patrio sermone appellato, intra Venetiolanae
civitatis Araguae fines.
Anno 1901 novam familiam religiosam ad adiuvandos pauperes, infir
mos orphanosque condidit, quae hodie Congregatio Augustinianarum Re
collectarum a Sacro Corde denominatur. Usque ad annum 1960 Antistitae
Generalis munus in Instituto suo obtinuit, quo simplicitate, prudentia
atque sollicitudine est iuncta. Ultimos vitae annos in urbe Maracayensi
egit, ubi, sancta habita, piam mortem obiit die 2 mensis Aprilis anno 1967.

Congregatio de Causis Sanctorum

361

A Sancta Sede nihil obstat obtento ad normam M. P. Sanctitas cla


rior, Episcopus Maracayensis canonizationis Causae initium fecit per pro
cessus cognitionalis celebrationem annis 1983-1986. Consuetis disceptationi
bus prospere peractis, Summus Pontifex Ioannes Paulus I I , die 7 mensis
Martii anno 1992, edixit Matrem Mariam a Sancto Ioseph heroum in mo
dum virtutes coluisse thologales, cardinales iisque adnexas.
Nonnullis annis ante, in urbe Maracayensi coniecta mira sanatio evenit,
quam Causae Postulatio nuper Congregationi de Causis Sanctorum ad iudi
candum misit. Res pertinet ad Sororem Teresiam Silva, Congregationis So
rorum Augustinianarum Recollectarum a Sacro Corde sodalem, quae anno
1960 ex crure et gluteo sinistro laborare coepit, 28 annos nata, ac praete
rea deambulane!! difficultate affecta est. Anno 1966 post fortuitum lapsum,
infirmae condiciones ita in peius versae sunt, ut ei strophium orthopaedicum suaserint. Permulti fuerunt medici qui eam perscrutati sunt, permulta
quoque fuerunt examina quae t u m patefecerunt eam osteoarthrite, osteo
porosi, hernia discali, vesicis radicularibus necnon atrophia musculorum
sinistra affectam esse. Laminarum sectio facta est anno 1978. Condicioni
bus ex parte in melius versis, post menses duos et dimidiatum, dolores
revixerunt in inferiore artu sinistro atque difficultates deambulandi auctae
sunt, sed etiam asymmetria artuum propter atrophiam est orta, ita ut sellae paralyticorum usus necessarius fuerit. Examen myelographicum an
no 1979 factum, gravem laesionem neurogenam ostendit. Dolores et atro
phia musculorum graviores facti sunt, adeo ut medici sanationem fieri non
posse putaverint. Die 14 mensis Septembris anno 1982 infirma in sella pa
ralyticorum se ad Matris Mariae a Sancto Ioseph sepulcrum vehi iussit
eiusque intercessionem apud Deum imploravit ad sanationem consequen
dam. Nocte inter diem 16 et diem 17 eiusdem mensis, Soror Teresia plane
sanatam se animadvertit: dolores atque atrophia musculorum desierant,
vires recuperaverat et deambulare sine difficultate poterat.
De hac sanatione anno sequenti apud Curiam Maracayensem processus
canonicus celebratus est, cuius validitas iuridica agnita est per decretum
die 3 mensis Aprilis anno 1992 promulgatum. Deinde Consilium medicorum
Congregationis de Causis Sanctorum, in sessione die 10 mensis Februarii
anno 1993 acta, sanationem perfectam, subitaneam, mansuram et pro no
strae aetatis scientiarum cognitionibus inexplicabilem esse declaravit. Die
7 mensis Maii anno 1993 actus est Theologorum Consultorum Congressus
Peculiaris et die 5 mensis Octobris subsequentis effecta est Sessio Ordina
ria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Em.mo Cardinali
Eduardo Martnez Somalo. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive

362

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo constaret divini


tus p a t r a t o , responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Ser
va Dei Maria a Sancto Ioseph (in saec.: Laura Evangelista Alvarado Cardo
zo), Fundatrice Sororum Augustinianorum Recollectarum a Sacro Corde, vi
delicet de perfecta, subitanea et mansura sanatione Sororis Teresiae Silva a
sindrome irritativa compressiva delle radici L5, SI a sinistra per stenosi del
canale vertebrale da protusioni discali multiple, rotoscoliosi, osteoartrosi del
rachide lombare .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. 83 S.
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

VI
MARIANOPOLITANA
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Aemiliae Tavernier vid. Gamelin, Fundatricis Congregationis Sororum a Providentia (1800-1851).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.

Congregatio de Causis Sanctorum

363

Beata Virgo in peregrinatione fidei processit, suamque unionem cum


Filio fideliter sustinuit usque ad crucem, ubi non sine divino consilio stetit
(cf. Io 19, 25), vehementer cum Unigenito suo condoluit et sacrificio Eius
se materno animo consociavit, victimae de se genitae immolationi amanter
consentiens (CONC. OECUM. VAT. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gen
tium, 58).
Imaginem contemplans Virginis Perdolentis, quae iuxta crucem Filii
passiones spiritaliter communicat, Serva Dei Aemilia Tavernier, vidua Gamelin, intellexit se a Domino vocari ad vitam suam dedendam amori atque
servitio membrorum Christi patientium. Quocirca omnia reliquit et usque
ad mortem, maxima cum alacritate, sacrificii spiritu ac perseverantia, in
opera caritatis incubuit pro pauperibus, aegrotis, senibus, omnibus splendi
dum praebens testimonium fidelitatis erga evangelium et christianae de
proximo indigenti sollicitudinis.
Serva Dei, quindecim filiorum ultima, n a t a est die 19 mensis Februarii
anno 1800 Marianopoli in Canadia, ex Antonio Tavernier et Iosepha Mau
rice, divitibus civibus et piis christianis, qui cito eam orbam reliquerunt;
quapropter eius educatio a quibusdam propinquis et a Sororibus Dominae
Nostrae perfecta est. Etiam tum indolem ostendit gravem, aequabilem, do
cilem, et curam de pauperibus atque aegris. Anno 1823 nupsit Ioanni Bap
tistae Gamelin, a quo tres habuit filios; sed paucos post annos vidua facta
est et filiis priva, quandoquidem omnes mortui sunt. Sola relicta, non in
suo dolore se tenuit; quin eam Providentia delegit ad diffundendam in so
cietate eius aetatis Christi caritatem utque lapis angularis esset novae reli
giosae familiae. Eo tempore, ante imaginem Virginis Perdolentis, statuit,
propter amorem Dei pauperibus servire et dolentibus. Recusavit igitur ite
rum matrimonium inire et variis consociationibus laicis nomen dedit, bene
ficentiae operibus deditis. Anno 1828 domum suam aperuit mulieribus
grandibus natu et pauperibus. Per choleram morbum anni 1832 et bellum
civile annorum 1837-1838 multam explicavit caritatis industriam. Haec
cura existimationem in eam et admirationem suscitavit, sed etiam murmu
rationes et falsas interpretationes. Auxilio Providentiae et Virginis Perdo
lentis confisa, difficultates non timuit, non obtrectationes, non incommoda,
et Dei voluntati obsequens, munus perrexit sibi caelitus concreditum, non
nullarum mulierum cooperatione utens, quae eius consilia participabant.
Ecclesiae filia oboediens, praecepta superiorum ecclesiasticorum sequebatur
et cum Episcopus Marianopolitanus Opus, quod ipse condiderat et rexerat,
Filiabus Caritatis Sancti Vincentii de Paul concredidit, Serva Dei humiliter
obtemperavit et fideliter se consociavit in propositi exsecutionem, quod

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

364

tamen non est ad effectum adductum, quia Filiae Caritatis consentire non
potuerunt. Tum idem Episcopus constituit novam Congregationem religio
sam condere et statim eius novitiatum in domo Aemiliae posuit, sed ea
non est inclusa in numerum septem primarum novitiarum. Quasi advena
in domo propria, vitam et pietatis exercitia novitiarum communicabat sine
ulla auctoritate et in inferiore condicione.
Anno 1843 u n a novitiarum communitatem reliquit. Serva Dei hoc ex
Providentia proficisci animadvertit, a qua vocabatur ut locum occuparet
vacantem. Episcopi et confessoris audito consilio, petivit et obtinuit ut no
vitiatum ingrederetur. Insequenti anno, cum ceteris, professionem religio
sam fecit et postridie electa est prima antistita Congregationis Sororum a
Caritate, quae hodie Sorores a Providentia vocantur, cuius iure conditrix
habetur. Novum Institutum diligenter ac prudenter rexit, quod celeriter
crevit novis domibus apertis, in quibus excepti sunt parentibus orbatae,
mulieres senes, sacerdotes infirmi, mente capti, surdi mutique aliique egeni.
Ubicumque erant personae male affectae, illuc Serva Dei eiusque Sorores
portare nisae sunt suae caritatis solacium. E t i a m ad institutionem et edu
cationem puellarum se contulerunt. Hic operum flos multis alebatur sacri
ficiis Servae Dei, cuius vita religiosa verus cruciatus definita est. Nec pau
cae enim nec leves ei obeundae fuerunt difficultates t u m in Congregatione
t u m extra. In sua vocatione firma et erga suam missionem fidelis, Aemilia
omnia magno animo, patienter et humiliter toleravit. Ut in Christi imi
tatione progrederetur et
voluntatem, sua

Virginis Perdolentis, seipsam

delectamenta et

plene assensa est

abnegavit, suam

consiliis divinis

et

auctoritatis ecclesiasticae praescriptionibus. Voluntas Dei regula suprema


fuit vitae eius eiusque navitatis, nec unquam voluit ab hac norma discede
re, ne in casibus quidem difficilioribus et acerbioribus. Vera Christi testis,
eum nuntiavit operum bonitate et sanctitate vitae; Iesum portare ad pau
peres, eorum interesse saluti, levare dolores, efficere ut se a Deo amari
et ab Ecclesia sentirent propositum fuit indefessi eius apostolatus. I t a effi
caciter cooperata est Christi regni aedificationi et Ecclesiae incremento in
Canadia. Simul autem se sedulo, perseveranter ac spiritali cum laetitia
exercebat in christianis virtutibus, altum perfectionis gradum adipiscens:
Enituit enim fidei firmitate, spei robore, caritatis erga Deum et proximum
ardore, tranquillitate in difficultatibus, paupertatis atque humilitatis amo
re, facilitate in oboedientia, spiritu deprecationis et sacrificii, pietate in
Eucharistiam, in Domini Passionem, in Virginem Mariam, in sanctos Vin
centium de Paul et Elisabettiani Hungariae.

Congregatio de Causis Sanctorum

365

Ad finem usque dierum suorum cum Deo ambulavit, et cum morte est
de improviso correpta, die 23 mensis Septembris anno 1851, accensa cum
lucerna aeternitatem introivit. His ultimis verbis Sorores suas erat adhor
tata: Humilitas, simplicitas, caritas, praesertim caritas .
Eius eminentium virtutum memoria diu in eius Congregatione mansit,
apud clerum et populum Canadensem. Sanctitatis famae addita est signo
rum fama. Anno 1980 Congregatio de Causis Sanctorum, ad normam M. P.
Sanctitas clarior, introductionem Causae canonizationis permisit. Processus
cognitionalis celebratus est apud Curiam Marianopolitanam anno 1983 et
est ex iure validus habitus per decretum anno 1984 promulgatum. Exitu
cum secundo die 29 mensis Maii anno 1990 sessio acta est Consultorum
Historicorum et die 27 mensis Aprilis anno 1993 Congressus Peculiaris
Consultorum Theologorum. Insequentis mensis Octobris die 19 Patres Car
dinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria congregati, Causae Ponente
Em.mo Cardinali Eduardo Gagnon, professi sunt Matrem Aemiliam Taver
nier heroum in modum virtutes thologales, cardinales iisque

adnexas

coluisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per

subscriptum Cardinalem Praefectum

accurata

relatione, Sanctitas

Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,


mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Aemiliae

Tavernier viduae

Gamelin,

Fundatricis

Congregationis

Sororum a Providentia, in casu et ad effectum de quo agitur.


Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

366

VII
MERCEDEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Eleonorae Lpez de Maturana, Sororis professae Congregationis Sororum Carmelitarum a Caritate (1884-1931).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Gaudete in Domino semper. Iterum dico: Gaudete! Modestia vestra
nota sit omnibus hominibus. Dominus prope (Phil 4, 4-5).
Inter notas, quae Dei Servam Eleonoram Lpez de Maturana desi
gnant, fulgor allicit qui ex ea manat, eius laetitia contagiosa, hilaritas
spiritalis, orientes, ut patet, ex flamma quae in corde eius ardet, quasi
ignis exaestuans claususque in ossibus (Ier 20, 9). In eius vultu, in habi
tu, in omnibus actibus, quaedam apparebat animae effusio vel illius munditiae repercussus, quam Serva Dei in suo alebat spiritu et qua tota eius
persona illuminabatur.
Eadem Eleonora est, quae se dicit esse indolem parum ad maestitiam
propensam , quae undique exsultationem emittit , quae in deprecatio
ne gaudet et quiescit in Deo . In suis scriptis affirmat se in statu glo
rioso vivere, et simul confringi vellet, ut mundus totus Christum
sequeretur .
Brevis Servae Dei vita sine magnis eventibus fuit. Flaviobrigae (in Hi
spania) orta est die 25 mensis Iulii, sollemnitate Apostoli Iacobi, Hispaniae
Patroni, anno 1884. Eius parentes, Vincentius Lpez de Maturana et Ioan
na Ortiz de Zarate, ob suam sanam solidamque christianam pietatem noti
erant. Soror gemina fuit Venerabilis Margaritae Mariae, conditricis Mercedariarum

Missionariarum urbis Brriz (in

Vizcaya). Haec naturalis co

niunctio gemellaris alte t o t a m insignivit earum historicam atque spiritalem


vitam. Ambae baptismum acceperunt die 26 mensis Iulii et die 6 mensis
Iulii anno 1886 Confirmationem. Deinde cum sorore gemina initialia studia

Congregatio de Causis Sanctorum

367

exercuit in schola Filiarum a Cruce Flaviobrigae. Suam perrexit formatio


nem in litteris et in artibus perita clavicymbali fuit sorore maiore
moderante, incumbens praesertim in linguas discendas et musicam, quae
perutilia eius futuro muneri instrumenta fuerunt.
Undecim annorum, anno 1895, permissu sui magistri spiritus, P. Ra
phaelis Vicente, S. I., castitatis votum nuncupavit. Inde a tenera aetate,
t u m propter suam educationem, t u m ob peculiarem indolem atque exquisi
t u m sensum, ex eius facultatibus in arte proficiscentem, Serva Dei dici
potest n a t u r a fuisse praedita peculiari modo prompta, apta ad actionem
gratiae. Haec naturae cum gratia coniunctio a prima Communione incepit.
Ipsa testante scimus post lectam vitam Sanctae Margaritae Mariae Ala
coque eam esse cupidine tractam se Domino t o t a m in vita religiosa con
secrandi.
Ut Dei voluntati commissa viveret et aliena ab omni humano affectu,
noluit ipsa Institutum religiosum eligere nec sororem geminam sequi, sed
suo spiritali moderatori electionem permisit. Eleonora communitatem reli
giosam observantem quaerebat: quam ob rem ei est proposita Congrega
tio iam tunc matura, nempe Sorores Carmelitae a Caritate, a Sancta Ioachima de Vedruna (quae annis vixit a 1783 ad 1854) institutae iuventuti
educandae et aegrotis curandis. Haec Congregatio, cum Serva Dei eam est
ingressa, iam sanctitatis fructibus adfluebat.
Novitiatum introivit Idibus Iuliis anno 1903 in urbe Vitoria et priorem
fecit professionem die 15 mensis Augusti anno 1905. Duos annos in novi
tiatu mansit t a m q u a m Magistrae novitiarum adiutrix. Anno 1907 missa
est ad Collegium Guernicae (in Vizcaya) uti musicae atque linguarum
praeceptrix. Pridie Nonas Septembres anno 1908 in perpetuum se Domino
inenarrabili cum consolatione consecravit. Appetitu sanctitatis cre
scente, anno 1911 votum suscepit omnia vitandi peccata venialia delibe
rata, hocque consilium quotannis in festo Conversionis Sancti Pauli iterabat.
Anno 1912, cum eius Congregatio novas domus aperire statuisset in
America Latina, Eleonora, quae magno flagrabat animarum studio, volun
tariam se obtulit. Eius petitione accepta, cum aliis Sororibus sodalibus est
ad Argentinam profecta pridie Nonas Apriles anno 1913. Eiusdem mensis
die 22 Bonaropolim pervenit. Tribus diebus post cum aliis quinque Sorori
bus vicum Suipacha attigit, centum quinquaginta milia passuum ab urbe
Lujan distantem, in quo sine intermissione usque ad mortem habitavit.
Rectrix fuit Collegii Carmeli, antistita communitatis Sororum et musi
cae atque linguarum magistra versatissima. Eius vita instructa fuit spiritu

368

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

deprecationis, laboris magnis dotibus paedagogicis iuncti, oboedientiae, sa


crificii, ardoris gloriae Dei, et magna laetitia. Eius religiositas in funda
mento posita erat ferventis Christi amoris, Eucharistiae, simulque in tene
ra et illuminata pietate erga Virginem Mariam: idque vehementi cum sensu
Ecclesiae operam navandi. Eius decor habitusque in deprecatione omni
tempore indicabat eam alte Domino adhaerere in ipsa praesenti.
Anno 1920 Servae Dei apostolicus ardor novam est adeptus mensuram:
per Patres Albos necessitudinem iniit cum Opere Propagationis Fidei et
Sanctae Infantiae, et in corde eius incendium exarsit, quod ad t o t a m Ame
ricam sese extendit atque ad t o t a m eius Congregationem. Apostolam apo
stolorum eam definivit missionologus P. Zameza, S. I. Eius animi aestus
contagiosus Collegium vici Suipacha affecit, alia multa totius Argenti
nae, Collegia eius Congregationis in Hispania ipsamque Congregationem
qua talem. Ad ampliores usque fines semper aperta multimodis huic motui
interfuit, uti scriptrix, linguarum interpres et etiam uti efficax auctrix ope
ris missionalis. P r o m p t a ad incepta capienda et in difficultatibus perseve
rans, t o t a fuit pro Dei gloria lux et ignis . Poterat sicut Apostolus dicere:
Vae mihi est si non evangelizavero (1 Cor 9, 16). Hoc missionale propo
situm, quod t a m fortiter in spiritum suum ipsa indiderat, propositum fuit
distinens, fructus et via incrementi spiritalis habuitque magistram sanctam
Teresiam a Iesu Infante, cuius parva via ab initio vitae religiosae eam
allexit. Multa a scriptis et exemplis hausit huius Sanctae, quae illis ipsis
annis est ab Ecclesia publice glorificata atque P a t r o n a renuntiata Missio
num. Vehementer optavit in numero esse parvarum victimarum Amoris
misericordis et ad supremum amoris gradum pervenire.
Impensa iis annis arsit in illa cupiditas sanctitatem consequendi. Du
cente P a t r e Corominas, S. I., post longam et a t t e n t a m considerationem,
die 19 mensis Martii anno 1923 votum fecit semper quod esset perfectius
faciendi.
Eius dynamismus collocatus erat in eo, quod ipsa definiverat raptus .
Deus prorsus animam eius potitus erat et ceperat. Nihil omittebat ut
sanctitatem assequeretur: magnam animi docilitatem in superiores, mode
ratores, impigerrimam in exercendis omnibus virtutibus generositatem.
Dux semper erat Dei amor, cui respondere omnibus viribus nitebatur.
Eius epistulae elocutionibus redundant, quae de eius immensa donatione
loquuntur.
Haec continui auctus via in simplicitate et in amore vere fuit eius reli
giositatis proprietas. Multa eius cura fuit continentiae ac paenitentiae.
Semper gravitatem atque prudentiam ostendit in consiliis dandis et in

Congregatio de Causis Sanctorum

369

agendo, magnam aequabilitatem ac moderationem necnon tranquillitatem


et benignitatem. Eius indoles admodum effusa fortem illecebram atque
admirationem excitabat. Singularis fuit in actibus ordinariis, felicitate sem
per et serenitate permeata, qua continenter afficiebatur. A sodalibus Socie
tatis Iesu recta, didicerat Deum in omnibus rebus invenire , semper in
actione contemplativa , sicut Sanctus Ignatius volebat.
Anno 1930 stomachi tumore inducta est ad urgentem sectionem chirurgicam subeundam in valetudinario Ribadaviae (Bonaropolis). Propter
morbi gravitatem ad Collegium Dominae Nostrae a Sacro Corde traducta
est, ubi placide est mortua die 28 mensis Ianuarii anno 1931.
Corpus eius est ad vicum Suipacha relatum, in quo funus est factum
magna cum populi frequentia, qui pro certo habebat sanctam esse mort u a m .
Haec sanctitatis fama subsequentibus annis crescere perrexit; quocirca
Episcopus Mercedensis anno 1953 canonizationis Causae initium fecit per
processus ordinarii informativi celebrationem, qui est anno 1969 conclusus,
cuique additi sunt processus rogatoriales Cochabambensis et Montisvidei:
de quorum processuum auctoritate et vi decretum promulgatum est Idibus
Decembribus anno 1985. Praeparata Positione super virtutibus, die 23
mensis Februarii anno 1993 prospero cum exitu actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Die autem 5 insequentis mensis Octo
bris Patres Cardinales et Episcopi, in Sessionem Ordinariam congregati,
Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Francisco Pironio, agnoverunt
Servam Dei Eleonoram Lpez de Maturana heroum more virtutes tholo
gales, cardinales iisque adnexas exercuisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas
Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,
mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandos, eisque astantibus, Beatis
simus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fi
de, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus
Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu
heroico, Servae Dei Eleonorae Lpez de Maturana, sororis professae Con
gregationis Sororum Carmelitarum a Caritate, in casu et ad effectum de quo
agitur.
25 - A . A. S.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

370

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de


Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. & S.
E8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

VIII
NEAPOLITANA
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servi Dei Modestini a Iesu et Maria (in saec.: Dominici
Mazzarella), Sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Alcantarinorum
(1802-1854).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Servus Dei Modestinus a Iesu et Maria (in saeculo: Domini
cus Mazzarella) in oppido Frattamaggiore, ad Aversanam dioecesim in Ita
lia pertinente, Nonis Septembribus ortus est anno 1802. Ordinem F r a t r u m
Minorum Alcantarinorum ingressus, anno 1824 sollemnem fecit professio
nem et anno 1827 sacerdotalem accepit ordinationem. Pluribus praefuit
conventibus, confessionum ministerio cum fervore se dedidit atque aposto
latui, pro pauperibus praesertim atque aegrotis. Pietatem propagavit erga
Virginem Mariam Matrem a Bono Consilio. Cholera morbo correptus dum
terribilis pestilentiae huius victimis assiduitatem praebebat, Neapoli obiit
anno 1854, die 24 mensis Iulii, fama sanctitatis clarus.
Canonizationis Causa inita est anno 1870 apud Curiam archiepisco
palem Neapolitanam.

Rebus perfectis iure statutis,

Summus Pontifex

Ioannes Paulus I I , die 9 mensis Iunii anno 1983, enuntiavit Patrem Modestinum a Iesu et Maria heroum in modum virtutes coluisse thologales,
cardinales iisque adnexas.

Congregatio de Causis Sanctorum

371

Ad beatificationem obtinendam nuper Causae Postulatio Congregationi


de Causis Sanctorum coniectam miram sanationem iudicandam permisit, in
oppido Frattamaggiore p a t r a t a m et Venerabilis Servi Dei Modestini a Iesu
et Maria deprecationi tributam. Sanatio pertinet ad puellulam Paschalinam Cimmino, sex menses natam, quae Idibus Augustis anno 1922 fortuito
duodecim metra de podio domus suae corruens, violenter caput ad subiacentem viam stratam offendit. Statim est sensu deiecta et vomuit. Cum
mater, quae in vicinia erat, casum cognovit, in domum mulieris propinquae se abdidit exitus poenales timens, et fervide invocare coepit et
instanter Patrem Modestinum, in illa plaga notum ob supernaturales pro
infantibus interventus. Interea Paschalina, quae mortua esse videbatur, est
a medico visitata, qui diagnosim fecit de cerebri commotione repperitque
haemorrhagicam effusionem in regione temporali capitis dextra. Unica
therapia adhibita simplicia fuerunt fomenta glaciei capiti admota. Mater
magna cum fiducia Patrem Modestinum invocare perrexit, nec est decepta,
siquidem hora fere post casum filia eius resipuit, atque matris lactis
suetum repetivit. Insequenti mane medicus bonas generales condiciones
Paschalinae animadvertit nullumque factum esse calvae et cerebri vulnus
nec membrorum internorum nocumenta.
Annis 1926-1927 de hoc eventu apud Curiam Neapolitanam est proces
sus apostolicus celebratus, cuius auctoritas probata est per decretum die
31 mensis Maii anno 1991 promulgatum. Consilium Medicorum Congrega
tionis de Causis Sanctorum in sessione diei 9 mensis Ianuarii anni 1992 de
claravit ex scientia illustrari non posse Paschalinam Cimmino in lapsu nul
lam accepisse fracturam aut calvariae et viscerum nocumentum. Die 10
subsequentis mensis Aprilis Consultorum Theologorum Congressus Peculia
ris est actus. Patres Cardinales et Episcopi, Causae Ponente Em.mo Cardi
nali Iosepho Caprio, casum inspexerunt in Sessionibus Ordinariis dierum 7
mensis Iulii anni 1992 et 9 mensis Novembris anni 1993, et concluserunt
sanationem illam verum fuisse miraculum utque tale tribuendum esse de
precationi Patris Modestini a Iesu et Maria, instanter et unice invocati.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

372

Dei Modestino a Iesu et Maria, Sacerdote professo Ordinis Fratrum Mino


rum

Alcantarinorum,

pro puellula

Paschalina

Cimmino,

quae

duodecim

metrorum altitudine in viam stratam praecipitavit incolumitate servata, id est


senza gravi lesioni di alcun organo e apparato, stato commotivo di breve
durata con completo recupero in poche ore .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

IX
REMEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servi Dei Nicolai Roland, Sacerdotis dioecesani, Fundatoris
Congregationis Sororum a Sancto Puero Iesu (1642-1678).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Servus Dei Nicolaus Roland Remis in Gallia n a t u s est die 8
mensis Decembris anno 1642. Diaconus etiam est canonicus ecclesiae
cathedralis urbis suae nominatus, ubi, post sacerdotalem ordinationem,
multum ac fervidum explicavit apostolatum. Ministerio se dedidit praedi
cationis, confessionum audiendarum, moderationis spiritalis laicorum et
personarum consecratarum; in agris missiones praedicavit curavitque cleri
formationem. Caritate impulsus rectionem suscepit orphanotrophii atque
educationi institutionique puellarum consuluit, pro quibus communitatem
religiosam condidit, quae postea facta est Congregatio Sororum a Sancto
Puero Iesu. Remis obiit, ferme ex improviso, die 27 mensis Aprilis anno
1678, fama sanctitatis ornatus.

Congregatio de Carnis Sanctorum

373

Canonizationis Causa inchoata est anno 1941. Die 21 mensis Decembris


anno 1992 Summus Pontifex Ioannes Paulus II declaravit Servum Dei Ni
colaum Roland virtutes thologales, cardinales et iis adnexas heroum in
modum coluisse.
Nuper Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis Sanctorum
miram permisit coniectam sanationem anno 1981 p a t r a t a m et precibus
ascriptam sacerdotis Nicolai Roland. Haec attinet ad Sororem Ioannam
Rgnier, Congregationis Sororum a Sancto Puero Iesu sodalem, quae anno
1955 laborare coepit ex arteriarum hypertensione. Undequinquaginta an
nos nata, est hysterotomiae subiecta ob immanes haemorrhagias ex utero,
tumore fibrato affecto. Ab anno 1964 ad annum 1970 quaedam passa est
phaenomena orta ex nimio sanguinis pressu, vehementi cephalaea notata
ac vertiginibus; eodem temporis spatio crebros subiit praecordiorum dolo
res. Peritissimus medicus, qui eam visitavit mense Ianuario anno 1980,
diagnosim fecit de cardiopathia et ischaemia cum exitibus necrosis anterosaeptalis et diaphragmaticae. Mense Iunio eodem anno affici coepit gradiendi difficultate, libramenti amissione et asthenia. Subsequenti mense
Iulio repentino cecidit caput offendens; indeque multa secuta est sanguinis
e naribus distillatio: quam ob rem oportuit eam in valetudinarium deduci.
Post aliquantam salubrem mutationem, mense Decembri iterata est gradiendi difficultas et mense Ianuario anno 1981 apparuit mutabilitas psychomotoria et plena gradiendi impossibilitas. Diagnosis facta est de syn
drome extrapyramidali ac piramidali; ostensus est etiam status lacunaris,
laesionis vascularis cerebralis proprius. Maxima facta est gravitas die 7
mensis Februarii anno 1981 ob statum confusionis mentis, hemiparesim
dextram, turbores bulbares. Eodem illo die Antistita Generalis Sororum a
Sancto Puero Iesu et quaedam Soror sodalis, administra generalis, sui con
ditoris deprecationem invocare coeperunt, cuius reliquiae sub pulvino Soro
ris Ioannae positae sunt, quae non conscia erat. Insequenti mane, die 8
mensis Februarii, eius condiciones ex improviso meliores factae sunt et
perfectae, adeo ut e lectulo surgere potuerit atque cum Sororibus sodalibus
in ecclesiam se conferre.
Huius inopinatae sanationis, ilico intercessioni tributae Servi Dei Nico
lai Roland, annis 1989-1990 apud Curiam Remensem recognitio canonica
celebrata est, ex iure valida habita per decretum postridie Calendas Octo
bres anno 1992 promulgatum. Consilium Medicorum Congregationis de
Causis Sanctorum, in sessione diei 27 mensis Aprilis, anno 1993, haec dixit:
Diagnosis: Hypertensio arteriarum; cardiopathia ischaemica. Gravis casus
difficultatis vascularis cerebralis cum evidenti statu lacunari ac signifi-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

374

cationibus clinicis multiplicibus pyramidalibus et extra pyramidalibus ;


Prognosis: Valde suspensa quoad valetudinem ; Therapia: Idonea ; Sa
nationis ratio: Celrrima et mansura, perfecta; pro nostris scientiae co
gnitionibus inexplicabilis . Die 22 mensis Iunii eodem anno Congressus Pe
culiaris est actus Consultorum Theologorum et die 19 mensis subsequentis
Octobris P a t r u m Cardinalium et Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae
Ponente Exc.mo Domino Paulino Limongi, archiepiscopo titulari Nicaeensi
in Haemimonto. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium
et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus p a t r a t o
responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus P a t e r
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo Dei
Nicolao Roland, Sacerdote dioecesano, Fundatore Congregationis Sororum a
Sancto Puero Iesu, videlicet de celrrima, mansura et perfecta sanatione Soro
ris Ioannae Rgnier a ipertensione arteriosa, cardiopatia ischemica; grave
episodio di insufficienza vascolare cerebrale con evidente stato lacunare ed
espressioni cliniche multiple piramidali ed extrapiramidali .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

h. S .
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

375

Congregatio pro Episcopis

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

DECRETA

I
MOLDOVENSIS
de Administrationis Apostolicae erectione
DECRETUM
Quo aptius provideretur spiritualibus necessitatibus Christifidelium ver
santium in territorio Rei publicae Moldovae, opportunum visum est, ut
nova pro ipsis circumscriptio ecclesiastica erigeretur.
Quapropter

Summus

Pontifex

Ioannes

Paulus,

divina

Providentia

P p . I I , de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Congregationis pro


Episcopis Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae
datae forent, in praefato territorio Administrationem Apostolicam, Moldovensem appellandam, erigit.
Praelato Ordinario novae erectae Administrationis Apostolicae, cuius
sedes in urbe vulgo nuncupata Chisinau erit, tribuit omnia iura, facultates
et officia quae Episcopis dioecesanis, congrua congruis referendo, ad nor
mam iuris, competunt.
Ad haec perficienda Summus Pontifex Exc.mum P. D. Franciscum Colasuonno, Archiepiscopum titulo Truentino, deputat eidem tribuens facul
tates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in
ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem pro
Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 28 mensis
Octobris anno 1993.
BERNARDINUS

card. GANTIN, Praefectus

Iustinus Rigali, a Secretis


L. S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 898/93

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

376

II
CAUCASI LATINORUM
de Administrationis Apostolicae erectione
DECRETUM
Quo aptius provideretur spiritualibus necessitatibus fidelium latini ritus
versantium in parte dioecesis Tiraspolitanae, quae in territorio Armeniae,
Azerbaigian et Georgiae dicionibus invenitur, opportunum visum est, ut
nova pro ipsis circumscriptio ecclesiastica erigeretur.
Quapropter Summus Pontifex Ioannes Paulus, divina Providentia P p . I I ,
de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Congregationis pro Episco
pis Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae
forent, praefatum territorium ab ipsa dioecesi Tiraspolitana distrahit et in
Administrationem Apostolicam, Caucasum Latinorum appellandam, erigit.
Praelato Ordinario novae erectae Administrationis Apostolicae, cuius
sedes apud N u n t i a t u r a m Apostolicam in Rebuspublicis Caucasicis erit, tri
buit omnia iura, facultates et officia quae Episcopis dioecesanis, congrua
congruis referendo, ad normam iuris, competunt.
Ad haec perficienda idem Summus Pontifex Exc.mum P. D. Ioannem
Paulum Gobel, Archiepiscopum titulo Calatinum, Nuntium Apostolicum in
Armenia, Azerbaigian et Georgia, deputat eidem tribuens facultates etiam
subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica
dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopis
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 30 mensis
Decembris anno 1993.
68 BERNARDINUS card. GANTIN, Praefectus
Ioannes M. Rossi, Subsecr.
L. S .
In Congr. pro Episcopis tab., n. 68/94

Congregatio pro Episcopis

377

III
THORUNIENSIS
de Concathedralis erectione
DECRETUM
Ut spirituali Populi Dei bono aptius consulatur utque pastorale suum
munus efficacius adimplere valeat, Exc.mus P. D. Andreas Adalbertus
Suski, Episcopus Thoruniensis, ab Apostolica Sede expostulavit, ut basilica
minor, in urbe vulgo Chelmza exstans, Deo in honorem Ss.mae Trinitatis
dicata, ad dignitatem et fastigium Ecclesiae concathedralis eveheretur.
Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi P. D. Io
sephi Kowalczyk, Archiepiscopi titularis Heracleensis et in Polonia Aposto
lici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi, a Summo Pontifice Ioanne
Paulo, divina Providentia, P p . I I , tributarum, oblatas preces benigne acci
piendas esse censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel
habere praesumentium consensu, praesenti Decreto, perinde valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, decernit, ut, servata dioece
sis Thoruniensis Cathedrae episcopalis dignitate, templum Deo in honorem
Ss.mae Trinitatis in urbe nuncupata Chelmza exstans dicatum, titulo ac
fastigio Ecclesiae concathedralis decoretur, cum omnibus iuribus, honori
bus et privilegiis ac oneribus et obligationibus quae huiusmodi Ecclesiis
sunt propria.
Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis memoratum Exc.mum
P. D. Iosephum Kowalczyk deputat, necessarias et opportunas eidem tri
buens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet
virum in ecclesiastica dignitate constitutum onere imposito ad eandem
Congregationem, ubi primum fas erit, authenticum exemplar actus perac
tae exsecutionis transmittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 10 mensis
Decembris anno 1994.
& BERNARDINUS

card. GANTIN, Praefectus

68 Georgius Mejia, a Secretis


L. & S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 237/94

378

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

PROVISIO ECCLESIARUM

Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,


per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 8 Februarii 1994. - Titulari episcopali Ecclesiae Cenanensi, R. D.
Thomam Curry e clero archidioecesis Angelorum in California, quem depu
ta vit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
Titulari episcopali Ecclesiae Tamascaniensi, R. D. Gabinum Zavala
e clero archidioecesis Angelorum in California, quem deputavit Auxiliarem
eiusdem archidioecesis.
Titulari episcopali Ecclesiae Oliviensi, R. D. Iosephum Sartoris e
clero archidioecesis Angelorum in California, quem deputavit Auxiliarem
eiusdem archidioecesis.
die 12 Martii. Cathedrali Ecclesiae Cabimensi R. D. Fridericum
Fuenmayor Surez, e clero dioecesis Tequinensis, hactenus Seminarii inter
dioecesani Santa Rosa de Lima rectorem.
die 15 Martii. Cathedrali Ecclesiae Placentinae in Hispania, R. D.
Carolum Lpez Hernndez, hactenus Vicarium iudicialem Abulensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Obbensi, R. D. Iosephum E d u a r d u m
Velzquez Tarazona, in dioecesi Huarazensi Pro-Vicarium generalem ac Se
minarii maioris rectorem, quem Auxiliarem praefatae dioecesis constituit.
Titulari episcopali Ecclesiae Pocofeltanae, R. D. Carolum J. McDonnell, e clero archidioecesis Novaricensis, ibique Vicarium generalem et mo
deratorem Curiae, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
die 19 Februarii. Titulari episcopali Ecclesiae Liberaliensi R. D.
Hyacinthum Jezierski, Seminarii maioris Varmiensis moderatorem spiritus,
quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Sanctae Mariae Angelorum Exc.mum P. D. Mi
chaelem Caviedes Medina, hactenus Episcopum Osornensem.
die 22 Februarii. Titulari episcopali Ecclesiae Timicitanae R. D.
Franciscum Cases Andreu, hactenus rectorem Seminarii theologici Oriolensis-Lucentini, quem constituit Auxiliarem eiusdem dioecesis.

379

Congregatio pro Episcopis

Cathedrali Ecclesiae Carolinanae, Exc.mum P. D. Villelmum Geor


gium Curlin, hactenus Episcopum titularem Rosamarkensem et Auxiliarem
archidioecesis Vashingtonensis.
die 25 Februarii. Cathedrali Ecclesiae Posadensi Exc.mum P. D.
Alfonsum Delgado Evers, hactenus Episcopum Sancti Thomae in Ar
gentina.
Metropolitanae Ecclesiae Portus Veteris, noviter erectae, Exc.mum
P. D. Iosephum Marium Ruiz Navas, hactenus Episcopum eiusdem sedis
episcopalis.
die 5 Martii. Cathedrali Ecclesiae Sanctissimae Conceptionis in Para
guay R. D. Ioannem Baptistam Gaviln Velsquez, in dioecesi Caacupensi
parochum et Vicarium pastoralem.
Cathedrali Ecclesiae Sancti Petri Apostoli R. P. Ferdinandum Lugo
Mndez,

Societae

Verbi

Divini,

hactenus

Superiorem

provincialem

eiusdem Instituti religiosi in Paraquaria.


die 9 Martii. Cathedrali Ecclesiae Ioinvillensi R. D. Rolandum
Brandes, Seminarii theologici Lagensis rectorem.
Cathedrali Ecclesiae Parintinensi R. P. Hyginum Malvestio, Pontifi
cii Instituti pro Missionibus Exteris sodalem, paroeciae Sancti Ioseph in
oppido Parintinensi curionem.

NOMINATIO
Lato decreto a Congregatione pro Episcopis Ioannes Paulus P p . II per
Apostolicas sub plumbo Litteras nominavit:
die 22 Februarii 1994. Coadiutorem Exc.mi P. D. Ioannis Roberti
Roach, Archiepiscopi Paulopolitani et Minneapolitani, Exc.mum P. D.
Henricum J. Flynn, hactenus Episcopum Lafayettensem.

COLLATIO DIGNITATIS ARCHIEPISCOPALIS


die 5 Martii 1994. Exc.mo P. D. Georgio Mariae Mejia, Episcopo
titulari Apolloniensi, Congregationis pro Episcopis a Secretis.

380

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONGREGATIO
PRO GENTUM EVANGELIZATIONE

Ioannes Paulus divina Providentia P p . I I , latis decretis a Congregatio


ne pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Lit
teras praefecit:
die 3 Februarii 1994. Metropolitanae Ecclesiae Antananarivensi
Exc.mum P. D. Armandum Caietanum Razafindratandra, hactenus Epi
scopum Mahagianganum.
Cathedrali Ecclesiae Batouriensi, noviter erectae in Camaruniensi
regione, R. P. Rogerum Pirenne, Missionariorum Combonianorum Cordis
Iesu sodalem, parochum paroeciae cathedralis et Vicarium generalem dioe
cesis Yokadumanae.
Coadiutorem Carolinensium Exc.mum P. D. Amandum Samo, Epi
scopum titularem Libertinensem, hactenus Auxiliarem Carolinensium.
Titulari episcopali Ecclesiae Buffadensi, R. D. Alexandrum Cheongduk Sye, Cancellarium archiepiscopalem, quem constituit Auxiliarem archi
dioecesis Taikuensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Flumenpiscensi, R. D. Andream Changmu Tchoi, rectorem Seminarii maioris regionalis in urbe Seulensi, quem
constituit Auxiliarem archidioecesis Seulensis.

381

Diarium Romanae Curiae

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Visita Ufficiale:


Gioved, 3 Marzo 1 9 9 4 , S. E . il Dottor RICHARD VON WEIZSCKER, Presidente della Repubblica Federale di Germania.
Luned, 7 Marzo 1 9 9 4 , S. E . il Signor
dente della Repubblica Ceca.

WACLAW HAVEL,

Gioved, 1 7 Marzo 1 9 9 4 , S. E . il Signor


Presidente della Repubblica di Lettonia.

Presi-

GUNTIS ULMANIS,

Ha ricevuto in Udienza Ufficiale per la presentazione delle


Lettere Credenziali:
Luned, 28 Febbraio 1 9 9 4 , S. E . il Signor CHRISTOPH
NARO, Ambasciatore d'Austria presso la Santa Sede.

COR-

Gioved, 1 0 Marzo 1 9 9 4 , S. E . il Signor


basciatore d'Italia presso la Santa Sede.

BRUNO BOTTAI,

Am-

YITZHAK RABIN,

Pri-

Ha altres ricevuto in Udienza:


Gioved, 1 7 Marzo 1 9 9 4 , S. E . il Signor
mo Ministro dello Stato di Israele.

Venerd, 25 Marzo 1 9 9 4 , S. E . il Signor MICHEL ROUSSIN,


Ministro per la Cooperazione della Repubblica di Francia.
Gioved 3 marzo 1994 il Santo Padre ha presieduto una riunione degli
Em.mi Signori Cardinali Capi dei Dicasteri della Curia Romana.

382

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
2

marzo

1994. S. E. mons. Luigi Dossena, Arcivescovo tit. di Carpi, Nunzio


Apostolico con incarichi speciali e Nunzio Apostolico
in Slovacchia.

S. E. mons. Jorge Mara Meja, Arcivescovo tit. di Apollonia,


Segretario della Congregazione per i Vescovi.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
25

gennaio

febbraio

19

1994. Gli Em.mi Signori Cardinali Eduardo Francisco Pironio,


Henryk Roman Gulbinowicz, Giovanni Saldarmi,
Edward I. Cassidy; le LL.EE. i monsignori Luigi
Poggi, arciv. tit. di Forontoniana; Luciano Angeloni,
arciv. tit. di Vibo Valentia; il sac. Philippe Ouedraogo, Membri della Congregazione per l'Evangelizzazione
dei Popoli ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali Bernardin Gantin, Joseph Ratzinger, Stephen S. H. Kim, Eugenio Sales de Arajo,
Maurice M. Otunga, Hyacinthe Thiandoum, William
W. Baum, Roger Etchegaray, Michael M. Kitbunchu, Alexandre do Nascimento, Alfonso Lopez Trujillo, Godfried Danneels, Thomas S. Williams, Ricardo J. Vidal, John J. O'Connor, Alexandre J. M. dos
Santos, Simon I. Pimenta, Christian W. Turni, John
Baptist Wu Cheng-chung, Eduardo Martnez Somalo, Achille Silvestrini, Angelo Felici; le LL.EE. i
monsignori Gordon A. Pantin, Petero Mataca, Nicholas M. Fernando, Anthony S. Fernandez, Henry
S. D'Souza, Francis X. K. Shimamoto, Dario Castrilln Hoyos, Faustin Ngabu, Javier Lozano Barragn, Paul Shan Kuo-hsi, Henry Goudreault; i padri Peter-Hans Kolvenbach, S.I.; Egidio Vigano,
S.D.B., Membri della Congregazione per l'Evangeliz
zazione dei Popoli in aliud quinquennium .

Mons. Michael Sable, Difensore del Vincolo presso il Tribunale


della Bota Romana.

Il sac. Hanna Alwan, Promotore di Giustizia aggiunto con fun


zioni di Difensore del Vincolo del Tribunale della Ro
ta Romana.

383

Diarium Romanae Curiae

marzo

1994. Mons. Jozef Zlatansky, Sotto-Segretario della Congregazione


per la Dottrina della Fede usque ad 70 annum.

P. Charles A. Schleck, C.S.C., Sotto-Segretario della Congrega


zione per l'Evangelizzazione dei Popoli usque ad 70
annum .

Mons. Milan Simcic, Sotto-Segretario della Congregazione per il


Clero usque ad 70 annum .

P. Jess Torres Llrente, C.M.F., Sotto-Segretario della Congre


gazione per gli Istituti di Vita Consacrata e le Societ
di Vita Apostolica in aliud quinquennium .

Mons. Juan Jos Dorronsoro Allo, Sotto-Segretario della Congre


gazione per gli Istituti di Vita Consacrata e le Societ
di
Vita Apostolica in aliud quinquennium .

Mons. Eleuterio Francesco Fortino, Sotto-Segretario del Pontificio


Consiglio per la Promozione dell'Unit dei Cristiani
in aliud quinquennium .

Mons. Diarmuid Martin, Sotto-Segretario del Pontificio Consi


glio della Giustizia e della Pace in aliud quinquen
nium .

P. Simon Tugwell, O.P., Consultore della Congregazione delle


Cause dei Santi ad quinquennium .

I padri Gilles Pelland, S.I.; Velasio De Paolis, C.S., Consultori


della Congregazione per la Dottrina della Fede in
aliud quinquennium .

Mons. Angelo Mottola, Delegato per VAmministrazione della


Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli in
aliud quinquennium .

P. Marino Maccarelli, O.S.M., Promotore di Giustizia della Con


gregazione per la Dottrina della Fede in aliud quin
quennium .

Mons. Paolo De Nicol, Reggente della Prefettura della Casa


Pontificia ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali John Baptist Wu Cheng-chung,


Henri Schwery; le LL.EE. i monsignori Dionigi Tettamanzi, Arcivescovo em. di Ancona-Osimo; Michel-Gaspard Coppenrath, Arcivescovo di Papeete;
Antonio Montero Moreno, Vescovo di Badajoz; Raymundo Damasceno Assis, Vescovo tit. di Novapietra; Bernard Agre, Vescovo di Yamoussoukro, Mem
bri del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni Socia
li ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali Eugenio de Arajo Sales, Hyacinthe Thiandoum, Jaime L. Sin; le LL.EE. i monsignori Dario Castrilln Hoyos, Paul Shan Kuo-hsi,
Hermann Josef Spital, Roger Francis Crispian Hollis, Membri del Pontificio Consiglio delle Comunica
zioni Sociali in aliud quinquennium .

S. E. mons. Jorge Mara Meja, Arcivescovo tit. di Apollonia,


Segretario del Collegio Cardinalizio.
um

um

um

10

384

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NECROLOGIO
19 dicembre 1993. Mons. Grard-Marie Coderre, Vescovo em. di Saint-Jean Longueuil (Canada).
28 febbraio 1994. Mons. Fernand Lacroix, Vescovo em. di Edmundston (Ca
nada).
marzo

Mons. Miloslaw-Jan Kolodziejczyk, Vescovo tit. di Avissa.

Mons. Joseph Lin Thien-chu, Vescovo di Chiavi (Formosa).

Mons. Octave Terrienne, Vescovo tit. di Menelaite.

Mons. Marie-Joseph Lemieux, Arcivescovo em. di Ottawa (Ca


nada).

Mons. Francisco Xavier Nierhoff, Vescovo em. di Floresta


(Brasile).
7

Mons. James Hannigan, Vescovo di Wrexham (Gran Bretagna).


12

Mons. Aghnatios Yaacoub, Vescovo di Luqsor dei Copti


(Egitto).
14

Mons. Tarcisio Pisani, Vescovo di Altamura-Gravina-Acquaviva delle Fonti (Italia).


21

Mons. Alfred J. Jolson, Vescovo di Reykjavik (Islanda).


24

Mons. John L. May, Arcivescovo em. di Saint Louis (Stati


Uniti d'America).
26

Card. Owen McCann, del titolo di Santa Prassede.


Recens nuntiatum est Iosephum Colao episcopum emeritum Sancti Iacobi
Capitis Viridis die 1 Ianuarii a. 1991 de vita decessisse.

An. et vol. LXXXVI

9 Maii 1994

N.

ACTA APOSTOLICAE S
COMMENTARIUM

OFFICIAL

St\
BIBLIOTHECA
Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrick Vaticana

ACTA IOANNIS PAULI PP. II

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE


quibus Pontifcia Academia pro Vita constituitur.
1. Vitae mysterium, hominis potissimum, magis magisque intentum
animum allicit studiosorum virorum, qui miris vestigationibus concitan
tur amplos fructus prospectantibus, quas scientiae technicaeque artis
progressus cotidie eis praebet. Nova condicio, dum singulares quasdam
dat facultates sese interponendi in ipsius vitae fontes et capita, multi
plices etiam insuetas moralis ordinis quaestiones exhibet, quas homo ne
glegere nequit, quin in periculum incidat ne irreparabiliter forsitan
aberret.
Hac de re sibi conscia Ecclesia, quae per Christi mandatum praestat
ministerium illuminandi hominum conscientiam de moralibus necessitati
bus quae ex eorum natura effluunt, postquam comperta habet elementa
quae investigationibus scientificis et re technica suppeditantur, ipsa, vi
muneris evangelici officiique apostolici, moralem intendit proponere doctri
nam, quae cum personae dignitate cumque eius integra vocatione con
gruat (Instructio Congregationis pro Doctrina Fidei Donum vitae, 1).
Hoc potissimum premit hac nostra aetate, si perpenditur quod Ecclesia
cum quamcumque vitam amore ac magnanimitate recipit humanam, prae
sertim si de debilibus agitur vel aegris, hodie aspectum exsequitur funda
mentalem suae missionis, quae eo vel magis necessaria effecta est quanto

26 - A, A . S

/&J

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

386

p r a e v a l e n t e r "cultura mortis" facta est (Adhortatio Apostolica Christifi


deles laici, 38).
2. Complura iam saecula in valetudinis provincia operatur Ecclesia,
quae nonnunquam Civitatum actiones antecepit. Per adiutricem pastora
lemque navitatem ipsa pergit enuntiare Evangelium vitae in mutabili
bus culturalibusque historiae condicionibus, illam adhibendo disciplinam,
quae veritatis evangelicae fidem servet ac pariter in signa temporum
intendat. In sanitatis ambitu ipsa praesertim animadvertit necessitatem
penitus perspiciendi in singulas cognitiones pro hominis vita, ut, ubicum
que technica ratio quidquam explorate absoluteque explicare nequeat, ibi
caritatis lex patefiat. Haec Lex sane quae cunctam eius missionariam
actionem imbuit, ipsamque clarius aptiusque compellit ad enuntiandum
praeconium Christi, qui venit ut vitam habeant et abundantius habeant
(cf. Io 10, 10).
3. Die xi mensis Februarii anno MCMLXXXV NOS instituentes Pontificiam
Commissionem, nunc Pontificium Consilium de Apostolatu pro valetudinis
Administris, inter proposita posuimus explanare, tueri atque diffundere
Ecclesiae doctrinas de rebus sanitatis earumque fovere ingressionem in
actionem ad salutem pertinentem (Motu proprio Dolentium hominum, 6).
Quae huius supra memorati Dicasterii proposita Constitutione Apostolica
Pastor bonus sunt confirmata (art. 153, 3-4). Id requirit ut omnes valetu
dinis administri de re morali deque biothicis rationibus convenienter insti
t u a n t u r (cf. Peculiaris Coetus Synodi Episcoporum Europaeorum, Declara
tio, 10, anno MCMXCI), ut aperte ostendatur scientiam technicamque, quae
humanae personae eiusque praecipuis iuribus inservire debent, totum ho
minis bonum iuvare et divinum salutis mysterium complere (cf. Const.
past. Gaudium et spes, 35).
4. Quod attinet ad haec optata capienda, postquam sententias praeci
puorum pro valetudinis apostolatu administrorum collegimus, probe scien
tes Ecclesiam, vitae famulando, necessario cum scientia concurrere debere
(Concilium

Oecumenicum

Vaticanum

II,

Nuntius

ad homines

doctrinae

scientiaeque, die VIII mensis Decembris anno MCMLXV), hoc Motu proprio
Pontificiam Academiam pro Vita constituimus, quae secundum S t a t u t a est
sui iuris. Ipsa tamen arte cum Pontificio Consilio de Apostolatu pro vale
tudinis Administris iungitur atque iunctim operatur. Eius erit peculiare
officium perscrutari, docere et instruere circa praecipuas quaestiones ad
biomedicinam adque iura pertinentes, quae vitam provehendam et tuen-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

387

dam respiciunt, quaeque potissimum cum morali christiana et Ecclesiae


Magisterii praescriptis necessitudinem habent.
5. Pontificiae Academiae pro Vita, quae sedem in urbe Vaticana habe
bit, moderabitur a nobis nominatus Praeses, cui subsidium dabunt Consi
lium atque ecclesiasticus Consiliarius. Pontificiae Academiae Praesidis erit
Coetum convocare, eius actionem concitare, annua proposita comprobare,
administrationi invigilare, ad Statutorum normam ab Apostolica Sede
comprobandorum.
Academiae Participes, a Nobis designati, partes sustinebunt in variis
provinciis biomedicae scientiae necnon illarum scientiarum quae artius
causam contingunt vitae promovendae et tutandae.
Participes insuper etiam per epistularum commercium praevideri po
terunt.
6. Divinum auxilium in novae Academiae operam devocantes, cuius na
vitatem perstudiose sectabimur, grato animo cunctis eiusdem Sodalibus et
Sociis atque iis quotquot operam sunt daturi ut hoc inceptum quam opti
mum habeat exitum, Benedictionem Apostolicam elargimur.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, anno
MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
IOANNES PAULUS P P . I I

388

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ADNEXUM
Pontificiae Academiae pro Vita Ordinatio.

STATUTO
DELLA PONTIFICIA ACCADEMIA PER LA VITA
TITOLO I

ISTITUZIONE E F I N E
Art. 1
La Pontificia Accademia per la Vita, con sede in Vaticano, istituita
dal Sommo Pontefice Giovanni Paolo II col fine di studiare in un'ottica in
terdisciplinare i problemi riguardanti la promozione e la difesa della vita,
di informare in maniera chiara, tempestiva e capillare i responsabili della
Chiesa, delle varie istituzioni di scienze biomediche e delle organizzazioni
socio-sanitarie su quanto stato oggetto di studio, nonch di formare, nel
rispetto del Magistero della Chiesa, a una cultura della vita. Nell'autono
mia propria prevista dai presenti statuti, T Accademia sar collegata al
Pontificio Consiglio della Pastorale per gli Operatori Sanitari.

Art. 2
Per il raggiungimento dei suoi fini, l'Accademia:
a) organizza ogni anno un'Assemblea Generale nel corso della quale vie
ne approfondito, con un approccio multidisciplinare, un argomento di note
vole rilevanza ed attualit;
b) studia le legislazioni vigenti nei diversi Paesi, gli orientamenti di po
litica sanitaria internazionale e le principali correnti di pensiero che hanno
incidenza sulla cultura contemporanea della vita;
c) collabora con i Dicasteri della Curia Romana direttamente impegnati
a servizio della vita, primi fra t u t t i la Congregazione per la Dottrina della
Fede e il Pontificio Consiglio per la Famiglia, oltre che con la Congregazio
ne per l'Educazione Cattolica e col Pontificio Consiglio della Cultura;
d) promuove il coordinamento fra t u t t i coloro che al di l dell'appar
tenenza religiosa difendono la vita secondo l'insegnamento della Chiesa

Acta Ioannis Pauli Pp. II

389

e sono disposti a fare una dichiarazione scritta proposta dall'Accademia


stessa;
e) partecipa con i suoi rappresentanti alle pi importanti iniziative
scientifiche, biomediche, giuridiche, politiche, filosofiche, antropologiche,
caritativo-assistenziali, morali, pastorali ... attinenti alle finalit di studio
dell'Accademia;
f) pubblica i risultati dei suoi studi, delle sue ricerche e delle sue proposte.

TITOLO II

ORDINAMENTO
Art. 3
L'Accademia si compone di 70 membri, dei quali 10 sono nominati solo
perdurante munere , essendo scelti in ragione del loro ufficio. Essi vengo
no nominati dal Santo Padre sulla base della loro seriet professionale, del
la loro competenza e del loro inequivocabile servizio al diritto alla vita di
ogni persona umana.
Al compiere l'80 anno di et i membri effettivi diventano membri ad
honorem .
Art. 4
Gli Accademici Pontifici sono scelti, senza alcuna discriminazione reli
giosa, fra le personalit ecclesiastiche, religiose e laiche appartenenti a di
verse nazionalit e che rappresentano le discipline attinenti alla vita (medi
cina, scienze biologiche, teologia, diritto, filosofia, sociologia, antropologia).
Art. 5
Appartengono all'Accademia anche i membri corrispondenti che sono
tramite con gli istituti e i centri satellite di studio e prassi della cultura
della vita presenti nel mondo.
Art. 6
Per la promozione e la difesa dei principi circa il valore della vita e del
la dignit della persona in conformit con il Magistero della Chiesa, i nuovi
Accademici sono invitati a firmare 1' Attestazione dei Servitori della Vi-

390

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ta . La qualit di Accademico si perde nel caso di azione o dichiarazione


pubblica e deliberata contraddittoria a questi principi.
Art. 7
Gli Accademici partecipano alle Tornate, vi fanno Comunicazioni o vi
presentano Note e Memorie scientifiche; discutono e votano; hanno diritto
di proporre nomine e soggetti di lavoro.
Art. 8
Alle singole Tornate dell'Accademia possono essere chiamati a parteci
pare personalit particolarmente esperte nelle problematiche in studio,
purch in sintonia con il Magistero della Chiesa Cattolica.
Art. 9
La direzione ed il governo dell'Accademia spettano al Presidente, coa
diuvato dal Consiglio Direttivo.
Art. 10
Il Presidente nominato dal Sommo Pontefice; rimane in carica cinque
anni e pu essere riconfermato nell'incarico.
Il Presidente rappresenta l'Accademia, la dirige e ne risponde di fronte
al Sommo Pontefice; convoca e presiede il Consiglio Direttivo dell'Accade
mia, e pure le Tornate, e d esecuzione alle deliberazioni del Consiglio. Il
Presidente tiene i rapporti con il Pontificio Consiglio della Pastorale per gli
Operatori Sanitari.
Il Presidente pu farsi supplire nella presidenza delle Tornate da altri
Accademici, membri del Consiglio, e pu deputare un Accademico a suppli
re un consigliere impedito, ove non vi sia alcuna disposizione del Regola
mento interno. Infine il Presidente pu delegare, quando e come ritenga
opportuno, uno o pi Accademici a rappresentare l'Accademia.
Art. 11
Il Consiglio Accademico composto dal Presidente e da cinque Accade
mici, nominati dal Sommo Pontefice; essi durano in carica cinque anni e
possono essere riconfermati.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

391

Il Consiglio Accademico nomina il Segretario e il Tesoriere dell'Accade


mia, che non sono degli Accademici. Il Consigliere Ecclesiastico dell'Acca
demia viene nominato dal Santo Padre.
Il Consiglio Accademico pu nominare dei Cooperatori; i Corrispondenti
e i Cooperatori sono sottoposti all'Art. 6 dello Statuto.
Le deliberazioni del Consiglio Accademico sono valide quando presen
te la maggioranza dei componenti e quando sono approvate da questa
maggioranza.
Art. 12
Le norme riguardanti l'attivit del Consiglio Accademico e lo svolgi
mento delle riunioni sono fissate dal Regolamento dell'Accademia.

TITOLO III

ATTIVIT SCIENTIFICA E S T R U M E N T I O P E R A T I V I
Art. 13
L'attivit scientifica ed interdisciplinare della Pontificia Accademia per
la Vita dovr mantenere un vivo collegamento con il servizio pastorale del
la presenza della Chiesa nel mondo della sanit e della salute, ispirandosi a
volont di collaborazione anche con i medici non-cattolici e non-cristiani,
purch riconoscano come fondamento morale essenziale della scienza e del
l'arte medica la dignit dell'uomo e l'inviolabilit della vita umana dal
concepimento alla morte naturale, come sono proposte dal Magistero della
Chiesa.
Art. 14
Per rendere efficace la sua azione, la Pontificia Accademia per la Vita
si avvale degli strumenti seguenti:
a) per lo studio
la costituzione di grappi di studio con particolare competenza su
gli argomenti da trattare;
la collaborazione con facolt universitarie in cui si possa formare
una vera cultura della vita.

392

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

b) per Y informazione
la creazione di un apposito mezzo di informazione per far conosce
re al pubblico gli studi, le ricerche e le attivit dell'Accademia a servizio
della vita;
la diffusione, attraverso le riviste cattoliche internazionali e nazio
nali ed anche non-cattoliche, delle informazioni di maggior rilievo.
c). per la formazione
la promozione e il sostegno delle ricerche fondamentali ed appli
cate nelle varie discipline attinenti alla vita, nonch dei corsi di aggiorna
mento di bioetica, particolarmente nei Paesi dove essa maggiormente
carente o dove particolari problemi sono maggiormente avvertiti;
facendo capo, come a riferimento concreto, ad una istituzione sani
taria cattolica, nella quale, in maniera esemplare, siano ampiamente
rispettate ed applicate le direttive della Chiesa in campo medico e sanitario.

TITOLO IV
MEZZI F I N A N Z I A R I
Art. 15
La Pontificia Accademia per la Vita sostenuta finanziariamente da
un'apposita Fondazione, dalle entrate derivanti da offerte e da contributi
di provenienza sia pubblica che privata.
Art. 16
Lo Statuto della Fondazione ed eventuali modifiche sono soggetti
all'approvazione della Santa Sede.
Art. 17
Le norme relative allo stato giuridico, al funzionamento e alla rimune
razione del personale della Segreteria dell'Accademia sono fissate dal Re
golamento proprio.
Art. 18
La Presidenza prepara una relazione annuale in merito alle risorse
finanziarie della Pontificia Accademia.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

393

TITOLO V

DISPOSIZIONI F I N A L I
Art. 19
Il Regolamento Interno dell'Accademia, presentato dal Presidente, udi
to il Consiglio Accademico, sar sottoposto all'approvazione del Segretario
di Stato. Esso contiene, oltre alle norme, a cui fa espresso riferimento il
presente Statuto, ogni altra disposizione integrativa concernente l'ordina
mento e il funzionamento dell'Accademia.
Art. 20
Questo Statuto approvato per tre anni e ad experimentum . Supe
rato tale periodo, esso sar sottoposto a verifica. Eventuali modifiche
di tale Statuto dovranno essere sottoposte all'approvazione del Sommo
Pontefice.
Dal Vaticano, 11 Febbraio 1994.

394

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

LITTERAE APOSTOLICAE

I
In Republica Insularum Marshallensium Nuntiatura Apostolica conditur.
IOANNES PAULUS P P . II
Ad perpetuam rei memoriam. Ad plenius confirmandas necessitudi
nis rationes, quae inter hanc Apostolicam Sedem et Rempublicam Insula
rum Marshallensium hoc ipso die feliciter sunt initae, simulque ad aptius
providendum evangelizationis operi atque spirituali regimini catholicorum
fidelium illic degentium, Nobis peropportunum videtur in memorata Na
tione Apostolicam Nuntiaturam condere. De communi igitur utriusque
partis voto, audita quoque Congregatione pro Gentium Evangelizatione,
summa Nostra potestate harumque Litterarum virtute in Republica In
sularum Marshallensium

Nuntiaturam Apostolicam

constituimus, factis

omnibus iuribus, privilegiis, honoribus, praerogativis et indultis, quae


huiusmodi Legationum, praesertim earum sub iurisdictione Congregationis,
quam diximus, propria sunt. H a s denique Litteras, in forma Brevis maioris
expeditas, nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis quibuslibet
rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxx
mensis Decembris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret, Status tab., n. 341.646

II
Beata Maria Virgo titulo Domina nostra Palaestinae Regina invocata, Patrona apud Deum Ordinis Equestris S. Sepulcri Hierosolymitani confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Est quidem notum sodales illustris Or
dinis Equestris S. Sepulcri Hierosolymitani singulari veneratione ab anti-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

395

quo colere Deiparam Virginem titulo Domina nostra Palaestinae Regina


invocatam. Qua re ductus, Venerabilis Frater Noster Iosephus S.R.E. Car
dinalis Caprio, eiusdem Ordinis Magnus Magister, communia excipiens
vota, electionem Beatae Mariae Virginis memorato titulo invocatae in
P a t r o n a m apud Deum Ordinis Equestris S. Sepulcri Hierosolymitani rite
probavit atque, litteris die xxix mensis Novembris superiore anno datis,
petivit ut huiusmodi electio et approbatio secundum Normas de Patronis
constituendis et ad normam Instructionis de Calendariis particularibus
atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis , n. 30, ab hac
Apostolica Sede confrmarentur. Nos vero cupientes huiusce Eminentissimi
Domini preces audire itemque dilectis filiis istius Ordinis praecipuum bene
volentiae Nostrae documentum praebere, cum constet has electionem et
approbationem ad iuris praescriptum peractas esse, ratis plane habitis iis,
quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, tributis a
Nobis facultatibus, hac in re egit, summa Apostolica potestate, harum Lit
terarum virtute perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem titulo
Domina nostra Palaestinae Regina invocatam Patronam apud Deum
Ordinis Equestris S. Sepulcri Hierosolymitani confirmamus, omnibus factis
iuribus ac liturgicis privilegiis secundum rubricas consequentibus. Minime
dubitamus quin sodales dicti Ordinis, Romanis Pontificibus Decessoribus
Nostris Nobisque etiam cari, hoc sollemni decreto magis magisque possint
incitari ad colendam praecelsam Dei Genetricem adque fovendam pariter
catholicam fidem atque avitam et artam prorsus coniunctionem cum hac
beati Petri Sede. Denique volumus has Litteras religiose servari suosque
effectus nunc et in posterum obtinere, contrariis quibuslibet rebus non
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxi
mensis Ianuarii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 88 Sigilli
In Secret, Status tab., n. 344.534

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

396

HOMILIAE

I
Hastae habita, ob decretos Dei Servo Iosepho Marello Beatorum caelitum honores.*
L Va'... a lavorare nella mia vigna .*
Vigna di Dio pu dirsi, in un certo senso, il mondo, affidato dal Creato
re all'uomo perch lo soggioghi e lo domini.

Soggiogare e dominare il mondo , dunque, l'ultimo fine dell'uomo?


L'unico suo scopo? Dice Ges: Dio ha amato il mondo... lo ha amato tanto
da dare il suo Figlio unigenito, perch chiunque crede in lui non muoia,
ma abbia la vita eterna .

Ecco: vigna di Dio , in un senso pi profondo, il mondo redento da


Cristo, abbracciato dalla sua missione salvifica, dalla croce e dalla risurre
zione. Questo mondo dato all'uomo, fatto nuova creatura nel Figlio
unigenito.
2. Per questo, nell'odierna liturgia l'Apostolo Paolo ci esorta: Abbiate
in voi gli stessi sentimenti che furono in Cristo Ges, il quale, pur essendo
di n a t u r a divina... umili se stesso facendosi obbediente fino alla morte e
alla morte di croce .

Non si pu forse dire che proprio Ges, l'Unigenito, il Figlio della stes
sa sostanza del Padre, il prototipo di ciascun figlio e figlia, che il Padre
chiama al lavoro nella vigna?
Tutti siamo chiamati in Lui a coltivare il mondo in modo tale da pre
pararvi il Regno di Dio. Dobbiamo coltivare il mondo, trasformare la no
stra umanit grazie alla potenza dello Spirito Santo, a somiglianza di Colui
che il Primogenito di ogni creatura.

3. Carissimi fratelli e sorelle, sono lieto di essere t r a voi, in questa anti


ca Chiesa di Asti che ci riporta ai primi tempi della evangelizzazione del
Piemonte, in questa terra astigiana che terra di santi:

* Die 26 m. Septembris a 1993.


Cf. Mt 21, 28.
Cf. Gen 1, 28.
Gv 3, 16.
Fil 2, 5-6. 8.
Cf. Col 1, 15.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

397

san Giovanni Bosco, san Giuseppe Cafasso, il Beato Giuseppe Allamano, nati a Castelnuovo d'Asti, oggi Castelnuovo Don Bosco;
san Giuseppe Benedetto Cottolengo, che fu alunno del Seminario di
Asti e per un certo tempo membro del presbiterio astigiano;
san Domenico Savio, vissuto e morto a Mondonio, nella diocesi di Asti;
il venerabile fratel Teodoreto, di Vinchio d'Asti, apostolo della catechesi.
E come non ricordare che da queste colline astigiane, che non chiudono
ma aprono ad orizzonti sempre pi vasti, sono partiti grandi missionari
come il Card. Guglielmo Massaia, l'apostolo dei Galla, Mons. Giuseppe Fagnano, l'apostolo della Patagonia e della Terra del Fuoco, il venerabile
Luigi Variara, l'apostolo dei lebbrosi in Colombia?
4. Va' a lavorare nella mia vigna . Mons. Giuseppe Marello, Fondato
re degli Oblati di san Giuseppe, che oggi ho la gioia di proclamare Beato,
si inserisce in questa storia stupenda di vitalit religiosa e di santit.
Oggi noi rendiamo omaggio a questo Pastore che ha t a n t o lavorato nel
la vigna del Signore. Qui ad Asti egli si form al presbiterato e per vent'anni fu membro del clero diocesano, spendendosi in ogni modo per il bene
delle anime. Nominato poi Vescovo di Acqui, espresse in un breve ma
intenso ministero pastorale il meglio delle sue doti umane e sacerdotali,
con grande proftto per le popolazioni di quella diocesi.
L'esortazione di Paolo, che abbiamo ascoltato nella seconda Lettura, fu
per lui costante norma di vita: nulla fece per spirito di rivalit o per vana
gloria; con t u t t a umilt consider gli altri superiori a se stesso, senza cer
care il proprio interesse, ma sempre quello degli altri.
6

5. Abbiate in voi i medesimi sentimenti che furono in Cristo Ges .


Quali sentimenti, carissimi fratelli e sorelle, se non quelli di un'esistenza
7

donata agli altri per amore del Padre, di un'esistenza filiale e fraterna?
Ecco il volto di ogni vita autenticamente umana e cristiana, il volto dei
vostri Santi, che continuate a sentire cos profondamente a voi vicini; il
volto che ha segnato per lunghi secoli la vostra cultura, cos ricca di valori
umani proprio perch cristianamente fondata e ispirata.
Attraversiamo un momento storico di grandi cambiamenti culturali.
Tanti aspetti del vivere sociale si son fatti frammentari e violenti, interessi
particolari tendono a prevalere sul bene comune, arroganza e rivalit si
propongono a volte come costume di vita.

Cf. FU 2, 3-4.

Ibid. 2, 5.

398

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nell'animo della gente, tuttavia, cresce l'aspirazione ad un modo di


vivere pi umano e fraterno. Ma come costruire un'esistenza realmente
solidale, se si percorre la strada del secolarismo e dell'indifferenza religiosa,
o anche di una religiosit non autentica? La vita infatti si apre al senti
mento fraterno solo quando Dio percepito, conosciuto e amato come Pa
dre, il Padre di t u t t i .
6. Chiesa di Asti, nobile ed antica nella t u a lunga tradizione intessu
ta di valori cristiani, fssa nella memoria questa giornata gloriosa!
Oggi, Mons. Marello, un tuo illustre figlio, stato elevato agli onori degli
altari e la sua santit viene additata come modello all'intero popolo cri
stiano.
Affronta con rinnovato slancio il cammino della nuova evangelizzazio
ne, superando ogni rischio di stanchezza e di paura. Non vengano meno in
te, dinanzi all'avanzare della cultura secolarizzata, il coraggio e la gioia di
proclamare la tua fede in Cristo.
Ges Cristo la ragione del tuo esistere, il fondamento della t u a missio
ne, la vera speranza da offrire alle nuove generazioni che s'affacciano alla
vita. Annuncia il Vangelo con fiducia e perseveranza. Annuncialo a tutti,
ma specialmente ai giovani e alle famiglie.
Possa la gente astigiana riscoprire quelle virt e quei valori che hanno
caratterizzato in passato la vita degli avi. In famiglie timorate di Dio sono
maturati quei frutti di concretezza e di competenza, di creativit e di in
traprendenza, di coraggio personale e di fede nella Provvidenza che ancora
caratterizzano la parte migliore di queste popolazioni.
Anche oggi, gli abitanti di questa Citt e dei meravigliosi paesi disse
minati sulle colline e nelle valli dell'astigiano hanno una missione da
compiere: imprimere a questo territorio un'autentica e credibile impron
ta cristiana. Alla luce del Vangelo troveranno una soluzione adeguata i
problemi che assillano molte persone, soprattutto quelle che sono alla
ricerca di un'occupazione sicura, di una casa, di migliori condizioni di
vita. La giustizia e la solidariet, sostenute dalla carit che attinge
sempre nuove energie alla grandezza dell'amore di Dio, sapranno indi
care le vie da percorrere per giungere ad una convivenza pi giusta e
fraterna.
7. Con tali auspici t u t t i vi saluto, a cominciare dal Pastore della dioce
si, Mons. Severino Poletto, e dagli altri Presuli presenti, t r a i quali mi
caro ricordare l'Arcivescovo di Torino, Cardinale Giovanni Saldarini, ed il
mio Segretario di Stato, Cardinale Angelo Sodano, figlio di questa Chiesa

Acta Ioannis Pauli Pp. II

399

astense e il Cardinale Simon Ignatius Pimenta, Arcivescovo della lontana


Bombay. Saluto poi i religiosi e le religiose, in particolare gli Oblati di
san Giuseppe, che oggi esultano per la Beatificazione del loro Fondatore.
Saluto i laici attivamente impegnati nell'apostolato, i giovani, le famiglie,
gli ammalati.
Rivolgo un grato pensiero alle Autorit civili e militari presenti ed a
quanti hanno reso possibile questo mio pellegrinaggio apostolico nella
diocesi di Asti. Unisco, infine, un ricordo cordiale a t u t t e le Comunit
cristiane del Piemonte e della Valle d'Aosta, qui rappresentate nelle
persone dei loro venerati Pastori. Esse sono particolarmente interessate
alla X L I I Settimana sociale dei cattolici italiani, la quale si aprir fra due
giorni a Torino, ed avr per tema Identit nazionale, democrazia e bene
comune . Iddio renda feconda di bene anche questa preziosa occasione per
annunciare il Vangelo della giustizia e della solidariet.
8. Ricorda l'apostolo Paolo: Dio ha esaltato Cristo, il quale ha assunto
la condizione di servo, e gli ha dato il nome che al di sopra di ogni altro
nome, perch... ogni lingua proclami che Ges Cristo il Signore, a gloria
di Dio Padre .
8

Della glorificazione di Cristo ci rallegriamo anche noi oggi; si rallegra


no, in modo particolare, la Chiesa di Asti e quella di Acqui, perch della
esaltazione di Cristo nella gloria di Dio Padre partecipe anche Mons.
Giuseppe Marello, che esse venerano come figlio generoso ed infaticabile
Pastore.
Egli accolse la chiamata del Padre e and a lavorare nella vigna del
Signore.
Seguendo Cristo buon Pastore, condusse il Popolo di Dio ai pascoli del
la verit sulle vie della speranza, una speranza che non poteva e non pu
deludere, perch ha la sua fonte in Dio.
Amen!

FU 2, 9-11.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

400

II
In foro Sancti Petri habita ob decretos Dei Servis Didaco Ventaja, Emmanueli
Medina, Aurelio Mariae et sociis eius, Mariae Franciscae a Iesu Rubatto et Mariae Crucifixae Satellico, Petro Poveda et Victoriae Diez, Beatorum caelitum
honores.*
1. T u t t o posso in colui che mi d la forza }
Sono parole dell'apostolo Paolo, poste oggi dalla Chiesa sulle labbra
dei martiri che, nel nostro secolo, in maniera rinnovata, hanno reso
testimonianza di una forza sorprendente. T u t t o posso in Cristo! In Cristo
crocifsso. La forza redentrice si trova nella sua agonia, nella sua mor
te, nel suo sacrifcio. Questa la forza dell'amore: un amore pi forte
della morte; un amore vivificante, che si rivelato appieno nella risur
rezione.
T u t t o possiamo in Cristo crocifisso e risorto, ci dicono i nuovi Beati.
Egli ci ha donato lo Spirito della definitiva testimonianza e forti di questo
Spirito siamo andati incontro alla morte. Possa la nostra morte diventare
seme di vita, possa il seme che muore portare frutto.
La Chiesa sente queste parole dei Martiri, che oggi proclama Beati.
Guarda con venerazione alla loro testimonianza. La Chiesa saluta voi, Bea
ti: Beati i perseguitati per causa della giustizia, perch di essi il regno
dei cieli .
2

2. A Dios, nuestro Padre, la gloria por los siglos de los siglos .


Con estas palabras de san Pablo, queridos Hermanos en el episcopa
do, dignsimas Autoridades y amadsimos fieles se nos hacen presentes
los mrtires de la Iglesia de Espaa, a los cuales hemos aclamado con
gran gozo al ser elevados al honor de los altares. Todos ellos, fieles ser
vidores del Seor, fueron como los enviados del rey, segn hemos escucha
do en la parbola del Evangelio, a quienes tambin maltrataron hasta
matarlos .
3

Estos enviados fueron los dos Obispos y siete Hermanos de las Escuelas
Cristianas, que en Almera recibieron la palma del martirio. Don Diego
Ventaja Miln, Obispo de Almera, y don Manuel Medina Olmos, Obispo

* Die 10 m. Octobris a. 1993.


Fil 4, 13.
Mt 5, 10.
Flp 4, 20.
Mt 22, 6.
1

Acta Ioannis Pauli Pp

II

401

de Guadix, fueron, ante todo, la imagen viva del Buen Pastor que ama a
las ovejas, que no las abandona en el momento del peligro y que, final
mente, da la vida por ellas.
Y ellos la dieron, siguiendo el ejemplo de Cristo, perdonando a los pro
pios verdugos. Como relataron testigos presenciales, Monseor Ventaja dijo
a los que iban a matarlo: Que Dios os perdone como yo os perdono de
todo corazn, y que sta sea la ltima sangre que derramis .
3. Testigos de Jesucristo fueron tambin los Hermanos de las Escuelas
Cristianas, del colegio La Salle de Almera: Aurelio Mara, Jos Cecilio,
Edmigio, Amalio, Valerio Bernardo, Teodomiro Joaqun y E venci Ricar
do. Su vida consagrada al Seor, con los tres votos de pobreza, castidad y
obediencia, se haba ido forjando a travs de su trabajo humilde y callado
en la enseanza. Con las mismas palabras de san Pablo habran podido
repetir: S vivir en pobreza y abundancia. Estoy entrenado para todo y
en todo .
5

Estos Religiosos saban muy bien, teniendo presentes las enseanzas


y ejemplo de su fundador, san J u a n Bautista de La Salle, que estaban
expuestos a todo tipo de ultrajes y calumnias, a pesar de su abnegada
labor de educar cristianamente a los nios y jvenes. A este respecto,
Aurelio Mara, al enterarse del martirio de los Hermanos de Turn, en As
turias, exclamaba: Qu dicha la nuestra si pudiramos verter nuestra
sangre por tan elevado ideal! Redoblemos nuestro fervor de educadores
religiosos y as nos haremos dignos de tal honor .
4. Sentimientos parecidos latan en el nimo del padre Pedro Poveda
Castroverde, fundador de la Institucin Teresiana, el cual tambin supo
mantener el propio testimonio hasta derramar su sangre. Su mxima aspi
racin fue siempre responder, como Jess, a la voluntad del Padre. Seor,
que yo piense lo que T quieres que piense leemos en sus escritos; que
yo quiera lo que T quieres que quiera; que yo hable lo que T quieres
que hable; que yo obre como T quieres que obre .
6

Del profeta Isaas hemos escuchado: La mano del Seor se posar


sobre este monte . En efecto, a los pies de la Santina en Covadonga,
llevado de su profundo amor a la Virgen Mara, el nuevo Beato encontr la
inspiracin de sus anhelos apostlicos, que se centraron en promover la
7

Flp 4, 12.
Diario, 15-3-1933
Is 25, 10a.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

402

presencia evangelizadora de los cristianos en el mundo, principalmente des


de el campo de la enseanza y de la cultura, con un espritu de profundo
sentido eclesial, de fidelidad sin reserva y de generosa entrega.
As lo comprendi igualmente Victoria Diez y Bustos de Molina, la
cual, desde el trabajo abnegado como maestra, supo encarnar la espiritua
lidad de la Institucin Teresiana, en la que haba hecho su entrega total a
Dios pronunciando estas palabras: Si es necesario dar la vida para identi
ficarse con Cristo, nuestro divino modelo, desde hoy dejo de existir para el
mundo, porque mi vida es Cristo y morir ganancia .
E s t a Beata es un ejemplo de apertura al Espritu y de fecundidad
apostlica. Supo santificarse en su trabajo como educadora en una comuni
dad rural, colaborando al mismo tiempo en las actividades parroquiales,
particularmente en la catequesis. La alegra que transmita a todos era fiel
reflejo de aquella entrega incondicional a Jess, que la llev al testimonio
supremo de ofrecer su vida por la salvacin de muchos.
5. Oggi, la Chiesa gioisce anche per le due Religiose italiane che fanno
parte di questa numerosa schiera di Beati. Esse non hanno versato il san
gue per Cristo, ma hanno conosciuto ugualmente il martirio del dovere
quotidiano compiuto con ineccepibile esattezza ed eroica costanza.
La Chiesa saluta te, Suor Maria Francesca di Ges, Fondatrice delle
Suore Terziarie Cappuccine di Loano, che hai fatto della t u a esistenza un
continuo servizio agli ultimi, testimoniando lo speciale amore che Dio ha
per i piccoli e gli umili.
Seguendo fedelmente le orme di Francesco, l'innamorato della povert
evangelica, hai imparato non solo a servire i poveri, ma a farti povera tu
stessa e hai indicato alle tue figlie spirituali questa speciale via di evange
lizzazione. Con la crescita dell'Istituto, questa iniziale intuizione diventa
ta profondo slancio missionario che ha condotto te e la t u a opera in Ame
rica Latina, dove alcune tue figlie spirituali hanno suggellato col sacrificio
della vita quel servizio ai poveri che costituisce il carisma affidato alla t u a
Congregazione a vantaggio dell'intera Chiesa. Oggi la salutiamo come la
prima Beata dell'Uruguay.
Continua la t u a profetica testimonianza della carit ancora oggi nei
molteplici campi di apostolato in cui opera la Congregazione, contribuendo
a far giungere ad ogni uomo, in particolare ai sofferenti e agli abbandona
ti, l'invito universale al banchetto delle nozze celesti.
8

Cf Mt 22, 9

Acta Ioannis Pauli Pp. II

403

6. La Chiesa saluta anche te, Maria Crocifssa, figlia fedele di Chiara,


umile pianticella di Francesco! Tu hai conformato la vita a Colui che per
amore dell'uomo si lasciato inchiodare alla croce. Tu hai piantato l'esi
stenza nella casa del Signore, cos da abitare per sempre negli atri del
l'amore, fedele alla Trinit beata. In una breve esistenza, hai cercato
costantemente il volto dell'Amato in cui hai sperato. Lo hai trovato sul
viso dei poveri che bussavano alla tua carit; lo hai visto nelle Consorelle
affidate alle tue cure e alla tua autorit; lo hai udito tra le mura del mona
stero di Ostra Vetere, che ha custodito la tua consacrazione. Ma ben pi
intensamente lo hai sentito vicino nell'incontro quotidiano del banchetto
eucaristico, cosciente che chi mangia la sua carne e beve il suo sangue sar
vera dimora dell'Altissimo, e vivr in eterno.
9

10

Cos, seguendo la regola d'oro dei consigli evangelici, ti sei trovata ado
rante ai piedi della croce del Redentore, discepola della Vergine Immacola
ta, verso cui nutrivi una filiale devozione. Povert, castit e obbedienza
vissute in francescana semplicit e letizia sono state lo strumento che ti
ha resa sicura di poter compiere t u t t o in Colui che d forza, ed ora con
templi la gloria del tuo Signore.
11

7. Oggi, illustri e cari campioni della fede, la Basilica e la piazza di San


Pietro vi accolgono come Martiri e Beati. Questo il giorno in cui voi stes
si celebrate la solenne liturgia. Voi stessi proclamate la gloria di Dio con le
parole t r a t t e dal libro del profeta Isaia: Ecco il nostro Dio; in lui abbia
mo sperato .
12

La vostra speranza, piena di immortalit si compiuta.


Il Signore il vostro P a s t o r e . . . per sempre abiterete nella sua
casa.
13

14

1 0

1 1

12

1 3

1 4

Cf. Sal 23 (22), 6.


Cf. Is 25, 9.
Cf. Fil 4, 13.
Is 25, 9.
Cf. Sap 3, 4.
Cf. Sal 23 (22), 1,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

404

ALLOCUTIONES

I
Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos sacra limina visitantes.*
Dear Brothers in Christ,
1. It is a joy to welcome youPastors of the particular Churches in
the Provinces of Baltimore, Washington, Atlanta and Miami. Gathered in
the name of "Christ Jesus our Lord, in whom we have boldness and confi
dence of access through our faith", this meeting is meant to manifest and
1

strengthen the communion t h a t binds us together in the grace of the Holy


Spirit, the living and enduring source of ali the Church's life. Your "visit to
Peter"

coincides with the Solemnity of the Blessed Apostles Peter and

Paul, founders of this "greatest and most ancient Church". United in giving
3

testimony to their faith through a cruel martyrdom, these glorious mar


tyrs labored together for the sake of the Gospel. They exchanged the "right
hand of fellowship" (koinonia), recognizing t h a t the Lord Jesus himself had
4

made Peter the universal Shepherd of his flock

and the visible foundation

of the Church's unity. In t h a t same spirit of coopration I share these re6

flections with you on some aspects of the care of God's belo ved people.
It was thirty years ago, on the Feast of the Commmoration of Saint
Paul, t h a t my predecessor Pope Paul VI solemnly began his papal minis
try. With full realization of the mission entrusted to him, Paul VI ex
pressed on t h a t occasion a commitment which I too fully endorse and for
the fulfllment of which he has been a constant model and example: "We
will dfend the Holy Church from errors in faith and moris which from
within or without threaten her integrity and cloud her beauty; we will
strive to maintain and increase the Church's pastoral vigor". Dear Brother
7

Bishops, this is an objective which I know you too share. Herein we have
a pastoral d u t y which belongs to the essential core of our ministry, and

* Die 2 m Iulii a. 1993.


Eph 3:12..
Cf. Gal 1:18.
S T I R E N A E U S , Adv. haer., III. 3. 2.
Gal 2:9.
Cf. Jn 21:15-17.
Cf. Mt 16:18
Homily, 30 June 1963.
1

Acta Ioannis Pauli Pp

II

405

which imposes itself with evangelical urgency. As Pastors, we bear responsibility for "rightly handling the word of t r u t h " , by proclaiming in a
way t h a t is clear and uncompromising, yet attractive and encouraging, "the
light of the Gospel of the glory of Christ". My reflections with the various
groups of Bishops from the United States are inspired by concern for the
fulfllment of this primordial task.
8

2. One of the strengths of the Church in the United States has always
been the role of the parish as the focal point not only of sacramental life
but also of Catholic formation and ducation, of charitable and social activity. The fragmentation which marks modern living has caused a certain
weakening of the sense of belonging to the parish community, especially
where there has been polarization around issues of doctrine or liturgy. A
great effort is needed by priests and laity to renew parish life in the image
of the Church herself, as a communion beneitting from the complementary gifts and charisms of all her members. Communion is a dynamic reality which implies a constant exchange of gifts and services between all
the members of the people of God. The vitality of a parish dpends on
merging the diverse vocations and gifts of its members into a unity which
manifests the communion of each one and of ail together with God the
Father through Christ, constantly renewed by the grace of the Holy Spirit.
The point of departure is an awareness on the part of priests, laity and
Religious t h a t their giftshierarchical and charismatic a r e diffrent
though complementary; and t h a t they are ail necessary "for building up the
body of Christ". In our conversations, some Bishops have mentioned t h a t
the emphasis on baptismal equalitya t r u t h solidly rooted in the Church's
traditionsometimes leads to minimizing the real distinction between the
royal priesthood of ali believers and the ministerial priesthood conferred
by sacramental ordination. It is necessary to insist on the fact t h a t the
diffrence "in essence" between them has nothing to do with "power" understood in terms of privilge or dominion. Both are derived from the one
priesthood of Christ and they complment each other, ordered as they are
t o serving each other.
10

11

12

13

10

11

12

13

2 Tim 2:15.
2 Cor 4:4.
Cf. Lumen gentium, 4
Eph 4:12.
Lumen gentium, 10.
Cf. Pastores dabo vobis, 17,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

406

Authentic communion involves a mutual abiding in love which ensures t h a t clergy and laity support each other with respect for the identity
of each one. W h a t you refer to as "collaborative ministry", when completely
faithful to the Church's sacramental doctrine, provides a sure foundation
for building communities which are internally reconciled, and the spiritual
nergies of which are positively harnessed for the new evangelization.
14

15

3. It is a blessing for the Church t h a t in so many parishes the lay


faithful assist priests in a variety of ways: in religious ducation, pastoral
counseling, social service activities, administration, etc. This increased par
ticipation is undoubtedly a work of the Spirit renewing the Church's vigor.
In some cases, where a temporary dearth of priests makes it necessary,
members of the laity can be made responsible for administering a parish
according to canonical n o r m s . When such situations arise, Bishops have
the sensitive task of seeing t h a t the faithful do not confuse these "ministe
rial" responsibilities with the specific sacra potestas proper to the ordained
priesthood. It is not a wise pastoral strategy to adopt plans which would
assume as normal, let alone dsirable, t h a t a parish community be without
a priest pastor. To interpret the decreased number of active priestsa
situation which we pray will soon passas a providential sign t h a t lay
persons are to replace priests is irreconcilable with the mind of Christ and
of the Church. The royal priesthood of the laity is never furthered by
obscuring the ministerial priesthood of the ordained, which makes priests
not only clbrants of the Eucharist, but also spiritual fathers, guides and
teachers of the faithful entrusted to them.
16

4. The development in the United States of what is commonly called


"lay ministry" is certainly a positive and fruitful result of the renewal begun
by the Second Vatican Council. Particular attention needs to be paid to
the spiritual and doctrinal formation of all lay ministers. In every case
they should be men and women of faith, exemplary in personal and family
life, who lovingly embrace "the full and complete proclamation of the Good
News" taught by the Church. Clear diocesan guidelines are needed for
the initial and continuing formation of the lay people who are officially
involved in parish and diocesan life. But guidelines need to be correctly
implemented, and therein lies a challenge to your leadership.
17

14

15

16

17

Cf, 1 Jn 4:12-13,
Cf. Redemptoris missio, 3
CIC, canon 517:2; cf. Christifideles laici, 23.
Reconciliatio et paenitentia, 9

Acta Ioannis Pauli Pp

II

407

As I said to you during my last Pastoral Visit t o the United States, a


sound ecclesiology must take pains to avoid either "laicizing" the ordained
priesthood or "clericalizing" the lay vocation. The laity should be conscious
of their own standing in the Church: not as mere rcipients of doctrine and
the grace of the sacraments, b u t as active and responsible agents of the
Church's mission to evangelize and sanctify the world. It falls especially to
the lay faithful to bring the t r u t h of the Gospel to bear on the realities of
social, economie, politicai and cultural life. Theirs is the specific charge to
sanctify the world from within by engaging in secular work. Their task is
to order society to the fullness which dwells in Christ, always in commu
nion of faith and order with the Bishops who "preside in place of God over
the flock... as teachers of doctrine, priests of sacred worship, and officers
of good order". Perhaps, as the Apostolic Exhortation Christifideles laici
points out, more attention should be given in catechesis and preaching to
the "deep involvement and the full participation of the lay faithful in the
affairs of the earth, the world and the human community", so t h a t the
laity may better understand t h a t this is their primary apostolate within
the Church. They need your constant encouragement. They expect their
Bishops to strengthen them in holiness and guide them with authentic
teaching, while at the same time leaving them room for initiative and freedom of action in the world.
18

19

20

21

22

23

5. A question closely connected with what we are saying here is t h a t of


the role of women in the life of the Church, a question which needs to be
addressed with a keen sens of its importance. At the same time the ques
tion as it affects the Church is influenced by the fact t h a t the place and
role of women in society at large is undergoing profound transformations.
Respect for women's rights is without doubt an essential step towards a
more just and mature society, and the Church ' cannot fail to make her
own this worthy objective.
Your Bishops' Conference has given much attention to the place of
women in society and in the Church, and you will continue to do so. Other
Episcopal Conferences and I myself have spoken and written extensively
on the subject. However, in some circles there continues to exist a climate

18

19

2 0

21

2 2

23

Discourse to the Lay Faithful, 18 September 1987, no. 5.


Cf.. Lumen gentium, 31; Christifideles laici, 15.
Cf Col 1:19.
Lumen gentium, 20.
No. 15.
Cf., Apostolicam actuositatem, 7.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

408

of dissatisfaction with the Church's position, especially where the distinc


tion between a person's human and civil rights and the rights, duties,
ministries and functions which individuis have or enjoy within the
Church is not clearly understood. A faulty ecclesiology can easily lead to
presenting false demands and raising false hopes.
W h a t is certain is t h a t the question cannot be resolved through a com
promise with a feminism which polarizes along bitter, ideological lines.
It is not simply t h a t some people claim a right for women to be admitted
to the ordained priesthood. In its extreme form, it is the Christian faith
itself which is in danger of being undermined. Sometimes forms of nature
worship and the clbration of m y t h s and symbols take the place of the
worship of the God revealed in Jesus Christ. Unfortunately this kind of
feminism is being encouraged by some people in the Church, including
some women Religious, whose beliefs, attitudes and behavior no longer
correspond to what the Gospel and the Church teach. As Pastors we are to
challenge individuis and groups having such beliefs and to cali them to
the honest and sincere dialogue t h a t must go on, within the Church, on
women's expectations.
6. In respect to not ordaining women to the ministerial priesthood, this
"is a practice t h a t the Church has always found in the expressed will
of Christ, totally free and sovereign". The Church teaches and acts
with reliance on the prsence of the Holy Spirit and on the Lord's promise
to be with her always. "When she judges t h a t she cannot accept changes,
it is because she knows t h a t she is bound by Christ's manner of acting.
Her attitude... is one of fdelity". The equality of the baptized, which is
one of the great affirmations of Christianity, exists in a differentiated
body, in which men and women have roles which are not merely functional b u t are deeply rooted in Christian anthropology and sacramentology.
The distinction of roles in no way favors the superiority of some over
others; the only better gift, which can and must be desired, is love.
In the Kingdom of Heaven the greatest are not the ministers but the
saints.
24

25

26

27

28

I realize the amount of attention and prayerful reflection which you


continue to give to these difficult questions, and I invoke the gifts of
24

25

26

27

28

Christifideles laici, 51.


Mi 28:20.
Inter insigniores, 4,
Cf. 1 Cor 12-13.
Cf. ibid. 6.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

409

the Holy Spirit upon you as you strive to prsent a fully Christian
anthropologica! and ecclesiologi cal understanding of the role of women,
both for the renewal and humanization of society and for the rediscovery
by believers of the true face of the Church. We are called as Bishops to
hand on to men and women alike the Church's teaching in its fullness with
regard to the ordained priesthood. It would amount to a betrayal of them
if we fail to do so. We must help those who do not understand or accept
the Church's teaching to open their hearts and minds to the challenge of
faith. We must confirai and strengthen the whole community by responding when necessary to confusion or error.
29

7. I shall shortly be returning your visit to Rome with my own visit to


Denver. With great anticipation I look forward to joining the young
people from ali over the world who will make this spiritual pilgrimage
to find Christ in the heart of the "modern metrpolis". These biennial
gatherings are unquestionably occasions of grace for the universal Church.
They also relase nergies for spiritual renewal in the countries where they
are celebrated. With thanksgiving we see from the exprience of past
World Youth Days t h a t young people are a powerful force for evangeli
zation! Their restless search for meaning and truth, their desire for
close communion with God and with the ecclesial community, and their
enthusiasm in serving their brothers and sisters are a challenge to
all of us.
With filial trust I commend each of your particular Churches to the
loving intercession of Mary Immaculate, Mother of the Redeemer and
Patroness of your nation. May God abundantly bless your "work of faith
and labor of love and steadfastness of hope in our Lord Jesus Christ".
May his love be poured forth upon the priests, Religious and laity of your
Diocses.
30

29

Cf.

30

1 Thess 1:2-3

ibid.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

410

II
Ad episcopos Papuae Novae Guineae necnon Insularum Salomoniarum in visitatione Apostolorum liminum.*
Dear Br other Bishops,
1. I welcome you, the Bishops of P a p u a New Guinea and Solomon Is
lands, and in the words of Saint Paul I ask t h a t "the Lord of peace himself
may give you peace at all times and in all ways. The Lord be with you
all". I am grateful for the devoted sentiments expressed on your behalf
today, as well as for the kind message which you sent just a few days ago
from the Annual General Meeting of your Episcopal Conference. I call
upon the Holy Spirit to sustain and strengthen t h a t unity of heart and
mind, spirit and action which links you as the members of the Episcopal
College with the Successor of Saint Peter, and I assure you of my prayers
t h a t God will bring to a fruitful conclusion your efforts to make your Con
ference an ever more effective instrument of your pastoral ministry.
1

To greet you here is to extend my affection to all the belo ved priests,
men and women Religious, and the lay faithful of your Diocses. Although
it is almost ten years now since I visited your rgion, I have not forgotten
the warmth of the welcome which I received, the ardour of your prayer
and the frmness of your dtermination to be faithful sons and daughters
of the Church.
2. The visit ad Limina Apostolorum is a moment of profound ecclesial
communion, a providential opportunity to express and confirm the ties of
faith and charity which bind the local Churches with the See of Peter and
with the Church Universal. The communion of which we speak extends
not only in space b u t through time. Peter and Paul and the other Apostles
are living members of the Body of Christ, and they continue to be active
in the Church, for as the Liturgy affrms"from their place in heaven they
guide us still".
2

We share in their mission, entrusted to us through the laying on of


hands and the invocation of the Holy Spirit, the same Spirit who led the
Apostle to cry out: "Woe is me if I do not preach the gospel". This is no
3

* Die 6 m. Iulii a. 1993


2 Th 3:16
Preface of Apostles, I.
1 Cor 9:16.
1

Ada Ioannis Pauli Pp. II

411

"spirit of timidity, b u t a spirit of power", of boldnessthe boldness of


Peter and Paul, who faced with serene confidence the forces of a great
empire so hostile to their mission. This is our inheritance, and in the days
following the Solemnity of these Holy Apostles we ask for a double share
of their spirit, so t h a t we may faithfully imitate their missionary labours.
4

3. The local Churches which you govern are among the youngest in the
world. In some cases the initial plantatio Ecclesiae is not yet completed.
The missio ad gentes in your nations is not finished; the priests and Reli
gious who have gone there from other lands continue to play a vital role
and many more are needed. And yet, by God's grace, a great deal has
been accomplished in a very short time, often in conditions which made
the work difficult and even dangerous. Praise and thanks is due first of
all to the Lord, who wondrously brings forth from the seed of his word a
hundredfold harvest. And in the name of the whole People of God I pay
tribute to the missionaries of yesterday and to those of today, who selflessly announce the love of God poured forth in Christ his Son and who
invite their hearers to accept the incomparable possibility of becoming
God's children.
6

4. In carrying forward the work of evangelization, much dpends on


the formation of those sons and daughters of P a p u a New Guinea and Solo
mon Islands whom God has called to be the priests and Religious, instru
ments of salvation for their fellow-country men. Dedicated to sharing the
light of truth, these servants of Christ rely on your fatherly support to
sustain them in their work of spreading his Kingdom. Among the many
qualities to be cultivated as part of their continuing formation, I would
single out thinking with the Churchsentire cum Ecclesia. However novel
the Gospel message and its demands may sound to some of their hearers,
there is never a justification for offering anything but the authentic form
of Christian existence found in the Catholic Church and faithfully safeguarded by her Bishops in union with the Successor of Peter. Peoples of
mission lands are no less capable of accepting God's demands than were
those to whom the word was proclaimed gnrations earlier. I wish to
encourage you ail to have great trustin the Lord and in the power of
the Gospel to sa ve.
7

2 Tim 1:7
Cf 2 Kg 2:9.
Cf. Lk 8:8.
Cf Born 1:16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

412

While there is a welcome increase of priestly and religious vocations, I


share your concern at the fact t h a t the number of those responding to
God's call is not sufficient to give adequate instruction to the catechumens
and the baptized. "How are [men] to believe in him of whom they have
never heard? And how are they to hear without a preacher?". I encourage
you and all our co-workers to make one of your highest priorities the
pastoral care of those whom the Lord of the harvest invites to enter the
priesthood or religious life. I invite Catholic families to pray each day for
vocations, and especially to pray t h a t God will bestow such a gift on a son
or daughter of their own household.
8

In this regard one of the encouraging signs is the need you have felt to
establish two seminaries for teaching philosophy. I understand t h a t this
happy development has required a reorganization of your system of seminary formation. I am confident t h a t the latest Post-Synodal Exhortation,
Pastores dabo vobis, taken together with the Conciliar Decree Optatam to
tius and other authoritative documents, especially the Congrgation for the
Evangelization of People's Guidelines on Formation in Major Seminaries,
will help you complete the Programme for Priestly Formation intended for
the running of your seminaries.
5. Among your pastoral initiatives you have given particular attention
to the evangelization of culture. As the Fathers of the Second Vatican
Council remind us, "the term culture in general refers to everything by
which man develops his many spiritual and physical endowments". It follows t h a t when a peopleor some portion of itis elevated and transformed by divine grace there will be a renewal of attitudes and behaviour,
in short a renewal of society in conformity with the Gospel. Your commit
ment to evangelization continues an approach which from the first has
marked the preaching of Christ in your lands, and has had notable success.
The challenge which new religious movements and sects prsent today to
the Church in P a p u a New Guinea and Solomon Islands is vidence of the
pressing need to pursue this course with even greater dedication.
9

The central place which you gave to discussing the pastoral care of
families at the recent meeting of your Conference is a clear indication of
your concern to evangelize this basic institution of Melanesian culture. The
reports which you submitted in anticipation of your quinquennial visit
identify a number of ways in which opinion and behaviour in regard to
8

Rom 10:14.
Gaudium et spes, 53

Acta Ioannis Pauli Pp. II

413

married life and human sexuality, even among the baptized, are sometimes
not in accord with God's original plan for married love, what I have called
"the t r u t h from the 'beginning' " . Progress in this matter is often slow,
and it is easy to become disheartened, but I am confident t h a t you and
your co-workers, especially your priests, will p u t full trust in the efficacy
of God's word. You must preach the word in season and o u t , certain
t h a t God who began this good work in you "will bring it to completion at
the day of Christ J e s u s " .
10

11

12

6. An important and indeed indispensable help to the lay faithful in


their struggle to live married love according to God's will is the fidelity
of priests and Religious in their commitment to celibacy and virginity.
"Marriage and virginity or celibacy are two ways of expressing and living
the one mystery of the covenant of God with his people", and what is
required in a covenant is faithfulness. In our age, so much in need of a
profound change of heart about sexual morality and married love, we can
be confident t h a t the Lord is even more urgent in calling many of his dis
ciples to be celibate "for the sake of the Kingdom of Heaven" and t h a t he
is even more generous in strengthening them in their response. The Pastors
of the Church are aware of the profound sacrifices demanded by a wholehearted response to the vocation to celibacy or virginity, but we echo the
Lord's cali without hsitation. The example of chaste priests and Religious
will help the laity to bear the sacrifice, mortification and self-denial de
manded by obdience to God's pian for human sexuality. In this way they
will lead truly fruitful lives and find lasting happiness.
13

14

15

7. From the first days of the Church in your lands, Pastors and faithful
have sought to give expression to the love of God in works of ducation,
health care and social development. In this matter the Catholics of modem
P a p u a New Guinea and Solomon Islands seek to carry on this worthy tra
dition. The "Statements Issued for Publication", which have become a regu
lar part of your Conference's Annual Assembly, clearly testify to your r
solve to apply the teachings of the Church, especially her social doctrine,
to the milieux in which the faithful are called to live out their baptismal

10

1 1

12

13

1 4

15

Familiaris consortio, 13; cf. Mt 19:5 and Gen 2:24.


Cf. 2 Tim 4:2.
Phil 1:6.
Familiaris consortio, 16..
i i i 9:12.
Cf. Familiaris consortio, 16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

414

promises. A climate of moral confusion and the breakdown of the struc


tures and values which traditionally provided for a cohesive communal life
make such initiatives all the more necessary.
It is important to support the laity's efforts to live out their specific
vocation to be a "light" and "leaven" in their communities. Here special men
tion should be made of the need to provide the faithful with a thorough
catechesis in prparation for receiving the Sacraments, the necessary sour
ces of strength for them to fulfil their mission. For this purpose the
Catechism of the Catholic Church, published last year, is a providential help.
The current social situation also shows the importance of a renewed dedication to the pastoral care of young people, so t h a t the future leaders of
the Church and society will be formed in habits of virtue, solidarity and
generosi ty.
8. With regard to the civil order of your nations, I cannot fail to ex
press my continued concern at the situation in Bougainville, and especially
my anxiety for the personal security of the Bishop of the Diocse and for
the clergy and Religious. I pray t h a t the All-Merciful Lord will guard and
protect all who have been caught up in this unrest, especially the innocent
victims of violence. I join my voice to yours in urging ail involved to use
every possible means to find a just and peaceful resolution to the conflict.
The way of reconciliation is the only p a t h to this goal. May the Prince
of Peace strengthen the Citizens of your lands and ali the peoples of the
rgion and enable them to walk this p a t h and support one another in preserving and spreading a spirit of concord.
9. The Catholics of P a p u a New Guinea and Solomon Islands are the
heirs of a great patrimony, the light of the Gospel, the faith of Peter and
Paul, the faith of the Church. One of the first missionaries in your rgion,
Blessed J o h n Mazzucconi, eloquently gave voice to the depth of this faith
when he said: "I know t h a t God is good and t h a t he loves me immensely.
Ali the rest, cairn and tempest, danger and safety, life and death, are
nothing b u t changing and momentary expressions of the dear, immutable
and eternai l o v e " . May the faithful of your Diocses have this same loving trust in Divine Providence, and in your own ministry and service
which express the love of the Good Shepherd himself. May Saint Michael
the Archangel dfend you in the struggle against sin and evil. By the in
vocation of the Holy Name of Mary and through her intercession may
16

Homily at the Batification, 19 February 1984.

Ada Ioannis Pauli Pp.. II

415

you be led to ever greater service of Christ her Son. To you, my Brothers,
and to all your clergy, religious and laity I gladly impart my Apostolic
Blessing.

III
Denverii, ad iuventam ex omnibus nationibus in nocturnis vigiliis congregatami
habita.*
PRIMA VIGILIA

Dear

Young People,

Young Pilgrims on the Path of Life:


"I came t h a t they might have life, and have it abundantly".

1. This evening these words of Christ are addressed to you, young


people gathered for the World Youth Day.
Jesus speaks these words in the parable of the Good Shepherd. The
Good Shepherd: what a beautiful image of God! It transmits something
deep and personal about the way God cares for all t h a t he has made. In
the modern metrpolis it is not likely t h a t you will see a shepherd guarding his flock. But we can go back to the traditions of the Old Testament,
in which the parable is deeply rooted, in order to understand the loving
care of the Shepherd for his sheep.
The Psalm says: "The Lord is my shepherd, I shall not w a n t " . The
Lord, the Shepherd, is God-Yahweh. The One who freed his people from
oppression in the land of their exile. The One who revealed himself on
Mount Sinai as the God of the Covenant: "If you will obey my voice and
keep my covenant, you shall be my own possession among ali peoples;
for all the earth is mine".
2

God is the Creator of ali t h a t exists. On the earth which he created he


placed man and woman: "male and iemale he created t h e m " . "And God
blessed them, and God said to them, 'Be fruitful and multiply, and fili
the earth and subdue it; and have dominion over... every living thing t h a t
moves upon the earth' ".
4

* Die 14 m. Augusti a. 1993 in vigiliis nocturnis.


Jn 10:10.
Ps 23:1.
Ex 19:5.
Gen 1:27.
Ibid. 28.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

416

2. The special place of human beings in all t h a t God made lies in their
being given a share in God's own concern and providence for the whole
of cration. The Creator has entrusted the world to us, as a gift and as a
responsibility. He who is eternai Providence, the One who guides the entire universe towards its final destiny, made us in his image and likeness,
so t h a t we too should become "providence"a wise and intelligent provi
dence, guiding human development and the development of the world
along the p a t h of harmony with the Creator's will, for the well-being of
the human family and the fulfillment of each individual's transcendent
calling.
3. Con todo, millones de hombres y mujeres viven sin darse cuenta de
lo que hacen ni de lo que les sucede. Aqu, esta tarde, en el Cherry Creek
State Park de Denver, representis a la juventud del mundo, con todas las
cuestiones que los jvenes de fines del siglo XX necesitan y tienen derecho
a plantearse.
Nuestro tema es la vida, y la vida est llena de misterio. La ciencia y
la tecnologa han hecho progresos enormes para descubrir los secretos de
nuestra vida natural, pero un examen superficial de nuestra experiencia
personal muestra que hay muchas otras dimensiones para nuestra existen
cia individual y colectiva en este planeta. Nuestro corazn inquieto busca
ms all de nuestros lmites, en alas de nuestra capacidad de pensar y
amar: pensar y amar lo inconmensurable, lo infinito, la forma absoluta y
suprema del Ser. Nuestra mirada interior se extiende hacia el horizonte
ilimitado de nuestras esperanzas y aspiraciones. Y en medio de todas las
contradicciones de la vida, buscamos el significado verdadero de la vida.
Nos maravillamos y nos preguntamos, Por qu?
Por qu estoy aqu?
Por qu existo?
Qu debo hacer?
Todos nos planteamos esas cuestiones. La humanidad en su totalidad
siente la necesidad apremiante de dar un sentido y una finalidad a un
mundo en el que aumenta la complejidad y la dificultad de ser feliz. To
dos los obispos del mundo reunidos en el Concilio Vaticano II se expresa
ron de este modo: ... Ante la actual evolucin del mundo, son cada da
ms numerosos los que se plantean o los que acometen con nueva pene
tracin las cuestiones ms fundamentales [...]. Qu es el hombre? Cul
es el sentido del dolor, del mal, de la muerte, que, a pesar de tantos
progresos hechos, subsisten todava? ... Qu puede ofrecer el hombre a

Acta Ioannis Pauli Pp. II

417

la sociedad? Qu puede esperar de ella? Qu hay despus de esta vida


temporal? .
6

Dejar de plantearse esas cuestiones bsicas significa renunciar a la gran


aventura de buscar la verdad acerca de la vida.
4. You know how easy it is to avoid the fundamental questions. But
your prsence here shows t h a t you will not hide from reality and from
responsibility!
You care about the gift of life t h a t God has given you. You have confi
dence in Christ when he says: "I came t h a t they may have life, and have it
abundan tly".
7

Our Vigil begins with an act of trust in the words of the Good Shep
herd. In Jesus Christ, the Father expresses the whole t r u t h concerning
cration. We believe t h a t in the life, death and Rsurrection of Jesus the
Father reveis all his love for humanity. That is why Christ calis himself
"the sheepgate". As the gate, he stands guard over the cratures entrusted
to him. He leads them to the good pastures: "I am the gate. Whoever enters through me will be safe. He will go in and out, and find pasture".
8

Jesus Christ is truly the world's Shepherd. Our hearts must be open to
his words. For this we have come to this World Meeting of Youth: from
every State and Diocse in the United States, from ali over the Americas,
from every Continent: all represented here by the flags which your delegates have set up to show t h a t no one here this evening is a stranger. We
are all one in Christ. The Lord has led us as he leads the flock:
The Lord is our Shepherd; we shall not want.
In green pastures he makes us find rest.
Beside restful waters he leads us;
He refreshes our souls.
Even though we walk in a dark valley
we fear no evil; for he is at our side.
He gives us courage.
As we reflect together on the Life which Jesus gives, I ask you to have
the courage to commit y oursei ves to the truth. Have the courage to be
lieve the Good News about Life which Jesus teaches in the Gospel. Open
10

1 0

Gaudium et spes, 10
Jn 10:10
Ibid. 10:7,
Ibid. 10:9.
Cf. Ps 23

28 - A. A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

418

your minds and hearts to the beauty of all t h a t God has made and to his
special, personal love for each one of you.
Young people of the world, hear his voice!
Hear his voice and follow him!
Only the Good Shepherd will lead you to the full t r u t h about Life.

SECUNDA VIGILIA

1. At this point the young people gathered in Denver may ask: what is
the Pope going to say about Life?
My words will be a profession of the faith of Peter, the first Pope. My
message can be none other than what has been handed on from the beginning, because it is not mine b u t the Good News of Jesus Christ himself.
The New Testament prsents Simonwhom Jesus called Peter, the
Rockas a vigorous, passionate disciple of Christ. But he also doubted
and, at a decisive moment, he even denied t h a t he was a follower of Jesus.
Yet, despite these human weaknesses, Peter was the first disciple to make
a full public profession of faith in the Master. One day Jesus asked: "Who
do you say t h a t I a m ? " And Peter answered: "You are the Christ, the Son of
the Living G o d " .
Beginning with Peter, the first apostolic witness, multitudes of witnesses, men and women, young and old, of every nation on earth, have proclaimed their faith in Jesus Christ, trae God and trae man, the Redeemer
of man, the Lord of history, the Prince of Peace. Like Peter, they asked:
"To whom shall we go? You have the words of eternai life".
This evening we profess the same faith as Peter. We believe t h a t Jesus
Christ has the words of Life, and t h a t he speaks those words to the
Church, to ali who open their minds and hearts to him with faith and
trust.
2. "I am the good shepherd. The good shepherd lays down his life for
the sheep". Our first reflection is inspired by these words of Jesus in the
Gospel of Saint John.
The Good Shepherd lays down his life. Death assails Life.
At the level of our human exprience, death is the enemy of life. It is
an intruder who frustrtes our natural desire to live. This is especially
11

12

13

11

1 2

13

Mt 16:16
Jn 6:68.
Ibid. 10:11

Acta Ioannis Pauli Pp, II

419

obvious in the case of untimely or violent death, and most of all in the
case of the killing of the innocent.
It is not surprising then t h a t among the Ten Commandments the Lord
of Life, the God of the Covenant, should have said on Mount Sinai: "You
shall not kill".
14

The words "you shall not kill" were engraved on the tablets of the
Covenanton the stone tablets of the Law. But, even before that, this law
was engraved on the human heart, in the sanctuary of every individual's
conscience. In the Bible, the first to exprience the force of this law was
Cain, who murdered his brother Abel. Immediately after his terrible crime,
he felt the whole weight of having broken the commandment not to kill.
Even though he tried to escape from the truth, saying: "Am I my brother's
keeper?", the inner voice repeated over and over: "You are a murderer".
The voice was his conscience, and it could not be silenced.
15

3. Avec le temps, les menaces contre la vie ne faiblissent pas. Elles


prennent des dimensions normes. Ce ne sont pas seulement des menaces
venues de l'extrieur, des forces de la nature ou des Cain qui assassinent
des Abel ; non, ce sont des menaces programmes de manire scientifique
et systmatique. Le vingtime sicle aura t une poque d'attaques mas
sives contre la vie, une interminable srie de guerres et un massacre
permanent de vies humaines innocentes. Les faux prophtes et les faux
matres ont connu le plus grand succs.
De la mme manire, de faux modles de progrs ont conduit mettre
en danger l'quilibre cologique de la terre. L'homme fait l'image et
la ressemblance du Crateur tait appel tre le bon pasteur de l'en
vironnement, cadre de son existence et de sa vie. C'est la charge qu'il a
reue depuis longtemps et que la famille humaine a assume non sans
succs tout au long de son histoire, jusqu' une poque rcente o l'homme
est devenu lui-mme le destructeur de son environnement naturel. Cela
s'est dj produit en certains lieux, ou c'est en train de se raliser.
Mais il y a davantage. Nous assistons aussi la diffusion d'une menta
lit de lutte contre la vie une attitude d'hostilit la vie dans le sein
maternel et la vie dans ses dernires tapes. C'est au moment o la
science et la mdecine russissent avoir une plus grande capacit de
veiller sur la sant et sur la vie que, prcisment, les menaces contre la vie
deviennent plus insidieuses. L'avortement et l'euthanasie meurtre rel
14

15

Ex 20:13; cf. Mt 5:21.


Gen 4:9.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

420

d'un vritable tre h u m a i n sont revendiqus comme des droits et des


solutions des problmes , des problmes individuels ou des problmes
de socit. Le massacre des innocents n'est pas un acte moins pcheur
ou moins destructeur parce qu'il est accompli de manire lgale et scienti
fique. Dans les mtropoles modernes, la vie premier don de Dieu et
droit fondamental de chaque individu, base de tous les autres droits est
souvent traite tout au plus comme une marchandise organiser,
commercialiser et manipuler sa convenance.
T u t t o questo avviene mentre Cristo il Buon Pastore, vuole che noi ab
biamo la vita. Egli conosce ci che minaccia la vita; sa riconoscere il lupo
che arriva per rapire e disperdere le pecore. Egli sa individuare quanti ten
tano di entrare nel gregge, ma sono ladri e mercenari.
Si accorge di
quanti giovani dissipano la loro esistenza fuggendo nell'irresponsabilit e
nella falsit. Droga, abuso di sostanze alcooliche, pornografia e disordine
sessuale, violenza: ecco alcuni gravi problemi che richiedono una seria ri
sposta dalla societ intera, in ogni Paese e a livello internazionale. Ma essi
sono anche tragedie personali da affrontare con atti concreti interpersonali
di amore e di solidariet, grazie ad un grande rinnovamento della propria
responsabilit personale davanti a Dio, davanti agli altri e davanti alla
nostra stessa coscienza. Siamo i custodi dei nostri fratelli!
16

17

4. W h y do the consciences of young people not rebel against this situa


tion, especially against the moral e vil which flows from personal choices?
Why do so many acquiesce in attitudes and behavior which offend human
dignity and disfigure the image of God in us? The normal thing would be
for conscience to point out the mortai danger to the individuai and to humanity contained in the easy acceptance of evil and sin. And yet, it is not
always so. Is it because conscience itself is losing the ability to distinguish
good from evil?
In a technological culture in which people are used to dominating mat
ter, discovering its laws and mechanisms in order to transform it according
to their wishes, the danger arises of also wanting to maniplate conscience
and its demands. In a culture which holds t h a t no universally valid truths
are possible, nothing is absolute. Therefore, in the endthey sayobjec
tive goodness and evil no longer really matter. Good comes to mean what
is pleasing or useful at a particular moment. Evil means what contradicts
our subjective wishes. Each person can build a private system of values.
16

17

Cf Gv 10, 1.13
Cf. ibid. 4, 9,.

Ada Ioannis Pauli Pp

II

421

5. Young people, do not give in to this widespread false morality. Do


not stille your conscience! Conscience is the most secret core and sanctuary
of a person, where we are alone with God. "In the depths of his con
science man detects a law which he does not impose upon himself, b u t
which holds him to obdience". T h a t law is not an external human law,
b u t the voice of God, calling us to free ourselves from the grip of evil d
sires and sin, and stimulating us to seek what is good and true. Only by
listening to the voice of God in your most intimate being, and by acting in
accordance with its directions, will you reach the freedom you yearn for.
As Jesus said, only the t r u t h will make you free. And the t r u t h is not
the fruit of each individual's imagination. God gave you intelligence to
know the truth, and your will to achieve what is morally good. He has
given you the light of conscience to guide your moral dcisions, to love
good and avoid evil. Moral truth is objective, and a properly formed
conscience can perceive it.
18

19

20

But if conscience itself has been corrupted, how can it be restored? If


consciencewhich is lightno longer enlightens, how can we overeme the
moral darkness? Jesus says: "The eye is the body's lamp. If your eyes are
good, your body will be flled with light; if your eyes are bad, your body
will be in darkness. And if your light is darkness, how deep will the dark
ness b e ! " .
21

But Jesus also says: "I am the light of the world. No follower of mine
shall ever walk in darkness: no, he shall possess the light of life". If you
follow Christ you will restore conscience to its rightful place and proper
role, and you will be the light of the world, the sait of the e a r t h .
22

23

A re-birth of conscience must come from two sources: first, the effort
to know objective t r u t h with certainty, including the t r u t h about God;
and secondly, the light of faith in Jesus Christ, who alone has the words
of Life.
6. Con el esplndido teln de fondo de las montaas del Colorado, con
su aire puro que da paz y serenidad a la naturaleza, el alma se eleva es
pontneamente para cantar la alabanza del Creador: Oh Seor, Seor
nuestro, qu glorioso tu nombre por toda la tierra! .
24

18

19

2 0

21

2 2

2 3

2 4

Cf.. Gaudium et spes, 16..


Ibid.
Cf.. Jn 8:32.
i i i 6:22-23.
Jn 8:12.
Cf. Mt 5:13
Sal 8, 2.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

422

Jvenes peregrinos: ei mundo visible es como un mapa que seala el


cielo, la morada eterna del Dios vivo. Aprendemos a ver al Creador con
templando la belleza de sus criaturas. En este mundo resplandecen la bon
dad, la sabidura y el poder omnipotente de Dios. Y la inteligencia huma
na, incluso despus del pecado original con tal que no est ofuscada por
el error o la pasin puede descubrir la mano del Artista en las obras ma
ravillosas que ha hecho. La razn puede conocer a Dios por medio del libro
de la naturaleza: un Dios personal, infinitamente bueno, sabio, poderoso y
eterno, que trasciende el mundo y, al mismo tiempo, est presente en lo
ms ntimo de sus criaturas. San Pablo escribe: Porque lo invisible de
Dios, desde la creacin del mundo, se deja ver a la inteligencia a travs de
sus obras: su poder eterno y su divinidad .
25

Jess nos ense a ver la mano del Padre en la belleza de los lirios
del campo, las aves del cielo, la noche estrellada, los campos maduros
para la cosecha, los rostros de los nios y las necesidades del pobre y el
humilde. Si observis el universo con corazn puro, tambin vosotros ve
ris el rostro de Dios, porque revela el misterio del amor providencial
del Padre.
26

Los jvenes son especialmente sensibles a la belleza de la naturaleza y


su contemplacin les inspira espiritualmente. Pero tiene que ser una con
templacin autntica. Una contemplacin que no revele el rostro de un Pa
dre personal, inteligente, libre y amoroso, sino que llegue slo a la figura
oscura de una divinidad impersonal o fuerza csmica, no es suficiente. No
debemos confundir al Creador con su creacin.
La criatura no tiene vida por s misma, sino por Dios. Al descubrir la
grandeza de Dios, el hombre descubre la posicin nica que ocupa en el
mundo visible: Lo hiciste poco inferior a los ngeles, lo coronaste de
gloria y dignidad; le diste el mando sobre las obras de tus manos, todo lo
sometiste bajo sus pies . S, la contemplacin de la naturaleza no slo
revela al Creador, sino tambin el papel del ser humano en el mundo que
ha creado. Con fe, revela la grandeza de nuestra dignidad como seres crea
dos a su imagen.
27

Para tener vida y tenerla en abundancia, para restablecer la armona


original de la creacin, debemos respetar esa imagen divina en toda la
creacin y, de modo especial, en la misma vida humana.

2 5

2 6

2 7

Rom 1, 20.
Cf. Mt 5, 8.
Sal 8, 6-7.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

423

7. When the light of faith pntrtes this naturai consciousness we


reach a new certainty. The words of Christ ring out with utter truth:
"I eame t h a t they might have life, and have it abundantly".
Against ali the forces of death, in spite of ali the false teachers, Jesus
Christ continues to offer humanity the only true and realistic hope. He is
the world's true Shepherd. This is because he and the Father are o n e . In
his divinity he is one with the Father; in his humanity he is one with us.
28

Because he took upon himself our human condition, Jesus Christ is


able to communicate to all those who are united with him in Baptism the
Life t h a t he has in himself. And because in the Trinity, Life is Love, the
very love of God has been poured out into our hearts through the Holy
Spirit who has been given to u s . Life and love are inseparable: the love
of God for us, and the love we give in returnlove of God and love of
every brother and sister. This will be the thme of the last part of our
reflection later this evening.
29

TERTIA VIGILIA

Dear

Young Pilgrims,

1. The Spirit has led you to Denver to fili you with new Life: to give
you a stronger faith and hope and love. Everything in youyour mind
and heart, will and freedom, gifts and talentseverything is being taken
up by the Holy Spirit in order to make you "living stones" of the "spiritual
house" which is the Church. This Church is inseparable from Jesus; he
loves her as the Bridegroom loves the Bride. This Church today, in the
United States and in ali the other countries from which you come, needs
the affection and coopration of her young people, the hope of her future.
In the Church each one has a role to play, and ali together we build up
the one Body of Christ, the one People of God.
30

As the Third Millennium approaches, the Church knows t h a t the Good


Shepherd continues, as always, to be the sure hope of humanity. Jesus
Christ never ceases to be the "sheepgate". And despite the history of
humanity's sins against life, he never ceases to repeat with the same vigor
and love: "I carne t h a t they may have life, and have it a b u n d a n t l y " .
31

28

2 9

3 0

31

Cf.
Cf.
Cf.
Jn

Jn 17:22.
Rom 5:5
1 Pt 2:5.
10:10.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

424

2. How is this possible? How can Christ give us Life if death forms
p a r t of our earthly existence? How is it possible if "it is appointed t h a t
human beings die once, and after this the judgment"?
32

Jesus himself provides the answerand the answer is a supreme dc


laration of Divine Love, a high-point of the Gospel rvlation concerning
God the Father's love for all of cration. The answer is already prsent in
the parable of the Good Shepherd. Christ says: "The good shepherd lays
down his life for the sheep".
33

Christthe Good Shepherd is prsent among us, among the peoples,


nations, gnrations and races, as the One who "lays down his life for the
sheep". W h a t is this but the greatest love? It was the death of the Innocent One: "The Son of Man is departing, as Scripture says of him, but woe
to t h a t man by whom the Son of Man is b e t r a y e d " . Christ on the Cross
stands as a sign of contradiction to every crime against the commandment
not to kill. He offered his own life in sacrifice for the salvation of the
world. No one takes t h a t human life from him, b u t he lays it down of his
own accord. He has the power to lay it down and the power to take it up
again. It was a true self-giving. It was a sublime act of freedom.
34

35

Yes, the Good Shepherd lays down his life. But only to take it up
again. And in the new life of the Rsurrection, he has becomein the
words of Saint Paul"a life-giving spirit", who can now bestow the gift of
Life on all who believe in him.
36

37

Life laid downLife taken up againLife given. In him, we have t h a t


Life which he has in the unity of the Father and of the Holy Spirit. If we
believe in him. If we are one with him through love, remembering t h a t
"whoever loves God must also love his b r o t h e r " .
38

3. Buen Pastor:
El Padre te a m a porque das tu vida. El Padre te ama como el Hijo
crucificado, porque vas a la muerte dando tu vida por nosotros. Y el Pa
dre te ama, cuando vences la muerte con tu resurreccin, revelando una
vida indestructible. T eres la vida y, por tanto, el camino y la verdad de
nuestra v i d a .
39

3 2

33

34

35

36

37

3 8

39

Heb 9:27.
Jn 10:11.
Mt 26:24.
Cf. Jn 10:18.
Cf. Jn 10:17.
1 Cor 15:45.
U n 4:21.
Cf. Jn 14, 6.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

425

T dijiste: Yo soy el buen pastor; y conozco mis ovejas y las mas me


conocen a m, como me conoce el Padre y yo conozco a mi Padre . T
que conoces al P a d r e el nico Padre comn de todos sabes por qu
te ama el P a d r e . Te ama porque das tu vida por cada uno. Cuando dices:
Doy la vida por mis ovejas , no excluyes a nadie. Viniste al mundo para
abrazar a todos los hombres y reunir en uno a los hijos de toda la familia
humana que estaban dispersos. Todava hay muchos que no te conocen:
Tambin tengo otras ovejas, que no son de este redil; tambin a sas las
tengo que conducir .
40

4 1

42

43

44

4. Good Shepherd,
teach the young people gathered here, teach the young people of the
world, the meaning of "laying down" their lives through vocation and miss
ion. J u s t as you sent the Apostles to preach the Gospel to the ends of the
earth, so now challenge the youth of the Church to carry on the vast miss
ion of making you known to ali those who have not yet heard of you! Give
these young people the courage and generosity of the great missionaries of
the past so that, through the witness of their faith and their solidarity
with every brother and sister in need, the world may discover the Truth,
the Goodness and the Beauty of the Life you alone can give.
Teach the young people gathered in Denver to take your message
of life and truth, of love and solidarity, to the heart of the modem
metrpolisto the heart of ali the problems which afflict the human
family at the end of the twentieth Century.
Teach these young people the proper use of their freedom. Teach them
t h a t the greatest freedom is the fllest giving of themselves. Teach them
the meaning of the Gospel words: "He who loses his life for my sake will
f i n d it"
4 5

5. For all of this, Good Shepherd, we love you.


The young people gathered in Denver love you because they love life,
the gift of the Creator. They love their human life as the p a t h through
this created world. They love life as a task and a vocation.
And they love t h a t other Life which, through you, the Eternai Father
has given us: the Life of God in us, your greatest gift to us.
4 0

41

42

43

44

45

Jn 10, 14-15
Cf. ibid. 10, 15.
Cf ibid. 10, 17.
Cf. ibid. 11, 52.
Ibid, 10, 16.
Mt 10:39.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

426

You are the Good Shepherd!


And there is none other.
You have come t h a t we may have Lifeand t h a t we may have it
abundantly. Life, not only on the human level, but in the measure of the
Sonthe Son in whom the Father is eternally pleased.
Lord Jesus Christ, we thank you for having said: "I carne t h a t they
may have life, and have it a b u n d a n t l y " . The young people of the Eighth
World Youth Day thank you from their hearts.
Maranathaf
46

Here, from Cherry Creek State Park in Denver, from this gathering of
young people from ali over the world, we cry out:
Maranaiha! "Come Lord J e s u s " .
47

IV
Denverii, die Assumptionis Beatae Mariae Virginis habita.*
"God who is mighty has done great things for m e " .

Beloved Young People and Dear Friends in Christ,


1. Today the Church fnds herself, with Mary, on the threshold of the
house of Zechariah in Ain-Karim. With new life stirring within her, the
Virgin of Nazareth hastened there, immediately after the Fiat of the Annunciation, to be of help to her cousin Elizabeth. It was Elizabeth who
first recognized the "great things" which God was doing in Mary. Filled with
the Holy Spirit, Elizabeth marvelled t h a t the mother of her Lord should
come to her. With deep insight into the mystery, she declared: "Biest is
she who believed t h a t the Lord's words to her would be fulfilled". With
her soul full of humble gratitude to God, Mary replied with a hymn of
praise: "God who is mighty has done great things for me and holy is his
ame".
2

46

47

Jn 10:10.
Rev 22:20.

* Die 15 m. Augusti a. 1993


Lk 1:49.
Cf. ibid. 1:43.
Ibid. 1:45.
Ibid. 1:49.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

427

On this Feast the Church clbrtes the culmination of the "great things"
which God has done in Mary: her glorious Assumption into Heaven. And
throughout the Church the same hymn of thanksgiving, the Magnificat,
rings out as it did for the first time at Ain-Karim: All gnrations call
you blessed.
5

2. Gathered at the foot of the Rocky Mountains, which remind us t h a t


Jerusalem too was surrounded by hls and t h a t Mary had gone up into
those hls, we are here to celebrate Mary's "going u p " to the heavenly
Jerusalem, to the threshold of the eternai Temple of the Most Holy Trinity. Here in Denver, at the World Youth Day, the Catholic sons and
daughters of America, together with others "from every tribe and tongue,
people and nation", join all the gnrations since who have cried out: God
has done great things for you, Maryand for all of us, members of his pilgrim people!
6

With my heart full of praise for the Queen of Heaven, the sign of hope
and source of comfort on our pilgrimage of faith to "the heavenly Jerusa
lem", I greet all of you who are prsent at this Solemn Liturgy. It is a
pleasure for me to see so many priests, Religious and lay faithful from
Denver, from the State of Colorado, from all parts of the United States,
and from so many countries of the world, who have joined the young
people of the World Youth Day to honor the definitive victory of grace in
Mary, the Mother of the Redeemer.
10

2. The Eighth World Youth Day is a clbration of Life. This gathering has been the occasion of a serious reflection on the words of Jesus
Christ: "I came t h a t they may have life, and have it a b u n d a n t l y " . Young
people from every corner of the world, in ardent prayer you have opened
your hearts to the t r u t h of Christ's promise of new Life. Through the
Sacraments, especially Penance and the Eucharist, and by means of the
unity and friendship created among so many, you have had a real and
transforming exprience of the new Life which only Christ can give. You,
young pilgrims, have also shown t h a t you understand t h a t Christ's gift of
Life is not for you alone. You have become more conscious of your voca11

10

11

Cf. Lk 1:48.
Cf Ps, 142:2,
Cf. Lk 1:39.
Rev. 5:9.
Cf Lk. 1:49.
Heb 12:22.
Jn 10:10.

428

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tion and mission in the Church and in the world. For me, our meeting has
been a deep and moving exprience of your faith in Christ, and I make my
own the words of Saint Paul: "I have great confidence in you, I have great
pride in you; I am filled with encouragement, I am overflowing with j o y " .
These are not words of empty praise. I am confident t h a t you have
grasped the scale of the challenge t h a t lies before you, and t h a t you will
have the wisdom and courage to meet t h a t challenge. So much dpends
on you.
12

3. This marvelous worldso loved by the Father t h a t he sent his only


Son for its s a l v a t i o n i s the theater of a never-ending battle being
waged for our dignity and identity as free, spiritual beings. This struggle
parallels the apocalyptic combat described in the First Reading of this
Mass. Death battles against Life: a "culture of death" seeks to impose itself
on our desire to live, and live to the full. There are those who reject the
light of life, preferring "the fruitless works of darkness". Their harvest is
injustice, discrimination, exploitation, deceit, violence. In every age, a
measure of their apparent success is the death of the Innocents. In our
own Century, as at no other time in history, the "culture of d e a t h " has
assumed a social and institutional form of legality to justify the most hor
rible crimes against humanity: gnocide, "final solutions", "ethnie cleansings",
and the massive "taking of lives of human beings even before they are
born, or before they reach the natural point of d e a t h " .
13

14

15

Today's Reading from the Book of Rvlation prsents the Woman


surrounded by hostile forces. The absolute nature of their attack is symbolized in the object of their evil intention: the Child, the symbol of new
life. The " d r a g o n " , the "ruler of this world"
and the "father of lies",
relentlessly tries to eradicate from human hearts the sens of gratitude
and respect for the original, extraordinary and fundamental gift of God:
human life itself. Today t h a t struggle has become increasingly direct.
16

17

18

4. Dear Friends, this gathering in Denver on the thme of Life should


lead us to a deeper awareness of the internal contradiction prsent in a
p a r t of the culture of the modem "metrpolis".
12

13

1 4

15

16

17

18

2 Cor 7:4.
Cf. Jn 3:11.
Eph 5:11.
Cf. Dominum et Vivificantem, 57.
Rev 12:3.
Jn 12:31.
Ibid. 8:44.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

429

When the Founding Fathers of this great nation enshrined certain in


alienable rights in the Constitutionand something similar exists in many
countries and in many International Dclarationsthey did so because
they recognized the existence of a "law"a series of rights and duties
engraved by the Creator on each person's heart and conscience.
In much of contemporary thinking, any rfrence to a "law" guaranteed
by the Creator is absent. There remains only each individual's choice of
this or t h a t objective as convenient or useful in a given set of circumstances. No longer is anything considered intrinsically "good" and "universally binding". Rights are affrmed but, because they are without any rfr
ence to an objective truth, they are deprived of any solid basis. Vast
sectors of society are confused about what is right and what is wrong, and
are at the mercy of those with the power to "create" opinion and impose it
on others.
19

The family especially is under attack. And the sacred character of hu


man life denied. Naturally, the weakest members of society are the most
at risk: the unborn, children, the sick, the handicapped, the old, the poor
and unemployed, the immigrant and refugee, the South of the world!
5. Young pilgrims, Christ needs you to enlighten the world and to show
it the " p a t h to life". The challenge is to make the Church's "yes" to Life con
crete and effective. The struggle will be long, and it needs each one of you.
Place your intelligence, your talents, your enthusiasm, your compassion
and your fortitude at the service of life!
20

Have no fear. The outcome of the battle for Life is already decided,
even though the struggle goes on against great odds and with much suffering. This certainty is what the Second Reading declares: "Christ is now
raised from the dead, the first fruits of those who have fallen asleep. ... so
in Christ all will come to life again". The paradox of the Christian mes
sage is this: Christthe Headhas already conquered sin and death.
Christ in his Bodythe pilgrim People of Godcontinually suffers the
onslaught of the Evil One and ali the evil which sinful humanity is
capable of.
21

6. At this stage of history, the liberating message of the Gospel of Life


has been p u t into your hands. And the mission of proclaiming it to the
ends of the earth is now passing to your generation. Like the great Apostle
19

Cf.

20

Ps 16:11
1 Cor 15:20-22.

21

CONGRGATION FOR T H E DOCTRINE OF THE FAITH,

Threats to Human Life,

I, I I I .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

430

Paul, you too must feel the full urgency of the task: "Woe to me if I do not
e v a n g e l i z e t Woe to you if you do not succeed in defending life. The
Church needs your nergies, your enthusiasm, your youthful ideis, in
order to make the Gospel of Life penetrate the fabric of society, transforming people's hearts and the structures of society in order to create a
civilization of true justice and love. Now more t h a n ever, in a world t h a t
is often without light and without the courage of noble ideis, people need
the fresh, vital spirituality of the Gospel.
22

Do not be afraid to go out on the streets and into public places, like
the first Apostles who preached Christ and the Good News of salvation in
the squares of cities, towns and villages. This is no time to be ashamed of
the Gospel. It is the time to preach it from the rooftops. Do not be
afraid to break out of comfortable and routine modes of living, in order to
take up the challenge of making Christ known in the modem "metrpolis".
It is you who must "go out into the byroads" and invite everyone you
meet to the banquet which God has prepared for his people. The Gospel
must not be kept hidden because of fear or indiffrence. It was never
meant to be hidden away in private. It has to be put on a stand so t h a t
people may see its light and give praise to our heavenly F a t h e r .
23

24

25

26

Jesus went in search of the men and women of his time. He engaged
them in an open and truthful dialogue, whatever their condition. As the
Good Samaritan of the human family, he came close to people to heal
them of their sins and of the wounds which life inflicts, and to bring
them back to the Father's house. Young people of World Youth Day, the
Church asks you to go, in the power of the Holy Spirit, to those who are
near and those who are far away. Share with them the freedom you
have found in Christ. People thirst for genuine inner freedom. They yearn
for the Life which Christ came to give in abundance. The world at the
approach of a new millennium, for which the whole Church is preparing,
is like a field ready for the harvest. Christ needs laborers ready to work
in his vineyard. May you, the Catholic young people of the world, not fail
him. In your hands, carry the Cross of Christ. On your lips, the words of
Life. In your hearts, the saving grace of the Lord.

2 2

2 3

24

25

26

1 Cor 9:16.
Cf. Rm 1:16.
Cf. Mt 10:27.
Ibid, 22:9.
Cf. ibid 5:15-16.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

431

7. At her Assumption, Mary was "taken up to Life" body and soul.


She is already a part of "the first fruits"
of our Savior's redemptive
Death and Rsurrection. The Son took his human life from her; in return
he gave her the fullness of communion in Divine Life. She is the only
other being in whom the mystery has already been completely accomplished. In Mary the final victory of Life over death is already a reality.
And, as the Second Vatican Council teaches: " I n the most holy Virgin the
Church has already reached the perfection whereby she exists without
spot or wrinkle". In and through the Church we too have hope of "an
inheritance which is imperishable, undefiled, and unfading, kept in heaven
for u s " .
27

28

29

You are blessed, O Mary! Mother of the Eternai Son born of your vir
ghi womb, you are full of grace. You have received the abundance of
L i f e as no one else among the descendants of Adam and Eve. As the
most faithful "hearer of the W o r d " , you not only treasured and pondered
this mystery in your h e a r t , but you observed it in your body and nourished it by the self-giving love with which you surrounded Jesus throughout his earthly life. As Mother of the Church, you guide us stili from your
place in heaven and intercede for us. You lead us to Christ, "the Way, and
the Truth, and the Life", and help us to increase in holiness by conquering sin.
30

31

32

33

34

35

8. The Liturgy prsents you, Mary, as the Woman clothed with the
s u n . But you are even more splendidly clothed with t h a t Divine Light
which can become the Life of ali those created in the image and likeness of
God himself: "this life was the light of the human race; the light shines in
the darkness, and the darkness has not overeme i t " .
O woman clothed with the sun, the youth of the world greet you with
so much love; they come to you with ali the courage of their young hearts.
Denver has helped them to become more conscious of the Life which your
Divine Son has brought.
36

37

27

28

2 9

3 0

31

32

33

34

35

3 6

37

1 Cor 15:20.
Lumen gentium, 65.
Cf. 1 Pt 1:4.
Cf. Lk 1:28.
Cf Jn 10:10.
Cf. Lk 11:28.
Cf. ibid. 2:19, 51.
Jn 14:16.
Cf. Lumen gentium, 65.
Cf. Rv 12:1
Jn 1:4-5.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

432

We are all witnesses of this.


These young people now know t h a t Life is more powerful t h a n the
forces of death; they know t h a t the Truth is more powerful t h a n darkness;
t h a t Love is stronger t h a n d e a t h .
38

Your spirit rejoices, O Mary,


and our spirit rejoices with you
because the Mighty One has done great things for you and for us,
for all these young people gathered here in Denverand holy is his
name!
His mercy is from age to age.
We rejoice, Mary,
we rejoice with you, Virgin assumed into heaven.
The Lord has done great things for you!
The Lord has done great things for us! Alleluia. Amen.

38

Cf. Song 6:8.

Congregatio de Causis Sanctorum

433

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

ROMANA
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servi Dei Hyacinthi Mariae Cormier, LXXVI Magistri Generalis Ordinis Fratrum Praedicatorum (1832-1916).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Servus Dei Hyacinthus Maria Cormier est Aureliae (Orlans)
ortus die 8 mensis Decembris anno 1832. Anno 1856 est ordinatus sacerdos
eodemque Ordinem F r a t r u m Praedicatorum ingressus, in quo diversis est
muneribus functus, et supremo etiam Magistri Generalis (annis 1904-1916).
Alter conditor fuit Congregationis Sororum Dominicanarum Tolosanarum
ab Immaculata Conceptione et Congregationis Dominicanarum Auxitanarum a Sancta Catharina Senensi. Romae Pontificium Athenaeum Angeli
cum instituit, quod nunc Pontificia Universitas a Sancto Thoma Aquinate
appellatur. Ministerio praedicationis et spiritali moderationi fructuose se
dedidit. Plures edidit libros naturae paedagogicae, asceticae atque hagio
graphicae. Studia theologiae

fovit et spiritale

culturaeque sui Ordinis

augmentum, in quo est magni habitus ob vitae sanctitatem, regiminis pru


dentiam, caritatem in omnes, erga Ecclesiam, fratres sodales et animas
amorem. Meritis ornatus et fama sanctitatis insignis Romae decessit die 17
mensis Decembris anno 1916.
Canonizationis Causa inita est anno 1935. Rebus peractis iure statutis,
pridie Idus Maias anno 1983 Summus Pontifex Ioannes Paulus II declara
vit Patrem Hyacinthum Mariam Cormier heroum in modum virtutes tho
logales, cardinales iisque adnexas coluisse.
29 - A A. S

434

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ad Venerabilis Servi Dei beatificationem obtinendam Causae Postulatio


iudicio Congregationis de Causis Sanctorum coniectam miram sanationem
permisit, anno 1955 p a t r a t a m et deprecationi adscriptam eiusdem Patris
Cormier. Haec attinet ad P. Georgium Vesely, O. P., qui, post abolitionem
civilem Ordinum religiosorum in Cechoslovachia, anno 1950 una cum fra
tribus sodalibus in monasterium Zelivense, apud Pragam, in publicae cu
stodiae campum m u t a t u m , relegatus est. Ibi, paulo post, ei diagnosis facta
est de phthisi pulmonea cavearum, ex qua consanuit. Ad ulcus intestini
duodeni curandum, quo iam inde ab anno 1936 laborabat, mense Iunio
anno 1955 liquores in eum infusi sunt, non servatis tamen praeceptis de
valetudine tuenda. Ex hac therapia orta est febris magna et abscessus in
clunibus, qui die 3 mensis Iulii anno 1955 secti sunt et ex eis multum pus
foetidum est egressum. Condicio sptica non solum non defecit, sed contra
etiam in aliis corporis partibus apparuit; quam ob rem medici diagnosim
fecerunt de gravi sepsi generali. Quodlibet artis medicinae remedium ineffi
cax fuit. Infirmi condiciones gradatim in peius sunt mutatae, donec pro
gnosis infausta est facta quoad vitam. Interim ipse Pater Vesely, fratres
sodales et multi sacerdotes in monasterio Zelivensi custoditi invocare coe
perunt Servi Dei Hyacinthi Mariae Cormier deprecationem. Mensis Augusti
die 4, anno 1955, cum aegroti obitus subesse videbatur, eius condiciones
celeriter meliores fieri coeptae sunt, ratione pro scientia inexplicabili. Inse
quenti mense Decembri animadversum est sanationem esse perfectam.
Propter difficultates in quibus tunc Cechoslovachia versabatur, proba
tiones collectae sunt apud Romae Vicariatum per processum instructum
anno 1969 ac rite validae agnitae decreto die 27 mensis Septembris anno
1991 promulgato. Nonis Novembribus anno 1992 sessio acta est Consilii
Medicorum Congregationis de Causis Sanctorum, quod affirmavit diagno
sim sic exprimi posse: Gravis sepsis cum multiplicibus abscessus definitio
nibus; syndrome nephrosica cum ingentibus oedematibus in persona parum
nutrita cum antecedentibus phthisis pulmoneae cavearum et ulceris .
Idem Medicorum Consilium dixit inversionem processus clinici rapidam
fuisse et sanationem progredientem, perfectam, mansuram, pro scientiae
cognitionibus inexplicabilem. Pridie Idus Maias anno 1993 actus est Con
sultorum Theologorum Congressus Peculiaris et die 19 mensis Octobris in
sequentis Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae
Ponente Exc.mo Domino Hieronymo Grillo, Episcopo CentumcellarumTarquiniensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et
Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,
responsum est prolatum affirmativum.

Congregatio de Causis Sanctorum

435

F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II


per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo Dei
Hyacintho Maria Cormier, LXX VI Magistro Generali Ordinis Fratrum Prae
dicatorum, videlicet de rapida inversione processus clinici ac progredienti, per
fecta et mansura sanatione Patris Georgii Vesely, O. P., a grave sepsi con loca
lizzazioni ascessuali multiple, sindrome nefrosica con imponenti edemi in sogget
to malnutrito con precedenti di tubercolosi polmonare cavitaria e di ulcera .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. 8 S.
ffl Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

II
ROMANA
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Iosephinae Vannini, Fundatricis Congregationis
Filiarum S. Camilli (1859-1911).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Dei Serva Iosephina Vannini in Urbe n a t a est die 7 mensis
Iulii anno 1859. Adiuvante Reverendo P a t r e Ludovico Tezza, Procuratore
Generali Ordinis Clericorum Regularium Ministrantium Infirmorum, Con
gregationem Filiarum Sancti Camilli ad aegrotos adiuvandos condidit anno

436

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1892. Professione perpetua emissa, antistitae generalis munus ei creditum


est, in quod valde incubuit cum prudentia atque amore sacrificii. Sororum
institutioni spirituali earumque in arte medica profectui fovendo cum fer
vore peculiari se dedicavit eisque perpetuum exemplum praestantium vir
t u t u m praebuit. F a m a sanctitatis fruens, animam suam Deo reddidit die
23 mensis Februarii anno 1911.
Canonizationis causa incepta, processus ordinarius informativus apud
Vicariatum Urbis celebratus est anno 1955. Deinde, expletis investigatio
nibus iure praescriptis, Summus Pontifex Ioannes Paulus II Servam Dei
Matrem Iosephinam Vannini heroum in modum virtutes thologales, cardi
nales iisque adnexas coluisse die 7 mensis Martii anno 1992 sollemniter
declaravit.
Praefatae Fundatricis beatificationem exspectans, haud multo ante
Causae Postulatio assertam miram sanationem Congregationi de Causis
Sanctorum examinandam misit, quae in civitate Bonaerensi evenit. Res ad
mulierem Olgam Nuez spectat, quae, 34 annos nata, ineunte anno 1958
ex capite valde laborare coeperat, qua de causa in nosocomium recepta
est. Variis inquisitionibus factis, medici iudicium emiserunt eam tumore
cerebrali affectam esse frontis ima in parte, linea media posito. Cuius inda
gationis causa die 23 subsequentis mensis Iulii statuerunt medici necesse
esse, ut sectio chirurgica fieret, id est sectio craniectomia nuncupata;
qua re vera melanoma malignum necnon metastaticum dein patefactum
est. Interea, quod tumor exstirpari non potuit, aliquot t a n t u m particulae
detractae sunt, quibus biopsis fieret; unde iudicium clinicum verum qui
dem apparuit. Exinde provisio infausta emissa fuit de brevitate vitae illius
mulieris. Morbus cum ingravescens patuerit neque medicina iam multum
valuerit, nonnullae Sancti Camilli Filiae preces novendiales, die 25 mensis
Iulii Matri fundatrici adhibuerunt, cuius ipsius aliquae reliquiae capiti mu
lieris Olgae Nuez impositae sunt. Quattuor dies post, aegrotae status ita
refici coeptus est, ut plenam quidem sanationem consecuta sit; quod scien
tiis nequaquam explicari potuit.
Ad eiusmodi eventum quod attinet, anno 1982 apud Curiam Bonarensem processus canonicus celebratus est, qui decreto die 20 mensis Decem
bris anno 1985 edito ratus habitus est. Consultatio medica Congregationis
de Causis Sanctorum in consilio, quod die 16 mensis Martii anno 1993 pe
ractum est, declaravit sanationem fuisse comparate velocem, completam,
diuturnam, neque explicari posse pro humana huius temporis scientia. Die
4 mensis Iunii anno 1993 actus est Theologorum Consultorum Congressus
Peculiaris; die 5 mensis Octobris subsequentis effecta est Sessio Ordinaria

437

Congregatio de Causis Sanctorum

P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Exc.mo Angelo Pal


mas, Archiepiscopo titulari Vibianensi. Et in utroque Coetu, sive Consulto
rum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo consta
ret divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva Dei
losephina

Vannini,

Fundatrice Congregationis Filiarum S.

Camilli,

videlicet

de comparate rapida, completa et mansura sanatione mulieris Olgae Nuez a


metastasi cerebrali ed ossee di melanoma accertato istologicamente a partenza
occulta; sindrome neurologica ingravescente con emiparesi sinistra .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. 83 S.
B Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

III
ROMANA SEU LEODIEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae a Iesu (in saec.: Aemiliae d'Ouitremont),
Fundatricis Societatis Sororum a Maria Reparatrice (1818-1878).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.

438

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Maria Christum concipiens, generans, aiens, in templo Patri sistens,


Filioque suo in cruce morienti compatiens, operi Salvatoris singulari pror
sus modo cooperata est, oboedientia, fide, spe et flagrante caritate, ad
vitam animarum supernaturalem restaurandam (CONC. OECUM. VAT. II,
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 61).
Exemplum secuta Beatae Virginis, Serva Dei Maria a Iesu naviter Chri
sti regno aedifcando cooperata est oboedientia caelestis Patris voluntati,
amore in Iesum Salvatorem humili que et alacri servitio Ecclesiae praestito,
cui novam dedit congregationem religiosam offensis contra Deum expiandis maloque hominum peccatis parto.
Serva Dei orta est die 11 mensis Octobris anno 1818 in castello Wegimont dicto, apud Leodium sito, nunc in Belgio, a comitibus Aemilio d'Oultremont et Maria de Lierneux de Presles, qui eam solida imbuerant chri
stiana educatione. A pueritia, amore Dei tracta, virtutes excoluit et pecu
liarem pietatem erga Eucharistiam, Sacrum Iesu Cor et Virginem Mariam,
quandam que animadvertit ad vitae consecrationem propensionem. Quam
vis hanc vitam exoptaret, voluntati tamen parentum obtemperavit sicque,
anno 1837, baroni Victorio Vanderlinden d'Hooghvorst nupsit, a quo duos
habuit filios ac duas filias. Illis annis impensius deprecationi se dedidit et
operibus caritatis, cum maritum haberet verum socium, qui eius christia
nam curam communicabat. Vitae societatis participatio eam non avertit a
summorum spiritus bonorum inquisitione et a coniunctione cum Domino,
qui eius affectuum factus est caput eiusque fons laetitiae. Prompte et ge
nerose vocationi divinae respondit, quae ei fugae mundi viam, paenitentiae
et expiationis peccatorum hominum indicabat. Coniuge defuncto anno
1847, voto castitatis Deo se consecra vit ac diligenter in filiorum educatio
nem incubuit. Eodem tempore fortius eius propositum fiebat omnia relin
quendi, ut Dominum sequeretur et consolaretur. Qua re plus etiam a mun
di vanitatibus est alienata, sumptuosas vestes deposuit pretiosaque monilia
et acrius in deprecationem se immersit et in amorem piacularem. Cum Dei
cognovit voluntatem in se, propinquorum tenaci repugnantia neglecta, Belgium reliquit cumque duabus filiabus sedem ac domicilium Lutetiae Pari
siorum collocavit, ut novum conderet institutum religiosum, constans ex
virginibus expiationi deditis culparum hominum peccatorum et Mariae imi
tationi, Filii sociae in redemptionis opere.
Patribus Societatis Iesu consilio adiuvantibus, qui iamdiu eius erant
spiritales moderatores, die 21 mensis Decembris anno 1855 Societatem So
rorum a Maria Reparatrice instituit, quae canonicam habuit approbatio
nem ab episcopo Argentoratensi Calendis Maiis anno 1857, cum Serva Dei

Congregatio de Causis Sanctorum

439

vestem religiosam cum primis sociis induit. Postero anno vota nuncupavit,
quae usque ad mortem observavit diligenter, constanter ac perfecte. Anti
stita Generalis studiose formationem Sororum curavit, quibus fidelitatem
erga consecrationem, oboedientiam regulae, humilitatem et supernaturalem
prudentiam inculcavit. Pari cum fervore sui Instituti direxit incrementum
et diffusionem, novis apertis domibus in missionum terris (nempe in India,
in Henoseos Insula, in Insula Mauriciana) et in pluribus Europaeis urbi
bus, inter quas Roma, ubi anno 1876 domum principem collocavit. Dum
fervide bono suae religiosae familiae prospiciebat, sua erga filios officia non
neglexit et hoc ei solacio fuit, quod in sua Congregatione filias Olympiam
et Margaritam accepit, quae libere se Deo consecraverunt, speras paren
tum reprehensiones in eam convertentes. Forti animo harum falsarum in
terpretationum et aliarum multarum acerbitatum crucem tulit, quae non
parum contulerunt ad eam similiorem reddendam Christo atque in dono
sui Deo dando et proximo perfectiorem. Difficultates et dolores ei attule
runt etiam aliquae cooperatrices et praesertim Communitates Fernensis et
Cordubensis atque Indicae, quae a Congregatione se disiunxerunt. Aliae
doloris causae fuerunt mors Margaritae, gravis Olympiae morbus, fratris
Caroli mors et acres magistri spiritus obiurgationes, qui eam rigide ac duriter moderatus est ad sui abnegationem. Ad haec omnia accesserunt aerum
nae interiores et longa spiritus nox, quas accepit cum patientia ac divini
auxilii fiducia, semper in sua vocatione firma et in voluntate Deo servien
di, Ecclesiae et animis, omnibus viribus. In difficilioribus etiam casibus lu
mine fidei et Dei voluntate sivit se duci, quae lex fuit suprema vitae eius
et actionum. Evangelii doctrinam firmiter credebat et Ecclesiae magiste
rium semperque caritatis ignem accensum tenebat per arctam coniunctio
nem cum Christo, per eius Passionis contemplationem, piam Eucharistiae
adorationem, deprecationem assiduam, religionem erga Sacrum Cor Iesu et
Dei Matrem. Egregie misericordiae spiritalis et corporalis opera exercuit in
pauperes, aegrotos, peccatores. Tamquam vera mater Sorores sodales dile
xit et magnanimam se praebuit et ad veniam promptam in eos, qui diffi
cultatum ac dolorum ei causa fuerunt. Actioni gratiae docilis, suam casti
g a v a indolem natura mollem, fortem et imperiosam atque paenitentiam
exercuit et continentiam. Magnae prudentiae fuit in vitae suae spiritalis re
gimine suique Instituti; singularis fortitudinis in vocatione sequenda, in
oboedientia Domino et ecclesiasticis auctoritatibus; perfectae iustitiae erga
Deum et proximum. Per omnia temperans fuit, pauper et humilis. Paucis
dici potest ea, amore mota Christi patientis, voluisse illum consolari vitae
bonitate ac sanctitate et cotidiana sui ipsius oblatione.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

440

Cum mors eam deprehendit Florentiae fere ex improviso die 22 mensis


Februarii anno 1 8 7 8 , in Belgium iter facientem, eius virtutum gradus iam
multos annos eminens erat et solida atque diffusa sanctitatis fama, qua
erat insignis. Quae fama progrediente tempore mansit, quapropter Episco
pus Leodiensis anno 1 9 1 3 Causae canonizationis initium fecit celebratione
processus informativi et postridie Calendas Iulias anno 1 9 4 1 post consuetas
pervestigationes decretum promulgatum est super Causae introductione.
Postea celebratus est processus apostolicus Romanus (annis 1 9 4 2 - 1 9 4 3 ) , cui
additi sunt varii rogatoriales, quorum auctoritas est agnita anno 1 9 4 6 .
Deinde, iuxta temporis illius praxim, inspectae sunt Servae Dei virtutes.
Anno 1 9 5 2 acta est Congregatio Antepraeparatoria et anno 1 9 5 7 Congrega
tio Praeparatoria. Fidei Promotor Generalis anno 1 9 5 8 alias novas ani
madversiones exhibuit, quibus responsum est in Positione super virtuti
bus, anno 1 9 8 9 vulgata. Prospero cum exitu die 25 mensis Maii anno 1 9 9 3
actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris et die 16 subse
quentis mensis Novembris Patres Cardinales et Episcopi, in Sessionem Or
dinariam congregati, Causae Ponente Cardinali Eduardo Gagnon, confessi
sunt Matrem Mariam a Iesu heroum more virtutes thologales, cardinales
iisque adnexas observavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Mariae a Iesu (in saec.: Aemiliae d'Oultremont), Fundatricis So
cietatis Sororum a Maria Reparatrice, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 2 3 mensis Decembris A . D . 1 9 9 3 .
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Congregatio de Carnis Sanctorum

441

IV
SANCTI IACOBI IN CHILE
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servi Dei Alberti Hurtado Cruchaga, Sacerdotis professi
Societatis Iesu (1901-1952).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Servus Dei Albertus H u r t a d o Cruchaga Vineae Maris ortus
est, in Chile, die 22 mensis Ianuarii anno 1901. Doctoris gradum in iuris
prudentia adeptus, Societatem Iesu ingressus est, in qua professionem reli
giosam fecit die 15 mensis Augusti anno 1925. Sacerdos ordinatus anno
1933, S. Iacobi de Chile se dedidit religioni atque paedagogiae docendae ac
pastorali ministerio, praesertim pro iuvenibus, pauperibus et operariis.
Fuit etiam adiutor nationalis Actionis Catholicae.
Pauperibus excipiendis et adiuvandis condidit Opus El Hogar de Cris
to , quod a Servo Dei cum

cura rectum atque prudentia, multum est

auctum et amplam explicavit beneficam et socialem navitatem. Pater Al


bertus, verus homo Dei, alacrem et multiplicem suum aluit apostolatum
impensa vita interiore, posita in fideli voluntatis Dei exsecutione. Sancte
interiit die 18 mensis Augusti anno 1952.
Canonizationis Causa inita est anno 1977, secundum normas M. P.
Sanctitas clarior. Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 21 mensis De
cembris anno 1991 enuntiavit Patrem Albertum H u r t a d o Cruchaga he
roum in modum coluisse virtutes thologales, cardinales iisque adnexas.
Non multo ante S. Iacobi de Chile coniecta mira sanatio effecta erat,
eius intercessioni tributa, quam Causae Postulatio Congregationi de Causis
Sanctorum iudicandam subiecit ad beatificationem obtinendam. Sanatio
attinet ad Mariam Aliciam Cabezas, triginta quattuor annos natam, quae
die 25 mensis Iulii anno 1990 sensu frigoris in capite correpta est, vehe
menti cephalaea, vomitione, convulsionum crisibus, quas sensus defectio
sequebatur. Postquam est in valetudinarium deducta in statu veternoso
gradus 3

(vel 4 ) Glasgow, est in ea reperta haematomatis sub cerebri


1

membrana praesentia ex haemorrhagia subaracnoide propter aneurysmatis

442

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

abruptionem. Aegrota interventui chirurgico subici non potuit ob condicio


nes in quibus versabatur, sed est therapia intentiva curata. Prognosis facta
est infausta quoad vitam. Condicio in deterius versa est ob peripneumoniam basalem dexteram et corruptionem viarum urinalium. Primis mensis
Augusti diebus nova etiam supervenit haemorrhagia, quae aegrotae condi
ciones universas difficiliores reddidit. Cum casus clinice irreversibilis visus
esset ideoque desperatus, divinum auxilium est cum fiducia invocatum.
Die 17 mensis Augusti perplures, qui Patris Alberti H u r t a d o Cruchaga
sepulcrum adierant, palam eius deprecationem imploraverunt ut Mariae
Aliciae sanationem consequerentur, cui traditae erant eiusdem Servi Dei
reliquiae. Eodem die, tempore postmeridiano, cum sacra peregrinatio iam
finem habebat, aegrota subito et pro scientia ratione inexplicabili animum
linquentem revocavit et artuum recuperavit mobilitatem. Inopinatus hic
profectus, intercessioni adscriptus Patris Alberti, possibilem reddidit inter
ventum chirurgicum, quem perfecta et mansura sanitas est secuta.
Huius eventus recognitio apud Curiam Sancti Iacobi in Chile est cele
brata annis 1991-1992 et valida ex iure habita per decretum die 22 mensis
Maii editum anno 1992. Consilium Medicorum Congregationis de Causis
Sanctorum, in sessione acta die 10 mensis Februarii anno 1993, edixit sa
nationem celerrimam fuisse, mansuram et secundum praesentes scientiae
cognitiones inexplicabilem. Die 4 mensis Iunii eodem anno Congressus Pe
culiaris est actus Consultorum Theologorum et die 9 subsequentis mensis
Novembris P a t r u m Cardinalium et Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae
Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Martnez Somalo. Et in utroque Coetu,
sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de mi
raculo constaret divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus,infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo
Dei Alberto Hurtado Cruchaga, Sacerdote professo Societatis Iesu, videlicet de
celrrima et mansura sanatione Mariae Aliciae Cabezas ab emorragia subaracnoidea recidivante da rottura di aneurisma del sifone della carotide destra,
stato di coma, emiparesi sinistra complicata da polmonite basale destra ed in
fezione urinaria .

Congregatio de Causis Sanctorum

443

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in


acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 23 mensis Decembris A. D. 1993.
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. 83 S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

V
T ARR ACONEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae Antoniae a S. Petro (in saec.: Antoniae Paris
i Riera), Fundatricis Congregationis Religiosarum a Maria Immaculata Missionariarum Claretianarum (1813-1885).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Catholici omnes ad perfectionem christianam tendere debent atque, pro
sua quisque condicione, eniti ut Ecclesia, humilitatem et mortificationem
Iesu in corpore suo portans, de die in diem mundetur et renovetur, donec
Christus eam sibi exhibeat gloriosam, non habentem maculam aut rugam
(CONC. OECUM VAT.

II, Decretum de Oecumenismo Unitatis redintegratio, 4).

Verba haec Concilii Vaticani II esse possunt vitae atque navitatis Ser
vae Dei Mariae Antoniae a Sancto Petro compendium, quae constanter ad
perfectionem christianam tetendit ardenti que cum caritate et humilitate
Ecclesiae renovationi se tradidit, perfectiorem exoptans Dei legis observan
tiam ac paupertatis clarius exercitium.
Serva Dei orta est die 28 mensis Iunii anno 1813 in parvo vico Vallmoll, intra fines Tarraconensis archidioecesis posito, quo mater eius Teresia
Riera confugerat ut e militibus Napoleonis evaderet. Pater Franciscus Pa-

444

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ris mortuus erat mense ante quam filia nasceretur. Postquam Gallicae
copiae discesserunt, familia ad domum Tarraconensem rediit. Ibi Antonia
hoc nomen ei inditum erat ad fontem baptismalem infantiam et pueritiam egit egregie, rebus domesticis, deprecationi bonisque lectionibus
dedita. I a m t u m evidentem ostendit propensionem ad silentium et medita
tionem. Cum quattuordecim circiter erat annorum, inter missionem a Fra
tribus Minoribus praedicatam, t a m magna in eius vita facta est mutatio,
ut eam conversionem definierit. Castitatis perpetuae votum nuncupavit,
desiderium concepit se Deo consecrandi et asperis se paenitentiis dedit.
Anno 1841 Tarracone ingressa est Societatem Mariae et, propter leges civi
les eius temporis, decem ferme annos obstricta est postulans manere. Illa
aetate arcanas coepit percurrere vias contemplationis et coniunctionis cum
Domino, a quo singulares gratias accipiebat. Vehemens in eius anima accensus est Ecclesiae amor, id temporis non paucis vexatae difficultatibus,
statuitque vitae suae sanctitate et apostolatu eius restitutioni interesse.
Intellexit etiam suum esse institutum religiosum condere non doctrina
novum, sed actione . Permissu igitur confessorum et superiorum Societa
tem Mariae reliquit et aliquanto post, cum nonnullis sociis Sanctum Iaco
bum in Cuba est profecta, ut archiepiscopum Antonium Mariam Claret
peteret, qui iam eius noverat consilium institutum apostolicum condendi,
quod ex Evangelio viveret illudque omnes doceret creaturas. I t a nova reli
giosa communitas initium habuit, quae, plena in paupertate, ad contem
plationem se conferret et ad humanam christianamque puellarum educatio
nem. Communitas est canonice instituta ab archiepiscopo Claret die 25
mensis Augusti anno 1855. Biduo post Conditrix, capto nomine Maria An
tonia a Sancto Petro, vota suscepit sollemnia et paulo post a Sororibus so
dalibus est antistita electa. Communitas, quae ex voluntate Sanctae Sedis
est regulae benedictinae subiecta, exempli ac praeceptorum antistitae gra
tia, rigidam observavit internam disciplinam et utilem explicavit pro puel
lis Cubanis apostolatum.
In Hispaniam revocata (anno 1859) a Sancto Antonio Maria Claret, qui
interea confessor erat factus reginae Isabellae I I , cum cura ac prudentia
incubuit in novitias Sororesque formandas, in domos condendas, quae sui
iuris manserunt, donec anno 1922 factae sunt Congregatio cum votis sim
plicibus cumque regimine centrali, quae nunc appellatur Congregatio Reli
giosarum a Maria Immaculata Missionariarum Claretianarum. Hac in ope
ra, quae tota ad Dei gloriam spectabat et ad Ecclesiae eiusque Instituti
bonum, Serva Dei difficultates etiam subiit ac maerores, quae animo forti
ac patienti plenaque Dei providentiae fiducia tulit. Rebus adversis externis

Congregatio de Causis Sanctorum

445

adiunctae sunt acerbiores animae aegritudines, quae multum profuerunt ad


illam purificandam provehendamque in Christi cognitione, amore et imita
tione inque virtutum incremento, quas excellenter coluit, cum perseveran
tia atque spiritali delectatione. Fides, spes et caritas erga Deum et proxi
mum lucernae ardentes fuerunt, quae totam eius vitam, eius opera et
scripta illustraverunt. Has aluit virtutes deprecatione continua, contempla
tione, intima cum Domino iunctione, religione in Christi humanitatem, in
Eucharistiam, Virginem Mariam; continentia, sui ipsius ac mundi rerum
inanium contemptione. Semper voluntati Dei prompte oboedivit, omne vitavit vitii genus; nihil aliud cupivit, nisi Redemptorem consolari hominum
peccatis offensum et praesertim suorum asseclarum infidelitate et neglegen
tia. Quamvis caelitus gratiis specialibus luminibusque esset ornata, non
hinc gloriata est, sed cum simplicitate ac docilitate superiorum ecclesiasti
corum praeceptis se subiecit. Idcirco aequo animo accepit nec suum refor
mationis Ecclesiae consilium probari, nec constitutiones quas pro suo Insti
tuto praeparaverat. Non solum accepit et oboedivit, sed multo magis fecit:
namque pura caritate impulsa, vitam suam devovit pro Ecclesia et cotidie
omnique in casu in sua oblatione perseveravit, qualibet impensa, laeta se
esse coniunctam divino Pastori, pro grege suo immolato. Egregie etiam
prudentiam servavit in respondendo suae vocationi, in sui muneris exerci
tio et in regenda Congregatione. Iusta fuit in omnes, temperans, pauper,
casta et humilis. Sorores sodales et qui eam adibant, eius bonitatem, reli
giosum fervorem, apostolicum ardorem admirabantur. Ideo, etiam viva, fa
ma sanctitatis erat insignis. Post eius mortem, quae evenit in conventu
loci Reus die 17 mensis Ianuarii anno 1885, singularium eius virtutum
memoria viva mansit apud filias eius spiritales et apud populum, qui cum
fiducia eius deprecationem invocabant.
F a m a sanctitatis durante, Archiepiscopus Tarraconensis, anno 1968 ini
tium fecit processus ordinarii informativi et anno 1982, ad normam M. P.
Sanctitas clarior, decretum promulgavit de Causae introductione et proces
sum cognitionalem celebrandum suscepit, cuius auctoritas probata est per
decretum die 9 mensis Aprilis anno 1984 proditum. Exitu cum prospero
die 17 mensis Octobris anno 1989 Congressus Consultorum Historicorum
est actus et die 8 mensis Iunii anno 1993 Congressus Peculiaris Consulto
rum Theologorum. Deinde Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordi
naria habita die 9 mensis Novembris subsequentis, Causae Ponente Em.mo
Cardinali Eduardo Francisco Pironio, professi sunt Servam Dei Mariam
Antoniam a S. Petro heroum in modum virtutes thologales, cardinales
eisque adnexas coluisse.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

446

F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II


per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Mariae Antoniae a S. Petro (in saec.: Antoniae Paris i Riera),
Fundatricis

Congregationis

Religiosarum

Maria

Immaculata

Missionaria

rum Claretianarum, in casu et ad effectum de quo agitur.


Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 2 3 mensis Decembris A . D . 1 9 9 3 .
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

VI
TURONEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae Poussepin, Fundatricis Sororum Caritatis Dominicanarum a Praesentatione S. Virginis (1653-1744).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria Poussepin in oppido Dourdan, quod ad
dioecesim tunc Carnutensem (Chartres) pertinebat, die 14 mensis Octobris

Congregatio de Causis Sanctorum

447

anno 1653 apud familiam satis locupletem n a t a est, a qua et in pauperes


et in aegros amorem didicit. Domui suae pro rei necessitate subveniens,
paternam industriae machinalis moderationem suscepit, quam magna cum
peritia ac sedulitate pro operariis gessit. Congregationem Sororum Caritatis
Dominicanarum a Praesentatione S. Virginis ad iuventutem instituendam
aegrosque adiuvandos condidit. F a m a sanctitatis cum clara esset, anno
1744 obdormivit in Domino die 24 mensis Ianuarii.
Causa canonizationis inita est celebratione ordinarii processus informa
tivi anno 1911. Deinde, Causa introducta, processus apostolicus est subse
cutus. Suetis investigationibus prospere expletis, Summus Pontifex Ioannes
Paulus II Servam Dei Mariam Poussepin heroum in modum virtutes tho
logales, cardinales iisque adnexas excoluisse sollemniter declaravit die 21
mensis Decembris, anno 1991.
Coram in oculis beatificationem habens, Postulator Causae magno ex
numero miraculorum, quae Venerabili Servae Dei adsignanda videbantur,
unum inter septem praesertim ad normas legis inquisita, elegit atque
Congregationi de Causis Sanctorum iudicandum commisit. De puella age
batur nomine Carola Laniol, quae, 21 annos nata, dum apud valetudinarium in loco Beaugency situm (in regione videlicet Loiret) ministra aegro
tis prospiciebat, die 21 mensis Iulii anno 1911 valetudinis incommodo, ce
falalgia, my algia febribusque affici coepta est. Quibus deinceps et plura
addita sunt indicia, quae decoctionis organorum, cutis et mucosarum
necnon praecipui nervorum systematis quidem sunt propria. Repertumque
est eiusmodi febrim typho tribuendam esse, quod et seri recognitione
confirmatum est. Quod viginti post diebus aegra iam duriore defatigatione
affligebatur, decimo autem die mensis Augusti ob dolores abdominales gravioremque febrim collapsa est, tunc coniectura facta est de sanguine ex
extis erupto. Condiciones igitur in peius versae erant ac medici provisio
nem emiserunt infaustam de brevitate vitae eius, qua ipsa de causa Unc
tionis Sacramentum puellae infirmae est ministratum. At interea Sorores
Caritatis Dominicanae a Praesentatione S. Virginis curam memorati valetudinarii agentes, secundas preces novendiales Deo adhibere coeperunt
die 9 mensis Augusti, ut auxiliante Matre Maria Poussepin sanationem
illius Carolae ab eo impetrarent. Imaginem Servae Dei, cuius intercessio
nem aegrota ipsa petiverat, eius ipsius capiti supposuerunt die 11 post
meridiem. Ineunte die 12 mensis Augusti, quod scientiarum ratione expli
cari nequit, Carola, quae imminenti iam morti destinata visa erat, salutem
necopinate ac ita perfecte recuperavit ut nec convalescendi tempus successerit.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

448

Cuius eventus testimonia iuris collecta sunt apud Curiam Turonensem


processu ordinario informativo (annis 1 9 1 1 - 1 9 1 3 celebrato) et processu apo
stolico super virtutibus (annis 1 9 2 6 - 1 9 2 7 habito) ipsoque processu ad hoc
instituto (anno 1 9 3 1 celebrato), quorum auctoritas atque vis Decreto, quod
die 22 mensis Novembris editum est anno 1 9 9 1 , iure probatae sunt. Consi
lium medicorum Congregationis de Causis Sanctorum, quod sanationem
perscrutatum est in sessione acta die 17 mensis Decembris anno 1 9 9 2 ,
eandem subitaneam fuisse, plenam, mansuram confirmavit, quae pro
huius aetatis scientia explicari nequit. Die 14 mensis Maii anno 1 9 9 3
actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris et die 5 mensis
Octobris subsequentis P a t r u m Cardinalium et Episcoporum Sessio Ordina
ria, Causae Ponente Exc.mo Domino Angelo Palmas, Archiepiscopo titulari
Vibianensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et
Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,
responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva Dei
Maria Poussepin, Fundatrice Sororum Caritatis Dominicanarum a Praesen
tatione S. Virginis, videlicet de subitanea, perfecta et mansura sanatione Carolae Laniol a febbre tifoide complicata da shock settico .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 2 3 mensis Decembris A . D . 1 9 9 3 .
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. & S.
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Congregatio pro Episcopis

449

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 22 Martii 1994. Cathedrali Ecclesiae Birminghamiensi, Exc.mum
P. D. Davidem Eduardum Foley, hactenus Episcopum titularem Octabensem et Auxiliarem dioecesis Richmondiensis.
die 23 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Gummitanae in Byzacena
R. D. Iosephum Clementem Weber, e clero Portalegrensi in Brasilia, quem
deputavit Auxiliarem Archiepiscopi eiusdem archidioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Arassatubensi, noviter erectae, Exc.mum P. D.
Iosephum Carolum Castanho de Almeida, hactenus Episcopum dioecesis
Itumbiarensis.
die 25 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Iomnitensi R. D. Armandum Brambilla, paroeciae S. Cyrilli in Urbe curionem, quem deputavit
Em.mi Camilli S.R.E. Cardinalis Ruini, vicaria potestate Urbis Antistitis,
Auxiliarem.
die 30 Martii. Cathedrali Ecclesiae Vilcanniensi-Forbesinae, Exc.mum
P. D. Barrium F. Collins, e clero archidioecesis Sydneyensis.
die 5 Aprilis. Cathedrali Ecclesiae Lubbokensi, Exc.mum P. D. Placidum Rodrguez, C M . F . , hactenus Episcopum titularem Fortisventurae et
Auxiliarem archidioecesis Chicagiensis.
Cathedrali Ecclesiae Bellomontensi, Exc.mum P. D. Iosephum A.
Galante, hactenus Episcopum titularem Equiliensem et Auxiliarem archi
dioecesis Sancti Antonii.
die 6 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Flenucletensi R. D. Ioan
nem Braz De Aviz, paroeciae cathedralis Apucaranensis curionem, quem
deputavit Auxiliarem Archiepiscopi Victoriensis Spiritus Sancti.
10 - A A. S

450

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 7 Aprilis. Cathedrali Ecclesiae Novoraniensi, R. D. Marium An


tonium Cargnello, hactenus rectorem cursus propaedeutici Seminarii Caia
marcensis.
die 8 Aprilis. Archiepiscopali Ecclesiae Albae Iuliensi Exc.mum P.
D. Georgium Nicolaum Jakubinyi, hactenus Episcopum titularem Aquaeregiensem et Administratorem dioecesanum eiusdem archidioecesis.
die 16 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Avissensi R. D. P e t r u m
Jarecki, professorem Sociologiae in Seminario maiore Varsaviensis archi
dioecesis, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
die 18 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Castrensi Galbae R. D.
Ladislaum Bir, curionem paroeciae cathedralis Quinque Ecclesiensis dioe
cesis, quem deputavit Auxiliarem Colocensis-Kecskemetensis archidioecesis.
Metropolitanae Ecclesiae Panamensi, Exc.mum P. D. Iosephum Di
m a n i Cedeo Delgado, hactenus Episcopum Sancti Iacobi Veraguensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Sebargensi R. D. Casparem Ladocsi,
professorem Theologiae in Seminario maiore Strigoniensis-Budapestinensis
archidioecesis, quem deputavit Ordinarium Militarem in Hungaria.

NOMINATIO
Lato decreto a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . II per
Apostolicas sub plumbo Litteras nominavit:
die 31 Martii 1994. Episcopum Coadiutorem Ecclesiae Sancti Mi
chaelis Exc.mum P. D. Abelardum Franciscum Silva, hactenus Episcopum
Sancti Rochi.

Diarium Romanae Curiae

451

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:


Sabato, 9 Aprile 1 9 9 4 , S. E. il Signor Luis ALBERTO
HERRERA, Presidente della Repubblica dell'Uruguay.
Sabato, 9 Aprile 1 9 9 4 , S. E. il Signor
nistro della Cultura della Francia.

LACALLE

JACQUES TOUBON,

Sabato, 23 Aprile 1 9 9 4 , S. E. il Signor


Ministro degli Affari Esteri del Panama.

Mi-

JOS RAL MULINO,

Sabato 26 Marzo 1994, si riunita alla presenza del Santo Padre la


Congregazione delle Cause dei Santi.
Luned 11 Aprile 1994, alla presenza del Santo Padre, hanno avuto
inizio le Congregazioni Generali dell'Assemblea speciale per l'Africa del
Sinodo dei Vescovi.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
9

aprile

23

1994. S. E. mons. Mariano Oles, Arcivescovo tit. di Raziara, Nun


zio Apostolico in Kazakhstan, Kyrgystan ed Uzbe
kistan.

S. E. mons. Fortunato Baldelli, Arcivescovo tit. di Bevagna,


Nunzio Apostolico in Per.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

452

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
7

febbraio

1994.

Mons. Mario Zenari, Rappresentante Permanente della Santa Se


de presso l'Agenzia Internazionale dell'Energia Atomi
ca,
Osservatore Permanente della Santa Sede presso
l'Organizzazione delle Nazioni
Unite per lo Sviluppo
Industriale e presso l'Ufficio delle Nazioni
Unite e
Capo della Delegazione della Santa Sede presso le Isti
tuzioni della Conferenza sulla Sicurezza e Cooperazio
ne in Europa a Vienna.
Il sac. Paul Sayah, Consultore del Pontificio Consiglio per il

15

marzo

aprile

L'Em.mo Signor Cardinale Bernardin Gantin, Prefetto della


Congregazione per i Vescovi e Presidente della Pontifi
cia Commissione per l'America Latina iuxta vigentes
normas .
L'Em.mo Signor Cardinale Roger Etchegaray, Presidente dei
Pontifici Consigli della Giustizia e della Pace e Cor
Unum iuxta vigentes normas .
L'Em.mo Signor Cardinale Eduardo Francisco Pironio, Presi

13

Dialogo
Inter-Religioso.
S. E. mons. Ugo Donato Bianchi, Arcivescovo di Urbino-Urbania-Sant'Angelo in Vado; i padri Ferruccio Pascual
Basso, O.P., Victor Francisco X. Feytor Pinto, Con
sultori del Pontificio Consiglio della Pastorale per gli
Operatori
Sanitari.

dente del Pontificio Consiglio per i Laici iuxta vi


gentes normas .
Mons. Diarmuid Martin, Segretario del Pontificio Consiglio della
Giustizia e della Pace ad quinquennium .
Mons. Giampaolo Crepaldi, Sotto-Segretario del Pontificio Con
siglio della Giustizia e della Pace ad quinquen
nium .
I padri

Benito Gangoiti, O.P., e Mario Carlo Cicconetti,


0. Carm., Giudici esterni del Tribunale d'Appello del
Vicariato di Roma ad quinquennium .

Protonotari

Apostolici

soprannumerari:

4 settembre 1993. Mons. Joseph Charles Shenrock (Trenton).


9
12

Mons. Reinaldo Iriarte Ros (Barranquilla).


Mons. Guido Terranova (Salerno-Campagna-Acerno).

20
18

ottobre

Mons. Rosvaldo Renzi (Terni-Narni-Amelia).


Mons. Ablio Ferreira da Nova (So Sebastio do Rio de Janeiro).

Diarium Romanae Curiae

23 ottobre 1993. Mons. William A. Varvaro (Brooklyn).

Mons. Georg Ratzinger (Mnchen und Freising).

Mons. Guido Marchetti (Ravenna-Cervia).


18 novembre Mons. Gerald Chidgey (Cardiff).
23 novembre
Mons. Franco Tantardini (Cremona).
6 dicembre
Mons. Dante Benazzi (Bologna).

Mons. Ernesto Vecchi (Bologna).

Mons. Claudio Baggini (Lodi).

Mons. Vittorio Palestro (Sassari).


17

Mons. Salvatore Ferrandu (Sassari).


18

Mons. Stanislaw Bartoszewski (Sandomierz).

Mons. Ignacy Ziembicki (Sandomierz).

Prelati d'onore di Sua Santit:


17
luglio
1993. Mons. Bruno Musare (Otranto).

Mons. Pierre Pham Van Thuong (Ph Cuong).

Mons. Ciro Bovenzi (Teano-Calvi).


27
agosto
Mons. Agatino Caruso (Catania).

Mons. Salvatore Consoli (Catania).

Mons. Stanislaw Swierczyski (Katowice).

Mons. Nicola Bonomo (Roma).


4 settembre
Mons. Anthony Lawrence Capitani (Trenton).

Mons. Samuel Cari Constance (Trenton).

Mons. William John Dailey (Trenton).

Mons. James Harold Dubell (Trenton).

Mons. Joseph Lawrence Ferrante (Trenton).

Mons. John Joseph Gibbons (Trenton).

Mons. Martin Michael Komosinski (Trenton).

Mons. James Joseph McGovern (Trenton).

Mons. Walter Edward Nolan (Trenton).

Mons. Hugh F. Ronan (Trenton).

Mons. Edward Daniel Strano (Trenton).

Mons. Michael Joseph Walsh (Trenton).


12

Mons. Joseph Creegan (Dunkeld).

Mons. Hugh Francis Mclnally (Dunkeld).

Mons. Hermann Weber (Kln).

Mons. John Raymond Noel Mullin (Lancaster).

Mons. Johann Hillreiner (Mnchen und Freising).

Mons. Battista Mutti (Rottenburg-Stuttgart).


20

Mons. Antonio D'Urso (Napoli).

Mons. Aleksander Franciszek Klos (Pelplin).

Mons. Jean Milet (Sens).


8 ottobre
Mons. George W. Tribou (Little Rock).

Mons. Michael J. Alliegro (Metuchen).

453

454

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

8 ottobre 1993. Mons. William Benwell (Metuchen).

Mons. William R. Capano (Metuchen).

Mons. Michael J. Cashman (Metuchen).

Mons. Anthony J. Gambino (Metuchen).


16

Mons. Vicente Justiniano Coronel Argudo (Portoviejo).

Mons. Miguel Boris Feme Luzar (Portoviejo).

Mons. John Mervar Makovek (Portoviejo).

Mons. Emilio Palcic Misic (Portoviejo).

Mons. Wenceslao Rijavek Podgornik (Portoviejo).


21

Mons. George Mifsud (Akka dei Greci Melkiti).

Mons. Edoardo Menichelli (Camerino-San Severino Marche).

Mons. Rolando Magnani (Citt di Castello).

Mons. Michel Berger (Digne).

Mons. Lucian Lamza (Fulda).


22

Mons. Grard Hartmann (Tours).

Mons. Marc Nambrard (Tours).


23

Mons. Ferenc Benkovich (Gyr).

Mons. Reith Barltrop (Westminster).

Mons. George Stack (Westminster).


25

Mons. Stanislaw Rylko (Krakow).

Mons. Henryk JzefNowacki (Tarnw).


26

Mons. Arthur James Amos (Pensacola-Tallahassee).


1 novembre
Mons. Johann Paarhammer (Salzburg).

Mons. John P. Shine (Waterford and Lismore).


10

Mons. Thomas Joseph Birch (Allentown).

Mons. John Gregory Chizmar (Allentown).

Mons. John George Engler (Allentown).

Mons. Gerald Edward Gobitas (Allentown).

Mons. Robert Francis Rozel (Allentown).

Mons. Walter Terrence Scheaffer (Allentown).

Mons. Joseph Raymond Sobiesiak (Allentown).

Mons. Robert James Wargo (Allentown).

Mons. Antoni Bakowski (Grodno).

Mons. Boleslaw Gawrychowski (Grodno).


18

Mons. Kieran Heskin (Leeds).

Mons. Marian Stasiak (Lublin).

Mons. Antonin Bai (Lyon).

Mons. Paul Guay (Trois-Rivires).

Mons. Claude Thompson (Trois-Rivires).


19

Mons. Jan Bielaszewski (Lublin).


23

Mons. Patrick Earley (Ardagh and Clonmacnois).

Mons. Paolo Antonini (Cremona).

Mons. Angelo Bornati (Cremona).

Mons. Ernesto Cappellini (Cremona).

Mons. Vittorio Formento (Cremona).

Mons. Franco Robusti (Cremona).

Mons. Rino Stellardi (Cremona).

Mons. Carlo Valli (Cremona).

Mons. Juan Luis Bernaldo Lasa (Opus Dei).

Diarium Romanae Curiae

455

23 novembre 1993. Mons. Ernst Burkhart (Opus Dei).

Mons. Gregory Haddock (Opus Dei).

Mons. Jos Luis Illanes Maestre (Opus Dei).

Mons. Jos Luis Lpez-Jurado Escribano (Opus Dei).

Mons. Renato Mariani (Opus Dei).

Mons. Pedro Rodrguez Garca (Opus Dei).

Mons. Bernhard Rah (Rottenburg-Stuttgart).


30

Mons. Jean-Marie Tran Van Hien-Minh (Bui Chu).

Mons. Temistocle De Leo (Lecce).

Mons. Clemente Martn y Muoz (Madrid).

Mons. Abelardo Bentez de Len (Menorca).

Mons. Salvatore Ardesini Andolf (Napoli).

Mons. Federico Surez Verdaguer (Opus Dei).

Mons. John P. Corcoran (Salford).


6 dicembre
Mons. Jzsef Vradi (Debrecen-Nyregyhza).

Mons. John Fleming (Limerick).


12

Mons. Luigi Moretti (Roma).


14

Mons. Jean-Marie-Marcel Onfroy (Ses).


17

Mons. Miguel Huguet Ameller (Avila).

Mons. Jos Antonio Almandoz Garmenda (San Sebastin).

Mons. Giuliano Gallorini (Siena-Colle di Val d'Elsa-Montalcino).


18

Mons. Pedro Julin Viia Duffy (Tacna y Moquegua).


19

Mons. Emmanuel-Mathieu Metuol Dabir Ruu-ku-Yaar (Dibougou).


21

Mons. Mato Zovkic (Vrhbosna).

Cappellani di Sua Santit:


29 marzo
1992. Il sac. Vincenzo Di Meo (Latina-Terracina-Sezze-Priverno).
24 settembre
Il sac. John Gordon Johnson (Columbus).
27 agosto 1993. Il sac. Armando Brambilla (Bergamo).

Il sac. Piero Coda (Frascati).

Il sac. Guido Mazzotta (Lamezia Terme).

Il sac. Angelo Bergamaschi (Novara).

Il sac. Gino Amicarelli (Roma).

Il sac. Manlio Asta (Roma).

Il sac. Franco Cece (Roma).

Il sac. Roberto De Odorico (Roma).

Il sac. Marco Frisina (Roma).

Il sac. Marcello Giannini (Roma).

Il sac. Lorenzo Leuzzi (Roma).

Il sac. Gianfranco Martella (Roma).

Il sac. Fabio Paglioni (Roma).

Il sac. Mario Quagliozzi (Roma).

Il sac. Luigi Retrosi (Roma).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

456

1993. II sac.

II sac.

II sac.

II sac.
4 settembre

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

12
II sac.

II sac.

II sac.
20
II sac.
1 ottobre

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.
8

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.
II sac.

II sac.
16

II sac.
20

II sac.

II sac.
21

II sac.

II sac.
II sac.

22
II sac.

II sac.

II sac.
II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.
23

II sac.

II sac.

1 novembre
II sac.

II sac.
10

II sac.

II sac.

II sac.

II sac.
27

agosto

Vittorio Taddei (Roma).


Benedetto Tuzia (Roma).
Lorenzo Vecchiarelli (Roma).
Angelo Mariani (L'Aquila).
Filippo Murri (L'Aquila).
Luca Nardis (L'Aquila).
Giuseppe Romagnoli (L'Aquila).
Edward James Arnister (Trenton).
Sean Patrick Flynn (Trenton).
John W. Russo (Trenton).
Johannes Bastgen (Kln).
Heiner Koch (Kln).
Aleksander Marian Radecki (Wroclaw).
Marian Buczek (Zamosc-Lubaczw).
Bronislaw Gwzdz (Zamosc-Lubaczw)
Miroslaw Dudek (Stockholm).
Jan Erik Smith (Stockholm).
Jonas Balcinas (Panevzys).
Klemensas Gutauskas (Panevzys).
Petras Kuzmickas (Panevzys).
Jonas Kauneckas (Telsiai).
Tadas Poska (Telsiai).
Petras Puzaras (Telsiai).
Gioacchino Bella (Rieti).
Luigi Lojali (Terni-Narni-Amelia).
Antonio Maniero (Terni-Narni-Amelia).
Paul Oudraogo (Bobo-Dioulasso).
Cesare Pazzagli (Citt di Castello).
Ferdinando Rosmini (Citt di Castello).
Maximilian Gierl (Regensburg).
Josef Winfried Herweg (Kln).
Heinz-Manfred Jansen (Kln).
Marek Jzef Adaszek (Legnica).
Tadeusz Jurek (Legnica).
Ludwik Rosmidek (Legnica).
Jzef Marian Lisowski (Legnica).
Wieslaw Migdal (Legnica).
Stefan Regmunt (Legnica).
Walenty Kazimierz Szalga (Legnica).
Karel Kulhnek (Litomrice).
Bernhard Joseph Stodt (Kln).
Modesto Candela (Mondov).
Ugo Salvatori (Ravenna-Cervia).
Joo Batista Lima (Estancia).
William Francis Baver (Allentown).
Edward John Coyle (Allentown).
Josef Heissenberger (Eisenstadt).
Josef Mikovits (Eisenstadt).
Ernst Pschl (Eisenstadt).

Diarium Romanae Curiae

10 novembre 1993. Il sac. Andrea Oberto (Ivrea).

Il sac. Lorenzo Patrito (Ivrea).

Il sac. Mieczyslaw Edward Dworakowski (Lomza).

Il sac. Witold Jemielity (Lomza).

Il sac. Piotr Lada (Lomza).

Il sac. Stanislaw Lupiski (Lomza).

Il sac. Antoni S. Czarnecki (Lomza).

Il sac. Jzef Nowakowski (Torun).

Il sac. Zdzislaw Wyrowiski (Toru).

Il sac. Krzysztof Kilarski (Wroclaw).


18

Il sac. Antonio S. Dumaual (Balanga).

Il sac. Amando M. Morales (Balanga).

Il sac. Victor D. Ocampo (Balanga).

Il sac. Giovanni Cenami (Frosinone-Veroli-Ferentino).

Il sac. Pietro Cerniglia (Latina-Terracina-Sezze-Priverno).

Il sac. Vito Bartolini (Volterra).


19

Il sac. Jan Romeo Pawlowski (Gniezno).

Il sac. Grzegorz Erlebach (Opole).


23

Il sac. Lisetto Bottino (Milano).

Il sac. Angelo Brizzolani (Milano).

Il sac. Celso Elli (Milano).

Il sac. Attilio Grassi (Milano).

Il sac. Ugo Mocchetti (Milano).

Il sac. Pedro Barreto Celestino (Opus Dei).

Il sac. Carlos Jos Errzuriz Mackenna (Opus Dei).

Il sac. Javier Garca de Crdenas (Opus Dei).


30

Il sac. Giuseppe Metrango lo (Lecce).

Il sac. Angelo Magni (Milano).

Il sac. Elias Gmez Martnez (Tampico).

Il sac. Ryszard Jzef Lapiski (Warszawa-Praga).

Il sac. Wieslaw Daniel Nowosielski (Warszawa-Praga).


6 dicembre

Il sac. Xavier Dsir (Angers).

Il sac. Angelo Carboni (Bologna).

Il sac. Francesco Finelli (Bologna).

Il sac. Giuseppe Lanzoni (Bologna).

Il sac. Celso Ligabue (Bologna).

Il sac. Domenico Nucci (Bologna).

Il sac. Roberto Tassinari (Bologna).

Il sac. Celso Antonio de Almeida (Limeira).


12

Il sac. Levy de Paula Figueira (Caratinga).


18

Il sac. Ludwik Bielawski (Sandomierz).

Il sac. Tadeusz Lutkowski (Sandomierz).

Il sac. Czeslaw Przewlocki (Sandomierz).

Il sac. Giovanni Di Placido (Sulmona-Valva).

Il sac. Camillo Lombardi (Sulmona-Valva).

Il sac. Eulo Tarullo (Sulmona-Valva).

Il sac. Vincenzo Volpe (Sulmona-Val va).


21

Il sac. William V. Millea (Bridgeport).


26

Il sac. Sandro Panizzolo (Padova).

457

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

458

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
conferito:
Il Collare dell'Ordine Piano:
3 dicembre 1993. A S. E. il sig. Carlos Sal Menem, Presidente della Repubblica
Argentina.

La Gran Croce dell'Ordine Piano:


25 settembre 1993. A S. E. il sig. Edilberto Moreno Pea (Venezuela).
16 ottobre

A S. E. il sig. Alf Cornelius Jnsson (Danimarca).

A S. E. il sig. Oscar S. Villadolid (Filippine).

A S. E. il sig. Ren Ala (Francia).

)>
A S. E. il sig. Hans-Joachim Hallier (Germania).

A S. E. il sig. Masami Taida (Giappone).

A S. E. il sig. Alejandro Emilio Valladares Lanza (Honduras).

A S. E. il sig. Mohammad Masjed Jame'i (Iran).

A S. E. il sig. Antoine Jemha (Libano).

A S. E. il sig. Francisco Jos Fiallos Navarro (Nicaragua).

A S. E. il sig. Roald Knoph (Norvegia).

A S. E. il Conte Roland Hugo van Limburg Stirum (Paesi


Bassi).

A S. E. il sig. Frantisek X. Halas (Repubblica Ceca).

A S. E. il sig. Guido Di Telia (Repubblica Argentina).


3 dicembre

A S. E. il sig. Hugo Alfredo Anzorreguy (Repubblica Argentina).

A S. E. il sig. Eduardo Bauza (Repubblica Argentina).

A S. E. il sig. Francisco Eduardo Trusso (Repubblica Argentina).

A S. E. il sig. Esteban Juan Caselli (Repubblica Argentina).

A S. E. il sig. Angel M. Centeno (Repubblica Argentina).

La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


8 ottobre 1993. Al sig. Javier Benjumea Puigcerver (Spagna).

Al sig. Antonio Duran Tovar (Spagna).

Al sig. Alfonso Escmez Lpez {Spagna).


10 novembre
Al sig. Robert Vandeputte (Mechelen-Brussel).
3 dicembre
A S. E. il sig. Ricardo Gutirrez (Repubblica Argentina).

A S. E. il sig. Juan Carlos Kreckler (Repubblica Argentina).


21

Al sig. Joseph Henry Hagan (Worcester).

La Commenda con placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


17

agosto

1993. Alla sig.ra Dorothy Leavey (Los Angeles).

Alla sig.ra Rathleen McCarthy (Los Angeles).

Diarium Romanae Curiae

459

17 agosto 1993. Al sig. Thomas McCarthy (Los Angeles).


27

Al sig. Panayotis D. Cangelaris (Grecia).


3 settembre
Al sig. Lucio Marsicano (Italia).
12

Al sig. Roberto Bertazzoni (Reggio Emilia-Guastalla).


22 ottobre
Al sig. Emilio Enrique Mspero Haguadra (Venezuela).
18 novembre
Al sig. Gnther A. Granser (Austria).
30

Al sig. Jol-Benot d'Onorio (Aix).


3 dicembre
Al sig. Ramn Hernndez (Repubblica Argentina).
4

Al sig. Javier Guerra Laspiur (Costa Rica).


14

Al sig. Vicente Azula de la Guerra (Venezuela).


21

Al sig. Sandro Maria Giurlani (Avezzano).

La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


4
27
1
4
6
20

8
13
15
16
18
21
22
26
10

18

23

30
9
14
17
19

agosto 1993. Al sig. Robert Quinlan (Stati Uniti).

Al sig. Henryk Slaby (Lublin).


settembre
Al sig. Fiorenzo Petitta (Roma).

Al sig. Masao Takezawa (Giappone).

Al sig. Sung Min Ro (Corea).

Al sig. Richard Uno Heiander (Stockholm).

Al sig. Giovanni Paolino (Velletri-Segni).


ottobre
Al sig. Heinz Weinberger (Wien).

Al sig. Jos Nunes Lopes (Brasile).

Al sig. Jaime Arajo Rentera (Colombia).

Al sig. Mario Bocchetti (Rieti).

Al sig. Eugenio Giannini (Roma).

Al sig. Edoardo Fani (Arezzo-Cortona-Sansepolcro).

Al sig. Herbert Reiger (Austria).

Al sig. Hans Oehen (Basel).


novembre
Al sig. Baptiste Leseigneur (Bayeux).

Al sig. Onorio Barbina (Udine).

Al sig. Simon Ik-Soon Park (Corea).

Al sig. John Chin-Hyong Yoo (Corea).

Al sig. Albert Zimmermann (Kln).

Al sig. Silvestro Bardazzi (Prato).

Al sig. Evans Giagnoni (Prato).

Al sig. Giuseppe Pasquetti (Prato).

Al sig. Egidio Bonadies (Santissima Trinit di Cava de'Tirreni).

Al sig. Costantino Maglio (Italia).

Al sig. Alfonso Pesolano (Italia).

Al sig. Antonio Giusti (Rieti).

Al sig. Wladimir S. Plavsic (Belgio).


dicembre
Al sig. Giulio Favino (Roma).

Al sig. Edoardo Bove (Napoli).

Al sig. Lorenzo Pietro Ganadu (Sassari).

Al sig. Fikry Abdallah Abdel-Messih (Alessandria dei Copti).

Al sig. Raymond Azizberzi (Alessandria dei Copti).

Al sig. Kurt Lanl (Austria).

460

Acta

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

21 dicembre 1993. Al sig. John Gillham (Westminster),


23

Al sig. Lino Rizzi (Italia).

La Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


10
17

16
23

agosto

ottobre

1993.

Alla sig.na Collette Lanteigne (Canada).


Alla sig.ra Idei Bannon (Los Angeles).
Alla sig.ra Rosemary Donohue (Los Angeles).
Alla sig.ra Virginia Hayden (Los Angeles).
Alla sig.ra Dorothy Nigg (Los Angeles).
Alla sig.ra Dorothy Olsen (Los Angeles).
Alla sig.ra Katherine Pike (Los Angeles).
Alla sig.ra Margaret Rendler (Los Angeles).
Alla sig.ra Mary Jane Von der Ahe (Los Angeles).
Alla sig.ra Mzehher Onan (Turchia).
Alla sig.ra Marie Thrse Flanagan (Birmingham).

Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


29
17

luglio
agosto

1993. Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Jacobus Cornelius Maria Bruys (Utrecht)


Alphonse Antczak (Los Angeles).
Ronald Boeddeker (Los Angeles).
Robert Campion (Los Angeles).
William Close (Los Angeles).
Paul Conn (Los Angeles).
Robert Erburu (Los Angeles).
Richard Ferry (Los Angeles).
William Ferry (Los Angeles).
Richard Gadbois (Los Angeles).
George Gibs Jr. (Los Angeles).
Richard Grant Jr. (Los Angeles).
Paul Griffin Jr. (Los Angeles).
William Hannon (Los Angeles).
Stanley Hayden (Los Angeles).
Ivan Houston (Los Angeles).
William Huston (Los Angeles).
Leo Majick (Los Angeles).
Peter Mullin (Los Angeles).
Doy ce Blackman Nunis (Los Angeles).
Samuel Perricone (Los Angeles).
Raymond Rodeno (Los Angeles).
Roland Seindler (Los Angeles).
John Shea (Los Angeles).

Diarium,

Romanae

Curiae

461

1993. Al sig. Robert A. IH Smith (Los Angeles).

Al sig. Robert A. Smith Jr. (Los Angeles)

Al sig. Owen Traynor (Los Angeles).

Al sig, John S. Wilson (Los Angeles).

Al sig. William Wilson (Los Angeles).

Al sig Raymund Wood (Los Angeles).

1 settembre
Al sig Mario Infante (Roma),

Al sig, Pietro Triboldi (Cremona).


4

Al sig. Jean-Georges Leques (Nouma).


12

Al sig, Alberto Avanzi (Italia).


18

Al sig. Antonio Falconi (Italia).

Al sig. Fulvio Frattarolo (Italia).

20
Al sig. Johannes Petrus Veelenturs (Rotterdam).
22

Al sig. Abdel Hamid M. El-Rady (Egitto).

25
Al sig. Marc Bairy (Belgio).

16 ottobre
Al sig. Maurizio D'Olimpio (Rieti).

22

Al sig. Donald R. Kenney (Columbus).

Al sig. Raymond Mercier (Lyon).

Al sig. Vladimir Atlas (Stamford degli Ucraini).

Al sig. Roman Hezzey (Stamford degli Ucraini).

Al sig. Peter J. Koczanski (Stamford degli Ucraini).

Al sig. Robert T. Regets (Stamford degli Ucraini).

Al sig. Anthony Peter Flanagan (Birmingham).


23

Al sig. Levi Marrero (Cuba).

Al sig. Norman Patrick Wallace (Westminster).

novembre
Al sig. Prisco Gasbarri (Roma).
7

Al sig. Girolamo Ra velli (Chioggia).


10

11
Al sig. Anton M. Moeliono (Jakarta).

18
Al sig. Gonzalo Bantugan (Balanga).

Al sig. Sergio Medina (Balanga).

Al sig. Antoine Flix (Cayenne).

Al sig. Daniel Nelson (Cayenne).

Al sig. Francis de Baecque (Dijon).

Al sig. Jean-Alain Vaujour (Dijon).

Al sig. Joseph Louis Desoiza (Gibraltar).

Al sig. James George Garbarino (Gibraltar).

Al sig. Mario Leopold (Gibraltar).

Al sig. Albert Nigel Pardo (Gibraltar).

Al sig. Henry Wilkie (Gibraltar).

Al sig. Wilhelm Schepping (Kln).

Al sig. Sergio Rotondo (Italia).


23

Al sig Adrianus Johannes Latijnhouwers ('s-Hertogenbosch)


30

Al sig. Jocelyn George Power Millard (Westminster).

14 dicembre
Al sig. Thierry de Beaumont-Beynac (Prigueux).

Al sig. Louis Blanchard (Nancy).


19

Al sig. Jean-Pierre Parisot (Nancy).

Al sig. Philippe Vieille-Cessay (Nancy).

Al sig. Walter Mullen (New York).

21

Al sig. Bernard Finnigan (Paderborn).


17

agosto

462

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


La

Gran

Croce dell'Ordine d San

Silvestro Papa:

20 ottobre 1993. Al sig. Everardo Zanella (Roma).


26 novembre
A S. E. il sig. Friedrich Hoess (Wien).

A S. E. il sig. Max Turnauer (Wien)

La Commenda con placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:


12 settembre 1993 Al sig. Alexander Wolfgang Ritter (Austria).
22 ottobre

Al sig. Luis Enrique Marius Martnez (Venezuela).


6 dicembre

Al sig. Francesco Lucchesi (Latina-Terracina-Sezze-Priverno).


21

Al sig. Reinhard Raiser (Sankt Plten).

Al sig. Norbert von Salburg zu Falkenstein (Sankt Plten).

La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa:


27 agosto 1993. Al

Al
3 settembre

Al

Al

Al

12
Al

Al

Al
20

Al
8 ottobre

Al

Al
16

Al

22
Al

Al
23 novembre

Al
6 dicembre

Al

7
Al

12
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Tadeusz Buczko (Boston).


Livio Carpino (Italia).
Gianfranco Di Bella (Italia).
Franco Monteferri (Italia).
Andrea Zipoli (Italia).
Udo Liwa (Austria).
Heinrich Neumayer (Austria).
Antonio Oscar Pinheiro (Belo Horizonte).
Giovanni Ricaldone (Casale Monferrato).
Gino Alluvion (Roma).
Massimo Claudio Poltronieri (Milano).
Giulio Ar cesi (Rieti).
Walter Son (Austria).
Enrico Merendi (Rieti).
Oscar Zigiotti (Concordia-Pordenone).
Luigi Zilli (Concordia-Pordenone).
Gaetano Vari (Roma).
Thaddus Ruhnel (Mnchen und Freising)

La Croce di Dama dell'Ordine di San Silvestro Papa:


3 novembre 1993. Alla sig.ra Monika Pankoke-Schenk (Paderborn).

Alla sig.ra Elsbeth Rickers (Paderborn).


21

Alla sig.ra Winefried Pruden (Arundel and Brighton).


30 dicembre

Alla sig.ra Nuala Ann Scarisbrick (Birmingham).

Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa:


3 settembre 1993. Al sig. Pasquale Bellissima (Italia).

Al sig. Sergio Bertini (Italia).

Diarium

Romanae

Curiae

3 settembre 1993. Al sig. Antonio Cesarmi (Italia),

Al sig. Giuseppe Cipullo (Italia).

Al sig Giovanni D'Orso (Italia).

Al sig. Gilberto Lotti (Italia).

Al sig. Marcello Magnini (Italia).

Al sig. Marcello Nobili (Italia).

Al sig Virginio Ricciardi (Italia).

Al sig. Remo Trovalusci (Italia).

Al sig. Luciano Zitella (Italia).


4

Al sig. Gabriele De Cata (L'Aquila).

Al sig. Leonardo Nardis (L'Aquila).

Al sig. Virginio Ravazzolo (L'Aquila).

Al sig Aldo Trotta (L'Aquila).

Al sig. Marcello Lombardo (Roma).


18

Al sig. Giuseppe Bruni (Italia).

Al sig. Marco Brusco (Italia).

Al sig. Agostino China (Italia).


20

Al sig. Alfonso D'Antonio (Avellino).

Al sig. Roberto Iannaccone (Avellino).

Al sig. Giuseppe Milone (Avellino).

Al sig. Giuseppe Nappa (Avellino).

Al sig. Alberto Paganini (Italia).

Al sig. Gerardus A. Rlein Schiphorst ('s-Hertogenbosch).


16 ottobre

Al sig. Michele Sanseverino (Roma).


18

Al sig. Francesco Stirpe (Roma).


22

Al sig. Gerardus Johannes Emma Linden (Haarlem).

Al sig. Gerard Petrus Willemsen (Haarlem).


23

Al sig. Giovanni Balboni (Italia).


1 novembre
Al sig. Ferruccio Zecchin (Vicenza).
10

Al sig. Stanislaw Mierzejewski (Lomza).

Al sig. Czeslaw Nowosielski (Lomza).

Al sig. Franco Cru ciani (Roma).

Al sig. Vittorio Candusso (Udine).

Al sig. Gerardus Bernardus Raineras Heister (Utrecht).


11

Al sig. Ludovicus J.M.H. Corbey (Roermond).

AI sig. Hubertus J.M. Geurts (Roermond).

AI sig. Hubertus Wolfs (Roermond).


18

AI sig. Abraham Joseph Benatar (Gibraltar).

AI sig. Ludwig Gierse (Kln).

AI sig. Hans Hillebrand (Kln).


19

Al sig. Franco Baldeiii (Roma).

Al sig. Ottavio Catini (Roma).

Al sig. Antonino Enea (Roma).


23

Al sig. Saturnino A. Abesamis (Cabanatuan).

Al sig. Angelo Peppicelli (Fiesole).

Al sig. Alfredo Barlesi (Italia).

Al sig. Felice Caramia (Italia).

Al sig. Beniamino Colagrosso (Italia).

Al sig. Gerardo Jorio (Italia).

463

464

Acta

23 novembre 1993. Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al
30

Al

Al

Al

Al
Al
2 dicembre

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al
17

Al
18

Al

Al

Al
19

21
Al

Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

Stefano Leuzzi (Italia),.


Alessandro Mazzei (Italia).
Giovanni Piepoli (Italia).
Roberto Romani (Italia)..
Alberto Sordi (Italia).
Claudio Vinello (Italia).
Antonio Zampicolli (Italia).
John Joseph Scarisbrick (Birmingham).
Johannes Franciscus van Gerwen (Roermond).
Everardus Adrianus Maria Coppens ('s-Hertogenbosch)
Jules Edgar Tielens ('s Hertogenbosch).
Henricus Johannes B. Wigman (Utrecht).
Mario Bianchi (Milano).
Francesco Favro (Concordia-Pordenone).
Luigi Goi (Concordia-Pordenone).
Francesco Lovisotto (Concordia-Pordenone).
Luciano Mattesco (Concordia-Pordenone).
Johannes Rasper Platte (Paderborn).
Vittorio Annibalci (Porto-Santa Rufina).
Marcello Olivier (Belluno-Feltre).
Giuseppe Angelini (Taranto).
Pasquale Martemucci (Taranto).
Francesco Zito (Taranto).
Francesco Giuliano (Teano-Calvi).
August Bonni (Lige).
Lorenz Wollein (Wien).

An. et vol. LXXXVI

6 Iunii 1994

N. 6

ACTA APOSTOLICAE SE
COMMENTARIUM O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE DECRETALES
Beatam Teresiam a Iesu de Los Andes sanctam esse decernitur et definitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui habet m a n d a t a mea et servat ea, ille est qui diligit me; qui autem
diligit me, diligetur a P a t r e meo, et ego diligam eum et manifestabo ei
meipsum (Io 14, 21).
Tota Christi amore capta, Beata Teresia a Iesu (in saeculo Ioanna Fer
nndez Solar) Evangelii praecepta perfecte ac laetanter servavit et, corde
inanibus mundi rebus libero, vitam suam adorationi, laudi Deique servitio
consecravit ac plenum invenit gaudium in divinorum mysteriorum con
templatione atque in coniunctione cum Salvatoris cruce, qui quidem illam
dignam fecit, quae ad eius sederet mensam eiusque vultum videret.
Iuvenis haec Domini discipula, Carmeli Teresiani Americae Latinae
sanctitatis primitiae, Sancti Iacobi in Chile n a t a est die xin mensis Iulii
anno MCM locupletibus ac sincere christianis parentibus, qui eam Deum
amare super omnia docuerunt. A pueritia in fidei lumine ambula vit et a
Virgine Maria quasi manu ducta, quam filiae pietate et fiducia venerabatur, obviam Christo se dedit, quocum miram fecit amicitiam, quae aucta
est ac solidata post primam Communionem acceptam, quam ardenter
exoptaverat. Eucharistico Pane confirmata, quem crebro sumebat, alacrius
fervidiusque est in perfectionis christianae via progressa, familiaritatem
cum Iesu colendo, cooperando redemptionis operi seseque castigando. Dum
in studia incumbebat apud Sorores a Sacro Corde, statuit se Deo consecra
re et privatum castitatis votum nuncupavit, ad quod postea votum addi-

33 - A. A. S

466

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dit nullum voluntarium peccatum committendi. Dum exspectabat quoad


Carmelitarum Discalceatorum Ordinem ingrederetur, altius divini Sponsi
cor penetravit, adeo ut cum eo crucifigi cuperet pro peccatorum conversio
ne et sacerdotum sanctificatione. Caritatis ignis, qui in eius spiritu flagrabat, lucem circumfundebat et calorem, admirationem excitans familiarium,
aequalium ac pauperum, quibus libenter spiritale et materiale praebebat
auxilium. Vere incrementi regni Dei studiosa, instrumentum fieri gratiae
docilius in dies nitebatur, apostolatus operibus se dedebat bonumque Chri
sti ubique effundebat odorem.
Die VII mensis Maii anno MCMXIX, iam t u m sanctitate dives, dilectam
familiam in perpetuum reliquit et summa cum laetitia ingressa est inter
Carmelitides Discalceatas pauperis monasterii Sancti Spiritus in urbe de
Los Andes siti; ubi paulo post vestem religiosam induit et novitiatum iniit.
Ei in religione impositum fuerat hoc nomen: Teresia a Iesu. Fidelis volun
tatis Dei exsecutio, diligens Regulae observantia, silentii, contemplationis
ac sacrificii amor pretiosae fuerunt margaritae quae eius ornaverunt ani
mam, caritatis sitientem et devotionis pro animarum salute eandemque
spirituali studio flagrantem. Ante tabernaculum et ante crucem orabat, et
sub inspiratione et ad exemplum legislatricis Matris Carmeli S. Teresiae a
Iesu Abulensis, obsecrabat et expiabat pro mundi redemptione, deprecatio
nis cruciatuumque vi apostolatum animans missionariorum atque sacerdo
tum, quorum se sororem habebat. Cum Iesu et sicut Iesus hostia voluit es
se immaculata, in continuum sacrificium pro Dei gloria oblata, divinique
Magistri exemplum imitans in sua religiosa Communitate in habitu esse
voluit humilitatis atque servitii.
Eius terrena ad caelestem civitatem peregrinatio celeriter metam atti
git. Hebdomada sancta anni MCMXX typho aegrota vit. Acerbis vexata dolo
ribus cum lucerna accensa vesteque nuptiali in aeternitatem intravit die
XII mensis Aprilis, facta professione religiosa in articulo mortis .
Sanctitatis fama, quam viva sibi comparaverat, multum vulgata est:
quam ob rem Episcopus Sancti Philippi canonizationis Causam inchoavit.
Rebus peractis iure statutis, die xxn mensis Martii anno MCMLXXXVI pro
mulgatum est decretum super virtutibus heroicis ac die xvi mensis Martii
subsequentis anni decretum super miro. Sollemnis beatificationis ritum ipsi
celebravimus die III mensis Aprilis anno MCMLXXXVII Sancti Iacobi in Chile,
per Nostram illius dilectae nationis pastoralem visitationem. H a u d multo
post aliud feliciter sane Providentia sanctitatis Sororis Teresiae a Iesu dedit
signum. Namque die VII mensis Decembris anno MCMLXXXVIII Sancti Iacobi in
Chile miraculum est factum novae Beatae ascriptum. De eo processus canoni
cus est actus; deinde prospero exitu apud Congregationem de Causis Sancto
rum consuetae factae sunt indagationes ac die xi mensis Iulii anno MCMXCII
coram Nobis decretum super miro est promulgatum. Postea, auditis senten-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

467

tiis affirmantibus P a t r u m Cardinalium atque Episcoporum in Consistorium


congregatorum, die xi mensis Decembris eodem anno statuimus ut canoniza
tionis ritus Romae celebraretur die xxi mensis Martii anno MCMXCIII.
Hodie igitur, in Vaticana Basilica beato Petro Apostolo dicata, inter
Missae sollemnia pronuntiavimus hanc formulam: Ad honorem Sanctae et
Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae
incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolo
rum Petri et Pauli ac Nostra, m a t u r a deliberatione praehabita et divina
ope saepius implorata, ac de plurimorum F r a t r u m Nostrorum consilio,
Beatas Claudinam Thvenet et Teresiam a Iesu "de Los Andes" Sanctas esse
decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes
eas in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomi
ne Patris et Filii et Spiritus Sancti. Quibus inter plausus studiosos prolatis
vocibus alacriter sumus ipsi adgressi novensilis huius caelitis Beatae col
lustrare singillatim virtutes vitaeque praedicare laudes, unde universus
Ecclesiae populus nova perciperet morum christianorum exempla validaque eam ad imitandam incitamenta ut Teresiana ipsa vivendi precandique
consuetudo suos ista etiam aetate parere posset salutares passim effectus.
Quae vero per has Litteras decrevimus nunc et in posterum firma rataque
esse volumus, rebus contrariis quibuslibet minime obstantibus .
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die xxi mensis Martii, anno Do
mini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus Nostri quinto
decimo.
EGO IOANNES P A U L U S
Catholicae Ecclesiae Episcopus
Eugenius Sevi, Protonot. Apost.

Loco ffi Plumbi


In Secret. Status tab., n. 330.210

468

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
PORTUS BERGENSIS
In Madagascaria nova conditur dioecesis Portus Bergensis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Venerabiles Fratres Nostri S.R.E. Cardinales atque Praesules, qui Con


gregationi pro Gentium' Evangelizatione sunt praepositi, solliciti de spiri
tuali salute atque regimine Madagascariae fidelium in finibus Ecclesiae Mahagianganae degentium, re mature perpensa auditoque pariter faventi voto
Venerabilis Fratris Blasci Francisci Collao, Archiepiscopi titulo Octavensis
et in eadem Natione Apostolici Pronuntii, censuerunt nuper ibidem novam
condendam esse dioecesim.
Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munere supremi Pastoris totius
gregis Dominici, talem sententiam r a t a m habentes, summa Apostolica po
testate haec decernimus.
A Mahagiangana dioecesi separamus territorium regionis civilis patrio
sermone nuncupatae Port-Berg, Mandritsara et

Mampikony; ex

eoque

novam constituimus dioecesim Portus Bergensis appellandam, quam me


tropolitanae Sedi Antsirananensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni
Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus, cuius limites iidem
erunt ac memoratae civilis regionis.
Praeterea iubemus Episcopi cathedram poni in templo Mariae Sanctissi
mae in caelum Assumptae exstante in urbe Port-Berg ; cetera vero se
cundum canonicas leges temperentur.
Quae praescripsimus perducet ad exitum Venerabilis Frater Blascus
Franciscus Collao, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, factis
nempe necessariis facultatibus.
Re autem acta, documenta exarentur sincerisque exemplis ad Congre
gationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur. H a s denique Apo
stolicas Litteras sub plumbo datas nunc et in posterum ratas esse volu
mus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.

469

Acta Ioannis Pauli Pp. II

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die duodevicesimi mensis Octo


bris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus
Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 341.150

II
GURUENSIS
In Mozambico nova conditur dioecesis Guruensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Enixam suscipientes postulationem Venerabiles Fratres Nostri S.R.E.


Cardinales atque Praesules, qui Congregationi pro Gentium Evangelizatio
ne sunt praepositi, re mature perpensa auditisque pariter eorum, quorum
interest, votis, censuerunt nuper intra fines Mozambici novam condendam
esse dioecesim. Nos igitur, pro gravissimo, quo fungimur, munere solliciti
quoque de spirituali salute atque regimine Christifidelium eadem in Natio
ne commorantium, talem sententiam r a t a m habentes, summa Apostolica
potestate haec decernimus. A Quelimanensi dioecesi separamus sive territo
rium districtuum civilium, qui patrio sermone nuncupantur Guru, Namarri, Ile, Alto Molcu, Gil et Pebane sive districtus civilis Milange partem
Molumbo appellatam; ex iisque novam constituimus dioecesim Guruensem,
quam metropolitanae Sedi Beirensi suffraganeam facimus atque iurisdic
tioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus, cuius limites
iidem erunt ac illi qui supra sunt definiti. Praeterea iubemus Episcopi se
dem poni in urbe Guru atque templum ibidem exstans, Deo in honorem
Sancti Antonii dicatum, ad dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus; cete-

470

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ra vero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus per


ducet ad exitum Venerabilis Frater Petrus Stephanus Zurbriggen, Archie
piscopus titulo Glastoniensis et in Mozambico Apostolicus Delegatus, vel
ab eo delegatus sacerdos, factis nempe necessariis facultatibus. Re autem
acta, documenta exarentur sincerisque exemplis ad Congregationem pro
Gentium Evangelizatione cito mittantur. Has denique Apostolicas Litteras
sub plumbo datas nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis qui
buslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto mensis Decembris,
anno Domini millesimo nongentesimo
Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card.

nonagsimo

SODANO

tertio,

IOSEPHUS

Secretarius Status

Pontificatus

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 8 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 344.349

III
POENONOMENSIS
In Panama nova conditur dioecesis Poenonomensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quo aptius consuleretur spirituali bono atque regimini fidelium archi


dioecesis Panamensis, Venerabilis Frater Marcus Gregorius McGrath, Ar
chiepiscopus Metropolita eiusdem Ecclesiae, audita Conferentia Episcopali
Panamensi, ab hac Apostolica Sede petivit ut, quodam distracto territorio
a perampla circumscriptione ecclesiastica sua, nova dioecesis conderetur.
Nos, favente quoque eidem rei Venerabili F r a t r e Osvaldo Padilla, Archie
piscopo titulo Piensi, in memorata Natione Nuntio Apostolico, de consilio
Congregationis pro Episcopis, admotae postulationi libenter concedendum

Acta Ioannis Pauli Pp. II

471

esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate, consensu suppleto eorum,


quorum interest, vel qui sua interesse id p u t a n t , quae sequuntur decerni
mus. A Panamensi archidioecesi separamus integrum territorium civilis re
gionis patrio sermone Cocl nuncupatae, atque ex ita distracto territorio
novam constituimus dioecesim Poenonomensem appellandam, quae iisdem
limitabitur finibus, quibus praedictum territorium, ut civili lege exstat, in
praesens terminatur. Sic conditae Ecclesiae sedem in urbe Penonom po
nimus, ibique exstans templum, Deo in honorem Sancti Ioannis Baptistae
vulgo Parroquia de San J u a n Bautista dicatum, ad gradum et dignita
tem cathedralis templi evehimus cuique propria insignia, privilegia et
honores tribuimus. Praeterea dioecesim Poenonomensem suffraganeam fa
cimus metropolitanae Sedi Panamensi eiusque pro tempore Episcopum me
tropolitico iuri Archiepiscopi Panamensis subicimus iisdem iuribus, privile
giis, insigniis et honoribus ornatum atque oneribus et officiis adstrictum,
quae Episcoporum residentium propria sunt. Mandamus insuper ut quam
primum ibi Collegium Consultorum ad normam iuris constituatur qui
Episcopo, consilio et opera, valido sint auxilio. Congruae quidem ac dignae
sustentationi Praesulis novae dioecesis provideatur Curiae emolumentis,
fidelium oblationibus ac portione bonorum, quae ad normam canonis 122
C.I.C. eidem obvenire debent quaeque hactenus ad patrimonium Panamen
sis archidioecesis pertinuerunt. In iis autem quae respiciunt ad Seminarii
dioecesani aedificationem atque ad sacrorum alumnorum institutionem,
serventur praescripta iuris communis, habita praesertim ratione norma
rum ac regularum a Congregatione de Institutione Catholica statutarum;
suoque tempore selecti Seminarii dioecesani alumni philosophicis ac theo
logicis disciplinis imbuendi necnon sacerdotes sua studia completuri, Ro
mam mittantur. Quod vero attinet ad conditae dioecesis regimen, bonorum
ecclesiasticorum administrationem, dioecesani Administratoris sede va
cante electionem, fidelium iura et onera aliaque id genus, quae sacri cano
nes praescribunt ad amussim serventur. Simul ac dioecesis erectio ad effec
t u m deducta fuerit, sacerdotes illi adscripti censeantur Ecclesiae in cuius
territorio ecclesiasticum officium detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici
Seminariique alumni incardinati maneant vel incardinentur Ecclesiae in
cuius territorio legitimum habent domicilium. Acta et documenta quae ad
noviter constitutam dioecesim eiusque clericos, fideles et forte bona tem
poralia respiciunt, a Curia Panamensi ad Curiam Poenonomensem quam
primum transmittantur. Haec, quae statuimus, perficienda committimus
Venerabili Fratri Osvaldo Padilla, quem diximus, vel, absente eo, illi, qui
curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Panamensi Natione, eisdem tri-

472

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

buentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effec


tum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
onere imposito ad Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar
actus peractae exsecutionis, cum primum fas erit, remittendi. Hanc deni
que Constitutionem nostram nunc et in posterum r a t a m esse volumus, con
trariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die duodevicesimo mensis De
cembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo tertio, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

8 BERNARDINUS

Secretarius Status

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco & Plumbi
In Secret. Status tab., n. 341.203

IV
BATURIENSIS
Intra Cammaruniae fines noya conditur dioecesis Baturiensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quo aptius consuleretur evangelizationis operi in Cammaruniensi Natio


ne, Venerabiles Fratres Nostri S.R.E. Cardinales atque Praesules Congre
gationi pro Gentium Evangelizatione praepositi, re mature perpensa audi
tisque pariter eorum, quorum interest, faventibus votis, censuerunt nuper
optime fieri si ibidem nova conderetur dioecesis. Nos igitur, Qui gravissimo
fungimur munere Pastoris et Patris universi populi Dei, talem sententiam
r a t a m habentes, summa Apostolica potestate haec decernimus. A Bertuana
dioecesi separamus territorii partem patrio sermone Dpartement de K a dei nuncupatam; ex eaque novam constituimus dioecesim ab urbe princi
pe eiusdem regionis Baturiensem appellandam, quam metropolitanae Sedi

Acta Ioannis Pauli Pp. II

473

Yaundensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro


Gentium Evangelizatione subicimus, cuius limites iidem erunt ac territorii
supra memorati. Praeterea iubemus Episcopi cathedram poni in templo
Deo in honorem Beatae Mariae Virginis titulo Ntre Dame invocatae di
cato et in urbe Baturiensi exstante atque pro canonicis consultores dioece
sanos eligi et adhiberi ad normam iuris; cetera vero secundum canonicas
leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum Venerabilis
Frater Sanctes Abril y Castell, Archiepiscopus titulo Tamadensis atque in
Cammarunia Pronuntius Apostolicus, vel ab eo delegatus sacerdos, factis
nempe necessariis facultatibus. Re autem acta, documenta exarentur sincerisque exemplis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito
mittantur. Volumus denique singula et omnia hisce Apostolicis Litteris de
creta plene vim sortiri suam t a m nunc quam in posterum usque tempus,
contrariis quibuslibet rebus haudquaquam obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die tertio mensis Februarii, an
no Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus Nostri
sexto decimo.
GB ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card. TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 344.453

LITTERAE APOSTOLICAE

Mariae Angelae Astorch, Moniali Capuccinae, honores Beatorum attribuuntur.


IOANNES PAULUS P P . II
Ad perpetuam rei memoriam. Dei contuitum iis qui mundo sunt cor
de Dominus pollicetur

(cf. Mt 5, 8). Vere autem mundo corde sunt

qui terrena despiciunt, caelestia

quaerunt et semper

adorare et

videre

474

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Dominum Deum vivum et verum mundo corde et animo non desistunt


(S. FRANCISCUS ASSIS., Admon., 1 6 ) . Castitas namque propter regnum
caelorum (cf. Mt 1 9 , 1 2 ) cor hominis singulari modo liberat ad sollicitu
dinem habendam de iis quae Domini sunt atque ad adhaerendum Domino
sine distractione (cf. 1 Cor 7 , 3 2 - 3 5 ) . Insuper signum est et stimulus
caritatis ac quidam peculiaris fons spiritualis fecunditatis in mundo
{LC 4 2 ; PC 1 2 ) .
Virginitatis vero respectus iste ad Dei verbi contemplationem Deique
profundorum scrutationem (cf. 1 Cor 2, 1 0 ) elucet in vita sororis Mariae
Angelae Astorch, monialis Capuccinae ex Ordine S. Clarae.
Quae sane e familia nobilitate christianisque moribus insigni, anno Do
mini MDXCii Barcinone orta, utroque parente mox orbata est. Praecoci
autem animi maturitate praedita, anno MDCIII, undecim annos nata, inter
moniales Capuccinas, post rite ab episcopo Barcinonensi datam licentiam,
admissa est, claustra illarum ingressa. Noviciatus autem curriculo canonice
emenso, anno MDCIX sollemnem professionem emisit.
Eius vero vita religiosa indutias non novit; quin immo, in virtutum
exercitatione brevi ita progressa est, ut perfectionis evangelicae exemplar
omnibus imitabile fieret. Caritate erga Deum in primis excelluit; qua im
pulsa, anno MDCXXVI mysticis sponsalibus Christo Domino se iunxit, pactio
nibus se obligans nuptialibus, in quibus firmum propositum eminet semper
id quod voluntati Dei congruit perficiendi.
Mellifluum cor Iesu tenera prosequebatur pietate; Salvatoris passionem
assidua colebat meditatione, in Deique contemplatione amorem divinarum
Personarum intime experiebatur.
Inde autem a iuventute muneribus magni momenti fungi debuit: primo
quidem institutioni Noviciarum ac iuvenum professarum Caesaraugustae
dedita, postea ut Abbatissa. Anno MDCXLV, novum monasterium Murciae
fundavit, cui praefuit usque dum, vita vergente ad occasum, a Deo impe
travit ut inhabilis ad quaevis munia evaderet, in omnimoda sui ipsius
abdicatione et exinanitione.
Sorores sincera animi dilectione amplectebatur, eis strenue in corporis
et animi necessitatibus serviens, easque exemplo ac verbo in Dei secreta
introducens, necnon in virtutibus suaviter et instanter exercens. Quarum
in moderamine principiis rationibusque vere Evangelicis, sensui hodierno
valde consonis, ducebatur. Magno enim cum singularum personarum obse
quio, unamquamque iuxta propriam indolem propriamque viam a Deo
ostensam regebat, earumque consilio in crebro dialogo utebatur, eas docens
m a t u r a atque recta conscientia in omnibus se gerere.

Ada Ioannis Pauli Pp. II

475

Mariae Angelae caritas praeterea ad omnia Ecclesiae membra omnesque


homines extendebatur, pro quibus supplicationes atque opera paeniten
tiae offerebat. Ceterum ei solatio erat se vocare Ecclesiae filiam per Bap
tismum ; pro quo beneficio saepe gratias Domino agebat; neque consilio
non multis per clausurae cratem profuit sive ecclesiasticis sive laicis, qui
complures caelestis eius luminis auxilia petebant.
Mariae Angelae pietas, ut nonnulla subiungamus, spiritu biblico atque
liturgico, ut pro illis temporibus insolito, imbuebatur, utpote quae verbi
Dei studio ac amore praecelleret. Negotium facilius effecit linguae Latinae
mirabilis usus, quo assiduae lectioni non t a n t u m eorum textuum qui in
Missali et Breviario inveniuntur, verum totius Sacrae Scripturae, immo
plurium sanctorum Patrum, aptissima facta est.
Ex verbi Dei proclamatione, aeque Psalmorum chorali recitatione pro
fundum uniuscuiusque sententiae sensum percipiebat, adeo ut, ea teste,
videretur Deus ipse factus esse magister et interpres eorum quae legebat
vel cantabat, spiritum eius capacem reddens infinitarum veritatum, quae
Sacris Litteris continerentur, ita ut merito dici possit mystica Breviarii ,
ut Ipsi eam definivimus in homilia diei xin Maii, hoc anno.
Ceteroqui venerabilis haec mulier Murciae sancte obiit die altero mensis
Decembris, anno MDCLXV.
Duobus autem annis post mortem vix transactis, Murciae processus in
formativus, ut aiunt, de vita, sanctitatis fama, virtutibus et miraculis
Mariae Angelae intercessione attributis actus est. Annis tamen MDCCLIXMDCCLXXI alius processus institutus fuit. Post quae Causa apud Sacram
Congregationem quae tunc Rituum vocabatur, anno MDCCLXXVI introducta
est; atque die undetricesimo mensis Septembris, anno MDCCCL praedecessor
Noster Pius IX sollemniter Servae Dei virtutes fuisse heroicas decreto
sanxit.
Postquam igitur diligenti examine a Sacra Congregatione pro Causis
Sanctorum expensum est miraculum Mariae Angelae Astorch intercessione
a Deo obtentum, die undecimo mensis Februarii, anno MDCCCCLXXXIV prodigialem facti naturam probavimus, atque publici iuris fieri decrevimus,
eximentes a lege alterius miraculi probandi, ut ad eiusdem Venerabilis bea
tificationem deveniretur. Quae sane hodie locum habuit in Foro S. Petri,
Romae, per hanc formulam inter Missae sollemnia: Nos, vota F r a t r u m
Nostrorum Ioannis Bluyssen, Episcopi Boscoducensis, Ioannis Hermil, Epi
scopi Vivariensis, Pauli Grgoire, Archiepiscopi Marianopolitani, Francisci
Xavier Azagra, Episcopi Carthaginensis in Hispania, necnon plurium alio
rum F r a t r u m in episcopatu, multorumque christifidelium explentes, de

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

476

Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra


Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Petrus Donders,
Maria Anna Rivier, Maria Rosa Durocher, Maria Angela Astorch, Andreas
Bessette, Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum die
ipsorum natali: beati Petri Donders, die decima quarta Ianuarii, beatae
Mariae Annae Rivier, die tertia Februarii, beatae Mariae Rosae Durocher,
die sexta Octobris, beatae Mariae Angelae Astorch, die secunda Decembris,
beati Andreae Bessette, die sexta Ianuarii, in locis et modis iure statutis
quotannis celebrari possit.
In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen .
Contrariis nihil obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxni
mensis Maii, anno MDCCCCLXXXIV Pontificatus Nostri quarto.
AUGUSTINUS card. CASAROLI
a publicis Ecclesiae negotiis

Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 99.717

ALLOCUTIONES

I
Vilnae, precatio Summi Pontificis ad cruces seu sepulcra benedicenda.*
1. Gyvybs ir mirties Viepatie,
Tu ryaisi tapti mogum,
kad kryiaus mirtimi atpirktum mog;
Mirs ir prisikls Kristau!
Galingj buvai nesuprastas,
persekiotas ir nuteistas;
gyvenai t a r p ms,
odiais, darbais visiems darei gera,
gydei ligonius, maitinai alkanus, ir leidai save prikalti prie kryiaus.
I savosios garbs auktum
pavelk iuos kryius, primenanius Lietuvos vaikus,
paskutines netolimos praeities skaudios nelaims aukas.
* Die 5 m. Septembris a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

Skausminga patirtis igyta brangia kanios,


prievartos ir persekiojim kaina.
Ji taip p a t kupina niekad neprarastos vilties,
neugesusio laisvs lkesio,
giliai siaknijusio krikioniko tikjimo drsos.
Tikjimas padjo atsispirti prie tamsias ir danas prievartos bangas,
neigusias Diev ir eminusias mog.
2. ie dar nauji mediniai kryiai, Viepatie,
ikil ia kit dien po tkstantis devyni imtai devyniasdeimt
pirmj sausio tryliktosios (1991 sausio 13),
mena Tavo Kryi tuoj po Prisiklimo,
Kalvarij ir tui kap.
Prie i kryi, Viepatie, regim kitus,
tikjimo iaugintus, aarom aplaistytus.
Jie gyva atmintis brangi moni,
umigusi tavo ramybje,
kurie vedini nuoirdaus, veiklaus tikjimo,
paaukojo gyvenim eimai ir darbui.
tai anie kryiai primena kritusius kovos lauke karius,
krauju aplaisiusius em, kuri turjo t a p t i
grdui sauls ir vilties gaivinama dirva.
iose kapinse matom ir kap be kryi.
3. J a k o pielgrzym pokoju i nadziei
przybywam, o Panie,
aby przy grobach ostatnich mczennikw Litwy,
ich przodkw i ich dawnych nieprzyjaci
gosi wiar w Twoje i nasze zmartwychwstanie.
Modl si take za tych, ktrzy na grobie
nie maj znaku Twojego krzya.
Wraz z litewskimi brami i siostrami
pragn si modli i przebacza,
odnawiajc wiar w moc mioci
i odrzucajc pokus zemsty,
ktra zawsze prowadzi na zgubne manowce nienawici.
4. Spraw, o Panie, aby te krzye,
przypominajce niedawne jeszcze czasy
brutalnej przemocy i zaciekej wrogoci,
byy cich, ale stanowcz przestrog

477

478

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

przed nowymi zowrogimi dowiadczeniami,


do ktrych popycha lepa moc
ideologii i narodowej pychy
oraz wiadome lekcewaenie godnoci czowieka.
Niech krzye na grobach onierzy
polegych w bratobjczych wojnach
stan si naglcym wezwaniem
do zgody i braterstwa.
Nie dopu ju nigdy, by bracia w wierze stali si wrogami,
podzieleni przez odmienne interesy, jzyk, narodowe sztandary,
tradycje i gwatowne namitnoci.
Dla przychodzcych na ten cmentarz, aby modli si i wspomina,
niech groby pozbawione krzyw bd dramatyczn przestrog
pozostawion przez historyczne dowiadczenie
wyrose z prby ycia bez Ciebie, o Panie,
i stworzenia nowego czowieka, ktry yjc z dala od Ciebie
znw si przekona, jak bardzo jest saby, uomny i smutny.
5. Kryiai, primen mylimus asmenis,
jie tvirti ir toki ia daugiausia tepaskatina artimuosius
ir biiulius atgaivinti savo krikionik tikjim.
Prie i kryi teauga
meils, vilties ir atlaidumo daigai.
O kad Tavojo Kryiaus viesa, Viepatie,
nuviest ir prasmint visus kryius!
velgdamas j u o s kiekvienas Lietuvos snus
teprisimena, jog mogaus
jo paties ir vis broli orumas remias T a v e ,
mirs ir prisikls Kristau, laiko ir istorijos Viepatie,
kiekvienos mogikos bties pradia ir pabaiga. Amen!
Abbiamo pregato e benedetto t u t t i i sepolcri,
cattolici e non cattolici, cristiani, lituani, polacchi, russi, t u t t i .
Perch davanti a Dio, in questo grande mistero delia morte,
t u t t i siamo una sola cosa, siamo il suo popolo,
siamo comunione dei Santi.
Che la luce di questa comunione dei Santi
illumini la vita terrena di noi t u t t i
che ancora viviamo il nostro pellegrinaggio
che ci conduce al Regno dei Cieli.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

479

II
Vilnae, ad academicas auctoritates et Universitatis alumnos habita.*
Gerbiamas vietimo ir Kultros Ministre,
Gerbiamas Rektoriau,
Gerbiami Profesoriai,
kultros ir meno pasaulio Atstovai!
1. Pirmasis i Romos popiei aplankau Baltijos alis ir tikrai diau
giuosi, kad galiu susitikti su jumis po ios garsios Alma Mater stogu. J a u
daugel ami ji yra plakanti j s miesto irdis, savo varialype intelektua
line veikla, besistengianti suvokti ypating ios t a u t ir kultr krykels
paaukim, apie kur k tik dabar kalbjo ios ymios mokslo ventovs
Rektorius: u jo raik ir pagarb, vis j s vardu Popieiui t a r t od,
maloniai dkoju.
is nuoirdus j s man surengtas primimas nestebina todl, kad jis ne
tik kyla i J s jausm taurumo, bet taip p a t silieja gili biiulik ir
vaising santyki tarp j s Tvyns ir Katalik Banyios istorij. Tai
gali paliudyti ir is Universitetas. Kaip inoma, vyskupas Valerijonas Protaseviius j kr, kad ir Vilni paliest tas kultrinis ir apatalinis paki
limas, kur Europoje ir pasaulyje suadino Jzaus Draugija. Be to, tk
stantis penki imtai septyniasdeimt devintaisiais (1579) metais mano
pirmtakas Grigalius Tryliktasis (XIII) ir L enkijos karalius, L ietuvos Didy
sis Kunigaiktis Steponas Batoras, Universitet apdovanojo teismis bei
privilegijomis. itaip j s Alma Mater steigimui ir augimui Katalik Ba
nyia atliko neantraeil vaidmen.
Deja, istorijos tkmje i pradi susiklost biiuliki santykiai ne vi
suomet buvo gerbiami. Ypa neseniai prabgusiais metais t a r p i sien
buvo girdti Banyiai ir jos mokslui kritiki, kupini tarumo ir net atviro
prieikumo balsai. Dl to mano iandienis pokalbis su jumis yra itin
reikmingas. Jis atveria nauj j s alies kultros gyvenimo puslap.
2. Praeityje ilga ir skausminga istorija. Utat jauiame nenumaldo
m btinyb velgti ateit. K a d i be galo ilg deimtmei patirtis mus
praturtint, istorin atmintis negali bti itrinta. iuo laikotarpiu ir j s
alis patyr iauri diktatr, kuri teisingumo ir lygybs vardu paniekino
asmens, visuomens laisv ir orum. Kaip visa tai galjo atsitikti?

* Die 5 m. Septembris 1993.

480

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Analiz b t sudtinga. Man regis, dert pasakyti, jog cia ne pasku


tin prieastis kovingasis ateizmas, i kurio marksizmas smsi kv
pimo. is ateizmas ugavo ir p a t mog, nes tryp jo orumo pagrind ir
tvirt laid. Prie ios klaidos prisidjo kitos: materialistin istorijos samp
rata, kratutinis konfliktinis poiris visuomen, mesijinis (kabutse)
vaidmuo, skirtas valstybje eimininkavusiai vienintelei partijai. Dl visa
to i sistema, i pradi ketinusi ivaduoti mog, gal gale padar j
vergu.
3. Taiau marksizmas ne vienintel ms amiaus tragedija. I kitos
puss ne maesn ir deinij reim atnetoji ala. Jie nacijos ir
tradicijos vardu lygiai taip p a t paniekino orum, kuris nepriklauso
mai nuo rass, sitikinim ir asmenini savybi priklauso kiekvienam
mogui. Kaip ia neprisiminus nacizmo parodyto baisaus smurto, ypa
prie yd taut, pasmerkt sunaikinimui tariamo rasinio pranaumo var
du ir dl beprotik viepatavimo ksl? !
Antra vertus, pagal teisins valstybs principus kurtose demokratijo
se buvo ir dar iandien galima pastebti t a r p formalaus laisvs, mogaus
teisi pripainimo ir gausi neteisybi bei socialins diskriminacijos tole
ruojamus rykius prietaravimus. I ties ia turime omenyje socialinius
modelius, kur laisvs principas ne visada eina kartu su moraline atsakomy
be. Demokratinms santvarkoms gresiantis pavojus tapti tam tikra
sistema taisykli, nepakankamai siaknijusi vertybes, kuri negalima
atsisakyti, nes jos diegtos pai mogaus esm. Jos turi bti kiekvieno
sambvio pagrindas ir j okia dauguma, nesuklusi mogui ir visuomenei
pragaiting pasekmi, j negali atmesti. Banyia tvirtai kl bals prie
tok laisvs ikraipym tiek politinje, tiek ir ekonominje srityje. ia
prasme nuo p a t Leono Tryliktojo (XIII) enciklikos Rerum novarum kartu
su socializmu buvo pasmerktas ir ekonominis liberalizmas, nepaisantis jo
ki rib ir neatsivelgiantis solidarumo keliamus reikalavimus. Banyia
ir iandien be atvangos prieinasi tiems visuomens poslinkiams, kurie ta
riamos teiss laisv vardu tinkamai neapsaugo gimstanij mogikosios
gyvybs ir silpniausi visuomens klasi orumo.
4. Ms amiaus istorij supurt visokie totalitarizmai ir ligotos de
mokratijos. Besikeiianios ir viena kitai prietaravusios santvarkos turjo
savitus, iskirtinius bruous, bet, manau, nesuklysime pasak, jog visas jas
pagimd toji imanentikoji kultra, kuri paskutiniais amiais taip plaiai
pasklido po Europ ir atne Dievo nepripastanius, su jo planais mo
gaus atvilgiu nesiskaitanius asmens ir visuomens projektus.

Acta

Ioannis

Pauli

Pp.

II

481

Tik ar gali mogus egzistuoti ir ilikti be Dievo? Antrasis visuotinis


Vatikano susirinkimas labai teisingai primin, jog kriniai be Krjo
inyksta . Vargas, jei i esmin tiesa umirtama!
1

Dar laim, kad Dievas, kur ateistin kultra veltui mgino ibraukti i
mogaus gyvenimo, vis i naujo grta ir pasirodo, tiesia keli per didiuo
sius klausimus, kuriuos mokslo ir technikos atradimai nemoka ir negali
atsakyti. iuolaikins pasaulio evoliucijos akivaizdoje, pabria Susi
rinkimas, kasdien auga skaiius moni, kurie arba kelia, arba i naujo
atriai svarsto svarbiausius klausimus: kas yra mogus? Kokia kanios,
blogio ir mirties prasm, jei, nepaisant visos paangos, ie reikiniai dar
tebeegzistuoja? K a m reikalingi tokia brangia kaina pirkti laimjimai? K
mogus gali duoti visuomenei? Ko jis gali i jos laukti? Kas bus po io
emikojo gyvenimo? .
2

Toki neivengiam klausim akistatoje Dievas, tikrasis ir vienintelis


Dievas, Paslaptis, i kurios visa gema ir gauna prasm, nuolatos pasirodo
mogaus irdies akiratyje, adina gil ir iganing ilges. Sukrei mus,
Viepatie, dl savs ir nenurims ms irdis, kol neras atilsio tavyje ,
dsavo didysis Augustinas. Dievo siekimas yra bties statymas, kurio
jokia santvarka niekada negals nuslopinti.
3

5. J s , kultros ir mokslo mons, labiau nei kiti esate atsakingi, kad


protui nebt utveriamas kelias, veds link paslapties.
i j s pareiga sibrauna ne i alies, tarsi paabojanti mokslin
tyrinjim ir apribojanti laisv. I tikrj ji atsiranda i nuoseklios
logikos mstysenos.
Mstydamas mogus pajunta savo ribotum, suvokia, kad jis pats nra
tiesa. Prieingai, jos turi lyg apgraibomis iekoti. Tuo paiu metu paste
bi, kad iekodamas tiesos negali ir nepajgia pasitenkinti nei atrasta jos
dalimi, nei maais trupiniais, jis vis labiau galingai yra traukiamas
auktyn, begalyb.
Keriniai proto veiklai yra bdingas is esminis verlumas, dl kurio
mogus atsiduria tarp savo riboto suvokimo ir absoliuto trokimo. Todl,
kai mogus, giliai pasirms tiksliu protu ir atvira irdimi msto , jau
eina keliu, vedaniu link susitikimo su Dievu.
Taiau pagrstai galime klausti: kodl itiek mstytoj atkakliausiai ir
nuodugniausiai neig Diev?

Gaudium et spes,

36.

Ibid., 1 0 .
Ipainimai,

34 - A.. A.. S

1,

1,

1.

482

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

i op klausim Banyia atsako: tiesa, kad Dievo buvim galime


painti vien protu, taiau dabartinei nuodms sudrumstai moni giminei
is painimas yra labai apsunkintas. Mstymas nra su niekuo nesusijusi
smegen veikla, bet artimai susietas su visu mogaus gyvenimu.
4

Todl, jei norim, kad mstymas atnet brandiausi vaisi, ypa ta


da, kai iekom metafizini ties, btina puoselti mstymo etik, kuri
ieko ne vien loginio tikslumo, bet proto veiklai sukuria dvasin klimat,
pasiymint nuolankumu, nuoirdumu, drsa, garbingumu, pasitikjimu,
atidumu kitiems, atvirumu Paslapiai. i visuotin mstymo etika
neatpalaiduoja nuo tyrinjimo pastang, bet jas palaiko ir padeda. O kai
veriams Paslapt, net nurodo krypt. Mat yra vidin ssaja t a r p
verum ir bonum: tiesos ir grio, tatai Dieve sutampa su paia jo
esme.
6. Gerbiami ir Godotini Ponai! Dabarties vykiai veria mus teistai
galvoti, jog gyvename epochin pasaulio istorijos lio akimirk. iuo sun
kiu keliu ateit kurios niekas iandien negali nuspti ar nubrti jos
rib, tikrai lemiam reikm turi intelektual vaidmuo. J reikia i naujo
pabrti, ypa nnai, kai lugusios ideologijos sugriov pasitikjim, o
filosofin mintis, ko gero, pakrypusi skepticizm ir pavojing pragma
tizm.
Nereikia ikart galvoti, kad i minties kriz gali paveikti tikintj lyg
tikjimas privalt ukariauti proto nuopuolio palikt tui lauk. Tikra
sis tikjimas prot pripasta ir j vertina, j ugdo ir skatina. Banyios
mokslas itai daug k a r t yra pabrs.
Naujame kultros klimate, kur dar reikia sukurti, esama atviros pla
ios erdvs tikjimo pokalbiui su kultra. Jis neapsiribos vien tik religin
mis problemomis, bet taip p a t palies artimai susijusias didisias etikos ir
antropologijos temas.
5

Atnaujintas Banyios ryys su kultros pasauliu, kur b t atsivelgta


skirtumus ir tarpusavio supratim, regis, yra btinas ir skubus. is bend
radarbiavimas padt suvokti toki paini msu d a b a r t ir n u m a t y t i rei
kiam k r y p t ateiiai.
7. I tikrj ms pasaulyje apstu juod balt dmi, ia daug viesos
ir tamsos. Utat reikia kantrybs ir iminting sprendim.
monij dar per daug emina prievarta ir visokia nepakanta, milijonus
moni kamuoja badas ir skurdas. J a i gresia tokio masto ekologins
4

Plg. Katalik Banyios Katekizmas, 37.


Plg. Denzinger-Schonmetzer, 3015-3019; Gaudium et spes, 15.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

483

nelaims, kad aplinkos tragedija t a m p a ne maiau grsminga u bran


duolin. Visa tai lidina ir baugina. Tad kaip neatvrus irdies viliai! J u k
matome, kad daugel visuomens sluoksni, ypa jaunoji karta, trokta
naujos biiulysts, vis aikiau suvokia mogaus teises, kultr be prievar
tos, stengiasi savanorikai padti vargams ir atstumtiesiems, kovoti u
vari gamt.
Taigi pinasi viesa ir tamsa. Lauktoji Banyios ir kultros santarv
turs isklaidyti tams ir atverti duris viesai. iam tikslui, kaip svarbus
laiko enklas , turi padti daug adantis ekumeninis judjimas t a r p krik
ioni, tarpreliginis dialogas, vairi tikyb mones kvieis bendradar
biauti monijos labui. Praeityje lik lidni religini kov prisiminimai,
tikra tikjimo naktis, bet jau auta adtoji religins taikos aura, priside
danti prie graaus visuomens sambvio.
8. Taigi i vyki akistatoje, Garbieji Ponai, j s Universitetas, tam
pa reikmingu simboliu. Jis kurtas geografiniame centre Europos, paauk
tos vis artimesn vienyb, kad itaip pasitarnaut pasaulio taikai. is
udavinys gerai atitinka jos daugiatkstantmets kultros tradicij. Senas
ir gilus Europos ryys su krikionybe taip p a t stiprina taik. Dabar Ba
nyia, i savo puss, labiau nei bet kada yra pasiryusi dti naujj
Europos ateit savo sen ir visuomet nauj dal. Tai Kristaus Dievo su
mumis , Dievo su mogumi liudijimas. Tai Dievo, kuris apsireik
Snaus kryiuje, Snaus, kuris tapo mogum, paskelbimas. Tai Dievo
Meils skelbimas.
ios Meils paskatintas ir atvykau pas jus. Sujaudintas velgiu j s
akis, painusias aaras. J s asmenyje apglbiu visus ilgai kentjusius bro
lius. Bet pirmiausia troktu kartu su jumis velgti ateit, ms laukian
t paangos ir taikos keli.
Nebijokite, Biiuliai, atverti dur Kristui! Jis pasta mogaus ird ir
moka atsakyti skaudiausius jo nerimo klausimus. Jis kvieia mus kartu
darbuotis ir kurti tikrai laisv, viening monij.
Tokiomis mintimis jus sveikinu. Dkoju, kad atidiai ir nuoirdiai
klausts. Meldiu jums, j s darbams, j s brangiems asmenims Dievo
palaimos.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

484

III
Rigae, occasione oblata recognitionis cultus sancti Meinardi episcopi habita.*
Drgie br un msas!
oti priecjos odien b t jsu vid! Sirsngi sveicu visus kltesoos un
pateicos jsu motajam arhibskapam J n i m Pujtam par man pirms
bra, ar jsu vrd, teikto laipno uzrunu.
1986. gad js, s vietjs Bazncas ticgie, svinjt savas zemes
kristianizcijas 800 gadu jubileju: svt Meinarda bskapa iesvte vstja
LivonijasLatvijas Bazncas skumu un vienlaicgi ievadja ar tautas
veidoans norisi.
Zintnieku ptjumi un Kongregcijas Svto liets dzis studij as
atklja Meinarda izvrsts darbbas nozmi Latvij as evaelizcij , kuru
vi prstaigj a simpliciter pro Christo et praedicandi causa.
Viu godinja k svtu jau pirmajos pcnves gados, to atzina ar
Pvestu autoritte. odien Ptera pctecis, garg vienotb ar tiem, kuri
gadsimtu gait ir godinjui dio Apustuli, ar prieku atsaucas uz o seno
tradciju un to svingi atjauno.
1

Nos itaque, vota F r a t r u m nostrorum in episcopatu multorumque chri


stifidelium explentes, Auctoritate Nostra Apostolica statuimus cultum
Sancto Meinardo, episcopo Ykescolensi, restituere, praesertim in hac eccle
sia particulari, quae Apostolum et Fundatorem eum habuit. Insuper facul
t a t e m facimus ut eius festum die decimaquarta mensis augusti, in locis et
modis iure statutis, quotannis celebrari possit.
Lai svt Meinarda aizbildniecba, kas bija s vietjs Bazncas gud
rais Gans laik, kad kristtie bija pilngi vienoti, ar odien vada un atbal
sta L atvijas kristieu ekumnisko ceu uz atjaunotu vienbu un paldz vi
siem kopgi risint bra saretos j autj umus.
Dodu visiem savu Svtbu!
Opatrznoci Boej skadam najgbsze dziki za to, e doprowadzia mnie
dzisiaj na Wasz ziemi, na otw, i do Waszej stolicy, Rygi, e dane mi
jest dzisiaj by z Wami tu, w tej katedrze, e dane mi byo w tej katedrze
potwierdzi wielowiekowy kult w. Meinarda, Waszego apostoa, zaoyciela
Kocioa w Rydze, na otwie, nad Batykiem. Witajc Ksidza Arcybisku
pa, Waszego pasterza, i wszystkich biskupw otewskich, a take wszyst* Die 8 m. Septembris a. 1993.
Henrici Chronicon Livoniae, 1, 2,
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

485

kich obecnych tu goci: Kardynaa Prymasa Polski, biskupw z rnych


krajw ssiednich i dalszych, a po Ameryk Pnocn, Stany Zjednoczone,
witajc rwnie delegata Patriarchatu Prawosawnego z Moskwy, pragn
wyrazi moj rado, e znajdujemy si tutaj wsplnie.
Trudno mi w tej chwili nie wspomnie Arcybiskupa, kard. Julijansa Vaivodsa, ktrego miaem szczcie spotyka wielokrotnie w Rzymie, ktrego
miaem szczcie wprowadzi do Kolegium Kardynalskiego. Niech P a n
przyjmie jego dusz do wiecznej wiatoci.
Witam wszystkich zgromadzonych, ca spoeczno katolick archidie
cezji w Rydze, tu reprezentowan przez licznych braci i siostry. Witam
bardzo licznie zgromadzonych kapanw, nie tylko otewskich, z archidie
cezji w Rydze, ale take wielu tych biskupw i kapanw, ktrzy przeszli
przez Wasze seminarium w Rydze, przygotowali si do kapastwa i do po
sugi apostolskiej na szerokich obszarach dawnego Zwizku Radzieckiego.
Dzikujmy Bogu wsplnie za wszystkie aski, z pomoc ktrych prowa
dzi Was, drodzy bracia oraz drogie siostry, przedstawicielki rnych zgro
madze zakonnych, do suby Ludu Boego, do pracy w swojej ewangelicznej
winnicy; dzikujmy z gbi serca za ask tej posugi, a rwnoczenie przy
gotowujmy si jak gosi napis na t y m transparencie do ewangelizacji
roku 2000.
otwa jest krajem, w ktrym wezwanie ekumeniczne, modlitwa Chry
stusa o jedno chrzecijan nabiera specjalnej aktualnoci. Pozdrawiam
wszystkich braci chrzecijan, zwaszcza wielk wsplnot luterask, take
prawosawnych i innych mieszkajcych na otwie wyznawcw Chrystusa.
Std zreszt, po odwiedzinach u wadz otwy i rozmowie z panem prezy
dentem, udajemy si do katedry luteraskiej na modlitw o jedno.
Dzisiaj rano opuszczaem Vilnius, stolic Litwy, i wiecio soce; kiedy
wyldowaem na ziemi otewskiej w Rydze, te wiecio soce, ale zaraz
potem przyszed bardzo rzsisty deszcz. Ufamy, e to soce, ktre dotaro
na ziemi litewsk, dotrze rwnie na Wasz ziemi i bdzie towarzyszy
naszym spotkaniom.
Pragn jeszcze podzikowa Ksidzu Arcybiskupowi za to, e nie tylko
jest Metropolit Ryskim, ale sta si take tumaczem dla Papiea, wtedy
gdy on przemawia po polsku.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

486

IV
Tallini, ad Christif ideles congregatos habita.*
1. Selleprast votke vastu iiksteist, nnda nagu ka
vastu votnud .

Kristus teid on

Tnane liturgia, mida mulle on antud piihitseda Eesti pealinnas Tallin


nas, algab snadega, millega kord Apostel Paulus poordus roomlaste poole.
Kristus on meid vastu votnud ja Armulauasakrament, mida me piihit
seme, on selle jumaliku vastuvotu, armastuse ulima vljenduse, sakra
ment. Sest armastus votab vastu.
Kristus tuli maailma Immaanuelina, et J u m a l oleks meiega. Ta vottis
inimesed vastu kige selle kaudu, mida Ta tegi ja petas, te ja armastuse
Evangeeliumi kaudu. L ihavottesaladuse, see thendab oma Ristisurma ja
Ulestusmise, kaudu vottis Ta lplikul kuj ul vastu kogu inimkonna.
K a s ta siis ei elnud: J a kui mind maa pealt iilendatakse, siis ma
tmban kik enese juurde . Ning parast iilestusmist, sel hetkel, kui ta
laks iiles taevasse sa aujrjele, olid tema viimasteks snadeks maa peal:
Ja vaata, mina olen iga pev teie juures ajastu otsani .
2

Armsad Vennad ja ed, meie praeguse, Armulauasakramendile kesken


datud kohtumise eesmrgiks on just nimelt uuendada ja siivendada tead
likkust sellest armastusest, millega Kristus meist igaiihe vastu votab.
2. Kannatlikkuse ja lohutuse J u m a l aga andku teile iiksmeelt omava
hel Kristuse Jeesuse eeskuju jrgi , et te oleksite valmis iiksteist vastu
votma, nii nagu ka Kristus teid on vastu votnud.
4

H e t k tagasi meie kohtumisel ette loetud Piihakirjakohad juhivad the


lepanu sellele, missugused on erinevad viisid iiksteist vastu votta, see
thendab armastada iiksteist Kristuse eeskujul.
Tema nimel p a k u t u d karikatis vett! See on teataval viisil kikide
nende tegude siimbol, mille kaudu ilmutab end teline vennaarmastus.
Seega voib armastus vljenduda iiheainsa hdas oleva inimese vastu, aga
see voib olla suunatud ka mitmesuguste probleemide ja vajaduste all kan
natavatele inimruhmadele ja tervetele uhiskondadele.

* Die 10 m. Septembris a. 1993.


Eo 15, 7.
Jh 12, 32.
Mt 28, 20.
Eo 15, 5,
Vrd. ibid. 15, 7.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

487

On olemas veel teinegi moodus Kristust jrgida ja see seisneb iiksteise


vastastikuses kandmises: Meie kohus on kanda juetute nrkust ilma et
otsiksime omaenese meelehead .
6

K a n d a thendab iihtlasi olla kannatlikud ; see thendab hoida


eius lootust , anda lohutust rhutuile.
7

J u h i t u n a armastusest iga inimese vastu, iitleb Kristus vaga karmid s


nad nende kohta, kes teisi eksitavad. Ta iitleb: Aga kes iganes on vorgu
tuseks kellele tahes neist pisukesist minusse uskujaist, sellele oleks parem,
et talle veskikivi kaela riputataks ja ta meresugavusse heidetaks .
8

Seetttu thendab Kristuse eeskujul teistele head teha mitte tuga


ta neid kurja teele. Eksitamine on vorreldav inimese tapmisega, sest t a p p a
saab mitte ainult fuusiliselt, vaid ka vaimselt ja moraalselt.
3. Armsad vennad ja ed, kogudus, mille liikmeteks te oma riigis olete,
peab tnase liturgia poolt p a k u t u d snade ille phjalikult jrele mtlema.
On vaja mtiskleda, mida thendab Kristuse poolt vastu voetud olla ja
missugune on sellest jrelduv kohustus iiksteist vastu votta.
Mi nagu voetakse vastu Issanda jiingrit ja Apostlite jrglast votsite te
armastuse ja vaimustusega vastu oma Apostelliku Administraatori mon
sinjoor J u s t o Mullor Garcia. Tema esindab mind Balti riikides ja on teile
siin maal katoliku Koguduse tunnistajaks ja juhiks Kristuse teedel.
Tervitan teda ja teisi kohal viibivaid prelaate kogu siidamest. Tervitan
soojalt Preestreid, Kongregatsioonide Vendi ja desid ning kiki teisi, kes
aktiivselt votavad osa Evangeeliumi levitamisest. Paljud neist Jumalariigi
apostlitest on parit erinevatest maadest ja on tulnud, et uuele evangelisat
sioonile kaasa aidata. Nad on tulnud teie hulka armastusest Kristuse ni
me vastu .
9

Armsad Vennad ja ed, votke nad avatud sudamega lahkesti vastu;


votke heldesti vastu ka E m a Teresa e d ja katoliiklike liikumiste ja assot
siatsioonide liikmed, kes voivad t n u oma pastoraalsele kogemusele olla
teile toeks, nende silmapiiride tundmises ja hindamises, mille Vatikani II
Kirikukogu a vas Kiriku teekonnale meie ajastus.
Teie kogudus hlmab t n a ka paiju neid vendi katoliiklasi, kes on parit
teistest regioonidest: venelasi, valgevenelasi ja poolakaid, leedulasi, ltlasi
ning veelgi kaugemalt, niteks Ameerikast tulijaid. Piiudke alati mista ja
vastu votta niisuguseid inimesi, et saada te kaastolisteks .
10

10

Ibid. 15, 1.
Vrd. ibid. 15, 4.
Mt 18, 6.
3 Jk 7.
Ibid. 8.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

488

4. Aga on ka seesuguseid iiksteise vastu votmise viise , mis on seotud


konkreetsete kutsumuste ja sotsiaalsete struktuuridega, millesse Jumalik
Ettehooldus teid on asetanud.
Kigepealt vastuvott perekonnas abikaasade truu ja v a r a m a t u arma
stuse nol, mis on piihitsetud ja piihitsev, iilendatud Kristuse poolt erilise
armu ja halastuse vel abielu sakramendiks.
Elu vastuvotmine abielus ja iihiskonnas. Me ju teame, kuivord meie sa
jandil vlja kujunenud inimelu vrtust eirav mentaliteet on kibe viii, mil
le juureks on J u m a l a puudumine inimeste sdameist. Jrgides ustavalt
Kristuse petust, t a h a b Kirik, et sundivat elu voetaks vastu ja austataks
kui andi, et voetaks kaitse alia selle elu, kes k a n n a t a b , et uletataks egoism
ja pessimism ning et elu teenitaks alati armastusega J u m a l a nimel: Nn
da nagu Kristus teid on armastanud .
Armsad, valitsegu teie seas teline vastuvotuvaim vendade suhtes teis
test kogudustest. Sest kogudustes saavad iihise apostolaadi helendava
n i t e n a teoks ettevotmised, mille allikaks on preestrite ja ilmikute
iiiine kutsumus misjonitooks. Koguduses leiab andide mitmekesisus oma
iihtsuse; siin kujuneb vlja Piihalt Vaimult inimeste teadvusse lhetatud
iilesannete ja missioonide solidaarsus.
11

Olge samuti vastuvotlikud iihiskonna elule, toimides selles arengut ja


progressi esilekutsuva tegurina. Olge voimelised viljakaks ja hoolsaks tks
maistel elualadel, silitage tegutsemise iget korda jdes truuks Kristu
sele ja tema Evangeeliumile. Sedasi inspireerib nii teie isiklikku kui ka
iihigkondlikku elu igluse ja armastuse seadus ja nudmised.
12

5. Ja vaata, mina olen teie juures . Suutku iga teie poolt vastu voe
t u d inimene ra t u n d a Kristuse elavat kohalolekut ja tunnetagu, kuidas te
Kristuse nimel ja tema eeskujul tegutsete temaga iihendatud elavate liik
metena.
Nhku nad teie tegudes, et Kristus on teis. Mrgaku seda teie vennad
usus teistest kristlikest konfessioonidest. Tundku seda ra need, kellel on tei
sed religioossed tekspidamised vi kes vidavad end olevat mitteusklikud.
Olge igaiihe suhtes vastuvotva armastuse tunnistajad ja andke oma pa
nus erapooletuse ja te, iiksmeele ja koost, vennaliku armastuse ja iihi
nemise edendamisele. Olge mistmise ja tundmise tee algatajad nii et kui
umbusu ja eelarvamuste tkkeist kui neid esineb vhehaaval iile
saadakse, oleks voimalik iiha enam koonduda selles iihtsuses, mida Kristus
algusest peale andis ja soovis oma Kirikule ja kogu maailmale.
11

12

Apostolicam actuositatem, 10.


Mt 28, 20.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

489

6. Issanda seadus on laitmatu, ta kosutab hinge. Issanda tunnistus on


ustav, ta teeb lihtsa targaks .
13

J u m a l a seadus saab oma tie thenduse tnu tunnistusele, mille meile


jattis Kristus. Saatku see tunnistus alati me elu ja me kaitumisviisi. Argu
meid kunagi pimestagu uhkus, mille suhtes manitseb meid ka responso
riaalpsalm.
Ainult sel juhul, kui inimene fikseerib pilgu Kristusesse, kes on Immaa
nuel, elu ulim eeskuju, saab ta end teostada oma olemuse taies tes, sest
just nimelt Kristus avas inimesele tielikult ta olemuse , ilmutades talle
tema telist varikust.
14

7. Mida voiksin ma veel soovida teie kogudusele, kui mitte seda, mida
valjendab soola miste Evangeeliumis? Sool on maitseaine, mis hoiab
ra isikliku ja iihiskondliku inimeksistentsi lagunemist. Nii nagu tavaline
sool silitab inimesele tarvilikku toitu, nii evangeelne sool hoiab alai iiksi
kisikute ja iihiskondade vaimset tervist.
Hoidke seda soola enestes ja rahu olgu teie keskel .
Kristus vottis meid vastu J u m a l a auks.
Votke iiksteist vastu. Aamen!
R a k k a a t suomalaiset. Koko sydamestani tervehdin ja siunaan teit,
hiippakuntaanne ja teidn maatanne.
15

Pragn jeszcze pozdrowi wszystkich obecnych tutaj Polakw mieszkaj


cych w Estonii i w innych krajach nad Batykiem, a take wszystkich Pola
kw w mojej Ojczynie. Niech Bg W a m bogosawi na drogach wolnoci,
prawdy i sprawiedliwoci.

V
Ad quosdam Canadae episcopos coram admissos.*
Dear Brother Bishops,
1. "Behold how good and pleasant it is when brothers dwell in unity!".
To youthe Bishops of Alberta, British Columbia, Manitoba, the North
west Territories, Saskatchewan and the Yukonallow me to express my
1

13

14

15

Ps 19 (18), 8.
Vrd. Gaudium et spes, 22.
Mk 9, 50.

* Die 16 m. Septembris a. 1993.


Ps 133:1.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

490

gratitude for our communion in the College of Bishops and, in the words
of Saint Paid, for "the joy and comfort of your love". Your visit comes at
a significant moment. The Fiftieth Anniversary of the Canadian Confer
ence of Catholic Bishops is a fitting time for us to give thanks together to
the Most Blessed Trinity, from whom all grace descends, for the life of the
Church in Canada, which you have been called to serve in the Lord's name
as successors of the Apostles.
2

Your ad Limina visits, as well as the more frequent meetings of the


leaders of your Conference with the Roman Curia, provide opportunities
for fraternal dialogue and increased unity among us.
In this way the bonds of faith and communion linking your particular
Churches with the Apostolic See are strengthened.
The Second Vatican Council reminded us t h a t in each particular
Church, "the one, holy, catholic and apostolic Church of Christ is truly pre
sent and active". The universal ministry of the Successor of Peter therefore
assists the People of God entrusted to your pastoral care "from within", as a
divine gift integral to the life of your dioceses. This is especially so in
safeguarding the depositum fidei which must be preserved intact and un
tarnished until the Lord returns. Truth is itself a unifying force. Signs of
division dull the power of the Church's witness, whereas harmony increases
her credibility. It is incumbent upon Bishops, in communion with the
Successor of Peter, to show t h a t in their teaching they are "of one heart
and soul", "united in the same mind and the same judgment".
3

2. I was especially moved at the recent World Youth Day celebration


in Denver to see so m a n y young peopleincluding thousands from
Canadaearnestly seeking to love and serve Christ in his Church. These
men and women of the third millennium expect their Bishops and priests
to help them to live according to t h a t t r u t h which is Christ's precious gift
to them. True pastoral charity requires t h a t nothing be omitted in
preaching the saving word of Christ. The success of the new evangelization
in Canada will depend in no small measure on your effective and unified
proclamation of all the Gospel's demands.
8

4
5

Philem 1.7.
Christus Dominus, 1 1 .

Cf.
Cf.

CONGREGATION FOR THE DOCTRINE OF THE FAITH,


PAUL VI,

Acts 4 : 3 2 .
1 Cor 1 : 1 0 .
Cf. Gal 5 : 1 .

Paterna cum benevolentia,

3.

Communionis notio,

13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

491

The faithful look to the Bishops of the Church to be "authentic


teachers, t h a t is, teachers endowed with the authority of Christ, who
preach the faith to the people assigned t h e m " . In this respect we must
continually renew in ourselves the charism of vigilance. Like good senti
nels, devoted to the Apostles' teaching and entrusted with the task of
preserving, explaining and spreading "the heritage of the faith", we must
never cease to preach the fulness of the knowledge of Christ and of his
Church. We are all aware of how truly difficult it is to be a watchful
guardian and zealous proclaimer of "the t r u t h of the Gospel". Saint
Augustine reminds us of the seriousness of our responsibilities when he
says: "Besides being a Christian... I am a leader also, and for this shall
render to God an account of my ministry".
9

10

11

12

13

3. Canada, like so many countries, is influenced by the many positive


aspects b u t also by the moral ills of contemporary culture. Many of your
fellow citizens are suffering from a loss of the moral sense. This frequently
leads to a systematic calling into question of Catholic teaching in matters
of faith and morals. As Pastors who are to "expound the mystery of Christ
in its e n t i r e t y " , we can meet this challenge if our teaching is clear, unam
biguous and united. Only then will it rise above the confusion of conflict
ing opinions with the forcefulness and power of the Truth.
In our concern to meet the faithful's right to hear the fulness of Catho
lic teaching, wewith humility, courage and charityshould be vigilant
lest anyone be led into error by those who would trouble them and "want
to pervert the gospel of Christ". This is particularly so with regard to
teachings which the Magisterium proposes as "definitively to be held" by all
the faithful. These call for a response of firm assent. As stated in Donum
veritatis: "When the Magisterium proposes 'in a definitive way' truths con
cerning faith and morals, which, even if not divinely revealed, are nev
ertheless strictly and intimately connected with Revelation, these must be
firmly accepted and held". With great love and patienceand looking
constantly to Christ, the "light of the world" w e have the serious obliga14

15

16

17

10

11

1 2

13

14

15

1 6

Lumen gentium, 25.


Cf. Acts 2:42.
Cf. Dei Verbum, 10.
Gal 2:5.
Sermon 46: On the Shepherds, 2.
Christus Dominus, 12
Gal 1:6.
CONGREGATION FOR T H E DOCTRINE OF T H E FAITH,

Fidei et Iusiurandum Fidelitatis.


Jn 8:12.
17

Donum veritatis, no. 23; cf. Professio

492

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tion to guide the faithful in forming a moral conscience t h a t will judge


and act in accordance with the truthto teach "those acts which in them
selves conform to the demands of faith and foster their expression in life,
and those which, on the contrary, because intrinsically evil, are incompat
ible with such d e m a n d s " . As the word of life, the Gospel includes univer
sal and unchanging moral norms, which need to be taught with new ar
dour and conviction. I encourage each of you to persevere in bearing the
burden of this prophetic role of vigilant love, ensuring in every possible
way t h a t the "sound doctrine" of faith and morals is taught throughout
your Diocesesconsistently and at every level.
18

19

4. To assist us all in our ministry at this time, as heralds of the t r u t h


which sets us free, the Lord has given us a precious instrument and gift:
the "Catechism of the Catholic Church". In your hands this mature outcome
of the Second Vatican Council will be an apt instrument by which the
authentic teaching of the Councilitself a witness to the Church's great
Traditioncan faithfully enter preaching and catechesis. Stating the mes
sage of faith serenely and systematically, the Catechism reveals the unity,
coherence, beauty and relevance of the Catholic faith.
20

It is not just for Pastors and specialistsas has been shown by its en
thusiastic reception by the laity in many countriesbut is destined for all
sectors of the Church. I know t h a t the Church in Canada will welcome the
"Catechism of the Catholic Church" and that, in a spirit of universal commu
nion, you will make its treasures available in every possible way to all the
faithful.
5. Your country is blessed in having one of the most extensive Catholic
educational systems in the worldone of which you are justly proud. To
gether with the numerous Catholic colleges and universities, your schools
have made an immense contribution iri forming young men and women
as devout and learned Catholics and as responsible and generous citizens.
In this way Catholic education has prepared generations of lay men and
women in whom a profound harmony between their being members of the
Church and members of civil society has enabled them to overcome the
tragic separation of faith from life and of the Gospel from culture.
21

18

1 9

2 0

21

Donum veritatis, 16.


1 Tim 1:10.
Cf.. J n 8:32.
Cf. Christifideles laici, 59.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

493

Now, however, you are facing new problems: these include the need to
protect the Catholic identity of your schools and t h e challenge presented
by the increasing religious and moral relativism present in public opinion.
Catholic educational institutions need to reaffirm their responsibility to
evangelize and catechize, fully meeting the demanding task of presenting
the word of God in all its strength.
In some Provinces the right to publicly funded independent Catholic
school boardsimportant to the survival of Catholic educationhas
recently come into question. Your determined efforts to govern your own
schools, in harmony with Catholic faith and practice, is founded on the
Church's inalienable right to establish and conduct schools freely and in
accordance with her needs. May you be wise and provident Shepherds in
this important aspect of the Church's life in your nation. I likewise wish to
encourage you to continue supporting efforts to provide a sound formation
in Catholic tradition, doctrine and life for all those involved in the
Church's educational, catechetical or social apostolates.
22

6. Je sais avec quelle profonde sollicitude pastorale vous dsirez tra


vailler btir l'unit que le Christ a voulue pour son Eglise, l'unit
authentique qui, par nature, est la pleine communion visible de tous les
chrtiens dans la vrit et la charit. Le Directoire pour l'Application des
Principes et des Normes sur l'cumnisme , publi rcemment par le
Conseil pontifical pour la Promotion de l'Unit des Chrtiens, a pour b u t
de stimuler les activits cumniques et de souligner l'urgence de dvelopper
la formation dans ce domaine. En entretenant la pauvret d'esprit spiri
tuelle qui invite surmonter la dfiance et l'ignorance, l'Eglise au Canada
peut apporter une contribution significative au mouvement cumnique
dans son ensemble. Chacun doit garder prsentes l'esprit la ncessit
de sauvegarder la priorit de la vrit dans le dialogue et en mme temps
l'ouverture l'enrichissement mutuel qui caractrise l'cumnisme authen
tique. Par-dessus tout, aucun de nous ne doit oublier que l'objectif du mou
vement cumnique dpasse les forces et les capacits humaines et qu'il
s'appuiera essentiellement sur la conversion du cur et la saintet de vie,
unies aux prires publiques et prives pour l'unit des chrtiens .
2 3

24

7. Chers Frres dans l'piscopat, votre ministre doit rpondre beau


coup d'exigences! Par mes paroles, je dsire sincrement vous affermir
22

23

24

Cf. Gravissimum educationis, 8.


Unitatis redintegratio, 24.
Ibid., 8.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

494

dans le Seigneur! D'une manire toute spciale, je voudrais assurer ceux


d'entre vou?, qui travaillent dans le Grand Nord de ma prire et de mes
encouragements pour leur ministre auprs des peuples autochtones qui
tient compte de leurs conditions et de leurs ncessits particulires. Je
souscris volontiers au rappel fait par le message pastoral de votre Con
frence, l'occasion du cinquime centenaire de l'vanglisation des Am
riques, quand vous crivez que la qualit de solidarit vcue dans la so
cit canadienne est estimer en fonction des mesures prises pour amlio
rer la situation conomique, politique et sociale des peuples autochtones.
En exprimant ma confiance dans le Seigneur, qui continuera accrotre
la ferveur et la fidlit des prtres, des religieux et religieuses et des
laques de vos diocses car Celui qui a commenc en vous cette uvre
excellente en poursuivra l'accomplissement , je vous recommande,
vous-mmes et vos communauts diocsaines, la sollicitude aimante de
Marie, Mre de l'glise, et la protection de saint Joseph, patron du Ca
nada. Avec ma Bndiction apostolique.
25

2 6

VI
Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos coram admissos.*
Your Eminence,
Dear Brother Bishops,
1. "I t h a n k my God in all my remembrance of you, always in every
prayer of mine for you all, making my prayer with joy, thankful for your
partnership in the gospel". With these sentiments of the Apostle Paul I
cordially welcome youthe Bishops of New England. Paul's journeys to
Jerusalem to meet P e t e r provide the first example of those fraternal
encounters which have become the Bishops' visits ad Limina Apostolorum.
We have conversed and prayed together as brothers in the Lord. Thus,
these meetings foster the bonds of hierarchical and affective communion
between us. Through them we are mutually strengthenedin the words of
1

25

2 6

Cf. CECC, Vers une nouvelle evangelisation, 23 septembre 1992, n. 19.


Ph 1, 6.

* Die 21 m. Septembris a. 1993.


1

Phil 1:3-5.
Cf. Gal 1:18, 2:1-2.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

495

Lumen gentium"by the common sharing of all things and by the common
effort to attain to fullness in unity".
Today I wish to thank the whole Church in the United States, particu
larly the Archdiocese of Denver, for hosting the Eighth World Youth Day.
My visit in the Rocky Mountain State, where hundreds of thousands of
young people gathered to profess their faith in Christ, experience commu
nion with the Church and commit themselves to the pressing task of the
new evangelization, was a time of great joy and renewed hope. I was
moved many times by the young people's obvious and joyous love of God
and of the Church. They told us their stories of suffering for the Gospel, of
conquering seemingly overwhelming obstacles with divine help, and of
their anguish before a world tormented by despair, cynicism and conflict. I
came away from Denver praising God who reveals to the young the secrets
of his Kingdom. All of us, Bishops of the Church, should reflect anew on
our ministry to young people and on our responsibility to present to them
the full t r u t h of Christ and his Church.
3

The young people gathered at Denver certainly deserved to hear the


words of Saint Paul which I used at the closing Mass: "I have great confi
dence in you, I have great pride in you; I am filled with encouragement, I
am overflowing with joy". From the very many letters I have received, I
share with you what one young woman, who is about to begin her univer
sity studies, wrote to me. She says: "We were asleep in the arms of Christ:
it was (the World Youth Day which) awakened us from our nightmares of
self-indulgence and loneliness, to look up into the eyes of t h a t God-Man
who is our way, our t r u t h and our life". In such words we Pastors must
read a continuing challenge to accompany young people in their pilgrimage
of faith, the journey they make in response to God's grace at work in their
hearts, t h a t journey which from time to time needs moments of special in
tensity, such as pilgrimages, prayer-meetings, retreats. It requires time
and attention to listen to young people, to teach them, to encourage them.
The apostolate to youth must be a priority of the Church at the approach
of the third millennium.
5

2. We cannot ignore the deep desires t h a t are stirring in people's hearts


today. In spite of negative signs, m a n y hunger for an authentic and chal
lenging spirituality. There is "a fresh discovery of God in his transcendent
No. 13.
* Cf. Mt 11:25.
2 Cor 7:4.
3

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

496

reality as the infinite Spirit", and young people especially are looking for a
solid foundation upon which to build their lives. The youth of America
look to you to lead them to Christ, who is the only "existentially adequate
response to the desire in every human heart for goodness, t r u t h and life".
Allow me to repeat what I said to the Bishops last month in Denver: "Are
we always ready to help the young people discover the transcendent ele
ments of the Christian life? From our words and actions do they conclude
t h a t the Church is indeed a mystery of communion with the Blessed Trin
ity, and not just a human institution with temporal aims?".
6

3. Among the concrete lessons of the World Youth Day we should not
overlook young people's capacity and desire for prayer. They expect their
pastors to be teachers of truly Christian prayer, which leads to sharing in
the Son's own filial dialogue with the Father in accordance with Saint
Paul's marvelous expression in the Letter to the Galatians: "because you
are sons, God has sent the Spirit of his Son into our hearts, crying, 'Abba!
Father!' ". Prayer is not one occupation among many, b u t is at the center
of our life in Christ. It turns our attention away from ourselves and dir
ects it to the Lord. Prayer fills the mind with t r u t h and gives hope to the
heart. Without a deep experience of prayer, growth in the moral life will
be shallow. The authentic renewal of your Dioceses calls for the apostolate
of prayer rooted in faith, strengthened by the sacramental and liturgical
life, and active in charity.
9

10

4. H a n d in hand with nurturing the spiritual vitality of young men and


women goes the challenge of presenting them with "the fullness of the t r u t h
which God has enabled us to know about himself'. It is clear t h a t the
controversies and dissent of past decades are of little interest to them.
They are not inspired by a Gospel which is diluted, disguised or made to
seem effortless. Every effort should be made to guarantee t h a t catechetical
and religious education programs, Catholic schools and Institutions of
higher learning and, in particular, the preaching ministry of the Church,
present serenely and convincinglybut without embarrassment or com
promise^the whole treasury of Church teaching.
11

10

11

Dominum et vivificantem, 2.
Centesimus annus, 24.
Homily, 2.
GaU:6.
Cf. Catechism of the Catholic Church, 2558.
Redemptoris missio, 5.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

497

Only by forming young people in genuine Oatholic spirituality and in


the fullness of Catholic doctrine can you help them to assume fully their
role and responsibilities in the Church, something of which they them
selves are very conscious. With their enthusiasm and boundless energy,
they should be encouraged to be "leading characters in evangelization and
participants in the renewal of society". Not just evangelized, they are
themselves evangelizers who bring the Gospel to their peers, including
those alienated from the Church and those who have not yet heard the
Good News. Likewise, many young people have an enormous potential
for generosity, dedication and commitment and are attracted to forms of
volunteer work, especially in serving the needy. With them, the leaders of
the Church in the United States should continue to explore ways in which
their talents and desire to participate in the Church's mission can be more
fully realized. The ordinary means of "youth ministry", which focus on
the parish, should continue so t h a t the young are not isolated from the
broader community. But, as your own experience tells you, it is often
helpful to supplement this through associations, movements, special
centres and groups t h a t meet their particular needs.
12

13

5. As the increased interest in ethical questions and the growing debate


about "values" in American life demonstrate, the need for moral formation
through the work of families, schools and other institutions is being felt
more and more. Given this situation, Pastors have many opportunities to
provide leadership in the area of moral development, bearing as they do
the t r u t h of Christ, the wisdom of God who sets us free. Yet direction
and vision will only be effective when there is a consensus about how to
live. The Church has t h a t vision of life's meaning and purpose in the "one
faith" of the Gospel. Is it not true t h a t the question asked by the young
man in the Gospel, " W h a t must I do to inherit eternal life?" is being
asked of us today with an urgency t h a t demands our close attention?
The needed renewal of social and political life can only take place if the
intrinsic connection between faith and morality is clear. Young Catholics
are sensitive to the need for consistency between faith professed and faith
lived. They demand a clear sense of what it means in practice to be Cath
olic. Pastors ought to preach with a new confidence and zeal the "answer"
14

15

16

12

13

1 4

1 5

16

Christifideles laici, 46.


Cf. Redemptoris missio, 37.
Cf. 1 Cor 1:24,
Cf. J n 8:32.
Mk 10:17.

35 - A.. A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

498

about morality t h a t the Lord has entrusted to his Church. Among the
themes of this Good News is the essential bond between human freedom
and t r u t h , in the sense t h a t a freedom which refuses to be bound to t r u t h
loses its foundation. Young people senseperhaps sometimes without
knowing whythat religious, moral and cultural relativism does not lead
to happiness and t h a t freedom without t r u t h is illusory.
17

One of the key pastoral problems facing us is the widespread misunder


standing of the role of conscience, whereby individual conscience and ex
perience are exalted above or against Church teaching. The young women
and men of America, and indeed of the whole Western world, who are
often victims of educational theories which propose t h a t they "create" their
own values and t h a t "feeling good about themselves" is a primary guiding
moral principle, are asking to be led out of this moral confusion. All those
who teach in the name of the Church should fearlessly honour the dignity
of the moral conscience as the sanctuary in which the voice of God is
h e a r d ; b u t with equal care they should proclaim, in opposition to all
subjectivism, t h a t conscience is not a tribunal which creates the good, b u t
must be formed in the light of universal and objective norms of morality.
Clear teaching on these matters is also an essential p a r t of the necessary
return to the practice of the Sacrament of Penance. The thousands of Con
fessions heard by the priests present in Denver show t h a t the young
people know the value of this Sacrament, in spite of the widespread crisis
affecting i t .
18

19

6. Clear teaching on all such matters is liberating because it presents


the true meaning of discipleship: Christ calls his followers to friendship
with h i m . In fact, the personal following of Christ is the essential foun
dation of Christian morality. The "obedience of faith" is both an intellec
tual assent to doctrine as well as a life commitment which draws us into
ever more perfect union with Christ himself. The Church must always be
careful not to reduce "the word of t r u t h "
to an abstract code of ethics
and morality, or a treatise of rules for good behavior. The preaching of
Christian morality, so closely linked to the new evangelization, must not
empty the Cross of Christ of its power.
20

21

22

23

17

18

19

20

21

2 2

2 3

Cf. Centesimus annus, 41.


Cf. Gaudium et spes, 16.
Cf. Reconciliatio et paenitentia, 28.
Cf. J n 15:15.
Rom 16:26.
Col 1:5.
Cf. 1 Cor 1:17.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

499

I am confident t h a t the Bishops of the United States will continue to


give special pastoral attention to young people, in whom the Church recog
nizes her own divinely given youthfulness as the Bride of Christ. I
entrust all the priests, Religious and faithful of your Dioceses to Mary,
Mother of the Redeemer, t h a t she may remain with you in prayer and
make you messengers of hope and bearers of life to the world. With affec
tion in the Lord I cordially impart my Apostolic Blessing to you and all
the faithful of New England.
24

25

VII
Ad Malaviae episcopos coram admissos.*
Dear Brother Bishops,
1. With affection in the Lord I welcome you, the members of the Epis
copal Conference of Malawi, in Rome for your visit ad Limina Apostolo
rum. Four years ago I was a pilgrim to your homeland in order to visit, as
I said, "the sanctuary of the People of God" which he has established as his
dwelling place in t h a t p a r t of Africa. Now, at the tombs of the Holy
Apostles Peter and Paul you bear witness to the communion linking the
Churches of Blantyre, Chikwawa, Dedza, Lilongwe, Mangochi, Mzuzu and
Zomba to the Bishop of Rome and through him to the Church Universal.
It is fitting t h a t on this occasion we should rejoice in the intimate fellow
ship t h a t is ours in the body of Christ.
1

Through you I greet the dear priests, Religious and laity of Malawi,
and I ask you to assure them t h a t they are never far from my thoughts
and prayers. I continue to give thanks to God for granting me the consola
tion during the visit to your country to see for myself the faith of Malawian Catholics, and to join with them in proclaiming Christ's Gospel and
in offering the Eucharistie Sacrifice.
2. Being so near to the very places where the Princes of the Apostles
freely laid down their lives in witness to Christ gives us a vivid sense of
how the grace of their calling to serve the Gospel reshaped their lives and
their destinies. For us, who have been made successors of the Apostles by
24

25

Cf. Eph 5:22-23.


Cf. Acts 1:14.

* Die 25 m. Septembris a. 1993.


Cf. Discourse, General Audience, 10 May 1989.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

500

Episcopal Ordination, the transformation worked in us by the imposition


of hands and the invocation of the Holy Spirit entails our complete conse
cration to the task of spreading the Gospel. We must repeat with Paul:
"Woe to me if I do not preach the Gospel", and we should say with Peter:
"We have the prophetic word made more sure".
2

The youthfulness of the Churches which you shepherd makes you keenly
aware t h a t evangelization is the fundamental responsibility laid upon a
Bishop. The Gospel was first effectively planted in Malawi little more t h a n a
century ago. I know from participating in your centenary celebrations t h a t
the self-sacrifice of those earlier generations of missionaries is a continual
stimulus for you to imitate and continue their generous service in sowing the
seed of God's word. Even today m a n y of your co-workers come to you from
abroad out of dedication to the missio ad gentes. The Church is grateful to
them. She prays t h a t they will be strengthened to persevere in their labours
in your midst, and she asks her Lord to send many more faithful servants to
work in his vineyard, already ripe for the harvest.
3. The task of incarnating the Gospel in the culture of Malawi, which
began only a few generations ago, will continue until the end of time.
With you I t h a n k God for the positive fruits t h a t it has already borne,
and I pray t h a t God will give you, the Pastors of Church in Malawi, the
gift of discernment and right judgment so t h a t you may exercise ever
more effectively your indispensable role as leaders in this process. I like
wise share with you and all the Bishops of Africa the hope t h a t through
the forthcoming Special Assembly for Africa of the Synod of Bishops the
genuine inculturation of the Gospel will receive new impetus throughout
the Continent.
The family is at the heart of the life of society and its members, and
for this reason is one of the most important objects of the Church's
ministry and care. This is especially true in the African context, where the
family and the ties binding together its members are of such great signif
icance. The goal of your ministry in this field cannot be other t h a n to
foster t h a t form of family life which is at one and the same time truly
rooted in Malawi and completely filled with Christ.
4. In the process of the transformation of family life through the grace
and light of the Gospel, one aspect which calls for particular attention
2

Cf. Lumen gentium, 25.


1 Cor 9:16.
2Pt 2:19.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

501

because it is always in need of being purified and elevatedis t h a t of


procreation: something which is so highly prized among the peoples of
Africa. In the context of the new creation achieved by grace, parenthood
takes on the sense of having a share in God's work as t h e author of all
life. From him, all parenthood in heaven and on earth is named.
It follows t h a t the proper context for engendering a new human life is
the permanent and exclusive union which spouses establish by the com
plete and irrevocable gift of self to each other. The Church's insistence on
monogamous marriage is not an imposition of a foreign reality displacing
local traditions. Rather, in fidelity to her Lord, the Church proclaimsas
the Apostolic Exhortation Familiaris consortio statesthat "Christ renews
the first plan t h a t the Creator inscribed in the hearts of man and woman...
J u s t as the Lord Jesus is the 'faithful witness', the 'yes' of the promises of
God and thus the supreme realization of the unconditional faithfulness
with which God loves his people, so Christian couples are called to partici
pate truly in the irrevocable indissolubility t h a t binds Christ to the Church
his bride, loved by him to the end". The understanding of marriage and
parenthood given us by Christ is the key for unlocking the fullest meaning
of these realities in every time and place. As the Exhortation concludes:
"To bear witness to the inestimable value of the indissolubility and fidelity
of marriage is one of the most precious and most urgent tasks of Christian
couples... in a humble and courageous manner, they perform the role com
mitted to them of being in the world a 'sign'a small and precious sign,
sometimes also subjected to temptation, but always renewedof the un
failing fidelity with which God and Jesus Christ love each and every
human being".
5

5. Living this renewed reality is the vocation to which the vast major
ity of the Catholics in Malawi are called by God. In order to respond well
to his invitation, the faithful must receive the necessary formation, in re
gard not only to marriage and family life in particular, but to the whole
Christian mystery which is their foundation. The efforts being made in
your Dioceses to impart this training, especially to young people, who
from the earliest age should be educated to walk in the ways of the Spirit,
are the sure sources of the future strength of Catholic family life.
I share, dear Brothers, your concern t h a t a merely generic syllabus of
religious education in schools is insufficient. I am confident t h a t when
5

Cf. Eph 3:15.


Familiaris consortio, 20.
Ibid.

502

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

such programmes are measured against the "Catechism of the Catholic


Church", recently promulgated as "a sure norm for teaching the faith",
any inadequacies will be easily detected and corrected. To the devoted
catechists, working tirelessly to help catechumens and the baptized to
mature in the life of faith, I express the Church's appreciation. I pray t h a t
God will aid and sustain them in their vital work.
8

6. The witness given in Malawi by Religious is indispensable for evan


gelization. Through their lives of chastity, poverty and obedience in this
world, Religious are signs of the life of the world to come. By giving up
home and marriage, by forgoing the privilege of physically engendering
new life, they show all the more clearly t h a t the gift of self made un
der the impulse of grace iseven contrary to appearancesthe true source
of life.
With a powerful clarity their lives of self-denial remind us t h a t it was
on the seemingly most sterile tree, the Cross, t h a t God brought forth the
most abundant harvest.
9

Since religious life bears witness to the presence of God's Kingdom and
to the power of the Gospel to transform the realities of daily existence into
channels of supernatural life, your efforts to foster an increase of vocations
to the consecrated life and your support of initiatives aimed at strengthen
ing formation are vitally important.
7. Priestly zeal and dedication is likewise so necessary for the growth of
the Church t h a t Bishops must give their primary care to the members of
their presbyterates. Priests must be encouraged to support one another
and to challenge one another to achieve an ever closer identification with
Christ the Good Shepherd. Especially important in this regard is the good
influence which older priests of proven virtue can have, in trying situa
tions, upon those who have just begun their ministry. When difficulties
arise, a Bishop must earnestly seek guidance in prayer, and be like the
Lord himself who was "gentle and lowly in h e a r t " , always ready to save
the brother who was lost and is found.
The celibate life of priests fittingly expresses the new identity received
at Ordination. Sacramental configuration with Christ calls for total dedica
tion to the pastoral care of God's people. Priests' manner of living should
10

11

10

11

Fidei depositum, 4.
Cf. Mulieris dignitatem, 21.
Cf. Mt 11:29.
Cf. Lk 15:32.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

503

show t h a t zeal for the salvation of others has become the all-consuming
purpose of their activities. Through a priest's spiritual fatherhood the
Holy Spirit brings to birth new children of God, and these brothers and
sisters of Christ are brought to their full stature in Christ.
12

Your conviction of the importance of having priests truly filled with


zeal for the Lord's house is the reason for your special concern for the
Seminaries in your nation. It is indispensable to have exemplary priests as
directors of priestly formation. This is the best guarantee t h a t those to be
ordained will receive the spiritual, intellectual, human and pastoral forma
tion they require if they are to be worthy ministers of the Gospel. Those
of your clergy assigned to this significant work are especially deserving of
your support. Even when there is an urgent need for more priests, pres
sures to lower standards or to overlook deficiencies in candidates must be
resisted. The Church's wisdom, valid no less today t h a n in the past, is t h a t
a lessening of demands is no real solution to the scarcity of priests. God is
with his Church, and exemplary ministers of the altar are his most effec
tive instruments for building up the Church and providing for the needs of
the faithful.
13

8. The more deeply the Gospel takes root in Malawi, the greater will be
the transformation of society, for evangelization offers the basis for
authentic human development. Recently, your Episcopal Conference has
devoted a great deal of attention to applying the wisdom and light of
Christ's message to current challenges. In this regard your Pastoral Letters
"Living Our F a i t h " (Lent 1992) and "Choosing Our F u t u r e " (2 February 1993)
have been of particular significance. In the evolving political context such
help is especially important in guiding the members of your flock as they
exercise their rights and duties in the life of the nation. I am pleased t h a t
the efforts of the Pontifical Representative and other officials of the Holy
See have been of assistance in fulfilling your responsibilities as the chief
teachers of your particular Churches.
14

W h a t the Church seeks is her rightful freedom to teach the message


entrusted to her by the Prince of Peace.
By faithfully carrying out
her divine mission she helps the peoples of the world to achieve their
just aspirations. By conscientiously discharging your obligation to teach
15

12
13

14

15

Cf. Eph 4:13.


Cf. Jn 2:17.
Cf. Redemptoris missio, 58,.
Cf. Nostra aetate, 13.

504

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

the Church's social doctrine, you loyally serve the nation and make a
necessary contribution to the common good. Dear Brothers, I share your
hope t h a t under the guiding hand of God's Providence Malawi will
move steadily along the p a t h of justice and solidarity towards t h a t
authentic development which supports the whole good of the human
person.
9. In Malawi, those who first planted the Gospel and those who preach
it today have generously devoted themselves to works of charity and ser
vice, which are an essential p a r t of proclaiming the Good News. They were
so in Jesus' own earthly ministry and they remain so today, for love re
mains the driving force of mission. Through schools, hospitals and dis
pensaries, indeed in all your efforts to promote full h u m a n development,
the message of God's love in Christ is made perceptible, and the dignity
and transcendent destiny of every human person is upheld and promoted.
I express the ardent hope t h a t all these good works will be able to con
tinue in a climate of peace and social harmony based upon the mutual
respect and understanding of all sectors of society.
16

With full trust in the unfailing love of Mary Mother of the Church, I
commend you and your Dioceses to her protection. To you and all the
faithful I cordially impart my Apostolic Blessing.

Cf. Redemptoris missio, 60.

Congregatio de Carnis Sanctorum

505

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
CATANEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Magdalenae Catharinae Morano, Religiosae professae Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis (1847-1908).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Magdalena Catharina Morano in Italiae archi
dioecesi Taurinensi orta est die 15 mensis Novembris anno 1847. Magistrae
diploma consecuta, in schola municipali oppidi Montaldi Taurinensis praeceptrix fuit, ubi apostolatui alacriter se dedidit. Anno 1878 Institutum Fi
liarum Mariae Auxiliatricis ingressa est, accepta ab altera conditrice Sanc
ta Maria Mazzarello. Post religiosam professionem est in Siciliam missa
t a m q u a m communitatis loci Trecastagni antistita, in Catanensi archidioe
cesi positi. Miro cum ardore in catechesim tradendam incubuit, in puella
rum educationem atque in progressionem humanam christianamque clas
sium indigentium fovendam. Multas instituit religiosas domus, oratoria,
scholas, parvorum puerorum ludos, officinas, ephebea et religionis scholas.
Coniunctionem coluit cum Deo et vitae sanctitate fulsit. Die 26 mensis
Martii anno 1908 mortem obiit.
Canonizationis Causa inita est apud Curiam Catanensem anno 1935. Quae
ius statuit peractis, Summus Pontifex Ioannes Paulus II Calendis Septembribus anno 1988 enuntiavit Servam Dei Magdalenam Catharinam Morano he
roum in modum virtutes thologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
Interim Catanae mira erat effecta coniecta sanatio, quam nuper Causae
Postulatio iudicandam permisit Congregationi de Causis Sanctorum ad beati
ficationem eiusdem Servae Dei obtinendam. Sanatio ad Sororem Ioannam
Pulvirenti pertinet, Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis sodalem. Haec
anno 1942 exeunte laborare coepit ex febris accessionibus et tussi continua,
quae mensibus Iulio et Septembri subsequentis anni iteratae sunt.

506

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ex radiographica inspectione thoracis manatio basalis dextera apparuit,


postquam diagnosis facta est de syndrome arteriarum pulmonearum assidua
cum febris aestu constanti per duos ferme menses. Ob eiusmodi contagionem,
naturae probabiliter tubercularis habitae, curatio proposita est per pneumathoracem; sed adhiberi illa non potuit, siquidem anno 1944 ineunte tumor
dorsualis dexter initialis apparuit: ex radiologica inspectione repertum est
nonae vertebrae dorsualis vulnus, morbo P o t t tribuendum. Deinceps costae
septima et octava dextrae correptae sunt, posteaque abscessus ossifluentes.
Hi apparuerunt etiam in sede lumborum, lumborum sacrali et inguinum crurumque; deinde eodem processu infiammatorio correpta sunt sinistrum genu,
regio capitis dextra, lymphonodi laterocervicales dexterae. Interim debilitas
facta est totius corporis cum notabili ponderis amissione, gravi asthenia, cibi
fastidio, doloribus diffusis. Accessit insuper maior contagio ex streptococcis
cum genere quodam erysipelatis in regionibus lumborum inque artubus infe
rioribus diffusae. Variae adhibitae sunt therapiae, quae tamen omnino ineffi
caces fuerunt. Morbi tempus difficillimum mensis November fuit anni 1945,
cum omnes curantes prognosim edixerunt infaustam. Hac in condicione So
rores sodales, familiares et aegrotae discipulae divinum auxilium cum fiducia
et instanter invocaverunt per Matris Magdalenae Catharinae Morano inter
cessionem Sororis Ioannae sanitatem, quae preces cum ceteris consociavit
Servae Dei admotas. Gradatim ea melior fieri coepit, donec perfectam recu
p e r a v a sanitatem et solita munia repetiit.
Processus canonicus de coniecta mira sanatione apud Curiam Catanensem anno 1991 celebratus, legitimus habitus est per decretum die 19 men
sis Iulii promulgatum anno 1992. Congregationis de Causis Sanctorum Con
silium Medicorum in sessione Calendis Aprilibus habita anno 1993 declara
vit sanationem Sororis Ioannae Pulvirenti per gradus factam, perfectam
fuisse, mansuram et huius temporis scientia inexplicabilem. Postridie Ca
lendas Iulias eodem anno Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum
est actus et postridie Idus Dcembres insequentes P a t r u m Cardinalium
atque Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae Ponente Em.mo Cardinali Pio
Laghi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episco
porum, posito dubio an de miraculo constaret divinitus p a t r a t o , responsum
est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de
praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum esset factum, Beatissimus Pater declaravit: Constare de mi
raculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva Dei Magdalena Catharina Mo-

507

Congregatio pro Episcopis

rano, religiosa professa Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis, videlicet de


sanatione per gradus facta, perfecta et mansura Sororis Ioannae Pulvirenti a
grave forma tubercolare polmonare complicata da osteite specifica in sede co
stale e vertebrale con ascessi ossiuenti, con artrosinovite al ginocchio sinistro,
linfoadenite laterocervicale destra, con eresipela e stato cachettico .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 2 8 mensis Ianuarii A . D . 1 9 9 4 .
ANGELUS

card. FELICI, Praefectus

L. S .
ffi Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 19 Aprilis 1994. Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi, R. D. Tho
mam Georgium Doran, e clero eiusdem dioecesis, praelatum auditorem Tri
bunalis Rotae Romanae.
Cathedrali Ecclesiae Helenensi, Exc.mum P. D. Alexandrum Br
nett, e clero archidioecesis Detroitensis.
die 21 Aprilis. Metropolitanae Ecclesiae Guadalaiarensi Exc.mum P.
D. Ioannem Sandoval Iiguez, hactenus Episcopum Civitatis Iuarezensis.
die 27 Aprilis. Cathedrali Ecclesiae Tullanensi R. D. Octavium Ville
gas Aguilar, hactenus in archidioecesi Moreliensi Vicarium episcopalem pro
regione pastorali el Bajo paroeciaeque Sancti Iacobi in civitate Valle
de Santiago parochum.
Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi R. D. Ferdinandum Mariam
Bargall, hactenus templi cathedralis Sancti Isidori in Argentina curionem,
quem constituit Auxiliarem Moronensem.
die 7 Maii. Cathedrali Ecclesiae Maturinensi Exc.mum P. D. Didacum Raphaelem Padrn Snchez, hactenus Episcopum titularem Gisipensem et Auxiliarem Caracensem.
die 18 Maii. Cathedrali Ecclesiae Limoirensi R. D. Emmanuelem
Edmilson da Cruz, hactenus Auxiliarem Archiepiscopi Fortalexiensis.

508

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM
ROMANAE ROTAE T R I B U N A L

N
O
R
M
A
E

PROOEMIUM
Quammaxime decet Apostolicae Sedis Tribunal ordinarium
a Summo Pontifice constitutum appellationibus recipiendis,
quae est Rota Romana (cf. can. 1443), suis regi peculiaribus
normis (cf. can. 1402 et art. 130 Const. Apost. Pastor bonus),
sive quod attinet ad eiusdem constitutionem necnon singula
Auditorum seu Iudicum aliorumque addictorum officia, sive
quod spectat ad proprium ordinem iudiciarium.
Exinde, quo ad nostra tempora propius accedamus, factum
est ut, promulgato Codice iuris canonici Piano-Benedictino,
quem vocant, anno M C M X X X I V die 29 mensis Iunii Normae
Sacrae Romanae Rotae Tribunalis ederentur Pii Pp. XI imp.
mem. auctoritate adprobatae et promulgatae, in Rota vim
legis hodie usque habentes.
Pro temporum necessitatibus autem oportuit, potissimum
post Concilium Vaticanum II et renovatum Codicem iuris canonici a Summo Pontifice Ioanne Paulo Pp. II in Ecclesiae
Dei aedificationem anno M C M L X X X I I I die xxv mensis Ianuarii
pro Latinis, necnon post editum Codicem Canonum Ecclesia
rum Orientalium anno M C M X C die xvm mensis Octobris
promulgatum, ut eaedem Normae iuxta novam accommodatae
disciplinam recognitioni subicierentur, ne praetermissa quidem
instauratione novi ordinis Curiae Romanae, per Const. Apost.
Pastor bonus diei 28 mensis Iunii a. M C M L X X X V I I I effecta.
Etenim vero Praelatorum Auditorum Romanae Rotae Collegium una cum et sub moderamine eiusdem Decani curavit
ut, per trium ex senioribus Auditorum commissionem adlabo-

Romanae Rotae Tribunal

509

raretur ad opus istud perficiendum. Quapropter, primum schema compositum fuit, examini eiusdem Collegii subiectum auditis etiam quibusdam in scientia canonica Viris praeclaris:
quorum omnium animadversionibus attentis ac matura sollertia pensatis, iterum per eandem Commissionem prodiit tandem schema alterum, in collegiali Praelatorum Auditorum sessione ad hoc celebrata decretorio voto confirmatum.
Quod idem igitur ad Summum Pontificem, per officium Secretariae Status, delatum est ut novae Normae suprema sanctione et auctoritate fulcirentur et vim legis in posterum haberent in hoc Apostolico Tribunali.
Verum quidem Ioannes Paulus Pp. II, feliciter XVI annum
universalis sui ministerii agens, in audientia die 7 Februarii
a. M C M X C i v Em.mo Cardinali Secretario Status concessa, adprobare dignatus est Normas easdem prouti continuo inferius
prodeunt, insimul statuens ut ipsaemet, publici iuris factae in
Actorum Apostolicae Sedis commentario officiali, legis servandae vigorem a die 1 mensis Octobris anni M C M X C I V obtinerent.
Romae, apud aedes Romanae Rotae Tribunalis, die 18
mensis Aprilis anni M C M X C I V .
MARIUS F. P O M P E D D A
Decanus

TITULUS I

DE ROMANAE ROTAE TRIBUNALIS CONSTITUTIONE


CAPUT I

De Tribunalis compositione atque officiis

Art. 1
Rota Romana est Tribunal, Apostolicae Sedis ordinarium
appellationis, constans certo Iudicum seu Praelatorum Auditorum numero qui, e variis terrarum orbis partibus a Summo
Pontifice selecti, collegium constituunt.
Eidem collegio, primus inter pares praeest Decanus, ex ipsis
Iudicibus a Summo Pontifice pariter nominatus.

510

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 2
Dicasterii Praesidis officia, de quibus in Ordine generali Curiae Romanae, in Rotae Tribunali exercet, pro diversitate negotiorum secundum articulos infra relatos, aut unus Decanus
vel, eodem impedito, Iudicum antiquior, de quo in art. 4, 1,
aut integrum Praelatorum Auditorum Collegium.
Art. 3
1. Iudices sacerdotes sint oportet, maturae aetatis, laurea
doctorali saltem in utroque iure praediti, honestate vitae, prudentia et iuris peritia praeclari.
2. Iidem, vix attigerint septuagesimum quintum aetatis
annum a munere Iudicis cessant; si quidem ipsi, insimul, compleverint duodecim saltem annos in officio Auditoris, emeriti
evadunt.
3. Decanus a munere cessat expleto septuagesimo quinto
aetatis anno.
Art. 4
1. Iudices post Decanum ordine sedent ratione antiquioris
nominationis, et in pari nominatione ratione antiquioris ordinationis ad sacerdotium, et in pari nominatione et ordinatione
presbyterali, ratione aetatis.
2. Vacante Decanatu, eiusdem officia explet Auditorum
antiquior, usquedum Summus Pontifex novum Decanum e
gremio Collegii nominet.
Art. 5
Apostolici Rotae Romanae Tribunalis iurisdictionem et
competentiam moderantur Codex Iuris Canonici, Codex Cano
num Ecclesiarum Orientalium, Const. Apost. Pastor bonus nec-

non Normae eiusdem propriae.

Romanae Rotae Tribunal

511

Art. 6
1. Pro bono publico tuendo officium constituitur Promotoris iustitiae, quem Adiunctus coadiuvabit.
2. Uterque, plerumque sacerdos, erit laurea doctorali in
utroque iure vel in iure canonico simul et civili atque diplomate advocati rotalis insignitus, maturae aetatis, bonis moribus, prudentia, plurium annorum experientia et rerum usu in
Rota Romana aut in aliis Tribunalibus ecclesiasticis praestans; insuper Adiunctus prae ceteris e ritibus orientalibus
assumetur.
Art.

1. Pro tuendis sacra ordinatione et matrimonio, stabiliter


constituuntur Defensores vinculi, qui, plerumque sacerdotes,
sint laurea doctorali in iure canonico et advocati rotalis diplomate donati, maturae aetatis, bonis moribus, prudentia et experientia apud Romanam Rotam aut alia Tribunalia ecclesiastica praestantes.
2. In officium Defensoris vinculi titularis, nominari poterunt unus vel plures Substituti ad tempus, requisitis praediti
de quibus in 1 huius articuli.
3. Promotor iustitiae Adiunctus operam potissimum dat
in causis christifidelium rituum orientalium: sive in istis sive
in aliis idem, nisi interveniat tamquam Promotor iustitiae, designari quoque poterit vinculi Defensor.
4. Animadversiones in singulis causis exarandas, Decanus,
ad instantiam Defensoris vinculi titularis, committere potest
deputato, qui sit laurea doctorali in iure canonico et advocati
rotalis diplomate exornatus.
Art. 8
Apud Decanum de Cancellariae officiis respondet eiusdem
Moderator. Qui, plerumque sacerdos, laurea doctorali in iure
canonico et advocati rotalis diplomate ornatus esse debet, maturae aetatis atque experientiae, et, propter sua munera pecu-

512

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

liara, ordinarie ex Tribunalis Notariis selectus, quorum iura


atque munia servat.
Art. 9
1. Ad interna Cancellariae negotia explenda deliguntur
quidam Notarii, qui sint laurea doctorali in iure canonico et
advocati rotalis diplomate praediti, necnon experientia et usu
iudiciario praestantes.
2. Ex Notariis alius bibliothecarii munus quoque obtinebit, alius autem colliget summa iurisprudentiae rotalis
capita.
3. Quoties res id postulaverit, Decanus et alios deputare
potest Notarios qui interrogatoriis assistant.
Art. 10
1. Custodiendis atque asservandis causis pendentibus
praeficitur Archivista, qui laurea doctorali in iure canonico
potiatur.
2. Ad explenda negotia administrativa, Arcarius seu Ratiocinatur erit, qui speciali diplomate exornari debet.
Art. 11
Cancellariae erunt Addicti qui, praeter linguam latinam,
bene duos saltem sermones ex hodie latius cognitis calleant et
dactylographiae diplomate ornentur, aut titulo academico et
usu artis dactylographicae.
Art. 12
1. Custodiae munditiaeque sedis Tribunalis quidam addicuntur Apparitores, qui et Cursorum munere fungentur pro
actis iudicialibus notificandis.
2. Duo ex Apparitoribus custodient causarum pendentium
acta typis impressa itemque causarum in archivo repositarum.

Romanae Rotae Tribunal

513

CAPUT II

De assumptonbus et nominationibus

Art. 13
1. Promotores iustitiae, Defensores vinculi, eorumdemque
Substituti a Summo Pontifice nominantur, Rotali Collegio
proponente.
2. Cancellariae Moderator, ceterique Officiales et administri assumuntur, Decano proponente, ex favorabili Collegii
voto, ad normam Ordinis Generalis Curiae Romanae.
Art. 14
Promotore iustitiae Officiales maiores praeeunte, pro aliis
Officialibus servetur Ordo generalis Curiae Romanae.

TITULUS II

DE OFFICIO IUDICUM ALIORUMQUE


ROMANAE ROTAE ADDICTORUM
CAPUT I

De Iudicibus seu Auditoribus

Art. 15
1. Iudex, praestito iuramento, ad normam art. 42, 1, in
Rotale Collegium adscitus suum suscipit officium, et iuribus
ac privilegiis fruitur Apostolici Tribunalis, Praelatorum Auditorum propriis.
2. Auditores, pro viribus ac sua prudentia atque salvis
partium iuribus, curabunt ut causae quam citius fieri possit
ad definitionem perducantur.
.36 - A. A. S

514

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 16
1. Ad Decanum, uti Praesidem, pertinet Collegium convocare, quoties negotia requirunt; ipsius insuper est curare ut
omnes Tribunalis addicti suum munus diligenter adimpleant.
2. In moderandis Tribunalis officiis, si agatur de extraordinario consilio capiendo, Decanus rem ad Collegium deferat.
3. Deliberationum regestum, ab Auditore exaratum, nec
non aliarum scripturarum tabularium ad Collegium pertinentium, sub Decani cura et custodia erunt.
4. Impedito Decano, munera eiusdem propria explebit antiquior Auditor, qui non sit impeditus.
Art. 17
Causa legitime in protocollo Rotae recepta, Decanus statuet Turnum ad eandem iudicandam, iuxta ordinem in art. 18
statutum.
Art. 18
1. Turni eo ordine procdent, ut primus constet ex Decano et Auditoribus secundo et tertio; alter ex secundo, tertio
et quarto; tertius ex tertio, quarto et quinto, et ita deinceps
ea lege ut Turnus subsequens constituatur ab altero ex Auditoribus praecedentis Turni et duobus sequentibus Auditoribus,
iterum incluso Decano cum duobus postremis Auditoribus, vel
cum ultimo ex iisdem Auditoribus et secundo.
2. Quod si agatur de appellatione a sententia rotali, Turnus ad quem ille est qui constat ex Iudicibus immediate antecedentibus eos Turni a quo.
3. Pro rerum adiunctis constitui poterit Turnus quinque
vel plurium Auditorum aut videntibus omnibus; item si res ita
postulet, Decanus poterit aliquam causam Turno extra ordinem committere.
4. Decreto, quo constituit Turnum, Decanus designet
etiam causae Ponentem qui generatim est munere antiquior.

Romanae Rotae Tribunal

515

5. Si Iudex vel Ponens, infirmitate aut alia iusta causa


impediatur quominus in Turno partem habeat, substituitur a
Decano per alium Auditorem.
Art. 19
Quoties Iudici impedito alius substitutus fuerit, postea, cessante impedimento, primus Auditor in Turnum restitui potest
accedente Decani decreto, nisi suffectus partes habuerit in
iudicanda quaestione incidentali, quae in sententiam definitivam sua natura influat.
Art. 20
1. Iudex, ob impedimentum alterius suffectus, licet antiquior, non potest esse Ponens, quoties Ponens antea designatus permaneat.
2. Si Ponens, ad normam art. 18, 4 designatus, iustum
habeat motivum, poterit, auditis ceteris de Turno Auditoribus, uni ex ipsis suum munus committere, edito ad hoc decreto omnibus quorum interest notificando.
Art. 21
Caveat Ponens ne typis edi iubeat aut sinat sententias Turni cui praefuit, ex quarum divulgatione scandala, odia, diffamationes, personarum dissidia aut alia huiusmodi gravia mala
oriri possint.
Art. 22
Ad continendos in officio advocatos aut procuratores, qui
praescripta Codicis aut Rotae Normarum transgredi insimulentur, Collegium Rotale rem remittere poterit Signaturae
Apostolicae ad normam art. 124, I Const. Apost. Pastor bonus,
aut iuxta art. 49, 3 procedere.
o

Art. 23
Apostolica Sede vacante, Rotae Tribunal negotia sua exsequi pergit.

516

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


CAPUT II

De Promotore iustitiae et vinculi Defensore

Art. 24
1. Promotor iustitiae intervenire debet in omnibus causis
poenalibus, itemque in contentiosis in quibus Ponentis iudicio
res est de bono publico, praesertim ad leges processuales quod
attinet, salvo officio vinculi Defensoris.
2. Promotor iustitiae eiusque Adiunctus aderunt in Tribunali, praeter dies in tabella praestitutas, quoties convocentur
in suis causis.
Art. 25
1. In causis poenalibus unus Promotor iustitiae accusatoris partes gerit.
2. Licet vero eius sit accusare et sustinere ex officio accusationem, id tamen praestare non poterit, si Decani iudicio accusatio fundamento destituatur.
3. Si causa agatur ex appellatione a tribunali inferiori,
iustitiae Promotor accusationi renuntiare poterit, audito Ordinario.
Art. 26
Si Promotor iustitiae legitime audiatur, itemque pro munere instet, vel se opponat, rationes seu motiva voti, instantiae,
oppositionis ipse adducere debet.
Art. 27
De gratuito patrocinio concedendo vel negando audiendus
est Promotor iustitiae; qui instabit quoque ut illud revocetur,
si casus ferat.
Art. 28
Quoties Promotor iustitiae in officio explendo impediatur,
Decanus ei sufficiet Adiunctum; idque vicissim.

Romanae Rotae Tribunal

517

Art. 29
1. Defensor vinculi intervenire debet in omnibus causis
in quibus agitur de nullitate sacrae ordinationis aut matrimonii, vel de dispensatione super rato, iuxta Codicis praescripta.
2. Defensores vinculi aderunt in Tribunali, praeter dies
in tabella unicuique praestitutas, quoties convocentur in suis
causis.
Art. 30
Quoties aliquis ex vinculi Defensoribus in officio explendo
impediatur, Decanus ei alium ex iisdem sufficiet.

C A P U T III

De Moderatore Cancellariae

Art. 31
1. Moderator Cancellariae, sub ductu Decani, de eiusdem
officiis respondere tenetur.
2. Ipse in ordine iudiciario Notarii quoque muneribus fungitur.
Art. 32
Moderatoris Cancellariae erit potissimum:
1) curare ut per Notarios exsecutioni mandentur rescripta,
decreta et decisiones Tribunalis;
2) parare breve summarium novarum causarum Decano
submittendum pro congrua provisione;
3) curare commercium epistulare Tribunalis, atque subsignare acta a Decano vel Ponente non subscribenda;
4) emittere mandata solutionis aut exactionis.

518

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


CAPUT

IV

De Officialibus minoribus et de Officii administris

Art. 33
Munera omnium Notariorum, praeter peculiaria ipsis concredita in Cancellariae officiis, sunt:
1) componere exemplaria epistularum, quas Iudices ratione
muneris et causarum sibi commissarum, mitti iubeant;
2) curare exsequenda decreta, vel cum congrua explicatione
eorum omnium quae iisdem breviter indicantur, vel cum exaratione et subsignatione litterarum adiunctarum et notificationis, nisi singulis in casibus Ponens easdem epistulas subsignare
ipse malit.
Art. 34
Primi Notarii erit:
1) referre in protocollo eaque communiendo sigillo acta omnia, quae ad Tribunal pervenerint;
2) redigere, de consensu Moderatoris Cancellariae, mandata
pecuniae solutionis exactionisve;
3) admittere Advocatos, horis statutis, pro notitiis de statu
causarum et exhibendis instantiis;
4) substituere Moderatorem Cancellariae absentem aut impeditum.
Art. 35
Secundi Notarii erit explere praecipue ea quae art. 33, n. 2
praescripta sunt de iisque adnotare exsecutionem.
Art. 36
Tertii Notarii erit:
1) curare ut quotannis iurisprudentiae rotalis principia in
indicem systematicum redigantur;

Romanae Rotae Tribunal

519

2) redigere regesta causarum seu protocollum neo non archi viationum, decretorum incidentalium et sententiarum atque
repertorii generalis;
3) fungi quoque bibliothecarii munere.
Art. 37
Archivista:
1) traditum tenet Archivum causarum pendentium;
2) iussu Ponentis, transmittit acta ad Promotorem iustitiae
aut vinculi Defensorem;
3) advigilat ut positiones, traditae pro studio legitimis Patronis, integre et in ordine restituantur.
Art. 38
1. Addictus administrationi munere ratiocinatoris, arcarii
et expedit oris fungitur.
2. Ipse utpote Ratiocinatur:
1) signare debet pecuniam omnem acceptam et solutam
sive ordine generali sive pro singulis causis;
2) quolibet exeunte mense parat compendium rationale accepti et expensi aerarii (cassa Santa Sede); exeunte autem
anno redigit consumptivum generale accepti et expensi pro
causis fiduciae, pro causis gratuiti patrocinii et pro expensis
generalibus Cancellariae.
3. Qua Arcarius:
1) custos est suo periculo pecuniae et documentorum depositorum in arca munita; cuius ipse claves habet, Decanus
alteras;
2) sub debitis cautelis solvit et accipit pecuniam Tribunali
creditam debitamque;
3) singulis mensibus stipendia solvit omnibus qui ad Tribunal pertinent;

520

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

4) venditat folia et chartulas sigillum Sedis Apostolicae referentia;


5) extremo quoque mense defert Administrationi Patrimonii Sedis Apostolicae pecuniam eidem debitam.
4. Arcarius tamquam expeditur:
1) consulit expeditioni citationum aut litterarum sive per
cursores tradendarum sive per publicos tabelliones mittendarum;
2) quolibet exeunte mense parat notam solutionum cursoribus debitarum iuxta taxas a Decano probatas.
Art. 39
Addictorum Cancellariae Tribunalis Apostolici est epistulas,
decreta et rescripta exscribere, et quae paucis recepto usu
indicata sunt verbis, ea fusius evolvere.
Iidem curam omnem adhibebunt ut quavis menda scriptura
careat; nec subscribendam tradent nisi prius attente perlegerint.
Art. 40
Cursores, qui etiam munere apparitoris funguntur, debent:
1) notificare citationes aliaque Tribunalis acta, ac de traditione deque huius tempore modoque fidem facere;
2) epistulas et actorum fasciculos ad quos spectat deferre;
3) Tribunalis aedium nitorem curare aliaque peragere quae
a Decano commissa habeant in ipsius Tribunalis commodum;
4) duo ex ipsis custodient etiam acta typis impressa et
archivum causarum finitarum.
CAPUT V

De normis disciplinaribus

Art. 41
1. In iudicio quovis Auditores omnesque Tribunalis administri tenentur ad secretum officii.

Romanae Rotae Tribunal

521

2. Inviolabile etiam a Iudicibus secretum est servandum


de discussione quae in Tribunali ante ferendam sententiam
habetur itemque de rebus omnibus ibidem actis.
Quae regula pariter sancte servetur super disceptationibus
in Collegio habitis aut super partibus, quas singuli in iisdem
habuerunt.
Art. 42
1. Singuli Rotae Romanae Iudices post nominationem,
antequam officium suscipiant, coram universo Collegio, adstante Notario, qui in acta referat, iusiurandum dabunt de
munere rite et fideliter implendo, atque de secreto servando
ad normam articuli praecedentis.
2. Item praescriptum iusiurandum dabunt omnes Tribunalis administri coram Decano, adstante Notario.

Art. 43
1. Auditores qui secretum violaverint, aut ex dolo grave
litigantibus detrimentum attulerint, tenentur de damnis ad
instantiam partis laesae, vel etiam ex officio, Signaturae Apostolicae iudicio, a Romano Pontifice confirmato.
2. Tribunalis administri, qui similia egerint, pariter tenentur de damnis, ad instantiam partis laesae aut etiam ex officio, Rotalis Collegii iudicio.
Art. 44
Firmis muneribus cuiusvis Addicti, viget principium quemque adiumento aut substitutioni esse debere conlegae absenti
aut impedito, prouti Decanus opportunum duxerit, sine ulla
speciali remuneratione.
Quod valet etiam quoties Decanus quemque designaverit
munus obeuntem in officio quod suo titulari vacat.

522

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 45
Pro horario et absentiis ab officio serventur normae Ordinis
Generalis Curiae Romanae.
Art. 46
Attenta peculiari natura atque ratione procedendi Tribunalis, aestivae feriae pro Auditoribus, Addictis aliisque Administris, simul cum clausura officiorum, erunt per tempus continuum iuxta Curiae Romanae Ordinem.

CAPUT

VI

De Advocatis et Procuratoribus

Art. 47
Advocati aut procuratoris munere apud Rotae Romanae
Tribunal fungi poterunt qui in Albo proprio inscripti sunt.
Art. 48
1. In Advocatorum Albo admittuntur qui, laurea doctorali saltem in iure canonico donati, advocati rotalis diploma
adepti sunt.
2. In Procuratorum autem Albo inscribi poterunt ii qui,
laurea saltem in iure canonico praediti, exercitationes et pericula per biennium penes Studium Rotale superaverint.
3. Qui in Urbe fixam non habent moram causarum patrocinium suscipere poterunt. At procuratoris munus ii tantum
exercere valent qui Urbem continenter incolunt.
Art. 49
1. Procuratores et advocati in causis agendis coram Romana Rota tenentur servare tum communes leges canonicas
tum normas eiusdem Tribunalis.

Romanae Rotae Tribunal

523

2. Procuratorum advocatorumque emolumenta non alia


admittantur, quam quae sunt probata.
3. Firmo praescripto art. 22, procuratores et advocati,
qui officio defuerint, a Collegio Rotali poterunt reprehensionis
nota inuri, suspendi, vel etiam ex Albo expungi, auditis tamen
tribus ex senioribus Advocatis.

TITULUS III

DE ORDINE IUDICIARIO ROTAE ROMANAE


CAPUT I

De introductione causae, de citatione ac dubiorum concordatione

Art. 50
Decretum, quo Decanus Turnum constituit ad normam
art. 18, feret quoque nomina Defensoris vinculi vel Promotoris iustitiae cui causa adsignatur, partium, dioeceseos cui
pertinet causa, eiusdem obiectum, necnon competentiae
fontem.
Art. 51
Si indubie constet de incompetentia Rotae Romanae, Decanus, auditis duobus senioribus Auditoribus, appellationem vel
libellum per decretum, indicatis rationibus, reiciet.
Art. 52
Salvo praescripto can. 1444, 2, Decani erit, auditis duobus antiquioribus Auditoribus, iam a prima instantia avocare
causas de quibus in eiusdem canonis 1, quoties peculiaria
adiuncta sive locorum sive personarum propter bonum animarum idipsum urgeant.

524

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 53
1. Nemo procurator aut advocatus admittatur absque
mandato pro lite expresse apud Rotam agenda.
2. Quolibet in processu pars actrix suum habeat patronum ab ipsa constitutum aut ex officio datum; quod, si casus
ferat, Ponens ut fiat curet etiam pro parte conventa, salvo
praescripto can. 1481, 2.
3. Pro iis qui ad normam iuris in iudicio stare non possunt, Ponentis erit tutorem vel curatorem constituere aut iam
constitutum confirmare.
Art. 54
1. Turni constituti decreto omnibus, quorum intersit, notificato, Archivista curabit ut causae acta omnia, vulgo Posi
zione, Auditori Ponenti statim transmittantur.
2. Quaelibet documenta aut scripta aut vota ad singulas
causas pertinentia, statim ac ad Cancellariam eadem pervenerint, Notarius cito Ponenti transmittenda curabit.
Art. 55
1. Si agitur de causa videnda a prima instantia, Ponens,
auditis vinculi Defensore aut Promotore iustitiae, statim Turnum convocabit qui libellum admittat aut reiciat.
2. Quoties in causis matrimonialibus iuxta can. 1683 novum caput adducatur, item Turni erit decernere de eodem
admittendo vel reiciendo.
Art. 56
Admisso libello aut causa in gradu appellationis accepta,
gressus fiet ad citationes et litis contestationem iuxta articulos
qui sequuntur.

Romanae Rotae Tribunal

525

Art. 57
1. In causis a prima instantia admissis, omnibus intervenientibus notificabitur decretum admissionis libelli una cum,
si casus feret, istius exemplari; insimul Ponens, ad mentem
can. 1507, 1 atque salvo can. 1677, 2, decretum dabit, pariter omnibus notificandum, statuens diem pro litis contestatione, propositis dubio vel dubiis inter partes concordandis vel
disceptandis.
2. Die statuta pro litis contestatione, Ponens, comprobatis legitimis citationibus atque attentis partium petitionibus
aut responsionibus, dubia concordata decreto firmat; quodsi
partes dissentiant, ipse ex officio rem definiet. Quod contra
decretum, intra decendium a die notificationis, patet recursus
ad Turnum, qualibet ulteriore appellatione remota.
Art. 58
1. In gradu appellationis, postquam constiterit de legitima causae prosecutione, Ponens decretum dabit de dubio vel
dubiis disceptandis; quod, omnibus in causa intervenientibus
notificandum, locum tenet citationis et litis contestationis, nisi
partes, ex Iudicis praecepto aut ex sua petitione coram eodem
sisterint. Contra idipsum decretum item unus patet recursus,
de quo in art. 57, 2.
2. Quodsi agatur de causa nullitatis matrimonii, agenda
ad mentem can. 1682, 2, praemonitis partibus et audito
vinculi Defensore, Turnus decretum dabit, quo vel decisionem continenter confirmet, vel motiva definite et singillatim
exponet quae assertae nullitati statu quo obstent atque ideo
causam admittat ad ordinarium novi gradus examen, vel
denique instructionem suppletivam forte perficiendam indicet
necessariam antequam causa ad definitivam sententiam remittatur.
In altero et tertio casu, Ponens, cognita partium voluntate
de iudicio prosequendo, causam ulterius curabit, iuxta 1
huius articuli.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

526

Art. 50
Quoties ignoretur commoratio alicuius partis, locus est aut
citationi aut notifcationi decreti litis contestationis per edictum, publicandum in commentario officiali Acta Apostolicae
Sedis vel in ephemeride L'Osservatore Romano.

Art. 60
1. Partibus, quae in iudicio per Patronum stant, notificabuntur omnia acta usque ad sententiam definitivam.
2. Partibus, quae sese remittant iustitiae Tribunalis, notificari debent decretum litis contestationis, nova forte facta
petitio et omnes Iudicis pronuntiationes.
3. Parti, cuius absentia a iudicio declarata fuerit, notificabuntur decretum litis contestationis et sententia definitiva.
Art. 61
1. Quolibet in iudicii gradu et causae statu, Ponenti videre licet an locus sit concordiae inter partes experiendae, deputata ad negotium prudenti persona.
2. Si ineatur concordia, huius conditiones a partibus acceptatae et a Ponente adprobatae, ab iisdem partibus et a Ponente subscriptae, inserendae sunt in decreto Turni, omnia definitive adprobantis; quo decreto finis liti imponitur.
Art. 62
1. In causis nullitatis matrimonii formula dubii est: An
constet de matrimonii nullitate in casu, additis capite vel capi-

tibus.
2. In causis, ubi agitur de sententia rotali appellata, adhibebitur dubii formula: Utrum confirmanda an infirmanda sit
sententia rotalis diei... mensis... anni... in casu, nisi claritatis

gratia in dubiorum formula renovandi sint singuli controversiae articuli.

Romanae Rotae Tribunal

527

CAPUT II

De instantiae suspensione, peremptione et renuntiatione

Art. 63
1. Instantia suspensa per mortem partis, aut eius status
vel officii mutationem, ad normam can. 1518, heres aut successor aut is cuius intersit, si causam prosequi velit, Ponenti
libellum exhibere debet, quo demonstret se ius ad causam prosequendam habere et admitti petat.
2. Libellus a Ponente alteri parti ceterisque in causa legitime intervenientibus notificatur; quolibet contradicente,
quaestio incidens ad normam iuris definienda erit.
3. Si pars litigans moriatur, aut statum vel officium mutet causa iam conclusa, instantia quidem non suspenditur; si
vero is qui partem suffecit novas probationes habeat legitime
proponendas, id in libello Ponenti significare debet.
Art. 64
Suspensa instantia per procuratoris mortem, aut huius a
mandante remotionem, vel legitimam mandato renuntiationem, pars, quae per procuratorem agere debeat, quam primum alium habeat.
Art. 65
Si nullus actus processualis, quin aliquod obstet impedimentum, a parte actrice vel diligentiore per annum ponatur,
instantia ipso iure perimitur; quod et decreto Ponens declarat.
Art. 66
Si pars a Ponentis decreto intra tempus utile decem dierum
ad Turnum provocaverit, recursus expeditissime definietur.

528

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 67
1. Si pars aliquem actum iudicialem intra terminum a
Iudice praefixum, absque legitima excusationis causa, ponere
neglegat, censetur iuri suo renuntiasse; Ponens autem non modo ad ulteriora progredi valet, sed, aut ex officio aut ad alterius partis instantiam, declarare partem certi iudicialis actus
positionem aut instructionem, vel etiam, monitione praemissa,
ipsam litem deseruisse.
2. De causa excusationis a parte allegata iudicat Ponens,
audita altera parte, quae si contradicat, datur locus quaestioni
incidentali expeditissime definiendae.

Art. 68
Si pars instantiae, vel omnibus aut quibusdam actis iudicialibus renuntiare intendit, Ponens rem definiat ad normam can.
1524, 3.

Art. 69
1. Quod attinet ad effectus peremptionis, renuntiationis
atque desertionis, vim habent praescripta cann. 1521-1522.
2. Perempti iudicii expensas, quas quisque ex litigantibus
fecerit, ipse ferat. Pars vero quae instantiae renuntiaverit, solvere tenetur omnes expensas iudiciales, haud exceptis advocati alterius partis honorariis, aut, si quibusdam tantum actis
renuntiaverit, expensas illas quae his respondent.

Art. 70
Si peremptio aut renuntiatio aut desertio obtinuerit, apud
unam Rotam reassumi potest causa sive Tribunali Apostolico
commissa sive ad idipsum per appellationem deducta.

Romanae Rotae Tribunal

529

C A P U T III

De causae instructione

Art. 71
Quando causa ad Rotam delata instrui debet, Ponens hanc
instructionem vel sibi reservare vel alii Iudici de Turno committere potest; quod si agatur de causa poenali, officium Instructoris opportunius a Decano demandetur Auditori extra
Turnum.
Art. 72
Causae instructionem sive in Urbe sive extra Urbem
expleat Ponens per se Ipse aut per loci Tribunal aut per
personam ex industria delegatam, datis ad rem litteris rogatoriis.
Art. 73
Adversus actum aut decretum a Ponente vel a Iudice instructore positum recursus patet ad Turnum, nisi agatur de
decretis mere ordinatoriis; quaestio autem expeditissime definienda erit.
Art. 74
Nisi ex rei natura, aut ex prudenti Instructoris vel Ponentis existimatione aliter statutum fuerit, partium patroni ius
habent nomina personarum excutiendarum et peritorum, pariter ac obiectum interrogationum seu peritiarum cognoscendi,
antequam iidem interrogentur aut deputentur, idque praeter
facultatem concessam vel minus assistendi interrogatoriis.
Item interesse iidem possunt cuilibet actui instructorio ad normam iuris.
37 - A A. S

530

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT

IV

De incidentibus et praeiudicialibus

Art. 75
Quaestione incidentali exorta, Ponentis est decernere utrum
eadem solvi debeat iudicii forma servata, ideoque cum dubiorum propositione, an per memorialia, id est per decretum;
itemque utrum necne causa definienda sit servatis cann. 16561670. Definitio autem semper ad Turnum deferenda est.

Art. 76
Nisi quaestio solvenda sit iuxta normas processus oralis,
Ponens post dubia forte concordata et instructionem peractam, terminos pro exhibendis scripturis atque diem definitionis quam citius statuat.

Art. 77
Firmis praescriptis cann. 1629, 4 et 1618, contra Turni decisionem appellatio non datur; quaestio autem incidens iterum
proponi poterit coram Turno una cum causa principali.

Art. 78
Quae in praecedentibus articulis de causis incidentibus statuuntur, congrua congruis referendo serventur etiam in quaestionibus praeiudicialibus solvendis, uti sunt admissio libelli
aut nova causae propositio.

Romanae Rotae Tribunal

531

CAPUT V

De processus publicatione, conclusione in causa et de discussione

Art. 79
Firmo art. 60, testificationes ceteraeque omnes probationes,
quae in actis reperiuntur, Ponentis decreto sunt publicandae
ad normam can. 1598.
Art. 80
Conclusivis defensionibus ab omnibus qui in causa interveniunt exhibitis, conclusum in causa ipso iure habetur atque
exinde vim obtinet can. 1600.
Art. 81
1. Exhibita prima defensione, fiet distributio omnium
causae actorum.
2. Summarii, sub cura Addicti Cancellariae, exemplaria
fiant more probato, nisi aliter singulis in casibus Ponens statuerit.
Art. 82
Instantiae omnes aut defensiones seu memorialia ab Advocatis exhibenda sunt lingua latina; in causis vero iurium poterit Ponens admittere defensiones lingua vulgari conscriptas.
Scripturae autem seu defensiones excedere non debent paginarum numerum more admissum.
Art. 83
1. In causis nullitatis matrimonii aut sacrae ordinationis,
vinculi Defensor scribat post exhibitas scripturas a Patronis.
2. Defensiones pro vinculo exhibeantur non ultra quadraginta dies a distributis Patronorum scripturis, aut si in

532

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

causa Defensor deputatus sit, a recepta nominationis notificatione.


3. Patronorum responsiones exhiberi poterunt usque ad
diem decimam secundam ante causae sive principalis sive incidentalis definitionem; scripturae autem pro vinculo non ultra
sextam diem ante decisionem.
Art. 84
Sive in causis bonum publicum attingentibus sive in causis
boni privati, ne definitio ultra debitum differatur Ponentis
erit terminos statuere exhibendis aut commutandis scripturis
defensionalibus.
Art. 85
Quando Patroni petunt ut termini statuti differantur, Ponentis erit et motiva petitionis perpendere et dilationem concedere vel recusare; dilatio autem uni parti facta et alteri concessa habeatur.
Art. 86
1. Informationes orales ad Iudicem ne fiant. Ponentis
autem est, ad instantiam unius vel utriusque partis, proprio
rescripto moderatam causae disputationem oralem concedere
coram Turno. Tunc pars, vel partes instantes, referre in scriptis tenentur quaestionum capita, quae sunt disceptanda vel
illustranda, et Ponens, assignata die disputationi, hanc regit.
2. Ponens ex officio eam decernere etiam valet.
3. Quaestionum capita inter partes communicanda sunt.
Art. 87
1. Discussioni assistunt partium patroni, et Promotor
iustitiae et vinculi Defensor in causis in quibus intersunt.

Romanae Rotae Tribunal

533

2. Ponentis est ipsas partes, rationabili de causa, ad earum instantiam, discussioni admittere, nec non peritos, si adsint, ad discussionem vocare.
3. Discussioni unus etiam ex Tribunalis Notariis assistere
debet, ut, Ponente decernente, disceptata referat in actis.

CAPUT

VI

De sententiis

Art. 88
1. Auditores die et hora constitutis, congregati in sede
Tribunalis, nisi peculiaris ratio alio convenire suadeat, definientes causam a litigantibus propositam et iudiciali modo
pertractatam, dubiis respondendo sententiam dicunt.
2. Sententia aut interlocutoria est aut definitiva; illa, si
dirimat incidentem causam; ista, si principalem; ceterae Iudicum pronuntiationes decreta vocantur.
Art. 89
1. Assignata conventui die, singuli Iudices scripto afferant
conclusiones suas seu vota, de causae merito, cum rationibus
tam in facto quam in iure.
2. Suas conclusiones seu vota quisque Auditor latino idiomate exaret et propria manu subsignet.
3. Scripta Auditorum vota, postquam a Ponente exarata
et exhibita fuerit sententia, in clauso involucro consignentur
Decani archivo decem post annis comburenda.
Art. 90
Causae discussio secreta sit, cui non intersint nisi soli Iudices, et a Ponente sumat initium qui votum legat, datis, si
opus sit, declarationibus etiam super causae processu per

534

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

acta apud se posita; deinde ceteri Auditores ex ordine sua


vota legant.
Art. 91
In discussione fas est unicuique Iudici a pristina sua conclusione partim vel ex integro recedere, et accedere voto vel
votis unius vel plurium Coauditorum: cuius rei rationes significentur in voto scripto.
Art. 92
Est ea sententia, sive interlocutoria, sive definitiva, in qua
conveniat pars absolute maior votorum.
Art. 93
Quoties in prima discussione Iudices ad sententiam devenire nolint aut nequeant, differtur iudicium ad novum conventum per rescriptum: Resolutio dabitur in proximo Auditorum conventu , aut simpliciter: Dabitur in proximo . Dilatio vero comperendinari non debet ultra hebdomadam, nisi
forte vacationes Tribunalis intercedant.
Art. 94
Si nec in altero Iudicum conventu haberi possit pars maior
votorum necessaria ad decisionem, Ponens quaestionis statum Decano significet, qui provideat Auditorum numero
augendo.
Art. 95
1. Constabilita decisione, Ponens eam scribit sub forma
responsionis ad dubia, eamque subscribit una cum Auditoribus de Turno et unit fasciculo actorum.
2. Dummodo Tribunal non decernat decisionem secreto
servandam esse, usque ad formalem sententiae publicationem,

Romanae Rotae Tribunal

535

Notarius, protocollo addictus, oretenus causae decisionem partibus communicare valet, eisdemque decisionis exemplar, si
petatur, tradat. Si vero decisio secreto servanda sit usque
dum prodeat sententia, Ponens id decreto statuat.
Art. 96
1. Sententiam Ponens curet edendam non ultra bimestre.
2. Sententia latino idiomate exaranda est a Ponente, nisi
Turnus iusta de causa hoc munus alii ex Auditoribus commiserit.
3. Sententia ab extensore conficiatur oportet prae oculis
habitis singulorum Auditorum votis, ex iis rationes decidendi
aut difficultates deducendo in iure et in facto, distincte, ordinate atque breviter.
Art. 97
1. Sententia ferri debet, Divino nomine invocato; exprimat oportet nomen Summi Pontificis, indicationem diei, mensis, anni et loci quo prolata est: quibusnam Auditoribus constituatur Turnus seu Tribunal iudicans; quaenam causa et ex
quanam dioecesi; qui sint pars actrix, pars conventa, procuratores et advocati, Promotor iustitiae et Defensor vinculi, si
partem in iudicio habuerint.
2. Referre postea debet facti speciem cum dubiorum formulis; subsequantur rationes seu motiva tam in iure, quam in
facto; denique pars dispositiva sententiae, quae propositis
dubiis respondeat.
3. Statuat quisnam litis expensas et patronorum honoraria solvere teneatur; quod fiet et in incidentalibus si liti terminus imponatur.
4. Claudatur cum decreto exsecutorio pro diversa causarum natura iterum indicatis die, mense, anno et loco quibus
lata est, et cum subscriptione Auditorum et Notarii.

536

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 98
1. Sententiae definitivae ne a Turno quidem, vel Auditorum coetu, qui eas protulit, revocari aut corrigi possunt, nisi
correctio referatur ad errorem materialem; quo in casu servetur can. 1616.
2. At si causa recursu seu appellatione deferatur ad integrum Collegium seu videntibus omnibus, in iudicio partem habebunt etiam Auditores qui iam rem eandem cognoverint.
Art. 99
Pars sententiae dispositiva singulis dubiis respondeat aut
simpliciter Affirmative vel Negative , aut, pro opportunitate, additis consuetis formulis: Iuxta modum... , Ad mentem , Pars utatur iure suo, si et quatenus, coram quo de
iure , Dilata et coadiuventur probationes, iuxta instructionem dandam , vel similibus.
Art. 100
1. Ponens extensam sententiam a Coauditoribus Turni
et a Notario subscribendam, Cancellariae tradat, quo iuxta
praxim exemplaria in authentica forma partibus aliisque interesse habentibus notificentur.
2. Nullum sententiae exemplar extraneis dabitur, nisi de
mandato Ponentis aut Decani.
Art. 101
Exemplar authenticum cuiuslibet decisionis integre notificabitur Promotori iustitiae et vinculi Defensori, si iudicio
interfuerint, ipsis partibus per Curiam competentem nec non
earundem procuratoribus; de peracta notificatione aut exsecutione eadem Curia testimonium Rotae Tribunali exhibeat.

Romanae Rotae Tribunal

CAPUT

537

VII

De appellationibus

Art. 102
Appellatio a decisione rotali, iuris ordine servato, defertur
ad Turnum proxime sequentem.
Art. 103
Appellatio interponitur per petitionem exhibitam Ponenti
Turni, qui sententiam protulit. Ponens autem, si locus sit
appellationi, rescribit: Admittatur et procedatur ad ulteriora,
idque notificetur . Secus, rationibus expositis petitionem reiicit, salvo art. 106.
Art. 104
1. Appellatio interponi debet intra viginti dies a notificatione sententiae et prosequenda est coram Ponente subsequentis Turni, ad quem dirigitur, intra mensem a legitime cognita
notitia constituti novi Turni, salvo praescripto can. 1633.
2. Dies fatales ad appellandum et ad prosequendam appellationem computantur ita ut in eis includantur dies vacationis
qui interea occurrant. Quod si postrema dies fatalis sit vacationis, fatalia ad primam sequentem diem non feriatam protrahuntur. Quibus inutiliter elapsis, deserta censetur appellatio.
Art. 105
Appellationis libellus gravaminis motiva innuere debet,
exceptis causis de statu personarum.
Art. 106
Si oriatur quaestio de iure appellandi, quaestionis decisio
inappellabilis Turno devolvitur proxime sequenti.

538

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 107
Si sententia plura capita seu dubia complectatur, et quoad
nonnulla sit confirmatoria, quoad alia sit revocatoria, appellatio non conceditur pro ea parte, quae iam fuerit duabus
conformibus sententiis iudicata, nisi una pars sit cum alia connexa eique accessoria.
Art. 108
Si Iudices Turni a quo fit appellatio quaedam ex propositis
dubiis insoluta reliquerint, appellatio fit tantum dubiis decisis.
Proponi tamen poterunt in iudicio appellationis etiam dubia
non decisa, si haec connexionem cum decisis habeant vel
eisdem sint accessoria.

Art. 109
Hisce appellationis iudiciis communes sint normae processuales statutae pro instantiis in primo gradu apud Rotae Tribunal pertractandis.
CAPUT VIII

De expensis iudicialibus et de gratuito patrocinio

Art. 110
Finita instantia per sententiam vel decretum, Patroni exhibere debent Ponenti, qui adprobet, notulam expensarum nec
non honorariorum, idque in triplici exemplari; quorum aliud
notificandum partibus una cum decisione, aliud Advocato restituendum, aliud denique cum actis causae in archivo asservandum erit.
Art. 111
Notula expensarum Cancellariae et instructionis processus,
conficiatur a Ratiocinatore, atque tempore opporuno exhibeatur Advocatis ad effectum de quo in praecedenti articulo.

I
I

j
!
i

Romanae Rotae Tribunal

539

Art. 112
In proferenda decisione sive definitiva sive incidentali Turnus statuat taxam solvendam et quaenam pars, forte quidem
pro rata, teneatur expensis iudicialibus.
Art. 113
Adversus Ponentis decisionem, de qua in art. 110, patet recursus ad Turnum, qui rem expeditissime solvat.
Contra vero Turni statuitionem, de qua in art. 112, nullus
patet recursus, nisi cumuletur una cum appellatione.
Art. 114
Quando in causa ex officio constituti Patroni, aut ad casum
deputati fuerint vinculi Defensor vel Promotor iustitiae, Turnus in decisione definitiva vel incidentali statuet etiam de honorariis iisdem solvendis, atque tribuendis aut aerario Sanctae
Sedis aut alteri parti.
Art. 115
Qui in totum expensis iudicialibus sustinendis sunt impares, ius habent ad exemptionem ab eis obtinendam; qui autem
ex parte exsolvere possunt, ad earum expensarum deminutionem.
Art. 116
1. Qui exemptionem ab expensis iudicialibus, vel earum
deminutionem vult obtinere, Ponenti libellum exhibere debet,
adiunctis documentis, quibus quaenam sit oeconomica eius
conditio demonstret.
2. Probare etiam debet se, in lite agenda, praesumpto bono iure frui, nisi de causa agatur quae vi Commissionis Pontificiae ad Rotam delata fuerit.

540

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 117
1. Ponens, accepto libello, petitionem adversae parti notificat, praefixo termino, ut suum hac de re sensum aperiat.
Deinde libellum et omnia documenta transmitti curat Promotori iustitiae et, in causis in quibus partem habeat, Defensori
vinculi, pro voto.
2. Processui, de quo in superiore paragrapho, locus non
est, quando Tribunal acta causae ad Rotam transmittens fidem facit partem iam exemptionem expensarum et gratuitum
patrocinium iam obtinuisse in priore iudicio; servato quidem
art. 116, 2.
Art. 118
Super petitione partis, Ponens decreto statuet de expensarum exemptione aut deminutione; insimul postulat a Decano
ut designare velit Advocatum qui gratuitum patrocinium suscipiat; a quo explendo munere nullus Advocatus rotalis se
subducere potest, nisi ex causa Ponenti probata.
Art. 119
A decreto Ponentis, de quo in articulo superiore, appellari
potest ad Turnum, qui quaestionem incidentalem expeditissime solvat.

CAPUT

IX

De Normarum interpretatione

Art. 120
Si quaestio oriatur de interpretatione harum Normarum,
recursus fiat ad Normas anno 1934 promulgatas, iis exceptis,
quae vigenti Iuris Canonici Codici refragantur.

Pontificium Consilium de Legum textibus interpretandis

541

ACTA CONSILIORUM
PONTIFICIUM CONSILIUM
DE LEGUM T E X T I B U S I N T E R P R E T A N D I S

Responsio ad propositum dubium


Patres Pontifcii Consilii de Legum Textibus Interpretandis proposito,
in ordinario coetu diei 30 Iunii 1992, dubio, quod sequitur, respondendum
esse censuerunt ut infra:
D. Utrum inter munera liturgica quibus laici, sive viri sive mulieres,
iuxta C.I.C. can. 230, 2 fungi possunt, adnumerari etiam possit servitium
ad altare.
R. Affirmative et iuxta instructiones a Sede Apostolica dandas.
Summus Pontifex Ioannes Paulus II in Audientia die 11 Iulii 1992 in
frascripto impertita, de supradicta decisione certior factus, eam confirma
vit et promulgari iussit.
8 VINCENTIUS FAGIOLO

archiep. em. Theatinus-Vastensis, Praeses


8 Iulianus Herranz Casado
ep. tit. Vertarensis, a Secretis

Cum quidem Summus Pontifex mandaverit ut quaedam indicarentur et


collustrarentur circa quae can. 230, 2 C.I.C. praecipit aeque ac circa huius
canonis authenticam interpretationem, Congregatio de Cultu Divino et Disci
plina Sacramentorum Conferentiarum Episcoporum Praesidibus Litteras cir
culares misit quae sequuntur, die 15 mensis Martii a.D. 1994, significans et
demonstrans:

542

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1. Can. 230 2 vim habet permittendi non praecipiendi: Laici... pos


sunt . I t a q u e licentia ab aliquo Episcopo concessa hac in re nullo pacto
haberi potest pro ceteris Episcopis obstringens. Quisque igitur Episcopus
in dioecesi sua, Conferentiae Episcoporum audita sententia, facultatem
habet prudenter iudicandi et disponendi quid sit faciendum ad vitam litur
gicam in sua dicione recte agendam.
2. Sancta Sedes servat quae attentis locorum rerum adiunctis nonnulli
Episcopi iusserunt, can. 230 2 spectato, at Eadem simul commonefacit
peropportunum esse, ut clara teneatur traditio quod attinet ad munus ad
altare ex parte puerorum. Notum enim est hoc effecisse ut sacerdotales
vocationes feliciter augerentur. Semper igitur manebit officium ut puero
rum ministrantium manipuli continuentur et sustententur.
3. Si autem in aliqua dioecesi, prae oculis can. 230 2 habito, Episco
pus sinet ut peculiares ob rationes ad altare munus etiam mulieribus per
mittatur, hoc, ad normam quam supra diximus, plane fidelibus explicari
debet, et pariter ostendendum mulieres saepe munus lectoris in liturgia
complere easque Sacram Communionem distribuere posse, t a m q u a m ex
traordinarias Eucharistiae ministras, atque alia officia praestare, quemad
modum can. 230 3 prospicit.
4. Perspicuum exinde esse debet haec liturgica munera ex temporanea
deputatione obiri, ad Episcopi iudicium, nullo exsistente iure ut laici, sive
viri sive mulieres, ea expleant.

ANTONIUS

M. card.

JAVIERRE ORTAS,

Praefectus

SB Geraldus M. Agnelo, a Secretis

Diarium Romanae Curiae

543

DIARIUM ROMANAE CURIAE


SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
14

maggio

18

1994. S. E. mons. Blasco Francisco Collao, Arcivescovo tit. di Ottava,


Nunzio Apostolico nella Repubblica delle Seychelles.

S. E. mons. Thomas White, Arcivescovo tit. di Sabiona, Nun


zio Apostolico negli Stati Federati di Micronesia.

S. E. mons. Agostino Marchetto, Arcivescovo tit. di Astigi,


Nunzio Apostolico in Bielorussia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
28 febbraio

marzo

17

1994. Gli Em.mi Signori Cardinali George Basil Hume, Marco C,


Godfried Danneels, Carlo Maria Martini, Angel Suquia Goicoechea, Membri della Congregazione per le
Chiese Orientali ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali Bernardin Gantin, Joseph Ratzinger, Eugenio de Arajo Sales, Salvatore Pappalardo,
William Wakefield Baum, Eduardo Francisco Pironio, Jean-Marie Lustiger, Jzef Glemp, Lszl Paskai, Hans Hermann Gror, Angelo Felici, Membri
della Congregazione per le Chiese Orientali in aliud
quinquennium .

S. E. mons. Jorge Mara Meja, Arciv. tit. di Apollonia, Segretario della Congregazione per i Vescovi, Membro del
Pontificio Consiglio della Pastorale per i Migranti e
gli Itineranti.

Le LL.EE. i monsignori Andrea Mariano Magrassi, Arcivescovo


di Bari-Bitonto; Stephen Sulyk, Arcivescovo di Philadelphia degli Ucraini; Tadeusz Kondrusiewicz, Amministratore Apostolico della Russia Europea; Karl Lehmann, Vescovo di Mainz; Vartan Ackarian, Vescovo
tit. di Tokat degli Armeni, Membri della Congregazio
ne per le Chiese Orientali ad quinquennium .

I monsignori Emilio Colagiovanni, Stanislaw Czerwik; i sacerdoti


Paul De Clerck, Antonio Donghi, Julio Manzanares
Marjiuan, Franz Willem Thiele, Max Thurian; i padri
Matas Aug, C.M.F., Jos Maria Pinero Carrion, Ildebrando Scicolone, O.S.B., Anthony Ward, O.M.V.,
Consultori della Congregazione per il Culto Divino e la
Disciplina dei Sacramenti ad quinquennium .

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

544

17

marzo

1994. Le LL. EE. i monsignori Luigi De Magistris e Mario Francesco


Pompedda; i monsignori Filho Amaro Cavalcanti de
Albuquerque, Sebastiano Msala, Benedetto Marchetta; i sacerdoti Vincenzo Raff a, F.D.P., Manlio
Sodi, S.D.B., Heinrich Rennings; i padri Crescenzio
da Jesi, O.F.M. Cap., Giuseppe Sima, O.F.M. Conv.,
Jean-Bernard Allard, P.S.S., Urbano Navarrete, S.I.,
Consultori della Congregazione per il Culto Divino e la
Disciplina dei Sacramenti in aliud quinquennium .

Sr. Denise Blockausen, F.M.M.; p. Xavier Jacob, A.A.; il sac.


Rafiq Khoury; la sig.ra dr. Jane Dmmen McAuliffe; padre Richard Nnymbi, M.Afr., Consultori della
Commissione per i rapporti religiosi con i Musulmani
presso il Pontificio Consiglio per il Dialogo Inter-Re
ligioso ad quinquennium .

I padri Ephrem Carr, O.S.B., Manuel Nin, O.S.B., il prof.


Tommaso Federici, Consultori della Commissione
Speciale per la Liturgia presso la Congregazione per le
Chiese Orientali ad quinquennium .

S. E. mons. Boutros Gemayel, Arcivescovo di Cipro dei Maroniti; i padri Boutros Youssif e Paolo Ananian, dei
Mechitaristi di Venezia, Olivier Raquez, O.S.B., alfonso Abdallah, O.F.M., Jean Tabet, O.L.M., Robert
Taft, S.I., Ermanno Tomolo, O.S.M., Severiano Yakymyshyn, O.S.B.M., Athanase Renoux, O.S.B.,
Consultori della Commissione Speciale per la Liturgia
presso la Congregazione per le Chiese Orientali in
aliud quinquennium .

NECROLOGIO
12

marzo

23
30
31

1
5

aprile

12
16
20
24
26
12
20

maggio

1994. Mons. Emile Durrheimer, Vescovo em. di Katiola (Costa d'Avo


rio).

Mons. Alvaro del Portillo, Vescovo tit. di Vita.

Mons. Florian Kuntner, Vescovo tit. di Irina.

Mons. Ignace Ziad, Arcivescovo em. di Beirut dei Maroniti


(Libano).

Mons. Patrick Winters. Vescovo em. di Mbulu (Tanzania).

Mons. Emilio Pizzoni, Vescovo em. di Latina-Terracina-SezzePriverno (Italia).

Mons. Jzsef Cserhti, Vescovo em. di Pcs (Ungheria).

Mons. Charles A. Halpin, Arcivescovo di Regina (Canada).

Mons. Bertrand Lacaste, Vescovo em. di Oran (Algeria).

Mons. Jorge Gottau, Vescovo em. di Aatuya (Argentina).

Mons. John J. Mulcahy, Vescovo tit. di Penafiel.

Mons. Eric Benjamin, Vescovo di Darjeeling (India).

Mons. Martino Matronola, Vescovo tit. di Torri di Numidia.

An. et vol. LXXXVI

N. 7

5 Iulii 1994

ACTA APOSTOLICAE SE
COMMENTARIUM O F F I C I A L E U
Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Va^eana"

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


EPISTOLA APOSTOLICA
De Sacerdotali ordinatione viris tantum reservanda.
Venerabiles Fratres in episcopatu!
1. Ordinatio sacerdotalis, per quam munus traditur, quod Christus
Apostolis suis concredidit fideles docendi, sanctificandi et regendi, in Eccle
sia Catholica inde ab initio semper solis viris reservata est. Quam traditio
nem Ecclesiae etiam Orientales fideliter retinuerunt.
Quando quaestio orta est de ordinatione mulierum apud Communionem
Anglicanam, Summus Pontifex Paulus VI, pro sua fidelitate erga officium
custodiendi Traditionem apostolicam, atque etiam ut novum impedimen
t u m positum in itinere ad unitatem christianorum amoveret, fratres Angli
canus commonefecit de Ecclesiae Catholicae positione: Ipsa retinet non
esse admittendam ordinationem mulierum ad sacerdotium ob rationes fun
damentales. Quae rationes complectuntur: exemplum Christi in Sacra
Scriptura memoratum, qui tantummodo inter viros elegit suos Apostolos;
constantem Ecclesiae usum, quae Christum imitata est in solis viris eligen
dis; eiusque vivum magisterium, quod congruenter statuit mulierum exclu
sionem a sacerdotio convenire cum consilio Dei pro sua Ecclesia 1

Cf. P A U L U S V I , Rescriptum ad litteras Suae Gratiae Rev.mi Doctoris F. D. Googan, Archiepi


scopi Cantuariensis, de sacerdotali mulierum ministerio, die 30 mensis Novembris anno 1975: AAS
68 (1976) 599-600: Your Grace is of course well aware of the Catholic Church's position on this
question. She holds that it is not admissible to ordain women to the priesthood, for very fundamental reasons. These reasons include: the example recorded in the Sacred Scriptures of Christ
choosing his Apostles only from among men; the constant practice of the Church, which has imitated Christ in choosing only men; and her living teaching authority which has consistently held
that the exclusion of women from the priesthood is in accordance with the God's plan for his
Church (p. 599).
1

38 - A. A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

546

Cum tamen etiam inter theologos atque in aliquibus catholicis circulis


quaestio in controversiam deducta esset, Paulus VI Congregationi pro Doc
trina Fidei mandavit ut de hoc argumento Ecclesiae doctrinam exponeret
atque illustraret. Quod factum est per Declarationem Inter insigniores,
quam ipse Summus Pontifex approbavit et publici iuris fieri iussit.
2

2. Quae quidem Declaratio huius doctrinae rationes fundamentales, a


Paulo VI propositas, repetit et explicat, atque concludit Ecclesiam aucto
ritatem sibi non agnoscere admittendi mulieres ad sacerdotalem ordinatio
nem . Talibus rationibus fundamentalibus idem documentum alias addit
rationes theologicas quibus convenientia illustratur illius consilii divini, et
etiam aperte ostendit Christi agendi modum non ex causis sociologicis vel
culturalibus, illius aetatis propriis, proficisci. Sicut deinde Paulus VI expli
cavit, ratio vera in eo est, quod Christus, Ecclesiam propria fundamentali
constitutione propriaque anthropologia theologica instruendo, sic statuit,
quam deinceps eiusdem Ecclesiae Traditio semper observavit .
3

In Epistola Apostolica Mulieris dignitatem Nos Ipsi de hac materia


scripsimus: Advocans solos viros uti Apostolos suos Christus sese ratione
gessit prorsus libera suique iuris. Eadem istud libertate fecit, qua toto in
vitae suae instituto dignitatem extulit mulieris vocationemque, non tamen
accommodans se vigentibus moribus ac traditionibus lege illius temporis
constitutis .
5

Evangelia enim et Actus Apostolorum testificantur hanc vocationem


factam esse secundum aeternum Dei consilium: Christus elegit quos voluit
ipse (cf. Me 3, 13-14; Io 6, 70), idque fecit una cum Patre, per Spiritum
Sanctum (Act 1, 2), postquam pernoctaverat in oratione (cf. Lc 6, 12).
Quapropter in admissione ad sacerdotium ministeriale, Ecclesia semper
t a m q u a m constantem normam agnovit Domini sui agendi rationem in duo
decim virorum electione, quos Ipse posuit Ecclesiae suae fundamentum
(cf. Apc 21, 14). Qui quidem non t a n t u m munus acceperunt, quod deinde a
quolibet Ecclesiae membro exerceri potuisset, sed iidem peculiariter et arte
6

Cf. C O N G R E G A T I O P R O D O C T R I N A F I D E I , Declaratio Inter insigniores quoad admissionem


mulierum ad sacerdotium ministeriale, die 15 mensis Octobris anno 1976: AAS 69 (1977) 98-116.
Ibid., 100.
P A U L U S VI, Allocutio II ruolo della donna nel disegno della salvezza, die 30 mensis Ianuarii
anno 1977: Insegnamenti, vol. XV (1977) 111. Cf. etiam I O A N N E S P A U L U S II, Adhortatio Apostolica Christifideles laici, die 30 mensis Decembris anno 1988, n. 51: AAS 81 (1989) 492-496; Cat
chisme de l'glise Catholique, n. 1577.
Epistola Apostolica Mulieris dignitatem, die 15 mensis Augusti anno 1988, n. 26: AAS 80
(1988) 1715.
Cf Constitutio dogmatica Lumen gentium, n. 28; decretum Presbyterorum Ordinis, n. 2b.
2

Acta Ioannis Pauli Pp. II

547

cum ipsius Verbi Incarnati missione sunt consociati (cf. Mt 10, 1. 7-8; 28,
16-20; Me 3, 13-16; 16, 14-15). Apostoli idem fecerunt cum cooperatores
suos elegerunt, qui ipsis successuri erant in ministerio. Qua in electione
illi quoque inclusi erant qui, decursu temporum Ecclesiae, ipsorum Aposto
lorum munus prosequerentur, scilicet vicem gerendi Christi Domini ac Re
demptoris.
7

3. Ceterum, quod Maria Sanctissima, Dei et Ecclesiae Mater, munus


non accepit Apostolorum proprium, neque sacerdotium ministeriale, clare
ostendit non admissionem mulierum ad sacerdotalem ordinationem non
posse minorem earum dignitatem significare nec discrimen erga eas,
sed fidelem observantiam consilii, quod sapientiae Domini universi est
tribuendum.
Mulieris praesentia eiusque in Ecclesiae vita missioneque partes, etsi
non sunt cum sacerdotio ministeriali coniunctae, perstant tamen ratione
absoluta necessariae et eae quae substitui non possint. Sicut sane ipsa
illustrat Declaratio Inter insigniores, exoptat sancta Mater Ecclesia, ut
christianae mulieres sibi plene consciae fiant, quanta sit ipsarum missio:
partes earum hodie maximae sunt, ut simul et instauretur atque humanior
fiat societas et fideles veram Ecclesiae imaginem agnoscant . Novum
Testamentum cunctaque Ecclesiae historia satis superque testantur in Ec
clesia praesentiam mulierum germanarum discipularum et testium Christi
in familia atque in civili professione praeter quam in integra dedicatione
famulatui Dei et Evangelii. Mulieris dignitatem tutando Ecclesia eiusque
vocationem honorem tribuit atque gratias iis quae, Evangelio fideles, omni
aetate apostolicum communicarunt totius Dei Populi munus. De martyri
bus sanctis agitur et de virginibus ac de matribus familias fortiter quae
fidem sunt testificatae ac suis educandis liberis in Evangelii principiis
fidem tradiderunt Ecclesiaeque traditionem .
10

Ceterum ad fidelium sanctitatem funditus ordinatur hierarchica Eccle


siae constitutio. Ideo memorat Declaratio Inter insigniores, unum charis
ma melius, quod quis aemulari potest ac debet, est caritas (cf. 1 Cor
12-13). Maiores in Regno caelorum non sunt ministri, sed sancti .
12

1 0

Cf, 1 Tim 3 , 1 - 1 3 ; 2 Tim 1, 6 ; Tit 1, 5 - 9 .


Cf. Catchisme de l'glise Catholique, n. 1 5 7 7 .
Cf. Constitutio dogmatica Lumen gentium, n. 20 et n. 2 1 .
C O N G R E G A T I O P R O D O C T R I N A F I D E I , Declaratio Inter insigniores,

VI:

AAS

69

(1977)

115-116
1 1

1 2

IOANNES P A U L U S I I ,

Epistola Apostolica Mulieris dignitatem, n.


Declaratio Inter insigniores,

CONGREGATIO PRO D O C T R I N A F I D E I ,

27:
VI:

AAS 8 0 ( 1 9 8 8 )
AAS 6 9 ( 1 9 7 7 )

1719.
115.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

548

4. Quamvis doctrina de ordinatione sacerdotali viris t a n t u m reservanda


constanti et universali Ecclesiae Traditione servetur atque Magisterio
in recentioribus documentis firmiter doceatur, temporibus tamen nostris
diversis in partibus disputabilis habetur, a u t etiam Ecclesiae sententiae
non admittendi mulieres ad ordinationem illam vis mere disciplinaris tri
buitur.
Ut igitur omne dubium auferatur circa rem magni momenti, quae ad
ipsam Ecclesiae divinam constitutionem pertinet, virtute ministerii Nostri
confirmandi fratres

(cf.

nullatenus

ordinationem

habere

hancque sententiam ab

Lc 22, 32),

declaramus Ecclesiam facultatem

sacerdotalem

mulieribus

omnibus Ecclesiae fidelibus esse

conferendi,
definitive te

nendam.
In vos omnes, Venerabiles Fratres, atque in omnem Christianum popu
lum implorantes perpetuum divinum praesidium, libentes quidem omnibus
Apostolicam Benedictionem impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Maii, in Sollemnitate Penteco
stes, anno MCMXCIV, sexto decimo Pontificatus Nostri.
IOANNES P A U L U S P P . I I

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
SANCTI IACOBI EQUITUM
Sancti Iacobi Equitum intra Dominicanae Nationis fines conditur nova Provincia ecclesiastica, quae ad dignitatem archiepiscopalem et metropolitanam
attollitur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sollicitam sane curam continenter adhibemus ut Domini salus quam


amplissimam multitudinem attingat: qua de

causa Nos aptare propera-

549

Acta Ioannis Pauli Pp. II

mus ecclesiastica instituta ad eiusmodi proposita commodius assequenda.


De consilio igitur Congregationis pro Episcopis, consentiente Venerabili
F r a t r e Fortunato Baldelli, Archiepiscopo titulo Mevaniensi atque in Repu
blica Dominicana Apostolico Nuntio, Apostolica Nostra potestate suffulti,
haec quae sequuntur decernimus et statuimus. Sancti Iacobi Equitum
Sedem a metropolitico iure Ecclesiae Sancti Dominici separamus eamque
ad dignitatem archiepiscopalis metropolitanae Ecclesiae evehimus, privi
legiis porro additis et obligationibus iniunctis quae sacri canones prae
cipiunt.
Novam Provinciam ecclesiasticam constituunt dioeceses Vegensis,
Maoensis-Montis Christi et Sancti Francisci de Macoris, quae usque adhuc
ad Provinciam ecclesiasticam Sancti Dominici pertinuerunt. Sancti Iacobi
Equitum Episcopum moderantem Sedem, in praesentiarum Venerabilem
Fratrem Ioannem Antonium Flores Santana, dignitate Archiepiscopi et
gradu Metropolitae honestamus secundum sacrorum canonum praescripta.
Haec omnia ad expedienda Venerabilem Fratrem F o r t u n a t u m Baldelli,
quem antea memoravimus legamus, facta videlicet facultate quempiam
alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re de
mum ad exitum perducta, documenta conficiantur, quorum sincera exem
pla ad Congregationem pro Episcopis diligenter mittantur, contrariis rebus
minime quibuslibet obsistentibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto decimo mensis Fe
bruarii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

83 BERNARDINUS

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.


Antonius Macculi, Protonot. Apost. s.n.
Loco 68 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 344.759

550

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
PORTUS VETERIS
In Aequatoria constituitur nova Provincia ecclesiastica Portus Veteris, cuius
metropolitana Ecclesia erit Sedes eiusdem nominis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Maiori spirituali Christifidelium suorum bono studentes consulere,


nuper Venerabiles Fratres sacrorum Antistites Provinciae Ecclesiasticae
Guayaquilensis, audita Conferentia Episcopali Aequatoriana, ab hac Apo
stolica Sede unanimo consensu postulaverunt ut, detractis quibusdam
territoriis a memorata Provincia necnon ab illa Quitensi, nova Provincia
Ecclesiastica Portus Veteris constitueretur et simul dioecesis eiusdem
nominis ad dignitatem et honorem eveheretur Sedis archiepiscopalis et me
tropolitanae. Nos vero solliciti de cunctis Ecclesiis deque omnium anima
rum salute, favente quoque eidem rei Venerabili F r a t r e Francisco Canalini,
Archiepiscopo titulo Valariensi atque in eadem Natione Apostolico Nuntio,
e consilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationi libenter con
cedendum esse putavimus. Summa igitur Apostolica potestate, consensu
suppleto eorum, quorum interest, vel qui sua interesse id putant, quae
sequuntur decernimus.
Sedem episcopalem Portus Veteris a metropolitana Ecclesia Guayaquilensi seiungimus et ad gradum archiepiscopalis metropolitanae Sedis eve
himus, cui proinde iura et privilegia cuncta conferimus, quibus ceterae
metropolitanae Sedes ad normam iuris fruuntur.
Nova condita Provincia Ecclesiastica Portus Veteris constet ex metro
politana Ecclesia eiusdem nominis et ex praelatura territoriali Coloratensi,
hactenus ad Provinciam Ecclesiasticam Quitensem spectanti. Insuper Por
tus Veteris sacrorum Antistitem archiepiscopali dignitate augemus et
gradu Metropolitae insignimus iuribus ac privilegiis cumulatum, quae in
catholico orbe sunt secundum canones Iuris Canonici ceteris Metropolitis,
dum aequalibus etiam officiis cumulamus oneribusque obstringimus quibus
illi quoque gravantur.
Praeterea Portus Veteris nunc ipsum Episcopum, Venerabilem Fratrem
Iosephum Marium Ruiz Navas, ad archiepiscopalem dignitatem et gradum
Metropolitae promovemus, quem iuribus quoque exornamus et privilegiis,

551

Acta Ioannis Pauli Pp. II

quibus potiuntur alii Metropolitae, at oneribus similiter nectimus et offi


ciis, quibus illi itidem subiacent.
Quae praescripsimus, committimus perficienda Venerabili Fratri Fran
cisco Canalini, quem diximus, eidem tribuentes necessarias et opportunas
facultates quem libet alium delegandi virum in ecclesiastica dignitate con
stitutum, onere imposito mittendi sincerum exemplar actus effectae exse
cutionis ad Congregationem pro Episcopis.
Iubemus denique omnia et singula hisce Apostolicis Litteris decreta
vim sortiri suam t a m nunc quam in posterum usque tempus, quibusvis
rebus haud quaquam obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto et vicesimo mensis
Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Ponti
ficatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

83 BERNARDINUS

Secretarius Status

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Loco 68 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 346.160

III
DOMINAE NOSTRAE LIBANENSIS IN CIVITATE
ANGELORUM IN CALIFORNIA
Nova constituitur Eparchia pro fidelibus ritus Antiocheni Maronitarum titulo
Dominae Nostrae Libanensis in civitate Angelorum in California, et ea Sanctae
Sedi immediate subicitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Omnium catholicorum rituum communitates ob oculos usque versantur,


de quibus haud parum sollicitamur, ut floridiorem statum consequantur
iisque prosperrima salus contingat.

552

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quapropter cum Maronitarum m Foederatis Civitatibus Americae Sep


temtrionalis fidelibus aptius consuleretur, aliam Eparchiam condere censui
mus, preces etiam exaudientes Nobis fidenter admotas.
Itaque, sententia audita Patriarchae Antiocheni Maronitarum cum eius
Synodo necnon Coetus Episcoporum illius Nationis quam supra memora
vimus, consentiente pariter ibidem Pronuntio Apostolico, scilicet Venera
bili F r a t r e Augustino Cacciavillan, Archiepiscopo titulo Amiternino, haec
quae sequuntur statuimus et decernimus Apostolica Nostra suffulti aucto
ritate.
Eparchiam constituimus quae complectetur fideles has Foederatas Ci
vitates in praesentia incolentes, scilicet Ohio, W. Virginia, Illinois, Alaba
ma, Michigan, Minnesota, Missouri, Texas, Utah, Arizona, Nevada, Ore
gon, California, Alaska, Hawaii, Indiana, Kentuchy, Tennessee, Mississipi,
Wisconsin, Iowa, Arkansas, Louisiana, North Dakota, South Dakota, Kan
sas, Oklahoma, Nebraska, Montana, Wyoming, Colorado, New Mexico,
Idaho et Washington.
Quam Eparchiam ab altera Sancti Maronis Bruklyniensis separamus
illaque proinde titulum obtinebit Dominae Nostrae Libanensis in civitate
Angelorum in California .
Ad haec tandem perficienda consuetudines iuraque congrua serventur
et quae a Codice Orientali praecipiuntur. Nihil quibusvis rebus minime
efficientibus. Communitates demum hae respicientes antiquissima suo
rum annalium monumenta et documenta exoptamus fore ut animosam
voluntatem roborent ad proposita renovanda et p a t r u m pietatem confir
mandam.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum die duodecimo mensis Martii,
anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus
Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

ACHILLES

card.

SILVESTRINI

Congr. pro Ecclesiis Oriental. Praef.

Angelus Lanzoni, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 346.749

553

Acta Ioannis Pauli Pp. II

IV
RUNDUENSIS
Vicariatus Apostolicus conditur in Namibiae finibus, Runduensis appellandum.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sollicitam sane curam continenter adhibemus ut Domini salutaria bene


ficia et praecepta omnia loca contingant et quam plurimas gentes. Idcirco
nullam Nos interponere moram volumus quin cuncta disponamus ut hoc
facilius commodiusque eveniat. De consilio igitur Congregationis pro Gen
tium Evangelizatione, iis quoque quorum interest rogatis sententiam, haec
statuimus et decernimus. Novum Vicariatum Apostolicum condimus Runduensem appellandum, qui territorium vel regionem civilem populari lo
quela Okavango et Caprivi atque illas partes regionum quas appellant
Otjozondjupa et Otjikoto, intra fines latitudinis 20 et longitudinis 18 sitas,
complectitur, quodque a Vicariatu Apostolico Vindhoekensi distrahitur.
Haec omnia ad expedienda Venerabilem Fratrem Ambrosium De Paoli
legamus, facta videlicet facultate quempiam alium virum in ecclesiastica
dignitate constitutum subdelegandi. Re tandem ad exitum perducta, docu
menta apparentur, quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gen
tium Evangelizatione diligenter mittantur, contrariis rebus minime officientibus quibusvis.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto decimo mensis Mar
tii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus
Nostri sexto decimo.
& ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Angelus Lanzoni, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffl Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.119

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

554

V
VINDHOEKENSIS
Provincia ecclesiastica in Namibia constituitur, Vindhoekensis appellanda.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Vigili quidem cum sollicitudine id usque agere studemus, ut res catholi


cae commodius disponantur, quo religio magis solidetur et necessitatibus
cunctis efficacius occurratur. Nunc autem de Namibiae locis cogitamus, ad
quorum salubriorem prosperitatem ecclesiastica instituta aptare contendi
mus. Quapropter postquam Venerabiles Patres Congregationi pro Gentium
Evangelizatione praepositi consenserunt benignamque sententiam protule
runt, iudiciis quoque auditis quorum interest, quae sequuntur decernimus
et iubemus. Provinciam Ecclesiasticam condimus Vindhoekensem, quam
efformant Vicariatus Apostolicus eiusdem nominis, qui posthac ad Archi
dioecesim Metropolitanam evehetur, cui nectuntur dioecesis Keetmanshoopensis, veluti suffraganea Sedes, post elevationem Vicariatus Apostolici
eiusdem nominis, atque Vicariatus Apostolicus Runduensis. Nominamus
exinde et renuntiamus Venerabilem Fratrem Bonifatium Haushiku, adhuc
Vicarium Apostolicum Vindhoekensem, Archiepiscopum Metropolitam Vin
dhoekensem, titulo videlicet solutum Troyniensi. Ad haec omnia peragenda
Venerabilem Fratrem Ambrosium De Paoli deputamus, in Namibia Apostoli
cum Delegatum, facta facultate quempiam virum in ecclesiastica dignitate
constitutum subdelegandi. Re tandem ad exitum perducta, documenta confi
ciantur, quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium Evangeli
zatione mittantur. Contrariis rebus minime officientibus quibuslibet.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto decimo mensis Mar
tii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus
Nostri sexto decimo.
SB

ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Angelus Lanzoni, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffl Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.121

Acta Ioannis Pauli Pp. II

555

VI
KEETMANSHOOPENSIS
Vicariatus Apostolicus Keetmanshoopensis ad dignitatem et condicionem dioecesis attollitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui suo iam nomine interioreque flore quadraginta quinque continuos


hos superiores annos prosperatur et convenienter omnino administratur
Vicariatus Apostolicus Keetmanshoopensis, t a n t a m fidei firmitatem actio
nisque catholicae consecutus est, ducentibus pastoribus, soliditatem ut no
vam sibi induere structuram et novam simul suae historiae ingredi posse
aetatem videatur, evectus legitime videlicet ad ipsius gradus canonici dioe
cesis dignitatem. Sic enim faciendum censuit Venerabilis Frater Antonius
Chiminello, Episcopus titulo Numanensis ipseque Vicarius Apostolicus
Keetmanshoopensis quem nuperrime ad eandem destinaveramus regendam
ecclesialem communitatem, sic ut fieret suasit Venerabilis Frater Ambro
sius De Paoli Apostolicus scilicet in Namibia Noster Delegatus. Ne igitur
ullam partem canonicae constitutionis in posterum huic amato gregi deesse
patiamur, sententias Venerabilium F r a t r u m Nostrorum causis negotiisque
Congregationis pro Gentium Evangelizatione praefectorum libenter omnino
amplectentes ratasque habentes, Nos pro apostolicae Nostrae auctoritatis
amplitudine, commemoratum Vicariatum Apostolicum Keetmanshoopensem promoveri volumus atque hisce Litteris revera edicimus ad dioecesis
condicionem, concessis una singulis iuribus additisque officiis, quae cum
eodem illo iunguntur in Ecclesia dioecesis statu. Episcopalem sedem hanc
metropolitanae Ecclesiae Vindhoekensi subditam necnon iuris dictioni Con
gregationis pro Gentium Evangelizatione commissam constituimus nimi
rum in urbe eodem vulgari nomine Keetmanshoopensi, ubi templum Deo
sacrum in honorem sancti Stanislai Kostka augemus cathedralis aedis no
mine ac decore. Vicarium vero hucusque Apostolicum Keetmanshoopensem
superius memoratum in munus provehimus ipsius posthac Episcopi Keet
manshoopensis, cunctis nempe solutum prioris sedis titulo Numanensis vin
culis. Quae pastoralis Nostrae voluntatis universa decreta quo certiorem
deducantur quam primum ad effectum, eundem Apostolicum in Namibia
Delegatum, Ambrosium De Paoli, Archiepiscopum titulo Larensem, nominamus eorum exsecutorem, factis necessariis quibuslibet facultatibus qui

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

556

re congruenter confecta sincera actus canonici documenta exarabit exaratorumque exempla ad Gongregationem pro Gentium Evangelizatione
transmittenda curabit. Plurimum denique confisi Nos futurum ut provida
haec consilia Nostra maiorem etiam adferant eidem Ecclesiae Keetmanshoopensi felicitatem firmitudinemque, iubemus eadem omnia iam nunc
firmissima esse et postera pariter in tempora usquequaque valere, quibus
vis causis contrariis neutiquam obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum die decimo quarto mensis Martii,
anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus
Nostri decimo sexto.
8 ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.122

VII
IBADANENSIS
In Nigeriae finibus nova Provincia ecclesiastica constituitur Ibadanensis nomine.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum in Nigeria catholica fides haud parva cepisset incrementa, quae


pastorali navitate Episcoporum, sacerdotum ac missionariorum videntur
posse in futurum augeri, Congregatio pro Gentium Evangelizatione, re ma
ture perpensa auditisque quorum interest votis, censuit nuper ut in eadem
Natione inter alias nova Provincia Ecclesiastica constitueretur Ibadanensis
nomine. Nos vero pro summo Apostolico, quo fungimur, munere de super
na totius Dominici gregis salute solliciti, talem sententiam r a t a m habemus
ac sequentia decernimus. A metropolitana Ecclesia Lagosensi distrahimus
dioeceses Ibadanensem, Adokitiensem, Ondonsem et Oyonsem atque ex

557

Acta Ioannis Pauli Pp. II

his efficimus Provinciam Ecclesiasticam Ibadanensem, cuius Sedes princeps


erit Ecclesia Ibadanensis, quam ad gradum et dignitatem archidioecesis
metropolitanae evehimus, omnibus datis iuribus et officiis huiusmodi Se
dium propriis, assignantes eidem ceteras, quas diximus, dioeceses uti suf
fraganeas. Insuper Venerabilem Fratrem Felicem Alaba Adeosin J o b , hac
tenus Episcopum Ibadanensem, Archiepiscopum Metropolitam Ibadanen
sem renuntiamus, cunctis factis iuribus impositisque pariter obligationibus.
Quae praescripsimus committimus perficienda Venerabili Fratri Carolo Ma
riae Vigano, Archiepiscopo titulo Ulpianensi atque in Nigeria Apostolico
Pronuntio, onere imposito mittendi sincerum exemplar actus effectae exse
cutionis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione. Hanc denique
Nostram Constitutionem nunc et in posterum r a t a m esse volumus, contra
riis quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo mensis
Martii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
& ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco & Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.181

VIII
ABUGENSIS
In Nigeria nova Provincia ecclesiastica Abugensis constituitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quo aptius consuleretur Evangelizationis operi in Nigeriae finibus, ubi


in praesens exstant tres Provinciae Ecclesiasticae Lagosensis, Kadunansis

558

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et Onitshana, Venerabiles Fratres Nostri S.R.E. Cardinales atque Praesules


Congregationi pro Gentium Evangelizatione praepositi, re mature perpensa
auditisque votis quorum interest, praesertim Venerabilis Fratris Caroli Ma
riae Vigano, Archiepiscopi titulo Ulpianensis atque in eadem Natione
Apostolici Pronuntii, censuerunt nuper constituendam esse ibidem inter
alias novam Provinciam Ecclesiasticam Abugensem nomine.
Nos quidem, Successores beati Petri, de totius Dominici gregis bono
solliciti, talem sententiam r a t a m habemus ac sequentia decernimus.
A metropolitana Ecclesia Kadunansi distrahimus dioeceses Abugen
sem, Idahinam, Lokoianam et Makurdensem atque ex his efficimus Pro
vinciam Ecclesiasticam Abugensem in qua sita est eodem nomine urbs
caput Reipublicae Nigerianae cuius Sedes princeps erit Ecclesia Abugensis, quam ad gradum et dignitatem archidioecesis metropolitanae evehi
mus, omnibus datis iuribus et officiis huiusmodi Sedium propriis, assignan
tes eidem ceteras, quas diximus, dioeceses uti suffraganeas.
Insuper Venerabilem Fratrem Ioannem Olorunfemi Onaiyekan, hacte
nus Episcopum Abugensem, Archiepiscopum Metropolitam Abugensem renuntiamus, cunctis factis iuribus impositisque pariter obligationibus.
Quae praescripsimus exsequenda curabit memoratus Venerabilis Frater
Carolus Maria Vigano, onere imposito mittendi sincerum exemplar actus
effectae exsecutionis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione.
Hanc denique Nostram Constitutionem nunc et in posterum r a t a m esse
volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo mensis
Martii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
68

ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 8 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.271

559

Acta Ioannis Pauli Pp. II

IX
IOSENSIS
Nova constituitur Provincia ecclesiastica in Nigeria, Iosensis appellanda.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Universae Ecclesiae sustinentes rationes et causas, omni sollicitudine


properamus ut catholicum nomen magis magisque in orbe terrarum floreat
ipsumque nihil patiatur detrimenti. Nunc autem de Nigerianis regionibus
cogitamus, quas volumus aptis instructas ecclesiasticis institutis. Idcirco
sententiam amplectentes Congregationis pro Gentium Evangelizatione,
consentiente Venerabili Fratre Carolo Maria Vigano, Archiepiscopo titulo
Ulpianensi et in Nigeria Apostolico Pronuntio, haec decernimus et iube
mus. A metropolitana Sede Kadunansi dioecesibus losensi, Maiduguriensi
et Yolaensi seiunctis, novam condimus Provinciam Ecclesiasticam, Iosensem appellandam, in ipsa Sede losensi, quam ad Archidioecesis Metropoli
tanae dignitatem attollimus, cui subiciantur veluti suffraganeae dioeceses
Maiduguriensis et Yolaensis. Praeterea Venerabilem Fratrem Gabrielem
Gonsum Ganaka, ad hoc usque tempus Episcopum Iosensem, ad gradum
Archiepiscopi Metropolitae Iosensis elevamus, cunctis simul additis iuribus
et congruentibus officiis impositis, secundum canonum praescripta. Ad haec
omnia exsolvenda Venerabilem Fratrem Carolum Mariam Vigano, quem an
tea memoravimus, legamus. Re tandem perfecta, documenta conficiantur,
quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione
sedulo mittantur, contrariis rebus quibusvis minime officientibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo mensis
Martii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco EB Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.272

560

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

X
URBIS BENINENSIS
Provincia ecclesiastica in Nigeria conditur Urbis Beninensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Multis nominibus est sane laetandum quod catholica res ubique terra
rum felix capit incrementum. Nos autem properamus et contendimus ut
ecclesiastica instituta immutatis condicionibus aequentur. Nunc vero ad
Nigerianas communitates animum mentemque Nostram convertimus et
occurrentibus necessitatibus dirigere proposita volumus et rationes. I t a q u e
de consilio Congregationis pro Gentium Evangelizatione, rogatis senten
tiam iis quorum interest, Apostolica Nostra usi potestate, quae sequuntur
statuimus et decernimus. Novam Provinciam Ecclesiasticam in Nigeria
condimus Urbis Beninensis, quae veluti suffraganeas complectetur dioece
ses Isseleukuanam et Varriensem, quae antehac ad Ecclesiam metropolita
nam Lagosensem pertinuerunt, cui quoque additur Missio sui iuris Bomadiensis. Sedes exinde Urbis Beninensis ad Archidioecesim Metropolitanam
attollitur. Porro Venerabilem Fratrem Patricium Ebosele Ekpu, adhuc
Urbis Beninensis Episcopum, ad statum evehimus Archiepiscopi Metropoli
tae eiusdem Urbis Beninensis, omnibus iuribus officiisque congruentibus
concessis secundum ius canonicum. Haec omnia ut expediantur, Venerabi
lem F r a t r e m Carolum Mariam Vigano, Archiepiscopum titulo Ulpianensem
et in Nigeria Apostolicum Pronuntium, legamus eique haec officia commit
timus. Re tandem ad exitum perducta, documenta apparentur, quorum
exempla sincera ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittan
tur, contrariis rebus minime quibuslibet obsistentibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo mensis
Martii, anno Domini millesimo nogentesimo nonagsimo quarto, Pontifica
tus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab.., n. 349.273

Acta Ioannis Pauli Pp. II

561

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Servae Dei Mariae Ludovicae a Iesu Trichet Beatorum honores
decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I l
Ad perpetuam rei memoriam. Laudabo Dominum in vita mea,
psallam Deo meo, quamdiu fuero (Ps 146, 2). Deum verbis, operibus to
taque vita laudare constanter cupivit Maria Ludovica a Iesu Trichet quae,
Evangelii sapientia illustrata, ut Christum sequeretur aegrotisque ac pau
peribus serviret omnia reliquit, m a n d a t a Domini exsequens qui dixit: Hoc
est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos (Io 15, 12), et
etiam: Quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis
(Mt 25, 40).
Venerabilis Serva Dei Pictavae est n a t a die VII mensis Maii anno
MDCLXXXiv,

et a pueritia Dei legi oboedivit multamque de proximo indigen

ti curam adhibuit. Cum septemdecim esset annorum, Providentia effecit ut


in sanctum Ludovicum Mariam Grignion de Montfort incurreret, qui eius
dux factus est in Dei voluntate cognoscenda inque sua vocatione ad effec
t u m adducenda. Consilia namque sequens magistri spiritus ingressa est
consociationem Sapientia denominatam apud valetudinarium generale
Pictaviense ibique, die II mensis Februarii anno MDCCIII, vestem religiosam
induit, altera conditrix facta et prima sodalis futurae Congregationis Filia
rum a Sapientia, constantis ex mulieribus confundendae falsae sapientiae
mundi, Verbi Incarnati Sapientiae consecratis. Novum religiosum Institu
t u m re vera Rupellae est ortum, cuius Episcopus illud canonice approbavit
anno MDCCXV. Anno postero Conditor, sanctus Ludovicus Maria Grignion
de Montfort, mortuus est, solam relinquens Servam Dei in Congregationis
regimine, quae magno animi robore atque caelestis auxilii fiducia multas
gravesque suscepit acerbitates, ex extrema paupertate, ex iniustitiis aucto
ritatum loci, ex morte iuvenum Sororum, ex acerbis calumniis obortas.
Quamvis

eiusmodi essent

difficultates, Opus tamen, sapienter a Matre

Maria Ludovica gubernatum, confirmatum est et auctum novis conditis


religiosis domibus. Constanter Serva Dei formandas curavit quam optime
suas Sorores, quibus
39 - A A. S

spiritalem tradidit hereditatem sancti Institutoris,

562

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

eas ad. amorem et imitationem Iesu Christi, Dei Sapientiae (cfr 1 Cor 1, 24)
adhortando, ad parvulorum institutionem in scholis caritatis, ad paupe
rum aegrotorumque curam. Non tamen sollicitudo de aliorum bono eam
abduxit ab officio in via christianae perfectionis progrediendi. Fide fulta,
spe atque caritate, cum Deo ambulavit et humiliter ac perseveranter Virgi
nem Mariam imitans omnibus in rerum adiunctis eius fecit voluntatem.
Assidua fuit in deprecatione, fervens in pietate erga Eucharistiam et Sanctissinam Virginem, Domini crucis amans, Ecclesiae auctoritatibus oboe
diens, in aerumnis fortis et patiens, in persecutionibus serena, prompta ad
ignoscendum inimicis, diligens in Regulae ac votorum observantia. Meritis
affluens pie est vita defuncta Sancti Laurentii ad Separim, die xxvin
mensis Aprilis anno MDCCLIX.
Canonizationis Causa inchoata, processus ordinarius informativus cele
bratus est apud Curiam Lucionensem annis MCMLIII-MCMLIV. Praeparata
Positione super virtutibus et solitis recognitionibus factis, die x mensis
Iulii anno MCMXC declaravimus Servam Dei Mariam Ludovicam a Iesu Trichet heroum more virtutes thologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
Interim, apud eandem Curiam instructus erat anno MCMXXXXVII processus
canonicus de asserta mira sanatione effecta anno MCMXXXXIV et interces
sioni tributa Matris Mariae Ludovicae a Iesu. Prospero eventu inspecto ca
su apud Congregationem de Causis Sanctorum est coram Nobis decretum
super miro proditum die vii mensis Martii anno MCMXCII. Statuimus dein
de ut Beatificationis ritus Romae celebraretur die xvi mensis Maii inse
quentis anni.
Hodie in Vaticana Basilica S. Petri Apostoli, inter Missae sollemnia
hanc pronuntiavimus formulam: Nos, vota F r a t r u m nostrorum Henrici
Cardinalis Schwery, Episcopi Sedunensis, Francisci Garnier, Episcopi Lu
canensis, Camilli Cardinalis Ruini, Vicarii Nostri pro Romana dioecesi et
Peregrini Thomae Ronchi, Episcopi Civitatis Castelli, necnon plurimorum
aliorum F r a t r u m in episcopatu multorumque christifidelium explentes,
de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apo
stolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Mauritius Tornay,
Maria Ludovica a Iesu Trichet, Columba Ioanna Gabriel et Florida Cevoli
Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum: Mauritii
Tornay die undecima mensis Augusti; Mariae Ludovicae a Iesu Trichet
die septima mensis Maii; Columbae Ioannae Gabriel die vicesima quarta
mensis Septembris et Floridae Cevoli die duodecima mensis Iunii in lo
cis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris
et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem his Litteris statuimus volumus

Acta Ioannis Pauli Pp. II

563

nunc et in futurum tempus vim habere, rebus contrariis quibuslibet non


obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi
mensis Maii, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n. 330.562

II
Venerabilibus Dei servis Didaco Ventaja Miln, Emmanueli Medina Olmos et
VII Sociis Martyribus, Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Ego veni, ut vitam habeant et abun
dantius habeant (Io 10, 10). Per mortem et resurrectionem suam Do
minus Iesus mundum redemit atque ipsius verbum suscipientibus et
adimplentibus vitam aeternam est pollicitus. Idem Dominus docuit t a m
pretiosum donum esse vitam aeternam, ut cuivis terrestri bono sit anteponendum et vel supremo sacrificio tuendum: Nolite timere eos qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere (Mt 10, 28). Evangelii
praeceptis imbuti ac Spiritus Sancti robore sustentati, bello intestino in
Hispania saeviente, non pauci Christiani sanguinem suum fuderunt, ne a
Christi dilectione desciscerent atque ut vitae aeternae praemium conse
querentur.
Inter illos Christi strenuos testes duo Episcopi annumerantur et septem
Fratres Scholarum Christianarum. Deo penitus inserviebant ii et proximo,
veritatem pacemque amabant, omnino a politicis studiis alieni, quibus Hi
spania sub vertebatur. Nihilo minus odio fuerunt et persecutioni obnoxii.
Quod autem divini Magistri fuerunt discipuli, Ecclesiae membra et fideles
regni Dei famuli, hoc satis habuerunt ut ipsi inter mundi inimicos annumerarentur et morte digni ducerentur. At ipsi, de periculis in se imminentibus
quanquam conscii erant, simpliciter humiliterque fidem testari perrexerunt
atque cum se abdere vel fugere possent, manere in suo loco maluerunt, ut
suam explicarent missionem et caritate apostolatuque proximum iuvarent.

564

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ii fuerunt:
Didacus Ventaja Miln, Episcopus Almeriensis. Die xxn mensis Iunii
anno MDCCCLXXX natus, post ordinationem sacerdotalem canonici et doc
toris in Sacro Monte Granadae functus est munere. Annum tantummodo
fuit bonus industriusque pastor Almeriensis dioecesis, cum Christi inimici
eum sunt persecuti. Vitam servare potuerat, at gregem suum deserere
noluit.
Emmanuel Medina Olmos, Episcopus Guadicensis, natus die ix mensis
Augusti anno MDCCCLXIX, parochus fuit et deinde rector Sacri Montis Gra
nadae. Multum adlaboravit veluti concionator et catechista; Auxiliaris por
ro fuit Granadensis, et inde ab anno MCMXXVIII industrius Episcopus Gua
dicensis. In carceribus una cum Didaco Ventaja Miln detentus, cum eo
vexationes, contumelias et ignominias participavit. Precantes et ignoscentes ambo pastores una cum aliis captivis manuballista, nocte inter xxix
et xxx diem mensis Augusti anno MCMXXXVI necati sunt, in loco quem
Barraco del Chisme vocant, quemque terminant Felix et Vicar.
Septem Fratres Scholarum Christianarum egregie apostolatum suum
praestabant institutionis in urbe Almeria, cum in vincula ducti sunt. Ibi
dem quoque eximium testimonium christianae fortitudinis, caritatis erga
omnes, amoris precationis dederunt.
Nocte inter xxx et xxxi diem mensis Agusti anno MCMXXXVI interempti
sunt:
Frater Edmigius (saeculari nomine Isidorus Primo Rodrguez vocatus),
in dioecesi Palentina natus, die iv mensis Aprilis anno MDCCCLXXXI;
Frater Amalius (saeculari nomine Iustus Zariquiegui Mendoza vocatus),
Pampilonensi in dioecesi natus, die vi mensis Augusti anno MDCCCLXXXVI;
Frater Valerius Bernardus (saeculari nomine Marcianus Herrero Mart
nez vocatus), in dioecesi Burgensi natus, die xi mensis Iulii anno MCMIX.
Vespera autem diei VIII mensis Septembris anno MCMXXXVI martyrium
tulerunt:
Frater Theodemarus Ioachimus (saeculari nomine Adrianus Siz Siz
vocatus), in dioecesi Burgensi natus, die VIII mensis Septembris anno
MCMVII;

Frater Evencius Richardus (saeculari nomine Eusebius Alonso Uyarra


vocatus), in dioecesi Calaguritana natus, die v mensis Martii anno MCMVII.
Nocte inter x n et x m diem mensis Septembris anno MCMXXXVI inte
rempti sunt:
Frater Aurelius Maria (saeculari nomine Benvenutus Villaln Acebrn
vocatus), natus in dioecesi Conchensi, die xxn mensis Martii anno MDCCCXC;

565

Acta Ioannis Pauli Pp. II

Frater Iosephus Caecilius (saeculari nomine Bonifacius Rodrguez Gon


zalez vocatus), natus in dioecesi Burgensi, die xiv mensis Maii anno
MDCCCLXXXV.

Tum duo Episcopi, t u m septem Fratres Scholarum Christianarum, con


tinuo suam post heroicam mortem, veri fidei martyres habiti sunt. Eorum
sacrificii fama increbruit et annorum decursu confirmata est. Idcirco Almeriensis Episcopus anno MCMLIV Canonizationis Causam incohavit. Inquisi
tionibus theologicis suetis felici cum exitu apud Congregationem de Causis
Sanctorum absolutis, die xxi mensis Decembris anno MCMXCII super marty
rio decretum iussimus promulgari. Statuimus ideo ut beatificationis ritus
Romae die x mensis Octobris subsequentis anni celebraretur. Hodie igitur,
in foro ante basilicam praeclaram Sancti Petri Apostoli in Vaticano, inter
sacra hanc diximus formulam:
Nos, vota F r a t r u m nostrorum Rosendi Alvarez Gaston, Episcopi Almeriensis, Angeli Cardinalis Suquia Goicoechea, Archiepiscopi Matritensis,
Iosephi Antonii Infantes Florido, Episcopi Cordubensis, Iosephi Gottardi
Cristelli, Archiepiscopi Montisvidei, et Oddonis Fusi-Pecci, Episcopi Senogalliensis, necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu multorum
que christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum con
sulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles
Servi Dei Didacus Ventaja Miln, Emmanuel Medina Olmos et septem So
cii, Petrus Poveda Castroverde, Victoria Diez y Bustos de Molina, Maria
Francisca R u b a t t o et Maria Crucifixa Satellico Beatorum nomine in poste
rum appellentur eorumque festum: Didaci Ventaja Miln et Emmanuelis
Medina Olmos die tricsima mensis Augusti; septem F r a t r u m Scholarum
Christianarum die decima sexta mensis Novembris; Petri Poveda Castro
verde die vicesima octava mensis Iulii; Victoriae Diez y Bustos de Molina
die duodecima mensis Augusti; Mariae Franciscae R u b a t t o die nona mensis
Augusti et Mariae Crucifixae Satellico die octava mensis Novembris in
locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et
Filii et Spiritus Sancti .
Quod autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum tempus vim
habere volumus, contrariis rebus quibusvis minime obsistentibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 344.597

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

566

III
Venerabili Servo Dei Petro Poveda Castroverde Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. F u n d a m e n t u m enim aliud nemo
potest ponere, praeter id quod positum est,

qui est Iesus Chistus

(1 Cor 3, 11).
Ecce ego fundamentum ponam in Sion, lapidem, lapidem probatum,
angularem, pretiosum, fundatum; qui crediderit, non turbabitur (Is 28, 16).
Suae vitae fundamentum operisque quod condidit, cui nomen Institu
cin Teresiana, ipsum Christum posuit presbyter Petrus Poveda Castro
verde veluti radicem. In Spiritualibus scriptis sanctum Paulum inter
pretans, autumavit: Nemo elementum quidquam coniunctivum u m q u a m
ponere potest vel poterit, fundamentum videlicet aliud ab eo quod initio
positum est, quod est Iesus Christus. Sic opus intellegimus, haec est doctrina
quam professi sumus, atque nulla ratione humana elementa admiscere debe
mus ad id, quoad in Christo, per Christum Christique causa conditum est .
Hoc in angulari lapide suam ipse spiritualitatem formavit, cardine posi
to Incarnationis mysterio et peculiariter Christo cruci affixo, usque adeo ut
vellet sodales suos cruci affixos viventes esse. Hoc in solo, quod animum
et studium requirebat, evangelizationis actionem in institutionis cultusque
variis provinciis collocavit, anthropologiam excitans quae ex Incarnatione
manabat. In Evangelio instrumenta apta invenit ad humanam personam
fovendam et provehendam, atque ad respondendum simul necessitatibus et
societatis provocationibus omnibus in locis et temporibus historiae. A suis
asseclis, laicis scilicet qui velut sal ac lux in societatis structuris operabantur, efflagitabat ut t a m interius singulares, quam exterius essent commu
nes , ut t a m q u a m fermentum pro Dei regno in societate agerent, quemad
modum prisci Christiani. Ipse scripsit: Sicut illi, sic sancti, sic studiosi
atque a terrenis rebus alieni, sic Dei gloriae cupidi, sic fortiter ecclesiales .
Sacerdos Petrus Poveda Castroverde Linariae (Gienni, in Hispania) die
III

mensis Decembris anno

MDCCCLXXIV

ortus est. Christiana disciplina insti

tutus, inde a pueritia sacerdos fieri voluit. In Seminario Giennensi recep


tus, iam theologiae studiosus, ad Accis Seminarium transiit, ubi die xvn
mensis Aprilis anno

MDCCCXCVII

sacerdos est ordinatus. Complura ecclesia

stica ministeria ei concredita sunt, qui eodem tempore studiose pauperes


humane christianeque provehendos curavit, qui Accitanas cuevas , ut

Acta Ioannis Pauli Pp. II

567

aiunt, incolebant misere, ab omnibus reiecti. Scholis condendis prospexit


pueris puellisque erudiendis et officinis pro maioribus natu, operam magni
momenti, humanam et institutoriam perficiens.
Hoc intermisso opere anno MCMV, ad Asturiam migravit, ubi, in sanc
tuario mariano Covadongae annis MCMVI-MCMXIII canonici functus est
munere. Ibidem precationi studioque se dedere potuit necnon sociales spiri
tuales Hispaniae quaestiones meditari. Ad pedes Virginis Mariae Covadon
gae provolutus, vehementi flagrans amore in eandem, se vocari animadver
tit ad praesentiam evangelizatricem in mundo christianorum provehen
dam, in provincia praesertim institutionis et cultus, spiritu motus alto
ecclesiali sensu, fidelitate summa magnaque sollertia imbuto Anno MCMXI
Institutum condidit cui nomen vulgo Institucin Teresiana , laicorum
scilicet consociationem in complures manipulos partitam, quae evangeliza
tionis suum munus in variis cultus societatisque campis, prae oculis Incar
nationis mysterio habito, complet.
Anno MCMXiii Giennum se contulit, ubi instituere perrexit, usque di
stinctius paedagogicae institutionis sedes, quae loca quoque congressionis
evaserunt, ad vitam christianam altius agendam. Priscorum Christianorum
vivendi genus induxit atque sanctam Teresiam a Iesu patronam constituit.
Ab anno MCMXXI Matriti suum domicilium collocavit, t a m q u a m capellanus
Realis Domus et operam suam compluribus educationis ministeriis nava
vit. Inter alia Institutum Catholicum Mulierum, Divini Magistri Acade
miam condidit, quae est Consociationis Magistrorum Catholicorum veluti
germen. Electus est etiam Nationalis Curator Consociationis Catholicae Pa
rentum; Nationalem Foederationem Catholicarum Discipularum constituit;
socius fuit idemque fundator Foederationis Amigos de la Enseanza
appellatae. Sed eius praecipua actio in Opere ab eo instituto versari per
rexit, quod anno MCMXXIV pontificiam comprobationem obtinuit.
Per totam vitam sacerdotium maxima eius fuit identitas. Ut sacerdos
sim semper in cogitationibus, verbis operibusque , Dominum deprecabatur. Sacerdos equidem sum Christi : sic iis respondit, qui eum ad marty
rium perducebant.
Christianae virtutes, quibus mire in vita enituit, summum gradum atti
gerunt assimulationis cum Christo in dilectione, humilitate et mansuetu
dine, quae fructus fuerunt actionis Spiritus Sancti, quem ipse accepit et
coluit facilem, indulgentem summeque benevolum se praebens.
Anno MCMXXXVI bello civili Hispanico orto, suum locum minime dese
ruit, etsi sibi conscius erat se in maximo discrimine versari. At contra san
guinem ad dilectionem erga Dominum testandam fundere paratum se prae-

568

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

buit et ad opus apostolicum fecundandum. Die xxvn mensis Iulii, anno


MCMXXXVI, mane, deprehensus est ut sacerdos et propter suum munus
actuosum christianas res per cultum et educationem provehendi. Subse
quenti die XXVIII, eius corpus vulneribus ex manuballista signatum, in
coemeterio Almudenae Matritensi in urbe inventum est.
Cum sacerdos sanctus et Christi martyr haberi pergeret, anno MCMLV
canonizationis causa apud Matritensem Curiam incohata est. Iis, quae ius
statuit peractis, die x x i mensis Decembris anno MCMXCII, Nobis coram
decretum prodiit super virtutibus heroicis et super martyrio. Statuimus
igitur u t beatificationis ritus die x mensis Octobris anno MCMXCIII cele
braretur.
Hodie idcirco in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri spectante,
inter Missarum sollemnia formulam hanc protulimus: Nos, vota F r a t r u m
Nostrorum Rosendi Alvarez Gaston, Episcopi Almeriensis, Angeli Cardina
lis Suquia Goicoechea, Archiepiscopi Matritensis, Iosephi Antonii Infantes
Florido, Episcopi Cordubensis, Iosephi Gottardi Cristelli, Archiepiscopi
Montisvidei, et Oddonis Fusi-Pecci, Episcopi Senogalliensis, necnon plu
rimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu multorumque christifidelium
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Didacus
Ventaja Miln, Emmanuel Medina Olmos et septem Socii, Petrus Poveda
Castroverde, Victoria Diez y Bustos de Molina, Maria Francisca R u b a t t o
et Maria Crucifixa Satellico Beatorum nomine in posterum appellentur
eorumque festum: Didaci Ventaja Miln et Emmanuelis Medina Olmos die
tricesimo mensis Augusti; septem F r a t r u m Scholarum Christianarum die
decimo sexto mensis Novembris; Petri Poveda Castro verde die vicesimo
octavo mensis Iulii; Victoriae Diez y Bustos de Molina die duodecimo men
sis Augusti; Mariae Franciscae R u b a t t o die nono mensis Augusti et Mariae
Crucifixae Satellico die octavo mensis Novembris in locis et modis iure statu
tis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac r a t a et firma volu
mus esse, contrariis rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.736

Acta Ioannis Pauli Pp. II

569

IV
In Civitatibus Foederatis Micronesiae Nuntiatura Apostolica conditur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Quae incremento catholicae fidei per
orbem terrarum diffusae necnon paci, civili cultui et progressioni popu
lorum proficiunt, ea Romani Pontifices omni sollicitudine praestare sa
tagunt.
Qua re, quo plenius confirmentur publicae necessitudinis rationes inter
hanc Apostolicam Sedem et Civitates Foederatas Micronesiae hoc ipso die
feliciter initae, simulque aptius provideatur evangelizationis operi atque
spirituali regimini Christifidelium illic degentium, Nobis peropportunum
videtur in memorata Natione Apostolicam Nuntiaturam condere.
De communi igitur utriusque partis voto, audita quoque Congregatione
pro Gentium Evangelizatione, summa Nostra potestate harumque Littera
rum virtute in Civitatibus Foederatis Micronesiae Nuntiaturam Apostoli
cam constituimus, factis cunctis iuribus, privilegiis, honoribus, praeroga
tivis et indultis, quae huiusmodi Legationum, praesertim earum sub iuris
dictione Congregationis, quam diximus, propria sunt.
Has denique Litteras, in forma Brevis maioris expeditas, nunc et in
posterum ratas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstan
tibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvi
mensis Ianuarii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 346.571

570

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Imago Beatae Mariae Virginis Scapularis, quae pie servatur in ecclesia paroeciali Annuntiationis B.M.V., loco Tomaszw Lubelski in dioecesi ZamosciensiLubaczoviensi, pretioso diademate redimiri sinitur nomine et auctoritate
Summi Pontificis .
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Imago illa Beatae Mariae Virginis Sca
pularis, quae exornat ecclesiam paroecialem Annuntiationis B.M.V, loco
vulgo Tomaszw Lubelski, ob artis genus et momentum historicum atque
potissimum ob religionis cultum praeclara est in t o t a dioecesi ZamosciensiLubaczoviensi. Christifideles illius Polonicae regionis sacram hanc imagi
nem a septimo decimo saeculo peculiari veneratione prosequuntur, caele
stium gratiarum copiam precantes sibi suisque.
Qua re permotus Venerabilis Frater Ioannes Srutwa, Episcopus Zamosciensis-Lubaczoviensis, suum atque cleri et populi proferens votum Nos
rogavit, ut imaginem pretioso diademate Nostro nomine et auctoritate
posset redimire.
De sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacra
mentorum, quam r a t a m habemus, Apostolica Nostra potestate petenti
Praesuli partes committimus ut imagini Beatae Mariae Virginis Scapularis,
pie custoditae in ecclesia paroeciali Annuntiationis B.M.V, loco vulgo To
maszw Lubelski, Nostro nomine et auctoritate pretiosam imponat coro
nam, iuxta probatum liturgicum ritum.
Nos quidem minime dubitamus, quin haec sacra sollemnia in religionis
bonum populique spiritale emolumentum bene non vertant, pariterque
fore confidimus ut ii omnes, qui eandem venerantur imaginem, ad colen
dam Matrem Dei magis magisque incitentur. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die altero
mensis Februarii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 344.533

Acta Ioannis Pauli Pp. II

571

VI
Nuntiatura in Republica Africae Australie erigitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Ad firmiores magisque frugiferas red
dendas publicae necessitudinis rationes, quae inter Apostolicam Sedem et
Rempublicam Africae Australis intercedunt, nec non ad aptius providen
dum simul catholicae Ecclesiae regimini atque profectui in illa Natione,
legationis officium ad elatiorem gradum evehere opportunum censuimus.
I t a q u e certa scientia ac m a t u r a deliberatione, harum Litterarum vi No
straque auctoritate, Apostolicam illic Delegationem ad statum Nuntiaturae
Apostolicae attollimus, quae sedem habebit in urbe Pretoria, cunctis pari
ter additis iuribus, privilegiis, honoribus, praerogativis et indultis quae ad
huiusmodi Pontificias Legationes pertinent, praesertim ad regiones illas,
quae a Congregatione pro Gentium Evangelizatione curantur, contrariis
quibuslibet rebus minime obsistentibus. His autem statutis, magna Nos
tenet spes res ibidem feliciorem ingressuras cursum, unde experiantur cives
religionis humanitatisque progressum et congruentem prosperitatem.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v
mensis Martii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
S ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 349.033

VII
Beata Maria Virgo sub titulo de Guadalupe Patrona apud Deum dioecesis
Colimensis confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Fideles ecclesialis communitatis Coli
mensis, a Leone P p . X I I I die xi mensis Decembris anno MDCCCLXXXI per

572

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Litteras Apostolicas Si principum constitutae, Beatam Mariam Virginem


sub titulo de Guadalupe clara veneratione prosequuntur, atque Ea im
petrante caelestium gratiarum copiam sibi exposcunt. Ipsorum praesertim
animarum utilitate permotus, Venerabilis Frater Gilbertus Valbuena Sn
chez, Episcopus Colimensis, communia cleri populique vota excipiens, elec
tionem Beatae Mariae Virginis sub titulo de Guadalupe in patronam
apud Deum dioecesis suae peregit rite, deindeque petivit ut huiusmodi
electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis huius Vene
rabilis Fratris precibus libentissimo animo obsecundantes, comprobatis iis,
quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, facultati
bus a Nobis factis, hac in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Lit
terarum virtute perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem sub
titulo de Guadalupe P a t r o n a m apud Deum dioecesis Colimensis confir
mamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis
de Patronis constituendis indicantur (AAS, 65 [1973] 276-279). Ceterum
volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos effec
tus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus
non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvn
mensis Martii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco ffi Sigilli


In Secret. Status tab., n. 346.100

VIII
Sanctus Adalbertus, episcopus et martyr, Patronus urbis Gnesnensis apud
Deum confirmatur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. Sanctus Adalbertus, episcopus et mar
tyr, fere mille annos a cuncto Poloniae populo colitur; Christifideles vere
Gnesnae, urbis nobilissimae atque primae sedis ecclesialis communitatis in

Acta Ioannis Pauli Pp. II

573

Polonia institutae, peculiari profecto cultu sanctum prosequuntur, caele


stium gratiarum copiam ad eius sepulcrum a Deo exposcentes. Quam ob
rem Venerabilis Frater Henricus Iosephus Muszynski, Archiepiscopus Me
tropolita Gnesnensis, communia cleri Christifdeliumque vota excipiens,
electionem sancti Adalberti in Patronum apud Deum Gnesnae peregit rite,
itemque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur.
Nos vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo obse
cundantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina
Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica
Nostra potestate, harum Litterarum vi perpetuumque in modum sanc
t u m Adalbertum, episcopum et martyrem, Patronum apud Deum urbis
Gnesnensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessio
nibus, quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, 65
[1973] 276-279). Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serven
t u r suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Con
trariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv
mensis Martii, in sollemnitate Annuntiationis Domini, anno MCMXCIV, Pon
tificatus Nostri sexto decimo.
ffl ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 88 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 346.099

574

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET HUNGARIAE REM PUBLICAM
de spirituali cura militum custodiumque publicae securitatis ad confinia

Accordo tra la Santa Sede


e la Repubblica d'Ungheria
sull'assistenza religiosa
alle Forze Armate
e di Polizia di Frontiera

Megllapods amely ltrejott


egyfell az Apostoli Szentszk,
masfell a Magyar Koztrsasg kztt
a Magyar Honvdsgnl
s a Hatrrsgnl vgzend
lelkipsztori szolglat trgyban

LA SANTA SEDE

Az APOSTOLI SZENTSZK

E LA REPUBBLICA D'UNGHERIA

S A MAGYAR KOZTRSASG

desiderando promuovere, in ma
niera stabile e conveniente, l'assi
stenza religiosa ai cattolici, membri
delle Forze Armate e di Polizia di
Frontiera Ungheresi, convengono
quanto segue:

attl az hajtl vezrelve, hogy a


Magyar Honvdsg s a Hatrrsg katolikus tag jai szmra alian
do s megfelel mdon biztostsk
a lelkipsztori elltst, az albbiakban llapodik meg:

I.

1. La Santa Sede eriger in Un


gheria un Ordinariato Militare per
l'assistenza religiosa ai cattolici
membri delle Forze Armate e di
Polizia di Frontiera.
2. L' Ordinariato Militare, cano
nicamente assimilato ad una dioce
si secondo la Costituzione Aposto
lica Spirituali militum curae, sar
diretto da un Ordinario Militare,
che avr diritti e doveri propri dei
Vescovi diocesani. L'Ordinario Mi
litare potr cumulare la carica con
quella di Vescovo residenziale.

1. A Magyar Honvdsg s a
Hatrrsg katolikus tagjainak lel
kipsztori elltsra a Szentszk
fellltja Magyarorszgon a K a t o nai Ordinaritust.
2. A Katonai Ordinariatus a Spi
rituali militum curae apostoli konstitci rtelmben knonjogilag az
egyhzmegyvel azonos megtls
ala esik. Ennek vezetje a katonai
ordinarius, aki a megyspspokokvel megegyez jogokkal s ktelessgekkel rendelkezik. A katonai or
dinarius feladata nem osszefrhetetlen a megyspspoki tisztsggel.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

575

II

II.

L'Ordinario Militare sar nomi


nato dalla Santa Sede, previa noti
ficazione al Governo Ungherese,
tenendo conto dei criteri legali vi
genti in Ungheria e delle norme
relative al servizio militare. Il Go
verno Ungherese pu presentare
eventuali obiezioni di carattere po
litico generale nei riguardi del can
didato entro quindici giorni.

A katonai ordinriust a Szentszk nevezi ki a Magyar K o r m n y


elzetes rtestse utn, szem eltt
t a r t v a a magyarorszgi torvnyes
kovetelmnyeket s a katonai szolglat elltsval kapcsolatos elrsokat. A Magyar Kormny a kinevezsek esetn tizent n a p alatt
a jellttel szemben ltalnos politikai jelleg kifogst emelhet.

III

III.

L'Ordinario Militare sar coa


diuvato da un Vicario Generale da
lui scelto d'accordo con le compe
tenti Autorit delle Forze Armate
e di Polizia di Frontiera.

A katonai ordinriust munkja


ban egy ltala a Magyar Honvdsg, illetve a Hatrrsg vezetsnek egyetrtsvel kivlasztott
ltalnos helynk segti.

IV

IV.

1. Al servizio religioso dell'Ordi


nariato Militare saranno destinati
sacerdoti del clero secolare e reli
gioso, i quali formeranno il suo
presbiterio, potendo i primi essere
incardinati nell'Ordinariato secon
do le norme del Diritto Canonico.

1. A Katonai Ordinaritusban a
lelkipsztori szolglat vgzsre vilgi s szerzetes papok kapnak
megbzst, k kpezik az Ordina
riatus papsgt. A vilgi papokat
a knonjog elrsai szerint inkardinlni lehet az Ordinaritusba.

2. I sacerdoti designati in ma
niera stabile per il servizio religio
so delle Forze Armate e di Polizia
di Frontiera, quale loro impegno
principale, saranno chiamati in
senso proprio Cappellani Militari e
avranno i diritti e i doveri canoni
ci analoghi a quelli dei Parroci.

2. Azok a papok, akik a Magyar


Honvdsg s a Hatrrsg korben a lelkipsztori szolglat elltsra aliando jelleggel, ffoglalkozsban kapnak megbzst, kato
nai lelkszek, s knonjogi ktelezettsgeik s jogaik a plbnosokhoz hasonlak.

3. L'Ordinariato Militare potr


avvalersi anche dell'aiuto di sacer-

3. A Katonai Ordinariatus ignybe veheti kisegt s tartalkos vil-

576

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

doti e religiosi ausiliari e di com

gi s szerzetespapok segitsgt is.

plemento.
V

V.

1. Appartengono all'Ordinariato
Militare e si trovano, secondo le
norme del Diritto Canonico, sotto
la sua giurisdizione:

1. A Katonai Ordinaritushoz s
annak egyhzi joghatsga ala - a
knonjog szablyai szerint - az
albbi szemlyek tartoznak:

a) i fedeli che sono militari, non


ch gli impiegati pubblici delle
Forze Armate e della Polizia di
Frontiera;

a) a katonahvek s a Magyar
Honvdsg, valamint a Hatrorsg
kzalkalmazottai ;

b) quanti compongono le loro fa


miglie, cio coniugi e figli, anche
maggiorenni, se abitano nella stes
sa casa, e cos i parenti e le perso
ne di servizio che, parimenti, abi
tano nella stessa casa;

b) a velk kzs hztartsban


egyttlo csaldtagjaik, azaz hzastrsuk, gyermekeik, (a nagykorak is), rokonaik (hozztartozik), valamint a hzi szemlyzet;

c) coloro che frequentano scuole


militari o si trovano degenti o pre
stano servizio negli ospedali mili
tari, nelle case per anziani o in al
tri simili istituti;

c) a katonai iskolkban tanulk,


a katonai krhzakban fekv betegek, a katonai idsek otthonban
s ms hasonl intzmnyben lakk s dolgozk;

d) t u t t i i fedeli, uomini e donne,


membri o meno di un Istituto reli
gioso, che svolgono stabilmente un
compito loro affidato dall'Ordina
rio Militare o con suo consenso.

d) mindazok a hvek, frfiak s


nk, akr szerzetesek, akr nem,
akik a katonai ordinarius megbzsra, vagy jvhagysval tartos
jelleggel valamilyen feladatot vgeznek.

2. La giurisdizione dell'Ordina
rio Militare personale, ordinaria,
propria ma cumulativa con la giu
risdizione dei Vescovi diocesani.

2. A katonai ordinarius szemlyes, rendes, sajt, de a megyspspokvel prhuzamos joghatsggal rendelkezik.

VI

VI.

L'organico dell'Ordinariato Mili


tare s'adatter alle strutture inter

se

A Katonai Ordinariatus felpta Magyar Honvdsg s a

Acta Ioannis Pauli Pp. II

577

ne delle Forze Armate e di Polizia


di Frontiera Ungheresi; esso com
prender un numero adeguato di
cappellani in servizio stabile, ausi
liari e di complemento.

Hatrrsg bels szervezethez alkalmazkodik, megfelel szm aliando lelksz, segd- s tartalkos
lelksz tartozik hozz.

VII

VII.

L'Ordinariato Militare ha sede


in Budapest.

A Katonai Ordinariatus szkhelye Budapest.

VIII

VIII.

Spetta ai Ministri della Difesa e


dell'Interno, tenuto conto delle
possibilit del bilancio statale,
provvedere i mezzi materiali, di
personale e finanziari necessari
al funzionamento dell'Ordinariato
Militare.

A honvdelmi s a belgyminiszter feladata, hogy az aliami


koltsgvets lehetsgeinek figyelembevtelvel biztositsa a K a t o
nai
Ordinariatus
mkodshez
szksges anyagi, technikai, pnzgyi s szemlyi feltteleket.

IX

IX.

I Cappellani Militari cattolici


nell'esercizio delle loro attivit mi
litari saranno subordinati ai loro
superiori gerarchici; nell'esercizio
della loro attivit pastorale segui
ranno l'ordinamento e le prescri
zioni dell'Ordinario Militare, se
condo le norme del Diritto Cano
nico.

A katolikus katonai lelkszek


katonai tevkenysgk tekintetben katonai feletteseiknek alrendeltek, lelkipsztori mkodskben a knonjog elrsai szerint a
katonai ordinarius utastsait kvetik.

X.

1. Se qualche membro del clero


dell'Ordinariato Militare dovesse
essere soggetto a sanzioni discipli
nari di carattere militare, il supe
riore gerarchico vi provveder in
contatto con l'Ordinario Militare.

1. Ha a Katonai Ordinariatushoz tartoz klerikus eilen katonai


jelleg fegyelmi eljrs indul, a
katonai felettes intzkedik a kato
nai ordinriussal sszekttetest
tartva.

40 - A A S

578

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2. Le sanzioni disciplinari di ca
rattere canonico saranno di com
petenza deirOrdinario Militare,
che ne dar comunicazione all'au
torit militare competente per i
provvedimenti del caso.

2. A knonjogi fegyelmi intzkedseket a katonai ordinarius teszi


meg, aki az eljrsrl tjkoztatja
az
illetkes
katonai
felettest.

XI

XI.

L'Ordinario Militare, oltre che


inviare istruzioni ai Cappellani Mi
litari e richiedere loro relazioni,
potr effettuare personalmente o
per mezzo di suoi delegati ispezio
ni in loco sulla situazione del
servizio religioso castrense.

A katonai ordinarius rendelkezseket ad s beszmoltatja a kato


nai lelkszeket, a katonai lelkszi
szolglat
helyzett
szemlyesen
vagy kpviseloje t jan vgzett
ltogats sorn a helysznen is
ellenrizheti.

XII

XII.

Il Ministero della Difesa d'ac


cordo con il Ministero dell'Interno
e con la Conferenza Episcopale
emetter un Regolamento relativo
a questioni riguardanti il funziona
mento dell'Ordinariato Militare.

A honvdelmi miniszter a belgyminiszterrel s a Magyar Pspki Karrai egyetrtsben kiadja a


Katonai Ordinariatus szervezeti s

XIII

XIII.

Se sorgesse qualche difficolt


d'interpretazione o d'applicazione
del presente Accordo, le Alte Parti
Contraenti cercheranno una giusta
soluzione per mezzo di m u t u a in
tesa.

Ha a jelen megllapods rtelmezsvel vagy alkalmazsval


kapcsolatban valamilyen nehzsg
merlne fel, a Magas Szerzd Felek kzs megegyezssel keresik
meg a legmegfelelbb megoldst.

XIV

XIV.

Il presente Accordo sar ratifi


cato secondo le norme legali delle
Alte P a r t i Contraenti ed entrer in
vigore al momento dello scambio

A jelen Megllapods a Magas


Szerzd Felek jogi norminak
megfelelen kerl megerostsre, s
a megersto okmnyok cserjvel

mkdesi szablyzatt.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

degli strumenti di ratifica, da ef


fettuarsi il pi presto possibile.

579

lp hatlyba, aminek a lehet legrvidebb idn bell meg kell trtnnie.

Nel caso che una delle due P a r t i


Contraenti consideri che sono mu
tate radicalmente le circostanze
nelle quali si stipula questo Accor
do, avranno inizio trattative a fine
di aggiornarlo.

Amennyiben a Magas Szerzod


Felek egyike gy tln meg, hogy
gykeresen megvltoztak azok a
krlmenyek, amelyek kztt a
megllapodst megktttek, trgyalsokat kezdemnyez a megllapodsnak az j korlmnyekhez
tortno igaztsra.

Dato a Budapest il 10 gennaio


1994, in due esemplari originali in
lingua ungherese ed italiana, il cui
testo ugualmente autentico in
ambedue le lingue.

Kszlt Budapesten 1994. janur 10-n kt eredeti pldnyban,


olasz s magyar nyelven, mindkt
nyelv pldny egyarnt hteles.

Per la Santa Sede

Az Apostoli Szentszk nevben

83 ANGELO ACERBI

83 ANGELO ACERBI

Per la Repubblica d'Ungheria

A Magyar Koztrsasg nevben

FR LAJOS

FR LAJOS

Conventionis inter Apostolicam Sedem et Hungariae Rem Publicam consti


tutae, ratihabitionis instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt in Civitate
Vaticana die XVI mensis Aprilis anno MCMXCIV; a quo die Conventio vige
re coepit ad normam eiusdem Pactionis.

Acta Apostolicae SeUis - Commentarium Officiale

580

ALLOCUTIONES

I
Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos sacra limina visitantes.*
Dear Brother Bishops,
1. "Now m a y our Lord Jesus Christ himself, and God our Father... com
fort your hearts and establish them in every good work and word". With
1

this prayer I welcome youthe Bishops of Alaska, Arkansas, Idaho, Mon


tana, Oklahoma, Oregon, Texas and Washingtonon the occasion of your
ad Limina visit.

Through you I warmly greet each member of the

Churches in which the Holy Spirit has made you his overseers.

In a

special way I t h a n k God for the profound solidaritysacramental and


fraternalwhich unites us in the episcopal ministry for the service of
God's beloved people.
The Second Vatican Council reminded Bishops t h a t it is their " d u t y to
promote and safeguard the unity of faith and the discipline common to
the whole Church".

Like the Apostles, who were missionaries with

mission extending far beyond a local community, we are "ambassadors for


Christ",

called to serve the Church's catholic unity and communion

through a pastoral solicitude which embraces the whole Body of Christ.


Through your union with the body of Bishops, your particular Churches
remain open to universal koinonia, they welcome and receive the fullness
of the apostolic faith, and they enrich the Church by contributing the
wealth of their own gifts. Each of you is a living instrument of unity and
catholicity, nourishing your particular Church's fidelity to Christ by foster
ing the bonds of ecclesial communion with t h e Successor of Peter and the
other members of the Episcopal College.
2. One of t h e recurring themes of this series of ad Limina reflections
with the

Bishops of the United States has been the urgent need for a

genuine spiritual and moral renewal in the Church and in society. In the
period remaining before the turn of the millennium and the great Jubilee
* Die 2 m. Octobris a. 1993.
2 Thess 2:16.
C Acts 20:28.
Lumen gentium, 23.
2 Cor 5:20.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

581

celebration recalling the mystery of the Son's Redemptive Incarnation, the


Holy Spirit is summoning the Church to purification, repentance and re
newed spiritual fervor. The whole Church needs to respond generously to
this call, lest the grace of the millennium be offered in vain. For your
Diocesan communities it is a question of ever greater commitment to being
the salt of the earth and the light of the world in a society which is more
and more fragmented through a loss of spiritual vision and purpose. For
many people the t r u t h of God's loving providence over creation and of the
grace of salvation in our Lord Jesus Christ is less and less a vital p a r t of
their lives. The radical pastoral challenge which the Church and her mem
bers are facing at the end of the twentieth century is to show the rele
vance of the Gospel message for the individual's transcendent destiny, as
well as for authentic human development.
5

In God's design, the Second Vatican Council constituted an outpouring


of divine light and assistance, enabling the Church to meet with full confi
dence and security the challenges of the present. Our episcopal ministry
must be decidedly oriented to the renewal and strengthening of the Church
called for by the Council, so t h a t through her activityin the words of
Gaudium et spes"the world might be fashioned anew according to God's
design and might reach its fulfilment". The p a t h of ecclesial reform passes
through the ecclesiology of communion, which is the central and funda
mental idea of the Council's documents. Flowing from the living wellspring of sacred tradition, the ecclesiology of koinonia can bring the
Church t h a t necessary and authentic reform, t h a t true ecclesial metanoia
which "is to be measured not primarily in terms of external structures, b u t
in deeper and more effective implementation of the core vision of her true
nature and mission".
6

3. Ecclesial communion in fact is a profound reality which reaches into


the very heart of the Trinitarian Mystery, wherein the real distinction
of Persons in no way diminishes the unity of the Godhead. The vertical
dimension of communionthe love of God poured forth into our hearts
through the Holy Spirit, which raises us to new life in Jesus Christis
the fundamental and central experience of our Christian life. This grace,
which reaches its fulfillment only in the heavenly Church where "God may
9

5
6
7

Cf. 2 Cor 6 : 1 .
No. 2.
Cf. E X T R A O R D I N A R Y

S Y N O D O F 1 9 8 5 , Relatio Finalis, C. 1.
Ad Limina Speech to a group of United States Bishops, September 1 6 , 1 9 8 7 , 1.
Cf. Bom 5 : 5 .

582

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

be everything to every o n e " , is the end for which every human person is
created in his image and likeness. It is the sublime mystery of God's sav
ing love which the Church must always proclaim in her teaching, celebrate
in her sacraments and foster in all her life and activity. Every aspect of
Church renewal, whether in the Liturgy, in catechesis, or in pastoral and
canonical practice and discipline, must have as its goal the revitalization
and growth of grace in our hearts, the deepening of communion with the
Triune God.
10

11

For all its sublimity, the communion of which we are speaking is not a
distant, abstract reality. It is the very foundation of the organization and
activity of the Church at every level. It follows t h a t the ministries, organ
isms and relationships which foster ecclesial communion in its horizontal
dimension must have one overriding purpose: they must serve to bring
people to Christ, they must lead the baptized to grow in faith, hope and
love, and they must build up the body of Christ in unity of faith and
discipline.
4. Since the Council, and as formulated by the Code of Canon Law, the
theology of communion within the Church has led to the widespread set
ting-up of consultative structures at different levels. The effective partici
pation of the faithful in the Church's mission, through parish councils, fi
nancial councils, committees for specific activities on both the parish and
diocesan level, is an important development in the life of your Dioceses.
You are well aware of the successes of this process, b u t also of the difficul
ties which remain to be solved, with regard to the educational and forma
tion base of lay cooperators, and in forging more explicit bonds with the
Dioceses and parishes in which the laity serve. Through its Committee on
the Laity, your Conference has issued helpful guidelines for those serving
on parish councils, in order to acquaint them with the teachings of the
Second Vatican Council on the role of the laity and the application of
t h a t teaching found in the Post-Synodal Apostolic Exhortation Christifi
deles laici.
...
Lay people, "by reason of the knowledge, competence, or outstanding
ability which they enjoy, are able and sometimes even obliged to express
their opinion on things which concern the good of the Church". They can
do this either individually or through appropriate bodies. It is therefore
12

13

10

11

12

1 3

1 Cor 15:28.
Cf. Catechism of the Catholic Church, 1720-1722.
Lumen gentium, 37.
Cf. C O N G R E G A T I O N F O R T H E C L E R G Y , Omnes Christifideles, January 25, 1973.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

583

incumbent upon the Church's Pastors to be attentive to the suggestions


and proposals of the lay faithful, while at the same time exercising the
freedom and authority which is theirs by divine right to shepherd t h a t
part of God's people entrusted to them.
It would be an error to judge ecclesial structures of participation and
cooperation by secular democratic standards, or to consider them as forms
of "power-sharing" or means of imposing partisan ideas or interests. They
should be looked on as forms of spiritual solidarity proper to the Church
as a communion of persons who, "though many, are one body in Christ,
and individually members one of a n o t h e r " . Such structures are fruitful to
the extent t h a t they manifest the true nature of the Church as a hierarchi
cal communion, animated and guided by the Holy Spirit.
14

When they function according to the spirit of Christ, they are valid
signs of how the baptized bear one another's burdens in ways t h a t are
appropriate for a community enriched by differentiated hierarchical and
charismatic gifts.
15

16

5. Many other forms of lay participation in the Church's mission call


for your attention and pastoral leadership. One significant measure of the
vitality of the Catholic community in the United States is the growing
number of lay people who serve as missionaries or volunteers, either for a
limited period or permanently. Another is the extensive network of lay
movements and organizations active in your country. The National Lay
Forum under the auspices of your Conference's Committee on the Laity is
a deserving initiative which can stimulate serious reflection on the lay
apostolate, as well as being an incentive for organizations and movements
to collaborate more explicitly with one another and with the Bishops. I
offer prayers for the success of the next Forum which will be held in 1994
and which will focus on the impact of faith on culture in contemporary
American society.
Likewise, the growth of small Christian communities especially within
the boundaries of parishes is both a means of formation for lay people and
an impetus for mission to the world. In most cases these communities
serve to enliven parish life by being active instruments of evangelization
and mission. In some cases sensitive pastoral leadership is required in
order to ensure t h a t they remain in full communion and harmony with the

1 4

1 5

16

Bom 12:5.
Cf. Gal 6:2.
Cf. Lumen gentium, 4.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

584

local Church. Christifideles laici contains appropriate criteria and guide


lines for the integration of small communities into the wider ecclesial
body.
17

6. Some of your Dioceses have a very high Hispanic Catholic popula


tion, which means above all t h a t your ministry must take account of the
richness of religious expression and cultural diversity t h a t characterizes
the Hispanic community and demands appropriate pastoral programs and
initiatives. Among the principal pastoral tasks in relation to the Hispanic
community is t h a t of evangelization and catechesis, especially in the face
of extremely active proselytism by other religious groups. Leaders in the
Catholic Hispanic community frequently point to the need to sustain the
family within a community of faith and solidarity, especially through
small ecclesial communities t h a t are personal and relevant to the everyday
lives of their members. Ministry to young Hispanics should not overlook
the importance of transmitting a genuine and demanding spirituality cen
tered on the knowledge and love of Christ the Redeemer and directed to
incarnating the spirit of the Beatitudes in daily living. In the end, the
success of the Church's efforts will greatly depend on the fostering of na
tive-born vocations among Hispanic men and women, and the appropriate
formation of seminarians and religious, with standards no less challenging
t h a n those used for other candidates.
The Missions of the Southwest testify to the fact t h a t the first evange
l i z e t of many of your Dioceses, who spoke Spanish, left a distinct and
abiding mark on the religious and cultural traditions of the region. In
these traditions there are m a n y values which can serve today as effective
channels of a deeper and more effective evangelization. I would ask you to
take my heartfelt good wishes and prayerful encouragement to all those
involved in the pastoral care of the Hispanic Catholics of the United
States.
7. A constant concern of the Church's Pastors must be the question of
whether Catholic laity are receiving a continuing theological and spiritual
formation, including formation in the Church's social doctrine, of a suffi
ciently high level to enable them to fulfil their role in the Church and in
society. This formation should be arranged in such a way as to meet prac
tical difficulties at the parish level where so many secular interests com
pete for people's attention.

17

Cf. no. 30.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

585

One particular problem, which touches the heart of the Church's com
munion in faith, is the confusion and even scandal caused by Catholics in
public office or in the media who advance positions contrary to Church
teaching. This is a matter which calls for sensitive leadership on your part.
I encourage you in your efforts to offer a clear defense of authentic Cath
olic doctrine and to foster a better understanding of the "religious assent" of
mind and heart required of all the Church's members.
18

8. Dear Brother Bishops, your presence calls to mind these and other
great responsibilities which you face in shepherding the part of God's
people entrusted to your care. May the maternal mediation of the Immac
ulate Mother of God, Patroness of your country, obtain for youand
all the priests, Religious, lay men and women of your Diocesesan ever
deeper faith, livelier hope and more ardent charity! With my Apostolic
Blessing.

II
Ad Aethiopiae et Erythraeae episcopos in Apostolorum liminum visitatione.*
Your Eminence,
Dear Brother Bishops,
1. My heart is filled with profound joy as I welcome you, the Pastors
of the Church in Ethiopia and Eritrea on the occasion of your visit ad Li
mina Apostolorum. When you were last here for this purpose in 1987 you
spoke to me movingly of your deep anxiety for the safety and well-being
of your beloved people beset by war, and I gave you my assurance t h a t
not only I, b u t the whole Church, would be praying for the Lord to send
you peace. Now, violence has ended. It is a great comfort today t h a t to
gether we can t h a n k God, the Father of all gifts, for the deliverance of the
peoples of Ethiopia and Eritrea from t h a t terrible scourge. As once you
came "in tears" to the tombs of Saints Peter and Paul in order to intercede
for deliverance, now you have "come back rejoicing".
1

The ad Limina visit provides an opportunity for the Pastors of the


particular Churches to give an account of how God's grace is bearing fruit
18

Cf. Lumen gentium, 25.

* Die 4 m. Octobris a. 1993.


Cf. Ps 126:5-6.
1

Acta

586

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

in the lives of their people. Your Eminence's remarks vividly call to mind
the harsh realities of the situation in which the faithful of Ethiopia and
Eritrea have had to live out their baptismal promises. You have testified
to their fidelity in the practice of the faith and their generosity in deeds
of love.
I ask each one of you to express to your clergy, Religious and laity my
deep affection in the Lord, my esteem for their courage and constancy,
and my confident hope t h a t just as God strengthened them to bear the
distress of the past, so he will now sustain them in responding to the chal
lenges which lie ahead.
2. In the new era which is opening up for Ethiopia and Eritrea, the
Churches you shepherd are ready to shoulder a twofold responsibility: to
help in the pressing work of recovery from the damage caused by the war,
and to contribute to the long-term development of your peoples.
In regard to the immediate task of repairing the harm caused by war,
no one can doubt the extent of what needs to be done: the care of those
left wounded in body or spirit, the support of widows and orphans, the
resettlement of displaced persons and demobilized soldiers, the reunion of
families, the rebuilding of homes, the restoration of normal social and eco
nomic life. These are monumental tasks which require the dedicated coop
eration of everyone. The Catholic faithful, following the example of Christ,
who was moved to compassion by the sufferings of the people he met, will
share fully in seeking to alleviate these burdens. In this regard the Ethio
pian Catholic Secretariat, which has been so meritorious in assisting the
victims of famine caused by war and drought, is a clear sign and an effec
tive instrument of the will of Catholics to render practical service to those
in material or spiritual need.
2

3. No healing of the wounds of war and violence can come without a


spirit of reconciliation on t h e p a r t of individuals and of the peoples in
volved. As you emphasized in your 1991 Pastoral Letter "Peace Comes
from Reconciliation", the hopes of the Ethiopian aM Eritrean."peoples for
peace depend upon achieving national reconciliation, especially through a
commitment to ethnic and religious tolerance. I share your satisfaction at
the signs which indicate t h a t at m a n y levels there is indeed a firm com
mitment to reconciliation and cooperation. To heal divisions, pardon injus
tice, t u r n enemies into friends, and restore the bonds of solidarity are the

Cf. Mt 14:14.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

587

signs t h a t "God's love has been poured into our hearts through the Holy
Spirit which has been given to u s " . His power is at work in all those who
are dedicated to these aims. May the Almighty sustain the Eritrean and
Ethiopian peoples and their leaders in making ever greater progress along
this path, and may the spirit of reconciliation spread beyond the borders
of your nations to all parts of the Horn of Africa.
3

4. The citizens of Ethiopia and Eritrea have high expectations of estab


lishing a society dedicated to the true good of its members, a society
committed to safeguarding human rights, to rooting out corruption and
lawlessness, and to fostering ethnic and civil harmony. Ethiopian and Eri
trean Catholics, although they are a small minority, love their country and
have a strong sense of their d u t y to secure for it a brighter future. They
seek to be a leaven of justice and solidarity, and they are eager to work
with the members of the other Christian Churches, and with men and
women of other religions and all people of good will, in building up the
communities to which they belong.
The Church offers to your countries, as to every nation or society in
which she dwells, the t r u t h which she has received from her divine Found
er about the meaning of human life. She proclaims t h a t the root cause of
violence is the corruption of man's h e a r t and t h a t a society built on the
denial of God's existence and on the encouragement of class conflict can
not succeed, as the events of your recent history bear witness. Man is
God's creature, made by him to live as a social being, working with others
for the common good, in such a way t h a t all may pursue their transcen
dent destiny. Your proclamation of these truths lights up the p a t h to
wards t h a t integral development which is needed in order for your peoples
to move beyond the difficulties bequeathed by the past.
4

In order to accomplish this important service, the Church in Ethiopia


and Eritrea must ever more clearly shine out as t h a t sign of the unity
which God wills for all mankind. It is of the greatest importance t h a t
within the Christian community there should be no rivalry or discord.
Whatever their language, race, ethnic background or cultural heritage,
the faithful of Ethiopia and Eritrea are part of the one Body of Christ,
one in communion of life with the Most Holy Trinity, and "members one
of another".
5

Rom 5:5.
Cf. Mt 15:18-19.
Cf. Lumen gentium, 1.
Rom 12:5.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

588

5. Changes in the political and social conditions of your peoples not


only present the Church with many challenges in her service of society,
b u t also offer new opportunities for the growth of the Christian commu
nity itself. In particular I share your satisfaction at the prospects for
evangelization being opened up through the guarantee of religious liberty.
I join you in ardent prayer t h a t the clergy, Religious and lay faithful
will fully meet the demands of this moment and give shining witness
to the Gospel through ever more generous acts of love for God and
neighbour.
As Pastors, whose task it is "to moderate everything pertaining to the
ordering of worship and the apostolate" in your local Churches, you are
obliged at this time, in response to the new situation, to devote special
attention to reorganizing many elements of ecclesial life. I am confident
t h a t everything will be done to ensure effective preaching of the Gospel
and increased efforts to extend God's kingdomthe purpose of all Church
structures and activities. Indeed, one of the most fortunate results of
peace is t h a t more resources can be devoted to evangelizing those to whom
the light of the Gospel has not yet come. Even in your own lands, where
the faith took root so many centuries ago, there is still a first evangeliza
tion to be carried out. The restoration of civil peace makes it all the more
possible for the word of God to resound more freely, more widely and
more clearly. Much needs to be done. Your clergy and Religious, together
with the generous men and women missionaries who serve among you,
are all called to renew and strengthen their commitment to the task of
evangelization and catechesis. I express my heartfelt affection for all these
heralds of the Gospel, and I remember them in my prayers.
7

6. In this new atmosphere it is likewise to be hoped t h a t the schools


and all the other educational programmes of the Church, especially reli
gious education, will develop into ever more effective instruments of the
apostolate. In the recently promulgated "Catechism of the Catholic Church",
the faithful in Ethiopia and Eritrea have a most a p t instrument for -the
task of handing on the faith in its fulness.
The Bishop's mission to be the chief teacher in his local Church re
quires him to provide sound teachers of authentic Christian doctrine for
his flock. I encourage you to continue to provide well-formed priests and
Religious, teachers and catechists for this service to your people.
8

Lumen gentium, 27.


Cf. Christus Dominus, 14.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

589

Priests are sacramentally consecrated for a special share in the apostol


ic ministry handed on to Bishops, and therefore one of your chief concerns
is their formation both before and after ordination.
Every effort made to strengthen the spiritual, intellectual, human and
pastoral development of priests will be rewarded abundantly by the
increased effectiveness of their service of God's people.
7. In the months and years ahead, the advancement of ecumenical rela
tions, especially with the clergy and faithful of the Ethiopian Orthodox
Church, will naturally be a matter of particular urgency.
As I recalled during my meeting earlier this year with Abuna Paulos,
Patriarch of the Ethiopian Orthodox Church: "We share the faith handed
down from the Apostles, as also the same sacraments and the same minis
try, rooted in the apostolic succession". The success of the dialogue of
charity which has been restored between the Catholic Church and the
Ethiopian Orthodox Church requires "an improvement in fraternal relation
ships on all levels". I am confident t h a t the Lord who so ardently desires
the unity of his followers will sustain you in all your efforts to promote
mutual esteem and love, so t h a t everyone who bears the name of Christian
will rediscover the fulness of communion.
9

10

8. Even in the darkest days of violent conflict, the faithful of Ethiopia


and Eritrea never lost their confidence in the power of the intercession of
Mary Mother of Mercy, for she embraces all who call upon her in their
distress and never ceases to ask for their deliverance from evil. Your filial
trust was not disappointed, and so with all the greater confidence and
hope I join you in commending the faithful of your Churches to her loving
protection.
She will obtain for you the strength you need to do all t h a t her Divine
Son is asking of you in this decisive hour of your nations' histories.
With heartfelt affection I impart to you and your peoples my Apostolic
Blessing.

10

Discourse of 11 June 1993, 2


Ibid., 3.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

590

III
Ad quosdam Australiae episcopos occasione oblata visitationis sacrorum liminum.*
Your Eminence,
Dear Brother Bishops,
1. With "the affection of Christ J e s u s " , I greet you, the second group of
Australian Bishops in Rome this year for your visit ad Limina Apostolo
rum. I give heartfelt thanks to our Heavenly F a t h e r for our "partnership in
the gospel" and for the communion of faith and charity which binds us
together in the service of God's people. I ask you to express to all the cler
gy, religious and laity of your Dioceses my solicitude for their continuing
growth in grace and holiness of life.
1

My meeting with t h e Bishops from Australia who were here in May


was an opportunity to consider the nature of the threefold Episcopal
Office and some practical consequences for its exercise in contemporary
society. The Bishop's identity as priest, teacher and shepherd of Christ's
flock is a gift which we hold in common, for the Episcopal Order is collegial in nature and meaning. It is in the context of our shared responsi
bility to fulfil the Lord's mandate for the universal preaching of the Good
N e w s t h a t I make the following reflections, in order to encourage you in
your pastoral ministry.
3

2. I remember my conversation with young people via radio during the


flight to Darwin in the course of my Pastoral Visit to your country in
1986. One of the children asked, " W h a t is the hardest thing about being
Pope?", and I answered: "To see t h a t many people do not accept the love of
Jesus, do not know who he really is and how much he loves t h e m " .
Although formulated to be understood by a child, this reply goes to the
very centre of what is involved in our call to evangelize. We exist to
preach Christ.
5

All the strength of our hearts and minds must be dedicated to making
him knownto sharing with others "the word of life... the eternal life
* Die 9 m. Octobris a. 1993.
Phil 1:8.
Ibid. 1:5.
Cf. Lumen gentium, 23.
Cf. Mk 16:15.
In Flight Meeting with the Katherine School of the Air, 29 November 1986.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

591

which was with the Father and was made manifest to u s " . The person and
message of Jesus are the form and substance, the source and goal, the
inspiration and the reward of our whole ministry.
6

Pastors need to be able to understand in the light of faith the cultural


context within which they serve, so t h a t they can judge correctly the most
effective ways to present the Gospel message to their hearers. "Reading the
signs of the times" means identifying the values and currents within society
which positively conform to the spirit of the Gospel and those which, on
the contrary, are in contrast with the teaching given by Christ, and which
form barriers to the assent of faith. Fidelity to baptismal grace demands
t h a t the members of the Church should avoid assimilating from their social
milieu values, opinions or patterns of behaviour in conflict with the Chris
tian life. As Saint Paul reminds us, Christians ought not to be "conformed
to this world". Rather it is the world t h a t needs to be conformed to Christ.
As Bishops, your discernment and leadership is essential.
7

3. One of the clearest manifestations of the "newness" of life in Christ is


family life lived in accordance with the Saviour's call for the restoration
of God's original plan for this fundamental human reality. The renewed
dedication of yourselves and your priests to the zealous pastoral care of
young people and of engaged and married couplesespecially by means of
sound and thorough catechesiswill help the People of God in Australia
to bear this much needed witness. The Apostolic Exhortation Familiaris
consortio invites every Bishop to devote to the pastoral care of the family
"personal interest, care, time, personnel and resources, b u t above all person
al support for the families and for all those who, in t h e various diocesan
structures, assist him in the pastoral care of the family". I wish to encour
age you and your brother Bishops to continue your efforts in this field,
realizing the importance of a strong family life for the future of the
Church, as also for the future of society itself.
8

4. At a time when powerful forces are working to advance a "culture of


death", it is incumbent upon the Pastors and the faithful of the Church to
proclaim boldly and unambiguously the sanctity of human life from con
ception to the moment of natural death. No human life is ever without
meaning. The unborn must be guaranteed the right to live; the physical
6

1 Jn 1:2.
Bom 12:2.
Cf. Mk 10:6-9.

No. 73.

592

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

and mental integrity of the incurably sick and the severely handicapped
must be inviolable; and the terminally ill must be supported and cared for
with full respect for their dignity.
The recent World Youth Day in Denver showed how deeply young
people feel about the value of life and the defence of the right to life. They
have a spontaneous perception of the fact t h a t manifestations of the "cul
ture of death" are not the progressive steps towards a better world and a
more dignified life for people t h a t they are often made out to be. Rather,
they are the product of the darkening of the moral conscience which
occurs when certain anthropological and ethical theories of human behav
iour or the exaggeration of freedom distort the true light of conscience: the
light by which the individual perceivesin words of the recent Encyclical
Veritatis splendor"that primordial insight about good and evil, t h a t reflec
tion of God's creative wisdom which, like an imperishable spark (scintilla
animae), shines in the heart of every m a n " . One of the principal services
which the Church can offer to humanity at this time is to teach the true
nature of conscience, to defend the universality and permanent validity of
moral norms, and to foster a genuine sense of human freedom. The precise
purpose of the new Encyclical is to present the Church's teaching on these
fundamental matters which are at the heart of the moral crisis affecting
contemporary society.
10

5. In a highly secularized environment, the proclamation of the King


dom of God through the witness of men and women religious takes on
heightened importance, and I wish to invite you to p a y renewed attention
to the promotion and care of religious life in your country. The practice of
the evangelical counsels testifies "to the fact of a new and eternal life
acquired by the redemption of Christ. It foretells the resurrected state and
the glory of the heavenly K i n g d o m " . The distinctive role of religious in
announcing these fundamental elements of the Gospel message fully justi
fies your expanding of initiatives, both in your Dioceses and through your
Episcopal Conference, to encourage more young men and women to
respond generously to the vocation to Institutes of Consecrated Life and
Societies of Apostolic Life.
11

This is the appropriate moment to express once again the Church's ap


preciation of all t h a t the zealous religious in Australia have accomplished
through schools, hospitals and other works and institutions. This vast ser1 0

11

No. 59.
Lumen gentium, 44.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

593

vice to God's people has been strengthened where religious communities


have appropriately answered the Council's call for renewal through greater
fidelity to the Gospel, the reappropriation of their founding charism, and a
recommitment to the essential elements of religious life. Your confirmation
of these good fruits, as well as your assistance to individuals and commu
nities in difficult situations of discernment, is a necessary and significant
part of your episcopal ministry to the religious of your Dioceses.
6. The essential nature of the priestly ministry in the life of the Church
calls the whole Catholic community to be concerned about a decline in the
number of those answering God's call to become priests. As you have
already shown, your serious efforts at recruitment, complemented by a
commitment to rigorous screening, do bring results. You must sow and
plant: the Lord will give the increase. As indicated in the reports pre
pared for this quinquennial visit, you are aware of the need for careful
attention to all aspects of vocational recruitment, including the increased
number of candidates to the priesthood entering formation after being
established in secular professions and the training of students in seminaries
which have ties with other educational institutions.
12

Pressures to place older candidates in an accelerated programme must


take account of the fact t h a t priests need those experiences of spiritual,
intellectual, human and pastoral formation which the Church has directed
to be spread over a full course of philosophical and theological studies.
To abbreviate or curtail any essential aspect of priestly training is to p u t
the future priest in the position of not being fully able to respond to the
heavy demands of priestly life and ministry. Moreover, when a seminary
is affiliated with another post-secondary institution, especially one of an
ecumenical character, the Bishop has a particular obligation to ensure
t h a t the course of studies is suitable to the specific nature of the
priestly ministry in the Catholic Church. At stake is the candidate's
very understanding of the priesthood and his assimilation of the convic
tions, attitudes and behaviour required for a worthy and virtuous
priestly life.
13

The experience of past generations, confirmed by empirical evidence,


indicates t h a t the grace of a priestly vocation is often manifested early in
a boy's life, in ways t h a t are appropriate to his age. This fact indicates the
need to provide pastoral care for those who show the first stirrings of a
1 2

1 3

Cf. 1 Cor 3:7.


Cf. CIC, can. 250.

41 - A A. S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

594

vocationa pastoral care which will /help them to identify its signs and
support them in seeking to follow i t . Consequently, various forms of
pastoral work on behalf of vocations should be an integral p a r t of the
catechesis of children and adolescents.
14

7. In your efforts to strengthen the Church for her mission of evangeli


zation, many of youlike Bishops in other parts of the worldare taking
advantage of processes for assessing resources and planning for the future.
Such procedures and strategies, often borrowed from secular institutions,
can help, insofar as they take on a new purpose and a new internal prin
ciple within the context of the Church's life. Because the Church is the
efficacious sign of man's communion with the Holy Trinity, such proce
dures, like all the consultative structures we use, must serve to strengthen
the bonds of ecclesial fellowship.
While consulting with others in all good faith and listening to them in
a spirit of true dialogue, a Bishop can never set his magisterial office to
one side. As "the visible principle and foundation of unity in his particular
Church", he, like Christ, speaks with a u t h o r i t y , and this grace is given
to him so t h a t he can confirm the faith of the disciples and correct their
errors "in season and out of season".
15

16

17

8. Dear Brothers, the Third Millennium is fast approaching. We should


remember the Lord's words about the abundance of the harvest to be
reaped through our service of the Gospel. We are being called to dedicate
ourselves with fresh vigour to the work of sharing the light of t r u t h with
all men and women. I pray t h a t through your pilgrimage to the tombs of
the Holy Apostles Peter and Paul the Spirit of God will strengthen you for
the work of the new evangelization. I entrust you, your priests, religious
and lay faithful to the loving intercession of Mary, Mother of the Incar
nate Word, and I impart my Apostolic Blessing as a pledge of grace and
peace in her Divine Son.
18

14

15

1 6

17

1 8

Cf. Pastores dabo vobis, 8-9 and 40.


Lumen gentium, 23.
Cf. Mt 7:29.
2 Tim 4:2.
Cf. Mt 9:37.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

595

IV
Ad eos qui plenario coetui Pontificiae Commissionis pro America Latina interfuerunt coram admissos.*
Seores Cardenales,
Amados hermanos en el episcopado,
Queridos sacerdotes, religiosos y laicos:
1. Me complace reunirme esta maana con vosotros, al final de la I I I
Asamblea Plenaria de la Pontificia Comisin para Amrica Latina, organis
mo de la curia Romana que, al servicio de la comunin entre las dicesis
de aquellas naciones y la Sede de Pedro, promueve y anima las activida
des de la Iglesia en el continente de la esperanza. Agradezco vivamente al
seor Cardenal Bernardin Gantin las amables palabras, que en nombre de
todos, ha tenido a bien dirigirme.
Vuestras sesiones de trabajo han coincidido precisamente con el primer
aniversario de la Conferencia de Santo Domingo, que yo mismo tuve el
gozo de inaugurar el 12 de octubre de 1992, conmemorando tambin as el
V Centenario de la llegada del mensaje de Cristo al Nuevo Mundo.
La celebracin de esta efemrides ha sido verdaderamente un evento
muy importante en el momento actual de la Iglesia, la cual, lejos de cual
quier otra motivacin ajena a su misin pastoral, ha querido conmemorar
la llegada y proclamacin de la fe y del Evangelio de Jess, la implanta
cin y desarrollo de esta esplndida realidad que son las comunidades eclesiales de Amrica Latina. Por todo ello, damos fervientes gracias a Dios,
rico en misericordia, pero hay que tener presente que es an arduo y
urgente el trabajo evangelizador que, ya a las puertas del ao 2000, la
Iglesia ha de afrontar en Latinoamrica. Ella est llamada a ser protago
nista en el tercer milenio del cristianismo, para lo cual es de vital impor
tancia que siempre sea fiel a su identidad catlica, que se renueve profun
damente en sus personas y en sus estructuras, que se comprometa a fondo
en la promocin integral del hombre y de la mujer latinoamericanos, y que
ofrezca al mundo una fisonoma autnticamente evanglica.
2. A este respecto, las Conclusiones de la IV Conferencia General del
Episcopado Latinoamericano podrn orientar la accin pastoral de cada
Obispo diocesano .* Es verdad que no todos los problemas pastorales
* Die 15 m. Octobris a. 1993.
Carta a los Obispos Diocesanos de Amrica Latina, 10-11-1992.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

596

dei momento presente en Latinoamrica pudieron ser afrontados exhausti


vamente en la Conferencia de Santo Domingo. Por otro lado, las lneas
pastorales han de ser continuamente puestas al da y enriquecidas por los
episcopados junto con los dems miembros del Pueblo de Dios. A tal pro
psito, el CELAM tiene u n a misin particular que cumplir en esta accin
pastoral de conjunto, como organismo de contacto, reflexin, colabora
cin y servicio de las Conferencias episcopales de Amrica Latina .
2

3. La evaluacin que durante los das pasados habis hecho de la Con


ferencia de Santo Domingo puede dar luces para proyectar, ms intensa
mente y en todas las direcciones, los frutos de t a n importante reunin
episcopal. Conviene profundizar atentamente y aplicar, con discernimiento
y decisin, las lneas pastorales recogidas en las Conclusiones de la cita
da Asamblea, con miras a la accin evangelizadora que necesitamos en
nuestros das. En la tarea de precisar los contenidos doctrinales y las prio
ridades pastorales de la Nueva Evangelizacin, el Catecismo de la Iglesia
Catlica constituye un instrumento providencial y de gran importancia.
En el marco de un proyecto completo y eficaz de Nueva Evangeliza
cin hay puntos que, por lo que se refiere a Amrica Latina, han de ser
profundizados y examinados ms certeramente. E n t r e otros, es necesario
dedicar una particular atencin a la accin pastoral con los pobres, los in
dgenas y los afroamericanos, y fomentar tambin una mayor solidaridad
eclesial. Esto me lleva a poner de relieve la importancia de los organismos
de ayuda, aqu representados, as como la necesidad de una creciente
cooperacin bien coordinada, sobre todo por lo que se refiere al envo de
agentes pastorales.
3

Ante la proliferacin y propaganda agresiva de las sectas en Amrica


Latina, es urgente que la Iglesia se haga presente con una renovada accin
evangelizadora, disponiendo de un mayor nmero de evangelizadores, ade
cuadamente preparados, para la proclamacin y preservacin de la fe, so
bre todo en aquellos sectores ms vulnerables, como migrantes, poblacio
nes sin atencin sacerdotal y con gran ignorancia religiosa, personas sen
cillas o con problemas materiales y de familia .
4

En esta accin pastoral de conjunto, hay que procurar que se integren


plenamente y participen activamente todos los movimientos, asociaciones
eclesiales y grupos de apostolado. Siguiendo las directrices de la Jerarqua,
2
3
4

Estatutos del CELAM, art. 1.


Cf. Motu proprio Decessoris Nostri, II.
Documento de Santo Domingo, Conclusiones, 141.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

597

podrn colaborar as de manera unitaria en el crecimiento y consolidacin


de cada Iglesia particular, enriquecindola con la pluralidad de carismas y
servicios.
4. Me complace manifestar de nuevo que en mis viajes a Amrica Lati
na he encontrado Iglesias vivas y dinmicas que, bajo la accin del Espri
tu, se preparan tambin ellas para evangelizar a otros continentes. P a r a
esto es necesario que Latinoamrica sea evangelizada an ms por numero
sos y santos sacerdotes, religiosos y religiosas, bien centrados en su voca
cin, y que pueda contar tambin con un laicado adulto muy preparado,
que participe de forma activa en las tareas apostlicas y en el campo
socio-poltico, en orden a difundir sobre todo la cultura cristiana, de tal
manera que Jesucristo ayer, hoy y siempre, sea la vida y esperanza
de Amrica Latina .
5

A Nuestra Seora de Guadalupe, Estrella de la Evangelizacin, enco


miendo los frutos de vuestros trabajos, mientras, en prenda de la constan
te ayuda divina, os imparto con gran afecto la Bendicin Apostlica.

V
Ad episcopos Novae Zelandiae sacra limina visitantes.*
Your

Eminence,

Dear Brother Bishops,


1. With fraternal affection I greet you, the Bishops of New Zealand, on
the occasion of your visit ad Limina Apostolorum. Your prayer at the
tombs of the Apostles Peter and Paul, and your fraternal meeting with the
Successor of Peter, are the expression of the communion which binds us
together in the one Body of Christ, in which we are "ministers of the evan
gelical t r u t h which is to be received and shown forth through the whole
life and activity of the Church".
1

In your reports on the state of your Diocses, many of you have


pointed to the importance of a more effective proclamation of the word

Cf. Heb 13, 8.

Cf. Documento de Santo Domingo, III.

* Die 21 m. Octobris a. 1993.


Cf. Pastoral Letter of the New Zealand Bishops, In the Service of Unity, 7.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

598

of God in today's society. This then is the thme of our reflection: our
mission as preachers and teachers of the faith. It falls to you, as the primary evangelizet of God's people in New Zealand, to stimulate, encourage
and lead the ever-pressing task of evangelization, which remains the cen
tral priority of the Church's mission in every age and her primary service
to humanity.
2

2. In the Church, all pastoral action has its origin in the mystery of
communion, t h a t divine life which the Son shares with the F a t h e r in the
Holy Spirit, and which he communicates through the ministry of his
Church. Through Baptism, the faithful enter this communion, and are
called to manifest it in their lives and communicate it to others by taking
an active p a r t in the Church's saving mission. This transcendent aspect of
discipleship must always be distinguishable in the life and activity of the
faithful. The Bishops for their p a r t "should constantly exert themselves to
have the faithful know and live the paschal mystery more deeply through
the Eucharist and thus become a frmly knit body in the solidarity of
Christ's love".
3

You and the priests who are your co-workers in the service of the Gos
pel are called to be the active builders of ecclesial communion, strengthening the unity of the Church in the harmony of diverse vocations, charisms
and ministries. I encourage your efforts to pro vide for the permanent
spiritual and theological formation of the clergy, so that, by participating
in the "anointing" and "mission" of Christ, your priests "can continue Christ 's
prayer, word, sacrifice and salvine action in the Church". Amid the often
confusing din of ideas and opinions about ecclesial life and renewal, it is
essential t h a t priests should be equipped to discern, in fidelity to the apostolic faith, what is truly valuable for the growth of God's people.
5

Likewise, the good of the Church requires t h a t the whole community


families, schools and Catholic youth groupsshould encourage and
foster vocations to the priesthood. But it is above all the Bishop's duty
to give the closest attention to the training of future priests in seminaries and houses of formation. A Bishop must be able to accompany his
seminarians with personal interest and paternal affection, ensuring
t h a t they are given the spiritual, intellectual and human formation needed
2

Cf Redemptoris missio, 4A.


Cf. Christifideles laici, 8.
Christus Dominus, 15.
Cf. Pastores dabo vobis, 16.
Cf. ibid.

599

Acta Ioannis Pauli Pp. II

to make them men of communion, possessing mature faith and true apos
tolic zeal.
The relatively large number of men and women religious in New Zealand is a source of special grace and strength for the Christian community.
Through their specific way of witnessing to the kingdom of God already
prsent in the midst of human realities, Religious exemplify the transcen
dent and eschatological nature of the Christian life. As the whole Church
prepares for the forthcoming Assembly of the Synod of Bishops on Reli
gious Life, I am confident t h a t you will be close to the communities in
your Diocses as they seek to discern before God the appropriate p a t h of
renewal and reform, leading to ever greater harmony with the true nature
of their calling and the original charism of their Founders. Religious living
and working in your Diocses will appreciate this pastoral concern and
guidance from those to whom the care of the particular Churches has been
entrusted. I ask you to take my greetings and prayerful support to all
the members of Religious Institutes and Societies of Apostolic Life in New
Zealand, and to the many who are missionaries, especially in the Pacific
rgion.
7

3. No commitment to evangelization can overlook the need to promote


the continuing formation of the laity. This spiritual and doctrinal forma
tion should aim at helping them to carry out their prophtie office in a
society which does not always recognize the t r u t h and the humanizing
force of the Gospel, or the values which spring from it. As indicated in
the Apostolic Exhortation Christifideles laici, if the laity are to carry out
effectively their important role in the new evangelization they must be
helped to overeme any sparation between the Gospel and life, by learning to see and judge ali things in the light of Christ.
8

Conversion to Christ involves a conversion of the intellect as well as


the heart, and in bringing this about lay people rightly expect both wise
spiritual guidance and authentic teaching from their pastors.
In fact, your apostolic responsibility for handing down the deposit of
f a i t h finds concrete expression in your concern for the integrity of the
catechetical and theological doctrine imparted in your Diocses. This of
course demands a criticai discernment with regard to ali t h a t threatens the
fullness of the Catholic faith. We cannot ignore the disturbing tendencies
9

Cf. Christus Dominus, 11.

Cf. no. 34.


Cf. 2 Tim 1:14.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

600

seen in certam currents of spirituality, theology and pastoral practice, tendencies which call into question the Church's identity as the only ordinary
means of salvation for all mankind, or which obscure the t r u t h t h a t the
Sacraments remain the definitive and essential locus of our encounter with
Christ.
In the face of the m a n y diffrent challenges to our pastoral ministry,
we cannot lose confidence in the power of the Gospel to transform people's
minds and hearts! By remaining faithful to our charge to proclaim the
word unfailingly, in season and out of season,
we are doing no more
t h a n what is required of u s ! Among God's m a n y gifts to the Church in
these times, the "Catechism of the Catholic Church" will assist greatly in
providing a solid and sustained catechesis for children, young people and
adults. At the same time your pastoral efforts cannot afford to ignore
those baptized Catholics who do not practise their faith. This preoccupying
phenomenon calis for intensified pastoral action, and a coordinated re
sponse by parishes and diocses.
10

1 1

4. Today, the exercise of our apostolic ministry often requires us to


address difficult and complex issues in the field of morality. The Gospel
contains not only the t r u t h s to be believed but also those to be applied to
life. As the Encyclical Veritatis splendor indicatesi "The unity of the
Church is damaged not only by those who distort the truths of faith, but
also by those who disregard the moral obligations to which they are called
by the Gospel". The t r u t h about moral action, which the Church teaches,
is a necessary and sublime service to the h u m a n family, for it sheds light
on the lives of individuis and of society, indicating the p a t h of true in
terior freedom, namely, ransom from sin and the capacity to choose what
effectively leads to fulfilling our God-given destiny. In this light too a renewed, more positive catechesis regarding the Sacrament of Reconciliation
will be the source of a deeper exprience of God and a more generous selfgiving love.
12

13

Conscious of your praiseworthy tradition of intervening as a respected


voice in favour of the poor and in defence of human rights, I encourage
your efforts to make known the Church's teaching on the moral issues
raised by the advances of science and technology, and by the utilitarian
outlook which often domintes public discussion and lgislation. Because
1 0

11

12

1 3

Cf. 2 Tim 4:2.


Cf. Lk 17:10.
Cf. Lumen gentium, 25.
No. 26.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

601

they are so fundamental to human life and fulfilment, sexual morality and
family life must be illuminated by the light of Christ's teaching. The
Church cannot remain silent in the face of widespread divorce and the
break-up of the family. Today more t h a n ever, those preparing for mar
riage need solid religious instruction on the implications of t h a t Sacra
ment, while young married couples need help and support in living their
union in respect for God's plan for marriage and the family. In the face of
attempts to give other forms of cohabitation legal equality with the fam
ily, the nature, role and rights of the family must be strenuously defended.
In supporting this fundamental institution, the active involvement of the
laity themselves, especially through associations of families and profes
sional people, is needed.
5. In New Zealand, the work of evangelization must take into consid
ration the demands of your multi-cultural society, whereby the Church is
enriched in her catholicity by the prsence of various social and cultural
groups. The spiritual care of Maori Catholics, and the effective pastoral
care of the growing numbers of Samoans, Cook Islanders, Tokelauans and
Tongans immigrating to urban areas, require a sensitive and committed
pastoral response.
Practical attempts to promote the inculturation of the faith require a
patient and rigorous reflection grounded in a genuine theology inspired by
Catholic principies on inculturation,principies which are indissolubly
rooted in the mystery of the Incarnation and authentic Christian anthropology. A truly criticai and genuinely evangelical discernment of cultural
realities can only be undertaken in the light of the saving Death and
Rsurrection of Jesus Christ.
14

A sound theology of inculturation cannot overlook the Church's unequivocal conviction t h a t culture, as a human cration, is inevitably
marked by sin and needs to be healed, ennobled and perfected by the
Gospel. The contact of cultures with God's saving word will naturally
bring about a profound transformation as these cultures find their deepest
meaning and the fulfilment of their aspirations in the knowledge and love
of the person of the Word Incarnate. The Gospel pntrtes the very life
of cultures, and becomes incarnate in them, precisely by "overcoming those
cultural lments t h a t are incompatible with the faith and Christian living
and by raising their values to the mystery of salvation which comes from
15

Cf. Pastores dabo vobis, 56.


Cf. Lumen gentium, 17.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

602

Christ". The challenge before every group and people is to let the Gospel
of Christ continue to penetrate and permeate their way of life, shaping
their sens of identity as a unique part of God's household.
16

6. Dear brother Bishops: the tasks facing the Church as the third
millennium approaches are immense and arduous. B u t they do not diminish our zeal and commitment, for our trust is in the sustaining grace of
Christ. Divine providence has shown itself at work in the growth of the
Church in your country, reflected in so m a n y lives of radiant holiness and
devoted service to the common good, especially in the untiring service of
the needy, the sick and the neglected. Today, amid new challenges, you
are called to build upon this foundation, by cooperating with "him who by
the power at work within us is able to do far more abundantly t h a n all we
ask or t h i n k " .
I commend you and the clergy, religious and laity of
your Diocses to the maternal care of Mary, Mother of the Church, and I
cordially impart my Apostolic Blessing.
17

VI
Ad eos qui plenario coetui Congregationis pro Clericis interfuerunt coram
admissos.*
Signori Cardinali,
Venerati fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio!
1. Sono particolarmente lieto di accogliervi quest'oggi, insieme con i
Membri, gli Esperti e gli Officiali della Congregazione per il Clero, riuniti
in sessione Plenaria.
Sono grato al Prefetto del Dicastero, il Signor Cardinale Jos Snchez,
per le parole con cui ha presentato i contenuti della riflessione svolta in
questi giorni e ringrazio anche il Segretario, Mons. Crescenzio Sepe, per la
preziosa collaborazione.
Desidero anzitutto manifestarvi grata soddisfazione per il lavoro da voi
compiuto, lavoro che ha coinvolto l'intero Episcopato su argomenti di pri
maria importanza. Rivolgo al tempo stesso a t u t t i voi il mio incoraggia
mento affinch, quanto prima, si possa offrire ai Vescovi e, per il loro tra
mite, a t u t t i i Sacerdoti, un Direttorio per la vita, il ministero e la forma16

17

Pastores dabo vobis, 55.


Eph 3:20.

* Die 22 m. Octobris a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

603

zione permanente dei Presbiteri. Esso, come ben sapete, stato richiesto
da buona parte dei Presuli sparsi nel mondo, oltre che dall'Assemblea ordi
naria del Sinodo dei Vescovi del 1990 e da numerosi Sacerdoti in cura
d'anime.
E quanto mai urgente, in questa nostra epoca segnata da una diffusa,
anche se talora non espressa, sete di valori, che i ministri dell'altare, aven
do costantemente presente allo spirito la grandezza della loro vocazione,
siano formati a svolgere con fedelt e competenza il loro ministero pastora
le e missionario.
2. Prima di formarti nel grembo materno dice il Signore al profeta
Geremia ti conoscevo; prima che tu uscissi alla luce, ti avevo consacra
to; ti ho stabilito profeta delle nazioni .
Per una vita sacerdotale autentica assolutamente necessario avere
chiara coscienza della propria vocazione! Il sacerdozio dono che viene da
Dio ad immagine della vocazione di Cristo, Sommo Sacerdote della Nuova
Alleanza: Nessuno pu attribuire a se stesso questo onore, se non chia
mato da Dio, come Aronne . Non si t r a t t a , infatti, di una funzione ,
bens di una vocazione libera ed esclusiva di Dio che, come chiama
l'uomo all'esistenza, cos lo chiama al sacerdozio, non senza la mediazione
della Chiesa. Con l'imposizione delle mani del Vescovo e la preghiera con
s a c r a t o l a , lo rende poi ministro e continuatore dell'opera di salvezza, da
Lui compiuta per mezzo di Cristo nello Spirito Santo.
1

... Il sacerdozio dei presbiteri ricorda il Concilio Vaticano II pur


presupponendo i sacramenti dell'iniziazione cristiana, viene conferito da
quel particolare Sacramento per il quale i presbiteri, in virt dell'unzione
dello Spirito Santo, sono segnati da uno speciale carattere che li configura
a Cristo sacerdote, in modo da poter agire in nome e nella persona di Cri
sto capo .
Agendo in persona Christi Capitis , il sacerdote annunzia la divina
Parola, celebra l'Eucaristia e dispensa l'amore misericordioso di Dio che
perdona, divenendo cos strumento di vita, di rinnovamento, di progresso
autentico dell'umanit.
Ministro delle azioni salvifiche essenziali, egli mette a disposizione di
t u t t i gli uomini non beni che periscono e neppure progetti socio-politici,
ma la vita soprannaturale ed eterna, insegnando a leggere e ad interpreta
re in prospettiva evangelica gli avvenimenti della storia.
E questo il compito prioritario del sacerdote anche nell'ambito della
nuova evangelizzazione, la quale richiede presbiteri che, in quanto primi
3

Ger 1, 5.
Eb 5, 4.
Presbyterorum Ordinis, 2.
Ibid., 6, 12; Sacrosanctum Concilium, 33; Lumen gentium, 10. 28. 37.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

604

responsabili, unitamente ai vescovi, di tale rinnovata seminagione evange


lica, siano radicalmente ed integralmente immersi nel mistero di Cristo .
5

3. Il sacerdozio dei sacri ministri partecipa dell'unico sacerdozio di Cri


sto, costituito Sacerdote e Intercessore mediante l'offerta del suo sacrifcio,
consumato una volta per t u t t e sulla croce.
Per poter avere un'adeguata comprensione del sacerdozio ordinato ed
affrontare correttamente ogni questione relativa all'identit, alla vita, al
servizio e alla formazione permanente dei Presbiteri, bisogna aver sempre
presente il carattere sacrificale dell'Eucaristia, di cui essi sono ministri.
E nell'Eucaristia che brilla in modo del t u t t o peculiare l'identit sacer
dotale. Essa costituisce il cardine dell'assimilazione a Cristo, il fondamento
di un'ordinata vita di preghiera e di una autentica carit pastorale.
6

4. Configurato al Redentore, Capo e Pastore della Chiesa, il sacerdote


deve avere la chiara coscienza di essere, in modo nuovo, ministro di Cristo
per il suo popolo.
Si t r a t t a di una coscienza di pastoralit ministeriale propria soltanto
di chi inviato , ad imitazione del Buon Pastore, per essere guida e
pastore del gregge, nella gioiosa e integrale donazione a t u t t i i fratelli,
specialmente a quelli pi bisognosi di amore e di misericordia.
7

5. Ad imitazione del divin Maestro, il Sacerdote chiamato a fare dono


della propria volont e a divenire come un prolungamento del Christus
oboediens per la salvezza del mondo.
L'esempio di Cristo luce e forza per i vescovi e per i presbiteri. Il ve
scovo, da parte sua, con la propria obbedienza alla Sede Apostolica e la
comunione con l'intero Corpo episcopale, crea le condizioni pi favorevoli
per instaurare le stesse relazioni con il presbiterio e con ciascuno dei suoi
membri.
Sul modello del rapporto di Ges con i discepoli, il vescovo deve t r a t t a
re come figli, fratelli ed amici i suoi sacerdoti, interessandosi soprattutto
della loro santificazione, ma anche della loro salute fisica, della loro sere
nit, del loro giusto riposo, della loro assistenza in ogni fase e condizione
della vita. T u t t o ci non solo non diminuisce, ma illustra meglio la sua
autorit di pastore che, in spirito di autentico servizio, sa assumersi le
responsabilit indelegabili e personali qualche volta anche ardue e com
plesse della guida.
Tale esemplarit alimenta la fiducia dei presbiteri, stimola la loro vo
lont di ordinata cooperazione e di sincera fraternit.
5

Pastores dabo vobis, 4.


Cf. Eb 7, 27.
Cf. Pastores dabo vobis, 21.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

605

Quale bene prezioso la fraternit sacerdotale! Essa sollievo nelle dif


ficolt, nella solitudine, nelle incomprensioni, nelle fatiche e favorisce, sul
l'esempio della primitiva comunit apostolica, la concordia e la pace, per
proclamare a Dio e testimoniare ai fratelli l'unit dello spirito .
8

6. In tale clima di fattiva comunione sacerdotale trover le condizioni


migliori per svilupparsi e portare frutti abbondanti anche la formazione
permanente dei presbiteri, per la quale necessario riservare personale
fedele e qualificato.
Nell'opera di formazione si intrecciano positivamente l'autorevole e in
sieme fraterna premura del vescovo per i suoi sacerdoti e, da parte di que
sti, la coscienza di dover approfondire continuamente l'immenso dono della
vocazione e la responsabilit dell'impegno ministeriale.
E questo un tema che stato al centro della vostra considerazione nel
la presente Assemblea Plenaria e che trover adeguato rilievo nel Diret
torio che state approntando.
7. In realt, ogni progetto di formazione sacerdotale deve avere, come
principale obiettivo, la santificazione del Clero. Se infatti vero che la Pa
rola e i Sacramenti agiscono in forza dello Spirito che trasmettono, vero
anche che, quando essi trasfigurano la vita del Ministro, egli stesso diviene
come un Vangelo vivente. Il miglior evangelizzatore sempre il santo.
La preghiera, in special modo, necessaria al Sacerdote per santificare
se stesso e le anime a lui affidate.
Il principio interiore, la virt che plasma e guida la sua vita spirituale
la carit pastorale sgorgante dal cuore misericordioso di Ges Salvatore.
Il contenuto essenziale di tale carit pastorale il radicale dono di s alla
Chiesa, la quale, pertanto, costituisce l'interesse principale del presbitero
ben formato e maturo. L'esistenza sacerdotale , in effetti, un aspetto del
mistero stupendo del Corpo Mistico, per cui essa non si pu correttamente
interpretare con criteri puramente umani.
Quanto pi, ad esempio, la Chiesa, condotta dallo Spirito, penetra nella
verit del sacerdozio di Cristo, t a n t o maggiormente prende gioiosa coscien
za del dono del sacro celibato, il quale appare sempre meno sotto la luce
della pur nobile disciplina, per spalancarsi agli orizzonti di una singolare
convenienza col sacramento dell'Ordine.
Il celibato ecclesiastico costituisce, per la Chiesa, un tesoro da custodire
con ogni cura e da proporre soprattutto oggi come segno di contraddizione
per una societ bisognosa di essere richiamata ai valori superiori e definiti
vi dell'esistenza.
9

p.

4,
9

G I O V A N N I P A O L O II, Catechesi
n. 1.
Cf. Pastores dabo vobis, 50.

dell'1-9-1993,

in L'Osservatore Romano del

2.9.1993,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

606

Le difficolt presenti non possono far rinunciare a tale prezioso dono


che la Chiesa ha fatto suo, ininterrottamente, fin dal tempo apostolico,
superando altri momenti difficili che ne ostacolavano il mantenimento.
Occorre leggere anche oggi le situazioni concrete con fede ed umilt senza
privilegiare criteri di tipo antropologico, sociologico o psicologico, che men
tre danno l'illusione di risolvere i problemi, in realt finiscono per ampliarli
a dismisura.
La logica evangelica, provata dai fatti, dimostra chiaramente che i pi
nobili traguardi sono sempre ardui da conseguire. Bisogna perci ardire,
mai ripiegare! allora sempre urgente imboccare la strada di u n a corag
giosa e incisiva pastorale vocazionale, sicuri che il Signore non far manca
re operai alla Sua messe se ai giovani saranno offerti alti ideali ed esempi
concreti di austerit, coerenza, generosit e dedizione incondizionate.
vero, il sacerdozio dono dall'Alto, al quale bisogna corrispondere
accogliendolo con gratitudine, amandolo e donandolo agli altri. Non va
considerato come una realt puramente umana, quasi fosse espressione di
una comunit che elegge democraticamente il suo pastore. Va invece visto
alla luce della sovrana volont di Dio che elegge liberamente i suoi pastori.
Cristo ha voluto la sua Chiesa s t r u t t u r a t a sacramentalmente e gerarchica
mente, per cui a nessuno lecito cambiare ci che il divino Fondatore ha
stabilito.
8. Il Sommo ed Eterno Sacerdote sulla Croce ha consegnato Giovanni
come figlio alla Sua Santissima Madre, e a Giovanni ha affidato come ine
stimabile eredit la Madre Sua.
Da quel giorno si instaurato fra Maria Santissima ed ogni sacerdote
un singolare legame spirituale, grazie al quale Ella pu ottenere e donare
ai Suoi figli prediletti l'impulso a rispondere sempre pi generosamente alle
esigenze dell'oblazione spirituale che il ministero sacerdotale comporta.
Carissimi fratelli, affidiamo a Lei, Regina degli Apostoli, i sacerdoti di
t u t t o il mondo; confidiamo al suo Cuore di Madre quanti si preparano a
diventarlo; poniamo fiduciosi nelle sue mani i nostri umili ma sinceri pro
positi di adoperarci in ogni modo per il loro bene.
Possa ogni sacerdote sentirsi mosso a consacrare se stesso alla Vergine
Immacolata: sperimenter di certo la pace, la letizia, la fecondit pastorale
derivanti dall'essere figli suoi!
Questo il mio auspicio che diviene preghiera. Lo accompagna una spe
ciale Benedizione Apostolica che volentieri imparto a t u t t i voi qui presenti
ed ai presbiteri operanti in ogni parte del mondo.
10

1 0

p.

4.

Cf.

GIOVANNI PAOLO II,

Udienza generale, in L'Osservatore Romano del

30.6-1.7.1993,

Congregatio pro Episcopis

607

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

SEDUNENSIS ET SANCTI MAURITII AGAUNENSIS


DECRETUM
De finium mutatione
Quo uberius gregi fidelium consuleretur visum est aetatis nostrae neces
sitatibus congruens ac normis per Apostolicas Litteras Catholica Ecclesia de
abbatiarum nullius regimine perfectius promovendo, a Summo Pontifice
Paulo VI, v.m., die xxin mensis Octobris anno MCMLXXVI datis, consenta
neum si abbatiae territorialis Sancti Mauritii Agaunensis territorium aptius
disponeretur.
Congregatio pro Episcopis, auditis locorum Ordinariis quorum interest
et praehabito favorabili voto Exc.mi P. D. Eduardi Rovida, Archiepiscopi
titularis Tauromenitani et in Helvetia Apostolici Nuntii, r a t a huiusmodi
immutationem animarum saluti profuturam, vigore specialium facultatum
sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia P p . I I , tributa
rum, oblatas preces accipiendas esse censuit.
Proinde hoc decreto valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae da
tae forent, quae sequuntur decernit:
Ab abbatia territoriali Sancti Mauritii Agaunensis separat et dioecesi
Sedunensi adnectit paroecias lingua vernacula appellatas: Saint-Sylvestre
de Choex in municipio vulgo Monthey en Valais; Sacr-Cur in municipio
vulgo Lavey-Morcles;
paroecias sic dictas regulares seu pleno iure unitas, videlicet: Vrossaz; Collonges (Outre-Rhne); Evionnaz; Aigle-Leysin.
A dioecesi Sedunensi distrahit et abbatiae territoriali Sancti Mauritii
Agaunensis

adiungit

paroeciam

lingua

vernacula

nuncupatam

Saint-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

608

Sigismund (Saint Maurice en Valais) in municipio vulgo Saint-Maurice


et Mx.
Territorium proprium abbatiae territorialis Sancti Mauritii Agaunensis
posthac comprehendet monasterium Agaunense cum adnexo collegio, inclu
sis t u m monasterii t u m collegii propriis septis, et cum oratorio Dominae
Nostrae de Saxo; item domum Sororum S. Mauritii de Vrolliez cum sacel
lo Ss. Martyrum de Vrolliez nec non orphanotrophio et senum hospitio;
atque insuper paroecias nomine vernculo dictas:
Saint-Sigismond (Saint Maurice en Valais) in municipio vulgo SaintMaurice et Mex; Saint Maurice in municipio vulgo Salvan; Notre-Dame de
F Assomption in municipio vulgo Finhaut; Nativit de Notre-Dame in mu
nicipio vulgo Vernayaz, quarum fines iidem sunt ac limites sui cuiusque
municipii civilis.
Statuit quoque eadem Congregatio ut, una cum territorio paroeciarum,
ecclesiae, oratoria et quaecumque alia ecclesiastica bona et iura quomodo
cumque ad paroecias illas spectantia adnectantur.
Mandat insuper ut documenta et acta praefatorum territoriorum, cle
ricos, fideles et bona temporalia forte respicientia, a Curia a qua ad Cu
riam circumscriptionis ecclesiasticae cui territoria aggreganda sunt tra
dantur.
Ad haec perficienda Congregatio pro. Episcopis deputat memoratum
Exc.mum P. D. E d u a r d u m Rovida, necessarias et opportunas eidem tri
buens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemli
bet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad ean
dem Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis
remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 3 mensis
Martii anno 1993.
83 BERNARDINUS

card.

GANTIN,

Praef.

& Iustinus Rigali, a Secretis


L. & S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 805/77

Congregatio pro Episcopis

609

II
BEROLINENSIS ET SVERINENSIS
DECRETUM
De finium mutatione
Ad uberius praesentis aetatis Christifidelium spirituali bono consulen
dum atque locorum Antistitum pastoralem actionem efficaciorem redden
dam, iuxta normas a Decreto Concilii Oecumenici Vaticani II Christus
Dominus n. 23 exaratas, Em.mus P. D. Georgius Maximilianus S. R. E.
Cardinalis Sterzinsky, Episcopus Berolinensis et Exc.mus P. D. Norbertus
Werbs, Administrator dioecesanus territorii Sverinensis ab Apostolica Sede
enixe expostulaverunt, ut fines circumscriptionum ecclesiasticarum sibi
concreditarum aliquantulum immutarentur.
Summus Pontifex Ioannes Paulus, divina Providentia P p . I I , praehabi
to favorabili voto Exc.mi P. D. Ludovici Kada, Archiepiscopi tit. Thibicensis et in Germania Apostolici Nuntii, de consilio Secretariae Status, pre
ces ad Se admotas animarum saluti valde profuturas censuit benigneque
excipiendas decrevit.
Quapropter idem Summus Pontifex praesenti decreto, valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, quae sequuntur statuit:
a territorio Sverinensi distrahuntur et dioecesi Berolinensi adiunguntur
partes paroeciae lingua vernacula nuncupatae St. Hedwig, Frstenberg/
Havel, locatae in regione foederata nomine vernculo dicta Brandenburg,
scilicet municipia vulgo Frstenberg (mit allen Ortsteilen), Barsdorf (mit
Ortsteil Qualzow), Blumenow (mit Ortsteil Boltenhof), Buchholz (mit Orts
teil Drgen), Darmenwalde (mit Ortsteil Gramzow), Steinforde (mit allen
Ortsteilen), Tornow (mit allen Ortsteilen).
Partes memoratae paroeciae quae manent in regione foederata nomine
vernculo dicta Mecklenburg-Vorpommern adnectuntur paroeciae vulgo
Maria-Hilfe der Christen , Neustrelitz dictae, scilicet oppida lingua ver
nacula appellata Dabelow (mit allen Ortsteilen) et Godendorf (mit allen
Ortsteilen).
Sequentes partes territorii dioecesis Berolinensis, sitae in regione foede
rata nomine vernculo nuncupata Mecklenburg-Vorpommern, adiunguntur
territorio Sverinensi:
de circumscriptione civili vulgo Ludwigslust, municipia lingua ver
nacula appellata Krinitz (samt Ortsteil Grnitz), Steesow (mit allen Orts
teilen) et portiones Milow et Deibow municipii Milow, quae territoria
paroeciae vulgo St. Helena, Ludwigslust adiunguntur;
42 - A.. A. S..

610

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de circumscriptione civili vulgo Parchim, portiones Suckow et Drenkow (samt Ortsteil Grnitz) municipii lingua vernacula appellati Suckow,
quae adnectuntur paroeciae vulgo St. Josef, Parchim;
de circumscriptione civili vulgo Strasburg, portiones Hildebrandshagen et Ottenhagen municipii lingua vernacula appellati Woldegk, quae
paroeciae vulgo St. Josef/St. Lukas, Neubrandenburg adsignantur.
Municipium nomine vernculo dictum Porep in regione foederata vulgo
Brandenburg a territorio Sverinensi distrahitur et dioecesi Berolinensi
adiungitur.
Statuit quoque idem Summus Pontifex ut, una cum territorio paroecia
rum, ecclesiae, oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes
et quaecumque alia ecclesiastica bona et iura quomodocumque ad paroe
cias praefatas spectantia adnectantur.
Mandat insuper ut documenta et acta territoria dismembrata, clericos,
fideles et bona temporalia forte respicientia, a Curia a qua ad Curiam cir
cumscriptionis ecclesiasticae cui territoria aggreganda sunt transferantur.
Ad clerum vero quod attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad
effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in
cuius territorio ecclesiasticum officium legitime detinent; ceteri sacerdotes,
clerici, seminariique tirones circumscriptioni illi incardinati maneant vel
incardinentur in cuius territorio habent domicilium.
Uniuscuiusque tamen circumscriptionis Ordinariis fas est, iusta de cau
sa, rationibus perpensis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter
de eorum incardinatione disponere.
Ad haec perficienda Summus Pontifex deputat memoratum Exc.mum P.
D. Ludovicum K a d a , necessarias et opportunas eidem tribuens facultates
etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesia
stica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem pro
Episcopis autheticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 7 mensis
Aprilis anno 1994.
B

BERNARDINUS

card.

GANTIN,

Praef.

SB Georgius Mejia, a Secretis


L. 6B S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 353/94

Congregatio pro Episcopis

611

III
HILDESIENSIS ET SVERINENSIS
DECRETUM
De finium mutatione
Quo aptius Christiani gregis fidelibus consuleretur atque locorum Anti
stitum

pastoralis

actio

efficacior redderetur,

iuxta normas a Decreto

Concilii Oecumenici Vaticani II Christus Dominus n. 23 exaratas, Exc.mi


P P . D D . Iosephus Homeyer, Episcopus Hildesiensis, et Norbertus Werbs,
Administrator dioecesanus territorii Sverinensis ab Apostolica Sede enixe
expostulaverunt, ut fines circumscriptionum ecclesiasticarum sibi concreditarum aliquantulum immutarentur.
Summus Pontifex Ioannes Paulus, divina Providentia P p . I I , praehabi
to favorabili voto Exc.mi P. D. Ludovici Kada, Archiepiscopi tit. Thibicensis et in Germania Apostolici Nuntii, de consilio Secretariae Status, pre
ces ad Se admotas animarum saluti valde profuturas censuit benigneque
excipiendas decrevit.
Quapropter idem Summus Pontifex praesenti decreto, valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, quae sequuntur statuit:
a territorio Sverinensi distrahitur et dioecesi Hildesiensi adiungitur
quasi-paroecia, lingua vernacula nuncupata Neuhaus, cum municipiis vul
go Dellien, Haar, Kaarssen, Neuhaus (Elbe), Stapel, Sckau, Sumte, Trip
kau atque portionibus vulgo appellatis Neu Bleckede, Neu Wendischthun
et Stiepelse municipii Teldau et territorio das historisch-hannoverische
Gebiet im Forstrevier Bohldamm in der Gemeinde Garlitz in den Grenzen
der Flur 5 der Gemarkung Garlitz vulgari sermone dicto.
Statuit quoque idem Summus Pontifex ut, una cum territorio quasiparoeciae, ecclesiae, oratoria, domus, piae

fundationes

et

quaecumque

alia ecclesiastica bona et iura quomodocumque ad illam spectantia adnectantur.


Mandat insuper ut documenta et acta territoria dismembrata, clericos,
fideles et bona temporalia forte respicientia, a Curia a qua ad Curiam cir
cumscriptionis ecclesiasticae cui territoria aggreganda sunt mittantur.
Ad clerum vero quod attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad
effectum deductum fuerit, sacerdotes

Ecclesiae illi

censeantur

adscripti

in cuius territorio ecclesiasticum officium legitime detinent; ceteri autem

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

612

sacerdotes, clerici, seminariique tirones circumscriptioni illi incardinati


maneant vel incardinentur in cuius territorio habent domicilium.
Uniuscuiusque tamen circumscriptionis Ordinariis fas est, iusta de cau
sa, rationibus perpensis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter
de eorum incardinatione disponere.
Ad haec perficienda Summus Pontifex deputat memoratum Exc.mum
P. D. Ludovicum Kada, necessarias et opportunas eidem tribuens faculta
tes etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in
ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congrega
tionem pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis
remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 7 mensis
Aprilis anno 1994.
B BERNARDINUS

card.

GANTIN,

Praef.

68 Georgius Mejia, a Secretis


L. & S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 354J94

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 31 Maii 1994. Titulari episcopali Ecclesiae Octabensi R. D. Ber
nardum Hasslberger, e clero archidioecesis Monacensis et Frisingensis, concathedralis in urbe vulgo Freising rectorem atque domus formationis
Kardinal Dpfner moderatorem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem
archidioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Maganguensi Exc.mum P. D. Armandum Larios Jimnez, hactenus Cancellarium archidioecesis Barranquillensis.

Congregatio pro Episcopis

613

die 8 Iunii 1994. Cathedrali Ecclesiae Ruibarbosensi R. D. Andream


De Witte, hactenus Vicarium generalem dioecesis Alacunensis.
die 11 Iunii. Metropolitanae Ecclesiae Theatinae-Vastensi R. D.
Eduardum Menichelli, e clero archidioecesis Camerinensis-Sancti Severini
in Piceno, apud Congregationem pro Ecclesiis Orientalibus officialem.
die 15 Iunii. Metropolitanae Ecclesiae Tucumanensi Exc.mum P. D.
Arsenium Radulfum Casado, hactenus Episcopum Iuiuyensem.
die 20 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Drohiczinensi R. P. Pacificum
Antonium Dydycz, Ordinis F r a t r u m Minorum definitorem generalem.
die 21 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Huanucensi R. D. Hermannum
Artale Ciancio, Societatis Sancti Francisci Salesii sodalem, hactenus
eiusdem dicesis Administratorem Apostolicum.
die 21 Iunii. Metropolitanae Ecclesiae Neo-Pampilonensi Exc.mum
P. D. Victorem Manuelem Lpez Forero, hactenus Episcopum titularem
Cilibiensem et Ordinarium Militarem in Columbia.
Cathedrali Ecclesiae Duitamensi Exc.mum P. D. Carolum P r a d a
Sanmiguel, hactenus Episcopum titularem Balianensem et Auxiliarem
Medellensem.
die 22 Iunii. Metropolitanae Ecclesiae Corrientensi Exc.mum P. D.
Dominicum Salvatorem Castagna, hactenus Episcopum Sancti Nicolai de
los Arroyos.
die 24 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Hueiutlensi R. D. Salvatorem
Martnez Prez, hactenus archidioecesis Angelorum Seminarii vulgo nuncu
pati Palafoxiano rectorem.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

614

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:
Gioved, 2 Giugno 1 9 9 4 , S. E. il Signor
Presidente degli Stati Uniti d'America.

WILLIAM CLINTON,

Gioved, 23 Giugno 1 9 9 4 , S. E. il Signor F R E D R I C K


Ministro degli Affari Esteri della Repubblica Cinese.

F. CHIEN,

Luned 13 e Marted 14 Giugno 1994 il Santo P a d r e ha tenuto Conci


storo straordinario.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
6

giugno

25

1994. Mons. Robert Michael Sable, Prelato Uditore del Tribunale della
Bota Romana.

S. E. mons. Franois Bacqu, Arcivescovo tit. di Gradisca,


Nunzio Apostolico nella Repubblica Dominicana.

Mons. Egidio Turnaturi, Prelato Uditore del Tribunale della


Rota Romana.

S. E. mons. Ambrose De Paoli, Arcivescovo tit. di Lares,


Nunzio Apostolico nella Repubblica del Sud Africa.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
9

aprile

1994. Mons. Diarmuid Martin, Segretario del Pontifcio Consiglio


della Giustizia e della Pace, Membro del Pontificio
Consiglio della Pastorale per i Migranti e gli Itineranti.

Diarium Romanae Curiae

615

13

aprile

1994. P. Manuel Arroba Conde, C.M.F., Referendario del Supremo


Tribunale della Segnatura Apostolica ad quinquen
nium .

25

maggio

S. E. mons. Luigi De Magistris, Reggente della Penitenzieria


Apostolica in aliud quinquennium .

Il prof. Giuseppe Dalla Torre, Presidente del Tribunale dello


Stato della Citt del Vaticano.

25

Mons. Salvatore Nicolosi; i padri Manuel Ruiz Jurado, S.I.,


Tomas Spidlik, S.I.; il prof. Pietro Borzomati, Con
sultori della Congregazione delle Cause dei Santi in
aliud quinquennium .

28

S. E. mons. Gabriele Montalvo, Arcivescovo tit. di Celene e


Presidente della Pontificia Accademia Ecclesiastica,
Consultore della Segreteria di Stato ad quinquen
nium .

giugno

18

S. E. mons. John Patrick Foley, Arcivescovo tit. di Neapoli di


Proconsolare, Presidente del Pontificio Consiglio delle
Comunicazioni Sociali in aliud quinquennium .
P. Cuthbert Peter Johnson, O.S.B., Capo Ufficio nella Congre
gazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacra
menti.

1994. Gli Em.mi Signori Cardinali Bernardin Gantin, Eduardo Francisco Pironio, Eduardo Martnez Somalo, Membri
della Congregazione per la Dottrina della Fede in
aliud quinquennium .

S. E. mons. Bruno Bertagna, Vescovo tit. di Drivasto, Segreta


rio della Pontificia Commissione per lo Stato della
Citt del Vaticano in aliud quinquennium .

Mons. Giovanni Danzi, Segretario Generale del Governatorato


dello Stato della Citt del Vaticano ad quinquen
nium .

Protonotari
11
23
25

gennaio

Apostolici

soprannumerari:

1994. Mons. Carlos Alberto Diaz La Torre (Facatativ).

Mons. Fabijan Veraja (Split-Makarska).

Mons. Giuseppe Chiusano (Sant'Angelo dei Lombardi-ConzaNusco-Bisacia).


17 febbraio

Mons. Joseph R. Riniry (Altoona-Johnstown).


25

Mons. Paul D. Panza (Altoona-Johnstown).


18

Mons. Robert Emmett Freeman (Corpus Christi).

Mons. William Thomas Thompson (Corpus Christi).


24

Mons. Salvatore Filippo Giuliano (Tivoli).

Mons. Stanislaw Oleknik (Wloclawek).


25

Mons. Rodolfo Roa (Cagayan de Oro).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

616

Prelati d'onore di Sva Santit:


23 marzo 1992.
26 dicembre 1993.
30

4 gennaio 1994.

7
11

23

25

29

2
5
17

18

febbraio

24

25
4

marzo

Mons. Richard P. LaRocque (Norwich).


Mons. Luis Guillermo Eichhorn (Gualeguaych).
Mons. Giuseppe Anfossi (Torino).
Mons. Olaf Colerus-Geldern (Gurk).
Mons. Ladislav Banus (Spis).
Mons. Stefan Kostial (Spis).
Mons. Viktor Trstensky (Spis).
Mons. Llus Cia veli Ortiz-Repiso (Opus Dei).
Mons. Csar Hernando Torres Martnez (Facatativ).
Mons. Jerzy Bors (Lowicz).
Mons. Alfredo Cardano (Novara).
Mons. Jaroslav Nemec (Olomouc).
Mons. Josef Blaschko (Passau).
Mons. Hermann Herzig (Passau).
Mons. Lorenz Httner (Passau).
Mons. Attilio Mauriello (Sant'Angelo dei Lombardi-Conza-Nusco-Bisaccia).
Mons. Michael John Francis Burgess (Wagga-Wagga).
Mons. Douglas Hugh George (Wagga Wagga).
Mons. Franco Santangelo (Messina-Lipari-Santa Lucia del
Mela).
Mons. Rosario Colantonio (Roma).
Mons. Andr Delpoulle (Lille).
Mons. Louis-Etienne Ghesquires (Lille).
Mons. Jean Madelin (Orlans).
Mons. Carlo Bessonnet (Porto-Santa Rufina).
Mons. Michel Koh (Nouma).
Mons. Fabio Fabbri (Siena-Colle di Val d'Elsa-Montalcino).
Mons. Dennis R. Boggs (Altoona-Johnstown).
Mons. Stanley B. Carson (Altoona-Johnstown).
Mons. David A. Lockard (Altoona-Johnstown).
Mons. Thomas J. Maher (Altoona-Johnstown).
Mons. Robert J. Saly (Altoona-Johnstown).
Mons. Benso Benni (Citt di Castello).
Mons. Vicente Vilar Hueso (Valencia).
Mons. Raffaele Volta (Fossano).
Mons. Robert J. Bussen (Salt Lake City).
Mons. Robert R. Servatius (Salt Lake City).
Mons. Earl Vincent Provenza (Shreveport).
Mons. Donai Bambury (Hallam).
Mons. Tino Mariani (Palestrina).
Mons. Bruno Barbieri (Tivoli).
Mons. Lorenzo Ciccotti (Tivoli).
Mons. Rey Manuel S. Monsanto (Cagayan de Oro).
Mons. Erminio Balossi (Cremona).
Mons. Giuseppe Gallina (Cremona).
Mons. Ettore Macchi (Cremona).

Diarium Romanae Curiae

617

Cappellani di Sita Santit:


8

11

21

23
26

ottobre

gennaio

febbraio

1993.

1994.

Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il

sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.

Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il

sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.

Ernst Blmeke (Wien).


Rupert Riegler (Wien).
Friedrich Zeinar (Wien).
Anton Granitzer (Gurk).
Markus Mairitsch (Gurk).
Joachim Joseph Onotu (Lokoja).
Jan Gajdos (Presov).
Vojtech Havassi (Presov).
Jan Hric (Presov).
Jozef Molcanyi (Presov).
Vladimir Polcek (Presov).
Vasil Prokipcak (Presov).
Mikuls Rojkovic (Presov).
Jan Seman (Presov).
Frantisek Dlugos (Spis).
Jan Maga (Spis).
Ludovt Piovarci (Spis).
Toms Glis (Bansk Bystrica).
Werner Hilberath (Kln).
Lothar Massberg (Kln).
Stanislaw Pisarek (Lowicz).
John Cunningham (Paisley).
Antun Barbis (Krk).
Antun Benvin (Krk).
Andrija Depikolozvane (Krk).
Nikola Radie (Krk).
Marijan Valkovic (Krk).
Valter upan (Krk).
Romeo T. Baaban (Balanga).
Lothar Oberem (Kln).
Michael Kasigwa (Masaka).
George Appleyard (Saint Josaphat in Parma degli
Ucraini).
Jaroslav Fedyk (Saint Josaphat in Parma degli Ucraini).
Michael Nestor (Saint Josaphat in Parma degli Ucraini).
Giovanni Lattuada (Milano).
Gaetano Blumetti (Napoli).
David Forde (Nottingham).
Gennaro Alfano (Salerno-Campagna-Acerno).
Canio Caramuta (Salerno-Campagna-Acerno).
Alessandro Covelluzzi (Salerno-Campagna-Acerno).
Osvaldo Giannattasio (Salerno-Campagna-Acerno).
Rosario Migliaccio (Salerno-Campagna-Acerno).
Angelo Quaranta (Salerno-Campagna-Acerno).
Raimondo Russo (Salerno-Campagna-Acerno).
Teodoro Russomando (Salerno-Campagna-Acerno).
Vincenzo Schiavini (Salerno-Campagna-Acerno).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

618

2 febbraio

7
17

18
21

24

25

marzo

1994. Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.
Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.
Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.
Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.
>>
Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Il sac.

Ludwik Krlik (Warszawa).


Jzef Roman Maj (Warszawa).
Wieslaw Aleksander Niewglowski (Warszawa).
Nikoll Mazreku (Sape).
Lorenc Nodaj (Shkodr).
Carlos Alberto Romero Moreno (Margarita).
Anthony B. Little (Altoona-Johnstown).
John J. Little (Altoona-Johnstown).

Luca Bonari (Siena-Colle di Val d'Elsa-Montalcino).

Diarium Romanae Curiae

marzo

1994.

Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il

sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.

619

Jozef Antal (Trnava).


Jozef Bbik (Trnava).
Jan Formnek (Trnava).
Ferdinand Javor (Trnava).
Julius Koller (Trnava).
Ferdinand Mondok (Trnava).
Franciskus Scepavicius (Kaunas).
Jurgis Uzusienis (Kaunas).
Lionginas Vaiciulionis (Kaunas).

Gentilitomini di Sua Santit:


4 novembre 1993. Il sig. Mariano Fontecilla de Santiago-Concha (Santiago de
Chile).
3 gennaio 1994. Il sig. Theobald Dring (Brooklyn).

Il sig. Alfredo Santini (Ferrara-Comacchio).

Il sig. Gonzalo de Mora y de Aragn (Madrid).

Il sig. Antonio Zappi (Roma).

Il sig. Iigo de Arnzadi y de Cuervas-Mons (Madrid).


11

Il sig. Luigi Roth (Milano).

Il sig. Alberto Bochicchio (Roma).

Il sig. Alberto Giulio Ciocci (Roma).

Il sig. Alessandro Falez (Roma).

Il sig. Piergiorgio Imbrighi (Roma).

Il sig. Luciano Lami (Roma).

Il sig. Franco Pallini (Roma).

Il sig. Alessandro Serlupi Crescenzi (Roma).

Il sig. Francesco Paolo Carducci Artenisio (Taranto).

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
conferito:
Il Collare dell'Ordine Piano:
3

marzo

1994. A S. E. il sig. Richard von Weizscker, Presidente della Repubblica Federale di Germania.

La Gran Croce dell'Ordine Piano:


28

febbraio 1994. A S.

A S.
marzo
A S.
A S.

E.
E.
E.
E.

il sig. Alberto Etchegaray Aubry (Cile).


il sig. Enrique Krauss Rusque (Cile).
la sig.ra Marianne von Weizscker (Germania)
il sig. Prasong Soonsiri (Thailandia).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

620

Il Cavalierato dell'Ordine Piano:


5

febbraio

1994. Al sig. Raffaele Colitti (Campobasso-Boiano).

Al sig. Giovanni Ricci (Campobasso-Boiano).

La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


4
11
14

gennaio

febbraio

1994. Al sig. Yosoji Kobayashi (Giappone).

Al sig. Giovanni Battista Santucci (L'Aquila).

A S. E. il sig. Carlo Pietrangeli (Roma).

La Commenda con placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


21 dicembre 1993. Al sig. Daniel J. Relly (New York).
25 gennaio 1994. Al sig. Florent-Germain Arnaud (Francia).
24 febbraio

Al sig. Emilio Palomba (Rieti).

La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


11

gennaio

15
23
25

28

1 febbraio

7
16

17

2
5

1994. Al sig. Salmi Warden (Antiochia dei Greci Melkiti).

Al sig. Antonio Falcini (Citt di Castello).


Al sig. Mario Franchi (Citt di Castello).

Al si g. Nino Baldeschi (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in


Vado).

Al sig. John Goble (Westminster).

Al sig. Yohanes Rristiarto Soeryo Lego wo (Indonesia).

Al sig. Mario Vannucchi (Pistoia).

Al sig. Antonio D'Ambrosio (Roma).

Al sig. Enrico Sini Luzi (Roma).

Al sig. Fausto Solaro del Borgo (Roma).

Al sig. Javier Luis Egaa Baraona (Cile).

Al sig. Udo Reitter (Dresden-Meissen).

Al sig. Alberto Quadrio-Curzio (Milano).


Al sig. Ugo Farinelli (Roma).

Al sig. Antonio Golini (Roma).

Al sig. Alain Berhaut (Autun).

Al sig. Jean Giroud (Grenoble).

Al sig Antonio Giovanni Prisco (Latina-Terracina-Sezze-Priverno).

Al sig. Joseph Reveyron (Lyon).


Al sig. Pasquale Graziano (Italia).

Al sig. Giovanni Bianchi (Milano).

Al sig. Pio Nicora (Milano).

Al sig. Giovanni Tagnocchetti (Milano).

Al sig. Giorgio Fini (Modena-Nonantola).

Al sig. Gianni Fortunato (Roma).

Diarium Romanae Curiae

24 febbraio

2
7

marzo

1994. Al

Al

Al

Al

Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Elias Mourany (Damas dei Maroniti).


Selim Tabagi (Damas dei Maroniti).
Mario Fabbretti (Trieste).
Franz Jost (Lugano).
Peter Scholz (Germania).

La Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


19
24

gennaio 1994. Alla si g.ra Rosie J. Gallo (Filippine).

febbraio
Alla si g.ra Jennifer Demolder (Brentwood).

Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


21 dicembre 1993. Al sig. Guido Beer-Boimond (Roma).

26
Al sig. Salvatore Giavante (Napoli).
11 gennaio 1994. Al sig. Maximilian Reichsgraf von Spee (Kln).

Al sig. Giovanni Antonucci (L'Aquila).

Al sig. Antonio Battaglia (L'Aquila).

Al sig. Anthony James Clarke (Westminster).

23
Al sig. Guido Barbone (Chieti-Vasto).

25
Al sig. Augusto Pellegrini (Roma).

Al sig. Brian Esler (Wagga Wagga).

Al sig. Vincent Joseph Farmey (Wagga Wagga).

26
Al sig. Edward Anthony Bryant (Lancaster).

Al sig. Albert Grant (Lancaster).

28
Al sig. Charles-Albert Vuylsteke (Gent).

Al sig. Hohannes Cornelius Verkade (Haarlem).

Al sig. Thomas A. Horkan Jr. (Pensacola-Tallahassee).

Al sig. Jacobus Josephus Nieskens fs-Hertogenbosch).

1 febbraio
Al sig. Jacques Montouroy (Nanterre).

Al sig. Ambrogio M. Piazzoni (Roma).

Al sig. Cesare Massimo (Campobasso-Boiano).


5

Al sig. Giuseppe Uliano (Campobasso-Boiano).

Al sig. Reginald Adams (Gran Bretagna).

Al sig . Giovanni Zanella (Siena-Colle di Val d'Elsa


cino).

9
Al sig. Germano Coppini (Brescia).

Al sig. Pier Luigi Coppini (Brescia).

Al sig. Jean Deneux (Versailles).

17
Al sig. Claudio Coralla (Italia).

24
Al sig. Joseph Aram Basmaji (Bagdad degli Armeni).

Al sig. Roger Duizabo (Crteil).

Al sig. Wilhelm Haneke (Essen).

Al sig. Anton Ludwig Minkus (Essen).

Al sig. James Philip Relly (Hallam).

Al sig. Silvio Carrado (Nanterre).

621

622

24 febbraio

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1994. Al sig. Claudio Andreoli (Padova).

Al sig. Gerardus A. Giezeman (Rotterdam).

Al sig. Herman Fred J. Snijdewindt (Rotterdam).

La Commenda con placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:


21 dicembre 1993. Al sig. Michele Malagiero (New York).
4 gennaio 1994. Al sig. Seiichiro Ujie (Giappone).
25

Al sig. Nicola Di Biasio (Rieti).

Al sig. Enrico Fedele (Roma).

La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa:


aprile
1992. Al sig.
15
10 novembre 1993. Al sig.

30 dicembre
Al sig.
4 gennaio 1994. Al sig.

25
Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

26
Al sig.

Al sig.

9 febbraio
Al sig.

24

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.

Carlo Fiore (Roma).


Ruggero Murano (Roma).
Federico Maffiotto (Roma).
Morihisa Takagi (Giappone).
Massimo Giuli (Rieti).
Carmelo Sarci (Rieti).
Raffaele De Vito (Roma).
Francesco Mauro (Roma).
Giuseppe Montalbotti (Roma).
Giulio Cesare Zampini (Roma).
Werner Henke (Paderborn).
Herbert Schwiete (Paderborn).
Cesare Patuelli (Faenza-Modigliana).
Flavio Poluzzi (Como).
Giorgio Pennacchi (Porto-Santa Rufina)
Raffaele Ferrillo (Rieti).
Fernando Mistretta (Rieti).

La Croce di Dama dell'Ordine di San Silvestro Papa:


24 febbraio

1994. Alla sig.ra Leonida Vera (Manila).

Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa:


26 dicembre 1993. Al sig. Mario Angelino (Casale Monferrato).

Al sig. Ettore Borimi (Casale Monferrato).

Al sig. Gianfranco Caldi (Casale Monferrato).

Al sig. Rodrigo Orsoli (Teramo-Atri).


30

Al sig. Achille Cignoli (Pavia).

Al sig. Angelo Sassi (Pavia).

Diarium Romanae Curiae

623

30 dicembre 1993. Al sig. Luigi Bartolucci (Roma).

Al sig. Giuseppe Di Stefano (Roma).

Al sig. Gaetano Faita (Roma).

Al sig. Antonio Placidi (Roma).


4 gennaio 1994. Al sig. Gnter Fettweis (Graz-Seckau).
25

Al sig. Wallace Clyde Fife (Australia).

Al sig. Vincenzo Cannone (Roma).

Al sig. Mario Tucci (Roma).


26

Al sig. Giovanni Giungata (Crotone-Santa Severina).

Al sig. Karl Arnold Jansen (Kln).

Al sig. Josef Schneider (Kln).

Al sig. Bernard Bukesa (Masaka).


28

Al sig. Aurelio Scolobig (Gorizia).


2 febbraio

Al sig. Razimierz Tomaszewski (Ordinariato Militare in Polonia).


9

Al sig. Angelo Battariga (Brescia).

Al sig. Angiolino Lancellotti (Brescia).

Al sig. Antonio Pettini (Brescia).


17

Al sig. Davide Angrisani (Italia).

Al sig. Giacomo Bitto (Italia).

Al sig. Angelo Mozzi (Italia).

Al sig. Gian Battista Micheletti (Italia).

Al sig. Savino Piedilato (Italia).


18

Al sig. Eduard Meze (Innsbruck).


24

Al sig. Mark Chang Tsai-chi (Hsinchu).

Al sig. Peter Hsu Yuan-da (Hsinchu).

Al sig. John Baptist Sun Ming-hsiuan (Hsinchu).

Al sig. Ignatius Wang Chia-i (Hsinchu).

Al sig. Giovanni Porazzini (Rieti).

Al sig. Adalberto Risa (Rieti).

Al sig. Fredericus Johannes G. Werter (Utrecht).


25

Al sig. Giuseppe Cinesu (Iglesias).


4
marzo

Al sig. Francesco Mancini (Cremona).

NECROLOGIO
25

26
28
29
3

maggio

giugno

1994.

Mons. Wladislaw Jdruszuk, Vescovo di Drohiczyn (Polonia).


Mons. Niklle Troshani, Vescovo tit. di Cisamus.
Mons. Ren Boudon, Vescovo em. di Mende (Francia).
Mons. James Charles Burke, Vescovo tit. di Lamiggiga.
Mons. Roman Acevedo Rojas, Vescovo tit. di Thamugadi.
Card. Pablo Muoz Vega, del titolo di S. Roberto Bellarmino.
Mons. James Monaghan, Vescovo tit. di Celi Ausaille.
Mons. Celestin Bezmalinovic, Vescovo em. di H var (Croazia).
Mons. Antoine Joubeir, Arcivescovo em. di Tripoli dei Maroniti

(Libano).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

624

giugno

8
8

11

12
13

15
16

20
21

1994. Mons. Boutros Ra, Esarca di Caracas dei Greci Melkiti (Vene
zuela).

Mons. Vincent Nsengiyumva, Arcivescovo di Kigali (Ruanda).

Mons. Thadde Nsengiyumva, Vescovo di Kabgayi (Ruanda).

Mons. Joseph Ruzindana, Vescovo di Byumba (Ruanda).

Mons. Sebastian Mankuzhikary, Vescovo di Thamarassrry


(India).

Mons. Joseph Rozier, Vescovo di Poitiers (Francia).

Mons. John Edward Cohill, Vescovo em. di Goroka (Papua


Nuova Guinea).

Mons. Guglielmo Giaquinta, Vescovo em. di Tivoli (Italia).

Mons. Lorenzo Miccheli Filippetti, Vescovo Prelato em. di


Chuquibambilla (Per).

Mons. Antonio Briv Mirabent, Vescovo di Astorga (Spagna).

Mons. Anton Hnggi, Vescovo em. di Basilea (Svizzera).

An. et vol. LXXXVI

8 Augusti 1994

N. 8

ACTA APOSTOLICAE SED


COMMENTARIUM

OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice V^fCana BIBLIOTHECA

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE DECRETALES
Beatus Henricus de Oss y Cervello Sanctus decernitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te solum verum Deum et,
quem misisti, Iesum Christum (Io 17, 3).
Beatus Henricus de Oss y Cervello, horum S. Ioannis verborum veri
tatem detexit puer, quae res ad vitam suam penitus consecrandam eum
compulit ut Iesum cognosceret et diligeret Ipsumque traderet cognoscen
dum et amandum . In pago quodam ortus quem Vinebre vocant, in Tar
raconensi Hispaniae provincia, die x v i mensis Octobris anno MDCCCXL, Dei
amorem cognovit matre iuvante, Michaela Cervello, muliere christiana vita
praestanti.
Dei amoris reconditum impulsum, quem Henricus in matre repperit,
necessitudine cum Virgine Maria exinde consummavit. Montis Serrati pro
ipsa Virgine sistens, x i v d u m t a x a t annos natus, Deo diligenti obsequens,
hoc statuit: Iesu totus semper ero, ipsius apostolus, eiusdem pacis amo
risque missionarius .
Ex eo inde tempore unum est persecutus propositum, Iesum scilicet
amandi et sequendi, cum Eo cupiens se aequare Eumque omnibus signi
ficare.
4 3 - A A S.

/ <>j

626

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

U t hoc consequeretur, ad sacerdotium iter incepit. Anno MDCCCLXVII or


dinationem presbyteralem Dertosae recepit. Seminarii tirones plus decem
annos docuit, atque in munere perfungendo pastorales necessitates illius
temporis plane cognovit iisque apostolice occurrit convenientem multiplicemque in modum.
Anno MDCCCLXXVI Societatem Sanctae Teresiae a Iesu condidit, mulie
rum scilicet religiosam congregationem pro educatione catholica, ad Sanc
tae Teresiae spiritum. Pueri mulieresque exstiterunt ipsius apostolici mune
ris cura: pueri nempe quia futuri temporis sunt spes, quandoquidem quod
a pueritia discitur, novissimum e memoria deponitur , mulieres, quia si
puer instituitur, homo instituitur, si puella, mulier, educantur, familia edu
catur . Pro pueris, puellis familiisque impigre operatus est, ut societatem
christianam redderet, efficiens scilicet ut Iesum cognoscerent et amarent,
unde Is ab omnibus cognosceretur et amaretur.
Beati Henrici de Oss y Cervello vita penitus Dei amore imbuta est.
Omnes qui eum noverunt, eius ingenii facilitatem sunt experti, ipsius obli
vionem sui senserunt, quas virtutes vivendo et agendo demonstravit. Eius
eximiam fidelitatem amici sunt experti, atque etiam in eos qui inique se
gesserunt eumque prodiderunt eandem benignitatem, magnanimum silen
tium et indulgentem veniam semper exhibuit.
Neminem a suo apostolatu seclusit, n u m q u a m in eo nimius amor sui fi
nes terminavit, sed potius infinitae veluti regiones patebant ad fovendam
hominis assimilationem Deo. Quos per se ipse contingere non potuit, per
scripta petiit, semper illo permotus magno proposito, ut Iesum cognosce
ret et amaret et Ipse cognosceretur et amaretur .
Magnus, promptus fidelisque amor Beati Henrici ex Dei amore nati vi
tus effluebat. Quod fundamentum aliis proposuit, ut ii quoque cognosce
rent, humano ex amore quem in eos ipse vertebat, amorem personalem
infinitumque quem Deus in unumquemque nostrum confert.
Ut cresceret in agnitione caritateque Dei, efficaci instrumento est usus,
precatione videlicet. Quae precatio usque perstitit, ex qua vis fecunda apo
stolatus effluxit cuique ipse magister et praeco strenuus studuit. Precari
docuit complures generationes, variis moribus locisque dispares, librum
praesertim adhibens qui fuit Quadrans horae precationis . Precationem,
quam est complexus et docuit, a S. Teresia a Iesu didicit. Per eius scripta
assidue lecta eam convenit, ei eiusque spiritui se aequavit. Cum ipse exper
tus esset S. Teresiam flagrantem in Iesum Christum, in P a t r e m et Spiri
t u m Sanctum dilectionem augescere et transmittere, thesaurum hunc idem
deinceps omnibus tradere voluit. Idcirco teresianismus peculiare est quid
dam atque charisma eius presbyteralis apostolatus.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

627

Sacerdos, catechista, institutor, diurnarius, sollicitus apostolus fuit:


Christi amor eum impellebat ut hic ab omnibus agnosceretur, quos interea
concitabat ut ipsum Iesum personaliter convenirent.
Vivens continuate Dominum precabatur, ut ei divini amoris vita
morsque divini amoris darentur . Efflagitavit quoque ut vel in solitudine
pariter et in paupertate eandem Christi mortem consequeretur. I t a evenit.
Nam permultos annos iniquum diuturnumque iudicium in eum pendit.
Hanc crucem fortiter ipse baiulavit, usque veritatem defendens et adversariis ignoscens. Anni MDCCCXCVI principio, solus, a percara sua opera
amotus, a Sodalitate scilicet S. Teresiae, abnuentibus et adversantibus
nonnullis sororibus, in Franciscale monasterium Sancti Spiritus Montis, in
oppidum quod Gilet Valentiae appellant, se contulit. Solitudinem silentiumque requirebat spiritalium exercitationum causa atque novarum
institutionum concitandarum gratia. Sed eum convenit Dominus. Cerebri
ictu correptus die xxvn mensis Ianuarii anno MDCCCXCVI de hac vita demigravit.
Canonizationis Processus anno MCMXXV incohatus est. Die xv mensis
Maii anno MCMLXXVI, Paulus P p . VI declaravit eum heroum in modum
exercuisse virtutes thologales, cardinales hisque coniunctas, atque die xxx
mensis Maii anno MCMLXXIX Nos ipsi de miraculis ei adscriptis decretum
ediximus; deinde solemnis Beatificationis, die xiv mensis Octobris anno
MCMLXXIX absolvimus ritum.
Paucis post annis, anno scilicet MCMLXXXIV, novum signum dedit Domi
nus sanctitatis sui Servi Henrici. Hac de causa congruus canonicus proces
sus celebratus est, atque die xxi mensis Decembris anno MCMXCII, Nobis
coram decretum super miro evulgatum est.
Consentientibus Patribus Cardinalibus et Episcopis in Consistorio con
gregatis, statuimus ut Canonizationis ritus die xvi mensis Iunii anno
MCMXCIII celebraretur. Quem ritum, Deo iuvante, in urbe Matritensi in foro
v.d. Plaza de Coln hodie Ipsi fecimus. Inter sacra igitur hanc pronuntiavimus formulam: En honor de la Santsima Trinidad, para exaltacin
de la fe catlica y crecimiento de la vida cristiana, con la autoridad de
nuestro Seor Jesucristo, de los Santos Apstoles Pedro y Pablo y la Nues
tra, despus de haber reflexionado largamente, invocado muchas veces la
ayuda divina y odo el parecer de numerosos hermanos en el episcopado,
declaramos y definimos Santo al Beato Enrique de Oss y lo inscribimos
en el Catlogo de los Santos, y establecemos que en toda la Iglesia sea de
votamente honrado entre los Santos. En el nombre del Padre y del Hijo y
del Espritu Santo .

628

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quibus prolatis verbis, iussimus ut Litterae Decretales conscriberentur.


Sermonem deinde de Henrico habuimus ipsumque fidelibus proposuimus
imitandum. H a e tandem Litterae nunc et in posterum tempus ratae ha
beantur, contrariis rebus nihil quibusvis obstantibus.
D a t u m Matriti, die sexto decimo mensis Iunii, anno Domini millesimo
nongentesimo nonagsimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo.
EGO I O A N N E S P A U L U S
Catholicae Ecclesiae Episcopus

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.

Loco ffi Plumbi


In Secret. Status tab., n. 344.983

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
ARASSATUBENSIS
In Brasilia nova constituitur dioecesis Arassatubensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Progrediens usque ecclesiasticae Linensis dicionis prosperitas Venerabili


Fratri Irenaeo Danelon, eiusdem communitatis catholicae episcopali mode-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

629

ratori suasit ut, ad plenius prospiciendum spiritali commodo omnium inibi


christifidelium, audita prius Conferentia Episcopali Brasiliensi, ab hac
Apostolica Sede postularet ut circumscriptionis illius sibi commissae fini
bus divisis nova exinde excitaretur dioecesis. Nos itaque percepta secunda
sententia Venerabilis Fratris Alfii Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensis et in Brasilia Apostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis
preces ad Nos pie admotas animarum saluti plurimum profuturas arbitrati,
haec quae sequuntur fieri censuimus.
De plenitudine apostolicae Nostrae potestatis distrahi volumus a dioe
cesi Linensi t o t a m regionem, sicut in praesentia civili circumscribitur lege,
municipiorum nominatim vulgo: Araatuba, Andradina, Bento de Abreu,
Bilac, Birig, Castilho, Coroados, Gabriel Monteiro, Guaraai, Guararapes,
Lavinia, Mirandpolis, Murutinga do Sul, Nova Independencia, Piacat,
Rubicea, Santpolis do Aguape, Valparaso quibus subductis locis
dioecesim Arassatubensem posthac appellandam erigimus et constituimus
iisdem signatam finibus quibus commemorata municipia in praesenti terminantur. Huius novae dioecesis sedem in urbe vulgo nuncupata Araa
t u b a statuimus templumque paroeciale eodem exstans in loco Deo in ho
norem Beatissimae Mariae Virginis Aparecida appellatae dicatum ad
gradum evehimus dignitatemque Ecclesiae Cathedralis, cui insignia iura
privilegia decora cuncta tribuimus quibus reliquae per orbem catholicum
Cathedrales aedes fruuntur.
Arassatubensis huius dioecesis pro tempore Episcopo honores et privile
gia et iura concedimus, at iisdem eum simul oneribus atque officiis adstringimus quibus ceteri Praesules Ordinarii locorum gaudent et ligantur. No
vam dioecesim Arassatubensem Metropolitanae Ecclesiae Botucatuensis
suffraganeam constituimus eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepi
scopi pro tempore eiusdem Ecclesiae Metropolitanae submittimus.
Congruae sustentationi Praesulis conditae dioecesis provideri iubemus
Curiae emolumentis, fidelium oblationibus et portione ei obveniente ex di
visione, ad normam canonis 122 Codicis Iuris Canonici facienda, bonorum
quae adhuc ad mensam episcopalem, quae communiter Mitra dictitatur,
Linensem pertinebant. Ut pastor novae dioecesis istius cotidiano in regimi
ne efficaciter adiuvetur, collegium consultorum ex iuris communis regula
quam primum instituatur.
De Seminarii dioecesani erectione necnon candidatorum ad sacerdotium
institutione servabuntur ad amussim communis iuris praescripta, ratione
simul normarum habita legumque a Congregatione de Institutione Catholi
ca foras datarum. Si quando fieri potuerit, lecti Seminarii alumni philoso-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

630

phicis atque theologicis disciplinis erudiendi necnon ipsi iam ordinati sacer
dotes altiorum studiorum persequendorum causa R o m a m mittentur ad
Pontificium videlicet Collegium Pium Brasiliense.
Quod ad eiusdem huius dicionis gubernationem bonorumque admini
strationem spectat et ad dioecesani Administratoris sede vacante nomi
nationem fideliumque iura et onera aliaque id genus sacris canonibus
praestituta serventur. Cum primum Arassatubensis dioecesis erectio ad ef
fectum erit adducta, presbyteri illi dioecesi habebuntur adscripti in cuius
finibus ecclesiasticum officium detinent; ceteri vero sacerdotes seminariique
tirones illi quidem dioecesi incardinati vel incardinabuntur in cuius provin
cia legitimam habent habitationem. Acta et documenta quae novam dioe
cesim eiusque clerum fideles respiciunt a Curia Linensi ad Arassatubensem
primo quoque tempore transvehantur.
Quae ad singula perficienda deputamus fidenter superius memoratum
Venerabilem Fratrem Alfium Rapisarda istic Apostolicum Nuntium vel eo
deficiente negotiorum Sanctae Sedis in Brasilia procuratorem, necessariis
cunctis et opportunis tributis facultatibus etiam subdelegandi ad effectum
de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad Congregationem pro Episcopis cum primum licuerit verum
exemplar ipsius actus ita peractae exsecutionis remittendi. H a s postremo
Apostolicas Litteras etiam in posterum volumus valere tempus contrariis
quibuslibet causis haudquaquam obstantibus.
D a t u m Romae apud Sanctum Petrum, die vicesimo tertio mensis Mar
tii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus
Nostri decimo sexto.
83 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

&

BERNARDINUS

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.245

631

Acta Ioannis Pauli Pp. II

II
OVERRIENSIS
In Nigeriae finibus nova Provincia Ecclesiastica Overrieusis constituitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad aptius efficaciusque fovendam catholicam fidem in Nigeriana Na


tione, ubi Ecclesia hac praesertim aetate haud parva incrementa cepit,
Congregatio pro Gentium Evangelizatione, re mature perpensa auditisque
quorum interest votis, censuit ibidem inter alias novam Provinciam Eccle
siasticam nomine Overriensem esse condendam. Nos igitur in beati Petri
Cathedra constituti atque de universo Dominico grege solliciti, talem sen
tentiam r a t a m habemus ac sequentia decernimus. A metropolitana Eccle
sia Onitshana seiungimus dioeceses Overriensem, Abanam, Ahiaranam,
Okigvensem, Orluanam et Umuahianam atque ex his constituimus Provin
ciam Ecclesiasticam Overriensem, quarum dioecesium primam, scilicet Over
riensem, ad gradum et dignitatem archidioecesis metropolitanae attollimus,
omnibus datis iuribus et officiis huiusmodi Sedium propriis, mandantes ut ce
terae, quas diximus, dioeceses eidem sint suffraganeae. Insuper renuntiamus
Archiepiscopum Metropolitam Overriensem Venerabilem Fratrem Antonium
Obinna, hactenus Episcopum Overriensem, cunctis factis iuribus impositisque pariter obligationibus. Haec omnia ad effectum adducat Venerabilis
Frater Carolus Maria Vigano, Archiepiscopus titulo Ulpianensis atque in Ni
geria Apostolicus Pronuntius, onere imposito mittendi sincerum exemplar
actus effectae exsecutionis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione.
Hanc denique Nostram Constitutionem nunc et iugiter plene vim suam sorti
ri volumus, rebus quibusvis haud quaquam obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo mensis
Martii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Angelus Lanzoni, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.182

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

632

III
CALABARENSIS
In Nigeria nova Provincia ecclesiastica Calabarensis constituitur.

IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Laetis captis feliciter incrementis a catholica communitate in Nigeriae


finibus, ut ipsis Episcopis, sacerdotibus, religiosis et Christifidelibus inibi
sedule operantibus meritum laudis testimonium tribueretur eorumque si
mul animi confirmarentur ad novos maioresque in dies exantlandos labores
in aedificationem Ecclesiae, Congregatio pro Gentium Evangelizatione, re
mature perpensa auditisque quorum interest votis, censuit nuper ut in
eadem Natione inter alias nova Provincia ecclesiastica Calabarensis consti
tueretur. Nos vero, Qui pro summo Apostolico, quo fungimur, munere to
tius Dominici gregis bono providere satagimus, talem sententiam r a t a m
habemus ac sequentia decernimus.
A metropolitana Ecclesia Onitshana distrahimus dioeceses Calabarensem, Ikotekpenensem, Portus

Harcurtensis, Ogogiansem et

Uyonsem

atque ex his efficimus Provinciam ecclesiasticam nomine Calabarensem,


cuius Sedes princeps erit Ecclesia Calabarensis, quam ad gradum et digni
tatem

archidioecesis metropolitanae evehimus, omnibus datis iuribus et

officiis huiusmodi Sedium propriis, assignantes eidem ceteras, quas dixi


mus, dioeceses uti suffraganeas. Insuper Venerabilem Fratrem Brennum
Davidem Usanga, hactenus Episcopum Calabarensem, Archiepiscopum Me
tropolitam Calabarensem renuntiamus, cunctis factis quidem iuribus impositisque pariter obligationibus.
Quae praescripsimus perducet ad exitum Venerabilis Frater Carolus
Maria Vigano, Archiepiscopus titulo Ulpianensis atque in Nigeria Apostoli
cus Pronuntius, onere imposito mittendi sincerum exemplar actus effectae
exsecutionis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione. Hanc deni
que Nostram Constitutionem nunc et in posterum r a t a m esse volumus,
contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.

633

Acta Ioannis Pauli Pp. II

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo mensis


Martii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 349.274

IV
LAHORENSIS
Provincia ecclesiastica Lahorensis conditur atque dioecesis eiusdem nominis ad
archidioecesis statum attollitur.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Inter cotidiana opera expedienda id magni momenti existimamus


ipsumque cupimus, ut res catholicae commodius disponantur, quo religio
magis proferatur et necessitatibus cunctis efficacius occurratur. Nunc
autem Lahorensis regio ob oculos versatur, ad cuius salubriorem prosperi
tatem ecclesiastica instituta aptare properamus. Quandoquidem igitur Pakistaniana Episcoporum conferentia expostulavit ut, seiunctis nonnullis
territoriis a Provincia Ecclesiastica Karachiensi, nova conderetur Provincia
ecclesiastica scilicet Lahorensis, consentiente quoque Venerabili F r a t r e
Laurentio Fratini, Archiepiscopo titulo Botrianensi atque in Pakistania
Apostolico Nuntio, de consilio Congregationis pro Gentium Evangelizatio
ne, iudiciis quoque auditis quorum interest, Apostolica Nostra auctoritate,
quae sequuntur decernimus et iubemus. Provinciam ecclesiasticam condi
mus Lahorensem, quam adhuc dioecesis eiusdem nominis constituet, quae,
a metropolitico iure Karachiensis Ecclesiae separata, posthac ad Archidioe-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

634

cesim Metropolitanam evehetur, cui nectentur dioeceses Faisalabadensis,


Islamabadensis-Ravalpindensis et Multanensis, veluti suffraganeae Sedes,
quae antehac pertinuerunt ad Provinciam ecclesiasticam Karachiensem.
Renuntiamus exinde Episcopum Lahorensem Archiepiscopum Metropo
litam, Venerabilem F r a t r e m Armandum Trindade, cunctis additis iuribus
congruentibus ad sacrorum canonum praescripta. Ad haec omnia exsolvenda Venerabilem F r a t r e m Laurentium Fratini deputamus, quem supra
memoravimus, facta facultate quempiam virum in ecclesiastica dignitate
constitutum subdelegandi. Re tandem ad exitum perducta, documenta con
ficiantur, quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium Evange
lizatione mittantur. Contrariis rebus minime officientibus quibuslibet.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die tertio et vicesimo mensis
Aprilis anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
8

ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco Plumbi
In Secret. Status tab., n. 352.099

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Servo Dei Didaco Aloisio de San Vtores Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S I I
Ad perpetuam rei memoriam. Dominus Iesus Christus, unus media
tor Dei et hominum (1 Tim 2, 5), cum Sacram Scripturam in synagoga
Nazarethana legeret, affirmavit in persona sua impleri verba prophetae de
futuro Messia dicentis Spiritus Domini super me: propter quod unxit me,
evangelizare pauperibus misit me, sanare contritos corde (Lc 4, 16ss.;

Acta Ioannis Pauli Pp. II

635

cf. Is 61, lss.). Tandem, ut missio eius in mundo perpetuaretur, revertens


ad Patrem, discipulis mandavit: Euntes ergo docete omnes gentes, bapti
zantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, docentes eos servare
quaecumque mandavi vobis (Mt 28, 19-20). Quamvis cuilibet discpulo
Christi onus fidei disseminandae pro parte sua incumbit, Christus Dominus
semper e numero discipulorum vocat quos vult ipse, ut sint cum illo et ut
m i t t a t eos gentibus praedicare (cf. Me 3, 13s.).
Inter heroicos sacerdotes et religiosos qui, divinae vocationi responden
tes, onus fidei inter gentes disseminandae perlibenter et usque ad sanguinis
effusionem susceperunt, procul dubio adnumerandus est Didacus de San
Vitores, qui die x n mensis Novembris anno MDCXXVII in civitate Burgos
nobilissimo genere ortus est, patre scilicet Hieronymo de San Vitores de la
Portilla, altissimo magistratu Regni Hispanici, et Francisca Alonso de Maluenda y Salamanca, quae a celeberrimo Cid Campeador Roderico Diaz
de Vivar originem trahebat. In baptismate, quod septem post dies recepit,
Dei Famulo nomen Didaci est impositum, cui postea ipse, ob ferventem
erga sanctum Aloisium de Gonzaga pietatem, nomen Aloisii adiunxit.
Anno M D C x x x v n i Societatis Iesu Matritense Collegium Imperiale in
gressus, ingenio et virtutibus ita excelluit, ut summo Instituti praemio
mox decoratus sit. Ceterum Didaci dotes personales necnon parentum nobilitas, divitiae et potestas in tuto collocare eique promittere videbantur
vitae curriculum quavis naturali satisfactione repletum.
Res vero diversimode e venerunt. Nam Dominus iam ad ostium cordis
eius stabat et pulsare coeperat (cf. Apc 3, 20), cui Didacus illico ianuam
aperuit. Carni et sanguini non acquiescens et strenua patris resistentia
vieta, nondum x m annos natus, die xxv mensis Iulii anno MDCXL ingressus
est Societatem Iesu, in eaque apud omnes, superiores et aequales, ob pieta
tis fervorem, virtutum omnium exercitium, affabilitatem et ingenii acu
men, inde ab initio magnam de se exspectationem movit.
Tirocinio expleto et nuncupatis votis religiosis, simplicibus quidem sed
perpetuis, Dei Famulus in studia superiora summa cum laude incubuit et
die XXIII mensis Decembris anno MDCLI sacerdotio auctus est.
Ardenter quidem Servus Dei speraverat fore ut ad missiones exteras
mitteretur; verba enim Domini evangelizare pauperibus misit me, sanare
contritos corde (Lc 4, 16) animum eius inde a prima iuventute percusserant; sed, voluntati superiorum oboediens, spatio plurium annorum in Hi
spania in magisterium studiosorum Universitatum et in varia apostolatus
opera incubuit, donec Praepositus Generalis Gosvinus Nickel ei tandem
concessit u t Manilam urbem peteret. Annis MDCLXII-MDCLXVI munera Ma-

636

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gistri Novitiorum, Praefecti Studiorum et Professoris theologiae explevit;


magnoque cum zelo etiam apostolatui inter indgenas se dedicavit.
Sed maxime in votis habebat insularum Marianarum incolis annuntiare
Christum, de quo sciverat nihil eos ad id tempus audivisse. Difficultatibus
cuiusvis generis tandem superatis, anno MDCLXVIII cum aliis Societatis
Iesu sodalibus in insulam Guam pervenit et, cum inter navigandum satis
de insulanorum difficili lingua esset edoctus, statim Iesum Christum in pu
blica platea nuntiare coepit; atque iam ex eo primo sermone catechumeno
rum plurimi doctrina christiana erudiendos se dedisse dicuntur. Parvulos
quoque ibidem statim baptizavisse fertur, pro quorum aeterna salute ipse
et indesinenter orabat et cotidie corpus suum vexationibus affligebat,
Deum adprecans ne morte abriperentur prius quam eos fide regeneratos
vidisset.
Vitae quadriennio divinitus concesso, Dei Famulus indefesso zelo plures
insulas Marianas visitavit, Evangelium Domini ubique annuntians, et sa
cramenta administrans; plura quoque templa construxit et aedificavit
scholas pro iuventute utriusque sexus, pacem inter incolas conciliavit nec
non sodales et catechistas omni tempore fulcivit atque sustinuit. Ceterum
multa patientia, longanimitate, suavitate, caritate non ficta in ministerium
evangelicum incubuit atque consolationes et cruces missionariorum exper
tus est. Dum autem opus sacerdotale in insula Guam penes pagum Tumon
impense exsequebatur, die II mensis Aprilis anno MDCLXXII, ab irato
apostata lancea transfossus est et animam efflavit, Dei misericordiam sibi
suoque carnifici mitissime adprecatus.
Haec mors statim verum habita est martyrium; quapropter paulo post
canonizationis Causa initium habuit per canonicorum processuum celebra
tionem. Positio super martyrium solum haud ita multo ante confici potuit.
Anno MCMLXXXIV exitu cum secundo Congressus Peculiaris Consultorum
Theologorum est actus et postea P a t r u m Cardinalium atque Episcoporum
Congregatio Ordinaria. Decretum super martyrio coram Nobis promulga
t u m est die ix mensis Novembris eodem anno.
Statuimus dein ut beatificationis ritus die vi mensis Octobris anno
MCMLXXXV celebraretur.
Hodie igitur in Vaticana Basilica Sancti Petri Apostoli, inter Missae
sollemnia, hanc ediximus formulam: Nos, vota F r a t r u m Nostrorum An
geli Goicoechea, Archiepiscopi Matritensis, Felixberti Camacho Flores,
Archiepiscopi Aganiensis, Aloisii Mariae De Larrea y Legarreta, Episcopi
Flaviobrigensis, necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episcopatu, mul
torumque Christifidelium explentes, de Congregationis pro Causis Sancto-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

637

rum consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus, ut Vene


rabiles Servi Dei Didacus Aloisius de San Vitores, Iosephus Maria Rubio et
Franciscus Grate, Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque
festum die ipsorum natali: Didaci Aloisii de San Vitores die secunda men
sis Aprilis, Iosephi Mariae Rubio die secunda mensis Maii, Francisci Grate
die nona mensis Septembris, in locis et modis iure statutis quotannis cele
brari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem hic
decrevimus, volumus nunc et in posterum vim habere, rebus quibusvis
contrariis minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Octobris, anno MCMLXXXV, Pontificatus Nostri octavo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 333.950

II
Sanctus Stanislaus, episcopus et martyr, Patronus caelestis urbis Siedlecensis
confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Sanctus Stanislaus, episcopus et mar
tyr, qui t o t a in Polonia pie colitur, a Christifidelibus urbis atque dioecesis
Siedlecensis, quibus saepe tutela sua mirabiliter succurrit, merito peculiari
veneratione invocatur.
Qua de causa Venerabilis Frater Ioannes Mazur, Episcopus Siedlecensis,
communia cleri et populi fidelis vota excipiens, electionem sancti Stanislai
in P a t r o n u m apud Deum urbis Siedlce rite peregit, itemque petivit ut
huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur.
Nos vero enixis eiusdem Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo
obsecundantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disci
plina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostoli
ca Nostra potestate, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanc
tum Stanislaum, episcopum et martyrem, P a t r o n u m caelestem urbis Sie-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

638

dlecensis confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus,


quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, 65 [1973] 276279). Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque
plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariis qui
buslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvi
mensis Martii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status

Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 346.195

III
In Regno Hashemita Iordaniae Nuntiatura Apostolica conditur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Quo plenius confirmentur vincula ami
citiae et consociatae operae ac praesertim publicae necessitudinis rationes,
nuper inter hanc Apostolicam Sedem et Regnum Hashemitam Iordaniae
feliciter initae, simulque aptius provideatur spirituali bono catholicorum
fidelium illic degentium, Nobis peropportunum videtur in memorata Na
tione Apostolicam Nuntiaturam condere. De communi igitur utriusque
partis voto, audita Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus, summa No
stra potestate harumque Litterarum virtute in Regno Hashemita Iorda
niae Nuntiaturam Apostolicam constituimus, factis omnibus iuribus, privi
legiis, honoribus, praerogativis et indultis, quae huiusmodi Legationum
propria sunt, mandantes ut eius sedes in urbe Amman ponatur. Quod
faustum sit etiam dilecto lordano populo itemque felix fiat auspicium ad
optatam restituendam pacem iis in regionibus, in quibus exstant Christia
nae nostrae fidei historica, sacra et clarissima monumenta. Has denique
Litteras, in forma Brevis maioris expeditas, nunc et in posterum ratas esse
volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

639

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi


mensis Aprilis, anno MCMXCIV,- Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 33 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 349.658

IV
Sanctus Michael Archangelus Patronus caelestis Provinciae ecclesiasticae Capitanatae confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Regionis Capitanatae clerus et Christi
fideles iam ab antiquo sanctum Michaelem Archangelum peculiari cultu
prosequuntur. Quam ob rem Venerabilis Frater Iosephus Casale, Archiepi
scopus Metropolita Fodianus-Bovinensis, communia cleri et populi fidelis
vota excipiens, una cum episcopis istius Provinciae, electionem sancti Mi
chaelis Archangeli in caelestem P a t r o n u m apud Deum Provinciae ecclesia
sticae Capitanatae rite approbavit, itemque petivit ut huiusmodi electio ab
hac Apostolica Sede confirmaretur. Nos vero enixis eiusdem Venerabilis
Fratris precibus libenter obsecundantes, comprobatis iis, quae Congregatio
de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus,
hac in re egit, Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum vi perpe
tuumque in modum Sanctum Michaelem Archangelum Patronum caele
stem Provinciae ecclesiasticae Capitanatae confirmamus, omnibus factis
iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in normis de Patronis constituen
dis indicantur [AAS, vol. LXV (1973) 276-279]. Ceterum volumus ut hae
Litterae Nostrae religiose serventur suosque plenos effectus sive nunc sive
in posterum consequantur. Contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xix
mensis Aprilis, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 8B Sigilli
In Secret. Status tab., n. 346.524

640

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Sanctus Gerardus Maiella, sodalis Congregationis Sanctissimi Redemptoris,
Patronus caelestis Provinciae ecclesiasticae Basilicatae confirmatur.
IOANNES PAULUS P P . II
Ad perpetuam rei memoriam. Regionis Basilicatae clerus et Christifi
deles sanctum Gerardum Maiella, qui humilis eximiusque exstitit filius
illius terrae, centum abhinc annos pie assidueque excolunt.
Quapropter Venerabilis Frater Ennius Appignanesi, Archiepiscopus
Metropolita Potentinus-Muranus-Marsicensis, u n a cum episcopis eiusdem
Provinciae, communia cleri et populi fidelis vota excipiens, electionem
sancti Gerardi Maiella, sodalis Congregationis Sanctissimi Redemptoris,
in P a t r o n u m apud Deum Provinciae ecclesiasticae Basilicatae rite appro
bavit, atque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confir
maretur.
Nos vero enixis eiusdem Venerabilis Fratris precibus libenter obsecun
dantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina
Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica No
stra potestate, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum
Gerardum Maiella P a t r o n u m caelestem Provinciae ecclesiasticae Basilicatae
confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in
Normis de Patronis constituendis indicantur [AAS, vol. L X V (1973)
276-279]. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur
suosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Contra
riis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxi
mensis Aprilis, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 346.555

Acta Ioannis Pauli Pp. II

641

EPISTULA
Feria V in Coena Domini anno 1994 presbyteris missa.
Cari Fratelli nel Sacerdozio!
1. Ci incontriamo oggi intorno all'Eucaristia, nella quale, come ricorda
il Concilio Vaticano I I , racchiuso t u t t o il bene spirituale della Chiesa .
Quando nella liturgia del Gioved Santo facciamo memoria dell'istituzione
dell'Eucaristia, ci ben chiaro quel che Cristo ci ha lasciato in cos sublime
Sacramento. Dopo aver amato i suoi che erano nel mondo, li am sino al
la fine . Quest'espressione di san Giovanni racchiude, in un certo senso,
l'intera verit sull'Eucaristia: verit che costituisce contemporaneamente il
cuore della verit sulla Chiesa. , infatti, come se la Chiesa nascesse quoti
dianamente dall'Eucaristia, celebrata in molti luoghi della terra in condi
zioni tanto varie e fra culture cos diverse, da far s che il rinnovarsi del
mistero eucaristico diventi quasi una giornaliera creazione . Grazie alla
celebrazione dell'Eucaristia, m a t u r a sempre pi la coscienza evangelica del
popolo di Dio, sia nelle nazioni di secolare tradizione cristiana, sia nei po
poli da poco entrati nella dimensione nuova che sempre e dappertutto vie
ne conferita alla cultura degli uomini dal mistero dell'incarnazione del Ver
bo e della redenzione mediante la sua morte in croce e la sua risurrezione,
x

II Triduo Sacro ci introduce in questo mistero in modo unico per t u t t o


l'anno liturgico. La liturgia dell'istituzione dell'Eucaristia costituisce una
singolare anticipazione della Pasqua, che si sviluppa attraverso il Venerd
Santo e la Veglia pasquale fino alla Domenica e all'Ottava della Risur
rezione.
Alla soglia della celebrazione di questo grande mistero della fede, cari
Fratelli nel Sacerdozio, voi vi incontrate, oggi, intorno ai vostri rispettivi
Vescovi, nelle cattedrali delle Chiese diocesane, per rivivere l'istituzione del
Sacramento del Sacerdozio insieme con quello dell'Eucaristia. Il Vescovo di
Roma celebra tale liturgia circondato dal Presbiterio della sua Chiesa, cos
come fanno i miei Fratelli nell'episcopato insieme con i presbiteri delle loro
Comunit diocesane.
Ecco il motivo dell'odierno appuntamento. Desidero che in questa cir
costanza giunga a voi una mia speciale parola, affinch tutti insieme
1

Presbyterorum ordinis, 5.
Gv 13, 1.

44 - A. A. S.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

642

possiamo vivere appieno il grande dono che Cristo ci ha elargito. Per noi
presbiteri, infatti, il Sacerdozio costituisce il dono supremo, una particolare
chiamata a partecipare al mistero di Cristo, che ci conferisce la sublime
possibilit di parlare e di agire a suo nome. Ogni volta che celebriamo
l'Eucaristia, questa possibilit diventa realt. Operiamo in persona Chri
sti quando, nel momento della consacrazione, pronunciamo le parole:
Questo il mio corpo offerto in sacrificio per voi (...). Questo il calice
del mio sangue per la nuova ed eterna Alleanza, versato per voi e per t u t t i
in remissione dei peccati. F a t e questo in memoria di me . Facciamo pro
prio questo: con umilt grande e profonda gratitudine. Questo a t t o sommo
ed allo stesso tempo semplice della nostra missione quotidiana di sacerdoti
allarga, si potrebbe dire, la nostra umanit fino agli estremi confini.
Partecipiamo al mistero dell'incarnazione del Verbo, generato prima
di ogni creatura , che nell'Eucaristia restituisce al Padre t u t t o il creato, il
mondo del passato e quello del futuro, e prima di t u t t o il mondo contem
poraneo, nel quale egli vive insieme con noi, presente per mezzo nostro
e proprio per nostro mezzo offre al Padre il sacrificio redentore. Parteci
piamo al mistero di Cristo, il primogenito di coloro che risuscitano dai
morti , che nella sua Pasqua trasforma incessantemente il mondo facen
dolo progredire verso la rivelazione dei figli di Dio . Cos, dunque, l'inte
ra realt, in ogni suo ambito, si fa presente nel nostro ministero eucaristi
co, che si apre contemporaneamente ad ogni concreta esigenza personale,
ad ogni sofferenza, attesa, gioia o tristezza, a seconda delle intenzioni che i
fedeli presentano per la Santa Messa. Noi riceviamo tali intenzioni in spiri
to di carit, introducendo cos ogni problema umano nella dimensione della
redenzione universale.
3

Cari Fratelli nel Sacerdozio! Questo ministero forma una nuova vita in
noi ed intorno a noi. L'Eucaristia evangelizza gli ambienti umani e ci raf
forza nella speranza che le parole di Cristo non passano. Non passano, le
sue parole, radicate come sono nel sacrificio della Croce: della perpetuit di
questa verit e del divino amore noi siamo testimoni particolari e ministri
privilegiati. Possiamo allora gioire insieme, se gli uomini sentono il bisogno
del nuovo Catechismo, se prendono nelle mani l'Enciclica Veritatis splen
dor. T u t t o ci ci conferma nella convinzione che il nostro ministero del
Vangelo diventa fruttuoso in virt dell'Eucaristia. Nel corso dell'ultima
6

Coli, 15.
Ibid. 1, 18.
Em 8, 19.
Cf. Lc 21, 33.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

643

Cena, del resto, Cristo disse agli Apostoli: Non vi chiamo pi servi (...);
ma vi ho chiamati amici (...). Non voi avete scelto me, ma io ho scelto
voi e vi ho costituiti perch andiate e portiate frutto e il vostro frutto
rimanga .
7

Quale immensa ricchezza di contenuti la Chiesa ci offre durante il Tri


duo Sacro, e specialmente il Gioved Santo, nella liturgia crismale! Queste
mie parole sono soltanto un parziale riflesso dei sentimenti che ognuno di
voi eertamente porta nel cuore. E forse questa Lettera per il Gioved San
to servir a far s che le molteplici manifestazioni del dono di Cristo, spar
se nel cuore di tanti, confluiscano davanti alla maest del grande mistero
della fede in una significativa condivisione di ci che il Sacerdozio , e
per sempre rimarr, nella Chiesa. Possa allora la nostra unione intorno
all'altare comprendere quanti portano in s il segno indelebile di questo
Sacramento, nel ricordo anche di quei nostri fratelli che in qualche modo
si sono allontanati dal sacro ministero. Confido che tale ricordo conduca
ciascuno di noi a vivere ancora pi profondamente la sublimit del dono
costituito dal Sacerdozio di Cristo.
2. Oggi desidero consegnarvi idealmente, cari Fratelli, la Lettera che ho
indirizzato alle Famiglie nell'Anno ad esse dedicato. Ritengo circostanza
provvidenziale che l'Organizzazione delle Nazioni Unite abbia proclamato
il 1994 Anno Internazionale della Famiglia. La Chiesa, fissando lo sguardo
sul mistero della Santa Famiglia di Nazaret, partecipa a tale iniziativa,
trovandovi una speciale occasione per annunziare il vangelo della fami
glia . Cristo lo ha proclamato con la sua vita nascosta a Nazaret nel seno
della Santa Famiglia. Questo vangelo stato poi annunziato dalla Chiesa
apostolica, come ben emerge dal Nuovo Testamento e, pi tardi, stato
testimoniato dalla Chiesa postapostolica, dalla quale abbiamo ereditato la
consuetudine di considerare la famiglia come ecclesia domestica.
Nel nostro secolo il vangelo della famiglia presentato dalla Chiesa
con la voce di tanti sacerdoti, parroci, confessori, Vescovi; in particolare,
con la voce del Successore di Pietro. Quasi t u t t i i miei Predecessori hanno
dedicato alla famiglia una significativa parte del loro magistero petrino .
Il Concilio Vaticano II ha, inoltre, espresso il suo amore per l'istituto fami
liare attraverso la Costituzione pastorale Gaudium et spes, nella quale ha
ribadito la necessit di sostenere la dignit del matrimonio e della famiglia
nel mondo contemporaneo.

Gv 15, 15-16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

644

Il Sinodo dei Vescovi del 1980 all'origine dell'Esortazione Apostolica


Familiaris consortio, che pu considerarsi la magna charta della pastorale
della famiglia. Le difficolt del mondo contemporaneo, e specialmente della
famiglia, affrontate con coraggio da Paolo VI nell'Enciclica Humanae vitae,
esigevano uno sguardo globale sulla famiglia umana e sull'ecclesia domestica
nella societ attuale. L'Esortazione Apostolica proprio questo si propo
sta. E stato necessario elaborare nuovi metodi di azione pastorale secondo
le esigenze della famiglia contemporanea. In sintesi, si potrebbe dire che la
sollecitudine per la famiglia e in particolare per i coniugi, per i bambini, i
giovani e gli adulti, richiede da noi, sacerdoti e confessori, prima di t u t t o
la scoperta e la costante promozione dell'apostolato dei laici in tale ambi
to. La pastorale familiare lo so per mia esperienza personale costi
tuisce in un certo senso la quintessenza dell'attivit dei sacerdoti ad ogni
livello. Di t u t t o questo parla la Familiaris consortio. La Lettera alle Fami
glie nuli'altro fa che riprendere ed attualizzare tale patrimonio della Chiesa
postconciliare.
Desidero che questa Lettera risulti utile alle famiglie nella Chiesa e fuo
ri della Chiesa; che serva a voi, cari sacerdoti, nel vostro ministero pasto
rale dedicato alle famiglie. E un po' come la Lettera ai Giovani del 1985,
che diede inizio ad una grande animazione apostolica e pastorale dei giova
ni in ogni parte del mondo. Di questo movimento sono manifestazione le
Giornate Mondiali della Giovent, celebrate nelle parrocchie, nelle diocesi
ed a livello di t u t t a la Chiesa come quella svoltasi recentemente a Den
ver, negli Stati Uniti.
Questa Lettera alle Famiglie pi ampia. Pi complessa ed universale ,
infatti, la problematica della famiglia. Preparandone il testo, mi sono con
vinto ancora una volta che il magistero del Concilio Vaticano II e, in par
ticolare, la Costituzione pastorale Gaudium et spes, veramente u n a ricca
fonte di pensiero e di vita cristiana. Spero che questa Lettera, ispirata
all'insegnamento conciliare, possa costituire per voi un aiuto non minore
che per t u t t e le famiglie di buona volont, alle quali essa indirizzata.
Per un corretto approccio a questo testo converr tornare a quel pas
saggio degli Atti degli Apostoli, dove si legge che le prime comunit erano
assidue nell'ascoltare l'insegnamento degli Apostoli e nell'unione fraterna,
nella frazione del pane e nelle preghiere . La Lettera alle Famiglie non
t a n t o un t r a t t a t o dottrinale quanto, piuttosto, una preparazione ed
un'esortazione alla preghiera con le famiglie e per le famiglie. questo il
8

2, 42.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

645

primo compito attraverso il quale voi, cari Fratelli, potete iniziare o svi
luppare la pastorale e l'apostolato delle famiglie nelle vostre Comunit par
rocchiali. Se vi trovate davanti all'interrogativo: come realizzare i compiti
dell'Anno della Famiglia?, l'esortazione alla preghiera, contenuta nella Let
tera, vi indica in un certo senso la direzione pi semplice da intraprendere.
Ges ha detto agli Apostoli: Senza di me non potete far nulla. , dun
que, chiaro che dobbiamo fare con Lui ; cio in ginocchio e in preghiera.
Perch dove sono due o tre riuniti nel mio nome, io sono in mezzo a
loro . Queste parole di Cristo vanno tradotte in concrete iniziative in
ogni Comunit. Da esse si pu ricavare un bel programma pastorale, un
programma ricco, pur con grande povert di mezzi.
9

10

Quante famiglie nel mondo pregano! Pregano i bambini, ai quali, in pri


mo luogo, appartiene il Regno dei c i e l i ; grazie a loro pregano non soltan
to le madri, ma anche i padri, ritrovando a volte la pratica religiosa da cui
si erano allontanati. Non lo si sperimenta forse in occasione della Prima
Comunione? E non si avverte forse come sale la temperatura spirituale
dei giovani, e non dei giovani soltanto, in occasione di pellegrinaggi nei
santuari? Gli antichissimi percorsi di pellegrinaggi nell'Oriente e nell'Occi
dente, cominciando da quelli per Gerusalemme, per R o m a e per San Giaco
mo di Compostella, fino a quelli verso i santuari mariani di Lourdes, Fati
ma, J a s n a Gra e molti altri, sono divenuti nel corso dei secoli occasione di
scoperta della Chiesa da parte di moltitudini di credenti e certamente an
che di numerose famiglie. L'Anno della Famiglia deve confermare, amplia
re ed arricchire questa esperienza. Veglino su ci t u t t i i pastri e t u t t e le
istanze responsabili della pastorale familiare, di concerto con il Pontifcio
Consiglio per la Famiglia, al quale affidato questo ambito nella dimensio
ne della Chiesa universale. Com' noto, il Presidente di questo Consiglio ha
inaugurato, a Nazaret, l'Anno della Famiglia nella solennit della Santa
Famiglia il 26 dicembre 1993.
11

3. Erano assidui nell'ascoltare l'insegnamento degli Apostoli e nel


l'unione fraterna, nella frazione del pane e nelle preghiere . Secondo la
Costituzione Lumen gentium la Chiesa la casa di Dio (cf. 1 Tm 3, 15),
nella quale abita la sua famiglia, la dimora di Dio nello Spirito (cf. Ef 2,
19-22), "la dimora di Dio con gli uomini" (Ap 21, 3) . Cos l'immagine
12

13

10

11

1 2

1 3

Gv 15, 5.

Mt 18, 20.
Cf. ibid. 18, 2-5.
At 2, 42.
N. 6.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

646

della casa di Dio , t r a le t a n t e altre immagini bibliche, ricordata dal


Concilio per descrivere la Chiesa. Tale immagine, del resto, racchiusa in
qualche modo in ogni altra; entra anche nell'analogia paolina del Corpo di
Cristo, alla quale si riferiva Pio X I I nella sua storica Enciclica Mystici
Corporis; entra nelle dimensioni del Popolo di Dio, secondo i riferimenti del
Concilio. L'Anno della Famiglia per noi t u t t i un appello a rendere la
Chiesa pi ancora casa in cui abita la famiglia di Dio .
14

E una chiamata, un invito che pu rivelarsi straordinariamente fecon


do per l'evangelizzazione del mondo contemporaneo. Come ho scritto nella
Lettera alle Famiglie, la fondamentale dimensione dell'esistenza umana, co
stituita dalla famiglia, seriamente minacciata nella civilt contemporanea
da varie p a r t i . Eppure quest' essere famiglia della vita umana rappre
senta un grande bene dell'uomo. La Chiesa desidera servirlo. L'Anno della
Famiglia costituisce allora un'occasione significativa per rinnovare 1' essere
famiglia della Chiesa nei suoi vari ambiti.
15

Cari Fratelli nel Sacerdozio! Ciascuno di voi trover di sicuro nella pre
ghiera la luce necessaria per sapere come a t t u a r e t u t t o ci: voi, nelle vo
stre parrocchie e nei vari campi di lavoro evangelico; i Vescovi nelle loro
Diocesi; la Sede Apostolica nei riguardi della Curia Romana, seguendo la
Costituzione Apostolica Pastor bonus.
La Chiesa, conformemente alla volont di Cristo, si sforza di diventare
sempre pi famiglia , e l'impegno della Sede Apostolica volto a favorire
una tale crescita. Lo sanno bene i Vescovi, che qui giungono in visita ad
limina Apostolorum. Le loro visite, sia al P a p a che ai singoli Dicasteri, pur
conservando quanto prescritto dalla legge canonica, perdono sempre pi
l'antico sapore giuridico-amministrativo. Si assiste in modo crescente ad un
clima di scambio di doni , secondo l'insegnamento della Costituzione Lu
men gentium. I Fratelli nell'episcopato spesso ne rendono testimonianza
durante i nostri incontri.
16

Desidero in questa circostanza far cenno al Direttorio preparato dalla


Congregazione per il Clero, che verr consegnato ai Vescovi, ai Consigli
Presbiterali e a t u t t i i sacerdoti. Esso non mancher di recare un provvido
contributo al rinnovamento della loro vita e del loro ministero.
4. L'appello alla preghiera con le famiglie e per le famiglie riguarda,
cari Fratelli, ciascuno di voi in modo quanto mai personale. Dobbiamo la

1 4

1 5

1 0

Cf. 1 Cor 12, 13. 27; Rm 12, 5


Cf. n. 13.
Cf. n. 13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

647

vita ai nostri genitori ed abbiamo nei loro riguardi costanti debiti di grati
tudine. Con loro, ancora vivi o gi passati all'eternit, siamo uniti da uno
stretto vincolo che il tempo non distrugge. Se a Dio dobbiamo la nostra
vocazione, in essa una parte significativa va riconosciuta anche a loro. La
decisione di un figlio di dedicarsi al ministero sacerdotale, specialmente in
terra di missione, costituisce un sacrificio non piccolo per i genitori. Cos
stato anche per i nostri cari, i quali tuttavia hanno presentato a Dio l'of
ferta dei loro sentimenti, lasciandosi guidare da fede profonda, e ci hanno
poi seguito con la preghiera, come fece Maria nei confronti di Ges, quan
do egli lasci la casa di Nazaret per recarsi a svolgere la sua missione mes
sianica.
Quale esperienza fu per ciascuno di noi e, allo stesso tempo, per i nostri
genitori, per i nostri fratelli e sorelle e per le persone care il giorno della
prima S. Messa! Che cosa sono diventate quelle primizie per le nostre par
rocchie e gli ambienti in cui eravamo cresciuti! Ogni nuova vocazione ren
de la parrocchia consapevole della fecondit della sua maternit spirituale:
pi spesso ci avviene, pi grande l'incoraggiamento che ne deriva per
gli altri! Ciascun sacerdote pu dire di s: Sono diventato debitore a Dio
e agli uomini . Numerose sono le persone che ci hanno accompagnato con
il pensiero e con la preghiera, 'cos come numerose sono quelle che accom
pagnano con il pensiero e la preghiera il mio ministero sulla Sede di Pietro.
Questa grande solidariet orante per me fonte di forza. S, gli uomini ri
pongono la loro fiducia nella nostra vocazione al servizio di Dio. La Chiesa
prega costantemente per le nuove vocazioni sacerdotali, gioisce del loro
aumento, si rattrista per la loro mancanza l dove ci accade, cos come si
addolora per la scarsa generosit di molte persone.
In questo giorno rinnoviamo ogni anno le nostre promesse legate al Sa
cramento del Sacerdozio. E grande la portata di tali promesse. Si t r a t t a
della parola d a t a a Cristo stesso. La fedelt alla vocazione edifica la Chie
sa; ogni infedelt, invece, diventa una dolorosa ferita nel Corpo mistico di
Cristo. Mentre, dunque, contempliamo, riuniti insieme, il mistero dell'Eu
caristia e del Sacerdozio, imploriamo il Sommo Sacerdote che come dice
la Sacra Scrittura si dimostr fedele, affinch sia dato anche a noi
di mantenerci fedeli. Nello spirito di questa sacramentale fratellanza
preghiamo vicendevolmente i sacerdoti per i sacerdoti! Che il Gioved
Santo diventi per noi una rinnovata chiamata a cooperare alla grazia del
Sacramento del Sacerdozio! Preghiamo per le nostre famiglie spirituali, per
17

1 7

Cf. Eb 2, 17.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

648

le persone affidate al nostro ministero; preghiamo specialmente per coloro


che attendono in modo particolare la nostra preghiera e ne hanno bisogno:
la fedelt alla preghiera faccia s che Cristo diventi sempre pi vita delle
nostre anime.
O grande Sacramento della Fede, o santo Sacerdozio del Redentore del
mondo! Quanto ti siamo grati, Cristo, che ci hai ammessi alla comunione
con te, che ci hai resi una sola comunit intorno a te, che ci permetti di
celebrare il tuo sacrifcio incruento e di essere ministri dei misteri divini
dappertutto: all'altare, nel confessionale, sul pulpito, in occasione delle vi
site agli ammalati e ai carcerati nelle aule scolastiche, sulle cattedre uni
versitarie, negli uffici in cui lavoriamo. Sii lodata, Santissima Eucaristia!
Ti saluto, Chiesa di Dio, che sei il popolo sacerdotale, redento in virt
del preziosissimo Sangue di Cristo!
18

Dal Vaticano, il 13 marzo quarta Domenica di Quaresima dell'an


no 1994, decimosesto di Pontificato.

IOANNES P A U L U S P P . I I

CONVENTIO
inter Civitatem Vaticanam et Italiam de re nummaria.
Convenzione monetaria tra lo Stato della Citt del Vaticano
e la Repubblica Italiana
Lo Stato della Citt del Vaticano e la Repubblica italiana, considerata
l'opportunit di stipulare una nuova Convenzione monetaria, hanno conve
nuto quanto segue:
Art. 1
Il Governo italiano mette, come nel passato, a disposizione dello Stato
della Citt del Vaticano la Zecca di Roma per la coniazione delle monete
vaticane e delle medaglie pontificie.

18

Cf. 1 Pt 2, 9.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

649

Lo Stato della Citt del Vaticano si impegna da parte sua a servirsi


esclusivamente della Zecca di Roma per la coniazione delle sue monete,
finch sar in vigore la presente Convenzione.
Art. 2
Le monete, nei valori che lo Stato della Citt del Vaticano intenda co
niare, saranno identiche a quelle italiane per quanto concerne il metallo, la
composizione chimica, il valore nominale, le dimensioni ed il valore intrin
seco dei singoli pezzi.
Art. 3
Le monete vaticane e le monete italiane avranno, rispettivamente, nel
territorio italiano e nella Citt del Vaticano, identico corso legale e potere
liberatorio nei rapporti t r a i privati ed in quelli con le pubbliche casse.
Art. 4
Lo Stato della Citt del Vaticano e la Repubblica italiana avranno la
facolt di domandare il cambio, in valuta italiana, delle monete vaticane,
che si accumulassero nelle casse dello Stato italiano.
Art. 5
La coniazione delle monete d'oro potr essere fatta per valore illimitato.
Lo Stato della Citt del Vaticano rinuncia a chiedere alla Repubblica
italiana il riconoscimento del corso legale di dette monete nel suo territo
rio; pertanto le stesse avranno corso legale soltanto nel territorio dello Sta
to della Citt del Vaticano.
Il valore nominale delle monete coniate diverse dall'oro di cui al
l'art. 2 non potr eccedere ogni anno la somma complessiva di un mi
liardo di lire italiane e, comunque, per un quantitativo non superiore a
cento milioni di pezzi.
Art. 6
In Sede Vacante, nell'anno nel quale si verificata la vacanza, lo Stato
della Citt del Vaticano potr anche coniare monete in aggiunta al limite
massimo stabilito nell'articolo precedente, per l'importo di trecento milioni
di lire italiane e per non oltre trenta milioni di pezzi.

650

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In ciascun Anno Santo giubilare lo Stato della Citt del Vaticano potr
del pari coniare monete, in aggiunta al limite massimo stabilito nell'artico
lo precedente, per l'importo di trecento milioni di lire italiane e per non
oltre t r e n t a milioni di pezzi.
Art. 7
Saranno presi speciali accordi per il caso che una moneta fosse dall'una
o dall'altra P a r t e dichiarata fuori corso, e ci per reciprocit sia dell'esten
sione del provvedimento, sia del t r a t t a m e n t o da fare al corrispondente ta
glio di moneta dell'altra Parte.
Art. 8
La Repubblica italiana si impegna a reprimere e punire le falsificazioni
delle monete vaticane che si perpetrassero nel suo territorio. Uguale impe
gno assume lo Stato della Citt del Vaticano per eventuali falsificazioni di
monete italiane nel suo territorio.
Art. 9
La presente Convenzione soggetta a ratifica ed entrer in vigore tren
ta giorni dopo lo scambio degli strumenti di ratifica, fermi restando gli
effetti della coniazione da parte della Zecca e della circolazione delle mone
te dello Stato della Citt del Vaticano sul territorio italiano intervenute
dal 2 agosto 1981 fino all'entrata in vigore della Convenzione stessa.
La presente Convenzione rester in vigore per dieci anni, salva la facol
t di ciascuna delle P a r t i di denunciarla con un preavviso di sei mesi.
In fede di che i Plenipotenziari sottoscritti, muniti dei Pieni Poteri,
hanno firmato la presente Convenzione e vi hanno apposto i loro sigilli.
F a t t a nella Citt del Vaticano in duplice originale, il tre dicembre millenovecentonovantuno.
Per lo Stato
della Citt del Vaticano
ANGELO card. SODANO

Per la
Repubblica italiana
EMANUELE SCAMMACCA DEL MURGO

Conventione inter Civitatem Vaticanam et Italiam rata habita, die XI


m. Iunii a. MCMXCIV, instrumenta ratihabitionis accepta et reddita sunt; a
die autem XI m. Iulii eiusdem anni, ad normam art. 9 Conventio vigere coepit.

Acta Joannis Pauli Pp. II

651

ALLOCUTIONES

I
Ad episcopos regionis Oceani Pacifici coram admissos.*
Your Eminence,
Brother Bishops,
Dear Pastors of the Church in the Pacific,
1. "Wishing you the grace and the peace of God our F a t h e r and the
Lord Jesus Christ", I offer a cordial welcome to you, the members of the
Episcopal Conference of the Pacifc, in Rome for your visit ad Limina
Apostolorum. I fondly recali my Pastoral Visit to some of your particular
Churches, where the Lord gave me the grace to join in the hymn of praise
and thanksgiving which, with such remarkable dvotion, rises to God our
Father from t h a t strikingly beautiful p a r t of the world. Your visit is
marred by the sadness of the sudden death of Bishop Patelisio Finau of
Tonga who was called to our Heavenly Father's house while on his way to
this meeting. May the God of all mercies grant him the reward which
awaits the faithful servants of the Gospel.
1

The ancient practice of "coming to see Peter" reminds us of the days


t h a t Paul spent with Cephas in Jerusalem.
In the fraternal embrace of Peter and Paul, the original community
acknowledged Paul's con verts as true brothers and sisters in the faith. In
Paul's account of the abundant outpouring of grace upon the Gentiles, the
community found even greater reason to praise the boundless goodness of
God. Similarly, through our meetings in these days the union of your par
ticular Churches with the Church Universal is reaffirmed, and before the
whole world you bear witness to the fact t h a t in Melanesia, Polynesia and
Micronesia the words of the Prophet Isaiah have attained surpassing fulfilment: "In the islands they give glory to the Lord, in the islands of the sea,
to the name of the Lord, the God of Israel".
2

2. In the near future, a number of your Churches will celebrate the


centenary or sesquicentenary of the arrivai of the first Catholic missionar* Die 29 m. Octobris a. 1993.
1

Phil 1:3.
Cf. Gal 1:18.
Cf. Acts 15:6ff.
Is 24:15.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

652

ies. These festivities will show what a bountiful harvest has already been
reaped from t h a t first plantatio Ecclesiae. To him who gives the increase
let ns offer heartfelt thanks for the countless men and women who left
home and family in order to spread the Good News of the salvation won
for us by Christ. They were impelled by t h a t same zeal for the Gospel
which led Saint Peter Chanel and Blessed Diego de San Vtores to seal
their missionary conscration with the shedding of their blood.
5

At the same time, we are all very much aware t h a t in your lands, as in
the other young Churches throughout the world, the task of evangelization
is not yet completed. As my predecessor Paul VI said when he visited
Western Samoa: "Missionary work... is always necessary and urgent", for
there are still many people "who have not found the t r u t h " . It must be
our constant prayer t h a t m a n y generous hearts will respond to the call to
share with their brothers and sisters the grce of Rdemption which God
has so generously given. I pray with special fervour t h a t out of the
Christian families of your far-flung islands young men and women will
come forward in ever greater numbers to fili the ranks of priests and
Religious.
6

You have organized the commmorations of the first evangelization of


your communities in such a way t h a t they will be an occasion of recommitment to the task of spreading the light of the Gospel. In this way you
are calling upon the faithful to keep alive the proud missionary hritage of
the Church in the Pacific, even as they grow "fully mature with the fullness of Christ himself'. Because evangelization "is not considered a margi
nal task for the Church but is situated at the centre of her life, as a funda
mental commitment of the whole People of God", dedication to this enterprise is a source of growth in all other aspects of the life of a Christian
community; for "missionary activity renews the Church, revitalizes faith
and Christian identity, and offers fresh enthusiasm and new incentive.
Faith is strengthened when it is given t o others!".
8

10

3. The Fathers of the Second Vatican Council affirmed t h a t the College


of Bishops, headed by the Successor of Peter, has the primary responsibility for fulfilling the Lord's command to "proclaim the Good News to all
5

10

Cf. 2 Cor 9:10.


Homily at Leulumoega, 30 November 1970.
Cf. Redemptoris missio, 65-66.
Eph 4:13; cf. Redemptoris missio, 48.
Ibid., 32
Ibid., 2.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

653

cration". That "holy union of nergies", which the Council envisagea


as the fruit of the exchange of insights and resources within an Episcopal
Conference, is of great help to you as you strive to carry out the missionary mandate. Dring this twenty-ffth anniversary of the founding of your
Conference, it is a pleasure to acknowledge the remarkable unity of vision
and action which you have achieved, especially when one considers the
great challenges which you face. Not only are your communities widely
scattered over vast distances, but they differ in culture, language, history,
politicai life and ecclesiastical hritage. In the face of these circumstances,
which could possibly be pretexts for estrangement and division, your com
munion is all the more compelling as a witness to the power of God's
Spirit, who gathers the one Body of Christ from "every race, language,
people and n a t i o n " . For the Church's Pastors, united in the love of the
Lord, diffrences are not barriers obstructing t h a t "carrying of each others
troubles" which fulfils "the law of C h r i s t " ; they are gifts to be shared
in mutuai solicitude and service, for mutual enrichment and dification.
11

12

13

14

The duty of Pastors "to promote missionary activity, to direct it, and
to coordinate it" requires you to pay special attention to the sound
formation of the clergy, the fostering of religious life, and the thorough
training of catechists. In preparing these heralds of the Gospel, we must
never lose sight of the fact t h a t without holiness of life whatever talents
and accomplishments are devoted to announcing the kingdom of Heaven
have little effect. In this regard the celibacy and virginity of priests and
Religious and the chaste married life of deacons and lay leaders is espe
cially significant. Temprance and purity of life are powerful signs t h a t in
the Paschal Mystery the old self with its old ways has been stripped off,
and a new way of living has been acquired.
15

16

17

18

4. Si l'on ne peut, certes, faire la mme analyse de la situation pour


chacune des socits dans lesquelles les membres de vos Eglises particu
lires vivent leur condition de baptiss, c'est un fait que les nations insu
laires du Pacifique connaissent une transformation profonde de leur ma-

11

12

13

14

15

16

17

18

Mk 16:15; cf. Ad gentes, 38.


Christus Dominus, 37.
Rev 5:9..
Gal 6:2.
Ad gentes, 3.
Cf. ibid., 16-18.
Cf. Col 3:9.
Cf. Eph 4:24

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

654

nire de vivre. Au cours des annes coules depuis l'indpendance, la p a r t


plus grande de responsabilit prise par tous dans l'ensemble des activits
politiques et conomiques a exerc invitablement une influence sur les
structures sociales. Les peuples du Pacifique, comme t a n t d'autres dans les
pays en voie de dveloppement, sont dsormais placs devant l'norme dfi
de parvenir un modle de dveloppement qui protge et affermisse les
meilleures valeurs traditionnelles de leur vie en commun.
Dans ces domaines, comme dans tous les divers domaines o les
hommes et les femmes dploient leur activit la recherche du bonheur,
toujours relatif, qui est possible en ce monde , l'Eglise apporte sa pre
mire contribution la solution du problme urgent du dveloppement
quand elle proclame la vrit sur le Christ, sur elle-mme et sur l'homme,
en l'appliquant une situation concrte. l'imitation du Christ qui
prouvait de la compassion en voyant les foules, il nous faut continuer
de proclamer temps et contretemps que tout le systme conomique
et social doit tre mis au service de la personne humaine, en renforant
la solidarit entre les peuples, en assurant une gestion prudente des res
sources naturelles et en protgeant l'environnement de toute forme de pol
lution.
19

20

21

22

Le progrs vritable des peuples est d'ordre moral: il ne vient pas


d'abord de l'argent, ni des aides matrielles, ni des structures techniques,
mais bien plutt de la formation des consciences, du mrissement des men
talits et des comportements . A cet gard, j'espre que la rcente ency
clique Veritatis splendor, avec sa rflexion sur les principes fondamentaux
de la morale, vous aidera, ainsi que tous ceux qui enseignent sous votre
autorit, apporter une contribution significative au renforcement du tissu
social de vos nations. L'glise donne aux peuples du Pacifique, comme
tous les peuples du monde, la certitude qu'il y a une vrit ternelle en
fonction de laquelle tous les actes humains peuvent tre jugs. Du moment
que cette vrit peut tre connue, les personnes et les socits sont respon
sables de leurs actes. L'dification d'une socit vraiment digne de la per
sonne humaine ne rsulte pas de processus dterministes ou de choix ala
toires, mais des actes libres d'hommes et de femmes qui recherchent ce qui
est bon, vrai et juste.
23

19

2 0
2 1

22

23

Sollicitudo rei socialis, 41.


Cf. Me 6, 34.
Cf. 2 Tm 4, 2.
Cf. Message pour la Journe mondiale de la Paix du 1 janvier 1990, n. 12.
Redemptoris missio, 58.
er

Acta Ioannis Pauli Pp. II

655

5. The high priority you give to the pastoral care of families and of
youth demonstrates your solicitude for those who are placed under a par
ticular strain by the cultural transformations occurring in the Pacific. A
systematio and complete catechesis about the purpose of human existence,
the dignity of life from conception until natural death, the sacredness of
sexuality and married love, and the nature of real happiness and fulfilment is a safeguard against the excesses of a materialistic and consumerist
culture. As I wrote in the Encyclical Centesimus annus: "it is not wrong to
want to live better; what is wrong is a style of life... which wants to have
more, not in order t o be more b u t in order to spend life in enjoyment as
an end in itself. It is therefore necessary to create life-styles in which the
quest for truth, beauty, goodness and communion with others for the sake
of the common g r o w t h " will determine the choices people make. The
"shield of faith" in Christ, who is the "power of God and the wisdom of
G o d " . is a sure defence against the forces which produce t h a t spiritual
void which pushes men and women, especially the young, to hopelessness
and self-destructive behaviour. In this regard, the success of lay associa
tions and movements in supporting their members in the struggle to be
faithful to the way of Christ is a factor to be kept in mind in all pastoral
activity, especially in the light of the growing spread of sects in the Pacific
rgion.
24

25

26

6. Belo ved Brothers, I pray t h a t your pilgrimage to the tombs of the


Apostles Peter and Paul will give you renewed strength for your Apostolic
ministry, so t h a t you will never grow weary of preaching God's word, celebrating the sacraments, guiding the flock entrusted to you and seeking the
sinner who has strayed. I join with you in interceding for the safety of
your people, especially against the tropical storms, earthquakes and other
naturai disasters which come upon them with such suddenness and frequency. I entrust you and your clergy, along with the Religious and laity,
to the loving protection of Our Lady Help of Christians, and I impart my
Apostolic Blessing as a pledge of grace and peace in Christ Jesus.

2 4

2 5

2 6

No. 36.
Eph 6:16.
1 Cor 1:24.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

656

II
Ad quosdam Canadae episcopos limina sacra visitantes.*
Dear Brother Bishops,
1. With great joy I welcome youthe Bishops of New Brunswick,
Newfoundland, Nova Scotia and Prince Edward Island: "Grce to you and
peace from him who is and who was and who is to corne". Our meeting
manifests the profound spiritual and visible communion which exists
between your particular Churches and the Church Universal, a communion
which Springs from our being "grafted" into Christ. We must constantly
t u r n to him, the chief Shepherd, in order to realize what are the "unsearchable r i c h e s " with which he has invested us for the building up of
the spotless spouse. She it is whom he units t o himself by an unbreakabe
covenant, and whom he unceasingly "nourishes and cherishes". Our unfailing trust and confidence rests in him and in the power of his Gospel to save.
1

Following upon the ad Limina visits of your brother Bishops from Que
bec and from the West and North, your prsence is a reminder of the
vastness of your land which extends a mari usque ad mare and which pr
sents so many challenges for the "new evangelization". With the other
Bishops I reflected on some aspects of their pastoral care of the Church
and I encouraged them to be vigilant guardians of the truth, shepherds
who proclaim the full t r u t h of Christ and the Church. Today our thoughts
turn to some other aspects of your ministry.
8

2. As Pastors you are called to feed your flocks, refreshing their souls
with the abundant life won by the Good Shepherd as he freely gave him
self up to death on the Cross. At the centre of your sacramental ministry
is the Eucharistie Sacrifice, offered to nourish the faithful with the Bread
which gives life to the world. In some cases the shortage or uneven
9

10

11

* Die 8 m. Novembris a. 1993.


Rev 1:4.
Cf. Rom ll:17ff.
Cf. 1 Pt 5:4.
Eph 3:8.
Cf. Rev 19:7.
Eph 5:29; cf. Lumen gentium, 6.
Cf. Rom 1:16.
Cf. Ps 72:8.
Cf ibid. 23:3.
Cf. Jn 10:10-11.
Cf. ibid. 6:51.
1

10

11

Acta Ioannis Pauli Pp. II

657

distribution of priests makes it difficult to meet the faithfuPs need for the
Eucharistthe very source, center and culmination of the Church's life.
This situation, coupled with a criticai decline in the number of Catholics
attending Sunday Mass, calis for vigorous pastoral action t h a t is faithful
to Church teaching.
12

In meeting this challenge, certam fundamental principies should always


guide your pastoral response. The parish is a community of the baptized
who express and confirai their identity through the clbration of the
Eucharistie Sacrifice. This requires the prsence of an ordained priest
whose first privilge and irreplaceable responsibility is to offer the Euchar
ist in persona Christi. * Great care must be taken to ensure t h a t no misunderstanding arises about the nature of the Eucharist and its essential link
with the ordained priesthood.
13

When a community is deprived of the priest who acts publicly in the


ame of Christ, this regrettable situation calis for an emergency response.
Sunday clbrations should continue, and the lay persons who lead their
brothers and sisters in prayer are exercising in a commendable way the
common priesthood of ali the faithful, based on the grace of Baptism. It
would be a serious mistake, however, to accept this as a normal way of involving Religious and lay men and women in the Liturgy. Such provisions
should be regarded as only temporary, while the community is "in expectation of a priest". Your assiduous oversight is required so t h a t all will
see "the substitutional character of these clbrations, which should not be
regarded as the optimal solution to new difficulties". Your Pastoral Let
ter "The Ministry of Priests" (January 18, 1990) reaffrmed the Church's
tradition when it stated unequivocally t h a t "a Church without priests is
unthinkable". On the contrary, the sacramental incompleteness of these
clbrations should lead the whole community to pray more fervently t h a t
the Lord send laborers into his harvest. And I join you in pleading with
him t h a t the Church in Canada may exprience a fresh springtime of
priestly and religious vocations.
15

16

17

18

12

13

14

15

1 6

Lumen gentium, 1 1 .
Christifideles laici, 26.
Lumen gentium, 1 0 ; Pastores dabo vobis, 4 8 .
Presbyterorum ordinis, 2.
CONGRGATION FOR DIVINE WRSHIP,
Directory for Sunday Clbrations, June

Cf.
Cf.
Cf.
Cf.

no. 27.
Ibid. 2 1 .
Cf. Mt 9 : 3 8 .
17

1 8

45 - A. A . S..

2,

1988,

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

658

3. The forthcoming apostolic visitations of your seminaries will pro vide


the Episcopal Conference of Canada with ample opportunity to reflect on
ways of improving the human, spiritual, intellectual and pastoral forma
tion of priests. In the light of the relevant documents of the Holy See and
the Post-Synodal Apostolic Exhortation Pastores dabo vobis, the updated
ratio fundamentalis which you intend to draw up will address the challenging task of deepeningboth among the faithful and the candidates
themselvesan understanding of the ontologioal bond uniting the priest to
Christ, the High Priest and Good Shepherd. In this way the whole com
munity will have a correct awareness and esteem for the priest's transcen
dent mission of being "the means and the living instrument for conferring
God's grace" upon his people.
19

20

4. At this time, when some question the desirability of maintaining the


discipline of priestly celibacy, Bishops must courageously teach the fittingness of linking this "sign of contradiction" with the ministerial priesthood.
On the basis of her exprience and reflection, the Church has discerned,
with growing clarity through the ages, t h a t priestly celibacy is not just a
legai requirement imposed as a condition for ordination. It is profoundly
connected with a man's configuration to Christ, the Good Shepherd and
Spouse of the Church. As Pastores dabo vobis states: "Certainly it is a grace
which does not dispense with, but counts most definitely on, a conscious
and free response on the p a r t of the receiver. This charism of the Spirit
also brings with it the grace for the receiver to remain faithful to it for all
his life and be able to carry out generously and joyfully its concomitant
commitments"
2 1

Cultural considrations, and the scarcity of priests in certam rgions,


sometimes give rise to calis for a change in this discipline. To give decisive
weight to solutions based on criteria deriving more from certam currents
of anthropology, sociology or psychology t h a n from the Church's living
tradition is certainly not the p a t h to follow. We cannot overlook the fact
t h a t the Church comes to know the divine will through the interior guidance of the S p i r i t and t h a t the difficulties involved today in keeping
celibacy are not sufficient reason to overturn the Church's conviction regarding its value and appropriateness, a conviction constantly reaffrmed
22

19

20

21

22

Cf. From Pain to Hope, VII, Recommendation 50.


Pastores dabo vobis, 73.
Ibid., 50.
Cf. Jn 16:13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

659

by the Church's Magisterium, not least by the Second Vatican Council.


Like the Church in other countries, the Church in Canada is called to face
this situation with faith and courage, trusting "in the Spirit t h a t the gift
of celibacy... will be generously bestowed by the Father, as long as those
who share in Christ's priesthood through the Sacrament of Orders, and
indeed the whole Church, humbly and earnestly pray for i t " .
23

24

The scandal given by those members of the clergy and those Religious
who have failed in this regard has been a source of great suffering for the
Church in Canada. I wish you to know t h a t I have personally shared this
anguish with you and t h a t it has been the cause of much prayer to the
"Father of mercies and God of ali comfort" for those who have been victims of sexual misconduct, as well as for those who have been guilty of it.
Let us abide by Saint Paul's sound counsel: "Do not be overeme by evil,
b u t overeme evil with good". Recalling with profound gratitude the
fidelity and zeal of so m a n y priests in Canada who, with pure and selfless
hearts, have made the total gift of themselves to Christ and his Church, I
ask you to convey my encouragement to every priest whose father in God
you a r e .
25

26

27

5. Among your pastoral concerns, you are also called upon to address
the vital question of the role of women, with their rights and duties, in
your particular Churches and in Canadian society. The whole People of
God needs to recognize and rejoice in the irreplaceable gifts of "feminine
genius" t h a t women bring to the life and mission of the Church. These
rich gifts of femininity originate with the first covenant of cration, which
confers on woman "an expression of the 'image and likeness of God' t h a t
is specifically h e r s " . In t h e New Covenant, which seis the redemptive
union of Christ and the Church, women enjoy a special priority in the
"order of love".
28

29

30

31

Since "God entrusts the human being to her in a special w a y " ,


woman's commitment to the home, marriage and family should not be
32

23

24

2 5

26

27

28

29

3 0

31

32

Cf. Presbyterorum ordinis, 16.


Ibid.
2 Cor 1:3.
Rom 12:21.
Cf. Christus Dominus, 16.
Cf. Christifideles laici, 51.
Mulieris dignitatem, 10.
Cf. Eph 5:32.
Cf. Mulieris dignitatem, 29.
Ibid., 30.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

660

seen as restrictive or demeaning. Rather t h a t commitment reflects, in a


profound and specific, though not exclusive way, the love which God himself has for his cration insofar as he cares personally for every one of his
sons and daughters. In this perspective it constitutes a serious pastoral
responsibility, as well as a m a t t e r of charity and justice, to foster t h e
authentic advancement of women, which will be achieved only if it is
anchored in the t r u t h of cration and of divine Rvlation.
33

6. Dans les mois qui nous sparent de la tenue du Synode de 1994 sur
la vie consacre et son rle dans l'Eglise et le monde, je voudrais inviter
les religieux et les religieuses du Canada se prparer cet vnement par
une prire toujours plus fervente. La vie religieuse est un don de l'Esprit
l'Eglise et pour l'Eglise. Le vaste ensemble d'coles et d'hpitaux
catholiques existant chez vous n'aurait jamais pu tre constitu, et il ne
pourrait poursuivre ses missions, sans l'esprit d'initiative, la dtermination
et le don d'eux-mmes de milliers de religieux et de religieuses. Je pense en
particulier aux travaux hroques de sainte Marguerite Bourgeoys, de
sainte Marguerite d'Youville les premires saintes nes au Canada et
de la bienheureuse Marie-Lonie Paradis dont j ' a i prsid la batification
au cours de ma visite pastorale dans votre pays.
Cependant vous tes tous inquiets de voir que, dans certains groupes,
l'idal de la vie religieuse n'exerce plus le mme attrait depuis quelques
annes; nous esprons que les religieux et les religieuses canadiens mettront
profit l'occasion fournie par le Synode pour rflchir nouveau la
question de leur renouveau, la lumire des dfis et des possibilits de
notre temps . Il est particulirement urgent pour eux de mditer sur leur
identit et sur le charisme de leur fondation. Dans un esprit d'humilit
profonde et en s'en remettant Celui dont la puissance agissant en nous
est capable de faire bien au-del, infiniment au-del de tout ce que nous
pouvons demander ou concevoir , les religieux et les religieuses devraient
s'interroger sur le renouveau propos par le deuxime Concile du Vatican:
a-t-il t effectivement mis en uvre et a-t-il port les fruits de saintet
et de zle apostolique qui taient attendus? Vous tes pasteurs de toute la
communaut de vos diocses, et votre ministre concerne les religieux
prsents dans vos Eglises particulires. Ils ont besoin de votre soutien et
34

35

36

3 3

Cf. 1 Jn 4:16.

34

Lineamenta, 33.
Ep 3, 20.
Cf. Perfectae caritatis, 2.

3 5

36

Acta Ioannis Pauli Pp. II

661

de vos orientations non seulement pour leurs activits pastorales mais


aussi pour promouvoir l'observation des conseils vangliques par lesquels
ils sont consacrs Dieu en Jsus Christ pour lui appartenir exclusi
vement .
37

7. Chers frres dans l'piscopat, nous arrivons au soir du deuxime mil


lnaire qui dj touche son t e r m e . Vous, pasteurs de l'Eglise au Cana
da, je vous invite commencer les prparatifs du grand Jubil de l'Incar
nation rdemptrice de notre Seigneur. Par-dessus tout, dans les diffrents
moments de la vie pastorale, fortifiez et encouragez un nouvel lan de
saintet chez les prtres, les religieux, les religieuses et les lacs. Comme
des pasteurs selon le cur du Seigneur, conduisez les fidles catholiques
aux sources de la vie: La vie ternelle, c'est qu'ils te connaissent, toi, le
seul vritable Dieu, et celui que tu as envoy, Jsus Christ .
38

3 9

40

41

Recourant l'intercession des saints du Canada, et vous confiant, avec


tous ceux dont vous avez la charge pastorale, la protection bienveillante de
Notre-Dame, je vous accorde de grand cur ma Bndiction apostolique.

III
Ad eos qui plenario coetui Pontificii Consilii pro Laicis interfuerunt coram
admissos.*
Monsieur le Cardinal,
Chers frres dans l'piscopat,
Chers amis, membres et collaborateurs du Conseil pontifical
pour les Lacs,
1. C'est avec plaisir que je vous accueille l'occasion de la quatorzime
Assemble plnire de votre dicastre et je vous remercie de venir exprimer
ici votre fidlit et votre disponibilit pour le service de l'Eglise et de sa
mission.

37

3 8

39

4 0

4 1

Redemptionis donum, 7.
Cf. Lc 24, 29.
Cf. Redemptoris missio, 90.
Cf. Jr 3, 15.
Jn 17, 3,.

* Die 8 m Novembris a. 1993.

662

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

En particulier, je suis heureux de renouveler en votre prsence mes fli


citations M. le Cardinal Pironio, Prsident de votre Conseil, qui clbre
en ces jours le cinquantime anniversaire de son ordination sacerdotale.
Nous rendons grce ensemble pour tout ce que le Seigneur lui a donn
d'accomplir au cours de ses annes de ministre, avec un dvouement
gnreux et une foi rayonnante.
2. Le thme de votre Assemble plnire est central dans la comptence
du Conseil pour les Lacs: la participation des fidles lacs la vie de
l'glise. Il s'agit de la vocation des baptiss qui participent la vie et la
mission du Christ lui-mme; en effet, l'glise est appele rendre prsent
son Seigneur dans l'histoire et dans le monde.
Dans sa rflexion sur le peuple de Dieu, et particulirement sur les fi
dles lacs, le Concile Vatican II a bien situ la condition de ces derniers:
t a n t incorpors au Christ par le baptme, intgrs au peuple de Dieu,
faits participants leur manire de la fonction sacerdotale, prophtique et
royale du Christ, [ils] exercent pour leur part, dans l'glise et dans le
monde, la mission qui est celle de tout le peuple chrtien .*
La vocation des lacs leur tre dans le Christ est d'abord un
appel exigeant la saintet: ils ont s'unir l'offrande sacerdotale du
Christ qui se donne tout entier et qui prsente le monde au Pre. Seul
l'Esprit Saint rpandu dans les curs peut ouvrir cette participation
intrieure. Et alors, rendus forts par la grce des sacrements, clairs par
la Parole de Dieu, constituant le peuple saint et royal qui appartient au
Seigneur, tous les fidles peuvent et doivent rendre visible aujourd'hui, en
tmoins dignes de confiance, la lumire venue dans le monde.
2

Votre Assemble se propose d'tablir un bilan de l'application des en


seignements et des orientations du Concile sur la participation des lacs
la vie de l'glise; je pense que votre rflexion prendra appui d'abord sur
cette intuition centrale de Vatican I I : le baptme introduit dans l'ordre de
la grce, il libre les hommes de leur condition de pcheurs pour les rendre
fils dans le Fils . L se trouve la source vritable de toute action et de
toute responsabilit dans l'glise.
3. Loin d'tre une rflexion purement thorique, ces rappels fonda
mentaux permettent de mieux situer les divers aspects de l'activit des
lacs et d'viter certains dsquilibres. La tentation existe de ne concevoir
* Die 8 m. Novembris a. 1993.
Lumen gentium, 31.
Cf. Jn 1, 9.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

663

la participation la vie de l'glise que selon les lois de l'efficacit propre


l'ordre temporel ou selon une logique du pouvoir trangre l'esprit
ecclsial.
Il est vrai que l'Eglise, mystre de communion la vie de Dieu, est en
mme temps la communaut visible et bien concrte des croyants, qui doit
tre structure comme tout corps social et qui doit faire face de nom
breuses ncessits. Il convient de rpartir les tches dans les meilleures
conditions. Dans leur diversit, les mouvements, les associations de fidles
ou les communauts doivent rpondre des critres d'ecclsialit que votre
Conseil est souvent appel prciser et apprcier. D'autre part, vous
tes bien placs pour connatre la richesse des Eglises locales, avec leurs
physionomies varies, et pour inviter au partage des ressources spirituelles
et matrielles, demeurant toujours dans l'unit de la Catholica.
3

travers tous les efforts d'information mutuelle, de rflexion, d'organi


sation, vous tes amens constater les fruits que portent les nombreux
sarments de la vigne, quelque trente annes du Concile. L'histoire de
l'glise en notre sicle est riche de la crativit et de la merveilleuse gn
rosit manifestes notamment par les lacs engags son service et dans
sa mission. La source en est, je le redis ici, l'enracinement toujours plus
profond dans le Christ et l'adhsion l'offrande qu'il fait de l'humanit
au Pre. Nous rendons grce au Seigneur pour l'ampleur de l'oeuvre ac
complie par le peuple de Dieu tout entier, et les fidles lacs en particulier.
4. En un moment dcisif de l'histoire, dans les conditions changeantes
du monde et face aux nouveauts belles ou tristes de notre poque, le
Seigneur appelle tous les fidles proclamer son salut ceux qui attendent
sa Bonne Nouvelle. L't dernier, nous avons vcu Denver un temps de
grce pour l'vangile, reu par les jeunes et confi aux jeunes. La qualit
de l'exprience faite par de nombreux jeunes l'occasion de leur Journe
mondiale doit beaucoup l'important travail du Conseil pontifical pour les
Lacs. Je vous en remercie et je rends grce au Seigneur pour les fruits de
cette manifestation.
5. Les tches d'animation qui reviennent votre Conseil vous amnent
donner une grande importance la formation des lacs: formation hu
maine et formation chrtienne. Il ne s'agit pas t a n t de se proccuper des
comptences techniques, certes indispensables, que de susciter chez les
fidles un engagement toujours plus grand dans le monde o ils vivent, de

Cf. Christifideles laici, 30

664

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

les provoquer la disponibilit et au service, l'change des


rgion du monde l'autre, en mme temps qu' l'assimilation
ments du message chrtien, car ils sont souvent les tmoins les
tement en contact avec ceux de leurs contemporains qui n'ont
accueilli l'vangile.

dons d'une
des fonde
plus direc
pas encore

J e suis heureux de savoir que votre Assemble pleniore va tre suivie


par un Symposium sur le Catchisme de l'glise Catholique, instrument
privilgi pour la formation et pour l'vanglisation. Vous mettrez en relief
l'utilit de cet instrument pour assurer l'unit dans la foi et dans la vie
la suite du Christ.
6. Au terme de cette rencontre, je souhaite que votre Assemble et le
Symposium qui va suivre soient des moments forts dans l'action de votre
Conseil: renouvelez votre lan missionnaire et celui des personnes qui
uvrent dans tous les mouvements. Devant les questions angoissantes de
nos frres et surs sur le sens de la vie et de l'existence humaine, faites
redcouvrir la nouveaut du Christ, Rdempteur de l'homme, fondement
de notre esprance.
Pour vous ici rassembls, pour l'ensemble de ceux dont vous animez la
participation la vie de l'glise, j'invoque l'intercession de Notre-Dame,
Mre du Christ et Mre de l'glise. Et je vous donne de grand cur ma
Bndiction apostolique.

IV
Ad quosdam Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis praesules Apostolorum limina visitantes.*
Your Eminence,
Dear Brother Bishops,
1. With fraternal affection I welcome youthe Bishops of New Jersey
and Pennsylvaniaand p r a y t h a t our meeting will further strengthen our
unity of heart and niind, and our communion in faith, hope and charity.
"May mercy, peace and love be multiplied to you". United with Christ
and with one another, we share the sublime privilge of the episcopal min1

* Die l i m . Novembris a. 1993.


Cf. Acts 4:32.
Jude 1:2.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

665

istry, as bearers of the Gospel message of salvation to the world, to every


individual and to all peoples. The fulflment of this task, including the
missionary mandate which it involves, may seem as difficult and challenging today as it did when the Apostles first set out to preach the t r u t h of
the Gospel to all cration. We need constantly to reaffirm our trust in
the Lord's words: "I am with you always, to the close of the age". With
this certainty, your ad Limina visit is an occasion for us to support and
encourage one another in the fulflment of our ministry, remembering the
words of Saint Paul, t h a t "it is required of stewards t h a t they be found
trustworthy".
3

2. To speak of mission is to recali the fundamental and personal d u t y


of every Bishop to evangelize: to proclaim the Gospel of Jesus Christ and
to communicate divine life through the sacraments. This means going out
in search of the men and women of our time, with a sensitive and loving
heart, spreading the grace and love which come from the Spirit. It means
helping them to recover a sense of the transcendence of God, the Father of
all, who is to be adored "in spirit and t r u t h " . It means bearing witness to
the power of the Cross of C h r i s t in a complex and often confused social
and cultural context.
6

In fulfilling these tasks, the disciple of Christ is constantly challenged


by a spreading "practical atheism"an indiffrence to God's loving plan
which obscures the religious and moral sense of the human heart. Many
either think and act as if God did not exist, or tend to "privatize" reli
gious belief and practice, so t h a t there exists a bias towards indifferentism
and the limination of any real rfrence to binding truths and moral val
ues. When the basic principies which inspire and direct human behavior
are fragmentary and even at times contradictory, society increasingly
struggles to maintain harmony and a sense of its own destiny. In a desire
to find some common ground on which to build its programmes and policies, it tends to restrict the contribution of those whose moral conscience
is formed by their religious beliefs.
3. Against this background and trusting in the word of her Savior,
the Church invites the faithful to let their light shine before the world
8

7
8

Cf. Mk 16:15.
Mt 28:20.
1 Cor 4:2.
J%4:23.
Cf. 1 Cor 1:17.
Cf. Mt 5:16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

666

and to eommunicate to society the religious and ethical principies which


give full meaning to human life. In this way the Church seeks to sustain
an urgent and necessary dialogue with contemporary culture, especially
with regard to moral principies. Fundamental moral principies, in fact, are
an essential ingrdient of t h e formation of public policy, as was clearly understood and intended by your nation's Founding Fathers. As I had occa
sion to say during my recent visit to Denver: "Only by instilling a high
moral vision can a society ensure t h a t its young people are given the
possibility to mature as free and intelligent human beings, endowed with a
robust sense of responsibility for the common good, capable of working
with others to create a community and a nation with a strong moral fibre.
America was built on such a vision, and the American people possess the
intelligence and will to meet the challenge of rededicating themselves with
renewed vigor to fostering the truths on which [their] country was founded
and by which it grew". Perhaps more t h a n ever before in the history of
your country, Catholics who are aware of the Church's true intellectual
hritage can make a clarifying and much needed contribution to the dis
cussion of the direction in which society must go if it is to be truly just
and truly free.
9

Such a dialogue is fostered by "emphasizing the rationaland thus


universally understandable and communicablecharacter of moral norms
belonging to the sphre of the natural moral l a w " .
10

It is a blessing t h a t the Church in the United States has been successful in educating and motivating many lay people to contribute actively to
the public debate on important issues, and to become personally involved
in public service. This is their right and duty, deriving from their vocation
"to seek the kingdom of God by engaging in temporal affairs and directing
them to God's will". The Pastors need to call on the Catholic people of
the United States to realize ever more clearly t h a t society needs the
testimony of their Christian life and good works, as well as their capacity
to explain and dfend certain fundamental t r u t h s and values essential to
society's well-being, especially in relation to the inalienable dignity and
value of human life, and its transmission in a stable family setting.
11

4. In a spirit of fraternal solidarity, I encourage your efforts to assert


the Church's teaching on the absolute inviolability of human life from the

10

11

Arrivai Speech, 12 August, 1993, n. 3.


Veritatis splendor, 36.
Lumen gentium, 31.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

667

moment of conception until natural d e a t h . The pro-life movement, overwhelmingly dependent upon the work of lay persons who have provided
both its leadership and "grass roots" support, deserves your continued
support and guidance. To dfend the right to life of unborn children is one
of the greatest human rights issues of our day. This is the only "choice"
open to conscience, which as I wrote in Veritatis splendor"expresses itself
in acts of 'judgment' which reflect the t r u t h about the good, and not in
arbitrary 'dcisions'. The maturity and responsibility of these judgments
and, when all is said and done, of the individual who is their subject
are not measured by the libration of the conscience from objective truth,
in favor of an alleged autonomy in personal dcision, but, on the contrary,
by an insistent search for t r u t h and by allowing oneself to be guided by
t h a t t r u t h in one's actions".
12

13

Since it is never lawful to do evil in order t h a t good may corne of i t ,


Catholics have a duty to promote lgislation which corresponds to the
moral law and to seek to reform lgislation which does not reflect the
t r u t h of man's dignity and transcendent destiny, always by lawful means
and rational debate. As a Conference, you have rightly asserted t h a t safeguarding respect for the sanctity and dignity of human life is the primary
and decisive criterion to be used in evaluating public policy. I pray t h a t
society will take up your challenge "to p u t children and families first" and
will support your endeavors "to promote life-giving alternatives to abortion" by encouraging the loving choice of adoption and programmes of
support for pregnant women, especially among the p o o r .
14

15

16

5. Catholics should also express their deep concern regarding the grave
threats to human dignity posed by euthanasia, assisted suicide and ail
other actions which p u t at risk the elderly, the ailing and the disadvantaged. Despite the intentions or circumstances, direct euthanasia is an act
which is always and per se intrinsically e v i l a violation of divine law,
an offense against the dignity of the human person. The faithful are looking to you as spiritual and moral teachers to make ever more widely
known, with clarity and compassion, the Church's teaching on the end-oflife questions increasingly faced by so m a n y families and health personnel.
17

Cf. Centesimus annus, 47.


N. 61.
Cf. Rom 3:8; cf. Veritatis splendor, 79-83.
Cf. NCCB, Resolution on Health Care Reform, 18 June 1993.
Cf. NCCB, Putting Children and Families First: A Challenge f or Our Church, Nation and
World, 14 November 1991, VI.A.l.
Cf. Veritatis splendor, 80; Catechism of the Catholic Church, 2277.
12

1 3

14

15

16

17

668

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Naturally, t h a t teaching should be placed in the wider context of the


whole Christian approach to suffering, whereby "the redemptive value of
suffering, accepted and offered to God with love, derives from the sacrifice
of Christ himself, who calis the members of his Mystical Body to share in
his sufferings, to complete them in their own flesh " .
Indeed, in a so
ciety which often values people more for what they " d o " or "have" t h a n
for who they "are", the Church must continue to implement the Gospel
parable of the Good Samaritan. Her pastoral activity "for" and "with" the
infirm ought to be solidly grounded on the affirmation that, because we
are all created in the image and likeness of G o d , we enjoy an indestruc
tible personal dignity which is not lessened by pain or serious illness.
The witness of a convincing solidarity with the suffering and the dying
should be the normal mark of a society genuinely on the side of life.
1 8

1 9

20

21

6. Dear Brothers: integrai to our prophtie mission as heralds of "the


t r u t h of the Gospel" is the challenge to proclaim the Church's full teach
ing on the responsible transmission of human life within marriage. I note
with satisfaction your Conference's statement entitled " H u m a n Sexuality
from God's Perspective", marking the twenty-ffth anniversary of the En
cyclical Humanae vitae, This is an opportune moment for you to increase
your efforts to restore respect for God's wise and loving plan for human
sexuality. With admirable clarity, my predecessor Pope Paul VI reaffirmed the Church's constant tradition of "the inseparable connection,
willed by God and unable to be broken by man on his own initiative,
between the two meanings of the conjugal act: the unitive meaning and
the procreative m e a n i n g " . A fully consistent ethic of life requires a concerted effort by Bishops, moral theologians and pastors of sols to help
the faithful to understand more clearly t h a t conjugal fulfilment is linked
to respect for the intrinsic meaning and purpose of human sexuality.
22

23

An enormous challenge awaits you in proclaimingin a way t h a t is


convincing and supporti vethe beauty and splendour of true conjugal
love. As Shepherds you must be watchful t h a t the word of God in its fullness is faithfully taught. When necessary, you must take the "appropriate

1 8

19

2 0

21

2 2

23

Cf. Col 1:24.


Redemptoris missio, 78.
Cf. Gen 1:27.
Cf. Christifideles laici, 37.
Gal 2:14.
Humanae vitae, 12.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

669

measures to ensure t h a t the faithful are guarded from every doctrine and
theory contrary to i t " . Your priests should be helped to give their firm
assent to this teaching and to commit themselves to forming the con
sciences of those entrusted to their pastoral care according to the full
t r u t h of the Gospel.
24

7. While recognizing t h a t we are "men who will have to give account"


of our pastoral stewardship to the F a t h e r , we can take comfort in the
fact t h a t Christ has called us his "friends". Let us place our episcopal
ministry in the hands of Mary, Mother of Mercy, and commend to her
maternal care all the priests, Religious and laity of your Diocses. I pray
t h a t the Spirit who renews the face of the e a r t h
will illumine with
the splendor of divine t r u t h the mind and heart of America! With my
Apostolic Blessing.
25

26

2 7

V
Ad eos qui plenario coetui organismi compendiariis litteris F.A.O. nuncupati
interfuerunt coram admissos.*
Mr Chairman, Mr Director General,
Ladies and Gentlemen,
1. I am very pleased to greet the distinguished international leaders in
the sector of food and agriculture taking p a r t in the Twenty-seventh Con
ference of FAO. Our meeting, which has become traditional, is a sign of
the coopration existing between the Holy See and FAO. In spite of their
diffrent missions and purposes, both are committed to serving the cause
of man and promoting human dignity. H u m a n dignity requires t h a t under
no circumstances and for no cause whatsoever may people be deprived of
the fundamental right to nutrition. As last year's International Conference
on Nutrition sponsored by FAO and the World Health Organization recalled, the right to nutrition is a direct expression of the right to life.
24

Veritatis splendor, 116.

2 5

Cf. Heb 13; 17.

26

Cf. Jn 15:14.
Cf. Ps 104:30.

27

* Die 1 1 m . Novembris a. 1993.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

670

Indeed, nutrition does not merely involve responding to physical necessities. It also includes providing the opportunity for every person to have
access to sufficient and healthy food, and to take p a r t in its production
and distribution. The right to nutrition thus means being able to share
fully in the harmony of cration.
1

2. Our meeting today is particularly significant because it is taking


place forty-fve years after the establishment of officiai relations between
the Apostolic See and FAO. On 23 November 1948 the Conference, at its
fourth session, decided to admit the Holy See to participation in the
activity of the Organization with the status of "Permanent Observer". In
according the Holy See this status, unique even with regard to other insti
tutions of the United Nations System, the Conference recognized the specific
nature of the Holy See as the central and supreme organ of government of
the Catholic Church, which throughout the world carries out a mission of
service to humanity, working for justice, peace, social harmony and development. As is well known, the Holy See's international activity is p a r t of
its mission of proclaiming the "Good News" to all peoples, without distinc
tion, for the sole purpose of serving man in his dignity as a person and
thus contributing to the common good of the whole human family.
The particular status enjoyed by the Holy See continues to reflect the
specific nature of its contribution to the purposes and activity of FAO.
Without entering into technical and specialized matters, the Holy See
wishes to provide those ethical guidelines which inspire the values which
have gained ground in the life of the international community and which
ought to guide ali its activities, including, as in the case of FAO, those
which are more technical in nature. This is the necessary basis for a dter
mination of the conditions and the means needed for the ordered co-existence of humanity.
In forty-five years the Holy See has never failed to offer this particular
Cooperation, which it wishes to continue at this time of change in the
direction of the Organization. I take this occasion to express my gratitude
to the Director General, Mr Edouard Saouma, who in his m a n y years of
leadership has guided FAO in meeting the challenges of changing global
realities. His notable gifts of professionalism and broad exprience will
now benefit his native Lebanon, which today desires to redisco ver in the
unity of its peoples the solid basis for national reconstruction, peaceful
co-existence and the recovery of its own tradition.
1

Cf. Address to the International Conference on Nutrition, 5 December 1992.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

671

To the Director General-elect, Mr Jacques Diouf, I offer my good


wishes for the success of his work in the years to corne on behalf of FAO
and the entire international community. His knowledge of the situation in
the developing countries, his exprience in the field of multilateral diplomacy and his commitment to international development hold out the pro
mise of fruitful activity in favour of the whole rural world, and especially
in favour of those who until now have benefitted least from agricultural
improvements, such as the small farmers of the poorest countries.
3. J u s t as at H o t Springs, fifty years ago, when the United Nations
Conference on Food and Agriculture laid the foundations of FAO, the
prsent session of the Conference is also taking place at a time when
the international community has undergone profound changes and is still
experiencing new developments almost daily. Now as then, there are new
actors on the world scene, new international relationships are needed, new
problems must be faced and appropriate responses have t o be given. Such
responses are called for by t h a t universal common good which consists of
making possible all the conditions needed for the development of individ
uis, of peoples and of the whole human family. The important dcisions
which you are called to make can contribute to improving the plight of
millions of people who expect concrete actions which can alter their situa
tion of underdevelopment, of poverty and of hunger.
At the H o t Springs Conference there was already an acknowledgment
t h a t "the first cause of hunger and malnutrition is poverty". Today the
same awareness must inspire all your work. There is an urgent need to ask
why, after so many years, poverty continues to be the cause of hunger and
of malnutrition. Perhaps it has too often been forgotten t h a t "the poor
be they individuis or Nationsneed to be provided with realistic
opportunities" .
2

The prsent Conference, the twenty-seventh, underlines the universality


of FAO in terms of the number of its member States, with the admission
of a conspicuous number of new ones. But, as you are aware, this univer
sality should not be read only in terms of numbers, or interpreted as
representing some kind of equality.
R a t h e r it should be compared to the various situations within countries
and between them: the wealth of some, the extreme poverty of others. In
the universality of FAO, therefore, there is reflected the reality of a world
2

United Nations Conference on Food and Agriculture, Resolution XXIV.


Centesimus annus, 52.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

672

divided, in which often the selfishness of a few will not permit the weaker
ones to benefit fully from resources and other goods, from commerce,
scientific disco veries, the benefits of new technology; ail this can help to
negate the equal right of every people to "be seated at the table of the
common b a n q u e t " .
4

Is it not also because of this selfishness, this lack of sharing and com
munion between countries, t h a t a large p a r t of humanity suffers from
hunger and malnutrition, to the point of seeing its hopes for life itself
compromised?
4. Your daily commitment and the varied activities of FAO testify t h a t
hunger and malnutrition are not just the resuit of natural disasters b u t also
represent the consquences of individual and collective attitudes, whether
active or omissive, which dpend on the will and the action of man.
There is a collection of factors preventing ali individuis from having
sufficient food, notwithstanding t h a t the d a t a examined in this Conference
show, yet again, t h a t world production is sufficient to respond to the demand of the world's population considered as a whole. Indeed, the longer
view which an accurate study by FAO offers on thse works is precisely
t h a t of a more balanced relationship in the world between agriculturalfood production and dmographie growth, which at this time appears to
be stationary or tending to a slowing-down with respect to today. As a
consquence the solution of limiting the number of participants at the
"common banquet" rather t h a n multiplying the bread to be shared seems
ever less justifiable!
5

The persistent imbalances between diffrent parts of the globeand


therefore the crises or shortages of foodcannot be explained only by the
diffrent level of growth which separates the developed and the developing
countries. They are rather to be attributed to the action of economie
policy and in particular to the agricultural policy of individuai countries
or groups of countries whose effect in global terms assumes importance
with regard to levis of production, sale and distribution, therefore affecting the availability of agricultural and food products.
This means t h a t it is necessary to modify the list of priorities in the
struggle against hunger and mulnutrition at both the national and interna
tional levis. In fact, while food self-sufficiency remains a valid objective
in the development of a given country, the adequate distribution of goods
4

Sollicitudo rei socialis, 33.


Cf. FAO Conference, Agriculture Towards 2010, Doc. C 93/94.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

673

assumes greater importance, so t h a t they will be effectively, available,


especially t o the very poor. The adoption of criteria of solidarity and of
sharing requires a proportionately stronger and disinterested readiness on
the p a r t of the richest countries and the major producers. This is a
readiness more t h a n ever necessary at a time when the criteria inspired by
the latest global economie tendencies require the weaker conomies to
make structural adjustments which can in the short term compromise the
basic rights of peoples, and even in some cases the actual availability of
food commodities.
Besides this, the struggle against hunger and malnutrition requires t h a t
ali countries should come together and adopt new and binding rgulations
responding to the changed demands of trade and international exchange
and not to the interests of a small number of countries. In this way it will
be possible to avoid clear Symptoms of protectionism in its various forms,
which constitute the principal obstacle to trade and create actual barriers
to markets for the developing countries. Thus the movement towards a
new world order of trade which does not penalize agricultural progress in
developing countries should be p u t into opration as quickly as possible,
thus fostering the integration of their potential into the conomies of the
rieh countries.
The pursuit of the goal of sustainable development thus involves the
need to find a proper balance between the demands of production required
by the struggle against hunger and the need to safeguard the environment
and preserve the great variety of the resources of cration. By means of
such a criterion FAO can respond with ever greater prcision to the task
of putting into practice a p a r t of the conclusions of the Rio Conference,
thus off ering a real service also to future gnrations.
Ladies and Gentlemen,
5. It is clear t h a t choices leading to solidarity between countries must
be made concrete in the indispensable work of making goods and resources
available for the immediate and future use of the most needy. The stability of international coexistence requires it, the conditions for true peace
demand it.
This duty also requires a careful re-reading of the aims and objectives
of ali the institutions of the United Nations System, so as to give full reality to the directives of the United Nations Charter, where it is affirmed
t h a t to realize "conditions of stability and well-being which are necessary
4 6 - A A. S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

674

for peaceful and friendly relations among nations... the United Nations
shall promote conditions of economie, social progress and development".
And notwithstanding the fact t h a t the methods and means need to be
made more precise, it cannot be forgotten t h a t even recently the impera
tive to guarantee sufficient food, denied by situations of confliet, has been
the central motive for international humanitarian action.
6

Thus the idea is maturing within the international community t h a t


humanitarian action, far from being the right of the strongest, must be
inspired by the conviction t h a t intervention, or even interfrence when
objective situations require it, is a response to a moral obligation to come
to the aid of individuis, peoples or ethnie groups whose fundamental right
to nutrition has been denied to the point of threatening their existence.
6. Upon your work, therefore, rest precise responsibilities, and your d
cisions will have not only technical consquences b u t also consquences
flled with human implications. Stri ve to ensure t h a t ali people, and espe
cially those who live and work in the rural world, can continue to have
confidence in the activity of FAO.
May the Almighty Creator of the Universe strengthen your persvr
ance and enlighten your work.

VI
Ad eos qui plenario coetui Congregationis pro Doctrina Fidei interfuerunt coram admissos.*
Venerabili

Fratelli,

1. Mi gradito incontrarmi con voi al termine di questa vostra Ple


naria , che costituisce come il punto nodale dell'impegno della vostra Con
gregazione a servizio della Sede di Pietro e della Chiesa universale. Sono
grato al caro card. Ratzinger per i sentimenti espressi a nome di t u t t i e
per l'illustrazione dei lavori svolti in questi giorni.
Seguo sempre con molta attenzione e partecipazione gli sviluppi delle
vostre ricerche e delle vostre attivit, soprattutto mediante gli incontri set
timanali con il vostro Cardinale Prefetto e con Mons. Segretario, ma mi

Art. 55.

* Die 19 m. Novembris a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

675

molto prezioso poter incontrare periodicamente anche voi, membri del Di


castero, per esprimervi pi direttamente quanto mi sta a cuore l'opera che
voi svolgete.
2. In particolare, vorrei approfittare di questa circostanza per dirvi la
mia gratitudine per l'importante Lettera ai Vescovi della Chiesa Cattolica
su alcuni aspetti della Chiesa intesa come comunione , con la quale la
Congregazione ha inteso mettere in luce il concetto corretto di comu
nione , riferito al mistero della Chiesa, nella linea del Concilio Vaticano II
e del Sinodo straordinario dei Vescovi del 1985, dove si sottolineata la
centralit di questa nozione per una visione adeguata della Chiesa. In
effetti, subito dopo il Vaticano I I , il concetto di comunione , insieme al
concetto di popolo di Dio , fu tra le nozioni che maggiormente attrassero
l'interesse della riflessione teologica. Accanto per all'approfondimento rea
le della dottrina ecclesiologica nel periodo post-conciliare, apparivano an
che delle tendenze ad una interpretazione riduttiva di questi concetti-chia
ve, con il conseguente pericolo di alterare l'ecclesiologia cattolica. Il con
cetto di comunione veniva interpretato in senso orizzontale e sociologico
e si insinuava un'idea di Chiesa che si riduceva ad una federazione di Chie
se locali.
Con tale Documento stato offerto ai Vescovi, ai teologi ed a t u t t i i
credenti un contributo dottrinale autorevole perch la comunione dei fedeli
di t u t t i i luoghi e tempi sia vissuta non puramente come un elemento oriz
zontale ed esteriore, ma come una grazia interiore e nello stesso tempo co
me segno visibile del dono del Signore, il quale solamente pu realizzare
l'unit del genere umano, superando ogni barriera e limite dovuto al pecca
to e alla debolezza dell'uomo.
3. Recentemente la vostra Congregazione ha emanato anche una
Istruzione su alcuni aspetti dell'uso degli strumenti di comunicazione so
ciale nella promozione della dottrina della fede , che ha offerto un valido
contributo all'unit della Chiesa, fondata innanzitutto sulla fede. Tale Do
cumento, che ha fatto seguito alla pubblicazione dell' Istruzione sulla vo
cazione ecclesiale del teologo del maggio 1990, ha ripresentato in forma
organica la legislazione della Chiesa sull'uso degli strumenti di comunica
zione sociale ed in specie sui libri nella promozione della dottrina della
fede. Richiamando le norme canoniche, chiarendone le disposizioni, svi
luppando e determinando i procedimenti attraverso cui eseguirle, si
proposta di incoraggiare ed aiutare i Pastori nell'adempimento del loro
compito.

676

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

I mezzi di comunicazione sociale offrono di fatto un


ministero della Chiesa nella diffusione del messaggio di
segue con grande interesse i progressi che si verificano
esprimendo t u t t o il suo apprezzamento per quello che i
al riguardo, pur in mezzo a difficolt di ogni genere.

grande servizio al
Cristo e la Chiesa
in questo campo,
Vescovi gi fanno

II testo della Congregazione si limitato all'aspetto disciplinare, cio


alla presentazione organica del diritto vigente; ma poich nella Chiesa il
diritto sostegno alla verit e alla libert, l'Istruzione ha un grande
valore.
Le norme in materia infatti costituiscono una garanzia per la libert di
tutti: sia dei singoli fedeli, che hanno il diritto di ricevere il messaggio del
Vangelo nella sua purezza e nella sua integralit; sia degli operatori pasto
rali, dei teologi e di t u t t i i pubblicisti cattolici, che hanno anch'essi il dirit
to di comunicare il loro pensiero, salva restando l'integrit della fede e dei
costumi ed il rispetto verso i Pastori.
4. Colgo l'occasione per esprimere la mia soddisfazione anche per un'al
tra iniziativa, che si colloca nella suddetta prospettiva della promozione
dell'unit della Chiesa e che fu presa dalla Plenaria del 1982 del vostro
Dicastero, anche se si venuta dispiegando poi nel corso degli anni seguen
ti. Si t r a t t a degli incontri con i Presidenti delle Commissioni Dottrinali del
le Conferenze Episcopali dei vari Continenti. L'ultimo di questi incontri, ri
guardante l'Asia, si tenuto ad Hong Kong dal 2 al 5 marzo u.s., facendo
seguito ai precedenti analoghi incontri per l'America Latina (1984), per
l'Africa (1987) e per l'Europa (1989).
Come scrivevo nel Messaggio inviato ai partecipanti a detta Assemblea,
ritengo che tali incontri possano offrire sostegno e sicuro indirizzo al mi
nistero specifico dei Vescovi quali maestri principali della fede nelle loro
rispettive comunit, cos che t u t t o il popolo di Dio possa beneficiare di
una chiara presentazione della dottrina cattolica e crescere cos nella cono
scenza delle inesauribili ricchezze di Cristo .
5. Sempre in questo contesto ritengo opportuno dire una speciale parola
di apprezzamento per t u t t a la collaborazione che offrite agli altri Dicasteri,
sotto molteplici aspetti, nella costante preoccupazione di assicurare alla
Chiesa quell'unit della fede che nasce dalla fedelt alla persona di Cristo e
che u n a costante meditazione della Parola di Dio ed un continuo e pazien
te dialogo possono assicurare.
Vorrei anche accennare all'importanza che attribuisco a quanto la vo
stra Congregazione fa per l'approfondimento dei molteplici problemi di

Acta Ioannis Pauli Pp. II

677

Teologia morale, che le vengono sottoposti dalle diverse parti del mondo.
Sono a conoscenza degli studi che sono stati intrapresi in relazione a nuove
questioni correlate ai problemi della contraccezione, della sterilizzazione,
dell'aborto, dei trapianti di organi o di tessuti, delle cure ai malati in fase
terminale, della morte e dell'eutanasia. Questi studi hanno consentito di
offrire a diversi settori della Chiesa risposte e indicazioni su problemi ta
lora assai complessi e delicati. Vi esorto a continuare in questa linea con
coraggio e perseveranza, sia pure in mezzo alle difficolt che un simile
compito presenta.
6. Nel compiacermi infine per l'intenso lavoro svolto in questi quattro
giorni, vorrei esprimere il mio apprezzamento soprattutto per lo studio che
state conducendo sulla relazione fra fede e filosofia, tema che mi sta parti
colarmente a cuore.
Al termine di questo incontro, che ci ha permesso di guardare insieme
al cammino percorso, traendone incoraggiamento e stimolo per i futuri
compiti, affido il vostro impegno a Maria, modello insigne di un ascolto
orante della Parola del Signore, e, quale pegno del mio affetto riconoscen
te, vi imparto di cuore la mia Benedizione.

678

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

CONCHEN. IN AEQUATORE
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Iulii Mariae Matovelle sacerdotis et fundatoris Congreg. Oblatorum et Oblatarum Ss. Cordium Iesu et Mariae (1852-1929).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et
Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo
agitur.
Finis quem ministerio atque vita persequuntur presbyteri est gloria
Patris in Christo procuranda. Quae gloria in eo est quod homines opus Dei
in Christo perfectum, libere atque grate accipiunt, illudque in t o t a vita sua
manifestant (CONC. OECUM. VAT. I I , Decretum de Presbyterorum ministe
rio et vita Presbyterorum Ordinis, 2).
Inter eos, qui operam enixe contulerunt ad augendam gloriam Dei, Iu
lius Maria Matovelle est referendus, quem quidem constat et varietate apo
stolicae navitatis et sanctitate vitae vehementer profuisse in Aequatoria ad
bonum animarum, ad humanam christianamque progressionem populi, ad
prolationem regni Christi.
Memoratus Servus Dei, in urbe Cuenca en Ecuador die 8 mensis Sep
tembris natus anno 1852, cum legitimus non esset filius, a matre fere
statim derelictus est. Attamen studium auxiliumque, quod parentibus
defuerat, pupulus apud propinquos quosdam prius invenit, deinde apud
dominam Mariam Quinde; quae humilis mulier a parvulo eduxit eum et
amanter educavit, animum eius magna erga Deum pietate imbuens tene-

Congregatio de Causis Sanctorum

679

raque erga Virginem Mariam veneratione. Aliquantum Sodales Societatis


Iesu ad eius formationem sane contulerunt: eorum enim alumnus in Conchensi fuit ephebeo ac Seminario, ubi, non modo benignitate fortique ani
mo acieque mentis, sed distincta etiam pietate in Sacra Corda Iesu eiusque
Matris, quibus se ipse totum tradiderat, excelluit. Eo iam tempore catho
licam coeperat doctrinam promovere; litterarum sedem et commentarios
inter socios condidit; litterarias quoque docuit disciplinas. Iuris doctor
summa cum laude anno 1877 renuntiatus, causas forenses maiorem in
modum et pro pauperibus et pro ipsis in custodia habitis agere coepit.
Spectatus praeceptor plures docuit disciplinas apud Athenaeum suae urbis,
ut, v. g., oeconomiam politicam, doctrinam de forma reipublicae, ius publi
cum ecclesiasticum. Interea qui se ad presbyteratum parare coeperat, tan
dem, cum sanctus fieri sacerdos vellet omnino, anno 1880 sacrum Presby
teratus Ordinem, die 21 mensis Februarii susceptum, usque ad mortem
magno cum fervore exercuit assiduusque in imitatione Christi Boni Pasto
ris valde profecit.
Ardenti incensus caritate pastoralis operis, Ecclesiae et patriae, suis
autem commodis neglectis, intellegenter servivit ac perseveranter. Etenim
sive ad praedicandum verbum Dei et ad divina mysteria celebranda, sive
ad ministerium Sacramenti Paenitentiae et ad spiritalem ductum .Christifi
delium se applicabat, etiam ad pietatem fovendam erga Eucharistiam de
ditus atque ad cultum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae longe lateque
pervulgandum. In oppido, quod Azogues vulgo dicitur, paucos per annos
parochi munere fungens, omni studio operam dedit ut fides refloresceret et
observantia Evangelii; cleri et Christifidelium laicorum intente institutio
nem curavit cultumque religionis; libros haud paucos, specimina atque
scriptiones edidit de rebus theologicis, historicis, iuridicialibus, politicis et
litterariis; novorum auctor fuit commentariorum; varias condidit consocia
tiones; strenuus fuit oppugnator errorum atheismi necnon francomurariorum atque liberalismi. Primum universae Aequatoriae Congressum propo
suit Eucharisticum recteque ordinavit. Decem annorum spatio Legatus
Concilii Nationalis atque Reipublicae Senator magnopere valuit in vita
civili suae civitatis. Fortiter Ecclesiae populique iura defendit et cum
auctoritate; ipse impetravit ut quattuor Vicariatus Apostolici iterum in sil
va regionum Aequatoriae ad orientem spectantium aperirentur; felici cum
exitu per eum eiusque opera factum est, ut christianae doctrinae institutio
in scholis et athenaeis lege sanciretur, itemque ut populus ille Immaculato
Cordi Mariae se totum traderet, utque opera pro operariis et egentioribus
augerentur socialia.

680

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Prudentem semper ac fortem veritatis et iustitiae defensorem se prae


buit, in publicos adversarios officiosum, patientemque vexationum, quae
nec paucae nec breves erant, adeo ut, ad exilium coactus, se in Peruviam
recipere debuerit. In patriam regressus, Quiti aedificavit templum votivum
in honorem Sacratissimo Cordis Iesu. Egregiora inter opera, quae ex eius
corde sacerdotali exorta sunt, congregationes religiosae commemorandae
duae sunt, quas ad id condidit, ut in mundo regnum Christi instauraretur,
utque Sacrorum Cordium Iesu et Mariae devotio pervulgaretur necnon
poenae solverentur peccatorum. Prius in vitam institutum ingressum est
Oblatorum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae conditum a Servo Dei in
urbe Cuenca anno 1884, quod Ordinarius loci anno post probavit; alterum,
iam nunc iuris pontificii, ipsa est Congregatio Oblatarum Sacrorum Cor
dium Iesu et Mariae eademque anno 1894 ab Episcopo dioecesano appro
bata. Ambae religiosorum familiae conditorem etiam certum verumque
sibi vitae magistrum et patrem sollicitum ducemque prudentia plenum
habuerunt.
Servus Dei in multiplici navitate nihil aliud spectavit nisi maiorem Dei
gloriam, spiritale Ecclesiae ac populi bonum, vereque copiosi fuerunt fruc
tus, quos ex labore suo apostolico suisque ex incommodis perceperit.
Quamvis optimis praeditus facultatibus, non suis tamen viribus, sed auxi
lio divinae gratiae confisus est, quam merere conabatur t u m voluntati Do
mini fideliter obsequens omnique magnanimitate vitam vivens sacerdota
lem, t u m in via christianae sanctitatis progrediens, nulla quiete intermissa.
Id in vita sua explevit, quod anno 1882 scripserat: Confisus gratiae Dei
et patrocinio Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, pro viribus ad sanctitatem
tendam, quam sacerdos profiteri obligor, eaque omnia, quae sanctitati
assequendae obstare agnoverim, devincenda promptus magnoque animo
curabo. Via inita, quae ad summam eiusmodi virtutem attingendam percurri debeat, me ipsum plene despiciam, corpus animumque meum veluti
hostias semper aestimabo in primis Deo tenero ardentique amore immolatas, deinde proximis meis, qui omnes in Domino amari debent . Quibus
consiliis confirmatus, apostolus magnus factus est verusque homo Dei,
splendidus quidem in medio clero populoque ob fidei stabilitatem, spei ro
bur, ardentem sedulamque erga Deum hominesque caritatem. Animarum
famulatui cum deditus esset, sapiens ac diligens Servus Dei coluit vitam
animi propriam, adhaesionem Deo, deprecationes ei assidue adhibendas, in
ipsum incubuit studium aeternarum veritatum earumque in meditationem.
Pie Sacrum faciebat, Sacramenta horasque Liturgiae celebrabat, distincta
devotione Sanctissimam Trinitatem et Eucharistiam ipsaque Iesu eiusque

Congregatio de Causis Sanctorum,

681

Matris corda prosequebatur. Studiosus medendi contumeliis Domino illatis,


continenter voluntatem aluit sese devovendi pro conversione peccatorum.
Temperantiam per omnia, modestiam, in angustiis patientiam, fortitudi
nem in Evangelio nuntiando atque testando, continentiam, paenitentiam,
discessum ab opibus mundique vanitatibus, oboedientiam iis qui praees
sent, integram castitatem, cui se inde ab adulescentia devoverat, egregie
haec omnia exercuit. Vir iustus fuit erga Deum et homines; prudenter sem
per se gessit, quippe qui exemplum Christi eiusque doctrinam sequeretur et
Ecclesiae magisterium, quique in omnibus considerate ageret aliorumque
consilium demisse peteret.
Quotquot ad eum accedebant, ii omnes t a n t a m eius virtutum altitudi
nem admirabantur sanctumque eum habebant. Quae opinio per speciales
testificationes tunc patefacta est cum mortuus est clarus Servus Dei, die
scilicet 18 mensis Iunii anno 1929, postquam aequo fortique animo mor
bum tulerat. Magnus populus, multi pauperes, omnes scilicet, qui u n a cum
magistratibus civitatis funeri eius interfuerant eiusque mortem fiebant,
iam tunc eum sibi invocabant veluti intercessorem apud Deum. Eiusmodi
fama sanctitatis insequentibus annis ita solidata est magisque adhuc pro
pagata, ut Episcopus Conchensis, postulationes excipiens spiritalium filio
rum filiarumque Servi Dei, necnon episcoporum, presbyterorum, magistra
r u m multorumque Christifidelium, initium fecerit Causae canonizationis
per celebrationem processus ordinarii informativi (annis 1959-1964) cuius
ipsius vim iuridicialem anno 1987 confirmavit decretum die 8 mensis Maii
editum. Aliis deinde documentis collectis, etiam parata est Positio super
virtutibus, quae anno 1989 est peracta. Secundo denique cum exitu Con
gressus Peculiaris Consultorum Theologorum die 23 mensis Martii celebra
tus est anno 1993. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria col
lecti die 7 mensis Decembris eodem anno, Causae Ponente Exc.mo Domino
Hieronymo Grillo, Episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi, sacerdotem
Iulium Mariam Mato velle virtutes thologales, cardinales iisque adnexas
heroum in modum coluisse professi sunt.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

682

Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iu


stitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei
Iulii Mariae Matovelle, Sacerdotis et Fundatoris Congregationum Oblatorum et
Oblatarum Ss. Cordium Iesu et Mariae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 2 6 mensis Martii A . D . 1 9 9 4 .
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
8 Eduardus Nowak,
archiep. tit. Lnen., a Secretis

II
FLAVIOBRIGEN.
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Felicis a Virgine (in saec.: Felicis Monasterio y Ateca)
sacerdotis professi Ordinis Ss.mae Trinitatis (1902-1951).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et
Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo
agitur.
Unusquisque ad professionem consiliorum vocatus sedulo curet, ut in
quam vocationem a Deo vocatus est, in ea permaneat atque magis excellt,
ad uberiorem Ecclesiae sanctitatem, ad maiorem gloriam unius et indivisae
Trinitatis, quae in Christo et per Christum est omnis sanctitatis fons et
origo (CONC. OECUM. VAT. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 4 7 ) .
Domini Iesu praecepto obsequens, qui dixit: Estote ergo vos perfecti,
sicut Pater vester caelestis perfectus est (Mt 5, 4 8 ) , Felix a Virgine non
modo usque ad mortem in vocatione religiosa mansit, sed amore Dei im
pulsus continenter progressus est in christianae perfectionis via diligenter

Congregatio de Causis Sanctorum

683

exsequendo sacerdotalia munera et consilia evangelica atque sui Ordinis


Regulam accurate observando, sicque gloriam Deo reddidit et Ecclesiae
bono interfuit.
Is natus est postridie Calendas Maias anno 1902 in vico Rigoitia, tunc
in dioecesi Victoriensi, nunc vero in Flaviobrigensi posito, a Petro Mona
sterio et Anastasia Ateca, fortis fidei catholicae agricolis, qui eum secun
dum Dei legem educaverunt. Cum utilitate ludum vici, in quo est ortus,
frequentavit, inter condiscipulos eminens in bonitate et suavitate indolis,
in pietate ac docilitate. Tredecim annorum familiam reliquit ut Ordinem
Sanctissimae Trinitatis ingrederetur. In loco Algorta tempus petitionis egit,
socium habens Beatum Dominicum a Sanctissimo Sacramento. Per novi
tiatum, in oppido Marron peractum, fidelitatem erga Regulam ostendere
coepit scrupulosam et ad singula attentam, quae postea nota eius propria
fuit semper. Anno 1920 professionem temporaneam fecit et anno 1923 vota
sollemnia nuncupavit. Studia theologica Romae perfecit et est doctoris
gradum dignitatemque assecutus apud Pontificiam Studiorum Universita
tem Gregorianam; die 9 mensis Augusti anno 1925 sacrum presbyteratus
ordinem accepit. In Hispaniam reversus, est ilico in conventum loci La
Rambla missus, ut se reficeret. Ex anno 1927 in diversis fuit conventibus:
Cordubae inque locis Andjar, Belmonte et Algorta vocatis.
In cursu vitae suae consecratae cum cura est muneribus functus magi
stri clericorum, moderatoris spiritualis, praeceptoris philosophiae, theolo
giae, litterarum aliarumque disciplinarum, superioris communitatis, definitoris provincialis, magistri novitiorum, vicarii provincialis. Inter bellum
civile Hispanicum assiduitatem praebuit sedulam sauciatis in conventu
receptis, in valetudinarium castrense mutato. Constanter de salute anima
rum sollicitus fuit et libenter in Madagascariam ivisset, si superiores id non
vetuissent. Efficacem in patria explicavit apostolatum, praesertim per
praedicationem ac ministerium confessionum atque moderationis spiritualis
cum in ecclesiis Ordinis sui, tum in paroeciis. Ob suam humanitatem mi
tem et refrenatam superioribus, fratribus sodalibus, discipulis, clero dioe
cesano et laicis carus factus est. Ex eius agendi ratione atque loquendi
verus homo Dei apparebat, qui aequo animo suam excolit consecrationem
et altum adeptus est perfectionis gradum. Non actus fecit insuetos nec mu
nera sustinuit mirifica, quae ei mundi admirationem conciliarent, quae ta
men ei non defuit, sed propter alias causas. Est enim existimatus, amatus,
cultus ob alacritatem, accurationem et constantiam qua vocationi respon
dit et sua ordinaria munia est exsecutus. P a t e b a t eum fundavisse vitam
suam super petram verbi Dei, in quod firmiter credidit. In lumine fidei

684

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

semper ambulavit, cum simplicitate; quam fidem abundanter aluit pie di


vina mysteria celebrando, intimam cum Deo fovendo coniunctionem, aeternarum veritatum meditationem, assiduam precationem, religionem in
Sanctissimam Trinitatem, in Christum crucifixum, in Eucharistiam et in
Virginem Mariam. Ex iis nempe, quae credebat, vivebat et fidem dissemi
nare nisus est actuum suorum bonitate et apostolico ministerio. Corde puro
et generoso Dominum amavit et conatus est eius quam optime facere vo
luntatem et impigre pro eius gloria laborare.
Ut Deo placeret m a n d a t a servavit, Ecclesiae praecepta et vota religio
sa; seipsum abnegavit, omne peccati genus vitavit et mira cum patientia
sacrificia tulit ex vita consecrata et infirma valetudine proficiscentia. Misericordissimus fuit in proximum, quem spiritualiter et materialiter adiuvit
quotiens potuit. Paci et concordiae in sua communitate favit. Vitia aliena
excusavit. Iis ignovit, qui dolore illum affecerunt. Pro conversione peccato
rum est deprecatus et crebro pro animis oravit in purgatorio poenas luentibus. Sollicitus fuit de aegrotis et pauperibus. Liberum se servavit ab omni
inordinato rerum mundi studio et immodico affectu; acer vero fuit in the
sauro spirituali acervando pro regno caelorum. Cum totam spem suam in
Deo collocasset, non est turbatus in difficultatibus et aegritudinibus nec in
prosperitate et rebus secundis. Semper cum prudentia, aequabilitate ac su
pernaturali sapientia locutus est et egit. Humilitatis studiosus fuit, silentii
et sinceritatis, castigationem exercuit et paenitentiam, otium fugit, fortis
fuit, temperans et iustus erga Deum et proximum. Etiam anno (19491950), quem egit in nosocomio oppidi Iturralde, apud Matritum, ob phthisim ingravescentem, vivendi rationem non mutavit, sed, plene Dei volun
tati obsequens, patienter suam tulit crucem et arduum perfectionis mon
tem ascendere perrexit.
Ad conventum loci Algorta reversus, pie obiit mane diei 17 mensis Ia
nuarii anno 1951, fama sanctitatis clarus. Post exsequias, quibus magna
multitudo interfuit, corpus sepultum est in Coemeterio oppidi Guecho. An
no 1965 idem translatum est ad locum Algorta in cryptam P a t r u m Ordinis
Sanctissimae Trinitatis, ubi etiamnunc quiescit a fidelibus veneratum.
Durante fama sanctitatis, Episcopus Flaviobrigensis initium fecit Cau
sae canonizationis per celebratum processum ordinarium informativum
(annis 1963-1966), cuius auctoritas agnita est decreto die 10 mensis Iulii
anno 1987 promulgato. Pridie Nonas Iulias anno 1993 actus est exitu cum
prospero Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardina
les deinde et Episcopi, in Sessione Ordinaria diei 11 mensis Februarii anno
1994, Causae Ponente Exc.mo Domino Paulino Limongi, Archiepiscopo titu-

685

Congregatio de Causis Sanctorum

lari Nieaeensi in Haemimonto, professi sunt Servum Dei Felicem a Virgine


heroum in modum virtutes thologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Felicis a Virgine (in saec.: Felicis Monasterio y Ateca), Sacerdotis pro
fessi Ordinis Ss.mae Trinitatis, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

L.

card.

FELICI,

Praefectus

S.

83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

III
GRANATEN.
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Iosephi Gras y Granollers sacerdotis fundatoris Congregationis Filiarum Christi Regis (1834-1918).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.

686

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Si cordi nostro litteris igneis dictum inseverimus Christus regnat; si


effecerimus ut illud ab omnibus familiis recipiatur, ita ut eius membra
apostoli fiant divini Principatus, Christum proclamabunt Regem populi,
urbes, nationes et imperia .
Haec verba Servi Dei Iosephi Gras y Granollers possunt breviter eius
vitam astringere, in Christi actam servitio, Regis regum et Domini domi
nantium.
A Christi persona et regia maiestate vehementissime attractus totam
egit vitam acriter nitens et laborans continenter ut Iesus Christus, rex
agnitus, re in cuiusque hominis corde regnaret, in familiis, in societate. Ad
hoc propositum persequendum magna cum perseverantia eius fovit pieta
tem et cultum, cum nondum Ecclesia festum liturgicum non statuerat. Ha
beri potest igitur religionis erga Christum Regem antesignanus.
Servus Dei in loco Agramunt est natus, in dioecesi Hispanica Urgellensi
posito, die 22 mensis Ianuarii anno 1834: piorum sed pauperum agricola
rum filius, Ioannis Gras et Rosa Granollers. E s t postridie baptizatus, et
anno 1837 Barcinone Confirmationis sacramentum accepit.
Tredecim annorum Barcinonense ingressus est seminarium, qua in urbe
sacerdos ordinatus est die 20 mensis Martii anno 1858.
I a m seminarii alumnus suum ostendit studium apostolicum, Beato
Francisco Palau cooperans in eius opera Escuela de la Virtud annis
1853-1854. Anno sequenti (1855) suam incepit diurnarii navitatem, diversis
in ephemeridibus et commentariis scripta vulgans; quam navitatem usque
ad mortem perrexit. Per totum tempus, quo edita est, diurnarius fuit
ephemeridis La Espaa Catlica, ab Episcopo Barcinonensi conditae.
Post ordinationem sacerdotalem fuit praeceptor Theologiae Dogmaticae
in seminario Tarraconensi ab anno 1858 ad annum 1860. Hoc exeunte an
no Matritum se contulit t a m q u a m diurnarius ephemeridis catholicae, quae
inscripta erat La Regeneracin et exeunte anno 1862 ad oppidum Astigim
Augustam (in Hispalensi provincia situm), t a m q u a m cappellanus Marchionum de Peaflor et eorundem filiorum praeceptor. H a c in urbe varia scrip
ta publicavit in honorem Beatae Mariae Virginis et, anno 1864, triduanas
preces peregit in honorem et satisfactionem divinitatis Christi , a Renan
negatae in opere suo cui titulus est Vie de Jsus, quod eventum multum
habuit momentum in eum.
Die 14 mensis Octobris anno 1866, certamine vieto, in possessionem ca
nonicatus venit in Abbatia Sacri Montis Granatensis. Eodem hoc anno
instituit Consociationem religiosam-litterariam, Academia y Corte de Cristo
appellatam, ad defendendum et dilatandum Christi Principatum per scrip-

Congregatio de Carnis Sanctorum

687

ta et eucharisticam adorationem. Huic aggregati sunt eius sodales canonici


Sacri Montis, alii sacerdotes et laici, ipse Archiepiscopus, qui eam approba
vit die 15 mensis Decembris anno 1866.
Ut propositum Consociationis ad effectum adduceret, commentarios
condidit, qui El Bien inscripti erant, quos usque ad mortem publicavit.
Initialis sociorum fervor et cooperatio gradatim defecit et cito ortae
sunt difficultates et adversi casus, quos Servus Dei superavit animo non
deficiens, solus pondus commentariorum sustinens cum se devovendi studio
et sacrificii spiritu per plus quinquaginta annos.
Anno 1876, videns institutionis laicae pericula, condidit Institutum reli
giosum Filiarum Christi Regis, ut facerent Christus regnaret et religionem foverent erga Principatum in cordibus puerorum et in familiis per institutionem.
Institutum ei peperit alium laborem aliasque difficultates, quas cum fi
de superavit et magna Dei fiducia, firmo animo, etsi afflictae condiciones
urgebant, praesertim primis annis: Sororum desertiones, cuiusdam Commu
nitatis separatio, oeconomicae difficultates, et alia id genus.
Omnes hae curae non impediverunt quominus fideliter sua exsequeretur
munia in Sacro Monte, ubi magnam explicavit vitam pietatis, nulla neglec
ta re, quae splendori et cultus divini faveret magnitudini. Eodem tempore
Ecclesiae Historiam docebat aliasque disciplinas in Seminario-Ephebeo
cum Abbatia coniuncto, et diligenter muneribus et officiis sibi concreditis
est functus.
Vir contemplativus simulque luctator indefessus, animi defectionis
expers, plenus solidae fidei et constantis caritatis, repercussus paulinos
sapiens, Christi igne consumebatur; qua re potest mysticus actionis haberi,
qui multiplicem suam contrivit exsistentiam (canonici, scriptoris, praecep
toris, conditoris) in regali Christi Principatu proclamando, in efficiendo ut
reapse in omnibus regnaret ambitibus et in omni possibili forma, Christi
Regis cultum propagans.
Octoginta quattuor annos natus, die 7 mensis Iulii anno 1918, Grana
tae mortuus est, in domo coniuncta cum novitiatu Filiarum Christi Regis,
ab omnibus homo existimatus singularium virtutum, qui illum noverant
et praesertim a suis Capituli sociis, inter quos Beato Emmanuele Medina
Olmos, qui eius recenset praecipuas virtutes: paupertatem, pietatem,
magnam conscientiae mollitudinem, animi simplicitatem, altam hominis
absconditi humilitatem, miro ardore animatum; quibus virtutibus Beatus
Didacus Ventaja Miln, et ipse Capituli socius, patientiam addit et casti
gationem sui. Hic vitam eius hac locutione astringit: Sicut totus Christi
Regis fuit, ita totus Christi Regis ostenditur .

688

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

F a m a sanctitatis, qua vivus floruit, post mortem quoque duravit. Qua


propter Archiepiscopus Granatensis anno 1950 initium fecit canonizatio
nis Causae per celebrationem processus ordinarii informativi, cui additi
sunt rogatoriales Matritensis et Asturicensis. Die 22 mensis Septembris
anno 1978 promulgatum est decretum super Causae introductione, deinde
Granatae est processus apostolicus celebratus, cuius auctoritas est agni
ta decreto die 3 mensis Decembris edito, anno 1982. Apparata Positione
super virtutibus, secundo cum exitu actus est Consultorum Theologorum
Congressus Peculiaris die 16 mensis Novembris anno 1993. Patres Cardi
nales et Episcopi, in Sessione Ordinaria diei 15 mensis Februarii sub
sequentis anni, Causae Ponente Exc.mo Domino Paulino Limongi, Archie
piscopo titulari Nicaeensi in Haemimonto, agnoverunt sacerdotem Iose
phum Gras y Granollers virtutes thologales, cardinales et his adnexas
coluisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Iosephi Gras y Granollers, Sacerdotis, Fundatoris Congregationis Filia
rum Christi Regis, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S.
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

689

Congregatio de Causis Sanctorum

IV
LUCEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae Dominicae Brun Barbantini fundatricis Congregationis Sororum Infirmis Ministrantium (1789-1868).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Omnes, qui habebant infirmos variis languoribus, ducebant illos ad
eum; at ille manus imponens curabat eos (Lc 4, 40).
Dominus Iesus, qui pertransivit benefaciendo et sanando omnes oppressos a diabolo (Act 10, 38), discipulos suos docuit curam et caritatem
adhibere in aegrotos dixit que: Quandiu fecistis uni de his fratribus meis
minimis mihi fecistis (Mt 25, 40).
Redemptoris exemplum atque doctrinam magna cum alacritate etiam
Serva Dei Maria Dominica Brun Barbantini secuta est quae, amore erga
egenos impulsa, t o t a m tradidit vitam sedulitati aegrotis praebendae et
condidit Congregationem Sororum Infirmis Ministrantium a Sancto Camil
lo, quibus hoc concredidit munus: Cum corde ad Cor Iesu conformato et
prorsus ardenti eius caritate ibunt, ut miseras curent infirmas ac moribun
das, memores salutem suam spiritualem et temporalem esse subiectum vo
cationis, et finem esse, ad quem sorores infirmorum ministrae omnes suas
curas et occupationes dirigere debent (Reg. anni 1841, Cap. V, 1).
Serva Dei Lucae orta est die 17 mensis Ianuarii anno 1789, a Petro
Brun, Helvetio, et Ioanna Granucci, probis civibus et sinceris christianis;
postero die baptismum accepit et anno 1796 sacramentum Confirmationis.
Tribus post annis primum ad eucharisticam mensam accessit. A pueritia
in oboedientia legi Dei ambulavit, in studio boni et deprecationis, in vir
tutum

christianarum exercitio. Anno 1811

nupsit Salvatori Barbantini,

iuveni optime morato, sed post quinque menses ex improviso in viduitate


relicta est, filium nasciturum exspectans. Tunc, dolore correpta et fide illu47 - A.. A., S.

690

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

minata, precata est: Deus cordis mei, gratias tibi ago in amaritudinibus
quibus opprimor; m a n u m osculor, quae me percussit ad salutem; a matri
monii vinculis me liberam ac solutam fecisti, ut me tibi constantis indivisi
amoris nodis coniungam. Tu, posthac, bonum meum crucifixum, solus et
unicus meus erit amor, portio mea in aeternum . Novam ita vitam inibat,
totam deprecationi deditam, continentiae et occultationi. Eius corporis cul
t u s simplex factus et vilis, neque aliud exoptavit, nisi Dei voluntatem
quam optime facere et in via perfectionis christianae progressus facere.
Altae condiciones uxoriae ei propositae sunt, quas fortiter reiecit; ex con
trario assistendo infirmis in earum domibus se dedidit atque carissimo filio
Laurentio educando, qui ob suas eminentes intellectus dotes felicis futuri
spem afferebat. Sed etiam maternitatis gaudia non longa fuerunt, quia
puer, post brevem morbum, mortuus est anno 1820. Serva Dei, castitatis
voto nuncupato, maiore cum fervore operibus misericordiae se tradidit pro
proximo indigenti et curae pauperum infirmarum in earum habitationibus.
Ad hunc finem persequendum cum aliis matronis condiderat Piam Unio
nem Sororum Caritatis sub tutela Mariae Sanctissimae Perdolentis , cuius
lex ab archiepiscopo Philippo Sardi erat approbata. Cum utilis esse exoptaret, per plures annos cum generositate et sacrificii spiritu adiuvit Oblatas a
Sancto Francisco de Sales, pro quibus sedem aptam emendam curavit ac
novam ecclesiam aedificandam et postea earum coniunctionem cum Ordine
Visitationis, sic efficiens ut Lucae institueretur Monasterium Visitationis
Sanctae Mariae. Interim clarius usque perspiciebat quae esset de se volun
tas Dei; qua re, post multam considerationem, et prudentibus ecclesiasticis
monentibus, statuit Monasterium Visitationis relinquere ubi iam aliquot
annos vivebat, et vitam communem iniit cum nonnullis sociis (anno 1829),
constituta Pia Unione Sororum Oblatarum Ministrarum Infirmorum, quae
peculiari cum sedulitate ac sollicitudine mulieribus aegris pauperioribus et
derelictis urbis assidebant. Sororum numero augescente, condidit anno
1841 Congregationem Sororum Oblatarum Ministrarum Infirmorum sub
tutela Mariae Sanctissimae Perdolentis et Sancti Camilli de Lellis, quam
approbavit archiepiscopus Ioannes Stefanelli. Secundum Regulam quam
scripserat, Sorores vota non nuncupabant religiosa, sed se obstringebant
ad serviendum Domino nostro in personis pauperum infirmarum cum ge
nerositate et recta intentione, semper paratae vitam suam devovere pro
amore Iesu, in cruce mortui pro nobis (I, 11). Anno 1842 novum Institu
t u m aggregatus est Ordini Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis.
Non multo post Sorores a Vicario Capitulari Lucensi obtinuerunt ut vota
religiosa susciperent. Anno 1852 Summus Pontifex Pius IX Decretum Lau-

Congregatio de Causis Sanctorum

691

dis concessit et statuit ut nomen Congregationis esset Sororum Infirmis


Ministrantium, usque ad hoc tempus continuatum. Dum Serva Dei impigre
incumbebat in suum Institutum augendum et confirmandum, ei superiores
ecclesiastici mandaverunt ut Pium Conservatorium Caelestinarum reformaret et curam ageret Operae S. Dorotheae: quod quidem solita cum pruden
tia fecit atque peritia.
Sui ipsius immemor, vivebat, laborabat et patiebatur solummodo pro
Dei gloria et proximi bono spirituali ac materiali. Fortiter atque patienter
labores obiit, incommoda, indignitates, aegritudines et etiam calumnias
quae, etsi graves, eam non demoverunt a via, quam a iuventute erat in
gressa quamque usque ad finem emensa est crescente cum generositate et
perfectione. Semper erga Dei voluntatem obsequens, quae eius actuum
norma fuit suprema, egregie est exsecuta uxoris et matris munia: vidua,
cor suum Domino consecravit et servitio egenorum atque pauperum infirmarum; sui Instituti conditrix, mater ac magistra vera fuit vitae suis filia
bus spiritualibus, quas in viis Dei sapienter duxit. In epistula, quam tam
quam testamentum spirituale reliquit, haec suasit eis: Patimini libenter;
ex toto corde Deum amate. Eius creaturas amate, et praesertim egenas, in
firmas et moribundas; agnosci te in illis Iesum vestra exspectare servitia,
vestra sacrificia. Mementote in divino iudicio omnia opera vestra, et vestras
etiam cogitationes, appetitiones inspectum iri: qua re non solum facite, sed
omnia facite perfectione quam maxima et recto proposito placendi Deo .
Quae Sororibus suadebat, ipsa iam cum diligentia, perseverantia et
gaudio spirituali explicaverat, cum firmiter statuisset ad virtutum chri
stianarum magnitudinem, heroum propriam, contendere. Etenim semper in
fidei lumine ambulavit, et in fervore caritatis Dei fundamentum fuit eius
affectionum et alacris navitatis. In divinam revelationem credidit et in
Ecclesiae magisterium; intimam cum Domino coluit coniunctionem, deprecationem, contemplationem aeternarum veritatum. Diligenter amore Domi
ni Iesu m a n d a t a divina observavit, Evangelio oboedivit, crucem tulit sa
crificii sui, caelitus accepta talenta multiplicavit, nisa est quodlibet vitare
peccati genus et vitii, naviter regno Dei aedificando operam dedit. Diu
noctuque se contulit ad Christi membra dolentia et utilem explicavit apo
stolatum pro mulieribus pauperibus infirmis, pro puellis et pro iis, qui ad
eius confugiebant auxilium. I t a in urbe Luca caritatis christianae lucem
effudit et omnibus splendidum dedit testimonium fidelitatis erga Deum et
seduli amoris in populi classes egeniores. Suo iuncta est munere, tempori
bus iniquis difficiliore facto, cum humilitate et prudentia, tenaci voluntate
et plena auxilii Providentiae fiducia.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

692

Usque ad dierum suorum finem suam consecrationem sancte observavit


est pro suae Congregationis bono alacriter est operata. Pauco ante quam
suam industriam conficeret vitam, ita Sorores suas est allocuta: Pauperes
infirmas committo vobis et misellos, illis assidete, his succurrite... Coniunc
tionem inter vos suadeo vobis . Meritis ornata, pie interiit die 22 mensis
Maii anno 1868.
F a m a sanctitatis, qua in vita fuit insignis, post mortem mansit; hinc
archiepiscopus Lucensis canonizationis Causae initium fecit celebratione
processus ordinarii informativi (annis 1927-1931 celebrati), quem secutus
est processus additicius (anno 1939). Deinde necesse fuit aliquot vitae Ser
vae Dei aspectus pernoscere; postid iter Causae resumi potuit. Apparata
Positione super virtutibus, die 20 mensis Aprilis anno 1993, prospero cum
exitu, actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres
Cardinales et Episcopi deinde, in Sessione Ordinaria diei 7 insequentis
mensis Decembris, Causae Ponente Em.mo Cardinali Iosepho Caprio, agno
verunt Matrem Mariam Dominicam Brun Barbantini heroum in modum
virtutem thologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus P a t e r sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae

Dei

Mariae

Dominicae Brun Barbantini,

Fundatricis

Congregationis

Sororum Infirmis Ministrantium, v. Camilliane , in casu et ad effectum de


quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. & S.
8 Eduardus Nowak,
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio de Carnis Sanctorum

693

V
MEDELLEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae a Perpetuo Succursu (in saec.: Isabellae Tejada Cuartas) Sororis professae Instituti Missionariarum a Maria Immaculata et
S. Catharina Senensi (1887-1925).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Cuilibet discipulo Christi onus fidei disseminandae pro parte sua
incumbit

(CONC. OECUM. VAT.

I I , Const, dogm. de Ecclesia Lumen gen

tium, 1 7 ) .
Erga gratiam et baptismatis officia fidelis, Maria a Perpetuo Succursu
a pueritia cum Deo ambulavit, cuius cognitionem diffudit per opera miseri
cordiae et praesertim per catechisticam institutionem.
Deinde Domino consecrata in Instituto missionario, fervide atque fruc
tuose Evangelium nuntiavit t u m vitae sanctitate tum operibus apostolicis,
mire studium deprecationis temperans et contemplationis cum cura pro
gressionis humanae et christianae puerorum, pauperum atque aegrotorum.
Orta est Serva Dei in loco Remedios, ad dioecesim Sanctae Rosae de
Osos in Columbia pertinente, die 13 mensis Octobris anno 1 8 8 7 , ab Emma
nuele Salvatore Tejada et Anna Iulia Cuartas, divitibus mercatoribus et
christianis proborum morum, qui illam ad fontem baptismalem Isabellam
appellaverunt. Paucis post mensibus ex improviso est patre orbata; quam
ob rem mater eam ceterosque filios educandos curavit. Dum ludum fre
quentabat in domum suam puerulos congregabat ut eos catechismum duce
ret; quem apostolatum peculiari cum peritia erat usque ad finem dierum
suorum explicatura. Studia est prosecuta in Lyceo Medellensi Sanctae Te
resiae, diligentiam ostendens, oboedientiam praeceptoribus et amabilitatem
in condiscipulas. Pariter existimationem sibi conciliavit propter pietatem,
caritatem et religionem erga Eucharistiam, quam ipsis illis annis primum

694

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

accepit. Coniunctionem cum Iesu auxit assidua precatione et virtutum


christianarum exercitio, praecipue castigatione sui et paenitentia. Decem
et septem annorum, cum intellexisset se a Domino non ad matrimonium
vocari, maiore cum alacritate vitam suam spiritualem colere coepit et se
dedere apostolatui atque assidui tati praebendae pauperibus, aegrotis et
parvulis, pro quibus ludum aperuit pueritiae. Matre mortua, quae, quam
vis bona catholica esset, semper tamen eius vocationi religiosae contraria
fuerat, anno 1918 exeunte est novitiatum ingressa Sororum Praesentationis
Bogotae, sed post aliquot menses fuit ei exeundum, quandoquidem habita
est spiritu contemplativo instructa, potius quam activo , sicut Congre
gatio postulabat. Tunc cogitavit se conferre ad conventum carmelitanum
clausurae legi subiectum in Hispania; sed archiepiscopus Medellensis eam
avertit. Providentia ei succurrit per P. Nareissum Rodrguez, eius con
fessarium, qui eam direxit ad Venerabilem Servam Dei Lauram a Sancta
Catharina Senensi Montoya, conditricem Congregationis Missionariarum a
Maria Immaculata et Sancta Catharina Senensi, cuius officium erat indigenas Columbiae evangelizare. Hoc Institutum ingressa mense Ianuario anno
1921, insequenti anno vestem religiosam induit nomenque cepit Sororem
Mariam a Perpetuo Succursu. Die 22 mensis Maii anno 1923, postquam se
cum fervore et humilitate paraverat, vota nuncupavit oboedientiae, pau
pertatis et castitatis, quae semper summa cum diligentia et singulari sim
plicitate observavit, constanter ostendens se progressus velle facere in
imitatione Christi et in acquisitione perfectionis evangelicae. Mense Martio
anno 1924, Dabeiba relicta, ad pauperem et remotum pagum U r pervenit,
quem soli indigenae incolebant. Ibi vicaria fuit rectricis scholae, praeceptrix classis subnigrorum, habilis et studiosa catechista. Sua munera exple
vit cum alacritate, bonitate, spiritu sacrificii et facilitate erga Sorores so
dales, discipulos et populum. Non ei aegritudines et privationes defuerunt,
quas aequo animo tulit, laetam se ostendens laborare et pati pro Dei glo
ria et parvorum pauperumque bono, memor divini Magistri doctrinae, qui
dixit: Quandiu fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis
{Mt 25, 40).
Sui apostolatus fundamentum iecit impensam vitam spiritualem, quam
a iuventute aluit deprecatione, contemplatione veritatum aeternarum, pia
divinorum mysteriorum participatione, religione in Eucharistiam, Passio
nem Domini et Beatam Virginem Mariam. Fide ducta et caritate, prompte
Dei voluntati oboedivit et omni ope saluti animarum operam navavit
atque Christi regni incremento. A bonis et vanitatibus terrenis aliena fuit
et aeternum cupivit praemium, gratiae auxilio fisa et caelesti misericordia.

695

Congregatio de Causis Sanctorum

Supernaturali cum prudentia semper egit cum in virtutum exercitio, t u m


in apostolatus operibus et caritatis. Iustitiam erga Deum et proximum co
luit necnon fortitudinem in sua sequenda vocatione et sacrificiis atque
incommodis vitae consecratae et missionalis obeundis. Sensus, corpus et
voluntatem castigavit crucemque Christi et humilitatem dilexit.
Dominus, qui eius cogitationum, affectuum totiusque vitae cardo fuerat,
quasi improviso eam ad se vocavit; nam post paucos morbi dies, quam pa
tienter et omnino Dei voluntati obsequenter tulit, pie exstincta est die 29
mensis Iulii anno 1925, a Sororibus sodalibus et a populo pagi Ur venerata.
Sanctitatis fama etiam post mortem perduravit; quapropter Archiepi
scopus Medellensis Causam iniit canonizationis per celebratum processum
ordinarium informativum (annis 1965-1966). Post promulgatum decretum
super Causae introductione, Medellii instructus est processus apostolicus
(annis 1982-1986). Apparata Positione super virtutibus, secundo cum exitu
actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum die 29 mensis
Septembris anno 1993. Deinde Patres Cardinales atque Episcopi in Sessione
Ordinaria diei 15 mensis Februarii anni 1994, Causae Ponente Em.mo Cardi
nali Eduardo Gagnon, agnoverunt Sororem Mariam a Perpetuo Succursu
heroum in modum virtutes thologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Mariae a Perpetuo Succursu (in saec.: Isabellae Tejada Cuar
tas), Sororis professae Instituti Missionariarum a Maria Immaculata et
S. Catharina Senensi, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. ES S.
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

696

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI
MEDIOLANEN.
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Alfredi Ildefonsi Schuster, O.S.B., archiepiscopi Mediolanensis et S.R.E. Cardinalis (1880-1954).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in


proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Forti
tudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
Qua Pastores, miserenti Pastoris Summi consilio electi sumus, etsi im
pares, ad Verbum Dei cum potestate praedicandum, ad congregandum Popu
lum Dei dispersum, ad innutriendum hunc Populum signis actionis Christi,
quae Sacramenta sunt, ad illum per salutis iter ducendum in eaque servan
dum unitate, cuius nos ipsi in variis ordinibus activa ac vitalia instrumenta
constituti sumus, denique ad continenter animandam hanc communitatem
circa Christum congregatam, secundum intimam eius vocationem. Cum au
tem haec omnia absolvimus pro nostris humanis viribus et secundum gratiae
Dei mensuram, t u n c profecto evangelizationis opus perficimus (PAULUS VI,
Adhort. apost. Evangelii nuntiandi, 68: AAS 68 [1976], 58).
Magnus evangelizator fuit Cardinalis Alfredus Ildefonsus Schuster qui,
summa cum alacritate, sacrificii spiritu ac perseverantia Ecclesiae Ambro
sianae t a m q u a m archiepiscopus servivit, exemplari modo officio fungens
docendi, sanctificandi et gubernandi. Boni Pastoris diligens imitator, qui
venit ministrare, non ministrari (cf. Mt 20, 28) et vitam ponere pro ovibus
(cf. Io 10, 11), ad solam Dei gloriam spectavit solumque populi spirituale
bonum, quem non modo assidua pastorali industria aedificavit, verum
etiam vitae suae sanctitate, forma factus gregis (cf. I P e 5, 3).
Servus Dei Romae n a t u s est die 18 mensis Ianuarii anno 1880 ex Ioan
ne Schuster et Maria Anna Tutzer, ac biduo post baptismi sacramentum
accepit, Ludovicus, Alfredus, Aloisius appellatus. P a t r e orbatus, educatus
a pia matre, quae eum in Dei duxit viis, inventa in puero docili ac promp
ta assensione. Ludo confecto, ingressus est monasterium benedictinum
Sancti Pauli de Urbe, cum votum significasset Deum quaerendi et amandi
secundum doctrinam Sancti Benedicti. Etsi gracilis esset valetudinis, sedu
lo precationi se dedidit et studiis, Regulae observantiae, vitae asperitati et

Congregatio de Causis Sanctorum

697

seiunctioni a mundo. Anno 1899 vota simplicia nuncupavit et anno 1902


sollemnia. Iis formationis annis sanctam iniit amicitiam cum Beato Placido
Riccardi, qui ei exemplo fuit monasticae perfectionis. Doctoris philoso
phiae gradum et dignitatem est adeptus et diligenter fructuoseque in stu
dia theologica incubuit. Die 19 mensis Martii anno 1904 sacrum presbyte
ratus Ordinem accepit et aliquot post annis, ratione habita eius altae spi
ritualitatis ac prudentiae, ei est munus magistri novitiorum concreditum
posteaque Procuratoris Generalis Congregationis Casinensis. Ab anno 1918
ad annum 1929 Abbas fuit ordinarius Abbatiae Nullius Sancti Pauli de
Urbe, quam sapienter rexit et naviter, Regulae observantiam, precatio
nem, silentium et meditationem fovens. Non minore cum studio curam
adhibuit de paroeciis suae iurisdictioni commissis. Nullo alio munere neglec
to, studia coluit liturgica, historica, archaeologica, pastoralia, ascetica et mo
nastica multaque scripsit et edidit opera, ex quibus u n u m commemoramus,
quod inscribitur Liber Sacramentorum . Praeceptor fuit magni habitus
apud Scholam Superiorem Musicae Sacrae, Collegium S. Anselmi et Pontifi
cium Institutum Orientale, cuius Praeses fuit. Cum peritia ac fidelitate Sanc
tae Sedi servivit t a m q u a m Pontificiae Commissionis pro Arte Sacra in Italia
Praeses, Congregationum pro Ecclesia Orientali, Rituum, Seminariorum et
Universitatum Studiorum Consultor, plurium Italicorum seminariorum Visi
tator Apostolicus. Tanta navitas, prudentiae coniuncta et exemplari vitae
monasticae, existimationem illi conciliavit Ordinis eius, Curiae Romanae et
Summi Pontificis Pii X I , qui die 26 mensis Iunii anno 1929 Mediolanensem
archiepiscopum eum nominavit et insequenti mense ad cardinaliciam evexit
dignitatem, illique Ordinem episcopalem ipse contulit.
Officium Pastoris magna cum caritate explevit, omnibus omnia factus,
et pro bono populi sui incommoda oppetens et labores innumeros. Quin
quies paroeciarum totius archidioecesis Visitationem Pastoralem peregit,
ad remotissima quoque loca Christi lucem afferens et eminentium suarum
virtutum odorem relinquens. Quinque Synodos dioecesanas celebravit, no
vas instituit ecclesias et altaria consecravit, episcopos consecravit multosque sacerdotes. Extruendo seminario maiori oppidi Venegono prospexit et
Instituto Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis pro novis sa
cerdotibus; operam dedit ut nova sedes aedificaretur Studiorum Universi
tatis Catholicae a Sacro Corde. Conclavi interfuit, quod Summum Pontifi
cem Pium X I I elegit. Legatus Pontificius fuit ad Congressus Eucharisticos
nationales Assisiensem et Taurinensem.
Verbi Dei nuntius indefessus atque doctrinae christianae, sacerdotibus
et laicis fidei magister fuit per praedicationem, epistulas pastorales, adhor48 - A. A, S

698

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tationes, necessitudines personales quae, in eos, quibuscum colloquebatur,


vim spiritualem multam habebant. Praesertim eius mores consueti vitae
schola fuerunt et bonorum supernaturalium speculum. Multimodis forma
tionem theologicam et pastoralem cleri et alumnorum seminarii fovit, po
puli institutionem religiosam et catechesim iuvenibus puerisque traden
dam. Catechesim voluit a t t e n t a m esse ad exigentias et necessitates mundi
huius temporis. Fortiter fidei orthodoxiam defendit; adversus errores doc
trinales et morales atque peccatum contendit. Semper sollicitus fuit de
Christi fidelium sanctificatione deque eorum fructuosa actionum liturgica
rum participatione. H a c in re ipse omnibus exemplo erat multae efficaciae,
quandoquidem magna cum pietate divina mysteria celebrabat et sancta
administrabat sacramenta. Religionem provexit in Eucharistiam, in Sa
crum Cor Iesu et in Virginem Mariam, atque ecclesiarum decus. Caritatis
plenus erga filios suos spirituales, non solum neminem offendit, sed pater
esse et videri voluit, semper paratus ad adiuvandum, ad consolandum et
ad consilia danda. Sacerdotes dilexit, in primis grandes natu, infirmos et
pauperes; largus fuit in opitulando Institutis religiosis et monasteriis legi
clausurae obnoxiis, familiis egenis, operariis, opere carentibus, in carcere
detentis, vexatis politicis, Hebraeis legum iniquarum victimis. Per alterum
totius mundi bellum defensor fuit urbis Mediolani et populi dioecesis suae
atque omni ope, quae ei erat in promptu, nisus est ad levandos eius dolores,
t u m ad corpora, t u m ad animos spectantes. Bello confecto, continenter apo
stolatum caritatis perrexit aequabiliter erga omnes; animorum concordiae fa
vit ac mundo meliori aedificando. Domum Ambrosianam condidit ut iis
succurreret, qui sine tectis ac sedibus passim vagi erant, et Caritatem Am
brosianam , pro indigentibus bonorum expertibus. Iustitiam exercuit in
Deum et in proximum. Quamvis homo mitis esset et temperatus, vocem ex
tollere non timuit ut Dei, Ecclesiae, sacerdotum iniuste incusatorum, humi
lium, pauperum et quotquot odium et violentiam subibant, iura defenderet.
Fortitudinem ad paternitatem accommodavit, firmitudinem ad misericor
diam, et tunc quoque, cum ei fuit monendum, reprehendendum ac providen
dum quoad disciplinam, n u m q u a m est studio motus, sed est cuiusque v e n t u s
dignitatem solumque bonum respexit animarum. In omni actu et in omni cir
cumstantia, supernaturali prudentia se gessit, instrumentis magis idoneis
utens pro sua sanctificatione et populi auctu religioso. In quaestionibus poli
ticis et in rationibus cum civilibus potestatibus cum simplicitate, recta inten
tione et cura gloriae Dei filiorumque suorum aeternae salutis egit.
A commoditatibus fuit alienus, a vanitatibus mundi, ab honoribus bo
nisque terrenis. Maxime, e contrario, humilitatem coluit, paupertatem ac

Congregatio de Causis Sanctorum

699

temperantiam. Paenitentia, ieiunio et cilicio corpus castigavit et, pro suo


episcopali ministerio, sicut simplex monachus vixit, austeritatis amans et
sacrificii. Precatio fuit animae eius respiratio et eius apostolatus sucus.
Mente et corde semper in contemplatione aeternarum veritatum erat defi
xus et vel in gravioribus pastoralibus negotiis cum Domino mansit co
niunctus. Dictum benedictinum usurpans ora et labora , navus fuit in
contemplatione et in operibus servitii ecclesialis contemplati vus. Ad sum
mam, totus Dei evasit et simul totus gregis sibi concrediti. Usque ad exi
t u m dierum suorum fervide progressus est in Christi imitatione et etiam
morte imminente fide effulsit, spe et caritate.
Post brevem morbum sancte obiit die 30 mensis Augusti anno 1954 in
seminario oppidi Venegono, postquam dixit: Fiat, Domine, voluntas tua.
Mater mea, fiducia mea .
Eius exsequiis clerus, Auctoritates et multitudo ingens interfuerunt:
omnes certi Servum Dei monachum exemplarem fuisse, magnum Pastorem
verumque sanctum.
Sanctitatis fama, qua in vita claruit et in morte, est procedentibus an
nis aucta; quam ob rem archiepiscopus Mediolanensis Ioannes Baptista
Montini, deinceps P a p a Paulus VI, Causae canonizationis initium fecit per
celebratum processum ordinarium informativum (annis 1957-1963), cui
additus est processus rogatorialis Romanus (annis 1959-1961). Decretum
super scriptis Servo Dei tributis promulgatum est anno 1970 et anno 1986
decretum super horum processuum auctoritate et vi. Instructa Positione
super virtutibus, secundo cum exitu actus est Consultorum Theologorum
Congressus Peculiaris die 12 mensis Octobris anno 1993. Deinde Patres
Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 11 mensis Ianuarii anno
1994, Causae Ponente Em.mo Cardinali Vergilio No, professi sunt Servum
Dei Alfredum Ildefonsum Schuster heroum in modum coluisse virtutes
thologales, cardinales iisque adnexas.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus P a t e r sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

700

Servi Dei Alfredi Ildefonsi Schuster, O.S.B., Archiepiscopi Mediolanensis,


S.R.E. Cardinalis, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 2 6 mensis Martii A . D . 1 9 9 4 .
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


PADERBORNENSIS
DECRETUM
de Provinciae ecclesiasticae finium mutatione
Spirituali bono christifidelium solliciti, Sacrorum Antistites quorum in
terest, audita Conferentia Episcoporum Germaniae, a Sancta Sede enixe
expostulaverunt ut Ecclesiae Erfordiensis et Magdeburgensis noviter erec
tae, uti suffraganeae dioeceses Provinciae ecclesiasticae Paderbornensi
aggregarentur.
Summus Pontifex Ioannes Paulus, divina Providentia P p . I I , praehabi
to favorabili voto Exc.mi P. D. Ludovici K a d a , archiepiscopi tit. Thibicensis et in Germania Apostolici Nuntii, de consilio Secretariae Status, preces
ad Se admotas, animarum saluti valde profuturas censuit benigneque exci
piendas decrevit.
Quapropter praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae datae forent, ad iuris conventi normam, novas Ecclesias
Erfordiensem et Magdeburgensem dioeceses suffraganeas Ecclesiae Metro
politanae Paderbornensi constituit earumque episcopos metropolitico iuri
archiepiscopi Paderbornensis subicit.
Ad haec omnia perficienda, Summus Pontifex deputat Exc.mum P. D.
Ludovicum Kada, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates

Congregatio pro Episcopis

701

etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in eccle


siastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Epi
scopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 8 mensis
Iulii anno 1994.
83 BERNARDINUS

card.

GANTIN,

Praefectus

L. S .
& Georgius Mejia, a Secretis
In Congr. pro Episcopis tab., n. 624/94

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 25 Iunii 1994. Cathedrali Ecclesiae Altanae, noviter erectae,
Exc.mum P. D. Iesum Jurez Prraga, S.D.B., hactenus Episcopum titu
larem Gummitanum in Proconsulari et archidioecesis Pacensis in Bolivia
Auxiliarem.
Titulari episcopali Ecclesiae Uerensi R. D. Villelmum Rodrguez
Melgarejo, hactenus in civitate Bonaerensi curionem, quem constituit
Auxiliarem Bonarensem.
die 28 Iunii. Titulari episcopali Ecclesiae Deultensi, R. D. Ignatium
Antonium Catanello, e clero dioecesis Bruklyniensis, rectorem Instituti vul
go dicti Cathedral Preparatory Seminary eiusdem dioecesis, quem depu
tavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Thomae Vose Daily, episcopi Bruklyniensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Gisipensi, R. D. Geraldum Michaelem
Barbarito, e clero dioecesis Bruklyniensis, Exc.mi P. D. Thomae Vose Dai
ly episcopi Bruklyniensis a secretis necnon caeremoniarum magistrum,
quem deputavit Auxiliarem eiusdem episcopi.
die 8 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Vallipolitanae R. D. Iosephum Gua
dalupe Gal van Galindo, hactenus archidioecesis Monterreyensis bonorum

702

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

administratorem parochumque Beatae Mariae Virginis a Guadalupe paroe


ciae in urbe Monterrey .
die 9 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Massanae-Plumbinensi R. D. Valtherum Bassetti, hactenus Vicarium generalem in archidioecesi Florentina.
die 12 Iulii. Cathedrali Ecclesiae
Marianum Iosephum Parra Sandoval,
hactenus in Conferentiae Episcoporum
lem atque sectionis pro Vocationibus et

Sancti Ferdinandi Apurensis R. D.


e clero archidioecesis Cumanensis,
Venetiolae subsecretarium genera
Ministeriis moderatorem.

die 13 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Megalopolitanae in Procon


solari R. D. Augustum Iosephum Zini Filho, e clero Sancti Sebastiani Flu
minis Ianuarii quem deputavit Auxiliarem Archiepiscopi eiusdem archi
dioecesis.
die 21 Iulii. Suburbicariae Ecclesiae Portuensi-Sanctae Rufinae R.
D. Antonium Buoncristiani, hactenus dioecesis Fulginatensis Vicarium
generalem.
die 23 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Bredanae R. D. Martinum Petrum
Mariam Muskens, e clero dioecesis Buscoducensis, hactenus Pontificii Colle
gii Neerlandici in urbe rectorem.
die 28 Iulii. Metropolitanae Ecclesiae Matritensi Exc.mum P. D.
Antonium Mariam Rouco Vrela, hactenus Archiepiscopum Compostellanum.

COLLATIO DIGNITATIS ARCHIEPISCOPALIS


die 9 Iulii 1994. Lato decreto a Congregatione pro Episcopis, Sum
mus Pontifex Ioannes Paulus II dignitatem archiepiscopalem Francisco
Marchisano episcopo tit. Populoniensi contulit.

703

Diarium Romanae Curiae

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II lia ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Sabato, 2 5 Giugno 1 9 9 4 , S. E. il Signor F I L A D E L F O C H A M O R R O
C O R O N E L , Ambasciatore del Nicaragua presso la Santa Sede.
Luned, 4 Luglio 1 9 9 4 , S. E. il Signor A N T O N N E U W I R T H ,
Ambasciatore della Repubblica Slovacca presso la Santa Sede.
Ha altres ricevuto in Udienza:
Luned, 2 7 Giugno 1 9 9 4 , S. A. E. F R A A N D R E W B E R T I E , Principe e Gran Maestro del Sovrano Militare Ordine di Malta.
Venerd, 1 Luglio 1 9 9 4 , S. E. il Signor S E R G I O
N I L L A , Ministro degli Affari Esteri dell'Uruguay.
Gioved, 7 Luglio 1 9 9 4 , S. E. il Signor
mo Ministro del Canada.

ABREU BO

JEAN C H R T I E N ,

Pri-

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
28

giugno

luglio

13

16

23

1994. S. E. mons. Andrea Cordero Lanza di Montezemolo, Arcivescovo


tit. di Tuscania, Delegato Apostolico di Gerusalemme
e Palestina, Nunzio Apostolico nello Stato di Israele.

Mons. Francisco Javier Lozano Sebastian, Arcivescovo tit.


eletto di Penafel, Nunzio Apostolico in Tanzania.

S. E. mons. Eugenio Sbarbaro, Arcivescovo tit. di Tiddi, Nun


zio Apostolico nella Repubblica di Suriname.

S. E. mons. Luigi Bressan, Arcivescovo tit. di Severiana, Nun


zio Apostolico in Cambogia.

Mons. Giuseppe Lazzarotto, Arcivescovo tit. eletto di Numana,


Nunzio Apostolico nel Regno Hashemita di Giordania
e nella Repubblica dell'Iraq.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

704

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


nominato:
23

maggio

giugno

1994. Le LL. EE. i monsignori Fernando Sebastian Aguilar, Arcivescovo di Pamplona, Victor Dammertz, Vescovo di
Augsburg; Pierre Raffin, Vescovo di Metz; Nicola
De Angelis, Vescovo tit. di Remesiana; Thomas Menamparampil, Vescovo di Guwahati; i padri PeterHans Kolvenbach, S.I., Pierre Drouin, C.I.M.; il sac.
Antonio Bravo, Membri della Congregazione per gli
Istituti di Vita Consacrata e le Societ di Vita Apo
stolica ad quinquennium .
1994. L'Em.mo Signor Cardinale Francis Arinze, Membro della Congre
gazione per la Dottrina della Fede ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali William W. Baum, Alfonso Lpez


Trujillo, Antonio Innocenti, Jozef Tomko, Membri
della Congregazione per la Dottrina della Fede in
aliud quinquennium .

L'Em.mo Signor Cardinale Eduardo Francisco Pironio; le


LL. EE. i monsignori Ramn Arrieta Villalobos, Arcivescovo di San Jos de Costa Rica; Augusto Vargas Alzamora, Arcivescovo di Lima; Juan Sandoval
Iiguez, Arcivescovo di Guadalajara; Joseph Lafontant, Vescovo tit. di Gilba e Amministratore
Apostolico sede piena di Port-au-Prince, Consi
glieri della Pontificia Commissione per VAmerica La
tina ad quinquennium .

Le LL. EE. i monsignori: Jorge Mara Meja, Segretario della


Congregazione per i Vescovi; Geraldo M. Agnelo, Segretario della Congregazione per il Culto Divino e la
Disciplina dei Sacramenti; Raymundo Damasceno
Assis, Segretario Generale del CELAM; Diarmuid
Martin, Segretario del Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace; i monsignori Ivan Marn Lpez,
Segretario del Pontificio Consiglio Cor Unum ;
Franc Rod, Segretario del Pontificio Consiglio della
Cultura, Membri della Pontificia Commissione per
l'America Latina durante munere .

Gli Em.mi Signori Cardinali Joseph Ratzinger, Alfonso Lopez


Trujillo, Miguel Obando Bravo, Jos Freir Falco,
Eduardo Martnez Somalo, Edward I. Cassidy; le
LL. EE. i monsignori Jan P. Schotte, Segretario Generale del Sinodo dei Vescovi; Antonio Jos Gonzalez Zumrraga, Arcivescovo di Quito; Ramon Ovidio
Prez Morales, Arcivescovo di Maracaibo; Dario
Castrilln Hoyos, Arcivescovo di Bucaramanga;
Adolfo Surez Rivera, Arcivescovo di Monterrey;
Estanislao Esteban Karlic, Arcivescovo di Paran;
Jaime Lucas Ortega y Alamino, Arcivescovo di San

Diarium Romanae Curiae

705

Cristbal de la Habana; Luis Sanz Hio josa, Arcivescovo di La Paz; Antonio Moreno Casamitjana,
Arcivescovo di Concepcin; Willem Michel Ellis, Vescovo di Willemstad; Jorge Adolfo Carlos Li vieres
Banks, Vescovo di Encarnacin, Consiglieri della
Pontificia Commissione per l'America Latina in
aliud quinquennium .
3

giugno

11

20

24

luglio

1994. Le LL. EE. i monsignori Alberto Bovone, Segretario della


Congregazione per la Dottrina della Fede; Jos Sarai va Martins, Segretario della Congregazione per
l'Educazione Cattolica; Serafini Fernandes de Araujo, Arcivescovo di Belo Horizonte; Oscar Andrs
Rodrguez Maradiaga, Arcivescovo di Tegucigalpa;
Alvaro Leonel Ramazzini Imeri, Vescovo di San
Marcos; Pierfranco Pastore, Segretario del Pontificio
Consiglio delle Comunicazioni Sociali; mons. Dieter
Spelthahn, Membri della Pontificia Commissione per
l'America Latina in aliud quinquennium .

S. E. mons. Jorge Mara Meja, Segretario della Congregazione


per i Vescovi, Consultore della Congregazione per la
Dottrina della Fede durante munere .
S. E. mons. Piergiorgio Nesti, OP., Arcivescovo di CamerinoSan Severino Marche, Membro soprannumerario della
Congregazione delle Cause dei Santi.
Il sig. Gian Ludovico Masetti Zannini, Consultore della Congre
gazione delle Cause dei Santi ad quinquennium .
Il sig. Joseph Chittilappilly, Consultore del Pontificio Consiglio
delle Comunicazioni Sociali ad quinquennium .
Le LL. EE. i monsignori Eric D'Arcy, Arcivescovo di Hobart;
Laszl Dank, Arcivescovo di Kalocsa; Hctor Rubn
Aguer, Vescovo tit. di Enera; Mario Joseph Conti, Vescovo di Aberdeen; Paul-Marie Guillaume, Vescovo di
Saint-Die; Friedhelm Hoffmann, Vescovo tit. di Taddua; Antonio Vilaplana Molina, Vescovo di Len; i
monsignori Giancarlo Menis, Gianfranco Ravasi,
Franc Rod, Crispino Valenziano; il padre Jos Janssens, S.I.; il dott. Rainer ligner; l'arch. Glauco Gresleri, Membri della Pontificia Commissione per i Beni
Culturali della Chiesa in aliud quinquennium .
I monsignori Joaqun Alonso Pacheco, Lorenzo Dattrino, Guido Mazzotta; i padri Francesco Costa, O.F.M. Conv.,
Antolin Gonzlez Fuente, O.P., Benito Goya Echeberra, O.C.D., Carlo Laudazi, O.C.D., Ubaldo Terrinoni, O.F.M. Capp., Consultori della Congregazione
delle Cause dei Santi in aliud quinquennium .
Mons. Mario Marini, Capo Ufficio nella Congregazione per il
Clero.
Il sig. Maurizio Trombetta, Capo Ufficio nella Sezione Ordina
ria dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede
Apostolica.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

706
6

luglio

11

1994. Mons. Grzegorz Erlebach, Capo della Cancelleria del Tribunale


della Rota Romana.

Mons. Alfonso Badini Confalonieri, Delegato della Sezione Ordi


naria dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede
Apostolica ad quinquennium .

Mons. Piero Marini, Maestro delle Celebrazioni Liturgiche Ponti


ficie in aliud quinquennium .

Protonotari
4
8

17
18
30

marzo

1994.

2
14
24

aprile

Apostolici

soprannumerari:

Mons. Paolo Orr (Ales-Terralba).


Mons. Paolino Stella (Caltagirone).
Mons. Kazimierz Dominik Korszeniewicz (Siedlce).
Mons. Robert L. Ferring (Dubuque).
Mons. Telio Taddei (Pisa).
Mons. Leopold Stdtler (Graz-Seckau).
Mons. Jan Jaworski (Lodz).
Mons. Marco Mori (Massa Carrara-Pontremoli).
Mons. Urbano Simonetti (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto).
Mons. Antonio Federico Gatti (San Justo).
Mons. Bruno Bazzoli (Forl-Bertinoro).
Mons. Luiz Gonzaga Furtado Mendona (Fall River).
Mons. Daniel Leonard (Birmingham).

Prelati d'onore di Sua Santit:


4

11

marzo

16

marzo

1994. Mons. Romualdo Azarcn (Capiz).


Mons. Nephtali S. Irisari (Capiz).
Mons. Jorge Vacaro (Capiz).
Mons. Daniel Viloria (Capiz).
Mons. Barnabe Nguyn Van Phuong (Vinh Long)
Mons. Francis A. De Domenico (Newark).
Mons. Richard F. Groncki (Newark).
Mons. Raymond J. Pollard (Newark).
Mons. Joseph T. Slinger (Newark).
Mons. Sisto Gualtieri (Roma).
Mons. Antonio Natale Serrano (Roma).
Mons. Leon Balicki (Siedlce).
Mons. Roman Krawczyk (Siedlce).
Mons. Mieczyslaw Luszczynski (Siedlce).
Mons. Mieczyslaw Marczuk (Siedlce).
Mons. Robert Getz (Las Cruces).
Mons. Juan Calzada Galache (Salamanca).
Mons. Jess Garca Rodrguez (Salamanca).
Mons. Antonio Reyes Calvo (Salamanca).
Mons. Juan Manuel Snchez Gmez (Salamanca).
Mons. Eugene Harkness (East Anglia).

Diarium Romanae Curiae

16

17
18

30
2

18

marzo

aprile

maggio

1994.

Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.

707

Anthony B. Rogers (East Anglia).


Richard Wilson (East Anglia).
Gianfranco Bella (Roma).
Rarel Pilik (Praha).
Agostino Di Venanzio (Sabina-Poggio Mirteto).
Giuseppe Mancini (Sabina-Poggio Mirteto).
Carlo Nastasio (Sabina-Poggio Mirteto).
Guido Trombetta (Sabina-Poggio Mirteto).
Patrick Wallace (Dublin).
Miguel Castillejo Gorraiz (Cordoba).
Dino Zattini (Forl-Bertinoro).
Erich Lufer (Kln).
Wilhelm Schneider (Kln).
Giovanni Barbareschi (Milano).
George E. Dobes (Chicago).
John J. Raising (Cincinnati).
William J. Dendinger (Omaha).
Ambrose Macauley (Down and Connor).
Joseph Maguire (Down and Connor).
George Panikulam (Irinjalakuda).

Cappellani di Sua Santit:


4

11
16

17

18

marzo

1994.

Il sac. John Blancaver (Capiz).


Il sac. Alden Bolivar (Capiz).
Il sac. Diosdado Borres (Capiz).
Il sac. Ambrose Obioma Nwohu (Umuahia).
Il sac. Richard J. Arnhols (Newark).
Il sac. James F. Bouffard (Newark).
Il sac. Franciszek Juchimiuk (Siedlce).
Il sac. Wieslaw Antoni Wyrzykowski (Siedlce).
Il sac. Georg Unterstrasser (Mnchen und Freising).
Il sac. Francesco Maria Tasciotti (Roma).
Il sac. Tullio Dreossi (Udine).
Il sac. Karel Janousek (Brno).
Il sac. Georg Stoff (Graz-Seckau).
Il sac. Hctor Montecino Parra (Temuco).
Il sac. Marcos Uribe Gutirrez (Temuco).
Il sac. Benjamin Ad vincula (Capiz).
Il sac. Lus Alberto Pescarmona (Guarabira).
Il sac. Jos Nicodemos Rodrigues de Sousa (Guarabira).
Il sac. Santo Gangemi (Messina-Lipari-Santa Lucia del Mela).
Il sac. Franco Coppola (Otranto).
Il sac. Gino Barzacchini (Pisa).
Il sac. Lino Bernardi (Pisa).
Il sac. Giuseppe Bonci (Pisa).
Il sac. Guido Corallini (Pisa).
Il sac. Aldo Martinelli (Pisa).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

708

18

marzo

30

aprile

14

18

26
16

maggio

1994. Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

sac. Ottorino Nuti (Pisa).


sac. Giuseppe Stagni (Pisa).
sac. Carlo Valenti (Pisa).
sac. Aldo Andreozzi (Sabina-Poggio Mirteto).
sac. Attilio Attili (Sabina-Poggio Mirteto).
sac. Luigi Blasilli (Sabina-Poggio Mirteto).
sac. Attilio Falcetta (Sabina-Poggio Mirteto).
sac. Vittorio Munzi (Sabina-Poggio Mirteto).
sac. Mario Patrignani (Sabina-Poggio Mirteto).
sac. George Wagner (Bethlehem).
sac. Cesare Scarpa (Caserta).
sac. Giuseppe Baldas (Gorizia).
sac. Geraldo Schneider (Maring).
sac. Carlos Federico Guillot (Ordinariato Militare Argentina).
sac. Cataldo Di Napoli (Rossano-Cariati).
sac. Paolo Di Luca (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto).
Il sac. Ricardo Bianco Abate (San Justo).
Il sac. Alejandro Inzaurraga Fras (San Justo).
Il sac. Martn Ral Moyano (San Justo).
Il sac. Juan Horacio Surez (San Justo).
Il sac. Gregorio Zitmann (San Justo).
Il sac. Bruno Carnaroli (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).
Il sac. Romualdo Magnoni (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).
Il sac. Giuliano Marinelli (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).
Il sac. Giorgio Spinaci (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).
Il sac. Attilio Tomassini (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).
Il sac. Mario Capanni (Forl-Bertinoro).
Il sac. Pietro Mario Dasadei (Forl-Bertinoro).
Il sac. Enzo Donatini (Forl-Bertinoro).
Il sac. Quinto Fabbri (Forl-Bertinoro).
Il sac. Gian Michele Fusconi (Forl-Bertinoro).
Il sac. Antonio Giorgini (Forl-Bertinoro).
Il sac. Remo Gordini (Forl-Bertinoro).
Il sac. Gian Luigi Pazzi (Forl-Bertinoro).
Il sac. Jos Domingos Alves Cachadinha (Huambo).
Il sac. Karl Knigs (Kln).
Il sac. Heribert Peters (Kln).
Il sac. Alessandro Luoni (Milano).
Il sac. Livio Milani (Milano).
Il sac. Alessandro Valtorta (Milano).
Il sac. Stanislaw Majda (Wroclaw).
Il sac. Peter-Martin Schmidt (Fulda).
Il sac. Albert Heder (Nitra).
Il sac. Jos Toms Martn de Agar y Valverde (Opus Dei).
Il sac. Noel Treanor (Clogher).
Il sac. Wolfgang Offermann (Essen).
Il sac. Alberto Boldorini (Genova).
Il sac. Vincenzo Di Renzo (Ancona-Osimo).

Diarium Romanae Curiae

709

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
conferito:
Il Collare dell'Ordine Piano:
22

febbraio

1994. A S. E. il sig. Kurt Waldheim (Austria).


La Commenda dell'Ordine Piano:

14

aprile

1994. Al Ten. Col. Alois Estermann (Citt del Vaticano).

La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


25

marzo

1994. Al sig. Raphael Chainarong Monthienvichienchiai (Thailandia).

La Commenda con placca dell 'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:
5

26
30

marzo

aprile

10
18

21
24

1994. Al sig. Pier Vincenzo Gabbani (Milano).

Al sig. Gino Trombi (Milano).

Al sig. Cameron R. Hume (Stati Uniti d'America).

Al sig. Vincenzo Acciarri (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto).

Alla sig.ra Maria Joanna Catharina van den MuijsenberghGeurts (Utrecht).

Al sig. Kyuya Komatsu (Giappone).

Al sig. Antonio Passarelli (Napoli).

Al sig. Volker Gtz (Roma).

Alla sig.na Mary Elizabeth Sweeney (Baltimore).

Alla sig.na Edith Cicerchia (Roma).


'

La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

aprile

1991.

Or

24 febbraio 1994.

8
11
18
25
2
14

marzo

aprile

18
24

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Daniel J. Callahan (Washington).


John Collins Barvey (Washington).
Paul Francis Interdonato (Washington).
Ferd Niehaus (Svizzera).
Giuliano Androvandi (Milano).
Paolo Borin (Milano).
Angelo Pietro Della Vedova (Milano).
Cosimo Lupo (Milano).
Antonello San (Roma).
Giuseppe Spampinato (Velletri-Segni).
John Van Hengel (Phoenix).
Francesco Lotti (Manfredonia-Vieste).
Lino Bosio (Bergamo).
Michel Mansourah (Hassak-Nisibi dei Siri).
Pedro Lasaletta Nocedal (Jerez de la Frontera).
Argeo C
ipolletta (Perugia-Citt della Pieve).
Guido Mazzucchi (Roma).
Benito Augusto Frendo (Napoli).
Gian Luigi Colalucci (Roma).
Nazzareno Gabrielli (Roma).
Franco Ghezzi (Roma).
Guido Gusso (Roma).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

710

24

28

29

aprile

maggio

1994.

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Fabrizio Mancinelli (Roma).


Mauro Rossi (Roma).
Vincenzo Carpineto (Roma).
Armando Silvi (Roma).
Alessandro Bosisio (Bergamo).
Karl Zihlmann (Chur).
Bernard Hay (Tarbes et Lourdes).
Sergio Cibin (Alessandria).

La Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


24 febbraio
7
aprile

1994. Alla sig.ra Vigdis Jonckheer Mensing (Willemstad).

Alla sig.na Ana Claudia Pacheco Mrquez (Bolivia).

Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:


5

marzo

16
17
18

25

14

aprile

18

24

1994. Al sig,. Ernst Kreisler (Bamberg).

Al sig,, Giuseppe Tedaldi (Catania).

Al sig,. Feargal Quinn (Dublin).

Al sig,. Hejo Boddeker (Essen).

Al sig,, Salvatore D'Arezzo (Milano).

Al sig.. Reinold Petermann (Osnabrck).

Al sig. William F. Brown (Buffalo).

Al sig.. William M. Collins (Buffalo).

Al sig. Terrence M. Connors (Buffalo).

Al sig. Robert M. Greene (Buffalo).

Al sig. Donald J. Piotrowski (Buffalo).

Al sig. Adrianus Hendrikus W. Naterop (Utrecht).

Al sig . Ennio Giovanni Gualberto Perrini di Nevado (Getafe)


Al sig. Giuseppe Gnesutta (Udine).

Al sig. Maxime Teppe (Lyon).

Al sig. William E. McCann (Armagh).


Al sig. Jean-Paul Catry (Lille).

Al sig. Jacques Calard (Nantes).

Al sig. Joseph Septier (Nantes).

Al sig. Pierre Suet (Nantes).

Al sig. Kevin Francis Hume (Sydney).

Al sig. Robert Molhant (Belgio).

Al sig. Peter Cooper (Lancaster).

Al sig. Dunstan Meiling (Lancaster).

Al sig. Robert Halbheer (Citt del Vaticano).

Al sig. Neville Cooper (Southwark).

Al sig. Attilio Rotolone (Chieti-Vasto).

Al sig. Johannes Heinrich Antonius M. Roes fs-Hertogenbosch).

Al sig. Domenico Colagrosso (Velletri-Segni).


Al sig. Fulvio De Sibi (Roma).

Al sig. Roberto Gioacchini (Roma).

Al sig. Ercole Orlandi (Roma).

Al sig. Amerigo Tesei (Roma).

Al sig. Raffaele Vessicchio (Roma).

Diarium Romanae Curiae

maggio

9
12

1994. Al

Al

Al

Al

Al

Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

711

Paul Francis Connolly (Portsmouth).


Robert Mann (Westminster).
Frank Mercieca (Westminster).
Barry Nash (Westminster).
Sergio Tinti (Alessandria).
Severino Ercolani (Terni-Narni-Amelia).

La Commenda con placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:


5
11

marzo

1994. Al sig. Teodoro Giovanni Risino (Milano).


Al sig. Jos Garca-Miguel Camblor (Salamanca).
Al sig. Jess Rodilla Garca (Salamanca).
La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa:

marzo

8
30
2
14

18

24

29
2

aprile

maggio

1994. Al

Al

Al

Al

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Massimiliano Ludovici (Milano).


Emilio Maggioni (Milano).
Giancarlo Selli (Bologna).
Vittorio Laureati (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto).
Heinz Nusterer (Sankt Plten).
Jean Petitjean (Mechelen-Brssel).
Secondo Vestrelli (Perugia-Citt della Pieve).
Donald MacDouglas (London).
Andreas Hendrik Jacobus Roes (Rotterdam).
Silvano Bellizzi (Roma).
Antonio Berardini (Roma).
Franco D'Agostino (Roma).
Giampietro Paolo Gusso (Roma).
Luigi Ricca (Roma).
Gaetano Fattopace (Montepulciano-Chiusi-Pienza).

La Croce di Dama dell'Ordine di San Silvestro Papa:


16
30

marzo

aprile

14

1994. Alla sig.ra Gertrud Peuschel (Mnchen und Freising).

Alla sig.ra Elena Tiburzi ved. Amadio (San Benedetto del


Tronto-Ripatransone-Montalto).

Alla sig.ra Khunyung Malee Snidvongs Na Ayudhya (Bangkok).

Alla sig.ra Prakin Xumsai Na Ayudhya (Bangkok).

Alla sig.ra Marie-Thrse Suphanni Kitcharoen (Bangkok).

Alla sig.ra Elisabetta Ladovaz (Italia).


Alla sig.ra Luciana Tarquini (Italia).

Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa:

marzo

1994. Al

Al

Al

Al

Al
Al

Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Nello Pulcinelli (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).


Domenico Gottarelli (Imola).
Raffaele Colombo (Milano).
Tarcisio Ferrano (Milano).
Aldo Agnelli (Bologna).
Rinaldo Bergamini (Bologna).
Guglielmo Dardi (Bologna).
Giuseppe Naldi (Bologna).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

712
8

marzo

16
18

30

aprile

25

12

maggio

14

18

24

29

1994. Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al
Al
Al
Al
Ai
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig . Pietro Orlandi (Bologna).


sig . Enrico Tiocchi (Bologna).
sig . Guido Ramenghi (Imola).
,}
sig . Antonius Maria Laddrak (Utrecht).
sig. Enrico Santinelli (Udine).
sigr. Alvaro Scortechini (Fano-Fossombrone-Cagli-Pergola).
sig . Hans-Dieter Strofi (Paderborn).
sig . Rudolf Schick (Fulda).
sig . Karl M. Schweitzer (Mnchen und Freising).
sig;. Federico Sciocchetti (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto).
sig . Julius Masarn Vongphakdi (Bangkok).
sig . Cornelis Hubertus de Wijs (Haarlem).
sig . Karlheinz Scheuer (Kln).
sig . Giulio De Carli (Piacenza-Bobbio).
sig . Karl Schwankhart (Sankt Plten).
sig . Bernhard Seyr (Sankt Plten).
sig . Adrianus Gerrit Verhoeff (Utrecht).
sig . Markus Lerjen (Citt del Vaticano).
sig . Raffaele Feltri (Siracusa).
sig . Francesco Fato (Taranto).
sig . Ermenegildo Benini (Imola).
sig. Cari Joseph J. Antonius Blommestijn ('s-Hertogenbosch).
sig. Christiaan Elisabeth Joannes Harden ('s-Hertogenbosch).
sig . Herman Gerardus Ruygers (Breda).
sig,, Hubertus Antonius Laeven (Roermond).
sig. Alessandro Breccia (Roma).
sig. Felice Giordani (Roma).
sig., Eugenio Orlandi (Roma).
sig., Rodolfo Barbieri (Modena-Nonantola).
sig.. Nino Saguatti (Modena-Nonantola).
sig., Leonardo Nu cera (Asti).
sig., Piero Vastadore (Asti).

Si rende noto che, in data 6 luglio 1994, Mons. Giovanni Danzi, Segretario Generale del Governatorato dello Stato della Citt del Vaticano, stato nominato
Rappresentante del medesimo Governatorato nel Consiglio dell'Ufficio del Lavoro
della Sede Apostolica.
NECROLOGIO
24
27

giugno

2
3

luglio

17

22

1994. Mons. Ladislau Paz, Vescovo em. di Corumb (Brasile).

Mons. Joseph Aloysius Durik, Vescovo em. di Nashville (Stati


Uniti d'America)

Mons. Santiago Prez Snchez, Vescovo tit. di Castel Mediano.

Mons. John A. Marshall, Vescovo di Springfield in Massachusetts (Stati Uniti d'America).

Mons. Enrique San Pedro, Vescovo di Brownsville (Stati Uniti


d'America).

Mons. Paul Dalmais, Vescovo em. di N'Djamena (Ciad).

An. et vol. LXXXVI

9 Septembris 1994

N. 9

ACTA APOSTOLICAE SED


COMMENTARIUM

OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE APOSTOLICAE

I
Imago Beatae Mariae Virginis Auxiliatricis, quae pie servatur in ecclesia Sanctuarii B.M.V, loco Twardogra in dioecesi Calissiensi, pretioso diademate redimiri sinitur nomine et auctoritate Summi Pontificis .
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. In ecclesia sanctuario loci vulgo dicti
Twardogra gratiosa colitur imago B. Mariae Virginis Auxiliatricis. De
sententia Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum,
quam ratam habemus, Apostolica Nostra potestate Venerabili Fratri Stani
slao Napierala, Episcopo Calissiensi, partes committimus ut imagini illi, pie
eustoditae in ecclesia sanctuario oppidi vulgo Twardogra, in dioecesi Ca
lissiensi, Nostro nomine et auctoritate pretiosam imponat coronam, iuxta
probatum liturgicum ritum. Minime dubitamus, quin sacra quae ibi cele
brabuntur sollemnia in religionis bonum populique spiritale emolumentum
bene non vertant, pariterque fore confidimus ut ii omnes, qui eandem venerantur imaginem, ad colendam Matrem Dei magis magisque incitentur.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die quinto
mensis Maii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco ffi Sigilli


In Secret. Status tab., n. 349.525

49 - A. A. S.

714

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Beatae Mariae Virginis divinae Gratiae imago, quae in templo paroeciali S. Caroli Borromaei asservatur, in urbe Wratislaviensi, nomine et auctoritate Summi
Pontificis coronatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Saeculorum quidem decursu omnium
ordinum fideles ad Virginem Mariam fidenti animo decurrerunt, pro com
perto habentes superna se beneficia indulgenter accepturos.
Nos vero hanc pietatem cupimus augeri et proferri, ideoque occurren
dum diiudicavimus postulatis Venerabilis Fratris Nostri Henrici Romani
S.R.E. Cardinalis Gulbinowicz, Archiepiscopi Wratislaviensis, qui poposcit,
ut clara imago Beatae Mariae Virginis divinae Gratiae, in paroeciali templo
S. Caroli Borromaei in urbe Wratislaviensi servata, nomine auctoritateque
Nostra pretioso diademate coronaretur.
Itaque, probatis iis quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sa
cramentorum statuit, potestatis Nostrae usi plenitudine, concedimus ut
Beatae Mariae Virginis imago quam supra memoravimus pretioso diadema
te nomine Nostro Nostraque auctoritate redimiri possit, prae oculis videli
cet sacrae liturgiae habitis praescriptis.
Ceterum omnes noverunt Franciscum Assisiensem ardenti sane animo
Virginem Mariam coluisse.
Ideo eiusdem asseclas cohortamur fidelesque cunctos, ut illius eximii vi
ri exempla sequantur, quo, templo restituto ipso et Virginis imagine elata,
animi quoque reficiantur et ad maiorem pietatem concitentur.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv,
mensis Maii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status

Loco E8 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 349.526

Acta Ioannis Pauli Pp. II

715

III
Imago Beatae Mariae Virginis Gratiarum, quae in ecclesia S. Francisci Assisiensis oppidi v.d. Wieliczka colitur, pretioso diademate redimitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Merito invocatur a populo fideli Beata
Virgo Maria, quae mater nobis in ordine gratiae exstitit (Lumen gen
tium, 61). Igitur, petente Eminentissimo Domino Francisco Cardinali Macharski, Archiepiscopo Metropolita Cracoviensi, qui litteris die xv mensis
Decembris superiore anno datis communia vota cleri et Christifidelium
expromit, concedimus libentes ut pulchra multisque gratiis praeclara ima
go Beatae Mariae Virginis Gratiarum, quae in oppido v.d. Wieliczka in
templo paroeciali sancto Francisco Assisiensi dicato ab antiquis iam tem
poribus pie colitur, quamque Nos Ipsi olim venerati sumus, Nostro nomine
et auctoritate pretioso diademate redimiri possit. Contrariis quibuslibet
rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv
mensis Maii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 349.527

716

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ATQUE ISRAELIS STATUM

FUNDAMENTAL AGREEMENT BETWEEN THE HOLY SEE AND THE STATE OF ISRAEL

Preamble
The Holy See and the State of Israel,
Mindful of the singular character and universal significance of the Holy
Land;
Aware of the unique nature of the relationship between the Catholic
Church and the Jewish people, and of the historie process of reconciliation
and growth in mutual understanding and friendship between Catholics and
Jews;
Having decided on 29 J u l y 1992 to establish a "Bilateral Permanent
Working Commission", in order to study and define together issues of
common interest, and in view of normalizing their relations;
Recognizing t h a t the work of the aforementioned Commission has produced sufficient material for a first and Fundamental Agreement;
Realizing t h a t such Agreement will provide a sound and lasting basis
for the continued development of their prsent and future relations and for
the furtherance of the Commissione task,
Agree upon the following Articles:

Artide 1
1. The State of Israel, recalling its Dclaration of Independence,
affirms its continuing commitment to uphold and observe the human
right to freedom of religion and conscience, as set forth in the Universal
Dclaration of H u m a n Rights and in other international instruments to
which it is a party.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

717

CONVENTIO
ENTER APOSTOLICAM SEDEM ATQUE ISRAELIS STATUM

i ^ 3 *?

^NIU)" r n - ' T P

tiiiTpn o p n

\ > g

-no-- o j n

N ian

?N7ur

n]-im

tuiTpn

nun

D-DJDH
r a o m n "?ui u T a 7 T T i m u ?
n^imn n m T Q
n^ann
nn-nm
o v s n "?UJ - - n m r n n i - ' p n n ' P T / n ^ n a u n rn ? ivzinpn
;D 7irr'? o^inr? r n n n ' r n n ^ T T n n
1

-,

1992
o^Ntim

iwn

mun
i-7rr

^"'

umrr3

-i-7;iit?i

numm

Tin*?*?

ognuno
ivrSnnui ina*?
"nm3j7 n - T 7 i - i T r i 7 i 3 U n 7 i n " p i s * ?
N - a r r ? n m r m ,ori3 i m a m r^u Drr? WUJ

-733

jorran-^ m T ^ m i ]

i m n r v s n ^ n " ? m a n n m i n n mi3i)uj 7 , 3 3
n-rDm
JTID- T3DOn NiniD ,
U30tT? 13 "'"T
1

-pnn*?

Nn^p-nm
;muin

\ r r a o^-on uinur HT DDDH


nadara
nnmun n n v ^ i 7 T i m m i n a orrorr "?ui umnnsnn

1 T"ua
n i T x r j ,rT?ui mNnun nl-m na m 3 i T 3 ,"?N7ur n:-7rj
,nniN
n^i2*?i
- p a n m m n m a i r r ? uixn ni3T3 l i n n * ? r o u j o j n

D-TIN"?]^

D ' n o T U I D7NH m - i 3 T

l niztrg
nmn-inrj
7373 n - ^ t m - " 1iun m n s m n m o - 3 3
.DD3 7 NTUJ VITm

718

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

2. The Holy See, recalling the Dclaration on Religions Freedom of


the Second Vatican Ecumenical Council, Dignitatis humanae, affirms the
Catholic Church's commitment to uphold the human right to freedom of
religion and conscience, as set forth in the Universal Dclaration of Hu
man Rights and in other international instruments t o which it is a party.
The Holy See wishes to affirm as well the Catholic Church's respect for
other religions and their followers as solemnly stated by the Second Vati
can Ecumenical Council in its Dclaration on the Relation of the Church
to Non-Christian Religions, Nostra aetate.
Artide 2
1. The Holy See and the State of Israel are committed to appropriate
coopration in combatting all forms of antisemitism and ali kinds of
racism and of religious intolrance, and in promoting mutuai understanding among nations, tolrance among communities and respect for human
life and dignity.
2. The Holy See takes this occasion to reiterate its condemnation of
hatred, perscution and ali other manifestations of antisemitism directed
against the Jewish people and individuai Jews anywhere, at any time
and by any one. In particular, the Holy See deplores attacks on Jews and
desecration of Jewish synagogues and cemeteries, acts which offend the
memory of the victims of the Holocaust, especially when they occur in the
same places which witnessed it.
Article 3
1. The Holy See and the State of Israel recognize t h a t both are free
in the exercise of their respective rights and powers, and commit themselves to respect this principie in their mutual relations and in their coop
ration for the good of the people.
2. The State of Israel recognizes the right of the Catholic Church to
carry out its religious, moral, educational and charitable functions, and
to have its own institutions, and to train, appoint and deploy its own per
sonnel in the said institutions or for the said functions to thse ends. The
Church recognizes the right of the State to carry out its functions, such as
promoting and protecting the weif are and the safety of the people. Both
the State and the Church recognize the need for dialogue and coopration
in such matters as by their nature call for it.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

719

rvjtun m n - i ? N n nsinnn htidn t


i
n 173113 ,un772n U 3 n
2 nfltrg
n m a - i n n "?u 7 - n * n /'dinh tud" n^na nrmign , r n n uigin *?u iptinizi
n n i - 3 3 , i i 3 n m m n uigirr? nmn n i 3 T 3 l i n n " ? r v ? i n 7 n n-*033n "sui
tr7TiN o ^ d i n? 3 "* 3 Q-'DOUTin m e n m - D
I T 7373 r r ^ c m - 3 inh m n i n 3
r r i n p n n-u33nuj 7 i 3 3 n '
p
u id-id l - n ^ n * ? ngn tui772n t o n . o m ts- n
i
h

j
n m u n n-mifZNn r u w m r w i 'g3 , in-3173 o - o ^ i n " ? ! n n r a n i n i " ? nrorrn
l i

n
o
i m m ? n^D^Dn o n * nniiDNa rrnun i-*?3J n n - ^ i n tj7Tini3
. "riN t n nu3" D"'?D3 nnm gn , n r i i ]
1

2 cfUD
D'pin n"?iug ^irrm ? domito "?aim^ m ^ m u n 7 p n D
3
n
1 npn-'g
miuTjn
- ; n o *?3 7331
n'nnis
niT3uri33Nn 733 ?
j3
N
T
3
3
1-3 ni3 ?3io
,mniN
1-3 r r 7 7 n n33n di7T23i , r r r r m r m ^ i o n - ' H i
. 1 7 1 3 3 1 D7NH TT n7T3tUl m ^ T p
1

na n'p-'Dg "?u tittTzi 3101"? it ni3D7Tn " ? m 3 u m p n o


d
h
2 nrzo^g
3nDnn mTjuj-'uiNn "?uj d
^
t
w
i D^i^^an *?3 tini n g 7 7 n na ,namn
*?3
T'-^UI \T3T "?33 ,1317213 *?33 ^""TTT^D IPTIiT* 7 3 3 1 -7171T1 DUn 7 3 3
m ^ J J - T i a i T1D33-T13 "?1*?TT1 D" 7in-' I i g - ' p n U)1772n 0 3 H H33T3 ,13733 .7TTN
a n 7UJN3 7 n i T 3 3 ,nNiiun m 3371p *
u
j d
i
d
m na ^ ^ r m n D^cuun , D 7 ^ n
.n*? wiv l-ntu rcxu n i m p n n o n i N 3 D - m ?
-,

3 T'uu
ann 7T7N 5 3 ^3 1 3 3 d^too anw r u " ^ n i u n 7 | 2 n 0 3 n l n p t r g
na 733"? D- 3" Trnm , i"? 7

i
n n r i D n o n rV7D3n3i niMDTn u n n - ' m ""tugin
.'p'PDn n3iiD'? n n - 3 3 n * ? i u g n v i m i n i D" 777in n n ^ r n nTn i n p i r n
,

, ,

,,

na n i o ? n ^ i n p n n - u 3 3 n "PUI n n i 3 T 3 m - D o "?N7ur n3-7i3


2 npcrg
ni7DlI3'?l ,n727 D NIDI 3 ti] n*2N1 D"-313-nn , 0 - 7 D 1 1 3 n ," T17n 71"'7"'72gn
in d71i3Nn ni7Dii33 n*?uj n-'ujiN na 3" in'?i m i n " ? ,TiD3n'? p i 7
,V
?
U
]
t
3
n 3 - 7 D n "21D n n i 3 T 3 m o n n - 0 3 3 n . n ^ N n n a n s t r T i n N n n - ^ p a n nur?
.nn-"?u n i 3 m
n i m m r ? 3 n n n m n i 7 - 2 ii3d ,n-7T?gn na n 3 *
n ^ i u i 3 3 n"2ing
^in-aiai n - t u - i 7 3 I 7 i 3 inTitu m r ^ n n 'D33m n 3 - 7 n n
.na t d "-un 17 diouod
1

,,

720

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3. Concerning Catholic legal personality at canon law the Holy See


and the State of Israel will negotiate on giving it full effect in Israeli law,
following a report from a joint subcommission of experts.

Article 4
1. The State of Israel affrms its continuing commitment to maintain
and respect the "Status quo" in the Christian Holy Places to which it
applies and the respective rights of the Christian communities thereunder.
The Holy See affrms the Catholic Church's continuing commitment to
respect the aforementioned "Status quo" and the said rights.
2. The above shall apply notwithstanding an interprtation to the
contrary of any A r t i d e in this Fundamental Agreement.
3. The State of Israel agres with the Holy See on the obligation of
continuing respect for and protection of the character proper to Catholic
sacred places, such as churches, monasteries, convents, cemeteries and
their like.
4. The State of Israel agres with the Holy See on the continuing
guarantee of the freedom of Catholic worship.

Artide 5
1. The Holy See and the State of Israel recognize t h a t both have an
interest in favouring Christian pilgrimages to the Holy Land. Whenever
the need for coordination arises, the proper agencies of the Church and of
the State will consult and cooperate as required.
2. The State of Israel and the Holy See express the hope t h a t such
pilgrimages will provide an occasion for better understanding between the
pilgrims and the people and religions in Israel.

Article 6
The Holy See and the State of Israel jointly reaffirm the right of the
Catholic Church to establish, maintain and direct schools and institutes of
study at all levis; this right being exercised in harmony with the rights of
the State in the field of ducation.

721

Acta Ioannis Pauli Pp. II

u m p n c o n / n ^ o i D n uaiuna r r 7 i n p r r u s u i n n m u - N ? i
t
u
N
n
3 npn^s
, "PNij-n usuino, n"? riN?n m p s i i n n 7 n n r r i INUP 7N7UT m n m
. D ' n m o ?iu n s m u r a m u m - r m n 7tu p a t u m i n m a p n a

TUU

7HD7I
D-'-'p'?
n a u r c n n n n u ^ i n n "?u m T i s n 7N7U1- na "in
1 npo^a
FINI 7 n N i n u r r 7 i j u j n m a n n n ^ u i n p n m m ? n n n m ? o " n p u
iDi3u"n JIN
DDD . i 3 7 u m n D i in"? ui-ui n m n n n n n n \rmm nua 7 3 7UJ n r i D m
o i u t a a ' T i n a TQD^ n - ^ i n p n r r o i D n 7ui r o a i n i n n r n a m r m 7JJ i"nxn u i n p n
. m n i w n n i n a m nai
^v
iDim
"np
1

N
n
iw

7D

n
D

j
r
jn

rpuo

7ui

7
3
1
3

tu

11 s *
?
J
J
1

i:i3 t u n p n DDP DU
,DnT3-"n , n r o ] D i n a
7
U
N
J --giNn 7iJ p r T P i , n n 7 n T i n n
m m n

rimira

naturam

nnnnn

7373

"pin-* 7- JJ7
,

n
T
D
N
n 2 nptrg

n n - o o n 7N7tir n3 n n
3 npn^s
a- ?inp trurnpn m t n p n 7
3
3
"
?
,,nnnp TQ ,
ri7
iU3N7 n-'TTTjjD
. nn7
, , , ,

u i n p n DDH UJJ nra^Don 7N7UT n i n n


4 npo^g
.m7inpn umpn-rni3]j u
i3in?

5 *ruo
l ^ n u o r n n n u r j u i 7.33 n n o n 7N7ur n i n n i t u n p n DDH
1 npo^s
77inn-'UJ nnN 73 . u m p n H7N7 D-7I3 "?UJ 7 ; n ? - m 7 3 J n s r u a n i N T ?
ignori
l i r - m m n n n 7uii n ' - o i a n 7
tu niniN3n m r n ^ u i n I N T O T.71H
.1117733 n 7 i U 3
n

Dmipn ?
r a ? "?3
4

-,

nira

77-n 7iin
-,

- 1

n n m3
tunpn
nam
7N7ur
m nn
2
nptrs
r a m m a n
33n? n
i
3
D
7
T
n l u i n u r n 7 N 3 ?;n?-m "TJJUJ
.7N7ur3 m m m T i n ^ s n 773

6 tuo
n
^
D
D
i n 7U1 n
n
D
iT 7
u nnTixni n n n n i n i r * 7 N 7 u r m n m t u i 7 p n u a n
n
D
i T ; m m n 733 7
1
1
3
^
? n n o i m 7SD-TQ 7n37i o - ' - ' p ? ,7o7 m7i7ipn
li3Tm m i r r o n m n n n n : i n u n m m m n m - ' a - nai
,

722

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Article 7
The Holy See and the State of Israel recognize a common interest in
promoting and encouraging cultural exchanges between Catholic institutions
W
o
r
l
d
w
i
d
e
, and educational, cultural and research institutions in Israel, and
in facilitating access to manuscripts, historical documents and similar source
materials, in conformity with applicable laws and rgulations.
Article 8
The State of Israel recognizes t h a t the right of the Catholic Church to
freedom of expression in the carrying out of its functions is exercised also
through the Church's own communications media; this right being exer
cised in harmony with the rights of the State in the field of communica
tions media.
Artide 9
The Holy See and the State of Israel jointly reaffirm the right of the
Catholic Church to carry out its charitable functions through its health
care and social welfare institutions; this right being exercised in harmony
with the rights of the State in this field.
Artide 10
1. The Holy See and the State of Israel jointly reaffirm the right of
the Catholic Church to property.
2. Without prjudice to rights relied upon by the Parties:
a) The Holy See and the State of Israel will negotiate in good faith a
comprehensive agreement, containing solutions acceptable to both Parties,
on unclear, unsettled and disputed issues, concerning property, economie
and fiscal matters relating to the Catholic Church generally, or to specific
Catholic Communities or institutions.
b) For the purpose of the said negotiations, the Permanent Bilateral
Working Commission will appoint one or more bilateral subcommissions of
experts to study the issues and make proposais.
c) The Parties intend to commence the aforementioned negotiations
within three months of entry into force of the prsent Agreement, and aim
to reach agreement within two years from the beginning of the negotiations.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

723

7 q-JJD
-aiP
' TT T-nir?! ntr?*? d
p
*
? Tjnura
n n n n 7a-iur m n m tunpn d
d
h
main
,-pi n nnmn
rn ? 07iun ^ m a n - ^ i n p n n o i n r n m a n n
mmuuT
nmnn?
^ ' - ' a r o ? ntunn n a 7pn*?i , 7 a i u r 3 ipntn
.n 7nn nnprrzi n p i rr? nanna ,n'*nn -nprj-nmrr?i
1

8 q^ua
Mu-an tuam? n-7inpn n^uian ?tu nniTtu i a a m n n 7a-iur m n n
mdt
;nnsuj n^oian ?tu miuiprin -Dna in
nnann n n ^ g n n ^ m
.n-ntupnn 'vxnn oirma n i n n n m ""ta t du n n m i n a nui s f a - hnt

9 T'na
nenian 7U1 n
n
D
i T 7u n n ^ n s m i o n n n i n r r ?anar n i n m tunpn oan
m a n a n n n o i n mnsinaa nn n m np7 naiuuuj n n ^ p a n na usa"? r r 7 i n p n
nriDi
nn n m nina n i n s f a - naT m a i ; n ? nuia m r r n n n n n m m
.nT ninna n i n n n

10 pu
7i>

n T m

n n n n

r i n

?a-iur

m n r n tunpn aan
1
. u j i a n 7 m ? m p n r r o i D n 7ui

in 7D n n n n u n n m a n u i m n a a u n a ? '7a
-,

npn-'a

n
m
a
T

2 nptra

7u a7 Dina n n n - i a u r 7a-iur n i n n i tunpn oan .a


li^atu m m o a
,nm*rn
noi 7u o ^ a i p n n m ina 7-onn ,7713 Dann
n-aum?i
onai7 m n a ,npi?rrn3 m n a m n n7aai , m o i n a?tu , n n n a
i a m tir? i a ,7733 r r 7 i n p n mena ? m o n ^ n n n , n - " ' z a p t r a i d--'7373
. o ' n ^ i n n ^ ^ i n p m~roin7
1

n m s - n n n n aun m i n
, i m a n ljrani-aiunn mun"?
.3
na T1D77 ,-im ' a nna n^nnin ?tu n m a - n m u r n - m n ninn ninapn
. m u s n uinn7i m m a n
-

l i n ? ir? -|3T3n inm-Nuraa nina"? nn narra n m s n .i


nnaon*? n n n ? nrnmn ,- nann n 3 o n n 7tu lapin n^rmn o ^ n n nun?tu
. irrani-atunn muia-in n^mtu ~pn
n

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

724

d) Dring the period of these negotiations, actions incompatible with


thse commitments shall be avoided.
Artide 11
1. The Holy See and the State of Israel declare their respective com
mitment to the promotion of the peaceful resolution of conflicts among
States and nations, excluding violence and terror from international life.
2. The Holy See, while maintaining in every case the right to exercise
its moral and spiritual teaching-office, deems it opportune to recali t h a t ,
owing to its own

character, it is solemnly

committed to remaining a

stranger to all merely temporal conflicts, which principie applies specifically to disputed territories and unsettled borders.
A r t i d e 12
The Holy See and the State of Israel will continue to negotiate in good
faith in pursuance of the Agenda agreed upon in Jerusalem, on 15 J u l y
1992, and confirmed at the Vatican, on 29 J u l y 1992; likewise on issues
arising from Articles of the prsent Agreement, as well as on other issues
bilaterally agreed upon as objects of negotiation.
Article 13
1. In this Agreement the Parties use these terms in the following sens:
a) "The Catholic Church" and "the Church" - including, inter alia, its
Communities and institutions;
b) "Communities" of the Catholic Church - meaning the Catholic reli
gious entities considered by the Holy See as Churches sui iuris and by the
State of Israel as Recognized Religious Communities;
c) "The State of Israel" and "the S t a t e " - including, inter alia, its
authorities established by law.
2. Notwithstanding the validity of this Agreement as between the
Parties, and without detracting from the generality of any applicable rule
of law with rfrence to treaties, the Parties agre t h a t this Agreement
does not prjudice rights and obligations arising from existing treaties
between either P a r t y and a State or States, which are known and in fact
available to both Parties at the time of the signature of this Agreement.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

ni7iugra

uinrn7

ur

nin

innm-Ntunn
.n?N r i r D

725

n g i p n -[tuna
.1
D U inN m p a m ? i u

TI-'NUJ

1 1 T>ua
7a
nu

7ui
inn"inn
7 u D M ^N-iur m n m l u n p n o a n
1 npp^a
m n i N i m i n n r a o m o a o 7tu ni7iD m i : i n n g n nn" ?*? n n o i n a
.n-"rnN?]-an n - n n n i n n 7 f i n n n - ' N x i n - m u n m m ^ N n
1

, i

na uaa? m a m na i n u ?aa n-'-'pn am n n a ,ail77n oan


2 npo^g
i-giN 7Uia
,-*a
- r a m ? i n u a - i a i a H N I I ^ m m n o m m m : iT^pan
nTn o ? i u n n ^ n n a t u n m o a o n 7a ? IT iNurn? mnun a ^ n n n Nin , i7tu
ni7ia;>
7U1
nr2i?TTnaiu
DTTUJ
7U
i n r n : ?nn \Ti\2u
.nmuin-T^a
1

12

=ru

n n N n * N7on nntua a"? n i n a uroi-Ntiraa l a e t u m 7N-UU"' n n TRI uinpn oan

, 1 9 9 2 muta
u m n a "luiu nurnna n ^ u n m n'pn naomuj D I T TTO
o p t i m a i a ; 1 9 9 2 ruma ""zi ' u m n a nutum Dnuina iprnNia HUHNI
m n - n Tiaoin u-ma n - N i u n a ni i a i
naonn -g-'nan o - 7 i u n
. inm-Ntun 7tu NIUU un 'a
-

13
:
ra

ruo

j a m a n?N n o m i n a a n i n Dannarci n T D a n n a

,77ia

mo3an

1 npa-g

m?mi7n m o j a n
.N
;mm-roim rrinu

,iNUin

n n r n
nui-rg
m 7 i n r 2 n m o a a n 7tu
nni)
.a
, " o m * "'NID" n n o ^ a " ? a n i p n u a n --f-v m a i u m n n n ' z i n p n n r m n
; n n a i n m - m n n n ? - 7Niur m n n n - - 7 n i
ra

,771a

''pai
,D-TTan
n-*naan7 u r n a
mainai

,nnnn

naonn

m n a i a

mnnn

r a

7n

7Nior

n n n
.2
.pina n o i um mm n u n

,iNtun

Ninuj
'ga m n a a n 7tu i g p m m i n ?
2 npo^g
IUJN
,Nintu
-"ugtun 77a 7a 7tu inT*77an u n 3 7
u n a ii^a n T n a o n n o m a n n ^ n a n , n - n i N 7 3 - a
, - ,

,IN m n n
r a " ? n n i a n n 72
r a n-'m-'i? n ^ n a n n n n ^ i u n
7tu m r r n n n n a o i ^ - u u m a n n naiun? ituNi n m a n -itti? m u n - n
.mn

726

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Article 14
1. Upon signature of the prsent Fundamental Agreement and in pr
paration for the establishment of full diplomatie relations, the Holy See
and the State of Israel exchange Special Reprsentatives, whose rank and
privilges are specifed in ari Additional Protocol.
2. Following the entry into force and immediately upon the beginning
of the implementation of the prsent Fundamental Agreement, the Holy
See and the State of Israel will establish full diplomatie relations at the
level of Apostolic Nunciature, on the part of the Holy See, and Embassy,
on the p a r t of the State of Israel.
Artide 15
This Agreement shall enter into force on the date of the latter notifica
tion of ratification by a P a r t y .
Done in two original copies in the English and Hebrew languages, both
texts being equally authentic. In case of divergency, the English text shall
prevail.
Signed in Jerusalem, this thirtieth day of the month of December, in
the year 1993, which corresponds to the sixteenth day of the month of
Tevet, in the year 5754.

Mgr.

CLAUDIO

M.

CELLI

FOR THE H O L Y SEE

Dr. Yossi

BEILIN

F O R THE GOVERNMENT OF THE STATE OF ISRAEL

A D D I T I O N A L PROTOCOL
1. In relation to Art. 14 1 of the Fundamental Agreement, signed by
the Holy See and the State of Israel, the "Special Reprsentatives" shall
have, respectively, the personal rank of Apostolic Nuncio and Ambassador.
2. These Special Reprsentatives shall enjoy ali the rights, privilges
and immunities granted to Heads of Diplomatie Missions under interna
tional law and common usage, on the basis of reciprocity.

727

Acta Ioannis Pauli Pp. II

14
n nrr
n-mai
n

- P 3 'D?
nn-ma

marni
, TONN
mg^rra
?N-iur
.ngoia D ^ n g n

TUO

-no n
n a o n n m n n DU
1 nrrn^g
m -mi un-Tpn o a n ^ N ^ n n ^ D m ^ n
nn7ui - i m n n r i D T i n m i T u i n n n i T J
n

DU
i-m
,-rrann
T i n - n
nann
?UI npin"? n o ' i D irmi
2 npn^a
D-NTn D " - u n T? g '-r n - o r r "PN-IUP n 3 " i m u i n p n D a n 1331a-* , i m u r n ? T m
. 7 N i u j - - n 3 - T D T a n m i ^ j o n , u j i T p n o a n i a n r m o i r s m - j . ?ui n m a
1

1 5 rua

7u

Ta

ma

IMUJ

r r i

n 7 n

T'iujnn
.1993

INI''

MNINNN

?UJ T-NANA APIN*? DIA

um na
lama

umna

Mons.

BEILIN

oan

n n m
umpn
con
r a uunm -MOTI ODD ?J ( 1 ) 14 t r u o ? a r f a
"'PIOIDN
v a m " "?m -UTN r n n^n-- " o n m - n n D - r m " ? ,7MTOP
. ? n u r n r m nunn " v - n u r i , m n p n DDH ouon

n v i D T
DNnna

n v i a m

?Dn

m i n ^

n r m p g - i
. n m n

D-NDT

r m i j r s n
t r o a

7U

I T T rr?N D - i n r n D J' 3
-IUNT? i r p i u i n n n r i r o n n i
, ? a i j n n 3NI37I
- n i N ? - r a n
-,

NNM
Ninu

CLAUDIO M . CELLI

uinpn

11903

"rrn

HT NAON
. i nn u rN

T"U
,NRN
M^un-ra
n-un'Pjn
M *'?
"p-apn

pNiur m nn R?uirjn naia

osran?

-1

,nnauni
M7:I3NN m g u i a n - ' m p n . n - p m u n m a nuun
.-733NN n n i 3 n u n r , m u ?J m p n a . ' m n i n n o i ?

nao
N3UIA

Dott. Yossi

NUIMN

.2

NULA

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

728

3. The Special Reprsentative of the State of Israel to the Holy See,


while residing in Italy, shall enjoy ali the rights, privilges and immunities
defned by Art. 12 of the Treaty of 1929 between the Holy See and Italy,
regarding Envoys of Foreign Governments to the Holy See residing in
Italy. The rights, privilges and immunities extended to the personnel of a
Diplomatie Mission shall likewise be granted to the personnel of the Israeli
Special Reprsentative 's Mission. According to an established custom,
neither the Special Reprsentative, nor the officiai members of his Mission,
can at the same time be members of Israel's Diplomatie Mission to Italy.
4. The Special Reprsentative of the Holy See to the State of Israel
may at the same time exercise other reprsentative functions of the Holy
See and be accredited to other States. He and the personnel of his Mission
shall enjoy ali the rights, privilges and immunities granted by Israel to
Diplomatie Agents and Missions.
5. The ames, rank and functions of the Special Reprsentatives will
appear, in an appropriate way, in the officiai lists of Foreign Missions
accredited to each P a r t y .
Signed in Jerusalem, this thirtieth day of the month of December, in
the year 1993, which corresponds to the sixteenth day of the month of
Tevet, in the year 5754.
Mgr.

CLAUDIO

M.

CELLI

FOR THE H O L Y SEE

Dr. Yossi

BEILIN

F O R THE GOVERNMENT OF T H E STATE OF ISRAEL

Conventio rata est ab Israelis Statu anno 1994 die XX mensis Februarii,
eodemque die Apostolica Sedes de hac re est edocta. Comprobatio ab Apostolica
Sede facta est die VII mensis Martii anno 1994, atque Status Israelis edoctus
est die X eiusdem mensis, quo die Conventio ipsa auctoritatem incepit.

729

Acta Ioannis Pauli Pp. II

NUN .nun ''? ""NDT rrrr ONIPN DD? ?NIUT NI-IN ?J INRNN ; r n
O-RUINN N I ' U ' O N N I m - n i r r / p T JNNDTN ?an ,N ?" ND n u n
im RR'ZO-N
r a ? UNIPN ODH
ri 1929 mora RUNA? 12 RUON
,NI"*IDTH .RR?TRNA RRNURMN UMPN OD? M I T M?TUNN ?ra TRTR?IU
NRURXJ ?QJ ?3ON a
u
N
7 o n n u n NR* N ORMI IIRN N R I D I
. I M - n n R M N ?QI INRTTTON ?;O -"tniN? p MA I P I U R r r r u m S s n
O^NANN ?3ON -NANI IRRRNN ;r3n 1
7DT- N? tr-pn J M I ? NANNA
?OJ N-AMPG-IN N I R S I A ?JO 'IAN IMN MIAA NI N? INRR?AIN ?AI
.N^TRAA ?N1UT
-

N?n? ini iniNa ?DV ?NIIIR N I - m ? UNIPN ODH ?ID INRNN J'XIN
.MIRA m n n ? \mm n r ^ i uinpn OAN NUNN TRINA J I S -I^PGN
m-IDT .NVIDTN PAN M I N ' ' ? D-NDT R N INRT?JN ?JO -IUINI NIH
O-'M'PG-'T
OU-J?
7N10T
""u D-PIUINN NIMJ'ONM INTI
1

MISA

, MANG * o-INRNN D R S ] N ?ro IRVPGNM N U I I N ,RNNUIN


.ik ?D? NUNNINN MU NVIJRX] ?UJ NRNUNN M N ANA ,NN?IN
1

.5

r'iuinn

rao

1993 mura

Dott. Yossi

tonna
larati u n i r a

BEILIN

?NIUT N N N N?UJNN ORNA

TRUN?TUN

Dr?

?-*apn

NIHUI

Mons.

CLAUDIO

M.

CELLI

UNAN ODH DUO

Conventio rata est ab Israelis Statu anno 1994 die XX mensis Februarii,
eodemque die Apostolica Sedes de hac re est edocta. Comprobatio ab Apostolica
Sede facta est die VII mensis Martii anno 1994, atque Status Israelis edoctus
est die X eiusdem mensis, quo die Conventio ipsa auctoritatem incepit.

50 - A. A. S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

730

ALLOCUTIONES

I
Ad quosdam Canadae episcopos coram admissos.*
Dear Brother Bishops,
1. I gladly welcome youthe Bishops of Ontarioand rejoice "when I
remember you in my prayers, because I hear of your love and of the faith
which you have". Your ad Limina visit affords us the opportunity to
meditate together on "the joys and hopes, the griefs and anxieties" of the
faithful for whom you are vicars of the Chief Shepherd.
1

When the Lord challenges us with the question which one day he addressed to Peter: "Do you love m e ? " , he makes an almost overpowering
demand on us. He calis us to an inexpressible union of love with himself.
Having first loved us, he asks of ushis "stewards" and "friends"a steady,
ardent and heroic heart from the depths of which we can respond: "Yes,
Lord, you know t h a t I love you". Our fidelity to "the Shepherd and
Guardian" of our s o u l s will then be displayed in a profound and selfgiving love for the Church, for which Christ "gave himself up... t h a t he
might sanctify her". This evangelical love, which the Holy Spirit pours
into our hearts, must be the force animating ali our pastoral activity on
behalf of God's people. I pray t h a t your visit to the tombs of the Apostles
Peter and Paul will strengthen and encourage you in your ministry, and
t h a t you will return to your Diocses renewed in pastoral charity.
4

2. Having spoken with previous groups of Canadian Bishops about


holding firm to the sure word of t r u t h and nourishing the People of God
with the life of divine grace through the sacraments, our thoughts turn
today to our duty to teach "the faithful the things which lead them to
9

* Die 19 m. Novembris a. 1993.


Philem 4-5.
Cf. Gaudium et spes, 1.
Cf. 1 Pt 5:4.
Cf. Jn 21:15-17,
Ibid..
1 Pt 2:25.
Eph 5:25-26.
Cf. Rom 5:5,
Cf. Tim 1:9.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

731

God, just as the Lord Jesus d i d " . At a time when the ethieal roots of
grave social problems are not always evident, it is more essential t h a n
ever t h a t we, the Church's Pastors, should zealously support and guide
the laity's efforts to play an active p a r t in the harmonious and integrai
development of a just and caring society. When the "Pastoral Constitution
on the Church in the Modem World" speaks of the faithful's duties
towards society, it exhorts Christians to give a conspicuous example of ser
vice to the advancement of the common good: "Prudently and honourably
let them tight against injustice and oppression... and lack of tolrance. Let
them devote themselves to the welfare of ali sincerely and fairly, indeed
with charity and politicai courage".
10

11

The diffusion of the Church's social doctrine is therefore "part of the


Church's evangelizing mission", which should result in ali the Church's
members having a deep "commitment to justice". Bishops have a d u t y
not only to speak out against injustice, but above all to bring to bear the
principies of the Church's social teaching on the problems confronting their
people, with particular attention to the poor and the victims of society's
imbalances. This you have in fact done recently in the document "Widespread Unemployment: A Call To Mobilize" (14 Aprii 1993), in which you
remind your fellow-citizens t h a t unemployment, because it undermines
human dignity and stability, cries out for a just solution. Justice in this
case involves humanizing the economy and rebuilding it in such a way
t h a t the social and moral disorder of unemployment can be overeme.
12

13

3. Inspired and motivated by living faith, the laity should assume


responsibility for making the Church's social teaching their own and for
implementing it in everyday life. In a recent Pastoral Message you asked
your people to discern in what concrete way God calis them to show soli
darity with ali the members of the human family residing in Canada, as
well as with those in other countries where individuis or groups are
unable to meet their most basic n e e d s . Living in a nation richly blessed
in human and naturai resources, Canadians have generally taken to heart
their responsibilities to the less fortunate, especially the poor, the home
less, immigrants and refugees. This tradition of solidarity, generosity and
Christian hospitality now needs to be consciously nourished, taught and
14

10

11

12

13

14

Veritatis splendor, 114.


Gaudium et spes, 75.
Sollicitudo rei socialis, 41.
Cf. no. 20.
Cf. A Prophtie Mission for the Church, 16 March 1993, 2,.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

732

spread, so t h a t Canada may continue to be a voice for justice and solidarity in the international community, and so t h a t Canadian Catholics will
continue to be deeply concerned about the needs of the disadvantaged.
Your Conference deserves rcognition for the ways in which it fosters
ecclesial communion and solidarity: through the generosity of the Cana
dian Catholic Organization for Development and Peace, which recently
celebrated its twenty-fifth anniversary; through your commitment to the
Church in Central and Eastern Europe; and through your constant teaching, particularly in your recent Pastoral Letter "Toward a New Evangeli
zation", which affrms t h a t the cration of a truly just society in your
country requires t h a t more efforts be made to transform the economie,
politicai and social situation of the Native Peoples.
15

4. The Church is well aware t h a t the longed-for renewal of social and


politicai life has its foundation in the moral order revealed through cr
ation and illuminated by the mystery of Christ, in whom "ail things
hold together". The de-christianization of society in volves not only an
increasing indiffrence to religion, a loss of faith, b u t also an obscuring of
the moral sens. As Pastors, we have a dutya task integral to the new
evangelizationto rekindle awareness of fundamental moral truths as the
necessary ethical foundation for a society worthy of man. By reaffirming
the universality and immutability of those truths, you render a vital ser
vice to the community, for whenever there is confusion about what is good
and evil it is impossible to preserve and build up the moral order.
16

17

18

Yours is a country which for over one hundred and twenty-five years
has prized its nationhood and respected the enriching diversity of its cul
tural, ethnie and linguistic traditions. The continuing search for what is
true, good and just for every per son and group always in volves an honest
and respectful dialogue, and an overriding concern for the common good.
Because the Church respects the legitmate autonomy of the politicai com
m u n i t y , she does not identify herself with any particular politicai theory
or solution: "Her contribution to the politicai order is precisely her vision
of the dignity of the person revealed in its fullness in the mystery of the
Incarnate W o r d " .
19

20

15

1 6

17

18

19

20

CCCB, 23 September 1992, no. 19.


Cf. Rom 2:15.
Col 1:17.
Cf. Veritatis splendor, 93.
Cf. Gaudium et spes, 76.
Centesimus annus, 47.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

733

Pastors contribute to national and social life by helping t h e faithful to


understand t h a t their debates and dcisions should be illumined by "the
word of the truth, the Gospel". A grave risk for modern democracies is
the raising of ethical relati vism t o the level of a governing principie. Botti
reason and exprience show t h a t the idea of a "social consensus" which
ignores the underlying objective t r u t h about man and his transcendent
destiny is insufficient as a basis for an honest and just social order. " I n
every sphere of personal, family, social and politicai life, moralityfounded upon t r u t h and open in t r u t h to authentic freedomrenders a primor
dial, indispensable and immensely valuable service not only for the indi
vidual person and his growth in the good, but also for society and its
genuine development". The teaching of objective, binding and concrete
moral demands should be a central p a r t of ail ducation, catechesis and
preaching in your Diocses.
21

22

Likewise, the moral principies guiding the laity's activity in public life
should be entirely in harmony with those governing their private lives.
The Second Vatican Council emphasized the need for consistency between
public and private morality: "The layman, at one and the same time a
believer and a citizen of the world, has only a single conscience; it is by
this t h a t he must be guided continually in both domains". Catholics in
public life should be helped to work out the relationship between their
faith and their politicai commitment. I encourage you to pro vide appropri
ate leadership in this important area.
23

5. Parmi les signes de rel dsquilibre qui apparaissent dans la socit


et que la communaut ecclsiale devrait s'attacher corriger , on re
lve l'incapacit d'apprcier la vie humaine comme un magnifique don du
Dieu de bont . Devant certains vnements rcents au Canada, vous
avez courageusement dnonc les tentatives pour convaincre les gens que,
dans le cas des malades en phase terminale qui le demandent, l'aide au sui
cide ou l'euthanasie sont moralement acceptables. En t a n t qu'Evques,
vous ne pouvez manquer d'enseigner qu'une attitude responsable devant la
vie exclut qu'aucune personne puisse jamais avoir l'intention explicite de
provoquer sa propre mort ou la mort d'une autre personne innocente, par
action ou par omission. Effacer la distinction entre gurir en faisant
24

25

2 1

22

23

24

25

Col 1:5.
Veritatis splendor, 101.
Apostolicam actuositatem, 5.
Familiaris consortio, 30.
Cf. Catchisme de l'glise catholique, nn. 2276-2279.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

734

appel tous les moyens ordinaires disponibles et tuer constitue une


grave menace pour la sant morale et spirituelle d'une nation, et cela
expose les plus faibles et les plus vulnrables des risques inacceptables.
Il est ncessaire de rappeler ceux qui demandent la lgalisation du soidisant droit mourir dans la dignit qu'aucune autorit ne peut lgiti
mement recommander ou permettre une telle offense la dignit de la
personne h u m a i n e .
Une lgislation qui contredit des vrits morales
essentielles au sujet du don suprme de la vie ouvre la voie ces formes
modernes du totalitarisme qui, par la ngation de la vrit transcendante,
dtruisent la dignit humaine authentique.
26

27

6. L'Eglise au Canada est justement fire de ses trs nombreux ta


blissements hospitaliers. Fonds pour la plupart par des communauts
religieuses, ils rendent un tmoignage exemplaire par la dfense du res
pect de la vie, depuis la conception jusqu' la mort naturelle, et par le
soutien apport dans la foi aux personnes qui connaissent toutes sortes
d'preuves. Dans votre pays, vous avez connu une longue et fructueuse
coopration de l'Eglise et du gouvernement pour organiser les services de
sant. Ce partenariat suppose que l'Eglise conserve le droit, exerc ordi
nairement par l'action des instituts religieux, d'administrer librement les
hpitaux en accord avec son enseignement moral. Il importe que vous
poursuiviez inlassablement vos efforts pour maintenir l'identit catholique
de toutes les institutions ecclesiales, afin que leur fidlit au Christ et aux
enseignements du Magistre soit assure.
28

7. Tandis que ce millnaire approche de son terme, l'glise avance dans


son plerinage; elle veille et elle attend son Seigneur, l'Alpha et l'Omga,
Lui qui fait toutes choses nouvelles. En achevant nos entretiens l'occa
sion des visites ad limina, je voudrais inviter toute l'glise au Canada
demander au Pre des misricordes la grce de l'Esprit, afin de ne
pas se modeler sur le monde prsent
mais d'tre de plus en plus
l'image de son F i l s . Que la Croix de Jsus Christ, plante en terre
canadienne par Jacques Cartier il y a plus de quatre cent cinquante ans,
29

3 0

3 1

32

2 6

Cf.

CONGRGATION

POUR

1980, I I .
27

2 8

2 9

3 0

3 1

32

Cf. Centesimus annus, 4 4 .


Cf. Mt 25, 4 0 .
Cf. Ap 21, 5
2 Co 1, 3 .
Cf. Rm 1 2 , 2 .
Cf. ibid. 8 , 2 9 .

LA

DOCTRINE

DE

LA

FOI,

Dclaration sur l'euthanasie,

mai

Acta Ioannis Pauli Pp. II

735

dploie dans une lumire toujours plus vive sa puissance de salut auprs
des prtres, des religieux, des religieuses et des lacs de votre pays! En
confiant chacun des diocses canadiens l'intercession de votre patron
saint Joseph et la bienveillance aimante de Marie, Mre de Dieu et Mre
de l'glise, je vous accorde cordialement ma Bndiction apostolique.

II
Ad eos qui conventui de conceptu tuendo interfuerunt coram admissos.*
Excellences,
Mes Rvrends Pres,
Madame, Messieurs,
1. Vos journes de travail, sur le thme Les aspects lgaux et thiques
relatifs au projet du gnome humain , se droulent un moment parti
culirement opportun. De rcentes communications sur des exprimenta
tions en gntique humaine ont boulevers la communaut scientifique et
beaucoup de nos contemporains. Face aux progrs scientifiques rapides, la
rflexion thique et juridique sur des questions aussi graves parat urgente
en cette fin de sicle.
2. Il me faut tout d'abord saluer les nombreux efforts des scientifiques,
chercheurs et mdecins qui s'attachent dcrypter le gnome humain et
en analyser les squences pour avoir une meilleure connaissance de la
biologie molculaire et des bases gniques de nombreuses maladies. On ne
peut qu'encourager ces tudes, condition qu'elles ouvrent des perspec
tives nouvelles de soins et de thrapies gniques, respectueux de la vie et
de l'intgrit des sujets, et tendant la sauvegarde ou la gurison indivi
duelle de patients, ns ou natre, atteints de pathologies le plus souvent
ltales. On ne doit pas cependant occulter que ces dcouvertes risquent
d'tre utilises pour oprer des slections entre les embryons, en liminant
ceux qui sont atteints de maladies gntiques ou porteurs de caractres
gntiques pathologiques.
L'approfondissement permanent des connaissances sur le vivant est de
soi un bien, car la recherche de la vrit fait partie de la vocation primor
diale de l'homme et constitue la louange premire l'gard de celui qui a

* Die 20 m. Novembris a. 1993

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

736

form le genre humain et qui est l'origine de toute chose - La raison


humaine, aux puissances innombrables et aux activits varies, est tout
la fois raison scientifique et raison thique. Elle est capable de mettre au
point les procdures de connaissance exprimentale de la cration et, en
mme temps, de rappeler la conscience les exigences de la loi morale au
service de la dignit humaine. Le souci de connatre ne peut donc pas tre,
comme on est parfois tent de le penser, le seul motif et la seule justifica
tion de la science au risque de mettre en pril le b u t de la dmarche mdi
cale: rechercher, de manire indissociable, le bien de l'homme et de l'huma
nit entire.
1

Parce qu'elle nous fait dcouvrir l'infiniment grand et l'infiniment


petit, et qu'elle obtient des rsultats impressionnants, la science est sdui
sante et fascinante. Mais il convient de rappeler que, si elle a la capacit
d'expliquer le fonctionnement biologique et les interactions entre les mol
cules, elle ne saurait cependant noncer elle seule la vrit ultime et
proposer le bonheur que l'homme souhaite atteindre, ni dicter les critres
moraux pour parvenir au bien. En effet, ces derniers ne sont pas tablis
sur la base des possibilits techniques et ne se dduisent pas des constats
des sciences exprimentales, mais ils doivent tre recherchs dans la
dignit propre la personne .
2

3. Le projet qui consiste dcrypter les squences du gnome humain


et en tudier la structure macromolculaire pour tablir la carte gnique
de chaque personne met la disposition des mdecins et des biologistes
des connaissances dont certaines applications peuvent dpasser le champ
mdical; il peut faire peser sur l'homme des menaces redoutables. Il suffit
d'voquer les multiples formes d'eugnisme ou de discrimination lies aux
utilisations possibles de la mdecine prdictive. Pour garantir le respect d
la personne, face aux recherches nouvelles, la responsabilit de la com
munaut humaine t o u t entire est engage. Selon leurs comptences, les fa
milles spirituelles, les moralistes, les philosophes, les juristes et les autorits
politiques exerceront leur vigilance pour que toute dmarche scientifique
respecte l'intgrit de l'tre humain, ncessit imprescriptible .
3

4. Il importe donc de prendre la mesure des problmes moraux qui


portent, non sur la connaissance elle-mme, mais sur les moyens d'acquisi
tion du savoir ainsi que sur ses applications possibles ou prvisibles. En
1

2 M 7, 23.
Cf. Encycl. Veritatis splendor, 50.
Ibid., 13.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

737

effet, nous savons que l'on est capable aujourd'hui d'acqurir la connais
sance du gnome humain sans pour a u t a n t lser l'intgrit du sujet. Le
premier critre moral, qui doit guider toute recherche, est donc le respect
de l'tre humain sur lequel se fait la recherche. Mais certaines dcouvertes,
qui se prsentent comme des exploits techniques et comme des prouesses
de la p a r t des scientifiques, peuvent tre la source d'une certaine tension
pour l'esprit scientifique lui-mme: cela suscite, d'une part, l'admiration
devant l'ingniosit dploye et, d'autre part, la crainte souvent fonde
que la dignit de l'homme ne soit gravement blesse et menace. Cette ten
sion est tout l'honneur de celui qui rflchit sur les valeurs qui guident
ses choix en matire de recherche, car elle dnote le sens thique, naturel
lement prsent dans toute conscience.
5. Il ne revient pas l'Eglise de fixer les critres scientifiques et tech
niques de la recherche mdicale. Mais, il lui revient de rappeler, au nom de
sa mission et de sa tradition sculaire, les limites l'intrieur desquelles
toute dmarche demeure un bien pour l'homme, car la libert doit toujours
tre ordonne au bien. L'Eglise contemple dans le Christ, l'Homme parfait,
le modle par excellence de tout homme et le chemin de la vie ternelle;
elle souhaite offrir des pistes de rflexion pour clairer ses frres en huma
nit et proposer les valeurs morales ncessaires l'action, qui sont aussi les
points de repre indispensables pour les chercheurs amens prendre des
dcisions dans lesquelles le sens de l'homme est engag. En effet, seule la
Rvlation ouvre la connaissance intgrale de l'homme que la sagesse
philosophique et les disciplines scientifiques peuvent apprhender de ma
nire progressive et merveilleuse, mais toujours incertaine et incomplte.
6. Chaque tre humain doit tre considr et respect comme personne
ds le moment de sa conception , constitue d'un corps et d'une me spi
rituelle et ayant une valeur intrinsque: tel est pour l'Eglise le principe
qui guide le dveloppement de la recherche. La personne humaine ne se
dfinit pas partir de son action prsente ou future, ni du devenir que
l'on peut entrevoir dans le gnome, mais partir des qualits essentielles
de l'tre, des capacits lies sa nature mme. A peine fcond, le nouvel
tre n'est pas rductible son patrimoine gntique, qui constitue sa base
biologique et qui est porteur de l'esprance de vie du sujet. Comme le dit
Tertullien, il est dj homme celui qui doit devenir un homme . En ma4

CONGR. POUR LA D O C T R I N E DE LA F O I ,

Cf. Jr 1, 5.

Apologtique, IX, 8.

Instr. Donum vitae, TL, 8.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

738

tire scientifique comme dans tous les domaines, la dcision morale juste
ncessite d'avoir une vision intgrale de l'homme, c'est--dire une concep
tion qui, dpassant le visible et le sensible, reconnaisse la valeur transcen
dante et prenne en considration ce qui l'tablit comme tre spirituel.
En consquence, utiliser l'embryon comme un pur objet d'analyse ou
d'exprimentation est attenter la dignit de la personne et du genre hu
main. En effet, il n'appartient personne de fixer les seuils d'humanit
d'une existence singulire, ce qui reviendrait s'attribuer un pouvoir exor
bitant sur ses semblables.
7. aucun moment de sa croissance, l'embryon ne peut donc tre sujet
d'essais qui ne seraient pas pour lui un bnfice, ni d'expriences qui impli
queraient inluctablement soit sa destruction, soit des amputations ou des
lsions irrversibles, car la nature mme de l'homme serait, dans le mme
temps, bafoue et blesse. Le patrimoine gntique est le trsor apparte
nant ou susceptible d'appartenir un tre singulier qui a droit la vie et
un dveloppement humain intgral. Les manipulations inconsidres sur
les gamtes ou sur les embryons, qui consistent transformer les squences
spcifiques du gnome, porteur des caractristiques propres de l'espce et
de l'individu, font courir l'humanit des risques srieux de mutations g
ntiques qui ne manqueront pas d'altrer l'intgrit physique et spirituelle
non seulement des tres sur lesquels ces transformations ont t effectues,
mais encore sur des personnes des gnrations futures.
Si elle n'est pas ordonne son bien, l'exprimentation sur l'homme
qui, dans un premier temps, parat tre une conqute dans l'ordre de la
connaissance, risque de conduire la dgradation du sens authentique et
de la valeur de l'humain. En effet, le critre moral de la recherche demeure
toujours

l'homme dans son tre la fois corporel et spirituel. Le sens

thique suppose d'accepter de ne pas s'engager dans des recherches qui of


fenseraient sa dignit humaine et qui entraveraient sa croissance intgrale.
Ce n'est pas cependant condamner l'ignorance les chercheurs, qui sont
invits redoubler d'ingniosit. Avec un sens aigu de l'homme, ils sauront
trouver des chemins nouveaux de connaissance et remplir ainsi le service
inestimable que la communaut humaine attend d'eux. L'utilisation de la
mdecine prdictive, qui nat avec le squenage du gnome humain, pose
aussi d'autres problmes dlicats. Il s'agit en particulier du consentement
clair du sujet adulte sur lequel se fait la recherche gntique ainsi que du
respect du secret sur les lments qui pourraient tre connus, portant sur
la personne et sur sa descendance. On ne ngligera pas non plus la dlicate

Acta Ioannis Pauli Pp. II

739

question de la communication aux personnes des donnes qui mettent en


vidence l'existence, sous forme latente, des pathologies gntiques, autori
sant des pronostics funestes pour la sant du sujet.
8. L'glise dsire rappeler aux lgislateurs la responsabilit qui leur in
combe en matire de protection et de promotion des personnes, car les
projets d'analyse du gnome humain ouvrent des voies riches de promesses
mais elles comportent des risques multiples. L'embryon doit tre reconnu
comme sujet de droit par les lois des nations, sous peine de mettre l'huma
nit en danger. En dfendant l'embryon, la socit protge tout homme
qui reconnat dans ce petit tre sans dfense celui qu'il a t au dbut de
son existence. Plus que toute autre, cette fragilit humaine des commen
cements demande la sollicitude de la socit, qui s'honore en garantissant
le respect de ses membres les plus faibles. Elle rpond ainsi l'exigence
fondamentale de justice et de solidarit qui unit la famille humaine.
9. Au terme de notre rencontre, je dsire renouveler la communaut
scientifique mon appel pour que le sens de l'homme et les valeurs morales
demeurent le fondement des dcisions dans le domaine de la recherche. Je
souhaite que les rflexions menes par votre groupe de travail apportent
des lments de rfrence aux chercheurs ainsi qu'aux rdacteurs des docu
ments dontologiques et lgislatifs. Ma gratitude va ceux qui ont coopr
de diffrentes manires ces journes d'tudes. Vous qui avez apport
votre contribution au cours de riches changes, je vous remercie vivement
de votre participation ce groupe de recherches dont on peut esprer
de nombreux fruits et je prie le Tout-Puissant de vous assister dans vos
efforts de rflexion morale ainsi que dans vos recherches.

III
Ad episcopos regionis Oceani Indiani coram admissos.*
Chers Frres dans l'piscopat,
Cher Pre,
1. C'est avec une grande joie et avec toute mon affection dans le Sei
gneur que je vous accueille comme membres de la Confrence episcopale
de l'Ocan indien (C.E.D.O.I.), l'occasion de votre visite ad limina. A
* Die 24 m. Novembris a. 1993.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

740

travers vos personnes, je salue cordialement le clerg, les religieux, les reli
gieuses, les catchistes et les fidles lacs de vos diocses.
Depuis notre dernire rencontre de 1987, j ' a i eu le plaisir d'ajouter aux
les Seychelles, que j'avais visites en 1986, celles de La Runion, de Mau
rice et de Rodrigues, o je me suis rendu en 1989. Le lieu de votre apos
tolat ne m'est donc pas tranger, l'exception malheureusement de l'ar
chipel des Comores, dont la communaut catholique est administre par un
Romain, le Rvrend Pre Gabriel Franco Nicolai, que je suis heureux de
saluer dans sa ville natale.
2. De ces contacts pastoraux avec vos communauts diocsaines, je
garde un excellent souvenir: je rends grce Dieu pour la vitalit et la
ferveur de la foi dont tmoignent chez vous t a n t de baptiss, ainsi que
pour l'estime en laquelle sont tenues les valeurs spirituelles. Le grand lan
missionnaire parti d'Europe pour l'Ocan indien a port du fruit, au point
que d'illustres protagonistes de ce mouvement d'vanglisation sont main
tenant honors et pris sur les autels, tels le bienheureux Jacques Laval et
le bienheureux Scubilion.
3. Le second Concile du Vatican nous dit que l'Eglise, ne la Pen
tecte, comprend et embrasse dans sa charit toutes les langues, et
triomphe ainsi de la dispersion de Babel } Cela se vrifie particulirement
dans votre Confrence episcopale, qui recouvre des territoires o vivent des
personnes de races et de cultures diverses, dans une collaboration harmo
nieuse. Les changes entre vos les, favoriss par l'usage d'une langue vhiculaire commune, le franais, se sont dvelopps; vous avez prouv le be
soin de partager vos initiatives apostoliques dans le cadre de la zone pasto
rale de l'Ocan indien, tissant ainsi entre vous des liens trs utiles.
Puisse l'exemple de solidarit ecclsiale entre vos communauts dioc
saines tre pour les populations de l'Ocan indien un encouragement tra
vailler ensemble aux niveaux politique, social ou conomique, afin de
contribuer au bien de la socit et la paix entre les peuples qui vivent
en cette partie du monde, dans le respect de chaque nation! N'est-ce pas,
du reste, votre projet pastoral commun d'difier des paroisses qui soient
communauts de communauts dans une Eglise au service du monde?
4. Au nombre de vos proccupations pastorales majeures figure la for
mation et l'avenir de la jeunesse. Je dois dire qu'au cours de mes voyages,
j ' a i t agrablement frapp par la qualit des gnrations montantes de
1

Ad gentes, 4.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

741

vos les, qui m'ont pos des questions fort pertinentes. Certes, on sent chez
elles une inquitude face un monde pluri-culturel, pluri-religieux et en
voie d'industrialisation rapide; mais on remarque galement une soif relle
de connatre le vrai et le bien, signe que l'Esprit de Dieu est l'uvre
dans les coeurs.
Je sais que vous offrez aux jeunes de vos diocses, entre autres, des
moyens de grandir humainement et chrtiennement par des publications et
des organisations appropries. Je vous encourage ardemment, ainsi que vos
collaborateurs immdiats, poursuivre votre tche prioritaire de guides
spirituels l'gard des jeunes de vos nations respectives.
Avec le Catchisme de l'glise catholique , vous disposez maintenant
de la lettre encyclique Veritatis splendor: vous en dgagerez pour eux les
penses directrices afin de les encourager bien se prendre en main et
vivre conformment leur eminente dignit d'enfants de Dieu: De mme
que l'homme faonne le monde par son intelligence et par sa volont en le
matrisant, de mme l'homme confirme, dveloppe et consolide en luimme sa ressemblance avec Dieu en accomplissant des actes moralement
bons .
2

5. Le mariage et la vie de famille sont aussi au nombre de vos cons


tants soucis de pasteurs. Face au grave problme de la surpopulation, vous
avez essay, travers l'Action familiale, par exemple, d'aider les couples
devenir vraiment responsables de leur fcondit dans l'esprit de l'ency
clique Humanae vitae. En outre, vous continuez encourager les hommes
et les femmes de notre temps ne pas tre esclaves de leur sexualit mais
y reconnatre un langage magnifique que Dieu donne pour construire
l'amour et transmettre la vie. Soyez remercis, chers Frres, pour la pro
motion de la pastorale familiale dans votre rgion: votre influence rayonne
au-del des limites de vos circonscriptions ecclsiastiques. A ce propos, au
seuil de l' Anne internationale de la Famille , comment ne pas avoir une
pense reconnaissante pour M. le Cardinal J e a n Margot, qui se dpensa
sans compter pour annoncer la Bonne Nouvelle de Jsus Christ sur l'amour
humain et le mariage, le don de la vie, l'ducation des enfants, en un
mot, sur la famille? Vous voudrez bien lui transmettre mes affectueuses
salutations.
6. Avec le thme de la famille, celui de la formation et du rle des fi
dles lacs fait galement l'objet de vos rflexions. En effet, il importe que

N. 39.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

742

le lacat soit capable de rendre compte de sa foi chrtienne et d'tre sel


de la terre et lumire du monde . C'est pourquoi la poursuite de
l'vanglisation en profondeur prendra en considration les tendances gn
rales de la socit qui sont purifier et rgnrer par la sve chrtienne,
dans une perspective morale o le bonheur se fonde sur les Batitudes.
3

7. Depuis le deuxime Concile du Vatican, l'glise latine a rtabli le


diaconat en t a n t que degr propre et permanent de la hirarchie . Ainsi
que le souligne le Catchisme de l'glise catholique , le diaconat perma
nent constitue un enrichissement important pour la mission de l'glise.
Il est appropri et utile que des hommes qui accomplissent un ministre
vraiment diaconal dans l'animation liturgique, la pastorale ou les
uvres sociales et caritatives reoivent l'ordination pour qu'ils s'acquittent
de leur ministre d'une manire plus efficace avec le secours de la grce
sacramentelle.
4

8. Par ailleurs, chers Frres, je souhaite que les fidles lacs de vos dio
cses se pntrent bien de la doctrine sociale de l'glise afin d'tre en me
sure d'animer d'esprit vanglique les ralits temporelles. En particulier,
il importe qu'ils se prparent prendre p a r t la vie politique: ces tches,
qui ne sont pas celles des pasteurs d'mes, font partie de la vocation des
fidles lacs, agissant de leur propre initiative avec leurs concitoyens.
Si les les de l'Ocan indien ont des problmes communs au niveau pas
toral, elles vivent, par contre, des situations diffrentes dans leurs relations
avec les systmes politiques: chacune de rechercher son style de colla
boration constructive avec les pouvoirs publics. Ce quoi il faut tendre,
c'est favoriser partout l'panouissement des principes fondamentaux de
civilisation dont la religion catholique, dpositaire de l'vangile, se veut
messagre.
9. L'vanglisation, qui est au cur du ministre episcopal, passe par
l'inculturation de la foi. C'est une des grandes intuitions du Concile Vati
can I I , que vous mettez en pratique. Je salue les efforts du Prsident de
votre Confrence episcopale, Monseigneur Gilbert Aubry, qui s'est consid
rablement investi dans ce domaine, jusqu' clbrer en vos les la matrice
de Crolie dont la mmoire s'origine en mille mmoires et dont les races
s'enfantent de mille races .
6

Cf. Mt 5, 13. 14,


Lumen gentium, 29.
Cf. n. 1571.
L'Hymne la Crolie.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

743

Bien qu'il y ait de relles diffrences entre vos glises et celles des
grands pays africains de la cte est, et mme de Madagascar, vous avez
tenu devenir membres part entire du Symposium des Confrences
episcopales d'Afrique et de Madagascar (S.C.E.A.M.). A ce titre, vous tes
donc intresss par l'Assemble spciale pour l'Afrique du Synode des
vques, qui se tiendra l'anne prochaine et dont l'un des thmes traiter
sera prcisment l'inculturation.
Demeurant dans la logique de l'Incarnation, l'glise proclame le Verbe
fait chair, suivant les diverses expressions culturelles, les utilisant pour an
noncer l'vangile, pour mieux le dcouvrir et mieux l'approfondir, pour
l'exprimer plus parfaitement dans la clbration liturgique comme dans la
vie multiforme de la communaut des fidles .
7

10. Permettez-moi maintenant quelques rflexions sur le tourisme inter


national, appel devenir une des industries les plus importantes de cette
fin de sicle. Vos les, qui avaient jadis une vocation essentiellement agri
cole, ont voulu tirer profit de la beaut de leurs sites et de leurs plages
pour diversifier leur conomie. Certes, la crativit artistique, les activits
culturelles et l'artisanat local en ont t stimuls, et de fructueuses rela
tions humaines se sont tisses. Mais des effets ngatifs apparaissent: prosti
tution, toxicomanie, passion des jeux d'argent, dtrioration d'estimables
usages sociaux. Vous cherchez y faire face par une pastorale du tou
risme. L'glise a une parole dire l'gard de cette ralit qui concerne
des rencontres et des changes entres personnes de diverses parties du
monde. Les catholiques favoriseront l'quilibre entre la dtente des loisirs
et le service d'autrui, n'hsitant pas affirmer leur sens de la justice so
ciale et leur respect de l'homme, image de Dieu.
11. Chers Frres, comme l'enseigne le Seigneur lui-mme, le Royaume
des Cieux est comparable un homme qui a sem du bon grain dans son
champ . Malgr les pines, le sol pierreux et le soleil de plomb, l'glise
nourrit la semence du Royaume pour que, par la puissance de l'Esprit
Saint, elle produise du fruit raison de trente, soixante et cent pour u n .
L'vque de Rome se sent proche de chacun d'entre vous par la prire,
par la pense et par le cur. Que le matre de la moisson soit avec vous!
Qu'il guide vos pas et qu'il vous accorde ses dons de joie et de paix! A
tous, en gage d'affection et en signe d'encouragement, je donne trs volon
tiers ma Bndiction apostolique.
8

Gaudium et spes, 58
Mt 13, 24
Cf. ibid. 13, 23..

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

744

IV
Ad Congi episcopos limina Apostolorum visitantes.*
Chers Frres dans Vpiscopat,
1. Soyez les bienvenus dans cette demeure o je vous accueille avec joie
pour la traditionnelle visite ad limina, que vous accomplissez, votre tour,
dans le sillage de vos frres membres du collge episcopal. Je suis heureux,
en particulier, de saluer le nouveau Prsident de votre Confrence, Monsei
gneur Bernard Nsayi, vque de Nkayi. Je le remercie de l'aimable adresse
qu'il m'a prsente en votre nom et je lui offre mes meilleurs vux pour le
service ecclesial qui lui est demand.
La rencontre de ce jour est motive par un souci pastoral que nous
avons en commun: celui d'annoncer l'Evangile par toute la terre, selon le
m a n d a t reu du Christ. Ainsi que le rappelle le Concile Vatican I I , les
vques, chacun pour sa part, dans toute la mesure o l'accomplissement
de sa propre charge le lui permet, doivent accepter d'entrer en commu
naut d'effort entre eux et avec le successeur de Pierre, qui a t confie,
titre singulier, la charge considrable de propager le nom chrtien .
1

O en est donc au Congo cette propagation du nom chrtien? O en est


l'annonce de l'Evangile du Seigneur, notre premier et plus cher devoir? Le
bilan quinquennal que vous tes venus faire ici rpond ces questions. Je
souhaite de t o u t cur que votre sjour Rome renforce votre dynamisme
afin que, de retour au pays, vous poursuiviez avec des forces rajeunies la
mission vanglisatrice qui vous est confie.
Au moment de la conscration episcopale, chacun de vous a reu l'Es
prit qui fait de vous les grands prtres et les pasteurs du Peuple saint: je
demande pour vous la grce d'tre renouvels dans le Spiritum principa
lem, rsolus prendre les initiatives qui s'imposent et exercer votre auto
rit dans un partage judicieux des responsabilits, pour le bien de chacune
de vos glises particulires.
2. En venant ainsi vous entretenir avec le successeur de Pierre et ses
collaborateurs dans les divers dicastres de la Curie romaine, vous expri
mez d'une manire tangible les liens qui nous unissent, malgr l'loignement gographique. P a r votre prire aux tombeaux des saints Aptres,
vous affermissez encore ces mmes liens afin que votre ministre veille
* Die 25 m. Novembris a. 1993.
Lumen gentium, 23.
1

Acta Ioannis Pauli Pp. II

745

toujours davantage vos frres et surs l'unit dans la foi, selon la sup
plique de Jsus: Que tous soient un, Pre, ... afn que le monde croie que
tu m'as envoy . La mise en commun de vos efforts favorise la concorde
entre les membres du Peuple de Dieu, l'image de Pierre et de Paul, dont
il est dit dans la prface de la messe de leur fte que l'un et l'autre ont
travaill, chacun selon sa grce, rassembler l'unique famille du Christ !
2

Une telle mission est d'actualit brlante dans votre pays, o les cons
quences du tribalisme sont ressenties t a n t dans la vie ecclsiale que dans
la vie sociale. Le programme pastoral labor Yaounde en 1981, la
sixime assemble plnire du Symposium des Confrences episcopales
d'Afrique et de Madagascar, garde toute sa valeur: Tous s'efforceront
d'liminer les traces de racisme et de discrimination. Personne n'encoura
gera le tribalisme par ses attitudes ou ses propos. Au lieu de jeter de
l'huile sur le feu en soulignant les dfauts des autres et les antagonismes
anciens ou rcents, il faut prcher la charit et l'affection mutuelles. Il faut
se plaire souligner que les qualits et les talents de chaque groupe hu
main concourent au bien de tous et l'enrichissement mutuel .
3

3. Au Congo, comme dans bon nombre de pays africains, la formation


permanente des prtres est une de vos tches prioritaires. Vos collabora
teurs immdiats attendent de vous une affection comprehensi ve, un accueil
attentionn, ainsi que des conseils et des encouragements personnaliss afin
de raviver le don que Dieu a dpos en chacun d'eux, pour reprendre les
paroles de l'Aptre Paul Timothe. Aux heures difficiles, que connais
sent tous les pasteurs, ils prouvent le besoin de votre soutien bienveillant,
comme de celui de leurs confrres et aussi des fidles.
4

Selon l'exhortation apostolique Pastores dabo vobis, la formation per


manente vise ce que le prtre soit un croyant et le devienne toujours
davantage . En raison de leur ordination, les prtres ont tous entre eux
des liens de fraternit sacramentelle, mais c'est au niveau du presbyterium
diocsain que se dveloppe principalement le sens de l'appartenance une
communaut sacerdotale. Il convient de procurer aux prtres, appels
grandir comme membres d'un presbyterium, les rencontres fraternelles
destines refaire leurs forces physiques, psychiques et spirituelles; et il
importe de veiller ce qu'ils aient les moyens conomiques ncessaires
5

Jn 1 7 , 2 1
N. 1 6 .
Cf. 2 Tm 1, 6.
N. 7 3 .

51 - A. A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

746

pour vivre dcemment, notamment en rendant les fidles attentifs leurs


besoins divers.
4. Li au problme prcdent, celui des sminaires est galement de trs
grande importance, car l'Eglise en Afrique est bien consciente que, si
un tmoignage efficace de l'vangile est ncessaire, il faut qu'il y ait
des prtres qui soient eux-mmes bien prpars, qui conduisent une vie
authentiquement chrtienne, et qui s'adonnent aux besoins pastoraux des
fidles .
6

La plupart de vos diocses ont un petit sminaire. En raison du


manque d'coles et tant donn la ncessit d'assurer une formation appro
prie aux candidats au sacerdoce ds leur adolescence, ces institutions sont
trs utiles. Brazzaville abrite le grand sminaire national. Pour l'admission
dans ces diffrentes maisons de formation, laissez-moi vous inviter rester
fermes, en veillant ce que soient prsentes d'emble aux sminaristes les
exigences de la vie sacerdotale et en encourageant leurs formateurs pour
suivre attentivement le discernement de la vocation au cours des annes de
sminaire.
A propos des formateurs, il vaudrait la peine d'envisager, intervalles
rguliers et sur des bases rgionales, des sessions leur permettant d'harmo
niser leurs objectifs et de dvelopper en eux le sens de la responsabilit
l'gard de l'glise universelle. Ils chercheront assurer aux sminaristes
l'indispensable direction spirituelle, leur donner une srieuse discipline de
vie, leur faire estimer le clibat et surmonter nergiquement les ten
dances au tribalisme.
Enfin, les formateurs auront soin d'inculquer aux futurs prtres un
esprit de collaboration sincre entre membres du clerg diocsain et re
ligieux. galement, ils leur donneront l'estime de la vie consacre et le
dsir de la promouvoir en respectant le charisme propre chaque institut,
car l'active prsence des religieux et des religieuses dans les domaines
paroissiaux, ducatifs et hospitaliers est particulirement prcieuse pour la
propagation de l'vangile.
5. Et ceci m'amne dire un mot des membres des Instituts de Vie
consacre qui, selon vos rapports quinquennaux, constituent pour l'glise
congolaise un groupe important d'agents apostoliques. Dans votre capitale,
par exemple, les congrgations missionnaires internationales ont mis en
uvre certaines de leurs meilleures initiatives.

Assemble spciale pour F Afrique du Synode des vques, Instrumentum laboris, 27.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

747

C'est avec satisfaction que j ' a i not, entre autres, le tmoignage trans
parent des religieuses, dans leur ensemble. Elles donnent de l'Eglise une
image orante, apostolique, charitable, pauvre, fraternelle et misricor
dieuse. Orientes plus particulirement vers la catchse, le monde sani
taire, la promotion de la femme, elles mritent la gratitude de tous et je
les encourage demeurer, dans la prsente conjoncture du pays, des mes
sagres d'esprance. En outre, il est remarquable de constater qu'au sein
de leur activit missionnaire s'affirme une forte exigence de vie spirituelle,
allie une stricte discipline de prire personnelle et communautaire.
Chers Frres, dans votre sollicitude pastorale l'gard des personnes
consacres, vous vous plairez favoriser le dveloppement de relations
confiantes entre elles et les membres du clerg diocsain. Appels tre
d'authentiques matres spirituels, les vques savent que l'axe central de
leur ministre n'est pas l'administration, aussi ncessaire soit-elle, mais
bien la sanctification de tous. Aussi la vie religieuse est promouvoir
comme telle, c'est--dire comme cole de saintet.
6. Le Concile Vatican II a rendu hommage l'arme des catchistes
hommes et femmes qui, pntrs de l'esprit apostolique, apportent par
leurs labeurs considrables une aide singulire et absolument ncessaire
l'expansion de la foi et de l'glise .
7

Cet hommage s'applique particulirement aux catchistes congolais.


Aprs avoir t l'origine les bras droits des missionnaires, ils se sont
transforms en professeurs de religion qualifis, en collaborateurs dans
l'apostolat et en animateurs de la prire communautaire dans les lieux o
il n'y a pas de prtre rsidant. Il convient de veiller ce qu'ils aient une
solide formation doctrinale et pdagogique, et ce qu'on leur assure un
constant renouvellement spirituel, sans parler de la ncessit de leur m
nager un tat de vie dcent. Une telle formation peut non seulement tre
dispense au cours de rencontres ponctuelles mais se faire aussi dans des
centres spcialiss crs cette fin.
La prparation adquate des catchistes et des autres agents pastoraux,
dans le b u t de les rendre aptes s'acquitter pertinemment de leur mission,
est d'autant plus ncessaire qu'il faut faire face au dfi pastoral des sectes.
Tous ont besoin d'tre forms rpondre avec sagesse au besoin d'exp
rience spirituelle communautaire qui se manifeste chez beaucoup, la soif
de pntrer le sens de la Parole de Dieu et au dsir de connatre la rponse
aux questions vitales poses par la souffrance, la maladie et la mort.
7

Ad gentes, 17.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

748

7. La vocation et la fonction des fidles lacs dans l'glise ont t pr


sentes en termes clairs dans l'exhortation apostolique post-synodale Chri
stifideles laici. Dans votre pays, les lacs reprsentent un grand capital de
disponibilit et d'nergies mettre en uvre, suivant une pastorale d'en
semble bien dfinie, en vue d'un plein panouissement de tous les baptiss.
Comme je le vous disais, il y a dj cinq ans, la famille mrite une
place de choix dans votre pastorale. L'glise a une responsabilit relle
dans la promotion de la vie conjugale et des structures familiales, essen
tielles pour l'avenir de la communaut chrtienne et celui de la nation.
Tout ce que vous faites en faveur des ralits familiales est gage de prosp
rit pour votre pays, sans parler des vocations sacerdotales et religieuses
qui ont leur terreau d'lection dans les foyers chrtiens.
Permettez-moi d'insister galement sur un point important et actuel
pour votre pays: l'enseignement social de l'glise. Donnez aux lacs les
moyens de bien le connatre afin qu'ils remplissent leurs devoirs de
citoyens avec comptence professionnelle et en toute honntet. La cons
truction politique et l'organisation de la vie sociale relvent de leur comp
tence. Puissent les catholiques du Congo, comme ceux de tous les pays
africains, se pntrer de la doctrine sociale de l'glise afin d'tre vraiment
lumire, sel et levain, et de prendre les initiatives souhaitables pour animer
d'un esprit chrtien toutes les ralits temporelles!
8. Il arrive des pasteurs d'accepter temporairement, par esprit vanglique, une mission d'ordre politique, comme l'a fait Monseigneur Kombo
avec t a n t de sincrit et de gnrosit, pour le bien de la nation. Ce sont
des situations exceptionnelles car, pour qui a charge d'mes et veut tre
un rassembleur du Peuple de Dieu, il convient d'tre indpendant par rap
port l'action politique directe dans le pays.
En revanche, vous aurez cur d'tre prsents votre peuple par des
messages appropris, surtout lorsqu'en temps de crise il prouve le besoin
d'tre clair, soutenu et rconfort. Que l'opinion gnrale garde de vous
une image modele sur celle du Christ: une image d'hommes de Dieu, qui
aiment profondment leur patrie et qui partagent toutes les

conditions

de vie, heureuses et malheureuses, de leurs compatriotes, comme le fit le


Seigneur sur terre!
Enfin, contribuez sans relche la reconstitution du tissu social en
tant les aptres de la fraternit et de la convivialit, et poursuivez l'en
seignement des grands principes de la morale chrtienne en ce qui con
cerne notamment la personne humaine, la vie en socit et l'engagement

Acta Ioannis Pauli Pp. II

749

politique. cette fin, aprs le Catchisme de l'glise catholique , l'ency


clique Veritatis splendor rcemment publie vous servira de guide.
9. Dans un environnement religieux pluraliste comme le vtre, le dia
logue avec ceux qui n'adhrent pas la foi de l'glise est particulirement
important et mme ncessaire en vue de l'vanglisation. P a r le dialogue,
en effet, on cherche renverser les obstacles que des divergences de
doctrines, de disciplines ou de structures ont crs contre l'unit. L'glise
catholique, en Afrique comme ailleurs, doit soutenir et promouvoir le dia
logue.
A la lumire du Directoire pour l'application des principes et des
normes sur l'cumnisme , publi cette anne par le Conseil pontifical
pour la Promotion de l'Unit des Chrtiens, il conviendra de clarifier et
d'approfondir votre participation aux activits du Conseil cumnique des
glises chrtiennes du Congo, afin de contribuer le mieux possible l'unit
entre les disciples du Christ, tant sauve la fidlit l'enseignement de
l'glise catholique, parce que, dans la recherche de la Vrit, la norme,
c'est le Christ vivant dans l'glise.
10. En conclusion, dans la perspective de l'Assemble spciale pour
l'Afrique du Synode des vques, je voudrais vous adresser, vous-mmes
et vos communauts diocsaines, mes encouragements prier pour le
succs de ces importantes assises. Un rel effort de rflexion a eu lieu
sur votre continent en ce qui concerne l'vanglisation et l'on sent le
dsir d'annoncer la Bonne Nouvelle avec plus de dynamisme, en vue de
rpondre aux enjeux du troisime millnaire.
Cependant, l'vanglisation n'aura son plein panouissement que par
l'action de l'Esprit Saint: aussi faut-il lui demander lumire et force.
Comme l'exprimait l'exhortation apostolique Evangelii nuntiandi, c'est
grce l'appui du Saint-Esprit que l'glise s'accrot. Il est l'me de cette
glise. C'est lui qui explique aux fidles le sens profond de l'enseignement
de Jsus et son mystre. Il est celui qui, aujourd'hui comme aux dbuts de
l'glise, agit en chaque vanglisateur qui se laisse possder et conduire
par lui, et met dans sa bouche les mots que seul il ne pourrait trouver,
tout en prdisposant aussi l'me de celui qui coute pour le rendre ouvert
et accueillant la Bonne Nouvelle et au Rgne annonc .
8

Je confie Notre-Dame, Reine des Aptres, les souhaits que je forme


pour vous tous. Puisse-t-elle vous assister, pasteurs et fidles, dans votre
N. 75..

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

750

uvre missionnaire, elle qui, au matin de la Pentecte, prsida dans la


prire au dbut de l'vanglisation, sous l'action de l'Esprit Saint!
De grand cur, je vous donne ma Bndiction apostolique, que
j'tends bien volontiers vos collaborateurs, aux religieux et religieuses,
aux catchistes et aux fidles de tous vos diocses.

V
Ad quosdam Europae civitatum ab exteris negotiis administros coram admissos.*
Excellences,
1. C'est avec une vive satisfaction que je vous accueille ce soir, au
terme de votre premire journe de travail. Je vous remercie de tout cur
d'avoir accept de venir jusqu' moi et de prendre le temps de partager
quelques-unes des proccupations du Pape, qui suit avec une grande solli
citude les pas encore mal assurs de l'Europe nouvelle, dont la Confrence
sur la Scurit et la Coopration en Europe a t un artisan convaincu.
2. La runion annuelle du Conseil des Ministres des Affaires trangres
des pays qui composent aujourd'hui la C.S.C.E. vous permet de faire le
point sur l'volution de ce continent aux ressources culturelles et humaines
fcondes. Mais il vous appartient aussi de prvenir, autant que faire se
peut, les tensions et les conflits, et surtout de tenter courageusement de
rsoudre les crises qui fragilisent la construction europenne encore en
chantier. En vous voyant ici, je pense spontanment que Europe veut
dire ouverture ! En effet, la scurit et la coopration en Europe tra
vaillent galement des nations appartenant d'autres continents, comme
le Canada et les Etats-Unis, ou comme des t a t s d'Asie centrale. La
C.S.C.E. est donc le cadre naturel de la ralisation d'une large commu
naut de nations, ouvertes aux autres continents et, en particulier, aux
pays du pourtour mditerranen.
3. La nouvelle Europe, voulue par la Charte de Paris de 1990, n'est
ni l'annexion d'une partie du continent par l'autre, ni la substitution
d'une confrontation conomique une confrontation idologique. L'Europe
devrait se caractriser par l'laboration de projets communs, inspirs par

* Die 30 m. Novembris a. 1993

Acta Ioannis Pauli Pp. II

751

les valeurs que la C.S.C.E. a promues avec persvrance depuis 1975. L'ex
prience rcente montre que c'est en m e t t a n t la dignit des personnes et
des peuples au centre de ses proccupations que l'Europe peut contribuer
l'limination des diffrents totalitarismes qui, durant trop d'annes, ont
dfigur son visage.
4. Voil pourquoi je voudrais vous dire avec quelle dtresse je prends
connaissance des nouvelles toujours dramatiques qui nous parviennent de
l'ancienne Fdration yougoslave, et plus particulirement de Bosnie-Her
zgovine. On ne peut affirmer sa souverainet ou revendiquer ses droits en
pitinant ceux de ses frres! On avait pens ne plus jamais revoir la guerre
sur le sol europen. Qui pouvait prdire que des prtentions racistes et des
nationalismes iniques auraient de nouveau fait rsonner leurs slogans sur
ce continent? Que dire de l'atroce spectacle de villages entiers rass, de
leurs populations sauvagement maltraites et dportes? Cela rappelle du
rement un pass qui a avili l'histoire des hommes! Et pourtant cela se pro
duit peu de kilomtres d'ici. Tout le monde le sait, tout le monde le voit.
Il importe que la C S . C E . continue d'exprimer un jugement politique et
moral sur le droulement de la crise yougoslave: de cette manire, elle vi
tera le scandale du dsintrt face des vnements inadmissibles, et elle
obligera l'ensemble des t a t s prendre conscience qu'ils sont directement
concerns ds lors que les droits fondamentaux d'une personne ou d'un
peuple sont en jeu.
Le plus grand malheur qui puisse arriver l'Europe d'aujourd'hui
serait de se rsigner la guerre qui martyrise des millions d'hommes et de
femmes, en particulier dans les Balkans et dans le Caucase.
Il est possible d'y mettre un terme en prenant les moyens de faire pr
valoir les rgles du droit. L'aide humanitaire gnreusement consentie aux
populations de Croatie, de Bosnie-Herzgovine, de Serbie et des autres R
publiques de ce qui tait hier la Yougoslavie fdre ne saurait dispenser
les responsables politiques de continuer rechercher des solutions origi
nales afin de mettre un terme des dbordements de violence et de haine
qui ne mnent nulle p a r t et qu'aucune cause ne peut justifier.
La C S . C E . a la mission de runir les conditions d'une scurit com
mune, globale et contrle. Mais il est dsormais clair que celle-ci ne s'ta
blira jamais si l'on cautionne les conqutes territoriales obtenues par la
force, si la purification ethnique qui n'est autre qu'un gnocide est
leve au rang de mthode, ou si les rgles les plus lmentaires du droit
humanitaire sont ostensiblement violes.

752

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

En Bosnie-Herzgovine comme en Serbie ou en Croatie, il existe des


femmes et des hommes de paix; on ne leur laisse pas assez la parole. Ces
populations, que l'histoire a accoutumes traverser l'preuve et se re
dresser, ont des ressources humaines et spirituelles; donnons-leur la chance
de s'exprimer dans le dialogue et la ngociation.
5. Excellences, permettez-moi de redire une fois encore, et aujourd'hui
devant les plus hauts responsables de la diplomatie europenne, que
l'heure est venue souhaitons qu'il ne soit pas trop tard de redonner
un souffle d'esprance aux personnes et aux peuples; l'heure est venue de
crer les conditions pour que les principes et les engagements si heureu
sement dfinis et souscrits Helsinki, Vienne et Paris par les partici
pants la Confrence sur la Scurit et la Coopration en Europe, soient
rellement appliqus par tous, pour qu'ils aient la mme valeur pour tous
et en toutes circonstances.
P a r son histoire, par son extension gographique et par sa grande di
versit culturelle, la C.S.C.E. ne peut se contenter d'tre, parmi d'autres,
un simple instrument pour contribuer au maintien de la paix. Elle doit
donner une vritable impulsion pour que toutes les nations qu'elle ras
semble s'affirment en t a n t que communaut, partageant les valeurs hu
manistes et morales qui ont fait de ce continent une rfrence pour t a n t
d'autres peuples. Ainsi les peuples que vous reprsentez se sentiront da
vantage unis et solidairement responsables de leur avenir. Il convient que
cette ide de communaut de nations devienne ralit.
6. La haine n'est jamais dfinitive entre les nations. Des peuples euro
pens diviss se sont runis; des pays hier ennemis travaillent aujourd'hui
ensemble. La volont politique, l'intelligence de l'histoire, la gnrosit du
cur permettent d'entreprendre en commun de grands projets de coopra
tion et de dveloppement.
A ce propos, un fait doit tre pris en considration: la renaissance de
nations qui, d u r a n t de longues annes, ont t empches de manifester
leur volont de vivre libres et d'exprimer leur identit. Cependant il est n
cessaire d'viter qu' une socit de nations unies par la peur ne succde
une socit divise par les particularismes; qu' une socit internationale
faussement unitaire ne succde une socit faussement diversifie. Certes,
il convient de reconnatre les aspirations lgitimes des personnes et des
peuples la libert; mais il est urgent que, aujourd'hui comme hier, tous
prennent conscience de leurs devoirs a u t a n t que de leurs droits, et qu'ils
donnent la priorit la solidarit pour la construction d'une vritable
communaut de nations.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

753

7. Dans ce vaste continent, il y a place pour les grandes et pour les pe


tites nations. Chacune a ses droits et ses devoirs. Chacune doit respecter
les autres. Il importe d'assurer l'ducation de tous la libert. Les
croyants, et l'glise catholique en particulier, dsirent y contribuer en for
m a n t les consciences, notamment celles des jeunes, en insistant sur l'imp
rieuse ncessit de la rconciliation entre les peuples, en un mot, en pro
mouvant les valeurs morales et religieuses sur lesquelles doivent reposer
solidement les fondations de la maison commune europenne. Cette tche,
l'glise catholique s'efforce de la mener bien en troite collaboration
avec les autres communauts chrtiennes et les croyants d'autres traditions.
Il s'agit de recomposer la trame de tout le tissu spirituel de l'Europe!
8. Excellences, je confie votre rflexion ces quelques penses que
me suggre l'histoire europenne d'hier et d'aujourd'hui. Je prie Dieu
d'inspirer chacun de vous les vertus et le courage indispensables ceux
dont la charge est non seulement de guider leurs frres mais aussi de
susciter en eux assez d'enthousiasme pour s'engager sur le chemin de la
paix. Vous avez en quelque sorte une mission prophtique! Permettez-moi,
depuis cette colline du Vatican, de vous rappeler les paroles de saint Paul,
l'Aptre des Nations: Recherchons donc ce qui contribue la paix, et ce
qui nous associe les uns aux autres en vue de la mme construction 1

Que Dieu tout-puissant bnisse l'Europe! Qu'il lui donne de montrer au


monde l'exemple de la concorde et de la solidarit!

VI
Ad quosdam civitatum Americae Septemtrionalis episcopos in sacrorum liminum visitatione.*
Your

Eminence,

Dear Brother Bishops,


1. With affection I greet you, "beloved in God the Father... May
mercy, peace, and love be yours in abundance".
It is a great joy to welcome youthe Bishops of California, Nevada
and Hawaiiand to celebrate the faith and charity which units us in the
1

Rm 14, 19.

* Die 4 m. Decembris a 1993


Jude, 2:3.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

754

College of Bishops. Within the Body of Christ which is the Church there
is a constant exchange of spiritual gifts from one particular Church to
another, and between the particular Churches and the Church universal.
In this context, your ad Limina visit is an expression of the mystery of
grace by which "the Holy Spirit has placed us to shepherd the Church of
God... as teachers of doctrine, priests of sacred worship, and ministers of
governance". With God's grace your visit will mutually encourage and
enrich us as we seek to continue the work of Christ, the Eternai Pastor,
the Shepherd of our sols.
2

Yours is the last in this series of ad Limina visits by the Bishops of the
United States. These visits to the tombs of the Apostles Peter and Paul
have enabled us to reflect on the moment t h a t the Church is living in your
country, and on the reponsibilities of the Bishops before the Lord in carrying out the evangelical command to preach the Gospel to all peoples, to
sanctify the faithful in the t r u t h and to nourish them with the divine life
of grace. Though your task is ne ver easy, I remember the words of Archbishop Keeler, the President of your Conference, in Denver last August,
when he pointed out t h a t the Church in the United States is very much
alive and growing, and mentioned t h a t last year alone one million new
members were added to its number. The vast majority of priests, Religious
and laity sustain you through their fervent faith and steadfast witness of
Christian life and love.
2. Indeed, the World Youth Day in Denver offered us ali a confirma
tion of the vitality of the Catholic community in the United States. The
young especially are a lively and promising sign of God's life-giving prs
ence in the heart of the world.
The Holy Spirit is awakening in the Church's members a longing for
transcendence, stirring up in their hearts a desire for an intimate, personal
relationship with the Triune God. People are increasingly asking: "What
must I do to inherit eternai life?". Individually and as a group, the
Bishops of the United States are being challenged to respond to t h a t spir
itual thirst by making available to everyone the fullness, relevance, and
unifying force of the mystery of Christ.
5

Cf. Lumen gentium, 23.


Ibid., 20.
Cf. 1 Pt 2:25.
Mk 10:17.
Cf. Col 1:27.

Acta Ioannis Pauli Pp, II

755

As shepherds after the Lord's own heart, one of your principal


tasks and joys is to lead your communities in worship and prayer. The
"Catechism of the Catholic Church" reminds us t h a t prayer is t h a t "enthusiasm of the heart", which is the fruit and life-blood of the mystery
of salvationfounded on faith, strengthened by the sacraments and active
in charity. In our prayer we must be careful to safeguard divine transcen
d e n s and to purify our hearts of false images. Our prayer must always
reflect the Church's true faith. The core of Christian prayer is the rvla
tion of the Father to the "little ones", his adopted children. In union
with the Son through the Holy Spirit we are able to approach the F a t h e r
and say "Abba! F a t h e r " .
Not to teach this sublime t r u t h or to teach
anything less would be to fail in our responsibility to be true spiritual
guides, offering the solid food of genuine Christian spirituality and helping
the members of the Church to grow into full maturity in Christ.
7

10

11

12

13

You are presently involved in a re vision of some liturgical texts, and


this has been on the agenda of the recent Plenary Meeting of your Confer
ence. One of your responsibilities in this regard, as stewards of the grace of
the supreme priesthood, is to make available exact and appropriate
translations of the officiai liturgical books so that, following the required
review and confirmation by the Holy See, they may be an instrument
and guarantee of a genuine sharing in the mystery of Christ and the
Church: lex orandi, lex credendi.
14

15

The arduous task of translation must guard the full doctrinal integrity
and, according to the genius of each language, the beauty of the originai
texts. When so many people are thirsting for the Living God whose
majesty and mercy are at the heart of liturgical prayerthe Church must
respond with a language of praise and worship which fosters respect and
gratitude for God's greatness, compassion and power. When the faithful
gather to celebrate the work of our Rdemption, the language of their
prayerfree from doctrinal ambiguity and ideological influenceshould
16

10

11

1 2

1 3

14

1 5

1 6

Cf. Jer 3:15.


No. 2558.
Cf. ibid., 2779.
Cf.. Mt 11:25.
Cf. 1 Jn 3:1-2.
Rom 8:15.
Cf. Eph 4:13.
Cf. Lumen gentium, 26,
Cf. CIC, can,, 838, 2-3.
Ps 42:2,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

756

foster the

dignity and beauty of the clbration itself, while faithfully

expressing the Church's faith and u n i t y .

17

3. From a profound spiritual renewal, from the holiness of her members


and communities, the Church in the United States will draw inspiration
and strength for the new evangelizaton and the myriad forms of service to
society which she exercises in response to the Gospel commandment of
love. American Catholics have always been noted for the generous way
in which they express their faith through works of justice, charity and
solidarity. F a r from diminishing, the situations calling for an effective
response seem daily to increase, especially in view of growing poverty,
homelessness and unemployment, as well as the crisis of values which
often brings increased self-centredness, fragmentation and aggressiveness in
human relations. I can only encourage you to continue to inspire the lay
faithful to imbue America's politicai, social and cultural institutions with
the spirit and virtue of genuine social solidarity.
To embody the Church's social teaching in the fabric of society requires
both rigorous fdelity to the Gospel and courageous creativitya daring
t h a t knows no f e a r
in proclaiming the kingdom of God openly and
unhindered. Christian consciences must be awakened to a true sens of
concern for the poor and oppressed, the weak and defenselesswho can
not be excluded from their share in the universal destination of the earth's
goods. "There is a duty to safeguard carefully the importance of 'the
poor' and of 'the option in favour of the poor' in the word of the living
God". From this there follows the task of promoting the genuinely
Christian meaning of freedom and of the libration of humanity and of the
universe. I repeat the appeal made in my Encyclical Letter on the
Church's missionary mandate, in which I exhorted "the disciples of Christ
and ali Christian communitiesfrom families to diocses, from parishes to
Religious Institutesto carry out a sincere review of their lives regarding
their solidarity with the p o o r " . If this examination is everywhere carried
out, the Church's efforts to promote social justice will gain credibility.
Since the love of Christ impels the Church to see her Spouse especially in
18

19

20

21

22

23

17

1 8

19

20

21

22

23

Cf.. Vicesimus quintus annus, 9 and 21.


Cf. Heb 13:6.
Cf.. Acts 28:31.
Cf. Centesimus annus, 31.
Redemptoris mater, 37.
Cf. ibid.
Redemptoris missio, 60.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

757

the w e a k , she must ever be alert to ensure social justice and solidarity
among her own members and in her own institutions.
24

4. In your pastoral ministry you are often challenged by manifestations


of a persistent racism which undermines the foundations of a just and
dmocratie society. Racism is an intolerable injustice by reason of the
social conflicts which it provokes, but even more so by reason of the way
in which it dishonors the inalienable dignity of ali human beings, irrespec
tive of their race or ethnie origin. Your frquent dclarations on these
matters, and the great variety of pastoral activities directed to the various
ethnie groups prsent in your Diocses, far from avowing sparation or
isolation among groups and communities, aim to implement the Church's
vocation as the sign and instrument of the wider unity of the whole
human family.
With another group of Bishops I spoke about the needs and the special
contribution to the Church's life of the large Hispanic communities in your
diocses. In supporting a National Black Catholic Pastoral Plan you
have shown your esteem and support for the faithful who wish to be
"truly black and authentically Catholic". I also acknowledge your pledge
to foster solidarity with the Native American community, especially re
garding social justice in the reas of health, housing, employment and
ducation The success of ail of this dpends greatly on efforts aimed at
renewing family life, parochial schools, ministry to alienated youth, and on
promoting priestly and religious vocations among the various groups.
25

26

27

5. Before ending this series of meetings with the United States Bishops
I wish to refer, if only briefly, to your efforts on behalf of ecumenical
understanding and coopration.
With thankfulness to God, the Church recognizes t h a t the Holy Spirit,
"who points out the ways leading to the union of Christians", has
brought about new attitudes between divided Christians. Guided by your
country's long struggle to implement religious freedom and tolrance,
American Catholics have enriched the Church's ecumenical commitment
with the fruits of their exprience.
28

Cf. 2 Cor 5:14; Mt 25:31-46,


Cf. Ad limina Address, 2 October 1993.
Cf. "Here I Am, Send Me", 9 November 1989.
27 Qf Time for Remembering, Reconciling and Recommitting Ourselves as a People,
December 1991
Dominum et Vivificantem, 2.
24

25

26

28

17

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

758

Howe ver, after the rapid improvements made in ecumenica! relations


following the Second Vatican Council, some are now discouraged by the
seemingly slower progress in this more mature stage of ecumenical endeavors. Because the Church is irrevocably committed to the search for
Christian unity, there can be no lessening of efforts to promote common
prayer, dialogue and coopration. As Pastors you will reassure those who
are disheartened, moderate those whose enthusiasm leads to doctrinal or
disciplinary confusion, encourage new initiatives, and ensure t h a t ail
ecumenical activity in your Diocses is in harmony with the Church's faith
and discipline. One especially relevant area of dialogue is t h a t which concerns the ethical and moral truths necessary for the renewal of society.
Christians ought to give a united witness to those moral truths which ren
der "a primordial, indispensable and immensely valuable service not only
for the individual person and his growth in the good, b u t also for society
and its genuine development".
29

30

31

6. Dear Brother Bishops, the prsent season of Advent speaks to us


of "the Lord God Almighty, who was and is and is to corne!". While
reminding us t h a t Christ will come again in glory, thse weeks of prpara
tion for Christmas also lift our hearts to the "new time of advent" t h e
years of prparation for the great Jubilee commemorating the redemptive
Incarnation of the Eternai Son. It is my prayer t h a t the Church in America
will prepare for t h a t event"as a continuation and further development
of the 'fullness of time' t h a t belongs to the ineffable mystery of the Incar
nation of the W o r d " . With confidence I pray t h a t under your zealous,
firm and loving care each of your particular Churches will exprience
the "great springtime for Christianity" which God is preparing for his
Church.
32

33

34

35

The thoughts which I have shared with the United States Bishops during this year's ad Limina visits have been guided by the outline and
content of the "Catechism of the Catholic Church". In your hands the
Catechism will be an extremely effective help in making available to ail

29

Cf. Directory for the Application of Principies and Norms on Ecumenism, 25 March 1993,

n. 30.
30

31

3 2

33

34

35

Cf., Veritatis splendor, 36.


Ibid., 101.
Rv 4:8.
Dominum et Vivificantem, 56,.
Redemptoris custos, 32.
Cf. Redemptoris missio, 86.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

759

the faithful the inexhaustible riches of what the Church believes, prays,
clbrtes and lives.
Precisely at this stage of the Church's pilgrimage the Holy Spirit has
anointed us as high priests to bring the good news to the poor and heal
the broken-hearted, to proclaim relase to the troubled and oppressed.
Sound teaching, fervent clbration of the sacraments and vigorous pasto
ral activity are the "treasures" we have to offer to a waiting world. With
ardent hope and confidence I ask t h a t same Holy Spirit to pour out the
fullness of his gifts upon the Church in the United States. Entrusting all
her members to the intercession of Mary Immaculate, Patroness of your
country, I gladly impart my Apostolic Blessing.
36

36

Cf. Lk 4:18-19.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

760

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

i
BAIOCEN. ET LEXOVIEN.

DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Ludovici Martin patrisfamilias (1823-1894).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Coniuges christiani ad sui status officia et dignitatem peculiari sacra
mento roborantur et veluti consecrantur; cuius virtute munus suum co
niugale et familiare explentes, spiritu Christi imbuti, quo t o t a eorum vita,
fide, spe et caritate pervaditur, magis ac magis ad propriam suam per
fectionem mutuamque sanctificationem, ideoque communiter ad Dei glori
ficationem accedunt (CONC. OECUM. VAT. II, Const. past. de Ecclesia in
mundo huius temporis Gaudium et spes, 4 8 ) .
Matrimonii sacramenti gratiae fidelis, Ludovicus Martin exemplari mo
do munus suum mariti et patris explevit, a r t a coniunctione amoris et fidei
cum uxore vivens et cum sapientia ac diligentia filiarum colens educatio
nem, quas exemplo vitae suae in Dei viis ambulare docuit. I t a familiae
suae serviens in caritate, altum est adeptus gradum christianae perfectionis
et societatis Ecclesiaeque bono operam navavit.
Servus Dei Burdigalae natus est die 22 mensis Augusti anno 1 8 2 3 a Pe
tro Francisco Martin et Maria Anna Stephania Boureau, qui eum accurata

Congregatio de Causis Sanctorum

761

instruxerunt educatione. Studiis peractis se admitti postulavit inter cano


nicos Montis Io vis, sed non est acceptus, cum linguam Latinam nesciret.
Alensonii, ubi cum parentibus vivebat, horologiorum tabernam aperuit et
cum peritia atque probitate suae se dedidit industriae. Eodem autem tem
pore sedulo munia religiosa exsequebatur et coniunctionem colebat cum
Deo, precationem atque meditationem, ad quam peculiarem ostendebat
propensionem, quandoquidem indolis erat consideratae et silentii atque
solitudinis studiosae. Die 13 mensis Iulii anno 1858 matrimonium iniit cum
Maria Azelia Gurin, quae operum acu pictorum et denticulatorum officinam regebat parvam. Ambo coniugium observaverunt secundum Dei leges
et Ecclesiae, in fide, in amore, in m u t u a devotione, in fidelitate atque in
plena onerum communicatione, itemque gaudiorum et dolorum. Depreca
tionis auxilio voluntati Dei oboedierunt et una sanctitatis iter fecere adeptique sunt altum perfectionis christianae gradum. Eorum familia novem
ortis filiis laetificata est, quorum tres solum paucos menses vixerunt et
una sex annos. Pii illi coniuges, conscii se esse debere gratiae cooperatores
et fidei in domo sua primos testes et nuntios, quinque filias, quae superfuerunt, solida imbuerant educatione ad magnos vitae ac religionis valores.
Verbo et exemplo docuerunt eas suas excolere personas, Deum cognoscere
et amare, providentiae confidere, membra viva esse Corporis Christi mysti
ci, castigationem exercere et ademptiones pauperibus opitulari. Ita, cum
simplicitate et benignitate, in dies singulos familiam suam scholam fece
runt humanitatis et verum domesticum sanctuarium, in quo Deo sentieba
tur eiusque laudes praedicabantur.
Acerbissimus casus in eorum contigit domo, sed ea non cecidit; funda
ta enim erat supra petram (Mt 7, 25) oboedientiae verbo Christi. Die
namque 28 mensis Augusti anno 1877 pie Servi Dei uxor interiit, filias
relinquens aetate tenellas. Ludovicus, in dolore fortis et auxilio divino
fisus, partes simul patris egit atque matris et, cum prudentia, auctoritate
et amabilitate totum se familiae servitio tradidit quae, Alensonio relicto,
Noviomagum Lexoviorum migravit. Ibi quoque Servus Dei filiarum curam
cum Dei cura temperavit. Cum studio, perseverantia et spirituali delecta
tione vitam suam interiorem coluit, quam Missa cotidiana alebat, peccato
rum confessione crebra et communione, deprecatione, aeternarum verita
t u m meditatione, bonis lectionibus, impigra Conferentiarum Sancti Vincen
tii de Paul participatione, pariterque Circuli Catholici et Consociationis
Nocturnae Sanctissimi Sacramenti, erga quod peculiarem nutriebat pieta
tem. Tam copiosi eius operis institutorii fructus fuerunt, ut in filiarum
animis ardens votum incenderet Christum sequendi per consiliorum evan52 - A A S

762

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gelicorum exercitium. Omnes enim Dei vocationi responderunt et libere se


Domino in vita religiosa consecraverunt. Et earum una, Carmelum Lexoviensem ingressa, nempe Maria Francisca Teresia, nomine capto Soror
Teresia a Iesu Infante, sic fuit in divino Magistro sequendo perfecta, ut
Summus Pontifex Pius X I , anno 1925, eam in numerum Sanctorum retu
lerit. Ipsa dixit: Benignus Deus patrem mihi donavit et matrem Caelo
digniores quam terra .
Revera Servus Dei, sicut et uxor eius, vitam suam reddidit continuam
Dei laudem et constantem ad aeternitatem praeparationem. Fide impensa
ductus et viva, a iuventute omnia fecit in maiorem Dei gloriam et quae
libet eius electio splendidum fuit Evangelii testimonium. Fidem expressit
in vita cotidiana et Christi lumen in familiam attulit, in paroeciam, in
laborem et in societatem. Verus Dei amicus, eum ex toto corde, ex tota
mente et ex t o t a virtute dilexit (cf. Me 12, 29), adeo ut se amoris victi
mam devoveret. Eius praecepta diligentissime servavit, peccatum fugit,
per precationem, sacrificium et apostolatum eius regno in terra aedificando
operam dedit. Ecclesiae filius oboediens, semper eius m a n d a t a veritus est
et doctrinam. Sincera veneratione est Romanum Pontificem, episcopos et
sacerdotes prosecutus. Eius caritas, familiae fines transgressa, ad propin
quos se extendit, ad amicos, ad pauperes, ad aegros et ad eos, quotquot ei
occurrebant. Aeternae animarum salutis studiosus, precabatur et ad pre
candum hortabatur pro fidei disseminatione et peccatorum conversione,
et curabat ut infirmi sacramenta reciperent. Spem suam in Domino collo
cavit et etiam in difficultatibus, in luctibus, qui eius familiam affecerunt,
in separatione a filiabus, quae in conventum intraverunt, spiritus tran
quillitatem servavit et sivit se Dei voluntate duci atque providentia. Inte
ger fuit mercator, erga subiectos iustus et de aere solvendo sollicitus.
Quamvis quadam frueretur opulentia, vitam vixit simplicem et sobriam, a
divitiis et a mundi vanitatibus alienam. Nisus est ex contrario thesaurum
in caelis cumulare, quo fur non appropiat, neque tinea corrumpit (Lc
12, 33).
Extremi vitae anni gravibus afflicti sunt morbis, quos christiana forti
tudine tulit, patientia et humilitate. Paralysi est correptus atque arterio
sclerosi, ex qua et memoriam amisit et in potestate mentis suae desiit esse.
In Cadomense valetudinarium deductus est, in partem morborum mentis
(annis 1889-1892): hoc ei, qui suam condicionem animadverterat, maximae
fuit indignitati, quam tamen t a m q u a m magnam Dei gratiam accepit. Post
quam est ad familiam re versus, eius valetudo est gradatim peior facta. Be
nevola cura fruens filiae Mariae Caelinae, quae postea fuit et ipsa Carmeli-

Congregatio

de

Causis

763

Sanctorum

tis discalceata, sancte obiit die 29 mensis Iulii anno 1894, in castello L a
Musse appellato, in loco Arnires, apud Mediolanum Eburovicum.
In familia et iuxta notos vivus fama sanctitatis claruit; anno 1866 uxor
scripsit de eo: Qualis sanctus homo est maritus meus! Talem omnibus
mulieribus exopto . Haec opinio annis, qui mortem secuti sunt, confirmata
est et dilatata, etiam propter scripta Sanctae Teresiae a Iesu Infante, quae
patrem verum p u t a b a t sanctum. Canonizationis Causa inita est ab Episco
po Baiocensi-Lexoviensi per celebratum processum ordinarium informati
vum (annis 1957-1960), cui additi sunt rogatoriales Parisiensis, Sagiensis,
Venetensis et Cenomanensis. Horum processuum auctoritas et vis agnita
est decreto die 8 mensis Iunii promulgato anno 1990. Officio Historico Hagiographico Congregationis de Causis Sanctorum moderante colecta sunt de
Servo Dei instrumenta. Prospero cum exitu die 13 mensis Octobris anno
1987 sessio acta est Consultorum Historicorum et die 21 mensis Decembris
anno 1993 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Deinde Patres
Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria Idibus Martiis habita anno
1994, Causae Ponente Em.mo Cardinali Eduardo Gagnon, professi sunt
Servum Dei Ludovicum Martin heroum in modum virtutes thologales,
cardinales et iis adnexas coluisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pruden
tia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Ludovici Martin, patrisfamilias, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 83 S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

764

II
BASILEEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Bernardae Heimgartner Instituti Sororum a S. Cruce
primae Moderatricis generalis (1822-1863).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia,

Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Haec est prex quam Dei Filius, hunc mundum ingrediens, Patri adhi
buit, sicut Sacrae Litterae docent: Corpus autem aptasti mihi: ecce venio,
ut faciam voluntatem t u a m (Heb 10, 5.7). Et insuper: Meus cibus est, ut
faciam voluntatem eius, qui misit me, et ut perficiam opus eius (Io 4,
34). Serva Dei Mater Bernarda Heimgartner, vera Christi discipula, amore
Dei illecta, nihil aliud cupiebat, nisi opus perficere sibi a Divina Providen
tia concreditum, id est I n s t i t u t u m Sororum a Sancta Cruce. Antistita pla
ne iuvenis nascens I n s t i t u t u m definivit: Opus, quod Is per nos inire pla
cuit , et etiam: Benevolus hic Pater nos ad eiusmodi opus elegit . Ipsa,
igitur, nonnisi serva erat, vocata ad invigilandum operi, quod Deus volue
rat et inceperat: Instituto nempe, quod Ecclesiae serviret in educatione
iuventutis. Suo idcirco officio fungens de hoc Instituto, ea mansura erat
serva , quae se convertit ad Dei voluntatem quoad Opus, quod Is volue
rat. Hinc nomen Serva Dei magis significat impensissimam eius intimae
vocationis rationem.
Anna Maria Heimgartner orta est die 26 mensis Novembris anno 1822
in Helvetiae septemtrionalis pago Fislisbach, et postridie est baptizata. Ex
more loci primam Communionem accepit quattuordecim fere annos nata,
et sacramentum Confirmationis die 10 mensis Iulii anno 1839. Eo tempore,
in illius patria, gravi contentione opponebantur pars liberalismi-radica
lismi, qui dicuntur, fautrix, cuius plures ex numero erant Novatores, et
pars rerum conservandarum studiosa, cuius plures ex numero catholici
erant. Cum prior institutionem popularem maxime provexisset, in regioni-

Congregatio de Causis Sanctorum

765

bus catholicis Helvetiae centralis institutio popularis iuventutis progredi


non valebat. Huius periculosae condicionis observator erat capuccinus
Theodosius Florentini, partium Ecclesiae in societate acer defensor. Is sta
tuit vim confirmare illius, favendo in ambitibus catholicis institutioni
populari a mulieribus religiosis bene formatis impertiendae. Iuvenis Heimgartner cum duabus sociis, quae et ipsae creverant in regione Argovia, contentionis centro, animose se praebuit pro Patris paedagogico proposito.
Tres illae iuvenes mulieres, post suam professoriam praeparationem, insti
tutionem ad vitam consecratam acciperunt in novitiatu Sororum Scholae
Divinae Providentiae loci RibeauvilM in Alsatia, semper in suo munere
spectatarum in patria. Sororum Divinae Providentiae spiritualitas intimae
vocationi Servae Dei, ut patet, respondebat. Providentiae fiducia enim
futura erat fons inexhaustus eius fortis perseverantiae in ipsius qua ser
vae contentione, etsi multa fuerunt impedimenta et ludificationes, Dei
voluntatem exsequendi, quoad Institutum quod Is voluerat.
Postridie Idus Octobres anno 1844 Soror Bernarda eiusque sociae vota
religiosa nuncuparunt in manibus P. Theodosii Florentini, secundum Re
gulam quam ipse conscripserat ad tempus. I t a conditum est Institutum
tunc appellatum Sororum Magistrarum a Sancta Cruce, quod hoc ipso
anno iubilaeum celebrat centum quinquaginta annorum ex quo exsistit.
Parochus loci Menzingen, regionis Tugiensis, ad dioecesim Basileensem
pertinentis, Iosephus Rolliti, et ipse educationis femininae fautor, nascens
Institutum in suam paroeciam inseruit, approbante Episcopo Basileensi.
Constitutiones, semel approbatae postridie Calendas Octobres anno 1851,
clarissime antistitae tribuunt plenam in Institutum suscepti officii ratio
nem, quae potestas ab initio est ipsi Servae Dei concredita.
In se opus recepisse, quod Deo placuerat inire, Matri significabat illud
Ei esse conformandum, qui idem voluerat. Sed quid Mater Bernarda sen
serat de Deo? In eo ipsa inveniebat Deum amorem, et huius persuasionis
vis totius eius vitae fuit gratia exsistentialis. Tres Dei aspectus ei erant
peculiariter cari: eum Patrem appellabat, benignum Patrem, optimum
Patrem, amoris Patrem . Sponsus quoque erat ei Deus, praesertim Spon
sus crucifixus, et in hac re se patefaciebat veram Sanctae Crucis soro
rem. Sponsum crucifixum amare significabat etiam Matri Bernardae velle
ei similem esse ipsis in doloribus. Sorores sodales monebat: Dominum
laudemus et amemus in dolore, sicut in gaudio, in consolatione sicut in
aegritudine . Nobis non esset optandum sine cruce esse, cum ea pars
sit sponsarum propria et discipulorum Christi . Tertius aspectus amantis
familiaritatis Matris cum Deo fides erat in Hospitem divinum in propria

766

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

anima praesentem. Demissas Sorores hortabatur ut sibi suaderent: Dulcis


hic Sponsus latet in intimo corde tuo: tibi semper adest, etsi eum non
vides .
Institutum conformare ad P a t r e m Amoris, qui illud voluerat, idem erat
Servae Dei ac communitatem creare affectu et m u t u a caritate coniunctam.
Bernarda coniunctionem inter Sorores condicionem ducebat necessariam
tum earum felicitatis, t u m fructuosi apostolatus. Eius fundamentum erat
coniunctio in vita spirituali. U n a ex eius Sororibus, Venerabilis Serva
Dei Maria Teresia Scherer, futura antistita generalis Sororum a Caritate
S. Crucis ab Ingenbohl, in Notis de vita sua, testatur: Multa efficiebantur
a Rllin et a Sororibus ut vitam religiosam augerent communitatis. Soror
quaedam grandis natu, memoriam repetens temporis probationis in domuncula , spiritum religiosum commemorat, quo omnia membra comi
tabantur: paupertatem, quae ibi colebatur, sinceram pietatem, amorem et
benevolentiam mutuam. Prima Serva Dei verae caritatis erat exemplo.
Multam alebat reverentiam erga omnem sodalem, una cum humanitate et
sedulitate, in primis erga dolentes, ostendens iam tum, cum prorsus iuvenis
antistita erat, miram maturitatem in singulis Sororibus moderandis. Dicere
solebat: Me ipsam perdere mallem, quam unam ex Sororibus ob meam
culpam . Ex humilitate prima inter pares videbatur. Inclinabat ad So
rores participes reddendas officii sui erga Institutum.
Si consideratur quanti antistita faceret veram Sororum unitatem, bene
eius dolores intelleguntur, quos est passa per duo temporis spatia, quibus
contentiones internae contigerunt. Per prius conditor Florentini exigebat
ab ea ut absolute se subiceret quoad coniunctionem Sororum Magistra
rum Instituti Sanctae Crucis cum Instituto Sororum Caritatis, quod ipse
condiderat. Mater, contra, tuebatur nullam obnoxietatem Instituti sui,
quam Episcopus quoque volebat Basileensis, pro utili apostolatu institutorio et interna utriusque Instituti concordia. Sorores, quae magni existima
bant t u m Matrem Bernardam, t u m P. Theodosium, acribus comprehendebantur erroribus, sed ipsa Serva Dei maxime dolebat. Quattuor extremi
anni vitae Servae Dei afflicti sunt habitu adverso, immo hostili parochi
Rllin contra eam, necnon Praelati cuiusdam conatibus adiungendi Insti
t u t u m Sanctae Crucis, quod ratione franciscana regebatur, Ordini benedic
tino. Contumeliae et obtrectationes, quas in utroque casu obiit, in luce
ponunt Matris virtutes: Providentiae fiduciam, fidelitatem erga Ecclesiam,
firmitudinem et, ante omnia, humilitatem, qua propensa est facta ad ve
niam, adeo ut conflictationem superaret sine ulla simultate. Ad Matrem
dolorum confugit. Illi coniuncta precari discebat cum Iesu: Pater, dimitte

Congregatio de Causis Sanctorum

767

illis, non enim sciunt quid faciunt (Lc 23, 34). Post longos acerborum
dolorum menses, quos veluti Crucifixi sponsa toleravit, Serva Institutum
Ei restituit, qui idem inierat et per eam servaverat. Id evenit Idibus Decembribus anno 1863. Vix unius et quadraginta annorum erat.
Lapis sepulcri Matris Bernardae inscriptionem habet, quae est eius
sanctitatis compendium: Crucem elegit, Crucem portavit, in Cruce vicit .
Inchoata Causa canonizationis ab Episcopo Basileensi, processus ordinarius
informativus celebratus est ab anno 1952 ad annum 1955, eiusque auctori
tas est probata decreto a Congregatione de Causis Sanctorum promulgato.
Secundo cum exitu die 26 mensis Novembris sessio Consultorum Historico
rum, anno 1991, est acta, et die 18 mensis Iunii anno 1993 Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales et Episcopi, in Ses
sione Ordinaria collecti Calendis Februariis anno 1994, Causae Ponente
Em.mo Cardinali Andrea Maria Deskur, Servam Dei Bernardam Heimgartner virtutes thologales, cardinales et his adnexas heroum in modum
coluisse professi sunt.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Bernardae Heimgartner, Instituti Sororum a S. Cruce primae
Moderatricis generalis, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
Datum Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S S .
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

768

III
C ARTH AGINEN, IN COLUMBIA
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae Bernardae Butler fundatricis Congregationis Sororum Missionalium Franciscalium a Maria Auxiliatrice (18481924).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria Bernarda Butler die 28 mensis Maii orta
est anno 1848 in loco Auw, intra fines dioecesis Basileensis in Helvetia.
Anno 1867 ingressa est Monasterium Mariae Auxiliatricis oppidi Altsttten,
ubi vigebant Regula Tertii Ordinis S. Francisci Asisinatis et S t a t u t a ab
Urbano V I I I approbata anno 1625. Muneribus iuncta est alicuius oneris
inter quae magistrae novitiarum et antistitae. Suam communitatem rexit
cum prudentia et sacrificii spiritu, renovationem fovens vitae religiosae et
Regulae observantiam. Cum in Aequatoriam se contulisset cum nonnullis
sociis ut ibi navitatem missionalem explicaret, Congregationem Sororum
Missionalium Franciscalium a Maria Auxiliatrice condidit, anno 1912 pro
batam ab archiepiscopo Carthaginensi in Columbia. Ibi, meritis ornata et
fama sanctitatis insignis, obiit die 19 mensis Maii anno 1924.
Canonizationis Causa inchoata est ab archiepiscopo Carthaginensi in
Columbia per celebrationem processus ordinarii informativi (annis 19491951 peracti), cui additi sunt aliquot processus rogatoriales. Iis confectis
quae normae iuridicae statuebant, die 21 mensis Decembris anno 1991
Summus Pontifex Ioannes Paulus II declaravit Matrem Mariam Bernardam Butler virtutes thologales, cardinales hisque adnexas heroum in
modum coluisse.
Ad eius beatificationem obtinendam Causae Postulatio Congregationi
de Causis Sanctorum iudicandam permisit coniectam miram sanationem,
intercessioni Venerabilis Servae Dei Mariae Bernardae Butler

ascriptam,

in Columbiana urbe Barranquilla p a t r a t a m . Sanatio pertinet ad puellulam


Lilianam Snchez, quae inde a primo die post ortum, qui contigit die 17
mensis Augusti anno 1967, in parte dextra culminis capitis tumorem osten-

Congregatio de Causis Sanctorum

769

dit, qui gradatim est auctus usque ad mensuram cm. 9 x 7 . Medici consultati
diagnosim edixerunt de agenesia ossium capitis et ex aliqua parte ossis
temporalis dextri cum formatione herniae cerebralis; enuntiaverunt etiam
prognosim infaustam, cum nulla esset possibilitas corrigendi illam distortionem. Suasum est igitur ut radiographia fieret, quae tamen non est effec
ta. Hac in condicione, quadam Sorore Missionali Franciscali a Maria Auxi
liatrice suggerente, puerae parentes vespere diei 1 mensis Septembris anno
1967, invocare coeperunt etiam atque etiam intercessionem Matris Mariae
Bernardae Butler, cuius reliquiae positae sunt in parte aegra pusae Lilianae. Insequenti mane, ex improviso et ratione pro scientia inexplicabili
tumor evanuit, nullo vestigio facto pathologico.
De hac sanatione instructus est processus canonicus apud Curiam Barranquillensem annis 1974-1975; qui est ex iure validus agnitus per decre
t u m diei 4 mensis Maii anni 1992. Consilium Medicorum Congregationis de
Causis Sanctorum, in sessione diei 17 mensis Iunii anni 1993, hanc dixit
sententiam: Diagnosis: Tumor ad os lateris capitis dextri magnitudine
cm. 9 x 7 , superficie levi, spissitudine molli, qui definiri potest "cephalohaem a t o m a " ; prognosis: Benigna, cum lenta valetudine clinica ; therapia:
non effecta ; sanationis ratio: subitanea, perfecta et mansura; inexplicabilis pro nostra scientia . Die 26 insequentis mensis Novembris Congressus
Peculiaris Consultorum Theologorum actus est et die 18 mensis Ianuarii
anno 1994 Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae
Ponente Exc.mo Domino Ottorino Petro Alberti, archiepiscopo Calaritano.
Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,
posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum est
prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva Dei
Maria Bernarda Btler, fundatrice Congregationis Sororum Missionalium
Franciscanum a. Maria Auxiliatrice, videlicet de subitanea, perfecta et man
sura sanatione puellulae Lilianae Snchez a tumefazione a livello dell'osso
parietale destro della dimensione di 9 cm. x 7 cm.; di superficie liscia e di con
sistenza pastosa, definibile come "cefaloematoma" .
53 - A A S

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

770

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in


acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1 9 9 4 .
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

IV
CHICAGIEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae Teresiae Dudzik fundatricis Congregationis
Sororum Franciscanarum a B. Cunegunde (1860-1918).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et
Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo
agitur.
Ut sodales vocationi suae ad Christum sequendum imprimis respon
deant, ac ipsi Christo in Eius membris deserviant actio eorum apostolica
ex intima cum Ipso unione procedat oportet. Inde fit ut caritas ipsa erga
Deum et proximum foveatur (CONC. OECUM. VAT. II, Decretum de accom
modata renovatione vitae religiosae Perfectae caritatis, 8 ) .
Intima cum Christo unio, a pueritia eulta, in anima Servae Dei Mariae
Teresiae Dudzik magnum in Dominum amorem accendit et fervidam de
pauperibus atque aegrotorum curam, pro quibus totam se dedidit, novam
condidit Congregationem religiosam ac, caritate cum excelsa, alacrem
explicavit apostolatum, non paucas nec leves tolerans aerumnas.
Orta est
Pomerania,
Polaszczyk,
Paucis post

Dei Serva die 30 mensis Augusti anno 1 8 6 0 in pago Plocicz in


tunc sub Borussiae dominio posito, a Ioanne Dudzik et Agnete
Polonicis agricolis bene moratis et sincerae fidei catholicae.
diebus baptizata est in ecclesia paroeciali loci Kamien, in dioe-

Congregatio de Causis Sanctorum

771

cesi Culmensi, eique nomen inditum est Iosephina. Ludos frequentavit et


postea professionis scholam apud Sorores S. Elisabethae et est vestificae
diploma consecuta. In Tertium Ordinem Franciscanum et in sodalicium
Rosarii est nomen professa. Anno 1881 cum familia in Foederatas Civitates
Americae Septentrionalis migravit et Chicagiae domicilium collocavit, in
territorio magnae paroeciae S. Stanislai Kostka, quae e Polonis constabat
peregre necessario habitantibus quaeque a sodalibus Congregationis a Re
surrectione Domini Nostri Iesu Christi regebatur. Vestificinam aperuit et
opus habuit, quod sustinendae familiae sufficiebat. Naviter vitae paroeciae
interfuit et aliquarum catholicarum consociationum, in quibus muneribus
gravibus est iuncta. Patre mortuo (anno 1889), caritate impulsa domum
suam pauperibus et aegris aperuit, quibus cum amore et patientia assiduitatem praebebat. Ipsa scripsit: Impense alienam miseriam et dolores sentiebam mihique videbar Dominum Nostrum amare non posse et paradisum
sperare, si de me sola cogitassem et de matre mea, atque in me impulsio
nem animadvertebam continuo ad me magis aliis tradendam, haecque con
stans cogitatio, quo modo pauperibus servirem et aegrotis, nec die nec
nocte me relinquebat. Anno 1894, parocho monente et auxiliante, P. Vin
centio Barzynski, cum nonnullis Tertii Ordinis Franciscani sociis, condidit
Congregationem Sororum Franciscanarum a Beata Cunegunde, cuius est
antistita electa. Non multo post maior earum iuvenum pars communita
tem deseruit, cum disciplinae rigorem et graves labores non ferret. Serva
Dei animo non defecit et insequenti anno prope vicum Avondale, in subur
bio Chicagiensi, aedificationem iniit primae Instituti domus, quo se contu
lit anno 1898 cum sororibus sodalibus cumque iis, qui curabantur, senibus
nempe et invalidis.
Mense Octobri eodem anno P. Barzynski eam officio antistitae removit
et Sororem Annam Wisiska pro ea substituit, quae fere extra communita
tem vivebat, quandoquidem parentibus et sorori aegrotae assidere debe
bat. Post hanc substitutionem, nec a Servae Dei ratione vivendi exortam
nec eius contemptione, ea operis administrationem curavit atque domui
exstruendae consuluit pro orphanis novaeque aediculae, dum assidere per
gebat senibus. Simul autem nisa est sociis regulae observantiam et silentii
inculcare, vituperationes in se excitans, et recusationes. Anno 1900, novi
tiatu peracto, priorem professionem religiosam fecit coram novo rectore
ecclesiastico, P. Andrea Spetz, qui ei munus concredidit magistrae novitia
rum, quo cum studio iuncta est, bonitate et sacrificii spiritu. Interea Con
gregatio confirmabatur et novis vocationibus augebatur novisque domibus
atque navitatibus, inter quas puerorum institutione. Anno 1905 Vicaria ge-

772

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

neralis facta est et Calendis Ianuariis anno 1909 Antistita generalis, nego
tio ei commisso regulae lineamenta et formas recognoscendi ac primum
praeparandi capitulum generale. Die 8 insequentis mensis Decembris vota
perpetua nuncupavit. Cum Capitulum est actum (anno 1910), nullum est
illi munus creditum, quin etiam exinde eius incepit exclusio et in umbram
atque silentium descensus. Neglectae et negatae sunt ipsae eius conditricis
partes, inique Matri Annae Wisinska tributae. Hanc rerum condicionem
magna cum animi fortitudine accepit, patientia et tranquillitate atque indignitatum immemor, labori se tradidit in florum saepto et in vestificina
communitatis, dum cancer eius valetudinem consumebat. I t a ultimos egit
annos in extremis Congregationis quam instituerat et cui vero cum amore
continuisque servierat sacrificiis.
Eius vita semper est illustrata et ducta fide atque oboedientia volun
tati Dei. Ad Christi exempla et praecepta parata, se ipsam abnegavit et
crucem suam cotidie tulit multumque laboravit et passa est pro Dei regno
aedificando, in deprecatione vi reperta, in meditatione fervidaque pietate
erga Eucharistiam, Sacrum Iesu Cor et Mariam Immaculatam. Obsequens
fuit auctoritati Papae, Episcoporum et sacerdotum, cumque moderatores
ecclesiastici gravia ab ea postulaverunt sacrificia, non solum non restitit,
sed facilitatem ostendit et gaudium in eorum sequendis praescriptis. Plene
Providentiae fidebat. Aiebat: Non timeo: Providentia divina de me curam
adhibebit . Et revera semper Dei auxilium et generositatem est experta,
qui eam in difficultatibus sustinuit, in rebus adversis est consolatus et in
Congregatione instituenda est tuitus. Deum ex toto corde amavit, ex t o t a
mente, ex omnibus viribus, utque ei placeret perfecte eius servavit legem,
Ecclesiae praecepta, vota religiosa et sui Instituti regulam, continuos fecit
progressus in Christi imitatione et omne peccati ac vitii genus vitavit.
Propter Dei amorem plus proximum amavit, quam seipsam secundum Do
mini verba, qui dixit: Diligite invicem, sicut dilexi vos (Io 15, 12),
nempe usque ad propriae vitae donum. Ut aliis utilis esset erga suam vo
cationem fidelis mansit et erga munus suum, senes curavit, aegrotos et
orphanos, Sororum sodalium formationem coluit, suae servivit Congrega
tioni, libenter graviores et humiliores suscepit labores et lentum excepit
tormentum improbationum. Animarum saluti interfuit, ut potuit, caritatis
testimonio, deprecatione, sacrificiis, consilio et apostolatu. Omnes docuit,
potius operibus quam verbis, Evangelium non solum esse credendum, ve
rum cotidie efficiendum cum fidelitate, generositate atque humilitate. Su
pernaturali cum prudentia egit cum in usu instrumentorum ad se sanctam
faciendam, t u m in muneribus exsequendis, quae ei credita sunt. A se ipsa

Congregatio de Causis Sanctorum

773

fuit aliena et a bonis terrenis, temperans, fortis in Christo sequendo, iusta


erga Deum et proximum, prompta ad ignoscendum iis, qui ei difficultatum
et angorum causa fuerunt.
Morbo consumpta, quem tacita tulit, pie interiit mane diei 20 mensis
Septembris anno 1918. Eius exsequiae modestae fuerunt, et Sorores illae,
quae eam vivam excluserant et inique iniuriis affecerant, etiam post mor
tem nisae sunt eius memoriam delere et eius conditricis partes negare.
Sed non deerant qui Servam Dei sanctam haberent et eius deprecationem
peterent. Denique Providentia effecit ut veritas appareret et lucerna non
abscondita maneret sub modio (cf. Mt 5, 15). Archiepiscopus Chicagiensis
igitur, Sanctae Sedis obtento permissu iuxta normam M. P. Sanctitas
Clarior , Causam iniit canonizationis per celebrationem processus cognitio
nalis (annis 1979-1981), cui additus est processus rogatorialis Arausicanus
Californiae, cuius auctoritas agnita est decreto die 3 mensis Martii anno
1989 promulgato. Apparata Positione super virtutibus, exitu cum prospero
Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum est actus die 25 mensis
Iunii anno 1993. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in Sessione Ordi
naria diei 7 subsequentis mensis Decembris, Causae Ponente Cardinali
Edmundo Casimiro Szoka, professi sunt Matrem Mariam Teresiam Dudzik
heroum in modum virtutes thologales, cardinales et his adnexas coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Mariae Teresiae Dudzik, Fundatricis Congregationis Sororum
Franciscanarum a B. Cunegunde, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S .
SB Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

774

V
CORDUBEN. IN ARGENTINA
DECRETUM
Beatificationis Servi Dei Iosephi Leonis Torres, Sacerdotis professi Ordinis B.
Mariae Virginis de Mercede, fundatoris Congregationis Sororum ab Infante
Iesu e Tertio Ordine de Mercede (1849-1930).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum,

necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Religiosi, suae professioni fideles, omnia propter Christum dimittentes
(cf. Me 1 0 , 2 8 ) , ipsum t a m q u a m unum necessarium (cf. Lc 1 0 , 4 2 ) , sequan
t u r (cf. Mt 1 9 , 2 1 ) , eius verba audientes (cf. Lc 1 0 , 3 9 ) , de iis quae eius
sunt solliciti (cf. 1 Cor 7, 3 2 ) . Quapropter cuiuslibet instituti sodales, Deum
prae omnibus et unice quaerentes, contemplationem, qua ei mente et corde
adhaereant, cum amore apostolico, quo operi redemptionis adsociari Re
gnumque Dei dilatare nitantur, coniungant oportet (CONC. OECUM. VAT. II,
Decretum de accommodata renovatione vitae religiosae Perfectae caritatis, 5 ) .
Cum cura et perseverantia Servus Dei Iosephus Leo Torres imitationi
Christi se dedidit, munia sacerdotalia diligenter explens et sedulo evangeli
ca colens consilia; caritate impulsus vitam exercuit interiorem, ad bonum
Ordinis, cuius erat sodalis, se contulit et educationi atque institutioni pro
spexit puellarum, pro quibus novam condidit congregationem religiosam.
Servus Dei ortus est Luyabae in archidioecesi Cordubensi in Argentina
die 19 mensis Martii anno 1 8 4 9 a Gregorio Torres et Margarita Rivero.
Subsequentis mensis Iunii die 11 est baptizatus et anno 1 8 6 0 Confirmatio
nis sacramentum accepit. In ambitu familiae, valde christianae, consilium
cepit Deo se consecrandi in Ordine B. Mariae Virginis de Mercede, ubi anno
1 8 6 8 vota simplicia suscepit et anno 1 8 7 2 sollemnia. I a m t u m ardenter assen
sus est reformationi quam novus superior provincialis P. Laurentius Morales
inierat ut in conventibus mercedariis Argentinis religiosorum vitam commu
nem restitueret atque paupertatis observantiam. Presbyteralem ordinatio
nem excepit die 27 mensis Aprilis anno 1 8 7 3 et, cum a superioribus magni
duceretur, mox munera alicuius oneris ei concredita sunt. Fuit enim novitio-

Congregatio de Causis Sanctorum

775

rum magister, theologiae praeceptor, pluries vicarius et superior provincialis,


vicarius generalis ac Provinciae visitator, complurium capitulorum provin
cialium praeses et capituli generalis legatus. Prudenter vitam spiritualem
fovit atque Regulae et disciplinae conventualis observantiam; constanter re
formationem provexit a P. Morales initam; vocationibus religiosis favit et
studiis ecclesiasticis; operam dedit Ordinis sui incremento et veterum con
ventuum recuperationi atque novorum aperitioni. Romae Constitutionum
Ordinis recognitioni interfuit. Tam assidua, patiens et fructibus copiosa fuit
eius industria, ut haec illius provinciae religiosae evaserit renovatio.
Anno 1887, conferre volens ad christianam reddendam societatem Argentinam, Congregationem Sororum ab Infante Iesu e Tertio Ordine de
Mercede, Cordubae instituit, quam alacritate et firmitudine rexit usque ad
mortem. De Sororum formatione semper fuit sollicitus, quibus pietatem in
culcavit, Regulae observantiam, virtutum exercitium atque Ecclesiae et
Ordinis Mercedarii studium; eas spirituali cum cura adiuvit, consilio, dili
gentibus normis, nummariis subsidiis et praesertim vitae suae exemplo,
prorsus in Dei servitio impensae et in animarum ministerio. Eius fidelitas
erga consecrationem religiosam stimulo fuit fratribus sodalibus atque Soro
ribus continuo, ut cum generositate vocationi responderent et cum fervore
apostolico contemplationem temperarent. Auxilio divino fisus, in difficulta
tibus fortis, in improbationibus patiens, placide non paucos obiit labores
nec pauca incommoda ut alios in viis Dei duceret et ad christianam perfec
tionem. Copiosi profecto exitus fuerunt, quos est adeptus, sed, cum homo
humilis esset, non est de iis gloriatus, sed contra humile se habuit in Dei
manibus instrumentum. Occultationem dilexit; honores fugit, nec umquam
singulariter tractari voluit, ne tunc quidem, cum officiis est functus magni
momenti. Amorem paupertatis, oboedientiae, castitatis et temperantiae
multimodis excoluit et docuit. Deus fuit illi solus thesaurus et cogitatio
num, affectuum navitatisque centrum. Omnia in Dei gloriam faciebat et in
eius regni dilatationem. Ut hoc consequeretur propositum, cum constantia
spiritualique cum gaudio in suam sanctificationem incubuit, sedulo Regu
lam et Constitutiones sui Ordinis ac religiosa servavit vota, peccatum fugit
et quodlibet vitii genus, ex omnibus viribus sanctitatem appetivit, nisus
est proximo prodesse opera faciendo spiritualis et corporalis et praedicatio
nem explicando, itemque confessionum ministerium et spiritualem modera
tionem, atque assiduitatem praebendo pauperibus. Fidem aluit et carita
tem coniunctione cum Domino, precatione, meditatione Verbi Dei, pia Mis
sae celebratione, fervida erga Eucharistiam, Passionem Domini, Sacrum
Cor Iesu et Virginem Mariam pietate.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

776

Ad exitum usque dierum suorum cum Deo ambulavit, eius exsequens


voluntatem et proximo bene faciens. Aeternitatem est ingressus, quam
semper optaverat, nocte diei 15 mensis Decembris anno 1930 post morbum
christiana patientia toleratum.
Sanctitatis fama, qua in vita claruit, post eius mortem diffundi per
rexit; quam ob rem Archiepiscopus Cordubensis in Argentina Causae cano
nizationis initium fecit per processus ordinarii informativi celebrationem
(annis 1957-1959). Anno 1972 decretum a Congregatione promulgatum est
super Causae introductione; deinde instructus est processus apostolicus
(annis 1973-1974), quem secutus est processus apostolicus additicius. Ho
rum processuum auctoritas et vis probata est decreto pridie Nonas Octo
bres anno 1978 promulgato. Apparata Positione super virtutibus, die 26
mensis Octobris anno 1993 prospero cum eventu actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales deinceps et Episco
pi, in Sessione Ordinaria Calendis Marths habita anno 1994, Causae Ponen
te Eminentissimo Cardinali Eduardo Francisco Pironio, professi sunt Ser
vum Dei Iosephum Leonem Torres virtutes thologales, cardinales iisque
adnexas heroum in modum coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servi Dei Iosephi Leonis Torres, Sacerdotis professi Ordinis Beatae Mariae
Virginis de Mercede, fundatoris Congregationis Sororum ab Infante Iesu e
Tertio Ordine de Mercede, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. ffi S.
8 Eduardus Nowak,
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio pro Episcopis

III

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 12 Ianuarii 1994. Cathedrali Ecclesiae Malaibalaiensi R. D. Ho
nestum Pacana, e Societate Iesu, hactenus Seminarii in oppido vulgo dicto
Cagayan de Oro rectorem.
die 25 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Ficensi R. D. Chrisostomum Yalung, hactenus Seminarii maioris archidioecesis Manilensis recto
rem, quem Auxiliarem eiusdem archidioecesis deputavit.
die 24 Maii. Cathedrali Ecclesiae Elphinensi R. D. Christophorum
Jones, hactenus cathedralis templi eiusdem dioecesis administratorem.
die 7 Iunii. Titulari episcopali Ecclesiae Trium Tabernarum R. D.
Fiachra O Ceallaigh, hactenus hibernicum Ordinis F r a t r u m Minorum Pro
vincialem, quem Auxiliarem archidioecesis Dublinensis deputavit.
die 21 Iunii. Coadiutorem Exc.mi P. D. Michaelis H a r t y , Episcopi
Laoniensis, R. D. Guillelmum Walsh, hactenus cathedralis templi eiusdem
dioecesis administratorem.
die 28 Iunii. Coadiutorem Exc.mi P. D. Antonii Mabutas, Archiepi
scopi Davaensis, Exc.mum P. D. Ferdinandum Capaila, hactenus Episco
pum luganensem.
die 5 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Portus Cabellensis, noviter erectae,
suffraganeae metropolitanae Ecclesiae Valentinae in Venetiola, R. D. Rai
mundum Antonium Linares Sandoval, hactenus dioecesis Sancti Caroli in
Venetiola Vicarium generalem.
Cathedrali Ecclesiae Carorensi, Exc.mum P. D. Eduardum Herrera
Riera, hactenus Episcopum titularem Ubazensem et Auxiliarem archidioe
cesis Barquisimetensis necnon ipsius Ecclesiae Carorensis Administratorem
Apostolicum.

778

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 13 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Sancti Thomae in Argentina R. D.


Franciscum Polti Santilln, e clero Praelaturae personalis Sanctae Crucis
et Operis Dei.
die Io Iulii. Cathedrali Ecclesiae Civitatensi R. D. Iulianum Lpez
Martn, hactenus pro opere pastorali liturgico dioecesis Zamorensis le
gatum.
die 12 Augusti. Cathedrali Ecclesiae Viracensi R. D. Emmanuelem
de los Santos, hactenus paroeciae Sancti Antonii in oppido vulgo dicto
Irriga parochum.
die 18 Augusti. Cathedrali Ecclesiae Zamorensi in Mexico Exc.mum
P. D. Carolum Surez Cazares, hactenus Campecorensem Episcopum.
die 22 Augusti. Cathedrali Ecclesiae Babahoiensi, noviter erectae, R.
D. Iesum Raimundum Martnez de Ezquerecocha Suso, hactenus Prelatum
Fluminum.
die 23 Augusti. Coadiutorem Exc.mi P. D. Danieli Villelmi Kucera,
O.S.B., Archiepiscopi Dubuquensis, Exc.mum P. D. Hieronymum Geor
gium Hanus, O.S.B., hactenus Episcopum Sancti Clodoaldi.
die 24 Augusti. Coadiutorem Em.mi P. D. Roberti S.R.E. Cardinalis
Coffy, Archiepiscopi Massiliensis, Exc.mum P. D. Bernardum Panafieu,
hactenus Archiepiscopum Aquensem in Gallia.
die 27 Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Aquaeregiensi R. D. Vil
lelmum Garlatti, hactenus seminarii Platensis rectorem, quem constituit
Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Sancti Rochi Exc.mum P. D. Iosephum Lau
rentium Sartori, e clero dioecesis Sancti Rochi, hactenus eiusdem circum
scriptionis Administratorem dioecesanum.

Congregatio pro Gentium Evangelizatione

779

CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE

PROVISIO ECCLESIARUM
Ioannes Paulus divina Providentia P p . I I , latis decretis a Congregatio
ne pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Lit
teras praefecit:
die 14 Martii 1994. Metropolitanae Ecclesiae Bukavuensi Exc.mum
R. D. Christophorum Munzihirwa Mwene Ngabo, S.I., hactenus Episcopum
Kasongonsem ed Administratorem Apostolicum sede vacante et ad nu
tum Sanctae Sedis Bakuvuensis archidioecesis.
Metropolitanae Ecclesiae Vindhoekensi, noviter erectae, Exc.mum
R. D. Bonifatium Haushiku, Servorum Christi Sacerdotis sodalem, hacte
nus Episcopum titularem Troyniensem et Vicarium Apostolicum Vindhoekensem.
Cathedrali Ecclesiae Keetmanshoopensi, noviter erectae, Exc.mum
R. D. Antonium Chiminello, Instituti Oblatorum S. Francisi Salesii soda
lem, hactenus Episcopum titularem Numanensem et Vicarium Apostolicum
Keetmanshoopensem.
Cathedrali Ecclesiae

Dorumansi-Dunguensi,

R.

D.

Richardum

Domba Mady, rectorem Seminarii maioris interdioecesani philosophiae Kisanganiae.


Cathedrali Ecclesiae Navrongensi-Bolgatanganae, R. D. Lucam Abadamloora, hactenus Vicarium generalem eiusdem dioecesis.
Titulari episcopali Ecclesiae Caprensi R. P. Iosephum Shipandeni
Shikongo, Vice-Pro vinciae Congregationis Missionariorum Oblatorum
B.M.V. Immaculatae in Namibia praepositum, quem constituit primum Vi
carium Apostolicum Runduensem.
die 23 Martii. Metropolitanae Ecclesiae Hanoiensi Exc.mum R. D.
Paulum Iosephum P h a m Dinh Tung, hactenus Episcopum Bacninhensem
et Administratorem Apostolicum sede vacante et ad n u t u m Sanctae Se
dis Hanoiensis archidioecesis.

780

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cathedrali Ecclesiae de Than Hoa Exc.mum R. D. Bartholomaeum


Nguyen Son Lam, P.S.S., hactenus Episcopum Dalatensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Igilgilitanae R. D. Paulum Le Dac
Trong, hactenus Vicarium generalem et curionem paroeciae in oppido vul
go Nam Dinh archidioecesis Hanoiensis, quem constituit Auxiliarem eiu
sdem archidioecesis.
die 26 Martii. Metropolitanae Ecclesiae Tamalensi Exc.mum R. D.
Gregorium Ebo Kpiebaya, hactenus Episcopum Vansem.
Metropolitanae Ecclesiae Abugensi, noviter erectae, Exc.mum R. D.
Ioannem Olorunfemi Onaiyekan, hactenus Episcopum eiusdem sedis epi
scopalis.
Metropolitanae Ecclesiae Urbis Beninensis, noviter erectae, Exc.mum
R. D. Patricium Ebosele Ekpu, hactenus Episcopum eiusdem sedis episco
palis.
Metropolitanae Ecclesiae Calabarensi, noviter erectae, Exc.mum R.
D. Brennum Davidem Usanga, hactenus Episcopum eiusdem sedis episco
palis.
Metropolitanae Ecclesiae Ibadanensi, noviter erectae, Exc.mum R. D.
Felicem Alaba Adeosin J o b , hactenus Episcopum eiusdem sedis episcopalis.
Metropolitanae Ecclesiae Iosensi, noviter erectae, Exc.mum R. D.
Gabrielem Gonsum Ganaka, hactenus Episcopum eiusdem sedis episcopalis.
Metropolitanae Ecclesiae Overriensi, noviter erectae, Exc.mum R.
D. Antonium Obinna, hactenus Episcopum eiusdem sedis episcopalis.
Cathedrali Ecclesiae Klerkpolitanae Exc.mum R. D. Zithuele Patri
cium Mvemve, hactenus Episcopum titularem Lupercianensem et Auxilia
rem Ioannesburgensem.
Cathedrali Ecclesiae Surabayanae R. D. Ioannem Sudiarna Hadiwikarta, hactenus Vicarium generalem dioecesis Semarangensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Molicunzensi R. D. Cyprianum Monis,
oeconomum Seminarii maioris interdioecesani Morning Star College Calcuttae, quem constituit Auxiliarem archidioecesis Calcuttensis.
die "23 Aprilis. Metropolitanae Ecclesiae Lahorensi, noviter erectae,
Exc.mum R. D. Armandum Trindade, hactenus Episcopum eiusdem sedis
episcopalis.

Congregatio pro Gentium Evangelizarione

781

die 11 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Madraspolitanae et Meliaporensi Exc.mum R. D. Iacobum Masilamony Arul Das, hactenus Episcopum
Ootacamundensem.
die 20 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Bhopalensi Exc.mum R. D.
Pasqualem Topno, S.I., hactenus Episcopum Ambikapurensem.
die 10 Iunii. Metropolitanae Ecclesiae Bulauaiensi, noviter erectae,
Exc.mum R. P. Henricum Ernestum Karlen, C.M.M., hactenus Episcopum
eiusdem sedis episcopalis.
Cathedrali Ecclesiae Amboinansi R. P. Petrum Canisium Mandagi,
Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu in Indonesiana regione Provin
cialem.
Cathedrali Ecclesiae Tonganae R. P. Soane Lilo Foliaki, Societatis
Mariae sodalem, hactenus Administratorem eiusdem dioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Bogorensi R. P. Cosmam Michaelem Angkur,
Ordinis F r a t r u m Minorum, paroeciae Sancti Paschalis in urbe Giakartana
curionem.
Cathedrali Ecclesiae Diphuensi R. D. Ioannem Thomam K a t t r u k u diyil, iam rectorem Oriens Theological Seminary in oppido vulgo Shillong.
Cathedrali Ecclesiae Kisantuensi R. D. Fidelem Nsielele, hactenus
Administratorem eiusdem dioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Tangansi R. D. Antonium Banzi, Seminarii
maioris nationalis philosophiae in oppido vulgo Kibosho rectorem.
Titulari episcopali Ecclesiae Fesseitanae R. D. Patricium Iacobum
Dunn, Vicarium generalem dioecesis Aucopolitanae, quem deputavit Auxi
liarem eiusdem dioecesis.
Titulari episcopali Ecclesiae Lupercianensi R. P. Leonem Dobbelaar,
Vice-Provinciae aethiopicae Congregationis Missionis Superiorem et Semi
narii eiusdem Congregationis in oppido vulgo Addis Abeba rectorem, quem
constituit Vicarium Apostolicum Nekemtensem.
die 1 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Muyingano Exc.mum R. D. Ioannem-Berchmans Nterere, hactenus Coadiutorem eiusdem dioecesis.
Cathedrali Ecclesiae Kiayiensi R. D. P e t r u m Liu Chengchung, Semi
narii minoris rectorem e Sedis dioecesanae operum pastoralium pro-moderatorem.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

782

Cathedrali Ecclesiae Rosensi R. D. Eduardum Iosephum Gilbert,


Congregationis

Sanctissimi Redemptoris,

Vicarium paroecialem templi

St. Joseph's in Virginia.


Cathedrali Ecclesiae Anehensi, noviter erectae, R. D. Victorem Dovi
Hounnak, Directorem nationalem institutionis catholicae.
Cathedrali Ecclesiae Karansi, noviter erectae, R. D. Ernestum Patili Assi, hactenus Vicarium generalem Sokodensem.
Cathedrali Ecclesiae Kpalimensi, noviter erectae, R. D. Petrum Koffi Seshie, hactenus Vicarium generalem archidioecesis Lomensis.

NOMINATIONES
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione
ad suum beneplacitum renuntiavit:
die 14 Martii 1994. Exc.mum R. D. Christophorum Munzihirwa
Mwene Ngapo, S.I., Archiepiscopum Bukavuensem, Administratorem Apo
stolicum sede vacante et ad n u t u m Sanctae Sedis Kasongonsis dioecesis.
die 23 Martii. Exc.mum R. D. Stephanum Nguyen Nhu The, Ar
chiepiscopum titularem Tipasitanum in Mauretania, iam Coadiutorem
Huensem, Administratorem Apostolicum sede vacante et ad n u t u m
Sanctae Sedis eiusdem archidioecesis Huensis.
die 5 Maii. R. P. Raphaelem Morales Duque, Ordinis F r a t r u m Mi
norum, in praesens Pro-Praefectum Praefecturae Apostolicae Guapiensis,
Praefectum Apostolicum Guapiensem.
die 30 Maii. Exc.mum R. D. Gilbertum Aubry, Episcopum S. Dio
nysii Reunionis, Administratorem Apostolicum sede plena et ad n u t u m
Sanctae Sedis Portus Victoriae dioecesis.
die 10 Iunii. R. P. Berhane-Yesus D. Souraphiel, Congregationis
Missionis sodalem, primum Praefectum Apostolicum Jimma-Bonganae.
die 25 Iunii. Exc.mum R. D. Armandum Caietanum Razafindratandra, Archiepiscopum Antananarivensem, Administratorem Apostolicum
sede vacante et ad n u t u m Sanctae Sedis dioecesis Miarinarivensis.
die 15 Iulii. R. P. Robertum Gay, Missionariorum Africae sodalem,
Administratorem Apostolicum sede vacante et ad n u t u m Sanctae Sedis
dioecesis Kabalenae.

Diarium Romanae Curiae

783

DIARIUM ROMANAE CURIAE


SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
10

agosto

1994. S. E. mons. Thomas White, Arcivescovo tit. di Sabiona, Nun


zio Apostolico nello Stato Indipendente di Samoa Occi
dentale.
20

S. E. mons. Osvaldo Padilla, Arcivescovo tit. di Pia, Nunzio


Apostolico nello Sri Lanka.
1 settembre

S. E. mons. Thomas White, Arciv. tit. di Sabiona, Nunzio


Apostolico nella Repubblica di Vanuatu.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
20

giugno

27

1994. S. E. mons. John Basii Meeking, Vescovo di Christchurch,


Membro del Pontificio Consiglio per la Promozione
dell'Unit dei Cristiani in aliud quinquennium .

Le LL.EE. i monsignori Kuriakose Kunnacherry, Vescovo di


Kottayam e Paul Shan Kuo-Hsi, Vescovo di Kaohsiung, Membri del Pontificio Consiglio per il Dialogo
Inter-Religioso ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali Christian Wiyghan Turni e John


Baptist Wu Cheng-chung; le LL.EE. i monsignori
Fernando R. Capaila e John Bosco Manat Chubsamai, Membri del Pontificio Consiglio per il Dialogo
Inter-Religioso in aliud quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali Antonio Ribeiro, Alexandre do


Nascimento, Ricardo J. Vidal, Adrianus Simonis,
Bernard Francis Law, Giacomo Biffi, Simon Ignatius Pimenta, Lucas Moreira Neves, Christian Wiyghan Turni, Eduardo Martnez Somalo, Achille Silvestrini; le LL.EE. i monsignori Carlos Oviedo Cavada, Arcivescovo di Santiago de Chile; Miloslav
Vlk, Arcivescovo di Praha; Adam Maida, Arcivescovo di Detroit; Antonio Mara Rouco Vrela, Arcivescovo di Santiago de Compostela; Juan Sandoval
Iniguez, Arcivescovo di Guadalajara; Carmelo Juan
Giaquinta, Arcivescovo di Resistencia; Arturo Rivera Damas, Arcivescovo di San Salvador; Jzef M.
1

Trasferito a Madrid il 28 luglio 1994.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

784

27

giugno

luglio

Zycinski, Vescovo di Tarnw; Emile Marcus, Vescovo di Nantes, Membri della Congregazione per l'Edu
cazione Cattolica ad quinquennium .
1994. Gli Em.mi Signori Cardinali Bernardin Gantin, Joseph Ratzinger, Eduardo F. Pironio, Roger Etchegaray, Franciszek Macharski, Godfried Danneels, Carlo Maria
Martini, Friedrich Wetter, James A. Hickey, Hans
H. Gror, Vincentas Sladkevicius, Jozef Tomko,
Paul Poupard, Antonio M. Javierre Ortas, Membri
della Congregazione per l'Educazione Cattolica in
aliud quinquennium .

Le LL.EE. i monsignori Nerses Der Nersessian, Arcivescovo


tit. di Sebaste degli Armeni; Michel Hrynchyshyn,
Vescovo tit. di Zigri; Anarghiros Printesis, Vescovo
tit. di Grazianopoli; Sia wo j Leszek Glodz, Vescovo
tit. di Bettona; Youssef Khoury, Vescovo tit. di Conocora; i Reverendi: Mons. Pio Abresch, Mons. Giuseppe Pasini, Mons. Antonio Petti, Sac. Basilio Pet r a , Sac. Dimitrios Salachas, P. Velasio De Paolis,
CS., P. Willem De Smet, O.S.B., P. Edward Farrugia, S.I., P. Clarence Gallagher, S.I., P. Vittorino
Grossi, O.S.A., P. George Nedungatt, S.I., P. Viktor
Papez, OF.M., P. Rosario Scognamiglio, O.P., P.
Tomas Spidlik, S.I., P. Jannis Spiteris, O.F.M. Cap.,
Consultori della Congregazione per le Chiese Orientali
ad quinquennium .

Le LL.EE. i monsignori Youssef Ibrahim Sarraf e Pierre Duprey; i Reverendi: P. Ivan Zuzek, S.I., Mons. Elias
Jarawan, P. Isydor Patrylo, Archim. Paolo Giannini,
O.S.B.I., P. Clemente Pujol, S.I., P. Anastasio Gutirrez, C.M.F., P. Miguel Angel Batiz, O.C.D., P. Emmanuel Lanne, O.S.B., P. Sofroni Mudryj, O.S.B.M., Sac.
Umberto Neri, Consultori della Congregazione per le
Chiese Orientali in aliud quinquennium .
NECROLOGIO

29

luglio

agosto

10
U

agosto

16

18

1994. Mons. Paul Francis Tanner, Vescovo em. di Saint Augustine


(Stati Uniti d'America).

Mons. Jorge Martnez Martnez, Vescovo tit. di Macomades


Rusticiana.

Mons. Michael Harty, Vescovo di Killaloe (Irlanda).

Mons. Josip Arneric, Vescovo em. di Sibenik (Croazia).

Mons. Raimundo Lui, Vescovo em. di Paracatu (Brasile).

Mons. Marko Jozinovic, Arcivescovo em. di Vrhbosna-Sarajevo


(Bosnia Erzegovina).

Mons. John Gabriel, Vescovo di Pathein (Myanmar).

Mons. Andr Pailler, Arcivescovo em. di Rouen (Francia).

Mons. Francis R. Shea, Vescovo em. di Evansville (Stati Uniti


d'America).

An. et yol. LXXXVI

7 Octobris 1994

N. 10

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM
Directio

OFFICIALE

Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


CONSTITUTIO APOSTOLICA

BULAUAIENSIS
Nova Provincia ecclesiastica in Zimbabuana Civitate conditur Bulauaiensis cognominanda.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ipso bene iuvante Domino, diversis de causis est laetandum quod ca


tholica res ubique terrarum felix capit incrementum et uberes fructus fundit. Nos autem pro virili parte contendimus ut ecclesiastica instituta propi
tius condicionibus concinantur. Nunc autem ad Zimbabuanas commu
nitates animum mentemque Nostram convertimus utpote cum earundem
occurrere necessitatibus commodisque velimus. Itaque de consilio Congre
gationis pro Gentium Evangelizatione, rogatis sententiam iis quorum in
terest, Apostolica Nostra usi potestate, quae sequuntur statuimus et decer
nimus. Novam Provinciam ecclesiasticam in Zimbabua condimus scilicet
Bulauaiensem, quam ad gradum archidioecesis metropolitanae attollimus,
cui videlicet veluti suffraganeae nectantur et subiciantur dioeceses Gueruensis et Huangensis. Porro Venerabilem Fratrem Henricum Karlen,
adhuc Episcopum Bulauaiensem ad dignitatem statumque Archiepiscopi
Metropolitae evehimus, omnibus iuribus officiisque congruentibus concessis
secundum iuris canonici praescripta. Haec omnia ut expediantur, Venera
bilem Fratrem Petrum Paulum Prabhu, Archiepiscopum titulo Titulanum
54 - A A S..

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

786

in Numidia et in Zimbabua Apostolicum Nuntium, legamus eique haec of


ficia praestanda committimus. Re tandem ad exitum perducta, documenta
apparentur, quorum exempla sincera ad Congregationem pro Gentium
Evangelizatione mittantur, contrariis rebus minime quibusvis obstantibus.
Datum Roiiiae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iunii, anno
Domini millesimo nogentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus Nostri
sexto decimo.
68

ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang, Praef.,

Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.


Antonius Macculi, Protonot. Apost. s.n.
Loco & Plumbi
In Secret. Status tab., n. 363.033

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Servae Dei Mariae Faustinae Kowalska Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in saeculum misericordia eius (Ps 117, 1). Misericordias Domini
in aeternum cantabo (Ps 88, 2).
Opus nostrae Redemptionis intime coniunctum est cum opere miseri
cordiae divinae, amoris Dei, qui in Corde Filii Dei in terram descendit. Per
Verbum Incarnatum Deus demonstrat altam abyssum misericordiae suae,
in redemptione enim hominis perfectissimo modo revelatur infinita eius
misericordia erga hominem.
Venerabilis Serva Dei, in saeculo Helena Kowalska, Stanislao Kowalski
et Marianna Babel, catholicis ferventissimis, in pago Glogowiec, Poloniae
centralis, die vicesimo primo mensis Augusti anno MCMV n a t a est et secun
do die vitae suae gratiae baptismi donum accepit. Novem annos n a t a pri
mum ad eucharisticum convivium pientissime accessit. A septimo iam an-

Acta Ioannis Pauli Pp

II

787

no suae aetatis a Deo se ad vitam religiosam vocari sentiebat. Vita eius


spiritualis christocentrica et sacramentalis facta est, continuae consuetudi
nis cum Christo abscondito in Sanctissimo Sacramento. Quaerendo Deum
in eius domo, in tabernaculo E u m invenit et semel ibi inventum numquam
deseruit.
Inde ab initio sex per annos vitae religiosae, quam ingressa est vicesi
mo anno suae vitae, Christus servam Dei accuratissime educavit, praeparans eam ad munus apostolae infinitae Suae misericordiae, munus
cuius fuit patefacere mysterium divinae misericordiae ac evocare in memo
riam animae hanc fundamentalem veritatem fidei: Deus est amor et mise
ricordia.
Ipsa imprimis experta est gratiam misericordiae: Misericordia Dei in
anima mea , posuit in capite primi fasciculi diarii. Usque ad finem suae
vitae Christo fidem servavit et perscuta est omnia eius mandata ac desi
deria. Ex toto immersit se in amorem Christi; quod tamen minime impedi
vit eam fideliter adimplere omnia officia laboris et socialis communionis.
Maria Faustina conscia fuit se esse missam a Christo cum Eius misericordia.
Unusquisque sanctorum unam praecipue proprietatem Dei in sua vita
perficere conatur, Maria Faustina desiderio sponsali cupivit ac quaesivit in
se proprietatem misericordiae Christi ingenerare. Finis eius vitae fuit bene
dicere misericordiae Christi eamque glorificare, oculis misericordiae, corde
misericordi omnes homines aspicere.
Amore Christi infiammata modo heroico cum ardore, constantia ac per
severantia suum iter spirituale perfecit. Instrumentum docile in manibus
superiorum in multis domibus Congregationis in laboribus humillimis con
stanti alacritate excellebat. Sanctitas Mariae Faustinae eximie apta est
nostris temporibus praecipue ob eius simplicitatem, quae accessibilem
omni homini imitationem misericordiae Christi reddit et quae in eius vita
abscondita apparet. Lampade amoris Christi misericordis accensa ac muni
ta vitam aeternam ingressa est die quinto mensis Octobris anno
MCMXXXVIII, trigesimum tertium annum nata.
Canonizationis Causa Servae Dei Mariae Faustinae apud Curiam Craco
viensem inchoata est anno MCMLXV. His completis quae ius praescribit, No
bis coram, die octavo mensis Februarii anno MCMXCII decretum prodiit, quo
agnovimus Dei Servam heroum in modum virtutes thologales, cardinales
iisque annexas exercuisse. Apud Curiam interea Cracoviensem et Bostoniensem inquisitio peracta est de sanatione quadam mira, anno MCMLXXXI perac
ta et Dei Servae intercessioni adscripta. Cum autem felicem exitum habuis
sent suetae inquisitiones, die vicesimo primo mensis Decembris anno

788

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

decretum super miro promulgatum est. Statuimus igitur u t beatifi


cationis ritus die duodevicesimo mensis Aprilis anno MCMXCIII celebraretur.
Hanc igitur hoc die in foro ad Basilicam Vaticanam Sancto Petro Apo
stolo dicatam spectante inter sacra diximus formulam: Nos, vota Fra
trum Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Richardi
Mariae Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis et Francisci Macharski,
Archiepiscopi Cracoviensis necnon plurimorum aliorum F r a t r u m in episco
patu, multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis
Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut
Venerabiles Servi Dei Ludovicus a Casaurea, Paula Montai Forns a Sanc
to Iosepho Calasanctio, Maria Angela Truszkowska et Faustina Kowalska,
Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum die ipsorum
natali: Ludovici a Casaurea die tricsima mensis Martii; Paulae Montai
Forns a Sancto Iosepho Calasanctio die vicesima sexta mensis Februarii,
Mariae Angelae Truszkowska die decima mensis Octobris et Faustinae Ko
walska die quinta mensis Octobris in locis et modis iure statutis, quotannis
celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem
his decrevimus Litteris nunc et in posterum vim habere volumus rebus
quibuslibet minime obstantibus.
MCMXCii

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvm
mensis Aprilis, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status

Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n. 336.579

II
Venerabili Servae Dei Mariae Crucifixae Satellico Beatorum honores decernuntur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Christo confixus sum cruci: vivo au
tem iam non ego, vivit vero in me Christus (Gal 2, 20). Vita Christi,
quam Paulus Apostolus experiebatur in se, vita est etiam omnis, qui, in spi
ritu fidei seipsum abnegat, tollit crucem suam et prompta cum alacritate
Dominum Iesum sequitur (cf. Lc 9, 23) vitam vivens ab eo omnino anima
tam. Mirum eiusmodi vitae exemplum splendet in Maria Crucifixa Satellico.

Ada Ioannis Pauli Pp. II

789

Venetiis orta die xxxi mensis Decembris anno MDCCVI Maria Crucifixa
pueritiam egit et adulescentiam precocem adhibens intellegentiam in chri
stianis officiis colendis, in bonis lectionibus et in musica. Tredecim annos
n a t a a Clarissis monasterii Ostrae Veteris, in dioecesi Senogalliensi positae,
est excepta, t a m q u a m cantus liturgici moderatrix. In eodem monasterio,
novitiatu peracto, professionem fecit anno MDCCXXVI.
Sanctitatem vehementer appetens, suum religiosae contemplativae mu
nus explevit impensa cum generositate se continuae deprecationi dedens
austeraeque paenitentiae, magis in dies se Christi passioni pro mundi salu
te coniungens. Vitam suam theologalem cum consiliorum evangelicorum
professione, quae exercebat in Beatae Virginis Mariae imitatione, con
gruenter consociabat, ad effectum adducens caritatis perfectae exemplar
eximium, quod, sicut in Sancto Francisco et in Sancta Clara, apparebat in
seraphico ardore erga Deus Patrem in Iesu Crucifixo atque in amore fra
terno erga omnes Cruce Domini redemptos.
In eius sublimis contemplationis Mysterii Crucis vita multae fuerunt
strenuae luctationes, semper quidem victrices, contra temptationes, crebras
insidias et vexationes inimici; sed etiam singularia supernaturalia dona et
mystica phaenomena, peculiaris divinae caritatis signa. Electa abbatissa,
auctoritatem exercuit in impensi servitii spiritu, ut monasterii spiritalem
aleret vitam utque sorores sodales in perfectionis itinere deduceret.
Pro omnibus discipulis Domini Venerabilis Maria Crucifixa amplum de
scripsit vitae spiritalis consilium, quod paucis ita potest exponi: Aedificium
vitae spiritalis exstruitur super fundamentum humilitatis, extollitur super
abnegationis columnas, odii adversus peccatum, fervoris in bono faciendo,
cuiuslibet rei despicientiae. Totius aedificii culmen est caritas, aureum vin
culum, quod nos Deo coniungit.
Haec vitae christianae elementa potissima inveniuntur sane acria et effi
cientia in vita Mariae Crucifixae, sicut et fructus ex iis manantes. Scripsit:
Cum aedificium spiritale ita erit munitum et sanctarum virtutum thesauris
decore exornatum, tunc nihil deerit, nisi Spiritus Sancti adventus munificus, qui ibi suam collocabit habitationem secundum Domini promissionem:
"Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, et
ad eum veniemus et mansionem apud eum faciemus" (Io 14, 23-24) .
Usque ad mortem hac caelesti praesentia donata, Venerabilis Maria
Crucifixa Satellico ad aeternam Dei domum evolavit die VIII mensis No
vembris anno MDCCXXXXV.
F a m a sanctitatis durante, Episcopus Senogalliensis canonizationis Cau
sas inchoavit anno MDCCLII. Rebus peractis quae iure statuuntur, die xiv

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

790

mensis Maii anno MCMXCI promulgatum est coram Nobis decretum, quo de
claravimus Mariam Oucifixam Satellico heroum more virtutes thologales,
cardinales iisque adnexas observavisse. Interea apud Curiam Senogalliensem celebratus erat processus canonicus

super asserta mira sanatione,

effecta anno MCMXVII et precibus attributa eiusdem Venerabilis Servae Dei.


Haec sanatio faventi cum eventu est consuetis inspectionibus commissa
apud Congregationem de Causis Sanctorum et die II mensis Aprilis anno
MCMXCIII

est super miro decretum promulgatum.

Statuimus post ut beatificationis ritus Romae celebraretur mensis inse


quentis Octobris die x.
Hodie igitur, in foro ante Basilicam Sancti Petri Apostoli in Vaticano
inter Missae sollemnia hanc pronuntiavimus formulam: Nos, vota fratrum
nostrorum Rosendi Alvarez Gaston, Episcopi Almeriensis, Angeli Cardina
lis Suquia Goicoechea, Archiepiscopi Matritensis, Iosephi Antonii Infantes
Florido, Episcopi Cordubensis, Iosephi Gottardi Cristelli, Archiepiscopi
Montisvidei, et Oddonis Fusi-Pecci, Episcopi
rimorum

aliorum F r a t r u m in

episcopatu

Senogalliensis, necnon plu


multorumque

christifidelium

explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate


Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Didacus
Ventaja Miln, Emmanuel Medina Olmos et septem Socii, Petrus Poveda
Castroverde, Victoria Diez y Bustos de Molina, Maria Francisca R u b a t t o
et Maria Crucifixa Satellico Beatorum

nomine in posterum

appellentur

eorumque festum: Didaci Ventaja Miln et Emmanuelis Medina Olmos die


tricsima Augusti; septem F r a t r u m Scholarum Christianarum die decima
sexta Novembris; Petri Poveda Castroverde die vicesima octava Iulii; Vic
toriae Diez y Bustos de Molina die duodecima Augusti; Mariae Franciscae
R u b a t t o die nona Augusti et Mariae Crucifixae Satellico die octava No
vembris in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomi
ne Patris et Filii et Spiritus Sancti . Quae autem his Litteris decrevimus
firma ac rata nunc et posthac volumus esse, rebus quibuslibet contrariis
minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x
mensis Octobris, anno MCMXCIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco & Sigilli
In Secret. Status tab., n, 336.368

791

Acta Ioannis Pauli Pp. II

III
Imago Beatae Mariae Virginis de Perpetuo Succursu, pie servata in ecclesia paroeciali Sanctissimo Redemptori dicata, loco Podgrze, Cracoviae in regione,
pretioso diademate redimiri sinitur nomine et auctoritate Summi Pontificis .
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Sacra illa paroecialis aedes Sanctis
simo Redemptori dicata loco Podgrze, Cracoviae in regione, gratiosam
imaginem Beatae Mariae Virginis de Perpetuo Succursu servat, quam Chri
stifideles pie colunt caelestium gratiarum copiam sibi suisque a Deo exposcentes. De sententia Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacra
mentorum, quam ratam habemus, Apostolica Nostra potestate Venerabili
Fratri Nostro Francisco S.R.E. Cardinali Macharski, Archiepiscopo Craco
viensi, partes committimus ut imagini illi, Nostro nomine et auctoritate
pretiosam imponat coronam, iuxta probatum liturgicum ritum. Confidimus
sane Nos fore ut fideles istius Provinciae ad Beatam Virginem Mariam
colendam magis magisque incitentur.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die quarto
decimo mensis Maii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
EB ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 8 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 349.528

IV
Sanctus Ioseph, Beatae Mariae Virginis Sponsus, Patronus apud Deum dioecesis
Coatzacoalsensis confirmatur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Notae sunt pietas ac veneratio quibus
sanctus Ioseph, Beatae Mariae Virginis Sponsus, colitur a fidelibus dioece
sis Coatzacoalsensis. Quam ob rem Venerabilis Frater Carolus Talavera
Ramrez, Episcopus Coatzacoalsensis, communia cleri populique vota exci-

792

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

piens, electionem sancti Ioseph in Patronum apud Deum dioecesis suae pe


regit rite, itemque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede con
firmaretur. Nos vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus libentissimo
animo obsecundantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino
et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit,
Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque in
modum Sanctum Ioseph, Beatae Mariae Virginis Sponsum, P a t r o n u m
apud Deum dioecesis Coatzacoalsensis confirmamus, omnibus factis iuribus
ac liturgicis concessionibus, quae Normis de Patronis constituendis nec non
Instructione de Calendariis particularibus atque Officiorum et Missarum
Propriis recognoscendis , n. 30, indicantur. Contrariis quibuslibet rebus
non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi
mensis Iunii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
68 Angelus card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 349.912

ALLOCUTIONES

I
Ad Nigeriae episcopos limina Apostolorum visitantes.*
Dear Brother Bishops,
1. It is a great joy for me to welcome you, the members of the Catholic
Bishops' Conference of Nigeria, here in Rome for your visit ad Limina
Apostolorum. I have been looking forward to our meeting as an occasion
to celebrate and strengthen the bonds of our fraternal and ecclesial com
munion. I offer a particular word of welcome to those of you who are
making your first quinquennial visit, with special congratulations to
Bishop Obinna and Bishop 0'Donnell, who were only recently ordained.
The establishment of five new Diocses and two Missions sui iuris since
* Die 18 m. Decembris a. 1993.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

793

your last ad Limina visit are sure signs t h a t Christ is building up his
Church in your nation. For this we praise and bless his holy name.
A significant event in the life of the Church in Nigeria was last year's
National Eucharistie Congress. This important gathering, with its thme
of "The Eucharist and Evangelization", was an opportunity to confirm and
increase t h a t love and dvotion for the Blessed Sacrament which is such
an outstanding characteristic of Nigrian Catholics. The divine life which
Christ pours out into his Church in the Eucharist is too great to be contained. It must be offered with loving urgency to all the world.
2. As the Fathers of the Second Vatican Council said with eloquent
simplicity, the Church is "missionary by her very n a t u r e " . This essential
ecclesial quality must shine forth with unobscured brilliance in each of the
particular Churches, because, by a special relationship of mutual interiority, the Universal Church is prsent in each of them with all her essential
lments. In the particular Churches of Nigeria the memory of the first
evangelization is still fresh, stimulating you to continue t h a t work unabated. In some rgions only a small number of the people have come to
know and accept the merciful love of the Saviour, while in other places the
Church has taken firm root within a remarkably short time, and has al
ready brought forth a marvellous abundance of fruitnot least the many
vocations to the priesthood and religious life. Such striking proof of God's
power at work in your midst should encourage you and the faithful to
spare no effort in spreading the Gospel's light, so t h a t what Christ once
aecomplished for the salvation of all may in the course of time come to
achieve its effect among all peoples. How can we not be deeply grateful
at the fact t h a t the Church in Nigeria is already engaged in missionary
activity through the work of many Diocesan and Religious priests, as well
as the many Sisters and Brothers, in all parts of your own country and in
other countries of Africa and beyond? In particular, let us thank God for
the positive contribution of the Missionary Society of Saint Paul, sponsored by your Conference.
1

To show ardent zeal for spreading the word of God is to stand steadfast in the hritage established by those courageous missionaries who first
brought the Good News to Nigeria. Even today there are many generous
men and women from abroad who have left home and family in order to

Ad gentes, 2.
Cf., Communionis notio, 7-9.
Cf. Ad gentes, 3.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

794

serve the Gospel in your country. In view of the incomparable service they
give to the Nigrian people, we must hope t h a t your efforts to remove the
legal obstacles to their residence will soon succeed.
3. The first proclamation of the Gospel, which through the Holy
Spirit's gentle action in the hearts of those who hear it leads to conversion
and Baptism, finds its complment and perfection in catechesis. F a i t h
grows more mature, as Christ's disciples are educated and formed in a
thorough and systematic knowledge of his person and message. The popularity of Bible-study in so many of your parishes and communities testifies
to the great thirst of the faithful for the word of God. This direct contact
with the sacred text itself, accompanied by devout prayer and supported
by a clear exposition of doctrine as found in "The Catechism of the Catholic
Church", will ensure t h a t the members of the Church will be secure in their
faith and prepared to implement its demands in ali the circumstances of
their life and activity.
4

Furthermore, as they are confirmed in the revealed t r u t h , the faithful


will be able to respond to the objections raised with increasing frequency
by the followers of sects and new religious movements. Catechesis is espe
cially important for young people, for whom an enlightened faith is a lamp
to guide their path into the future. It will be their source of strength as
they face the uncertainties of the politicai and economie situation now
evolving in Africa. Firm and humble submission to the word of Christ,
as authentically proclaimed in the Church, also forms the basis for your
relationship with other Churches and ecclesial communities, and for the
dialogue which you seek with the followers of Islam and African traditional religion. By your continued study of ail t h a t is good, true and noble
in your peoples' cultures, it will become clearer how evangelization can
spread deeper roots among them.
4. At this crucial moment in the history of Nigeria, it is vital t h a t
Catholics should continue to work wisely and courageously for the com
mon good. In a special way they should show, by mutual.love and respect,
t h a t ethnie antagonism and clannishness have no place in the Christian
community. Sustained by you, their Pastors, the faithful will be able to
bear witness to the transcendent dignity and worth of every human per
son, and to the right of every one to particpate in ail aspects of national

Cf.. Catechesi tradendae, 19.


Cf. Dei verbum, 25.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

795

life. These fundamental values, and the universal and unchanging moral
norms which serve to guard and protect them, "represent", as I pointed out
in the Encyclical Letter Veritatis splendor, "the unshakable foundation and
solid guarantee of a just and peaceful human coexistence, and henee of
genuine democracy".
It is this moral law which you have proclaimed in your recent appeals
for respect for the religious liberty of ail Nigrians, for an end to corrup
tion in the conduct of civil affairs, and for the observance of sound ethical
norms in the transmission of human life. Your Episcopal Conference has
earned the respect of many of your fellow-citizens by forthrightly applying
the Church's moral and social teaching to the prsent situation. In re
sponse to events earlier in the year, you have reaffirmed t h a t respect for
the will of the people and love for the nation, together with honesty and
justice, must be the basis for dcisions about the country's future. The
more you give vidence of unity within the realm of your Conference, the
more you will build up unity in the Church and win greater credibility as
witnesses of Christ and teachers of Catholic doctrine in your vast country.
Likewise, the building of unity goes beyond your national frontiers. The
Catholic Institute of West Africa, for example, by offering a solid forma
tion and fostering theological reflection, should be a catalyst of ever
deeper ecclesial communion and increasing pastoral coopration throughout English-speaking West Africa.
6

5. Turning now to your helpers in the pastoral ministry, I wish to


encourage you, in the words of the Council, always to welcome priests with
a special love and to regard them as sons and friends. At ordination,
priests receive a share in the conscration and mission of Jesus Christ,
Head and Shepherd. The Holy Spirit reshapes their hearts according to
the pattern of the heart of Christ the Priest, so t h a t with his own compas
sion they will be ready to put aside ali earthly ambition in order to bring
to the poor, the weak and the defenceless the protection and support of
the t r u t h of the Gospel. Filled with the very love which Christ himself
has for his flock, they will gladly go in search of one lost sheep, one stray
sinner in need of the light of life.
7

10

10

No. 96.
Cf. Christus dominus, 16.
Cf. Pastores dabo vobis, 16.
Cf. Mt 9:35-36,
Cf. Mt 18:12-14; cf. Pastores dabo vobis, 22-23.

796

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

The priest is not the mere caretaker of an institution; he is an evangelist and doctor of the human soul. All of his talents and ducation and
accomplishments are rightly directed only to this end. In order to carry
out faithfully their sublime mission, your priestsespecially the newly
ordainedmust have your fatherly and fraternal support. They rely on
your friendship, as well as on t h a t of their brother priests.
11

As they grow in apprciation of the incomparable privilge of acting in


the person of Christ, it will become easier for them to devote themselves
completely, in chastity and simplicity, to their ministry, and they will find
immeasurable joy and peace in their work.
The dispositions of a true shepherd must be nurtured in the heart of a
priest long before the day of his ordination. This is the purpose of the
human, spiritual, intellectual and pastoral formation provided in the seminary. In your quinquennial reports you have expressed a great solicitude
for your seminaries. It is my hope t h a t the Post-Synodal Exhortation
Pastores dabo vobis, together with the "Guidelines" from the Congrgation for
the Evangelization of Peoples, will direct you in evaluating and improving
thse institutions. I would like to take this occasion to urge you once more
to give your best priests to the work of priestly formation, even if it
means sacrifice in other areas; and it goes without saying t h a t it is
especially important t h a t every candidate should be in contact with an
exemplary spiritual director.
6. In the life of the People of God, Religious and Missionary Institutes
have historically offered outstanding service in the spread of the faith
and the formation of new locai Churches. This is certainly the case in
Nigeria, today as yesterday. While respecting the legitmate autonomy
established for religious communities, it is a Bishop's d u t y to help them
fulfil their obligation to bear witness to Christ 's Kingdom and to proclaim
the Good News. This includes encouraging superiors to discern carefully
the suitability of those who seek admission, and helping them to pro vide a
solid spiritual and intellectual formation both before and after profession.
The more faithfully and devotedly the Religious in your midst live out
their conscration to Christ in chastity, poverty and obdience, the more
clearly will the men and women of your country see t h a t "the Kingdom of
God has come n e a r " .
12

13

11

12

13

Cf. Lumen gentium, 28.


Cf. Redemptoris missio, 69-70.
Lk 10:9

Acta Ioannis Pauli Pp

II

797

7. From the earliest days of the planting of the Church in Nigeria, the
lay faithful, especially in the respected figure of the catechist, have played
a significant role; and justly so, for as full members of the Church they
"have the vocation and mission of proclaiming the Gospel". Your local
Churches are blessed with gifted cooperators in the evangelization of
society and culture. Receiving from their Pastors the formation and en
couragement they need, they are truly a leaven for renewal. Of particular
importance is the task of transforming marriage and family life according
to the Creator's original design, for part of the new covenant in Christ is
the recovery for mankind of this fundamental good.
14

15

8. Dear Brothers, on the occasion of the Eucharistie Congress in Owerri, your people used a special prayer, entrusting to our Eucharistie Lord
ail their hopes and expectations, their cares and anxieties. Their concerns
are not unlike those which Christians throughout Africa daily pour out in
supplication to our Heavenly Father: the safety of their children and the
protection of their homes, a longing for peace and reconciliation, the
spread of the Gospel, a hunger for holiness and for the prsence of God.
In the months to corne, you and I, together with our Brother Bishops of
Africa, will be ever more mindful of the prayerful support of the whole
Church as we prepare for the Special Assembly for Africa of the Synod of
Bishops. Let us ask the Holy Spirit to continue to bless and make fruitful
our prparations for this important ecclesial e vent. Commending you and
your priests, Religious and lay faithful to the loving protection of Mary
Queen of Africa, I cordially impart my Apostolic Blessing as a pledge of
grace and communion in her Divine Son.

II
Ad Patres cardinales, praesules, praelatos et officiales Romanae Curiae coram
admissos.*
1. O admirabile commercium] : O scambio meraviglioso! .
Questa frase, che in un certo senso segna il culmine del periodo natali
zio, la troveremo di fatto nella liturgia del primo giorno dell'Anno Nuovo,
bench il suo contenuto sia ben presente sin dall'inizio di questo tempo be14

15

Christifideles laici, 33
Cf. Mk 10:6-12.

* Die 21 m. Decembris a. 1993

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

798

nedetto. O admirabile commercium : anzitutto la notte della Nascita del


Signore a proclamarlo. Dio si fatto uomo perch l'uomo potesse diven
tare Dio : un pensiero, questo, che ricorre sovente negli scritti dei Padri
della Chiesa dell'Oriente come dell'Occidente, diventando un p u n t o fermo
della fede e dell'insegnamento ecclesiale. La liturgia riprende, quasi come
motivo conduttore, questo stesso annuncio. In modo particolare lo fanno le
antiche liturgie orientali, le quali nella presentazione dei doni eucaristici
pongono in rilievo il fatto che essi vengono offerti utilizzando doni ricevuti
da Dio stesso: Tibi ex tuis . La stessa cosa fa la liturgia romana, special
mente dopo il rinnovamento postconciliare, quando presenta all'offertorio
il pane e il vino, allo stesso tempo dono di Dio e frutto del lavoro delle
mani dell'uomo. Ancora una volta, dunque, Tibi ex tuis .
Questa coscienza offertoriale ritorna in vari modi anche nella lettera
tura. Il poeta polacco J a n Kochanowski nel X V I secolo scriveva: E tua
di fatto qualunque cosa su questa terra l'uomo chiama sua. Dunque, con il
cuore grato ti lodiamo Signore, perch non abbiamo niente di meglio da
offrire - Offrendo i doni a Dio, l'uomo, nel corso dei secoli e delle genera
zioni, mantiene la consapevolezza di presentargli quanto egli ha da lui rice
vuto. Proprio per questo lo offre. Il fatto di offrire manifesta la consapevo
lezza che egli ha del dono, recato come offerta. Questa consapevolezza era
gi presente durante la notte di Betlemme. La esprimevano i pastori, che
portavano con s i doni per il Bambino, cos come pi tardi i Magi del
l'Oriente.
1

2. Perch oggi, in cos singolare circostanza, mi soffermo a parlare di


t u t t o ci? Lo faccio per entrare nel clima delle Feste alle quali ci stiamo
ormai avvicinando, ed anche per immettermi nell'atmosfera di questo
nostro annuale appuntamento. Mi incontro infatti oggi con i rappresen
tanti della Curia Romana e del Vicariato di Roma; mi incontro pertanto
con quanti costituiscono l'ambiente in cui costantemente avviene lo scam
bio dei doni, anche nel senso in cui ne parla la Costituzione conciliare Lu
men gentium. Questo scambio di doni costituisce la Chiesa nei suoi vari
ambiti. Al centro si trova Roma, vi trovate voi, venerati Signori Cardinali,
voi, arcivescovi e vescovi, presbiteri, persone consacrate e dipendenti laici,
qui presenti, e quanti con voi quotidianamente cooperano. diffcile, spe
cialmente dopo le parole del cardinale Decano, che ringrazio per i senti
menti espressi, non far riferimento alla liturgia e non ricordare l'espressio2

Traduzione da: Pesni, Ksiegi wtre, Pies X X V , w. 5-8.


Cf. n 13..

Acta Ioannis Pauli Pp. II

799

ne: Tibi ex tuis , oppure quell'altra espressione latina che pone in rilievo
l'unione del dono divino con il lavoro delle mani dell'uomo. Una tale unio
ne si opera costantemente al vostro banco di lavoro e di collaborazione con
il Vescovo di Roma. Oggi il P a p a desidera dirvi grazie per questo. Il mi
glior modo per ringraziarvi proprio quello di presentare t u t t o questo la
voro e questa collaborazione come dono ai piedi del Dio Uomo nato a Be
tlemme, ponendolo nelle mani della Madre di Dio e di Giuseppe, suo Sposo,
come fecero i pastori di Betlemme, ed in seguito i Magi dell'Oriente:
Tibi ex tuis .
3. Il 1993, che si avvia al suo termine durante l'Ottava di Natale,
stato un anno ricco e mi difficile non far riferimento ad almeno alcune
ricchezze che esso ci ha donato. Come non menzionare anzitutto il se
condo Sinodo della Chiesa in Roma, sinodo postconciliare dopo quello svol
tosi durante il pontificato di Giovanni X X I I I nel 1960, poco prima del
Concilio Vaticano II? Chiaramente postconciliare stato il carattere della
recente Assemblea sinodale, e ci stato messo in giusto rilievo pure nel
documento finale. Basta scorrere Il Libro del Sinodo per rendersene con
to. In esso la Chiesa di Roma, che nel Sinodo si impegnata attivamente
dal 1987 al 1993, trova la fedele descrizione della sua situazione, delle sue
necessit ed aspirazioni, dei suoi progetti e disegni apostolici. Questi ultimi
sono importanti non solo per la diocesi di Roma, ma per la Chiesa t u t t a
intera, che Roma desidera servire.
Roma e il suo Vescovo sono al servizio delle Comunit ecclesiali del
mondo: questo stato confermato, nell'anno che sta per finire, da nume
rse visite: in Italia, ricordo in particolare la Sicilia, e fuori d'Italia. Gi
visitando le parrocchie romane, legate in genere ai vari membri del Colle
gio Cardinalizio, il Papa, in un certo senso, ha modo di sentire la voce
delle Chiese, vicine e lontane, a cui i Cardinali appartengono e che atten
dono anch'esse il servizio del Successore di Pietro, il ministerium
Petrinum .
4. Nell'anno che volge al termine, ho potuto visitare le Chiese del Be
nin, dell'Uganda e del Sudan in Africa, continente che va preparandosi a
celebrare la speciale Assemblea del Sinodo dei Vescovi, che si terr a Roma
dal 10 aprile all'8 maggio del prossimo anno. Non era la prima volta che il
P a p a si recava in terra africana; forse non sar nemmeno l'ultima. L'Afri
ca ospitale: contenta di accogliere il P a p a ed disposta ad affrontare,
per questo, ogni sacrificio, anche economico. E una caratteristica che la
distingue nobilmente. E povera l'Africa, ma allo stesso tempo ricca della

800

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

stessa ricchezza con cui Cristo ha reso ricchi t u t t i noi, facendosi povero
per noi.

Ci non vuol dire che nell'Africa si possa tacere riguardo ai problemi


della giustizia sociale, non solo in ambito interno ma anche a livello di rap
porti intercontinentali; al contrario, bisogna parlare. Bisogna parlare anche
dei problemi che interessano le nostre relazioni con i seguaci della grande
religione dell'Islam, cercando di affrontarli con animo aperto in ordine alle
possibili soluzioni. La mia visita di un solo giorno in Sudan si inserisce in
tale contesto. L'ospitalit dei padroni di casa stata genuina e di questo
sono loro grato. Le Autorit hanno formulato apprezzate promesse per
quanto concerne la vita della Comunit cattolica in quella Nazione. Espri
mo il fervido auspicio che esse trovino pratica attuazione, come segno di
un dialogo costruttivo col mondo islamico. Particolarmente significativo
stato l'incontro con la Chiesa di quella Nazione a cui il P a p a ha potuto
restituire una degna figlia del Sudan, la beata Giuseppina Bakita, elevata
agli onori degli altari il 17 maggio 1992, in piazza San Pietro. Il P a p a
l'ha consegnata alla sua patria terrena, come prima Patrona. Cos, dunque,
accanto ai Martiri Ugandesi, appare questa povera schiava sudanese, gui
data da Cristo alla santit lungo sentieri a Lui solo noti. La ricchezza del
l'Africa non sta soltanto nella sua ospitalit, bens anche nei suoi santi, il
cui numero va aumentando. Ecco una grande gioia per la Chiesa che in
Roma e per il Sinodo dei Vescovi Africani, che si avvicina ormai alla sua
conclusione.
5. Vorrei aggiungere qui una parola sul mio ritorno nella terra di Cri
stoforo Colombo: mi sono recato dapprima a Siviglia per il Congresso Eu
caristico Internazionale, poi a Huelva e nei luoghi dove Colombo si prepa
r insieme al suo equipaggio per la decisiva spedizione oltre oceano, pur
non sapendo dove tale spedizione lo avrebbe condotto. La mia presenza in
Spagna ha assunto singolare rilievo nell'ambito delle celebrazioni per il
quinto centenario dell'inizio dell'evangelizzazione dell'America. Tale evan
gelizzazione si svilupp, a partire dal 1492, grazie alle risorse spirituali por
tate da Colombo nelle sue diverse spedizioni e, successivamente, grazie a
quelle di cui disponeva allora la Chiesa in Spagna. Come dimenticare che
quella era l'epoca nella quale emersero Sant'Ignazio di Loyola, Santa Tere
sa di Ges e San Giovanni della Croce? E r a l'epoca in cui ebbe inizio il
grande splendore della scuola di Salamanca, che pose i fondamenti del mo3

Cf. 2 Cor 8, 9.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

801

derno diritto internazionale. Gi prima, tuttavia, l'aveva fatto in un certo


senso l'Accademia di Cracovia attraverso i suoi portavoce al Concilio di
Costanza.
La presenza del P a p a in terra spagnola stata salutata con entusia
smo, specialmente a Madrid, in occasione della consacrazione della catte
drale dedicata a Nostra Signora de la Almudena e per la canonizzazione
del Fondatore della Famiglia Teresiana, Enrique de Oss y Cervello. In
questa tappa del V Centenario Colombiano si sono attenuate le conte
stazioni e si levato, specialmente a Madrid, un coro d'entusiasmo nei
confronti della Chiesa e della sua missione nel mondo contemporaneo. Gli
spagnoli mi hanno colpito per il loro entusiasmo, specialmente i giovani.
Siano rese grazie a Dio per t u t t o ci. E stato quasi un pregustare l'espe
rienza di Denver.
6. Denver stata, infatti, la grande sorpresa del 1993. La Giornata
Mondiale della Giovent, che si celebra di volta in volta in varie localit
della terra l'ultima era stata a J a s n a Gra in Polonia, nel 1991 ha
avuto luogo quest'anno a Denver negli Stati Uniti, ai piedi delle Montagne
Rocciose. Nel corso del pellegrinaggio apostolico che mi portava a Denver
ho potuto completare le visite riguardanti il quinto centenario dell'evange
lizzazione dell'America, soffermandomi presso la comunit afro-americana
dell'isola di Giamaica, e poi presso la comunit indo-messicana a Mrida
nello Yucatn, sulle orme degli indigeni del Messico. La partecipazione di
una grande schiera di loro discendenti ha testimoniato quanto sia stata
efficace l'evangelizzazione in quel Paese.
Perch Denver stata per me la grande sorpresa del 1993? Si prevede
va, almeno secondo alcuni mezzi di informazione, una grande contestazio
ne, ed invece la Giornata mondiale risultata una grande affermazione.
Non un'affermazione del P a p a o della Chiesa, ma, prima di t u t t o un'affer
mazione di Cristo. E non era la prima volta che i giovani esprimevano con
tanto vigore il lro desiderio di portare il Vangelo nel nuovo millennio. Cri
sto la via, la verit e la vita; Cristo con loro, ed essi, con ardente ani
4

mo giovanile, ne anelano la presenza. E per questo che desiderano la Chie


sa, nonostante le umane debolezze dei suoi membri e non accettano che sia
tolto loro un simile tesoro. Come affermare allora che essi amano slogans
del tipo: Cristo s, la Chiesa no! ? Non seguono piuttosto, molti fra
di loro, una strada contro corrente rispetto alla propaganda anticristia4

Cf. Gv 14, 6

55 - A. A.. S

802

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

na? Questo ovviamente ha stupito ed anche imbarazzato alcuni mezzi di


comunicazione sociale, preparati ad assistere ad una grande contestazione.
E stata una sorpresa persino per l'Episcopato americano, il quale ha con
statato di non essere solo nella sua missione evangelizzatrice, ma di essere
affiancato anzitutto dai giovani, artefici del domani. I Vescovi americani
continuano ancora a parlarne e ripetono: E la grande, straordinaria gra
zia di quest'anno... . Non si poteva, dunque, non parlarne anche qui, tan
to pi che il 1993 stato l'anno della visita ad limina dei Presuli degli
Stati Uniti e del Canada: la grazia dell'incontro di Denver divenuta cos
anche la grazia di tale visita.
7. A questo punto, sento il bisogno di ritornare con la mente e col cuo
re ai Paesi situati sul Baltico: la Lituania, la Lettonia e l'Estonia. E stato
finalmente possibile mettere piede in quella terra martire, t r a contempora
nei testimoni della croce e della risurrezione di Cristo; l dove l'annuncio
missionario, partito da Roma verso il nord e l'est dell'Europa, s' incontra
to con lo slancio della evangelizzazione proveniente da Costantinopoli. In
quelle terre la testimonianza della fede ancora u n a volta diventata la for
za dell'uomo. E difficile non provare profonda commozione al ricordo della
Collina delle Croci in Lituania. E difficile non peregrinare col pensiero e col
cuore alla Porta dell'Aurora, a Siluwa, oppure ad Aglona, in Lettonia. E
difficile non esprimere meraviglia al vedere che non soltanto Riga, in mag
gioranza luterana, ma la stessa Estonia, dove il numero dei cattolici non
supera le poche migliaia, hanno accolto il Papa con cos viva cordialit.
Dopo Vilnius, Kaunas e Riga, pure Tallinn, attendeva la presenza del Suc
cessore di Pietro e la sua visita ecumenica nella cattedrale luterana, come
pure quanto egli avrebbe detto agli Estoni durante la celebrazione pomeri
diana nella Vecchia Citt. Le parole allora improvvisate sono risultate il
momento pi importante non solo per l'Estonia ma, in qualche modo, per
t u t t a l'Europa. Undici anni fa, Santiago de Compostela in Spagna stato
il luogo dell'Atto Europeo. Nel 1993 l'Europa ha come sentito il completa
mento di quell'Atto proprio da Tallinn, dopo i noti eventi del 1989.
8. Ed eccoci all'Enciclica Veritatis splendor. Avverto, al riguardo, im
pellente il bisogno di rendere grazie allo Spirito di verit perch, mediante
il ministero della Sede Apostolica, coadiuvata dall'infaticabile opera della
Congregazione per la Dottrina della Fede, ed in particolare del suo Cardi
nale Prefetto, come pure dall'apporto di vescovi e teologi, si potuto pub
blicare questo documento, elaborato con diligenza nell'arco di quasi sei
anni. Oggi non possibile negare che esso era necessario. In passato occor-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

803

reva dire la verit sull'uomo all'Europa dell'est, oltre il muro di Berlino;


ora necessario ribadire tale verit anche all'uomo che vive ad ovest e
guarda con interesse verso l'est. L'uomo lo stesso dappertutto; non c'
luogo in cui non abbiano valore le parole di Cristo sulla verit, la sola
capace di rendere liberi. Tali parole costituiscono la base della dottrina
sociale della Chiesa, come emerge dalla Centesimus annus, e sono il fonda
mento dell'intera morale umana, se questa non vuole condannarsi all'auto
distruzione relativistica.
5

Non questo, purtroppo, il triste spettacolo offerto dal diffondersi nel


mondo di deviazioni morali di ogni genere, tra le quali particolarmente
penose quelle sessuali, in cui sono risultati coinvolti a volte, flens dico,
membri stessi del clero?
8

E come tacere poi delle varie forme di sette che si vanno moltiplicando
in zone tradizionalmente cristiane, con manifestazioni di sincretismo reli
gioso in cui il rapporto dell'uomo con Dio risulta privato della sua verit
profonda?
La Chiesa desidera servire la causa dell'uomo, operando per affermarne
concretamente la dignit in un consolidato contesto di giustizia e di pace.
A questo mira la sua azione dottrinale e pastorale, nella consapevolezza
che l'annuncio di Cristo non pu andare disgiunto da tale servizio.
La giustizia e la pace: quale lungo cammino, al riguardo, attende anco
ra l'umanit! Nubi minacciose di distruzione e di morte incombono t u t t o r a
su numerose regioni della terra. Come tacere, ad esempio, a proposito delle
efferate azioni di guerra che continuano ad imperversare nelle regioni del
l'ex Jugoslavia? Come non preoccuparsi di fronte all'acutizzarsi in tante
parti del globo delle manifestazioni di nazionalismo esasperato? Possa il
Natale, col suo messaggio di speranza e di amore, toccare il cuore dei
responsabili e sorga finalmente per i popoli martoriati dalla violenza e dal
l'ingiustizia un'alba di pace e di serenit.
9. Nell'esprimere questo augurio penso, in special modo, alle iniziative
di pacificazione che si stanno sviluppando in Medio Oriente e prego il Di
vin Salvatore di voler benedire una cos meritoria azione alla quale si guar
da con speranza da ogni parte del mondo.

Cf.
Cf
Cf..
Fil

ibid. 8, 32.
n. 46.
Veritatis splendor, 87.
3, 18.

804

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Anche il P a p a segue con trepidazione gli sviluppi delle trattative in


corso ed affida quotidianamente a Dio nella preghiera gli sforzi che com
piono a tal fine le persone di buona volont.
Confido, in particolare, di poter compiere, a Dio piacendo, un primo
viaggio in quella regione alla fine della prossima primavera. Esso riguarde
r la terra tormentata del Libano, che ha t a n t o sofferto negli oltre sedici
anni di guerra e che ora sta preparandosi a celebrare l'Assemblea Speciale
del Sinodo. Lo scopo sar, pertanto, ecclesiale e pastorale: intensificare lo
sforzo per la preparazione del Sinodo libanese e ridare al tempo stesso
fiducia a quelle popolazioni, nella speranza che, ritrovata la serena convi
venza tra comunit di tradizioni diverse, esse possano quanto prima gode
re della piena libert in una patria sovrana e unita.
Incontrer i cattolici delle varie Chiese Orientali, ma sar lieto di poter
salutare anche i fratelli ortodossi, come pure i seguaci dell'Islam. Confido,
altres, di poter in seguito ritornare ancora in Medio Oriente, culla delle tre
religioni monoteistiche: ebraica, cristiana e musulmana, per visitare t u t t i i
principali luoghi legati alla fede cristiana, dove sono passati i Patriarchi,
da Abramo in poi, e dove hanno operato Ges Cristo e gli Apostoli.
10. Neil' offertorio della Notte Santa vorrei portare anche questi proget
ti e queste speranze ai piedi di Ges nella Grotta di Betlemme. Ringraziamo
insieme, venerati Fratelli e carissimi Collaboratori, lo Spirito di verit, perch
non ha cessato di assistere la Chiesa nel suo quotidiano ministero pastorale.
La liturgia orientale, t a n t o profonda e ricca, concentra la sua attenzione
sull'espressione sancta sanctis . Con i doni del pane e del vino recati all'al
tare, Cristo rinnova il suo sacrificio divino-umano; sacrificio nel quale Egli
si dona al Padre e contemporaneamente a noi nella comunione eucaristica:
sancta sanctis . Riceviamolo inginocchiati sulla soglia della capanna di Be
tlemme. Riceviamolo insieme alla sua Vergine Madre e a Giuseppe, custode
della sacra Famiglia, volgendo lo sguardo verso l'Anno della Famiglia, che
avr inizio Domenica prossima, 26 dicembre, festa della Sacra Famiglia.
Venerati Fratelli nell'episcopato, carissimi fratelli e sorelle! Questo
ben il luogo ed il momento opportuno per scambiarci gli auguri natalizi e
per il nuovo anno. Sancta sanctis : da quanto viene compiuto in ogni
posto di lavoro della Sede Apostolica e del Vaticano, dei molteplici Di
casteri della Curia Romana, del Vicariato di Roma, possa nascere e matu
rare la santit che il Cristo, da noi contemplato nel mistero del Natale, de
sidera donarci. Sancta sanctis... Questi sono i miei auguri per ciascuno
di voi, che prendete parte all'odierno incontro solenne e familiare.
Buon Natale e felice Anno Nuovo a tutti! Con una particolare Benedi
zione Apostolica.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

805

III
Ad Legatos nationum coram admissos.*
Excellences,
Mesdames, Messieurs,
1. Les desseins que je forme pour vous sont des desseins de paix et
non de malheur, pour vous donner un avenir et une esprance . Ainsi le
prophte Jrmie rapporte-t-il des paroles reues de Dieu mme.
1

Avenir et esprance. Tels sont mes vux pour vous, Excellences, Mes
dames, Messieurs, pour vos familles et vos patries. Vous reprsentez la
majeure partie des peuples de la terre. Aussi, travers vos personnes, ce
sont tous vos compatriotes que je salue et auxquels j'offre mes voeux
priants pour que soient donns chacun bonheur et prosprit, dans la
libert et la justice. Ces souhaits, je les adresse galement, avec la mme
sympathie, toutes les nations qui ne sont pas encore reprsentes auprs
du Saint-Sige, mais qui ont certes leur place dans le cur et dans la
prire du Pape.
Votre Doyen, le cher Monsieur Joseph Amichia, a bien voulu voquer,
avec sa dlicatesse coutumire, mes diverses activits au cours de l'anne
qui vient de s'achever. Je le remercie vivement de ses paroles d'estime et
des vux si cordiaux qu'il m'a exprims en votre nom. J ' y vois un encou
ragement pour toute l'glise catholique poursuivre sa tche de tmoin
de la foi en la bont de Dieu , celle que la fte de Nol vient de nous
manifester, une fois encore, dans son tonnante fracheur.
2

2. Car Nol n'est autre que la rvlation de l'amour divin, offert tout
homme. C'est la lumire qui a clair la nuit de Bethlem; c'est la Bonne
Nouvelle annonce tous les peuples, le jour de l'Epiphanie. Ces rcentes
clbrations ont naturellement orient nos penses vers la Terre Sainte o
Jsus est n et o nous nous sommes rendus spirituellement en plerinage.
Pour la premire fois depuis bien longtemps, la paix y semble possible,
grce la bonne volont des peuples qui l'habitent aujourd'hui. Les en
nemis d'hier se parlent et parlent ensemble de l'avenir. La dynamique de
la Confrence de Madrid, inaugure en 1991, continue d'inspirer tous ceux
qui s'emploient courageusement faire en sorte que triomphent le dialogue
* Die 15 m. Ianuarii a 1994.
Cf. 29, 11
Tt 3, 4.
1

806

Acta

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

et la ngociation sur les extrmismes et les gosmes de toute sorte. Isra


liens et Palestiniens, fils d'Isaac et d'Ismal, ont ouvert une voie: tous
leurs amis ont le devoir de les aider la parcourir jusqu'au bout. Il s'agit
d'un imprieux devoir, car perptuer une situation d'incertitude et surtout
de lourdes souffrances pour les populations palestiniennes preuves qui
nous sont bien connues rend plus graves les difficults prsentes et
risque d'loigner encore les fruits concrets t a n t attendus du dialogue
amorc.
C'est dans ce contexte d'espoir et de fragilit que se situent les conver
sations qui ont permis l'tat d'Isral et au Saint-Sige de signer un
accord sur quelques principes fondamentaux propres rgir leurs relations
mutuelles et garantir des conditions d'existence normales l'Eglise ca
tholique qui se trouve dans ce pays. Nul doute que tous les croyants en
tireront galement des bienfaits. En outre, le Saint-Sige est convaincu que
cette nouvelle forme de relation avec l ' E t a t d'Isral lui permettra, tout en
sauvegardant sa spcificit spirituelle et morale, d'aider consolider le
dsir de justice et de paix de tous ceux qui sont engags dans le processus
de paix. Ne renonant aucun des principes qui ont inspir son action
dans le pass, il continuera donc uvrer pour que, dans le respect
du droit et des aspirations lgitimes des personnes et des peuples, on
parvienne trouver sans tarder des solutions d'autres questions qui
n'ont encore reu que des rponses partielles. Il est inutile de souligner
outre mesure que parmi ces questions figure le s t a t u t de la Ville Sainte de
Jrusalem, laquelle les croyants des religions du Livre sont intresss au
premier chef.
En ralit, c'est toute la rgion qui devrait bnficier de cette heureuse
volution. Je pense, en particulier au Liban, dont la souverainet et l'unit
ne sont pas encore adquatement assures. Et je n'oublie pas, non loin de
l, l'Irak dont les habitants continuent de payer trs cher le prix de la
guerre.
3. En regardant plus l'Orient, je voudrais rappeler votre attention
l'Afghanistan. On a peut-tre oubli les

souffrances de ses populations,

otages de divisions et de violences qui ne connaissent pas de trve. Je


saisis l'occasion qui m'est offerte aujourd'hui pour inviter la Communaut
internationale ne pas se dsintresser de ce pays et favoriser une solu
tion rgionale qui pourrait lui donner quelques garanties pour le futur.
Dans le continent asiatique vivent des peuples laborieux qui s'efforcent
de dvelopper leur conomie, au prix de grands sacrifices sur le plan ma-

Acta

Ioannis

Pauli

Pp.

807

II

triel et humain. Je pense au grand peuple de Chine, bien sr, mais aussi
la nation vietnamienne, dont on doit accueillir les efforts d'ouverture et de
rinsertion internationales.
Je salue les progrs pacifiquement raliss par le Cambodge, avec le
soutien des Nations Unies, et qui permettent de regarder l'avenir de
manire plus sereine.
Hlas, des zones d'ombre persistent encore dans cette partie du monde.
Les ethnies du Sri Lanka s'affrontent sans piti. La population du Timor
oriental aspire voir davantage sauvegarde son identit culturelle et reli
gieuse. Les habitants de l'le de Bougainville, dramatiquement isols du
reste du monde, sont victimes de rivalits sanglantes. Nous ne saurions
oublier leurs preuves.
Dans ce vaste espace de l'Extrme-Orient, vivent des communauts
catholiques

ferventes,

d'une

tonnante

vigueur

apostolique.

Plusieurs

d'entre elles, je le dis avec une peine profonde, sont aujourd'hui encore
entraves dans leurs liberts les plus fondamentales, victimes de discrimi
nations inacceptables. Certaines en sont rduites survivre difficilement,
ne pouvant, par exemple, recourir l'aide de missionnaires dont l'entre
est rendue quasi impossible cause de mesures administratives. D'autres
communauts sont empches de se runir pour le culte ou de diffuser li
brement les crits religieux. A d'autres encore est dni le droit de s'orga
niser conformment au droit de l'Eglise ou d'entretenir des contacts nor
maux avec le Sige Apostolique. Il en est mme qui connaissent la dure
condition de la clandestinit. En attirant votre attention sur ces doulou
reuses situations, je souhaiterais que les responsables des nations collabo
rent gnreusement aux solutions qui s'imposent, car il s'agit aussi d'un
problme de justice.
4. L'an pass, l'Amrique Latine est encore demeure une rgion con
traste. Certes, quelques exceptions prs, les gouvernements en place
sont issus d'lections dmocratiques. L'inflation et le poids de la dette ont
lgrement diminu, mme si les cots sociaux ont t levs et si l'indice
de pauvret absolue s'est accru.
Ce dbut d'anne est malheureusement marqu par les graves tensions
et la violence qui se sont rpandues dans certaines rgions du Mexique.
Souhaitons que, l aussi, le dialogue prvale, afin que la concertation per
mette de mieux dceler les causes de ces douloureux vnements et que
l'on puisse rpondre dans le respect mutuel aux lgitimes aspirations des
populations concernes.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

808

II ne fait pas de doute que les pays amricains de l'hmisphre sud ont
des possibilits humaines et matrielles encore insuffisamment exploites.
Des structures de concertation sont encourager, comme celles qui exis
tent dj (je pense par exemple au Groupe de Contadora ou au March
commun du Cne Sud). Les sommets rguliers entre chefs d ' E t a t et la
signature rcente de l'accord de libre-change entre les Etats-Unis, le
Mexique et le Canada sont venus s'ajouter ces instances traditionnelles.
Souhaitons qu'en dcoulent de rels bienfaits pour toutes ces populations
dmunies.
Il est galement urgent d'acclrer la normalisation de situations poli
tiques encore prcaires. Au Guatemala et au Salvador, le dsarmement
des factions armes, la rinsertion des combattants d'hier, les rformes po
litiques et sociales ne progressent que lentement, et parfois reculent. Une
vritable culture de la paix ne s'est pas encore affirme dans cette rgion,
malgr les efforts soutenus de beaucoup de responsables, en particulier de
l'Eglise catholique et de ses pasteurs. Le Nicaragua connat, lui aussi, une
conjoncture proccupante, car les diverses composantes de la socit n'ar
rivent pas toujours convenir d'un projet de socit reposant sur des va
leurs partages par tous.
De grands pays continuent tre la proie de maux endmiques tels que
le clivage toujours plus marqu entre riches et pauvres, la corruption
administrative, le terrorisme et le commerce de la drogue. Toutes ces na
tions, petites et grandes, ont besoin d'un sursaut de vigueur morale qui ne
devrait pas tre impossible, puisque leurs populations professent la foi
chrtienne.
C'est dire que l'Eglise catholique se sait investie d'une responsabilit
particulire, j ' a i eu l'occasion de le souligner lors de mes visites aposto
liques dans cette partie du monde. Les Episcopats expriment d'ailleurs
avec vigueur les principes essentiels de la doctrine sociale catholique. Il
faut que le bien commun soit l'unique but des gouvernants comme des
gouverns, le bien de tous et de chacun parce que tous nous sommes
vraiment responsables de tous .
3

Nous ne pouvons pas nous loigner de cette rgion du globe sans faire
mention de deux pays particulirement prouvs: Cuba et Hati.
La population de Cuba connat des difficults matrielles particuli
rement graves, dues des facteurs internes et externes. Il est important de
ne pas laisser ce pays dans l'isolement; il faut aider les Cubains retrouver
3

Encycl Sollicitudo rei socialis, n. 38,

Acta

Ioannis

Pauli

Pp.

II

809

confiance en eux-mmes. Dans leur courageux message, L'amour espre


tout , les vques ont indiqu une priorit: Revitaliser l'esprance des
Cubains . Nous devons tous les aider se retrouver unanimes sur les
chemins d'une socit toujours plus solidaire et plus respectueuse des
valeurs que chacun porte en soi. En tout cas, l'glise catholique qui est
Cuba a bien manifest son dsir d'apporter au pays sa contribution spiri
tuelle et morale en favorisant l'ducation au pardon, la rconciliation et
au dialogue, qui sont les fondements sur lesquels se btit une socit o
chacun se sent chez soi.
Non loin de l, Hati continue de vivre des preuves sans fin. Dans leur
rcent message de Nol, les vques hatiens ont bien dcrit les misres
physiques et morales qui assaillent le peuple, rongent le corps social et
entranent la destruction dans le pays . En Hati aussi, la pleine rconci
liation des esprits et le renoncement aux divisions qui se sont accentues
ces deux dernires annes doivent devenir ralit. Et cela n'adviendra que
par le dialogue de toutes les composantes de la socit. Un dialogue hon
nte, respectueux, sans prjugs, avec un seul et unique but: rechercher de
manire dsintresse le vrai bien de la nation. Je ne puis qu'inviter la
communaut internationale contribuer a u t a n t que possible la ralisa
tion rapide d'un tel dessein. On ne saurait imposer aux Hatiens des for
mules politiques toutes faites, sous peine de susciter de nouvelles divisions.
Ce sont les Hatiens eux-mmes qui doivent btir leur devenir, selon les
principes si opportunment rappels par l'piscopat dans le message dj
mentionn: la fin ne justifie pas les moyens; la force ne peut primer le
droit; la vie politique est indissociable de la morale.
5. Prenons le temps de considrer la situation en Afrique, continent qui
change et traverse une priode charnire de son histoire. De nombreux
peuples ont exprim encore ces derniers mois leurs lgitimes revendications
pluralistes et dmocratiques. C'est une ralit positive, dont on doit tenir
compte. On ne peut retourner en arrire! Il est de bon augure que plu
sieurs nations aient entrepris, par des voies pacifiques, un vaste effort de
renouvellement institutionnel.
Le processus de paix se consolide au Mozambique, lentement certes,
mais avec la perspective d'lections en automne 1994. L'Afrique du Sud a
courageusement surmont les derniers obstacles inspirs par des rflexes
raciaux, pour difier une socit pluri-ethnique o chacun devrait se sentir
responsable du bonheur de l'autre. Dans l'Ocan Indien tout proche, Ma
dagascar a su effectuer pacifiquement la transition vers une socit dmo-

810

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Gratique. Souhaitons que ces exemples soient contagieux, car trop de pays
africains sont encore empchs de s'engager sur le chemin du renouveau
politique et social.
Le cas de l'Angola est dramatique. Les lections ont t suivies par la
reprise des combats entre factions, et cela au mpris des choix de la popu
lation. De rcentes nouvelles font tat toutefois d'un retour au dialogue.
Puissent les Angolais comprendre que personne ne sortira vainqueur de
tels combats fratricides! En tout cas, le peuple ne peut qu'en souffrir, r
duit des conditions d'existence indignes de l'homme.
Le Burundi a rcemment vu se rallumer des rivalits ethniques qui
l'ont replong dans les affres de la barbarie et de la misre, affaiblissant
gravement ses structures institutionnelles les plus fondamentales. Aprs les
tueries de l'automne dernier, le moment du pardon et de la rconciliation
est venu. Dieu attend cela des Burundais. L'lection d'un nouveau Prsi
dent de la Rpublique, advenue il y a deux jours, est de bon augure.
Non loin de l, un vaste pays aux ressources humaines et matrielles
considrables est en train de se dcomposer: le Zare. Il traverse une crise
politique qui pourrait bien dgnrer en une guerre civile incontrlable.
Je voudrais ici lancer un appel paternel mais ferme tous ceux qui ont
quelque responsabilit dans la prolongation et la dgradation de la situa
tion: les choses doivent changer rapidement. Aucune cause ni aucune am
bition ne peut justifier l'tat de dlabrement institutionnel et matriel
dans lequel sont contraints de vivre prs de trente millions de citoyens.
Les intrts des personnes et des groupes doivent s'effacer devant le bien
commun et devant les aspirations lgitimes de l'ensemble de la commu
naut nationale. Sinon, le chaos prvaudra, l'isolement international sera
plus rigoureux et finalement l'avenir du pays sera hypothqu pour de
longues annes.
Au Congo voisin, et de mme au Togo, nous devons regretter, l aussi,
que les dsirs exprims par la population n'aient pas pu encore aboutir. Ce
ne sont certes pas les tergiversations politiques ou le recours la force qui
pourront faire germer un ordre crdible et motiver la collaboration des po
pulations un projet de socit.
Esprons aussi que le processus de dmocratisation entrepris au Gabon
ne sera pas dfinitivement confisqu et que ceux qui dtiennent le pouvoir
auront la clairvoyance de permettre tous les Gabonais d'tre eux-mmes
les artisans d'un avenir meilleur.
Souhaitons galement que le Nigeria sache viter les drives autori
taires pour que ses populations puissent librement se retrouver autour de

811

Acta Ioannis Pauli Pp,, II

valeurs communes: cela rendrait enfin possible le d v e l o p p e m e n t des potentialits conomiques de ce grand p a y s , dans l'ordre et la stabilit.
Puisse le Libria, qui t e n t e

de sortir de la

guerre qui l'a

dmantel

depuis 1989, tre aid par ses partenaires traditionnels dans ses premiers
pas sur le chemin de la paix et de la reconstruction!
Si nous portons notre regard vers l'Est du continent, nous nous rjouissons de voir l'Erythre s'affermir dans la stabilit et connatre une certaine
croissance, m m e si elle reste encore modeste.
Malheureusement, deux

foyers de guerre subsistent, s e m a n t mort et

dsolation: je pense v i d e m m e n t a u x c o m b a t s qui d v a s t e n t encore la Somalie et le Soudan. A u x morts s'ajoutent les blesss et le drame des personnes dplaces, condamnes la prcarit matrielle et morale. Comment
ne pas inviter toutes les parties ces conflits, qui revtent trop s o u v e n t
des dimensions

tribales, entrer dans un dialogue srieux? Je souhaite

que les Organisations internationales c o m p t e n t e s s'emploient faire appel


aux personnes et aux groupes locaux les plus pris de paix et qu'elles soutiennent galement les institutions qui sont en mesure de faire prvaloir
sur place un courageux et ncessaire processus de retour la fraternit.
Car la p a i x et la scurit ne p e u v e n t venir que des Somaliens et des Soudanais e u x - m m e s .
Je me dois de mentionner encore la grave crise qui secoue l'Algrie.
L'engrenage de la violence arme et l'escalade terroriste semblent avoir
plac ce p a y s dans une impasse politique. Il faut que les diverses instances
du peuple algrien se rencontrent. Les amis de ce grand p a y s devraient
l'aider

tablir un

dialogue loyal

entre

tous, afin de

sortir

du

cercle

vicieux du mpris, de la vengeance et des tueries. Que soit pargne la


Mditerrane, lieu de civilisation par excellence, une nouvelle blessure!
Dans

beaucoup de

p a y s d'Afrique, n o u s nous

trouvons face

des

formes nouvelles d'intervention des peuples dans la construction de leur


devenir. On a d m e t s o u v e n t qu'il s'agit d'un m o u v e m e n t irrversible. Mais
il importe que l'alternative politique ne se traduise pas par une alternance
ethnique: ce serait la preuve que rien ne change. J'ai la conviction que
l'originalit des structures ethniques, culturelles et sociales de l'Afrique
peut permettre chaque nation d'inventer son propre t a t de droit et de
dmocratie. Ce qui est urgent, c'est de m e t t r e un terme l ' E t a t de nondroit qui se rpand dans trop de p a y s africains. Il conviendrait de tenir
c o m p t e de ce facteur dans l'tablissement des programmes de coopration
avec ces t a t s . Car la

coopration est toujours ncessaire: les Africains

d o i v e n t pouvoir compter sur l'aide multiforme de leurs amis spcia-

812

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lement de leurs partenaires europens pour que leur dveloppement ma


triel et technique aille de pair avec leur dveloppement dmocratique. Il
est clair, en particulier, qu'ils ont besoin d'tre soutenus face au flau que
constitue l'pidmie du sida et, par ailleurs, pour l'accueil et la subsistance
des personnes dplaces et des rfugis si nombreux sur ce continent.
C'est dans ce contexte tourment du continent que l'Eglise catholique
va clbrer bientt l'Assemble spciale du Synode des Evques pour
l'Afrique. Avec l'aide de Dieu, ce sera un grand moment de prire et de
rflexion qui permettra aux catholiques de ces rgions, pasteurs et fidles,
de se remettre en prsence de Dieu pour recentrer leur vie personnelle
et collective, de regarder aussi

autour d'eux pour

apprendre voir en

chaque Africain l'tre humain qu'il est et non pas d'abord son apparte
nance ethnique. Il faut btir des ponts et non des murs entre les per
sonnes, comme entre les nations et les diffrents groupes qui les com
posent.
6. Et nous voil parvenus sur les rives du vieux continent , tiraill
entre l'intgration et la fragmentation. D'une part, en effet, l'Europe pos
sde un rseau d'institutions pluri-tatiques qui devraient lui permettre de
porter terme son noble projet communautaire. Mais, d'autre part, cette
mme Europe est comme dbilite par des tendances au particularisme qui
vont s'accentuant et qui engendrent des rflexes inspirs par le racisme et
le nationalisme les plus primitifs. Les conflits qui ensanglantent le Caucase
et la Bosnie-Herzgovine en sont la manifestation.
Ces contradictions europennes semblent avoir laiss les responsables
politiques dmunis, sans possibilit de matriser ces tendances paradoxales
de manire globale et par la ngociation.
Il est certain que la guerre barbare et injustifiable qui, depuis prs
de deux ans, ensanglante la Bosnie-Herzgovine, aprs avoir dvast la
Croatie, a rod considrablement le capital de confiance dont bnficiait
l'Europe. Les combats continuent. Les extrmismes les plus iniques s'af
firment toujours. Les populations sont encore aux mains de tortionnaires
sans morale. Des civils innocents sont systmatiquement la cible de tireurs
embusqus. Des mosques et des glises sont dtruites. On ne compte plus
les villages vids de leur population.
Ce matin, devant vous, Mesdames et Messieurs, je voudrais condamner
une nouvelle fois, de la manire la plus catgorique, les crimes contre
l'homme et l'humanit qui sont perptrs sous nos yeux. Je voudrais
encore une fois en appeler la conscience de chacun:

Ada

Ioannis

Pauli

Pp.

II

813

tous ceux qui ont une arme la main, je demande de la dposer;


ce qui est acquis ou limin par la force ne fait jamais honneur un
homme ou la cause qu'il prtend promouvoir;
aux organisations humanitaires, je dis mon admiration pour le tra
vail qu'elles accomplissent, au prix de t a n t de sacrifices, et je leur
demande de continuer sans se dcourager;
je supplie les responsables politiques europens de redoubler leurs
efforts de persuasion auprs des factions en lutte pour que la raison finisse
par prvaloir;
aux peuples de l'Europe, je demande de ne point oublier, par lassi
tude ou par gosme, ces frres pris au pige de conflits qui leur ont t
imposs par leurs chefs.
tous, je voudrais faire partager une forte conviction qui m'habite: la
guerre n'est pas une fatalit; la paix est possible! Elle est possible parce
que l'homme a une conscience et un cur. Elle est possible parce que Dieu
aime chacun de nous, tel qu'il est, pour le transformer et le faire grandir.
C'est ainsi que, aprs t a n t d'annes, la paix en Irlande du Nord pour
rait devenir une ralit. Que personne ne la repousse! Il dpend de la
bonne volont de chaque personne et de chaque groupe que l'espoir d'au
jourd'hui soit autre chose qu'une illusion.
Il serait scandaleux, en effet, de voir l'Europe se rsigner et accepter
que le droit soit dfinitivement bafou, que l'ordre international soit
tourn en drision par l'action de bandes armes, que des projets de socit
soient conus en fonction de la suprmatie d'une nationalit. Le fait que
l'Organisation des Nations Unies ait institu un

tribunal pour juger les

crimes de guerre et les crimes contre l'humanit perptrs dans l'ancienne


Fdration yougoslave est un signe que l'on est de plus en plus conscient
de l'ignominie qui s'y consume. Certains demandent mme la constitution
d'un Tribunal international permanent charg de juger les crimes contre
l'humanit. Cela ne montre-t-il pas que, loin de progresser, la socit inter
nationale risque srieusement de rgresser?
7. Si nous rflchissons ce qui est la base des comportements collec
tifs que nous venons d'voquer en Afrique ou en Europe, nous dclerons
sans peine la prsence de nationalismes exacerbs. Et il ne s'agit pas l
d'amour lgitime de la patrie ou d'estime pour son identit, mais d'un
rejet de l'autre dans sa diffrence pour mieux s'imposer lui. Tous les
moyens sont bons: l'exaltation de la race qui va jusqu' identifier nation
et ethnie; la surestimation de l'tat qui pense et dcide pour tous; l'impo-

814

Acta

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

sition d'un modle conomique uniforme; le nivellement des spcificits


culturelles. Nous nous trouvons face un nouveau paganisme: la divinisa
tion de la nation. L'histoire a dmontr que, du nationalisme, on passe
bien vite au totalitarisme et que, lorsque les E t a t s ne sont plus gaux, les
personnes finissent, elles aussi, par ne plus l'tre. Ainsi la solidarit natu
relle entre peuples est-elle anantie, le sens des proportions, perverti, le
principe de l'unit du genre humain, mpris.
L'glise catholique ne saurait accepter une telle vision des choses. Uni
verselle par nature, elle se sait au service de tous et ne s'identifie jamais
une communaut nationale particulire. Elle accueille en son sein toutes les
nations, toutes les races, toutes les cultures. Elle se souvient bien plus,
elle se sait dpositaire du projet de Dieu sur l'humanit: rassembler
tous les hommes en une mme famille. Et cela parce qu'il est Crateur et
Pre de tous. Voil pourquoi, chaque fois que le christianisme qu'il soit
de tradition occidentale ou orientale devient l'instrument d'un nationa
lisme, il est comme bless en son cur mme et rendu strile.
Mon prdcesseur le Pape Pie XI avait dj stigmatis ces graves d
viations en 1 9 3 7 dans son Encyclique Mit brennender Sorge, quand il affir
mait: Quiconque prend la race, ou le peuple, ou l'Etat, ou la forme de
l'tat, ou les dpositaires du pouvoir ou toute autre valeur fondamentale
de la communaut humaine [...] et les divinise par un culte idoltrique,
celui-l renverse et fausse l'ordre des choses cr et ordonn par Dieu .

L'Europe est compose dsormais en majorit d ' t a t s de petite ou de


moyenne taille. Mais tous ont leur patrimoine de valeurs, la mme dignit
et les mmes droits. Aucune autorit ne peut limiter leurs droits fonda
mentaux, moins qu'ils ne mettent en pril ceux des autres nations. Si la
Communaut internationale ne parvient pas s'entendre sur les moyens de
traiter la source ce problme des revendications nationalistes, on peut
prvoir que des continents entiers seront comme gangrens et l'on retour
nera progressivement des rapports de puissance dont les premiers souf
frir seront les personnes. Car les droits des peuples vont de pair avec les
droits de l'homme.
8. Je voudrais voquer ce propos, devant les diplomates qualifis que
vous tes, la grande responsabilit qui incombe ceux qui administrent la
chose publique. Ils sont tout d'abord les serviteurs de leurs frres, et, dans
un monde incertain comme le ntre, ces derniers les considrent comme
4

AAS 29 (1937), p. 149

Acta Ioannis Pauli Pp. II

815

des rfrences. Dans ma dernire encyclique, je rappelais que la transpa


rence dans l'administration publique, l'impartialit dans le service public,
le respect des droits des adversaires politiques, la sauvegarde des droits des
accuss face des procs ou des condamnations sommaires, l'usage juste et
honnte des fonds publics, le refus de moyens quivoques ou illicites pour
conqurir, conserver ou accrotre tout prix son pouvoir, sont des principes
qui ont leur premire racine [...] dans la valeur transcendante de la personne
et dans les exigences morales objectives de fonctionnement des E t a t s .
Dans trop de socits, y compris en Europe, les responsables semblent
avoir abdiqu devant les exigences d'une thique politique qui tienne
compte de la transcendance de l'homme et de la relativit des systmes
d'organisation de la socit. Il est temps qu'ils se retrouvent unanimes
pour se conformer certaines exigences morales qui concernent aussi bien
les pouvoirs publics que les citoyens. A ce sujet, j'crivais dans la mme
encyclique: Devant les formes graves d'injustice sociale et conomique ou
de corruption politique dont sont victimes des peuples et des nations en
tiers, s'lve la raction indigne de trs nombreuses personnes bafoues
et humilies dans leurs droits humains fondamentaux et se rpand toujours
plus vivement la conviction de la ncessit d'un renouveau radical person
nel et social propre assurer la justice, la solidarit, l'honntet et la
transparence .
5

Dans cette uvre difficile mais combien ncessaire de relvement mo


ral, les catholiques, avec les autres croyants, sont appels assumer leur
responsabilit de tmoins. La prsence des catholiques dans la gestion des
socits fait partie de la doctrine sociale de l'Eglise, et les autorits civiles
comme les citoyens doivent pouvoir compter sur eux. Il s'agit l d'une
forme d'annonce de l'Evangile et des valeurs qu'il contient, utile, voire n
cessaire pour la construction d'une socit plus humaine. Je suis persuad
que, comme ils ont su le faire hier dans t a n t de pays de la vieille Europe,
les chrtiens sauront encore s'engager politiquement et socialement pour
dire, et plus encore pour montrer, par leur gnrosit et leur dsintresse
ment, que nous ne sommes pas les crateurs du monde. Nous le recevons
au contraire de Dieu qui le cre et nous cre. Nous ne sommes donc que
des intendants qui, dans le respect du dessein de Dieu, ont mettre en
valeur des biens afin de les partager. Je voudrais vous citer ici ces paroles
fortes de saint Paul: Vous, frres, c'est la libert que vous avez t

Veritatis splendor, 101


Ibid., n. 98.

816

Acta

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

appels... Par l'amour, m e t t e z - v o u s au service les uns des autres... Mais, si


vous v o u s mordez et v o u s dvorez les uns les autres, prenez garde: v o u s
allez v o u s dtruire les uns les autres .

9. Aprs avoir connu p e n d a n t trop d'annes une division qui lui tait
impose par des idologies rductrices, le m o n d e ne saurait connatre maint e n a n t le t e m p s des exclusions! C'est au contraire le t e m p s de la rencontre
et de la solidarit entre l'Est et l'Ouest, entre le N o r d et le Sud. En jetant
un regard sur ce m o n d e aujourd'hui, c o m m e nous v e n o n s de le faire, nous
ne p o u v o n s que constater a v e c a m e r t u m e que trop d'hommes sont encore
victimes de leurs frres. Mais nous ne p o u v o n s pas n o u s y rsoudre.
E n t r s dans l'anne que l'Organisation des N a t i o n s unies consacre la
Famille, faisons en sorte que l'humanit ressemble de plus en plus une
vraie famille o chacun se sait cout, apprci et aim, o chacun est prt
se sacrifier pour que l'autre grandisse, o aucun n'hsite aider le plus
faible. Sachons couter l'interpellation de l'Aptre Jean: Si quelqu'un,
jouissant des biens de ce monde, voit son frre dans la ncessit et lui
ferme ses entrailles, c o m m e n t l'amour de D i e u demeurerait-il en lui? .

En ce t e m p s de Nol, la tendresse inoue de D i e u est offerte t o u t


homme; l'Enfant de la crche la manifeste si bien! Chacun de nous est invit
l'audace de la fraternit. C'est l m o n v u le plus cher, pour chacun de
v o u s , pour chacun de v o s compatriotes, pour t o u t e s les nations de la terre.

NUNTIUS TELEVISIFICAS
Die Nativitatis Domini missus *
O

admirabile

commercium]....

meraviglioso

scambio!

Il

Creatore

del genere u m a n o ha preso un'anima e un corpo ed n a t o da u n a Vergine;


fatto u o m o senza opera d'uomo, ci dona la sua D i v i n i t .
1. O meraviglioso scambio! D i o , fatto u o m o , ci dona la sua Divinit.
E c c o il messaggio di N a t a l e , messaggio della n o t t e di B e t l e m m e , che riecheggia in questa mirabile giornata. Messaggio che ancora u n a v o l t a la
Chiesa ci t r a s m e t t e con le parole del Vangelo di Luca, richiamanti la profezia di I s a i a . Messaggio espresso, con il linguaggio loro proprio, dall'Autore
1

Ga 5, 13. 15.
Un 3,

17,

* Die 25 m. Decembris a, 1993


Cf. Lc 2, 10-11; Is 9, 5-6.
1

Acta Ioannis Pauli Pp

II

817

della Lettera agli E b r e i e dall'Apostolo Giovanni nel Prologo del suo


Vangelo: Il Verbo si fece carne e venne ad abitare in mezzo a noi . O
meraviglioso scambio! Il Creatore riceve dalla Vergine un corpo; fatto uo
mo, ci dona la sua divinit.
2

2. Questo accadde in Betlemme di Giuda. Tutto per aveva avuto ini


zio a Nazareth, dove l'angelo aveva annunciato alla Vergine che avrebbe
concepito un figlio e lo avrebbe dato alla luce chiamandolo Ges. Lo stes
so annuncio l'angelo aveva poi rivolto a Giuseppe per prepararlo all'evento
della notte di Betlemme. A Nazareth si formata dunque la Famiglia, da
cui venuto al mondo il Figlio di Dio come Figlio dell'uomo. E a Naza
reth Ges vissuto per trent'anni. Mistero della Santa Famiglia!
4

3. Domani, proprio a Nazareth, con la solenne Celebrazione eucaristica


presieduta dal Legato Pontificio, inizier l'Anno della Famiglia, indetto
dalla Chiesa in sintonia con l'Anno Internazionale della Famiglia, promos
so dall'Organizzazione delle Nazioni Unite. I popoli del mondo insieme con
la Chiesa guardano all'istituzione familiare, come al futuro delle Nazioni e
della Comunit ecclesiale. Essa la culla naturale di ogni umana esistenza.
Ogni uomo ha diritto di godere del calore di una famiglia, e la Chiesa
vicina con particolare affetto a quanti ne sono, purtroppo, privi. Il senso
della famiglia, come quello di t u t t a l'esistenza, si coglie pienamente soltan
to nell'orizzonte del mistero. Nessuno nasce soltanto per i suoi genitori, n
solo per il mondo, come l'Apostolo ci ricorda: Sia che viviamo, sia che
moriamo, siamo dunque del Signore .
5

4. Cos, per ogni famiglia umana la Chiesa ripete oggi le parole della
liturgia: O admirabile commercium: o meraviglioso scambio . Nascendo
dall'uomo e dalla donna, l'uomo diventa corpo vivente : animatum cor
pus sumens. In forza della nascita tra gli uomini del Figlio di Dio, ogni
uomo chiamato in qualche modo a diventare, in Cristo, spirito datore di
vita . La genealogia dell'uomo passa, quindi, attraverso il Natale, passa
attraverso la famiglia. L'uomo nasce come figlio dell'uomo per diventare in
Cristo figlio di Dio . Il Verbo Incarnato, come ci annuncia l'apostolo Gio
vanni, ci ha dato il potere di diventare figli di Dio .
6

Cf. Eh 1, 1 - 2 .
Gv 1, 1 4 .
Cf Lc 1, 3 1
Rm 1 4 , 8
1 Cor 1 5 , 4 5 ,
Qvi, 1 2 ,

56 - A A. S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

818

5. E se siamo figli di Dio, siamo anche fratelli. Tutti. Quale grande


responsabilit! L'annuncio gioioso del Natale, che quest'oggi risuona nel
mondo, ripropone l'arcano progetto divino: fare dell'intera umanit un'uni
ca solidale famiglia. Fratelli e sorelle qui presenti, uomini e donne di buo
na volont d'ogni nazione e continente! Sia il Natale la festa dell'accoglien
za e della solidariet. Si aprano le braccia ed il cuore ad accogliere l'altro,
chiunque egli sia. Abbandoni le armi chi le brandisce minaccioso; provveda
al fratello nel bisogno chi ha mezzi in abbondanza; si dilati in ogni angolo
della terra lo spazio della fraternit, frantumando ostacoli e barriere etni
che e culturali, politiche e religiose. Il Natale, questo giorno benedetto e
familiare, diventi per ciascuno giorno di speranza e di pace.
6. Rifulga all'orizzonte del nostro tempo la luce di Betlemme, e rechi
conforto e serenit soprattutto alle vittime delle umane tragedie della
guerra, dell'esilio, della fame, dell'ingiustizia, dell'odio e della paura. Ri
splenda, quella luce, sulle martoriate popolazioni della Bosnia-Erzegovina,
e della vasta regione del sud-est dell'Europa, dove la violenza pretende di
imporre la propria legge senza alcuna piet. E come non ricordare i popoli
del Caucaso, straziati anch'essi da lotte fratricide? Nemmeno l'Africa og
gi risparmiata dall'inumana logica dei conflitti interetnici, le cui conse
guenze patiscono ancora, ad esempio, i popoli dell'Angola, del Burundi e
della Somalia. Solo il rispetto reciproco e la fraterna accoglienza potranno
sconfiggere l'odio e l'ostilit.
7. Non questa, carissimi fratelli e sorelle, l'umile e silenziosa lezione di
vita che ci offre Ges Bambino, avvolto dalla tenerezza di Maria e di Giu
seppe? A Lui, Principe della pace , si leva fiduciosa la nostra implorante
preghiera. Ispira e sostieni, divino Redentore del mondo, gli sforzi di quan
ti con tenacia e coraggio difendono ed edificano la concordia fra individui
e nazioni; benedici particolarmente coloro che si adoperano a rafforzare la
dinamica della pace nella cara regione del Medio-Oriente, Terra Santa tra
tutte, perch scelta per accogliere Te, Dio fatto uomo. Dona lungimirante
saggezza ed intrepida audacia ai responsabili dei popoli, perch s'impegni
no ad orientare il cammino della storia verso traguardi di autentico pro
gresso sociale. Riempi la t u a Chiesa, Salvatore del mondo, di rinnovato
vigore spirituale ed apostolico, perch sappia annunciare il Vangelo della
salvezza a t u t t i gli uomini e a t u t t o l'uomo.
8

Is 9, 5.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

819

8. O admirabile commercium: o meraviglioso scambio ! Questa, carissi


mi fratelli e sorelle, la Buona Novella; questa la lieta notizia del Natale:
la verit della salvezza dell'uomo in Cristo. A voi t u t t i che oggi mi ascolta
te, qui in Piazza San Pietro e in ogni parte del mondo, io annuncio una
grande gioia ! Accogliete questa lieta notizia, divulgata nel silenzio della
notte di Betlemme, e giunta fino a noi attraverso venti secoli di storia.
Accogliamola insieme, e per t u t t i sar veramente Natale!
9

Le 2, 10.

820

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO PRO DOCTRINA F I D E I
RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA
circa interclusionem uteri et alias quaestiones
Patres Congregationis pro Doctrina Fidei, propositis in ordinario coetu
quae sequuntur dubiis, respondendum esse censuerunt ut infra ad singula:
D. I. U t r u m liceat ablatio etiam totalis uteri (hysterectomia),
uterus graviter laedatur (uti accidit v.gr. in partu vel in sectione
et secundum medicorum iudicium suadeatur ad praecavendum
stans grave periculum vitae vel sanitatis, etiamsi mulier hinc
permanenti afficiatur.

cum ipse
caesarea)
matri in
sterilitate

R. Affirmative.
D. I I . Utrum liceat auferre uterum (hysterectomia) eo proposito ut preveniatur forte eventurum periculum ex conceptione, cum ipse uterus (ex.
gr. ob praecedentes sectiones caesareas) in tali condicione versetur, quae,
etsi ex se mulieri non afferat praesens periculum vitae vel sanitatis, sinat
tamen praevidere hoc impedimento fore ut praegnatio eveniat sine periculo
matris; quod periculum in quibusdam casibus etiam grave evadere posset.
R. Negative.
D. I I I . Utrum in eadem condicione, de qua in superiore n. II agitur, li
ceat in hysterectomiae locum substituere t u b a r u m ligationem (quae proce
dendi ratio etiam interclusio uteri vocatur), hoc animadvertendo, quod
idem exitus hoc modo obtinetur, scilicet praecavere pericula forte eventurae
praegnationis ratione simpliciore pro medico et minus gravi pro muliere, ac
praeterea quod in quibusdam casibus sterilitas ita procurata reverti potest.
R. Negative.
Explicatio
In primo casu, actio hysterectomiae licita est, quia indolem directe the
rapeuticam habet quamvis sterilitas permanens inde secutura praevidea-

821

Congregatio pro Doctrina Fidei

tur. Pathologica enim condicio uteri (v. gr. aliqua haemorragia quae aliis
modis obturari nequit) causa est cur iuxta artem medicam eius ablatio in
dicetur. Quae igitur ablatio t a m q u a m finem proprium habet avertere grave
periculum quod matri instat, nulla habita ratione futurae praegnationis
forte eventurae.
Aliter autem, ordine morali spectato, se habent casus actionum hyste
rectomiae et interclusionis uteri prout describuntur in numeris II et I I I ;
qui quidem speciem sterilizationis directae induunt, quae in documento
Quaecumque sterilizatio (AAS L X V I I I , 1976, 738-740, n. 1) definitur ut
actio quae immediate hoc solummodo efficit ut facultas generativa inca
pax reddatur ad consequendam procreationem . Absolute, ergo idem
documentum prosequitur interdicta manet iuxta doctrinam Ecclesiae,
non obstante quacumque recta intentione subiectiva agentium consulendi
curae vel praeventioni mali sive physici sive psychici, quod ex praegnatio
ne praevidetur vel timetur eventurum .
Revera, uterus, prout describitur in n. I I , nullum praesens periculum in
se et per se mulieri affert. Propositum enim substituendi interclusionem
uteri in locum hysterectomiae iisdem condicionibus praecise demonstrat
uterum suapte natura problema pathologicum mulieri non constituere.
Quare procedendi rationes supra expositae indolem proprie therapeuticam
non habent, sed efficiuntur ut steriles reddantur futuri actus sexuales, qui
libere ponuntur. Finis vitandi pericula matri, orta ex fortuita praegnatio
ne, obtinetur per sterilizationem directam, quae ex se ipsa semper morali
ter illicita est, dum aliae viae moraliter licitae semper liberae electioni
apertae manent.
Opinio contraria, iuxta quam supra expositae agendi rationes, in nume
ris II et I I I , tamquam sterilizatio indirecta considerantur, quae quidem
certis condicionibus licita est, nequit valide sustineri, neque in praxim
catholicorum valetudinariorum admitti potest.
Summus Pontifex Ioannes Paulus Pp.

II, in Audientia infrascripto Car

dinali Praefecto concessa, supradicta responsa adprobavit et publici iuris fieri


iussit.
Ex aedibus Congregationis pro Doctrina Fidei, die 31 Iulii 1993.
83 IOSEPHUS

card.

RATZINGER,

Praefectus

EB Albertus Bovone
archiep. tit. Caesarien. in Numidia, Secretarius

822

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM


i
RUREMUNDEN.
DECRETUM
Beatificationis Ven. Servae Dei Mariae Helenae Stollenwerk confundatricis
Congregationis Servarum Spiritus Sancti (1852-1900).
SUPER DUBIO

An et de quo miraculo constet, in casu et ad effectum de quo agitur.


Venerabilis Serva Dei Maria Helena Stollenwerk orta est anno 1852 in
oppido Bollesbroich, in paroecia loci Simmerath, tunc intra fines posita
dioecesis Coloniensis, nunc vero Aquisgranensis, in Germania. A pueritia se
Domino consecrare exoptavit et in missionem ire ut Evangelium populis
non christianis nuntiaret. In pago Steyl Nederlandiensi Beato Arnoldo
Janssen cooperata est in instituenda Congregatione Servarum Spiritus
Sancti (anno 1889), cuius prudens fuit et studiosa antistita. Summa et con
stanti cum fidelitate vixit erga suam vocationem, continenter est Christum
secuta, ardentem coluit spiritum missionalem, suo religioso Instituto ma
gna cum generositate et simplicitate servivit, voluntati et praescriptionibus
Conditoris semper oboedivit, t u m etiam, cum hic ab ea postulavit ut offi
cium antistitae deponeret et ramum ingrederetur Congregationis institu
t u m pro adoratione perpetua in vita claustrali. Humiliter alterum iniit no
vitiatum, sed membranae cerebri inflammatione tuberculorum exstincta
est die 3 mensis Februarii anno 1900.
Sanctitatis fama, qua in vita floruit, post mortem duravit; quam ob
rem episcopus Ruremundensis anno 1950 canonizationis Causam iniit. Re
bus peractis iure statutis, die 14 mensis Maii anno 1991 Summus Pontifex
Ioannes Paulus II edixit Mariam Helenam Stollenwerk heroum more virtu
tes thologales, cardinales et his adnexas coluisse.
Ad eius beatificationem obtinendam, a multis fidelibus cupitam et
praesertim a Congregatione Servarum Spiritus Sancti, Causae Postulatio
Congregationis de Causis Sanctorum iudicio permisit coniectam miram sa
nationem, anno 1962 p a t r a t a m et intercessioni eiusdem Servae Dei tribu-

Congregatio de Causis Sanctorum

823

tam. Sanatio pertinet ad mulierem Ikuko Terumichi, Kanazavae in Iapo


nia anno 1926 natam, quae ab infantia laborare coepit intestinorum hae
morrhagia ex intervallo rediente. Anno 1940 fortibus abdominis doloribus
est correpta, vomitione atque animi defectione. Diagnosis facta de ulcere
duodeni, etiam propter insequentes continuas haematemeses, quae sunt
transfusionibus curatae. Constantes intestinorum perturbationes, ab aegro
ta animadversae, effecerunt ut initialis diagnosis de intestinis mutaretur:
sermo factus est de tumore ulceroso regionis ileocaecalis, sed interea tu
berculorum contagio suspectabatur. Mense Augusto anni 1946 novum
phaenomenon acutum factum est, intestinorum appendicis inflammatio iu
dicatum: secuta est appendicis sectio et simul acta est vagotomia. Cum
perturbationes perseverarent transitus intestinorum, peracta est ileotrans versostomia. A mense Octobri anno 1949 crebriora apparuerunt signa
occlusionis intestinorum ex ileo paralytico, unde opus fuerunt plures cura
tiones ex manu ad occurrendum phaenomenis stenosis canalis intestino
rum et adhaerentias renovandas. Interea aegrotae condiciones universae
deteriores fiebant. Colostomia adhibenda fuit et deinde ileostomia, quam
secuta est ampla pellis inflammatio infecta, impetiginosa. Cum, anno
1962, aegrotae proposita est alia sectio, octava scilicet, ea renuit, spe amis
sa utilitatis. Tunc Sorores Servae Spiritus Sancti valetudinario Sancti Spi
ritus Kanazavensi praepositae, scientes prognosim prorsus suspensam esse
quoad vitam, novendiales preces inierunt die 23 mensis Aprilis anno 1962
Servae Dei Mariae Helenae Stollenwerk adhibitas, cuius reliquiae positae
sunt in parte infirma Ikuko. Die 29 mensis Aprilis, mox post Communio
nem eucharisticam, aegrota subito finem animadvertit abdominis dolorum
et sensum salutis. Paulo post potuit e lectulo surgere atque intestinorum
functiones iterare. Sanatio non solum subitanea fuit, sed etiam perfecta et
diuturna.
De hoc eventu annis 1970-1972 apud Curiam episcopalem Nagoyansem
celebratus est processus canonicus, qui ex iure validus habitus est per de
cretum diei 31 mensis Maii anni 1991. Consilium Medicorum Congregatio
nis de Causis Sanctorum hunc casum inspexit in sessione diei 17 mensis Iu
nii anni 1993, concludens sanationem Ikuko Terumichi ducendam esse ex
scientia inexplicabilem. Die 26 mensis Novembris eodem anno Consulto
rum Theologorum Congressus Peculiaris est actus et die 18 mensis Ianuarii
anno 1994 Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium et Episcoporum, Causae
Ponente Em.mo Cardinali Bernardin Gantin. Et in utroque Coetu, sive
Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miracu
lo constaret divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

824

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II


per subscritum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus. Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Ser
va Dei Maria Helena Stollenwerk, Confundatrice Servarum Spiritus Sancti,
videlicet de subitanea, perfecta et mansura sanatione mulieris Ikuko Terumichi a complesso quadro di emorragie intestinali e di episodi occlusivi da fe
nomeni infiammatori febbrili e aderenziali, che hanno richiesto ripetuti inter
venti chirurgici; condizioni generali molto gravi .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 83' S.
E8 Eduardus Nowak,
archiep. tit. Lnen., a Secretis

II
NICOPOLITAN.

SEU URBANIEN.

DECRETUM
Beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Eugenii Bossilkov, C.P.,
episcopi Nicopolitani in Bulgaria (1900-1952).
SUPER DUBIO

An constet de martyrio eiusque causa, in casu et ad effectum de quo agitur.


Ego sum pastor bonus: bonus pastor animam suam ponit pro ovibus;
mercennarius et qui non est pastor, cuius non sunt oves propriae, videt
lupum venientem et dimittit oves et fugit et lupus rapit eas et disper-

Congregatio de Causis Sanctorum

825

git quia mercennarius est, et non pertinet ad eum de ovibus. Ego sum
pastor bonus: et agnosco meas, et cognoscunt me meae, sicut me Pater,
et ego cognosco Patrem; et animam meam pono pro ovibus (Io 10,
11-15).
Haec verba et exemplum Divini Martyris Golgotha, saeculorum chri
stianorum cursu, ratio vitae fuerunt t o t Pastoribus, Apostolorum successo
ribus, qui fideles manserunt, interdum usque ad martyrium, mandato oves
ovilis Christi pascendi. Ne nostro quidem saeculo Pastores defuere, qui ob
fidelitatem erga Christum suumque gregem sanguinem fuderunt.
In horum numerum referendus est Servus Dei Eugenius Vincentius
Bossilkov, C. P., Episcopus Nicopolitanus in Bulgaria, qui in persecutione
concitata ab imperio sectatorum doctrinae Caroli Marxii et Lenini in eius
Natione contra Ecclesiam Catholicam, Christo, Ecclesiae et Papae fidelis
mansit, poenam capitis passus. Is natus est die 16 mensis Novembris anno
1900 ab Aloisio Bossilkov et Beatrice Djantova in oppido B elene, ad ripam
Bulgaricam Danuvii posito, intra fines dioecesis Nicopolitanae, et postero
die baptizatus est appellatusque Vincentius, quartus ex quinque filiis fami
liae Bossilkov, simplicis condicionis agrestis, sed fidei catholicae bene radicatae et cultae. Die 16 mensis Augusti anno 1909 confirmationem accepit.
Post frequentatum ludum admissus est in seminarium minus Congregatio
nis Passionis Iesu Christi, cuius sodales inde ab anno 1781 dioecesi Nico
politanae serviebant. In Belgium et in Nederlandiam missus ut studia pro
sequeretur, mensis Aprilis die 28, anno 1919, habitum induit illius Con
gregationis, annum iniens novitiatus ac nomine capto Eugenio a Sacro
Corde. Insequenti anno, die 29 mensis Aprilis, priorem fecit professionem
et eodem die anno 1923 professionem perpetuam, tribus consuetis votis
addito voto Congregationis proprio, provehendi nempe apud Christifideles
gratam memoriam Passionis Domini . In Bulgariam reversus anno 1924
ut studia theologica ibi pergeret, die 25 mensis Iulii anno 1926 ordinatio
nem accepit presbyteralem. Romam missus anno 1927, nomen est profes
sus in Pontificium Institutum Orientale. Doctoris gradum et dignitatem
est adeptus anno 1932, thesi disceptata De unione Bulgarorum cum
Ecclesia Romana primo dimidio saeculo X I I I .
Postquam in patriam rediit, Episcopus eum suum secretarium elegit et
parochum nominavit ecclesiae cathedralis loci Rouss, ubi Episcopi Nicopolitani sedem habebant. Ad paroeciam agrestem pagi Bardar ski-Gheran
translatus, multam explicavit pastoralem atque praedicationis industriam,
pro suae Congregationis charismate, adeo ut optimus haberetur Bulgariae
sacer orator. Altero totius mundi bello, vere bonus pastor cum Christi fide57 - A.. A S

826

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

libus dolores communicabit et incommoda necnon incursionis Germanicae


vexationes multorumque Hebraeorum vitam servavit. Bello confecto, con
stituta est in Natione communismi disciplina, gravibus cum angustiis civi
lis ac religiosae libertatis. Mortuo Episcopo dioecesano anno 1946, Servus
Dei nominatus est Administrator Apostolicus dioecesis et die 26 mensis
Iulii anno 1947 Episcopus factus Nicopolitanus, vero ordinationem inse
quentibus Nonis Octobribus accepit.
Breve Servi Dei ministerium episcopale in condicionibus molestarum
contentionum a potestatibus explicatum est, sed is non est territus; nam
que plene ac studiose explebat quae eius successoris Apostolorum officium
postulabat. Eiusmodi agendi rationem fervida et simplex eucharistica ac
marialis pietas sustinebat, quam colebat ipse et fidelibus quocumque, quo
poterat, modo inculcabat. Anno 1948 potestates communistae scholarum
catholicarum cessationem decreverunt et deinde sacerdotum atque religio
sorum exterorum expulsionem: hinc dioecesis Nicopolitana est validis ani
mosisque pastoribus privata, quibus fuit Bulgaria relinquenda, post minas,
carcerem et tormenta obita. In iis rerum angustiis Episcopus obtinuit ut
Romam peregrinaretur et in Nederlandiam iret fratres sodales revisurus
atque benefactores. Pium X I I nactus, qui bene noverat difficilem Bulgariae condicionem, ab eo accepit hortamenta pro se, pro sacerdotibus et
Christi fidelibus. Amicis, qui eum monebant ut exspectaret, prius quam in
dioecesim rediret, respondit: Pastor ego sum gregis mei. Gregem meum
deserere non licet mihi .
Anno 1949 lex lata est in Bulgaria de cultibus, gravibus cum exceptio
nibus quoad omne apostolatus genus extra ecclesias; episcopi et sacerdotes
custodiebantur et observabantur; infames contra Ecclesiam vulgatae sunt
accusationes, quales occultae explorationis, traditionis, morum turpitudinis. Missionariis exteris expulsis, ad ecclesiam nationalem constituendam
spectabatur, a Roma segregatam, potestatibus facilius inspiciendam. Per
epistulam publicam Servus Dei rogatus est ut sineret se episcopum fieri
duarum Bulgariae dioecesium Latinarum, respectu ecclesiae nationalis. Is
respondit se probare non posse et a sua conscientia et ab Ecclesiae cano
nibus alienum. Hac fortissima recusatione sortem suam statuit, volunta
tem confirmans, quam in suo scripto significaverat: Animo forti sum, ut
vivam, spero etiam ut peiora subeam, Christo, Papae et Ecclesiae fidelis
manens .
Servus Dei comprehensus est postridie Idus Iulias anno 1952 circum
Sophiam, quo se contulerat brevis temporis relaxationis causa. Multo mane
a vigilibus exsuscitatus, ad carcerem urbis principis ductus est et instanti-

Congregatio de Causis Sanctorum

827

bus interrogationibus, vexationibus et privationibus omne genus subditus.


Instructa est causa, sed re, fabula composita, quae acta est a die 29 mensis
Septembris ad diem 3 mensis Octobris anno 1952, reis episcopo, pluribus
sacerdotibus nonnullisque laicis. Accusatus est occultae explorationis pro
Vaticano et civitatibus opibus capitalibus innixis atque corporibus seditiosis. Sententia de capitis damnatione dicta est postridie Calendas Octobres
et tunc Servus Dei a nepoti religiosa conveniri potuit. Is dixit: Nolo gra
tiam petere, quia animadverto Dominum mihi gratiam concedere mortem
accipiendi, quam Ipse mihi largitur... Nec Sanctam Ecclesiam negavi, nec
Sanctum Patrem, nec D. Galloni (ultimum Legatum Pontificium). Tabella
supplicii, inventa in archivis post lapsum communismi, affirmat damna
tionem capitis esse ad effectum adductam per internecionem ex manuballista in carcere Sophiae hora vicesima tertia et dimidia diei 11 mensis No
vembris anno 1952, una cum supplicio trium sodalium Congregationis Au
gustinianorum ab Assumptione. Corpora ad coemeterium translata sunt
ibique sepulta, probabiliter in fossa communi; quam ob rem Servi Dei
sepulcrum agnosci non potuit.
F a m a martyrii Servi Dei statim in totum mundum catholicum, quo
dammodo, manavit, etiam quia de eo locutus erat directo P a p a Pius X I I
in Litteris Encyclicis Orientales Ecclesias die 15 mensis Decembris anno
1952 datis (cf. AAS 45 [1953]); nec umquam eiusmodi fama, progrediente
tempore, defecit. Ob notos Bulgariae politicos eventus tempestivus proces
sus canonicus celebrari non potuit. Solummodo annis 1985-1992 acti sunt
in Italia processus Urbaniensis et Sancti Angeli in Vado atque in Nederlandia, rogatoriales Ruremundensis et Buscoducensis, multis testibus inter rogatis multisque collectis documentis. Processus auctoritas et vis est a
Congregatione de Causis Sanctorum probata die 10 mensis Iulii anno 1992.
Apparata Positione super martyrio, actus est prospero cum exitu Congres
sus Peculiaris Consultorum Theologorum die 7 Decembris anno 1993. Pa
tres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria Calendis Martiis habita
anno 1994, Causae Ponente Exc.mo Angelo Palmas, archiepiscopo titulari
Vibianensi, professi sunt Servi Dei Eugenii Bossilkov mortem verum mar
tyrium esse ducendum.
De hisce omnibus rebus facta per subscriptum Cardinalem Praefectum
Summo Pontifici Ioanni Paulo II fideli et accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
super eius martyrium conscriberetur.
Quo rite facto, accitis ad Se hodierna die Cardinali infrascripto Prae
fecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

828

ceterisque de more convocandis, eisque adstantibus, Beatissimus P a t e r sol


lemniter declaravit: Constare de martyrio eiusque causa Servi Dei Eugenii
Bossilkov, C. P., Episcopi Nicopolitani in Bulgaria, anno 1952 interfecti, in
casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit insuper Summus Pontifex ut hoc decretum in vulgum ederetur
et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. S.
8 Eduardus Nowak,
archiep. tit. Lnen., a Secretis

III
SAGIEN.
DECRETUM
Beatificationis Servae Dei Mariae Azeliae Gurin sponsae Martin matrisfamilias
(1831-1877).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in


proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Forti
tudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
Coniuges parentesque christiani oportet ut propriam viam sequentes,
amore fideli, totius vitae decursu se invicem in gratia sustineant, et prolem
amanter a Deo acceptam christianis doctrinis et evangelicis virtutibus im
buant. I t a enim exemplum indefessi et generosi amoris omnibus praebent,
fraternitatem caritatis aedificant, et foecunditatis Matris Ecclesiae testes
et cooperatores exsistunt, in signum et participationem illius dilectionis,
qua Christus Sponsam suam dilexit Seque pro ea tradidit (CONC. OECUM.
VAT. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, Al).
Quod de coniugibus parentibusque christianis Ecclesia docet, perfecte
ad effectum adduxit etiam Maria Azelia Gurin quae, in lumine fidei et
in fervore caritatis, exemplari modo est uxoris et matris munere iuncta.
In vitae cotidianae simplicitate semper se gessit sicut decet sanctos

Congregatio de Causis Sanctorum

829

(Eph 5, 3 ) , et cum viro suo familiam reddidit non solum societatis cellulam
vivam et sanam, verum et sanctuarium domesticum Ecclesiae (cf. CONC.
OECUM. VAT. I I , Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, 1 1 ) .
N a t a est Serva Dei die 23 mensis Decembris anno 1 8 3 1 in paroecia
Sancti Dionysii ad Sarthon, intra fines dioecesis Sagiensis, a piis parentibus
Isidoro Gurin et Aloisia Ioanna Mac. Alensonii, quo cum familia migraverat, optimis cum exitibus scholam frequentavit Sororum Sacrorum Cor
dium et Adorationis Perpetuae Sacramenti (Picpus). In paroecia nomen
professa est in Sodalicium Scapularis Dominae Nostrae a Monte Carmelo,
in Consociationem Precum pro salute Galliae et in Sodalicium Sacri Cordis
Iesu. Vitae Domino omnino consecratae pulchritudine illecta, ut inter Fi
lias Caritatis Sancti Vincentii de Paul ingrederetur petivit, sed non est
accepta, ob causas quas nescimus. Deinde parvam fabricam claris Alensoniensibus operibus textilibus denticulatis conficiendis aperuit et perite im
pigroque rexit. Navitas prospere evenit et ex ea Serva Dei aequam perce
pit opulentiam, quae eius caris futur aeque familiae profuit
Ad statum matrimonialem se praeparavit Dei voluntatem facere cu
piens eique multos filios consecrare posse. Et quidem a Providentia est
adiuta ad hanc nobilem sanctamque appetitionem perficiendam. Cum casu
incidit in Ludovicum Martin, optimum christianum et horologiorum artificem magni factum, interiorem vocem audivit, quae ei dixit: Iuvenis hic
est, quem ego tibi paravi . Post breve sponsalium tempus, matrimonii sa
cramentum celebraverunt in ecclesia Nostrae Dominae, die 13 mensis Iulii
anno 1 8 5 8 . Eorum coniugium impensa evasit vitae, fidei et christiani testi
monii communio. In matrimonii gratiam fideles, sedulo amoris firmitatem
coluerunt, magnanimitatem, spiritum sacrificii, et, deprecatione roborati,
cotidie se dederunt legi Dei et Ecclesiae servandae, quam optime status sui
officiis explendis Christoque in mundo bono testimonio praebendo.
Quoniam Matrimonium et amor coniugalis indole sua ad prolem pro
creandam et educandam ordinantur (CONC. OECUM. VAT. I I , Const. past.
de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 5 0 ) , suum esse ani
madverterunt divina verba perficere: Crescite et multiplicamini (Gn 1,
2 8 ) . Hinc ex eorum matrimonio novem orti sunt filii, omnes t a m q u a m Dei
dona accepti. Ex iis quattuor puerili aetate mortui sunt, et quinque filiae,
quae superfuerunt, a parentibus sunt excellenti imbutae humana christia
naque educatione, quae fertile fuit solum, in quo Dominus religiosam co
luit vocationem. Singillatim libere se Deo consecraverunt et earum minima
natu, inter Carmelitides Discalceatas ingressa monasterii Lexoviensis, no
mine capto Sorore Teresia a Iesu Infante, ita vitae sanctitate fulsit, ut

830

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Summus Pontifex Pius XI in sanctorum numerum eam rettulerit et dein


ceps missionum catholicarum patronam renuntiaverit.
Dum magno studio et gaudio munus explebat uxoris, matris et sapien
tis filiarum educatricis, Serva Dei pie vitae Ecclesiae intererat et paroe
ciae; nava sodalis fuit multarum consociationum, in quibus Tertii Ordinis
Franciscani, cuius Regulam diligenter observavit. Eodem tempore cum se
dulitate se tradidit labori in sua officina operum textilium denticulatorum,
maritum habens proximum adiutorem, qui, ut ei maiori esset auxilio, se
horologiorum taberna levaverat.
A iuventute Serva Dei maxime quidem Deum glorificare exoptavit t o t a
vita sua et continenter in via progredi sanctitatis; quapropter animi impetu,
perseverantia et spirituali laetitia Christi praeceptum semper nisa est effice
re: Estote ergo vos perfecti, sicut Pater vester caelestis perfectus est (Mt 5,
48), et una cum viro suo altum est adepta christianae perfectionis gradum.
Firmiter est divinae revelationi assensa atque Ecclesiae magisterio et
Christi regno aedificando in terra operam dedit. Fidem suam vivam et indu
striam in familia est testificata, inter propinquos et amicos, in loco laboris,
in communitate ecclesiali necnon in societate. Pro suorum sanctificatione et
pro peccatorum conversione est deprecata opusque sustinuit Propagationis
Fidei. Eius verba et actus continua fuere Dei bonitatis ac providentiae cele
bratio verusque apostolatus. Corde puro et humili Deum amavit, eius man
data accurate observavit et prompte eius voluntati oboedivit etiam in vitae
rebus adversis. Artam auxit coniunctionem cum Deo cotidiana Missae parti
cipatione, Communione et peccatorum confessione crebris, precatione, fervi
da pietate erga Eucharistiam, Sacrum Cor Iesu, Virginem Mariam et animas
in Purgatorio poenas luentes. Christi exemplo ducta plus proximum dilexit
quam seipsam eique constanti cum cura servivit, a sua communitate fami
liari incipiens. Cum firmitudine ac prudentia filiarum educationi prospexit;
eas Dei docuit vias et in earum corda rerum caelestium infudit amorem et
aeternitatis cupidinem. Generosa fuit in pauperes, aegrotos, operarios suos
et subiectos, quos semper cum iustitia tractavit atque affabilitate, ac si ip
sius familiae membra essent. Aliena excusabat vitia, contumelias dimittebat
iis, quotquot dolorum aegritudinumque ei causa erant. Utilis fuit proximo,
ei non solum in necessitatibus materialibus subveniendo, sed etiam in spiri
tualibus ac non pauca pro eo oppetendo sacrificia. A mundi vanitatibus et
bonis aliena fuit et vitam egit simplicem, austeram et castigatam.
Gravis morbi sui (tumoris sinus) crucem tulit mira animi vi et interiore
exterioreque tranquillitate. Familiares, et praesertim iuvenes filias conata est
consolari. Postquam est a peregrinatione Lapurdensi reversa, eius fides luci-

831

Congregatio de Causis Sanctorum

dior apparuit, plenius eius erga Deum obsequium, ardentior vitae aeternae
appetitio. Menses extremi verus fuerunt cruciatus, quem est perpessa arte Ie
su crucifixo coniuncta et magna divinae misericordiae fiducia. Sanctis refecta
sacramentis, Alensonii obiit in domo sua, die 28 mensis Augusti anno 1877.
A familiaribus, propinquis et notis semper habita est uxor et mater
exemplaris, eminentibus ornata christianis virtutibus. Eiusmodi sanctitatis
fama aucta est et dilatata ubique terrarum, etiam ob filiae eius scripta,
Sanctae Teresiae a Iesu Infante. Quapropter Episcopus Sagiensis Causam
iniit canonizationis anno 1957 per celebratum processum ordinarium infor
mativum, cui additi sunt rogatoriales Carnutensis, Venetensis, Parisiensis et
Baiocensis-Lexoviensis. Testis fuit etiam unica filia superstes, Soror Genovefa a Sancto Vultu et Sancta Teresia, monacha in Carmelo Lexoviensi. Ho
rum processuum auctoritas probata est decreto Congregationis de Causis
Sanctorum. Collectis instrumentis ad Servam Dei pertinentibus, die 13 men
sis Octobris anno 1987 acta est Consultorum Historicorum sessio. Die 21
mensis Decembris anno 1993 secundo cum eventu habitus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Deinde Patres Cardinales et Episcopi in
Sessionem Ordinariam congregati Idibus Martiis anno 1994, Causae Ponente
Em.mo Cardinali Eduardo Gagnon, professi sunt Mariam Azeliam Gurin
heroum in modum virtutes thologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico,
Servae Dei Mariae Azeliae Gurin sponsae Martin, matrisfamilias, in casu et
ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 83 S.
83 Eduardus Nowak,
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

832

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


DUITAMENSIS
DECRETUM
de nominis dioecesis mutatione
Cum Congregatio pro Episcopis, Decreto die 24 mensis Novembris anno
1971, Concathedralem dioecesis Duitamensis in urbe Sogamosensi erexisset,
cumque abhinc, communi cleri populique sententia, eadem ecclesiastica cir
cumscriptio Duitama-Sogamoso sit appellata, Exc.mus P. D. Iesus Ma
ria Coronado Caro, Episcopus Duitamensis, postulavit ab Apostolica Sede
ut denominatio de Curia in Duitamensis-Sogamosensis mutaretur, verna
cula dictione Duitama-Sogamoso vertenda.
Haec Congregatio, praehabito favorabili voto Exc.mi P. D. Pauli Ro
meo, Nuntii Apostolici in Columbia atque Exc.mi P. D. Petri Rubiano
Senz Praesidis Conferentiae episcopalis illius Nationis, porrectis praecibus
benigne annuendum censuit.
Quapropter, eadem Congregatio, vigore specialium facultatum sibi a
Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia P p . I I , tributarum,
praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae
datae forent, statuit ut dioecesis Duitamensis novo nomine DuitamensisSogamosensis , vulgo Duitama-Sogamoso , designetur.
Ad haec perficienda, Congregatio pro Episcopis deputat memoratum
Exc.mum Apostolicum Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum
Sanctae Sedis in Columbia gestorem, necessarias et opportunas eisdem tri
buens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet
virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem
Congregationem, cum primum fas erit, autheticum exemplar actus perac
tae exsecutionis remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 4 mensis
Iunii anno 1994.
83 BERNARDINUS

card.

GANTIN, Praefectus

L. 83 S.
83 Jorge Meja,
In Congr. pro Episcopis tab., n.. 499/94

a Secretis

Congregatio pro Episcopi

833

PROVISIO ECCLESIAE
Lato decreto a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P p . I I , per
Apostolicas sub plumbo Litteras, constituit:
die 14 Septembris 1994. Coadiutorem Exc.mi P. D. Adolphi Mariae
Hardy, Episcopi Bello vacensis, Exc.mum P. D. Guidonem Thomazeau,
hactenus Episcopum titulo Chunaviensi ac Auxiliarem dioecesis Meldensis.

834

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Gioved, 2 9 Settembre 1 9 9 4 , S. E. il sig. S H M U E L H A D A S ,
Ambasciatore dello Stato d'Israele presso la Santa Sede.
Sabato, 1 Ottobre 1 9 9 4 , S. E. il Signor Y O U S S E F
Ambasciatore del Libano presso la Santa Sede.

ARSANIOS,

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Visita:


Venerd, 9 Settembre
sidente delle Filippine.

1994,

S. E. il Signor

FIDEL RAMOS,

Gioved, 1 5 Settembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor


Presidente della Repubblica di Estonia.

Pre-

LENNART M E R I ,

Ha altres ricevuto in Udienza:


Venerd, 1 6 Settembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor
Ministro degli Affari Esteri della Costa d'Avorio.

AMARA ESSY,

Sabato 10 e Domenica 11 settembre 1994 il Santo P a d r e si recato in


Apostolico pellegrinaggio a Zagabria.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
1 settembre 1994. S. E. mons. Miguel Irizar Campos, S. E. mons. James A. Griffin,
sig.ra Claudette Habesh, sig.ra Maria Adelaide Buranelli D'Amelio, sig. Gerhard Meier, Sr. Ins Mercedes
Mejia Toro, P. Robert P. Maloney, C. M., sig.ra Gabrielle Lachance, sig. Pierre Boisard, Membri del Pon
tificio Consiglio Cor Unum in aliud quinquennium.

Diarium Romanae Curiae

835

9 settembre 1994. L'Em.mo Signor Cardinale Antonio Mara Javierre Ortas,


Membro della Congregazione per i Vescovi ad quin
quennium , gli Em.mi sig.ri Cardinali Eduardo
Francisco Pironio e Angel Suquia Goichoechea,
Membri della Congregazione per i Vescovi in aliud
quinquennium .
13

I monsignori Renato Volante e Luigi Bonazzi, Consiglieri della


Nunziatura Apostolica negli Stati Uniti d'America,
Osservatori Permanenti Aggiunti della Santa Sede pres
so l'Organizzazione degli Stati Americani (O.A.S.).
15

Mons. Justo Fernandez Alonso; Mons. Brunero Gherardini; P.


Francesco Antonelli, O.F.M.; P. Alessandro Galuzzi,
O.M.; P. Benito Gangoiti, O.P.; P. Giacomo Martina,
S.I.; P. Alfonso Pompei, O.F.M. Conv.; P. Roberto
Zavalloni, O.F.M.; P. Paolino Zavarella, O.F.M., Con
sultori della Congregazione delle Cause dei Santi in
aliud quinquennium .
17

S. E. mons. Thomas A. White, Arcivescovo tit. di Sabiona, Nun


zio Apostolico nel Regno di Tonga.
24

Il Dr. Erwing Pougin e il sig. John Riccardo, Membri del Collegio


dei Revisori della Prefettura degli Affari Economici del
la Santa Sede in aliud quinquennium .
24

Mons. Bernard J. Yarrish, Membro del Collegio dei Revisori della


Prefettura degli Affari Economici della Santa Sede in
aliud quinquennium .
24

Mons. Angelo Bruno Bottone, Difensore del Vincolo del Tribunale


della Rota Romana.

Protonotari
16
8
9

marzo
giugno

Apostolici

soprannumerari:

1994. Mons. Abilio Real Martins (Niteri)

Mons. Angel Rogelio Loaiza Serrano (Loja)

Mons. John Wayne Hayne (Fresno)

Prelati d'onore di Sua Santit:


29
4
16
25
28

aprile
maggio

giugno

1994. Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.
Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Sebastian Manzi (Salzburg)


Charles W. Lejeune (Cape Coast)
Barry Jones (Christchurch)
Vitus Paschierer (Regensburg)
Giuseppe Angelini (Milano)
Francisco Martnez Garcia (Santander)
Patrick J. Brophy (Kildare and Leighlin)
Anno Quadt (Kln)
Wilhelm H. Passa vanti (Kln)
Johannes Weschoff (Kln)
Gottfried Weber (Kln)
Santino Pes (Cagliari)

Acta Ioannis Pauli Pp

836
9

giugno

11
22
24

1994. Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

II

Jos Correira de Noronha (Lamego)


Verissimo Lmos Peliz (Lamego)
Simao Morai Botello (Lamego)
Americo Albino Gmez (Lamego)
Ivo Cassiani (Modena-Nonantola)
Renato Boccardo (Susa)
Antonino Scianna (Palermo)
Francesco Guercio (Palermo)
Francesco Masi (Palermo)

Cappellani di Sua Santit:


24

aprile

29
2

maggio

12

16

19
25

1994. Il sac. Lucio B. Odi ver (Manila)

Il sac. Rodolfo Gallarado (Manila)

Il sac. Roberto Knopper (Graz-Seckau)

Il sac. Henryk Zganiacz (Katowice)


Il sac. Stanislaus Sierla (Katowice)

Il sac. Josef Pawliczek (Katowice)

Il sac. Alojzy Klon (Katowice)


Il sac. Oswald Bulka (Katowice)

Il sac. Marek Solczynski (Warszawa)


Il sac. Paul Nyaga Nwaha (Douala)

Il sac. Edgar Pea Parra (Maracaibo)

Il sac. Joachim Schmitt (Rottenburg-Stuttgart)

Il sac. Ludwig Rhrl (Mnchen und Freising)


Il sac. Eugenius Wieczorek (Cze_stochowa)

Il sac. Joseph Franelak (Czstochowa)

Il sac. Christianus F. Gawron (Cze_stochowa)

Il sac. Bronislavus Preder (Czejstochowa)

Il sac. Ioannes Kwasik (Wroclaw)

Il sac. Joseph Wang (Manila)

Il sac. Gaetano Chimenti (Monreale)

Il sac. Giuseppe Geraci (Monreale)

Il sac. Giuseppe Giordano (Monreale)

Il sac. Giuseppe Provenzano (Monreale)

Il sac. Alfonso Cannella (Monreale)

Il sac. Leoluca Quaglino (Monreale)

Il sac. Michelangelo Drago (Monreale)

Il sac. David George (Saint Maron of Brooklyn)

Il sac. Sami Hayek (Saint Maron of Brooklyn)

Il sac. Paul Mouawad (Saint Maron of Brooklyn)

Il sac. Joel Z. Baylon (Legazpi)

Il sac. Maurizio Piscolla (Saint Maron of Brooklyn)

Il sac. Paolo Link (Fulda)

Il sac. Mario Ingegnoli (Novara)

Il sac. Albert Wotruba (Regensburg)

Il sac. Emmeram H. Ritter (Regensburg)

Il sac. Robert Huettner (Regensburg)

25
8

maggio
giugno

CD

Diarium Ramanae Curiae

11

1994. II

II

II

II

II

II
II

II

II

II

II

II

II
II

II

II

sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.

837

Georg Dobmeier (Regensburg)


Andres A. Aguilar (Dumaguete)
Carlos Erris (Loja)
Eugenio Aiello (Crotone-Santa Severina)
Luigi Cantafora (Crotone-Santa Severina)
Pietro Pontieri (Crotone-Santa Severina)
Angelo Bocchi (Modena-Nonantola)
Lidio Botti (Modena-Nonantola)
Antonio Cappi (Mantova-Nonantola)
Ivo Ghidoni (Mantova-Nonantola)
Antonio Giusti (Mantova-Nonantola)
Franco Nicolini (Modena-Nonantola)
Ettore Rovatti (Mantova-Nonantola)
Antonio Zanfi (Mantova-Nonantola)
Josef Tiefenthaler (Innsbruck)
Adolf Karlinger (Innsbruck)
ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha conferito:
II Cavalierato di Gran Croce dell'Ordine Piano
9

giugno

1994. Al sig. Henry Beyens (Belgio)

Il Cavalierato di Gran Croce dell'Ordine di 8. Gregorio Magno


16
22

maggio

1994. Al sig. Salvatore Zingale (Roma)

Al sig. Guzman Carriquiry (Uruguay)

La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno


7
12

17
8

maggio

giugno

1994.

Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Domingo Rafael Rodriguez (Caracas)


Cari Theodor Horn (Mnchen und Freising)
Herbert Kohlmaier (Wien)
Pier Luigi Silvan (Roma)
Pier Felice degli Uberti (Roma)

La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno


28

aprile

maggio

1994. Al sig. Antonio Martini (Roma)

12

Al sig. Carlo Alberto Fumi Campi Gado (Siena-CollevaldelsaMontalcino)


Al sig. Rodolfo Pistoiesi (Siena-Collevaldelsa-Montalcino)
Al sig. Francesco Cateni (Siena-Collevaldelsa-Montalcino)
Al sig. Hans Ramisch (Mnchen und Freising)

Acta Ioannis Pauli Pp. II

838
12

16
3

maggio

giugno

1994.

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Eduard Szincsek (Wien)


Peter Leinwather (Wien)
Nemo Sarteanesi (Citt di Castello)
Alvaro Sarteanesi (Citt di Castello)
Libero Lo Sardo (Rieti)
George De Souza Fernandes (Brasile)
Arnoldus Ludovicus Van der Velden ('s-Hertogenbosch)
Alfonso Gambino (Agrigento)
Andrea Cilona (Agrigento)
Eugenio Bonfiglio (Agrigento)
Sergio Picciolini (Agrigento)

Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno


aprile

maggio

CO

28

14
16

12

28
7
9

giugno

1994. Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .

Pietro Coralli (Roma)


Aldo Gianfelici (Roma)
Carlo Rossi (Siena-Collevaldelsa-Montalcino)
Yves Terrat (Niamey)
Donald McDermott (Shrewsburg)
Joseph Oberberg (Essen)
Franois Catta (Paris)
Richard Walsh (Leeds)
Aniello Cicalese (Pompei)
Sergio Centola (Rieti)
Antonio Maria Carotalo (Rieti)
Massimo Ruspantini (Viterbo)
Peter Mullen (Glasgow)
Waldemar A. Roebuck (New York)
Dominio Massaro (New York)
Vigg Rambusch (New York)
John Dwight (New York)
George Doty (New York)

La Croce di Dama dell'Ordine di S. Gregorio Magno


9
8

22

maggio
giugno

1994.

Alla sig.ra Mary McDermott (Shrewsburg)


Alla sig.ra Betty O'Dowd (Christchurch)
Alla sig.ra Jacqueline Stuyt Mbe (Westminster)
Alla sig.ra Lidice Maria Gomez de Carriquiry ( Uruguay)

Il Cavalierato di Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa


9

giugno

1994. Al sig. William L. Eagleton (New York)


La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa

12
28

maggio

1994. Al sig. Franz Skacel (Wien)

Al sig. Giovanni Tedesco (Roma)

Diarium Romanae Curiae

839

La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa


24
28
12

25

aprile

maggio

giugno

1994.

Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
AI sig.
AI sig.
AI sig.
AI sig.
Al sig.
Al sig.

Angelo Cacciamani (Roma)


Angelo Lacagnina (Roma)
Robert Brannekamper (Mnchen und Freising)
Bernhard Tachezi (Wien)
Johann Wagner (Wien)
Heinz Trompisch (Wien)
Josef Kolley (Wien)
Giuseppe Di Marzio (Benevento)
Lamberto Ingaldi (Benevento)
Eugenio Gurrado (Taranto)

La Croce di Dama dell'Ordine di S. Silvestro Papa


9

maggio

1994. Alla sig.ra Mireta Da Costa Barros (Campo Grande)

18
28

marzo
aprile

CD

Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa

maggio

12

16
21

giugno

CD

1994. Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig

Hans Dieter (Paderborn)


Eugenio Colucci (Roma)
Emilio Della Portella (Roma)
Giuseppe Righetti (Roma)
Eimbert Johannes De Laat ('s-Hertogenbosch)
Pietro Vastadore (Asti)
Leonardo Nucera (Asti)
Rudolf Schutz (Essen)
Sauro Maserati (Piacenza-Bobbio)
Karl H. Spilar (Mnchen und Freising)
Eduardo R. Visaya (Manila)
Francesco Otti (Italia)
Giuliano Di Carlo (Italia)
Luigi Finelli (Italia)
Giovanni Vitaloni (Italia)
Yolando Cijntse (Willemstadt)
Hiplito Tromp (Willemstadt)
Antonie C. J. Vander Ven (Haarlem)
Vincenzo De Vincentis (Taranto)
NECROLOGIO

19

agosto

22

27
28

1994. Card. Antoine Pierre Khoraiche, Patriarca em. di


dei Maroniti.

Mons. Alberto Zambrano Palacios, Vescovo em.


(Equatore)

Mons. Dermot O'Sullivan, Vescovo di Kerry (Irlanda)

Mons. Vincent Martin Leonard, Vescovo em. di Pittsburgh (Stati


Uniti d'America).

840

Acta Ioannis Pauli Pp. II

30 agosto
1994. Mons. Hubert D'Rosario, Arcivescovo di Shillong (India).
31

Mons. Alfonso de Oliveira Lima, Vescovo em. di Brejo (Brasile).


2 settembre

Mons. Edward F. Kelly, Vescovo em. di Toowoomba (Australia).


6

Mons. Edward Russell Gaines, Vescovo di Hamilton (Nuova


Zelanda).
8

Mons. John Michael Bilock, Vescovo tit. di Pergamo.


14

Mons. Gerard Tickle, Vescovo tit. di Bela.


16

Card. Albert Decourtray, del titolo della SS. Trinit al Monte


Pincio, Arcivescovo di Lione.
21

Mons. Ren Joseph Pierard, Vescovo em. di Chalons-sur-Marne


( Francia )
22

Mons. Jacques Joseph Franois de Bernon, Vescovo di Maroua-Mokolo (Camerun)


4 ottobre

Mons. Maurice Perrin, Arcivescovo tit. di Gurza di Nova.

An. et vol. LXXXVI

7 Novembris 1994

N. 11

ACTA APOSTOLICAE S
COMMENTARIUM

OFFICIALES

Directio: Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio

flL\ BIBLIOTHECA
Libreria EditrioeVatacara

ACTA IOANNIS PAULI PP. II


LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE
Quibus ultima ordinatio Officii Laboris apud Sedem Apostolicam foras datur.
La sollecitudine per coloro che coadiuvano il Vescovo di Roma nel mi
nistero di Pastore delia Chiesa Universale mi ha indotto ad esporre, con
Lettera del 20 novembre 1982 indirizzata al Cardinale Segretario di Stato,
il significato del lavoro prestato alla Sede Apostolica e ad istituire, con
Motu Proprio Nel Primo Anniversario del I gennaio 1989, l'Ufficio del
Lavoro della Sede Apostolica (ULSA), approvandone lo Statuto, ad expe
rimentum , per un quinquennio.
o

Come ho sottolineato nella ricordata Lettera, i membri della comunit


che presta servizio alla Santa Sede devono avere la profonda convinzione
che il loro lavoro comporta una responsabilit ecclesiale da vivere in spiri
to di servizio e di autentica fede e che gli aspetti giuridico-amministrativi
del loro rapporto con la Sede Apostolica assumono una conseguente confi
gurazione del t u t t o peculiare.
Desidero ora riaffermare la funzione, attribuita all'Ufficio del Lavoro
della Sede Apostolica, di Organo della medesima che ha specifica identit
istituzionale ed preposto alla tutela dei legittimi interessi degli apparte
nenti alla comunit di lavoro della Santa Sede, per assicurare armonia e
perequazione, nella pluralit, diversit e specificit delle mansioni, favoren
do una corretta applicazione dei principi della giustizia sociale, a garanzia

58-A.. A S

842

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dell'unit di tale comunit e della crescita dei rapporti interpersonali in se


no alla medesima.
L'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica dovr quindi proseguire nel
consolidamento di d e t t a comunit di lavoro, esplicando opportuni inter
venti volti al pieno adempimento delle norme poste a salvaguardia della
medesima e componendo eventuali questioni di carattere amministrativo o
sociale-economico che si verifichino nei vari Organismi della Santa Sede. A
tale scopo, l'ULSA promuover le vie del dialogo per la ricerca di soluzioni
che escludano il ricorso a metodi rivendicativi di forza e, per la definizione
del contenzioso, ricorrer alle procedure previste di conciliazione e di arbi
trato.
Durante gli scorsi anni, l'ULSA ha svolto una lodevole azione per far s
che, nella particolare comunit dei lavoratori operanti al servizio della
Santa Sede sia fattivamente onorata la dignit di ciascun collaboratore;
siano riconosciuti, tutelati e promossi i diritti sociali ed economici di ogni
membro; siano sempre pi fedelmente adempiuti i rispettivi doveri; sia sti
molato un vivo senso di responsabilit; sia reso sempre migliore il servizio
(cf. Motu Proprio citato). L'esperienza m a t u r a t a consiglia ora di adeguare
il suo Statuto alle esigenze rilevate nel corso del quinquennio e di renderlo
definitivo.
Pertanto, dopo approfonditi studi e consultazioni, in attuazione della
mia Lettera del 20 novembre 1982, che costituisce la regola fondamentale
del lavoro prestato alla Sede Apostolica, insieme al Codice di Diritto Cano
nico, alle Leggi dello Stato della Citt del Vaticano, agli altri Documenti
Pontifici ed ai Regolamenti del Personale, approvo il nuovo Statuto del
l'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica (ULSA), unito al presente Motu
Proprio, e nel quale, alla luce dell'esperienza degli anni recenti, sono state
inserite alcune modifiche rispetto al precedente testo del 1989.
Quanto stabilito nella presente Lettera, in forma di Motu Proprio,
ordino che abbia pieno e stabile valore a partire dal I ottobre 1994, nono
stante qualsiasi disposizione contraria, pur meritevole di speciale menzione.
o

Dato a Roma, dal Palazzo Apostolico, il 30 Settembre dell'anno 1994,


sedicesimo del Pontificato.

IOANNES PAULUS PP. II

Acta Ioannis Pauli Pp. II

843

Officii Laboris apud Sedem Apostolicam ordinatio.


STATUTO
D E L L ' U F F I C I O D E L LAVORO
D E L L A S E D E APOSTOLICA
Art. 1
Normativa
L'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica regolato dagli articoli del
presente Statuto.
Art. 2
Competenza
1. L'attivit dell'Ufficio si riferisce al lavoro, in t u t t e le sue forme ed
applicazioni, prestato dal personale dipendente della Curia Romana, dello
Stato della Citt del Vaticano, della Radio Vaticana e degli Organismi o
Enti, esistenti e futuri, anche non aventi sede nello Stato della Citt del Va
ticano, gestiti amministrativamente, in modo diretto, dalla Sede Apostolica.
La competenza estesa ad altri Organismi o Enti unicamente con
provvedimenti della Superiore Autorit.
2. La specifica qualifica di personale dipendente determinata dai Re
golamenti e dalle tabelle organiche rispettivamente dei singoli Organismi o
Enti, di cui al comma precedente.
Dalla competenza del medesimo Ufficio sono esclusi rapporti di lavoro,
pur esistenti con gli stessi Organismi o E n t i ma derivanti da altri singolari
contratti di lavoro o di prestazione d'opera.
3. In caso di controversia la certificazione della n a t u r a di Organismo o
E n t e gestito amministrativamente in modo diretto dalla Sede Apostolica
rimessa alla Segreteria di Stato.
4. Gli Organismi ed E n t i di cui ai commi precedenti saranno di seguito
indicati, complessivamente e senza pregiudizio della natura di ciascuno, co
me Amministrazione.
Art. 3
Funzioni
L'Ufficio promuove lo sviluppo della comunit di lavoro; a tal fine in par
ticolare, attraverso i suoi organi ed in collaborazione con le Amministrazioni:

844

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

a) esclusivamente per quanto concerne in materia il rapporto e la pre


stazione di lavoro, elabora e propone modifiche, integrazioni, interpretazio
ni autentiche degli atti normativi ed esprime parere su ogni modifica, inte
grazione, abrogazione proposta dalle singole Amministrazioni ai rispettivi
Regolamenti;
b) promuove, in tale materia, l'applicazione dei Regolamenti generali e
particolari e l'unit di indirizzo nella gestione del personale delle singole
Amministrazioni anche per favorire la mobilit del personale t r a Ammini
strazioni e ruoli diversi;
c) promuove l'uniformit e il miglioramento, nel quadro delle compa
tibilit, delle condizioni economiche, assistenziali e previdenziali del
personale;
d) raccoglie, elabora e diffonde le informazioni necessarie e utili al per
seguimento dei suoi fini istituzionali;
e) predispone ed a t t u a programmi di studio e di ricerca sul lavoro, in
collaborazione con le Amministrazioni;
f) tenuto conto della n a t u r a specifica della Sede Apostolica promuove,
in collaborazione con le Amministrazioni e attraverso la partecipazione a
qualificate iniziative, l'elevazione culturale in materia e l'aggiornamento di
metodi, strumenti, professionalit, nonch l'attuazione di piani di forma
zione e corsi;
g) promuove la conciliazione, ed in mancanza procede alla decisione del
le controversie individuali, plurime o collettive, in materia di lavoro, t r a le
Amministrazioni ed i loro dipendenti o ex-dipendenti, entro i limiti di com
petenza di cui all'Art. 2 del presente Statuto.
Art. 4
Struttura
L'Ufficio si articola in:
Presidenza
Consiglio
Direzione Generale e rispettivi Servizi
Collegio di Conciliazione ed Arbitrato.
Art. 5
Presidenza
1. La Presidenza composta dal Presidente, eventualmente dal
Vice-Presidente, nominati entrambi dal Santo Padre, e da due Assessori,

Acta Ioannis Pauli Pp. II

845

nominati dal Cardinale Segretario di Stato, esperti nei problemi del lavoro
e nella organizzazione e gestione del personale, non appartenenti al perso
nale direttivo delle Amministrazioni di cui all'Art. 2 del presente Statuto.
2. La Presidenza esercita in materia di lavoro i poteri di proposta legi
slativa e regolamentare e le funzioni promozionali dell'unit di indirizzo
nelle attivit delle Amministrazioni.
3. Nelle materie di cui al comma precedente il Presidente agisce dopo
aver sentito il parere degli Assessori.
Art. 6
Presidente
Il Presidente:
a) rappresenta l'Ufficio in ogni sede;
b) convoca e presiede le riunioni della Presidenza e del Consiglio;
c) indirizza, attraverso il Direttore Generale, l'attivit dei servizi;
d) promuove, con l'ausilio del Direttore Generale, l'uniforme osservanza
delle normative e l'unit di indirizzo nella gestione del personale delle sin
gole Amministrazioni;
e) presenta alle Autorit competenti le proposte dell'Ufficio in materia
di normativa del lavoro;
f) dispone la notifica alle parti interessate delle deliberazioni degli or
ganismi collegiali e rende noti, ove ne sia richiesto, i provvedimenti delle
superiori Autorit in materia di lavoro.
Art. 7
Consiglio
1. Il Consiglio, presieduto dal Presidente, composto dai due Assessori,
da un altro esperto nominato dal Cardinale Segretario di Stato, da un rap
presentante della Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli, uno del
l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica, uno della Tipo
grafa Vaticana-Editrice L'Osservatore Romano , uno della Radio Vati
cana, uno della Fabbrica di S. Pietro, uno del Governatorato dello Stato
della Citt del Vaticano, e da sette membri del personale di cui uno eccle
siastico, un religioso, una religiosa, e quattro laici, nominati dal Cardinale
Segretario di Stato, previa consultazione del personale.
2. In caso di cessazione o decadenza, anche per assenza ingiustificata a
tre sedute consecutive o per perdita della qualit che ha determinato la

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

846

nomina, si procede negli stessi modi alla sostituzione dei componenti il


Consiglio, per il periodo di tempo rimanente del mandato.
3. Il Consiglio dura in carica cinque anni. Le procedure di designazione
devono essere avviate tre mesi prima della scadenza.
4. Il Consiglio deve essere convocato almeno quattro volte l'anno ed
ogni volta che la Presidenza lo giudica necessario o che nove componenti
del Consiglio lo richiedono.
5. La convocazione fatta mediante lettera raccomandata, contenente
l'ordine del giorno, almeno dieci giorni prima dell'adunanza.
6. L'ordine del giorno stabilito dal Presidente che vi include anche gli
argomenti eventualmente proposti da almeno sei componenti.
7. Il Consiglio delibera con la presenza della maggioranza dei suoi com
ponenti e a maggioranza assoluta dei presenti. A parit di voti spetta al
Presidente la decisione finale.
8. I verbali di t u t t e le sedute devono essere trasmessi al Cardinale Se
gretario di Stato.
9. Il Consiglio organo di consulenza e di elaborazione delle proposte
normative in materia di lavoro e pu essere investito delle funzioni di con
ciliazione delle controversie a norma dell'Art. 10, 6 comma.
10. La Presidenza tiene informato il Consiglio, e ne promuove il parere,
sullo stato dei problemi e delle iniziative nelle materie di cui all'Art. 3.
Art. 8
Commissioni

speciali

1. Il Consiglio pu affidare la disamina di determinati problemi a spe


ciali Commissioni referenti, delle quali possono essere chiamati a far parte
rappresentanti delle Amministrazioni e del personale,

nonch esperti

esterni.
2. Le Commissioni devono riferire nel termine fissato dal Consiglio, for
mulando, ove ne siano in grado, proposte su cui il Consiglio delibera.
3. I componenti delle Commissioni sono nominati dal Presidente che ne
stabilisce le modalit di lavoro.
Art. 9
Direzione Generale e rispettivi Servizi
1. Il Direttore Generale nominato dal Santo Padre.
2. Il Direttore Generale dura in carica cinque anni e pu essere rinnovato.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

847

3. Il Direttore Generale:
a) coadiuva il Presidente nel dirigere il personale dell'Ufficio ed esprime
il suo parere sulle assunzioni e sulle nomine del medesimo;
b) partecipa con voto consultivo e funzioni di segretario alle adunanze
del Consiglio e della Presidenza;
c) collabora strettamente con il Presidente nella programmazione delle
adunanze del Consiglio e della Presidenza e nella preparazione dei provve
dimenti, di cui cura l'esecuzione;
d) assicura il collegamento t r a l'Ufficio e le Amministrazioni;
e) tiene i rapporti con le rappresentanze del personale;
j) in materia di lavoro cura lo studio e l'istruttoria delle proposte di
evoluzione delle normative e dei programmi di formazione del personale;
g) promuove la attuazione, secondo le direttive della Presidenza ed in
collaborazione con le singole Amministrazioni, delle politiche di formazione
e mobilit del personale.
Art. 10
Controversie
1. Le controversie, sia individuali che plurime o collettive, per violazio
ne della specifica normativa applicabile al rapporto di lavoro, entro l'ambi
to della competenza definita dall'Art. 2 del presente Statuto, troveranno
soluzione attraverso le forme di conciliazione di cui appresso e, in caso di
fallita conciliazione, attraverso l'esame e la decisione del Collegio di conci
liazione e arbitrato.
2. Qualora i Regolamenti delle rispettive Amministrazioni lo prevedano
con specifiche norme, il dipendente, prima di avvalersi dei mezzi di cui al
precedente comma, dovr, sotto pena di inammissibilit della propria
istanza, esperire in t u t t i i suoi gradi il ricorso interno.
3. Chiunque ritenga che un suo diritto soggettivo in materia di lavoro
sia leso da un provvedimento amministrativo, salvo che lo stesso emani
dal Santo Padre o da Lui sia stato specificamente approvato, pu proporre
istanza entro trenta giorni dalla notifica o comunicazione, ovvero, in sua
mancanza, dall'effettiva conoscenza del provvedimento o dalla scadenza
del termine di cui al comma successivo.
Il medesimo termine di trenta giorni stabilito per la presentazione
dell'istanza conseguente all'esito del ricorso di cui al comma precedente.
4. Si considera provvedimento amministrativo anche il silenzio-rigetto
dell'Amministrazione, quando la stessa non adotti alcuna decisione entro
90 giorni dal ricevimento della domanda dell'interessato.

848

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5. L'istanza deve contenere l'indicazione delle parti, del provvedimento


impugnato e gli ulteriori elementi che il ricorrente ritenga di addurre a so
stegno delle sue ragioni.
6. L'istanza presentata al Direttore Generale, il quale ove non ne rilevi
la inammissibilit per difetto dei presupposti su indicati, convoca le parti di
nanzi a s per il tentativo di conciliazione, avendo cura di rimettere all'Am
ministrazione copia della istanza e degli eventuali documenti ad essa allegati.
Il Direttore Generale pu, con l'autorizzazione del Presidente, rimettere
il tentativo di conciliazione al Consiglio.
Avverso la dichiarazione di inammissibilit pu essere proposto recla
mo, entro dieci giorni dalla comunicazione, allo stesso Direttore Generale.
In caso di conferma del provvedimento pu essere proposto ricorso,
a norma dell'Art. 11, 3 comma, al Collegio di conciliazione e arbitrato il quale
entro trenta giorni dalla d a t a di presentazione si pronuncia in camera di con
siglio a norma dell'Art. 11, sentite le parti, sulla ammissibilit dell'istanza,
rinviando, se del caso, al Direttore Generale per il tentativo di conciliazione.
7. Colui che ha proposto l'istanza deve comparire di persona e pu farsi
assistere da persona scelta nell'ambito dei dipendenti o pensionati della
propria Amministrazione o di altra Amministrazione.
L'Amministrazione deve essere rappresentata da un proprio Addetto
autorizzato a conciliare.
8. Il procedimento di conciliazione deve essere definito entro 90 giorni
dalla data di presentazione della istanza se esperito di fronte al Direttore
Generale; entro 180 giorni invece se rimesso al Consiglio.
Il termine pu essere prorogato una sola volta, per non pi della met
della sua durata, per accordo scritto tra le parti o con provvedimento mo
tivato, rispettivamente, del Direttore Generale o del Presidente.
9. Del tentativo di conciliazione il Direttore Generale dovr redigere
verbale.
In caso di esito positivo tale verbale costituisce titolo esecutivo.
In difetto di conciliazione il Direttore Generale ricorda nel verbale alle
parti che hanno facolt di proporre ricorso ai sensi del successivo Art. 11;
la mancata comparizione dell'Amministrazione equivarr ad esito negativo
del tentativo di conciliazione e se ne dar atto nel relativo verbale.
10. Ogni diritto derivante dal rapporto di lavoro si prescrive nel termi
ne di cinque anni, con decorrenza dal giorno in cui pu essere fatto valere.
11. Sono escluse dalla istanza e dal ricorso le materie di competenza
della Autorit giudiziaria e delle Commissioni Disciplinari previste nei Re
golamenti Generali.

Acta Ioannis Pauli Pp, II

849

Art. 11
Collegio di conciliazione e arbitrato
1. Il Collegio di conciliazione e arbitrato composto da persone qualifi
cate per preparazione giuridica, prudenza ed equanimit, nominate dal
Cardinale Segretario di Stato cui spetta la scelta del Presidente.
2. I Membri del Collegio durano in carica cinque anni e possono essere
confermati.
3. Il Collegio investito della controversia a seguito di ricorso, da pre
sentarsi al Direttore Generale entro 30 giorni dalla d a t a del verbale di non
riuscita del tentativo di conciliazione o dalla scadenza dei termini di cui al
l'Art. 10, 8 comma.
Il ricorso deve contenere, a pena di inammissibilit, l'indicazione delle
parti e del provvedimento impugnato, l'esposizione dei fatti e la specifica
zione dei motivi di impugnativa, la determinazione dell'oggetto della do
manda, l'indicazione delle prove su cui questa si fonda.
Il ricorso trasmesso immediatamente al Collegio a cura del Direttore
Generale insieme ai documenti ad esso allegati ed agli atti del procedimen
to del tentativo di conciliazione.
4. Il Collegio decide con un numero invariabile di tre Membri.
Il Presidente semestralmente fssa il calendario delle udienze e la com
posizione dei collegi delle medesime. Se all'udienza partecipano pi di tre
Membri ciascuna decisione deliberata dal Presidente, dal componente de
signato dallo stesso Presidente come relatore e dal pi anziano in ordine di
nomina degli altri componenti presenti.
In assenza del Presidente, il Collegio presieduto dal pi anziano, in
ordine di nomina, dei Membri presenti.
A parit di d a t a di nomina l'anzianit dei Membri del Collegio deter
minata dall'et.
5. Nella trattazione dei ricorsi ad esso sottoposti, il Collegio procede se
condo le norme seguenti:
a) Il Presidente del Collegio fssa l'udienza per la comparizione delle
parti e dispone la trasmissione del ricorso almeno 30 giorni prima all'Am
ministrazione, che pu presentare le sue deduzioni ed eventuali prove fino
a 10 giorni prima della stessa udienza;
b) per quanto lo consente la specifica n a t u r a non giudiziaria del Colle
gio, sono ad esso applicabili, per analogia, le disposizioni del Codice di Pro
cedura Civile Vaticano relative alla incompatibilit ed alla ricusazione del
giudice, alle ferie giudiziarie, ai mezzi di prova, alla rappresentanza e dife-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

850

sa delle parti, alla forma della decisione, alla revocazione e alla querela di
nullit, nonch alle spese di giudizio; la difesa delle parti pu essere assun
ta esclusivamente dagli iscritti all'Albo costituito a norma dell'annesso Re
golamento (Ali. 1);
c) all'udienza il ricorrente deve comparire di persona e l'Amministrazio
ne deve essere rappresentata nei modi di cui all'Art. 10, 7 comma; in caso
di controversie collettive o plurime i ricorrenti devono comparire attraver
so una rappresentanza composta da non pi di tre di loro;
d) in udienza il Collegio tenta nuovamente la conciliazione, per la quale
si osserva l'Art. 10, 9 comma, e in caso di esito negativo procede all'inter
rogatorio libero delle parti; il tentativo di conciliazione pu essere rinnova
to in ogni momento fino alla pubblicazione della decisione;
e) nella stessa o, se necessario, in successiva udienza, il Collegio ammet
te o dispone d'Ufficio gli eventuali mezzi di prova che possono essere as
sunti anche da uno dei suoi Membri a ci delegato;
f) una volta m a t u r a la causa, il Presidente invita le parti alla discussio
ne finale, riservando al Collegio la decisione che, salvo gravi motivi, deve
essere pronunciata entro 120 giorni dal ricorso;
g) il Collegio, con ordinanza motivata, risolve t u t t e le questioni pregiudi
ziali o incidentali necessarie per decidere sulle domande avanzate nel ricorso;
h) in caso di accoglimento del ricorso il Collegio annulla, in t u t t o o in parte,
il provvedimento impugnato e decide sui diritti soggettivi dedotti in giudizio.
Art. 12
Ricorso per legittimit
1. Ferma restando la competenza del Collegio per quanto attiene alla
Procedura di revocazione e di querela di nullit (cf. Art. 11, comma 5,
lett. b), contro le decisioni del Collegio medesimo pu essere proposto ricor
so per legittimit:
a) sia per mancata osservanza o violazione delle norme essenziali previ
ste nel procedimento dinanzi all'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica;
b) sia per violazione o falsa applicazione di leggi, disposizioni e regola
menti vigenti circa la materia in oggetto.
2. Il ricorso deve essere proposto davanti alla Corte di Appello dello
Stato della Citt del Vaticano.
3. In caso di accoglimento del ricorso, la Corte decide con unica senten
za anche sul merito: tale decisione non soggetta ad impugnativa.
4. Il ricorso per legittimit regolato dalle annesse Norme (Ali. 2).

Acta Ioannis Pauli Pp. II

ADNEXUM

851

ALBO D E G L I AVVOCATI
PRESSO IL COLLEGIO DI CONCILIAZIONE
E ARBITRATO
D E L L ' U F F I C I O D E L LAVORO
DELLA SEDE APOSTOLICA (ULSA)
Art. 1
La difesa della controversia dinanzi al Collegio di
trato dell'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica pu
che dagli avvocati della Rota Romana che abbiano
civile, anche dagli iscritti allo speciale Albo istituito
mativa.

conciliazione e arbi
essere assunta, oltre
la laurea in diritto
con la presente nor

L'Albo degli avvocati tenuto dal Segretario del Collegio di conciliazio


ne e arbitrato sotto la vigilanza del Presidente dell'ULSA.
Art. 2
Possono essere iscritti a tale Albo, i laureati in giurisprudenza aventi
esperienza forense e speciale competenza in materia di lavoro e che eccella
no per preparazione giuridica e probit di vita.

Art. 3

L'iscrizione all'Albo va richiesta con domanda diretta al Presidente del


l'ULSA corredata dei documenti che accertino le sopra descritte qualit,
con espressa dichiarazione che il richiedente domiciliato a Roma.
Art. 4
L'iscrizione all'Albo disposta dal Presidente dell'ULSA assunte even
tuali informazioni ed udito il parere del Presidente del Collegio di concilia
zione e arbitrato. L'iscrizione ha durata triennale e pu essere confermata
di triennio in triennio fino al compimento del 75 anno di et.
Art. 5
Il Presidente dell'ULSA non tenuto a motivare il diniego dell'iscrizio
ne e non ammesso alcun ricorso contro tale provvedimento.

852

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 6
L'esercizio dell'attivit di difesa da parte degli iscritti all'Albo subor
dinato al giuramento prestato nelle mani del Presidente dell'ULSA o di un
suo Delegato secondo la formula di cui all'allegato A.
Art. 7
Nell'esercizio della professione, gli iscritti all'Albo dovranno sempre
prestare ossequio ai precetti della legge naturale e cristiana, serbare il se
greto sulle questioni sottoposte al loro patrocinio, e rispettare i principi
della deontologia professionale.
Art. 8
I consulenti legali ed i responsabili degli uffici delle Amministrazioni
interessate ad una controversia possono difendere le rispettive Amministra
zioni dinanzi al Collegio di conciliazione e arbitrato dell'ULSA.
Art. 9
Ove qualcuno degli iscritti venisse meno ai sopra cennati doveri, il Pre
sidente dell'ULSA, anche a mezzo di un suo Delegato, espletata l'istrutto
ria del caso, sentito l'interessato ed il Collegio di conciliazione e arbitrato,
dispone con proprio decreto, non soggetto a reclamo, la eventuale cancella
zione dall'Albo del predetto iscritto.
Adnexum
Io

iscritto all'Albo degli Avvocati presso l'Uf

ficio del Lavoro della Sede Apostolica (ULSA)


prometto e giuro
di essere fedele al regnante Sommo Pontefice e ai suoi legittimi successori;
di accettare e rispettare fermamente il Magistero della Chiesa circa la dot
trina e la morale cattolica; di adempiere con diligenza e abnegazione i miei
doveri professionali e di osservare rigorosamente il segreto di ufficio.
Cos mi aiutino Dio e questi Santi Vangeli che tocco con le mie mani.
Firma

Acta Ioannis Pauli Pp. II

853

10 sottoscritto testifico che il prefato Signore, iscritto nell'Albo degli


Avvocati presso l'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica (ULSA), ha pre
stato oggi giuramento, come sopra, nelle mie mani.
Nella sede dell'ULSA
Firma

ADNEXUM

II

NORME
CIRCA LA P R O C E D U R A DI RICORSO
P E R LEGITTIMIT
CONTRO LE DECISIONI D E L L ' U F F I C I O D E L LAVORO
D E L L A S E D E APOSTOLICA
Art. 1
11 ricorso per legittimit pu essere presentato alla Corte di Appello
dello Stato della Citt del Vaticano entro trenta giorni dalla notifica alle
parti della decisione del Collegio di Conciliazione e Arbitrato.
Il ricorso non sospende l'esecuzione della decisione impugnata, salva di
versa disposizione del Presidente della Corte, d a t a su istanza di parte.
Art. 2
Il ricorso deve essere presentato simultaneamente alla Presidenza del
l'Ufficio del Lavoro e alla Cancelleria della Corte di Appello, con allegata
la decisione impugnata.
Il Presidente dell'Ufficio del Lavoro provveder a trasmettere immedia
tamente copia integrale degli atti del procedimento alla Corte di Appello.
Art. 3
Il Presidente della Corte di Appello provveder sollecitamente a far no
tificare il ricorso alla parte avversa, con invito a costituirsi presentando
scrittura di risposta entro trenta giorni.
Con lo stesso decreto, il Presidente stabilir la composizione del Colle
gio giudicante, indicando anche il relatore e assegnando i ricorsi, secondo
l'ordine del ruolo di causa, ai Giudici della Corte.

854

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

I ricorsi dovranno sempre essere definiti da collegi di tre giudici, fra i


quali possibilmente vi sar un laico.
Art. 4
Nel procedimento del ricorso per legittimit, le parti dovranno sempre
essere rappresentate e difese da avvocati scelti fra coloro che sono iscritti
nell'albo degli abilitati a patrocinare dinanzi ai Tribunali dello Stato della
Citt del Vaticano, oppure che sono iscritti nell'Albo degli Avvocati presso
l'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica (cf. Art. 11, 5 comma, lett. b
dello Statuto).
II gratuito patrocinio potr essere richiesto e concesso a norma degli Art.
43 ss. del Codice di procedura civile dello Stato della Citt del Vaticano.
Art. 5
Trascorso il termine di cui all'Art. 3, con suo decreto il Presidente
provveder a:
a) chiamare in causa il Promotore di Giustizia della Corte, chiedendone
il parere, da notificare immediatamente alle parti;
b) fissare l'udienza dibattimentale per la decisione sul ricorso;
c) invitare i difensori delle parti e il Promotore di Giustizia a depositare
le rispettive scritture di preparazione al dibattimento entro quindici giorni
avanti l'udienza stessa.
Art. 6
L'udienza dibattimentale dovr tenersi possibilmente entro novanta
giorni dal deposito del ricorso in Cancelleria.
Essa si svolger dinanzi all'intero Collegio, con la partecipazione del
Promotore di Giustizia e l'intervento dei difensori delle parti.
Art. 7
L'udienza dibattimentale ordinata:
I

alla lettura della relazione di causa fatta dal Giudice a ci designato;

2 alla esposizione e discussione delle ragioni di fatto e di diritto dei di


fensori delle parti;
3 alla richiesta conclusiva del Promotore di Giustizia circa il merito del
ricorso.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

855

In corso di udienza i Giudici potranno sollecitare chiarimenti sull'ogget


to della causa dal Promotore e dai difensori: comunque facolt di questi
l'intervento di replica.
Art. 8
Dichiarata chiusa l'udienza, il Presidente tratterr la causa per la deci
sione della Corte, ed immediatamente riunir i congiudici in camera di con
siglio per deliberare sulla sentenza.
La sentenza, motivata in diritto e in fatto, dovr essere depositata dal
Giudice designato all'estensione entro venti giorni dalla Udienza dibatti
mentale.
A cura della Cancelleria si provveder alla tempestiva notifica alle parti
in causa e al Promotore di Giustizia, con contestuale comunicazione alla
Presidenza dell'ULSA, della decisione con copia della sentenza.

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
JIMMA-BONGANA
In Aethiopia constituitur nova Praefectura Apostolica nomine Jimma-Bongana.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad expeditius et efficacius consulendum Evangelizationis operi atque


spirituali saluti Christifidelium degentium in civilibus Aethiopiae regioni
bus patrio sermone nuncupatis Keffa , Illubabor et Gambela , Con
gregatio pro Gentium Evangelizatione, re mature perpensa auditisque pari
ter iis, quorum interest, necnon accepto faventi voto Venerabilis Fratris
Patricii Coveney, Archiepiscopi titulo Satrianensis et in eadem Natione
Apostolici Pronuntii, censuit nuper ibidem novam Praefecturam Apostoli
cam esse condendam. Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munere supremi
Pastoris totius gregis Dominici, talem sententiam r a t a m habentes, summa
Nostra potestate sequentia decernimus. A Vicariatu Apostolico Nekemtensi territoria, quae supra dictas civiles regiones efformant, distrahimus

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

856

atque ex iis constituimus novam Praefecturam Apostolicam Jimma-Bonganam appellandam, quam concredimus pastoralibus curis sodalium Congre
gationis Missionis, plane confisi fore ut iidem, nullis parcentes laboribus ac
superna gratia fisi, laetos et uberes fructus possint colligere ad omnipoten
tis Dei gloriam itemque ad aedificationem Ecclesiae, quod est universale
salutis sacramentum (Lumen gentium, 48): cetera vero secundum canoni
cas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum memoratus
Venerabilis Frater Patricius Coveney, vel ab eo delegatus sacerdos, factis
nempe necessariis facultatibus. Re autem acta, documenta exarentur sincerisque exemplis ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito
mittantur. Has denique Apostolicas Litteras sub plumbo datas nunc et in
posterum ratas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iunii, anno
Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus Nostri
sexto decimo.
& ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Franciscus Cascone, Protonot. Apost. s.n.


Archangelus Moscone, Protonot. Apost. s.n.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 353.651

II
ALTANA
In Bolivia nova conditur dioecesis Altana.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Spirituali Christifidelium bono studens efficacius consulere, Venerabilis


Frater Aloisius Sinz Hinojosa, Archiepiscopus Metropolita Pacensis in Bo
livia, audita Conferentia episcopali eiusdem Nationis, ab hac Apostolica
Sede petivit ut quibusdam distractis territoriis a circumscriptione ecclesia
stica sua nova conderetur dioecesis. Nos, Qui gravissimo fungimur munere

Acta Ioannis Pauli Pp. II

857

Supremi Pastoris totius gregis Dominici, favente quoque eidem rei Venera
bili F r a t r e Ioanne Tonucci, Archiepiscopo titulo Torcellano, in memorata
Natione Nuntio Apostolico, de consilio Congregationis pro Episcopis admo
tae postulationi libenter concedendum esse putavimus. Summa igitur No
stra potestate sequentia decernimus: ab archidioecesi Pacensi in Bolivia se
paramus integrum territorium, prout in praesens lege civili circumscribitur,
provinciarum nuncupatarum Muecas, Camacho, Manco Kapac, Omasuyos, Los Andes atque Ingavi illudque territorium provinciae Murillo
dictae quod in oropedio Boliviano exstat, id est urbs EI Alto, integrum
pagum Zongo necnon partem pagi Achocalla, atque ex ita distractis ter
ritoriis novam constituimus dioecesim Altanam appellandam, quae iisdem
limitabitur finibus, quibus praefata territoria simul sumpta nunc terminantur. Sic conditae Ecclesiae sedem in urbe EI Alto ponimus, ibique exstans
templum, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Nuestra Seora de
Candelaria dicatum, ad gradum et dignitatem cathedralis templi evehi
mus cuique propria insignia, privilegia et honores tribuimus.
Praeterea dioecesim Altanam suffraganeam facimus metropolitanae Se
di Pacensi in Bolivia eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi
Pacensis in Bolivia subicimus iisdem iuribus, privilegiis, insignibus et ho
noribus ornatum atque oneribus et officiis adstrictum, quibus dioecesani
Praesules fruuntur atque adstringuntur. Mandamus insuper ut quam pri
mum ibi Collegium Consultorum ad normam iuris communis constituatur
qui Episcopo, consilio et opera, valido sint auxilio. Congruae quidem ac
dignae sustentationi Praesulis novae dioecesis provideatur Curiae emolu
mentis, fidelium oblationibus ac portione bonorum, quae eidem debent ob
venire e divisione ad normam canonis 122 Codicis Iuris Canonici facienda
quaeque hactenus ad patrimonium archidioecesis Pacensis in Bolivia perti
nuerunt. In iis autem quae spectant ad Seminarii dioecesani aedificationem
atque candidatorum ad sacerdotium institutionem, serventur praescripta
iuris communis, habita praesertim ratione normarum ac regularum a Con
gregatione de Institutione Catholica statutarum; suoque tempore selecti sa
cerdotes sua studia completuri, Romam mittantur. Quod vero attinet ad
conditae dioecesis regimen, bonorum ecclesiaticorum administrationem,
dioecesani Administratoris sede vacante electionem, fidelium iura et one
ra aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt ad amussim serventur.
Simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso sacerdotes illi
adscripti censeantur Ecclesiae in cuius territorio ecclesiasticum officium de
tinent; ceteri autem clerici Seminariique alumni incardinati maneant vel
incardinentur Ecclesiae in cuius territorio legitimum habent domicilium.
59 - A. A. S

Acta

858

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

Acta et documenta, quae ad noviter constitutam dioecesim eiusque cleri


cos, fideles et bona temporalia forte respiciunt, a Curia archidioecesis Pacensis in Bolivia ad Curiam Altanam quam primum transmittantur. Haec,
quae statuimus, perficienda committimus Venerabili Fratri Ioanni Tonucci,
quem diximus, vel, absente eo, illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntia
turae in Boliviana Natione, eisdem tribuentes necessarias et opportunas
facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum
in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem
pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis, cum
primum fas erit, remittendi. H a n c denique Constitutionem Nostram nunc
et in posterum r a t a m esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto et vicesimo mensis
Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifica
tus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card.

SODANO

83 BERNARDINUS

Secretarius Status

Congr.

pro

card.

Episcopis

GANTIN
Praef.

Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.


Antonius Macculi, Protonot. Apost. s.n.
Loco ffi Plumbi
In Secret.

Status tab.,

n.

353.664

III
PORTUS CABELLENSIS
In Venetiola nova conditur dioecesis Portus Cabellensis.
IOANNES

PAULUS

EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sollicitus de spirituali bono suorum fidelium, quorum numerus hisce


temporibus est auctus, Venerabilis Frater Georgius Liberatus Urosa Savi
no, Archiepiscopus Metropolita Valentinus in Venetiola, audita Conferentia
Episcopali eiusdem Nationis, ab hac Apostolica Sede petivit ut quodam
seiuncto territorio a circumscriptione ecclesiastica sua nova dioecesis con-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

859

deretur. Nos vero, favente quoque eidem rei Venerabili Fratre Oriano Quilici, Archiepiscopo titulo Tablensi, in memorata Natione Nuntio Apostoli
co, de consilio Congregationis pro Episcopis enixas preces libenter audien
das esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate, sequentia decernimus:
ab archidioecesi Valentina in Venetiola separamus integrum territorium
municipiorum nuncupatorum Puerto Cabello et J u a n Jos Mora at
que ex ita distracto territorio novam constituimus dioecesim Portus Cabellensis appellandam, quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicta mu
nicipia simul sumpta, prout in civili lege exstant, nunc terminantur. Sic
conditae Ecclesiae sedem in urbe Puerto Cabello ponimus, ibique situm
templum, Deo in honorem Sancti Ioseph dicatum, ad gradum et dignita
tem ecclesiae cathedralis evehimus cuique propria insignia, privilegia et ho
nores tribuimus. Praeterea dioecesim Portus Cabellensis suffraganeam faci
mus metropolitanae Sedi Valentinae in Venetiola eiusque pro tempore Epi
scopum metropolitico iuri Archiepiscopi Valentini in Venetiola subicimus
iisdem iuribus, privilegiis, insignibus et honoribus ornatum atque oneribus
et officiis adstrictum, quibus Praesules Ordinarii locorum fruuntur atque
adstringuntur. Mandamus insuper ut quam primum ibi Collegium Consul
torum ad normam iuris constituatur qui Episcopo, consilio et opera, valido
sint auxilio. Congruae quidem ac dignae sustentationi Praesulis novae
dioecesis provideatur Curiae emolumentis, fidelium oblationibus ac portio
ne bonorum, quae eidem obvenire debent e divisione ad normam canonis
122 C.I.C. facienda quaeque hactenus ad mensam episcopalem archidioece
sis Valentinae in Venetiola pertinuerunt. In iis autem quae respiciunt ad
Seminarii dioecesani aedificationem adque sacrorum alumnorum institutio
nem, serventur quidem praescripta iuris communis, habita praesertim ra
tione normarum ac regularum a Congregatione de Institutione Catholica
statutarum; suoque tempore selecti Seminarii dioecesani alumni philosophi
cis ac theologicis disciplinis imbuendi, necnon sacerdotes sua studia completuri, Romam mittantur. Quod vero attinet ad conditae dioecesis regi
men, bonorum ecclesiasticorum administrationem, dioecesani Administra
toris sede vacante electionem, fidelium iura et onera aliaque id genus,
quae canones Codicis Iuris Canonici praescribunt ad amussim serventur.
Simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso sacerdotes
illi adscripti censeantur Ecclesiae in cuius territorio ecclesiasticum officium
detinent; ceteri autem clerici Seminariique alumni incardinati maneant vel
incardinentur Ecclesiae in cuius territorio legitimum habent domicilium.
Acta et documenta quae ad noviter constitutam dioecesim eiusque clericos,
fideles et bona temporalia pertinent, a Curia Valentina in Venetiola ad

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

860

Curiam Portus Cabellensis quam primum transmittantur. Haec, quae sta


tuimus, perficienda committimus Venerabili Fratri Oriano Quilici, quem
diximus, eidem tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam
subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica
dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopis
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis, de more remittendi.
H a n c denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum r a t a m esse vo
lumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto mensis Iulii, anno
Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus Nostri
sexto decimo.
ffi

ANGELUS

card.

SODANO

8 BERNARDINUS

Secretarius Status

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n.. 353.802

LITTERAE APOSTOLICAE

I
In Regno Cambogiae Nuntiatura Apostolica conditur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Ad aptius fovendas et confirmandas
publicas necessitudinis rationes, quae inter hanc Apostolicam Sedem et Re
gnum Cambogiae hoc ipso die feliciter sunt initae, simulque ad efficacius
consulendum catholicae Ecclesiae operi et incremento necnon spirituali
bono Christifidelium illic degentium, Nobis peropportunum videtur in
memorato Regno Apostolicam Nuntiaturam condere. De communi igitur
utriusque partis voto, audita quoque Congregatione pro Gentium Evangeli
zatione, summa Nostra potestate harumque Litterarum virtute in Regno
Cambogiae Nuntiaturam Apostolicam constituimus, factis omnibus iuribus,
privilegiis, honoribus, praerogativis et indultis, quae huiusmodi Legationum, praesertim earum sub iurisdictione Congregationis, quam diximus,

Acta Ioannis Pauli Pp. II

861

propria sunt. Has denique Litteras, in forma Brevis maioris expeditas,


nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non
obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv
mensis Martii, in Sollemnitate Annuntiationis Domini, anno MCMXCIV, Pon
tificatus Nostri sexto decimo.
ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 355.049

II
Imago Beatae Mariae Virginis, quae sub titulo Nuestra Seora de Monserrate in sacrario eiusdem nominis pie colitur, pretioso diademate redimitur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Omnibus manifestum est a primordiis
evangelizationis Americae Beatam Virginem Mariam vehementer ibi auxi
liari, qua de causa a populo fideli prolixe colitur. Inter antiquiores Dei Ge
n e r i c i s aedes enitescit sacrarium v.d. Nuestra Seora de Monserrate ,
dioecesis Maiaguezensis Patronae, quod etiam totius Portus Divitis Natio
nis est sanctuarium universosque Portudivitenses iam a saeculis circa dilec
t a m Matrem et Dominam congregat.
Igitur, petente Excellentissimo Domino Ulixe Aurelio Casiano Vargas,
Episcopo Maiaguezensi, qui litteris die xxvin mensis Aprilis hoc anno datis
communia vota cleri et Christifidelium expromit, concedimus libentes ut
pulchra multisque gratiis praeclara imago Beatae Mariae Virginis, quae
sub titulo Nuestra Seora de Monserrate in sacrario eiusdem nominis pie
colitur, Nostro nomine et auctoritate pretioso diademate redimiri possit.
Contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvm
mensis Iulii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 353.211

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

862

ALLOCUTIO
Ad Panamenses episcopos sacra limina visitantes *
Queridos Hermanos en el episcopado:
1. Con ocasin de vuestra visita ad Limina, el Seor nos concede hoy la
gracia de este encuentro, que es testimonio elocuente de vuestra unin con
el Sucesor de Pedro y en el que se fortalecen los vnculos de caridad de
nuestro ministerio, como continuacin de la misin encomendada por el
mismo Cristo a los Apstoles. Esta unidad, que hoy expresamos de manera
visible, es fuente de consuelo para nosotros en el ministerio que se nos
ha confiado y, a la vez, garanta y aliento para los amadsimos fieles de
Panam, que pueden ver vuestro servicio pastoral como nacido verdadera
mente del Espritu del Seor, que acompaa y dirige en todo momento a
su Iglesia.
Deseo agradecer vivamente las amables palabras que
Gregorio McGrath, Arzobispo de P a n a m y Presidente de
Episcopal, ha querido dirigirme en nombre de todos y
tambin el afecto y cercana del querido pueblo panameo
Pedro.

Mons. Marcos
la Conferencia
que expresan
al Sucesor de

Los coloquios personales con cada uno de vosotros, junto con las rela
ciones quinquenales, me han servido para acercarme con mayor conoci
miento a la realidad de vuestras dicesis, con sus luces y sombras, pero
siempre animadas por el estmulo de vuestro celo pastoral por conseguir en
vuestras comunidades eclesiales esa renovacin autntica de toda la vida
cristiana, segn las directrices del Concilio Vaticano I I .
En este encuentro conclusivo de vuestra visita ad Limina, amados Her
manos, me siento particularmente cercano a vosotros con lazos de uni
dad, de amor y de paz / como Pastor de toda la Iglesia, y quiero com
partir algunas reflexiones que os acompaen en vuestra solicitud en favor
de las comunidades que el Seor ha confiado a vuestro cuidado.
2

2. En un documento colectivo reciente titulado Nueva evangelizacin


y sociedad panamea , habis querido trazar las lneas pastorales que han
de alentar y dirigir la accin evangelizadora en vuestro Pas en este final
* Die 20 m. Ianuarii a. 1994.
Lumen gentium, 22.
Cf. ibid.

863

Acta Ioannis Pauli Pp. II

de milenio. Me complace vivamente constatar que el trabajo comn, t a n t o


en el seno de la Conferencia como en vuestras respectivas dicesis, se
propone impulsar una renovada pastoral de evangelizacin. En efecto, ha
llegado el momento de desplegar con nuevo vigor la accin de la Iglesia
con decisin y audacia apostlica, pues los retos de los tiempos actuales y
los problemas con que se enfrenta vuestra patria panamea demandan una
presencia ms incisiva de los valores cristianos. Vuestra tarea, pues, es
hacer que la verdad sobre Cristo y la verdad sobre el hombre penetren an
ms profundamente en todos los estratos de la vida individual y social de
P a n a m y la transformen.
Como habis reiterado en numerosas ocasiones, amados Hermanos, la
Iglesia est llamada a iluminar, desde el Evangelio, todos los mbitos de la
vida del hombre y de la sociedad, sin excluir la dimensin moral y social.
Como sealaba en mi reciente encclica Veritatis splendor, la contraposi
cin, ms an, la radical separacin entre libertad y verdad es consecuen
cia, manifestacin y realizacin de otra ms grave y nociva dicotoma: la
que se produce entre fe y moral . Por ello, en el documento colectivo
antes citado, habis puesto especialmente de relieve la necesidad de cohe
rencia entre fe y vida. La fe es una decisin que afecta a toda la existen
cia: es encuentro, dilogo, comunin de amor y de vida del creyente con
Jesucristo, Camino, Verdad y Vida. Implica un acto de confianza y aban
dono en Cristo y nos ayuda a vivir como l vivi, o sea, en el mayor amor
a Dios y a los hermanos .
3

3. Por todo ello, entre los objetivos pastorales que se ha propuesto


vuestra Conferencia episcopal est el de orientar y armonizar la fe de los
cristianos con la propia vida individual y colectiva. Ello reviste una parti
cular importancia si pensamos en la presencia de los cristianos en la vida
pblica. El Concilio Vaticano II nos recuerda que a los laicos cristianos co
rresponde el impregnar y perfeccionar todo el orden temporal con el esp
ritu evanglico , ejerciendo su apostolado en el mundo a manera de fer
mento . Es especialmente necesaria en nuestro tiempo la presencia activa
de los laicos cristianos en las realidades temporales con todo el vigor prof
tico y testimonial que los valores religiosos le imprimen.
7

N. 88

Cf. Jn 14, 6.
Cf. Gal 2, 20.

Veritatis splendor, 88.


Apostolicam actuositatem, 5.
Ibid., 2.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

864

Mirando a la realidad de Panam, vemos que se hace cada vez ms nece


saria la presencia activa de un laicado adulto, que sepa comprometerse deci
didamente en lo social y que sea capaz de superar el individualismo y ante
poner siempre el bien comn a los egosmos e intereses de parte. Estoy con
vencido de que, en la medida en que los laicos cristianos vivan ms abiertos
a la presencia y a la gracia de Dios en lo profundo de su corazn, sern ms
capaces de ofrecer a sus hermanos el testimonio de una vida renovada, ten
drn la libertad y la fuerza de espritu necesarias para transformar las rela
ciones sociales y la sociedad misma segn los designios de Dios.
P a r a hacer presente en medio del mundo los valores del Evangelio, los
cristianos necesitan estar firmemente enraizados en el amor de Dios y en la
fidelidad a Cristo tal como se transmiten y se viven en la Iglesia. Quiero,
por ello, exhortaros a intensificar la catequesis a todos los niveles, de ma
nera que los fieles hallen una verdadera gua a la vida cristiana, desde sus
aspectos mas ntimos de conversin personal a Dios hasta el desarrollo de
la vida comunitaria, sacramental y apostlica.
4. En esta labor de educadores de la fe os animo a que prestis una
particular atencin a los jvenes. Es necesario que la comunidad cristiana
y todos los sectores pastorales apoyen con especial inters aquellas iniciati
vas que contribuyan a la formacin cristiana de los jvenes y a su partici
pacin activa en la vida de la Iglesia, sin olvidar la perspectiva vocacional.
A este propsito, es de suma importancia la labor de los educadores en los
centros de enseanza, la dedicacin de los sacerdotes, religiosos y religiosas
y seglares adultos comprometidos en el apostolado con los jvenes.
Ciertamente que una consecuente pastoral juvenil ha de prestar una
atencin prioritaria a la familia, iglesia domstica , donde la semilla del
Evangelio ha de hacerse fecunda. En este Ao internacional de la Familia,
que acabamos de iniciar, deseo reiterar las palabras que dirig al amado
pueblo panameo durante mi inolvidable visita apostlica: El cristiano
autntico... habr de decir no a la unin no santificada por el matrimonio
y al divorcio; no a la esterilizacin, mxime si es impuesta a cualquier
persona o grupo tnico por razones falaces; no a la contracepcin y no al
crimen del aborto que m a t a al ser inocente. El cristiano cree en la vida y
en el amor. Por eso dir s al amor indisoluble del matrimonio; s a la vida
responsablemente suscitada en el matrimonio legtimo; s a la proteccin de
la vida; s a la estabilidad de la familia . De modo particular, los laicos
9

Discurso a las familias, Panam 5-3-1983, 8.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

865

creyentes, hombres y mujeres, estn llamados a dar testimonio de vida fa


miliar cristiana y defender los valores de esta clula primordial de la socie
dad frente a las amenazas de los tiempos presentes.
5. En esta ingente tarea que representa la nueva evangelizacin con
tis, en primer lugar, con la colaboracin de vuestros sacerdotes. Ellos,
como nos lo recuerda el Concilio Vaticano I I , son prvidos cooperadores
del Obispo, servidores del anuncio de la verdad salvifica, maestros y
guas responsables de santidad, coordinadores de comunin. Los tiempos
actuales requieren sacerdotes dispuestos al sacrificio, formados en el espri
tu de oracin y de trabajo, con una seria preparacin en las ciencias ecle
sisticas, entusiasmados con el ideal del servicio a Cristo y a la Iglesia en
el ejercicio del ministerio.
10

Sea vuestro trato con los sacerdotes como el de un padre, hermano,


amigo. Apoyadles y confortadles en sus tareas pastorales y en su vida per
sonal. Ante la cercana del Obispo, el sacerdote se siente animado a vivir
con alegra y dedicacin su vocacin de seguimiento a Cristo y de amor
incondicional a la Iglesia. Igualmente, fomentad el espritu de colaboracin
con los religiosos y religiosas, que en gran manera contribuyen a difundir y
consolidar el mensaje del Evangelio en vuestras dicesis. Como seala la
Exhortacin Apostlica Evangelii nuntiandi, a ellos se les encuentra no
raras veces en la vanguardia de la misin y afrontando los ms grandes
riesgos para su santidad y su propia persona
6. Me complace comprobar que la formacin espiritual, disciplinar e in
telectual de los candidatos al sacerdocio y a la vida religiosa es objeto de
particular atencin por parte del Episcopado panameo. Motivo de gozo es
el florecimiento de los Seminarios menores en vuestro Pas. El Seor est
suscitando numerosas vocaciones y es consolador ver la vitalidad de esos
prometedores centros de formacin espiritual y humana. Como sealaba en
la Exhortacin Apostlica Pastores dabo vobis, una larga experiencia de
muestra que la vocacin sacerdotal tiene, con frecuencia, un primer mo
mento en los aos de la preadolescencia o en la juventud. E incluso en
quien decide su ingreso en el Seminario ms adelante, no es raro constatar
la presencia de la llamada de Dios en perodos muy anteriores . Os alien
to, pues, a cuidar con todo esmero esas esperanzadoras promesas para
vuestras dicesis, que son los Seminarios menores.
12

10

1 1

1 2

Cf. Lumen gentium, 28.


N. 69.
N. 63.

866

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La formacin integral en los Seminarios habr de llevar, ante todo, a la


experiencia personal con el Seor, a formarse slidamente en el campo
humano, cientfico y pastoral para ser verdaderos ministros de Cristo y
dispensadores de los misterios de Dios . Ya desde el Seminario, el candi
dato al sacerdocio ha de sentir la solicitud personal y la cercana de su
Pastor, crendose de este modo una relacin de amistad que luego se con
solidar en el lazo fraterno del Obispo con su presbiterio.
13

7. Uno de los motivos de preocupacin para vosotros, Pastores de la


Iglesia en Panam, es la difcil realidad social por la que atraviesa hoy
vuestro Pas, donde muchas personas y familias sufren marginacin y po
breza. Vosotros tocis de cerca la situacin angustiosa de tantos hermanos
que carecen de lo necesario para una vida autnticamente humana. Por
todo ello, movidos por vuestra solicitud pastoral, no habis dejado de mos
trar particular atencin a lo social, pues ello forma parte de la misin
evangelizadora de la Iglesia . Pienso, en esta circunstancia, en determi
nados sectores de la poblacin panamea particularmente desprotegidos,
como son los indgenas, afroamericanos y campesinos, a los cuales la Igle
sia ha de mostrar su amor preferencial, como ha querido reafirmar la IV
Conferencia General del Episcopado Latinoamericano.
14

8. El P a p a os agradece vivamente, queridos Hermanos, vuestra abnega


da labor en favor de las Iglesias particulares que el Seor ha confiado a
vuestros cuidados, vuestra cercana y solicitud por quienes ms sufren. El
pueblo de Dios en P a n a m espera y necesita vuestra gua doctrinal para
poder as purificar y afianzar en la verdad sus hondas creencias religiosas.
Al mismo tiempo, necesita vuestras orientaciones para saber cmo actuar y
defenderse frente a la actividad proselitista de las sectas. En vuestro docu
mento colectivo Las opciones pastorales de la Iglesia en P a n a m hacis
notar con preocupacin que uno de los grandes problemas de la prolifera
cin de los nuevos grupos religiosos es su interpretacin caprichosa de la
Biblia y de la tradicin cristiana, como tambin la fragmentacin de la
unidad que identifica y constituye al pueblo. Nuestra fe, en lugar de ser
motivo de unin y solidaridad creciente entre todos los estratos de nuestro
pueblo sealis, se est tornando en causa de divisin y de distanciamiento entre los que deberamos considerarnos miembros de una sola fami
lia o comunidad humana en Cristo .
15

13

14

1 5

1 Cor 4, 1.
Sollicitudo rei socialis, 41
N. 50.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

867

Antes de concluir este encuentro deseo recordar las palabras que, hace
diez aos, dirig a todos los panameos durante el acto de despedida en el
aeropuerto de Tucumen: En la sede de vuestra ms alta institucin nacio
nal s que se hallan cinco estatuas de bronce que representan las cualida
des que han de acompaar a todo hijo de esta tierra: el trabajo, la cons
tancia, el deber, la justicia y la ley. Que esos valores bsicos de la persona
y de la sociedad se vean incrementados por la riqueza espiritual y, sobre
todo, por una fe cristiana que inspire vuestra convivencia y conducta hacia
metas cada vez ms altas . Quiera Dios que las races cristianas del
noble pueblo panameo infundan en todos una esperanza viva y un dina
mismo nuevo, que les lleve a superar las dificultades del momento presente
y asegure un porvenir de creciente progreso espiritual y humano.
16

Al volver a vuestras dicesis os ruego que transmitis a los sacerdotes,


religiosos, religiosas y fieles el saludo entraable del Papa, que en todos
piensa y por todos ora con gran afecto. A la intercesin de Nuestra Seora
de la Antigua encomiendo vuestras personas e intenciones pastorales, para
que llevis a cabo la tarea de una nueva evangelizacin que prepare los
corazones a la venida del Seor.
Con estos deseos os acompaa mi plegaria y mi Bendicin Apostlica.

Discurso de despedida, Panam 5-3-1983, 3.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

868

NUNTIUS
Litterae Familiis datae ipso volvente sacro Familiae anno MCMXCTV
Carissimae

Familiae!

1. Gratissimam

sane

subministrat mihi Familiae Annus

occasionem

pulsandi ostia domuum vestrarum, quandoquidem vos singillatim consalu


tare cupio magno amoris adfectu atque vobiscum pariter sermocinari. Hac
epistula illud efficio, a vocibus nempe iis profectus litterarum encyclicarum
Redemptor hominis inscriptarum, quas primis quidem ministerii mei Petria
ni divulgavi diebus, ubi sum elocutus: Hic ipse homo est... prima et prae
cipua Ecclesiae via
Vocabulis illis ante omnia multiplices indicare volui vias, quibus homo
procedit, eodemque etiam tempore inculcare quam esset viva magnaque
Ecclesiae voluntas comitandi homines has vitae terrestris suae semitas percurrentes. Laetitiarum scilicet atque exspectationum consortem se praestat
Ecclesia, luctuum atque angorum terrenae hominum peregrinationis, cum
2

sibi penitus habeat persuasum Christum ipsum eam induxisse hos in trami
tes: ipse Ecclesiae concredidit hominem, quem veluti viam ipsius mune
ris ministeriique commendavit.
2. Complures inter vias istas, prima est familia eademque maximi mo
menti: communis nimirum via, quamvis particularis et unica restet quae
que repeti non possit, perinde atque haud potest quisquam repeti homo;
via porro a qua homo sese seiungere nequit. Nam intra familiam plerum
que is nascitur, unde iure dici licet familiae ipsi acceptum esse referendum
quod quis uti homo exsistat. Quotiens familia desideratur, in persona hunc
ingrediente orbem timenda quaedam oritur ac dolorosa lacuna, quae t o t a m
deinceps gravabit vitam. Ecclesia ideo adest benevola cum sollicitudine
omnibus qui degunt similibus in vitae condicionibus, cum probe noverit
principales illas partes quas vocatur familia ut exsequatur. Scit ea insuper
exire plerumque hominem e familia ut ipse vicissim novum intra familia
rem nucleum suae vitae expleat vocationem. Etiamsi solus in vita manere
maluerit, superest tamen familia veluti necessarius quidam eius finiens orLitt, Enc. Redemptor hominis ( 4 Martii 1 9 7 9 ) , 1 4 : AAS 7 1 ( 1 9 7 9 ) , 2 8 4 - 2 8 5 .
Cf. C O N C . O E C U M . V A T . I I , Const.. past de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et
spes, 1.
1

Acta

Ioannis

Pauli

Pp.

869

II

bis, haud secus ac primaria illa societas, in qua t o t a socialium necessitudi


num summa agit radices, a proximis et vicinis ad longinquas usque. Nonne
loquimur fortasse de humana familia , cum homines cunctos in terris in
colentes significamus?
Eodem illo ex amore familia suam ducit originem quo orbem effectum
amplectitur Conditor, quem ad modum in principio iam est enuntiatum
apud Genesis librum (1, 1). In Evangelio hoc Iesus summopere confirmat:
Sic... dilexit Deus mundum, ut Filium suum unigenitum daret (Io 3,
16). Unigenitus Filius consubstantialis Patri, Deus de Deo, lumen de lu
mine , hominum in historiam est ingressus per familiam: Filius Dei incar
natione sua cum omni homine quodammodo Se univit. Humanis manibus
opus fecit... humano corde dilexit. Natus de Maria Virgine vere unus ex
nostris factus est, in omnibus nobis similis excepto peccato . Si igitur
3

Christus hominem ipsi homini plene manifestat , in primis id a familia


4

incipiens facit ubi nasci voluit atque adolescere. Constat magnam vitae
suae

partem

Redemptorem

transegisse

abdito

in

Nazareth

recessu,

subditum (Lc 2, 51) ut filium hominis matri suae Mariae fabroque Io


sepho patri. Nonne haec eius filialis oboeditio prima iam est declaratio
illius oboedientiae Patri usque ad mortem (Philp 2, 8), qua nempe or
bem redemit?
Quapropter divinum Incarnationis Verbi mysterium cum familia ipsa
humana artissime cohaeret: neque vero solum cum una, videlicet Nazare
thana, sed quadamtenus quaque cum familia, perinde atque Concilium Va
ticanum II de Dei Filio pariter adseverat, qui incarnatione sua cum omni
homine quodammodo Se univit .

Christum secuta, qui inter homines

venit ut ministraret (cf. Mt 20, 28), ministerium pro familia aestimat


Ecclesia unum suorum munerum necessariorum seu essentialium. Sic t a m
homo quam familia Ecclesiae viam efficiunt.
3. Has omnino ob causas laetissima quidem agnoscit Ecclesia coeptum
illud Nationum Unitarum ut annus

MCMXCIV

Internationalis Familiae An

nus commemoraretur. Luculenter hoc consilium illustrat quantum ponderis


ac momenti prae se ferat tota familiaris quaestio singulis illis civitatibus
quae ad eandem pertinent Nationum Consociationem. Quod si participem

spes,

Cf.

CONC. OECUM. VAT. I I ,

22.
4

Ibid.

Ibid.

Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

870

se illius rei cupit esse Ecclesia, propterea id agit quia a Christo ipsa quon
dam est ad omnes gentes missa (Mt 28, 19). Ceterum non primum nunc
suam reddit Ecclesia inceptionem quandam Nationum Unitarum. Meminis
se sufficiat verbi gratia

MCMLXXXV

Internationalem Iuventutis Annum. H a c

ratione etiam praesentem se in huius aetatis orbe sistit, ad effectum sen


tentiam deducendo Pontifici Ioanni X X I I I caram necnon incitatricem con
ciliaris Constitutionis Gaudium et spes.
In festivitate Sacrae Familiae anno

MCMXCIII

initus est cunctam per ec

clesialem communitatem Familiae Annus proprius t a m q u a m unus ex ad


modum significantibus passibus totius itineris ad Magnum Iubilaeum anni
bis millesimi comparandum, quod simul huius saeculi finem simul millennii
tertii a Iesu Christi ortu principium signabit. Iste porro annus mentes no
stras dirigat oportet et animos ad Nazareth, ubi die xxvi mensis Decembris
proximi praeteriti ille sollemni eucharistica celebratione est apertus praesi
dente pontificio Legato.
Interest autem hunc omnem per annum testificationes denuo retegere
caritatis curaeque ipsius Ecclesiae in familiam: caritas et cura iam a pri
mis patent Christiani nominis initiis, cum sicut ecclesia domestica aesti
m a n t u r familia. Nostris dein temporibus crebrius illam ecclesiae dome
sticae locutionem repetimus, quam suam effecit Concilium cuiusque doc
6

trina cupimus ut viva usque vigeat et praesens. Neque haec cupiditas de


ficit propter

conscientiam

ipsam

mutatarum

condicionum

familiae in

huius temporis societate. Propter hoc significantior etiam idcirco fit titu
lus quem Concilium sua in pastorali Constitutione Gaudium et spes desti
navit quo officia Ecclesiae hodierno in rerum statu definiret: De dignita
te matrimonii et familiae fovenda deque eius promotione . Aliud praete
7

rea magnae gravitatis miliarium post Concilium stat postsynodalis Adhor


tatio Apostolica cui nomen Familiaris consortio, anno

MCMLXXXI

foras da

ta. Illo nempe in documento ampla reperitur multiplexque experientia fa


miliam tangens, quae, vel inter gentes ac civitates diversas, ubique sem
per omnibus locis Ecclesiae via remanet. Certo quodam modo talis ea
multo magis evadit ibi omnino ubi familia interiora subit discrimina aut
impulsibus obicitur culturalibus,

socialibus et oeconomicis perniciosis,

quae intimae eius minitantur cohaerentiae, si non vel ipsius prorsus obs
t a n t constitutioni.
6

Cf. Const.. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 11.


Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, pars II, cap. I.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

871

4. Hisce ego litteris in animo habeo compellare non quamlibet in re


abstracta familiam, sed unamquamque veram solidamque familiam cuius
libet terrarum regionis, ad quamcumque longe lateque provinciam pertinet,
quantumvis multiformis sit ipsius varietas culturae atque historiae. Dilec
tio illa qua dilexit Deus mundum (Io 3, 16) quaque Christus in finem
dilexit, quemque atque universos (Io 13, 1), sinit ut nuntius hic omni fa
miliae intendatur velut vitali cuidam cellulae magnae universalisque ho
minum familiae . Rerum conditor Pater atque Verbum incarnatum, ho
minis Redemptor, fontem statuunt huius latissimae apertionis hominibus
t a m q u a m fratribus et sororibus, atque impellunt ut singuli illa precatione
comprehendantur quae a dulcissimis verbis incipit: Pater noster .
Efficit namque precatio ut Dei Filius inter nos commoretur: Ubi enim
sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum (Mt
18, 20). Haec epistula ad Familias vult in primis imploratio esse Christo
conversa, ut apud quamque familiam humanam maneat: invitatio scilicet
Ei porrecta, ut parvam per parentum filiorumque familiam incolat ipse in
ter amplissimam nationum familiam, unde omnes cum Eo vere dicere pos
simus: Pater noster! Fiat precatio necesse est elementum praecipuum
Anni Familiae in Ecclesia: precatio ipsius familiae, precatio pro familia,
cum familia precatio.
Plurimum nimirum illud significat, quod prorsus in precatione ac per
precationem simplicissimo quodam altissimoque modo detegit homo pro
priam suam naturam ut subiecti: ego enim humanum in precatione faci
lius intellegit suae ipsius personae altitudinem. Quod ad familiam aequabi
liter valet quae non principalis t a n t u m societatis cellula est, verum
suam insuper habet subiecti rationem. Ipsa autem suam praecipuam inve
nit probationem roboraturque, quotiens familiae partes communi sociantur
in prece: Pater noster . Precatio spiritalem familiae firmitudinem corro
borat ac necessitudinem, dum efficit ut particeps ipsa fiat fortitudinis
Dei.

Intra

matrimonii

ritum

minister

celebrans,

dum

sollemnem

benedictionem nuptialem persolvit, hisce Dominum vocibus implorat:


E m i t t e super eos (modo nuptos) Spiritus Sancti gratiam, ut, caritate t u a
in cordibus eorum diffusa, in coniugali foedere fideles permaneant . Hac
8

vero de Spiritus Sancti effusione interiores profluunt familiarum vires


necnon ipsa potestas eas in amore veritateque coniungendi.
8

p. 26.

Rituale Romanum, Ordo celebrandi matrimonium, n. 74, editio typica altera,

1991,

872

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5. Utinam Familiae Annus concinens evadat continuataque precatio


omnium ecclesiarum domesticarum universique Dei populi! Utinam ea
dem precatio attingat etiam familias in difficultatibus versantes sive in pe
riculo, familias sine fiducia ac disiectae vel quae in condicionibus iacent
quas Adhortatio Apostolica Familiaris consortio abnormes describit.
Omnes utinam sese comprehendi sentiant caritate curaque fratrum et soro
rum!
Per hunc Familiae Annum reddat in primis precatio hortativum quod
dam testimonium de iis familiis quae intra ipsam familiarem coniunctio
nem suam implent humanae christianaeque vitae vocationem. Tot quidem
huius modi sunt quaque in civitate, dioecesi, paroecia! Licet ratio habeatur
non paucarum abnormium condicionum , convenienter tamen colligi po
test illas familias prae se ferre normam sive regulam communem. Rerum
usus porro ostendit quam sit grave officium familiae cum norma morali
congruentis, ut homo in ea natus atque educatus, sine dubitationibus viam
arripiat boni in corde ipsius semper inscripti. Ad disiungendas vero fami
lias nostris diebus, pro dolor!, varia videntur tendere instituta quae valida
habent sua in potestate subsidia. Interdum immo opera dari videtur plane
ut aliqui familiae status quasi ad regulam et allicientes praebeantur,
aliunde additis decoris signis, qui reapse abnormes sunt. Etenim ipsi
veritati et amori adversantur, quae movere ac dirigere debent m u t u a m
inter homines ac mulieres necessitudinem, proindeque contentiones pariunt
partitionesque intra familias, gravibus cum consectariis in liberos maxime.
Moralis obscuratur conscientia; ea quae bona sunt ac pulchra deformantur,
atque in libertatis locum vera subrogatur servitus. His coram omnibus,
quam adcommodatae resonant et incitantes apostoli Pauli voces de illa,
qua nos liberavit Christus, libertate, deque peccato inducta servitute (cf.
Gal 5, 1)!

Exinde profecto intellegitur quam sit opportunus immo vero necessa


rius in ecclesia Familiae annus; quam emergat essentialis cunctarum fami
liarum testificatio quae suam cotidie vocationem vivunt; quantopere ma
gna familiarum precatio urgeat, quae ubique increscat totumque terrarum
pervadat orbem ipsa, et in qua gratiarum peragatur actio de amore in ve
ritate, de Spiritus Sancti gratiae emissione , de Christi praesentia paren
tes inter prolemque: Christi nempe Redemptoris et Sponsi, qui nos in fi
nem dilexit (cf. Io 13, 1). Intus nobis persuadetur hanc caritatem maio10

Cf. Adh. Ap., Familiaris consortio (22 Novembris 1981), nn. 79-84: AAS 74 (1982),
180-186.
Cf. Rituale Romanum, Ordo celebrandi matrimonium, n 74, ed. cit., p. 26.
9

10

Acta Ioannis Pauli Pp. II

873

rem esse ex his omnibus (cf. 1 Cor 13, 13), quocirca omnia eam censemus
feliciter posse vincere quae non sint caritatis.
Attollatur adsidua hunc annum precatio Ecclesiae, familiarum
ecclesiarum domesticarum precatio! Atque a Deo in primis audiatur
deindeque ab hominibus quoque, ne in dubitationem hi recidant, atque
quotquot humanam ob fragilitatem t i t u b a n t non cedant suasori invitamen
to bonorum d u m t a x a t apparentium, qualia in omni suggerantur tempta
tione.
Apud Canam Galilaeae, quo Iesus in nuptiarum cenam est invitatus,
Mater eius pariter adstans famulos monet: Quodcumque dixerit vobis, fa
cite (Io 2, 5). Nobis, haud secus Familiae annum ingressis, easdem profert
Maria voces. Et quod Christo nobis hoc proprio historiae tempore dicit,
continet vehementem hortationem ad amplam cum familiis ac pro familiis
precationem. Virgo Mater nos incitat ut per hanc precem adiungamur sen
sibus Filii sui, qui unamquamque diligit familiam. Illum testatus est amo
rem sui operis in exordio sua ipsius sanctificante apud Galilaeae Canam
praesentia, quae etiamnum perseverat.
Pro totius orbis precemur familiis. Per Ipsum et cum Ipso et in Ipso Pa
trem obtestemur ex quo omnis paternitas in caelis et in terra nominatur
(Eph 3, 15).
6. Immensus ipseque maxime variatus orbis, animantium omnium
summa, inscriptus in Dei paternitate est sua t a m q u a m in origine ac fonte
(cf. Eph 3, 14-16). Est inibi nimirum inscriptus secundum similitudinis
normam, ex qua, ipso iam libri Genesis initio, discernere licet paternitatis
ac maternitatis veritatem proindeque humanae etiam familiae. Interpre
tandi autem modus in ipso principio consistit imaginis et similitu
dinis Dei, quod biblica scriptio magnopere effert (Cri 1, 26). Sui sermo
nis vi condit res Deus: Fiat! (v.gr. Gn 1, 3). Notatu vero dignum illud
est quod hoc Dei verbum in homine condendo aliis simul vocabulis com
pletur: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram (Gn
1, 26). Prius quam hominem creet velut in se regreditur Deus, ut exem
plum eius instinctumque conquirat suae in exsistentiae mysterio quod hic
iam uti nos divinum quadamtenus demonstratur. Quo e mysterio, per
creationem, exoritur homo: Et creavit Deus hominem ad imaginem
suam; ad imaginem Dei creavit illum; masculum et feminam creavit eos
(Gn 1, 27).
Benedicens autem novis creatis dicit Deus: Crescite et multiplicamini
et replete terram et subicite eam (Gn 1, 28). Locutionibus utitur Genesis
60 - A A. S

874

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

liber iam alibi usurpatas intra creationis narrationem aliorum animantium:


multiplicamini ; eorum tamen elucet consimilis sensus. Nonne haec gene
rationis analogia est et paternitatis maternitatisque, quae t o t a m inibi per
contextam orationem est legenda? Nullum scilicet animalium, praeter ho
minem, ad imaginem et similitudinem Dei effectum est. H u m a n a pater
nitas et maternitas, quamvis biologica ratione similes sint aliis in n a t u r a
animantibus, in se tamen essentiali et exclusivo modo similitudinem
cum Deo complectuntur, in qua familia stabilitur, accepta uti vitae huma
nae communitas, communio personarum in amore iunctarum.
Sub Novi Testamenti lumine introspicere licet quo pacto pristinum fa
miliae exemplum conquiri debeat in Deo ipso, in trinitario videlicet eius
vitae arcano. Illud namque Nos divinum instituit sempiternum humani
nos exemplum; hoc nos in primis constituunt vir ac femina ad imagi
nem conditi divinamque similitudinem. Libri Genesis verba de homine am
plectuntur veritatem cui ipsa hominum respondet experientia. Creatus est
in principio homo ut mas et femina: vita inde humanae communitatis
a parvis coetibus sicuti a magnis multitudinibus signum prae se fert
priscae huius duplicitatis. Hinc masculina res et feminina singulorum
hominum deducuntur, quem ad modum inde omnis communitas proprias
suas haurit divitias m u t u a in personarum consummatione. Huc porro spec
tare videtur libri Genesis locus: Masculum et feminam creavit eos (Gn 1,
27). Prima etiam haec est confirmatio aequalis dignitatis viri et feminae:
sunt nempe duo pares personae. Haec eorum constitutio, atque dignitas si
mul propria inde profecta, iam ab initio circumscribunt qualitates com
munis hominum boni omni in parte provinciaque vitae. Hoc in bonum
commune uterque, vir ac femina, operam suam confert, cuius vi in ipso ve
luti fundamento hominum consortionis detegitur indoles communionis mu
tuaeque perfectionis.
7. Habita semper familia est prima ac principalis socialis naturae homi
nis declaratio. Nec suo in nucleo essentiali hic rerum prospectus immutatus
est hodie. Atqui Nostris quidem diebus extollere malunt quid in familia,
quae minimam efficit maximeque pristinam hominum communitatem, importetur ab ipsis viro ac femina. Personarum namque ea est communitas,
quibus genus proprium exsistendi vivendique una simul communio est: ni
mirum communio personarum. Hic aequaliter, dum in t u t o omnino collo
catur plene Conditoris transcendentia quod spectat ad rem creatam, exem
plum exoritur illius Nos divini. Personae d u m t a x a t vivere in communio
ne valent. Ex conubiali ipsa coniunctione, quam Concilium Vaticanum II

Acta Ioannis Pauli Pp

II

875

t a m q u a m foedus definit, ubi coniuges sese mutuo t r a d u n t atque acci


piunt , suum demum accipit exordium familia.
n

Genesis Liber nos ad hanc recludit veritatem, dum familiae per conu
bium enarrans constitutionem affirmat: Relinquet vir patrem suum et ad
haerebit uxori suae; et erunt in carnem unam (Gn 2, 24). Cum Pharisaeis
dein disputans Christus eadem repetit verba atque addit: Itaque iam non
sunt duo sed una caro. Quod ergo Deus coniunxit, homo non separet (Mt
19, 6). Denuo regulam patefacit alicuius facti quod ab initio (Mt 19, 8)
exsistit in seque semper talem adservat doctrinam. Si vero nunc illam
confirmat Magister, id nempe facit ut, in Novi Foederis limine, claram red
dat indubiamque matrimonii indolem indissolubilem t a m q u a m communis
familiarum boni fundamentum.
Cum genua flectimus ad Patrem, ex quo omnis paternitas ac maternitas
nominantur (cf. Eph 3, 14-15), conscii nobis evadimus ipsum esse paren
tes eventum praeberi quo familia, iam conubiali constituta foedere matri
monii, omnino proprieque efficiatur. Paternitatem porro necessario con
tinet maternitas ac vicissim maternitatem involvit paternitas: fructus nam
que est duplicis naturae quam Conditor homini ab initio est largitus.
12

Duas memoravi inter se coniunctas notiones, verum haud eiusdem si


gnificationis: communionis videlicet atque communitatis . Commu
nio respicit necessitudinem inter ego et tu . Communitas autem
excedit hanc rationem tenditque ad societatem , ad nos . Hinc familia
velut personarum communitas prima est hominum societas . Tum enim
enascitur, cum matrimonii coniugale perficitur foedus, quo ad plenam
amoris vitaeque communionem coniuges aperiuntur, ac plene consummatur
proprieque liberorum generatione: coniugum communio familiarem gi
gnit communitatem . Pervaditur autem penitus haec familiaris commu
nitas iis rebus quae propriam communionis naturam componunt. N u m
inter homines altera quaevis communio exsistere potest illi par quae in
ter matrem filiumque constituitur, quem in utero gerit in lucemque deni
que prodit?
I n t r a sic institutam familiam nova quaedam demonstratur unitas, in
qua ratio communionis parentum usquequaque completur. Docet prae
terea ipsum rerum experimentum hanc completionem secum etiam obliga
tionem inferre ac provocationem. Obligatio tangit coniuges suum primum
exsequentes pactum. Geniti ab iis liberi debent idem confirmare foedus

11

12

Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 48.


Adh. Ap. Familiaris consortio (29 Novembris 1981), 69: AAS 74 (1982), 165.

876

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

haec provocatio est dum locupletare augentque patris ac matris


conubialem communionem. Quod si non evenit, interrogari licet sitne for
tasse egoismus qui ob hominum in malum proclivitatem etiam in amore
viri ac feminae latet, valentior quam hic amor. Coniuges oportet sibi huius
rei memores sint. Necesse quidem est iam a principio habeant illi animos
mentesque in illum intentas Deum, ex quo omnis paternitas nominatur ,
ut paternitas eorum ac maternitas eodem de fonte vim sumant potestatemque sese perpetuo in amore renovandi.
Peculiarem amoris confirmationem in se ipsae paternitas et maternitas
commonstrant, cuius amplitudinem detegere patiuntur altitudinem primi
geniam. H a u d tamen hoc sua sponte contingit. Id enim munus utrique po
tius concreditur viro atque uxori. Eorum quidem in vita paternitas maternitasque novitatem adierunt atque ubertatem adeo excelsam ut ad eam
nemo accedere valeat nisi genua flectens .
Rerum usus docet hominum amorem, suapte n a t u r a ad paternitatem
ordinatum et maternitatem, permagno interdum discrimine adfligi proinde
que gravibus exponi periculis. Iis in casibus itaque perpendi debebit bene
ficiorum usus ex officiis consultatoriis pro matrimonio et familia, per quae
adiumenta etiam peti poterunt psychologorum ac psychotherapeutarum ad
hoc proprie instructorum. Verumtamen oblivisci nefas est Apostoli voces
semper valere: Flecto genua mea ad Patrem, ex quo omnis paternitas in
caelis et in terra nominatur . Conubium, matrimonium, sacramentum, per
sonarum foedus est in amore. Augeri potest amor custodirique d u m t a x a t
Amore, illo videlicet diffuso in cordibus nostris per Spiritum Sanctum qui
datus est nobis (Rom 5, 5). Nonne ideo per hunc Familiae annum preces
sunt dirigendae in rem tanti profecto discriminis ac momenti qualis est
transitio a coniugali amore ad generationem proin ad paternitatem et ma
ternitatem? Nonne tunc maxime necessaria fit mentium visitatio a Spiri
tu Sancto , efflagitata in liturgica sacramenti matrimonii celebratione?
Ad Patrem genua flectens Apostolus implorat ut det... virtute corrobo
rari per Spiritum eius in interiorem hominem (Eph 3, 16). Haec interioris
hominis virtus poscitur in familiae vita, difficilioribus praesertim ipsius
temporibus, cum amor qui in liturgico coniugalis consensus ritu est declara
tus verbis: Promitto me tibi fidem servaturum (servaturam)... omnibus
diebus vitae meae , necesse est arduam quandam perferat periclitationem.
8. Ea verba personae solae enuntiare possunt; illae unae vivere va
lent in communione secundum m u t u a m electionem, quae est vel esse de
bet conscia prorsus ac libera. Genesis liber, ubi de homine n a r r a t qui pa-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

877

trem relinquit ac matrem ut suae adhaereat uxori (cf. Gn 2, 24), consciam


illam liberamque electionem collustrat quae matrimonium parit, dum fi
lium reddit maritum filiamque uxorem. At quo pacto haec satis intellegi
tur m u t u a electio, nisi prae oculis plena habetur veritas de ipsa persona, id
est de creatura rationali et libera? Concilium Vaticanum II edisserit de si
militudine cum Deo, ubi maxime significantia adhibet vocabula. Etenim
non imaginem solam commemorat similitudinem que divinam, quam omnis
ex se iam possidet homo, verum etiam et praesertim aliquam similitudi
nem innuit inter unionem personarum divinarum et unionem filiorum Dei
in veritate et caritate .
13

Formula haec, locupletissima quidem ac pienissima, id in primis confir


mat quod intimam cuiusque viri feminaeque naturam eandem statuit. Ea
dem haec indoles ex facultate constat in veritate atque amore vivendi;
quin, magis immo, in eo consistit quod est semper opus ac necessitas veri
tatis amorisque uti partis personarum vitam constituentis. Necessitas haec
veritatis atque amoris hominem Deo reserat aliisque simul creaturis: ad re
liquas videlicet personas aperit, ad vitam in communione , praesertim ad
matrimonium et familiam. In Concilii elocutionibus personarum commu
nio certo quodam modo deducitur ex arcano illius Nos trinitarii; quo
circa communio coniugalis ad idem refertur mysterium. Familia, de viri
feminaeque profecta amore, funditus ex Dei m a n a t mysterio. Hoc essentiae
viri et mulieris respondet intimae, necnon nativae eorum veraeque perso
narum dignitati.
In conubio vir inter se feminaque sic firmiter coniunguntur ut ad libri
Genesis dicta evadant in carnem u n a m (Gn 2, 24). Sua ipsius corporis
complexione mas et femina, duo subiecta humana, licet corporis distent
compage, participes nihilominus pariter sunt vivendi in veritate et amo
re potestatis. Quae facultas, propria hominis ut personae, amplitudinem
quandam spiritalem simulque corpoream refert. Ex illo enim corpore mas
et femina parantur ut personarum communionem in coniugio efficiant.
Cum enim foederis conubialis virtute ita sese iungunt ut in carnem
unam sint (Gn 2, 24), eorum est exsequenda coniunctio in veritate et
amore , dum eo more in lucem profertur propria hominum maturitas ad
imaginem ac Dei similitudinem conditorum.
Inde vero enata familia interiorem suam firmitatem trahit e coniugum
pacto, quod ad sacramenti ordinem sustulit Christus. Propriam ducit com
munitariam indolem, immo suas communionis qualitates, primaria de
13

Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 24.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

878

illa coniugum communione quae in liberis perpetuatur. Estisne parati ad


prolem amanter a Deo suscipiendam et... educandam? , ipse interrogat ce
lebrans administer in matrimonii liturgico ritu. Coniugum autem responsio
congruit intima cum veritate eos amoris consociantis. Ipsorum tamen iunctio non modo eos haud in sese concludit, verum contra ad novam eos re
cludit vitam novamque simul personam. Tamquam parentes dein vitam
creaturae donare poterunt sui simili, quae est non solum os ex ossibus
suis et caro de carne sua (cf. Gn 2, 23), sed imago ac similitudo Dei, id
est persona.
14

Cum quaerit Ecclesia: Estisne parati...?, admonentur coniuges se


consistere ante creantem Dei potentiam. Ut genitores fiant vocantur, vel
potius ut cum Creatore cooperentur in elargienda vita. Cum Deo autem
operari novis ad vitam vocandis hominibus idem profecto est atque adiu
vare ad illam imaginem transfundendam similitudinemque cuius quisque
ex muliere natus et n a t a gestator est.
9. Per communionem personarum, quae in conubio impletur, originem
familiae tribuunt vir ac mulier. Cum familia vero hominis copulatur genus
et ortus: personae genealogia. In biologia ipsa figuntur hominum paterni
tas et maternitas, quae eam tamen simul excedunt. Apostolus, flectens
genua ad Patrem, ex quo omnis paternitas (et omnis maternitas) in caelis
et in terra nominatur , ante oculos nostros universum constituit animan tium orbem, a spiritalibus scilicet in caelo ad corporalia in terra. Singulae
aetates reperiunt in Dei Paternitate pristinum suum exemplar. Atqui,
quod attinet ad homines, haec cosmica ratio similitudinis cum Deo mi
nime sufficit ut paternitatis maternitatisque necessitudo convenienter defi
niatur. Etenim cum e conubiali duorum coitu novus nascitur homo, secum
in mundum peculiarem omnino adfert imaginem similitudinemque cum
Deo ipso: in generationis biologia personae genealogia inscribitur.
Adfirmantes vero coniuges uti parentes cum Deo Conditore cooperari in
concipiendo generandoque novo homine

15

non unas t a n t u m repetimus biolo-

giae leges; inculcare potius contendimus in humana paternitate ac materni


tate Deum ipsum adesse aliter atque in reliquis cunctis generationibus con
tingat in terra . Solo enim a Deo illa cooriri potest imago et similitudo
quae hominis est propria, perinde ac factum est in ipsa creatione. Genera
tio enim est creationis propagatio.
14

15

16

16

Rituale Romanum, Ordo celebrandi matrimonium, n. 60, ed. cit., p. 17.


Cf. Adh.. Ap. Familiaris consortio (22 Novembris 1981), 28: AAS 74 (1982), 114.
Cf. Pius XII, Litt. Enc. Humani generis (12 Augusti 1950): AAS 42 (1950), 574.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

879

Sic igitur t a m in conceptu quam in novi hominis ortu sistunt parentes


coram sacramento magno (cf. Eph 5, 32). Porro haud secus ac parentes,
novus arcessitur homo velut persona ad vitam; ad vitam in veritate et
amore arcessitur. Quae vocatio non ad ea sola aperitur quae in tempore
sunt, verum in Deo ad aeternum aperitur aevum. Haec amplitudo est ip
sius originis personae, quam semel Christus nobis patefecit in perpetuum,
cum etiam Evangelii sui lumen in vitam mortemque hominis, ideoque in
humanae familiae significationem, coniecit.
Quem ad modum Concilium adseverat, homo ipse in terris sola creatu
ra est quam Deus propter seipsam voluerit . Non t a n t u m biologiae regulis
17

respondet hominis effectio, verum etiam creatrici ipsi Dei voluntati recta
via: quae proin voluntas filiorum filiarumque in humanis familiis respicit
originem. I a m inde ab initio voluit Deus hominem quem etiamnum
in omni conceptione et nativitate humana vult . Similem sibi uti perso
nam vult hominem Deus. Hic homo, quisque homo, a Deo creatur
propter seipsum . Ad universos hoc pertinet, etiam qui aegroti minutive
nascuntur. In singulari cuiusque compositione inscribitur Dei voluntas, qui
hominem vult ordinatum quadamtenus ad se ipsum. Tradit Deus hominem
sibi ipsi eodem tempore familiae concredens ac societati sicut proprium
quoddam earum munus. Parentes, coram novo homine, plenam conscien
tiam habent aut habere debent, Deum hunc hominem propter seipsum
velle .
Compressa

haec

locutio

admodum

copiosa

est

et

alta.

Ab

ipso

conceptionis momento, deindeque tempore ortus, novus homo destinatur


ut humanitatem suam eius in plenitudine exprimat seseque velut personam
inveniat . Tanguntur hac re omnes, perpetuo aegri quoque et impediti.
18

Hominem esse principalis illius est vocatio: hominem esse pro recepto
dono. Pro illo talento quae ipsa est humanitas atque, postmodum dum
taxat, secundum reliqua talenta. Hoc pacto quemque hominem vult Deus
propter seipsum . I n t r a Dei consilium autem personae vocatio temporis
fines praetergreditur. Patris obviam procedit voluntati, in Verbo incarnato
demonstratae: suae enim ipsius vitae divinae communicationem homini
concedere vult Deus. Dicit nimirum Christus: Ego veni ut vitam habeant
et abundantius habeant (Io 10, 10).
Dissidetne hominis finis extremus ab illa adfirmatione qua Deus dicitur
velle hominem propter seipsum ? Si ad vitam aeternam homo est crea17

18

Const.. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 24.


Ibid.

880

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tus, verene propter seipsum exsistit? Haec decretoria est magnique mo


menti quaestio, t u m terrestris cum oritur eius vita t u m eadem cum exstin
guitur: pondus profecto habet per totum vitae spatium. Deus forsitan vi
deatur, hominem destinans ad divinam vitam, subducere illum in sempi
ternum ab ea vita sive exsistentia qua propter seipsum est.

19

Quae de

mum intercedit ratio inter personae humanae vitam atque vitae Trinitatis
communicationem? Praeclaris sanctus Augustinus vocibus nobis respondet
suis: Inquietum est cor nostrum, donec requiescat in Te . Cor istud in20

quietum indicat nihil revera dissensionis inveniri utrumque inter finem,


contra vero vinculum, compositionem, congruentiam maximam. Suam
propter genealogiam persona humana, ad imaginem condita Deique simili
tudinem, nominatim vitam illius communicans propter seipsam exsistit
seque complet. Huius autem completionis doctrina intima est ipsa Vitae
plenitudo in Deo, de qua Christus loquitur (cf. Io 6, 37-40), qui ut nos in
eam introduceret nos redemit (cf. Me 10, 45).
Sui nimirum causa concupiscunt liberos coniuges, atque in eis sui mutui
amoris videant cumulum et coronam. Propter familiam illos cupiunt, velu
ti summi pretii donum.

21

Appetitio sane comprehensibilis ratione quadam.

In coniugum amore tamen, perinde ac patris matrisque amore, veritas in


scribatur oportet de homine, quam breviter summatimque Concilium enun
tiavit dictione illa: Deus hominem propter seipsum voluit . Dei autem
cum voluntate oportet parentum etiam concilietur voluntas: eodem enim
adfectu novam creaturam cupere debent quo Conditor illam vult: propter
seipsam . Hominum enim voluntas semper necessarioque subicitur legibus
temporis atque fragilitatis. Divina contra voluntas in aeternum manet. Le
gitur in libro Ieremiae prophetae: Priusquam te formarem in utero, novi
te et, antequam exires de vulva, sanctificavi te (1, 5). Personae sic igitur
ortus coniungitur in primis cum Dei aevo aeterno ac solummodo multo
post cum paternitate ac maternitate h u m a n a explendis in tempore. Ipso
conceptionis puncto iam ad Dei aeternitatem homo dirigitur.
10. Circumscribit stabilitque simul conubialis consensio bonum quod co
niugii et familiae est commune. Ego accipio te... in uxorem meam (in ma
ritum meum) et promitto me tibi fidem servaturum (servaturam), inter
prospera et adversa, in aegra et in sana valetudine, ut te diligam et honoConst. past de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 2 4 .
Confessiones, I , 1: CCL, 2 7 , 1.
Cf. C O N C . O E C U M . V A T . I I , Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et
spes, 50.
19

2 0

21

S. AUGUSTINUS,

Acta Ioannis Pauli Pp. II

rem omnibus diebus vitae meae .

881

Singularis quaedam personarum commu

nio est matrimonium. Secundum hanc communionem invitatur familia ut


transeat in personarum communitatem. Officium hoc adsumunt sibi novelli
coniuges coram Deo et Ecclesia , prout eos celebrans commonet, cum
consensus in vicem profertur.

23

Huius officii sunt testes quotquot eiusdem

ritus sunt participes; ibidem etiam quodam modo Ecclesia ipsa ac societas
exhibentur, quae vitales sunt locorum ambitus novae familiae.
Verba conubialis consensionis id definiunt quod commune bonum efficit
paris ipsius ac familiae. Ante omnia bonum coniugum commune: amorem,
fidelitatem, honorem, diuturnitatem eorum usque ad mortem coniunctio
nis: omnibus diebus vitae meae . Utriusque porro bonum, quod cuiusque
bonum est, fiat oportet liberorum bonum. Suapte natura commune com
modum, singulas dum copulat personas, uniuscuiusque in t u t o collocat
commodum. Quodsi Ecclesia, sicut et ceterum Status, consensionem recipit
coniugum declaratam vocabulis superius memoratis, id profecto facit quo
niam est opus legis scriptum in cordibus eorum (Rom 2, 15). Ipsi nam
que coniuges inter se permutant coniugalem consensionem, iurantes confirmantesque nempe coram Deo sui consensus veritatem. Quatenus sunt illi
baptizati, eatenus illi in Ecclesia ministri sunt sacramenti matrimonii.
Sanctus Paulus hoc m u t u u m eorum munus docet mysterium... magnum
esse (Eph 5, 32).
Consensionis verba illud ideo exprimunt quod coniugum bonum consti
tuit commune et id simul indicant quod venturae familiae et domus com
mune esse debebit. Hoc rite ut efferatur, percontatur Ecclesia sintne parati
ad suscipiendos instituendosque filios ac filias quos iis voluerit tribuere
Deus. Ad futuri familiaris nuclei commune bonum refertur ista interro
gatio, ratione habita genealogiae personarum in ipsa constitutione matri
monii familiaeque inscriptae. De liberis quaestio eorumque institutione
proxime cum conubiali iungitur consensu, cum amoris iuramento, cum co
niugali honore atque fidelitate usque ad obitum. Receptio et educatio filio
rum duo e principalibus familiae p r o p o s i t i s huius muneris exsecutio
ne adiiciuntur. Paternitas enim ac maternitas produnt officium indolis non
modo psychicae, verum et spiritalis; per eas enim transit personae originatio,
quae aeternum suum in Deo habet principium ad eumque perducere debet.
Familiae Annus, qui peculiaris familiarum precationis est annus, redde
re omnem familiam horum omnium consciam debet nova altaque ratione.
22

23

Rituale Romanum, Ordo celebrandi matrimonium, n. 62, ed. cit., p. 17.


Ibid., n. 61, ed. cit., p. 17.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

882

Quos sensuum biblicorum thesauros secum adferet talis precationis funda


mentum intimum! At necesse semper est sermonibus Sacrarum Litterarum
adiungatur singularis recordatio coniugum parentum, necnon filiorum
ac nepotum. Per ipsam personarum originem coniugalis communio fit ge
nerationum communio. Sacramentalis duorum coniunctio, foedere ante
Deum inito consignata, persistit roboraturque in aetatum successione.
Evadere autem illa debet precationis unitas. Ut vero hoc significanter per
Familiae Annum eluceat, precandi morem fieri oportet consuetudinem in
vita cotidiana cuiusque familiae insitam. Oratio namque est gratiarum ac
tio, Dei laus, indulgentiae imploratio, supplicatio atque invocatio. Multum
habet quod Deo dicat familiae precatio sub qualibet illarum formarum.
Plura pariter continet quae hominibus ostendat, initio facto a m u t u a per
sonarum communione familiaribus vinculis coniunctarum.
Quid est homo, quod memor es eius? (Ps 8, 5), Psalmista rogat. Locus
quidam precatio est ubi quam simplicissimo modo, memoria creatrix ac pa
terna Dei commonstratur: non solum nec t a n t u m Dei recordatio ab homine
renovata, quantum potius hominis memoria a Deo repetita. Familiaris idcir
co communitatis prex evadere potest locus communis mutuaeque recordatio
nis: aetatum enim multarum communitas est familia. Precationi omnes plane
oportet intersint: viventes haud secus ac mortui, quin immo etiam nascitu
ri. In familia necesse est pro unoquoque precatio fiat, pro illo bono quod
cuique familia adferre potest, tum etiam pro bono quod ipse familiae adde
re valet. Firmius precatio illud stabilit bonum, perinde ac familiae totius
commune bonum. Immo huic bono nova semper ratione originem dat. Suis
namque in precibus sese reperit familia sicut primum illud nos in quo
singuli sunt ego et tu ; quisque pro altero est ex ordine maritus a u t
marita, pater aut mater, filius aut filia, frater a u t soror, avus a u t nepos.
Suntne tales familiae illae, quas his Litteris adloquor? Non paucae ni
mirum sic se habent; tempora vero quibus nunc vivitur certam indicant
proclivitatem ad nucleum familiarem intra duas generationes circumscribendum. Quod ob angustias plerumque domiciliorum accidit, praesertim
magnis in urbibus. Crebrius tamen illud sententiae sive opinioni debetur
plures simul viventes aetates intimam impedire vitam eamque difficiliorem
reddere. At nonne hoc debilissimum est caput? Humanitatis parum in no
strorum dierum familiis deprehenditur. Personae desiderantur quibuscum
bonum commune constituatur et dividatur; atqui sua n a t u r a bonum postu
lat ut gignatur et cum aliis communicetur: Bonum est diffusivum sui .
24

2 4

S.

THOMAS AQUINAS,

Summa Theologiae,

I,

q. 5, a. 4, ad 2.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

883

Quo autem magis bonum commune est, eo similiter est etiam proprium:
meum tuum nostrum. Haec logica consecutio est, cum in bonitate
vivitur, in veritate et caritate. Quodsi eam homo percipere scit ac perse
qui, reapse fit vita ipsius donum sincerum .
11. Dum confirmat Concilium hominem unam esse in orbe terrarum
creaturam quam Deus propter seipsam voluit, statim addit eum plene se
ipsum invenire non posse nisi per sincerum sui ipsius d o n u m .

25

Haec secum

pugnare videntur, sed profecto minime discrepant. E s t potius magnum mirumque paradoxon humanae existentiae, quae ad inserviendum veritati in
amore vocatur. Amor efficit ut homo se ipsum perficiat per sui ipsius do
num sincerum: amare sibi vult dare et accipere quod neque emi potest ne
que venire, sed libere vicissimque impertiri.
Personae porro donum per se stabile ut sit requirit et irrevocabile. Co
niugii vinculi perpetuitas ex huius doni n a t u r a primum manat: de personae
dono videlicet personae facto. Cum mutuo se dant, amoris sponsalis indoles
manifestatur. In matrimonii consensu novensiles coniuges proprio nomine
se nuncupant: Ego... accipio te... in uxorem (in maritum) et promitto me
tibi fidem servaturum (servaturam)... omnibus diebus vitae meae. Huius
modi donum artius altiusque devincit quam quod quovis modo et quolibet
pretio emi potest. Positis genibus Patri, ex quo omnis paternitas maternitasque oriuntur, futuri coniuges sibi conscii fiunt se esse redemptus .
Caro enim pretio empti sunt, pretio sincerissimi doni, Christi profecto san
guine, quem per sacramentum participant. Coniugalis consensus liturgicum
fastigium

est

Eucharistia

corporis

traditi

sacrificium

atque

sanguinis effusi quae per coniugum consensum ipsa quodammodo ex


primitur.
Cum in matrimonio vir mulierque in unitate unius carnis mutuo dan
t u r et accipiuntur, sinceri doni consentaneum propositum in eorum vitam
ingreditur. Quo deficiente, matrimonium inane est, dum personarum com
munio, super hanc rationem fundata, parentum fit communio. Cum coniu
ges filium gignunt, nova persona tu appellanda interponitur inter eos
qui nos nuncupantur, persona scilicet nascitur quae novo nomine appel
labitur: filius noster...; nostra filia.... Acquisivi virum per Dominum
(Gn 4, 1), dicit Eva, prima historiae mulier: homo, primum novem
per

menses

exspectatus,

deinde

parentibus,

fratribus

sororibusque

manifestatus . Conceptionis processus necnon in materno sinu progressus,


Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 24.

884

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

partus ortusque spatium paene quoddam efficiunt a p t u m ad creaturam ve


luti donum demonstrandam: talis est enim ipsa usque a principio. Aliter
forsitan iste definiri potest debilis et inermis, parentibus penitus obnoxius
iisque omnino addictus? Modo natus homo parentibus se dedit, eo quod in
hunc mundum venit. Exsistendo donum is fit, primum Creatoris donum
creaturae factum.
In modo edito filio bonum familiae commune perficitur. Quemadmo
dum coniugum bonum commune in amore sponsali completur, qui ad no
vam vitam suscipiendam paratur, ita bonum commune familiae per ipsum
amorem sponsalem absolvitur, qui per n a t u m perficitur. In personae ge
nealogia domus genealogia inscribitur, quae memoriae mandatur per litte
ras in baptismorum albis relatas, quamvis haec t a n t u m sint sociales conse
cutiones, quia natus est homo in mundum (Io 16, 21).
At verumne profecto est hominem modo n a t u m esse solummodo paren
tum donum? Donum societati? Nihil hanc rem, ut apparet, ostendere vide
tur. Hominis ortus interdum solummodo computationis elementum habe
tur, quod sicut ceterae populorum rationes in tabulas refertur. Certe natus
filius prae se parentibus alios labores fert, alia opum onera, alias cotidianas
coactiones, quae eos impellere possunt ad alium n a t u m respuendum. Qui
busdam in locis socialibus culturalibusque acrior fit temptatio. Estne ideo
filius donum? Ipsene ad accipiendum, non ad dandum, venit? Haec sollici
te postulantur, quibus huius aetatis homines laboriose levantur. Filius
enim spatium occupabit aliquod, at spatium in mundo magis magisque im
minuitur. At verumne profecto est familiae societatique nihil eundem affer
re? Nonne ipse particula quaedam est illius boni communis, sine quo hu
manae communitates franguntur et ad interitum vergunt? Quis id infitiari
potest? Puer t u m fratribus, tum sororibus, t u m parentibus, cunctae deni
que domui se praebet donum. Eius vita ipsis vitae largitoribus fit donum,
qui necessario persentiunt filium adesse eundemque in eorum vita sociari,
bonum commune iuvare eorum et familiaris communitatis. Veritas haec
est, quae simplicitate altitudineque sua perspicua manet, quamvis psycho
logicae pathologicaeque complicentur quorundam personarum structurae.
Totius societatis bonum commune in homine immoratur, qui, ut supra dic
t u m est, est Ecclesiae via . Is enim ante omnia gloria Dei est: Gloria
Dei vivens homo , secundum omnibus notum Sancti I r e n a e i effatum,
26

27

28

Cf. Litt. Enc. Sollicitudo rei socialis (30 Decembris 1987), 25: AAS 80 (1988), 543-544.
Litt,. Enc, Redemptor hominis (4 Marti 1979), 14: AAS 71 (1979), 884-885; Cf. Litt. Enc.
Centesimus annus (1 Maii 1991), 53: AAS 83 (1991), 859.
Adversus Haereses IV, 20, 7: PG 7, 1057; SCh 100/2, 648-649.
26

27

28

Acta Ioannis Pauli Pp. II

885

quod sic quoque interpretari licet: Gloria Dei est ut vivat homo . Excelsissime quidem hic definitur homo: Dei gloria est bonum commune
omnium rerum quae sunt; bonum scilicet commune humani generis.
I t a est! homo est bonum commune, bonum commune familiae et huma
nitatis, singulorum coetuum multipliciumque socialium structurarum. At
hac in re gradus et modi distinctio quaedam plane in lucem proferenda est:
homo est profecto bonum commune, exempli gratia, Nationis ad quam
pertinet vel Civitatis cuius est civis: attamen certius et initerabilius bonum
est pro sua familia; est non modo velut individuus, qui in humana multi
tudine partem habet, verum t a m q u a m hic homo . Deus Creator facit ut
is sit per se ipsum , atque mundum ingrediens homo in familia magnum
vitae eventum incipit. Homo hic , utcumque res se habet, ius vindicat
suae auctoritatis propter humanam quam habet dignitatem. Haec dignitas
ipsa personae locum inter homines statuit, praecipue vero in familia. Fami
lia est enim magis quam alia humana institutio locus in quo per do
num sui sincerum homo per se ipse esse potest. Quocirca eadem usque
exstat socialis institutio quae subici non potest neque debet: est enim sanet u a r m m vitae .
Quod porro nascitur homo , natus est homo in mundum (Io 16,
21), paschale signum constituit. Hac de re discipulis locutus est Iesus
ipse, ut commemorat Ioannes Evangelista, antequam pateretur et morere
tur, cum sui excessus tristitiam cum aegritudine parientis mulieris compararet: Mulier, cum parit, tristitiam habet (id est patitur), quia venit hora
eius; cum autem peperit puerum, iam non meminit pressurae propter gau
dium, quia natus est homo in mundum (Io 16, 21). Hora Christi mortis
(cf. Io 13, 1) confertur hic cum hora parientis mulieris; novi hominis or
tus perconsentaneum invenit locum in vitae victoria supra mortem, quam
Dominus resurgens reportavit. Multa sane de hac similitudine considerari
possunt. Quemadmodum Christi resurrectio vitam significat ultra mortis
limen, ita pueri etiam ortus vitam demonstrat, quae per Christum destina
tur ad vitae plenitudinem quae est in ipso Deo: Ego veni ut vitam
habeant et abundantius habeant (Io 10, 10). Nunc in suo alto sensu illud
S. Irenaei explicatur: Gloria Dei vivens homo .
Doni sui haec est evangelica veritas, qua carens homo plene se inveni
re nequit, quaeque perpendere sinit quam radicitus sincerum donum
innitatur Dei Creatoris Redemptorisque dono, gratia Spiritus Sancti ,
cuius effusionem in sponsos in matrimonii ritu invocat celebrans. Sine
29

Litt. Enc. Centesimus annus (1 Maii 1991), 39: AAS 83 (1991), 842.

Acta

886

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

hac effusione haec omnia difficulter intelleguntur atque complentur si


cut hominis vocatio. Attamen tot homines haec perspiciunt! Multi viri mu
lieresque hanc adipiscuntur veritatem prospicientes in ea una conveniri
Veritatem et Vitam (Io 14, 6). Hac adempta veritate coniugum vita pa
riter ac familiae nullum humanum sensum plene consequi potest.
Quapropter Ecclesia docere testarique hanc veritatem numquam intermittit. Quamvis materno affectu multa illa et complicata familiae discrimi
na intellegat aeque ac hominis moralem debilitatem, persuasum sibi habet
Ecclesia humani amoris veritati fidelitatem esse prorsus servandam: si eam
dimitteret, se ipsa proderet. Ab hac enim veritate discedere oculos fidei
(cf. Eph 1, 18) sibi vult claudere, qui contra semper sunt extendendi ad lu
men quo Evangelium humanas vicissitudines collustrat (cf. 2 Tim 1, 10).
Sinceri sui doni conscientia, per quam se ipse perficit homo, solide est
iteranda et continenter praestanda, obsistentibus saepenumero Ecclesiae
multis fautoribus qui perperam cultum progressus intellegunt.

30

Familia

semper novam boni speciem pingit pro hominibus, eaque de causa novam
officii conscientiam gignit. De officii conscientia in peculiare bonum com
mune versa agitur, in quo hominis bonum continetur: item cuiusque do
mus membri; bonum certe difficile , bonum arduum , at fascinosum.
12. Hoc in loco Litterarum Familiis datarum duae sunt quaestiones
afferendae inter se complicatae. Altera communior, in amoris cultu ver
satur; altera districtior, de paternitatis maternitatisque conscio officio
edisserit.
Antea iam dixi matrimonium singularem officii conscientiam requirere
ad bonum commune: primo coniugum, deinde familiae. Hoc bonum com
mune ab homine concitatur, a personae bono et ab ea re quae eius dignita
tis mensuram significat. Hanc amplitudinem nimirum in socialibus, oeco
nomicis politicisque omnibus ordinibus secum fert homo. In matrimonii
ambitu familiaeque tamen haec muneris conscientia complures ob rationes
magis obstringens evadit. Non sine causa Constitutio pastoralis Gaudium et
spes t r a c t a t de dignitate matrimonii et familiae fovenda . Concilium hanc
promotionem ducit Ecclesiae et Civitatum munus; attamen, in omni cultu
ra, ipsa officiose pertinet ad personas, quae matrimonio coniunctae certam
quandam familiam constituunt. Paternitatis maternitatisque ministerii
conscientia officium prae se fert, ut eiusmodi compleatur munus, quod
nostra aetate notas peculiares suscipit.
30

Cf. Litt.. Enc. Sollicitudo rei socialis (30 Decembris 1987), 25: AAS 80 (1988), 543-544.

Ada Ioannis Pauli Pp. II

887

Particulatim ipsum momentum attingunt in quo vir mulierque in car


ne una se iungentes, fieri possunt parentes. Hoc momentum peculiarem
inducit praestantiam, sive ob interpersonalem necessitudinem, sive propter
eorum ministerium pro vita: fieri parentes possunt tum pater t u m ma
ter hominem gignentes. Duae coniugalis coniunctionis rationes, altera
coniunctiva alteraque procreativa, seiungi artificiose non possunt, quin
ipsius actus coniugalis intima veritas laedatur.

31

Haec stabilis fuit ecclesiae doctrina, atque signa temporum , quorum


nos hodie sumus testes, novas rationes praebent hanc peculiari alacritate
confirmandi. Sanctus Paulus, vigilanti animo sui temporis necessitates circumspectans, firmiter planeque postulabat: Insta opportune, importune
(2 Tim 4, 2) timore deposito eo quod sana doctrina non sustinetur (cf. 2
Tim 4, 3). Eius verba notissima quidem sunt iis qui, hodiernas vicissitudi
nes penitus intellegentes, exspectant ut ecclesia non modo sanam doctri
nam non relinquat, verum renovata alacritate eam edicat, dum in hodier
nis signis temporum rationes requiruntur ad ipsius cuiusdam altiorem
tempestivam perceptionem.
Multae eiusmodi rationes inveniuntur iam in ipsis scientiis, quae ex ve
tere anthropologiae stirpe ortae in varias disciplinas se explicaverunt, quae
sunt biologia, psychologia, sociologia, ceteraeque scientiae ab his manan
tes. Haec omnia quodammodo in medicinam vergunt, quae est scientia
aeque ac ars (ars medica), quaeque vitae hominisque saluti inservit. At ra
tiones, quae memorantur, ex humana praesertim experientia oriuntur,
quae multiplex est quaeque, ratione quadam, antecedit scientiam ipsamque
sequitur.
Ex usu suo discunt coniuges quid sibi velit paternitatis maternitatisque
conscium officium; idem quoque ex aliorum coniugum experientia perci
piunt, qui similibus fere in condicionibus vivunt et ideo apertiores ad
scientiae rationes facti sunt. Quodammodo dici potest inquisitores ex
coniugibus paene discere, ut deinde vicissim altius eos doceant procrea
tionis consciae officium eiusque concretas exsecutiones.
Argumentum hoc in Concilii documentis penitus explicatum est, in Lit
teris Encyclicis Humanae vitae, in Episcoporum Synodi Propositionibus
anno MCMLXXX, in Adhortatione apostolica Familiaris consortio et in id ge
nus scriptis, usque ad Instructionem Donum vitae Congregationis pro Doc
trina Fidei. Ecclesia de conscia paternitate maternitateque veritatem moCf. P A U L U S V I , Litt,. Enc. Humanae vitae
Catholicae Ecclesiae Catechismus, n. 2 3 6 6 .
31

(25

Iulii

1968),

12:

AAS

6 0 (1968), 488-489;

888

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ralem docet, eamque t u t a t u r contra erratas opinationes proclivitatesque,


quae nostris temporibus vulgo proferuntur. Cur hoc persequitur Ecclesia?
Num fortasse quia minime argumenta ipsa intellegit, quae afferunt qui laxamenta quaedam hac in re suadent, in suam sententiam eam pariter
adducere conantes, interdum quoque iniqua adhibita pressura, vel minis
admotis? Ecclesiale enim Magisterium nonnumquam reprehenditur eo quod
obsoletum est et t a r d u m ad postulationes spiritus temporum recentium
percipiendum, quod insuper humanitati obest et immo vero Ecclesiae
ipsi. Suis pertinaciter perseverans in sententiis affirmant Ecclesia
popularem favorem amittet et fideles magis magisque ab ea digredientur.
At quomodo dici potest Ecclesiam, Episcopatum praesertim cum Ponti
fice coniunctum, his gravissimis huius temporis quaestionibus esse alie
nam? Paulus VI in his ipsis t a m praestantes quaestiones prospectabat, ut
ad Litteras Encyclicas Humanae vitae compelleretur edendas. Fundamen
tum, quo Ecclesiae doctrina de paternitatis maternitatisque conscio offi
cio innitur, solidum est atque amplum. Concilium ante omnia id tradit in
doctrina de homine, cum asseverat quod ille in terris sola creatura est
quam Deus propter seipsam voluit, neque potest plene seipsum invenire
nisi per sincerum sui ipsius donum . Hoc quia ipse ad imaginem et simili
tudinem Dei creatus est et a Patris Filio unigenito redemptus, qui propter
nos et propter nostram salutem homo est factus.
32

Concilium Vaticanum I I , de hominis quaestione deque eius vocatione


prorsus sollicitum, a u t u m a t coniugalem coniunctionem, quae est sacrorum
Bibliorum una caro , intellegi et plane explicari posse, notionibus dumta
xat personae et doni prolatis. Quisque vir et mulier quaeque per sui
sincerum donum plane perficiuntur, atque coniugalis coniugum coniunctio
persingularem attingit significationem. Tunc quidem vir mulierque, in sua
rum virilitatis et muliebritatis veritate , m u t u u m fiunt donum. Omnis
quidem in matrimonio vita donum est; at clarius illud liquet, cum coniu
ges, alteri se in amore dans alter, congressionem efficiunt eam, quae duo
in carnem unam (Gn 2, 24) redigat.
Momentum tunc ipsi experiuntur peculiaris sponsalitatis, procreativam
quoque propter facultatem coniugali actui coniunctam. Coniuges enim
eodem temporis momento pater et mater fieri possunt, novum humanum
germen incohantes, quod deinde in mulieris sinu coalescet. Si quidem pri
mum animadvertit mulier se matrem futuram, vir, quocum ipsa convenit
Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 24.

Congregatio de Causis Sanctorum

889

in c a r n e m ' u n a m , vicissim per eius testimonium sibi conscius fit se pa


trem factum. Potentiales, deindeque reales, paternitas ac maternitas utri
que sunt adscribendae. Effectum huius voluntatis vir non potest non agno
scere vel non accipere, quandoquidem hanc et ipse voluit. Non potest is in
id genus sententiis se abdere: nescio , nolui , tu hoc voluisti . Coniu
galis coniunctio utcumque res ceciderit, cum viri t u m mulieris sponsalitatem inducit, potentialem quidem quae cum res postulaverint, realis fiet. Id
praesertim pertinet ad virum, qui, quamvis artifex sit in generationis pro
cessu, biologice ab eo seiungitur: in muliere enim explicatur. Quomodo po
test vir onus istud non suscipere? Oportet uterque, vir scilicet et mulier, si
mul coram se aliisque sibi sumant munus officiumque novae vitae, quam
ipsi concitarunt.
Consecutionem hanc comprobant ipsae humanae disciplinae. At oportet
altius progredi, coniugalis actus sub lumine memoratorum bonorum, quae
persona et donum sunt, altius perquirere. Hoc ipsum Ecclesia usque
docet et persequitur, peculiariter in Concilio Vaticano I I .
Coniugali actu exstante, vir et mulier scientes volentesque inducuntur
ad confirmandam sui m u t u a m donationem, quam in sacramentali foedere
inierunt. Atqui cum quis alii se penitus d a t ex necessaria consecutione procreationi dat locum: matrimonium hac ratione t a m q u a m familia plene ad
effectum deducitur. Certe m u t u u m viri mulierisque donum non illuc dum
t a x a t tendit, ut filii pariantur, verum in se vitae amorisque est m u t u a
communio. Semper huius doni intima veritas est praestanda. Intima
non idem est atque subiectiva . Ipsa potius veritati obiectivae aequatur
eius qui se donat vel quae donat. Ad propositum quoddam adipiscendum
numquam persona instrumentum haberi potest; numquam voluptatis res
cumprimis: ipsa est atque esse debet omnium actuum finis. Tunc vero cum
sincera personae dignitate actio congruit.
Nostrae hac de re t a m gravi subtilique cogitationi imponens finem, pri
mum Vobis, coniuges carissimi, animum addere peculiariter volo, omnibu
sque pariter qui vos adiuvant, ut intellegatis atque ad rem deducatis Ec
clesiae de matrimonio doctrinam deque maternitatis paternitatis conscio
officio. De Pastoribus potissimum cogito itemque compluribus inquisitoribus, theologis, philosophis, scriptoribus et vulgatoribus, qui ad cultum iu
diciaque quae nunc vigent non inclinant, qui vero animose contra vulgi
opinionem sentiunt . Confirmare exinde cupio manipulum peritorum, me
dicorum paedagogorumque plus plusque frequentem, qui, germani laici
apostoli, matrimonii familiaeque dignitatem aestimare praestans vitae in
stitutum tenent. Ecclesiae nomine omnibus edico: gratias! His deficienti61 - A A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

890

bus, quid Pastores faciant, quid Sacerdotes, Episcopi ipseque Petri Succes
sor? Inde a sacerdotii primordio mihi magis magisque persuadere incepi, ex
quo scilicet tempore in reconciliationis tribunali sedere incohavi, ut tot co
niugum sollicitudines, timores spesque participarent: quosdam sum nactus
difficiles reclamationis repugnationisque eventus, at eodem tempore per
multi se mire sui officii conscios et liberales ostenderunt. H a n c mihi conscribenti epistulam omnes hi coniuges ob oculos versantur, quos mea pre
catione animique affectione complector.
13. Familiae carissimae, paternitatis maternitatisque consciae argumen
t u m continetur t o t a in quaestione civilis cultus amoris , de qua nunc sermocinari studeo. Ex iis quae hucusque dicta sunt plane indubieque liquet
amoris civili cultui , ut Paulus VI dixit, subesse familiam, quae sententia
in Ecclesiae doctrinam immigravit et communis iam facta est. Difficulter
hodie cogitari potest aliquid Ecclesiam declarare vel aliquod de Ecclesia
verbum, dempto amoris civilis cultus sermone. Sententia haec nectitur
ecclesiae domesticae primaeva in christianitate, at ea hoc quoque no
strum tempus expresse contingit.
33

Etymologiae ratione, civilis vocabulum cum civis voce copulatur,


quod videlicet in quolibet cive politicam inesse rationem confirmat. At al
tior huius vocis significatio non t a n t u m ad politicam rem spectat quantum
potius ad humanitatem . Verumtamen civilis cultus ad hominum annales
pertinet, quippe qui eius spiritalibus moralibusque respondeat necessitati
bus: ad imaginem similitudinemque Dei creatus, ipse ex Creatoris manibus
mundum suscepit, ut eum ad suam imaginem similitudinemque effingeret.
Ab hoc sane ipso munere compiendo civilis cultus defluit, qui ad summam
non secus habetur atque mundi ad humanam speciem conversio .
Civilitas denique idem fere est ac cultus . Quapropter amoris cul
tura quoque dici potest, quamvis locutio illa, iam facta familiaris, potius
sit servanda. Civilis cultus amoris, ad hodiernam verbi vim, locutioni adhaerescit quam affert conciliaris Constitutio Gaudium et spes: Christus...
hominem ipsi homini plene manifestat eique altissimam eius vocationem
patefacit . Asseverari igitur licet amoris cultum civilem a Dei revelatione
initium capere, qui caritas est, ut Ioannes ait evangelista (1 Io 4, 8.16),
quam quidem efficaciter Paulus describit in hymno de caritate in prima
epistula ad Corinthios (13, 1-13). Is cultus arte cum caritate coniungitur,
diffusa in cordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis
34

33

34

Cf. Homilia de Anni Sancti conclusione (25 Decembris 1975): AAS 68 (1976), 145.
Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 22.

Congregatio de Causis Sanctorum

891

(Rom 5, 5), atque per continentem culturam augescit, de qua vitis et palmitum similitudo sic presse disserit: Ego sum vitis vera, et Pater meus
agrcola est. Omnem palmitem, in me non ferentem fructum, tollit eum, et
omnem, qui fert fructum, purgat eum, ut fructum plus afferat (Io 15,
1-2).
Sub luce Novi Testamenti horum locorum aliorumque, intellegi potest
quid amoris civilis cultus significet et cur familia cum hoc cultu n a t u r a
coniungatur. Si quidem prima Ecclesiae via est familia, addendum est
etiam amoris cultum civilem viam esse Ecclesiae , quae in mundo iter fa
cit atque ad eiusmodi iter familias vocat ceterasque societatis partes tum
nationales t u m internationales ipsius familiae causa perque familias. Fami
lia enim pendet complures ob rationes ex amoris civili cultu, in quo con
grua invenit argumenta quibus ipsa consistat familia. Amoris item cultus
civilis familia paene cardo est et cor.
Amor tamen verus non datur nisi conscientia exstat Deum esse carita
tem atque pariter hominem in terrarum orbe creaturam unam esse quam
Deus per se ipsam efficit ut sit. Homo ad Dei imaginem similitudinemque creatus non potest se ipse prorsus invenire nisi per sui sincerum do
num. Hac de homine, de persona deque in familia personarum communio
ne adempta notione, amoris civilis cultus non admittitur; vicissim perso
nae personarumque communionis opinatio sine civilis cultus amore penitus
tollitur. Familia cellula exstat praecipua societatis: at Christo opus est
t a m q u a m vite ex qua sucum excipiunt palmites , ut cellula ista
intus forisque a quadam culturali evulsione arceatur. Si enim hic civilis
cultus amor est, illic contraria civilitas exsistere potest et manere, quae
vim habet delendi, quemadmodum multa hodie comprobant indicia rerum
que condiciones.
Quis neget, nostram aetatem in discrimine magnopere versari, quod
summum cedat potissimum in veritatis discrimen? Veritatis discrimen si
gnificat primo opinationum discrimen. Voces amor , libertas , since
rum donum , immo etiam persona , ... personae iura exprimunt revera
quod natura continent? Hac de causa plane magni sunt ponderis Ecclesiae
terrarumque orbi ad occidentem praesertim verso litterae Encyclicae,
quae sunt Veritatis splendor. Si t a n t u m de libertate deque personarum in
matrimonio familiaque communione veritas splendorem suum recuperaverit, t u m vero amoris civilis cultus efficietur et de matrimonii familiaeque
dignitate aestimanda efficaciter dici poterit ut Concilium asseverat.
35

Cf. Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 47.

892

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cur t a m magnum habet pondus splendor veritatis ? Cumprimis prop


ter quandam oppositionem: hodierni cultus processus cum scientiae techni
caeque progressu arte coniungitur, qui saepenumero una t a n t u m facie evol
vitur, atque aliquas sinceri positivismi species prae se fert. Haec autem
doctrina, uti constat, agnosticismum ratione parit, utilitarismum vero re
atque ethice. Nostra quidem aetate res gestae quodammodo iterantur. Utilitarismus opera resque colit, usum, res ipsas non personas ; personas
veluti res adhibere studet. Ubi voluptatis cultus viget, fieri potest mu
lier hominis obiectum, filii parentibus officere possunt, familia institutio fit
quaedam, quae t a m q u a m onus in singula membra inclinatur. Ut id perci
piatur, de sexu quasdam educandi rationes perpendere sufficit, quae in
scholas saepe inducuntur, parentibus crebro renuentibus. Istud pariter pla
num fit in abortus proclivitatibus, quae nequiquam se abdere nituntur iu
re eligendi, quod coniuges sibi vindicant, praesertim mulier ipsa. Duo
d u m t a x a t sunt allata exempla ex multis quae afferri possunt.
Liquet talibus cultus vigentibus propositis, familiae minas necessario
admoveri, quandoquidem eius ipsa fundamenta excutiuntur. Quod amoris
civilis cultui obsistit, id toti de homine veritati officit, eique comminatio
evadit: ei se ipsum inveniendi non d a t facultatem neque se securum perci
piendi, sicut coniugem, parentem, filium. Sexus securus , quem vocant,
qui technico cultu divulgatur, reapse, spectatis in universum personae
necessitatibus, est radicitus non securus, immo graviter periculosus. Perso
na enim periclitatur, sicut vicissim etiam familia. Quod est periculum?
Amissio veritatis de se ipsa, cui discrimen iacturae libertatis iungitur et
deinceps amoris. Cognoscetis veritatem, Iesus asseverat et veritas
liberabit vos (Io 8, 32): veritas, veritas dumtaxat, ad amorem vos comparabit de quo dicere liceat: quam pulchrum! .
Huius temporis familia, perinde ac omnium aetatum, pulchram di
lectionem quaeritat. Amor non pulcher , qui ad voluptatem explendam
t a n t u m redigitur (cf. 1 Io 2, 16), vel ad m u t u u m viri mulierisque usum ,
personas reddit earum infirmitatum servas. Nonne ad hanc adducunt ser
vitutem quaedam culturales emissiones hodiernae? Ipsae hominis imbecillitatibus ludunt , quem sic magis magisque infirmum efficiunt et inermem.
Civilis cultus amor laetitiam revocat, laetitiam, inter cetera, eo quod
homo venit in mundum (cf. Io 16, 21), et insuper quia coniuges fiunt pa
rentes. Amoris civilis cultus sibi vult congaudere veritati (cf. 1 Cor 13,
6). Sed cultus, qui mentem consumendarum rerum persequitur quaeque
natalitati adversatur, numquam amoris civilis cultus esse potest. Si familia

Acta Ioannis Pauli Pp

II

893

quoad amoris civilem cultum sic magnum habet pondus, hoc evenit prop
ter peculiarem propinquitatem gravitatemque vinculorum, quae in eo inter
personas generationesque instituuntur. Ipsa tamen vulnerari potest et peri
cula obire quae hebetent vel etiam eius unitatem et firmitatem deleant.
Haec ob pericula familiae amplius civilem amoris cultum non testantur,
quem omnino negare possunt, ratione quadam contra-testari. Familia nem
pe disiecta potest vicissim formam quandam cultui adversantem confir
mare, amorem in variis exstantem provinciis exstinguendo, in cunctam so
cialem vitam necessario quibusdam evenientibus effectibus.
14. Caritas cui Paulus apostolus in epistula ad Corinthios hymnum dicavit caritas scilicet quae patiens est, benigna est atque omnia
suffert (1 Cor 13, 4.7) certe est amor imperans. Eius pulchritudo in eo
stat, quod multum postulat et hoc modo verum hominis bonum constituit,
atque in alios fundit. Bonum enim, ut ait S. Thomas, est natura sua
diffusivum sui . Amor t u m verus est cum personae societatumque bonum
36

parit idque gignit et aliis dat. Qui solummodo a se ipse amoris titulo mul
tum poscit, is amorem ab aliis etiam postulare potest. Nam amor multum
requirit, cum in omnibus humanis condicionibus, t u m vehementius ex iis
qui Evangelio student. Nonne Christus eundem in suo maximo mandato
praedicat? Homines hodierni hunc amorem multum postulantem detegant
oportet, quandoquidem in eo familiae admodum solidum invenitur funda
mentum,

quod omnia sufferre potest. Ad Apostoli mentem, amor

sufferre omnia non potest, si aemulationibus cedit, si agit super


be , si inflatur, si est ambitiosus (cf. 1 Cor 13, 5-6). Amor germa
nus, sanctus Paulus docet, aliud est: omnia credit, omnia sperat, omnia
sustinet (1 Cor 13, 7). Hic amor ipse omnia sufferet . In eo ipsa omni
potens agit vis Dei, qui caritas est (1 Io 4, 8.16). Agit pariter omnipollens Christi vis, hominis Redemptoris atque mundi Salvatoris.
Caput X I I I Pauli primae epistulae ad Corinthios considerantes, semi
t a m ingredimur illam, quae propius penitusque ad intellegendam nos per
ducit plenam circa amoris civilem cultum veritatem. Nullus alius sacrorum
bibliorum locus planius altiusque hanc veritatem exprimit quam caritatis
hymnus.
Pericula in amorem impendentia etiam amoris civili cultui minantur,
cum res eidem contrarias prorsus suppeditent. Hic in primis de nimio sui
studio dicitur, non modo de unius personae nimio sui amore, verum et coSumma Theologiae, I, q. 5, a. 4, ad 2.

894

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

niugum vel, in ampliore provincia, de societatum nimio amore sui, veluti


classium nationis ve (quod est nationis studium). Verumtamen nimium sui
studium, quavis sub specie, recto et radicitus amoris cultui obest. Dicemusne amorem esse habendum aliquid nimio huic studio d u m t a x a t contrarium?
Nimis esset definitio inops eademque tandem negans, etiamsi infitiari non
potest varias nimii studii formas esse praetergrediendas ut amor amori
sque civilis cultus efficiantur. Hac in re de aliorum studio rectius dici
tur, quod nimio sui studio opponitur. Locupletior absolutior que est
amoris notio, quam sanctus Paulus enodat. Caritatis hymnus, qui in epi
stula prima ad Corinthios invenitur, amoris civilis cultus veluti magna
charta perstat. In ea non perpenduntur t a n t u m singulae significationes
(sive amoris sui sive aliorum studii), verum ipsa hominis intima notio ex
hibetur, qui se ipsum t a m q u a m persona per sincerum sui donum invenit .
Donum, ut liquet, in alios convertitur: haec est civilis cultus amoris praeci
pua nota.
Sic evangelicae de libertate veritatis attingimus cardinem. Persona per
libertatis exercitium in veritate perficitur. Libertas non intellegitur veluti
facultas quidlibet faciendi: donum sui ipsa dicit. Immo altius dicit interio
rem doni disciplinam. Doni notione non tantummodo liberum subiecti in
ceptum designatur, sed officii quoque significatio. Haec omnia in persona
rum communione complentur. In ipso familiae corde versamur.
Insistimus etiam vestigiis individualismi et personalismi inter se pu
gnantium. Amor, civilis cultus scilicet amor, cum personalismo nectitur.
Cur autem cum personalismo? Cur porro amoris civili cultui individualismus minatur? In conciliari sententia caput invenitur responsionis:
donum sincerum . Individualismus prae se libertatis usum fert, ad quam
subiectum quod vult p a t r a t u r , veritatem statuens illius rei quae sibi
probatur vel sibi congruit. Ut alius a se aliquid veritatis obiectivae titulo
velit postuletve non patitur. Dare alii non vult veritatis nomine ne
que ipse donum sincerum fieri. Individualismus ideo in statione sistit sui
studii ibique circumscribitur. Quod autem personalismo opponitur, non ex
rationibus quibusdam oritur, sed potius ratione quae est ethos . Persona
lismi enim ethos aliis addicitur: nam personam concitat ut donum aliis
ipsa fiat et in se donando gaudium inveniat. Gaudium est de quo Christus
sermocinatur (cf. Io 15, 11; 16, 20.22).
Quocirca necesse est humanae societates, iis familiae quoque annumerandae quae in dimicationis condicione inter amoris civilem cultum et
quod ei opponitur vivere consueverunt, solidum suum fundamentum anquirant in recta hominis consideratione atque eorum quae de eius humani-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

895

tate plene perficienda decernunt. Amoris civili cultui procul dubio obsi
stit amor liber , qui eo est periculosior quod sicut alicuius verae affec
tionis fructus afferri solet, dum contra re amorem destruit. Quot familiae
hunc ob amorem corruerunt! Ad omnes casus veram affectionem consectari, inducto amore quibuslibet condicionibus soluto, reapse idem valet at
que hominem iis voluptatibus mancipare, quas S. Thomas passiones ani
mae vocat. Amor liber humanis infirmitatibus abutitur, generosam
quandam nobilitatis formam ei exhibens, illecebris iuvantibus multorum
que opinione favente. Hac ratione conscientiam placare homines conan
tur, moralem quandam absentiam inducendo. Omnes tamen consecutiones
quae sequuntur non considerantur, praesertim cum, praeter coniugem, filii
patiuntur, patre matreve orbati, qui re veluti pupilli parentum viventium
damnantur.
37

In ipso utilitarismi ethici fundamento habetur, ut fert opinio, continua


ta conquisitio summae felicitatis, quae est felicitas in utilitatem ver
sa , quae t a n t u m sicut voluptas existimatur itemque proxima satisfactio
ad individui singularis commodum vergens, praeter vel contra obiectivas
veri boni necessitates.
Utilitarismi propositum, quod libertate innititur in individualismum
prona, libertate scilicet officii conscientia carente, amori adversatur, cul
tum quoque humanum exprimenti simul sumptum. Cum eiusmodi liberta
tis notio in societate recipitur, foedere cum variis hominum imbecillitatibus icto, continenter et constanter familiae minitari videtur. Complura
gravia hac de re incommoda afferri possunt, documentis ad rationariam
artem explicabilia, etsi eorum multa vehementerque dolentia in virorum
mulierumque cordibus abduntur, veluti acerba vulnera.
Coniugum amor ac parentum his vulneribus medendi habet potestatem,
si insidiae de quibus dictum est, non auferant regenerationis vim commu
nitatibus humanis omnino beneficam et salutarem. Haec potestas pendet e
veniae reconciliationisque divina gratia, quae spiritalem dat facultatem ite
rum incipiendi. Hac de causa necesse habent familiae membra Christum
convenire in Ecclesia per mirabile Paenitentiae Reconciliationisque sacra
mentum.
His propositis rebus, intelligi facile potest quantum habeat momenti
precatio in familiis et pro familiis, in iis potissimum in quas dissipatio ali
qua impendet. Precandum est ut coniuges suam diligant vocationem,
etiam cum iter difficile fit vel t a m arduum in ascensu, ut aditus prohiberi
37

Summa Theologiae,

I-II, q. 22.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

896

videatur; deprecari necesse est, ut etiam tunc fideles sint foederi cum Deo
peracto.
Familia via est Ecclesiae . Litteris his profiteri et simul enuntiare cu
pimus hanc viam, quae per coniugalem familiaremque vitam ad regnum
caelorum (cf. Mt 7, 14) perducit. Multum interest sane ut in familia
communio personarum comparatio fiat ad communionem Sanctorum .
Idcirco Ecclesia confitetur illudque enuntiat: caritas omnia suffert (1
Cor 13, 7), cum in ipsa conspiciatur, sancto Paulo iuvante, virtus maior
(1 Cor 13, 13). Apostolus nemini fines imponit. Omnes ad amandum vocan
tur, ut liquet, etiam coniuges familiaeque. In Ecclesia enim omnes aeque
ad sanctitatis perfectionem vocantur (cf. Mt 5, 48).
38

15. Quartum Decalogi m a n d a t u m familiam respicit eiusdemque interio


rem soliditatem; solidarietatem dicere possumus.
In eius perscriptione familia haud plane affertur. At re de hac ipsa agi
tur. Ut inter generationes communionem significaret, divinus Legifer nul
lum verbum hoc aptius repperit: Honora... (Ex 20, 12). Alia quidem ad
ducitur ratio quae quid sit familia planum facit. Sententia haec non
artificio quodam familiam elevat, sed eius subiecti n a t u r a m in propatulo
ponet eiusdemque inde manantia iura. Familia est communitas permagnarum necessitudinum inter personas: inter coniuges scilicet, inter parentes et
filios, et deinceps inter generationes. Haec communitas peculiari modo est
servanda. Quapropter Supremus Legifer nullam invenit aptiorem hac cau
tionem: Honora .
Honora patrem t u u m et matrem tuam, ut sis longaevus super terram,
quam Dominus Deus tuus dabit tibi (Ex 20, 12). Mandatum hoc tria
praecepta subsequitur praecipua, quae necessitudinem inter hominem et
Israelis populum cum Deo respiciunt: Shema, Israel... , Audi Israel: Do
minus Deus noster Dominus unus est (Dt 6, 4). Non habebis deos alie
nos coram me (Ex 20, 3). Primum maximumque m a n d a t u m habemus,
amoris scilicet m a n d a t u m , ut Deus ametur super omnia : Ipse diligendus
est ex toto corde tuo et ex t o t a anima t u a et ex t o t a fortitudine t u a (Dt
6, 5; cf. Mt 22, 37). Merito iureque quartum m a n d a t u m hoc in ambitu locatur. Honora patrem t u u m et matrem t u a m , quandoquidem tibi quo
dammodo Dei Domini ipsi agunt partes, ii vitam tibi dederunt te in huma
nam vitam producentes: in gentem aliquam, nationem, culturam. Post
Deum primi ipsi sunt beneficii auctores. Si quidem Deus solus est bonus,
3 8

Cf.

CONC. OECUM. VAT. I I ,

Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium,

11, 4 0

et

41.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

897

immo summum Bonum, parentes singulariter hanc bonitatem summam


participant. Itaque: honora parentes tuos! Est hic quaedam cum cultu Deo
tribuendo similitudo.
Quartum mandatum arte cum dilectionis mandato iungitur. Illa
honora et ama maximo vinculo copulantur. Honor, in praecipua
significatione, cum iustitiae virtute coniungitur, quae vicissim plane expli
cari non potest, nisi amore inducto: erga Deum et proximum. Quis vero
est propinquior familiaribus, parentibus filiisque?
Estne alicui parti obnoxia inter personas necessitudo, quam quartum
m a n d a t u m obnuntiat? Compellitne ad parentes tantummodo honorandos?
De verbo sane, ita est. At oblique, de honore quoque loqui possumus
quem filiis tribuere debent parentes. Ipsum honora idem valet ac ipsum
agnosce ! Sine ergo certa personae agnitione te adduci, in primis patris
matrisque, deinde ceterorum familiae membrorum. Honor est motus qui
dam essentialiter utilitatis immemor. Dixerit quis eum esse sincerum per
sonae donum in personam versum , atque hac significatione honor cum
amore convenit. Si quidem quartum mandatum deposcit ut honor patri
matrique tribuatur, id ipsum pro familiae bono expostulat. At hanc prop
ter causam a parentibus quoque aliquid requirit. Parentes commonere
praeceptum divinum videtur ita vos gerite ut mos vester honorem me
reatur (et amorem) filiorum! In vacuum quiddam morale divinam hono
ris vestri postulationem cadere ne patiamini! Agitur tandem de mutuo ho
nore. Mandatum illud honora patrem t u u m et matrem t u a m oblique
quidem parentibus dicit: vestros filios filiasque vestras honorate. Hoc ipsi
merentur quia exsistunt, quia sunt id quod sunt: hoc ex ipso conceptionis
momento viget. Hoc mandatum, totum familiae vinculum exprimens, eius
dem interioris soliditatis collustrat fundamentum.
Mandatum pergit: ut sis longaevus super terram, quam Dominus Deus
tuus dabit tibi . Istud quia consociationem quandam rationum utilita
tis evocare potest: honorare propter futuram longaevitatem. Dicendum
interea, hoc minime infirmare vim praecipuam illius imperativi honora ,
quod n a t u r a sua cum consuetudine alios respicienti copulatur. Honorare
numquam significat: prospecta commoda . Difficile tamen est non agno
scere ex mutui honoris habitu, qui inter membra familiaris communitatis
viget, varia manare commoda. Honor certe est utilis, quemadmodum est
utile omne bonum verum.
Familia ante omnia efficit bonum, ut plures una sint , quod bonum
est ipsius matrimonii praecipuum (ex hac re ipsius perpetuum vinculum)
familiarisque communitatis. Bonum etiam naturae subiecti definiri potest.

898

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nam persona est subiectum aliquod aeque ac familia, quae, a personis est
constituta arto communionis vinculo iunctis, quae unum communiter su
biectum efficiunt. Immo familia, magis quam alia socialis institutio, est su
biectum: magis quam Natio, quam Civitas, quam societates, atque interna
tionales Consociationes. Societates hae, Nationes praesertim, t a n t u m gau
dent propria subiectivitate quantum ex personis percipiunt earumque fa
miliis. Suntne hae rationis animadversiones, ut familia vulgo eleve
tur ? Minime quidem, sed potius alius modus est agnoscendus ut quid fa
milia sit proferatur. Et hoc quoque ex quarto mandato eruitur.
Veritas haec digna est quae collustretur et planius explicetur: confirmat
enim momentum et pondus huius mandati. Instituta composita pro hodier
na temperatione iurium hominum iuridicialia verba adhibent: Deus autem
dicit: honora . Omnia hominis iura sunt, ultimo, debilia et imbecilla, si
non subest imperativum illud: honora ; si, aliis verbis, hominis testifica
tio deest, ex eo quod ipse homo est, hic homo. Ex se iura ipsa haud suf
ficiunt.
Immoderatum itaque non est confirmare Nationum vitam, Civitatum,
internationalium Institutionum per familiam transire eamque Decalogi
quarto mandato niti. Nostrae autem aetati, quamvis multiplices effictae et
enuntiatae sint iuris sententiae, alienatio notatione digna minatur, quae
ex illuminismi propositis oritur, ad quam homo magis est homo, si sit
homo t a n t u m . Facile intellegi potest alienationem, ab iis omnibus quae
ad hominis divitias varias ob causas pertinent, nostrae aetati insidian. Et
hoc in medium profert familiam. Nam personae confirmatio maxima ex
parte ad familiam et congruenter ad quartum m a n d a t u m refertur. In Dei
consilio familia prima est hominis schola variis de causis: homo esto! Hoc
praeceptum in ea enuntiatur: homo veluti patriae filius, Status civis, et, ut
vulgo hodie asseveratur, mundi civis. Qui quartum m a n d a t u m humanitati
tradidit Deus est erga hominem benignus (ut Graecano utamur verbo,
philanthropos). Universi Creator amoris est Deus vitaeque. Ipse vult ut
homo vitam habeat et abundantius habeat, ut Christus enuntiat (cf. Io 10,
10): ut vitam habeat ante ceteros per familiam.
Hinc plane liquet amoris civilem cultum arte cum familia iugari.
Compluribus amoris civilis cultus est adhuc mera utopia. Arbitrantur enim
a nullo expeti posse amorem neminique imponi: eum homines libere eli
gunt, accipiunt scilicet vel respuunt.
Quaedam veritas in hoc invenitur. Attamen plane constat Iesum Chri
stum amoris m a n d a t u m reliquisse, quemadmodum in monte Sina praeceperat Deus: Honora patrem t u u m et matrem t u a m . Amor igitur non est

Acta Ioannis Pauli Pp. II

899

d u m t a x a t utopia: homini datur t a m q u a m munus explendum, divina iuvan


te gratia. Homini mulierique committitur, in Matrimonii sacramento, velu
ti principium et eorum officii fons, qui eis mutui muneris fit fundamen
tum, coniugalis officii primum, deinde patris et matris. In Sacramenti cele
bratione, coniuges se dedunt vicissimque se recipiunt, significantes se para
tos esse ad liberos suscipiendos excolendosque. Hi sunt humani civilisque
cultus cardines, qui aliter definiri potest ac amoris civilis cultus .
Huius amoris familia est declaratio et fons. Per eam hominis civilis cul
tus transit praecipuus cursus, qui in ea sua socialia fundamenta invenit.
Ecclesiae Patres, christiana procedente traditione, de familia sunt locuti
veluti de ecclesia domestica , parva scilicet ecclesia . Amoris civilem
cultum sic denotabant t a m q u a m vitae quandam rationem humanique con
victus: simul esse , sicut familia est, alios aliis inservire, communitatis lo
cos singulis hominibus, ut sunt homines, suppeditare, ut hic homo individuus compleatur. Nonnumquam de personis agitur aliqua corporis animi
que parte laborantibus, quas societas progressum appetens , ut aiunt,
reicere mavult. Etiam familia huius societatis similis fieri potest. Hoc re
perficit cum mox senes ipsa respuit vel quempiam pravitatibus affectum
vel morbo correptum. I t a autem geritur, deficiente fide in Deo per quem
omnes vivunt (Lc 20, 38) cunctique ad vitae plenitudinem vocantur.
Sane quidem, Amoris civilis cultus exstare potest, non est utopia quae
dam. Attamen hoc fieri potest tantummodo per stabilem praesentemque
necessitudinem ad Deum et Patrem Domini nostri Iesu Christi ex quo
omnis paternitas in caelis et in terra nominatur (cf. Eph 3, 14-15), ex quo
omnis humana familia proficiscitur.
16. Quibus rebus constituitur institutio? Ut postulatis his respondeatur,
duae praecipuae veritates sunt memorandae: primum, in veritate amoreque
hominem ad vivendum vocari; deinde, quemque hominem per sui sincerum
donum perfici. Hoc momentum inducit t u m pro institutoribus, t u m pro iis
qui sunt instituendi. Institutio idcirco processus est peculiaris, in quo mu
tua personarum communio summam habet significationem. Institutor est
persona quae spiritaliter gignit . Hac ex parte, institutio apostolatus ve
rus ac germanus haberi potest. E s t vitalis communicatio, quae non modo
necessitudinem inter praeceptorem et educandum comparat, verum insuper
utrumque in veritatem amoremque penitus inserit, ad postremam scilicet
metam ad quam quisque homo a Deo Patre, Filio et Spiritu Sancto vocatur.
Paternitas maternitasque prae se ferunt ut una sui iuris individui sint
unaque conspirent. Id prorsus liquet in matre novum hominem concipien-

900

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

te. Primis mensibus cum ipse in materno sinu vivit peculiare vinculum
constituitur, quod iam processus institutorius habetur. Mater, iam ante
quam filius nascatur, non modo eius corpus efformat, verum oblique etiam
omnem eius humanitatem. Tametsi de processu agitur ex matre in filium,
non est obliviscendum nasciturum filium affectionem quandam in matrem
habere. Hunc m u t u u m processum, qui, nato puero, exterior fit, non directe
communicat pater. Is tamen pro sua conscientia curam ac fulcimentum
suum praegnanti matri praestare debet eidemque, si fieri poterit, etiam parienti.
Amoris civilis cultus penitus postulat ut vir mulieris, uxoris suae,
maternitatem omnino animadvertat homo t a m q u a m donum: quod vero in
t o t u m institutionis processum recidit. Multum pendet ex eo quod is para
tus est ad recte partecipanda prima haec momenta doni humanitatis adque
se implicandum uxoris maternitati veluti maritum et patrem.
Educatio t u m est primo utriusque parentis humanitatis elargitio :
uterque simul suam humanitatem modo nato communicat, qui vicissim iis
impertitur novitatem humanitatisque viriditatem, quam secum affert in
mundum. Hoc accidit etiam cum pueri corporis animique infirmitatibus
notantur: immo his in casibus res ipsa peculiarem educationis virtutem
concitare potest.
Iure meritoque igitur Ecclesia matrimonii ritu progrediente rogat:
Estisne parati ad prolem amanter a Deo suscipiendam, et eam secundum
legem Christi eiusque Ecclesiae educandam? . Coniugalis amor in educatio
ne sicut germanus parentum amor demonstratur. Communio persona
rum , quae incohante familia t a m q u a m coniugalis amor significatur, com
pletur deinde et perficitur educatione, quae in filios redundat. Obvenientes
divitiae, quae in quolibet homine insunt qui nascitur et in familia adolescit, sunt officiose ita sumendae ne corrumpantur neve diffluant, sed con
tra in humanitate magis magisque firmata perficiantur. Hic quoque est
mutuus dynamicus processus, in quo parentes iique praeceptores vicissim
quodammodo instituuntur. Humanitatis magistri ipsi sunt filiorum, ean
demque a liberis suis exinde discunt. Inde plane concinna familiae compa
ges exsistit atque quarti mandati praecipua significatio manifestatur.
39

Illud nos parentum, viri scilicet uxorisque, per procreationem educa


tionemque in ipsum nos familiae evolvitur, quod superioribus generatio
nibus inseritur quodque ad progredientem amplitudinem patet. H a c de re,
peculiares sustinent partes hinc parentum parentes, hinc filiorum filii.
39

Rituale Romanum, Ordo celebrandi matrimonium, n. 60, ed. cit., p. 17.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

901

Si vero vitam donantes parentes Dei creatricem operam participant,


educando eius paternae maternaeque ipsi sociantur puerili disciplinae. Di
vina paternitas, ad sancti Pauli mentem, exemplar est primigenium om
nium paternitatum maternitatumque in mundo universo (cf. Eph 3, 14-15),
paternitatum maternitatumque potissimum humanarum. De divina puerili
disciplina nos uberius docuit Patris aeternum Verbum, quod caro factum
ipsi homini veram absolutam que magnitudinem vocationis revela vit: se
esse scilicet filium Dei. Sic pariter revelavit, qui esset educationis hominis
verus sensus. Per Christum quaevis educatio, sive in familia agenda sive
extra, in artis institutoriae divinae salutis ratione locatur, quae hominibus
familiisque destinatur et in paschali mortis resurrectionisque Domini my
sterio perficitur. Hoc ex corde nostrae redemptionis proficiscitur chri
stianae educationis processus omnis, qui eodem tempore ad plenae humani
tatis educationem refertur.
Primi praecipuique educatores filiorum sunt parentes, atque hoc in mi
nisterio tuendo primas agunt partes: sunt educatores quia sunt parentes.
Ipsi quidem hoc munus peculiare cum aliis hominibus aliisve institutioni
bus participant, cum Ecclesia, et cum Civitate; quod vero usque usu venire
debet ad subsidiarii officii principium recte adhibitum. Id autem sibi vult
legitimum esse, immo officiosum parentibus praestitum auxilium, sed
eorum praepollenti iure eorumque certis facultatibus intrinsece praeciseque
finitur. Subsidiarii ideo officii principium parentum amori inservit, familiae
nucleo opem ferendo. Plenae enim cunctis educationis postulatis satisfacere
uni parentes non possunt, quod praesertim ad eruditionem attinet et ad
magnum civilis convictus ambitum. Subsidiarietas hoc modo complet pa
ternum maternumque amorem, dum eius praecipuam naturam confirmat,
quandoquidem quilibet educationis processum participans operari non po
test nisi nomine parentum iisque consentientibus et, ratione quadam, vel
iis mandantibus.
Iter institutionale ad educationem sui ipsius perducit, quae attingitur
cum, congruo corporis animique maturitatis recepto gradu, homo se ipse
educare incipit. Progrediente tempore educatio sui praetergreditur metas
iam ante in educationis processu aequatas, in quo tamen radices agere per
git. Adulescens novos homines convenit novaque loca, cumprimis magi
stros et scholae condiscipulos, qui in eius educationis iter ad bonum vel
malum vim habent. Hac in mansione is quodammodo a familiae educatio
ne abducitur, induens interdum erga parentes censoris speciem. Nihilo mi
nus tamen educationis sui processus notari non potest affectione institutoria quam habent familia et schola in puerum atque in adulescentem. Vel

902

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dum immutatur suamque semitam ingreditur adulescens, penitus continuat


suae existentiae stirpem amplecti.
Hoc in prospectu nova ratione quarti mandati adumbratur significatio:
Honora patrem t u u m et matrem t u a m (Ex 20, 12), quod composite continuateque educationis processui toti coniungitur. Paternitas maternitasque, hoc scilicet primum praecipuumque humanitatis donum, novas amplioresque facultates pro parentibus proque filiis recludunt. Generare se
cundum carnem est aliam paene generationem incohare, quae gradatim
et implicate educationis t o t u m processum occupat. Decalogi m a n d a t u m a
filio poscit ut is patrem matremque honoret. At, quemadmodum supra dic
t u m est, idem praeceptum quodammodo aequale simileve imponit offi
cium. Parentes quoque honorare filios debent, t u m minores t u m maiores
natu, isque mos est toto educationis processu continuandus, tempore quo
que scholae sumpto. Honorandi principium , quo homo scilicet agnosci
tur et colitur ut homo, omnes rectos institutorios processus temperare
prorsus debet.
In educationis provincia peculiarem agit partem Ecclesia. Sub Traditio
nis magisteriique conciliaris lumine est prorsus asseverandum non agi mo
do de educatione Ecclesiae demandanda quod ad rem moralem religiosam
que personarum attinet, verum de una cum ecclesia personae continuata
educatione excolenda. Familia vocatur in Ecclesia ad munus educatorium explendum, ad vitam missionemque ecclesialem participandam. Ec
clesia cupit educare potissimum per familiam, quippe quae matrimonii sa
cramento ad hoc munus designetur gratia status , inde insequenti, atque
iuvante charismate familiaris communitatis proprio.
Procul dubio inter munera omnino necessario familiae obeunda religiosa
educatio annumeratur, qua videlicet nisa familia veluti ecclesia domesti
ca incrementum capit. Religiosa educatio et liberorum catechesis efficiunt
ut familia in Ecclesia t a m q u a m obiectum ponatur verum evangelizationis
atque apostolatus. Agitur de iure arte cum libertatis religiosae principio
coniuncto. Familiis, verius parentibus, copia optioque dantur libere eligen
di certam quandam rationem liberorum religiose moraliterque educando
rum, quae ad eorum mentem conveniat. Attamen etiam cum ministerium
hoc ipsi ecclesiasticis institutis scholisve a religiosis temperatis commit
tunt, ii continenter actuoseque adesse debent et institutoriam operam con
tinuare.
Nec in educando propositum praecipuum est neglegendum de vocatione
eligenda et in ea peculiariter de coniugali vita praeparanda. Studiose pro
fecto Ecclesia contendit satagitque ut matrimonium congruenti institutio-

Acta Ioannis Pauli Pp

II

903

ne contrahatur, exempli gratia per curricula quibus desponsati recte dispo


nuntur et instituuntur. Omnia haec apta necessariaque sunt. At non est
obliviscendum familiae

esse potissimum advenientem vitam coniugum

comparare. Procul dubio d u m t a x a t familiae spiritaliter sibi consciae munus


hoc obire congruenter possunt. Quapropter confirmatur peculiaris inter fa
milias conspiratio, quae variis formis effici potest, quales sunt familiarum
pro familiis consociationes. Familiaris institutio hac consociata opera vim
haurit, qua non modo singulae personae coniunguntur, verum et communi
tates, quandoquidem ad communem precationem compelluntur et simul
concitantur ut, omnibus concurrentibus, praecipuis postulatis recte respon
deant, quae ex vita effulgent. Nonne hoc modo aliae familiae aliis aposto
latum luculenter exhibent? Magni igitur refert ut familiae operam sociare
contendant. Ceterum id mutuum sinit educationis ministerium dari: paren
tes ab aliis parentibus instituuntur, liberi a liberis. Peculiaris sic inducitur
translaticia institutoria consuetudo, quae ex ecclesiae domesticae nota
vim haurit, familiae propria.
Amoris evangelium est perennis fons, unde humana familia veluti per
sonarum communio haurit alimentum. Amore autem educationis totus pro
cessus nititur et firmatur, qui est veluti fructus maturus mutuae parentum
deditionis. Per labores, aegritudines animique destitutiones, quae personae
educationem comitantur, amor continuo exploratur. Ut eiusmodi pericula
superentur spiritalis roboris opus est fonte, qui t a n t u m reperitur in Eo qui
in finem dilexit eos (Io 13, 1). I t a educatio ad cultum civilem amoris
plene pertinet; ab eo pendet, atque maxima ex parte eundem aedificandum
confert.
Familiae evolvente anno, Ecclesia usque fidenter pro hominis educatio
ne precatur, ut familiae in educationis munere, animo, fiducia speque sustentatae, perseverent, quamvis difficultates nonnumquam obstent t a m
graves ut superari non posse videantur. Ecclesia precatur ut civilis cultus
amoris vires superiores evadant, quae ex amoris Dei fonte defluunt, quas
que Ecclesia indesinenter universae humanae familiae bono commodat.
17. Familia est personarum communitas, minima societatis cellula, at
que idcirco praecipua est institutio in omnium societatum vita.
Familia, ut institutio, quid a societate poscit? Ante omnia ut agnosca
t u r ipsa in natura sua atque pariter ut in sociali sua subiectivitate recipia
tur. Subiectivitas haec cum identitate coniungitur, quae est matrimonii et
familiae propria. Matrimonium nempe, quo familiaris institutio sustenta
tur, ex foedere constituitur quo vir et mulier inter se totius vitae consor-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

904

tium constituunt, indole sua naturali ad bonum coniugum atque ad prolis


generationem et educationem ordinatum . Iunctio eiusmodi u n a veluti
matrimonium agnosci confirmarique in societate potest. Interpersonales
autem ceterae consortiones non ita sunt habendae, quae his carent condi
cionibus de quibus supra facta est mentio, quamvis hodie inclinationes
quaedam diffundantur, in periculum familiam et societatem futuro de
tempore adducentes.
40

Nulla humana societas nimiae licentiae concedere potest cum de rebus


agitur summi ponderis ad ipsum matrimonium pertinentibus et familiam!
Id genus immodica moralis licentia sine dubio germanis pacis necessitati
bus et inter homines communioni damna infert. Quocirca intellegitur cur
authenticam familiae rationem strenue tueatur Ecclesia atque legitimas
concitet institutiones, rerum politicarum potissimum custodes itemque in
ternationales Consociationes, ne rerum novarum illecebrae fallacis speciei
cedant.
Veluti amoris vitaeque communitas, familia aliquid est sociale, quod
radicitus defigitur, atque proprie peculiariterque societas nemini obnoxia,
quamvis varias ob rationes condicionibus quibusdam adstricta. Quando
quidem nemini obnoxia dicitur familia-institutio, cumque ipsa aliquibus
condicionibus obstringatur, de familiae iuribus sermo est instituendus. Hac
de re Sancta Sedes anno MCMLXXXIII "Familiae Iurium Chartam" evulgavit,
quae etiam nunc maxima vi pollet.
Familiae iura cum hominis iuribus arte coniunguntur: personarum ete
nim ex eo quod communio est familia, sui ipsius consummatio perfectio ve
magna ex parte a recte adhibitis iuribus pendent personarum quae eam
participant. Altera iura ipsam respiciunt familiam, veluti parentum ius fi
lios responsaliter gignendi et educandi; altera iura autem ad familiae nu
cleum solummodo oblique t a n t u m referuntur: inter quae, magni momenti
annumeratur ius mancipii, familiaris praesertim mancipii, atque ius operae
praestandae.
Familiae iura tamen haud summam mathematicam constituunt sim
pliciter personae, cum sit familia plus quiddam quam membrorum summa
singulariter sumptorum. Communitas est ipsa parentum et filiorum; non
numquam multiplicium generationum communitas. Hac de causa eius subiectivitas, quae in divino consilio consistit, propria iura constituit et re
quirit. "Familiae Iurium Charta" ex memoratis moralibus principiis sumens
initium, efficit ut familiaris institutio firmior sit in sociali iuridicialique
40

Codex Iuris Canonici, can. 1055, 1; Catholicae Ecclesiae Catechismus, n. 1601.

Acta Ioannis Pauli Pp

II

905

ordine magnae societatis: Nationis scilicet, Civitatis, internationalium


Communitatum. Unaquaeque magna societas oblique saltem pendet a
familia; quapropter summi est momenti definire necessitatisque magnarum
societatum iura officiaque erga familiam.
Primum tenet locum quasi descriptum vinculum quod inter familiam
Nationemque accedit. H a u d in omnibus casibus, ut liquet, de Natione pro
pria ratione loqui licet. Sunt veruntamen gentes, quae, quamquam verae
Nationes haberi non possunt, magnarum tamen societatum munus quo
dam modo sustineant. In utraque opinatione, familiae cum gente Nationeve vinculum in cultura participanda primum invenit firmamentum. Paren
tes quodammodo etiam Nationi liberos pariunt, ut eiusdem sint membra
eiusque historicum culturaeque patrimonium participent. Inde a primordio
familia iisdem fere fingitur et fruitur lineamentis atque Natio ad quam ip
sa pertinet.
Familia, culturale nationis patrimonium participans, peculiares illas li
bertatem immunitatemque iuvat, quae eius e cultura sermoneque scatent.
Hoc de argumento Congressionem UNESCO, ut dicitur, Lutetiae Parisio
rum anno MCMLXXX habitam, sum allocutus, atque saepenumero idem repe
rii argumentum, quippe quod magni sit momenti. Per culturam sermonem
que non modo Natio, sed omnis familia suum spiritalem principatum inve
nit. Difficulter ceteroquin complures eventus explicarentur ad populorum,
Europaeorum potissimum, annales pertinentes; eventus dico antiquos et
recentes, praeclaros et lamentabiles, victoriarum cladiumque, ex quibus in
tellegitur quam apposite cum Natione familia vicissimque cum familia Na
tio coniungantur.
Circa Civitatem partim fere idem est hoc familiae ligamen, partim
aliud. Nam Civitas propter minus familiarem structuram a Natione di
scernatur, et ad politicam rationem componitur adque magis grapheocraticam formam. Verumtamen Civitatis quoque compages paene animam
propriam habet, prout cum sua ipsius natura communitatis politicae
congruit, iure ad bonum commune ordinatae. Hac cum anima arte fami
lia copulatur, cum Civitate vi ipsius subsidiarii officii principii coniuncta.
Familia enim res est socialis cui non omnia praesto sunt instrumenta ad
suos fines consequendos, etiam in provincia institutionis educationisque.
Civitas ergo secundum memoratum principium arcessitur, ut opem ferat
suam et opituletur. Ubi autem familia sibi res suppetit, sini debet ut ipsa
sua voluntate operetur; nimius Civitatis intercursus detrimentum afferet
41

41

62 - A

Cf., Const.. past, de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 74.

906

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

atque contumeliosus fiet, quoniam familiae iura violabit; ubi reapse ipsa si
bi non sufficit, potest Civitas debetque adesse.
Praeter quemvis educationis institutionisque ordinem, civitatis auxi
lium, quod minime privatorum subsidia interdicere debet, exprimitur,
exempli gratia per instituta spectantia ad vitam valetudinemque civium
servandam, potissimumque ad cautionem eorum omnium quae rationem
habent ad operariorum coetus. Coacta operis vacatio gravissime hodiernis
temporibus familiari vitae minatur, atque de ea merito omnes societates
sollicitantur. Ipsa provocationem infert politicae civitatum arti atque ad
multam meditationem elicit pariter in Ecclesiae doctrinam socialem. Festi n a t a ergo ratione necessarioque ideo huic rei mederi animose oportet, con
gruis adhibitis rationibus, quae quidem ultra etiam cuiusque nationis fines
prospiciant tot familiis, quae opere carentes in iniquo discrimine versantur.
42

Cum de opere disceptatur quod familiam respicit, aequum est momen


tum extollere et pondus navitatis mulierum in familiae gremio, cui auctori
tas tribui debet quodque omni ex parte efferri debet. Mulieris labor ,
quae, postquam filium peperit, eundem alit, curat et curiose excolit priori
bus praesertim vitae annis, t a m est gravis, ut cum nullo artis opere confer
ri possit. Quod convenienter est agnoscendum non minus quam in ceteris
operibus ius vindicandum. Maternitas, atque in ea insidens labor, oecono
mice etiam sunt agnoscenda, saltem aeque atque alia opera quae sustinen
tur, ut familia in suae exsistentiae peculiari momento sustentetur.
43

Omni ope oportet ut familia primigenia societas agnoscatur et ratione


quadam alii non obnoxia ! Eius libertas et immunitas ad societatis bo
num sunt necessariae. Natio quae nemini obnoxia vere dici potest spiritali
ter que fortis, semper solidis familiis constituitur, quae suae vocationis sui
que in historia muneris sibi sunt consciae. Familia medium praecipuumque
harum quaestionum munerumque occupat locum: si ad secundas partes
agendas compellitur adque minoris momenti ordinem, eam exturbando ex
loco ei proprio in societate, magnum detrimentum societatis corpori vere
augendo importatur.
18. Cum Ioannis discipulis olim loquens Iesus de invitatione ad nuptias
mentionem fecit, adstante inter convivas sponso: Cum illis est sponsus
(Mt 9, 15). Denotabat sic in sua persona compleri Dei sponsi imaginem, in
Vetere Foedere iam adhibitam, ut plene Dei mysterium veluti Dilectionis
mysterium revelaret.
42

43

Cf. Litt. Enc. Centesimus annus (1 Mai 1991), 67: AAS 83 (1991), 862-863.
Cf. Litt. Enc. Laborem exercens (14 Septembris 1981), 19: AAS 73 (1981), 625-629.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

907

Tamquam sponsum se ostendens, Iesus Dei essentiam patefacit pari


terque suam in hominem immensam dilectionem confirmat. At huius ima
ginis electio oblique altam quoque sponsalis amoris veritatem collustrat. Il
la enim usus Iesus ut de Deo loquatur, demonstrat ipse quanta Dei pater
nitas quantusque amor reluceant in viri mulierisque amore matrimonium
ineuntium. Idcirco suum incohans ministerium, Iesus est in Cana Gali
laeae, ut nuptiarum convivium una cum Maria primisque discipulis (cf. Io
2, 1-11) participet. Hoc modo ipse comprobare vult quantum veritatis de
familia inscribatur in divina Dei revelatione atque in salutis historia. In
Antiquo Testamento, in Prophetis imprimis, pulcherrima de Dei amore re
periuntur verba; est amor sollicitus sicut matris in filium et tener veluti
amor sponsi in sponsam, atque eodem tempore admodum aemulus; hic
amor ante omnia non ulciscitur, sed ignoscit; amor qui in hominem inclina
tur quemadmodum pater in filium prodigum, eum extollit et vitae divinae
participem reddit. Amor hic admirationem movet: aliquid novi omnino,
apud gentes usque ad id tempus incognitum.
In Cana Galilaeae Iesus est veluti praeco divinae de matrimonio verita
tis, veritatis scilicet qua niti humana familia potest, contra omnes vitae
casus adversos se roborans. Hanc veritatem Iesus participando nuptias in
Cana enuntiat et signum ibidem patrando primum, aquam in vinum im
mutando.
Matrimonii quoque veritatem edicit, pharisaeus alloquens et ipse decla
rans quemadmodum amor, qui a Deo est, amor tener sponsalisque, postu
lata quaedam alta penitus requirat. Minus sane requirebat Moyses, qui repudii libellum dari sivit. Cum pharisaei acriter disputantes ad eundem se
revocant, Christus praecise respondit: Ab initio autem non sic fuit (Mt
19, 8). Ipse memorat: Qui hominem creavit, masculum et feminam fecit,
Isque statuit: Relinquet vir patrem suum et matrem et adhaerebit uxori
suae; et erunt in carnem unam (On 2, 24). Quod ratione congruenterque
Christus absolvit: Itaque iam non sunt duo sed una caro. Quod ergo Deus
coniunxit, homo non separet (Mt 19, 6). Pharisaeis, lege Moysis nitentibus
et contra dicentibus, respondet: Moyses ad duritiam cordis vestri permisit
vobis dimittere uxores vestras; ab initio autem non sic fuit (Mt 19, 8).
Iesus ad principium se revocat, in ipsis primordiis creationis divinum
consilium inveniens, in quo familia firmatur atque per eam hominum uni
versae res gestae. Matrimonii res et natura, Iesu volente, Novi Foederis ve
rum solidumque fit sacramentum, sanguinis Christi redemptoris sigillo ob
signatum. Coniuges familiaeque, mementote quo pretio redempti sitis
(cf. 1 Cor 6, 20).

908

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Praeclara haec veritas ad humanam mentem est difficilis acceptu factuque. Quid miramur suorum popularium postulatis concessisse Moysem,
cum Apostoli ipsi, auditis Magistri verbis, respondeant: Si ita est causa
hominis cum uxore, non expedit nubere (Mt 19, 10)! Iesus tamen, homi
nis mulierisque, familiae cunctaeque societatis ob oculos habens bonum,
usque a principio posita confirmat postulata. Simulque tamen hanc
occasionem nanciscitur ut illam roboret electionem, ad quam matrimonium
propter regnum caelorum recusatur: etiam electio haec, quamvis alio mo
do, gignere patitur. Hinc vita consecrata initium capit, hinc Ordines
Congregationes religiosae Orientis et Occidentis, aeque ac sacerdotalis cae
libatus disciplina, ad Ecclesiae Latinae traditionem. Verum igitur non est
illud: non expedit nubere , at studium in regnum caelorum ad matrimo
nium declinandum impellere potest (cf. Mt 19, 12).
Matrimonium inire tamen manet primigenia hominis vocatio, quod lon
ge Dei populi maxima pars complectitur. In familia sane spiritalis aedificii
lapides finguntur vivi, quemadmodum Petrus memorat apostolus (cf. 1 P e
2, 5). In coniugum corporibus habitat Spiritus Sanctus (cf. 1 Cor 6, 19).
Quoniam autem vitae divinae transmissio humanae vitae transmissionem
requirit, ex matrimonio non hominum d u m t a x a t filii nascuntur, verum
etiam, per baptismum, filii Dei adoptivi, qui vita nova a Christo per Spiri
tum Sanctum recepta fruuntur.
Hoc modo, cari fratres caraeque sorores, coniuges et parentes, Sponsus
est vobiscum. Eundem esse bonum Pastorem scitis eiusdemque vocem no
vistis. Scitis quo ipse vos ducat, quomodo de pascuis dimicet in quibus vi
t a m et quidem abundantius inveniatis; scitis quemadmodum in lupos rapa
ces invadat, ex eorum faucibus paratus ad oves evellendas: quemque scili
cet maritum, quamque uxorem, quemque filium, quamque filiam, omnia
denique vestrarum familiarum membra. Novistis Eum, quemadmodum Bo
num Pastorem, ad vitam dandam pro ovibus esse paratum (cf. Io 10, 11).
In semitis vos ducit, quae non sunt praecipites salebrosaeque sicut illae in
quibus complures hodiernae doctrinae decurrunt; omnem quidem veritatem
repetit haud aliter quam cum ad pharisaeos se convertebat cumque Apo
stolos docebat, qui deinde eandem per universum orbem vulgaverunt, illius
temporis hominibus nuntiando, cum Iudaeis t u m Graecis. Discipuli sibi
prorsus conscii erant Christum omnia renovavisse; hominem novam creaturam factum: non iam Iudaeum neque Graecum, non servum neque libe
rum, non iam hominem neque mulierem, sed unum in Eo (cf. Gal 3, 28),
eundemque filii adoptivi Dei dignitate cumulatum. Pentecostes die homo
hic Spiritum Paraclitum recepit, Spiritum veritatis; sic Dei novus Populus

Acta Ioannis Pauli Pp

II

909

initium sumpsit, Ecclesia videlicet, caeli novi terraeque novae praeceptio


(cf. Apc 21, 1).
Apostoli, antehac de matrimonio deque familia quoque reformidantes,
animosi mox sunt facti. Matrimonium familiamque veram esse vocationem
intellexerunt ex ipso Deo exsurgentem, et pariterque apostolatum: aposto
latum laicorum. Orbi convertendo atque mundo, rerum naturae, cunctae
humanitati renovandis inserviunt.
Familiae carissimae, vobis quoque sunt animi addendi, paratae usque
ad testimonia reddenda spei illius quae est in vobis (cf. 1 Pe 3, 15), quan
doquidem in cordibus vestris eam per Evangelium bonus Pastor penitus
immittit. In expedito esse debetis ad Christum persequendum in pascua il
la quae vitam impertiunt quaeque Ipse per mortis resurrectionisque myste
rium comparavit.
Pericula discriminave ne timueritis: divinae virtutes vestris difficultati
bus multo sunt praestantiores: longe maior malo, quod in mundo operatur,
est vis sacramenti Reconciliationis, quod a Patribus non immerito
alterum Baptisma nuncupatur. Multo valentior corruptela quae in mun
do grassatur est Confirmationis sacramenti virtus divina, quae Baptismum
perficit. Facile maxima est prae ceteris praesertim Eucharistiae potentia.
Eucharistia sacramentum est vere mirabile, in eo Christus veluti cibum
et potum se Ipse reliquit, potentiae salutaris fontem. Se ipse reliquit ut vi
t a m haberemus et abundantius haberemus (cf. Io 10, 10): vitam nimirum
quae est in eo, quam ipse per Spiritus donum tertia die resurgens a mor
tuis communicavit. Nobis enim vita est quae ab eo manat. Vobis, dilecti
coniuges, parentes familiaeque ipsa destinatur! Nonne Ipse familiariter Eu
charistiam inter postremam cenam instituit? Cum ad manducandum una
convenitis unaque estis, Christus prope vos est. Magis insuper, ipse est
Emmanuel, Deus nobiscum, cum ad eucharisticam Mensam acceditis. Idem
accidere potest quod in pago Emmaus, ut t a n t u m in fractione panis
agnoscatur (cf. Lc 24, 35). Fieri potest quoque ut Ipse ante ianuam diutius
sistat pultetque, exspectans ut ianua aperiatur et ingredi possit nobiscum
cenaturus (cf. Apc 3, 20). Novissima in ipsius Cena verba tunc enuntiata,
Crucis sacrificii virtutem sapientiamque penitus servant. Nulla alia datur
vis, nulla sapientia, per quas ipsi salvi esse possimus aliosque salvare. Alia
non dantur virtus aliave sapientia quibus usi vos, parentes, liberos educare
possitis, immo etiam vos ipsos educare. Eucharistiae institutoria vis per
generationes saeculaque est confirmata.
Bonus Pastor ubique est nobiscum. Quemadmodum in Cana Galilaeae,
Sponsus inter sponsum sponsamque, cum alter alteri vitam suam commit-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

910

tebat, bonus Pastor est hodie vobiscum veluti spei causa, cordium robur,
studii usque flagrantis fons atque amoris civilis cultus vincentis signum.
Iesus, bonus Pastor, nobis repetit: Nolite timere. Ego sum vobiscum. Vo
biscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi (Mt 28,
29). Unde t a n t a vis? Unde certa probatio te esse nobiscum, quamvis te interemerint, Dei Eili, atque mortuus sis sicut ceteri homines? Unde haec fi
ducia? Evangelista dicit: I n finem dilexit eos (Io 13, 1). Tu ideo nos
amas, Qui Primus es et Novissimus, Vivens; et fuisti mortuus et ecce vi
vens es in saecula saeculorum (cf. Apc 1, 17-18).
19. Sanctus Paulus familiaris vitae argumentum his complectitur ver
bis: magnum mysterium (Eph 5, 32). Quod ille in Epistula ad Ephesios
de magno sacramento scribit, etsi Libro Genesis fundatur totaque Anti
qui Foederis traditione, novam tamen habet structuram, quae porro
deinde in Ecclesiae magisterio pernotescet.
Ecclesia profitetur esse matrimonium veluti sacramentum foederis co
niugum magnum mysterium esse, quoniam in eo Christi sponsalis amor
in eius Ecclesiam continetur. Scribit sanctus Paulus: Viri, diligite uxores,
sicut et Christus dilexit Ecclesiam et seipsum tradidit pro ea, ut illam
sanctificaret mundans lavacro aquae in verbo (Eph 5, 25-26). Hoc loco
Apostolus de Baptismo loquitur, de quo in Epistula ad Romanos longe
tractat, ostendens eundem mortem communicare cum Christo ad eiusdem
vitae partem habendam (cf. Rom 6, 3-4). Hoc sacramento fidelis nascitur
velut novus homo, quandoquidem Baptismus habet vim novam vitam
communicandi ipsam Dei vitam. Mysterium Dei hominisque Baptismi
eventu quodammodo perstringitur. Christus Iesus Dominus noster, Filius
Dei Altissimi, asseverabit serius sanctus Irenaeus atque cum eo tot Ec
clesiae orientalis occidentalisque Patres factus est filius hominis, ad hoc
ut et homo fieret filius Dei .
Sponsus itaque est idem Deus qui homo factus est. In Vetere Foedere,
J a h v e t a m q u a m Israelis, populi nempe electi, Sponsus ostenditur, Sponsus
facilis et Severus, aemulus et fidelis. Traditiones cunctae, disertiones atque
idololatriae Israelis, quas dramtica et viva ratione Prophetae narrarunt,
exstinguere non valent dilectionem, qua Deus Sponsus usque in finem dili
git (cf. Io 13, 1).
Inter Deum populumque suum sponsalis communio in Christo, confir
matur et completur in Novo Foedere. Christus certiores nos facit nobiscum
44

Cf. Adversus haereses, I I I , 1 0 , 2: PG 7 , 8 7 3 ; SCh 2 1 1 , 1 1 6 - 1 1 9 ; S .


natione Verbi, 5 4 : PG 2 5 , 1 9 1 - 1 9 2 ; S . A U G U S T I N U S , Sermo 1 8 5 , 3 : PL 3 8 ,
PL 3 8 , 1 0 1 6 .
44

ATHANASIUS,
999;

Sermo

De incar
1 9 4 , 3, 3:

Acta Ioannis Pauli Pp. II

911

esse sponsum (cf. Mt 9, 15), nobiscum omnibus est cum Ecclesia. Ecclesia
fit sponsa: Christi sponsa. Sponsa haec, de qua ad Ephesios Epistula loqui
tur, in quolibet baptizato praesens est et est veluti persona Sponsi obtutui
offerenda: Christus dilexit Ecclesiam et seipsum tradidit pro ea... ut exhi
beret ipse sibi gloriosam ecclesiam non habentem maculam aut rugam a u t
aliquid eiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata (Eph 5, 25-27). Amor,
quo Sponsus usque in finem dilexit Ecclesiam, efficit ut ipsa semper ite
rumque sit sancta in sanctis suis, etiamsi Ecclesia esse peccatorum num
quam desinit. Peccatores quoque, publicam et meretrices , ad sanctita
tem vocantur, quemadmodum Christus ipse in Evangelio testatur (cf. Mt
21, 31). Omnes concitantur ut Ecclesia gloriosa fiant, sancta et immacula
ta. Sancti estote dicit Dominus , quoniam et ego sanctus sum (Lv
11, 44; cf. 1 Pe 1, 16).
Hic est magni mysterii altissimus gradus, intima sacramentalis doni
in Ecclesia significatio, Baptismi et Eucaristiae altissimus sensus. Fructus
sunt dilectionis, qua Sponsus usque in finem dilexit; quae dilectio usque
profertur et hominibus vitae divinae augescentem consortionem elargitur.
Sanctus Paulus postquam dixit: Viri, diligite uxores (Eph 5, 25), ve
hementius quidem continuo addit: I t a et viri debent diligere uxores suas
ut corpora sua. Qui suam uxorem diligit, seipsum diligit; nemo enim um
quam carnem suam odio habuit, sed nutrit et fovet eam sicut et Christus
Ecclesiam, quia membra sumus corporis eius (Eph 5, 28-30). Cohortatur
deinde coniuges verbis: Subiecti invicem in timore Christi (Eph 5, 21).
Procul dubio nova haec est ratio veritatis aeternae de matrimonio familiaque Novi Foederis sub lumine. Eandem Christus in Evangelio revelavit in Cana Galilaeae adstans, per Crucis sacrificium et Ecclesiae Sacra
menta. Sic in Christo rationem amoris sui sponsalis inveniunt coniuges.
Christum inducens Ecclesiae Sponsum, sanctus Paulus per similitudinem
ad amorem sponsalem se revocat. Genesis Librum repetit: Relinquet vir
patrem et matrem suam et adhaerebit uxori suae; et erunt in carnem
unam (Gn 2, 24). Hoc est magnum mysterium amoris aeterni, quod
iam ante creationem exsistit, quod a Christo revelatur atque Ecclesiae de
mandatur. Mysterium hoc magnum est affirmat Apostolus ego au
tem dico de Christo et Ecclesia! (Eph 5, 32). Veluti igitur mysticum cor
pus itemque veluti hominis cum Deo Foederis signum, veluti denique uni
versale salutis sacramentum non intellegitur Ecclesia, nisi magnum my
sterium aeternum repetitur, quod hominis, scilicet viri mulierisque, crea
tionem et utriusque ad coniugalem amorem vocationem complectitur, pa
ternitatem maternitatemque. Non datur mysterium magnum , quod est

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

912

Ecclesia et in Christo humanitas, si magnum mysterium adimitur, quod


significatur locutione in carnem unam (cf. Gn 2, 24; Eph 5, 31-32), in
natura matrimonii familiaeque.
Magnum Dei mysterium ipsa est familia. Instar domesticae ecclesiae
sponsa est Christi. Universalis quidem Ecclesia, in eaque particularis Ec
clesia omnis, citius sese Christi praestant sponsam in domestica ecclesia ,
necnon in amore quem agunt in ea: est conubialis amor, amor paternus ac
maternus, fratrum amor atque amor communitatis personarum et aeta
tum. Cogitari hominum forsitan possit amor sine Sponso et sine amore,
quo Ipse in primis usque ad finem dilexit? Tum solum, cum talis consortes
sunt amoris talisque etiam mysterii magni , coniuges valent amare
usque ad finem : etenim aut participes eius evadunt aut ad imum usque
non intellegunt quid sit amor quamque gravia ipsius sint postulata. Iis si
ne dubitatione hoc magnum infert periculum.
Epistulae ad Ephesios doctrina permovet nos altitudine sua atque
ethica vi. Dum enim matrimonium et oblique etiam familiam indicat tam
quam mysterium magnum ad Christum videlicet Ecclesiamque relatum,
Paulus apostolus iterum id inculcare potest quod antea maritis dixerat:
Unusquisque suam uxorem sicut seipsum diligat . Ad quod deinde addit:
Uxor autem timeat virum (Eph 5, 33). Timet quidem, quoniam amat
novitque se redamari. Huius porro virtute amoris reciprocum donum fiunt
coniuges. Amore namque agnitio continetur dignitatis singularis alterius
atque unicitatis non iterabilis: uterque nempe eorum, qua homo, inter
omnes orbis creaturas est a Deo electus propter seipsum;

45

verum uterque

conscio ac responsali actu tribuit liberum sui donum alteri coniugi necnon
liberis a Domino acceptis. Suam hortationem continuat sanctus Paulus
seque ad quartum revocat mandatum magna cum utilitate: Filii, oboedite
parentibus vestris in Domino, hoc enim est iustum. "Honora patrem tuum
et matrem", quod est m a n d a t u m primum cum promissione, " u t bene sit tibi
et sis longaevus super terram". E t , patres, nolite ad iracundiam provocare
filios vestros, sed educate illos in disciplina et correptione Domini (Eph 6,
1-4). Quapropter quarto in mandato dispicit Apostolus latens officium mu
tuae observantiae virum inter atque uxorem, parentes inter ac filios et
filias sicque in illo cohaerentiae familiaris principium agnoscendo.
Complexio haec mirabilis Paulina de magno mysterio , uti compen
dium vel summa quadamtenus perhibetur magisterii de Deo et homine,
Cf. C O N C .
et spes, 24.
4 5

OECUM. VAT.

II,

Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium

Acta Ioannis Pauli Pp. II

913

quod Christus consummavit. Dolendum verum quod occidentis philoso


phia, rationalismo recenti progrediente, ab illa paulatim descivit doctrina.
Qui enim philosophus principium contexuit: Cogito, ergo sum , recentissi
mae simul notioni de homine insculpsit duplicem sive dualisticam rationem
qua ea signatur. Rationalismi quidem proprium est extremo quodam modo
opponere in homine animum corpori, et corpus animo. Homo contra est
persona in corporis et animi unitate.

46

N u m q u a m potest ad unam materiam

redigi corpus: est enim corpus spiritu penetratum, perinde ac spiritus t a m


alte corpori coniungitur ut iure describi possit spiritus corpore pervasus.
Uberrimus autem fons, unde corpus cognoscatur, Verbum est caro factum.
Hominem Christus homini ipsi manifestat.

47

Concilii Vaticani II adfirmatio

haec quodam sensu responsio est, diu iam exspectata, quam recentioris
aetatis rationalismo reddidit Ecclesia.
Haec responsio praecipuum quoddam pondus prae se fert ad familiam
comprehendendam, prae oculis habitis praesertim recentissimae humanita
tis elementis; illa namque, uti iam superius est dictum, tot in casibus vide
tur rcusasse ne civilis cultus amoris sit. Permagni effecti sunt recentio
re hoc tempore progressus in mundo corporeo intellegendo atque etiam in
hominis psychologica ratione percipienda; verumtamen ad maxime eius in
timam quod spectat partem, metaphysicam nempe rationem, hodiernus
homo sibi plerumque ignotus esse pergit proindeque res ignota manet fami
lia quoque. Quod idcirco evenit quia a magno mysterio seiuncta est
de quo loquitur Apostolus.
Animi corporisque segregatio in homine effecit demum ut iam plures
corpus tractare velint non secundum normam propriae eius cum Deo simi
litudinis, sed ad regulam similitudinis cum ceteris corporibus in rerum na
tura exstantibus, quae uti materiam homo ad sua opera usurpt in rerum
consumendarum

effectionem.

Protinus

vero

omnes intellegere possunt

accomodationem principiis hominum similium re vera ingentia secum im


portare pericula. Quotiens enim hominis corpus, procul consideratum a spi
ritu et cogitatu, velut materies adhibetur more corporum animalium id
quod verbi gratia in embrionum fetuumque tractatione accidit necessa
rio obviam proceditur terrificae cladi ethicae.
Simili quidem in anthropologico prospectu vivere cogitur familia huma
na experientiam novi Manichaeismi, ubi inter se corpus et animus funditus
opponuntur: neque ex spiritu vivit corpus neque anima vivificat corpus.
46

47

Corpore et anima unus , sicut apta locutione definit Concilium: ibid, 14.
Ibid. 22.

63 - A A S

914

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

I t a sane t a m q u a m persona et subiectum vivere desinit homo. Quamquam


sunt contrariae opinationes et adfirmationes, tunc homo evadit solum
obiectum. Sic exempli gratia haec neo-manichaea humanitas facit ut homi
nis sexus magis uti locus tractationis respiciatur atque abusus, quam se
cundum veritatem illius primi stuporis, qui in ipso creationis diluculo Adamum impellit ut coram E v a exclamet: Haec nunc os ex ossibus meis et
caro de carne mea! (Gn 2, 23); atque illius item stuporis, qui verbis refer
tur Cantici Canticorum: Vulnerasti cor meum, soror mea sponsa, vulnera
sti cor meum in uno oculorum tuorum (Gt 4, 9). Quam contra longe di
stant quaedam recentiores notiones ab alta illa intellegentia masculinae ac
femininae naturae hominum, quam divina praebet Revelatio! Ea quidem
adducimur nos ut detegamus in humano sexu divitias ipsius personae,
quae in familia vere aestimatur quaeque suam celsam etiam vocationem in
virginitate aperit et caelibatu propter Regnum Dei.
Mysterium haud perfert recens rationalismus. Minime quidem hominis,
maris ac feminae accipit arcanum, neque agnoscere vult plenam de homine
veritatem patefactam esse in Christo Iesu. At potissimum non tolerat
mysterium magnum in Epistula ad Ephesios nuntiatum, quod radicitus
adgreditur. Etsi secundum quandam deismi sententiam fatetur esse posse,
immo debere, supremum Ens vel divinum, mordicus tamen Dei repudiat
notionem se hominem facientis ut hominem salvet. Concipere non valet ra
tionalismus Deum esse redemptorem eoque minus Sponsum esse, primi
genium nempe unicumque amoris sponsalis humani fontem. Rerum effectio
nem vitaeque ipsius significationem alio prorsus interpretatur modo. At
qui, si homini prospectus deficit Dei qui eum diligit et per Christum vocat
ut in Eo et cum Eo vivat, si praeterea non suppetit familiae facultas com
municandi magni mysterii , quid tandem superest nisi una d u m t a x a t ae
stimatio vitae temporanea? Restat temporalis vita uti dimicationis campus
de exsistentia, sollicitae conquisitionis lucrorum in primis nummariorum.
Mysterium magnum, amoris vitaeque sacramentum, quod in creatio
ne ortum est et in redemptione, et cuius est pignus Christus-Sponsus, suas
amisit radices altas in ipsa recentiore mente. I n t r a nos et circa nos ei minantur. Ut Familiae Annus in Ecclesia celebratus fieri possit coniugibus
optata opportunitas ad illud mysterium denuo reperiendum atque vi ma
gna et fortitudine et studio iterum adfirmandum!
20. Pulchrae dilectionis historia incipit ab Annuntiatione, iis videli
cet a vocibus mirandis, quas Mariae angelus protulit, quae invitabatur ut
Filii Dei efficeretur Mater. Mariae adsensione, qui erat Deus de Deo lu-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

915

men de lumine , ipse hominis fit filius; ita tamen eius Mater est Maria, ut
haud cesset virgo esse quippe quae virum non cognoscat (cf. Lc 1, 34).
Ut Mater-virgo, Maria transit in pulchrae dilectionis Matrem. I a m haec
aperitur veritas ipsis archangeli Gabrielis sermonibus, sed plena eius signi
ficatio confirmabitur altiusque sensim explicabitur Maria Filium sequente
sua in fidei peregrinatione.
48

Recepta est Mater pulchrae dilectionis ab eo, qui secundum Israelis


traditum morem iam terrenus eius erat vir, Iosephus e stirpe Davidis. Co
gitare illi licebat promissam sponsam uti uxorem suam suorumque libero
rum matrem. Suo tamen consilio intercedit Deus huic conubiali foederi:
Ioseph fili David, noli timere accipere Mariam coniugem tuam. Quod
enim in ea n a t u m est, de Spiritu Sancto est (Mt 1, 20). Conscius sibi Io
sephus est suisque cernit oculis novam in Maria conceptam esse vitam,
quae a se non venit ideoque vir iustus antiquaeque legis observans, quae
tali in causa divortii iniungebat officium, dissolvere cupit benigna ratione
conubium suum (cf. Mt 1, 19). Docet eum angelus Domini istud non fu
turum esse secundum vocationem ipsius, immo contrarium sponsali amori,
qui eum cum Maria coniungit. Coniugalis hic mutuus amor, ut plene
pulchra dilectio evadat, postulat ut ille Mariam eiusque Filium sub do
mus suae Nazarethanae tectum recipiat. Nuntio divino Ioseph paret et se
gerit secundum id quod est illi praeceptum (cf. Mt 1, 24). Ob Iosephi
operam incarnationis mysterium simulque Sacrae Familiae arcanum ins
cribitur penitus in conubiali viri ac mulieris amore atque obliqua via in
cuiusque humanae familiae origine. Id quod postmodum appellabit Paulus
mysterium magnum iam supremam suam invenit in Sacra Familia
declarationem. Sic ideo collocatur familia reapse in medio ipso Foedere
Novo.
Dici etiam pulchrae dilectionis historia quadamtenus cum primo pari
humano, Adamo et Eva, coepisse. Nec temptatio, cui cesserant, nec subse
quens peccatum originale plane eos facultate destituii pulchrae dilectio
nis . Hoc intellegitur, exempli causa, in libro Tobiae, ubi Tobias et Sara
coniuges, sui amoris describentes vim, protoparentes advocant Adamum et
E v a m (cf. Tb 8, 6). Novo autem in Testamento idem sanctus Paulus testa
tur cum de Christo loquitur uti Adamo novo (cf. 1 Cor 15, 45): non venit
Christus ut primum Adamum et E v a m primam condemnet, verum ut redimat; ad illud venit renovandum quod in homine Dei est donum, quidquid
in ipso bonum et pulchrum semper est, et quod pulchrae dilectionis fundaCf.

CONC. OECUM. VAT. I I ,

Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium,

56-59.

916

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

meritum constituit. Historia pulchrae dilectionis certo quodam modo sa


lutis hominum est historia.
N u m q u a m non capit pulchra dilectio initium a sui ipsius patefactione ut personae. Sese E v a in creatione Adamo recludit, haud secus atque
E vae sese aperit Adamus. Progrediente autem historia nova hominum pa
ria inter se dicunt: Simul ambulabimus in vita . I t a oritur familia tam
quam duorum coniunctio virtuteque sacramenti veluti nova in Christo
communitas. Ut revera pulcher sit amor, donum sit Dei oportet, a Spiritu
Sancto hominum cordibus insertum ibidemque usque enutritum (cf. Rom 5,
5). Huius rei probe conscia Ecclesia in matrimonii sacramentalis ritu Spiri
tum Sanctum obsecrat ut corda hominum rvist. Ut vere pulchra dilec
tio sit, munus videlicet personae ad personam, ab eo eam procedere ne
cesse est qui ipsemet donum est omnisque doni fons.
Hoc in Evangelio contingit, quod attinet ad Mariam et Ioseph, qui in
Novi Foederis limine experientiam denuo pulchrae dilectionis vivunt, si
cut in Cantico Canticorum describitur. Cogitat enim Ioseph suaeque dicit
Mariae: Soror mea sponsa (Ct 4, 9). Dei Mater Maria Sancti Spiritus
opera concipit filium, unde pulchra dilectio profluit, quam prudenter
Evangelium intra magnum mysterium reponit.
Cum de pulchra dilectione fit sermo, de illo definite loquitur quod
est pulchritudo: amoris nimirum pulchritudo atque hominis pulchritudo,
quae Spiritus Sancti virtute capax talis est amoris. De pulchritudine loqui
mur viri ac mulieris: de eorum pulchritudine uti fratrum ac sororum, ut
sponsorum atque coniugum. Illustrat Evangelium non solum mysterium
pulchrae dilectionis , sed etiam illud haud minus altum arcanum pulchritudinis quae a Deo provenit ut amor. Vir ac femina ex Deo proficiscuntur,
personae scilicet arcessitae, ut m u t u u m fiant donum. De primigenio Spiri
tus munere, qui vivificat , scaturit m u t u u m donum quo vir sunt atque
uxor, nihil minus quam donum quo frater sunt et soror.
Universa vero haec sacramento confirmantur Incarnationis quod in ho
minum historia factum est novae pulchritudinis fons, unde innumerabilia
artis opera adspirata sunt. Post severam interdictionem ne imaginibus in
visibilis effingeretur Deus (cf. Dt 4, 15-20), christiana aetas, e contrario,
Dei hominis facti picturam artificiosam exhibuit, necnon Mariae ipsius Ma
tris ac Iosephi, caelitum Veteris Novique Testamenti, atque in universum
omnium rerum creatarum a Christo redemptarum, nova sic suscepta neces
situdine cum cultus humani artisque mundo. Novus artis canon, qui altam
habet aestimationem hominis eiusque venturae aetatis, initium potest dici
sumpsisse a mysterio Incarnationis Christi secundum ipsius vitae mysteria:

Acta Ioannis Pauli Pp. II

917

ortum apud Bethlehem, vitam in Nazareth absconditam, publicum mini


sterium, Golgotham, resurrectionem atque postremum reditum in gloriam.
Probe intellegit Ecclesia praesentiam suam in huius temporis mundo ac
praesertim partes suas et favorem pro dignitatis matrimonii ac familiae
promotione proxime coniungi cum humani cultus progressione; de his meri
to quidem sollicitatur. Idcirco curioso animo sectatur Ecclesia inclinationes
instrumentorum communicationis socialis, quorum est officium conformare
praeter quam educare magnas hominum multitudines.

49

Bene cum explora

t u m Ecclesia habeat, quam late quamque alte haec instrumenta homines


moveant, admonere non desistit communicationis opifices ut sibi caveant a
periculis abusus et corruptionis veritatis. Quae enim revera esse potest ve
ritas in ludis cinematographicis, in spectaculis, in transmissionibus radiophonicis televisificis, in quibus pornographia dominatur et violentia? N u m
hoc bonum est erga veritatem de homine ministerium? Quaestiones hae
sunt, quibus eorundem instrumentorum rectores sese subducere non pos
sunt, nec varii auctores effectionis atque diffusionis illorum operum.
Similem ob deliberationem criticam civilis cultus temporis nostri, qui
tot prae se fert bonas partes ac rationes in rebus ipsis necnon in culturae
promotione, ille sentire se debet pluribus modis humanitatem aegram, ut
pote quae mutationes in homine altas gignat. Cur istud accidit? Propterea
quidem id evenit, quod a plena de homine veritate recessit nostra societas
atque a veritate de illo quod vir et femina uti personae sunt. Quocirca ne
scit congruenter ea percipere, quid reapse personarum donum in matrimo
nio sit, quid responsalis amor in paternitatis maternitatisque utilitatem,
quid vera generationis educationisque granditas. N u m igitur nimium quid
dam est adseverare instrumenta communicationis multitudinum, nisi sanis
dirigantur ethicis principiis, minime veritati prodesse in essentiali ipsius
natura? En ergo discrimen: obiciuntur recentiora socialis communicationis
instrumenta invitamento, ut nuntium ipsum detorqueant, falsam reddendo
de homine veritatem. Non is sane homo est, qui praeconiis praedicatur at
que recentibus universalis communicationis instrumentis illustratur. Ete
nim multo ipse est plus, uti ex anima corporeque constans, uti persona, uti
unum compositum anima et corpore. Magis tamen suam propter vocatio
nem ad amorem, qui marem ac feminam in fines inducit mysterii magni .
Hanc in regionem prima est Maria ingressa suumque eo pariter mari
tum adduxit Ioseph. Facti itaque illi sunt prima exemplaria illius pulchrae
49

Cf.

PONTIFICIUM CONSILIUM DE COMMUNICATIONIBUS SOCIALIBUS,

(22 Februarii 1992), 7.

Instr. past. Aetatis novae

918

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium officiale

dilectionis, quam haud umquam inculcare Ecclesia cessat iuvenibus et co


niugibus et familiis ipsis. Et quot ex iis studiose sese adiungunt eidem pre
cationi! Quis hic non cogitat peregrinatorum turmas, iuniorum ac seniorum, qui ad marialia convolant sanctuaria, ibidemque oculos in Matris Dei
intendunt vultum, in Sacrae Familiae membrorum faciem, in quibus t o t a
redditur amoris a Deo homini tributi venustas?
In Sermone in Monte sextum repetens m a n d a t u m Christus proponit:
Audistis quia dictum est: Non moechaberis. Ego autem dico vobis: Om
nis, qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, iam moechatus est eam
in corde suo (Mt 5, 27-28). Ad Decalogum relatae, qui eo spectat ut tra
ditam tueatur matrimonii familiaeque firmitatem, voces illae magnum
gressum constituunt. Iesus peccati adulterii fontem attingit: ipse fons resi
det in hominis interiore parte atque se prodit certa quadam spectandi iudi
candique via, cui concupiscentia dominatur. Per concupiscentiam enim
tendit homo ad asciscendum sibi alium hominem qui eius non est, sed ad
Deum pertinet. Dum suos alloquitur Christus aequales, omnium simul
aetatum homines alloquitur omniumque saeculorum; ad nostram potissi
mum aetatem se convertit, quae sub nomine vivit societatis omnia consumentis omnibusque perfruentis.
Quare vero in Sermone in Monte adeo vehementer Christus loquitur
atque imperiose? Responsum admodum est perspicuum: in t u t o collocare
Christus contendit coniugii sanctimoniam et familiae; plenam t u t a r i studet
de persona humana eiusque dignitate veritatem.
Sub huius t a n t u m veritatis lumine esse familia potest usque ad extre
mum permagna revelatio, prima nempe alterius detectio: mutua, id est,
coniugum patefactio deindeque cuiuslibet filii ac filiae ex iis nascentis. Id
quod inter se vicissim coniuges iurant, fideles scilicet fore se inter prospe
ra et adversa ut se diligant et honorent omnibus diebus vitae , fieri dum
t a x a t valet intra dilectionis pulchrae prospectum. Huius temporis homo
non potest haec omnia discere e placitis a u t commentis recentioris cultus
civilis multitudinum. Etenim pulchra dilectio ediscitur precando in pri
mis. Nam precatio semper rationem certam quandam secum importat inte
rioris recessus absconditi cum Christo in Deo, ut sancti Pauli dictio adhi
beatur: vita vestra abscondita est cum Christo in Deo (Col 3, 3). Solum
modo eiusmodi in abdita recessione operatur Spiritus Sanctus, pulchrae di
lectionis scaturigo. Illum quidem amorem ipse non in corda Mariae solius
et Iosephi effudit, verum etiam in animos coniugum qui ad audiendum Dei
verbum custodiendumque (cf. Lc 8, 15) sunt parati. Cuiusque nuclei fami
liaris futurum tempus ab hac pulchra dilectione dependet: dilectio enim

Acta Ioannis Pauli Pp. II

919

est coniugum mutua, parentum et liberorum, omnium aetatum est dilectio.


Etenim fons unitatis ac fortitudinis familiarum est amor.
21. Iesu infantiae perbrevis narratio significanter nobis fere eodem tem
pore ortum ipsius enarrat necnon periculum quod oportet eum continuo
adire. Vaticinium senis Simeonis profert Lucas, cum quadraginta post or
t u m diebus in Templo Infans Domino sistitur. Loquitur ille de lumine et
de signo contradictionis ; Mariae autem praenuntiat: Et t u a m ipsius
animam pertransiet gladius (cf. Lc 2, 32-35). Insidias contra Matthaeus
explicat ab Herode Iesu infanti comparatas: a Magis edoctus, qui ab
Oriente venerant ut novum regem nasciturum vidrent (cf. Mt 2, 2), sibi
minas intendi sentit suaeque auctoritati; quocirca iis profectis, interrici iu
bet cunctos in Bethlehem et circumcirca puerulos duos annos vel minus
natos. Peculiarem ob divinam intercessionem elabitur Herodis Iesus e ma
nibus necnon propter paternam Iosephi sollicitudinem, qui cum Matre si
mul in Aegyptum illum transportt, ubi ad mortem usque Herodis commo
rantur. In oppidum dein Nazarethanum revertuntur, nativam videlicet
suam civitatem, in quo longum intervallum abditae vitae init Sacra Fami
lia quae fideli liberalique cotidianorum officiorum procuratione signatur
(cf. Mt 2, 1-23; Lc 2, 39-52).
Eloquentiae cuiusdam propheticae illud proprium videtur quod iam in
de ab ortu minationibus Iesus est obiectus ac periculis. Uti Infans iam
signum contradictionis est. Complectitur item innocentes pueros Bethlehemitas prophetica eadem eloquentia, Herodis iussu occisos effectosque na
tivitatis ac passionis redemptricis participes, secundum antiquam Ecclesiae
liturgiam.

50

Per suam enim passionem ipsi adimplent ea, quae desunt

passionum Christi, ... pro corpore eius, quod est Ecclesia (Col 1, 24).
In Evangelio ergo Infantiae vitae nuntius, quem mirabiliter eventus
ipse nascentis Redemptoris perficit, vehementer opponitur discrimini vitae,
quae Incarnationis mysterium t o t a in eius summa amplectitur t u m etiam
arcanum veritatis divinae-humanaeque Christo. Verbum caro factum est
(cf. Io 1, 14); Deus homo est factus. Crebrius Ecclesiae Patres excelsum
hoc commemorabant mysterium: Ipse siquidem homo factus est, ut nos
dii efficeremur . Quae quidem fidei veritas simul de homine est veritas. In
51

apertum producit gravitatem omnis iniuriae fetui in matris utero illatae.


In sacra eorum celebritatis liturgia, quae a saeculo quinto repetitur, Sanctos Innocentes
adloquitur Ecclesia vocabulis describens eos poetae Prudentii (+ cir. 4 0 5 ) : Slvete, flores martyrum, quos lucis ipso in limine Christi insecutor sustulit, ceu turbo nascentes rosas .
S. A T H A N A S I U S , De incarnatione Verbi, 5 4 : PG 2 5 , 1 9 1 - 1 9 2 .
50

5 1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

920

Hic, hic omnino consistimus ante ipsa contraria pulchrae dilectionis . Si


enim ad voluptatem solam quis dirigitur, eo deduci potest ut amorem interimat, eius nempe interficiendo fructum. In societate voluptati dedita
benedictus fructus ventris tui (Lc 1, 42) quadamtenus fit fructus maledictus .
H a c de re, quis non meminit errorum quos sic dictus iuris status com
pluribus in nationibus subiit? Lex tamen Dei, quod ad hominis spectat vi
tam, univoca est atque inclemens Deus imperat: Non occides (Ex 20,
13). Nullus ideo homo legum lator adfirmare valet: occidere tibi licet, ius
est tibi occidendi, occidere debes. Pro dolor!, in huius nostri saeculi histo
ria istud evenit, cum rerum potiti sunt popularibus etiam suffragiis, ii poli
tici qui leges tulerunt contrarias iuri cuiusque hominis ad vitam secundum
quasdam praesumptas simulque erratas causas eugenicas ethnicas similes
que. Res vero haud minus gravis, quoniam eam etiam comitatur lata ap
probatio a u t consensio publicarum opinionum, est legum latio quae ius ad
vitam iam a conceptione minime observant. Quomodo accipi possunt mo
rali iudicio leges, quae hominem nondum n a t u m at iam in sinu materno
viventem interfici sinunt? Hoc pacto ius ad vitam unicum fit adultorum
privilegium, qui iisdem senatibus legumque latoribus a b u t u n t u r ut sua per
sequantur proposita suaque impetrent commoda.
Occurrimus hic ingenti minationi adversus vitam: non a singulis modo
hominibus verum universa a civilitate. Adfirmatio illa: hodiernum civilem
cultum pluribus rationibus factum iam esse civilem mortis cultum , hic
terrifico modo confirmatur. Nonne id forte propheticus est eventus quod
vitae ipsius periculum consecutum est Christi ortum? I t a est: Illius vita,
qui hominis simul filius est simul Dei, minis obnoxia fuit et a principio in
discrimine est versata soloque divino portento e morte est erepta.
Nihilo minus superioribus hisce decenniis quaedam animadvertuntur
consolantia quidem signa expergiscentium conscientiarum: agitur t a m de
orbe notionum quam de opinione ipsa publica. Nova, inter iuvenes potissi
mum, increscit conscientia observantiae erga vitam inde iam a conceptio
ne; motus percrebrescunt pro vita . Fermentum quoddam spei est pro
ventura aetate familiae hominumque generis.
22. Coniuges totius orbis atque familiae: Sponsus vobiscum est! Hoc an
te omnia vobis dicere cupit Summus Pontifex ineunte anno quem Conso
ciatio Nationum Unitarum et Ecclesia familiae devoverunt. Sic enim dile
xit Deus mundum, ut Filium suum unigenitum daret, ut omnis, qui credit
in eum, non pereat, sed habeat vitam aeternam. Non enim misit Deus Fi-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

921

lium iii mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum
(Io 3, 16-17); Quod n a t u m est ex carne, caro est; et, quod n a t u m est ex
Spiritu, spiritus est... Oportet vos nasci denuo (Io 3, 6-7). Nascendum vi
delicet est ex aqua et Spiritu (Io 3, 5). Vos praesertim patres matresque,
primi estis testes ac ministri huius ortus novi de Spiritu Sancto. Vos, qui
liberos vestros in terrenam generatis patriam, nolite oblivisci vos eos simul
gignere pro Deo. Eorum namque nativitatem ex Sancto Spiritu concupiscit
Deus: filios illos optat ut adoptivos in unigenito Filio qui nobis tribuit
potestatem filios Dei fieri (Io 1, 12). Salutis opus in mundo perseverat
perque Ecclesiam completur. Quod omne est opus Filii Dei, Sponsi divini,
qui ad nos Patris Regnum detulit nosque admonet discipulos suos: Ecce
enim regnum Dei intra vos est (Lc 17, 21).
Docet nos nostra fides Christum Iesum, qui sedet ad dexteram Pa
tris , venturum esse qui vivos mortuosque iudicet. Aliunde vero evangeli
sta Ioannes nobis confirmat esse illum in mundum missum non ut iudicet
mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum (Io 3, 17). Qua ideo re illud
consistit iudicium? Responsum ipse reddit nobis Christus: Hoc est autem
iudicium: lux venit in mundum (...). Qui facit veritatem, venit ad lucem,
ut manifestentur eius opera, quia in Deo sunt facta (Io 3, 19.21). Quod
nuper memoraverunt Encyclicae Litterae Veritatis splendor. Iudex ergo est
52

Christus? Ad veritatis lucem quam no visti tui iudicabunt actus proprii.


Patres autem et matres filios et filias illorum opera iudicabunt. Nostrum
quisque ex mandatis indicabitur; iis quoque quae his meminimus in Litte
ris: quartum sunt et quintum, sextum et nonum. Verumtamen indicabun
t u r singuli ad amorem, qui compendium est mandatorumque summa: In
vitae crepsculo secundum amorem iudicabimur scripsit sanctus Ioan
nes a Cruce.

53

Christus, Redemptor ac hominum generis Sponsus, in hoc

natus est et ad hoc venit in mundum, ut testimonium perhibeat veritati;


omnis, qui est ex veritate, audit vocem eius (cf. Io 18, 37). Erit ipse iu
dex, illa vero ratione quam significavit de extremo loquens iudicio (cf. Mt
25, 31-46). Eius enim erit iudicium de amore, quod nempe veritatem illam
in sempiternum confirmabit: fuisse nobiscum Sponsum idque fortassis igno
ra visse nos.
Sponsus Ecclesiae hominumque est iudex.

Idcirco iudicat dicens:

Venite, benedicti Patris mei... Esurivi enim, et dedistis mihi manducare;


sitivi, et dedistis mihi bibere; hospes eram, et collegistis me; nudus, et ope52

53

Cf.. Veritatis splendor (6 Augusti 1993), AAS 85 (1993).


Verba lucis et amoris, 59.

Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

922

ruistis me... (Mt 25, 34-36). Prolatari profecto hic index potest, in quo re
censeri pariter possunt quaestiones innumerae quibus coniugalis etiam
familiarisque adficitur vita. Inibi tales item inveniri possunt sententiae:
Infantulus eram necdum natus, meque recepistis ac vivere sivistis; puerulus eram ab aliis abiectus, mihique vos familia fuistis; orbus eram, meque
adoptavistis vestri instar filii et educavistis . Vel etiam haec: Dubitantes
iuvistis matres vel subiectas malis impulsionibus ut nondum enatos liberos
acciperent nascique paterentur; frequentes sustinuistis familias, in rebus
versantes adversis ut alerent liberos institurent que, quos concesserat iis
Deus . Sic catalogum longum possumus ac multiplicem pertexere qui bo
norum moralium et humanorum omne genus contineat in quibus proditur
amor. Amplam en messem quam mundi Redemptor, cui iudicium Pater cre
didit, veniet ut colligat: messis gratiarum est operumque bonorum, sub aura
Sponsi in Spiritu Sancto maturata, qui operari haud cessat u m q u a m in
mundo atque Ecclesia. Omnium ideo bonorum Largitori referamus grates.
Novimus nihilo minus in postrema sententia ab evangelista Matthaeo
adlata alterum reperiri ponderosum terrificum indicem: Discedite a me...
Esurivi enim, et non dedistis mihi manducare; sitivi, et non dedistis mihi
potum; hospes eram, et non collegistis me; nudus, et non operuistis me...
(Mt 25, 41-43). Hoc similiter in indice diversi possunt detegi mores, in qui
bus se praebet Iesus uti repudiatum hominem. Eundem sic se uti uxorem
aut virum derelictos ipse praestat, cum infantulo concepto ac reiecto:
Non collegistis me! . Hoc etiam iudicium per familiarum nostrarum hi
storiam transit, progreditur per aetates Nationum et hominum generis.
Christi vox: Non collegistis me institutiones sociales quoque complecti
tur et Gubernia et Consociationes omnium gentium.
Scripsit olim Pascal: Erit in agonia Christus ad finem usque saeculo
rum . Agonia horti Gethsemani atque Calvariae agonia sunt apex testifica
tionis amoris. Utraque enim agonia Sponsum commonstrat qui nobiscum
est, qui novo semper a d a m a t modo, qui in finem diligit (cf. Io 13, 1).
Amor ipse qui est in illo et qui ex illo fines excedit historiarum singularium
vel familiarium, totius hominum generis historiae supergreditur limites.
54

Sub harum meditationum finem, cari Fratres caraeque Sorores, ea om


nia ponderans quae variis e suggestibus pronuntiabuntur hunc per Fami
liae Annum, velim vobiscum confessionem iterare a Petro ad Christum di
rectam: Verba vitae aeternae habes (Io 6, 68). U n a etiam dicimus: Ver
ba tua, Domine, non transibunt! (cf. Me 13, 31). Quid Pontifex Romanus
54

B.

PASCAL,

Penses, Le mystre de Jsus, 553 (ed. Br.).

Acta Ioannis Pauli Pp. II

923

vobis sub longioris huius considerationis termino exoptare potest de Anno


Familiae? Cupit, ut vos omnes his in sermonibus inveniamini, quae
spiritus sunt et vita (Io 6, 63).
23. Flecto genua mea ad Patrem, ex quo omnis paternitas et materni
tas nominantur, u t det vobis... corroborari per Spiritum eius in interio
rem hominem (Eph 3, 16). Libens ad has Apostoli voces equidem revertor, quas prima in harum Litterarum parte commemoravi. Sunt certo ali
quo sensu decretoria verba. Pari enim gressu familia, paternitas et mater
nitas simul progrediuntur. Eodem autem tempore primus locus humanus
familia est, ubi conformatur interior homo de quo Apostolus loquitur.
Fortitudinis ipsius confirmatio donum est Patris ac Filii in Spiritu Sancto.
Coram nobis atque Ecclesia collocat Familiae annus maximum offi
cium, haud aliud quam quod singulis diebus annisque singulis adficit fami
liam, sed intra huius Anni prospectum praecipuam quandam obtinet signi
ficationem gravitatemque. Apud Nazareth hunc incohavimus Familiae An
num, ipsa in Sacrae Familiae sollemnitate; eundem hunc per Annum pere
grinan volumus ad illum gratiae locum, qui in humani generis historia fac
tus est Sacrae Familiae sanctuarium. Peregrinationem hanc peragere cupi
mus, redintegrata conscientia patrimonii veritatis de familia, quae a princi
pio thesaurum Ecclesiae efficit. Cumulatur ille thesaurus iam a copiosa Ve
teris Testamenti traditione, in Novo autem consummatur et plene signifi
canterque declaratur in Sacrae Familiae mysterio, in qua universarum re
demptionem familiarum divinus Sponsus operatur. Hinc quidem Evan
gelium familiae praedicat Iesus. Hoc ex veritatis thesauro omnes discipu
lorum Christi aetates hauriunt, inde ab ipsis Apostolis, quorum doctrinis
hac in Epistula adfatim sumus usi.
Nostris diebus pervestigatur penitus idem hic thesaurus in Concilii Va
ticani II documentis; utiles pariter inquisitiones et explicationes in pluri
mis enodatae inveniuntur Pontificis Pii X I I sermonibus ad coniuges habi
tis, in Encyclicis Litteris Humanae vitae Romani Pontificis Pauli VI, in adfirmationibus prolatis inter Episcoporum Synodum familiae dedicatam (an
no MCMLXXX) necnon in Adhortatione Apostolica Familiaris consortio. H a s
Magisterii enuntiationes initio iam designavi. Illuc si nunc redeo, id ago ut
efferam quam locuples sit et abundans veritatis christianae thesaurus su
per familia. Verumtamen minime sufficiunt scripta testimonia. Maioris
55

56

55

Cf. praecipue Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn.

47-52.
Praecipuam animi attentionem meretur Allocutio ad participes Coetui Unionis Catholicae Italicae Obstetricum (29 Octobris 1951): in Discorsi e Radiomessaggi, XIII, 333-353.
56

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

924

enim sunt momenta vivae testificationes. Professus est Paulus VI:


Nostrae aetatis homines libentius testes quam praeceptores auscultant aut,
si quidem magistros audiunt, propterea aures praebent quod testes sunt
ipsi .
In Ecclesia porro testibus ipsis commendatur familiae the
saurus: iis nempe patribus ac matribus, filiis ac filiabus, qui suae humanae
christianaeque vocationis semitam per familiam reppererunt, amplitudinem
nempe hominis interioris (Eph 3, 16) de quo dicit Apostolus, sicque sanc
titatem sunt consecuti. Aliarum t o t sanctarum familiarum est Sacra Familia
exordium. Commonuit Concilium sanctimoniam universalem esse vocatio
nem baptizatorum. Aetate autem nostra, quem ad modum antehac, haud de
siderantur evangelii familiae testes, quamvis non sint noti neque ab Eccle
sia sancti sint renuntiati. Familiae Annus optabilem adfert opportunitatem
adaugendi conscientiam eorum verae existentiae magnique eorum numeri.
57

58

Profluit per familiam hominum historia, narratio scilicet hominum salu


tis. Hisce in paginis ostendere studeo quo pacto familia media in illa repo
n a t u r pugna inter bonum ac malum, vitam inter et mortem, amorem inter
et amori ipsi contraria. Familiae opus committitur dimicandi in primis ut
vires boni liberentur, quarum in Christo hominum Servatore reperitur fons.
Faciendum itaque est ut huiusce modi vires propriae evadant cuiusque fa
miliaris nuclei, unde familia ipsa fiat in Deo fortis , quem ad modum dic
t u m est anniversaria in celebritate mille annorum nominis christiani in Po
lonia. En rationem cur motae pervasaeque hae Litterae sint apostolicis illis
elocutionibus quas in Pauli deprehendimus scriptionibus (cf. 1 Cor 7, 1-10;
Eph 5, 21-6, 9; Col 3, 18-25) t u m in Epistulis Petri et Ioannis (cf. 1 Te 3,
1-7; 1 Io 2, 12-17). Licet dissimiles sint historica atque culturali condicio
ne, quam tamen consimiles sunt christianorum familiarumque status illius
ac nostri hodie temporis!
59

Mea ideo est invitatio: invitatio praesertim vobis facta, carissimi viri
atque uxores, patres ac matres, filiae filiique. Invitamentum ad particula
res conversum Ecclesias, ut in apostolicae veritatis magisterio coniunctae
persistant; ad Fratres in episcopatu, ad presbyteros, ad religiosas familias
consecratasque personas, ad sodalicia laicorumque fidelium motus; ad soro
res fratresque quibuscum nos communis iungit in Iesu Christo fides, tamet
si plenam necdum communionem experimur a Redemptore cupitam; ad
60

Cf Allocutio ad sodales Consilii de Laicis (2 Octobris 1974): AAS 66 (1974), p. 568.


Cf. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 40.
Cf. Card. Stefan Wyszynski, Rodzina Bogiem silna, Homilia enuntiata in Claro Monte (26
Augusti 1961).
Cf. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 15.
57

58

59

60

Acta Ioannis Pauli Pp. II

925

omnes qui, fidei Abrahami consortes, haud secus ac nos ad latissimam per
tinent credentium eundem in Deum unicum communitatem; ad heredes
singulos ceterarum traditionum spiritalium ac religiosarum; ad virum feminamque omnem bonae voluntatis.
61

Nobiscum restet Christus, qui est heri et hodie idem, et in saecula!


(Heb 13, 8), cum genua ad Patrem flectimus, ex quo omnis paternitas et
maternitas et quaeque hominum familia proficiscuntur (cf. Eph 3, 14-15),
atque iisdem prorsus verbis orationis ad Patrem quae ipse nos ille edocuit
rursus nunc praebeat amoris testificationem qua nos in finem dilexit (Io
13, 1).
Ipsius veritatis vi loquor ego ad temporis nostri homines, ut demum
percipiant quanta sint bona illa: conubium, familia, vita; quantum secum
inferant periculum nulla illa talium veritatum observantia et minor usque
reverentia erga summa bona quae familiam constituunt hominisque digni
tatem.
Utinam Dominus Iesus iterum nobis haec omnia inculcet sapientia ac
virtute Crucis (1 Cor 1, 17-24), ne incitamento homines succumbant
mendacis patris (cf. Io 8, 44), qui perpetuo eosdem homines in latas spatiosasque vias impellit, faciles quidem specie ac delectabiles, verum reapse
insidiarum periculorumque plenas. Concedatur semper nobis ut Ipsum con
sectentur, qui est via et veritas et vita (Io 14, 6).
Carissimi fratres ac sorores carissimae, haec officium sunt christianarum
domuum atque missionalis Ecclesiae sollicitudo hunc per Annum gratiis di
vinis singularibus adeo refertum. Familia Sacra exemplar specimenque
cuiusque hominum familiae, opituletur ut quisque animo Nazareth semper
ambulet; cuivis auxilietur familiari nucleo, ut suum altius perspiciat civile
ecclesiaeque munus per Verbi Dei auditionem, per precationem fraternamque vitae participationem. Maria, pulchrae dilectionis Mater, atque Ioseph,
Redemptoris custos, nos singulos comitentur continenti tutela deprecationeque!
Hisce egomet permotus sensibus ac sententiis unicuique benedico domui
ac familiae, Sanctissimae Trinitatis nomine: Patris Filii Spiritus Sancti.
Romae, ex aedibus Vaticanis, die altero mensis Februarii, Domini no
stri Praesentationis festo, anno MCMXCIV.

IOANNES PAULUS PP. II


61

Cf. ibid., 16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

926

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus P P . I I ,
per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Praesules praefecit, videlicet:
die 4 Octobris 1994. Cathedrali Ecclesiae Honoluluensi, Exc.mum P.
D. Franciscus X. Dilorenzo, hactenus Episcopum titularem Tigiensem et
Auxiliarem dioecesis Scrantonensis atque Administratorem Apostolicum
sede vacante et ad n u t u m Sanctae Sedis Honoluluensem.
die

7 Octobris 1994. - Cathedrali Ecclesiae Civitatis Iuarezensis

Exc.mum P. D. R e n a t u m Ascensio Len, hactenus Episcopum Praelatum


Materiensem.
die 27 Octobris 1994. Titulari episcopali Ecclesiae Naratcatensi, R.
D. Ioannem Valtherum Yanta, e clero archidioecesis Sancti Antonii, hacte
nus curionem paroeciae Sancti Iacobi in oppido vulgo San Antonio, quem
deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Patricii F. Flores, Archiepiscopi eius
dem archidioecesis.
die 27 Octobris 1994. Cathedrali Ecclesiae Vigorniensi, Exc.mum P.
D. Danielem Patricium Reilly, hactenus Episcopum Norvicensem.

927

Acta Ioannis Pauli Pp. II

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:
Sabato, 1 5 Ottobre 1 9 9 4 , S. E . il Sig. E D U A R D O
T A G L E , Presidente della Repubblica del Cile.

FREI RUIZ

Dal 2 al 29 ottobre 1994 si tenuta in Vaticano alla presenza del Santo


Padre la IX Assemblea generale ordinaria del Sinodo dei Vescovi.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
20

giugno

1994. Le LL.EE. i monsignori William Henry Keeler, Arcivescovo di


Baltimore; Basii Harry Losten, Vescovo di Stamford
degli Ucraini; Henryk Muszynski, Arcivescovo di
Gniezno; Alexandra Mesian, Vescovo Coadiutore di
Lugoj, Membri del Pontificio Consiglio per la Promo
zione dell'Unit dei Cristiani ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali Joseph Ratzinger, George Basii


Hume, Roger Etchegaray, Albert Decourtray, Adrianus Johannes Simonis, Francis Arinze, Jozef Tomko,
Angelo Felici; le LL.EE. i monsignori: George Francis Daniel, Ramon Torrella Cascante, Habib Bacha,
Hans Ludvig Martensen, Alberto Abiondi, Pierre Mamie, Paul-Werner Scheele, Mario Joseph Conti, Alfons Nossol, Bebe Vincent Heather, Donald James
Reece, Raymond John Lahey, Membri del Pontificio
Consiglio per la Promozione dell'Unit dei Cristiani
in aliud quinquennium .
15 settembre
Le LL.EE. i monsignori Jorge Maria Mejia, Arcivescovo tit. di
Apollonia; Daniel Reilly, Vescovo di Norwich; Patrick Kelly, Vescovo di Salford; Leo Schwarz, Vescovo tit. di Abbir Germaniciana; P. Anton Stress,
CM., P. Sergio Berna, S.I., il prof. Alberto Quadrio
Curzio, la sig.ra Jeanine Wynants, Consultori del
Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace ad
quinquennium .

928

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

15 settembre 1994. P. Fernando Bastos de Avila, S.I.; il prof. Carlos Alberto Fioria; P. Johannes Schasching, S.I.; il prof, don Mario
Toso, S.D.B. Consultori del Pontificio Consiglio della
Giustizia e della Pace in aliud quinquennium .
24

Il prof. dott. Erwin Pougin e il sig. John Riccardo, Membri del


Collegio dei Revisori della Prefettura degli Affari Eco
nomici della Santa Sede ad quinquennium . Mons.
Bernard J. Yarrish, Segretario del Collegio ad trien
nium .
1 ottobre

Il dott. ing. Gi Maria Poles, Direttore Generale dell'Ufficio del


Lavoro della Sede Apostolica in aliud quinquen
nium .
12 ottobre

Il dott. Pietro Menchini, Direttore della Sezione Straordinaria


dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apo
stolica.
NECROLOGIO
4

ottobre

10

13

17
21
24

1994. Mons. Florencio Sisnio Vieria, Vescovo em. di Amargosa (Bra


sile).

Mons. Benedict Varghese Gregorios Thangalathil, Arcivescovo


di Trivandrum dei Siro-Malankaresi (India).

Mons. Julius Aloysius Husin Vescovo di Palangkaraya (Indo


nesia).

Mons. Ren Dupanloup, Vescovo em. di Belley, (Francia).

Mons. Kajetan Matousk, Vescovo tit. di Serigene.

Mons. Joseph W. Regan, Vescovo tit. di Isinda.

An. et vol. LXXXVI

9 Decembris 1994

N. 12

ACTA APOSTOLICAE SED


COMMENTARIUM O F F I C I A L E
Directio Palazzo Apostolico - Citt del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice

ACTA IOANNIS PAULI PP, II


CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
ANEHENSIS
Nova dioecesis conditur in Togo, Anehensis appellanda.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Diligentem sane curam continenter adhibemus ut Domini salutaria be


neficia et praecepta omnia loca contingant et quam efficacissime gentes.
Idcirco Nos cuncta disponere properamus ut hoc facilius commodiusque
eveniat. De consilio igitur Congregationis pro Gentium Evangelizatione,
auditoque voto Venerabilis Fratris Andrea Dupuy, Archiepiscopi titulo
Saelesiensis atque in Togo Apostolici Nuntii, haec statuimus et decerni
mus. Novam dioecesim condimus Anehensem appellandam, quae territo
rium districtuum civilium populari sermone Lacs , Vo , Yoto et
Afagnan complectetur, a dioecesi Lomensi distractum. Novam dioecesim
Metropolitanae Ecclesiae Lomensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni
Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus. Cathedram episco
palem in templo Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, in urbe sito quod
Anho vocant, locamus. Cetera vero secundum leges canonicas temperentur. Haec omnia ad expedienda Venerabilem Fratrem Andream Dupuy,
quem supra memoravimus, legamus, facta videlicet facultate quempiam

64 - A A S

Acta

930

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re tan


dem ad exitum perducta, documenta apparentur, quorum sincera exempla
ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione diligenter mittantur,
contrariis rebus minime efficientibus quibuslibet.
D a t u m Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Iulii, anno Domini
millesimo nongentesimo nonagsimo

quarto,

Pontificatus Nostri sexto

decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

IOSEPHUS

Secretarius Status

Congr.

pro

card.

Gentium

TOMKO
Evang.

Praef.

Angelus Lanzoni, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret.

Status tab.,

n.

356.645

II

KP ALBIENSIS
Quibusdam ab archidioecesi Lomensi distractis territoriis nova constituitur
dioecesis Kpalimensis
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Supremo in Ecclesia munere fungentes ad provehendum christifidelium


spirituale bonum, accipiendam esse expostulationem putamus ut communi
tatis ecclesialis Lomensis territorium dividatur et nova exinde dioecesis eri
gatur. Summa igitur Apostolica Nostra potestate, audito consilio Venerabi
lium F r a t r u m Nostrorum S.R.E. Cardinalium Congregationi pro Gentium
Evangelizatione praepositorum atque accepto favorabili voto Venerabilis
Fratris Andreae Dupuy, Archiepiscopi titulo Saelesiensis et Apostolici in
Togo Nuntii, ab archidioecesi Lomensi distrahimus territoria vulgo dicta
Kioto , Agou , Dayes , Haho et Moyen-Mono ex iisque novam
condimus dioecesim Kpalimensem appellandam, quam metropolitanae Sedi
Lomensi subicimus nec non iurisdictioni Congregationis pro Gentium
Evangelizatione. Huius novae dioecesis sedem in urbe vulgo Kpalim sta-

Acta Ioannis Pauli Pp. II

931

tuimus, templumque ibi exstans, Spiritui Sancto dicatum, ad gradum et


dignitatem Ecclesiae cathedralis evehimus, eique insignia, privilegia et ho
nores tribuimus quibus ceterae in orbe catholico Cathedrales Ecclesiae
fruuntur. Iubemus deinde, ut Pastor constitutae communitatis ecclesialis
in suo regimine validum recipiat adiutorium, atque Collegium Consulto
rum, ad normam iuris communis, quam primum instituatur. Circa sacro
rum candidatorum institutionem serventur praescripta iuris communis,
prae oculis habitis normis et regulis a Congregatione pro Institutione Ca
tholica statutis. Quod vero attinet ad novae dioecesis regimen, administra
tionem bonorum, Administratoris dioecesani, sede vacante, electionem, fi
delium iura, et onera aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt
adamussim serventur. Haec, quae praescripsimus, committimus perficienda
memorato Venerabili Fratri Andreae Dupuy, necessarias et opportunas ei
tribuentes facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quem
libet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Con
gregationem pro Gentium Evangelizatione authenticum exemplar actus pe
ractae exsecutionis remittendi. Has denique Litteras Nostras firmas esse
nunc et in posterum volumus, quibusvis rebus haudquaquam obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die primo mensis Iulii, anno
Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus Nostri
sexto decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

IOSEPHUS

card.

TOMKO

Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Angelus Lanzoni, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
L o c o 83 P l u m b i

In Secret, Status tab., n. 355.643

932

Acta

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

III
VIGILANTIS - SANCTI CAROLI ZULIENSIS
In Venetiola nova conditur dioecesis Vigilantis-Sancti Caroli Zuliensis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sacrorum Antistites Conferentiae episcopalis Venetiolae maiori Christi


fidelium bono studentes consulere, unanimo consensu ab hac Apostolica
Sede petiverunt ut quibusdam seiunctis territoriis ab archidioecesibus
Emeritensi in Venezuela et Maracaibensi necnon a dioecesi Cabimensi, no
va dioecesis conderetur ad australem ripam Maracaibi Lacus, quo aptius
ibidem provideretur praecipuis et haud parvis pastoralibus necessitatibus.
Nos vero, favente eidem rei Venerabili Fratre Oriano Quilici, Archiepisco
po titulo Tablensi, in memorata Natione Nuntio Apostolico, de consilio
Congregationis pro Episcopis enixis precibus libenter obsecundandum esse
putavimus. Summa igitur Nostra potestate, sequentia decernimus: separa
mus singulatim: ab archidioecesi Emeritensi in Venezuela integrum territo
rium municipiorum nuncupatorum Alberto Adriani, Obispo Ramos de Lo
ra, Caracciolo P a r r a y Olmedo, Tulio Febres Cordero, Justo Briceo, Julio
Csar Salas; ab archidioecesi Maracaibensi municipium Coln a Cabimensique municipium Sucre ex quibus novam constituimus dioecesim Vigilantis-Sancti Caroli Zuliensis appellandam, quae iisdem limitabitur finibus,
quibus praedicta municipia simul sumpta, prout in civili lege exstant, nunc
terminantur. Sic conditae Ecclesiae sedem in urbe El Viga ponimus, ibi
que situm templum, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Nuestra Se
ora del Perpetuo Socorro dicatum, ad gradum et dignitatem ecclesiae
Cathedralis evehimus cuique propria insignia, privilegia et honores tribui
mus simulque decoramus titulo ecclesiae Concathedralis, propriis factis ho
noribus et privilegiis, templum paroeciale Deo in honorem Sancti Caroli
Borromeo dicatum, quod in urbe San Carlos del Zulia exstat. Praeterea
dioecesim Vigilantis-Sancti Caroli Zuliensis suffraganeam efficimus metro
politanae Sedi Maracaibensi eiusque pro tempore Episcopum metropolitico
iuri Archiepiscopi Maracaibensis subicimus iisdem iuribus, privilegiis, insi
gnibus honoribusque ornatum atque oneribus officiisque adstrictum, qui
bus Praesules Ordinarii locorum fruuntur atque adstringuntur.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

933

Mandamus insuper ut quam primum ibi Collegium Consultorum ad nor


mam iuris constituatur qui Episcopo, consilio et opera, valido sint auxilio.
Congruae quidem ac dignae sustentationi Praesulis novae dioecesis providea
t u r Curiae emolumentis, fidelium oblationibus ac portione bonorum, quae ei
dem obvenire debent e divisione ad normam canonis 122 C.I.C. facienda
quaeque hactenus ad mensas episcopales archidioecesium Emeritensis in Ve
nezuela et Maracaibensis necnon dioecesis Cabimensis pertinuerunt. In iis au
tem quae respiciunt ad Seminarii dioecesani aedificationem adque sacrorum
alumnorum institutionem, serventur quidem praescripta iuris communis, ha
bita praesertim ratione normarum ac regularum a Congregatione de Institu
tione Catholica statutarum; suoque tempore selecti Seminarii dioecesani
alumni, philosophicis ac theologicis disciplinis imbuendi, necnon sacerdotes
sua studia completuri, Romam mittantur. Quod vero attinet ad conditae
dioecesis regimen, bonorum ecclesiasticorum administrationem, dioecesani
Administratoris sede vacante electionem, fidelium iura et onera aliaque id
genus, quae canones Codicis Iuris Canonici praescribunt ad amussim serven
tur. Simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso sacerdotes
illi adscripti censeantur Ecclesiae in cuius territorio ecclesiasticum officium
detinent; ceteri autem clerici Seminariique alumni incardinati maneant vel
incardinentur Ecclesiae in cuius territorio legitimum habent domicilium. Ac
ta et documenta quae ad noviter constitutam dioecesim eiusque clericos, fi
deles et bona temporalia pertinent, a Curiis Emeritensi in Venezuela, Maracaibensi et Cabimensi ad Curiam Vigilantis-Sancti Caroli Zuliensis quam pri
mum transmittantur. Quae statuimus, perducet ad exitum Venerabilis Fra
ter Orianus Quilici, quem diximus, cuique tribuimus necessarias et opportu
nas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet vi
rum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregatio
nem pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis de mo
re remittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum
ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Iulii, anno Domini
millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

6B BERNARDINUS

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 353.867

934

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV
ESCUINTLENSIS IN GUATIMALA
Praelatura territorialis Escuintlensis in Guatimala ad gradum ac dignitatem
dioecesis evehitur servatis iisdem finibus et nomine.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS


SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum praelatura territorialis Escuintlensis hisce recentioribus annis ca


tholicorum fidelium numero operibusque religiosis et civilibus auctis haud
parva incrementa cepisset, Venerabilis Frater Gerardus Humbertus Flores
Reyes, sacrorum Antistes Verae Pacis atque Conferentiae Episcoporum
Guatimalae Praeses, eadem Conferentia audita, ab hac Apostolica Sede pe
tivit ut haec praelatura territorialis ad gradum et dignitatem dioecesis eveheretur. Nos vero existimantes id in animarum bonum esse cessurum, fa
vente quoque eidem rei Venerabili Fratre Ioanne Baptista Morandini, Ar
chiepiscopo titulo Numidensi, in memorata Natione Apostolico Nuntio, de
consilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationi libenter conce
dendum esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate, praelaturam ter
ritorialem Escuintlensem ad gradum et dignitatem dioecesis attollimus,
servatis iisdem finibus, quibus nunc ipsa terminatur, et nomine. Sic condi
tae dioecesis sedem in urbe Escuintla ponimus, ibique exstans praelaticium hucusque templum, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Immacu
latae dicatum, ad gradum et dignitatem ecclesiae cathedralis evehimus cui
que propria insignia, privilegia honoresque tribuimus. Praeterea dioecesim
Escuintlensem suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Guatimalensi
eiusque pro tempore Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Guatimalensis subicimus iisdem iuribus, privilegiis, insignibus honoribusque orna
tum atque oneribus officiisque adstrictum, quae Episcoporum residentium
propria sunt. Mandamus etiam ut quam primum ibi Collegium Consulto
rum ad normam iuris constituatur qui Episcopo, consilio et opera, valido
sint auxilio. Congruae sustentationi Praesulis novae dioecesis provideatur
Curiae emolumentis, fidelium oblationibus atque omnibus bonis temporali
bus, quae ad dictam praelaturam pertinuerunt. In iis autem quae respi
ciunt ad Seminarii dioecesani aedificationem adque sacrorum alumnorum
institutionem, serventur praescripta iuris communis, habita praesertim ra-

Acta

Ioannis

Pauli

Pp.

935

II

tione normarum ac regularum a Congregatione de Institutione Catholica


statutarum: selecti quidem iuvenes sacerdotes, sua studia completuri, Ro
mam, si fieri potest, mittantur.
Quod vero attinet ad conditae dioecesis regimen, bonorum ecclesiastico
rum administrationem, dioecesani Administratoris sede vacante electio
nem, fidelium iura et onera aliaque id genus, quae sacri canones praescri
bunt ad amussim serventur. Simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta
fuerit, eo ipso clerus, eidem praelaturae adscriptus, novae dioecesi incardi
natus censeatur. Insuper Venerabilem Fratrem Ferdinandum Claudium
Gamalero Gonzlez, memoratae praelaturae Ordinarium, ipsius dioecesis
Escuintlensis Episcopum ac Pastorem confirmamus. Quae statuimus perfi
cienda committimus Venerabili Fratri Ioanni Baptistae Morandini, quem
diximus, vel, absente eo, illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in
Guatimala, eisdem tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam
subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica
dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopis
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis, cum primum fas fuerit
remittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum
ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die duodetricesimo mensis Iulii,
anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus No
stri sexto decimo.
83 ANGELUS

card.

SODANO

Secretarius Status

83 BERNARDINUS
Congr.

pro

card.

Episcopis

GANTIN
Praef.

Franciscus Chiaurri, Protonot.


Iacobus Drago, Protonot. Apost.
Loco E8 Plumbi
In Secret.

Status tab.,

n.

355.115

Apost.

936

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
EMERITENSIS AUGUSTANA-PACENSIS
Nova constituitur in Hispania Provincia ecclesiastica Emeritensis AugustanaPacensis et Sedes ad Metropolitanae Ecclesiae statum attollitur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Universae Ecclesiae sustinentes rationes et causas, omni sollicitudine


properamus ut catholica instituta fidelibus opportuna afferant beneficia
eorundemque necessitatibus feliciter aptentur. Nunc autem de quadam Hi
spaniae regione cogitamus, nominatim de territorio civilis autonomiae,
quod Extremadura appellatur, cuius Praesules, ut ibidem nova condere
t u r Provincia ecclesiastica, poposcerunt. Idcirco Conferentia Hispaniae
Episcoporum consentiente aeque ac Venerabili F r a t r e Mario Tagliaferri fa
vente, Archiepiscopo titulo Formiano et in Hispania Apostolico Nuntio, de
consilio Congregationis pro Episcopis, pro Apostolica Nostra potestate,
haec statuimus et decernimus. Condimus Provinciam Ecclesiasticam, Emeritensem Augustanam - Pacensem appellandam, ac Pacensem Sedem epi
scopalem, cuius nomen hoc ipso actu in Emeritensem Augustanam - Pa
censem m u t a t u r a Metropolitana Ecclesia Hispalensi seiungitur, atque ad
Metropolitanae Ecclesiae gradum evehimus. Nova archiepiscopalis Sedes
locupletem hereditatem eximiasque traditiones t u m antiquae Metropolita
nae Ecclesiae Emeritensis Augustanae t u m vetustae dioecesis Pacensis sus
cipit. Provincia ecclesiastica Emeritensis Augustana - Pacensis noviter
erecta constituitur Ecclesia eiusdem nominis ac suffraganeis dioecesibus
Castrorum Caeciliorum et Piacentina in Hispania, ad hoc usque tempus
Provinciis Ecclesiasticis Hispalensi et Toletanae spectantibus. Pacensem in
praesentia Episcopum, scilicet Venerabilem Fratrem Antonium Montero
Moreno ad dignitatem statumque Archiepiscopi Metropolitae novae Pro
vinciae ecclesiasticae attollimus itemque iura officiaque addimus quae ad
iuris canonici normas cum hac condicione nectuntur. Archiepiscopus Me
tropolita in urbe Pacensi vel Emeritensi commorari poterit atque officia
archidioecesana alia in alio loco ponere. Templum paroeciale Santa Mara
la Mayor , quod situm est in urbe Merida, Deo in honorem Assumptionis
Beatae Mariae Virginis dicatum, ad gradum Concathedralis evehimus cum

Acta Ioannis Pauli Pp. II

937

cunctis iuribus et privilegiis quae ad id genus aedes sacras spectant. Capi


tulum canonicorum, pro opportunitate, secundum iuris praescripta, ibidem
etiam erigi poterit. Ad haec omnia exsolvenda Venerabilem Fratrem Ma
rium Tagliaferri, quem antea memoravimus, legamus, opportunis necessariisque factis facultatibus subdelegandi quemvis virum in ecclesiastica di
gnitate constitutum. Re tandem absoluta, documenta conficiantur, quo
rum sincera exempla ad Congregationem pro Episcopis sedulo mittantur,
contrariis rebus quibusvis minime obsistentibus.
D a t u m Romae, apud S. Petrum, die octavo et vicesimo mensis Iulii,
anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontificatus No
stri sexto decimo.
8 ANGELUS

card.

SODANO

B BERNARDINUS

' Secretarius Status

card.

GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Eugenius Sevi, Protonot. Apost.


Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 8 Plumbi
In Secret,, Status tab., n. 355.084

VI
FLUMINUM IN AEQUATORIA
Praelatura territorialis Fluminum in Aequatoria ad gradum ac dignitatem dioecesis evehitur nomine Babahoiensis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Constat praelaturam territorialem Fluminum his postremis temporibus


catholicorum numero fidelium operibusque religiosis et civilibus auctis
haud parva incrementa cepisse. Qua re, cum Venerabilis Frater Antonius
Iosephus Gonzlez Zumrraga, Conferentiae Episcoporum Aequatoriae
tunc Praeses, atque Venerabilis Frater Iosephus Marius Ruiz Navas, eius
dem Conferentiae nunc Praeses, auditis sacrorum Antistitibus Aequatorianis, ab hac Apostolica Sede petiverint ut haec praelatura territorialis ad
gradum et dignitatem dioecesis eveheretur, Nos existimantes id in anima-

938

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rum bonum esse cessurum, favente quoque eidem rei Venerabili Fratre
Francisco Canalini, Archiepiscopo titulo Valariensi, in memorata Natione
Apostolico Nuntio, de consilio Congregationis pro Episcopis admotae po
stulationi libenter concedendum esse putamus. Summa igitur Nostra
potestate, praelaturam territorialem Fluminum ad gradum et dignitatem
dioecesis attollimus, servatis iisdem finibus, quibus nunc ipsa terminatur,
ac novo dato nomine Babahoiensi. Sic conditae dioecesis sedem in urbe
Babahoyo ponimus, ibique exstans praelaticium hucusque templum,
Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Nuestra Seora de la Merced di
catum, ad gradum et dignitatem ecclesiae cathedralis evehimus cuique pro
pria insignia, privilegia honoresque tribuimus. Praeterea statuimus ut dioe
cesis Babahoiensis, sicut hactenus praelatura territorialis Fluminum fuit,
suffraganea sit metropolitanae Sedi Guayaquilensi, atque Babahoiensem
Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Guayaquilensis subicimus iis
dem iuribus, privilegiis, insignibus honoribusque ornatum atque oneribus
officiisque adstrictum, quae Episcoporum residentium propria sunt. Man
damus etiam ut quam primum ibi Collegium Consultorum ad normam iuris
constituatur qui Episcopo, consilio et opera, valido sint auxilio. Congruae
sustentationi Praesulis novae dioecesis provideatur Curiae emolumentis, fi
delium oblationibus atque omnibus bonis temporalibus, quae ad praelatu
ram territorialem Fluminum pertinuerunt. In iis autem quae respiciunt ad
Seminarii dioecesani aedificationem adque sacrorum alumnorum institutio
nem, serventur praescripta iuris communis, habita praesertim ratione nor
marum ac regularum a Congregatione de Institutione Catholica statuta
rum; selecti quidem iuvenes sacerdotes, sua studia completuri, Romam, si
fieri potest, mittantur. Quod vero attinet ad conditae dioecesis regimen,
bonorum ecclesiasticorum administrationem, dioecesani Administratoris
sede vacante electionem, fidelium iura et onera aliaque id genus, quae
sacri canones praescribunt, ad amussim serventur. Simul ac dioecesis erec
tio ad effectum deducta fuerit, eo ipso clerus, eidem praelaturae territoriali
adscriptus, novae dioecesi incardinatus censeatur. Quae statuimus perfi
cienda committimus Venerabili Fratri Francisco Canalini, quem diximus,
vel, absente eo, illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Aequatoria, eisdem tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdele
gandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignita
te constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopis authenti
cum exemplar actus peractae exsecutionis, cum primum fas erit, remitten
di. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum r a t a m esse
volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.

939

Acta Ioannis Pauli Pp. II

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die altero et vicesimo mensis


Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo nonagsimo quarto, Pontifi
catus Nostri sexto decimo.
83 ANGELUS

card. SODANO

03 BERNARDINUS

Secretarius Status

card. GANTIN

Congr. pro Episcopis Praef.

Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.


Iacobus Drago, Protonot. Apost.
Loco 8 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 355.562

LITTERAE APOSTOLICAE
I
Beata Virgo Maria sub titulo Nuestra Seora de las Nieves et sanctus Carolus Borromaeo, episcopus, Patroni caelestes dioecesis Sancti Caroli Vurolicensis
confirmantur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Beatam Virginem Mariam sub titulo
Nuestra Seora de las Nieves et sanctum Carolum Borromaeo, clerus
et Christifideles dioecesis Sancti Caroli Vurolicensis peculiari cultu prose
quuntur.
Qua de causa Venerabilis Frater Ruben Ansgarius Frassia, Episcopus
eiusdem dioecesis, communia cleri et populi fidelis vota excipiens electio
nem Beatae Virginis Mariae sub titulo Nuestra Seora de las Nieves in
Patronam principalem et sancti Caroli Borromaeo episcopi in Patronum se
cundarium apud Deum dioecesis Sancti Caroli Vurolicensis rite approbavit.
Idem vero enixe petivit, ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede con
firmaretur.
Nos ergo piis eiusdem Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo
obsecundantes, comprobatis iis quae Congregatio de Cultu Divino et Disci
plina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostoli
ca Nostra potestate, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Bea
t a m Virginem Mariam sub titulo Nuestra Seora de las Nieves in Patro
nam principalem et sanctum Carolum Borromaeo episcopum in Patronum
secundarium apud Deum dioecesis Sancti Caroli Vurolicensis confirmamus,

940

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Pa


tronis constituendis indicantur et ad normam Instructionis de Calenda
riis particularibus atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis ,
n. 30. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suos
que plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariis
quibuslibet rebus minime obstantibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xviu
mensis Iulii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 353 214

II
Templum Sancto Patricio episcopo dicatum, quod intra fines archidioecesis
Perthensis exstat, ad gradum Basilicae Minoris evehitur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Hoc anno, dum primum recolitur exple
tum saeculum ex quo archidioecesis Perthensis Missionariis Oblatis B.M.V.
Immaculatae fuit concredita, Nostra convertitur cogitatio ad paroeciale
templum Sancto Patricio episcopo dicatum, iisdem Missionariis commissum
et in loco vulgo dicto Fremantle intra memoratae archidioecesis fines situm.
Hoc enim templum, inde ab anno quo conditum est usque ad hodiernum
diem quasi singularis exstat scaturigo, unde innumeri christifideles per hanc
saecularem fere periodum caeleste quoddam robur hauriunt ad sese spiritua
liter renovandos suamque fidem firmandam. Ut igitur locus ille rite extolleretur ac quasi corona dignitatis eidem adderetur, unde in posterum tempus
efficacius accenderetur christifidelium pietas inibi maiorque perciperetur
fructuum spiritualium proventus, Venerabilis Frater Barrius Iacobus Hickey, Archiepiscopus Perthensis, preces et vota cleri populique sui excipiens,
provido nimirum consilio ab hac flagitavit Sede Apostolica ut memoratum
templum pleno iure eveheretur ad Basilicae Minoris gradum. Quapropter,
cum eam rem Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum
perpenderit, Nos, eiusdem Congregationis sententiam r a t a m facientes ac spi
rituali christifidelium bono prospicientes, ex potestate Nostra Apostolica per

Ada Ioannis Pauli Pp. II

941

has Litteras perpetuumque in modum dilaudatum paroeciale templum Sanc


to Patricio episcopo dicatum ad gradum Basilicae Minoris evehimus eique
iura et privilegia addimus, quae sacros ad canones eiusdem Basilicae ordinis
sunt propria. Eodem tamen praecipimus tempore ut accurate ea universa
adserventur quae Decretum de titulo Basilicae Minoris anno MCMLXXXIX
die ix mensis Novembris in lucem editum statuit. Has Litteras Nostras nunc
et in posterum religiose omnino exerceri volumus suosque etiam sortiri effec
tus, quibuslibet minime contrariis rebus obsistentibus.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx
mensis Iulii, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
B ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco Sigilli
In Secret. Status tab., n. 353.213

III
Sancta Familia Iesu, Mariae et Ioseph, Patrona apud Deum dioecesis Campi
Limpidi confirmatur.
IOANNES P A U L U S P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Notae sunt pietas ac veneratio quibus
Sancta Familia Iesu, Mariae et Ioseph colitur a fidelibus dioecesis Campi
Limpidi. Quam ob rem Venerabilis Frater Aemilius Pignoli, Episcopus
Campi Limpidi, communia cleri populique vota excipiens, electionem Sanc
tae Familiae Iesu, Mariae et Ioseph in P a t r o n a m apud Deum dioecesis
suae peregit rite, itemque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica
Sede confirmaretur. Nos vero enixis eius Venerabilis Fratris precibus liben
tissimo animo obsecundantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu
Divino et Disciplina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re
egit, Apostolica Nostra potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque
in modum Sanctam Familiam Iesu, Mariae et Ioseph P a t r o n a m apud
Deum dioecesis Campi Limpidi confirmamus, omnibus factis iuribus ac li
turgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendis nec non
in Instructione de Calendariis particularibus atque Officiorum et Missa
rum Propriis recognoscendis , n. 30, indicantur. Contrariis quibuslibet re
bus non obstantibus.

942

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xm


mensis Septembris, anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
SB ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco & Sigilli
In Secret,, Status tab., n. 365 083

IV
Beatae Mariae Virginis de Guadalupe imago, quae paroeciali in templo
urbis Puerto de Manzanillo asservatur, nomine et auctoritate Summi Pontificis coronatur.
IOANNES PAULUS P P . I I
Ad perpetuam rei memoriam. Progredientibus quidem temporibus
omnium ordinum fideles ad Virginem Mariam fidenti animo decurrerunt,
pro comperto habentes superna se beneficia indulgenter accepturos. Nos
vero hanc pietatem cupimus augeri et proferri, ideoque occurrendum cen
suimus postulatis Venerabilis Fratris Gilberti Valbuena Snchez, Episcopi
Colimensis, qui poposcit, ut clara imago Beatae Mariae Virginis de Gua
dalupe , in paroeciali templo eiusdem tituli in urbe Manzanillo servata,
nomine auctoritateque Nostra pretioso diademate coronaretur. Itaque, pro
batis iis quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum
statuit, potestatis Nostrae usi plenitudine, concedimus ut Beatae Mariae
Virginis imago quam supra memoravimus pretioso diademate nomine No
straque potestate redimiri possit, ob oculos videlicet sacrae liturgiae habi
tis praescriptis.
Ceterum omnes noverunt apud Mexicanas gentes sub hoc vocabulo ar
denti sane animo coli Virginem Mariam. Quapropter ultro cohortamur, ut
huius loci fideles, patrum sectantes exempla, Virginis imagine eximiis ho
noribus elata, ad maiorem in caelestem Matrem pietatem concitantur.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv,
mensis Septembris anno MCMXCIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
EB ANGELUS

card. SODANO

Secretarius Status
Loco Sigilli
In Secret, Status tab., n. 353.211

Acta Ioannis Pauli Pp. II

943

CHIROGRAPHUM
quo Opus fundatum Populorum progressio constituitur.
Il mio predecessore di venerata memoria, il P a p a Paolo VI, il 26 marzo
1969, d a t a in cui ricorreva il secondo anniversario della sua Enciclica Po
pulorum progressio, istitu un Fondo per aiutare i contadini poveri e per
promuovere la riforma agraria, la giustizia sociale e la pace in America La
tina, secondo gli orientamenti offerti dai Vescovi di quel continente.
In questo anno, durante il quale si celebrer il V Centenario dell'inizio
dell'Evangelizzazione del Continente Americano e si riunir la IV Assem
blea generale dell'Episcopato latinoamericano, desidero mettere in rilievo
tali avvenimenti con la istituzione, nello Stato della Citt del Vaticano, di
una Fondazione Autonoma finalizzata a promuovere lo sviluppo integrale
delle comunit dei contadini pi poveri d'America Latina. Questo vuole es
sere un gesto d'amore solidale della Chiesa verso quanti sono nell'abbando
no e necessitano maggiormente di protezione, come lo sono le popolazioni
indigene, meticce e afro-americane, dando anche continuit, in tal modo,
all'iniziativa del mio Augusto Predecessore.
La Fondazione si dispone a collaborare con t u t t i coloro che, consci del
la sofferente condizione dei popoli latinoamericani, desiderano contribuire
al loro sviluppo integrale, facendo in modo che la dottrina sociale della
Chiesa trovi una giusta ed opportuna applicazione.
A questo scopo e in virt della mia suprema potest nella Chiesa e della
mia sovranit sullo Stato della Citt del Vaticano, visti i canoni 331, 114 1
e 2, 115 3, 116 1, del Codice di Diritto Canonico, e l'art. 1 della Legge Fon
damentale dello Stato della Citt del Vaticano, del 7 giugno 1929, e l'art. 1,
lettera a), della Legge sulle fonti del diritto, del 7 giugno 1929, I I ,

erigo
la Fondazione Autonoma Populorum progressio
come persona giuridica canonica pubblica e come persona giuridica civile,
con sede nello Stato della Citt del Vaticano.
Che la Fondazione sia segno e testimonianza del desiderio cristiano di
fratellanza e di autentica solidariet.
La Fondazione sar retta secondo le Leggi canoniche e civili vigenti
nella Citt del Vaticano e gli Statuti che ora approvo.
Citt del Vaticano, 13 febbraio 1992.

IOANNES PAULUS PP. II

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

944

ALLOCUTIONES

I
Ad quosdam Dacoromanos episcopos ritus bizantini coram admissos.*
Venerati
amatissimi
e

Fratelli

nell'episcopato,

sacerdoti

seminaristi,

1. Gli Apostoli si radunarono intorno a Ges e gli riferirono t u t t o


quello che avevano insegnato -

Anche noi, sull'esempio dei primi testimoni di Cristo, siamo di nuovo


insieme, dopo tre anni dalla nostra prima visita ad Limina nella Citt
eterna, a pregare e riflettere sui passi che abbiamo nel frattempo compiuti
nel nome del Signore.
Quel primo incontro fu un evento storico e provvidenziale: la vostra
Chiesa, uscita dopo quarant'anni dal carcere di sofferenze inenarrabili e di
pesanti umiliazioni, ricominciava a progettare una vita cristiana nella ri
trovata libert. Davvero noi sentivamo presenti, in quel momento, t u t t i i
vostri martiri e confessori della fede, potenti intercessori presso il Trono
dell' Agnello per il loro popolo finalmente uscito dalla cattivit.
Per t a n t i anni una preghiera saliva incessante a Dio dalla Chiesa per
2

voi. Poi, d'improvviso, l'angelo del Signore vi apparve e vi disse: Alzati


in fretta! . Ed anche a voi, come all'apostolo Pietro, le catene caddero dal
le mani. A ciascuno di voi l'angelo si rivolse: Mettiti la cintura e legati i
sandali... Avvolgiti il mantello e seguimi! .

Pietro usc e prese a seguirlo . In questi anni avete veramente seguito


4

l'angelo della libert, scoprendo i frutti abbondanti di quelle prove. Come


potrebbe spiegarsi altrimenti che numerosi giovani bussino alle porte dei
seminari e dei conventi? Come spiegare lo zelo con il quale i laici si sforza
no di assumere il ruolo che loro proprio nella comunit ecclesiale, soste
nendovi con piena disponibilit nelle vostre iniziative?
* Die 21 Ianuarii 1994.
Me 6, 30.
At 12, 5.
Cf. ibid., 12, 7-8.
Ibid., 12, 9,

Acta Ioannis Pauli Pp. II

945

2. In questi giorni, accogliendo l'invito della Santa Sede, siete venuti a


Roma per cercare di maturare, in comunione di intenti con i miei collabo
ratori nella Curia Romana e con esperti qualificati, le scelte ispirate dallo
Spirito. lo Spirito infatti che illumina t u t t i alla conoscenza di Dio, en
tusiasma i profeti, rende saggi i legislatori, consacra i sacerdoti, consolida i
re, perfeziona i giusti, fa degni di onore i temperanti, elargisce il dono della
santificazione .

Un isolamento non voluto, ed anzi subito con grande sofferenza, vi ha


impedito di partecipare pienamente a quella primavera della Chiesa che fu
il Concilio Vaticano I I , nel quale fu possibile attingere dalla Scrittura, dai
Padri e dalla Liturgia la linfa vitale per rispondere con solidit e freschez
za alle domande ed alle attese dell'uomo contemporaneo.
In questi giorni avete avuto modo di lasciar permeare la vostra espe
rienza cristiana, dalla corroborante vitalit del Concilio, perch il suo mes
saggio fecondi in modo originale anche la vostra specifica identit, facen
dola risplendere di nuova forza e vigore.
3. Avete anzitutto riconosciuto come la vitalit della Chiesa e la credi
bilit del messaggio evangelico molto dipendono da una accurata formazio
ne del clero. Una crescita armonica della personalit, una vita interiore di
profonda, affettuosa comunione con il Signore, nutrita soprattutto dalla li
turgia e dalla preghiera personale, una piena e calda consapevolezza dei
misteri della salvezza acquisita attraverso lo studio esigente, aggiornato,
interdisciplinare sono alcuni degli aspetti che devono fondare il vostro im
pegno educativo.
Le angustie del passato non vi impediranno di rinvigorire la giovinezza
della vostra Chiesa, se darete spazio primario alla formazione dei nuovi sa
cerdoti, che sono chiamati ad essere gli animatori di tale speranza, anzi di
una vera risurrezione.
Per ottenere questo risultato, saranno vostra cura prioritaria la scelta
e la preparazione dei formatori del clero: incaricate persone sagge e di vita
esemplare, adorne di virt anche umane. Assicurate loro una vera compe
tenza nelle discipline che saranno chiamati ad insegnare, in modo che pos
sano essere guide qualificate nella preparazione di quanti lavoreranno
nella vigna del Signore. La Chiesa, in particolare mediante la Congregazio
ne per le Chiese Orientali, pronta a sostenere in ogni modo questo vo
stro sforzo.
5

Basilio, Omelia sulla fede, 3

65 - A A S

946

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Non dimenticate inoltre la formazione permanente del clero, soprattut


to dopo che per tanti anni la possibilit di studio stata precaria, quando
non del t u t t o impossibile.
Perch questo programma educativo sia pienamente realizzato neces
saria una stretta, fiduciosa ed assidua collaborazione fra le Istituzioni edu
cative della vostra Chiesa: concentrate i vostri sforzi, in modo da privile
giare la qualit.
4. Un altro impegno di grande importanza costituito dalla cura per
la Liturgia Santa, luogo nel quale la fede si fa proclamazione ed adorazio
ne, e si manifesta la comunione e la fraternit fra i credenti: essa la ve
ra formatrice della vita cristiana e la sintesi pi completa dei suoi vari
aspetti.
Le circostanze del passato vi hanno privato di celebrazioni liturgiche
vissute in t u t t a la loro solennit, come la tradizione bizantina particolar
mente richiede. Si t r a t t a ora di ritrovare senza indugio una sempre pi
profonda conoscenza e l'uso esemplare di essa, per recuperare piena ade
renza alle vostre avite tradizioni.

Il lavoro dovr essere prudente, ma sintetico e coraggioso, fondato su


uno studio attento delle fonti e sulla opportuna catechesi. In particolare si
curi che senza ritardi i libri liturgici siano messi a disposizione di clero e
fedeli.
Questo approfondimento nella coscienza dell'identit liturgica e l'impe
gno a tradurre le esigenze nella concretezza della vita, saranno il fonda
mento di un'autentica rinascita ecclesiale e gioveranno anche a rinsaldare
il rapporto con la Chiesa Ortodossa, nella consapevolezza e nell'esercizio di
questo comune patrimonio.
5. Sappiamo che alcuni impedimenti creano ancora difficolt nel cam
mino della piena e visibile fraternit fra Cristiani, pur cos necessaria alla
testimonianza del Vangelo. A questo riguardo gi ho avuto modo di ribadi
re: Deve essere convinzione di tutti che, anche in questi casi di vertenze
piuttosto contingenti e pratiche, ancora il dialogo lo strumento pi adat
to per affrontare uno scambio fraterno volto a risolvere il contenzioso in
spirito di giustizia, di carit e di perdono (Lettera ai Vescovi del conti
nente europeo circa i rapporti t r a Cattolici e Ortodossi nella nuova situa
zione dell'Europa Centrale e Orientale).
Cf. Orientialium Ecclesiarum, 6

Ada Ioannis Pauli Pp. II

947

La Chiesa greco-cattolica in Romania non abbonda di averi e di strut


ture materiali, anche se queste cominciano a risorgere: la sua vera ricchez
za la vitalit di quella stessa fede che ha pagato senza esitazione un alto
prezzo di fedelt a Dio, alla Chiesa, ai diritti della coscienza umana.
6. Non possiamo dimenticare che molti sono ancora coloro che occorre
raggiungere con l'annuncio evangelico; tanti giovani aspettano dalla Chiesa
una speranza e un significato per la loro vita; tanti nuovi poveri attendono
un buon Samaritano che si prenda cura di loro. Una pi stretta collabora
zione ed un pi efficace coordinamento, sia a livello eparchiale, sia nell'in
tera Metropolia, saranno indispensabili per il diffondersi di una catechesi
fruttuosa e sistematica, per il rinforzarsi delle associazioni e dei movimenti
laicali, nella formazione, nel vigore e nella fedelt, in piena coerenza con
un progetto pastorale organico; infine per l'incremento di opere e iniziative
di carit e aiuto sociale.
7. Carissimi Fratelli nell'episcopato, si avvicina ormai l'anniversario dei
trecento anni della vostra unione con la Sede di Pietro, che ricorrer il 7
ottobre 1998; questa meta sia a t u t t i di forte stimolo ad un'opera ancor
pi intensa ed efficace, in spirito di fraternit e di apertura.
Portate a t u t t i il saluto del Papa, specialmente al venerato Signor Car
dinale Alexandru Todea, il quale quotidianamente offre a Dio la sua pre
ghiera e le sue sofferenze per il bene della vostra Chiesa, per la quale ha
veramente dato la vita. Un ricordo anche per il Vescovo Lucian Muresan
che, anch'egli per ragioni di salute, non ha potuto essere oggi con noi. A
t u t t a la nobile nazione romena assicurate il mio affetto e il mio ricordo co
stante nella preghiera. Seguo personalmente, con intensa partecipazione, il
cammino della vostra Chiesa.
Con questi sentimenti di profonda comunione vi imparto la mia Bene
dizione, con la quale intendo abbracciare anche t u t t i i fedeli affidati alle
vostre cure pastorali.

II
Ad Romanae Rotae iudices et administros coram admissos.*
1. Le sono vivamente grato, Monsignor Decano, per i nobili sentimenti
espressi a nome di t u t t i i presenti. Saluto cordialmente, insieme con Lei, il
* Die 28 Ianuarii 1994,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

948

Collegio dei Prelati Uditori, gli Officiali e quanti prestano la loro opera nel
Tribunale delia R o t a Romana, come pure i componenti dello Studio Rotale
e gli Avvocati Rotali. A t u t t i vadano i miei pi fervidi voti di ogni bene
nel Signore!
Un particolare augurio di sereno e profcuo lavoro desidero, poi, rivol
gere personalmente a Lei, Monsignor Decano, che ha da poco assunto
l'onore e l'onere della direzione del Tribunale, succedendo a Mons. Ernesto
Fiore, che ricordo con affetto. La Madre del Buon Consiglio, Sede della Sa
pienza, L'assista ogni giorno nell'adempimento del suo importante servizio
ecclesiale.
2. Ho ascoltato con vivo interesse le profonde riflessioni da Lei svolte
sulle radici umane ed evangeliche che alimentano l'attivit del Tribunale e
ne sorreggono l'impegno a servizio della giustizia. Vari sarebbero i temi
meritevoli di essere ripresi e sviluppati. Ma lo specifico riferimento che Ella
ha fatto alla recente Enciclica Veritatis splendor mi induce a trattenermi
stamane con voi sul suggestivo rapporto che intercorre tra lo splendore
della verit e quello della giustizia. Come partecipazione alla verit, anche
la giustizia possiede un suo splendore, capace di evocare nel soggetto una
risposta libera, non puramente esterna, ma nascente dall'intimo della co
scienza.
Gi il mio grande Predecessore Pio X I I , rivolgendosi alla Rota, autore
volmente ammoniva: Il mondo ha bisogno della verit che giustizia, e di
quella giustizia che verit
Giustizia di Dio e legge di Dio sono il riflesso
della vita divina. Ma anche la giustizia umana deve sforzarsi di riflettere la
verit, partecipando del suo splendore. Quandoque iustitia veritas voca
tur , ricorda san Tommaso, vedendo il motivo di ci nell'esigenza che la
giustizia pone di essere a t t u a t a secondo la retta ragione, cio secondo veri
t. legittimo, pertanto, parlare dello splendor iustitiae ed anche dello
splendor legis : compito di ogni ordinamento giuridico, infatti, il servi
zio della verit, unico fondamento saldo su cui pu reggersi la vita perso
nale, coniugale e sociale . E doveroso, quindi, che le leggi umane aspirino a
rispecchiare in s lo splendore della verit. Ovviamente, ci vale anche del
la applicazione concreta di esse, che pure affidata ad operatori umani.
2

L'amore per la verit non pu non tradursi in amore per la giustizia e


nel conseguente impegno di stabilire la verit nelle relazioni all'interno del1

AAS 34 (1942) 342


II-II, q. 58, art. 4 ad 1.
Allocuzione alla Rota: AAS 82 (1990) 875.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

949

la societ umana; n pu mancare, da parte dei sudditi, l'amore per la leg


ge e per il sistema giudiziario, che rappresentano lo sforzo umano per offri
re norme concrete nella risoluzione dei casi pratici.
3. E necessario, per questo, che quanti, nella Chiesa, amministrano la
giustizia giungano, grazie all'assiduo colloquio con Dio nella preghiera, ad
intravvederne la bellezza. Ci li disporr, tra l'altro, ad apprezzare la ric
chezza di verit del nuovo Codice di Diritto Canonico, riconoscendone la
fonte ispiratrice nel Concilio Vaticano I I , le cui direttive altro scopo non
hanno se non quello di promuovere la vitale comunione di ciascun fedele
con Cristo e con i fratelli.
La legge ecclesiastica si preoccupa di proteggere i diritti di ciascuno nel
contesto dei doveri di tutti verso il bene comune. Osserva, al riguardo, il
Catechismo della Chiesa Cattolica: ...la giustizia verso gli uomini dispone
a rispettare i diritti di ciascuno e a stabilire nelle relazioni umane l'armo
nia che promuove l'equit nei confronti delle persone e del bene comune .
4

Quando i Pastori e i Ministri della giustizia incoraggiano i fedeli, non


soltanto ad esercitare i diritti ecclesiali, ma a prendere anche coscienza dei
propri doveri per adempierli fedelmente, proprio a questo vogliamo indurli:
a fare esperienza personale ed immediata dello splendor legis . Infatti il
fedele che riconosce, sotto l'impulso dello Spirito, la necessit di una pro
fonda conversione ecclesiologica, trasformer l'affermazione e l'esercizio dei
suoi diritti in assunzione dei doveri di unit e di solidariet per l'attuazio
ne dei valori superiori del bene comune .
5

Per contro, la strumentalizzazione della giustizia al servizio di interessi


individuali o di forme pastorali, sincere forse, ma non basate sulla verit,
avr come conseguenza il crearsi di situazioni sociali ed ecclesiali di sfidu
cia e di sospetto, in cui i fedeli saranno esposti alla tentazione di vedere
soltanto una lotta di interessi rivali, e non uno sforzo comune per vivere
secondo diritto e giustizia.
4. T u t t a l'attivit del Giudice ecclesiastico, come ebbe ad esprimersi il
mio venerato predecessore Giovanni X X I I I , consiste nell'esercizio del
ministerium veritatis . In questa prospettiva facile capire come il Giu
dice non possa fare a meno di invocare il lumen Domini per poter di
stinguere la verit in ogni singolo caso. A loro volta, per, le parti interes6

N. 1807.
Allocuzione alla Rota: AAS 71 (1979) 425s.
Ibid.: AAS 53 (1961) 819.

950

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sate non dovrebbero mancare di chiedere per s nella preghiera la disposi


zione di accettazione radicale della decisione definitiva, pur dopo aver
esaurito ogni mezzo legittimo per contestare ci che in coscienza ritengono
non corrispondente alla verit o alla giustizia del caso.
Se gli amministratori della legge si sforzeranno di osservare un atteg
giamento di piena disponibilit alle esigenze della verit, nel rigoroso ri
spetto delle norme procedurali, i fedeli potranno conservare la certezza che
la societ ecclesiale sviluppa la sua vita sotto il regime della legge; che i di
ritti ecclesiali sono protetti dalla legge; che la legge, in ultima analisi, oc
casione di una risposta amorosa alla volont di Dio.
5. La verit t u t t a v i a non sempre facile: la sua affermazione risulta a
volte assai esigente. Ci non toglie che essa debba essere sempre rispettata
nella comunicazione e nelle relazioni fra gli uomini. Altrettanto vale per la
giustizia e per la legge: anch'esse non sempre si presentano facili. Il compi
to del legislatore universale o locale non agevole. Dovendo la legge
riguardare il bene comune omnis lex ad bonum commune ordinatur

ben comprensibile che il legislatore chieda, se necessario, sacrifici anche


gravosi ai singoli. Questi, per parte loro, vi corrisponderanno con l'adesio
ne libera e generosa di chi sa riconoscere, accanto ai propri, anche i diritti
degli altri. Ne seguir una risposta forte, sostenuta da spirito di sincera
apertura alle esigenze del bene comune, nella consapevolezza dei vantaggi
che da esso derivano, in definitiva, al singolo stesso.
E a voi ben nota la tentazione di ridurre, in nome di una concezione
non retta della compassione e della misericordia, le esigenze pesanti poste
dall'osservanza della legge. Al riguardo occorre ribadire che, se si t r a t t a di
una violazione che tocca soltanto la persona, sufficiente rifarsi all'ingiun
zione: Va' e d'ora in poi non peccare pi . Ma se entrano in gioco i diritti
8

altrui, la misericordia non pu essere data o accolta senza far fronte agli
obblighi che corrispondono a questi diritti.
Doverosa pure la messa in guardia nei confronti della tentazione di
strumentalizzare le prove e le norme processuali, per raggiungere un fine
pratico che forse viene considerato pastorale , con detrimento per
della verit e della giustizia. Rivolgendomi a voi alcuni anni addietro, face
vo riferimento ad una distorsione nella visione della pastoralit del dirit
to ecclesiale: essa consiste neh"attribuire portata ed intenti pastorali uni7

I-II, q. 90, art. 2.


Cv 8, 11.

Acta

Ioannis

Pauli

Pp.

II

951

camente a quegli aspetti di moderazione e di umanit che sono immediata


mente collegabili con l'aequitas canonica; ritenere cio che solo le eccezioni
alle leggi, l'eventuale non ricorso ai processi ed alle sanzioni canoniche, lo
snellimento delle formalit giuridiche abbiano vera rilevanza pastorale .
Ma ammonivo che, in tal modo, facilmente si dimentica che anche la giu
stizia e lo stretto diritto e di conseguenza le norme generali, i processi,
le sanzioni e le altre manifestazioni tipiche della giuridicit, qualora si ren
dano necessarie sono richiesti nella Chiesa per il bene delle anime e sono
pertanto realt intrinsecamente pastorali . E pur vero che non sempre
facile risolvere il caso pratico secondo giustizia. Ma la carit o la misericor
dia ricordavo nella stessa occasione non possono prescindere dalle
esigenze della verit. Un matrimonio valido, anche se segnato da gravi dif
ficolt, non potrebbe essere considerato invalido, se non facendo violenza
alla verit e minando, in tal modo, l'unico fondamento saldo su cui pu
reggersi la vita pastorale, coniugale e sociale . Sono principi, questi, che
sento il dovere di ribadire con particolare fermezza nell'Anno della Fami
glia, mentre ci s'avvede con sempre maggior chiarezza dei rischi a cui una
malintesa comprensione espone l'istituto familiare.
9

10

6. Un giusto atteggiamento verso la legge, infine, tiene conto anche del


la sua funzione di strumento a servizio del buon funzionamento della socie
t umana e, per quella ecclesiale, dell'affermazione in essa della com
munio .
Per alimentare l'autentica communio , quale il Concilio Vaticano II la
descrive, assolutamente necessario fomentare un retto senso della giusti
zia e delle sue ragionevoli esigenze.
Proprio per questo, preoccupazione del legislatore e degli amministrato
ri della legge sar, rispettivamente, di creare ed applicare norme basate
sulla verit di ci che doveroso nelle relazioni sociali e personali. L'auto
rit legittima dovr poi impegnarsi e promuovere la retta formazione della
coscienza personale, perch, se ben formata, la coscienza aderisce natural
mente alla verit ed avverte in se stessa un principio di obbedienza che la
spinge ad adeguarsi alla direttiva della legge.
11

12

7. In tal modo, sia nell'ambito individuale come in quello sociale e spe


cificamente ecclesiale, verit e giustizia potranno sprigionare il loro splen9

10

11

12

Allocuzione alla Rota: AAS 82


Ibid.,

(1990)

873.

875.

Veritatis

splendor,

n.

75,

Cf. ibid. n. 60; Dominum et vivificantem, n.

43.

952

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dore: di esso ha oggi bisogno come non mai l'umanit intera per trovare la
retta via e la sua meta finale in Dio.
Quale importanza ha dunque il vostro lavoro, illustri Prelati Uditori e
cari componenti della R o t a Romana. Confido che le considerazioni ora
svolte vi siano di stimolo e di sostegno nello svolgimento della vostra atti
vit, per la quale vi esprimo il mio augurio pi cordiale ed insieme l'assicu
razione di uno speciale ricordo nella preghiera.
A conferma di questi sentimenti volentieri vi imparto la mia Bene
dizione, con la quale intendo abbracciare anche t u t t i coloro che nella Chie
sa attendono al delicato compito dell'amministrazione della giustizia.

III
Ad Antillarum episcopos limina Apostolorum visitantes.*
Dear Brother Bishops,
Chers Frres dans Vpiscopat,
1. With great pleasure I welcome you, the members of the Antilles
Episcopal Conference, in Rome for your visit ad Limina Apostolorum.
Coming as you do from twenty-four distinct territories so diffrent
in history, cultural background and ethnie composition, and so scattered
geographically your Conference is itself a clear sign of the universality
of Catholic communion. The mystery of unity in the Church makes it pos
sible t h a t through the power of divine charity people "from every tribe and
tongue and people and nation"

transcend their diffrences without destroy-

ing them, as they are fashioned by the Holy Spirit into the one body. I
2

give thanks to our Heavenly Father t h a t t h a t mystery grows increasingly


among you.
In the course of my pontificate my pastoral journeys have brought me
to the Caribbean rgion a number of times to see at first hand the faith
and love of your people. These are memories I cherish, and I pray constantly t h a t your priests, Religious and lay faithful will "not lack in any
spiritual gift as [they] wait for the revealig of our Lord Jesus Christ".
* Die 29 Ianuarii 1994.
Rev 5:9.
Cf. 1 Cor 10:17.
Ibid., 1:7

Acta Ioannis Pauli Pp. II

953

2. My visit last year to Jamaica was in many ways a continuation of


the Quincentenary observance in which the Church commemorateci not
primarily an event of secular history but the first enduring proclamation
of the Gospel in the Western Hmisphre. Indeed, it was Christ her Lord
and the works of his grace t h a t she celebrated, and from this the whole
Church in the New World is called to draw fresh strength for a renewed
planting of God's word in the Americas.
In your Pastoral Letter "Evangelization for a New Caribbean", you
called upon the faithful to give themselves generously to the New Evange
lization, so t h a t society will blossom into a civilization of love. This is pos
4

sible because the Good News "renews the life and culture offallen man... it
combats and removes the errors and evil which flow from the ever-present
attraction of sin... it never ceases to purify and elevate the morality of
peoples... it makes fruitful, as it were from within, the spiritual qualities
and gifts of every people... it strengthens, perfects and restores them in
Christ". The social context in which you minister to God's people, so full of
5

challenges and even overwhelming difficulties, must never lead you to lose
confidence in the power of the Gospel to heal, and to inspire authentic jus
tice and holiness.
3. The role of strong and united families in building up a culture of
solidarity is irreplaceable. In Kingston last summer, I could not f ail to
speak about the importance of the family. I pointed out t h a t in a context
where systematio forms of exploitation such as slavery had helped to en
gender patterns of sexual irresponsibility, Christian husbands and wives
have a pressing duty to dispel the darkness of sin and selfishness by their
life-long fidelity to each other and by their commitment to the children
conceived through their union. In this way they witness t o the t r u t h t h a t
6

it is only through a sincere gift of self t h a t a person can find himself.

In marriage the spouses make this gift of self according to the charac
ter of their sexual identity. As wife and mother, the woman reveis and
develops her femininity in a deep communion of love with her husband
and in nurturing the children who from the first moment of their existence
absorb her mental and physical nergies. The husband finds and perfects
8

Cf. ibid., n. 10, 12.


Gaudium et spes, n 58.
Cf. Homily, Kingston, 10 August 1993, n. 6.
Cf. Gaudium et spes, n. 24.
Cf. Mulieris dignitatem, nn. 18, 29-30.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

954

his masculinity by completely entrusting all t h a t he is and has to his wife


and children, and by exercising generous responsibility for their well-being.

When so many voices seek to beguile people into a false understanding of


who they are and where their happiness lies, it is more important than
ever t h a t we Pastors speak the truth: the real measure of a couple's suc
cess and the path to their fulfilment lies in whether or not they hold
themselves accountable for the spiritual and material welfare of each other
and of their children.
Your commitment to the proclamation of thse and the other truths
t h a t make up the Church's teaching about the family is an indispensable
response to the crisis affecting family life in the Antilles. The number of
children born out of wedlock, the growing practice of abortion and an ul
erease in divorce are disturbing signs of the difficulties to be faced. These
serious problems are made even worse by unemployment, the spread of
drug abuse and the diffusion of a materialistic self-centred morality. By
making catechesis and formation for family life a priority in all pastoral
planning and a constant point of rfrence in the activity of every parish,
you and your co-workers will provide the means to reinvigorate the funda
mental cell of the Christian community and of the whole of society in the
Caribbean. I am confident t h a t you will find the "Catechism of the Catholic
Church" to be a providential instrument for a deeper evangelization and ec
clesial renewal. Sound ducation in the faith will likewise provide the
faithful with much needed help in responding to the pressing challenge
posed by the growth of sects and new religious movements.
The renewal of the family necessarily entails the strengthening of many
other lments of ecclesial life. Can there be any real progress in restoring
the integrity of Christian marriage, a mystery of loving communion, unless
spouses and children share in the mystery of Trinitarian communion
through the Holy Eucharist? If liturgical participation is sometimes weak,
is this not both cause and effect of a weak family life? If the "domestic
church" is in crisis, will not many members of the local Church lack those
dispositions necessary for the sacred liturgy to be able to "produce its full
effect"?

10

4. Formation in the Christian life is required at every stage, b u t the


Church owes particular attention to children and young people, especially
9

10

Cf. Familiaris consortio, n. 25.


Sacrosanctum Concilium, n i l .

Acta Ioannis Pauli Pp. II

955

in her schools. Catholic schools throughout the Caribbean rgion are held
in high esteem, and I offer every encouragement in your efforts to sustain
and improve them. In order t h a t these schools may achieve their full potential for ecclesial service it is important t h a t religious instruction enjoy a
pre-eminent place in the curriculum. The message of Christ is the key to a
student's advancement in maturity and virtue, which in t u r n is the condi
tion of progress in learning. The light of the Gospel gives young people the
strength to commit themselves to serving the common good, and instills in
them the courage to face even times of social and economie trial with se
rene hope.
5. Your reports in prparation for this visit speak with warm apprcia
tion of the many generous priests who are your co-workers in the ministry
of teaching, sanctifying and governing t h a t portion of the People of God
entrusted to your pastoral care.

11

I join you in offering thanks to Jesus

Christ the Eternai High Priest for these worthy "stewards of the mysteries
of God". Whatever you do to encourage, sustain and help them in their fi
12

delity is an exquisite form of charity towards them and towards the


Church. The Apostolic Exhortation Pastores dabo vobis, which grew out of
the rieh legaey of the 1990 Synod of Bishops, exhorts Bishops to promote
a well-organized programme of permanent formation, essential if priests
are to maintain and reinforce their effectiveness and zeal.

13

Opportunities

for continuing formation are particulari^ necessary when lacunae are dis
co vered in the training received in seminaries, whether in the practice of a
genuine priestly spirituality or in other aspects of priestly life. For every
priest the objective must always be "to rekindle the gift of God t h a t is
within", especially by strengthening the spirit of loving service, simplicity
14

of life, fidelity to celibacy and docility to the Bishop.


Your reports also indicate t h a t you are taking action to improve the
Regional Major Seminary at Port-of-Spain, as well as reviewing a number
of other matters pertaining to priestly training. Some difficult questions
remain, but I am sure t h a t your fraternal coopration and your sense of
shared responsibility will lead to putting the true good of the Church be
fore particular interests. Because the staff of a seminary should be outstanding not only for its learning but also for its priestly example, I draw
11

12

13

14

Cf. CIC, can 369.


1 Cor 4:1.
Cf. nn. 78 and 79.
2 Tm 1:6.

956

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

your attention to the "Directives Concerning the Prparation of Seminary


Educators", published by the Congrgation for Catholic Education just a
short time ago. These will undoubtedly prove useful to you. The renewal
of seminary training, together with appropriate pre-seminary formation
and an intense programme of recruitment in every Diocse, will help to ensure t h a t the faithful will have "shepherds after [the Lord's] own h e a r t " .
15

6. D'une manire spciale, je vous demande de porter aux Antilles mes


salutations cordiales aux religieux et aux religieuses en mission dans la
vigne du Seigneur. Leur contribution la vie de l'Eglise dans les Carabes
est une page glorieuse de son histoire. Les Pres du deuxime Concile du
Vatican nous rappellent que la source des innombrables bonnes uvres ac
complies par les religieux est leur conscration au Christ. En imitant sa
chastet, sa pauvret et son obissance, et pousss dans cette voie par la
charit que l'Esprit Saint rpand dans leurs coeurs, [les religieux] vivent
toujours davantage pour le Christ et pour son corps qui est l'glise . Le
soutien et les conseils que vous offrez ces membres de vos communauts
ecclesiales, spcialement en leur tant proches et par les contacts avec la
Confrence rgionale des Suprieurs majeurs, sont inapprciables pour les
aider rester fidles une authentique vision du Concile.
16

Chers frres, votre visite ad limina est un temps prcieux pour expri
mer et approfondir notre communion ecclsiale, dans une union inbran
lable de coeur et d'me. Je prie afin que, grce votre plerinage aux tom
beaux des Saints Aptres, la charit surnaturelle qui vous lie l'vque
de Rome, et qui nous lie Pierre et aux autres Aptres, devienne encore
plus vive. En toutes choses, un vque est ministre de la communion, ser
viteur de la participation de son peuple la vie du Pre, du Fils et du
Saint-Esprit. Je demande au Seigneur d'unir plus troitement encore dans
l'amour vos prtres, vos religieux et religieuses ainsi que vos fidles lacs
grce votre ministre et, en ces jours proches de la Semaine de Prire
pour l'Unit des Chrtiens, je prie afin que vos nombreuses initiatives cu
mniques portent beaucoup de fruit. En vous confiant ainsi que tous les
membres des Eglises locales aux Antilles la tendre protection de la Mre
de Dieu, je vous donne de grand cur ma Bndiction Apostolique.
17

Jer 3:15.
Perfectae caritatis, n
Cf. Ac 4, 32,

1.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

957

IV
Ad Honduriae episcopos in visitatione sacrorum liminum.*
Amadsimos Hermanos en el episcopado:
1. Os saludo con afecto en el Seor y os doy mi ms cordial bienvenida
a este encuentro con el que culmina vuestra visita ad Limina Apos
tolorum , que renueva el gozo y el compromiso de unidad eclesial entre los
Pastores, clero y fieles de la Iglesia en Honduras y el Sucesor de Pedro.
Con palabras de san Pablo, os deseo gracia, misericordia y paz, de parte
de Dios Padre y de Cristo Jess, Seor Nuestro .* Me llena de gozo poder
compartir, una vez ms, en espritu de verdadera fraternidad, la solicitud
pastoral por la vida, las esperanzas, las dificultades de vuestras respectivas
dicesis, lo cual me permite tambin cumplir el mandato recibido del Seor
de confirmar en la fe a mis hermanos.
2

Agradezco vivamente a Mons. Ral Corriveau, Obispo de Choluteca y


Presidente de la Conferencia episcopal, las amables palabras que me ha di
rigido como expresin del sentir de todos sus Hermanos en el episcopado,
y con las cuales ha querido reiterar la profunda comunin con la Sede
Apostlica, que anima vuestro generoso y abnegado ministerio.
2. Del examen de las relaciones quinquenales y de los coloquios que
hemos tenido, me es grato constatar que una de vuestras preocupaciones
pastorales prioritarias es la consolidacin y robustecimiento de la institu
cin familiar en vuestro amado pas. Qu fuente de esperanza comprobar,
cmo toda la Iglesia que peregrina en Honduras vibra, junto con voso
tros, sus legtimos Pastores, en el deseo de fortalecer las estructuras de la
familia!
Conozco las peculiares dificultades que debis afrontar en este apre
miante apostolado, pero s que estis firmemente convencidos de que la
familia, como comunidad educadora fundamental e insustituible, es el ve
hculo privilegiado para la transmisin de aquellos valores religiosos y cul
turales que ayudan a la persona y tambin a la sociedad a adquirir la
propia identidad. Fundada en el amor y abierta al don de la vida, la fami-

* Die 4 Februarii 1994.


1 Tim 1, 2.
Cf. Lc 22, 32.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

958

lia lleva consigo el porvenir mismo de la sociedad; su papel especialsimo es


el de contribuir eficazmente a un futuro de paz .
3

En la Asamblea Nacional de Pastoral, que celebrasteis el pasado mes


de noviembre, y en la que participaron laicos cualificados as como delega
dos de los sacerdotes, religiosos y religiosas, habis analizado la realidad de
la familia en Honduras, constatando con preocupacin una vez ms el he
cho del alto porcentaje de uniones libres e inestables, que conllevan graves
carencias de estructura familiar y estn en la base de situaciones irregula
res y de frecuentes fenmenos de desintegracin; a todo ello se aade la in
cidencia de funestas campaas antinatalistas, en oposicin a las exigencias
de una verdadera paternidad responsable, cosa que vosotros no habis de
jado de denunciar valientemente. A pesar de ello, vuestro pueblo conserva
una religiosidad profunda, muestra de una aquilatada fe y amor a Dios,
veneracin filial a la Santsima Virgen y fidelidad a la Iglesia. A fin de que
sus races cristianas conserven todo su vigor, os aliento en vuestro empeo
por llevar a cabo el plan nacional de pastoral familiar, que habis elabora
do para este Ao de la Familia, y que durante un acto solemne en el que
participaron las fuerzas vivas de vuestra patria, pusisteis a los pies de la
Virgen de Suyapa, vuestra celestial patrona.
4

3. Estoy persuadido de que cuanto hagis en favor de la familia y de la


promocin de sus valores redundar en un incremento de las vocaciones sa
cerdotales y religiosas, t a n necesarias para un futuro ms prometedor de la
Iglesia en Honduras. A este propsito, me complace saber que el nmero
de sacerdotes diocesanos va en aumento, que el Seminario mayor nacional
de Nuestra Seora de Suyapa goza ya del reconocimiento civil de sus estu
dios y que contis ya con seis Seminarios menores, sobre los que tenis
puestas fundadas esperanzas.
Sabis bien que la vocacin sacerdotal o religiosa nace y se consolida
ordinariamente en el seno de una familia. Por otra parte, la experiencia
nos muestra que aquellos hogares cuyos cnyuges estn comprometidos en
tareas apostlicas, son terreno abonado para que el Seor llame a su segui
miento a alguno de sus miembros a la vida sacerdotal o religiosa. Alentad,
pues, a todas las familias cristianas y especialmente a aquellas que militan
en movimientos apostlicos, para que vivan intensa y gozosamente las vir
tudes del hogar y estn siempre abiertas a la posibilidad de que el Seor
llame a su exclusivo servicio a alguno de sus miembros.
3

Mensaje para la Jornada Mundial de la Paz, 1 1.1994, n. 2.


Cf Gaudium et spes, 50-51.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

959

4. Uno de los factores que inciden de modo relevante en la concepcin


de los valores que encarna la institucin familiar son, como bien sabis, los
medios de comunicacin social. En efecto, mediante ellos pueden crearse
estereotipos engaosos sobre la familia, presentando como atractiva la infi
delidad conyugal, justificando el crimen del aborto y difundiendo la men
talidad divorcista y la cultura hedonista de la sociedad de consumo. No
ahorris esfuerzos en la promocin y apoyo de los mass media , en espe
cial la radio, que en las condiciones concretas de vuestro pas es, sin duda,
un instrumento muy idneo para la evangelizacin de la familia, para la
defensa de la vida, y desde donde se pueden irradiar los valores que encar
na la Sagrada Familia de Nazaret. Al mismo tiempo, la proclamacin de
los contenidos esenciales de la doctrina catlica, desde los medios de difu
sin, ser una vlida ayuda para contrarrestar la accin proselitista de las
sectas y nuevos grupos religiosos que, tambin en Honduras, crean confu
sin entre los fieles y amenazan su identidad catlica sembrando divisin e
incertidumbre.
S que acabis de vivir una nueva etapa en el proceso de consolidacin
democrtica de vuestro amado pas. Mientras pido a Dios que afiance los
lazos de solidaridad y el progreso humano y espiritual de todos los amad
simos hijos de Honduras, hago votos para que sus Autoridades puedan
cumplir cada vez ms adecuadamente con sus apremiantes obligaciones en
favor de la familia. Permitidme recordar, en esta circunstancia, las pala
bras de mi reciente Mensaje para la J o r n a d a Mundial de la Paz: Como
ncleo originario de la sociedad, la familia tiene derecho a todo el apoyo
del Estado para realizar plenamente su peculiar misin. Por tanto, las le
yes estatales deben estar orientadas a promover su bienestar, ayudndola
a realizar los cometidos que le competen. Frente a la tendencia cada vez
ms difundida a legitimar, como sucedneos de la unin conyugal, formas
de unin que por su naturaleza intrnseca o por su intencin transitoria no
pueden expresar de ningn modo el significado de la familia y garantizar
su bien, es deber del Estado reforzar y proteger la genuina institucin fa
miliar, respetando su configuracin natural y sus derechos innatos e inalie
nables .
5

La paz y la armona en las familias, que todos deseamos, ha de tener


sus races bien fundadas en la dignidad del hombre y de sus derechos. No
puede existir verdadera paz si no existe un compromiso serio y decidido en
la aplicacin de la justicia social. En esta tarea, un papel primordial lo de5

N. 5.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

960

sempean las personas investidas de autoridad pblica. Como sealaba en


la Encclica Redemptor hominis, el deber fundamental del poder es la soli
citud por el bien comn de la sociedad . Es necesario, pues, reavivar los
6

valores morales, como son la solidaridad, la laboriosidad, la honestidad en


el desempeo de las funciones pblicas, el espritu de participacin; todo
ello ser la mejor garanta para conseguir una mayor cohesin social entre
los hondurenos y un ms decidido empeo en la bsqueda activa del bien
comn.
5. Este encuentro de hoy, amados Hermanos, me brinda la oportunidad
de manifestar mi complacencia porque en repetidas ocasiones habis hecho
or vuestra voz en favor de los ms pobres y desprotegidos.
A vuestra misin de Pastores no es ajeno el vasto campo que represen
ta la difusin y puesta en prctica de la doctrina social de la Iglesia, pues
ello es parte esencial del mensaje cristiano, ya que expone sus consecuen
cias directas en la vida de la sociedad y encuadra incluso el trabajo coti
diano y las luchas por la justicia en el testimonio de Cristo Salvador .

En esta tarea se hace particularmente necesaria la contribucin de to


dos los agentes de pastoral, pero de modo especial de los laicos, los cuales,
como exigencia de su vocacin cristiana, han de impregnar y perfeccionar
con el espritu evanglico el orden de las realidades temporales .

Su empeo apostlico ha de llevarles tambin a una participacin ms


activa en la vida litrgica y sacramental de la Iglesia. En efecto, el Conci
lio Vaticano II nos recuerda que la liturgia es la cumbre a la cual tiende
la actividad de la Iglesia y al mismo tiempo la fuente de donde m a n a toda
su fuerza. Pues los trabajos apostlicos se ordenan a que, una vez hechos
hijos de Dios por la fe y el bautismo todos (...) participen en el sacrifcio y
coman la Cena del Seor .

A este propsito, quiero dedicar un especial y afectuoso recuerdo a los


delegados de la Palabra, que ya han cumplido sus Bodas de plata de
fundacin por obra de Mons. Marcelo Gerin, Obispo Emrito de Choluteca,
quien a pesar de su delicada salud ha regresado a Honduras y sigue ani
mndolos con su sabidura y testimonio. Dadas las condiciones geogrficas
y demogrficas de vuestro pas, ellos representan una fuerza apostlica de
relevante importancia en el campo de la nueva evangelizacin. A este res6

N. 17.
Centesimus annus, 5
Apostolicam actuositatem, 5.
Sacrosanctum Concilium, 10.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

961

pecto, adems del Catecismo de la Iglesia Catlica, los Delegados de la Pa


labra podrn encontrar en la Exhortacin Apostlica Familiaris consortio,
as como en la Carta que dirigir prximamente a las familias, vlidos ins
trumentos de estudio y reflexin con vistas a una presencia ms incisiva
en la pastoral familiar, no slo en las zonas rurales, sino tambin en los
ncleos urbanos.
6. Finalmente, como tambin vosotros formis una familia en el minis
terio episcopal, no quiero dejar de recordar con afecto a dos miembros del
Episcopado hondureno, los cuales, uno por motivos de edad y el otro por
razones de salud, no participan en esta visita ad Limina : Mons. Hctor
Enrique Santos Hernndez, S.D.B., Arzobispo Emrito de Tegucigalpa, y
Mons. Jaime Brufau Macia, CM., Obispo Emrito de San Pedro Sula. A
ambos, fieles servidores del Evangelio, os ruego que transmitis mi saludo
fraterno y la viva gratitud de la Sede Apostlica.
Seguid adelante, con fortaleza y perseverancia, en el camino de renova
cin que os habis trazado. Vivid gozosamente la unidad y la paz, que es
fruto y garanta de la presencia del Espritu Santo. La consolidacin del
espritu de colegialidad en el seno de vuestra Conferencia episcopal contri
buir ciertamente a dar vigor a vuestro ministerio y un mejor seguimiento
a las realidades pastorales. El testimonio de unidad entre vosotros ser
tambin motivo y estmulo para acrecentar an ms la unin entre vues
tros sacerdotes, entre los agentes de pastoral y con los dems miembros de
vuestras Iglesias particulares.
7. Ayer el Seor nos concedi la gracia de concelebrar la Santa Misa en
la festividad de Nuestra Seora de Suyapa, P a t r o n a de Honduras. Esto
nos hace pensar en el Cenculo, el da de Pentecosts, cuando los discpulos
de Jess estaban en torno a Mara. Que la Madre y Patrona de vuestra pa
tria cubra con su manto protector a todas las familias hondurenas. A Ella
confo vuestras intenciones y anhelos pastorales para que su divino Hijo
haga muy fecundo vuestro ministerio episcopal.
Con entraable afecto os imparto la Bendicin Apostlica, que hago ex
tensiva a los Prelados ausentes, a vuestros sacerdotes, religiosos y religio
sas, seminaristas y delegados de la Palabra, y a todos los amadsimos fieles
de Honduras, en particular, a los pobres, los enfermos y cuantos sufren.

66 - A A S

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

962

V
Ad episcopos Nicaraguae sacra limina visitantes.*
Venerables Hermanos en el episcopado:
1. Os doy mi ms cordial bienvenida a este encuentro con el que culmi
na vuestra visita ad Limina Apostolorum , que me permite renovaros la
expresin de mi profundo afecto, que extiendo de corazn a los queridos
sacerdotes, religiosos, religiosas y feles de vuestras respectivas dicesis.
Con esta venida a Roma, centro de la catolicidad, queris poner an ms
de manifiesto la ntima comunin en la fe y en la caridad con la Sede
Apostlica. Por ello, con palabras de san Pablo, doy gracias a Dios sin
cesar por vosotros, por el favor que os ha concedido mediante Cristo Jess,
pues en El habis sido enriquecidos en todo... -

Tras agradecer vivamente las amables palabras que, en nombre de


todos, ha tenido a bien dirigirme el Seor Cardenal Miguel Obando Bra
vo, Arzobispo de Managua y Presidente de la Conferencia episcopal, de
seo expresar mi aprecio por vuestra voluntad y esfuerzo en mantener y
acrecentar vuestra unin como Pastores de la Iglesia en Nicaragua; bien
sabis la importancia de este testimonio que edifica al Pueblo de Dios y
que ha de surgir de motivaciones profundas y sobrenaturales. La plega
ria del Seor que todos sean uno

ha de hacerse vida en vuestros

presbiterios, en las comunidades religiosas, parroquias y movimientos


apostlicos.
Los coloquios personales con cada uno de vosotros, junto con las rela
ciones quinquenales, me han servido para acercarme con mayor conoci
miento a la realidad de la Iglesia nicaragense, con sus luces y sombras,
pero siempre animada por el celo pastoral para conseguir en vuestras co
munidades una profunda renovacin de toda la vida cristiana, siguiendo
las directrices del Concilio Vaticano I I . Movido por mi deseo de confirmar
vuestros esfuerzos y alentar vuestras tareas, he aqu algunas reflexiones so
bre temas que vosotros mismos, como Pastores de la Iglesia, habis com
partido conmigo y que forman parte de los objetivos prioritarios del minis
terio episcopal.
* Die 18 Februarii 1994..
1 Cor 1, 4-5.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

963

2. La IV Conferencia General del Episcopado Latinoamericano, que tu


vo lugar en Santo Domingo, ha puesto particularmente de relieve los gra
ves desafos pastorales de nuestro tiempo y ha querido perfilar las lneas
fundamentales de un nuevo impulso evangelizador que ponga a Cristo en el
corazn y la vida de todos los latinoamericanos. Esta es nuestra tarea: ha
cer que la verdad sobre Cristo, la Iglesia y el hombre penetre cada vez ms
profundamente en todos los estratos de la sociedad en bsqueda de su pro
gresiva transformacin . Y sta es la meta que tambin vosotros, queridos
3

Hermanos, os habis propuesto, haciendo propias las Conclusiones de la


Asamblea de Santo Domingo. Tal y no otro ha de ser vuestro objetivo,
pues la Iglesia est llamada a iluminar, desde el Evangelio, todos los mbi
tos de la vida del hombre y de la sociedad. Y ha de hacerlo desde su fin
propio, que es de orden religioso. Pero precisamente de esta misma mi
sin religiosa ensea el Concilio Vaticano I I derivan funciones, luces y
energas que pueden servir para establecer y consolidar la comunidad hu
mana segn la ley divina . En efecto, la Iglesia, por su vocacin de servi
4

cio al hombre en todas sus dimensiones, alienta todo aquello que pueda fa
vorecer el bien comn de la sociedad y se esfuerza por ser siempre signo y
salvaguardia del carcter transcendente de la persona humana . Por eso,
5

como pone de relieve el mismo documento conciliar, la Iglesia... por razn


de su misin y de su competencia, no se confunde en modo alguno con la
comunidad poltica ni est ligada a sistema poltico alguno . Sin embargo,
6

ella tiene que iluminar tambin las realidades temporales con los valores y
criterios del Evangelio.

3. En las actuales circunstancias por las que atraviesa vuestro pas es


preciso dedicar gran atencin a la formacin de los laicos, abrindoles ca
minos para que colaboren ms intensamente en la vida y misin de la Igle
sia. A ellos les corresponde impregnar y perfeccionar todo el orden tem
poral con el espritu evanglico , ejerciendo su apostolado en el mundo a
8

manera de fermento .

Jn 17, 21.
Mensaje, 3.
Gaudium et spes, 42.
Ibid., 76.
Ibid.
Cf. ibid..
Apostolicam actuositatem, 5
Ibid., 2.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

964

Su vocacin cristiana debe impulsar a los laicos a vivir en medio de las


realidades temporales como constructores de paz y armona, y como deci
didos colaboradores en el bien comn. Ellos han de promover la justicia y
la solidaridad en el terreno de sus responsabilidades concretas: en la activi
dad econmica, en la accin sindical o poltica, en el campo educativo y
cultural, en los medios de comunicacin social, en las familias, asociacio
nes, instancias pblicas; en una palabra, en los mltiples campos de la ac
tividad humana.
4. Mirando la realidad de Nicaragua, es motivo de preocupacin los an
tagonismos que persisten en el panorama social y que ponen en entredicho
la convivencia pacfica y solidaria entre todos los nicaragenses. A pesar
de las tensiones y diferencias, toca a vosotros, Pastores de la Iglesia, ser
siempre los primeros signos e instrumentos de comunin , como el Conci
lio Vaticano II os recomienda,
que os fue confiado

11

10

para que el ministerio de reconciliacin

sea capaz de vencer la dialctica de los enfrentamien-

tos en favor de la civilizacin del amor.

12

Bien sabis cmo la Sede Apostlica ve con aprecio y esperanza todas


las iniciativas encaminadas a superar las divisiones y a fomentar el dilogo
y un mayor entendimiento, que puedan satisfacer las legtimas aspiraciones
de justicia y libertad de todos los ciudadanos. Movido por mi solicitud de
Pastor, en esta circunstancia, deseo dirigir un apremiante llamado para
que todos, lderes polticos y sindicales, empresarios y trabajadores, hom
bres de cultura y de ciencia, padres y madres de familia, se unan en la
construccin de una sociedad ms justa, fraterna y responsable; una socie
dad en la que sean superadas las descalificaciones y enfrentamientos; una
sociedad en la que se consolide el proceso democrtico y se instauren ver
daderas condiciones de justicia y de paz a las que aspira y tiene derecho el
pueblo de Nicaragua.
A este respecto, es de particular importancia fomentar y poner en prc
tica la doctrina social de la Iglesia, la cual forma parte de la misin evan
gelizadora

13

y tiene el valor de ser tambin instrumento "de evangeliza-

cin , porque ilumina la vivencia concreta de la fe cristiana. Como he se


14

alado en la encclica Redemptoris missio, con el mensaje evanglico la


10

11

12

13

14

Cf. Lumen gentium, 4.


2 Cor 5, 18.
Gaudium et spes, 73.
Sollicitudo rei socialis, 41.
Centesimus annus, 54.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

965

Iglesia ofrece una fuerza liberadora y promotora del desarrollo precisamen


te porque lleva a la conversin del corazn y de la mentalidad; ayuda a re
conocer la dignidad de cada persona; dispone a la solidaridad, al compro
miso, al servicio de los hermanos , salvando siempre la prioridad de las
realidades transcendentes y espirituales, que son premisas de la salvacin
escatolgica .
15

16

5. Pero sabis bien, amados Hermanos, que para poder dar un testimo
nio claro y convincente de la propia fe en medio de la sociedad, es presu
puesto indispensable que Jesucristo sea el centro y la fuente de donde el
cristiano reciba gracia e inspiracin para hacer vida la ley del amor. Cristo
es el Camino, la Verdad y la Vida .
La nueva evangelizacin necesita, ante todo, testigos, es decir, personas
que hayan experimentado la transformacin real de su existencia por la fe
en Jesucristo y sean capaces de transmitir esa experiencia a otros. La nue
va evangelizacin ha de tener como primer objetivo el hacer vida el ideal
de santidad. Por ello, primera tarea del Obispo es hacer fructificar la gra
cia de Dios para que resplandezca la santidad. Como moderadores, pro
motores y custodios de toda la vida litrgica en las comunidades eclesiales que os han sido confiadas, habis de velar para que se observen diligen
temente las normas y directrices relacionadas con su celebracin. Una
equivocada interpretacin de la espontaneidad no debe llevar a que se alte
re el sentido de las acciones litrgicas y, en concreto, de la Santa Misa.
17

1 8

6. En este Ao de la Familia, os invito a intensificar vuestros desvelos


apostlicos en favor de la familia en Nicaragua. Como pone de relieve la
IV Conferencia General del Episcopado Latinoamericano, la Iglesia anun
cia con alegra y conviccin la Buena Nueva sobre la familia en la cual se
fragua el futuro de la humanidad y se concreta la frontera decisiva de la
nueva evangelizacin. As lo proclamamos aqu, en Amrica Latina y el
Caribe, en un momento histrico en el que la familia es vctima de muchas
fuerzas que t r a t a n de destruirla o deformarla . En efecto, son muchos los
factores que, tambin en vuestro pas, han contribuido y contribuyen a de
bilitar los valores humanos y cristianos que han de sostener la vida del ho
gar. No se os oculta que los divorcios, abortos, campaas anticoncepciona19

15

16

17

18

19

N. 59.
N. 20.
Jn 14, 6,
Christus Dominus, 15.
Conclusiones de Santo Domingo, 210.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

966

les en contraposicin a la verdadera paternidad responsable

, uniones

consensales libres y la mentalidad laicista , puntualmente fomentada


por ciertos medios de comunicacin social, son otras t a n t a s causas que
afectan seriamente a los principios morales, y no slo en las conciencias de
los individuos sino tambin en el orden social.
Se hace, pues, apremiante la necesidad de intensificar en los cristianos
la formacin religiosa. Vosotros mismos no habis dejado de manifestar
abiertamente vuestra preocupacin ante las actitudes secularizadoras que
promueven ciertas ideologas, que ponen en entredicho los valores irrenunciables de la fe de vuestro pueblo y que pretenden arrinconar el mensaje
evanglico o vaciarlo de sus contenidos espirituales y transcendentes. Por
todo ello, una profunda formacin religiosa de los cristianos, y en particu
lar de los nios y de los jvenes, ha de ser un objetivo prioritario en la ac
cin evangelizadora en Nicaragua, para lo cual contis, como precioso ins
trumento, con el Catecismo de la Iglesia Catlica.
7. En los sacerdotes hallaris los prvidos cooperadores de vuestro mi
nisterio episcopal

21

para la realizacin de esta tarea apostlica, que ha de

encontrar en la catequesis a todos los niveles, la pastoral litrgica, los sa


cramentos de la iniciacin cristiana, la preparacin al sacramento del ma
trimonio, la celebracin de la Eucarista en el da del Seor, otros tantos
elementos esenciales para llevar a todos el mensaje de salvacin eterna que
viene de Jesucristo.
Por otra parte, al sacerdote se le pide una adecuada preparacin doctri
nal, espiritual y pastoral, que ha de reflejar siempre el mensaje ntegro de
Jess, respondiendo a las exigencias de nuestro tiempo. Esto ser posible si
el pastor de almas est unido a Dios mediante una intensa vida espiritual,
alimentada con la oracin asidua, la acogida de la Palabra de Dios y la ce
lebracin de sus misterios, para ser as testimonio vivo de caridad y entre
ga generosa a la comunidad a la que sirve.
En estrecha relacin con la vida de los presbteros est la problemtica
concerniente a las vocaciones sacerdotales y religiosas, que, segn me cons
ta, son objeto de vuestra paternal solicitud por la trascendencia que esto
tiene para el presente y el futuro de la Iglesia en Nicaragua. En efecto, sin
las suficientes vocaciones toda la accin evangelizadora se vera seriamente
comprometida, especialmente en nuestros das, en que sectas fundamenta20

21

Cf.. Gaudium et spes, 50-51.


Cf. Lumen gentium, 28.

967

Acta Ioannis Pauli Pp. II

listas y nuevos grupos religiosos llevan a cabo una agresiva campaa proselitista, sembrando la confusin entre los fieles y diluyendo la coherencia
y unidad del mensaje evanglico.
8. Por eso, el Seminario, como afirma el Concilio Vaticano I I , ha de ser
el corazn de la dicesis . Dedicad, pues, sacerdotes debidamente prepa
22

rados para la importante obra de formacin de los futuros presbteros. Co


mo seala un reciente documento de la Congregacin para la Educacin
Catlica, el formador que vive de la fe educa ms por lo que es que por
lo que dice. Su fe se traduce en un coherente testimonio de vida sacerdo
tal, animada por el celo apostlico y un vivo sentido misionero . Procurad,
23

pues, que los formadores y profesores de vuestros Seminarios y de las casas


de formacin sean ejemplarmente fieles a las normas establecidas por la
Santa Sede, a fin de que la riqueza doctrinal, el espritu de servicio eclesial
y el celo por la salvacin de las almas preparen adecuadamente a los semi
naristas para ser un da ministros de Cristo y administradores de los mis
terios de Dios . Los centros de formacin de los candidatos al sacerdocio
24

han de ser modelos de preparacin integral de la persona, con una slida


base espiritual, moral e intelectual; con una adecuada disciplina y espritu
de sacrificio. Slo as podr responderse a las necesidades de las comunida
des eclesiales de Nicaragua, que esperan que sus sacerdotes sean, ante to
do, maestros en la fe y testigos del amor a Dios y al prjimo.
9. Por vuestra parte, atended con solicitud a los sacerdotes, unidos a
vosotros en el honor del sacerdocio , viviendo con ellos en amistad y fra
25

ternidad, ayudndoles a desempear, con gozo y fidelidad, el ministerio que


han recibido de Cristo en favor de los hombres. Animad con vuestra pala
bra y vuestro ejemplo a todos los miembros de la comunidad cristiana, reli
giosos y seglares, para que sientan la alegra de formar parte del Pueblo de
Dios, germen de unidad, de esperanza y salvacin para toda la sociedad.
Quiero concluir este coloquio fraterno pidindoos que llevis mi saludo
afectuoso a todos los miembros de vuestras Iglesias particulares: a los
sacerdotes, religiosos, religiosas; a los catequistas y cristianos comprometi
dos en el apostolado; a los jvenes y padres; a los ancianos, a los enfermos
y a los que sufren. De manera especial, decid a vuestros sacerdotes, perso22

23

24

25

Optatam totius, 5.
Directrices sobre la preparacin de los formadores de los Seminarios, 27.
1 Cor 4, 1.
Lumen gentium, 28.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

968

as consagradas, dems agentes de pastoral y seminaristas, que el P a p a les


agradece sus trabajos por el Seor y por la causa del Evangelio y que es
pera y tiene confianza en su fidelidad.
Al agradeceros, en el nombre del Seor Jess, la entrega y solicitud
pastoral por la grey que se os ha sido confiada, os encomiendo a vosotros,
as como a vuestras comunidades eclesiales a la maternal intercesin de la
Santsima Virgen, a la que el querido pueblo nicaragense invoca como la
Pursima , mientras os imparto con gran afecto una especial Bendicin
Apostlica.

NUNTIUS
Admodum reverendo patri Praesidi pro tempore coetus Ministrorum generalium
Ordinis Serafici VIII ineunte saeculo ab ortu sancti Antonii de Padova.
AL REVERENDISSIMO PADRE LANFRANCO SERRINI, O.F.M. CONV., PRESIDENTE DI
TURNO DELL'UNIONE DEI MINISTRI GENERALI FRANCESCANI.

1. Ho appreso con vivo compiacimento che le quattro Famiglie france


scane si apprestano a celebrare con opportune iniziative l'VIII centenario
della nascita di Sant'Antonio, figura carismatica universalmente venerata
ed invocata.
L'intero Ordine Francescano impegnato nella preparazione del Giubi
leo di questo suo esemplare modello, insieme con la citt di Padova, che
accoglie nel suo territorio il centro della devozione antoniana, e con quella
di Lisbona, in cui il Santo nato.
La commemorazione centenaria si riveler ecclesiasticamente fruttuosa,
se susciter un'invocazione corale a Sant'Antonio affinch, con il suo esem
pio e la sua intercessione, spinga i cristiani del nostro tempo ad impegnarsi
per raggiungere le mete pi alte e pi nobili della fede e della santit.
Perch questa comune speranza si avveri, necessario che t u t t i , pastori
e fedeli, riscoprano con devozione sincera la persona di Sant'Antonio, stu
dino il suo cammino spirituale, sappiano capire le sue virt, ascoltino do
cilmente il messaggio che promana dalla sua vita.
2. Appena 36 anni dur la sua esistenza terrena. I primi quattordici li
trascorse nella scuola episcopale della sua citt. A quindici anni chiese di
entrare t r a i Canonici Regolari di Sant'Agostino; a venticinque fu ordinato

Acta Ioannis Pauli Pp. II

969

sacerdote: dieci anni di vita caratterizzati da premurosa e severa ricerca di


Dio, da studio intenso della teologia, da maturazione e perfezionamento in
teriore.
Dio continuava per ad interrogare lo spirito del giovane sacerdote Fer
nando: tale era il nome da lui ricevuto al fonte battesimale. Nel monastero
di Santa Croce, a Coimbra, egli conobbe un drappello di francescani della
prima ora, i quali da Assisi si recavano in Marocco per testimoniarvi il
Vangelo anche a costo del martirio. In quella circostanza il giovane Fer
nando speriment un anelito nuovo: quello di annunciare il Vangelo ai po
poli pagani, senza fermarsi di fronte al rischio della vita.
Nell'autunno del 1220 lasci il suo monastero e pass alla sequela del
Poverello di Assisi, assumendo il nome di Antonio. Part quindi per il Ma
rocco, ma una grave malattia lo costrinse a rinunciare al suo ideale missio
nario.
Ebbe inizio cos l'ultimo periodo della sua esistenza, durante il quale fu
guidato da Dio su strade che non avrebbe mai pensato di percorrere. Dopo
averlo sradicato dalla sua terra e dai suoi progetti di evangelizzazione ol
tremare, Dio lo condusse a vivere l'ideale della forma di vita evangelica in
terra italiana. Sant'Antonio visse l'esperienza francescana appena undici
anni, ma ne assimil a tal punto l'ideale che Cristo e il Vangelo divennero
per lui regola di vita incarnata nel quotidiano.
Ebbe a dire in un sermone: Per Te abbiamo lasciato t u t t o e ci siamo
fatti poveri. Ma poich Tu sei ricco, Ti abbiamo seguito affinch Tu ci fa
cessi ricchi... Abbiamo seguito Te, come la creatura segue il Creatore, come
i figli il Padre, come i bambini la mamma, come gli affamati il pane, come
i malati il medico, come gli stanchi il letto, come gli esuli la patria (Ser
mones, I I I , 84).

3. T u t t a la sua predicazione fu un continuo ed instancabile annuncio


del Vangelo sine glossa . Annuncio vero, coraggioso, limpido. La predica
zione era il suo modo di accendere la fede nelle anime, di purificarle, con
solarle, illuminarle (Ibid., p. 154).
Su Cristo egli costru la sua vita. Le virt evangeliche, in particolare la
povert dello spirito, la mitezza, l'umilt, la castit, la misericordia, il co
raggio della pace erano gli argomenti costanti della sua predicazione.
Tanto luminosa fu questa sua testimonianza, che nel mio pellegrinaggio
al suo Santuario in Padova, il 12 settembre 1982, anch'io volli presentarlo
alla Chiesa, come gi il P a p a Pio X I I , col titolo di uomo evangelico (cf.
Lett. Ap. Exulta Lusitania felix, 16-1-1946). Sant'Antonio insegn, infatti,

970

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in modo eminente a fare di Cristo e del Vangelo un riferimento eostante


nella vita quotidiana e nelle scelte morali private e pubbliche, suggerendo
a t u t t i di alimentare a tale fonte il coraggio per un annuncio coerente ed
attraente del messaggio della salvezza.
4. Proprio perch innamorato di Cristo e del suo Vangelo, Sant'Antonio
illustrava con intelletto di amore quella divina sapienza che aveva attinto
dalla lettura assidua delle Scritture Sacre (Pio X I , Lett. Ap. Antoniano,
sollemnia, 1-3-1931).
La Sacra Scrittura era per lui la terra parturiens , che genera la fede,
fonda la morale e attrae l'anima con la sua dolcezza (cf. Sermones, Prolo
go, I, 1). Raccolta nella meditazione amorosa della Sacra Scrittura, l'ani
ma si apre secondo la sua espressione ad divinitatis arcanum
(Ibid., I I I , 36). Durante il suo itinerario verso Dio, Antonio nutr a questo
abisso arcano la propria mente, attingendone sapienza e dottrina, forza
apostolica e speranza, instancabile zelo e fervida carit.
Dalla sete di Dio, dall'anelito verso Cristo nasce la teologia, che per
Sant'Antonio era irradiazione dell'amore a Cristo: sapienza di inestimabile
valore e scienza di cognizione, cantico nuovo in aure Dei dulce resonans
et animam innovans (Ibid., I, 255).
Sant'Antonio visse questo metodo di studio con una passione che lo ac
compagn per t u t t a la sua vita francescana. Lo aveva designato San Fran
cesco stesso ad insegnare la sacra teologia ai fratelli , raccomandandogli,
tuttavia, di guardarsi, in tale occupazione, dall'estinguere lo spirito di ora
zione e di devozione (cf. Fonti Francescane, 252). Egli us t u t t i gli strumenti
scientifici allora noti per approfondire la conoscenza della verit evangelica
e per renderne pi comprensibile l'annuncio. Il successo della sua predica
zione conferma che egli seppe parlare con il medesimo linguaggio dei suoi
ascoltatori, riuscendo a trasmettere con efficacia i contenuti della fede e_ a
far accogliere i valori del Vangelo nella cultura popolare del suo tempo.
5. Auspico di cuore che le celebrazioni centenarie in onore di Sant'An
tonio consentano a t u t t a la Chiesa di conoscere sempre meglio la testimo
nianza, il messaggio, la sapienza e l'ardore missionario di un cos grande
discepolo di Cristo e del Poverello d'Assisi. La sua predicazione, gli scritti
e soprattutto la santit di vita offrono anche agli uomini del nostro tempo
indicazioni assai vive e stimolanti circa l'impegno che occorre per la nuova
evangelizzazione. Oggi, come allora, urge una rinnovata catechesi, fondata
sulla parola di Dio, specialmente sui Vangeli, per far comprendere di nuo
vo al mondo cristiano il valore della rivelazione e della fede.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

971

La comunit dei credenti deve prendere sempre rinnovata coscienza


della perenne attualit del Vangelo, riconoscendo che, attraverso la predi
cazione, la figura del Verbo Incarnato riappare a noi, come avvenne nella
predicazione di Sant'Antonio, autentica, attuale, vicina alla nostrar storia,
ricca di grazia e capace di suscitare nei cuori un'intensa effusione di so
prannaturale carit.
Gli scritti di Sant'Antonio, cos ricchi di dottrina biblica, ma anche cos
intensamente pervasi di esortazioni spirituali e morali, sono anche oggi un
modello ed una guida per la predicazione. Essi dimostrano ampiamente,
tra l'altro, quanto nella celebrazione liturgica l'insegnamento omiletico
possa far sperimentare ai fedeli la presenza operante di Cristo, che annun
zia ancora il Vangelo al suo popolo per ottenerne la risposta nella preghie
ra e nel canto (cf. Sacrosanctum Concilium, 33).
Esorto, pertanto, t u t t i i membri della grande Famiglia francescana ad
impegnarsi per diffondere un'adeguata conoscenza del Santo Taumaturgo,
tanto venerato nelle Comunit cristiane di t u t t o il mondo. Rivivano t r a i
Frati degli Ordini Francescani sentimenti di autentico fervore nell'annun
cio della vera fede, insieme con la cura attenta e premurosa per la predica
zione, la conoscenza e l'apprezzamento della parola di Dio, la dedizione in
cessante e premurosa alla nuova evangelizzazione, alle soglie ormai del ter
zo millennio cristiano.
Chiedendo al Signore, Maestro e Pastore di t u t t e le anime, che per l'in
tercessione di Sant'Antonio, insigne predicatore e patrono dei poveri, sia
dato a t u t t i di seguire fedelmente e generosamente gli insegnamenti del
Vangelo, imparto una speciale Benedizione Apostolica a Lei, all'intera Fa
miglia francescana ed a t u t t i i devoti del grande Santo.
Dal Vaticano, il 13 giugno dell'anno 1994, decimosesto di Pontificato.
IOANNES P A U L U S P P . I I

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

972

SECRETARIA STATUS
Rescripta ex audientia SS.mi quibus normae circa annui salarii computationem
dantur.

I
NORME PER IL CONGLOBAMENTO DELL'AGGIUNTA SPECIALE DI INDICIZZAZIONE
NELLO STIPENDIO BASE DI LIVELLO.

Il Santo Padre Giovanni Paolo II nell'Udienza concessa al sottoscritto


Cardinale Segretario di Stato il 31 Ottobre 1994 ha approvato le seguenti
disposizioni per il personale in servizio appartenente alle diverse Ammini
strazioni della Santa Sede ed al Governatorato dello Stato della Citt del
Vaticano.
1. Con decorrenza 1.01.1995 l'aggiunta speciale di indicizzazione al

31.12.1994 viene conglobata nello stipendio base di livello e conseguente


mente le nuove tabelle retributive di base del personale, inquadrato nei
dieci livelli funzionali, per 13 mensilit, sono le seguenti:

LIVELLO

Stipendio base
di livello

airi.01.1990

X
IX
VIII
VII
VI
V
IV
III
II
I

2.062.736
1.963.257
1.863.778
1.764.299
1.689.690
1.615.081
1.528.036
1.453.427
1.378.818
1.304.208

ASI

31.12.1994

Nuovo stipendio base


di livello

451.216
428.634
406.053
383.471
366.535
349.598
329.839
312.903
295.967
279.030

2.513.952
2.391.891
2.269.831
2.147.770
2.056.225
1.964.679
1.857.875
1.766.330
1.674.785
1.583.238

1.01.1995

2. Con decorrenza 1.01.1995 il compenso delle ore straordinarie dovr


essere determinato facendo riferimento alle tabelle retributive di base di
cui al precedente p u n t o 1.

Acta Ioannis Pauli Pp. II

973

3. Restano confermate le disposizioni di cui al punto 2 del Provvedi


mento del Cardinale Segretario di Stato del 5 maggio 1990 in merito al
conglobamento dell'aggiunta speciale di indicizzazione nello stipendio base
di livello.
& ANGELO

card.

SODANO

Segretario di Stato
In Secret.. Status tab., n. 359.033/GN

II
NORME PER IL CONGLOBAMENTO DELL'AGGIUNTA SPECIALE DI INDICIZZAZIONE
NELLA RETRIBUZIONE DI BASE.

Il Santo Padre Giovanni Paolo II nell'Udienza concessa al sottoscritto


Cardinale Segretario di Stato il 31 Ottobre 1994 ha approvato le seguenti
disposizioni per il personale in servizio con responsabilit dirigenziale o
equiparata, appartenente alle diverse Amministrazioni della Santa Sede ed
al Governatorato dello Stato della Citt del Vaticano:
1. Con decorrenza 1.01.1995 l'aggiunta speciale di indicizzazione al
31.12.1994 viene conglobata nella retribuzione di base e conseguentemente
le nuove tabelle retributive di base del personale con responsabilit diri
genziale o equiparata, per 13 mensilit, sono le seguenti:

Retribuzione di base
all'1.01.1990

ASI
31.12.1994

Nuova retribuzione
di base
1.01.1995

2.356.065
2.238.355
2.120.645
2.179.500
2.297.210

517.802
491.082
464.361
477.722
504.442

2.873.867
2.729.437
2.585.006
2.657.222
2.801.652

2. Restano confermate le disposizioni di cui al punto 2 del Provvedi


mento del Cardinale Segretario di Stato del 5 maggio 1990 in merito al
conglobamento dell'aggiunta speciale di indicizzazione nella retribuzione
di base.
SB ANGELO

card.

SODANO

Segretario di Stato
In Secret, Status tab., n. 359.034/GN

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

974

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO PRO DOCTRINA F I D E I
Epistula ad catholicae ecclesiae episcopos de receptione communionis eucharisticae a fidelibus qui post divortium novas inierunt nuptias
Excellentissime

Domine,

1. Annus internationalis Familiae peculiaris momenti occasionem prae


bet, ut testificationes denuo retegantur caritatis curaeque ecclesiae in fami
liam, et simul rursus proponantur inaestimabiles divitiae matrimonii chri
stiani, quod familiae fundamentum constituit.
1

2. In praesentibus rerum adiunctis specialem animi attentionem postu


lant difficultates et angores eorum fidelium, qui in abnormibus matrimonii
condicionibus versantur. Pastores efficere debent, ut Christi caritas et pro
xima ecclesiae maternitas animadvertantur; illos ergo cum amore excipiant
atque hortentur ut in Dei misericordia fiduciam reponant, prudenterque et
cum respectu eis suggerentes concreta itinera conversionis et participatio
nis vitae in communitate ecclesiali.
2

3. Cum vero conscii sint veram comprehensionem germanamque miseri


cordiam numquam seiungi a veritate, pastores officio obstringuntur hos fi
deles commonendi de ecclesiae doctrina quae ad sacramentorum celebratio
nem, peculiarique modo ad Eucharistiae receptionem attinet. H a c in re,
postremis his in annis, in variis regionibus diversae solutiones pastorales
propositae sunt, secundum quas fideles, qui post divortium novas nuptias
inierunt, quamvis generali ratione profecto ad communionem Eucharisti4

Cf. I O A N N E S P A U L U S I I , Litterae familiis datae, n, 3: AAS 86 (1994) 800.


Cf I O A N N E S P A U L U S I I , Adhort. Ap. Familiaris consortio, nn. 79-84: AAS 74 (1982)
180-186..
Cf. ibid., n. 84: AAS 74 (1982) 185; Litterae familiis datae, n, 5; Catchisme de l'glise
Catholique, n. 1651.
Cf, P A U L U S V I , Litt. Encycl. Humanae vitae, n, 29: AAS 60 (1968) 501; I O A N N E S P A U L U S I I , Adhort.. Ap. Reconciliatio et paenitentia, n. 34: AAS 11 (1985) 272; Litt. Encycl. Veri
tatis splendor, n. 95: AAS 85 (1993) 1208.
1

Congregatio pro Doctrina Fidei

975

eam admittendi non sunt, ad ipsam tamen accedere queunt quibusdam in


casibus, cum scilicet secundum iudicium suae ipsorum conscientiae putent
se hoc facere posse. Quod quidem evenire potest, verbi gratia, cum prorsus
iniuste deserti fuerint, quamvis prius matrimonium salvum facere sincere
conati sint, vel cum persuasi sint de nullitate prioris matrimonii, quae ta
men probari non possit in foro externo, vel cum iam longum reflexionis et
paenitentiae iter emensi sint, vel etiam cum ob rationes moraliter validas
iidem separationis obligationi satisfacere non possint.
I u x t a quasdam opiniones, ad veram suam condicionem obiective exa
minandam, divortio digressis,

qui novas inierunt nuptias, colloquium

ineundum esset cum presbytero prudenti ac experto. Idem sacerdos tamen


observet oportet eorum adventiciam decisionem conscientiae accedendi ad
Eucharistiam, quin hoc significet admissionem ex parte auctoritatis.
His et similibus in casibus ageretur de toleranti ac benevola solutione
pastorali, ut ratio inducatur diversarum condicionum divortio digressorum,
qui novas nuptias inierunt.
4. Etsi notum sit similes solutiones pastorales a quibusdam ecclesiae
Patribus propositas easdemque etiam in praxim deductas fuisse, hae tamen
numquam consensum P a t r u m obtinuerunt nulloque modo doctrinam com
munem ecclesiae constituerunt nec eius disciplinam determinarunt. Spectat
ad ipsius magisterium universale, fidelitate servata erga S. Scripturam et
Traditionem, docere et authentice interpretari depositum fidei.
Quare haec Congregatio, prae oculis habens novas superius memoratas
propositiones pastorales, suum officium esse ducit in memoriam revocare
doctrinam et disciplinam ecclesiae hac in re. Ipsa enim, propter fidelitatem
erga Iesu Christi verbum, affirmat se non posse validum agnoscere novum
5

coniugium, si prius matrimonium validum fuit. Divortio digressi, si ad


alias nuptias civiliter transierunt, in condicione versantur obiective legi
Dei contraria. Idcirco, quoad haec durat condicio, ad Eucharisticam com
munionem accedere iis non licet.

Quae norma minime habet indolem poenalem vel utcumque discriminantem erga eos de quibus agimus, sed potius obiectivam condicionem ex
primit, quae suapte natura impedit accessionem ad communionem Eucha
risticam: Ipsi namque impediunt ne admittantur, cum status eorum et
Me 1 0 , 1 1 - 1 2 : Quicumque dimiserit uxorem suam et aliam duxerit, adulterium committit in eam; et si ipsa dimiserit virum suum et alii nupserit, moechatur .
Cf.. Catchisme de l'glise Catholique, n. 1 6 5 0 ; cf. etiam n, 1 6 4 0 ; C O N C I L I U M T R I D E N T I N U M ,
sess. X X I V : Denz-Schnm. 1 7 9 7 - 1 8 1 2 .
5

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

976

condicio vitae obiective dissideant ab illa amoris coniunctione inter Chri


stum et ecclesiam, quae Eucharistia significatur et peragitur. Restat prae
terea alia peculiaris ratio pastoralis: si homines illi ad Eucharistiam admit
terentur, in errorem turbationemque inducerentur fideles de ecclesiae doc
trina super indissolubilitate matrimonii .

Fidelibus, qui in tali condicione matrimoniali versantur, accessio ad


communionem Eucharisticam patet unice per absolutionem sacramenta
lem, quae dari potest t a n t u m illis qui, dolentes quod signum violaverint
Foederis et fidelitatis Christi, sincere parati sunt vitae formam iam non
amplius adversam indissolubilitati suscipere. Hoc poscit revera ut, quoties
vir ac mulier gravibus de causis verbi gratia, ob liberorum educationem
non valeant necessitati separationis satisfacere, "officium in se suscipiant
omnino continenter vivendi, scilicet se abstinendi ab actibus, qui solis co
niugibus competunt" . Tunc ad communionem Eucharisticam accedere pos
8

sunt, salva tamen obligatione vitandi scandalum.


5. Ecclesiae doctrina et disciplina hac de re fuse expositae sunt, tempo
re post Concilium, in Adhortatione Apostolica Familiaris consortio. Adhor
tatio, praeter alia, in memoriam revocat pastores, ob amorem veritatis, of
ficio adstringi recte distinguendi varias condiciones, atque eos hortatur ut
animum addant iis qui post divortium novas nuptias inierunt ut varia vi
tae ecclesiae momenta participent. Simul confirmat consuetudinem con
stantem et universalem in Sacris ipsis Litteris innixam, non admittendi
ad Eucharisticam communionem fideles qui post divortium novas nuptias
inierunt , atque huius rei rationes adducit. Structura textus adhortationis
9

et ipsa verba clare demonstrant huiusmodi consuetudinem, quae exhibetur


obligandi vi praedita, immutari non posse ob differentes condiciones.
6. Fidelis qui ex consuetudine convivit more uxorio cum persona
quae neque legitima est uxor neque legitimus vir, non potest accedere ad
communionem Eucharisticam. Quod si ille hoc fieri posse existimet, tunc
pastores et confessores, propter gravitatem materiae nec non ob exigentias
boni spiritualis personae

10

et boni communis ecclesiae, gravi obstringuntur

officio eundem commonendi huiusmodi conscientiae iudicium aperte conAdhort. Ap. Familiaris consortio, n.
Ibid., n 8 4 : AAS 7 4 ( 1 9 8 2 ) 1 8 6 ; cf.
Synodi Episcoporum, n. 7 : AAS 7 2 ( 1 9 8 0 )
Adhort. Ap. Familiaris consortio, n.

AAS

84:

IOANNES P A U L U S I I ,

10

Cf.

Cor 1 1 ,

27-29.

74 (1982)

185-186.

Homilia habita in conclusione VI

1082.
84:

AAS

74 (1982)

185.

Congregatio pro Doctrina Fidei

tradicere doctrinae ecclesiae.

11

977

Debent insuper memoriam facere huius doc

trinae, cum omnes fideles sibi commissos instituunt.


Hoc non significat ecclesiae cordi non esse condicionem horum fidelium,
qui, ceterum, minime excluduntur a communione ecclesiali. Ipsa sollicitu
dine ducitur eos pastorali actione prosequendi eosque invitandi ad vitam
ecclesialem participandam, quantum fieri potest, salvis praescriptis iuris
divini, a quibus ecclesia nullam habet dispensandi potestatem.

12

Necesse

alioquin est illuminare fideles, quorum interest, ne censeant suam vitae


ecclesiae participationem exclusive reduci ad quaestionem de Eucharistiae
receptione. Fideles adiuventur oportet, ut magis magisque comprehendant
valorem participandi sacrificium Christi in Missa, communionis spiritualis,
orationis, meditationis verbi divini, operum caritatis et iustitiae.

13

14

7. E r r a t a persuasio, vi cuius aliquis post divortium et novas initas nup


tias p u t a t se posse accedere ad communionem Eucharisticam, plerumque
supponit conscientiae personali tribui facultatem ultimatim decidendi ra
tione habita propriae persuasionis

15

de existentia vel minus prioris ma

trimonii deque alterius unionis valore. At talis attributio admitti nullo mo


do potest.

16

Matrimonium enim, quatenus imago unionis sponsalis inter

Christum et eius ecclesiam atque nucleus primarius et elementum magni


momenti in vita societatis civilis, est sua ipsius natura realitas publica.
8. Verum quidem est iudicium de propriis dispositionibus pro accessione
ad Eucharistiam a conscientia morali recte formata procedere debere. At
verum pariter est consensum, quo matrimonium constituitur, non esse de
cisionem mere privatam, quia tum unicuique coniugi tum utrique statum
gignit specifice ecclesialem et socialem. Quare iudicium conscientiae de pro
prio statu matrimoniali non respicit d u m t a x a t relationem immediatam in
ter hominem et Deum, quasi necessaria non sit ecclesialis illa mediatio
quae etiam leges canonicas conscientiam obligantes includit. Non agnoscere
hunc essentialem aspectum idem est ac negare revera matrimonium existe
re veluti ecclesiae realitatem, hoc est veluti sacramentum.
Cf. Codex Iuris Canonici, can, 9 7 8 2.
Cf. Catchisme de l'glise Catholique, n. 1 6 4 0 .
Cf. C O N G R E G A T I O P R O D O C T R I N A F I D E I , Epistula Episcopis Ecclesiae Catholicae super ali
quas quaestiones respicientes Ministrum Eucharistiae, 1 1 1 / 4 : AAS 7 5 ( 1 9 8 3 ) 1 0 0 7 ; S . T H E R E S I A
D E A V I L A , Camino de perfeccin, N . 3 5 , 1; S . A L P H O N S U S M . D E ' L I G U O R I , Visite al SS. Sacramen
to e a Maria Santissima.
Cf. Adhort. Ap. Familiaris consortio, n, 8 4 : AAS 7 4 ( 1 9 8 2 ) 1 8 5 .
Cf. Litt. Encycl,. Veritatis splendor, n. 5 5 : AAS 8 5 ( 1 9 9 3 ) 1 1 7 8 .
Cf. Codex Iuris Canonici, can. 1 0 8 5 2.
11

12

1 3

14

15

16

"7 - A A S .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

978

9. Ceterum Adhortatio Familiaris consortio, cum pastores invitat ad be


ne distinguendas varias condiciones eorum qui post divortium novam inie
runt unionem, mentionem etiam facit condicionis eorum qui certi sua in
intima conscientia sunt superius matrimonium iam irreparabiliter disruptum numquam validum fuisse. Discernendum utique est, num per viam fo
17

ri externi ab ecclesia s t a t u t a m huiusmodi matrimonii nullitas obiective exi


stat. Disciplina ecclesiae, dum in examine de validitate matrimoniorum
catholicorum confirmat competentiam exclusivam tribunalium ecclesiasti
corum, vias etiam novas ad probandam nullitatem unionis praecedentis of
fert hac mente, ut omne discrimen inquantum fieri potest inter veri
tatem in processu accessibilem et veritatem obiectivam, a recta conscientia
cognitam, excludatur.

18

Adhaerere utcumque ecclesiae iudicio et observare vigentem discipli


nam circa obligationem formae canonicae utpote necessariae pro validitate
matrimoniorum catholicorum, est quod vere prodest spirituali bono fide
lium quorum causa agitur, ecclesia enim est Corpus Christi atque vivere in
communione ecclesiali est vivere in Corpore Christi et pasci eius Corpore.
In Eucharistiae sacramento recipiendo communio cum Christo capite nullo
modo a communione cum eius membris, i.e. cum eius ecclesia separari po
test. Qua de causa sacramentum nostrae cum Christo unionis etiam sacra
mentum unitatis ecclesiae est. Sumere communionem Eucharisticam, di
spositionibus communionis ecclesialis non servatis, est ergo res in se repu
gnans. Communio sacramentalis cum Christo implicat et supponit obser
vantiam, interdum quidem difficilem, ordinis communionis ecclesialis, nec
fieri potest recte et fructuose per modum agendi quo fidelis desiderans im
mediate accedere ad Christum, hunc ordinem non servat.
10. Secundum ea quae hucusque exposita sunt, plene est amplectendum
votum a Synodo Episcoporum expressum, proprium a beatissimo patre
Ioanne Paulo II factum, et ad rem deductum studio laudabilibusque in
ceptis ab episcopis, sacerdotibus, religiosis et fidelibus laicis: hoc est, solli
cita cum caritate summopere adniti ut fideles, qui in condicione matrimo
niali abnormi versantur, in Christi et ecclesiae caritate roborentur. Hoc
t a n t u m modo eis licebit plene recipere matrimonii christiani nuntium at
que sustinere in fide angores condicionis suae. In actione pastorali omni
Cf. Adhort. Ap, Familiaris consortio, n. 84: AAS 74 (1982) 185.
Cf.. Codex Iuris Canonici, cann. 1536 2 et 1679 et Codex Canonum Ecclesiarum Orienta
lium, cann, 1217 2 et 1365 circa vim probantem, quam habent declarationes partium iri talibus processibus,
17

18

979

Congregatio pro Doctrina Fidei

ope adnitendum est, ut recte intellegatur non agi hic de discrimine, sed
solummodo de fidelitate absoluta erga Christi voluntatem, qui rursus nobis
dedit et noviter concredidit matrimonii indissolubilitatem veluti Creatoris
donum. Necesse erit ut pastores atque communitas fidelium patiantur at
que diligant una simul cum iis ad quos pertinet, ut conspicere valeant
etiam in onere oboedientiae iugum suave atque onus leve Iesu. Eorum
onus non est dulce et leve quatenus parvum vel inane, sed fit leve quia
Dominus atque cum eo omnis ecclesia id participat. Proprium est
pastoralis navitatis integra deditione exercendae praebere eiusmodi auxi
lium, veritate simulque amore innixum.
19

Tecum coniunctus in munere collegiali ut Iesu Christi veritas in eccle


siae vita et consuetudine splendescat, me profiteri gaudeo
Excellentiae Tuae Reverendissimae in Domino
8

IOSEPHUS

card.

RATZINGER,

Praefectus

& Albertus Bovone


archiep. tit. Caesariensis in Numidia
Secretarius
Hanc Epistulam in sessione ordinaria huius Congregationis deliberatam,
Summus Pontifex Ioannes Paulus II, in Audientia infrascripto Cardinali
Praefecto concessa, adprobavit et publici iuris fieri iussit.
Romae, ex aedibus Congregationis pro Doctrina Fidei, die 14 Septem
bris 1994, in festo Exaltationis Sanctae Crucis.
8

Cf Mt 11, 30.

IOSEPHUS

card.

RATZINGER

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

980

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM


i

TAURINEN.
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
Beatificationis Servae Dei Iosephinae Gabrielae Bonino fundatricis Congregationis Sororum Sacrae Familiae a Savigliano (1843-1906).

SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum
in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Si distribuero in cibos omnes facultates meas et si tradidero corpus
meum, ut glorier, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest (1 Cor
13, 3).
Caritas, Christi suprema lex et omnium virtutum mater, fundamentum
fuit et anima vitae atque navitatis Iosephinae Gabrielae Bonino, quae, Do
mini et proximi amore impulsa, servitio Dei se dedidit, puellarum egen
tium educationi et pauperum assiduitati. Pro iis bona sua donavit, sed
praesertim se ipsam, fideliter Iesu exemplum imitata, qui, cum esset dives,
propter nos egenus factus est (cf. 2 Cor 8, 9) et semetipsum exinanivit for
mam servi accipiens (cf. Phil 2,1).
Haec Christi caritatis testis in vico Savigliano orta est, in archidioecesi
Taurinensi, Nonis Septembribus anno 1843, e Dominico Bonino et Iosepha
Ricci, coniugibus divitibus et sinceris christianis. Postridie est baptizata et
septem post annis, magno cum spirituali fructu, primam Communionem
accepit, anno vero 1852 Confirmationis sacramentum.
Propter patris professionem medicam ab anno 1855 ad annum 1869
cum familia Augustae Taurinorum habitavit, ubi diligenter suam forma
tionem culturalem est prosecuta et cum sedulitate atque alacritate pieta
tem coluit, christianas

virtutes et misericordiae opera erga pauperes et

Congregatio de Causis Sanctorum

981

aegrotos. Votum temporaneum castitatis nuncupavit et libenter institutum


vitae consecratae esset ingressa, nisi eam moderator spiritualis esset dehortatus. Locum Savigliano reversa cum parentibus, filiae cum cura patri
infirmo assedit illumque suaviter ad mortem praeparavit, quae contigit
anno 1874. Dum munia domestica et familiaria explebat ex more, alacriter
in viis Dei progrediebatur, ostendens se nihil aliud exoptare, quam per
fectius usque ex evangelio vivere et proximo prodesse. Nomen igitur est
professa in Tertium Ordinem Carmelitanum; in sua paroecia instituit Piam
Unionem Filiarum Mariae, cuius fuit praeses; anno 1875 suo sumptu aedi
ficandum curavit, apud Opus Ioannae Colombo, orphanotrophium femininum, Sacra Familia appellatum, cuius fuit rectrix. Eodem tempore pau
peres adiuvabat, sacerdotes et ecclesias egenas, aegros visitabat et consolabatur. Piam peregrinationem etiam Lapurdum suscepit ut Virgini Mariae
gratias ageret, quod eam a gravi morbo sanasset.
Matre mortua (anno 1877), domum paternam reliquit et in suo orphanotrophio sedem collocavit, ibique in precationem incubuit et in puerulas
educandas. Anno 1881, iussu canonici Aloisii Davicino, regere coepit Opus
Colombo et est nominata antistita communitatis, quacum condidit Congre
gationem Sororum Sacrae Familiae a Savigliano, canonice probatam ab
archiepiscopo Taurinensi, cardinali Caietano Alimonda, die 8 mensis Sep
tembris anno 1887. Pridie Nonas Octobres subsequentes professionem reli
giosam emisit. Cum dignitate, prudentia et sapientia munere antistitae
generalis est iuncta usque ad mortem et constanter se tradidit Instituto
suo confirmando et augendo, fortiter ac patienter superans non paucas dif
ficultates et impedimenta. Peculiariter sollicita fuit de formatione Soro
rum, quibus exemplum proposuit Sanctae Familiae Nazarethanae, ut eius
vitam pauperem, humilem, industriam, absconditam, sed simul ex toto
caritatem et studium gloriae Dei atque mundi salutis imitarentur. Do
mum Principem Congregationis extruxit et vicinam ecclesiam Sanctae Fa
miliae, et laetata est quod quinque alias domus aperuit, quarum prima
Laureti structa est in signum pietatis erga Virginem Lauretanam et Sanc
t a m Domum. Onus et graves curae administrationis atque rectionis curae
minime eam averterunt ab officio vitam interiorem colendi atque virtutes;
quin, magna cum aequabilitate actionem temperavit cum contemplatione,
proximi curam cum Dei servitio et assidua deprecatione. Fide illuminata,
mente et corde divinae revelationi est assensa et Ecclesiae magisterio; con
stans fuit in arta coniunctione cum Domino, cumque simplicitate et facili
tate eius voluntati oboedivit, nitens semper omnia facere in maiorem Dei
gloriam. Peculiariter Christi humanitatem coluit et praesertim mysteria

982

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Incarnationis, Passionis et Mortis Redemptoris. Se contulit ad Iesum cruci


fixum imitandum et Sorores sodales idem facere docuit. H a c in re scripsit:
Iesus crucem habuit, clavos, spinas, flagella, sputa, calumnias, ideoque
religiosa haec debet amare, optare, cupere. Non consolationes nos assimulant Iesu, sed dolores cum patientia, immo cum gaudio propter eius amo
rem, toleratos .
Pie Missae intererat sacrisque celebrationibus; studiosa erat crebro et
diu morandi in adoratione Eucharistiae, persuasum habens sponsae Iesu
Eucharistiam esse Paradisum in terris . Virginem Mariam coluit, quam invocabat potius iaculatoria prece Monstra te esse matrem . Ecclesiae filia
fuit oboediens et cum humilitate episcoporum et sacerdotum normas est
secuta, etiam cum non levia poscebant incommoda. Propter amorem Dei
semper parata fuit ad seipsam abnegandam. Repetere solebat: Deus est
omnia mihi . Et revera Deus eius affectuum et laborum centrum fuit.
Propter Dei amorem fortem suam propensionem ad vitam claustralem et
ad mundi commoda proiecit et accepit arduo munere fungi. Propter amo
rem Dei divina m a n d a t a servavit, Ecclesiae praecepta, vota religiosa et
Regulam, in Christi imitatione progredi exoptavit, omne vitii genus fugit,
impigre operam navavit regno Domini Iesu aedificando. Saepe preces offerebat pro peccatorum expiatione. Constanter, generose et perfecte a pueri
tia proximum amavit. Ut alios adiuvaret et consolaretur libenter bona sua
profudit et cor aperuit ad necessitates puerarum orphanarum et egenarum,
pauperum, aegrorum, Sororum suarum, quas materno cum sensu dilexit.
Vere de animarum salute sollicita, non modo assidue opera misericordiae
corporalis fecit, sed etiam spiritualia. Caritatem ostendit in ignoscendo iis,
qui dolorum causa ei fuerunt et quasi lenti martyrii per suas dissensiones,
reprehensiones, calumnias. Eius vis et constans tranquillitas evidenter Dei
fiducia et providentia nitebantur, a qua sperabat se gratias adepturam
esse necessarias ad bene munus suum explendum ut vitam aeternam con
sequeretur.
Diligenter se praeparavit ad extremum occursum cum Domino, qui
eam ad se vocavit quasi subito die 8 mensis Februarii anno 1906 Savone,
quo iverat ut quasdam quaestiones Congregationis suae componeret. Eius
corpus est Savigliano translatum, ubi etiam nunc quiescit, a filiabus eius
spiritualibus et a populo veneratum.
F a m a sanctitatis, qua viva fuit insignis, in exsequiis patefacta est et
post mortem perduravit; quapropter archiepiscopus Taurinensis Causae ca
nonizationis initium fecit per celebratum processum ordinarium informati
vum (annis 1964-1980), cuius auctoritas probata est decreto die 13 mensis

983

Congregatio de Causis Sanctorum

Octobris anno 1989 promulgato. Apparata Positione super virtutibus, pro


spero cum exitu die 5 mensis Octobris anno 1993 actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Deinde Patres Cardinales et Episcopi,
in Sessione Ordinaria diei 14 mensis Decembris insequentis, Causae Ponen
te Exc.mo Domino Angelo Palmas, archiepiscopo titulari Vibianensi, fassi
sunt Servam Dei Iosephinam Gabrielam Bonino heroum more virtutes
thologales, cardinales iisque adnexas exercuisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae
Dei Iosephinae Gabrielae Bonino, Fundatricis Sororum Sacrae Familiae a
Savigliano, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 8BS.
& Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

984

II
VERONEN.
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
Beatificationis Servi Dei Danielis Comboni episcopi titularis Claudiopolitani, Vicarii Apostolici Africae Centralis, fundatoris Missionariorum Combonianorum
Cordis Iesu et Sororum Missionariarum Piarum Matrum Nigritiae (1831-1881).
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum


in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,

Temperantia et

Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo


agitur.
Veritatem dico in Christo, non mentior, testimonium mihi perhibente
conscientia mea in Spiritu Sancto, quoniam tristitia est mihi magna et
continuus dolor cordi meo. Optarem enim ipse ego anathema esse a Christo
pro fratribus meis (Rom 9, 1-3).
Sicut apostolus Paulus, qui pro salute suorum cognatorum secundum
carnem ad omne paratus est sacrificium, episcopus Daniel Comboni liben
ter multos obiit labores, difficultates et pericula pro Africae gentium evan
gelizatione, quas dilexit quibusque cum patris ac pastoris corde servivit.
Christi enim caritate impulsus qui venit quaerere et salvum facere quod
perierat (cf. Lc 19, 10) Servus Dei omnia reliquit ut magno animo con
stantique alacritate praedicationi Evangelii in terra Africana se dederet,
praeceptum Domini exsequens, qui dixit: Docete omnes gentes, baptizan
tes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, docentes eos servare
omnia, quaecumque mandavi vobis (Mt 28, 19-20).
Insignis hic missionarius ortus est apud oppidulum Limone appellatum,
ad lacum Benacum, intra fines dioecesis Brixiensis, Idibus Marths anno
1831, ex Aloisio Comboni et Dominica Pace. Est postridie baptizatus unusque ex octo filiis qui familiam laetitia affecerunt superstes fuit; quae fami
lia inops quidem bonis materialibus erat, fide vero et sensu christiano vitae
dives. Semper formationem acceptam in sanctuario domestico memoria te
nuit, t a m q u a m signum ad quod se referret et quo suam inspiceret respon
sionem divinae vocationi, prae oculis habens generositatis exempla paren-

Congregatio de Causis Sanctorum

985

tum eorumque cruciatum in offerendo Deo pro remota missione unico filio.
Duplex sigillum formationis familiaris et paroecialis fuerunt sacramentum
Confirmationis et occursus cum Iesu in Eucharistia, qui contigit sub Pa
scha anno 1842 in oratorio Veronensi, cui nomen erat S. Giacomo della
Pigna . Insequens tempus ostendit quanti momenti Servo Dei haec duo
sacramenta fuerint. Confectus namque febribus tropicis, sed paratus ad
omnia patienda pro Africae redemptione, anno 1879 recordatus est de sua
Confirmatione, sacramento nempe, quo puer erat perfecte obstrictus Eccle
sia ac peculiari vi martyrii ditatus. Et qui puerum Danielem, in prima
Communione accipienda, viderat singultantem in cogitando Deum ad se
descendisse, addidit: Tunc primum fortasse in eius labiis promissio perso
nuit, numquam irrita facta, se totum Domino vovendi .
Veronae, quo se contulerat ut studia prosequeretur, seminarium dioece
sanum frequentavit t a m q u a m alumnus externus et eodem tempore est
ingressus Institutum Servi Dei Nicolai Mazza (1790-1865), ubi auram inspi
ravit impensae spiritualitatis et apostolici fervoris. Lectio historiae marty
rum Iaponiensium et necessitudo cum inceptis eiusdem domini Mazza pro
Africae evangelizatione eum adiuverunt ad suam perficiendam vocationem
missionalem, et septemdecim annos natus statuit se totum tradere aposto
latui in Africa media, vocata etiam Nigritia, nec umquam ab hoc vinculo
discessit. Die 31 mensis Decembris anno 1854, spiritualiter et theologice
bene formatus, a Venerabili Ioanne Nepomuceno Tschiderer, episcopo Tri
dentino, sacerdos est ordinatus et tribus post annis ardenter primam expe
ditionem participavit, quam dominus Mazza ad interiorem Africae regio
nem misit ad Christi lumen illuc ferendum. De apostolico illo inceptu, qui
brevis fuit et acerbus, etiam Cardinalis Eugenius Pacelli est postea locutus
in epistula nomine Pii XI scripta quinquagesimo expleto anno a morte Danielis Comboni: Eius primis sociis morte correptis, voluit Providentia
Comboni servare, ut eius vita lentum et continuum esset holocaustum pro
Nigritia; inconcussa Dei fiducia, strenuus Crucis amor, inviolabile studium
in Papam, fervida salutis infidelium cura magna eius exsistentiae lumina
fuerunt .
Tristis primi itineris missionalis exitus fervorem Servi Dei non exstinxit,
qui Veronam reversus in formationem incubuit Africanorum in Instituto do
mini Mazza receptorum. Anno 1864 in Africam rediit nonnullos pueros nigros
redempturus. Eodem anno aliquid accidit inopinati et miri, quod rationum
eius apostolicarum discrimen fuit. Die enim 15 mensis Septembris anno 1864,
ei apud sepulcrum Petri apostoli deprecanti in mentem venit celerrimum
consilium de eius ipsius Ratione pro Africae regeneratione , quae Magna
Charta facta est subsequentis eius navitatis pro Africanorum evangelizatione

986

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et progressione humana. Scripsit: Experientia clare ostendit missionarium


Europaeum non posse operam suam redemptionis navare in inflammatis illis
Africae internae regionibus, eius vitae exitialibus; laborum pondus sustinere
non posse, incommodorum multitudinem, caeli asperitatem; itemque expe
rientia ostendit hominem nigrum non posse in Europa completam accipere
institutionem catholicam, ut postea aptus sit, ex constanti habitu corporis et
animi, ad provehendam in terra sua natali fidei propagationem . Quaprop
ter proponebat ut ibi actionis apostolicae fundamentum iaceretur, ubi
Africanus vivit et non m u t a t u r et Europaeus agit et non succumbit utque
Africae conversio per Africam proveheretur . Efflagitabat idcirco coopera
tionem institutorum ecclesiasticorum iam in oris Africanis praesentium et
ephebeorum aedificationem ad Africanos iuvenes et puellas praeparandos ad
fidem atque christianum humanum civilemque cultum ferendum in Nigritiae
regiones internas mittendos. Pro videbat formationem in terra Africana sa
cerdotum Africanorum et virginum caritatis , quae scholas puellarum regerent, graviora caritatis christianae munia expirent et mulieris catholicae
ministerium exsequerentur inter Nigritiae tribus incultas. Ad praestantiora
ingenia colenda, quae proventura essent ex parte missionariorum indigena
rum instituendas suggerebat parvas studiorum universitates theologicas
atque scientificas . Addebat: Ita, per ministerium maximi momenti cleri indigenae et virginum caritatis, adiutum opera benefica catechistarum, magi
strorum, artificum, praeceptricum, magistrarum et mulierum familiae, pau
latim familiae catholicae formabuntur et floridae orientur societates christia
nae; et sancta nostra religio salutarem vim suas expromens in Aethiopicam
familiam, beneficum suum imperium extendet in amplum spatium inexploratarum totius Africae regionum . Ratio, quae plures cogitationes continet et
monitiones, quam quas nunc memoravimus, exhibita est Praefecto Sacrae id
temporis Congregationis de Propaganda Fide et Summo Pontifici Pio I X , qui
Servo Dei benedixit eumque confirmavit dicens: Labora sicut bonus miles
Christi pro Africa . Christi Vicarii verba insculpta sunt in animo Danielis
Comboni et ab eo habita sunt Dei voluntatis signum.
Postid non pauca aggressus est itinera in Italia et in Europa ut totius
Ecclesiae cooperationem suscitaret ad Africae regenerationem . I t a aditus
habuit ad plures consociationes missionarias, ad eminentes ecclesiasticas
personas et ferventes apostolos, in quibus Beatum Ludovicum a Casauria,
quocum tertium iter fecit in Africam, quo deinceps pluries rediit, sed sem
per tenaci cum voluntate se devovendi pro Christi causa et Africanorum,
innumeros labores oppetens et sacrificia. Anno 1867, approbante episcopo
Veronensi domino Aloisio ex marchionibus de Canossa, Institutum Missio
num Nigritiae condidit, quod hodie appellatur Institutum Missionariorum

Congregatio de Causis Sanctorum

987

Combonianorum Cordis Iesu. Sicut saepe in operibus Dei accidit, institu


tionis initia in difficultates inciderunt et in impedimenta, quae tamen faci
le sunt superata. Persuasum habens apostolatum mulieris in missionibus
esse necessarium, aliquot post annis Congregationem Piarum Matrum Ni
gritiae condidit, quae confirmata est et aucta etiam opera primae antisti
tae generalis, Matris Mariae Bollezzoli.
Magnus dein eventus factus est ecclesialis Concilii Oecumenici Vatica
ni I, cui Servus Dei interfuit tamquam Episcopi Veronensis theologus. Illa
in sede animum suum aperuit Patribus qui Romam convenerant per duo
magni momenti documenta: Postulatum pro Nigris Africae Centralis et
epistulam formalem eidem adiunctam. His in scriptis Daniel Comboni gau
dium significabat, quod videbat tot adesse in Concilio ex dissitis orbis
terrarum regionibus praesules, qui de Christi regni amplificatione, deque
Ecclesiae suae fecunditate mirandum testimonium ferebant . Sed hoc
ipsum testimonium de Christi regni amplificatione acriorem reddebat
eius caritatis missionalis dolorem propter absentiam Nigritiae in Concilio:
...inscius populus Aethiopum, seu Nigrorum Africae interioris... sedens in
tenebris aeternae subditur morti absque apostolis, absque Ecclesia, absque
fide . Patres invocans ut sua aperirent viscera ad illas Africae regiones
quae decimam partem totius generis humani comprehendit monebat ut
debita haberetur ratio historici indicii: iam horam omnibus personuisse
Africae fabulosae . Europa exploratorum, mercatorum, politicorum homi
num gradatim eam detegebant et invadebant, cum Vicariatus Apostolicus
Africae ad silentium esset redactus ob personarum et instrumentorum
intertrimentum. Hinc, in Concilii opportunitate, clamor ardoris Servi Dei:
Quis Nigrorum pater, quae lingua, quae vox tot Chamitarum interpres
extat apud vos? Dicite, amplissimi Patres, die et tu, Roma fidelis . Et ta
men dicere persequebatur etiam Nigritia iam sanguine Christi erat
redempta, sed difficultates variae eius evangelizationem impediebant. Qua
re Patres deprecabatur ut altius vocem suam apostolicam promerent ad
causam Nigrorum Africae Centralis sustinendam. Concilii intermissio, ex
temporum nequitia orta, non sivit Postulatum disseri in aula conciliari, sed
non sterile fuit; etenim attentioni episcoporum totius mundi quaestiones
Nigritiae proposuit, ortum fovit vocationum missionariarum et Sanctae
Sedis fiduciam auxit erga Servum Dei, qui anno 1872 Pro Vicario Aposto
lico nominatus est instaurati Vicariatus Africae Centralis, cuius sedes erat
Khartumi. Fisus gratia Sacri Cordis , cui suum Vicariatum consecraverat, maxima cum alacritate incubuit in suam rationem actionis apostolicae
efficiendam, illam resuscitans arduam missionem, quae usque ad illud tem
pus exitiosis casibus fuerat obnoxia. Viribus non parcens Evangelium dif-

988

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fudit et multimodis humanam illarum gentium dignitatem provexit. Cum


efficacia et firmitate contra mancipiorum commercium contendit. Difficul
tates omne genus obiit, et etiam in eius cooperatoribus non defuit, qui ei
impedimenta et aegritudines moveret. Anno 1877 nominatus est Vicarius
Apostolicus et Episcopus titularis Claudiopolitanus, et sacram ordinatio
nem eodem anno Romae accepit pridie Idus Augustas. Solito cum fervore
fortique animo suam evangelizandi operam perrexit et non paucas res
adversas oppetiit, ex consuetis incommodis, annonae gravitate et morbis
proficiscentes. Stationes missionales, quae in Vicariatu erant, confirmavit
et evangelizationis campum in regione Nubarum dilatare meditatus est.
Usque ad dierum suorum exitum fortissime voluit in sua vocatione ma
nere, quam ipse definivit arduam, difficilem, sanctam . Optima utens
valetudine et indole forti, audaci ac generosa praeditus, non restitit ante
impedimenta, quae aliis hominibus aliisque naturis insuperabilia visa
essent. Sed eius maxima facultas, qua aptus factus est ad se omnino
dedendum Nigritiae et ad immania continuaque incommoda obeunda, fides
firmissima fuit, ardens caritas pastoralis, Domini fiducia et persuasio suam
missionem a Deo esse statutam atque tempus venisse Africanis corpus
mysticum Christi participandi, ut illud spiritualitate et testimonio africa
nis evangelii locupletarent. Africae redemptio prorsus eius cogitationes et
vires distinuit et t a n t u m fuit gloriae Dei studium atque animarum salutis,
ut ad hoc persequendum paratus esset vitam devovere et exoptare marty
rium. Clarum est eius dictum: Aut Nigritia aut mors . Crucem amavit
t a m q u a m sponsam inseparabilem , pro certo habens redemptionem non
esse sine cruce. Precabatur et hortabatur ad implorandum Cor Iesu ut sibi
magnam concederet crucum et spinarum multitudinem, unde vix respira
re posset, quia sine crucibus opera Dei non seruntur .
Reapse eius cupido doloris expleta est multique fuere interiores maerores exterioresque difficultates: quae t a m q u a m Providentiae dona excepit et
arta in communione cum Christo crucifixo tulit. Suum apostolatum fecun
dum reddidit diligenti suorum munium sacerdotalium et episcopalium ex
secutione, pietate erga Eucharistiam, Sacrum Cor Iesu, Virginem Mariam,
precatione. Coniunctionem coluit cum Deo, legi divinae oboedivit, Eccle
siae magisterio est assensus, sincere dilexit Christi Vicarium, vere per
suasus in Cathedra Petri sedem habere veritatem, caritatem et pretiosam
hereditatem adorati nostri Iesu Christi humani generis salvatoris .
Mors eum quasi ex improviso corripuit K h a r t u m i vesperi diei 10 mensis
Octobris anno 1881, magnam excitans animorum commotionem in Vicaria
tu Apostolico et in nationibus Europaeis, ubi notus erat et insignis. Post

989

Congregatio de Causis Sanctorum

exsequias, quibus interfuerunt non solum catholici, verum etiam Macometani, pagani et loci Auctoritates, est in missionis horto sepultus. In prae
sens eius corporis reliquiae Veronae quiescunt, a filiis suis filiabusque spiri
tualibus et a populo veneratum.
F a m a sanctitatis, qua vivus floruit, post mortem quoque duravit et
aucta est apud omnes populi Dei ordinem et ubique terrarum, quapropter
Episcopus Veronensis canonizationis Causam inire statuit per celebratio
nem processus ordinarii informativi (annis 1928-1929), cui additus est pro
cessus rogatorialis Khartumensis (anno 1929). Inspectis scriptis Servi Dei,
Causa est diu interrupta usque ad annum 1982, cum apparari coepit Posi
tio super virtutibus. Die 21 mensis Februarii anno 1989 acta est Consulto
rum Historicorum sessio secundo cum exitu, et die 12 mensis Octobris an
no 1993 Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardina
les porro et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 14 mensis Decembris subse
quentis, Causae Ponente Em.mo Cardinali Francisco Arinze, professi sunt
Servum Dei Danielem Comboni heroum in modum virtutes thologales,
cardinales et his adnexas coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Servi Dei Danielis Comboni, Episcopi titularis Claudiopolitani, Vicarii Apo
stolici Africae Centralis, Fundatoris Missionariorum Combonianorum Cordis
Iesu et Sororum Missionariarum Piarum Matrum Nigritiae, in casu et ad
effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 26 mensis Martii A. D. 1994.
ANGELUS

card.

FELICI,

Praefectus

L. 83 S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

990

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
BEROLINEN.
DECRETUM SUPER MARTYRIO
Beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Bernardi Lichtenberg sacerdotis dioecesis Berolinensis (1875-1943)
Presbyteri populum Dei regentes et pascentes, caritate Boni Pastoris
incitantur ut animam suam dent pro ovibus suis, parati quoque ad supre
mum sacrificium, exemplum sequentes sacerdotum qui etiam hodiernis
temporibus vitam suam ponere non renuerunt (CONC. OECUM. VAT. I I ,
Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, 1 3 ) .
Suae vocationi suoque muneri fidelis, sacerdos Bernardus Lichtenberg
gregis Christi servitio magna cum caritate se dedidit, fidei veritates animo
se nuntiavit, utque Dei, Ecclesiae et hominis iura defenderet violentam et
iniquam persecutionem oppetivit, quae eius fuit causa mortis effecitque ut
martyrii adipisceretur coronam.
Dignus hic Evangelii minister die 3 mensis Decembris est ortus anno
1 8 7 5 in oppido Ohlau apud Vratislaviam in Silesia, ab Augusto Lichten
berg et Aemilia Hubrich, a quibus altam accepit christianam educationem.
Lycei studiis peractis, vocatione ad sacerdotium animadversa, Oeniponte
studia iniit theologica, quae in Studiorum Universitate Vratislaviensi est
prosecutus et in ea urbe anno 1 8 9 8 seminarium dioecesanum introivit.
Die 21 mensis Iunii subsequentis anni sacrum presbyteratus Ordinem
recepit statimque est ad pastorale ministerium destinatus, quod egregie
t a m q u a m parochi vicarius, deinde parochus explicavit, variis in locis.
Anno 1 9 1 3 est ecclesiae Sacri Cordis Berolini-Charlottenburg parochus
nominatus, ubi mansit usque ad annum 1 9 3 1 . Cum fervore atque sedulita
te in bonum incubuit, suae communitatis; liberaliter pauperes adiuvit et,
stipes rogando, nonnullas novas exstruxit ecclesias. Eo tempore aliquam
diu aliis est functus muneribus, nempe cappellani militum in regione Berolinensi, membri contionis legatorum populi in municipio eiusdem urbis,
praesidis dioecesani Consociationis Crucis. Constituta Berolinensi dioecesi
(anno 1 9 3 0 ) , eum Episcopus nominavit sodalem Capituli cathedralis et
templi maximi parochum atque iudicem prosynodalem. Anno 1 9 3 5 , prop
ter vicarii capitularis morbum, officium est ei concreditum suam regendi
dioecesim; anno 1 9 3 8 praepositus Cathedralis est factus et anno insequenti
a Sancta Sede protonotarii apostolici dignitate est insignitus.
A superioribus ecclesiasticis et a populo magni est existimatus ob pa
storalem suam alacritatem et probitatem vitae, quae tota est in Dei glo
riam, in Christi regni incrementum et in animarum salutem impensa. Sim-

Congregatio de Causis Sanctorum

991

plicis ac solidae fuit fidei, quam strenue verbo, scriptis et operibus est te
status, et omni in casu industriam ostendit, caritatem magnamque Domini
fiduciam. Coniunctionem cum Domino coluit, deprecationem ac meditatio
nem aeternarum veritatum; divinis praeceptis oboedivit et Ecclesiae legi
bus; pie Missam celebrabat et liturgiam Horarum; doctrinam christianam
cum assiduitate praedicabat et efficacia. Libenter in confessionum ministe
rium incumbebat et in aegrotorum atque morientium curam. Conspicuam
in Eucharistiam atque in Virginem Mariam aluit pietatem. Magisterium et
normas Romani Pontificis Episcopique dioecesani est obsequenter secutus.
Proximum dilexit et in primis pauperes afflictosque. Cum adiutoribus cum
que populo humane ac paterne communicavit; erga omnes iustus fuit; bo
norum terrestrium neglegens; in difficultatibus fortis et patiens, in pastora
li navitate prudens; in sensibus, in sermonibus ac moribus castus; humilis
in rebus prosperis et in incommodis.
Firmiter doctrinae et agendi ratio nazismi , quem dicunt, restitit,
quandoquidem Dei et Ecclesiae leges violabant et iura hominis fundamen
talia. Reclama vit igitur aegrotorum sterilizationi, inhumanae tractationi
conditorum in campis publicae custodiae, causis contra sacerdotes ac reli
giosos, occupationi bonorum ecclesiasticorum et domuum religiosarum,
usui euthanasiae adversus mente et corpore aegrotantes. Caritate motus
palam in ecclesia cathedrali pro Hebraeis vexatis precabatur proque ceteris
deportatis, atque hominis iura sine ullo generis ac religionis discrimine defendebat. Hac industria invidiam potestatum nazistarum sibi conflavit.
Etsi gravium periculorum conscius, in quae erat incursurus, solito cum ar
dore suum sacerdotis et pastoris officium exsequi perrexit, doctrinam chri
stianam intrepidus proclamare et iura Ecclesiae ac vexatorum defendere.
Maxime potestates irritabant preces quas Deo in cathedrali adhibebat pro
Hebraeis et christianis non arianis , quos operosa quoque navitate iuvabat. Die 23 mensis Octobris anno 1941 a rei publicae tutoribus secretis est
comprehensus et in custodiam Ploetzensee traditus deindeque in custodiam
Alt-Moabit, utramque Berolini positam.
Iudicio arcessitus cum accusatione mali usus ministerii sacerdotalis et
delicti contra rem publicam, duobus carceris annis est damnatus, quos luit
in carcere Tegelensi. Eius valetudo, iam propter cordis et renium perturba
tiones infirma, in peius est versa ob vexationum labores, mediam et medicarum curarum paucitatem. Paratus ad vitam pro Christo devovendam,
forti ac tranquillo animo omnia tulit, in deprecatione et in obsequio erga
voluntatem Dei solacium inveniens.
Vix e carcere dimissus, die 23 mensis Octobris anno 1943 iterum est a
rei publicae tutoribus comprehensus, qui illum in campum educationis ad

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

992

laborem pagi Wuhlheide miserunt, et paulo post ad campum Dachaviensem captivis custodiendis, quamvis eius valetudinis condiciones iam gravis
simae essent. P a t e b a t eum itineris labores et incommoda tolerare non pos
se; sed hoc nihili habitum est, siquidem eius exoptabatur mors. Cum ad
oppidum Hof pervenit, oportuit illum in valetudinarium civile deducere.
Medicorum curae eius vitam nequiverunt servare. Temporibus quibus con
scius erat, constanter deprecabatur et pro studiosa opitulatione gratias
agebat. Sanctis sacramentis refectus, quiete obdormivit in Domino vesperi
diei 5 mensis Novembris anno 1943.
Servi Dei mors ilico verum est p u t a t u m martyrium haecque fama secutis
quoque annis duravit; quapropter Episcopus Berolinensis Causam canoniza
tionis iniit per celebratum processum ordinarium informativum

(annis

1967-1973), cuius auctoritas probata est decreto Congregationis de Causis


Sanctorum anno 1988 promulgato. Positione apparata, disputatum est an
constaret de martyrio eiusque causa. Eventu cum secundo die 30 mensis
Martii anno 1993 Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris est actus,
ac deinde Patres Cardinales et Episcopi, ad inspiciendum coniectum sacerdo
tis Bernardi Lichtenberg martyrium convocati, Causae Ponente Em.mo Car
dinali Alfonso Maria Stickler, confessi sunt illum libere vitam pro fide sacri
ficasse eiusque mortem effectum fuisse acerbitatum vexationumque, quas
est in vinculis passus, ideoque eum verum esse martyrem habendum.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, cer
tior factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus I I , vota Congregationis de
Causis Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super
martyrio Servi Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de
more convocandis eisque adstantibus Beatissimus P a t e r declaravit: Consta
re de martyrio eiusque causa Servi Dei Bernardi Lichtenberg, Sacerdotis Dioe
cesis Berolinensis, anno 1943 interfecti, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 2 mensis Iulii A. D. 1994.
ANGELUS card. FELICI, Praefectus
L. B S.
& Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio

de

Causis

Sanctorum

993

IV
CAESARAUGUSTANA
DECRETUM SUPER MIRACULO
Beatificationis ven. Servae Dei Genovefae Torres Morales fundatricis Sororum a
S. Corde Iesu et a Sanctis Angelis, v. d. Anglicas (1870-1956)
Venerabilis Serva Dei Genovefa Torres Morales die 3 mensis Ianuarii
orta est anno 1870 Almenarae in Hispania. Infantiam et pueritiam egit
aerumnosam et afflictam. Ob gravissimum morbum est ei crus amputatum, hincque per t o t a m vitam est subalaribus baculis usa. Aliquot annos
Valentiae hospes fuit Carmelitidum Caritatis, a quibus, cum postulavit se
in earum Institutum admitti non est accepta utpote ad apostolatum acti
vum non apta propter corporis imminutionem. Deinceps Congregationem
Sororum a Sacro Corde Iesu et a Sanctis Angelis condidit, eo consilio, ut
spiritualiter ac materialiter matronis solis assiderent. Cum prudentia, spiri
tu materno et sollertia antistitae generalis est munere iuncta usque ad an
num 1954, mirum sororibus suis praebens exemplum fidelitatis erga conse
crationem religiosam, Regulam ac vota, fervidae Eucharistiae pietatis et in
Sacrum Cor religionis, necnon constantis christianarum virtutum exercitii.
Caesaraugustae pie obiit Nonis Ianuariis anno 1956, sancta habita.
Canonizationis Causa inchoata est ab Archiepiscopo Caesaraugustano
per celebrationem processus cognitionalis annis 1976-1978. Iis peractis,
quae iure statuebantur, Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 22 mensis
Ianuarii anno 1991 edixit Servam Dei Genovefam Torres Morales heroum
in modum coluisse virtutes thologales, cardinales et iis adnexas.
Paucis ante annis Matriti coniecta mira sanatio contigerat, Matris Geno
vefae Torres Morales deprecationi ascripta. Haec sanatio pertinet ad Anto
nium Diez Velasco, doctorem machinarium, duos et triginta annos natum,
ulcere implicatum ad stomachum duodenumque spectantem cum pylori ste
nosi. Mense Decembri anno 1982 gravibus laborare coepit haemorrhagiis interaneis, quam ob rem est in valetudinarium deductus et pluribus transfusionibus sanguinis subiectus. Postridie Calendas Ianuarias anno 1983 iterum
est in nosocomium deductus, ut iam stabilitam ulceris sectionem subiret,
sed postero die supervenerunt febris, musculorum dolores magnaque asthenia. His valetudinis perturbationibus crescentibus, inspectiones haematicae
factae sunt, quae in lucem protulerunt hepatarium morbum acutum trans-

68 - a

a s

994

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fusionem subsecutum. Aegroti condiciones celeriter factae sunt deteriores et


mensis Ianuarii die 10 sensorii damnum apparuit, quod ad veternum perve
nit. Mane diei 12 mensis Ianuarii haemorrhagiae pepticae redierunt, qua
propter vesperi eiusdem diei properato est curatio ex manu facta ad fora
men haemorrhagicum obstruendum. Interim aegroti familiares, rei gravitate
intellecta, magna fiducia coeperant Matris Genovefae deprecationem invo
care, cuius reliquiae sunt sub aegri cervical collocatae. Sectio chirurgica, pe
racta dum aegrotus in veterno versabatur, duas duravit horas et constitit in
ulceris sanguinolenti demersione, in nervi vagi sectione trunculari, in pylori
plastice. Simul effecta est biopsis hepataria, cuius diagnosis histolgica fuit
de heptico morbo acuto cum multa necrosi . Haemorrhagia continuavit
etiam post curationem ex manu. Domini Antonii mors iam imminere vide
batur. Sed mane diei 13 mensis Ianuarii ex improviso atque inexplicabiliter
is evasit ex veterno eiusque condiciones cito con valuerunt. Sanatio ilico est
deprecationi Servae Dei tributa, quae instanter erat invocata.
Annis 1990-1991 Archiepiscopus Matritensis de hac sanatione proces
sum canonicum celebravit, cuius auctoritas et vis est probata decreto die
17 mensis Februarii anno 1992 promulgato. Consilium Medicorum Congre
gationis de Causis Sanctorum, in sessione diei 21 mensis Octobris anni
1993 hanc dixit sententiam: Diagnosis: Coma hepaticum ex morbo cerebri hypoxyco metabolico, in persona morbo heptico affecta transfusiones
subsecuto et ulcere sanguinolento ad stomachum duodenumque pertinente
cum pylori substenosi; defectio ex imminuto sanguinis volumine ; Progno
sis: Quam maxime suspensa quoad vitam; Therapia:, Chirurgica therapia a p t a et efficiens ad haemorrhagiam sistendam, sed non sufficiens ; Sa
nationis ratio: Modus exitus aegroti ex cornate, in extremis chirurgice secti, pro nostra scientia inexplicabilis videtur, quod attinet ad sensorii recu
perationem et perfunctionis iecoris restaurationem. Haec recuperatio celr
rima fuit; sanatio perfecta et mansura .
Pridie Nonas Februarias anno 1994 Congressus Peculiaris Consultorum
Theologorum est actus et die 19 insequentis mensis Aprilis P a t r u m Cardi
nalium et Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae Ponente Em.mo Cardinali
Eduardo Martnez Somalo. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive
Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divi
nitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicta mira sanatione conscriberetur.

Congregatio

de

Causis

Sanctorum

995

Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinalibus infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit:

Constare

va

Torres

Dei

Corde

Genovefa

Iesu

sanatione

et

Antonii

co-metabolica
gastroduodenale

in

Sanctis
Diez

soggetto

de

miraculo

Morales,

affetto

sanguinante

con

videlicet
a

da

Deo patrato,

Fundatrice

Angelis,
elasco,

epatite

substenosi

Congregationis

de

coma

intercedente

celrrima,
epatico

acuta
pilorica;

Sororum

perfecta

da

et

ipovolemico

Ser
a

S.

mansura

encefalopatia

post-trasfusionale
shock

Ven.

ipossi-

da

ulcera

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in


acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 2 mensis Iulii A. D. 1 9 9 4 .
ANGELUS card. FELICI, Praefectus
L. S .
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

V
C ATAEN.
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
Beatificationis Servae Dei Luciae Mangano instituti saecularis Societatis S. Ursulae (1896-1946)
Instituta saecularia, quamvis non sint instituta religiosa, veram ta
men et completam consiliorum evangelicorum professionem in saeculo ab
Ecclesia recognitam secumferunt. Quae professio viris ac mulieribus, laicis
et clericis in saeculo degentibus, consecrationem confert. Proinde iidem to
talem suipsius Deo dedicationem in caritate perfecta praecipue intendant
et ipsa instituta propriam ac peculiarem indolem, saecularem scilicet, ser
vent ut apostolatum in saeculo ac veluti ex saeculo, ad quem exercendum
orta sunt, efficaciter et ubique adimplere valeant (CONC. OECUM. VAT. II,
Decr. Perfectae caritatis, n.

11).

Plenam hanc Deo consecrationem in saeculo, in perfecta caritate


adeptam Serva Dei Lucia Mangano effecisse videtur, sodalis Societatis

996

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Sanctae Ursulae, Institutorum saecularium antiquissimi, a Sancta Angela


Merici (c. annis 1470-1540) conditi anno 1535. Non modo enim ipsa est
perfectam cum Deo coniunctionem consecuta, mysticae vias percurrendo,
verum et indefessa fuit apostola iuventutis femininae, simul providum in
crementum amplificans Societatis Sanctae Ursulae, sua haud dubia spirita
li illecebra multas validasque vocationes alliciendo.
Orta est Serva Dei die 8 mensis Aprilis anno 1896 in oppido Trecastagni, sub Aetnae radicibus, in archidioecesi Catanensi, a Nuntio Mangano et
Iosepha Sapienza, quarta ex novem filiis, qui pauperem sed admodum
christianam familiam laetitia affecerunt. Idibus Aprilibus baptizata est appellataque Lucia, et die 28 mensis Augusti anno 1897 Sacro Chrismate
confirmata, secundum diffusam loci consuetudinem. Talis erat familiae
paupertas, ut Serva Dei ludum frequentare nequiverit nec translaticiam
vestem albam habere in prima Communione accipienda. P a r v a Lucia, circi
ter septem octove annos nata, sicut et ipsa narravit, quodammodo Spiritu
mota, sola ad ecclesiam paroecialem se contulit ut peccata sua confitere
tur, et mox privatim Panem eucharisticum reciperet. Tum incredibili affec
ta est interiore suavitate et cupiditate se totam Deo consecrandi, magno
horrore simul peccati concepto. Legere et scribere didicit a Sebastiano, fra
tre maiore natu, numquam usitato scholarum cursu frequentato. Post bre
ve adolescentiae discrimen, statuit nubere non velle nisi caeli Regi et ter
rae , ut et ipsa regina fieret. Namque die 8 mensis Decembris anno
1915 votum nuncupavit virginitatis, magistro spiritus suadente sacerdote
Iosepho S calia.
Triennium fere in valetudine exercita febribus crebris Melitensibus, iu
venis Lucia fortiter incubuit in apostolatum laicalem paroeciae, t u m tam
quam perita doctrinae christianae institutrix, t u m Filiarum Mariae et con
sociationum iuvenilium Actionis Catholicae moderatrix. Quamvis exoptaret
perfectam Deo consecrationem in clausura colere vel in aliqua religiosa fa
milia, Lucia intellexit se ob infirmam valetudinem non posse hoc votum ad
effectum adducere et serena est manifestae Dei voluntati obsecuta. Cognita
Societate Sanctae Ursulae (Ursulinarum, in saeculo), Serva Dei se aggrega
vit coetui paroeciae Sancti Ioannis La Punta, in archidioecesi Catanensi, in
eo consilia evangelica professa die 8 mensis Septembris anno 1927. Paulo
post nominata est Antistitae vicaria hocque usque ad mortem est munere
iuncta.
Die 23 mensis Novembris anno 1927 Lucia vitam communem iniit cum
sororum sodalium coetu, domumque extruxit Sanctae Angelae Merici, quae
sedes facta est alacris apostolatus catechesis et institutionis pro iuventute

Congregatio de Causis Sanctorum

997

feminina Sancti Ioannis La P u n t a et locorum vicinorum, cum officinis et


scholis, hodie quoque peropportune florentibus. Propter opus hoc Servae
Dei innumeri fuerunt labores obeundi atque aegritudines; sed omnia ma
gno supernaturali spiritu et alacritate impensa, etiam erga adversarios, su
peravit. Ab anno 1931 Lucia sub moderatione spiritali fuit Servi Dei P.
Generosi Fontanarosa a Crucifixo, sodalis Congregationis Passionis Iesu
Christi (aa. 1881-1966), qui eius dux fuit et auxiliatur usque ad mortem et
eiusdem primus vitae scriptor.
Serva Dei, quae numquam ab impensa appetitione perfectionis defecit,
praesertim ab anno 1933 visa est tempora maxime ardua percurrere vitae
spiritalis, altissima quoque mysticae culmina attingere, quippe cum firmi
ter statuisset sancta quoquo modo fieri , plene actioni gratiae conve
niens. Etenim, ut clare apparet ex eius scriptis et ex certis testimoniis, ad
statum mysticum pervenit matrimonii spiritalis, quandoquidem ei fidei ve
lum scindi visum est, ita ut eius spiritus unum factus sit cum Deo, sicut
etiam docet sancta Teresia a Iesu, Ecclesiae doctor. Varia quoque chari
smatum genera in eius vita fuerunt, qualia visiones et locutiones divinae,
praesertim ad Passionis mysterium spectantes, insuper praedictiones, cor
dium scrutationes, sanationum gratiae, etsi temptationes et diabolicae infestationes non defuerunt. Serva Dei testibus, omni in casu, visa est perfecte
moderata, psychice sana, activa, humanitate abundans, prudens, affabilis
semperque serena.
Sed in his ipsis condicionibus Serva Dei omnium virtutum exercitium,
heroum proprium, matura vit, quotquot eam cognoverunt et adierunt se
praebens alliciens exemplar. Fide firmissima nisa, semper quodlibet peccati
genus abhorruit, immo voto se obstrinxit ad id, quod est perfectius, in quo
constanter mansit. Suas invenit delicias in participatione Eucharistiae coti
diana, in assidua Christi Passionis meditatione, in filiali ac tenerrima erga
Virginem Mariam pietate, praesertim Perdolentem. Eius fide piacularis
fuit, actuosa, missionalis, id spectans, ut ad Deum quam plurimas duceret
animas et sanctificationem obtineret sacrorum ministrorum. Acerrima eius
spes se patefecit potissimum in assidua bonorum supernaturalium quaesi
tione, iis neglectis omnino, quae terrena et humana sunt, siquidem iam pa
triam suam caelos habebat (cf. Phil 3, 20) et in actione se veram ostende
bat contemplativam.
Lucia potissimum eminuit pleno suo in Deum amore, quem unum appetebat, Illi vero sponsali vinculo coniuncta, absoluta in fidelitate. Conti
nua effulgebat in ea cum Domino coniunctio, quae foris etiam apparebat
in eius aspectu limpido ac modesto in risu suavi et in imperturbata tran-

998

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quillitate. Omnem sermonem spiritali ratione proponebat, ac si de alia re


loqui nesciret. Servo Dei P. Gabrieli M. Allegra, O.F.M., qui eam proxime
cognovit, Lucia visa est seraphim in accedendo ad Communionem euchari
sticam, amore sacramenti capta, quasi videret. Eius vehemens in proxi
mum caritas in verbo Dei constabat, cum in omnibus ipsum videret Chri
stum, sacrificiorum et propriorum incommodorum contemnens, antea in
familia et deinde in suo apostolatu atque in vita communi. Tamquam An
tistitae vicaria sicut vera mater agebat cum sororibus sodalibus, diligenter
earum formationem curans ac singulas observans iisque auxilium, etiam
materiale, ferens. Aegrotorum necessitatibus generosa semper subvenit, pa
riterque pauperum et indigentium omne genus, praesertim altero totius
mundi bello (aa. 1940-1945), se pane privando . Large et libenter detrectatoribus et persecutoribus suis ignovit, necnon adversariis Domus Sanctae
Angelae, omnem compescens vindictae et odii sensum.
Etiam in exercitio virtutum cardinalium et consiliorum evangelicorum
Serva Dei exemplaris habita est omni ex parte ab illis, qui eam cognove
runt. Prudentissima in consiliis accipiendis et dandis; vel in minimis rebus
erga Deum et proximos iusta, in primis operarios et pauperes; constanter
fortis in omnibus rebus adversis inque operibus arduis efficiendis, solum
Providentiae fisa; quam maxime temperans, siquidem solum necessaria
concedebat corpori. Vera virgo sponsa Christi, laeta in paupertate et oboe
dientia vixit, personam gerens Regulae sanctae Angelae Merici et multas
iuvenes ad consecrationem Deo in saeculo illiciens. Potissimum est eius incredibilis humilitas notanda; nam nihil se esse putabat, seque inductam di
cebat et pauperem vilici filiam , etsi dona Dei agnoscebat t a m q u a m ma
ternae Mariae deprecationis fructum. Sic mysticas suas animi elationes texit, ut tantummodo post mortem aliquae quoque sorores eas cognoverint.
Quamquam infirma, semper tamen vigil et sedula, Serva Dei ad quin
quaginta annos pervenerat apostolicae navitatis; sed eius corpus paeniten
tiis confectum erat et non communibus mysticis experientiis. Post diem
consuetae industriae, tempore meridiano diei 9 mensis Novembris anno
1946 Serva Dei Cataniam se contulit, amabilem caritatis operam factura;
sed ibi est cerebri accessione correpta. Ad domum Sanctae Angelae Sancti
Ioannis La P u n t a deducta, sacramentis acceptis, Lucia suaviter animam
edidit primis horis diei 10 mensis Novembris. Post magnificas exsequias
eius corpus sepultum est in coemeterio illius loci; sed iam a die 28 mensis
Aprilis anni 1947 illud translatum est in sacrarium domus Sanctae Angelae
Ursulinarum, quo etiamnunc multi concurrunt, qui insignes spiritales et
corporales favores nuntiant.

Congregatio de Causis Sanctorum

999

H a u d dubia sanctitatis fama, qua Serva Dei viva enituit, post eius
mortem aucta est divulgatione narrationum eius vitae eiusque scriptorum.
Quam ob rem annis 1955-1961 apud curiam Catanensem celebratus est
processus informativus, multis testibus interrogatis, cui additus est rogatorialis Vicariatus Romae. Idibus Aprilibus anno 1965 promulgatum est de
cretum super revisione scriptorum Servae Dei. Secundum illius temporis
normas, post permissum introductionis Causae die 19 mensis Iunii anno
1980 concessum, annis 1982-1984 celebratus est processus cognitionalis Ca
tanensis, aliis auditis testibus et gravibus instrumentis collectis. Decretum
super validitate processuum die 15 mensis Novembris est editum anno
1985 a Congregatione de Causis Sanctorum.
P a r a t a Positione super virtutibus, disputatum est an constaret de vir
tutibus in gradu heroico. Die 8 mensis Februarii anno 1994 Congressus Pe
culiaris est actus Consultorum Theologorum felici cum eventu. Insequentis
mensis Maii die 5 habita est Sessio Ordinaria Cardinalium et Episcoporum,
Relatore Exc.mo Domino Angelo Palmas, Archiepiscopo titulari Vibianensi; qui omnes fassi sunt Servam Dei Luciam Mangano virtutes thologales,
cardinales iisque adnexas heroum in modum exercuisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinali infra
scripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Con
gregationis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servae
Dei Luciae Mangano, Instituti Saecularis Societatis S. Ursulae, in casu et ad
effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 2 mensis Iulii A. D. 1994.
ANGELUS card. FELICI, Praefectus
L. S .
Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

1000

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI
FERENTEM, seu PONTIS CURVI
DECRETUM SUPER MIRACULO
Beatificationis Ven. Servi Dei Grimoaldi a Purificatione (in saec.: Ferdinandi
Santamaria) clerici professi e Congregatione Passionis Iesu Christi (1883-1902)
Venerabilis Servus Dei Grimoaldus a Purificatione (in saeculo: Ferdi
nandus Santamaria) Ponte Curvo in Italia ortus est pridie Idus Maias an
no 1883. Post piam et exemplarem pueritiam ingressus est Congregationem
Passionis Iesu Christi, et anno 1900 professionem religiosam fecit. Firma
voluntate, cum perseverantia cumque gaudio Regulae observantiae et vo
torum se dedidit, deprecationi, sui ipsius castigationi et virtutum christia
narum acquisitioni, Sancti Gabrielis a Virgine Perdolenti generositatem et
fervorem aemulans. Dum apud locum Ceccano in studia incumbebat ad sa
cerdotium praeparatoria, cerebri membranarum inflammatione correptus
die 18 mensis Novembris anno 1902 sancte mortem obiit, prorsus Dei vo
luntati obsequens et sanctitatis fama clarus.
Canonizationis Causa inchoata est ab Episcopo Ferentino anno 1957
per celebratum processum ordinarium informativum. Rebus peractis iure
statutis, Summus Pontifex Ioannes Paulus II pridie Idus Maias anno 1991
edixit Servum Dei Grimoaldum a Purificatione heroum more virtutes tho
logales, cardinales et adnexas coluisse.
Ad Beatificationem obtinendam Causae Postulatio Congregationi de
Causis Sanctorum coniectum miraculum iudicandum permisit, Idibus Maiis
p a t r a t u m anno 1982 in pago Cesa, ad dioecesim Aversanam pertinente, et
precibus ascriptum eiusdem Servi Dei. Casus hic pertinet ad puerulum Ni
colaum Romano qui, ad quinque annos natus, parentum effugiens custo
diam, cum aliis propinquis in area colloquentium, a u t o m a t u m tractorium
movit, quod prope erat. Improviso qui aderant automati tractorii mino
rem audierunt et puerum viderunt humi iacentem et rotam posticam dextram ponderosissimae machinae agrestis parvuli vultum et thoracem praetergredientem. Pater Nicolai eo viso, quod accidebat, statim magna voce
precationem invocavit Grimoaldi a Purificatione, in quem piissimus erat,
idemque ceteri fecerunt. A u t o m a t u m tractorium ad murum constitit et
parvulus humi immobilis mansit. P a t r u u s qui ruerat eum de terra sublaturus, eius pedem dextrum per imprudentiam protrivit, eundem infringens.

Congregatio de Causis Sanctorum

1001

Nicolaus, manibus exceptus, Aere coepit: vultus et pectus signa cummis ro


tae automati tractorii ostendebant, sed nullam contusionem. Dum preces
Servo Dei adhiberi pergebant, puer deductus est in Aversanum valetudinarium, deinde in Neapolitanum. Inspectiones medicae pusum nullum cepisse
detrimentum patefecerunt ex casu, qui ei contigerat.
Cum eventum habitum esset divinitus effectum, Episcopus Aversanus
processum canonicum celebravit annis 1989-1990, eodem sanato et testibus
de visu auditis. Eius processus auctoritas probata est decreto die 20 mensis
Decembris anno 1991 promulgato. Consilium Medicorum Congregationis de
Causis Sanctorum, in sessione habita Nonis Octobribus anno 1993 plena
cum persuasione declaravit pueri substantialem incolumitatem pro scien
tia huius temporis inexplicabilem esse . Pridie Nonas Februarias anno
1994 Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris est actus et pridie
subsequentes Idus Apriles Sessio Ordinaria P a t r u m Cardinalium atque Epi
scoporum, Causae Ponente Exc.mo Domino Hieronymo Grillo, Episcopo
Centumcellarum-Tarquiniensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive
Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divi
nitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum
de praedicto miro eventu conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die Cardinali infrascripto
Praefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregatio
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo Dei
Grimoaldo a Purificatione

(in saec.: Ferdinando Santamaria), Clerico profes

so e Congregatione Passionis Iesu Christi, videlicet de mira liberatione a mor


te pueruli Nicolai Romano, qui ceciderat sub automato tractorio super eum
transeunte, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in
acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
D a t u m Romae, die 2 mensis Iulii A. D. 1994.
ANGELUS card. FELICI, Praefectus
L. S .
Eduardus Nowak
Archiep. tit. Lnen., a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1002

VII
LEOPOLITANA LATINORUM
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
Canonizationis beati Ioannis de Dukla sacerdotis professi ordinis Fratrum Minorum (1414-1484)
Ecclesiae sanctitas, quae omni tempore per illius gratiae fructus expri
mitur, quam Spiritus Sanctus in singulos fideles effundere pergit (cfr.
CONC. OECUM. VAT. I I , Lumen gentium, 3 9 ) , etiam xv saeculo apparuit in
vita atque in pastorali studio Franciscani Ioannis de Dukla, terrae Polonicae filii, cuius cultus, ex omni aetatum memoria tributus, die 21 mensis Ia
nuarii anno 1 7 3 3 a Summo Pontifice Clemente X I I confirmatus est.
Inde a die 29 mensis Septembris anni 1 4 8 4 , quo die est vitam aeternam
ingressus, beatus Ioannes de Dukla, non in sola colitur sua religiosa fami
lia, verum etiam in dioecesi Leopolitana necnon a catholicis et fratribus
orthodoxis universae Poloniae et vicinae Lituaniae; quae Nationes ab anno
1 7 4 2 beatum illum Franciscanum Duklensem etiam t a m q u a m suum pecu
liarem apud Deum P a t r o n u m venerantur.
Probabiliter anno 1414 natus in Duklensi regione Poloniae, post bre
vem vitae eremiticae experientiam, Beatus Ioannes receptus est in Custo
dia Russiae (seu Ruteniae) vel Leopolitana Ordinis F r a t r u m Minorum
Sancti Francisci Asisinatis. Translaticiam Ordinis apostolicam consuetudi
nem secutus, ubi primum est sacerdos ordinatus, cum ardore verbi Dei
praedicationi se dedidit et animarum curae pastorali, praesertim per assi
duam et patientem sacramenti Reconciliationis celebrationem. Eius operae
campus ampla fuerunt territoria rerum publicarum Ucrainae, Moldaviae
atque Bielorussiae. In Custodia Franciscana Leopolitana muneribus est
functus etiam moderatoris plurium conventuum, inter quos Krosniensis et
Leopolitani, atque cunctae illius Franciscanae Familiae.
Viginti quinque annis actis inter Minores Sancti Francisci, proposito illectus magnorum Ordinis Seraphici reformatorum, quales fuere Sanctus
Bernardinus Senensis et Sanctus Ioannes a Capistrano, qui aliquot ante de
cennia in Poloniam venerat, Ioannes de Dukla anno 1 4 6 3 postulavit ut so
dalis esse posset eorum Franciscanorum, qui Observantes appellabantur.
In nova condicione vitam egit absconditam et asceticam, omnes colens vir
tutes ac praecipue paupertatem et humilitatem, simul constanti cum fervo-

Congregatio de Causis Sanctorum

1003

re in paenitentiae atque ieiunii exercitium incumbens. Nec tamen inter


Observantes sacrae praedicationis et clari prudentisque ministri sacra
menti Reconciliationis laborem explicare desiit.
Ex Eucharistiae mysterio, quod cum fervore semper celebrabat, et ex
pietate erga Domini Matrem, Ioannes illum hausit caritatis ignem, qui ex
eius verbis et misericordiae actibus apparebat, potissimum in dolentes, ege
nos et peccatores.
Ardore flagrans causae Ecclesiae Christi unitatis, pro qua ipse Dominus
Iesus ferventer in Ultima Cena Patrem oravit (cfr. Io 17, 1-26), vehementi
cum alacritate ad dialogum se contulit cum Fratribus separatis Rutenis et
Armenis, qui in Polonia vivebant et in Russia, nitens eos ad Ecclesiam Ca
tholicam adducere, adeo ut, nomen meruerit ferventis propagatoris fidei .
Extremis vitae suae annis est videndi sensu orbatus. Attamen, quamvis
hoc morbo esset affectus, gravi sane, fratrum servitio et vitae communi se
tradere non neglexit, intus vivido lumine accensus caritatis Eius, qui in amo
re proximi culmen collocavit perfectionis atque sanctitatis (cfr. Io 13, 35).
Die 29 mensis Septembris anno 1484 Leopoli, dum psalmos paenitentia
les cum fratribus, qui ei assidebant, recitabat, est a Christo in laetam
Sanctorum suorum societatem acceptus.
Sanctitatis fama, qua vivus singularis hic Sancti Asisinatis filius claruerat, mox in vulgatum publicum cultum m u t a t a est, Beato tributum apud
eius sepulcrum et in aliis Poloniae regionibus atque propinquarum Natio
num. Beati enim sepulcrum semper locus fuit, et etiamnunc est, quem
multi petunt sacrarum peregrinationum causa, a Polonia, Lituania aliisque
Nationibus, illum visitaturi et Beati deprecationem invocaturi.
Ob communem hunc et continuum popularem cultum, anno 1522 Fra
ter Ioannes a Komorovo, Franciscanorum Observantium Minister pro
vincialis, exsecutus est elevationem corporis, antea a P a p a Innocentio V I I I
concessam die 21 mensis Iulii anno 1487.
Annis 1625-1630, apud Curiam Leopolitanam Latinorum processus est
celebratus super fama sanctitatis, vita atque virtutibus Ioannis de Dukla.
Romam missis processus instrumentis, anno 1727 alter instructus processus
ordinarius super cultu ex omni temporum memoria tributo, qui conclusus
est die 21 mensis Ianuarii anno 1733, confirmato a P a p a Clemente X I I
cultu illo ex omni aetatum memoria Ioanni de Dukla tributo et Ordini
Sancti Francisci ac Leopolitanae dioecesi Missa et Officio divino in hono
rem Beati concessis.
Anno 1948 Causa resumpta, recognitum est numquam Episcoporum at
que populi Polonici voluntatem defecisse Causae iter persequendi ad cano-

1004

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nizationem obtinendam, sicut et recognitum est in ecclesiastica populi Po


lonici et Ordinis Sancti Francisci conscientia vivam manere famam sancti
tatis atque cultum Beati Ioannis de Dukla.
A Causae Postulatione Positione super vita et virtutibus instructa ad
publicam recognitionem virtutum heroum more exercitarum, sicut canoni
ca requirit consuetudo, accurata instrumenta praevio Consultorum Histori
corum consilio permissa sunt, qui in Sessione diei 25 mensis Ianuarii anno
1994, uno ore secundam edixerunt sententiam de collectorum instrumento
rum historica fide. Deinde disputatum est an constaret de virtutibus in
gradu heroico. Prospero cum eventu die 22 mensis Aprilis eodem anno
Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris est actus. Subsequentis
mensis Iunii die 21 Cardinalium et Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae
Ponente Em.mo Cardinali Andrea Maria Deskur, professa est Beatum
Ioannem de Dukla heroum in modum virtutes coluisse.
F a c t a demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, man
davit ut super heroicis Beati virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die Cardinalibus in
frascripto Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi
mus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,
Beati Ioannis de Dukla,

Sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum,

in

casu et ad effectum de quo agitur.


Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum referri mandavit.
D a t u m Romae, die 2 mensis Iulii A. D. 1994.
ANGELUS card. FELICI, Praefectus
L. S .
8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lnen., a Secretis

Congregatio pro Episcopis

1005

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopi, Ioannes Paulus P p . I I , per
Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros Prae
sules praefecit, videlicet:
die 27 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Osornensi Exc.mum P.D. Ale
xandrum Goic Karmelic, hactenus Episcopum titularem Africanum et Au
xiliarem dioecesis Talcensis.
die 29 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Citrensi Exc.mum P.D. Iose
phum Aloisium Lacunza Maestrojuan, O.A.R., hactenus Episcopum titula
rem Partheniensem et Auxiliarem Panamensem.
die 3 Novembris. Metropolitanae Ecclesiae Miamiensi, Exc.mum P.D.
Ioannem Clementem Favalora, hactenus Episcopum Sancti Petri in Florida.
die 3 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Sancti Ignatii Velascani, novi
ter erectae, Exc.mum P. D. Fridericum Bonifatium Madersbacher Gasteiger, O.F.M., hactenus Episcopum titularem Bullensem et Vicarium Aposto
licum Chiquitosensem.
die 3 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Succubensi, R.D. Eu
genium Tremblay e clero archidioecesis Quebecensis, quem deputavit Auxi
liarem eiusdem archidioecesis.
die 3 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Tiniensi, R.D. Ioan
nem P e t r u m Biais e clero archidioecesis Quebecensis, quem deputavit Au
xiliarem eiusdem archidioecesis.
die 8 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Lafayettensi, Exc.mum P.D.
E d u a r d u m Iosephum 0'Donnell, hactenus Episcopum titularem Britoniensem et Auxiliarem archidioecesis Sancti Ludovici.
die 9 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Neo-Iguassuensi, Exc.mum
P.D. Varnerium Franciscum Siebenbrock, hactenus Episcopum titularem
Taciamontanensem et Auxiliarem archidioecesis Bellohorizontinae.

1006

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 21 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Cilibiensi R.D. Xave


rium Echevarra Rodrguez, praelaturae personalis Sanctae Crucis et Ope
ris Dei Praelatum.
die 26 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Suristensi R. P. Sta
nislaum Szyrokoradiuk, Ordinis fratrum Minorum sodalem et curionem in
urbe vulgo Polonne, quem deputavit Auxiliarem Zytomeriensis dioecesis.
die 1 Decembris. Cathedrali Ecclesiae Sancti Claudii R. D. Ivonem
Patentre, Vicarium generalem dioecesis Trecensis.

Congregatio pro Gentium Evangelizatione

1007

CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
PROVISIO ECCLESIARUM
Ioannes Paulus divina Providentia P p . I I , latis decretis a Congregatio
ne pro Gentium Evangelizatione, singuli quae sequuntur Ecclesis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Lit
teras praefecit:
die 28 Iulii 1994. Exc.mum P. D. Paulum Schmitz Simon, O.F.M.
Cap., Episcopum titularem Eleplensem, hactenus Administratorem Aposto
licum sede vacante et ad n u t u m Sanctae Sedis Vicariati apostolici Bluefieldensis, quem constituit Vicarium Apostolicum eiusdem circumscriptio
nis ecclesiasticae.
die 9 Septembris. Coadiutorem Exc.mi Stephani Nweke Ezeanya, Ar
chiepiscopi Onitshani, Exc.mum P. D. Albertum Kanene Obiefuna, hacte
nus Episcopum Avkansem.
Cathedrali Ecclesiae Avkansi Exc.mum P. D. Simonem Akwali
Okafor, hactenus Episcopum titularem Auguritensem et Auxiliarem eius
dem dioecesis.
NOMINATIONES
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione
ad suum beneplacitum renuntiavit:
die 15 Iulii 1994. R . P . Henricum Hoser, Soc. Apostolatus Catholici,
Visitatorem Apostolicum in Ruandensi regione.
die 22 Augusti. Exc.mum P. D. Vilfridum Fox Napier, O.F.M., Epi
scopum Durbanianum, Administratorem Apostolicum sede vacante et ad
n u t u m Sanctae Sedis dioecesis Umzimkulensis.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

1008

CONGREGATIO
DE INSTITUTIONE CATHOLICA
OPOLIENSIS
DECRETUM
Quo Facultas Sacrae Theologiae Opoliensis erigitur.
Congregatio de Institutione Catholica (de Seminariis atque Studiorum
Institutis), de studiis academicis ecclesiasticis valde sollicita, opus in hac re
ab Exc.mo Episcopo Opoliensi instauratum attente consideravit, praeser
tim intuitu Universitatis Civilis a Gubernio Polonicae Rei Publicae in ea
dem Civitate ex lege erectae.
Quae cum ita sint, idem Exc.mus Episcopus hanc Congregationem adi
vit, exposcens ut in Civitate Opoliensi Facultas Sacrae Theologiae erigere
tur et quidem ut pars integralis Universitatis Civilis Opoliensis.
Haec Congregatio de Institutione Catholica, re undique perpensa, cum
compererit omnia ad hoc necessaria esse comparata atque academicis
rationibus esse aptata,

praesertim

quae ad

curriculum studiorum ac

corpus Docentium attinent; ratione habita Conferentiae episcopalis Polo


nicae favorabilis sententiae; petitionem eiusdem Exc.mi Episcopi libenter
excipiens,

ad

normam

art.

61

Constitutionis

Apostolicae

Sapientia

Christiana .
FACULTATEM SACRAE THEOLOGIAE OPOLIENSEM
pro munere hoc Decreto erigit erectamque declarat, eidem potestate acade
micos gradus conferendi iuxta vigentem academicam Ecclesiae legem; ser
vatis Statutis eiusdem Facultatis ab hac Congregatione approbandis; cete
ris servatis de iure servandis, praesertim quae in Constitutione Apostolica
Sapientia Christiana atque annexis Ordinationibus ceterisque Apostoli
cae Sedis documentis de Studiorum Universitatibus et Facultatibus Eccle
siasticis adimplenda praescribuntur.
Insuper haec Congregatio Exc.mum Episcopum Opoliensem pro tem
pore

Congregatio de Institutione Catholica

1009

MAGNUM CANCELLARIUM
ipsius Facultatis nominat atque renuntiat, omnibus eidem agnitis tributisque iuribus et officiis huiusmodi muneri inhaerentibus; eidemque mandans
ut Facultatem promoveat ac tutetur; ceteris servatis de iure servandis;
contrariis quibuslibet minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex aedibus eiusdem Congregationis, die xn mensis Sep
tembris, a.D. MCMXCIV.
PIUS card. LAGHI, Praefectus
Loco Sigilli
& Iosephus Saraiva Martins, a Secretis
In Congr. de Instit. Cath. tab., n. 1328/93

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1010

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Luned, 3 1 Ottobre 1 9 9 4 , S. E. il Signor A R M A N D O
MARIACA, Ambasciatore di Bolivia presso la Santa Sede.
Sabato, 1 2 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor
Ambasciatore del Belgio presso la Santa Sede.

JUAN C A S S I E R S ,

Gioved, 1 7 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor


Ambasciatore di Svezia presso la Santa Sede.

TORSTEN RN,

Sabato, 1 9 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor JAN


Ambasciatore di Danimarca presso la Santa Sede.
Sabato, 1 9 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor
Ambasciatore di Tunisia presso la Santa Sede.
Sabato,

LOAIZA

MARCUSSEN,

ISMAIL LEJRI,

Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor K I Z H A K K E P I S H A R A T H
B A L A K R I S H A N A N , Ambasciatore dell'India presso la Santa Sede.
19

Sabato, 1 9 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor M. A N W A R


SSUM, Ambasciatore del Bangladesh presso la Santa Sede.

HA

Sabato, 1 9 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor M U T A S I M I S M A I L


B I L B E I S I , Ambasciatore di Giordania presso la Santa Sede.
Sabato,
GODWYLL,

Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor B E N J A M I N
Ambasciatore del Ghana presso la Santa Sede.
19

GODZI

Ha, altres ricevuto in Udienza:


Venerd, 1 1 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor
P O U L I A S , Ministro degli Affari Esteri di Grecia.
Marted,
TROS-GHALI,

K A R O L O S PA-

Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor B O U T R O S B O U
Segretario Generale dell'Organizzazione delle Na-

22

zioni Unite.
Mercoled,
HOSNI

Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor M O H A M M E D
M O U B A R A K , Presidente della Repubblica Araba d'Egitto.
23

1011

Diarium Romanae Curiae

Gioved, 2 4 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor Joo


V I E I R A , Presidente della Guinea-Bissau.

BERNARDO

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Visita:


Venerd, 2 5 Novembre 1 9 9 4 , S. E. il Signor
S T I L , Presidente della Repubblica d'Austria.

THOMAS KLE-

Con Bolla del 26 novembre 1994 il cardinale Jean-Marie Lustiger, Prete dei
Ss. Marcellino e Pietro stato trasferito al titolo di San Luigi de' Francesi.
Sabato, 26 Novembre 1994 il Santo Padre Giovanni Paolo II ha tenuto
Concistoro ordinario pubblico nel quale ha creato cardinali di Santa
Romana Chiesa:
Nasrallah Pierre Sfeir, Patriarca di Antiochia dei Maroniti; Miloslav
Vlk, Prete di S. Croce in Gerusalemme; Peter Seiichi Shirayanagi, Prete di
S. Emerenziana a Tor Fiorenza; Carlos Oviedo Cavada, O. de M., Prete di
S. Maria della Scala ; Thomas Joseph Winning, Prete di S. Andrea delle
Fratte; Adolfo Antonio Surez Rivera, Prete di Nostra Signora di Guadalupe a Monte Mario; Jaime Lucas Ortega y Alamino, Prete dei Ss. Aquila e
Priscilla; Julius Riyadi Darmaatmadja, S.I., Prete del Cuore Immacolato
di Maria; Pierre E y t , Prete della SS. Trinit al Monte Pincio; Emmanuel
Wamala, Prete di S. Ugo alla Serpentara*; William Henry Keeler, Prete di
S. Maria degli Angeli; Augusto Vargas Alzamora, S.I., Prete di S. Roberto
Bellarmino; Jean-Claude Turcotte, Prete di Nostra Signora del SS. Sacra
mento e Santi Martiri Canadesi; Ricardo Mara Caries Gord, Prete di S.
Maria Consolatrice al Tiburtino; Adam Joseph Maida, Prete dei Ss. Vitale,
Valeria, Gervasio e Protasio; Vinko Puljic, Prete di S. Chiara a Vigna Cla
ra; Armand Gatan Razafindratandra, Prete dei Ss. Silvestro e Martino ai
Monti, Paul Joseph P h a m Dinh Tung, Prete di S. Maria Regina Pacis in
Ostia mare; J u a n Sandoval Iiguez, Prete di Nostra Signora di Guadalupe
e S. Filippo martire a Via Aurelia; Bernardino Echeverra Ruiz, O.F.M.,
Prete dei Ss. Nereo e Achilleo; Kazimierz Swiatek, Prete di S. Gerardo
Maiella a Centocelle*; Ersilio Tonini, Prete del SS. Redentore a Val Melaina*; Luigi Poggi, Diacono di S. Maria in Domnica; Vincenzo Fagiolo, Dia
cono di S. Teodoro; Carlo F u m o , Diacono del S. Cuore di Cristo Re; J a n
Pieter Schotte, C.I.C.M., Diacono di S. Giuliano dei Fiamminghi all'Argen
tina*; Gilberto Agustoni, Diacono dei Ss. Urbano e Lorenzo a Prima Por
ta*; Mikel Koliqi, Diacono di Ognissanti in Via Appia Nuova; Yves Con1

* Di nuova erezione.
Diaconia elevata pro hac vice a titolo presbiterale.

1012

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gar, O.P., Diacono di S. Sebastiano al Palatino; Alois Grillmeier, S.I., Dia


cono di S. Nicola in Carcere.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
12 novembre 1994. S.E. Mons. Francesco Colasuonno, Arcivescovo tit. di Tronto,
Nunzio Apostolico in Italia.
3 dicembre
Mons. Bruno Musar, Arcivescovo tit. eletto di Abari, Nunzio
Apostolico in Panama.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
27 settembre 1994. Gli Em.mi Signori Cardinali: Bernard Francis Law, Michele
Giordano, Nicolas de Jess Lpez Rodrguez, Giovanni Saldarini, Andrzej Maria Deskur, Eduardo
Martnez Somalo, Edward Idris Cassidy; le LL. EE.
i monsignori: Waclaw Swierzawski, Vescovo di Sandomierz; Pere Tena Garriga, Vescovo tit. di Cerenza,
Membri della Congregazione per il Culto Divino e la
Disciplina dei Sacramenti ad quinquennium .

Gli Em.mi Signori Cardinali: Bernardin Gantin, Joseph Ratzinger, Eugenio de Araujo Sales, Jaime L. Sin,
George Basil Hume, Marco C, Franjo Kuharic, Joseph Louis Bernardin, Godfried Danneels, Carlo Maria Martini, Jean-Marie Lustiger, Joachim Meisner,
Giacomo Biffi, Hans Hermann Grer, Antonio Innocenti, Jean Jerome Hamer, Jozef Tomko, Paul Poupard, Edouard Gagnon; le LL. EE. i Monsignori:
Giuseppe Agostino, Andrea Mariano Magrassi, Franois Favreau, Rainhard Lettmann, Dieudonn
M'Sanda Tsinda-Hata, Luis Reynoso Cervantes,
Membri della Congregazione per il Culto Divino e la
Disciplina dei Sacramenti ad aliud quinquennium .
3
ottobre

Le LL. EE. i monsignori: Stanislaw Szymecki, Arcivescovo di


Bialystok; Frantisek Tondra, Vescovo di Spis; Mons.
Peter Erdo; Mons. Lluis Clavel Ortiz-Repiso; sac.
Bernardo Antonini; sac. Salvatore Di Cristina; sac.
Lope Rubio Parrado; p. Gintaras Vitkus, S.I.; p.
Maurice Gilbert, S.I.; p. Anscar Chupungco, O.S.B.;
Suor Enrica Rosanna, F.M.A.; prof. Giuseppe Dalla
Torre, Consultori della Congregazione per l'Educazio
ne Cattolica ad quinquennium .

Diarium Romanae Curiae

14

15

ottobre

1013

1994. S.E. mons. Marian Jaworski; Mons. Jos Machado Couto; p


Raimondo Spiazzi, O.P.; p. Albert Vanhoye, S.I.; P
Roberto Zavalloni, O.F.M.; il sac. Vincent Adjanohoun; p. Karl Becker, S.I.; Fr. Barney Garvan
C.F.C.; p. Edward Kaczynski, O.P.; p. John Jago
S.M.; p. Giovanni Battista Mondin, S.X.; don Mi'
chele Pellerey, S.D.B.; p. Servais Pinkaers, O.P.; p
Ciro Quaranta, R.C.I.; p. Francesco Riboldi, B.; p
Julio Csar Teran Dutari, S.I., Suor Marie Albert
Hetzel, S.S.I.; i professori Adriano Bausola, Gonzalo
Herranz, Nikolaus Lobkowicz, Consultori della Con
gregazione per l'Educazione Cattolica in aliud quin
quennium .

Suor Angela Ann Zukowski, M.H.S.B., Membro del Pontificio


Consiglio delle Comunicazioni Sociali ad quinquen
nium .

Il sac. Victor Sunderaj, Consultore del Pontificio Consiglio delle


Comunicazioni Sociali ad quinquennium .
novembre
L'Em.mo Signor Cardinale Giovanni Canestri, Membro della Con
gregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacra
menti usque ad octogesimum annum aetatis suae .

Gli Em.mi Signori Cardinali Simon D. Lourdusamy e Francis


Arinze; Le LL. EE. i monsignori Zenon Grocholewski ed Alois Wagner; la Sig.na Dott. Rosemary Goldie, Membri del Pontificio Comitato per i Congressi
Eucaristici Internazionali in aliud quinquennium .

Le LL. EE. i monsignori: Fiorino Tagliaferri, Vescovo di Viterbo, e Andrea Maria Erba, Vescovo di Velletri-Segni,
Membri della Congregazione delle Cause dei Santi ad
quinquennium .

Il prof. Vincenzo Fiocchi Nicolai, Membro della Pontificia Com


missione di Archeologia Sacra ad quinquennium .

I padri Angelo Giuseppe Urru, O.P.; Bernard J. Przewozny,


O.F.M. Conv.; Mieczyslaw Lubomirski, S.I.; Mihaly
Szentmartoni, S.I.; Aniano Alvarez, O.C.D., Consul
tori delia Congregazione delle Cause dei Santi ad
quinquennium .

L'Em.mo Signor Cardinale Roger Etchegaray, Presidente del


costituito Comitato Centrale e del Consiglio di Presi
denza del medesimo Comitato Centrale dell'Anno Santo
2000.

Gli Em.mi Signori Cardinali Camillo Ruini, Francis Arinze,


Edward I. Cassidy, Virgilio No, Membri del Consi
glio di Presidenza del Comitato Centrale dell'Anno
Santo 2000.

S.E. mons. Sergio Sebastiani, Arcivescovo tit. di Cesarea di


Mauritania, Nunzio Apostolico, Segretario del Comi
tato Centrale e del Consiglio di Presidenza, del Comi
tato Centrale dell'Anno Santo 2000.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1014

24 novembre 1994. S.E. mons. Franois Xavier Nguyen Van Thuan, Arcivescovo
tit. di Vadesi, Vice Presidente del Pontificio Consiglio
della Giustizia e della Pace.
26

L'Em.mo Signor Cardinale Gilberto Agustoni, Prefetto del Su


premo Tribunale della Segnatura Apostolica.

L'Em.mo Signor Cardinale Luigi Poggi, Archivista e Biblioteca


rio di Santa Romana Chiesa.
Protonotari
16 giugno 1994.
4

11
luglio
23

27

8
agosto

5 settembre
19

30

Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.

Apostolici

soprannumerari:

Raymond Klass (Madison)


Humphrey Wilson (Nottingham)
Onesimo Cepeda Silva (Cuernavaca)
Roberto Bseos (Mercedes-Lujan)
Robert Noisette (Nancy)
Arturo Carucci (Salerno-Campagna-Acerno)
Jos Romero Theis (Coro)
Francis R. Tuohy (Indianapolis)
Jan Sobotka (Lomza)
Antonio Astillero Bastante (Madrid)
Peter Erdo (Esztergom-Budapest)
Eugenius Borowski (Drohiczyn)
Elias 0. Poblete (San Pablo)
Benjamino Bacierra (Palo)
Prelati d'onore di Sua Santit:

28
15

16

21

24
28
1

maggio 1994. Mons. Francisco Martinez Garcia (Santander)


giugno

Mons. Joseph Wesolwski (Krakow)

Mons. Mario Zenari (Verona)

Mons. Orlando Antonini (L'Aquila)

Mons. Giacomo Ottonello (Acqui)

Mons. Dominique Rzeau (Luon)

Mons. Luigi Bonazzi (Bergamo)

Mons. Iacob Colomina Torner (Toledo)

Mons. Antonio Sainz-Pardo Moreno (Toledo)

Mons. Santiago Caevo Valencia (Toledo)

Mons. Mario Morigi (Cesena-Sarsina)

Mons. Walter Amaducci (Cesena-Sarsina)

Mons. Pierre de la Lande d'Olce (Aire et Dax)

Mons. Ren Poveda Noya (Sucre)

Mons. Walter Perez Villamonte (Sucre)

Mons. Antonius Lambertus M. Hurkmans (Bois-le-Duc)

Mons. Thomas Toner (Down and Connor)


luglio

Mons. Robert D. Goodill (Erie)

Mons. Louis J. Heberlein (Erie)

Mons. John A. Kirk (Erie)

Mons. John W. Mignot (Erie)

Mons. Robert J. Reilly (Erie)

Mons. Carlton Ritchie (Erie)

Diarium Romanae Curiae

3
9
11
8

11

16
23

26

27

luglio
1994. Mons. James E. Sanner (Erie)

Mons. Henry J. Schauerman (Erie)

Mons. Joseph T. Scheffner (Erie)

Mons. Robert F. Scheffner (Erie)

Mons. Donald J. Scully (Erie)

Mons. Dominicus Bartosiewicz (Nitra)

Mons. Bernardus Ambrose Prince (Pembroke)

Mons. Luis Rodrguez y Martin del Campo (Cuernavaca)


agosto

Mons. John M. Wright (Indianapolis)

Mons. Bernard R. Schmitz (Indianapolis)

Mons. Kenny C. Sweeney (Indianapolis)

Mons. Javier M. Echenique Lopez (Madrid)

Mons. Jos Perez Reyero (Madrid)

Mons. Luis Maicas Coarasa (Madrid)

Mons. Mariano Herranz Marco (Madrid)

Mons. Julio Navarro Panasero (Madrid)

Mons. David E. Coats (Indianapolis)

Mons. Richard C. Lawler (Indianapolis)

Mons. Luigi Rossi (Massa Marittima-Piombino)

Mons. Michael Heller (Tarnw)

Mons. Boleslaus Humor (Tarnw)

Mons. Henryk Jankowski (Lomza)

Mons. Andrzej Mialchowski (Lomza)

Mons. John Maurice Hoare (Camberra-Goulburn)

Mons. German Alonso Fernandez (Lugo)

Mons. Joseph Spelman (Achonry)

Mons. Jerzy Abramowicz (Lomza)

Mons. Henryk Golaszewski (Lomza)

Mons. Sanele A. Utoaluca (Samoa-Apia)

Mons. Joseph Stowers (Samoa-Apia)

Mons. Lui Tevaga (Samoa-Apia)

Mons. Michael Bernard Woster (Rapid-City)

Mons William J. O'Connell (Rapid-City)

Mons. Nestor Bacelar Queimadelos (Tui-Vigo)

Mons. Francesco Palmero (Ventimiglia-S.Remo)

Mons. Egidio Dradi (Roma)

Mons. Gregorio Lopez (Mercedes-Lujan)

Mons. Juan Guillermo Duran (Mercedes-Lujan)

Mons. Carlos Blas Picco (Mercedes-Lujan)

Mons. Ottorino Cacciatore (Nardo-Gallipoli)

Mons. Luigi Mazzetti (Lugano)

Mons. Ernesto Cruz (Manila)

Mons. Ernesto Joaquin (Manila)

Mons. Winfried Schwingenheuer (Paderborn)

Mons. Stanislaw Gzlapa (Pelplin)

Mons. Wicslaw Mering (Pelplin)

Mons. Jos Zarraga (Coro)

Mons. Karl-Heninz Vogt (Kln)

Mons. Johannes Schlsser (Kln)

1015

1016

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5 settembre 1994. Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

16
Mons.

Mons.

19
Mons.

Mons.

Mons.

21
Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.
23

Mons.

Mons.

Mons.
26

Mons.
30
Mons.
4
ottobre

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.

Mons.
10

Miklos Blanckenstein (Esztergom-Budapest)


Vilmos Khirer (Esztergom-Budapest)
Istvn Kovcs (Esztergom-Budapest)
Lszlo Nmeth (Esztergom-Budapest)
Mihly Vigassy (Esztergom-Budapest)
Timothy Dolan (Saint Louis)
George Lucas (Saint Louis)
Roscoe Roy Gosby (Arlington)
Francesco Mancinelli (Casale Monferrato)
Vjekoslaw Milovan (Porec-Pula)
Walter Andermahr (Essen)
Maximino Manalac (San Pablo)
Domingo l)<<lletqn (San Pablo)
Peter Schnell (Kln)
Ferdinando Bertoli
William Cleary (Meath)
Giuseppe Versaldi (Vercelli)
Franco Degrandi (Vercelli)
Luigi Trivero (Vercelli)
Peter Reginald Mee (Dunedin)
Harry Turner (Westminster)
Thomas Herrera Galvez (Chilpancingo-Chilapa
Allen Vigneron (Detroit)
Gabor Revesz (Satu Mare)
Donald A. Kenny (Atlanta)
Henry C. Gracz (Atlanta)
Peter A. Dora (Atlanta)
Louis Naughton (Atlanta)
Thomas Kenny (Atlanta)
Daniel J. O'Connor (Atlanta)
Francis Phoung (Atlanta)
Walter J. Donovan (Atlanta)
Alfonso Cairoli (Roma)

Cappellani di Sua Santit:


12
25

gennaio
aprile

3
16

giugno

1994. Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

Il

sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.

Giuseppe Macchiarola (Benevento)


Thaddaeus Borcz (Pelplin)
Franciscus Gabor (Pelplin)
Ioannes Lichosyt (Pelplin)
Stanislaw Danicki (Wroclaw)
James O'Brien (Cloyne)
Giuseppe Boiardi (Piacenza-Bobbio)
Gianfranco Ciatti (Piacenza-Bobbio)
Lino Ferrari (Piacenza-Bobbio)
Antonio Malvacini (Piacenza-Bobbio)
Bruno Benini (Cesena-Sarsina)
Aurelio Zambelli (Cesena-Sarsina)
Depalmo Righi (Cesena-Sarsina)
Oreste Romboli (Cesena-Sarsina)

Diarium Romanae Curiae

22

24

28

8
os
)>

11

23
27

pio
g

*lio

1994.

Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il

sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac
sac

Francisco de Assis Marques de Almeida (Campinas)


Laureano Diez y Diez (La Plata)
Candido Vicente Montara (La Plata)
Luigi Biastato (Chioggia)
Mario De Dona (Belluno-Feltre)
Vincenzo Del Favero (Belluno-Feltre)
Eugenio Bertolotti (Milano)
Natale Autellitano (Milano)
Arturo Salvader (Vittorio Veneto)
Joseph K. Bobal (Erie)
Richard E. Butryn (Erie)
Charles A. Kaza (Erie)
Michael D. McGray (Erie)
Richard J. McGuire (Erie)
Jan C. Olowin (Erie)
James W. Paterson (Erie)
Bernard J. Urbanjak (Erie)
Addison R. Yehl (Erie)
Giuseppe Barbieri (Toronto)
Eugenio G. Reyes (San Fernando)
Petar Rajic (Mostar-Duuno)
Richard G. May er (Erie)
Piero Pioppo (Acqui Terme)
Matthias Winna (Wien)
Vincenzo Laureiti (Roma)
Solzylaus Kroplewski (Koszalin-Kolobrzeg)
Zbigniew Reglinski (Koszalin-Kolobrzeg)
Petrus Kuta (Koszalin-Kolobrzeg)
Luigi Raponi (Civitavecchia-Tarquinia)
Giuseppe Papacchini (Civitavecchia-Tarquinia)
Cono Firringa (Civitavecchia-Tarquinia)
Sandro Sartori (Civitavecchia-Tarquinia)
Carlo Pietra valle (Tri vento)
Rafael Chavez Ponce Deleon (Cuernavaca)
Jos Humberto Limon Lascurain (Cuernavaca)
Pedro Camacho Soto (Cuernavaca)
Rosendo Flores Lima (Cuernavaca)
Gonzalo Rivera Saldaa (Cuernavaca)
Sergio Vitulano (Molfetta-Ruvo-Giovinazzo-Terlizzi)
Carlo Bianchi (Milano)
Giovanni Bianchi (Milano)
Francesco Maggi (Milano)
Brian Edwin Ferme (Portsmouth)
Adelmo Curletti (Orvieto-Todi)
Rinaldo Magistrato (Orvieto-Todi)
Marian Sinkiewicz (Warmia)
Jos Clemente Bozo (Coro)
Gnther Von Den Driesch (Kln)
Ernesto Tapparo (Ivrea)

1017

1018

27
luglio
1994.
8
agosto

26

5 settembre

16

19

21

10
ottobre

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Il sac. Luigi Fumagalli (Ivrea)


Il sac. Jan Roszkowski (Lomza)
Il sac. Sreko Majic (Kotor)
Il sac. Ivan Galic (Kotor)
Il sac. Alessandro De Santis (Anagni-Alatri)
Il sac. Konrad Prenz (Passau)
Il sac. Kasimir Spielmann (Passau)
Il sac. Erwin Dederichs (Kln)
Il sac. Jrgen Nabbefeld (Mainz)
Il sac. Peter Hilger (Mainz)
Il sac. Hinz Heckwolf (Mainz)
Il sac. Karlherman Hiss (Mainz)
Il sac. Melchor David (Manila)
Il sac. Mario Enrique (Manila)
Il sac. Bernhard Hambach (Paderborn)
Il sac. Robert Devine (Calgary)
Il sac. Francesco Rogowski (Elk)
Il sac. Laszlo Kiss-Rigo (Esztergom-Budapest)
Il sac. Alajos Molnar (Esztergom-Budapest)
Il sig. Tamas Papp (Esztergom-Budapest)
Il sac. Istvan Pakozdi (Esztergom-Budapest)
Il sac. Janos Schunk (Esztergom-Budapest)
Il sac. Antal Spanyi (Esztergom-Budapest)
Il sac. Hilary Odili Okeke (Onitsha)
Il sac. Francis Nnalue Akukwe (Onitsha)
Il sac. John Bosco Akam (Onitsha)
Il sac. Thaddaeus Fitych (Wroclaw)
Il sac. Rosario Pazzianotto (Piracicaba)
Il sac. Helmut Jagersberg (Essen)
Il sac. Robert Kleikamp (Essen)
Il sac. Antun Hek (Porec-Pula)
Il sac. Aldo Staric (Porec-Pula)
Il sac. Vladimir Bartolic (Porec-Pula)
Il sac. Marijan Bartolic (Porec-Pula)
Il sac. Ivan Milovars (Porec-Pula)
Il sac. Luigi Carosi (Velletri-Segni)
Il sac. Paul Heinrich Haas (Kln)
Il sac. Friedrich Vater (Kln)
Il sac. Johannes Clemens Thsing
Il sac. Henricus Gerardus M. De Groot (Bois-le-Duc)
Il sac. Fidel Menorca (San Pablo)
Il sac. Renato Csico (San Pablo)
Il sac. Benito Pagruynin (San Pablo)
Il sac. Jos Figuls (Jaboticabal)
Il sac. Carlo Borghesani (Vercell)
Il sac. Battista Uccellino (Vercelli)
Il sac. Giuseppe Ferraris (Vercelli)
Il sac. Piero Taricco (Vercelli)
Il sac. Angelo Pasteris (Vercelli)
Il sac. Francesco Silano (Vercelli)
Il sac. Giancarlo Rossetti (Vercelli)
Il sac. Raffaele Di Giacomo (Napoli)

Diarium Romanae Curiae

1019

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha conferito:
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
5
27
16

20

1994. Al sig. Tom Tscherning (Svezia)

A S.E. il sig. Jorge A. Fernandez (Panama)


ottobre

A S.E. il sig. Achid Sjarif Achjadi (Indonesia)

A S.E. il sig. Luis Angel Casati Ferro (Paraguay)

A S.E. il sig. Jorge Silva Cencio (Uruguay)

A S.E. il sig. Manuel Antonio Hernndez Gutirrez (Costa Rica)

A S.E. il sig. Edmond Cakpo-Tozo (Benin)

A S.E. il sig. Georges Christoyannis (Grecia)

A S.E. il sig. Hermes Herrera Hernandez (Cuba)

A S.E. il sig. Omer Engin Ltem (Turchia)

A S.E. il sig. Ive Livljanic (Croazia)


A S.E. il sig. Kazys Lozoraitis (Lituania)

A S E . il sig. Stefan Falez (Slovenia)

A S.E. il sig. Ismail Azmy Elkattan (Egitto)

A S.E. il sig. Kiril Kirilov Maritchkov (Bulgaria)


A S.E. il si g. Mario Alfonso de la Cerda Bustamante (Guatemala)

A S.E. il sig. Luis Solari Tudela (Per)

A S.E. il sig. Hernando Duran Dussn (Colombia)

A S.E. il sig. Enrique Olivares Santana (Messico)

A S.E. il sig. Gearoid P. Broin (Irlanda)

A S.E. il sig. Yaro Yusufu Mamman (Nigeria)

A S.E. il sig. Roberto Jos Siman Jaci (El Salvador)

A S.E. il sig. Galo Alberto Leoro Franco (Ecuador)


agosto

La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:


20

luglio

1994. Al sig. Jesus N. Maravilla (Filippine)


La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno:

28
27
8

giugno
luglio
agosto

10
19
25

1994. Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Thomas Sheahan (Limerik)


Martin Bolldorf (Austria)
Alvaro Lacalle Leloup (Madrid)
Fernando Chueca Goitia (Madrid)
Giuseppe Sormani (Milano)
Georg e P. Morse (Washington)
Luis Enrique Cuervo Torres (Colombia)

La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno:


17
8
9

maggio 1994. Al sig. Gonzalo Mendoza Negri (Cile)


luglio

Al sig. Andreas Kraus (Mnchen und Freising)

Al sig. Beniamino Colagrosso (Velletri-Segni)

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

1020

1994. Al

Al

22
Al
2 settembre
Al

Al
8
8

agosto

sig
sig
sig
sig
sig

Pedro Francisco Ojalvo Manzanares (Madrid)


Nicolas Perez-Serraro Jauregui (Madrid)
Franois Del Marmol (Belgio)
Paolo Righi (Italia)
Dominique Lassus (Francia)

La Croce con Placca di Dama dell'Ordine di S. Gregorio Magno:


20

agosto

1994. Alla s]g.ra Odile Ganghofer (Strasburg)


La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno:

1994. Al

Al

Al
luglio

Al

Al

Al

Al

Al

Al
23
agosto

Al
8

Al

Al

Al

Al

Al

11
Al

Al

Al

Al
17

Al
20

Al

Al

Al
Al
5 settembre

Al

Al

Al
16

Al
19

Al
29

1 ottobre
Al

Al

Al

4
Al

Al

Al
7

Al

Al
12

Al
28
22
28
1

maggio
giugno

CD

sig Dino Clerici (La Spezia-Sarzana-Brugnato)


sig Davide Clerici (La Spezia-Sarzana-Brugnato)
sig Bartolo Salvador (Vittorio Veneto)
sig Teodorico Nanni (Ferrara-Comacchio)
sig Gabriele Corbo (Ferrara-Comacchio)
sig Cyril T. Garvey (Erie)
sig. John M. Quinn, Sr. (Erie)
sig. Richard J. Reuscher (Erie)
sig. Karl Diill (Germania)
sig. Antonie JammAl (Canada)
sig. Giovanni Rossi (Roma
sig. Roberto Antonini (Roma)
sig. Costantino Iacometti (Roma)
sig. Pietro Raffaelli (Bergamo)
sig. Richard 0. Berndt (Baltimore)
sig. Didier-Jacques Duch (Parigi)
sig. Kevin Keohane (Southwark)
sig. Lanfranco Catastini (S. Miniato)
sig. John A. Harrington (Limerick)
sig. Alexander Hollerbach (Freiburg)
sig. Josef Jsensee (Kln)
sig. Wolfgang Rufner (Kln)
sig. Dietrich Pirson (Germania)
sig. Stefano Tinazzi (Modena-Nonantola)
sig. Vincenzo Pennarola (Siena-Collevaldelsa-Montalcino)
sig. David Jork (Australia)
sig. Mario Valeriano Cozzi (Udine)
sig. William Davis (Canada)
sig. Joseph Emilio Gorostiaga Pena (Paraguay)
sig. Willy Lorenz (Austria)
sig. Edmond E. Landry (Montreal)
sig. Sally K. Grubbs (Atlanta)
sig. George Daix (Parigi)
sig. Antonio J. Palumbo (Erie)
sig. Jerzy Palmi (Southwark)
sig. Roberto Ventura (Roma)
sig. Paolo Micolini (Udine)
sig. Alessandro Brendolan (Vicenza)

Diarium Romanae Curiae

12

ottobre

19

1994.

Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.

Piero Cioni (Firenze)


Filippo Boscia (Bari)
Antonino Leocata (Catania)
Vincenzo Rasetti (Pescara-Penne)

co

La Croce di Dama dell'Ordine di S. Gregorio Magno:

8
11
16
20
7

giugno
luglio

1994.

agosto

ottobre

Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla

si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra
si g.ra

Marie Doty (New York)


Colette B. Gabreski (Erie)
Patricia A. Hepler (Erie)
Mary C. Illig (Erie)
Jacqueline J. Sobania (Erie)
Elisabeth Reinle (Basilea)
Thea Hendrarto (Indonesia)
Carmina Lacruz Cuervo (Tui-Vigo)
Maria Mller - Lutgenau (Kln)
Krystyna Mochlinska (Southwark)

Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno:


21
7
24
28

maggio
giugno

luglio

co

11

23
27

6
8

agosto

11

16

1994.

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
AI
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig. Giovanni Vitaloni (Italia)


sig. Peter Mullen (Glasgow)
sig. Ludovico Carini (Piacenza-Bobbio)
sig. John A. Harrington (Limerik)
sig. Timothy J. McCarthy (Des Moines)
sig. Thomas L. Barletta (Erie)
sig. William C. Bloomstine (Erie)
sig. Robert S. Carter (Erie)
sig. John P. Coughlin (Erie)
sig. Wayne L. Hepler (Erie)
sig. Vincent L. Jenco (Erie)
sig. Harold C. Lanzel (Erie)
sig. Gary P. Zielonis (Erie)
sig. Ramon V. del Rosario (Manila)
sig. Victor Paul Zonzie (Menevia)
sig. Ian Jessiman (Southwark)
Sia John Brasington (Southwark)
sig. Sergio Enrique Muoz Leiva (Santiago del Cile)
sig. Angelo Golia (Sessa Aurunca)
sig. Jean-Franois Costa (Nice)
sig. Regis Arthaud (Lyon)
sig. Franois Guolbaud (Tarbes et Lourdes)
sig. Gilbert Levine (Stati Uniti d'America)
sig. Sergio Torre (Rieti)
sig. Sergio Mantegazza (Lugano)
sig. Gerardus J. Beij er (Roermond)
sig. Nicolaas Buurman (Haarlem)
sig. Massimo Siciliano (Frosinone-Veroli-Ferentino)
sig. Fiorentino Calvo Visa (Tui-Vigo)

1021

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1022

5 settembre 1994. Al

Al
16

Al

Al
19
21

Al

1 ottobre
Al

4
Al

7
Al

Al

sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .

Francis G.C. Uyanna (Onitsha)


Wolfgang Jahn (Kln)
Emile Faure (Le Puy-en-Velay)
Jalcobus Maria S. Rutten ('s-Hertogenbosch)
Desmond Samuel Morris (Menevia)
alexander (Giovanni M.A.) Wesel (Utrecht)
Richard Josef Keutner (Kln)
Jan Blaha (Praha)
Jan Uhlir (Praha)

La Gran Croce di S. Silvestro Papa:


2

luglio

1994. Al sig . Pierre Dumas (Canada)


La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa:

3
27

luglio

1994. Al sig. Orlando Canali (Roma)

Al sig. Abraham Hernndez Prado (Coro)

La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa:


aprile 1994. Al sig.

maggio
Al sig.

giugno
Al sig.

Al sig.

Al sig.
luglio

Al sig.

Al sig.

26
agosto
Al sig.
2 settembre
Al sig.

Al sig.
5
ottobre
Al sig.
18
16
22
24
28
8

Donald MacDougail (London)


Julian Donado Vara (Roma)
Angel Berro (La Plata)
Johann Felder (Innsbruck)
Boleslaw Lachowski (Polonia)
Hubert de Veye (Francia)
Michelangelo Sambataro (Rieti)
Friedrich Pescer (St. Plten)
Almerico Bonetti (Italia)
Stefano Bolognesi (Italia)
Mario Seren Tha (Roma)

La Croce di Dama dell'Ordine di S. Silvestro Papa:


24
8

giugno
luglio

1994. Alla sig.ra Gertrud Felder (Innsbruck)

Alla sig.ra Dumphina Joanna Maria Oomen-Verhoef (Roermond)

Alla sig.ra Theodora Jacoba Teresia Kubbinga-Wouters (Rotterdam)


27

Alla sig.ra Gisela Anlemeyer (Paderborn)


8
agosto

Alla sig.ra Maria Montenegro (Taranto)


11

Alla sig.ra Hildegard Leonhardt (Bamberg)


5 settembre
Alla sig.ra Catherine Mary Tuxworth (Wollongong)
1
ottobre

Alla sig.ra Dusanka Djuric in Michelini Tocci (Belgrado)

Alla sig.ra Evi Tresp (Kln)


4

Alla sig.ra Agnes Ahlers (Mnster)

Diarium Romanae Curiae

co

Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa:


1
8

9
11
27

11
16

20
1

CD

1994. Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al
agosto

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al
settembre
Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

Al

marzo
luglio

sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .

Bernardus Antonis Maria Laddrak (Utrecht)


William M. Schuster (Erie)
Henricus Josephus H. Stessen (Roermond)
Lodevicus Vince (Roermond)
Johannes Sebastianus A. Schgonoven (Haarlem)
Adrianus Franciscus Horstman (Haarlem)
Sergio Mascioli (Trivento)
Jacobus Grimberg (Groningen)
John Cronin (London)
Bernhard Schmidt (Paderborn)
Heinrich Vetter (Freiburg)
Jesus Snchez (Coro)
Gerold Jouaux (Mainz)
Edo Filippi (Rieti)
Angelo Bertazzoni (Casale Monferrato)
Arnoldus J. Mulder (Rotterdam)
Ludovicus Gerardus Maria Schmeits (Roermond)
Robert Johannes M. Nagel (Haarlem)
Karel Joseph Van Laack ('s-Ertogenbosch)
Albert Johannes Boereboom (Utrecht)
Thomas Edward Sims (Wellington)
Eduardo Petrus (Paesi Bassi)
Jacobus Hendrikus Van Der Ree (Paesi Bassi)
Jacobus Otto De Lange (Paesi Bassi)
Arpad Gtze (Esztergon-Budapest)
Theodor Mbanefo (Onitsha)
Victor 0. Ngangah (Onitsha)
Lawrence N. Okeke (Onitsha)
Charles E. Agbu (Onitsha)
Gabriel A. Onwugbenu (Onitsha)
Vinicio Rossetti (Udine)
Franco Ciccioni (Pesaro)
Giovanni Gliottone (Italia)
Renzo Midei (Italia)
Vincenzo Tuzi (Italia)
Francesco D'Alia (Italia)
Giovanni Mundo (Italia)
Giuseppe Lagana (Italia)
Gianfranco Cestra (Italia)
Giuliano Marroni (Italia)
Piero Tescione (Italia)
Gabriele Leccia (Italia)
Pasquale Paone (Italia)
Giovanni D'Aniello (Italia)
Stefano Pavoloni (Italia)
Oscar Spath (Italia)
Mauro Mari (Italia)

1023

1024

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

9 settembre 1994. Al sig. Luigi Roberti (Italia)

Al sig. Salvatore Ferr (Italia)


10

Al sig. Domenico Frezzaroli (Roma)

Al sig. Giancarlo Valletta (Roma)


12

Al sig. Corrado Suani (Belluno-Feltre)


19

Al sig. Joseph Henricus Maria Creemers ('s-Hertogenbosch)

Al sig. Leonards Paner (San Pablo)

Al sig. Quintin Eala Jr. (San Pablo)

Al sig. Alfons Farcon (San Pablo)

Al sig. Uldaricus Gloria (San Pablo)

Al sig. Jos Carillo (San Pablo)

Al sig. Benjamin Enverga (San Pablo)


21

Al sig. William Aallcock (Menevia)

Al sig. Eric (Danny) Murphy (Menevia)


23

Al sig. Cario Colonna (Roma)

Al sig. Franco Cobal (Livorno)


NECROLOGIO
3 ottobre 1994. Mons. John Reddington, Vescovo em. di Jos (Nigeria).

Mons. Paul E. Waldschmidt, Vescovo tit. di Cizio.


31

Mons. Thomas Stewart, Vescovo em. di Chun Cheon (Corea).

Mons. Grard Mongeau, Arcivescovo di Cotabato (Filippine).


2 novembre
Mons. Tarcisio Ariovaldo Amarai, Vescovo em. di Campanha
(Brasile).
8

Mons. Rafael Garca Gonzlez, Vescovo di Len (Messico).


12

Mons. Jos Manuel Lorenzo, Vescovo di San Miguel (Argentina).


13

Mons. Francis Frederick Reh, Vescovo em. di Saginaw (Stati


Uniti d'America).
15

Mons. William Mahony, Vescovo em. di Ilorin (Nigeria).

Mons. Julian Luis Barni Vescovo em. di Lon (Nicaragua).

Mons. Augustinus Frotz, Vescovo tit. di Corada.


16

Mons. Peter M. Carretto, Vescovo di Surat Thani (Thailandia).


23

Mons. Leopoldo A. Arcaira, Vescovo tit. di Acrasso.


28

Card. Vicente Enrique y Tarancn, del titolo di San Giovanni


Crisostomo a Monte Sacro alto.

An. et vol. LXXXVI

31 Decembris 1994

(Index generalis)

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

I
I N D E X GENERALIS ACTORUM
(AN. ET VOL. L X X X V I )

I - ACTA SUMMI PONTIFICIS


EPISTULA

APOSTOLICA:

CONSISTORIA:
LITTERAE

614,

ALLOCUTIONES:

545.

1011.

DECRETALES:

5,

305,

465,

43,

46,

51,

56,

58,

72, 78, 136, 141, 146, 151,


244, 249, 254, 259, 318, 323,
341, 404, 410, 415, 426, 476,
486, 489, 494, 499, 580, 585,
597, 602, 651, 656, 661, 664,
730, 735, 739, 744, 750, 753,
805, 862, 944, 947, 952, 962.

625.

63,

227,
329,
479,
590,
669,
792,

69,

232,
335,
484,
595,
674,
797,

L I T T E R A E A P O S T O L I C A E M O T U P R O P R I O DATAE:

209,

385,

ADNEXA:

841.

213,

388,

851, 853.
CONSTITUTIONES

APOSTOLICAE:

8,

9,

15,

18,

21,

23,

26,

27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37,
118, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127,
128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135,
218, 220, 223, 226, 311, 394, 394, 473,
561, 563, 566, 569, 570, 571, 571, 572,
634, 637, 638, 639, 640, 713, 714, 715,
786, 788, 791, 791, 860, 861, 939, 940,
941, 942.
CONVENTIONES:

574,

648,

GRATULATORII:

NUNTII

SCRIPTO

NUNTII

TELEVISIFICI:

ITINERA

HOMILIAE:

38,

156,

89,

868,

APOSTOLICA:

82,

84,

265,

270,

276,

281,

S E C R E T A R I A STATUS:

Rescripta ex Audientia Ss.mi: 163, 972.


Provisiones pro Familia: 164.
II - ACTA CONGREGATIONUM
C O N G R E G A T I O P R O D O C T R I N A FIDEI:

Epistula: 974.
Responsa ad proposita dubia: 820.
PRO

ECCLESIIS

ORIENTALIBUS:

Assensus pontificius : 171.


396,

968.

816.

Provisio ecclesiarum: 170.


943.
314,

264.

716.

641.

CHIROGRAPHUM:

DATI:

88,

834.

CONGREGATIO
EPISTULA:

87,

11,

13, 113, 309, 310, 468, 469, 470, 472,


548, 550, 551, 553, 554, 555, 556, 557,
559, 560, 628, 631, 632, 633, 785, 855,
856, 858, 929, 930, 932, 934, 936, 937.
LITTERAE APOSTOLICAE:

NUNTII

400.

Nominatio: 171.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1026
CONGREGATIO

III - ACTA PONT. CONSILIORUM:

DE CAUSIS S A N C T O R U M :

. Decreta: 9 1 , 9 5 , 9 7 , 9 9 , 1 0 3 , 172, 1 7 5 ,
177, 180, 1 8 5 , 189, 192, 1 9 7 , 199, 2 8 6 ,
292, 297, 347, 350, 353, 358, 360, 362,
366, 370, 372, 433, 435, 437, 4 4 1 , 443,
4 4 6 , 5 0 5 , 6 7 8 , 682, 6 8 5 , 6 8 9 , 6 9 3 , 6 9 6 ,
760, 764, 768, 770, 774, 822, 824, 828,
980, 9 8 4 , 990, 9 9 3 , 9 9 5 , 1000, 1002.

PONT.

CONSILIUM DE L E G U M T E X T I B U S IN-

TERPRETANDIS:

Responsio

ad

propositum

dubium:

541.
Instructiones Apostolicae Sedis: 5 4 1 .

Coetus coram S. P.: 1 1 1 , 5 4 1 .


IV - ACTA T R I B U N A L I U M :
CONGREGATIO

PRO EPISCOPIS:
ROMANAE ROTAE TRIBUNAL:

Decreta: 106, 108, 2 9 9 , 3 7 5 , 3 7 6 , 3 7 7 ,


607, 609, 611, 700, 832.
Provisiones Ecclesiarum: 1 0 9 , 2 0 3 ,
300, 378, 449, 507, 612, 701, 777, 833,
926, 1005.
Nominationes: 2 0 4 , 3 0 0 , 3 7 9 , 4 5 0 .
Collationes dignitatis
lis: 3 0 0 , 3 7 9 , 7 0 2 .
CONGREGATIO

PRO

GENTIUM

archiepiscopa

EVANGELIZA-

TIONE:

Provisiones Ecclesiarum:
380, 779, 1007.

Normae: 5 0 8 .

V - DIARIUM ROMANAE CURIAE:


AUDIENTIAE

SOLLEMNIORES:

301,

Nominationes: 2 0 5 , 3 0 2 , 7 8 2 , 1 0 0 7 .

206,

303,

Nominatio: 2 0 7 .
COETUS

CARDINALIUM

CASTERIORUM:

204,

111,

3 8 1 , 4 5 1 , 5 4 3 , 6 1 4 , 7 0 3 , 834, 9 2 7 , 1010.

PRAEFECTORUM

DI-

381.

SECRETARIA STATUS:

Nominationes*: 1 1 1 , 2 0 7 , 3 0 3 , 3 8 2 ,
4 5 1 , 5 4 3 , 6 1 4 , 7 0 3 , 7 8 3 , 834, 9 2 7 , 1012.

CONGREGATIO DE INSTITUTIONE CATHOLICA:

Decretum: 1 0 0 8 .

Necrologia: 112, 2 0 8 , 3 0 4 , 3 8 4 , 5 4 4 ,
6 2 3 , 712, 784, 839, 9 2 8 , 1024.

* Ad inquirentium commodum, haec ponitur distincta recensio:


In Secretaria Status: 111, 615.
In Secretaria Collegii Cardinalium, 383.
In Congregatione pro Doctrina Fidei: 208, 303, 383, 615, 704, 705.
In Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus: 543, 544, 784.
In Congregatione de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum: 543, 544, 615, 1012, 1013.
In Congregatione de Causis Sanctorum: 304, 383, 615, 705, 835, 1013.
In Congregatione pro Episcopis: 382, 452, 835.
In Congregatione pro Gentium Evangelizatione: 382, 383.
In Congregatione pro Clericis: 303, 705.
In Congregatione pro Institutis vitae consecratae et Societatibus vitae apostolicae: 304,
704.
In Congregatione de Institutione Catholica: 784; 1012, 1013.
In Supremo Tribunali Signaturae Ap.: 615, 1014.
In Tribunali Rotae Romanae: 111, 382, 614, 706, 835.
In Paenitentiaria Apostolica: 615.

Index generalis actorum

1027

In Pont Consilio pro Laicis: 452.


In Pont. Consilio ad Unitatem Christianorum fovendam: 383, 783, 927.
In Pont. Consilio pro Familia: 207.
In Pont. Consilio de Iustitia et Pace: 383, 452, 927, 928.
In Pont. Consilio Cor Unum : 452, 834.
In Pont. Consilio de Spirituali Migrantium atque Itinerantium Cura: 304, 543, 614.
In Pont. Consilio de Apostolatu pro valetudinis Administris: 452.
In Pont. Consilio de Legum Textibus interpretandis: 208.
In Pont. Consilio pro Dialogo inter Religiones: 452, 544, 783.
In Pont Consilio de Communicationibus Socialibus: 383, 615, 705, 1013.
In Coetu Cardinalium ad consulendum rebus organicis et oeconomicis Apostolicae Sedis:
207.
In Pont. Commissione pro America Latina: 452, 704, 705.
In Consiglio Internazionale per la Catechesi : 304.
In Pont. Commissione de Sacra Archaeologia: 1013.
In Pont. Commissione de Bonis Culturalibus Ecclesiae: 705.
In Pont. Commissione pro Statu Civitatis Vaticanae: 615.
In Pont,, Comitatu pro Eucharisticis Coetibus ab omnibus nationibus: 1013.
In Comitatu centrali pro Anno Sancto Tertii Millennii: 1013.
In Administratione Patrimonii Sedis Ap.: 705, 706, 928.
In Praefectura Rerum Oeconomicarum S. Sedis: 304, 835, 928.
In Praefectura Pontificalis Domus: 383.
In Officio de Liturgicis Celebrationibus S. P.: 706.
In Officio Laboris Apostolicae Sedis (ULSA): 928.
In Bibliotheca Apostolica: 304, 1014,
In Civitate Vaticana: 615.
In Nuntiaturis et Delegationibus Ap.: 112, 207, 208, 382, 451, 452, 543, 614, 703, 783, 835;
1012.
In Vicariatu Urbis: 112, 452.
Protonotarii Ap. supra numerum: 452, 615, 706, 835, 1014.
Praelati honoris causa: 453, 616, 706, 835, 1014.
Cappellani Suae Sanctitatis: 455, 617, 707, 836, 1016.
Viri Summo Pontifici astantes: 619.
Ex Ordine Piano: Collare: 458, 619, 709; Commenda: 709; Gran Croce: 458, 619, 837, 1019;
Commenda con Placca: 1019; Cavalierato: 620.
Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce: 458, 620, 709, 837, 1019; Commenda con Placca:
458, 620, 709, 837, 1019; Croce con Placca di Dama: 1020; Commenda: 459, 620, 709, 837, 1020;
Croce di Dama 460, 621, 710, 838, 1021; Cavalierato: 460, 621, 710, 838, 1021.
Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce: 462, 838, 1022; Commenda con Placca: 462, 622,
711, 838, 1022; Commenda: 462, 622, 711, 839, 1022; Croce di Dama 462, 622, 711, 839, 1022; Cavalierato: 462, 622, 711, 839, 1023.

II
I N D E X DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO
ORDINE DIGESTUS
I. ACTA IOANNIS PAULI PP. II

I - EPISTULA APOSTOLICA
1994

Maii

22

Ordinatio sacerdotalis - De Sacerdotali ordinatione viris tantum


reservanda

545

II - CONSISTORIA
1994 Iun. 13-14
Nov.
26

Consistorium extraordinarium
Consistorium ordinarium publicum

614
1011

III - LITTERAE DECRETALES


1992

Maii

31

1993

Mart. 21

Iun.

16

Notum feci vobis . - Beatus Claudius La Colombire, professus


Societatis Iesu sacerdos, Sanctus renuntiatur
Luceat lux vestra . - Beata Claudina Thvenet Sancta declaratur
Qui habet mandata . - Beata Teresia a Iesu de Los Andes Sancta renuntiatur
Haec est autem . - Beatus Henricus de Oss y Cervello Sanctus
declaratur

305
5
465
625

IV - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE


1994

Ian.

Febr.

Sept.

11

30

Socialium Scientiarum. - Pontificia Academia Scientiarum Socialium constituitur . . . .


.
Adnexum: Pontificiae Academiae Scientiarum Socialium ordinatio
Vitae mysterium. - Pontificia Academia pro Vita constituitur .
Adnexum: Academiae pro Vita ordinatio . . . . . . . .
La sollecitudine. - Ultima ordinatio Officii Laboris Apostolicae
Sedis foras datur
.
Officii Laboris Apostolicae Sedis ordinatio
.
Adnexum I: Albo degli Avvocati presso il Collegio di conciliazione e arbitrato dell'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica
(ULSA)
Adnexum II: Norme circa la procedura di ricorso per legittimit
contro le decisioni dell'Ufficio del Lavoro della Sede Apostolica

209
213
385
388
841
843
851
853

V - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
1992

Oct.

11

1993

Iul.

Fidei depositum. - Catholicae Ecclesiae Catechismus post Concilium Oecumenicum Vaticanum II instauratus publici iuris
fit
Ad aptius. - In India nova conditur dioecesis Srikakulamensis .

113
8

Index documentorum chronologico ordine digestus

1993

Iul.

)>

10
22

22

Oct.

18

Nov.

17

Dec.

18

20

1994

Febr.

14

Mart.

25
14

16

18

23

26

Apr.

23

Iun.

10

20

Magna quidem. - De Parania Superiore praelatura territorialis


a d statum attollitur dioecesis . . . . . . . . . . .
Quo facilius. - Distracto territorio a dioecesi Viedmensi nova
constituitur dioecesis Rivi Nigri Vallensis Superioris . . .
In hac beati Petri. - In Argentina nova conditur dioecesis Sancti
Caroli Vurilocensis
Venerabiles Fratres. - In Madagascaria nova conditur dioecesis
Portus Bergensis
Cum in Apostolica. - In Guinea Praefectura Apostolica Kankanensis ad gradum et dignitatem dioecesis attollitur immutatis finibus et nomine
Enixam suscipientes. - In Mozambico nova conditur dioecesis
Guruensis . ,
Quo aptius. - In Panama nova conditur dioecesis Poenonomensis
Cum esset notum. - In Mexico Vicariatus Apostolicus Tarahumarensis ad gradum et dignitatem dioecesis attollitur immutatis finibus et nomine
Quo aptius. - Intra Cammaruniae fines nova conditur dioecesis
Baturiensis
Sollicitam sane. - Sancti Iacobi Equitum intra Dominicanae Nationis fines conditur nova Provincia ecclesiastica, quae ad
dignitatem archiepiscopalem et metropolitanam attollitur .
Maiori spirituali. - In Aequatoria constituitur nova Provincia
ecclesiastica Portus Veteris, cuius metropolitana Ecclesia
erit Sedes eiusdem nominis
Sollicitam sane. - Vicariatus Apostolicus conditur in Namibiae
finibus, Runduensis appellandus
Vigili quidem. - Provincia ecclesiastica in Namibia constituitur,
Vindhoekensis appellanda
Qui suo iam. - Vicariatus Apostolicus Keetmanshoopensis ad dignitatem et condicionem dioecesis attollitur
Cum in Nigeria. - In Nigeriae finibus nova Provincia ecclesiastica constituitur Ibadanensis nomine
Omnium catholicorum. - Nova constituitur Eparchia pro fidelibus ritus Antiocheni Maronitarum titulo Dominae Nostrae
Libanensis in civitate Angelorum in California, et ea Sanctae Sedi immediate subicitur
Progrediens usque. - In Brasilia nova constituitur dioecesis
Arassatubensis
Quo aptius. - In Nigeria nova Provincia ecclesiastica Abugensis
constituitur
Universae Ecclesiae. - Nova constituitur Provincia ecclesiastica
in Nigeria, Iosensis appellanda
Multis nominibus. - Provincia ecclesiastica in Nigeria conditur
Urbis Beninensis
Ad aptius. - In Nigeriae finibus nova Provincia Ecclesiastica
Overriensis constituitur .
Laetis captis. - In Nigeria nova Provincia ecclesiastica Calabarensis constituitur
Inter cotidiana. - Provincia ecclesiastica Lahorensis conditur atque dioecesis eiusdem nominis ad archidioecesis statum attollitur
Ipso bene. - Nova Provincia ecclesiastica in Zimbabuana Civitate conditur Bulauaiensis cognominanda
Ad expeditius. - In Aethiopia constituitur nova Praefectura
Apostolica nomine Jimma-Bongana
Spirituali Christifidelium. - In Bolivia nova conditur dioecesis
Altana

1029

9
11
13
468
309
469
470
310
472
548
550
553
554
555
556

551
628
557
559
560
631
632
633
785
855
856

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1030

1994

Iul.

Diligentem sane. - Nova dioecesis conditur in Togo, Anehensis


appellanda

Supremo in Ecclesia. - Quibusdam ab archidioecesi Lomensi distractis territoriis nova constituitur dioecesis Kpalimensis .

5
Sollicitus de spirituali. - In Venetiola nova conditur dioecesis
Portus Cabellensis

7
Sacrorum Antistites. - In Venetiola nova conditur dioecesis Vigilantis-Sancti Caroli Zuliensis
28 Cum praelatura. - Praelatura territorialis Escuintlensis in Guati mala ad gradum ac dignitatem dioecesis evehitur servatis
iisdem finibus et nomine

Universae Ecclesiae. - Nova constituitur in Hispania Provincia


ecclesiastica Emeritensis Augustana-Pacensis et Sedes ad
metropolitanae Ecclesiae statum attollitur
Aug.
22
Constat praelaturam. - Praelatura territorialis Fluminum in Aequatoria ad gradum ac dignitatem dioecesis evehitur nomine Babahoiensis

1982

Maii

1985

Oct.

23
6

1993

Apr.

18

19

Maii

16

Iun.

11

18

22

23

VI - LITTERAE APOSTOLICAE
Dei contuitum. - Venerabili Servae Dei Mariae Angelae Astorch,
Moniali Capuccinae, honores Beatorum attribuuntur . . .
Dominus Iesus Christus. - Venerabili Servo Dei Didaco Aloisio
de San Vitores Beatorum honores decernuntur
Sanctum timorem Dei . - Venerabili Servae Dei Paulae Montai
Forns a S. Iosepho de Calasanctio, Beatorum honores decernuntur
Caritas Christi . - Venerabili Dei Servo Ludovico a Casaurea,
Beatorum honores decernuntur
Confitemini Domino . - Venerabili Servae Dei Mariae Faustinae Kowalska Beatorum honores decernuntur
Qui evangelica consilia . - Venerabili Servae Dei Mariae Angelae Truszkowska, Beatorum honores decernuntur . . . .
Quamdiu fecistis . - Venerabili Servae Dei Columbae Gabriel
Beatorum honores decernuntur
Infine autem . - Venerabili Servae Dei Floridae Cevoli Beatorum honores decernuntur
Christus passus . - Venerabili Servo Dei Mauritio Tornay Beatorum honores decernuntur
Laudabo Dominum . - Venerabili Servae Dei Mariae Ludovicae a Iesu Trichet Beatorum honores decernuntur . . . .
Inter paroeciales. - Templum Deo dicatum in honorem Beatae
Mariae Virginis in caelum Assumptae, in archidioecesis Minscensis Latinorum-Mohiloviensis Latinorum loco vulgo Budslaw appellato, ad Basilicae Minoris gradum evehitur . .
Christifideles qui. - Templum Deo dicatum in honorem sanctae
Annae in loco vulgo Varennes appellato, in dioecesi Sancti
Ioannis-Longoliensi, ad gradum Basilicae Minoris evehitur .
Inter Apostolicam. - Memoriae proditur Summum Pontificem
Ioannem Paulum Pp. II per Apostolicam visitationem in
Hispania die xiv mensis Iunii anno M C M X C I I I pretioso diademate coronavisse imaginem Beatae Mariae Virginis titulo
Nuestra Seora de los Milagros , quae in franciscali
monasterio de la Rbida nuncupato pie colitur . . . .
Mediolani, in nobili. - Sanctuarium Sanctae Mariae Gratiarum,
quod in Mediolanensi urbe exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur
Romanorum Pontificum. - Templum paroeciale Sancti Antonii
de Padova, quod in urbe Rybnik intra fines archidioecesis Katovicensis exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur

929
930
858
932
934
936
937

473
634
15
18
786
21
23
218
311
561

26
27

28
29

30

Index documentorum chronologico ordine digestus


1993

Iun.

Iul.

12

29

Aug.

25

19

Sept.

26

Oct.

Celebratum templum. - Paroeciale templum et sanctuarium, Beatae Mariae Virgini dicatum, quod vocatur populari loquela
Marienweiher , in archidioecesi Bambergensi, ad dignitatem Basilicae Minoris attollitur
Curitibae, in perampla. - Templum cathedrale metropolitanae
sedis Curitibensis Beatae Mariae Virgini Titulo Nossa Senhora da Luz invocatae dicatum, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur
Merito quidem.. - Templum paroeciale Sancti Ludgeri, quod est
in urbe episcopali Essen-Werden intra Germaniae fines,
insignitur titulo ac dignitate Basilicae Minoris
Olbiae, in maritima.. - Templum paroeciale Sancti Simplicii,
quod in urbe Olbia intra fines Templensis-Ampuriensis dioecesis exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque
evehitur
Templum istud. - Sacra aedes, quam EI Santo Cristo de la Gracia appellant, eademque in urbe Barquisimetensi sita ad
dignitatem Basilicae Minoris attolitur
Sacras aedes. - Templum concathedrale Beatae Mariae Virginis
in caelum Assumptae, quod in Apuliae oppido Gravina exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur .
Qui manet in me . - Venerabili Servo Dei Iosepho Marello Beatorum honores decernuntur
Sacras aedes. - Sanctuarium sanctae Rosae de Lima, quod in eadem urbe exstat, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehitur
Notae sunt pietas. - Sanctus Laurentius, diaconus et martyr, Patronus principalis, atque sanctus Bernardus abbas Patronus
secundarius apud Deum dioecesis Pelplinensis confirmantur
Fideles ecclesialis. - Sanctus Casimirus Patronus principalis
apud Deum dioecesis Radomensis confirmatur
Fideles ecclesialis. - Beatus Sebastianus Pelczar, episcopus, Patronus principalis, atque beata Carolina Kzka, virgo et
martyr, Patrona secundaria apud Deum dioecesis Rzeszoviensis confirmantur
Fideles ecclesialis. - Sanctus Albertus Chmielowski, religiosus,
Patronus principalis, atque sanctus Raphal Kalinowski,
Patronus secundarius apud Deum dioecesis Sosnoviensis
confirmantur
Fideles ecclesialis. - Beata Maria Virgo sub titulo De perpetuo
succursu Patrona principalis apud Deum dioecesis Thoruniensis confirmatur
Fideles ecclesialis. - Beata Maria Virgo sub titulo Mater Dei de
Victoria Patrona principalis apud Deum dioecesis Varsaviensis-Pragensis confirmatur
Fideles ecclesialis. - Beata Maria Virgo sub titulo Redemptoris
Mater Patrona principalis apud Deum dioecesis Zamosciensis-Lubaczoviensis confirmatur
Christifideles dioecesis. - Sanctus Maximilianus Maria Kolbe,
presbyter et martyr, Patronus principalis, atque sanctus
Ioannes de Kejy, presbyter, et beatus Ioannes Sarcander,
presbyter et martyr, Patroni secundarii apud dioecesis Bieiscensis-Zyviecensis confirmantur
Christifideles dioecesis. - Sanctus Adalbertus, episcopus et martyr, Patronus principalis, atque sanctus Maximilianus Maria Kolbe, presbyter et martyr, et beata Dorothea de
Matowy, vidua, Patroni secundarii apud Deum dioecesis
Elbingensis confirmantur

1031

31

32

33

34

35

36
118

37

121
122

123

124

125

126

127

128

129

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

1032
1993

Oct.

10

18

Nov.

25

Dec.

30

1994

Ian.

21

24

Febr.

Mart.

17

25

Christifideles dioecesis. - Beata Maria Virgo titulo Mater Ecclesiae invocata Patrona principalis, atque sanctus Adalbertus, episcopus et martyr, Patronus secundarius apud Deum
dioecesis Liccanensis confirmantur
Christifideles dioecesis. - Sancti Apostoli Petrus et Paulus Patroni principales, atque beata Maria Virgo titulo Mater caritatis et iustitiae socialis invocata et sancta Anna, mater
beatae Mariae Virginis, Patronae secundariae apud Deum
dioecesis Glivicensis confirmantur
Christifideles dioecesis. - Sanctus Ioseph, beatae Mariae Virginis
sponsus, titulo Redemptoris custos invocatus, Patronus
principalis apud Deum dioecesis Calissiensis confirmatur .
Christifideles dioecesis. - Sancti Apostoli Petrus et Paulus, Patroni principales, atque sanctus Ioseph, beatae Mariae Virginis sponsus, titulo Redemptoris custos invocatus, Patronus secundarius apud Deum dioecesis Legnicensis confirmantur
Christifideles dioecesis. - Sancta Victoria, virgo et martyr, atque
beatus Honoratus Kozminski, presbyter, Patroni principales apud Deum dioecesis Lovicensis confirmantur . . . .
Haec est virgo . - Venerabili Servae Dei Mariae Franciscae Rubatto Beatorum honores decernuntur
Laici a Deo. - Venerabili Servae Dei Victoriae Diez y Bustos de
Molina Beatorum honores decernuntur
Ego veni . - Venerabilibus Dei servis Didaco Ventaja Miln,
Emmanueli Medina Olmos et V I I Sociis Martyribus, Beatorum honores decernuntur
Fundamentum enim . - Venerabili Servo Dei Petro Poveda
Castroverde Beatorum honores decernuntur
Christo confixus . - Venerabili Servae Dei Mariae Crucifixae
Satellico, Beatorum honores decernuntur
Cordubae, in antiqua. - Imago Beatae Mariae Virginis titulo
Nuestra Seora de la Fuensanta invocatae, quae pie colitur in Hispaniae urbe Corduba, pretioso diademate redimiri
sinitur nomine et auctoritate Summi Pontificis . . . .
Probe novimus. - Beata Maria Virgo titulo Mater Misericordiae invocata Patrona principalis atque sanctus Casimirus
et sanctus Maximilianus Maria Kolbe, presbyter et martyr,
Patroni secundarii apud Deum dioecesis Grodnensis Latinorum confirmantur
Ad plenius. - In Republica Insularum Marshallensium Nuntiatura Apostolica conditur
Est quidem. - Beata Maria Virgo titulo Domina nostra Palaestinae Regina invocata, Patrona apud Deum ordinis
Equestris S. Sepulcri Hierosolymitani confirmatur . . .
Quae incremento. - In Civitatibus Foederatis Micronesiae Nuntiatura Apostolica conditur
Imago illa. - Imago Beatae Mariae Virginis Scapularis, quae pie
servatur in ecclesia paroeciali Annuntiationis B.M.V., loco
Tomaszw Lubelski in dioecesi Zamosciensi- Lubaczoviensi,
pretioso diademate redimiri sinitur nomine et auctoritate
Summi Pontificis
Ad firmiores. - Nuntiatura in Republica Africae Australis erigitur
Fideles ecclesialis. - Beata Maria Virgo sub titulo de Guadalupe Patrona apud Deum dioecesis Colimensis confirmatur .
Sanctus Adalbertus. - Sanctus Adalbertus, episcopus et martyr,
Patronus urbis Gnesnensis apud Deum confirmatur . . .
Ad aptius fovendas. - In Regno Cambogiae Nuntiatura Apostolica conditur

130

131
132

133
134
220
223
563
566
788

135

226
394
394
569

570
571
571
572
860

Index documentorum chronologico ordine digestus

1033

1994 Mart. 26

Apr.

Maii

Iun.

Sept.

Sanctus Stanislaus. - Sanctus Stanislaus, episcopus et martyr,


Patronus urbis Siedlecensis confirmatur . . . . . . .
6 Quo plenius. - In Regno Hashemita Iordaniae Nuntiatura Apostolica conditur
19
Regionis Capitanatae. - Sanctus Michael Archangelus Patronus
Provinciae ecclesiasticae Capitanatae confirmatur . . . .
21 Regionis Basilicatae. - Sanctus Gerardus Maiella, sodalis Congregationis Sanctissimi Redemptoris, Patronus Provinciae ecclesiasticae Basilicatae confirmatur
5 In ecclesia sanctuario. - Imago Beatae Mariae Virginis Auxiliatricis, quae pie servatur in ecclesia Sanctuarii B.M.V, loco
Twardogra in dioecesi Calissiensi, pretioso diademate redimiri sinitur nomine et auctoritate Summi Pontificis . .
14 Saeculorum quidem. - Beatae Mariae Virginis divinae Gratiae
imago, quae in templo paroeciali S. Caroli Borromaei asservatur, in urbe Wratislaviensi, nomine et auctoritate Summi
Pontificis coronatur
Merito invocatur. - Imago Beatae Mariae Virginis Gratiarum,
quae in ecclesia S. Francisci Assisiensis oppidi v.d. Wieliczka colitur, pretioso diademate redimitur
Sacra illa. - Imago Beatae Mariae Virginis de Perpetuo Succursu, pie servata in ecclesia paroeciali Sanctissimo Redemptori dicata, loco Podgrze, Cracoviae in regione, pretioso diademate redimiri sinitur nomine et auctoritate Summi Pontificis
. . . . .
11 Notae sunt. - Sanctus Ioseph, Beatae Mariae Virginis Sponsus,
Patronus apud Deum dioecesis Coatzacoalsensis confirmatur
. .
18 Omnibus manifestum. - Imago Beatae Mariae Virginis, quae sub
titulo Nuestra Seora de Monserrate in sacrario eiusdem
nominis pie colitur, pretioso diademate redimitur . . . .
Beatam Virginem. - Beata Virgo Maria sub titulo Nuestra Seora de las Nieves et sanctus Carolus Borromaeo, episcopus, Patroni dioecesis Sancti Caroli Vurolicensis confirmantur
20 Hoc anno. - Templum Sancto Patricio episcopo dicatum, quod
intra fines archidioecesis Perthensis exstat, ad gradum Basilicae Minoris evehitur
13 Notae sunt. - Sancta Familia Iesu, Mariae et Ioseph, Patrona
apud Deum dioecesis Campi Limpidi confirmatur . . . .
15 Progredientibus quidem. - Beatae Mariae Virginis de Guadalupe imago, quae paroeciali in templo urbis Puerto de Manzanillo asservatur, nomine et auctoritate Summi Pontificis
coronatur

637
638
639
640

713

714
715

791
791
861

939
940
941

942

VII - CONVENTIONES
1991
1993
1994

Dec. 3

30
Ian. 10

Inter Civitatem Vaticanam et Italiam, de re nummaria . .


Inter Apostolicam Sedem atque Israelis Statum
Inter Apostolicam Sedem et Hungariae Rem Publicam .

648
716
574

Feria V in Cena Domini anno 1994 presbyteris missa . . . .

641

VIII - EPISTULA
1994 Mart. 13

IX - CHIROGRAPHUM
1992 Febr. 13

Quo Opus fundatum Populorum progressio constituitur .

943

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1034

X - HOMILIAE
1993

Apr.

18

Maii

16

Sept.

26

Oct.

10

In foro S. Petri habita ob decretos Dei servis Ludovico a Casaurea, Paulae Montai Forns, Stanislao Kazimierczyk, Angelae Truszkowska, Faustinae Kowalska Beatorum caelitum
honores
In Vaticana basilica habita ob decretos Dei servis Mauritio Tornay, Mariae Aloisiae a Iesu Trichet, Columbae Ioannae Gabriel et Floridae Cevoli Beatorum caelitum honores . . .
Hastae habita, ob decretos Dei Servo Iosepho Marello Beatorum
caelitum honores
In foro Sancti Petri habita ob decretos Dei Servis Didaco Ventaja, Emmanueli Medina, Aurelio Mariae et sociis eius, Mariae
Franciscae a Iesu Rubatto et Mariae Crucifixae Satellico,
Petro Poveda et Victoriae Diez Beatorum caelitum honores.

38
314
396

400

XI - ALLOCUTIONES
1992 Nov. 20
1993 Febr. 15

18

Ad quosdam Lusitaniae episcopos limina sacra visitantes . . .


Ad Gabonis episcopos sacra Limina visitantes
Ad Guineae Aequinoctialis praesules Apostolorum sepulcra visitantes

22 Ad Ganae episcopos occasione oblata sacrorum Liminum visitationis

25 Ad Lettoniae praesules Apostolorum Limina visitantes . . .

27 Ad episcopos Lituaniae coram admissos


Mart. 12 Ad Mozambici episcopos coram admissos

Ad eos qui plenario coetui Pontificii Consilii de Communicationibus Socialibus interfuerunt coram admissos

20 Ad quosdam episcopos Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis coram admissos

27 Ad maiorem Paenitentiarium necnon minores Paenitentiarios


basilicarum Urbis

Ad episcopos Litoris Eburnei in visitatione Apostolorum liminum


Apr.
1
Ad Africae Mediae praesules sacra limina visitantes

16 Ad Praesides Conferentiarum episcoporum ab omni Europa . .

17 Ad episcopos Madagascariae limina Apostolorum visitantes . .

23 I expleto saeculo a Litt. Enc. Providentissimus Deus necnon


L exeunte anno a Litt. Enc. Divino afflante Spiritu foras
datis habita

Ad eos qui conventui de iure Ecclesiae, x expleto anno a Codice


Iuris Canonici promulgato, interfuerunt

24 Ad quosdam episcopos Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis limina Apostolorum visitantes

25 Scodrae, occasione oblata consecrationis quattuor episcoporum


habita . .
. .
........... .

Tiranae, ad plebem universam congregatam una cum civilibus


Albaniae auctoritatibus habita
Maii
6 Ad quosdam Canadae episcopos sacra limina visitantes . . .
22 Ad quosdam Australiae episcopos in Apostolorum liminum visitatione

28 Ad quosdam sacros praesules Americae Septemtrionalis occasione oblata visitationis Apostolorum liminum
Iun.
2 Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos sacra limina
visitantes

5 Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos sacra limina


visitantes

136
43
46
51
56
58
63
69
72
78
141
146
227
151
232
244
249
254
259
318
323
329
404
335

Index documentorum chronologico ordine digestus

1993

Iun.

Aug.

6
8
14
15
5

Sept.

10
16
21
25
2

Oct.

9
15

21
22

Nov.

11

19

20

Dec.

1994

Ian.

29
8

24
25
30
4
18
21
15
20
21

28
.
29
Febr. 4

18

Ad episcopos Papuae Novae Guineae necnon Insularum Salomo niarum in visitatione Apostolorum liminum . . . . . .
Ad quosdam Americae Septemtrionalis episcopos in visitatione
sacrorum liminum
Denverii, ad iuventam ex omnibus nationibus in nocturnis vigiliis congregatam habita
Denverii, die Assumptionis Beatae Mariae Virginis habita . .
Vilnae, precatio Summi Pontificis ad cruces seu sepulcra benedicenda
Vilnae, ad academicas auctoritates et Universitatis alumnos habita .
Rigae, occasione oblata recognitionis cultus sancti Meinardi epiAd
Ad
Ad
Ad

quosdam Canadae episcopos coram admissos


quosdam Americae Septemtrionalis episcopos coram admissos .
Malaviae episcopos coram admissos
quosdam Americae Septemtrionalis episcopos sacra limina
visitantes
Ad Aethiopiae et Erythraeae episcopos in Apostolorum liminum
visitatione
Ad quosdam Australiae episcopos occasione oblata visitationis
sacrorum liminum
Ad eos qui plenario coetui Pontificiae Commissionis pro America Latina interfuerunt coram admissos
Ad episcopos Novae Zelandiae sacra Hmina visitantes . . . .
Ad eos qui plenario coetui Congregationis pro Clericis interfuerunt coram admissos
Ad episcopos regionis Oceani Pacifici coram admissos . . . .
Ad quosdam Canadae episcopos limina sacra visitantes . . .
Ad eos qui plenario coetui Pontificii Consilii pro Laicis interfuerunt coram admissos
Ad quosdam Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis praesules Apostolorum limina visitantes
Ad eos qui plenario coetui organismi compendiariis litteris
F.A.O. nuncupati interfuerunt coram admissos. . . . .
Ad eos qui plenario coetui Congregationis pro Doctrina Fidei interfuerunt coram admissos
Ad quosdam Canadae episcopos coram admissos
Ad eos qui conventui de conceptu tuendo interfuerunt coram
admissos
Ad episcopos regionis Oceani Indiani coram admissos . . . .
Ad Congi episcopos limina Apostolorum visitantes
Ad quosdam Europae civitatum ab exteris negotiis administros
coram admissos
Ad quosdam civitatum Americae Septemtrionalis episcopos in
sacrorum liminum visitatione
A d Nigeriae episcopos limina Apostolorum visitantes . . . .
Ad Patres cardinales, praesules, praelatos et officiales Romanae
Curiae coram admissos
Ad Legatos nationum coram admissos
Ad Panamenses episcopos sacra limina visitantes
Ad quosdam Dacoromanos episcopos ritus bizantini coram admissos
Ad Romanae Rotae iudices et administros coram admissos . .
Ad Antillarum episcopos limina Apostolorum visitantes . . .
Ad Honduriae episcopos in visitatione sacrorum liminum . . .
Ad episcopos Nicaraguae sacra limina visitantes

1035

410
341
415
426
476
479
484
486
489
494
499
580
585
590
595
597
602
651
656
661
664
669
674
730
735
739
744
750
753
792
797
805
862
944
947
952
957
962

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

1036

XII - NUNTII GRATULATOMI


1992

Oct.

1993 Sept. 28

Oct.

20

Em.mo P. D. Radulfo Francisco S.R.E. Presbytero Cardinali


Primatesta, Archiepiscopo Cordubensi in Argentina . . .
Em.mo P. D. Mario S.R.E. Presbytero Cardinali Revollo Bravo,
Archiepiscopo Bogotensi
Em.mo P. D. Eugenio S.R.E. Presbytero Cardinali de Araujo
Sales, Archiepiscopo Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii .
Em.mo P. D. Eduardo Francisco S.R.E. Presbytero Cardinali
Pironio

87
88
264
89

XIII - NUNTII SCRIPTO DATI


1993
1994

Dec.
Febr.

8
2

Ob diem ad pacem fovendam missus


Litterae Familiis datae ipso volvente sacro Familiae anno

Iun.

13

Admodum reverendo patri Praesidi pro tempore coetus Ministrorum generalium Ordinis Serafici V I I I ineunte saeculo ab
ortu Sancti Antonii de Padova

MCMXCIV

156
868

968

XIV - NUNTII TELEVISIFICI


1993 Apr.

Dec.

9
11
25

Feria VI in Passione et Morte Domini .


Die Paschatis missus
Die Nativitatis Domini missus

82
84
816

XV - ITINERA APOSTOLICA
Ex HABITIS DUM SUMMUS P O N T I F E X HISPANIAM PERAGRAT DELECTAE ALLOCUTIONES

1993

Iun.

13
14

Hispali, exeunte Eucharistico coetu ab omnibus nationibus . .


Onobae, v expleto saeculo ab Evangelio in novo mundo nuntiato
15 Matriti, ad episcopos congregatos
16 Matriti, ob decretos beato Henrico de O
s
s
o et Cervello Sanctorum caelitum honores

265
270
276
281

XVI - SECRETARIA STATUS


1994

Ian.
Oct.

1
31

Rescriptum ex Audientia Ss.mi quo a die i mensis Ianuarii a.


M C M X C I V provisiones pro familia comprobantur . . . .
Rescripta ex audientia SS.mi quibus normae circa annui salarii
computationem dantur

163
972

II - ACTA CONGREGATIONUM
I - CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI
1993

Iul.

1994 Sept.

31
14

Responsa ad proposita dubia circa interclusionem uteri et


alias quaestiones
Epistula ad catholicae ecclesiae episcopos de receptione communionis eucharisticae a fidelibus qui post divortium novas
inierunt nuptias

820
974

Index documentorum chronologico ordine digestus

1037

II - CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIETALIBUS


1993

Apr.

20

29

Iul.

Nov.

25

Assensus Pontificius provisionibus episcopalibus a Synodo Episcoporum Ecclesiae Uerainae peractis


Provisiones Ecclesiarum
Assensus Pontificius provisionibus episcopalibus a Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Maronitarum
Provisiones Ecclesiarum
Nominatio
Provisio Ecclesiae

171
170
170
170
171
170

III - CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM


- De heroicis virtutibus S. D. Mariae Raphalae (in
saec.: Sanctinae Cimatti)

B A R C I N O N E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Petrae


a S. Ioseph (in saec.: Annae Iosephae Prez Florido) . . .

C A E S A R A U G U S T A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D.


Mariae Rafols

C I V I T A T I S R E G A L E N . - De martyrio S. D. Caroli Eraa Guruceta et


duorum Sociorum Fidelis Fuidio Rodrguez et Iesu Hita Miranda

C O R D U B E N . - De martyrio S. D. Victoriae Diez y Bustos De Molina


. . . .

L A U D E N . - De heroicis virtutibus S. D. Caesaris Mariae Barzaghi.

K A N D I E N . S E U G O A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D.


Iosephi Vaz

M A D I S O N E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S.D.


Caroli Samuelis Mazzuchelli . .

P A R I S I E N , S E U M A S S I L I E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Friderici Ozanam

P O N T I S C U R V I S E U S O R A N A . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Iosephi a Iesu et Maria (in saec.: Vincentii
Pesci)

R O M A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Elisabethae


Canori Mora

S A L M A N T I C E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S.


D. Candidae Mariae a Iesu (in saec.: Ioannae Iosephae Cipitria et Barrila)

S Y D N E Y E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Mariae a


Cruce (in saec.: Mariae MacKillop)

V A L E N T I N A . - De martyrio in causa beatificationis S. D. Vincentii


Vilar David

T O L E T A N A E T D E R T O S E N . - De martyrio in causa beatificationis S.


D. Petri Ruiz de los Paos Angel et V I I I Sociorum . . . .

V A L E N T I N A . - De martyrio in causa beatificationis S. D. Angelae


a Sancto Ioseph Lloret Marti et xvi Sociarum
V I C T O R I E N . V E N E T O R U M . - De miraculo in causa beatificationis S.
D. Claudii Granzotto (in rei.: Richardi)
Dec. 2 3 C A R A C E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Aemiliae a Sancto Ioseph (in saec.: Mariae Aemiliae Chapellin).

C U R I E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Mariae Theresiae Scherer (in saec.: Annae Mariae Catharinae) . . . .

F O R O L I V I E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S.


D. Benedictae Bianchi Porro

L A U S A N N E N . - G E N E V E N . - F R I B U R G E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Margaritae Bays

1993

Iul.

ALATRIN.

91
95
97
99
103
172

175
177
180
185
189
192
197
199
286

292
297
347
350
353
358

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1038
1993 Dec.

23

1994

Ian.

28

Mart.

26

- De miraculo in causa beatificationis S. D. Mariae a


S. Ioseph (in saec.: Laurae Evangelistae Al varado Cardozo) 360
M A R I A N O P O L I T A N A . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Aemiliae Tavernier vid. Gamelin
362
M E R C E D E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Eleonorae Lpez de Maturana
366
N E A P O L I T A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Modestini a
Iesu et Maria (in saec.: Dominici Mazzarella) . . .
370
R E M E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Nicolai Roland
372
R O M A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Hyacinthi
Mariae Cormier
433
R O M A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Iosephinae
Vannini
435
R O M A N A S E U L E O D I E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Mariae a Iesu (in saec.: Aemiliae d'Oultremont)
437
S A N C T I I A C O B I I N C H I L E . - De miraculo in causa beatificationis S.
D. Alberti Hurtado Cruchaga
441
T A R R A C O N E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S.
D. Mariae Antoniae a S. Petro (in saec.: Antoniae Paris i
Riera)
443
T U R O N E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Mariae
Poussepin
446
C A T A N E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Magdalenae Catharinae Morano
505
C O N C H E N , I N A E Q U A T O R E . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Iulii Mariae Matovelle
678
F L A V I O B R I G E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S.
D. Felicis a Virgine (in saec.: Felicis Monasterio y Ateca) .
682
G R A N A T E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Iosephi Gras y Granollers
685
L U C E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Mariae Dominicae Brun Barbantini
689
M E D E L L E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Mariae a Perpetuo Succursu (in saec.: Isabellae Tejada
Cuartas)
693
M E D I O L A N E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S.
D. Alfredi Ildefonsi Schuster
696
B A I O C E N . E T L E X O V I E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Ludovici Martin
760
B A S I L E E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Bernardae Heimgartner .
764
C A R T H A G I N E N . I N C O L U M B I A . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Mariae Bernardae Butler
768
C H I C A G I E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Mariae Teresiae Dudzik
770
C O R D U B E N . I N A R G E N T I N A . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Iosephi Leonis Torres
774
R U R E M U N D E N . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Mariae
Helenae Stollenwerk
822
N I C O P O L I T A N , S E U U R B A N I E N . - De martyrio in causa beatificationis S. D. Eugenii Bossilkov
824
S A G I E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Mariae Azeliae Gurin sponsae Martin
828
T A U R I N E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Iosephinae Gabrielae Bonino
980
MARACAYEN.

Index documentorum chronologico ordine digestus


1994 Mart. 26

Iul.

1039

- De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.


Danielis Comboni
2 B E R O L I N E N . - De martyrio S. D Bernardi Lichtenberg . . . .
C A E S A R A U G U S T A N A . - De miraculo in causa beatificationis S. D.
Genovefae Torres Morales
C A T A E N . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D.
Luciae Mangano
F E R E N T I N . S E U P O N T I S C U R V I . - De miraculo in causa beatificationis S. D. Grimoaldi a Purificatione (in saec.: Ferdinandi
Santamaria)
L E O P O L I T A N A L A T I N O R U M . - De heroicis virtutibus in causa beatificationis S. D. Ioannis de Dukla
VERONEN.

984
990

993
995
1000
1002

IV - CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


1993

Mart.

SEDUNENSIS E T SANCTI MAURITII AGAUNENSIS.

- De finium muta-

tione

1994

607

PRAGENSIS-BUDOVICENSIS-REGINAE GRADECENSIS-LITOMERICENSIS. -

De finium dioecesium mutatione


106
- De administrationis Apostolicae
erectione
108
Oct. 2 8 M O L D O V E N S I S . - De administrationis Apostolicae erectione . . . 3 7 5
Dec. 1 0 T H O R U N E N S I S . - De concathedralis erectione
377

3 0 C A U C A S I L A T I N O R U M . - De administrationis Apostolicae erectione


376
Ian.
1 F O D I A N A E - B O V I N E N S I S E T S A N C T I S E V E R I . - De finium mutatione .
299
Apr. 7 B E R O L I N E N S I S E T S V E R I N E N S I S . - De finium mutatione . . . . 609
H I L D E S I E N S I S E T S V E R I N E N S I S . - De finium mutatione 6 1 1
Iun. 4 D U I T A M E N S I S . - De nominis dioecesis mutatione
832
Iul.
8 P A D E R B O R N E N S I S . - De Provinciae ecclesiasticae finium mutatione
700

Aug.

14

TRANSCARPATIAE LATINORUM.

V - CONGREGATIO DE INSTITUTIONE CATHOLICA


1994 Sept.

12

OPOLIENSIS.

- Facultas Sacrae Theologiae Opoliensis erigitur .

1008

III - ACTA PONT. CONSILIORUM


PONT. CONSILIUM DE LEGUM TEXTIBUS INTERPRETANDIS
1992 Iul. 11
1994 Mart. 15

Responsio ad propositum dubium


Instructiones Sedis Apostolicae

541
542

IV - ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNAL ROTAE ROMANAE
1994

Apr.

18

Normae

508

III

INDICES NOMINUM

I - INDEX NOMINUM PERSONARUM


(OMITTUNTUR NOMINA ACTIBUS SUBSCRIPTA)
(CUM PARVA C R U X f ADEST, DE NUNTIO MORTIS AGITUR)

A
Abadamloora L., 779.
Abbiati C, 618.
Abdallah A., 544.
Abdallah Abdel-Messih F.,
459.
Abesamis S. A., 463.
Ablondi A., 927.
Abramowicz J., 1015.
Abresch P., 784.
Abreu Bonilla S., 703.
Abril y Castell S., 473.
Acciarri V., 709.
Acerbi A., 207.
f Acevedo Rojas R., 623.
Ackarian V., 543.
Adalbertus (S.), 129, 130,
572.
Adams R., 621.
Adaszek M. J., 456.
Adjanohoun V., 1013.
Advincula B., 707.
Aemilia a Sancto Ioseph (in
saec.: Maria Aemilia Chapelln Istriz) (Ven.), 347.
Agbu C. E., 1023.
Agnelli A., 711.
Agnelo G. M., 704.
Agostino G., 1012.
Agre B., 383.
Aguer H. R., 705.
Aguilar A. A., 837.
Aguilar F. S., 704.
Agustoni G., Card., 1011.
Ahlers A., 1022.
Aiello E., 837.
Akwali Okafor S., 1007.
Ala R., 458.
Alaba Adeosin Job F., 557,
780.
Albert Hetzel M., Sr., 1013.

Alberti L., 618.


Albertus Chmielowski (S.),
124.
Albertus Magnus (S.), 33.
Allcock W. 1024.
Alfano G., 617.
Allard J.-B., 544.
Alliegro M. J., 453.
Alluvion G., 462.
Almandoz Garmendia J.
A., 455.
Alonso J. F., 835.
Altamirano Arguello C,
203.
Alvarez A., 1013.
Alvarez Gaston R., 222,
225, 565, 568, 790.
Alves Cachadinha J. D.,
708.
Alwan H., 382.
Amaducci W., 1014.
Amalius (in saec. Iustus
Zariquiegui
Mendoza)
(B.): v. Didacus
Miln
(B).

Ventaja

f Amaral T. A., 1024.


Amaro Cavalcanti de Albuquerque F., 544.
Amicarelli G., 455.
Amos A. J., 454.
Ananian P., 544.
Andermahr W., 1016.
Andreas Bessette (B.), 476.
Andreoli C, 622.
Andreozzi A., 708.
Androvandi G., 709.
Anfossi G., 616.
Angelini G., 464.
Angelini G., 835.
Angelino M., 622.
Angeloni L., 112, 382.
Angkur C. M., 781.

Angrisani D., 623.


Anlemeyer G., 1022.
Anna (S.), 131.
Annibalei V., 464.
Antal J., 619.
Antczak A., 460.
Antonelli F., 835.
Antonellis B., 618.
Antonini B., 1012.
Antonini O., 1014.
Antonini P., 454.
Antonini R., 1020.
Antonius de Padova (S.),
968.
Antonius Maria Claret (S.),
444.
Antonucci G., 621.
Anzorreguy H. A., 458.
Appignanesi E., 640.
Appleyard G., 617.
Araki T., 303.
Aram Basmaji J., 621.
Arajo Rentera J., 459.
f Arcaira L. A., 1024.
Arcesi G., 462.
Archangelus Palmentieri.
v. Ludovicus
(B.).

Casaurea

Ardesini Andolfi S., 455.


Arguelles R., 109.
Arinze F., Card., 704, 927,
1013.
Arnaud F-G., 620.
f Arneric J., 784.
Arnhols R. J., 707.
Arnister E. G., 456.
Arrieta Villalobos R., 704.
Arroba Conde M., 615.
Arsanios Y., 834.
Artale Ciancio H., 613.
Arthaud R., 1021.
Ascensio Len R., 926.

Ashley IL, 110.


Assis R. D . , 383, 704.
Asta M., 455.
Astillero
Bastante
1014.
Atlas V., 461.
Attili A., 708.
Atzei P., 34.
Aubry G., 742.
Aubry G., 782.

A.,

Auge M., 543.

Aurea Navarro Marcella a


Sancto Thoma (Ven.), v.
Lloret
Sancto

Mart Angela
Ioseph (Ven.).

Aurelius Maria (in saec.


Benvenutus
Villaln
Acebrn), (B.): v. Dida
cus

Ventaja Miln

(B).

Autellitano N., 1017.


Avanzi A., 461.
Azagra F.X., 475.
Azarcn R., 706.
Azizberzi R., 459.
Azmy Elkattan I., 1019.
Azula de la Guerra V., 459.

B
Bbik J., 619.
Bacelar Queimadelos N.,
1015.
Bacha H., 927.
Bacierra B., 1014.
Bacqu F., 614.
Badini Confalonieri A.,
706.
Baggini C., 453.
Bairy M., 461.
Balboni G., 463.
Balcinas J., 456.
Baldas G., 708.
Baldelli F., 451, 549.
Baldelli F., 463.
Baldeschi N., 620.
Balicki L., 706.
Ballarmi L., 618.
Balossi E., 616.
Bambury D . , 616.
Baaban R. T., 617.
Bakowski A., 454.
Bannon L, 460.
Bantugan G., 461.
Banus L., 616.
Banzi A., 781.
Barbareschi G., 707.

71 - A A. S,

Index nominum personarum

1041

Barbarito G. M., 701.


Barbieri B., 616.
Barbieri G., 1017.
Barbieri R., 712.
Barbina O., 459.
Barbis A., 617.
Barbone G., 621.
Bardazzi S., 459.
Barlesi A., 463.
Barletta T. L., 1021.
Barltrop K., 454.
f Barni J. L., 1024.
Barreto Celestino P., 457.
Barrow U. H., 206.
Bartolic M., 1018.
Bartolic V., 1018.
Bartolini V., 457.
Bartolucci L., 623.
Bartosiewicz D., 1015.
Bartoszewski S., 453.
Barzacchini G., 707.
Barzaghi Caesar Maria
(Ven.), 172.
Bassetti V., 702.
Basso F. P., 452.
Bastgen J., 456.
Bastos de Avila F., 928.
Batiz M. A., 784.
Battaglia A., 621.
Battariga A., 623.
Baum W. W., Card., 304,
382, 543, 704.
Bausola A., 1013.
Bauza E., 458.
Baver W. F., 456.
Baylon J. Z., 836.
Bays Margarita (Ven.), 358.
Bazzoli B., 706.
Bai A., 454.
Beaudoin Y., 304.
Becker K., 1013.
Beer-Boimond G., 621.
Beijer G. J., 1021.
Bella G., 456.
Bella G., 707.
Bellissima P., 462.
Bellizzi S., 711.
Benatar A. J., 463.
Benazzi D., 453.
Benedictus XIII, 36.
Benedictus XV, 233.
Benini B., 1016.
Benini E., 712.
Beni tez de Len A., 455.
f Benjamin E., 544.
Benjumea Puigcerver J.,
458.

Benkovich F., 454.


Benni B., 616.
Benvin A., 617.
Benwell W., 454.
Berardini A., 711.
Bergamaschi A., 455.
Bergamini R., 711.
Berger M., 454.
Berhaut A., 620.
Berna S., 927.
Bernacchi M. S., 205.
Bernaldo Lasa J. L., 454.
Bernardi L., 707.
Bernardin J. L., Card.,
1012.
Berndt R. O., 1020.
Berro A., 1022.
Bertagna B., 615.
Bertazzoni A., 1023.
Bertazzoni R., 459.
f Berthold G., 304.
Bertie A., 703.
Bertini S., 462.
Bertoli F., 1016.
Bertolotti E., 1017.
Bseos R., 1014.
Bessonnet C, 616.
Bevilacqua A. J., Card.,
300, 303.
Beyens H., 837.
f Bezmalinovic C, 623.
Bianchi C, 1017.
Bianchi G., 1017.
Bianchi G., 620.
Bianchi M., 464.
Bianchi Porro Benedicta
(Ven.), 353.
Bianchi U. D., 452.
Biastato L., 1017.
Bielaszewski J., 454.
Bielawski L., 457.
Biffi G., Card., 783, 1012.
Bilbeisi M. L, 1010.
f Bilock J. M., 840.
Birch T. J., 454.
Biro L., 450.

Bitto G., 623.


Blackman Nunis D., 460.
Blaha J., 1022.
Biais I. P., 1005.
Blancaver J., 707.
Blanchard L., 461.
Blanckenstein M., 1016.
Bianco Abate R., 708.
Blas Picco C, 1015.
Blaschko J., 616.
Blasilli L., 708.

1042

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Blockausen D., 544.


Blmeke E., 617.
Blommestijn C. J. J. A.,
712.
Bloomstine W. O, 1021.
Blumetti G., 617.
Bluyssen I., 475.
Bobal J. K., 1017.
Boccardo R., 836.
Bocchetti M., 459.
Bocchi A., 837.
Bochicchio A., 619.
Boddeker H., 710.
Boeddeker R., 460.
Boereboom A. J., 1023.
Boggs D. R., 616.
Boiardi G., 1016.
Boisard P., 834.
Boldorini A., 708.
Bolivar A., 707.
Bolldorf M., 1019.
Bolognesi S., 1022.
Bona D. N., 203.
Bonadies E., 459.
Bonari L., 618.
Bonazzi L., 835, 1014.
Bonci G., 707.
Bonetti A., 1022.
Bonfiglio E., 838.
Bonino Iosephina Gabriela
(Ven.), 980.
Bonni A., 464.
Bonomo N., 453.
Borcz T., 1016.
Borghesani C, 1018.
Borin P., 709.
Borlini E., 622.
Bornati A., 454.
Borowski E., 1014.
Borres D., 707.
Bors J., 616.
Borzomati P., 615.
Boscia F., 1021.
Bosco Akam J., 1018.
Bosio L., 709.
Bosisio A., 710.
Bossilkov Eugenius (Ven.),
824.
Bottai B., 381.
Botti L., 837.
Bottino L., 457.
Bottone A. B., 835.
f Boudon R., 623.
Bouffard J. F., 707.
f Boutros R., 624.
Boutros-Ghali B., 1010.
Bove E., 459.

Bovenzi C, 453.
Bover
Oliver
Isidorus
(Ven.), v. Ruiz de los Pa
os Angel Petrus

(Ven.).

Bovone A., 705.


Bozo J. O, 1017.
f Bzzoli H., 112.
Brambilla A., 449.
Brambilla A., 455.
Brandes R., 379.
Brannekamper R., 839.
Brasington J., 1021.
Bravo A., 704.
Braz De Aviz L, 449.
Breccia A., 712.
Brendolan A., 1020.
Bressan L., 703.
t Briv Mirabent A., 624.
Brizzolani A., 457.
Brophy P. J., 835.
Brown W. F. , 710.
Brufau Macia J., 961.
Bruni G., 463.
Brusco M., 463.
Bruys J. C. M., 460.
Bryant E. A., 621.
Buczek M., 456.
Buczko T., 462.
Bukesa B., 623.
Bulka O., 836.
Buoncristiani A., 702.
Buranelli D'Amelio M. A.,
834.
Burcher P., 203.
Burgess M. J. F., 616.
f Burke J. O, 623.
Burkhart E., 455.
Bussen R. J., 616.
Butler Maria Bernarda
(Ven.), 768.
Butryn R. E., 1017.
Buurman N., 1021.

C
Cacciamani A., 839.
Cacciatore O., 1015.
Cacciavillan A., 552.
Caevo Valencia S., 1014.
Cairoli A., 1016.
Cakpo-Tozo E., 1019.
Calabresi U., 11, 13, 14.
Calard J., 710.
Caldi G., 622.
Callahan D. J., 709.

Calpe Ibez Maria a Rosario (Ven.), v. Lloret Marti


Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

Calvo Visa F., 1021.


Camacho Flores F., 634.
Camacho Soto P., 1017.
Campion R., 460.
Canali O., 1022.
Canalini F., 550, 938.
Candela M., 456.
Candida Maria a Iesu,
(Ven.), 192.
Candusso V., 463.
Canestri G., Card., 303,
1013.
Cangelaris P. D., 459.
Cannella A., 836.
Cannone V., 623.
Canori Mora Elisabetha
(Ven.), 189.
Cantafora L., 837.
Canterino B., 207.
Canterino J., 207.
Capaila F., 777.
Capaila F. R., 783.
Capanni M., 708.
Capano W. R., 454.
Capitani A. L., 453.
Cappellini E., 454.
Cappi A., 837.
Caprio G., Card., 395.
Caramia F., 463.
Caramuta O, 617.
Carboni A., 457.
Carda Saporta Paschalis
(Ven.), v. Ruiz de los Pa
rios Angel Petrus

(Ven.).

Cardano A., 616.


Carducci Artenisio F. P.,
619.
Cargnello M. A., 450.
Carillo J., 1024.
Carini L., 1021.
Caries Gord R.M., Card.,
17, 20, 22, 788, 1011,
Carlson R. J., 300.
Carnaroli B., 708.
Carofalo A. M., 838.
Carolina Kozka (B.), 123.
Carolus Eraa Guruceta
(Ven.), 99.
Carosi L., 1018.
Carpinete V., 710.
Carpino L., 462.
Carr E., 544.
Carrado S., 621.

f Carretto P. M., 1024.


Carriquiry G., 837.
Carson S. B., 616.
Carter R. S., 1021.
Canicci A., 1014.
Caruso A., 453.
Casado A. R., 613.
Casale I., 639.
Casatelli L., 618.
Casati Ferro L. A., 1019.
Caselli E. J., 458.
Cases Andreu F., 378.
Cashman M. J., 454.
Casimirus (S.), 122.
Cassiani L, 836.
Cassidy E. I., Card., 382,
704, 1012, 1013.
Cassiers J., 1010.
Castagna D. S., 613.
Castanho de Almeida I . C ,
449.
Castillejo Gorraiz M., 707.
Castrilln Hoyos D., 382,
383, 704
Catanello I. A., 701.
Catastini L., 1020.
Cateni F., 837.
Catharina
Tekakwitha
(B.), 329.
Catini O., 463.
Catry J-P., 710.
Catta F., 838.
Caviedes Medina M., 378.
C M., Card., 543, 1012.

Ceballos Atienza A., 109.


Cece F., 455.
Cenami G., 457.
Centelles Abad Recaredus
(Ven.): v. Ruiz de los Pa
os Angel Petrus

(Ven.).

Centeno A. M., 458.


Centola S., 838.
Cepeda Silva O., 1014.
Ceresoli L., 301.
Cerniglia P., 457.
Cesarini A., 463.
Cestra G., 1023.
Cevoli Lucretia Helena, v.
Florida

Cevoli

(B.).

Chainarong
Monthienvichienchiai R., 709.
Chamorro Coronel F., 703.
Chang-mu Tchoi A., 380.
Chang Tsai-chi M., 623.
Chao A., 618.
Chavez Ponce Deleon R.,
1017.

Index nominum personarum

1043

Cheng Tsai-fa J., 303.


Cheong-duk Sye A., 380.
Chernomyrdin V. S., 206.
Chidgey G., 453.
Chien F. F., 614.
Chimenti G., 836.
Chiminello A., 555, 779.
China A., 463.
Chin-Hyong Yoo J., 459.
Chinnappa M., 205.
Chirivella Vrela T. E., 35.
Chittilappilly J., 705.
Chiusano G., 615.
Chizmar J. G.., 454.
Chrtien J., 703.
Christoyannis G., 1019.
Chuanguira Machado E.,
301.
Chueca Goitia F., 1019.
Chupungco A., 1012.
Ciatti G., 1016.
Cibin S., 710.
Cicalese A., 838.
Ciccioni F., 1023.
Cicconetti M. C, 452.
Ciccotti L., 616.
Cicerchia E., 709.
Cignoli A., 622.
Cijntse Y., 839.
Cilona A., 838.
Cimatti Sanctina (Ven.), v.

Close W., 460.


Coats D. E., 1015.
Cobal F., 1024.
Coda P., 455.
f Coderre G.-M., 384.
Coffy R., Card., 778.
t Cohill J. E., 624.
t Colao L, 384.
Colagiovanni E., 543.
Colagrosso B., 463, 1019.
Oolagrosso D., 710.
Colalucci G. L., 709.
Colantonio R., 616.
Colasuonno F., 375, 1012.
Colerus-Geldern O., 616.
Colitti R., 620.
Collao B. F., 468, 543.
Collins B. F., 449.
Collins Barvey J., 709.
Collins W. M., 710.
Colombo C, 28, 800.
Colombo R., 711.
Colomina Torner L, 1014.
Colonna C, 1024.
Colucci E., 839.
Columba Ioanna Gabriel
(in saec. Ioanna Mathildis), (B.), 23, 220, 313,
314, 562.
Congar Y., Card., 1011.
Conn P., 460.
Connolly P. F., 711.
Connors T. M., 710.
Consoli S., 453.
Constance S. C, 453.
Conti M. J., 705, 927.
Cooper N., 710.
Cooper P., 710.
Coppa L, 106.
Coppenrath M.-G., 383.
Coppens E. A. M., 464.
Coppini G., 621.
Coppini P. L., 621.
Coppola F., 707.
Coralla C, 621.
Coralli P., 838.
Corallini G., 707.
Corbey L. J.M.H., 463.
Corbo G., 1020.
Cor coran J. P., 455.
f Cordeiro J., Card., 304.
Cordero Lanza di Montezemolo A., 208, 703.
Cormier Hyacinthus Maria
(Ven.), 433.
Cornaro C, 381.
Coronel Argudo V. J., 454.

Maria

Raphaela

( Ven.).

Cinesu G., 623.


Ciocci A. G., 619.
Cioni P., 1021.
Cipitria et Barrila Ioanna
Iosepha, v. Candida Ma
ria a Iesu (Ven.), 197.
Cipolletti A., 709.
Cipullo G., 463.
Cisneros Martnez A. A.,
109.
Clarke A. J., 621.
Claudina Thvenet (S.), 5,
467.
Claudius La Colombire
(S.), 305.
Clavel Ortiz-Repiso L.,
1012.
Cia veli Ortiz-Repiso L.,
616.
Cleary W., 1016.
Clerici D., 1020.
Clerici D., 1020.
Clinton W., Praeses Civita
tum Foederatarum Ameri
cae Septemtrionalis, 614.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1044

Correira de Noronha J.,


836.
Corriveau R., 957.
Corti R., 303.
Cosa A., 204.
Csico R., 1018.
Costa F., 705.
Costa J.-F., 1021.
Coughlin J. P., 1021.
Coulibaly V., 205.
Covelluzzi A., 617.
Coveney P., 855.
Coyle E. J., 456.
Cozzi M. V., 1020.
Creegan J., 453.
Creemers J. H. M., 1024.
Crepaldi G., 452.
Cristelli I. G., 222, 225,
565, 568, 790.
Cronin J., 1023.
Cruciarli F., 463.
Cruz E., 1015.
f Cserhti J., 544.
Cuervo Torres L. E., 1019.
Cullen E. P., 300.
Cunningham J., 617.
Curletti A., 1017.
Curlin V. G., 379.
Curry T., 378.
Curtiss E. F., 207.
Czarnecki A. S., 457.
Czerwik S., 543.

D
Da Costa Barros M., 839.
D Agostino F., 711.
Dailey W. J., 453.
Daix G., 1020.
da Jesi C, 544.
D Alia F., 1023.
Dalla Torre G., 615, 1012.
DallatM., 110.
f Dalmais P., 712.
D Ambrosio A., 620.
Dmmen McAuliffe J., 544.
Dammertz V., 704.
Daneion L, 628.
Danicki S., 1016.
Daniel G. F., 927.
D'Aniello G., 1023.
Dank L., 705.
Danneels G., Card., 382,
543, 784, 1012.
D'Antonio A., 463.

Danzi G., 615, 712.


D'Arcy E., 705.
Dardi G., 711.
D'Arezzo S., 710.
Darmaatmadja
J.

R.,

Card., 1011.

f Darmojuwono J., Card.,


208.
Dasadei P. M., 708.
Dattrino L., 705.
David M., 1018.
Davis W., 1020.
de Agar y Valverde J. T.
M., 708.
de Almeida C. A., 457.
De Andrea G., 304.
De Angelis N., 704.
de Arnzadi y de Cuervas-Mons I., 619.
de Araujo S. F., 705.
de Baecque F., 461.
de Beaumont-Beynac T.,
461.
t de Bernon J. J. F., 840.
De Carli G., 712.
De Cata G., 463.
Dechant A., 207.
Dechant V., 207.
De Clerck P., 543.
t Decourtray A., Card.,
840, 927.
Dederichs E., 1018.
De Domenico F. A., 706.
De Dona M., 1017.
Deflippi G. B., 112.
degli Uberti P. F., 837.
Degollado M., 303.
Degrandi F., 1016.
De Groot H. G. M., 1018.
f De Keyzer M. G., 208.
De Klerk, F. W., 111.
De Laat E. J., 839.
de la Cerda Bustamante M.
A., 1019.
de la Lande d'Olee P.,
1014.
De Lange J. O., 1023.
De Larrea y Legarreta,
636.
Delzari G., 300.
De Leo T., 455.
Delpoulle A., 616.
Del Favero V., 1017.
Delgado Evers A., 379.
Deila Portella E., 839.
Della Vedova A. P., 709.
Del Marmol F., 1020.

de los Santos E., 778.


f del Portillo A., 544.
Del Prette Lissot R., 110.
del Rosario R. V., 1021.
De Magistris L., 544, 615.
Demolder J., 621.
de Montmorency-Lavai F.,
318.
de Mora y de Aragn G.,
619.
Dendinger W. J., 707.
Deneux J., 621.
De Nicol P., 383.
De Odorico R., 455.
f de Oliveira Lima A., 840.
De Paoli A., 553, 554, 555,
614.
De Paolis V., 383.
De Paolis V., 784.
de Paula Figueira L., 457.
Depikolozvane A., 617.
Der Nersessian N., 784.
De Santis A., 1018.
De Sibi F., 710.
Dsir X., 457.
Deskur A. M., Card., 1012.
De Smet W., 784.
Desoiza J. L., 461.
De Souza Fernandes G.,
838.
De Stark N., 207.
De Stark O., 207.
de Veye H., 1022.
De Vincentis V., 839.
Devine R., 1018.
De Vito R., 622.
De Vivo L, 110.
de Wijs C. H., 712.
De Witte A., 613.
Diaz La Torre C. A., 615.
Di Bella G., 462.
Dibildox Martnez I. A.,
301.
Di Biasio N., 622.
Di Carlo G., 839.
Di Cristina S., 1012.
Didacus Ventaja Miln
(B.), 222, 225, 400, 563,
565, 568, 790.
Dieter H., 839.
Diez y Diez L., 1017.
Di Giacomo R., 1018.
Dilorenzo F. X., 926.
Di Luca P., 708.
Dimam Cedeo Delgado L,
450.
Di Marzio G., 839.

Di Meo V., 455.


Dina Blanger (B.), 318.
Di Napoli C., 708.
Diouf J., 671.
Di Placido G., 457.
Di Renzo V., 708.
Di Stefano G., 623.
Di Tella G., 458.
Di Venanzio A., 707.
Djabla B., 141.
D j urie in Michelini Tocci
D., 1022.
Dhigosz A. I., 110.
Dlugos F., 617.
Dobbelaar L., 781.
Dobes G. E., 707.
Dobmeier G., 837.
Dolan T., 1016.
Dolleton D., 1016.
D'Olimpio M., 461.
Domba Mady R., 779.
Dominicus Savio (S.), 397.
Donado Vara J., 1022.
do Nascimento A., Card.,
382, 783.
Donatini E., 708.
Donghi A., 543.
Donohue R., 460.
d'Onorio J-B., 459.
Donovan W. J., 1016.
Dopierala W., 618.
Dora P. A., 1016.
do Rosario Ferrao P. N. A.
S., 301.
Dorothea de Matowy (B.),
129.
Dorronsoro Allo J. J., 383.
D'Orso G., 463.
Dossena L., 382.
Doty G., 838.
Doty M., 1021.
Dovi Hounnak V., 782.
Dradi E., 1015.
Drago M., 836.
Dreossi T., 707.
Drnovsek J., 111.
f D'Rosario H., 840.
D'Souza H. S., 382.
Duart Roig Teresia a Sancto Ioseph (Ven.): v. Lloret
Mart Angela a
Ioseph
(Ven.).

Dubell J. H., 453.


Dubon M., 207.
Dubon M., 207.
Duch D.-J., 1020.
Dudek M., 456.

Sancto

Index nominum personarum

1045

Dudley P. V., 300.


Dudzik
Maria
Teresia
(Ven.), 770.
Duizabo R., 621.
Dll K., 1020.
Dumais R., 203.
Dumas P., 1022.
Dumaual A. S., 457.
Dunn P. L, 781.
f Dupanloup R., 928.
Duprey P., 784.
Dupuy A., 929, 930.
Duran Dussn H., 1019.
Duran G.J., 1015.
Duran Tovar A., 458.
f Durik J. A., 712.
Dring T., 619.
f Durrheimer E., 544.
D'Urso A., 453.
Dwight J., 838.
Dworakowski M. E., 457.
Dydycz P. A., 613.

Engin Ltem O., 1019.


Engler J. G., 454.
Enrique M., 1018.
f Enrique y Tarancn V.

E
Eagleton W. L., 838.
Eala Jr. Q., 1024.
Earley P., 454.
Ebo Kpiebaya G., 780.
Ebosele Ekpu P., 560, 780.
Echenique Lopez J. M.,
1015.
Echevarra Rodrguez X.,
1006.
Echeverra Ruiz B., Card.,
1011.
Edmigius (in saec. Isidorus
Primo Rodrguez) (B.): v.
Didacus
(B).

Ventaja

Miln

Edyk E., 618.


Egaa Baraona J. L., 620.
Eichhorn L. G., 616.
El-Rady A. H. M., 461.
Elisabeth Ann Seton (S.),
329.
Elli C., 457.
Ellis W. M., 705.
Emmanuel Domingo y Sol
(B.), 287.
Emmanuel Medina Olmos
(B.), 222, 225, 563, 565,
568, 790. v. Didacus Ven
taja Miln (B).

Enea A., 463.

E., Card., 1024.

Enverga B., 1024.


Eraa Guruceta Carolus
(Ven.), v. Carolus Eraa
Guruceta
(Ven.).

Erba A. M., 1013.


Erburu R., 460.
Ercolani S., 711.
Erdo P., 1012, 1014.
Erlebach G., 457.
Errzuriz Mackenna C. J.,
457.
Erris C, 837.
Escmez Lpez A., 458.
Esler B., 621.
Essy A., 834.
Esteban Karlic E., 704.
Estermann A., 709.
Etchegaray Aubry A., 619.
Etchegaray R., Card., 228,
382, 452, 784, 927, 1013.
Etsou-Nzabi-Bamungwabi
F., Card., 207.

Evencius Richardus (in


saec. Eusebius Alonso
Uyarra) (B.), v. Didacus
Ventaja Miln (B).
Eyt P., Card., 1011.

F
Fabbretti M., 621.
Fabbri F., 616.
Fabbri Q., 708.
Fagiolo V., 244.
Fagiolo V., Card., 1011.
Fagnano G., 397.
Faita G., 623.
Falco J. F., Card., 207,
704.
Falcetta A., 708.
Falcini A., 620.
Falconi A., 461.
Falez A., 619.
Falez 8., 1019.
Fani E., 459.
Farcon A., 1024.
Farinelli U., 620
Farmey V. J., 621.
Farrugia E., 784.
Fato F., 712.

1046

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Fattopace G., 711.


Faure E., 1022.
Faustina M. Kowalska
(B.), 17, 20, 22.
Favalora I. C, 1005.
Favino G., 459.
Favreau F., 1012.
Favro F., 464.
Fedele E., 622.
Federici T., 544.
Fedyk J., 617.
Felder G., 1022.
Felder J., 1022.
Felici A., Card., 303, 382,
543, 927.
Flix A., 461.
Feltri R., 712.
Feme Luzar M. B., 454.
Ferme B. E., 1017.
Fernandez A. S., 382.
Fernandez G. A., 1015.
Fernandez J. A., 1019.
Fernando N. M., 382.
Ferrandu S., 453.
Ferrante J. L., 453.
Ferrari L., 1016.
Ferrario T., 711.
Ferraris G., 1018.
Ferreira da Nova A., 452.
Ferrer Sabra Elisabetha
(Ven.),
Angela
(Ven.).

v. Lloret Marti
a Sancto Ioseph

Ferrillo R., 622.


Ferring R. L., 706.
Ferr S., 1024.
Ferry R., 460.
Ferry W., 460.
Fettweis G., 623.
Feytor Pinto V. F. X., 452.
Fiallos Navarro F. J., 458.
Fife W. C, 623.
Figuls J., 1018.
Filippi E., 1023.
Fillini M., 618.
Finau P., 651.
Finelli F., 457.
Finelli L., 839.
Fini G., 620.
Finnigan B., 461.
Fiocchi Nicolai V., 1013.
Fiore C, 622.
Fiore E., 948.
Firlej H., 134.
Firringa C, 1017.
Fisette P., 203.

Fisichella R., 208.


Fitych T., 1018.
Flanagan A. P., 461.
Flanagan M. T., 460.
Fleming J., 455.
Flores Lima R., 1017.
Flores P. F., 926.
Flores Reyes G. H., 934.
Flores Santana I. A., 300,
549.
Floria C. A., 928.
Florida Cevoli (B.), 25, 218,
220, 313, 314, 562.
Flynn H. J., 379.
Flynn S. P., 456.
Foley D. E., 449.
Foley J. P., 615.
Fontecilla
de
Santiago-Concha M., 619.
Forde D., 617.
Formnek J., 619.
Formento V., 454.
Fortino E. F., 383.
Fortunato G., 620.
Fox Napier V., 1007.
Franchi M., 620.
Franciscus Grate (B.),
637.
Franco A., 108, 204.
Franelak J., 836.
Frassia R. A., 939.
Fra_tczak W., 618.
Fratini L., 633.
Frattarolo F., 461.
Freeman R. E., 615
Frei Ruiz Tagle E., Praeses
Reipublicae

Chiliensis,

927.
Frendo B. A., 709.
Frezzaroli D., 1024.
Frisina M., 455.
f Frotz A., 1024.
Fuenmayor Surez F., 378.
Fuidio Rodrguez Fidelis
(Ven.), v. Carolus Er aa
Guruceta

(Ven.).

Fumagalli L., 1018.


Fumi Campi Gado C. A.,
837.
Fumo C, Card., 1011.
Furtado Mendona L. G.,
706.
Fusconi G. M., 708.
Fusi-Pecci O., 222, 225,
565, 568, 790.

G
Gabbani P. V., 709.
Gabor F., 1016.
Gabreski C. B., 1021.
Gabriel Columba Ioanna
Mathildis (B.), v. Colum
ba Ioanna Gabriel.

f Gabriel J., 784.


Gabrielli N., 709.
Gadbois R., 460.
Gagnon E., Card., 1012.
Gajdos J., 617.
Galache J., 706.
Galante I. A., 449.
Galic L, 1018.
Glis T., 617.
Gallagher C, 784.
Gallarado R., 836.
Gallina G., 616.
Gallo R. J., 621.
Gallorini G., 455.
Galuzzi A., 835.
Gambino A., 838.
Gambino A. J., 454.
Ganadu L. P., 459.
Gangemi S., 707.
Ganghofer O., 1020.
Gangoiti B., 452, 835.
Gantin B., Card., 304, 382,
452, 543, 615, 784, 1012.
Garbarino J. G., 461.
Garca de Crdenas J., 457.
Garca de Haro R., 618.
f Garca Gonzlez R., 1024.
Garca-Miguel Camblor J.,
711.
Garca Rodrguez J., 706.
Garlatti V., 778.
Garnier F., 25, 219; 313;
562.
f Garrone, G.-M., Card.,
208.
Garvan B., 1013.
Garvey C T., 1020.
Gasbarri P., 461.
Gatti F. A., 706.
Gaviln Velsquez I. B.,
379.
Gawron C. F., 836.
Gawrychowski B., 454.
Gay R., 782.
f Gelain H., 112.
Gemayel B., 544.
George D., 836.
Geraci G., 836.
Gerardus Maiella (S.). 640.

Gerin M., 960.


Gerrit Verhoeff A., 712.
Getz R., 706.
Geurts H. J.M., 463.
Gherardini B., 835.
Ghesquires L-E., 616.
Ghezzi F., 709.
Ghidoni L, 837.
Giagnoni E., 459.
Gianfelici A., 838.
Giannattasio 0., 617.
Giannini E., 459.
Giannini M., 455.
Giannini P., 784.
Giaquinta C. J., 783.
f Giaquinta G., 624.
Giavante S., 621.
Gibbons J. J., 453.
Gibs G., Jr. 460.
Gierl M., 456.
Gierse L., 463.
Giezeman G. A., 622.
Gijsen I. B. M., 203.
Gilbert E. L, 782.
Gilbert M., 1012.
Gillet P., 109.
Gillham J., 460.
Gioacchini R., 710.
Giordani F., 712.
Giordano G., 836.
Giordano M., Card., 17, 20,
22, 303, 788, 1012.
Giorgini A., 708.
Giroud J., 620.
Giuli M., 622.
Giuliano F., 464.
Giuliano S. F., 615.
Giungata G., 623.
Giurlani S. M., 459.
Giussani L., 303.
Giusti A., 459.
Giusti A., 837.
Giza C., 618.
Glemp J., Card., 543.
Gliottone G., 1023.
Gloria U., 1024.
Gnesutta G., 710.
Gobel I. P., 109, 204, 207,
376.
Gobitas G. E., 454.
Goble J., 620.
Godzi Godwyll B., 1010.
Goi L., 464.
Goic Karmelic A., 1005.
Golaszewski H., 1015.
Goldie R., 1013.
Golia A., 1021.

Index nominum personarum

1047

Golini A., 620.


Gomez de Carriquiry L. M.,
838.
Gmez A. A., 836.
Gmez Martnez E., 457.
Gmez Vives Corazn de
Jess (Ven.), v. Lloret

543, 784, 1012.


Groncki R. F., 706.
Grossi V., 784.
Grubbs S. K., 1020.
Guadalupe Galvn Galindo
L, 701.
Gualtieri S., 706.
Guay P. 454.
Guercio F., 836.
Gurin Maria Azelia Martin
(Ven.), 828.
Guerra Laspiur J., 459.
Guillaume P.-M., 705.
Guillot C. F., 708.
Gulbinowicz H. R., Card.,
382, 714.
Guolbaud F., 1021.
Gurrado E., 839.
Gusso G., 709.
Gusso G. P., 711.
Gutauskas K., 456.
Gutirrez A., 784.
Gutirrez Garcia J. L., 207,
304.
Gutirrez Garcia P., 207.
Gutirrez Gomez J. L., 304.
Gutirrez M. A. H., 1019.
Gutirrez R., 458.
Gwzdz B., 456.
Gzlapa S., 1015.

Marti Angela a
Ioseph
(Ven.).

Sancto

Gonsum Ganaka G., 559,


780.
Gonzlez Fuente A., 705.
Gonzlez Moralejo R., 28.
Gonzlez Zumrraga A. J.,
704, 937.
Goodill R. D., 1014.
Goonetilleke B. A. B., 206.
Gorantla, I., 301.
Gordini R., 708.
Gordon Johnson J., 455.
Grny C, 123.
Gorostiaga Pena J. E.,
1020.
Gottarelli D., 711.
t Gottau J., 544.
Gtz V., 709.
Gtze A., 1023.
Goudreault H., 382.
Goya Echeberra B., 705.
Grachane G., 63.
Gracz H. C, 1016.
Granic M., 303.
Granitzer A., 617.
Granser G. A., 459.
Grant A., 621.
Grant R., Jr. 460.
Granzotto Claudius (in rei.
Richardus) (Ven.), 297.
Gras y Granollers Iosephus
(Ven.), 685.
Grassi A., 457.
f Graves L. P., 208.
Graziano P., 620.
Greene R. M., 710.
Grgoire P., 475.
Gregory W. D., 110.
Gresleri G., 705.
Griffin J. A., 834.
Griffin P., Jr. 460.
Grillmeier A., Card., 1012.
Grimberg J., 1023.
Grimoaldus a Purificatione
(in saec.: Ferdinandus
Santamaria)
(Ven.),
1000.
Grocholewski Z., 1013.
Gror H. H., Card., 304,

H
Habesh C, 834.
Hadas S., 834.
Haddock G., 455.
Hagan J. H., 458.
Halas F. X., 458.
Halbheer R., 710.
Halber H-J., 458.
f Halpin C. A., 544.
Hambach B., 1018.
Hamer J. J., Card., 1012.
Haneke W., 621.
Hanelt Z., 618.
f Hnggi A., 624.
f Hannigan J., 384.
Hannon W., 460.
Hanus H. G., 778.
Harden C. E. J., 712.
Hardy A. M, 833.
Harrington J. A., 1020,
1021.
Hartmann G., 454.
f Harty M., 784.

1048

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Harty M., 777.


Hashim A., 1010.
Haas P. H., 1018.
Hasslberger B., 612.
Haushiku B., 554, 779.
Havassi V., 617.
Havel W., Praeses Reipu
blicae Cekae, 381.

Hay B., 710.


Hayden S., 460.
Hayden V., 460.
Hayek S., 836.
Heather B. V., 927.
Heberlein L. J., 1014.
Heckwolf H., 1018.
Heder A., 708.
Heimgartner
Bernarda
(Ven.), 764.
Heissenberger J., 456.
Heister G. B. R., 463.
Hek A., 1018.
Helena Kowalska (B.), v.
Faustina
ska (B).

Maria

Kowal

Heller M., 1015.


f Helmsing C. H., 112.
t Hemmerle K., 208.
Hendrarto T., 1021.
Henke W., 622.
Henricus de Osso y Cervello (S.), 281, 625, 801.
Hepler P. A., 1021.
Hepler W. L., 1021.
Hermil I., 475.
Hernndez R., 459.
Herranz Casado J., 208.
Herranz G., 1013.
Herranz Marco M., 1015.
Herrera Galvez T., 1016.
Herrera Hernandez H.,
1019.
Herrera Riera E., 777.
Herweg J. W., 456.
Herzig H., 616.
Hesayne M. S., 13.
Heskin K., 454.
Hezzey R., 461.
Hickey B. I., 940.
Hickey J. A., Card., 207,
304, 784.
Hieronymus (S.), 233.
Hilberath W., 617.
Hilger P., 1018.
Hilghers S., 207.
Hilghers T., 207.
Hillebrand H., 463.
Hillreiner J., 453.

f Himmer C.-M., 208.


Hiss K., 1018.
Hita Miranda Iesus (Ven.).
v. Carolus Eraa Curuceta (Ven.).

Hoare J. M., 1015.


Hoess F., 462.
Hoffmann F., 705.
Hollerbach A., 1020.
Hollis R. F. O, 383
Honoratus Kozmiski de
Biala Podlaska (B.), 21,
134.
Horkan T. A., Jr., 621.
Horn C. T., 837.
Horstman A. F., 1023.
Hoser H., 1007.
Houston I., 460.
HricJ., 617.
Hrynchyshyn M., 784.
Hsu Yuan-da P., 623.
Hubert B., 27, 318.
Huettner R., 836.
Hugh George D., 616.
Huguet Ameller M., 455.
Hume G. B., Card., 228,
304, 543, 927, 1012.
Hume C. R., 709.
Hume K. F., 710.
Humor B., 1015.
Hurkmans A. L. M., 1014.
Hurtado Cruchaga Albertus (Ven.), 441.
f Husin J. A., 928.
Huston W., 460.
Httner L., 616.

I
Iacometti O, 1020.
Iannaccone R., 463.
Iesus Hita Miranda (Ven.),
99.
Ignatius de Loyola (S.),
800.
Ik-Soon Park S., 459.
ligner R., 705.
Illanes Maestre J. L., 455.
lilia Frano, 256.
Illig M. O, 1021.
Imbrighi P., 619.
Infante M., 461.
Infantes Florido I. A., 135,
222, 225, 565, 568, 790.
Ingaldi L., 839.
Ingegnoli M., 836.
Innocenti A., Card., 704,

1012.
Interdonato P. F., 709.
Inzaurraga Fras A., 708.
Ioanna Fernndez Solar
(S.), v. Teresia a Iesu (de
Los Andes).

Ioannes a Cruce (S.), 800.


Ioannes Baptista de la Salle (S.), 401.
Ioannes Bosco (S.), 397.
Ioannes de Dukla (Ven.),
1002.
Ioannes de Kty (S.), 128.
Ioannes Mazzucconi (B),
414.
Ioannes Neumann (S.),
329.
Ioannes Sarkander (B.),
128.
Ioannes XXIII, 113, 210,
211, 244, 799, 949.
Ioseph (S.), 132, 133.
Iosephus a Iesu et Maria
(in saec. Vincentius Pesci) (Ven.), 185.
Iosephus Allamano (B.),
397.
Iosephus Benedictus Cottolengo (S.), 397.
Iosephus Caecilius (in saec.
Bonifacius
Rodrguez
Gonzlez) (B.) v. Didacus
Ventaja

Miln

(B.).

Iosephus Cafasso (S.), 397.


Iosephus Marello (B.), 118,
396.
Iosephus Maria Rubio (B.),
637.
Marte Ros R., 452.
Irisari N. S., 706.
Irizar Campos M., 834.

J
Jacob X., 544
Jacobus Laval (B.), 740.
Jagersberg H., 1018.
Jago J., 1013.
Jahn W., 1022.
Jakubinyi G. N., 450.
Jammal A., 1020.
Jankowski H., 1015.
Janousek K., 707.
Jansen H-M., 456.
Jansen K. A., 623.
Janssen B. G., 618.

Janssens J., 705.


Jarawan E., 784.
Jarecki P., 450.
Javierre Ortas A.

M.,

Card., 303, 784, 835.

Javor F., 619.


Jaworski J., 706.
Jaworski M., 1013.
f Jedruszuk W., 623.
Jemha A., 458.
Jemielity W., 457.
Jenco V. L., 1021.
Jessiman I., 1021.
Jezierski H., 378.
Jimnez Baldov Maria a
Subsidio (Ven.), v. Lloret
Marti Angela a
Ioseph
(Ven.).

Sancto

Joaquin E., 1015.


Johnson C. P., 615.
f Jolson A. J., 384.
Jonckheer Mensing V., 710.
Jones C, 777.
Jnsson A. C, 458.
Jorio G., 463.
Jork D., 1020.
Jost F., 621.
Jouaux G., 1023.
f Joubeir A., 623.
t Jozinovic M., 784.
Jsensee J., 1020.
Jurez Prraga L, 701.
Juchimiuk F., 707.
Jurek T., 456.

K
Kaczmarek T., 618.
Kaczynski E., 1013.
Kada L., 609, 611.
Kamal Khan T., 206.
Kanene Obiefuna A., 1007.
Karlen H., 785.
Karlen H. E., 781.
Karlinger A., 837.
Kasigwa M., 617.
Kastriota Sknderbeg G.,
259.
Kattrukudiyil I. T., 781.
Kauneckas J., 456.
Kaza C. A., 1017.
Kazimierz Szaga W., 456.
Keeler W. H., Card., 927,
1011.
f Kelly E. F., 840.
Kelly P., 927.

Index nominum personarum

1049

Kenney D. R., 461.


Kenny D. A., 1016.
Kenny T., 1016.
Keohane K., 1020.
Keutner R. J., 1022.
Khirer V., 1016.
f Khoraiche A. P., Card.,
839.
Khoury R., 544.
Khoury Y., 784.
Kielczewski R., 618.
Kilarski K., 457.

Kreckler J. C., 458.


Kredel E. M., 31.
Kreisler E., 710.
Krlik L., 618.
Kroplewski S., 1017.
Kubbinga-Wouters T. J.
T., 1022.
Kucera D. V., 778.
Kuharic F., Card., 1012.
Kulhnek K., 456.
Kunnacherry K., 783.
f Kuntner F., 544.
Kuta P., 1017.
Kuzmickas P., 456.
Kwasik I., 836.

Kim S. S. H., Card., 382.

Kinkel K., 111.


Kirilov Maritchkov K.,
1019.
Kirk J. A., 1014.
Kiss-Rigo L., 1018.
Kitbunchu M. M., Card.,
207, 382.
Kiura A., 207.
Kiura J., 207.
Klass R., 1014.
Kleikamp R., 1018.
Klestil T., 1011.
Klon A., 836.
Klos A. F., 453.
Knoph R., 458.
Knopper R., 836.
Kobayashi Y., 620.
Koch H., 456.
Kochanowski J., 798.
Koczanski P. J., 461.
Koffi Seshie P., 782.
Kohlmaier H., 837.
Koh M., 616.
Koliqi M., Card., 1011.
Koller J, 619.
Kolley J., 839.
f Kolodziejczyk M.-J., 384.
Koloniecki L., 618.
Kolvenbach P.-H., 382,
704.
Komatsu K., 709.
Komosinski M. M., 453
Kondrusiewicz T., 543.
Knigs K., 708.
Korszeniewicz K. D., 706.
Kostial S., 616.
f Kostelecky A., 304.
Kouassi A., 141.
Koukl I.. 106.
Kovcs I., 1016.
Kowalczyk I., 377.
Kraus A., 1019.
Krauss Rusque E., 619.
Krawczyk R., 706.

L
Laba Lad jar L., 301.
Laboa I. S., 9.
Lacagnina A., 839.
Lacalle Herrera L.
Praeses Reipublicae
guayiae, 451.

A.,
Uru-

Lacalle Leloup A., 1019.


f Lacaste B., 544.
Lachance G., 834.
Lachowski B., 1022.
f Lacroix F., 384.
Lacruz Cuervo C, 1021.
Lacunza Maestrojun I. A.,
1005.
Lada P., 457.
Laddrak A. M., 712.
LaddrakB. A. M., 1023.
Ladocsi C, 450.
Ladovaz E., 711.
Laeven H. A., 712.
Lafontant J., 704.
Lagana G., 1023.
Laghi P., Card., 304.
Lahey R. J., 927.
Lami L., 619.
Lamza L., 454.
Lancellotti A., 623.
Landry E. E., 1020.
Lanl K., 459.
Lanne E., 784.
Lanteigne C, 460.
Lanzel H. C, 1021.
Lanzoni G., 457.
Lapinski R. J., 457.
Larios Jimnez A., 612.
LaRocque R. P., 616.
Lasaletta Nocedal P., 709.
Lassus D., 1020.

1050

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Latvi-Ateno Lawson E.,


206.
Latijnhouwers A. J., 461.
Lattuada G., 617.
Laudazi C., 705.
Lufer E., 707.
Laureati V., 711.
Laurentius (S.), 121.
Laureiti V., 1017.
Law B. F., Card., 304, 783,

1012.
Lawler R. C., 1015.
Lazzarotto G., 703.
Le Dac Trong P., 780.
Leavey D., 458.
Leccia G., 1023.
Legitimas E., 618.
Lehmann K., 228.
Leinwather P., 838.
Lejeune C. W., 835.
Lejri L, 1010.
f Lemieux M.-J., 384.
Lmos Peliz V., 836.
Leo XIII, 119, 210, 211,
233, 235, 237, 238, 242,
571.
Leocata A., 1021.
Leonard D., 706.
f Leonard V. M., 839.
Leonhardt H., 1022.
Leopold M., 461.
Leoro Franco G. A., 1019.
Leques J-G., 461.
Lerjen M., 712.
Leseigneur B., 459.
Leszek Glodz S., 784.
Lettmann R., 1012.
Leuzzi L., 455.
Leuzzi S., 464.
Levine G., 1021.
Lichosyt L, 1016.
Lichtemberg
Bernardus
(Ven.), 990.
Ligabue C., 457.
Lilo Foliaki S., 781.
Lima J. B., 456.
Limon Lascurain J. H.,
1017.
Linares Sandoval R. A.,
777.
Linden G. J. E., 463.
Link P., 836.
t Lin Thien-chu J., 384.
Liska A., 106.
Lisowski J. M., 456.
Little A. B., 618.
Little J. J., 618.
Liu Chengchung P., 781.

Livieres Banks J. A. C., 9,


705.
Livljanic L, 1019.
Liwa U., 462.
Llimona Planas Maria a
Monserrato (Ven.), v.
Lloret
Sancto

Mart Angela
Ioseph (Ven.).

Lloret Mart Angela a


Sancto Ioseph (Ven.),
292.
Loaiza Mariaca A., 1010.
Lobkowicz N., 1013.
Lockard D. A., 616.
Lo j ali L., 456.
Lombardi C., 457.
Lombardo M., 463.
Lopez G., 1015.
Lpez de Maturana Eleonora (Ven.), 366.
Lpez Forero V. M., 613.
Lpez Hernndez C., 378.
Lpez Iiiana F., 111, 303.
Lpez-Jurado Escribano J.
L., 455.
Lpez Martn I., 778.
Lpez Rodrguez N. de J.,
Card., 1012.

Lpez Trujillo A. Card.,


382, 704.
Lpez Garca Maria Pacis
(Ven.),
Angela
(Ven.).

v. Lloret Marti
a Sancto Ioseph

Lorenz W., 1020.


f Lorenzo J. M., 1024.
Lorscheider A., Card., 304.
Lo Sardo L., 838.
Losten B. H., 927.
Lotti F., 709.
Lotti G., 463.
Lourdusamy S. D., Card.,
1013.
Lovisotto F., 464.
Lozano Barragn J., 382.
Lozano F. J. S., 703.
Lozoraitis K., 1019.
Lubomirski M., 1013.
Lucas G., 1016.
Lucchesi F., 462.
Lucia
dell'Immacolata,
304.
Ludovici M., 711.
Ludovicus a Casaurea (B.),
17, 18, 22, 788.

Ludovicus Maria Grignion


de Montfort (S.), 561.
Lugo Mndez F., 379.
f Lui R., 784.
Luoni A., 708.
Lupinski S., 457.
Lupo C, 709.
Lustiger J.-M., Card., 304,
543, 1011, 1012.
Luszczynki M., 706.
Luthe H., 33.
Lutkowski T., 457.
Ly-Tall M., 206.

M
Mabutas A., 777.
Macauley A., 707.
Maccarelli M., 383.
Macchi E., 616.
Macchiarola G., 1016.
MacDougail D., 1022.
MacDouglas D., 711.
Machado Couto J., 1013.
Macharski F., Card., 17,
20, 22, 715, 784, 788,
791.
MacKillop Maria. v. Maria
a Cruce

(Ven.).

Madelin J., 616.


Madersbacher Gasteiger F.
B., 1005.
Maffiotto F., 622.
Maga J., 617.
Maggi F., 1017.
Maggioni E., 711.
Magistrato R., 1017.
Maglio C, 459.
Magnani P. G., 304.
Magnani R., 454.
Magni A., 457.
Magnini M., 463.
Magnoni R., 708.
Magrassi A. M., 543, 1012.
Maguire J., 707.
Maher T. J., 616.
f Mahony W., 1024.
Maicas Coarasa L., 1015.
Maida A., 783.
Maida A. J., Card., 1011.
Mairitsch M., 617.
Majda S., 708.
Majic S., 1018.
Majick L., 460.
Malagiero M., 622.

Malee Snidvongs Na Ayudhya K., 711.


Malo M., 205.
Maloney R. P., 834.
Malvacini A., 1016.
Malvestio H., 379.
Mamie P., 927.
Manalac M., 1016.
Manat Chubsamai J. B.,
783.
Mancinelli F., 710, 1016.
Mancini F., 623.
Mancini G., 707.
Mandagi P. C., 781.
Mandiate P., 63.
Maniero A., 456.
t Mankuzhikary S., 624.
Mann R., 711.
Mansourah M., 709.
Mantegazza S., 1021.
Manzanares Marjiuan J.,
543.
Manzi S., 835.
Maravilla J. N., 1019.
Marchetta B., 544.
Marchetti Feldato P. A.,
32.
Marchetti G., 453.
Marchetto A., 543.
Marchisano F., 702.
Marcus E., 784.
Marcussen J., 1010.
Marczuk M., 706.
Margot J., Card., 207,
741.
Mari M., 1023.
Maria a Iesu (in saec.: Aemilia
d'Oultremont)
(Ven.), 437.
Maria a Perpetuo Succursu
(in saec.: Isabella Tejada
Cuartas) (Ven.), 693.
Maria Aloisia (Ludovica) a
Iesu Trichet (B.), 25,
220, 313, 314, 561.
Maria Angela Astorch (B.),
473.
Maria Angela Truszkowska
(B.), 17, 20, 788.
Maria Anna Rivier (B.),
476.
Maria Antonia a S. Petro
(in saec.: Antonia Pars i
Riera) (Ven.), 443.
Maria Crucifixa Satellico
(B.), 222, 225, 400, 565,
568, 788.

Index nominum personarum

1051

Maria Faustina Kowalska

Mascioli S., 1023.


Maserati S., 839.
Masetti Zannini G. L., 705.
Masi F., 836.
Masilamony Arul Das I.,
781.
Masjed Jami M., 458.
Mspero Haguadra E. E.,
459.
Massaia G., Card., 397.
Massaro D., 838.
Massberg L., 617.
Massimo C, 621.
Mataca P., 382.
f Matousk K., 928.
Matovelle Iulius Maria
(Ven.), 678.
f Matronola M., 544.
Mattesco L., 464.
Mauriello A., 616.
Mauritius Tornay (B.), 25,
220, 311, 314, 562.
Mauro F., 622.
f Maury J.-M., 112.
Maximilianus Maria Kolbe
(S.), 128, 129.
f May J. L., 384.
Mayer E., 618.
Mayer R. G., 1017.
Mazreku N., 618.
Mazur L, 637.
Mazzei A., 464.
Mazzetti L., 1015.
Mazzotta G., 455, 705.
Mazzucchi G., 709.
Mazzuchelli Carolus Samuel, O.P. (Ven.), 177.
Mbanefo T., 1023.
Mbonerane A., 206.
f McCann O., Card., 384.
McCann W. E., 710.
McCarthy R., 458.
McCarthy T., 459.
McCarthy T. J., 1021.
McDermott D., 838.
McDermott M., 838.
McDonnell C. J., 378.
McGovern J. J., 453.
McGrath M.G., 470.
McGray M. D., 1017.
McGuire R. J., 1017.
Mclnally H. F., 453.
Medina Estevez J., 207.
Medina S., 461.
Meeking J. B., 783.
Mee P. R., 1016.
Meier G., 834.

(B), v. Faustina M. Ko
walska.

Maria Francisca a Iesu Ru. batto (B.), 222, 225, 400,


565, 568, 790.
Maria Mazzarello (S.), 505.
Maria Raphaela (Sanctina
Cimatti) (Ven.), 91.
Maria Rosa Durocher (B.),
476.
Mariani A., 456.
Mariani R., 455.
Mariani T., 616.
Marn Lpez L, 704.
Marinelli G., 708.
Marini M., 705.
Marini P., 706.
Marques de Almeida F. de
Assis, 1017.
Marrero L., 461.
Marroni G., 1023.
f Marshall J. A., 712.
Marsicano L., 459.
Martella G., 455.
Martemucci P., 464.
Martensen H. L., 927.
Martin D., 383, 452, 614,
704.
Martin Ludo vicus (Ven.),
760.
Martin N., 207.
Martin R., 207.
Martn y Muoz C, 455.
Martina G., 835.
Martinelli A., 707.
Martnez de Ezquerecocha
Suso I. R., 778.
Martnez Garca F., 835,
1014.
Martnez L. E. M., 462.
t Martnez Martnez J.,
784.
Martnez Pascual Martinus
(Ven.), v. Ruiz de los Pa
os Angel Petrus

(Ven.).

Martnez Prez S., 613.


Martnez Somalo E., Card.,
303, 382, 615, 704, 783,
1012.
Martini A., 837.
Martini C. M., Card., 29,
228, 304, 543, 784, 1012.
t Marty F., Card., 304.
Msala S., 544.
Masarn Vongphakdi J.,
712.

1052

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Meinardus (S.), 484.


Meirelles T., 207.
Meisner J., Card., 1012.
Mejia Toro I. M., 834.
Mejia G. M., 379, 382, 383,
704, 705, 927.
Mejia M., 543.
Meiling D., 710.
Menamparampil T., 704.
Menchini P., 928.
Mendoza Negri G., 1019.
Menem C. S., Praeses Rei
publicae Argentinae, 111.

Menem Edilberto Moreno


Pea C. S., 458.
Menichelli E., 454, 613.
Menis G., 705.
Menorca F., 1018.
Mercieca F., 711.
Mercier R., 461.
Merendi E., 462.
Mereu A., 618.
Meri L., Praeses Reipubli
cae Estoniae, 834.

Mering W., 1015.


Mer var Makovek J., 454.
Mesian A., 927.
Metrangolo G., 457.
Metuol Dabir Ruu-kuYaar E-M., 455.
Meyer A., 207.
Meyer J. M., 207.
Meze E., 623.
Mialchowski A., 1015.
f Miccheli Filippetti L.,
624.
Micheletti G. B., 623.
Micolini P., 1020.
Midei R., 1023.
Mierzejewski S., 463.
Mifsud G., 454.
Migda W., 456.
Migliaccio R., 617.
Mignot J. W., 1014.
Mikovits J., 456.
Milanese M., 618.
Milani L., 708.
Milet J., 453.
Milingout Mangaka E.,
206.
Millea W. V., 457.
Milone G., 463.
Milovan V., 1016.
Milovars L, 1018.
Min Ro S., 459.
Minkus A. L., 621.
Mistretta F., 622.

Mocchetti U., 457.


Mochlinska K., 1021.
Modestinus a Iesu et Maria
(in saec.: Dominicus
Mazzarella) (Ven.), 370.
Moeliono A. M., 461.
Mokobe Ndjoku L, 301.
Molcanyi J., 617.
Molhant R., 710.
Molnar A., 1018.
f Monaghan J., 623.
Monasterio y Ateca Felix
(Ven.), v. Felix a Virgine
(Ven.).

Mondin G. B., 1013.


Mondok F., 619.
t Mongeau G., 1024.
Mongoche Horns Maria ab
Assumptione (Ven.), v.
Lloret
Sancto

Marti Angela
Ioseph (Ven.).

Monis C., 780.


Monsanto R. M. S., 616.
Montai Forns Paula (B.).
v.

Paula Montai Forns.

Montalbotti G., 622.


Montalvo G., 615.
Montara C. V., 1017.
Montecino Parra H., 707.
Monteferri F., 462.
Monteiro S., 301.
Montenegro M., 1022.
Montero Moreno A., 383,
936.
Montouroy J., 621.
Morai Botello S., 836.
Morales A. M., 457.
Morales Duque R., 782.
Morandini I. B., 934.
Morano Magdalena Catharina (Ven.), 505.
Moraza Ruiz de Azua S.,
203.
Moreno Casamitjana A.,
705.
Moretti L., 112,455.
Mori M., 706.
Morigi M., 1014.
Morris D. S., 1022.
Morse G. P., 1019.
Mottola A., 383.
Mouawad P., 836.
Moubarak M. H., Praeses
Reipublicae
Arabae
gypti, 1010.

Mourany E., 621.


Moyano M. R., 708.

Ae

Mozzi A., 623.


Mrugacz L, 618.
t Msakila C, 304.
M'Sanda Tsinda-Hata D.,
1012.
Mudryj S., 784.
f Mulcahy J. J., 544.
Mulder A. J., 1023.
Mulino J. R., 451.
Mullen P., 838, 1021.
Mullen W., 461.
Mller-Lutgenau M., 1021.
Mullin P., 460.
Mundo G., 1023.
Muoz Leiva S. E., 1021.
Mnzenmayer A. M., 207.
Munzi V., 708.
Munzihirwa Mwene Ngapo
C , 779, 782.
t Muoz Vega P., Card.,
623.
Murano R., 622.
Murphy E. (D.), 1024.
Murri F., 456.
Musar B., 453, 1012.
Muskens M. P. M., 702.
Muszynski H. L, 573, 927.
Mutti B., 453.
Mv Engone B., 43.
Mvemve Z. P., 780.

N
Nabbefeld J., 1018.
Nagel R. J. M., 1023.
Naldi G., 711.
Nambrard M., 454.
Nanni T., 1020.
Napierala S., 132, 713.
Nappa G., 463.
Nardis L., 456.
Nash B., 711.
Nastasio C, 707.
Naterop A. H. W., 710.
Naughton L., 1016
Na varrete U., 544.
Navarro Panasero J., 1015.
N'Dayen J., 146.
Nedungatt G., 784.
Negro D., 110.
Nelson D., 461.
Nemec J., 616.
Nmeth L., 1016.
Neri U., 784.
Nesti P., 705.
Nestor M., 617.

Neumayer H., 462.


Neuwirth A., 703.
Ne ves Moreira L., Card.,
207, 304, 783.
Ngabu F., 382.
Ngangah V. O., 1023.
Nguyen Nhu The S., 782.
Nguyen Son Lana B., 780.
Nguyn Van Phuong B.,
706.
Nicolai G.F., 740.
Nicolini F., 837.
Nicolosi S., 615.
Nicora P., 620.
Niehaus F., 709.
t Nierhoff F. X., 384.
Nieskens J. J., 621.
Niewglowski W. A., 618.
Nigel Pardo A., 461.
Nigg D., 460.
Nin M., 544.
Nnalue Akukwe F., 1018.
Nnymbi R., 544.
Nobili M., 463.
Nodaj L., 618.
No V., Card. 1013.

Noel Mullin J. R., 453.


Noisette R., 1014.
Nolan W. E., 453.
Nossol A., 927.
Nowacki H. J., 454.
Nowak S., 618.
Nowakowski J., 457.
Nowosielski C, 463.
Nowosielski W. D., 457.
Nsayi B., 744.
f Nsengiyumva T., 624.
f Nsengiyumva V., 624.
Nsielele F., 781.
Nterere I.-B., 781.
Nucci D., 457.
Nucera L., 712.
Nucera L., 839.
Nunes Lopes J., 459.
Nusterer H., 711.
NutiO., 708.
Nweke Ezeanya S., 1007.
Nyaga Nwaha P., 836.

O
Obando Bravo M., Card.,
304, 704 , 962.
Oberberg J., 838.
Oberem L., 617.
Oberto A., 457.

Index nominum personarum

1053

Obinna A., 631, 780, 792.


Obioma Nwohu A., 707.
O'Brien J., 1016.
Broin G. P., 1019.
Ocampo V. D., 457.
O Ceallaigh F., 777.
O'Connell W. J., 1015.
O'Connor D. J. 1016.
O'Connor J. J., Card., 382.
Odili Okeke H., 1018.
Odiver L. B., 836.
O'Donnell, 792.
O'Donnell E. L, 1005.
O'Dowd B., 838.
Oehen H., 459.
Offermann W., 708.
Ogrodowczyk J. J., 618.
Ojalvo Manzanares P. F.,
1020.
Okeke L. N., 1023.
Okok L., 204.
Oleknik S., 615.
Oies M., 451.
Olivares Santana E., 1019.
Olivier M., 464.
Olorunfemi Onaiyekan L,
558, 780.
Olowin J. O, 1017.
Olsen D., 460.
O'Mara I. A., 300.
Onan M., 460.
Onfroy J-M-M., 455.
Onotu J. J., 617.
Onwugbenu G. A., 1023.
Oomen-Verhoef D. J. M.,
1022.
O'Regan C. N., 302.
Orlandi E., 710.
Orlandi E., 712.
Orlandi P., 712.
rn T, 1010.
Orr P., 706
Orsoli R., 622.
Orszulik A., 134.
Ortega y Alamino J. L.,

Oudraogo P., 382, 456.


Oviedo Cavada O, Card.,
783, 1011.
Ozanam Fridericus (Ven.),
180.

Card., 704, 1011.

Orts Bald Maria a Suffragio (Ven.), v. Lloret Mart


Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).,

f O'Sullivan D., 839.


Otcensek K., 106.
Otti F., 839.
Ottonello G., 1014.
Otunga M. M., Card., 304,
382.

P
Paarhammer J., 454.
Pacana H., 777.
Pacheco J. A., 705.
Pacheco Mrquez A. O,
710.
Padilha R., 207.
Padilla O., 470, 783.
Paganini A., 463.
Paglioni F., 455.
Pagruynin B., 1018.
t Pailler A., 784.
Pakozdi L, 1018.
Palcic Misic E., 454.
Palestre V., 453.
Pallini F., 619.
Palmentieri Archangelus:
v. Ludovicus a
(B).

Casaurea

Palmero F., 1015.


Palmi J., 1020.
Palomba E., 620.
Palumbo A. J., 1020.
Panafieu B., 778.
Paner L., 1024.
Panikulam G., 707.
Panizzolo S., 457.
Pankoke-Schenk M., 462.
Pantin G. A., 382.
Panza P. D., 615.
Paolino G., 459.
Paone P., 1023.
Papacchini G., 1017.
Papez V., 784.
Papoulias K., 1010.
Papp T., 1018.
Pappalardo S., Card., 543.
Paris i Riera Antonia
(Ven.), v. Maria Antonia
a S. Petro (Ven.).

Parisot J-P., 461.


Parra Sandoval M. I., 702.
f Parrilla-Bonilla A., 112.
Paschierer B. J. V., 835.
Pascual Pallard Ignatia a
Sanctissimo Sacramento
(Ven.),
Angela
(Ven.).

v. Lloret Mart
a Sancto Ioseph

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1054

Pasini G., 784.


Paskai L., Card., 304, 543.
Pasquetti G., 459.
Passarelli A., 709.
Passavanti W. H., 835.
Pasteris A., 1018.
Pastore P., 705.
Patentre I., 1006.
Paterson J. W., 1017.
Patili Assi E., 782.
Patrignani M., 708.
Patrito L., 457.
Patrylo I., 784.
Patuelli C, 622.
Paula a Sancto Iosepho Calasanctio Montai Forns
(B.), 15, 20, 22, 788.
Paulus, Apost. (S.), 131, 133.
Paulus VI, 71, 120, 210,
244, 343, 404, 546.
Pavoloni S., 1023.
Pawhczek J., 836.
Pawlowski J. R., 457.
f Paz L., 712.
Pazzagli C, 456.
Pazzi G. L., 708.
Pazzianotto R., 1018.
Pecolt T., 618.
Pelland G., 383.
Pellegrini A., 621.
Pellerey M., 1013.
Penna R., 303.
Pennacchi G., 622.
Pennarola V., 1020.
Pea Parra E., 836.
Peppicelli A., 463.
Perez Reyero J., 1015.
Perez-Serraro Jauregui N.,
1020.
Perez Villamonte W., 1014.
Prez Florido Anna Iosepha (Ven.), v. Petra a S.
Ioseph

(Ven.).

Prez Morales R. O., 704.


t Prez Snchez S., 712.
Pris Polo Iosephus Maria
(Ven.), v. Ruiz de los Pa
os Angel Petrus

(Ven.).

Perricone S., 460.


f Perrin M., 840.
Perrini di Nevado E. G. G.,
710.
f Person U.M., 304.
Pemiles Estivil Antonius
(Ven.), v. Ruiz de los Pa
os Angel Petrus

(Ven.).

Pes S., 835.


Pescarmona L. A., 707.
Pescer F., 1022.
Pesolano A., 459.
Petermann R., 710
Peters H., 708.
Petitjean J., 711.
Petitta F., 459.
Petra a S. Ioseph (in saec.
Anna Iosepha Prez Florido) (Ven.), 95.
Petra B., 784.
Petrus, Apost. (S.), 131,
133.
Petrus Donders (B.), 476.
Petrus E., 1023.
Petrus Poveda Castroverde
(B.), 222, 225, 400, 565,
566, 568, 790.
Petti A., 784.
Pettini A., 623.
Peuschel G., 711.
Pham Dinh Tung P. J.,
Card., 779, 1011.

Pham Van Thuong P., 453.


Phoung F., 1016.
Piazzoni A. M., 621.
Picciolini S., 838.
Piedilato S., 623.
Piepoli G., 464.
t Pierard R. J., 840.
Pietrangeli C, 620.
Pietravalle C, 1017.
Pignoli A., 941.
Pike K., 460.
Pilik R., 707.
Pimenta S. I., Card., 207,
382, 399, 783.
Pinheiro A. O., 462.
Pinkaers S., 1013.
Pinero Carrion J. M., 543.
Pioppo P., 1017.
Piotrowski D. J., 710.
Piovarci L., 617.
Pirenne R., 380.
Pirla M., 207.
Pirla R., 207.
Pironio E. F., Card., 89,
382, 452, 543, 615, 662,
704, 784, 835.
Pirson D., 1020.
f Pisani T., 384.
Pisani T., 36.
Pisarek S., 617.
Piscolla M., 836.
Pisharath Balakrishanan
K., 1010.

Pistoiesi R., 837.


Pius V (S.), 116.
Pius IX, 16, 475.
Pius X (S.), 120, 233.
Pius XI, 210, 211, 814.
Pius XII, 210, 233, 235,
242, 948.
f Pizzoni E., 544.
Placidi A., 623.
Plavsic W. S., 459.
Plaza Hernndez Guillelmus (Ven.), v. Ruiz de los
Paos
(Ven.).

Angel

Petrus

Poblete E. O., 1014.


Poggi L., Card., 382, 1011.
Polcek V., 617.
Poles G. M., 928.
Poletto S., 120, 398.
Pollard R. J., 706.
Poltawski A., 207.
Poltawski W., 207.
Polti Santilln F., 778.
Poltronieri M. C, 462.
Poluzzi F., 622.
Pompedda M. F., 544.
Pompei A., 835.
Pontieri P., 837.
Porazzini G., 623.
Pschl E., 456.
Poska T., 456.
f Potani A., 112.
Pougin E., 835, 928.
Poupard P., Card., 784,
1012.
Poussepin Maria (Ven.),
446.
Poveda Noya R., 1014.
Power Millard J. G., 461.
Pozorski S. A., 618.
Prabhu P. P., 785.
Prada Sanmiguel C, 613.
Prado A. H., 1022.
Preder B., 836.
Prenz K., 1018.
Prigione H., 311.
Primatesta R. F., Card.,
87.
Prince B. A., 1015.
Printesis A., 784.
Prisco A. G., 620.
Prokipcak V., 617.
Provenza E. V., 616.
Provenzano G., 836.
Pruden W., 462.
Przewlocki C, 457.
Przewozny B. J., 1013.

Pujol C, 784.
Pulcinelli N., 711.
Puljic V., Card., 1011.
Puzaras P., 456.

Index nominum personarum

1055

Ravazzolo V., 463.


Ravelli G., 461.
Ravony F., 303.
Rayananonda V., 206.
Razafindratandra A. G.,

Ritter E. H., 836.


Rivera Carrera N., 207.
Rivera Damas A., 783.
Rivera Saldaa G., 1017.
Rivet L., 207.
Rivet P., 207.
Rizzi L., 460.
Rlein Schiphorst G. A.,
463.
Roa R., 615.
Roach I. R., 379.
Roberti L., 1024.
Robusti F., 454.
Rocha S., 109.
Rod F., 704, 705.
Rodeno R., 460.
Rodilla Garca J., 711.
Rodrigues de Sousa J. N.,
707.
Rodrguez D. R., 837.
Rodrguez Luo, A. 208.
Rodrguez Maradiaga O.
A., 705.
Rodrguez y Martin del
Campo L., 1015.
Rodrguez Garca P., 455.
Rodrguez Melgarejo V.,
701.
Rodrguez P., 449.
Roebuck W. A., 838.
Roes A. H. J., 710.
Roes J. H. A. M., 710.
Rogelio Loaiza Serrano A.,
835.
Rogers A. B., 707.
Rogowski F., 1018.
Rhrl L., 836.
Rojkovic M., 617.
Roland Nicolaus (Ven.),
372.
Romagnoli G., 456.
Roman Maj J., 618.
Romani R., 464.
Romaniuk C, 126.
Romboli O., 1016.
Romero Clariana Maria a
Calvaria (Ven.), v. Lloret

Card., 380, 782, 1011.

Q
Quadrio Curzio A., 620,
927.
Quadt A., 835.
Quaglino L., 836.
Quagliozzi M., 455.
Quaranta A., 617.
Quaranta C, 1013.
Quarr acino A., Card., 207.
Quilici O., 859, 932.
Quinlan R., 459.
Quinn F., 710.
Quinn Sr. J. M., 1020.

R
Rabin Y., 381.
Radecki A. M., 456
Radie N., 617.
Raffa V., 544.
Raffaella P., 1020.
Raffin P., 704.
Rager C, D., 618.
Rah B., 455.
Raiser R., 462.
Raising J. J., 707.
Rajic P., 1017.
Rakoczy T., 128.
Rakotondravahatra J. -G.,
151.
Ramazzini Imeri A. L.,
705.
Rambusch V., 838.
Ramenghi G., 712.
Ramisch H., 837.
Ramos F., Praeses Insula
rum Philippinarum, 834.

Raphal Kalinowski (S.),


124.
Rapisarda A., 629.
Raponi L., 1017.
Raquez O., 544.
Rasetti V., 1021.
Rasper Platte J., 464.
Ratzinger G., 453.
Ratzinger J., Card., 115,
232, 382, 543, 704, 784,
927, 1012.
Ravasi G., 705.

f Reddington J., 1024.


Reece D. J., 927.
f Regan J. W., 928.
Regets R. T., 461.
Reglinski Z., 1017.
Regmunt S., 456.
f Reh F. F., 1024.
Reichsgraf von Spee M.,
621.
Reiger H., 459.
Reilly D. P., 926, 927.
Reilly R. J., 1014.
Reinle E., 1021.
Reitter U., 620.
Relly D. J., 620.
Relly J. P., 621.
Rendler M., 460.
Rennings H., 544.
Renoux A., 544.
Renzi R., 452.
Retrosi L., 455.
Reuscher R. J., 1020.
Revesz G., 1016.
Reveyron J., 620.
Revollo Bravo M., Card.,
88.
Reyes Calvo A., 706.
Reyes E. G., 1017.
Reynoso Cervantes L.,
1012.
Rzeau D., 1014.
Ribeiro A., Card., 783.
Riboldi F., 1013.
Ricaldone G., 462.
Ricca L., 711.
Riccardo J., 835, 928.
Ricci G., 620.
Ricciardi V., 463.
Rickers E., 462.
Riegler R., 617.
Righetti G., 839.
Righi D., 1016.
Righi P., 1020.
Rijavek Podgornik W.,
454.
Rillera A., 109.
Riniry J. R., 615.
Risa A., 623.
Risino T. G., 711.
Ritchie C, 1014.
Ritter A. W., 462.

Marti Angela a
Ioseph
(Ven.).

Sancto

Romero Moreno C. A., 618.


Romero Theis J., 1014.
Ronan H. F., 453.
Ronchi P. T., 25, 219, 313,
562.
Rosanna E., 1012.

1056

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Rosat Balasch Maria a Rifugio (Ven.), v. Lloret


Marti Angela a
Ioseph
(Ven.).

Sancto

Rosmidek L., 456.


Rosmini F., 456.
Rossetti G., 1018.
Rossetti V., 1023.
Rossi C., 838.
Rossi G., 1020.
Rossi L., 1015.
Rossi M., 710.
t Rosso S., 304.
Roszkowski J., 1018.
Roth L., 619.
Rotolone A., 710.
Rotondo S., 461.
Rouco Vrela A. M., 702,
783.
Rouet A., 110.
Roussin M., 381.
Rovatti E., 837.
Rovida E., 607.
Roy Gosby R., 1016.
Rozel R. F., 454.
t Rozier I., 624.
Rristiarto Soeryo Legowo
Y., 620.
Rubatto Anna Maria (B.),
v. Maria Francisca a Ie
su Rubatto.

Rubn Martnez I., 300.


Rubio Parrado L., 1012.
Rufner W., 1020.
Ruhnel T., 462.
Ruini C, Card., 25, 219,
313, 449, 562, 1013.
Ruiz A., 207.
Ruiz de los Paos Angel
Petrus (Ven.), 286.
Ruiz Jurado M., 615.
Ruiz Navas I. M., 379, 550,
937.
Ruiz Z., 207.
Rulka K., 618.
Ruspantini M., 838.
f Russell Gaines E. 840.
Russo J. W., 456.
Russo R., 617.
Russomando T., 617.
Rutten J. M. S., 1022.
Ruygers H. G., 712.
f Ruzindana J., 624.
Rybak T., 133.
Rylko S., 454.

S
Sable M., 382.
Sable R. M., 614.
Saguatti N., 712.
Sainz-Pardo Moreno A.,
1014.
Sanz Hinojosa L., 705,
856.
Sala Pic Iosephus (Ven.),
v. Ruiz de los Paos An
gel Petrus ( Ven.).

Salachas D., 784.


Saldarini G., Card., 382,
398, 1012.
Sales E., de Arayo, Card.,
264, 383, 543, 1012.
Salvader A., 1017.
Salvador B., 1020.
Salvatori U., 456.
Saly R. J., 616.
Sambataro M., 1022.
Samo A., 380.
f San Pedro E., 712.
Snchez J., 1023.
Snchez Gmez J. M., 706.
Snchez L, Card., 602.
Sandoval iguez J., Card.,
704, 783, 1011.
Sanner J. E., 1015.
San A., 709.
Sanse verino M., 463.
Santamaria
Ferdinandus
(Ven.), v. Orimoaldus a
Purificatione

(Ven.).

Santangelo F., 616.


Santinelli E., 712.
Santini A., 619.
Santos dos A. J. M., Card.,
382.
Santos Hernndez E., 961.
Santucci G. B., 620.
Saouma E., 670.
Sarai va Martins J., 705.
Sarcia C, 622.
Sarraf Y. I., 784.
Sarteanesi A., 838.
Sarteanesi N., 838.
Sartori I. L., 778.
Sartori S., 1017.
Sartoris L, 378.
Sassi A., 622.
Sasway J. R., 618.
Sayah P., 452.
Sbarbaro E., 703.
Scarisbrick J. J., 464.
Scarisbrick N. A., 462.

Scarpa C., 708.


Scazza E., 618.
Scepavicius F., 619.
Schasching J., 928.
Schauerman H. J., 1015.
Scheaffer W. T., 454.
Scheele P.-W., 927.
Scheffner J. T., 1015.
Scheffner R. F., 1015.
Schepping W., 461.
Scherer Maria Theresia (in
saec.: Anna Maria Catharina) (Ven.), 350.
Scheuer K., 712.
Schgonoven J. S. A., 1023.
Schiavini V., 617.
Schick R., 712.
Schleck C. A., 383.
Schlsser J., 1015.
Schmeits L. G. M., 1023.
Schmidt B., 1023.
Schmidt P-M., 708.
Schmitt J., 836.
Schmitz B. R., 1015.
Schmitz Simon P., 1007.
Schneider G., 708.
Schneider J., 623.
Schneider W., 707.
Schnell P., 1016.
Scholz P., 621.
Schotte J. P., Card., 704,
1011.
Schunk J., 1018.
Schuster W. M., 1023.
Schutz R., 839.
Schwankhart K., 712.
Schwarz L., 927.
Schweitzer K. M., 712.
Schwery H., Card., 25, 207,
219, 313, 383.
Schwiete H., 622.
Schwingenheuer W., 1015.
Scianna A., 836.
Scicolone L, 543.
Sciocchetti F., 712.
Scognamiglio R., 784.
Scola A., 303.
Scolobig A., 623.
Scortechini A., 712.
Scubilion (B.), 740.
Scully D. J., 1015.
Sebastiani S., 1013.
Seindler R., 460.
Selli G., 711.
Seman J., 617.
Sepe C, 602.
Septier J., 710.

Seregly L, 228.
Seren Tha M., 1022.
Serlupi Crescenzi A., 619.
Serrano A. N., 706.
Serrini L., 968.
Servatius R. R., 616.
Seyr R., 712.
Sfeir Nasrallah P., Card.,
1011.
Shan Kuo-hsi P., 382, 383,
783.
f Shea F. R., 784.
Shea J., 460.
Sheahan T., 1019.
Shenrock J. C, 452.
Shimamoto F. X. K., 382.
Shine J. P., 454.
Shipandeni Shikongo L,
779.
Shirayanagi Seiichi P.,
Card.,

1011.

Siciliano M., 1021.


Siebenbrock V. F., 1005.
Sierla S., 836.
Silano F., 1018.
Silota F., 63.
Silva A. F., 450.
Silva Cencio J., 1019.
Silvan P. L., 837.
Silvestrini A., Card., 382,
783.
Silvi A., 710.
Sima Ngua Obono A., 46.
Siman Jaci R. J., 1019.
Simcic M., 383.
Simonetti IL, 706.
Simoni Z., 256.
Simonis A. J., Card., 304,
783, 927.
Sims T. E., 1023.
Sin J. L., Card., 304, 383,

1012.
Sini Luzi E., 620.
Sinkiewicz M., 1017.
Sima G., 544.
t Sisnio Vieria F., 928.
Sjarif Achjadi A., 1019.
Skacel F., 838.
Slaby H., 459.
Sladkevicius V., Card., 784.
Slattery V., 204
Slinger J. T., 706.
Sliwinski A. I., 129.
Smigielski A., 124.
Smith J. E., 456.
Smith R. A. III, 461.
Smith R. A. Jr., 461.

72 - A A, S,

Index nominum personarum

1057

Snijdewindt H. F. J., 622.


Sobania J. J., 1021.
Sobiesiak J. R., 454.
Sobotka J., 1014.
Sodano A., Card., 207, 398.
Sodi M., 544.
Solari Tudela L., 1019.
Solaro del Borgo F., 620.
Solczynski M., 836.
Soldovieri V. A., 618.
Son W., 462.
Soonsiri P., 619.
Sophia Camilla Truszkow-

Surez Verdaguer F., 455.


Sudar P., 204.
Sudarso A., 205.
Sudiarna Hadiwikarta L,
780.
Suet P., 710.
Sulyk S., 543.
Sun Ming-hsiuan J. B.,
623.
Sunderaj V., 1013.
Suphanni
Kitcharoen
M.-T., 711.
Suquia Goicoechea A.,

ska (B.): v. Maria Angela


Truszkowska.

Sordi A., 464.


Sormani G., 1019.
Souraphiel B.-Y. D., 782.
Spampinato G., 709.
Spanyi A., 1018.
Spath O., 1023.
Spelman J., 1015.
Spelthahn D., 705.
Spiazzi R., 1013.
Spidlik T., 615, 784.
Spielmann K., 1018.
Spilar K., H., 839.
Spinaci G., 708.
Spital H. J., 383.
Spiteris J., 784.
Srutwa L, 127, 570.
Stack G., 454.
Stdtler L., 706.
Stagni G., 708.
Stanislaus (S.), 637.
Stanislaus
Kazimierczyk
(B.), 38.
Staric A., 1018.
Stasiak M., 454.
Stassen J. J., 618.
Stella P., 706.
Stellardi R., 454.
Stessen H. J. H., 1023.
f Stewart T., 1024.
Stirpe F., 463.
Stodt B. J., 456.
Stoff G., 707.
Stollenwerk Maria Helena
(Ven.), 822.
Stowers J., 1015.
Strano E. D., 453.
Stress A., 927.
Strofi H.-D., 712.
Stuyt Mbe J., 838.
Suani C, 1024.
Surez J. H., 708.
Surez Rivera A. A., Card.,
704, 1011.

Card., 222, 225, 543, 565,

568, 636, 790, 835.


Suris Brusola Maria Dolorosa (Ven.), v. Lloret
Marti Angela a
Ioseph
(Ven.).

Sancto

Suski A. A., 125, 377.


Sweeney K. C, 1015.
Sweeney M. E., 709.
Swiatek K., Card., 26,
, 1011.
Swierczynski S., 453.
Swierzawski W., 1012.
Swope T. J., 618.
Szentmartoni M., 1013.
Szincsek E., 838.
Szlaga I. B., 121.
Szoka E. C, Card., 303,
304.
Szymecki S., 1012.
Szymerowski H., 618.
Szyrokoradiuk S., 1006.

T
Tabagi S., 621.
Tabet J., 544.
Tachezi B., 839.
Taddei T., 706.
Taddei V., 456.
Taft R., 544.
Tagliaferri F., 1013.
Tagliaferri M., 936.
Tagnocchetti G., 620.
Takagi M., 622.
Takezawa M., 459.
Tala vera Ramrez C, 791.
Taida M., 458.
f Tanner P. F., 784.
Tantardini F., 453.
Tapparo E., 1017.
Taricco P., 1018,
Tarquini L., 711.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1058

Tarullo E., 457.


Tasciotti F. M., 707.
Tassinari R., 457.
Tate M. C, 206.
Tavernese V., 618.
Tavernier vid. Gamelin Aemilia, (Ven.), 362.
Tedaldi G., 710.
Tedesco G., 838.
Tejada Cuartas Isabella
(Ven.), v. Maria a Perpe
tuo Succursu (Ven.).

Teky J., 142.


Tena Garriga P., 1012.
Teppe M., 710.
Teran Dutari J. C, 1013.
Teresia a Iesu Abulensis
(S.), 466, 800.
Teresia a Iesu de Los Andes (S.), 465.
Terranova G., 452.
Terrt Y., 838.
t Terrienne O., 384.
Terrinoni U., 705.
Tescione P., 1023.
Tesei A., 710.
Tettamanzi D., 383.
Tevaga L., 1015.
Theodemarus
Ioachimus
(in saec. Adrianus Saiz
Saiz) (B.), v. Ventaja Mi
ln

Didacus

(B.).

Theodoretus a Vinchio
dAsti (Ven.), 397.
Thiandoum H., Card., 304,
382, 383.
Thiele F. W., 543.
Thomazeau G., 833.
Thompson C, 454.
Thompson W. T., 615.
Thnnes H-W., 618.
Thurian M., 303, 543.
Thsing J. C, 1018.
Tiburzi ved. Amadio E.,
711.
f Tickle G., 840.
Tiefenthaler J., 837.
Tielens J. E., 464.
Tinazzi S., 1020.
Tinti S., 711.
Tiocchi E., 712.
Toasy A., 204.
Tolentino de Arajo J.,
618.
Tomassini A., 708.
Tomaszewski R., 623.
Tomko J., Card., 304, 704,
784, 927, 1012.

Tondra F., 1012.


Toner T., 1014.
Tonini E., Card., 1011.
Toniolo E., 544.
Topno P., 781.
Tornay Mauritius (B.), v.
Mauritius

Tornay

(B.).

Torre S., 1021.


Torrella Cascante R., 927.
Torres
Iosephus
Leo
(Ven.), 774.
Torres Llrente J., 383.
Torres Martnez C. H.,
616.
Torres Morales Genovefa
(Ven.), 993.
Torti A., 618.
Toso M., 928.
Toubon J., 451.
Tran Van Hien-Minh J-M.,
455.
Travaglino A., 309.
Traynor O., 461.
Treanor N., 708.
Tremblay E., 1005.
Tresp E., 1022.
Tribolai P., 461.
Tribou G. W., 453
Trichet Maria Aloisia a Iesu (B.), v. Maria Aloisia
a Iesu Trichet.

Trindade A., 634, 780.


Trivero L., 1016.
Trombetta G., 707.
Trombetta M., 705.
Trombi G., 709.
Tromp H., 839.
Trompisch H., 839.
f Troshani N., 623.
Trotta A., 463.
Trovalusci R., 463.
Trstensky V., 616.
Trusso F. E., 458.
Truszkowska Maria Angela
(B.),
v.
Maria
Truszkowska.

Angela

Tscherning T., 1019.


Tsiahoana A. I., 205.
Tucci M., 623.
Tugwell S., 383.
Turni C. W., Card., 382.
Tuohy F. R., 1014.
Turcotte J-C, Card., 1011.
Turnaturi E., 614.
Turnauer M., 462.
Turner H., 1016.
Tuxworth C. M., 1022.

Tuzi V., 1023.


Tuzia B., 456.

U
Uccellino B., 1018.
Uhlir J., 1022.
Ujie S., 622.
Uliano G., 621.
Ulmanis G. Praeses Rei
publicae Lettoniae, 381.

Uno Helander R., 459.


Unterstrasser G., 707.
Urbanjak B. J., 1017.
Urbanus VIII, 134.
Uribe Gutirrez M., 707.
Urosa Savino G. L., 858.
Urru A. G, 1013.
Usanga B. D., 632, 780.
Utoaluca S. A., 1015.
Uyanna F. G. C, 1022.
Uzusienis J., 619.

V
Vacaro J., 706.
Vaiciulionis L., 619.
Valbuena Snchez G., 572,
942.
Valenti C, 708.
Valenziano C, 705.
Valerius Bernardus (in
saec. Marcianus Herrero
Martnez) (B.), v. Ventaja
Miln

Didacus

(B.).

Valkovic M., 617.


Valladares Lanza A. E.,
458.
Valletta G., 1024.
Valli C, 454.
Valtorta A., 708.
van den MuijsenberghGeurts M. J, C, 709.
Van der Velden A. L., 838.
Van Der Ree J. H., 1023.
van Gerwen J. F., 464.
Van Hengel J., 709.
Van Laack K. J., 1023.
van Limburg Stirum R. H.,
458.
van Luyn H. H., 109.
Vandeputte R., 458.
Vander Ven A. C. J., 839.
Vanhoye A., 1013.

1059

Index nominum personarum

Vannini
Iosephina
(in
saec.: Iuditha Adelaides
Agatha) (Ven.), 435.
Vannucchi M., 620.
Vradi J., 455.
Vrela E., 207.
Vrela J., 207.
Vargas Alzamora A., Card.,
37, 704, 1011.
Vargas U. A. C, 861.
t Varghese Gregorios Thangalathil B., 928.
Vari G., 462.
Variaria L. (Ven.), 397.
Varvaro W. A., 453.
Vastadore P., 712.
Vastadore P., 839.
Vater F., 1018.
Vaujour J-A., 461.
Vaz Iosephus (Ven.), 175.
Vecchi E., 453.
Vecchiarelli L., 456.
Veelenturs J. P., 461.
Velzquez Tarazona I. E.,
378.
Ventura R., 1020.
Vera L., 622.
Veraja F., 615.
Verkade H. C., 621.
Versaldi G., 1016.
Vessicchio R., 710.
Vestrelli S., 711.
Vetter H., 1023.
Victoria (S.), 134.
Victoria Diez y Bustos De
Molina (B.), 103, 222,
223, 400, 790.
Victoria
Rasoamanarivo
(B.), 152.
Vidal Ortiz I. C., 110.
Vidal R. J., Card., 382,
783.
Vieille-Cessay P., 461.
Vieira J. B., 1011.
Vigano C. M., 557, 558,
559, 560, 631, 632.
Vigano E., 382.
Vigassy M., 1016.
Vigneron A., 1016.
Viia Duffy P., 455.
Vilaplana Molina A., 705.
Vilar David Vincentius
(Ven.), 199.
Vilar Hueso V., 616.
Villadolid O. S., 458.
Villasmil I. M. L., 203.
Viloria D., 706.

Vince L., 1023.


t Vincent J.-P., 208.
Vinello C., 464.
Visaya E. R., 839.
Vitaloni G., 839, 1021.
Vitkus G., 1012.
Vitulano S., 1017.
Vlk

M.

Card.,

106,

228,

783, 1011.
Vogel I. G., 203.
Vogt K.-H., 1015.
Volante R.. 835.
Vollmer A., 207.
Vollmer C., 207.
Volpe V., 457.
Volta R., 616.
Voltolini L., 109.
Voncina F., 618.
Von Den Driesch G., 1017.
f Vonderach J., 304.
Von der Ahe M. J., 460.
von Salburg zu Falkenstein
N , 462.
von Weizscker M., 619.
von Weizscker R., Praeses
Reipublicae
Foederatae
Germaniae, 381, 619.

Vose Daily T., 701.


Vuylsteke C-A., 621.
w
Wagner A., 1013.
Wagner G., 708.
Wagner J., 839.
Waldheim K., 709.
t Waldschmidt P. E., 1024.
Wallace N.P., 461.
Wallace P., 707.
Walsh G., 777.
Walsh M. J., 453.
Walsh R., 838.
Wamala E., Card., 1011.
Wang Chia-i I., 623.
Wang J., 836.
Ward A., 543.
Wardeh S., 620.
Wargo R. J., 454.
Way ne Hayne J., 835.
Weber G., 835.
Weber H., 453.
Weber I. C, 449.
Weigand V., 109.
Weinberger H;, 459.
Werter F. J., 623.

Weschoff J., 835.


Wesel A. (G. M.A.), 1022.
Wesory S., 300.
Wesolwski J., 1014.
Wetter F., Card., 784.
White T., 112, 543, 783,
783, 835.
Wieczorek E., 836.
Wieczorek I., 131.
Wigman H. J. B., 464.
Wilkie H., 461.
Willemsen G. P., 463.
Williams T. S., Card., 382.
Wilson H., 1014.
Wilson J. S., 461.
Wilson R., 707.
Wilson W., 461.
Winna M., 1017.
WinningT. J., Card., 1011.
f Winters P., 544.
Wiyghan Tumi C., Card.,
783, 783.
Wlazlo F., 618.
Wolfs H., 463.
Wollein L., 464.
Wood R., 461.
Woster M. B., 1015.
Wotruba A., 836.
Wright J. M., 1015.
Wu Cheng-chung J. B.,
Card., 382, 383, 783.

Wynants J., 927.


Wyrowiski Z., 457.
Wyrzykowski W. A., 707.

X
Xumsai Na Ayudhya P.,
711.

Y
f Yaacoub A., 384.
Yago B., Card., 141.
Yakymyshyn S., 544.
Yalung C., 777.
Yanta I. V., 926.
Yarrish B. J., 835.
Yarrish B. J., 928.
Yehl A. R., 1017.
Youssif B., 544.
Yusufu Mamman Y., 1019.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1060

z
Za Hawng P., 302.
Zambelli A., 1016.
f Zambrano Palacios A.,
839.
Zampicolli A., 464.
Zampini G. C., 622.
Zanella E., 462.
Zanella G., 621.
Zanfi A., 837.
Zanzucchi A., 207.
Zanzucchi D., 207.
Zappi A., 619.
Zarraga J., 1015.
Zattini D., 707.
f Zauner F., 304.

Zavala G. 378.
Zavalloni R., 835, 1013.
Zavarella P., 835.
Zecchin F., 463.
Zeinar F., 617.
Zenari M., 452, 1014.
Zganiacz H., 836.
t Ziad L, 544.
Zielonis G. P., 1021.
Ziemba A., 130.
Ziembicki L, 453.
Zigiotti O., 462.
Zihlmann K., 710.
Zilli L., 462.
Zimmermann A., 459.
Zimon D., 30.
Zingale S., 837.

Zini Filho A. L, 702.


Zipoli A., 462.
Zitella L., 463.
Zitmann G., 708.
Zito F., 464.
Zivkovic D., 207.
Zivkovic M., 207.
Zlatansky J., 383.
Zonzie V. P., 1021.
Zoungrana P., Card., 304.
Zovkic M., 455.
Zurez Cazares C, 778.
Zukowski A. A., Sr., 1013.
Zupan V., 617.
Zurbriggen P.S., 470.
Zuzek L, 784.
Zycinski J. M., 784.

II - I N D E X NOMINUM DIOECESIUM,
VICARIATUUM, ETC.

A
Abana, 631.
Abugensis, 557, 780.
Adonsis, 556.
Africana, 1005.
Aggaritana, 110.
Ahiarana, 631.
Alatrina, 91.
Alba Iuliensis, 450.
Albanensis, 109.
Altamurensis-GravinensisAquavivensis, 36.
Altana, 701, 857.
Altavensis, 110.
Ambiensis, 203.
Ambikapurensis, 781.
Amboinansis, 781.
Anehensis, 782, 929.
Angelorum in California,
378.
Antananarivensis, 380.
Antsirananensi, 468.
Antsiranensis, 205.
Apolloniensi, 379.
Aquaeregiensis, 450, 778.
Aquensis in Gallia, 778.
Arassatubensis, 449, 628.
Aucopolitana, 781.
Auguritensis, 1007.
Avasana (vic. ap.), 301.
Avioccalensis, 300, 302.

Avissensis, 450.
Avkansis, 1007, 1007.

B
Babahoiensis, 778, 937.
Bacninhensis, 779.
Baiocensis, 760.
Balianensis, 613.
Bambergensis, 31.
Banguedensis, 109.
Barcinonensis, 95.
Barquisimetensis, 35, 777.
Barranquillensis, 612.
Basileensis, 203, 764.
Batouriensis, 380.
Baturiensis, 472.
Bavagalianensis, 205.
Beirensis, 469.
Bellevillensis, 110.
Bellohorizontina, 1005.
Bellomontensis, 449.
Bellovacensis, 833.
Bencennensis, 301.
Berolinensis, 609, 990.
Bertuana, 472.
Bhopalensis, 781.
Bielscensis-Zyviecensis,
128.
Birminghamiensis, 449.
Bisuldinensis, 109.

Bluefieldensis (vic. ap.),


1007.
Bogorensis, 781.
Bokunguensis-Ikelaensis,
301.
Bomadiensis
(miss,
sui
iur.),

560.

Bonarensis, 701.
Botucatuensis, 629.
Bredana, 702.
Britoniensis, 1005.
Bruklyniensis, 701, 701.
Budovicensis, 106.
Buffadensis, 380.
Bukavuensis, 779, 782.
Bulauaiensis, 781, 785.
Bullensis, 1005.

C
Cabimensis 378, 932.
Caesaraugustana, 97, 993.
Calabarensis, 632, 780.
Calatina, 109, 204.
Calcuttensis, 780.
Calissiensis, 713.
Campecorensis, 778.
Campi Limpidi, 941.
Caprensis, 779.
Caracensis, 347.
Carolinana, 379.
Carolinensium, 380.

1061

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Carorensis, 777.
Carthaginensis in Columbia, 768.
Castrensis Galbae, 450.
Catanensis, 505, 995.
Caucasus Latinorum (adm.
ap.), 204, 376.
Cenanensis, 378.
Chicagiensis, 110, 449, 770.
Chihuahuensis, 310.
Chiquitosensis, 1005.
Chotensis (prael. terr.), 109.

Chunaviensis, 833.
Cilibiensis, 613, 1006.
Citrensis, 1005.
Civitatensis, 109, 778.
Civitatis Iuarezensis, 926.
Civitatis Lacus Salsi, 109.
Civitatis Regalensis, 99.
Coatzacoalsensis, 791.
Colimensis, 942.
Colocensis-Kecskemetensis,
450.
Coloratensis

(prael.

Dubuquensis, 778.
Duitamensis, 613, 832.
Duitamensis-Sogamosensis, 832.
Durbaniana, 1007.

E
Elbingensis, 129.
Eleplensis, 1007.
Elphinensis, 777.
Emeritensis
AugustanaPacensis, 936.
Emeritensis in Venetiola,
203, 932.
Equiliensis, 449.
Escuintlensis

terr.),

terr.),

550.
Compostellana, 702.
Conchensis in Aequatore,
678.
Cordubensis, 103, 135.
Cordubensis in Argentina,
774.
Corrientensis, 613.
Cracoviensis, 715.
Croensis, 205.
Cuevensis (vic. ap.), 205.
Curiensis, 350.
Curitibensis, 32.

(prael.

935.
Escuintlensis in Guatimala,
935.
Essediensis, 33.

Faisalabadensis, 634.
Fallabensis, 301.
Ferentina, 1000.
Fesseitana, 781.
Ficensis, 777.
Flaviobrigensis, 682.
Flenucletensis, 449.
Flumenpiscensis, 380.
Fluminum in Aequatoria
(prael. terr.), 937.

Fodiana-Bovinensis, 299.
Foroliviensis, 353.
Fortisventura, 449.
Friburgensis, 358.

Dalatensis, 780.
Davaensis, 777.
De Parania Superiore, 9.
Dertosensis, 286.
de Than Hoa, 780.
Deultensis, 701.
Diphuensis, 781.
Dominae Nostrae Libanensis in Civitate Angelorum
in California, (eparchia),
551.
Dorumansis-Dunguensis,
779.
Dragonariensis, 300.
Drohiczinensis, 613.
Dublinensis, 777.

Gadicensis et Septensis,
109.
Gaspesiensis, 203.
Genevensis, 358.
Genuensis in Galatia, 109.
Gisipensis, 701.
Glivicensis, 131.
Gnesnensis, 300.
Goana, 175.
Goana
et
Damanensis
(patr.),

301.

Granatensis, 685.
Grodnensis
Latinorum,
226.
Guapiensis (praef, ap.),
782.

Guatimalensis, 934.
Guayaquilensis, 550, 938.
Gueruensis, 785.
Gummitana in Byzacena,
449.
Gummitana in Proconsulari, 701.
Guruaensis, 301.
Guruensis, 469.

H
Hanoiensis, 779, 780.
Hearstensis, 203.
Hildesiensis, 611.
Hispalensis, 936.
Homa Bayensis, 204.
Honoluluensis, 926.
Huangensis, 785.
Huanucensis, 613.
Huarazensis, 378.
Huensis, 782.
Hueiutlensis, 613.
Hyderabadensis, 8.

I
Iayapuransis, 301.
Ibadanensis, 556, 780.
Idahina, 558.
Igilgilitana, 780.
Ikotekpenensis, 632.
luganensis, 777.
Ioannesburgensis, 780.
Ioinvillensis, 379.
Iomnitensis, 449.
Iosensis, 559, 780.
Islamabadensis-Ravalpindensis, 634.
Isseleukuana, 560.
Iuiuyensis, 613.

J
Jimma-Bongana
ap.), 782, 855.

(praef,

K
Kabalena, 782.
Kadunansis, 557, 559.
Kandiensis, 175.
Kankanensis (praef, ap.),
205, 309.
Kankanensis, 309.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1062

Karachiensis, 633.
Karansis, 782.
Kasongonsis, 779, 782.
Katovicensis, 30.
Keetmanshoopensis, (vic.
ap.), 554.
Keetmanshoopensis, 554,
555, 779.
Kiayiensis, 781.
Kisantuensis, 781.
Klerkpolitana, 780.
Kokstadensis, 204.
Konakriensis, 309.
Kpalimensis, 782, 930.
Kurnoolensis, 301.

L
Labreana (prael. terr.), 203.

Lafayettensis, 379, 1005.


Lagosensis, 556, 557; 560.
Lahorensis, 633, 780.
Laoniensis, 777.
Laudensis, 172.
Lausannensis, 358.
Legnicensis, 133.
Leodiensis, 437.
Leopolitana
Latinorum,
1002.
Lesvitana, 203.
Lexoviensis, 760.
Liberaliensis, 378.
Libertinensis, 380.
Liccanensis, 130.
Limana, 37.
Linensis, 628.
Litomericensis, 106.
Lokoiana, 558.
Lomensis, 929, 930.
Lubbokensis, 449.
Lucensis, 689.
Lupercianensis, 780, 781.

M
Madisonensis, 177.
Madraspolitana et Meliaporensis, 781.
Maganguensis, 612.
Mahagiangana, 205, 380,
468.
Maiaguezensis, 861.
Maiduguriensis, 559.
Makurdensis, 558.
Malaibalaiensis, 777.

Maoensis-Montis
Christi,
549.
Maracaibensis, 932.
Maracayensis, 360.
Marianopolitana, 362.
Massana-Plumbinensis,
702.
Massiliensis, 180, 778.
Materiensis, 926.
Matritensis, 702.
Maximianensis in Byzacena, 203.
Medellensis, 613.
Medellensis, 693.
Mediolanensis, 696.
Megalopolitana in Proconsolari, 702.
Meldensis, 833.
Melphietensis-RubensisIuvenacensis-Terlitiensis, 110.
Mercedensis, 366.
Miamiensis, 1005.
Miarinarivensis, 204, 782.
Minscensis Latinorum-Mohiloviensis
Latinorum,
26.
Moldovensis (adm. ap.),
204, 375.
Molicunzensis, 780.
Monacensis et Frisingensis,
612.
Mosa Traiectensis, 203.
Multanensis, 634.
Mutiensis, 109.
Muyinganus, 781.
Myitkyinansis, 302.

N
Nagpurensis, 301.
Naratcatensis, 926.
Navrongensis-Bolgatangana, 779.
Neapolitana, 370.
Nekemtensis (vic. ap.),
781, 855.
Neo-Iguassuensis, 1005.
Neo-Pampilonensis, 613.
Nicopolitana, 824.
Norvicensis, 926.
Novaricensis, 378.
Novoraniensis, 450.
Numanensis, 555, 779.

O
Obbensis, 378.
Obbitana, 110.
Octabensis, 612.
Ogogiagensis, 632.
Okigvensis, 631.
Oliviensis, 110, 378.
Ondonsis, 556.
Onitshansis, 1007.
Onitshana, 557, 631, 632.
Ootacamundensis, 781.
Opoliensis, 1008, 1008.
Oriolensis-Lucentini, 378.
Orluana, 631.
Osornensis, 378, 1005.
Overriensis, 631, 780.
Oyoensis, 556.

P
Pacensis, 701.
Pacensis in Bolivia, 857.
Palembangensis, 205.
Panamensis, 450, 470,
1005.
Pariensis in Proconsulari,
300.
Parintinensis, 379.
Parisiensis, 110, 180.
Partheniensis, 1005.
Paulopolitana et Minneapolitana, 300.
Pelplinensis, 121.
Perthensis, 940.
Philadelphiensis
Latinorum, 300.
Pictaviensis, 110.
Pisciensis, 110.
Piacentina in Hispania,
378.
Platensis, 778.
Pocofeltana, 378.
Poenonomensis, 110, 470.
Pontis Curvi, 185, 1000.
Portuensis-Sancta Rufina,
203, 702.
Portus-Bergensis, 204, 468.
Portus Cabellensis, 777,
858.
Portus Harcurtensis, 632.
Portus Veteris, 109, 379,
550.
Portus Victoria, 782.
Posadensis, 379.
Pragensis, 106.

1063

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Q
Quebecensis, 1005, 1005.
Quelimanensis, 469.
Quitensis, 203, 550.

R
Radomensis, 122.
Reconquistensis, 300.
Reginae Gradecensis, 106.
Remensis, 372.
Romana, 189, 433, 435,
437, 449.
Rosamarkensis, 379.
Rosensis, 782.
Rosgrensis, 109.
Roterodamensis, 109.
Ruibarbosensis, 613.
Runduensis (vic. ap.), 553,
554, 779.
Ruremundensis, 203, 822.
Rzeszoviensis, 123.

S
Sacramentensis, 109.
Sagiensis, 829.
Salmanticensis, 192.
Salutia, 203.
Sancta Catharina in Ontario, 300.
Sancta Maria Angelorum,
378.
Sancti Antonii, 449, 926.
Sancti Caroli Vurolicensis,
13.
Sancti Claudii, 1006.
Sancti Clodoaldi, 778.
Sancti Dominici, 549.
Sancti Ferdinandi Apurensis, 702.
Sancti Francisci de Maoris, 549.
Sancti Iacobi Equitum,
300, 549.
Sancti Iacobi in Chile, 441.
Sancti Iacobi Veraguensis,
450.
Sancti Ignatii Velascani,
1005.
Sancti Ioannis-Longoliensis, 27.
Sancti Ludovici, 1005.

Sancti Maronis Bruklyniensis (eparchia), 551.


Sancti Mauritii Agaunensis, 607.
Sancti Michaelis, 450.
Sancti Nicolai de los Arroyos, 613.
Sancti Pauli de Minnesota,
379.
Sancti Petri Apostoli, 379.
Sancti Petri in Florida,
1005.
Sancti Rochi, 450, 778.
Sancti Sebastiani Fluminis
Ianuarii, 702.
Sancti Severi, 299.
Sancti Thomae in Argentina, 379, 778.
Sanctissimae Assumptionis, 10.
Sanctissimae Conceptionis
in Paraguay, 379.
Satmariensis, 108.
Scampinensis, 301.
Scrantonensis, 926.
Sebargensis, 450.
Sedunensis, 607.
Seliensis, 204.
Seulensis, 380.
Sinopensis, 300.
Sinuensis Superioris, 110.
Sinus Albi, 11, 13.
Sinus Tonitralis, 300.
Siouxormensis, 300.
Solveziensis, 302.
Sorana, 185.
Sosnoviensis, 124.
Srikakulamensis, 8.
Succubensis, 1005.
Surabayana, 780.
Suristensis, 1006.
Sverinensis, 609, 611.
Sydneyensis, 197.

T
Tabaicarensis, 205.
Taciamontanensis, 1005.
Taikuensis, 380.
Talcensis, 1005.
Tamalensis, 780.
Tamascaniensis, 378.
Tangansis, 781.
Tarahumarensis (vic. ap.),
310.
Tarahumarensis, 301, 310.

Tarraconensis, 443.
Taurinensis, 980.
Templensis-Ampuriensis,
34.
Thalensis, 110.
Theatina-Vastensis, 613.
Thoruniensis, 125, 377.
Tigiensis, 926.
Timicitana, 378.
Tiniensis, 1005.
Tiraspolitana, 376.
Toletana, 286.
Tongana, 781.
Transcarpatia Latinorum
(adm. ap.), 108, 204.
Tres Tabernae, 777.
Troynensis, 554, 779.
Tucumanensis, 613.
Turonensis, 446.

U
Ubazensis, 777.
Ucrensis, 701.
Umuahiana, 631.
Umzimkulensis, 1007.
Urbaniensis, 824.
Urbis Beninensis, 560, 780.
Uyoensis, 632.

V
Vansis, 780.
Valentina, 199, 292.
Valentina in Venetiola,
777, 859.
Vallipolitana, 701.
Vanarionensis, 301.
Varmiensis, 378.
Varriensis, 560.
Varsaviensis, 450.
Varsaviensis-Pragensis,
126.
Vashingtonensis, 379.
Vegensis, 549.
Vellorensis, 205.
Veronensis, 984.
Victoriensis Spiritus Sancti, 449.
Victoriensis
Venetorum,
297.
Viedmensis, 11, 13.
Vigilantis-Sancti Caroli Zuliensis, 932.
Vigorniensis, 926.

1064

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Vileanniensis-Forbesina,
449.
Vindhoekensis, 553, 554,
555, 779.
Vindhoekensis, 779.
Viracensis, 778.

Visakhapatnamensis, 8.
Vratislaviensis, 714.
Vrhbosnensis-Seraiensis,
204.
Wratislaviensis, v. Vrati
slaviensis.

Z
Zamorensis, 778.
Zamosciensis-Lubaczoviensis, 127, 570.
Zytomeriensis, 1006.

IV

I N D E X RERUM MAIORIS MOMENTI


A
Academia pro

Vita

(Pont.).

Litt.

apost.

motu proprio datae quibus constituitur, 385.


V.

Ordinatio.

Academia

Scientiarum

Socialium

(Pont.).

Litt. apost. motu proprio datae quibus


constituitur, 209.
V.

Ordinatio.

Adalbertus, ep. et mart.,


V. Patroni caelestes.

(S.).

Columbia, Manitoba, Northwest Terrirories, Saskatchewan, Yukon, 489; New


Brunswick, Newfoundland, Nova Scotia,
Prince Edward Island, 656; Ontario, 730;
Australiae, 323, 590; Papuae Novae Guineae, 410; Insularum Salomoniarum,
410; Malaviae, 499; Aethiopiae, 585;
Erythraeae, 585; Novae Zelandiae, 597;
Oceani Pacifici, 651; Oceani Indiani, 739;
Congi, 744; Nigeriae, 792; Panamae, 862;
Dacoromaniae, ritus byzantini, 944; Antillarum Insularum, 952; Honduriae, 957 ;
Nicaraguae, 962.
Administrationes

Ad

Limina

Apostolorum

visitationes.

Ha-

rum visitationum occasione capta, S. P.


allocutiones ad praesules coram admissos
habuit: Gabonis, 43; Guineae Aequinoctialis, 46; Ganae, 51; Lettoniae, 56; Lituaniae, 58; Mozambici, 63; Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis
quae patrio sermone nuncupantur: Illinois, Indiana et Wisconsin, 72; Michigan
et Ohio, 249; Iowa, Kansas, Missouri,
Nebraska, 329; Alabama, Kentucky,
Louisiana, Mississippi, Tennessee, 335;
Arizona, Colorado, New Mexico, Wyoming, 341; Baltimore, Washington, Atlanta, Miami, 404; New England, 494;
Alaska, Arkansas, Idaho, Montana, Oklahoma, Oregon, Texas, Washington,
580; New Jersey, Pennsylvania, 664; California, Nevada, Hawaii, 753; Lusitaniae, 136; Litoris Eburnei, 141; Africae
Mediae, 146; Madagascariae, 151; Canadae regionum, quae patrio sermone nuncupantur: Quebec, 318; Alberta, British

Apostolicae

constituuntur:

Transcarpatiae Latinorum, 108; Moldovensis, 375.


Aemilia a Sancto Ioseph (in saec.: Maria
Aemilia Chapellin Istriz)
(Ven.).
De-

cretum de virtutibus heroicis, 347.


Aequatoria.
V. Dioeceses; Provinciae eccl.
Aethiopia.
V. Praefectura Ap.; Ad Limina.
Africa
Australis.
V. Nuntiaturae

Ap.

Africa
Media.
V. Ad Limina.

Albania. Homilia S. P. Scodrae, occasione


oblata ordinationis quattuor episcoporum, 254; Allocutio S. P. Tiranae, ad plebem universam congregatam una cum civilibus Albaniae auctoritatibus, 259.

1065

Index rerum analyticus

Antiochenae Maronitarum: 171; In Synodo Episcoporum Ecclesiae Ucrainae : 171.

Alvarado Cardozo Laura Evangelista.


V. Maria a S. Ioseph (Ven.).
Men

Astorch Maria Angela (B). Litt. Ap. quibus

America Latina. Allocutio S. P. ad sodales


Pont. Comm. pro A. L. coram admissos,
595.

Aurea Navarro Marcella a Sancto Thoma


(Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

Amalius (in saec. Iustus Zariquiegui


doza)
(B.).
V. Ventaja Miln Didacus (B)

Aurelius Maria (in saec. Benvenutus


ln Acebrn) (B.).
V. Ventaja Miln Didacus (B).

Anglicam.
V. Ordinatio Sacerdotalis.
Anna
V.

(S.).
Basilicae minores; Patroni caelestes.

S. P. Familiis datae ipso volvente sacro


Familiae anno MCMXCIV:
Familia, prima Ecclesiae via: 868.
Annus Internationalis Familiae: 869.
Precatio: elementum praecipuum Anni
Familiae in Ecclesia: 871.
Paternitas et maternitas secundum Dei
verbum: 873.
Amor et connubium: 876.
Connubialis consensio: 880.
Paternitatis et maternitatis conscium officium: 886.
Veri amoris exigentiae: 893.
De honore parentibus debito: 896.
De filiorum institutione: 899.
De familia et societate: 903.
De praesentia Christi in familia, quae
magnum mysterium est: 906.
De Maria Matre pulchrae dilectionis: 914.
De minatione adversus orituram vitam:
918.
Antillae
Insulae.
V. Ad Limina.
(S.).

Nuntius S.

P.

ineunte saeculo ab eius ortu, 968.


V.

Villa-

Australia.
V. Ad Limina; Legati Nationum.

Annus sacer Familiae. Nuntius seu Litterae

Antonius de Padova

Beata declaratur, 473.

Basilicae minores.

Argentina.
V. Dioeceses.
Assegno per la nascita dei figli .
V. Provisiones pro familia.
Assensus Pontificius provisionibus episcopa
libus a Synodis Ecclesiarum canonice pe

ractis. In Synodo Episcoporum Ecclesiae

Austria.
V. Legati Nationum.

B
Bangladesa.
V. Legati Nationum.
Barnabitae.
V. Congr. Clericorum Regularium S. Pauli.
Barzaghi

Caesar

Maria

(Ven.).

Decretum

de virtutibus heroicis, 172.


Basilicae minores constituuntur ecclesiae:

B.

M. V. in caelum Assumptae, in archidioecesis Minscensis Latinorum-Mohiloviensis Latinorum loco vulgo Budslaw appellato, 26; Sanctae Annae in loco vulgo Varennes appellato, in dioecesi Sancti Ioannis-Longoliensi, 27; Sanctuarium Sanctae
Mariae Gratiarum, quod in Mediolanensi
urbe exstat, 29; Sancti Antonii de Padova, quae in urbe Rybnik intra fines archidioecesis Katovicensis exstat, 30;
Sanctuarium B. M. V., quod vocatur populari loquela Marienweiher , in archidioecesi Bambergensi, 31; Cathedralis
metropolitanae sedis Curitibensis B. M.
V. titulo Nossa Senhora da Luz invocatae dicata, 32; Sancti Ludgeri, quae est
in urbe episcopali Essen-Werden , 33;
Sancti Simplicii, intra fines Templensis-Ampuriensis dioecesis, 34; ecclesia
quam El Santo Cristo de la Gracia appellant, in urbe Barquisimetensi, 35; B.
M. V. in Caelum Assumptae, quae in
Apuliae oppido Gravina exstat, 36; Sane-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1066

tuarium sanctae Rosae de Lima, quod in


eadem urbe exstat, 37; Sancti Patricii
episc, in dioec. Perthensi, 940.

Brasilia.
V. Dioeceses.
Brun Barbantini Maria Dominica
(Ven.).
Decretum de heroicis virtutibus, 689.

Basilicata.
V. Patroni caelestes.
Bay s Margarita (Ven.). Decretum de miraculo, 358.
Beatorum honores decernuntur: Paulae Montai Forns a S. Iosepho de Calasanctio,
15; Ludovico a Casaurea, 18; Mariae Angelae Truszkowska, 21; Columbae Ioannae Gabriel, 23; Iosepho Marello, 118;
Floridae Cevoli, 218; Mariae Franciscae
Rubatto, 220; Victoriae Diez y Bustos de
Molina, 223; Mauritio Tornay, 311; Mariae Angelae Astorch, 473; Mariae Ludovicae a Iesu Trichet, 561; Didaco Ventaja Miln, Emmanueli Medina Olmos et
VII Sociis, 563; Petro Poveda Castro verde, 566; Didaco Aloisio de San Vitores,
634; Mariae Faustinae Kowalska, 785;
Mariae Crucifixae Satellico, 788.

Burundia.
V. Legati Nationum.
Butler Maria Bernarda
de miraculo, 768.

(Ven.).

Decretum

C
Calissiensis
dioec.
V. Patroni caelestes.
Calpe Ibnez Maria a Rosario (Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Cambogiae Regnum.
V. Nuntiaturae Ap.

Belgium.
V. Legati

Nationum.

Cammarunia.
V. Dioeceses.

Beliza.
V. Legati

Nationum.

Campi Limpidi dioec.


V. Patroni caelestes.

Benedictio. Precatio S. P. ad cruces seu


sepulcra Vilnae, benedicenda, 476.

Canada.
V. Ad Limina.

Bernardus, abb. (S.).


V. Patroni caelestes.

Candida Maria a Iesu (in saec.: Ioanna Io


sepho, Cipitria et Barrila) (Ven.). Decretum de virtutibus heroicis, 192.

Bianchi Porro Benedicta (Ven.).


de heroicis virtutibus, 353.

Decretum

Bibliotheca Vaticana. Archivista et Bibliothecarius: 1014.


Bielscensis-Zyviecensis.
V. Patroni caelestes.

Bossilkov Eugenius
martyrio, 824.

(Ven.).

(Ven.).

Decretum

Capitanata.
V. Patroni caelestes.
Capuccinae Ordinis S. Clarae.
V. Maria Angela Astorch (B.).

Bolivia.
V. Dioeceses; Legati Nationum.
Bonino Iosephina Gabriela (Ven.).
tum de virtutibus heroicis, 980.

Canori Mora Elisabetha


de miraculo, 189.

Decre-

Declaratio

de

Bover Oliver Isidorus (Ven.).


V. Ruiz de los Paos Angel Petrus ( Ven.).

Carda Saporta Paschalis ( Ven.).


V. Ruiz de los Paos Angel
(Ven.).
Cardinales
Patres.
V. Consistorium.
Casimirus
(S.).
V. Patroni caelestes.

Petrus

1067

Index rerum analyticus


Catechismus Catholicae Ecclesiae. Const. Ap.

qua Catechismus post Concilium Oecumenicum Vaticanum II instauratus publici iuris fit, 113.
Centelles Abad Recaredus (Ven.).
V. Ruiz de los Paos Angel
(Ven.).

tibus heroicis, 984.


Commissio

(Pont.)

pro

America

Latina.

Praeses, 452; Allocutio S. P. eis qui plenario coetui interfuerunt, 595.


Petrus

Centenariae Celebrationes. I expleto saeculo

a Litt. Enc. Providentissimus Deus


necnon L exeunte anno a Litt. Enc.
Divino afflante Spiritu foras datis,
232; Onobae, V expleto saeculo ab Evangelio in novo mundo nuntiato, 270; Nuntius S. P. VIII ineunte saeculo ab ortu
sancti Antonii de Padova, 968.
Cevoli Florida (B). Litt. Ap. quibus Beata

declaratur, 218; Beatorum honoribus


aucta, a S. P. homilia celebratur, 314.
ChapelUn Istriz Maria Aemilia (Ven.).
V. Aemilia a Sancto Ioseph (Ven).
Chmielowski Albertus, relig (S.).
caelestes.

Comboni Daniel (Ven.). Decretum de virtu-

Communio eucharistica. Epistula Congr. pro

Doctrina Fidei de receptione Communionis eucharisticae a fidelibus qui post divortium novas inierunt nuptias, 975.
Conceptus. Allocutio S. P. iis qui Conventui

de eo tuendo interfuerunt: 735.


V. Congr. pro Doctrina Fidei.
Congr.
Clericorum Regularium S.
Pauli
( Barndbitae ) .
V. Barzaghi Caesar Maria (Ven.).
Congr. Filiarum a Cruce.
V. Candida Maria a Iesu ( Ven.).
Congr. Filiarum Christi Regis.
V. Cras y Granoller s Iosephus (Ven.).

V. Patroni

Civitas
Vaticana.
V. Conventiones.
Civitates Foederatae Micronesiae.
V. Nuntiaturae Ap.
Clarissae Capuccinae Tifernatenses.
V. Florida Cevoli (B.).
Coatzacoalsensis dioec.
V. Patroni caelestes.
Codex Iuris Canonici. Allocutio S. P. ad eos

qui Conventui de iure Ecclesiae, X expleto anno a Codice Iuris Canonici promulgato, interfuerunt, 244.

Congr. Filiarum S. Camilli.


V.
Vannini Iosephini (Ven.)
Congr. Fratrum Caritatis vel Ravorum.
V. Ludovicus a Casaurea (B.).
Congr. Oblatorum et Oblatarum Ss. Cordium
Iesu et Mariae.
V. Matovelle Iulius Maria (Ven.).
Congr. Oblatorum Sancti Ioseph.
V. Marello Iosephus (B.).
Congr. Parvarum Servarum Pauperum
Maiquetia.
V. Aemilia a Sancto Ioseph (Ven.).

de

Allocutio S. P. Hispali, exeunte Eucharistico coetu, 265.

Congr. Passionis I.C.


V. Iosephus a Iesu et Maria (in saec.
Vincentius Pesci)
(Ven.); Grimoaldus a
Purificatione (in saec.: Ferdinandus San
tamaria)
(Ven.).

Coetus plenarii. Consilii (Pont.) de Commu-

Congr. pro Clericis. Allocutio S. P. eis qui

Coetus Eucharisticus ab omnibus nationibus.

nicationibus socialibus, 69; Comm.


(Pont.) pro America Latina, 595; Congr.
pro Clericis, 602; Consilii (Pont.) pro Laicis, 661; Congr. pro Doctrina Fidei, 674.
Colimensis dioec.
V. Patroni caelestes.

plenario coetui interfuerunt, 602.


Congr. pro Episcopis: Praefectus, 452; Se-

cretarius, 382.
Congr. pro Doctrina Fidei:

Subsecretarius,

383; Allocutio S. P. eis qui plenario eoe-

1068

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tui interfuerunt, 674; Responsa ad proposita dubia circa interclusionem uteri


et alias quaestiones, 820; Epistula adCatholieae Ecclesiae episcopos de receptione
Communionis eucharisticae a fidelibus
qui post divortium novas inierunt nuptias, 975.
Congr. pro Gentium Evangelizatione: Subsecretarius, 383.
Congr. pro Institutis vitae consecratae et So
cietatibus vitae apostolicae: Subsecretarius, 383.
Congr. Religiosarum a Maria Immaculata
Missionariarum
Claretianarum.
V. Maria Antonia a S. Petro (Ven.).
Congr. Ss. Redemptoris.
V. Maiella Gerardus (S.).
Congr. Servarum Spiritus Sancti.
V. Stollenwerk Maria Helena (Ven.).
Congr. Sororum ab Infante Iesu e Tertio Or
dine de Mercede.
V. Torres Iosephus Leo (Ven.).
Congr. Sororum a Caritate S. Crucis ab In
genbold.
V. Scherer Maria Theresia ( Ven.).
Congr. Sororum a Misericordia pro Infirmis.
V. Maria Raphaela (Sanctina Cimatti)
(Ven.).
Congr. Sororum a Providentia.
V.
Tavernier
vid.
Gamelin
(Ven.).

Aemilia

Congr. Sororum a Puero Iesu.


V. Roland Nicolaus (Ven.).
Congr. Sororum a S. Corde Iesu et a Sanctis
Angelis, v. d. Anglicas .
V. Torres Morales Genovefa (Ven.).
Congr. Sororum Benedictarum a Caritate.
V. Gabriel Columba Ioanna (B.).
Congr. Sororum Capuccinarum Matris Ru
batto.
V. Rubatto Maria Francisca a Iesu (B.).
Congr. Sororum Carmelitarum a Caritate.
V. Lpez de Maturana Eleonora (Ven.).

Congr. Sororum Dominicanarum a S. Rosa


rio de Sinsinawa.
V.
Mazzuchelli Carolus Samuel,
O.P.
(Ven.).
Congr. Sororum Franciscalium a Sancta Eli
sabeth vel Ravarum.
V. Ludovicus a Casaurea (B.).
Congr. Sororum Franciscanarum a B. Cunegunde.
V. Dudzik Maria Teresia (Ven.).
Congr.
Sororum Infirmis Ministrantium.
V.
Brun
Barbantini
Maria
Dominica
(Ven.).
Congr.
Sororum
Missionalium
Francisca
lium a Maria Auxiliatrice.
V. Butler Maria Bernarda (Ven.).
Congr.
Sororum
Missionariarum
Matrum
Nigritiae.
V. Comboni Daniel (Ven.).

Piarum

Congr. Sororum Sacrae Familiae a Saviglia


no.
V. Bonino Iosephina Gabriela (Ven.).
Congr. Sororum Tertii Ordinis Franciscalis
S. Felicis a Cantalice.
V. Truszkowska Angela Maria (B.).
Congus.
V. Ad Limina.
Consilium (Pont.) ad Unitatem Christiano
rum fovendam: Subsecretarius, 383.
Consilium (Pont.)
452.

Cor

Unum : Praeses,

Consilium
(Pont.)
de
Communicationibus
Socialibus: Allocutio S. P. iis qui plenario
coetui interfuerunt, 69, Praeses, 615.
Consilium (Pont.) de Spirituali Migrantium
atque Itinerantium Cura: Subsecretarius,
304.
Consilium (Pont.) de Iustitia et Pace: Praeses, 452; Secretarius, 452; Subsecretarius,
383, 452.
Consilium (Pont.) pro Laicis: Praeses, 452;
Allocutio S. P. iis qui plenario coetui interfuerunt, 661.

Index rerum analyticus


Consistorium

extraordinarium:

liensis, 932; Escuintlensis in Guatimala,


934; Babahoiensis, 937.

614.

Consistorium ordinarium publicum


dos Patres Cardinales: 1011.

1069

ad crean
Dioecesium fines

Conventiones. Inter Ap. Sedem et Hungariae Rem Publicam de spirituali cura militum custodiumque publicae securitatis
ad confinia, 574; inter Civitatem Vaticanam et Italiam de re nummaria, 648; inter Ap. Sedem atque Israelis Statum,
716.

mutaverunt:

Pragensis

Budovicensis - Reginae Gradecensis - Litomericensis, 106; Fodianae-Bovinensis


et Sancti Severi, 299; Sedunensis et Sancti Mauritii Agaunensis, 607; Berolinensis
et Sverinensis, 609; Hildesiensis et Sverinensis, 611.
Dioecesis

nomen

mutatur:

Duitamensis

in

Duitamensis-Sogamosensis: 832.
Conventus. Occasione Centenariae celebrationis a Litt. Enc. Providentissimus
Deus necnon L exeunte anno a Litt.
Enc. Divino afflante Spiritu foras datis, 232; de iure Ecclesiae, X expleto anno a Codice Iuris Canonici promulgato,
244; de conceptu tuendo, 735.
Cormier

Hyacinthus

Maria

(Ven.).

Decre-

Dishabiles. Agevolazioni in favore di dipendenti con familiari disabili .


V.

Provisiones pro familia.

Divortium. Epistula Congr. pro Doctrina


Fidei de receptione Communionis eucharisticae a fidelibus qui post divortium novas inierunt nuptias, 975.

tum de miraculo, 433.


Curia Romana.
V. Nativitas D. N. I. C.

Dacoromania, ritus
V. Ad Limina.

d'OuUremont Aemilia
(Ven.).
V. Maria a Iesu (Ven.).

Duart Roig Teresia a Sancto Ioseph (Ven.).


V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

byzantini.

Dudzik Maria Teresia

Decretum de

Dukla de Ioannes (Ven.). Decretum de vir-

Dania.
V. Legati Nationum.

tutibus heroicis, 1002.

Denverium. Allocutio S. P. ad iuventam ex


omnibus nationibus in nocturnis vigiliis
congregatam habita, 415; die Assumptionis Beatae Mariae Virginis habita, 426.
Diez y Bustos De Molina

(Ven.).

heroicis virtutibus, 770.

Victoria (B.). De-

cretum de miraculo, 103; Litt. Ap. quibus Beata declaratur, 223; Beatorum honoribus aucta, a S. P. homilia celebratur,
400.
Dioeceses constituuntur: Srikakulamensis, 8;

De Parania Superiore, 9; Rivi Nigri Vallensis Superioris, 11; Sancti Caroli Vurolicensis, 13; Kankanensis, 309; Tarahumarensis, 310; Portus Bergensis, 468; Guruensis, 469; Poenonomensis, 470; Baturiensis, 472; Keetmanshoopensis, 555;
Arassatubensis, 628; Altana, 857; Portus
Cabellensis, 858; Anehensis, 929; Kpalimensis, 930; Vigilantis-Sancti Caroli Zu-

E
Edmigius (in saec. Isidorus Primus
guez)
(B.).
V. Ventaja Miln Didacus (B.).

Rodr

Elbingensis dioec.
V. Patroni caelestes.

Eparchia constituitur. Dominae Nostrae Libanensis pro fidelibus ritus Antiocheni


Maronitarum in Civitate Angelorum in
California, 551.
Eraa Guruceta Carolus et duo Socii Fuidio
Rodrguez Fidelis et Hita Miranda Iesus

(Ven.). Decretum de miraculo, 99.


Eryihraea.
V. Ad Limina.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1070

Europa. Allocutio S. P. ad praesides Confe-

Gabriel Columba Ioanna (B.). Litt. Ap. qui-

rentiarum episcoporum, 227; ad quosdam ab exteris negotiis administros, 750.

bus Beata declaratur, 23; Beatorum honoribus aucta, a S. P. homilia celebratur,


314.

Evencius Richardus (in saec. Eusebius Alon


so Uyarra) (B.).
V. Ventaja Miln Didacus (B.).
Exegesis Scripturae Sacrae. Allocutio S. P. I

expleto saeculo a Litt. Enc. Providentissimus Deus necnon L exeunte anno a


Litt. Enc. Divino afflante Spiritu foras datis, 232.

Gana.
V. Ad Limina; Legati Nationum.
Glivicensis dioec.
V. Patroni caelestes.
Gmez Vives Corazn de Jess (Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

F
Facultas

Sacrae

Theologiae

erigitur:

Opo-

liensis, 1008.
Familia. Nuntius scripto datus ob diem ad
pacem fovendam: E familia oritur pax
humanae familiae, 156; Rescriptum ex
audientia SS.mi quo a die I mensis Ianuarii a. MCMXCIV provisiones pro familia comprobantur, 163; Provisiones
pro familia: 164; Nuntius seu Litterae a
S. P. familiis datae ipso volvente sacro
Familiae anno MCMXCIV, 868.

Granzotto

Claudius

(in

Gras y

Richardus)

Granollers Iosephus

(Ven.).

Decre-

tum de heroicis virtutibus, 685.


Grimoaldus a Purificatione (in saec. Ferdi
nandus Santamaria)
(Ven.).
Decretum

de miraculo, 1000.
Guatimala.
V. Dioececes.

F. A. O. Allocutio S. P. ad eos qui plenario


coetui organismi interfuerunt, 669.

Gurin Maria Azelia Martin

Felix a Virgine (in saec.: Felix Monasterio y

Guinea
Aequinoctialis.
V. Ad Limina.

Ateca) (Ven.). Decretum de heroicis vir-

rei.

(Ven.). Decretum de miraculo, 297.

(Ven.).

Decre-

tum de heroicis virtutibus, 828.

tutibus, 683.
Feria VI in Passione Domini. Nuntius tele-

visificas, a. 1993, 82.


Ferrer Sabri Elisabetha (Ven.).
V. Lloret Marti Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

Hasta. Allocutio S. P. ob decretos Dei Servo


Iosepho Marello Beatorum caelitum honores, 396.

Filiae Mariae Scholarum Piarum.


V. Montai Forns Paula (B.).

Heimgartner Bernarda

Foederatae Civitates Americae


lis.
V. Ad Limina; Eparchia.

Septemtriona

Fuidio Fidelis Rodrguez (Ven.).


V. Carolus Eraa Ouruceta ( Ven.).

G
Gabon.
V. Ad Limina; Legati Nationum.

( Ven.).

Decretum de

heroicis virtutibus, 764.


Hispalis. Allocutio S. P. exeunte Euchari-

stico Coetu ab omnibus nationibus, 265.


Hispania.
V. Itinera Apostolica; Provinciae eccl.
Hita Miranda Iesus (Ven.).
V. Eraa Guruceta Carolus
Honduria.
V. Ad Limina.

(Ven.).

Index rerum analyticus

Hungaria. Conventio inter Ap. Sedem et

Hungariae Rem Publicam de spirituali


cura militum custodiumque publicae securitatis ad confinia, 574.
Hurtado

Cruchaga

Albertus

(Ven.).

Decre-

tum de miraculo, 441.

Inst.
V.

1071

Filiarum Mariae Auxiliatricis.


Morano Magdalena Catharina (Ven.).

Inst. Missionariarum a Maria Immaculata


et S. Catharina Senensi.
V. Maria a Perpetuo Succursu (in saec.:
Isabella Tejada Cuartas)
(Ven.).
Inst. Oratorii Sancti Philippi Neri.
V. Vaz Iosephus (Ven.).

I
Iaponia.
V. Legati Nationum.

Inst. saec. Societatis S. Ursulae.


V. Mangano Lucia ( Ven.).

Imagines B. M. V. nomine et auctoritate S.

Inst. Sororum a S. Cruce.


V. Heimgartner Bernarda

P. coronantur: Nuestra Seora de la


Fuensanta , quae pie colitur in Hispaniae urbe Corduba, 135; a Scapulare nun: cupata, quae pie servatur in ecclesia paroeciali Annuntiationis B.M.V., loco Tomaszw Lubelski in dioecesi Zamosciensi-Lubaczoviensi, 570; titulo Auxiliatricis, quae pie servatur in ecclesia Sanctuario loco Twardogra in dioecesi Calissiensi: 713; sub titulo divinae Gratiae, quae
in templo paroeciali S. Caroli Borromaei
asservatur, in urbe Wratislaviensi, 714;
sub titulo Gratiarum, quae in ecclesia S.
Francisci Assisiensis oppidi v.d. Wieliczka colitur, 715; de Perpetuo Succursu,
pie servata in ecclesia paroeciali Sanctissimo Redemptori dicata, loco Podgrze,
Cracoviae in regione, 791; quae sub titulo
Nuestra Seora de Monserrate in sacrario eiusdem nominis in Maiaguezensi
dioec, pie colitur, 861; de Guadalupe,
quae in paroeciali templo urbis Puerto
de Manzanillo asservatur, 943.
Imago B. M. V. a S. P. coronata occasione

Apostolicae visitationis in Hispania quae


sub titulo Nuestra Seora de los Milagros in franciscali monasterio de la
Rbida nuncupato colitur, 28.

(Ven.).

Inst. Sororum a Caritate Sanctae Annae.


V. Rafols Maria (Ven.).
Inst. Sororum B.M.V, a Misericordia.
V. Kowalska Faustina Maria (B.)
Inst. Sororum Matrum Derelictorum.
V. Petra a S. Ioseph ( Ven.).
Inst.
Sororum Tertiariarum Capuccinarum
Loani.
V. Congr. Sororum Capuccinarum Matris
Rubatto.
Insulae
Marshallenses
V. Nuntiaturae Ap.

(Respublica).

Insulae
Salomoniae.
V. Ad Limina.
Iordaniae Hashemita Regnum.
V. Nuntiaturae Ap.; Legati Nationum.
Ioseph, B. M. V. sponsus,
V. Patroni caelestes.

(S.).

Iosephus a Iesu et Maria (in saec.

Pesci)

India.
V. Dioeceses; Legati Nationum.

Vincentii

Decretum de virtutibus

heroicis, 185.

Inspiratio Sacrae Scripturae. Allocutio S. P.

I expleto saeculo a Litt. Enc. Providentissimus Deus necnon L exeunte anno a Litt. Enc. Divino afflante Spiritu
foras datis, 232.
Institutio T eresiano,.
V. Diez y Bustos De Molina
(B.); Poveda Castroverde Petrus

(Ven.).

Victoria
(B.).

Iosephus Caecilius (in saec. Bonifatius Ro


drguez Gonzlez)
(B.).
V. Ventaja Miln Didacus (B.).
Israel.
V.

Conventiones;

Legati Nationum.

Italia.
V.

Conventiones;

Legati Nationum.

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

1072

Itinera Apostolica (allocutiones selectae) :


In quibusdam Hispaniae urbibus: Hispali,

exeunte Eucharistico coetu ab omnibus


nationibus, 265; Onobae, V expleto saeculo ab Evangelio in novo mundo nuntiato, 270; Matriti, ad episcopos congregatos, 276; Matriti, ob decretos beato
Henrico de Osso et Cervello Sanctorum
caelitum honores, 281.
In

quibusdam

Civitatibus

Balticae

Regionis:

Vilnae, precatio ad cruces seu sepulcra


benedicenda, 476; Vilnae, allocutio ad
academicas auctoritates et Universitatis
alumnos, 479; Rigae, allocutio occasione
oblata recognitionis cultus sancti Meinardi, episcopi, 484; Tallini, allocutio ad
Christifideles congregatos, 486.
Ius Ecclesiae. Allocutio S. P. ad eos qui
Conventui de iure Ecclesiae, X expleto
anno a Codice Iuris Canonici promulgato,
interfuerunt, 244.
Iuvenes. Allocutio S. P. ad iuventam Denverii ex omnibus nationibus congregatam
in nocturnis vigiliis, 415; Homilia S. P.
Denverii die Assumptionis B. M. V., 426.

J
Jimnez Baldovi Maria a Subsidio (Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

K
Kalinowski Raphael
(S.).
V. Patroni caelestes.
Kazimierczyk

Stanislaus

Kozminski Honoratus, presb.,


V. Patroni caelestes.

(B.).

Beatorum

(B.).

L
Labor.
V. Officium Laboris apud Sedem Aposto
licam.

La Colombire Claudius (S.). Litt. decretales quibus ei honores Sanctorum decernuntur, 305.
Laicus. Inter munera liturgica eius adnumerari potest etiam servitium ad altare:
541; Allocutio S. P. eis qui plenario coetui Pontificii Consilii pro Laicis interfuerunt, 661.
Laurentius, diac. et mart.
V. Patroni caelestes.

(S.).

Legati Nationum. Allocutio S. P. ad eos oc-

casione novi anni, 805. Coram admissi:


Australiae: 206; Srilankae: 206; Gabonis:
206; Maliae: 206; Pakistaniae: 206; Belizae: 206; Togi: 206; Thailandiae: 206; Burundiae: 206; Iaponiae: 303; Austriae:
381; Italiae: 381; Nicaraguae: 703; Reipublicae Slovachiae: 703; Israelis: 834;
Libani: 834; Boliviae, 1010; Belgii, 1010;
Sueciae, 1010; Daniae, 1010; Tunesiae,
1010; Indiae, 1010; Bangladesae, 1010;
Iordaniae, 1010; Ghanae, 1010.

Lettonia.
V. Ad Limina.
Libanum.
V. Legati Nationum.

(S.).

Kolbe Maximilianus Maria, presb,


(S.).
V. Patroni caelestes.

et mart.,

Liccanensis dioec.
V. Patroni caelestes.
Lichtemberg

Kowalska Maria Faustina

(B.).

Legnicensis dioec.
V. Patroni caelestes.

honoribus auctus, a S. P. homilia celebratur, 38.


Kty de Ioannes, presb.,
V. Patroni caelestes.

Kzka Carolina, virgo et mart.,


V. Patroni caelests.

(in saec.

Helena)

(B.). Beatorum honoribus aucta, a S. P.


homilia celebratur, 38; Litt. Ap. quibus
Beata declaratur, 786.

Bernardus

super martyrium, 990.


Lituania.
V. Ad Limina.

(Ven.).

Decretum

1073

Index rerum analyticus


Latus
V.

Eburneum.
Ad Limina.

Maria a Iesu (in saec.: Aemilia d'Oultremont) (Ven.). Decretum de virtutibus


heroicis, 437.

Llimona
Planas
Maria
a
Monserrato
(Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
Decretum de martyrio, 292.

(Ven.),

Lpez de Maturana Eleonora (Ven.).


tum de virtutibus heroicis, 366.

Decre-

Maria Aloisia a Iesu (B.) (in saec. Maria


Ludovica Trichet). Beatorum honoribus
aucta, a S. P. homilia celebratur, 314;
Litt. Ap. quibus Beata declaratur, 561.
Maria Antonia a S. Petro (in saec.: Antonia
Pars i Riera) (Ven.). Decretum de virtutibus heroicis, 443.

Lpez Garca Maria Pacis (Ven.).


V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).

Maria a S. Ioseph (in saec.: Laura Evange


lista Alvarado Cardozo)
(Ven.). Decretum de miraculo, 360.

Lovicensis dioec.
V. Patroni caelestes.
Ludgerus
(S.).
V. Basilicae minores.

Maria a Perpetua Succursu (in saec.: Isabel


la Tejada Cuartas) (Ven.). Decretum de
virtutibus heroicis, 693.

Ludovicus a Casaurea (B.). Litt. Ap. quibus eidem Beatorum honores decernuntur, 18; Beatorum honoribus auctus, a S.
P. homilia celebratur, 38.
Lusitania.
V. Ad Limina.

Marianistae.
V. Societas Mariae.
Maria Raphaela (in saec. Sanctina Cimatti)
(Ven.). Decretum de heroicis virtutibus,
91.
Maria Virgo.
V. Patroni caelestes.

M
Madagascaria.
V. Ad Limina; Dioeceses.
Maiella Gerardus (S.).
V. Patroni caelestes.
Malavia.
V. Ad Limina.
Malia.
V. Legati Nationum.
Mangano Lucia (Ven.). Decretum de virtutibus heroicis, 995.
Marello Iosephus (B.). Litt. Ap. quibus a S.
P. in Beatorum catalogum refertur, 118;
Beatorum honoribus auctus, a S. P. homilia celebratur, 396.
Maria a Cruce (in saec.: Maria MacKillop)
(Ven.). Decretum de virtutibus heroicis,
197.

7 3 - A A S.

Mart Local Maria a Conceptione (Ven.).


V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Martin Ludovicus (Ven.).
roicis virtutibus, 760.

Decretum de he-

Martnez Pascual Martinus


(Ven.).
V. Ruiz de los Paos Angel
(Ven.).

Petrus

Maternitas. Agevolazioni a tutela delia


maternit .
V. Provisiones pro familia.
Matovelle Iulius Maria (Ven.).
de heroicis virtutibus, 679.
Matowy de Dorothea, vid.
V. Patroni caelestes.

Decretum

(B.).

Matritum. Allocutio S. P. ad episcopos Hispaniae congregatos, 276; Allocutio ob

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1074

decretos Beato Henrico de Osso et Cervello Sanctorum caelitum honores, 281.


Mazzarella Dominicus
(Ven.).
V. Modestinus a Iesu et Maria
Mazzuchelli

Carolus

Samuel,

(Ven.).

O.P.

(Ven.).

Decretum de virtutibus heroicis, 177.


Medina

Olmos Emmanuel

(B.).

Beatorum

honoribus auctus, a S. P. homilia celebratur, 400; Litt. Ap. quibus Beatus cum
Sociis martyribus declaratur, 563.
Meinardus, episc, (S.). Allocutio S. P. Ri-

gae occasione oblata recognitionis cultus,


484.
Michael Archangelus
(S.).
V. Patroni caelestes.

bus cardinalibus, praesulibus, praelatis


et officialibus Romanae Curiae eadem
adveniente, 797; Nuntius televisifieus,
816.
Nicaragua.
V. Ad Limina; Legati Nationum.
Nigeria.
V. Provinciae eccl.; Ad Limina.
Nova
V.

Guinea.
Ad Limina.

Nova
V.

Zelandia.
Ad Limina.

Nuntiaturae

Apostolicae

Iesu.

miraculo, 370.
Monasterio y Ateca Felix (Ven.).
V. Felix a Virgine (Ven.).

Passione et Morte D.ni nostri Iesu Christi


a. 1993, 82; die Paschatis a. 1993, 84; die
Nativitatis Domini a. 1994, 816.
Nuntii a S. P. scripto dati: ob diem in uni-

Mongoche
Horns
Maria
ab, Assumptione
(Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Montai Forns Paula a S. Iosepho de Cala

sanctio (B.). Litt. Ap. quibus Beata de-

verso mundo ad pacem fovendam dicatum, 156; ineunte VIII saeculo ab ortu
sancti Antonii de Padova, 968.
Nuntii gratulatorii a S. P. missi.
V.
Primatesta,
Card.;
Revollo
Card.; Pironio, Card.; Sales de
Card.

claratur, 15; Beatorum honoribus aucta,


a S. P. homilia celebratur, 38.
Magdalena

Catharina

(Ven.).

Bravo,
Arajo,

De-

cretum de miraculo, 505.


Mozambicum.
V. Ad Limina; Dioeceses.
Mulier.
V. Ordinatio

in

Nuntii televisifici a S. P. dati: Feria VI in

Modestinus a Iesu et Maria (in saec.: Domi


nicus Mazzarella)
(Ven.). Decretum de

Morano

constituuntur:

Republica Insularum Marshallensium,


394; in Civitatibus Foederatis Micronesiae, 569; in Republica Africae Australis,
571; in Regno Hashemita Iordaniae, 638;
in Regno Cambogiae, 860.

Micronesia
(Respublica).
V. Nuntiaturae Ap.
Missionarii Comboniani Cordis
V. Comboni Daniel (Ven.).

Nativitas D. N. I. C. Allocutio S. P. Patri-

Sacerdotalis.

N
Namibia.
V. Vicariatus Ap.; Provinciae eccl.; Dioe
ceses.

Oceanus
Indianus.
V. Ad Limina.
Oceanus
Pacificus.
V. Ad Limina.
Officium

Laboris

apud

Sedem

Apostolicam.

Litt. Ap. motu proprio datae quibus ultima ordinatio eius foras datur, 843; Ordinatio, 843.
Onoba. Allocutio S. P. ibidem habita V ex-

pleto saeculo ab Evangelio in novo mundo nuntiato, 270.

1075

Index rerum analyticus


Opus
V.

Ordo Equestris S. Sepulcri


V. Patroni caelestes.

fundatum.
Populorum progressio.

Ordinatio Officii
stolicam.

Laboris

apud Sedem Apo

Statuto dell'Ufficio del lavoro della Sede


Apostolica.
1. Normativa, 843.
2. Competenza, 843.
3. Funzioni, 843.
4. Struttura, 844.
5. Presidenza, 844.
6. Presidente, 845.
7. Consiglio, 845.
8. Commissioni speciali, 846.
9. Direzione Generale e rispettivi Servizi, 846.
10. Controversie, 847.
11. Collegio di conciliazione e arbitrato,
849.
12. Ricorso per legittimit, 850.
Adnexum I. Albo degli Avvocati presso il
Collegio di conciliazione e arbitrato dell'Ufficio del lavoro della Sede Apostolica
(ULSA), 851.
Adnexum II. Norme circa la procedura
di ricorso per legittimit contro le decisioni dell'Ufficio del lavoro della Sede
Apostolica, 853.
Ordinatio
Pontificiae
rum Socialium.

Academiae

Academiae pro

Vita.

Statuto delia Pont. Accademia per la Vita.


Tit. I, Istituzione e fine, 388.
Tit. II, Ordinamento, 389.
Tit. III, Attivit scientifica e strumenti
operativi, 391.
Tit. IV, Mezzi finanziari, 392.
Tit. V, Disposizioni finali, 393.
Ordinatio Sacerdotatis. Epist. Ap. de Sacer-

dotali ordinatione viris tantum reservanda, 545.


Ordo B.M. V. de Mercede.
V. Torres Iosephus Leo

(Ven.).

Fratrum Minorum Alcantarinorum.


Modestinus a Iesu et Maria (Ven.).

Ordo Fratrum Minorum.


V. Ludovicus a Casaurea (B.); Granzotto
Claudius
(in rei.
Richardus)
(Ven.);
Dukla de Ioannes (Ven.).
Ordo Fratrum Praedicatorum.
V. Mazzuchelli Carolus Samuel (Ven.);
Cormier Hyacinthus Maria
(Ven.).
Ordo
V.

Paenitentiae.
Paenitentiaria

Apostolica.

Ordo S. Clarae, Monasterium


Montis Novi.
V. Satellico Maria Crucifixa
Ordo S. Clarae, Capuccinae.
V. Astorch Maria Angela
Ordo S. Benedicti.
V. Schuster Alfredus

S.

Luciae

(B.).

(B.).

Ildefonsus

(Ven.).

Ordo Ss.mae Trinitatis.


V. Felix a Virgine (in saec.: Felix Mona
sterio y Ateca) (Ven.).

Scientia

Statuto delia Pont. Accademia delle Scienze Sociali.


Tit. I, Costituzione e fine, 213.
Tit. II, Ordinamento, 213.
Tit. III, Attivit scientifica ed incentivi
alla ricerca, 215.
Tit. IV, Mezzi finanziari e sede, 216.
Tit. V, Disposizioni finali, 217.
Ordinatio Pontificiae

Ordo
V.

Hierosolymitani.

Ordo Sororum Carmelitarum.


V. Teresia a Iesu de Los Andes (S.).
Orts Bald Maria a Suffragio ( Ven.).
V. Lloret Marti Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Oss y Cervello de Henricus (S.). Sanctorum

honoribus auctus, a S. P. Matriti homilia


celebratur, 281; Litt. decretales quibus ei
Sanctorum honoribus decernuntur, 625.
Ozanam

Fridericus

(Ven.).

Decretum

de

heroicis virtutibus, 180.

P
Paenitentiae
sacramentum.
V.
Paenitentiaria Apostolica.
Paenitentiaria Apostolica. Allocutio S. P. ad

maiorem Paenitentiarium et ad minores


Paenitentiarios basilicarum Urbis coram
admissos, 78; Regens: 615.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1076

Pakistania.
V. Provinciae eccl.; Legati Nationum.
Panama.
V. Dioeceses; Ad Limina.
Papua Nova Guinea.
V. Ad Limina.
Paraguaya.
V. Dioeceses.
Paschatis

dies.

Nuntius televisifica a. 1993, 84.


Pascual Pallard Ignatia a Sanctissimo Sa
cramento
(Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Patricius, episc.
(S.).
V. Basilicae minores.
Patroni caelestes confirmantur:

S.

Lauren-

tius, diac. et mart., Patronus principalis,


atque S. Bernardus, ab., Patronus secundarius dioec. Pelplinensis, 121; S. Casimirus Patronus principalis dioec. Radomensis, 122; B. Sebastianus Pelczar, ep.,
Patronus principalis, atque B. Carolina
Kzka, virgo et mart., Patrona secundaria dioec. Rzeszoviensis, 123; S. Albertus
Chmielowski, relig., Patronus principalis,
atque S. Raphael Kalinowski, Patronus
secundarius dioec. Sosnoviensis, 124; B.
M. V. sub titulo De perpetuo succursu
Patrona principalis dioec. Thoruniensis,
125; B. M. V. sub titulo Mater Dei de
Victoria Patrona principalis dioec. Varsaviensis-Pragensis, 126; B. M. V. sub titulo Redemptoris Mater Patrona principalis dioec. Zamosciensis-Lubaczoviensis, 127; S. Maximilianus Maria Kolbe,
presb, et mart., Patronus principalis, atque S. Ioannes de Ke_ty, presb., et B.
Ioannes Sarcander, presb, et mart., Patroni secundarii dioec. Bielscensis-Zy vie censis, 128; S. Adalbertus, ep. et mart.,
Patronus principalis, atque S. Maximilianus Maria Kolbe, presb, et mart., et B.
Dorothea de Matowy, vid., Patroni secundarii dioec. Elbingensis, 129; B. M. V.
titulo Mater Ecclesiae invocata Patrona principalis, atque S. Adalbertus, ep. et
mart, Patronus secundarius dioec. Lucanensis, 130; Ss. Apostoli Petrus et Paulus
Patroni principales, atque B. M. V, titulo

Mater caritatis et iustitiae socialis invocata et S. Anna, mater B. M. V. Patronae secundariae dioec. Glivicensis, 131;
S. Ioseph, B. M. V. sponsus, titulo
Redemptoris custos invocatus, Patronus principalis dioec. Calissiensis, 132;
Ss. Apostoli Petrus et Paulus, Patroni
principales, atque S. Ioseph, B. M. V.
sponsus, titulo Redemptoris custos invocatus, Patronus secundarius dioec. Legnicensis, 133; S. Victoria, virgo et mart.,
atque B. Honoratus Kozminski, presb.,
Patroni principales dioec. Lovicensis,
134; B. M. V. sub titulo Mater Misericordiae invocata Patrona principalis atque S. Casimirus et S. Maximilianus Maria Kolbe, presb, et mart., Patroni secundarii dioec. Grodnensis Latinorum, 226;
B. M. V. sub titulo Domina nostra Palaestinae Regina, Patrona Ordinis
Equestris S. Sepulcri Hierosolymitani,
394; B. M. V. sub titulo de Guadalupe
Patrona dioec. Colimensis, 571; S. Adalbertus, episc, et mart., Patronus urbis
Gnesnensis, 572; S. Stanislaus, episc, et
mart., Patronus civitatis Siedlecensis,
637; S. Michael Archangelus Patronus
Provinciae ecclesiasticae Capitanatae,
639; S. Gerardus Maiella, Patronus Provinciae ecclesiasticae Basilicatae, 640; S.
Ioseph, B. M. V. Sponsus, Patronus
dioec. Coatzacoalsensis, 791; B. M. V.
sub titulo Nuestra Seora de las Nieves et S. Carolus Borromeo, Patroni
dioec. Sancti Caroli Vurolicensis, 939;
Sancta Familia Iesu, Mariae et Ioseph,
Patrona dioec. Campi Limpidi, 941.
Paulus Apostolus
(S.).
V. Petrus et Paulus, Apostoli

(Ss.).

Pax. Nuntius a S. P. scripto datus ob diem


ad pacem fovendam dicatum, 156.
Pelczar I. Sebastianus (B.).
V. Patroni caelestes.
Pelplinensis
dioec.
V. Patroni caelestes.
Peris Polo Iosephus Maria (Ven.).
V. Ruiz de los Paos Angel
(Ven.).

Petrus

Pemiles Estvil Antonius


(Ven.)
V. Ruiz de los Paos Angel
(Ven.).

Petrus

Index rerum analyticus


Petra a S. Ioseph (in saec. Anna Iosepha
Prez Florido) (Ven.). Decretum de mi-

raculo, 95.
Petrus et Paulus, Apostoli
V. Patroni caelestes.

Provisiones Ecclesiarum: e Congr. pro Ec-

simum quintum annum ab inito episcopali ministerio, 89.

Populorum

Guillelmus
los Paos

progressio .

Chirographum

( Ven.).

Decretum de mi-

raculo, 446.
Poveda Castroverde Petrus

(B.).

Beatorum

honoribus auctus, a S. P. homilia celebratur, 400; Litt. Ap. quibus Beatus declaratur, 566.
Praelatura

territorialis

constituitur:

De

Pa-

rania Superiore, 9.
Praefectura Ap.

constituitur:

in

Aethiopia

Presbyter.
V. Congr. pro Clericis.

Presbyteri. Epistula S. P. universis Ecclesiae presbyteris missa, recurrente Feria V


in Cena Domini, 641.
Primatesta R. F., Card. S. P. ei gratulatur

decem lustra a suscepto sacerdotio, 87.


ecclesiasticae

constituuntur:

Sancti Iacobi Equitum, 548; Portus Veteris, 550; Vindhokensis, 554; Ibadanensis, 556; Abugensis, 557; Iosensis, 559;
Urbis Beninensis, 560; Overriensis, 631;
Calabarensis, 632; Lahorensis, 633; Bulauaiensis, 785; Emeritensis Augustana-Pacensis, 936.
Provisiones pro familia.

Radomensis dioec.
V. Patroni caelestes.
Rafols Maria (Ven.) Decretum de miracu-

lo, 97.
Res nummaria.
V. Conventiones.
Respublica Africae Australis.
V. Nuntiaturae Ap.
Revollo Bravo M., Card. S. P. ei gratulatur

decem lustra a suscepto sacerdotio, 88.

nomine Jimma-Bongana, 855.

Provinciae

clesiis Orientalibus, 170; e Congr. pro


Episcopis, 109, 203, 300, 378, 449, 507,
612, 701, 777, 833, 926, 1005; e Congr.
pro Gentium Evangelizatione, 204, 301,
380, 779, 1007.

(Ven.).
Angel Petrus

quo Opus fundatum constituitur, 943.


Poussepin Maria

Tit. III, Agevolazioni in favore di dipendenti con familiari disabili: 166.


Tit. IV, Spese scolastiche: 168.
Tit. V, Disposizioni finali: 169.

(Ss.).

Pironio E. F., Card. S. P. ei gratulatur vice-

Plaza Hernndez
V. Ruiz de
(Ven.).

1077

Rescriptum ex Au-

dientia Ss.mi, 163.


Provvidenze a favore della famiglia: 164.
Tit. I, Assegno per la nascita di figli: 164.
Tit. II, Agevolazioni a tutela della maternit: 165.

Riga. Allocutio S. P. ibidem habita occasione oblata recognitionis cultus Sancti Meinardi episcopi, 484.
Ritus
V.

Antiochenus
Eparchia.

Roland Nicolaus

Maronitarum.

(Ven.).

Decretum

de

mi-

raculo, 372.
Romero Clariana Maria a Calvaria (Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Rosa de Lima (S.).
V. Basilicae minores.
Rosat Balasch Maria a Refugio (Ven.).
V. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Rotae Romanae Tribunal. Praelatus Audi-

tor, 614.
Normae: Prooemium, 508.

Tit. I: De Romanae Rotae Tribunalis


constitutione: 509.
De Tribunalis compositione atque officiis: 509.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1078

De assumptionibus et nominationibus:
Tit. II: De officio Iudicum aliorumque
Romanae Rotae addictorum: 513.
De Iudicibus seu Auditoribus: 513.
De Promotore iustitiae et vinculi Defensore: 516.
De Moderatore Cancellariae: 517.
De Officialibus minoribus et de Officii
administris: 518.
De normis disciplinaribus: 520.
De Advocatis et Procuratoribus: 522.
Tit. III: De ordine iudiciario Rotae Romanae: 523.
De introductione causae, de citatione ac
dubiorum concordatione: 523.
De instantiae suspensione, peremptione
et renuntiatione: 527.
De causae instructione: 529.
De incidentibus et praeiudicialibus: 530.
De processus publicatione, conclusione in
causa et de discussione: 531.
De sententiis: 533.
De appellationibus: 537.
De expensis iudicialibus et de gratuito
patrocinio: 538.
De Normarum interpretatione: 540.
Allocutio S. P. iudicibus et administris,
947.
Rubatto

Sales de Arujo E., Card. S. P. ei gratulatur

decem lustra a suscepto sacerdotio, 264.

513.

Maria

Francisca

Iesu

(in saec.

Anna Maria (B.). Litt. Ap. quibus Bea-

ta declaratur, 220; Beatorum honoribus


aucta, a S. P. homilia celebratur, 400.
Ruiz de los Paos Angel Petrus (Ven.). De-

cretum de martyrio, 286.


Rzeszoviensis
dioec.
V. Patroni caelestes.

Sanctorum

honores

decernuntur:

Claudinae

Thvenet, 5; Claudio La Colombire, 305;


Teresiae a Iesu de Los Andes, 465; Henrico de Oss y Cervello, 625.
San Vtores de Didacus Aloisius (B.). Litt.

Ap. quibus Beatus declaratur, 634.


Sarcander Ioannes presb,
V. Patroni caelestes.
Satellico

Maria

Crucifixo

et mart.,

(B.).

(B.).

Beatorum

honoribus aucta, a S. P. homilia celebratur, 400; Litt. Ap. quibus Beata declaratur, 788.
Scherer Maria Theresia (in saec.: Anna Ma
ria Catharina) (Ven). Decretum de mi-

raculo, 350.
Schola. Spese scolastiche .
V. Provisiones pro familia.
Schuster Alfredus Ildefonsus, O.S.B., archiepisc. et S.R.E. Card. (Ven.). Decretum

de heroicis virtutibus, 696.


Scriptura Sacra. Allocutio S. P. I expleto

saeculo a Litt. Enc. Providentissimus


Deus necnon L exeunte anno a Litt.
Enc. Divino afflante Spiritu foras datis, 232.
Simplicius
(S.).
V. Basilicae minores.
Slovachia.
V. Legati

S
Sacerdotes.
V. Presbyteri.
Sacerdotium ministeriale. Allocutio S. P. eis

qui plenario coetui Congr. pro Clericis interfuerunt, 602.


Sala Pic Iosephus ( Ven.).
V. Ruiz de los Paos
(Ven.).

Sancti Caroli Vurolicensis dioec.


V. Patroni caelestes.

Angel

Petrus

Solarium. Normae circa annui salarii computationem, 973.

Nationum.

Socialis actio.
V.
Academia
(Pont.).

Scientiarum

Societas Iesu.
V. La Colombire Claudius
Cruchaga Albertus
(Ven.).

Socialium

(S.); Hurtado

Societas
Mariae.
V. Eraa Guruceta Carolus et duo Socii
Fuidio Rodrguez Fidelis et Hita Miranda
Iesus
(Ven.).

Index rerum analyticus

1079

Societas Sanctae Teresiae a Iesu.


V. Oss y Cervello de Henricus (S.).

Tavernier vid. Qamelin Aemilia (Ven.).


cretum de virtutibus heroicis, 362.

Societas Sororum a Maria Reparatrice.


V. Maria a Iesu (Ven.).

Theodemarus Ioachimus (in saec. Adrianus


Saz Saiz),
(B.).
V. Ventaja Miln Didacus (B.).

Sodalitas Sacerdotum operariorum dioecesa


norum a S. Corde Iesu.
V. Ruiz de los Paos Angel Petrus
(Ven.).
Sorores a Caritate Sanctae Annae.
V. Rafols Maria (Ven.).

Sorores a Sancto Ioseph et a Sacro Corde.


V. Maria a Cruce (Ven.).
Sorores
Augustinianorum
Recollectarum
a
Corde Iesu.
V. Maria a S. Ioseph (in saec.: Laura
Evangelista Alvarado Cardozo)
( Ven.).
Sorores Caritatis Dominicanae a Praesenta
tione S. Virginis.
V. Poussepin Maria (Ven.).
Sosnoviensis dioec.
V. Patroni caelestes.

Tertius Ordo Saecularis S. Francisci.


V. Bays Margarita (Ven.).
Tertius Ordo Ss.mae Trinitatis.
V. Canori Mora Elisabetha (Ven.).
Thailandia.
V. Legati

Nationum.

Thvenet Claudina (S.). Litt. decretales


quibus ei honores Sanctorum decernuntur, 5.
Thoruniensis
dioec.
V. Patroni caelestes.

Srilanka.
V. Legati Nationum.

Togum.
V. Dioeceses; Legati Nationum.

Stanislaus
(S.).
V. Patroni caelestes.

Succia.
V. Legati

(Ven.).

Teresia a Iesu de Los Andes (S.). Litt.


decretales quibus ei honores Sanctorum
decernuntur, 465.

Sorores a Sacris Cordibus.


V. Thvenet Claudina (S.).

Stollenwerk Maria Helena


tum de miraculo, 822.

Tejada Cuartas Isabella ( Ven.).


V. Maria a Perpetuo Succursu

De-

(Ven.).

Decre-

Nationum.

Suris Brusola Maria Dolorosa (Ven.),


v. Lloret Mart Angela a Sancto Ioseph
(Ven.).
Synodus Episcoporum Ecclesiae Antiochenae
Maronitarum.
Provisiones episcopales:
171.
Synodus Episcoporum Ecclesiae
Provisiones episcopales: 171.

Ucrainae.

T
Tallinum. Allocutio S. P. ad Christifideles
ibidem congregatos habita, 486.

Truszkowska Maria Angela (in saec. Sophia


Camilla) (B.). Litt. Ap. quibus Beata
declaratur, 21; Beatorum honoribus aucta, a S. P. homilia celebratur, 38.
Torres Iosephus Leo (Ven.).
heroicis virtutibus, 774.

Decretum

Torres Morales Genovefa (Ven.).


super miraculum, 993.
Tribunal Supremum Signaturae
Praefectus, 1014.

de

Decretum

Apostolicae:

Tornay Mauritius (B.). Litt. Ap. quibus


Beatus declaratur, 311; Beatorum honoribus auctus, a S. P. homilia celebratur,
314.
Tunesia.
V. Legati Nationum.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1080

U
Universitas Studiorum. Allocutio S. P. ad
academicas auctoritates et alumnos Vilnae, 479.

quibus Beatus declaratur una cum Sociis,


563.
Vicariatus Ap.

erigitur: Runduensis.

Victoria, virgo et mart.,


V. Patroni caelestes.

(S.).

V
Valerius Bernardus
(in saec.
Marcianus
Herrero Martnez),
(B.).
V. Ventaja Miln Didacus, (B.).
Vannini Iosephina (in saec.: Iuditha Ade
laides Agatha) (Ven.). Decretum de miraculo, 435.
Varsaviensis-Pragensis
dioec.
V. Patroni caelestes.

Vilar David Vincentius


de martyrio, 199.

Ventaja Miln Didacus (B.). Beatorum honoribus auctus cum Sociis martyribus a
S. P. homilia celebratur, 400; Litt. Ap.

Decretum

Vilna. Precatio S. P. ad cruces seu sepulcra benedicenda, 476; Allocutio S. P. ad


academicas auctoritates et Universitatis
alumnos habita, 479.
Vita.
V. Academia pro
tus.

Vaz Iosephus ( Ven.). Decretum de miraculo, 175.


Venetiola.
V. Dioeceses.

(Ven.).

Vita

(Pont.);

Z
Zamosciensis-Lubaczoviensis
V. Patroni caelestes.
Zimbabuana
Civitas.
V. Provinciae eccl.

dioec.

Concep

CORRIGENDA

in vol. L X X X V I ( 1 9 9 4 ) Commentarii ACTA APOSTOLICAE SEDIS


pag. 8 3 7 , lineae 9, 1 0 , 1 1 , 1 3 , 1 4 : loco Mantova legatur Modena.

OCTOGESIMUM SEXTUM VOLUMEN


COMMENTARII OFFICIALIS ACTA APOSTOLICAE SEDIS
ABSOLVITUR DIE XXXI DECEMBRIS MCMLXXXXIIII
TYPIS VATICANIS

You might also like