**1***

The End.
Fairytales. Yeah right! As if it's true. Siguro nga yung fairytales eh hindi
maganda sa simula, then pagdating ng dulo eh happy ending parati. Lagi
na lang napapataas yung kilay ko. My mom told me I used to like reading
those kind of books. But right now... wala siya sa interest ko.
Paano nga ba sinisimulan yung story sa mga fairytale? Ano nga bang
phrase yun? Ooh.. ok. I remember. Let's start my story with that phrase
too.
Once upon a time, in a kingdom far far away, there lived a princess who
cleaned her closet. Ooopps... corny. Wala kaming kingdom, at hindi rin
whatever once upon a time. It's modern day. And fairytales, don't come
true in real life. Right now, the closet part was true. I'm cleaning my closet
and my drawers.
Ito yung binigay sa akin na relo ni Daddy nung nagpunta siya ng Canada.
Hindi ko naman na ginagamit so might as well, isama ko na lang doon sa
sako.
Crap.
Ito kayang bag na regalo naman sa akin ni Mommy nung nanalo ako sa
Declamation ko? Marumi naman na so, wala na rin siyang kwenta.
Crap.
How about itong stuff toy na... Fine.. fine!! Bakit ba ako nag-aabala na
tanungin pa yung sarili ko kung alam ko naman na yung mga nandito sa
drawer eh yung mga hindi ko na ginagamit. Mostly, crap for me... not for
others.
Bumaba ako sa hagdanan namin at dumeretso ako doon sa mini-office ni
Daddy sa bahay. As usual, nakalatag na naman ang iba't ibang papel sa
harapan niya at nakasalamin pa siya.
"Hey Dad, I need a ride sa Hand-me-down Shop!""Ok honey!" tapos
winave lang niya yung kamay niya ng hindi man lang lumilingon sa akin.

Wala na naman yatang pakialam sa mundo itong Daddy ko. Workaholic

kasi yan. Kapag nawala siguro yung work niya sa buhay niya, baka suki na
siya ng mga psychiatrist. Ang mean ko no? Totoo naman kasi. Dati nga
bakasyon namin sa probinsiya para mag-beach, may dala ba namang
tatlong suitcase at may gagawin daw siya.
And my Mom? She's in the kitchen. Baking. She loves to bake.
Unfortunately, wala pa siyang nape-perfect. As for me, wala rin akong
talent. Or maybe I do, hindi ko lang alam. But lately, sinusubukan kong
mag hang-out sa kitchen para matuto magluto. Ayun, wala pa ring
nangyayari. Cooking is a talent right? Err.. I don't know.
Nung nakalabas ako sa garden namin, mukhang walang tao. Hindi ko
makita kung nasaan yung driver namin. Hindi naman ako marunong mag-
drive. O siya, maglalakad na lang ako hanggang makarating doon sa Shop.
Mas mahilig naman ako doon.
Nag-sneak ako lumabas nun dala-dala ko yung malaking sako na
pinaglagyan ko nung mga gamit na ayaw ko na. Nung nasa labas na ako ng
bahay, tumakbo na ako. Mamaya may makakita pa sa akin.
Nakita ko na naman ang kagandahan ng village namin. Sa sobrang ganda
at sa sobrang tagal na namin dito, hindi ko pa rin alam yung pangalan
nung matandang lalaki na nakatira sa tapat ng bahay namin. Yung nasa
kanan naman eh alam ko ang pangalan pero hindi ko pa nakikita. Maganda
nga yung village, weird naman lahat. Hindi normal.
Ang daming sasakyan nun na nag-pass sa akin. Mausok nga eh kaya nag-
cough pa ako. Naglakad lang ako ng naglakad at saglit lang din eh nasa
harap na ako ng shop. Nakaupo doon si Mr. Ferol, yung may-ari ng shop.
"Hi Mr. Ferol!" tinaktak ko naman ng daliri ko yung glass window niya.
"Oh.. hija nandito ka na naman uli. May ibebenta ka uli?""Opo. Itong nasa
sako." tapos inabot ko sa kanya yung mga gamit ko.
I've been in this shop for a couple of times. Pero hanggang ngayon, wala
pa ring masyadong pagbabago maliban na lang sa mga nakasabit na
tinitinda. If you get the idea of hand-me-down shops, then wala na pala
akong problema i-explain sa inyo. If not, consult a doctor. I mean,
someone who knows all about it.

"One thousand one hundred pesos."

Nagulat naman ako. P1,100? Para doon sa mga ayaw ko na?
"For real? Hindi ko naman po inaasahan.""Naku hija, sa pinambili niyo dito,
ilang P1,100 na." inabot niya sa akin yung pera."May quality naman talaga
yung binebenta mo sa akin. May balak ka na naman sa pera?"
Dahil nga iniikot-ikot ko yung paningin ko sa shop, isang minuto pa siguro
yung nakalipas bago ako sumagot.
"Opo. But, it's not something for me. For.. somebody else."
Ngumiti lang si Mr. Ferol.
"Anong taon ka na pala sa pasukan?""Uhmm.. 4th year po." tapos yumuko
ako.
"Doon ka uli sa private school?""I think so. I don't know, ayoko kasi doon
eh." napatingin ako doon sa labas at nakita ko si Roland na nakatingin din
dito sa loob, "Sige po Mr. Ferol aalis na ako. Nandito na yung isa sa action
figures ng Daddy ko."
Lumabas na ako nun sa shop at syempre hindi na ako nagtaka sa sinabi ni
Roland.
"Mam naman. Bakit po kayo lumabas ng hindi nagsasabi? Papagalitan po
kami niyang ng Daddy niyo eh."
Huminto naman ako, humarap at nilagay ko yung isang kamay ko sa
balikat niya.
"Roland, I hate to say this but... I'm already 15. Turning 16 this year. I'm a
teenager. I'm still young, but I can handle myself. Eh yung Daddy ko? He's
in his late 40's. Old enough! Kaya dapat, sa kanya ka lagi nakadikit." tapos
dumeretso na uli ako ng lakad.
"Pero papagalitan po kami nun. O kaya ikaw rin."
Tumawa naman ako.

"Ako papagalitan ni Daddy?" tinuro ko pa yung sarili ko at

nakangiti... "You're right."tapos bigla akong sumimangot. "Pero sasabihan
ko lang yun ng I'm sorry hind na mauulit Dad wala na uli yun. It always
works for me! You should try it.""Magwo-work lang yun kung tatay ko siya.
Kaya nga ang kaibahan natin ngayon, Daddy mo siya, boss ko siya. So..
uuwi na tayo."
Hinila naman niya ako kaya lang pinigilan ko siya.
"Roland, saglit lang." tapos tinaas ko yung sobre doon na hawak
ko, "Kailangan ko lang ibigay ito doon.""Magdo-donate ka na naman doon
sa school?!?"
Tumingin ako sa gilid at tinakpan ko yung bibig niya.
"Shh! Huwag ka ngang maingay. Nobody knows it's me. Gusto ko lang
mag-donate doon sa school para, para ma-improve nila yung mga bagay-
bagay. In my school, lahat may gumagawa para sa amin. You don't have to
do anything but to bug your teacher. Pero diyan sa public high school? It'll
help alot of them. Please!""All right!"
This time, sumakay kami ng kotse na dala ni Roland at dumeretso kami
doon sa school. Hindi na ako bumaba at tinulak ko siya na lumapit doon sa
babae na nag-aabang ng donation. May inabot naman na papel tapos
dinala niya sa akin.
Nilagay ko yung pera doon sa loob. Hindi naman ganun karami pero, at
least meron. Nakalagay yung amount doon sa labas, tapos name ng nag-
donate. As usual dahil ayokong may makaalam na ako yung nag-donate,
nilagay ko na lang yung madalas kong nilalagay. 'A.L.' Initials ng pangalan
ko.
Umuwi na kami ng bahay pagkatapos nun. Sinermonan ako ng Daddy ko na
delikado daw yung ginawa ko. Syempe, oo na lang uli ako ng oo.
"Sinabi ko naman sa iyo na may fund tayo para sa donation na gusto mong
ibigay bawat school! Ano pa bang gusto mo? May program na tayo para
doon. Tapos ngayon tumatakas ka pa?""Dad! I've been in this program
since I was 5 years old! And thank you sa pag-oorganize ng program for
donations. Pero alam mo kung anong gusto ko? Magdo-donate na lang din
ako eh galing sa akin. Magdo-donate ako ng hindi nila ako kilala! Hindi
dahil magdo-donate ako for publicity! So people would think I'm really

kind! No way!""But you are kind! Kaya nga nagbibigay ka sa kanila ng

donations 'di ba? Don't you want them to know that you are 'A.L.'?""No
Dad. Kaya ko nga ginawang ganun para hindi nila alam." Tumingin ako
doon sa mga kasamahan namin sa bahay na nakapalibot sa amin. "Nobody
knows except everyone in this house! No one would talk about my name
and 'A.L.'!"
Nagdabog naman ako at umakyat ako doon sa hagdan namin. Hindi pa ako
nangangalahati eh tinawag na naman ako ng Daddy ko.
"Anak, 4th year high school ka na sa pasukan.. then college. Naisip ko
lang..""Dad, wala akong oras para dito.""Ayos yung school na iyon anak.
Nanduon ka na nga buong high school life mo..""Yeah! That's the point.
I've been there 3 years of my high school life and I still feel that I am not
one! Ayoko nang bumalik doon.""You're going back in that school you hear
me?!?" dinire-diretso ko lang paglalakad ko, "You're going back to that
school with that Wesley guy!"
Nung binanggit ng Daddy ko yun, napahinto na talaga ak ng tuluyan. Nasa
pinakataas na ako ng hagdan nun.
"Who?!?"
Mommy ko naman ang sumagot.
"Wesley. Yung nag-iisang anak ng mga Garcia."
Nagalit talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para
magkasama kami nung Wesley Garcia? I don't even know him. Alam ko na
kung bakit. Dahil may kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang
na magkagusto ako doon din sa may pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa
private school na yun 'di ba?
"I hate you guys." yun na lang ang nasabi ko at pumasok na ako sa kwarto
ko.
Dumapa ako doon sa kama ko. Parang lahat na lang ng kilos ko, planado.
Parang lahat ng kilos ko, kailangan tanungin ko pa sa kanya. Hindi ba ako
pwedeng magdesisyn para sa sarili ko?
I've never been on a date in my entire life. Hindi dahil sa walang
nagyayaya sa akin kundi dahil ako lagi yung tumatanggi. Makikipagdate ka

na lang, may action figures pa na nakabantay. Makikipagdate ka na nga

lang, yung mga jackass spoiled rich kids pa makakasama mo. So what for?
Have you ever felt like your life is in a music box? Iikot mo yung key,
tutunog. Iikot mo uli, tutunog. The same music over and over again.
Nakakasawa na. It's not funny at all. It is not.
For once, I wanna' do something for myself. Gagawin ko hindi dahil gusto
ng Daddy ko, kundi dahil gusto ko.
Tumakbo ako doon sa kwarto ng Mommy ko at kumatok ako doon.
"Mom!" binuksan naman niya. Huminga ako ng malalim, "I'm enrolling
myself in a public school."
Tumingin lang siya sa akin. Tapos yumakap sa akin.
"Go for it anak. Ako na ang bahala makipag-usap sa Daddy mo."
Ngumiti naman ako. I have plans. Different ones. And if my Dad can't
accept my own conditions, I'm not going to school... ever. Why bother
going to school if everything's planned for me? Gusto ko mag-plano para
sa sarili ko. And experience the other side of everything.
This time...
I'm the going in the real world.

***2***
Hindi naman na ako nagtaka nung nalaman ni Daddy yung tungkol doon sa
plano ko. Sa bahay naman, siya lang ang mahilig kumontra sa akin.
"Public School? Alam mo ba yung sinasabi mo?!?" ang aga-aga high-blood
na naman yata.
Hindi ko nga sinagot.
"Hindi mo ba alam na ibang-iba yung environment doon sa public school.
Iba yung mga bata, yung mga classrooms, mga pagkain.."
Napikon talaga ako nun.

"Tao rin sila Dad! Tao rin ako! What's the difference? If they can do it, I
can!"binagsak ko yung kutsilyo ko saka yung tinidor, "I'm not going to
school kung babalik na naman ako doon. You want me to go with that
Wesley guy? I don't know him!""Nag-iisang anak yun ng mga Garcia.
Papasok na siya sa school mo. Nagkausap na kami at bigyan lang daw sila
ng tawag ok na. Why don't you give him a chance? He's probably a nice--
""Yeah right Dad. You only care about yourself. Sa pagkakaalam ko, hindi
mo naman concern na pumunta ako sa school na yun. You're so desperate
to keep your company up that you are trying to set-up your own daughter
with some spoiled rick kid she never met! And FYI Dad, I want a change in
my life. It's MY life. I didn't say OUR life."
Pagkatapos na pagkatapos kong sinabi yun, tumakbo na naman ako sa
taas at doon na naman ako nag-iiiyak. Binuksan ko naman yung TV ko at
nilipat-lipat ko yung channel. Wala pa rin akong makita. Wala kasi ako sa
mood.
May kumatok naman sa labas ng kwarto ko. Nung tinignan ko, si Tilly pala
yun. Nanny ko since bata pa ako.
"Hi Tilly, kukunin mo yung laundry?" tinanong ko naman siya.
Instead, umupo siya sa edge ng kama ko at inakbayan ako.
"Anak ko, alam ko na nahihirapan ka rin." hay, nandito na naman siya para
i-point out yung ginawa ko, "Pero sigurado ka na ba sa desisyon
mo?""Opo. Kung hindi lang din siya papayag, tatanda ako sa bahay na
ito." ngumiti naman ako.
"Alam mo ba, maganda na ipinaglalaban mo yung gusto ko. Pero minsan,
dapat mo ring isipin yung magkabilang side na pinagpipilian mo. Maraming
pwedeng mangyari. Hindi mo alam kung lahat ba kakayanin mo.." I hate it
when she's always right, "Kaya dapat, ready kang harapin lahat
yun.""Hindi ako sigurado kung kakayanin ko lahat. Yun nga yung challenge
'di ba?!? Pero ang alam ko, ready naman ako eh."
Bigla na lang may kumatok uli sa pintuan ko. This time, it's my real Mom.
Nakangiti naman siya sa akin at nakatayo lang siya doon sa pintuan.
"Anak, I think you're in luck. I talked to your Dad.. kahit na hindi pa rin
siya ganun ka-approve, pumayag na siya. But with certain conditi--

" tumalon ako nun sa kama ko.

Nag-kiss lang ako kay Mommy na nakatayo doon sa pintuan at mabilis
naman akong tumakbo sa hagdanan. Paalis na papuntang office yung
Daddy ko. Muntik pa akong madapa sa carpet pero wala akong pakialam.
Tinalon ko naman yung 7 steps sa front door namin at hinarangan ko yung
kotse niya na paalis kaya napahinto yung driver namin. I mean, napa-
break ng de-oras.
Binuksan naman ng Daddy ko yung pintuan niya sa likod.
"Thanks Dad! Thanks alot!" yumakap naman akosa kanya.
Yumakap din naman siya sa akin.
"We'll talk about it later. Anak, mala-late na ako."
Humiwalay na ako sa Daddy ko. Wala pa akong slippers na suot nun.
Sumakay na siya uli at ako pa yung nagsara nung pintuan nung kotse.
Dahil nga sa sobrang saya ko, sumaludo pa ako sa kanya.
Pagpasok ko sa bahay namin eh nagsasasayaw pa ako. Wala lang, I never
felt so happy for the last few days... or years.
***
Nag-doorbell naman kami doon sa bahay nila. Maliit lang kung ikukumpara
sa bahay namin, pero pakiramdam ko, masaya pa rin ako.
May nagbukas naman ng pinto. Nung makita niya kami eh..
"AAAAAAAHHHHHHHH!!!!" tapos sinara niya yung pinto. After 2 seconds,
binuksan niya uli at nakangiti na siya, "I mean, good evening cousin! Good
evening uncle.. and auntie.. and everyone!"
Pinapasok naman niya kami. Nagulat lang siya at nadayo kami dito sa lugar
nila. Hindi kasi kami madalas pumupunta dito.
Inexplain namin sa kanya at sa family niya yung plano. Anong yung plano?
Kasama ko yung cousin ko na papasok sa school. Siya ang magbabantay sa
akin. Yung cousin ko? Si Kaylie. Kay for short.

"Mag-eenroll ka sa public school? Napaka--"

Alam ko hindi maganda yung sasabihin niya kaya ako na yung nagtuloy.
Baka magbago bigla-bigla yung iniisip niya.
"--gandang opportunity naman yun 'di ba Kay?"
Tumingin lang sila Mommy at Daddy sa akin. Ayon sa usapan namin, dito
muna ako sa bahay nila titira ng isang araw. Pagkatapos, magmo-move
kami ni Kay sa isang boarding house malapit sa school. Malayo kasi yung
bahay nila eh. Ayaw ng Daddy ko na biyahe daw ako ng biyahe at yung
mga driver daw eh hindi niya pinagtitiwalaan.
"Titira tayo sa boarding house? Tayong dalawa lang?" mukhang excited din
siya.
"Yeah." tumango naman ako.
"Ang saya nun!"
Syempre bago pa umalis yung Daddy ko kasama si Mommy, Tilly at yung
action figures niya, kung anu-ano pang paalala yung binigay niya. Kesyo
siya daw ang magbabayad doon sa boarding house, na wala daw ako dapat
kalokohan, tumawag daw kung may kailangan, sabihin ko daw kung
nagbago na yung isip ko.. mga ganun.
Pero sorry na lang, hindi nagbago yung isip ko.
Doon na ako natulog sa kanila. Within three days, pasukan na namin.
Enrolled na si Kay, ako hindi pa. Pero dahil nga yung Daddy ko eh
maraming nagagawa, hindi na problema kung late man ako sa enrollment
o ano.
Dinala namin yung bags ko nun hanggang sa taas. Si Tilly eh umiyak pa
dahil hindi daw niya ako makikita ng ilang buwan. Si Roland din eh
yumakap sa akin. Ka-close ko yung mga yun eh.
"Wow! Ang dami mong gamit! Branded pa lahat!" tinignan niya yung laman
ng bag ko.
"Gusto mo yung mga yan? sa 'yo na lang.""Hindi nga?!? Hindi ako
tatanggi!"
 Mukhang ang saya-saya niya nung makuha niya yung mga damit na
binigay ko. Kung magpapakanormal high school student ako, e di lubus-
lubusin ko na. Simulan sa damit.
Nag-move kami kinabukasan doon sa boarding house na tinutukoy. Sabi ni
Daddy eh ako daw ang pumili. Pagpasok na pagpasok namin sa loob, ang
dumi-dumi doon. Hinatid kami nung babae sa isang room. Kabubukas pa
lang eh panay alikabok na kaagad yung bumngad sa amin at may ipis pa na
lumipad.
Tinignan ko si Kay. Iba na yung itsura niya. Umiiling-iling pa siya na hindi
namin kukunin yung room.
Ako naman eh humarap doon sa landlady.
"Considering na panay alikabok yung kwarto at may ipis ako na nakikita.."
Tumango na naman si Kay at nakiki-agree sa akin.
"We'll take it."
Tumango pa siya ng isang beses tapos tumingin sa akin.
"What?!?" tumingin siya sa landlady, "Excuse me lang po ah," hinila niya
ako sa gilid,"Ang dumi-dumi ng kwarto na yun doon tayo?""Konting linis
lang yun ayos na! Maganda naman yung kwarto eh.. malinis. Isa pa, nasa
harap ng pintuan natin yung CR ng mga babae..."
Biglang may pumasok na lalaki na teenager doon sa CR at nagkamot pa ng
ulo at mukhang hindi kami napansin. Napataas yung kilayko.
"At lalaki."
Ganun na nga ginawa namin. Nilinis muna namin yung kwarto bago namin
nilagay yung mga gamit namin. Wala pa lang aircon doon kaya ayun, pawis
na pawis ako. Pero natuwa pa rin naman ako dahil hindi pa ko naglinis ng
totoo. Hindi ko nga alam gumamit ng mop nila kaya nagbaha pa ng tubig
doon sa loob.
In the end sa sobrang pagod namin, nag-hire na lang kami ng babae na
pwedeng magtapos nung sinimulan namin. Kami eh nag-shopping ng

pwedeng gamit sa loob.

After that day, nag-move na kami. Maganda na yung room. Nung nag-
shopping kami, kinuha ko eh yung mga plain bedsheet para simple lang.
Gusto ni Kay nun eh yung may design. Hindi naman ako pumayag.
After two days, ang aga-aga kong nagising at sinubukan kong maligo doon
sa CR na marumi na nasa harapan namin. Buti na lang tiles siya. Hindi
naman pala ganun kasama. Nagdala pa man din ako ng pang bubble bath
kaya lang wala pa lang bathtub dito. At kung meron man, hindi siguro ako
gagamit dahil public toilet 'to.
Ginising ko pa si Kay nun. Late na nga siya bumangon at mukhang wala
siyang balak pumasok sa school. Mabuti na lang mas mabilis siyang
kumilos sa akin. Sabi niya, excited naman ako masyado sa pagpasok.
Mukhang alam na niya kung saan kami pupunta. Unlike sa school ko before
na alam ko na kung saan ang room ko, dito naman sa kanila eh nakalista
yung names sa labas ng classroom at ikaw pa ang maghahanap. How,
unusual.
Konti lang din yung lockers nila. Kaya magkasama kami ni Kay sa iisang
locker.
"Alam ko hindi ka sanay sa ganito, pero ganito talaga sa school na ito.
Shared lockers, maduming restrooms, may vandalism.."
Umupo naman ako kasama niya dahil nasa baba yung locker namin sa
hallway. Inayos ko naman na yung gamit ko. Iniwan niya ako nakaupo at
tumayo siya malayo doon sa akin at tinitignan niya yung mga dumarating.
Ang gulo nga sa school nila pero.. mas masaya ito. Kaysa naman organize
na organize, nakaka-depress lang.
Hindi ko maipasok yung binder ko dahil hindi na yata kasya. May narinig
naman akong ingay kaya lang hindi ko na lang pinansin. Kaya lang narinig
kong sumigaw si Kay.
"Hey.. hey hey.. ingat!"
Tinakpan ko yung ulo ko at napayuko ako. May nakita akong rubber shoes
sa gilid ko na nakatiptoe para pigilan na tumumba sa akin. Nung tumingala
ako, nakahawak na siya sa gilid at mukhang muntik na talaga siyang

matumba sa akin.
Lumapit si Kay sa akin. Akala ko kung anong sasabihin nung lalaki.
"Zup?" tapos umalis na siya kasama nung dalawang lalaki.
Nung nakalayo na siya, tumabi sa akin si Kay.
"Oh My God! Muntik na siyang matumba sa iyo. Hindi niya nakita na nasa
baba ka pala!"
Mukhang excited na excited naman yung cousin ko. Who the heck is that
guy?
"Narinig mo yung sinabi niya sa iyo? Zup? Hindi nga ako kinakausap nun
eh!""Sino naman yun?""Siya?" ngumiti siya sa akin, "That's Jasper
Morales, #1 prankster namin.. pero smart."
Parang hindi nagma-match ang prankster at smart ah! Usually smart,
ibang issue yung pagiging prankster.
Nagtaka lang ako sa kanya. Tinaasan ko lang siya ng kilay ko.
Dumiretso kami doon sa dulo ng hallway para hanapin yung room namin.
Nung makita na namin yung names namin sa pinakadulo na room, nandun
yung tatlong lalaki kanina.
"4th year din sila?""Oh yeah! Classmate ko na naman siya!"
Hindi na lang ako nagsalita. Unlike her, I don't know everyone.
Nakatingin sila sa akin nun. Bago pa kasi ako. Iniwas ko na lang yung
tingin ko at napatingin ako doon sa building sa labas. Nakita ko yung name
ng building. A.L. Building #1.
A.L.??
"Hey Kay, who's A.L?""Oh that? Siya yung nagdodonate lagi dito.
Pinangalan na sa kanya yung buildings dito. Wala ngang may kilala sa
kanya eh. Ang bait niya no?""Ilan ang building dito na pinangalan sa
kanya?""7."

Seven?!?
Tumingin uli ako doon sa classroom at nakita ko yung Jasper na naglalagay
ng glue doon sa isang upuan. Paano kung may naupo doon eh di
malalagyan ng glue.
Hindi ko natiis, tumayo ako at inagaw ko yung glue sa kanya.
"What are you doing? Paano kung may naupo diyan?" nilayo ko yung glue
sa kanya.
"Yun nga yung masaya doon! May mauupo diyan, didikit siya.""No way!
Masisira yung first day of school niya."
Napansin ko na nakatingin na naman sila sa akin. Did I miss anything?
"In this school, masaya ito. Kaya akin na yang glue.." hindi ko pa rin
binigay. "Bago ka dito no?!?""How did you know? I.. i mean.. Oo." bakit ba
nage-english ako? Normal kid. Right.
"Miss, Jasper nga pala. Sanay na mga tao sa akin sa ganito so... ibigay mo
na yung glue." hinawakan ko pa rin.
Lumapit naman si Kay at hinila ako.
"Pasensya na, bago lang yung pinsan ko dito eh. Sa school kasi niya,
walang ganito."
Tinignan ko ng masama si Kay.
"Syempre meron! Ahh..." inabot ko uli yung glue, "Sige lang!"
Hindi ko alam na yung ganito, normal lang sa kanila. First day pa lang.. I
blew it!
Tumalikod na ako.
"Hey Miss! Anong pangalan mo at saan ka transferee?"
Nagtinginan kami ni Kay.
"Galing siya sa priv--" siniko ko naman siya kaya natigilan siya.

"Galing ako sa probinsiya. School ko eh..." tumingin ako sa gilid, "Jose

Rizal uhh... National High School.""Probinsiyana ka pala." tapos binuhos na
niya ng tuluyan yung glue.
Bumulong naman si Kay sa akin. 'Probinsiyana? Ikaw?'"Yeah...
probinsiyana nga ako kaya hindi ko pa alam yung mga bagay-bagay dito.
My name is, Szarielle (she-ree-yel) Madrigal Lopez.."
Tumingin uli yung Jasper sa akin.
"Ok. Transferee ka galing ng JRNHS.. probinsiyana ka.." halata kong
confused na yung itsura niya...
"She--- What now?" sabi ko nga hirap na naman sila sa pangalan ko.

***3***Lagi na lang ganun. Nagkakamali sila sa pangalan ko.

"Szarielle." inulit ko uli sa kanya.
"Anong spelling?" pinunasan naman niya yung kamay niya doon sa polo
nung kasama niya.
That is so rude.
"S-Z---" hindi ko naman natapos yung pag-spell ko ng pangalan ko dahil
pinigilan niya ako...
"Whoa.. whoa.. whoa.. simula pa lang mukhang mahirap na.
SZ??" tumingin siya sa kisame.. "Since your name is She-whatever.. I'll call
you..."
Kinabahan ako nun. Not Arielle.. not Arielle... not Arielle..
"Riel (ree-yel)"
Tumango na lang ako. It's better than I expected. Ayoko maging Arielle na
naman ang nickname ko. Sa bahay at sa dati kong school yun ang gamit
ko. Baka magkaroon pa sila ng idea na A.L. stands for Arielle Lopez.
May pumasok naman na teacher at may kasama siyang isang lalaki na
nakasalamin. As in yung salamin niya, makapal na.

Tinuro nung teacher yung upuan sa likuran na nilagyan nung Jasper ng

glue. Napatingin ako doon sa lalaki. Kawawa naman siya. Nagpipigil pa ng
tawa yung Jasper saka yung dalawa pa niyang kasama. Gustung-gusto ko
sanang sabihin na mali yun, kaya lang bago ako dito. Ayokong mag-focus
sa akin yung spotlight.
Lumapit na sa likuran yung lalaki. Plantsadong-plantsado yung buhok, may
hawak na libro, makapal na salamin... I know.. you get the idea.
Uupo na sana siya nun sa upuan kaya lang hindi ko mapigilan yung sarili
ko.
"Hey wait!" sabi ko naman kaya natigilan siya, "You can have my seat."
Alam kong nagtinginan silang lahat sa akin. Pati si Kay eh nagtataka kung
ano daw ba ang ginawa ko.
Tumayo lang ako sa gilid nun. Hawak-hawak ko yung binder ko at
nangongopya nung requirements. Napansin din naman ako kaagad nung
teacher.
"Uhmm.. Miss--?" tinuro niya ako.
"Riel.""Riel. Miss Riel. Bakit ka nakatayo eh may upuan sa tabi mo?" tinuro
niya yung upuan na pinangpalit ko.
"Ok lang po, ayos na akong nakatayo. There's.. something."
Hindi naman nakuntento yung teacher kaya lumapit nun. Tinignan naman
niya yung upuan. Nagsalubong yung kilay niya at tumingin sya doon sa
likuran.
"Mr. Morales, sa guidance office!" pinalabas niya yung Jasper, "Ms. Riel,
you can have his seat."
Nakangiti pa yung Jasper na lumabas ng classroom. That is so odd. Masaya
pa siya na in-touble siya. Tumingin ako kay Kay nun.
"Was that supposed to be 'cool'?"
Tumango lang siya sa akin. Sabi ko nga eh, cool yung ginawa niya.

Inayos ko naman yung binder ko doon sa desk ko. Saglit lang, may
kumakausap na sa akin.
"Thank you nga pala sa ginawa mo sa akin ha.." napatingin ako doon sa
direksiyon nung lalaki kanina, "Ronnie nga pala."
Nakipag-kamay naman ako sa kanya. First day of classes, may friend na
ako.
"Riel." natapos na kami magshake-hands, "Bago lang ako dito.""Pansin ko
nga eh."
Nakopya ko na lahat nung requirements na dinikit nung teacher doon sa
board. Saglit lang din eh, pawis na pawis na ako. Mabuti na lang eh may
dala akong hanky sa bag ko. Ang init pala dito.
"Arielle!" this time si Kay naman ang tumawag sa akin, "Pawis na pawis ka
na ah. Ayan kasi hindi sanay sa--" tinignan ko nga siya ng masama, "I
mean, cousin.. RIEL! Sanay na sanay sa init."
Nag-sign naman siya sa akin sa pisngi ko.
"What?!?""Kanina pa namumula."
Bumalik naman na yung teacher at yung Jasper na nagpunta doon sa
Guidance Office. This time, tinignan lang niya ako at siya naman yung
tumayo doon sa tinayuan ko kanina. Nakataas yung kanang paa niya para
gawin niyang desk habang nagsusulat siya.
Nag-physics kami susunod nun. Ayos lang naman pala ang orientation nila.
Nakakailang lang, nasa gilid ko yung Jasper.
May tumunog naman na bell sa kanila. Bell? That's... odd. Hindi alarm? Or
intercom?
"Bakit nakatingin ka sa kisame?""Wala lang. May napasin lang ako."
Naglakad kami nun papunta ng cafeteria. Habang papunta na kami, panay
na ang turo ni Kay sa akin sa mga buildings. Hindi rin nagtagal, alam ko na
yung A.L. Building 2-7. Kung alam lang niya siguro.

Sabihin ko kaya? Huwag na lang.

Pagpasok na pagpasok namin doon sa cafeteria nila at sobrang dumi
talaga, bigla na lang may dumikit sa blouse ko na sobrang lagkit.
Paghawak ko..
"Sago? Eew."
Tumingin ako sa gilid ko nun. Nakita kong may hawak na baso yung Jasper
at nakatingin sa ibang direksiyon. Kung hindi ko lang alam, siya ang may
gawa nun.
Eksakto namang lumingon siya. Kumaway pa sa akin. Inirapan ko lang.
Naupo kami ni Kay doon sa isang bakanteng upuan.
"Bakit siya ganun?" tinanong ko naman siya.
"Si Jasper?" tinuro pa niya, "Sanayan na lang yan. Makulit talaga yan. Pero
yun nga sinabi ko, matalino.""Matalino pero napupunta sa
Guidance?""Sabihin na lang nating ganito.." nag-lean siya sa table, "Na-
meet mo si Ronnie 'di ba? Top 2 ng klase namin yun. Matalino, pero.. geek
type of guy. Si Jasper, Top 1 namin. Matalino, pero cool. Gets mo? Tingin
ko ginagawa lang niya yan para mawala yung impression na nerd yung
mga matatalino. Last year, 7 times siyang napunta sa guidance in one day.
Pinalakpakan pa siya nun. In short... yung trouble sa kanya eh wala
lang.""Hindi siya naki-kick out ng school?""Oh please! Dahil naglagay siya
ng glue sa upuan o nanunulpit ng sago? What kind of reasoning is that?
Simula first year kami ganyan na yan."
Kumain lang kami doon. Nung una pa lang, tinignan ko lang yung binili ni
Kay para sa akin. Ayoko pa sanang kainin nung simula, pero di nagtagal..
masarap din pala.
Wala yung teacher namin after breaktime kaya wala kaming ginawa.
Nakipagkilala lang ako at sinabi nga ni Kay na pinsan niya ako. Napunta na
naman sa Guidance yung Jasper. Hindi ko na lang pinansin.
Nung natapos naman na yung umaga, lunch na daw sabi ni Kay. Hindi pa
naman ako nagugutom nun dahil parang hindi pa bumababa yung kinain
ko. Ang sama nga ng pakiramdam ko nun eh, pakiramdam ko magsusuka
ako.

Nagpaalam ako kay Kay na babalikan ko na lang siya sa room at gagamit

muna ako ng restroom. Di gaya uli sa room ko sa dati kong school, may
toilet bawat classroom.
Pumasok ako doon at kumuha ako ng paper towel. Dahil ayoko nga yung
amoy nung bowl nila, doon ako nag-lean sa lababo. Parang babaliktad
yung sikmura ko. Saglit lang din, I threw up.
Nagulat na lang ako nung may gumalabog sa pintuan. Kinabahan tuloy ako.
Tapos narinig kong bumukas tapos sumara uli ng malakas. Nung tinignan
ko..
"AAAAHHHHHH!!!" tumigil din ako nung nag-sink na sa utak ko, "What're
you doing here?""What do you think I'm doing?" naka-lean siya doon sa
pintuan.
"I don't know. Kaya nga tinatanong kita. This is the girls bathroom. You're
a guy.."tapos ini-scan ko siya mula ulo hanggang paa, "Baka naman gusto
mo lang makakuha ng eyeful dito.. or.. you're gay.""Excuse me Miss, kung
papipiliin mo ako doon sa dalawa, mas gusto ko na yung nauna kaysa sa
pangalawa. But either way, hindi yun ang reason ko.""Then what?!?"
Parang ayaw pa niyang sabihin nung una, pero sumuko rin.
"Fine. Nagtatago ako." tapos diniinan niya lalo yung pinto.
"Bakit?""Eh kasi po, binuksan ko yung sprinklers sa garden. Nabasa lahat
ng mga babae doon. Ngayon, hinahabol nila ako.""Ok." pinunasan ko yung
bibig ko nun at tinapon ko sa trash can.
Nakakuha naman siya ng kahoy at gnawa niyang lock.
"Hey, lalabas na ako.""Hindi pwede Miss. Kapag lumabas ka, papasok sila..
patay na ako. So mamaya na lang kapag pagod na silang lahat."
Naglakad naman siya doon sa restroom ng mga babae.
"Ganito pala ang itsura ng bathroom ng mga babae.." tapos tumingin-
tingin siya sa gilid, "Ang daya bakit may vending machine kayo! Wala kami
niyan ah!"

Lumapit naman siya doon sa tinatawag niyang vending machine.

"Oh.. gross."
Napansin niya kung ano yung laman sa loob. Mga pads.. para sa you-know-
what.
"Ikaw, anong ginagawa mo dito?" ako pa ang tinanong!
"Girls bathroom? Hello?""I mean.. anong talagang ginawa mo? Number 2
no?" inasar pa ko.
"Hindi no! Number 2 ka diyan!" umatras naman ako.
"Paano mo nalaman yung tungkol doon?" nagtaka naman siya sa akin.
"Saan?""Number 2? Lahat ng girls na lumalabas ng CR at tinatanong ko sa
number 2, laging sinasabi nila.. ano yung number 2. Ikaw lang yung may
alam.""So what? It's common.""No it's not." tapos tumingin siya sa
akin, "Namumutla ka. Anong nangyari sa iyo?""Uhmm.. medyo.. naghalu-
halo lang siguro yung kinain ko.""Yung sopas pa sa cafeteria?" ngumiti
siya, "Masarap naman ah!"
Hindi ko lang masabi sa kanya na hindi ako sanay kumain ng ganun, pero
nakinig siya doon sa pintuan.
"Pwede na akong lumabas?""Sorry, hindi pa." tumayo siya sa harapan ko.
"Pero hinihintay ako nung cousin ko.""Nah-uh." umiling siya sa
akin. "Sorry, mapapahamak ako kapag lumabas ka. Unless.."
Ayoko yung tingin niya sa akin nun. Biglang napatngin ako sa bintana na
tinititigan niya.
"Gusto mo bubuhatin kita doon ka lalabas sa binatana. Ako naman, dito
lang muna.""No way!" tinalikuran ko nga, "Ako aakyat sa bintana? Eh kung
pinapalabas mo na lang ako eh no!""Sorry ka. Hindi pwede. Magdasal ka na
lang na mawala yung tao sa labas..."
Nag-isip naman ako nun. Ayaw talaga niya akon palabasin.
"Amen!" sabi ko na lang. "Wala nang tao sa labas. Alis na kasi."

Ngumiti naman siya sa akin.

"Hellelujah!" tinaas pa niya yung kamay niya, "NO."
Tumahimik na lang ako at naupo ako doon sa may lababo uli. Siya kasi eh
nakabantay doon sa pintuan. Walang nagsalita sa amin.
"Alam mo, for a new kid, you seemed to be everywhere."
Nagsalubong naman yung kilay ko.
"I mean, parang nakikita kita kung saan ako magpunta. Sinusundan mo ba
ako?" siya susundan ko?
"Ikaw nga yung pumasok dito sa girls bathroom tapos ako yung
sumusunod sa iyo. you wish."
Bigla na lang may kumatok ng malakas doon sa pintuan. Nagulat pa nga
ako kaya napatalon ako at tumakbo din ako.
"Hey couz! Nandiyan ka ba sa loob?!?" si Kay!
"Kay nandito--" tinakpan naman niya yung bibig ko.
Hindi ko alam kung narinig niya ba ako o ano.
"Riel? Ikaw ba yan?"
Hindi na ako makasigaw nun dahil tinakpan niya yung bibig ko. Narinig ko
namang umalis na si Kay.
"Ano ka ba! Ang laki-laki naman ng problema mo! Kung ayaw mo lumabas,
ako gusto ko na ok? Ang init-init dito!""Mainit? Hindi naman
mainit!" nakipagtalo pa siya.
"Kaya pala pinagpapawisan ka!" tinulak ko siya, "Tabi nga!"
Ayaw talaga niyang umalis doon. Kinuha ko tuloy yung hose doon.
"Hndi ka aalis, mababasa ka!""PUT-THAT-DOWN."

Dahan-dahan naman siyang lumapit sa akin. Hindi ko naman siya

makuhang basain dahil naka-uniform siya. Kaya lang inagaw niya sa akin
at ako yung binasa niya.
"Why did you do that?!?""Eh babasain mo ko eh!""No!" sa sobrang inis ko
eh kinuha ko yung tabo doon sa malaking drum at binasa ko rin siya.
Unfortunately, para kaming naligo na dalawa.
Siguro sa sobrang ingay namin doon, may nakarinig sa aming teacher.
Dahil nga teacher yun, binuksan din ni Jasper yung pintuan at lumabas
yung tubig doon nung binuksan niya.
"Anong nangyari dito? Bakit baha na?""Siya nagsimula!" nagturuan pa
kami.
Tinignan kami nung teacher. Basang-basa kami parehas.
"Pumunta kayo sa nurse at humingi kayo ng mga extrang damit tapos
dumeretso na kayo sa cafeteria."
Whoa! Walang parusa?!?
"Ganun po ba? Thank you.""Anong thank you? Pagkatapos sa cafeteria,
dumeretso kayo sa Guidance."hinawakan niya si Jasper sa tenga at ako eh
sa collar ko, "Nagsasayang kayo ng tubig hindi naman kayo ang
nagbabayad niyan!""Ow.. ow.."
Hindi na lang ako nagsalita. First day, first punishment. Tapos ganito pa
itsura ko.
Ang masaklap pa sa lahat...
Kasama ko siya sa punishment...
***4***
I can't believe it. I have never been in any trouble at my school, my entire
life. Pero ngayon, first day? Imagine.. first day! Pwede namang second
day.. bakit kailangang yung una pa!
Sinunod na lang namin yung sinabi nung teacher na hindi ko naman kilala

at pumunta kami sa nurse at humingi ng t-shirt. Hindi naman masyadong

nabasa yung skirt ko kaya ok lang kahit malamig-lamig. Ang laki nga nung
t-shirt na puti na binigay sa akin eh. Hindi naman pala masama.
Pagtingin ko doon sa t-shirt nila, may nakatatak na name ng school then
donated by A.L. Ano ba naman yan! Wala na bang ibang nagdo-donate dito
maliban sa A.L. na yun? Teka, ako nga pala si A.L. Dapat hindi na nila
pinangalan sa akin. Isa pa, hindi naman ako ganun katagal nag-dodonate
dito ah. Simula 5 ako nagbebenta na ako ng laruan ko eh! Which means..
I've been donating money here for almost... 11 years? Whoa. Pero noon
wala pa namang A.L thingy akong naiisip. Seven years old ako nung
nagsimula akong maglagay ng so-called 'Anonymous' name.
"Hindi ko isusuot yan! Itsura niyan!" may hawak na shorts yung nurse at
inaabot doon kay Jasper. "Ayos lang po ako. Nakat-shirt na ako. Yung
pants ko medyo basa pero ok lang po talaga. Kaya ko pa namang
tiisin." tapos tumingin siya sa akin pero masama,"Salamat sa ibang tao
diyan ang galing umasinta!""Compliment ba yun o insult? Well,
tatanggapin ko na lang na compliment so.. thank you. Dapat iwork-out mo
yung aim po para sa susunod, ako rin basang-basa na." free lessons from
Arielle!
Tumingin ako sa wall clock doon sa clinic nila at napansin ko na 10 minutes
before 1 na. Hindi na nga siguro ako makakakain ng lunch. Kanina lang
hindi ako gutom, pero ngayon pa yata kung kailan kami dapat pumunta sa
Guidance Office.
Nauna akong maglakad sa kanya. Siya naman eh nasa likod ko at
sumusunod lang. Hindi talaga kami nag-usap. Nakita ko na yung sign sa
taas.. 'Guidance Office.' Oh great! Kinabahan ako nun. Tumayo lang ako
doon sa labas.
"Tabi nga.." sinagi niya ako pero hindi naman malakas, "Tatayo ka lang ba
o papasok ka?" sabay binuksan niya yung pinto.
"Sorry, first time ko mapunta ng Guidance ok?""Get over it. You're here
already." yeah! and it's your fault!
Binuksan naman niya yung pintuan at pumasok siya sa loob. Hindi man
lang ba siya kakatok at maghintay na papasukin siya sa loob? Ako naman,
kumatok pero pumasok din ako kaagad.

Nakita ko siyang umupo doon sa isang upuan. Tingnan mo, hindi pa nga
pinapaupo naupo na?
"Upo ka na Miss Lopez." sabi nung babae na nasa harap ko. "Sanay na
kami kay Mr. Morales kaya may sariling upuan na siya dito. Siya pa ang
nagdala niyan."
Tinignan ko nga si Jasper. Akala mo bahay niya yung Guidance dahil
nakataas pa yung paa niya.
"Mr. Morales, pwede bang ibaba mo yung paa mo?" binaba naman
niya. "Thank you."
Inayos naman niya yung papel niya sa lamesa niya tapos tumingin sa amin.
"Ngayon, sinabi sa akin ni Ms. Elgar na kayo daw dalawa ang dahilan kung
bakit nagbaha doon girl's restroom.."
Bigla namang nagsalita kaming dalawa.
"Hindi ko naman po talaga kasalanan yun!""Siya ang nagsimula, hindi ko
naman talaga siya gustong basain!""Binasa niya ako ng hose kaya binasa
ko rin siya ng tubig sa drum!""Hindi siya tumigil kaya hindi rin ako
tumigil...""Kaya nagbaha doon sa---" napatigil naman kami.
"STOP! Both of you." naupo naman ako. Saka ko lang napansin na
nakatayo na pala ako. "Let's settle this." mahinahon na yung boses
niya, "Sino sa inyo ang nagsimula ng bathroom fight?"
Nagtinginan kaming dalawa.
"Siya." tinuro ko siya at tinuro naman niya ako.
Dahil naghihintay ng sagot yung Counselor at mukhang walang aako talaga
sa amin, naisip ko na kausapin muna siya.
"Pwede pong pag-usapan lang namin saglit?" tumango naman yung
Counselor.
Nag-lean naman ako sa direksiyon niya para makabulong ako.
"Hey, ganito na lang. Sasabihin mo ikaw ang nagsimula, sasabihin ko ako

ang nagsimula. In that case, hindi nila alam kung sino talaga. Ok ba sa iyo
yun?"
Hindi naman siya nagsalita. Nakiayon na lang din sa akin.
"Ok. Ready na kayo magsabi ng totoo?" sabay kaming tumango, "Sino
yung nagsimula ng basaan?"
Parang nag-rewind yung kanina at nagtinginan kami uli.
"Ako/Siya." tinuro ko yung sarili ko at tinuro din naman niya ako.
Oh no he didn't!
"Miss Lopez, ikaw ang nagsimula ng away?" on the spot na ako nito.
"Pero--""Considering na nagsasayang ka ng tubig..""Pero--""Ikaw ba?"
Cornered naman na ako. Bakit pa kailangang itanggi? May kasalanan din
naman akong maituturing.
"Opo."
Tumayo naman si Jasper nun. Nakangiti na siya at dumiretso doon sa
pintuan.
"Siguro naman tapos na ako dito. Wala naman akong kasalanan. Umamin
na.." tapos hinawakan niya yung doorknob.
"Not so fast Mr. Morales." tinuro niya yung upuan niya uli, "Kailangan mo
pang i-explain kung anong ginagawa mo sa Girls Bathroom in the first
place.""Teka, ang kaso dito eh yung may kasalanan sa pagbabaha nung
tubig.. hindi yung reason kung bakit ako nanduon!" nakatitig sa kanya
yung counselor, "Fine. I'm hiding in there."
Ibubuka na sana nung counselor yung bibig niya para magtanong uli, kaya
lang pinigilan siya ni Jasper.
"Oopps opps.. huwag nang magtanong uli. Kapag nagtanong ka, lalabas
yung reason kung bakit ako nagtatago. At kapag lumabas yung reason
kung ano yung ginawa ko at bakit ko ginawa yun, magiging mountain lang
lahat ng ginawa ko so.. punish me."

Sabi ko nga chain-chain na lahat ng ginagawa niya. Narinig naman na

namin yung bell at mukhang time na yata para sa klase.
"Kayong dalawa, lilinisin niyo yung banyo mamayang uwian." tumayo na
rin siya,"Sige, pumasok na kayo sa klase niyo."
Naunang lumabas si Jasper katulad kanina na siya ang naunang pumasok.
Ang bilis niyang maglakad at nakita kong dumiretso siya doon sa bandang
kaliwa eh samantalang yung pinanggalingan namin eh sa kanan.
"Ikaw may kasalanan nito eh.." sabi ko habang nakasunod ako sa
kanya, "Sabi ko sabay tayong aako nung kasalanan tapos tinuro mo rin
pala ako. You horrible traitor!"sabi ko naman yun pero hindi naman ako
galit na galit.
"You know what Miss?""Riel.""What?" mukhang naiirita na siya. Tapos
naintindihan din niya, "Ang tagal-tagal ko nang napaparusahan sa lahat ng
ginawa ko dito pero never na bathroom ako na-assign! Alam mo kung
bakit? Iniiwasan ko yun dahil ayoko. Tapos ngayon maglilinis ako doon
kasama ka? That's worse than having a nightmare!""Alam mo rin? Never
pa akong napunta ng Guidance at never pa akong nagli--"natigilan naman
ako at nagsimula na akong maglakad. "Never mind.""Ano bang problema
mo? Eh kung maglinis ka man ng banyo hindi naman problema sa iyo yun
'di ba? Ang mga probinsiyana, sanay magtrabaho!" tapos tinignan niya ako
mula ulo hanggang paa, "Kung hindi mo nga sinabi sa akin na probinsiyana
ka, hindi ko iisipin dahil hindi bagay."
Iniwanan naman niya ako at dumiretso na naman siya maglakad.
"Hoy! Saan ka pupunta?!?"
Humarap siya sa akin at magkasalubong na yung kilay niya.
"Sa cafeteria saan pa ba?""Pero sabi pumasok na daw sa klase ah!" inayos
ko naman yung sapatos ko dahil nadumihan.
"Di pumasok ka nagugutom ako eh!"
Tumakbo naman ako sa kanya.
"Sama ako!"

***
Bumalik din naman kami sa classroom nun. Nagtinginan pa nga sila dahil
bukod sa sabay na kami, parehas pa kami ng suot na t-shirt.
"Walang magsasalita sa inyo ang magkamali.." ewan ko kung treat ba yun
pero nagtawanan naman yung mga tao sa loob.
Nagklase lang kami doon. Si Kay naman eh inulan ako ng tanong at ano
daw ba ang nangyari sa akin at hind niya ako makita. Ako naman eh todo-
explain sa kanya na ayaw akong palabasin nung tao na yun.
"No!" sabi niya tapos tinakpan niya yung bibig niya.
Nakakaloko nga eh, natatawa ako sa kanya.
"Oo no!" tapos naisip ko naman yung mga sumunod na nangyari, "Tapos
binasa niya ako nung tubig galing sa hose!""No!" inulit na naman niya
yung sinabi niya.
"Oo ulit! Kaya binasa ko rin siya. Nagbaha tuloy doon sa
bathroom." tumingin ako sa direksiyon nung Jasper. "Kaya kami napunta
sa Guidance.""No.""Oo! For the first time!" naglabas na ako ng gamit
ko, "Ayun, naparusahan kami na maglilinis kami mamayang hapon. Huwag
mo na akong hintayin. Mauna ka na sa boarding house." sinulat ko yung
nasa board, "Pagkatapos nun, sinabihan niya ako na mas worse pa raw sa
nightmare na maglinis siya ng banyo kasama ako!""NO HE DIDN'T!" sabi
naman ni Kay uli.
"I know! Ang sama niya no!""Right. Kung alam lang niya na ikaw ang
pinaka-worst kasama dahil hindi ka marunong maglinis ng
banyo!" binatukan ko nga siya.
"Sira. Akala ko pa naman nasa iisang ship tayo, nilubog mo yung akin!"
Nakinig na lang ako sa klase nun. Lalo akong nainitan dahil bukod sa
tanghaling tapat na, malaki pa yung t-shirt na suot ko. Pero habang
tumatagal, naiisip ko na kaya ko rin naman pala dito. Sa school ko dati,
pagkatapos ng klase eh susunduin na ako. Kung hinid man at maisipan
naming mag-mall, kasama ko naman palagi si Roland. Balewala rin. Parang
hindi ako libre.

Nung breaktime naman, tumayo yung Jasper at nag-lean sa desk ko.

Nagulat pa ng ako dahil hindi ko naman alam na nandun siya sa harapan
ko.
"Hey longsilog girl sa lunch!" tapos tumawa siya, "Mga probinisiyana
talaga iisa lang ang alam kainin!" bigla siyang lumabas ng classroom.
Buti na lang talaga hindi ko siya sinagot.
"Ano naman yun ngayon?" nagtaka naman si Kay.
"Paano sa cafeteria kanina nung sabay kaming kumain, hindi ko alam ang
kakainin ko. Kaya binasa ko yung nasa menu, sabi ko 'Longsilog'. Tumawa
yung babae saka siya, sa umaga lang daw yun. Kaya ginaya ko yung order
ni Jasper. Malay ko bang chili yun. Ang anghang!"
Tumawa naman ng tumawa si Kay nun.
"Not helping Kay!" tumigil din naman siya, "Pwede bang i-explain mo kung
ano yun?"
Inexplain naman ni Kay sa akin yung mga pagkain sa cafeteria. Kung ano
yung pang-umaga, ano yung sa lunch at ano yung snacks. At least, alam ko
na yung mga bagay-bagay. Sa positive side, akala ni Jasper eh hindi ko
alam ang mga pagkain dito dahil nga probinsiyana ako. Pero ang hindi niya
alam, hindi ko talaga alam yung pagkain dito dahil iba yung sineserve sa
school namin.
Ang sakit ng katawan ko nun. Ewan ko ba kung bakit. Nag-bell naman na
at sinabihan ako ni Kay na mauuna na siyang umuwi dahil nga maglilinis
pa ako. Tinanong niya ako kung magiging ok lang daw ba ako, naki-oo na
lang din ako.
Kami na lang ni Jasper ang natira doon sa loob. Tumingin lang siya at
sinundan ko siya kung saan siya pupunta. Kukuha lang pala ng mga
panlinis sa stockroom.
"Gloves mo!" inabot niya sa akin yung pink na gloves, "Ako mag-mop, ikaw
may-scrub.""Ok, kaya ko yun!" nakatayo lang ako doon sa labas ng
pintuan at hinihintay niya ako.
"Kumuha ka na ng pang-scrub mo!"

Tumingin naman ako doon sa loob. Ang dumi tapos ang lamok pa. Nakita
kong mag-brush doon sa baba. Pagkakuha ko dun sa isa, sakto namang
may nakadikit na gagamba.
"AAAAAAHHHHHH!" binitawan ko naman at lumabas ako.
"Ano?!?""May gagamba." nanginginig pa ako nun.
Yumuko naman siya at kinuha niya yung gagamba. Pinagapang pa niya sa
braso niya.
"Para ito lang eh." lumapit siya doon sa railings at nilagay niya yung
gagamba doon,"He's scared of you more than you are scared of him."
What's that supposed to mean? Na ako ang monster dito?
Parang nabasa niya yung iniisip ko kasi bigla ba naman niyang sinabi..
"Ibig kong sabihin, malaki ka, ang liit niya. Apakan mo lang siya, patay na
siya."sinara na niya uli yung pintuan, "Pero hindi mo naman siya papatayin
'di ba? Tumutulong siya kumain ng insekto."
Ni-hindi ko nga mahawakan iisipin pa niyang patayin ko yun?
Dumeretso na kami doon sa CR ng girls. Grabe, basa pa rin yung sahig.
Kitang-kita na konti na lang yung tao sa school at kadalasan pa eh yung
mga nagpa-practice.
"Oh, simulan na natin 'to. I-scrub mo ng sabon, ako na bahala i-
mop." tumayo siya doon sa pintuan at hinintay ako.
Tinignan ko yung liquid soap na binigay niya sa akin at yung blue na pang-
scrub. Dahil nga tiles na maliliit yung nandun, pinatakan ko ng sabon yung
unang tile at iniscrub ko. Nung maputi na at kontento na ako, nag-move na
ako sa sumunod na tile, pinatakan ko uli at iniscrub ko ng ini-scrub
hanggang sa pumuti rin.
Pinagpawisan naman ako kaagad.
"Nasaan na yung natapos mo?" lumapit siya sa direksiyon ko.

"Ayan tapos na ako diyan." tapos tinuro ko yung dalawang tiles na maliliit
na natapos ko.
"Saan?!?" tapos yumuko siya doon sa ilalim nung lababo at nakita niya
yung dalawang tiles na malinis. "Is this some kind of a joke?"
Napikon naman ako.
"Ano! Nilinis ko na nga eh! Nasa pangatlong tiles na ako ano bang
problema mo?!?" at least I'm trying here!
"Alam mo ba kung ilang tiles meron dito sa banyong ito? Marami. Hindi ko
rin bilang lahat. At kung iisa-isahin mo na ganyan yan, baka bukas pa tayo
matapos." inagaw niya yung sabon sa akin. "Kung ganito, mas mabilis."
Ini-squeeze niya yung liquid soap kaya kumalat doon sa sahig. As in,
kumalat.
"Ngayon, tumayo ka na diyan at i-scrub mo kahit saang direksiyon basta
makita mong nasabunan lahat. Ok?!?"
Actually, may point siya!
Tumayo naman ako at inapakan ko na lang yung scrub. Mas madali kasi
kapag ganun. Saglit lang din sa pagtayo ko, nadulas ako kaya bumagsak
ako paupo sa sahig. Grabe ang sakit nun!
"Anong nangyari sa iyo?""Wala po sir natumba lang.""Anong tawag
doon?!?" sabi niya sa akin.
"Accident?!?" asus nanghula pa.
"Nope. The Big 'T' sa tagalog and big 'S' sa English." tapos ngumiti siya at
ini-offer niya yung kamay niya.
Naintindihan ko na naman yung insulto niya kaya oras na nahawakan ko
yung kamay niya na ini-offer niya para makatayo ako, hinila ko rin siya
para matumba siya.
"Bakit mo ginawa yun?""Anong tawag doon?" inulit ko pa yung dialogue
niya.

"Doing things in purpose?""Nope. Karma. This time, galing sa ininsulto

mo."
Inagaw niya uli yung sabon at ini-squeeze niya doon sa ulo ko. Dahil nga
panay tubig naman yung sahig eh ginamit ko yung scrub at in-splash ko sa
direksiyon niya.
Ewan ko ba, parang walang gustong magpatalo eh. Nalagyan pa nga ng
sabon yung mata ko kaya nahirapan pa akong idilat. Pero naging ok din
naman kahit medyo mahapdi. Siya naman eh napasukan yata ng tubig
yung tenga niya.
Ang tagal-tagal naming nagbabasaan ng maruming tubig at sabon doon sa
loob. ILang beses din siyang nadulas at ganun di naman ako. Huminto lang
kami nung may nagsalita galing sa labas.
"Kayong dalawa diyan sa loob, tapos na ba kayong maglinis? Mag-iisang
oras na kayo diyan."
Nag-panic kaming dalawa kaya kinuha ko yung scrub at binilisan ko yung
kilos ko. Siya naman kahit na nadudulas, nag-mop din siya ng mabilis.
Bigla na lang may pumasok doon sa loob at tumakbo siya sa tabi ko.
Umakbay pa nga siya at nagpanggap kami na friends kami. Nakapekeng
ngiti kami nun.
"Ano na namang nangyari dito?" tinignan niya yung salamin na panay
sabon na rin.
"Naglilinis po kami.. right?!?" hinigpitan niya yung paghawak niya sa
balikat ko. Bumulong pa siya sa akin. "Ngumiti ka lang.""Opo. Hindi pa nga
lang po tapos."
Ewan ko ba, ang galing-galing naming umarte na dalawa at nag-panggap
na friends kami at nagtutulong sa paglilinis doon. Sa totoo lang, baka nga
paniwalaan pa kami na naglilinis talaga kami doon at hindi kami nag-
exhibition na naman.
Pero may ginawa yata kaming mali dahil hinawakan na naman si Jasper sa
tenga niya at ako naman eh sa sleeves ng t-shirt ko.
Ngayon, nandito na naman kami sa room na ito. Nakaupo, at basang-basa

pa dahil sa sabon.
"Siya nagsimula!" Yep, Guidance Office again!

***5***
Umuwi na nga yung nurse nun kaya pagkatapos naming i-explain uli yung
nangyari eh lumabas kami na ganun yung itsura. Wala naman na kaming
pampalit. Mabuti na lang talaga at uwian na. Sana lang walang makakita sa
akin na ganito yung itsura ko.
Nasa labas naman ng room yung mga bag namin kaya kinuha na ko na lang
yung akin at naglakad na ako. Siya rin naman eh naglakad pero hindi na
ako kinausap. Ang lalaki nga ng mga hakbang niya kaya hindi rin nagtagal
eh malayu-layo na siya sa akin.
Lumiko ako sa kanan dahil sa direksiyon sa kanan yung papunta ng
boarding house. Nakita ko na naman yung likod niya na naglalakad din.
Basang-basa din pala siya. Sabi ko nga eh malaking damage din yung
nagawa ko sa kanya.
Binilisan ko naman yung lakad ko. Napansin ko na lumiko uli siya sa kaliwa
at sa kaliwa rin ako lumiko. Bigla na lang siyang lumingon sa akin.
"What's the matter with you?" humarap siya sa akin.
"I'm sorry?!?" yun na lang yung nasabi ko dahil nagulat ako.
"Bakit mo ko sinusundan?"
Natawa naman ako sa kanya nun. Siya sinusundan ko? Ang kapal talaga ng
mukha. Teka, hindi ko naman siya sinusundan ah!
"Hindi no. Talagang dito lang yung daan ko.""Dito? Parehas?!?" tinuro niya
yung daan.
"Not here! Over there!" tapos naglakad na ako.
Bakit ko ba kailangan i-explain sa kanya kung saan ako pauwi?
Naglakad lang ako ng mabilis. Hindi rin nagtagal nakita ko na yung
boarding house. Nakasarado yung gate at nakita ko na hindi naman naka-

padlock. Umakyat na ako doon sa stairs at hinawakan ko yung bakal para

buksan ko na kaya lang may pumigil sa kamay ko.
"Anong ginagawa mo dito?" yung itsura niya nun eh nagtataka na.
"Kasi nakatira ako dito." bubuksan ko na uli kaya lang pinigilan na naman
niya.
"No.. no.. I live here. Ikaw, bumalik ka na sa bahay niyo. Kina-Kay ka
nakatira di ba?""Nakatira rin si Kay dito. Now, if you don't mind,
nangangati na ako dahil sa sabon."tinulak ko naman siya at binuksan ko
yung main gate ng boarding house.
Umakyat ako doon sa hagdan. Tumingin ako at umaakyat din siya.
"Ikaw yata ang sumusunod sa akin eh.""Hey girl, huwag kang mangarap.
Nakatira ako sa second floor."
Ang sakit nun ah! Fine, walang pansinan.
Tumakbo ako paakyat nun. Siya naman eh hindi tumakbo pero padala-
dalawa yung hakbang kaya naabutan pa rin niya ako.
"Saan kayo?""Huh?!?" lumingon ako sa kanya pababa.
"Sabi ko, saan kayo? Hindi naman nakatira si Kay dito before. Kailan pa
kayo lumipat?" huminto siya doon sa tapat ng isang room.
"Nung weekend lang. Third floor kami." tinuro ko yung sumunod na floor
sa kanya,"Mag-isa ka lang?""Nope. Tatlo kami. Hati-hati kami sa
rent." binuksan na niya yung pinto at pumasok na siya.
Hindi man lang nag-bye o ano? Ang sama ng ugali.
Sabagay, lalaki naman siya. Iba lang siguro talaga ang takbo ng utak niya.
Umakyat na ako sa taas nun. Isususi ko na sana kaya lang sakto namang
binuksan ni Kay. Nagulat pa nga siya sa itsura ko.
"Ano nangyari sa iyo?"
Ni-roll ko lang yung mata ko at kinamot ko yung batok ko.

"Wrestling sa school restroom." pumasok lang ako at kumuha ako ng

malinis na damit, shampoo at sabon, pati na rin yung kung anu-ano na
kailangan para maging malinis ka sa katawan. "I really really need to take
a bath.""Yeah.. I noticed."
***
Naramdaman ko naman na may yumuyugyog sa kama ko. Nung dinilat ko yung mata
ko, si Kay pala yun at nakatayo na siya doon sa gilid.
"Rise and shine sleeping beauty. May pasok pa tayo." tinignan ko naman siya at nakita
kong ready na siya at nagsusuklay na lang, "Oo nga pala, ring ng ring yung phone mo
kagabi. Sinagot ko.. si uncle pala. Hindi ka man lang daw tumawag or something para
magbalita." tapos nanlaki yung mata niya sa akin,"Paano kung nalaman ng Daddy mo
na in-trouble ka sa school! Ooh.. hindi yun maganda!""He wouldn't bother to come at
school. Alam ko na magagalit yun kapag nalaman niyang pinaglinis ako ng banyo at
ididiscuss yung second punishment ko ngayon, pero sinabi ko sa kanya na i-keep niya
yung distance niya." inayos ko naman yung bedsheet ko.
Lumapit naman si Kay sa akin dahil yung pag-aayos ko ng kama eh kaparehas sa
comforter namin.
"Dito sa amin kapag nag-aayos ka ng kama, hindi uso yung ganyan.." tapos tinanggal
niya at tiniklo naman niya ng square. "Dapat matutunan mo yun." binagsak niya doon
sa unan ko. "Bakit kasi hindi mo na lang sabihin na anak ka ni Mr. Lopez. Tiyak yun
mahihiya silang bigyan ka ng punishment or something.""Kaya nga hindi ko sinabi kasi
magiging ok yung treatment nila sa akin. Nakikita mo ba yung difference? Kapag hindi
nila alam, binibigyan ako ng punishment. Eh paano kung alam nila? Lagi akong
ligtas?"hinawakan ko yung likod ko, "Ang sakit ng katawan ko."
Kinuha ko uli yung towel ko at yung mga naka-ready ko na damit. Nasa likod ko si Kay
at tinutulak niya ako papunta ng bathroom at baka ma-late daw ako sa school.
Pumipikit-pikit pa yung mata ko nun.
"Arielle, Riel," pinalitan naman niya kaagad, "Ang ganda nung design ng bra mo na
nasa bag mo nung isang araw.""Yung bra na yun? Hindi ko pa nga yun--" natigilan
naman ako kasi may nag-lean doon sa gilid.
"Yuck. Ang aga-aga, pwede bang huwag niyong binabanggit yun bra?!?" at anong
ginagawa niya sa third floor?
Nag-good morning lang sa kanya si Kay at sinara na niya yung pinto.
"Eh ano naman, parehas kaming babae." wala pa ako sa sarili ko nun at inaantok
talaga ako.
"Yung boarding house na ito eh wholesome. So yung usapang bra eh sa loob lang ng

kwarto niyo."nagising naman yung diwa ko nung bigla-bigla siyang sumigaw, "Carlo!
Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na huwag mong iiwan yung boxers mo dito!"
Bigla siyang tumingin sa akin. Yung itsura ko nun eh ako naman yung nandiri. Huwag
daw pag-usapan yung bra pero siya sinigaw niya sa hallway yung boxers nung
kasamahan niya.
Lumapit naman yung Carlo at mukhang nairita din.
"Bro, hindi sa akin yun. Si Kevin ang may-ari." napansin naman niya ako, "You're rude.
May babae sa harapan mo." ini-stretch niya yung kamay niya, "Hi Riel, Carlo nga pala."
Nakipagkamay lang din ako at umalis na rin yung Carlo. Ako naman eh nakatayo pa rin
doon sa harap ng banyo kasama itong tao na ito. Humarap naman siya sa akin.
"That's a differen't story." ngumiti naman siya at binuksan niya at humarap sa banyo.
"Hey, nauna ako dito. Maliligo ako pwede?""Ako na nga yung papasok ng banyo
sasabihin mo ikaw yun nauna?"
Ako naman talaga yung nauna doon. Kaya ang ginawa ko eh hinila ko siya para
makapasok ako sa banyo.
Hindi rin nagpatalo. Inikot niya yung kamay niya sa waist ko at binuhat ako patalikod.
Bigla siyang tumakbo ng mabilis.
"Sorry, nauna na ko." sinara niya ng malakas yung pinto.
Dapat ba akong mainis doon? Siguro. Pero kahit papaano, hindi ko na lang pinansin.
Hindi na kakayanin ng utak ko magkaroon pa ng isang bathroom fight. Saka hindi na
ako nakatira sa bahay namin, sharing the bathroom is one of the top lists in this
boarding house.
"Ni-hindi ka nga naligo dito kahapon tapos dito ka gumagamit!" yun na lang ang
sinigaw ko.
"Hindi mo alam na dito ako gumamit kahapon kasi naligo na ako naghihilik ka pa
lang!" nag-echo naman yung boses niya galing sa loob.
"Hindi ako naghihilik baka ikaw!"
Hindi ko alam kung sinadya ba niya o ano pero ang tagal-tagal niyang gumamit ng
banyo nun. Kaya nga nung lumabas siya hindi na lang ako nagsalita. Baka nga sanay
ang siya na ganun katagal maligo.
Hinintay naman ako ni Kay sa labas nun. Nung natapos ako eh nagsuklay na lang ako
habang naglalakad kami. Wala na kasing time nun eh. Mala-late na kami sa school.

Medyo masakit pa rin yung katawan ko. Mawawala rin naman siguro yun.
"Hey couz, anong tingin mo kay Jasper?""What do you mean? As a classmate, as a
troublemaker, the so-called prankster or what?""As a person. In general."
Tinignan ko naman siya ng may meaning. Bakit niya ako tinatanong? Naging defensive
naman siya.
"Alam mo na, one day pa lang kayong magkakilala pero nakasama mo na mas
maraming beses pa kaysa sa mga girls na nakasama niya more than 3 years." inayos
niya yung backpack ko.
"So? Sa kanila na siya." yun na lang ang nasabi ko.
"Hindi nga couz, anong tingin mo sa kanya?""Bakit naman? Hindi ko nga siya kilala eh.
Para sa isang tao na naglalagay ng glue sa upuan, nanulpit ng sago sa blouse ko,
binasa ako sa CR, sinama ako sa trouble, nakipag-wrestling sa akin sa banyo at
sinabihan na huwag akong magoopen ng topic tungkol sa bra, sa tingin mo anong alam
ko sa kanya?"nilagay ko naman yung suklay ko sa maliit ng pocket ng bag ko.
"Yeah, I see your point."
Nanahimik naman si Kay nun. Tinignan ko naman siya. Hindi ko alam kung anong
nangayari sa akin kaya lang nagtanong pa rin ako.
"Ano bang alam mo sa kanya?""Ikaw ha.. curious ka!" inasar pa ako, "Ang alam ko
nakatira na siya dito sa boarding house na ito kasama si Carlo 3 years na rin. Simula
nung nag-high school sila.""Magkapatid sila?""Nope. Best buds." tumingin siya sa akin
tapos dumiretso uli ng tingin, "Alam ko lumipat sila dito kasi yung bahay nila malayo.
About 1 hour 30 minutes sa school. Eh syempre nakakapagod naman na travel ng
travel, kaya nag boarding house na sila. At ang pinaka-cool pa sa lahat, nagtratrabaho
sila para pambayad nung rent nila dito.""Whoa... may part time job sila?
Saan?" naging interesado naman ako.
"Bakit naman?""Siguro pwede tayong magtrabaho." nakangiti pa ako nun.
"Ang galing ng joke mo ah! Ang benta!" tinulak pa niya ako, "Daddy mo na nga
nagbabayad nung rent, magtratrabaho ka pa? Para saan pa?""Ang plano ko, yung
pocket money na binibigay sa atin ni Daddy, ido-donate ko. Yung pera na kikitain
natin, yun yung gagamitin nating panggastos."
Tumingin siya sa akin na talagang litong-lito na sa mga pinagsasasabi ko.
"Donate for what?!"
Siguro nga sabihin ko na sa cousin ko. Hindi naman siguro makakasama. Isa pa, pinsan
ko siya.

Huminga ako ng malalim. May kinuha ako sa bag ko na sobre at yung bracelet ko.
Una kong pinakita yung bracelet ko. Nagandahan pa siya at mukhang hindi niya na-
gets na A.L. yung nakalagay. Then sumunod, inabot ko sa kanya yung sobre na
idodonate ko uli.
Umatras siya sa akin.
"IKAW SI A.L.?" hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko.
"Yeah.""No... seriously?" hindi pa rin siya naniniwala.
"I'm serious.""So all these years sa school ko ikaw yung nagbibigay ng donations?" sa
pisngi naman niya ako hinawakan.
"Yep."
Napaupo na lang siya doon sa gilid at pinaypayan niya yung sarili niya.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin na yung pinsan ko pala yung role model ko nitong mga
huling taon!"yumakap siya sa akin, "I admire you girl.""Everytime na may gamit ako
na ayoko na, or extra money na regalo sa akin, dinodonate ko.""Arielle Lopez. Hindi ko
nga alam kung babae o lalaki ba yung tao na iyon ikaw pala. Tapos sa iyo rin
pinangalan yung ibang buildings sa school!"
Yumuko naman ako nun.
"Yeah. Sana nga hindi na lang eh.""Hintayin lang nila na malaman nila sa Guidance!
PInaparusahan nila si A.L!""Hey.. hey hey! No! A.L.'s anonymous! And I like to keep it
that way. Wala akong balak na sabihin sa lahat maliban sa iyo, saka sa mga
kasamahan ko sa bahay. Ok ba yun?"
Nawala naman yung ngiti niya. Tapos nag-isip din.
"Sure, hindi ko sasabihin." ngumiti na naman siya uli, "Kakausapin ko si Jasper kung
may openng doon sa part-time nila."
Dahil nga nasa gilid na kami ng school nun, tumakbo na kami nung maring namin yung
bell nun. Tiyak din naman eh late na kami.
At dilang anghel nga ako. Late na kami. Tinignan lang kami nung teacher pero hindi
naman kami pinansin.
Dahan-dahan kaming umupo doon sa upuan namin sa bandang dulo at tinignan ko
muna yung upuan ko at baka may kung ano. Pero nung napansin ko na wala naman at
safe na naupo na rin ako at nakinig doon sa homeroom teacher namin.
Wala akong naintindihan sa sinabi niya. Siguro nga sa pagod na rin siguro. Ni-hindi ko

nga na figure-out kung anong subject siya.

"Anong class yun?" tnanong ko si Kay nung lumabas yung teacher at may pumalit
naman.
"TLE, electricity and woodshop."
Umayos naman ako ng upo ko at tinigna ko yung teacher sa harapan ko. Hindi naman
siya nagsayang ng oras at may sinulat siyang malaking words sa board.
Physics.
"Ok class, nagkakilala naman na tayo kahapon.. siguro mag-lesson introduction na
tayo." umikot-ikot siya sa harapan, "Now, who can tell me.. what is Physics?!?"
Nanahimik yung klase. Wala man lang nagtaas ng kamay nila o ano. Ako naman eh
alam ko yung sagot kaya tinaas ko yung kamay ko bigla-bigla. Dahil nakatalikod yung
teacher, hindi pa niya ako nakikita.
May nagsalita naman sa likod ko.
"Physics is our natural science. It concerns on the basic principles of the universe and
our natural world."tumingin naman ako sa kanya sa likuran.
Hindi siya nakatingin sa teacher o sa board. Instead, naka-lean yung ulo niya doon sa
desk na akala mo eh tinatamad sa klase.
Hindi man lang siya nagtaas ng kamay niya. Nag-nod sa akin yung teacher at saka ko
lang napansin na nakataas pa rin pala yung kamay ko.
"Uhmm... it also deals with the analysis of systems, laws in the most precise and
simplest explanation and formulation." tapos tumingin uli ako kay Jasper, "--and, what
he said."
Ngumiti yung teacher sa akin. Nagsulat uli siya sa board.
"Among the branches of Classical Physics, which one deals with matter, force,
motion.." hindi pa tapos yung tanong eh nagtaas naman na ako uli ng kamay ko.
Kaya lang...
"Mechanics." napalingon na naman ako.
Hindi pa rin siya nakatingin. Nakikinig lang siya sa boses nung teacher pero parang
wala lang sa kanya yung pagsagot niya.
Hndi ba pwedeng magtaas naman siya ng kamay niya?
"Definition of Acoustics." lumingon sa ibang student yung teacher.

Hindi na ako nagtaas ng kamay ko.

"Branch of physics that studies sounds."
Nung lumingon ako sa likod, tinayo na ni Jasper yung ulo niya. Nagtaka rin siya sa
akin.
"An acoustician studies gases, liquids, solids and also waves." dinagdagan pa yung
sinabi ko!
Humarap naman siya sa akin at humarap din ako sa kanya.
"Thermodynamics is the science of heat." ngumiti siya ng nakakaloko, "Chill out Riel."
Aba, ako pa ngayon yung hot? Eh siya nga ang may tingin na competition ito!
"Optics is the branch of physics that explains the behavior of light.." ngumiti rin ako ng
nakakaloko, "Sanay ka ba na nasa iyo lagi yung spotlight, o hindi ka sanay na mag-
share?"
Lumapit yung teacher sa amin at pinigilan kami. Baka kasi kung anong mangyari na
naman.
"Congratulations.""For what?!?" sabay pa kaming sumagot.
"Captain kayo ng Physics team ng Science Club."
Nagtinginan kaming dalawa.
Umiling lang yung Jasper.
"Yung meeting eh every Monday morning. Bago magsimula yung klase." pumunta uli
sa harapan yung teacher.
"Makakasama ko na naman yan?!?"
Hindi ko na lang pinansin. Baka mag-resulta pa sa away lalo.
"Yeah, magkasama kayo after niyong mag-cafeteria duty mamayang hapon."
Isa na naman yun sa ikinagulat ko.
"For what?!?" nagsabay na naman kami.
"Binaha niyo ng sabon uli kahapon yung CR ng girls kaya hanggang ngayon wala pa
ring makagamit."ngumiti pa rin siya, "Class, palakpakan natin yung dalawang
captain."

Nagpalakpakan naman at may asaran pa. Imbis na matuwa ako, hindi rin nangyari. Sa
school ko dati, science club president ako. Tapos dito, may kasama ako?
Lumabas naman yung teacher at may kinausap.
"Congratulations.. RIEL." may halong pang-aasar pa yung sinabi niya at inextend niya
yung kamay niya para makipagshake-hands sa akin.
Nakipag-kamay na lang din ako. Si Kay eh nakangiti pa sa akin at narinig kong may
tinanong siya kay Jasper.
"Oo nga pala Jasper baka hindi na kita makita mamayang hapon, saan ka nga pala
kayo ni Carlo nag part time?""Sa grocery store.""Really? May vacancy kaya?" tinanong
naman ni Kay.
"Interesado ka malaman?""Yeah. Meron ba?"
Nag-isip naman yung Jasper. Tapos hindi ko na lang tinignan. Narinig ko yung sagot
niya.
"Oo. Meron, isa lang. Lumipat na kasi yung isang kasama namin na taga-ayos doon
eh.""Oh great thanks!" tapos tinawag ako ni Kay, "Oh couz, may vacancy daw.""Ikaw
yung mag-aapply? Akala ko ikaw?" tinuro niya ako, then si Kay.
"Dapat dalawa kami, kaya lang isa lang pala yung bakante. Gusto niya mag part time
job."
Nilingon ko na uli yung Jasper. Nginitian ko ng totoo. As in, totoong friendly na ngiti.
"I really need a job. Part time?"
Tinaas niya yung dalawang kamay niya sa likod ng ulo niya.
"Sorry walang vacant." iniwas niya yung tingin niya.
"Kasasabi mo pa lang na meron ah!""Kapag ikaw, wala." yun lang ang sinabi niya.
"Fine, pupunta ako doon at yung may-ari na lang ang kakausapin ko.""Si Mang
Ramon? Close kami nun! Kapag sinabi kong huwag kang kunin, di ka kukunin."
Wala talaga akong choice kung hindi mag-beg pa.
"Please, kailangan ko lang talaga.""O sige, lumuhod ka sa harapan ko tapos mag-
please ka.."
Tumayo naman ako sa upuan ko at pumunta ako sa harapan niya. Nakalingon siya sa
kanan niya at kausap niya ung Carlo na nakaupo na sa kabilang row.
 Uupo na sana ako sa harapan niya kaya lang napatingin siya sa akin.
"Hoy! Niloloko lang kita luluhod ka talaga?!?" katulad kahapon, ini-offer na naman niya
yung kamay niya para makatayo ako.
Tumayo naman na ako nun. Sa totoo lang, kukunin ko lang naman yung ballpen ko nun
at hndi ako luluhod. Nahulog kasi eh.
"O sige na nga sasabihin ko kay Mang Ramon na tanggappin ka... pero sa isang
kondisyon..." tumawa naman siya nun eh wala namang nakatatawa.
"Ano naman?""Tara, lapit ka dito ibubulong ko."
Nakatingin naman yung ibang tao sa amin at alam ko na curious din sila. Tiyak naman
kung anong kondisyon ito eh kalokohan lang ito. So ire-ready ko na yung pag-hindi ko.
May minumble naman siya sa tenga ko. Lumayo ako ng kaunti.
"HECK NO!" yun na lang yung nasabi ko.
Binatukan ba naman ako.
"Wala pa nga akong sinasabi humihindi ka na! Saka madali lang naman yun eh." tapos
nag-lean siya para ibulong uli sa akin.
Nakinig naman ako. Malay ko ba kung ano yun. Saglit lang eh narinig ko na siyang
magsalita.
"Oo ka muna saka mo na lang malalaman."
Tinignan ko nga ng masama.
"Bakit naman ako o-oo kung hindi ko alam." mapanigurado ito!
"Sorry ka. Oo ka muna."
No choice naman eh. Pagbigyan na nga. HIndi naman siguro mahirap yun.
"Ok fine. Oo na!" nilakas ko pa yung pagkakasabi ko, "Ano pala yun?""Basta pumayag
ka na ah!" nag-lean na naman siya para ibulong na talaga kung ano man yun.
Hinihintay ko siyang magsalita. Ang tagal. Naiinip na ako.
"Gusto mo talagang malaman?""Naiinip na ako. Kapag tinagalan mo pa yan ayoko
na.""Wala na pumayag ka na eh!" sabi niya sa akin.
"Ano na nga yun?""Oh sige huwag kang tatawa. Sasabihin ko na..."

At iyon nga tinotoo na nga niya... huminga pa siya ng malalim at nagre-ready daw
siyang sabihin. Siraulo!!!
"Secret!"

***6***
Nung nag-uwian ng hapon din nun eh sinamahan na ako ni Kay para tignan
yung sinasabi nilang Grocery store kung saan daw ako magwo-work.
I can't believe it. Yung word na 'AKO' at 'WORK' sa isang sentence? Nah,
hindi pa nangyayari buong buhay ko. And all I can say is that.. it's so
COOL. Huwag lang sanang malaman ng Daddy ko dahil kung hindi, baka
hindi pa ako nagsisimula mag-work eh ipatanggal na niya ako sa trabaho.
"Cousin, sigurado ka ba talaga na magwo-work ka?" mukhang mas kabado
pa sa akin si Kay.
"Oo naman. New experience right? Saka kapag bumalik na ako sa amin, for
college I'm sure, pwede ko na ipagmalaki kina-Mommy na.. nag-work ako.
I'm going to work in an ordinary local shop! It's really good isn't
it?!?" todo talaga yung pagngiti ko nun.
"At happy ka talaga na magwo-work ka?" nakataas naman yung kilay niya
sa akin.
"Yeah! Bakit ikaw hindi ka masaya?""Trust me.. I don't want to work.
Masaya ka lang kasi excited ka sa simula. Alam mo na, almost 16 years ka
namang may nanny! May gumagawa ng bagay-bagay sa iyo. ANo ba ito,
nag-iipon ka ng new experiences?""Nope." nakangiti na ako nun at
nakatingala doon sa grocery store na maliit lang,"Well.. err.. kind of."
Pumasok kami sa loob at tinuro ni Jasper yung table nung Mang Ramon.
Dapat may cafeteria duty kami today para doon sa kasalanan namin sa
banyo kaya lang na-move na tomorrow dahil maagang umalis yung
cafeteria lady.
Tumayo lang ako doon at nagtingin-tingin. Nag-good afternoon lang kami
sabay-sabay.
"Kailangan ko po ba ng resume or something?"

Nagulat naman ako nung sabay-sabay silang tumawa lahat. Bakit, may
nakakatawa ba sa tanong ko?
"Something wrong?""Resume?!?" tumawa pa rin si Jasper nun, "Good one
Riel."
Hindi naman ako tumawa nun. Seryosong-seryoso yung mukha ko. Saka
lang siya tumigil nung napansin niya na hindi ako nakikitawa.
"Oh.. oh... you mean, you're serious?"
Tumango lang ako.
"No. Helper lang tayo. Hindi na kailangan nun." tapos pumasok siya doon
sa loob na maraming boxes kasama yung Carlo.
Naupo naman si Kay doon sa dulo since hindi naman siya kakausapin. Ako
naman eh nanatiling nakatayo doon.
"Ginulat mo ko at nandito ka sa maliit na tindahan ko Miss
Lopez," napatingin ako doon sa Mang Ramon, "o kung tawagin nga ni
Jasper, 'grocery'.""Ok nga po eh. Ang cute nga po ng tindahan niyo." nag-
sign siya na umupo ako kaya umupo naman ako, "Uhmm, maasahan po
ninyo ako sa pagtratrabaho!" tama ba yun?!?
"Oo nga eh, napansin ko... MISS LOPEZ."
Napansin ko naman na laging Miss Lopez ang tawag niya sa akin. Masyado
namang formal.
"Please, Riel na lang po." tumingin naman siya sa akin.
Nag-lean siya sa table para katapat ng mukha niya yung mukha ko.
"Saan ka nag-stay dito?"
Napaatras naman ako ng kaunti.
"Ano pong ibig niyong sabihin?" nakakapagtaka naman itong matandang
ito.
"Kung sa public school ka nag-aaral, siguro may lugar ka kung saan ka

nakatira. Malayo yung bahay niyo dito sa school 'di ba?" tapos ngumiti
siya.
Kinabahan ako nun. Paano niyang nalaman na... na ako eh.. AKO?
"Alam niyo po?" bumilis yung tibok ng puso ko.
Tumango-tango lang siya sa akin. Inangat niya yung local paper doon.
Tapos sa pinakagilid at halatang pinilit pa talaga, picture ko.
Ayoko yun. Dati-rati kasi gusto nila akong kunan ng picture, ako lagi ma
ayaw. Unfortunately, meron akong isa. Yung 3 months ago na issue.
"So, anong balak mo dito sa neighborhood dito? Ang alam ko hindi naman
dito ang nakasanayan mo." mahinahon naman siyang magsalita.
"Ah.. opo. Gusto ko lang po ng... change. Something new." yumuko ako
nun pero 'di ko napigilan eh tumayo na ako at humawak sa dalawang
balikat nung Mang Ramon,"Hindi niyo naman po sasabihin yung secret ko
'di ba? Please? Nakikiusap po ako!""Hija, wala akong sinabing babanggitin
ko. Kung mas komportable ka na hindi nila alam, hindi ko sasabihin."
Napangiti ako nun at yumakap ako doon sa matanda.
"Thank you.. thank you.. thank you po talaga!"
Saka naman lumabas si Jasper at may buhat-buhat na karton.
"Pwede ba huwag mong harasin si Mang Ramon!" saka lang ako
humiwalay nun.
Bigla namang nag-ring yung phone ko. Narinig ko sa bag ko. May
kumakanta na. Nagtinginan kaming lahat kung kanino nanggaling yun.
Ewan ko kung ano na ang expression ng mukha ko.
"Kanino yun?" nagtanong naman yung Carlo.
Kinuha ko kaagad yung bag ko at hinila ko si Kay palabas.
"Kay.. yung CELLPHONE mo." kaya sinamahan niya ako lumabas.
Tumakbo naman kami doon sa gilid na hindi na kami naririnig. Sinagot ko

naman yung phone ko. Sino pa nga ba?

"Oh hi.. Dad." wrong timing naman oh!
"Anak, hindi ka pa tumatawag kahapon pa. Ano nang nangyayari sa iyo
diyan? Sabihin mo lang kung may problema at aayusin ko.." yun na naman
yung offer niya.
"Everything's great Dad!" kunwari eh tuwang-tuwa pa ako.
"Oo nga pala, kinukumusta ka ng Mommy mo, saka ni Tilly at
Roland.""Pakisabi po miss ko na rin sila!" yun na lang yung sinabi ko, "Sige
Dad, I'm kinda' busy.""Teka lang anak, bakit ba nagmamadali ka
masyado?" sus nakahalata rin pala, "Oo nga pala, nakabili na nga pala ako
ng 20" flat screen TV para mailagay niyo sa room niyo. Ayos ba yun..""You
WHAT?!?" bakit naman siya bumili nun? "I.. I mean.. cool.""O sige pala
anak, kinumusta lang kita. Sabihin mo lang kung gusto mo nang bumalik..
ayos lang sa amin. Sige anak.. Bye.""Bye Dad. I love you po." tapos sinara
ko na yung flip phone ko.
Pagkababang-pagkababa ko nung phone, humarap ako kaagad kay Kay
nun. Yung itsura niya eh halatang clueless na clueles sa mga nangyayari.
Siguro nga, dapat na akong magsalita.
"We have a major problem.." pambungad ko pa lang yun sa kanya.
"Ano naman?!""Dad bought a 20" flat screen television. Maliit lang since
it's room size." umikot-ikot naman ako dahil hindi ako mapakali.
"I can't see the reason why that's a major problem.""ARE YOU KIDDING
ME?!?" napatras naman si Kay, "Kapag dinala yun sa boarding house at
dinala sa kwarto natin, makikita ng mga tao. Anong iisipin? 2 ordinary high
school students, one from a province and one local, bought a flat screen tv!
Paano natin ieexplain kung paano natin nabili yun?!?""Flat screen TV?
Ayos nga yun eh. I think it's a--" tumingin ako ng masama sa kanya,"BAD
IDEA." tumingin din siya. "It's not like we won that TV or something.." sabi
pa niya na wala lang sa kanya.
"That's it! Oh my God that's it! Kay, you're a genius!""Sus... matagal
na." nagbiro pa.
"Pwede nating sabihin nanalo tayo sa kung saang raffle. In that case, mas

kapani-paniwala." tapos nabaling yung atensiyon ko sa phone ko, "One

more. Anong unit ng phone mo?""Hindi kami mayaman so.. 3315 lang
po.""Perfect.""Perfect ka diyan!" tinignan niya ako ng naloloka-ka-na-ba-
look, "Ewan ko cousin ha, pero parang yung mga taste mo sa bagay-bagay
eh somewhat 'abnormal'. No offense. Tingin mo mas maswerte ako sa iyo
kahit na ikaw yung mayaman dito, gusto mo sa public school kaysa sa
private, gusto mo ma-experience na magtrabaho, ayaw mo ng flat screen
tv, tapos ngayon perfect pa yung Nokia 3315 eh ikaw nga itong mayroong
Motorola V3??""It's yours.""At alam mo ba.." tumingin siya sa akin na
nagulat, "What?""It's yours. Mag-swap tayo ng phone. Except sa sim card
ok?" syempre naman no!
"Eh paano ko naman ieexplain kung paano ako nakabili nito?""From your
Mom and Dad. At least sila nakatira dito, eh mas masaklap naman kung
ako mag-eexplain kung saan ko nakuha yan." kinuha ko yung phone niya
at tatanggalin ko na yung sim card.
Hindi ko pa nabubuksan yung likod eh may sumigaw naman doon sa gilid.
"Hoy kayong dalawa! Bumalik na nga kayo dito! May kakausapin lang sa
phone ganyan pa kalayo!"
Bumalik naman na kami at hawak-hawak pa rin ni Kay phone. Ako naman
eh binulsa ko yung 3315. Nakita ko na nakatayo si Jasper at Carlo doon sa
pintuan. Nilalabas na niya yung mga de-lata galing sa box at natigilan
naman siya...
"Wow! RAZR?" tumingin siya sa pinsan ko, "Ang cool ng phone mo
Kay!" tapos tinignan naman niya, "Gusto ko nga bumili ng ganito eh, kaya
lang mahal walang pambili. Pero ayos din yung Motorolla L7. Sa ngayon,
mag-stick muna ako sa Nokia. After 10 years siguro makakabili na ako
niyan." tinuro niya yung phone ko, este phone ni Kay, at nilabas naman
niya yung kanya... Nokia 2100. "Patingin nga ako."
Lalo akong kinabahan nun. Please naman huwag siyang madayo sa
messages! Please huwag naman. Sim card ko pa yung nanduon sa loob.
Please naman...
Pindot siya ng pindot doon. Tapos saglit lang, inabot niya na uli kay Kay.
"Cool."

Nagkamot lang ako ng ulo ko nun. Si Mang Ramon eh nakangiti pero

umiiling lang. That was close.
Nagpaalam na kami kay Mang Ramon at sinabi niya na pwede daw akong
magsimula sa Thursday since bukas eh may cafeteria duty kami.
Bumalik din kami kaagad sa boarding house. Dahil pakiramdam ko eh
pagod na ako nitong mga huling araw, nakatulog din naman ako ng mabilis
matapos naming maagpalit ng Pj's.
***
Maaga akong nagising kinabukasan. This time, hindi ko kailangang
makipag-unahan sa banyo nun. Si Kay din eh maaga kong ginising kaya
wala pang 6:30 eh bihis na kaming dalawa. Nagluto lang siya ng itlog saka
hotdog doon sa kalan na kasama na sa room kaya nakapag-breakfast din
naman kami.
Dahil nga may extrang pera ako ngayon, nagtawag ako ng bata at siya
yung inutusan ko na magdala nung sobra doon sa donation box. Ayaw
naman kasi ni Kay at baka isipin na siya pa yun.
Dahil nga almost 7 o' clock nama na, ang daming tao doon sa corridor. May
mga kumpul-kumpol na tao sa tapat ng Bulletin Board at Club audissions
na rin pala. Dahil busy naman kami ni Kay, hindi na muna namin pinansin.
"Anong sasalihan mo?" tinanong naman niya ako.
"Hmmm.. wala muna siguro. Teka, meron na rin pala. Remember
yesterday, captain thingy ng physics thingy ng science club thingy?"
Tumingin naman si Kay sa akin tapos tumawa.
"Oh right.. that THINGY."
Dahil nga dulo pa yung room namin eh kitang-kita na dito na may mga
nakaupo doon sa benches sa labas. Isa na sa mga yun eh si Jasper, Carlo
at yung isang lalakin na kasama rin nila pero hindi ko pa rin kilala
hanggang ngayon.
"Kita mo yung tatlo na yun? Kapag nakaupo sila sa bench at sama-sama,
nag-iisip yung mga yan ng gagawin nila para mamaya.""Ganun? Hindi
naman siguro. Mukhang naguusap-usap lang sila kasi tinginan mo,
nagbuhbulungan tapos tatawa."
Dumaan lang kami doon sa locker sa hallway at dumeretso na kami doon
sa room namin. Dahil nga madadaanan namin yung tatlong kolokoy,
narinig din namin yung ingay nila.
"Ang galing! pwede na rin!" tapos tumingin si Carlo sa amin.
Hindi na lang namin pinansin ni Kay.
"8 kaya ayos na ayos eh!" sabi nung isa na hindi ko kilala.
"8 din tama ka diyan!" sabi naman nung Carlo.
Si Jasper naman eh inaayos pa yung rubber shoes niya kaya nakayuko
siya.
"9 dude."
Napataas na lang yung kilay ko nung naghi-5 pa sila pare-parehas.
Tawanan ng tawanan na parang mga baliw. Tapos nagsasalita na naman
yung Carlo.
"10 siguro pwede na." sabi naman niya tapos tawa rin ng tawa.
"I'm cool with that.. 9 ako."
Tumingin si Kay sa akin at medyo naguguluhan din siya gaya ko.
"What's up with the numbers?" binulong ko na lang sa kanya.
Nung tapos na mag-ayos ng rubber shoes si Jasper, tumayo na rin siya.
"6." yun na lang yung sinabi niya.
"Lol dude seriously? 6?" tapos binatukan siya nung dalawang kasama niya.
Binilisan na lang namin yung lakad namin. Parang mga baliw na sabi ng
sabi ng numbers.
Ang ingay-ingay nilang tatlo. Hanggang sa makapasok kami ng loob ng
room naririnig mo pa rin sila.

"Yuck dude! Si Ms. Elgar yun! Iba na lang! Sa susunod niyan yung librarian
na!"
Ano daw?!?
Nag-bell naman na at tumayo na sila doon sa bench para pumasok sa
classroom. Tawa pa rin sila ng tawa at si Jasper naman eh seryoso.
"Siya nga lang binigyan mo ng 9 eh! yung iba nga hindi pa nakaka-8!" sabi
na naman ni no name.
"Oo nga napansin ko yun bro!" inakbayan siya tapos ginulo yung
buhok, "Ikaw ha!""Stop that!" tapos inayos niya yung buhok niya dahil
naguluhan, "Just leave it to the pro. I have my own ways."
Inasar pa siya lalo nung dalawa. Nung nagulo yung buhok niya, tumingin
pa siya sa direksiyon namin tapos naupo na naman uli doon sa likuran.
Hininaan niya yung boses niya pero dinig ko par in dahil nasa likod ko siya.
"Hey Carlo! Ayus-ayusin niyo yung reasons niyo..." tumawa siya uli.
Kaya lang ayoko yung naring kong sumunod.
"Hindi kayo makatotohanan mag-score ng babae eh!"

***7***
Tumingin ako sa kanya sa likuran nun. Yung itsura ko siguro nun eh medyo
naiinis na hindi ko maintindihan.
"Bakit niyo nira-rate ang girls? Yun ang idea niyo ng games?"
Tinignan lang niya ako na parang nagulat.
"Oo. So? Bakit nakikialam ka? Trip lang naman yun." gusto ko siyang
suntukin nun, pero 'di ko ginawa.
"Ano namang mararamdaman mo kung girls naman ang gumawa nun sa
guys?""Wala! Ok? Wala. Game lang naman yun kung anong tingin mo sa
isang tao." tinignan niya ako na parang nagtataka, "Common na yun sa
mga tao dito. Huwag mong sabihing hindi mo pa nasusubukan yun? Saang
planeta ka ba galing at yung mga bagay-bagay dito parang bago sa

iyo?!?""Sinabi ko na nga 'di ba? Sa probinsiya." tapos dumeretso na ako ng

upo para hindi na niya ako tanungin.
Kaya lang mapilit eh, nag-lean doon sa sandalan ko para magtanong.
"Saan?" bakit niya ako tinatanong kung saan? Aba malay ko!
Napansin naman ni Kay na wala na akong maisagot. Kaya ayun naman
siya, to the rescue.
"Sa.."
Ini-stop naman siya ni Jasper. Sa akin uli siya humarap.
"Saan?" inulit niya uli yung tanong sa akin.
Province.. province... saan ba kami nagbabakasyon nun?
"Zambales." yun na lang yung unang pumasok sa isip ko.
"Talaga lang? Yung uncle ko doon nakatira. Saan sa Zambales?"
Ano na nga ba yung isang lugar dun? 'C' ang simula.. letter 'C'. Cadungan?
"Cadangan? Cabungan?" hininaan ko yung boses ko para hindi niya
mahalatang nanghuhula na ako.
"Cabangan?""Yun! Tama." yun nga ba yun? Hindi ko na matandaan. Basta
'C' ang simula.
Sa wakas eh sumandal na siya sa upuan niya. Sana lang hindi na siya
magtanong dahil baka hindi ko naman masagot patay na ako.
"Ibig sabihin marunong kang gumawa ng mga farm work?""Oo naman.
Marami kaming chicken, may baboy, may pato.." inisa-isa ko lang yung
mga hayop na maisip ko. Ano na nga ba yung details sa 'Old McDonald'?
"Lumaki ka sa probinsiya? Sigurado ka?"
Sumabat naman na si Kay.
"Eh bakit ba tanong ka ng tanong eh paulit-ulit naman. Syempre isasagot

na naman niya Oo. Tanong mo ulit saang probinsiya. We get it ok? May iba
pa ba?"
Tinignan ko ng masama si Kay. May iba pa ba? Mas ok na nga yung paulit-
ulit yung tanong kaysa naman magtanong siya uli na hindi ko naman alam
ang sagot.
"Marunong kang sumakay ng ka--" hndi na niya natapos yung sasabihin
niya dahil pinutol ko.
"--bayo? Kabayo? Oo naman. Ang dali lang kaya." marunong talaga akong
sumakay ng kabayo. Bumili kasi yung Daddy ko ng kabayo nun eh.
"Sasabihin ko sana eh kalabaw. Pero dahil nabanggit mo naman, may
kabayo kayo?""Uh.. mmm.. hiniram. Sa kabilang farm." tumingin na naman
si Jasper sa akin,"Bukid."
Kasi naman nangunguna sa mga bagay-bagay!
"Sabi mo eh!"
Nakinig na lang ako sa teacher ko nun. I swear! Kailangan ko talagang
mag-research ng bagay-bagay tungkol sa pagiging province girl!
***
Nag-bell na ng uwian nun. Ewan ko ba, sinimulan na naman akong
kabahan. May cafeteria duty kasi kami eh. Ok lang naman sa akin yun at
least mararanasan ko, ang problema lang eh baka may mga bagay doon na
hindi ko alam gamitin.
"Basta yung malambot, sponge? Ok?" binatukan ko nga si Kay, pati ba
naman yun?
"Hindi naman ako inosente no! Baka lang may kung ano doon na hindi ko
alam yung tawag o kung paano gamitin. Details nga!"
Nag-isip naman siya. Sabi niya, wala naman daw kakaiba doon dahil
maglilinis lang kami ng tables, punas-punas, hugasan yung pinggan,
pupunasan.. ganun lang naman. Walang mahirap at walang kakaiba.
Kakayanin ko naman na siguro.

Ngayon naman, si Kay na ang nag-prisinta na hihintayin daw niya ako

hanggang matapos kami ni Jasper doon. Baka daw kasi gabihin eh mabuti
na raw na kasabay niya ako dahil siya daw ang pinagkatiwalaang
magbantay sa akin. Kung si Jasper daw kasi ang kasama ko, hindi daw niya
pinagtitiwalaan. In the sense na, prankster. Baka may kung anong
kalokohan na plano.
Nag-stay siya doon sa classroom at ako naman eh pumunta na sa cafeteria.
Hindi kasi ako hinintay ni Jasper at nauna na siya doon. Ang sama nga
naman ng ugali!
Wala naman ng tao doon sa loob maliban doon sa cafeteria lady, si Jasper
at syempre.. ako nung dumating ako. Kapapasok ko pa lang eh may binato
na sa aking tela. Kakaiba pa nga yung amoy nung tumama sa mukha ko.
"Tama yun ibato mo sa akin.." tapos tinignan ko yung tela, "Ano 'to?"
Tinignan niya ako ng anong-klaseng-tanong-ba-yan look.
"Apron! Ano pa ba?" tapos tinuloy na niya yung pagpunas niya sa table.
"Ibig kong sabihin, ano ito?" hinawakan ko naman yung bilog doon sa
gilid.
"Butones!" huminto na talaga siya, "At kung magtatanong ka uli doon sa
design sa baba, beads po iyon na may rose at dahon. Yung kulay ng apron?
White and red na checkered." talagang inisa-isa pa niya sa akin. "May
tanong ka pa.. RIEL?"
Alam ko naman na butones yun. Kaya ko lang naman siya tinanong eh
nagtataka lang ako kung bakit may butones doon eh hindi mo naman
kailangang ibutones ang kung ano. Siguro nga, style. Mali lang kasi yung
style nung pagtatanong ko. Dapat, ni-rephrase ko.
Sinuot ko na yung apron at sinimulan ko rin na magpunas ng table. Pinili
ko pa yung may lemon scent kaysa yung plain na bleach.
"Anong amoy yun?!?""Lemon! Ano pa nga ba?" ako naman yung nagsabi sa
kanya, "At kung magtatanong ka uli, sprayer ito, at yung kulay sa loob eh
yellow." akala niya siya lang ang marunong mag-ganun ah!
"Alam ko na yellow yan! Tinanong ko lang kung ano yung amoy?!? Bakit

yan pa yung pinili mong i-spray! Ang tapang.. ang sakit sa ilong.
Nakakahilo pa.""Ang bango nga eh!" binasa ko pa yung nakadikit doon na
brand.
"Oo na.. pare-parehas naman yung mga babae. Mahilig sa mga..." nag-
boses babae siya, "Lemon, strawberry, cherry, apple.. kasi ang bango
eh!" bigla siyang tumigil, "Oh please!"
Pagkatapos naming mag-linis ng tables at nailagay yung mga kalat sa
trash can, kinuha ko naman yung walis nila at yung dustpan nila na
kakaiba yung itsura. Mahaba yung handle tapos may gulong pa. Nasa loob
nga ako nun at sinusubukan kong alamin kung paano gamitin, kaya inabot
pa siguro ako ng 10 minutes bago lumabas. Pawis na pawis na ako.
"Nawalis ko na yung buong cafeteria ngayon ka lang lumabas kasama ng
walis mo saka dustpan?""Sorry ka hindi ko mahanap!""Isa lang yung shelf
dito. Dalawa lang ang walis tambo, isa ang dustpan. Tapos hindi mo
mahanap?!?"
Nainis naman ako. Sabagay, hindi naman niya alam.
"Ayan na yung dustpan mo." tapos binato ko sa kanya.
Eksato naman nung binato ko, may laman pala sa loob yun kaya natapon
pa yung nasa loob.
"SORRY!" sarcastic pa yung pagkakasabi ko, "My bad."
Halata mong gusto niyang gumanti, pero hindi niya ginawa.
Nakakapagtaka nga eh. Nung nasa banyo kami nun, madalas gumaganti.
Pero ngayon, wala talaga siyang ginawa. Mas ok na rin yun kasi ayokong
maging suki ng Guidance Office.
Pumasok na uli ako sa loob at sinimulan ko na yung pagbabanlaw doon sa
mga pinggan at ako na yung magsasabon. Si Jasper na lang ang
magbanlaw at tagapunas. Siguro naman balance na iyon.
Hindi katulad dati, nakikita ko na si Tilly gumawa nito kapag nakikipag-
usap ako sa kanya sa kusina sa bahay namin. Kaya sa ganitong bagay, may
alam naman na ako.
Pinuno ko ng tubig yung kabilang lababo para doon na ang banlawan.

Nakakadiri nga yung mga pagkain at malay ko kung sino yung mga
ngumuya niyan. Ngayon mas na-appreciate ko na kapag kakain ako sa
cafeteria na ito, linisin na kaagad. Kawawa rin pala yung mga cafeteria
lady na gumagawa nito araw-araw. Mabuti na lang may gloves doon sa
gilid na pwedeng gamitin.
Pumasok naman si Jasper at nagka-cough pa siya nun. Aba, tingnan ako ng
masama at dala-dala niya yung dustpan at nilagay niya doon shelf.
"Pumasok lahat ng alikabok sa lungs ko.. thank you very much!" tapos
sinara niya yung shelf.
Katulad ko, nagsuot din siya ng gloves at tumabi doon sa akin pero sa
kabilang lababo siya. Sinimulan na niyang magbanlaw doon at nilagay niya
sa gilid yung mga natapos na niya.
"I wonder kung makakatagal ako kung ganito ang maging trabaho ko
balang araw.."
Tumingin naman ako sa kanya at ngumiti ako.
"Ako for sure hindi ako--" napaisip naman ako, wrong dialogue yun kung
itutuloy ko,"--hindi ako... magrereklamo. Ok naman maging trabaho ito
ah." sasabihin ko sana eh, hindi ako makakatagal.
"Hindi naman sa ayoko, kaya lang.. gawaing babae ito! Bakit ko naman
gagawin?"siraulong ito ah! Hindi lang naman babae ang tagahugas ng
pinggan.
"Kaya naman ng mga lalaki ang maghugas ng pinggan ah.. kagaya ng mga
babae. Ang dali-dali lang naman." Oo nga madali pero hindi ko ito
ginagawa dati.
Napaisip naman ako. Hindi ko alam kung ano na namang pumasok sa utak
ko para itanong ko yun.
"Naramdaman mo na ba na parang magkaroon ka ng normal na pamilya,
talagang normal, yung tipong, yung tatay ang nagtratrabho... nanay yung
tinatawag na 'housewife'. Simple lang. Parang.. yun yung hinahanap mo sa
buhay? Tatay ang nagtratrabaho, nanay ang gumagawa ng ganito."
Tumingin siya tapos binalik niya yung tingin niya doon sa pinggan na

binabanlawan niya.
"No and Yes." dalawa yung sagot niya?
"Huh?!?""No kasi hindi ko naramdaman magkaroon ng normal na pamilya.
Lumaki ako sa uncle ko. Yes sa pangalawang tanong mo. Simpleng
pamilya.""Sa katunayan, yun ang ambisyon ko sa buhay." tumingin ako sa
ceiling.
"Ang alin?""Magkaroon ng simpleng pamilya, para sa sarili ko syempre."
Nakatayo lang siya doon. Napansin ko na umapaw na yung lababo kaya
pinatay ko yung tubig.
"Hoy, umapaw na kaya patayin mo na yung gripo." kinuha ko uli yung
isang pinggan na marumi para masabunan ko, kaya lang may A.L na
nakatatak sa gilid. "Nyay!"muntik ko nang mabitawan, sinalo lang ni
Jasper.
"Dahan-dahan ok?" tinignan niya yung ikinagulat ko, "Yeah, ayun na
naman yung AL guy.""Ano?" hndi ko naintindihan yung sinabi niya.
"Si AL. Yung nagdodonate dito. Idol ko yung guy na yun."
Parang gusto kong tumawa nun. He thinks I'm a guy?
"Nababasa mo ba? It's A dot L. Not AL." tama yun, akala niya AL ang basa.
"Siya pa rin yung tinutukoy ko." tapos inabot niya uli sa akin, "Ang tiyaga
niyang mag-donate dito para sa lahat tapos hindi siya nagpapakilala. Yun
ang totoong tumutulong. Hindi mahalaga na makilala siya o ano." napansin
naman niya ako, "Anong nginingiti-ngiti mo?""Wala. Natutuwa ako sa
pinggan." tinignan ko rin siya, "Bakit naman tingin mo lalaki sya?""Sa
name? AL.""It's A.L." ang kulit paulit-ulit na lang! "Paano kung babae
siya?""Kung mami-meet ko siya, hihingi pa ako ng autograph. Kung
matandang lalaki siya, Idol ko siya. Kung matandang babae naman, idol ko
pa rin siya. Kung 'man' naman, mid 40's, role model ko. Kapag 'woman'
naman na mid 40's, mother-like tingin ko. Kung lady naman siya or so-
called guy na nasa 20's, I can say I like them." huminto naman siya, "Pero
kung boy, teenager, he's a bro to me. Kung girl naman siya, teenager..."
Hindi naman niya tinapos yung sinabi niya. Nakakainis naman.

"Ano? Bakit naman iba-iba yung tingin mo in certain ages? And

gender?" "Wala lang. Mas mataas lang siguro magiging tingin ko kung
teenager siya. Kasi naman sa panahon ngayon, ilang teenager ba ang nag-
aabala na mag-donate sa isang school? Mas iba ang tingin ko sa lalaki
kaysa sa babae. ngumiti naman siya. "Bro ang magiging tingin ko sa kanya
kung lalaki siya. Hindi ko naman pwedeng sabihin, I like him. Baka isipin
bading ako. Sa isang case naman kung babae siya..." ngumiti siya uli.
"I admire her." pagkatapos nun, nabitawan ko na talaga yung pinggan.

***8***
Nagulat din siya nung nakabasag ako. Na-shock din ako eh kaya yumuko
ako kaagad.
"May rayuma ka ba or what? Lagi ka na lang nakakabitaw ng
pinggan." yumuko rin siya.
"Ako na.. kaya ko na ito. Ako naman nakabasag. Magtrabaho ka na doon."
Tinignan naman niya ako na nagtataka.
"Excuse me? Tinutulungan kita hindi dahil nagpapakabait ako sa iyo.
Tinutulungan kita para mabilis kang makabalik doon. Ayoko ngang
magsabon at magbanlaw! Sinuswerte ka naman!" sabi ko nga eh, hindi
siya concern.
Kinuha niya yung mga kumalat na glass. Kahit na nakakainis siya, meron
din pala siyang sinasabi na ok din naman pala sa pandinig.
Dahil nga marami yung pinggan na hinugasan namin, nangangawit na yung
braso ko nun. Pagkabanlaw ko nung kamay ko, nakita kong kulay pula na.
Saka ko lang napansin..
Nasugatan ako? Bakit hindi ko man lang naramdaman?
Tinignan ko naman yung index finger ko. Ang haba nung cut. Tumigil
naman ako at nung tumingin si Jasper, nilagay ko sa bulsa ko yung kamay
ko.
"Ok ka lang?" pinupunasan na rin niya yung kamay niya.

"Oo. Sus! Paghuhugas lang ng pinggan! Sanay na sanay na.." tapos

tumalikod ako sa kanya sabay yumuko ako.
Saka ko naramdaman na mahapdi na siya. Tinanggal na niya yung apron
niya. Nagtataka na rin siya sa akin. Tinalikuran ko uli siya.
"Ayos ka lang? Ang weird mo.""Kulit mo ah! Oo nga!" tapos hininaan ko
yung boses ko, "Ow!"
Tinanggal ko na rin yung apron ko gamit yung kaliwang kamay ko. Ayaw
ko kasi malagyan ng dugo eh. Nagulat na lang ako nung lumapit siya sa
akin.
"Meron ka ba ngayon?!?" nagulat din siya sa tanong niya, "Huwag mo na
sagutin. Kakakilabot.""Wala no! Sira!""Eh bakit may blood stain ka sa
damit mo?"
Huh? Meron?
Tinignan ko yung damit ko sa gilid. Siguro napunas ko kanina. Ano ba
naman yan! Nakakahiya. Iba iniisip niya.
"Wala ako ngayon o-k??" kainis.
"Kunwari pa." nang-asar pa tapos inalis niya yung polo niya, "Oh pantakip
mo."
Kahit na isang napakabait na move yun, medyo nainis pa rin ako.
"Nah.. keep it. Wala ako ngayon. Kadiri..""Ganyan naman mga girls eh,
halata na.. deny pa."
Grrr! Ang kulit.
"Wala ako ngayon! Nasugatan ako ok?" tapos pinakita ko yung daliri ko.
Lumapit naman siya sa akin.
"Eh bakit hindi mo sinabi?" sinuot niya uli yung polo niya at inabot naman
niya eh yung scarf niya na kulay black, "Pantali mo. Kapag hindi tumigil
dumugo yan, magkaka-hemorrhage ka."

Iniwas ko naman yung daliri ko sa kanya.

"Hindi na. Hindi naman masakit."
Dahil nga ayaw kong iabot sa kanya, inagaw naman niya ng mabilis at
hinawakan niya yung kamay ko ng mahigpit. Diniinan naman niya.
"Masakit yun ah!" sinuntok ko siya sa braso niya.
"Sabi mo hindi masakit 'di ba?" binitawan din niya yung kamay ko tapos
binato niya yung scarf sa akin kaya tumama sa mukha ko, "Itali mo."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh lumabas na siya at hindi man lang nag-
bye sa akin o ano.
Oh well, ang bango naman ng scarf niya para malagyan lang ng dugo. Sabi
naman niya eh!
That guy... is abnormal. What I mean is.. different.
Prankster na smart? Rude pero minsan mabait? Seryoso pero minsan loud?
Isa lang ang name para sa taong ganun...
Jasper.
***
Nasanay na rin naman na ako nung mga sumunod na araw. Yung mga
room by room sa school eh saulo ko na. Akalain mo yun, mas masaya
naman na ako ngayon dito. For the first time in my life, nararanasan ko na
ang totoong high school life.
Ngayon eh weekend na. Nasa 'grocery' ako ngayon gaya nga ng tawag ni
Jasper. Madali lang naman yung trabaho eh, ilalabas nila Jasper at Carlo
yung boxes, ako naman eh aalisin ko yung dusts at iaayos ko yung mga
paninda. May mga cute pa nga na tinda doon eh.
Nung natapos magbuhat yung dalawa, naupo sila at naglabas ng baraha.
Tawa sila ng tawa at naglalaro sila ng game. Hindi naman yata sila
nagsusugal, kasi walang involved na pera.

Tama yun, maglaro sila at ako dito eh mag-isang nag-aayos.

Tumingin si Carlo sa akin.
"Riel! Hindi ka ba sasali sa amin?" tinanong pa ako? Obvious ba na may
ginagawa?
"Hindi na. Busy eh.." tapos nilagay ko uli sa shelf.
"Tulungan mo!" tapos tinulak siya ni Jasper.
"Pinapabili mo nga ako ng ulam diyan sa kanto tapos ngayon tutulungan
ko siya? Isa lang ako Jas!"
Inangat ko naman yung ulo ko. Mag-uusap na lang din sila yung naririnig
ko pa.
"Pwede pakihinaan niyo yung boses niyo, naririnig ko eh!" tumawa sila
parehas,"Thank you.""E di huwag kang makinig problema ba yun?" inayos
na nila yung cards sa harapan nila at tinulak na naman niya si Carlo, "Alis
na! Bilihin mo na yung pinapabili ko."
Dinaan lang sa ngiti ni Carlo tapos binatukan naman niya si Jasper.
Lumabas na siya ng shop at ewan ko kung saan pupunta yun.
"Bakit ganun mo na lang siya inuutusan?""Sumusunod naman eh. Isa pa,
tabla lang kami. Ako naman nagluto kagabi." tumayo siya sa pagkakaupo
niya.
"Nagluluto ka?""Ako?" tinuro niya yung sarili niya, "Kailangan eh.
Unfortunately. Ikaw? Kayo ni Kay? Sinong nagluluto?""Si Kay." totoo
naman eh.
"Hindi ka marunong magluto?""Eh kasi yung.. ah.. nanay ko ang nagluluto
dati. Ako lang tagahiwa.. mga ganun." si Tilly yung tinutukoy ko, hindi
yung Mommy ko.
"Ikaw taga-hiwa? Eh basag na pinggan nga nasusugatan ka na kutsilyo
pa?""Marunong ako no!" sa kitchen kasi namin noon sa bahay, naghihiwa
rin ako. "Tapos na ba yung ginagawa niyong pagbubuhat ng boxes?"
Inayos niya yung pants niya dahil nadumihan.

"Hindi.""Eh bakit naglalaro na kayo hindi pa pala?" asar! hindi pa pala sila
tapos may paupo-upo na?!?
"Gusto namin eh! If you don't mind my dear boss RIEL," nang-asar pa
lalo, "Papasok na po ako sa loob at bubuhatin ko na yung boxes at ilalabas
ko na. OK?""Ok. Dapat kanina mo pa ginawa."
Pumasok na siya sa loob at ako naman eh tumayo sa pagkakaupo ko
habang nagda-dust. Ang sakit ng likod ko at ang dumi na ng damit ko.
Feeling ko nalanghap ko na lahat ng alikabok galing sa box.
Eksakto namang pagtingin ko sa labas, may nakita akong 'di kaaya-aya na
tumitingin sa loob at may nagtuturo. Oh my God.
Classmates ko yun sa dati kong school. Nakita nila yung maliliit na
keychain sa loob at nakangiti pa sila parehas.
This is not good.
Sinubukan kong tumakbo papunta ng likod kaya lang nabangga ako sa
dala-dalang box ni Jasper.
"Mag-ingat ka nga!"
Pumasok na sa loob yung dalawa. Lumapit sila doon sa nakasabit sa
harapan.
"Excuse me!" tinaas naman niya yung kamay niya, "Magkano yung
keychain niyo dito?"
Hindi naman ako sumagot. Kinakabahan na naman ako. Tumingin si Jasper
sa akin at magkasalubong na yung kilay niya.
"Pwede ba i-assist mo yun?" ini-incline niya yung ulo niya.
Tumawag uli yung isa sa classmate ko.
"Hey.. Miss!"
Wala na talaga akong magagawa nun. No-choice na talaga ako.

"Akin na nga yan.." tapos inagaw ko sa kanya yung dala-dala niyang box.
Hindi naman niya binitawan kaya nung hinila ko, kasama siya.
"Ano bang ginagawa mo?!?""Ibigay mo na yung box at ako na yung
magbubuhat!" inagaw ko pa lalo.
"Mabigat ito hindi mo kaya!" hinila niya yung box.
"Ibigay mo na para walang masaktan!" ako pa yung nag-threat! Akala mo
naman totoo..
"Ang hirap mong intindihin!""Tinutulungan na nga kita, ibigay mo na yung
box." please ibigay mo na para matakpan ko yung mukha ko.
"Fine kung yun ang gusto mo!" tapos tinulak niya ng malakas yung box sa
tiyan ko.
Ang bigat nga.
"Never mind! Hindi na namin gusto! Ang cheap pala ng material!" tapos
lumabas naman na silang dalawa.
"Ok!" sumigaw naman ako, "Don't come again!" hininaan ko yung
pagkakasabi ko.
Dahil nga ang bigat-bigat nung buhat-buhat ko at nakatingin sa labas si
Jasper, nagbago na yung isip ko.
"Never mind na rin!" tapos tinulak ko rin sa tiyan niya yung box.
Ang sama ng tingin niya sa akin nun.
"Rich kids.." tapos umiling-iling siya.
"Huh?!?" napatingin ako sa kanya, "Anong sabi mo sa akin?""Hindi
ikaw!" sinigawan ako, "Yung mga pumasok."
Tumango-tango naman ako.
"Oo nga, rich kids." tumabi ako sa kanya at nakinood umalis nung mga
classmate ko.

Lumuhod naman siya para ibaba yung box.

"Pumasok dito, titingin-tingn pero hindi naman pala bibili. Tapos lalaitin pa
yung paninda.""Oo nga. Dapat sa mall sila pumupunta.""Ang dami nilang
pera.. I wonder how they live their life..""Tama ka diyan. Swerte rin sila
no? Dapat nagdo-donate na lang sila.." nakatingin na ako doon sa laman
ng box.
"Yeah. Dapat nga." tumingin siya sa akin, "At least nag-aagree tayo na
yung mga mayayaman, kadalasan publicity lang yung alam. Magdo-donate
for publicity. Spoiled brats.""Oo nga tama ka uli.""And I'm not afraid to
say that I hate rich people in general... they suck.."
Tumango-tango uli ako. Agree na lang ako ng agree sa kanya.
"Oo nga tama ka---" saka ko narealize yung sinabi niya..
"Anong sinabi mo?!?"

***9***
Nasaktan naman ako doon sa sinabi niya. Bakit naman nilalahat niya? Oh
well, siguro nga kapag sinasabi nga nila na may pera ka, nasa iyo na ang
lahat ng mga bagong bagay. SPOILED BRATS? Probably. Siguro nga isa rin
ako doon eh. Kasi noon, nakukuha ko rin naman yung gusto ko, although,
hindi ko naman hiningi sa kanila.
"Ano yung sinabi mo?" inulit ko yung tanong ko sa kanya.
Tumingin lang siya sa akin ng nagtataka.
"Sabi ko, generally, I hate rich people. Bingi ka ba?" aba, inakusahan pa
ako na bingi.
"Of course not. Narinig ko nga yung sinabi mo. 'They suck.' " unfortunately
tumatak sa akin yun.
"Narinig ko naman pala eh, bakit pinaulit mo pa sa akin!" sinisigawan
ako? "Iba ka rin no?""Pinaulit ko kasi sinisigurado ko yung narinig ko..
baka mali.""Hindi ka naman bingi bakit mo pa papaulit. Sigurado
yun.""Paano naman ako magiging sigurado eh nanggaling sa iyo yung

opinion? Kung opinion ko yun sigurado ako." ano ba itong pinag-uusapan

namin?
"Just stick to your senses OKAY??!" nasanggi niya yung de-lata sa
gilid, "Mas madalas na tama yun!""Bakit napunta na tayo sa
senses?""Bakit hindi ka ba nag-aral ng Biology nung 2nd year ka?" tingnan
mo, Biology naman ngayon?
"Nag-aral ako ng Biology no! At alam ko ang nervous system." Na-realize
ko rin na walang connection yung mga pinagsasasabi ko at lalung-lalo na
yung pinag-uusapan namin, "Teka nga, bakit ba ang gulo! Inulit ko lang
yung tanong ko nasa Nervous System na tayo?""Ikaw ang nagsabi ng
Nervous System hindi ako. Ikaw ang magulo sa ating dalawa."inayos niya
yung natumba niya.
"Ikaw ang magulo. Pinapahaba mo yung usapan." tinaas ko naman yung
kilay ko.
"Ikaw nga yung nagsalita ngayon, eh di ikaw yung nagpapahaba.""Ikaw
yung nahuli ngayon kaya ikaw yung nagpapahaba.."
Tumingin lang din siya sa akin. Alam niya kapag nagsalita siya ibabalik ko
lang sa kanya yun.
"Wala ngang sense. Huwag ka na nga magsalita."
Hindi ko na sinagot. Akalain mo yun? Ok na sana yung idea na nag-uusap
kami. Pero yung may sense naman sana.
Nagulat naman ako sa kanya nung bigla siyang tumawa mag-isa at
sumandal doon sa shelf. Nakatingin siya sa akin.
"Ganyan ka ba makipag-usap?" tinanong naman niya ako.
"Na walang sense?" umiling ako, "Not really.""Nah, kakatuwa nga eh. Tell
me something I don't know.."
Nag-isip naman ako. Napaka in-general naman ng tanong niya.
"Hmmm... capital ng South Korea eh Seoul.""Not that!" binato niya sa akin
yung stuff toy sa gilid, tumingin siya sa kisame,"Anatomy came from the
greek words, 'ana' and 'tomy', which means apart and to cut."

Tumawa naman ako sa kanya. Binato ko naman pabalik yung binato niya.
"Ano ba ang gusto mong malaman?""I don't know, kaya nga magsabi ka
ng kung ano.""Hndi ko alam sasabihin ko eh.." ano ba yan, wala pala
talaga akong kwenta kausap.
"O sige na nga ako na magsisimula..." tumingin siya doon gilid, "Nung bata
pa ako mahilig akong kumain ng butong pakwan."
Nagtaka naman ako sa kanya. Sa dinami-dami naman ng sasabihin yung
hindi pa mahalaga.
Nakatingin lang ako. Wala rin siyang reaksiyon. Hinihintay ko na dagdagan
niya yung sinabi niya.
"Ano na?" sabi niya sa akin.
"Anong.. ano?""Hindi mo man lang ba itatanong sa akin kung bakit ako
mahilig kumain ng butong pakwan?" bakit ko naman itatanong yun?
"Itatanong ko pa yun? Syempre isasagot mo either favorite mo.. o dahil
masarap.""Itanong mo lang..." talagang mapilit.
"Ok.. bakit ka mahilig sa butong pakwan?"
Ngumiti naman siya tapos tumingin siya sa rubber shoes niya.
"Eh kasi, walang anak yung uncle ko."
Ano daw?
"Anong connection?" abnormal naman yata itong tao na ito.
"Connection? Simple lang. Sinusubukan kong pasayahin siya." ngumiti siya
uli.
"Sa pagkain ng butong pakwan?""You don't get it do you?""Hindi."
Tumawa na naman siya ng tumawa.
"Paniniwala ko kasi nung maliit ako, kapag may nilunok ka raw na buto,

tutubo raw sa tiyan mo. Naisip ko na kapag kumain ako ng butong pakwan,
tutubo sa tiyan ko yung pakwan.""In short naniniwala ka na tutubo yung
pakwan sa tiyan mo?" that's odd, "At related sa uncle mo by what?""Kapag
tumubo yung pakwan sa tiyan ko, bibilog yun. Para akong buntis. Naisip ko
ganun yun..""Magkaiba pala tayo ng paniniwala eh. Ako kasi ang alam ko--
"
Tinakpan naman niya yung bibig ko ng kamay niya.
"Please do not go down there..." tapos yung expression ng mukha niya eh
nandidiri.
Tinanggal ko yung kamay niya sa bibig ko.
"First of, nagbuhat ka ng mga karton kaya madumi yang kamay mo.
Second, ang sasabihin ko eh ang paniniwala ko nun, kapag nag-kiss daw
kayo yun na." tumingin ako sa kanya at ako naman yung nandiri, "Ikaw
yung iba ang iniisip. AND PLEASE, DO NOT GO DOWN THERE. Yuck."
Tumahimik kami saglit nun. Hindi rin nagtagal, dumating na si Carlo dala
yung pinabiling pagkain ni Jasper kanina.
Tumayo kaagad si Jasper at mukhang kakain na yata. Sa may likuran kasi
nung shop, may table doon at upuan. Binuhat ko naman yung isang karton
dahil nakakalat doon.
Naunang pumasok si Carlo sa pintuan kaya hindi ko na siya nakita. Si
Jasper eh sumunod naman kaagad. Akala ko eh bubuksan niya yung
pintuan para sa akin dahil dala ko yung malaking karton kaya lang hindi
niya ginawa.
Oh great!!! Ang bait niya masyado. Eh yung Homo Erectus yata eh mas may
sense na buksan yung pintuan.
Hahawakan ko na sana yung door knob kaya lang bigla niyang binuksan.
"Hindi mo naman siguro kailangan na buksan ko yung pinto para sa iyo 'di
ba?"
Tinignan ko siya ng masama.
"Ay hindi po!" sarcastic pa yung pagkakasabi ko.

"Ok." tapos sinara niya uli.

Arrrgghh! Grabe naman! Binaba ko yung karton at binuksan ko yung door
na hindi niya binuksan.
Hindi ko na lang pinansin. Pumasok na ako sa loob at hindi ko alam kung
makikikain ako. Nakakahiya naman kasi. Isa pa, hindi naman ako
nagpabili.
Naupo si Jasper doon sa isang upuan at tinaas niya yung paa niya. Tama ba
yun?
"Ano? Kakain ka ba?" tinuro niya yung isang upuan.
Tinuro ko yung sarili ko.
"Ako ba?"
Tumayo siya at nilagpasan ako. Nung tinignan ko siya, nakikipag-usap siya
sa WALA naman sa likod ko.
"Makikikain ka? great?" tapos tumingin uli siya sa akin, "HELLO? Sino pa
bang kausap ko. Ikaw lang nakatayo diyan." bumalik siya uli sa
pagkakaupo niya.
"Riel, sa iyo ba itong phone na ito?" tapos nakita ko yung 3315 na hawak
ni Carlo.
Lumapit naman ako sa kanya.
"Err yeah. Saan mo nakuha?""Doon sa likuran. Baka nahulog
mo.""Thanks." nilagay ko na ng maayos sa bulsa ko.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko nun. Pagkatapos kasi nilang
maghugas ng kamay nila, naupo na sila doon at kinuha yung kanin. Ginaya
ko na lang yung ginawa nila.
"Tara na kain na...""Teka lang, hindi kayo magkukutsara or
something?""May kamay ka naman 'di ba?""Uhmmm.. oh... right." tinignan
ko lang tapos hinawakan ko uli, "Ayos ah.""Galing mo rin magpatawa ha!
Kung hindi siguro kita kilala, maniniwala na ako na hindi ka

marunong.." tapos kumuha siya ng kanin at kumain na siya talaga.

Ganun pala yun? Nakitawa naman ako pero pilit lang. Kumain naman ako
at nakailang subo na rin ako nun. Kakaiba pala sila kumain kapag normal
day. And oddly, I feel ok.
Nakatingin si Carlo at si Jasper sa akin. Saka ko lang napansin na tumigil
sila sa pagkain.
"What?!?" nahiya tuloy ako ng bahagya, "May dumi ba ako sa
mukha?""Wala." ngumiti si Carlo, "Ang cute mo kumain.""Paki-elaborate
naman.." sumubo ulit ako.
"Di gaya nung mga nakasabay ko na girls kumain dati, ang bagal mo
kumain." huh? Ako mabagal?
"At masama yun?""Hindi. Hindi no." pero hindi na niya sinabi kung bakit
naman kakaiba yun.
Marami namang tao sa mundo na mabagal kumain.
Tumayo naman siya at tapos na yata siyang kumain. Si Jasper naman eh
nakatingin pa rin sa akin. Nailang naman ako.
"Hanggang ngayon ba nagulat ka pa rin at mabagal ako kumain?"
Saka lang siya tumigil nun at tumingin sa kinakain niya.
"Anong lasa?"
Nagulat naman ako sa kanya.
"Anong lasa ng... alin? Ulam?" tinuro ko yung nasa pinggan ko.
May kinuha siyang chocolate sa harapan niya. Lush yata yun eh.
"Kainin mo." tinignan ko lang siya
"Bakit ko naman kakainin yan?" siraulo?
"Basta kainin mo."

Kinuha ko naman yung chocolate sa harapan niya at kumagat naman ako.

Dahil maliit lang yun, nawala rin kaagad.
"Ngayon sabihin mo sa akin kung anong lasa..""HIndi ka ba nakakain ng
chocolate? Eh di chocolate.""Elaborate." yun din yung dialogue ko kanina.
Dahil mukhang mangungulit lang siya, nag-isip naman ako.
"Matamis... kakaiba yung lasa. Kumbaga sa vocabulary, bago sa list mo.
Pero sa akin, matamis pero... iba. Ang hirap i-explain eh. Bakit
ba?""Thanks sa pagsagot." tumingin siya uli sa akin, "Bakit kita tinanong?
Curiousity."
Tinuloy na niya yung pagkain niya at nakadalawang-subo lang siya eh
tumayo na siya kaagad.
Magtatanong na sana ako uli kaya lang pinigilan na naman niya ako..
"You heard me.. curiousity." ang... gulo!
"Okay.." yun na lang ang sinabi ko. "Bakit ka curious?"
Lumingon siya pero hindi masyado.
"Gusto ko lang malaman kung anong lasa ng chocolate..""E 'di ito tikman
mo..""Hindi yun.. hindi yun ibig sabihin ko." Dumeretso siya ng
tayo, "Gusto ko malaman yung lasa ng chocolate... sa panlasa
mo.""Bakit?""It's a symbol. Sinabi sa akin ng friend ko, kapag na in-love
ka daw, pwede mong ikumpara sa candy. Particularly, chocolate." hindi ko
na nga ipu-push. Hindi naman maliwanang yung mga sagot niya eh! "Gusto
ko lang malaman sa girl's point of view. Girl's taste."
Ganun? Ok...alright..
"Ikaw, anong panlasa mo sa chocolate?"
Saka lang siya tumingin sa mata ko.
"When it happen to me...""I'll let you know." bakit ba ang layo ng sagot
niya lagi?

***10***
Umuwi na lang ako pagkatapos nun. Hindi ko alam kung dapat pa ba akong

maniwala sa sinabi sa akin ni Kay dati. Dati siguro naniniwala ako sa

pagiging prankster niya, pero lately yata mas nagiging in-touch siya sa.. oh
well.. ano bang tawag dun? Poetic side? Ewan ko ba. May term ba dun?
Sinalubong ako ni Kay kaagad at dumating na yung flat screen tv namin. As
usual, hinila ko kaagad siya sa loob at mukhang masayang-masaya pa siya.
Pinagsabihan ko nga ang bruha na hindi dapat ipagmalaki yun kundi,
nanalo lang talaga kami sa raffle.
Hindi ko alam na kapag naiba pala ang social status mo sa nakasanayan
mo eh kumplikado. Lalo pa ngayon. Ssusubukan mong makisama,
magiging ok, tapos may darating na pro-prpblemahin mo. Parang yung
mga bagay sa mundo eh... sunud-sunod na lang na darating sa iyo.
Oh.. yuck. Am I getting in touch on my poetic side too?
"Hoy ano ka ba!" shinake naman niya yung katawan ko.
"What?!?" nairita pa ako nun sa ginawa niya dahil nag-iisip ako bigla na
lang na-interrupt.
"Tumutunog po yung phone mo, este phone ko pala kaya lang nakipagpalit
ka... kanina pa! Baka gusto mong tignan yung mga text messages mo
insan!"
Tinignan ko lang siya ng masaya. Pagod kasi ako kaya medyo nairita nga
ako. Nakita ko naman yung phone... ko. 3 messages received.
Yung una, galing sa provider so wala lang kwenta yun. Yung dalawang
messages naman eh hindi naka-store sa inbox ko.
'cge pla, kta n lng tau bukz. =)'
Maikli lang yung message. Yung isa naman ganito lang..
'....'
Nagtaka naman ako. Hindi ko naman siya kilala bakit naman ako
makikipagkita sa kanya. Nag-abala pa akong mag-reply nun. Instead na
unahin ko yung 'who are you?' na tanong, sa iba bumagsak.
'do i know u?'

Wala pa sigurong 5 minutes eh tumutunog na naman yung phone ko.

Syempre tinatamad-tamad pa akong nagpipipindot nun.
'dis s janice ryt? si ian 2.'
Excuse me? Matagal na akong nabinyagan at alam kong hindi Janice ang
pangalan ko. As far as I know, Szarielle a.k.a. Arielle a.k.a A.L and right
now a.k.a Riel. But never Janice.
And the bottomline of it is...
'sori, i dn't know a guy named ian. u got d wrong #'
At yun nga, panay naman ang sagot niya. Mayaman yata sa load eh.
Sinasayang lang yung oras ko.
'oh sori po ha.' hindi pa ko nagrereply, pumasok na uli yung text
niya, '.....' ganun na naman.
'ng-uubos k lng b ng load?' parang ganun kasi yung lumalabas eh, sino
bang matino na magse-send ng panay dots lang?
'medyo...'
Ay ang sipag sumagot. Sulit naman talaga yung text message niya.
'nd, nghhnp ng kausp. sungt m nga eh, bbae k no?'
Nung nabasa ko yung text na yun, napatingin na lang ako doon sa phone
na akala mo eh nakikita ko yung kausap ko. Siraulong ito?!?
'un4tun8ly, ba2e nga ako.' tinatamad na ako makipag-usap nun.
Nilagay ko yung phone ko sa gilid. Kung hindi ko lang alam, sinadya lang
niya na mawrong-send para naman magkaroon siya ng textmate. Sorry na
lang siya, hindi ako mahilig sa ganun.
'so... what?!'
Katulad kay Kay, nairita din ako sa text niya. Bakit ako yung tinatanong
niya eh samantalang wala akong time na kausapin siya?

'wat do u mean, what..'what?'

'i mean.. so what if ur a girl. wud dat mke u better dan any1?'
Hindi ko alam kung bakit o dahil sa pagod na rin siguro, naiinis talaga ako
sa kanya. Kung sa text pa lang ganyan na siya, paano pa kaya kung
personal?
'bye.. ayaw na kita kausap.'
'owkei sabi mo eh!' then pinindot ko yun send.
Tumunog na naman yung phone. Arrrghhhh!
'OO!!'
'akala ko ba bye ka na?'
'u r 1 of the mst annoying guys i have ever met!'
'na-meet mo na ko? cool! anong impression mo?'
Pilosopong ito? Feeling naman niya ha!
'ur rude.'
'ako rude? bka nga kpg ikw nkita k, my impression n kagd ako.'
Hindi ko na talaga siya sinagot. Tumingin lang ako sa kisame. Si Kay
naman eh hindi na ako pinapansin dahil busy siya sa panonood ng tv. Hindi
naman nagtagal, tumunog na naman yung phone ko.
Gaano ba ka-desperado itong tao na ito ng kausap?
'gus2 m mlmn impression k sau s txt? hnd n kta ggluhin.'
Dahil nga sinabi naman niya na hindi na niya ako guguluhin kapag sinabi
kong gusto kong malaman, tinanggap ko na.
'fine. ano ung impression m?'.

Medyo matagal-tagal bago siya nag-reply di gaya nung mga nauna niyang
messages. After 10 minutes or more, pumasok na yung text niya.
'u wud say 'do i know u' dan 'who r u' ' now how did he know that?
Hindi ko alam kung anong meron sa message na yun, pero sinave ko siya
sa inbox ko.
That made me smile...
***
"Shup up!" sumigaw si Kay sa akin dahil nagulat siya.
"Oo nga ano bang nakakagulat doon?""Hello? Ilang tao ba ang nagbibigay
ng first impression sa text? Impression.. mas maganda kung nakikita
mo." nakangiti pa siya sa akin.
"Sabi ko nga sa 'yo eh retarded siya.""No way!""Way." tinaas ko yung kilay
ko.
Naupo kami doon sa isang bakanteng stall sa cafeteria. Ang dumi-dumi nga
nung table at panay tulo pa ng ketchup. Kumuha pa kami ng tissue para
lang maalis yung mga dumi doon.
Si Kay na naman ang nagsabi na siya na daw ang bibili ng pakain namin at
kapag ako eh disaster ang kinalalabasan. May umupo din doon sa stall sa
likuran namin at nadaganan pa yung buhok ko. Ang sakit nga eh.
"Excuse me lang yung buhok--""Hey Riel stah na?" narinig ko naman yung
boses ni Jasper.
Lilingon sana ako kaya lang narinig ko naman yung binulong niya.
"DONT YOU DARE!" tapos dumeretso ako ng upo, "Hindi nila dapat
malaman na kausap kita.""Oo nga eh kaya pwede.. yung buhok ko?"
Hindi siya gumalaw. Bakit ba kasi napunta pa yung buhok ko sa kabilang
side eh.
"You owe me.""Wala akong utang sa 'yo.""Hindi naman pera
eh!" sinubukan kong tumayo kaya lang hinawakan niya yung blouse ko sa

likuran. "The 'I'll help you with the hiring if you said YES' day??? "
Naalala ko naman yung araw na iyon. Natahimik naman ako.
"Yun nga naisip ko eh, maalala mo." kung kaharap ko lang siya siguro
ngayon, tinignan ko na siya ng masama.
"Siguraduhin mo lang na hindi ako mapapahamak diyan..""Hindi naman,
madali lang. Kayang-kaya mo nga siguro eh.." tapos narinig kong tumawa
siya, "First of dahil isa itong secret movement, kailangan mo ng
codename.. at kailangan ko rin.""Siraulo ka naman pala eh. Codename pa..
just get to the point."
Hinigpitan niya yung paghawak niya sa blouse ko para mapalapit yung
likod ko sa kanya. Tapos narinig kong hininaan niya yung boses niya.
"You'll be the new San Juanico Bridge." ano daw?
"Ano?!?""Codename mo, San Juanica. Codename ko, Nemesis guy.""You
mean NEMESIS GAY.""Hindi mo kinakausap yung boss mo ng ganyan alam
mo yun?" pakiramdam ko lukot na yung blouse ko.
"Ano bang gagawin dito sa San Juanico thingy?""Simple. Just put on a
good word for me sa isang babae."
Tumawa naman ako nun. As in, tumawa talaga ako.
"Narinig ko ba yun ng tama? Good word? Ikaw?" pinalo ko siya sa likuran.
"Tama na ang panlalait.""Sino naman yung malas na girl?"
Hindi naman sumagot kaagad si Jasper dahil dumating naman si Kay nun
dala-dala yung pagkain namin. Naramdaman ko na sumandal siya lalo.
"Aray ko masakit ha!""Ano yun?"
Pineke ko naman yung ngiti ko kay Kay para hindi niya mapansin.
"May kumagat na LANGGAM.. sa likod ko.""Ok." tumingin siya sa
table, "Nalimutan ko yung kutsara saka tinidor. Babalik lang ako.."
Umalis uli si Kay. This time, humarap na ako kay Jasper.

"Ang sakit nun ha! Baliw ka ba o ano?" nagsimula na akong magdaldal.

"It's her.""Tapos ngayon kung makatingin ka akala mo ikaw na
masusunod!""Bahala ka na. Sige." tapos tumayo na siya at lumabas na ng
cafeteria.
"Loko ka nilukot mo yung blouse ko." tapos diniretso ko yung ulo ko at
sinundan ko ng tingin si Jasper nung nasa labas.
Hey wait..
"Si Kay?!?"

***11***
Kaya pala San Juanico este, San Juanica ako? Magiging tulay ako sa kanya
at kay Kay? Ayos lang namang maging tulay, pero bakit siya pa? Hello?
Mahal ko kaya ung pinsan ko. Hindi ko lang naman siya irereto sa 'kung
sinu-sino' lang.
At yung 'kung sinu-sino' na iyon eh si Jasper.
May gusto pala siya kay Kay no? Sa totoo lang, hindi naman halata. Sa
itsura kasi niya, parang yung pagloloko lang niya sa mga tao ang mahalaga
sa kanya. Girls? That's a whole new world.
"Hoy, bakit tulala ka sa labas?" napansin ko na dumating na si Kay.
"Wala lang. May siraulo kasi kanina sa labas."
Kumain naman ako nung kinuha niya. Pancit naman daw yun. Masarap
naman eh, kahit papaano naenjoy ko. Kumain na rin kasi ako nun before.
Nung nakapagisip-isip naman na ako, naisipan ko naman magtanong sa
kanya. Better yet, simulan ko na rin siguro.
"Ei Kay, anong tingin mo kay Jasper?"
Tumingin naman siya sa akin. Puno pa yung bibig niya nung nagsalita siya.
"Morales?" lukaret na ito! Sino pa nga ba?
"Ay hindi, yung friendly ghost.""Hindi ba Casper yun?"

Naku, pasalamat siya pinsan ko siya..

"Si Jasper po.. Morales. 'Di ba crush mo yun?"
Tumawa naman siya sa akin.
"Si Jasper?" tumawa siya ng tumawa ng malakas. Naku ha, papahiya
naman ako nito eh. "Nakakatawa ka naman insan." tinuloy pa rin niya yung
pagtawa niya tapos bigla siyang nag-seryoso. "Oo. Dati.""Dati? You mean
hindi na?""Err.. medyo. Pero obvious naman 'di ba, may crush yata sa 'yo
yun eh."
Na-choke naman ako nun kaya nag-panic si Kay. Uminom ako nung soda sa
harapan ko.
"Nah-uh. Never.""Huwag ka nga nagsasalita ng tapos. Madalas na nga yata
kayo nagkakasama eh. Kanina lang magkatalikuran kayo."
Umilng-iling naman ako sa kanya.
"Trust me. He doesn't like me."
Masyado namang kumplikado sa simula. Tingnan natin kung ano sa tingin
ko ang nagyayari at ang sa tingin ko eh hindi.
Si Kay, may gusto kay Jasper dati pero si Jasper naman eh hindi namin
alam. Dumating naman ako sa eksena kaya iniisip ni Kay na may gusto si
Jasper sa akin kahit wala. Nawala yung crush niya kay Jasper, si Jasper
naman gustong magtulay ako sa kanya. Ngayon naman si Kay hindi na
gusto si Jasper dahil sa akin.
Ano bang dapat sabihin ko?
HELP?
***
Maaga akong dumating sa classroom kinabukasan para bigyan ko ng
lesson si Jasper kung ano ba dapat ang gawin niya kay Kay. Hindi ko
naman kasi makukumbinsi ng ganun-ganon na lang si Kay kung wala rin
naman siyang action.

"Ano na?" ang galang niya masyado.

Umagang-umaga yun ang tanong niya sa akin.
"Wala man lang ba na good morning or anything?" tinanong ko naman
siya.
"Bakit naman? Teacher ba kita?""You mean sa teacher ka lang nag good
morning? Ang plastic mo tsong!" tinapik ko siya sa balikat niya.
"Hindi. Magalang ako sa matatanda." ngumiti siya sa akin tapos tinignan
ako mula ulo hanggang paa kaya napakunot-noo ako, "Fine. Good
morning."
Parang napilitan lang yata eh!
"Anyways.." umupo ako doon sa tabi niya pero hindi naman kami
magkalapit masyado, "Anong plano mo?""Hoy hoy hoy.. ako ang boss dito.
Ako ang nemesis guy, ikaw si San Juanica. Ikaw ang mag-iisip ng plano.
Isa pa, umoo ka sa akin.""Hoy hoy hoy ka rin. Hindi ka ba nag-
iisip?" tinuktukan ko naman siya sa ulo niya,"Kahit anong kumbinsi ko sa
pinsan ko, kung wala naman siyang gusto sa iyo at wala ka namang action
na ginagawa.. wala rin alam mo yun?!? Unang-una sa lahat. Kailangan may
action ka. Kailangan mapansin ka niya. Gets mo?""Magpapapansin ako? Sa
kanya?" tinuro niya yung sarili niya kaya tumango ako,"Nah-uh.""Doon ka
naman magaling eh.""Pasakit ka alam mo?!?""No pain no gain?" ngumiti
ako, "Anong balak mo sa step number 1."
Nag-isip naman siya nun tapos ngumiti sa akin.
"Ok, may naisip na ko. Later.""Jasper!" lumingon siya, "Siguraduhin mong
maayos yan ha!!"
Kinabahan talaga ako sa kanya nun. Baka naman kung anong idea niya ng
pagpapapansin ha. Nung nag-alarm naman na, tumayo na ako sa upuan sa
likuran at lumipat lang ako sa kabilang row.
Nagsi-upuan na rin yung mga classmate namin. Medyo late lang ng kaunti
yung teacher namin ng first period kaya ok lang nung na-late si Jasper
dahil lumabas siya.
Umupo naman si Kay sa tabi ko nun. Dati kasi si Ronnie doon eh. Ok naman

si Ronnie at siya naman yung naupo sa upuan ni Kay.

Nag-klase naman na kami. Hindi nga ako nakapag-concentrate kasi panay
ang sipa ni Jasper ng upuan ko. Hindi ko nga pinapansin nung simula pero
hanggang second period, sipa pa rin siya ng sipa.
"WHAT?!?" napalakas yung pagkakasabi ko kaya nagtinginan sa amin.
"May itatanong ako hindi ka lumilingon.""O-K. Lumingon na ako. Now
what?!?""Pwede bang manghiram ng white-out?" ngumiti siya ng
nakakaloko.
"Bwisit ka!"
Tumawa lang si Kay nun. Laking tuwa ko nga talaga nung nag-alarm na
para sa breaktime. Hindi naman ako nagugutom nun kaya ssi Kay lang ang
umalis papuntang cafeteria.
Nag-stay ako sa labas ng classroom dahil sobrang init doon sa loob.
Dumaan naman si Jasper kasama na naman si Carlo. Inirapan ko nga.
"Ang taray mo naman.""Kailangan ba mabait ako sa iyo?"
Tinulak naman ni Carlo si Jasper.
"Talo ka bro, binabara ka lang.""Tatanungin sana kita tungkol doon sa
balak ko kanina. Hindi ka naman lumilingon. Palusot ko lang yung white
out kasi nakatingin si Kay.""Ok, nakatingin na uli ako sa iyo.
Ngayon?""Ang sungit mo uli." tapos ngumiti siya, "Ganito yung naisip ko
para mapansin niya ako. Kunwari papaupuin ko siya sa teachers table pero
yung upuan na nilagay ko eh yung sira na tatlo lang yung paa. Kaya
matutumba siya. Tatawa kami.""Anong sabi mo?!?" nagulat naman ako sa
kanya, "Kapag natumba siya, patalikod yun. Baka mabagok siya. Tatawa
ka? Mapapahiya siya. In the end, alam mo kung saan ang tuloy natin?
Hindi magandang idea yun. Hindi ka ba matino?"
Naglalakad naman yung second period teacher namin.
"Ewan ko sa 'yo. Sabi mo magpapansin. Nung nakaisip ako ng idea, ayaw
mo naman.""Hindi ka pa ba nanligaw before?"
Tumawa ng malakas si Carlo.

"Shut up Carlo baka bukas lang disabled ka na."

Natawa namana ko nun. Ibig sabihin wala pa siyang experience. Kaya pala
siya walang kwenta magpapansin.
"Ikaw rin huwag kang tumawa." tapos tumingin siya sa rubber shoes
niya, "If I know hindi mo alam ang salitang 'date'."
Nawala yung ngiti ko nun. Masyado namang tagos yun.
"Excuse me! Huwag ka ngang nagsasalita as if kilala mo ko dahil hindi mo
ko kilala!""Sinabi ko bang kilala kita? Nagsabi lang ako nung unang
pumasok sa utak ko.." tapos nang-aasar na yung tingin niya, "Huwag mong
sabihin na hindi ka pa nakikipag-date?""Feeling mo naman expert ka eh sa
ating dalawa ikaw nga itong nangangailangan ng tulong ko!""Hey
guys..""Umoo ka kaya ibig sabihin nun pumayag ka!""Pinaoo mo ko kahit
hindi ko alam. Kung alam ko lang na may kinalaman pala sa pinsan ko,
hindi ko na ginawa!""Hey guys...""Buti nga nagbibigay pa ako ng sarili
kong idea!""Eh wala ngang sense yung idea mo! Magpapapansin ka na lang
din, yung upuan pa na matutumba yung uupo?!? How lame is that?" bigla
kong tinakpan yung bibig ko sa huling sinabi ko.
"Guys.."
Kanina pa tumatawag si Carlo sa amin kaya tumingin kami sa kanya.
"Ano ba?" nagsabay pa kami.
"Si Mam Amy pumasok sa loob, at mukhang uupo siya doon sa upuan na
nilagay mo..."nag-panic kami ni Jasper.
"Ano?!?""Bakit 'di mo sinabi kaagad?!?""Kanina ko pa kayo tinatawag.."
Tumakbo kami doon sa tapat ng pintuan. Dahil nga may hinahanap yata
yung teacher namin na naiwan niya, nandun lang yun upuan.
"Mam Amy.. huwag po kayong uupo!!!""Oo nga po! Huwag po sa upuan na
iyan. Special po kayo eh. Dapat sa golden chair.""Ano ba kayong dalawa..
para uupo lang--" tapos bigla siyang umupo.
Katulad nga nung inaasahan, bumagsak siya doon sa silya. Tumingin ako

kay Jasper at nagsimula na siyang tumakbo.

"KAYONG DALAWA!!!""Wala po akong kinalaman diyan, si Jasper
po!""Ako? Bakit ako na naman?!?""Go!""Where?""Miss Lopez... saan pa?
Kung hindi kayo makuha sa Detention dapat siguro pumunta kayo sa
Principal's office.""Principal's OFFICE???"
Galit na galit yung teacher namin sa amin.
"At ang pinakamaganda sa lahat.." tumayo siya at hinawakan niya yung
likod niya,"Tatawagan ko parents niyo."
Nakangiti lang si Jasper.
"Ok lang. Wala naman na parents ko. Sumalangit nawa ang kanilang
kaluluwa. Halelujah!""We'll call your uncle Mr. Morales.." tumingin sya sa
akin, "As for you Miss Lopez, tatawagan namin yung parents mo."
Oh no.. this isn't happening.

***12***
Oh no she didn't!!! Tatawagan niya parents ko? Paano kung nalaman ng
Daddy ko yun? Mahigpit sa ganyan yun eh. Baka hindi pa umaabot ang
bukas eh naka-enroll na ako sa ibang school. Kung kailan pa naman
naeenjoy ko na lahat, tapos saka pa mawawala? It sounds cheesy, but
true.
Ibubuka ko na sana yung bibig ko kaya lang naunahan ako ni Jasper.
"Hindi niyo po matatawagan yung uncle ko kasi hindi naman siya dito
nakatira. Isa pa, dalawang oras yung biyahe. Papagurin niyo pa siya?"
Parang wala lang sa kanya lahat. Ako naman eh kinakabahan na nun.
Paano kaya kung malaman nila? Ano kayang reaksiyon ko?
Gusto ko sanang sabihin yung palusot na ginawa ko dati. Sasabihin
ko sana na taga-probinsiya yung parents ko at walang telepono doon. Kaya
lang nga, pumasok na sa isip ko yung idea na hindi ko alam kung sino ang
kinausap ni Daddy na i-enroll ako dito, lalo pa yung idea na baka kapag
sinabi ko yun, lalo akong maging in-trouble kapag nalaman nila na
nagsisinungaling ako. Too much risks... wala naman akong lakas ng loob
mag tip-toe sa line.

"Please po Mam, huwag niyo na pong tawagan yung parents ko.

Madidisappoint po sila sa akin eh..." yun na lang yung nasabi ko at alam ko
naman na hindi rin naman yun magwo-work.
Nanahimik lang din si Jasper. Si Mam Amy naman eh tinignan lang ako.
"Kayo kasing mga bata kayo, wala na kayong galang sa nakakatanda. Saka
niyo naiisip na mali yung ginawa niyo kapag nandiyan na..."
Mukhang hindi siya makikinig sa akin. This is hopeless.
"Pero--" hindi naman siguro masamang mag-try kahit papaano.
"Go." sabi nung teacher namin at tinuro niya yung direksiyon papunta ng
Principal's Office.
"Pero po--""Just GO Miss Lopez!" nagtaas na siya ng boses niya kaya
napaatras ako.
Nakangiti naman si Jasper at parang lalo pa niya akong inaasar. Hindi ba
siya problemado? Ako lang ba yung talo dito? Kung sabagay, sanay na siya.
"Oo nga ang kulit mo naman San Jua-- este Riel, 'JUST GO' daw. Hindi ka
ba nakakaintindi ng French?"
Tinignan ko lang siya ng masama. Hindi na nga maganda yung pakiramdam
ko nanloloko pa.
"Ikaw rin Mr. Morales kasama sa office. Tatawagan namin yung uncle mo,
at kaming bahala sa punishment mo. Sobra na. Hindi ka na nadadala." this
time, ako naman yung tumawa kay Jasper.
"Pero--""Pumunta na kayong dalawa." inalis na nung teacher namin yung
sirang upuan at nilagay niya sa gilid.
"Pero po--""Expulsion Mr. Morales?""Principal's Office here I
go!!!" nakapekeng ngiti pa si Jasper nun.
Alam ko naman na hindi totohanin nung teacher namin yung expulsion na
sinasabi niya. Ginawa lang niya yung para mapapunta niya si Jasper
kagaya ko sa office. Masyado kasing makulit eh. Basta nakaisip siya ng

alibi na pu-puwede, sasabihin niya... gagawin niya.

Sumabay naman siya maglakad sa akin. Hindi naman kalayuan sa
classroom namin yung office. Hindi ko siya kinausap dahil galit ako, basta
gusto ko lang manahimik. Baka nga last day ko na ito sa school na ito,
hindi ko alam. Sino bang makakapagsabi?
"May problema ka ba?" tinanong naman niya ako dahil nakatingin lang ako
sa black shoes ko.
"Wala.""Eh bakit ang tahimik mo?" sinsabi ko na nga ba uulanin na naman
ako ng tanong nito.
"Gusto ko lang.""Bakit mo naman gusto?""Kasi wala lang." ang kulit
naman niya. "Pwede ba huwag ka muna magtanong? Iniisip ko pa yung
problema ko ok?""Galing ko talaga. Eh di may problema ka pala?"
Naisip ko rin naman yung sinabi ko. Dahil nga makulit naman siya, hindi ko
na lang sinagot.
Nakarating kami kaagad sa tapat ng Principal's Office. May benches sa
tapat ng office kung saan pwede kang maghintay kapag hindi mo pa turn.
Bigla na lang niya ako hinawakan sa balikat ko.
"Mauuna na ako sa loob para tapos na. Pagkatapos ko, saka ka pumasok.
Ayaw niya ng sabay-sabay sa loob eh. Baka lumala pa yung sabihin nila sa
uncle ko."
Pumasok naman siya sa loob pagkatapos kung tumango sa kanya. Naupo
naman ako doon sa bench at naghintay na lang ng turn ko. Tatawagan nga
nila yung Daddy ko. Kung Mommy ko man lang sana ang nasa bahay ok
lang kahit papaano ang kalalabasan. Kaso malaki yung possibility na Daddy
ko.
Nag-alarm naman na at ibig sabihin eh time na namin para sa second
period. Hindi naman ako kinabahan para sa late ng klase. Kung tutuusin,
wala nga akong pakialam eh. Mas namromroblema pa ako sa maaaring
mangyari ngayon.
Nag-alarm na naman. Natapos na yung next two periods. Absent na kami
ni Jasper. Ang tagal-tagal nga niya sa loob eh. Hindi ko alam kung bakit
ganun. Ano bang ginagawa nila? Ano bang pagtawag ang ginagawa? Hindi

ba kinakausap ka lang naman sa loob, tapos tapos na?

Pumasok naman si Mam Amy sa loob at tumango lang din sa akin as a sign
na nakita niya ako. Hindi katulad ni Jasper, lumabas din siya kaagad.
Alarm na naman. Nagsisimula na akong mainip sa labas kakahintay doon.
Nagsisilabasan na rin yung mga estudyante para sa lunch break nila.
After 10 minutes or so, finally, lumabas na rin si Jasper. Tumingin lang siya
sa akin, tapos dumire-diretso na umalis. Ano na naman yun? Wala man
lang good luck or bye or anything?
Huminga ako ng malalim bago ako pumasok sa loob. Mabuti pang malaman
ko na yung simoy ng hangin dito.
Lumingon yung Principal nung pumasok ako sa loob. Nakangiti pa siya sa
akin.
"Can I help you... Miss Lopez?" kilala niya ako?
"Uhmmm.. kakausapin niyo po ako right? Sa punishment ko?"
Nagulat naman siya sa akin. Hindi ko rin alam kung bakit.
"Punishment? Anong sinasabi mo?""Yung sa upuan po ni Mam Amy. Sinabi
po kasi niya pumunta daw dito at tatawagan daw yung parents ko."
Umupo siya sa upuan niya at ngumiti sa akin.
"Hindi na kailangan yun Miss Lopez. Sinabi na sa amin ni Mr. Morales yung
totoo.."
Ngayon naman, ako yung nagulat sa kanya.
"Teka.. ano po? Anong totoo?""Na wala kang kinalaman doon sa upuan.
Kaya sa ngayon, siya lang yung mabibigyan ng punishment. Tinawagan na
namin yung uncle niya, at magkamag-anak nga sila. Tawa lang ng tawa
yung uncle niya na parang wala lang at may kalokohan yung pamangkin
niya.""Pero po, ako po yung nagsabi sa kanya na..." hindi ko tinuloy yung
sinabi ko. Ako yung nagsabi sa kanya na magpapansin. Although idea niya
pa rin yun, may kinalaman pa rin ako.

I'm off the hook. Just like that?!? I think I deserve something. Anything.
Pero kapag wala, parang hindi ako panatag.
"Inako na niya yung kasalanan.""Oo nga po eh.. pero..""Gusto mo ba
maparusahan din?""Hindi po pero--""E di ano pang problema?" oo nga
naman anong problema.
"Wala naman po. Medyo.." nag-isip isip naman ako. "Ano po bang parusa
yung binigay niyo sa kanya? Ma-expel po ba siya or something?""Expel?
Hindi no."
Ano ba namang klaseng tanong yan Riel?
"Ilang beses na naming pinarusahan si Mr. Morales pero parang hindi rin
nadadala. From cafeteria duty to bathroom cleaning.. wala pa rin. So
binigyan namin siya ng activity na wala sa interest niya.""Activity? Akala
ko po punishment?""The same thing. He doesn't like one activity, then it's
like a punishment na pinipilit namin siyang gawin yun."
Gusto ko sanang itanong kung ano. Kaya lang masyado naman na akong
insider kaya hindi na rin.
Nagpaalam ako sa Principal at hindi ako makapaniwala na wala akong
parusa. Hindi nila tinawagan yung parents ko. Higit sa lahat, mag-stay ako
dito.
Pero bakit parang hindi pa rin ako ok?
Nakita kong hindi pa nakakalayo si Jasper kaya tumakbo ako para mahabol
ko siya. Akalain mong inako niya yun?
"Jasper!" sumigaw ako doon sa hallway kaya nagtinginan sila sa akin.
Wala naman akong pakialam.
"Jasper!"
Lumingon naman siya?
"What?!?" hindi naman siya galit. Malakas lang yung pagkakasagot niya.
Ngumiti naman ako nun. Sumabay ako maglakad sa kanya.

Saka naman siya nagsalita.

"Parang kang ewan alam mo yun?"
Tumingin ako sa kanya.
"Ano na naman ginawa ko?""Yung mukha mo kasi.." tapos tumawa siya.
Hinawakan ko yung mukha ko. Tapos may dinagdag siya.
"Hindi, wala kang dumi sa mukha. Mukha kang ewan kasi..." huminto siya
saglit,"Bakit ka nakangiti?"
Yun lang pala yun. Siguro nga tama siya. Nakangiti ako pero hindi niya
alam yung dahilan.
"Sinabi kasi nung principal na hindi na ako mapaparusahan. Ni-hindi nga
daw nila tatawagan yung parents ko.""Really?!?" kunwari nagulat pa siya.
"Yeah. Hindi pa nga niya alam nung simula kung bakit ako nandun."
Nanahimik naman siya. Ako naman eh tumingin sa kanya kasi nakatingin
na siya ng diretso.
"Baka sinabi ni Mam Amy na wala kang kasalanan..
ganun..""Siguro..." ayaw niyang sabihin sa akin na inako niya? "So.. ano
namang punishment mo?""It's terrible.""May mas masama pa ba sa
paglilinis ng banyo?"
Nakasimangot na siya.
"Oo naman no! It's that stinking Theater Club na walang naman member!"
Tumawa ako ng malakas nun. Theater Club?
"Hindi mo ba interest yun?""Yuck. That's so gay.." mukhang punishment
nga yung sinasabi ng principal.
"Anong gagawin mo doon? Aarte ka?""Ewan ko. Baka gagawin yung
'Romeo oh Romeo' " nagboses babae siya.

"Hindi ka bagay mag-Juliet."

Tapos tumingin naman siya sa akin.
"Hey.. I just got an idea.."
Napakunut-noo ako sa kanya.
"Tama!""Alin ang tama?""Pwede bang---""Pilitin mo mag-lead si Kay
kasama ako?" pwede bang ibang tao na lang???

**13***
Nakakainis naman itong tao na ito. Sa lahat naman din naman ng TORPE,
siya na ang PINAKA. Teka, torpe naman ang tawag doon 'di ba? Hindi
naman siya makaamin. At take note, wala siyang experience sa bagay na
ganito.
WEIRD.
"Hindi ko gagawin yun no!""Bakit naman?" nagtaka naman siya sa akin.
"Syempre, hindi naman interest ni Kay ang theater. Buti sana kung
makinig sa akin yun. At kung interested man siya sa Theater, e
di sana noon pa siya ng sign-up sa club. Kita mo namang hindi.." binilisan
ko na naman yung lakad ko.
"Dali na kasi." hindi ko pa rin siya pinansin at dire-diretso lang ako, "Sige
naman na! Kayang-kaya mo naman yun eh! Pinsan mo kaya siya!""Pinsan
ko nga siya pero hindi naman laging nakikinig sa akin yun no!" tinakpan ko
naman yung tenga ko.
"Riel naman!" humabol pa talaga sa akin yan..
Lalo kong tinakpan yung tenga ko.
"Blah.. blah.. blah.. hindi kita naririnig! Beh.. beh..beh..." nakatingin ako sa
itaas,"La...la...la...""Sige naman na oh! Szarielle naman may tiwala ako sa
iyo! Kaya mo yun!""La..la la.." napahinto naman ako, "Anong sabi mo?"
Huminto rin siya nun at parang ewan yung expression ng mukha niya.
Nakatingin lang siya sa akin.

"Na kayang-kaya mo yun?" parang wala siya sa sarili niya.

"Hindi, bago pa yun...""Na may tiwala ako sa iyo?" ako pa ang tinanong.
"Nope.. before that."
Nainis naman siya sa akin dahil hindi na rin niya maalala.
"Ewan ko! Di ko na matandaan.""You called me Szarielle.."
Tumingin-tingin siya sa gilid niya at lumapit sa akin para bumulong.
"Bakit bawal ba yun?""Tangek!" binatukan ko nga ng malakas. "Hindi
no." tumigil ako ng kaunti, "It's just that, hindi mo ko tinatawag sa buo
kong pangalan. And you got it right." sumabay na uli siya maglakad.
Kakalakad namin nun, nakarating din naman kami sa classroom. Ewan ko
ba kung bakit sadyang big deal sa akin na tinawag niya ako sa buong
pangalan ko. Siguro nga mas sanay lang ako ng Arielle, Riel, A.L., or even
San Juanica.
Eksakto namang pagbalik namin eh palabas na para sa lunch si Kay. Ewan
ko ba, coincidence na rin siguro na lumabas siya, at nagkataon namang
sinisiko-siko ako ni Jasper.
Si Carlo naman eh tumatawa sa amin dahil alam niya na nasa trouble kami.
Siya kasi pinaka-witness ng nangyari kanina.
"Oi bruha ka! Saan ka nanggaling? Pinapakaba mo ako ah!" halata mong
para akong sinesermonan ng pinsan ko.
"Sa office." sabi ko naman.
"PRINCIPAL's.. to be precise." dinagdagan pa ni Carlo.
"Shut up Carlo!"
Nanlaki yung mata ni Kay sa akin at humawak sa magkabilang balikat ko.
"PRINCIPAL's OFFICE?? ANONG NANGYARI?"
Napaka-OA naman talaga ng pinsan ko. Si Jasper naman sumabat.

"Alam mo Kay, yung mga magagaling umarte tulad mo, katulad ngayon..
pwedeng-pwede sumali sa--" tinignan ko siya ng masama, "Mamaya na
lang Kay!"
Humarap ako kay Kay.
"Sabi nila tatawagan yung parents ko..""WHAT?!? Anong sabi ng DADDY
mo?"
Binigyan ko siya ng 'tumahimik-ka-nga-or-else' look.
"I mean, TATAY mo?""Walang sinabi kasi hindi naman tinawagan tatay
niya. Ako lang in-trouble.." siya na sumagot sa akin, "So what do you say
kung sasali ka sa Theater Club?""Theater Club?" tumingin naman si Kay sa
akin, "Anong meron?""Aarte.."
Tinaas ko lang yung dalawang balikat ko na parang sinasabing, 'Ewan.'
"Sure."
Bigla akong na-choke nun. Kanina lang sinasabi ko kay Jasper na hindi niya
interest yun tapos ngayon ganun-ganon na lang siya umoo?
"Sure, as in YES sasali ka?" mukhang excited naman siya.
"Yeah. Of course. Kung sasali si pinsan ko, sasali ako."
Biglang humarap si Jasper sa akin at tinitigan talaga ako sa mata.
"Syempre sasali si Riel. HINDI BA RIEL???" inemphasize niya yung tanong
niya.
"Ako?" tinuro ko naman yung sarili ko. "Ayoko nga."
Parang naiinis na si Jasper sa akin nun. Totoo naman eh, ayokong sumali.
Kanina lang si Kay ang gusto niyang kausapin ko, ngayon sa akin pa rin
pala babagsak yung pangungulit niya.
"Ayoko nga ang kulit mo!"
Tumalikod uli si Jasper tapos humarap kay Kay.

"Ok, umoo na siya.""Hindi ako umoo!""Cool." sabi naman ni Kay.

Kaya pala ang sarap nilang pagsamahin na dalawa eh no? Kung alam lang
nila...
"Ano ba yung story?" hindi naman ako nakikinig nun.
"Beauty and the Beast. You know the rest."
Akala ko ba hindi ako nakikinig? Eh bakit narinig ko yata yun?
"Beauty and the Beast? Sabi mo Romeo and Juliet?""I'm speaking in
general. Kapag sinabi mong Romeo oh Romeo, anong pumapasok sa utak
mo? Theater right? So get over with. Kasali ka na.""Wow! So it'll be
musical?""Yeah.""I'm in!" nakangiti naman si Kay.
Tumingin si Jasper kay Carlo.
"Ikaw?""Sige. Supporting role na lang." tatahi-tahimik naman si Carlo.
"Ok. It's settled then." tuwang-tuwa naman si Jasper.
"Ayos. Ngayon lang ako makakasali sa Theater, musical pa." tumabi si Kay
sa akin at humawak sa kamay ko, "You'll do fine couz. I'll be the
TEAPOT.""Oo nga naman..." nagbuild-up pa si Jasper.
Kaya lang, parehas kaming nagulat ni Jasper.
"Hey WHAT?"
"I'll be the teapot! Sabi ko kasali ako, it doesn't mean I'm the lead role
right?" tinulak pa ako ni Kay, "You're the lead."
"Pero ikaw dapat--"
Tumingin ako ng masama kay Jasper nun. Bwisit talaga!!!
"Hoy, wala akong kasalanan!""You horrible BEAST!!!" yun lang ang unang
pumasok sa utak ko.
"Oh hey hey hey.. hindi mo naman siguro ineexpect na irereturn ko yung
insult at i-address kita ng BEAUTY?"
Nanlilisik na siguro yung mata ko nun.
"I'm out.""Huh?" nagulat si Kay, "Kung ayaw mo, ayoko na rin.""Oh come
on!" nakapekeng ngiti si Jasper at umakbay sa akin, "She's in."
Hinigpitan niya yung pagkakahawak sa balikat ko kaya napalapit ako sa
kanya.
"Right, BEAUTY??" sarcastic smile pa yun.
***
Tinulak ko nga siya ng malakas. Feeling close masyado. Selfish pa. Iniisip lang yung
sarili niya. Ang sama ng ugali. Masyado!
"Ayoko nga!""KJ nito.""KJ na kung KJ.. basta ayoko.." dumikit naman ako kay Kay.
Tumingin si Jasper sa akin na nakakaloko.
"Alam ko na!" sabi niya parang nang-aasar, "Alam ko na kung bakit ayaw mong
sumali.""Kapag nalaman mo pwede pakisabi sa akin?!?""Alam ko na kung bakit.
Huwag ka na sumali. 'Di namin kailangan mga walang talent sa pag-arte."
Ang yabang naman nito. Selfish na nga, mayabang pa.
"Excuse me?!?" syempre ipagtatanggol ko naman yung sarili ko, "Feeling mo naman
wala akong talent sa pag-arte. Hindi ako pro, pero hindi naman ako mulala sa
ganyan.""Then prove it.""FINE!!"
Pagkatapos kong sinabi yung eh nag-wave na siya sa amin ni Kay at dumire-diretso
kung saan man siya papunta ng lunch. Siraulo yung tao na yun, pinag-iinit yung ulo ko.
Nakatingin pa rin kami ni Kay sa kanya kahit nakalayo na siya. Narinig ko na lang
nagsalita yung pinsan ko.
"Pinsan uto-uto ka alam mo?" sabi naman ni Kay sa akin.
"Huwag mong sabihin ikaw rin kaparehas nung taong yun?""Hello? Hindi naman sa
nilalait kita, pero uto-uto ka nga." tinap niya ako sa balikat ko, "Narinig mo na ba yung
term na, 'reverse psychology?' ""Of course."
Umakbay siya sa akin na para bang kino-comfort niya ako. Isa pa itong pinsan ko,

hindi mo maintindihan ang takbo ng utak.

"I'm sorry couz, pero nauto ka lang ni Jasper."
Mukhang totoo naman yung sinabi ni Kay. Nauto nga siguro ako ni Jasper, pero hindi
naman ako basta-basta na lang aatras sa mga sinasabi niya. Syempre, ako pa?!?
Competitive ba ako masyado? Hindi naman. May gusto lang ako i-prove sa sarili ko,
hindi kay Jasper.
Gusto ko i-prove sa sarili ko na... na may nagagawa rin naman akong ibang bagay.
"Ei, dumating na yung pera galing sa dad mo ah, anong balak
mo?""Idodonate." nilabas ko yung sobre sa bag ko na pera galing kay Daddy, "Tara
lagay na natin doon.""Idodonate mo talaga? Hindi ka man lang mag-shopping or
anything? Kasi alam mo...""Mas kailangan ng school kaysa sa akin. Saka yung kisame
yata sa science lab nabalitaan ko medyo..."hindi ko naman natapos yung sinasabi ko
dahil napigilan naman ako.
"Eh ikaw rin naman kailangan mo ah! Marami ka na kayang nadonate dito. Give it a
break." tingnan mo, parang nanay ko no? "Isa pa, ngayon mo ilalagay yan sa donation
box? Eh kung may makakita sa iyo?""Ito na naman yung issue?""Oo. Pinapagod mo
lang sarili mo para magtrabaho tapos may pera ka naman. Lukaret ka!" binatukan pa
ako.
"O sige, 1 month akong walang gagawin, walang idodonate. Pero last na muna ito,
please naman!" ewan ko ba, di ko mapigilan yung sarili ko, "Saka lunch break na, tiyak
siguro wala naman makakakita sa akin.""Mamayang hapon na lang. Tapos magbihis ka
ng walang makakakilala sa iyo pwede?"
Dahil hindi na naman ako manalo kay Kay, pumayag na ako sa kanya na mamayang
hapon na lang at uwian na ako magdo-donate. Sabagay, may point din naman siya.
Kung ngayon ko dadalhin yung pera, baka nga may makapansin sa amin. Mahirap na
mag take ng chances.
Kumain kami nun sa cafeteria. Si Jasper nun eh nanulpit na naman. Nakakainis na nga
yung tao na yun eh. Syempre pinagalitan siya ni Kay, pero tiyak gustung-gusto niya
yun dahil napapansin siya kahit pagalit.
Nagklase kami nung hapon. First period namin ng afternoon classes eh inaantok-antok
pa talaga ako. Pero yung second namin eh Calculus kaya medyo nabuhayan yung dugo
ko at ang hirap-hirap naman pala nun.
"Ano daw?" tinanong ko naman si Ronnie dahil siya yung katabi ko.
"Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin.""Ooh.. gee thanks
Ronnie." tapos sumandal uli ako sa desk ko.
Naramdaman ko naman na may nag-lean doon sa upuan ko. Hindi na ako lumingon

dahil nakakatamad. Isa lang naman yung tao sa likod ko eh.

"Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin..." inulit naman niya
yung sinabi ni Ronnie.
"Ano na namang drama mo Morales?""Wala bang thank you??" bakit naman ako
magtha-thank you sa kanya?
"Bakit naman? May naitulong ka ba?"
Nag-snap siya doon.
"Sayang naman." hindi pa rin siya tumatayo doon sa pagkakaupo niya, "So anong next
step mo maliban sa pagpapansin?"
Dahil nga ang kulit-kulit at wala ako sa mood, tumayo na lang ako nun at iniwan ko
siya. Sinabihan ko siya na kakain lang ako sa labas at mamaya na lang siya mangulit.
Nasa labas si Kay nun at nakikanta doon sa mga taga ibang section na may hawak ng
gitara. Hindi naman talaga ganun kagaling si Kay sa pagkanta, pero maganda rin ang
boses niya. Hamak naman sigurong mas ok kaysa sa boses ko. Honestly, hindi pa ko
nakakakanta ng public except sa banyo namin. Ewan ko, mahiyain lang siguro ako
pagdating sa ganyan.
Tumayo naman ako doon sa gilid nila at nakinig ako. Tumigil sa pagtugtog yung lalaki
na hindi ko kilala at nag-acapella nal ang sila. Kinanta nila yung 'Fallen' ni Janno.
Ayos nga eh, nakaka-relax.
"Wow couz, galing natin ah!" pinuri ko naman siya nung natapos yung kanta.
"Ikaw nga?!? Matagal na kitang di naririnig kumanta.""Ayoko.. saka na lang.""Dali
na.." siniko naman niya ako.
"Chorus lang ha!" tapos sinabi ko doon sa lalaki yung kanta para tugtugin niya sa
gitara. Chorus lang naman yung gusto ko para maikli.
Syempre, nahihiya pa ako nung simula, at nahihiya pa rin ako nung talagang kumanta
na ako. Ewan. Ang gulo ko.
"Ang pag-ibig kong ito.
Luha ang tanging nakamit buhat sa 'yo
Kaya't sa Maykapal tuwinay dalangin ko
Sana'y, kapalaran ko ay magbago."
Pagkatapos nung chorus na parang napadaan lang eh tumigil na ako.
"Ayoko na. Yun na yun.""Ayos nga eh." tapos napansin kong biglang tumawa si Kay at

nakatingin sa likuran ko.

Nanlaki yung mata niya sa akin na parang may sinasabi siya sa akin na nasa likod ko.
Syempre, alam kong may tao doon. Alam ko namang gugulatin lang ako kung sino man
yun....
Kaya ang ginawa ko... nag-turn ako.
I didn't know that... that was a very bad move. Hindi dapat ako nag-turn. Ano bang
word na pwede kong i-describe sa naramdaman ko? Scared? Mortified? Stupified?
Petrified?
Yep.. petrified. It was horrible. Saka lang ako napaatras nun. Nawala na ako sa sarili
ko.
"OH MY GOD! Nag-kiss kayo?" nagulat lahat ng nasa hallway kaya nagtinginan lahat sa
amin.
Ako naman eh parang shocked pa rin sa mga nangyayari. Hinawakan ko yung lips ko.
Hindi ko talaga inaasahan yun. Nasa likod ko kasi siya at balak niyang tusukin sana ng
daliri niya yung pisngi ko kapag lumingon ako. Pero dahil hindi pa nga siya nakaayos...
masama yung naging turn ko..
Eksakto.
"I.. uh.. h-hindi." nag-deny pa ako.
"Nakita kaya namin yun!" tapos tumingin siya sa gilid at nakitango lang yung iba.
Parang nakakatawa lang sa kanila yun. Ako naman eh.. ewan. Nanginginig na yung
buong katawan ko.
"H-hindi ko naman sinasadya. Akala ko..""That was.... that was.." si Jasper eh
nakatayo lang doon sa harapan ko. "That was just.. uh.. just...""Siraulo ka Jasper!
Ikaw kasi eh.""Bakit ka kasi bigla-bigla na lang lumilingon?" sinabi niya sa akin.
"Eh bakit naman kasi nasa likod ka niya?" tapos lumapit sa akin si Kay at
bumulong, "Couz, first mo yun?"
Dahil nga hindi na ako makapag-isip ng tama, hindi na rin ako sumagot.
"That was very disturbing!!!" hindi mo maintindihan yung expression ng mukha niya.
Tawa ng tawa si Carlo nun sa gilid. Namumula na yung mukha niya at hawak niya yung
tiyan niya.
"Manloloko lang sana si Jasper, palpak pa!""Carlo... ilang beses ko ba dapat sabihin sa
iyo yung salitang SHUT UP?"

Dahil ayoko naman na mukha akong ewan doon, mabuti na siguro na magsalita ako na
parang walang nangyari. Bakit ba kasi ako lumingon.
BWISIT!!! First kiss? Nasayang. Inimagine ko pa man din na ayos yung first kiss ko..
HINDI SA HALLWAY!!!
Mabuti na sigurong maging mahinahon ako.
"BADTRIP KA NAMAN KASI JASPER EH!!!" tinulak ko siya, "BAKIT KA KASI NASA
LIKOD KO!" tinulak ko uli, "ALAM MO NAMAN NA MAY POSSIBILITY NA LUMINGON
AKO TAPOS YUNG MUKHA MO ILALAPIT MO PA!!! BWISIT!! ASAR! KANIS!!
ARRRGGGHHH!" ewan ko ba, asar na asar talaga ako. Siguro ganun lang talaga kapag
awkward yung pakiramdam.
"First kiss yata ni Jasper yun eh!!" inasar naman si Jasper ni Carlo.
"Cousin?!? Ikaw rin 'di ba? Wala ka namang binabanggit.""Iba na ito! Next level
na!" tapos inakbayan lumapit siya kay Jasper, "Binata na si Jasper, may first kiss
na." nakangiti pa siya,"First kiss niyo ang isa't isa?" tumawa naman si Carlo.
"Oo nga, namumula si Riel!!"
Nag-step ako papalayo at nag-step din papalayo si Jasper sa akin. Nagtinginan kaming
dalawa nun.
"SIYA?" tinuro ko siya at tinuro niya ako, "FIRST KISS KO?"
Sabay pa kaming sumagot.
"HINDI NO!!!" tapos iniwas niya yung tingin niya.

***14***
Wala pa rin ako sa sarili ko hanggang sa makauwi kami ng hapon ni Kay.
Hindi ko naman kasi masyadong inaasahan yung mga nangyayari. Bakit ba
naganap yun? Super duper badtrip talaga. Tapos ngayon medyo naiilang pa
akong makita si Jasper.
Sino ba namang hindi kung sa iyo naman nangyari yun? Kanina nga
binabrainwash ko yung sarili ko na, 'Accident yun' o kaya naman, 'Friendly
kiss?', or just simply, 'Kalimutan mo na lang.'
Unfortunately, walang nag-work.
Katulad nga nung sinabi ko kay Kay kanina, nagbihis lang ako nun sa room
namin at nanguha ako ng sumbrero at shades. Mahirap na magbaka-sakali.

Ayoko na rin kasing mag-utos ng bata at baka makilala rin ako, kapag
nangyari yun... lagot na.
Kinuha ko yung P3,000 galing kay Daddy at nilagay ko sa sobre. Naglagay
lang ako ng maliit na note sa loob: 'Science Lab', tapos sinara ko na at
nilagyan ko ng maliit na A.L. doon sa gilid.
Lumakad ako ng mabilis sa school. Natural lang ang ginawa ko para hindi
halatang may agenda ako. Pagkatapos nun eh nasa tapat na ako ng gate.
Nabasa ko na yung DONATION BOX at bago ko pa ihinulog, tumingin-tingin
muna ako sa gilid para walang makakita.
And the coast is clear. Hinulog ko yung sobre sa loob.
Dahil nga naisipan kong kumain, dadaan sana ako doon sa Ice Cream
Parlor malapit sa school. Ewan ko ba, napaka-uneasy ng pakiramdam ko.
Kaya ayun, lumingon ako sa likuran ko at feeling ko may nakatingin sa
akin. Walang tao. Kinilabutan tuloy ako.
Naglabas naman ako ng pera at binilisan ko yung lakad ko. At yun nga,
pakiramdam ko naman may sumusunod sa akin. Lumingon uli ako sa likod
ko pero wala pa rin. Tumakbo na ako nun. Saka ko narinig na may ingay sa
likod kaya napatunayan ko lang na may sumusunod talaga sa akin.
'MISS! SANDALI LANG!'
Hindi talaga ako lumingon. Hingal na hingal na ako nun. Liko dito at liko
doon ang ginawa ko. Ang layo ng direksiyon na napuntahan ko sa Ice
Cream Parlor. Tumingin ako sa gilid kung may sumusunod pa rin. Wala na
yata....
saka naman...
"AHHHHHHHHHH!!!" nagulat ako nung biglang nag-ring yung phone ko.
Text lang pala ang OA ko naman.
'uwi k n nga gabi n' si Kay lang pala.
Pagkatapos kong binasa yung text niya, napahawak na lang ako doon sa
dibdib ko.

PHEW! That was close.

***
"Hoy!" narinig kong sumisigaw si Jasper doon sa bintana galing sa
labas. "Pssst! Hoy!"
Nagsusulat naman ako nun at wala ako sa sarili ko. Pakialam ko ba kung
sino tinatawag niya.
"Ito kamo mapili! Gusto pa niya BEAUTY pa itawag. PSSST!! BEAST!"
Ako pala tinatawag niya?
"Siraulong 'to, ikaw ang Beast sa ating dalawa." sumandal ako sa upuan
ko, "Ano na namang kailangan mo Morales?""Bakit ba pinipilit mong
sanayin ang sarili mo na Morales ang itawag sa akin? Jasper name
ko.""Name mo rin naman yung Morales eh.""Pasaway ka? First name ibig
sabihin ko!""Liliwanagin mo. Di mo sinasabi kung anong klase ng
name..may surname, first name at nickname." tumawa ako, "So what
now.. BEAST?"
Nakatingin siya sa akin parang gusto niya akong asarin pero hindi niya
ginawa.
"Marunong ka ba kumanta?" tinanong niya ako, "Kasi Musical yun. Kapag
napahiya ka..." huminto siya, "MAPAPAHIYA KA."
Hinampas ko nga sa braso niya.
"Aray ko masakit yun ah!" hinawakan niya yung braso niya.
"Akala ko pa man din sasabihin mo, kapag napahiya ka, dadamayan mo
ko.""Bakit naman kita dadamayan? E di napahiya rin ako?" ni-rub pa rin
niya yung braso niya, "As I was saying, marunong ka ba kumanta?""Sa
banyo.. oo." totoo naman eh.
"Kailangan mo kumanta bago ka pumunta doon. Baka sabihin nagre-recruit
ako ng talent na walang kwenta.." ang sakit magsalita nito ah! "Kanta na..
kahit ano.""Bakit ako kakanta?""Basta kumanta ka!" sinisigawan ako?
"Fine!" tapos huminga ako ng malalim, "Old Mcdonald had a farm.."

Binatukan ba naman ako.

"Pwede yung hindi naman pambata?""Sabi mo kasi kahit ano eh!" tinulak
ko siya at inayos ko yung buhok ko.
Nag-isip naman ako ng kanta.
"It's been quite a while
You've really kept me wanting you
You've got some style, it's so unique
So beautiful, so warm so deep."
Seryoso lang siya doon at wala namang masamang comment sa kanta ko
kaya dumeretso na ako.
"Stay with me tonight
Let me know what kind of love
That will remain, forever be
A dream that had become reality"
Tumingin na lang ako sa desk ko. Acapella kasi, kaya nakakahiya.
"Loving you, ooh.
Is such an easy thing to do
No you, never know
It's driving me crazy coz it grows and grows
No I won't let it stop
No I'm not giving up
Lovin' you.. just a bit too much." huminto na talaga ko ng tuluyan, "Ayun
na!"
Nakatingin lang siya nun at nakakunot na yung noo niya. Tahimik lang siya
at hindi nagsasalita. Ang awkward naman.
Nag-snap ako sa harapan niya.
"Baka gusto mo magsalita? Comments? Suggestions?" tapos narealize ko
yung sinabi ko, "Huwag na pala suggestion. Comment na lang."
Yung itsura niya nun eh parang natauhan. Tapos nakatitig sa akin.
"WOW."

WOW? Nagustuhan niya? Wow as in, wow ang ganda ng boses mo? Wow
as in ang galing mo?
"Really?""Yeah. Wow." ngumiti naman ako, "That was awful." tapos
tumawa naman siya.
Hinampas ko talaga siya ng malakas nun.
"Alam mo hindi ako madalas kumanta, pero at least 'di ba dapat mabait ka
sa akin kaso hindi eh.." tumayo na ako sa upuan ko.
"Bakit ba siniseryoso mo lagi sinasabi ko?""Eh kasi seryoso ka tapos---
" tumingin ako sa kanya, "Biro mo lang yun?""Oo na bahala na.." yun lang
sinabi niya, "Pwede ka na rin pag-tiyagaan.""Ang sama mo no?""Oo nga
eh." naki-ayon pa sa akin.
Papalabas na sana ako ng classroom nun at si Jasper naman eh nakaupo
pa rin doon sa upuan na katabi nung sa akin.
"HEY RIEL!!""WHAT?!?" yung boses ko nun parang naiirita.
"Bakit ba ang sungit mo? Ang bata-bata mo pa para kang nagmemenopose
na matanda!""Oo na oo na." tumingin uli ako kanya, "Ano na nga
uli?""Kahapon.. alam mo yun... ahh.." hindi siya tumingin sa akin, "May
nakita ka ba dito sa school kahapon?""What do you mean? After
school?""Oo.""Umuwi kami ni Kay ng maaga eh." na-curious naman ako sa
kanya, "Bakit mo natanong?""Remember nung may cafeteria duty tayo,
napag-usapan natin si A.L.?"
Kinabahan naman ako nun. 'Di kaya siya yung sumunod sa akin kahapon?
"Err.. oo.""Tingin ko tama ka. Tingin ko babae siya." seryoso talaga siya
nito at bihirang mangyari yun.
"Paano mo naman.. n-nalaman yun?""Kahapon kasi may nakita akong
babaeng naghulog ng sobre sa donation box. Eh wala namang masyadong
nagdodonate doon maliban doon sa A.L. It could be her.. right?""HINDI
KAYA! Malay mo.. malay mo ibang tao.""Siguro nga. Sinundan ko nga sya
eh." sinasabi ko na nga ba siya yun, "Kaya lang ang bilis tumakbo. Naka
sumbrero siya saka naka-shades."
Oh my God! Mabuti na lang nakaganun ako.

"I wonder what she looks like..""Naku hindi ka nagwo-wonder I'm sure."
Tumingin siya sa akin.
"Matangkad nga siya eh.. about.. your height."
Tumawa namana ko nun pero peke lang.
"Talaga?" naku ibahin mo na yung usapan, "Lalabas lang ako ah..""At yung
buhok niya medyo mahaba... parang sa iyo.""Grabe naman no? O sige
labas na ko ah..""And yung body built niya... teka.."
Tumingin siya sa akin at tinitigan ako.
"Same height, same hair, same body built..." nagtataka na siya nun..
Kinakabahan na ako. Tapos sinabi niyang...
"Don't tell me kamag-anak mo siya?" sus akala ko pa naman!!!!

***15***
Nawala yung kaba ko nun. Nakangiti lang si Jasper pero biglang
nagseryoso.
Matalino ba ito o ano? Eh ang lakas ng tama sa utak. Pero mabuti na rin na
hindi niya tinanong kung ako ba si A.L. dahil hindi ko rin ma-take na
sumagot sa mga tanong niya.
Tapos tinitigan na naman niya ako. Then, umiling lang siya. Bigla ring
tumawa.
Siraulo?
"Ano na namang nangyari sa iyo?" nakakapagtaka na itong tao na ito.
"Nah.. hindi pwedeng ikaw." titingin siya uli sa akin, tapos iiling.
Tumalikod na ako nun. That's it ARIELLE LOPEZ. Li-lo ka muna. Huwag ka
muna magdo-donate sa school. Tama si Kay, makikilala ka nila. Mabuti
siguro na hindi muna.

"Sige pala! Labas muna ako!"

Alam kong nakakahalata na siya nun. Hello? Ganun ba kahalata para
malaman niya? Pero I'm sure, maiiisip din niya na hindi nga ako yun kasi S
ang alam niyang simula ng name ko, hindi A. Nakatulong din ang pag-
disguise ng name.
Tumakbo talaga ako ng malayo at gusto kong hanapin si Kay. Grabe,
kailangan ko talaga ang pinsan ko.
"KAAAAYYYY!" nakita kong nandun siya sa kabilang dulo.
Nagtinginan yung mga nasa hallway. Wala akong pakialam. Basta gusto
kong sumigaw. Si Kay naman eh tumakbo rin sa direksiyon ko.
Nung nakalapit na siya, bumulong naman sa akin.
"Cousin, narinig mo na ba yung salitang: 'Mahinhin?' ""Anong koneksiyon
nun sa pagsigaw ko?" isa pa ito magulo rin, "Anyways.. we have a very big
problem.""Ano?!?" parang siya kinabahan din.
"Tingin ko nakakahalata si Jasper na ako si A.L.""Anong problema doon?
Eh ikaw naman talaga si A.L." tapos tinalikuran ako. "Big shocker there!"
Tinignan ko sya ng masama. Akala ko pa man din iko-comfort ako.
"Ok fine. Ano balak mo?""I don't know..""Paano niya nalaman?""Sinundan
niya ko kahapon!" tumingin ako sa paanan ko.
"Oo nga pala maiba ako, may practice daw mamaya."
Nagulat naman ako sa kanya. Practice ng alin?
"Ng ano?""Theater!" binatukan na naman ako, "Lola ka na ba at nagiging
makakalimutin ka?"
Tumingin si Kay doon sa relo niya. Hindi ko rin alam kung anong oras na.
"Oops,... my bad. Yung MAMAYA pala na tinutukoy ko eh ngayon
na. Tara na sa taas.."tapos hinila niya ko.
"KAAAYYY! Ayoko na. Backout na ko. Ayoko na!"

Hinila niya ako ng hinila hanggang sa makarating kami sa auditorium. Ang

dilim na naman doon sa loob maliban sa ilaw sa stage. Ang maganda lang
dito, aircon eh.
May mga tao naman na doon sa stage at hindi ko kilala yung karamihan. Si
Carlo eh nakaupo doon sa isang sulok at si Jasper eh nandun na rin.
Ang bilis niya no?
"Late kayo! Alam niyo ba na ang kanina pa ang Calltime? Anong oras
na?""8:04?!?" sumagot naman si Kay.
"Exactly!!!" sabi niya tapos tinuro kami parehas, "4 minutes late kayo."
Biglang may babae naman na dumaan sa gitna. Yung theater instructor.
"Ok tama na yan Mr. Morales.""Sorry po Mam."
Sabi ko na nga ba eh feeling president na naman itong tao na ito.
"Ladies lumapit kayo dito.." nag-signal naman sa amin.
Parang ang bigat ng mga hakbang ko hanggang sa makarating ako sa
stage.
"Oo nga lumapit kayo dito.." inulit niya yung sinabi.
Umupo naman kami doon sa stage kasama nung ibang mga students na
hindi namin kialala. Tama nga sila, konti lang ang member ng theater club.
Kung wala pa siguro kaming apat dito, ilan-ilan na lang silang maiiwan.
"Ngayon, orientation lang tayo. Characters, and script." tapos huminto
yung teacher,"So liwanagin muna natin ah. Ang magiging Beast natin eh si
Mr. Morales?" tumango sya kay Jasper.
"Syempre po eh!""At si Belle eh si..." lumingon siya sa akin, "Miss Lopez?"
Ayoko pa sana nun. Pero hindi na lang ako nagsalita.
"Si Carlo daw si Gaston!"

Pangiti-ngiti lang si Carlo pero wala namang sinabi.

Ayun nga, wala naman kaming ginawa kundi i-assign yung mga characters
namin. Unlike doon sa movie, konti lang kami at yung main lang talaga ang
ginawa. Yung iba nga, dalawa pa ang role.
Binasa namin yung script. At sa lahat naman ng characters, si Jasper
naman ang walang kakwenta-kwenta. As in, babasahin na nga lang... basa
pa talaga!!! At nung sinabihan siya na ayusin daw niya, ang sagot ba
naman eh masyado lang daw talagang natural yung talent niya.
Kung ako siguro yung teacher, nainis na ko sa kanya.
Nung breaktime naman eh pumunta ako doon sa gilid at nagtetetext ako.
Saglit lang, may nagtext na naman na nakakabwisit.
"muzta k n?"
Yung abnormal na naman na ka-text ko dati.
"nu na naman kelangan mo?" sabi ko doon sa reply ko.
"alm m s txt p lng suplada k."
"so?"
"alm k kng nsan k."
Kilala ba ako nito?
"what do you mean?"
"nsa theater k d ba?"
"err.. yeah." batrip to ah!
"kilala kita no.. intentional text ko dti"
"loko ka! cno ka?"
Hinintay ko yung text niya.

"lst na txt k n 2, lngon k s likod mo.."

Dahil nga nandun ako sa stage, lumingo na naman ako sa likod ko. Kialala
pala ako! Bwisit.
"CARLO!!! GRRR!"

***16***
Asar na asar talaga ako kay Carlo nun. Siya pala yung nagtetext sa akin.
Nasa likod ko kasi siya nun eh. Tapos tumatawa. Kausap niya kasi yung isa
sa mga Theater club member. Tumingin lang siya sa akin, tapos kumaway.
"Eh kung sipain kaya kita?" yun talaga yung unang sinabi ko sa kanya
nung makalapit ako.
"Huwag naman! Masakit yun!""Gaano ba kalaki ang problema mo at ang
lakas mong mang-trip?" tapos tumingin ako doon sa phone, "San mo
nakuha yung number ko?""Ako?" tinuro niya yung sarili niya.
"Oo, ikaw lang naman kausap ko.""Nung nasa shop tayo, remember inabot
ko sa 'yo yung phone at sinabi kong nahulog mo yata?!? Tinignan ko kasi
yung phonebook mo, tapos nandun yung number mo... kaya
ayun." nagpaalam siya saglit doon sa kausap niya, "Bakit bawal
ba?""Hindi. Pero nakakainis lang."
Dumating naman na si Kay nun at may dala-dalang siopao. May drinks din
siya na nasa tray kaya lang halatang nahihirapan siyang magbuhat. Para
sa lahat na yata yung binili niya eh.
Si Jasper naman eh pumasok at nag-chewing gum pa. Kaway pa ng kaway
sa labas at nakangiti na akala mo naman eh artista. Tingnan mo nga
naman itong tao na ito, may gusto na nga lang din sa pinsan ko hindi pa
alam kung kailan ang tamang oras para tumulong o hindi.
Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako doon sa pintuan na kinatatayuan niya.
Bumulong naman ako sa kanya para walang makarinig.
"Hoy, bobo ka?!?" ay ganun talaga yung dialogue ko! "Nag-iisip ka
ba?" hinampas ko siya doon sa braso niya.
 "Ano na namang ginawa ko? Ikaw nagiging hobby mo na yang pananakit.
Mag-collect ka na lang selyo ng sobre para 'di mo ko hinahampas
lagi..." hinimas na naman niya yung braso niya.
"Kita mo yun?" tinuro ko si Kay, "Dala-dala niya yung tray ng siopao na
marami. Dahil marami, mabigat." inisa-isa ko talaga sa kanya para
maintindihan niya, "Kita mo naman 'to?" tinuro ko yung mga iced tea doon
sa table, "Siya rin nagdala niyan.""O ngayon?" inosente pa yung itsura
niya.
Hahampasin ko na sana siya uli kaya lang umatras siya.
"Hello? Para mapansin ka niya in a good way, kailangan tulungan mo
siya!""Alam ko yun!" kunwari pa nagpalusot.
"Fine!" sinigawan ko uli, "Pero huwag mo muna ihahatid ngayon baka
makahalata na sinabi ko sa iyo. Hintayin mo muna na makaupo ako sa
stage kasama nila, at kapag nakita mong balak niyang bumalik dito,
pipigilan ko siya at ituturo kita na dinadala mo. In that way, may entrance
ka naman!""Ok. Got it... " nagpa-cool effect pa siya.
Tumakbo naman ako papuntang stage at si Jasper eh naghihintay doon ng
signal ko kung kailan niya dadalhin yung tray na panay iced tea. Katulad
nga ng hinala ko, balak na ni Kay bumalik uli para kunin yung tray, kaya
lang nag-sign na ako kay Jasper na dalhin na niya.
Naglakad naman ang mokong at todo-ngiti pa talaga yan papunta sa stage
kung saan kami nakaupo nila Kay. Si Kay naman eh napansin na dala-dala
na niya kaya sinabi niya na ang bait naman daw ni Jasper.
See? My plan's working.
Habang papalapit siya nun, nakakatuwa rin tignan na gentleman effect ang
drama niya. This will work out well...
Kaya lang nung malapit na siya sa amin, napansin ko na nanginginig yung
kamay niya. Ano ba naman yan?!? Para si Kay lang kailangan pa ba niyang
kabahan?
Umakyat siya doon sa hagdan at hindi rin nagtagal...

SPLAASSSSHHHHH!!! Natapon lang naman yung mga inumin. At ang

jackpot sa lahat at dahil katabi ko si Kay, ako yung napuruhan. Basang-
basa ako nun. Si Kay hindi masyado.
Tinignan ko lang si Jasper. Anak ng tinapay!!!
"Sorry!!! Pasensya na!" nilabas niya yung panyo niya, "Kay, gusto mo
gamitin yung panyo ko?"
Ako kaya yung basang-basa dito.. pero ayos lang magpakabait siya sa
pinsan ko. Kailangan niya talaga!
"Thanks."
Tumingin si Jasper sa akin na akala mo eh hiyang-hiya. Iniwas niya yung
tingin niya.
"Riel, may towels sa clinic." ang sama ng ugali! "As for me, bibili na lang
ako uli ng bago."
Nag-step forward naman si Carlo.
"Bro, ako nal ang bibili para sigurado. Pera mo nga lang!" naka-spread
naman yung kamay niya sa harapan ni Jasper.
Narinig naman nung teacher yung nangyari. Pero syempre, wala na siyang
magagawa. ACCIDENTS DO HAPPEN. At kapag mamalasin ka lang din
naman, sa akin pa bumabagsak yung kapalpakan niya. Una yung upuan
muntik na tawagan yung parents ko, ngayon naman basa ako ng iced tea?
Ano kaya sa susunod?
"Okay lang yan Jasper! Hindi mo naman sinasadya eh.." sabi nung isang
babae sa likuran.
Baling naman yung atensiyon niya doon sa babae.
"Tama ka diyan di ko naman sinasadya," tumingin siya uli sa akin tapos sa
babae doon uli, "Sino ka naman?"
Tama bang ganun ang itanong? It's kinda' rude. Pero syempre si Jasper
siya, expect the worst..

"Mandee Vargas nga pala." tapos kumaway lang siya.

"Pleasure!" tapos sumaludo naman.
Naupo naman siya doon sa bandang gilid. Kaya lang, sinita siya.
"Siguro naman tama lang na samahan mo si Miss Lopez sa clinic dahil ikaw
naman ang may gawa niyan.." tinuro niya yung basang uniform ko.
"Naku hindi na po!""See? Ayaw niya. Isa pa, kaya naman ni Riel yan.
Macho yata ang dating!""Ito gusto mo?" nagclose-fist ako sa
kanya, "Macho ha!""O sige na Miss Lopez, dumeretso ka na sa clinic at
maglinis ka doon..""Maglinis ka nga doon!" inulit niya uli yung sinabi ng
teacher gaya dati. Tumingin yung teacher sa kanya, "Kasama ako!" natakot
yata eh.
Syempre dahil nga basang-basa ako at wala ring magagawa si Jasper,
sumunod na lang siya hanggang doon sa clinic. May towels nga doon at
shirt ng school. At syempre, suot ko na naman yung A.L. shirt. Hangga't
maaari nga ayoko. Nakakahalata na nga si Jasper, ganito pa yung shirt ng
school.
Tumingin siya sa t-shirt nun tapos sa akin. Hindi na lang siya nagsalita
dahil iniwas ko yung tingin ko sa kanya.
Please lang.. huwag naman niyang isipin na ako yun!!!
Si Kay naman eh tawa ng tawa nung makabalik kami sa auditorium.
Nanloko pa na ang ganda raw ng shirt ko. Bagay na bagay sa akin.
"A.L. shirt pa ang suot! Naks naman!""Please lang... la namang ganyanan.
Nakatingin nga si Jasper kanina.. feeling ko talaga may hinala na siya eh.."
Umupo si Jasper doon sa gilid at nagsimula na ring kumain. Sabay-sabay
kasi kaming lahat. Yung teacher eh nakaupo doon sa armchair na nasa
gilid. Nagtaas ng kamay si Jasper nun.
"Ano yun Mr. Morales?!?" nakita niya yung kamay ni Jasper na nakataas.
"Mam may tanong lang ako.." nagtinginan kami lahat sa kanya, "What do
you think of A.L.?"

Nanlaki yung mata ko kay Jasper nun. Sinasadya ba niya na iparinig sa

akin?
"A.L.? Well, kung sino man siya tingin ko napakabuti niyang tao..""Kaya
nga po 'di ba Mam?!? Eh kayo, tingin niyo rin ang bait niya 'di ba?" tinuro
niya yung ibang mga nasa gilid.
Tumango naman yung iba at naki-ayon.
"Ikaw Kay, anong tingin mo kay A.L.?"
Na-choke naman si Kay nun.
"Pakiramdam ko, para ko na siyang kapatid!" siniko ko nga bigla, "Aray ko
naman!"sabi niya pero mahina lang.
Ngumiti lang si Jasper.
"Riel yung sauce ng siopao mo malapit nang tumulo," napatingin ako sa
siopao ko kaya kinain ko na rin, "Riel, anong tingin mo kay A.L.?""Uhmm
ah..." hindi ako makatingin sa kanya, "I think she's nice." hindi na ako
makapag-comment.
"SHE???" oh my god. "Paano mo nalaman na babae siya?""S-sabi mo kasi
nakita mo siya 'di ba?" ano ba naman yan Riel!! "Nag-assume lang ako."
Napansin naman ni Kay na nalulunod na ako nun. Kaya tama lang na i-
rescue niya ako.
"Bakit ikaw Jasper ano bang tingin mo sa kanya?""Hmm.. ako?" tumingin
siya sa kisame, "I think she's kind. Ang tiyaga niya.. she's nice and all that.
Pero sana magpakilala siya 'di ba? I think everyone will love her.."
Nung natapos magsalita si Jasper, nagsalita na naman yung Mandee
kanina.
"Wow Jasper, flattered naman ako sa sinabi mo.."
Hey what?!? Hindi ko yata na-gets yun.
"Excuse me? Flattered saan?"

Nagtinginan kami ni Kay nun.

"Care to explain?""Di ba sinabi mo na she's kind and nice and all that. At
sinabi mo na magpakilala na KO..""You liar!""Shhh!" sinabihan ko si Kay.
Nagtinginan kaming lahat sa kanya dahil nanahimik kami.
"Ako si A.L."
Walang makapagsalita nun. Long pause talaga. Tumingin si Jasper sa akin,
tapos sa kanya.
"Ikaw?"
Ewan ko ba, ayaw kong malaman nila na ako si A.L. pero di ko makuhang
umamin ngayon. Kung nagke-claim siya na siya si A.L...
Then who am I??

**17***
Hindi na lang ako nagsalita nun. Instead, yumuko na lang ako. Alam na
alam ko sa sarili ko na ako si A.L., pero bakit naman sinasabi niya na siya
eh.. AKO?
"Gusto mo upakan ko na ito?!?" sabi ni Kay na halatang asar na asar din
naman.
"Ano ka ba... okay lang. Malay mo may reason--"
Hindi ko pa natatapos yung sasabihin ko, nagsalita na uli si Kay.
"Reason reason! Bwisit! Ang kapal naman ng mukha niya! Bakit
nangunguha siya sa credit ng hindi naman kanya?" hinawakan ko na si Kay
dahil baka ano mang oras eh sumugod na rin siya.
Pinatahimik ko na lang si Kay at baka may makarinig pa. Yung iba namang
kasama namin doon sa auditorium eh nabaling na lahat ang atensiyon kay
Mandee. Ako naman eh tumingin sa kanya, pero hindi na masyado.
"Ikaw pala hija si A.L.?" tumayo naman yung teacher namin at yumakap sa

kanya, "Naku, eh kay bait mo naman palang bata ka!"

Yung iba naman eh nag-cheer pa kay Mandee. Nakatodo-ngiti lang din siya.
Dahil nga nakabili na rin si Carlo nun ng iced tea, tinaas pa namin yung
mga baso namin para sa kanya.
Ewan ko kung anong pakiramdam ko nung mga oras na iyon. Basta ang
alam ko, nakikisabay na lang ako sa kanila. Si Kay halata mong nagpipigil
na rin. Hindi rin nagtagal, nagkwento rin yung Mandee.
"Matagal na akong nagdo-donate eh. Ayun, ayoko kasi na ipaalam dahil 'di
ba hindi naman kailangan malaman kapag nagdo-donate ka? Supposed to
be dapa anonymous, kaya lang laging pinag-uusapan." yun yung sinabi
niya.
Parang kwento ko yun ah?!?
"Tapos, hilig ko lang talaga tumulong. Nakakagaan kasi ng loob eh.."
Yung iba naman eh tuwang-tuwa sa kanya.
"Talaga lang!" sarcastic pa yung pagkakasabi ni Kay.
Tumingin si Jasper sa kanya saglit tapos binalik niya yung tingin niya kay
Mandee. Hindi tulad kanina, seryoso na talaga siya.
"Kung ikaw talaga si A.L., ano namang ibig sabihin ng A.L.?""Oo nga! Ano
bang ibig sabihin ha... Mandee Vargas?" halatang hinuhuli siya ni Kay.
"Uhmm.. ahh.. actually, I just made it up. Yung A, for Andee.. galing sa
Mandee. Tapos yung L.. uhmm.. galing sa bestfriend ko. Lovely name niya.
Magkasama kasi kami dati na nagdo-donate."
Narinig kong bumulong si Jasper sa gilid.
"Andee Lovely?" mahina lang kaya napatingin ako sa
kanya, "It's... weird.""Weird talaga!""Hay naku hija, huwag kang mag-
alala, ipapaalam ko sa office yung mga pinaggagagawa mo dito sa school
at para mabigyan ka naman ng Award." sabi nung teacher namin.
"Hindi na po kailangan!""Deserve mo naman."

Pagkatapos naming kumain lahat nagsimula na uli yung practice namin.

Wala nga ako sa mood nun eh. Hindi katulad nung unang practice namin na
medyo ganado pa ako, ngayon talaga walang kabuhay-buhay. Si Kay nga
din eh sinabihan ako kung ano daw ba problema ko, pero syempre..
nahulaan niya rin.
Si Mandee naman eh parang hinakot naman lahat ng kasiyahan sa mundo.
Lagi nga siyang kinakausap ni Jasper nun.
Nung pinayagan kami na magpahinga uli at ipasaulo yung lines, gumilid
lang ako. Si Kay eh nandun sa kabilang dulo dahil hindi raw siya makapag-
concentrate magsaulo ng lines kapag maingay daw sa paligid. Yung iba rin
eh kanya-kanyang upo sa auditorum.
Doon ako sa stage naupo. Sinusubukan kong magsaulo pero walang
pumapasok sa utak ko. Saglit lang din, may narinig akong nag-uusap sa
backstage. Boses ni Jasper at ni Carlo.
"Si Mandee si A.L.?" narinig kong sinabi ni Carlo.
Ano ba yan Riel, huwag ka ngang nakikinig sa usapan ng may usapan!
Pero syempre, hindi ko rin mapigilan yung sarili ko.
"Yeah.. sinabi na nga niya siya yun eh. I thought it was.." humina yung
boses niya.
Sino daw yung akala niyang si A.L.?
"Si RIEL?!?" ang lakas ng pagkakasabi ni Carlo kaya napaatras ako.
"Sshh.." pinagbawalan pa siya ni Jasper, "It's a stupid hunch. Kaya nga
kanina sinusubukan kong i-corner siya. I mean... gusto ko lang malaman
kung siya. Pero hindi rin pala..""Paano mo naman naisip na si Riel
yun?""Ewan ko. Siguro dahil parehas sila nung girl na sinundan ko
kahapon. Pero kung titignan mo si Mandee, malayo naman eh. Sabagay,
hindi ko rin naman sigurado kung sino nga yung nakita ko.. maybe.. it's
just some girl.""Some girl? Ano bang itsura?""Mahaba ang buhok.. about
this height..." hindi ko alam kung may hand gesture ba siya, "Slim..
basta..""Parang si Riel nga.. pero marami namang magkakahawig sa
mundo." huminto lang sila saglit kaya tumingin ako sa papel ko in-case na
lumabas sila, "Ano bang tingin mo kay Mandee?""Ewan ko ba. Remember
sinabi ko sa iyo na.. idol ko kung sino man yung A.L.? Iniisip ko pa nun na
lalaki. Then I found out she's a girl, now alam ko na kung sino. Sinabi ko
rin kay Riel nun na 'I admire her' or something like that nung hindi pa ko
naghihinala sa kanya..." tapos umingay doon sa gitna dahil may
bumagsak, "--pinsan niya si Kay. But I think Mandee's got something
special. Baka.. alam mo na..."
Hey.. hey.. what about Kay? Hindi ko yata narinig yun?
"Oo nga bro.."
Lalo lang gumulo yung utak ko nun. Bigla-biglang lumabas si Jasper nun sa
likod at ako eh umayos na ako ng pagkakaupo. Nakatingin pa siya sa akin
nun, kaya kunwari eh ngumiti na lang ako para hindi halatang narinig ko
yung pinag-uusapan nila.
Tinapik niya sa balikat si Mandee.
"Good job..""Thanks." tapos tumingin din siya kay Carlo at parang nag-
eexpect na may sasabihin din.
"What he said." tinuro niya si Jasper.
Pinilit ko mag-focus nun pero wala talagang pumapasok sa utak ko. Ganun
pala talaga kapag yung mga nangyayari eh fresh pa sa utak mo at marami
kang iniisip. Mahirap palang gawin yung pagsasaulo ng lines kapag ganun.
Tumabi din si Jasper sa akin pero hindi ako tumingin sa kanya.
"Ba't ganyan itsura mo? Parang ang tahimik mo ngayon?""Wala.""Okay
fine.. sorry kanina. Alam ko medyo pinapahiya kita... pero sorry. Ganun
talaga ako. What can I say!" tinaas pa niya yung dalawang kamay niya.
Natawa naman ako pero hindi masyado.
"Ayun si Kay oh!" tinuro ko si Kay na seryoso sa piece niya.
"Yeah.. so?""Are you kidding me? Wala ka man lang bang move na hindi
naman palpak?""Gaya ng?" talagang sa akin pa niya itatanong?
"Hmm... yung.. kausapin mo. Company. Minsan kasi gusto rin naming mga
babae ng kausap. At minsan kapag at-ease kami sa guy, nakakapag-open

kami sa kanila.""Nakapag-open ka na ba sa isang guy?"

Napatingin ako sa kanya.
"Not really.. hindi. Bakit mo naman natanong?""Wala lang. Para kasing ang
seryo-seryoso mo minsan. Si Kay kasi madalas maingay.." tinignan ko ng
masama, "--in a good way." dinagdag niya. "Gusto mo ako mag-open sa
iyo? Baka kasi tawanan mo ko.""Sus.. may nakakatawa ba sa buhay
mo?""Wala." tumingin siya sa rubber shoes niya, "I uh.. my parents died
when I was 3. Yung bro ko when I was 7. Then.. lumaki ako sa uncle ko.
Bago ako mag high school, lumipat na ako sa boarding house para hindi
malayo sa school." ngumiti naman siya.
"Ang lungkot pala..""Ang saya nga eh!""Maiba nga pala ako.." tumingin
ako sa kanya mula ulo hanggang paa, "Bakit wala kang alam sa
panliligaw?""Walang experience eh.""Bading ka ba?"
Tumawa naman siya ng malakas.
"Ako bading? Mukha ba akong bading?""Bakit, may mga bading naman na
ngayon na mga cute ah.""Ibig sabihin cute ako..""Kapal mo." sumimangot
ako, "Yun lang yung word na unang pumasok sa utak ko."
Nag-uusap lang kami ni Jasper nun nung bumalik yung teacher namin
galing sa office. Yun pala eh ipapaalam lang yung awarding daw na plano
para kay Mandee. In the end, hindi rin ako nanghinayang. At least ako,
hindi nanloloko.
Lumapit naman si Mandee sa akin habang nag-uusap kami ni Jasper.
"Excuse lang ha.." tapos humarap siya sa akin, "Uhmm Riel right? Hindi
kasi kilala name mo eh.. anyways.." insulto ba yun? "Alam kasi namin na
hindi ka interested sa main role as Beauty, so ako na ang papalit sa iyo."
Umupo ng maayos si Jasper.
"Says who?""Si Mam.""Sure.""Sure?!?" parang naiirita si Jasper, "Hindi ba
masyado namang rude yun? Nasa kanya na yung role papaalisin niyo?""Ok
lang. Ayoko naman talaga ng lead. You can have it.""Great. Sa props ka na
ngayon, saka ikaw na din taga hila nung curtain.""Tagahila ng curtain?
That's unfair.""Pero yun yung sinabi eh..""Yun ba?" parang ewan na yung
itsura niya, "Then.." tumingin siya sa paligid niya,"CARLO! Ikaw na yung

lead!""Ako?" tinuro ni Carlo yung sarili niya.

"So, minor character na lang ako.. kahit papaano.." tumingin siya sa akin..
"Sasamahan kita sa backstage.." he did what?

***18***
Wala akong ginawa kundi tumingin lang kay Jasper nung sinabi niya yun.
Hindi ko rin naman inaasahan na gagawin niya yun. Syempre sinabihan ko
siya na ok lang ako at hindi naman na niya kailangang samahan niya ako
sa backstage, pero mapilit eh. Si Mandee naman eh mukhang
nakasimangot na, tapos nung humarap si Jasper sa kanya eh saka lang
siya ngumiti.
Umuwi na kami nun ni Kay at pagod na pagod kami. Ewan ko ba kung bakit
sadyang nakakapagod yung araw eh wala naman kaming ginawa kundi
magbasa ng lines, magsaulo at i-try yung ibang parts. Pero dahil ngayon at
wala naman na akong part sa play, hindi naman na siguro ako masyadong
mapapagod dahil sa props section na lang ako.
Nung gabi naman eh nagtext uli si Carlo sa akin. Syempre, sinave ko na
yung number niya. Dati kasi binubura ko lang lahat ng messages niya eh.
Yung unang-una nga niyang text nun na hindi ko pa siya kilala eh hindi
naman ako nag-abala na i-save pa yung number niya.
"Anong balak mo kay Mandee?" tinanong ako ni Kay nung parehas na
kaming nakapag-bihis.
"Anong balak? Eh di wala. Meron ba dapat?""Hindi ka ba naiinsulto nun?
Ikaw yung naghirap sa lahat-lahat! Tapos siya yung mabibigyan ng
award?" tinaas niya yung isang paa niya.
"Kind of. Pero naisip ko naman, it's her problem.. not mine. Isa pa, li-lo
nga si A.L. this month 'di ba? Which means, hindi muna ako magdodonate.
It's up to her na pangatawanan niya." tumingin ako kay Kay, "Mayaman ba
si Mandee?""Anong malay ko? Close ba kami? Eh sa ugali pa lang niya
mukhang hindi na kami magiging close eh!" bigla siyang ngumiti ng
nakakaloko sa akin.
"Para saan naman yang ngiti na iyan?" nagduda kasi ako sa kanya.

"Hindi ba sa tagahila ka na ng curtains?""Yeah.. ngayon?""Tapos si Jasper

nagpalipat din sa backstage.." tumawa naman siya, "WEIRD.""What so
weird about that?""Lahat ba ng lalaki gagawin yun para lang samahan
yung isang girl sa backstage?""Ewan! Matulog ka na nga!" sinigawan ko
nga.
"Asus! Kung hindi ko lang alam, kilala ko na kung sino ang gusto ni
Jasper.."
"Oh talaga lang? Pakisabi sa akin kapag sure na sure ka na ah!" inasar ko
nga rin.
Natulog na kami ni Kay nun. Ako kasi eh kung anu-ano yung pumapasok sa
utak ko nun kaya madaling araw na yata ako nakatulog. Nung ginising ako
ni Kay at baka ma-late daw kami, hirap na hirap akong bumangon at idilat
yung mata ko.
Nung kinuha ko yung tuwalya ko at papalabas na ako ng kwarto namin,
nauntog naman ako. May kasabay pa akong nagsabi ng 'Aray', kaya yun.. si
Jasper lang pala na hindi rin tinitignan yung dinadaanan niya.
Pumasok na kami ng maaga sa school. Dumaan lang kami nila Kay sa room
para mag-report sa adviser namin na may practice kami sa Theater. Este,
sila lang pala. Yung Science teacher namin eh pinagalitan ako, at si Jasper
dahil ilang weeks na raw kaming hindi umaattend ng so-called Science
Club. Remember naging kasali kami nung nagsagutan kami sa Physics?
Right now, nasa auditorium uli kami at inaantok pa talaga ako.
"Ok, so nagpalit na si Carlo at si Jasper ng role. Si Jasper pwede nang
maging Gaston at props. Si cousin ko eh.. curtain and props.""Miss Lopez.."
Hindi naman ako nakikinig nun pero alam kong tinawag yung pangalan ko.
Nagsalita ng nagsalita yung teacher namin pero wala naman akong
naintindihan. Oo na lang din ako ng oo at tango ng tango kahit hindi ko
naman alam yung sinasabi niya.
Nagulat na lang ako nung tumayo silang lahat at ewan ko kung ano yung
napag-usapan. Nasa harap ko naman si Jasper nun.
"Tara na.." sabi niya sa akin.

"Huh? Saan?""Hindi ka kasi nakikinig eh!" binatukan ako pero hindi

malakas, "Oo ka lang ng oo. Pumayag ka kaya na tayo ang bibili ng props
sa mall!"
Yun pala yun. Okay fine! Kulang kasi ako sa tulog kaya ganito yung pag-
iisip ko.
Hindi ko na rin namalayan hanggang sa nakasakay na kami sa jeep nun.
Konti lang yung tao sa jeep kaya ang sarap ng hangin. Medyo malayo yung
mall kaya matagal yata kaming sumakay doon.
Ewan ko na nga ba kung anong nangyari. Hindi nga rin ako nagbayad eh.
Nagulat na lang ako nung ginigising na ako ni Jasper.
"Oi! Dito na tayo.." napataas naman yung ulo ko.
Nakasandal na pala ako sa balikat niya. Nagulat nga rin ako kaya tumama
yung ulo ko sa bakal.
"Ok ka lang? Parang wala ka sa sarili mo..""Kulang kasi sa tulog
eh..""Halata nga."
Una naming pinuntahan yung National Bookstore kasi merong mga kung
anu-ano doon na pwedeng gamitin as props. Ewan ko ba kung may pera
bang dala si Jasper o pera ba yun sa Theater. Ayan kasi hindi nakikinig eh!
"So anong kukunin natin?" sa akin siya nagtanong.
"Siguro.. yung pwedeng ilagay sa mga damit. O kaya kuha tayo nung
makintab.. nalimutan ko na yung tawag.. para pwede sa crown. Yung iba..
hanapin na lang natin kung anong pwede." tumingin ako sa kabilang
direksiyon.
"Hey saan ka pupunta?" humihiwalay na kasi ako sa kanya.
"Titingin ng materials ano pa ba? Kung magkasama tayo baka wala tayong
matapos eh!""Yeah right! As if may alam ako sa pagdedecide ng designing!
Babae ba ako?""Homosexual ka naman 'di ba!" inasar ko naman siya.
"Ikaw ha sumosobra ka na! Kahapon ka pa!" mukhang nainis din siya sa
akin.

"Sungit nito! Basta bahala ka na!""Yeah right bahala ka na rin!"

Dahil hindi ako nakatingin sa likuran ko, bigla na lang akong may tinamaan
na kung sino. Ako nga yung napatumba eh. Tapos nakita ko may matanda
na sa harapan ko at nahulog yung binibili niyang kung ano.
"Naku sorry po! Hindi ko po sinasadya. Pasensya na po talaga." nakipulot
naman ako doon sa nahulog ko.
Lumapit din si Jasper at nakipulot din. Tinulak ko nga sya kaya
napatungkod yung isang kamay niya sa gilid.
"Ang sama nito!""Tutulong ka pa eh ikaw naman may kasalanan.." teka..
parang mali yung statement ko ah?!?
"Ikaw nga yung bumangga eh.."
Ini-offer ni Jasper yung kamay niya doon sa matanda para makatayo. Kasi
naman eh padalos-dalos masyado Riel! Hindi tinitignan yung dadaanan.
"Sorry po talaga ha.. kung nasaktan ko po kayo, sabihin niyo lang.. sorry
po."
Tinitigan naman ako nung matandang lalaki. Tapos napakunot-noo siya.
Nung una, kinabahan pa ako nun. Tapos hinawakan niya ako sa pisngi ko.
Grabe naman itong matandang 'to.. close kami?
"Mam Arielle?" sabi niya sa akin tapos inalis na niya yung kamay niya sa
pisngi ko.
"I'm sorry? Magkakilala po ba tayo?"
Si Jasper naman eh lumapit pa lalo. Mukhang interesado naman siya sa
naririnig niya.
"Mam?"
Pineke ko naman yung ngiti ko at tinulak ko si Jasper.
"Eh kasi magalang lang siya.. ano eh.. magkasama kami sa
pinagtratrabahuhan ko dati..."
Halata kong hindi naniniwala si Jasper nun. Yung matanda naman eh hinila

ko sa gilid para hindi marinig yung sasabihin.

"Kilala niyo po ako?""Hindi ba anak ka ng mga Lopez?""Uhmm..
opo." kinabahan naman ako nun.
"Naku!" tuwang-tuwa naman siya, "Kay ganda mo namang bata ka! Dati
akong nagtratrabhao sa Daddy mo kaya lang lumipat na kami ng asawa ko.
Kilala ka ng anak ko, sa katunayan gandang-ganda nga siya sa iyo eh. Si
Dayday?"
Wala talaga akong matandaan sa sinasabi niya.
"Excuse me lang po ah.." nakialam na si Jasper, "Kaanu-ano niyo po si
Riel?""Si Mam Riel?""Magkasama nga kami sa trabaho!!!""Shhh.." tapos
humarap siya doon sa matanda, "Kaanu-ano niyo po siya?"
Oh please.. don't tell.. don't tell.. please! Don't tell HIM!!!
"Eh kilalang-kilala ko itong bata na ito eh. Syempre nagtrabaho ako sa
kanila dati..""Nagtrabaho?""Bakit hindi mo ba alam na anak siya ni Sir..
Lopez?""Oh yeah.. tatay ko. Lopez apelyido!" hinila ko si Jasper, "Tara na..
bibili na tayo ng gamit.""Saglit lang.." ang lakas niya kaya nag-stay siya
doon, "Ano po yun uli?""Nagtrabaho ako sa tatay niya sa farm nila sa
Zambales.. ako pa nag-alaga nung kabayo nila.."
Phew! That's much better.
May tumwag naman doon sa matanda na matandang babae rin at
pinapalabas na siya. Walang magawa si Jasper kundi hayaan na umalis na
lang yung matanda.
Sinuswerte lang ako.
Tumingin si Jasper uli sa akin. Hinawakan niya ako sa dalawang braso ko.
"Are you hiding something?""Wala!" yun na lang yung sinabi ko.
"Eh bakit ganyan ka kumilos?" seryosong-seryoso siya.
Umatras siya uli, iniwas yung tingin tapos binalik niya uli sa akin.
"Kung may gusto kang sabihin, pwede naman sa akin eh." hindi sya

mapakali, "You can trust me. At kung ayaw mong may makaalam, hindi ko
sasabihin. You can take my word to it."
Nag-isip naman ako. Mukhang totoo naman yung sinasabi niya.
Should I tell him? Right now?
***
Nakatingin lang siya sa akin nun at naghihintay ng sagot ko. Kahit ako
nalilito rin nung mga oras na iyon. Sabi naman niya eh mapapagkatiwalaan
ko siya. Siguro nga... seryoso kasi siya masyado.
Kaya ang ginawa ko, binalik ko yung tanong sa kanya.
"Tingin mo ba may tinatago ako?" hindi ko kasi masagot eh.
"Oo! err.. No.. yes.. NO. Ano?!" medyo nalilito rin siya, "Bakit ako kailangan
sumagot niyan?""Eh sa ating dalawa ikaw lang naman ang
nagdududa..""Yeah right!" nagisip-isip din siya, "Never mind. Nilito mo
lang ako lalo. Hanapin na nga natin yung materials."
Nauna siyang naglakad kaya sinundan ko lang siya. Nakatingin lang ako sa
likod niya. Palingon-lingon siya doon sa mga stall kaya nakikita ko yung
mukha niya ng sideview.
Hindi ko nga sinabi sa kanya yung totoo. Bakit? Ayoko. Ayoko pa. Siguro
kung may balak man akong sabihin yung totoo, malalaman nila dahil
naramdaman kong tama na yung time para doon.. hindi dahil tingin nila
dapat ko nang sabihin.
Siguro nga mali ako, pero naniniwala ako na hindi lahat ng DAPAT ay
TAMA. Dahil kapag lagi kang sumusunod sa iniisip mong DAPAT, hindi ka
magiging masaya. Yung nagpapasaya sa iyo, kahit na sa tingin ng iba eh
HINDI DAPAT, yun ang TAMA.
Magulo ba? Ngayon kasi, parang yung sinsasabing DAPAT eh sabihin ko na
sa kanya yung totoo. Pero yung isang side ko, huwag ko munang sabihin
sa kanya yung totoo. Bakit? Dahil sa tingin ko kapag isa ako sa mga
"typical kids" mas maeenjoy ko ang lahat. Kapag may social status na,
para akong nasa gitna at may malaking pader na nakapalibot sa akin.
Siguro nga mahirap intindihin, pero... hindi talaga eh.

"Ito pwede ba?" tinaas niya yung malaking board.

Tumango na lang ako.
In the end, bumili na lang kaming dalawa na sa tingin namin eh
makakatulong kahit na hindi naman namin talaga talent ang props ng
theater.
Ang dami-rami na naming dala nun. Si Jasper ang nagdala nung mabibigat
at medyo malalaki samantalang ako eh yung mga magagaan at maliliit
lang. Tawa nga ako ng tawa sa kanya kasi nasa harapan niya yung
malaking board kaya hindi niya masyadong nakikita yung dinadaanan niya
at kung may tatamaan niya. Kaya ang ginawa namin, ako yung nasa
harapan niya at ako yung nag-guide sa kanya.
So far, it worked.
Bumalik na kami doon sa school at dumeretso na kami sa auditorium.
Nakita namin yung iba na nagre-rehearse na sila ng lines nila at yung iba
naman eh kumakanta. Nung makalapit kami eh narinig naming kumanta si
Mandee.
"There goes the baker with his tray, like always
The same old bread and rolls to sell.." tapos nilakihan niya yung boses
niya, "SELL!!"eh hindi pa rin kumbinsido yung teacher kaya niliitan naman
niya, "sell.."
Tapos huminto siya dahil nakatingin lang sa kanya yung teacher at
nakahawak sa ulo niya.
"Sabi ko sa iyo Mandee, yung sell pataas.." nakita na niya kami ni
Jasper, "Kanina pa kami sa song na yan hindi pa rin niya makuha-kuha.
Tatlong kanta na nga lang ang gagawin sa play, paano pa yung iba kung
simula pa lang hindi na makuha?""Ano po yung mga kanta na pinili
niyo?""Yung 'Belle', 'Beauty and the Beast', saka yung 'Something There'
" tinaas niya yung pinagbibibili namin, "Sumasakit na nga yung ulo ko
eh..."
Si Mandee eh hindi naman naririnig yung sinasabi nung teacher dahil busy
siya sa pagkanta niya.

"Ev'ry morning just the same

Since the morning that we came..." paulit-ulit yung pagkanta niya.
Napatingin lang si Jasper sa akin at napalunok.
"That's awful.."
Tinignan ko rin siya. Napailing na lang ako.
"Yan din yung sinabi mo sa akin nung kumanta ako alam mo yun?""But
you know I'm joking right?""HINDI!" sinigawan ko nga.
"Kumakanta ka?" inabot niya sa akin yung lyrics, "Try mo ito."
Hindi ko alam yung kanta nun kaya pinarinig pa nila sa akin yung tape para
malaman ko kung paano. Then, sinubukan kong kantahin.
"There goes the baker with his tray, like always
The same old bread and rolls to sell
Ev'ry morning just the same
Since the morning that we came
To this poor provincial town" kaya ayun.. huminto na rin ako.
Nakatingin lang si Jasper at yung teacher sa akin. Nailang tuloy ako. Hindi
ko alam kung ano na ba...
"VARGAS!!" tinawag niya si Mandee na nasa stage, "You're fired. Ikaw na
uli ang Belle Riel. Backstage ka na Mandee, kasama mo si Jasper."
Akala ko man din eh ligtas na ako at hindi ko na kailangang magsaulo ng
mga lines. Ngayon naman, binalik pa sa akin yung role. Ang gulo no? Si
Carlo naman, narinig ko na ring kumanta. Nag-practice kasi siya sa likod
ng stage. Kinakanta niya yung part niya sa song na 'Something There'.
Partner ko na si Carlo, kasi siya si Beast.
Si Kay, narinig ko na ring kumanta. Siya kasi yung kakanta ng Beauty and
the Beast. At maganda naman yung boses niya. Part lang naman ng tatlong
kanta yung nasa play. Hindi buo.
Mukhang mahirap ito ah..
***

After ilang days, panay practice lang kami ng practice sa theater. May
malaki kaming mascot ng Beast na isusuot ni Carlo sa ulo niya. Yung ibang
mga props na basket at mga damit sa town people eh madali na lang. Si
Kay naman eh may carton lang siya na nakakorteng tea-pot. Theatrical
play talaga.
Nagtawanan kaming lahat nung sinabing may part daw ng kissing scene
pero syempre peke naman at hindi totohanin. Sa part na mamamatay na si
Beast, iki-kiss ko daw yung mascot ni Carlo. Ayos lang naman yun kasi
yung mascot ang ikikiss at hindi siya. Then sasara yung thick curtain,
tatanggalin yung mask niya.. prince na siya kunwari uli.
Tapos ganun din kina Kay. Tatanggalin lang nila yung mga mascot nila..
ayos na. Yung final kiss eh peke rin. Silhouette naman. Maglalapit lang
kami ng mukha ni Carlo, mag-cross, pero hindi naman talaga mag-kiss. Sa
tingin lang ng mga tao na nasa audience, parang ganun na nga.
Nakakapagod din yung mga practice namin pero ok lang. Sinadya lang
nilang gawing busy kami kasi within two weeks ipeperform kasi yun.
Bumabalik-balik din kami sa mga klase namin kapag hindi pa namin time
mag-practice. Usually naabutan namin yung Values Ed.
Si Jasper naman, ayun.. tinuturuan ko pa rin kay Kay. Nung sinabi ko sa
kanya nun na kausapin niya dahil ang girls minsan naghahanap ng kausap,
tama bang ikwento yung namatay daw niyang aso. Ano namang
nakakatuwa doon? Palpak na naman. Nung sumunod eh sinabi ko uli na
maging sweet siya at bigyan niya ng kahit binili lang niyang candy sa
cafeteria. Hinintay ko siya kung ano yung ibibigay niya at nakita ko yung
hawak niya, CHICKEN SOUP. Tama ba iyon?
"Chicken soup?""Sabi mo kasi bigyan ng kung ano eh!""Yeah, sabi ko
maging sweet ka. That's nice, magbigay ka. Pero bakit naman chicken
soup? Palitan mo yan!""Ano pala dapat?" yumuko na lang siya.
"Ok, huwag na nga yun!"
Everyday, binibuild-up ko rin siya kay Kay. Lagi kong binabanggit yung
pangalan niya, mga magagandang traits.. at kung anu-ano. Pero hindi
maganda yung kinalalabasan, iniisip naman ni Kay may gusto ako sa kanya
kaya tumigil din ako.

Ilan na ba yung nagawa at nasabi ko kay Jasper para ma-appreciate siya ni

Kay?
Una, magpapansin.. in a good way. Palpak naman. Pangalawa, maging
matulungin. Palpak din dahil natapon niya nun yung iced tea. Sumunod,
mag-act as company. Palpak din dahil walang kwenta yung kinuwento
naman. Fourth, maging sweet. Sweet nga balak naman sana eh magbigay
ng chicken soup. Fifth.. mag-text siguro sa kanya. At least kapag may
communication 'di ba.. nagiging close.
"I-text mo siya..""Bakit naman?""Communication? Sumasakit ulo ko sa
iyo..""Nakkahiya kaya mag-text. Wala naman akong sasabihin!""Kahit
ano!!" tapos nag-isip ako, "Ask her on a date... or something.""Ayoko!
Hindi ako nagyayaya ng date. Yung iba ngang classmate ko ako niyaya dati
ako lang umayaw, tapos ngayon ako magyayaya?"
Naiinis na talaga ako sa kanya. Siraulo! Gusto niyang magkagusto sa kanya
si Kay, o maging bridge ako sa kanya.. pero yung kinikilos naman eh
walang kwenta.
"JASPER!" sinigawan ko nga sya, "Every single day kadikit kita para lang i-
coach sa gagawin mo. Palpak lahat. Napapagod na ako. Sumasakit na yung
ulo ko! Ano bang balak mo?!?""Ewan ko, kaya nga dumedepende ako sa
iyo 'di ba?!?" "AYOKO NA!!" umupo ako doon sa bench, "Give up na ko!
Pagod na pagod na ko! Bahala ka na! Diskarte mo na yan! Ayoko na Jasper.
Good luck na lang sa pinsan ko--"
Akala ko kung anong magiging reaksiyon niya. Lumapit ba naman sa akin,
at medyo nag-kneel sa harapan ko dahil nakatingin ako sa paanan ko.
GInawa lang niya yata yun para makita ko yung mukha niya.
"Really? You're giving up?" nakangiti pa siya nun.
Teka lang.. NAKANGITI???
"Eh bakit parang natutuwa ka pa?""Sagutin mo lang yung tanong ko...
naggive-up ka na para maging San Juanica? Talaga lang?
Totoo?""OO!" bakit ba ang gulo niya?
"YES!""Dapat ba mainsulto ako niyan?""HINDI NO!" nakangiti talaga siya.
Ang gulo naman ng taong ito.. hindi mo mawari kung anong iniisip.

"Sige pala alis na muna ako.."

Naglakad na siya papalayo nun sa bench na kinauupuan ko at nakakailang
hakbang na rin siya, Pinapanood ko siya maglakad kaya lang bigla uling
lumingon at bumalik.
"Bakit may nakalimutan ka?"

"Yeah.."
After that..
Niyakap niya ko..
Bigla na lang siyang bumulong habang yakap niya ko..
"Thanks...""Thanks alot Riel."

***19***
Simula nung araw na niyakap niya ko, sobrang nalito na talaga ako sa
kanya. Minsan nga kapag nag-iisa ako sa room namin ni Kay sa boarding
house, iniistrain ko yung utak ko na isipin kung ano ba yung ibig sabihin ni
Jasper doon. Minsan nga dahil sumasakit na yung ulo ko kakaisip, sumagi
naman sa utak ko na tanungin ko na lang sa kanya. Pero syempre, ano
namang tanong ang itatanong ko?
'Bakit ka nag thank you sa akin?' o kaya naman 'Bakit mo ko niyakap?'
In the end, I decided against it. Ibig kong sabihin, nag-decide na ko na
hindi ko na siya tatanungin. Isa pa, wala naman akong balak pag-aralan
kung paano gumagana ang utak ng mga lalaki. Particularly, Jasper's.
Parang, sobrang kumplikado.
Nag-practice na naman kami sa Theater, as usual, napakamonotonous na
nga ng school eh. Pero kahit papaano, activity pa rin yung ginagawa
namin.
Oo nga pala, nagkaroon kami ng assembly sa school Ano pa nga ba kundi
gaganapin lang daw ang pag-award kay Mandee as a wonderful donor.
Hindi na lang ako nagsalita.

Nung isang araw nga magkasabay kaming maglakad na dalawa para

bumalik sa practice namin. Mukhang mabait naman siya, pero ewan ko
lang talaga kung bakit niya gustong magpanggap na sya si A.L.
"Close ba kayo ni Jasper?" tanong niya sa akin habang naglalakad kami.
"Anong ibig mong sabihin? Maraming kasing meaning yung salitang
'close'.""Close in the sense na... nanliligaw ba siya sa iyo?"
Nagulat ako sa kanya kaya natawa na lang ako. Si Jasper nanliligaw sa
akin?
"Hindi no!" hindi na ko makahinga sa kakatawa ko.
"Mukha kasi eh. Madalas kasi kayong magkasama. So close lang pala
kayo... friends?"niliwanag niya yung tanong niya.
"Yeah.""Pero akala ko talaga.. oh well.. cool." ngumiti siya nun.
Malapit na kami sa pintuan sa auditorium nun nung may narinig akong
sumisigaw. Hindi ko pa masyadong marinig kung sino yung tumatawag,
pero dahil nga pasigaw, lumakas ng lumakas.
"A.L.!!!" A.L. daw? "Psssttt! A.L.!!!"
Tinignan ko si Mandee nun pero diretso pa rin siyang naglalakad at parang
walang naririnig. Hindi ko na lang pinansin.
"A.L.!!"
Ano ba naman itong tao na ito!
Lumingon nga ako.
Nakita kong tumatakbo si Jasper sa direksiyon namin. Hinihingal pa siya
nun. Humawak pa siya sa tuhod niya at mukhang pawis na pawis pa.
"Sabi ko A.L. hindi Riel.." inasar pa ako, "Ikaw ba si A.L.?"
Sabi ko nga eh hindi ako si A.L.!!!
"Hey Mandee, kanina pa kita tinatawag hindi ka lumilingon..""Tinatawag

mo ako?" tinuro niya yung sarili niya na parang nagtataka, tapos nag-isip..
then.. ngumiti na parang pilit, "Oo nga pala."
Sinabi lang ni Jasper na pinapatawag siya sa office para i-congratulate ng
principal. Tapos nun, kasabay ko na naman lumakad si Jasper.
Unfortunately. Dumeretso kami nun sa cafeteria at nag-order siya ng
pagkain niya. Ang sama nga ng ugali dahil hindi ako inorderan, kaya
tumayo pa ako para sa sarili ko.
"Riel," sumubo siya ng spaghetti, "Sa tingin mo anong symbol ng
love?""Symbol?" tinignan ko siya at nag-isip ko, "Heart?" wala kasi akong
maisip nun.
"Ang corny mo.." sabi niya sa akin.
"Ok.. sige na corny na. Bakit mo tinanong?"
SUmubo na naman siya ng spaghetti niya. Natatawa nga ako sa kanya
kumain kasi parang wala siyang pakialam kung may nakatingin sa kanya.
"Wala lang.." tapos tumawa siya.
"Baliw ka ba? Nagtatanong ka tapos wala lang?!?" siraulo talaga siya!
"Gusto mo ba malaman kung ano sa tingin ko ang symbol ng love?" tinabi
niya yung pinagkainan niya tapos nag-lean sya sa table.
Almost two inches away from my face.
"Ano?" tinignan ko lang siya sa mata niya.
"Fire.""Fire?" bakit naman yun? "Bakit apoy?""Alam mo ba yung sinasabi
nilang story ng discovery ng fire?" seryoso na siya nun,"Sabi nila noon
daw, nung mga sinaunang tao pa lang... may matinding ulan. Syempre,
malakas daw yung kulog at kidlat. Dahil nga hindi pa natutuklasan nun
yung apoy, tinamaan daw ng kidlat yung isang puno.""Ano namang
kinalaman nun sa love?""Patapusin mo muna ako ok?" pinigilan niya
ako, "Yun nga, tinamaan yung puno ng kidlat. Yung puno, nag-split sa
dalawa. Dahil nga kuryente yung tumama doon, umapoy. Saka lang
nalaman nung mga sinaunang tao yung apoy. Nagamit na nila yung apoy,
sa pamumuhay nila.""Hindi ko pa narinig yung istorya na yan.. per

ayos.""Alam mo na ba kung bakit yun ang symbol ng love para sa

akin?""Hindi." umilling ako sa kanya.
"Simple." ngumiti siya sa akin nun, "Hindi ba kapag may naramdaman ka
sa isang tao na kakaiba, parang kuryente. Tatamaan ka na lang. Kagaya
doon sa puno. Hindi mo pa alam kung ano yun, basta nangyari na lang..
basta tinamaan ka na lang. Yung puno, tao yun. Nag-split sa dalawa 'di ba?
Sabi nila, ang LOVE, tatamaan ang dalawang tao. Hindi mo alam kung
kailan, basta tatamaan ka na lang.." huminto siya saglit, "Yung apoy
naman, yung yung.. alam mo na. 4 letter word. Maraming gamit sa mundo.
Doon nagsisimula ang lahat."
For some moment, nakatingin lang ako sa mukha niya at wala akong
sinasabi. Saka lang ako gumalaw nung nag-snap siya sa harapan ko.
"I think that's cool.""Thanks." tinapon niya yung pinagkainan niya sa trash
can sa gilid, "Na-struck ka na ba ng lightning?"
Wala ako sa sarili ko nun. Hindi ko maintindihan yung tanong niya.
"Ahh.. what?""Sabi ko tinamaan ka na ba ng lightning?!?""Hindi. Hindi
pa.""Ako Oo." may nilabas siyang digital camera, "Gusto mo malaman
kung sino?""Ipapakita mo sa akin kung sino?""Oo naman. Para makilala
mo kung sino.."
Nag-lean ako sa table para makita ko yung picture nung sinasabi niyang
'bagong prospect' ng buhay niya. Kaya lang nung makita ko, hay naku..
sinlayo ng 5 milya ang kuha. Ang masama pa, nakatalikod.
"Sino yan?""Secret." nakangiti na uli siya.
"Pinakita mo pa sa akin hindi rin naman pala kilala.""Sabi ko ipapakita ko,
hindi ko sinabing sasabihin ko.."
Tinignan ko uli yung picture. Wala. Ang layo sobra ng kuha. Pero halatang
sa school grounds kinuhanan.
"Si Kay?" nanghula naman ako.
"Ewan."
Tinitigan ko uli. Hawak niya kasi yung digital camera eh.

"Si Mandee?" tumingin ako sa kanya. "Si Mandee no?""Ewan." hindi siya
tumitingin sa akin.
"Teka... si---"
Bigla na lang may nagbukas ng glass door ng malakas doon sa cafeteria.
"RIEL!!!" tinawag naman ako ni Kay.
Tumawa ng malakas si Jasper nun.
"Tawag ka ni Mam, practice ka na daw ng kanta."
Tumingin lang ako kay Jasper nun, tapos nag-bye ako.
"SIGURO!!!" sumigaw siya nung palabas na ko..
"Ano?""Sabi ko siguro kakanta ka!""Obvious ba?"
Sipain ko kaya siya?
***
Wala kaming klase nung Wednesday at nag-stay kami ni Kay sa labas at
wala kaming ginagawa. Syempre, kailangan din naman namin ng pahinga
dahil panay na lang ang saulo namin sa lines. Pero syempre, saulo na
namin yung buong play at panay polishing na ang ang ginagawa namin. So
hindi rin naman talaga mahalaga na mamroblema pa kami sa play. Sa totoo
lang, within two days, mag-perform na kami. Kinakabahan nga ako eh.
Minsan nga nakatingin ako sa isang direksiyon, bigla na lang tatapat si
Jasper doon sa tinitignan ko tapos tatawa kapag naiinis na ako. Tama ba
yun? Kaya nga minsan kapag lilingon ako kung saan, titignan ko muna
kung pakalat-kalat si Jasper at baka bigla na lang sumulpot kung saan.
Nakakatuwa rin siya minsan. Kaya nga nagtataka rin ako sa sarili ko kapag
wala siya, naghahanap din ako. Kakaiba...
Ngayon naman, galing ako sa cafeteria at kumain naman kami. Pabalik na
ako sa room para kunin ko yung bags namin ni Kay at siya kasi eh

naghihintay na lang doon sa gate para makauwi na kami. Konti na lang

kasi ang tao sa school nun dahil medyo gumagabi na.
Kaya lang eto na naman ako, may narinig na naman ako na nag-uusap.
"Oo nga alam ko yun! Totoo naman yung sinabi ko sa kanila ah!" parang
galit pa siya nun.
Kialala ko na naman yung boses niya.
"Oo nga bro, totoo.. emotionally.. not literally. Anong bang iniisip mo na
iniisip nila? Syempre yung literal version.""Wala akong pakialam.""Bro,
hindi marami oras mo sa mundo! Pagkatapos mo dito, college ka na. Tayo
pala..""Ikaw ang nagke-create ng buhay mo. Yung sinasabing oras, nasa
utak lang yan."
Narinig kong may inusog sila doon na mga upuan.
"Bakit ba nitong mga huling araw nahihilig ka magkukukuha ng mga
pictures sa digital camera?""Gusto ko lang masama ba?""Hindi naman.
Pero panay babae." narinig kong sinabi ni Jasper, "Babaero ka na ba
ngayon?""Hindi. Kailangan daw nila sa yearbook saka sa school paper.
Kumuha lang daw ng picture, ewan ko kung para saan..""Ang ganda ni
Anabelle dito ah!" tumawa si Jasper.
"Oo iyo na!""Ayos din ito ah.. Stolen shot ni Kay sa auditorium?""Oo, hindi
niya alam yan.."
Hindi ako makapasok nun. Kasi kapag pumasok ako, tiyak malalaman nila
nakikinig ako doon.
"May picture ka rin ni Riel?"
Picture ko? Kailan niya ko nakuhanan?
"Close up pa ah!""Magaling ako eh.." close up?!? close up?!? "Akin na nga
yan baka ma-delete mo yung mga pictures!""Titignan ko lang. Nasa pang-
siyam pa langa ko, eh 15 yata laman niyan." narinig ko na naman na may
humila ng upuan, "Anong tingin mo kay Riel? Ang cute niya no?""Cute?
Riel's not cute. She's not even pretty.."
Ewan ko ba, pero parang nasaktan ako doon sa sinabi niya.

"She's... she's beautiful." napahinto ako nun at pakiramdam ko hindi na

ako makahinga, "Tingin ko yun yung tamang word na dapat kong
gamitin.""May gusto ka sa kanya?""May sinabi ba ako?!?" yung boses niya
parang naiirita.
Tapos narinig kong tumahimik sila parehas. Wala nang nagsasalita. Ano
kayang nangyari sa dalawang yun?
"Teka lang, pwede bigyan mo muna ako ng time para pag-isipan...""May
gusto ba ko kay Riel?" tapos nun, tumakbo na ako.

***20***
Tumakbo talaga ako nun. Hingal na hingal nga ako nung makarating ako sa
gate at nakita ko si Kay.
Tinignan niya lang ako na para bang nagtataka. Ang tagal pa nga bago pa
niya ako tinanong.
"Anong nangyari sa iyo?"
Hindi pa ako nakasagot kaagad. Kaya ayun.. inulit niya ung tanong niya.
"Sabi ko, ok ka lang?""Oo, okay lang ako.."
ANg bilis ng tibok ng puso ko nun dahil sa sobrang pagod na rin. Napansin
yata ni Kay na wala yung bag namin. Tumingin siya sa likuran ko.
"Nasaan na yung bag natin?""Wala.. naiwan ko.. wala nga.."
Mukhang nagdududa na siya sa akin nun. Hinawakan niya yung pisngi ko.
"Bakit namumula yung mukha mo?" iniwas ko naman yung tingin ko sa
kanya.
"Ha.. wala. Tumakbo nga ako 'di ba"
Mukhang hindi naman siya kumbinsido sa sagot ko. Dahil si Kay siya,
mahilig mag-imbestiga yan.
"Bakit ka naman tumakbo?"tinanong naman niya ako.

"Kasi.. ano.. may nakita akong 'di maganda.." hindi talaga ako magaling sa
ganitong bagay.
"Alam mo Riel, dalawang bagay lang naman ang dahilan kung bakit
namumula ka, either pagod ka nga.. or nagba-blush ka..""Ako nagba-
blush? Hindi!" hinawakan ko siya sa dalawang balikat niya "Dali na...
bumalik ka na sa loob at ikaw na kumuha ng bags.." tinulak ko naman si
Kay.
Kaya lang paglingon ko doon sa gate, may papadating naman. Papalapit sa
direksiyon namin.
"Riel!"
Tumalikod nga ako..
Tumawa ng nakakaloko si Kay sa akin..
"Parang kilala ko na kung sino!" sabi ni Kay.
Lumapit naman si Jasper at bigla na lang umakbay sa akin.
"Good luck..""Para saan naman?!?""Basta good luck.. BEAUTY!" tapos
tumakbo na siya papalayo.
Si Carlo naman eh tumingin sa akin tapos ngumiti, then tumakbo na
kasama ni Jasper.
Para saan naman yun?!?"
***
Nung sumunod na araw, pinagre-ready na kami dahil malapit na kami mag
perform. May costume practice pa kami nun. Syempre dahil pinatong ko
lang naman yung gown ni Belle sa uniform ko, mukha akong ewan.
Tinawanan pa nga ako ni Jasper nun eh.
"Ang yabang mo alam mo yun!" sinabihan ko nga siya.
"Ikaw ba tinatawanan ko?" pangisi-ngisi pa siya nun.

"Eh ako lang naman ang nandito eh..""Nag-judge ka na kaagad. Yung

upuan tinatawanan ko" tinuro niya yung upuan na nasa likod ko.
"Ano namang nakakatawa sa upuan eh nananahimik?""Kulay violet
kasi.." tumawa na naman siya.
"So? Kung violet?""Sino naman nagkukulay ng violet sa upuan?"
Tumayo siya at tumabi sa akin. Tumingin siya doon sa kurtina.
"Ano na namang ginagawa mo?""Masama na ba tumingin sa
kurtina?""Mamaya mo na karirin yung pagtingin sa kurtina.. backtage ka di
ba? Bukas lang kambal na kayo niyan.." tumawa naman ako.
"Sino ngayon mayabang sa atin?!?""Ako na naman sige!"
Tumingin din ako doon sa tinitignan niya sa kurtina. Nasa likod kasi kami
nun. Medyo mainit nga eh. Nung tinignan ko, nasa kaliwa si Kay, nasa
kanan si Mandee.
Napaisip tuloy ako.. sino kayang tinitignan niya?
Tinaasan ko nga ng kilay ko.
"Ayoko ng tingin mo na yan.." umupo siya para ayusin yung rubber shoes
niya.
"Bading ka no!" nakakapagtaka na talaga siya.
"Bakit ba lagi mo na lang ako sinsabihan na bading?!?""Eh kasi, yan lang
hindi mo pa magawa! Lalapitan mo lang..." tinignan ko siya, "Bading lang
ang duwag."
"Hoy hindi ako bading.. mukha ba akong bading?" tinignan niya yung
itsura niya,"Alam mo ba last time na may babae na tinawag ako ng bading,
alam mo kung anong ginawa ko?""Ha-ha.." pineke ko yung tawa
ko, "Hinalikan mo?!?""OO!" seryoso na siya nun.
Nawala yung tawa ko. Kinabahan ako dahil lumapit siya sa akin.
"J-jasper.. easy lang. Lalaki ka 'di ba?" yun na lang sinabi ko.
 Paatras na ko.. pa-forward siya.
"A-alam mo Jasper.. kailan mo nga uli ginawa yun?" iniiba ko na lang yung
usapan.
"4th year high school." pa-forward pa rin siya nun.
"4th year? You mean kailan lang?!?" tinuro ko siya.
"Oo. 4th year... Sa totoo lang..." hinawakan niya ko sa dalawang balikat
ko..
"NGAYON!"

***21***
Dahil mahigpit yung hawak niya sa balikat ko at cornered na talaga ako,
wala naman na akong magiging move. Mukhang totohanin niya talaga
yung sinabi niya. Sumobra talaga yung kaba ko nun. Ni-hindi ko makuhang
umatras, at nagle-lean na siya sa akin.
No choice na talaga ako kundi...
"AHHHHHHHH!" sumigaw talaga ako at sobrang lakas, "AHHHHHH--" kaya
lang natigilan ako dahil tinakpan niya yung bibig ko.
"Sorry, bawal sumigaw eh!" lalo niyang nilapit yung mukha niya.
Papalapit na ng papalapit na siya kaya lalo ko namang iniwas yung mukha
ko. Saka ko lang narinig ni may nagbukas nung kurtina pero hindi ko
makita kung sino dahil natatakpan ni Jasper.
"Hoy! Anong ginagawa mo sa pinsan ko?" si Kay pala.
Umatras ng kaunti si Jasper pero hindi naman niya binitawan yung
pagkakahawak niya sa dalawang braso ko.
"Wala.." sabi naman niya.
"Wala ka diyan eh narinig ko siyang sumigaw.""Sus. Gusto mo manood

kung anong balak ko sana?!?" tumingin naman siya sa akin."Ok."

Tapos nag-lean siya uli kaya nilayo ko ng nilayo yung ulo ko. Wala talaga.
Napapikit na lang ako dahil ayokong makita. Tapos naramdaman ko na
lang, humalik siya.
Sa forehead ko. Tapos binitawan na niya ako.
"Hindi muna ngayon Riel.." tapos ngumiti siya sa akin at humawak siya sa
kurtina na para bang lalabas na, "Bakit hindi ka makapagsalita?!?""Siraulo
ka ba?!" yun ang una kong naisigaw sa kanya nung pakiramdam ko
nagkaboses na ako.
"Siguro.."
Si Kay naman eh palingon-lingon sa akin, tapos kay Jasper. Kay Jasper uli,
tapos sa akin.
"Sinasaktan mo ba pinsan ko?" hindi pa rin pala niya na-gets yung mga
nangyari?
"Ako?" ngumiti si Jasper ng nakakaloko, "Bakit ko naman sasaktan si Riel?
Bakla nga ako 'di ba?"
Lumabas na siya nun.
Hindi rin nagtagal, napaupo ako doon sa violet na upuan na tinatawanan ni
Jasper kanina nung hindi na nakayanan ng tuhod ko.
That was... CLOSE.
***
Kinabukasan nun, maagang-maaga kaming pinapasok sa school para daw
sa calltime ng last practice. Ngayong araw na ito ang performance namin.
Papanoorin na kami ng buong school. At lalo akong kinakabahan.
Sinabi nung teacher na ngayon lang daw sila nakasold-out ng tickets. Hindi
daw nila alam kung ano naman daw bang kaibahan ng ngayon kaysa dati.
Nung mga naunang play daw nilang ginawa, hindi pa raw nangalahati yung
auditorium.

Kasama ko si Kay nun na nasa dressing room. Iisang room lang kasi kami
lalagyan ng make-up at kung anu-ano pang mga costume at designs. Si
Carlo eh hindi ko pa nakikita pero alam ko naman na yung itsura ng
costume niya. May malaking mascot na beast, tapos may costume na siya
na pam-prince.
Si Jasper rin eh hindi ko pa nakikita buong umaga. Dahil nga props siya,
busy rin siguro yun sa pag-aayos ng stage at pagse-secure nung mga
kailangan niya. Kung hindi ko lang alam, baka magkasama sila ngayon ni
Mandee.
Nakailang pasok yung teacher namin sa dressing room at ilang beses kami
ni-remind na within 30 minutes daw eh mag-perform na kami. Narinig
namin na umiingay na sa labas at alam na namin na napapapasok na sila.
Nagtinginan kami ni Kay.
"Belle kinakabahan na ko!""Mrs. Potts ako rin!" tapos naghawak kamay
kami.
Binilisan naman nung babae na nagmamake-up sa amin yung ginagawa
nila dahil may line-up pa kami. Katulad nga ng plano, tatlong kanta lang
yung ilalagay sa buong play. Yung unang-unang suot ko eh simpleng-
simpleng dress lang. Kulay blue siya na may white sa harapan. May hawak
lang akong basket at syempre, libro na rin dahil mahilig magbasa si Belle
sa story.
Lumingon ako kay Kay nun at sinuot na niya yung malaking cardboard na
may drawing ng pot. Natawa nga ako sa kanya eh pero hindi naman
nahihiya sa ganyan si Kay. Sabi niya, role lang naman.
After that, pinaline-up na kami.
"Lumapit kayong lahat dito!" tinawag kami nung teacher, yung mga
papasok sa kabilang side. "Carlo! Carlo!" tinawag naman si Carlo na suot
naman na yung mascot. Parang ang laki tuloy tignan ng ulo niya. "Ok,
basta bigay niyo lang lahat ng kaya niyo. Kung paano tayo nag-practice,
ganun din. Isipin niyo lang walang nanood sa inyo."tapos humarap siya sa
akin, "Belle! Este.." tinuro niya ko, "Riel! Yung kanta mo."
Narinig namin na pinatayo na yung mga tao para sa National Anthem at
opening prayer. Doon na ako sinimulang kabahan dahil pumasok na yung

isa sa amin. Yung pinaka-narrator ng story. Syempre, naka-costume na

siya ng itim. Siya kasi yung enchantress.
Hindi namin nakikita kung ano yung nasa stage. Ang alam lang namin,
yung words, music... saka signal nung kung sino man. May tao rin doon sa
kabilang side ng stage. Narinig ko na rin yung boses.
"Once upon a time, in a faraway land,
A young Prince lived in a shining castle.
Although he had everything his heart desired,
The Prince was spoiled, selfish, and unkind." lumakas naman yung boses
na parang umuulan-ulan.
"But then, one winter's night,
An old beggar woman came to the castle
And offered him a single Rose
In return for shelter from the bitter cold.
Repulsed by her haggard appearance,
The Prince sneered at the gift,
And turned the old woman away." wala na si Carlo nun sa backstage, nasa
harap na siya nun at kaharap na siguro yung gumanap na enchantress.
Katulad sa plano, silhouette lang din yung kay Carlo na normal pa siyang
tao, tapos magiging beast, Syempre nakikita lang ng mga tao yung effect
dahil madilim. Kami rin silhouette lang nakita namin na hinahawakan niya
yung nagiging Beast niyang ulo.
Tapos nun, lumuhod siya.
Ang galing niya ah!
"But she warned him not to be deceived by appearances,
For Beauty is found within.
And when he dismissed her again,
The old woman's ugliness melted away
To reveal a beautiful Enchantress.
The Prince tried to apologize, but it was too late,
For she had seen that there was no love in his heart.
And as punishment,
She transformed him into a hideous beast,

And placed a powerful spell on the castle,

And all who lived there.
Ashamed of his monstrous form,
The beast concealed himself inside his castle,
With a magic mirror as his only window to the outside world.
The Rose she had offered,
Was truly an enchanted rose,
Which would bloom for many years.
If he could learn to love another,
And earn her love in return
By the time the last petal fell,
Then the spell would be broken.
If not, he would be doomed to remain a beast
For all time.
As the years passed,
He fell into despair, and lost all hope,
For who could ever learn to love...a Beast?"
After nung Prologue/narration, pinatay na uli yung ilaw at wala na
talagang makikita. Sinara na nila uli yung kurtina at nag-position naman
na kami. Nung naka-position na kami lahat, binuksan naman nila yung ilaw
at naka spotlight ako. Sobrang liwanag naman kaya hindi ko rin makita
yung audience. Medyo nasisilaw din ako pero wala akong magagawa.
Kailangan kasi maliwanag yung ilaw para ang effect eh umaga talaga.
Nagsimula na rin yung tugtog na 'Belle'. Syempre masaya iyon, kaya
kunwari eh umikot-ikot naman ako.
Dahil town yun, may nasasalubong din naman ako na mga taga-town.
'Bonjour!' 'Bonjour!'
'Bonjour!' 'Bonjour!' 'Bonjour!'
"There goes the baker with his tray, like always
The same old bread and rolls to sell
Ev'ry morning just the same
Since the morning that we came
To this poor provincial town" huminto ako doon sa harap nung gumanap na
baker.

"Good Morning, Belle!"

" 'Morning, Monsieur."
"Where are you off to?" nakangiti naman sa akin yung lalaki.
"The bookshop.
I just finished the most wonderful story
about a
beanstalk and an ogre and a -"
"That's nice. Marie! The baguettes! Hurry up!"
Umalis naman yung Baker sa harapan ko at kunwari eh nag-balance ako
doon sa isang daanan na peke naman sa likuran. May hawak pa akong libro
na binabasa-basa ko habang umiikot ako. Medyo nahilo nga ako eh, pero
hindi ko na lang pinahalata.
Habang ginagawa ko naman yun, saka naman kumakanta yung ibang mga
nasa likuran na Town People din.
"Look there she goes that girl is strange, no
question
Dazed and distracted, can't you tell?
Never part of any crowd
'Cause her head's up on some cloud
No denying she's a funny girl that Belle"
Nakakapagod naman kung iisa-isahin ko pa sa inyo kung ano yung mga
sumunod na nangyari sa play. Siguro, ikukuwento ko na lang yung mga
sumunod na nangyari.
Ayun nga, sumunod na scene pagkatapos nung opening number namin eh
papaalis na si Maurice, tatay ni Belle. At syempre, meron pang effect na
umuulan-ulan at may kulog at kidlat habang naliligaw siya. At for the first
time, pinakita yung mascot ni Carlo. Kinulong niya si Maurice sa isa sa mga
jail na gawa lang naman sa karton din.
After that, sumunod na rin si Belle, ako yun. Iba na yung damit ko nun.
Kulay brown naman yun dahil naglilinis ako kunwari. At nakita ko nga yung
tatay ko na nakakulong. Nagkaroon ng deal si Carlo (beast), at si Maurice.

"No Belle! No!" sumisigaw si Maurice habang tinutulak-tulak siya kunwari

ni Beast.
Ako naman eh kailangang umiyak, kaya umiyak ako.
Nag-progress yung story. Tinignan ko nun si Carlo dahil medyo basa na
yung colar niya. Sa pawis siguro yun. Ikaw ba naman eh magsuot ng
mascot hindi ka ba naman mainitan.
May scene pa na nakahiga ako sa kama at doon ako umiiyak. Pumasok nun
si Mrs. Potts at niyaya naman akong kumain. Ako naman yung may ayaw.
Tapos sumigaw si Carlo.
"IF SHE DOESN'T EAT WITH ME, SHE DOESN'T EAT AT ALL!"
Syempre, may away scene din kami. Tapos sinigaw ko naman yung famous
line ni Belle na 'THEN YOU SHOULD KNOW HOW TO CONTROL YOUR
TEMPER!"
Syempre, habang ninanarrate yung story, pinakita yung scene na
nagkakamabutihan na si Belle at si Beast. Yung mga tao pa nun eh may
'Uuuyy!" pang nalalamn nung may batuhan pa kunwari ng pekeng
snowball na gawa naman sa styrofoam.
Doon kami kumanta ng Something There
"There's something sweet
And almost kind
But he was mean and he was coarse and unrefined
And now he's dear
And so I'm sure
I wonder why I didn't see it there before"
Humarap naman si Carlo sa akin. Natatawa na ako nun sa itsura niya. Eto
kasi yung maikling duet part namin.
"She glanced this way
I thought I saw
And when we touched she didn't shudder at my paw
No it can't be

I'll just ignore

But then she never looked at me that way before"
Tapos humawak siya sa dalawang kamay ko at umayos ng pagtayo.
"Belle, I have something to show you. But first you have to close your
eyes. IT'S A SURPRISE!"
At yun na rin yung part na pinakita niya yung malaking library sa palace
niya.
Medyo napapagod na rin ako nun dahil kailangan mabilis kang kumilos. At
syempre, turn naman na ni Kay para pumasok. May dance naman kami ni
Beast. Yung kanta eh sinasabayan namin ng sayaw syempre. Slow Dance
pa nga.
"Tale as old as time
True as it can be
Barely even friends
Then somebody bends
Unexpectedly.
Just a little change
Small to say the least
Both a little scared
Neither one prepared
Beauty and the Beast."
Ang ganda ng boses ni Kay! Kinakarir nga niya yun eh. Nag-thumbs up nga
ako sa kanya sa likod ko eh habang sumasayaw kami ni Carlo.
"Ever just the same
Ever a surprise
Ever as before
Ever just as sure
As the sun will rise.
Tale as old as time
Tune as old as song
Bittersweet and strange
Finding you can change
Learning you were wrong.
Certain as the sun
Rising in the east

Tale as old as time

Song as old as rhyme
Beauty and the Beast."
Narinig ko namang bumulong si Carlo sa akin nun. 'Ang ganda mo
Riel!' Kaya natawa lang ako.
Syempre, hindi rin nagtagal, nagkaroon na naman ng effect ng thunder at
lightning. Dumating na yung mga townpeople para patayin si Beast. Ako
naman eh nasa likod at wala ako sa scene dahil darating lang ako eh yung
mamamatay na siya.
Scene na iyon ni Jasper at Carlo dahil si Jasper ang papatay kay Beast. Siya
kasi si Gaston 'di ba?
"Si Jasper?" tinanong ko naman si Mandee dahil hawak niya yung string ng
kurtina.
Inirapan ba naman ako.
"Nasa stage na syempre!" sinigawan niya ako.
Nung malapit na matapos yung play, tinulak ako nung teacher namin dahil
nalimutan ko na scene ko na dapat pumasok. Nakita ko na nakahiga na
kunwari si Beast doon sa stage at may pekeng blood pa siya.
Tumakbo naman ako para lumuhod.
"Don't die! Please! Beast! Don't die!"
Panay lang ang sabi ni Carlo ng Beast at hinawakan niya ako kunwari sa
pisngi ko.
At syempre, kailangan ko na naman umiyak. Bago pa bumagsak yung
kamay ni Beast, nai-whisper ko pa yung salitang 'I Love you' tapos
hinalikan ko yung Mascot ni Carlo.
Ang corny talaga nun. Nung practice namin, ito yung part na tawa kami ng
tawa. Hindi lang namin magawa ngayon.
Syempre, may magical song pa na kung ano. Nagkaroon ng yellow lights...
tapos sinara nila yung kurtina uli para silhouette na naman yung

pagpapalit ni Carlo as Beast.. to a Prince.

Hindi niya maalis yung mascot niya kaya tinulungan ko na.
Pinagpapawisan na nga siya dahil halatang init na init na. Kaya lang
pagtanggal ko eh nagulat na lang ako at hindi ako makagalaw.
"JASPER?!" binitawan ko nga yung mascot sa tiyan niya.
"Aray ko masakit yun!" hinawakan niya yung mascot tapos binato niya sa
gilid, "Hi BEAUTY!""A-akala ko si.. a-akala ko.. si CARLO??""Ibig mong
sabihin eh si Gaston?!?"
WHAT?!? Nagpalit sila? All this time yung guy na kasama ko sa stage at
naka-mascot eh si Jasper?!?
Binuksan nila uli yung kurtina at kuwari eh tumayo na si Jasper. Prince na
siya kunwari. Nakangiti siya sa akin at ako naman eh nagtataka lang sa
kanya. Pretty much BELLE reaction kapag nag-change ang isang beast sa
harapan mo. Hindi ako makapagsalita.
Yumakap naman si Jasper sa akin at ako naman eh napilitan na lang din.
Nasa scene kasi yun eh.
Syempre, diniliman na lang nila uli yung stage para ipakita sina Kay na
normal na tao na kunwari uli. Tinakpan uli kami ng kurtina, dahil may
kissing scene naman na hindi naman talaga totoo.
"Mag-cross lang yung pisngi para kunwari nag-kiss sa tingin ng
tao.." masama na yung tingin ko sa kanya.
"Says who?!?" laging yun yung dialogue niya kapag may balak siya.
Dahil nakatingin ako sa kurtina, nung paglingon ko sa kanya eh...
ARRRRRGHHHH!
Susuntukin ko sana siya nun kaya lang inalis na yung kurtina.
Nung pinaka-finale na namin, nagtabi-tabi yung cast at sabay-sabay
kaming nag-bow. Wala na ako sa sarili ko nun. Bigla na lang
nagpalakpakan yung mga tao at isa ako sa mga nauna na bumalik sa
backstage nung matapos na.

Humabol sa akin si Kay at si Jasper. Saka ko lang nakita si Carlo na katabi

si Mandee sa kurtina.
"Riel!" tumingin si Kay sa akin, "Bagong blush-on ka ba?" hinawakan niya
yung pisngi ko.
"Uhmm.. ahh.. oo." naki-oo na lang ako kahit hindi naman talaga.
Ibig sabihin namumula na naman yung pisngi ko.
"Bro! Ang galing nung silhouette niyo ni Riel ah! Ang galing! Para kayong
nag-kiss!"inakbayan siya ni Carlo.
"Parang totoo ba?!?" tumingin si Jasper sa akin tapos tumawa. "Ewan.
Tanungin niyo si Riel.." tinuro niya ako.
"A-ako? Bakit ako?!?""Ikaw makakasagot 'di ba? At least yung last part
kanina..""You knew I'm not gay right?!?" nakakainis naman! Bakit niya
tinotoo yung kissing scene?!?

***22***
Hindi talaga ako makapaniwala nun. Ewan ko ba kung anong pakiramdam
ko sa kanya, naiinis ba ako o ano? Pero sa totoo lang.. parang may..
'di bale na nga lang. Wala naman siguro yun. Baka alam mo na, na-shock
lang ako kaya kung anu-anong nararamdaman ko.
Dahil nga kahit papaano eh naiinis ako sa kanya, tumingin ako ng masama
tapos sumigaw ako ng...
"BADING! BADING KA!" inasar ko muna siya bago ako pumasok ng
dressing room.
Hindi rin nagtagal, sumunod din sa akin si Kay para magbihis na.
Nakatingin lang ako sa kawalan nun at hindi ako makakilos. Kung hindi pa
siguro niya ako tinulungan, ewan ko na. Baka hindi na siguro ako
nakapagbihis.
Saka lang ako natauhan nung bigla niyang sinabi na..

"Totoo yung kissing scene niyo kanina no?!?"

Tumingin lang ako sa kanya.
***
Maaga kong ginising si Kay dahil gusto ko rin na maaga kaming makaalis
ng boarding house. Ayoko kasi na makasalubong ko pa sa bathroom si
Jasper o kaya naman si Carlo. Mukhang wala pa ngang balak bumangon si
Kay nun at pumipikit-pikit pa yung mata niya. Pero dahil pinilit ko nga siya,
bumangon din naman.
"Bakit ba ang aga-aga mo akong ginisng? Alas-4 pa lang ah!" pero ayun,
tinulak-tulak ko siya para dumeretso kaagad siya ng bathroom.
Maaga kaming nakaalis ng boarding house at wala pa yatang alas-6 nun.
Medyo gising na ang diwa ni Kay at dahil nga malapit yung school, saglit
lang eh nakarating na kami.
Nagulat kami parehas nung nakita naming may banner sa harapan ng gate.
Nakalagay eh..
Thank you very much to our number 1 donor Miss Mandee Vargas also
known in her initials, A.L. We are so honored to have you here at our
school!!!
Hinawakan ni Kay yung banner at napakunut-noo siya sa akin.
"What the heck?!?"
Ngumiti lang ako pero wala akong sinabi.
"Wala ka man lang bang balak gawin?!? Kahit ano?" hinila na niya ako
pumasok sa school.
"Gaya ng ano?""Ikaw si A.L.!! Hindi mo ba naiintindihan yun? Si Mandee
narerecognize sa lahat ng ginawa tapos wala kang balak
gawin?" hysterical na talaga si Kay.
"Sabi ko sa iyo dati pa, anonymous si A.L. Wala akong balak magpakilala.
Ano iisipin nila? Impostor ako? At kung hindi niya aaminin yung totoo, it's
her problem.. not mine.""Alam mo pinsan minsan naiisip ko kung kamag-

anak ba talaga kita o galing ka sa mental hospital eh. Tao ka ba?"

Napatingin kami ni Kay doon sa gilid nung bigla-bigla na lang may
natalisod. Hindi namin alam na may tao pala doon malapit sa swing.
Nanlalaki yung mga mata niya. At diretso siyang nakatingin sa akin.
Teka.. kilala ko ito ah.
"Ronnie?!?" yung classmate namin na pinagtripan ni Jasper ng glue dati na
hindi niya natuloy, "Anong ginagawa mo diyan?"
Tinuturo naman niya ako at parang may gusto siyang sabihin na parang 'di
niya masabi. Lumapit tuloy si Kay sa kanya at tinapik siya ng malakas sa
likod.
"I-ikaw.. i-ikaw si A.L.?"
Turn ko naman lumapit sa kanya at tinakpan ko kaagad yung bibig niya.
Tumingin-tingin ako doon sa gilid ko kung may tao pa.
"Shh.. shh.. narinig mo lahat?"
Tinatakpan pa rin ng kamay ko yung bibig niya kaya tumango lang siya.
Ako naman eh bumilis yung tibok ng puso ko.
"Naku Ronnie! Please lang.. walang dapat makaalam nun!" ano ba naman
yan?!? "Ako si A.L., pero wala akong balak siraan ang sino man ah.. si
Mandee.. or anyone.. okay? Please be quiet about it.. huh? Pwede ba?"
Tumango na naman siya sa akin.
"Kaya ikaw RONNIE!" seryoso naman si Kay, "I-leak mo yung information
ha. Kailangan makarating sa principal...""Kay!""Kailangan makarating sa
pricipal na.. si Mandee si A.L.!!" sumimangot siya.
"Promise mo.. ha hindi mo sasabihin. Promise mo! Gusto ko marinig kong
sinsabi mo na hinid mo sasabihin kahit kanino.." hindi pa rin siya
nagsasalita, "Ronnie naman eh mangako ka!" inalog ko siya ng kaliwang
kamay ko.
Humawak naman si Kay sa right hand ko.

"Cousin.. tinatakpan mo yung bibig niya kaya hindi siya makapangako."

Napansin ko na totoo nga.
"Sorry Ronnie, my bad."
Mukhang ok lang naman at alam ni Ronnie. Siguro nga iki-keep naman niya
yung promise niya at hindi naman nya sasabihin. Harmless naman siguro
na may isa sa school bukod sa aming dalawa ni Kay nakakaalam na ako
talaga si A.L.
Isa lang naman ang ikinakatakot ko. Gusto ko na alisin nila yung banner sa
labas ng gate. Baka kasi nagkataon na nagda-drive si Daddy around town
at mabasa niya yun. Disaster yun kapag nangyari.
Wala pang time eh nakaupo na kaming tatlo nila Kay sa room at nagusap-
usap. Nung malapit na mag-time, dumami na rin yung mga tao sa room at
maraming nag-congratulate sa amin doon sa Beauty and the Beast.
Nung hinihintay ko na mag-time, may umupo naman sa tabi ko.
"Galit ka?" narinig ko pa lang yung boses alam ko na.
"Hindi.""Eh bakit parang galit ka?!?" naririnig ko pa rin siya nun.
Nakatingin kasi ako sa gilid eh.
"Hindi nga ako galit.""Kung hindi ka galit bakit hindi mo ko
tinitignan?!?" ang dami niyang tanong no?!?
"Jasper hindi nga ako galit ang kulit mo naman eh!!!""Tingnan mo galit ka
sinisigawan mo ko!"
Humarap naman ako sa kanya. Kung hindi ko pa haharapin, mangungulit
lang siya eh.
"Ok.." mahinahon na ako, "Hindi ako galit. Happy?" pineke ko yung ngiti
ko.
"Not really." umiling siya, "Gusto ko umupo ka doon sa upuan sa
likuran." tinuro niya yung upuan sa likuran na katabi nung upuan
niya, "Doon ka.""Bakit naman ako uupo doon?""Friends nga tayo 'di ba?!?"

Tinaasan ko nga ng kilay ko.

"Oo nga eh.. kaya nga.. FRIEND.. dito ako sa upuan na ito, doon ka sa likod
ko. Ok na yun!" nilabas ko yung binder ko at nilagay ko sa desk.
"Sige na!"
Arrgghhh! Hindi talaga siya papatalo!
Tumayo ako at kinuha ko yung bag ko at yung binder na nilabas ko.
Nilapag ko sa sahig yung bag ko at sa desk yung binder para makaupo ako.
Tinititigan lang ako ni Jasper na papaupo na ako. Nakakapagtaka talaga
sya.
"Bakit ganyan ka makatingin?""Hindi ka pa ba uupo?""Uupo nga eh!"
Paano ko ba malalaman na oras na umupo ako nun eh isa sa mga
embarassing moments ng buhay ko. Paano ba naman kapag upo ko, yun
pala yung sirang upuan kaya natumba ako at napaupo ako doon sa sahig.
Tawa ng tawa si Jasper. Ako naman, walang nakakatawa doon. Yung ibang
classmates din namin eh nagtinginan at yung ilan-ilan sa kanila eh ngumisi
lang.
"You think that's funny?!?" seryoso na ako nun at kinuha ko yung binder
ko, "HINDI SIYA NAKAKATAWA!" medyo naiiyak na ako nun.
Lalabas na sana ako ng room at gusto ko pumunta sa girls restroom kaya
lang narinig kong sumisigaw si Jasper at tnatawag ako.
"Riel!" tumakbo siya nun para habulin ako, "Riel!"
Binilisan ko naman yung pagtakbo ko doon sa hallway kaya hindi na niya
ako nahabol. Nakakainis naman siya! At ito talaga, totoo na. Tama bang
ipahiya ako? Papaupuin ako sirang upuan tapos tatawanan pa niya ako?
"Riel! Sorry na! Ginawa ko lang yun dahil--" sinandal niya yung isang
kamay niya sa pader, "Sana lang pwede ko sabihin sa iyo kung
bakit!""Sana lang alam mo kung ano yung nakakatawa sa hindi!" sumigaw
din ako doon sa hallway.

Bigla na lang may humawak sa balikat ko.

"Miss Lopez, magsisimula na ang klase. At bawal sumigaw sa hallway.."
Bumalik na lang ako sa klase nun. Kahit na iniinis pa rin ako ni Jasper
kakatawag niya, hindi ko na lang pinansin. Siguro nga nature na niya yun.
Nasa dugo na niya ang pagiging...
prankster.
Nung breaktime nga namin eh hindi ko pa rin siya kinakausap. Nahalata
niya rin siguro niya yung damage na ginawa niya.
Hndi siya makatiis nun. Nasa cafeteria na kami ni Kay eh umupo ba naman
sa harapan ko.
"Sorry na Riel! Sorry na talaga!" humahawak pa siya sa kamay ko nun.
"Ayaw ni Riel ng sorry mo!" niloko siya ni Kay.
"Kasalanan ko na ok? Napahiya ka kanina!" seryosong-seryoso siya, "Ano
gusto mo gawin ko para tanggapin mo sorry ko? Lumuhod ako?!?""Oo
lumuhod ka para mas sincere!"
Tinignan ko si Kay. Ang kulit din nito.
"Sige luluhod ako."
Luluhod na sana siya nun. Isang tuhod lang yung nakaluhod yng isa
sinasandalan niya ng kamay niya.
"Sus ang OA!!" nag-comment naman si Mandee.
Tumingin si Jasper, tapos bumalik uli sa akin.
"Sorry na. Sabihin mo lang anong gagawin ko para tanggapin mo sorry ko.
Kahit ano...""Oo na.. ayos na!" hindi naman ako masamang tao na
nagtatanim ng sama ng loob.
Basta nag-sorry, ayos na ako.

"Tumayo ka na diyan at hari ka na ng drama."

Tumayo naman na siya at mukhang hyper na naman dahil nakangiti siya.
Papaalis na sana siya at bumalik na siya sa table nila.
Si Kay eh inasar na naman ako kay Jasper nun. Hindi lang niya alam na
gusto naman siya ni Jasper. Kumain lang kami ng kumain nun na para
kaming elepante at nag-alarm na dahil sa time.
At eto na naman yung numbers na naririnig ko sa kanila dati.
"8.." sabi nung isa na hindi ko kilala
"8.." sabi ni Carlo.
"6.." si Jasper eh tinatapon pa yung pinagkainan nila.
Nagsabay pang tumingin yung dalawa niyang kasama sa kanila.
"6? Bakit ganun?""Gusto ko eh. Yung isa, 9.""Whoa.. some change there...
9 din ako sa isa.""8.. di kami close."
Tinignan ko lang si Jasper nun nung dumadaan kami. Umayos siya ng
pagkakatayo niya at hindi man lang siya ngumiti.
"Bro tama na nga yan, hindi dapat binibigyan ng grades ang babae..""Ikaw
nga nagpauso niyan sa ating tatlo eh!""Pwes ngayon hindi na!"
Bigla ba naman akong dinaanan. Ano ba naman yun?
"Ikaw nagsabi nun 'di ba? Na hindi tamang bigyan ng grades ang babae?
From now on, hindi na." hininaan niya yung boses niya, "Huling beses ko
na gagawin yun. Nung unang beses na binigyan kita ng grade, I gave you a
6." tapos ngumiti siya sa akin, "I gave you 9 this time."
Hindi ko alam kung matutuwa na naman ba ako nun o maasar o
magtatanong. Yun ba yung the same game na 10 ang pinakamataas, tapos
1 ang lowest.
Hindi na lang ako nagsalita. Bago pa siya umalis nun eh may binulong siya
ng mahina kaya lang narinig ko.

"Out of 9."
Hindi pa nagsi-sink sa utak ko yung sinabi niya nung tumakbo siya.
Whoa...
"WHAT?!?" he's kidding..or.. is he?

***23***
Habang tumatagal at nakakasama ko si Jasper, lalo siyang nagiging 'I-
don't-understand-his-brain' guy. Totoo naman eh. Minsan ayos naman
siya, may time naman na ang gulu-gulo. Katulad...
Well.. araw-araw naman yata.
Hindi ko na lang siya tinanong doon sa sinabi niya sa akin tungkol sa pag-
grade niya ng mga babae. Lalung-lalo namang hindi ko na ioopen sa kanya
yung sinabi rin niya na...
I gave you a 9... out of nine. That's weird. Meron bang nag-grade ng
perfect?
Anyways, the next week.. ganun pa rin naman ang buhay namin. Tumawag
ang Daddy ko at kinukumusta pa nga ako. Naalarma nga ako sa kanya
paano ba naman nagbigay ba naman ng comment na pupunta daw siya sa
school At syempre kapag si Szarielle Madrigal Lopez ka, gagawa ka at
gagawa ng paraan para hindi mapunta ang Daddy mo sa school at
mabuking ka.
Ganun nga ang nangyari... so na-erase naman na yung problema ko na
yun.
So eto na naman ako, another day. Dumaan ako sa locker ko sa hallway at
kinuha ko yung mga gamit ko. Ang dami nga nun at panay hardbound
books pa yung iba.
Hindi ko pa nalalabas lahat at baka maging hunchback na ako, may
sumandal naman na halimaw doon sa kabilang locker kaya nagulat pa ako.
"Anak ng AUSTRALIA naman!" ewan ko kung bakit Australia ang unang
pumasok sa isip ko.

"Hindi naman, PINAS lang." ngumiti siya ng kaunti, "Teka nagpapauso ka

ba?""Hindi." binuhat ko yung libro ko, "Alis na diyan mala-late na
tayo.""Ang sungit mo alam mo yun?!?" sabi niya sa akin.
"Oo! Maraming nagsabi."
Nagsimula na akong maglakad nun pero mabagal lang dahil sa sobrang
bigat ng dala-dala. Humabol naman siya sa akin at sumabay sa gilid ko.
"Gusto mo tulungan na kita?" nag-offer pa.
Ang bait naman...
"Hindi na." ang bait pero contradictory yung sagot ko? "Kaya ko
na. Doon lang naman yung room eh.." tapos tinuro ko yung dulo ng
hallway.
"Dali na tutulungan na kita..." hinila niya yung kabilang end ng books ko.
"Ako na, hindi na kailangan." hinatak ko pa-side ko.
"Sige na pumayag ka na, ang bigat nito oh.." hinila na naman niya.
"Mabigat nga pero kaya ko na!" hinatak ko uli.
"Riel, ang dami nung books mo. Akin na yung iba.." malakas na yung
paghila niya.
Hindi ko talaga binitawan yung books ko.
"Feeling mo naman dahil babae ako hindi ko kayang buhatin ito? Hoy, kaya
ko no!"malakas din yung paghatak ko.
Bakit ba ako nakikipag tug-of-war sa kanya?
"Bilisan mo na! Ibigay mo na sa akin para tapos na! Sige ka lalo tayong
mala-late sa klase!" hinawakan niya uli, tapos hinila niya sa tiyan niya.
"Ayo--" hindi ko na tinuloy yung sasabihin ko. "AYAN NA NGA!!" tapos
tinulak ko lalo sa tiyan niya ng sobrang lakas.
Napaatras tuloy siya.

"Bakit mo tinulak?" hnawakan niya yung tiyan niya, "Ang sakit nun
ah!""Gusto mo 'di ba? Ayan na.""Nagbago na isip ko...kunin mo na
nga." tinulak naman niya sa side ko.
I can't believe this guy...
"Akin na.." kukunin ko uli.
"Loko lang 'di ka mabiro!""Nambwibwisit ka ba?!?" tinanong ko siya, "Kasi
kung oo, effective masyado.""Ooh thanks!" nakangiti pa siya nun. "Say
number 2 Riel!""Say what now?" nakakapagtaka naman.
Sabi nila matalino si Jasper. Sigurado ba sila na matalino siya as like a
gifted child or a special child? Kasi sa kaso niya, parang special child siya
eh.
Dumating naman kami sa roon nun awa ng Diyos. Pero late na rin kami
kaya inasar pa kami nung mga classmates namin dahil sabay kaming
dumating. Yumuko pa nga si Jasper kasi sa harapan ba naman siya
dumaan. Ako kasi sa likuran eh.
Nagklase lang kami. Na-boring nga ako kaya hindi rin naman ako nakinig.
Nag-quiz pa kami sa Calculus, naka 7/10 ako. Hindi naman masama kahit
hindi ka nakinig. Si Jasper naka 9/10. May mali siyang isa at sign lang.
Nilagay niya positive intead of negative.
Does that matter? I guess.
Nung breaktime namin ng umaga, pumasok si Kay at mukhang cheerful
naman ang bruha. Kapag ganyan ang itsura niya na parang nakangisi na
hindi mo maintindihan, maganda yung nangyari.
"Ano nangyari sa iyo?""Guess what!" sabi nya tapos naupo sa tabi ko,
"Kinakausap nila si Mandee ngayon."
"Anong meron?""Ano pa! Tinatanong siya kung bakit hindi siya nagdo-
donate. Kasi parang nanalo yata siya sa Wordsmith, may premyo siya ng
P100.00, ayun ikinain sa cafeteria. Syempre nag-iba yung tingin sa kanya.
Kung siya si A.L., pati ba naman isang daan lulubusin niya?" tawa ng tawa
si Kay.

Hindi ko alam kung makikisama ba ako sa pagtawa niya. In the end, hindi
na lang.
Hindi lang naman iyon ang unang beses na ginawa iyon ni Mandee. Nung
nakaraang linggo, bumili siya ng pagkain niya, halos hindi naman niya
nagalaw. Imbis na ibigay niya yung hindi niya nagalaw doon sa walang
pambili, tinapon niya lahat. Bakit naman daw niya ibibigay doon sa ibang
tao eh hindi naman nila pera?
Addition to that, tinapon niya yung A.L. shirt na binigay sa kanya nung
nurse.
Umalis naman kaagad si Kay nun dahil kakain pa yata sya kaya naiwan ako
mag-isa sa loob. Hindi naman ako gutom nun kaya naupo na lang ako. Isa
pa sa dahilan niya, may gagawin din daw siya.
Kakaupo ko doon, narinig kong nag-ring yung cellphone ko kaya hinanap
ko pa sa bag ko. Nung nakita ko na yung 3315 ni Kay, tinignan ko muna
kung sino yung tumatawag. Napansin ko, unknown number. Hindi naka-
store sa inbox ko.
Sino 'to?
"Hello?!?" napansin ko na medyo maliit yung boses ko nun.
"Hey, Anong ginagawa mo?"
Anong ginagawa? Close ba kami?
"Err.." hindi ko alam isasagot ko, "Do I know you?"
"Ito na naman itong si Do I know You person. Naalala mo yung tinext ko
dati sa impression ko sa iyo? Ako yung Ian guy na naka-text mo."
"Wait up... yung na wrong send?"
Teka.. si Carlo yun 'di ba?
Tumayo ako nun sa upuan ko at nagsimula ako maglakad papuntang
pintuan para tignan kung nasaan si Carlo at kung may hawak siya na
phone. Kaya lang muntik pa akong nadapa dahil nakakalat yung basahan
sa gitna.
 "Carlo, are you trying to pull a trick on me?" yun na lang ang tinanong
ko. "Kasi nakausap na kita dati alam mo yun!"
"Carlo?!?" halata mong gulat yung boses niya, "Inaasahan ko Ian yung
itatawag mo sa akin tapos ngayon Carlo?"
Biglang nagsalita siya.
"Ok, I give up Kay. Panalo ka na. Kung niloloko mo ko, panalo ka na."
"Kay?!? I'm not Kay." naiinis na ko. "Ano ka ba naman Carlo!"
Nag-step ako doon papalabas ng room namin kaya lang may nakabangga
ako. Napahawak pa ako sa braso niya para hindi ako matuluyan sa sahig.
Napakunut-noo ako kasi may hawak din siyang phone at may hawak din
akong phone.
"Cc-carlo?!?" nabubulol pa ko nun at hindi ko alam kung nawala lang ba
ako sa sarili ko nung binanggit ko yun.
"KAY???"
Oh My God... don't tell me what I'm thinking...
is what I'm thinking??? I'm Lost.

***24***
Lalo talaga akong naguluhan nun. Si Jasper... si Jasper yung ka-text ko
dati? Paano namang nangyari yun eh samantalang si Carlo yun ;di ba? Ano
ba yan!!! Sumasakit na yung ulo ko.
"Teka.. ikaw ang ka-text ko? Hindi pwede..." tinuro ko siya tapos umiiling
pa ako, "Si Carlo ang ka-text ko.""Yeah right. Si Kay rin ang ka-text
ko.." huminto siya tapos nanahimik.
Sabay kaming umupo doon sa gilid at walang makapagsalita sa amin. Bigla
na lang siyang tumingin sa akin.
"Saglit lang, si Kay ba talaga yung ka-text ko?"

Tingnan mo, hindi rin pala siya sigurado masyadong nagmamagaling.

"Malay ko!" lumayo nga ako ng kaunti, "Basta alam ko may nakatext ako
nun, then sinabi ni Carlo siya yun..."
Nilabas ni Jasper yung phone niya at lumapit siya sa akin. Bigla niyang
inangat yung phone niya at hinarap niya sa akin.
"Number mo 'to?" tapos tinignan ko yung nasa phonebook niya na Kay ang
nakalagay pero...
"Number ko yan.." yun na lang ang nasabi ko.
Turn ko naman tumingin sa phone ko. Unlike sa kanya, naka-store yung
number. Nilabas ko yung phone ko at pinakita ko sa kanya.
"Kaninong number 'to?"
Tinitigan naman niya tapos nilagay niya sa bulsa niya uli yung phone.
"Kay Carlo nga yan.." see? Si Carlo nga!
Tinignan ko naman yung mga recently received calls. Ito lang yung kanina
at nakita ko na naman yung unknown number.
"Eto, kanino ito?""Sa akin kanino pa ba!" sinigawan ba naman
ako, "Kausap lang kita kanina!""Eh siraulo ka pala bakit galit
ka?" bumulong ako sa gilid, "Nagtatanong lang yung tao.""O sige.." naging
mahinahon na siya, "Isa-isahin natin 'to ah. Paanong number mo yung
number ni Kay?""What're you talking about? Number ko na ito.. noon
pa!" napaisip naman ako,"Matagal na.""Number mo?" iba na yung
expression ng mukha niya, "Nakuha ko yung number na ito nung nasa
shop tayo. Yung Motorolla V3 ni Kay? 'Di ba tinignan ko that day? Tinignan
ko lang yung phonebook para sa number niya."
Whoa... that day.. what happened that day? Isip Riel.. isip...
Oh yeah. That day nagpalit kami ng phone ni Kay kaya lang hindi pa namin
napapagpalit yung sim card namin. So nakuha niya... yung number ko.
"Kung phone yun ni Kay, bakit sim card mo?" sumandal siya doon sa

pader.
"Eh.. eh... ano.. kasi... KASI... hiniram ko yung phone niya!" yun na lang
ang naisip ko,"Bakit wala na ba kaming karapatan magpalit ng phone?
Gusto ko lang naman maranasan na magka-RAZR eh. Since wala akong
pambili, hiniram ko phone niya.."what a liar!!
"Kung yun ang kaso.. fine!" iniwas niya yung tingin niya sa akin, "My bad.
Akala ko number ni Kay."
Lalabas na sana siya kaya lang pinigilan ko naman. Unfair naman yata yun.
Alam na niya yung kanya tapos yung akin hindi pa? Kung siya yung naka-
text ko dati, paanong naging si.. CARLO?
"Ikaw ba talaga yung naka-text ko?" yun na lang ang pumasok sa isip ko
na itanong sa kanya.
"Ang una kong tinext sinadya ko yun. I can't remember, but it's something
like.. 'this is janice and i'm ian' thing.""Yeah.. naalala ko na. May naligaw
na text sa akin. Asking me kung ako yung Janice, and siya daw si Ian.""Oo
nga, SINADYA ko nga yun! Para kay KAY dapat!""In short, nagpapapansin
ka.." inirapan ko nga siya.
"O ngayon?""Eh kasi naman kung kinakausap mo na lang siya ng personal
o magtext ka sa kanya na ikaw eh IKAW di ayos lahat!""AYOKO
NGA!" sumigaw na naman siya.
Tinalikuran ko nga uli siya. Hindi pa rin nasasagot yung tanong ko.
"Paano nga uli naging si Carlo?" nagtataka na ako nun.
"Ewan ko. Bakit ako yung tinatanong mo? Ikaw nga itong sinungitan ako
sa text!"nilabas niya uli yung phone niya at nagpipipindot.
Tumatawag pala siya kasi sumunod na lang, nilagay niya sa tenga niya
yung phone.
"CARLO! PUMUNTA KA DITO SA ROOM.." ang lakas ng boses
niya, "NGAYON NA!"umiling-uling siya, "SINABI KO NGAYON NA!!!"
Binaba niya uli yung phone niya tapos humarap siya sa akin.

"He'll be here in no time... 10 seconds..." nagbilang pa siya, "9... 8... 7...

6... 5... 4... 3... 2... 1..."
Bigla na lang may tumama ng malakas doon sa pintuan.
"Ano Jasper?" mukhang hinihingal-hingal pa siya.
"Paki-explain nga.. IAN?" sinabi ni Jasper pero hindi naman siya mukhang
galit.
"Ooh.." nag-iba yung itsura ni Carlo, "That.""Oo yun nga.."
Tumingin si Carlo sa akin at ako naman eh hindi na lang nagsalita. Gusto
ko lang, malaman kung paano nangyari yun at para hindi naman na ako
naguguluhan.
"Hindi ba kinuwento ko sa iyo na ka-text ko si Kay at sa nakaka--
" tumingin siya sa akin tapos tumigil siya, "Hindi bale na nga. Basta naka-
text ko siya. Anong ginawa mo?"
Lumayo na kaunti sa amin si Carlo.
"Ok, I'm sorry." yun ang una niyang sinabi.
"FOR WHAT?" nagsisimula na mairita si Jasper.
Tumingin si Carlo sa akin tapos kay Jasper.
"Di ba nga nung nag-usap tayo, kinuwento mo yung naka-text mo?
Tinignan ko yung number. At first glance, medyo familiar sa akin. Saka ko
nalaman na number yun ni Riel kasi na-save ko yung number niya nung
nahulog niya yung phone sa grocery.."huminga siya ng malalim, "Nung
nasa theater, naisipan ko siyang i-text. Sinubukan ko na magpakilala
bilang.. yung unang nag-text sa kanya. She thought it was me.."
Tumingin sa akin si Jasper nun.
"A-akala ko kasi sya. Hindi ko naman sinave yung number mo nun.""Eh
bakit gusto mo namang magpanggap na ako?" tinanong uli ni
Jasper, "Kung magtetext ka lang din naman, bakit hindi na lang bilang
ikaw?"

Kung makapagsalita naman itong si Jasper akala mo hindi naman niya

ginawa yun! Siya nga itong unang nagtext na dapat eh kay Kay at
nagpapanggap na ibang tao at hindi siya.
"Nagsalita ang hindi naman ganun ang ginawa!" nagparinig naman ako.
"Riel pwede ba--" hindi niya natuloy yung sasabihin niya.
Mabilis niyang binaling yung tingin niya kay Carlo at tinitigan niya.
"You don't mean to tell me.."
Tumango-tango lang si Carlo. Silang dalawa lang ang nagkakaintindihan.
"Kailan pa?!?""Noon pa." yun lang ang sinagot ni Carlo.
Ako naman eh parang poste na lang doon at hindi ko na sila maintindihan.
"Pwede bang i-explain niyo sa akin yung nangyayari?" tinuro ko sila
parehas, "I'm kinda' lost.""Hindi Riel.." hinawakan niya ako sa braso ko at
dinadala niya ako sa labas, "You're out of this."
Sinarahan naman ako ng pinto. Ang lakas nga eh.
"Bakit mo ko pinalabas?!? ANG LABO MO JASPER!!!" tapos nagdabog na
ako paalis.
Ikinuwento ko naman kay Kay kung ano yung nangyari except yung part
na intention ni Jasper na sa kanya dapat yung text. Syempre ayaw ni
Jasper na malaman ni Kay na may gusto siya sa kanya, kaya hindi ko na
business yun. Torpe kasi yung tao na yun eh.
"For real? Si Jasper yung ka-text mo?"
Nakailang-Oo at tango ang ginawa ko bago pa naniwala sa akin si Kay.
Kinikilig daw siya para sa amin ni Jasper.
Hay naku.. kung alam lang niya...
Naupo na lang ako doon at wala na lang akong sinabi. Mahirap na at baka
madulas pa ako sa kanya.

Nung sumunod na mga raw eh madalas na patingin-tingin lang si Jasper at

wala namang sinasabi sa akin. Si Carlo naman ang madalas bumati sa akin
ngayon. Ang weird nila parehas no?
Hindi rin nagtagal at wala naman si Carlo sa paligid, umupo naman si
Jasper sa tabi ko. Lagi naman eh.
"Alam mo yung kwento ng gold fish na na-murder accidnetally?"
Napatingin ako sa kanya. Ewan ko ba kung anong sinasabi niya.
"Pardon?!?" nagsusulat kasi ako ng homework nun.
"Sabi ko, may gold fish na pinatay..." ngumiti siya ng
kaunti, "Accidentally.""Pinatay nga tapos accident?" nakakapagtaka
naman itong tao na ito.
"Kasi may gold fish ako nun dati. Na-overfed so tumaba ng tumaba. Dahil
lagi kong pinapakain, nakita ko na lang isang araw lumulutang na siya sa
fish bowl ko nakabaliktad."
Seryosong-seryoso siya magkwento nun.
"Dahil bata pa ko, umiyak ako dahil mahal ko yung gold fish ko. Dinala ko
yung fish bowl at nagpunta ako doon sa bathroom ng bahay ng uncle ko.
Nag-flush ako sa toilet para mapasama na yung gold fish ko." huminto na
siya, "Dala-dala ko na yun sa konsensiya ko after that.""Huh?!? Bakit
naman? Usually naman ganun ang ginagawa sa pet fish 'di ba?""Yun nga
eh. Nung nakita ko, gumagalaw pa pala siya. Eh nai-flush ko na yung toilet,
kaya nakasama sya. Na-murder ko siya... accidentally."
Natawa naman ako sa kanya pero hindi masyado. Ayos naman yung
kwento niya, pero para saan?
"Sus, malay mo naman nung nai-flush mo siya napunta siya sa ilog or
something. Eh di natulungan mo pa siya.." huminto naman ako, "Teka,
bakit mo kinukuwento sa akin?""Wala lang. I just thought you need
company.." ngumiti siya.
"Oh thanks." tinapik ko siya sa balikat niya.
Dahil nakaupo ako mag-isa doon, narinig kong may tumawag ng pangalan

ko. Nakatalikod naman si Jasper at nagsasalita mag-isa. Hindi ko nga

masyadong maintindihan dahil naging busy ako doon sa tumawag sa akin.
Si Kay pala. May sina-sign siya sa akin pero dhail malayo siya, hindi ko
maintindihan.
"... gusto ko lang sana malaman kung ano sa tingin mo.."
Nagthumbs-up naman ako kay Kay kahit na hindi ko siya maintindihan
masyado. Nahahati yung utak ko, isa kay Jasper.. at isa kay Kay.
Saka ko na-realize na hindi yata ako ang kausap niya. May tao rin kasi
doon eh.
Bigla na lang humarap si Jasper kaya napaatras ako at may tinamaan
naman siyang dumadaan sa hallway.
"Pwedeng manligaw?!?"
Napahawak na siya doon sa balikat nung nabangga niya na hindi niya
siguro nakita dahil nakatalikod siya.
Ako naman eh nakatayo lang doon at binigay na lang yung support sa
kanya. Hinihintay ko yung sagot.
"Sure Jasper, you can court me!"

***25***
"Whoa Mandee!" nagulat si Jasper nung nasa harap niya si
Mandee, "Nandiyan ka pala?"
Nakatodo-ngiti naman si Mandee sa kanya.
"Oo no! Tinanong mo pa nga ako kung pwedeng manligaw 'di ba?" sabi
niya tapos lalong lumapit kay Jasper.
"Oh no.." umatras si Jasper, "Para kay.." kinamot niya yung batok
niya, "Para kay Riel yun eh."
Nagulat naman ako nun kaya hindi ako nagsalita. Para sa akin? Ang alin

nga uli?
"Ako?" wala pa ako sa sarili ko nun.
"Yeah." tumango si Jasper tapos tumingin kay Mandee, "Sorry Mandee.
Hindi ko alam na nasa likod kita eh."
Sumimangot naman si Mandee tapos umalis sa harapan namin. Ako naman
eh hindi pa rin maliwanag ang lahat, kaya hindi ako nagsalita. Konti lang
yung narinig ko sa mga sinabi ni Jasper kanina, kaya hindi ko alam yung
full details.
"Pwedeng ulitin uli yung sinabi mo kasi.." lumingon ako sa likod ko at
medyo tinuturo ko yung spot kung nasaan si Kay kanina kahit wala na siya
doon, "May.. kausap ako kanina."
Yumuko naman si Jasper. Sa itsura parang nalungkot na 'di mo
maintindihan.
"Hindi ka naman pala nakikinig sa akin may tinatanong pa man din ako na
mahalaga...""Hey.. sorry. Ano na nga uli?""Wala na. Hindi ko na mauulit
yun. One time thing lang yun." tapos tinalikuran niya ako, "Ang tagal-tagal
kong pinractice tapos hindi mo naman pala inintindi. Saka na nga lang!"
Naglakad na siya mag-isa. Siraulo na yun!
"Hey Jasper!""Ang hirap-hirap magtanong papaulit mo pa?!? Sana lang 'di
ba nakuha mo na nung unang beses?" halata kong may halong biro yung
boses niya. "Sige, punta muna ako ng cafeteria." then nagsimula na siyang
tumakbo.
"JASPER! ANO NA NGA ULI YUN?!?" sumigaw ako doon sa hallway...
Teka nga, bakit ko ba pinapaulit sa kanya???
Narinig ko naman 'di ba?
***
After another week, may pera na naman ako galing sa Daddy ko. Dahil nga
sa sobrang iba yung pakiramdam ko kapag sobra-sobra na yung pera ko,
naisipan ko na namang mag-donate sa school. This time, mas maingat na

ako. May inutusan ako na bata para maghulog doon sa donation box.
Si Kay naman ay medyo nagagalit sa akin. Nagdodonate na naman ako as
'A.L.' pero si Mandee naman daw ang nagiging maganda ang image. Wala
naman akong pakialam na doon, siguro dati nabahala ako. Ngayon... hindi
na.
Dumating naman yung teacher namin sa Values at may inannounce siya sa
amin. May hawak-hawak siyang papel na dapat daw malaman ng mga
seniors. Ayun, binasa niya sa harap ng klase namin.
"Teachers, Kindly inform the 4th year students..." blah blah.. kasi ang
daming ek-ek,"--that we are having a school 'recollection' that is usually
done for seniors. It'll be held at 'The Blue Lagoon Resort' for 3 days and
two nights." Blah blah.. details kung magkano at kung anu-ano, "--and it is
a good experience for our seniors before they graduate. Please take note
that it is not mandatory, but I advice seniors to go. Sincerely, <insert
name here>""Recollection?!?" si Carlo ang unang-unang nag-
react, "Grabe, sound pa lang... nakakatuwa na." sarcastic naman yung
pagkakasabi niya.
Seryoso naman yung ibang classmates namin at nag-ingay kung sino ang
mga sasama. Syempre maraming ineterested. Matutulog ka ba naman for 2
days sa isang resort.
"Mam!" nagtaas ng kamay si Jasper, "Ito ba yung ginawa din namin nung
elementary na may orientation at ilang discussion na sama-sama kayo...
tapos magku-kuwento ka sa experiences mo?" nagtanong naman si Jasper.
"The same thing, except it's deeper this time."
Humarap ako kay Kay nun.
"Sasama ba tayo?" tinanong ko naman siya.
"Ikaw bahala..""Ewan ko.. "
Naririnig kong nagbubulungan na naman yung dalawa sa likuran.
Sinabi nung teacher namin na ilalagay daw niya yung sign-up form sa
bulletin kung sino ang gustong sumama. Pumirma na lang doon para
sigurado at magdala na lang daw ng pera for three days. Saturday, Sunday

at Monday kasi yun which is, two days from now.

Hindi ko pa rin alam kung sasama ba kami. Recollection kasi eh. Alam mo
na, delikado. Baka may matanong tungkol sa family ko at school ko dati, at
kapag nadulas ako.. patay na.
On the other side, it sounds.. alright. Baka pumunta nga sina Jasper eh.
Teka, bakit ba concern ako kung sasama siya?
Kahit anong sabi ko sa sarili ko na wala akong pakialam kung sasama ba
siya o hindi, ilang beses akong dumadaan sa Bulletin para tignan kung
nandun na yung pangalan niya. Wala pa rin eh.
Nagtataka na nga si Kay kasi everytime na break namin, dadaan ako uli
doon at titignan ko na naman.
"Sino ba hinahanap mo?" nakahalata na rin sya, "Hinahanap mo si
Jasper?""Oi hindi no.." nagsimula na akong maglakad.
"Hindi ka dyan.. obvious ba nandiyan ka lagi?"
Sumabay siya maglakad sa akin at tumatawa-tawa. Tama naman siya,
tinitignan ko kung nandun na yung pangalan niya.
"JASPER!!!" sumigaw si Kay sa hallway.
"Ano ka ba!" tinapik ko si Kay kaya lang lumapit na si Jasper.
Nakangiti lang si Jasper at tumingin sa akin saglit then kay Kay uli.
"Ano yun?""Nag sign-up ka na ba para sa recollection?" tinanong siya ni
Kay.
Nanahimik na lang ako.
"Hindi pa eh.. bakit?""Wala lang, naisip ko lang." hinila na ako ni
Kay. "Sasama ka ba?""I don't know.." umiling naman siya, "Hindi ko
sure." tinignan na naman niya ako for the second time, "Nag sign-up ka na
ba Riel?""Hindi pa nag sa sign-up yung pinsan ko.." siniko ko siya, "I
mean, kami pala.""Really?!?" nagtaka naman siya, "Bakit hindi pa?"

Sasagot pa sana si Kay kaya lang natigilan na siya. Prangka kasi minsan
yan... nadudulas sa mga sinasabi niya.
"Walang pera eh.."
Na-choke naman si Kay nun.
"Walang pera?!?" patanong pa siya at nilaksan ko yung pagsiko ko, "I
mean, walang pera!" pinalitan niya yung tono na parang sentence na lang.
Bigla namang dumating si Carlo at parang pagod na pagod pa.
"Hey Jasper! May pambayad na tayo. Mag sign-up ba tayo para sa
recollection?""Mamaya na yan pwede!" hindi kami nakita ni Jasper sa gilid.
"Hanggang ngayon ba tingin ka pa rin ng tingin diyan sa Bulletin? Sino
bang pangalan ang hinahanap mo?""CARLO SHUT UP!""Sino nga? Half a
day ka na tingin ng tingin diyan..""FINE!" tumingin siya sa akin,
"SI RIEL OK?!?"

***26***
***
Tinulak ako ng malakas ni Kay kaya muntik-muntikan na akong masubsob
doon sa sahig. Tinignan ko nga siya ng masama dahil sumakit yung balikat
ko sa sobrang lakas.
"Sus!" nakangiti pa siya, "Pinsan ko pala ang hinahanap mo eh!" sabi niya
na nang-aasar pa.
Tumayo na lang ako doon at inayos ko yung blouse ko. Si Kay kasi eh, yan
tuloy nalukot.
Si Jasper naman eh tumingin na lang doon sa rubber shoes niya. Narinig ko
siyang bumulong nun: 'Yeah, hinihintay ko lang si Riel..'"Nahihiya na yan si
Jasper.." sabi ni Carlo.
Lumapit si Kay doon sa Bulletin Board kung saan ka dapat mag sin-up. May

nakalagay doon na pen na may rope para hindi makuha nung mga
nagpupunta doon. Hinila niya iyon at nilagay niya sa kamay ko.
"Mag sign-up ka na.." sabi niya sa akin ng mahinahon.
Ako naman eh tinignan ko yung ballpen sa kamay ko.
"Wala ngang--""PERA?!?" sabi ni Kay sa akin, "Pinsan naman! Alam mo
namang may pera!"sinigawan ba naman ako, "Right ARIELLE?"
Alam kong sinadya niya lang yun para hindi na ako magsalita. Tumayo lang
ako doon at si Carlo naman eh may kinuha sa bulsa niya.
Sariling pen din niya. Binigay naman niya kay Jasper yun.
"Mag sign-up ka na rin.." nakangiti siya kay Jasper.
Katulad ko, tinignan lang din ni Jasper yung ballpen sa kamay niya.
Pagkatapos nun, nagtinginan kaming dalawa.
After that...
Sabay na kaming nag sign-up.
***
After two long days, dumating na rin ang pinakaaabangang School
Recollection. Tinawagan ko ang Daddy ko nun, at syempre eh pumayag
naman siya. Bago pa niya ako bigyan ng pera, ilang paalala pa ang
natanggap ko sa kanya. Kesyo dapat daw mag sunblock dahil nakaka-
cancer daw ang araw, huwag daw pumunta sa malalim dahil baka malunod
ako samantalang marunong naman akong lumangoy, o kaya naman tignan
daw yung tubig kung marumi.
Dumating kami ng maaga ni Kay sa school at dala-dala na namin yung
malalaki naming bags na punung-puno ng damit. May busses na rin sa
labas ng school nun at by-section ang arrangement ng busses. Dalawang
section sa isang bus.
Nauna kami ni Kay at ng iba naming classmate na babae ang sumakay
doon sa bus. Nakatingin pa nga ako sa bintana nung lumabas ng gate ng
school si Jasper kasama si Carlo at may dala-dala rin silang kanya-kanyang
bag. Sinundan ko pa siya ng tingin hanggang sa makaakyat siya ng bus.
"Ikaw ba pinsan.." sabi ni Kay na napaatras akos a gulat, "May gusto kay
Jasper?""Bakit ba napaka chismosa mo ha?" biniro ko na lang sya.
"Eh bakit kasi iniiba mo naman yung usapan. Isang tanong, isang sagot...
may gusto ka ba sa kanya?"
Napasandal ako doon sa upuan ko at saka ako nakiramdam. Saglit lang eh
may sumandal doon sa sandalan ng upuan ko.
"Hi Riel!" kaya lumingon ako doon. Naka-todo ngiti pa siya.
Nag-hi na lang din ako.
Tumingin ako kay Kay nun.
"Marahil... siguro... pwede..." seryoso na ako nun, "OO?"
Hindi rin naman nagtagal, nag-biyahe naman na kami. Alam ko kasi, an
hour and a half o mahigit ang distance ng Blue Lagoon mula sa school.
Kaya ayun, panay ang kantahan doon sa loob bus at pasahan ng mga baon.
Uso naman na kasi yun eh.
Bumaba na kami nung sinabi nung teacher namin na nakarating na daw
kami sa destination. As usual, may small orientation na ginawa.
Magkahiwalay na buildings ang mga babae at lalaki. Yung nasa kanan, mga
lalaki at yung sa kaliwa eh mga babae. Pero dahil magkatapat naman yung
buildings ng mga rooms, kitang-kita mo pa rin yung mga doors.
Syempre, pumili na kami ng mga room. Pinili namin ni Kay eh yung
pinakadulo. Unfortunately dahil sa sobrang dami ng sumama, apat ang
assigned per room kaya may kasama pa kami ni Kay.
Nung araw rin na iyon eh pinababa na kami at sisimulan daw nung mga
staff ng resort, Values teachers at pati na rin mga volunteers ng church.
Pinagsama-sama kaming lahat at pinaupo kami sa mga monoblocks doon
sa chapel nila. Section by section pa rin dahil kami-kami daw ang
magkakakilala.
"Ok seniors..." sabi nung speaker na babae na hindi ko kilala, "Kapag nag-
sign ako ng ganito.." nag-sign siya na parang peace, "It means you need to

be quiet."
Tapos tinaas niya yung dalawang daliri niya kaya unti-unting nanahimik
naman.
"Nandito tayo ngayon para sa 'Recollection' niyo. Ilang months na lang,
gra-graduate na kayong lahat at magka-college na kayo. So sa recollection,
we're actually 'collecting' " nag-quote siya sa kamay niya, "From the word
itself-- our memories. Then we can actually learn from it. After 3 days,
you'll realized how you've grown up so fast.. and some stuff." bigla siyang
ngumiti, dahil nagbulungan... "But right now, I need you all to write your
name on the stickers I provided so it'll be easier for me to call everyone..."
Kanya-kanyang sulat kami nun ng mga pangalan namin. Binigyan din kasi
kami ng markers tapos dinikit namin yung names namin sa chest. Si Jasper
nilagay niya sa upper part ng knee niya kaya hindi kita.
"Gusto niyo na ba mag-start?" sabi nung babae tapos tinapat niya yung
microphone sa aming lahat.
Syempre.. maraming sumagot ng OO at may mga ilang pasaway na
sumagot ng HINDI kasama na si Carlo doon.
"O sige magsisimula na tayo." tinignan ko yung babae. Kung papansinin
mo, siya yung tipo na kahit high school students, kaya niyang kunin yung
attention.. although.. she's the type of lady na pang 'childrens party.'
Inexplain lang nung babae sa amin na may activities daw kami na
gagawin. It will test our VALUES in life at syempre, may discussion session
kami sa kung anu-anong bagay.
Bago kami magsimula nun at dahil tanghali na kaming dumating sa resort,
nauna na sa amin yung lunch.
Naupo ako mag-isa doon sa isang puting table at hinihintay ko naman si
Kay. Yung ibang mga kasama namin na hindi na nakatiis eh nagpalit na ng
mga panligo nila at nagtulakan na doon sa pool.
Yep.. swimming pool.
Dahil nga sa daming nakapila na kumukuha ng pagkain nila, hindi muna
ako tumayo at hinintay ko muna na kumonti yung tao. Pero dahil nga sa

view, parang hindi nauubos.

"Hindi ka kakain?" narinig kong may nagtanong sa akin.
"Kakain pero marami pang tao eh.."
Napatingin naman ako sa kanya. Hindi ko kasi siya nilingon nung sumagot
ako. Nakita kong may hawak na siya doon.
"Gusto mo ng..." tinignan niya yung dala-dala niya, "Soup?!?"
Err... Soup.. O--K??
"Sure." medyo gutom na kasi ako nun kaya pumayag na rin ako na akin na
yung soup niya.
Halata mong mainit pa yung soup dahil umuusok-usok pa kaya hinipan ko
pa. Nung unang sumubo nga ako eh medyo napaso ako. Kaya ayun,
napatigil pa ako sa pagkain ko.
Hindi ko pa nauubos yung soup ko, napansin ko na nakatingin sa akin si
Jasper.
"Tsong wala namang ganyanan.." yun na lang ang sinabi ko kasi hindi ako
makakain ng maayos.
"You know what? Para sa isang girl na probinsiyana, hindi ka marunong
kumain ng soup.""Anong sabi mo?""Nakikita mo itong butas na ito sa
gilid?" tinuro niya yung maliit na butas doon.."Diyan ka dapat nagsi-sip.
That's why there's a hole."
Napatingin ako uli. Akala ko handle.
"Alam ko yun no!" nag-snap naman ako sa kanya pero ginamit ko pa rin
yung kutsara,"Eh bakit hindi ka pa kumakain?"
Ngumiti siya sa akin at nag-lean sa table.
"Kasi, nasa iyo yung kutsara ko. Hindi ako makakain."
Kasalanan ko pala ganun kaya hindi siya makakain?!?

"Riel, gusto mo ba malaman kung bakit gustung-gusto kitang asarin noon

na probinsiyana ka?"
Saka naman ako tumigil sa pagkain ko nun. It wouldn't hurt kung sabihin
kong 'OO' no?
"Bakit nga ba?!" tinanong ko naman siya.
"Kasi katulad mo ko. Lumaki ako sa farm. Bukid.." seryoso naman siya
nun.
"Nanloloko ka ba or what?!?""Seryoso ako." mukha nga, "I grew up in a
farm. Since 7 ako, hanggang 12. Nung nag high school lang ako lumipat ng
city."
That's a shocker.
"Hindi ko alam yun ah." panay pa rin ang sip ko doon sa soup. "Akala ko
nga nang-aasar ka lang dahil talaga namang prankster ka.""Prankster ako
dahil ineexpect ng lahat na ganun ako..." yumuko siya ng kaunti, "It's
like... they're expecting me to.... be one. Tingin nila.. 'cool' ka." tumingin
siya uli sa akin, "Oo nga pala, tapos ka na ba?""Oo bakit?""Pahiram
po.." kinuha niya yung kutsara ko.
Kumain naman na siya nun kaya turn ko naman na manood sa kanya. Ang
bagal nga niya nun eh. Bigla siyang tumingin sa akin ng nakakaloko kaya
napaatras na lang ako bigla.
Tinawanan ba naman ako.
"Riel..""Yeah?!?" parang ang hilig niya akong tawagin sa pangalan ko
ngayon.
"May mahalaga akong sasabihin."
Tumayo naman siya at may nilabas siya sa bulsa niya. Nung tinignan ko,
dalawang chocolate bars. Nilapag niya sa table yung isa, at yung isa eh
hawak-hawak niya.
"Remember the day na tinanong kita kung ano sa panlasa mo ang
chocolate?"

Nag-isip naman ako. Yun kaya yung nasa shop nun?

"Yeah.. I think so.." hindi pa ako sigurado nun.
"Alam ko na kung anong lasa ng chocolate..""Marami naman nakakaalam
ng lasa ng chocolate 'di ba?" umiling na lang ako.
"Nakalimutan mo na no?" sabi niya sa akin, "I said, alam ko na ang lasa ng
chocolate.""Yeah, I heard." ang sungit ko naman.
"Alam ko dahil sa iyo.."
Dumaan naman si Carlo at tinapik ng malakas si Jasper doon sa balikat
niya. Tinignan lang siya ni Jasper.
"Oh come on Jasper... just get to the point!" tumingin si Carlo sa
akin, "He's just saying alam na niya yung lasa ng chocolate..." tapos
natawa siya.
"Yeah.. that's right." ngumiti lang si Jasper, "Binibigay ko sa iyo yung sa
akin.." inabot niya yung chocolate bar sa akin. "Please say YES.""Para
saan?!?"
Saka ko na-realize, yung chocolate bar nga pala.
"Ooh.. ok.. Sure." kinuha ko naman.
Parang natuwa si Jasper nun kaya kakatakot dahil bigla na lang siya nag-
lean bigla-bigla sa side ko and then..
Hinalikan niya ako sa pisngi..
Nakakarami na ito ah!! Suntukin ko kaya?
Bigla na lang tumakbo doon kasama si Carlo at hindi ko alam kung saan
papunta.
Now that was weird!!!

***27***

Dumating naman na si Kay nun at tinignan ako. May dala-dala na siyang

pagkain which is medyo late na dahil naman nakakain na ako ng soup.
Hindi na rin ako masyadong gutom nung mga oras na iyon.
Napansin kong nakatingin siya sa direksiyon kung saan tumakbo si Jasper
at si Carlo at magkasalubong naman yung kilay niya. Saka siya umupo
doon sa harapab ko.
"Na-pano na naman yung dalawang tao na iyon?" tinuro niya yung likuran
niya gamit yung tinidor niya, "Mukhang malaki na naman ang tama sa
utak.""That's too harsh cousin.." yun na lang sinabi ko sa kanya at
binuksan ko yung chocolate.
"Don't you 'thats-too-harsh-me-cousin' ah." tinignan niya ako habang
kumakain siya,"Hindi ka ba hina-harass nung mga yun?""Hindi naman..
they were just giving me..." napaisip ako doon sa hawak ko,"Chocolate."
Matapos namin kumain lahat at natapon na yung mga pinagkainan namin
sa basurahan, umakyat muna kami sa taas doon sa may room namin dahil
mamayang hapon na daw sisimulan yung recollection. Yung iba kasi eh
nagswi-swimming pa kaya pinayagan na nila.
Nagising naman ako nung hapon dahil binagsakan ako ni Kay ng unan sa
mukha. Tinatawag daw yung mga seniors sa baba at may ibibigay daw sa
amin na kung ano.
Dahil nga kagigising ko pa lang nun, medyo wala pa ako sa mood magisip-
isip at lalung-lalo na wala sa mood maglakad. Hinila lang ako ni Kay
hanggang sa baba doon sa maraming monoblocks at naupo ako doon.
May hawak na microphone uli yung babaeng nagsasalita kanina. Tinignan
ko lang siya at may mga kulay pula siyang papel na hawak at yung isa eh
kulay brown.
"Seniors, itong mga hawak ko eh dalawang magkaibang bagay. Yung
brown na korteng maliliit na kamay eh.. 'Slaps'. Bibigyan ko kayo ng
limang slaps para kung may sa tingin kayo na ginawa ng isang tao na hindi
maganda, ilalagay mo yung reason doon sa line at ididikit mo doon sa
katapat ng name ng taong bibigyan mo. Hindi mo kailangang ilagay yung
name mo, anonymous dapat." tinaas naman niya yung pula,"Ito naman na
korteng lips eh.. 'Kisses'. Kapag may mabuti sa iyo na ginawa yung
classmate mo o friend mo, ididikit mo naman yung kisses sa tapat ng name

niya. At the end ng recollection, titignan natin yung pinakamaraming

kisses at siya yung mabibigyan ng award. At titignan natin yung
pinakamaraming slaps..then.. ilalagay natin sa hot seat."
May nagtatawanan naman doon sa likuran ko kaya hindi ko masyadong
maintindihan yung sumunod na sinabi nung babae. Nung lumingon ako,
yung dalawang ewan pala.
"Ilalagay ko lahat ng slaps ko sa 'yo!" sabi ni Jasper, "Bakit kaya slaps?
May mga lalaki kaya dito!""Ayos lang yan, outnumbered naman tayo
eh.." nag-inarteng bading si Carlo. Napatingin siya sa akin, "For sure, may
limang kisses ka na Riel."
Tinignan siya ni Jasper at humawak sa balikat niya.
"Anong sinabi mo?!?""Sabi ko may limang kisses na siya na
sigurado.." tinignan naman siya ni Carlo.
Biglang yumuko na lang si Jasper. Ayaw na niya ipakita mukha niya sa
akin.
After that, binigyan nga kami ng limang slaps at limang kisses. Hindi mo
pwedeng ibigay sa sarili mo yung kisses or slaps dahil may certain number
yun. Tignan lang nila yung number, alam nila kung kanino galing pero hindi
nila ire-reveal.
Pinagharap-harap kami nun. Unang-unang tinuro sa amin eh yung...
TRUST. Siyempre sa mga ganyan alam mo na yung madalas ginagawa para
sa test of trust. Yung babagsak ka tapos sasaluhin ka nung kasama mo.
Ka-partner ko nun si Kay, kaya medyo kinakabahan ako. Mas matangkad
kasi ako sa kanya at dahil babae siya, baka di niya ko kayanin. At least siya
medyo maliit-liit kaya ko naman.
"Kay naman huwag mo akong ibabagsak ah!" sinabihan ko siya nung naka-
ready na ako sa harapan niya.
"Kaya nga inimbento 'to.. para sa trust 'di ba?""Yun nga eh wala akong
trust sa iyo!" pero pabiro lang naman yun kaya tumawa rin si Kay.
Nagbilang naman na yung babaeng nasa harapan namin at at the count of
three daw, babagsak na kami.

"1...2.." nung naka-two na, may narinig akong nagsalita sa likod ko.
"Three.."
Hindi ko tuloy ako natumba. Napatingin ako sa likod ko. Dahil nga kitang-
kita doon sa buong chapel na ako lang yung nakatayo maliban doon sa
mga sasalo, lumpait yung babae sa akin.
"Miss.." tinignan niya yung name ko, "Riel.. go..""Pwede po
bang.." pwedeng ano?
Bakit si Jasper pumalit kay Kay?
Tumalikod ako nun. Hindi ko kaya 'to. Hinihintay ako nung babae na
bumagsak doon sa likuran ko.
"Please huwag mo akong ibagsak.. please huwag naman..." bumulong-
bulong na lang ako ng paulit-ulit.
"I won't let you fall Riel. Trust me.."
Trust him daw?? Do I really?..
close your eyes... AAHHHHHHH!
Then... wala na. Bumagsak na ako doon na parang wala lang.
Pagdilat ko nun, nakangiti siya sa akin kaya tinulak ko nga.
"Sabi ko nga eh tapos na.." yun na lang sinabi ko.
Tumayo naman ako tapos siya eh medyo nakaluhod pa.
Bigla namang may nag-asaran na mga classmate namin kasi kami lang
yung pinakahuling gumawa nun. Tinignan ko si Kay na nakacross finger pa.
"Lagot ka sa akin!"
"I owe her alot.." narinig kong bumulong si Jasper sa akin.
"Sino?""Si Kay.."

Nagtaka namana ko sa kanya kaya tinitigan ko lang siya.

"Kasi kung hindi dahil sa kanya...""Hindi ko marerealize na mas mahal ko
pala yung tulay kaysa sa kanya..."

***28***
Hindi ako makapagsalita nun. For some reason, tinitigan ko lang siya at
wala akong masabi. Sinasabi niya ba sa akin na...
"Sinasabi mo ba na..." hindi ko matuloy yung sasabihin ko.
"Ano ba sa tingin mo ang sinasabi ko?" binalik niya sa akin yung tanong.
"S-sinasabi mo na.. mah--," itutuloy ko ba? "Na... mahal mo yung tulay."
Ngumiti siya sa akin tapos bigla akong tinapik sa balikat ko. Akala ko kung
anong gagawin dahil lumapit siya ng lumapit sa akin, then dinikit niya sa
noo ko yung isa sa limang 'kisses' niya na galing doon sa babae kanina.
As usual, nag-asaran na naman pero nag-continue na kami sa activity
namin. Si Kay eh ginulo pa nga yung buhok ko at si Carlo eh inaasar din si
Jasper nung magkasama na sila.
Mahal ni Jasper yung tulay... hindi yung nasa kabila ng tulay. Ain't that
something?
Eh ako? Mahal ko ba yung gustong tumawid ng tulay???
Ewan ko. Ang gulo ko rin no? Siguro nga matagal ko nang alam yung sagot
doon, hindi lang ako sigurado. Basta sa ngayon ang mahalaga...
HINDI AKO NATUMBA!!!
***
Kinagabihan nung first day namin, bandang 6 o'clock na yata nung
pinatawag na naman kami para bumaba sa mga kwarto namin. Ang
nakakahiya pa nun eh maaga akong nag-Pj's kaya nagpalit na naman ako
ng denim shorts at blouse para naman hindi ganun yung itsura ko. Kitang-
kita mo na nagsisibabaan sa hagdan yung mga lalaki sa kabilang building
at casual na rin yung mga pansuot nila.

Ano ba naman kasi ang activity ganitong maggagabi na?

Pinadiretso kami doon sa damuhan nung resort malapit doon sa basketball
court. May kung anong maliwanag na kitang-kita mo malayo pa lang. Si
Kay din eh walang idea kung ano iyon, kaya binilisan na lang namin yung
lakad.
May mga nauna nang seniors doon sa damuhan at nakapaikot sila doon
kumpul-kumpol na damo at kahoy. Sa unang tingin mo eh parang campfire
na yung nasa gitna. Pero hindi nag-aapoy eh. Maliwanag lang at mainit.
Naupo na kami ni Kay doon sa gilid. Nung natapat kami doon sa parang
campfire, nakita namin na may kandila doon sa ilalim pero hindi naman
nasusunog yung damo. Ang weird?!? Para saan naman yun?
Nag-settle na lahat doon na nakapaligid doon sa campfire 'kuno' at may
mga teachers na rin sa gilid. Nandun na naman yung pinaka-speaker ng
program, yung babae uli kanina.
"Seniors, hindi ba kapag nagka-camp kayo eh may mga campfires? This
one is just an improvised campfire. Hindi kasi tayo pwedeng magsunog
dito sa resort eh kaya nag-create na lang kami na ganun din naman yung
spirit, at ganun din yung dating." May hawak siyang stick na pinangtutulak
niya nung damo, "May tatlo na kandila doon sa ilalim nung damo. It
represents three things: Family, Friends, and our Special
Someone." syempre nag-ingayan na naman dahil doon sa
pangatlo, "Nakikipagtalo sa akin yung ibang seniors na nauna dito kanina
at mas gusto daw nilang tawaging CRUSH lang."
May nilabas siyang isang bowl na may lamang tatlong bola na iba't ibang
kulay. Red, blue and Yellow. At eto na naman ang explanation niya..
"Papaikot, bubunot kayo dito. Kapag ang nakuha niyo eh Yellow,
magkukuwento kayo ng mga memories niyo about your family, kapag blue
eh sa friends mo at syempre Red kapag sa special someone." hinawakan
niya yung bowl, "Para fair sa lahat, ako ang magsisimula."
Nakatingin lang kami sa kanya habang bumubunot siya doon sa bowl.
Nakuha niya eh, yellow. Nagkuwento siya tungkol sa family niya na noon
daw at may umuwi daw silang kamag-anak galing sa America, nagkaroon
daw sila ng Grand Reunion. Dahil nga daw maliit yung bahay nila, may

natutulog na daw sa sahig, sa library, sa kusina.. pero wala naman daw sa

banyo. Kahit daw na hindi lahat naging comfortable sa pagtulog, naging
masaya daw sila. Nagkaroon pa nga daw sila ng contest ng spelling at
nanalo daw yung mga laking Pinas kaysa sa mga lumaki ng America.
Paikot naman yung pagkukuwento. May isang babae pa nga na ang
nabunot eh RED kaya medyo nahihiya pa siyang nagkuwento. Sa high
school daw kasi kadalasan niyang ginagawa eh hindi siya nagpapahalata
sa crush niya. Kaya daw nung field trip nila noon at nakatabi daw niya
yung crush niya, tuwang-tuwa daw siya at ang nakakahiya lang daw eh
nakuhanan daw siya ng picture na nakanganga habang nakatulog.
Marami pang nagkuwento nun, at dumating naman yung turn ni Kay.
Nabunot niya eh yellow din.
"Family ko? Simple lang. Sa katunayan kung magiging open ako
ngayon.." tumingin siya sa akin saglit, "May isa akong pinsan na talagang
kinaiinggitan ko simula bata pa ako. Maganda, matalino.. nakukuha niya
yung gusto niya. Madalas ko nung ikumpara yung pamilya ko sa kanya.
Ano ba kami? Muntik-muntikan ng maputulan ng kuryente dahil hindi na
kami makapagbayad. Yung tatay ko nawalan ng trabaho nung nagsara
yung pinagtratrabahuhan niya. Nung wala nga kaming pera nun, dumating
yung point na pati gatas inuulam na namin.." tinitigan ko talaga si Kay
nun, "Mahirap pero sama-sama naman kami. Tapos recently ko lang na-
realize na yung pinsan ko na yun, meron din pala siyang mga bagay na
hindi niya ikinakasaya. Naisip ko na hindi ako dapat mainggit sa kanya
dahil pare-parehas lang tayong may mga bagay na hindi nakukuha. Naisip
ko na dapat lang naming gawin eh suportahan ang isa't isa kapag
kailangan namin."
Tumigil na rin si Kay at medyo naluluha na siya. Gusto ko sana siyang
yakapin pero hindi ko na lang ginawa dahil baka may makahalata na ako
yung tinutukoy niya. Instead, pinasandal ko na lang siya sa balikat ko at
alam na niya yung ibig sabihin nun.
Nagkuwento rin yung isang lalaki na hindi ko alam kung anong section
tungkol din sa family niya. Panay yellow kasi yung nabubunot eh. Hindi
nga maintindihan yung kwento niya kasi tawa siya ng tawa. Parang siya
lang yung natutuwa sa kwento niya.
"--tapos nakita namin na may pula na siya sa ilong.." tumawa
siya, "Kinabukasan dumating yung aso..." tawa na naman uli, "Nakita

namin na may daga pala.." tawa siya ng tawa hanggang sa natapos siya.
Wala akong naintindihan sa kwento niya maliban sa keywoards: Mapulang
ilong, aso at daga. Ang gulo! Oh well..
Bumunot naman si Carlo nun at nakuha niya eh color Blue. Kailangan
niyang magkwento about sa friends niya.
"Nakilala ko yung kaibigan ko nung nagsuntukan kami nun sa tapat ng
bahay nila dahil sa isang babae. Mga bata pa kami nun at may kapitbahay
kami na mas matanda siguro sa amin ng mga limang taon. Dahil nga
parehas kaming nasa tapat ng bahay nun at hinihintay namin siyang
lumabas, nagkakaselosan na kaming dalawa. Sinabihan pa nga niya ako
ng.. 'Girlfriend ko na yun!' at ako eh sinagot ko siya ng'Asawa ko naman
na!' pero walang gustong magpatalo sa amin kaya nauwi sa
suntukan.." medyo natawa kami nun kasi away-bata yung kinukuwento
niya,"Anyways, yun nga sa ganun kami nagkakilala. Nabigyan niya ako ng
blackeye nun, at siya eh nagasgasan ko sa mukha. Ewan ko ba kung anong
nangyari dahil parehas na lang kaming tumatawa nun at hindi na kami
makasuntok. Hanggang ngayon, magkaibigan pa rin kami."
Tumingin si Carlo nun sa paanan niya at saka ko napansin na baliktad yung
tsinelas niya. Siraulo din talaga itong si Carlo!
"High school na kami ngayon. Pero yung away-bata na yun siguro ngang
madadala namin. Signal na nga siguro namin yun sa isa't isa para sabihing
'matauhan ka naman!'. Lately nagsuntukan kami uli." tumawa naman
siya, "Pero hindi kami magkaaway. Way lang namin yun para matauhan
ang isa't isa."
Nung matapos si Carlo nun eh pinasa na niya uli yung bowl para
makabunot naman si Jasper. Eto na naman ang mahiwagang YELLOW at
tungkol sa family naman niya yung ikukuwento niya. Kinabahan naman
ako nun. Next na pala ako sa kanya at kapag yellow ang nabunot ko,
kailangan ko na namang magsinungaling. Siguro nga dapat ibang kulay na
lang mabunot ko.
"Sa totoo lang wala akong masyadong memory sa family ko. Lumaki kasi
ako sa uncle ko sa isang malayong lugar..." tumingin siya sa direksiyon ko.
Nung una eh hindi ko pa alam kung bakit siya tumingin sa akin, yun pala
eh naalala ko yung kinuwento niya kanina. Lumaki siya sa probinsiya at

walang nakakaalam nun. Kaya pala napaka in-general ng lugar niya.

Nakayuko na naman si Jasper nun at halata mong nakikinig sa kanya lahat.
Ewan ko ba kung bakit maraming interested sa number 1 prankster ng
school. Siguro hindi lang sila sanay na nkikita siyang seryoso dahil
madalas siyang pala-tawa sa school.
Tinuro niya yung puso niya gamit yung right index finger niya.
"My parents died when I was three. One day before ng birthday
ko." tumango-tango siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon
sa apoy na nasa harap niya. Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso
niya, "May isa akong kapatid. He died when I was 7. Leukemia. An hour
before kong na-receive yung award ko as first honor nung grade 1 ako.
Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko." nag-iba
yung pakiramdam ko nun, medyo nalulungkot na ako, "After that, I was
considered an orphan. Kaya ako lumaki sa uncle ko. TIME. That's all I need
to be happy." yun yung sinabi niya na hindi ko alam kung anong ibig
sabihin niya, "At yun din ang madalas tinuturo sa akin ng uncle ko.
'Mahalaga ang oras, kaya dapat wala kang sinasayang', o kaya naman...
'Hindi mo na maibabalik yun, gustuhin mo man'. And he's right. He's
always been. Siya na yung tumayong tatay ko nun at yung auntie ko ang
naging nanay ko. Sama-sama kami kapag kumakain, kung may kailangan
ako nandiyan sila. And now I'm here... nagkukuwento sa inyo. Utang ko sa
kanila kaya ako nandito."
Pagkatapos niyang magkwento eh walang nagsalita kaagad. Lahat ng
seniors pati yung speaker na babae eh hindi rin nakapagsalita. May nakita
pa nga ako na mga babae na nangingilid yung luha, pero ako hindi ako
umiyak. Hindi ko alam na ganun pala siya katapang... ganun na rin yung
naranasan niya sa buhay.
Inabot niya sa akin yung bowl at ako naman na yung bubunot. Huminga
ako ng malalim at wish ko na sana huwga naman sana tungkol sa family ko
ang mabunot ko at ayoko nang mag-imbento ng sasabihin ko.
Sa sobrang tagal ko at kapapaikot ko nung binubunot ko, I ended up with a
red.
"Red?!?" tinignan ko lang yung hawak ko.
"Special someone." niliwanag nung babae sa akin.

Alam ko naman na yun yung ibig sabihin nun. I just didn't think that I
would... I would have this one.
Ang tagal kong nakatingin lang sa kanilang lahat. Hindi ko alam kung
anong ikukuwento ko. Lahat sila nakatingin din pabalik sa akin at
pakiramdam ko masyado na akong on the spot.
"Madalas kapag tinatanong ako kung sinong hinahanggan ko madalas kong
sinasabi eh artista. Sinasabi rin nila sa akin na masyado daw akong corny
dahil hindi pa rin ako umaamin sa mga kaibigan ko. Recently, may isang
taong sobrang close sa akin na nagtanong kung mahal ko ba yung isang
tao... saka ako napaisip.." ngumiti na lang din ako sa side ni Kay, "Mahal
ko nga ba? Hindi ako sigurado sa sagot ko. Baka kasi kaibigan lang ang
tingin ko sa kanya, parang kapatid... o sadyang natutuwa lang ako kapag
nandiyan siya. Matagal akong nakiramdam, at ngayon ko lang sasagutin
yung tanong ko..." huminga ako ng malalim, "At least may alam ako na
isang bagay. Sa lahat ng ginawa ng tao na iyon para sa akin, alam ko na
marami pa rin akong hindi alam sa kanya." tinignan ko si Jasper nun, "I
love him enough that I'm willing to get to know him better." ngumiti ako
nun at nakatingin na siya sa akin, "At gusto ko lang malaman niya na yung
bridge eh binibigyan siya ng sapat na time para patunayan yung totoong
siya...""You can have all the time you need Jasper..."
***29***
Ewan ko na kung anong pumasok sa isip ko at sinabi ko yun. Siguro nga
nagulat ako, pero nandun na yun at marami na ring nakarinig. Bawiin ko
man siguro wala nang maniniwala. Sabagay kung babawiin ko naman,
sinong niloloko ko? Oh yeah... MYSELF.
Pinasa ko na rin yung bowl nun na may bunutan. Tinignan ko lang din si
Jasper at tumingin din siya sa akin. Bago pa siya yumuko, umiling-iling pa
siya habang nakangiti.
Yung pagkukuwento namin tungkol sa mga experiences namin eh tumagal
ng tumagal hanggang sa lahat eh nakapag-kwento na. Binigyan kami ng
snacks at pagkatapos nun eh isa-isa na kaming pinaakyat para matulog
dahil maaga pa daw kaming gigising bukas.
Sabay na kaming umakyat ni Kay nun. Nakatingin siya sa akin na para
bang may nagawa akong malaking kasalanan sa kanya.

"You cracked up!! Alam mo yun?!?" akala ko naman galit, bruhang 'to
ginulat pa ako!"Nabasag?!? Gets mo?""Anong ibig mong sabihin?""O sige
gusto mo paalala ko," nag-isip naman siya, then nagmaliit na boses, " 'You
can have all the time you need.. JASPER' parang ganun.. naalala mo
na?""Yun ba?!? Tingin mo ba mali yung ginawa ko?" naguguluhan na
talaga ako.
"ABSOLUTELY-!!!" sabi ni Kay sa akin.
"Ganun?" dapat pala hindi ko na ginawa.
"-NOT. Ano ka ba girl, ang taray nung ginawa mo no! Tara nga dito!" tapos
niyakap niya ako na sobrang higpit at ginulo yung buhok ko. "Kailangan
bukas ayusin mo yang kilos mo. May nanliligaw pala sa iyo hindi mo
sinasabi sa akin!"
Natawa na lang ako sa kanya. Pagkatapos niyang yumakap sa akin eh
tinignan lang namin ang isa't isa.
"Anong plano mo? Sasabihin mo sa kanya na... ikaw eh you-know-what?!"
Sumandal ako nun sa dingding at naguluhan din ako.
"Oo." yun ang una kong sinagot, "Pero hindi muna ngayon. Siguro naman
malalaman ko kung kailan ang tamang oras para doon 'di ba?"
***
Umagang-umaga pa lang eh nagising ako nung may narinig ako na may
kumakatok sa pintuan namin. Kahit na alam kong puyat na puyat pa ako at
medyo pumipikit-pikit pa yung dalawang mata ko eh tumayo pa rin ako.
Tinignan ko yung tatlo pang kasama ko doon sa loob ng room. Katabi ko
kasi si Kay sa kama at hindi man lang nagising doon sa katok. Yakap-yakap
pa niya yung unan na parang ang sarap-sarap ng tulog. Yung dalawang
classmate din namin na nasa kabilang kama eh mga tulog mantika rin.
Magkapatong pa yung dalawang paa niya at nahulog na yung mga unan
nila. Hay naku.. hindi naman halata na malikot sila matulog no?!?
Kinamot ko pa yung ulo ko nun bago ko binuksan yung pintuan. Nasilaw
naman ako nung may maliwanag na ilaw na tinapat sa akin at hindi ko
malaman kung sino yung nakatayo doon. Saka lang niya inalis yung nasa

harap ko, flashlight pala. Sa labas eh madilim pa.

"Girls, gising na." yung isa lang pala sa mga teachers.
Tinignan ko yung wall clock na nakasabit doon sa pinakadulo ng room.
"Mam, it's only 4:30." grabe naman ito ang agang manggising.
"Exactly, 4:30 na kaya bumangon na kayo."
Ang dilim pa talaga sa labas kaya pala nagfla-flashlight siya. Ako naman eh
nakipagtalo pa doon sa teacher.
"Yung araw nga po hindi pa bumabangon bakit kami babangon---" hindi ko
natapos yung sasabihin ko kasi bigla niyang nilaksan yung boses niya.
"7:00 ANG CALLTIME KAYA TUMAYO NA KAYONG APAT DIYAN AT MALIGO
NA KAYO!!!"
Nagising bigla-bigla yung diwa ko. Grabe naman yun. Napasaludo tuloy ako
na parang member ng army.
"Mam yes mam!"
Ginising ko na yung tatlong kasama ko at binato pa ako ng unang para
paalisin ako. Pero syempre dahil hindi ko naman sila tinigilan kaya hinila
ko pa yung paa ni Kay. Tumayo rin naman siya.
"Ano ba naman yan Riel ang aga-aga pa!"
Dahil nga ang bagal-bagal pa nilang kumilos nun eh nauna na akong
bumaba sa kanila. Nakita ko na may mga gising na rin pero hindi pa ganun
karami at halata mong tulog pa yung karamihan. Grabe talaga yung
calltime. Anong oras na nila kami pinatulog kagabi tapos ngayon 4:30
dapat gising ka na?!?
Ayoko na mag-take ng chances ko maya-maya dahil marami nang maliligo
sa bathroom kaya kinuha ko na yung mga gamit ko para makaligo na rin at
makapag-bihis. May mga ilaw naman doon sa binababaan ko kaya ok lang
na maglakad ako mag-isa.
Syempre, naligo na ako doon sa girl's bathroom. Ang lamig nga ng tubig

kaya ang tagal-tagal kong nakaligo. Hinahanap ko kung may hot water
man lang, wala talaga eh. Minsan namimiss ko rin yung bathroom sa bahay
namin nila Daddy. Gustuhin ko ng certain temperature para sa tubig,
nandun na yun. Pero ayos na rin ito.
Nung matapos akong maligo eh naririnig ko na may mga nag-iingay na sa
labas at mukhang marami nang gising. May mga nagbukas na rin ng
shower at mga nagsimula na ring naligo. Buti na lang ako eh tapos na at
hindi ko na kailangang makipagsiksikan sa kanila.
Naka-denim shorts lang ako nun na above the knee pero hindi naman
sobrang ikli. May anklet lang ako at flipflops, ayos na. May sunglasses din
ako na nilagay ko sa ulo ko. Nakababy-blue naman ako na blouse.
Ang daming nagkalat na Seniors nun. Nakita na rin ako nila Kay dahil
napansin nila na tapos na ako. Naglalakad pa lang ako doon sa gilid ng
pool nung may narinig naman ako na nagsalita sa likod ko.
"I love your outfit Riel.." tapos narinig kong tumawa siya.
Teka, tumawa? Does that mean... ang pangit ng outfit ko? Iniinsulto niya
ko? Ganun ba yun?
"Ok fine kung pangit yung outfit ko sabihin mo na.." nakatalikod pa rin ako
nun.
"I told you I love it.." inulit pa niya.
Hindi ko alam kung maiinis pa ako kaya kahit na nakalagay pa sa balikat ko
yung tuwalya ko eh humarap na ako sa kanya. Dala-dala ko rin yung maliit
na bag ko kung saan ko nilagay yung gamit na pinagpalitan ko.
Nakapamewang pa ako nun.
Pagharap na pagharap ko sa kanya eh hindi ko alam baka nanlaki na yung
mata ko sa sobrang gulat..
"HOLY COW!!!" napaatras naman ako nun.
Kung titignan mo nun eh parang nag-usap kami kung anong susuotin
namin. Naka denim shorts din siya pero below the knee naman, naka-blue
na shirt, black slippers, at may shades din siya pero nakasabit naman sa
shirt niya. Ang kaibahan lang, may necklace siyang itim at ako naman eh

anklet sa paa.
"Ginaya mo ba ako?" tinuro ko naman siya.
Ngumiti siya uli.
"Ngayon nga lang kita nakita simula kagabi sasabihin mo ginaya
kita?" tumawa na naman siya, "Coincidence siguro.""There's no such thing
as coincidence.." sinabi ko na medyo naiirita pa ako.
"Paano mo nalaman?!?""I just... know." oo nga paano ko ba nalaman yun?
"Fine. Ayaw mo ng coincidence..." nag-isip naman siya, "We think
alike.""Magpalit ka na..." sinabi ko talaga yun sa kanya?
Siya naman ang lumapit sa akin at napatingala tuloy ako sa sobrang lapit.
"Bakit naman ako magpapalit eh kasusuot ko pa lang nito?!?""It took me
almost an hour sa bathroom.. alangan naman ako ang magpalit?!?" tinuro
ko siya lalo.
"Ano bang problema sa outfit?!?"
Ano ba naman itong tao na ito? Hindi niya alam kung anong problema doon
sa outfit?!? Ako syempre alam ko..
"Basta magpalit ka! We look almost... the same." almost lang naman...
"So?!? We're not twins!" pilosong ito!
"So-so ka diyan! So-sohin mo ang mukha mo! Alam mo ba kung sino lang
ang nagsusuot ng parehong damit?!?""O sino?!?" nakikipag-away ba siya
sa akin eh o nakikisakay?
"Mga cou--" iniwas ko tingin ko. "Never mind. Basta magpalit ka, sabi
ko.""Cou---ples?""NO?!?" deny pa ko. I totally meant to say.. couples.
Dahil nga medyo naasar na rin ako nun eh hindi ko napansin na may tao na
pala akong naatrasan kaka-atras ko kay Jasper. Kasi naman eh bakit ba
parehas pa kasi kami ng suot eh! Well.. almost.
"What do we have here?" narinig ko si Carlo sa likod ko dahil naatrasan ko
siya. "LQ?""LQ?!?" tinaasan ko siya ng kilay ko.
"Yun na rin term sa inyo 'di ba? You like her, you like him.." tinuro niya
kami ni Jasper."Teka... bakit parehas yata kayo ng suot? Nag-usap
kayo?!?""HINDI!" sinigawan ko talaga siya.
Hinawakan niya yung tenga niya.
"Easy Riel, kaharap mo ko.." sabi ni Carlo sa akin. "Ano bro?!""Nope. Hindi
kami nag-usap." nag-cross arms si Jasper pero halata mong natatawa-
tawa siya.
"O ano ngayon pinag-aawayan niyo?""SINABI KO KASI MAGPALIT SIYA
BAKA KASI ISIPIN NG MGA TAO.."
Natawa rin si Carlo nun. As in, tawang namumula na yung mukha niya.
"Sinabi ko bakit naman ako magpapalit, e di siya na.." tinuro ako ni Jasper.
"Siya yung lalaki ako yung babae ako pinagpapalit niya?!?"
Panay ang lipat ng tingin ni Carlo sa akin, then Kay Jasper.
"KNOCK IT OFF!" sabi ni Carlo kaya napahinto kami ni Jasper. "Para yan
lang pipnag-aawayan niyo pa?"
Tinignan ko si Jasper nun.
"Sino bang maysabi na nag-aaway kami?!?""Ano pa pala yung
ngayon!?" tinanong ako ni Carlo, "O sige.. para walang away ganito na
lang..."
Lumapit si Carlo sa amin at hinawakan niya yung balikat ko at balikat din
ni Jasper. Nakatingin lang kami sa kanya ta mukhang magbibigay ng
comment niya.
"Syempre para tabla, mas mabuti siguro na..."
HIndi naman namin inaasahan na lalagyan niya ng pressure yung
pagkakahawak niya kaya nagulat kami ni Jasper bigal nung tinulak niya
kami ng sabay.

Nahulog kami parehas doon sa pool.

"AAAAAHHHHHHHHHHHHHHH!" nakainom yata ako ng tubig nun kaya
humawak ako doon sa tiles sa gilid. "Bakit mo ginawa yun?!?""CARLO!!!
LAGOT KA SA AKIN!" halata mong galit na si Jasper nun.
Humawak din siya sa tile sa gilid at hinawakan niya ako sa likod ko dahil
panay na ang cough ko nun.
"Ok ka lang?!?"
Si Carlo eh mukhang tuwang-tuwa pa sa nakikita niya.
"Hindi nakakatawa Carlo.""Tingnan niyo yung itsura niyong dalawa. E di
tabla na kayo... parehas kayong magpapalit.." tapos may nilabas siyang
digital camera. "Say.. CHEESE!"
Pipigilan sana ni Jasper si Carlo at humawak na siya doon sa tiles doon sa
gilid para makaahon na siya. Kaya lang nag-slip yung paa niya napahawak
siya sa akin.
HE DRAGGED ME DOWN. The heck.
OH GREAT!!! NOW WHAT DO WE HAVE HERE?!? A cute picture?!?!

***30***
This time talaga, nakainom na talaga ako ng tubig dahil sumigaw ako tapos
hinila niya ako pababa. Kadiri talaga. Hinawakan kasi ako ni Jasper sa
kamay ko. Dahil mas matangkad siya sa akin at halata namang mas
mabigat, nahila ako pababa.
Ang higpit ng hawak niya nun kaya hinawakan ko yung kamay niya at
pinilit kong alisin yung kamay niya. Nawawalan na ako ng oxygen...
HEEEELLLPPPP!
Ayun, naalis ko naman. Hingal na hingal ako nun. Si Jasper hindi ko na
napansin. Baka ayun, nagpakalunod na sa kailaliman ng swimming pool.
Humawak uli ako doon sa gilid. Kaya lang pagtingin ko...

"Whoa.. bakit may dugo dito?" tinuro ko yung nasa gilid ko habang nagka-
cough pa ako. "Ano yan?!?" tinanong ko si Carlo.
"Ewan ko..." tapos umupo siya doon malapit sa akin, tapos tumingin siya
doon sa pool.. nagulat na lang ako nung sumigaw siya ng.. "BRO!!!
BRO!" inalis niya yung t-shirt niya kaya lang napatingin na ako doon sa
likod ko.
Naka 'Dead Man's Float' si Jasper.
"Oh my God anong nangyari?!?" tapos lumangoy ako doon sa direksiyon
niya.
Hinawakan ko siya doon sa sa t-shirt niya at hinila ko siya. Tatalon dapat si
Carlo kaya lang sinabihan ko siya na huwag na at kaya ko siya. Tinulungan
niya na lang akong i-angat si Jasper doon sa gilid.
Bumilis yung tibok ng puso ko nun.
"Huwag mong sabihin sa akin na nalunod siya?!?" nanginginig na yung
boses ko nun."Hindi ba siya marunong lumangoy? Kasi kung alam ko lang
'di ba hindi ko na inalis yung kamay niya..."
Si Carlo nun eh medyo namumutla na yung itsura.
"Bro.. bro.." panay ang tapik niya sa pisngi ni Jasper, "Bro ayos ka
lang?!?""Nalunod yata siya eh!!!" sumigaw ako doon, "Sabihin mo na sa
kanila..""Hindi siya nalunod Riel!" sumigaw si Carlo sa akin, "Nag
competitive swimming na siya before, imposibleng malunod siya."
Tinapik-tapik siya ni Carlo sa pisngi niya. Nagulat na lang ako nung
biglang nag-cough din si Jasper.
"Hey ano ba! Bakit mo ko sinasampal?!?" nag-cough na naman uli.
Yumuko ng kaunti si Jasper.
"Nakainom ako ng tubig..." tapos hinawakan niya yung tuhod niya, "Ou--
""Ano bang nangyari sa iyo?!? Parang nalunod ka ah. Hindi ka na
kumikilos.""I felt numb you jerk!" sinabi niya kay Carlo tapos tinulak niya
ng malakas, "See that?!?"

Pinakita niya yung paa niya at nakita ko na may malaki siyang cut doon.
Panay pa man din ang dugo.
"May broken tile pala doon sa gilid. Nasugatan ako. Kaya napahawak ako
kay Riel.."tapos tumingin siya sa akin.
"Lagyan mo na ng gamot yan, baka ma-infect.""Akala ko naman kung ano
na ang nangyari sa iyo." sabi ni Carlo na nakatawa pa,"Nasugatan ka lang
pala..""I told you I felt numb.." sabi ni Jasper na halata mong naiinis na.
"Concern na concern pa man din si Riel.." sabi niya, "Ima-mouth-to-mouth
ka na niya sana eh.."
Nagulat ako doon sa sinabi niya kaya hinampas ko rin siya ng malakas.
"Ano ka! Wala akong sinabi ah!""Hayaan mo na si Carlo, Riel. Baliw
yan.." tapos tumawa siya ng nakakaloko, "Riel nalulunod ako!!!" hawak
niya kunwari yung leeg niya.
Ganun pala ah...
BINATUKAN KO NGA NG MALAKAS!
***
After that, alam kong inalalayan na ni Carlo si Jasper para gamutin yung
sugat niya sa paa. Ang laki talaga. Ni-ayaw ko ngang tignan kasi panay
dugo na yun.
Ako naman eh nagpalit na ako doon sa taas kasama si Kay. Tinanong pa
niya ako kung anong nangyari sa akin at mukha daw akong basang sisiw,
kaya sinabi ko nahulog ako sa pool. Kinuha ko yung black t-shirt ko na
nasa bag ko, at yun na lang ang sinuot ko. Ayun, nagpantalon na lang ako.
Dahil nga sa may na-accident doon sa sirang tile sa pool, pinagbawalan na
lahat na maligo doon at baka sa susunod eh meron na namang masugatan.
Responsible naman yung resort doon, at kung ano mang pag-areglo ang
gagawin nila sa school at sa parents (aunt and auntie) ni Jasper, ewan ko
na.
Tinuloy pa rin naman yung recollection. Besides, second day pa lang namin

ngayon. Hanggang bukas pa kami dito.

Nakaupo na kami doon sa monoblocks uli sa may chapel nila at nakita ko
na dumarating na naman si Jasper. Halata naman na may sugat siya kasi
naka tsinelas lang siya at nagli-limp.
Nung kumpleto na kami, saka lang nagsalita yung speaker sa harapan.
"Bago nga pala tayo magsimula, gusto ko lang ipaalam sa lahat ng seniors
na nandito.." sabi nung babae tapos tumingin siya sa aming lahat, "Last
day niyo na dito tomorrow. So we're having a party.."
Nag-hiyawan naman doon sa buong chapel kaya medyo nabingi rin ako.
Excited naman 'tong mga ito sa party.
"Bukas na ng gabi yun bago kayo umalis." sabi nung speaker na nakangiti
pa,"Awarding, dancing, singing.. food.. normal party.." sabi niya uli.
May mga babae pa na kinikilig-kilig kaya medyo nairita ako. Ang OA ah..
"Take note, may binago lang kaming konting detail.." hinigpitan niya yung
hawak niya sa microphone, "Gals will ask guys... as their dates."
Nanahimik kaming lahat nun. Bakit ganun?!?
"Oh no she didn't!" sabi ni Kay na nagulat din, "Bakit naman baliktad?
Hindi ba nakakahiya yun?!?""Who needs a date anyway?" sinabi ko at
nagsungit pa ako.
"Asus kung magsalita ito! Mas masaya kaya may date ka..""Bakit
naman?!?" tinanong ko si Kay.
"At least sigurado may kasayaw ka na... kahit isa.""Loka!"
Binigyan kami per class ng dalawang kandila (again!). Symbolism daw ang
kandila ng pagiging 'totoo'. Pagiging sincere kumbaga.
Ibig sabihin daw nun eh yung dalawang phrase na nahihirapan daw ang
mga taong sabihin. 'Thank You' and 'I'm Sorry'. Iikot ka sa buong klase
mo, at yung isa eh bibigay mo sa taong gusto mong pasalamatan, at gusto
mong mag-sorry ka. Then pagkatapos mong sabihin sa kanya kung bakit,
yung binigyan naman ang iikot at iaabot sa taong gusto niyang mag-sorry

at mag-thank you.
Pinatugtog naman yung nakakalungkot na tugtog nun. Dapat kasi tatayo
yung unang magsisimula, tapos kukunin yung kandila. Nagkakahiyaan yata
kaya walang gustong tumayo. Yung ibang section nakapagsimula na.
Wala pa ring tumatayo sa amin. Ano ba naman yan? Yung mga nasa
harapan napaka-mahiyain naman.
Hindi na ako makapag-pigil nun. Papatagalin pa nila eh.. kaya bigla-bigla
na lang akong tumayo.
"Ako na nga magsisimula.." nagkatinginan kaming dalawa kaya sabay
kaming napaupo, "Ikaw na nga.."
Nagtinginan na naman lahat sa amin. Kaya ayoko ng ganito eh.
"Sige na nga ako na..."
Arrrrggghhh! Kailangan ba magsabay kami?
Nauna na siya sa harapan kahit na hirap na hirap siyang maglakad. Kinuha
niya yung dalawang kandila. Grabe naman, sabi isa lang ah!
Pumunta na rin ako at kinuha ko yung isa sa kanya. Kinuha ko yung
'Sorry.' Nagtingin siya sa chapel, at ako rin eh nagtingin. Ano ba naman
yan kanino ba ito?!?
Bigla na lang akong tumalikod.
"Riel.." tapos ini-extend niya yung kamay niya, "Thank you." seryoso
naman siya,"Thank you dahil nakilala kita."
Nagulat ako nun kay napaatras naman ako. Ako naman ang nag-extend ng
kamay ko.
"Sorry..." sabi ko sa kanya kaya nagulat din siya.
"Para saan?!?""For everything that I've done.""Wala ka naman ginawa
ah!"
Hindi niya alam na nagsisinungaling ako sa kanya...

"I'll tell you tomorrow..." tapos yumuko ako, "I'm sorry Jasper."
Nakatingin lang siya sa akin at medyo puzzled na. Alam ko naguguluhan na
siya. Pero sasabihin ko na nga ba?!?
"Tomorrow..." sasabihin ko na..
"--at the 24th hour."

***31***
Katulad nung unang araw namin nun, nakatingin lang si Jasper sa akin na
akala ko eh nagsalita na nama ako ng complete Greek. Ayun nga, nasabi ko
naman na. Tomorrow, 24th hour. It's just a fancy phrase to tell him,
tomorrow, 12 midnight.
Ayoko na. Ayoko siguro na nanliligaw siya pero hindi niya alam yung mga
bagay tungkol sa akin.
That stuff about giving candles went on and on. Nung nagutom na kaming
lahat, pinatayo kami para sa lunch. Si Kay eh kumain ng kumain at namo-
mroblema sa party kanina. Ako naman... ibang bagay.
Nakatingin ako sa kawalan nun.
"Kay, masama ba akong tao?!?" yun na lang ang tinanong ko sa kanya.
Napatingin lang si Kay sa akin. Uminom pa siya doon sa tubig sa harap
niya.
"Of course not. Bakit ba?" tuloy pa rin siya sa pagkain niya.
"It feels like it.." nilaro-laro ko yung pancit ko, "I lied."
Nagsalubong naman yung kilay niya sa akin at hinawakan niya yung kamay
ko.
"Sus ito naman! Alam mo ikaw tao ka parang lagi mong pasan ang
mundo!" sumubo uli siya, "Kung anu-ano kasi iniisip mo eh. Mabilis kang
tatanda niyan.""Gusto ko kasing sabihin sa kanya... kaya lang.. kaya lang

natatakot ako." iniwas ko yung tingin ko kay Kay, "Noon pa. Simula nung
sinabi niya na ayaw niya sa rich kids.""Si Jasper pala pinag-uusapan natin
dito?!?" sabi niya, "Oh well... let's put it this way. Rich kid ka nga siguro,
but he loves you as YOU, not as SZARIELLE.""Yun nga rin naisip ko
eh.." pinalakas ko yung loob ko, "Tama." tapos tumingin ako doon sa
direksiyon nila Jasper at Carlo na kumukuha pa ng pagkain nila.
Si Kay naman eh sinundan yung tingin ko.
"Come on! Alam mo namang gusto mo siyang yayain sa party
bukas?!?""No I don't!" nag cross arms ako.
"Alam mo magsinungaling ka doon sa maniniwala... GO ON!" tinuro niya si
Jasper.
"Ayoko ngang magyaya. Nakakahiya no!""Hoy dalagang Filipina.. modern
world na naliligaw ka pa?!? Hindi na uso ang hiya-hiya ngayon dahil wala
kang mararating.." pinilit niya akong tumayo, "Yayain mo na kasi dahil
kapag may nagyaya diyan.. sige ka ikaw rin! Si Jasper Morales pinag-
uusapan dito.""Ayoko nga!" hinila ko naman yung kamay ko.
"Dali na!" hay ang pilit talaga!!
"Oo na.. oo na! Ang kulit naman eh..."
Tumayo ako at inayos ko yung shirt ko at naglakad ako doon sa direksiyon
ni Jasper at Carlo. Panay ang thumbs up sa akin ni Kay para lumapit ako.
Ayoko na... hindi ko kaya ito.
Kakaatras ko kaharap ko si Kay, may tinamaan naman ako.
"Sorry.."
Ngumiti naman siya sa akin.
"Hi Riel.." tinignan niya yung kamay ko, "Kumain ka na?!? Sa 'yo na lang
ito." inaabot naman niya sa akin yung pagkain na ipinila pa niya."
"Nah.. meron ako doon.""O-K." sabi niya na medyo mabagal, "Saan ka
pupunta?!?""Ako?!?" tinignan ko uli si Kay nun.
Panay ang signal niya sa akin ng GO! or something like.. 'Sige yayain mo

na!' mga ganun.

"Kukuha ng tinidor. Nahulog kasi yung tinidor ko kanina." teka bakit
nabago yata?
Dinaanan ko naman siya papunta doon sa kuhaan ng tinidor.
Ano ba naman yan! Tatanungin mo lang siya!! KAINIS NAMAN!
Hindi pa ako nakakalayo eh hindi ko rin napigilan yung sarili ko.
"Jasper.." lumingon naman siya sa akin.
"Yeah?!?" nagtataka na yung itsura niya.
"Nice... shoes." Ay ang ewan mo Riel!
"It's slippers..." sabi niya nung tumingin siya sa paa niya, "The same one
na suot ko kanina."
Napalunok naman ako nun. Bakit ba masyadong mahirap magyaya?!?
Ganito pala pakiramdam ng guys no, hindi sigurado.
"Nice shirt too.." tapos tumalikod na ako nun. Para kang sira!!
Pinagpapapalo-palo ko yung ulo ko.
Si Carlo nun ang narinig kong tumawag sa akin. Kaya yun, napahinto pa
ko.
"Riel!" syempre, nag-drama naman ako sa pag-ikot.
"Bakit?!?""May date ka na ba sa party bukas?"
Tinignan ko lang siya na ako naman yung nagtataka ngayon.
"Wala eh... wala ring balak magyaya." ngumiti ako ng alanganin nun.
"Ganun?!?" sabi ni Jasper tapos naiapak niya ng malakas yung paa niya na
may sugat,"Aray ko!""Actually, ang gustong sabihin ni Jasper... it'll be
great kung may date ka.""I didn't say that!" tinignan niya ng masama si
Carlo. "I mean, yeah.. sinabi ko yun.""Maarte kasi yan parang

babae." tumawa si Carlo, "7 girls asked him this morning. Na turn-down
lahat. May hinihintay yata eh..""wala akong hinihintay..""Magsinungaling
ka sa maniniwala!" sabi ni Carlo sa kanya.
Teka, parang narinig ko na yung dialogue na yun ah?!
"Since wala kang date, and si Jasper wala, bakit hindi kayong dalawa... AS
FRIENDS?"inemphasize pa niya yung dulo.
Tinignan ko si Jasper nun. For a guy, mahiyain talaga siya. Nakayuko na
naman eh.
"You wanna' go with me?" tinanong ko sa kanya na casual na casual ang
dating na parang wala lang.
Napaka-uneasy niya nun. Akala mo hindi mapakali na hindi maintindihan.
"Ah..kasi.. err... ok."
Binatukan siya ng malakas ni Carlo.
"Mago-ok ka lang din naman pala pinatagal mo pa!" tumingin siya sa
akin, "Sige Riel, una na kami.""Ok.. I need to get my spoon..""Akala ko
tinidor?!?""Yeah.. that." nadulas pa oh!
"See ya' Riel.." ngumiti sya sa akin tapos kumaway, "I need to talk to you
too... at the24th hour."
***
Nung hapon din nung araw na iyon eh nagsimula nang mag-design yung
ibang staff ng resort para sa party bukas. The party doesn't mean.. (gowns
and tux and all that crap), since pare-parehas kaming walang dala. You
can wear jeans.. shorts.. almost anything basta decent.
Nakausap ko naman si Ronnie nun. Ayun, ang bait na naman niya. Other
than that, tawag niya sa akin eh A.L. kung walang nakakarinig. Nerd effect
nga siya eh, kaya siguro walang masyadong.. well.. admirers.
Syempre dahil nga masasabi mong meron pa sa kanya na espesyal kaysa
sa nakikita mo, I'm always here to help.

"Wala ngang nagyaya sa akin eh.." sabi niya sa akin na parang

nahihiya, "Siguro pupunta na lang ako mag-isa.""Well.. you can go with
us.." sabi ko kaya lang ni-revise ko, "I mean, date ka namin ni Kay. Kaya
lang may date ako.. si Kay hindi ko sure. Kung kailangan mo ng company,
sama ka sa amin.""Thanks A.L. ah, the best ka talaga.""I'll help you
out.." sabi ko sa kanya ng medyo nakasimangot, "Pero huwag mo akong
tatawaging A.L. ok?!? Mas ayos kasi kung ganun.""Ok.. Arielle..." tumawa
siya, "Riel.""That's much better." nginitian ko siya tapos ini-scan ko yung
physical appearance niya from head to toe, "Una sa lahat...
dapat.." hinawakan ko yung eyeglasses niya,"Tanggalin mo ito."
Nung tinignan ko siya, cute pala si Ronnie kung walan salamin.
"Bagay pala sa iyo eh.." sabi ko sa kanya, "You feel ok?""Medyo blurry
lang paningin ko.." sabi niya, "Pero kung hindi ko naman kailangan
magbasa, ayos lang na ganito."
Nagikot-ikot ako nun at tinignan ko yung mga gamit niya. Grabe talaga,
halos pare-parehas lahat ang style ng damit niya. Tight-fitting shirt,
checkered and mostly brown. He really needs some style.
"Wala ka nang ibang damit?" tinanong ko sa kaya nung makita ko na yung
kadulu-duluhan nung shirts niya, "Like.. blue ones.. na malalaki?!?""Wala
eh.." sabi niya.
Walang mangyayari kung ipapasuot ko sa kanya yun. Nag-isip naman ako.
Kanino kaya ako hihiram?
Lumabas ako ng room niya sa building ng guys. Hinanap ko nun si Carlo at
si Jasper. Kaya lang naisip ko, masyadong matangkad si Jasper para
magkasaya naman yung damit niya kay Ronnie. Si Carlo siguro mas ayos...
Kakalakad ko nun sa hallway, nakita ko na kasama ni Kay si Carlo.
"Carlo!!" sumigaw ako doon sa hallway, "Carlo!""Oi.. sup?""May extra
clothes ka?""Para saan?" tinignan niya ako na suspicious pa
siya, "Susuotin mo?"
Well, inexplain ko nga sa kanya na gutso ko ngang tulungan si Ronnie na
mag-ready para bukas. Naghanap naman siya ng extra na damit niya at
yun nga, nagbigay siya ng pants at malaking shirt. At least si Carlo may
taste sa damit, si Ronnie wala eh. This will look fine.

Nung makarating ako uli doon sa room kung saan natutulog si Ronnie,
nakahiga na siya doon sa kama at hinihintay niya ako. Tumayo siya nung
dumating ako at inabot ko sa kanya yung damit.
Sinabi ko sa kanya na pwede niyang isuot yun para bukas. Nung una
parang nagulat siya, pero sinabi ko na mas ayos yun kaysa sa damit naman
na nasa bag niya.
Nauna akong lumabas doon dahil nga kwarto yun ng mga lalaki. Kasunod
ko naman siya nun at nasa likod ko siya.
Hindi pa ako nakakasampung hakbang eh bigla na lang napatumba sa akin
si Ronnie kaya naitulak niya ako sa gilid. Ako naman eh napahawak na lang
doon sa braso niya.
For some moment walang makakilos.
"I'm sorry.." sabi niya sa akin.
That was really an awkward moment.
"Ok lang..." sabi ko tapos umayos ako ng tayo.
"Na... natisod kasi ako. Hindi ko nakita yung carpet."
Narinig ko na lang na may nagsalita doon sa gilid kaya napatingin naman
ako. Sino pa ba?
"Riel.." nagulat ako nun kaya inalis ko na lang yung kamay ko sa braso ni
Ronnie.
"Hey.. Jas... per."
Naglakad si Jasper papunta sa direksiyon namin. Mga isang ruler siguro
ang tangkad niya kay Ronnie.
"Who are you?" sabi niya na seryosong-seryoso yung dating.
Bakit niya tinatanong kung sino si Ronnie eh samantalang classmate namin
siya?

"Hello Jasper? Si Ronnie, classmate natin.""Ronnie?!" tinignan niya si

Ronnie, "Hindi kita matandaan."
Ewan ko kung bakit parang naiinis ako sa tono ni Jasper. Nakakainis
naman siya. Classmate namin ganun na lang siya magsalita.
"Anong ginagawa mo naman dito?" binaling niya yung tingin niya sa akin.
"A-ako? I'm helping him, para bukas.""Bakit?!?""Bakit?!? Kasi... basta
tinutulungan ko siya. May masama ba doon?""Trying to help? No. Being in
a guy's room? Yes."
Medyo nag-iinit na yung ulo ko nun. Nag-excuse ako nun kay Ronnie at
hinila ko siya don sa gilid. Ang higpit ng hawak ko sa kanya.
"Anong pinapalabas mo?!?" nilakasan ko yung boses ko, "Anong problema
mo?""Wala akong problema.""You certainly look like it.." pinagpilitan ko
talaga.
"Wala akong problema!!!" sumigaw siya sa akin.
Napaatras ako nun sa sobrang gulat ko sa kanya.
"Sorry." lumapit siya sa akin at umiiling siya, "I'm sorry Riel.""Oo na...
wala ka nang problema." tinignan ko siya sa mata niya nun, "Kausapin mo
ko kapag malamig na ulo mo pwede?"
Tinalikuran ko siya nun at nagsimula na akong maglakad papalayo sa
kanya. Siya eh nakatayo lang doon at hindi ko na nilingon kung anong
ginagawa.
"ALRIGHT!" sumigaw siya uli, "I'M JEALOUS! NAGSESELOS AKO NUNG
NAKITA KITA NA HAWAK-HAWAK MO SIYA NG GANUN KALAPIT!"
Huminto naman ako nun. Hindi ko siya nilingon.
"NAGSESELOS AKO DAHIL NANDUN KA KASAMA SYA NA KAYONG DALAWA
LANG!"sinigaw niya uli yun, "NAGSESELOS AKO DAHIL MAY TIME KA PARA
SA KANYA, PERO SA AKIN WALA!"
Huminto ako nun. Hindi ko siya nilingon.

"NAGSESELOS AKO DAHIL mah--" huminto siya nun at halata mong hindi
niya masabi,.
"Dahil mahal kita. Does that make me a selfish person?"

***32***
Huminto lang ako nun pero hindi ko talaga siya tinignan. Siya nagseselos?
Kay Ronnie? That's... ridiculous. Kaibigan ko lang naman si Ronnie. At hindi
na siguro hihigit pa doon.
Well, he doesn't know so..
"Eh siraulo ka pala eh!" sumigaw ako nun kahit hindi ako nakaharap sa
kanya, Haay Riel, so rude.. "Kaibigan ko lang naman yun binibigyan mo ng
malisya!""Hindi ko naman mapipigilan yun 'di ba? Kung makita kita,
maiiwasan ko ba na hindi magselos? Kung pwede lang ba, tinuruan ko na
ito.." anong ito?!?
Hindi ko alam kung ano yun, kaya humarap ako sa kanya. Tinuturo niya
yung puso niya. Tapos nung tinignan ko siya, seryosong-seryoso na yung
itsura niya.
"Noon pa lang sana tinuruan ko na yung sarili ko..." nakinig lang ako sa
kanya, "Para noon pa ko hindi nahihirapan."
Nagtataka na talaga ako sa kanya nun, kaya hindi ko rin naiwasang
magtanong.
"Anong ibig mong sabihin?" nakatayo ako doon mga ilang hakbang lang
ang layo sa kanya.
"Riel, I'm torn." huminga siya ng malalim, "Between you... and another
girl."
Nung binanggit niya yung mga salitang yun, parang sinaksak ako na hindi
ko mainindihan. Magsasalita na sana ako uli kaya lang inunahan niya ako.
"Ikaw... at si... A.L."
Si A.L.?!? Ano bang--

"A.L.?" nagulat talaga ako nun. "You mean Mandee?""Hindi.. oo.. err..
saglit lang.." sabi niya na hindi niya maisip kung ano yung hinahanap niya
word, "A.L., as a person... not Mandee as a girl.""I'm lost. Save it for
tomorrow, pagod na ko Jasper." tapos nagsimula na akong maglakad nun.
Akala ko naman eh magtutuloy-tuloy na ako kaya lang hinawakan niya ako
sa kamay ko at hinarangan niya ako sa harapan.
"Makinig ka muna pwede?" pinilit kong dumaan kaya lang ayaw niya akong
padaain doon, "Sinabi ko na sa iyo dati, I admire A.L. Hindi ko pa siya
kilala nun. Then Mandee showed up." tumingin siya doon sa
gilid, "She's... different." nagkunut-noo siya, "Alam kong siya si A.L., pero
minsan hindi ko maramdaman na siya yun. You know what I'm
saying?" sabi niya na parang gusto niyang ako pa ang mag-clear sa
kanya, "What I'm trying to say is, I'm not really into Mandee. Pero yung
fact na siya si A.L., nahihila ako sa kanya." hindi na siya mapakali
nun, "Then ikaw.." tinuro niya ako, "You're... real."huminto siya
saglit, "Sinusubukan kong timbangin at pumili... pero ang hirap."
Nakatingin lang ako sa kanya nun at hindi ko alam ang sasabihin ko.
Matutuwa ba ako? Parang hindi ko na alam kung ano ba dapat ang i-react
ko.
Kaya lang dahil nagsisigawan nga kaming dalawa, narinig naman ni Ronnie
yun at hindi naman din yun maiiwasan.
"Teka lang, sorry kung makikiaalam ako.." sabay kaming tumingin ni
Jasper sa kanya,"Sinasabi mong nalilito ka kay Riel.. at kay A.L. kung sino
ang mas mahal mo?"
Tumango lang si Jasper nun. Ako naman eh kinabahan nun dahil alam ni
Ronnie yung tungkol sa akin. Tinignan ko lang siya ng warning sign. Ewan
ko kung napansin niya.
"Riel's A.--"
Pinilit kong kuhanin yung attention niya, then nakita niya ako.
"--girl. Rie's a girl." buti na lang.
"I know she's a girl!" nilakasan ni Jasper yung boses niya dahil nairita siya

kay Ronnie.
Saka lang siya humarap sa akin. Bago pa siya magsalita, ako naman ang
nanguna sa kanya.
"Pwede ba bukas na lang tayo mag-usap ng maayos? Mag space-up muna
tayo hanggang bukas. Mag-ready. Pagod lang ako. Promise tomorrow,
we'll be.. ok."
Tinap ko siya sa shoulder niya at ngumiti lang ako ng kaunti. Pagkatapos
nun eh nagsimula na akong maglakad papunta ng building ng mga babae.
Hindi ako galit kay Jasper. Ewan ko kung bakit hindi ko magawa. Kanina
rin muntik nang sabihin ni Ronnie kaya lang pinigilan ko. Alam ko sa sarili
ko na gusto ko nang malaman ni Jasper na si A.L. at ako eh iisa, kaya
lang kung may magsasabi man sa kanya ng totoo kung sino ako, ako yun
at wala nang iba.
Pero tamang oras 'di ba? Hindi ngayon...
***
Nagising ako ng maaga kinabukasan. Or should I say, bumangon lang ako
ng maaga-aga dahil hindi naman ako nakatulog ng maayos. Kung anu-ano
kasing pumapasok sa utak ko.
Third day na namin dito ngayon sa resort. Last day na at mamayang gabi
na yung party namin. So far, walang scheduled na gagawin kundi i-tally na
lang yung votes.
May malalakas na tugtog din doon. May games lang din kami na gagawin
sa baba at syempre eh sisimulan na rin yung party.
Pinauna ko nang maligo yung mga kasamahan ko dahil ayoko ngang
makipag-siksikan kapag maraming tao. Wala pa ako sa sarili ko nun.
ARRRRRRRRRGGGGGHHHHH!!! Ano ba talaga si Jasper sa akin?
Nakahiga pa rin ako sa kama nun at nakatingin sa kisame. Pumasok naman
si Kay nun at bihis na bihis na. Yung ibig sabihin kong bihis na bihis eh
hindi siya nakagown or dress or whatever. naka-denim lang siya. Wala
namang mag-gown sa party na ito no.

"Hoy ano ka ba?!? Nare-ready na yung iba sa games tapos ikaw hindi ka pa
nakakaligo?" lumapit siya sa akin at hinila niya ako, "Mabaho ka na.. dalian
mo.."kinuha niya yung tuwalya ko at nilagay naman niya sa balikat ko.
Tinulak-tulak ako ni Kay nun kaya lang nakasayad yung paa ko.
"Dalian mo na Riel.. ano ba?!"
Humarap naman ako kay Kay nun.
"Anong nakikita mo sa akin?!?" tinanong ko naman siya.
"Ano na naman yan?!?" sabi niya na parang ayaw sagutin yung tanong ko,
tinulak niya ako uli, "Iligo mo lang yan... wala ka na naman sa sarili mo.
Ito kasi hirap sa mga in-love eh.." tinulak na niya ako ng malakas.
"OUCH!" hinawakan ko yung likod ko, "In-love?""Go!" sabi niya tapos nag-
wave siya ng kamay niya para umalis na ako, "Nasa baba na yung bag mo
kanina ko pa binaba."
Sinarahan ako ni kay ng pintuan nun kaya hindi na ako makapasok doon sa
kwarto namin. Wala naman na akong magagawa kundi ang bumaba na nga
papunta doon sa restroom at maligo. Kung tatanungin nga ako, wala nga
ako sa mood. Hindi naman ako tinatamad or anything, parang ang dami-
dami ko lang na dinadala.
Ang dami nang nakabihis sa baba nun. Parang ako na nga lang yata ang
hindi ready kaya ang ginawa ko eh inalis ko yung tsinelas ko at tumakbo
na ako ng mabilis. Nakakahiya na kasi.
Nag-seremonyas ako mag-isa sa banyo. Wala nang masyadong tao doon
kaya ayos na akong maligo. Kinuha ko na lang yung white na blouse ko.
Hindi pa naman main event ngayon na DANCE talaga. Panay games lang at
tiyak pagpapawisan lang din naman ako.
Dahil nabasa yung flip-flops ko, nakailang hakbang lang ako eh natanggal
naman yung strap. Sa dami-rami naman ng araw na masisira, ngayon pa.
Kanina kasi ok lang na maglakad ako ng nakapaa at marumihan yung paa
ko dahil maliligo naman ako. Ngayon naman na nakaligo na ako at lahat
saka pa marurumihan ang paa ko? Hindi naman yata tama yun.

"Need a hand?" napatingala naman ako doon sa nagsalita.

"Oh no, ayos lang ako. Nasira lang yung..." napatingin naman ako sa
kanya, "You're wearing white." tapos tinuro ko yung suot niya.
Parehas na naman kami ng kulay?
"Magpapalit ako kung ayaw mo parehas tayo.. hindi ko naman talaga alam
na white din ang isu--""Nah.. ok lang. Hindi mo kailangang
magpalit.""Anong nangyari sa tsinelas mo?" tinignan naman niya.
"It's flip flops. Nasira eh.""The same thing. Tsinelas, flipflops.. sinusuot mo
rin sa paa. PInaarte lang yung tunog."
Tinignan ko siya ng masama nun pero may halong biro.
"Sabi ko nga hindi na ako magsasalita.." tumingin siya sa taas nun pero
binalik din niya sa akin, "Kung gusto mo gamitin mo yung akin para hindi
na madumihan yung paa mo.." inaalis na niya yung tsinelas niya na malaki
naman.
Nung tinignan ko yung paa niya, may bandage pa rin hanggang ngayon.
Nakakaawa naman itong tao na ito. How I wish naririnig niya yung
thoughts ko. Nakakaawa tignan..'
No offense Jasper..
"Uhmm.. hindi na. May sugat ka pa eh, baka lumala.""Hindi naman
siguro." sabi niya, "Hindi naman na siya masakit. Medyo na lang pero..
ayos na siya. Magling na rin.""Huwag na talaga.." sabi ko sa kanya and I
mean it, "Maghuhugas na lang uli ako ng paa pagbalik ko mamaya. Kukuha
na lang ako uli ng tsinelas na bago sa taas.."
Nakatayo lang siya doon sa harapan ko at parang ayaw niyang umalis.
"Malay mo may broken tile diyan na nagkalat ikaw naman matulad sa
akin," tinakot pa ako hindi naman effective.. "May naisip na ako.." sabi
niya tapos bigla siyang lumuhod pero yung isang paa lang niya yung
nakataas na pinag-le-lean niya. "Hop on."
Napanganga na lang ako nun. Ano bang pinagsasasabi nito?

"Hop on?"
Hinarap niya yung likod niya sa akin. Hop where?
"Yeah.. dito sa binti ko, para mahawakan kita ng maayos." parang ayoko
yung naisip niya, "Piggyback ride?"
Pinigilan ko naman yung sarili ko nun na tumawa. Seryoso ba siya? Kasi
kung nagjo-joke siya, natatawa talaga ako.
"Bakit ka natatawa?""Ang cute mo kapag seryoso ka tapos joke
lang.." ngumiti ako nun.
Seryoso pa rin siya hanggang ngayon.
"That wasn't joke.""Oh you're serious?!?" natawa ako lalo nun, "Nah...
thank you na lang." pinilit ko yung strap ng tsinelas ko one last time ayaw
pa rin.
"Ok lang sa akin.. alam mo yun?" ang kulit nito ah..
"Hindi nga tala--"
Lumapit naman si Carlo sa amin. Ayoko kapag nandiyan si Carlo, kakaiba
mag-isip, delikado pa.
"Bro, kung itutulak mo kami sa pool, ngayon pa lang lumayo ka na..""Sino
namang maysabi na itutulak ko kayo?" sabi ni Carlo tapos ngumiti
siya,"Tutulong lang ako.""Ano namang klaseng tulong yan?" tinarayan ko
pero hindi naman totoo.
"I can't help overhearing both of you.." oh baka nman nakikinig siya
talaga, "Ito namang si Riel, may patanggi-tanggi pa.. OO na kasi." nagulat
na lang ako nung binuhat nya ako sa bewang ko at dinala niya ako sa likod
ni Jasper.
Ito naman si Jasper eh tumawa lang at humawak na sa paa ko.
Pakiramdam ko nun babagsak ako pabaliktad na una ang ulo kaya
napahawak na lang ako bigla doon sa leeg niya.
"B-baba mo ko.." sbai ko habang nanginginig pa yung boses ko.

"He's right, he's just tring to help. And I am too." ngumiti siya tapos nag
thumbs up kay Carlo. "Hawak ng mahigpit."
Tumakbo ba naman ang loko.
AAAAYYYYYOOOKKKOOOOO NNNAAAAA!!
"Don't always try to help, just do it." yun lang ang sinabi ko.
Teka nga, parang mali yun ah?!? parang pinu-push ko siya lalo.
Hinampas ko siya nun ng malakas. Hindi ko naman makuhang bumaba
dahil hawak niya yung paa ko.
"IBABA MO NA KO! JASPER NAMAN NAKAKAHIYA ITO!""I don't give a crap
on what they're thinking.." tapos tumingin siya sa akin ng side
view, "Kagaya nung sinabi ko sa iyo kahapon, sinusubukan kong pumili...
si A.L. o ikaw" sabi niya sa akin ng mahina, "Katulad ng sinabi mo naman
ngayon, don't always try.. just do it. Ayoko nang sumubok Riel... "Mas
mahal ko yung nasa harap ko ngayon..."

***33***
Hindi na lang ako nag-react sa sinabi niya. Ang ginawa ko na lang eh
humawak ako ng mahigpit sa balikat niya, at sinandal ko yung ulo ko.
Hindi ko rin alam sa sarili ko kung bakit ko ginawa yun.
"Inaabuso mo na ako ah!" sabi niya ng medyo nang-aasar, "Walang hipuan
Riel!"
Hinampas ko nga ng malakas.
"Ang kapal ng mukha mo! Sa dami-rami naman ng hihipuan ikaw pa?!?"
Nahatid naman niya ako doon sa building namin. Dahil sementado naman
doon, nagpababa na ako doon at tiyak naman hindi na marurumihan yung
paa ko. Isa pa, nakakailang din na nakapiggyback ka. Sinabi niya lang sa
akin na hihintayin na lang niya ako doon sa baba.
Tumakbo na ako sa taas nun. Kumatok ako at binuksan na rin ni Kay yung
pintuan. Nakita niya na nakapaa ako.

"Anong nangyari diyan?" tinuro niya yung flipflops ko, "Alam mo ba na

para sa paa yan?""Loka!" dinaanan ko naman siya, "Nakita mo ba
nasira?!?"
Kumuha lang ako ng bagong flipflops nun. May white din kasi ako doon at
yun na lang ang sinuot ko. Buti na lang talaga nagdala ako ng extra, dahil
kung hindi, baka nag-sapatos na ako ngayon.
Kasabay ko si Kay na lumabas sa room namin. Ni-lock niya nga yun at
dinala niya yung susi namin.
"Games tayo ngayon 'di ba?" tinanong naman niya ako.
"Yata.." maikli lang yung sinagot ko.
"Ikaw itong kanina pang nasa baba tapos hindi mo alam?" sinermonan pa
ko, "It's a partner thing. Kaya pala sinabi nila na mas ok kung may date ka
kasi yung games nila, for partners.""Bakit naman ganun?" tinignan ko
siya, "Sinong date mo?""Si Carlo, sino pa ba?" sabi niya sa akin na parang
naiirita, "Nagku-kuwento kasi ako nun kahapon sa kanya na hindi naman
kailangan ng date at hindi ko kaya na nagtatanong sa lalaki, kaya sabi niya
siya daw wala daw date kaya kami na lang..."tinignan niya ako, "Ikaw
paano mo nayaya si Jasper? Ang lakas ng fighting spirit mo girl!""Sinong
maysabi na ang lakas ng fighting spirit ko?" sinabi ko talaga sa
kanya, "Kung hindi rin dahil kay Carlo hindi naman kami magka-date
ngayon. Ipinilit lang niya. Nakahalata siguro na hindi ako
mapakali." ngumiti ako tapos sumimangot, "Si Jasper kasi mukhang ewan
minsan, manhid ba yun o ano?""Hindi manhid. Minsan torpe..""Hey.. hindi
na siya torpe no!" sinabi ko ba talaga yun? "Well, minsan hindi naman."
Pagkababang-pagkababa namin ay nakita namin na naghihintay nga doon
si Jasper. Si Carlo namana ng wala doon kaya nakisabay na lang si Kay sa
amin.
Dumiretso na kami sa chapel nila. Ang daming dekorasyon at super ingay
talaga. PInatawag na lahat ng seniors at pinaupo doon para daw
makapagsimula na yung program.
Syempre, nag opening prayer kami at opening speech ng teacher. Hindi na
kami kumanta ng national anthem.
Pagkatapos ng mahabang seremonyas namin doon sa chapel, nagsalita na
uli yung speaker at kaming lahat eh nakinig sa kanya.

"Ang unang game natin eh.." sasabihin na sana niya yung name ng game
kaya lang binulungan siya ng teacher, "Oh huwaw daw muna sasabihin.
Kailangan namin ng 5 pairs, gals and guys dito sa mga upuan sa harapan.."
Ako naman eh nakikinig lang doon nung biglang tumayo si Jasper.
"Kami po sasali!" tinuro niya ako sa ulo ko.
"Hey ayoko!" hinila ko yung kamay niya.
Nakita naman siya nung babae at ngumiti sa kanya.
"Ok, we have our first pair..." kasi naman oh!!! "Sino pang gustong
sumali?"
Walang gustong sumali nun dahil hindi alam kung ano yung game. In the
end, kami lang ni Jasper ang nasa harapan at wala nang mapilit yung
speaker na sumali pa.
"Since sila lang ang gustong sumali, sigurado na silang panalo." sabi niya
sa amin,"Pero siyempre, kailangan gawin niyo pa rin yung game."
Ano ba naman yan! Akala ko ba panalo na kami?
Natutuwa rin si Jasper nun dahil panalo na kami. Nakaupo kami doon sa
monoblocks sa harapan at binigyan kami ng board. Mukhang hindi naman
masamang game ito.
"Ang tawag sa game eh, 'How well do you know me?'" okay?!? "Titignan
natin kung gaano nila kakilala ang isa't isa. Magtatanong kami at ilalagay
niyo yung sagot niyo. Bibilangin namin yung parehas niyong sagot."
Ano ba naman yan?!? Wala akong masyadong alam kay Jasper! I mean,
meron man.. konti lang.
"First question, sabi nung babae... sa girl ito ah, 'Ano ang favorite color
ni.." tinignan niya yung name-tag ko, "Riel?"
Napatingin si Jasper sa akin at napakunut-noo siya. Halata mong hindi rin
niya alam.

Ako naman eh wala naman akong favorite color, kaya sinulat ko sa board
ko eh.. 'Pink.'
Binigyan kami ng 10 seconds nun para magsulat. After nun pinaharap na
yung board namin para i-compare.
"Sinulat ni Riel eh.." tinignan niya yung board ko, "Pink." lumapit naman
siya sa side ni Jasper, "Si Jasper naman eh... 'Pink.' "
Whoa! How did he know that? Tinapat sa kanya yung microphone.
"Common kasi sa girls na pink ang favorite color, kaya ayun ang nilagay
ko." ngumiti siya sa akin.
Are you kidding me? Hinulaan niya lang yun?
"Second question..." sabi nung babae uli, "Para kay Jasper ito
ah." humarap siya kay Jasper, "Kailan ang birthday mo?"
Holy cow! Paano ko naman malalaman ang birthday niya? Hindi ko talaga
alam!
Ilang taon na ba siya? 16? Uhmm ano ba? Mag-imbento na lang siguro ako
no? Hindi ko kasi talaga alam.
Kaya ayun, nilagay ko na lang eh... July 26, 19**. Grabe naman kasi.
Nung pinagharap yung boards namin, of course hindi parehas. 365 days
meron sa calendar, napakaliit ng chances ko.
Nakalagay sa board niya, Jan. 1, 19**.
New Year?!?
Nagsunud-sunod pa yung tanong. Alternate kapag tungkol sa akin at
tungkol sa kanya. Unfortunately, lahat ng tanong sa kanya eh namali ako.
Nakakahiya na talaga nun. Sobra. Natatapat kasi ako sa mahihirap na
tanong. Isa ba naman sa tanong eh 'Saan nagtratrabaho ang parents ni
Jasper?'
Who knows? Alam ko sa farm yung uncle niya at auntie, pero saan?

Kaya panay na lang ang hula ko.

Pinakahuling tanong sa amin eh, 'Anong ideal date ni Riel?'
Napaisip naman ako. Ideal date? Meron nga ba?
Syempre medyo suspense yun. Kinuha na nung teacher namin yung board
at dinala niya sa harapan. Pinaupo na kami sa likuran nun dahil tapos na
yung game. After ilang minuto, hinarap na nung speaker yung sagot
namin.
Ito yung mga nakasulat.
'Depende sa kanya.' at yung isa eh, 'Basta kasama siya.'
Tumingin lang si Jasper sa akin nun. Hindi ko nga alam na ganun na lang
siya makatingin.
Hindi ko naman inaasahan eh..
Bigla ba naman akong niyakap?!?

***33b***
Nag-continue pa yung games nun. May paper dance pa nga eh. Pinilit uli ni
Jasper na sumali kami. Hindi kami nanalo dahil natumba ako, damay
naman siya. Si Carlo at Kay ang nanalo doon. Nakakatuwa nga eh, bridal
carry pa talaga.
Inasar ko nga si Kay. Syempre hindi siya natutuwa nun.
May isa pang game na nakatali yung kamay mo sa taas tapos kakainin niyo
ng partner niyo yung cake sa harapan niyo. Ang hirap talaga. Maraming
nagkaka-untugan ng mga ulo. Ginawa namin ni Jasper, alternate. Siya,
ako, siya ako. Nanalo uli kami sa game na iyon. Pero nung nanalo kami,
mukhang ewan na yung mukha namin sa sobrang dami ng icing.
Yung ibang games eh hindi na namin sinalihan dahil pinagbigyan na namin
ang ibang seniors na hindi pa nananalo. Naupo na lang kami doon sa gilid
malapit sa pool. Pinupunasan ni Jasper yung mukha niya ng tissue.
"Riel 'di ba sinabi ko sa iyo may sasabihin akong mahalaga?"

Hindi naman ako masyadong interested sa sinasabi niya, pero narinig ko

naman.
"Oh, yung mamayang 12?""Yeah.. mamayang 12." tapos yumuko siya nun.
Nanood na lang kami doon sa mga naglalaro. Pinakain din kami ng
spaghetti at mga normal sa handaan nung matapos. Nagsisismula na ring
maggabi nun at syempre, 6 o' clock nila sisimulan yung Dance.
Binigyan kami ng time para magpalit ng damit namin just in case.
Naghiwalay na kami ni Jasper dahil siya eh magpapalit daw ng shirt.
Denim nga ang isusuot niya. Ako eh.. skirt na lang siguro.
Lumabas na ako nun at may nakasalubong naman ako. Ang gwapo talaga
nung dumaan at halos lahat eh nagtinginan din sa kanya. Hindi ko kilala
yun ah? Sino nga uli yun?
Binilisan ko yung lakad ko. Wala na akong pakialam kung sira na yung
poise ko. Bigla namang humarap yung lalaki na kanina pa pinagtitinginan.
Oh what the--?
"Ronnie?!?" nagulat talaga ako nung makita ko siya, "Ikaw ba yan?""Hi
A.L.!!" sabi niya nung nakita niya ako, "I mean Riel." tumayo siya ng
maayos, "Ok lang ba yung damit ni Carlo sa akin?""Yeah, you look..
great." hinawakan ko yung sleeves niya, "Dapat pala ganyan ka lagi
manamit, nakatingin tuloy lahat ng girls sa iyo." sabi ko naman sa kanya.
"Talaga?" nakita ko na natutuwa siya, "Thanks nga pala sa iyo ah. Kung
hindi mo ginawa ito, siguro hindi na ako umattend.""Sus wala yun! Mag
thank you ka kay Carlo. Damit niya kasi yan."
Nakipag-usap na lang ako kay Ronnie nu habang hinihintay ko si Jasper.
Nilipat nila yung spotlight nun from Ronnie, papunta doon sa guy na
bumababa.
Well, you know who. Naka-black na polo siya siya na hindi naka-butones.
Open yun kaya kita yung white shirt niya sa harapan. Kitang-kita mo na
may kausap siya sa phone at tinakpan niya ng kamay niya yung light dahil
nasisilaw siya.
Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin siya galit

eh.
"Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I
gotta' go. Bye."
Nung binaba niya yung phone niya, nilagay niya iyon sa bulsa niya.
Tumingin siya sa akin tapos kay Ronnie.
"You look awesome." sabi niya sa akin. Tinitigan lang niya si Ronnie.
"Uhmm, kita-kita na lang tayo mamaya. Aalis na muna ako." sabi naman ni
Ronnie na parang natatakot yata kay Jasper.
Hinawakan siya ng Jasper sa balikat niya.
"Pare!" nakangiti na siya, "Kumusta?"
Halata mong hindi inaasahan ni Ronnie yun, pero nakipagshake hands na
lang siya.
Nakalagay na yung Bulletin nun sa gitna kung saan nakalagay yung 'Slaps
and Kisses' namin. So far, may 7 kisses na ako at wala pa namang slaps.
Hindi naman pala masama. I don't care about winning, ang mahalaga sa
akin eh wala namang may galit sa akin.
Niyaya ako ni Jasper na umupo kami. Ewan ko ba, parang wala siya sa
mood nun dahil hindi niya ako masyadong kinakausap.
"Ok ka lang ba?" naisip ko naman na tanungin siya.
"Ayos lang." sabi niya tapos nilaro niya yung baso sa harapan
niya, "Nabadtrip lang ako sa tumawag sa akin.""Huwag mo na kaya isipin
yun, dahil kung iisipin mo... masisira lang yung gabi mo.""Tama ka
diyan!" ngumiti sya, "Bakit ko ba iyon iniisip? Kasama ko si Riel sinisira ko
ang gabi ko?"
Natawa naman ako sa kanya nun. Kahit pala masama yung mga nangyayari
sa kanya, nakukuha pa ring magsaya.
Hinila niya ako nun.
"Tara sayaw tayo!" hinila-hila niya ako nun.

Disco yung tugtog. Hindi pa naman ako sumasayaw ng disco in-public.

Sinasabayan pa niya yung beat nun at tawa siya ng tawa. Bigla ba
namang.. nag- slowdance.
Nakatayo lang siya doon na akala mo eh nahihiya.
"Yan naman ang hindi ko sinasayaw.." sabi niya sa akin tapos umatras
sya, "Ayoko niyan.""Dali na!" pinilit ko ng siya, "Ako na lang mag-lead.
Kamay mo dito," nilagay ko yung kamay niya sa waist ko, "Kamay ko, sa
balikat mo."
Syempre left, right, left right lang naman yun, nakuha rin naman niya. Pero
syempre bago niya nakuha, ako ang nag-lead. Akala daw niya kasi mahirap
na parang cha-cha-cha.. or swing.. hindi daw talaga siya sumasayaw nun.
Whether it's swing, tango, or any dance na slow, kaya ko. Nag dance
lessons kasi ako. Sinabi ni Daddy sa akin kasi bata pa ako eh mahilig na
magpa-party ang family ko.
Itinigil lang yung tugtugan para sa awarding. Nanalo yung isang section
para sa most points. Second lang yung class namin. Ok lang naman.
Winning isn't about competing, it's about having fun sabi nga nila.
Hinayaan ko naman si Jasper na makisayaw sa ibang classmates namin.
Hindi naman ako OA na kami lang dapat ang magkasama all night. Sinayaw
din niya si Kay. Ako naman eh sinayaw din ni Carlo pati ni Ronnie. Yung
ibang classmates ko eh nahihiya pa akong yayain, pero niyaya pa rin ako.
Ang weird nila no? Nahihiya na lang din sa akin pa.
Mas sosyal namanyung pagkain ngayon. May malaking lechon sa gitna,
roast chicken, iba't ibang salads, rice toppings... basta marami. Hindi ko
nga alam yung tawag sa iba eh.
Nakita ko naman yung kulay itim doon na hindi ko alam kung ano.
Nung umiikot ako, nilaktawan ko nga.
"Ayaw mo ng dinuguan?" narinig kng may nagtanong sa likod ko.
"Uhmm... no?!?" sinagot ko, "It doesn't look right.""Sus.." sabi niya sa

akin, "Try mo." bigla ba naman siyang nagsandok tapos nilagay doon sa
kanin ko.
"Bakit mo nilagay yan?""Subukan mo lang!"
Wala na akong magagwa nun dahil nasa pinggan ko na. Kumain lang ako
ng kumain nun kasama si Kay. Si Jasper kasi sumama kay Carlo eh.
Nagpaalam naman siya sa akin.
"Hey Riel, hiramin ko lang si Jasper ah..." sabi ni Carlo sa akin na akala mo
eh ako may-ari sa tao na yun, "Lalabas lang kami. Important
call.""Sure." tumango na lang ako.
"It's already 10:30..." tinignan ni Jasper yung relo niya, "24th hour, sa
likod ng building niyo." binulong niya sa akin.
Pagkatapos niyang sinabi yun, umalis na silang dalawa.
Ang lalaki ng hakbang nung dalawa. Hindi namin alam ni Kay kung saan
sila pupunta pero ang mga itsura nila eh para silang mga busy. Oh well,
buti na lang may pagkain sa harap ko kaya hindi nama masama. Yung
dinuguan eh okay lang.
Nagseryoso naman na si Kay nun.
"Sasabihin mo na talaga sa kanya?" tinanong niya ako nung matapos
siyang kumain,"Ready ka na?"
Yumuko ako nun at iniwas ko yung tingin ko.
"I think so." umiling-iling ako, "Ayoko na kasing patagalin pa eh. Habang
tumatagal, mas lalong mahirap lahat.""Good luck girl.." sabi niya sa
akin. "Sana ayos lang maging kalabasan."
Huminto lang siya ng kaunti nun. Nanahimik kumbaga.
"Oo nga pala, 12 din nila iaannounce yung nanalo ng may most kisses ah.
Eh di hindi niyo maabutan na dalawa yun?""Hindi na siguro."
Binilisan na lang namin yung pagkain namin nun dahil may awards na
naman na pinamimigay. Sa teachers ang star of the night eh yuung values
teaher namin. Nakakatawa nga siya eh kasi yung suot niyang damit eh ma-

balloon pa talagang gown. Parang alam na alam nga niya na may planong
dance kaya siya nagdala ng gown.
Nung lumalapit na yung oras na sasabihin ko na sa kanya, pakiramdam ko
ay sumisikip yng dibdib ko. Hindi ko ako masyadong makahinga. Siguro
dahil bumibilis lalo yung tibok ng puso ko sa sobrang kaba. Si Ronnie nga
kumuha pa ng tubig para sa akin.
"Ronnie natatakot na ko.." sabi ko sa kanya sabay inom ng tubig, "Paano
kapag nalaman niya? Tingin mo magagalit siya sa akin?""Riel, kapag
nalaman niya magiging ok lahat. At least sinabi mo sa kanya. Hindi ba
nahihirapan siya dahil namimili siya kung si A.L. ba o ikaw? Kapag nalaman
niya, hindi na siya mahihirapan.""Tama.. tama ka diyan.." uminom uli ako
ng tubig, "Paano ko nga pala sisimulan yun?""Makisabay ka na lang sa
flow ng pag-uusap niyo. Kapag nandun ka na, malalaman mo na yung
sasabihin mo. Darating na lang sa iyo yun." hinawakan niya ako sa likod
ko, "Pero this time, huminga ka muna ng malalim."
Nag-inhale exhale lang ako. Grabe pala kapag sobrang kaba ka,
pakiramdam ko may sakit na ako sa puso.
"Bakit kasi hindi mo sinabi sa kanya?"
Uminom na naman ako ng tubig. Pakiramdam ko nalulunod na ako.
"Na ako si A.L., o anak mayaman ako?"
Tumingin lang si Ronnie sa akin.
"Na ikaw si A.L."
Ewan ko ba, nahihirapan akong sumagot nun. TInignan ko lang siya.
"Kasi ayaw ko malaman nila na ako yun noon pa lang!" sumigaw
ako, "Kapag tumutulong ka ba kailangan pang malaman ng mga tao na
ikaw yun? Hindi naman nasusukat yung pagtulong po kapag nalaman nila.
Nasusukat.. dito.." hinawakan ko yung puso ko. "Hindi ba tama
ako?""Uhmm.. yeah." naki-ayon na lang siya.
"Anong oras na?""Quarter to twelve.."
Tumayo ako nun kaya lang napaupo ako. Pati ba naman tuhod ko

nanginginig na?
"Ihahatid na nga kita doon." sabi ni Ronnie sa akin tapos inalalayan niya
ako, "Saan daw ba?""Sa likod ng building ng girls."
Sinamahan ako ni Ronnie nun sa paglalakad. Sobrang dilim na talaga. Yung
sayawan nun sa chapel eh tuluy-tuloy pa rin pero iniwan na namin yun.
Nakakalayo na kami eh naririnig pa rin namin yung tugtog.
Konting ilaw lang meron doon sa likod ng building namin. Nung nandun na
ako, wala pa rin si Jasper. Humarap ako kay Ronnie nun.
"Ronnie.. natatakot na talaga ako.. hindi ko alam gagawin ko!"
Hinawakan niya ako nun sa magkabilang pisngi ko.
"Huwag kang matakot. Kaya mo yan. Maganda naman yung intention mo
'di ba?"tapos humawak siya sa balikat ko, "Just go." tinuro niya yung
bench doon sa likod.
Hindi ako makalakad nun. Hindi ko alam kung bakit ganito yung
pakiramdam ko. Nalulungkot ba ako? Kinakabahan? Naiiyak?
Hindi ko alam.
"O sige, dito lang ako sa gilid. Babantayan kita. Kapag nakita ko na
nandiyan na si Jasper, saka lang ako aalis. Ok ba yun?"
Tumango na lang ako sa kanya at dumiretso na ako sa bench. Naupo na
ako doon at nakita ko si Ronnie na nakatayo doon sa madilim na part.
Ang tagal ni Jasper nun. After 10 minutes siguro, saka lang syia dumating.
Pawis na pawis na siya at hawak niya yung phone niya.
"Kanina ka pa?" unang tanong niya sa akin nung tumayo siya sa harapan
ko.
Umiling lang ako nun. Hindi ako makatingin sa kanya. Nanahimik lang kami
parehas at walang makapagsalita.
Finally nung maisipan na namin na basagin yung katahimikan, nagsabay pa
kami.

"May sasabihin ako.." nagtinginan kami, "Ikaw muna."

Yumuko rin siya nun.
"Ok, ako mauuna." umupo naman siya doon sa bench. Halata mong hindi
rin siya makapagsalita. "Hindi ko na patatagalin." huminga siya ng
malalim, "PInag-isipan ko na ito ng matagal." tumingin siya sa akin, "Riel,
we can't be together."
Napatingin ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakt nasaktan ako sa sinabi
niya.
"We can't." umiling siya, "We just can't." napaka-seryoso ng mukha
niya, "Marami na akong naging kasalanan sa iyo, so you don't deserve me.
I'm just here to say goodbye.""What?!? Goodbye for what? Kasalanan
kailan? Ano ka ba?!? Anong sinasabi mo!?? Ang gulu-gulo mo naman
eh!" sinigawan ko talaga siya.
Sa sobrang gulat ko sa pinagsasasabi niya, naiiyak na ako.
"Hindi kita maintindihan.""Hindi kita mahal. Ibang tao ang mahal ko. I lied
to you. Why? Ask Carlo. He knows why."
Umiyak na ako ng umiyak nun. Hindi ko na mapigilan yung sarili ko.
"I didn't mean to hurt you, it's a guy thing. Hindi mo maiintindihan."
Yumuko na ako nun at ayaw ko nang lumapit sa kanya. Nakalimutan ko na
kung ano ba yung sasabihin ko sa kanya. HIndi ko alam kung paan ko
sisimulan. Para akong nabagsakan ng mundo.
Bakit niya sinasabi sa akin ito?
Nagulat na lang ako nung bigla-bigla na lang may lumabas doon sa gilid na
tumatakbo. Tapos Sinuntok niya si Jasper.
"Ang kapal naman ng mukha mong sabihin sa kanya yan! Naririnig mo ba
yung sarili mo?" galit na galit si Ronnie nun, "Alam mo ba kung gaano siya
natatakot na sabihin sa iyo yung totoong bagay tungkol sa kanya?!? Tama
ka! You don't deserve her! You don't deserve a girl like her!" hinawakan
niya ako. "Masyado siyang mabuti para sa isang tulad mo.""Sino ka ba at

anong pinagsasabi mo?" hinawakan niya yung bibig niya.

"Kaibigan ako ni A.L. She's in front of you." hinola na ako ni Ronnie, "Tara
Riel!"
Hinawakan ako ni jasper sa braso ko.
"A.L.? I don't understand.""You won't." pinunasan ko yung luha ko.
Bago pa kami umalis sinabi ko sa kanya...
"It's a girl thing. Hindi mo maiintindihan."

***34***
Kahit na kasama ko na si Ronnie na lumalayo kay Jasper, humabol pa rin
siya sa akin at hinigpitan niya yung hawak sa braso ko. Lalo lang akong
umiyak nun.
"Bitawan mo nga ako! Bitawan mo nga ako pwede ba?!?" pinilit kong alisin
yung kamay niya.
"Hindi kita papaalisin hanggat hindi mo nililiwanag sa akin kung anong
nangyayari!"sinigawan niya ako, "Ikaw si A.L.? Paanong nangyari yun?
Paanong mangyayari kung si Mandee--" sinuntok niya yung puno doon sa
gilid gamit ng kaliwang kamay niya dahil yung isang kamay niya nasa
braso ko, "WILL SOMEBODY PLEASE EXPLAIN TO ME WHAT'S GOING
ON?!?" namumula na yung mukha niya.
Hinawakan ko rin ng mahigpit yung kamay niya ta inalis ko na talaga.
"Bakit ako?! Pinaliwanag mo ba sa akin kung anong nangyayari? Niliwanag
mo ba sa akin kung anong problema? Hindi 'di ba?" nahihirapan na akong
magsalita nun dahil sa pag-iyak ko, "J-jasper simula nung nakilala kita
pinipilit na kitang intindihin pero hindi mo ko tinutulungan!!!"
Humakbang siya papalapit sa akin at sinubukan niyang hawakan ako.
Lumayo naman ako.
"Huwag na huwag mo akong hahawakan!"

Umatras siya nun at tinignan niya ako. Hindi siya umiiyak. Parang isa lang
siyang poste doon na walang pakiramdam na nakatingin sa akin.
"Isa lang ang gusto kong malaman, isang tanong isang sagot.." mahinahon
na yung boses niya, "Anak mayaman ka ba?"
Pinilit kong pigilin yung sarili ko sa pag-iyak nun. Humihikbi-hikbi pa ako
nung makuha kong tumango sa tanong niya.
"So you're one of them..." napaka-fierce nung pagkakasabi niya. Iniwas
naman niya yung tingin niya sa akin.
Ang tahimik namin pare-parehas at walang makapag-salita. Tanging yung
hangin lang ang maririnig mo. Kaya nung sumigaw si Jasper, parehas
kaming ni Ronnie na nagulat.
"For God sake Riel!" sinipa niya yung puno na sinuntok niya
kanina, "Anong gusto mong itawag ko sa iyo ngayon? Mahal na
prinsesa?" hindi ko na siya sinagot at umiyak lang ako doon sa
kinatatayuan ko. "Pare-parehas kayo. Tama ako. Kayong mga may kaya sa
buhay!" tinuro niya ako, "You lied to me!"
Sasagot sana ako kaya lang pinigilan niya ako.
"That's it. Nagsinungaling ka sa akin, nagsinungaling din ako sa iyo na
mahal kita. We're even. We're in a win-win situation. Katulad nga ng sinabi
ko kanina, I'm just here to say goodbye."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh binilisan niya yung pagtakbo niya.
"Jas.." hindi ko mabuo yung pangalan niya, "JASPER!"
Hindi na siya huminto nun at nagtuluy-tuloy na siya. Tuluy-tuloy na yung
pag-iyak ko nun. Si Ronnie eh inalalayan na lang ako.
Bakit ganun? Win-win situation kami dahil parehas kaming nagsinungaling
sa isa't isa? Pero bakit pakiramdam ko parang ako yung talo?
Siguro nga tama siya. I'm just one of them... and will forever be.
Tinignan ko yung phone ko nun.

It's 12:01. At this moment in my life, I actually believed...

Fairytales do end at 12.
***
Nung nakauwi na kami ni Kay nung madaling araw, hindi ako makatulog eh
umaga na. Siya kasi eh binantayan niya ako at iyak ako ng iyak doon sa
unan ko sa boarding house. Panay pa ang tanong niya sa akin...
"Cousin ok ka lang ba? Ilang oras ka nang umiiyak ah.. pinapakaba mo na
ko niyan.."
Nakailang ulit din ako sa kanya na hindi ako ok at iiyak na lang ako ng
iiyak doon dahil makakagaan yun sa pakiramdam. Pero pakiramdam ko ng
mga oras na iyon kahit ilang beses akong umiyak eh hindi mawawala yung
sakit na nararamdaman ko.
Monday nga yung last day namin sa resort. Tuesday na ngayon at wala pa
rin akong tulog. Nag-umaga na nga't lahat eh gising pa rin ako. Kaibahan
nga lang eh hindi na ako umiiyak at nakatingin na lang ako sa kisame.
Dapat ay may pasok na kami ngayon. Kaya lang dahil alam ni Kay na wala
akong tulog, hinayaan na niya akong matulog doon sa boarding house at
siya na lang daw ang bahalang mag-excuse sa akin sa klase. Hindi ko pa
naiku-kuwento sa kanya yung nangyari kagabi dahil wala na ako sa sarili
ko. Si Kay naman kahit minsan eh makulit, binigyan niya ako ng privacy
ngayon.
Half a day akong natulog. Nung nagising nga ako at tinignan ko yung sarili
ko sa salamin, parang hindi ko makilala yung sarili ko. Bago pa ako
lumabas ay nagtatago pa ako at tinitignan ko kung nandun si Jasper. Kaya
lang naisip ko, pumasok yun at malbo na magkita kami.
Pagbalik ko nun sa room namin, nanood lang ako ng TV buong maghapon
kahit hindi ko naiintindihan. Pakiramdam ko kasi lumilipad lang yung isip
ko.
Nung hapon na, dumating na rin si Kay nun galing sa school. Hindi ko alam
kung paano niya nakuhang pumasok eh pare-parehas kaming puyat dahil
kagabi.

"Hey, kumusta na?" yun ang una niyang bati sa akin nung pumasok siya.
Tumingin lang ako sa kanya saglit, tapos binalik ko sa tv.
"Ayos lang."
Binaba naman niya yung bag niya nun at tumabi sa akin doon sa kama ko.
"Alam mo cousin, kapag nagsisinungaling ka madalas hindi kapani-
paniwala kasi hindi ka magaling dun.." sabi niya na medyo seryoso, "Hindi
na kita tatanungin kung anong nangyari kagabi, pero alam mo naman
sasamahan kita kahit ano pa yan.." isinandal niya yung ulo ko sa balikat
niya.
Oras na ginawa ni Kay yun, nalungkot na naman ako.
"Ikaw talaga. Gabalde na yung iniiyak mo ah.." sabi niya sa akin. "Kagabi
pa yan. Baka ma-dehydrate ka. Masama yun!"
Hindi ko na naman napigilan yung sarili ko, umiyak na talaga ako doon sa
balikat ni Kay.
"Bakit ganun Kay?" sabi ko habang umiiyak, "Bakit kapag pakiramdam mo
ok lahat tapos hindi naman pala? Bakit kapag pakiramdam mo totoo sa iyo
yung isang tao yun pala papaasahin ka lang? Bakit kapag pakiramdam mo
planado na ang lahat pero kapag nandiyan na masisira pala lahat? Bakit
kapag nagmamahal ka kailangan mong masaktan?""Maraming tanong
hindi naman nasasagot. Maraming 'Bakit' alam mo kung bakit?"ewan ko ba
kung pinapatawa lang ako ng pinsan ko pero magaling yan sa ganyan,"Kasi
hindi mo naman hawak ang nararamdaman ng ibang tao. Hindi mo hawak
yung naiisip nila. Hindi natin alam kung anong susunod na mangyayari.
Nasa atin yun. Kaya kung masasaktan tayo sa sa sobrang dami ng 'bakit'
sa mundo, dapat handa tayo na tanggapin yun. Dahil kung wala yung mga
bagay na yan, hindi tayo matatawag na tao. Hindi ka tao kung hindi ka
marunong masaktan."
Umiiyak pa rin ako nun kaya nabasa ko na yung blouse ni Kay. Alam ko
naman na wala lang sa kanya yun dahil dinadamayan niya ako sa ganitong
oras.
"Uhmm insan.." sabi niya sa akin ng medyo mahina, "Ewan ko kung

tamang oras ko bang sabihin sa iyo ito pero si Jasper hindi rin pumasok
ngayon."
Inangat ko yung ulo ko nun at tumingin ako sa kanya.
"Bakit daw?" pinunasan ko yung luha ko.
"Ito na naman itong si 'Bakit'..." umiling siya sa akin, "Hindi ko alam. Kung
ano man ang nangyari sa inyo kagabi, walang nakakaalam. O dapat ko
bang sabihin na hindi ko alam. Si Carlo ayaw din kausapin ni
Jasper.." tumingin siya sa gilid, "Sinusubukan niya din daw, tahimik lang
daw simula pa kagabi. Si Ronnie.." kinabahan naman ako nun,"Ayun, back
to his makapal na glasses."
Natawa naman ako nun. Hinampas ko siya sa balikat niya pero hindi
malakas.
"Nakakainis ka!" inalis ko na talaga yung luha ko, "Seryoso yung tao tapos
ikaw ganyan ka...""Isa pa nga pala cousin.." sabi niya kaya tumingin
ako, "Tumawag yung Daddy mo sa phone ko..""Huh?!? Anong
sabi?" umayos ako ng upo ko sa kama, "Anong sabi niya?""Akala ko rin
kung anong sasabihin. Sabi niya nangungumusta lang daw siya. Pero sa
tingin ko may alam yun na kung ano.." tumingin siya sa akin, "Sa bahay
niyo daw ba ikaw mag-christmas?"
Tumango ako nun. Christmas would be great.
"Pwede bang sa amin ka mag-christmas?" tinanong ko si Kay, "Isama mo
sina uncle. Kailangan ko lang ng kakampi. Ng kausap.." ngumiti ako sa
kanya, "Pwede ba? Please Kay. Pwede ba?"
Ngumiti siya sa sa akin tapos ginulo yung buhok ko.
"Ano ka ba! Ang lakas mo kaya sa akin!"
Kuamin kami sa labas ni Kay nung gabi na iyon. Siguro pinapasaya niya
lang ako at para na rin makalimutan ko yung problema ko. Makakabuti na
rin siguro yun. Ikukuwento ko rin kay Kay, pero hindi na muna ngayon.
Kasi naman kapag lalo kong naaalala, lalo lang mahirap kalimutan yung
nangyari.
Busog na busog ako nung makauwi kami. May take-out pa nga si Kay at

ako eh hindi ko rin naubos yung pagkain ko pero hindi ko na naisip na

dalhin pa. Medyo madilim na nung nakabalik kami sa boarding house.
Eksakto namang nung nasa tapat na kami at bubuksan namin yung pinaka-
gate, kasabay namin yung dalawa. Si Carlo at Jasper. Galing din sila sa
labas. Napansin nga niya ako eh.
"Mauna ka na.." pinapauna niya akong pumasok doon sa gate.
"Ikaw na, ikaw naman nauna sa gate."
Napaka-seryoso ng mukha niya nun.
"Ikaw ang babae, ikaw na ang mauna.""Ikaw na yung nasa tapat, ikaw na
ang mauna.."
Pati ba naman gate ngayon issue pa?
"Oh.. whoa.. wait wait.." sabi ni Carlo na napansin na masyado na kaming
nag-iinit."Para walang away, ako na ang mauuna. Then si Kay. Tapos kayo
maiiwan."
Nagulat na lang ako nung sinabi niyang..
"Hindi na, ako na mauuna." tapos pumasok siya sa loob at nagdire-diretso
sa pag-akyat sa second floor.
Nakatingala lang si Carlo nun. Tumingin siya sa akin at parang kakaiba na
yung expression ng mukha niya.
"Pasensya ka na Riel ha.." sabi niya na parang nagpapaliwanag sa
akin,"Pagpasensyahan mo na si Jasper. Talagang malaki lang problema
niya ngayon."umiling-iling pa siya. "9 years since huli ko siyang nakitang
ganyan..""9 years na ano?""7 years old siya nung huling umarte ng
ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa sarili. Pati nga sa akin parang
galit yan kagabi pa..""It's been 9 years the last time he cried. Ngayon lang
uli nasundan."

***35***
Umakyat na kami ni Kay nung gabi na iyon sa room namin. Ako naman eh
walang magawa kung hindi mag-isip. Nine years? Ang tagal na nun ah.

Maybe Carlo meant something like.. 'Ngayon lang siya umiyak ng seryoso?'
Hindi naman pwedeng...
Teka, hindi nga ba? Umiyak siya kagabi? Bakit? Dahil sa akin?
Nah. Masakit mang maggaling sa akin, sinabi niya na may mahal siyang
iba. And yes, ako yung talo dito kasi... nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa
dahilan na alam ko na yung sagot ayaw ko na namang harapin.
Hindi katulad nung Monday na nangyari sa 24th hour, nakatulog naman na
ako. Balak ko na rin kasing pumasok kinabukasan at kaya ko naman na.
Isa pa, hindi na ako kulang sa tulog. Alam ko sa sarili ko na may problema
pa rin ako, pero sabi nga nila, you must learn how to move on.
Maaga ako at si Kay na nakarating sa school. Kapapasok ko pa lang sa gate
eh hindi na maganda ang sumalubong sa akin. Ang daming nakatingin sa
akin. Yung iba nga na tinignan ko rin pabalik, iniiwas nila yung tingin nila.
Anong meron? May dumi ba ako sa mukha? May alam ba sila na hindi ko
alam? O baka naman si Kay ang tinitignan nila?
"Hey, bakit nakatingin sila sa iyo?" tinanong ko si Kay habang naglalakad
kami ng mahina lang, "Anong meron?""Hindi sila sa akin
nakatingin.." diretso pa rin siya maglakad, "Sa iyo."
Nung una eh hindi pa ako nag-react sa sinabi niya. Kaya lang nag-sink na
sa utak ko.
"Err.. why? Why're they looking at me as if--"
Hindi ko na natapos yung sasabihin ko dahil bigla na lang may tumayo sa
harapan ko at tinulak ako ng sobrang lakas sa kaliwang balikat ko.
Napaatras ako ng kaunti. Medyo nahulog pa yung bag ko.
Tinignan ko naman kung sino.
"Mandee ano bang problema mo?!?" napikon kaagad si Kay sa kanya.
Si Mandee eh nakatingin lang sa akin na parang galit na galit na hindi mo
maintindihan.
"Nagpakita pa ang makapal ang mukha!" sabi niya ng malakas doon sa
hallway.

Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang sagutin kaya nanahimik lang ako.
Tinignan ko lang siya. Si Kay naman ay hindi nakapagpigil, siya na ang
sumagot sa akin.
"Ikaw nga yung makapal ang mukha diyan!" tinulak din ni Kay si
Mandee, "Huwag na huwag mong itutulak yung pinsan ko dahil baka
masaktan ka!""Ano bang pakialam mo dito Kay?!? Ikaw ba ang kinakausap
ko?" sinabi ni Mandee sa kanya, "Si Riel hindi ikaw!" sumigaw uli
siya, "Bakit ba kailangan ikaw ang sumagot para sa kanya?!" tumingin siya
sa akin, "Ano Riel?!?"
Alam ko na ayaw kong patulan si Mandee. Pero wala akong magagawa
kundi sumagot para matigil na.
"Paano akong sasagot sa iyo eh hindi ko nga alam ang pinagsasasabi
mo?""Nagkukunwari ka pa eh!" susugod sana siya kaya lang inawat siya
nung mga nasa likod niya, "Impostor!"
Kinabahan ako nun sa sinabi niya. Impostor? Ako? Ano na naman bang
ginawa ko?
Halata niya sigurong puzzled yung mukha ko kaya tinuloy niya.
"Hindi lang ako nakasama sa recollection kung anu-ano na yung
pinagkakalat mo!"namumula na yung buong mukha niya, "A.L.? Palibhasa
naiinggit ka sa akin na nasa akin ang attention at awards tapos ikaw na
nagke-claim na ikaw si A.L.? Ako si A.L.! Alam mo yan!"
So nagagalit siya na pinagkakalat ko na ako si A.L.? Teka, ako? Impostor?
Nagkakalat?
"I don't know what you're talking about.." sabi ko sa kanya ng
mahinahon, "I really don't.""Palibhasa yung mga probinsiyanang katulad
mo kulang sa pansin!" dinuro niya ako sa dibdib ko.. tinulak-tulak niya ako
kaya napaatras ako ng napaatras, "Kung hindi pa madudulas si Ronnie sa
akin na ikaw daw si A.L., hindi ko pa malalaman!"
Si Ronnie? Nadulas si Ronnie.
"I didn't! Wala akong sinasabi!" sinigawan ko na rin si Mandee nun.

Wala akong pinagkakalat. I never did. Kahit alam ko na ako yun, ayaw
kong malaman nila.
Paatras pa rin ako ng paatras nun. Ang sakit nung pagtulak sa akin ni
Mandee. Ayoko siyang patulan dahil ayoko na ng gulo. Kahit ngayon...
Hindi ko naman napansin na kakaatras ko eh may naapakan ako. Paglingon
ko..
"Leave her alone." sabi niya na parang wala lang sa kanya.
"Pero Jasper alam mo ba siya eh--""I don't care what she is! Just leave her
alone." sinubukan niyang dumaan nun na parang hindi niya ako napansin.
Gumilid na lang ako.
"Jasper mapagpanggap itong babaeng ito alam mo?"
Nainis yata si Jasper kaya huminto siya at humarap kay Mandee.
"Mandee just stop!" nanahimik kaming lahat nun, "Kahit ikaw naman eh,
matagal mo nang ikini-claim na ikaw si A.L. pero na-prove mo ba? Hindi 'di
ba? She's.." tumingin siya sa akin, "She's not claiming anything.. so just
stop!"
Pagkatapos niyang sinabi yun eh hindi na nagsalita si Mandee. Bakit niya
nga uli ginawa yun?
Mabilis na naglakad si Jasper nun. Ako naman eh hindi ko napigilan yung
sarili ko, hinabol ko naman syia doon sa hallway. Hindi ko alam kung
napansin ba niya ako, pero sinabayan ko siya.
Nung una natatakot pa ko na magsalita. Tinignan ko lang siya saglit tapos
nagsalita na rin ako.
"Hindi mo naman kailangang gawin yun..""Hindi ko ginawa yun para
kanino.." hindi niya ako tinignan, "Masyado na akong pagod sa ganyan!
Ayoko na."
Halata kong ayaw niya akong kausapin. Ewan ko ba, parang masyado
siyang nagagalit sa akin. Hindi ba dapat ako yung magalit sa kanya?

Naiwan akong nakatayo doon at lumalakad pa rin siya.

"JASPER ANO BA!!!" wala na akong pakialam kung may mga
tumingin. "Kung galit ka sa akin dahil nagpanggap ako sana alam mo
naman yung reason ko kung bakit ko ginawa yun! Sana naman makinig
ka!"
Huminto siya nun tapos bumalik sa akin. Hinawakan niya ako sa braso ko.
"Alam mo kung bakit ako galit? Hindi dahil nagsinungaling ka! Hindi dahil
nagpanggap ka!" seryosong-seryoso siya nun at nakatingin siya sa mata
ko, "Galit ako sa iyo dahil hindi ko na alam kung sino ka!" habang sinasabi
niya iyon eh lalong humihigpit yung paghawak niya sa akin.
"Ako pa rin yun! Ako pa rin si Riel na nakilala mo!""Yun na nga eh! Hindi ko
alam kung sino ba yung nakilala ko.." iniwas niya yung tingin niya sa
akin, "Dahil hindi ko alam kung alin yung totoo sa pagpapanggap."
Binitawan niya ako nun at lumayo siya ng kaunti sa akin.
"Hindi ko alam kung totoo ba yung taong minahal ko..."
Nakatayo lang ako doon at umiiyak. Yumuko ako nun at hindi na ako
makakilos.
Teka lang...
Mahal niya ko?
***
Hindi naman ako nakinig sa buong klase ko nung umaga na iyon. Ang ginawa ko eh
nakasandal lang ako sa desk ko at nananahimik. Wala kasi ako sa mood. May quiz nga
din kami sa Physics namin pero hindi ko ginawa. Bahala na kung lagyan man ako ng
zero sa grade.
Si Jasper naman eh hindi nagpakita sa klase. Bakante yung upuan niya simula kanina
pa. Alam ko naman na pumasok siya sa school kaninang umaga, pero hindi umattend
sa room namin. Si Carlo naman eh medyo busy at panay ang labas ng classroom.
Inuutusan nga rin siya nung mga teachers. Hindi ko tuloy siya matanong kung nasaan
si Jasper.

Nung breaktime naman na namin, niyaya na ako ni Kay na kumain sa cafeteria.

Nakisabay na lang ako sa kanya kahit wala naman akong gana. Ewan ko ba, parang
ang gulu-gulo na naman ng utak ko. Kagabi lang naisip ko na kalimutan na lang, pero
bumabalik at bumabalik sa isip ko yung mga nangyari.
Sa school naman eh hindi rin naman maganda ang kinalalabasan. Everyone loved A.L.
Well, maybe almost everyone. But never Riel. Hindi ko rin alam kung ano ang
kaibahan. From the most loved person sa school, I became the most hated in just a
day.
"Huwag mo na silang pansinin, hindi nila alam mga pinagsasasabi nila." sabi ni Kay na
hinihimas-himas pa ako sa likod, "naku talagang yung Mandee na yan baka mapatay
ko siya!"
Wala naman talaga akong pakialam sa tingin ng ibang tao sa akin. Lagi ngang sinasabi
sa akin ng Mommy ko na dapat kong tandaan, hindi mahalaga ang tingin ng ibang tao
sa iyo. Ang mahalaga, ang tingin mo sa sarili mo.
Nung makarating na kami sa cafeteria, nag-order lang si Kay para sa akin at kumain na
kami. Ni-hindi ko nga halos magalaw yun eh.
Napansin din ako ni Kay. Nag-comment ba naman..
"Naku huwag mo ngang iniisip yun! Mahal ka ng taong yun!" sabi niya kaya napatingin
ako sa kanya.
At that very moment, naisip k na may alam si Kay sa akin. Nagbago lang nung nakita
ko siyang nakangiti. Madalas kasing sinasabi sa tao na mukhang malalim ang inisiip eh
mahal ka ng isang tao.
Pinsan ko naman si Kay, kaya hindi masamang sabihin ko sa kanya kung ano ba yung
problema ko.
Nakinig naman siya sa akin. Sinimulan ko doon sa magandang usapan namin ni Jasper
bago yung araw na mag-uusap kami ng 12. Tapos ikinuwento ko rin sa kanya na
sinamahan ako ni Ronnie doon sa meeting place dahil sobrang kabado na ako nun.
After that, dumating na ako doon sa point na kahit ako eh naguguluhan kung bakit.
"Sinubukan mo bang tanungin siya kung bakit?" sabi ni Kay sa akin na interesadong-
interesado sa sinabi ko, "I mean, nanliligaw siya sa iyo 'di ba? Imposible namang
liligawan ka niya tapos hindi ka niya mahal?" nagtataka rin siya, "That's really odd. Sa
kinikilos talaga ni Jasper noon pa, alam ko naman na may gusto siya sa iyo pero anong
nangyari?"
Yumuko na lang ako. Hindi ko rin alam ang sagit sa mga tanong ni Kay.
"Ewan ko ba.." tumingin uli ako sa kanya, "Sinabi niya na tanungin ko daw si Carlo. At

kaht tanungin ko si Carlo, hindi ko rin naman maiintindihan dahil daw 'guy thing'
yun." napakunut-noo ako, "Tapos sinabi niya sa akin ngayong umaga na galit siya sa
akin hindi dahil nagpanggap ako o nagsinungaling.. kundi dahil hindi niya kilala yung
taong minahal niya."
Nagsalubong na yung kilay ni Kay nun.
"The--what?" sabi niya na naguguluhan din, "Sinabi niya na hindi ka niya mahal tapos
sinabi niya na mahal ka niya kanina lang?" umiling-iling siya, "Ano bang klaseng utak
meron yung tao na iyon?"
Kahit si Kay eh hindi rin maintindihan yung takbo ng utak niya. Sino kayang may kaya?
Kumain na lang kami at hindi na namin pinag-usapan si Jasper. Si Mandee naman eh
panay ang parinig ng 'Impostor' doon sa table niya kaya lang hindi na namin
pinapatulan. Paano kaya niya nagagawa iyon? Paano niya nakukuhang lokohin yung
sarili niya pati ang ibang tao?
"Tara na nga Riel.." hinila ako ni Kay nung matapos siyang kumain, "Ayoko na
makarinig ng kahit ano galing sa babae na iyan dahil makakatikim sa akin yan!" galit
na galit talaga siya, "Kaya parang walang gulo, tayo na ang umalis."
Dinaanan namin yung table ni Mandee one last time at narinig ko pang sinabi niya
na 'Guilty kasi..'
Umarte naman si Kay na susuntukin niya si Mandee, kaya mukhang natakot. Hindi
naman niya ginawa eh.
Isa kami sa mga naunang nakabalik sa room. Wala pang masyadong tao doon sa
upuan namin sa bandang dulo pero naupo na kami. Hindi rin naman nagtagal, pumasok
din si Carlo at ang bilis-bilis maglakad. Kinuha lang niya yung bag niya at lalabas na
yata uli.
"Psssttt!" tinawag siya ni Kay kaya huminto siya nung nandun na siya sa upuan.
"Bakit?!""Tara nga dito.." nag-sign si Kay sa kanya na umupo doon sa upuan sa tapat
naming dalawa.
"Bakit nga?" ayaw niyang lumapit.
"Sabi ko tara dito.."
Dahil ayaw naman sabihin ni Kay sa kanya kung bakit, lumapit na rin si Carlo nun at
naupo doon sa upuan sa harap namin. Nakabukas pa yung polo niya kaya kita yung t-
shirt niya sa loob.
"Ano bang meron?" nagtanong siya kaagad nung kauupo pa lang niya, "Hindi ako
pwedeng magtagal.. aalis na rin ako--""Magtatanong lang sana ako.." tapos tumingin

siya sa akin saglit, binalik niya kay Carlo, "Anong meron doon sa kaibigan mo?"
Halata mong hindi inaasahan ni Carlo yung tanong niya.
"Anong ibig mong sabihin?"
Hinampas ni Kay si Carlo sa braso niya.
"Come on Carlo! Alam ko mas marami ka pang alam sa akin!" himampas niya
uli, "Huwag ka nang magkunwari! Anong problema nun?""You mean yung ngayon--
?""Hindi, yung nangyari sa kanila.." tinuro ako ni Kay.
Nabaling naman yung tingin ni Carlo sa akin. Seryoso naman siya nun.
"Sorry Riel ah, di ako pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano. Baka kasi magalit si
Jasper sa akin."
Hindi ko naman mapigilan yung sarili ko. Alam ko may alam si Carlo. Hindi pwedeng
wala.
"Siya nga ang nagsabi sa akin na tanungin kita." naiiyak na naman ako nun, "S-sinabi
n-niya sa akin na... na hindi niya ko mahal.""Sinabi niya yun?!?" parang nagulat siya sa
sinabi ko.
"--sa iyo ko daw tanungin kung bakit.. at kung anong meron."
Humawak si Carlo sa kamay ko nun. At least kahit papaano, ramdam ko na parang
dinadamayan niya rin ako.
"Riel sinabi ko naman sa iyo na hindi ako pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano," tapos
tumingin siya sa bandang likuran niya, "Pero hindi naman siguro masama kung
sasabihin ko sa iyo na.."
Huminto siya nun at hindi niya matuloy yung sasabihin niya. Hinampas uli siya ni Kay
ng malakas.
"Aray ko naman Kay! Bakit mo ko hinampas?!" hinimas niya yung braso niya.
Kahit na lumuha na naman ako nun, nakuha ko pang tumawa.
"May pasuspense-suspense ka pa kasi.. sabihin mo na nga!""Okay okay.." tinaas niya
yung dalawang kamay niya, "Huwag mo akong hahampasin!" tapos lumayo siya ng
kaunti kay Kay at sa akin nag-lean, "Riel, Jasper lied to you."
Lalo naman akong naiyak nun. Totoo nga. Totoo yung sinabi ni Jasper. Nagsinungaling
siya sa akin na mahal niya ko.
"I know that. Sinabi niya sa akin.""No.. no!" pinunasan niya yung luha

ko, "Nagsinungaling siya pero hindi yung iniisip mo. Nagsinungaling siya na hindi ka
niya mahal." umiling siya, "Mahal ka niya. Mahal na mahal."
Tumawa naman ng kaunti si Carlo.
"Pero bakit sinabi niya yun?""Oo nga!" nakiayon naman si Kay, "Gusto pa niya may
brain teaser pa kami na iso-solve!""I told you hindi ako pwedeng magsabi ng kahit ano
dahil nangako ako. Marami lang talagang problema si Jasper ngayon. Pero mahal ka
niya." huminga siya ng malalim, "Ikaw nga yata ang unang babaeng niligawan nun eh.
Torpe kasi." ngumiti siya sa akin, "Pero yun nga, nung gabi na nag-usap kayong
dalawa.. nag-usap o nag-away.. hindi ko alam.." huminto siya saglit tapos tinuloy din
niyay ung sasabihin niya, "Umiyak siya nun. Si Jasper hindi basta-basta umiiyak unless
nasaktan siya talaga.""Naguguluhan pa rin ako. Bakit imbis na mabawasan yung
tanong sa utak ko sa pagsasabi mo sa akin niyan, parang lalong nadadagdagan? Bakit
ba niya sinabi yun--""Sorry, hindi ko talaga masasabi. Gustuhin ko man. Ayaw ko lang
makialam. Sa tingin ko kung mayron mang taong dapat magsabi sa iyo, si Jasper yun."
Tumayo naman ako doon sa upuan ko at parehas silang tumingin sa akin. Pinunasan ko
uli yung luha ko at nagsimula na akong maglakad.
"Teka, cousin saan ka pupunta?" tinanong ako ni Kay nung paalis na ako.
Lumingon naman ako.
"Kay Jasper. Hahanapin ko siya. Gusto ko lang magkaliwanagan na. Ayoko ng ganito.."
Napatayo rin si Carlo nun. Tumakbo siya sa kinatatayuan ko.
"Wait!" humawak siya sa dalawang braso ko, "You can't do that!""Bakit
naman?" pinipilit kong alisin yung kamay niya sa braso ko, "Kakausapin ko lang
siya!""Hindi mo ba alam?!?" tinanong niya ako kaya lalo akong nalito.
"Alam na ano? Ano bang meron? Ang gulo na masyado. Anong hindi ko alam?!?"
Yumuko si Carlo nun at binitawan na niya ako.
"I'm so sorry Riel. I'm afraid you can't do that." tinignan ko siya na puzzled ako.
"Nag drop out na siya sa school..."

***36***
Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Nung mga oras na iyon,
pakiramdam ko eh huli na ang lahat. Kung iniiwasan niya ako at ayaw
niyang makipag-usap sa akin, then that's it. I respect his decision.
Wala akong karapatan para pigilan siya. Isa pa kung gawin ko man, wala

na ring mangyayari dahil nagawa naman na niya. Ang tanging gumugulo

lang sa isip ko, kung talagang iniiwasan niya ako eh hindi naman niya
kailangang mag drop out. Ako na lang sana para mas maging ayos ang
lahat.
Umiyak ako syempre. Hindi ko na maiiwasan yun. Yung iba nga sa school
iniisip na siguro na crybaby ako. Maybe I am. Ganun pa rin, walang
pagbabago sa school. I'm still the same Riel na impostor sa paningin ng
iba.
After ilang days at hindi na nga pumapasok si Jasper sa school namin ng
tuluyan, lumabas naman yung class rank namin. Siguro nga dapat akong
maging masaya, lumabas na pang-1st ako.
"Congrats couz!" sabi sa akin ni Kay tapos tinapik ako sa balikat.
Ngumiti ako nun pero hindi ako masayang-masaya. As far as I know, wala
akong pakialam sa class rank. Lalo pa nung sinabi nung teacher namin
na...
"Riel, points lang ang pagitan niyo ni Jasper. Nag rank 1st siya by point
zero five, pero since wala naman na siya sa school.. ikaw na ang 1st.
Congratulations."
Noon nung unang beses na nakarating ako sa school na ito, masayang-
masaya ako. Pakiramdam ko totoong teenager ako. Pero yung school spirit
na iyon, matagal nang nawala sa akin.
Kinaumagahan nun, inasar pa rin ako ni Mandee. Ayun, hindi ko na
pinapansin dahil katulad nga ng sabi nila, sanayan na lang din. Ang gusto
ko lang ay matapos na yung school, may christmas vacation at makalayo
sa lahat. Siguro sa ganun marerelax ako sa bahay namin at baka
makalimot na rin. Dahil sa ngayon, walang nangyayari sa akin.
Carlo's still around. Pero syempre katulad ko, halata mong malungkot siya.
Ilang buwan ko na rin siya kilala at kadalasan pa nung mga panahon eh
kasama niya si Jasper. Pero ngayon kung titignan mo siya, parang may
kulang. Pangiti-ngiti lang siya, kakaway o kaya naman babati. Pero
kulang... kulang talaga.
Nung nag-iisa nga ako at nakatingin na naman sa kawalan, tumabi pa siya
sa akin.

"He's doing alright.." sabi niya na parang tinanong ko siya kahit hindi
naman, "Umuwi siya sa probinsiya nila. Sa uncle at auntie niya. Alam ko
doon na niya balak magtapos ng high school."
Tinignan ko lang siya at hindi na ako sumagot. Hindi rin naman nagtagal,
eto na naman si Mandee. Nagiging habit na nga niya yung pagpunta sa
harapan ko at magsabi ng kung anu-ano. This time, cheer naman ang
ginawa niya.
"A.L., A.L., we love you! Riel, Riel, we hate you!""Ano ka ba Mandee?!?
Hindi mo ba alam kung kailan dapat tumigil? Hindi naman nagpapanggap si
Riel alam mo?"
Hinawakan ko si Carlo sa braso niya.
"Hayaan mo na.""Palibhasa totoo naman!" tapos tinuloy niya uli yung
kanta niya. "---we hate you!"
Tanggap na lang ako ng tanggap. Wala na sa akin yang mga yan. Hindi na
ako nasasaktan. Habang tumatagal, lalo na akong nagiging manhid.
Dahil paulit-ulit yung kanta ni Mandee, paulit-ulit ko din yung naririnig sa
tenga ko. Nakaupo na lang ako doon, nanahimik at walang sinabi.
Nagulat na lang ako nung may narinig ako ng...
"Szarielle Lopez!" hindi ako lumingon.
Familiar yung boses. Parang galit na hindi mo maintindihan. Binuo pa yung
pangalan ko.
"Arielle tinatawag kita!"
Nung inulit yung pangalan ko at Arielle na ang tawag sa akin, saka ko lang
nakuhang lumingon. At hindi ko inaasahan kung sino ang huminto sa
harapan ko. Kaya ayun, napatayo na lang ako ng de-oras.
"Arielle Lopez! What do you think you are doing?!?" napaka-lakas ng boses
niya at marami nang nakatingin.
"Dad.. just calm down." pinipilit ko siyang hinaan yung Daddy niya.

Naka-tux pa siya nun at halata mong galing pa siya sa work niya. Ano
namang ginagawa niya dito?
"Ano pong ginagawa niyo dito?" tinanong ko siya dahil nakuha na niya
yung attention ng lahat.
"Hindi ba dapat ako ang magtanong sa iyo niyan?" sabi niya na parang
galit pa,"Detentions? Referrals?" alam na niya? "At ano pa itong nalalaman
ko na nag part time ka daw sa isang shop?""Dad just let me explain
okay?!?" bakit kailangan pa niyang i-aanounce sa lahat?!?
"No young lady! You are going to listen to me!" nakakahiya na talaga
yun, "Ang usapan natin ay papasok ka dito sa school pero wala sa usapan
natin ang mga pinaggagagawa mo! And what is that filthy bed you're
trying to sleep at doon sa boarding house?!""That filthy bed is the best bed
I've ever slept on my entire life!" hindi ko na napigilan yung sarili ko, "Dad
kung anong nangyayari sa akin dito ginusto ko yun! Dahil tao lang ako
Dad! I'm a teenager! I'm not an adult yet! Gusto ko masubukan yung mga
bagay-bagay sa mundo hindi lang limited kung anong gusto mo!"
Napatingin ako kay Mandee nun sa gilid. Si Carlo rin eh hindi na
makapagsalita at halata mong nagulat din siya.
"You're grounded." sabi niya sa akin na medyo mahina, "And we're cutting
off A.L.'s fund.""I don't care Dad! I DON'T CARE! Lagi namang ikaw ang
nasusunod! Do what you want!"
Hindi ako umiyak nun. Talagang nagmatigas ako. Magtinginan silang lahat,
wala akong pakialam.
May isang teacher naman doon na lumabas sa classroom at nakikinig din
sa amin.
Nakialam naman yung teacher sa usapan.
"Uhmm excuse me lang po sir.." sabi nung teacher, "Tinutukoy niyo po ba
eh si Mandee? Si A.L.?" tapos tinuro niya si Mandee.
Namumutla na si Mandee nun. Napaatras naman siya at hindi na
makapagsalita.

Yung Daddy ko eh parang napuno na.

"What are you talking about?!?" humarap siya kay Mandee tapos sa
akin, "My daughter, Szarielle Lopez.." hinawakan niya ako, "Is no other
than A.L." oh GOD!
"DAD STOP!""A.L. stands for Arielle Lopez." hinigpitan niya yung hawak
niya sa akin.
"DAD STOP! I SAID STOP!!""And who do you think you are?" tumingin siya
kay Mandee. "Ikaw pala yung bali-balita na sinasabi nilang nagpapanggap
na anak ko? Alam mo ba kung anong pinaggagagawa mo?""DAD ANO BA!
MAKINIG KA NAMAN SA AKIN!"
Halata mong gulat na gulat yung iba at lahat eh nagtinginan kay Mandee.
Nagsimula na siyang umiyak nun tapos tumakbo. I felt bad for her. But
then I realized, deserve naman niyang makuha yung nangyari sa kanya.
As for my Dad, he couldn't care less. Basta ang ginawa niya, hinila na niya
ako at pinilit niya akong isama sa kanya hanggang doon sa kotse.
"You are not going back to that school you hear me?!?" sinesermonan niya
ako habang naglalakad kami. "I talked to Kay. Pinagsabihan ko siya na
hindi niya ginawa yung binilin ko sa kanya.""Dad walang kasalanan si Kay
dito kaya huwag niyo siyang sisisihin! She's the best company I've ever
had so don't blame her for my mistakes!""Best company? You've been in
detention? Not once, not twice.. Arielle.. you've never been in any trouble
so don't tell me she's the best company you've had! Anong problema
mo?" hindi ko siya sinagot, "I knew this was a bad idea from the very
start! Hindi ko alam kung anong meron sa Mommy mo at kinampihan ka
pa!""Kasi naiintindihan niya ako! Ikaw hindi mo ko iniintindi! Puro gusto
mo lang! Paano naman yung gusto ko?"
Umupo ako doon sa likod ng kotse. Hindi ko alam kung anong mangyayari
doon sa mga gamit ko doon sa boarding house. Hindi kami dumaan doon at
mukhang walang balak si Daddy. Hindi kami nag-usap buong biyahe
namin. Parehas mainit ang ulo namin. Kahit anong pakikioagtalo ko sa
kanya, alam kong hindi ako mananalo. Hindi naman kahit kailan.
Hindi rin nagtagal, nakita ko na yung village namin na matagal ko nang
hindi nakikita. Sa labas pa lang ay nakita ko na si Tilly, at nakangit siya sa
akin. Nung bumaba ako ng kotse, yumakap pa siya sa akin at ganun din

ako sa kanya.
Umakyat ako doon sa hagdan at inunahan ko si Daddy.
"Arielle!" sumigaw siya doon pero nagdire-diretso ako, "Don't you dare
walk away from me! Tingnan mo kung anong natutunan mo
doon?""WHAT?!?" alam kong masyado na akong rude sa Daddy ko, pero
siya rin naman sa akin, "Ano na naman Daddy? Sabihin mo na? Aakyat na
ako sa kwarto ko dahil pagod na akong makinig sa iyo!!!"
Kung malapit siguro si Daddy sa akin ay nasampal na niya ako. Mabuti na
lang malayo kami sa isa't isa.
"You are not to leave this house. Mag-stay ka sa kwarto mo. Lalabas ka
lang kapag kakain ka, and that's it.""Hindi na kailangan Dad! Sasabihin ko
na lang kay Tilly na dalhin yung pagkain sa kwarto ko! Para sa ganun, hindi
mo na ko problema!"
Tinalikuran ko uli siya kaya lang tinawag niya uli ako. Kung hindi ko lang
siya Daddy, ewan ko na!
"Fix that attitude!" sumigaw siya uli sa akin.
"It's genetic Dad. Now you know san ko nakuha.""I can't believe
you!" alam ko na nagugulat siya sa akin, "You are to fix yourself by
tomorrow."
"Yeah right." pagkatapos nun nagsimula na akong palakad papasok.
"Darating si Mrs. Garcia dito bukas at ayusin mo yang ugali mo!"
Kahit na gusto kong dumiretso nun, huminto pa rin ako.
Mrs.. who?
"Sino?""Mrs. Garcia.." inulit niya pero mahina na.
"Yeah.. who is she?""Wesley's Mom.." sabi niya sa akin pero hindi ko
maintindihan.
Wesley? The... guy before?

"Dad No.." umiling-iling ako nun.

"You will.." basta sinabi niya talaga.. sinabi niya.
"He's the guy I want you to go with."

***37***
Asar na asar ako kay Daddy nun. I don't know Wesley. I don't even know
who are the Garcias to start with. And now meet them?
Alam ko naman na ang takbo ng utak ng Daddy ko. Kung gusto niya
sigurong magkaroon ako ng kaibigan at isang tao na magiging higit pa
dun, tingin niya siguro mas makakabuti pa sa akin kung parehas namin ng
social status. Well, he's wrong. Kasi may nakilala ako na talagang naging
parte ng buhay ko at hinding-hindi ko makakalimutan na wala sa social
status ko. At kung nasaan man siya ngayon, I wish him well.
Hindi na ako nakipagtalo sa Daddy ko dahil wala namang mangyayari.
Ipipilit ko yung gusto ko at ipipilit niya yung gusto niya.. paikot-ikot lang
kami.
Umakyat na lang ako sa kwarto ko. Nakita na rin ako ng Mommy ko at nag-
kiss lang ako sa kanya. Alam niyang may problema dahil ganito naman ako
palagi kapag nag-aaway kami ng Daddy ko. Hindi na ako iimik kapag wala
nang patutunguhan yung usapan, pagktapos ay magkukulong na lang ako
sa kwarto ko.
Binilisan ko na lang yung pag-akyat ko. Nakita ko na naman yung familiar
na pintuan. Syempre pumasok ako sa loob, at nahiga na lang ako doon sa
kama ko.
Hindi ako lumabas buong gabi. Hindi rin ako kumain. Hindi ako gutom.
Yung school ko? Hindi ko nga alam. Tiyak may paraan na naman si Daddy
para kausapin yung school at para i drop out ako. Honorable dismissal
kumbaga. At kung papasok ako sa private school ko dati? I have no idea.
I'd rather be home schooled.
Ang gulu-gulo ng utak ko. Sa sobrang pagod ko siguro, nakatulog ako ng
naka school uniform.
***
 Nagising na lang ako nung may nagbukas nung may silaw naman ako.
Parang may maliwanang na kung ano na tumama sa mata ko. Pagdilat ko
ng mata ko, napatingla ako doon sa kisame. Kulay blue...
Teka nasaan nga ba ako? Oh yeah, sa bahay pala.
Umupo naman ako nun at nakita ko si Tilly na inaangat yung kurtina. Lagi
namang ganyan yan at mahal na mahal ko yan.
"Rise and shine Princess!""Don't call me Princess!" sabi ko naman kay aga-
aga, "Alam mo ayaw na ayaw ko nun.""Oo na hindi na.." nakita kong may
tray siya na nakalapag doon sa gilid, "Pinapagising ka ng Daddy mo. Gusto
niyang mag-ready ka dahil darating daw si Mrs. Garcia."
NIlapag naman niya yung tray sa kandungan ko.
"Nasaan nga pala siya?""Kakaalis lang. Pumasok na sa opisina." naupo
naman siya doon sa kama.
"Umalis siya? Akala ko ba darating si Mrs. Garcia? Iniwanan niya ko dito
tapos darating yung bisita niya?" nakakainis naman talaga yung tao na
iyon!
"Si Mrs. Garcia daw ang nagsabi na ayos lang sa kanya na kayong dalawa
lang daw."
Bago pa ako makapag-isip tungkol kay Mrs. Garcia, may naisip naman
akong itanong kay Tilly.
"What about my school? Babalik ba ako?" nalungkot tuloy ako bigla.
"Doon sa public school?" nagkunot-noo siya. "Tingin ko hindi ka na babalik
doon eh. Alam mo namang galit na galit yung Daddy mo. Sorry anak."
Haay.. parang anak na talaga ako ni Tilly.
Pinakain niya ako ng pinakain nun. Sinabihan ko pa nga sya busog na
busog na ako at hindi ko na kaya, kaya lang pinilit niya akong ubusin yung
natitira. Grabe naman itong si Tilly! Nung natapos tuloy ako, pakiramdam
ko nag-gain ako ng 20 pounds.

Ready na rin yung bubble bath ko nun. Kahit na nasanay na ako sa shower
sa boarding house, na-miss ko pa ring magbabad sa banyo ko. Syempre,
inabot yata ako ng matagal uli dahil narinig kong kinukulit niya ako na
lumabas na at kanina pa raw ako doon.
Nag-shorts na lang ako. Tutal sa bahay lang naman ako mag-stay, hindi
naman kailangang maganda-maganda pa ang isuot mo. Nag pink lang ako
ng blouse at pink na clip. Yung usual lang na sinusuot ko.
Sa baba na ako nanood ng tv. Tiyak naman anong oras darating na yung
babaeng pinapunta dito ni Daddy. Tinatamad naman talaga akong i-meet
siya, at lalung-lalo na hindi ako interesado.
Hindi pa ako nagtatagal doon sa TV namin sa living room, tinawag naman
ako ni Roland, yung isa sa men in black ni Daddy.
"Mam.." tapos nakita niya yung tingin ko sa kanya, "Ahh.. Arielle, may
lalaki doon sa labas na naghahanap sa iyo. Gustong pumasok eh kaya lang
sinabihan kami ng Daddy mo na huwag daw magpapapasok ng hindi kilala.
Gusto ka daw niyang kausapin.."
Lalaki?
"Sino daw?!?" nagtaka naman ako.
"Ewan ko, ayaw ibigay yung pangalan eh."
Lumabas naman ako nun at tinignan ko kung sino yung tinutukoy ni
Roland. Sinundan naman niya ako sa labas. Tinignan din niya, pero wala
naman eh.
"Kanina lang meron eh.." sabi niya sa akin, "Mga ganito katangkad." tapos
tinaas niya yung kamay niya na medyo matangkad at malapit sa height
niya.
Bumalik na siya doon sa bandang likuran sa station niya kung saan siya
madalas mag-stay. Ako naman eh lumabas ng gate at tinignan ko kung
may tao pa. Wala naman pala talaga. Umalis na siguro kung sino man yung
naghahanap sa akin.
Sumandal ako doon sa gate namin tapos nung maisipan ko nang pumasok
uli, tumalikod na ako at nagsimula ng maglakad. Kaya lang nakakaisang-

hakbang pa lang ako eh bigla na lang may nagtakip ng bibig ko at dinala

ako doon sa gilid.
Binuhat ako siyempre. Sinubukan kong sumipa-sipa at sumigaw, pero
walang epekto. Ang bilis-bilis na ng tibok ng puso ko. SI Roland nun eh
walang silbi at sa kabilang side nakatingin.
NUng nandun na kami sa gilid, narinig kong may nagsalita.
"Tatanggalin ko yung kamay ko, huwag kang sisigaw."
Jasper?!?
Tinanggal naman niya yung kamay niya. Humarap naman ako at nakita ko
siyang nakatayo doon. Medyo nakangiti pa siya.
Ako naman eh nainis. Tnakot pa ako. Kaya ang ginawa ko eh tinulak ko
siya ng malakas sa dibdib niya.
"What's the matter with you?" tinulak ko siya uli, "Paano kung nagkaheart
attack ako?" tinulak ko uli, "Siraulo ka natakot ako! Akala ko kidnapper
na!""Don't worry dadalhin kita sa hospital..." tapos umiling siya, "But the
point is, hindi ka nagkaheart attack at hindi rin ako kidnapper.." tumingin
siya sa akin.
"Teka, akala ko na.. nasa probinsiya ka na ninyo?" tinuro ko siya.
"I was.. bumalik lang ako." medyo seryoso na siya, "Sinabi sa akin ni Carlo
kahapon yung.. nangyari.""Yeah, it was horrible."
Teka nga, bakit ba ako nakikipag-usap sa kanya as if walang nangyari dati?
"So.." sabi niya sa at nakatingin pa siya sa akin mula ulo hanggang paa..
Tinaas ko nga yung kilay ko...
"Bakit mo ko tinitignan ng ganyan?" hinampas ko nga siya.
"Tinitignan ko yung suot mong damit!" hinawakan niya yung braso niya
gaya ng ginawa ni Carlo nung hinampas siya ni Kay.
Tumingin siya doon sa gate namin.

"I was just about to ask you..." humawak siya sa kamay ko, "Are you
coming with me?""HUH?!? SAAN?"
Ngumiti naman siya nun.
"I don't know. You pick."
Nakatingin lang ako sa kanya nun. Ang gulo niya. Dati-rati nagagalit siya
sa akin tapos ngayon kung umarte siya parang hindi kami nag-away na
dalawa.
Dahil siguro naguguluhan ako, imbis na sagutin ko yung tanong niya eh
nagtanong na lang ako sa kanya in-return.
"Paano mo nalaman na dito yung bahay ko?" nakakapagtaka naman kasi
dahil bigla na lang siyang susulpot.
Yung tingin niya sa akin nun eh yung 'ano-bang-klaseng-tanong-na-yan'
look.
"Anong klaseng tanong ba yan?" tingnan mo sabi ko na nga ba?!? "Does
that even matter?""For me.. it does.""Ok." sabi niya tapos lumapit siya sa
akin, "Your Dad owns a company. Madali lang para sa akin na hanapin
yung information tungkol sa family mo. Newpapers?!?"
Nagsuspetsa naman ako lalo nun.
"Unlisted kami. Try again.""Alright! Hindi ka papatalo eh.." sabi niya pero
may halong biro, "Pinilit ko si Kay." nag cross arms siya, "Nakuha mo na
yung sagot sa tanong mo, sasama ka na sa akin?"
Nag step back naman ako nung niyaya niya ako.
"Hindi pwede eh.." umiling-iling naman ako.
"Bakit hindi pwede?" tumingin siya doon sa gate namin, "Dahil ba doon? I
promise you hindi nila mapapansin. Ibabalik kita dito sa inyo in no
time.""Hindi nga ako pwedeng umalis..." inulit ko pa yung sinabi ko
kanina.
"Bakit nga? Dahil ba sa suot mo?""NO?!?" siraulong ito! "Eh kasi bawal

ako.. saka..."
Natigil naman yung sinasabi ko nung may humintong kotse sa harap ng
gate namin. Nagtago kami doon sa poste kaya I doubt na nakita pa kami
nung nasa loob.
Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino
yung dumating. May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok
doon sa loob ng bahay namin.
Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon
sa babae.
"Sino yun?!?" tinuro niya yung nasa likod ko.
Napapikit-mata na lang ako. Parang gusto yatang sumakit ng ulo ko.
"She's the reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told
me yesteday that I have to meet her.""Bakit? Sino sya?""Mrs.
Garcia." tinulak ko naman si Jasper, "I have to go. Sa susunod ka na lang
uli dumalaw ok!"
Bago pa ako pumasok uli doon sa gate namin, napansin ko pa yung
expression ng mukha ni Jasper. Parang nalungkot siya na ewan ko ba. Ang
bagal bagal pa niyang maglakad nun nung papalayo na siya. Alam ko
naman na gusto ko rin sanag sumama sa kanya kanina para makapag-usap
na rin, pero hindi talaga pwede.
Nakita ako ni Roland na naglalakad papunta doon sa pintuan namin. Tapos
tinuro niya ako..
"Teka.. akala ko nandun ka sa loob?" tinuro niya yung pintuan namin.
"Naku Roland ah ang hina na ng memory mo!" napansin niya rin
pala? "Kanina pa ko nandito sa garden ikaw talaga!"
Pagkatapos kong sinabi yun eh hindi ko na hinintay yung ire-react niya.
Binilisan ko na lang yung pagtakbo doon sa loob. Nandun pa lang ako sa
hagdan sa front door namin eh nakita ko na si Mrs. Garcia na diretsong-
diretso kung makaupo doon sa upuan namin. Medyo kinabahan yata ako.
"*Ehem*" pineke ko lang yun para tumingin siya sa akin, "Hello po." sabi

ko na lang,"Kayo po ba si Mrs. Garcia?""Oo ako nga." tinignan niya ako

nun na parang sinusuri, "Ikaw ba si Szarielle?""Opo ako nga, at Arielle na
lang po."
Bigla naman siyang tumayo doon sa pagkakaupo niya at bigla ba namang
yumakap sa akin.
"Nice to meet you hija!" sabi niya sa akin taps nag-kiss pa sa pisngi
ko, "Ang tagal na kitang gustong ma-meet kaya lang sinabi sa akin ng
Daddy mo na nag boarding house ka raw."
The way she sounds right now, she's not that bad.
"Gusto niyo po ba ng maiinom or anything at all?""Naku hindi na!" umupo
naman siya, "Hindi rin naman ako magtatagal eh. May trabaho pa kasi ako.
Dumaan lang ako dito para makilala ka. Baka kasi hindi na tayo magkita sa
susunod na araw."
Pinilit ko na lang ngumiti nun. May nilagay naman siya sa lap niya na
parang malalaking libro na hindi mo maintindihan. Saka ko lang napansin
na album pala. Hindi naman niya binuksan at ayoko namang maging rude,
kaya tumingin na lang ako sa kanya.
"Magiging busy kasi ako at ang asawa ko. Sa susunod na magkikita tayo eh
sa party mo na.."
Nagulat naman ako doon sa sinabi niya. Party? Party nino?
"Party po?!? Kailan?" party ko pero hindi ko alam?
Ain't that weird?
Natawa naman siya nun. Grabe, may nakakatawa ba?
"Naku hindi ko alam na ganito ka pala magaling magbiro!" sino bang
maysabi na nagbibiro ako? "Yung party mo sa sabado para sa sweet 16
birthday mo. Escort mo ang anak ko di ba?"
Party? Sweet 16? Escort? Anak niya? What're we talking about here?
"Uhmmm yeah!" ngumiti na lang ako. "That one.""Ang anak ko na si
Wesley? Ayun, ganun pa rin walang pagbabago. Masipag pa rin at madalas

wala sa bahay." sabi niya na parang tuwang-tuwa siya magkwento tungkol

sa anak niya, "Isasama ko siya dapat dito kaya lang busy sa school eh."
Buti pa siya busy sa school samantalang ako hindi na yata mag-school.
"Good for him." sabi ko pero mahina lang, "Teka lang po, para saan po ba
iyan?"tinuro ko yung mga album na nasa kandungan niya.
"Ahh ito ba? Pictures ng anak ko."
Sinimulan naman na niyang buksan yung black na album.
"Alam ko kasi hindi pa kayo nagkakakilala. Kaya eto, nagdala na ako ng
pictures para naman makita mo siya."
Pinakita niya sa akin yung isang album doon na sobrang kapal. Panay baby
pictures. Sa dinami-dami naman ng pictures na ipapakita sa akin, yung
bata pa yung Wesley. Wala bang mas latest naman diyan?
Buklat siya ng buklat doon sa album at panay ang kwento niya. Medyo
nabo-bored na nga ako dahil iisang mukha lang naman nung baby yung
nandun. Pero unti-unti nun, lumalaki naman na. Umabot na nga kami sa
two years old siya eh.
Tinabi niya yung album na pangatlo na yata sa tinignan namin. Kinuha
naman niya yung red one na huli na yata sa lahat.
"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa
kandungan ko, "Ito na pala."
Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa letrato.
Teenager nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung
tingin ko sa kanya.
"Ang gwapo ng anak ko no?"
No kidding.
"Ilang taon na po siya?" hindi ko na maiwasang magtanong.
"Wesley's already 16.""Ooh.." tumango na lang ako at tingnan ko uli yung
picture.

"Bakit nagkakilala na ba kayo? Kasi tinititigan mo yung picture niya."

Nilayo ko naman yung tingin ko at binalik ko sa kanya. Ngumiti naman ako
sa kanya.
"Uhmmm.. akala ko po eh..." sabi ko sa kanya.
So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa
akin.
"Nah.." umiling naman ako...
"I've never seen him before."

***38***
Sigurado ako na hindi ko pa nakita sa Wesley. Nah. He kinda' looks
familiar.. pero never in my life ko siyang nakita. Pero bakit ako parang
nakakaramdam na parang kilala ko siya? Siguro ganun lang talaga.
Nung araw din na iyon eh panay pa rin ang kwento ni Mrs. Garcia sa akin.
Umalis din naman siya kaagad dahil may trabaho pa nga siya. Pero parang
regalo na rin daw, iniwan na niya yung isa sa picture ni Wesley. Pasaway
din na Mommy ito! Kung hindi ko lang alam may ibig sabihin yung mga
actions niya.
Since Saturday naman na yung 'Sweet 16' party ko, hindi naman papatalo
ang Mommy ko sa mga pagbili ng mga kailangan. Ako naman kasi hindi ako
interesado ng mga magagarang party. Bigyan na lang nila ako ng pera at
mag-treat lang ako ng ilang kaibigan masaya na ako. Pero dahil nga Daddy
ko at Mommy ko sila, hindi pwedeng walang party.
May mga kung anu-anong kulay ang tinapat sa akin kung anong gusto
kong maging table cloth. Meron doong hot pink at baby pink na hinarap sa
akin para pagpilian ko. Nakatingin lang ako doon at hindi naman ko
pumipili.
In the end, Mommy ko rin ang pumili.
"Anak naman, pwede ka namang mag-pretend na interesado ka sa mga

bagay-bagay 'di ba?"

Lahat ng tinanong nila sa akin eh wala ako sa mood na pumili. Kaya ayun,
sinabihan ko na lang sila na sila na ang mag-decide para sa akin. That very
same day din eh may sample cakes pa na titikman ko at pagpipilian din ng
kulay. Sinabihan ko rin sila na sila na ang bahala kung anong masarap.
Dumating pa yung nananahi ng damit para daw sa gown na isusuot ko.
"Mom?!?" naisipan ko naman tanungin ang Mom ko, "Bakit ba ginagawa
niyong big deal ito? Hindi pa ako 18." nakataas pa yung kamay ko nun
dahil sinusukatan ako sa waist ko.
"Anak, dati-rati naman mahilig ka sa mga birthday parties..""Duh? When I
was 9?!? Of course bata pa ako nun." sumimangot nama ako, "But then
kapag tumatanda ka na, you'll get tired of it."
Sanay na si Mommy sa akin kapag nagrereklamo. Unlike ni Daddy na lagi
akong hindi nananalo, si Mommy minsan eh kinukunsinti naman ako.
Minsan din eh ginagawan niya ng paraan para makumbinsi yung Daddy ko
sa gusto ko. Minsan nagwo-work, madalas naman hindi.
Totoo nga yung sinabi ni Daddy sa akin. Idinrop na niya ako doon sa school
at ini-enroll niya uli ako doon sa dati kong school.
The day before ng birthday ko, tumawag naman si Kay sa akin. Sinabi niya
na may sasabihin daw siya at pupunta raw siya sa birthday ko. Kaya lang
ayun, sabi ko tumawag na lang siya uli dahil may dance lessons ako at that
time. It was horrible.
Syempre, all big days sabi nga nila eh darating. No matter what. Nung
morning ng saturday eh kagigising ko pa lang eh parang ang lahat eh
gusto akong i-treat at ayaw na akong pagalawin. That bothered me alot.
Actually, nairita nga ako dahil ayoko ng bini-baby ako. I'm 16 at this very
day, and I'm not a small kid anymore.
Pagkababang-pagkababa ko doon sa hagdanan namin, may sumalubong
naman sa akin na iba't ibang klaseng regalo na nasa living room. Inaayos
pa nga nila doon sa table namin.
"Saan galing yan?" tinuro ko naman yung mga regalo na nandun.

Tumingin naman yung isang maid sa akin.

"Ahh ito po ba Mam?" tinignan niya yung hawak niya, "Dumating na lang
po dito kanina eh.""Call me Ri--" sasabihin ko sana eh Riel kaya lang naisip
ko na Riel's long gone. Si Jasper pa ang nagbigay ng nickname na iyon sa
akin, "Arielle. Call me Arielle."
Ngumiti lang siya sa akin at nagpatuloy siyang mag-ayos. Ako naman kahit
naka-Pj's pa eh pumunta ako doon at tinignan ko yun ilang cards doon sa
regalo. And then.. nagulat lang ako doon sa mga card na nakasulat.
To: A.L.,. A.L.,. A.L., A.L., basta si A.L., lahat. Merong ibang Szarielle ang
nakasulat, pero galing sa Daddy at Mommy ko yun. May ibang Arielle, pero
galing sa mga kaibigan nila Mommy.
Dumaan naman yung Mommy ko nun at parang busy na busy na may
kausap sa phone.
"Bakit may problema ba? May sakit ba siya o ano?" narinig kong sinabi
niya, "Eh bakit ayaw daw niya? Sino si Arielle?" tumango-tangi siya, "Ok
I'll ter her that. See you later. Bye."
Nakataas yung kilay ko sa kanya nung binaba niya yung phone.
"Bakit ganyan ka makatingin?" sabi niya nung napansin niya ako.
"Sino naman yung kausap mo?""Ahh.. si Mrs. Garcia." sabi niya tapos
ngumiti, "Medyo stubborn daw si Wesley ngayon." tapos humawak siya sa
balikat ko, "Pero maaga daw silang darating dito dahil nga escort mo siya,
sabay kayong papasok."
I don't like the sound of it kaya naki-oo na lang ako.
Well, dahil nga sa preparation para sa party, kung sinu-sino na ang
nakahalubilo ko nung sumunod na oras. Nung una, may nagmake-up sa
akin. Tapos sumunod eh may nag-aayos na ng damit ko.. nails ko.. basta
kung anu-ano. Pati nga buhok ko may gumawa na. Dahil nga medyo naiinip
ako, panay na lang ang dala nila ng pagkain sa akin at yung ipod ko eh
nandun na rin.
Unti-unti na rin naman nang dumilim na nun. Habang dumidilim eh lalo
tuloy akong kinakabahan. Ayoko kasi ng ganito eh.

Nung natapos akong ayusan na inabot yata ng 5 horas, haharap pa sana

ako sa salamin para tignan ko yung sarili ko kaya lang hinila na ako nung
babae na hindi ko naman kilala kung sino.
"Dali na Miss Riel, next ka na tatawagin!"
Iniisip ko, grabe naman yung mga tao dito!!! Wala na ba akong break man
lang?!?
Hindi ko na maintindihan yung ibang sinasabi niya sa akin dahil umiingay
na nung lumalapit na kami doon sa garden ng bahay namin. Yep, sa bahay
lang namin ginanap. It's weird though.
May hagdan kami doon na super duper taas at doon nila ako balak na
bumaba. Asar na asar na talaga ako nun dahil ayoko ng mga
paimportanteng entrance pa.
Sina Mommy at Daddy naman eh nasa likod ko. Syempre magka-partner
sila. Sabay silang papasok doon.
After ilang minutes lang, tinawag na ang pamilya 'Lopez' doon sa loob.
Nagsitayuan naman yung mga tao. Escort naman ni Mommy si Daddy.. at
syempre.. ako eh...
AKO.
Pagdating mo kasi doon sa dance floor, maghaharap kayo ng partner mo at
sasayaw kayo. Ako naman dahil wala akong partner, nakatayo lang ako
doon at mukhang ewan. Wesley? Nasaan na ba yun?
Sinubukan kong umikot-ikot. Wala talaga. Sina Mommy sumasayaw na,
ako nakatayo pa rin. For some moment naisip ko na umupo na lang dahil
wala naman akong ginagawa doon, kaya lang lumapit sa akin si Mrs. Garcia
at tumayo sa harapan ko.
"Hi Arielle!" nakatodo-ngiti pa siya, "Happy happy birthday." tapos nag-
kiss siya sa pisngi ko, "You look very very pretty tonight.""Thank
you." ngumiti na lang ako in-return.
Gusto ko sanang itanong sa kanya kung nasaan ba yung anak niya at
medyo naiinis na ako, kaya lang mukhang masama naman ang ugali ko

kung ganun. Siguro nakahalata rin siya, kaya bigla na lang niyang sinabi...
"Sorry ha, medyo late lang yung anak ko. Wala kasi siya sa bahay buong
araw, bumalik lang hapon na."
Iginilid niya ako ng kaunti para hindi naman nakakahiya doon sa ibang
bisita. Hindi ko naman alam kung napansin nila na wala yung escort ko or
what, pero tingin ko oo. Hindi naman ako makaupo dahil sa sobrang haba
ng gown ko, hindi ko makita yung likuran ko kung may mauupuan ba ako o
ano kaya nanatili akong nakatayo.
"Parating na siya hintayin mo lang.."
Nagsisimula na talagang mag-init yung ulo ko. Ano ba naman yang tao na
yan? Feeling ba niya napaka-importante niyang tao at nagpapatagal?
"Uhmm Mrs. Garcia, hindi bale na po.. papasok muna ako sa loob at
naiinitan kasi ako eh.."
Hindi ko na hinintay yung isasagot niya at tumalikod na ako. Binuhat ko
yung gown ko para hindi ako matapilok or something tapos narinig ko siya
ng..
"Nandito na ang anak ko!" hindi naman siya sumigaw, pero medyo
malakad yung pagkakasabi niya.
Napahinto ako nun. Hindi ako tumingin sa likuran ko.
"Arielle nandito na siya.." nung sinabi niya yun, saka lang ako humarap.
Pinilit kong hanapin kung sino sa dumating yung tinutukoy niya. Tatlong
lalaki yung nandun ah. Sino doon?
Wait...
"Arielle, I would like you to meet my son, Wesley."
Umalis siya sa harapan ko at nakita ko kung sino yung nakatayo malapit sa
kanya.
Iniisip ko na yung itsura nung lalaki sa picture kaya lang iba yung humarap
sa akin.

"Carlo?!?" napakunot-noo na talaga ako. "Ikaw si Wesley?"

Halata mong nagulat si Carlo nung tinanong ko siya. Umiling-iling siya sa
akin pero wala namang sinabi. Kagaya ng ginawa ni Mrs. Garcia, tumabi rin
siya nun.
Si Ronnie naman yung nandun.
"Not me.." ngumiti siya ng kaunti...
Nagulat na lang ako nung bigla na lang may nag-tap sa balikat ko sa
bandang likuran. Pagharap ko..
"I need your right hand.." hinihila naman niya ako doon sa gitna.
Hindi ako makapagsalita nun. Hindi pwedeng siya si Wesley. Si Jasper?
"J-jasper.." nanginginig na yung boses ko, "I-ikaw si Wesley?"
Nakatingin lang siya sa akin na parang wala lang. Naka-tuxedo siya nun.
"I said, I need your right hand."
Hindi ko talaga maiwasang magtaka nun kaya nilakasan ko yung boses ko..
"What are you doing?!? How did--""Dancing. Ngayon paano ako sasayaw
kung hindi ko hawak yung kanang kamay mo.."napaka-seryoso ng mukha
niya nun.
"Naguguluhan na ako. Paanong naging ikaw si Wesley--""Trust me... I'm
not." sinabi niya ng medyo mahina at nilagay niya yung kamay niya sa
waist ko, "I'm not who you think I am."
Tumingin ako kay Mrs. Garcia nun. Tuwang-tuwa siya sa aming dalawa at
narinig ko pa nung sinabi niya..
"Bagay kayo ng anak ko!"
Napatingin lang ako kay Jasper nun ng medyo nakatingala. This isn't good.

"I'm not Wesley." inulit niya uli sa akin tapos medyo naguluhan siya, "J-
just for now... Riel..""Take my word for it. Just for now."

***39***
Sumayaw naman kaming dalawa nun. Siguro nga dapat akong matuwa
kaya lang parang ang daming pumasok sa utak ko. Naguluhan tuloy ako
bigla.
Siya si Wesley? Ang gulo. Ayoko ng nag-iisip ako ng nag-iisip. Sumasakit
yung ulo ko. Kailangan kong malaman yung tamang sagot. Kailangan
ipaliwanag niya kung anong meron. Hindi pwedeng ganito na lang parati...
nanghuhula sa mga nangyayari.
Nung natapos naman yung kanta, saka lang ako gumilid nun at medyo
nawawala ako sa mood. Ewan ko ba, birthday ko tapos ganito na naman
ako.
Sinundan ako ni Jasper nun sa gilid. Parang wala lang sa kanya ang lahat.
At sa itsura rin niya, mukhang wala rin siyang balak mag-explain sa akin
ng kahit na ano.
"Nauuhaw ka ba? Gusto mo ikuha kita n inumin?"
I can't believe him. Paano niya nakukuhang magpanggap?
"Pwede bang paki-explain kung anong meron ngayon?" naiinis na talaga
ako, "Meron ka bang dapat sabihin sa akin.""Mamaya na Riel
pwede?" seryoso na siya nun, "I-enjoy mo muna yung gabi."
Hahawakan niya sana ako sa kamay ko kaya lang iniwas ko.
"Paano ko maeenjoy kung naguguluhan ako?" hindi ko na mapigilan yung
sarili ko kaya nilakasan ko yung boses ko nung tinanong ko siya ng, "WHO
ARE YOU?!?"
Nag-step siya papalapit sa akin at wala siyang sinasabi. Dahil nga nasa
gilid kami, nagulat na lang ako nung sumigaw sya.
"RIEL! SINABI KO SA IYO MAMAYA IPAPALIWANAG KO!" iniwas niya yung
tingin niya tapos naging mahinahon yung pagkakasabi niya ng, "Kung
meron man akong dapat ipaliwanag."

Hindi ko alam kung galit ba sya nun sa akin o ano. Pero parang nagagalit
siya.
"Si Jasper ka.. tapos ngayon si Wesley.. ano ba talaga?""Now you know
how it feels.." tinitigan niya ako, "Right A.L.?"
Ewan ko ba, nasaktan ako doon sa sinabi niya. Hindi ko na lang siya
sinagot at bigla na lang siyang nagtanong sa akin.
"Ngayon anong gusto mong inumin?"
Tinignan ko lang siya. Mukhang totohanin naman niya yung sinabi niya sa
akin na mamaya niya sasabihin.
"Juice. Juice na lang."
Hindi na ako nakipagtalo sa kanya dahil tiyak naman na masisira lang ang
gabi namin parehas. Instead ang ginawa ko, sinubukan ko ngang inenjoy
ang lahat.
Wala naman palang masamang kalalabasan nung ginawa ko. Si Jasper,
parang kinalimutan yung mga sinabi ko sa kanya. Nakikitawa na lang din
siya doon sa mga bisita.
Ang gulo namin parehas no? Ako rin eh, naguguluha sa aming parehas.
Nakita ko rin si Carlo nun. Pero akala niya yata magtatanong ako sa kanya
ng kung ano kaya medyo umiiwas. Bigla ko ngang niyakap kaya natawa rin
siya. Si Ronnie.. uhmmm.. ayun kain na lang ng kain. Kapag titingin ako sa
kanya, sabi niya puno daw ang bibig niya at hindi siya pwedeng magsalita.
Kung hindi ko lang alam, sinasadya na nila yun eh.
Si Kay?!? Busy. Simula kanina hindi ko pa sya nakikita. Ewan ko ba kung
nasaan siya. Sbi niya kasi sa akin may sasabihin daw siya pero hindi
naman na matuloy-tuloy.
Nung malapit na kaming magkainan, pinaupo ako ni Mommy doon sa gitna.
Syempre kasama rin namin si Daddy. At sino pa bang kasama namin sa
table? Si Mrs. Gacica na todo ngiti, si Mr. Garcia na ngayon ko lang nakita
at syempre.. si Jasper. Si Carlo nga eh niyayaya rin sa table kaya lang

ayaw niya. Doon na lang daw siya uupo sa gilid.

Kainan na nun ng lahat ng bisita. At syempre, ipinakilala na sa akin ng
formal, siWESLEY. Or at least yun ang alam ko sa ngayon.
"Eto kasing si Wesley eh matalino yan.." nakangiti sya at humawak siya sa
braso ni Jasper, "Matigas lang ang ulo paminsan-minsan pero mahal na
mahal ko yan."
Halata mong ayaw ni Jasper na siya ang pinag-uusapan.
"Mom! Stop." hindi naman rude yung labas ng pagkakasabi ni Jasper.
Normal na kasi yun na sinasabi ng mga teenagers kapag nakakahiya yung
ginagawa ng parents sa iyo.
"Ipinakita ko nga sa kanya yung mga baby pictures niya kay Arielle eh.."
Bigla na lang tumingin ng mabilis sa akin si Jasper, then kay Mrs. Garcia.
"The blue one or the green one?" tinanong niya sa kanya.
This time, si Mr. Garcia naman ang sumagot.
"The blue one."
Nagsalubong yung kilay ni Jasper.
"MOM! What's wrong with you?" tumingin na naman siya uli sa akin, then
yumuko,"Alam mo ba kung gaano nakakahiya yun?"
Ibig sabihin siya talaga yung mga nasa pictures na baby nun?
Well, naguguluhan pa rin ako. Hindi ko alam kung sino ba yung Wesley na
nakita ko. Ang weird. I'm certain, yung nasa picture eh hindi si Jasper.
"Huwag kang mag-alala, ipapakita ko rin sa iyo yung mga pictures ni
Arielle nung bata siya.." nakangiti naman yung Mommy ko.
"Really?" nakangiti naman si Jasper nun.
"No Mom." sumimangot ako.

"I'm looking forward to!" parang nang-asar pa si Jasper nun.

Buong pagkain namin nun, pinagtritripan kami ng mga parents namin.
Ewan ko ba, nakikisakay na lang din kami. Dahil kung hindi, baka bata pa
lang ako eh may puti na akong buhok.
Nandoon naman yung photographer na hinire nila Mommy. Nung una eh
pinatayo kami doon ni Jasper malapit sa poste at kinuhanan kami ng
picture. Naka-tux pa rin siya nun.
Mga 20 pictures siguro yun at medyo nangangawit na yung panga ko sa
kakangiti.
"Hindi pa ba tayo matatapos?!?" ang tagal-tagal naman kasi!
"Malapit na po Mam.. last shot na then mamaya na uli."
Inalis ni Jasper yung tux niya dahil naiinitan yata siya. Kahit siya rin eh
naiinip na sa sobrang tagal nung pagkuha ng pictures.
Pinatayo uli kami ng side by side. Medyo nagkakailangan kami kaya hindi
kami magkalapit.
Tinapat nung lalaki yung camera sa mata niya then inalis niya uli.
"Closer.."
Nag one step kami parehas papalapit..
"Closer.."
Nag-step uli kami.
"Konti pa.." nag-sign siya na maglapit pa daw kami.
Niliitan ko na lang yung hakbang ko dahil sobrang lapit na namin.
"Warmer..."
What is wrong with this guy?
"Warmer ka diyan! We're barely an inch!" sinigawan ko nga.

"Sorry po!" mukhang natakot yata sa akin.

"Oo nga!" sumagot naman si Jasper, "Anong gusto mo buhatin ko pa
siya?!?"
Hindi ko alam kung sinadya ba niya yun na i-suggest tapos biglang ngumiti
yung photogpraher ng nakakaloko.
"Pwede niyo bang gawin yun?"
Alam ko naman na biro yun kaya hindi ko na lang pinansin.
"Tapusin na nga ito." then tumayo ako uli sa gilid ni Jasper.
Hindi pa rin kami kinuhanan nun. Parang hinihintay niya talaga na buhatin
ako ni Jasper.
"Are you serious?!?"
Tumango siya nun sa amin. Tinignan ko si Jasper nun. Tinaas niya yung
dalawang balikat niya na parang sinasabing, 'Ewan ko..'
"Fine." sabi niya then ngumiti siya, "Let's get this over with."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh binuhat niya ako kaya nagulat ako.
Hinampas ko nga siya ng hinampas kaya lang na-blind ako nung nag-flash
yung camera.
Binaba rin niya ako nung tapos na.
"Done." then lumakad sa harapan ko.
Arrrggghhh! Sipain ko 'to eh! Bwisit!
Bumalik naman kami doon sa pinaka party. Panay sayawan naman yung
nandun. Napansin ko nga na almost midnight na rin at hindi pa ako
inaantok. Kailan nga ba matatapos yung party na ito at gusto ko nang
magkulong sa kwarto.
Narinig ko naman yung Daddy ko. Kausap niya si Mr. Garcia.
"Oh yeah... yeah.. we can do that." may hawak pa siyang shot

glass, "Doon na lang kayo mag-stay sa guest room. Kayo na ang bahalang
pumili. Sasabihin ko sa maid na dalhin na lang kayo mamaya."
The heck why?!? Huwag mong sabihing dito sila sa amin mag-stay?
Nag-roll na lang ko ng mata ko.
Ayoko sila mag-stay sa bahay namin. Kahit anong mangyari, gagawin ko
yung paraan para hidni sila mag-stay sa bahay.
Nung nandun na ako sa bandang garage namin... may narinig akong
tumawag sa akin.
"Psst!" nanggaling kung saan.
Lumingon naman ako sa likuran ko. Wala naman.
"Hey! Dito!"
Tumingin ako doon sa gilid. Nakita kong nakayuko siya doon sa madilim na
part na talagang hindi mo na siya makita. Medyo naaaninag ko naman
yung mukha niya.
"Anong ginagawa mo diyan?" nagulat ako dahil nag-iisa siya doon.
"Ewan ko rin eh.."
Lumapit naman ako at nakiyuko ako doon sa kinauupuan niya. Nung
nakarating na ako, umupo na lang ako doon sa tabi niya.
Ang tahimik naming dalawa. Walang nagsasalita. Tapos ang init pa doon.
Awward pa talaga.
"So... what do you wanna' do?"
Tinawag niya ako tapos ako tinatanong niya?
"Are you kidding me?""No." umiling siya sa akin.
Tinignan ko lang siya nun na para bang hindi ako makapaniwala.
Wala na namang nagsalita sa amin. Siguro nga naghihintayan lang kaming

dalawa kung sino ba ang magsisimula. Nagulat na lang ako nung may
tumutugtog na sa labas.
Time...
I've been passing time watching trains go by
All of my life
Nakaupo lang kaming dalawa doon. Ang dilim-dilim. Mas ok na siguro ito.
Lying on the sand watching sea birds fly
Wishing there would be someone waiting home for me
Dahil nakikinig ako doon sa labas, saka ko lang napansin na kumakanta
siya ng mahina...
"Something's telling me it might be you" tinignan ko lang siya uli.
Tumingin din siya sa akin pabalik.
"Yes, it's telling me it might be you
All of my life"
Tumayo naman siya at bigla ba namang ini-offer yung kamay niya sa akin.
Kumakanta pa rin siya nun.
"Para saan yan?"
Hindi siya sumagot.
"Looking back as lovers go walking past
All of my life
Wondering how they met and what makes it last
If I found the place would I recognize the face"
Dahil nakatayo lang siya doon at parang ayaw niyang umalis, tinanggap ko
na lang.
Nag-slow dance kami doon. Pero ang naririnig ko, siya ang kumakanta.
Ang dilim doon, kahit siya hindi ko masyadong makita.
Sumandal na lang ako doon sa dibdib niya. Yumakap naman siya sa akin.

"That night, 24th hour, yayayain sana kita na ma-meet mo yung aunt ko
saka unlce ko.."
Something's telling me it might be you
"Kasi noon sinabi ko sa sarili ko, dadalhin ko sa kanila yung unang
babaeng mamahalin ko..."
Yeah, it's telling me it might be you
"That's when they called me..." huh?!?
So many quiet walks to take
So many dreams to make
"Kaya nagbago yung plano.." ang hinahon ng boses niya kaya nakikinig na
lang ako, "I told you I don't love you... at all."
And with so much love to make
"Hindi ka dapat naniniwala sa akin." ewan ko ba kung matatawa ako doon
sa sinabi niya, "That's a bunch of bull.."
I think we're gonna need some time
"I do love you.. and will always will.." tapos tumawa siya, "This time
maniwala ka na sa akin."
Maybe all we need is time...
"I don't care if you are A.L. or Riel.. or Szarielle.."
And it's telling me it might be you
Humarap naman ako sa kanya nun. Nakatingin lang din sya sa akin.
"Since I'm telling you the truth right now, might as well tell you the
rest..""Anong gusto mong isagot ko?""Wala kang dapat sabihin. Makinig
ka muna.." huminga siya ng malalim, "I'll start with the biggest question
you have all night.."
All of my life rinig pa rin yung kanta...

"Si Wesley...""He's my brother."

***40***
Lumayo ako sa kanya nun. Hindi ko inaakala yung sinabi niya. Tama ba
yung narinig ko o nasa isip ko lang yun? Si Wesley? Wesley Garcia?
Kapatid niya?
Paanong--
"Kapatid mo siya? Paano? Kailan pa? Ang gulo.." hindi na ako mapakali
nun.
Kahit na madilim doon sa garage namin eh nakikita ko pa rin siya. Napaka-
seryoso na niya at alam kong hindi siya nagbibiro sa sinasabi niya.
Hinawakan niya ako sa braso ko at hinarap niya ako sa kanya para tumigil
ako sa kakaikot ko.
Nung medyo ok na ako, huminto rin ako.
"Older brother ko si Wesley. Remember sinabi ko sa iyo dati na may
brother ako? Siya yung tinutukoy ko." huminga siya ng malalim, "Siya rin
yung brother na tinutukoy ko sa recollection nung nagkukuwento ako. And
yes, he died. Leukemia."
Habang nakikinig ako sa kanya nun eh hindi ako makapaniwala.
"Pero Garcia siya 'di ba? Hindi Morales? Half brother mo ba siya? Bakit
magkaiba kayo ng apelyido?" ang dami kong tanong nun at parang ang
hirap isa-isahin lahat.
"Full blooded brother ko siya. His mom is my mom and his dad is my dad.
At hindi siya Garcia. Wesley Morales ang totoo niyang pangalan."
Nakatingin lang siya sa akin nun at hindi pa rin niya ako binibitawan. Hindi
naman ganun kahigpit yung pagkakahawak niya sa akin kaya hindi ako
nasasaktan. Siguro nga, gusto lang niya akong maging kalmado at makinig
sa kanya. Hindi talaga ako mapakali habang maraming nasa isip ko.
Habang nagsi-sink sa utak ko na naman yung mga bagay-bagay at
nakakapag-isip ako nung tumahimik kami, may kung ano na namang

pumasok sa isip ko at bigla ko na lang inalis yung kamay niya at lumayo

ako bigla.
Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin at sinabi ko na lang...
"You mean to tell me... YOU LIED TO ME???"
Tinignan niya ako na parang gulat na gulat sa akin.
"Hindi ako ang issue dito Riel! Yung kapatid ko!" sinabi ko na nga ba
sasagot siya ng kung ano na naman, "You're the one who lied to me to
start with!""Ginawa ko lang yun dahil may reasons ako! I have a million
reasons why I did that at baka hindi mo lang maintindihan isa-
isa!!!" sumigaw ako nun kaya bigla na lang siyang lumapit sa akin at
humawak sa kamay ko, "All my life I'm screaming right here..."tinuro ko
yung dibdib ko, "but no one can hear me. NO ONE." nagsimula na akong
umiyak nun, "Wesley's another reason why I left. You know why? Ayokong
makasama siya. I don't know him. I don't want to have a friend na sinet-up
sa akin. Gusto ko dahil nakilala ko! Naiintindihan mo ba yun? Ang kaibigan
hindi pinipilit, dumarating!"hindi siya nagsasalita, "I didn't tell everyone
that I'm A.L., for what? To earn their respect? I can earn their respect
without that! Mas gusto kong tumutulong ng patago! Hindi na kailangang
malaman pa!" nagtuluy-tuloy na yung luha ko, "Gusto ko ring maranasan
yung mga bagay na kahit kailan eh hindi ko naranasan! Kasi pakiramdam
ko nakakulong ako! Nagiging sunud-sunuran ako sa gusto ng Daddy ko!
Ayoko nun!"umatras ako ng kaunti at hinawakan ko yuung pisngi ko, "At
alam mo kung bakit pa? Kasi pakiramdam ko rin buong buhay ko lumaki
ako sa paligid na lahat ng tao nagpapanggap! Hindi ko alam kung sino ang
totoo! Napapagod na ko..." hindi na ako makapagsalita nun dahil sa
sobrang iyak ko, "A-ang h-hirap hirap. Naging masaya naman ako.
Masayang-masaya nung nandun ako. Natuto akong magmahal! Kaya lang
yung taong minahal ko nagsinungaling sa akin. Yung taong minahal ko
sinaktan ako... at yung taong minahal ko eh hindi ko rin kilala... dahil ayaw
niyang sabihin sa akin yung totoong bagay tungkol sa kanya!"
Nung huminto na ako at hindi na ako makahinga, bigla na lang siyang
yumakap sa akin ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Lalo tuloy akon naiyak
nun. Hindi siya nagsalita. Wala siyang sinabi kahit isa sa akin. Nakinig lang
siya nung sinabi ko kung ano yung nararamdaman ko... na matagal ko
nang tinatago dito sa akin.
Sobrang tahimik naming dalawa. Narinig ko na lang siyang nagsalita..

"I didn't lie to you Riel." medyo mahina yung boses niya, "Lahat ng sinabi
ko sa iyo eh totoo."
Nakayakap pa rin siya sa akin nun. This time, gustuhin ko mang sumagot
eh hindi ko na magawa. Nahihirapan na akong huiminga nun.
"I told you my parents died when I was 3. Totoo yun. Not literally. They
died emotionally.. mentally.. 13 years ago." hindi ko alam kung anong
meron, pero parang ang lungkot ng boses niya, "Yung kilala mong Mrs.
Garcia, she's my real mom. Yung real dad ko, naghiwalay sila nung 3 years
old ako. Kagaya ng sinabi ko dati, a day before ng birthday ko. Masayang-
masaya pa ako nun dhail umuwi yung Daddy ko. For the first time in my
life aattend siya ng kahit isa lang sa birthday party ko. Nasa pintuan ako
nun nung makita ko sila na nag-aaway ng Mommy ko. Bata pa ako nun,
hindi ko na matandaan lahat. Ang naaalala ko lang eh ini-insist ng Mommy
ko kami ni Wesley para hindi siya iwanan ni Daddy. My dad said he didn't
care." huminto siya nung sinabi niya yun, "Nagalit ako sa Daddy ko. Dapat
sa kanya lang, but then my Mom used us... para sa sarili niya lang. She
didn't love us. Hindi niya alam ang mga bagay-bagay sa akin. Wala siya
nung magsimula akong pumasok sa school, magkaroong ng kaibigan..
WALA SILA NUN! Uuwi siya, ki-kiss sa amin na parang wala lang..." saka
ko lang napansin na umiiyak na rin siya nun, "Si Wesley lang ang kakampi
ko. Naiintindihan na niya yung mga bagay-bagay. He was 12 when they
separated." huminga siya ng malalim nun,"2 years later, na-diagnose siya
na may leukemia siya. My mom tried the best she can. Na-cure naman si
Wesley.. kaya lang bumabalik lang. He lasted for another two years. He
even told me na pupunta siya sa recognition ko sa school. Well, he did. He
tried to. He died an hour BEFORE ng recognition ko. Coincidence? Hindi ko
alam."
I felt bad at that moment. All my life I felt bad for myself, but then, mas
maswerte pa pala ako sa kanya. Mas marami na siyang napagdaan
kumpara sa akin.
"Pagkatapos nun, I think it struck her. Na hindi siya naging mabuting mom
para sa aming dalawa. She cried when Wesley died. Hindi niya matanggap
na namatay na yung paborito niyang anak... smart.. mabait.. so up to now,
she still thinks I'm him. Parang pakiramdam niya, simula nung naghiwalay
sila ni Daddy at nawala si Wesley, gumuho na yung mundo niya. Hindi ako
masaya... so I decided to live with my aunt and uncle. Totoo yun. Sa kanila
ako lumaki. Sa kanila ko naranasan na para akong totoong anak."

Umiiyak na talaga si Jasper nun. Kahit anong pagpigil niya, hindi rin niya
nakayanan.
"Minsan kapag tinatawag niya akong Wesley, I really wanted to yell at her.
Gusto ko siyang sigawan na hindi pa gumuho yung mundo niya. Na hindi
siya nag-iisa! Dahil nandito ako. Pero parang hindi niya ako nakikita. Hindi
kailanman." huminga siya ng malalim uli at inayos niya yung sarili niya
para humarap uli sa akin, "She got married. That's why Garcia na ang
apelyido niya. As for me, you know the rest. Eversince I started high
school, nag-boarding house na ako. Itatanong mo sa akin kung bakit
nagsinungaling ako na anak mayaman ako? Hindi ako nagsinungaling.
Hindi sa akin yun. Sa parents ko yun at mananatiling kanila. Bakit ayaw ko
sa rich kids? Rich people in general? The same reason as you are. Their
world doesn't exist."
Nakatingin lang ako sa kanya nun.
"I'm sorry.." humihikbi-hikbi pa rin ako nun. "Sorry talaga.""Si Carlo, alam
niya lahat. Nagkakilala kami sa probinsiya ng uncle ko. I did grow up in a
province.. totoo rin yun." tinititigan niya ako at hindi niya inaalis yung
mata niya sa akin, ako naman eh binalik ko na lang yung tingin na
yun, "Nung gabi ng recollection, they called me. Sabi nila imi-meet ko daw
yung girl na anak mayaman. I got mad. Dahil ayoko nga sa kanila, hindi na
ako nag-abala na tanungin pa yung tungkol doon. They even mentioned it
to me. Sabi nila papasok daw ako sa private school. I told them they can't
control me... so sa public school pa rin ako nag-aral." nagtuluy-tuloy pa rin
siya at parang hindi niya hinihintay yung sagot ko, "Nag drop out ako sa
school para tumigil na sila. Sinabi nila sa akin na susunduin nila ako doon
kapag hindi. Katulad mo, ayokong malaman nila yung tungkol sa akin kaya
ako na yung nagkusang umalis. Ayaw rin kitang saktan kaya ko ginawa
yun.""But you did.." iniwas ko yung tingin.
"Sinabi sa akin ni Carlo na umalis ka na rin sa school. It scared me.
Tinanong ko si Kay kung saan yung bahay niyo, yun yung araw na pumunta
ako." yumuko naman na siya nun, "Nasaktan din ako nung ayaw mong
sumama sa akin. Tanungin mo ko kung bakit kita tinanong kung sino yung
dumating nun kahit alam kong Mommy ko yun? Kasi that time nagulat ako.
Hindi ko alam kung anong ginagawa ng Mommy ko sa bahay niyo. Then
that very same day I realized na ikaw at yung babaeng sinasabi nila na
imi-meet ko eh iisa."

Alam kong hindi tama yung ginawa ko, pero ngumiti ako nun at bigla na
lang akong yumakap sa kanya.
"Whether you are Jasper or if they call you Wesley.. I don't care! Ikaw pa
rin yun!""Whether A.L. or Riel.. it's still you." yumakap din siya nun.
Ang tagal naming ganun lang. Natawa rin siya nun kasi para kaming sirang
dalawa. Siya ang unang humiwalay nun pero nakangiti siya.
"Tell me you didn't see my baby pictures?""Akala ko ba sa Kuya mo
yun?""Yung baby pictures, sa akin yun. Yung 16 year old na hindi mo
makilala, pictures ni Kuya." umakbay naman siya sa akin tapos nag-kiss
siya sa ulo ko, "My mom's crazy. I hope she'll see me as me.. and not as
my brother.""Ano ka ba! Nakita ka na niya bilang ikaw!" hinampas ko siya
sa balikat niya pero hindi malakas, "Kasi sinabi niya sa akin kanina,
hinatayin daw kita dahil dadating ka. Hindi ba kahit anong mangyari
darating ka?" tumawa naman ako at naisip ko na asarin siya, "But
technically, you still lied to me. Hindi mo sinabi na mayaman ka.. kung ano
pa yung pinakamahalagang bagay tungkol sa iyo.""Oh come on
Riel!" ngumiti din siya, "I broke a toe when I was 6 nung naglaro ako ng
soccer at hindi ko sinabi sa iyo yun. It's still important as telling you that
I'm rich even though I'm not. Does that make any difference?""WELL
YEAH!!!" binatukan ko nga. "Paano kung hindi gumaling yung toe mo eh di
hindi ka na nakakasayaw!"
Teka parang ang weird na yata ng usapan ngayon.
Alam kong mukhang ewan na kaming dalawa. Sa sobrang init doon sa loob
at pawis na kami, idagdag mo pa na umiyak kami parehas.. mukha na
siguro kaming mga basahan.
Naglakad na kami papalabas nun. Parang yung nasa dibdib ko na kung ano
eh gumaan na. Kung tutuusin, parang nawala na nga eh.
Malapit na kami nun kaya lang nung nauna akong naglakad, naramdaman
ko na lang na bigla na lang may humila sa kamay ko.
"Can I kiss you?" nagulat naman ako doon sa tanong niya.
Tinignan ko lang siya at tinaasan ko ng kilay ko. Inirapan ko nga tapos
sinabi niyang...

"Fine next time I won't ask. I'll just do it.""Ha-ha patawa ka!" sarcastic
yung pagkakasabi ko.
Lalakad na sana ako uli nun kaya lang hindi pa rin niya binitawan yung
kamay ko. Tinignan ko lang siya at nakatayo lang siya doon at nakatingin
sa kamay niya. May relo kasi siya doon eh.
"Hey anong ginagawa mo?"
Narinig ko nun na nagbibilang naman siya. For what again?
"...6.. 7.. 8..." then tumingin siya sa akin ng nakakaloko... "Fine.." lumapit
siya sa akin ng sobrang lapit..
"Dumating na yung next time..." after that, I..uh... if ya' figure it out,
sabihin niyo sa akin.
****************************************
NOTE: THIS IS NOT INCLUDED IN THE STORY.
THESE ARE REFERENCES AND EXPLANATION
IN CASE SOME OF YOU ARE STILL CONFUSE
ABOUT WESLEY BEING JASPER'S BROTHER,
AND OTHER CONFUSING PARTS ABOUT
JASPER'S PERSONALITY. IF YOU STILL HAVE
QUESTIONS, FEEL FREE TO ASK ME.
****
"You're going back in that school you hear me?!?" dinire-diretso ko lang
paglalakad ko, "You're going back to that school with that Wesley guy!"
Nung binanggit ng Daddy ko yun, napahinto na talaga ak ng tuluyan. Nasa
pinakataas na ako ng hagdan nun.
"Who?!?"

Mommy ko naman ang sumagot.

"Wesley. Yung nag-iisang anak ng mga Garcia."
Nagalit talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para
magkasama kami nung Wesley Garcia? I don't even know him. Alam ko na
kung bakit. Dahil may kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang
na magkagusto ako doon din sa may pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa
private school na yun 'di ba?
>>>sa may last paragraph sa may line na.. 'magkasama kami nung Wesley
Garcia?' Riel's the one who said that. NOBODY said that his last name was
Garcia. Not even her dad. So Riel in short was assuming.
"Sus.. may nakakatawa ba sa buhay mo?""Wala." tumingin siya sa rubber
shoes niya, "I uh.. my parents died when I was 3. Yung bro ko when I was
7. Then.. lumaki ako sa uncle ko. Bago ako mag high school, lumipat na
ako sa boarding house para hindi malayo sa school." ngumiti naman siya.
>>>ito yung first time na sinabi ni Jasper yung info about his family. It
stayed that way til nagkaalaman na. He said na namatay yung parents niya
nung 3 siya (edad niya nung naghiwalay sila) and Wesley's (12) which
makes him 9 years older than him... and 7 siya nung namatay si Wesley
(16) na si Wesley nun... kaya yung last pictures niya, na pinakita ni Mrs.
Garcia.. 16 na si Wesley nun. At kaya rin hindi nakilala ni Riel yung picture
coz it't not Jasper.
Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin siya galit
eh.
"Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I
gotta' go. Bye."
>>>ito yung recollection party dance nila. Jasper's arguing with
somebody... may hula ba diyan kung sino? (his mom.)
"Pasensya ka na Riel ha.." sabi niya na parang nagpapaliwanag sa
akin,"Pagpasensyahan mo na si Jasper. Talagang malaki lang problema
niya ngayon."umiling-iling pa siya. "9 years since huli ko siyang nakitang
ganyan..""9 years na ano?""7 years old siya nung huling umarte ng
ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa sarili. Pati nga sa akin parang
galit yan kagabi pa..""It's been 9 years the last time he cried. Ngayon lang

uli nasundan."[/b]
>>>Carlo mentioned that na it's been nine years nung umiyak si Jasper.
Jasper's 16, minus 9... 7 years old siya. What happened when he was 7?
Namatay si Wesley!!!
"My parents died when I was three. One day before ng birthday
ko." tumango-tango siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon
sa apoy na nasa harap niya. Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso
niya, "May isa akong kapatid. He died when I was 7. Leukemia. An hour
before kong na-receive yung award ko as first honor nung grade 1 ako.
Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko."
>>>ito yung kwento ni Jasper sa camp nila. After he said 'my parents died
when i was three' so on... may decription ako afterwards... na '--tapos
inalis niya yung daliri niya sa puso niya.'
Which means? His body language tells us that his parents died... sa PUSO
niya! Kaya tinuro niya yun.
Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino
yung dumating. May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok
doon sa loob ng bahay namin.
Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon
sa babae.
"Sino yun?!?" tinuro niya yung nasa likod ko.
Napapikit-mata na lang ako. Parang gusto yatang sumakit ng ulo ko.
"She's the reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told
me yesteday that I have to meet her.""Bakit? Sino sya?""Mrs.
Garcia." tinulak ko naman si Jasper, "I have to go. Sa susunod ka na lang
uli dumalaw ok!"
>>>ito naman yung part na nakatingin si Jasper kay Mrs. Garcia. Bakit
siya nakatingin ng ganun? Kasi nagulat siya. Ito yung day na nalaman niya
na yung girl na imi-meet niya at si Riel eh iisa! A shocker to him.. so he
didn't tell her.
Tinabi niya yung album na pangatlo na yata sa tinignan namin. Kinuha

naman niya yung red one na huli na yata sa lahat.

"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa
kandungan ko, "Ito na pala."
Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa letrato.
Teenager nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung
tingin ko sa kanya.
"Ang gwapo ng anak ko no?"
No kidding.
"Ilang taon na po siya?" hindi ko na maiwasang magtanong.
"Wesley's already 16.""Ooh.." tumango na lang ako at tingnan ko uli yung
picture.
"Bakit nagkakilala na ba kayo? Kasi tinititigan mo yung picture niya."
Nilayo ko naman yung tingin ko at binalik ko sa kanya. Ngumiti naman ako
sa kanya.
"Uhmmm.. akala ko po eh..." sabi ko sa kanya.
So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa
akin.
"Nah.." umiling naman ako...
"I've never seen him before."
>>>First meeting ni Riel at Mrs. Garcia. Pinakita ni Mrs. Garcia yung
pictures at may line si Riel na.. 'For some reason hindi ko maalis yng tingin
ko sa kanya' and 'Uhmm akala ko po eh..' sagot niya sa question ni MRs.
Garcia (Bakit nagkakilala na ba kayo?.....').. bakit niya tinititigan? Kasi may
resemblance si Jasper sa brother niya. So she thought.. at that very
moment.. he looks familiar.
I'll assume that you got the Jasper's last name is Morales and not Garcia
part. Simply because, his mom got married kaya iba apelyido niya. Morales
eh galing sa dad niya dati.

***41***
A couple of days passed pagkatapos nung araw na iyon. Yes, 16 na ako,
and yes, nagka-ayos na kami ni Jasper. Sinabi naman niya sa akin na
nasabi naman na daw niya halos lahat ng gusto niyang sabihin sa akin.
Gulo no? Well, ako na lang yata ang naguguluhan.
Hindi na ako inenroll ni Daddy sa public school. Unfortunately
nakakalungkot talaga dahil nasanay na ako sa school na iyon. Sabi nga nila
kapag nasanay ka daw sa kakaibang environment, mahirap daw mag-adopt
sa bago. I found that hard to believe. Siguro nga nung bago pa lang ako sa
school at maraming bagay na bago sa akin dahil hindi ko ginagawa dati,
nakuha ko rin naman hindi rin nagtagal. At least naranasan ko na maging
tunay na teenager.. at naranasan ko ang totoong high school life.
Kadalasan, against pa rin si Daddy sa mga ideas at plano ko. Isa sa plano
ko eh magkaroon ng Charity for children. Sabi niya masyado daw
matrabaho at baka ma-pressure daw ako. Pero ang pinakaayaw niya lang
sa lahat ng ginagawa ko, eh yung pagtakas ko kay Roland at maglalakad
ako mag-isa. Siguro nga may pagka-rebelde ako in some way. Bata pa kasi
ako ayoko na ng mga men in black na sumusunod-sunod sa akin.
Bumalik na naman ako sa private school na pinapasukan ko dati. On the
positive side, kasama ko na si Jasper. Anak mayaman nga siguro siya pero
lumaki siya na hindi naman siya umaarte bilang isa. Una sa lahat, ayaw
niya yung uniform ng school. Kailangan kasi eh naka-tie ka na pormal na
pormal. Napaka-OA daw kaya ang ginagawa niya eh hinihila niya yung tie
niya para mag-loose at yung polo niya eh madalas na hindi nakabutones
kaya kita yung shirt niya sa loob. Slacker sheep look daw ang tawag niya
doon. Dress code violator nga ba siya? Yeah. But he looks cool.
Dumadalaw na rin siya sa bahay. Madalas after school kapag naghahatid.
One time nga siya pa nag-influence sa akin na takasan daw namin yung
driver ko. Tumakbo nga kami, pero ayun.. kung saan-saan kami
nakarating. Tuwang-tuwa nga ako nung sumakay kami ng pedicab. Sabi pa
niya sa akin yung itsura ko raw eh parang first time ko raw nakasakay nun.
And yeah.. he's right.
That very same day, gabi na kami nakauwi. Mabuti na lang eh wala pa si
Daddy dahil tiyak patay na kami nun. Si Mommy ang nandun at alam ko na
hindi rin pabor yun na tumatakas-takas lang kami. Pero dahil nga si

Mommy yun, mas maluwag siya kaysa kay Daddy. Kinausap niya kaming
dalawa nung nandun na kami sa living room.
"Kayo ngang dalawa halinga kayo dito.." sabi niya sa amin at naupo naman
kami doon sa couch, "Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyo?""Wala po...
umuupo lang."
Tinignan ko ng masama si Jasper. Pasaway talaga eh.
"What do you mean Mom?" nagkunwari pa ako na hindi ko alam yung
sinasabi niya,"Something wrong?"
Alam ko naman na yung gustong pag-uspan ni Mommy. Yung pagtakas
namin at kalokohan naming dalawa. What can I say?!? Ganun talaga kami.
Nakatingin lang ako kay Mommy at si Mommy rin eh ganun sa akin. Nung
nagsalita na siya eh yumuko na lang ako.
"Kayo bang dalawa eh..."
Hinihintay ko yung katuloy nung tanong yata ni Mommy kaya lang wala na.
Nakatingin lang kasi ako paanan ko then narinig ko na lang si Jasper na
sumagot ng..
"Opo." tinignan ko siya at nakangiti pa siya, "Opo. Hindi niyo po ba
alam?" sabay tango-tango pa siya.
Dahil hindi ko alam yung sinasabi niya eh napataas na lang yung kilay ko.
Binalik ko yung tingin ko kay Mommy.
"Really?" parang interesado si Mommy, "Totoo ba yun anak?"
Tinatanong niya ako pero hindi ko naman alam yung tinutukoy niya. Araw?
"Say what?!?" yun na lang ang naisagot ko dahil puzzled na talaga
ako, "Am I missing something?"
Ngumiti lang si Mommy nun. Alam niya na hindi ko sila naiintindihan
parehas. Kasi naman, bakit nga ba ako yumuko? Takot ba ako na
masermonan ako?
"Tinatanong ko lang kayo kanina kung kayo bang dalawa eh.." bigla niya

akong tinuro saka si Jasper, "You know what."

Nagtinginan kami ni Jasper nun at hindi ko naman inaasahan na sabay pa
kaming sasagot.
"Opo./Hindi po."
Binigyan ko siya ng 'what-are-you-talking-about' look at parang wala lang
sa kanya yun. Nag-nod siya sa akin na para bang sinasabi na.. 'sige na nga
sasabihin ko na yung totoo..'
Humarap uli ako sa Mommy ko at sinabi ko sa kanya na..
"Hindi po Mommy.."
Napansin ko habang nakatingin ako kay Mommy eh natatawa-tawa siya.
Kaya ako eh bigla-biglang lumingon sa likuran ko sa side ni Jasper kung
anong ginagawa niya. Nakita ko siya na nagsa-sign sa Mommy ko at
sinasabi niyang.. 'Wag ka maniwala sa kanya!' then umiiling siya at
tinuturo ako.
Nung nakita niya ako, bigla siyang umayos ng upo na akala mo eh inosente
at walang ginagawa.
Well, ganun lang talaga si Jasper. He loves to bug me alot, kasi daw ang
cute ko minsan tignan kapag naiinis. Pero hindi rin nagtagal, magse-
seryoso siya at sasabihin niyang 'Alam mong biro lang yun 'di ba?' kapag
minsan na napapansin niya parang galit ako.. kahit hindi naman.
The real deal is, hindi kami ni Jasper. Maraming tao na iniisip na parang
kami na daw dahil madalas kaming magkasama.. sa school.. out of school..
or even when it comes to family.
His mom? Tawag pa rin sa kanya eh Wesley. Para bang nabubuhay na nga
siya na hindi niya alam na may isa pa pala siyang anak na Jasper naman
ang pangalan. Unfair para kay Jasper, pero ano pa nga bang magagawa
namin? Isa pa, tanggap naman na niya yun.
Nag-sorry na nga pala si Mandee sa akin. Sinabi niya na hindi naman niya
sinasadyang saktan ako o manguha ng credit na hindi naman sa kanya.
Para sa akin? Limot ko na iyon. Isa pa sabi nila, mas mabuti na
magpatawad kaysa ang magtanim ka ng galit.

Yung family ni Jasper at family ko eh magkasama nag-spent ng Christmas.

This time, sa bahay naman nila. Walang room si Jasper. Ewan ko ba kung
bakit ganun. Oh well, the important thing is, we had a great time nung
christmas. Walang party kaming pinuntahan kaya walang kaming ide-deal
na rich people.
Short time after christmas, naalala ko na malapit na rin yung birthday niya.
From recollection. Kasi sinulat niya nun sa board niya, Jan. 1 ang birthday
niya. Sa dami ng dates... new year?
So ayun, vacation kasi nun. Ang hirap talagang magpalusot sa kanya.
Kapag sinabi kong pupunta ako ng mall, baka mahalata niya na bibili lang
ako ng regalo. Nung sinabi ko naman na bibisitahin ko yung friend ko, sabi
niya sasamahan daw niya ako. The next day nung sinabi ko na bibili ako ng
mga damit ko at sinabi kong matagal akong mag-shopping, sabi niya ayos
lang daw at uupo na lang siya sa gilid.
Ang kulit niya no?
Dahil nga super kulit niya, naisip ko na sabihin sa kanya na may slumber
party ang mga babae. Dahil nga PAMBABAE nga lang ang party na yun,
parang nagdalawang-isip siya na sumama.
"Uhmmm.. aalis ka?"
Parang ayaw niya akong paalisin nun kaya ako naman eh...
"Yeah... obvious ba?"
Pinapakita ko lang sa kanya na hindi ko naalala yung birthday niya. Ang
masama pa, sarcastic pa yung pagkakasabi ko.
Nagpunta nga ako sa mall mag-isa nun at wala akong kasama. Si Kay kasi
eh hindi na makikipag-celebrate sa amin dahil may sarili silang celebration
ng family niya.
Hindi ko alam ang ireregalo ko kay Jasper. Ni-hindi ko nga alam kung ano
ba ang magugustuhan niya.
Unang-una kong pinuntahan eh National Book Store, kaya lang naisip ko
eh hindi naman siguro bookworm si Jasper. Hello? Bihira yata sa lalaki

yun. Sumunod kong pinuntahan eh accessory shop. Mag-iisang oras yata

ako doon sa loob eh hindi ako makapag-decide doon kung brown ba o
black ang kukunin ko, o kung yung mas mahal ba o mas mura. In the end,
naisip ko na baka hindi niya magustuhan yung accessories dahil maarte din
ang lalaki sa ganun.
Nakita ko rin yung Hardware. Malabong doon ako makakuha ng regalo para
sa kanya dahil hindi naman siya carpenter.. technician.. or anything in that
field. Sa RRJ din eh super duper tagal ko.
NAMAN OH!
Sumakit sobra yung paa ko kaya kahit na maglilimang oras na ako doon sa
mall, naupo ako at kumain ako ng ice cream. Parang yung agenda ko eh
naiiba dahil wala talagang pumapasok sa utak ko. Pati nga sa Bench eh
pumasok rin ako.. Penshoppe.. basta halos lahat na from the genre of little
kids to a rocker stuff.
Bakit ba ang hirap regaluhan ng mga lalaki?
Siguro nga sobrang desperate na ako makabali ng regalo kahit isa dahil
gumagabi na nun. Isa pa, Dec. 31 ngayon. Pumikit na lang ako na parang
bata at umikoy-ikot at yung unang maituro ko na shop eh doon ako bibili
ng ireregalo ko sa kanya.
Nung nahihilo na ako eh huminto na ako. Sports Store. NOT BAD RIEL!
Nanginginig na yung mga binti ko nung makapasoka ko doon. Nakita ko
yung mga diving gear. Siguro naman hindi marunong mag-scuba si Jasper.
Basketball? Yeah... typical.. but yeah.. a guy thing. Soccer? Cool... lots of
running... and kicking of course.. pretty much guy thing. Bowling?
Definitely not. Baka tignan niya lang ako ng masama at sabihing... 'You
think I bowl?!?'
Umikot pa ako doon sa loob. May nakita pa nga akong aquarium doon eh.
Hindi ko tuloy alam anong connection nun. May mga rollerblades din doon,
saka ice skating stuff. Jasper's definitely not a twirl girl.
Sumasakit na yung ulo ko nun. Kaya ayun, nag-lean ako doon sa may glass
na may lamang kung ano sa loob.
"Hi Miss, you need anything?" tanong nung lalaki na nagulat pa ako at para

yata akong magkakasakit sa puso, "Sorry kung nagulat kita."

May edad na yung lalaki na nakatayo doon. Napansin niya yata na kanina
pa ko ikot ng ikot doon sa shop niya pero hindi naman ako bumili.
"Yes.. please." sobrang kailangan ko na talaga ng tulong! "Actually, may
reregaluhan ako. It happens to be a guy.""New Year gift?""Uhmm.. sort
of." tapos tumingin ako sa kanya, "Ok. Birthday niya kasi. Kaya lang
nahihirapan ako mag-isip ng ireregalo sa kanya. He's a very very open guy
when it comes to experiences. With Jasper, it could be anything.""Ahh..
Jasper pala ang pangalan ng boyfriend mo.. I see.."
Tinignan ko yung lalaki doon. Intrigerong ito?!?
"Nah.. he's not.. really.... he's my.." napaisip naman ako bigla...
Nanahimik ako nun. Jasper's my--- what?!?
"I don't know." naguluhan din ako, "Friend?""So close friends kayong
dalawa?" nagtanong siya uli sa akin.
"Uhmm.. more than that?"
Ngumiti na naman yung lalaki sa akin as if alam na alam niya yung mga
bagay-bagay.
"You're confuse." una niyang sinabi sa akin, "Iniisip mo na kaibigan mo
siya, pero tanungin mo ang sarili mo.. mahal mo ba siya higit pa sa isang
kaibigan?"
Nung sinabi niya yun.. nakiramdam naman ako. In fact... I do. Hindi ko
lang inaamin. Bakit nga ba?
Teka nga teka nga.. sports store ba ito o love doctor? Eh naghahanap lang
ako ng regalo bakit napunta yata sa lovelife ko?
"Sports store po ba ito o advice column?" dinaan ko na lang sa biro kaya
natawa siya.
"Ikaw na rin ang nagsabi na si.. Jasper.. eh all around guy. Open for
anything. So maybe, he's actually looking for something na hindi
nabibili." a ng lalim naman nun nalulunod yata ako!

"What do you mean?""Ang best gift na pwede mong ibigay sa kanya eh

wala dito sa mall na ito.. wala sa sports shop na ito.. at lalung-lalo na wala
sa kahit saang parte ng mundo." tapos tinuro niya ako, "Nasa iyo."
Parang Greek ang language niya ah! Hindi ko yata maintindihan.
"You need to go look for him... and you'll know the rest.""Seriously.. I
don't know the rest." puzzled na naman ako.
Ang EWAN ko talaga!
"Hey hija.. ever heard of the term... '25th hour'?"
Napaatras naman ako. Parang lang...
"You mean.. 24th hour?""Hindi. 25th hour." seryoso naman niya masyado.
Natatawa na siya sa akin dahil hindi ko talaga maintindihan yung mga
sinasabi niya. "The best gift you'll give him is 25th
hour..""Ahhh!" nakangiti pa ako nun at napalakas yung boses ko, "Gets ko
na!""See? Nakuha mo pala..""Yun pala ang best gift kay
Jasper.." tumango-tango naman ako, "Why didn't I think of that?"
Tumingin naman ako doon sa gilid ko. Yun daw ang best gift ko?
"25th hour pala ah!" biniro-biro ko pa siya tapos lalo akong nag-lean doon
sa glass table.
"Say WHAT again?!?" Riel naman!!!

***LC2***
Nung nakita ko siya na unti-unting inaalis yung pantaas niya, hindi ko na
napigilan yung sarili ko kaya pumasok na ako doon sa loob.
"Hey hey hey!" sabi ko na nakapikit pa yung mata, "Don't you dare remove
your shirt in front of me!"
Narinig kong kumilos siya at siguro eh nagbihis na rin. Sinabi niya eh..
"Ok safe na.." sabi niya kaya inalis ko na yung kamay ko sa mata
ko, "What're you doing here? A-akala ko ba eh...""Nasa slumber party ako?

Nah.""Pero sabi mo sa akin na hindi ka makakauwi...""Para sa birthday

mo?" binatukan ko nga, "Syempre pupunta ako no!""Hindi ka tumuloy sa
slumber party?" tanong niya na nagtataka pa sa sinasabi ko.
"Ibig mong sabihin hindi natuloy yung slumber party.." then parang
naguluhan din ako sa sinabi ko, "I meant... I just made that up. Walang
slumber party." tapos naisip ko na umamin na, "Sinabi ko lang yun para
makapunta ako sa mall mag-isa.""You're trying to get rid of me?" tinuro
niya yung sarili niya.
"DUH? Of course." nung sinabi ko yun eh parang nasaktan naman siya
doon, "Kasi naman.. paano ako bibili ng regalo mo kung kasama ka?
Sabihin mo nga?"
Nung sinabi ko yun, parang nabuhayan na naman siya.
"Binilihan mo ako ng regalo?"
Nahiya naman ako nung oras na iyon. Inilabas ko na lang yung binili ko sa
mall.
Binubuksan na niya at mukhang gusto niya nang malaman yung nasa loob.
Ako naman eh hindi na makapagpigil eh bigla ko na lang sinabi.
"Ball cap." taops umupo ako doon sa kama, "KASI NAMAN EH!" nilakasan
ko yung boses ko kaya nagulat din siya, "Maghapon na ako doon sa mall
pero hindi ko alam kung anong ireregalo ko! Ang hirap-hirap naman kasi
ng regalong talagang magugustuhan mo!"
Nung sinabi ko yun eh bigla na lang siyang lumuhod at yumakap sa akin ng
sobrang higpit. Hindi ko naman inaasahan yun kaya nakiyakap na lang din
ako.
"Para saan ito?""Just listen." sabi niya na medyo mahina, "Hindi mo
naman kailangan akong bilihan ng kahit na anong regalo. Ang mahalaga,
dumating ka! That's all I'm asking for."
Humiwalay na rin siya nun at tinignan ko lang siya. Halata kong masaya na
siya dahil nakangiti siya sa akin.
"Oh men!" natwa siya lalo sa akin, "I've spent a whole day at the mall
tapos hindi ka naman pala mapili sa regalo?" tapos naalala ko yung lalaki

kanina sa Sports Shop,"And I talked to this guy from the Sports Store...
parang Greek yung language! Ang lalim ng mga sinasabi."
Nahalata ko namang naging interesado siya sa sinabi ko.
"He said something like..." pinilit ko namang alalahanin yung sinabi nung
lalaki kanina,"The best gift is---""25th hour. Yun ba yung sinabi niya?"
Tinignan ko siya ng at hindi ko alam kung paano niya nalaman yung
sasabihin ko. Teka, manghuhula ba siya?
"How did you know that?"
Yumuko siya nun at umupo naman siya ngayon sa tabi ko. Napaka-seryoso
naman na nya at hindi siya tumingin sa akin.
"Alam ko dahil yan din ang sinabi niya sa akin dati..." hindi ako
makapagsalita nun kaya tinuloy niya yung pagkukuwento niya, "He's my
dad. My real dad.""HE'S YOUR WHAT?!?" hindi ko naman inaasahan
yun, "Real dad?" tumango lang siya sa akin, "He works at the Sports
Store?""He owns the Sports Store." sabi ko nga eh.. whatta' question
Riel! "So.. siguro nga tama siya. 25th hour nga siguro ang best gift." ang
bagal ng pagsasalita niya, "Galit lang ako sa kanya nun, kaya hindi ko siya
pinaniniwalaan. Ayokong makarinig ng kahit anong galing sa kanya."
Hindi ko masundan yung mga sinasabi niya dahil hindi ko naman alam ang
ibig sabihin ng 25th hour. Daddy nga niya yun. Parehas silang Greek ang
pagsasalita.
"I'm sorry Jas.." sumandal ako sa balikat niya, "Hindi ko alam ang meaning
ng 25th hour."
At that time na sinabi ko yun, tumawa siya ng malakas at at umakbay sa
akin.
"Hindi mo alam ang meaning ng 25th hour... pero iniregalo mo sa akin?
How weird is that!" tumawa pa rin siya ng tumawa.
Siniko ko nga siya sa tiyan niya pero hindi malakas. Kunwari eh hinawakan
niya na para bang nasaktan siya kahit hindi naman.
Humawak siya nun sa kamay ko at hinila niya ako doon papunta sa terrace

niya. Tuloy pa rin yung fireworks nila at kitang-kit a doon. Walang

nagsasalita sa amin at parehas lang kaming tumahimik. Ganun lang,
nakatingin lang kaming dalawa doon.
Ang sarap sa pakiramdam. Nakatayo ka lang doon at parang relax na relax
yung buong katawan po pati yung utak mo eh kakaiba talaga sa
pakiramdam. Umakbay siya sa akin tapos tumingin uli siya.
"Riel.." sabi niya kaya tumingin ako sa kanya..
"Yeah?""Anong inisip mo nung hindi ako dumating at exactly 12 nung
counting? Late ako. Anong naramdaman mo?"
Hinampas ko nga. Ewan ko ba. Ang sadista ko no?
"I got mad. Naiinis ako sa iyo kasi kung kailan pa naman eksartong 12
wala ka!"
Hinarap niya ako sa kanya. Hindi naman siya galit, pero hindi siya
nagbibiro.
"Yun ang gusto kong ma-realize mo. Ang mga numbers na nakikita mo sa
orasan.. they're all just figures. They don't mean a thing." tapos tinuro
niya yung puso niya,"Tayo ang dapat nagbibigay buhay sa kanila... hindi
sila sa atin." umiling-iling naman siya, "What I'm trying to say is... hindi
naman mag-eexist ang so called "time" kung hindi naman natin
ginawa." nahihirapan naman siyang sabihin kung ano yung gusto niyang
sabihin. "You know what I mean?"
Nakatingin lang ako sa kanya nun. At that very moment, hindi ko iniwas
yung tingin ko sa kanya at nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko alam kung
aoong meron nung mga oras na iyon pero parang may nagbukas sa isip ko
na kung ano.. at bigla ko na lang sinabi na...
"YES...." napakunut-noo siya, "Yes Jasper.""Yes naiintindihan mo?""Yes...
they're just figures. And yes..." hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa
kanya, "Fairytales don't end at twelve."
Napaatras siya sa akin nun at hindi ko alam kung ako naman ngayon ang
nagpapagulo sa isip niya.
"Are you trying to tell me that you and me..." tinuro niya ako then sarili

niya... hindi na niya naituloy yung sasabihin niya.

"YES!!""Geez Riel huwag mong babawiin yan dahil masaya ako
ngayon!" then yumakap talaga siya sa akin at binuhat pa niya ako.
I didn't know I was doing it that time. But 25th hour... did happen.
**************
The phrase that 25th hour will not learn is...
Marami nga sigurong nangyari sa amin. At marami pa rin namang
mangyayari. Pero kung yung mga bagay na iyon eh haharapin namin
magkasama, mas magiging ayos siguro ang lahat.
Sinabi kaagad ni Jasper kay Carlo yung nangyari nung New Year. Si Carlo
naman eh hindi makapagpigil eh sinigaw kaagd na: "BRO KAYO NA?" kaya
muntik-muntik ko na talaga syang nasuntok. Ayoko pa sanang ipaalam.
Pero ayun, mabilis kumalat yung balita na sinagot ko na nga si Jasper
Morales.
Dumalaw si Kay sa bahay namin after New Year. May dala-dala siyang
newspaper at pinabasa niya sa akin. May picture doon si Mr. and MRs.
Garcia at may isang lalaki na nakaside view lang at parang ayaw na
masama sa picture. Nung binasa ko yung caption... something Garcia...
something Morales.. and something business. Oh well! Masyado naman na
yatang late para doon sa balita na yun!
Remember Mang Ramon? Yung pinagtrabahuhan namin? Nalaman ko na
mas marami pa palang alam siya sa akin dati pa. He knows that Jasper's
rich at ayaw ipaalam kahit kanino.. and he knows that I'm rich na ayaw din
ipaalam kahit kanino. Ain't that cool? At least nagkaalaman na.
Sinabi ko na rin kay Jasper na phone ko talaga yung kay RAZR na gamit ni
Kay. In the end, both of us bought new phones para identical. Ang masama
nga lang, pera ni Daddy ang ginamit namin.
Bumalik na rin pala kami sa public school. Pumayag na rin si Daddy as long
as Jasper would look after me. He said he will... ewan ko lang kung totoo.
Everyone calls me A.L., at si Mandee rin eh ka-close na namin. This time..
as Mandee, and not as another person.

Awarded nga pala si Jasper na first honor dahil nga bumalik siya.
Salutatorian lang ako. Close fight nga masyado.. pero ok lang naman sa
akin kung ano ang kalabasan.
His mom? She's... fine. Wesley pa rin ang tawag sa kanya pero ganun
talaga eh. She's sick. Kaya nga sabi ni Mr. Garcia.. a.k.a, Papa daw, eh
dadalhin daw niya sa psychiatrist. There's nothing wrong with that.
His dad? A.k.a.. Daddy? He's great. Binalikan namin siya sa Sports store at
masaya siya para sa amin. Ang kabilin-bilinan niya eh huwag daw munang
magpakasal dahil bata pa raw kami para doon. Nakitawa na lang din kami.
And guess what? May stepsiblings pala si Jasper sa dad's side niya. Hindi
ko nga alam yun eh.
Kung tatanungin naman niyo ako about Carlo? Hindi sila ni Kay. I don't
know why. Pero nakikita mo naman na they would actually end up
together. Si Carlo kasi eh nagiging si Jasper. Ang mga kilos pagdating sa
babae,... parang hindi iniisip! Yayain ba naman si Kay sa date nila at dalhin
sa chicken poultry? Ayun... hindi ko alam anong kinalabasan. Hindi ko alam
kung ok ba. But I guess, it went well. BInabanggit kasi sa akin ni Kay na
cute daw si Carlo.
One of the best thing that happened to me lately eh nung dumalaw kami sa
memorial park para bisitahin ang puntod ni Wesley. Jasper's... still Jasper
pero alam mo na emotional siya kung may kinalaman ang bro nya.
Nakaupo lang kami doon at nabasa ko yung mahabang engraved writing
doon.
......
.....
...
We create our moments. It's not actually what the material world has to
offer that will make things change. It's us. And will always be us. Time is a
great thing if we use it wisely.. or should I say... emotionally.
Things didn't just exist until somebody created it. Or so, I believe. It's the
same thing on how we believed on how we live our life. To become happy?
Figures are just figures. Don't be blinded by it.
MOMENTS exists if we believe it will exist. If we are willing to create it. We
have 24 hours a day 7 days a week... and still... we will not realize what we

are doing. We can create a world where we can say we have 30 days a
week... and we have a million seconds in a minute. I made it. It exists
when I said it. It's like saying I created 25th hour. It doesnt exist, but now
it does when I said so.
25th hour are moments that we think are out of this world. It's not ruled
by any figure or any material things that we see. It's only with our hearts.
We create these things.. and it will not be here unless WE BELIEVE IN IT.
It goes on and on...
25th hour is a powerful thing. It lies in each and every one of us.
"Riel.. tara na?" tinanong ako ni Jasper pagkatapos na pagkatapos kong
basahin yung nakasulat.
Hindi ko maalis yung tingin ko doon.
"Who made that?" tinuro ko yung mahabang nakasulat doon.
"Wesley." sabi niya sa akin, "He made that before he died. Just like that,
He believes in 25th hour.""Bakit ikaw hindi ba?"
Ngumiti naman siya sa akin nun.
"Are you kidding me? My 25th hour started when I almost tripped at the
hallway..."
Napaisip naman ako nun.
"First day of school. I met Szarielle Lopez?!?" tapos lumapit siya sa akin at
inakbayan ako.
"Ooh..." sabi ko naman nung sinabi niya yun, "Mine started when I heard
the name... Wesley.""Bakit?""They're talking about you that time."
Lumuhod na naman si Jasper nun sa harapan ng puntod ni Wesley.
"Hey bro..." tumingin siya sa akin, "She's the one I'm talking about."
Tumingin naman ako sa kanya nun.

"Anong sinasabi mo diyan?""Wala. Kinukuwento kita sa kanya." tumayo

siya uli.
Papaalis na kami nun. Tumingin lang uli ako sa likuran ko. Nakilala ko na
rin ang nag-iisang Wesley Garcia. How I wish he was here.
"San nga tayo pupunta?" naisipan kong magtanong dahil hindi ko alam
kung saan niya ako dadalhin.
"Wala lang. Naisip ko lang na mag-cruise tayo.""Cruise?!? are you
crazy?""No." nilabas niya yung dalawang ticket, "Ticket for two. 2 weeks
vacation?!?""Oh my God! Bakit?""Dahil--" sabi niya na nakangiti
pa, "Gusto kitang kasama doon!" bigla siyang nainis,"Kailangan ba talaga
ng reason?""Of course!""Fine!" sumigaw din siya, "COZ I WANNA' SPEND A
GREAT DEAL OF MY LIFE WITH YOU! You hear that?" tapos tumingin uli
siya sa akin, "--and, I'm planning to go to college with you."
Napatingin lang ako sa kanya nun pero hindi ko na sinagot.
Kapatid nga niya si Wesley. He's creating a moment. At magtutuloy-tuloy
lang yun hanggat gusto niya.
At ngayon, habang sinusubukan kong taousing isulat ito at magsimula ng
bagong chapter para sa cruise namin... may na-realize na naman ako...
There is one phrase that 25th hour will never learn...
and I'm delighted to tell you... that phrase was the first line I wrote when I
started this story. ***LC***
Puzzled talaga ako nun. Yung lalaki kasi sa Sports Shop eh lalong ginulo
yung utak ko. Kanina lang nag-decide na ako na bibili na lang ako ng kahit
anong sports gear para kay Jasper sa birthday niya kaya lang ngayon nag-
aalangan tuloy ako. Kasi naman eh! Ano ba yung 25th hour na yun na
sinasabi niya? eh kung pinapaliwanag na lang din niya eh di hindi ko na
siguro kailangang mag-isip eh no?
At alam niyo ba ang sinagot nung sinabi ko yan? Sabi niya ako lang daw
ang makakasagot nun at hindi na kailangang sabihin pa sa kanya. Ang
weird niya no? Hindi ko nga masagot tapos ngayon ako ang makakasagot?
Parang lalo lang yata akong naguluhan... oh well...
Dahil napagod na ako sa kakaisip at kakaikot sa mall, wala na akong
magawa kundi ang umuwi na lang. Anong regalo ko? Bumili na lang ako ng
sumbrero. Kasi naman wala na akong maisip. Hindi naman siguro mapili si
Jasper. Isa pa, hindi ko pa siya nakikitang magsuot nun kaya pwede na
yan!
Pagdating na pagdating ko sa bahay eh si Mommy kaagad ang bumungad
sa akin. Nakaupo siya doon sa couch namin at may binabasang magazine.
Bihis na bihis pa siya at tumingin siya sa akin nung pumasok ako sa loob.
Hinawakan ko pa yung ulo ko at medyo masakit yata.
Paakyat na ako sa hagdan namin at hindi pa ako nakakailang hakbang eh
bigla ba naman niya akong tinawag...
"Anak!" sabi niya kaya nagulat ako, "Bakit hindi ka pa bihis?"
Tinignan ko naman yung suot ko nun. Ano bang problema? Saka may
pupuntahan ba kami?
"Bihis? Para saan?" tinanong ko naman siya pero wala naman ako sa
mood.
"Eh di ba kina-Jasper tayo magce-celebrate ng New Year?" inulit pa niya sa
akin yun, "Gabi na nandito pa tayo. Tapos magbi-birthday pa siya..""Yeah I
know that.." pinikit ko pa yung mata ko at medyo inaantok na ako, "Jan.1
ang birthday niya Mommy at hindi Dec. 31.""Exactly." sabi niya na parang
wala akong alam, "Ilang oras na lang birthday na niya. So move it!"
Tinatamad-tamad pa akong kumilos nun pero dahil nga sina Mommy eh
kukulitin lang ako, umakyat na rin ako pero mabagal pa rin. Hindi nga rin
nagtagal eh nainip na rin sila sa akin at sinabi ko sa kanila na mauna na
lang sila at ako eh magpapahatid na lang sa driver. Grabe pala talaga
kapag maghapon kang umiikot sa mall at panay pa ang isip mo. Nakaka-
drain ng energy!
Naligo lang naman ako nun at lumaba na rin ako kaagad ng bathroom.
Wala na nga sila Mommy at hindi na nila ako hinintay. HInanap ko lang
yung driver namin na naghatid sa akin kanina, kaya lang napansin ko na
nakikisaya siya doon sa ibang maid namin kaya hindi ko na lang tinawag.
Kaya ko naman sigurong sumakay ng jeep at pumunta sa bahay nila Jasper
ng walang driver 'di ba?
"Pero Mam, baka po pagalitan ako ng Daddy mo.." yun ang sinabi niya sa

akin na medyo worried pa sa naging desisyon ko, "Kabilin-bilinan niya kasi

huwag ka daw paalisin ng walang kasama kahit sino eh."
Ako naman eh hindi basta-basta nakikinig sa mga sabi-sabi lang kaya
tinapik ko siya sa balikat niya.
"Kuya, don't worry. Hindi ka matatanggal sa trabaho mo. Akong bahala sa
Daddy ko. Ano ka ba! Kaya ko na pumunta doon." tinignan ko silang lahat
na nakatingin sa akin,"Happy New Year nga pala sa inyong lahat. Yung
mga pagkain sa kusina, kayo nang bahala doon! Sasabihin ko kay Daddy na
ako nagpasabi na lutuin niyo para sa inyo!"
Umalis na ako nun at hindi naman na nila ako pinigilan. Sus yan pang mga
yan, kampi naman sila sa akin noon pa! Yun nga lang minsan takot sila kay
Daddy kaya minsan mas sinusunod nila si Daddy kaysa sa akin.
Naglakad lang ako ng kaunti at medyo nakakatakot dahil may mga
nagpapaputok pa doon sa labas. Baka kasi bigla na lang may bumagsak na
kung ano sa ulo ko. Sa awa ng Diyos, nakasakay naman ako ng jeep at
pakiramdam ko mas safe ako doon dahil may bubong na.
Medyo malayu-layo rin ang bahay ng mga Garcia sa bahay namin kaya
inabot din siguro ng 25-30 minutes nung nakarating ako. Nag-invite naman
yata sila ng mga kasama nila at marami naman nang tao doon. Ang ingay
ingay pa doon sa labas dahil may malaki silang sound system sa may
garden nila.
Umikot ako ng umikot sa loob at marami pa ngang nakakakilala sa akin na
hindi ko naman matandaan kung sino at kilala nila ako. Nakiki-Hi na lang
din ako kaya nahirapan pa akong makadaan dahil sa sobrang dami ng
binabati.
Nakita ko rin naman si Mrs. Garcia at nakatayo siya doon sa gitna at
nangunguha yata ng juice niya. Napansin niya lang ako nung mapansin
niyang nilalaro-laro ko yung susi ng sasakuyan namin na nadala ko ng
wala namang reason.
"Arielle nandito ka na pala!" tuwang-tuwa na naman siya nung makita niya
ako,"Gusto mo bang kumain ng kahit ano? Maraming pagkain doon!" tinuro
niya yung kabilang side, "Sabihin mo lang at uutusan ko si Manang na
kumuha ng pagkain..""Naku hindi po.." umiling naman ako sa
kanya, "Hindi naman po ako gutom eh. Si Jas--," natigilan naman ako, "Si
Wesley po?"
Ginala naman nia yung tingin niya pero sa sobrang dami ng bisita doon at
madilim na, malabong makita pa niya si Jasper.
"Hindi ko pa nga nakikita yung anak ko na yun simula kaninang umaga.
Nasa kwarto niya lang yun kanina pa, pero hindi ko na
napansin." humawak siya sa buhok ko,"Magkakaroon ng fireworks display
mamayang 12.. so kailangan nandito na kayo ha.."
Sinasabihan niya ako na kailangang nandun na kami mamayang 12 eh
samantalang hindi ko alam kung nasaan ang anak niya. Malaki rin naman
yung buong bahay niya at sa sobrang dami ng tao dito eh mahihirapan
talaga akong maghanap. Isa pa, past 11 na rin naman na.
Nung nakaakyat ako doon sa hagdan nila papunta sa main door eh tinignan
ko yung mga bisita. Nag-overview muna ako in-case na makita ko siya
pero ang daming nag-uusap, kumakain, sumasayaw at kung anu-anong
business. This is also one reason why I hate being... one of them. Marami
ngang parties, panay hindi naman totoo yung mga tao.
Pumasok ako sa loob ng bahay nila at ganun din. Sobrang dsami ring tao
doon eh medyo maingay din. Siguro nga nasa taas yun sa may kwarto niya.
Tama ba yun? Birthday celebrant mamaya tapos siya pa yung mahirap
hanapin?
Nakita ko naman yung isang nagse-serve doon na babae at naisipan ko
naman itanong.
"Excuse me.." kinalabit ko siya doon sa likod niya, "Have you seen Jasper
Morales?"
Tinignan niya lang ako at halata mong hindi niya alam yung pinagsasasabi
ko.
"I'm sorry Mam.." sabi niya na medyo friendly naman ang
dating, "Tinawagan lang po kami ngayong gabi para sa party pero hindi po
kami permanent worker dito. Hindi ko po kilala kung sino si Mr. Jasper
Morales.""Oohh.. uhmm.. thank you anyways.."
Aaakyat na naman uli sana ako doon sa hagdan papunta doon sa mga
kwarto nila kaya lang na narinig ko naman yung kasama nung babae na

pinagtanungan ko na may sinabi.

"Hindi ba yun yung anak nung may-ari nung bahay? Yung guwapo kanina
na bumaba?"
Napatingin naman ako doon sa babae.
"Miss, yung matangkad ba yung tinutukoy mo?"
Napansin naman niya ako doon.
"Opo. Pabalik-balik nga po yun kanina sa taas at baba pero hindi po nag-
stay dito. Bumababa lang kapag tinatawag siya at may ipapakilala daw sa
kanya."
Ngumiti lang ako at tumango naman ako kanya. Syempre, binilisan ko
naman na yung pag-akyat ko.
Ganun na naman sa taas at nagtanong-tanong uli ako dahil hindi ko naman
alam kung saan yung naging kwarto niya. TInuro lang sa akin nung lalaki
na hindi ko naman kilala na doon daw siya sa kwarto sa may bandang dulo
madalas niyang nakikita si Jasper. Kumatok naman ako doon sa kwarto
pero wala man lang sumagot. Ayoko namang buksan na lang kaagad dahil
masamang habit yun. Tinignan ko yung butas doon sa gilid at mukhang
madilim naman. Nah.. wala si Jasper dito tiyak.
Tumabi naman ako doon sa may bathroom in case na siya yung nandun.
Nagtataka na nga yung mga tao dahil nakabantay ako doon at hindi naman
ako gumagamit. LUmabas pa nga yung matandang lalaki at tinitignan ba
naman ako ng masama. That is definitely not Jasper.
Naikutan ko yata eh limang bathroom pa at nag give up na ako dahil sari-
saring amoy lang ang nalalanghap ko at panay flush lang naman ang
naririnig ko. Mukhang wala siya dito. Siguro ng kumakain na yun sa baba.
Nung malapit na ako doon sa spot kung saan ako nagsimula, bigla ba
naman akong naging masaya dahil nakita ko si...
"CARLO!!!" sumigaw ako doon pero wala akong pakialam kung
magtinginan sila. "HOY CARLO!"
Lumapit naman siya sa akin at yumakap naman siya. Nakatodo-ngiti din

siya nun. ANg higpit-higpit pa nga ng yakap niya at humiwalay din naman
siya kaagad.
"Riel!" hinawakan niya ako sa kamay ko at inikot ako as if sumasayaw
ako, "Ang ganda natin ah!""Thank you!" ini-return ko na lang din yung
compliment, "Ikaw din gawapo natin ngayon ah!"
"Hindi naman.." hinawakan pa niya yung buhok niya.
"Sinong kasama mo?""Ahh.. parents ko." lumingon siya sa likuran
niya, "Somewhere. Baka kumakain na yung mga yun." then binalik niya
yung tingin niya uli sa akin, "So kumusta na? Kumusta na kayo ni
Jasper?""Nakakainis naman yung tanong mo eh!" hinampas ko nga sa
balikat niya, "Saka yan din ang tanong ko sa iyo, nakita mo ba siya?""Hindi
eh. Hindi ko pa siya nakita whole day. Akala ko nga magkasama kayo
eh.."seryoso sya at alam kong totoo yung sinabi niya, "Ibibigay ko pa man
din yung regalo ko sa kanya."
Nakita ko naman yung regalo niya at may hawak siyang kung ano na
korteng box.
"Ano namang laman niyan?""Goggles. Mahilig kasi mag-swimming yun si
Jasper dati. Sumali sa competitive swimming. Eh ganito yung gusto niyang
bilhin dati pa..."
Well, not bad! Goggles pala yung kanya. Mine's better I guess. Kasi naman,
ball cap yata yun! Worth P400 na bili ko. At pera ko pa!
"---P1200 nga bili ko kasi orginal eh."
Na-choke naman ako nun. Ang mahal naman yata nun para sa goggles! I
mean...
"Ok ka lang?" humawak siya sa likod ko, "Ikaw ano namang dala mo para
sa kanya?"
TInago ko naman yung ball cap na hawak-hawak ko.
"Uhmm.. it's uhmm... a.." tumingin ako sa gilid, "A clock. Yeah." ano ba
yan!
"A clock?"

Dahil mukhang nagsususpetsa rin si Carlo, umamin na ako.

"Ok alright!" sabi ko dahil naggive-up naman na kao, "I was at the mall
this morning. Yun nga, naghahanap ako ng regalo para sa kanya. Gusto ko
pera ko yug pinambili ko at hindi galing kay Daddy.. P500 na lang pera ko,
yung P100 nakain ko pa ng kung ano.." sumimangot ako, "Hindi ko talaga
alam kung ano ireregalo ko sa kanya. GUsto ko magugustuhan niya. Then I
bought this.." nilabas ko na yung regalo ko, "Ball cap. Hindi naman siya
nagsusumbrero di ba? Tapos ngayon ikaw pinakita mo yung regalo mo..
kay ayun nahiya tuloy ako.."
Tumawa naman ng tumawa ng malakas si Carlo. Grabe naman, nahiya na
talaga ako lalo!
"Tignan po pati ikaw natawa!""Hindi ikaw tinatawanan ko.. at lalong hindi
yung regalo mo..." pinilit niyang pigilan yung tawa niya, "I can really
imagine you going here and there para maghanap ng regalo niya. Alam mo,
hindi mapili na tao si Jasper. Kaya kung ako sa iyo kahit ano pa yan basta
galing sa iyo.. matutuwa yun!"
Hindi pa rin ako sigurado nun.
"Talaga?" para na akong bata nun, "Totoo ba yung sinasabi mo?""Oo
no!" yumakap uli siya sa akin, "Naku alam ko na kung anong nagustuhan
sa iyo ni Jasper!" tatanungin ko pa sana kaya lang nagbago isip
ko, "Ngayon, hanapin mo na siya dahil 10 minutes before 12 na.""10
minutes?!?""O sige ganito na lang.." nataranta na rin siya, "Hahanapin ko
siya dito sa baba, mag-stay ka na lang doon sa taas. Kapag nakita ko siya,
sasabihin ko na puntahan ka doon. Ok ba yun?""But it's almost 12. I
wanted to... gusto ko sana siyang ksama--""Riel, alam ko yun pero kung
hindi ko siya hahanapin ngayon hindi mangyayari yun..."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh tumakbo nama na na siya kung saan. AKo
naman eh ginawa ko na lang yung sinabi niya at umakyat na lang ako uli
doon sa taas. Syempre bumalik ako doon sa tinuturo nilang kwarto niya.
Sarado pa rin.
Binuksan ko na lang at pumasok ako doon sa loob. Iniwan ko na lang na
bukas yung pinto para naman kung may pumasok eh alam ko kung sino.
Napansin ko na may labasan pala doon sa kwarto niya papunta ng terrace
nila. Dito pala magandang umupo dahil sabi nila may fireworks display

mamaya. Tinignan ko yung wall clock, 5 minutes before twelve na.

Naupo na lang ako doon sa terrace at ang lamig doon. Yng mga bisita eh
pinagsama-sama nila sa labas at sabay-sabay yata sila magka count down
para nga sa New Year. Nandun na ngayon sila sa gutna at dikit-dikit sila. I
bet my parents are there.
Anyways... nakatingin lang ako doon sa langit, then sa baba uli. Wala na
ring sign ni Carlo. Tingin ko nahihirapan din siyang hanapin si Jasper.
Hindi rin naman nagtagal... nagsimula na silang magbilang for the last 10
seconds ng taong ito.
10... Nasaan ka na Jasper?
9... Darating ka naman 'di ba?
8... Hindi bale may 7 seconds pa..
7... 'Di pa naman huli lahat..
6... Siguro tumatakbo na yun sa hallway ngayon..
5... Konting tiis pa..
4... JASPER NAGAGALIT NA KO!
3... MAGPAKITA KA NA!
2... Ano ba yan wala na...
1... NAKAKAINIS KA NAMAN EH!
And then.. BOOM. May fireworks na nga. At sobrang ganda. Yep.. walang
Jasper.
"Wow.." nasabi ko na lang sa sarili ko habang nakaupo ako doon, "Happy
New Year Jasper.."
Huminga na lang ako ng malalim at tinignan ko na lang yung fireworks na
pinagkagastusan nila para dito. Bakit ba nakakamangha tumingin sa ganun
no?

Narinig ko namang may nagsara ng pintuan at may huminga rin ng

malalim.
"Happy New Year Riel.."
Napalingon naman ako. Teka, pangalan ko yun ah!
Dahil hindi bukas yung ilaw doon sa kwarto, nahirapan pa akong tignan
kung sino yung nasa loob. Sumilip ako doon sa glass door at nakita ko si
Jasper na nakahiga doon sa kama at nakaalis na yung coat niya. Naka-polo
na lang siya. Nakatingin siya doon sa kisame.
"And Happy birthday to me.."
Naku kung hindi ko lang kilala itong tao na ito eh iisipin kong baliw ito.
Tama bang mag-senti siya mag-isa?
Ewan ko ba, hindi pa rin ako pumasok sa loob at pinapanood ko pa rin siya.
Ang tagal niyang ganun. Bigla na lang siyang tumayo at nilapag yung mga
hawak-hawak niya sa kama at nagsimula naman na niyang hilahin yung
polo niya at tanggalin yung butones.

***LC2***
Nung nakita ko siya na unti-unting inaalis yung pantaas niya, hindi ko na
napigilan yung sarili ko kaya pumasok na ako doon sa loob.
"Hey hey hey!" sabi ko na nakapikit pa yung mata, "Don't you dare remove
your shirt in front of me!"
Narinig kong kumilos siya at siguro eh nagbihis na rin. Sinabi niya eh..
"Ok safe na.." sabi niya kaya inalis ko na yung kamay ko sa mata
ko, "What're you doing here? A-akala ko ba eh...""Nasa slumber party ako?
Nah.""Pero sabi mo sa akin na hindi ka makakauwi...""Para sa birthday
mo?" binatukan ko nga, "Syempre pupunta ako no!""Hindi ka tumuloy sa
slumber party?" tanong niya na nagtataka pa sa sinasabi ko.
"Ibig mong sabihin hindi natuloy yung slumber party.." then parang
naguluhan din ako sa sinabi ko, "I meant... I just made that up. Walang
slumber party." tapos naisip ko na umamin na, "Sinabi ko lang yun para

makapunta ako sa mall mag-isa.""You're trying to get rid of me?" tinuro

niya yung sarili niya.
"DUH? Of course." nung sinabi ko yun eh parang nasaktan naman siya
doon, "Kasi naman.. paano ako bibili ng regalo mo kung kasama ka?
Sabihin mo nga?"
Nung sinabi ko yun, parang nabuhayan na naman siya.
"Binilihan mo ako ng regalo?"
Nahiya naman ako nung oras na iyon. Inilabas ko na lang yung binili ko sa
mall.
Binubuksan na niya at mukhang gusto niya nang malaman yung nasa loob.
Ako naman eh hindi na makapagpigil eh bigla ko na lang sinabi.
"Ball cap." taops umupo ako doon sa kama, "KASI NAMAN EH!" nilakasan
ko yung boses ko kaya nagulat din siya, "Maghapon na ako doon sa mall
pero hindi ko alam kung anong ireregalo ko! Ang hirap-hirap naman kasi
ng regalong talagang magugustuhan mo!"
Nung sinabi ko yun eh bigla na lang siyang lumuhod at yumakap sa akin ng
sobrang higpit. Hindi ko naman inaasahan yun kaya nakiyakap na lang din
ako.
"Para saan ito?""Just listen." sabi niya na medyo mahina, "Hindi mo
naman kailangan akong bilihan ng kahit na anong regalo. Ang mahalaga,
dumating ka! That's all I'm asking for."
Humiwalay na rin siya nun at tinignan ko lang siya. Halata kong masaya na
siya dahil nakangiti siya sa akin.
"Oh men!" natwa siya lalo sa akin, "I've spent a whole day at the mall
tapos hindi ka naman pala mapili sa regalo?" tapos naalala ko yung lalaki
kanina sa Sports Shop,"And I talked to this guy from the Sports Store...
parang Greek yung language! Ang lalim ng mga sinasabi."
Nahalata ko namang naging interesado siya sa sinabi ko.
"He said something like..." pinilit ko namang alalahanin yung sinabi nung
lalaki kanina,"The best gift is---""25th hour. Yun ba yung sinabi niya?"

Tinignan ko siya ng at hindi ko alam kung paano niya nalaman yung

sasabihin ko. Teka, manghuhula ba siya?
"How did you know that?"
Yumuko siya nun at umupo naman siya ngayon sa tabi ko. Napaka-seryoso
naman na nya at hindi siya tumingin sa akin.
"Alam ko dahil yan din ang sinabi niya sa akin dati..." hindi ako
makapagsalita nun kaya tinuloy niya yung pagkukuwento niya, "He's my
dad. My real dad.""HE'S YOUR WHAT?!?" hindi ko naman inaasahan
yun, "Real dad?" tumango lang siya sa akin, "He works at the Sports
Store?""He owns the Sports Store." sabi ko nga eh.. whatta' question
Riel! "So.. siguro nga tama siya. 25th hour nga siguro ang best gift." ang
bagal ng pagsasalita niya, "Galit lang ako sa kanya nun, kaya hindi ko siya
pinaniniwalaan. Ayokong makarinig ng kahit anong galing sa kanya."
Hindi ko masundan yung mga sinasabi niya dahil hindi ko naman alam ang
ibig sabihin ng 25th hour. Daddy nga niya yun. Parehas silang Greek ang
pagsasalita.
"I'm sorry Jas.." sumandal ako sa balikat niya, "Hindi ko alam ang meaning
ng 25th hour."
At that time na sinabi ko yun, tumawa siya ng malakas at at umakbay sa
akin.
"Hindi mo alam ang meaning ng 25th hour... pero iniregalo mo sa akin?
How weird is that!" tumawa pa rin siya ng tumawa.
Siniko ko nga siya sa tiyan niya pero hindi malakas. Kunwari eh hinawakan
niya na para bang nasaktan siya kahit hindi naman.
Humawak siya nun sa kamay ko at hinila niya ako doon papunta sa terrace
niya. Tuloy pa rin yung fireworks nila at kitang-kit a doon. Walang
nagsasalita sa amin at parehas lang kaming tumahimik. Ganun lang,
nakatingin lang kaming dalawa doon.
Ang sarap sa pakiramdam. Nakatayo ka lang doon at parang relax na relax
yung buong katawan po pati yung utak mo eh kakaiba talaga sa
pakiramdam. Umakbay siya sa akin tapos tumingin uli siya.

"Riel.." sabi niya kaya tumingin ako sa kanya..

"Yeah?""Anong inisip mo nung hindi ako dumating at exactly 12 nung
counting? Late ako. Anong naramdaman mo?"
Hinampas ko nga. Ewan ko ba. Ang sadista ko no?
"I got mad. Naiinis ako sa iyo kasi kung kailan pa naman eksartong 12
wala ka!"
Hinarap niya ako sa kanya. Hindi naman siya galit, pero hindi siya
nagbibiro.
"Yun ang gusto kong ma-realize mo. Ang mga numbers na nakikita mo sa
orasan.. they're all just figures. They don't mean a thing." tapos tinuro
niya yung puso niya,"Tayo ang dapat nagbibigay buhay sa kanila... hindi
sila sa atin." umiling-iling naman siya, "What I'm trying to say is... hindi
naman mag-eexist ang so called "time" kung hindi naman natin
ginawa." nahihirapan naman siyang sabihin kung ano yung gusto niyang
sabihin. "You know what I mean?"
Nakatingin lang ako sa kanya nun. At that very moment, hindi ko iniwas
yung tingin ko sa kanya at nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko alam kung
aoong meron nung mga oras na iyon pero parang may nagbukas sa isip ko
na kung ano.. at bigla ko na lang sinabi na...
"YES...." napakunut-noo siya, "Yes Jasper.""Yes naiintindihan mo?""Yes...
they're just figures. And yes..." hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa
kanya, "Fairytales don't end at twelve."
Napaatras siya sa akin nun at hindi ko alam kung ako naman ngayon ang
nagpapagulo sa isip niya.
"Are you trying to tell me that you and me..." tinuro niya ako then sarili
niya... hindi na niya naituloy yung sasabihin niya.
"YES!!""Geez Riel huwag mong babawiin yan dahil masaya ako
ngayon!" then yumakap talaga siya sa akin at binuhat pa niya ako.
I didn't know I was doing it that time. But 25th hour... did happen.

**************
The phrase that 25th hour will not learn is...
Marami nga sigurong nangyari sa amin. At marami pa rin namang
mangyayari. Pero kung yung mga bagay na iyon eh haharapin namin
magkasama, mas magiging ayos siguro ang lahat.
Sinabi kaagad ni Jasper kay Carlo yung nangyari nung New Year. Si Carlo
naman eh hindi makapagpigil eh sinigaw kaagd na: "BRO KAYO NA?" kaya
muntik-muntik ko na talaga syang nasuntok. Ayoko pa sanang ipaalam.
Pero ayun, mabilis kumalat yung balita na sinagot ko na nga si Jasper
Morales.
Dumalaw si Kay sa bahay namin after New Year. May dala-dala siyang
newspaper at pinabasa niya sa akin. May picture doon si Mr. and MRs.
Garcia at may isang lalaki na nakaside view lang at parang ayaw na
masama sa picture. Nung binasa ko yung caption... something Garcia...
something Morales.. and something business. Oh well! Masyado naman na
yatang late para doon sa balita na yun!
Remember Mang Ramon? Yung pinagtrabahuhan namin? Nalaman ko na
mas marami pa palang alam siya sa akin dati pa. He knows that Jasper's
rich at ayaw ipaalam kahit kanino.. and he knows that I'm rich na ayaw din
ipaalam kahit kanino. Ain't that cool? At least nagkaalaman na.
Sinabi ko na rin kay Jasper na phone ko talaga yung kay RAZR na gamit ni
Kay. In the end, both of us bought new phones para identical. Ang masama
nga lang, pera ni Daddy ang ginamit namin.
Bumalik na rin pala kami sa public school. Pumayag na rin si Daddy as long
as Jasper would look after me. He said he will... ewan ko lang kung totoo.
Everyone calls me A.L., at si Mandee rin eh ka-close na namin. This time..
as Mandee, and not as another person.
Awarded nga pala si Jasper na first honor dahil nga bumalik siya.
Salutatorian lang ako. Close fight nga masyado.. pero ok lang naman sa
akin kung ano ang kalabasan.
His mom? She's... fine. Wesley pa rin ang tawag sa kanya pero ganun
talaga eh. She's sick. Kaya nga sabi ni Mr. Garcia.. a.k.a, Papa daw, eh
dadalhin daw niya sa psychiatrist. There's nothing wrong with that.

His dad? A.k.a.. Daddy? He's great. Binalikan namin siya sa Sports store at
masaya siya para sa amin. Ang kabilin-bilinan niya eh huwag daw munang
magpakasal dahil bata pa raw kami para doon. Nakitawa na lang din kami.
And guess what? May stepsiblings pala si Jasper sa dad's side niya. Hindi
ko nga alam yun eh.
Kung tatanungin naman niyo ako about Carlo? Hindi sila ni Kay. I don't
know why. Pero nakikita mo naman na they would actually end up
together. Si Carlo kasi eh nagiging si Jasper. Ang mga kilos pagdating sa
babae,... parang hindi iniisip! Yayain ba naman si Kay sa date nila at dalhin
sa chicken poultry? Ayun... hindi ko alam anong kinalabasan. Hindi ko alam
kung ok ba. But I guess, it went well. BInabanggit kasi sa akin ni Kay na
cute daw si Carlo.
One of the best thing that happened to me lately eh nung dumalaw kami sa
memorial park para bisitahin ang puntod ni Wesley. Jasper's... still Jasper
pero alam mo na emotional siya kung may kinalaman ang bro nya.
Nakaupo lang kami doon at nabasa ko yung mahabang engraved writing
doon.
......
.....
...
We create our moments. It's not actually what the material world has to
offer that will make things change. It's us. And will always be us. Time is a
great thing if we use it wisely.. or should I say... emotionally.
Things didn't just exist until somebody created it. Or so, I believe. It's the
same thing on how we believed on how we live our life. To become happy?
Figures are just figures. Don't be blinded by it.
MOMENTS exists if we believe it will exist. If we are willing to create it. We
have 24 hours a day 7 days a week... and still... we will not realize what we
are doing. We can create a world where we can say we have 30 days a
week... and we have a million seconds in a minute. I made it. It exists
when I said it. It's like saying I created 25th hour. It doesnt exist, but now
it does when I said so.
25th hour are moments that we think are out of this world. It's not ruled
by any figure or any material things that we see. It's only with our hearts.

We create these things.. and it will not be here unless WE BELIEVE IN IT.
It goes on and on...
25th hour is a powerful thing. It lies in each and every one of us.
"Riel.. tara na?" tinanong ako ni Jasper pagkatapos na pagkatapos kong
basahin yung nakasulat.
Hindi ko maalis yung tingin ko doon.
"Who made that?" tinuro ko yung mahabang nakasulat doon.
"Wesley." sabi niya sa akin, "He made that before he died. Just like that,
He believes in 25th hour.""Bakit ikaw hindi ba?"
Ngumiti naman siya sa akin nun.
"Are you kidding me? My 25th hour started when I almost tripped at the
hallway..."
Napaisip naman ako nun.
"First day of school. I met Szarielle Lopez?!?" tapos lumapit siya sa akin at
inakbayan ako.
"Ooh..." sabi ko naman nung sinabi niya yun, "Mine started when I heard
the name... Wesley.""Bakit?""They're talking about you that time."
Lumuhod na naman si Jasper nun sa harapan ng puntod ni Wesley.
"Hey bro..." tumingin siya sa akin, "She's the one I'm talking about."
Tumingin naman ako sa kanya nun.
"Anong sinasabi mo diyan?""Wala. Kinukuwento kita sa kanya." tumayo
siya uli.
Papaalis na kami nun. Tumingin lang uli ako sa likuran ko. Nakilala ko na
rin ang nag-iisang Wesley Garcia. How I wish he was here.
"San nga tayo pupunta?" naisipan kong magtanong dahil hindi ko alam

kung saan niya ako dadalhin.

"Wala lang. Naisip ko lang na mag-cruise tayo.""Cruise?!? are you
crazy?""No." nilabas niya yung dalawang ticket, "Ticket for two. 2 weeks
vacation?!?""Oh my God! Bakit?""Dahil--" sabi niya na nakangiti
pa, "Gusto kitang kasama doon!" bigla siyang nainis,"Kailangan ba talaga
ng reason?""Of course!""Fine!" sumigaw din siya, "COZ I WANNA' SPEND A
GREAT DEAL OF MY LIFE WITH YOU! You hear that?" tapos tumingin uli
siya sa akin, "--and, I'm planning to go to college with you."
Napatingin lang ako sa kanya nun pero hindi ko na sinagot.
Kapatid nga niya si Wesley. He's creating a moment. At magtutuloy-tuloy
lang yun hanggat gusto niya.
At ngayon, habang sinusubukan kong taousing isulat ito at magsimula ng
bagong chapter para sa cruise namin... may na-realize na naman ako...
There is one phrase that 25th hour will never learn...
and I'm delighted to tell you... that phrase was the first line I wrote when I
started this story.