Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Τῌ ΚΖ´ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ  Κόσμου, τὰ τερπνὰ καταλιπών, γένους περιφά‐
νειαν πλοῦτον, καὶ ὡραιότητα, πᾶσάν τε τὴν αἴ‐
Μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Ἰα‐
σθησιν, ἀπαρνησάμενος,  καὶ τὸ σῶμα τεμνόμε‐
κώβου τοῦ Πέρσου. 
νος,  παθῶν  ἐκμιμήσει,  χαίρων  ἠκολούθησας, 
Χριστῷ  Ἰάκωβε·  ὡς  οὖν,  κοινωνὸς  παθημάτων, 
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ   δόξης  ἐχρημάτισας  ὄντως,  καὶ  τῆς  βασιλείας 
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ   νῦν συμμέτοχος. 
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ  
Μέλη,  θεριζόμενος  σαρκός,  καὶ  τὰς  ἀφορήτους 
ΙΑΚΩΒΟΥ   ὀδύνας,  τῶν  αἰκισμῶν  καρτερῶν,  Μάρτυς  ἀξιά‐
ΤΟΥ ΠΕΡΣΟΥ  γαστε, Χριστοῦ Ἰάκωβε, καὶ τυράννων ὠμότητα, 
πατήσας ἀνδρείως, νίκης τὸν πολύτιμον, στέφα‐
Συμπληρωθεῖσα κατὰ τὰ ἐλλείποντα ἐκ τοῦ  νον εἴληφας· ᾧ νῦν ἐγκοσμούμενος μάκαρ, θείῳ 
Μηναίου (Λιτή, Ἀπόστιχα, Καθίσματα, Ἰδιόμε‐ τοῦ  Δεσπότου  σου  θρόνῳ,  μετὰ  τῶν  συνάθλων 
λον, Αἶνοι) Ποίημα Ἀγαπίου Μοναχοῦ τοῦ Κρη‐ σου παρίστασαι. 
τὸς καὶ Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου 
Ἔχων, παῤῥησίαν πρὸς Χριστόν, πάντων τῶν ἐν 
  πίστει τελούντων, τὴν σὴν σεπτὴν ἑορτήν, Μάρ‐
τυς  παναοίδιμε,  θερμῶς  προΐστασο,  τῶν  κινδύ‐
ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ  νων  ῥυόμενος,  παθῶν  ἀπαλλάττων,  πάσης  πε‐
ριστάσεως,  δεινῶν  λυτρούμενος,  νέμων  καὶ  ψυ‐
Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ Μακάριος ἀνήρ. Εἰς  χῶν σωτηρίαν, θείαις σου ἐντεύξεσιν ὅπως, τοὺς 
τὸ Κύριε, ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ´ καὶ  λαμπροὺς ἀγῶνάς σου δοξάζωμεν. 
ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. 
Δόξα. Ἦχος β´. Τοῦ Στουδίτου. 
Ἦχος α´. Πανεύφημοι Μάρτυρες. 
Καρτερῶν ἐν ἀθλήσει, Μάρτυς Ἰάκωβε, τὸ σῶμά 
Τοῦ κόσμου τὰ πέρατα τὰ σά, νῦν ἐξάδει θαύμα‐ σου παρέδωκας διὰ Χριστὸν τὸν Θεόν· καὶ μελι‐
τα,  καὶ  ἄθλησίν  σου  Ἰάκωβε·  θαυματουργίαις  ζόμενος  χεῖρας  καὶ  μηρούς,  καὶ  βραχίονας  καὶ 
γάρ,  ἀμειβόμενός  σε,  ὁ  Χριστὸς  ἐδόξασε,  βασά‐ κνήμας καὶ τοὺς δακτύλους, καὶ τελευταῖον τὴν 
νους  δι᾿  αὐτὸν  ὑπομείναντα,  βασίλειον  τ᾿  αὐ‐ κάραν σου, ἀνίπτασαι ἐν οὐρανοῖς, συμβασιλεύ‐
λήν, καταλείψαντα ἠξίωσε, βασιλείας, οὐρανῶν  ειν τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός. Διὸ Ἀθλούντων κρά‐
πανένδοξε.  τιστε,  μὴ  διαλίπῃς  ἱκετεύων,  τοῦ  σωθῆναι  τὰς 
ψυχὰς ἡμῶν, ἐκ πάσης βλάβης τοῦ ἀλλοτρίου. 
Τοῦ  Παγκρατιάρχου  Ἰησοῦ,  στρατιώτης  κράτι‐
στος,  σὺ  ἀνεδείχθης  Ἰάκωβε·  ἅπαν  γὰρ  σῶμά  Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. 
σου, δεδωκὼς βασάνοις, δι᾿ αὐτὸν Πολύαθλε, ἡ‐
λιακὴν λατρείαν κατήρτησας, δυνάμει Πνεύμα‐ Μόνη,  τὸν  ἀχώρητον  Θεόν,  ἀστενοχωρήτως  ἐν 
τος· καὶ πυρὸς τὸ σέβας ἔσβεσας, τῇ πλημμύρᾳ,  μήτρᾳ,  ἐκυοφόρησας,  ἄνθρωπον  γενόμενον  δι᾿ 
Μάρτυς τῶν αἱμάτων σου.  ἀγαθότητα,  Παναγία  Θεόνυμφε.  Διὸ  δυσωπῶ 
σε, τῶν στενοχωρούντων με παθῶν ἀπάλλαξον, 
Θρηνῶν σου τὴν ἄρνησιν Χριστόν, αὖθις ὡμολό‐ ὅπως τὴν στενὴν καὶ εὐθεῖαν, τρίβον διοδεύσας 
γησας·  βασιλικὴν  δεισιδαίμονα,  πλάνην  κατέ‐ προφθάσω, τὴν ἐπὶ ζωὴν Παρθένε φέρουσαν. 
πτυσας,  μητρὸς  καὶ  συζύγου,  λόγοις  ἐλεγχόμε‐
νος· διὰ μυρίων πόνων δὲ ἔτυχες, Ἰάκωβε θείας,  Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέ‐
ἀπολαύσεως  τοῦ  Πλάστου  σου·  πρὸς  ὃν  εὔχου,  ρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα. 
ῥυσθῆναι τῶν πόνων ἡμᾶς. 
(Ζήτει τῇ κγ´ Ἀπριλίου, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ 
Ἕτερα. Ἐκ τοῦ Μηναίου.  Τροπαιοφόρου) 

1
 Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα.  βραχίονι  ὑπερασπιεῖ  αὐτῶν.  Λήψεται  πανοπλί‐
(μγ´ 9‐14).  αν τὸν ζῆλον αὐτοῦ καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν 
εἰς  ἄμυναν  ἐχθρῶν.  Ἐνδύσεται  θώρακα  δικαιο‐
Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν  σύνην καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκρι‐
ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς  τον.  Λήψεται  ἀσπίδα  ἀκαταμάχητον,  ὁσιότητα· 
ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς, τίς ἀ‐ ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκ‐
κουστὰ  ποιήσει  ὑμῖν;  Ἀγαγέτωσαν  τοὺς  μάρτυ‐ πολεμήσει  αὐτῷ  ὁ  κόσμος  ἐπὶ  τοὺς  παράφρο‐
ρας  αὐτῶν  καὶ  δικαιωθήτωσαν,  καὶ  εἰπάτωσαν  νας·  πορεύσονται  εὔστοχοι  βολίδες  ἀστραπῶν, 
ἀληθῆ.  Γίνεσθέ  μοι  μάρτυρες,  καὶ  ἐγὼ  μάρτυς  καὶ  ὡς  ἀπὸ  εὐκύκλου  τόξου,  τῶν  νεφῶν,  ἐπὶ 
Κύριος  ὁ  Θεός,  καὶ  ὁ  παῖς,  ὃν  ἐξελεξάμην·  ἵνα  σκοπὸν  ἁλοῦνται,  καὶ  ἐκ  πετροβόλου  θυμοῦ 
γνῶτε, καὶ πιστεύσητε, καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγώ εἰμι.  πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ᾿ 
Ἔμπροσθέν  μου  οὐκ  ἐγένετο  ἄλλος  Θεός,  καὶ  αὐτῶν  ὕδωρ  θαλάσσης·  ποταμοὶ  δὲ  συγκλύσου‐
μετ᾿ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγώ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι  σιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυ‐
πάρεξ  ἐμοῦ  ὁ  σῴζων.  Ἐγὼ  ἀνήγγειλα  καὶ  ἔσω‐ νάμεως,  καὶ  ὡς  λαῖλαψ  ἐκλικμήσει  αὐτούς,  καὶ 
σα,  ὠνείδισα,  καὶ  οὐκ  ἦν  ἐν  ὑμῖν  ἀλλότριος.  Ὑ‐ ἐρημώσει  πᾶσαν  τὴν  γῆν  ἀνομία,  καὶ  ἡ  κακο‐
μεῖς  ἐμοὶ  μάρτυρες,  καὶ  ἐγὼ  Κύριος  ὁ  Θεός·  ὅτι  πραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσα‐
ἀπ᾿  ἀρχῆς ἐγώ  εἰμι,  καὶ  οὐκ  ἔστιν  ὁ  ἐκ  τῶν  χει‐ τε  οὖν,  Βασιλεῖς,  καὶ  σύνετε·  μάθετε  Δικασταὶ 
ρῶν  μου  ἐξαιρούμενος.  Ποιήσω,  καὶ  τίς  ἀπο‐ περάτων  γῆς·  ἐνωτίσασθε  οἱ  κρατοῦντες  πλή‐
στρέψει  αὐτό;  Οὕτω  λέγει  Κύριος  ὁ  Θεός,  ὁ  λυ‐ θους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐ‐
τρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ.  δόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυνα‐
στεία παρὰ Ὑψίστου. 
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. 
(γ´ 1‐9).  Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. 

Δικαίων  ψυχαὶ  ἐν  χειρὶ  Θεοῦ,  καὶ  οὐ  μὴ  ἅψηται  Ἦχος α´. 
αὐτῶν  βάσανος.  Ἔδοξαν  ἐν  ὀφθαλμοῖς  ἀφρό‐
νων  τεθνάναι,  καὶ  ἐλογίσθη  κάκωσις  ἡ  ἔξοδος  Δεῦτε καὶ θεάσασθε ξένον θέαμα, οἷον μαρτύρι‐
αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ  ον  ὑπέμεινεν  ὁ  στεῤῥὸς  Ἀθλητής·  πῶς  ἐκτείνει 
εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν  εἰς ἐκτομὴν πόδας τε καὶ χεῖρας, πῶς ὁ καρτερό‐
κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης.  ψυχος οὐ πτοεῖται τὴν δριμυτάτην βάσανον, ἀλ‐
Καὶ  ὀλίγα  παιδευθέντες,  μεγάλα  εὐεργετηθή‐ λὰ  δέχεται  ἀνδρείως  τὴν  τομὴν  καὶ  θλάσιν,  οἷα 
σονται·  ὅτι  ὁ  Θεὸς  ἐπείρασεν  αὐτούς,  καὶ  εὗρεν  ἄλλου πάσχοντος. Οὐκ ἔφριττε τὰς πληγάς, ἀλ‐
αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρί‐ λὰ τὰ βραβεῖα ἑώρα· ὅταν γὰρ ὁ τοῦ Χριστοῦ ἔ‐
ῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσί‐ ρως τὴν ψυχὴν προκαταλάβῃ, ἅπαν αὐτῇ πολε‐
ας  προσεδέξατο  αὐτούς.  Καὶ  ἐν  καιρῷ  ἐπισκο‐ μοῦν,  καταγέλαστον  τυγχάνει.  Ἀλλὰ  Μεγαλο‐
πῆς  αὐτῶν  ἀναλάμψουσι,  καὶ  ὡς  σπινθῆρες  ἐν  μάρτυς  Πέρσα  Ἰάκωβε,  τῇ  κατακοπείσῃ  σου  δε‐
καλάμῃ  διαδραμοῦνται.  Κρινοῦσιν  ἔθνη,  καὶ  ξιᾷ,  καταῤῥάπισον  τὰ  πρόσωπα  τῶν  δυσσεβῶν 
κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος  ἐχθρῶν  ἡμῶν,  καὶ  ἔκτεινον  αὐτὴν  ὑπὲρ  ἡμῶν, 
εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτόν, συνή‐ δυσωπῶν  τὸν  Φιλάνθρωπον,  σῶσαι  τὰς  ψυχὰς 
σουσιν  ἀλήθειαν,  καὶ  οἱ  πιστοὶ  ἐν  ἀγάπῃ  προ‐ ἡμῶν. 
σμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσί‐
οις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.  Ἦχος ὁ αὐτός. 

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.  Τὸν  γενναῖον  Ἀθλητὴν  Ἰάκωβον,  τὸν  νικητὴν 

(ε´ 15‐23, στ´ 1‐3).  νοητῶν  Χαλδαίων,  τὸν  πᾶσαν  Βαβυλῶνος  πλά‐
νην  καθελόντα,  δυνάμει  τοῦ  Ἰησοῦ,  καὶ  δαιμό‐
Δίκαιοι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  ζῶσι,  καὶ  ἐν  Κυρίῳ  ὁ  μι‐ νων φάλαγγας καταισχύναντα, δεῦρο φιλομαρ‐
σθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ.  τύρων  χορὸς  ὑμνήσωμεν  κράζοντες·  Χαίροις  Ἀ‐
Διὰ  τοῦτο  λήψονται  τὸ βασίλειον  τῆς  εὐπρεπεί‐ θλοφόρων ὁ μέγιστος Ἰάκωβε· χαίροις ὁ στεῤῥὸς 
ας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρί‐ τῆς  πίστεως  πρόμαχος  καὶ  Περσικῆς  θρησκείας 
ου·  ὅτι  τῇ  δεξιᾷ  αὑτοῦ  σκεπάσει  αὐτούς,  καὶ  τῷ  κατήγορος·  χαίροις  ὁ  δόξαν  καὶ  χλιδὴν  ἀνακτό‐

2
ρων καταλείψας, καὶ τρομερὰ μαρτύρια διὰ Χρι‐ ξαν  ἀπονέμει.  Ἄγγελοι  λευκοφοροῦντες  σὺν  Ἀ‐
στὸν προκρίνας· χαίροις τῷ οὐρανίῳ Βασιλεῖ λα‐ θλοφόροις, περιχαρῶς εὐφημοῦσι τὸν τμηθέντα 
τρεύσας, καὶ γηΐνου βασιλέως εὔνοιαν καὶ φιλί‐ καὶ  τεμόντα  τὰς  ἐπινοίας  Περσῶν·  πάντες  οὖν 
αν μισήσας· χαίροις τῶν συνωνύμων σου καύχη‐ προσείπωμεν  αὐτῷ  δεόμενοι·  Εὐσεβῶν  θείαν  ἄ‐
μα, καὶ τῆς οἰκουμένης θάμβος καὶ ἀγαλλίαμα.  θροισιν  Ἅγιε  περιφύλαττε,  τὴν  ἐκ  πόθου  τιμῶ‐
σαν σοῦ τὴν ὑπεράνθρωπον ἄθλησιν. 
Ἦχος β´. 
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. 
Δεῦτε τῶν Ἀγγέλων στρατιαί, στρατιᾶς βασιλέ‐
ως τὸν πρώτιστον, καὶ τῆς Περσίας βλαστόν, Ἰά‐ Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζο‐
κωβον  ἄνθεσι  στέψωμεν·  δεῦτε  σὺν  ἡμῖν,  πάν‐ μέν σε οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσει‐
τες  οἱ  αὐτοῦ  συνώνυμοι,  Ἰάκωβε  Ἀδελφόθεε,  στον,  τὸ  τεῖχος  τὸ  ἄῤῥηκτον,  τὴν  ἀῤῥαγῆ  προ‐
σὺν  τῷ  υἱῷ  Ζεβαδαίου,  ὁ  τοῦ  Ἀλφαίου  Χριστοῦ  στασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. 
Ἀπόστολος,  ἅμα  Ὁμολογητῇ  Ἐπισκόπῳ,  Μάρ‐
τυς  Ἰάκωβε,  σὺν  τῷ  φερωνύμῳ  ἀπὸ  Νισίβεως,  Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. 
καὶ  ὁ  πρῴην  ἐκπεσὼν  Ἀσκητής,  ᾄσμασι  τοῦτον 
ὑμνήσωμεν· δεῦτε σὺν Ἰακώβῳ τῷ Ῥώσῳ, ὁ Ἀνα‐ Ἦχος πλ. α´. Χαίροις ἀσκητικῶν. 
χωρητής, καὶ οἱ νέοι Ὀσιομάρτυρες ὁ ἐκ Καστο‐
ρίας  μετὰ  τοῦ  Διακόνου  Μαθητοῦ  αὐτοῦ,  νῦν  Χαίροις  ὁ  τῆς  Περσίας  πυρσός,  πυρολατρῶν 
Πέρσου τῇ μνήμῃ εὐφράνθητε.  Περσῶν θρησκείας ὁ ἔλεγχος, ἀνδρεῖε Μεγαλο‐
μάρτυς,  ἐπιστροφῆς  πρὸς  Χριστόν,  τῶν  ἀρνησι‐
Ἦχος ὁ αὐτός.  θρήσκων  μέγα  ὑπόδειγμα·  καὶ  ᾧ  ἐκ  Πατρίδος 
σου,  Βασιλεῖς  Μάγοι  Ἄρχοντες,  ὡς  Βασιλέα,  ἐν 
Τὸν ἐν Μάρτυσι περιβόητον, καὶ Χριστοῦ Ἀθλη‐ Βηθλεὲμ  προσεκύνησαν,  προσκομίζοντες,  χρυ‐
τὴν γενναιότατον, τὸν τοὺς ἄστροις καὶ πυρὶ λα‐ σὸν  σμύρναν  καὶ  λίβανον,  σὺ  Ἀθλητὰ  Ἰάκωβε, 
τρεύοντας καταβαλόντα, τὸν ἀληθῆ Θεὸν ἀρνη‐ ζωὴν καὶ τὸ αἷμά σου, χεῖρας καὶ πόδας σου δῶ‐
σάμενον,  καὶ  δι᾿  ἐπιστολῆς  συζύγου  αὐτοῦ  καὶ  ρα,  ὑπὲρ  τοὺς  Μάγους  προσήγαγες,  Χριστῷ  τῷ 
μητρὸς  πρὸς  Χριστὸν  αὖθις  ἐπιστρέψαντα,  τὸν  Θεῷ σοῦ, Ὃν δυσώπει πᾶσι δοῦναι, τὸ μέγα ἔλε‐
προστάξει  τυράννου  δυσσεβοῦς,  ὑπὸ  στρατιω‐ ος. 
τῶν  αὐτοῦ  καὶ  δημίων  ἀσπλάγχνως  διαμελι‐
σθέντα,  δεῦτε  τῶν  εὐσεβοφρόνων  τὸ  σύστημα,  Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ· ὁ 
μετὰ  θάμβους  εὐφημήσωμεν  λέγοντες·  Χαίροις  Θεὸς Ἰσραήλ, αὐτὸς δώσει δύναμιν καὶ κραταίω‐
τῶν ἀρνησιχρίστων Νεομαρτύρων ὑπόδειγμα Ἰ‐ σιν τῷ λαῷ αὐτοῦ. Εὐλογητὸς ὁ Θεός. 
άκωβε·  χαίροις  ὅτι  διὰ  μυρίων  ἀγώνων,  καὶ  ἀ‐
πείρων  βασανιστηρίων,  ὧν  ὑπὲρ  Χριστοῦ  τοῦ  Χαίροις  ὁ  ὑπομείνας  δριμύ,  καὶ  πολυώδυνον 
Θεοῦ ἡμῶν καθυπέμεινας, νῦν ἐν οὐρανοῖς μετ᾿  γενναίως  μαρτύριον,  χειρῶν  σου  δακτύλων 
Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων περιδεῶς ἐπο‐ πάντων,  καὶ  βραχιόνων  τομήν,  ὤμων  σου  τε  ἅ‐
πτεύεις  τὴν  Ἁγίαν  Τριάδα  ἀγαλλόμενος.  Ὑπὲρ  μα μέχρι στήθους σου· ποδῶν καὶ γονάτων σου, 
ἡμῶν οὖν μὴ παύσῃ τῶν σὲ εὐφημούντων, πρε‐ μελισμὸν ἀστραγάλων τε, ὀδυνηράν τε, τῶν μη‐
σβείαν  πρὸς  Κύριον  ἐκτενῶς  ποιεῖσθαι,  τοῦ  δο‐ ρῶν  σου  κατάτμησιν,  σῷα  μόνον  δέ,  κεφαλὴν 
θῆναι ἡμῖν μετάνοιαν.  καὶ  κοιλίαν  σχών,  θέαμα  φρικωδέστατον,  τοῖς 
πᾶσιν ἐφαίνεσο, οἱ συμπονοῦντες ἐθρήνουν. Σὺ 
Δόξα. Ἦχος πλ. α´.  δὲ  οὐκ  ἔπαυες  Ἅγιε,  Θεόν  σου  δοξάζων,  ἕως  οὗ 
τὴν κεφαλήν σου, ξίφει ἀπέκοψαν. 
Δεῦτε τῶν πιστῶν ἡ ὁμήγυρις· δεῦτε γηθοσύνως 
συνδράμωμεν· δεῦτε αἶνον ᾄσωμεν τῷ στεφοδό‐ Στίχ.  Τοῖς  ἁγίοις  τοῖς  ἐν  τῇ  γῇ  αὐτοῦ  ἐθαυμά‐
τῃ Βασιλεῖ, ἐπὶ τῇ πολυωδύνῳ σφαγῇ τοῦ πολυ‐ στωσεν ὁ Κύριος, πάντα θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐ‐
άθλου  Ἰακώβου·  σήμερον  γὰρ  ἡ  τοῦ  Θεοῦ  Μή‐ τοῖς. 
τηρ τοῦτον δέχεται, ὡς Ἀθλητὴν τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς 
μέγαν,  καὶ  οὐρανὸς  ὁρῶν  τοῦτον  αἱμόφυρτον,  Δεῦτε  τοῦ  Ἰακώβου  φρικτάς,  νῦν  νοερῶς  βασά‐
τὰ  αἵματα  εὐλαβούμενος,  τῷ  νικοποιῷ  Θεῷ  δό‐ νους  πάντες  κατίδωμεν,  πῶς  νεῦρα  αὐτοῦ  ἀνε‐
σπῶντο,  καὶ  ἀρτηρίαι  δεινῶς,  ἓν  πρὸς  ἓν  τὰ  μέ‐
3
λη  κατεκόπτοντο·  οἱ  φίλοι  ἐδάκρυζον,  ὑπερε‐  
θαύμαζον Ἄγγελοι, ἐλιποθύμουν, οἱ ὁρῶντες τὰ 
αἵματα,  ἐκτομὴν  μελῶν,  Ἰσδιγέρδου  προστάγ‐
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ 
ματι· ἔκλαιον δὲ ἀκούοντες, τοῦ Μάρτυρος κρά‐
ζοντος·  Οὐκ  ἔχω  πόδας  Χριστέ  μου,  σὲ  προσκυ‐
Μετὰ τὴν α´ Στιχολογίαν, Κάθισμα. 
νῆσαι οὐ χεῖράς τε, πρὸς σὲ τοῦ ὑψῶσαι, φωνὴ δ᾿ 
ἔμεινέ σοι μόνον, ὑμνεῖν τὸ Κράτος σου. 
Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. 
Δόξα. Ἦχος πλ. α´. 
Ὢ θέαμα φρικτόν, καὶ παράδοξον τέρας! πῶς ἔ‐
φερε πληγάς, μία ὢν πληγὴ ὅλος! πῶς αἱμόφυρ‐
Ἐθαυμαστώθης  Ἰάκωβε,  ἐν  ταῖς  βασάνοις  πά‐
τος  ἔκραζε,  πρὸς  Χριστὸν  ὁ  Ἰάκωβος·  Πόδας  ἐ‐
σαις μακροθυμήσας· τῶν γὰρ δακτύλων καὶ τῶν 
στέρημαι, ἵνα σὲ νῦν προσκυνήσω· οὐκ ἔχω χεῖ‐
χειρῶν, καὶ βραχιόνων ἐκκοπέντων σου, ὁμοίως 
ράς  τε,  πρὸς  οὐρανοὺς  τοῦ  ὑψώσαι,  φωνὴν  μό‐
καὶ ποδῶν καὶ κνημίδων σου, μέχρι μηρῶν ἐκαρ‐
νον δοξάζειν σε. 
τέρησας· λοιπὸν εὐχομένου σου, καὶ τὴν σεπτήν 
σου  κάραν  ἀπέτεμον,  Μάρτυς  πολύαθλε,  ὑπὲρ 
Δόξα. Ἕτερον. Ὅμοιον. 
ἡμῶν  μὴ  παύσῃ  Χριστοῦ  δεόμενος,  ἐλεηθῆναι 
τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 
Ἀθλήσας  καρτερῶς,  δι᾿  ἀγάπην  Κυρίου,  κατῄ‐
σχυνας σοφέ, τῶν Περσῶν τὴν ἀπάτην, καὶ πᾶ‐
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Χαίροις ἀσκητικῶν. 
σαν  καταβέβληκας,  τὴν  μανίαν  τοῦ  δράκοντος. 
Ὅθεν σήμερον, τὴν σὴν γεραίροντες μνήμην, ἀ‐
Χαίροις  ἡ  καλλονὴ  Ἰακώβ,  ἣν  ἐξελέξατο  Θεός, 
νυμνοῦμέν  σε,  ὡς  τοῦ  Χριστοῦ  στρατιώτην,  Ἰά‐
ἣν ἠγάπησεν· ἡ θύρα τῶν σωζομένων· ἡ φλογο‐
κωβε ἔνδοξε. 
φόρος  λαβίς·  τῆς  ἀρᾶς  ἡ  λύσις  παντευλόγητε· 
γαστὴρ  θεοχώρητε·  πεπτωκότων  ἀνόρθωσις·  ἁ‐
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. 
γιωτέρα, Χερουβὶμ καὶ τῆς κτίσεως, ὑπερέχουσα· 
δυσθεώρητον  ὅραμα·  ἄκουσμα  τὸ  καινότατον· 
Ἐκύησας  ἡμῖν,  τὸν  Ὑπέρθεον  Λόγον,  σαρκὶ  τῇ 
ἀνέκφραστον λάλημα· ἅρμα τοῦ Λόγου νεφέλη, 
καθ᾿  ἡμᾶς,  ἀναπλάττοντα  κόσμον,  δι᾿  ἔλεος  ἀ‐
ἐξ  ἧς  ἀνέτειλεν  ἥλιος,  Χριστὸς  καταυγάζων, 
μέτρητον,  Θεοτόκε  Πανάχραντε.  Ὅθεν  πάντες 
τοὺς ἐν σκότει καὶ παρέχων, τὸ μέγα ἔλεος. 
σε,  ὡς  σωτηρίας  αἰτίαν,  μεγαλύνομεν,  καὶ  τῇ 
θερμῇ σου πρεσβείᾳ, ἀεὶ καταφεύγομεν. 
Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. 
Μετὰ τὴν β´ Στιχολογίαν, Κάθισμα. 
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. Γερασίμου. 
Ἦχος δ´. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. 
Ὁ  Μάρτυς  Ἰάκωβος,  ὁ  τῆς  Περσίδος  βλαστός, 
τὸν  δόλιον  δράκοντα,  τοῖς  τῶν  αἱμάτων  κρου‐
Ἐξεμάνη  ὁ  δεινός,  Περσῶν  ἀκούσας  βασιλεύς, 
νοῖς,  ἀθλήσας  ἀπέπνιξε·  πίστει  γὰρ  ἀληθείας, 
ἀστρολάτρις Ἀθλητά, ὁμολογίαν σου στεῤῥάν, ὁ 
μεληδὸν  τετμημένος,  ὤφθη  τροπαιοφόρος,  τοῦ 
Ἰσδιγέρδης  καὶ  ἔκραζε  τοῖς  δημίοις·  Μαστίζετε 
Σωτῆρος  ὁπλίτης,  πρεσβεύων  ἀδιαλείπτως,  ὑ‐
σκληρῶς, καὶ μελίζετε, τὰ μέλη πάντ᾿ αὐτοῦ κα‐
πὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. 
τατέμνετε,  ἕνα  πρὸς  ἓν  βραδύτατα,  ἀρθρώσεις 
τὰς ἀρτηρίας καὶ νεῦρά τε· σὺ δὲ ἐβόας· ἱλάσθη‐
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. 
τί μοι, ἥμαρτον ἄφες καὶ οἴκτειρον. 
Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον, καὶ Ἀγγέλοις ἄγνω‐
Δόξα. Ἕτερον. Ὅμοιον. 
στον  μυστήριον,  διὰ  σοῦ  Θεοτόκε,  τοῖς  ἐπὶ  γῆς 
πεφανέρωται·  Θεός,  ἐν  ἀσυγχύτῳ  ἑνώσει  σαρ‐
Καταπλήττει ἀληθῶς, τὰς διανοίας τῶν πιστῶν, 
κούμενος, καὶ Σταυρὸν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν κα‐
ἡ  ἀνδρεία  σου  σοφέ,  καὶ  ἡ  πολλὴ  ὑπομονή,  ὅτι 
ταδεξάμενος·  δι᾿  οὗ  ἀναστήσας  τὸν  Πρωτόπλα‐
ὡς ἄσαρκος ἤνεγκας στεῤῥοψύχως, τῶν ἄρθρων 
στον, ἔσωσεν ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 
τὴν  τομήν,  παντὸς  τοῦ  σώματος,  καὶ  ῥείθροις 
καὶ  κρουνοῖς,  τοῖς  τῶν  αἱμάτων  σου,  τὴν  τῶν 
Καὶ Ἀπόλυσις. 
4
Περσῶν κατεκλύσας ἀπάτην, Μεγαλομάρτυς Ἰ‐
Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ 
άκωβε· διὸ ὑμνοῦμεν, τὴν ἄθλησίν σου, καὶ τὴν 
Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. 
σὴν μνήμην γεραίρομεν. 
Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐ‐
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. 
λαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει. 

Κλῖνον Μῆτερ Μαριάμ, κλῖνον τὸ οὖς σου εὐμε‐
νῶς,  καὶ  ἐπάκουσον  ἡμῶν,  τῶν  δεομένων  ἐκτε‐ Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (ιβ´ 8‐12). 
νῶς· καὶ ὡς οἰκτίρμων, μὴ λίπῃς τοῦ προστατεύ‐ (Ζήτει τῇ Στ´ Νοεμβρίου, εἰς τὴν Λειτουργίαν). 
ειν, τὰ τέκνα ἃ ὁ σὸς Υἱὸς καὶ πάντων Θεός, σοὶ 
δέδωκεν  Ἁγνή,  εἰς  σωτηρίαν  ἡμῶν,  καὶ  τὰς  πα‐ Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Πᾶς ὃς ἂν 
γίδας λύειν τοῦ διαβόλου, καὶ χάριν νέμειν τοῖς  ὁμολογήσῃ  ἐν  ἐμοὶ  ἔμπροσθεν  τῶν  ἀνθρώπων, 
δούλοις σου· εἰς σὲ γὰρ πᾶσαν, τὴν προσδοκίαν,  καὶ  ὁ  υἱὸς  τοῦ  ἀνθρώπου  ὁμολογήσει  ἐν  αὐτῷ 
καὶ ἐλπίδα τιθέμεθα.  ἔμπροσθεν  τῶν  ἀγγέλων  τοῦ  Θεοῦ·  ὁ  δὲ  ἀρνη‐
σάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθή‐
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα.  σεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ  Θεοῦ. Καὶ  πᾶς 
ὃς  ἐρεῖ  λόγον  εἰς  τὸν  υἱὸν  τοῦ  ἀνθρώπου,  ἀφε‐
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.  θήσεται  αὐτῷ·  τῷ  δὲ  εἰς  τὸ  ἅγιον  πνεῦμα  βλα‐
σφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται. Ὅταν δὲ εἰσφέρω‐
Ἀκμαιότατος  ἀδάμας  ὤφθης,  ὥσπερ  ἄσαρκος  σιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ 
ἐγκαρτερήσας,  τὰς  ἀφορήτους  ἀλγηδόνας  τῶν  τὰς  ἐξουσίας,  μὴ  μεριμνήσητε  πῶς  ἢ  τί  ἀπολο‐
κολάσεων· καταλιπὼν γὰρ φιλίαν τοῦ ἄνακτος,  γήσησθε ἢ τί εἴπητε· τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδά‐
ὑπὸ  Χριστοῦ  ἐφιλήθης  Παντάνακτος,  μυριόα‐ ξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν. 
θλε, Ἰάκωβε, ᾧ πρεσβείαις σου, φιλεῖν τε καὶ ἡ‐
μᾶς αὐτὸν ἀξίωσον.  Ὁ Ν´ Ψαλμός. 

Δόξα. Ἕτερον.  Δόξα. 

Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.  Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξά‐
λειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. 
Τὸν  ὁπλίτην  Κυρίου  τὸν  ὑπερθαυμάστον,  ἐκ 
Περσίας  ὀφθέντα  ὡς  ῥόδον  εὔοσμον,  τὸν  τοὺς  Καὶ νῦν. 
πολλοὺς  πειρασμοὺς  ὑπομείναντα,  τὸν  Ἰάκω‐
βον πιστοί, ὑμνολογοῦντες εὐσεβῶς, δοξάσωμεν  Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξά‐
κατὰ χρέος. Πρεσβεύει γὰρ ἡμῖν δοῦναι, ὑπομο‐ λειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. 
νὴν ἐν ταῖς θλίψεσιν. 
Στίχ.  Ἐλέησόν  με,  ὁ  Θεός,  κατὰ  τὸ  μέγα  ἔλεός 
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.  σου,  καὶ  κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῶν  οἰκτιρμῶν  σου  ἐ‐
ξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. 
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. 
Ἰδιόμελον. Ἦχος β´. 
Ἡ  μόνη  κυήσασα,  τὸν  Ποιητὴν  τοῦ  παντός,  ἡ 
μόνη  κοσμήσασα,  τὴν  ἀνθρωπότητα,  τῷ  τόκῳ  Ἔνθα  ὁ  τῶν  ἑορταζόντων  ἦχος  ὁ  ἀκατάπαυ‐
σου Ἄχραντε, ῥῦσαί με τῶν παγίδων, τοῦ δολίου  στος, καὶ ἡ ἄληκτος χαρὰ καὶ ἀνέκφραστος ἡδο‐
Βελίαρ· στῆσόν με ἐπὶ πέτραν, ἐντολῶν τοῦ Κυ‐ νὴ τῶν καθορόντων τοῦ Θεοῦ τὸ κάλλος τὸ ἄῤ‐
ρίου,  τῷ  φόβῳ  Θεοῦ  στήριξόν  με,  ἀεὶ  δὲ  αὐτόν,  ῥητον,  ὅπου  τῶν  Ἀγγέλων  δῆμοι  καὶ  Ἁγίων  ὑ‐
ἐνθυμεῖσθαι ἀξίωσον.  πάρχουσι, συνηριθμήθη τὸ πνεῦμά σου, ἀξιομα‐
κάριστε  Ἰάκωβε·  τῶν  γὰρ  Περσῶν  τὸ  πρόσταγ‐
Οἱ Ἀναβαθμοί, τὸ α´ Ἀντίφωνον τοῦ δ´ ἤχου.  μα καὶ τὸν φόβον γενναίως κατέπτυσας, τὸ σῶ‐
μά  σου  δοὺς  ὑπὲρ  ἀγάπης  τοῦ  Κτίστου  σου,  ὅ‐
Προκείμενον.  λον μεληδὸν κατατέμνεσθαι· ὡς οὖν ἔχων παῤ‐
ῥησίαν Ἅγιε, πρόφθασον ἐξελοῦ ἡμᾶς τοὺς προ‐
5
σκαλουμένους σε, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλί‐ Θεοτοκίον. 
ψεως. 
Προφητικαί, σάλπιγγες σὲ προηγόρευσαν, τὸ ἐ‐
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου...  πὶ  σοὶ  Μυστήριον,  μυσταγωγούμεναι,  Θεοτόκε 
Παρθένε, καὶ πόῤῥωθεν ὁρῶσαι, τὰ σὰ θαυμάσι‐
Οἱ Κανόνες· πρῶτον τῆς Θεοτόκου  α. 

Ποίημα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης,   ᾨδὴ γ´. Στερέωσον ἡμᾶς. 
οὗ ἡ ἀκροστιχίς·  
Θρηνῶδες ᾆσμα δεύτερον τῇ Παρθένῳ· Φωτίου.  Ὡς ἄλλον με λῃσταὶ τοῦ βίου στάδιον, ὁδίτην ὀ‐
δεύοντα  συλλαβόντες,  τὴν  ψυχὴν  κατετραυμά‐
ᾨδὴ α´. Ἦχος β´. Δεῦτε λαοί.  τισαν· ἀλλὰ σὺ Θεομῆτορ ἀνακάλεσαι. 

Θρήνου  καιρός,  παρεστὶν  ὦ  παναθλία  ψυχή,  τὸ  Δουλώσας  τῆς  ψυχῆς  τὸ  αὐτεξούσιον,  ἐτρώθην 
τῆς παρούσης στάδιον ζωῆς ὁ τρέχομεν καὶ κα‐ τοῖς πάθεσι μὴ ζηλώσας, Ἰωσὴφ ἀλλ᾿ ἐλευθέρω‐
θεύδομεν  οἴμοι!  λοιπὸν  διεγερθῶμεν  νῦν  καὶ  σον, Θεομῆτορ τῆς τούτων δεσποτείας με. 
θρηνήσωμεν. 
Ἐν  σοὶ  τῶν  ἡδονῶν  θαῤῥῶν  Δέσποινα,  τὸ  μέγα 
Ῥοῦς  ποταμοῦ,  σκιὰ  καπνὸς  καὶ  ἐνύπνιον,  καὶ  καὶ  ἄῤῥηκτον  χαλκοῦν  τεῖχος,  ὑπερβαίην  καὶ 
ἄνθος  χόρτου  πέφυκε  τὸ  μαραινόμενον,  ἡ  πα‐ ῥυσθείην τε, ἀπὸ πειρατηρίου δεινοῦ δαίμονος, 
ροῦσα τερπνότης· λοιπὸν τῇ Θεοτόκῳ ψυχῇ προ‐
σπέσωμεν.  Σταγόνες μου δακρύων ἐξηράνθησαν, Παρθένε 
τῷ ὕπνῳ βεβαρημένου· ἀλλ᾿ ἐγρήγορσίν μοι δώ‐
Ἡ  τὴν  ζωήν,  μόνη  τεκοῦσα  Θεόνυμφε,  νεκρόν  ρησαι,  καὶ  δακρύων  πηγὴν  καὶ  στάσιν  πάννυ‐
με  χρηματίσαντα  καὶ  κατακείμενον,  ἁμαρτίας  χον. 
τῷ  βέλει,  ἀνάστησον  φαρμάκῳ  τῷ  του  ἐλέους 
σου.  Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός. 

Νοῦν καὶ ψυχήν, καὶ τὰς αἰσθήσεις ἐμόλυνα, ἐ‐ Ἐγένου  ἐκλεκτὴ  Χριστοῦ  ὡς  ἄμπελος,  δρεπάνῃ 

πιτελῶν  τὰ  ἄτοπα  Θεοχαρίτωτε·  ἀλλὰ  σοῦ  τὸ  βασάνων καθαιρουμένη, καὶ πολὺν τὸν καρπὸν 
πελάγει,  προσπίπτω  τοῦ  ἐλέους  καὶ  μὴ  ἀπώσῃ  φέρουσα,  τοῖς  ληνοῖς  τοῦ  Σωτῆρος  προσαγόμε‐
με.  νον. 

καὶ τοῦ Ἁγίου, οὗ ἡ ἀκροστοιχίς·  Ῥεόντων  τὸ  φθαρτὸν  καὶ  εὐδιάλυτον,  παρεῖδες 

Τὸν Πέρσην Ἰάκωβον ἐν ᾄσμασι Μάρτυρα μέλπω.   ἐμφρόνως  στεφανηφόρε·  ὡς  ἀγχίνους  δὲ  προέ‐
Ποίημα Θεοφάνους.  κρινας, τῶν ἀεὶ προσμενόντων τὸ ἀσάλευτον. 

Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός.  Στεφάνους  σοι  λαμπροὺς  κατατεμνόμενον,  τὸ 

Τῷ τοῦ Χριστοῦ, βήματι νῦν παριστάμενος, στε‐
φανηφόρος ἔνδοξε, Μάρτυς Ἰάκωβε, φωτοφόρον 
μοι αἴγλην, καὶ χάριν οὐρανόθεν, δίδου πρεσβεί‐
αις σου. 
Ὄρθρος ἡμῖν, ἔλαμψας ὥσπερ πολύφωτος, Ἀνα‐
τολῆς ὁρμώμενος, καὶ κατελάμπρυνας, τὴν Χρι‐
στοῦ  Ἐκκλησίαν,  λαμπρότητι  τῶν  ἄθλων,  μά‐
καρ Ἰάκωβε.  Κάθισμα.
σῶμα  ὠμότητι  τῶν  τυράννων,  προεξένησεν  Ἰά‐
κωβε, καὶ τρυφῆς Παραδείσου τὴν ἀπόλαυσιν. 
Θεοτοκίον. 
Ἠλέηται  σαφῶς  διὰ  τοῦ  τόκου  σου,  τοῦ  θείου 
Παρθένε  ἡ  ἀνθρωπότης,  ἑνωθεῖσα  καθ᾿  ὑπό‐
στασιν, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Θεονύμφευτε. 
 

Νεανικήν,  ἔνστασιν  ἐπιδειξάμενος,  ὡς  νικητὴς  Ἦχος πλ. δ´. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. 

ἠξίωσαι,  τῆς  ἀναῤῥήσεως,  καὶ  τελείων  ἐπά‐
θλων, καὶ δόξης αἰωνίου, Μάρτυς Ἰάκωβε. 
6
Ἐκ Περσίδος ἀστέρα νεοφανῆ, ὁ Χριστὸς ἀνατεί‐ Ἱλασμὸν ἡμῖν αἴτησαι, τοῖς τὴν σεπτήν σου μνή‐
λας  τοῖς  ἐπὶ  γῆς,  τὸν  θεῖον  Ἰάκωβον,  καὶ  ἀοίδι‐ μην ἐκτελοῦσι, παῤῥησίαν ἔχων, Μάρτυς Ἰάκω‐
μον Μάρτυρα, δι᾿ αὐτοῦ τὸν ζόφον, τῆς πλάνης  βε. 
ἀπήλασε,  καὶ  τοῖς  πιστοῖς  τὴν  χάριν,  τοῦ  Πνεύ‐
ματος ἔλαμψεν· ὅθεν οἱ τὴν μνήμην, τὴν αὐτοῦ  Ἀποῤῥέοντος αἵματος, οἱ ὀχετοὶ τῶν σῶν μελῶν 
ἐκτελοῦντες,  πιστῶς  ἑορτάσωμεν,  καὶ  βοήσω‐ τρισμάκαρ, τὴν τῆς πλάνης φλόγα, πᾶσαν κατέ‐
μεν  λέγοντες·  Ἀθλοφόρε  πολύαθλε,  πρέσβευε  σβεσαν. 
Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρή‐
σασθαι,  τοῖς  ἑορτάζουσι  πόθῳ,  τὴν  ἁγίαν  μνή‐ Θεοτοκίον. 
μην σου. 
Κυβέρνησόν  μου  Πάναγνε,  τοὺς  λογισμοὺς 
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.  πρὸς  εὔδιον  λιμένα,  τῆς  σῆς  ἀπαθείας,  καὶ  κα‐
θαρότητος. 
Τὴν ψυχήν μου Παρθένε τὴν ταπεινήν, ἀπὸ βρέ‐
φους  μολύνας  ὁ  μιαρός,  καὶ  λόγοις  καὶ  πράξε‐ ᾨδὴ ε´. Ὁ τοῦ φωτὸς χορηγός. 
σιν, ἐμαυτὸν κατεῤῥύπωσα· καὶ οὐκ ἔχω τί πρά‐
ξαι,  οὐδὲ  καταφύγιον,  ἀλλ᾿  οὐδ᾿  ἄλλην  ἐλπίδα,  Διὰ  νηστείας  ποτέ,  προκαθαρθεὶς  ὁ  Μωϋσῆς  ἤ‐
πλήν  σου  Κόρη  ἐπίσταμαι.  Φεῦ  μοι  τῷ  ἀχρείῳ!  κουσε,  θείας  φωνῆς,  καὶ  σοῦ  Θεομῆτορ  κατεῖδε 
Διὰ  τοῦτο  ἱκέτης,  πρὸς  σὲ  τὴν  Πανάχραντον,  τὸν τύπον. Ἐγὼ δὲ ἀσωτεύων, πῶς ἴδω φῶς τῆς 
νῦν προστρέχω καὶ δέομαι, ὁμολογῶν σοι τὸ Ἥ‐ γνώσεως; 
μαρτον.  Πρέσβευε  τῷ  σῷ  Υἱῷ  καὶ  Θεῷ,  τῶν 
πταισμάτων ἄφεσιν δοθῆναί μοι· εἰς σὲ γὰρ πᾶ‐ Ἐν  τῇ  ἐρήμῳ  Σινᾶ,  Μάννα  Θεὸς  τῷ  Ἰσραὴλ  ἔ‐
σαν ἐλπίδα, ἀνέθηκα Δέσποινα.  βρεξε·  σὺ  δὲ  ψυχὴ  εἰ  βούλει,  τοῦ  Μάννα  τυχεῖν 
τοῦ  νοητοῦ,  πρόσελθε  τῇ  τούτου  Μητρὶ  καὶ  ἐκ‐
ᾨδὴ δ´. Ὑμνῶ σε ἀκοὴν γὰρ Κύριε.  θρέψει σε. 

Ἁπάσης  ἁμαρτίας  αἴτιον,  φιλαυτία  φιλαργυρία·  Ὑψηγορίᾳ δεινῇ, ὥσπερ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν κέ‐

ἃς ἐκ ψυχῆς πάναγνε ἐπόθησα, καὶ πᾶσαν πρᾶ‐ χρημαι, κατὰ Θεοῦ οὐ κατὰ Μωσέως, καὶ πίπτω 
ξιν αἰσχράν, αὐθαιρέτως ἐξετέλεσα· ἀλλ᾿ οὖν ἐν  ὑπὸ γῆν· σὺ δέ με Θεομῆτορ ἀνάστησον δέομαι. 
γήρᾳ, σῶσόν με τὸν ἄθλιον. 
Τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς, πράϋνον κύματα αἰσχρὰ 
Στολήν  με  τοῦ  σεπτοῦ  βαπτίσματος,  ἀπεξέδυ‐ Δέσποινα, καὶ τῆς σαρκὸς παῦσον τὰς ὀδύνας, ἡ 
σεν  ὁ  βελίαρ,  καὶ  τὸ  τραχὺ  Πάναγνε  καὶ  δυσα‐ μόνη τεκοῦσα, ἄνευθεν ὠδίνων Θεὸν σωματού‐
χθές,  τῆς  ἁμαρτίας  αὐτὸς  περιέθετο  τριβώνιον·  μενον. 
ὃ δυσωπῶ σε, Κόρη με ἀπόδυσον. 
Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός. 
Μαρία  Θεοτόκε  Δέσποινα,  εὐφροσύνη  μου  καὶ 
σωτηρία, ἐν κλίνῃ κειμένου ἀείποτε τῆς ἀμελεί‐ Ὥσπερ  τις  γῆ  ἀγαθή,  καὶ  καρποφόρος  ἀληθῶς 
ας, τῷ θείῳ φωτί σου διασκέδασον, τῆς ταπεινῆς  γέγονας,  τῷ  τῶν  πικρῶν,  βασάνων  ἀρότρῳ,  τε‐
ψυχῆς μου τὴν σκοτόμαιναν.  μνόμενος  σοφέ,  πολύχουν  τῷ  Κτίστη,  προσφέ‐
ρων γεώργιον. 
Αἰγύπτου Μωϋσῆς ἐξήγαγε, τῆς δουλείας Ἰσρα‐
ηλίτας·  ἐμὲ  δὲ  τίς  Πάναγνε,  ἐξάξει  τῆς  πικρᾶς  Βέλη πανάριστε, πεπυρωμένα τοῦ ἐχθροῦ ἔσβε‐
δουλείας  παθῶν;  εἰ  μὴ  σὺ  πρὸς  τὸν  Δεσπότην  σας, λύθρῳ τῶν σῶν, κοπέντων τρισμάκαρ, σώ‐
μου,  καὶ  σὸν  Υἱὸν  πρεσβεύσῃς  ἡ  φιλεύσπλαγ‐ ματος μελῶν· ἐλπίδι γὰρ ὤφθης, καὶ πίστει φρα‐
χνος.  ξάμενος. 

Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός.  Ὁλοκαρπούμενος, ὡς ἱερεῖον τῷ Χριστῷ πάνσο‐
φε, τῶν σῶν μελῶν, δεινῶς κοπτομένων, κατάλ‐
Νενευρωμένος  ἔνδοξε,  τῇ  ἐκ  Θεοῦ  δοθείσῃ  πα‐ ληλον  ᾠδήν,  καὶ  πρόσφορον  ὕμνον,  ἑκάστῳ 
νοπλίᾳ, πυρσολατρῶν πᾶσαν, πλάνην κατέφλε‐ προσέφερες. 
ξας. 
7
Νέμοις  καθάρσιον,  τῶν  τῆς  ψυχῆς  μου  μολυ‐ Ἀπειράνδρως Παρθένε ἐκύησας, καὶ διαιωνίζεις, 
σμῶν ἔνδοξε, Μάρτυς Χριστοῦ, τὰς σὰς ἀλγηδό‐ Παρθένος  ἐμφαίνουσα,  τῆς  ἀληθοῦς  Θεότητος, 
νας,  ἀντίλυτρον  διδούς,  καὶ  τοὺς  τῶν  αἱμάτων,  τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου τὰ σύμβολα. 
κρουνούς σου πανεύφημε. 
Κοντάκιον. Ἦχος β´. Τὰ ἄνω ζητῶν. 
Θεοτοκίον. 
Πεισθεὶς  τῇ  καλῇ,  συζύγῳ  καρτερόψυχε,  καὶ  τὸ 
Ἐπαληθεύουσαν, τῷ σεβασμίῳ καὶ φρικτῷ τόκῳ  φοβερόν, κριτήριον φοβούμενος, τῶν Περσῶν τὸ 
σου,  καὶ  τὴν  φωνήν,  καρδίᾳ,  καὶ  γλώσσῃ,  προ‐ φρόνημα,  καὶ  τὸν  φόβον  Ἰάκωβε,  κατέπτυσας, 
σάπτοντες  τρανῶς,  σὲ  νῦν  Θεοτόκον,  ἁγνὴν  ὀ‐ καὶ ἀνεδείχθης Μάρτυς θαυμαστός, τὸ σῶμα ὡς 
νομάζομεν.  κλῆμα τεμνόμενος. 

ᾨδὴ στ´. Ἄβυσσος ἁμαρτημάτων.  Ὁ Οἶκος. 

Ἔκχεον  τῆς  εὐσπλαγχνίας,  τῆς  σῆς  τὸν  ἔλεον  Ἀπὸ ψυχῆς στενάξωμεν πάντες, δάκρυα ἐκχέον‐

Κόρη, ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν, καὶ ἵλεως ἵλεως  τες, καθορῶντες πικρῶς τὸν Μάρτυρα μελιζόμε‐
γενήθητι, τοῖς σοῖς δούλοις Παρθένε.  νον·  δίκην  κυνῶν  γὰρ  ὠρυομένων  συνελθόντες 
οἱ  δήμιοι,  τὰ  μέλη  κατετίτρωσκον  τοῦ  θαυμα‐
Ῥέουσιν εὐεργεσίας, τῆς σῆς ἀένναα ῥεῖθρα, καὶ  στοῦ  καὶ  γενναίου  ἐν  Μάρτυσι  Μάρτυρος.  Τίς 
τὰς ξηρανθείσας ἐκ παθῶν, ψυχὰς καταρδεύου‐ οὖν  ὑπάρχει;  εἰ  δοκεῖ,  μικρὸν  ὑπομείνατε,  καὶ 
σι· μεθ᾿ ὧν ἁγνὴ ἄρδευσόν με.  λέξω πάντα μετὰ σπουδῆς, πῶς αὐθημερὸν θά‐
νατον δέδωκε, τὸ σῶμα ὡς κλῆμα τεμνόμενος. 
Ὅσιον οὐδὲν ἐν βίῳ, διεπραξάμην ὁ τάλας, μᾶλ‐
λον δὲ πληθὺν ἁμαρτιῶν· ἀλλ᾿ ἔκτεινον Δέσποι‐ Συναξάριον. 
να τὴν χεῖρά σου, καὶ γεέννης με ῥῦσαι. 
Τῇ  ΚΖ´  τοῦ  αὐτοῦ  μηνὸς  μνήμη  τῆς  ἀθλήσεως 
Νύμφη Θεοῦ Παναγία, ἡ σκέπη μου καὶ ἡ δόξα·  τοῦ  ἁγίου  Μεγαλομάρτυρος  Ἰακώβου  τοῦ  Πέρ‐
σύ μοι ἐν ἐξόδου τῷ καιρῷ παράστηθι, σῴζουσα  σου. 
καὶ ἄγουσα, πρὸς μονὰς αἰωνίους. 
Στίχοι. 
 Τοῦ Ἁγίου. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων. 
Τμηθεὶς μεληδόν, καὶ σφαγὴν Πέρσης φέρων,
Νουθεσίαν  ἐμφρόνως  δεξάμενος,  τῶν  οἰκειοτά‐
«Ψυχὴ σεσώσθω, φροῦδά μοι μέλη» λέγει. 
των  σου,  χαίρων  ἐχώρησας,  πρὸς  τοὺς  ἀγῶνας 
ἔνδοξε, καὶ στεφάνους τῆς νίκης ἀπείληφας. 
Εἰκάδι Πέρσης ἑβδομάτῃ σφάγη ἐκμελεϊσθείς. 

Ἀλλοτρίῳ καθάπερ ἐν σώματι, πάσχων ἐκαρτέ‐
ρησας,  Μάρτυς  Ἰάκωβε,  καὶ  μεληδὸν  κοπτόμε‐ Οὗτος  ἦν  ἐπὶ  Ὀνωρίου  καὶ  Ἀρκαδίου  τῶν  βασιλέων, 
νος, τῷ Δεσπότῃ τὸν ὕμνον ἀνέπεμπες.  χριστιανὸς  ὢν  ἐκ  προγόνων,  οἰκῶν  ἐν  Βηθλαβᾷ  τῇ 
πόλει, ἐν χώρᾳ τῶν Ἐλουζησίων, γένους ἐντίμου καὶ 
περιφανοῦς,  καὶ  πάνυ  παρὰ  τοῦ  βασιλέως  Ἰσδιγέρ‐
Σωτηρίου  προδήλως  ἱμάτιον,  καὶ  τῆς  εὐφροσύ‐
δου τιμώμενος. Διὰ δὲ τοῦτο, τῷ παρὰ τοῦ βασιλέως 
νης,  χιτῶνα  δι᾿  αἵματος,  τοῦ  σοῦ  βαφέντα  πάν‐
σφόδρα φιλεῖσθαι Περσῶν, ἀπέστη τῆς τῶν χριστια‐
σοφε, νικηφόρος ὡς Μάρτυς ἐνδέδυσαι.  νῶν πίστεως καὶ συνεφειλκύσθη τῷ βασιλεῖ πρὸς τὴν 
ἀπώλειαν, ἀπαρνησάμενος τὸν Χριστόν. Ἐπεὶ δὲ ἥ τε 
Μαρτυρίου τὸν δίαυλον ἤνυσας· ὅθεν ἱερόνικον,  μήτηρ  αὐτοῦ  καὶ  ἡ  γαμετὴ  ἠλλοτρίωσαν  ἑαυτὰς  τῆς 
στέφανον εἴληφας, καὶ νῦν Μαρτύρων τάγμασι,  κοινωνίας  αὐτοῦ,  καθότι  τῆς  τοῦ  Χριστοῦ  ἀγάπης 
συγχορεύεις Ἰάκωβε ἔνδοξε.  τὴν τοῦ βασιλέως προετιμήσατο καί, διὰ πρόσκαιρον 
δόξαν,  αἰωνίαν  αἰσχύνην  ἠλλάξατο  καὶ  κατάκρισιν, 
Θεοτοκίον.  καὶ  τοῦτο  αὐτῷ  διὰ  γραμμάτων  ἐμήνυσαν,  πληγεὶς 
τὴν  ψυχήν,  ἀπέστη  τῆς  ματαίας  τοῦ  βασιλέως  θρη‐
σκείας  καὶ  ἀπεκλαίετο  ἐφ᾿  οἷς  ἐξήμαρτεν,  ἀποστὰς 
ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ. Διά τοι τοῦτο καθίσταται εἰς ἐξέτα‐

8
σιν,  τοῦ  βασιλέως  λίαν  ἐν  τούτῳ  χαλεπήναντος.  Ὅ‐ Πολλῶν  πειρασμῶν,  φλογοφόρων  καὶ  πικρῶν 
θεν τὸν πικρὸν ὑπέστη θάνατον, κατὰ μίαν ἑκάστην  λῦσον τὸ νέφος, τῶν συνεχόντων καὶ θλιβόντων 
τοῦ σώματος ἁρμονίαν κατατμηθείς, τῶν χειρῶν καὶ  με, καὶ ἀκρατῶς μαστιζόντων με, μόνη προστα‐
τῶν  ποδῶν  καὶ  βραχιόνων,  ὡς  περιλειφθῆναι  μόνον 
σία τοῦ κόσμου, καὶ συνέτισον ψάλλοντα· εὐλο‐
αὐτῷ  μετὰ  τῆς  κοιλίας  τὴν  κεφαλήν·  εἶθ᾿  οὕτω  καὶ 
γητὸς εἶ ὁ Θεὸς ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν. 
ταύτην μαχαίρᾳ ἀφαιρεθῆναι. 

Ἀγρίοις  θηρσί,  παρεδόθην  τῶν  παθῶν  τοῖς  ἐπι‐

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Πινούφριος ἐν εἰρήνῃ τε‐
στάταις, ὡς ἐν ἐρήμῳ οἱ γογγύσαντες, καὶ ἀφα‐
λειοῦται. 
νῶς ἐκκεντοῦσί με, ὥσπερ καὶ ἐκείνους οἱ ὄφεις· 
ἀλλὰ Κόρη Θεόνυμφε, τῇ σῇ πρεσβείᾳ δυσωπῶ, 
Στίχοι.  δός μοι τὴν ἴασιν. 

Ὁ Πινούφριος ἀρετῶν πολλαῖς χρόαις, Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός. 
Ἐν οὐρανοῖς ἔλαμψεν ὡς ἴρις νέα. 
Στεῤῥότητι  νοῦ,  καρτερίᾳ  τε  ψυχῆς  κατατεμνό‐
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Ναθαναὴλ ἐν εἰρήνῃ τε‐ μενος,  Μάρτυς  τὸ  σῶμα  ἀπερίτρεπτος,  καὶ  ἀῤ‐
λειοῦται.  ῥαγὴς διετέλεσας, πίστει στηριζόμενος θείᾳ, καὶ 
κραυγάζων Ἰάκωβε· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν 
Πατέρων ἡμῶν. 
Στίχοι. 
Ἰθύνας  τοὺς  σούς,  λογισμοὺς  πρὸς  τὸν  σκοπὸν 
«Ἀφεῖσα κόσμον, πρὸς Θεόν, ψυχή, τρέχε», τῆς ἄνω κλήσεως, καὶ ταῖς βασάνοις καταντλού‐
Ναθαναὴλ ἔκραζε, μέλλων ἐκπνέειν.  μενος,  οὐ  κατεκλύσθης,  ἀλλ᾿  ἔφερες,  ῥᾷον  τὰς 
πληγὰς  τῶν  ἀνόμων,  καὶ  τεμνόμενος  ἔψαλλες· 
Τῇ  αὐτῇ  ἡμέρᾳ  μνήμη  τοῦ  ἐν  ἁγίοις  Πατρὸς  ἡ‐ Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν. 
μῶν Ἰακώβου τοῦ Ῥώσου  ἐπισκόπου Ῥοστοβίας 
τοῦ θαυματουργοῦ.  Μακάριος εἶ, καὶ καλῶς σοι ἔσται νῦν μακαριώ‐
τατε, νενικητότι τὴν ἀτίθασσον, τοῦ πονηροῦ ἀ‐
Τῇ  αὐτῇ  ἡμέρᾳ,  ἡ  ἀπὸ  Πρεσβυτέρας  εἰς  Νέαν  γριότητα,  καὶ  τὴν  τοῦ  τυράννου  μανίαν,  καὶ 
Ῥώμην  ἐπιστροφὴ  τῶν  κλαπέντων  λειψάνων  προθύμως  κραυγάζοντι· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ 
τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Θε‐ τῶν Πατέρων ἡμῶν. 
ολόγου  καὶ  Ἰωάννου  τοῦ  Χρυσοστόμου  ἐν  ἔτει 
βδ´ (2004).  Θεοτοκίον. 

Ταῖς  αὐτῶν  πρεσβείαις,  ὁ  Θεός,  ἐλέησον  ἡμᾶς.  Ἀδύτου  φωτός,  καὶ  λαμπάδος  θεϊκῆς  καὶ  ἀπαυ‐
Ἀμήν.  γάσματος,  ὤφθης  λυχνία  χρυσαυγίζουσα,  καὶ 
κόσμον  ὅλον  αὐγάζουσα,  αἴγλῃ  τῆς  σεπτῆς 
ᾨδὴ ζ´. Εἰκόνος χρυσῆς.  παρθενίας, καὶ τοὺς ψάλλοντας σώζουσα· Εὐλο‐
γημένη ἡ Θεόν, σαρκὶ κυήσασα. 
Τραχεῖαν  ὁδόν,  καὶ  στενὴν  τῆς  ἀρετῆς  Θεοκυῆ‐
τορ, αἱ τῶν ἁγίων ἐκδιδάσκουσι, βίβλοι καὶ πᾶς  ᾨδὴ η´. Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός. 
λόγος  ἔνθεος·  ἥν  με  διανύειν  προθύμως,  τῇ  δυ‐
νάμει σου ἴσχυσον, τὰς ἐφ᾿ ἑκάτερα τροπὰς ἀεὶ  Ῥᾳδιουργίαις ὁ ἐχθρός, ἐνεδρεύων ἀφανῶς ἐξα‐
ἐκκλίνοντα.  πατᾷ  με,  λογισμοῖς  ὑποσύρων,  εἰς  ἡδονῆς  τοὺς 
κρημνούς·  ἀλλὰ  σὺ  Θεοτόκε  φρούρει  με,  μόνη 
Ἡσύχῳ τῷ νῷ, καὶ γαλήνη λογισμῶν τοῦ Παρα‐ προστασία τῶν καταπονουμένων. 
κλήτου, ἡ θεία χάρις ἐπεισέρχεται, ἐν τῇ καρδίᾳ 
Θεόνυμφε· ἥν μοι καταπέμψαι δυσώπει, τὸν Υἱ‐ Θέλων ὑπείκω τῷ ἐχθρῷ, προσβολαῖς τῶν λογι‐
όν  σου  καὶ  Κύριον,  τῷ  τῆς  καρδίας  συντριμμῷ  σμῶν  ἐπιθεμένῳ,  ἀλλ᾿  ἀνίσχυρον  τούτου  τὴν 
καὶ ταπεινώσει ψυχῆς.  μηχανὴν  ἀγαθή,  δεῖξον  καὶ  μάτην  φραττόμε‐
νον, περιποιουμένη, ἐμὲ τὸν σὸν οἰκέτην. 

9
Ἐνώπιόν σου ἐκχεῶ, ἐν κλαυθμῷ καὶ στεναγμῷ  πουν  Θεόνυμφε·  ὧν  ἡμεῖς  τὰς  ἐκβάσεις,  ἀρτίως 
τὴν δέησίν μου, τῆς ψυχῆς μου τὴν θλῖψιν ἀπαγ‐ καθορῶντες τηλαυγῶς, Θεοτόκον κυρίως, ἐν πί‐
γελῶ σοι ἁγνή· ἰδοὺ γὰρ σηπεδόνι θλίψεων, κα‐ στει σε δοξάζομεν. 
ταδαπανῶμαι, μὴ βλέπων σε τὸ φῶς μου. 
Κρήνην προχέουσαν νᾶμα, τοῖς πιστοῖς σωτηρί‐
Νηστείαν ἄσκησον ψυχή, ἀγρυπνίαν καὶ κλαυθ‐ ας,  Πανάχραντε  καλοῦμέν  σε  ἁγνή·  οἱ  γὰρ  τα‐
μὸν καὶ ψαλμῳδίαν, καὶ τὴν ἄϋλον στάσιν ἐν ὁ‐ κέντες  τῷ  καύσωνι,  τῶν  ἀπείρων  πταισμάτων, 
λονύκτοις εὐχαῖς· κἀντεῦθεν Θεός σοι ἱλάσεται,  εὑρήκαμεν  πολλὴν  ἀναψυχήν,  τοῦ  Υἱοῦ  σου  τὸ 
ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις εὐπροσδέκτοις.  αἷμα· δι᾿ οὗ ἡμᾶς ἀνέπλασεν. 

Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός.  Τῆς  γεηρᾶς  μὲν  οὐσίας,  τοῦ  Ἀδὰμ  ἀνεφύης,  ὡς 

κλάδος  Θεομῆτορ  Μαριάμ·  ἄνθος  δὲ  μόνη  τὸν 
Ῥώμῃ  Θεοῦ  κραταιωθείς,  πονηρῶν  τὰς  συστρο‐ Κύριον,  ἐξανέτειλας  ἄνευ,  χειρὸς  καὶ  Γεωργίου 
φὰς  καὶ  παρατάξεις,  διεσκέδασας  μάκαρ,  καὶ  γηγενοῦς· διὰ τοῦτό σε πάντες, ἐν ὕμνοις μεγα‐
κατὰ  κράτος  ἑλών,  τῆς  νίκης  τὸν  στέφανον  εἴ‐ λύνομεν. 
ληφας, κράζων· Εὐλογεῖτε, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶ‐
νας.   Τοῦ Ἁγίου. Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός. 

Τὰς ἀφαιρέσεις τῶν μελῶν, ὡς προσθήκας ἀγα‐ Μετὰ  Μαρτύρων  ὡς  Μάρτυς,  συγχορεύων  τρι‐

θῶν  Μάρτυς  ἑώρας,  οὐ  τοὺς  νῦν  βλέπων  πό‐ σμάκαρ, καὶ θρόνῳ παριστάμενος Χριστοῦ, τοὺς 
νους, ἀλλὰ τὸ μέλλον σκοπῶν, Μαρτύρων ὡραῖ‐ ἐκτελοῦντας  τὴν  μνήμην  σου,  καὶ  τὴν  σὴν  φω‐
ον στεφάνωμα, παρὰ τοῦ δικαίου, Κριτοῦ ηὐτρε‐ τοφόρον  τιμῶντας  εὐφροσύνως  ἑορτήν,  χαλε‐
πισμένον.  πῶν  ἐκ  κινδύνων,  ταῖς  σαῖς  πρεσβείαις  λύτρω‐
σαι. 
Ὑπομονὴν  ὑπερφυῆ,  κεκτημένος  ἀσφαλὴς  κα‐
θάπερ  πύργος,  διετέλεσας  μάκαρ,  τῶν  δυσμε‐ Ἔνθα Μαρτύρων οἱ δῆμοι, ἔνθα πάντων Ἁγίων, 
νῶν  τὰς  ὁρμάς,  ἀτρόμως  καὶ  βέλη  δεχόμενος,  ἁγίως  ἀναπαύεται  πληθύς,  ἔνθα  Δικαίων  τὰ 
κράζων· Εὐλογεῖτε, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.  πνεύματα,  ἔνθα  ἡ  Ἐκκλησία,  τῶν  πρωτοτόκων 
νῦν ἐν οὐρανοῖς, κατεσκήνωσας ὄντως, ὡς Μάρ‐
Ῥώμῃ  πολλῇ  σοι  προσβαλών,  ὁ  ἀρχέκακος  ἐ‐ τυς ὦ Ἰάκωβε. 
χθρὸς  καὶ  ψυχοφθόρος,  καὶ  τυράννους  ἐγείρας, 
καταβαλεῖν  τῆς  ψυχῆς,  τὸν  τόνον  οὐκ  ἴσχυσεν  Λαμπαδηφόρος παρέστης, τῷ Σωτῆρι τῶν ὅλων, 
ἔνδοξε·  τὴν  γὰρ  παντευχίαν,  Χριστοῦ  περιεβά‐ δι᾿ ὅν σου τῶν τοῦ σώματος μελῶν, τὴν ἐκκοπὴν 
λου.  ἐκαρτέρησας,  καὶ  πυρὸς  καὶ  μαστίγων,  τῆς  πεί‐
ρας  κατεφρόνησας  στεῤῥῶς·  διὸ  πίστει  σε  πάν‐
Θεοτοκίον.  τες καὶ πόθῳ μακαρίζομεν. 

Ἀθανασίας  διαυγῆ,  ἐπιστάμεθα  πηγήν  σε  Θεο‐ Πεποικιλμένην  πορφύραν,  δι᾿  αἱμάτων  βαφεῖ‐
τόκε,  ὡς  τεκοῦσαν  τὸν  Λόγον,  τοῦ  ἀθανάτου  σαν, τῶν σῶν νῦν περικείμενος Χριστῷ, συμβα‐
Πατρός,  τὸν  πάντας  θανάτου  λυτρούμενον,  σιλεύεις Ἰάκωβε· διὰ γὰρ παθημάτων, τῆς ἀπα‐
τοὺς ὑπερυψοῦντας, αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.  θείας  εὗρες  τὴν  πηγήν,  ἧς  τρυφᾶν  αἰωνίως, 
παμμάκαρ κατηξίωσαι. 
ᾨδὴ θ´. Τὸν ἐκ Θεοῦ Θεὸν λόγον. 
Θεοτοκίον. 
Ὡς  συμπαθὴς  οὖσα  Κόρη,  συμπαθέστατον  λό‐
γον,  ἐκύησας  ἡμῖν  μετὰ  σαρκός·  τοῦτον  ἀεὶ  ἐκ‐ Ὡς  τὸν  Θεὸν  συλλαβοῦσαν,  καὶ  Θεοῦ  γενομέ‐
δυσώπησον, τοῦ ῥυσθῆναι κινδύνων, καὶ θλίψε‐ νην,  Μητέρα  κατ᾿  ἀλήθειαν  ἁγνή,  σὲ  Θεοτόκον 
ων καὶ ἄλλων πειρασμῶν, τοὺς ἁγνὴ Θεοτόκον,  δοξάζομεν,  τῶν  πραγμάτων  τῇ  φύσει,  τὴν  κλῆ‐
ἐν πίστει σε δοξάζοντας.  σιν  προσαρμόζοντες  τρανῶς,  καὶ  προσφόρως 
τὴν θείαν, φωνήν σοι προσκομίζοντες. 
Τοῦ  Ἀαρὼν  πρὶν  ἡ  ῥάβδος,  καὶ  ἡ  στάμνος  τοῦ 
Μάννα, λυχνία καὶ ἡ χρυσῆ κιβωτός, σὲ προετύ‐ Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε. 
10
Περσῶν  τὴν  πλάνην  ἔφλεξας,  τῷ  ζήλῳ  πυρπο‐ δέ,  τὸν  πρίν  σε  τρώσαντα,  ἐν  τούτοις  μάκαρ  ἀ‐
λούμενος,  Χριστοῦ  Ἰάκωβε  Μάρτυς·  ὡς  κλῆμα  πέπνιξας,  καὶ  νικηφόρος,  λελαμπρυσμένος  τοῖς 
τῆς  ἀμπέλου  δέ,  τὸ  σῶμά  σου  τεμνόμενος,  τυ‐ θείοις  πάθεσιν,  ὡς  Ἀθλοφόρος  θεοδόξαστος, 
ράννου  γνώμῃ  πάνσοφε,  ἀνέμελπες  κατάλλη‐ πρὸς τὴν ἄνω Μητρόπολιν ἔδραμες, καὶ Μαρτύ‐
λον,  ᾠδὴν  καὶ  πρόσφορον  ὕμνον,  τῇ  ἀπροσίτῳ  ρων τοῖς δήμοις, συνηρίθμησαι Ἰάκωβε. 
Τριάδι. 
Ὡς παῤῥησίαν μεγίστην κεκτημένος, Ἰάκωβε ἔν‐
Ἕτερον Ἐξαποστειλάριον. Ὅμοιον.  δοξε, πρὸς τὸν Οἰκτίρμονα, ἀδιαλείπτως ἱκέτευ‐
ε, πάσης ἀνάγκης, πάντας λυτροῦσθαι τοὺς εὐ‐
Ἀρνησιχρίστων στήριγμα,  καὶ Ἀθλοφόρων πρύ‐ φημοῦντάς σε· ψυχῶν καὶ σωμάτων δέ, τοὺς πό‐
τανιν, τὸν γόνον τὸν τῆς Περσίας, καὶ κλέος πά‐ νους  κούφισον,  μαρτυρικῇ  σου  χρηστότητι, 
σης  Ἀσιάς,  Ἰάκωβον  τὸν  μέγιστον,  πιστῶς  πι‐ Μάρτυς θεόφρον, τῶν προσιόντων τῇ ἀντιλήψει 
στοὶ τιμήσωμεν· αὐτὸν γὰρ νέοι Μάρτυρες, μέγα  σου, καὶ τῶν πταισμάτων ἡμῖν ἄφεσιν, ἐκ Θεοῦ 
ὑπόδειγμα ἔσχον, ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Κτίστην.  ἐκδυσώπει  δωρήσασθαι,  ὡς  ἂν  χάριτος  θείας, 
κοινωνίας θησαυρίσωμεν. 
Θεοτοκίον. 
Δόξα. Ἦχος πλ. δ´. Γεωργίου Σικελιώτου. 
Μαρία καθαρώτατον, χρυσοῦν θυμιατήριον, τῆς 
ἀχωρήτου  Τριάδος,  δοχεῖον  ὄντως  ἐγένου·  ἐν  ᾧ  Πιστῶς  ἀθροισθέντες  σήμερον,  φιλοθεάμονες, 
Πατὴρ  ηὐδόκησεν,  ὁ  δὲ  Υἱὸς  ἐσκήνωσε·  καὶ  ἀθρήσατε πάλην, ξένην καὶ διαλλάττουσαν, Ἰα‐
Πνεῦμα  τὸ  Πανάγιον,  ἐπισκιάσαν  σοι  Κόρη,  ἀ‐ κώβου  τοῦ  ἐκ  Περσίδος  ἡμῖν  ἀστράψαντος,  δί‐
νέδειξε Θεοτόκον.  κην  ἀστέρος  τοῦ  τοῖς  Μάγοις  φανέντος,  καὶ 
πρὸς  τὴν  ἀληθῆ  ἐπίγνωσιν  καθοδηγήσαντος. 
Εἰς τοὺς Αἴνους, ἱστῶμεν στίχους δ´ καὶ ψάλλο‐ Οὗτος γὰρ ὁ γεννάδας, ἐν τῷ πίπτειν τοὺς πολε‐
μεν Στιχηρὰ Προσόμοια.  μίους  ἀνέτρεπε·  καὶ  ἐν  τῷ  ἁρμομελοτομεῖσθαι, 
τοὺς  τυράννους  ἐξενεύρου,  τῇ  ἄνωθεν  προμη‐
Ἦχος δ´. Ὁ ἐξ Ὑψίστου κληθείς.  θείᾳ νευρούμενος, καὶ βοῶν· Εἰ καὶ τὰ μέλη μου 
αἰσθητὰ  ὄντα  τέμνετε,  ἀλλ᾿  ἔχω  Χριστόν,  νοη‐
Ὁ  ἐκ  Περσίδος  ὡς  ἄστρον  ἀναλάμψας,  ὅτε  κα‐ τῶς μοι τὰ πάντα γινόμενον. Ὅθεν προβλέπων 
ταλέλοιπας,  πλάνης  τὴν  ζόφωσιν,  καὶ  τῷ  φωτὶ  τὴν μέλλουσαν ζωήν,  διὰ τοῦ τοῖς πᾶσι προκει‐
ἐπανέδραμες,  τῆς  εὐσεβείας,  ἐξ  ἧς  δολίως  πρῴ‐ μένου θανάτου, πρὸς ἐκείνην ἔσπευσε περᾶσαι· 
ην ἐκπέπτωκας, τότε ὡμολόγησας, λαμπρῷ σοῦ  εἰς ἣν καὶ αὐλιζόμενος, αἰτεῖται ἡμῖν, παρὰ τοῦ 
στόματι, Χριστὸν τὸν πάντων Δεσπόζοντα, Ἥλι‐ στεφοδότου  Θεοῦ,  ἱλασμόν,  φωτισμόν,  καὶ  τὸ 
ον  ὄντα,  δικαιοσύνης  καὶ  ἀγαθότητος·  καὶ  ἐνα‐ μέγα ἔλεος, τοῖς ἐκτελοῦσι τὴν μνήμην αὐτοῦ. 
θλήσας  καρτερώτατα,  Μάρτυς  ὤφθης  Ἰάκωβε 
ἔνδοξος,  τοῦ  Σωτῆρος  τῶν  ὅλων,  τοῦ  λαμπρῶς  Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἦχος ὁ αὐτός. 
σε θαυμαστώσαντος. 
Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. 
Τὴν  τῶν  μελῶν  ἐκκοπην  καθυπομένων,  ὥσπερ 
ἀλλοῦ πάσχοντος, Μάρτυς ἀήττητε, ἑκάστῳ μέ‐ Σκότει  ἀγνοίας  κρατούμενον,  καὶ  ἀθυμίας  δει‐
ρει  κατάλληλον,  ὕμνον  ἀνδρείως,  τῷ  ἀθλοθέτῃ  νῆς,  νυσταγμῷ  βαρυνόμενον,  καὶ  στενοχωρίας 
Λόγῳ  ἀνέμελπες·  ὢ  τῆς  καρτερίας  σου,  καὶ  τῆς  με,  τῷ  ζόφῳ  καλυπτόμενον,  καὶ  τοῖς  κινδύνοις, 
στεῤῥότητος!  τίς  ἐπαξίως  ὑμνήσει  σε;  τίς  τῶν  συμποδιζόμενον, μή με παρίδῃς, εἰς τέλος φθεί‐
σῶν πόνων, ὄντως τὸ μέγεθος διηγήσεται; ὡς ὑ‐ ρεσθαι.  Δέσποινα  εὔσπλαγχνε,  τούτων  πάντων 
πὲρ φύσιν σου ἡ ἄθλησις! ὡς μεγίστη ἡ δόξα ἣν  ῥῦσαί  με,  τῶν  πειρασμῶν·  σὲ  γὰρ  μόνην  κέκτη‐
εὕρηκας! Ἐκ Θεοῦ ἐπαξίως, καρτερόψυχε Ἰάκω‐ μαι, ἐλπίδα μετὰ Θεόν. 
βε. 
Δοξολογία μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις. 
Τοῖς ὀχετοῖς τῶν αἱμάτων σου πλουσίως, κατήρ‐
δευσας  πάνσοφε,  τὴν  Ἐκκλησίαν  Χριστοῦ,  τὴν   
σὴν γεραίρουσαν ἄθλησιν, καὶ τῶν ἀγώνων, τὰ 
ὑπὲρ  λόγον  γέρα  καὶ  τρόπαια·  τὸν  δόλιον  ὄφιν 
11
 ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ 
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, ὡσεὶ ἡ κέδρος ἡ ἐν 
Τὰ Τυπικὰ καὶ οἱ Μακαρισμοί, καὶ ἐκ τῶν Κανό‐ τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. 
νων τοῦ Ἁγίου ἡ γ´καὶ στ´ ᾠδή. 
Πεφυτευμένοι  ἐν  τῷ  οἴκῳ  Κυρίου,  ἐν  ταῖς  αὐλαῖς 
Ἀπόστολος. Πρὸς Τιμόθεον Β´ (α´ 8‐18).  τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν. 
(Ζήτει τοῦτο τῇ ΙΕ´ Δεκεμβρίου, τοῦ Ἁγίου Ἐλευ‐
θερίου). 
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Μᾶρκον (η´ 34‐38, θ´ 
Προκείμενον. Ἦχος βαρύς. (Ψαλμὸς ριε´).  1). 
(Ζήτει τοῦτο τῇ Γ´ Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν). 
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου αὐτοῦ. 
Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου‐
Στίχ.  Τί  ἀνταποδώσωμεν  τῷ  Κυρίῳ  περὶ  πάντων,  θεῖν,  ἀπαρνησάσθω  ἑαυτὸν  καὶ  ἀράτω  τὸν 
ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;  σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.Ὃς γὰρ ἂν 
θέλῃ  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ  σῶσαι,  ἀπολέσει  αὐτήν· 
ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ 
Πρὸς Τιμόθεον Β´ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνά‐ καὶ  τοῦ  εὐαγγελίου,  οὗτος  σώσει  αὐτήν.  Τί  γὰρ 
γνωσμα.  ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅ‐
λον,  καὶ  ζημιωθῇ  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ;  Ἢ  τί  δώσει 
Τέκνον  Τιμόθεε,  μὴ  ἐπαισχυνθῇς  τὸ  μαρτύριον 
ἄνθρωπος  ἀντάλλαγμα  τῆς  ψυχῆς  αὐτοῦ;  Ὃς 
τοῦ  Κυρίου  ἡμῶν  μηδὲ  ἐμὲ  τὸν  δέσμιον  αὐτοῦ, 
γὰρ  ἐὰν  ἐπαισχυνθῇ  με  καὶ  τοὺς  ἐμοὺς  λόγους 
ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύ‐
ἐν  τῇ  γενεᾷ  ταύτῃ  τῇ  μοιχαλίδι  καὶ  ἁμαρτωλῷ, 
ναμιν  Θεοῦ,  τοῦ  σώσαντος  ἡμᾶς  καὶ  καλέσαν‐
καὶ  ὁ  υἱὸς  τοῦ  ἀνθρώπου  ἐπαισχυνθήσεται  αὐ‐
τος  κλήσει  ἁγίᾳ,  οὐ  κατὰ  τὰ  ἔργα  ἡμῶν,  ἀλλὰ 
τὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ με‐
κατ᾿  ἰδίαν  πρόθεσιν  καὶ  χάριν,  τὴν  δοθεῖσαν  ἡ‐
τὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· 
μῖν  ἐν  Χριστῷ  Ἰησοῦ  πρὸ  χρόνων  αἰωνίων,  φα‐
Ἀμὴν  λέγω  ὑμῖν  ὅτι  εἰσί  τινες  ὧδε  τῶν  ἑστηκό‐
νερωθεῖσαν  δὲ  νῦν  διὰ  τῆς  ἐπιφανείας  τοῦ  σω‐
των, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴ‐
τῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν 
δωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυ‐
τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσί‐
νάμει. 
αν  διὰ  τοῦ  εὐαγγελίου,  εἰς  ὃ  ἐτέθην  ἐγὼ  κήρυξ 
καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. Δι᾿ ἣν αἰ‐ Κοινωνικόν. 
τίαν  καὶ  ταῦτα  πάσχω,  ἀλλ᾿  οὐκ  ἐπαισχύνομαι· 
οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνα‐ Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. Ἀλλη‐
τός  ἐστι  τὴν  παραθήκην  μου  φυλάξαι  εἰς  ἐκεί‐ λούϊα. 
νην  τὴν  ἡμέραν.  Ὑποτύπωσιν  ἔχε  ὑγιαινόντων 
λόγων  ὧν  παρ᾿  ἐμοῦ  ἤκουσας,  ἐν  πίστει  καὶ  ἀ‐ Μεγαλυνάριον. 
γάπῃ  τῇ  ἐν  Χριστῷ  Ἰησοῦ·  τὴν  καλὴν  παραθή‐
κην  φύλαξον  διὰ  Πνεύματος  Ἁγίου  τοῦ  ἐνοι‐ Τίς  σου  τῆς  ἀνδρείας  τὸ  εὐσταθές,  ἐξείπει  εἰκό‐
κοῦντος  ἐν  ἡμῖν.  Οἶδας  τοῦτο,  ὅτι  ἀπεστράφη‐ τως,  καρτερόψυχε  Ἀθλητά;  μεληδὸν  γὰρ  ἅπαν, 
σάν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος  τμηθεὶς  τὸ  σῶμα  ἔστης,  Ἰάκωβε  ὡς  ἄκμων,  διὸ 
καὶ  Ἑρμογένης.  Δῴη  ἔλεος  ὁ  Κύριος  τῷ  Ὀνησι‐ δεδόξασαι. 
φόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅ‐
λυσίν  μου  οὐκ  ἐπαισχύνθη,  ἀλλὰ  γενόμενος  ἐν   
Ῥώμῃ  σπουδαιότερον  ἐζήτησέ  με  καὶ  εὗρε·  δῴη 
αὐτῷ  ὁ  Κύριος  εὑρεῖν  ἔλεος  παρὰ  Κυρίου  ἐν  ἐ‐ Ἀπολυτίκιον ἀνακομιδῆς λειψάνων  
κείνῃ  τῇ  ἡμέρᾳ·  καὶ  ὅσα  ἐν  Ἐφέσῳ  διηκόνησε,  Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου 
βέλτιον σὺ γινώσκεις.  (Ποίημα Μητροπολίτου Πέργης Εὐαγγέλου Γαλάνη) 
Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. 
Ἀλληλούϊα (γ´). Ἦχος δ´. (Ψαλμὸς α´). 
Ὁ μύστης τοῦ Θεοῦ καὶ δογμάτων ὁ κήρυξ, Γρη‐
γόριος ὁ νοῦς, θεολογίας τὸ κλέος· Ἰδοὺ παραγί‐

12
γνεται,  ὡς  παρήγορον  Σκήνωμα,  συμπολίτης  ποὺ δοκιμάσατε σᾶς ὁδήγησε στὴ μετάνοια. Διό‐
γάρ,  ἀπὸ  αἰώνων  ὑπάρχων,  καὶ  φθεγγόμενος,  τι λυπηθήκατε ὅπως θέλει ὁ Θεός. Κατόπιν ὁ Ἰ‐
πρὸ τοῦ ἰδίου Συνθρόνου, ὡς θεῖον θησαύρισμα.  άκωβος μὲ θάῤῥος πῆγε στὸ βασιλιά, καταδίκα‐
σε  τὴν  πρώτη  του  ἐνέργεια  καὶ  τοῦ  δήλωσε  ὅτι 
Ἀπολυτίκιον ἀνακομιδῆς λειψάνων   ὁμολογεῖ  καὶ  πάλι  τὸ  Χριστό.  Ἔκπληκτος  ὁ  βα‐
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου  σιλιάς,  ἀφοῦ  δὲν  μπόρεσε  πάλι  νὰ  τὸν  μετα‐
(Ποίημα Μητροπολίτου Πέργης Εὐαγγέλου Γαλάνη)  στρέψει, ἔκοψε σὲ τεμάχια τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια 
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.  του, καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε (τὸ 421 μ.Χ. 
στὴ Βηθλαβά). 
Ἐπανευφραίνεται  λαμπρῶς  ἡ  Ἐκκλησία,  ἐπὶ  τῇ 
ἥξει τοῦ σεπτοῦ σου Λειψάνου, εἰς τὴν Πόλιν ἣν  Ὁ Ὅσιος Πινούφριος 
ἀξίως ἐποίμανας· καὶ δοξάζει, τὸν οὐράνιον Δο‐
τῆρα,  Ἰωάννη  Πάτερ  Χρυσόστομε,  ἀνακράζου‐ Μέγας ἀσκητὴς στὴν Αἰγυπτιακὴ ἔρημο, ἱερέας 
σα· Ἰδοὺ ὁ θρόνος Σου, Ἅγιε.  καὶ  ἡγούμενος  κοινοβίου  κοντὰ  στὴν  πόλη  Πα‐
νεφῶ. Ἐπειδὴ δὲν ἤθελε τιμές, ἐγκατέλειψε τὴν 
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου.  Μονή του καὶ μὲ λαϊκὴ ἐνδυμασία κατέφυγε στὴ 
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.  Μονὴ  Ταβεννησιωτῶν  καὶ  ὑπηρετοῦσε  ὅπως  ὁ 
τελευταῖος  ὑπηρέτης.  Μετὰ  τρία  χρόνια  ὅμως, 
Τῇ  κλήσει  προσέδραμες,  τῇ  τοῦ  Θεσβίτου  θερ‐ τὸν γνώρισε κάποιος μαθητής του καὶ ἐπανῆλθε 
μῶς,  καὶ  πλήρης  γεγένησαι,  τῶν  θεϊκῶν  δωρε‐ στὴ  Μονή  του.  Ἀλλὰ  καὶ  πάλι  γιὰ  τοὺς  ἴδιους 
ῶν,  λαμπρότητι  βίου  σου·  ὅθεν  ἐθαυμαστώθης,  λόγους  τὴν  ἐγκατέλειψε  καὶ  πῆγε  στὴν  Παλαι‐
Ἐλισσαῖε Προφῆτα, θαύμασι παραδόξοις, ὡς θε‐ στίνη  καὶ  ἔπειτα  ξαναγύρισε  στὴ  Μονή  του,  ὅ‐
ράπων  Κυρίου·  ᾧ  πρέσβευε  δεόμεθα,  ὑπὲρ  τῶν  που μὲ πλήρη ταπεινοφροσύνη ἀφοῦ ἔζησε ἀπε‐
ψυχῶν ἡμῶν.  βίωσε  εἰρηνικά.  Λόγοι  τοῦ  ὁσίου  αὐτοῦ,  σῴζον‐
ται στὸν Εὐεργετινό. 
* * * 
Ὁ Ὅσιος Ναθαναήλ 
Ὑπομνηματικοὶ Βίοι τῶν σήμερον ἑορταζομέ‐
νων Ἁγίων.  Ἀσκητὴς  μὲ  τὸν  ὁποῖο  ἀσχολεῖται  ὁ  Παλλάδιος 
στὸ  Λαυσαϊκό,  ἀφηγούμενος  τὰ  παράδοξα  τῆς 
Εὐλόγησον πάτερ.   ζωῆς  του.  Ἔζησε  37  χρόνια  μέσα  στὸ  κελί  του, 
χωρὶς  νὰ  βγεῖ  καθόλου,  παρὰ  τὶς  παγίδες  τοῦ 
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης, ὁ Μεγαλομάρτυς  δαίμονα νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν καλύβα του. 
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. 
Ἔζησε τὸν  4ο μ.Χ. αἰῶνα, ὅταν βασιλιὰς ἦταν ὁ 
Ἀρκάδιος.  Κατοικοῦσε  στὴν  περσικὴ  πόλη  Βη‐ Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ θαυματουργὸς ἐπίσκοπος 
θλαβὰ καὶ ἀνῆκε σὲ γένος ἐπίσημο. Ὁ Ἰάκωβος  Ῥοστοβίας (Ρῶσος, + 1392 μ.Χ.) 
ἦταν πολὺ φίλος με τὸ βασιλιὰ τῶν Περσῶν Ἰσ‐
διγέργη. Ἡ φιλία αὐτὴ ὅμως, δυστυχῶς, τὸν πίε‐
 
σε καὶ ἀρνήθηκε τὴ χριστιανικὴ πίστη ποὺ εἶχε. 
Τὸ  γεγονὸς  αὐτὸ  λύπησε  πολὺ  τὴ  μητέρα  του  Δίστιχον. 
καὶ  τὴ  σύζυγό  του,  ποὺ  τοῦ  δήλωσαν  ὅτι  μετὰ 
ἀπ᾿  αὐτὸ  δὲν  ἤθελαν  οὔτε  κἂν  νὰ  τὸν  γνωρί‐ Ἰακώβῳ τῷ μελισθέντι ὑπὲρ Χριστοῦ,  
ζουν. Ἡ στάση αὐτὴ τῶν ἀγαπημένων του προ‐ ὕμνους Νεκτάριος ἐλάχιστος προσάδει. 
σώπων  ἄνοιξε  τὰ  μάτια  τοῦ  Ἰακώβου,  συναι‐
σθάνθηκε  τὸ  μεγάλο  του  ὀλίσθημα  καὶ  ἔχυσε  * * * 
δάκρυα μετανοίας πικρά, ἀλλὰ σωτήρια. Λυπή‐
Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ προέδρου, τοῦ μελῶν τοῦ 
θηκε πολύ, ἀλλὰ μία λύπη γιὰ τὴν ὁποία ὁ Ἀπό‐
διοικητικοῦ  συμβουλίου,  τῶν  μελῶν  καὶ  συνερ‐
στολος  Παῦλος  λέει:  «Νῦν  χαίρω,  οὐχ  ὅτι  ἐλυ‐
γατῶν  τῆς  Ἐταιρείας  Παπαδιαμαντικῶν  Σπου‐
πήθητε,  ἀλλ᾿  ὅτι  ἐλυπήθητε  εἰς  μετάνοιαν  ἐλυ‐
δῶν·  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ  Νικολάου,  Φωτίου, 
πήθητε  γὰρ  κατὰ  Θεόν».  Τώρα,  δηλαδὴ  χαίρο‐
Δημητρίου, Βασιλικῆς, Ἀγγέλου, Χρίστου. 
μαι,  ὄχι  γιατὶ  λυπηθήκατε,  ἀλλὰ  διότι  ἡ  λύπη 
13