Nieuwsbrief belangenvereniging

ouderen Stadsdeel Laak

De Laakse Lente

Met in dit nummer: September 2018

• Opa & Oma gezocht
• Als je eenzaam bent
• Liefde, vriendschap en vertrouwen
• Agenda
Een oplossing is bij ons altijd dichtbij

Senioren Preventie is een informatie site uitsluitend

met producten voor ouderen met een:
Lichamelijke beperking
Dementie
Geestelijke beperking
Slechtziend
Slechthorend
Mensen die zich onzeker voelen over hun gezondheid

Dagelijks worden wij gebeld door mantelzorgers, case managers,

instellingen en patiënten, zij vragen ons de meest onmogelijke dingen.
Omdat zij met een probleem zitten dat zij zelf niet kunnen oplossen.

Negen van de tien keer hebben wij een oplossing op deze vragen!
Bel daarom geheel vrijblijvend vragen kost niets Tel: 070 321 15 21

Nood/nacht
Senioren Telefoon Draadloos alarm Brand Alarm Camera Bewaking verlichting
 OUDERENBELANGENVERENIGING
“DE LAAKSE LENTE”
Na alweer zes drukke en zeer
geslaagde weken Zomeractiviteiten
voor ouderen, blijkt er eindelijk
aandacht te zijn in de landelijke pers
voor datgene dat wij nu al ruim zes jaar
duidelijk proberen te maken.
U weet intussen dat wij nooit zaken die wij
meemaken onder de aandacht brengen
zodat de ouderen er altijd op kunnen
rekenen dat dit onder vier ogen blijft. Wel
is het zo dat wij in die zes jaar nog nooit
zoveel ouderen moesten en konden te
hulp schieten als dit jaar het geval was.
Dan sta je erbij stil hoe belangrijk dit
project van de Laakse Lente is. We zijn
weer vanaf 10 september gestart met ons
huiskamerproject. In mijn evaluatieverslag
voor de gemeente en de fondsen konden
wij ook weer hele bijzondere stukken
opnemen, zoals de onvergetelijke Beauty
dag, de quiz van Willem van der Laar,
de muzikale quiz van John Zwennes en
ook de activiteit van sieraden maken
waarvan de opbrengst naar kinderen
in Kenia gaat, de ongelooflijk mooie
verrassingstocht naar Giethoorn, de
opening door stadsdeel directeur Laak
Hassan El Houari en het schitterende slot
met een High Tea. Wat fijn dat je merkt
Secretariaat: Hil Plugge
De Genestetlaan 154,
2522 LS, Den Haag
Telefoonnummer 070- 3989636
06-52307313
Emailadres: secretariaat
l.olffers@ziggo.nl
Bankrekeningnummer:
NL52ABNA0444305408.
Website: www.delaakselente.nl
September 2018
dat dankzij vele vrijwilligers van de Laakse
Lente en HVV Laakkwartier het allemaal
weer prima lukte, ook dankzij de fondsen:
Fonds 1818, het Fonds Levi Lassen, Het
Fonds RCOAK en natuurlijk de gemeente
en middenstanders in Laak.
Natuurlijk sta je dan als voorzitter weer
even stil bij dit alles. Hoe is het mogelijk
dat je in je eigen huiskamer zo’n project
tot stand kunt brengen en je echt een
grote groep ouderen blij en gelukkig kunt
maken. Natuurlijk ben ik een gelukkig
mens met Netty aan mijn zijde, die
nooit iets teveel is en ken ik mensen
die ons altijd terzijde staan. Want geloof
mij geen mens is alleen in staat om
zoiets bijzonders te bereiken. Leo en
Netty hoeven zich geen moment af te
vragen of wij dit nog een tijdje kunnen
volhouden, want samen met het bestuur
en de vrijwilligers, waar je altijd voor raad
terecht kunt, moet dit lukken. Ik noem
maar geen namen, want stel je voor dat ik
iemand vergeet. Ik wil met deze inleiding
aangeven hoe dankbaar ik ben voorzitter
te mogen zijn van de Laakse Lente,
Leo Olffers
September 2018  3

Over het begrip eenzaamheid is al veel
geschreven en gezegd. Ik verbeeld me
dan ook niet dat ik hier wel even een op-
lossing voor dit probleem zal gaan geven.
Daar komt bij dat dit begrip op vele ma-
nieren kan worden uitgelegd.
Een situatie die door de een als eenzaam
zijn wordt ervaren, is dat voor een ander juist
niet. Ook is het niet leeftijdsgebonden al
komt het ongetwijfeld meer bij ouderen voor.
Dat heeft zeker te maken met het feit dat er
mensen om je heen wegvallen wanneer je
ouder wordt. Ik ben ervan overtuigd dat dit
meer voorkomt in grote steden dan op het
platteland. Daar is vaak nog wel iets
aanwezig van de sociale controle die in
kleine leefgemeenschappen van oudsher
voorkwam. Ik denk dan ook dat daar de
eventuele oplossing ligt. Niet in het
organiseren van zoiets als de week van de
eenzaamheid en verwacht ook niet teveel
van overheden. Op landelijk en zelfs op
stedelijk niveau kun je niet zoveel. Het
aanpakken van de eenzaamheid moet op
kleinere schaal gebeuren, binnen een wijk of
door de inwoners van een straat. Kijk eens
om je heen, ga eens een praatje maken met
die vrouw aan de overkant of met die man
die nog maar zelden naar buiten komt. Hoe
kom ik op dit idee? Kan ik hier een voorbeeld
van noemen? Ja, dat kan ik.
4  De Laakse Lente
De Laakse Lente
Enkele jaren geleden heb ik een echtpaar
leren kennen dat besloten had om iets te
gaan doen voor de ouderen in de wijk. Het
feit dat in hun stad op dat moment een groot
aantal buurthuizen gesloten werd – dit
gebeurde uiteraard op stadsniveau – was
hier de aanleiding voor. Vooral ouderen die
elkaar in zo’n buurthuis konden ontmoeten,
waren hier de dupe van. Ze hadden bedacht,
of liever de vrouw had bedacht, om hun
eigen huiskamer hiervoor te gaan gebruiken.
Je leest het goed, niet wachten op subsidie,
niet op zoek gaan naar een vervangende
ruimte, nee, in hun eigen huiskamer.
Aanvankelijk om enkele ouderen de
mogelijkheid te bieden om een groot deel
van de week samen te komen, een praatje te
maken en koffie te drinken. Die enkele
ouderen werden er steeds meer, dat zal je
niet verbazen. Het ging al snel als een lopend
vuurtje door de wijk dat deze mogelijkheid
bestond. Het bleef niet bij het koffiedrinken
alleen. Al snel werd duidelijk dat er meer
moest gebeuren. Sommige bezoekers
brachten hun problemen ter sprake en daar
werd vervolgens, zo mogelijk, iets aan
gedaan. Wat ook al snel duidelijk werd, was
het feit dat er vooral tijdens de zomermaanden
behoefte was aan dit samenkomen en zo
werd besloten om gedurende zes weken de
bijeenkomsten in die huiskamer ergens
anders te laten plaatsvinden. Dat staat er nu
zo eenvoudig, maar je begrijpt dat hier wel
het een en ander voor geregeld moest
worden. De man van het betreffende
echtpaar had gelukkig connecties bij de
gemeente en hij wist via diverse fondsen aan
geld te komen. Er werd een grotere ruimte
gehuurd en er werden alle mogelijke
bijeenkomsten georganiseerd van een
sjoelbakcompetitie tot een lezing over de
geschiedenis van de stad waarin dit alles
plaatsvond. In Den Haag voor de
duidelijkheid. Dat dit echtpaar dit niet alleen
kon, zal duidelijk zijn. Er werden meer
vrijwilligers gevonden die het belangrijk
vonden dat de ouderen uit de buurt en
omstreken de kans kregen om samen te
komen om zo de eenzaamheid te ontlopen.
Kortom het gaat hier om een groot succes,
dat al jaren bewezen heeft te werken. Weet
je wat een van de belangrijkste manieren
was en is om samen te komen? Het samen
eten tussen de middag. Dat lijkt onbenullig,
maar dat is het niet. In je eentje een
boterhammetje eten is heel iets anders dan
samen gezellig aan een grote tafel te zitten
en ook daar je verhalen kwijt te kunnen. Over
je kinderen, je kleinkinderen en misschien
wel over iets wat je hoog zit. Hier wordt naar
je geluisterd, hier worden oplossingen
aangedragen.
Je ziet het, ik kan je wel degelijk een
voorbeeld noemen dat werkt. Waarom schrijf
ik dit eigenlijk op? Omdat ik er zelf een rol bij
speel? Om een succesverhaal rond te
sturen? Nee, daarom niet. Waarom dan wel?
Omdat ik hoop dat de mensen die dit lezen
denken, zullen wij ook zoiets gaan proberen?
Zullen wij ook een vorm gaan bedenken om
eenzame mensen bij ons in de buurt een
steuntje in de rug te geven. Laat je fantasie
hier op los en bedenk zelf een manier om
zoiets uit te gaan voeren. Kleinschalig is mijn
advies. Verzandt niet in eindeloze
besprekingen en kritiek op de overheid die
het laat afweten. Doe iets. Bel eens aan bij
die ene vrouw of man die zelden op straat
komt. Natuurlijk is niet iedereen hiervan
gediend, maar laat je niet afschrikken door
tegenslagen. Het wonderlijke is dat je zoiets
ook voor jezelf doet en dat mag best. Het
geeft je een goed gevoel wanneer je iets
voor een ander kunt betekenen en daar is
niets mis mee. Het aantal eenzame mensen
neemt toe en dit heeft zeker te maken met
de manier waarop wij in onze welvaartsstaat
met elkaar omgaan. Het: eerst ikke en de
rest kan stikken, is sommigen van ons niet
vreemd. Dat dit laatste niet voor jou geldt
neem ik zonder meer aan. Succes ermee!
Carl Doeke Eisma
September 2018  5
Laakse Lente in mijn huis
In 2013 doe ik mee aan een zwerfvuilactie in
Zevenaar. Ik val van de ene verbazing in de
andere. We komen zelfs met frituurpannen uit
de struiken. Ik schrijf letterlijk op wat we deze
ochtend allemaal meemaken. Een bevriend
tekenaar maakt er een passende cartoon
bij. We halen samen de voorpagina van de
Zevenaar Post. Als vanzelf word ik vrijwilliger
bij Werkgroep Leefklimaat Zevenaar en
begin ik meer en meer te schrijven. Op een
vergadering vraag ik me ineens af waarom
Holle Bolle Gijs uit de Efteling niet in heel
Nederland staat. Ik bedenk De Holle Bolle
Kikker voor recreatieplas De Breuly in Oud-
Zevenaar. De bedankende prullenbak staat
er nog steeds niet maar ik heb inmiddels een
enorme bijvangst bij elkaar verzameld.
Op een avond mag ik mee met een grote
Amerikaanse schoolbus. We zullen een route
rijden langs allemaal mooie burgerinitiatieven
in Zevenaar. Ter hoogte van De Breuly tetter
ik mijn plannen door de microfoon. Terug bij
het gemeentehuis raak ik in gesprek met
Eelco Visser. Hij is onder de indruk van mijn
idee. Ook hij loopt met een droom rond. Al vijf
jaar probeert hij een magazine van de grond
te krijgen waarin verhalen zullen prijken over
mensen die de samenleving laten stralen. Hij
biedt me spontaan ruimte voor een column
aan waarin ik over mijn vorderingen met
betrekking tot de kikker mag gaan schrijven.
Het blad zal 'Het Zoet' gaan heten.
De band met Eelco wordt sterker. Ik raak
betrokken bij 'Het Krachtlokaal' in Zevenaar.
Mijn poster komt aan een aantal lantarenpalen
te hangen. Sommige mensen denken dat ik
de politiek ben ingegaan. Op een middag
bemannen Eelco en ik een standje op de
markt. Ik vertel hem over een echtpaar in
Den Haag dat de huiskamer openstelt voor
ouderen. 'Ga het maar schrijven,' zegt Eelco.
Binnen een paar seconden vind ik op internet
het project waarover ik eens iets zag op
televisie.
Ik stuur een mailtje naar de Laakse Lente.
Die avond ben ik op bezoek bij mijn ouders.
6  De Laakse Lente
Ik krijg een dolenthousiaste Leo aan de
telefoon. Ik vraag mijn vader om pen en
papier en ik begin druk mee te schrijven.
Leo roept om de haverklap dat hij nauwelijks
kan bevatten wat zijn vrouw en hij allemaal
meemaken. Zou ik het artikel nu al helemaal
kunnen schrijven, hier op dit aanrechtblad?
De donderdag erop spreek ik af op De
Genestetlaan. Ik heb prachtige ontmoetingen.
Met tranen over mijn wangen film ik hoe alle
bezoekers meezingen met het prachtige
lied van John Zwennes. Ik blijf nog lang
nadat de bezoekers zijn vertrokken. Ik ben
helemaal onder de indruk. Eelco vindt het
een prachtverhaal en hij zal er niets in gaan
snijden hoewel hij me veel minder ruimte
had aangeboden in Het Zoet.
Mijn maatje Christiaan Mook weet alles van
planten. Het is dus haast vanzelfsprekend
dat ook hij in contact komt met Leo en Netty.
Hij gaat het groen voor de kerststukjes
verzorgen en zal met Anneke gaan
samenwerken.
O p
een kerstbrunch waar
wij beiden aanwezig zijn, raak ik in gesprek
met John en Don Zwennes.
Ik leer dat John een sensor heeft ontwikkeld
om te voorkomen dat demente ouderen
's nachts de straat op gaan. 'Ik durfde niet
meer naar buiten want die man was weer op
de gang,' zo wordt me uitgelegd. Don vertelt
dat hij er bij een verhuizing achter kwam dat de bewoonster al zes jaar in haar stoel sliep.
Ik vraag Eelco of ik een reportage mag maken over het boeiende werk van Don. Ik houd
een telefonisch interview met hem over zijn vinding, het dupliceren. Don zorgt er voor dat
de kamer waar de dementerende bejaarde naartoe verhuist zoveel mogelijk identiek wordt
nagemaakt aan
het huis waaruit de man of vrouw vertrekt. Ik spreek een zeer betrokken man.
Het mooie is dat er een prachtige vriendschap is ontstaan tussen Leo, Netty, An, Christiaan
en ik.
Leo mailt ons vaak over alle belevenissen van hem en Netty.
Door de jaren heen ontmoeten we elkaar regelmatig in zowel Den Haag als in Gelderland.
Het is schitterend. Zaterdag 7 juli zagen we elkaar weer. Bij mij
thuis. Ik riep meteen 'Ik heb de Laakse Lente
in mijn huis!' We maakten een tochtje naar de
voormalige baksteenfabriek De Panoven in
Oud-Zevenaar en we gingen een hapje eten
bij een restaurant in Elten. Wederom een
topontmoeting.

Ik realiseer me dat dit verhaal vooral een

verhaal is geworden over 'wie goed doet,
goed ontmoet' en ik hoop hiermee vele
mensen te kunnen inspireren.
Rene Turk

Opa of oma gezocht

Bent u toe aan een nieuwe uitdaging?
Jonge gezinnen die geen oma of opa hebben zijn op zoek naar u.

‘Opa of oma gezocht’ is een nieuw televisie-
programma waarin opa’s en oma’s, die wel
wat extra gezelligheid kunnen gebruiken, op
zoek gaan naar een nieuwe familie. Ver-
schillende gezinnen ontvangen deze oude-
ren met open armen omdat zij ook een
groot gemis hebben: er is geen opa en/of
oma meer binnen de familie. Na een proef-
periode is de keuze aan de opa of oma. Van
welk gezin zou u deel uit willen maken?
Kortom: een sympathiek en integer pro-
gramma voor het hele gezin. Om uit te
vinden of er een klik is zal opa of oma een
aantal uitstapjes maken of activiteiten
ondernemen met een paar gezinnen.
Het uiteindelijke doel is dat opa of oma één
gezin vindt waar hij of zij zich echt thuis
voelt.Naast de zoektocht zit het programma
vol mooie, inspirerende levensverhalen van
de opa’s en oma’s. Het programma laat
ouderen vanuit hun kracht zien: ze nemen
het heft in eigen hand om actief op zoek te
gaan naar meer gezelligheid in hun leven.
Bent of kent u een oudere die een gewel-
dige oma of opa zou zijn, dan kom ik graag
met u in contact.
Meer informatie: bel 020 – 4939472 of mail
naar Geeske@ICP.nl
September 2018  7
8  De Laakse Lente
September 2018  9
Enige tijd geleden zat ik op één van de stoeltjes
die voor De Wiener in de Korte Poten staan. Nu
ik dit opschrijf, vraag ik me af waar komen de
namen Korte en Lange Poten eigenlijk vandaan?
Vroeger moest je dan naar het Gemeente Archief
om een antwoord op deze vraag te krijgen maar
sinds de uitvinding van de computer hoeft dat
niet meer. Al in 1392 komt de naam Potenstraet
voor. Het ging om een zandpad dat de verbinding
vormde tussen het Spui en het Haagse Bos. Er
waren wilgenbomen naast gepoot en daar komt
de naam vandaan. Maar goed, ik zat daar, lekker
in het zonnetje, met een kop koffie op het tafeltje
voor me. Ik kom hier al minsten 60 jaar, want
deze zaak, waar je heerlijk gebak kunt bestellen,
is al in 1934 van start gegaan. Prima plekje om
naar de voorbijgangers te kijken. Na een tijdje
komt er een man naar me toe en hij vraagt of
de stoel naast me vrij is en ik vertel hem dat die
stoel inderdaad vrij is. “Vindt u het vervelend om
op die stoel te gaan zitten, dan ga ik op uw stoel
zitten,” is zijn volgende vraag. Hoewel ik dit een
wonderlijk verzoek vind, verwissel ik toch van
stoel. Hij gaat op mijn stoel zitten, nou ja, mijn
stoel, die stoel is niet eens van mij en hij bestelt
koffie met een stuk sachertaart. Daar
is deze zaak beroemd
om in Den Haag
en omstreken.
Hij kijkt me eens
aan maar zegt
niets. “Het is hier
wel uit te houden,
vind je ook niet,”
zeg ik. Hij knikt,
maar daar blijft het
bij. Kennelijk heeft hij
geen zin in een praatje.
Na enige tijd haalt hij
een foto uit zijn zak en hij legt hem op
het tafeltje voor ons. “Is dit je vrouw,” vraag ik.
“Was,” is het korte antwoord. “Is ze overleden,”
10  De Laakse Lente
vraag ik. “Inderdaad, op de kop af twee jaar
geleden. We waren bijna 50 jaar getrouwd
en eens in de veertien dagen gingen we koffie
drinken op dit terras. Als het enigszins kon, ging
mijn vrouw op deze stoel zitten, vandaar mijn
verzoek.” “Een goed huwelijk,” zei ik, “de manier
waarop je naar de foto kijkt en het feit dat je
jullie traditie in ere houdt, spreekt boekdelen.”
“Je hebt helemaal gelijk. Dat was het zeker, maar
ja, ik ben nu alleen. Mijn kinderen wonen een
eind uit de buurt dus die zie ik niet zo vaak,
evenals mijn kleinkinderen. En zelfs na twee jaar
heb ik er nog moeite mee dat mijn vrouw er niet
meer is. Zeker wanneer ik strakjes thuiskom in
een leeg huis. Aan wie moet ik mijn verhalen dan
vertellen?” “Aan mij,” zei ik met een glimlach.
En toen brandde hij los. Hij vertelde over zijn
jeugd in de Schilderswijk zo’n 70 jaar geleden.
Zijn ouders woonden met acht kinderen in een
Delpratwoning en hij was verbaasd dat ik wist
dat deze huizen tussen de Parallelweg en de
Hoefkade staan. Hij was of liever is timmerman
van zijn vak en kon ook in moeilijke tijden een
redelijke boterham verdienen. Zijn vrouw Toos
en hij kregen drie kinderen en later
zeven kleinkinderen.
Natuurlijk hadden ze
samen wel eens flink
ruzie gemaakt, maar
dat viel altijd uit te
praten. “Het rare
is dat ik die ruzies
al lang vergeten
ben, maar de
fijne momenten
weet ik nog
maar al te goed.
Waarschijnlijk werken
onze hersens zo en dat is maar goed
ook. Maar wat zit ik toch te kletsen. Verveel ik
je echt niet?” “Integendeel. Dit soort verhalen
vervelen nooit. Zal ik nog eens koffie bestellen?”
was mijn weerwoord. “Lijkt me een goed idee,
zeker als ik mag betalen. Dan doe ik tenminste iets terug,” zei hij. “Je moest eens weten hoe fijn ik
het vind om dit soort verhalen van vroeger te vertellen. Mijn kinderen en kleinkinderen kennen ze
allemaal al, daar hoeft opa niet meer mee aan te komen. En dan nog iets, jij moet ook eens iets over
jouw verleden vertellen.” “Ik heb een beter idee,” zei ik, “we spreken af om hier laat ik zeggen over
veertien dagen terug te komen en dan vertel ik mijn verhaal. Mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen
kennen ze ook al lang.”
Nadat we afgerekend hadden, gingen we ieder onze eigen weg en die afspraak zijn we uiteraard
nagekomen. We zien mekaar nog wel eens. Niet te vaak, maar dat hoeft ook niet. Ik merk aan hem
dat deze ontmoetingen hem goed doen en dat geldt ook voor mij.

Carl Doeke Eisma

Liefde, vriendschap en vertrouwen

Dat zijn - zoals velen weten - de voor-
naamste beweegredenen van Netty en
Leo om van het huiskamerproject van de
Laakse Lente iets waardevols te maken.

v a k e r
Ons oudste lid, Riet Ruitenburg
Riet een
Als allermooiste voorbeeld wil ik Riet bezoekje
Ruitenburg, die op 8 augustus van dit jaar 98 b r e n g e n
jaar werd, in het zonnetje zetten. Toen Riet want ze is hierdoor enorm nerveus en
nog in haar schitterende huisje woonde, ging Leo kan haar alleen maar moed inspreken.
ik wekelijks langs bij haar. Ik sloeg dit zelden Gerard, een van haar twee zonen die haar
over, want enkel de glimmende oogjes van zo goed naloopt, brengt Riet naar het
Riet als zij mij zag was al een feest. We ziekenhuis en we zijn bezorgd hoe dit met
hadden hele intieme gesprekken over van haar gaat aflopen. We krijgen een telefoontje
alles en nog wat, want als twee mensen dat Riet alweer thuis is en niet geopereerd
elkaar vertrouwen zijn wij het wel. Als Netty hoeft te worden want het blijkt geen
en Leo tijdens een van de eerste huidkanker te zijn maar eczeem.
Zomeractiviteiten onze huisdokter Hoekstra Leo belt het ziekenhuis op en krijgt een lid
uitnodigen om de ouderen van het bestuur aan de lijn en hij zegt dat het
medicijnenvoorlichting te geven, zit Riet op minste dat het ziekenhuis kan doen een
de eerste rij en ze is een en al oor. Als onze bloemetje sturen is, want zo’n blunder ma-
huisdokter aan Riet vraagt wie haar ken bij een 95-jarige is op zijn minst wel een
huisdokter is, weet Riet het antwoord niet bloemetje waard en de volgende dag krijgt
want ze blijkt al ruim 90 jaar niet bij een Riet een schitterend boeket bloemen.
dokter te zijn geweest. Een ijzersterke
gezondheid heeft Riet. Ruim een jaar later Twee keer per week een warme hap
krijgt ze last van haar been en ziet ze voor voor Riet
het eerst van haar leven een ziekenhuis van Riet heeft grote moeite met het eten dat
binnen en het is even schrikken als er dagelijks bij haar thuis bezorgd wordt.
huidkanker wordt geconstateerd en ze Netty zegt: “Riet, jij krijgt twee keer per
geopereerd moet worden. Leo gaat nu nog
September 2018  11
week lekkere stamppot,” en zo gaat Leo
dit twee keer per week brengen. Als Netty
een keer te laat thuiskomt en wij iets later
eten langsbrengen, belt Leo even naar
Riet en hij vindt het vreemd geen gehoor te
krijgen. Hij belt Anneke op, die om de hoek
woont, om even te kijken of er iets loos is.
Leo springt op zijn fiets en gelukkig blijken
twee vrienden van Riet die aan de overkant
wonen een sleutel te hebben van haar huis
en we schrikken enorm dat Riet gevallen is
en in de gang op de grond ligt. Riet wordt
direct naar het ziekenhuis gebracht, waar
gelukkig blijkt dat zij niets gebroken heeft en
ze wordt hierna opgenomen in een verzor-
gingshuis en het blijkt al heel snel dat Riet
het hier niet naar haar zin heeft. Geen leuke
sfeer in de huiskamer, waar ouderen veel
ruzie maken met elkaar en ook het eten
daar vindt ze niet lekker. Haar zoon Gerard
gaat op pad voor zijn moeder en hij vindt
gelukkig in Leidschenveen een verzorgings-
huis waar zij een schitterende kamer krijgt,
een zitkamertje met een keukentje, een
slaapkamer en een prima douche en toilet
en zelfs een grote kast als bergruimte. Je
ziet Riet helemaal ouderwets glunderen van
blijdschap want ook de verzorging is prima
en in de kamer is nu weer plaats voor haar
computer zodat zij dagelijks met haar zus
in Canada kan skypen. Helaas krijgt zij het
bericht dat dit verzorgingshuis op termijn
veranderd gaat worden en zij en andere
ouderen een ander verzorgingshuis moe-
ten zoeken.Gerard gaat natuurlijk direct op
zoek en dan wordt Riet ingeschreven bij de
Onderwaterhof op de van Vredenburchweg
en vanaf donderdag 13 september 2018 is
dat haar nieuwe woonadres. Riet is direct
verkocht, helemaal als zij weet dat zij nu
vlakbij de Laakse Lente een plekkie gaat
krijgen. Intussen probeert Riet te blijven
genieten want haar vrolijke karakter kent
geen grenzen. ADO nodigt ouderen uit
haar tehuis voor de tweede keer uit om een
thuiswedstrijd van ADO te bekijken vanuit
een skybox. Zij kan het wel van de daken
schreeuwen dat zij op 97-jarige leeftijd voor
het eerst live een voetbalwedstrijd bekeek
en dat vrijwilligers van ADO de ouderen
tijdens de wedstrijd verwennen.
98 jaar en nog gek op mode
Daar wil Leo dit bijzondere verhaal over
Riet mee afsluiten.
“Netty ik kom natuurlijk niet meer in modeza-
ken maar ik zou zo graag eens een nieuwe
mooie broek willen hebben, want ik loop nu
al zolang rond in mijn oude kloffie. ”Netty
zegt: “Riet ga ik voor zorgen want op de Rijs-
wijkse markt koop ik ook zelf leuke broeken
en andere zaken die ik nodig heb bij de
kraam van PARDOES MODE waar je altijd
super geholpen wordt.” Dus Netty vindt een
schitterende broek voor Riet, die wij haar
voor haar 98-jarige verjaardag cadeau doen.
O, wat is Riet blij als wij haar de broek een
weekje voor haar verjaardag langsbrengen.
Als wij op 8 augustus de grote verjaardags-
kaart ondertekend door vele ouderen langs-
brengen met een foto erop van Riet met een
ADO-shirt aan, is ze helemaal in de wolken
“Netty, ik heb een vraagje aan jou, de broek
is mooi hoor, maar de pijpen zijn een beetje
te breed en hier heb ik last mee op mijn
elektrische rolstoel” “Geen punt hoor, ruil ik
meteen om zaterdag.” Zoals wij weten kun je
bij deze modekraam ruilen en we krijgen een
supermooie broek op maat mee.
We weten dat dit verhaal van Riet Ruitenburg
velen een plezier zal doen, want vele ouderen
hebben Riet in hun hart gesloten. Dit contact
met Riet is gelukkig geen uitzondering.
Netty en Leo

12  De Laakse Lente

Liefde, vriendschap en vertrouwen, een vervolg.
Na het verhaal over Riet nog een mooi voor- en Alie hoe zij hiervan genieten. Nu Jan iets
beeld van wat de Laakse Lente voor oude- in gezondheid achteruit gaat blijft Alie met
ren kan betekenen. Ik wil het even hebben hem komen en wij helpen natuurlijk ook wel
over Jan en Alie van Ruiten, 88 en 87 jaar eens een handje.
oud, waar ik al bijna 25 jaar op bezoek kom. Zo gaat Netty met Alie poffertjes eten en dan
Jan heeft dezelfde instelling als ik omdat hij blijf ik bij Jan zodat hij niet alleen is. Natuur-
zich net als ik enorm ergerde dat mensen op lijk nemen Alie en Netty poffertjes mee voor
de Rijswijkse weg zomaar troep op straat Jan en mij, want als er één poffertjes lekker
gooiden en van hun woongebied een zooitje vindt, is het Jan wel. Deze twee lieve men-
maakten. Toen ik jaren terug het straatverte- sen zijn gelukkig gezegend met kinderen en
genwoordigersproject startte, was Jan een kleinkinderen die altijd voor hen klaar staan.
van de eersten die zich kwam aanmelden en Leo
zo ontstond er een warme vriendschap ook
met zijn vrouw. Het mooiste aan Jan vind ik
nog steeds hoe gek en trots hij is op Alie en
dat hij haar geen minuut kan missen. Toen ik
een lezing gaf in Concordia over vrijwilligers-
werk en toen ik de Burgerschapsprijs kreeg,
waren ze erbij. Een paar weken terug zijn wij
uitgenodigd voor een concert en Jan weet
niet hoe vaak hij moet klappen en zo laat hij
zien hoeveel muziek voor hem betekent.
Ook bij HVV Laakkwartier slaan beiden zel-
den een activiteit over en dan zie je aan Jan

September 2018  13
Agenda
Op donderdag 4 oktober
Bloemschikken onder leiding van
Anneke.
Bij HVV Laakkwartier Jan van
Beersstraat 69 aanvang 10.00 uur en
wilt u na de lunch opgehaald worden
door een busje geef dan 13.30 uur
door.
Van veel ouderen hoor en zie ik steeds
hoe lang zij met hun zelfgemaakte
bloemstuk doen en hoelang zij daar
plezier van hebben. Dit komt doordat
Patty Kames altijd schitterende kwalitatief
bloemen levert. Dus op 4 oktober weer
groot feest met bloemschikken en
natuurlijk zorgen wij om 12.00 uur voor
een heerlijke lunch.
Opgeven bij Netty – kosten bloemetje €
¤5.00 en lunch ¤2.50
Donderdag 1 november Creativiteit
onder leiding van Anneke op HVV
Laakkwartier Jan van Beersstraat
69 aanvang 10.00 uur en wilt u na de
lunch opgehaald worden door een
busje geef dan 13.30 uur door.
Anneke heeft weer iets nieuws bedacht
om te maken dus laat u vooral verrassen.
Natuurlijk 12.00 uur weer samen
genieten van een lunch.
Opgeven op tijd bij Netty – kosten
Crea ¤2.50 – lunch ¤2.50
14  De Laakse Lente
29 november Beauty voor senioren
komt weer samen met vrijwilligers
langs om ouderen te face-liften voor
de feestdagen.
Natuurlijk is Nancy van Dongen van
de partij om de haartjes weer mooi te
maken.
Als wij ergens naar uitkijken is het om
onze ouderen als jonge meisjes naar huis
te zien gaan.
Aanvang 10.00 uur op HVV
Laakkwartier Jan van Beersstraat 69
Voor Nancy de kapster moet u zich
opgeven bij Netty.
Om 12.00 uur weer voor u allemaal
een heerlijke lunch en de kosten voor
deze dag zijn slechts €¤2.50 voor de
lunch en natuurlijk krijgt u ook nog
iets lekkers bij de koffie.
De afsluiting van het jaar 2018 met
een groot Kerstfeest op donderdag 13
december.
Wij starten om 10.00 uur met
kerststukjes maken op HVV
Laakkwartier Jan van Beersstraat 69
aanvang 10.00 uur. Om 12.30 uur gaat
iedereen naar de jeugdkantine en
maken wij voor u beneden alles klaar
om even na 1 uur een kerstbrunch
klaar te zetten waarbij natuurlijk John
Zwennes van de partij is.
De eindtijd plannen wij om 15.30
uur hou daar rekening mee met het
bestellen van een busje naar huis.
Opgeven op tijd bij Netty –
kosten ¤7.50 voor kerststukje en
de kerstbrunch wordt u gratis
aangeboden. Dit is alleen voor onze
leden bestemd.
 Wij danken onze ouderen
en alle vrijwilligers
voor een fantastisch 2018
en wij wensen u fijne feestdagen toe!
Het bestuur van de Laakse Lente

Zwennes Totaal Service

Verhuizingen en ontruimingen op een persoonlijke wijze

Wij zijn een verhuis- en ontruimingbedrijf in Den Haag en omstreken dat gespecialiseerd is op het gebied van
ouderen en ouderen met een dementie.

Telefoon: 06 42726628 // website: www.zwennestotaalservice.nl // email: info@zwennestotaalservice.nl

September 2018  15
Drukker: Matveld B.V.
Telefoon: 06-55736886