http://popplet.

com/app/#/3095481
 Ο Δομήνικος (Κυριάκος) Θεοτοκόπουλος, ο επονομαζόμενος "El
Greco" (ο Έλληνας), γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα στο
Φόδελε του Ηρακλείου Κρήτης, το 1541. Στο ναό της Αγίας
Αικατερίνης στο Ηράκλειο σπούδασε τη βυζαντινή εικονογραφία.
Ο Θεοτοκόπουλος μαθήτευσε κοντά στον Τιτσιάνο, γνώρισε τον
Τιντορέττο, και εξοικειώθηκε με την τεχνοτροπία του
μανιερισμού. Η επίδραση του δασκάλου του είναι ιδιαίτερα
έντονη και φανερή στις προσωπογραφίες του.
Το 1570, μετακόμισε στη Ρώμη, όπου απέκτησε μια ευρύτερη
ουμανιστική παιδεία, καθώς και γνώσεις αρχιτεκτονικής και
γλυπτικής. Το 1572, επέστρεψε στη Βενετία για κάποιο χρονικό
διάστημα, αλλά, τελικά, αποφάσισε να αναζητήσει καλύτερη τύχη
στην Ισπανία, με την ελπίδα να λάβει κάποιες παραγγελίες για το
Εσκοριάλ, κατοικία, μοναστήρι και μαυσωλείο των βασιλιάδων
της Ισπανίας, κοντά στη Μαδρίτη. Ο μοναδικός, όμως, πίνακας
("Το μαρτύριο του Αγίου Μαυρικίου", περ. 1580-1582) που
φιλοτέχνησε για το ανάκτορο απορρίφθηκε από το Φίλιππο Β΄.
 Το 1577 εγκαταστάθηκε στο Τολέδο. Εκεί ονομάστηκε El
Greco, Ο Έλληνας. Στα έργα του, όμως, υπέγραφε πάντα
Ελληνικά, όπως για παράδειγμα "Δομένικος
Θεοτοκόπουλος Κρης εποίησε" ή "Δομήνικος
Θεοτοκόπουλος εποίει". Ανέλαβε πολλές παραγγελίες για
το διάκοσμο εκκλησιών και για πορτραίτα, και απέκτησε
μεγάλη φήμη και πλούτη. Με τη σύντροφο της ζωής του,
Χερόνιμα ντε λας Κουέβας, απέκτησε, το 1578, το γιο του
Χόρχε Μανουέλ, ο οποίος θα ακολουθήσει τα βήματα του
πατέρα του.
Το 1586, ολοκλήρωσε το αριστούργημά του "Η ταφή του
κόμη Οργκάθ", έργο περίφημο για την έμπνευσή του.
Ζωγράφισε τουλάχιστον τέσσερις σειρές με τον Χριστό και
τους Αποστόλους (που βρίσκονται πλήρεις ή διασπαρμένες
σε μουσεία, ναούς και ιδιωτικές συλλογές.
Πέθανε στο Τολέδο, στις 7 Απριλίου 1614.
 El Greco, born Doménikos Theotokópoulos, (1541 – 7 April
1614) was a painter, sculptor and architect of the Spanish
Renaissance. "El Greco" was a nickname, a reference to
his national Greek origin, and the artist normally signed his
paintings with his full birth name in Greek letters.
El Greco was born in Crete, which was at that time part of
the Republic of Venice, and the center of Post-Byzantine
art. He trained and became a master within that tradition
before travelling at age 26 to Venice, as other Greek
artists had done. In 1570 he moved to Rome, where he
opened a workshop and executed a series of works. During
his stay in Italy, El Greco enriched his style with elements
of Mannerism and of the Venetian Renaissance. In 1577, he
moved to Toledo, Spain, where he lived and worked until
his death. In Toledo, El Greco received several major
commissions and produced his best-known paintings.
 El Greco's dramatic and expressionistic style was met with
puzzlement by his contemporaries but found appreciation
in the 20th century. El Greco is regarded as a precursor of
both Expressionism and Cubism, while his personality and
works were a source of inspiration for poets and writers
such as Rainer Maria Rilke and Nikos Kazantzakis. El Greco
has been characterized by modern scholars as an artist so
individual that he belongs to no conventional school. He is
best known for tortuously elongated figures and often
fantastic or phantasmagorical pigmentation, marrying
Byzantine traditions with those of Western painting.
 O Ντιέγο Βελάθκεθ ( Ιουνίου 1599 - 6 Αυγούστου 1660) ήταν ένας από
τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ,
γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως
καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ'.
Αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην
ιστορία της τέχνης, με σημαντική επίδραση στη ζωγραφική του 19ου
αιώνα, ειδικότερα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Αρκετοί καλλιτέχνες
της μοντέρνας τέχνης, όπως ο Πάμπλο Πικάσο ή ο Σαλβαδόρ Νταλί,
απέδωσαν επίσης φόρο τιμής στον Ισπανό ζωγράφο, αναπαράγοντας
ορισμένους από τους διασημότερους πίνακές του. Ο Βελάθκεθ κατέχει
μία θέση ανάμεσα στους σημαντικότερους ζωγράφους στην ιστορία της
τέχνης, ενώ η δεξιοτεχνία και η τεχνική του, τον έκαναν να ξεχωρίσει από
τους υπόλοιπους καλλιτέχνες του «χρυσού αιώνα» της ισπανικής
ζωγραφικής, θεωρούμενος ένας από τους πατέρες της ισπανικής σχολής.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του περιλαμβάνει προσωπογραφίες,
ατομικές ή και ομαδικές, τις οποίες όφειλε να φιλοτεχνεί ως αυλικός
ζωγράφος. Σε πολύ μικρότερο βαθμό, επιδόθηκε στο είδος των
θρησκευτικών συνθέσεων, με σημαντικότερα ίσως έργα την Στέψη της
Παναγίας (π. 1645) και τον Άγιο Ιερώνυμο με τον Άγιο Παύλο τον ερημίτη
(π. 1635-1638)
 Diego Rodríguez,( 1599 – August 6, 1660) was a
Spanish painter who was the leading artist in the
court of King Philip IV and one of the most
important painters of the Spanish Golden Age.
He was an individualistic artist of the
contemporary Baroque period, important as a
portrait artist. In addition to numerous
renditions of scenes of historical and cultural
significance, he painted scores of portraits of
the Spanish royal family, other notable European
figures, and commoners, culminating in the
production of his masterpiece Las Meninas
(1656).From the first quarter of the nineteenth
century, Velázquez's artwork was a model for the
realist and impressionist painters, in particular
Édouard Manet.
 Ο Νικόλαος Γύζης (Σκλαβοχώρι Τήνου, 1 Μαρτίου 1842– Μόναχο,
22 Δεκεμβρίου 1900) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς
Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της λεγόμενης «Σχολής του
Μονάχου». Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και
πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη
χαλκογραφία.
Το έργο του: Ο Νικόλαος Γύζης αποτελεί έναν από τους
σημαντικότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού του
ύστερου 19ου αιώνα, του συντηρητικού εικαστικού κινήματος που
είναι γνωστό ως «Σχολή του Μονάχου», τόσο σε ελληνικό όσο
και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Συμμετείχε και βραβεύτηκε σε
πάρα πολλές ελληνικές και ευρωπαϊκές εκθέσεις, από το 1870
έως το 1900
Σπουδαστής στην Ακαδημία του Μονάχου, ενστερνίστηκε όλες τις
αρχές των Γερμανών δασκάλων του, φτιάχνοντας έργα σπάνιας
επιδεξιότητας μέσα στα όρια του ιστορικού ρεαλισμού και της
ηθογραφίας. Με τα έργα του, ειδικά αυτά της νεότητάς του,
έλαβε τον χαρακτηρισμό «γερμανικότερος των Γερμανών» και
επαινέθηκε με το παραπάνω από τους τεχνοκριτικούς και τον
Τύπο της εποχής.
 Nikolaos Gyzis was considered one of
Greece's most important 19th-century
painters. He was most famous for his work
Eros and the Painter, his first genre painting.
It was auctioned in May 2006 at Bonhams in
London, being last exhibited in Greece in
1928. He was the major representative of the
so-called "Munich School", the major 19th-
century Greek art movement
 Ο Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973)
ήταν Ισπανός ζωγράφος. Είναι ένας από τους κυριότερους
Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα,
συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με
σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της
μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης.
Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης
που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως
σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι:
Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του
Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε
χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία
συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά
από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή,
απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, , επαίτες και
καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που
ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο
επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική.
 Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής
της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι
γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο
λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία
ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από την γαλλική
ζωγραφική.
Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία
που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας
από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού.
Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την
οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική
οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ.
Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν
μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα
μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του
με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του
1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη
της δεκαετίας του '20) καθώς και το έργο που
πραγματοποίησε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
 Το διασημότερο ίσως έργο του Πικάσο είναι η Γκερνίκα, η
απεικόνιση του Γερμανικού βομβαρδισμού της πόλης της Ισπανίας
Γκερνίκα. Αυτός ο μεγάλος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά,
την βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου.
 Pablo Ruiz y Picasso, also known as Pablo
Picasso (October 1881 – 8 April 1973), was a
Spanish painter, sculptor, printmaker, ceramicist,
stage designer, poet and playwright who spent
most of his adult life in France. Regarded as one
of the greatest and most influential artists of the
20th century, he is known for co-founding the
Cubist movement, the invention of constructed
sculpture,[3][4] the co-invention of collage, and
for the wide variety of styles that he helped
develop and explore. Among his most famous
works is Guernica (1937), a portrayal of the
Bombing of Guernica by the German and Italian
airforces at the behest of the Spanish nationalist
government during the Spanish Civil War.
 .
Picasso demonstrated extraordinary artistic
talent in his early years, painting in a
naturalistic manner through his childhood and
adolescence. During the first decade of the 20th
century, his style changed as he experimented
with different theories, techniques, and ideas.
His work is often categorized into periods. While
the names of many of his later periods are
debated, the most commonly accepted periods
in his work are the Blue Period (1901–1904), the
Rose Period (1904–1906), the African-influenced
Period (1907–1909), Analytic Cubism (1909–1912),
and Synthetic Cubism (1912–1919), also referred
to as the Crystal period.
 Γεννήθηκε το 1885 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην γειτονιά της
Νεάπολης Ο Μπουζιάνης σπούδασε ζωγραφική στην
Σχολή Καλών Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών)
από το 1897 μέχρι το 1906[1] με δασκάλους τον Γ. Ροϊλό, τον
Νικηφ. Λύτρα, τον Κ. Βολανάκη και τον Δ. Γερανιώτη. Το 1907,
έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές ζωγραφικής στην Ακαδημία
Τεχνών του Μονάχου. .Στα έργα του άρχισε να δίνει περισσότερη
έμφαση στην αποτύπωση της ανθρώπινης μορφής,κυρίως της
γυναικείας φιγούρας, και στα συναισθήματα που γεννάει αυτή η
αποτύπωση. Οι Γερμανοί τεχνοκριτικοί δέχθηκαν θετικά τα νέα
έργα του καλλιτέχνη και το 1924 έκλεισε συμβόλαιο με την
γκαλερί Μπάρχφελντ. Το 1927 έγινε στο Κέμνιτς μεγάλη έκθεση
έργων του στο μουσείο της πόλης. Κατόπιν, με την οικονομική
στήριξη της γκαλερί Μπάρχφελντ, πήγε στο Παρίσι, όπου έζησε
κατά την περίοδο 1929 έως 1932. Λόγω της οικονομικής κρίσης
που είχε χτυπήσει την Ευρώπη, αναγκάστηκε να επιστρέψει στο
Μόναχο. Όμως, με την σταδιακή εξαφάνιση του εξπρεσιονισμού
και την άνοδο του ναζισμού, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει και τη
Γερμανία, για να επιστρέψει τελικά το 1934 στην Ελλάδα.
 George Bouzianis was a major Greek expressionist painter. He studied
painting at the Athens School of Fine Arts with teachers such as
Nikiphoros Lytras and Konstantinos Volanakis, Georgios Roilos and
Dimitrios Geraniotis. In 1907 he moved to Munich to continue his art
studies with Otto Seitz. In 1910 he moved to Berlin, where he was taught
from Max Liebermann. In 1917 he has already adopted elements of
German expressionism movement in his own individual artistic style.[1]
He became very soon a respected artist in Germany and very soon he had
his first contract with the Barhfeld gallery. In 1927 in Chemnitz there was
a large exhibition of his work. Between 1929 and 1932 he travelled and
lived in Paris with the financial support of the Barhfeld gallery. Due to
the financial crisis across Europe he had to return to Eichenau near
Munich, where he had built a house. Unfortunately, expressionism was
gradually fading away in Germany with the rise of nazism in Germany's
politics.
In 1950 he represented Greece at the Venice Biennale and in 1952 he was
awarded with the first award of the Guggenheim competition for Greece.
His house after his death in Dafni, Attica has been converted to a
museum. His paintings are today exhibited at the National Gallery of
Athens and in many other museums in Greece and abroad.
 Γεννήθηκε το 1893 στην Βαρκελώνη και σε ηλικία 14
ετών φοίτησε στην Εμπορική Σχολή, αν και
παράλληλα παρακολουθούσε κρυφά μαθήματα στην
Σχολή Καλών Τεχνών και αργότερα στην Ακαδημία
Galí μέχρι το 1915. Το 1920 μετακόμισε στο Παρίσι
όπου συμμετείχε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της
Μονμάρτης και γνωρίστηκε αρχικά με το κίνημα του
ντανταϊσμού και αργότερα με τους υπερρεαλιστές,
κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισε να
διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος στη
ζωγραφική του.
 Το 1926 ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και σε
συνεργασία με τον Μαξ Ερνστ σχεδίασε τα κοστούμια
και τα σκηνικά για τα Ρώσικα Μπαλέτα Σεργκέι
Ντιαγκίλεφ. Το 1955 εγκατέλειψε προσωρινά τη
ζωγραφική και αφοσιώθηκε περισσότερο στις
γραφικές τέχνες και τα κεραμικά.
 Joan Miró was a Spanish painter, sculptor, and
ceramicist born in Barcelona. A museum
dedicated to his work, the Fundació Joan Miró,
was established in his native city of Barcelona in
1975.
Earning international acclaim, his work has been
interpreted as Surrealism, a sandbox for the
subconscious mind, a re-creation of the
childlike, and a manifestation of Catalan pride.
In numerous interviews dating from the 1930s
onwards, Miró expressed contempt for
conventional painting methods as a way of
supporting bourgeois society, and famously
declared an "assassination of painting" in favour
of upsetting the visual elements of established
painting.