காதல் நெய்கிறாய் மனதிலே

அத்தியாயம் – 1

இமமகள் கவிழ்ந்திருந்தும்
இதயம் உறங்காமல்
மனத்திமையில் உன் பிம்பம் மட்டுலம
மாற்றமில்ோமல் வேம் வை
மாய உேகில் மதிமயங்குகிலறன் தினம்தினம்..

ஒளிமயமான ஒரு பகல், ஒவ்வ ாரு இருளிற்கு பின்னும் நிச்சயம்

உண்டு.என்பதால், சசார்வு நீங்கி சுறுசுறுப்புடன் சலிக்காமல்
வதாடர்ந்து வ ற்றியய சநாக்கி முன்சனறு. இந்த அழகிய
தத்து த்யத மீ ண்டுவமாரு முயற லியுறுத்தி ிட்டு அழகாக
புலர்ந்தது அந்த இனிய காயல ச யள.

“குக்கூ கூ கூ “என்ற இனியமயான ஒளிய்ழுப்பிய அயழப்புமணியின்

ஓயசயய வதாடர்ந்து, தாளிடப்பட்டிருந்த கதய சநாக்கி ியைந்தாள்
அ ள்.

இவ் ளவு அதிகாயலயில் யாைாக இருக்கும்? என்ற

எண்ணக்குழப்பதுடன் கத ின் தாயள நீக்கி திறந்த ள், அந்த மந்தகாச
பனிப்வபாழுதில் பட்டு ச ஷ்டி, சட்யட அணிந்திருந்த கம்பீைமான
இயளஞனின் உரு த்யதக கண்டு ஒரு வநாடி தியகத்து சபானாள்.
அ ளது பார்ய ,அ ன் யககளில் ஏந்தியிருந்த வ ள்ளித்
தாமபாளத்தட்டின் மீ திருந்த, திருமணத்திற்வகன்று பிைத்திசயகமாக
டி யமக்கப்பட்ட மிக அழகிய மலர் மாயலயின் மீ து நியலத்தது.
குழப்பத்துடசன சற்று நிமிர்ந்த ள், அ யளசய பார்த்து கன்னத்தில்
குழி ிழ புன்னயகத்து வகாண்டிருந்த னின் முக சீகைத்தில் மதி
மயங்கி, பார்த்தது பார்த்தபடி, காலம் மறந்து கண்டுவகாண்சட
இருந்தாள். அ யன அப்வபாழுது அங்சக அந்த சகாலத்தில் கண்டயத,
அ ளால் நம்பச முடிய ில்யல!

அங்கு நில ிய வமௌனத்யத தன் குைலால் கயலத்த ன், அ யள

சநாக்கி, காதலில் குயழந்த வமல்லிய ஆனால் அழுத்தமான
குைலில்,‘என்ன மதி மா!.............. அப்படிசய தியகச்சு சபாயிட்ட.....
நம்ப முடியலியா? நாசனதான் ந்திருக்கிசறன்....” என்று சிறிது
இயடவ ளி ிட்டு, பின்பு ஏக்கம் சதாய்ந்த வமல்லிய குைலில், “
உன்யன நான் மணக்க, உன் சம்மதம் கியடக்குமா?” என்றான்.

காதில் ிழுந்த வசாற்கயள இன்னும் நம்ப முடியாமல், கண்கயள

ிரித்து ஸ்தம்பித்து நின்ற ளின் சூழலுக்கு பின்னணி இயசயாக,
"புத்தம் புது காயல..வபான்னிற ச யள....
என் ாழ ிசல…தினந்சதாறும் சதான்றும்..
சுக ைாகம் சகட்கும்..எந்நாளும் ஆனந்தம்...."
என்று, ஜானகி அம்மா ின் இனிய குைலில் உரு ான பாடல்,
எங்கிருந்சதா மிதந்து ந்தது..

சரியாக அசத சநைம் வபருத்த சத்தத்துடன் அ ளது அயலசபசியில்

அலாைம் அடித்து, தூக்கத்யத கயலக்க, சடாவைன்று எழுந்தமர்ந்தாள்
அ ள்.

மதிமலர், அந்த அயறயில் ஓடிக்வகாண்டிருந்த ஏ.சி. குளியையும் மீ றி

வதப்பமாக ியர்த்திருந்தாள்.
“அத்தயனயும் கன ா?....... `அடச்சச! இவதன்ன? இத்தயன
ஆண்டுகள் கழித்து, இன்று இந்த மாதிரி கனச ன் ந்தது? இன்னும்
இந்த முட்டாள் மைமண்யட ஏன் அ யன மறக்க மாட்சடன் என்கிறது”
என்று வநாந்துவகாண்ட ள், இன்னும் கன ிற்கும், நியன ிற்கும்
இயடயிலான, ஒரு கலங்கலான மனநியலயில் தான் இருந்தாள்.
ஏவனனில், கன ில் ஒலித்த பாடல் இன்னும் சகட்டுவகாண்சடதான்.
இருந்தது.

வகாஞ்சம் நனவுலகிற்கு ந்த ளுக்கு, அப்சபாதுதான் அது பண்பயல

ாவனாலியில் ஒளிபைப்பகிவகாண்டிருந்த பாடல் என்று புரிந்தது.
கன ில் நிகழ்ந்தயத எண்ணி, ஒரு புறம் உள்ளத்தில் வபரும் இன்பக்
கிளர்ச்சி உரு ானவதன்றால், மறுபுறம் திகில் உணர்வு ஆட்வகாண்டு
அடி யிற்றில் கல ைப் பந்யத உரு ாக்கியது. இருந்தாலும்,
இயதவயல்லாம் மீ றி, இதழ்க்கயடயில் ஒரு புன்னயக நியலத்தயத
அ ளால் அடக்கமுடிய ில்யல.

பல ிதமான சிந்தயனகளில் ஆழ்ந்திருந்த ள், அழகாக சசாம்பல்

முறித்து, யசதச்யசயாக சு ர்க்கடிகாைத்தில் சநைத்யத பார்க்க,
மற்றய அயனத்தும் மறந்து, துள்ளி குதித்து படபடப்புடன்,
"ஐய்யய்சயா..... மணி ஏழாயிடிச்சச.... இவ்சளா சநைம் தூங்கிட்டிசயடி
மலர்....இந்த அம்மாவுக்கு வபாறுப்சப இல்யல...ச்சச....வபாண்யண
எழுப்பி ிடச ண்டாமா,,,எவ்சளா தைம் வசான்சனன்
சநற்று......??..என்று கடுப்புடன் வபாருமினாள்.

ஆறயை மணிக்கு அடித்த அலாைத்யத, ஏழு மணிக்கு மாற்றி ிட்டு,

சபார்ய யில் சுகமாக புயதந்து, கல்யாணக் கனவு கண்டு காலத்யத
சபாக்கியசதல்லாம் மறந்து, தன் த றுக்கு, வசல்ல அன்யனயிடம்,
வபரிதாக குற்றம் கண்டுபிடித்து ிட்டு,(!!!) அதி ியை ாக
குளியயறக்குள் புகுந்துவகாண்டாள் .

அ ள் அங்சக தனது மின்னல் ச கக் குளியயல முடித்து ிட்டு

ருமுன் நாம் அ யள பற்றியும் அ ளது வநருங்கிய ட்டத்யத
பற்றியும் அலசி ிடலாம் ாங்க...

வசன்யன மாநகரின் ச ளச்சசரி அருசக, ளர்ந்து ரும் குடியிருப்பு

பகுதியில் மிகவபரியது என்றில்லா ிட்டாலும் சகல சதிகளும்
உயடய சதியான, மிக சநர்த்தியான, எழிலான டு
ீ அ ைகளது.
ட்யட
ீ சுற்றி சின்னதாக அயமந்திருந்த சதாட்டம், அழகுக்கு அழகு
சசர்த்தது. மலரின் தந்யத இந்த இடத்யத பதியனந்து ருடங்களுக்கு
முன்னர் ாங்கியசபாது தக்காளி ியலயில் இருந்த நிலத்தின்
மதிப்பு, இப்சபாது தங்க ியல சபால் உயர்ந்திருந்தது.

அசதா அங்சக சமயலயறயில், குக்கர் தன ிசிலால் பிண்ணனி

இயசத்துக்வகாண்டிருக்க, பைபைப்பாக யககள் இன்வனாரு அடுப்பில்
தாளித்து வகாண்டிருக்க, அங்கிருந்து எழுந்த கலய யான சயமயல்
மணசமா, ட்டின்
ீ மற்ற உறுப்பினர்களின் பசி நாளங்கயள சுண்டி
இழுத்துவகாண்டிருக்க, மங்களமான முகத்சதாடு, நாற்பத்யதந்து
யது என்று வசால்ல முடியாதபடி இளயமசயாடும், அழசகாடும்,
மும்முைமாக தனது ச யலயில், கருமசம கண்ணாக இருப்ப ர் தான்
திருமதி இந்திைா. ஆமாங்க, மதிமலசைாட அம்மா தான் அது. இந்த
இனிய இல்லத்தின் முடிசூடா அைசி. தனது இரு குழந்யதகளிடமும்,
அன்யபயும், கண்டிப்யபயும் சம ிகிதத்தில் கலந்து அ ர்கயள
அன்சபாடும், பண்சபாடும் ளர்த்தது மட்டுமில்லாமல், தற்சபாது
அ ர்களின் வநருங்கிய சதாழியாகவும் தனது நியலயய
உயர்த்திவகாண்ட ர்.

"என்ன பண்ணிட்டிருக்கு இந்த ாலுங்க இைண்டும்!!!!!! இன்னுமா

தூங்குறாங்க? இசதா சைன்! " என்று மனதுக்குள் வபாருமியபடிசய,
உணவு யககயளப் பாத்திைங்களில் எடுத்து ய த்து ிட்டு சநைாக
மாடிக்கு வசன்று ஹர்ஷா( ஹர்ஷ ர்தன் என்ற ஹர்ஷா, இ ர் தாங்க
நம் கதாநாயகியின் தம்பி) அயறக்குள் எட்டி பார்த்தார் இந்திைா.
குளிரூட்டப்பட்ட அயறயில் தயலசயாடு கால் யை சபார்ய யய
இழுத்து மூடிக்வகாண்டு, அனுஷ்கா மற்றும் அமலா பாலுடன், சவுத்
ஆபிரிகா ில் டூயட் பாடிக்வகாண்டிருந்த மகனின் (கன ில் தாங்க!)
காதருகில் சபார்ய யய ிலக்காமசல, அலாைம் கடிகாைத்யத
ஒலிக்கச வசய்தார்.

ஆனாலும் "இதற்வகல்லாம் நாங்க அசருச ாமா! " என்பதுசபால்

சா காசமாக திரும்பி படுத்தான் ஹர்ஷா.

" அட! அவ் ளவு ஆகிப்சபாச்சா உனக்கு! இரு மகசன.... " என்று
எரிச்சசலாடு யகயில் அகப்பட்ட தடிமனான புத்தகத்யத வகாண்டு
மகனின் சதாளில்(?) அடிக்க, (அந்த புத்தகம் இதுக்கா து
பயன்படுசத!!!) அ ைது யகசயா பஞ்சில் அமுங்கியது சபாலிருந்தது.
“ஹா ஹா ஹா...வதாப்பி!வதாப்பி! என்ன இந்து டார்லிங்?
காயலயிசலசய மகனுக்கு பாத பூயஜ பண்றீங்க? பை ாயில்யல....
மங்களம் உண்டாகட்டும்" என்று மறு பக்கத்தில் இருந்து நிதானமாக
எழுந்தான்.

"அட பா ி! அப்சபா இவ்சளா சநைம் உன் காலுக்கா நான் அலாைம்

ய ச்சசன்! "என்று ிழித்த அம்மாய ப் பார்த்து அடக்க முடியாமல்
சிரிதது வகாண்சட, பாசத்சதாடு கட்டிவகாண்டு வசல்லம் வகாஞ்சினான்
மகன். இயத பார்த்து சிரித்தபடிசய நுயழந்தார் இந்திைா ின்
கண ரும், மதிமலர் மற்றும் ஹர்ஷா ின் அன்பு தந்யதயுமான
திரு.ை ி,
"காயலயிசலசய ஆைம்பிச்சாச்சா உன் திருக்கூத்யத?", என்ற யைப்
பார்த்து இந்திைா, " ஆமா, நல்லா சிரிங்க. பாங்கில் வபரிய
அஸிஸ்டண்ட் வஜனைல் சமசனவஜர்னு தான் வபயர்! இந்த சின்ன
ாலுக்கு கூட உங்க சமல பயம் இல்யல.. எப்படித்தான் நீங்கல்லாம்
ஆபீஸ்ல மத்த ங்கயள கட்டி சமய்க்கறீங்கசளா, எனக்கு வதரியல!
"அலுத்து வகாண்டார்

"என்ன பண்றதுமா! சின்னதுல இருந்சத உன்யன பார்த்து

ளர்ந்தவுங்கள்ள... அதான் உன்யன சபாலச இருக்காங்க!!" என்று
சகலி சபசி மயன ியின் முயறப்யபயும் வசவ் சன வபற்றுக்
வகாண்டார்.

"இதுக்வகாண்ணும் குயறச்சல் இல்யல ! ஏன்டா வசமஸ்டர்

பரீட்யசக்கு இன்னும் மூன்று நாட்கள் தாசன இருக்கு. ஒன்றும் படித்த
மாதிரிசய வதரியயல.சும்மா ஊர் சுத்திட்டிருக்கிசய? சகம்பஸ்
சதர்வ ல்லாம் எப்படி சபாயிட்டிருக்கு ?"

" அட சபாங்க மா…அவதல்லாம் படிச்சு முடிச்சாச்சு...சபான தடய

ந்த நிறு னதிற்கு அதிர்ஷ்டம் இல்யல.. பாப்சபாம் அடுத்து
ை ங்களுக்கா து அந்த பாக்கியம் இருக்கானு? " என்று கீ சழ
ிழுந்தும் மீ யசயில் மண் ஒட்ட ில்யல என்பது சபால் சமாளித்து
வகாண்டிருந்தான் அந்த நான்காம் ஆண்டு முதல் வசமஸ்டரில்
பயின்று வகாண்டிருந்த கணிவபாறியியல் மாண ன்.

"ஆனாலும் ாய் மட்டும் இல்சலன்னா நாய் கூட உன்யன

மதிக்காதுடா. எல்லாம் அம்மா குடுக்கிற இடம்... என்ன அம்மா நீங்க?
எனக்கு ஆபீசில் முக்கியமான ச யல இருக்கு, சீக்கிைம் எழுப்பி
ிடுங்கன்னு வசான்னா, நீங்க இந்த உலக மகா உருப்படாத யன
எழுப்பி ிட்டு வகாஞ்சிட்டிருக்கீ ங்கள?." என்று வபாறிந்தபடிசய உள்சள
நுயழந்த மதிமலரின் மீ து அயறயிளிருந்த ர்களின் க னம்
திரும்பியது.

ஒலி பச்யசயில் அடர் சிகப்பில் அழகாக நூல் ச யலப்பாடு

வசய்யப்படிருந்த குர்தாவும், ப்ளூ ஜீன்சும் அணிந்து, அதற்கு
வபாருத்தமாக சிகப்பு ப ள சைாஜாவும், பச்யச இயலயும் வகாண்ட
வதாங்கட்டான்களும், கழுத்யத ிட்டு சற்சற இறங்கிய வமல்லிய
சங்கிலியில் மிகச்சிறிய சைாஜா டி அடர் சிகப்பு நிற ப ள
வபண்டண்டும் அணிந்து, 22 யது அழகு பதுயமயாக ந்து நின்ற
மகயளப் பார்த்த வபற்ற ர்களின் மனம் வபருமிதத்தில் பூரித்தது.
கூடச யதுப் வபண்கயள ய த்திருக்கும் வபற்சறாருக்சக உரிய
க யலயும் மனதில் ஒரு ஓைத்தில் முயளத்தது.
"மகயன வகாஞ்சியது சபாதும், நான் சீக்கிைமா கிளம்பி சபாகணும்.
இன்யனக்கு காயலயில ஒன்பதயைக்கு ஒரு மீ ட்டிங் இருக்கு. எங்க
குழு ில் வகாஞ்சம் மாற்றம் பண்ணுறாங்க அசதாடு இன்யனக்கு புது
ப்ைாவஜக்ட் ஒன்று ஆைம்பிக்க சபாகுது. நான் புறப்படுசறன்.. சபாயிட்டு
சைன் மா, யப பா, யப டா சசாம்சபறி" என்று பறந்த மகயள,
சகாபமாக பார்த்து
"சஹ..சாப்பிட்டிட்டு சபாடி.. எல்லாம் தயாைா இருக்கு.." என்று
பின்னாடிசய ஓடினார் இந்திைா.

"என் வசல்ல அம்மா இல்யல…சநைம் ஆகிடிச்சு மா..நான்

சபாகணும்...நீங்கதான் என்யன சீக்கிைம் எழுப்பல.. அதான்
சநைமாயிடிச்சு... "

"சபாகட்டும்மா.. ிடுங்க.. நாங்கல்லாம் சசாம்சபறி. இ வபரிய

“ஆப்பிள்” கம்வபனி முதலாளி ஸ்டீவ் சஜாப்ச்வசாட பங்காளி. சபாடி
சபா..அங்க ஆபீஸ்ல சபாயி வ ட்டி அைட்யட அடிச்சு கடயல
சபாடறதுக்கு இவ் ளவு அ சைமா? எல்லாம் எங்களுக்கு வதரியும்.
இ ஒரு ச யள சாப்பிடாட்டி உலகம் ஒன்னும் அழிஞ்சிடாது...
வைாம்பத்தான் பந்தா பண்றா " என்று இப்சபாது இயடவ ட்டியது
ஹர்ஷா.

"ஆமா எல்லாத்யதயும் இந்த 'வடாச்சுவுக்சக' வகாடுங்க.. இன்னும்

வகாஞ்சம் பீப்பா ஆகி,. வ ளிசய சைாட்டில், ஏசதா குண்டும் குழியுமா
இருக்குனு வசான்ன ீங்கசள, அங்சக சபாய் உருண்டு புைண்டு சைாட்யட
சமன் படுத்தட்டும்.." என்று ஹர்ஷா ின் வசல்ல வபயைான
“அச்சுய ”, “வடாச்சு ாக்கி” பதிலடி வகாடுத்தாள் மலர்.

இ ர்கள் இரு யையும் திட்டிக்வகாண்சட, மகயள உணவு உண்ண

ற்புறுத்திக்வகாண்டிருந்த தாய்க்கு டிமிக்கி வகாடுத்து
வகாண்டிருந்தாள்.

"மலர் கண்ணு..........பிசைக்பாஸ்ட் கண்டிப்பா சாப்பிடனும் டா...

ச யலயய ிட உடம்பு ஆசைாக்கியம் தான் முக்கியம்.. சாப்பிட்டிட்டு
சபாடா .." என்ற தந்யதயின் கனி ான ஆனால் அழுத்தமான அயழப்பு
மலயை, சற்று நிதானபடுத்தி உணவு சமயசக்கு இழுத்து ந்தது.

அ யை அன்புடன் பார்த்து, “அப்பா, நீங்க வசால்றதால்தான்..சரியா?”

"பாசைன்..உனக்கு எவ்சளா வகாழுப்பு! நான் இவ்சளா சநைம் கழுயதயா

கத்தசறன்.. நீ காதில ாங்கினியா? இப்சபா உங்க அப்பா
வசான்னவுடன் ந்திட்டியா? சபாடி சபா, உனக்கு சாப்பாடும்
கியடயாது ஒன்றும் கியடயாது..ஓடுடீ........ " என முயறத்த
அன்யனயய பார்த்து சிரித்து ிட்டு.

“ஐசயா அம்மா.வடாச்சுவுக்கு கத்துக்வகாடுத்த கழுயத பாயஷயய ஏன்

மா எனக்கு கத்துக்வகாடுகயல?................. ஆனாலும், நீங்க வசான்னா
சகட்டுடுச ாமா? நான் சாப்பிட்டுட்டு தான் சபாச ன். எங்க வசல்ல
அப்பா வசால்லிட்டாங்கல்ல” என்றாள்.

“ஏய், என்னடி வகாழுப்பா? அடி பின்னிடுச ன்”, என்று ஒசை சமயத்தில்

தாயும், மகனும் குைல் வகாடுக்க. தந்யதயும், மகளும் யஹ-ஃயப
வகாடுத்துக் வகாண்டனர்.

"நீ சகட்டிசய…இப்படித்தான் இந்து எல்லாயையும் ஆபீசியலயும் கட்டி

சமய்க்கிசறன்.. இப்சபா புரியுதா ஐயாச ாட ப யை பத்தி!!" என்று
காலயை தூக்கி ிட்டுவகாண்டார்."

“ஆமாமா..நீங்க வபரிய ப ர் ஸ்டார் தான்!” , என்றார் இந்து நக்கலாக.

"அ கிடக்குறாமா லூசு. நான் எப்பவும் உங்க சபச்யச தான்

சகட்சபன்" என்று சந்தில் சிந்து பாடினான் ஹர்ஷா.

சபசசும் சிரிப்பினூசட ியை ாக உண ருந்தி ிட்டு, தனது

சஹாண்டா ஆக்டி ாய இயக்கி, கம்வபனி சபருந்து நிற்கும்
இடத்தினருசக இருந்த ாகனங்கள் நிறுத்துமிடத்தில், தனது இரு
சக்கை ாகனத்யத நிறுத்தி ிட்டு, சசாளிங்கநல்லூரில்
அயமந்திருந்த தனது தக ல் வதாழில்நுட்ப நிறு னத்திற்கு அலு லக
சபருந்தில் பயணமானாள் மதிமலர்..

காயலயில் கண்ட கன ினால் ஏற்பட்ட சஞ்சலத்யத, தன

குடும்பத்தினசைாடு அள ளா ியதில் மறந்த ள், ழக்கமான
உற்சாகத்யத மீ ட்சடடுத்து, நியறவுடனும், மகிழ்வுடனும் வசன்று
வகாண்டிருந்தாள். ஆனால் இவதல்லாம் தற்காலிகமானது தான் என்று,
பா ம் அ ளுக்கு வதரிந்திருக்க ில்யல. ஒரு ருடமாக ச யல
வசய்து வகாண்டிருந்த நிறு னத்தின் ாயிலில் இறங்கி,
அலு லகத்துக்குள் நுயழந்த ளின் பார்ய , மூடிக்வகாண்டிருந்த
மின்தூக்கியின் ( lift) கதவுகளுக்கு இயடயில் பக்க ாட்டில் திரும்பி
யாருடசனா வபசிக்வகாண்டிருந்த னின் முகத்தில் நியலத்தது. ஒசை
ினாடி தான்! கதவு மூடிக்வகாள்ள...

"அ னா? அ சனதானா? ச்சச ச்சச இருக்காது!! எனக்கு தான் முத்தி

சபாய் ிட்டது....ஒரு ச யள அ னாக இருந்ததால், இங்சக என்ன
வசய்கிறான் ?? எனக்கு எப்சபா தான் இந்த யபத்தியம் வதளியுசமா?
காயலயில கன ில், இப்சபா இங்சகயுமா? என்யனக்கா து
இயதவயல்லாம் மறந்து என்னால் இயல்பா இருக்க முடியுமா?
இனிசமல் யாயை பார்க்கச கூடாது என்று நியனத்சதசனா அ யன
தயவு வசய்து என் கண் முன்சன வகாண்டு நிறுத்தி ிடாசத ஆண்ட ா!
அப்படி எதா து நடந்தால் நீ அவ் ளவுதான்! ", என்று தனக்கிருந்த
மனக்குழப்பத்தில், கடவுளுக்சக மிைட்டல் ிட்டு ிட்டு தனக்குத்
தாசன முணுமுணுத்து வகாண்சட வசன்ற யள நுயழ ாயிலருசக
நின்றிருந்த கா ாலாளி பார்த்து சிரித்துக்வகாண்டார்.

"இனிலம இதுதான் மகலே உன் ெிமேமமயும்...ஹஹாஹஹா "

என்று விதியும் பார்த்து சிரித்தது.
அத்தியாயம் – 2

உன் ெிழல் தீண்டினாலும்

என் உயிர் உருகி
நசால்லபச்சு லகோமல்
தன்பாட்டில் நசல்கிறது
என்னிதயம் உன் வசம்

பிைபு ின் உற்சாகமான் குைலில் ஒலித்த "குட்மார்னிங் மதி” என்ற

ாழ்த்யத ழக்கமான முறு லின்றி திருப்பியபடிசய தனது
இருக்யகக்கு ந்தமர்த்ந்தாள் மதிமலர். பிைபு அ ளது குழுத்சதாழன்
(டீம் சமட்)

மலர் வபரும் மனக்குழப்பத்தில் த ித்துக் வகாண்டிருந்தாள்.

மறக்கவும் முடியாமல், நியனக்கவும் உரியமயில்லாமல் இவதன்ன
மைண அ ஸ்யத! அ ளது த ிப்வபல்லாம் எரிச்சலாக உருமாறி,
ஏசதா நியனவு தாக்க, பிைபு ிடம் " மதியாம் மதி. அப்படி கூப்பிடாசத.
என்யன மலர்னு கூப்பிடுனு." என்று எரிந்து ிழுந்தாள்.

அ ள் முகத்தில் ழக்கத்திற்கு மாறாக படிந்திருந்த குழப்பத்யதயும்,

கடுகடுப்யபயும் பார்த்த பிைபு "சஹ! என்ன ஆச்சு! ஏன் இவ்சளா
சகாபம்? அதுவும் உன் சபர்தாசன? சரி, சரி முயறக்காசத “மூன்
ஃபிள ர்”, காயலயிசலசய சாமியாடுறிசய! சயாசயன ச ற பலமா
இருக்கு! யாைா து ஹீசைா காயலயிசலசய உன்யன பார்த்து லுக்
ிட்டானா?...ம்ம்ம்ம்ம்....ஆனால் அதுக்கு அ னுக்கு தாசன
ச ப்பியல அடிக்கணும். பா ம்! நீ ஏன்மா குப்புற ிழுந்த
யடடானிக்சகாட முதலாளி சபால் சசாக ைசம் பிழிந்து ழிகிற?"
என்றான்.

அவ் ளவு சகாபத்யதயும், முயறப்பாக அ னுக்கு அளித்து ிட்டு, "

ஷ்..ஷ..... அப்பா..காட்டுப்பூச்சிஈஈ......(நண்பர்களிடம் பிைபு தன
திறயமக்காக ாங்கியிருக்கும் ிருதின் வபயர்)! தயவு வசய்து உன்
கற்பயன குைங்யக வகாஞ்சம் கயிறு கட்டி அடக்குறியா?! இப்சபா அது
ஒன்னு தான் குயறச்சல்! உன் பூச்சி வதால்யல தாங்க
முடிய ில்யல....இப்படிசய சபசிட்டு இருந்தா, பாலிடால்
வதளித்து ிடுச ன்..ஜாக்கிையத!"

"அசடயப்பா.....ஐசயா இப்சபாச என் சட்யட கருகும் ாசம் ருது.

சபாதும்...பஸ்பமாக்கிைாசத ...ஏன் மலர்? இவ் ளவு சகாபம் + சலிப்பு?
அப்சபா நிச்சயமா ஏசதா இருக்கு? கண்டுபிடிக்கிசறன் இரு...", என்று
நம்பியார் பாணியில் யககயள பியசந்தான் பிைபு

"சபாதும்....சகிக்கயல! எங்க இன்னும் மித்ைாய காசணாம்..டீம்

மீ ட்டிங்கிற்கு சநைமாகுசத?" என்று சபச்யச மாற்றினாள் மலர்.

"அந்தம்மா நம்ம ையில்ச துயற மாதிரி...இன்னும் ையல...

இப்சபாதான் அலங்காைம் பண்ணச ஆைம்பித்திருக்கும்."
எனும்சபாசத அங்சக ந்து சசர்ந்த மித்ைா
"என்ன சக.பி. (காட்டுபூசசி என்பதன் சுருக்கம் நண்பர்கசள)? உடம்பு
எப்படி இருக்கு? நீவயல்லாம் சநைம் த றாயமயய பற்றி
சபசுற..எல்லாம் என் சநைம் டா.." என்று தயலயிலடிததுக்
வகாண்டாள்.

" ாம்மா சதனயட! இது யை நல்லா தான் இருந்சதன்..உன்யன

பார்த்துட்சடன்ல , இனி என்னாகுசமா வதரியல? காப்பாத்து
கடவுசள!"

மித்ைா வபய்ருக்சகற்றாற்சபால் மதிமலரின் வநருங்கிய சதாழி.

இரு ரும் ஒசை கல்லூரியில் பயின்று , பின் ஒன்றாக சகம்பஸில்
சதர் ாகி இந்த பன்னாட்டு நிறு னத்திலும், அ ர்களின் நட்பு
மாைதான் ஓட்டம் சபால் வதாடர்ந்து வகாண்டிருந்தது.

" ிடுடி மித்து..காயலயிசல அ ன் புல் பார்ம்ல இருக்கான்..கூட்டம்

ஒன்பதயைக்குத்தாசன?

அங்சக அ ர்கள் மற்ற குழுத்சதாழர்களான சமக்னாவும், சதீஷும்

ந்து சசை, சபச்சு அன்யறய குழுக்கூட்டத்யத சநாக்கி நகர்ந்தது.
புதிதாக ஆைம்பிக்கசபாகும் பிசைாவஜக்ட் எப்படி இருக்கப்சபாகிறது
என்பது பற்றியும், அ ர்களது குழு ில் புதிதாக இயணயசபாகும்
குழுத்தயல ர் எப்படி இருப்பாசைா என்பது பற்றியும் சலசலத்து
வகாண்டிருந்தனர்.

இப்சபாது ருப ர் தங்கள் நிறு னத்தின் யஹதைாபாத் கியளயில்

இருந்து வசன்யனக்கு மாற்றலாகி ந்திருப்ப ர் என்பயத பிைபு ின்
தக ல் சசகரிப்பு மூலம் அ ர்கள் அறிந்தனர். அதனால் நிறு னத்தின்
நயடமுயறகள் அத்துபடியாக இருந்தாலும் தங்களுடன்
வபாருந்து ாைா என்று சலசான க யல அ ர்களுக்கு இருந்தது.

இ ர்கயள அதிக சநைம் மண்யட காய ிடாமல், மனித ள அதிகாரி

மற்றும் திட்ட சமலாளர் மசனாஜுடன் ந்து சசர்ந்தான், புது
குழுததயல ன் சுஹாஸ் கிருஷ்ணன். அ ர்கயள ாசலருகில்
பார்த்தசபாசத மலருக்கு பூமி காலடியில் நழு ியது.

"அப்சபா காயலயில் இ யனத்தான் பார்த்திருக்கிசறாம்.

பை ாயில்யல கண்கள் நல்ல கூர்யம தான்.......ஆமா இப்சபா
இந்தமுக்கியமான ஆைாய்ச்சி வைாம்ப சதய தான்! இனி எப்படி
இங்சக நிம்மதியாக ச யல வசய்ய முடியும்? சபசாம இங்கிருந்து
ஓடி ிடலாமா?",இந்த ரீதியில் மலரின் எண்ணங்கள் தாறுமாறாக
ஓடி வகாண்டிருந்தன.

இதற்குள் அறிமுகப்படலம் ஆைம்பித்திருக்க, அ ளது முயற

ந்தசபாது, மசனாஜ் சுஹாசிடம், "இ ங்க
மிஸ்.மதிமலர், வட லப்பர், வைாம்ப புத்திசாலி, நல்ல திறயமசாலி,"
என்று புகழ் பாடினார்.

கண சநைம்கூட தடுமாறாமல், சுஹாசும் புன்னயகத்தபடிசய “ஹாய்

மலர்! ஓ! வதரியுசம. இ ங்க என் கல்லூரியில் எனக்கு ஜூனியர்
தான்.. உங்கயள இங்சக பார்த்ததில் வைாம்ப மகிழ்ச்சி, எப்படி
இருக்கீ ங்க?” (தக ல் வதாழில்நுட்ப அலு லகத்தில் தமிழா என்று
சகட்காதீங்க, அ ர்கள் ஆங்கிலத்தில் சபசியவதல்லாம் இங்கு
தமிழில் இருக்கிறது.அவ் ளவுதான்.).

அ னுக்சக உரிய, லது கன்னக்குழியுடன் கூடிய மிக சீகைமான

புன்னயகயுடன்.இயல்பாகப் சபசிய யனக் கண்டு மலருக்கு சில
வநாடிகள்சபச்சச ை ில்யல. முயன்று தன்யன சமன்
படுத்திவகாண்டு பதிலளித்தாள்.

சமலும் சபச்யச ளர்க்காமல் குழு ிலிருந்த பிற

உறுப்பினர்களிடம் அ ன் நகர்ந்து ிட, மலருக்சகா உள்ளுக்குள்
சகாபம் பற்றி எரிந்துவகாண்டிருந்தது." மலைாசம! “மதி” என்ற
அயழப்வபல்லாம் உனக்கு இல்யல என்று உணர்த்துகிறான் சபால!
வபரிய்ய்ய இ ன்........ சபாடா. எப்படி இ னால் இப்படி இயல்பாக
இருக்க முடியுது? அது சரி, நான் தாசன முட்டாள்தனம் வசய்சதன்.
அ ன் தான் வைாம்ப புத்திசாலியாச்சச! ",என்று,காயலயில் பிைபு,
தன்யன மதி என்று அயழத்ததற்கு மண்டகப்படி
வகாடுத்தயதவயல்லாம் மறந்து ிட்டு, மனதுக்குள்சுஹாசுக்கு
அர்ச்சயன வசய்து வகாண்டிருந்தாள். ஆனாலும் கல்லூரி நாட்களில்
பார்த்தயத ிட அ ன் சீகைமும், கம்பீைமும்அதிகரித்திருப்பயத
அ ளால் மறுக்க முடிய ில்யல. (இந்த நியலயிலும் இந்த ைசயன
சதய யா மலர்?)

ஆண்களுக்கு மிடுக்களிக்கும் உயைமும், மாநிறமும்,

தீட்சண்யமானகண்களும், கூர் நாசியும் வகாண்டிருந்த அ ன்
அழகன் தாவனன்றாலும், இய அயனத்திற்கும் சிகைம்
ய த்தாற்சபால் ிளங்கியது அ ன் தனித்து மான புன்னயக
தான். அதிலிருந்த ஏசதா ஒன்று அ யன பன்மடங்கு அழகனாகியது
சபால் சதான்றியது மலருக்கு. வசால்லப்சபானால் ‘சுஹாஸ்’, என்ற
அ னது வபயருக்கு அர்த்தசம “இனிய புன்னயகயய
உயடய ன்” என்று அ ள் அறிந்திருந்தாள் வமாத்தத்தில் அ ன் மீ து
நியலத்திருந்த தன் ிழிகயள ிலக்கி வகாள்ள மலருக்கு
வபருமுயற்சி சதய ப்பட்டது.

“அடங்குடி மலர்! சபாதும் சபாதும்...சும்மாச இந்த மன்மத

இைாசா யகயில் பிடிக்கமுடியாது.....இந்த இலட்சணத்தில், இப்சபா
நீ இப்படி பார்த்தா, அவ்சளாதான்.”என்று அந்த நாளில் நூறா து
முயறயாகத தன்யன தாசன திட்டிக், குட்டிக் வகாண்டாள்.
ஆனாலும் ஏசதா ஒன்று அ னிடம் குயற து சபால் உணர்ந்தாள்.
அது அ னின் பயழய குறும்பும், துள்ளலுசமா என்று சதான்றியது?
“சபாடி இ சள! உனக்குத் தான் யட சபாச்சு...அ னுக்வகன்ன!
நல்ல சந்சதாஷமாகத தான் இருப்பான்.....” என்று உள்மனம்
வகக்வகலித்தது...
அசத சநைம் மதிமலயைசயபார்த்துவகாண்டிருந்த மித்ைாவுக்கு, அ ள்
முகத்தில் சதான்றி மயறந்த ித ிதமான உணர்ச்சிகளின் காைணம்
ிளங்க ில்யல. "என்ன ஆயிற்று இ ளுக்கு? இ ன் என்ன நம்ம
கல்லூரியில் தான் படித்தானா? அதான் எங்சகசயா பார்த்த மாதிரி
இருக்கிறதா? ஆனால் மலயை மட்டும் வதரிகிறது, நம்யம
வதரிய ல்யலசய!அ ளுக்கும் அ யனத் வதரிந்தது சபால்
தானிருக்கு. எப்படியும் இன்யனக்கு மலரிடம் சகட்டு
வதரிஞ்சுக்கணும் ” என்று அதிமுக்கியமாக குழம்பிக்
வகாண்டிருந்தாள். தயல வ டிக்குமுன் அயத மலரிடம் சகட்டும்
ிட்டாள்.

மலரும் “இ ர் என் அத்யத மகசனாட நண்பர், நாம் முதல் ருடம்

படித்தசபாது கயடசி ஆண்டு படித்து வகாண்டிருந்தாங்க. நம்ம தான்
முதல் ருடம் வ வ்ச று குப்பில் இருந்சதாசம...மறந்திட்டியா?”
“அட! ஆமாம்..மறந்சத சபாச்சுடி....ஹி.ஹி..இைண்டாம் ஆண்டிலிருந்து
தாசன, பாட பிரி ின்படி நம்யம ஒன்றாக்கினாங்க. ச்சச இந்த
ஹீசைாய பார்க்காமல் த ற ிட்டு ிட்சடசன” என்று புலம்பிக்
வகாண்டிருந்தாள். “

“ஆமாம்...இப்சபா நாட்டில் இது தான் அதிமுக்கியமான

பிைச்சயன...........சபாடி..சபாயி ச யலய பாரு.“,என்று எரிந்து
ிழுந்தாள் மலர்.

வமல்லவமல்ல அ ர்களின் க னம் குழுக்கூட்டத்திற்கு திரும்பி,

பின் ச யல வதாடர்பான கலந்துயையாடலில் மூழ்கி ிட்டார்கள்.
தற்சபாயதய குழு ில் மிக திறயமயான யை குழுத்தயல ைாக
உயர்த்து து ழக்கத்தில் இருந்தாலும் சில சமயங்களில், குழு ில்
அல்லாத புதிய யை அந்த குழு ின் தயல ைாக நியமிப்பதும்
நடப்பதுண்டு. அப்படி ருப ர் பல ச ால்கயள
சமாளிக்கச ண்டியிருப்பதும் அ சியம். ஏவனனில்அந்த
அலு லகத்தின் நயடமுயறகள்,குழு ில்
பணிபுரிப ர்களின்தனித்திறயமகயளயும், பல னங்கயளயும்
ீ
சரியாக புரிந்து வகாள்ளுதல், அதற்சகற்ற ாறு பணிகயளப்
பகிர்ந்தளித்தல், நல்ல சுமூகமானசூழயல உரு ாக்கி, வகாடுத்தகால
அ காசத்துக்குள்சிறந்தமுயறயில்முடித்துதைச ண்டியதுசபான்ற
பற்பல சிக்கல்கயள எதிர்வகாள்ளச ண்டியிருக்கும். ச ற்று ஆயள
குழு ில் இருப்ப ர்கள் ஏற்று வகாண்டு முழு ஒத்துயழப்யபயும்
வகாடுத்தாக ச ண்டும்.

புதிதாக ருப ர் எப்படியிருப்பாசைா என்று குழ்ம்பிக்

வகாண்டிருந்த ர்களுக்கு, சுஹாசின் அணுகுமுயறயும் அ னது
வதளி ான சபச்சும், பழக்க ழக்கங்களும் பிடித்து சபானது.
மதிமலர் மட்டும், ஏசனா கஷாயம் குடித்தக் குழந்யதயின்
அ ஸ்யதயய உணர்ந்தாள்! சபாதும் சபாதாததிற்கு மலரின்
சதாழிகள் அயன ரும் ிட்டால் அ னுக்கு ஒரு ைசிகர் மன்றம்
அயமத்து ிடு ார்கள் சபாலிருந்தது.

“சஹ....ஆள் இன்னும் சிங்கள் டி.....முயற்சி பண்ணலாம்

சபாலிருக்சக!” என்று சமக்னா ின் குைல் ஒலித்தது. அயத
வதாடர்ந்து அங்சக ஒசை சகலியும் கும்மாளமும் வதாடர்ந்தது.
“சச, என்ன வபண்கள் இ ர்கள்! வகாஞ்சம் கூட வ ட்கசம
இல்லாமல்.” என்று மலருக்குள் வபாறாயம தயல தூக்கி, ஒரு
எரிமயல வபாருமிக் வகாண்டிருந்த ச யளயில், சட்வடன
மூயளயில் ஏசதா மின்னலடிக்க, சிங்கிள் என்ற வசால்யலத்த ிை
மீ தி ார்த்யதகளுக்கு அ ளது காதுகள் தடா
வகாடுத்து ிட்டன. “ என்னது??? கல்யாணம் ஆகலியா.....ஆங்...அ
என்ன ஆனா?” என்ற மில்லியன் டாலர் சகள் ிசயாடு மதிமலர்
அந்த வநாடியில் உயறந்து சபானாள் மதிமலர்.
அத்தியாயம் – 3

உன் விழிப பார்மவயின்

ஒற்மற நொடியில் உேகம் மறந்து
உல்ோச வானில் உயை பறந்து
காற்றில் மிதக்கும் இறகாக்கிலறன் ொன்

ஏதா து ஒரு ிரும்பத்தகாத சம்ப ம் சநர்ந்தால் அயதசய எண்ணி

சசார்ந்து ிடாமல், இருக்கும் சநைத்தில் கலகலப்பாக இருந்து,
அடுத்வதன்ன என்று சயாசிப்பதுதான் மலரின் ழக்கம். டு
ீ
திரும்பியதும் எயத பற்றியும் சிந்திக்காமல் ழக்கமான
உற்சாகத்துடன் இருக்கத்தான் ிரும்பினாள். ஆனால் மனம் என்ன,
நாம் வசால்லும் படி சகட்கும் நம் ட்டு
ீ நாய் குட்டியா? அட! பல
சநைங்களில் நாய்குட்டி கூட நாம் வசால் யத சகட்பதில்யல.

உள்ளூை ஒசை குமுறலாக இருந்தது மலருக்கு.. காயலயில் கண்ட

கனவும், அயத வதாடர்ந்து அன்சற அ யன சந்தித்ததும், அ னுக்குத
திருமணம் ஆக ில்யல என்ற அதிமுக்கியமான வசய்தியும் தனக்கு
வபருமகிழ்ச்சியய அளித்தது என்பயத, அ ளால் மனசாட்சிக்கு
ிசைாதமாக மறுக்க இயல ில்யல.

இனிசமல் எந்தக் காலத்தில் இ யன கண்டாலும் , அ ன் முன்

கம்பீைமாக லம் ைச ண்டும் என்று எண்ணிக் வகாண்டவதல்லாம்
த ிடு வபாடியாகி, ஹட்ச் நாய்க்குட்டி சபால் மனம் அ ன் பின்சன
ஓடு யத எண்ணி, தன மீ சத சகாபம் வகாப்பளித்தது அ ளுக்கு.
குதுகூலமும், குழப்பமும், சகாபமும், சகள் ிகளும் வகாண்ட
உணர்சிக்கலய யாக மாறிப்சபானாள். யாருமில்லாத தனியமயியன
மனம் ிரும்பியது. ஆனாலும் அயனத்யதயும் மீ றி ‘சிங்கிள்’,
‘சிங்கிள்’ என்ற வசால் உள்ளூை ‘ஜிங்கிள்’ இயசக்க, உற்சாகம் குமிழ்
ிடு யத அ ள் உணர்ந்தாள்.

குளித்து புத்துணர்ச்சியுடன் ந்த ளுக்கு, தாய் சுடச்ச்சுட அளித்த

பஜ்ஜியும் சதநீரும் வகாஞ்சம் வதம்பூட்டின. ஆனாலும் மகளிடம்
வதரிந்த ஒரு யக அயமதியின்யமயய கண்டுவகாண்ட இந்திைா,
அ யளத் தூண்டி துரு ாமல் ிட்டு ிட்டார். எப்படியும் சிறிது
சநைத்தில் தாசன வசால் ாள் என்று நம்பிக்யக அ ருக்கு. அப்புறம்,
இருபத்தி இைண்டு ருடம் ளர்த்த மகயள பற்றி அ ருக்குத்
வதரியாதா என்ன! ஆனால், மலர் இப்வபாழுது சில ிஷயங்கயள
அ ரிடம் மயறத்துக் வகாண்டிருப்பது பா ம் அ ருக்கு
வதரிய ில்யல!

"அம்மா! நான் மாடிக்கு வபாய் வகாஞ்ச சநைம் கழித்து சைன் மா.

வகாஞ்சம் ச யல இருக்கு"

மலரின் மனநியலயய சிறிது மாற்ற முயற்சிக்கலாம் என

எண்ணமிட்டபடி,
"சரிடா, ஆனா நம்ம வைண்டு சபரும் வகாஞ்சம் காலாற நடந்திட்டு
ைலாம்னு நியனச்சசன்டா. ச யலயிருக்கிறவதன்றால் சபாய் பாரு."

"அச்சு ைலியா மா? அப்பா என்ன ழக்கம் சபால சலட்டா தான்

ரு ாங்களா?" (பாசம் வபாங்கினால் ‘வடாச்சு’, ‘அச்சு’ ாகி ிடும்)

"அச்சு அ ன் பிவைண்டு ட்டுக்கு

ீ சபாயிருக்காண்டா... அப்பாய ப்
பத்தி வதரிஞ்சிக்கிட்சட சகட்கிறாசய..அ ங்க ரு தற்கு 9 மணிக்கு
சமலாகும்."

பா ம் அம்மாவுக்கும் ஒரு மாறுதலாக இருக்கும். இங்கசய இருந்தா

நமக்கும் சதய இல்லாத சிந்தயனகள் தான் ருவமன்று நியனத்து,
தாயுடன் கிளம்ப சம்மதித்தாள் மலர்.

இரு ரும் அ ர்களது ட்டிற்கு

ீ அருகிலிருத்த சகா ிலுக்கு வசன்று
ிட்டு கயத அளந்தபடிசய நடந்து ந்து வகாண்டிருந்தனர். மகள்
தன்னுடன் ம்பளந்து வகாண்சட ந்தாலும், அ ள் உள்ளூை எசதா
ஒரு குழப்பத்தில் இருப்பயத இந்திைா உணர்ந்தார். சரி
 ிட்டுபிடிப்சபாம் என்று வபரிதாகக் கண்டுவகாள்ள ில்யல.

எல்சலாருக்கும் ஏதா வதாரு பல னம்

ீ இருக்கும்.நம் மலர் மட்டும்
அதற்கு ிதி ிலக்கா என்ன? அது என்ன வதரியுமா? அடிக்கடி
சதய யில்லாமல் ிழுந்து புயதயல் எடுப்பது தான் அது!
இைண்டா தாக,அம்யமயார் யகயில் வகாடுக்கும் எந்த வபாருளுக்கும்
உத்திை ாதம் கியடயாதுங்க. எப்சபா ிழுந்து உயடயும் என்று
யாருக்குசம வதரியாது. அம்யமயார் அவ் ளவு க னமான ங்க.
ம்ஹும்................

இன்றும் அதற்கு குயற ில்லாமல் சைாட்டில் கிடந்த கல்யலக்

க னிக்காமல் கால் ய த்து "டமால்".

சபச்சு சு ாைசியத்தில் சிறிது முன்பு வசன்று ிட்டிருந்த இந்திைா,

மகளின் குைல் சகட்க ில்யலசய என்று திரும்பி பார்த்தால் அங்கு நம்
நாயகி பரிதாபமாக ிழுந்து, வ ற்றிகைமாக புயதயல் எடுத்து,
எழுந்துவகாள்ள சிைமப்பட்டுவகாண்டிருந்தாள்.

இந்திைாவுக்கு வநாடியில் மகளின் பிைதாபம் புரிந்து ிட, கடுப்பாகி

வதரு என்றும் பாைாமல் "கண்யண என்ன பின்னாடியா ச்சிட்டு
ரு ? எழு கழுயத யசாச்சு, இன்னும் திருந்தின பாடில்யல" என்று
மிகவும் பாசமான(!) ார்த்யதகளால் அர்ச்சயன தூ ிக்வகாண்சட
பதறி சபாய் வநருங்கி ந்தார். அதற்குள் அங்கு ந்த இந்திைா ின்
யவதாத்த இன்வனாரு வபண்மணி மலயை யக பிடித்து தூக்கி ிட்டு,
"அடி ஒன்னும் பலமில்யலசயமா?" என்று அன்புடன் ிசாரித்துக்
வகாண்டிருந்தார்.

"ஒண்ணுமில்யல ஆன்ட்டி, நல்லாதானிருக்சகன்"

"ஆமா இது உனக்கு புதுசா என்ன? அடி பட்டிருக்கானு நல்லா பாரு

மலர்" என்று சமாதானமாகாமல் தானும் ஒரு முயற அ யள நன்கு
பரிசசாதித்தபின் திருப்தியான இந்திைா.
"நன்றிங்க, நீங்க பயப்படாதிங்க. இ ளுக்கு பிறக்கும்சபாசத காலில்
ஸ்பிரிங் ய ச்சு பயடச்சிட்டார் சபாலிருக்கு கடவுள்..........ஒரு
நாயளக்கு ஒன்பது முயற ிழுந்த எழும்புகின்ற ைப
ீ புலி இ .."
என்று சகலி சபசிக்வகாண்சட இருந்த ர் அந்த புதிய வபண்மணியின்
முகத்யத அப்சபாதுதான் உற்று சநாக்கினார்.

"ஏன்மா இப்படி சடசமஜ் பண்றீங்க?" என்றபடிசய தாயய பார்த்தாள்.

ஆனால் இந்துச ா, "சஹ சித்ைா? எப்படி இருக்க? உன்யன பார்த்து

எவ் ளவு நாளாச்சு? என்யனத் வதரியலியா? இந்திைா....யஹய்சயா ..
எனக்கு வைாம்ப சந்சதாஷமா இருக்கு. எவ் ளவு ருஷமாச்சு
உன்யனப் பார்த்து .." என்று அடுக்கிக்வகாண்சட சபாக(நம்ம மலசைாட
அம்மாதாசன..அப்சபா அப்படித்தான் இருப்பாங்க)

அந்த வபண்மணியும் "இந்திைா....அட என்ன ஆச்சரியம்! இந்திைா,

நீதானா?! எப்படி இருக்க? இன்னும் அப்படிசய தான் இருக்கிற நீ?"
என்று அந்த இடசம ஒசை நட்பு வ ள்ளத்தில் மூழ்கிக் வகாண்டிருந்தது.

மலருக்கு தயலயும் புரிய ில்யல ாலும் புரிய ில்யல. "என்னடா

நடக்குது இங்க?" என்பது சபால் பார்த்துக்வகாண்டிருந்தாள்.

"சித்ைா,, இதுதான் என் வபாண்ணு, மதிமலர். கண்ணா, இது சித்ைா

ஆன்ட்டி, என்சனாட சின்ன யசு சிசநகிதி. நாங்க திருச்சியில்
இருந்தப்சபா, பக்கத்து டு.
ீ வைாம்ப வநருக்கமான நட்பு. கல்லூரில
கூட ஒன்னாத் தான் சசர்ந்சதாம். ஆனா சமடமுக்கு முதல் ருஷசம
கல்யாணம் ஆயிடிச்சு. அ வடல்லிக்கு சபாய்ட்டா. படிப்பு முடிஞ்சு
தாத்தாவும் வசன்யனயில் குடிவபயர்ந்த பின் வதாடர்சப ிட்டு சபாச்சு.
இயடயில் என் கல்யாணத்திற்கு பிறகு ஒசை ஒரு முயற யசதச்யசயா
வசன்யனயில் ஒரு திருமணத்தில் சந்திச்சசாம். முக ரி கூட
பரிமாறிக்கிட்சடாம்..ஆனா அதுக்கப்புறம் அ ளும் என்யன
வதாடர்புவகாள்ள ில்யல, நானும் அ யள சந்திக்கச இல்யல.
இசதா இப்சபாதான் மறுபடியும் பார்க்கிசறாம். வசால்லு சித்ைா, நீ எங்க
இருக்கிற இப்சபா? உனக்கு இைண்டு பசங்க தாசன? அண்ணா என்ன
பண்றாங்க?"

"அம்மா பா ம்மா ஆன்ட்டி...வகாஞ்சம் இயடவ ளி

ிடுங்க.......அங்சக பாருங்க... அ ங்க மயலச்சு சபாய் நிக்கிறாங்க"
என்றாள் மது.

சித்ைா சிரித்துக்வகாண்சட " அவதல்லாம் பயப்படமாட்சடன்டா..உனக்கு

முன்னாடிசய இ யளப் பற்றி எனக்கு வதரியும்...ஆமா இந்து. இைண்டு
பசங்கதான், ஒரு வபாண்ணும், ஒரு யபயனும்,...யபயன் இப்சபா
இங்க வசன்யனலதான் ச யல வசய்றான்.அ ன் கூட தான் கயடக்கு
ந்சதன். வபாண்ணுக்கு கல்யாணம் ஆயிடிச்சு. அ இப்சபா
வபங்களூரில் இருக்காள்" என்ற ர் சிறிது சநை இயடவ ளிக்குப்பின் "
என்சனாட ட்டுக்காைர்
ீ த றிப்சபாய் ஒரு ருடமாகுது" என்று
சசாகத்துடன் முடித்தார்.

அதிர்ச்சியில் சிறிது சநைம் அங்கு கனத்த வமௌனம் நில ியது.

சுதாகரித்துக்வகாண்ட இந்திைா, " சாரி பா, எனக்கு வதரியாது,
மன்னிச்சிடு.." என்றார் குைல் கம்ம.

மலருக்கு என்ன வசால் வதன்சற வதரிய ில்யல. எளியமயான

பருத்திப் புடய யில் கம்பீைமான அழசகாடு இருந்த சித்ைாய
கண்டதுசம அ யைப் பிடித்து ிட்டது. "இ ருள் இப்படி ஒரு
சசாகமா?" என்று மனம் ருந்தியது.

"பை ாயில்யல இந்து......... ிடு........ வதரியாமத்தாசன சகட்டாய் நீ .

அது சரி உனக்கு இ மட்டும் தானா? ச ற குழந்யதகள்
இருக்காங்களா."

"இன்னும் ஒரு மகன் இருக்கான் சித்து. கல்லூரி நான்காம் ருடம்

படிக்கிறான். சித்து. ா. டு
ீ பக்கத்துலதான் இருக்கு வகாஞ்சம்
சநைத்தில நாங்கசள உன் ட்டில்
ீ வகாண்டு ிடுசறாம்"
"இல்யல இந்து, இன்வனாரு நாள் சைன். வடல்லியில் இருந்து
பதியனந்து ருடங்களுக்கு முன்சப நாங்க சகாய க்கு ந்திட்சடாம்.
அ ர் இறந்தப்புறம் நான் வகாஞ்ச நாள் திருச்சியில் அண்ணன் ட்டில்
ீ
இருந்சதன். இப்சபாதான் இங்க குடி ந்திருக்சகாம். பத்து நாளாச்சு."
என்று அ ர் வசான்ன முக ரி இந்து ட்டில்
ீ இருந்து அருகில் தான்
இருந்தது.

" அட பக்கத்துல தான் இருக்சகாம்..இனி அடிக்கடி சந்திக்கலாம்.

முன்பு மாதிரி வதாடர்பு ிட்டுப்சபாகாம பார்த்துக்கணும்" என்ற இந்து,
யகசயாடு சித்ைா ின் யகசபசி எண்யண ாங்கிக்வகாண்டு தனது
ட்டு
ீ எண்யணயும், யகசபசி எண்யணயும் வகாடுத்தார்.

இ ர்கள் சபசிக்வகாண்டிருந்தயதசய பார்த்துக் வகாண்டிருந்த மலர்,

தங்கள் அருகில் ந்து நின்ற இரு சக்கை ாகனத்யதசயா, அதில்
இருந்து இறங்கிய இயளஞயனசயா க னிக்கச இல்யல.
தயலக்க சத்யத கழற்றிக்வகாண்சட இறங்கிய னின் அை ம் சகட்டு
திரும்பிய ள் , டிச ல் பாயஷயில் வசால்ல ச ண்டுமானால் "
அப்படிசய ஷாஆஆஅக் ஆகி ிட்டாள் ".

ஆமாங்க இறங்கியது ச று யாரு நம் தயல ர் சுஹாஸ் தான்.

"அட ந்திட்டியா சுஹாஸ்! இது இந்திைா ஆன்ட்டி, என்சனாட சிறு

யது வநருங்கிய சதாழி. பல ருடங்கள் கழித்து
சந்தித்திருக்கிசறாம். எனக்கு இன்யனக்கு வைாம்ப சந்சதாசமா இருக்கு.
இது இந்துச ாட வபாண்ணு மதிமலர்"

இந்து அ யன பார்த்து மகிழ்ச்சியுடன் முறு லித்து " ஒஹ்...

சுஹாசா....வைாம்ப சந்சதாஷமா இருக்கு... சின்ன குழந்யதயா நீ
இருந்தப்சபா, பார்த்தது. என்ன பண்ற பா நீ? இங்கதான் ச யல
வசய்கிறாயா?" என்று ழக்கம் சபால் சகள் ியின் நாயகியாக மாறிப்
சபானார்.
மலசைா, ஆடு திருடி மாட்டிவகாண்ட கள்ளியயப் சபால், என்ன
முகபா ம் வகாடுப்பது என்று வதரியாமல் முழித்து வகாண்டு, பின்னர்
ஈஈவயன்று உதடுகயள மட்டும் இழுத்து, ஒரு புன்னயக வசய்து, திரு
திருவ ன்று ிழித்துக்வகாண்டு நின்றாள். அந்த நாளில் இைண்டா து
முயறயாக கடவுளுக்கு வகாயல மிைட்டல் ிடுத்து ிட்டு,
இருந்திருந்து இ ன சித்து ஆன்ட்டியின் மகனாக இருக்க
ச ண்டுவமன்று தன ிதியய வநாந்துவகாண்டாள்.

அதற்குள் சுஹாசும் அ யளப் பார்த்து ஒரு புன்னயகயய

உதிர்த்து ிட்டு (மனதிற்குள் நம் மலர்! "சபாடா! வபரிய புன்னயக
மன்னன் இ ன்" என்று அ யன ாழ்த்தியது நல்லச யள
அ னுக்கு சகட்க ில்யல.)

"ஹசலா ஆன்ட்டி! நானும் மலசைாட ஆபீஸ்ல இன்யனக்குதான்

அ ங்க குழு ில் சசர்ந்சதன். இதற்கு முன்னாடி இசத நிறு னத்தின்
யஹதைாபாத் கியளல இருந்சதன்"

"என்ன?! மலயை உனக்கு வதரியுமா?!" என்று ஒசை சமயத்தில்

இந்துவும், சித்துவும் ியக்க, " அ ங்களமுன்னாடிசய வதரியுசம
எனக்கு. என்சனாட கல்லூரியில் நான் கயடசி ருடத்தில்
படிக்கும்சபாது மலர், முதல் ருடத்தில இருந்தாங்க. அை ிந்சதாட
மாமா வபண் என்பதால் வதரியும். நானும் அை ிந்தும் வைாம்ப
வநருங்கிய சிசநகிதர்கள்." என்று அ ன் பாட்டுக்கு சபசிக்வகாண்சட
சபாக.

" என்ன? மலயை உனக்கு முன்னாடிசய வதரியுமா?" என்று மறுபடியும்

இந்துவும், சித்துவும் இன்னும் ியந்தனர்.

"அட சபாங்கப்பா!” என்று மனதிற்குள் அழுத்துக்வகாண்ட மலர், “சஹ

அதிகப்பிைசங்கி! வகாஞ்சம் நிறுத்சதன்.............இந்த கயதவயல்லாம்
யார் சகட்டார்கள்? ஏன் இப்படி அணுகுண்டுகயள அள்ளி
சிவகாண்சட
ீ இருக்கிறாய்?" என்று மனதிற்குள் கத்திக்
வகாண்டிருந்தாள்.

வநாடிக்கு நூறு ார்த்யதகள் அள்ளி சும்

ீ மகள் இன்று அயல ரியச
கியடக்காத அயலசபசி மாதிரி அயமதியாக இருப்பயதக் கண்டு
இந்து ிற்சக ஆச்சரியமாக இருந்தது. இன்னும் இப்படிசய 'சப' என்று
நின்றுவகாண்டிருந்தால் ஆபத்து என்று உணர்ந்த மலர் " ஹி ஹி..
ஆமா எனக்குத் வதரியும் இ ங்கயள. நம்ம அை ிந்சதாட நண்பர்
தான்மா.."

"ஓ! அப்படியா? முன்னசம வதரியாம சபாச்சச. நீ ஹாஸ்டல்ல

இருந்து படிச்சியா தம்பி? அை ிந்சதாட நான் உன்யன பார்த்த
ஞாபகசம இல்யலசய! " என்ற ர் சித்ைா ிடம் திரும்பி " அை ிந்தன்
என்சனாட நாத்தனார் மகன். அ ங்க வபருங்குடியில இருக்காங்க."
என்றார்

"நான் அை ிந்சதாட ட்டுக்கு

ீ ந்திருக்சகன் ஆன்ட்டி....அ ங்க
அக்கா கல்யாணத்துக்கு கூட ந்திருக்சகன். ஆனா எனக்கும்
உங்கயள பார்த்த ஞாபகம் இல்யலசய!"

"எப்படி இருக்கும்??? உனக்கு என்யன பிடித்திருந்தால் அல்ல ா

ருங்கால மாமியாைப் பத்தி வதரிந்து ய த்திருப்பாய்....நீசய ச ற
பாயதயில் சபாயிட்டிருந்திசய..... அப்புறம் எப்படி?", என்று
ழக்கம்சபால நம்ம மலரின் மன ஓயச (யமண்ட் ாய்ஸ்) ைாகம்
பாட, ஓங்கி அதற்கு ஒரு குட்டு ய த்து ிட்டு வமளனமாக ஒரு
சபாலிப் புன்னயகயுடன் நின்று வகாண்டிருந்தாள். எப்படிசயா
இங்கிருந்து கிளம்பினால் சபாதும் என்றிருந்தது அ ளுக்கு. அ ளது
அ ஸ்யத அயலகள் சித்ைாய எட்டியசதா என்னச ா!

"சரி, இந்து! இவ் ளவு நாளும் சபானது சபாகட்டும், இனிசமலா து

நம்ம குடும்பங்கள் பழகி, ிட்ட நாட்களுக்கு ஈடு கட்டலாம். சரி மா,
சநைமாகுது, புதுசா குடி ந்ததால் இன்னும் ட்யட
ீ அடுக்கி முடியல.
வநயறய ச யல இருக்குப்பா.நாங்க கிளம்பட்டுமா? நம்ம அ சியம்
சீக்கிைசம சந்திக்கலாம்." என்றபடிசய மலயை சநாக்கிய ரின்
கண்களில், ஒரு புது ித ஆர் ம் இருந்தது, கூடச டன் கணக்கில்
மனதில் குழப்பமும் சூழ்ந்து, அ யை சசாகத்தில் ஆழ்த்தியது.

சடுதியில் சுதாகரித்துக் வகாண்ட ர், "ஓசக சித்து. உனக்கு என்ன

உத ிச ண்டுமானாலும் தயங்காம கூப்பிடு. சீக்கிைசம ஒரு நாள்
நம்ம ட்டுக்கு
ீ நீயும் சுஹாசும் ைணும். " என்று இந்து கூற ியட
வபறும் படலம் இனிசத நியறச றிற்று.

இவதன்ன கூத்து! ‘ ட்டுக்கு

ீ ா ாம்ல!”, சனியன தூக்கி பனியன்ல
சபாடு தற்கு இந்த அம்மா நல்ல நாள் பார்க்கிறாைகசள என்று
மனதிற்குள் தயலயிலடித்துக்வகாண்டாள் மதிமலர்.

-இயழகள் சகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 4

காணாத லபாதும் கண்ணுக்குள் ெிமறந்து

கண்ட கணத்திலோ கற்பூைமாய் கமைந்து
என் மனக்கதவுகள் தாமாகலவ தாழ் திறந்து
எதிர்லொக்குவது உன் வருமகமய மட்டுலம!

ட்டினுள்
ீ நுயழந்த சித்ைா, " தம்பி ! பசிக்குதா? இருப்பா, இசதா
பத்து நிமிஷத்தில் சதாயச சுட்டு தசைன்" என்று
அ சைமாக சயமயலயறக்குள் நுயழயப சபானார்.

"எனக்கு பசிக்கல, நீங்க சாப்பிடுங்க..." என்று ஒற்யற ரியில்

பதில் வசால்லி ிட்டு, சுஹாஸ், வதாயலகாட்சியய ஓட ிட்டு, முன்
அமர்ந்து, ஏசதா ஒரு உலகமகா
அழுகாச்சி வநடுந்வதாடயை பார்த்துக்வகாண்டிருந்தான்.

“என்னடா இது! நம்ம பத்து நிமிஷம்

ஒரு வநடுந்வதாடயைப் பார்த்தாசல அந்த
காட்டு காட்டுப ன், இன்று இப்படி கண் முன்சன வதாயலக்காட்சியில்
என்ன ஓடுகிறது என்பயத கூட உணைாமல்
உட்கார்ந்திருந்திருக்கிறாசன”, என்று எண்ணியபடிசய மகயன
ிசநாதமாக பார்த்த ாறுஅவ் ிடத்யத ிட்டு அகன்றார்.

மகன் மறுபடியும் கூட்டிற்குள் சபாய் ிட்டயத உணர்ந்தார்.

காயலயில் அலு லகத்திற்கு வசல்லும் வபாழுது கூட ஒசையடியாக
துள்ளி குதிக்கா ிட்டாலும், ஓைள ிற்கு நல்ல மனநியலயில் தாசன
வசன்றான். இயடயில் என்ன நடந்தது என்று சயாசித்துக்
வகாண்திருந்தாசை.

"கடவுசள, இந்த பிள்யள என்று தான் பயழயபடி மாறு ாசனா? நீ

தான் கருயண காட்ட ச ண்டுமப்பா!" என்று ழக்கம்சபால்
மனமுருகி ச ண்டிக்வகாண்சட சயமயல் ச யலயில் ஈடுபட
முயனந்தார்.

சுஹாசின் மனசமா பலப்பல நிகழ்வுகயள எண்ணி உழன்று

வகாண்டிருந்த்தது. யஹதைாபாதில் இருந்து வசன்யனக்கு இடம்
வபயர்ந்தசத த சறா என்வறண்ணி குழம்பினான். அங்கிருந்த யை
தனது முழு க னத்யதயும் ச யலயிலும், புகழ் வபற்ற சமலாண்யம
கல்லூரியின் வதாயல தூை கல் ி பயிற்சி ழியாக சமலாண்யம
படிப்பிலும் வசலுத்தியபடியால் , ச று எயத பற்றியும் சயாசிக்கச
சுஹாசிற்கு சநைசம இல்யல.

தந்யதயய இழந்தபின் அதிலிருந்து மீ ளாத தாயின்

துயரும், சபாதாக்குயறக்கு தன்யன பற்றிய மன அழுத்தத்தினால்
நலி யடந்து வகாண்சடயிருந்த அ ைது
உடல்நியலயும், ிடாமல் வதாடர்ந்து அன்பு வதால்யலக்கு
உள்ளாக்கிய தமக்யகயின் ிண்ணப்பமும், அ யன இங்கு ைச்
வசய்தன..

இங்கு ந்த பின்னசைா ச ண்டாத எண்ணங்கள்

வதாடர்ந்து அயலக்கழித்து, அ னது மன உயளச்சயல
பன்மடங்கு அதிகரித்தது.

இய யயனத்திற்கும் சமலாக, இன்று மலயை சந்திக்க

சநர்ந்ததும, மனதுக்குள் ஏற்கனச உழன்று
வகாண்டிருந்த சங்கடமான உணர்ய அதிகரித்து ிட்டது.

அ யளக் சந்திக்க சநர்ந்த இரு சந்தர்ப்பங்களிலும், ஏசதா

அதிர்ஷ்ட சமாக, மதிமலர் தன்யனக் காணும் முன்னசை, அ யள
கண்டு ிட்டதால், சுஹாஸ் சமீ ப காலமாக, தனது ழக்கமாகிப்
சபான அழுத்தத்யத பயன்படுத்தி, முகத்தில் எந்த சலனத்யதயும்
காண்பிக்க ில்யல.

அன்று காயலயில் புதிய அலு லகத்தில், குழுக்கூட்டம் நடக்கும்

அயறக்குள் நுயழயும் முன்சப, கண்ணாடி தடுப்பு ழிசய மலயை
பார்த்து ிட்டதால் , அ யள சநரில் சந்தித்தசபாது தனக்கு
ஏற்ப்பட ிருந்த திடீர் தியகப்பியன, சுஹாசால் த ிர்க்க
முடிந்திருந்தது. இத்தயன நாட்களில், அனுப ங்கள் கற்றுக் வகாடுத்த
பாடங்களும், அலு லக ச யல முயறகளினால் ஏற்பட்டிருந்த
பண்படுத்துதலும், சுஹாயச நியலப்படுத்திக் வகாள்ள உத ின.

அன்று மாயலயிலும் ,கயடயிலிருந்து திரும்பும் ழியிசலசய, தனது

தாயுடன் நின்று வகாண்டிருந்த மலயை, யபக்கில் ரும் சபாசத
பார்த்து ிட்டான் சுஹாஸ். அ யன அறியாமசல ாகனத்தின்
ச கம் குயறய, தன்யன முந்தி வசன்ற, யசக்கிள்கயள கூட
க னிக்கும் நியலயில் அ ன் இல்யல.

“மீ ண்டும் இ ளா? என்னடா நடக்குது இங்க? நம்ம அம்மாச ாட

நிற்கிறாசள? அம்மா கூட யாரிடசமா வைாம்ப சந்சதாஷமா சபசி
வகாண்டிருக்கிறார்கசள......முன்னசை வதரிந்த ர்கசளா...மலரின்
சாயடயில் இருந்த வபண்மணி அ ள் அம்மா ா இருக்குசமா?
அய்சயா ஆண்ட ா! என்னதிது எனக்கு ந்த சசாதயன!
சரிடா, சமாளி. எவ் ளச ா பண்ணிட்சடாம், இயத பண்ண
மாட்சடாமா?”, என்று சதர்வு அயறயில், வ றும் ினா தாயள
ய த்துக் வகாண்டு ியட வதரியாமல் முழிக்கும் மாண ன்
இறுதியில் யகயில் ந்தயத யமயால் எழுதி சமாளிப்பது சபால்
இருந்தது அ ன் நியல. (என்யன சபால் என்று நீங்கள் வசால் து
சகட்குது..சரி சரி ிடுங்க)

மனதில் நியனத்தது சபாலச அந்த சூழ்நியலயயயும் இயல்பாக

இருப்பது சபாலச காட்டி சமாளித்து ிட்டான்.

இவ் ிரு சந்திப்புகளின் சபாதும், மலரின் முகத்தில் வதன்பட்ட

அதிர்ச்சியயயும், குழப்பத்யதயும் அ ன் க னிக்க த ற ில்யல.
அந்த பார்ய யின் ச்சு
ீ ச று பல கயதகளும் சபசினச ா என்றும்
சதான்றியது.சுஹாசிற்கு.

“மலர் இன்னும் என்ன எண்ணிக் வகாண்டிருக்கிறாள்?

ஒருச யள.......ஒருச யள....” சமற்வகாண்டு என்ன
எண்ணினாசனா! நமக்கு வதரியாது. உடசன ஒரு ிைக்தி புன்னயக
அ ன் உதட்டில் உதித்தது. “என்ன எண்ணினால் என்ன? அயத பற்றி
நானும் குழம்பி, அ யளயும் குழப்பு து நல்லதற்கல்ல” என்று அந்த
வநாடியில் முடிவ டுத்தான்.

என்னதான் முயன்றாலும், அ யள கண்ட பின்னர் அ னால்

இயல்பாக இருக்க முடிய ில்யல என்பது அ ன் மட்டுசம அறிந்த
உண்யம!

மறந்திருந்த சம்ப ங்கள் மனதில் ிடாப்பிடியாக லம் ந்து

வகாண்டிருந்தன. பல சமயங்களில் , தன மீ தும், தனது தற்சபாயதய
நியல மீ தும், தன்யன சுற்றி இருப்ப ர் மீ தும், ஏன்? எல்லா ற்றின்
மீ தும் ஒரு இலக்கில்லாத சகாபம் வபாங்கி ந்தது.

ஆனாலும் அ ன் சகாபத்யத உடசன வ ளிக்காட்டும் ைகம்

இல்யல. அப்படி வ ளிப்பயடயாகக் காட்டி ிட்டால் கூட மனதிற்கு
ஆறுதல் ஏற்பட்டு, அதன் பின் நிதானத்தில், யதார்த்தத்யத புரிந்து
வகாண்டிருப்பான் .

ஆனால், ஐயா எப்படிவயன்றால், மகா அழுத்தம்! உள்ளுக்குள்

புயகந்தாலும், வ ளிசய எப்சபாதும் ஒட்டிக் வகாண்டிருக்கும்
க ர்ச்சிப் புன்னயகயுடன் லம் ரு ான்.

தன்னுள்சள புயகந்து புயகந்து, தானும் மூச்சுத்திணறி, தனக்கு

மிகவும் வநருங்கிய ர்கலிடம் மட்டும் திடீவைன்று வ டிக்கும் இைகம்.

தாயிடம், தற்சபாயதய நியலயில் ச தயனயய காட்டி அ யை

துன்புறுத்த ிரும்பாமல், ஒரு ித யகயாலாகாத
தனத்துடன், எந்சநைமும் வ டிக்க காத்திருக்கும் எரிமயலக்
குழம்பு சபால் குமுறிக் வகாண்டிருந்தான்.

சரியாக அசத சநைம், அ ன் அயலசபசி ைாகம் பாடியது.(

சரிதான், அந்தப பக்கம் பாட்டு ாங்கக் காத்திருக்கும் புண்ணிய ான்
யாவைன்று பாப்சபாம் ாங்க! ).

எரிச்சலுடன் அயத எடுத்த ன், அதில் ஒளிர்ந்த "நிரு" என்ற வபயயை

ஒரு கணம் முயறத்து ிட்டு, இன்னும் வகாஞ்சம் சநைம்
அயலசபசியின் இயசக் கச்சசரியய வதாடை ிட்டு, பிறகு
சகிக்கமுடியாமல் அயத உயிர்ப்பித்தான்.

எடுத்த எடுப்பில், சகாபத்யத காட்ட மாட்டியதுடா ஒரு பலிகடா

என்பதுசபால், "ஹசலா! என்ன ச ணும் உனக்கு? உன் வதாந்தைவு
தாங்காமல் தான் நான் இங்சக ந்தாச்சச? அப்புறமும் என்ன?
எதா து சபசனுமின்னா அம்மா கிட்ட சபசு. என்யன ஆயள ிடு
தாசய. மனுஷசன இங்க கடுப்பில் இருக்கான்..இதுல சபான் சபசுறது
ஒன்னு தான் குயறச்சல்..............ஏண்டி? என்யன இந்த பாடு
படுத்துறீங்க?", என்று ஒரு நிமிடத்திற்குள், ஒன்பதாயிைம்
 ார்த்யதகள் சபசும் பண்பயல ாவனாலி அறி ிப்பாளர் சபால்
வபாரிந்து வகாண்சட சபாக, மறுமுயனயில் ஒரு சக லில் ஆைம்பித்து
பின் "மா......" என்று றிட்டு
ீ அழும் குையல சகட்டு ஒரு நிமிடம்
தியகத்து ிட்டார், நம்ம ஹீசைா!

"சஹய்ய்ய்...தர்ஷா....தர்ஷு......வசல்லம் அழாதடா.......சாரி டா
தங்கம்......என் வசல்ல சக்கயைக்கட்டி.. ..." என்று உலகத்தில் உள்ள
அயனத்து சதன் தட ிய ார்த்யதகயளயும் உபசயாகித்து ழிந்தும்,
பயனில்லாமல் சபானது. மறுபுறம் அழுயகயின் ஒலி , நம்மூர்
திரு ிழாக்களில் கட்டும் ஒலிவபருக்கியின் ஒலி அளய யும்
மிஞ்சி ிடும் சபாலிருந்தது.

"ஏன்டா? உனக்கு வகாஞ்சமா து அறி ிருக்கா? அந்த வபாண்ணு

ஆயசசயாடு உன் கிட்ட சபச ந்தா, இப்படியா கத்துறது... எப்சபா
தான் திருந்து ிசயா? என்ன அப்படி வபரிய சகாபம் உனக்கு? ",என்று
வபாறி து இப்சபாது மறுபுறமிருந்த நிரு என்று அயழக்கப்படும்
நிருபமா ின் குைலாக இருந்தது.

வபாங்கிச் சிதறிய தீப்வபாறிகளுக்கு பின் வசயல்பாடிழந்த புஸ் ாணம்

சபாலிருந்தது தயல ர் சுஹாசின் நியல. " இல்லடி எருயம! நீ என்று
நியனத்து நான் தர்ஷுகிட்ட என் சகாபத்யத காமிச்சிட்சடன்.. எங்சகடி
அ ? ஃசபாயன அ ளிடம் வகாடு...நான் சபசுகிசறன்.."

"ஓ ! அப்சபா நாவனன்றால் உனக்கு அவ் ளவு இளக்காைமா சபாச்சா?

என்னதான் நியனச்சிட்டிருக்கிற நீ..வபரிய உலக மகாைாசா..உனக்கு
மட்டும் தான் சகாபம் ரும்...மற்ற எல்லாரும் உன்யன தாங்கனும்
என்றா?"

"அம்மா தாசய! மன்னிசுக்சகா....தயவு வசய்து சபான தர்ஷுகிட்ட

வகாடு..." என்று வகஞ்சாத குயறயாக சகட்டான் சுஹாஸ்.

"ம்ம்ம்ம்..அப்படி ா ழிக்கு. அ ஏசதா உன்யன சதடிட்டு

இருந்தாசளனு டயல் பண்ணி வகாடுத்தா, இவ் ளவு கசளபைமா? ",
என்றபடிசய யகயில் இருந்த அயலசபசியய தனது மூன்று யது
மகளிடம் வகாடுத்தாள் நிருபமா.

இயதவயல்லாம் சயமயலயற ாயிலில் நின்று சகட்டுக்

வகாண்டிருந்த சித்ைாவுக்கு சிரிப்பு வபாத்துக்வகாண்டு
ந்தது..ஆனாலும் சிரித்து மகனின் வநற்றிக்கண் பார்ய யய
ாங்கிக்வகாள்ள துணி ில்லாத காைணத்தால் உள்ளுக்குள்
சிரித்துக்வகாண்டு வ ளியில் இந்த பூயனயும் பால் குடிக்குமா? என்பது
சபால் பார்த்துக் வகாண்டிருந்தார்.

"மா...மா...!", என்று சக லுடன் ஒலித்த குழந்யத தர்ஷா ின் குைல்,

தாய்மாமன் சுஹாசின் மனயத பாகாக உருக்கி ிட்டது.

"சாரி டா, குட்டித் தங்கம்...மாமா வதரியாம சபசிட்சடன்..தர்ஷு பாப்பா

அழ மாட்டாங்களாம்...மாமா உனக்கு வபரிய வடட்டி , சடாைா
வபாம்யம எல்லாம் ாங்கிட்டு சைன் டா கன்னுகுட்டி...ப்ள ீஸ் இந்த
மாமாவுக்கு ஒசை ஒரு அவ் ா குடுடா." என்று மறுபடியும் வகஞ்சல்
படலத்யத வதாடர்ந்தான்.

இதற்குள் தர்ஷு , தன் மாமனின் வகஞ்சலில் வ ளி ந்த

ார்த்யதகளில் தனக்கு மிகவும் பிடித்தமான வடட்டி, சடாைா சபான்ற
அதிமுக்கியமான ார்த்யதகயள மட்டும் வகட்டியாக
உள் ாங்கிக்வகாண்டு (அப்புறம், நாங்க எல்லாம் யாரு!
ி ைமான ங்க!), சிரிப்வபனும் ியசயய இயக்கி அழுயகயய
சட்வடன நிறுத்தி, சுஹாசின் த ிப்பிற்கு முற்றுபுள்ளி ய த்தாள்.

சிந்தயனயின் பிடிக்குள் சிக்கியிருந்த அ ன் மனமும், வமல்ல

ிடுபட்டு சிறிது இயலபிற்கு திரும்பியிருந்தது. பின்வனன்ன?
மழயலகளின் வமாழியில் மயங்காத ருண்டா? பல சநைங்களில்
குழந்யதகளின் வபாருள்ளில்லா பிதற்றல்கள் மனக்குழப்பங்கயள
வ கு ாக குயறக்கும் என்று பலரும் உணர்ந்திருப்சபாம் தாசன!
சிறிது சநைம் தர்ஷா ிடம் உயையாடி ிட்டு, சமலும் தமக்யகயிடம்
சபசி ாங்கிகட்டிவகாள்ள மனமின்றி, தாயிடம் அயலசபசியய
வகாடுத்து ிட்டு அங்கிருந்து வமல்ல நழு ி , தாயிடம் தான் கீ சழ
நடந்து ிட்டு ரு தாக யசயக வசய்து ிட்டு வ ளிசய
கிளம்பி ிட்டான்.

இப்சபாது நிரு தன அன்யனயிடம் ிசாையணயய து ங்கியிருந்தாள்.

"என்ன அம்மா! எப்படி இருக்கீ ங்க? இைத்த அழுத்ததிற்கான
மாத்தியைகள் எல்லாம் ஒழுங்கா சபாடறீங்களா?"

ழக்கமான ிசாையணகள் முடி யடந்ததும், " அம்மா! சுஹா,

இன்யனக்கு முதல் நாள் சபாயிட்டு ந்து எப்படி இருக்கான்?
ஆைம்பிக்கும்சபாசத வசம கடுப்பில இருந்தாசன. என்ன ிஷயம்?
அவ் ளவு சீக்கிைம் கத்த மாட்டாசன. என்ன ஆச்சு அ னுக்கு? ",
என்று சித்ைா ிடம் ிசாரித்தாள்.

"என்னவ ன்று வதரியயலடா...........காயலயில் அலு லகத்துக்கு

சபாகும் வபாது ஓைளவு நல்லா தான் இருந்தான். என்ன ஆச்சசா?
சாயங்காலசம வகாஞ்சம் உர்ர் என்று தான் ந்தான். அப்புறம்
கயடக்கு சபாயிட்டு ந்சதாம்.

இப்சபா ட்டுக்கு
ீ ந்தப்புறம் வைாம்ப சயாசயனயா இருந்தான்.
நானும் ஒன்னும் சகட்டுகல. பயழயபடி அ ன் கூட்டுக்குள்ள
சபாயி ிடு ாசனானு பயமா இருக்கு. சபசாம அ ன
யஹதைாபாதிசலசய இருக்க ிட்டிருக்கலாசமானு சதாணுதுடா .
நம்மயள அந்த கடவுள் ஏன் தான் இப்படி சசாதிக்கறாசைா
வதரியயலசய!" என்று அங்கலாய்த்த ர்.

"க யலப்படாதீங்க மா.......... நாமும் எவ் ளவு நாள் தான் அ யன

இப்படிசய ிடுறது. இப்படிசய ிட்டா எந்த பிைசயாஜனமும் இருக்கப்
சபா தில்யல. அ னும் எல்லாத்யதயும் எதிர்வகாள்ள பழக
ச ண்டாமா? எத்தயன நாள் தான் இப்படிசய ஓடி ஒளிஞ்சிகிட்டு
இருப்பான். எல்லாசம நன்யமக்குத் தான். நல்லசத நடக்கும்னு
நம்புச ாம். சுஹாஸ் இப்சபா முன்னாடி மாதிரி இல்லம்மா. அ னும்
நல்ல பக்கு ப்பட்டு தான் இருக்கிறான். இப்சபா தாசன ந்திருக்கான்.
அதான் சலசா சகாபம், எரிச்சல் எல்லாமிருக்கு... சீக்கிைசம அ னும்
இந்த ஊருக்கு பழகிடு ான். " என்றாள் நிருபமா.

"ம்ம்ம் நீ வசால்றதும் சரிதான் நிரு.........நல்லது நடந்தா சரிதான்.

ஆங்! வசால்ல மறந்துட்சடசன,........ ழியில என் பயழய சிசநகிதி
இந்திைாய பார்த்சதன் டா............வைாம்ப ருஷம் கழித்து
பார்த்ததில எனக்கு வைாம்ப சந்சதாசம். அ ளும் இங்க பக்கத்துல தான்
இருக்கிறாளாம். சகட்டதுமசம எனக்கு மனதிற்கு வைாம்ப ஆறுதலா
இருந்தது." என்று வதாடங்கி இந்திைாய சந்தித்த முழு கயதயயயும்
ஒப்பித்தார்.

" இந்துச ாட வபாண்ணு மலயை கூட நம்ம தம்பிக்கு நல்லா

வதரிஞ்சிருக்குடாமா. அை ிந்தன் வதரியும்ல உனக்கு, சுஹா ின்
கல்லூரி நண்பன். அ சனாட மாமா வபாண்ணு தானாம் மலர்.. இ ன்
கயடசி ருடம் படிக்கும்சபாது அ ள் முதலாண்டு படிசிருக்காள்.
நல்ல துறுதுறுனு சிரித்த முகமா இலட்சணமா இருக்கா. அ யள
பார்த்ததுசம எனக்கு வைாம்ப பிடிச்சிருச்சுடா. " , என்று இன்னும் ஒரு
பத்து நிமிடங்களுக்கு அ யள பற்றிய புைாணம் பாடினார் சித்ைா.

சித்ைா ின் எண்ணப் சபாக்கியன உணர்ந்துவகாண்ட நிரு, "அம்மா!

அம்மா! சஹால்ட் ஆன்.....வகாஞ்சம் ப்சைக் சபாட்டு அந்த எக்ஸ்பிைஸ்
ண்டிய நிறுத்துங்க.............என்ன, ஒசையடியா மலர் புகழ் பாடிட்சட
இருக்கீ ங்க?! உங்க மனசுல ச ற எசதா எண்ணம் ந்திருச்சுனு
நியனக்கசறன்..இப்சபா ஏதா து சபசி சுஹா ஊயை ிட்டு ஓட
ச்சிைாதீங்க........உங்க ஆயச சுனாமிக்கு வகாஞ்சம் அயண சபாட்டு
ய ங்க... எல்லாம் சநைம் கூடி ந்தால் தாசன நடக்கும். உங்களுக்கு
வதரியாததா என்ன? கல்யாண ிஷயத்தில் மட்டும், நம்ம நியனச்சு
என்ன நடக்கும். யாருக்கு யாருனு அந்த கடவுள் ஏற்கனச எழுதி
ச்சிருப்பார். அயத யாைாலும் மாற்ற முடியாது. இப்சபாயதக்கு
தம்பிசயாட மனசு மாறு துதான் முக்கியம். மற்றயத எல்லாம் பிறகு
பார்ப்சபாம். ஆர் க்சகாளாரில் அ ன் கிட்ட இயத பத்திவயல்லாம்
எதுவும் தயவு வசய்து சபசாதிங்க." என்று வபாறுப்பான மகளாகவும்,
பாசமிக்க தமக்யகயாகவும் மாறி அறிவுயைகயள அள்ளி ிட்டாள்.

ஒரு கட்டத்திற்கு பிறகு மகள்கள் எல்லாம் தாய்மாருக்சக அறிவுயை

வகாடுக்கும் அள ிற்கு ளர்ந்து ிடு து உலக இயல்பு தாசன!

"சரிம்மா, தர்ஷு ிற்கும், உங்க மருமகனுக்கும் சாப்பாடு

வகாடுக்கணும்.. .நாயளக்கு சபசசறன்மா. வசான்னவதல்லாம்
நியன ிருக்கட்டும் ", என்று மீ ண்டுவமாருமுயற அன்யனயய
எச்சரித்து ிட்டு, அயலசபசியய அயணத்தாள்.

ஆனாலும் நிரு ின் உள்ளுணர்வு, சுஹாஸ், மலயைக் கண்டதற்கும்,

அ யள அ ன் ஏற்கனச அறிந்திருந்ததும், அ னது தற்சபாயதய
சகாபத்திற்கும் ஏசதா ஒரு வதாடர்பிருப்பதாக உணர்த்தியது.

சரி, ிட்டுபிடிப்சபாம் என்வறண்ணி தற்காலிமாக, அந்த எண்ணத்யத

கிடப்பில் சபாட்டு ிட்டு தன் ஆயசக் கண ன் ஆதி என்ற
ஆத யனயும் , அன்பு மகள் தர்ஷுய யும் க னிக்கச் வசன்றாள்.

ட்டிலிருந்து
ீ வ ளிசயறி கால் சபான சபாக்கில் நடந்துவகாண்டிருந்த
நம் நாயகனின் மனசமா சிந்தயன சுழலில் சிக்கி வகாண்டிருக்க, தன்
ட்டினுள்
ீ இருந்த மலரின் மனசமா பயழய எண்ணங்களின்
ட்டத்தில் லம் ந்து வகாண்டிருந்தது.

ாங்க, இப்சபா நம்ம கதாநாயகி என்ன பண்ணிட்டு இருக்காங்கன்னு

பார்க்கலாம்.

ட்டிற்கு
ீ திரும்பி ரும் ழியில் அன்யனயின் ிடாமல் வபாழிந்த
சுஹாயச பற்றிய சகள் ிக் கயணகளுக்கு, எப்படிசயா திக்கித்
திண்டாடி சமாளித்தாள்.
 ட்டிற்கு
ீ ந்த சிறிது சநைத்தில் ஹர்ஷாவும், ை ியும் ந்து ிட,
சிறிது சநைம் அள லா ி ிட்டு ியை ாக இைவு உணய யும்
உண்டு முடித்து அன்யனயிடம், " அம்மா, வகாஞ்சம் ச யல இருக்கு.
அயத முடிக்க சபாசறன். வகாஞ்ச சநைம் வதாந்தைவு வசய்யாதிங்க"

" அப்பா , அம்மா , அச்சு குட்யநட் " என்று ஒசை மூச்சில் கூறி ிட்டு,
மாடியில் இருந்த தன அயறக்கு வசல்ல ியைந்து படிசயறினாள்.

"ஆபீசில கூட ச யல வசய்யாம வ ட்டி கச்சசரி நடத்துற ங்க நீங்க

எல்லாம் .....இந்த இலட்சணத்தில் நீவயல்லாம் ட்டுக்கு
ீ ந்து
ச யல வசய்றியா? உனக்சக இது அதிகப்படியா இல்யல? என்னால்
இவதல்லாம் சகட்க முடியாதுமா! என்யன எதா து மடத்துல சசர்த்து
ிடுங்க" என்று வச ியில் ந்து ிழுந்த தம்பியின் ம்பிளுப்யப
கூட சட்யட வசய்யாது அயறக்குள் சைண் புகுந்தாள்.

ஆமா, அ ளுக்குத்தான் வகாசு ர்த்தி சுருள் சபாட்டு யளயம்

யளயமாக தன முன்கயதயய எண்ணி பார்க்க ச ண்டியிருந்த அதி
முக்கியமான ச யல இருக்க, அச்சு ா து, குச்சு ா து. சபாடா
சபா!

- இயழகள் சகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 5

விரிகின்ற உன் புன்னமகயின் கன்னக்குழி வமேயில்

விரும்பிலய விழுந்து, எழாமலே புமதந்து
மீ ள்வதற்கும் விருப்பலமயின்றி
நமதுவாக நமதுவாக உனதாகிலறன்.........
"ஏய்,லூசு பசகாடா! இவ் ளவு சநைமா என்னடா
பண்ணிட்டிருக்க? அத்யத உன்யன அப்சபாச வமாயபலில்
கூப்பிட்டாங்களாசம... இன்னும் என்ன அலங்காைம்
ச ண்டி கிடக்கு?.அங்க மாப்பிள்யள ட்டுக்காைங்க
ீ
எல்லாம் ர்ற சநைமாச்சு. இங்க உன் மாப்பிள்யள அலங்காைம்
முடியலியாக்கும். உன் மூஞ்சிக்கு அது வைாம்ப சதய தான் "
என்று பாப்கார்னாக குதித்தது ச று யாரு? சாட்சாத் நம்ம மலர்
என்ற மதிமலசைதான்.

அப்சபாது அ ள் பன்னிவைண்டாம் குப்பு சதர்வுகள் முடிந்த

ிடுமுயறயில் சதர்வு முடிவுகயள எதிர்சநாக்கி காத்திருந்தாள்.

பள்ளி நாட்கயள கடந்து ிட்ட மகிழ்ச்சியும், கல்லூரி படிப்பில்

அடிவயடுத்து ய க்கசபாகும் வபருமிதமும் சசர்ந்து அ யள
உற்சாக ானில் பறக்க வசய்தன..

அன்யறய நாளில் நடக்க இருக்கும் அ ளது அத்யத மகள்

அமுதினியின் திருமணத்தில், ஓடியாடி ச யல (?) வசய்து
வகாண்டிருந்த ள், தன் அத்யத மீ னா ின் ச ண்டுசகாளின்
படி, மாப்பிள்யள அயறயில் அலமாரிக்குள் மும்முைமாக
ஏசதா குயடந்து வகாண்டிருந்த, அை ிந்தன் என்ற அ ரின்
அருமார்ந்த மகயன அயழக்க ந்த இடத்தில் தான், இப்படி
பயபக்தியுடன் சபசிக் வகாண்டிருந்தாள்.

"சஹ................என்னது? லூசு பசகாடா ா? ", என்றபடிசய

ஆச்சரியமும் சகாபமுமான கலய யுடன் திரும்பிய யன
பார்த்ததும் நம்ம மலருக்கு அதிர்ச்சியில் ாய் அயடத்து
வ றும் காத்து தாங்க ந்தது.

ஏவனன்றால் அந்த அ ன், அை ிந்தன் இல்யல, ச று யாசைா!!!!!

அை ிந்தயன சபான்ற உயைத்தில் பட்டு ச ஷ்டி, சட்யடயில்

இருந்து, அ ளுக்கு முதுகு காட்டிக் வகாண்டிருந்ததால் அம்யமயார்
ஏமாந்து ிட்டார்கள்.

மனதிற்குள்," சஹ அந்து, சந்து, வபாந்து! எங்கடா சபான நீ? யாருடா

இ ன்? ", என்று ஒரு நிமிடத்திற்குள்ஒரு யமல் தூைத்திற்கு
அை ிந்தனுக்கு அர்ச்சயன வசய்தபடிசய அ ளது மனம் ஓடி
ிட்டிருந்தது.

“ஏன்? என் மூஞ்சிக்கு என்னமா குயறச்சல்? மாப்பிள்யள

மாதிரி தாசன இருக்சகன்..........அப்படித்தாசன? இல்யலன்னு வசால்லு
பார்க்கலாம்..... ", என்ற அ னது குைல் இப்சபாது எதிரில் அழகான
பட்டு பா ாயட, தா ணியில்,இைட்யட சயடயில், பாைம்பரிய
அலங்காைங்களுடன்,குழந்யதத்தனம்
மாறாயமலிருந்த வபண்யணக் கண்டதும் சகாபத்திலிருந்து
குறும்பிற்கு மாறியிருந்தது. (அதாசன! பசங்க
சகாபம், இளம்வபண்கயள பார்த்தால்
நியலக்குமா? வதரியும்டாைாசா!).

இப்சபாது அ ன் உதடுகளில் உதித்திருந்த சிரிப்புடன்

அ யள பார்த்துவகாண்டிருந்தான்.

நிமிடத்திற்கு நூறு ார்த்யதகள் தம்

ீ
சபசும் மலசைா, இப்சபாது ஃவப ிகால் சபாட்டு ஒட்டிய உதடுகயள
உயடய ள் சபால் ாய் மூடி அ யனசய
இயமக்காது பார்த்துவகாண்டிருந்தாள்.

"அட! யாருடா இது? ஆமா......... பட்டு ச ஷ்டி சட்யடயில் நல்ல

கம்பீைமாக மாப்பிள்யள சபால் தான் இருக்கிறான். ஆனா
இங்சக எப்படி? நம்வசாந்தக்காைங்களா? இதுக்கு முன் பார்த்தசத
இல்யலசய!" என்று அ ள் தீ ிை அலசலில் இறங்கி இருந்தாள்.

“ஏய் மக்கு மலர்! வதரியாத ன்கிட்ட என்ன சபச்சு? இடத்யத ிட்டு

நகரு முதலில் “ என்று ஆயணகள் அனுப்பி வகாண்டிருந்த
மூயளயின் கட்டயளகயள, அ ள் மனம், தயவு தாட்சணியம்
பாைாமல் நிைாகரித்து ிட்டு, அ யள அங்சகசய நகைாமல் நிறுத்தி
ய த்திருந்தது..

" என்ன பாப்பா? ஆைாய்ச்சி எல்லாம்

முடிந்ததா? இப்சபா ா து வசால்லு......என்யன பார்த்தால் உனக்கு
கழண்ட சகஸ் மாதிரியா இருக்கு? புதுசா ச ஷ்டி,சட்யட, பவுடர்
எல்லாம் சபாட்டிருக்சகன்மா.... வகாஞ்சம் பார்த்து சபாட்டு
மதிப்வபண் வகாடுத்து பாஸ் பண்ண ச்சிடுமா... ",என்ற அந்த
புதிய னின் குைல் கிண்டலுடன் இயடயிட்டது.

அ னது பாப்பா என்ற அயழப்பில் மது ிற்கு வகாஞ்சசம வகாஞ்சம்

சைாஷம் எட்டி பார்க்க, "நான்.....நான்...நீங்க......அந்து...ச்சச.....அை ிந்தன்
எங்சக?........ நான்...." என்று, சபச பழகும் மூன்று யது குழந்யத
சபால் திக்கினாள்.
"என்னநீ?................... நான்......பட்டர்நான்....... அந்து......... வபாந்துனு, உளறி
வகாட்டுற....சகட்ட சகள் ிக்கு மட்டும் பதில் வசால்லு குட்டி
பாப்பா...என்யன பார்த்தால் லூசு மாதிரியா இருக்கு? ", என்றுமலரின்
பயந்த பா யனயய கண்டு உள்ளுக்குள் சிரித்து, சமலும் அ யள
ம்பிக்கிழுத்துசமாகனப்புன்னயக புரிந்தான்.

பதின் யதிலிருந்த மலர் அதில் மயங்கித்தான் சபானாள்.“அப்பப்பா!

என்ன ஒரு மயக்கும் புன்னயக!” சிரிப்பில் வ ளிப்படும் அந்த
பல் ரியசயில் மலர் தன ாய் வசால் ரியசயய சில கணங்கள்
மறந்து ிட்டாள்.

"நான் ஒன்னும் குட்டி பாப்பா இல்யல, ‘மதிமலர்’" என்று சுதாகரித்து

சபசிய ளின் குைலில் சகாபத்யத ிட குயழவு தான் அதிகம்
இருந்தது.

இ ள் சபசும் ஒலியின் அளய அ யள அறிந்த ர்கள் சகட்க

சநர்ந்தால், மலருக்கு இப்படி கூட சபச
வதரியுமா? என்று மூர்யசயாகி ிடு ார்கள். ஆம், அவ் ளவு
வமன்யமயாக இருந்தது.

"அசடயப்பா...பாப்பாவுக்கு சபச்சு ந்திடுச்சச!

மதிமலர்..வபயரும் உன்யன மாதிரி அழகா இருக்கு". ஒரு வநாடி
அ ன் கண்கள் கன ில் மிதக்க, பின் " ம்ம்ம்...'மதி' எனக்கு
வைாம்ப பிடிச்சிருக்கு உன் வபயர்...சரி இப்சபா வசால்லு மதி!" என்றான்
ிடாப்பிடியாக.

அ ன் தன்யனயும், தன வபயயையும் சிலாகித்து வசான்ன

ிதத்தில், மலரின் மனதில், சுகமான குற்றாலச் சாைல்
அடித்தது. அ யள அறியாமல் அ ள் இதழ்களின் ஓைம் வமன்னயக
எட்டி பார்த்தது.

அ னது சிரிக்கும் கண்களும், குறும்புச் சிரிப்பும் அ ளுள் ஒரு

இனிய கல ைத்யத உரு ாக்கி, அ ன்
புறம்,தன்யன பலமாக ஈர்ப்பயத, தடுக்க வதரியாத
இயலாயமயுடன் உணர்ந்தாள் மலர்.

ஏசனா சயாசியாமல் பதிலளித்தாள், " எனக்கு

வநருங்கிய ர்கள் எல்லாம் என்யன "மலர்" என்று தான்
கூப்பிடு ாங்க. நீங்களும் அப்படிசய கூப்பிடுங்க". வசால்லி
முடித்தபின் தான் அ ள் மைமண்யடயில் எசதா ஒன்று உயறத்தது.

மலரும், அ ளது தாயும், எப்சபாதும் சதாழிகள் சபால பழகுப ர்கள்.

இந்திைா தன மகளிடம் இந்த பதின் பரு யதில் ஏற்படும் உடல்
மாற்றங்கயளயும், உணர்வுசபாைாட்டங்கயளயும் மலரிடம் வதளி ாக
எடுத்துயைக்கத் தயங்கியதுமில்யல, த றியதுமில்யல.
அதனால், மலரின் பகுத்தறிவு அ ளிடம், இது பரு யதில்
சதான்றும் இனக்க ர்ச்சி, மூயளயய கடன் வகாடுக்காசத என்று
தயலயில் குட்டி அறிவுறுத்தியது.

அதன் ியள ாக "அட முந்திரிவகாட்யட! என்ன

வசால்லி ிட்டாய் நீ?அ ன் எ சனா ஒரு ன். யாவைன்சற
வதரியாது. அ னிடம் சபாயி இப்படிவயல்லாம் சபசுறிசய? உனக்கு
அறி ிருக்கா? ", என்று தன்யன தாசன மனதிற்குள் திட்டிக்
வகாண்டிருந்தாள். எ சனா ஒரு ன் என்று அறிவு மீ ண்டும்
மீ ண்டும் உயைத்தாலும், மனம் ஏசனா, அயத ஏற்க மறுத்தது.

மலர் கூறியயத சகட்ட னுக்சகா கண்களில் சு ைாசியம்

அதிகரித்தது. அ ள் வசான்ன அர்த்தத்யத ிடுத்து, மலயை சமலும்
கிண்டல் வசய்ய எண்ணி, " ஓ! அப்படியா? அப்சபா நான் மதி என்று
தான் கூப்பிடுச ன்.........சரி, இப்சபா ா து வசால்லு மதி
பாப்பா, நான் சகட்ட சகள் ிக்கு பதியல........." என்று ிடாமல்
மிைட்டினான்.

இது ஏதடா வபரும் ம்பா சபாச்சு என்று மலர் தன அழகிய

கண்கயள ிரித்து ிழித்துக்
வகாண்டிருக்யகயில், ஆபத்பாந்த னாக அங்கு ந்து சசர்ந்தான்
அ ளது அத்யத மகன் இைத்தினம் அை ிந்தன்.

வதரியாத ஒரு னிடம் மாட்டிக்வகாண்ட வ ட்கம், என்னவ ன்சற

வதரியாமல், அ ன்பால் ஒரு புது ிதமான ஈர்ப்பு ஏற்படு யத
தடுக்கமுடியாத த ிப்பு, தன்யனயறியாமல் அ யன
வநருங்கிய னாக கருதிய உள்ளத்யத குறித்த பயம், இதற்வகல்லாம்
சமலாக, மதி என்ற அ னது அயழப்பில் அன்னியபடுத்தபட்டது
சபான்ற ச தயன, இய வயல்லாம் சசர்த்து ஒன்றாக கலந்து,
வபருமளவு சகாபமாக உருமாற, அது 'அந்து' என்று அ ளால்
அயழக்கப்பட்ட அந்சதா பரிதாபமான ஜீ ன் அை ிந்தயன சநாக்கி
பாய்ந்தது .

"சடய் அந்து! அறி ிருக்கா உனக்கு? ிளக்வகண்வணய்! எங்கடா

சபான? உன்யன எவ் ளவு சநைமாதான் சதடுறது. சரியான
சசாம்சபறி. உன்யன அத்யத வைாம்ப சநைமா சதடிகிட்டு இருக்காங்க.
ந்து வதாயல." என்று பிறாண்டாத குயறயாக அ ன் மீ து
பாய்ந்தாள்.

“ஒ...அந்த அதிமரியாயதக்குரிய அந்து என்ற ஜந்து நீதானா?”

என்பதுசபால் ஒரு சக லமான பார்ய யய அை ிந்தன் சமல்
சினான்
ீ புதிய ன்.

"ஏண்டி சுண்வடலி? உன்யன ிட மூன்று யது வபரிய ன் நான்.

எத்தயன முயற வசால்றது உனக்கு! மரியாயதயா அத்தான்னு
கூப்பிடுனு............ அப்படி கூப்பிடலனா கூட பை ாயில்ல, இப்படியா
வசார்ணாக்கா மாதிரி சபசு ? திமிரு............. உடம்பு முழுசும் திமிரு.
இன்வனாருத்தன் நிக்கிறாசன, அ ன் நம்ம குடும்பத்த பத்தி என்ன
நியனப்பான்னு வகாஞ்சம் கூட சிந்திக்காமல் என்ன சபச்சு சபசுது
பாரு.." (ஆமா இதுக்கு முன்னாடிசய வகாஞ்ச நஞ்சம் இருந்த உங்க
குடும்ப மானமும் கப்பசலறியது உனக்கு வதரியாம சபாச்சச அந்து!
வதரியாம சபாச்சச!)

"சபாடா வபருச்சாளி! அத்தானா து, வபாத்தானா து. அந்து சபான

அந்து தான் நீ." என்றாள் மலர் சிலிர்த்துக்வகாண்டு.

"அட ிடுடா அை ிந்த்...நீயா து ிளக்வகண்யண. நான்

பசகாடா ாம் .அதுவும் லூசு பசகாடா ாம். ட்டுக்கு
ீ ந்த
ிருந்தாளிக்கு நல்லா வகாடுக்கறீங்கடா மரியாயத." என்று
சிரித்தபடிசய சபாட்டுக் வகாடுத்தான் அை ிந்தனின் நண்பனாகிய அந்த
புதிய ன்.

மதிமலர் அ யன முழு மூச்சில் முயறக்க து ங்க, அதற்குள்

அை ிந்தன்," என்ன? .........ஏண்டி மதிமந்தி , எதுக்குடி அ யன
திட்டுன? ை ை உன் அட்டகாசத்துக்கு ஒரு அளச இல்லாமல்
சபாயிட்டிருக்கு..................... எல்லாம் மாமா வகாடுக்குற இடம்.
இரு, இரு, உன் ாயல ஓட்ட நறுக்கசறன் பாரு" என்று பாய்ந்தான்

" சபச்யச குயறடா, அண்டா! நீ என் ாயல நறுக்குறியா? இல்யல

நான் உன் ாயல நறுக்குசறனானு வபாறுத்திருந்து பார்க்கலாம்."

"என்னது அண்டா ா? சைண்டி டால்டா!" என்று அ யள அடிக்கத்

துைத்தினான் அை ிந்தன்.

இ ர்களின் சண்யடயய பார்த்து வகாண்டிருந்த அை ிந்தனின்

நண்பனுக்சகா சிரிப்பு முட்டியது.

இரு ருக்கும் இயடயில் புகுந்து சமைசம் வசய்ய முயற்சி வசய்தான்

அ ன்.

"சடய் அை ிந்த்! ிடுடா , சின்ன வபாண்ணு தாசன, பியழச்சு

சபாகட்டும் ிடு"

"யாரு இ ளா சின்னவபாண்ணு? வபரிய தில்லாலங்கடிடா....உனக்கு

வதரியாது இ யள பற்றி...... மதிமலர் இல்யலடா இ ள்...சரியான
மந்திமலர்....... வகாஞ்சம் ிட்டுட்டா அவ் ளவுதான்......... "
என்றபடிசய அ ள் காயத பிடிக்க முயன்றான்.

“நானா குைங்கு???? நீதான் அனசகாண்டா, அ ியாத சபாண்டா”

என்றபடிசய அ னிடன் சிக்காமல் ஓடினாள் மலர்.

ஆனால்.. அந்சதா பரிதாபம்! மலர் அம்யமயார் சும்மா நடந்தாசல

நாலு முயற ிழுந்து எழும்பு ாங்க. இதில் தா ணி ச று, சகட்கவும்
ச ணுமா?

அந்த அயறயில் ஒரு ஓைத்தில் இருந்த மயன தடுக்கி,

மறுபடியும் டமால்....

இயதக் கண்ட அை ிந்தனுக்கும், அ ன் நண்பனுக்கும் சிரிப்யப

அடக்கச முடிய ில்யல. ிழுந்து ிழுந்து சிரிக்க ஆைம்பித்தனர்.

" ஹா ஹா ஹா.....அதான் வசால்றது, அதிகமா ாயாடுற ங்களும்,

அடங்காமல் ஆட்டம் சபாடற ங்களும் நல்லா ஒடுனதா சரித்திைசம
இல்யல" , என்று அை ிந்தன் ியை ாக பதிலடி வகாடுக்கும்
ஆர் த்தில் , ாயில் ந்த ானத்யத சபச, அ ன் நண்பன் மீ ண்டும்
குலுங்கி குலுங்கி சிரித்தான்.

கீ சழ ிழுந்து கிடந்த மலருக்சகா, பப்பி சஷம் ஆகி ிட, வ ட்கம்,

அ மானம். சகாபம் எல்லாம் ஒன்றாக சசர்ந்து, இறுதியில்
இயலாயமயாக மாறி,கண்களில் நீர் சகார்த்து ிட்டது.

இயத கண்ட அந்த புதிய னுக்கு மனம் இளக, "என்ன அை ிந்த் நீ?
பாரு அ ள் அழுகிறாள்" என்ற ாசற ஓடி ந்து அ ள் யக பற்றி
எழுப்பி ிட்டான்..

மலர் ஒன்றும் கட்டுப்வபட்டியான வபண் இல்யல. ஆண்களுடன்

பழகிசய இைாத ளும் அல்ல. அ ர்களுடன் மரியாயத நிமித்தமாக
யககுலுக்க சநர்ந்தால், அயத அ ள் ஒரு சபாதும் ிகல்பமாக
எண்ணியதுமில்யல. பலமுயற அை ிந்தனுடன் அடிதடி சண்யட கூட
சபாட்டிருக்கிறாள்.

இருந்தும், ஏசனா ‘அ ன்’ யககள் தீண்டிய அந்த கணத்தில்,

உள்ளுக்குள் ஏசதா ஒரு இனம்புரியாத மாற்றம் நிகழ், அ ளுக்குள்
ஒரு இன்பமான மின்சாை தாக்குதல் ஓடியயத உணர்ந்தாள்.

சட்வடன முகத்தில் பாய்ந்த சூடான இைத்த ஓட்டம், அ யள சமலும்

வ ட்கமயடய வசய்ய, என்ன வசய் வதனறு அறியாமல், ியைந்து
அயற ாசயல சநாக்கி ஓடினாள் அ ள்.

"சுஹாஸ்! நீ ஒன்னும் பயப்படாத டா...அ ள் ஒரு வலாடுக்கு

பாண்டியம்மா! (வலாடுக்கு பாண்டியின் வபண் பதம்). ஒரு நாயளக்கு
ஒரு தடய யா து ிழுந்து எழும்ப ில்யல என்றால் தான் நாம
பயப்படனும். இப்படி ிழுந்துட்சட இருந்தால், அ நார்மலா
இருக்கிறாள் என்று அர்த்தம்! ..".

சிரித்தபடிசய ிளக்கிக் வகாண்டிருந்த அை ிந்தனின் குைலில் தான்

முதன் முதலில் அந்த "அ னின்" வபயர் “சுஹாஸ்” என்பயத
அறிந்தாள் அயறயய ிட்டு வ ளிசய ஓடிக்வகாண்டிருந்த மதிமலர்.

-இயழகள் சகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 6

என்னருகில் உன் சுவாசம்

எகிறி குதிக்குநதன் உள்நெஞ்சம்
இதயம் தடதடக்க இதழ்கள் துடிதுடிக்க
இல்ேலவயில்மே ொன்,
எனது வசம்
அந்தி ானம் ஆைஞ்சு ண்ண உயடயியனக் கயளந்து, கரு நிற
உயடயய வமல்ல வமல்ல அணிந்து, நிலவ னும் திலகம்
சூடிக்வகாண்ட அழகிய பின்மாயல சநைம்.

அந்த உயர்தை திருமண மண்டபத்தில், ைச ற்பு

நயடவபற்று, பந்தியும் ஒரு ாறாக முடியும்
தரு ாயில் இருந்ததால், வபரும்பாலான மக்கள் கயலந்து
வசன்றிருந்தனர்.

ஒலிவபருக்கியில், ைம்மியமான ாத்தியக்கரு ிகளின் இயச கசிந்து

வகாண்டிருக்க, உற ினர்கள் யது ாரியாக ஆங்காங்சக சிறு சிறு
குழுக்களாக அமர்ந்து மகிழ்ச்சி
ஆை ாைங்கசளாடு அள லா ிக்வகாண்டிருந்தனர்.
மலரும் தன யவதாத்த இள ட்டங்களின்
குழு ில் இயணந்து மிகுந்த உற்சாகத்துடன், கிண்டலும், சகலியுமாக
வகாட்டமடித்துக் வகாண்டிருந்தாள்.

அழகிய ச யலப்பாடு வசய்யபட்டிருந்த வ ங்காயத் சதால் நிற

வலவஹங்கா சசாளி அணிந்து, தயலயய இங்சகயும், அங்சகயும்
திருப்பி திருப்பி, காது வதாங்கட்டான் ஆட சபசிக்வகாண்டு
இருந்த ளின் பார்ய ட்டத்தில், வதாயல ில் நின்று
சபசிக்வகாண்டிருந்த அை ிந்தனும்,சுஹாசும் வதன்பட்டனர்.

காயலயில் அணிந்திருந்த பாைம்பரிய

உயடயலங்காைத்திலிருந்து , அ ர்களும் இப்சபாது முழுக்யக
ஷர்ட், பாண்ட்சுக்கு மாறியிருந்தனர். அை ிந்தன்
கூடுதலாக பிசளசர் அணிந்து மணமகளின் தம்பி என்று
நியலநிறுத்திக் வகாண்டிருந்தான்.

காயல ாங்கிய குண்டு பல்பிற்கு பின்னர், அ ர்கள் கண்களில்

சிக்காமல் மயறந்து ஓடிக்வகாண்டிருந்த மலருக்கு, இப்சபாது
அை ிந்தயனப் பார்த்ததும், அ னுக்கு சரியான பதிலடி வகாடுக்க
ச ண்டுவமன்ற நல்வலண்ணம்(!) உதித்து,

"என்ன வசய்யலாம்?", என்று அ ள் தயலக்குள் இருந்த

வகாஞ்சூண்டு மூயளயயக் கசக்கி வகாண்டிருந்தாள்.

தன்யன பற்றி சுஹாசிடம் 'வலாடுக்கு

பாண்டியம்மா' என்று நக்கலடித்தது நியன ிற்கு ை, "இ யனயும்
எல்சலார் முன்னும் கீ சழ ிழ ய க்க ில்யல என்றால் என் வபயர்
மதிமலர் இல்யல", என்று மனதிற்குள் கறு ிக்வகாண்டாள்.

இதற்கு யாயை கூட்டு சசர்க்கலாம் என்று

சயாசித்துக் வகாண்டிருந்த ளின் கண்களில்
பட்டார்கள், நந்திகாவும் , நிர்மலும் ,( மலரின் வபரியப்பா பிள்யளகள்).
நந்திகா மலயை ிட ஒரு யது மூத்த ள். நிர்மலும், மலைம் சம
யதினர் எனினும், நிர்மல் மலயை ிட ஒரு மாதம் வபரிய ன்.

"சஹ நந்துக்கா, நிர்மல் அண்ணா இங்க ாங்கசளன்." என்று

அயழத்த யள சகட்டு இரு ரும், ஒரு நாள் முழு தும் மின்தயட
இல்லாமல் மின்சாை சசய கியடக்கவபற்ற தமிழக மக்கள்
சபால் அதிர்ச்சி அயடந்தனர்.. இருக்காதா பின்சன?
மலரின் ாயில் இருந்து இவ் ளவு மரியாயதயான அயழப்பு
கியடத்தால், அ ர்களால் நம்பத்தான் முடியுமா?

"என்னடி, சம்பந்தசம இல்லாமல் எலி எதுக்கு

இப்சபா வஹலிசகாப்சடரில் சபாகுது ? நாங்க என்ன
பண்ணனும்னு சநைடியா ிஷயத்திற்கு ா?" என்றபடிசய ந்து
நின்றனர் இரு ரும்.

"கற்பூை புத்தி பா உங்களுக்கு. எப்படி டக்குனு பாயிண்ட பிடிக்கறீங்க

பாருங்க." என்று ழிந்தாள் மலர்.

"அப்புறம், ழியில சபாற நாய்க்குட்டி லிய ந்து ாலாட்டினா

ிஷயம் இல்லாமலா இருக்கும்! நந்துய சய நீ அக்கானு கூப்பிட
மாட்ட, இதில என்யன நீ அண்ணான்னு கூப்பிட்டா நம்ப நான்
என்ன முட்டாளா?", என்றான் நிர்மல். [" ஆமா இ ரு
வபரிய ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் ,கண்டுபிடிசிட்டாைாமா!! சரி, சரி இந்த
"குருமா " அப்புறம் க னிக்கலாம். இப்சபாயதக்கு காரியத்துல
மட்டும் க னம் வசழுத்துடி மலர்" என்று தனக்கு தாசன வசால்லிசக
வகாண்டாள் மலர்.]

"ஹி ஹி ஹி..அப்படிவயல்லாம் இல்யலணா......." மறுபடியும் லிட்டர்

கணக்கில் ழிந்து ிட்டு, காயலயில் நடந்த ற்யற ஆங்காங்சக
வ ட்டி, ஒட்டி , தன்யன உலகமகா அப்பிைாணியாக சித்தரிக்க
சபாதுமான ற்யற மட்டும் வசால்லி, இறுதியில் அந்துய
க ிழ்க்க, மன்னிக்கவும்,க ிழ்ந்தடித்து ிழ ய க்க ஒரு
சதி திட்டம் தீட்ட ச ண்டியயத ஒரு ழியாக வசால்லி முடித்தாள்
மலர்.

'அந்து' என்ற அை ிந்தன், பாைபட்சமில்லாமல் அயன யையும்

கலாய்ப்பதால், அ னுக்கு குடும்பத்திற்குள்சள பல எதிரிகள்
இருந்தனர். அதுவும் நந்திகாய ஓட்டு து என்றால் அ னுக்கு
அல் ா சாப்பிடு துசபால். அதனால் நந்துவும் அ யன ாரி ிட
சமயம் பார்த்து காத்துக்வகாண்டிருந்தாள்.

இயதவயல்லாம் மீ றி அை ிந்தனுக்கு, நந்திகா சமல்

ஒரு 'இது' உண்டு என்பயத மலர் அறிந்திருந்தாள். அது
நந்து ிற்கும், நிர்மலுக்கும் கூட அைசல் புைசலாக வதரியும்.
மதிமலர், அந்த 'அயத' இதற்கு பயன்படுத்திவகாள்ளலாம்
என்று முடிவ டுத்தாள்.

அதன்படி, நிர்மலிடம், " அை ிந்தயன யகசபசியில் கூப்பிட்டு, நந்து

அ னுடன் அ சைமாக தனியாக சபச ிரும்பு தாக
கூறி, மணமகள் ஓய் யறக்கு உடனடியாக ைச் வசால்லு. மீ தியய
நாங்க பார்த்துக்கசறாம். " என்று ிட்டு, மலர்
நந்துய அயழத்துக்வகாண்டு மணமகள் அயறக்குள்
புகுந்துவகாண்டாள்.

அ ர்களின் திட்டப்படிசய, நிர்மல் அை ந்தியன அயழத்து வசால்ல

ச ண்டியயத வசால்லி முடித்தான் .

இயத சகட்டதும் ஆயிைம் அலங்காை ிளக்குகயள ஒசை

சமயத்தில் ஒளிைச் வசய்த திரு ிழாத் திடல் சபால் அை ிந்தனின்
முகம் ஒளிை , அ ன் சுஹாயச, எப்படிடா கழட்டி ிடு வதன்று கண
வநாடியில் சயாசிக்க து ங்கினான்.(மித்ை துசைாகி!!)

"சடய் சுஹா, மணமகள் அயறயிலிருந்து, இப்சபா ஏசதா

முக்கியமான வபாருள் எடுக்கணுமாம். அம்மா கூப்பிடுறாங்க. நான்
சபாயிட்டு சைன். நீ பா ம் ஓடியாடி ச யல வசய்தததில்
கயளத்து சபாயிருக்கிற....அதனால சாப்பாட்டு அயறயில்
சபாய் சூடா ஒரு கப் காபி குடிச்சிட்டு ா. நான் அ சைமா
சபாயிட்டு சீக்கிைசம ந்துசறன் ", என்று துைத்தாத குயறயாக
அனுப்பினான்.

திடீவைன்று வபாங்கிய நண்பனின் பாசத்தில், குழம்பி சபான

சுஹாஸுக்கு , “இதில் ஏசதா உள்குத்து இருக்கிறது
சபாலிருக்சக?’என்று சந்சதகம் எழுந்தது.

அை ிந்தன் சுஹாசின் பதியல கூட எதிர்பார்க்காமல் நடக்க

து ங்கியிருந்தான.

சரியாக, அசத சநைம் அை ிந்தனின் அம்மா மீ னா, "அை ிந்த், ஒரு

நிமிஷம் இங்க ந்திட்டு சபா!" என்றயழக்க. " என்னம்மா? நீங்க ச ற
சநைங்காலம் வதரியாம? எனக்கு ச றச யல இருக்கு " என்று
எரிச்சலுடன் வமாழிந்து ிட்டு நிற்காமல் சமசல நடந்து வகாண்சட
இருந்தான் அ ன்.

முன்னுக்குப்பின் முைணான இ ன் சபச்சில் சுஹாசுக்கு சந்சதகம்

எட்டிப் பார்க்க, அை ிந்தயன பின்வதாடர்ந்தான் சுஹாஸ்.

இதற்குள் அை ிந்தன், தாங்கள் இருந்த அயறயய சநாக்கி ரு யதக்

கண்ட மலர், ஓடிச்வசன்று ஒளிந்து வகாண்டாள்.

ஆனால் யாருயடய நல்ல சநைசமா, யாருயடய வகட்டச யளசயா?

" அப்படி என்னடா இருக்கு அந்த ரூமில்? நானும் சைன்" என்று

சுஹாஸ் அை ிந்தயன முந்திக் வகாண்டு நடக்க, கல ைமயடந்த
அை ிந்த் " சடய், நில்லுடா, ப்ள ீஸ்.... நான் உன்னிடம் அப்புறம்
வசால்சறன். இப்சபா தயவு வசய்து ிட்டுறுடா" , என்று
வகஞ்சினான்.
இந்த ாக்கியத்தில் சுஹாசின் ஐயம் மீ ண்டும்
லுப்வபற, அ ன் அை ிந்தயன முந்திக்வகாண்டு
ஓடினான்.(ஓடு, ஓடு, உன் தயலவயழுத்யத மாற்ற ா முடியும்!.)

அயறக்குள், ாயிலின் இருபுறமும், நந்து ஒரு புறம், நிர்மல்

ஒருபுறம் அமர்ந்து, கால் தடுக்கும் அள ில் சரியாக ஒரு வமல்லிய
கயிற்யற இழுத்து பிடித்துக் வகாண்டிருந்தனர்.

ருகிற ன் ிழுந்து வபருங்காயம் படாமல்

தடுக்க முன்சனவசரிக்யகயாக, அங்சக ஒரு அதிக தடிமனில்லாத
சபார்த்தி படுக்க உதவும் குயில்ட்(quilt) வமத்யதயய இைண்டாக
மடித்து, ிழுகின்ற இடத்யத குத்துமதிப்பாக கணித்து, ிரித்து
ய த்திருந்தனர்(என்ன ஒரு நல்வலண்ணம்?!நீங்கல்லாம் நல்லா
ரு ங்கடா!
ீ நல்லா ரு ங்க!!
ீ ).

ிழுப யனக் கண்டு யக வகாட்டி சிரிப்பதற்காக, அங்கு அந்த

அயறயின் ஒரு ஓைமாக, வ ளியிலிருந்து ருப ர் கண்ணில்
படாத ாறு, தயாைாக நின்று வகாண்டிருந்தாள் நம் நாயகி மதிமலர்.

அயறக்கு வ ளியிசலா ஒரு குட்டி ஓட்டப்பந்தயசம நடந்து

வகாண்டிருந்தது. அருகில் ரும் சநைம் சுஹாஸ் முன்னியலயில்
இருந்தான்.

சரியாக அயறயின் அருசக ரும்வபாழுதுதான் மலர் இயத

க னித்தாள். "அடப்பா ி! நீசயண்டா இங்க ை?" என்று மனதிற்குள்
தயலயிலடித்துக்வகாண்டு, கண சநைம் கூட சயாசியாமல்,
" ைாதீங்க! ைாதீங்க!" என்று கத்திக்வகாண்து அ யன தடுப்பதற்காக
அயற கதய சநாக்கி ஓடினாள்.

உட்புறமிருந்த நந்துவும், நிர்மலும் குழம்பி சபாய், " லூசாப்பா நீ ?

" என்பதுசபால் அ யள கண்ணியமக்காமல் பார்த்து
வகாண்டிருந்தனர்.
அடுத்த கணம் அங்சக ஒரு வபரும் சத்தம் , "டமால்".....,..

ஒரு வநாடி அங்சக என்ன நிகழ்ந்தவதன்சற ஒரு ருக்கும்

வதரிய ில்யல. பதட்டத்தில் கண்கயள
இறுக மூடியிருந்த, நந்து, நிர்மல் மற்றும் அை ிந்த் வமல்ல
கண்கயள திறந்து பார்க்க, அங்சக அ ர்கள் கண்ட காட்சியில்
அ ர்களுக்கு ாயயடத்து சபானது.

அங்கு வமத்யதயில் நம் மதி, யககள் ிரித்து, கண்கள்

ிரிய, மல்லாந்து படுத்திருக்க, அ ள் சமல் அ யள அயணத்த
நியலயில் குப்புற ழ்ந்து
ீ கிடந்தது நம் சுஹாஸ்! (அட பா ிகளா!).

திடீவைன்று வ ளியிலிருந்து யாை து எட்டி பார்த்தால் சத்தியமாக

ி காைமான எண்ணங்கள் தான் சதான்றும்.

சுஹாசின் அயணப்பில் இருந்த மதி எயதயுசம உணரும் நியலயில்

இல்யல. சுஹாசின் முகத்யத வ கு வ கு அருகில்
கண்ட ளுக்கு, இைத்த நாளங்கள் ஒவ்வ ான்றிலும் புது இைத்தம்
பாய, முகம் வ ட்கத்தில் வசக்கச் சி ந்து, கண்கயள
இறுக மூடிக்வகாண்டாள்.

இரு ர் இதயத்துடிப்பும் மற்ற ருக்கு வதளி ாக சகட்டது. அடுத்து

என்ன வசய்யச ண்டும் என்பயத கட்டயளயிடச ண்டிய
மூயள, இரு ருக்குசம ச யல நிறுத்தம் வசய்துவகாண்டிருந்தது.
மலரின் மனநியலக்கு ஏற்ற ாறு, சமயம் காலம் வதரியாமல்
மண்டபத்தில் பின்னணி இயச ஒலித்துக் வகாண்டிருந்தது

“உயிலை என் உயிலை என்னலவா ெடக்குதடி

அடடா இந்த நொடி வாழ்வில் இனிக்குதடி.
ஓ ஒரு ெிமிடம் ஒரு ெிமிடம் எமன ெீ பிரியாலத :
எனதருகில் ெீ இருந்தால் தமேகால் புரியாலத.
ெிஜம்தாலன லகேடி ெிமனநவல்ோம் ெீ யடி.♥.”
சில கணங்கள் தான் வசன்றிருக்கும், திடுவமன மலரின்
தற்காப்புத்தன்யம ிழித்துக்வகாள்ள, நடந்த சம்ப ம்
உயறக்க, தியகத்து சபாய், தன யககளால் அ யன ச கமாக தள்ள
முயற்சித்தாள் மலர்.

இவ் ளவு சநைம் நடந்தயத கிைகிக்க முயன்றுவகாண்டிருந்த

சுஹாசும் சட்வடன்று சுதாகரித்து, தீச்சுட்டாற்சபால் அ ளிடமிருந்து
ிலகி எழுந்தான்.

இதற்குள் சற்று இயல்பிற்கு ந்திருந்த அை ிந்த் ந்து சுகாயச

தூக்கி நிறுத்த, நந்து மலயை யக தூக்கி எழுப்பி ிட்டாள்.

மலருக்கு வ ட்கம் ஒரு புறம், அ மானம் ஒரு புறம் பிடுங்கி

திங்க, இைத்தவமன சி ந்த முகத்துடனும், க ிழ்ந்த தயலயுடநும்
நந்து ின் பின் ஒளிந்துவகாண்டாள். அங்கு ஒரு வபரும்
சங்கடமான அயமதி நில ியது.

சுஹாசின் நியலசயா, எதிர்பாைாமல் நடந்த சம்ப த்தில், இன்னும்

பரிதாபமாக இருந்தது. இது எப்படி நடந்தவதன்று
அப்சபாதுதான் , அ னுக்கு சிறிது சிறிதாக புரிய ஆைம்பித்தது.

அை ிந்தனுக்கு ிரித்த யலயில் தாசன லிய ந்து

மாட்டிவகாண்ட சகயனத்தனத்யத நியனத்து
சிரிப்பதா,அழு தா என்று வதரிய ில்யல.அ னுக்கு

மதிமலரின் முகத்யதக் காணச குற்றவுணர்ச்சியாக இருந்தது.

மலருக்சகா பூமியில் அப்படிசய புயதந்து சபாய் ிட
மாட்சடாமா என்றிருந்தது.

நந்துய யும், நிர்மயலயும், மலயையும் வநற்றிக்கண்

திறந்து முயறத்துக்வகாண்டிருந்த அை ிந்தன, இப்சபாது, சட்வடன்று
வபருங்குைவலடுத்து சிரிக்க ஆைம்பித்தான்.
அயன ைது க னமும் அ ன் புறம் திரும்ப, "இதுக்குதான்
வசால்றது, அட்டு திட்டம் சபாடற வபாண்ணும், அன்பு நண்பயன
நம்பாத அடா டி நண்பனும், வசாந்த வசல ில் தனக்கு தாசன
சூனியம் ச்சிக்கு ாங்க" என்று ழக்கம்சபால் தத்து மயழ
வபாழிய, ஏகக் கடுப்பில் இருந்த மற்ற ர்
அயன ரும் அந்துய , அத்து, பிய்த்வதடுத்துக் வகாண்டிருந்தனர்.

மலசைா அந்த அயறயய ிட்டு மின்னவலன மயறந்து ஓடி

மயறந்தாள்.

டிக்.......டிக்.......டிக்.......

கடிகாைத்தின் முற்கள் கடயமசய கண்ணாய் தங்கள் பணியய

வசவ் சன வசய்துவகாண்டு , நள்ளிை ில் தாங்கள் இயணயசபாகும்
பன்னிைண்டு மணிக்காக
ச கத்துடன் முன்சனறிக்வகாண்டிருக்க, கீ சழ தன் கட்டிலில் அமர்ந்து
முன்கயதயின் நியனவு சுழலில் மூழ்கி இருந்த மதிமலர்
நனவுலகிற்கு வமல்ல மீ ண்டு ந்தாள்.

அன்று நடந்த சம்ப த்தின் நியன ில், மலரின்

இதழ்கள், இப்வபாழுதும் மந்தகாச புன்னயகயய படை ிட்டன.

பதிசனழு யது பரு ப்வபண்ணாக இருந்த ள், அன்று மிகவும்

பயந்து சபானதும், இைவு முழுதும் ஒரு ித
கலய யான உணர்வுகளின் அயலக்களிப்பால் தூங்காமல்
இருந்ததும், மறுநாள் பயத்தினால் காய்ச்சலில் அ திப்பட்டதும்
நியனவுக்கு ந்தன.

ஆனால் இன்சறா அந்த லியமயான கைங்களின் அயணப்பில்

என்றுசம நியலத்திருக்க மாட்சடாமா என்ற அடங்காத
ஏக்கம் மனதில் வபருந்தீயாக வகாழுந்து ிட்வடறி யத உணர்ந்த
அ ள் கண்கள், அரு ியாக வபாழிந்த கண்ண ீர் வகாண்டு அந்த
வநருப்யப அயணக்க முயன்றன.

முதல் சந்திப்பிலும், அதற்கு பிறகு ந்த காலங்களில் நடந்த

நிகழ்வுகளிலும், அ ன் பால் குதித்து ஓடிய
மனயத கட்டுப்படுத்த, ஏன்! இன்று அ யன சந்திக்கும் முன்னும்
கூட , இசதல்லாம் பக்கு ப்படாத யதில் தனக்கு சதான்றிய்
இனக்க ர்ச்சி என்று தனக்கு தாசன பல முயற
உருப்சபாட்டு மனயத மாற்ற முயற்சித்திருக்கிறாள்.

ஓைாயிைம் முயற தான் வசய்த முட்டாள் தனத்யத எண்ணி,

தன்யன தாசன கடிந்து வகாண்டு, அதன் பின் தன க னம் எந்த
ிதத்திலும் சிதறாத ண்ணம் பார்த்து வகாண்ட ள், அதில்
வ ற்றியும் வபற்றிருந்தாள்.

ஆனால் ருடங்கள் பல கழிந்திருந்தும் கூட, இன்று

காயல சுஹாயச சநரில் கண்ட ஒசை கணத்தில், அய வயல்லாம்
வ றும் உப்புச்சப்பில்லாத சப்யபக்கட்டுகளாக மாறிப்சபானயத
தியகப்புடன் உணர்ந்தாள் மலர்.

சுஹாஸ் கல்லூரியில் இறுதியாக தன்னிடம் கூறிய காைணத்யத

சகட்ட பிறகும், கண்கள் காணாத தூைத்தில் ிலகி சபான பின்னும்
கூட, இந்த நிமிடம் யையிலும், தனது இதயக் கூட்டின் இைகசிய
அயறயில் நாயகனாக சித்து ரு து அ ன் மட்டுசம என்பயத
இன்று வதளி ாக உணர்ந்தாள்!

இது ா இனக்க ர்ச்சி? இது ா உடற்க ர்ச்சி ? இல்யலவயன்று

அடித்து வசான்னது மனது.

ிழிகளின் கனவுகள் கயலந்து , எதிர்பார்தய நடந்து ச தயனகள்

சுமந்த சபாதும் , அ ன் நலயன மட்டுசம ச ண்டிய இதயம்
இது. இதில் இருப்பசதா பசுமைத்தாணி சபால் பதிந்து
சபான, சுஹாஸ் மீ து வகாண்ட அழிக்கச முடியாத உண்யமயான
உயிர் சநசம் என்பயத அந்த கணத்தில் மனதாை உணர்ந்தாள் மலர்.

ஆனால் இந்த சமலான உணர் ிற்கு எதிர்காலம் என்று ஒன்று

உள்ளதா என்று சத்தியமாக அ ளுக்கு வதரிய ில்யல!

பன்னிவைண்டு என்ற எண்ணில் கடிகாை முட்கள் இயணந்து தங்கள்

மகிழ்ச்சியய வமல்லியசயாக வ ளிப்படுத்த, அயதக்
கண்ட ளுக்கு, தான் இயணயாக கருதிய னுடன் இயணயும் காலம்
யக ருமா என்ற வபரும்சகள் ி மனதில் ஆழிப்
சபையலயாக எழுந்தது.

அந்த லகள்வி அமே அவமே மறுபடியும் எண்ணங்கேின்

சுழேில் சிக்க நசய்ய,மேர் தனது வாழ்வின் முன்
அத்தியாயங்கமே மீ ண்டும் புைட்டத துவங்கினாள்.

-இயழகள் சகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 7

திருமண மண்டபத்தில் நடந்த சம்ப த்திற்கு பிறகு சுஹாஸ்

இருக்கும் தியசப் பக்கசம எட்டி பார்க ில்யல மலர். அ னும்
அப்படித்தான். அதற்கான சந்தர்ப்பங்கள் அயமந்திருந்தும் இரு ரும்
க னத்துடன் த ிர்த்திருந்தனர் எனலாம்.
மலருக்கு உள்ளூை ஒரு குறுகுறுப்பு, ஒரு படபடப்பு, என்னவ ன்சற
வதரியாத ஒரு ஈர்ப்பு உள்சள வபாங்கி வகாண்டிருந்தது. அதற்கு தன்
அறி ால் அயண கட்ட வபரும்பாடு பட்டுக் வகாண்டிருந்தாள் அ ள்.

என்ன தான் கட்டுப்பாடாக இருக்க ச ண்டும் என்று

முயன்றாலும், அ ள் கண்கள் என்னச ா அயலபாய்ந்து
வகாண்டு தானிருந்தன, அ யனக் காண!

அன்யறய இை ில் குழப்பம், பயம், படபடப்பு, அசத சமயம் ஒரு

இனிய உணர்வு எல்லாம் சசர்ந்து அ யள
அயலக்களித்ததில், அடுத்த நாள் காய்ச்சலில் அ தி பட்டாள்

மலர். அதனால் வபரிய ர்கள் எல்லாம் திருமணத்யத வதாடர்ந்த

ச யலகளில் மும்முைமாக இருக்க, மலர் தன ட்டில்
ீ
நந்திகா ின் துயணயுடன் ஓய்வ டுத்தாள் .

அ ளது உடல் நலம் வதளிய மூன்று நாட்கள் ஆகி ிட, அ ளால்

அதன் பிறகு சுஹாயச காணச முடிய ில்யல. மலரும் அ ன்
நியனவுகளின் பிடியிலிருந்து வமல்ல வ ளி ந்து தினசரி
ாழ்க்யகயில் ஐக்கியமாயிருந்தாள்.

நாட்கள் ச ால்ச ா சபருந்து சபால் ச கமாக ஓடிக்

வகாண்சடயிருக்க, அ ளது பிளஸ் 2 சதர்வு முடிவுகளும்
வ ளியாகி, நல்ல மதிப்வபண்களும் வபற்றிருந்தாள் மலர்.

மலருக்கு கணிப்வபாறியியலில் ிருப்பம் இருந்தது. வசன்யன

மாநகரில் வபயரும் புகழும் வபற்றிருந்த ஒரு தனியார் வபாறியியல்
கல்லூரியில் அ ளுயடய கட்-ஆஃப் மதிப்வபண்களுக்கு தகுதியின்
அடிப்பயடயிசலசய இடம் கியடத்தது.

சநைக் வகாடுயம என்னவ ன்றால் அதுதான் நம்

அந்துவும், சுஹாசும் படித்து வகாண்டிருந்த கல்லூரி! மலரின்
வபற்சறாருக்கும் பைம திருப்தி தான். ஏவனனில் முதல்
 ருடம் மட்டுமா து, பாதுகாப்பாக அை ிந்தன் இருப்பாசன என்று!
(யாருக்கு யாருடா பாதுகாப்பு?!)

மலருக்கு அயத ிட திருப்திதான். புகழ்வபற்ற

கல்லூரி, படிப்பு முடியும் முன்சப ளாக சநர்முகக்காணலில்
ஏறக்குயறய அயன ருக்குசம ச யல ாய்ப்பு கியடப்பது உறுதி.
ஆனால், இ ற்யற எல்லாம் மீ றி சுஹாசும் அங்கு
தான் பயில்கிறான் என்பது கூடுதல் இனிப்பாக இருந்தது
அ ளுக்கு !

“ச்சச, இவதன்ன முட்டாள்த்தனம்!”, என்று தன்யன தாசன வநாந்து

வகாண்ட ளுக்கு, இது என்ன மாதிரி உணர்வ ன்று வதளி ாக
புரிய ில்யல. இருந்தும், அந்த புதிய உணர்ய ைசிக்காமலும்
இருக்க முடிய ில்யல. அது ஒரு புது யகயான உள்ளக்
கிளர்ச்சியய உண்டு பண்ணியயத மறுக்காமல் ைசித்தாள்.

ஆயிற்று, மலர் கல்லூரியில் அடிவயடுத்து ய க்கும் நாளும்

ந்தது. வபற்ற ர்கள், வபரிய ர்களிடம் ஆசிர் வபற்று ஆயிைம்
கனவுகளுடன் கல்லூரிக்குள் நுயழந்தாள் அ ள்.

அ ர்கள் கல்லூரி ைாக்கிங் ிஷயத்தில் எல்லாம் மிகவும் கண்டிப்பு

எனபதால் முதல் ருடம் பயில்ப ர்களுக்கும், மற்ற
ஆண்டு மாண ர்களுக்கும் வ வ்ச று சநைத்தில் குப்புகள்
ஆைம்பித்து முடிந்தன. அதனால் மலருக்கும், கயடசி ஆண்டில்
பயின்று வகாண்டிருந்த அை ிந்தயனசயா, சுஹாயசசயா
கல்லூரியில் சந்திக்கும் சந்தர்ப்பம் அயமய ில்யல.

இயடயியடசய அை ிந்தனிடம் ஏதா து பாடம்

வதாடர்பாகச ா, கல்லூரி வதாடர்பாகச ா வதளிவு
வபற ச ண்டியிருந்தால், மலர் அ ன் ட்டுக்கு
ீ வசன்று ந்து
வகாண்டிருந்தாள்.
அது ஒரு ஞாயிற்று கிழயம........

மாயல சிற்றுண்டியாக இந்திைா கட்வலட்டும் , ைசகுல்லாவும்

வசய்திருந்தார். அை ிந்தனுக்கு இந்திைா வசய்யும்
கட்வலட் என்றால் மிகவும் பிடித்தம். அதனால் அை ிந்தனுக்கு
இரு யக பலகாைங்களிலும் ஒரு பங்கு எடுத்து
ய த்த ர், ஹர்ஷா ிடம் அயத வகாடுத்து ிட்டு ை
வசால்ல, அ சனா பரீட்யசக்கு படிக்க(?!)ச ண்டியிருப்பதாகக்கூறி
மறுத்து ிட்டான்.

இந்திைா மலயை சமாளித்து சரிக்கட்டி அ யள

வகாரியர் சசய யாக பயன்படுத்திக் வகாண்டார்.

மலரும் அலுத்துக்வகாண்சட , ஹர்ஷாய யும் திட்டிக்வகாண்டு

அத்யத ட்டுக்கு
ீ ண்டியய எடுத்துக் வகாண்டு புறப்பட்டாள்.

அ ள் அை ிந்தனின் ட்டினுள்நுயழந்த
ீ சநைம், அங்சக அ ளது
அத்யத மீ னா மட்டும் தானிருந்தார். மீ னா ிற்குமலரிடம் எப்சபாதும்
ஒரு தனி பிரியம். அதனால் மலரும்
அ ரிடத்தில் உரியமயுடன் சலுயகஎடுத்துக் வகாள் ாள்.

" ஹாய்....மீ ன்ஸ்.....இந்தாங்க இதில் கிட்சலட்டும், ைசகுல்லாவும்

இருக்கு...... அந்து ிற்கு வைாம்பவும் பிடிக்கும்ல....அதான் அம்மா
வகாடுத்து அனுப்பினாங்க... எங்சக உங்கள புத்திை பாக்கியம்
புண்ணியசகாடி?

" ஏண்டா மலர்? என் மகனுக்கு அழகா அை ிந்தன் என்று வபயர்

ய த்திருக்சகாம்.. அயத ிட்டுட்டு நீ ஏன் அந்து, வபாந்துனு அயத
வகாயல பண்ற? அது மட்டுமில்யல.....உன்யன ிட மூணு யசு
வபரிய ன், அ யன சபாயி நீ, ா, சபானு மரியாயத இல்லாம
கூப்பிடறிசய ? என்ன இருந்தாலும் உனக்கு முயற மாப்பிள்யள
அ ன்..அயத மறந்து ிடாசத ..." என்று மீ னா கூறியது,
அங்கலாய்ப்பது சபால் சதான்றினாலும், நிஜத்தில் அ ர் மலயை
ம்புக்கிழுத்துக் வகாண்டிருந்தார்.

"அட பாருடா.......முயற மாப்பிள்யளயாமில்ல! ஆமா, ஆமா நல்ல

முயறக்கிற மாப்பிள்யள தான்.........." என்று ிழுந்து ிழுந்து
சிரித்த ள், " இந்த மாதிரி ிபரீத ஆயசவயல்லாம் ச ற
உங்களுக்கிருக்கா?......ஏன் மீ ன்ஸ்? உங்கள வைாம்ப பாசக்காை அத்யத
என்று நியனத்சதசன..........உங்களுக்குள்ள இப்படி ஒரு பூலான் சத ி
ஒளிந்திருப்பது இப்சபா தாசன வதரியுது.....எத்தயன நாளா என் சமல்
இந்த வகாயலவ றி உங்களுக்கு? ", என்று கூறி சமலும் நயகத்தாள்.

"என்ன டா வகாழுப்பா? என் மகயன நீசய கட்டிக்கசறன்னு ஒற்யற

காலில் நின்னாலும் உனக்கு கட்டி தைமாட்சடன் பாரு..."

"ஹப்பாடா...............இப்சபாதான் எனக்கு பைம திருப்தி....வைாம்ப

நன்றி அத்யத...இந்த உத ியய என் ாழ்நாள் முழுதும்
மறக்கமாட்சடன்.. அப்படிசய உங்க மகன் அயலயஸ் அந்து-சந்துய ,
பத்திைமா ஊறுகாய் ஜாடியில் சபாட்டு ஊற ச்சு நீங்கசள
ச்சிக்சகாங்க....இல சமா வகாடுத்தால் கூட எனக்கு ச ண்டாம். .."
என்று உணர்ச்சி சப்படும் கருப்பு வ ள்யள கதாநாயகி சபால்
நடித்தாள்

மீ னா "அடிங்க! அவ் ளவு ஆகிப்சபாச்சா உனக்கு.... இரு....இரு...

பார்க்கசறன் நான்......... எந்த நாட்டு மகைாஜா ந்து உன்யன கட்டிக்க
சபாறான்னு ?" என்று அடிக்கத் துைத்தினார்.

அ ர் யகக்கு சிக்காமல் சிட்டாக மாடிப் படியில் பறந்து அை ிந்தனின்

அயறயய சநாக்கி வசன்றுவகாண்சட " ரு ான், ரு ான்,
என்யனத் சதடி என்சனாட மகைாஜா கண்டிப்பா ரு ான்.... அப்சபா
உங்க மகயன அ னுக்கு கூஜா தூக்கச் வசால்லுங்க..." என்று
சிரித்தபடிசய வசால்லி வசன்றயடந்திருந்தாள் மலர்
அங்கு அந்து, மலருக்கு முதுகு காட்டியபடி நிஜமாகச , ஒரு
தண்ண ீர் கூஜாய க் யகயில் ஏந்திக் வகாண்டு யாருக்சகா
கு யளயில் நீர் ஊற்றிக் வகாண்டிருந்தான். அயதக் கண்டதும்
மலருக்கு சிரிப்பு வபாத்து வகாண்டு ை, ிழுந்து ிழுந்து
சிரித்தாள்.

இ ள் சிரிப்பின் ஒலியியனக் சகட்டு அை ிந்தன் திரும்பி

பார்க்க, அது யை அ ன் மயறத்துவகாண்டிருந்ததால் வதரிந்திைாத
அந்த யாசைாவும் எட்டி பார்க்க, இப்சபாது அதிர்ந்தது மலர் தான்.

அங்சக ச று யார் இருப்பார்கள்? நீங்கள் யூகித்ததுசபால் , அது

சுஹாஸ் தான். (வசம அறிவு பா உங்களுக்வகல்லாம்!)

மலரின் ாய் திறந்தபடிசய இருக்க, சிரிப்வபல்லாம் நின்று சபாய்

"சப.." என்று பார்த்துக்வகாண்டிருந்தாள் மலர்.

அ ளுக்கு சட்வடன்று, தான் வசான்ன ார்த்யதகளும்

அதற்சகத்தாற்சபால் அங்கு நடந்த
காட்சியும், வ ட்கத்யத ை யழத்தன.

சபாதாகுயறக்கு அ ன் திருமண மண்டபத்தில் தன் சமல்

ிழுந்து கிடந்த காட்சி நியன ிற்கு
ை, உடவலங்கும் சூடான இைத்தம் பாய்ந்சதாட, அங்கு நிற்க
முடியாமல், வ ட்கத்துடன் மீ ண்டும் சிரித்துக்வகாண்சட
சடாவைன்று படிகளில் துள்ளிசயாடி கீ சழ இறங்கி ந்து ிட்டாள்
மலர்.

"சஹய்ய்ய்ய்......மலர்ர்ர்ர்.....உனக்வகன்ன யபத்தியமா? எதுக்கு சிரிச்ச

என்யன பார்த்து? காைணசமயில்லாம ந்து வகக்சக பிக்சகனு
சிரிச்சுட்டு நீ பாட்டுக்கு ஓடி சபாற......." என்றபடிசய கீ சழ இறங்கி
ந்த அை ிந்தன் சநசை வசன்று நாட்காட்டியய மும்முைமாக எடுத்து
பார்த்தான்.
என்ன வசய்கிறான் இ ன்? என்று மலர் ிழிக்கத்
து ங்குமுன், அை ிந்தன் அ ளரூசக ந்து அ யள சமலும் கீ ழும்
பார்த்து ிட்டு
"இன்யனக்கு அமா ாயசயும் இல்யல, வபௌர்ணமியும்
இல்யல..அப்படி இருந்தும் இப்படி இருக்கிறனா , உனக்கு மனசநாய்
முத்தி சபாச்சுன்னு அர்த்தம்.. அம்மா
கிளம்புங்க, உடசன 108க்கு கூப்பிடுங்க.. உடனடியா சசர்த்து ிட
ச ண்டியதுதான்..இனிசமலும் தாமதிக்க கூடாது" என்று பைபைப்புடன்
கூறினான்.

இயத சகட்டு பக்வகன்று சிரித்து ிட்டனர் மீ னாவும், அை ிந்தனின்

பின்சன கீ ழிறங்கி ந்திருந்த சுஹாசும்.

"அசிங்கப்பட்டான் ஆட்சடாக்காைன் " என்ற சனத்திற்கு

வபாருத்தமான நியலயில் இருந்த மலருக்கு
வ ட்கத்துடன், சகாபமும் சசர்ந்து வகாள்ள, அ ளருசக
கிடந்த இருக்யகயில் இருந்த குஷயன எடுத்து, அந்து சமல்
ிட்வடறிய, இ ள் இப்படித்தான் ஏதா து வசய் ாள் என்று
எதிர்பார்த்திருந்த அ ன் வநாடியில் ிலகிக் வகாண்டான்.

அது ழக்கம் சபால், மிக சரியாக, த றாக பா ப்பட்ட சுஹாஸ்

சமல் வசன்று ிழுந்தது.

அடுத்த குஷன் அந்தைத்தில் பறந்து ரும்சபாசத

சுதாகரித்து ிட்டிருந்த சுஹாஸ் இப்சபாது அயத லா கமாக,
கிரிக்வகட் ைர்
ீ முைளி ிஜய் சபால் லபக் என்று சகட்ச்
பிடித்திருந்தான்.

தன் குறி த றியது, மலயை இன்னும் சகாபப்படுத்த அ ள் இப்சபாது

முழு வ றியுடன், அங்சக டீபாயில் கிடந்த வகாசு சபட்டியன
யகயில் எடுத்து வகாண்டு அை ிந்தயன அடிக்க துைத்தினாள்.
அ ன் ச ண்டுவமன்சற "என்யன வபத்த ஆத்தா உங்க உடன்பிறப்பு
வபற்ற குட்டி சாத்தான் கிட்டக்க இருந்து என்யன காப்பாத்துங்க
தாசய" என்று அலறிவகாண்டு அன்யன பின் ஒளிந்துவகாண்டான்.

அங்சக மீ னாய நடு ிலிருக்கும் தூணாக

பா ித்துக்வகாண்டு இ ர்கள் இரு ரும் குயட ைாட்டினமாக மாறி
சுற்றி சுற்றி ஓடிக் வகாண்டிருந்தனர்.

அப்சபாது ாசலில் கார் ந்து நிற்கும் சத்தம் சகட்க, சட்வடன

நின்று ிட்ட அை ிந்தனும், மலரும், மியுசிக்கல் வசயரில்
அ சைமாக இடம் சதடும் சபாட்டியாளர்கள் சபால் அடித்து பிடித்து
ஓடி ஆளுக்வகாரு பக்கம் நல்ல பிள்யளகள் சபால் அமர்ந்து
வகாண்டு ஓடிக்வகாண்டிருந்தத வதாயலக்காட்சியய
பார்க்கத் து ங்கினர்.

இய வயல்லாம் நிமிடத்தில் நடந்து முடிந்து ிட, மீ னா

சிரிப்யப அடக்க முயன்றுவகாண்டிருந்தார்.

சுஹாசுக்சகா, வமாழிமாற்றம் வசய்யப்படாத

யசன ீஸ் தியைப்படத்யத பார்ப்பது சபாலிருந்தது. அ யன அருகில்
ந்து அமருமாறு அை ிந்தன் அ சைமாக யசயக
வசய்ய, சுஹாசும் ஒன்றும் சபசாமல் அை ிந்தன்
அருகில் டக்வகன்று அமர்ந்து ிட்டான்.

மிகவும் நல்ல ர் தான், ஆனாலும், அறிவுயை என்ற வபயரில் அயை

நாள் அறுத்து தள்ளி ிடு தால் பிள்யளகள் அயன ரும் அ யை
கண்டாசல அயமதி சிகாமணிகளாகி ிடு ார்கள். இப்படி கத்தி
சபாடு தற்கு பதில் வதலுங்கு பட ில்லன் சபால் ைத்தம் ரும்
அள ிற்கு அடித்தால் கூட சத லாம் என்று அை ிந்தனுக்கு பல
முயற சதான்றியதுண்டு.

உள்சள ந்த ர் " ாம்மா மலர், அட சுஹாஸ் நீயும் ந்திருக்கியா?

 ாப்பா...படிப்வபல்லாம் எப்படி சபாகுது? ", என்று அன்புடன்
ிசாரித்தார். அ ர்களும் பதில் கூற, அ ர் சமலும் சபச ஆைம்பிக்கும்
முன் குறுக்கிட்ட மீ னா, "கயளப்பா ந்திருக்கீ ங்க... சபாயி குளிச்சிட்டு
ாங்க...மலர் பலகாைம் வகாண்டு ந்திருக்கிறாள். சாப்பிடலாம்."
என்று தியச திருப்பி ிட்டார்.

" ஓ! அப்படியா மலர்? சரி,சரி, நீ பிள்யளகளுக்கு முதலில்

வகாடு...நான் குளிச்சிட்டு ந்திடசறன்"

மீ னா, அயன ருக்கும் எடுத்து ய த்து ிட்டு, மலயை அயழத்து

அை ிந்துக்கும் சுஹாசுக்கும் வகாடுக்க வசான்னார். மலரும் ஒரு
டிசையில், இரு சிறிய தட்டுகளில் ய த்து எடுத்து வசன்று சுஹாசிடம்
ஒன்யற முதலில் வகாடுத்தாள். அ ன், மலயை சநாக்கி தனக்சக
உரிய சீகை புன்னயகயுடன் "நன்றி மதிமலர், நல்லா இருக்கீ ங்களா?",
என்று கூறி வபற்றுக்வகாள்ள, மலருக்கு மனதில் பாடல் ஒலித்தது

"உன் புன்னமக கண்டு மயங்கி

பூக்கநேல்ோம் கடனாய் லகட்டால்
என் நசய்லவன்? என் நசய்லவன்? என் நசய்லவன்?"

ியை ாக சுதாகரித்து “ம்ம்ம்....நல்லா இருக்சகன்” என்று வ ட்கப்

புன்னகயுடன் அ னுக்கு பதில் அளித்தாள் மலர்.

நகை மறுத்த கால்கயள பிடி ாதமாக நகர்த்தி, அை ிந்தனிடம் அடுத்த

பலகாை தட்யட நீட்ட, அ சனா அயத வபற்றுக்வகாண்து, படு
தீ ிைமாக அ யள உற்று சநாக்கி ிட்டு, " ப்ப்ப்ஹ்ஹ்ஹா.....எனக்கு
இந்த வபாண்ண பிடிக்கல. ச ற வபாண்ணு பாருங்கம்மா" என்று
முகத்யத அஷ்ட சகாணலாக்கி வகாண்டு, அங்கு ந்த மீ னாய ப்
பார்த்து வசால்ல, இம்முயற குறி பிசகாமல், மலர் அ யன யகயில்
இருந்த டிசையால் சைமாரியாக முதுகில் அடிக்கத் து ங்கி இருந்தாள்.

சுகாஸ் இப்வபாழுது அடக்கமுடியாமல் சிரிக்க, மீ னா அங்சக ந்து

அண்ணன் மகளுக்கும், அை ிந்தனுக்கும் , தயலயில் ஆளுக்வகாரு
குட்டு ய த்து பிரித்து ிட்டார். அடிக்கடி இது சபால் நடப்பதால்
மீ னாவுக்கு, ஏன் அந்த குடும்பத்தில் உள்ள அயன ருக்குசம இது
பழக்கமாகி சபாயிருந்தது.

" யசாகிடுச்சச த ிை, இந்த இைண்டும் இன்னும் ளைச

இல்யல....எப்சபாவும் இவதன்ன சின்ன பிள்யளங்க
மாதிரி? உங்களுக்கு பஞ்சாயத்து வசஞ்சச நான் வபரிய நாட்டாயம
ஆகிடுச ன் சபாலிருக்கு. சபசாம நம்ம ட்டுக்கு
ீ வ ளிசய ஒரு
ஆலமைம் ளர்க்கலாம்னு நியனக்கிசறன்....என்ன வசால்ற
சுஹாஸ்?" என்று சகட்க, இப்சபாது அை ிந்தனும், மலரும் கூட
சிரித்து ிட்டனர்.

"டீ மலர்...ஓடி சபாயி வசாம்பு எடுத்திட்டு ா...”, இது அை ிந்தன்.

"சரி அந்து............நீ சபாயி, துய க்க சபாட்டிருக்கும் அழுக்கு

ஜமுக்காளத்த எடுத்துட்டு ா.." என்று இரு ரும் கூட்டணி
சபாட்டு வகாண்டு கலாய்க்க, இப்சபாது மீ னா தயலயிலடித்து
வகாண்சட உள்சள வசன்று ிட்டார்.

இய யயனத்யதயும் சுஹாஸ், மங்காத சிரிப்புடன் வ கு

சு ாைசியமாக பார்த்து வகாண்டிருந்தான்.

இப்சபாது நயடமுயறக்கு திரும்பி இருந்த

அை ிந்தன், மலரிடம் வகத்தாக,"அவதல்லாம் இருக்கட்டும்.....இனிசமல்
இப்படி 'டா' சபாடுற ழக்கம் எல்லாம் ச ண்டாம் புரிஞ்சுதா? நான்
உனக்கு இப்சபா கல்லூரியிலும் சீனியர்........... அந்த
பயமும் மரியாயதயும் எப்பவும் இருக்கனும்..............இல்லனா நீ
காசலஜில் அவ் ளவுதான்................ இசதா பாரு என் நண்பன் கூட
இருக்கான். எல்லாரும் சசர்ந்து ஒரு ழி
பண்ணிடுச ாம்.............. சரிதாசன மச்சான்?" என்றான்.
சுஹாஸ், சிரிப்புடன்,
" சரிதாண்டா...வசால்லிட்ட இல்ல, கலாய்ச்சிடுச ாம்...." என்று
கூறினான்.

மலர் அதற்கு பதிலளிக்காமல், இ ர்கள் இரு ரும் நின்ற தியசக்கு

பின்னால் பார்த்து " ாங்க மாமா, உங்களுக்காகத் தான்
காத்திருந்சதன்......சநைமாகிறது..அப்சபா
நான் கிளம்பசறன்மாமா", எனவும் அை ிந்தன் டக்வகன்று பம்மி
வமது ாக திரும்பி பார்த்தான்.

கலகலவ ன சிரித்த மலர் "நீசய ஒரு சிரிப்பு சபாலீஸ்....இதில நீ

என்யன மிைட்டுறியா? ", என்றாள்.

அப்சபாதுதான் மலர் தன்யன ஏமாற்றி இருப்பது புரிய, அசடு

ழி யத மயறத்தபடிசய, " இருடி இரு, என் யகயில் சிக்காமலா
சபாக சபாற காசலஜ்ல.....அப்சபா ய த்து வகாள்கிசறன் என்
கச்சசரியய...." என்று கரு ினான் அந்து.

இப்சபாதும் சிரித்த சுஹாஸ், நண்பனிடம் " வ ரி இன்டவைஸ்டிங்

சகர்ள் டா!" என்றான்.

அதற்கு பதிலாக, "துயை இங்கிலீஷ் எல்லாம் சபசுது" என்பது சபால்

முயறக்க மட்டுசம முடிந்தது அை ிந்தனால்.

இதற்குள் சுந்தசைசனும் அங்கு ந்திருக்க, சநைமாகி வகாண்டு

இருப்பதால், மலரிடம் இருள் சூழுமுன் டுதிரும்ப
ீ ச ண்டிய
அ சியத்யத பற்றி கத்தியின்றி யுத்தமின்றி, காதில் இைத்தம் ரும்
அள ிற்கு பாடவமடுத்தார்.

ஒரு ழியாக அ ரிடமிருந்து தப்பி, அத்யதயிடமும்

ியடவபற்று, அந்து ிடமும், சுஹாசிடமும் வசால்லி
ிட்டு ட்டுக்கு
ீ திரும்பினாள் மலர். ரும் ழிவயங்கும்
சுஹாசிடம் கியடத்த வமச்சுதயல நியனத்து மனதில் மகிழ்ச்சி
வபாங்கி வகாண்டிருக்க, தனது சஹாண்டாஆக்டி ாய , புஷ்பக
ிமானமாக உரு கபடுத்தி சிறகின்றி பறந்து
வகாண்டிருந்தாள் அ ள்.

சிறகின்றி பறக்கிலறன் சந்லதாஷ வானில்

சிரிப்புடன் ெீ உதிர்த்த சிறு வார்த்மதயில்...

இது என்ன ? இயல்பு நதாமேத்து

எங்லகா பாமத மாறுகிறலத என் மனம்!

சரிலயா? தவலறா? புரியலவயில்மே!

சரிபார்த்து சமன்படவும் மனலமயில்மே..

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் –8

உன் அமழப்பில் நவேிப்படும்

என் நபயரின் ஒேி வடிவம்
நசவி அமறகமே ெிமறத்து
நமல்ேிமசயாக இனித்து
அமேகேின் ஓமசயாய்
நெஞ்மச ஆர்ப்பரிக்க மவப்பதுலமலனா?

மதிய உணவு இயடச யளயில், இறகில்லா ண்ணத்து பூச்சிகளாக

துறுதுறுவ ன்ற மாண ர்கூட்டம் பைபைவ ன அந்த கல்லூரி
ளாகத்தில் கலகலத்து, அந்த இடத்திற்சகபுத்துணர்ச்சி அளித்துக்
வகாண்டிருந்தனர். மதிமலர் அன்று ியை ாக
உண ருந்தி ிட்டு, கல்லூரி நூலகத்தில் நூலக அயடயாள
அட்யடயியன வபறு தற்காகதனது குப்பு
சதாழிகளுடன் வசன்றாள்.

அங்கிருந்து தங்கள் குப்பிற்கு திரும்பும் ழியில், மை நிழல்

படிந்திருந்தகணிவபாறியியல் சசாதயன கூட படிகளில் அமர்ந்து
அைட்யடயடித்துக் வகாண்டிருந்த, இறுதி ஆண்டு பயிலும் மாண ர்
கூட்டம் ஒன்று அ ர்கயள ழிமறித்தது.

என்ன தான் கண்டிப்பு இருந்தாலும், அயத உயடப்பதில் தாசன

மாண ப்பரு த்தினற்கு மகிழ்ச்சி.

அ ர்கள் கல்லூரியில் சிறிது நாட்களில்நயடவபற ிருந்த, மாநில

அள ிலான மாண ர்களுக்கான ஆய்வுக் கட்டுயைகள்
ி ாதகருத்தைங்கியன நடத்தும் வபாறுப்பில் வபரும் பகுதி இறுதி
ஆண்டு மாண ர்களுக்குஅளிக்க பட்டிருந்தது. இயத சாக்காக
ய த்து ஒ டி (O.D ) என்ற வபயரில், அ ர்கள் உற்சாகமாக
வகாட்டமடித்த சநைம் சபாக மீ தம் இருந்த மற்ற சநைத்தில் ிழா
ச யலகயளயும் வசய்து, கல்லூரிப் பரு த்திற்சக உரிய
இனியமயில் மூழ்கிஇருந்தனர்.

ைாக்கிங் வசய்ய தற்கு ஒரு வ ள்யள எலி சிக்கு து கூட குதியை

வகாம்பாகஇருக்கும் சமயத்தில், ஒரு வ ள்யள புறா கூட்டசம
சிக்கியதில் மக்கள்அகமகிழ்ந்து ிட்டனர். அதிலும் சீனியர்
கூட்டத்தில் இருந்த இரு சஜாடிகண்கள், மதிமலரும் இந்த
கூட்டத்தில் இருப்பயத கண்டதும், தங்களுக்குள் நயனபாயஷ சபசி
சிரித்துக் வகாண்டன. "மாட்டினியா மகசள!" என்று
தங்களுக்குள்எகத்தாளம் இட்டுக் வகாண்டன.

" சஹ இைட்யட சயட! இஙசக ா " என்று அந்த

பட்டாளத்திலிருந்து ஒரு பரிச்சயமானஆண் குைல் மதிமலயை
அயழக்கவும் , அந்த பக்கம் திரும்பி சநாக்கிய ளுக்கு, குைலின்
வசாந்தக்காையன பார்த்ததும் தன்யனயறியாமல் பயம்
குயறந்து, முறு ல்மலர்ந்தது.

அப்புறம் என்னங்க? பார்க்க மாட்சடாமா என்று

எதிர்பார்த்திருந்த 'சிங்காை சிரிப்பழகன்' சுஹாஸ் அல்ல ா அங்கு
நின்றிருந்தான்.

அ யன பார்த்து புன்னயகத்த ளின் கண்களுக்கு, அ ன் மட்டுசம

வதரிய, சுற்றிஇருந்த அயனத்தும், கு ியமில்லா காட்சிப்சபயழ ழி
பார்ப்பது சபால் மங்கிவதரிந்தன.

" மாப்ள, என்னடா வகாஞ்சம் கூட பயசம இல்லாம உன்யன பார்த்து

சிரிக்குது இந்தவபாண்ணு. நம்யம பத்தி இன்னும் வதரியல
சபாலிருக்கு…………. ிடாசத மச்சி " என்றுபக்கத்தில் இருந்த ானைம்
தூபம் சபாட்டது.

இந்த ஓட்யட ிழுந்த இயசத்தட்டுகுையலயும் எங்சகசயா

சகட்டிருக்சகாசம என்று மலரின் மூயளயில் மணியடிக்க, இப்சபாது
வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக காட்சிகள் கு ியம் வபறத்
து ங்கி, அங்குகுத்துக்கல் சபால் நின்றிருந்த அ ளது ஆயச மச்சான்
அை ிந்தன் அப்சபாது தான்காட்சித் தியைக்குள் ிழுந்தான்.
இப்சபாது தான் மலருக்கு வகாஞ்சம் உதறல் எடுத்தது.
"அய்யய்சயா இந்த குைங்கா? புதிய ர்கள் கூட கல்லூரி
ிதிமுயறகளுக்கு பயந்து ிட்டு ிடார்கள். இ ன் ச ண்டுவமன்சற
கலாய்ப்பாசன .

ஆனாலும் சுஹாசா துநம்யம காப்பாற்றி ிடமாட்டானா?" என்று

எண்ணிக் வகாண்சட சுஹாயச பார்க்க, அ னும் "அப்படிவயல்லாம்
தப்புக் கணக்கு சபாடாசத மகசள! " என்ற பா யனயில் சலனசம
இல்லாமல் பார்த்துக்வகாண்டிருந்தான்.

"ஓசஹா! கூட்டு சதியா? சரி என்னதான் நடக்குதுனு பாப்சபாம்"

என்று மதிமலரும் துணிந்து முயறத்தாள், அை ிந்தயன.

"என்ன? உனக்கு வபரிய அஞ்சலி பாப்பானு நியனப்பா? இைட்யட

சயட சபாட்டுட்டு காசலஜுக்கு ர்ற. வசன்ஸ்
இல்ல? சமனர்ஸ் இல்ல? " என்று மருந்துக்கு கூடசிரிப்சப இல்லாமல்
குஷி பட சஜாதிகா சபால் ின ினான் சுஹாஸ்.

மனதிற்குள் மலர், " ம்ஹும்..... இந்த மூஞ்சி சகிக்கயல.......

வகாஞ்சம் சிரிடா லூசு, உன்சிரிப்வபனும் கடலுக்குள் குதிக்க ஓசடாடி
ந்த என்யன ஏமாற்றி ிடாசத ", என்றுஅந்த ைணகளத்திலும்
அ யன மனதிற்குள் கிண்டலடித்துக் வகாண்டிருந்தாள்.

வ ளியிசலா, மணலில் த ற ிழுந்த குச்சி மிட்டாயய பார்க்கும்

குழந்யத சபாலபா மாக பார்த்தாள். அந்த பார்ய யில் சுஹாசுக்சக
மனம் இசலசாக இளகது ங்கியது.

அது வபாறுக்காத இன்வனாரு ானைம் இயடயிட்டு,

" ம்ம்ம்ம், ம்ம்ம்ம் , மாப்ள...ஸ்வடடி ஸ்வடடி.....என்ன
அஸ்தி ாைசம ஆடுசத! இந்த , அஞ்சலிபீப்பாய , ச்சச பாப்பாய
உனக்கு முன்னாடிசய
வதரியுமா? உன்யனசயபார்த்திட்டிருக்குது...வசால்லு பாப்பா உன்
வபயைன்ன ?"

மலர் கல்லூரி படிப்பில் அடிவயடுத்து ய த்தசபாது சற்சற

பூசினாற்சபால் , அழாகாக வகாழுக் வமாளுக்வகன்று இருப்பாள்.
அதற்காக குண்டு என்றுவசால்ல முடியாது.

பீப்பா என்ற வசால்யலக் சகட்டதும் மலருக்கு உள்ளுக்குள் 'எரிமயல

எப்படி வபாறுக்கும்' என்று இயசப்பாட்டு
எழும்ப, முயன்று கட்டுப்பட்டு, எருயம சபால் வபாறுயம காத்தாள்.

அதனால் ச ண்டுவமன்சற, தன்யன பீப்பா

என்ற னுக்கு, மனதிற்குள் "சங்கிமங்கி" என்று வபயர்
சூட்டி, அ னிடம் "மதிமேர்" என்று
பதிலளித்த ள், இயளஞர்களுக்கு அதிலும் வபரும்பாலான கல்லூரி
இயளஞர்களுக்கு எட்டிக்காயாக கசக்கும் "அண்ணா" என்ற
வசால்யலயும் அத்துடன் இயணத்து கூறினாள்.

இயதக் சகட்ட னுக்கு இதயத்தில் டிைான்பார்மர்

வ டிக்க, சுற்றியிருந்த ர்கள் வகால்வலன்று சிரித்து ிட்டனர்.

அந்த சங்கிமங்கி சகாபத்துடன், " சஹ! நீ என்ன என் சித்தி

வபாண்ணா, வபரியம்மா வபாண்ணா.....இந்த அண்ணா, மண்ணாங்கற
ச யல எல்லாம் ச்சிக்காத வசால்லிட்சடன். ஒழுங்கு
மரியாயதயா 'சீனியர் சார்னு' கூப்பிடு.........நாயளக்கு
ரும்சபாது 100 தடய ஒழுங்கா இம்சபாசிஷன் எழுதிட்டு
ைணும் சரியா?" என்றான்.

இயத சகட்டு அை ிந்தனும், சுஹாசும் வபருங்குைவலடுத்து

சிரிக்க, மீ ண்டும் மலர் அை ிந்தயனசய எரித்து ிடு து சபால்
முயறத்தாள்.
அ யள சட்யடசய வசய்யாமல்" சூப்பர் அப்பு...சரியான தண்டயன"
என்றான் அை ிந்தன்

.” ம்ம்ம்ம் அங்க என்ன முயறப்பு???? எங்சக..., என்யன பார்த்து

ஒழுங்கு மரியாயதயா வசால்லு பாப்சபாம், சீ...னி...ய...ர்...
சா...ர்” என்று வதாடர்ந்தான் சங்கிமங்கி, ஒவ்வ ாரு ார்த்யதக்கும்
அழுத்தம் வகாடுத்தபடி.

" என் வபயர் மதிமலர், சீனியர் சார்" என்றால் மலர் பள்ளிக்

குழந்யதயய சபால், சபாலிப் பணிவுடன்.

"ஒஹ்ஹ்ஹ்ஹ்...ம..தி..தி தி....மலைா.... " என்ற ன் சுஹாசின் புறம்

திரும்பி,

"ஓ ான்மதி மதி மதி,

அ ர் என் பதி பதி...
எந்தன் மதி மதி மதி
சகள் என் சகி சகி ",

என்று சங்கிமங்கி தனது கர்ணகடூைமான குைலில் பாடி, " சயாக

ஜாதகம் மச்சி உனக்கு..ம்ம்ம்...நீ நடத்து" என்றான்.

"நாயளக்கு ரும்சபாது, அ சியம் இ னுக்கு இைண்டு திருகாணி

ாங்கி ந்து இ ன் தயலயில முறுக்கி ய க்கணும்... எப்சபாவும்
வகாஞ்சம் கழண்ட மாதிரிசய சபசுறாசன! என்ன உளருகிறான்
என்று ஒண்ணுசம புரியமாட்சடங்குது" என்று
மனதிற்குள் எண்ணிக்வகாண்சட இருந்த மலரின் சிந்தயன ஓட்டம்
நகை சபருந்தில் திடுவமன அழுத்தப்படும், ப்சைக்கியன சபால்
சடாவைன்று தயடபட்டது.

"என்னதிது!! நம்யம சுஹாசுடன் இயணத்து

ஒட்டுகிறாசனா இ ன்? சுஹாசும் அன்யனக்கு மதி என்று தான்
உன்யன கூப்பிடுச ன் என்றாசன........................இந்த ருத்தபடாத
ாலிபர் சங்கதுகாைனுங்களிடம் என்யன பற்றி
என்னசமா வசால்லியிருப்பான் சபாலிருக்குது...................... அய்யசயா
அன்யனக்கு நம்ம அந்துய ிழ ய க்க சபாட்ட திட்டம், நமக்சக
ஆப்பாக மாறி சபான கயதயயயும் வசால்லி இருப்பாசனா?
கடவுசள!!!!! அை ிந்தன் லூசுக்கும் வதரியுமா? ாயய
மூடாமல் இளிச்சிட்சட இருக்குசத..... .எல்லாரிடமும்
வசால்லி ிட்டானா. என்னநடக்கிறது இங்சக?", என்று வ கு ாக
குழம்பினாள் மலர்.

குழப்பத்தின் மத்தியிலும், குப்வபன்று ஒரு மகிழ்ச்சி அயல அ ள்

வநஞ்யச நயனத்து வசன்றது. கூடச
வகாஞ்சம் படபடப்பும், வ ட்கமும், வபருமிதமும் சசர்ந்து வகாண்டன.

இங்சக மலர் இன்னும் என்வனன்னவ ல்லாம்

சிந்தித்திருப்பாசளா? அதற்குள் சுஹாஸ், " முதலில் அந்த தண்ண ீரில்
ிழுந்த ஓட்யட சைடிசயாய மூடுறியா ! அ ள்
நம்ம அை ிந்தனுயடய மாமா வபாண்ணு." என்றான் ,தனக்கு ந்த
பந்யத சமசயாசிதமாக, அை ிந்தன் பக்கமாக தியச திருப்பியபடி.

இயத சகட்டவுடன் மலரின் மன ஓட்டம் வ டிக்காத ஊசிபட்டாசு

சபால் புஸ்ஸ்ஸ் என்று ச கம் இழந்தது. “ச வறான்றுசம
இல்யலயா? அவ் ளவுதானா? "ச்சச ச்சச, அப்படி இருக்காது...பசல
கில்லாடி தாண்டா நீ... சமாளிப்பதற்காக சாமர்த்தியமாக சபச்யச
அந்து ிடம் தியச திருப்ப்பிட்டிசய....நல்ல ச யள...இல்லனா இந்த
சங்கிமங்கி இன்னும் என்னவ ல்லாம் வசால்லி
இருக்குசமா! ” , என்று மனதிற்குள் வமச்சிக வகாண்டாள்.
(வைாம்பதான் அறிவு மலர் உனக்கு!)

"மாப்பிள்யள.....வசால்லச இல்யல! அதான் தங்கச்சி என்யன

அண்ணான்னு வசால்லிச்சா? நீ நடத்து மச்சி... "என்று சங்கிமங்கி
இப்சபாது அை ிந்தயன ம்புக்கிழுக்க, மற்ற ர்களும் அ யன ஓட்ட
ஆைம்பித்தனர்.

அதற்குள் சுதாகரித்திருந்த அை ிந்தன்,“ ச்சச...ச்சச...என்

சைஞ்சு என்ன, அழவகன்ன, அறிவ ன்ன? சபாயும் சபாயும் எனக்கு
சஜாடி இந்த மூஞ்சியா?" என்று அ சைமாக மறுப்பில் து ங்கி
நக்கலில் முடிக்க, இயத சகட்ட மலருக்கு மற்றய எல்லாம்
மறந்து ிட்டன.
அடுத்த வநாடி, அ ள் மீ ண்டும் டாம் அண்டு
வஜர்ரி அயல ரியசக்கு மாறினாள்.

இது கல்லூரி, அ ன் சீனியர், என்பயதவயல்லாம்

மறந்து," சரிதாண்டா அந்து,வபாந்து, குறுகலான
சந்து...... உன் வலவ லுக்கு உள்ளூர் கிழ ி கூட அதிகம்தான். இந்த
இலட்சணத்தில் நான் உனக்கு சஜாடியா? இரு......இரு....நந்து ிடம் நீ
இந்த கல்லூரி வபண்களிடம் லிட்டர் லிட்டைா ழி யதப் பற்றி
ிலா ரியா ிளக்கி வசால்சறன்..... அப்புறம் நீ எந்த உலக
அழகியய கட்டிக்க சபாறனு நானும் பார்க்கிசறன்...... " என்று
அை ிந்தனின் பலகீ னம் வதரிந்து குறி பார்த்து அடித்தாள் மலர்.

அவ் ளவுதான்! மற்ற ர்கள் அை ிந்தயனயும், மலயையும் ிசித்திை

மிருகங்கயள சபால் பார்த்தனர்.

சுஹாசுக்கு மலயைப் பற்றியும், நந்து ின் சமல்

அை ிந்தனுக்கு இருந்த யமயல் பற்றியும் வதரிந்திருந்ததால், அ ன்
இதழ்களில் சிரிப்புடன் இங்கு நடக்கும் கூத்யத பார்த்துக்
வகாண்டிருந்தான்.

கல்லூரி என்பதால் மலர் வகாஞ்சம் அடங்கி சபா ாள் என்று

தப்புக்கணக்கு சபாட்டிருந்த அை ிந்தன், இந்த தடாலடி தாக்குதயல
சற்றும் எதிர்பாைாததால் ஒரு வநாடி தியகத்தான்.
பின் மலர் வசான்ன கயடசி ாக்கியத்தில் அ னுக்கு உள்ளுக்குள்
உதறவலடுக்க," இந்த பிசாசு வசய்தாலும் வசய்யும். நந்து
கிட்ட சபாயி ஏடாகூடமா எதா து சபாட்டு வகாடுக்காம இருந்தா
சரிதான்", என்று மனதிற்குள் எண்ணிக் வகாண்டிருந்ததால்,
' டா',' அந்து' என்ற அ ளின் அதிமாரியாயதயான ார்த்யதகள் கூட
அ னுக்கு உயறக்காமல், இ யள எப்படி மயல இறக்கு து
என்று மண்யடயய உயடத்துக் வகாண்டிருந்தான்.

இங்கு சமலும் கல ைம் வ டிக்கும் முன், சரியாக அசத சமயம்

அந்த பக்கமாக ஒரு ிரிவுயையாளர் ை, அயன ரும் மும்முைமாக
வ வ்ச று ச யலகளில் ஈடுபடு து சபால் நடிக்கத் து ங்கினர்.

"தப்பித்சதாமடா சாமி!", என்று மலரும் மற்ற ர்களுடன் குப்பு

சநாக்கி ஓட்டம் எடுத்தாள்.

எதிரில் ந்து வகாண்டிருந்த ிரிவுயையாளரின் காதுகளில்

மலர், அை ிந்தயன சிறிதும் பயமின்றி மிைட்டிக் வகாண்டிருந்த
ார்த்யதகள் மட்டுசம ிழுந்திருந்தயமயால், அ ர் மனதிற்குள்
"கலி முத்தி சபாச்சுடா கந்தசாமி! முதல் ருட நண்டுகள்
எல்லாம், கயடசி ருட பசங்கயள இந்த மிைட்டு மிைட்டுகிறது! நம்ம
மானம் கப்பசலறும் முன் இந்த இடத்யத காலி வசஞ்சிடுச ாம்
" , என்று எதுவுசம அறியாத ர் சபால் "உள்சள எலி, வ ளிசய புலி
" என்பதற்கு வபாருத்தமாக, வகத்தான நிமிர்வுடன் அ ர்கயள
ச கமாக கடந்து வசன்றார்.

சுஹாஸ் தன்யனப் பற்றி நண்பர்களிடம் கூட பகிர்ந்திருக்கிறான்

என்ற எண்ணம், உள்ளுக்குள் பை ச கீ தங்கள் இயசக்க
வசய்ய, கல்லூரி முடிந்து ட்டிற்கு
ீ திரும்பிய பின்னும் மலருக்கு
மனதில் சந்சதாஷம் வ ள்ளம் கயைபுைண்டு ஓடிக் வகாண்டிருந்தது.

அை ிந்தனுக்கு கூட இது பற்றி எல்லாம்

வதரிந்திருக்கிறது சபாலிருக்குசத என்று ஏசதசதா சிந்தித்துக்
வகாண்டிருந்த ள், ஹர்ஷா ிடம் கூட ம்பிழுக்காமல் சுற்றிக்
வகாண்டிருந்தயதப் பார்த்து ட்டினர்
ீ அயன ரும் ஆச்சரியத்தில்
ஆழ்ந்தனர்.

நாட்கள் உருண்சடாட, கல்லூரியில் மலர் அவ் ப்சபாது

சுஹாயச, அை ிந்தனுடன் காண சநர்ந்தது.

அப்சபாவதல்லாம் பரிச்சயப்
புன்னயககளும், கிண்டல், சகலிகளுமாகநகர்ந்தன அச்சந்திப்புகள்.
மலருக்கு, சுஹாஸ் மீ து ஏற்பட்டிருந்த ஈர்ப்பு, நாவளாரு
சமனியும், வபாழுவதாரு ண்ணமுமாக ளர்ந்து வகாண்சட வசன்று
வகாண்டிருந்தஅசத சநைத்தில், அ னுக்கும் தன்யன மிகவும்
பிடிக்கும் என்ற எண்ணம்அ ளுக்குள் லு வபற்று வகாண்டிருந்தது.
அடுத்த சில நாட்களில் நடந்த சம்ப ங்கள் அந்த நியனப்பியன
சமலும் உறுதிப்படுத்தின.

அத்தியாயம் – 9

கண்லடன் உன்மன
காணவில்மே என்மன
எமனக் காணா உன் விழிகள்
என்னுள் தாோ வேிகள் தை
உமனலய ெிமனக்குநமன் நெஞ்சலமா
உள்ேிருக்கும் காயங்கள் மறந்து
உயிர்காதமே ஊற்றாய் உமிழ்வலதலனா?

கல்லூரியில் முதலாம் அயை ருடம் (வசமஸ்டர் )முடிந்து

இைண்டாம் அயை ருடத்தில் அடிவயடுத்து ய த்திருந்தாள் மலர்.

அை ிந்தனும், சுஹாசும் இப்சபாது இறுதியாண்டின் இறுதி பகுதியான

ப்ைாவஜக்ட் ச யலகளில் மும்முைமாக இருந்ததால், அ ர்கள்
கல்லூரிக்கு ரும் நாட்கள் குயறந்தன. மலருக்கும் அ ர்கயள
கல்லூரியில் காணும் ாய்ப்பு அதிகம் கிட்ட ில்யல.

வபாறியியல் கணிதமும், யைகயலயும்,ச தியலும், இயற்பியலும்,

அடிப்பயட மின்னணு ியலும், மின்சாை ியலும் காய ய த்த மலரின்
மூயளக்கு , அவ் ப்சபாது சாைலாக எட்டி பார்த்து கட்டி கரும்பு சாைாக
இனியம சசர்த்தன, சுஹாயச பற்றிய எண்ணங்கள். வ கு
நாட்களுக்கு பின் தன எண்ணத்தின் நாயகயன, எதிர்பாைா ிதமாக
காணும் ாய்ப்பும் கிட்டியது அ ளுக்கு!

அது ஓர் ாை இறுதியின் சனிக்கிழயம. ஒய்வு நாயளக்சக உரிய

குதூகலத்துடன் மக்கள் தங்கள் சுற்றங்களுடன் அயலகயளயும்,
ஆை ாைங்கயளயும் ைசித்தபடி, வமரினா கடற்கயையின் எல்யல
புள்ளியான , "எல்லியட்ஸ் பீச்" என்று அயழக்கப்படும் வபசண்ட நகர்
பீச்சில் ஆர்ப்பரித்து வகாண்டும், அள ளா ிக் வகாண்டும் இருந்தனர்.,

சூரியன் தனது பணி சநைத்தியன முடித்து வகாண்டு, வமல்ல வமல்ல

கடலுக்குள் மயறய, வ ண்ணிலா தன அழகியன வ ளிக்காட்ட பூைண
ட்ட டி மாக வமல்ல ானில் உதித்து வகாண்டிருந்த அழகிய பின்
மாயல சநைம்.

தள்ளு ண்டிகளில் சுடச்சுட எண்யணயில் குளித்துக் வகாண்டிருந்த

மிளகாய் பஜ்ஜிகளும், வ ங்காயங்களும், வநருப்பினில் வபாறி பறக்க
சூடுபட்டு வகாண்டிருந்த சசாழக் கதிர்களும், புயக பறக்க
பாத்திைங்களில் லம் ந்துவகாண்டிருந்த சதங்காய், மாங்காய்,
பட்டாணி சுண்டல்களும் கலய யான மணம் பைப்பி, காற்று ாங்க
ந்த கண ான்களின் காசுக்கு ச ட்டு ய த்துக் வகாண்டிருந்தன.

அடுக்கு மாடிகளில் அயடபட்டிருந்த சிறு பிள்யளகள், பைந்த மணல்

வ ளியில், அ ிழ்த்து ிடப்பட்ட ஆட்டுக்குட்டிகள் சபால் அழகாக
துள்ளி குதித்து திரிந்து ஆனந்தமாக ியளயாடி வகாண்டிருந்தனர்.
காதலர்களும், கல்யாணத்தில் புதிதாக இயணந்த ர்களும்,
கடற்கயையா து, ஒன்றா து! நாங்கள் இருப்பது காதல்
கயையிலாக்கும் என்று சுற்றுபுறம் மறந்து கன ில் மிதந்து
வகாண்டிருக்க, நிறுத்துமிடம் கியடக்காமல் அயலந்து வகாண்டிருந்த
ாகன ஓட்டிகசளா, இசத கடற்கயையில் முன்னர் சபாலன்றி
இப்சபாது வ கு ாக அதிகரித்திருந்த மக்கள் கூட்டத்யத எண்ணி
அங்கலாய்த்து வகாண்டிருந்தனர்.

வச ிகயள நியறத்த சனங்களின் சலசலப்பும், புல்லாங்குழல்

ிற்பயனயாளர்களின் குழல் நாதமும் அங்கு ஒரு ஜனைஞ்சகமான
உலயக உரு ாக்கி இருந்தன.

அசதா, தூைத்தில் ானில் ண்ண ால் நட்சத்திைங்கயள அள்ளி

வதளித்தது சபால் பறந்து வகாண்டிருந்த பல பட்டங்களிள், நான்கு
பட்டங்களின் நுனியய பற்றியிருப்சபார் நமக்கு வதரிந்த ர்கள் தான்.
உலக சகாப்யப கிரிக்வகட் சபாட்டியின் இறுதி ஆட்ட பைபைப்யப ிட
அதிக பைபைப்புடன் பட்டம் ிடு தில் சபாட்டியிட்டு வகாண்டிருந்தனர்
அந்த நால் ர் குழு ினர். ாங்க அருகில் வசன்று பார்க்கலாம்...

அட, நம்ம மதிமலரும், அ ள் உறவு பட்டாளங்களும் தாங்க!

அப்பாடா! நல்லச யள, இந்த குழு ில் அை ிந்தன் இல்யல.

இருந்திருந்தால் கடற்கயை இைணகளம் ஆகியிருக்கும்.

ஆனாலும் அை ிந்தா, நீ இப்படிவயாரு நல்ல ாய்ப்யப யக நழு

ிட்டுட்டிசய! அங்சக பார் உன் மனங்க ர் கள்ளி நந்திகா இருக்காக,
மாப்ள நிர்மல் இருக்காக, இன்னுசமார் மாப்ள ஹர்ஷ ர்தன் கூட
இருக்காக..சபாப்பா குழல் ிளக்கு!

அை ிந்தன் குடும்பம், சமீ பத்தில் திருமணமாகியிருந்த அமுதினியய

பார்க்க வசன்றிருந்ததால், ஐயா ிற்கு இந்த வபான்னான ாய்ப்பு யக
நழு ி ிட்டது...யஹய்சயா பா ம்!
மலரின் வபரியப்பா பிள்யளகளான நந்து @ நந்திகாவும், அ ள் தம்பி
நிர்மலும் வபற்சறாருடன் மலர் ட்டிற்கு
ீ ந்திருந்தனர்.
சிறிய ர்களுக்கு கடற்கயை வசன்று வகாட்டமடிக்க ஆயச ை,
வபரிய ர்கயளயும் இழுத்து வகாண்டு ந்து ிட்டனர். எட்டு யக
வசல் ங்கயள அள்ளி தரும் அஷ்டலக்ஷ்மி சகா ிலிற்கும் வசன்று
ழிபாடு முடித்து ிட்டு இங்கு ந்திருந்தனர்.

மலர் தனக்சகயுறிய, உற்சாகத்திலும், ியளயாட்டுத் தனத்திலும்

குதியாட்டம் சபாட்டு வகாண்டிருந்தாள். ஏசனா அ ளுக்கு அந்த நாள்
வபாழுதின் வதாடக்கத்தில் இருந்சத மனம் மகிழ்ச்சியில் தியளத்துக்
வகாண்டிருந்தது.

ியளயாடி கயளத்து கடற்கயை மணலில் உட்கார்ந்தபின்,

சிறிய ர்கள் நால் ரும் சில பல பஜ்ஜிகயளயும், சுண்டல்
வபாட்டலங்கயளயும் வமாக்கியபடிசய ம்பளக்க து ங்கினர் .

காரியத்திற்காக அன்று நிர்மயல, அண்ணா என்று அயழக்க சநர்ந்த

குற்றத்யத சரிக்கட்டும் ிதமாக ாய்க்கு ாய் 'குருமா'என்றயழத்து
பழி தீர்த்து வகாண்டாள் மதிமலர். சபாதாகுயறக்கு அ யன பார்க்கும்
சபாவதல்லாம்

" சப்பாத்திக்கு குருமா குருமா

அந்த குருமா சபரு நிர்மா நிர்மா " என்று பாடி கடுப்சபற்றினாள்.

நந்திகாய யும் ிட்டு ய க்காமல், அை ிந்தனுடன் அ யள

இயணத்து ஒட்டியபடிசய கலகலத்து வகாண்டிருந்தாள்.

" சஹ அங்சக பாரு நந்து, அந்த பலூன்

சுடும் ியளயாட்டிற்கு பக்கத்தில், அங்க வதரியறது நம்ம மீ ன்ஸ்
அத்யத மாதிரி இல்ல! அட அந்து பாரு
யகயில் துப்பாக்கிசயாட....ஹ ஹ ஹ..சூப்பர்...”

"அ ங்க எங்கடி இங்க ை சபாறாங்க? அ ங்க அம்மு இல்ல

பார்க்க சபாயிருக்காங்க" என்று ாய் கூறினாலும்
ஆ லும், எதிர்பார்ப்புமாக, திரும்பி சதடிய நந்துய பார்த்து
யகவகாட்டி சிரித்து, " ஹா ஹா ஹா, வதாப்பி வதாப்பி, அந்து சமல
உனக்கு இவ்சளா ல ாங்கீ சா...?ம்ம்ம்..நடக்கட்டும்
நடக்கட்டும்.அ னிடம் மறக்காம வசால்சறன் நந்தி......"

ஹர்ஷாய பற்றி சகட்கச ச ண்டாம்! மலருக்கும், அ னுக்கும்

ஏழாம் வபாருத்தம். குடுமி பிடி சண்யட நடக்காத
குயறதான்.உடன்பிறப்சப என்றாலும், ஹர்ஷா, எப்சபாதும் மலரின்
எதிரி பயடயில் தான் இயணந்திருப்பான்.

மலர் ாங்கி ந்த ைம் அப்படி...இல்யலயில்யல அ ள் ாய்

அப்படி!

வபாறுத்து வபாறுத்து பார்த்த அ ர்கள் , மலயை எப்படியடா

மடக்கு து என்று சநைம் பார்த்து வகாண்டிருந்தனர். அதனால் மூ ர்
கூட்டணியும் சசர்ந்து மதிமலர் மீ து ார்த்யத தாக்குதல்கயள
அள்ளி ச
ீ து ங்கினர்.

இவதல்லாம் எனக்கு சப்யப சமட்டர் என்பது சபால் சயளக்காமல்

ஈடுவகாடுத்துக் வகாண்டிருந்த மலரின் ாயய அயடப்பது எப்படி
என்று மண்யடயய குயடந்து வகாண்டிருந்த நந்து ிற்குள் திடீவைன
ஒரு மின்னல் பளிச்சிட்டது.

அ ள் ஹர்ஷா ிடம் " அச்சு, வதரியுமாடா? இப்சபாலாம் மலருக்கு

ை ை இைக்க குணம் ஜாஸ்தி ஆயிடிச்சு...யாை து கீ ழ ிழ சபானா
அ ங்கயள தன் சமல ிழ ய ச்சு அடிபடாம காப்பாத்துறது தான்
இ ளுக்கு முதல் ச யல"

அமுதினியின் திருமண ைச ற்பன்று நடந்த கூத்யதப் பற்றி ,அது

வதரிந்த ஐ ரும் யாரிடமும் வபரிய அள ில்
பிைஸ்தாபிக்காததால், ஹர்ஷா ிற்கு அயத
பற்றி வதரிந்திருக்க ில்யல.

இ ள் என்னடா வசால்கிறாள் என்று ஹர்ஷா முழித்து ிட்டு ,

"என்னது இைக்க குணமா? இ ளுக்கா? ஒருச யள அைக்க குணத்யத
தான் நாக்கு நர்த்தனமாடி அப்படி வசால்லிட்டிங்களா
நந்துக்கா?" என்று சகட்டான்.

ஹர்ஷா அ ர்கள் குடும்பதில் கயடக்குட்டி என்பதால்

அயன ருக்கும் அ ன் வசல்லம் தான். அதிலும் நந்திகா ிற்கு
மிகவும் பிரியமான தம்பி அ ன். ஹர்ஷா ிற்கும் நந்துக்கா
மீ து தனி பாசமுண்டு. அதான் இந்த மரியாயத!

மலருக்கு நந்து எங்கு சுற்றி எங்சக ருகிறாள் என்பது புரிந்து

ிட்டது. அ ள் மனதின் தயை தளத்திற்கு வசன்றிருந்த
சுஹாஸ், இப்சபாது வமல்ல வமல்ல சமல் தளத்திற்கு ந்தான்.

ஓடிக் வகாண்டிருந்த ையியல, அபாயச் சங்கிலி பிடித்து நிறுத்தியது

சபால் அ ளது ாய்சபச்சு சட்வடன நின்று, இனியமயான
உணர்வ ான்று அ யள ஆட்வகாண்டது. அந்த இனியமயில்
ஆழ்ந்திருக்க அ ளுக்கும் ஆயச தான். ஆனால்,நந்து சமலும்
ஏதா து கூறி, அயத பற்றி இந்த வடாச்சு ஆைாய்ந்து
அம்மா ிடம் சபாட்டுக் வகாடுத்து ிட்டால், முதுகில் டப்பா நிச்சயம்
என்று சந்சதகசம இல்லாமல் வதரிந்திருந்ததால். அ ள்
உடசன சபச்யச மாற்றினாள்.

" நந்துக்கா.......அங்க பாரு...ஐஸ்கிரீம் ண்டி....முழுக்க முழுக்க

என் பாக்வகட் மணியில் , உனக்கு பிடிச்ச மங்சகா டூயட்
ாங்கி தசைன்........நிர்மல் உனக்கு சாக்சகா பார் ாங்கி
ைட்டுமா? அச்சு, என் கூட ாடா...... சபாயி ாங்கிட்டு
ைலாம்.", என்று ிட்டு அ ன் பதியல கூடஎதிர்பாைாமல்.
தைதைவ ன இழுக்காத குயறயாக அச்சுய அவ் ிடம்
இருந்து யகப்பற்றி எழுப்பி, ஐஸ்கிரீம் ண்டி சநாக்கி கூட்டி
வசன்றாள்.

சபாகும் முன் மறக்காமல், வபரிய ர்கள் அமர்ந்திருந்த இடம்

சநாக்கி வசன்று, அ ள் தந்யத ை ியின் பர்யச, லுக்கட்டாயமாக
பிடுங்கி வசன்றாள் மலர். ( அதாசன! நீயா து வசாந்த
காசில் ாங்கிறதா து!!)

மலர் எப்படியும் சிறிதா து அடங்கு ாள் என்று எதிர்பார்த்திருந்த

நந்து, இப்படி ஒசை பாட்டில் வபரும் தன ந்தர்களாக மாறும் தமிழ்
பட நாயகர்கள் சபால், உடனடியாக மாறியயத நம்ப
முடியாமல் , ஓசஹா! ிஷயம் அப்படி சபாகுதா? அப்சபா உன் க்
ீ
பாயிண்ட் இதுதானா! மாட்டினடி மகசள! என்று மனதிற்குள்
எண்ணியபடி , "என் கிட்டச ா? பார்த்தியா, உன்யன எப்படி
ழிக்கு வகாண்டு ந்சதன்னு! " என்று சத்தமாக வசால்லி சிரிக்க
து ங்க, நிர்மலும் அ ளுடன் இயணந்து நயகத்தான்.

ஹர்ஷா ிற்கு ஒன்றுசம ிளங்க ில்யல. என்னசமா

நடக்கிறது...இ ள் எயதசயா மயறக்கிறாள் என்று மட்டும் புரிந்தது.
எது எப்படி சபானால் என்ன! நமக்கு ஐஸ்கிரீம் கியடத்தால் சரிதான்.
இ யள மிைட்டி ,கூடச இைண்டு பஜ்ஜிகளும் உஷார் பண்ணனும்
என்று மனதிற்குள் கணக்கு சபாட்டு வகாண்சட மலருடன்
நடந்து வசன்றான்.

ஐஸ்கிரீம் ாங்கி வகாண்டிருந்த மலர், அச்சு ின் ாய்க்கு இன்னும்

வகாஞ்சம் சகாந்து சபாடு தற்காக, அ யன பஜ்ஜி பக்கம் தியச
திருப்பி ிட்டு, இங்சக பணம் வசலுத்திக் வகாண்டிருந்தாள்.

திடீவைன அ ள் காதில் , "மலர் அங்க பாரு......அசதா சுஹாஸ் "

என்று ஒலித்த நந்து ின் குைலில் தூக்கி ாரி சபாட, சடாவைன்று
திரும்பினாள் மலர். அ சை அ சைமாக அ ள் சுட்டி
காட்டிய தியசயில் சதட, அங்கு யாயையும் காணமல் ிழித்த சபாது
தான், இது பழி ாங்கும் படலம் என்பது அ ளுக்கு உயறத்தது.
"அடி கள்ளி....மலர்....ஒஹ்ஹ்ஹ்சஹா... என்யன வசான்ன நீ...இப்சபா
உனக்கு சுகாஸ் சமல இவ் ளவு ல ாங்கீ சா? என்னடி
நடக்குது? என்யனயா கலாயிக்கிற? இனிசம உன் குடுமி என்
யகயில் தான்...............வசத்தடி சசகரி..." என்றபடிசய
வபருங்குைவலடுத்து சிரித்தாள் மலர்.

மலருக்கு சகாபம் ை, அ ள் நந்துய அடிக்க துைத்தினாள். நந்து

இ ள் யகயில் சிக்காமல் சிட்டாக பறந்து ிட , அ யள
துைத்தியபடி ஓடிய மலரின் கால்கள் ஓரிடத்தில் தாமாகச
நின்று ிட்டன..

ஏவனனில் அ ள் நின்றிருந்த இடத்தில் இருந்து எதிர்சகாணத்தில்

சிறிது வதாயல ில் இரு சக்கை ாகனங்கள் நிறுத்துமிடத்தின் முன்
அயமந்திருந்த தடுப்பு சு ர் திண்டின் மீ து, நீல நிற வடனிம்
ஜீன்சும், கருப்பு நிற டீஷிர்ட்டும் அணிந்தபடி ஒய்யாைமாக
அமர்ந்து , யககயள சகார்த்து வகாண்டு கடயல ைசித்து
வகாண்டிருந்தான் சுஹாஸ்!

ஒருச யள நந்து ின் சகலியால் ந்த கற்பயன சதாற்றசமா

என்ற சந்சதகம் சதான்ற தனகண்கயள நன்றாக கசக்கி ிட்டு
பின் பார்த்தாள். அ ன் அங்சக அசத நியலயில்அமர்ந்திருந்தான்.

எதிர்பாைாமல் அ யன பார்த்த மகிழிச்சியில்

மலரின் மனம்குதியாட்டம் சபாட, அ சள அறியாமல், அ ளது
அழகிய ிழிகள் சமலும் ிரிந்து, அந்த சீகைனின் உரு த்யத
உயிசைா ியமாக காட்சிபடுத்தி உள்ளத்திற்கு
அனுப்பிவகாண்டிருந்தன. இந்த கணம் இப்படிசய நீளாதா என்று
சதான்றியது அ ளுக்கு. சமானநியலயில் நீங்கா சமாகன
புன்னயகயுடன் அ ன் அமர்ந்திருந்த காட்சி மலரின்வநஞ்சில்
கல்வ ட்டாக பதிந்தது.

இ ள் அ யன பார்த்து வகாண்சட நிற்க , சுஹாஸ் மலயை

க னித்ததாக வதரிய ில்யல.அ ளுக்குள் ஒரு ஏமாற்ற அயல
பை ி வபாங்கிய உள்ளம் வகாஞ்சம் புஸ்ஸ் என்றுஅடங்கியது.

சநைாக அ ன் முன் வசன்று நின்றால் என்ன, என்று கூட ஒரு

வநாடிசதான்றியது மலருக்கு.அ யன சநாக்கி தன்யனயறியாமல்
முன்சனறிய கால்கயள, தான் அங்கு தனியாக
ை ில்யலஎன்பதும், ஏற்கனச ஓட்டிக்வகாண்டிருந்த அ ள்
குடும்பத்து சசகாதைஎதிரிகளுக்கு வபரிய அ ல் மூட்யடசய
கியடத்து ிடும் என்பதும்சிந்தயனயில்
ஒன்றாக சதான்றி தடுக்க, கடும் சபாைாட்டத்திற்கு பின்
மனயத கட்டுப்படுத்தி, ந்த ழிசய திரும்ப எத்தனித்தாள்.

ஏசதா ஒன்று உந்த, சட்வடன அ ன்புறம் திரும்பிய ளின்

பார்ய யில், அ ன் சிரித்திருந்தது சபால் சதான்றியது.ஆனால்
அ ன் பார்ய சயா இ ள் பக்கம் இல்யல.

"சரியான சபாண்டா......என்யன பார்க்காம எங்சகசயா

பார்த்துசிரிக்கிறான் பாரு...இ யன....என்ன வசஞ்சா தகும்!" என்று
மனதிற்குள் அ ன்தயலயில் நான்கு குட்டுகள் ய த்து, அ ன்
மீ யசயய இைண்டு பக்கமும் யக ய த்து லிக்க லிக்க இழுத்து
அ யன அலற ய த்து ிட்டு அந்த இடத்யத ிட்டு
மனசமஇன்றி நகர்ந்தாள் மலர்.

அன்று இைவு, டு
ீ திரும்பிய ளுக்கு, தனது பிரியமான நாயகனின்
சதாற்றசம வநஞ்சில் நியறந்திருந்தது.

யாருமற்ற தனியமயய ிரும்பிய வநஞ்சத்திற்கு சமலும் இதம்

சசர்க்க,பாம்சப வஜயஸ்ரீயின் சதன் மதுைகுைலில்,பாைதியாரின்
"கண்ணம்மா" பாடல்கள் வதாகுப்பியன ஒலிக்க வசய்து, மலர் தனது
பை சமான கனவுலகில் சஞ்சரிக்க து ங்கினாள்.
"மாமேப் நபாழுதிநோரு லமமடயின் மிமசலய
வாமனயும் கடமேயும் லொக்கி இருந்லதன்

மூமேக் கடேிமன அவ்வான வமேயம்

முத்தமிட்லட தழுவி முகிழ்தல் கண்லடன

ெீ ே நெருக்கிமடயில் நெஞ்சு நசலுத்தி

லெைம் கழிவதிலும் ெிமனப்பின்றிலய

சாேப் பேப்பே ெற்பகல் கனவில்

தன்மன மறந்தமன எந்தன்னில் இருந்லதன்...

ஆங்கப்நபாழுதிநேன் பின்புறத்திலே
ஆள் வந்நதனது கண் மமறக்கலவ

பாங்கினிற் மகயிைண்டும் தீண்டியறிந்லதன்

பட்டுமட வசு
ீ கமழ் தன்னிேறிந்லதன்"

ஓங்கி வரும் உவமக ஊற்றில் அறிந்லதன்

ஓட்டும் இைண்டுேத்தின் தட்டில் அறிந்லதன்

வாங்கி விடடி மகமய ஏடி கண்ணம்மா.

மாயம் இவரிடத்தில் என்று நமாழிந்லதன்...."

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்
அத்தியாயம் –10

உன்னில் நதாமேந்லதன்
உயிைாய் ெிமனத்லதன்
உருகி தவித்லதன்
மருகிய மனதில்
மருந்தாய் உன் வார்த்மதகள்
மயிேிறகால் வருட
கனவுகள் காட்சியாகி
காதல் வானம்பாடியாய்
கானம் இமசக்குநதன்
கேிப்பான நெஞ்சம்.

ஞாயிற்று கிழயமயும் வசவ் சன வசவ் ானத்துடன்

ிடிய, சதர்வுகளுக்கு தயார் வசய்ய ச ண்டியிருந்ததால்
அை ிந்தனிடமிருந்து மாதிரி ினாக்கள் வதாகுப்பு புத்தகத்யத
ாங்கு தற்காக அ னது ட்டிற்கு
ீ வசன்றாள் மலர்.
மீ னா அத்யதயின் ட்டியன
ீ வநருங்கும் சபாசத அங்கிருந்த
பல்சயை பார்த்ததும் மலரின் உள்ளம் துள்ளி குதித்தது. அ ளது
எதிர்பார்ப்யப வபாய்யாக்காமல் அை ிந்தன், சுஹாசுடன்
சபசிக்வகாண்டிருப்பதாக அத்யத கூறியதும் " எகிறி குதித்சதன்
ானம் இடித்தது" என்ற அள ிற்கு,மலர் மகிழ்ச்சியில் நியறந்தாள்.

மீ னா ிடமும், சுந்தசைசனிடமும் ழக்கமான

நலன் ிசாையணகளுக்கு பின் மலர் மாடிப் படிசயறி அை ிந்தனின்
அயறக்குள் நுயழய முற்பட்ட மதிமலர் , சுஹாசின் சபச்சுக்குைலில்
தன் வபயர் அடிபடு யதக் சகட்டு ஒரு நிமிடம்
ாயிலின் பக்க ாட்டு சு ர் அருசக கால்கள் நங்கூைம் பாய்ச்சியது
சபால் நின்று ிட்டாள்.

"சநத்து மதியய பல நாட்களுக்கு பிறகு வபசன்ட் நகர் கடற்கயையில்

பார்த்சதண்டா அை ி..... ழக்கமா என்யன பார்த்தவுடசன ந்து
சபசுற சநத்து பார்த்தும், பார்க்காமல்
சபாயிட்டாடா..ச்சச....தூைத்தில் இருந்து அ யள
பார்த்துகிட்சட இருந்சதன் மச்சி"

"அடப்பாவி....பார்த்திட்டு தான் அப்படி பிடிச்சு வச்ச பிள்மேயார்

மாதிரிஇருந்தியா? ஏண்டா ொன் உன்மன பார்த்தமத கூட
பார்த்திட்டு தான் கண்டுக்காமபந்தாவா
உட்கார்ந்திருந்தியா? ொன் வந்து லபசவில்மே என்றால் என்ன!
ெீ வந்துலபச லவண்டியதுதாலனெீ நயல்ோம்.......
விேக்நகண்மண...விேக்நகண்மண..நகாஞ்செஞ்ச
விேக்நகண்மண இல்மே...ஒரு அண்டா
விேக்நகண்மண!", என்று நகாதிக்கும்எண்மணயில் விழுந்த
ஒரு துேி ெீ ைாக கண் மண் நதரியாமல் நவடித்தது , மதிமேரின்
மன ஓமச.

"என்னது...சநத்து மதியய பாைத்தியா? ஏண்டா சபாய்

சபசயல?அ ள் சபசயலனா என்ன? நீ சபாய் சபச
ச ண்டியதுதாசன? ", என்று அை ிந்தன் கூறியது மலரின்
காதுகயள எட்டியது.

" என் அத்மத மகலன அைவிந்தா! என்னப்பா ெடக்குது

இங்க? ெீ லய அவனிடம் இப்படிநசால்ற? அதான் அன்மனக்கு
அந்த சங்கிமங்கி என்மன ஓட்டும்லபாதும்
சிரிச்சிட்லடஇருந்தியா? ெீ ங்க எல்ோம் ஒலை குக்கரில் நவந்த
இட்ேிகோப்பா?", இதுவும்மேர் தனக்குள் எண்ணியது தான்.
" அதில்யலடா, அ ள் தனியா ையல..கூட நியறய சபர்
இருந்தாங்க.... நான் சபாய் சபசி அ ளுக்கு அதனால்சங்கடம்
ஏற்ப்பட கூடாதில்யலயா.......அதான்.....ஆனால் ஒன்னு
மச்சி..... ாய்வமாழியாக சபசனுமனு அ சியசம இல்யல...அ தான்
கண்ணாசலசய சபசினாசள...." சுஹாஸ்நயகக்கும் ஒலி சகட்டது.

" ஓ......எனக்கு பிைச்சமனயாகிடும் என்று தான் ெீ

வைேியா? அதுவும்ெல்ேதுக்கு தான்...இல்மேனா, அந்த எதிரி
கும்பல் என்மன ஒரு வழியாக்கிஇருக்கும்.....எனக்காக இவ்வேவு
தூைம் லயாசிக்கிறிலய! நகாஞ்சூண்டு ெல்ேவன்தான் கண்ணா
ெீ ........ஆனால்,நகாஞ்ச லெைம் ெின்று உன்மன பார்த்ததற்லக
இந்தமாதிரி கமத நசால்றிலய.......உன்மன.....இவ்லோ நபரிய
தில்ோேங்கடியா ெீ ? பார்க்கத்தான் அப்பாவி மாதிரி
இருக்கிறாய்...பண்றநதல்ோம்
திருட்டுத்தனம்.புளுகுமூட்மட...இரு, இரு, உன்மன அப்புறம்
கவனிச்சிக்கலறன்! " மேர்மறுபடியும் கத்திக்
நகாண்டிருந்தாள்.(மனதில் தான்)

"ஐசயா சபாதுமப்பா உன் பீலிங்க்ஸ் ஆப் வபசன்து நகர்

பீச்சு......இந்த காதலில் ிழுந்த னுங்க கிட்ட மாட்டிட்டு முழிக்கற
நண்பர்கள் பாடு இருக்சக....அயத ார்த்யதயால் வசால்ல முடியாது.."

"ஆமாமா.... அயத பத்தி நீ சபசுகிறாயா? எவ் ளவு நாள் நீ நந்து

நந்துனு உருகியயத, இல்யலயில்யல, உளறினயத நான்
தாங்கியிருக்சகன்...ஏசதா வகாஞ்ச நாளா நான் வசால்றயதஉன்னால
தாங்க முடியயலயா? வகாழுப்பு தாண்டா உனக்கு...."

" சரி சரி ிடுறா மாப்பு! காதல் ாழ்க்யகயில் இவதல்லாம்

சாதாைணமப்பா! இப்சபா ஒரு க ியத வசால்சறன் மச்சி...நல்லா
இருக்கானு பாரு..நந்து ிடம் என் காதயல வசால்லும் வபாழுது இந்த
க ியதயய தான் எடுத்து
ிடலாம்னு நியனக்கிசறன்...சகட்டுட்டு உன்
கருத்யதவசால்லு நண்பா........"

" என் உயிலை ெந்து,

ொலன உன் அந்துெீ தாலன என் நசாத்துதூைத்தில் உன்மன
பார்த்துதுள்ளும் என் மனப் பந்துலகட்ச் பிடிப்பியா ெீ வந்து?"

" எப்ப்புபுடி??? "

" ம்ம்ம்ம்ம்ம்......மை வபாந்து! சகிக்கல...இப்படி ஒரு க ியதயய

மட்டும் நந்திகா ிடம் வசால்லி பாரு.....மகசன இந்த ஜன்மத்தில்
நந்து மட்டுமில்யல, ஒரு மண்டு கூட உன்யன காதலிக்காது!"

" சுஹா...மதிக்கு வகாடுக்க உனக்கு ஒரு நல்ல க ியத எழுதி

தைட்டுமா? "

" வதய் சம..ஆயள ிடுடா சாமி... ா நம்ம ப்ைாவஜக்ட் ச யலயய

வகாஞ்சமா து பாப்சபாம்"

கடகடவ ன நடந்து முடிந்திருந்த உயையாடல்கயள சகட்ட

மதிமலருக்கு, என்ன வசால் து, என்ன வசய் வதன்சற புரியாத
அள ிற்கு ஆனந்த வ ள்ளத்தில் மிதந்து வகாண்டிருந்தாள்.

மலருக்கு பல புதிய வசய்திகயள சம்பந்தப்பட்ட ர்கள் ாய்

ழியாக சகட்டதும், அ ற்றின் உள்ளார்ந்த அர்த்தம் பிடிபடச
சிறிது சநைம் சதய பட்டது.

உணர்ந்த பின்னசைா, உல்லாசமும், உற்சாகமும் சபாட்டி

சபாட , மனம் " அட்ைா அட்ைா நாக்கமுக்க நாக்க முக்க "
என்று குத்தாட்டம் சபாட்டு வகாண்டிருந்தது.

சுஹாஸ் தன்யன பற்றி இப்படிவயல்லாம் எண்ணியிருக்கிறான், தன்

சபாலச அ னுக்குள்ளும் பிடித்தம் இருக்கிறது என்ற உண்யமசய
மலயை ஜிவ்வ ன்று பறக்க வசய்தது. அ ள் மன பூரிப்பில் முகம்
சமலும் மலர்ந்து, மதியின் ஒளியய சிந்தியது. கன்னங்கள்
வ ட்கங்கள் பூசிக் வகாள்ள, அந்த வநாடியில் ாழ் ின் உச்ச
சந்சதாஷத்தியன அயடந்தாள் மலை ள்.

அத்துடன் ஏற்கனச அைசல் புைசலாக

அறிந்திருந்தாலும், அை ிந்தனும் நந்திகாய ிரும்புகிறான் என்று
அ சன வசால்ல சகட்டதும், “கண்ணா வைண்டு லட்டூ திண்ண
ஆயசயா”, என்று சகட்டது சபால் அகமகிழ்ந்து சபானாள்.

நந்திகா ிற்கும் அை ிந்தன் மீ து ஈடுபாடு உண்டு என்பது

அ ளுக்கு ஏற்க்கனச வதரியும். தனக்கு பிரியமான
சசகாதரியும், வநருங்கிய சதாழனான (?) அத்தானும் திருமணத்தில்
இயணந்தால் அ யள ிட மகிழ் து ச று யாைாக இருக்க கூடும்!

ாழ் ில் வபான்னாக கருதிய அந்த இனிய தருணத்திலும், , “சடய்

அந்து, ஆனாலும் உனக்கு எவ் ளவு யதரியம்! இந்த மாதிரி ஒரு
மைண வமாக்யகயய க ியத என்று வசால்லிட்டு திரியறது
மட்டுமில்லாமல் எனக்கு ச ற எழுதி தருகிறாயா நீ?
உனக்கு எவ் ளவு கிசலா வகாழுப்பு இருக்கணும்! காலம்
ரும்சபாது உன்யன க னிச்சுக்கிசறன்” என்று கரு வும்
மறக்க ில்யல.

வமாத்தத்தில் அ ள் மனம் நியறய

இருந்தது, சந்சதாசம், மகிழ்ச்சி, உல்லாசம், உற்சாகம், இனியம, தித்
திப்பு, இன்னும் என்வனன்ன இதமான ார்த்யதகள்
உண்சடா அவ் ளவும்.

இந்த இனியமயிலிருந்து இப்சபாயதக்கு

ிடுபட அ ளுக்கு ிருப்பசம இல்யல.

பாமிலி பாக் ஐஸ்கிரீயம, முழுயமயாக உண்ண

முடியாமல், குளிர்சாதன வபட்டியில் ய த்து அவ் ப்சபாது
ஆயசப்படும் சபாவதல்லாம், எடுத்து வகாஞ்சம்
வகாஞ்சமாக சுய க்கும் குழந்யத சபால், இன்யறய இனியமயய
அணு அணு ாக அயச சபாட ிரும்பினாள்
மலர்.மட்டுமின்றி, மலருக்கு சுஹாயச இப்சபாது சநரில் பார்க்க
மிகவும் வ ட்கமாக இருந்தது.

அதனால், சத்தமில்லாமல் ந்த ழிசய திரும்பி கீ சழ

ந்த ள், ச ண்டும் என்சற சத்தமாக , " அத்யத, அை ிந்தன ஏசதா
ப்ைாவஜக்ட் ச யலயில் மூழ்கி சபாயிருக்கிறான். இப்சபா
நான் உள்சள சபானால் , என்யன கடிச்சிடு ான். அதனால நீங்கசள
அந்த புத்தகத்யத ாங்கி ச்சிருங்க. என் சதாழி ச று ட்டிற்கு
ீ
ந்து காத்திருக்கிறாளாம், அம்மா ிடம் இருந்து ஃசபான் ந்தது....
நான் அ சைமாக கிளம்பசறன் மீ ன்ஸ். அப்புறமா ந்து
ாங்கிக்கசறன்." என்று கூறி ிட்டு அ ர் பதிலுக்கு
காத்திைாமல், சிட்டாக பறந்து ிட்டாள்.

இதற்குள் ஏசதா அை ம் சகட்டு மாடியிலிருந்து கீ சழ எட்டி பார்த்த

அை ிந்தன், " யாை து ந்திருந்தாங்களா அம்மா? சபச்சு சத்தம்
சகட்டுச்சச.."

" ஆமாடா, மலர் ந்திருந்தாள்..உன்னிடம் ஏசதா பாடப் புத்தகம்

ாங்கனுமாம்.....ம்ம்ம்.....புத்தகம் வபயர்.......ஆங்...”பரீட்யச மாதிரி
ினா வதாகுப்பு” புத்தகம்........... ந்த ள், மாடிக்கு தான்
 ந்தாள்...ஆனா நீ ஏசதா ப்ைாவஜக்ட் ச யளயில் மும்முைமா
இருந்தியாம். அசதாட, ஏசதா ஃசபான் ந்தவதன்று அ சைமா
கிளம்பிட்டாப்பா...மறக்காமல் என் கிட்ட அந்த புத்தகயத ாங்கி
ய க்க வசான்னாளடா"

"என்ன??? மலர் ந்திருந்தாளா? அதுவும் மாடி யை ந்து ிட்டு

ஏன் உள்சள ைாமல் சபானாள்?", குழப்பத்துடன் சகட்டான்
அை ிந்தன்.

அசத குழப்பம் அ யன பின் வதாடர்ந்து ந்து நின்றிருந்த

சுஹாசிற்கும் உண்டானது.

" அதான் வசான்சனசனபா...ஏசதா ஃசபானில்

அயழப்பு ந்துதாம்...அ ளுக்கு வதரிஞ்ச வபாண்ணு யாசைா ட்டுக்கு
ீ
ந்திருக்காளாம்.....என்ன
தான், பிவைண்யட பார்க்கும் அ சைம் இருந்தாலும், இப்படியா? ஒரு
புத்தகத்யத நின்னு ாங்க கூட முடியாமல்? இந்த காலத்து
பிள்யளங்களுக்கு எல்லாசம
அ சைம்..................ம்ம்ம்....." அங்கலாய்த்தார் மீ னா.

" ஓ......அப்படியா! அ வகாஞ்ச நாளாச ஒரு மார்க்கமா தான்

சுத்திட்டிருக்கா....இயத நான் வசான்னால் யாரு சகட்கிறார்கள்?"
என்று தன பங்கிற்கு மலயை மட்டம் தட்டி முடித்தான் அை ிந்தன்.

மீ னா ின் பதிலில் சமாதனம் அயடந்திருந்தாலும், மலர், படிசயறி

அை ிந்தனின் அருசக ந்தசபாது, தாங்கள் சபசியயத
ஒருச யள அ ள் சகட்டிருக்க கூடுசமா? என்ற இசலசான ஐயம்
இரு ருக்குசம எழுந்தது. அயமதியாக ஒரு யை ஒரு ர்
சகள் ியுடன் பார்த்துக் வகாண்டனர்.

அவ் ாறு சகட்க சநர்ந்திருந்தால், இனிசமல் அ ளது

நட டிக்யககள் எவ் ாறு இருக்குவமன, தத்தமது சகாணத்தில்
இருந்து அலசியபடிசய சிந்தயனயில் ஆழ்ந்த
சுஹாசும், அை ிந்தனும் தங்கள் ச யலயில் க னம் வசலுத்த
முயன்றனர்.

அசத சநைம், இன்றுதான் குழப்பங்கள் நீங்கிய வதளி ில், பூரித்து

சபாயிருந்தாள் மலர். சுஹாசின் மனநியலயியன ஐயமற
உணர்ந்து ிட்டதால், இனி துணிந்து களத்தில் இறங்கி அ ன்
ாயாசல உண்யமயய ஒத்துக் வகாள்ள வசய்யலாம் என்று
முடிவ டுத்தாள் அந்த பூமாது.

கண்ணான காதலன் ஒத்துக்வகாள்ள சபாகும் உண்யமகள்

காதலிய யள வதன்றலாய் தீண்டி வசல்லுசமா? சூறா ளியாக
சாய்த்து வசல்லுசமா? யாமறிசயாம் பைாபைசம!

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 11

ஆமச நமாழி லகட்க

ஆவலுடன் ஓடி வந்லதன்
அமிேம் ஊற்றி கருக்கி விட்டாய்.....
அழுலத கமைந்லதன் !
அமடந்த வேி எனக்நகன்பதால் அல்ே
அடிபட்ட இதயம் அமடக்காப்பது உன்மன என்பதால்...

அை ிந்தனின் ட்டிலிருந்து
ீ திரும்பி ந்த மலருக்கு காணும்
தியசவயங்கும் காட்சியாகவும், சகட்கும் ஒலி யாவும் அ னது
குைலாகவும், நியனவுகள் யா ிலும் நீக்கமற நியறந்த னாகவும்
இருந்தான் சுஹாஸ்.

மலருக்கு இப்சபாவதல்லாம், யாைா து அ யள 'மதி' என்று

அயழத்தால் சகாபசம ரு தில்யல.....மாறாக அப்படி
அயழத்த ர்கள் மீ து பாசம் தான் வபாங்கியது. சுகாஸ் அந்த வபயயை
உச்சரிக்கும்சபாது அது ஏசதா ஒரு புது அழகுடன் மிளிர் து சபால்
சதான்றியதால் ந்த மாற்றம்.

" எவ் ளவு அழுத்தம்? என்ன இ ன்? மனதிற்கு பிடித்திருந்தால் ந்து

வசால்ல மாட்டானாமா? அதில் என்ன ஒரு தயக்கம்? அை ிந்தனிடம்
கூட வசால்கின்றான்...என்னிடவமன்ன தயக்கம்? என் மனது உனக்கு
இன்னும் புரிய ில்யலயா மண்டு? சரி இருக்கட்டும்....உன்
அழுத்தத்யத உயடத்து உன் ாயாசல உண்யமயய ஒத்துன்வகாள்ள
ய க்க ில்யல என்றால் என் வபயர் "மதிமலர்" இல்யல...." என்று
சபதம் எடுத்துக் வகாண்டாள்.

" இன்னும் காலம் தாழ்த்தினால் இந்த சுக்கு ( சுஹாசின் வசல்ல

சுருக்கமாம்!), இதயம் முைளி சபால் தான் சுற்றிக் வகாண்டிருக்கும்,
அப்புறம் அ ன் கல்லூரி முடித்து சகாய க்கு கிளம்பும் சபாது
பாட்டில் தண்ண ீரில் கண்ண ீயை கலந்து தரு து எல்லாம் நமக்கு
ச யலக்கு ஆகாது...........இயதவயல்லாம், அதிர்ச்சி ய த்தியத்தால்
தான் சரி பண்ண ச ண்டும்.." என்று முடிவ டுத்தாள்.

அதிர்ச்சி ய த்தியம் யாருக்கு நடக்க சபாகிறது என்பயத அ ள்

அப்சபாது உணை ில்யல பா ம்!

மனதின் உ யக, உற்சாகமாக வ ளிப்பட, மலர்ந்த முகத்துடன்,

மறுநாள் கல்லூரிக்கு கிளம்பினாள் மலர். காயல வபாழுது இவ் ாசற
கழிய, மதிய இயடச யளயில் அ ளுக்கு ஓர் இன்ப அதிர்ச்சி
காத்திருந்தது.

ஆம், அ யள சந்திக்க சுஹாஸ், கல்லூரியின் சிற்றுண்டி சாயல

அருசக காத்திருப்பதாக, மதிமலரிடம், மலரின் குப்பு சதாழன் ந்து
கூறினான்.

மலருக்கு ஒரு நிமிஷம், தான் காண்பவதன்ன கன ா? நியன ா?

என்று வதரிய ில்யல.

அடுத்த கணம், இவ் ளவு சநைம் குடியிருந்த நிமிர்வும், அலட்சிய

பா மும் மயறந்து குயளவும், படபடப்பும் ஒருங்சக வநஞ்சில்
குடிவகாண்டன. எதற்காக ந்திருக்கிறாசனா என்ற சகள் ிஅ யள
மூயளயய ண்டாய் குயடந்து வகாண்டிருந்தது!

ஒருச யள அை ிந்தனும் உடனிருப்பாசனா என்ற சந்சதகம்

எழுந்தாலும், இருந்தால் இருக்கட்டுசம சபாய்தான் பார்க்கலாசம
என்வறண்ணியபடி அ யன பார்க்க கிளம்பினாள்.

அங்சக மைத்தடியில் ஒற்யற காயல மடக்கியபடி, ஒரு யகயில்

புத்தகத்துடன், சாய் ாக நின்று வகாண்டிருந்த சுகாயச கண்டதும்,
மலரின் வமன்யமயான இதயம் ஒரு வநாடி நின்று துடித்தது. நூறடி
தூைத்யத நிமிடத்தில் கடந்து ந்த ளுக்கு, மீ தமிருந்த பத்தடி
தூைத்யத கடப்பதற்கு பல நிமிடங்கள் சதய ப்பட்டன.

எப்சபாது? எப்சபாது? என்று மனமது காத்துக் வகாண்டிருந்தாலும்,

இப்சபாது ந்சத ிட்டான் என்றதும் அ ளுக்கும் யகயும்
ஓட ில்யல, காலும் ஓட ில்யல. இருந்தாலும் ஆயசயில்
அயலபாயும், ஆ ல் வகாண்ட மனது, ச க நயட சபாட்டு மலயை
அ ன் புறமாக நகை வசய்தது.

அதற்குள் யசதச்யசயாக அ ள் புறம் திரும்பிய சுஹாஸ், மலயை

கண்டதும் ரியச பற்கள் பளிச்சிட அழகாக புன்னயகத்தான்.
“ஆமா,ஆ ஊ னா இது ஒன்யற மட்டும் ஒழுங்கா பண்ணிடு, சரியான
இளிச்ச ாய்....”, என்று உள்ளூை அ யன வசல்லமாக ய தபடி
இருந்தாலும், மலருக்கு தன்யனயறியாமல் இதழ்கள் ிரிந்தன.
நின்றிருந்த கால்கள் தாமாகச அ னருகில் முன்சனறின.

மலரின் இதயம் அ ள் கட்டுப்பாட்டில் இல்யல. தாறுமாறாக அடித்து

வகாண்டிருந்தது. இவ் ளவு ஏன்? அயத அடக்கி ஆளச ண்டிய
மூயளசய ச யல நிறுத்தும் வசய்து வகாண்டிருக்கும்சபாது, இதயம்
எம்மாத்திைம்!

" சஹ மதிமந்தி...சாரி சாரி மதிமலர்....நல்லா இருக்கியா?" என்றான்

சுகாஸ் உற்சாகமாக அ யள பார்த்து சிரித்து வகாண்சட.

சுஹாசின் 'மதிமந்தியய' சகட்டதும் மதிக்கு சுர்ர் என்று சகாபம்

ந்தாலும், அந்த சகாபவமன்னச ா திரும்பியது அ ன் மீ தல்ல,
அை ிந்தன் மீ து. (அதாசன! எப்சபாதும் பலிகடா பா ப்பட்ட
அை ிந்தன் தாசன!)?

உள்ளூை அ ன் கிண்டல் அ ளுக்கு பிடிக்கத்தான் வசய்தது. சலசாக,

மிக சலசாக அ யன முயறத்து ிட்டு, " ம்ம்ம்....நல்லா
இருக்சகன்...நீங்க?" , என்றாள் சமசல எழும்பாத குைலுடன்.

"ஓ....நல்லாச இருக்சகன்....எனக்வகன்ன குயற? ஆஹா....

மதிமந்தி என்று வசான்னதற்கு வசம அடி ிழுவமன்று
நியனத்சதன்.....இப்படி கவுத்திட்டீசய.." என்று புன்னயகத்து ிட்டு,
"அடிதடி, தடியடி எல்லாம் உன் அந்து ிடம்தானா?" என்று சகட்டு
ாய் ிட்டு சிரித்தான்.

" உன் அந்து" என்று அ ன் சகட்டது எரிச்சயல கிளப்ப, " அ ன்

ஒன்னும் என் அந்து இல்யல.." என்றாள் வ டுக்வகன்று.

இப்சபாது இன்னும் வபரிதாக சிரித்த சுகாஸ், " ஸ் ஸ் அப்பா, என்ன

காைம்! ஓசக ஓசக கூல் கூல். அை ிந்த் இன்யனக்கு இங்சக
ை ில்யல.......அ ன் ப்ைாவஜக்ட் அறிக்யக தயாரிப்பு ச யலயா
சபாயிருக்கான். இங்சக எனக்வகாரு ச யல இருந்ததால் நான் மட்டும்
தான் ந்சதன்....உன்னிடம் இந்த புத்தகத்யத வகாடுக்க வசான்னான்."
என்று அ ள் அை ிந்தனிடம் சகட்டிருந்த புத்தகத்யத நீட்டியபடி
அ யள பார்த்தான்.

அ ன் பார்ய யய எதிர்வகாள்ள துணி ின்றி, தன் பார்ய யய

தயளத்து, நன்றி கூறி அயத வமளனமாக வபற்றுக் வகாண்ட மலருக்கு
சமற்வகாண்டு என்ன சபசு வதன்று வதரிய ில்யல. ஆயச மனசமா
சபசு, சபசு என்று அடித்துக்வகாள்ள, வபண்யமயின் நாணசமா அயத
அடக்க முயல, இன்பத்திற்கும் அ ஸ்யதக்கும் நடுச ஊஞ்சலாடிக்
வகாண்டிருந்தாள்

ஆனால் சுஹாஸ் அ யள அவ் ளவு சுலபமாக ிட்டு ிடு தாக

இல்யல, " என்ன சமடம், பட்டாசு மாதிரி படபடவ ன வபாரிஞ்சு
தள்ளு ங்க................இப்சபா
ீ என்ன இவ் ளவு அயமதி...என்யன
பார்த்தால் பயங்கை ாதி சபால ா இருக்கு?"

"ஆமா ஆமா, எல்லாம் சநத்து நீ சபசியயத சகட்டதால் ந்த

அயமதி தான். ஆனாலும் உனக்கு எவ் ளவு அழுத்தமப்பா ! நீ உன்
திரு ாய் மலர்ந்து வசால்ல ச ண்டியயத மட்டும் வசால்லி
ிடாசத..........என்யன ஆழம் பார்ப்பதில் மட்டும் குறியாக இரு... ந்து
ாய்க்குது பாரு,எனக்வகன்று இப்படி ஒரு மங்குனி
அயமச்சர்!" என்று மனதிற்குள் நியனத்த ள், ஒன்றும் வமாழியாமல்
அ யன பார்த்து மறுபடியும் சிரித்து ய த்தாள்.

"அட என்ன ஒரு அதிசயம்! இப்படி அயமதியின் சிகைமா

மாறிட்டிசய?" என்று ஆச்சரிய பட்டபடிசய " ம்ம் சரி...உனக்கு ஸ்டடி
ஹாலிசடஸ் து ங்க சபாகுதில்யலயா? சதர் ிற்கு ஒழுங்கா படிக்க
ஆைம்பித்து ிட்டாயா?"

சகட்கிறார் வபரிய சபைாசிரியர் என்று மறக்காமல் மனதிற்குள்

திட்டியபடிசய, " ம்ம்ம்...ஆமா. இன்னும் இரு நாட்களில் ிடுமுயற
து ங்குது..அவதல்லாம் படிச்சிட்சடன்.."

"ஓ... அப்படியா...ஓசக..." என்ற ன், ஒரு சிறு இயடவ ளி ிட்டு,

" அப்புறம்....உன்னிடம் ஒன்று சகட்கனும்னு நியனச்சசன்"
என்று கூற, சட்வடன்று நிமிர்ந்து, என்ன? என்பது சபால் பார்த்தாள்
மலர்.
"ஐய்யசயா.......என்ன சகட்க சபாகிறாசனா? “,என்று எண்ணி
படபடத்த மலரின் இதயத் துடிப்பு, ியல ாசி சபால் எகிறியது...

"சநத்து நீ அை ிந்தனின் அயற ாசல் யை ந்து ிட்டு, உள்சள

ைாமல் சபாயிட்சடனு மீ னா ஆன்டி வசான்னாங்க...ஏன் உள்சள
ையல? அப்படி ஒன்றும் நாங்க மும்முறமான ச யளயில்
எல்லாம் இல்யலசய ! அசநகமாக நீ ந்த சமயம் நாங்க சும்மா
சபசிட்டு தான் இருந்திருப்சபாவமன்று நியனக்கிசறன்..... நீ
உள்சள ந்திருக்கலாசம?" என்று அப்பிைாணி சபால முகத்துடன்
சகட்டு ிட்டு அ யள பார்த்தான்.

" ந்து ிட்டான். சுற்றி யழத்து ிஷயத்திற்கு ந்சத ிட்டான்.

என் ாயய பிடுங்கி நீ உன் ச யலயய சுலபமாக்கி வகாள்ளலாம்
என்று நியனக்கிறாய்! இந்த மதிமலரிடம் உன் பப்பு ச காது சுக்கு
கண்ணா," என்று மனதிற்குள் அ னுக்கு ச ால்
ிட்ட ளுக்கு, இப்சபாது வகாஞ்ச நஞ்சம் இருந்த சந்சதகமும்
நீங்கி ிட, சுஹாஸ் தன்யன ஆழம் பார்க்கிறான் என்பது
உறுதியாகி ிட்டது..

" அது....என் பிவைண்யட பார்க்க அ சைமாக கிளம்பியதால் நான்

உள்சள ை ில்யல...அதுவுமில்லாமல் நீங்கள் உங்கள் ச யளயில்
மும்முைமாக தான் இருந்தீர்கள்" என்றால் இ ளும் அமுல் சபபி
சபால் முகத்யத மாற்றிக்வகாண்டு.

"ம்ம்ம்ம்...அப்படியா...காைணம் தான் வகாஞ்சம் நம்பும் படியாக

இல்யல......" என்றான் புன்முறு லுடன் .

இப்சபாது மலருக்கு, இவ் ளவு சநைம் கஷ்டப்பட்டு சுருட்டி

ய த்திருந்த, இயல்பிசலசய ஊறி சபாயிருந்த ாய் துடுக்கு
அ யள மீ றி வ ளிப்பட, " நான் கண்களால் சபசு யத ய த்சத
கயதகள் படிப்ப ர்களுக்கு, இயத கண்டுபிடிக்க முடியாதா? இன்னும்
எவ் ளவு நாள் தான் நடிப்பீங்க? " என்று படபடவ ன
வமாழிந்து ிட்டு, அ னுக்கு பதிலளிக்க கூட சநைம் வகாடுக்காமல்,
" மதிய உணவு இயடச யள முடிந்து சநைமாகி ிட்டது...நான்
குப்பிற்கு சபாகிசறன்" என்று ஓட்டமாக ஓடி ிட்டாள்.

அ யள ிசநாதமாக பார்த்தபடிசய அயசயாமல் நின்று வகாண்சட

இருந்தான் சுகாஸ்.

மலருக்கு தன முந்திரிக் வகாட்யடத்தனத்யத நியனத்து சகாபமாக

ந்தது.
" ாய் ிட கூடாது என்று நியனத்தவதல்லாம் ணாகி
ீ சபாச்சச!
ச்சச! அ யன வசால்ல ய க்கிசறன் என்று வசால்லி ிட்டு நீ
சபாயி உளரிட்டிசய மலர். இனி அ ன் எப்சபா, எங்சக கூப்பிட்டு
சபசி சகலி வசய்ய சபாகிறாசனா? என்ன நியனத்திருப்பான்
என்யன பற்றி? ஆமா புதுசா என்ன நியனக்க சபாறான்.....அதான்
சநற்சற அந்து ிடம் வசால்லியாச்சச , கண்ணாசலசய
சபசுகிறாள், அது இவதன்று..ஒரு யகயில் நாம்
இன்று சகட்டது சரிதான்.......இல்லா ிட்டால் இந்த கண்ணாமூச்சி
ியளயாட்டு இப்வபாயதக்வகல்லாம் முடிவுக்கு ைாது" , என்று
பல ிதமாக,சயாசித்து, உழன்று இறுதியில் ஒரு சமாதானத்துடன்
முடித்தாள் மதிமலர்.

அன்யறய இைவு ஒரு இனம்புரியாத உல்லாசத்துடசன கழிய

அடுத்த நாள் ிடியல் மலரின் ாழ் ில் மறக்கச
முடியாத, அழிக்கச முடியாத தடத்யத ிட்டு வசல்ல சபா யத
உணர்த்தும் எவ் ித அறிகுறியுமின்றி ிடிந்தது.

ழக்கம்சபால் கல்லூரிக்கு கிளம்பிய மலர், அன்று ஏசதா

உந்துதலில், அதிக க னத்துடன் அலங்காைம் வசய்து
வகாண்டு, அ ளுக்கு பிடித்தமான இளசைாஜா ண்ணத்தில்
மிக வமல்லிய வ ள்ளி சரியக
ச யலப்பாடயமந்த சுரிதாரும், வ ள்யளயும்
இளசைாஜா ண்ணமும் கலந்த துப்பட்டாவும் அணிந்து தயலயில்
சூடிய ஒற்யற சைாஜாய வ ட்கப்பட ய த்து, தாசன ஒரு
அழகிய சைாஜா னமாக கல்லூரிக்கு கிளம்பினாள்.

அச்சு கூட அ யள பார்த்து, " இன்யனக்கு அதிசயமா

குளிச்சிட்டிசயா மலர்? முகம் வகாஞ்சம் ஒளிமயமாக வதரியுசத?"
என்றான்.

அதற்கு தமக்யகயிடம் இருந்து ஒருபுன்னயக மட்டுசம பதிலாக

ை, அ ள் சபசியிருந்தால் கூட அயத சாதைணமாக
எதிர்வகாண்டிருப்ப ன், இப்சபாது "ஆவ ன்று" ாய் பிளந்து
அதிர்ச்சி அயடந்தான்.

குப்யப ந்தயடந்திருந்த மலர், உண்யமயில் எங்வகங்சகா சுற்றிக்

வகாண்டிருந்தாள், எண்ணங்களில் தான்!

அ ள் உள்ளத்தில் ஒரு த ிப்பு குடிவகாண்டிருந்தது! எப்படியும்

அன்று சுஹாஸ் ரு ான் என்று உள்மனது அடித்து கூறியது.
மலரின் உள்ளுணர்வும்வபாய்க்க ில்யல.

சநற்யறய நிகழ்வு சபாலச இன்றும் அ ள் குப்புத் சதாழன்

மூலமாக மலருக்கு சுஹாசிடமிருந்து அயழப்பு ந்தது.

தன் உயடயலங்காைத்யதயும், சியக அலங்காைத்யதயும்

ியை ாக ஒரு முயற சரிபார்த்த ள், ஏறக்குயறய ஓடினாள் !
இயணயத்தின் மூலம் தத்கால் சசய யில் ையில்பயணச்சீட்டு வபற
முயன்று வகாண்டிருப்ப ரின் நியலயய ஒத்திருந்தது
அ ள்மனநியல.
கியடக்குமா?கியடக்காதா? நடக்குமா? நடக்காதா? என்று
பல்ச றுகுழப்பங்கள்.

இன்றும் அசத சிற்றுண்டி சாயல அருசக தான் நின்றிருந்தான்

அ ள் மனங்க ர் கள் ன்.
அருசக வசன்ற மலர், தயலயய கூட நிமிர்த்தாமல், அ யன
பார்த்து, "கூப்பிட்டீங்கலாசம?",என்றாள் ஒற்யற ார்த்யதயில்
வமல்லிய நாணத்துடன்.

"ம்ம்...ஆமா", என்று சுருக்கமாக பதில் ைவும், அந்த குைலில் இருந்த

ச றுபாட்டியன உணர்ந்து வமல்ல தயல நிமிர்த்தி அ யன
பார்த்தாள் மலர்.

"காண ில்யல", என்று அறி ிப்பு மாட்டுமள ிற்கு அந்த முகத்தில்

மருந்திற்குகூட புன்னயக இல்யல. இறுக்கமான மனநியலயில்
இருக்கிசறன் நான் என்பயதவசால்லாமல் வசால்லியது அ ன்
முகம் வ ளிப்படுத்திய உணர்வு.

மலருக்கு ஏசனா அடி யிறு கலங்கியது சபால் ஒரு சங்கடம்

உரு ானது. உடல் சலசாக ியர்க்க து ங்கியது.

" மலர், இன்று நான் உன்னிடம் சில ிஷயங்கள் பற்றி சபசிசய

ஆகச ண்டும் என்றகட்டாயத்தில் இருக்கிசறன். இயத நீ எப்படி
எடுத்து வகாள் ாய் என்று எனக்குகண்டிப்பாக வதரிய ில்யல.
ஆனாலும் சமலும் சமலும் குழப்பங்களுக்கு ழி குக்காமல்
இப்வபாழுசத சபசி தீர்த்து வகாள் து தான் நம்
இரு ருக்கும் நல்லது."

ஒரு ஆழ்ந்த வபருமூச்சியன வ ளிசயற்றியபடி அ ன் மீ ண்டும்

வதாடர்ந்தான்," மலர், உன்யன எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். நீ
வசய்யும் குறும்புத்தனங்களுக்கும் , உன் துடுக்கான ாய்
சபச்சுகளுக்கும் நான் வபரிய ைசிகன் தான். இல்யலவயன்று வபாய்
வசால்ல மாட்சடன். உன்யன எப்சபாதும் என் வநருங்கிய
சதாழியாக என் மனம் ஏற்று வகாண்டு ிட்டது. அதற்கான காைணம்
எனக்சக வதரிய ில்யல. ஆனால் சநற்யறய உன் சபச்சு எனக்கு
ச று ஒரு ிஷயத்யத உணர்த்தியது. அதா து ஏசதா ஒரு
யகயில் நீ என்யன நண்பன் என்ற முயறயயயும் தாண்டி ச று
 யகயில் எண்ணுகிறாசயா? என்று".

அ ன் சுந்தைத் தமிழில் வபசிக்வகாண்டிருந்தாலும், மலருக்கு அதில்

ஒன்றுசம புரிய ில்யல என்று தான் வசால்ல ச ண்டும்.

" ழக்கமான சிரிப்பில்யல.... ழக்கமான உற்சாகம்

இல்யல... ழக்கமாக என்யன சகலி வசய்யும் மதிமந்தி என்ற
அயழப்பில்யல...என்ன வசால்ல ருகிறான் இ ன்? ஏன் இப்படி
குழப்புகிறான்? நீ அை ிந்தனிடம் வசான்னயத சகட்ட பின்னர்
தாசன, நாசன உன்னிடம் என் ாயய ிட்சடன்....இப்சபாவதன்ன
பிைச்சயன உனக்கு?" என்று முடியய பிய்த்துவகாள்ளும் அள ிற்கு
மலரின் குழப்பம் வபருகியது.

அசத கலங்கிய மனநியலயுடன், பதில் கூறாமல் அ யன பா மாக

ஏறிட்டாள் மலர்.

" இயத எப்படி சகட்பவதன்று வதரிய ில்யல? எனக்கும் சங்கடமாக

தான் இருக்கிறது.. வசால் மலர்....உனக்கு நட்யப தாண்டி என் மீ து
ஓர் ஈர்ப்பு உள்ளது உண்யமதாசன?"

இயத அ ன் காதல் ைசம் சபாங்க சகட்டிருந்தால் மலரின் பதிலும்

அதற்கு தகுந்தபடி இருந்திருக்கும். ஆனால் அ ன் சகட்ட ிதசமா
ஏசதா குற்ற ாளியய ஆைாயும் சநாக்கில் இருந்தது. இப்படி
சகட்டால் என்ன வசால் ாள் மலர்! மலருக்கு உள்ளுக்குள் ஏசதா
ஒன்று உயடந்தது.

" இப்சபாது கூட என்யனசய சகட்டு வகாண்டிருக்கிறீர்கசள.... நீங்கள்

நியனப்பயத வசால்ல ச ண்டியதுதாசன?" என்று சகாபத்துடன்
சகட்சட ிட்டாள் மலர்.

"நான் வசால் தற்கு என்ன இருக்கிறது மலர்? இப்சபாது

மட்டுமல்ல, எப்சபாதுசம எனக்கு நீ ஒரு நல்ல
சதாழி......அவ் ளவுதான்.." என்றாசன பார்க்கலாம் சுகாஸ்.
மலர் சுக்கல் சுக்கலாக உயடந்து சபானாள்.

" என்ன? வ றும் நட்பு மட்டும் தானா? " என்ற ளுக்கு சிறிது
சநைம் சபச்சச எழும்ப ில்யல. நாக்கு சமலன்னதில் ஒட்டிக்
வகாண்டது. அ ளின் நியல
பரிதாபமாக இருந்தது. இப்பச ா, அப்பச ா என்று எட்டி பார்க்க
தயாைாக இருந்த கண்ண ீயை , இ ன் முன்னாள் அழ கூடாது என்ற
ய ைாக்கியத்துடன் கட்டுப்படுத்தி வகாண்டிருந்தாள்.

திரியிலிருந்து வமல்ல வமல்ல வ டிமருந்யத வநருங்கும், வநருப்பு

வபாறி , முடி ில் வ டிப்பது சபான்று, மலரின் சகாபமும் வமல்ல
வமல்ல அதிகரித்து வகாண்சட வசன்று வ டித்சத ிட்டது.

" என்னதான் நியனச்சிட்டு இருக்கீ ங்க நீங்க? என்யன பார்த்தால்

உங்களுக்கு இளக்காைமாக இருக்கிறதா? என்யன முதன் முதலில்
பார்த்த சபாது, " மதிமலர் எனக்கு மிகவும் பிடித்த வபயர்"
என்றீர்கள்..மலர் என்று கூப்பிடுங்கள் என்றதற்கு "மதி" என்று
தான் அயழப்சபன் என்றீர்கள்........ என்யன த ிை எல்லாரிடமும் 'மதி'
' மதி' என்று என்யன பற்றி வசால் ர்கள்.
ீ அ ர்களும்
நான் ரும்சபாவதல்லாம், 'மதி மதி' என்று பாட்டு பாடு ார்கள். சரி
அயதவயல்லாம் கூட ிட்டு ிடலாம். அ ர்கள் சும்மா தான்
வசான்னார்கள், நானும் சகலிக்காக கூப்பிட்சடன் என்று மழுப்பி
ிடு ர்கள்.
ீ

ஆனால் அை ிந்தனிடம் வசன்று " நான் மதியய கடற்கயையில்

பார்த்சதன்.. ,"அ ள் கண்ணால் கயத சபசினாள், மூக்கால் க ியத
எழுதினாள் " என்வறல்லாம் வசான்னாசய? அதற்வகன்ன
அர்த்தம்? நான் அங்சக நின்று உன்யன பார்த்ததற்சக இவ் ளவு
கயத வசால் ாயா நீ?இயதவயல்லாம் யாரும் எனக்கு
வசால்ல ில்யல...நாசன என் காதுகளால் சகட்சடன்..."
இயடயில் சுகாஸ் ஏசதா கூற முற்பட , மலர் அ யன சபச
ிடாமல், " ஒரு நிமிடம்.....நான் சபசி முடித்து ிடுகிசறன்...பிறகு
உங்கள் சப்யபக்கட்டுகயள வசால்லுங்கள்... ஆம் ஒட்டு சகட்பது
த றுதான்..ஆனாலும் என் வபயர் அடிபட்டதால் தான்
நின்சறன்......என்யன அயலக்களிப்பதில் உனக்கு
அவ் ளவு மகிழ்ச்சியா? அப்படி நட்பாக நியனக்கும் ஒரு வபண்யண
பற்றி இப்படித்தான் வசால்லி திரி ார்களா? இது எந்த ஊர்
நியாயம்...உன்யன மனதாை ிரும்பியயத த ிை நான் ச று என்ன
த று வசய்சதன்" என்று ஆங்காைமாக து ங்கி
கட்டுபடுத்தமுடியாமல் கண்களில் நீர் ை அழுதபடிசய முடித்தாள்
ஒளிமங்கிய மதிமலர்.

மரியாயதயான அயழப்பில் து ங்கி, இயடயில் தன் உள்மனதில்

அ னுடன் உயையாடி பழக்கப்பட்ட உரியமயான பாணியில்
அ யன திட்டியது கூட உயைக்காமல் திக்பிையம பிடித்த ள் சபால்
நின்று வகாண்டிருந்தாள்.

அப்படிசய தயலயில் யகய த்து நின்று ிட்டான் சுகாஸ், " ஐசயா

மலர், உனக்கு எப்படி புரியய ப்பது.............'மதி' என்பது எனக்கு
பிடித்தமான வபயர் என்ற அர்த்தத்தில் தான்
வசான்சனன். நீ 'மதி ' எனது கூப்பிட ச ண்டாம் என்றதும், உன்யன
ியளயாட்டாக ம்புக்கிழுக்கஎண்ணித்தான், அப்படி
அயழத்சதன். அதில் ச வறந்த உள்சநாக்கமும் இல்யல...... உன்
வபயரில் 'மதி' என்ற வபயர் இருப்பதால், என் நண்பர்கள் சகலி
வசய்ததும் நிஜம் தான். நான் அை ிந்தனிடம் கூறியதும்
நிஜம்தான்.....ஆனால் நீ அன்று கடற்கயைக்கு ந்தசத இப்சபாது
நீவசால்லித்தான் வதரிகிறது...

சநற்று உன் சபச்சில், நான் வசான்ன ார்த்யதகயள நீ

எடுத்துக்காட்டவும் தான் எனக்கு இசலசாக சந்சதகம் ந்தது .
இப்சபாது அது நிச்சயம் ஆகி ிட்டது."
இ ன் நிஜமாகச யபத்தியம் தாசனா என்று
மதிமலருக்கு சதான்றி ிட்டது. இல்யல தனக்கு தான் மூயள
ச யல வசய்ய ில்யலசயா என்று ஐயமும் ந்தது.

ஆனால் அதிக சநைம் நீட்டிக்காமல் சுகாஸ் வதளிவு படுத்தினான்.

"அயனத்து பிைச்சயனக்களுக்கும் காைணம் இப்சபாது எனக்கு
புரிகின்றது.......அது நான் பயன்படுத்திய "மதி" என்ற வசால் தான்.
ஆனால் அது "மதிமலர்" என்ற உன்யன குறித்து அல்ல, "வ ண்மதி"
என்ற நான் ிரும்பும் வபண்யண குறித்தது!!!!!"

இயத சகட்ட மதிமலருக்கு எப்படி இருந்திருக்கும் என்று இயத

ாசிக்கும் உங்களுக்சக புரிந்திருக்கும். இடி தாக்கிய அதிர்ச்சி
என்பார்கள். ஆனால் மதிமலருக்சகா நானூறு இடிகள் ஒன்றாக
தாக்கிய அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது என்று வசான்னால் அது
மியகயானதல்ல!!!!

அத்தியாயம் –12

விதியின் விபரீத வார்த்மத விமேயாட்டில்

வாழ்வின் வசந்தங்கள் வழி தவறி விட
நவற்றிடமாகி நவந்து லபான இதயத்தில்
வேித்தாலும் வருடோய் வற்றிருப்பது
ீ
வரியம்
ீ இழக்கா வல்ேமமயுடன்
வற்றாத உன் ெிமனவுகள்!

மலரின் உலகசம ஒரு வநாடி ஸ்தம்பித்து நின்று ிட்டது. தான்

யார், எங்கு இருக்கிசறாம், சுற்றுபுறத்தில் என்ன நடக்கிறது, எதிரில்
நின்று சபசிக்வகாண்டிருப்ப ன் யார் என்பது கூட , அ ளுக்கு மறந்து
ிட்டது.

பார்ய நியலகுத்தி நிற்க, நின்றாள், நின்றாள், நின்றுவகாண்சட

இருந்தாள்.......அவ் ளவுதான் அ ளுக்கு வதரிந்தது.
சுஹாஸ் தான் பயந்து ிட்டான்....'மலர், மலர், இங்சக பாரு...."
என்று சத்தமாக கூப்பிட்டான்.

அ ன் குைலில் சலசாக சுையண ஏற்பட, மலர் வமல்ல தன்யன

மீ ட்டுக் வகாள்ள முயற்சித்தாள். அ ள் கால்கள் தள்ளாட, நிற்க
முடியாமல் அருகிலிருந்த மைத்யத சுற்றி அயமந்திருந்த
திண்யணயில் து ண்டு அமர்ந்தாள்.
அ ள் அழ ில்யல.....அ ள் தன்யன மறந்திருந்தாள்..... அதிர்ச்சியில்
அ ள் கண்கள் கூட உளி பற்றி எரிந்த துயர் தீயய ஆற்ற
மறந்து, தாங்கள் வபாழிய ச ண்டிய கண்ண ீர் கடயமயய நிறுத்தி
ய த்திருந்தன.

கல்லூரி சிற்றுண்டி சாயலக்கு அ சைமாக ஓடி வசன்று அ ளுக்கு

ஒரு கு யளயில் நீர் வகாண்டு ந்து தந்தான்.
வமளனமாக, மறுப்சபதும் வசால்லாமல் அயத ாங்கி மடமடவ ன
குடித்தாள் மலர்.

கணங்கள் வமௌனத்தில் கயைய, கால அளவுகள் கணக்சக இன்றி

கடை, அந்த கணமான காட்சியய கயலத்தது சுஹாசின் குைல்.

அ ன் குைலில் உண்யமயான ச தயன ிை ி இருந்தது.

" மலர், தயவு வசய்து என்யன மன்னித்து ிடு....இப்படி ஒரு
நியலயம, என்னால் ஒரு வபண்ணுக்கு ருவமன்று நான் கன ில்
கூட நியனக்க ில்யல....... உன்யன இப்படி பார்க்க எனக்சக
சகிக்க ில்யல. நான் ியளயாட்டுத்தனமாக வசய்த வசயல்களால்
உன் மனதில் இவ் ளவு வபரிய பாதிப்யப ஏற்படுத்தியிருக்கிசறன்
என்ற வசய்தி எனக்சக வபரும் அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது.........."
என்ற ன் ஒரு சிறு இயடவ ளிக்கு பின் வதாடை ஆைம்பித்தான்.

"மதியய.......சாரி.....வ ண்மதியய நான் மூன்றாமாண்டு இறுதியில்

நடந்த இன்டர் காசலஜ் கயல ிழா ில் தான் முதன் முதலாக
பார்த்சதன்.....அ ளும் ச று ஒரு கல்லூரியில் வபாறியியல்
மூன்றாமாண்டு படித்து வகாண்டிருந்தாள்......அங்கு நடந்த வமல்லியச
சபாட்டியில் எங்கள் இயசக் குழு தான் வ ற்றி வபற்றது.... அப்சபாது
நான் கிடார் ாசித்தயத பாைாட்டி சபச ந்தாள்.....ஈவமயில்கள்
மூலம் வதாடர்பில் இருந்சதாம்..... அந்த பழக்கம் இப்சபாது சில
நாட்களாக அடுத்த நியலக்கு முன்சனறியிருப்பதாக
உணர்கின்சறாம்.......அயத வ ளிப்படுத்த சநைம் பார்த்து
காத்திருக்கின்சறன்.. அ ள் ட்டில்
ீ மிகவும்
கண்டிப்பு...அதனால் அதிகம் சந்தித்து வகாள் தில்யல....
எப்சபாதா து பார்த்துக் வகாள் துடன் சரி..

அன்று யசதச்யசயாகத் தான் அ யள கடற்கயையில் பார்த்சதன்..

அ ளிடம் சபசலாம் என்று நியனக்கும் சபாது தான் நீ என்யன
பார்த்திருப்பாய் என்று நியனக்கிசறன்...

என் வநருங்கிய நண்பர்களுக்கு, வ ண்மதியய பற்றி வதரியும்...

அதனால் தான் அன்று உன் வபயயை நீ வசான்னவுடன், என்யன
ஓட்டு தற்காக "மதி மதி" என்று பாடினான் சங்கர். அது உன்னில்
இப்படி ஒரு தாக்கத்யத உரு ாக்கும் என்று நாசனா அ ர்கசளா
நியனக்க த றி ிட்சடாம்...அது வபரிய த று தான்..

அை ிந்தனிடமும் அ ன் ட்டில்
ீ நான் அ யளப் பற்றி தான் சபசிக்
வகாண்டிருந்சதன்..

இப்சபாது நியனத்து பார்த்தால், நடந்த அயனத்திற்கும் சந்தர்ப்ப

சூழ்நியலகள் மட்டுசம காைணசமயன்றி, நீசயா நாசனா காைணம்
என்று சதான்ற ில்யல மலர்..... அதனால் இயடப்பட்ட காலத்தில்
நடந்த ற்யறவயல்லாம் மறக்க முயற்சி வசய்......

நீ இன்னும் சிறு வபண் தான்.......உன் படிப்பில் க னம் வசலுத்து...

உன் அறி ிற்கு நீ எட்ட ச ண்டிய உயைங்கள் இன்னும் ஏைாளம்...
எக்காைணம் வகாண்டும் இந்த குழப்பங்கள் உன் ாழ் ில்
பின்னயட ாக அயமய கூடாது......

உன் அழகிற்கும், அறி ிற்கும், கள்ளமில்லா குழந்யத தனத்திற்கும்

என்யன ிட நல்ல துயண ன் உனக்கு அயம ான்...இது நிச்சயம்.
" என்று உணர்ச்சி வபாங்க சபசிக்வகாண்சட சபான ன், சிறிது
தயங்கி இயடவ ளி ிட்டு நிதானமாக அ யள பார்த்து, "நடந்த
ிஷயங்களுக்கு என்யனயறியாமசல நான் காைணம்
ஆகி ிட்சடன், அதனால் மீ ண்டும் என்யன மன்னித்து ிடு என்று
சகட்பயத த ிை ச று என்ன வசய் வதன்று வதரிய ில்யல....

அை ிந்தனுக்கு இது பற்றி இது யையிலும் எதுவும் வதரியாது...

இங்கு நான் ரு யத பற்றிசயா, இன்று நாம் சபசியயத பற்றிசயா
அை ிந்தனிடசமா, ச று யாரிடசமா இனிசமலும் நான்
வசால்ல சபா தில்யல....அனா சியமாக உன் வபயருக்கு ஒரு சிறு
களங்கம் கூட ந்து ிடகூடாது என்பதில் நான் உறுதியாக
இருக்கிசறன் மலர்.........

மலர், நீ இருக்கும் நியலயய பார்த்தால் எனக்கு ஏசனா பயமாக

இருக்கிறது...... எனக்கு ஒரு உறுதி தை ச ண்டும்..... நீ...நீ..எந்த ஒரு
த றான முடி ிற்கும் தயவு வசய்து சபாக கூடாது........" என்று
முடித்தான்.

தனது உள்ளங்க ர் நாயகன் தன்னிடம் தனியாக ஒரு ார்த்யத

சபச மாட்டானா என்று மலர் எதிர்பார்த்திருந்த சபாவதல்லாம்
எண்ணி எண்ணி சபசிய ன், இன்று மயட திறந்த வ ள்ளம் சபால்
சபசிக் வகாண்சட வசன்றசபாது அதில் ஒற்யற ார்த்யத
கூட சகட்க சகிக்க ில்யல மலருக்கு.

அதிலும் அ ன், தான் ிரும்புப யள பற்றி கூறும்

சபாது, வச ிகயள வபாத்திக் வகாண்டு ஓடி ிடலாமா என்றிருந்தது
அ ளுக்கு... ஆழிப் சபையல சியதத்த கடற்கயை கிைாமங்கள் சபால்
அ ள் மனம் சிதறி சின்னாபின்னமாகி கிடந்தது.

இப்சபாது வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக மலரின் பகுத்தறிவு தன ச யல

நிறுத்தத்யத முடித்துக் வகாண்டு, பணிக்கு திரும்பியது.

அ ளுக்கு சுஹாஸ் சபசிய ார்த்யதகளில் இருந்த உண்யம

ிளங்கியது. அ ளது வமாத்த சகாபமும் ஆற்றாயமயாக மாறி தன்
மீ சத திரும்பியது.

என்னதான் நடந்த ற்றிற்வகல்லாம் தானும் ஒரு காைணம் என்று

அ ன் ஒத்துக்வகாண்டாலும், எல்லா சகாமாளித்தனங்களுக்கும்
காைணம் தானும், தனது அ சை புத்தியும் மட்டுசம என்று
ஆணித்தைமாக நம்ப து ங்கினாள் மலர்.

சுஹாஸ் என்றுசம, தன்யன காதலிப்பதாக கூறச இல்யலசய..

அவ் ளவு ஏன்? அப்படி ஒரு காதல் பார்ய கூட
பார்த்ததில்யலசய?

சம்ப ங்கயள வதளி ாக ஆைாயாமல்கற்பயன சகாட்யடகள்

கட்டியது தன் த சறயன்றி, இதில் அ ன் த வறன்ன
இருக்கிறதுஎன்று தன்யனசய சகட்டுக் வகாண்டாள் மதிமலர்

யாசைா ஏசதா சகலியாக வசான்னால் அயத இயல்பாக ஒதுக்கி

தள்ளாமல், கற்பயனயில் இறங்கிய தனது மதிவகட்ட மனதிற்கு
ஓங்கி ஒரு முதல் குட்டு ய த்தாள் மலர்.

அந்த கற்பயனயய முயளயிசலசய கிள்ளி எரியாமல், உைம்சபாட்டு

ளை ிட்ட யதின் சகாளாருக்கு அடுத்த குட்டு ய த்தாள்.

எல்லா ற்யறயும் மீ றி, அன்யன தந்யத ஊட்டிய சபாதயனகயள

காற்றில் பறக்க ிட்டு, படிக்கும் யதில் மனயத அயலபாய ிட்ட
முட்டாள் தனத்திற்கு இறுதியாக ஒரு வபரிய குட்டு ய த்தாள்
மதிமலர். இருந்தும் அ ளது பூ மனம் அயமதி அயடய மறுத்தது.
அ மான உணர்வும், ஏமாற்றத்தின் லியும் மனதில்
தாண்ட மாட, இசபாது கண்களும் பணிக்கு திரும்பி, கண்ண ீர்
உகுத்தன.

மதிமலர் என்ற சியலக்கு வமல்ல வமல்ல உயிர்

துடிக்க,துடிக்க, லிக்க, லிக்க மீ ண்டுவகாண்டிருந்தது.

சுஹாஸ் இறுதியாக தன்னிடம் ய த்த ச ண்டுசகாள் நியன ிற்கு

ை, சட்வடன்று ஒரு முடி ிற்கு ந்த ளுக்கு, எங்கிருந்துதான்
அவ் ளவு திடமும், நிமிர்வும் ந்தசதா வதரிய ில்யல.

கலங்கிய கண்கயள துயடத்து ிட்டு, தீர்க்கமாக நிமிர்ந்து, அ ன்

கண் பார்த்து, வதளி ான குைலில் சபசத து ங்கினாள் மலர்,

"முதலில் உங்களுக்கு ஒன்யற வதளிவு படுத்தி வகாள்கிசறன்.....

நான் எந்த ஒரு முட்டாள்தனமான முடி ிற்கும் சபாக மாட்சடன்.
அது குறித்து உங்களுக்கு எந்த பயமும் ச ண்டாம்.
ஏவனன்றால், எனக்கு அந்த மாதிரி சகாயளத்தனத்தில்
எப்சபாதுசம உடன்பாடு கியடயாது.

இது என் ாழ் ில் ிழுந்த வபரும் அடிதான். இல்யலவயன்று

மறுக்க மாட்சடன். ' லி' என்ற இைண்டு
எழுத்துக்களில் வபாதிந்திருக்கும் உண்யமயான அர்த்தம்
அயத அனுப ிப்ப ர்களுக்கு தான் வதரியும். அந்த அர்த்தத்யத
இப்சபாது அளவுக்கு அதிகமாகச உணர்ந்து வகாண்டிருக்கிசறன்.

ஆனால் ஒன்று, எந்த பிைச்சயனயாக இருந்தாலும் அயத சந்தித்து

தான் எனக்கு பழக்கம். இயதயும் நிச்சயம் எதிர்வகாள்ச ன்.
சமாளித்து மீ ண்டு ை முயல்ச ன்.

அடுத்து, நீங்கள் என்னிடம் மன்னிப்பு சகட்க ச ண்டிய அ சியசம

இல்யல. த று முழுக்க முழுக்க என் பக்கம் தான்.
எயதவயயதசயா கற்பயன வசய்தது மனயத அயலய ிட்டது என்
முட்டாள் தனம் தாசன?

உங்கயள சிைமத்திற்கு உள்ளாக்கியதற்கு நீங்கள் தான் என்யன

மன்னிக்க ச ண்டும்...

ஆனால் ஒசை ஒரு ச ண்டுசகாள்...... இனிசமலா து உங்கள்

காதலியின் வசல்ல வபயர் ச று யாருக்கா து இருந்தால் வகாஞ்சம்
க னமாக சபச முயற்சி வசய்யுங்கள்....உங்கள் அருயம
நண்பர்கயளயும் வகாஞ்சம் பார்த்து சபச வசால்லுங்கள்.

ஆம்...நான் சிறு வபண் தான்...என் புத்தியய புல் சமய ிட்டது என்

த று தான்..கண்டிப்பாக, இனி என் க னம் முழு தும்
படிப்பிலும், என் எதிர்காலத்யத டி யமப்பதிலும் மட்டுசம
இருக்கும்...

க னச் சிதறல்களுக்கு என் ாழ் ில் இடமிருக்காது.

என்யன சநசிக்காத ர்களுக்காக ருந்தாமல் என்யன உயிைாய்
சநசிக்கும் என் குடும்பத்தினரின் மகிழ்ச்சிக்காக நானும்
சந்சதாஷமாக இருக்க முயற்சி வசய்ச ன். இதில் எந்த மாற்றுக்
கருத்தும் இல்யல."

இவ் ளவு சநைம் மலர் பகுத்தறி ின் ஆதிக்கத்தில் தான்

சபசிவகாண்டிருந்தாள். ஆனால் இப்சபாசதா அ ள் காதல்
மனமானது, அந்த ஆைாயும் அறிய
அமிழ்த்திக்வகாண்டு சமவலழும்பி ந்தது. அதனால், அ ள் நிமிர்வும்
சற்சற தளர்ந்தது.

" ஒன்சற ஒன்று மட்டும் வசால்லிக் வகாள்ள ஆயச படுகிசறன்.

நான் சிறு வபண்ணாக இருந்தாலும், த றுகள்
வசய்திருந்தாலும், ஒன்யற மற்றும் மறுக்கச
முடியாது, மாற்றிக்வகாள்ள முடியுமா என்றும் வதரியாது.. அது தான்
உங்கள் சமல் வகாண்ட உயிர் சநசம்.. இது
உண்யம,உண்யம, உண்யம.....

அதற்காக நீங்கள் ஒன்றும் பயப்பட ச ண்டாம்.. என்னால் இனிசமல்

உங்கள் ாழ் ில் எந்த ிதமான வதாந்தைவும் இருக்காது..நான்
உங்கள் பாயதயில் குறுக்சக ை சபா சத இல்யல...

அசத சபால் நீங்களும் நட்வபன்ற சபார்ய யில் என்னிடம் தயவு

வசய்து பழக முயல ச ண்டாம்... அயத ஏற்று வகாள்லும் சக்தி
எனக்கு நிச்சயமாக இல்யல... நாம் இந்த வஜன்மத்தில் இனி
சந்திக்காமல் இருப்பது தான் நம் இரு ருக்கும் நல்லது...

லாஸ்ட் பட் நாட் லீஸ்ட்......உங்கள் காதலில் நீங்கள் வ ற்றி வபற

என் மனமார்ந்த ாழ்த்துக்கள்!"

இவ் ளய யும் கூறி ிட்டு மலர் திரும்பி பார்க்காமல் நடந்து

வகாண்டிருந்தாள்.

சிறிது சநைம் ச யல நிறுத்தம் வசய்ததற்கும் சசர்த்து இப்சபாது

அ ளது கண்கள் கூடுதல் சநைம் ச யல வசய்ய
து ங்கி , அரு ிகள் பாய வசய்யும் சுயனகளாக மாற, மதிய ள்
வசல்லும் ழித்தடமும் அ ள் ாழ் ின் எதிர்காலம் சபால்
கலங்கி வதரிந்தது.

மலரின் ார்த்யத சகார்ய களில் வதரிந்த முதிர்ச்சியய

சகட்டுணர்ந்த சுஹாஸ் ,சபசும் ார்த்யத அறியாது, அசந்து சபாய்
ஸ்தம்பித்து நின்று அ ள் வசல் யதசய பார்த்துக்
வகாண்டிருந்தான்.

அ ன் மனதில் ஒரு வபரும் பாைம் ஏறி அமர்ந்தது.

அத்தியாயம் – 13

முன்னியனவுகளின் பிடியிலிருந்து வமல்ல மீ ண்டு ந்த மலருக்கு,

அந்த நியனவுகள் தந்த இைணத்தில் இருந்து மீ ளத்தான் ழி
வதரிய ில்யல.

ிடியசல ைாசதா என சதான்றிய அந்த ச தயனயான இை ில்

கடிகாைத்யத பார்த்த ளுக்கு சலிப்பு தட்டியது. மணி மூன்யற
கடந்திருந்தது.

இன்வனாரு பாதி மனசமா, ிடியா வபாழுதாகச இந்த இைவு

நீளட்டும் என்ற ச ண்டுசகாயள முன் ய த்தது, ிடிந்தால்
எதிர்வகாள்ள ச ண்டிய ிஷயம், ிகைாமாக பயமுறுத்தியது.

" ஆமச வந்து என்மன ஆட்டி மவத்த பாவம்

மற்றவமை ொன் ஏன் குத்தம் நசால்ே லவணும்
நகாட்டும் மமழ காேம் உப்பு விக்க லபாலனன்
காற்றடிக்கும் லெைம் மாவு விக்க லபாலனன்
தப்பு கணக்மக லபாட்டு தவித்லதன்
தங்கலம ஞான தங்கலம
பட்ட பிறலக புத்தி நதேிந்லதன்
தங்கலம ஞான தங்கலம
ெேம் புரிந்தாய் எனக்கு ென்றி உமைப்லபன் உனக்கு
ொன் தான்

கண்ணிலறண்டில் ொன் தான் காதல் என்னும் லகாட்மட

கட்டி மவத்து பார்த்லதன் அதமனயும் ஓட்மட
உள்ேபடி லயாகம் உள்ேவர்க்கு தானும்
ெட்ட விமத யாவும் ெல்ே மைம் ஆகும்
ஆடும் வமைக்கும் ஆடி இருப்லபாம்
தங்கலம ஞான தங்கலம
ஆட்டம் முடிந்தால் ஓட்டம் எடுப்லபாம்
தங்கலம ஞான தகலம
ெேம் புரிந்தாய் எனக்கு ென்றி உமைப்லபன் உனக்கு
ொன் தான் "
என்ற பாடல் ரிகள் தான் நியன ிற்கு ந்தன.

வபரிய ஜான்சி ைாணி சபால், அவ் ளவு துணிவுடன் சுஹாசிற்கு

பதிலளித்து ிட்டு டு
ீ திரும்பினாலும், தனியம கியடத்த மறு
வநாடியில் தாயய காணாத சிறு குழந்யத சபால் பரித ித்து சபானாள்
மனச்சசதமயடந்திருந்த மதிமலர்.

அ ளது தயலக்கு அயணயாக இருக்க ச ண்டிய வசவ் க டி

பஞ்சு வபாதி, அ ள் கண்ண ீயை சதக்கி ய க்கும் அயணக்கட்டாக
மாறி சபானது!

யக யகயான ச றுபட்ட உணர்ச்சிகள் அ யள ஆட்டி ய த்தன.

முதலாக அ ளுக்கு தன் மீ து தான் சகாபம் வபருகியது. தான் வசய்த

முட்டாள்தனத்யத அ ளால் மன்னிக்கச முடிய ில்யல. அந்த
முட்டாள் தனத்தினால் ியளந்த ஏமாற்றம் தந்த லியானது
இருதயத்யத அறுத்தது.
அந்த லி தந்த ச தயனயானது, இப்சபற்பட்ட ஏமாற்றம் உரு ாக
ஏசதா ஒரு யகயில் காைணமான சுஹாசின் மீ து சகாப வ றியாக
திரும்பியது.

பின் அந்த சகாபம், அ னுக்கு ிருப்பமான ளின் மீ து ஒரு வநாடி

வபாறாயம தீயாக மாறி வகாழுந்து ிட்டு எரிந்தது.

அடுத்த வநாடி, இப்படி அநியாயமாக சயாசிக்கும் தனது மனதின் மீ சத

ஏளனமாக மாறி, இறுதியில் "அயனத்திற்கும் நீ மட்டுசம
காைணம்....இதில் நீ மற்ற ர்கயள ச று சமாசமாக எண்ணுகிறாயா
மூடமதிசய", என்று தன்யன தாசன சக லமாக திட்டி ிட்டு,
வதாடங்கிய இடத்திசல ந்து முடிந்தது.

அழுதழுசத உறங்கி சபாய், மறுநாள் ங்கி

ீ சபான முகத்துடனும்,
காய்ச்சலுடனும் கண் ிழித்த மலயைக் கண்ட வபற்சறாரும், தம்பியும்
பயந்து ிட, தயல லியுடன் சசர்ந்த காய்ச்சல் என்று ஏசதா வசால்லி
சமாளித்தாள்.

முன்தினம் சைாஜா னமாக காட்சியளித்த மகள் மறுநாள் அனுமார்

அழித்த அசசாக னமாக காட்சியளிக்க, இந்திைா அ யள
சகள் ிகளால் துயளத்தார். ஆனால் பதில் கூட அளிக்க முடியாத
சசார் ான நியலயில் இருந்த மகயளக் கண்டு பதறி வபரும்
உடல்நியல குயறவு என்று நம்பி ிட்டார்.

அடுத்த இரு நாட்கள் அ யள கல்லூரிக்கு அனுப்பாமல், ட்டிசலசய

ீ
ய த்து கண்ணுக்குள் மணியாக பார்த்து வகாண்டனர், அ ள்
குடும்பத்தினர். அந்த ஏதிர்பார்ப்பில்லா தூய அன்பில் மலருக்கு
மனசாட்சி உறுத்தியது.

அ ள் அயறக்குள் அயடபட்டு இருந்த சநைங்களில், ஓயாமல் அழுது

குழம்பி, குழம்பி அழுது சயாசித்ததில் இறுதியாக ஒரு முடி ிற்கு
ந்தாள்.
" சுஹாஸ் என்யன ிரும்ப ில்யல. என்சமல் அ னுக்கு சிறு
சலனம் கூட ஏற்ப்பட ில்யல. அ ன் ச று யாயைசயா
ிரும்புகிறான். பிறகு இங்கு நான் ிக்கி ிக்கி அழு தால் மட்டும்
அ ன் மனம் மாற சபாகிறதா? அப்படிசய மாறினாலும் இைக்கத்தினால்
ரு து காதலாகுமா? அதில் தான் மகிழ்ச்சி இருக்குமா? அதனால்
இந்த அழுயகக்கு இன்றுடன் ஒரு முற்றுபுள்ளி ய த்து ிட
ச ண்டும்.

அ னிடம் அன்று வபரிதாக் ச ால் ிட்டது சபால், இனிசமல் க னச்

சிதறல்களுக்கு இடம் வகாடாமல், கல் ியில் க னம் வசலுத்த
ச ண்டும். சுய முயற்சியில் நல்ல நியலயமக்கு உயர்ந்து
எனக்வகன்று ஒரு தனித்தன்யமயய உரு ாக்கி வகாள்ளச ண்டும்.
இனிசமல் என் குடும்பத்தினரின் நம்பிக்யகயயயும்,
சந்சதாஷத்யதயும் குயலக்கும் காரியத்தில் எக்காைணம் வகாண்டும்
ஈடுபடக்கூடாது.

அ ன் ஏதிர்காலத்தில் அயை வநாடி கூட என்யன பற்றி

எண்ணு ாசனா என்னச ா? வதரிய ில்யல...ஆனால் என்சறனும்
பிற்காலத்தில் யார் மூலமா து என்யன பற்றி அறிய சநர்ந்தால்,
அப்சபாது நான் இன்று இருக்கும் முட்டாள் மலைாக இல்லாமல்,
பண்பட்ட ளாக என்யன நியல நிறுத்திவகாள்ளும் அள ிற்கு
முன்சனறி இருக்க ச ண்டும்

அ ன் யாயையும் காதலித்து ிட்டு சபாகட்டும். நான் அ யன

சநசித்தது உண்யம. இயத அவ் ளவு சீக்கிைம் மறக்க முடியாவதன்பது
உறுதி. அப்படிசய இது ஒருச யள இது காதலாக இல்லாமல்
இனக்க ர்ச்சியாக இருந்தால், நாட்கள் வசல்ல வசல்ல தாசன
மயறந்து ிடக்கூடும்.

மாறிக்வகாண்சட இருப்பது தாசன ாழ்யக. கண்ணியமக்கும்

சநைத்தில் என்வனன்னச ா நிகழ்கின்றது உலகில். காலப்சபாக்கில்
எத்தயனசயா மாற்றங்கள் ைலாம். அது சபால், இந்த துயரில்
இருந்தும் காலம் என்யன மாற்றி வ ளிக்வகாண்டு ந்து ிடும்" என்று
தனக்கு தாசன நம்பிக்யக ஊட்டி வகாண்டாள்.

இவ் ாவறல்லாம் முடிவ டுத்த ள் அயத வசயல்படுத்தவும்

து ங்கினாள்.

அதன் முதல் படியாக, வமல்ல வமல்ல இயல்புக்கு திரும்ப முயற்சி

வசய்தாள் மதிமலர்.. அ யள சுற்றி இருப்ப களிடம் தனக்சகயுரிய
இயல்பான குறும்புத்தனத்துடன் யளய ந்தாள். ஆனால், அ ள்
லியும், ச தயனயும் அ ளது அயறயின் நான்கு சு ர்களுக்கு
மட்டுசமவதரிய ச ண்டும் என்பதில் வதளிவுடன் வசயல்பட்டாள்.

இதற்குள் சதர் ிற்கு தயார் வசய் தற்கான ிடுமுயறயும்

து ங்கி ிட, மலர் தனது க னத்யத தீ ிை வ றியுடன் படிப்பில்
வசலுத்தினாள். அதில் முயன்று வ ற்றியும் வபற்றாள் .

சிறிது காலம், மீ னா அத்யதயின் ட்டிற்கு

ீ வசல் யத யாருக்கும்
சந்சதகம் ஏற்படாத ாறு முடிந்த யை நிறுத்திக்வகாண்டாள்.

நாட்களும் ருடங்களாக முழுயம வபற, மலர் தனித்தன்யமயுடன்

சமலான முயறயில் சதர்சசி வபற்று, கல்லூரி ளாக சதர் ிலும்
வ ற்றி வபற்று, தற்சபாது ச யல வசய்யும் புகழ்வபற்ற பன்னாட்டு
நிறு னத்தில் ஒரு ருடத்திற்கு முன் இயணந்தாள்.

அை ிந்தன், மும்யபயில் புகழ்வபற்ற கல்லூரியில் சமலாண்யம

பட்டம் வபற்று, பின்னர் புசனயில் ஒரு நல்ல நிறு னத்தில்
பணியில் அமர்ந்தான். தற்சபாது நிறு னத்தின் ப்ைாஜக்ட்
ச யலயாக ஆறு மாதங்களாக அவமரிக்கா ில் இருக்கிறான்.
நந்திகாவும் படிப்யப முடித்து வசன்யனயில் ஒரு நிறு னத்தில்
ச யலயில் சசர்ந்தாள். நிர்மல் வ ளிநாட்டில் எம்.எஸ். படித்து
வகாண்டிருந்தான்.

மற்ற எல்லா முடிவுகயளயும் வசயலாக்கி வ ற்றி கண்ட ளுக்கு,

இறுதியாக எடுத்த உறுதியய கயடபிடிப்பதில் தான் வபரும் சிக்கல்
ஏற்பட்டது., அதா து சுகாயச மறப்பது!

அ யன சந்தித்து நான்கு ருடங்கள் கடந்திருந்தன. இயடப்பட்ட

காலத்தில் மலை அ யன பற்றி அறிய முற்படச இல்யல. ஆ ல்
இருந்தாலும் அயத கஷ்டப்பட்டு த ிர்த்தாள் என்பது தான்
சத்தியமான உண்யம.

அை ிந்தனிடம் மறந்தும் அ ள் சுகாயச பற்றி சகட்க ில்யல..

சுஹாசும் மலரிடம் கூறியது சபால், அை ிந்தனிடம் எதுவும்
வசால்லியதாக வதரிய ில்யல.சுஹாசின் இந்த கண்ணியமான
நட டிக்யக மலரின் மனதில் அ யன ஒரு படி சமலும்
உயர்த்தியது.

இ ர்களுக்குள் நடந்த ிஷயங்கள் எதுவுசம அை ிந்தன்

அறிந்திருக்காததால் அ னுக்கும் எந்த ிகல்பமும்
சதான்ற ில்யல.

கண்கள் காணாத அந்த முகம் அ ளது கருத்யத ிட்டு மயறய

மறுத்தத்சதாடு மட்டுமில்லாமல் ிஸ் ரூபம் எடுத்து அ யள
ஆட்டிப்பயடத்தது. இவதன்னடா சசாதயன! என்று அ ள் தன்யன
சநாகாத நாசள இல்யல.

கல்லூரி படிப்யப முடிக்கும் முன்னசை ை து ங்கிய நல்ல

சம்பந்தங்கள் பல ற்றினால், வபற்சறார் ஆைம்பித்த திருமணப்
சபச்சுக்கயள, பலமுயற சாமர்த்தியமாக த ிர்த்திருந்தாள் மலர்.

அ ர்களிடம் சபசி இரு ஆண்டுகள் ச யலக்கு வசன்றபின்னசை

திருமணம் என்று சலுயக வபற்றிருந்தாள். இனிசமலும் தாமதம்
வசய்ய இயலாது என்று சகாரிய வபற்சறாரின் நியாமான
ச ண்டுசகாயள சமலும் மறுக்கமுடியாமல், நடப்பது நடக்கட்டும்
என்று மனயத திடபடுத்தி அ ர்களது ைன் ச ட்யடக்கு
ஒப்புதலும் அளித்திருந்தாள்

வநஞ்சில் பச்யச குத்தப்பட்டிருந்த சுஹாசின் நியனவுகயள மறக்க

தீ ிைமாக முயன்று வகாண்டிரூந்த ச யளயில், அ யன , கண்முன்
வகாண்டு ந்து நிறுத்திய ிதியின் கண்ணாமூச்சி ியளயாட்யட
எண்ணி மகிழ் தா, மருகு தா என்று வ கு ாக குழம்பித் தான்
சபானாள் மதிமலர்.

"அ ன் ாழ் ில் வ ண்மதி இன்னும் இருக்கிறாளா? சுஹாஸ்

அன்று தன்னிடம் கூறிய கணக்கின் படி பார்த்தால், எப்படியும்
அ ளுக்கும் இருபத்தி ஐந்து யதிற்கு சமல் இருக்க ச ண்டுசம.
ஏன் இன்னும் திருமணம் ஆக ில்யல?

ஒருச யள அ ன் காதல் நியறச ை ில்யலசயா??? (இந்த

இடத்தில் மலரின் மனம் ஒரு முயற துள்ளி பின் அடங்கியது.....)

அப்படிசய இல்லா ிட்டாலும், அ ன் தனக்கு வசாந்தமாக

ாய்ப்புள்ளதா? இந்த கடும் அ ஸ்யதயய
வபாறுத்துக்வகாண்டு, அ னுடன் இனி ரும் நாட்களில் உடன்
பணியாற்ற முடியுமா? என்சறனும் என் ாழ் ில் சஞ்சலமில்லா
பூைண மகிழ்ச்சி கிட்டுமா? ", என்று சகள் ித்
வதாடர்கள் முடிச யில்லாமல் நீண்டு வகாண்சட இருந்தன..

ியடவதரியா சகள் ிகள் நியறந்திருந்தாலும் ிரும்பிசய

குளம்பு துதாசன காதலின் இயல்பு!

அைசன் என்ன? ஆண்டி என்ன? ஞானி என்ன? அறி ிலி

என்ன? அயன யையும் பாைபட்சமின்றி ஆட்டிய க்கும் தன்யம
உயடய ிசனாத பண்பு இது. மலர் மட்டும் ிதி ிலக்கா இதற்கு!
(சரி சரி மக்கசள! சமலும் வமாக்யக சபாடாம கயதக்கு ான்னு
நீங்க வசால்றது சகக்குது)

முடி ாக மதிமலரும் ஒரு வதளி ிற்கு ந்தாள்.

“எப்படி ச ண்டுமானாலும் இருந்து ிட்டு சபாகட்டும்..... நான் ஏன்
இ யன பார்த்து பயப்பட ச ண்டும்......இ ன் இருக்கிறான்
என்பதற்காக நான் ஏன் ச யலயய ிட்டு மாறி வசல்ல ச ண்டும்?
அப்படி வசய்தால், நான் இன்னும் அ ன் மீ து யபத்தியமாக இருப்பதாக
தாசன எண்ணு ான். (இல்யலவயன்றால் மட்டும் எப்படி மலர்???)

அ ன் முன் என் திறயமகயள நியலநாட்டி, நானும் பக்கு ப்

பட்டு ிட்சடன் என்று புரிய ய க்கச ண்டும்.

அ சன ஆச்சரியப்படும் அள ிற்கு எனக்கு எந்த பாதிப்பும் இல்யல

என்பயத என் இயல்பான நயடமுயறயில் நிருபித்து ிட ச ண்டும்.
கூடச அப்படி பழகு தால் ஒருச யள என்யன துன்புறுத்தும்
ச தயனயான நியனவுகளும் மயறந்து ிடலாம்.

ம்ம்ம்...அதுதான் சரி...நாயளயிலிருந்து மலர் கவுன்ட் டவுன்

பிகின்ஸ்...” என்ற ாசற சபதவமடுத்தாள்.

இவ் ளவு தூைம் மனதிற்குள் சபசிய மலர், ஒரு உண்யமயய

ஒத்துக்வகாள்ள மறந்து ிட்டாள், இல்யலயில்யல மறந்தது சபால்
நடித்து ிட்டாள்

றண்டு சபாய், பாளம் பாளமாக வ டித்து றண்ட அ ள்

இதயத்திற்குள், புது நீரூற்றாய் குளுயம சசர்த்தது ஒரு ிஷயம்.
அ னுக்கு இன்னும் திருமணமாக ில்யல என்ற உண்யமதான் அது.
(நீவயல்லாம் திருந்தச மாட்ட சபாடி!!!)

அந்த குளுயமயில் இனியம கண்டு, நித்திைா சத ியின் பிடியில்

அயடக்கலமானாள் மதிமலர்.

அசத மூன்று மணி....

சுஹாசின் படுக்யக அயற

கால்கள் லிக்க சுற்றி வ கு சநைம் கழித்சத டு
ீ திரும்பிய ன்,
தாயின் ற்புறுத்தலால் உண்டதாக வபயர் பண்ணிக் வகாண்டு,
அ னது அயறயில் முடங்கி சபானான்.

சுஹாசும் தூக்கத்யத வதாயலத்து சிந்தயனயில் தான்

ஆழ்ந்திருந்தான்.

கயடசி முயறயாக மலருடன் நடந்த சந்திப்பும், அ ள் சபசிய

திடமான சபச்சும், அந்த திடத்யதயும் மீ றி அ ள் கண்களில்
நியறந்திருந்த ச தயனயும் நியன ிற்கு ந்தன. அந்த முகம்
இன்றும் அ னது வநஞ்சில் ச தயன அயலகயள உண்டு
பண்ணியது.

அன்யறக்கு மலரிடம் அப்படி சபச ய த்த ிதியய அ ன்

பத்தாயிைத்து நூற்றி நாற்பத்யதந்தா து முயறயாக எண்ணி பார்த்து
வநாந்து சபானான்.

ஒருச யள,அந்த கள்ளமில்லா சநசம் வகாண்ட வநஞ்சத்யத

ருத்தப்பட ய த்தது தான், தன ாழ் ில் பின்னர் ஏற்பட்ட
லிகளுக்கு காைணசமா என்று கூட அ ன் பல முயற
சிந்தித்ததுண்டு.

அன்யறய சம்ப த்தின் பின் மலயை சந்திக்க அ ன் முயற்சிக்கச

இல்யல. அதற்சகற்றார் சபால் அ ன் ாழ்க்யக பாயதயில் ஏற்பட்ட
குழப்பங்களும், ச யல நிமித்தமாக யஹதைாபாத் வசன்றதுவமன
எல்லாமாக சசர்ந்து அதற்கு இடம் வகாடுக்கவுமில்யல.

அ ன் ாழ் ில் சங்கடங்கள் நியறந்த பல நாட்கயள கடக்க

பாடுபட்டசபாது, அ யனயும் அறியாமல், மதியின் சநர்மயறயான
சபச்சு அவ் ப்சபாது உள்ளத்தில் சதான்றி, அ யன உறுதி
படுத்தியயத நியனத்து பார்த்தான்.

இன்று அ யள சநரில் பார்த்ததும், தனக்கு சதான்றிய அதிர்ச்சியய

மயறத்து இயல்பாக நடித்தயத எண்ணிய ன் இனிசமலும் இந்த
இயல்பான ச ஷத்யத வதாடை எண்ணினான்.
மலயை எதிர்வகாள்ள ஒரு சங்கடமான தயக்கம் இருந்தசத அதற்கு
காைணம்..........அந்த தயக்கத்தின் பின்னணியய அ ன் மட்டுசம
அறி ான்!

“ம்ம்ம்..அப்படியா....சரி சரி...வதாடங்கட்டும் உங்கள் இரு ரின்

நாடகம்....உங்கள் நாடகத்தில் நான் நடத்த சபாகும்
ியளயாட்டுக்கயள நீங்களும் வபாறுத்திருந்து பாருங்கள்.” என்று
சிரித்தபடிசய வசான்னது ச று யாருமல்ல, இ ர்கள் இரு ர் எடுத்த
முடிவுகயளயும் பார்த்துக் வகாண்சட இருந்த ிதிதான். ஆனால் இந்த
முயற, குறும்பான சந்சதாஷத்துடன்...

அத்தியாயம் –14
காதல் இமழகள் லகார்த்து மவத்து
கைம் பற்றிட கனா கண்லடன்...
லெசமில்மே ெட்புஎன்றாய்!
லகார்த்த இமழகள் பிரித்நதடுத்து
ெட்பு லொக்கி ொன் ெகை...
காதல் நெய்திட ஆவோகிறாய்!!

ிடியல் வபாழுது மாற்றசம இல்லாமல் ிடிந்தாலும், அந்த

வபாழுதிலிருந்துதங்கள் ாழ்க்யக பாயதயில் பல முக்கியமான
மாற்றங்கள் ைப்சபா யத
அறியாமசலமதிமலரும், சுஹாசும், தத்தமது டுகளில்
ீ இருந்து
கிளம்பி, இனம் புரியாதசலசான படபடப்புடன் பணிக்கு ந்தனர்.

மலர் தன் இருக்யகக்கு ந்து அமர்ந்தாள்.

தனது க்யுபிக்கியள சுற்றுமுற்றும்பார்த்த ளின் கண்களில், அ ள்

குழு ினர் யாரும் ந்ததாக வதரிய ில்யல.

“ம்ம்ம்ம்...இதுங்கயள எல்லாம் நம்பி ச யல வகாடுத்திருக்கும்

கியளயண்டுகளா...நீங்க எல்லாம் நல்லா ரு ங்கபா
ீ நல்லா
ரு ங்க.....”
ீ என்று அ ர்கயள மனதிற்குள் திட்டி
ிட்டு, கணினியயஇயக்கி அதில் தயலயய நுயழத்துக்
வகாண்டாள்.

எட்டி பார்த்தால் சபாதும், உடசன தனக்குள் இழுத்து சிக்க

ய த்து ிடும் ல்லயமவகாண்ட கணிவபாறியின் பிடிக்கு அ ளும்
தப்ப ில்யல. அதனுள் மூழ்கிசய சபாய் ிட்டாள்.

அப்சபாது தான் அயறயின் கதய திறந்து வகாண்டு உள்சள

நுயழந்த சுஹாஸ், சாதைணமாகபார்ய யய சுழல
ிட, யதார்த்தமான அந்த பார்ய ட்டத்தில்
முதலில்பதார்த்தமாக பட்டது, கணினியய நளினமான லா கத்துடன்
இயக்கி வகாண்டிருந்த மலரின் பளிச்வசன்ற சதாற்றம் தான்.

முந்யதய நாள், ஏசதசதா எண்ணங்களின் பிடியில்

சிக்கியிருந்த ன், அலு லகத்திலும், அன்யனயுடன் வ ளியிலும்
சந்தித்திருந்தாலும், மலயை சரியாகக னித்திருக்க ில்யல. (நீ
என்யனக்கு தான் அ யள ஒழுங்கா பார்த்தாய்?)

இன்சறா, பகலுக்சக உரிய புத்துணர்ச்சியுடன், ஐநாசயபக்கு

நிகைான பலஅதிமுக்கியமான முடிவுகயள இை ில்
எடுத்ததால், வதளி ாக இருப்பதாகஎண்ணிக்வகாண்டு ந்த னின்
கண்களில் பனி பூ ின் குளுயமயான வசௌந்தரியத்துடன்வதரிந்தாள்
மதிமலர்.

கல்லூரியில் பார்த்த சபாது அமுல் சபபி சபான்ற புசுபுசுவ ன்ற

குழந்யத தனமானஅழகுடன் சதாற்றமளித்த மலர், இப்சபாசதா
சற்சற வமலிந்து, பரு ம் தந்தவசழுயமயால், பன்மடங்காக வபருகி
வதரிந்த அழகுடன் , பார்ப்ப யை சுண்டிஇழுக்கும் ண்ணம் சீகை
சதாற்ற வபாலிவுடன வஜாலித்தாள். .

சுஹாசுக்கு ஒரு நிமிடம் பார்ய யய அயசக்க முடிய ில்யல.

இன்றுதான் அ யளபுதிதாக பார்ப்ப ன் சபால், இ ள் இவ் ளவு
அழகியா என்று ஆச்சரியபட்டபடிசய அ யளபார்த்து
வகாண்டிருந்தான்! அ னது ிழிகயள
அப்புறம், இப்புறம், எப்புறமும்அயசக்க இயல ில்யல.

மதிமலயை முதன்முதலாக, ஐந்து ருடங்களுக்கு

முன், அை ிந்தனின் தமக்யககல்யாணத்தில் பா ாயட, தா ணியில்
பார்த்த சதாற்றமும், அயத வதாடர்ந்து நடந்தகுறும்பு
கலாட்டாக்களும் அயழப்சப இல்லாமல், நியன ிற்கு
ை, மலரின்சசட்யடகயள நியனத்து சுஹாசிற்கு தன்யனயும்
மீ றி, இதழ்களில் புன்னயகஒட்டிக்வகாண்டது.
அப்சபாது அங்சக பின்னாலிருந்து ஒரு கைடியின் அை ம்
சகட்கச , சட்வடன்றுமீ ண்டு சுயநியன ிற்கு ந்த னின்
மனக்குைல், “என்ன காரியம்டா பண்ணிட்டுஇருக்கிறாய் நீ!!”, என்று
ஓங்கி நடுமண்யடயில் ஒரு குட்டு ய க்க, சட்வடன்றுதிரும்பி தன
க னத்யத தியசதிருப்பிய கைடியின் புறம் சநாக்க, அங்சக
நின்றுவகாண்டிருந்தது காட்டு கைடி அல்ல, காட்டுபூச்சி என்று
அயழக்கப்படும்திரு ாளர் பிைபு.

“ஹி ஹி, காயல ணக்கம் பாஸ்”, என்று ழிந்தான் அ ன்.

அந்த சிரிப்பில், நீ இவ் ளவு சநைம் வஜாள்ளு ிட்டயத நான்

க னித்து ிட்சடன் என்ற அர்த்தம் வதாக்கி இருந்தது.

“கிழிஞ்சுது கிருஷ்ணகிரி, சநற்று ிடிய ிடிய கயத ஓட்டி

பார்த்து, மலரிடம் பிவைண்டாமட்டும் இருக்கனும்னு வமடுல்லா
ஒப்லாங்சகட்டா ில் பதித்து ஏற்றிக் வகாண்டவதன்ன!! ிடிஞ்ச
பின்னாடி, "என்னாச்சு?" என்றுமறந்து, சுஹாசுக்கு மலர் சகள்
ப்வைண்டுங்கற சைஞ்சில் முளிப்பவதன்ன!!" என்றுசக.பி.சுந்தைாம்பாள்
அம்யமயார் சபால் "என்ன?என்ன?என்ன?" என்று
சஹாசின்மனக்குைல் ைாகம் பாடிக் வகாண்டிருந்தது.

அந்த மன அயல ாவனாலியின் ஒலி அளய பூஜியத்திற்கு

குயறத்து, "ம்ம்ம்ம்..காயல ணக்கம் பிைபு" என்று ஒரு அசட்டு
புன்னயகயுடன் சிரித்து மழுப்பி தனதுஅலு ல் இருப்பிடம் சநாக்கி
நகர்ந்தான் சுஹாஸ்.

இவ் ளவு சநைம் கணினிக்குள் தயலயய நுயழத்திருந்த மலசைா

சுற்றுபுறம் மறந்துஅதனுள் மூழ்கி இருந்ததால், அங்கு நடந்த ற்யற
பற்றி அறிய ில்யல.
அவ் ளவுதூைம் கடயம, கண்ணியம், கட்டுப்பாட்டில் மூழ்கி
இருந்தாள் மலர்.
(நிசமா ாமலர் ? ஒருச யள 'யமன்ச் ப்பர்'
ீ ியளயாடிட்டு
இருந்திசயா?)

உயிரின் ஆழத்யத வதாட்ட ஒரு குைலும், உயற ாள் இல்லாமசல

அறுய சபாடும் மற்வறாரு குைலும் , வச ி பயறகயள
எட்ட, அனிச்யச வசயலாய் நிமிர்ந்தாள் மதிமலர்.

அங்கு தனது ஆண்யம மிக்க சதாற்றத்துடன், கம்பீைமாக நடந்து

ந்து வகாண்டிருந்த சுஹாயசயும், பின்னால் அ யன ஆழம்
பார்த்தபடிசய ந்து வகாண்டிருந்த பிைபுய யும் கண்டாள் மலர்.

மலரின் இருக்யகயய கடக்கும் சமயம், சுஹாஸ் சற்று முன் எழுந்த

சலனத்யத மயறக்க முயன்றபடி அ யள பார்த்து புன்னயகத்த
படிசய " குட்மார்னிங் மலர்" என்று கூறினான்.

மதிமலருக்கு வமல்ல வமல்ல ச கவமடுக்கும் ையில் ண்டி சபால்

இதய துடிப்பு எகிற து ங்க, திடீவைன்று ' நங்' என்று சத்தம்
சகட்டது...மலரின் மூயளக்குள் தான்.

" மலரு...பிச்சு பிச்சு...ஒழுங்காக சநற்று முடிவு வசய்த ற்யற

நியன ில் ஓட்டி பாரு.....இனிசமலும் ஏதா து தப்பு பண்ணினா, நீ
காலிடி..." என்று சடாவைன்று அ ள் அறி ின் குைல், ச கவமடுக்க
து ங்கிய இதய ையிலுக்கு சி ப்பு சமிக்யஞ காட்டி நிறுத்தியது.

மலரின் அறிவு ிழித்துக்வகாள்ள, மனது தற்காலிக தூக்கத்திற்கு

வசன்றது.

சலசாக புன்னயகத்து , " குட்மார்னிங் சுஹாஸ் ......", என்றாள்

வதளி ாக அ யன பார்த்து

அந்த வதளிவு சுகாயச ஒரு வநாடி அயசத்து பார்த்தது.

சுஹாசுக்கு சநற்யறய அ ளது நட டிக்யகக்கும், இன்யறய

வதளி ிற்கும் இருந்த வபரும் ித்தியாசம் புலப்பட்டது. அ ளும்
நம்யம சபால் இைவு முழு தும் சயாசித்திருக்க கூடும்
என்று எண்ணம் சதான்றியது. இசலசாக வசவ் ரிசயாடியிருந்த
மலரின் கண்கள் அ னுக்கு அயத உறுதிபடுத்தின.

ஒரு ரி தான் சபசியிருந்தாலும், அதில் வ ளிப்பட்ட

திடமும், வதளிவும் அ னுக்கு மலரின் கல்லூரி இறுதி சபச்சியன
நியனவு படுத்தியது.

புதிதாக சதான்றிய இனம்புரியா இன்பமான உணர் ில், சநசத்தின்

சாைல் சலசாக வதாட்டு வசல்ல, வகாஞ்சசம வகாஞ்சம்
நம்பிக்யகயுடன் மலர்ந்திருந்த அ ன் மனதில்
இப்சபாது, தாைாளமாக சுணக்கம் ஏற்ப்பட்டது. அயத வகாஞ்சம் கூட
வ ளிக்காட்டாமல் அ னும் குயறயாதபுன்னயகயுடன் மலயைப்
பார்த்தான்.
பின் என்ன! மலர் பஞ்சத்திற்கு தான் அழுத்தம், சுஹாஸ் பைம்பயை
அழுத்தம் அல்ல ா!

"காயல ணக்கம் மூன்பிள ர்", என்று மீ ண்டும் கைடியாக

இயடவ ட்டியது , காட்டுபூச்சியின் குைல்.

இப்சபாது மதிமலர் ிரிந்த புன்னயகயுடன் ஈவயன்று பற்கள் வதரிய

சிரித்து, பிைபுய பார்த்து, " சஹ சக.பி., காயல ணக்கமுங்சகா"
என்று குதூகலமாக ாழ்த்தினாள் . சக.பி. என்பது காட்டுபூசியின்
சுருக்கம்...

"நமக்கு அளவு சாப்பாடு, இ னுக்கு அன்லிமிவடட்

மீ ல்ஸா...இப்படி சிரிக்கிறாசள அ யன பார்த்து", என்று காைணசம
இல்லாமல் முதன் முயறயாக, மலரின் மீ து சன்னமான
எரிச்சலும், சகபியின் மீ து சைமாரியாக வபாறாயமயும் எட்டி பார்த்தது
சுஹாசிற்கு.

தன எண்ணம் சபான சபாக்யக கண்ட னுக்கு, அடச்சச

என்னதிது? என்று தன் மீ சத சகாபம் ை, ச க நயட சபாட்டு
அவ் ிடத்யத கடந்து வசன்று, தன் இருக்யகக்கு வசன்று ிட்டான்.

ஆனால், இய யயனத்யதயும் இரு கண்கள் குறிப்வபடுத்து

வகாண்டிருந்தன. அந்த கண்களுக்கு வசாந்தக்காரி மலர் என்று நீங்கள்
எண்ணினால், உங்களுக்கு வதாப்பி...வதாப்பி...

சுஹாசின் எண்ணக் குழப்பங்கயளசயா, அ னது

தடுமாற்றங்கயளசயா மலர் க னிக்கச இல்யல. அயத
ிட, அ யன ஊன்றி க னிப்பயத, வ கு ாக த ிர்த்தாள் என்று
தான் வசால்ல ச ண்டும்.

முன்பு அ னின் ஒவ்வ ாரு அயச ிற்கும் தாசன ஏசதசதா

அர்த்தம் கற்பித்து முட்டாள் தனமாக மகிழ்ந்து
வகாண்ட ளுக்கு, தற்சபாது சாதாைணமாக கூட
எயதயும் சயாசிப்பதற்கு அச்சமாக இருந்தது.

சமலும் அ னது தற்சபாயதய நியல தான் என்ன, என்பயத

இன்னும் அறிந்திைாத நியலயில் அ ளும் தான் என்னவ ன்று
நியனக்க முடியும்!

ஆனாலும் மலருக்கு இது ஒரு ிதமான அ ஸ்யதயின் காலம்

தான். அ ள் எடுத்த ச யலக்கு உத ாத முடிவுகள் மீ து நம்பிக்யக
இல்லா தீர்மானம் வகாண்டு ந்து ிட்டு, ச யலயய ிட்டு
ஓடி ிடலாமா என்று கூட சிந்தித்து வகாண்டிருந்தாள்.

தான் அ னுடன் இயல்பாக பழகி, சதாழயமயய ளர்த்து

வகாண்டால், சதய யில்லாத எண்ணங்கள் மனயத ிட்டு
ஓடி ிடும் என்ற ரீதியில் சயாசித்த ளுக்கு , அயத வசயல்படுத்தும்
வபாழுசதா, ஆழ்நியல உறக்கத்தில் இருந்த, சநசவமனும்
உணர்வு சடாவைன்று துள்ளி, ிழித்து சசட்யட வசய்யும் என்பயத
அ ள் எதிர்பார்க்கச இல்யல!
மறக்கவும் முடியாமல், நியனக்கவும் முடியாமல், என்ன வகாடுயம
சை ணா இது! என்று தன்யன தாசன வநாந்து வகாண்டாள்.

நட்வபனும் நூல் வகாண்டு காதல் வநசவு வசய் து கூட சாத்தியம்.

வநசவு வசய்யப்பட்ட காதயல பிரித்வதடுத்தால், அது மீ ண்டும் தூய
நட்பு இயழகளாக மாறு வதன்பது சாத்தியமாகுமா?

இவதல்லாம் மலருக்கு வதரியாமலில்யல. வதரிந்திருந்தும் அ ள்

துணிந்து ிஷ பரீட்யசயில் இறங்கினாள்.

சரி....அப்படிவயன்றால் க னித்த கண்கள் யாருயடயவதன்று

புரிந்திருக்கும். ஆம், திரு ாளர் பிைபு @ சக.பியின் கண்கள் தான் இந்த
சஜம்ஸ் பாண்ட் ச யலயய வசய்தன.

" ஓசஹா.... ிஷயம் அப்படி சபாகுதா! .சநத்து அம்பி மாதிரி

அப்பா ியா இருந்த ன், இன்யனக்கு வைசமா ா மாறி மலயை இப்படி
பார்த்து ய க்கிறாசன..." என்று நியனத்த ன், அத்சதாடு நிறுத்தி
இருக்கலாம். ஂ

ம்ஹ்ம்ம்... ிதி யாயை ிட்டது....அ ன் ாயில், " பக்தா, இந்த

வநாடி என் இருப்பிடம் உன் நாக்குதான். இருப்பிடம்
வகாடுத்தயமக்கு மிக்க நன்றி" என்று கூறி வசாகுசாக ஏறி அமர்ந்து
வகாண்டார், சன ீஸ் ை பக ான்.

மதிமலருக்கு அருகில் தனது இருக்யகயில் ந்து அமர்ந்த படிசய

சக.பி., " மூன்......இன்யறக்கு என்ன ஒசை மலர்ச்சி......பல சபர்
இன்யனக்கு உன்யன பார்த்து மதி மயங்கி நிற்பதால் ந்த
மகிழ்ச்சியா? பார் என் கால் மூட்டு யை வஜாள்ளு வ ள்ளம்
ஓடுகின்றது....நாயளயில் இருந்துநான் ஷார்ட்ஸ் சபாட்டுட்டு
ைலாமான்னு சயாசிக்கிசறன்".

" சக.பி...அங்க பாரு....அந்த சமயசக்கு அடியில் ஓடுது

பாரு...சபா...சபா...ச கமா பிடி சபா " பைபைத்தாள் மலர்.
தான் என்ன சகட்சடாம் என்பசத மறந்து ிட்டு,
" என்ன? என்ன? என்னாச்சு? எது? எங்சக?" என்று ஏனா ில்
வதாடங்கும் அயனத்து ினா வசாற்கயளயும் சகட்டு
ய த்து தானும் பைபைபைத்தான்.

" இல்யல....நல்லா பாரு, உன் தயலயின் மயறதான் கழண்டு அங்சக

ஓடுது பாரு..சீக்கிைம் அயத எடுத்து உன் தயலயில் மாட்டிக்சகா."
என்று சா தானமாக கூறி பின் கலகலவ ன்று சிரித்தாள் மலர்.
அதற்குள் அங்கு மித்ைாவும் ந்து ிட்டாள். ிஷயம் என்னவ ன்று
வதரியாமசல ,மலர் சபசிய ற்யற மட்டும் சகட்டபடிசய ந்தமர்ந்த
மித்ைாவும் சிரித்து ிட்டு யஹயப வகாடுத்து வகாண்டனர்.

" என்ன கிண்டலா? எல்லாம் என் சநைம்", என்றான் சக.பி.

" சநைம் ஒன்பது மணி முப்பது நிமிடங்கள்", கடித்தது மலர்.

" வகாழுப்பு உனக்கு....புதுசா ந்த டி.எல். எல்லாம் உன்யன பார்த்து

யசட்டு அடிக்கிறார்ல...அந்த திமிரு.." என்றான் பிைபு கடுப்புடன்.

இது யை அ ன் சும்மா ம்பிக்கிளுக்கிறான் என்று

நியனத்ததால், பிைபுய பதிலுக்கு கிண்டல் வசய்தாள் மலர். ஆனால்
இப்சபாசதா அ ன் சுஹாசுடன் தன்யன இயணத்து கிண்டல்
வசய்தயத அ ளால் வபாறுக்கச முடிய ில்யல.

அவ் ளவுதான், ஏற்கனச குமுறிக் வகாண்டிருந்தயத மயறத்து

சாதைணமாக சபசி வகாண்டிருந்த மலர் எரிமயலயாக
வ டித்து ிட்டாள் , " சஹ...பிைபு...இந்த மாதிரி ஏதா து
தத்துபித்வதன்று உளறிட்சட இருந்தாய் என்றால், நீ
அவ் ளவுதான் வசால்லிட்சடன்...நான் என்ன பண்ணுச ன் ஏது
பண்ணுச ன் என்று எனக்சக வதரியாது.....கடப்பாயறயய தூக்கி உன்
தயலயில் சபாட்டாலும் சபாட்டு ிடுச ன்.......
இப்சபா யார் என்யன பார்த்து யசட்
அடிச்சாங்களாம் ? டி.எல்லும் அ ியலும்.....சதய யில்லாம நீசய
கற்பயன பண்ணி, மத்த ங்கயளயும்
குழப்பி ிடுறது.........உனக்வகன்ன! நீ பாட்டுக்கு ஜாலியா சநைத்யத
கடத்தி ிட்டு சபாயிடு ......சகட்டு முட்டாளாகும் நான்
தான் யபத்தியமா அயலயணும். இனிசமல் என் ாழ்க்யகயில் இந்த
மாதிரி வ ட்டி சபச்சுக்வகல்லாம் இடசம
இல்யல. வசால்லிட்சடன்...ஆமா."

படபடவ ன்று சபசி ிட்டு மூச்சு ாங்கினாள் மலர்.

பா ம், பிைபு ின் முகத்தில் ஈயாட ில்யல.

அ யளசய பார்த்து தியகத்து சபாய் அமர்ந்திருந்தனர்

மித்ைாவும், பிைபுவும்.

" மலர்....இவ் ளவு சநைம் சந்சதாஷமா தாசன சபசிட்டிருந்த

நீ...இப்சபா நான் என்ன வசால்லிட்சடன் என்று இப்படி
சகா ப்படுகிறாய்? எப்சபாவும் சபால் தாசன
உன்யன கலாய்ச்சசன்..இவதன்ன புதுசா? சநத்தும் இப்படி தான்
சதய சய இல்லாமல் எரிந்து ிழுந்தாய். இன்றும் அசத சபால்
வசய்கிறாய்....என்ன தான் உன் பிைச்சயன? உன்யன புண்படுத்தி
இருந்தால் மன்னித்து ிடு மலர். " என்றான் சுதி இறங்கிய குைலில்.

மலருக்சக என்னச ா சபாலாகி ிட்டது. " யார் மீ சதா உள்ள

சகாபத்யத இ னுடன் காட்டி ிட்சடாசம. நல்லவ ாரு நண்பன்
அ ன்...அ ன் மனயத காயப்படுத்தி ிட்சடாசம", என்று
சதான்றியதும் தன் மீ சத சகாபம் ஏற்பட்டது அ ளுக்கு.

" ஐசயா..சக.பி...தயவு வசய்து என்யன மன்னித்து ிடு....நான் ஏசதா

சகாபத்தில் வதரியாமல் சபசி ிட்சடன்....ப்ள ீஸ் ப்ள ீஸ்....." என்று
வகஞ்சினாள் மலர்.
சிரிப்பிலிருந்து, சகாபத்திற்கு மாறி பின் வகஞ்சலில் முடித்த மலரின்
புது ிதமான நட டிக்யக, மித்ைாவுக்கும், பிைபு ிற்கும் குழப்பத்யத
உண்டு பண்ணியது.

" என்ன ஆயிற்று இ ளுக்கு!!", என்ற சகள் ியுடன் ிசநாதமாக

பார்த்தனர்.

இ ர்களுக்கு பின்னாலிருந்த சதுை டி தடுப்பிற்கு ஏசதா ச யல

ிஷயமாக ந்திருந்த சுஹாசின் காதுகளில் இய அயனத்தும்
எட்டின.

மித்ைா ிற்கும், பிைபு ிற்கும் ிளங்காத காைணம் அ னுக்கு

ிளங்கியது.

மலரின் லி காலங்கள் கடந்தும் , இன்னும் ஆறாதயத

உணர்ந்த னின் மனதில் ச தயனயின் பாதிப்பு ஏற்பட்டது. அ ள்
அருகில் ஓடி வசன்று தயலசகாதி ஆறுதல் கூறச ண்டும் சபால்
சதான்றியது சுஹாசுக்கு. தான் நியனத்ததின்
அர்த்தத்யத உணர்ந்த ன் தியகத்சதசபானான்.

மலரின் மனதில் அடிபட்ட லி ச ண்டுமானால் இருக்கலாம்.

ஆனால், உன் மீ து இன்னும் சநசமிருக்கும் என்று எந்த
அடிப்பயடயில் எண்ணுகிறாய்? அப்படிசய நூற்றில் ஒரு பங்காக
உன் மீ து பற்றிருந்தாலும், அ ளது தூய்யமயான
அன்புக்கு பாத்திைமாக நீ தகுதியான ன் தானா?என்று அ னது
மனசாட்சி வபாட்டில் அயற து சபால் சகட்டு ஏளனம் வசய்தது.

"சரி சபாகட்டும், நான் தகுதி இல்லாத னாகச இருந்து

ிட்டு சபாகிசறன்......கடந்தவதல்லாம் கடந்ததாகச
இருக்கட்டும்..இனிசமல், என்னால் முடிந்த யை அ ளது
ச தயனயய துயடக்க முயற்சிப்சபன். எந்த ஒரு
உறுத்தலும் இல்லாமல் அ ள் சந்சதாஷமாக இருக்க, கண்டிப்பாக
என்யன நண்பனாக ஏற்றுக்வகாள்ள வசய்து, என்னால் இயன்றயத
நிச்சயம் வசய்ச ன்", என்று பதிலளித்து சகள் ி சகட்ட
மனசாட்சிக்கு, திண்டுக்கல் பூட்டு சபாட்டு ாயய இறுக்கி
மூடச் வசய்த ான், தன்யனத்தாசன அயமதிப்படுத்தி வகாண்டு
ச யலக்கு திரும்பினான்.

அன்யறய தினம் அதன் பின் வபரிய ஆை ாைங்களின்றி

கழிய, மாயல டு
ீ திரும்பிய மலருக்கு ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி
காத்திருந்தது.

- இயழகள் சகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 15

என்லறா என் இதயத்தில்

அமிழ்ந்திருந்த ெீ
இன்லறா இமயமாய் எழ
என்னுள் உமறந்தமத
உணைாமல் ெீ யும்
உணர்த்த முடியாமல் ொனும்
மருகி தவிக்கும் லவதமனயின்
முடிவுதான் என்ன?

வநய் மணக்கும் சகசரியின் மனமும், சூடான யடயின் ாசமும்

நாசியய துயளத்து யிற்றில் பசி அமிலங்கயள சுைக்க
வசய்ய, அயத வமாத்தமாக கபள ீகைம் வசய்யும் ஆர் த்துடன் ச க
ச கமாக ட்டினுள்
ீ நுயழந்தாள் மதிமலர்.

காலணிகயள வ ளியில் கழற்றி ிட்டு ச கமாக சயமயல்

அயறக்குள் எட்டிப்பார்த்த மதிமலர், " அம்மா...இன்யனக்கு என்ன
ிசசஷம்... ஒசை தடபுலா இருக்சக....சகசரி மனம் எட்டூருக்கு
இழுக்குது..." என்றபடிசய ஒரு யடயய எடுக்க சபாக, பட்வடன்று
அ ள் யகயில் ஒரு அடி ய த்த இந்து, " என்னடி
பழக்கம் இது....ஆபிசிலிருந்து ந்து இன்னும் யக கால் கூட
அலம்பாம யடயில் யக ய க்கிற...ஓடு....சபாய் குளிச்சிட்டு ா
முதலில்..." என்றார் கறாைாக.

" சரியான ரூல்ஸ் ைங்கநாயகி, ரி ால் ர் ரீட்டா" என்று தாயய

மனதில் வசல்ல கடுப்புடன் திட்டியபடிசய மாடியில் தனது அயறக்கு
வசன்று மின்னல் ச கத்தில் குளித்து உயடமாற்றி
புத்துணர்ச்சியுடன் ைச ற்பயறக்கு ந்தாள் மலர்.

அதற்குள் வ ளிசய வசன்றிருந்த ஹர்ஷாவும் டு

ீ
திரும்பியிருக்க, உலக அதிசயமாக அங்கு ை ியும் டு
ீ திரும்பி
இருந்தார்.

" இவதன்ன பூசலாகம் தானா? நான் காண்பவதன்ன நிஜம்

தானா?" என்றபடிசய ந்தாள் மலர்.

" ஏண்டா? கிண்டலா? " , என்றார் ை ி சிரித்தபடிசய.

" அப்புறம் என்னப்பா! வடாச்சுய பாட புத்தகத்சதாட பார்ப்பயத

ிட, உங்கயள ட்டில்
ீ இந்த சநைத்தில் பார்க்கிறது அபூர் மான
ிஷயமால இருக்கு!"

" ஏண்டி...மந்திமலர்....இப்சபா எதுக்கு சதசிய வநடுஞ்சாயலயில்

சி சனனு சபாயிட்டிருக்குற லாரிய எடுத்து நயடபாயதயில்
ிடுற? அப்பாய கிண்டல் பண்ணனும்னா சநைடியா
கிண்டல் பண்ணு..... ந்சதாமா யடயய
காலி பண்ணிசனாமானு இல்லாம ாயய சபாட்டு அடிச்சிட்டு
இருக்கா... சபாடி சபா!!!", என்று கடுப்படித்த ஹர்ஷா, மலர் சமலும்
தன் படிப்யப பற்றி அகழ் ாைாய்ச்சி வசய்யும்
முன் யடயால் அ ளின் ாயய அயடத்தான்.

அந்த யட சகாந்து மிக சரியாக தன் பணியய வசய்ய, "ம்ம்ம்.....

சாப்பாட்டு ிஷயத்தில் மட்டும் உன் அறிவு ஓ ர் யடம்
ச யல வசய்யுசம..அதுவும் சரி தான், அயை யட நான் சாப்பிட்டு
முடிக்கும் முன்னாடி நீ ஒரு அண்டாய சய காலி
பண்ணிடு ிசய....அதுக்குள்ள இசதாசபாசறன்
இரு...", என்ற படிசய சயமயலயற சநாக்கி ஓட்டவமடுத்த மலயை
இயடமறித்து யகயில் இரு பலகாை தட்டுகயள ய த்தார் இந்து.

ஒன்றில் யடயும், சதங்காய் சட்னியும் இருக்க, மற்வறான்றில்

சகசரியும் இருப்பயத கண்ட மலரின் முகம் தானாகச
மலை, தாயின் கன்னத்தில் முத்தவமான்யற பதித்து முதலில்
யடயய எடுத்து சாப்பிட சபான மலயை தடுத்தது இந்து ின் குைல்.

"மலர்மா.....முதலில் இனி ப் பு சா ப் பிடு....சந்சதாஷமான ிஷயம்

நடந்திருக்குல...."

"என்னம்மா ிஷயம்? ஒசை மர்மமா இருக்கு..." என்றாள் மலர்

ஆ லுடன்.

" மலர்....கல்யாண சபச்சு ார்த்யத நிச்சயம் ஆயிடிச்சு டா......"

என்று சந்சதாஷமாக வசான்னார் இந்து.

" யாருக்கு? " என்றால் மலர், கருமசம கண்ணாக யடயியன

உள்சள தள்ளிய படி.

" இவதன்ன சகள் ி ? உனக்குத்தான்...", என்றான் அச்சு பட்வடன்று.

உள்சள தள்ளிய யட, புயைக்சகற, இருமியபடிசய பதட்டத்துடன்,

"என்னது!!?!" அதிர்ந்தாள் மலர்.

நிற்காமல் இருமல் ை, இந்திைா உடசன தண்ண ீர் எடுத்து ந்து

அ யள குடிக்க வசய்து, மறக்காமல் அச்சு ின் முதுகில் இைண்டு
அடிகள் சபாட்டார்.
அதற்குள் சுதாகரித்து அதிர்ச்சியில் இருந்து சகாபத்திற்கு தா ி
அதிைடி ிஜயசாந்தியாக மாறி, " என்னது...கல்யாணமா! யாயை
சகட்டு நிச்சயம் பண்ண ீங்க. என்கிட்சட ஒரு ார்த்யத சகட்காமல்
எப்படி நீங்கசள முடிவு பண்ணலாம்?" என்று கத்த து ங்கினாள்.

" சஹ...வகாஞ்சம் நிறுத்துடி...வசால்றத முழுசா சகட்டுட்டு அப்புறம்

மலர் மார்க் பப்படமா வபாரிஞ்சு தள்ளு.." என்று அதட்டல் சபாட்டார்
இந்து.

" ஈசி.....ஈஸி.....மலர்மா...ஏண்டா? இவ் ளவு

பதட்டம் எதுக்கு? எப்படியும் உனக்கு கல்யாணம் ஆக ச ண்டிய
யசு தாசன! என்ன அவ் ளவு பயம்?" , என்றது ை ி.

" அதில்லப்பா...." என்று வதாடங்கிய யள இயடயிசலசய நிறுத்திய

இந்து, " அம்மா மகைாசி.....கல்யாணம் நிச்சயம் ஆகியிருப்பது
உனக்கில்யல, நம்ம அை ிந்தனுக்கும், நந்திகா ிற்கும்..." என்று
முடித்தார்.

அவ் ளவுதான் மலருக்கு, சந்சதாசம் பிடிபட ில்யல,

" யஹய்யா.....சூப்பர் சூப்பர் சூப்பர்...." என்று குதிக்க
து ங்கி ிட்டாள்.

"இந்த நந்து கள்ளிஇயத பற்றி என்கிட்சட வசால்லச இல்யல

பார்த்தீங்களா. அந்து லூசு அதுக்கும் சமல.எனக்கு ஈவமயில்
அனுப்பி ஒரு மாசமாச்சு. எப்சபா சகட்டாலும் ப்ைாவஜக்ட்
முடியசபாகுது..இம்பிளிவமன்சடஷன் அது இதுனு பந்தா பண்ண
ச ண்டியது.............. ைட்டும், இைண்டு சபயையும் ஒரு ழி
பண்சறன்..... எப்சபாமா கல்யாணம் ?", என்று
ரியசயாகசகள் ிகயள அடுக்கி வகாண்சட வசன்ற மலர்
மறக்காமல் தன்யன கல ைப்படுத்தியஆருயிர் சசகாதைன் அச்சுய
முயறத்து "தடிமாடு, எருயம" என்று திட்டவும்த ற ில்யல.
அ சனா, சரிதான் சபாடி என்ற பா யனயில் சிற்றுண்டியய காலி
வசய் திசலசய முயனப்பாக இருந்தான்.

படிப்யப முடித்த அை ிந்தன் சமற்படிப்புக்காக புசன வசன்று, அதன்

பின் அங்சகசய ஒரு நிறு னத்தில் பணியில் அமர்ந்து ிட்டான்.
அ னுக்கும் வசன்யனயில் ச யல வசய்து வகாண்டிருந்த
நந்து ிற்கும் இயடசய முயளத்திருந்த காதவலனும் வமல்லிய வசடி
நாளுக்கு நாள் னப்பான மைமாக ளர்ந்து வகாண்டிருந்தது. இரு ைது
காதல் பயிருக்கும், தக ல் வதாழில்நுட்ப ளர்ச்சி, உைம்
சபாட்டு ளர்த்துக் வகாண்டிருந்தது.

ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு பணி நிமித்தமாக அை ிந்தன் அவமரிக்கா

வசன்று ிட்டான். இந்நியலயில் நந்து ின் வபற்சறார்
அ ளுக்கு, ைன் பார்க்க து ங்கினர்.

ிஷயம் அவமரிக்கா ிற்கு வசயற்யகக்சகாள் உத ியுடன்

மின்னல் ச கத்தில் பறந்து வசல்ல, அதன் எதிவைாலியாக அடுத்த
வநாடிசய அசத வசயற்யக சகாள் ாயிலாக, நந்துய வபண்
சகட்குமாறு வபருங்குடியில் இருக்கும் மீ னா,சுந்தசைசன்
தம்பதியினருக்கு அயலசபசியில்ச ண்டுசகாள் பறந்தது.

இரு ட்டாரும்
ீ கலந்து சபசி, சம்மதம் வதரி ித்தனர். ஆனால்
நந்திகா ின் ஜாதகத்தில் சில தயடகள் இருந்ததால் அடுத்த கட்ட
சபச்சு ார்த்யதள் சில காலம் தள்ளி ய க்கப்பட்டன.

இப்சபாது அந்த காலகட்டம் முடி ிற்கு ந்திருந்ததால், சிறிது

காலம் கிடப்பில் சபாடபட்டிருந்த சபச்சு ார்த்யதகள் முடிந்து
அை ிந்தனுக்கும், நந்து ிற்குமான திருமணத்யத அதிகாைப் பூர் மாக
உறுதி வசய்தனர் வபரிய ர்கள். அை ிந்தன் வ ளிநாட்டிலிருந்து
திரும்பு யத வபாறுத்து,திருமணத்யத சததியய குறிக்கலாம்
என்றும் முடிவ டுத்திருந்தனர்.
திருமண சபச்சு ார்த்யத நடந்ததும், தற்காலிகமாக
கிடப்பில் சபாடப்பட்டவதல்லாம் மலருக்கும் வதரியும். இயடப்பட்ட
காலத்தில் ாய்ப்பு கியடக்கும்
சபாவதல்லாம், நந்துய யும், அந்துய யும் கலாய்த்து
வகாண்டிருந்தாள் அ ள்.

ஆனால் கடந்த ஒரு மாதமாக அை ிந்தன் தனது ச யலகளில்

மும்முைமாக இருந்ததால், மலைால் அ னுடன் சரி ை கயதக்க
முடிய ில்யல.

நந்துவுடன் அவ் சபாது வதாடர்பில்தான் இருந்தாள்

என்றாலும் கடந்த இரு நாட்கள் நடந்த
சம்ப ங்களினால், தன்வசாந்த க யலயில் மூழ்கி இருந்த ள்
இயத பற்றிவயல்லாம் மறந்து சபானாள்.

மலரின் முந்யதய சகள் ிகளுக்கு, பதிலளிக்க தயாைான இந்து,

"வபாறுயம..வபாறுயம மலர்...நம்ம நந்து ிற்குஜாதகத்தில் இப்சபா
குருபலன் கூடி ந்திருக்காம். இந்த வசய்திசகள் ிப்பட்டால் சும்மா
இருப்பானா நம்ம அை ிந்தன்! அ சை அ சைமாக
ச யலயயமுடித்து வகாண்டு திரும்பி ருகிறானாம். ", என்று
கூறி ிட்டு நயகத்தார்.

" இன்னும் இைண்டு ாைங்களில் அை ிந்தன் இந்தியா ருகிறான்.

அப்புறம் ஒருமாதம் ிடுமுயற எடுத்திருக்கான். அந்த சமயத்தில்
ரும் முதல் நல்லமுஹுர்த்த
நாளில், நிச்சயத்யதயும், கல்யாணத்யதயும் முடித்து ிடலாம்
என்றுஇன்யனக்கு சபசி முடிவு பண்ணியிருக்காங்க. இதுதான்
ிஷயம். இப்சபா சந்சதாஷமா?" என்று புன்னயகத்தபடிசய
சகட்டார் ை ி.

" ாவ்...வசம வசம சந்சதாசம்...அப்சபா சீக்கிைசம புது பட்டு, நயக

எல்லாம்தயார் பண்ணனுசம! அப்பா, மீ ன்ஸ்
அத்யத, வபரியப்பா , நந்து, அந்து என்றுஆளுக்வகாரு ஒரு வசட்
உஷார் பண்ணிடனும்....ஆக வமாத்தம் ஐந்து..", என்று ாய் ிட்டு
கணக்கு பண்ணிக் வகாண்டிருந்தாள் மலர்.

" அடிப்பா ி! கல்யாணம் உனக்கா நந்துக்கா ிற்கா? இது

சபாதுமா? இல்யல இன்னும் பட்டியல் ய த்திருக்கியா?" என்றான்
அச்சு.

"வகாஞ்சம் கம்மிதான்..இருந்தாலும் பை ால்ல, சமாளிச்சிக்கசறன்..."

என்று சாதாைணமாக வசால்லி ிட்டு அ யன பார்த்து சகலியாக
சிரித்தாள் மலர்.

"ம்ம்..ஒரு ழியா நந்து கல்யாணம் முடி ாயிடிச்சு..அடுத்து நம்ம

மலருக்கு தான்.சீக்கிைசம முடிச்சிடனுங்க..." என்று இந்திைா
கூறினார்.

மலரின் மனத்தியையில், மின்னல் வ ட்டாக சுகாசின் முகம் மின்னி

மயறந்து, அ ளுள் ஒரு மின்வ ட்யட உண்டு
பண்ணியது. இவ் ளவு சநைம் நியான் பல்பு சபால்பிைகாசமாக
இருந்த மலரின் முகம் இப்சபாது வபரும்பாலான சநைம் இருளில்
மூழ்கிஇருக்கும் தமிழகம் சபால் சட்வடன்று ஒளியிழந்தது.

" என்யன வ ளிசய ிைட்டு தியலசய குறியா இருங்க....இப்சபா

அதுக்வகன்ன அ சைம்? வகாஞ்ச நாள் சுதந்திைமா இருக்க
ிடமாட்டிங்கசள..." என்று சகாபப்பட்டாள் மலர்.

"சரி மறுபடியும் சாமி ஆடாத...இப்சபாயதக்கு இந்த சபச்யச

ிடுசறன்...ஆனா இனிஉன் இஷ்டத்திற்கு ிட்டுட்சட இருப்சபன்
என்று நியனக்காசத...இப்படிசய நீமறுத்திட்சட இருந்தால், ஏதா து
நல்ல ைன் ந்தால் நாங்கசள பார்த்துமுடிச்சிட்டு, உன்னிடம்
கல்யாண சததியய மட்டும் தான் வசால்லுச ாம், ஜாக்கிையத..."
என்று எச்சரித்து ிட்டு ிடு ிடுவ ன்று சயமலயயைக்கு
வசன்று ிட்டார் இந்திைா.

அ ர் பின்னாடிசய, சிற்றுண்டியின் மறு சுற்யற நிைப்பு தற்காக

அச்சுவும்எழுந்து வசன்று ிட, " பாருங்கப்பா அம்மாய .." என்று
தந்யதயிடம் சலுயகஎடுக்க பார்த்தாள்.

அ சைா, "ஏண்டா? கல்யாணம் என்றாசல இவ் ளவு

பயப்படற? மலர், அப்பா உனக்குநண்பன் சபால தாசன...என்னிடம்
மயறக்காம வசால்லு..நீ யாயையா து ிரும்புகிறாயா? அப்படி
ஏதா து ஆயச உன் மனதில் இருந்தால் தயங்காமல் வசால்லு. உன்
சதர் ில்எந்த குயறயும் இருக்காது என்பதில் எனக்கு நிச்சயம்
நம்பிக்யக உண்டு. அயதகண்டிப்பாக நியறச ற்ற முயற்சிக்கிசறன்."
என்றார் ாஞ்யசயுடன்.

மலருக்கு உள்ளம் வநகிழ்ந்து கண்கள் கலங்கி ிட்டன. இப்படிவயாரு

தந்யதகியடக்க, தான் எவ் ளவு வகாடுத்து ய த்திருக்க ச ண்டும்
என்று சதான்றியது.தந்யத சகட்கும் சகள் ிக்கு என்ன ியட
அளிப்பசதன்சற அ ளுக்கு வதரிய ில்யல.

அ ர் ய த்திருக்கும் நம்பிக்யகயய வபாய்யாக்கி முட்டாள்தனமாக

அல்ல ா நாம்நடந்திருக்கிசறாம் என்ற உண்யம அ யள சுட்டது.
சபாதாகுயறக்கு சுஹாசின் நியலஎன்னவ ன்சற வதரியாதசபாதும்
அ ன் பக்கமாக சாய துடிக்கும் மனதின்
அடிமுட்டாள்தனமும் சசர்ந்து தாக்க,சுய பச்சாதாபம் சமசலாங்கி
கண்ண ீர் முட்டியது.பிடிமானசம இல்லாமல் பத்து மாடி கட்டிடத்தின்
யகப்பிடி சு ற்றின் மீ துநிற்பது சபால் உணர்ந்தாள் மதிமலர்.

ஆனது ஆகட்டும், சபானது சபாகட்டும், இ ர்கயள புண்படுத்த

கூடாது என்று எண்ணி, " அப்படிவயல்லாம் ஒன்றும்
இல்யலயப்பா....சும்மா தான், வகாஞ்ச நாள்சபாகட்டுவமன்று
வசான்சனன். நந்து கல்யாணம் முடியட்டுசம
அப்பா..அப்புறமாநீங்கசள முடிவு பண்ணுங்க....ப்ள ீஸ்...." என்று
ச ண்டுசகாள் ிடுத்தாள் மலர்.

வசல்ல மகளின் ச ண்டுசகாளில் மனமிறங்கி ,

" சரிடா, அப்புறம்பார்த்துக்கலாம்...நீ க யலபடாசத....சபாயி
அை ிந்தன் கல்யாணத்திற்கு, காஸ்ட்யும் (costume) தயார் பண்ற
ச யலயய பாரு...." என்று புன்னயகத்தபடி, அ ள் கன்னத்தில்
பாசமாக தட்டி, ஆறுதல் அளித்து, அ ளது மனயத
சலசாக்கியும் ிட்டார்.

" இதுதான் என் வசல்ல அப்பா...", என்று வகாஞ்சியபடிசய மாடி

சநாக்கி ஓடி வசன்றாள் மலர்.

மாடிக்கு வசன்ற மலர், உடசன நந்துய அயலசபசியில் அயழத்து

. " ஏண்டி அமுக்குணி....கல்யாண சததி யை
குறிச்சிருக்காங்க....அயதவயல்லாம் வசால்லாத...கல்யாண சபச்யச
தள்ளி சபாட்ட சபாது மட்டும், நீயும் உன் ல ரும், மாத்தி மாத்தி
சபான சபாட்டு, புலம்பி தள்ளி என்
கழுத்யத அறுத்தீங்கல்ல...இப்சபா காரியம் முடிஞ்சதும் கழட்டி ிட
பார்க்குறீங்களா? அவதல்லாம் வசல்லாது...ஒழுங்கு மரியாயதயா
எனக்கு அழகான பட்டு புடய உன் வசல ில் எடுத்து தை
ச ண்டும் வசால்லிட்சடன்..." என்று உரியமயுடன் மிைட்டி பின்
அ யள ாழ்த்தவும் த ற ில்யல மலர்.

அடுத்து அந்துய ஸ்யகப்பில் பிடிக்கலாம் என்று

முயன்றால், அதில் அ ன் ஆஃப்யலன் என்று ந்தது. சரிதான்
சபாடா, என்று திட்டியபடிசய, அ னது மின்னஞ்சலுக்கு
ாழ்த்துக்கயளயும், கூடச தட்சயணயயயும் உரியமயாக
மிைட்டி சகட்டு வசய்தி அனுப்பி ிட்டு, வசாந்த க யலகயள
புறந்தள்ளி, நிம்மதியாக உறங்கினாள் மதிமலர்.

மறுநாள் மனதில் சந்சதாசம் வபாங்க அலு லகத்திற்கு

ந்த ள், பிைபுவுடனும், மித்ைாவுடனும் கலகலவ ன்று அைட்யட
அடித்தாள். இரு தினங்களாக, கருசமகம் மயறத்த ானமாக
இருந்த ள், இன்று ஒளி சும்
ீ பகல ன் வகாண்ட ானாக
பிைகாசித்ததும், அ ளது ஆத்ம நண்பர்களுக்கும் உற்சாகம்
வதாற்றிக்வகாண்டது.

மட்டன் பிரியாணி இல்லாத முனியாண்டி ிலாசா? மீ ட்டிங்

இல்லாத வமன்வபாருள் நிறு னமா? வமன்வபாருள்
நிறு னங்களில், குழு கூட்டங்களுக்கா பஞ்சம்!

அன்யறய தினமமும் புதிய திட்டத்யத பற்றிய குழு கூட்டம்

சுஹாசின் தயலயமயில் நயடவபற்றது. அக்கூட்டத்தில்
ஆர் த்துடன் பங்சகற்ற மலரின் புதிய
சயாசயனகயளயும், அறிவுப்பூர் மான பங்களிப்யபயும்
கண்ட சுஹாசால், அ ளது அறிய யும், திறயமயும்
வமச்சாமல்இருக்க முடிய ில்யல.

சுஹாசுக்கு அன்று அதிக மலர்ச்சியுடன் காணப்பட்ட மலரின்

முகத்யத கண்டு, உள்ளத்தில் தானாக உற்சாகம் வகாப்பளித்தது.
அ ளது குறும்பு வகாப்பளிக்கும் கண்கயளயும், ிரிந்து சிரித்த
இதழ்கயளயும், ாய்ப்பு கியடத்தசபாவதல்லாம், மலர் அறியாத
ண்ணம் ிழியிைண்டில் நிைப்பி வகாண்டிருந்தான்.
முன்தினம் ஏற்பட்ட சிறு சலனம் இன்று பூதாகைமாக ளர்ந்து
உள்ளுக்குள் சபயாட்டம் சபாட்டு வகாண்டிருந்தது.

மலயை காணாத சபாது , புத்தர் சபால் ஞான ஒளியுடன், அ ளிடம்

தான் பழக ச ண்டிய முயறகள் குறித்து, புது புது முடிவுகள்
எடுக்கும் சுஹாசின் மூயள, அ யள காணும் சபாசதா அம்னிஷியா
தாக்கியது சபால் அயனத்யதயும் மறந்து, அ ளுடன்
பழக சதய யான ாய்ப்புகயள ஏற்படுத்தி வகாள் து எப்படி என்று
சயாசிக்க து ங்கியது.

புதுயமயான இந்த உணர்வு அ னுக்குள் புது இைத்தம் பாய

வசய்து, கட்டுப்பாடுகயள கட்ட ிழ்த்து, மனதில் " ஹல்லா
புல்லா, ஹல்லா புல்லா" என்று துள்ளியச இயசக்க வசய்தது.
அயனத்திற்கும் சிகைமாக, சுஹாசும், முழு மனதுடன்
இந்த சந்சதாஷத்யத ஆைாயாமல் அனுப ித்து வகாண்டிருந்தான்.

ஆயினும், அந்த குழு ிற்கு தயல ன் என்ற முயறயில், மிகவும்

முயன்று தன்யன கட்டுப்படுத்தி வகாண்டு ச யலயில் க னம்
வசலுத்தினான், இல்யலயில்யல வசலுத்து து சபால் நடித்தான்.

சுஹாசின் கண்கள் அடிக்கடி மலயை வதாட்டு மீ ள் யத கண்டு

வகாண்ட பிைபு, உள்ளூை சிரித்துவகாண்டு, மலயை பார்த்தான். ஆனால்
அ ள் க னத்திற்கு எதுவும் எட்டியதற்கான அறிகுறிசய
வதன்பட ில்யல. பிைபு, இைகசியமாக மித்ைா ிடம் இந்த நாடகத்யத
குறித்து ஜாயட காண்பித்தான். இந்த கண்ணாமூச்சி நாடகத்தியன
க னிக்க து ங்கிய மித்ைா ிற்கும் ஏசதா புரி து சபாலிருந்தது.
இருந்தும், இயத வசன்று மலரிடம் கூறினால், டு
ீ
திரும்புயகயில், கண்டிப்பாக முதுகில் இல சமாக பல தகை
டப்பாக்கள் வதாங்க சபா து உறுதி என்பதால், இரு ரும் ாயய
இறுக்கி மூடிக்வகாண்டு தங்கள் ச யலயில் ஈடுபட்டனர்.

கூட்டம் முடிந்து திரும்புயகயில், மலருக்கு சுஹாசிடம், தன்

மகிழ்ச்சியய பகிர்ந்துவகாள்ள ச ண்டும் என்ற ஆ ல் எழ, அ யன
சநாக்கி திரும்பி நடந்து ந்தாள். மற்ற அயன ரும் கயலந்து
வசன்று ிட, அந்த அயறயில் சுஹாசும், மலரும் மட்டும்
தனித்திருந்தனர்.

மலர் எதற்காக தனியாக ருகிறாள் என்று சயாசித்த சுஹாசின்

மனம், கற்பயன பாைாஷூட்யட ிரித்து பறந்து வகாண்டிருந்தது.

அதற்குள் அருகில் ந்திருந்த மலர், " சுஹாஸ், உங்களுக்கு இப்சபா

ச யல ஏதாச்சும் இருக்கா? வகாஞ்சம் சபசணுசம " என்று இழுத்தாள்.
கீ சழ தயையிறங்கு தற்கு பதில், இன்னுமின்னும் சமசல பறந்து
வகாண்டிருந்த கற்பயனயய கஷ்டப்பட்டு புறந்தள்ளி, " இல்யல
மலர்...வசால்லு..." என்றான்.

"உங்களிடம் ஒரு சந்சதாஷமான ிஷயம் வசால்லச ண்டும்.."

என்று அ ள் து ங்கியதும், சுஹாசிற்குள் பய பந்துகள் உருள
ஆைம்பித்தன. எங்சக இ ள், தனக்கு கல்யாணம் நிச்சயம் ஆகி ிட்டது
என்று வசால்லி ிடு ாசளா என்று பயந்சத சபாய் ிட்டான். அ ன்
இதய யமதானத்தில் உருண்ட பய பந்யத தனது அடுத்த
ார்த்யதகளால் ிளாசி தள்ளி சிக்ஸைாக மாற்றி, சுஹாசுக்கு நிம்மதி
அளித்தாள் மலர்.

"அை ிந்தனுக்கும், நந்து ிற்கும் கல்யாணம் நிச்சயம் ஆகிடிச்சு.

இன்னும் இைண்டு ாைத்தில் அந்து யு.எஸ்ஸில் இருந்து ந்ததும்
திருமணம். உங்களுக்கு வதரியுசமா வதரியாசதா என்று தான் வசால்ல
ந்சதன். எனக்கு இன்யனக்கு வைாம்ப சந்சதாஷமா இருக்கு. "
என்றாள் உண்யமயான மகிழ்ச்சியுடன்.

" ாவ்.....யகயய குடு மலர்...நிஜமாச சந்சதாஷமான ிஷயம்

தான். அ ன் காதலுக்கு ட்டில்
ீ சம்மதம் கியடச்சது
வதரியும்...ஆனால் எசதா காைணத்தினால் கல்யாணம் உடனடியா
இருக்காவதன்று வசான்னான். கடந்த இைண்டு மூன்று மாதங்களாக
நாங்கள் அதிகமா வதாடர்பில் இல்யல. நானும் ச யலயிட
மாற்றத்தில் பிசி, அ னும் பிைாஜக்ட் ச யளகளில் பயங்கை பிசி. நான்
இங்சக மாறி ந்தது கூட அ னுக்கு இன்னும் வதரியாது.
ஒ....இைண்டு ாைத்தில் ைானா? இன்று கட்டாயம் அ னுக்கு
மின்னஞ்சல் அனுப்பசறன். திருடன், ஒரு ார்த்யத வசால்லயல
பாரு.." என்று நண்பனுக்காக அகமகிழ்ந்து உற்சாகமாக
சபசிக்வகாண்சட வசன்ற சுஹாஸ் சபச்சின் து க்கத்திசலசய, மலரின்
கைத்தியன பற்றியிருந்தான்.

பற்றிய கைத்யத தன் பிடிக்குள் ய த்திருந்த ன், சபச்சு

சு ாைசியத்தில் பிடியய தளர்த்தாமல். தன்யன மறந்து
சபசிக்வகாண்சட வசல்ல, மலர் தான் சங்கடமான அ ஸ்யதயில்
இருந்தாள்.

"நட்பா து ஒன்றா து. சபசாம சட்யடயய பிடிச்சு என்யன காதலிடா

மயடயா என்று வசால்லி ிடலாமா" என்று கூட சதான்றியது
அ ளுக்கு." சும்மா இரு மட்டி, மட்டி மலர்..ஐசயா! இது
ஏதடா.... ம்யப நாசம கிவைடிட் கார்டு சதய்த்து ியலக்கு ாங்கி
ிட்சடாம் சபாலிருக்கு" என்று மனதிற்குள் தயலலடித்து
வகாண்டிருந்தாள்.

"இ ன் சும்மா பார்த்தாசல குதியாட்டம் சபாடும் மனசு, இதில யகயய

ச ற பிடிச்சு ச்சிட்டு இப்படி மாயசமாகன் (மாய சமாகினியின் ஆண்
பதமாம்) சபால் சிரித்தால் நான் என்னத்துக்கு ஆச ன்! உனக்கு தான்
ஒன்னும் சதாணாது, என்யன ஏண்டா இப்படி சசாதிக்கிற ? ஏய் மட்டி
மலர், இனிசமல் இ ன்கிட்ட சந்சதாசம், ஜலசதாஷம்னு ஏதா து
சாக்கு வசால்லி பக்கத்தில் சபான, அவ் ளவுதான்...., உன்யன நாசன
வசருப்பால் அடிப்சபன்" என்று மூயள ச று எச்சரிக்யக ிடுத்து
வகாண்டிருந்தது.

ஆைம்ப சந்சதாசம் சலசாக டிந்து, தன்னியலயய அயடந்த

சுஹாஸ், அப்சபாது தான், தனது கைங்களுக்குள் சியறப்பட்டிருந்த
மலரின் வமன்கைத்தின் பஞ்சு தன்யமயய உணர்ந்தான். அ ள்
கைங்களின் வதாடுயக அ னுள் புது சந்தங்கயள உரு ாக்கியது.

அதிக சநைம் அ ள் யகயய பிடித்து வகாண்டிருப்பயத உணர்ந்தாலும்,

அந்த கைத்யத ிடு ிக்காமல், காலம் முழு தும் தன் பிடிக்குள்
ய த்திருக்க ச ண்டும் என்ற ஆயச அ யன மீ றிக்வகாண்டு வபாங்கி
வபருகியது. நட்பா து மண்ணா து, "என்யன கல்யாணம் பண்ணி,
இப்படிசய என் கூடச எப்சபாதும் என் யகபிடித்து இருப்பியா மலர்? "
என்று சகட்க ாய் யை ந்த ஏக்கமான ார்த்யதகயள அப்படிசய
அயை ட்டம் அடித்து திருப்பி உள்சள அனுப்பினான் அ ன்.
இப்சபாது, மலர் சலசாக யகயய இழுத்து வகாள்ள முயல, சுஹாசும்
மனசம இல்லாமல் ிடு ித்தான்.

ஆயசகயள தங்களுக்குள் ஒளித்து ய த்து ிட்டு, அறி ால்

வசய்யப்பட்ட முகமூடியய அணிந்து வகாண்டனர் இரு ரும்.

"ம்ம்.. சரி...இயத வசால்லத்தான் ந்சதன்...அப்புறம் பார்க்கலாம்..."

என்று கூறி ிட்டு ிடு ிடுவ ன்று அங்கிருந்து அகன்று ிட்டாள்
மலர்.

" சபாகாசத மலர்.....இங்கசய இரு....என்கூடச இரு....எப்சபாதுசம

இரு...என் யகபிடிக்குள் இரு......உன் அருகாயமயில் என் உலகசம
உற்சாகமாகிறது..ப்ள ீஸ் ந்து ிடு மலர்..", என்று வகஞ்சி அைற்றிய
மனதின் சபாக்யக கண்டு தியகத்து ியந்து வசய் தறியாமல்
பரிதாபமாக ிழித்து நின்றான் சுஹாஸ்.

எப்சபாதும் சபால் சரியாக, சுஹாசின் எண்ணங்களின் வபாருயள

த றாக அர்த்தம் வசய்துவகாண்டு அ யன ிட்டு வதாயல ில்
வசன்று வகாண்டிருந்தாள் மலர்.

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 16

ஒரு துருவம் ொன்

எதிர் துருவம் ெீ ...
இமடயில் ஈர்ப்பு விமசயாக
உன் விழிகேின் காந்த பார்மவ...
விேக ெிமனத்தும் அருகில் இழுக்கும்
இதுதான் காதல் காந்த விதிலயா?

நாட்களும் ச கவமடுத்ததில், பத்து நாட்கள் கடந்திருந்தன.

இயடப்பட்ட கால கட்டத்தில் சில பல மாறுதல்கள் நிகழ்ந்திருந்தன.

மலருக்கும், சுஹாசிற்கும் இயடயில் இருந்த இறுக்கம் தளர்ந்து,

இரு ரும் நட்புடன் சகஜமாக பழகும் அள ிற்கு ந்திருந்தனர்.
ஒரு ருக்வகாரு ர் ஊன்றி ளர்ந்திருந்த உறுத்தல் சலசாக மயறய
து ங்கியிருந்தது.

சுஹாஸ் தனது குழு ினருடன் சகஜமாக பழகியதால், அ ர்கள்

குழு ில் கலகலப்பிற்கு பஞ்சசம இருக்க ில்யல. அசத சநைத்தில்
தட்டி வகாடுத்து ச யல ாங்கும் யுக்தியய யகயாண்டு குறித்த
காலத்தில் ச யலகயள முடித்து வகாடுக்க ஆ ன வசய்யவும்
த ற ில்யல. சக ஊழியர்களிடம் அ னுக்வகன்று ஒரு தனி மதிப்பு
உரு ாகி இருந்தது.

நட்பால் காதலின் ச யை அறுத்து ிடலாம் என்று மனக்சகாட்யட

கட்டிஇருந்த மலருக்கு தான் சபாட்டது தப்பு கணக்கு என்று இப்சபாது
வதளி ாகச புரிந்தது. அ யன காணும் ஒவ்வ ாரு வநாடியிலும்,
ஒவ்வ ாரு வபாழுதிலும், ஒவ்வ ாரு வசயலிலும், ஒவ்வ ாரு
அயச ிலும், அ ள் மனம் வதாயலந்து வதாயலந்து மீ ண்டு ந்தது.

அ னது முழுக்யக சட்யடயின் கஃப் லின்க்ஸ் து ங்கி, சற்சற

மணிக்கட்யட உயர்த்தி அ ன் மணி பார்க்கும் அழகு, கம்பீைமான
அ னது நயட, ச யல கயளப்பில் யககயளக சகார்த்து, சசாம்பல்
முறித்து பின் சகார்த்த யககயள கழுத்திற்கு முட்டு வகாடுத்து சாய்ந்து
வகாள்ளும் லா கம், லது கன்னத்தில் ிழும் சிறு குழி, ரியச
பற்கள் வதரியும் சீகை சிரிப்பு என சிறு சிறு அயசவுகளில் கூட மனம்
சிக்கி த ித்தாள் மலர்.

எல்லா ற்றிற்கும் சமலாக, தன மீ து படியும் சுஹாசின் பார்ய யில்

என்னவ ன்று ிளக்க முடியாத ஒரு புதிய மாற்றம் வதரி தாக
உணர்ந்தாள். ஆனால் அந்த உணர்வு உண்யமவயன அ ள் மனம்
ஏற்றுவகாள்ள மறுத்தது. முன்வனாரு தைம், ாங்கிய மைண அடி அ ள்
உள்ளுணர்ய உயதத்து தள்ளி வ ளிசயற்றியது.

இவதல்லாம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், அந்த ைசயனக்கு பின், தனக்கு

உரியமயில்லாத ஒரு ன் இ ன் என்ற அ ஸ்யத அ யள அறுத்து
வகாண்சடயிருந்தது. ச வறாருத்திக்கு வசாந்தமா இ ன் என்ற
சகள் ி எழுந்தவுடன் வநஞ்சில் வநருஞ்சி முள்வளான்று சுருக்,
சுருக்வகன்று குத்தி இைணப்படுத்தியது.

அ ன் ாழ் ில் என்னதான் நடந்தது என்பயத அறி து குறித்சத

அ ளது சிந்தயனகள் லம் ந்து வகாண்டிருந்தன. சுஹாசின்
ாழ் ில் இயடயிட்ட அந்த 'அ ள்' (அ ள் சபயை நியனத்து பார்க்க
கூட பிடிக்க ில்யல மலருக்கு!) என்ன ஆனாள்?

சுஹாசிடசம சகட்டு ிடலாமா என்று கூட எண்ணினாள்.

அப்படி சகட்பதற்கு அ ள் தன்மானம் இடம் வகாடுக்க ில்யல.
ச ண்டாம்! இனிசமலும் தைமிறங்க கூடாது என்று நியனத்து அந்த
முடிய யகபிட்டாள்.

"அை ிந்தனுக்கு கண்டிப்பாக சுகாயச பற்றி எல்லாம் வதரிந்திருக்கும்.

அ னிடம் சகட்டால் எல்லா ியடகளும் ிளங்கி ிடும். ஆனால்
அை ிந்தனுக்கு, எனக்கும் , சுஹாசிற்கும் இயடயில் நடந்தய
எதுவும் வதரியாததால், இப்சபாது நாம் அ யன பற்றி சகட்கும் சபாது
அ னுக்கு சதய யில்லாத சந்சதகங்கள் முயளக்க கூடும் என்பது
நிச்சயம்.

என்னதான் வசய் து? சரி வபாறுத்தசத வபாறுத்தாகி ிட்டது.

இன்னும் சில நாட்கள் தான். அை ிந்தன் ந்து ிட்டான் என்றால்
சமயம் அயமயும் வபாழுது, அ னிடம் சகட்டு பார்க்கலாம்.
ஒருச யள, அ ள் இ ன் பாயதயில் இன்னும் இருக்கிறாள் என்பது
உறுதியானால், தற்சபாயதய அயலக்களிப்பா து முற்று
வபரும்.....அதன் பின் நம் ழியில் திடமாக வசன்று ிடலாம் ", என்று
முடிவ டுத்தாள் மலர்.
மலர் இப்படி கலங்கி, வதளிந்து வதளிந்து கலங்கி குழம்பி
வகாண்டிருக்க, சுஹாசசா கலக்கங்கள் வமல்ல வமல்ல அகன்று
வதளிந்து வகாண்டிருந்தான்.

மலர் என்ற அந்த வமல்லினம் சுஹாசின் இதய சகாட்யடயய

படிப்படியாக, யம ஒற்றும் காகிதத்தில் (blotting paper) படரும் நீல
யமயியன சபால், நீக்கமற ஆக்கிைமித்து, அதில் லியமயுடன் ஆட்சி
வசய்து அ யன ஆட்டி ய த்து வகாண்டிருந்தாள்.

அ யள பார்க்கும் ஒவ்வ ாரு வநாடியும், முன்பு அ ன் ைசிக்காமல்

சபான தருணங்கயளயும் சசர்த்து ஞாபக படுத்தி வதால்யல வசய்தன.
அ யளத் த ற ிட வசய்த ிதியின் துைதிர்ஷ்டத்யத நியனத்து
சுஹாஸ் தன்யனசய வநாந்து வகாண்டான்.

எப்சபாதும் சபால், அ யள கல்லூரியில் கயடசியாக பார்த்த சபாது

காணப்பட்ட ச தயனயான முகமும், அழுத்தமான ார்த்யதகளும்,
சின்னத்தியை வநடுந்வதாடர்களுக்கு இயடயில் ரும் ிளம்பைங்கள்
சபால் அடிக்கடி சதான்றி இம்சித்தன.

அ னது தற்சபாயதய நியலசயா

"இறயக சபாசல அயலகிசறசன உந்தன் சபச்யச சகட்யகயிசல
குழந்யத சபாசல த ழ்கிசறசன உந்தன் பார்ய தீண்யடயிசல
வதாயலயாமல் வதாயலந்சதசன உன் யககள் என்யன
வதாட்டதும் கயையாமல் கயைந்சதசன உன் மூச்சு காற்று பட்டதும்
அநியாய காதல் ந்தது அடங்காத ஆயச தந்தது
எனக்குள்சள ஏசதா மின்னல் சபாசல வதாட்டு வசன்றசத"என்ற பாடல்
ரிகயள ஒத்திருந்தது.

மலயை தினமும் சந்திக்கலாம் என்ற நியனப்சப அ னுக்கு உ ப்பாக

இருக்க, அலு லகம் ரு யத ஒரு உல்லாச பயணமாகச கருத
து ங்கி ிட்டான் சுஹாஸ்.
சுஹாசின் முகத்தில் சதான்ற து ங்கிய மலர்ச்சியய அ ன் தாய்
சித்ைாவும் க னிக்க த ற ில்யல. காைணம் என்னவ ன்று
வதரியா ிட்டாலும், மகன் புது இடத்தில் நல்ல படியாக
வபாரூந்தி ிட்டான் என்பயத உணர்ந்த யையும் மகிழ்ச்சி வதாற்றி
வகாண்டது. இயத அ ர், தன் மகள் நிருபமா ிடமும் வதரி ிக்க
த ற ில்யல.

அவ் ப்சபாது சித்ைாவும், இந்திைாவும் வதாயலசபசியில் உயையாடி

கயதகள் பரிமாறிக்வகாண்டனர்.

இப்படியாக நாட்கள் ஓடிக் வகாண்டிருக்க, அை ிந்தன் வசன்யன

ந்து சசரும் நாளும் வநருங்கியது. அ ன் ை ிற்கு முந்யதய
தினம் மாயல, அலு லக சநைம் முடிந்து ட்டிற்கு
ீ கிளம்ப
தயாைாகிக் வகாண்டிருந்தனர் மதிமலரும், மித்ைாவும். பிைபு
அப்வபாழுது இருக்யகயில் இல்யல.

அப்சபாது அங்சக மலயை சநாக்கி ந்த சுஹாஸ் , " மலர், ஒரு

நிமிஷம்...."என்றான்.

மித்ைாவுடன், சலசலத்தபடிசய கிளம்பி வகாண்டிருந்த மலர் அ ன்

ந்தயத க னிக்க ில்யல. சட்வடன்று சகட்ட அ ன் குைலில்
துள்ளிதிரும்பிய ள், சுஹாயச கண்டதும், ஏற்கனச வபரிதாக
இருந்ததன் கயல் ிழிகயள இன்னும் அகட்டி ிழித்தாள்.

அந்த ிழிகளின் ச்சில்

ீ ழ்ந்த
ீ னுக்கு, தான் வசால்ல ந்தசத
ஒரு நிமிடம் மறந்து ிட்டது!

அங்சக சில கணங்கள் வமௌனத்தில் கயைய, இரு ரும் பார்த்தது

பார்த்தபடி நின்றிருந்தனர்.

இயத பார்த்துவகாண்டிருந்த மித்ைா ிற்கு சு ாைசியம் அதிகரித்தது.

இ ர்கள் இரு யையும் கண்ட ளுக்கு, "வபான்னியின் வசல் னில்"
குந்தய யும், ந்தியசத னும் முதன்முதலில், வகாடி ட்டில்
ீ
சந்திப்பயத, ிளக்கும் அமைர் கல்கி கிருஷ்ணமூர்த்தியின்
அழகிய ர்ணயன தான் நியன ிற்கு ந்தது. சதான்றிய
புன்னயகயய மயறத்து, க னியாத ள் சபால் அ ள் கீ சழ
குனிந்து, சமயசக்கு அடியில் இல்லாத வபாருயள சதட
து ங்கினாள்.

சலசாக சகட்ட அந்த சப்தத்தில் சமாளித்து வகாண்ட மலர், " என்ன

சுஹாஸ்?" என்று ஒரு ழியாக சகட்டுமுடித்தாள்.

என்னவ ன்பசத மறந்து சபானன் ன், என்ன வசால் ான்! "

தடங்கலுக்கு ருந்துகிசறாம்" என்று வசால்ல, அ ன் என்ன
தூர்தர்ஷனா?

பாடாத ாவனாலியய இைண்டு தட்டு தட்டி, பாட ய க்கும் அைத

பயழய வதாழில்நுட்பத்யத பயன்படுத்தி, தன தயலயில்
மானசீகமாகதட்டி, ஒரு ழியாக வதளி யடந்தான்.

" ம்ம்ம்..அது மலர், இல்யல..." என்றுஆைம்பத்தில் தடுமாறிய ன்,

" நாயளக்குதாசன அை ிந்தன் ருகிறான் என்று
வசான்னாய்........அதான் அ ன் ஏர்சபாட்டுக்கு ரும் சநைம் எப்சபாது
என்று வதரிந்தால், நானும் அ யன ைச ற்க ைலாவமன்று
இருக்கிசறன்..அயத சகட்க தான் ந்சதன்" என்று
சகார்ய யாகமுடித்தான்.

ஒரு நிமிடம் சயாசித்த மலர், " ஓஹ்.....அை ிந்த் நாயளக்கு

காயலயில் எமிசைட்சில் ருகிறான். எட்டயைக்கு ந்து சசரும்
சபாலிருக்கு....எப்படியும் வ ளிசய ை ஒரு மணிசநைமா து
ஆகும்னு நியனக்கிசறன்.....", என்ற ள் சிறிது இயடவ ளி ிட்டு,
"அ ன் உங்ககிட்ட எதுவும் வசால்லயலயா?" என்று சகட்டாள்.

" இல்யல மலர்.....சார் வைாம்ப பிசி சபாலிருக்கு, ஒரு வமயில், ஒரு

அயழப்பு ஒன்றுசம இல்யல...நீ அன்யறக்குஅ ன் ை சபாறான்னு
வசான்னதும், உடசன வமயில்அனுப்பலாவமன்று தான்
நியனத்சதன்.......அப்புறம் ச ண்டாம், அ னாக வசான்னால்
பார்க்கலாம்...இல்யலவயன்றால்,சநரில் வசன்று அதிர்ச்சி
வகாடுக்கலாவமன்று முடிவுபண்ணிட்சடன்........அதான் நானும்
ஈவமயில் அனுப்பச இல்யல..." என்ற னுக்கு திடீவைன்று
சந்சதகம்சதான்ற," நீ வசால்லிட்டியா, நான் இங்சக ந்திருப்பயத?
" என்று சகட்டான்

"இல்யல, நானும் சபசமுடிய ில்யல....அத்யத தான் அ ன் பயண

ி ைம் எல்லாம் வசான்னாங்க.." என்றாள்மலர்.

"நல்லதா சபாச்சு , பார்த்து நல்ல நாலுசாத்து சாத்தி வசமத்தியா

க னிக்க சபாசறன் நாயளக்கு..." என்று கூறி சிரித்தான்.

சுஹாசின் சிரிப்பில், அை ிந்தன் ை சபாகும்மகிழ்ச்சியும் வதாற்றிக்

வகாள்ள, மலரும் உடன் சசர்ந்துசிரித்தாள்.

அந்த சிரிப்பில் மீ ண்டும் ஒருமுயற குப்புற ிழுந்து, தட்டு தடுமாறி

எழுந்து, அ ளிடமும், மித்ைா ிடமும் வசால்லிக் வகாண்டு
அவ் ிடத்யத ிட்டுமனசமயின்றி அகன்றான் சுகாஸ்.

மலருடன் அலு லக சபருந்தில் கிளம்பிய மித்ைா ிற்கு, அன்று

மலயை ஓட்ட நல்ல அ ல் கியடத்து ிட்டது. ிடு ாளா அ ள்!

" என்னடி நடக்குது இங்சக? ஒசை வைாமான்ஸ்

ஆப்இந்தியா ா, இருக்கு! என் முன்னாடிசய நீங்க வைண்டு சபரும்
இப்படிலுக் ிடுறீங்க? என்ன ிஷயம்....நானும்வகாஞ்ச நாளா
க னிச்சிட்டு தான் இருக்சகன்.....நீ பார்க்காதசபாது அ ர்
உன்யனபார்ப்பதும்...அ ர் பார்க்காதசபாது நீ அ யை பார்ப்பதும்...

முதல் நாள் சுஹாயச பார்த்து நீ சபயயறந்தது

சபால்முளித்ததுசம, எனக்கு சந்சதகம் தான்......சதய யில்லாம
சகாபப்பட்டுதியசதிருப்ப, நான் ஒன்னும் சக.பி.
கியடயாது., வதரிஞ்சுக்சகா! அதனால, மகசள, இப்சபா நீ எல்லா
உண்யமயயயும் ஒழுங்காஒத்துக்சகா....உண்யமய
வசால்லயலனா, நான் சுஹாஸ் கிட்ட சநைாசபாயி சகட்டிடுச ன்
ஜாக்கிையத! " என்று மித்ைா ியளயாட்டாக எச்சரித்தாள்.

மலருக்கு மித்ைா கூறியயத சகட்டதும், உடனடியாக சதான்றியது

ஒரூ ிஷயம் தான். "சுஹாசும், நான் பார்க்காத சபாறது என்யன
அடிக்கடிபார்க்கிறானா......நாம் அயத கற்பயன என்றல்ல ா
நியனத்சதாம்...உண்யம தானா? அ ன் ஏன் அப்படி பார்த்து
வதாயலக்க ச ண்டும்..இன்றும்ஆவ ன்று தாசன
பார்த்தான்...அ னுக்கு என்ன ாயிற்று...."என்று வசாந்தகுழப்பத்தில்
மூழ்கி சபாய் ிட்டாள்.

"டீ......மலர்....சஹ லூசு.....என்னடி நான் பாட்டுக்குசகட்டுட்சட

இருக்சகன்...நீ பதிசல வசால்லாம என்ன
பண்ணிட்டிருக்க? மறுபடியும் வ ள்யள புயகக்கு நடு ில்
பாட்டுபாடசபாயிட்டியா? அது கனவுகாட்சிக்கு சபாடும்
புயகஇல்லடி...கார்ப்பசைஷன் வகாசு மருந்து புயக.." என்று சமலும்
கடுப்சபற்றினாள்.

" ச்சு....சும்மா இரு மித்து...நீ ச ற, புயகயிற அடுப்பில் வபட்சைால

ஊத்திட்டு....நாசன வசமகடுப்பில் இருக்சகன்...என்யன வகாயலகாரி
ஆக்காசத " என்றால் ிைக்தி கலந்த சலசானசகாபத்துடன்.

சதாழியின் குைலில் வதரிந்த நிஜமான ருத்தத்யதகண்டுவகாண்ட

மித்து, " என்னாச்சுமலர்? ஏன் இவ் ளவு சசாகம்? என்னிடம் வசால்ல
கூடாதா? வசால்ல முடியாத அள ிற்கு அப்படி என்ன
பிைச்சயன? உண்யமயில் நீ என்யன ஒரு நல்ல நட்பா
நியனத்தால், என்கிட்சட மயறக்காம வசால்லு...ஏதா து
தீர்வுகியடக்கலாமில்யலயா?" என்றால் மித்து, சதாழயமக்சக
உரிய அக்கயறயுடன்.

மலருக்கு, மித்ைா ிடம் எல்லா ற்யறயும் வகாட்டி ிட ச ண்டும்

என்பது சபால் தான் சதான்றியது. அசத சநைம் தனது
முட்டாள் தனத்யத நியனத்து வகாஞ்சம் அ மானமாகவும்
இருந்தது. இறுதியில் நட்பின் அன்பு
வஜயிக்க, எல்லா ற்யறயும் , மனம் திறந்து வகாட்டி ிட்டாள்.

அயனத்யதயும் சகட்ட மித்ைா ிற்கு சதாழியின் நியல

சகட்டு, வநஞ்சம் வநகிழ்ந்து, கண்கள்
கலங்கியது.சசார்ந்துஅமர்ந்திருந்த சதாழியின் கைங்கள் ஆதை ாக
பற்றி ஆறுதல் அளித்தாள்.

மித்ைா ிற்கு சுகாஸ் மீ து சகாபம் எட்டி பார்த்தது.அன்று அ ன்

வசய்ததில் த றில்யல என்று மித்ைா ின் நியாய மனது
ஒத்துக்வகாண்டாலும், இன்று அ ன் மலயை பார்க்கும்
பார்ய யயயும், மலரிடம் பழகும் சபாது காணப்படும்
சலசானதடுமாற்றத்யதயும், அ ளால் சாதாைணமாக
எடுத்துக்வகாள்ளமுடிய ில்யல. சரி, மலர் தான் கற்பயன
வசய்கிறாள் என்சற ய த்து வகாண்டாலும், தனக்கும், பிைபு ிற்கும்
கூட அப்படிதாசன சதான்றுகிறது!

சுஹாஸ் ஏன் இப்படி நடந்து வகாள்கிறான் என்ற குழப்பம், மலரின்

தயலயில் இருந்து வகாஞ்சம் மித்ைா ின் தயலயிலும்இடம்
வபயர்ந்தது. "இருக்கட்டும், இருக்கட்டும், எப்படியா து அ யன பற்றி
முழு தும்கண்டுபிடிக்கிசறன்.....கடவுசள! என் மலரின் ாழில்
சீக்கிைசம நிம்மதியும்சந்சதாஷமும் நியறந்திருக்க ச ண்டும்", என்று
மனப்பூர் மாகச ண்டிக்வகாண்டாள்.

கடவுளும் தனது இன்பாக்ஸில் ந்தயடந்த பக்யதயின்அஞ்சயல

உடசன பிரித்து, "சீக்கிைசமநியறச ற்றுகின்சறன் மகசள", என்று
வசால்லி மறக்காமல்தனது நியனவூட்டு பட்டியலில்
(reminder) சசர்த்துவகாண்டார்.

இதற்குள், மலர் இறங்கும் இடம் வநருங்க, அ ள், " மித்து,

ப்ள ீஸ்....இயத வசால்ல சதய இல்யலதான்...ஆனாலும்....நான்
வசான்னயத உனக்குள்சளசய ய த்துக்வகாள்.....எங்க ட்டில்,
ீ ஏன்
அை ிந்தனுக்கு கூட இவதல்லாம் வதரியாது....நான் வசய்த
முட்டாள்தனம் என்சனாடச சபாகட்டும்..உன்கிட்ட வசான்ன பிறகு
எனக்கு வகாஞ்சம் பாைம் இறங்கியது சபால் இருக்கு...." என்றாள்.

"ச்சச, என்ன மலர் நீ! நான் யாரிடமும் வசால்ல மாட்சடன்...நீ

க யலப்படாமல் சபாயிட்டு ா..எல்லாம் சீக்கிைசம சரியாகும்...நீ
கியடக்க அந்த சுஹாஸ் வகாடுத்து ய க்க ில்யல...சபாறான்
ிடு...உனக்வகன்று ஒரு சூப்பர் ஹீசைா சீக்கிைசம ரு ான் பாரு! "
என்று கூறி மலயை உற்சாக படுத்த முயன்றால் மித்து.

"ம்ம்ம் பார்க்கலாம்" என்றபடிசய, மலரும் டு

ீ திரும்பி ிட்டாள்.

மறுநாள் சனிக்கிழயம என்பதால் குடும்பத்தினருடன், ிடுமுயறயில்

இருந்த மலரும் ிமான நியலயத்திற்கு, கல்யாண மாப்பிள்யளயாம்
அை ிந்தயன, ைச ற்க வசல்லலாம் என்று முடிவ டுத்தாள்.

அை ிந்தயன மாப்பிள்யள சகாலத்தில் நியனத்து பார்த்த ளுக்கு

தன்யனயறியாமல் சிரிப்பு வபாத்து வகாண்டு ந்தது. மித்ை ிடம்
மனயத அழுத்திய ிஷயனகயள பகிர்ந்ததால் குயறந்த
பாைத்தினாலும்,, அை ிந்தயன சந்திக்க சபாகும் உற்சாகத்தினாலும்,
மலர் அன்று நிம்மதியாக உறங்கினாள்.

மறுநாள், எட்டு மணிக்சக வசன்யன சர் சதச ிமான நியலயத்தின்,

பாதி பைப்பளய நிைப்பிக் வகாண்டிருந்தனர், மலரின் உற ினர்கள்.
மலரின் குடும்பம் அை ிந்தனின் குடும்பம், அ ன் அக்கா குடும்பம்,
நந்திகா ின் குடும்பத்தினர் என்று அங்கு ஒரு வபரிய கும்பசல
குழுமியிருந்தது. நந்திகா ின் தம்பி நிர்மல் திருமணத்திற்கு இரு
நாட்கள் முன் தான் நாடு திரும்பு தால், அ யன த ிை அயன ரும்
அங்கிருந்தனர்.
இ ர்கள் அயன ருக்கும் முன்சப நண்பயன ைச ற்க சுஹாசும்
அங்சக ஆ சல உரு ாக காத்திரும்தான்.

ஜீன்சும், குர்தாவும் அணிந்து, ந னத்துடன்

ீ நாகரீகமான அழகுடன்
மிளிர்ந்த, மலயை சுற்றி திருட்டு பூயனயாக லம் ந்து
வகாண்டிருந்தன சுஹாசின் கண்கள். சநற்று மித்ைா ின்
ார்த்யதகளினால் சதான்றிய வமல்லிய நம்பிக்யகசயா? என்னச ா?
மலரும் இயத சற்சற க னிக்க து ங்கும் சாக்கில் அசத
திருட்டுத்தனத்யத சமற்வகாண்டாள்.

அதற்குள் சுகாயச அங்சக கண்டுவகாண்ட இந்து, சந்சதாஷத்துடன்

அ னருகில் ந்து, " தம்பி, எப்படி இருக்கிறப்பா? சித்து ிடமும்,
மலரிடமும் அடிக்கடி உன்யன பற்றி ிசாரிச்சு வதரிஞ்சிக்குச ன்.
இங்சக உன்யன பார்த்ததில், எனக்கு வைாம்ப சந்சதாசம்... ட்டுக்கு
ீ ை
வசால்லி எவ் ளவு நாளாச்ச! இன்னும் உனக்கு ழி
வதரியயலயா......சீக்கிைசம அம்மாய , கூட்டிட்டு
ைணும்....வசால்லிட்சடன்...ஆமா!
சரி ா, மலர் அப்பாவுக்கு உன்யன அறிமுகம் வசய்து ய க்கிசறன்,
ா......", என்று படபடவ ன சபசி ிட்டு, அ ன் பதியல கூட
எதிர்பார்க்காமல், அ யன அயழத்து வசன்று, மன்னிக்கவும், இழுத்து
வசன்று குடும்பத்தில் ஒரு ர் பாக்கி இன்றி. அயன ருக்கும்
அறிமுகம் வசய்து ய த்தார்.

நந்து ின் வபற்சறாயை த ிை அ யன அயன ருக்குசம

வதரியுமாதலால், அயன ருடனும் எளிதில் வபாருந்தி கலகலத்து
வகாண்டிருந்தான் சுஹாஸ்.

தன்னிடம் ாழ்த்துக்கள் வசால்லி வசன்ற சுகாயச கண்ட நந்து ிற்கு,

அமுதினியின் திருமணத்தில் மலர் அடித்த கூத்து நியன ிற்கு ை,
அ ள் சுஹாசின் பக்கம் பார்த்து ிட்டு, பின் மலயை சநாக்கி குறும்பாக
சிரித்தாள். அந்த சிரிப்பின் அர்த்தத்யத புரிந்து வகாண்ட மலர், ஒற்யற
ிைலால் பத்திைம் காட்டி மிைட்டியசதாடு மட்டுமின்றி, நந்து ின்
யகயில் நறுக்வகன்று கிள்ளியும் ய த்ததாள்.

இப்படி இ ர்கயள எல்லாம் காக்க ய த்துக் வகாண்டிருந்த சீயம

துயை அை ிந்தன், சா காசமாக
ஒன்பசத முக்காலுக்கு, வ ளியில் ை, குடும்பத்தினர் அயன ரும்
அ யன சுற்றி யளத்து வகாண்டனர்.
வபரிய ர்கள் அயன ரிடமும் நலம் ிசாரித்து ஆசிர் வபற்று
வகாண்டிருந்தாலும், அ ன் கண்கள் என்னச ா, தனக்கு
மண ாட்டியாக சபாகும் மங்யகயய தான் சதடி சலித்து
வகாண்டிருந்தன.

" ஹாய்.....அந்து" என்று துள்ளி ைச ற்ற மலயை பார்த்து சபாலி

அலட்சியத்துடன்... "ஹசலா பிள ர்.....கால் மீ Andy" என்றான். "
சடய்....", என்று முயறத்த மலயை சற்றும் லட்சியம் வசய்யாமல்,
கண்களில் சலசான வ ட்கத்தின் சாயல் படிய, மலரின் பின்னால்
நின்றிருந்த நந்துய கண்டு வகாண்டதும், உல்லாசத்துடன், அ ள்
அருகில் வசன்றான் அை ிந்தன்.

" சஹ யம டியர் NANDY

ாவ்!!! நீ ஒரு வசம பியுட்டி...
உயன காணாத நானும் காஞ்ச ைட்டி
கண்டதும் அடிக்கசறன் பயங்கை லூட்டி
சீக்கிைசம வகட்டி சமளம் வகாட்டி
ஆகிடு நீ என் வபண்டாட்டி
அடுத்த நாசள திட்டம் தீட்டி
ஹனிமூனுக்கு சபாகலாம் ஊட்டி
இப்படிக்கு உன் ல ர் ANDY ANDY ANDY "

யஹய்சயா ைாமா! என்று நந்துவும் மலரும் தயலயில்

அடித்துக்வகாள்ள, " அடப்பா ி! நீ இன்னும் இந்த வமாக்யக
க ியதகயள ிட ில்யலயா? இயத சகட்ட பிறகும், நந்து.....நீ
இ யனத் தான் கல்யாணம் பண்ணிக்க சபாறியா?" என்று
முதுகுபுறமாக சகட்ட வ கு பரிச்சயமான குையல நம்ப முடியாமல்
திரும்பி பார்த்த அை ிந்தன், வ கு நாட்களுக்கு பிறகு, தனது
வநருங்கிய நண்பயன எதிர்பாைாமல் கண்ட சந்சதாஷத்தில்
திக்குமுக்காடி சபானான்.

" சடய் மச்சான்.......நீ எங்கடா இங்க?.........நம்பச முடியல........"

என்று கூறி அ யன ஆற தழு ிய ன், "சாரிடா.....ஒசை மாதத்தில்
எல்லாசம ச கமா நடந்து முடிஞ்சிடிச்சு...சீக்கிைம் கிளம்பறதா
முடிவ டுத்ததால், கயடசி யை ச யலப்பழு வைாம்ப அதிகமா
இருந்ததுடா... உனக்கு ஒரு வமயில் கூட அனுப்ப முடியயல....தப்பு
தான்....இங்சக ந்தவுடன் முதலில் உனக்கு தான் வதரி ிக்கணும்
என்று நியனத்து வகாண்சட இருந்சதன்.....தப்பா
நியனச்சுக்காதடா....ப்ள ீஸ்.....அது சரி.....உனக்வகப்படி வதரிந்தது? நீ
எப்படி வசன்யனயில்? அயத வசால்லு முதலில்", என்று படபடத்த
அை ிந்தயன இயடவ ட்டியது மலரின் குைல்.

" சஹ ஆண்டி, உன் வசாற்வபாழிய பிறகு ச்சுக்கலாம்.......உன்

நண்பர் எங்சகயும் சபாக மாட்டார்....எல்லாரும்
காத்திருக்காங்க... ா... ட்டுக்கு
ீ சபாகும் ழியில் எல்லாம்
சபசிக்வகாள்ளலாம்"

" ஏய் மலர்...அது ஆண்டி இல்யல, ஆங்கில ANDY....எங்க வசால்லு

பார்க்கலாம் "

" சரிதான் சபாடா சபாண்டி" என்று வசால்லி ிட்டு நிற்காமல்,

நந்துய யும் தைதைவ ன்று இழுத்துக்வகாண்டு கார் சநாக்கி
நகர்ந்து ிட, " மலர்.....அ யள ஏண்டி இழுத்துட்டு சபாகிற? சரியான
ில்லி! இருடீ....உனக்கு கல்யாணம் நடக்கும்ல....ஹனிமூன் சபாகும்
முன்னாடி உன் ட்டுகாையை
ீ ச ன் ச்சு கடத்துசறன் பாரு......."
என்று திட்டி வகாண்சட, சுஹாசின் அருகில் ந்த ன், அ னுடன்
இரு சக்கை ாகனத்தில் ரு தாக கூறி மற்ற ர்கயள காரில்
அனுப்பி ய த்தான்.
 டு
ீ திரும்பும் ழியில் அயனத்து ி ைங்கயளயும் சகட்டறிந்த
அை ிந்தனுக்கு, நண்பன் வசன்யனக்கு திரும்பியதில் அ னுக்கு
சந்சதாஷம் பிடிபட ில்யல. சுஹாசின் சதாள்களில் ஆதை ாக தட்டி,
" உனக்கும் சீக்கிைசம நல்ல வபாண்ணு அயமந்து, அந்தக்
கல்யாணத்யத நாசன முன் நின்று ிமரியசயா
நடத்தனும்டா.....இதான் என் ஆயச மச்சான்!" என்று உணர்ச்சி
வபாங்க கூறினான் அை ிந்தன். சுஹாசின் மனத்தியையில், ஒரு வநாடி
மணக்சகாலத்தில் மலரின் உரு ம் மின்னி மயறந்தது.

அை ிந்தனின் ார்த்யதகள் அக்ஷைம் பிசகாமல் ியை ில்

நடக்கசபா யத அப்சபாது அ ர்கள் இரு ருசம அறிய ில்யல!

- இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 17

குேிர்ச்சியுடன் ஒரு மகிழ்வுந்து,

நவப்ப மூச்சுடன் ொன்
மக நதாடும் நதாமேவில் ெீ ...
நவேிலயறும் சுவாசங்கள் கூட ஒன்றாய் கேந்து சுற்ற
இதயத்தின் துடிப்பாகி லபான ெீ லயா
விட்டு விேகுவதில் மட்டுலம குறியாகி
தாோத காதல் திணறல்கள் தருகிறாலய நபண்லண?!
நகாஞ்சம் கருமண காட்டடி என் கண்லண?

கல்யாண கனவுகளில் மூழ்கியிருந்த மணமக்களுக்கு மந்த

ச கத்திலும், அவ் ிழா ியன சிறப்பாக நியறச ற்றும்
வபாறுப்பியன ஏற்றிருந்த வநருங்கிய சுற்றத்தினருக்கு மின்னல்
ச கத்திலும் நாட்கள் நகர்ந்து ஐன்ஸ்டீனின் சார்பு வகாள்யகக்கு
(Theory of relativity) எடுத்துக்காட்டாக அயமந்தன.

அை ிந்தன் நாடு திரும்பி இைண்டு, நாட்கள் முடிந்து, திருமணத்திற்கு

இன்னும் பத்து நாட்கள் இருந்தன.
குறித்த திருமண சததிக்கும், சம்பிைதாயமான நிச்சயம் நடந்த
நாளிற்கும் இயடவ ளி குயற ானதாக இருந்தாலும்,
இவ் ிரு ருக்கும் தான் திருமணம் என்பது முன்னசை
முடி ாகியிருந்தபடியால், நந்து ின் ட்டினரும்,
ீ அை ிந்தனின்
ட்டினரும்
ீ ஏறக்குயறய எல்லா ஏற்பாடுகயளயும் முடித்து தயார்
நியலயில் தான் இருந்தனர்.

இன்யறய சூழலில், திருமணத்திற்கு மாப்பிள்யள, வபண் கூட

கியடத்து ிடும், திருமண மண்டபம் கியடப்பதல்ல ா வபரும்
பிைச்சயனயாக இருக்கிறது! நல்லச யள, அந்த பிைச்சியனயய
ை ி,வபாறுப்சபற்று வகாண்டதால், தனது உயர்மட்ட வதாடர்புகள்
மூலமாக நல்லவதாரு மண்டபமும் பிடித்து ிட்டார்.

அை ிந்தன் ந்த பிறகு உயடகள் சதர்ய ய த்துவகாள்ளலாம்

என்று முடிவ டுத்திருந்தால், மீ தமிருந்தது,மணமக்களுக்கு திருமண
உயடகள் எடுக்கும் வபாறுப்பும், கயடசி கட்ட அயழப்பிதழ்
ிநிசயாகமும் மட்டுசம!

உயடகள் சதர்வு வசய்யும்சபாது கட்டாயம் தன்னுடன்

இருக்கச ண்டும் என்று அை ிந்தன், கிட்டத்தட்ட கட்டயளசய
ிதித்திருந்தால் சுஹாசும், உடன் ரு தாக ஒப்புக்வகாண்டான்.
இசத கட்டயள மலரிடமும் நந்து ால் பிறப்பிக்க பட்டிருந்தது.
நாட்கள் பற்றாக்குயறயால், அந்த ாைத்தின் புதனன்று வசல்லலாம்
என்று முடிவ டுத்திருந்ததனர் திருமண ட்டினர்.
ீ

அன்யறய தினம் அலு லகத்தில், காயலயில் ப்ைாவஜக்ட் குறித்த ஒரு

முக்கியமான உயர்மட்ட கூட்டம் இருந்ததால், மதியத்திற்கு சமல்
சுஹாஸ் கயடக்சக சநைாக ந்து ிடு தாக வசால்லி ிட்டான்.
முதலில் ிடுப்பு எடுப்பதாக முடிவ டுத்திருந்த மலரும், அன்யறய
அலு யல முன்னிட்டு அலு லகத்திற்சக ந்து ிட்டாள்.
காயலயில் மண்யடயய காய ய த்த அலு லக கூட்டம் முடித்து,
அயத வதாடர்ந்த ச யலகயளகயளயும் ஒரு ழியாக முடித்து,
சுஹாசிடம் வசால்லிக் வகாண்டு கிளம்ப ந்த மலர், அ ன் இன்னும்
ச யலயில் மூழ்கி இருப்பயத கண்டு ஒரு நிமிடம் தயங்கினாள்.

பின் குனிந்து ச யல வசய்து வகாண்டிருந்த,அ னருகில் வசன்று, "

சுஹாஸ்..." என்று வமல்லிய குைலில் அயழத்தாள்.

காயலயிலிருந்சத பைபைப்பாக ச யலயில் ஆழ்ந்து, கூட்டத்தில்

எழுப்பப்பட்ட சந்சதகங்களுக்கு ியடயளித்து, இயத எப்படி
முடிப்பது, அயத எப்படி ஒருங்கியணப்பது, இந்த சநைத்துக்குள்
குறிப்பிட்ட பணியய முடிக்க முடியுமா, ப்ளா,ப்ளா என்று சிந்தித்து
சிந்தித்து, முட்யடயய ஊற்றினால், ஆம்சலட் ஆகி ிடும் அள ிற்கு
சூடாகியிருந்த மூயளயில், திடீவைன்று ஒரு அண்டா பனித்துகள்கயள
யாசைா அள்ளி வதளித்தது சபான்ற குளிர்ச்சியய உணர்ந்த ன், அதற்கு
காைணமான, குைலின் உரியமயாளயை நிமிைாமசல
உணர்ந்துவகாண்டான்.

கடுகடுப்பு குடியிருந்த முகத்தில் கணப்வபாழுதில், காதலுக்கு

காைணமான ச திப் வபாருட்கள் மூயளயிலும், உடவலங்கும்
தாறுமாறாக பாய து ங்கியதின் பலனாக, இனியம பை ி, உதடுகளில்
ிரிந்த புன்னயகயுடன், எதிரில் நின்ற யள ஆழமாக பார்த்த ன், "
என்ன மலர்?", என்றான் வமன்யமயாக.

சநர்வகாண்ட அந்த பார்ய யின் கூர்யமயில், நீரில் நயனந்த

பூங்வகாத்வதான்யற குலுக்கினால், சிதறும் நீர்த்துளிகளில் நயனந்த
உணர்வு மலரின் மனதில் சதான்றியது.

கஷ்டப்பட்டு அந்த உணர்ய அடக்கி ிட்டு, " இன்யனக்கு,

அை ிந்தன், நந்து கல்யாண உயடகள் சதர் ிற்கு ை
வசான்னாங்கல்ல.....சநைமாகுது..நான் கிளம்பட்டுமா?"என்றாள்.
அப்சபாதுதான் நியன ிற்கு ந்த னாய், " அச்சசா.....ச யல
மும்முைத்தில், மறந்சத சபாயிட்சடன் பாரு ...அஞ்சு நிமிஷம் வகாடு
மலர்......நான் இயதவயல்லாம் மூடி ச்சிட்டு,வசால்லிட்டு
கிளம்பிடசறன்...."

" என்னது இ சனாடு ஒன்றாக வசல் தா?!", என்று அதிர்ந்த ள்

அ ன் அப்படி சகட்பான் என்ற சகாணத்தில் சயாசித்திருக்கச
இல்யல.

"இல்யல, பை ாயில்யல, நீங்க வமது ா ாங்க....நான் கால்

டாக்ஸியில் சபாயிடுச ன்.....அை ிந்தனிடம் நீங்க ை
தாமதமாகும்னு வசால்லிடசறன்...", என்றாள் மலர்.

ஒரு நிமிடம் அ ன் கண்களில் லி சதான்றி மயறந்தது.

" என் கூட ரு தில் உனக்கு அவ் ளவு சங்கடமா மலர்? நாம்
இங்கிருந்து கயடக்கு சசர்ந்து சபாயிடலாம்னு தான் நான் இன்யனக்கு
யபக்கில் ைாமல், காரில் ந்சதன்....ப்ச்.....உனக்கு
பிடிக்கலன்னா..... ைச ண்டாம் மலர்....உன்னிஷ்டம் " ,என்றான்
சலசான ஏக்கத்துடன்.

"ஆமா...இ ர் வபரிய திரு ாரூர் சதர் வகாண்டு ந்திருக்கார்... ா

என்றதும் நம்ம உடசன அ ர் பின்னாடிசய சரிங்க மகாைாஜானு
ஓடனுமாக்கும்...என்னதான் நியனச்சிட்டிருக்கான் இ ன்!! ஓ ைா
ழியிற மாதிரில்ல வதரியுது.......ஒருச யள அந்த ய ட்மூன்
இ னுக்கு தண்ணி வதளித்து ிட்டுட்டாளா?இல்யலவயன்றால்
இன்வனாரு யசடு டிைாக் சபாட முயற்சிக்கிறானா? ...............அட!
என்ன ா இருந்தா என்ன! இ ன் கூட சபாகணும்னு என்ன அ சியம்?
", என்று மனம் சகள் ிகசளாடு முைண்டியது.

இருந்தாலும், அ ன் கண்களில் வதன்பட்ட லி, மலரின் வநஞ்யச

பியசந்து, அ ன் ார்த்யதகளின் வபாருள், அ ளுக்கு சகாபத்யத
உண்டு பண்ணி, அ ன் குைலில் ஒலித்த ஏக்கம் அ யள
இளக்கி,வமாத்தமாக அ யள குழப்பி, "இப்சபா நம்ம வைாம்பவும்
மறுத்தால், அதுக்கு ச ற, இ யனசய நியனச்சு யலின் ாசிச்ட்டு
இருக்கிறதா முடிச பண்ணிடு ான்.....", என்று மனதின்
சகள் ிகளுக்கு ஒரு மகா மட்டமான சப்யப கட்யட பதிலாக
வகாடுத்து அடக்கினாள்.

"அப்சபா, நான் கீ சழ ரிவசப்ஷனில் காத்திருக்சகன்.....நீங்க

ச யலயய முடித்து ிட்டு ாங்க" என்று உணர்ச்சி துயடத்த
குைலில், அ னுக்கு மயறமுகமாக ஒப்புதல் அளித்து ிட்டு, அங்சக
நிற்காமல் கிளம்பி ிடடாள்.

சுஹாசிற்கு துள்ளி குதிக்க ச ண்டும் சபாலிருந்தது. அப்புறம் என்ன!

சும்மா ா! மலசைாடு காரில் தனியமயில் பயணம்!

யபக்சக எடுத்து ந்திருப்பான்..அ னது நல்ல ச யள!

தப்பி ிட்டான்..யபக்கில் மட்டும் உடன் ருமாறு அயழத்திருந்தால்,
நன்றாக பிய்ந்து சபான துயடப்பக்கட்யட ஒன்று தான் பரிசாக
கியடத்திருக்கும் என்று அ னுக்கு இப்சபாது வதள்ளத்வதளி ாக
புரிந்தது.

ியைந்து ச யலகயள முடித்த ன், ைச ற்பில் காத்திருந்த

மலரின் முன் வசன்று, " கிளம்பலாமா மலர்?",என்று சகட்க , மலரும்
"ம்ம்", என்று ிட்டு அ னுடன் இயணந்து நடக்க து ங்கினாள்.

அ ன் வசன்று காயை, அதன் நிறுத்துமிடத்தில் இருந்து எடுத்து ை,

இரு ரின் பயணமும் இனிசத து ங்கியது, ாழ்க்யகயில் இல்யல,
ாகனத்தில் தான்.

"'ப்வளசர் கார்" (Pleasure car ) என்று அ னது தாத்தா காலத்தில்

கிைாமங்களில் காயை குறிப்பிடு தன் அர்த்தம் சுஹாசுக்கு இன்று
அப்பட்டமாக ிளங்கியது.
குளிரூட்டப்பட்ட காரில் மனம் ிரும்பும் ஒரு அற்புதமான
வபண்ணுடன், சூழ்நியலயய ைம்மியமாக்கும் இயசயுடன் அருகில்
அமர்ந்து பயணம் வசய்யும் சபாது கியடக்கும் இன்பமான
அனுப த்யத தரு தால்,இது பிவளஷர் காரில்லாமல் ச வறன்ன?!

ழக்கமாக வகாயலவ றியய தூண்டும் சபாக்கு ைத்து வநரிசல் கூட,

சபரின்பமாக இருந்தது சுஹாசிற்கு, மலருடனான தனியமயய
நீடிப்பதால்.... ( சபாதும், சபாதும் பீலிங்க்ஸ்)

அந்த பயணத்தின் ஒவ்வ ாரு வநாடியயயும் அணு அணு ாக ைசித்து

வகாண்டிருந்தனர் இரு ரும். ஆனால்,இரு ர் ைசயனயிலும் ஒரு
ச ற்றுயம இருந்தது.

இனிப்பான ைசகுல்லா உண்ணும் வபாழுது இயடயூறாக

வதாண்யடயில் முள் இருந்தால் ஏற்பட்டும் அ ஸ்யதயான
உணர்வுடன் மலர் ைசித்திருக்க, ைசகுல்லா ிற்குள் முள்சள இருந்தால்
கூட இலகு ாக ைசித்து சாப்பிடும் மனநியலயில் சுஹாஸ் இருந்தான்.

நிமிடங்கள் வமௌனத்தில் கயைய, அந்த வமௌனத்யத கயலக்க, காரில்

ஒலித்து வகாண்டிருந்த பண்பயல ாவனாலியும் தன் யக ரியசயய
காட்டியது...

"மேலை.....நமௌனமா...நமௌனலம லவதமா?",
என்று பாடல் ஒலிக்க, சுஹாஸ் மலயை கீ ழ் கண்ணால் பார்த்தான்.
அயத அ ன் புறம் திரும்பாமசல உணர்ந்து வகாண்ட மலர்,
க னியாத ள் சபால் கண்ணாடி கதவு ழியாக வ ளிப்புறம் பார்க்க
து ங்கினாள்.

"மேர்கள்.......லபசுமா??
லபசினால்.....ஓயுமா.....அன்லப....", என்ற ரிகள் முடிந்ததும்,
சுஹாஸ் கடகடவ ன சிரிக்க து ங்கினான்.

அ ன் சிரிப்பு சத்தம் சகட்டதும், குழப்பத்துடன் அ ன் புறம் திரும்பிய

மலர், " நல்லாத்தாசன இருந்தான்.. இப்சபா எதற்காக சிரிக்கிறான்? "
என்பது சபால் பார்த்தாள்.

"இல்ல....கயடசியா சகட்ட ரியய நியனச்சசன்.........அதான்.....",

என்று வசால்லி சமலும் சிரித்தான்.

"என்ன ஒரு ில்லத்தனம்! ", என்று மனதிற்குள் நியனத்த ள்

ஒன்றும் வசால்லாமல் அ யன முயறத்தாள். ஆனால் அந்த
முயறப்பில், காைம் சற்று கம்மியாகி, இளக்கம் வகாஞ்சம் தூக்கலாகி,
அ ள் இதசழாைம் இப்பச ா, அப்பச ா என இளநயக ஒன்று எட்டி
பார்க்க காத்திருந்தது.

அயத கண்டு சுஹாஸ் சமலும் சிரிக்க, மலரும் சிரித்து ிட்டாள்.

மலரின் சிரிப்யபசய ஒரு நிமிடம் கண்வகாட்டாமல் பார்த்த ன், "

இப்படி சிரிச்சிட்சட இரு மலர், அதுதான் நல்லா இருக்கு.....படபட
பட்டாசு மாதிரி வபாரிஞ்சிட்சட இருப்பிசய! அயத ிட்டு இப்படி
அயமதியா இருக்கறது உனக்கு ஒத்சத ையல....." என்றான்.

"ஆமா....வசால்லுடா நல்லா வசால்லு....ப்யுயசயும் பிடுங்கி ிட்டுட்டு,

பல்பும் எரியயலன்னு நல்லா வசால்லு...உன்யன...." என்று
நைநைவ ன்று பற்கயள கடித்து வகாண்டு மனதிற்குள் திட்டி தீர்த்தாள்
மலர்.

அத்சதாடு நிறுத்தியிருக்கலாம் சுஹாஸ், ஆனால், ிதி அ ன்

ாயில் ஐ.பி.எல். டி.ட்வ ன்டி கிரிக்வகட் ியளயாட , "
எல்லாரிடமும் சகஜமாக சபசும் நீ, என்னிடம் மட்டும் ஒதுக்கம்
காட்டு து சபால் சதாணுது மலர்.... என்சமல்......என்சமல்..உனக்கு
இன்னும் சகாபமா மலர்? " என்று தயங்கி தயங்கி சகட்டான் சுஹாஸ்.

இவ் ளவு சநைம் உள்ளுக்குள் ரிக்கு ரி அ யன திட்டி வகாண்சட

ந்த மலருக்கு, இப்சபாது நிஜமாகச சகாபம் ந்து ிட்டது. சபச்சு
அபாயகைமான தியசயய சநாக்கி வசல் யத கண்ட ள், லது
யகயய அ யன சநாக்கி சலசாக உயர்த்தி, நிறுத்துமாறு யசயக
வசய்து, " சபாதும் சுஹாஸ்.....உங்கள் சமல் சகாபப்பட நான் யாரு?
எதுக்காக சகாபப்படனும்?ஒருச யள பயழய ிஷயங்கயள மனதில்
ய த்து நீங்கள் சபசினால், அதற்கு அ சியசம
இல்யல....ஏன்னா?அயதவயல்லாம் நான் மறந்து பல
ருஷங்களாச்சு....இனிசமல் அது பற்றி சபசு தில் எனக்கு துளியும்
ிருப்பமில்யல....இப்சபா உங்கயள நல்ல பிவைண்டா தான்
நியனக்கிசறன்......புரிந்து வகாள் ங்கனு
ீ நம்பசறன்.... இல்யல,
இப்படித்தான் சபசுச ன்னு நீங்க நியனத்தால், நான் இப்சபாச
இறங்கிக்கசறன்..."என்று ச கச கமாக சகாபம் கலந்த குைலில்
வசால்லி முடித்தாள் மலர்.

சுஹாசுக்கு முகசம ிழுந்து ிட்டது. அ ன் அயமதியாகி கார்

ஓட்டு தில் க னம் வசலுத்து து சபால் காட்டி வகாண்டான்.

என்னதான் மலர் சகாபமில்யல என்று வசான்னாலும், அயத அ ள்

வசான்ன ிதத்திசலசய இன்னும் கடும் சகாபத்தில் தான் இருக்கிறாள்
என்பயத உணர்ந்து வகாண்டான் சுஹாஸ். அசதாடு , மறந்து ிட்சடன்
என்ற வசால் அ யன அனலில் இட்டது. அன்று தான் வசய்த
முட்டாள்தனத்திற்கு இவதல்லாம் சதய தான் என்று தன்யனசய
சதற்றிக் வகாண்டான்..

இப்படிவயல்லாம் சிந்தித்து வகாண்டிருந்த சுஹாசிற்கு இன்வனான்றும்

சதான்றியது. சகாபம் யார் மீ து ரும்? பிரியமான ர்கள் மீ து தாசன
உரியமயுடன் சகாபம் ரும். மலருக்கு என் மீ து இன்னும் சகாபம்
இருக்கிறவதன்றால் நானும் அ ளுக்கு பிரியமான ன் என்று தாசன
அர்த்தம் என்று சதான்றவும், சசார்ந்த நாய்க்குட்டி சபால் படுத்திருந்த
அ ன் மனது, திடீவைன்று பிஸ்கட் கியடத்தது சபால் துள்ளி எழுந்தது.

அந்த சந்சதாஷத்யத அதிக சநைம் நீடிக்க ிடாமல், " முட்டாசள!

பிரியமான ர்கள் மீ து தான் சகாபம் ருமா? எதிரி மீ து ரு தற்கு
வபயர் சகாபம் அல்லாமல், காதலா?" என்று சகட்டு அந்த
நாய்க்குட்டியின் ாயருசக வசன்ற பிஸ்கட்யட தட்டி ிட்டது எதிர்
ாதம் வசய்த மனது.

"ம்ஹும்ம்....மலர் நிச்சயம் என்யன எதிரியாக

கருத ில்யல.....அ சள என்யன, நல்ல நண்பனாக நியனக்கிசறன்
என்று வசான்னாசள......சரி, அது கூட வ றும் ாய் ார்த்யத என்று
வகாண்டாலும், அ ள் பார்க்கும் பார்ய யில் வதரி து நிச்சயம்
வ றுப்பு இல்யல....அது ஏமாற்றத்தின் பிைதிபலிப்பு....அந்த
ஏமாற்றத்தின் எதிவைாலி தான் இந்த சகாபம்.....அன்யறய ஏமாற்றம்
மலயை இத்தயன ருடங்கள் கழித்தும்
பாதிக்கின்றவதன்றால்.....என்றால்....என்றால்...அ ள் என்யன
மறக்க ில்யல, நான் இன்னும் அ ள் மனதில் இருக்கிசறன் என்று
தாசன அர்த்தம்!! அப்படிவயன்றால் அன்று அ ள் இறுதியாக
வசான்னது சபால்......என் மீ து வகாண்ட உயிர்
சநசம்...உண்யம...உண்யம..உண்யமதான் அல்ல ா!! "

இப்சபாது சுஹாசின் மனவமனும் நாய்க்குட்டி ஒழித்து ய த்த பிஸ்கட்

மூட்யடயயசய கண்டுபிடித்த மகிழ்வுடன் கிசைக்க அறிஞர்
ஆர்க்கிமிடியச ிட அதிக சத்தத்துடன் "யுசைகா" என்று கத்தி
ஆர்ப்பாட்டம் வசய்து வகாண்டிருந்தது.

என்னதான் வபரிய ில்சலஜ் ிஞ்ஞானி சபால் அ ன் மனம் வபரும்

ஆைாய்சிகயள சமற்வகாண்டு மனதிற்கு உ ப்பான முடிவுக்கு
ந்திருந்தாலும், இன்வனாரு பக்கம், மலர் உண்யமயில் தன்யன
வ றுத்து ிடு ாசளா என்று பயமும் ஆட்டி பயடத்து
வகாண்டிருந்தது.

பண்பயல ாவனாலியின் அறி ிப்பாளர் சுஹாசிற்கு வதரிந்த சைா

என்னச ா? அ னது நியலயமக்கு வபாருந்தும்படி குஷி
படத்திலிருந்து அடுத்த பாடயல ஒளிபைப்பிக்வகாண்டிருந்தார்....

" ஓ நவண்ணிோ...
என் லமல் லகாபலமன்?
ஆகாயம் லசைாமல் தனிலய வாழ்வது ஏலனா? ஏலனா? ஏலனா?
ஓ காதலே...
உன் நபயர் நமௌனமா?
நெஞ்லசாடு நபாய் நசால்ேி ெிமிடம் வேர்ப்பது சரியா? சரியா?

சரியா?
நதாமேவில் நதாடுவான் கமைமய நதாடும் நதாடும்
அருகில் நெருங்க விேகி விடும் விடும்
இருவர் மனமும் ஏலனா அடம் அடம்
ஒருவர் பார்த்தால் ஊடல் உமடபடும்..”

சுஹாசின் அயமதி, மலயையும் பாதித்தது. அளவுக்கதிகமாக சபசி

ிட்சடாசமா என்று சதான்றியது அ ளுக்கு. "ச்சச பா ம்....முகசம
சசார்ந்து ிட்டது....அப்புறம், வசய்யறயதயும் வசஞ்சிட்டு,
சங்கடமா?சகாபமா? குலாப் ஜாமுனா? என்வறல்லாம் சகட்டால்,
இ னுக்வகன்ன பரிசுப்வபாருள் ாங்கி வகாடுத்து பார்ட்டியா
வகாண்டாட முடியும்!! இப்படித்தான் சபச முடியும்....ச்சு...ஆனாலும்
வகாஞ்சம் பா ம் தான்....அ ன் என்ன பண்ணு ான்? உன் சமல்
தப்யப ய த்து வகாண்டு அ னிடம் சகாபப்பட்டால் எப்படி?சரி
சபானால் சபாகட்டும்......உள்ளுக்குள் இல்யல என்று வசால்லிட்சட
வ ளிய சும்மாச்சுக்கும் ஒரு மன்னிப்பு சகட்டுடு மலர்..." என்று
மலரின் மனம் அ யள தாஜா வசய்தது.

அசத சபால், " சாரி சுஹாஸ்......உங்கள் மனயச புண்படுத்தி

இருந்தால் மன்னிச்சிடுங்க.... ", என்று சகட்சட ிட்டாள் மலர்.

அ ளின் அந்த ார்த்யதகளில், வகாஞ்சம் பயம் கலந்த

சந்சதகத்துடன் அப்பா ியாய் ிழித்து வகாண்டிருந்த சுஹாசின்
மனவமனும் நாய்க்குட்டி, பயம் நீங்கி, இ ள் தனக்கு வநருங்கிய ள்
தான் என்று உறுதி வகாண்டு அ யள சநாக்கி ாலாட்டிக்வகாண்சட
தா ி ஓடி வசன்று அ ள் காலடியில் ிழுந்தது.
அதற்குள் அ ர்கள் இறங்க ச ண்டிய இடம் வநருங்க, " இல்யல,
மலர்...நீ வசான்னதில் எந்த த றுமில்யல......நான் தான் உன்னிடம்
மன்னிப்பு சகட்கணும்....நானும் உன்யன புண்படுத்த ச ண்டுவமன்று
எதுவும் வசால்லயல...ஒரு ஆதங்கத்தில் தான் அப்படி
சகட்டு ிட்சடன்...ஐ ஆம் சாரி டூ மலர்..." என்றபடிசய காயை
அை ிந்தன் வசால்லியிருந்த கயடயின் ாயிலிற்கு அருகில் சற்று
தள்ளி நிறுத்திய ன் , " நீ இறங்கி கயடக்குள் சபாயிடு மலர்....நான்
இடம் சதடி நிறுத்தி ிட்டு ருகிசறன்..." என்றான்.

அ ள் கார் கத ின் யகபிடியில் யகய த்து திறக்க முயற்சித்தசபாது,

அ ன், " மலர் இந்த ஒன்யற மட்டும் வசால்லிக்கிசறன்...இனிசமல்
இயத பற்றி சபச மாட்சடன்....உன் நல்ல மனம் ச தயன பட
வதரிந்சதா வதரியாமசலா நான் காைணமாக இருந்ததற்கு நானும்
நியறய அனுப ப் பட்டுட்சடன்.. .உன்னிடம் அன்று அப்படி சபச
காைணமாக இருந்த எதுவும் இப்சபாது என் ாழ் ில்
இல்யல...........உனக்கு இன்னும் என் சமல் சகாபம் இருந்தால், திட்டி
கூட தீர்த்து ிடு மலர்...ஒதுக்கம் காட்டசத....ப்ள ீஸ்.." என்றான்
வகஞ்சுதலாக.

அதற்குள் பின்னாலிருந்த ாகன ஒட்டிக்கு வபாறுயம பறந்து,

ஹாையன ஹார்சமானியமாக பா ித்து யகவயடுக்காமல் ாசிக்க
து ங்க, சுஹாசின் ார்த்யதகளின் அர்த்தத்யத கிைகிக்க முயன்று,
கண்கயள ிரித்து முழித்துக்வகாண்டிருந்த மலரும், அனிச்யச
வசயலாக, காயை ிட்டு சட்வடன்று இறங்கி ிட்டாள்.

சுஹாசசா வசால்ல ச ண்டியயத சுருக்கமாகவும், ச கமாகவும்

வசால்லி முடித்த திருப்தியில், ஆழ்ந்த மூச்வசான்யற வ ளிசயற்றி,
சரியான சநைத்தில் தடங்கல் உரு ாக்கி வகாடுத்த , பின்னாலிருந்த
ாகன ஒட்டியின் இயசயயமப்புக்கு, மனதில் ஒரு ஆஸ்கார்
அ ார்யட பரிசளித்து ிட்டு, மலரின் முகம் பார்க்க சங்சகாஜப்பட்டு,
அவ் ிடத்திலிருந்து சசைசலன்று ஸ்டீரிங் யல
ீ வ கு லா கமாக
யளத்து, கிளம்பி வசன்றான்.
சட்வடன்று நடந்து முடிந்து ிட்ட சம்பாஷயணயின் வபாருள்
இன்னும் முழுயமயாக ிளங்காமல், அ ன் ஒட்டி வசன்ற
தியசயயசய பார்த்துக்வகாண்டிருந்த ளின் வ கு அருகில் ந்த அந்த
காசைாட்டி இயசயயமப்பாளர் மீ ண்டும் இன்னியச ஒளிபைப்யப
து ங்கி, இப்சபாது கூடுதல் இயணப்பாக யச பாட்டும் பாட து ங்க,
மலர் பதறியடித்து, நடப்பிற்கு மீ ண்டு ந்து, அ சைமாக நயடபாயத
ஏறி கயடக்குள் வசன்றாள்.

- இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 18

கண்ணமசவுகள் காட்டிலனன்
கட்டமேயாய் ஏற்கிறாய்..
என் விருப்பம்
உன் நபாக்கிஷமாக உருமாற
என் உயிைான ெீ லயா
எனதாவ்து எப்லபாது?

பல தளங்கயள தன்னுள் அடக்கி, பிைம்மாண்டமாக உயர்ந்திருந்த,

அந்த வபரிய ஜவுளி கயடக்குள் நுயழந்தாள் மலர். தன் உற ினரில்
யாசைனும் ஒரு ருக்கு வதாயலசபசியில் அயழப்பு ிடுத்து, அ ர்கள்
எந்த தளத்தில் இருக்கிறார்கள் என்று சகட்க ச ண்டும் என்ற
சாதாைண ிஷயம் கூட மறந்து ிட்டது. ஏசதசதா எண்ணங்களின்
தாக்கத்தில் இலக்கில்லாமல் சுற்றிக் வகாண்டிருந்தாள்.

சுஹாஸ் கூறிய ிஷயங்கயள வமல்ல வமல்ல அ ள் மூயள

கிைகிக்க முயன்று வகாண்டிருந்தது.

என்ன..........என்ன வசான்னான்?!
“அனுபவித்து விட்லடன்....”
என்ன அனுப ித்தான்????அப்படி என்னதான் நடந்தது????

“அன்று அப்படி லபச காைணமாக இருந்த எதுவும் இப்லபாது என்

வாழ்வில் இல்மே.......”

இல்யல?!?அப்படிவயன்றால்....அ ள் இப்சபாது இல்யலயா???

இல்லச இல்யலயா???

"யஹய்யா......." என்று சந்சதாஷத்தில் துள்ளி குதிக்க ச ண்டும்

சபாலிருந்தது அ ளுக்கு. அ ள் முதலில் உணர்ந்தது நூறு சத ிகிதம்
தைமான நயம் அக்மார்க் சந்சதாசம் மட்டுசம. இன்வனாரு ரின்
துன்பத்தில் மகிழ் து த வறன்று உணர்ந்தாலும், மனது
அயதவயல்லாம் பரிசீலிக்கும் நியலயில் இல்யல.

நாடி நைம்புகளில் புது இைத்தம் பாய து ங்கி, ஒவ்வ ாரு அணு ிலும்
புத்துணர்ச்சி பை ியது. இத்தயன நாள், மனயத உறுத்தி வகாண்டிருந்த
வநருஞ்சி முள்ளின் குத்தும் ச தயன நீங்கி, காயம் பட்ட இடத்தில
மிக வமல்லிய மயிலறகால் ருடிய சுகமான உணர்வு சதான்றியது.

வநஞ்சில் சுற்றி இறுக்கி அழுத்தி வகாண்டிருந்த கணமான இரும்பு

சங்கிலி வதறித்து அறுபட்டு, சுதந்திை காற்று சைளமாக உள்சள
நுயழ து சபான்ற அனுப ம் ஏற்பட, மலர் அங்கிருந்த ஒரு வபரிய
தூணின் சமல் ஆயாசத்துடன் சாய்ந்து ிட்டாள்.

எவ் ளவு சநைம் அ ள் அப்படிசய நின்றிருந்தாசளா வதரியாது,

திடீவைன்று யகப்யபயில் ஒலித்த பரிச்சயமான அயழப்சபாயசயில்,
தனது அயலசபசி அயழப்பயத புரிந்து வகாண்ட ள், சட்வடன்று
அயத எடுத்தாள்.

“மலர்.....எங்சக இருக்க நீ? அப்சபாச கயடக்குள் நுயழந்து

ிட்டதாக சுஹாஸ் வசால்கிறான். அ சன இங்கு ந்து ிட்டான். நீ
எங்சக இருக்கிறாய்?”, என்று சலசான பதட்டம் ிை ிய குைலில்
சகட்டது அை ிந்தன்.

“இங்சக தான் இருக்கிசறன் அந்து...இசதா சைன்..நீங்க எல்லாம் எந்த

தளத்தில் இருக்கீ ங்க?”, என்று சகட்ட ள், அ ன் கூறிய பட்டு புடய
தளத்திற்கு ியைந்து வசன்றாள்.

சபாகும் ழியில் தான் அ ளுக்கு ச று சில சகள் ிகள் பூதாகைமாக

முயளத்தன.

“இப்சபாது சுஹாசின் ாழ் ில், அ ள் இல்யலவயன்சற ய த்துக்

வகாண்டாலும், அ ர்கள் இரு ரும் எப்படி பிரிந்தார்கள்? எப்சபாது
பிரிந்தார்கள்? அ ள் சபாய் ிட்டால் உடசன நீ ஏன் குதிக்கிறாய்?
அ ன் உன்யன காதலிப்பதாக வசான்னானா? அப்படிசய வசான்னாலும்
உனக்கு வ ட்கம், மானம், சூடு, வசாையண ஏதும் இல்யலயா? உடன்
பல்லிளித்து வகாண்டு அ ன் பின்சன வசன்று ிடு ாயா?”, என்று
மனசாட்சி அ யள மிக சக லமாக திட்ட து ங்க, நல்லச யள
அதற்குள் மின்தூக்கியின் கதவுகள் ிரிந்து, வதாயல ில் அ ளுது
குடும்ப உறுப்பினர்களும், குழப்பத்தின் நாயகனும் கண் முன்சன
வதரிந்தனர்.

இவ் ளவு சநைம் வபரிய க்கீ ல் சபால் சகள் ிக் கயணகயள சகட்ட
மனசாட்சியய , “அடச்சச சும்மாயிரு! அயதவயல்லாம் அப்புறம்
பார்த்து வகாள்ளலாம்.... இப்சபாயதக்கு எயதயும் சயாசிக்கும்
மனநியலயில் நானில்யல...ஒன்லி தங்கமணி என்ஜாய் மூடு
தான்!!!”, என்று சர் அலட்சியத்துடன்அ ளது காதல் மனம் அடக்க,
கண் மலர்கள் ிரிந்து, காதல் ண்ட னின் உரு த்யத உள் ாங்க
தயாைாகின. அை ிந்தனிடம் சபசி வகாண்டிருந்தாலும், சுஹாசின்
ிழிகளும் இ யள சதடி தான் அயலந்து வகாண்டிருந்தன.

அ யள சமலும் சிந்திக்க ிடாமல், “நீ ந்தசத சலட்டு...அதில் எங்க

சபாயி பைாக்கு பார்த்துட்டிருந்த? உனக்காக தான் இவ் ளவு சநைம்
காத்திருந்சதன் மலர்...சீக்கிைமா ா... ந்து சதர்வு வசய்....” என்று
திட்டியபடிசய அருகில் ந்து அ யள இழுத்து வசன்றாள் நந்து.

நந்து ிற்காக, ஏற்கனச அங்சக அ ர்கள் சதர்வு வசய்து

ய த்திருந்த மூன்று முகூர்த்த புடய களில், மலர் தனக்கு மிகவும்
பிடித்தமானயத சதர்வு வசய்ய, நந்து ிற்கும், மற்ற ருக்கும் கூட
அதில் மிகுந்த திருப்தி ஏற்பட்டதால், அந்த புடய சய முகூர்த்த
புடய யாக தீர்மானிக்கப்பட்டு, அடுத்து ைச ற்பிற்கான உயடகளும்
சதர்ந்வதடுத்து முடித்தனர். அடுத்த கட்டமாக அை ிந்தனுக்கு உயட
சதர்வு வசய்யலாம் என்று முடிவ டுக்க பட்டது.

அை ிந்தன் நாடு திரும்பும் முன்சப, முக்கிய உற ினர்களுக்கான

உயட ாங்கும் படலம் முடிந்திருந்தது. அதில் மலரும் அடக்கம்.

ஆனால், நந்துவும், அை ிந்தனும் மலருக்கு தங்கள் பிைத்திசயக

பரிசாக ஒரு புடய எடுத்து தரு தாக கூறியதும், மலருக்கு,
அ ர்கள் அன்யப நியனத்து சந்சதாஷமும், வநகிழ்ச்சியும் ஏற்பட்டது.

மலர் மறுத்தும், அ ர்கள் அயத காதில் ாங்காமல் புடய

சதர் ிற்கு தயாைாகினர். மலருக்கு பிடித்தமான உயடசய புடய
தான். அதிலும் பட்டு புடய கள் என்றால் வகாள்யள இஷ்டம்.
இவ் ளவு தூைம் வசால்லும் சபாது ிடு ாளா அ ள்?

"அவதன்ன இ ளுக்கு மட்டும் கூடுதல் க னிப்பு! எல்லாருமா சசர்ந்து

வசல்லம் வகாடுத்து இ யள குட்டி சு ைாக்குங்க..." என்று இந்திைா
திட்டியயத கூட யாரும் சட்யட வசய்ய ில்யல.

அந்த பகுதி முழு தும் அலசி, க ிழ்த்து, இறுதியாக இரு

புடய கயள சதர்ந்வதடுத்தாள் மலர். சந்தன நிறத்தில், வஸல்ப்
ஜாகு ார்ட் ச யலப்பாடுடன், அடர் வமரூன் ண்ணத்திற்கும்,
மவஜந்தாவும் ண்ணத்திற்கும் இயடப்பட்ட அழகிய ண்ணத்தில்
சரியகக் கயை அயமந்திருந்த சசயலவயான்றும், மயில் கழுத்து
நிறமும், நீல ண்ணமும் கலந்த கலய யான நிறத்தில், தாமிை
 ண்ண நூல் ச யலப்பாடயமந்த வமன்பட்டு ஒன்யறயும் யகயில்
ய த்து முழித்து வகாண்டிருந்த ளுக்கு, எயத சதர்ந்சதடுப்பவதன்று
வதரிய ில்யல!

"கல்யாணத்தில் கதாநாயகியானஎன் நந்து குட்டிசய , கல்யாண

புடய யய ச கமா சதர்ந்சதடுத்திட்டா.....சுத்திநிற்க சபாற வசட்
பிைாபர்ட்டி நீ...சதர்வு பண்ண இவ் ளவு சநைம்
எடுக்குறிசய?"என்றான் அந்து சகலியாக.

" சபாதும், சபாதும், உன் நந்து குட்டி புைாணம்...எனக்கு ஒசை

குழப்பமாஇருக்கு......எயத எடுப்பது? நீசய வசால்லு..."என்று
அ னிடசம சகட்டாள் மலர்.

" எயதயா து எடுமா...சீக்கிைம்....அச்சச்சசா...இந்த வபாம்பயளங்க

கூட புடய ாங்க சபாற ஆணும், சிக்னல் கியடக்காத
ஊரில், சசம்சங் சகவலக்சி (Samsung Galaxy) ச்சிருக்கும்
வபாண்ணும்நிம்மதியா ாழ்ந்ததா சரித்திைசம இல்யல..", என்று
சமயம் பார்த்து வமாக்யக தத்து த்யத உதிர்த்தான்அந்து.

அ யன பார்த்து திரும்பி முயறத்த ளின் கண்களில், அசத

முயறப்புடன் அந்துய பார்த்து வகாண்டிருந்தசுஹாசும்
வதன்பட்டான். அதற்காகச காத்திருந்தது சபால், சட்வடன்று
சுஹாசின் கண்கள் மலரின் கண்கயள சந்தித்தன.

அந்த பார்ய யய சந்திக்கும் வதம்பின்றி, தன் ிழியய தயழக்க

அ ள் முயற்சிக்கும் முன், சுஹாசின் பார்ய அ சைமாக, மலரின்
இரு யககளிலும் இருந்த இரு புயட களின்மீ தும் மாறி மாறி
தா ி, அந்த இரு புடய களில்சந்தன நிறத்தில் மரூன் ண்ண
சரியக கயை சபாட்ட புயடய யின் மீ து நியலத்தது. அ ன்பார்ய
வசன்ற தியசயிசலசய பயணித்த மலரின் கண்களுக்கு, அந்த
பார்ய யின் அர்த்தம் புரிந்தது..

"சதர்ந்வதடுக்க உத ி வசய்றாைாமா! வபரிய பைத கயலஞர்பத்மா

சுப்பிைமணியம்...கண்களாசல சபசுறார்....", என்று மனதிற்குள்
நியனத்து வகாண்டாள் .

சிறிது சநைம் அ ன் கண்களால் காட்டிய

புடய யய பார்த்த ள், ச ண்டுவமன்சற மறு யகயில்இருந்த
மயில்கழுத்து நிற புடய யய எடுத்து பரிசீலித்து. அயத தான்
எடுக்கச ண்டுவமன்று முடிவு வசய்தாள். என்ன சதான்றியசதா!
சட்வடன்று அயத கீ சழ ய த்து ிட்டு,மந்திைத்திற்கு
கட்டுப்பட்ட ள் சபால், சந்தன ண்ண புயடய சய
சதர்ந்வதடுத்து,"அண்ணா, இந்த புடய யய பில் சபாடுங்க...."
என்றாள்.

அங்கிருந்து எழுந்து திரும்பிய ள், சுஹாசின் முகத்தில் சு ிட்ச்

சபாட்டது சபால் சதான்றிய உடனடிமலர்ச்சியய க னிக்க
த ற ில்யல. அந்த மலர்ச்சியில் அ ளுள்ளும் திருப்தி
பை ியயதயும்உணை த ற ில்யல.

ஆனால் தான் ஏன் அ னுக்கு பிடித்தயத சதர்வு வசய்சதாம்என்பது

மட்டும் அ ளுக்கு ிளங்கச யில்யல!
இவதன்ன வபரிய ிஷயம்! காதலில் ிழுந்த ர்கள் வசய்யும்வசல்ல
கிறுக்குத்தனங்களுக்கு ிளக்கங்களும் உண்டா என்ன? அதற்கு
மலர் மட்டும் ிதி ிலக்கா என்ன?

அடுத்து அ ர்கள் வசன்ற இடம் அை ிந்தனின் திருமணஉயடகள்

சதர் ிற்கு தான். முகூர்த்ததிற்கான உயடகள் ியை ில்
எடுக்கப்பட்டு ிட , ைச ற்பிற்கான சகாட்,சூட் சதர் ிற்கு அந்த
தளத்யதசய அதகளம்வசய்துவகாண்டிருந்தான்.

வபரிய ர்கள் ஓய்வ டுப்பதாக கூறி

ஒதுங்கிக்வகாள்ள, மலரும், நந்துவும், தயலயில் யகய த்து
அமர்ந்து ிட, சுஹாஸ் பாடுதான் திண்டாட்டமாகி ிட்டது.
அ ன்சதர்ந்வதடுத்த எல்லா ற்யறயும் பிடித்திருப்பதாக வசான்ன
அை ிந்தன், அணிந்து பார்த்து ிட்டு ஏதா து குயற
கூறிக்வகாண்டிருந்தான்.

" எல்லாத்யதயும் இப்படிசய வசால்லிட்டிருந்தா எப்படி? அப்சபா நீசய

முடிவு பண்ணு...என்யன எதுக்குடா ைவசான்னாய்?" என்று சுஹாசச
எரிச்சல்படுமள ிற்கு அயமந்தது அந்து ின் அலம்பல்.

" எனக்வகன்று ஒரு வகத்து இருக்குடா..அயத

நான்காப்பத்தனும்ல...இங்க இருக்கிற ஒன்னும்
சரியில்யல....ச்சச.நான் யு.எஸ்ஸில் இருந்து ரும்சபாசத எடுத்து
ந்திருக்கணும்." என்று வ ட்டி பந்தா காட்டினான்.

அவ் ளவு சநைம் வபாறுயமயய இழுத்து

பிடித்துவகாண்டிருந்தமலருக்கு, இப்சபாது சகாபம் வபாத்துவகாண்டு
ை, " என்னது வகத்தா??? அடிங்க....உன்
பாயஷயில் வசால்லனும்னா, என்னதான் அர்மானி சூட் சபாட்டாலும்
அண்டங்காக்கா, அர்சனால்டு சஷ ார்ஸ்வநகர் ஆக முடியாது!!
சில் ண்டுசில்வ ஸ்டர் ஸ்டாலன் ஆக முடியாது! அதுக்வகல்லாம்
ஒரு அயமப்பு
ச ணும்...இப்படிசயசபசிட்டிரு...அப்புறம், ஆண்டி, ஆண்டினு
வசால்லிட்டிருக்கிற உனக்கு , நிஜமாச அந்த ஆண்டி சகாலத்தில்
தான் திருமணம் நடக்கும்...ஜாக்கிையத...."

ிழுந்து ிழுந்து சிரித்தனர் நந்துவும், சுஹாசும்.

சுஹாஸ் , ஒரு படி சமசல வசன்று, அ ளருகில் ந்து, "யஹயப

மலர்...கலக்கிட்ட சபா..." என்று கூறி யகஉயர்த்த, அை ிந்தனின்
மூக்யகஉயடத்து ிட்ட வ ற்றி களிப்பில், ஆர் த்துடன் யஹயப
வகாடுத்தாள் மலர்.

ஏசதா ஒரு யகயில் அ ளிடம் தன் தற்சபாயதய

நியலயயஉணர்த்தி ிட்ட மகிழ்ச்சியில் சுஹாசும், முழுக்கயத
வதரியா ிட்டாலும், அ ன் நியனவுகளில் தற்சபாது யாருமில்யல
என்ற ிடுதயலஉணர் ில் இருந்த மலரும், யககள்
தட்டி வகாண்டதும், இரு ருக்குள்ளும்தாைாளமாக ஒரு சிலிர்ப்புஓடி
மயறந்தது.

மலரின் முகத்தில் காயல வ யிலில் வஜாலிக்கும் நிஜமலரின்

பளபளப்பு சதான்றி மயறந்தது. அந்த மலயை வஜாலிக்க வசய்த
ஆத னாக சுஹாசும் பிைகாசித்தான்.

"ஒன்னு கூடிட்டாங்கயா....ஒன்னு கூடிட்டாங்க..."என்று ஒலித்தது

அசரீரியின் குைல் அல்ல அந்து ின் குைல்.

அத்சதாடு நிறுத்தாமல்,
"ஓ மம கடவுலே!
அழகா பிறந்துட்டிலய அந்து
அமத பார்த்து ஏங்கி நொந்து
எதிரிகள் ஒண்ணா லசர்ந்து
எறிகிறார்கள் நபாறாமமயில் நவந்து
எழும்பி சீக்கிைலம ஓடி வந்து
சுத்தி லபாடு,என் நசல்ேலம ெந்து...."
என்று வபரும் கடியாக கடிக்க, அங்சக இருந்த கயட சிப்பந்தி கூட
வகாயல வ றியாகி, அ யன முயறத்தார்.

அந்த முயறப்பில் வகாஞ்சம் ாயல சுருட்டிஅடங்கி,ஒரு ழியாக

ஒரு சூட்யட சதர்ந்வதடுத்த ன், சுஹாஸ் மறுக்க மறுக்க
அ னுக்கும் உயடகள் எடுத்துதந்தான்.

சுஹாசின் கண்களின் பைதநாட்டியம் கடவுளுக்சகசகிக்க ில்யலசயா

என்னச ா? இம்முயற, மலருடன் ஒப்புதல் சகட்டு அ ன்
அடுத்த காதல் காட்சிக்கு எதா து ழியிருக்கிறதாஎன்று திட்டம்
தீட்டுமுன், அை ிந்தசன நண்பனின்உயடகயள சதர்வு வசய்து அந்த
உயடகள் வகாள்முதல் படலத்யத முடித்து ய த்தான்.

டு
ீ திரும்பி தனியமயில் இருந்த மலருக்கு, சுஹாசின்
முன்கயதயய பற்றிய சகள் ிக் குமிழ்கள் ஒவ்வ ான்றாக
சமவலழும்பி, ியட வதரியாமல் வ டித்து, பதில் நிைப்ப ச ண்டிய
இடங்களில் வ ற்றிடத்யத ிட்டு வசன்றன. அல்ஜீப்ைா ில்
சகள் ிக்கான இறுதி ியட மட்டும் வதரிந்து, அந்த ியடயய
வகாண்டு ரும், இயடப்பட்ட ழிமுயறகள் அறியாமல் திணறும்
மாண ியின் பரிதாபமான நியலயில் இருந்தாள் மலர்.

அயைகுயறயாக ஏசதா உளறிக் வகாட்டி, மலயை முழுகுழப்பத்தில்

ஆழ்த்தியிருந்த சுஹாஸ், ஆனந்தத்தில் தியளத்தாலும், நடந்த ற்யற
முழுயமயாக கூறி, அ ளிடம் தன் மனயத எப்சபாது எப்படி
வ ளிப்படுத்து து என்று வதரியாமல், தானும் த ிப்பில் தத்தளித்து
வகாண்டிருந்தான்.

இந்த குழப்பத்தில் இருந்து ிடுபட்டு, அடுத்த நியலக்கு

முன்சனறு தில் இரு ருக்குசம தயக்கம் இருந்தது. எங்சக எதா து
சகட்க அல்லது வசால்ல சபாய், புதிய பூதம் புறப்பட்டு, இப்சபாது
புதிதாக ஏற்பட்டிருக்கும் இருக்கும் வகாஞ்சநஞ்ச மன மகிழ்ச்சியும்
வகட்டு ிடக் கூடாசத என்ற பயத்தில் இரு ரும் அயமதி காத்தனர்.

மறுநாள் பகல், மலரும், சுஹாசும் ச யலக்கு வசன்று ிட்டனர்.

அை ிந்தன் சுஹாசின் ட்டிற்கு
ீ அயழப்பிதழ் வகாடுக்க வசல்லும்
சபாது, இந்திைா முன்னசை கூறியிருந்ததால் அ யையும் அயழத்து
வசன்றான்.

சுஹாசின் தாய் சித்ைா ிற்கு தன சதாழியய கண்டதும் உற்சாகம் கயை

புைண்டு ஓடியது. நிருபமா ின் கண ன் ஆதி, ச யல ிஷயமாக
ஒரு மாதம் மும்யப வசன்றிருப்பதால், அ ளும் , தன் குழந்யத
தர்ஷாவுடன் அன்று காயலயில் தான் தாய் ட்டிற்கு
ீ ந்திருந்தாள்.

அயன ரும் மகிழ்வுடன் கலகலத்து வகாண்டிருந்தனர்.

அை ிந்தனின் சார்பாக அயழப்பிதயழ தாசன வகாடுத்து, "சித்ைா,

கல்யாணத்திற்கு முன்தினம் வநருங்கிய ட்டத்தினர் மட்டும்
அயழத்து, டு
ீ மட்டாக, நிச்சயம் ய த்திருக்கிசறாம். நீங்க
எல்லாரும், கட்டாயம் முதல் நாள் நிச்சயத்திற்கும், மறுநாள்
கல்யாணத்திற்கும் சீக்கிைமாகச ந்து ிடணும்..... நிரு, நீயும்
பாப்பாவுடன் கண்டிப்பாக ைணும்... வசால்லிட்சடன்..சாக்கு
சபாக்வகல்லாம் வசால்ல கூடாது சரியா?" என்று அன்பு கட்டயள
இட்டார்.

அந்த அயழப்பிதயழ, கண யன இழந்த தான் ாங்க சங்சகாஜப்பட்டு

, மகளிடம் வபற்று வகாள்ள வசான்ன சித்ைா ின் வசயல்,
இந்திைா ிற்கும், அை ிந்தனுக்கும் லி ஏற்படுத்தியது.

" என்ன சித்ைா இது....இப்படி எல்லாத்துக்கும் ஒதுங்கினா

எப்படி....மணமக்கயள ாழ்த்த நல்ல மனம் மட்டும் தான்
சதய ...அது உனக்கு நியறயச இருக்கு...இந்த அயழப்யப நீ
ாங்கி வகாண்டால் நாங்க சந்சதாசப்பாடுச ாசம த ிை தப்பா
நியனப்சபாமா? இப்படி வசய்றிசய... ருத்தமா இருக்குபா.." என்ற
இந்திைா "என்ன அை ிந்தா,நான் வசால்றது சரிதாசன? உனக்கு
ஏதா து ஆட்சசபயன இருக்கா?" என்று சகட்டார்.

" என்ன அத்யத இப்படி வசால்லிட்டீங்க! எனக்வகன்ன ஆட்சசபயன!

ஆன்ட்டி நீங்க ாங்கி வகாண்டால் எனக்கு வைாம்ப வைாம்ப சந்சதாசம்
தான் ."

சகட்டுக்சகா, என்பது சபால் பார்த்த இந்திைா ின் அருகில் ந்து

உணர்ச்சி சபாங்க யகயய பிடித்த சித்ைா ிற்கு வநகிழ்ச்சியில் கண்கள்
பனித்து ிட்டன.

சித்ைா ின் சதாள்கயள பற்றி ஆறுதல் படுத்தினார் இந்திைா.

இப்சபாது அயழப்பிதயழ வபற்று வகாண்ட சித்ைா, வநகிழ்வுடன்,

அை ிந்தயன பார்த்து, "நீயும் உனக்கு ை சபாற ளும்,தம்பதி
சசமதைா, எல்லா ளங்களும் வபற்று நூறு ருஷம் அசமாகமா
ாழ் ங்கப்பா",
ீ என்று மனதாை ாழ்த்தினார்.

ஏற்கனச இந்திைா ின் கலகலப்பில், வ கு ாக க ைப்பட்டிருந்த

நிருபமா, தன் தாயய வகௌை ித்த அ ரின் பண்யபயும் பாசத்யதயும்
கண்டு ஆச்சரியப்பட்டாள். அ ள் மனதில் இந்திைா இப்சபாது பல
படிகள் உயர்ந்து, சமன்யமயான இடத்யத பிடித்திருந்தார்.

" அடுத்து சீக்கிைசம, இப்படி உங்க ட்டிலும்

ீ கல்யாணம் நடக்கணும் "
என்று சித்ைாவும் இந்திைாவும் மாற்றி மாற்றி ஒசை சமயத்தில் கூற,
எல்லாரும் சிரித்தனர்.

" உங்க ட்டு

ீ கல்யாணமும், எங்க டு
ீ கல்யாணமும் ஒன்றாகி நம்ம
ட்டு
ீ கல்யாணமா நடந்தா என்ன?" என்ற எண்ண ியத அங்கிருந்த
நால் ரில், இரு ர் மனதில் சமசலாட்டமாகவும், மீ தமிருந்த இரு ர்
மனதில் ஆழமாகவும் வசன்று ிழுந்தது.

ிழுந்த ியதகள் அ ை ர் மனநியலக்கு ஏற்றபடி தங்கள்

பணியியன து ங்க, ிருந்திற்கு அயழக்க ந்த ர்கள், ட்டினரிடம்
ீ
ியடவபற்று கிளம்பினர்.
அத்தியாயம் – 19

விழிகேில் வன்முமற நசய்து

சிரிப்பினில் சிதற நசய்து
லெசத்தில் நெஞ்சம் நகாய்து
இதயத்தில் காதல் நெய்து
என்னுள் கேவைம் நசய்தவள் ெீ ,
மகதாகி சிமறப்பட்டலதா ொன்
உன் இதயத்தில்...

இனிய மாயல வபாழுதிற்கு சமலும் இனியம சசர்க்கும் ண்ணம்

அந்த நட்சத்திை சஹாட்டலின் மினி ஹால் குளுயமயாக, கிரீம்
ண்ண பின்னணியில் அன்றலர்ந்த ண்ண மலர் வகாத்துகள்
அளவுடன் ஆங்காங்சக வபாறுத்தபட்டு ,கண்யண உறுத்தாத சமயட
அலங்காைங்கசளாடு அழகில் மிளிை, அவ் ழயக வபருக்கி காட்டி
வகாண்டிருந்தன, அந்த ிழா அயறயில் அயமந்திருந்த அலங்காை
ிளக்குகளின் அள ான ஒளி.
வமல்லியச வமன்யமயாக கசிந்து ை, வநருங்கிய சுற்றமும், நட்பும்
சூழ்ந்திருக்க, திரும்பிய பக்கவமங்கும் இன்முகங்கசள வதன்பட்டு,
அந்த இடசம ஒரு மகிழ் யலயய பைப்பி வகாண்டிருந்தது.

இளம் யு திகசளா, அலமாரிகளில் அயடபட்டிருந்த உயர்ைக

உயடகளுக்கும், அணிமணிகளுக்கும், அன்று வபரிய மனதுடன்
உடன் ை அனுமதி அளித்து, அணித்து ஆை ாை அணி குப்பு நடத்தி
வகாண்டிருக்க, அன்யனயரின் கட்டாயத்தில் ந்திருந்த
இயளஞர்கசளா அந்த அழகிகயள கண்டு புது ித சு ாைசியம் வபருக
கண்கயள அகல ிரித்து ைசித்து வகாண்டிருந்தசதாடு நில்லாமல்,
தங்கயள இழுத்து ந்தத வபற்சறாருக்கு மானசீகமாக நன்றி கூறி
வகாண்டிருந்தனர்.

அன்யறய நிச்சியதார்த்த ிழா ின் நாயகனான திரு ாளர்

அை ிந்தனும், எழில் நாயகியான திருநியறச் வசல் ி நந்திகாவும்,
அந்த நன்னிகழ் ிற்கு நியறவு சசர்த்த ண்ணம் வபாருத்தமாக
அமர்ந்திருந்தனர்.

சும்மாச நம்ம அந்து ிற்கு க ியத வபாங்கும்! இப்சபாது

உள்ளங்க ர் காதலியுடன் நிச்சயம் முடிந்த குதூகலத்தில் இருக்கும்
அந்த வமாக்யக க ிஞரின் மகிழ்ச்சிக்கு சகட்க ாச ணும்? ஆனால்
வநருங்கிய நண்பர்களின் பலத்த அறிவுயையின் படி, நந்துய
கடுப்சபற்றினால் அதன் பின் ியளவுகயள கல்யாணம் முடிந்த பின்
அ ள் ச று ிதமாக காட்ட சநரிடலாம் என்ற பயத்தினாலும்,
முன்வனச்சரிக்யக உணர் ினாலும், ாய் யை ந்த க ியதகயள,
மன்னிக்கவும் உளறல்கயள, அப்படிசய உள்ளிழுத்து, யிற்றுக்கும்,
வதாண்யடக்கும் உரு மில்லா உருண்யடயாக உருள ிட்டு
வகாண்டிருந்தான்.

இ ர்கள் எல்லாம் இருக்கட்டும்......நம்ம சஜாடி எங்சக?

ிழா ஒருங்கியணப்பில், சுறுசுறுப்பாக சுற்றி, ஓடியாடி ச யல

வசய்து, உயிர் நண்பனின் முக்கிய ிழா ின் முந்யதய நிகழ் ில்
மும்முைமாக பங்சகற்று வகாண்டிருப்பது........அட! நம்ம சுஹாஸ்!

இளநீலத்தில் மிக வமல்லிய வ ண்சகாடுகள் அயமந்திருந்த

முழுக்யக சட்யடயும், அடர்ந்த சாம்பலும், கருயமயும் கலந்த நிற
பாண்ட்சும், பாலிஷில் பளபளத்த கரு நிற ஷூக்களும் அணிந்து,
ஆன்யமக்கு இலக்கணமாக திகழ்ந்த ன் மீ து, பல இளம்வபண்களின்
இைகசிய க னம் நியலத்திருக்க இருக்க, அ ன் முழு க னசமா,
யமயம் வகாண்டிருந்தது ஒசை ஒருத்தியின் மீ து மட்டுசம!

அப்படி யமயம் வகாண்டிருந்த க னம், யமயலாக மாறி

முற்றுயகயிட்டிருந்த மங்யக மதிமலர் மட்டும் சயளத்த ளா என்ன?!

வசம்ப ழ நிற புடய யில் , ஆங்காங்சக சர்சடாசி கற்கள் மின்ன,

பார்டரில் மைகத பச்யசயும் ஊசட வகாஞ்சம் இளமஞ்சளுமாக கலந்து,
கட் வ ார்க் பூச யலப்பாடுகள் அயமந்திருந்த வநட்வடட்(netted )
புடய அணிந்து, காண்ப ர் மனயத வகாள்யளயடித்து
வகாண்டிருந்த ள், சுஹாசின் மனதிலும் சத்தமில்லாமல் வசந்தீயய
பற்ற ய த்து வகாண்டிருந்தாள்.

முழு உற்சாகத்துடன் புள்ளி மானாக, அங்குமிங்கும் பைபைத்து,

அள லா ிக் வகாண்டும், நந்து ிற்கு அவ் ப்சபாது துயணயாக
வசன்று அ ளுக்கு சதய யானயத க னித்தும் வகாண்டிருந்த ளின்
மீ து சுஹாசின் கண்கள் வப ிகால் தட ாமசல 'பச்சக்' என ஒட்டிக்
வகாண்டன.

அ யள பார்க்க பார்க்க, காதல் காற்று வபருச கத்தில் அடித்து,

ஏற்கனச பற்றிக்வகாண்ட ஆ ல் வசந்தீயய, காட்டு தீயாக
மாற்றியது. அந்த கணசம, மலயை தன்ன ளாக்கி வகாள்ள துடித்த
மனயத அடக்கும் ழி வதரியாமல், யகமுஷ்டிகயள இறுக்கமாக
மடக்கி , யககள் இைண்யடயும் கால்சட்யட பாக்வகட்டில் நுயழத்து
வகாண்டான்.
மலர் சமயடக்கு வசல்லும் சபாவதல்லாம் இ னும், உத ிசய
சதய ப்படாத அை ிந்தனுக்கு, உத ி வசய் தாக சாக்கு கூறி
சமயடக்கு வசன்று ந்தான்.

இந்த கூத்தில் அந்து ிற்கு வசயமயான கடுப்பு ஏற்பட்டது. சமலும்

இைண்டு மூன்று முயற இப்படிசய நடக்க, அந்து ாய் ிட்சட, "
சூ..சூ...ஒசை கைடி வதால்யல தாங்க முடியல பா.." என்று புலம்பி
ிட்டான்.

உடசன சுதாகரித்த சுஹாஸ், " நந்து, பாருமா.....உன்யன கைடின்னு

வசால்லுறான்..என்னனு க னி!" என்று சகார்த்து ிட்டான்.

நந்து, அை ிந்தயன முயறக்க திரும்ப, அ சனா, "ப்ப்ஹாஆஆஹ்"

என்றான். அடுத்து என்ன வசால்ல ருகிறான் என்று அ ள் யூகித்து,
கண்களில் கனயல கக்கும் முன், " சத யத மாதிரி இருக்காடா! "
என்று ஆர்டிக் கண்டத்தின் பாதியளவு பனியய அ ள் சமல்
வகாட்டினான், தன ாய் ஜாலத்தால்.

ாய்ஜாலம் தன் ச யலயய சரியாக வசய்து முடிக்க, கனல் காதலாக

மாறி , நந்து வ ட்க சி ப்யப பூசிக்வகாண்டாள்.

"ஹப்பாடா" என்று மனதிற்குள் மூச்சு ிட்ட ன், சுஹாயச பார்த்து

பற்கள் கடிக்க த ற ில்யல.

" துசைாகி! இப்சபா ஏன் அ சியசம இல்லாம அன்யன வதசைசா

ச ஷம் சபாடுற நீ? உன்கிட்ட முகத்யத துயடச்சு ிடு, ஜூயச
ாயில் ஊத்தி ிடுன்னு வகஞ்சுசனனா? ஒரு வபாண்ணு கூட ,
அதுவும் சகர்ள் பிைண்டு கூட இல்யல, கட்டிக்க சபாற சளாட அஞ்சு
நிமிஷம் தனியா நிக்க ிடமாட்டீங்கசள.... வபாறாயம
பிடிச்ச னுங்க....." என்று கிசுகிசுப்பான குைலில் திட்டி தீர்த்து
வகாண்டிருந்தான்.

சுகாஸ் இதற்கு பதிலளிக்காமல் சிரித்து ய த்தான்.

அதற்குள், " அடப்பா ி! என்னமா ஐஸ் ய க்கிற! பியழச்சுக்கு ப்பா
நீ...", என்று அை ிந்துடன் ஆச்சரியப்பட்ட மலர், நந்து ிடம் திரும்பி ,
"என்னடி ஜீபூம்பா ச யல பண்ண? இப்சபாச கூஜா தூக்க
ஆைம்பிச்சிட்டாசை என் மச்சான் அந்து ? எனக்கும் அந்த இைகசியத்யத
வசால்லி வகாடுமா... ருங்காலத்தில் உபசயாகமா இருக்கும்..."
என்றாள்

மலரின் சதன் குையல சகட்டதும், சலசாக பயச தன்யம குயறய

து ங்கிய கண்கள், முழு ச்சில்
ீ மீ ண்டும் 'சுஹிகால்' மார்க் சகாந்யத
உற்பத்தி வசய்து, அ ள் சமல் பூசி, ஒட்டி வகாண்டன.

"உனக்கு எதுக்குடா அந்த ைகசியம் எல்லாம்? நீ சும்மா பார்த்தாசல

சபாதுசம...நான் கூஜா என்ன, சின்வடக்ஸ் சடன்யகசய தூக்க தயாைா
இருக்சகன்" என்று நியனத்து வகாண்டான்.

மலர் என்ன இயதவயல்லாம் க னிக்க வதரியாத அமுல் பாப்பா ா?

சுஹாஸ் தன் குடும்பத்தினருடன் ந்த நுயழந்த மறுவநாடிசய

அ யன க னித்து ிட்டாள். அ ர்கயள தன் தாயுடன் வசன்று
இன்முகத்துடன் ைச ற்ற ளுக்கு, அ யனசய பார்த்து
வகாண்டிருக்க ச ண்டும் என்று அடம்பிடித்து வகாண்டிருந்த
கண்கயள மீ ட்வடடுக்க சிைமமாக தான் இருந்தது.

ஆனாலும் , சித்ைா ின் அன்பான சபச்சும், நிருபமா ின் சகஜமான

பழக்கமும் அ யள ஈர்த்து ிட, அ ர்களுடன் சபசு தில்
மும்முைமாகி ிட்டாள். எல்லாயையும் ிட , புசு புசு வ ன்ற பார்ட்டி
பிைாக்( frock ) அணிந்து வபாம்யம சபாலிருந்த தர்ஷு அ யள மிகவும்
க ர்ந்து ிட, அ யள வகாஞ்சு திசலசய மூழ்கி சபாய் ிட்டாள்.

தர்ஷு குட்டிக்கு மலர் முத்தம் ய த்த சபாவதல்லாம், சுஹாஸ் இங்கு

ழ்ந்து
ீ ழ்ந்து
ீ எழுந்தான். அ னுக்கு தன் குட்டி வசல்ல மருமகள்
மீ து வகாஞ்சம் வபாறாயம கூட எட்டிப்பார்த்தது.
யசதச்யசயாக அந்த பக்கம் திரும்பிய மலருக்கு, சுஹாசின்
பார்ய யில் வதரிந்த மாற்றம் சலசாக புரிய, அ ளுக்குள் நாண
பூக்கள் மலர்ந்து மனம் பைப்பின. வசய் தறியாது தியகத்த
சங்கடத்துடன், நிரு ிடம் அனுமதி வபற்று தர்ஷுய தூக்கி,
அவ் ிடத்யத ிட்டு ச கமாக அகன்று ிட்டாள்.

சிறிது சநைம் கழித்து பாப்பாய அ ள் தாயிடம் ிட்டு ிட்டு

சமயடயில் நந்து அருசக சிறிது சநைம் துயணக்கு சபாய் நின்றால்,
அங்சகயும் சுஹாஸ் அடிக்கடி ரு யத கண்ட ளுக்கு, அ ன் சர்
நிச்சயமாக தன்யன தான் வதாடர்கிறான் என்று வதள்ளத்வதளி ாக
ிளங்கியது.

ஒரு காலத்தில், தன்யன ச ண்டாவமன்ற ன், இன்று ஏன் லிய,

லிய தன் பின்சன ருகிறான் என்ற காைணம் மட்டும் புரிய ில்யல.
காைணம் புரியா ிட்டாலும், அ ன் கண்களில் வதரி து அப்பட்டமான
காதல் என்பது மட்டும் வதளி ாக புரிந்தது.

எவ் ளவு கலக்கங்கள் மூயளயய குழப்பினாலும் , அ ன் மட்டும்

இந்த நிமிடம் ந்து தன காதயல வசான்னால், தன் மனது எந்த காைண
காரியத்யதயும் ஆைாயாமல் அ யன உடசன ஏற்று வகாண்டு ிடும்
அபாயத்தில் இருப்பயத இயலாயமசயாடு உணர்ந்தாள் மலர்.

அந்த ிழா சூழலின் ைம்மியமும், அ ன் மீ து வபாங்கி வபருகும்

சநசமும், அ ன் மனதின் ிருப்பத்யத சலசாக கண்டுவகாண்டதால்
ஏற்பட்ட இன்பமும், மலரின் மனயத இளக்க நியலக்கு வசன்றது.

வகாஞ்சம் வநருடல் இருந்து வகாண்சட இருந்தாலும், சுஹாசின் காதல்

மட்டும் உண்யமயாக இருக்கும் பட்சத்தில், அ னது முன்கயத
எப்படிசயா சபாகட்டும், அ யன இன்யறய நியலயில் அப்படிசய
ஏற்றுக்வகாள்ளலாம் என்று அந்த ினாடியில், துணிந்து
முடிவ டுத்தாள் மலர்.
எண்ணு வதல்லாம் சுலபம் தான்...வசயல்படுத்து து அவ் ளளவு
சுளு ான காரியமா என்று அப்சபாது அ ள் சயாசிக்கச இல்யல!

அப்படி துணிந்தபின், கிைகணம் பிடித்திருந்த நிலா ாக இருள்

சூழ்ந்திருந்த அ ள் முகம், அந்த நியலயிலிருந்து மாறி, பூைண ஒளி
சும்
ீ முழுநில ாக வஜாலித்தது. மலரின் பயழய துள்ளலும்,
குறும்பும் ஓடி ந்து ஒட்டிக்வகாண்டன. அ ள் அதைங்கள் தாமாக
ிரிந்து இளநயக பூக்க, கன்னக் கதுப்புகளில் வசம்யம படை, அயத
மயறக்கும் முயற்சிசயாடு அங்கிருந்து நகர்ந்து உற ினர் கூட்டத்தில்
கலந்து ிட்டாள்.

ஏக்கத்துடன் மலரின் பின்சன வசன்ற கண்களுக்கு வசாந்தக்காையன,

இப்சபாது சந்சதக கண்சணாடு பார்த்த அை ிந்தனுக்கு, ஏசதா
ிளங்கு து சபாலிருக்க, அ ன் 1+1-1+1=2 என்று கூட்டி கழித்து
ஒரு கணக்யகப் சபாட்டு ியடயய கண்டுவகாண்டான்.

அன்று சுஹாசின் ட்டில்,

ீ மனதில் சமசலாட்டமாக ிழுந்த ியத
ச று இப்சபாது கணினி யைகயல (GRAPHICS ) வசய்தது சபால்
கடகடவ ன கனி மைமாக ளர்ந்து நிற்க, அ ன் ியட கியடத்த
மகிழ்ச்சியில், மிகுந்த சந்சதாஷத்துடன், சுஹாசின் சதாள்பட்யடயில்
இடித்து கிசுகிசுப்பாக ,"சுஹா, இனி நீ என் மச்சான்
இல்யல....."சகயல " அப்படிதாசன?" என்றான் கண் சிமிட்டி
சிரித்தபடிசய.

ஒரு வநாடி சுஹாசுக்கு ஒன்றும் ிளங்க ில்யல. அதன் பின்னர் தான்

அை ிந்தன் தன்யன கண்டுவகாண்டான் என்பது பிடிபட, அ ன் அசடு
ழிய சிரித்தபடி " மாப்ள! அது ந்து.." என்று இழுத்தான்.

" சநா சநா...முயறயய மாத்தாசத..கால் மீ சகயல ஆர் சகா-பிைதர்..."

என்றான் கண்டிப்பாக.

அதிசலசய அை ிந்தனின் சம்மதம் கிடத்தயத அறிந்த சுஹாஸ் ,

அ யன குஷியில் அயணத்துக்வகாண்டான்.

" சஹ ிடு, ிடு....நந்து ிற்கு மட்டும் தான் இந்த உரியம

இனிசமல்.....நண்பன் என்றாலும் நாலு அடி ிலகிசய நில்லு...பாரு
என் நந்து கண்ணு முகம் சுருங்கி சபாச்சு" என்று நந்துய பார்த்து ஒரு
குயறந்த பட்வஜட் படத்யத ஓட்ட, ழக்கம்சபால் நந்து தயலயில்
அடித்துக்வகாண்டாள்.

சுஹாசிற்கு இருந்த மகிழ்ச்சியில் அ ன் இயதவயல்லாம்

கண்டுவகாள்ளும் மனநியலயில் இல்யல. அை ிந்தனின் ஒப்புதல்
கியடத்தது அ னுக்கு வபரும் பலம் சபால் இருந்தது.

அை ிந்தனுக்கு சுஹாசின் ட்டிற்கு

ீ வசன்று திரும்பிய அன்றுதான்,
மலரும் சுஹாசும் திருமணத்தில் இயணந்தால் என்ன, என்ற எண்ணம்
மனதிற்குள் உதித்தது.

சுஹாசின் ாழ் ில் முன்பு ஒரு முயற நடந்த குழப்பங்கள் பற்றியும்,

அதன் பின் நடந்தய பற்றியும் அை ிந்தனுக்கு வதரியும். சுஹாயச
வதளி ாக புரிந்து ய த்திருந்த னுக்கு, சுஹாசும் மலரும் ஒப்பினால்
அ ர்கள் திருமணத்தில் இயண தில் முழு மகிழ்ச்சிசய அன்றி
ச வறதுவுமில்யல.

இப்சபாது சுஹாசிற்கு மலரின் மீ து ிருப்பம் இருப்பயதயும், அதில்

மலருக்கும் மறுப்சபதும் இல்லாதயதயும், அ ர்கயள க னித்த சிறிது
சநைத்திசலசய கண்டுவகாண்ட னுக்கு வபரும் சந்சதாஷம் தான்.

எல்லாம் வதரிந்திருந்தாலும், மலருக்கும் சுகாசிற்கும் இயடயில்

நடந்தய எதுவும் அ னுக்கு வதரிந்திருக்க ில்யல, அதில்
சம்பந்தபட்ட ர்களும் அ னிடம் அது பற்றி எதுவும்
வதரி ிக்க ில்யல.

அை ிந்தனின் நல்ல மனயத உணர்ந்த சுஹாஸ், மலருக்கு எந்த ித

பாதிப்பும் ைாமல் இந்த சிக்கல் பற்றி நண்பனிடம் மனம் ிட்டு சபச
ச ண்டுவமன்று நியனத்தான்.

" அர் ி....உன்கிட்ட இயத பத்தி வகாஞ்சம் சபசணும்..." என்று

வசால்லிக்வகாண்டிருக்கும் சபாசத, அங்கு ந்த நந்து ின் அப்பாவும்,
அை ிந்தனின் தந்யதயும், சநைமா தால், அ ர்கயள சாப்பிட
அயழத்து சபாக , சபச்சு பாதியில் நின்றது. சுஹாசும் சபசு தற்கு இது
ஏற்ற சூழ்நியல அல்ல என்பது புரிந்து, சபச்யச யக ிட்டான்.

இவ் ளவு நாடகத்யதயும், ச று இரு கண்களும் சல்லயட சபாட்டு

அலசிக் வகாண்டிருந்தன. கல்யாண ியத ஆழமாக ிழுந்த
இரு ரில், ஒருத்தியான நிருபமா ிற்கு வசாந்தமானய அந்த
கண்கள்.

நிரு ிற்கு மலயை பார்த்தவுடன், தன தாய் முதன் முதலில் அ யள

கண்ட அன்று வதாயலசபசியில் கூறிய ார்த்யதகள் தான்
நியன ிற்கு ந்தன. அம்மா வசான்னதில் வகாஞ்சம் கூட மியகசய
இல்யல என்று நியனத்துவகாண்டாள்.

மதி முகமும், குழந்யதத்தனமும் குறும்பும் மிச்சமிருந்த அகண்ட

கண்களும், சட்வடன ஒட்டி வகாள்ளும் சகஜ பா மும், கள்ளமில்லா
சிரிப்பும், அழசக உரு ாக இருந்தும் அது பற்றி அலட்டி வகாள்ளாத
தன்யமயும் கலந்த கலய யாக இருந்த இப்படிப்பட்ட ஒரு வபண்யண
யாருக்குத்தான் பிடிக்காது என்று எண்ணினாள் நிரு.

தம்பியய பற்றி வகாஞ்ச நஞ்சம் இருந்த தயக்கமும், சந்சதகமும்,

இன்று அ ன் மலரின் பின்னால் சுற்றி அடிப்பிைதட்சணம் வசய்த
அழயகயும், சாயல நீளத்திற்கு நீயை கசிய ிட்டபடி வசன்ற தண்ண ீர்
லாரி சபால் அசடு ழிந்தயத கண்ட பின்னர்,பலத்த காற்றில் பறந்த
பஞ்சு மிட்டாய் சபால் பறந்சத சபானது.

அ ளுள் நிம்மதியும், திருப்தியும் பை , அன்றிைச இதுபற்றி

சுஹாசிடம் சபசி, அ ன் ாய்மூலத்யத வபற்று, பின் அன்யனயிடம்
சபச ச ண்டும் முடிவு வசய்து வகாண்டாள்.

இப்வபாழுசத அன்யனயிடம் சபசி ிடலாம் தான்....... அன்யனயின்

மனதில், சுஹாசிற்கு மலயை மணமுடிக்க ச ண்டும் என்ற ியத
ஆழ ச ர் ிட்டிருப்பயத நிரு அறிந்சத இருந்தாள். ஆனாலும்,
அ ரிடம் வசான்ன பிறகு, இந்த சுஹா ஏதா து வசாதப்பி ிட்டால்,
அன்யனயய சமாதானம் வசய்ய இயலாது என்று பயந்ததால், அ ரின்
பலகீ னமான உடல்நியலயய மனதில் வகாண்டு, அந்த முடிய
யக ிட்டாள்.

அங்சக உண ருந்தி முடித்த பின், சஹாட்டலின் ாயிலருசக ந்த

அயன ரும் கிளம்ப தயாைாக, சுஹாசின் குடும்பமும் ியட வபற்றது.
சுஹாசும் மலயை கண்களில் நிைப்பிய படிசய ியட வபற்றான்.
வகாஞ்சம் பார்த்தும் பாைாதது சபால் நின்றிருந்த மலர் அ ன்
திரும்பியதும், சுஹாஸ் வசன்ற தியசயயசய பார்த்து வகாண்டிருக்க,
ஏசதா உந்துதல் சதான்ற சட்வடன்று திரும்பினான் அ ன்.

அ ன் பார்ய க்கு தப்பாமல், அ யனசய பார்த்திருந்த மலர்

காட்சிக்குள் சிக்க, சட்வடன்று சிரித்த சுகாஸ், சலசாக கழுத்யத
சாய்த்து, சபாய் ருகிசறன் என்ற பாணியில் யகயய அயசத்து
மயறயாத புன்னயகயுடன் காயை நிறுத்தியிருந்த இடம் சநாக்கி
திரும்பி நடந்து ிட்டான்.

அசத சநைம் அங்சக பக்கத்தில் சுற்றிக்வகாண்டிருந்த சஹாட்டல்

கா லாளியின் அயலசபசியில்

"அய்யய்லயா அய்யலயா மாட்டிக்கிட்லடலன,

உன்கிட்ட உன்கிட்ட மாட்டிகிட்லடலன "

என்ற பாடல் அந்த சநைம் பார்த்து ஒலித்து , மலரின் மானத்யத

வமாத்தமாக ாங்கியது.

அன்று இைவு, டு
ீ திரும்பிய பின், தூங்கி ிட்ட தர்ஷுய
அன்யனயிடம் வகாடுத்து ிட்டு, சுஹாசிடம் சபச அ யன சதடினாள்
நிருபமா. அ ன் வமாட்யட மாடிக்கு வசன்றிருப்பதாக அன்யன
கூறியதும், தம்பியய சந்திக்க அங்கு வசன்றாள் நிரு.

காதுகளில் தன் தயலயணி சகட்வபாறியில் ( அடிக்க

ைாதீங்க..அதான் headphones ) பாடல்கள் சகட்டுக்வகாண்டு,
கண்களில் கனவுகளுடன், காதல் மங்யகயுடன் வபயர் வதரியாத
வ ளிநாட்டு பனிமயலயில் ஆட்டம் சபாட்டு வகாண்டிருந்தான்
சுஹாஸ்.

திடீவைன்று மின்வ ட்டான வதாயலகாட்சிவபட்டி சபால், அ ன் நடத்தி

வகாண்டிருந்த ஒலியும், ஒளியும் நின்று சபாக, அடுக்குமாடி
குடியிருப்பின் வஜனசைட்டர் தான் ச யல வசய்ய ில்யல
சபாலிருக்கிறது என்று ஒரு வநாடி எண்ணிய ன், அடச்சச ஐபாடுக்கு
எதுக்கு மின்சாைம், என்ற மிக முக்கியமான ிஷயத்யத அடுத்த வநாடி
உணர்ந்தான். அவ் ளவு வதளி ாக இருந்தான் சுஹாஸ்!

அப்புறம் எப்படி என்று சகள் ியாக நிமிர்ந்து பார்த்த னின் எதிரில்,

அ ன் ஐபாயட யகயில் ய த்தபடி அ யன முயறத்து
வகாண்டிருந்தாள், அ ன் அன்பு தமக்யக நிருபமா.

" என்ன ஒசை கன ா? சாம்ப்ைாணி புயக ச ணுமா? " என்றாள் நிரு.

"ஹி ஹி....என்னக்கா? ஒசை ஜாலி மூடில் இருக்கிற

சபாலிருக்கு...அத்தான் சபசுனாங்களா?"

"சபச்யச மாத்தாதடா...உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான ிஷயம் சபச

ச ண்டும்"

இயத சகட்டதும், சுஹாசிற்கு சலசாக படபடப்பு சதான்றியது.

வ ளிக்காட்டாமல், " என்னக்கா?" என்றான்.

அழுத்தத்யத பாரு என்று மனதிற்குள் நியனத்த ள், "

சரிடா...சநைாச ிஷயத்திற்கு சைன்...உனக்கு சீக்கிைம் கல்யாணம்
பண்ணனும்னு அம்மா ஆயச படுறாங்க..எனக்கும் தான்....வகாஞ்ச
நாளாச ஒரு வபண்யண பற்றி எங்களுக்கு அபிப்பிைாயம் இருக்கு.
உன் சம்மதம் வதரிஞ்சா அடுத்த கட்டத்திற்கு சபாகலாவமன்று
இருக்சகாம்..." என்று இயடவ ளி ிட்டாள் நிரு.

அந்த இயடச யளக்குள், சுகாசின் மனம் பல்லாயிைக்கணக்கான

கற்பயனகயள வசய்து முடித்து, அயமதியில் ஆழ்ந்து ிட, மீ ண்டும்
நிருச வதாடர்ந்தாள், " வபாண்ணு யார் என்று சகட்கமாட்டியா?"

"அயதயும் நீசய வசால்ல ச ண்டியதுதாசன" என்றான் சலசான

கடுப்புடன்.

" அது நம்ம அம்மாவுக்கு தூைத்து வசாந்தகாைங்கசளாட

வபாண்ணு....வபாண்ணு வைாம்ப அழகு, நல்ல படிச்சிருக்கா, நல்ல
ச யளயில் இருக்கா,நல்ல குடும்பம்" என்று ச ண்டுவமன்சற
ிளம்பைம் வசய்து வகாண்சட சபாக, இவ் ளவு சநைம் ஒருச யள
அந்த வபண் மதிமலைாக இருக்ககூடுசமா என்ற நப்பாயசயில் இருந்த
சுஹாசிற்கு கிலி பிடித்து வகாண்டது.

" சபாதும், சபாதும்....யார் அது, சநைடியா ிஷயத்திற்கு ா..",

என்றான்.

" உனக்கு கூட வதரிஞ்ச வபாண்ணு தான்....நம்ம இந்திைா ஆன்டிசயாட

வபாண்ணு மதிமலயை பற்றி தான் வசான்சனன்....", என்று நிரு
வசால்லி முடிக்க ில்யல சுஹாஸ் மனதிற்குள் பாட
து ங்கி ிட்டான்.

" பழம் ெழுவி பாேில் விழுந்தாச்சு

அது ெழுவி வாயில் விழுந்தாச்சு
அட வாலனாடும் லசைாம
மண்லணாடும் கூடாம
மத்தியில் மிதந்தாச்சு
சுண்ணாம்பு லகட்கலபாயி
நசாக்கத்தங்கம் வாங்கி வந்லதன்
காேம் கனிஞ்சுடுச்சி"

அ ன் அக்கா அதற்கு சமல் சபசியது எதுவும் மண்யடயில்

உயறக்காமல் , " மலர் நமக்கு வசாந்தமா?" என்று சகட்டான்.

நாம் என்ன வசால்சறாம், இது என்ன சகட்குது என்பது சபால் பார்த்த

நிரு, " நீ ஓசக வசான்னால், உனக்கு வநருங்கிய வசாந்தம்...." என்று
சிரித்த ள், " அம்மாச ாட பிவைண்ட், அசதாடு வைாம்ப தூைத்து
வசாந்தமும் கூட...." என்ற ள் ஏசதா ஒரு முயறயய கூற
து ங்கினாள்.

வபரும்பாலான ஆண்களுக்கு உறவு முயறகயள ிளக்க

து ங்கினாசல மூயள சிக்கி வகாள்ளும். இதில் சுஹாஸ்
எம்மாத்திைம்!

" சபாதும் நிரு.....எனக்கு ஒண்ணுசம புரியல....சபசாம வநருங்கிய

வசாந்தம் ஆக்கி வகாள்ளலாம்..." என்று ிட்டு குறும்பாக சிரித்தான்.

" இல்லடா சகளு..." என்று மீ ண்டும் ஆைம்பித்த ளுக்கு அ ன்

வசால்ல ந்த ிஷயம் புரிந்து ிட, அகமகிழ்ந்து சபான ள், "
சுஹிஈஈ.......அப்சபா...உனக்கு சம்மதமா?" என்று குதூகலித்தாள்.

" ம்ம்ம்ம்ம்..." என்றான் கன்னம் குழிந்த சிரிப்சபாடு.

அ ன் தயலயய வசல்லமாக கயலத்து, கன்னத்யத கிள்ளி, "வைாம்ப

சந்சதாசம்டா கண்ணா.....நீ சாயங்காலம் முழுசும் அடிச்ச கூத்யத
பார்த்திட்டு தாசன இருந்சதன்..." என்று சந்சதாஷத்யத
வ ளிப்படுத்தினாள்.

இப்சபாது எதுச ா சதான்ற, " உனக்கு.....உன் மனசில் ச ற எந்த

எண்ணமும் இல்யலசய? நீ ..... நீ...முழுமனசசாடு தாசன வசால்ற?"
என்று தயங்கி தயங்கி சகட்டாள்.

அ ள் சகட்க ந்த அர்த்தத்யத புரிந்த னுக்கு சகாபம் எட்டி பார்க்க, "

என்ன நிரு நீ? என்யன பத்தி நீ புரிஞ்சிக்கிட்டது அவ் ளவுதானா?
எப்பச ா முட்டாள்தனமா நடந்துகிட்சடன்னா, இப்சபாவும் அசத
முட்டாளாச இருப்சபன் என்று நியனச்சியா? சதய யில்லாத
சம்ப ங்கயள என் மனதில் ிட்டு நீக்கி பல ருஷங்கள் ஆச்சு....
உனக்கு ஒசை ஒரு உண்யமயய வசால்சறன் சகட்டுக்சகா... அந்த
பயழய சம்ப ங்களில் இருந்து நான் மீ ண்டு ை முக்கிய காைணசம
ஒரு யகயில் மலர் தான்...ஆனா அ ளுக்சக அது வதரியாது.. நீசய
ந்து இயத பத்தி சபசயலனாலும் நாசன உன்னிடம் ந்து சபசி
இருப்சபன்.....என் மனசில் இருப்பது மலர், மலர், மலர் மட்டும்
தான்...அது எப்சபா நடந்தது, எப்படி நடந்தது என்வறல்லாம் வசால்ல
வதரியல, ஆனா அ என் மனசுக்குள் ந்து வைாம்ப நாளாச்சு......இந்த
ஊருக்கு ரும் யை எனக்சக அது வதரியல....ஆனா வதரிஞ்ச
பின்னாடி அ ள் இல்லாத ாழ்க்யகய நியனச்சு கூட பார்க்க
முடியல.. அ ள் தான் என் ாழ்க்யக முழு தும் கூட ருனும்னு
ிரும்பசறன்....இல்யல, ிரும்பசறன்னு வசால்றது சாதாைண
ார்த்யத...அ ள் தான் என் மயன ி...அயத முடிச்சு தை ச ண்டியது
உன் வபாறுப்பு...அ கியடக்கலனா, நான் இப்படிசய இருந்துட்டு
சபாசறன்...அப்புறம் யாரும் ந்து வதாந்தைவு பண்ணாதீங்க.."

ிருப்பத்யத அறிய ந்த தமக்யகயிடசம தன் மனதின் ஆயசயய

கட்டயளயாக மாற்றி ிட்டு, சபச்யச ளர்க்க ிரும்பாமல் , "
சநைமாகுது, நாயளக்கு சீக்கிைசம கல்யாண மண்டபத்திற்கு
சபாகணும்.. ா கீ சழ சபாகலாம்" என்று கூறி ிட்டு டு
ீ சநாக்கி,
நிரூய யும் உடன் இழுத்து வசன்றான்.

நிருபமா ிற்கு தயலயும் புரிய ில்யல, ாலும் புரிய ில்யல,

ஆனால் புரிய ச ண்டியது மட்டும் புரிந்தது.
தன் வசல்ல தம்பி மலரிடம் ஆழமாக சிக்கி ிட்டான். அ ள்
கியடக்கா ிட்டால், து ண்சட சபாய் ிடு ான். அதன் பின் அ யன
மீ ட்வடடுப்பது இயலாத காரியம் என்று ஐயம் திரிபற உணர்ந்த ள்,
சமலும் அ யன சகள் ிகள் சகட்டு வதால்யல வசய்யாமல்,
அப்படிசய சகட்டாலும் அந்த அழுத்தக்காைன் எதுவும் வசால்ல
மாட்டான் என்று அறிந்ததால், சமற்வகாண்டு என்ன வசய்யச ண்டும்
என்பது பற்றி மட்டும் சிந்திக்கலானாள்.

அத்தியாயம் – 20

அன்று..

உள்ேத்தில் உள்ேம் மவத்து

உயிைாய் எமன ெிமனத்து
காந்த கண்கோல் காதல் உமைத்தாய்
கருத்தினில் பதியலவ இல்மே!

இன்று…
இதயத்தில் இறுக்கி இமணத்து
உயிரினில் உயிர் லகார்த்து
உேகமாய் உமனலய எண்ணுகிலறன்
ஏலனா கண்டுநகாள்ோமல் நகால்கிறாயடி ெீ !

கடல் கடந்து, கண்டங்கள் தாண்டிஇருந்தாலும், காற்று ாக்கில்

நாதஸ் ைத்தின் மங்கள இயச காதில் ிழுந்தால், நாடி நைம்புகளில்
ஜிவ்வ ன்று துள்ளும் தூய மகிழ்ச்சி உள்நுயழந்து, தாய் தமிழ்
மண்ணின் ாசம் மனதில் ச,
ீ உற்சாகம் கயை புைண்சடாடு யத,
இல்யல என்று யாைால் மறுக்க முடியும்.

அசத இயச இங்சகயும் தனக்சகயுரிய கம்பீைத்துடன், சத்தமாக,

த ழ்ந்து ை, மண்டபம் முழு தும் சூழ்ந்திருந்தது, மங்களம்,
மங்களம் மட்டுசம...

பைபைப்பு வதாற்றி வகாள்ள, அங்சகயும் இங்சகயுமாய், அற்ப

ிஷயத்திற்கும், அளச யில்லாமல் நடந்து வகாண்டிருந்த வநருங்கிய
உறவுகளும், நயகப்யப மட்டுசம நயகயாய் அள்ளி அணிந்திருந்த
நட்புகளும், புதிதாய் கியடத்த சிசநகங்களுடன் சசை ா? ிலக ா?
என்று சங்சகாஜத்துடன் எட்டி பார்த்து சிந்தித்துவகாண்டிருந்த வசல்ல
குழந்யதகளுமாக கலகலப்புக் கயள கட்டியிருந்தது கல்யாண
மண்டபத்தில்.

சபாதாகுயறக்கு, இருக்யகயில் 'சதசம' என்று

அமர்ந்திருப்சபாயையும், 'இல்லியானா' சபால் சங்கடத்தில் வநளிந்து
ஆட ய த்த டிசயா
ீ மற்றும் புயகப்படக்காைர்களும் , எட்டியும்
எட்டாமலும், நாசியய வதாட்டு பசியய கிளப்பி வகாண்டிருந்த தூைத்து
ிருந்து ாசமும், என்னவ ன்று வசால்ல? நமது கல்யாண
ிழாக்களின் சூழவலன்றால் அது ஒரு பிைத்திசயகமான அனுப ம்
தாசன!

அை ிந்தனும், நந்திகாவும் தங்கள் பரிசாக ாங்கி தந்திருந்த சந்தன

ண்ணத்தில், அடர்ந்த மவஜந்தா கயையிட்ட பட்டுடுத்தி, கூந்தலில்
வநருக்கி கட்டிய மல்லியக சைங்கள் வதாங்க, தங்கத்தில் மாணிக்க
கற்கள் பதிக்கப்பட்டு அள ான இயடவ ளியில் சிறு முத்து
வகாத்துகள் இயணக்கபட்டிருந்த, பழயமயும் புதுயமயும் கலந்து
தனித்து த்துடன் டி யமக்கப்பட்டிருந்த கழுத்தாைமும்,
வபாருத்தமான நீண்ட வதாங்கட்டான்களும், யககளில் முத்து
மாணிக்க யளயல்கள் ஓைம் அயமக்க, இயடபட்ட தூைத்யத
நிைப்பியிருந்த தங்க கம்பி யளயல்களும், மாணிக்க ண்ண
கண்ணாடி யளயல்களுவமன, வசப்பு சியலயாக தகதகத்து
வகாண்டிருந்தாள், மணமகள் அயறயில் இருந்து வ ளி ந்த
மதிமலர்.

மணசமயடயின் மறுபுறமிருந்த மணமகன் அயற, அருசக

 ந்திருந்த ளின் க னம் தன் சசயலயின் முந்தாயனயய சரி
வசய் திசலசய இருக்க, அந்த அயறயிலிருந்து அப்சபாதுதான்
வ ளி ந்த னின் மீ து சமாதி...... ழக்கம்சபால் 'டமால்'.

வநாடிகள் சில கடந்திருக்க, இருக்க மூடியிருந்த இயமகயள வமல்ல

திறந்த ளுக்கு, இம்முயற தான் தயையில் புயதயல் எடுக்காமல்,
ச று இரு யககளில் புயதயவலன புயதந்திருப்பது புரிந்தது.

சற்சற பயத்துடன் , இயமகயள உயர்த்திய ளுக்கு, முகத்தின் அருசக

குனிந்து மிக சலசான பதட்டத்துடன் தன்யன சநாக்கிக் வகாண்டிருந்த
ஆணின் முகம் கண்ணில் பட்டது.

யாசைா? எ சைா? என்று இவ் ளவு சநைம் இருந்த பயம் நீங்கி,

நல்லச யள! நம்ம ஆள் யகயில் தான் இருக்சகாம் , என்ற
நிம்மதியில் ஆசு ாச வபருமூச்வசான்று வ ளிசயறியது.

அந்த ஆசு ாத்யத கண்ட சுஹாசின் முகத்தில் பதட்டம் நீங்கி,

யகயில் கியடத்த புயதயலின் மதிப்பின் மீ து அ னது முழு
க னமும் திரும்பியது.

அ ள் சமலிருந்து கமழ்ந்த ாசமது சிந்தயனயய வசயலிழக்க

வசய்ய, புதிய சு ாைசியத்துடன் கண்கள் அங்குலம் அங்குலமாக அந்த
தங்க சியலயய ஆைாய து ங்க, அ யள தாங்கியிருந்த அ ன்
யககளின் பிடிமானம் வமல்ல தன் அழுத்தத்யத கூட்ட து ங்கியது.

அந்த அழுத்தம், மலருக்குள் இனம்புரியா சலனங்கள் சதாற்று ிக்க,

மலரின் முகம் மட்டும் அல்ல, உடலும் எலுமிச்யச நிறத்திலிருந்து,
ஸ்ட்ைாவபர்ரி ண்ணத்துக்கு மாறி அ யள ஒரு அபூர் கனியாக்கி
வகாண்டிருந்தது.

மனம் க ர்ந்த னின் ஆயசப் பார்ய தந்த கிறக்கத்திலும், கைங்கள்

தந்த அழுத்தத்திலும், கனவுலகிற்கு கால் டாக்ஸி (Call Taxi)
இல்லாமசல வசன்று ந்தாள் மலர்.
சுற்றுப்புறம் நியன ிற்கு ை சட்வடன்று சுதாரித்து, சுற்றும் முற்றும்
பார்த்த ளுக்கு, நல்லச யளயாக அந்த அயற ாயிலில் இருந்து
சற்று தள்ளி, மயறத்த ாறு அயமந்திருந்த அலங்காை
தியைச்சீயலகளால் வ ளி ஆட்கள் பார்ய யிலிருந்து தப்பியது
புரிந்தது.

அடுத்த கணசம, "என்னது? நம்ம ஆளா? ச்சச என்ன பண்ணிட்டிருக்க

மலர்? ஊஞ்சலாடியது சபாதும்....தள்ளி சபாடி அறிவுசகட்ட சள!"
என்று மண்டகப்படி வகாடுத்த மூயளயின் குைலுக்கு வச ிசாய்த்து,
சட்வடன்று அ னிடமிருந்து துள்ளி ிலகினாள்.

அ சனா பதறாமல், பதமாக, அ யள நியலயாக நிறுத்திய பின்னசை

தனது யககயள ிலக்கி வகாண்டான்.

மலுருக்கு, பதட்டத்தில் ியர்த்து ஊற்ற, சுஹாசுக்சகா குளிர்சாதன

வபட்டிக்குள் இருக்கும் குண்டு ஆப்பிள் சபால்
குளுகுளுவ ன்றிருந்தது.

மலரின் பதட்டத்யத பார்த்த, சுஹாசிற்கு சிரிப்பு ை, " ரிலாக்ஸ்

மலர்....பாரு சபாட்ட சமக்-அப் எல்லாம் கயையுது பாரு.." என்றான்.

அழயக பற்றி குயற கூறினால் வபாறுக்குமா வபண்களுக்கு?

சுள்வளன்று சகாபம் ை, " சமக் அப் எல்லாம் ஒன்னும்
இல்யல...நிஜமான அழகுதான்" , என்றாள் பட்வடன்று.

இப்சபாதும் சிரித்த ன், " ம்ம்..அதான் வதரியுசத..இவ்சளா பக்கத்தில்

பார்த்த அப்புறமும் இல்யல என்று வசால்ல முடியுமா? " என்றான்,
அ யளசய ய த்த கண் ாங்காமல் அளவ டுத்தபடி.

குப்வபன்று மூச்யச அயடத்தது மலருக்கு!

என்ன வசால் வதன்று வதரியாமல் ிழித்தாள் அ ள்!

முன்வபாருமுயற அ னருகில் ிழுந்த ஞாபகம் ை, " ம்ம்க்கும்...
இப்சபாதான் வதரியுதாக்கும்" என்று மனதில் வநாடித்து வகாண்ட ள் ,
எட்டி பார்த்த சகாபத்துடன் ிருட்வடன்று திரும்பி நடக்க
து ங்கினாள்

"மலர்" என்ற அ ன் அயழப்பில், கால்களில் புதிய ச ர்கள்

முயளக்க, அவ் ிடத்திசலசய ஊன்றி நின்று ிட்ட ளுக்கு, அதன்
பின் நடக்க தான் முடியுமா?

"இப்சபாது என்ன?", என்பது சபால் திரும்பி பார்த்தாள் மலர்.

" இல்யல....இந்த லூசு பசகாடா, இப்சபா மாப்பிள்யள மாதிரி

இருக்சகனா?" என்று சிரித்தபடிசய சகட்டான் அ ன், முதன் முதலில்
மலயை சந்தித்த அன்று நடந்த சம்ப த்யத நியன ில் வகாண்டு.

ஒரு நிமிடம் ஆச்சரிய சையககள் ிழிகளில் எட்டி பார்க்க, அப்சபாது

தான் அ யன முழு தும் க னித்தாள் மலர்.

சரியக கயை சபாட்ட ச ஷ்டியும், சந்தன நிற ைா சில்க்(RAW SILK )

சட்யடயும், அதனுள்சள சலசாக மின்னி மயறந்த தங்க சங்கிலியும்,
இடது மணிக்கட்டில் யகக்கடிகாைமும், லது மணிக்கட்டில் அதிக
தடிமனில்லாத தங்க பிசைஸ்வலட்டுமாக, மணமகசன இ ன்தாசனா
என்று என்னும் அள ில் தான் இருந்தான் சுகாஸ். அதில் மாற்றுக்
கருத்துக்சக இடமில்யல எனும்சபாது மலைால் மட்டும் மறுக்க
முடியுமா என்ன?

ஆனால் மனதில் எழுந்த ார்த்யதகள், ஒலி டி ம் வபற்று வ ளி

ை நாணம் ஒசையடியாக தயட வசய்தது. எவ் ளவு தான் அடக்க
முயன்றும் புன்னயக மட்டும் "நானும் அ யன பார்க்கிசறசன..."
என்று வசால் சபச்சு சகளாமல் ிடாப்பிடியாக எட்டி பார்த்தது.

" அய்சயா...மைமண்யட....அ ன் தான் ம்பிளுக்கிறான்னா...நீயும்

ாய் பார்த்திட்சட இருக்கிசய? இப்படித்தான் முன்னாடியும்
நடந்தது....அப்புறம் சகட்டால், உன் குழந்யதத்தனம் பிடிக்கும்,
குறும்புத்தனம் பிடிக்கும்னு கயதயளப்பான்.....அப்புறம் எ ளா து
ஒரு கருமதி ரு ா...எதுக்கு ம்பு....ம்ம்ம்...அடித்தளசம ஆட்டத்தில்
இருக்கும்சபாது அடுக்குமாடி என்னத்துக்கு ஆகுறது! ஸ்வடடி, ஸ்வடடி
(steady ) மலர்...." என்று தன்யன தாசன திடப்படுத்திக் வகாண்ட ள்,
எதற்காக ந்சதாம் என்பசத மறந்து ிட்டு, ந்த ழிசய சிறு பிள்யள
சபால் திரும்பி ஓடினாள்.

குழப்பத்துடன் ஓடினாலும், குறும்புச் சிரிப்வபான்று கூடச ஒட்டி

வசன்றது.

"பை ாயில்யல.... நீ வசால்லலன்னா என்ன? நான் வசால்சறன்....... நீ

அப்படிசய கல்யாண வபாண்ணு மாதிரி தான் இருக்க..." என்று அ ன்
வசான்னது காதில் ிழ, அந்த சிரிப்பு இன்னும் பை ி ிரிந்து
முகவமங்கும் ியாபித்து, நூறு சூரியன்கயள உதிக்க வசய்தது.

" இப்சபாச உன்யன கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் சபாலிருக்கு"

என்று அ ன் வதாடர்ந்தது ஏக்கமாக வசான்னது மட்டும், மண்டபத்தில்
ஒலித்து வகாண்டிருந்த நாதஸ் ை ஓயசயில் வகாஞ்சம் தூைம் கடந்து
ிட்ட மலரின் காதுகளில், ிழாமசல சபாய் ிட்டது!

ஆனால் ச று இரு வமாக்யக காதுகளில் ிழுந்து ய க்க, " அப்பா

ைாஜா! இன்யனக்கு என் கல்யாணம் முடிந்த அப்புறம், நீ எத்தயன
கல்யாணம் ச ணும்னாலும் பண்ணிக்சகாபா...இப்சபா இந்த அப்பா ி
சமல தயவு வசய்து வகாஞ்சம் கருயண காட்டுப்பா.." என்று
அயறக்குள்ளிருந்து எட்டி பார்த்த அை ிந்தனின் குைலில், திடுக்கிட்டு
திரும்பினான் சுஹாஸ்.

"எல்லாம் சகட்டுட்டியா?" என்று ழக்கம்சபால் அசடு, அதிைப்பள்ளி

அரு ியாக ழிய, அை ிந்தயன பார்த்து சிரித்தான்.

"ம்ம்ம்...கண்டு வகாண்சடன் கண்டு வகாண்சடன்...கவுந்த கயதயய

கண்டுவகாண்சடன்..." என்று பாடிய ன், "யசக்கிள் சகப்பில் ஆட்சடா
ஓட்டு ாங்கனு சகள் ிப்பட்டிருக்சகன்...ச ளச்சசரில ிண்கலசம
ஓடுறத இப்சபாதான் சகல் (சகயலயின் சுருக்கமாம்)
பார்க்கிசறன்...வசயமயா படம் ஓட்டுறிசய .......எனக்கு ாய்த்த
நண்பன் மிகவும் திறயமசாலி!!"

" இது வ றும் டியைவலர் தான் மாமா....சாரி சகயல....வமயின் பிக்சர்

இனிசம தான் ரும் பாரு...."

" அட்றா அட்றா சக்மக..

அப்படி லபாடு ஜக்மக..
குடுக்கறாங்கடா சூப்பர் மசமக
ெிக்காம ஓடுது நஜாள்ளு மவமக
சகமே ஹார்ட்டில் மேரின் ஜாமக
ஸ்டாப் ஆகாது அந்துவின் நமாக்மக.."

என்று கட்டுப்படுத்தி ய த்திருந்த வமாக்யக வ ள்ளம் மயடதிறக்க,

அத்துடன் நிறுத்தாமல், " பின்றடா சுஹா... அடுத்த கல்யாணம்
சீக்கிைசம நடக்கணும் உங்களுக்கு. மலர் வைாம்ப நல்ல வபாண்ணுடா...
வகாஞ்சம் ாயாடி ாலு தான்...ஆனா பாசக்காரி...உனக்சகத்த சஜாடி
தான் அ ...இந்த கல்யாணம் முடியட்டும்.. அப்புறம் அத்யத
மாமா ிடம் நாசன சபசி சீக்கிைசம உங்க கல்யாணத்யத
முடிக்கிசறன்.... " என்று, "என் கண்யணசய உன்னிடம்
ஒப்பயடக்கிசறன் " அளவுக்கு சனம் சபசாத குயறயாக பாசத்யத
பிழிந்து தள்ளினான்.

" அர் ...இவ்

ீ ளவு நல்ல னா நீயி.....இப்படிவயல்லாம் சபச
வதரியுமா உனக்கு? அது சரி...மலயை பற்றி என்கிட்சடசய
வசால்றியா....அ யள பற்றி எனக்கா வதரியாது? உனக்கு தாண்டா
வதரியாது..உனக்கு வசால்லச ண்டிய ிஷயம் வகாஞ்சம் பாக்கி
இருக்கு...அதுக்கு இப்சபா சநைம் இல்யல...நீ சீக்கிைம் கிளம்பு..." என்ற
சுஹாயச, அை ிந்தன் ிசநாதமாக பார்த்த வகாண்டிருக்கும் சபாசத
நிர்மலும், ஹர்ஷாவும், அமுதினியின் கண ரும் நது ிட்டனர்.
அடுத்து ந்த மீ னா, அ ர்கயள துரிதப்படுத்த, கல்யாண சடங்குகள்
து ங்கி அதில் அயன ருசம மும்முைமாகி ிட்டனர்.

அை ிந்தன், நந்து ின் கழுத்தில் மாங்கல்யம் அணி ித்த சநைம்,

மலரின் கண்கள் அனிச்யசயாக சுஹாயச சதட, தூண் மயற ில்
நின்றிருந்த னும், அந்த பார்ய க்காகச காத்திருந்த ன் சபால்
தயலயய நீட்டி எட்டி பார்க்க, இரு சஜாடி கண்களின் பார்ய களும்,
சநர்சகாட்டில் சிக்கி, வநஞ்சங்கள் ஏக்கத்தில் நியறந்தன.

முன்தினத்திலிருந்சத, சுஹாசின் நட டிக்யககயள ஒவ்வ ாரு

முயற, காணும் சபாதும், மலரிம் மனதில், சுற்றி படர்ந்து
அவ் ப்சபாது குத்தி வகாண்டிருந்த முள்ச லியானது, ஆச்சரியப்படும்
ிதத்தில் பூ ச லியாக மாறிக் வகாண்டிருந்தது. இயடப்பட்ட
காலங்களின் லி நியறந்த பக்கங்கள் காணாமல் சபாய்,
ண்ணக்கனவுகள் மட்டுசம நியறந்த புத்தம் புதிய பக்கங்கள்
இயணந்து, அந்த மன புத்தக்கத்தில் காதல் ைசத்யத நிைப்பி
வகாண்டிருந்தன.

சுஹாசும், மலரின் ஒவ்வ ாரு அயசவுகயளயும் அள்ளி பருகு யத

தான் ச யலயாக வகாண்டு அயலந்தான்.
அ னுக்கு மலரின் மனநியல புரிந்து தான் இருந்தது. காதல்
குடிவகாண்டிருந்த அ ள் கண்களில் அவ் ப்சபாது சதான்றி மயறந்த
கலக்க சையககளின் காைணத்யதயும் அறியாமலில்யல. தன்
மனயதயும், நடந்த ற்யறயும் அ ளிடம் ஒப்பிக்க ச ண்டிய ச யள
வநருங்கி ிட்டயத உணர்ந்திருந்த ன், அதற்கான சந்தர்ப்பத்யத
எதிர்பார்த்து காத்திருந்தான்.

தனது பார்ய யய மட்டும் தான் மலர் திருடிக்வகாண்டு ிட்டாள்,

என்று சுஹாஸ் எண்ணி தப்பு கணக்கு சபாட்டுக் வகாண்டிருந்த அசத
சநைம், ச று சிலரின் பார்ய யயயும் அ ள் வகாள்யள அடித்து
வகாண்டிருந்து, புதிய ில்லன்கள் முயளத்தயத அ ன்
அறிய ில்யல, பா ம்!

மதியம் சப்பாட்டு பந்தி முடிந்து வபரும்பாலாசனார் கிளம்பி வசன்று

ிட, வநருங்கிய ட்டத்தினர் ஆங்காங்சக குழுக்களாக சிறிது சநைம்
ஓய் ாக அமர்ந்திருந்த சநைம், சித்ைாவும், நிருவும் தர்ஷுவுடன்
அமர்ந்திருந்தனர். அப்சபாது அங்கு ந்த இந்திைாவும், மலரும்
அ ர்களுடன் இயணந்து அமர்ந்து அைட்யட கச்சசரியய
ஆைம்பித்தனர்.

சபச்சு சு ாைசியத்தில் அயன ரும் மும்முைமாகி ிட, தர்ஷுவுக்கு

தான் மிகவும் ைம்பமாகி சபானது. அ ள் தன் 'தர்ஷு சர் சதச
ஒலிபைப்பு கூட்டு ஸ்தாபன சசய யய' முழு ஒலியள ில் து க்கி,
இயடயூறு வசய்ய து ங்கினாள்.

சுஹாஸ் அதிகாயலயிசல நண்பனுக்கு உத ியாக ந்து ிட,

சித்ைாவும், நிருவும் முகூர்த்த சநைத்தில் தான் ந்திருந்தனர்.
என்றாலும், அப்சபாதிலிருந்து, இப்சபாது யை தர்ஷுய ஒசை
இடத்தில் பிடித்து ய க்க எடுத்த முயற்சிகளில், உடம்பின் சக்தி
எல்லாம் டிந்து, இைண்டு பாட்டில் குளுசகாஸ் சதய ப்படும்
நியலயில் இருந்த நிரு ிற்கு எரிச்சல் சமலிட்டது. அ ள்
தர்ஷு ிற்கு யகயில் ஒரு அடியய பரிசாக அளிக்க, தர்ஷு ின்
அழுயக ஒலி, இப்சபாது மணடபத்தின் வ ளியில் இருந்த
ஒலிவபருக்கியின் அளய ிட அதிகமாக எகிறியது.

தர்ஷு பாப்பா அழு யத காண சகிக்காத வபரிய ர்கள், அ ளுக்கு

பரிந்து வகாண்டு ை, மலசைா அ யள சமாதான படுத்தி, வ ளிசய
சுற்றி காமிப்பதாக ஆயச காட்டி, தூக்கிக்வகாண்டு நிரு ிடன்
வசால்லிக்வகாண்டு வ ளிசய வசன்று ிட்டாள். தர்ஷு பாப்பாவும்,
மலருடன் ஏற்கனச ஒட்டிக்வகாண்டதால், அ ளுடன் குஷியாக
கிளம்பி ிட்டாள்.

அ ள் மண்டப ாயிலுக்கு வசன்ற சிறிது சநைத்திசல சுஹாசும்

 ாயில் பக்கமாக வசல் யத கண்ட நிரு ிற்கு சிரிப்பு ந்தது.
அ ள் அடுத்து என்ன வசய்யலாம் என்று சயாசித்தபடிசய தாயும்,
அ ர் சதாழியும் என்ன வசய்கிறார்கள் என்று பார்க்க திரும்பினாள்.

மண்டபத்திலிருந்து வ ளிசய ந்த சுஹாசின் கண்கள் மலயை சதடி

அ ள் மீ து நியலத்தன.

அலு லகத்தில் தினமும் பார்த்து, சகஜமாக பழகினாலும், அ னால்

அங்கு அ ளிடம் தனிப்பட்ட முயறயில் சபச முடி தில்யல.

அன்று காரில் , சலசாக பயழய ிஷயத்யத நியனவுபடுத்தி அ ன்

"சகாபமா?", என்று சகட்டதற்சக, மலர் எடுத்த ‘வசார்ணாக்கா’
அ தாைம் அ யன பயமுறுத்தியதால், அலு லகத்தில் அந்த மாதிரி
ஏதா து சபச சபாய் , கட்டிக் காக்கும் வகாஞ்ச நஞ்ச மானம்,
மரியாயதயயயும் காற்றில் பறக்க ிட ச ண்டாம் என்று
முன்ஜாக்கிையத முனியப்பனாக முடிவ டுத்தான்.

சநற்றும், இன்றும் மலரிடம் சதான்றிய மாற்றங்கயள ஊன்றி

க னித்த ன், சலசாக நூல் ிட்டு பார்க்கலாம்
என்று சமயம் பார்த்து காத்திருந்தான். அதற்கு அ ன் வசல்ல
மருமகசள உத ி வசய்ய, கியடத்த ாய்ப்யப யக ிட அ ன் என்ன
சதர்தல் அன்று ஒட்டு சபாடாத இந்திய குடிமகனா?

இயத அறியாத மலர், தர்ஷு ிற்கு ியளயாட்டு காண்பித்து அங்கும்

இங்கும் சுற்றிக்வகாண்டிருக்க," என்னடா வசல்லம், சகாபமா? ஒரு
உம்மா குடுடா கண்ணம்மா ப்ள ீஸ்..." என்ற குைலில் தூக்கிகி ாரி
சபாட திரும்பிய ள், அங்கு சுஹாஸ் நிற்பயத கண்டாள்.

அ ன் சபச்சு என்னச ா தர்ஷுய குறித்து தான் இருந்தாலும்,

பார்ய தன் மீ து, அதுவும் தன் இதழ்களின் மீ து இருந்தயத கண்டு,
அ ள் இதயம் ஒருமுயற தடம்புைண்டு பின் நியலக்கு ந்தது.

" மகசன...வகாழுப்பா உனக்கு? இரு, உனக்கு ய க்கிசறன் ஆப்பு.."

என்று எண்னிய ள்.

"தர்ஷு பாப்பா, மாமாகிட்ட சபாறியா? ஆயசயா கூப்பிடறாங்க பாரு,

ஆன்டி வகாஞ்சம் உள்சள சபாயிட்டு சைன்" என்றாள் தானும்
சுஹாசின் மீ சத கண்கயள பதித்து.

"அய்யய்சயா.....தர்பூசணி த ிடுவபாடி ஆயிடுச்சச! வகாஞ்சம்

ஓ ைாத்தான் சபசிட்சடாசமா! ", என்று டிச ல் பாணியில்
சயாசித்துவகாண்டிருந்த ன், மலயை எப்படி தடுப்பது என்று தாயை
ிமான(jet plane) ச கத்திற்கு ழிகள் சதடிக்வகாண்டிருந்தான்.

ஆனால், தர்ஷு அ யன ிட சகடி....என்ன இருந்தாலும்

மைபணுக்கள் ச யல வசய்யும்தாசன!

"ம்ஹும்..ம்ஹும்....மாத்சதன் மாத்சதன்..மல ஆந்தி ச ணும்",

என்று அடம் பிடித்தாள் .

இப்சபாது மலயை பார்த்து வ ற்றிக்களிப்பில் சிரித்த சுஹாஸ்,தனது

மருமகயள மனதிற்குள் “அப்படி வசால்லுடா என் வ ல்லக்கட்டி”,
என்று வமச்சிக்வகாண்டு "ம்ம்ம்..மலர் ஆன்டி தான் ச ணும்.."
என்றான் மலயை ஒரு மார்க்கமாக பார்த்தபடி

அடுத்த ஏவுகயணயய மலர் அ ன் மீ து ஏ ி சின்னா பின்னமாக்கும்

முன், " ாடா வசல்லம், கார்ல ஒரு சுற்று சுற்றிட்டு ைலாம் மலர்
அத்யதசயாட சாரி ஆன்டிசயாட..." என்று கூறி ிட்டு காயை சநாக்கி
ஓடிசய ிட்டான், அந்த யதரியசாலி.

மலரின் இைத்த அழுத்தம் இப்சபாது 150/100 ஆக உயர்ந்தது.

" என்கிட்சட ா? " என்று கரு ிய ள், அந்த சமயம் பார்த்து, அங்சக
எங்சகா வ ளிசய வசல் தற்காக யபக்யக கிளப்பிக்வகாண்டிருந்த
ஹர்ஷாய கண்டதும் ஒரு திட்டம் உரு ாக, பாசத்யத குயளத்த
குைலில், " அச்சு, எங்கடா கிளம்பற?" என்று சகட்டாள்.
நாம் இருப்பது வசன்யன மாநகைம் தானா , இல்யல ஏதா து
சத சலாகமா? இவ் ளவு பாசமாக நம்யம அயழப்பது மலர் தானா ?
இல்யல நடு ில வகாஞ்சம் பக்கங்கள் காணாம சபாச்சா? என்று
குழம்பியபடிசய அ யள பார்த்தான் அச்சு.

" அத்யத கயடயில் சில சாமான்கள் ாங்க வசான்னாங்க...உனக்கு

என்ன காரியம் ஆகணும் வசால்லு?" என்றான் அ ன் சநைடியாக.

" ச்சச ச்சச.....எனக்வகாண்ணும் ச ண்டாம்டா...இந்த பாப்பா நம்ம

சித்ைா ஆன்டிசயாட சபத்தி..இ அழுதிட்சட இருகிறதால, இ ங்க
மாமா, இ யள காரில் கூட்டிட்டு ஒரு டியைவ் சபாயிட்டு
ைலாமான்னு சகட்டார்டா? நீயும் எங்சகா வ ளிய சபாறியா...அதான்
உனக்வகதுக்கு வதண்டத்துக்கு வபட்சைால் வசலவுன்னு, உன்யனயும்
கூட்டிட்டு சபாகலாம்னு தான் சகட்சடன்....நீ கூட ந்தா எனக்கும்
துயணயா இருக்கும்ல.. " என்றாள்.

இந்த திட்டத்தில் ஏசனா ஓசசான் படலத்தில் இருக்கும் ஓட்யடயய

ிட வபரிய ஓட்யட இருப்பதாக பட்டது ஹர்ஷா ிற்கு!

சுஹாசும் மலரும் ஒசை அலு லகத்தில் ச யல வசய் து அ னுக்கு

வதரியும். இைவு சநைம் கயடக்கு வசல்ல துயணயாக ரு தாகக்
கூறினால் கூட யதயா தக்கா என்று குதிப்ப ள், இன்று தயலயய
பிளந்து, மூயள நீயைவயல்லாம் உறிஞ்சி வகாண்டிருக்கும் உச்சி
வ யிலடிக்கும் பின்மதிய சநைம், துயணக்கு கூப்பிட்டால் என்ன
அர்த்தம்?

என்ன அர்த்தம்! அயதயும் தான் வசன்று பார்த்து ைலாசம என்று

சதாணியது அ னுக்கு.. ஒருச யள இ ள் குடுமி நம் யகயில்
சிக்கும்படி ிஷயம் கியடத்தாலும் கியடக்கலாம்..எதற்கு த ற ிட
ச ண்டும் என்று திட்டமிட்டபடி எதுவும் வசால்லாமல் அ ளுடன்
வசன்றான்.
காரின் அருசக ந்த மலயை கண்டதும் கிடுகிடுவ ன்று ஏறிய காதல்
பங்குச்சந்யத புள்ளிகள், பின்னாடிசய ந்த அ ள் தம்பியய
கண்டதும் பனால் என்று சரிந்து ிட்டன. மலருக்கு இப்சபாது ஒசை
சிரிப்பு!

ஒரு வநாடி தான்...சுகாஸ் உடசன சுதாகரித்து ிட்டான்.

பை ாயில்யல, ருங்கால மச்சினயனயும் சசர்த்து கவைக்ட்(correct)
பண்றது நல்லதுதான். பிற்காலத்தில் உபசயாகப்படும் என்று
நியனத்த ன். " ா ஹர்ஷா", என்று ாவயல்லாம் பல்லாக
உபசரித்து முன் கதய திறந்து ிட்டான். " ஹர்ஷா ிடம் அத்யத
சில் வபாருட்கள் ாங்கி ை வசான்னாங்களாம்...அதான் சபாற
ழியில் கயடக்கு சபாகலாம் என்று கூட்டி ந்சதன்.." என்றாள் மலர்.

" அதுக்வகன்ன..சபாயிட்டா சபாச்சு..." என்று சிரித்தபடிசய

வசான்னான் சுஹாஸ்.

" எந்த பந்யத சபாட்டாலும் அடிச்சு ிளாசுறாசன, இ யன என்ன

வசய் து..." என்று சிந்தித்து வகாண்டிருந்த மலர், பின்னிருக்யகயில்
வசன்று அமை, சுஹாஸ் "யார் ச ணா ாங்கப்பா பின்னாடி, உங்கயள
எல்லாம் பார்க்க மாட்சடன்...நான் என் ஆயள மட்டும் தான்
பார்ப்சபன்" என்று அதற்கு சதாதாக ரியர் ியு (rear view)
கண்ணாடியய சரி வசய்தான்.

" அப்புறம் மாப்ள! வசால்லு படிப்வபல்லாம் எப்படி சபாகுது?

சகம்பஸ்ல ஏதா து சிக்கிச்சா? ஐ மீ ன் ச யல..." என்றான்
ஹர்ஷாய பார்த்து.

என்னது 'மாப்ள'யா? என்று ஹர்ஷா முழிக்க , அடப்பா ி சின்ன

யபயன் கிட்ட என்ன சபச்சு சபசுது பாரு, முயற ச்சு கூப்பிடறாைாமா,
வபரிய மல்லு வ ட்டி யமனர், என்று மலர் முயறத்தாள்.

சின்ன யபயனா? அ னுக்சக கல்லூரியில் நாயலந்து சகர்ள்

பிவைண்ட்ஸ் இருப்பது மலருக்கு வதரிய ில்யல..பா ம்!

சுஹாஸ் இைண்டு யகயான முழிப்புகயளயும் கண்டு வகாள்ளாமல்

தன் சபாக்கில் சபச்யச வதாடர்ந்தான்.

ஹர்ஷா ிற்கு ிளக்கமளிப்பது சபால்..."ஆமா மாப்ள, நாவமல்லாம்

நண்பர்கள் தாசன...நீ எனக்கு மாப்ளனா நான் உனக்கு
மச்சான்......வைாம்ப ஆைாயாசத....ப்ரீயா ிடு மச்சி...நீ மட்டும் அரியர்
எதுவும் இல்லாம வ ளிய ந்து ிடு, ச யலவயல்லாம் பத்தி
க யலபடாசத....அவதல்லாம் நாசன உனக்கு நல்ல ச யலக்கு வைபர்
பண்சறன்" என்று அள்ளி ிட்டுக்வகாண்சட சபாக, ஹர்ஷா ிற்கு
ாயயடத்துப்சபானது.

இப்படி ஒரு நல்ல னா? இந்த நல்ல ன் ஒரு ச யள மலயை

க ிழ்க்க முயற்சி வசய்கிறாசனா? என்ற சகள் ி எழுந்தாலும்,
"முப்பது நாட்களில் ச யல கியடப்பது எப்படி?" எந்த புத்தகத்யத
படிக்காமசல அதற்கான ழிமுயறயய சுகாஸ் வசால்லி ிட்டதால்,
அ யன அறியாமசல, " சரி மச்சான்" என்றான்.

மலருக்கு " யப்பா..அசடங்கப்பா. ....உலக நடிப்புடா சாமி.. எங்சக

ஹர்ஷா இ யன அண்ணா என்று கூப்பிட்டு ிடு ாசனா என்று
எப்படிவயல்லாம் யைபடம் சபாடுது பாரு...இந்த சபக்கும் அதுக்கு
ஒத்து ஊதுது..இயதவயல்லாம் நம்பி கூட்டிட்டு ந்த என்யன
வசால்லணும்...", என்று சதான்றியது மலருக்கு.

அதற்குள் கயட ந்து ிட, மலயையும், பாப்பாய யும் காரில் இருக்க

வசால்லி ிட்டு, தானும் ஹர்ஷாவுமாக வசன்று கயடயில் ாங்க
ச ண்டிய ற்யற ாங்கி ிட்டு திரும்பினான் சுஹாஸ்.

மலருக்கு சுஹாஸ் அடிக்கும் கூத்துகயள பார்த்து, அ ன் மனம்

நன்றாகச புரிந்தாலும்,

"எப்நபாருள் யார்யார்வாய்க் லகட்பினும் அப்நபாருள்

நமய்ப்நபாருள் காண்ப தறிவு."

என்று திரு ள்ளு ர் அடிக்கடி ந்து அ ளுக்கு நியனவூட்டி ிட்டு

வசன்றதால், அ ள் வகாஞ்சம் நிதானம் காத்தாள்.

சுஹாஸ் தன் மனயத ாய்வமாழியால் வ ளிப்படுத்தும் நாளிற்காக

காத்திருந்தாள். ஆனாலும் சுஹாஸ் அடிக்கும் கூத்யத பார்த்து
அ ளுக்கு இன்ப அ ஸ்யதயாக தான் இருந்தது,

சபாகும் சபாது பதிவனட்டு பற்கள் வதரியுமள ில் சிரித்துக்

வகாண்டிருந்த ஹர்ஷா, திரும்பி ரும்சபாது முப்பத்தி இைண்டு
பற்கள் அள ிற்கு சிரித்துக்வகாண்டு ந்தான்.

சபாச்சு இந்த ிக்வகட்டும் காலி என்ற முடி ிற்கு ந்து ிட்டாள்

மலர்!

மண்டபத்தில் இருந்து கயட யை ந்த தூைத்தில் தன் ாய்

ச டாலால் தம்பியய சாய்த்த சுஹாஸ், இப்சபாது திரும்பி வசல்லும்
தூைத்யத, சங்கீ தத்தால் நிைப்பி தமக்யகயய சாய்க்க, முயற்சி
சமற்வகாண்டான்.

இம்முயற பண்பயல அல்லாமல், தனது வசாந்த வதரி ில்

ஒருங்கியணத்த பாடல்கள் சில ற்யற பதிவு ட்டில் (compact disc)
சுழல ிட்டான்.

ஒன்னும் புரியே நசால்ே நதரியே

கண்ணு முழியிே கண்ட அழகுே ஆமச கூடுலத
உச்சந்தமேயிே உள்ே ெைம்புே
பத்து விைலுே நதாட்ட நொடியிே சூடு ஏறுலத
நெத்தி லபாட்டு நதறிக்குது
விட்டு விட்டு நறக்மக முமேக்குது
நெஞ்சுக் குழி அமடக்குது மாலன
மனம் புத்தி தாவிலய தறிக் லகட்டு ஓடுது
உயிர் உன்மன லசைலவ ஒரு திட்டம் லபாடுது
லஹய் லஹய் ஏ ேலே

ஒன்னும் புரியே நசால்ே நதரியே

கண்ணு முழியிே கண்ட அழகுே ஆமச கூடுலத

அமேயிற லபயா அவேது பார்மவ

என்ன தாக்குது வந்து என்ன தாக்குது
பைவுை லொயா அவேது வாசம்
என்மன வாட்டுது ெின்னு என்மன வாட்டுது
அவேது திருலமனி நவறி கூட்டுது
அவேிடம் அடி வாங்க வழிக் காட்டுது
அவ என்ன லபசுவா அத எண்ண லதாணுது
அவ எங்க தூங்குவா அத கண்ணு லதடுது
லஹய் லஹய் ஏ ேலே

ஒன்னும் புரியே நசால்ே நதரியே

கண்ணு முழியிே கண்ட அழகுே ஆமச கூடுலத

கதிர் அருவாோ மனமசயும் கீ றி

துண்டு லபாடுறா என்ன துண்டு லபாடுறா
கேவை ஊைா அவ ஒருமாரி
குண்டு லபாடுறா நசல்ே குண்டு லபாடுறா
விழியில் பே நூறு படம் காட்டுறா
அறுபது ெிேவாக ஒேி கூட்டுறா
அவ கிட்ட வந்ததும் தமே சுத்தியாடுது
அவ எட்டி லபானதும் அட புத்தி மாறுது
லஹய் லஹய் ஏ ேலே

ஒன்னும் புரியே நசால்ே நதரியே

கண்ணு முழியிே கண்ட அழகுே
படம் : கும்கி (2012)
இமச : D இமான்
பாடியவர் : D இமான்
வரிகள் : யுகபாைதி

மலருக்கு சிரிப்பு ஒரு புறம், கண்ணாடி ழியாக வதரிந்த சுஹாசின்

முகத்யத பார்த்து வ ட்கம் ஒருபுறம், தம்பியய ய த்துக் வகாண்டு
இ ன் பண்ணும் அழிச்சாட்டியத்தால் ஏற்பட்ட சங்கடம் ஒரு புறம்
என்று கலய யான உணர்வுகளில் சிக்கித் த ித்த ளுக்கு,
எப்சபாதடா மண்டபம் ரும் என்றிருந்தது.
அ யள சமலும் அயலக்கழிக்காமல் கார் கல்யாண மண்டபம்
ந்தயடந்தது.

இவர்கள் கிேம்பிய லெைம், மண்டபத்திற்குள் என்ன ெடந்தது என்று

பார்க்கோம் வாங்க....

இந்திைா எழுந்து வசன்று யாரிடசமா சபசிக்வகாண்டிருப்பயத

கண்ட ள், தாயிடம் , " அம்மா...உங்க கிட்ட ஒன்னு
வசால்லணும்....நீங்க முன்னசம வசான்னது சபால் மலயை, நம்
சுகா ிற்கு பார்க்கலாம்னு சதாணுது. எனக்கு அ யள வைாம்ப
பிடிச்சிருக்கு...அயத ிட, அ னுக்கும் இதில் ிருப்பம் தான்
சபாலிருக்கு. சநத்து இந்த ிஷயத்யத பற்றி சபசத்தான் மாடிக்கு
சபாசனன்... உங்க கிட்ட ந்து சபசலாம்னு ைதுக்குள்ள நீங்க
தூங்கிட்டீங்க....நீங்க தாமதிக்காம, இந்திைா ஆன்ட்டிகிட்ட சகட்டு
பாருங்கம்மா..." என்று சநைடியாக ிஷயத்யத உயடத்து,
அன்யனயிடம் ச ண்டுசகாள் ய த்தாள்.

சலசாக சிரித்த சித்ைா, " ஓ, அக்காவும் தம்பியும் இைகசிய ஆசலாசயன

நடத்துறீங்களா? நீசய அ யன இவ் ளவு தூைம்
க னிச்சிருக்கும்சபாது, நான் க னிக்காமலா இருப்சபன்..நான் தான்
மலயை பார்த்த முதல் நாசள உன்னிடம் வசான்சனசன....எனக்கும்
அது தான் ஆயச...சுகா ின் மனயச வதரிஞ்சுக்கத்தான் இவ் ளவு
நாள் காத்திருந்சதன்...சநற்சற எனக்கு நல்லா வதரிஞ்சிடிச்சு...
இன்யனக்கு நீ வசான்னதும் வகாஞ்ச நஞ்சம் இருந்த சந்சதகமும்
சபாயிடிச்சு...நீசய வசால்லலனாலும், இந்திைா ிடம் அது பற்றி
சபசலாம்னு தான் இருக்சகன்" என்ற தாயின் யககயள இறுக்கமாக
பற்றி " அம்மா..."என்றாள் நிரு சந்சதாசம் வபாங்க.

சிறிது சநைத்தில் இந்திைா ந்து மீ ண்டும் இ ர்களுடன்

இயணந்துவகாள்ள, அ சை சபச்யச ஆைம்பித்தார், " உங்கிட்ட
வசால்றதுக்வகன்ன சித்து...அது ஒன்னுமில்யலப்பா, இன்யனக்கு
பலசபர் மயறமுகமா மலயை வபண் சகட்டாச்சு இ ங்க சநைடியாக
சகட்டுட்டாங்க. வதரிஞ்ச ங்க தான்......... எங்க மாமனார் காலத்தில்
இருந்சத ச ண்டப்பட்ட குடும்பம்........ யபயன் லண்டனில்
இருக்கான். இப்சபா லீ ில் ந்திருக்கான். இன்யனக்கு மலயை
இங்சக பார்த்து வைாம்ப பிடிச்சு சபாச்சாம். எல்லாம் பிடிச்சிருந்தா,
அ ன் திரும்பறதுக்குள்ள நிச்சயம் பண்ணிடலாம்னு வசால்றாங்க.
எனக்கு தான் படபடப்பா இருக்கு. என்ன பண்றதுன்னு ஒன்னும்
புரியல...இன்யனக்கு மலர் அப்பாகிட்ட சபசணும்......இந்த வபாண்ணு
ச ற கல்யாண சபச்யச எடுத்தாசல காத தூைம் ஓடும்...பார்க்கலாம்.."
என்று ழக்கம் சபால் சபசிக்வகாண்சட சபாக, சித்ைா ிற்கும்,
நிரு ிற்கும் தான் பயம் பிடித்துக்வகாண்டது.

இனிசமலும் சநைம் கடத்தினால், அப்புறம் எல்லாம் யகமீ றி ிடும்

என்று உணர்ந்த சித்ைா, " இந்து, இயத நான் உன்கிட்ட, முன்னாடிசய
வசால்லி இருக்கணும். சநைம் பார்த்து காத்திருந்தது, என் தப்பு தான்
சபாலிருக்கு.. மலயை உன்னுடன் முதன் முதலில் பார்த்த அன்சற
எனக்கு அ யள வைாம்ப பிடித்து ிட்டது, அ யள என் மருமகளாக்கி
வகாள்ளனுமுங்கற ஆயச எனக்குள் ந்துடுச்சு. அன்யனக்சக
நிரு ிடம் கூட வசான்சனன்." என்ற ர் நிருபமாய பார்க்க, அ ளும்
“ஆம்” என்பது சபால் தயலயய அயசத்தாள்.

" அப்புறம் அன்யனக்கு, அை ிந்தசனாடு ட்டுக்கு

ீ ந்திருந்திசய,
அப்சபா அந்த ஆயச இன்னும் ஆழமாயிடிச்சு...சநத்யதக்கு அ யள
மறுபடி பார்த்ததும் முடிச பண்ணிட்சடன்... சுஹாசிற்கும் இதில்
சம்மதம் தான்னு வதரிந்ததால், இப்சபா உடசன உன்னிடம்
சபசலாம்னு தான் காத்திட்டிருந்சதன். அதுக்குள்ள நீ இப்படி
வசால்ற...இந்த சமயத்தில் நான் இப்படி சபசு யத நீ த றா
நியனச்சிக்காதடா... இனியும் தாமதிப்பதில் அர்த்தமில்லனு
சதாணிடுச்சு....அதான் சகட்டுட்சடன்.. அண்ணா ிடம் கலந்து
சபசிட்டு உங்க முடிய வசால்லு..உங்க முடிவு நல்லதா
இருக்கணும்னு நான் கடவுளிடம் ச ண்டிக்கசறன்" என்று மனதில்
சதான்றிய ற்யற படபடவ ன்று வகாட்டி முடித்து ிட்டு ஆசு ாச
வபருமூச்யச ிட்டார் சித்ைா.

உடனிருந்த நிரு ிற்கும் இப்சபாது " ிஷயத்யத

வதரியப்படுத்தியாச்சு", என்ற உணர் ில் "ஹப்பாடா " என்றிருந்தது.

இ ர்கள் இரு ரும் இப்படி வபருமூச்யச வ ளிசயற்ற, இந்திைாய

சிந்தயன சுழல் உள்ளிழுத்துக் வகாண்டது.

இப்சபாது என்ன வசால் வதன்று அ ருக்கு புரிய ில்யல. அன்று

சித்ைா ின் இல்லத்தில் இருந்து கிளம்பும்சபாது, அ ர் மனதிலும்,
இப்படி ஒரு எண்ணம் சமசலாட்டமாக எழுந்தது உண்யமதான்.

ஆனால், கல்யாண ச யலகளிலும், மற்ற சடங்குகளிலும், பைபைப்பாக

மீ னா ிற்கு உத ியாக இருந்ததால், அ ர் அயத பற்றி சமலும்
அலச ில்யல. சமலும் மலர், நந்து கல்யாணத்திற்கு பிறகு, தன்
கல்யாணத்யத பற்றிய சபச்யச எடுங்கள் என்று தந்யதயிடம்
ிண்ணப்பித்திருந்தயத அறிந்து இருந்ததால், அந்த எண்ணத்யத
சிறிது நாட்கள் ஆறப் சபாட்டு ிட்டார்.

இப்சபாது, இந்திைா சகட்கவும், சுஹாசிற்கு மலயை வகாடுத்தால்

என்ன? என்ற எண்ணம் அ ருக்குள்ளும் எழுந்தது.

அசத சநைம் யகயில் தர்ஷுவுடன் சுஹாசும், அ னுக்கு பின்னால்

மலரும் உள்சள நுயழ யத கண்ட ருக்கு, அந்த அழகிய சஜாடியின்
வபாருத்தம், புரு ங்கயள சமவலழ வசய்ய, முன் சதான்றிய எண்ணம்
இப்சபாது லுப்பட்டது.

இந்து ஒரு முடிவுடன், " சித்து, இதில் எங்க முடிய ிட, மலரின்
முடிவு தான் முக்கியம்.. நான் என் கண ருடன் கலந்து சபசி ிட்டு ,
அ ளிடமும் சபசுகிசறன். ஏசனா கல்யாணம் என்றாசல
ச ண்டாவமன்று வசால்லிக் வகாண்டிருந்த ள், இப்சபாதான் நந்து
கல்யாணத்திற்கு பின் நாங்கள் வசால்லும் மாப்பியளக்கு சம்மதம்
வசால் தாக வசால்லியிருக்கிறாள். இருந்தாலும், அ ள் ிருப்பத்யத
மீ றி எதுவும் வசய்ய மாட்சடாம்...இந்த கல்யாண கசளபைம் எல்லாம்
முடிந்ததும், இைண்டு ைன்கயள பற்றியும் ட்டில்
ீ கலந்து சபசி ிட்டு
முடிய வசால்சறன்" என்றார்.

இதற்குள் சுஹாசும், மலரும் அருகில் ந்து ிட, இந்த சபச்சு

அத்துடன் தயடபட்டு, அங்கு ஒரு திணிக்கப்பட்ட சகஜ சபச்சு ஓட
து ங்கியது. ஆனால் ஒன்று, மண்டபத்திற்கு உள்ளிருந்த அந்த
மூ ரும், இப்சபாது உள்சள ந்த இரு யையும் பார்த்த பார்ய யின்
சகாணத்தில் பல அர்த்தங்கள் வபாதிந்திருந்தன.

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 21

ஆமச நமாழி உன் வாய்வழி வை

ஆவல் கூட்டி ொன் காத்திருக்க,
காேம் தாழ்த்தி, கனேில் தள்ேி
எமன கண்ண ீரில் குேிக்க நசய்கிறாலய...
காதேில்ோ கல்நெஞ்சகாைலனா ெீ !

உன்னிடம் உள்ேம் உமைக்க

ஒவ்நவாரு நொடியும் உயிர் துடிக்க
ஊசி முமனயில் உறங்கும் என்மன
உதாசீனமாக உதறி நசல்கிறாலய
இைக்கமில்ோ இருதயக்காரிலயா ெீ ?

அை ிந்தன், நந்திகா ின் திருமணம் இனிசத நடந்து முடிந்து, இைண்டு

நாட்கள் ஆகி இருந்தன. திருமணத்யத வதாடர்ந்து ாை இறுதி நாட்கள்
ந்ததால், அலு லக ிடுமுயற காைணமாக மலர் தன் ட்டிலும்,
ீ
உற ினர் டுகளிலுமாக
ீ வகாட்டமடித்துக் வகாண்டிருந்தாள்.

மலர் இங்சக யளய ந்து வகாண்டிருந்தாலும், அ ள் எண்ணங்கள்

என்னச ா சுகாயச தான் சுற்றி யளத்து வகாண்டிருந்தன. திருமண
ட்டில்
ீ அ ன் தன்னிடம் நிகழ்த்திய திருக்கூத்துக்கயள நியனத்து
நியனத்து சிரித்துக் வகாண்டிருந்தாள் மலர். ஹர்ஷா கூட , சுகாயச
பற்றி புகழ் பாடியயத எண்ணிய ளுக்கு இன்னும் சிரிப்பு ந்தது. .

"ஆனாலும் இந்த வடாச்சு ிடம் வகாஞ்சம் உஷாைாக இருக்க

ச ண்டும்...அவ் ப்சபாது நம்யம ஆழம் பார்ப்பது சபால் கூட
இருக்கு...அ யன நம்ப முடியாது" , என்றும் தனக்குள்
வசால்லிக்வகாண்டாள்.

"இந்த சுஹாஸ் என்னதான் நியனத்து வகாண்டிருக்கிறான்? என்யன

தான் நியனக்கிறாசனா? அப்படித்தான் வதரிகிறது... ஆனாலும் ாயய
திறந்து வசான்னால் தாசன வதரியும்....இ ன் எதுசம வசால்லாம
கண்டுபிடிக்கிறதுக்கு நான் என்ன " யார் மனசில யாரு?
அ ங்களுக்வகன்ன சபரு ? " என்று கண்டுபிடித்து வசால்லும் கிைாண்ட்
மாஸ்டைா( grand master )? ஒரு தடய , அந்த ியளயாட்டில்
முட்யட மதிப்வபண் ாங்கியது பத்தாதா?

ஒருச யள இப்சபாதும் நான் தான் அ னிடம் சபாய் வசல்ல

ச ண்டும் என்று நியனக்கிறானா? மயடயா...ஏதா து
வசால்லணும்னா சீக்கிைசம வசால்லி வதாயல....அயத ச்சு தான்
நான் ஒரு முடி ிற்கு ை முடியும்...இங்க ட்டில்
ீ ச று எனக்கு
வதரியாமல், என்னசமா நடக்குது.... அப்பாவும் அம்மாவும் அடிக்கடி
ைகசியம் சபசிக்கிறாங்க..அடுத்து கல்யாணம், கத்திரிக்காய் என்று
ஏதா து ஆைம்பிக்கும் முன் நீ நியனப்பயத வசால்லுடா
சுக்கு....இல்லன்னா நான் பாட்டுக்கு அ ங்க வசால்ற மாப்பிள்யளக்கு
தயலயாட்டிட்டு சபாயிட்சட இருப்சபன்.... ஆமா..ஜாக்கிையத..."
என்று மனதிற்குள் அ னுக்கு மிைட்டல் ிடுத்து வகாண்டிருந்தாள்
மலர், சுஹாஸ் தன்யன தனியாக சந்திக்க ிரும்பிய சந்தர்ப்பங்கயள
எல்லாம் தாசன த ிடு வபாடி ஆக்கி ிட்டயத, மறந்து ிட்டு.

சரி, அந்து ிடமா து இ னின் முன்கயதயய பற்றி சூசகமாக சகட்டு

பார்க்கலாம் என்றால், அ யன பிடிக்கச முடிய ில்யல. நந்து
பின்னாடி சுற்றச அ னுக்கு சநைம் சரியாக இருக்கிறது. இப்சபா
சபாய் சகட்டால், "நான் எங்சக இருக்கிசறன்? நீங்க யாரு ?" என்று
மயக்கத்தில் இருந்து ிழிக்கும் தமிழ் பட கதாநாயகி சபால்
சகட்டாலும் ஆச்சரியப் படு தற்கில்யல.

ஒசைார் சமயம் எதுக்குடா இந்த ிடுமுயற ந்தது என்று கூட

சதாணியது அ ளுக்கு.! அலு லகத்திற்கு வசன்றிருந்தால், அ யன
பார்த்து வகாண்டா து இருந்திருக்கலாம், என்ற ரீதியில் சயாசித்து
வகாண்டிருந்தாள்.

இ ள் இப்படிசய சுற்றிக்வகாண்டிருக்க, இ யளசய ஆைாய்ச்சி

பார்ய பார்த்து வகாண்டிருந்தனர், இந்துவும், ை ியும். அை ிந்தன்
கல்யாணத்திலிருந்து திரும்பி ந்த அன்று இைச இந்து, ை ியிடம்,
மண்டபத்தில் நடந்த ற்யற பற்றியும், சித்ைா ின் ிருப்பத்யத
பற்றியும் கூறி ிட்டார்.

ை ியும் தன்னிடமும் அந்த லண்டன் மாப்பிள்யளயின் தந்யத

சபசியதாக கூற, என்ன முடிவ டுப்பது என்று இரு ருக்கும் வகாஞ்சம்
குழப்பமாக தான் இருந்தது.

இைண்டு ைன்களிலும் குயற கூறுமள ிற்கு எதுவுசம இல்யல,

இைண்டுசம வதரிந்த குடும்பங்கள் தான். அர்ஜுன், என்ற அந்த
லண்டன் மாப்பிள்யளயய சதர்வு வசய்து மலயை வ ளிநாட்டில்
வகாடுப்பயத ிட சுஹாசிற்கு வகாடுத்தால், அருகிசலசய இருப்பாசள
என்ற எண்ணம் சதான்ற, அ ர்களது பார்ய யில் அர்ஜுயன ிட
சுஹாஸ் வகாஞ்சம் அதிக மதிப்வபண்கள் வபற்றான்.

இந்து ிற்கு, சித்ைாய பற்றி தனிப்பட்ட முயறயில் வதரிந்து

இருந்ததால், அ ர்கள் குடும்பத்தில் வகாடுத்தால், மலர்
மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பாள் என்று சதான்றியது.

இப்படி அங்சக மாப்பிள்யள சதர் ிற்கு மதிப்வபண் ழங்கும் படலம்

நயடவபற்றுக்வகாண்டிருக்க, இரு ருக்குசம தாங்கள் எடுக்கும்
முடிய ிட, மதிமலரின் ிருப்பசம இதில் மிக முக்கியம். அதனால்
இைண்யடயுசம அ ளிடம் கூறி, அ ளுக்கு எது பிடித்த ைசனா
அயதசய முடி ாக்கி வகாள்ளலாம் என்று தீர்மானித்தனர்.

ஆனால், மலசைா கல்யாண ிஷயம் என்றாசல கழுவுகிற நீரில்,

நழுவுகிற மீ னாக ஓடிக்வகாண்டிருப்பத்யத உணர்ந்த ர்கள்,

"வகாக்கு பாரு தயையிசல

காத்திருக்கு கயையிசல
எதுகிருக்கு கயையிசல
மீ னுக்கது வதரியசல"

என்ற குழந்யதகள் பாடலில் ரும் வகாக்கு சபால், சமயம் பார்த்து

மலயை அமுக்கி பிடிக்க, ஆர் மாக காத்திருந்தனர்.

இதற்குள் வபாறுயமயிழந்த அர்ஜுனின் தாய் ச று, ஒன்றிைண்டு

முயற அயலசபசியில் அயழத்து பதில் சகட்டு நச்சரித்து
வகாண்டிருந்தார்.

அப்படி ஒரு முயற அர்ஜுனின் தாயாரிடம் இருந்து அயழப்பு ந்த

சபாது, மலர் கீ சழ வதாயலக்காட்சியில் மூழ்கி இருந்ததால், இந்திைா,
மாடி அயற பால்கனியில் நின்று, வகாஞ்சம் வமது ான குைலில் சபசிக்
வகாண்டிருந்தார்.

அடுத்த அயறயில் தன் முதல் காதலியான மடிக்கணினியுடன்

வகாஞ்சிக் வகாண்டிருந்த ஹர்ஷா ின் காதுகளில் " ஜாதகம், மலர்,
கல்யாணம், அர்ஜுன், லண்டன், என்யறக்கு திரும்பறார், சபசிட்டு
முடிவு வசால்சறன்..." என்று தந்தி பாயஷயில் சில வசாற்கள்
காற்று ாக்கில் காதில் ிழ, ஆர் மான அ ன், அந்த சிறு
குறிப்புக்கயள வகாண்டு ஒரு வநடுந்வதாடயைசய மனதிற்குள் எழுதி
முடித்து ிட்டான்.

" மலருக்கு லண்டன் மாப்பிள்யள பார்க்கிறார்கள் சபால்

வதரியுது...அந்த யபயன் ட்டுக்காைங்களுக்கு
ீ பதில் வசால்ல
மலரிடம் சகட்க சபாறாங்க....இது அந்த மக்கு மலருக்கு வதரியுமா?
என்னதான் சண்யடக்காரியாக இருந்தாலும், அக்கா அவ் ளவு தூைம்
வசன்று ிடு ாளா ? " , என்வறல்லாம் அச்சு ிற்கு, அக்கா மீ து பாசம்
வபாங்க, அ ளிடம் இயத பற்றி கூறி உஷார் படுத்த ச ண்டும் என்று
சதான்றியது.

வமது ாக கீ சழ இறங்கி ந்த ன், அ ளிடம் , " மலர், ரியா...

சபாய் ஒரு ஐஸ் கிரீம் சாப்பிட்டுட்டு ைலாம்..." என்றான்

" என்னடா இது? திடீர்னு பாச சுனாமி வபாங்கி ருசத ? " என்று மலர்
நியனத்தாலும், அ ளுக்கும் வகாஞ்சம் வ ளிசய வசன்று ிட்டு
ந்தால் நன்றாக இருக்குவமன்று சதான்ற, மாடியில் இருந்த
அன்யனயிடம் கீ ழிருந்சத குைல் வகாடுத்து ிட்டு, இரு ரும் வ ளிசய
கிளம்பினர்.

ஹர்ஷா ஐஸ் கிரீம் கயடயில், மலருக்கு பிடித்த பட்டர் ஸ்காட்ச்

கார்வநட்சடா ஒன்றும் , தனக்கு கசாட்டா ஒன்றும் ாங்கி ந்தான்.

தம்பியின் ஐஸ் கிரீம் பாச மயழயய கண்ட மலருக்கு,”இவதல்லாம்

நல்லதுக்கு இல்யலசய... என்ன வ டிகுண்டு ய த்திருக்கிறாசனா?”,
என்று தான் சந்சதகமாக பார்க்க சதான்றியது.

" என்னடா அச்சு? யாயையா து காதலிக்கிறியா? அதுக்கு ஏதா து

உத ி சதய படுதா? ", என்றாள் மலர் கிண்டலாக.

" அதுக்வகல்லாம் உன் உத ி எதுக்கு.....எல்லாம் நாங்கசள

பார்த்துக்குச ாம்.. அய்சயா பா ம்! சீக்கிைசம லண்டனுக்கு உன்யன
உப்புமூட்யட கட்டிடு ாங்கசளனு வசால்ல ந்தால், எனக்கு இதுவும்
சதய , இன்னமும் சதய தான்."

" யாருடா லண்டனுக்கு சபாறா? எனக்கு இப்சபா ஆபீஸ்ல அப்படி எந்த

ஆன்யசட் (onsite) ாய்ப்பும் இல்யலசய?" என்று சயாசித்த மலயை
இயடயிட்ட ஹர்ஷா, " நீ மக்கு மலர் என்பதில் எந்த சந்சதகமும்
இல்யல..ச யலயில் மட்டும் தான் வ ளிநாடு அனுப்பு ாங்களா?
வ ளிநாட்டு மாப்பிள்யளய கல்யாணம் பண்ணினா அயத ிட
ச கமா சபாயிடலாம்...நீயும் சீக்கிைசம சபாக சபாற...அதுக்கு ட்டில
ீ
எல்லா ஏற்பாடும் நடக்குது..அயத வசால்ல ந்தா, நீ என்யனசய
ஓட்டுற....உன்கிட்ட வசால்ல ந்சதன் பாரு... என்யன
வசால்லணும்.... ...."என்றான்.

மலருக்கு ஒன்றுசம ஓட ில்யல.

" ஓ! இதுதான் அந்த தங்கமயல ைகசியமா...அந்து கல்யாண தினத்தில்

இருந்சத , அம்மா பார்ய சய ித்தியாசமா இருப்பதற்கு காைணம்
இதுதானா? சபாதாக்குயறக்கு, அப்பாவும், அம்மாவும் ஏசதா ங்கியய
வகாள்யளயடிக்க திட்டமிடு து சபால் அடிக்கடி ைகசியமாக சபசிக்
வகாள் தும், நம்யம கண்டவுடன் சபாலி சிரிப்பு சிரிப்பதற்கும்
காைணம் இதுதானா?" என்று எண்ணிய ளுக்கு, இப்சபாது என்ன
வசால்லி இயத மறுப்பது என்று புரிய ில்யல. ஒருச யள அன்று
அம்மா வசான்னது சபால், அ ர்கசள இனிசமல் யாயையா து
பார்த்து ிட்டு, நம்மிடம் கல்யாணம் என்று வசால் ார்கசளா?”
ஏற்கனச சுகாஸ் மீ து கனன்று வகாண்டிருந்த சகாபம் இப்சபாது
வகாழுந்து ிட்டு எரிந்தது.

“இதற்கு வபயர் தான் அயலக்களிப்சபா?” வநருங்கி வசன்ற சபாது

ிலகி வசன்று த ிக்க ய த்தான்....இப்சபாது ிலக நியனக்கும்
சபாது, வநருங்கு து சபால் சபாக்கு காட்டுகிறான்....என்ன முடி ிற்கு
ரு து?” என்று குழம்பி, சகாபப்பட்டு, ச தயனயில் வநாந்தாள்

மலருக்கு இப்சபாசத வசன்று அ ன் சட்யடயய பற்றி, " பதில்

வசால்லுடா தடியா? " என்று சகட்க ச ண்டும் சபாலிருந்தது...

அன்று, காரில் அ ன் அயழத்தசபாது, அச்சுய கூப்பிடாமல்

அ னுடன் தனியாக வசன்றிருந்தால், ஒருச யள அ ன் மனயத
திறந்திருப்பாசனா? என்று கூட அ ளுக்கு.இப்சபாது.சதான்றியது.

“உன்யன தான் ிரும்புகிசறன் என்று ாயய திறந்து ஒரு ார்த்யத

வசான்னால் சபாதுசம....பயழய சம்ப ங்கள் எதுவுசம சகட்காமல்
ஏற்றுவகாள்ச சன? என்னடா உன் தயக்கம்?” என்று குழப்பத்தில்
தனக்குள் மூழ்கி ிட்ட ளுக்கு ச று எயத பற்றியும் சிந்திக்க
சதான்ற ில்யல.

" உன்மன பார்த்த பின்பு தான்

என் லசாதமன காேம்
ெீ மீ ண்டும் லதான்றியதால்
என் வாழ்வில் திரும்பவும் லசாகம்..."
என்ற ரிகள் தனக்காகச எழுதப்பட்டய சபால் சதான்றின
அ ளுக்கு.

யகயில் பிடித்திருந்த சுய யான அந்த பாலால் வசய்யப்பட

நறுமணமூட்டபட்ட பனி கூழ் கயைந்து யகயய நயனத்து வசன்றயதக்
கூட உணைாமல் உட்கார்ந்திருந்தாள் அ ள்.

"மலர்", "மலர்", "மலர்" என்று நீதிமன்ற ட ாலியாக மாறி தான்

கத்தியது கூட வச ிப்பயறகளுக்கு எட்டாமல் ஸ்தம்பித்து
அமர்ந்திருந்த தமக்யகயய கண்ட அச்சு. அ ள் யகயய பிடித்து
உலுக்கியசபாழுது தான் சிந்தயன சிக்கலில் இருந்து வமல்ல ிடுபட
முயன்றாள் மலர்.

முயன்றாள் அவ் ளச ! ஆனால்....ம்ம்ஹும்..என்ன முயன்றும்

முடிய ில்யல, அ ளால்....

ஹர்ஷா ிற்சக, மலயை இப்படி பார்க்க கஷ்டமாக இருந்தது,

அ ள் யகயய ஆதை ாக பற்றிய ன், " சஹ... மலர்... இப்சபா என்ன

ஆச்சு? ஏன் இப்படி பிைம்யம பிடிச்ச மாதிரி உட்கார்ந்திருக்க? எதுக்கு
நீ இவ்சளா அதிர்ச்சி ஆகுற... ? உனக்கு பிடிக்கயலனா வசால்லிடு,
அப்பாவும், அம்மாவும் கண்டிப்பா சகட்பாங்க... அ ங்க நிச்சயமா
உன்யன கட்டாயப் படுத்த மாட்டங்க... அம்மா யார் கூடச ா சபானில்
சபசியது வகாஞ்சம் அயைகுயறயா காதில் ிழுந்தது.... அயத ச்சு
நாசன யூகிச்சிக்கிட்சடன்.. உடசன உனக்கு வசால்லணும்னு
சதாணுச்சு... அதான் ,உன்யன இங்சக கூட்டிட்டு ந்சதன்.. இப்சபா
என்ன? உனக்கு வதரிஞ்சிடிச்சுல, அ ங்க சபச்யச ஆைம்பிக்கும் சபாது
நீ சநைடியா வசால்லிடு...சரியா..?" என்று அ யள ஆறுதல்
படுத்திய ன், சமலும், " உன்கிட்ட வசால்ல ச ண்டாம்னு தான்
நியனச்சசன்.......நிஜமா வசால்லப் சபானா, எனக்சக உன்யன
அவ்சளா தூைமா அனுப்பறதில் இஷ்டம் இல்லடி...சபசாம இங்சக
உள்ளூரில் யாயையா து பார்க்க வசால்ல ச ண்டியதுதான்..."
என்றான் அந்த தம்பி, தன் அக்கா மதிமலயை பாசமலைாக பா ித்து.

தனது தம்பியின் ார்த்யதகயள சகட்ட மலருக்கு, இ ன் இவ் ளவு

ளர்ந்து ிட்டானா என்ற பிைம்மிப்புடன், வகாஞ்சம் ஆறுதலும் எட்டி
பார்த்தது. அ ன் பாசத்யத எண்ணி உள்ளம் வநகிழ்ந்து, கண்கள்
கலங்கி ிட, ஹர்ஷா ின் யககயள இறுக்கமாக பற்றி தன்
அன்யபயும், நன்றியயயும் வ ளிப்படுத்தினாள்.
அத்துடன் நிறுத்தி இருக்கலாம் அச்சு, ஆனால் அ சனா, மலயை
சகஜமாக்க முயற்சிப்பதாக எண்ணி , " சபசாம உன் டி.எல்., அதான்
சித்ைா ஆன்டி யபயன், அந்த சுஹாயசசய பார்க்க வசால்லலாம்
ட்ல....வைாம்ப
ீ நல்ல ர்...என் அனுப த்யத ச்சு வசால்சறன்,
எனக்வகன்னச ாஅ ர் உன்கிட்ட ஏசதா தனி டிைாக் சபாடறது சபால்
தான் சதாணுது.......", என்று சிரித்துக்வகாண்சட வசாதப்பி ய த்தான்.

இவ் ளவு சநைம் தயைத் தளத்திற்கு வமல்ல,வமல்ல படி இறங்கி

ந்திருந்த ச தாளம், இப்சபாது அசுை ச க மின்தூக்கியில்
இமயமயலயின் உச்சியான எ வைஸ்ட் சிகைத்தில் ஏறி அமர்ந்து
வகாண்டது.

"மண்ணாங்கட்டி....டிைாக் சபாடுறானாம், டிைாக்...அவதல்லாம்

நல்லாத்தான் சபாடு ான்...ஆனா ருகிற ையில் மட்டும் ச ற
டிைாக்கில் சபாய்டும்...நம்ம கிைாக் ஆக ச ண்டியதுதான்.." என்று
மனதிற்குள் வபாருமிய ள், அச்சுய சநாக்கி " இந்த மாதிரி
உளறு யத முதலில் நிறுத்து", என்று முயறத்து ிட்டு யககயள
டிஷ்யு தாளால் துயடத்து ிட்டு, அவ் ிடத்யத ிட்டு ச கமாக
நகர்ந்தாள்.

ட்டிற்கு
ீ ந்த பிறகு மலர் யாரிடமும் எதுவும் சபசாமல் தன்
அயறக்கு வசன்று ிட, ஹர்ஷாவும் எதுசம வதரியாத அப்பா ி சபால்
தன் அயறக்கு ந்து, மடிக்கணினியய இயக்கி, அதன்
சாளைத்தின்(windows) ழிசய முகங்களின் வதாகுப்பு புத்தகமாம்
சபஸ்புக்கில் தன் சதடயல து ங்கினான்.

இைவு உண ிற்கு, மலரின் தாய் அயழக்க, அயமதியாக ந்து சாப்பிட

ந்த ள்,. உணவு சமயஜயிலும் அவ் ளாக சபச ில்யல. "என் பணி
சாப்பிட்டு முடிப்பசத என்பது சபால்", தட்டில் ய க்கப்பட்டிருந்த
சதாயசகள் கூட வ ட்கப்படும் அள ிற்கு, இயமக்காமல் பார்த்து,
மிளகாய் வபாடியில் சி க்க ய த்து, உண்டு முடித்தாள்.
மலரின் இந்த அயமதி, அ ள் வபற்சறாருக்கு ஆச்சரியத்யதயும்,
சந்சதகத்யதயும் உரு ாக்கியது.

ஏற்கனச , அந்த அர்ஜுனின் அம்மா வகாடுத்த குயடச்சல் வபாறுக்க

முடியாமல், இருந்த இந்துவும், இன்று என்ன ஆனாலும் சரி இதற்கு
ஒரு முடிவு கட்டி ிட ச ண்டும் என்று முடிவு எடுத்தார்.

உணவு முடிந்து மாடியயறக்கு வசன்ற மகயள வதாடர்ந்து ந்த

இந்திைா, “மலர்” என்று அயழத்தார்.

“சபாச்சுடா.....இப்சபா ரும், அப்சபா ரும்னு காத்திட்டிருந்த, குக்கர்

ிசில் ஒரு ழியா வ ளிசய ந்திடிச்சு.... சரிமா...வைடி
1...2...3.........ஆைம்பிங்க உங்க ஆலாபயனயய...”, என்று மனதிற்குள்
நியனத்த ள், வ ளிசய அயமதியாக “என்னம்மா?” ,என்றாள்.

“மலர், உனக்கும் யசு ஏறிட்சட சபாகுது....நீயும் பிடிவகாடுத்து

சபசச மாட்சடங்குற....நாங்களும் உனக்கு சபாதுமான அளவு கால
அ காசம் வகாடுத்தாச்சு...இனிசமல் தாமதிக்க முடியாதுமா..
இப்சபாச நல்ல நல்ல ைன்கள் ரும் சபாது முடிச்சா தான்
உண்டு.....தள்ளி சபாட்டுட்சட சபானா, அப்புறம் ஒரு கட்டத்துக்கு
சமல் நாமசள நியனத்தாலும், நல்ல ைன் அயமயறது
கஷ்டம்டா....உனக்கும் என் யசாகும் சபாது, உனக்கும் இப்படி ஒரு
மகள் இருந்தா அந்த படபடப்பும், த ிப்பும் புரியும்....இப்சபா கூட,
அை ிந்தன் கல்யாணத்தில் நல்ல சம்பந்தங்கள் ந்திருக்கு...
வைாம்ப அ சை படுத்துறாங்க...ஆனா நாங்க தான், உன்கிட்ட சபசிட்டு
சம்மதம் வசால்றதா வசால்லியிருக்சகாம்...அயத பத்தி சபச தான்
ந்திருக்சகன்.. வகாஞ்சம் வபாறுயமயா சகட்டு, சயாசிச்சு, உன்
முடிய வசால்லுடா...”, என்றார்.

மலருக்கு, அ ர் வசால் தில் உள்ள ஞாயம் நிச்சயமாக புரிந்து, அதில்

எந்த த றும் இல்யல என்று சதான்றியது, ஆனாலும் அ ளுக்கு
உள்ளூை ஒரு பதட்டம் வதாற்றிக்வகாள்ள, அந்த சபச்சச
பிடிக்க ில்யல., ‘களக்’, ‘களக்’ என்று வகாதிக்கும் சசாற்றுப் பாயன
சபால அ ள் மனம் சூடாகி, பல ிதமான ஏமாற்றங்களிலும்,
இயலாயமயிலும், த ிப்பிலும் வகாதித்து வகாப்பளித்துக்
வகாண்டிருந்தத்து...

இந்திைா சமலும் வதாடர்ந்து, “இைண்டு ைன்கள் ந்திருக்குடா,”

இைண்டும் நமக்கு வதரிந்த குடும்பங்கள் தான்..ஒன்று லண்டனில்
இருக்கும் யபயன், அடுத்தது உள்ளூர் தான்....” என்று சலசான
சிரிப்புடன் அ ர், சபச்யச வதாடர்ந்து வகாண்டிருக்கும் சபாசத,

‘என்னது? இைண்டா? அச்சு ஒன்னு தான் வசால்லுச்சு... அய்யசயா ஒரு

ையன எப்படியா து ,வ ளிநாடு ச ண்டாம் என்று வசால்லி ஒதுக்கி
ிடலாவமன்று நியனத்தால்., அடுத்தது உள்நாடாசம, அயத எப்படி
நிறுத்து து.....சரி வமாத்தமா.. முற்றுபுள்ளி ய த்து ிடலாம்” என்று
மின்னல் ச க மன அலசலில் முடிவ டுத்த மலர். “அம்மா...
ப்ள ீஸ்.........வகாஞ்சம் நிறுத்துங்க....” என்று ச கமாக சகாபத்துடன்
இயடயிட்டாள்.

“என்னடா ஆச்சு?”, என்பது சபால் அ யள பார்த்து, வசால்ல ந்தயத

அப்படிசய நிறுத்திய ர், அ யள முயறத்தார்.

“ எனக்கு இப்சபாயதக்கு கல்யாணம் ச ண்டாம்னா ச ண்டாம்

தான்.....நந்து கல்யாணம் முடிஞ்சதும் சபசுங்கன்னு வசான்னா,
அதுக்காக, இப்படியா, யககடிகாைத்யத பார்த்திட்சட இருந்து
உடனடியா ந்து நிப்பீங்க? லண்டனாம், மண்ணாங்கட்டியாம்.....
இப்சபாயதக்கு எந்த வகாம்பயன வசான்னாலும் என் பதில், இல்யல,
இல்யல,இல்யல மட்டும் தான்”, என்றாள் குையல உயர்த்தி, அந்த
இரு வகாம்பன்களில், ஒரு ன் தன் மனதின் உச்சாணி வகாம்பில் ஏறி
அமர்ந்து தன்யன உலுக்கிக் வகாண்டிருப்ப ன் என்பயத அறியாமசல.

“ஹப்பாடா...இவ் ளவு சநைம் சபசியயத மகள் வபாறுயமயுடன்

சகட்டுக் வகாண்டிருக்கிறாசள, அதுச வபரிய ிஷயம், மீ தியயயும்
ச கமாக வசால்லி, எப்படியா து ஒப்புவகாள்ள ய த்து ிடலாம்”,
என்று வகாஞ்சம் நம்பிக்யகயுடன் குஷியாக சபசிக் வகாண்டிருந்த
இந்திைா ிற்கு, மகள் இப்படி வசான்னதும், எங்கிருந்து தான் அவ் ளவு
சகாபம் ந்தசதா, ஓங்கி அ ள் கன்னத்தில் ஒரு அயற ிட்டார்.

, “என்னடி நியனச்சிட்டிருக்க உன் மனசில் எங்கயளப் பத்தி? ஏன்

இப்படி எங்க உயியை ாங்குற? உனக்கு சுதந்திைம் வகாடுத்தால், அயத
நீ இப்படித்தான் துஷ்பிைசயாகம் பண்ணு ியா? உனக்கு என்ன வபரிய
பூசலாக ைம்யப என்று நியனப்பா...எவ் ளவு நாள் உன்
ஆட்டவமல்லாம்? இந்த அழகும், இளயமயும் மயறந்து நீ பாட்டி ஆன
பிறகு உன்யன யார் ரு ா உன்யன கல்யாணம்
வசஞ்சுக்க.....அறிச இல்லாம நீ பாட்டுக்கு சபசிட்டு சபாற, எத்தயன
ட்டில்
ீ இப்படி இருக்காங்க? இ ன்தான் மாப்பிள்யள, இ யன தான்
நீ கட்டிக்கணும்னு சட்டமா வசால்ற வபத்த ங்க எத்தயன சபர்
இருக்காங்க வதரியுமா? பிள்யளங்க ாழ்க்யக ஆச்சச அயத சதர்ந்து
எடுப்பது அ ங்கசளாட ிருப்பம்னு உரியமயும், கால அ காசமும்
தாைாளமா வகாடுத்தால், அதுக்கு நீ வசய்யும் மரியாயத இது தானா?
இப்படிசய வசால்லிட்டு இரு, அப்புறம் நீசய யாயையா து
ிருப்பப்பட்டா கூட அ ன் உன்யன ச ண்டாம்னு வசால்லிட்டு
சபாயிடு ான்....” என்று, மகளுக்கு எப்படியா து புரிய ய த்து ிட
ச ண்டுசம என்ற ஆதங்கத்திலும், ச தயனயிலும், இந்திைா
ார்த்யதகயள வகாட்டிக் வகாண்சட சபானார்.

அன்பான அன்யன தன்யன அடித்த லி கூட வபரிதாக சதான்றாமல்,

அ ர் இறுதியாக வசான்ன ார்த்யதயில் மனதில் அயற
ாங்கி ய ள், “ அப்படித்தாசன நடந்தது....எனக்கு பிடித்த ன், நான்
உயிைாக சநசித்த ன் என்யன ச ண்டாம் என்று தான் சி
ீ ிட்டு
சபானான்.....உண்யமயான அன்யப புரிந்து வகாள்ளாமல் உதாசீன
படுத்தி ிட்டு சபான னுக்காக, வபற்ற ர்கயள எவ் ளவு ச தயன
பட ய க்கிசறாசம....ச்சச, என்ன நியலயம இது? ஆனாலும் இந்த
பாழாய் சபான மனது வசால் சபச்சு சகட்குதா....அந்த முட்டாயளத்
தாசன நியனக்கிறது. ” என்ற சுயபட்சாதாப்த்திலும், குற்ற
உணர்ச்சியிலும், இயலாயமயிலும், வபருங்குைவலடுத்து அழத்
து ங்கினாள் மலர்.

இதற்குள், அங்கு சபச்சு சத்தம் வபரிதாக சகட்கச ை ியும்,

ஹர்ஷாவும் மலரின் அயறக்கு ந்து ிட்டனர்.

மலர் அழுது வகாண்டிருப்பயத பார்த்த ை ி, “ என்ன இந்திைா? என்ன

ஆச்சு? மலர் ஏன் அழறா? எதுக்கு இவ் ளவு சத்தம் என்று சகட்டார்.

அச்சு ிற்கு தமக்யகயய பார்த்து பா மாக இருந்தது.

ஆற்றாயமயில் கத்திக் வகாண்டிருந்த இந்திைா ின் சகாபம் இப்சபாது

அகப்பட்டுக்வகாண்ட ை ியின் மீ து பாய, “ எல்லாம் நீங்க வகாடுக்கும்
இடம்.....வசல்லம் வகாடுத்து குட்டி சு ைாக்கி ச்சிருக்கீ ங்க...நம்ம
கஷ்டம் இ ளுக்கு புரியுதா? கல்யாணசம பண்ணிக்க மாட்டாளாம்....
எப்படிசயா சபாகட்டும்... அ இப்படிசய இருக்கட்டும், நானும்
சீக்கிைசம கண்யண மூடிடசறன் .அப்புறம் அ நிம்மதியா,
சந்சதாஷமா இருக்கட்டும்” என்று சகாபமாக வசான்ன ருக்கும்
அழுயக ந்து ிட்டது.

தாயின் இந்த ார்த்யதகயள சகட்டு மலருக்கு இன்னும் அதிகமாக

துக்கம் வபாங்கி ை, அ ர் ச தயன படு யத காண சகிக்காமல்
கட்டிலில் குப்புறப் படுத்து குழுங்கி குழுங்கி அழுதாள்.

ை ிக்கு, இப்சபாது யாயை சமாதான படுத்து து என்று

வதரிய ில்யல. அ ர் அச்சு ிடம் யசயக காட்ட, அ ன் தாயய
சமாதனப்படுத்தி அங்கிருந்து கூட்டி வசன்றான்.

மலரின் அருகில் அமர்ந்த தந்யத,ஒன்றும் சபசாமல் அ ள் முதுயக

ஆதுைமாக தட ி வகாடுக்க, மலரின் அழுயக இன்னும் அதிகமானது.
சிறிது சநைம் ஒன்றும் சபசாமல் அமர்ந்திருந்த ர், பிறகு வமது ாக,
“மலர்.....நீ இன்னும் சின்ன வபாண்ணில்யல... உனக்சக எல்லா
 ிஷயங்களும் புரியும் யசுதான்.. அன்யனக்கு நீசய தான் என்னிடம்
நந்து கல்யாணத்திற்கு பிறகு சபசலாம் என்று வசான்ன....அயத
மனதில் ச்சு தான் நாங்களும் வபாறுயமயா இருந்சதாம்... நாங்களா
யாரிடமும் சபாய் சகட்கயலடா... தானா சதடி ைாங்க... ந்த
இைண்டு சம்பந்தங்களிலும் எந்த குயறயும் வசால்ல
முடியாது...இன்னும் நீ இந்த மாதிரி ிதண்டா ாதம் வசய்றது
நல்லதில்யலடா.....நல்லா சயாசி.....இன்யனக்கு இதுக்கு சமல்
எதுவும் சபச ச ண்டாம்..... நல்லா தூங்கி வைஸ்ட் எடு...மீ தியய
நாயளக்கு சபசிக்கலாம்... ஆனா இதுக்கு சமல தாமதிக்க
முடியாதுமா...அயத மட்டும் மனசில் ச்சிக்சகா” ன்று உறுதியாக
வசால்லி ிட்டு அங்கிருந்து அகன்று ிட்டார்..

தனக்கு ஒசை பிடியாக இருக்கும் தந்யதயும் அப்படி வசால்லி

வசன்றதில் மலருக்கு அடுத்தது என்ன? என்ற பயம் பிடித்து ஆட்ட
து ங்கியது..

மதிமேர் இங்லக அழுமகயில் கமைந்து லதய்பிமறயாகி

நகாண்டிருக்க, அவேின் கண்ண ீருக்கு காைணமானவலனா,
தன் வட்டு
ீ கட்டிடத்தின், நமாட்மட மாடியில், காற்றாட அமர்ந்து,
தன்
மனதின் ொயகியான மேமை முழுெிேவில்
கண்டு நகாண்டிருந்தான்.

அன்று மண்டபத்யத ிட்டு ட்டிற்கு

ீ திரும்பிய ன் மாயலயில்
அை ிந்தனின் அயழப்யப ஏற்று மறு ட்டு
ீ நிகழ் ிற்கு வசல் தாக
தான் இருந்தான். ஆனால், டு
ீ திரும்பிய தர்ஷு பாப்பா, ாந்தியும்,
காய்ச்சலுமாக கஷ்டப்பட,, அ யள மருத்து ரிடம் அயழத்து வசல்ல,
மருந்துகள் ாங்கி ை என்று மும்முைமாகி ிட்டதால், அங்சக
வசல்ல முடிய ில்யல.

மலயை காண முடிய ில்யலசய என்ற ஏக்கம் ஒரு புறம் தீயாக

வகாழுந்து ிட்டு ஏறிந்து அ யன பாடாய் படுத்தியது.
சித்ைாவும், நிருபமாவும் பாப்பாய க னிப்பதில் மூழ்கி ிட்டதால்,
அ ர்கள் மலயை வபண் சகட்ட ிஷயம் பற்றி சுஹாசிடம் வசால்ல
சந்தர்ப்பம் அயமய ில்யல. சபாதும் சபாதாதற்கு சித்ைா ிற்கும்
இைத்த அழுத்தம் ஏறி ிட்டதால், அ ரும் சசார்ந்து ிட்டார். அ யை
ஓய்வ டுக்க வசால்லி ிட்டு நிருவும், சுஹாசும் எல்லா
ச யலகயளயும் க னித்தனர்.

இப்படிப்பட்ட கசளபைத்தில் வ ள்ளி இைவும், சனிக்கிழயமயும்

மருத்து மயனயும், டுமாக
ீ கடந்து சபாக, ஞாயிறன்று வகாஞ்சம்
நியலக்கு ந்தது அந்த குடும்பம். குழந்யதகளுக்கு ஒன்று என்றால்,
குடும்பத்தில் இருப்ப ர்கள் அயன ருசம ாடி ிடு து
இயல்புதாசன!

தர்ஷு சற்று வதளி யடந்ததும் தான் நிரு ிற்கு தான் இன்னும்

மண்டபத்தில் நடந்தய பற்றி சுஹாசிடம் வசால்ல ில்யல என்ற
ிஷயம் ஞாபகத்திற்கு ந்தது.. சித்ைா ின் உடல்நியலயய கருத்தில்
வகாண்டு தாசன அ னிடம் சபசு தாக தாயிடம் கூறினாள் நிரு.

அன்று இைவு, உண ிற்கு பின் சித்ைாவும், தர்ஷுவும் உறங்கி ிட,

ைச ற்பயற சசாஃபா ில் அமர்ந்து மடிக்கணினியில் அலு லக
ச யல வசய்து வகாண்டிருந்த சுஹாசிடம் ந்தாள்.

“சுஹா.......உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான ிஷயம் சபச ச ண்டும்....”

“என்ன?” என்பது சபால் நிமிர்ந்து பார்த்த யன, “நீ அன்யனக்கு

என்னிடம் வசான்னிசய மாடியில்...அது பற்றித்தான்...”

சுஹாசின் இதயம் இப்சபாது ச கவமடுத்த ையியல சபால் தடதடக்க,

மடிக்கணினியய கீ சழ ய த்து ிட்டு அக்காய ஆர் த்துடன்
பார்த்தான்.

‘நீ வசான்ன ிஷயத்யத பற்றி அம்மா ிடம் வசான்சனன்...” என்ற ள்

இயடவ ளி ிட்டு அ யன பார்க்க, சுஹாசிற்கு வகாஞ்சம் எரிச்சல்
 ந்தது. “வபரிய திகில் ைாணி தில்லானா.. ச கமா
வசால்லுடி......சஸ்வபன்ஸ் ய க்கிறாளாம். சஸ்வபன்சு” என்று
அ யள உள்ளுக்குள் திட்டிக் வகாண்டிருந்தான்.

அழுத்தத்திற்கு வபயர் சபான ன் ஆயிற்சற! வ ளிசய அயமதியாக

சகட்டான், “ அம்மா என்ன வசான்னாங்க?”

“அம்மா......அம்மா.......ச ண்டாம்னு.....” என்று நிரு இழுக்கவும்,

அந்த மகா அழுத்தகாைசன, உயடந்து ிட்டான்.

.சடாவைன்று எழும்பிய ன், “ ஏன்? ஏன்? ச ண்டாம்னு வசான்னாங்க?

மலருக்கு என்ன குயற “ என்று எகிறினான், முன்பு இசத மலயை தான்
மறுத்தயத மறந்து ிட்டு.

நிரு கலகலவ ன சிரிக்கவும், சுஹாசுக்கு ஆத்திைம் வபாத்து வகாண்டு

ந்தது. “ ஏண்டி சிரிக்கிற? லூசு........” என்று கடித்த பற்களுக்கியடசய
அ யள திட்டினான்

“சடய்.........அடிச்சிடாதடா......அடிச்சிடாதடா....அம்மா ச ண்டாம்னு
வசால்லயலன்னு வசால்ல ந்சதன்... நீ வசான்னயத வசால்லும்
முன்சப அ ங்களுக்கு அந்த எண்ணம் இருந்திருக்கு..நான் உன்
ிருப்பத்யத அ ங்க கிட்ட வசான்னதும், அ ங்களுக்கும் வைாம்பச
சந்சதாஷம்....சந்தர்ப்பம் அயமந்ததும் இந்து ஆன்ட்டியிடமும் உடசன
சபசிட்டாங்க.....பாரு, நீ ழிஞ்சு மண்டபத்தில் வ ள்ளம் ந்தது
அ ங்க கண்களுக்கும் தப்பயல.... வதரியுமாடா...ஹா ஹா ஹா ”
என்று கூறி இன்னும் நயகக்க து ங்கினாள்.

சுஹாசிற்கு மகிழ்ச்சி கடல், அயல அயலயாக வபாங்கி ந்து அ யன

புைட்டி எடுத்து திக்குமுக்காட வசய்தது.

மகிழ்ச்சி ஒரு புறம் இருந்தாலும், மற்வறாருபுறம், மலரிடம் இன்னும்

தான் மனம் ிட்டு சபசும் முன்சன இப்படி நடந்து ிட்டசத.....அ ள்
என்ன முடிவ டுப்பாசளா, என்ற பயமும் முயள ிட்டது. ஆனால்
அப்சபாது மனதில் ஆர்ப்பரித்த சந்சதாஷத்தில், இந்த சிந்தயனயய
பின்னுக்கு தள்ளிய ன், அவதல்லாம் நாயள பார்த்துக்
வகாள்ளலாம்..இப்சபாயதக்கு “அனுப ி ைாஜா அனுப ி” மட்டும் தான்
என்று முடிவ டுத்தான்.

தன் மனம் க ர்ந்த ள் அன்யனயின் மனயதயும்

க ர்ந்திருக்கிறாசள!! அசதாடு அன்யனயும் உடசன அத்யதயிடம் (நீ
வசம உஷார் டா! இப்சபாச அத்யதயா!!) வபண் சகட்டு
ிட்டார்கசள. துள்ளி குதிக்க ச ண்டும் சபாலிருந்தது அ னுக்கு.

“ச்சச...அப்படியா ழிந்சதாம் நாம!!!!. இந்த ஊசை பார்த்திருக்கும்

சபாலிருக்சக ...ம்ஹஹ்ம்ம் ஆனா என்ன பிைசயாஜனம்.! புரிய
ச ண்டிய ளுக்கு புரிய மாட்சடங்குசத.....” என்று
வ ட்கப்பட்டபடிசய ஒரு வபருமூச்யச வ ளிசயற்றினான்.

“அட. அட, அட, என்ன ஒரு கண்வகாள்ளா காட்சி! என் தம்பி

வ ட்கப்படுறான் சடாய்..” என்று அ யன கலாய்த்த நிரு, “தம்பி
சார்....தம்பி சார்..அது எப்படி! மலருக்கு என்ன குயறயாமா!
இப்சபாச இப்படி க்காலத்து ாங்குறிசய.....சந்சதகசம
இல்யல...பிற்காலத்தில் பிைகாசமான எதிர்காலம் இருக்குடா
உனக்கு.........கல்யாண ாழ்க்யகசயாட தாைக மந்திைத்யத பிடிச்சிட்ட
நீ.......இனிசம உன்யன யாரும் அயசச்சுக்க முடியாது, அயசச்சுக்க
முடியாது...” என்று அ யன சமலும் ஓட்டி எடுத்த ள், அ னுக்காக
நிஜமாகச மகிழ்ந்தாள்.

சுஹாசும் சிரித்து வகாண்சட இருந்தான்.

“சுஹாஸ் ஆனா ஒரு ிஷயம்...” என்ற யள “அடப்பா ி, இன்னுமா

உன் திகில் கயதயய முடிக்கல? இப்சபா என்ன?” என்பது சபால்
பார்த்தான்

“அம்மா, இந்து ஆன்டியிடம் எப்சபா சபசினாங்கன்னா..” என்று

வதாடங்கிய ள், வமாத்த கயதயயயும் அ னிடம் ஒப்பித்தாள்.

“எனக்வகன்னச ா இந்து ஆன்டிக்கு இதில் சம்மதம் தான் என்று

சதாணுது........ இதில் மலர் முடிவு தான் அ ங்க இைண்டு சபருயடய
முடிவு என்று வசான்னாங்க...அ ள், என்னச ா அை ிந்தன்
கல்யாணத்திற்கு பிறகு, இ ங்க வசால்ற மாப்பிள்யளக்கு சரிவயன்று
வசால் தா வசால்லி இருக்காளாம்.”

தம்பியின் முகத்தில் சலசாக க யல சமகங்கள் படைக் கண்ட ள், “

கூல் சுகி.......எல்லாம் நல்லதாச நடக்கும்.. எனக்கு
நம்பிக்யகயிருக்கு......மனயச சபாட்டு அலட்டிக்காசத..”, என்று
அ னுக்கு தன் ார்த்யதகளால் திடமளித்தாள்.

அ ன் இன்னும் வகாஞ்சம் குழப்பத்திசலசய இருப்பயத கண்ட ள்,

“ ிடுடா...அப்படி இல்யலனா கூட பார்த்துக்கலாம்... அதான் மலர்
உன் ஆஃபிசிற்கு தாசன ரு ா....அப்சபா உன் முல்யல வபரியார்
அயணக்கட்யட வகாஞ்சம் திறந்து ிட்டுறு......அந்த வ ள்ளத்தில்
முங்கிட்டா அப்புறம் உன்யன எப்படி ச ண்டாம் என்று
வசால் ாள்....இப்சபா சபாய் நிம்மதியா தூங்கு.....குட் யநட்” என்று
சிரித்தபடிசய அ யன கிண்டல் வசய்தாள் நிரு.

“நான் வகாஞ்ச சநைம் மாடிக்கு சபாய் ிட்டு ருகிசறன் நிரு...நீ சபாய்

தூங்கு...நான் பூட்டி சா ியய எடுத்திட்டு சபாசறன் “ என்றான்.

“ஆைம்பிச்சிட்டியா உன் திறந்தவ ளி கனவு காட்சியய....

சரி..சரி..சபாய்ட்டு சீக்கிைசம ந்து ிடு...வைாம்ப சநைம் பனியில்
இருக்காசத........’ என்று வசல்லமாக அலுத்துக்வகாண்சட தூங்க
சபானாள் சுஹாசின் சசகாதரி.

நிரு வசான்ன ற்யற முழு துமாக சகட்ட சுஹாசின், உள்ளம்

இப்சபாது பல சுய கள் கலந்திருந்த ிருந்து சாப்பாடு சபால்
இருந்தது.
அம்மா ிற்கு மலயை பிடித்து ிட்டது என்பயத அறிந்ததும், உண ின்
சுய யய கூட்டும் அள ான உவர்ப்பு தன்மமமய சபால் தன்
ாழ் ின் சுய யும் கூடி ிட்டதாக உணர்ந்தான்.

மலரிடம் தன் மனயத இன்னும் திறக்கும் முன்சப அ யள வபண்

சகட்க சநர்ந்து ிட்டசத.....அ ள் என்ன மனநியலயில்
இருப்பாள்...இப்படி ஆகி ிட்டசத? அ ளுக்கு ிருப்பமா,வ றுப்பா
என்று கண்டுவகாள்ள முடியாத துவர்ப்பு சுமவயின் தன்யமயய
உணர்ந்தான்.

தனக்கு சபாட்டியாக ந்த லண்டன் மாப்பிள்யளயய

நியனத்தும் காைச் சுமவமய உணர்ந்தான் சுஹாஸ்.

“எ ன்டா அந்த லண்டன் மாப்பிள்யள.???!!!! அங்சகசய ஒரு

வ ள்யளக்காரியய பார்த்து வசட்டில் ஆக. ச ண்டி.யதுதாசன...
இங்க ந்து ஏண்டா இப்படி உயியை எடுக்கறீங்க? இருந்திருந்து என்
ஆயள தான் உனக்கு பிடிக்கணுமா? நாசன இங்க கிழிஞ்சு சபான
துணியய இப்சபாதான் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமா பிட்டு சபாட்டு ஒட்ட
ச்சிட்டு இருக்சகன்...அதுக்கு நடு ில் ந்து டிரில்லிங் வமஷியன
ிட்டு ஆட்டுறிசய.......மச்சான் நீ எங்க இருக்க வசால்லு? தங்கச்சி
மலயை கூட்டிட்டு ந்து உன்னிடம் ஆசீர் ாதம் ாங்கசறன்...” என்று
தன் பாட்டிற்கு மனதிற்குள் புலம்பிக் வகாண்டிருந்தான். சுஹாஸ்.

மலர் தன் வபற்ற ர்கள் கூறும் மாப்பிள்யளயய ஏற்றுவகாள்ள

சம்மதம் வசான்னதாக அறிந்த னுக்கு, தன் மனதில் அ ளுக்கு
இடமில்யலசயா? என்ற சந்சதகம் சதான்ற, அ னுக்கு யிற்றில் புளி
கயைந்து, புேிப்பின் சுமவமய உணர்த்தியது.

தன் கடந்த காலத்தில் மலயை த ற ிட காைணமாயிருந்த தன்

முட்டாள்த்தனத்யத எண்ணி, அயன ரும் வ றுக்கும் கசப்பு
சுமவமய உணர்ந்தான் சுஹாஸ்.
ஆனால், இறுதியாக ஏசதா ஒரு நம்பிக்யக சதான்ற, மலர் தன்யன
நிச்சயமாக ஏற்றுக்வகாள் ாள்..........இல்யலவயன்றாலும் நிரு
வசால் து சபால், அ ள் கண்களில் வதரியும் காதயல அ ளுக்சக
உணை வசய்து தன்யன ஏற்க வசய்து ிடலாம் என்ற எண்ணம் சதான்ற,
அ னுக்கு இறுதியாக பரிமாறப்படும் பாயசத்தின் இனிப்பு
சுமவ சதான்றி அ ன் மனயத தித்திக்க வசய்தது.

சமன் படுத்தும் ழி வதரியாமசல, புதுப்புது கணக்குகயள மனிதர்கசள

சுளு ாக சபாட முயற்சித்தால், கடவுள் என்ற கணக்கு ாத்தியார்
எதற்கு இருக்கிறார்? வபாறுத்திருந்து பார்க்கலாம்..

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 22

காட்சிகள் நதரியவில்மே
காே அேவுகள் புரியவில்மே
காதேி ெீ லபசிய வார்த்மதகேின்
நகாடிய விஷம் என் உயிர் குடிக்க,
கல்ோகி சமமந்து லபாலனன் ொன்...

விழிகள் மட்டும் இன்னும் துடிப்புடன்,

நவேியுேகம் இதுவமை பார்த்திைாத
விழிெீ ர் அருவிக்கு விடுமே அேித்தபடி...

ிடிந்தும் ிடியாத காயல வபாழுதில் ிழித்து ிட்ட மலரின்

மனநியலயும் இருள் முழு தும் நீங்காமல், ஒளியும் இன்னும்
ஒழுங்காக வ ளி ைாமல், வ ளியில் நில ிய வதளி ில்லாத
சூழ்நியலயய தான் ஒத்திருந்தது.

அழுதழுது உறங்கி ிட்ட ளுக்கு, எழுந்ததும் சிறிது சநைம் எதுவுசம

சதான்றாமல் இருந்த ளுக்கு, இைவு நடந்தய ஒவ்வ ான்றாக
நியன ிற்கு ந்து ிஸ் ரூபம் எடுக்க, உள்ளத்தில் உறங்கிக்
வகாண்டிருந்த திகில் எழுந்தமர்ந்து அ யள பார்த்து சிரித்தது. அந்த
சிரிப்பில் அ ள் மனம் திடுக்கிட்டது.

ஒரு மணி சநைமாக, இப்படிசய சிந்தயனயில் மூழ்கி படுக்யகயில்

புைண்டு வகாண்டிருந்த ள், வமது ாக எழுந்து அமர்ந்தாள் .

அ ளுக்கு ட்டினயை
ீ எதிர்வகாள் தற்சக சங்கடமாக இருந்தது.
அ ர்கள் கண்ணில் படாமல், இன்று சநைத்துடசன அலு கத்திற்கு
வசன்று ிட ச ண்டும் என்று முடி ிடுத்த ளுக்கு, அப்சபாது தான்
இன்வனாரு ிஷயம் ஞாபகத்திற்கு ந்தது. வகாதிக்கும் எண்யணக்கு
பயந்து அடுப்பில் ிழுந்த கயதயாக, ட்டினயை
ீ எதிர்வகாள்ள
சங்கடப்பட்டு அங்கு இதற்வகல்லாம் காைணகர்த்தா ான கட்யட
தடியயன சந்திக்க ச ண்டுசம என்று!

"சரி.....சபாகட்டும்..அலு லகத்திற்சக வசல்லலாம்...அங்சக

என்ன,இ ன் மட்டுமா இருக்கிறான்!! எத்தயன நண்பர்கள்
இருக்கிறார்கள்...மித்து ிடமும், பிைபு ிடமும் சபசினால் நிச்சயம்
நல்ல மனநியலக்கு வகாண்டு ந்து ிடு ார்கள்.....”

“மித்து ிடம், இந்த சிக்கயல பற்றி சபசலாம்...கண்டிப்பாக எதா து

ஒரு தீர்வு வசால்லு ாள்", என்வறல்லாம் சயாசித்து சயாசித்து ஒரு
ழியாக கிளம்ப ஆயத்தமானாள் மலர்.

சீக்கிைமாக கிளம்பி வ ளிசய ந்த ளுக்கு, சயமயலயறயில்

முகத்யத தூக்கி ய த்திருந்த அன்யனயயயும், வமளனமாக
வசய்தித்தாள் ாசித்து வகாண்டிருந்த தந்யதயயயும் கண்டு மனதில்
ச தயன நியறந்தது.

எயதயும் வ ளிக்காட்டாமல் ந்த ள் " ஆபிசுக்கு இன்யனக்கு

சீக்கிைசம சபாகணும்....நான் கிளம்பசறன்..." என்று அன்யனயிடம்
வசால்லி ிட்டு, பின் தந்யதயிடமும் கூறி ிட்டு புறப்பட
தயாைானாள்.

என்னதான் இரு ருக்கியடயில் வபரிய உலக யுத்தசம நடந்தாலும்,

அ ளால் தன் அன்யனயிடம் சபசாமல் இருக்க முடியாது.
இந்திைா ிற்கும் அப்படி தான். ஆனால் இன்று ஒன்றும் சபசாமசல
இருந்த ர், ை ியிடம், " அ யள சாப்பிட்டு ிட்டு சபாக
வசால்லுங்கள்"என்றார்.

ை ி, மலயை புன்னயகயுடன் ஏறிட்டு பார்க்க, அ ளும் மறுக்காமல்

அமர்ந்து, எங்சக ஏதா து சபச்சு ந்து ிடுசமா என்ற பயத்தில்,
அ சை அ சைமாக சாப்பிட து ங்கினாள்.

" எவ் ளச ா பார்த்துட்சடாம்.. இவதன்ன வபரிய ிஷயம்! நீ

எவ் ளவு தூைம் சபானாலும், நாங்க உனக்கு முன்னாடிசய அங்சக
நிப்சபாம்ல...", என்று மனதில் நியனத்த இந்திைா, " இன்யனக்கு
சாயங்காலத்துக்குள், கல்யாண ிஷயத்திற்கு ஒரு முடிவு
வதரிஞ்சாகனும், அ ள் கிட்ட வசால்லி ய ங்க..." என்று எச்சரித்தார்.

மலருக்கு, "ஸ்ஸ்..அப்பா..முடியல்ல்ல்ல............." என்று தான்

சதான்றி சகாபம் ை, உடசன யகயய கழு ி ிட்டு, " சபாயிட்டு
சைன்" என்று மட்டும் வசால்லி ிட்டு அங்கிருந்து ிருட்வடன்று
கிளம்பி ிட்டாள்.

பின்னாடிசய அன்யனயிடமிருந்து பறந்து ந்த சகாபாபிசஷக

அர்ச்சயன மலர்கயள எல்லாம் காற்றில் பறக்க ிட்டபடி, ண்டியய
கிளப்பி வகாண்டு ிர்வைன பறந்து ிட்டாள்....

வயிற்மற பிமசயும் அவஸ்மதயான உணர்வுடன் மேரின் பகல்

விடிந்திருக்க, அருவியின் அடியில் அல்ோமல், அதன் சாைல் படும்
தூைத்தில் ெின்றால் கிமடக்கும் இன்பச் சிேிர்ப்புடன் விடிந்தது
சுஹாசின் காமே.

அ னும் இன்று ஒரு முடிவுடன் தான் இருந்தான். என்ன ஆனாலும்

சரி, எப்படியா து தன் மனயத, அயத அைாஜகமாக
ஆகிைமித்த ளுக்சக தானமாக வகாடுத்து ிட ச ண்டும். அதன்
முதல் படியாக, எல்லா ற்யறயும் அ ளுக்கு வசால்லி ிட
ச ண்டும் என்ற முடி ில் இருந்தான்.

"மாட்சடன் என்று வசால்லி ிட்டால் என்ன வசய் ாய்" என்று சகட்ட

மனயத, " ம்ம்ம்ம்...அவதல்லாம் வசால்ல மாட்டாள்...அப்படி
வசான்னால், இறுக்கி அயணச்சு ஒரு உம்மா வகாடுத்து ாயய
அயடச்சிடுச ன்..நீ உன் ச யலயய பார்த்துட்டு சபா.." என்று
ிைட்டி ிட்டான்.

அலு லகத்திற்கு வசல்லும் ழிவயங்கும் திரும்ப திரும்ப ஒசை

பாட்யட ஓட ிட்ட படிசய வசன்றான்.

"புத்தம் புது மேலை என் ஆமச நசால்ேவா

நபாத்தி மவத்து மமறத்லதன் என் பாமஷ நசால்ேவா
இதயம் திறந்து லகட்கிலறன்
என்னதான் தருவாய் பார்க்கிலறன்
நெஞ்சுக்குள்லே என்நனன்னலமா ெிமனத்லதன்
ெித்தம் ெித்தம் கற்பமனகள் வேர்த்லதன் தவித்லதன்"

இவ் ளவு நாளும் சதான்றாத ஒரு பைபைப்பு அ யன

வதாற்றிக்வகாண்டது. இத்தயன நாட்கள் ணடித்தசத
ீ வபரும்
முட்டாள்தனம் என்று சதான்றியது.

இந்த நிமிடசம அயனத்துசம சீைாகி, அந்த சீரிளம் வசப்பு சியல, தன்

கைங்களின் இறுக்கமான அயணப்பில், தன்ன ள் என்ற உரியமயில்,
தன் மார்பில் தயலசாய்க்க மாட்டாளா என்று ஏக்கத்தில் மருகினான்.

சுருங்க வசால்ல ச ண்டுமானால், ருடம் முழு தும் ாய்

பார்த்து ிட்டு , கயடசி ஒரு ாைத்தில் பல நூறு பக்கங்கயள
வமாத்தமாக மூயளயில் பதித்து சதர் ில் நூற்றுக்கு நூறு
மதிப்வபண்கள் ாங்க துடிக்கும் சைாசரி மாண னின் பரிதாபமான
நியலயில் சுஹாஸ் இருந்தான்.

அலு லகத்தில் நுயழந்த னின் கண்கள் மலயை சதடியது. தன்

குழு ினருக்கு, ழக்கமான காயல ணக்கத்யத கூறியபடி
வசன்றான். மலயை மட்டும் கண்சணாடு கண்சணாக்கி , வசல்ல
கண்சிமிட்டலுடன், புன்முறு லில் குயழத்த ணக்கத்யத
வசால்லி ிட்டு, கடந்து வசன்ற னின் நாசி ழி நுயழந்து நைம்பு
மண்டலத்யத தாக்கிய, அந்த அழகு மலரின் ாசம், அ யன
கிறங்கடித்தது. காயல சகட்ட பாடலின் மீ தி ரிகள் மனதில் ஒலிக்க ,
காதல் மயக்கத்தில், ாய் அயத முணுமுணுத்தது..

"கன்னி உந்தன் மடி சாய லவண்டும்

கம்பன் வரிகள் ெீ நசால்ே லவண்டும்
உன்மனக் கட்டிக்நகாண்டு தூங்க லவண்டும்
உந்தன் விைல் தமே லகாதிட லவண்டும்
மகலயாடு இதம் காண லவண்டும்
கண்ண ீரில் குேிர் காய லவண்டும்
உதட்டுக்கும் உதட்டுக்கும் தூைம் லவண்டும்
உயிருக்குள் உயிர் நசன்று லசை லவண்டும்
தாயாய் லசயாய் மாற லவண்டும்."

கடந்து வசன்ற, காதலனின் ைவு ஒரு நிமிடம் மலரின் மூயளயய

மழுங்கடித்து, தன்யன சுற்றி படர்ந்திருந்த சிக்கல் வகாடிகயள தகர்த்து
எரிந்தது சபால் உணர்ந்தாள். அ ன் சலசான கண்சிமிட்டயல
கண்டுவகாண்ட ளின் சசார்ந்திருந்த உயிைணுக்களில் பிைாண ாயு
நியறந்த புது இைத்தம் பாய்ந்து புது சக்தி வபருகியது...

எல்லாம் சரியாகி ிடும் என்ற ஏசதா ஒரு நம்பிக்யக மனதின் ஓர்

மூயலயில் துளிர் ிட்டது.

மதிய உணவு இயடச யளயில், உண ருந்துமிடத்தில், மலர் ,"

மித்து உன்கிட்ட வகாஞ்சம் சபசணும்டா,..எனக்கு ஒசை குழப்பமா
இருக்கு.", என்று சுஹாஸ் அன்று காரில் தன்னிடம் வசால்லியதில்
இருந்து, தற்சபாது ட்டில்
ீ நடக்கும் மாப்பிள்யள சதர்தல் யை
வசால்லி முடித்து ிட்டு, மீ தமிருந்த குழப்பத்துடன் மித்துய
ஏறிட்டாள்..

" அடி பா ி, பத்து பன்னிைண்டு நாட்களில் இவ்சளா நடந்திருக்கு, என்

கிட்ட வசால்லச இல்யல...எனக்கு இங்க இந்த சுஹாயச பற்றி
எப்படி துப்பு துலக்கறதுனு சயாசிச்சு, சயாசிச்சு மூயளசய காஞ்சு
சபாச்சு...ஒரு ார்த்யத வசான்னியா நீ...
குழப்பத்துக்கு மட்டும் பிவைண்ட சதடுங்கடி....வகாஞ்சல்ஸ் பண்ணும்
சபாது கழட்டி ிட்ருங்க.." என்று தன் ஆதங்கத்யத வகாட்டினாள்.

" சசு..எனக்கு ஒன்னும் வதளி ா வதரியாம நான் உன்கிட்ட என்ன

வசால்றது.... ிடுடி மித்து...இனி என்ன பண்ணலாம் அயத மட்டும்
வசால்லு..."என்றல் மலர்.

" ம்ம்ம்....சரி...சபாகட்டும்....நீ வசால்றயத எல்லாம் ச்சு பார்த்தா,

பார்ட்டி சுசயச்யச ச ட்பாளைா மாறி பல ருஷமாச்சு.....இப்சபா
உன்சனாட கூட்டணி அயமக்க ஆயசப்படுறார்னு வதளி ா
வதரியுது,..ஆனா அ ருக்கு ஆதைவு கியடக்குமான்னு வதரியாததால்
தயங்கறார்......அதுக்குள்ள புதுசா இைண்டு கட்சிக்காைங்க உங்க
ட்டுக்காைங்கயள
ீ அணுகியிருக்காங்க.. ஆனால் ஒன்னு, நீ எந்த
கட்சிசயாட கூட்டணி ச்சுக்க ஆயசபடுறங்கறது, உன் முகத்தில்
எரியும் அலாவுதீனின் அற்புத ிளக்யக பார்த்தாசல
வதரியுது.....அதனால இனிசம தாமதிக்காம நாம தீயா ச யல
வசய்யணும் மலரு...." என்று சயாசித்த ள், " சபசாம நீயாச
சகட்டுடறியா?" என்றால்.

அ யள எரித்து ிடு து சபால் முயறத்த மலர்," இந்த மாதிரி

கூமுட்யடத்தனமான, சயாசயன வசால்றதுனா நான்
கிளம்பசறன்....இந்த வஜன்மத்தில் அது மட்டும் நடக்காது, அ னா
வசான்னா வசால்லட்டும், இல்லனா ிதி ிட்ட ழி.... நான் ட்டில்
ீ
வசால்லும் மாப்பிள்யளசய கட்டிக்கசறன் " என்றாள் சகாபத்துடன்.

" ஓசக...ஒசக....கூல் சபபி....எனக்கு வதரிஞ்சு, இந்த பிைச்சயனக்கு

இைண்சட ழிகள் தான் இருக்கு...........ஒன்னு நீயா சபாயி
சகட்கணும், அதுக்கு சாத்தியசம இல்யல. சசா, அ னா, சாரி அ ைா
ந்து வசால்லும் யை வபாறுயமயா இரு.....இன்னும் வகாஞ்சம்
அ காசம் வகாடுத்து பார்...அதுக்கு சமலயும் வசால்லயலன்னா
அப்பா, அம்மா பார்க்கும் யபயயனசய கட்டிக்சகா..

அவ் ளவுதான், இதற்கு சமல் குழப்பிக்காசத.” என்றாள் மித்து.

சில நிமிடங்கள் சயாசித்து ிட்டு, மீ ண்டும், “ச ண்டுவமன்றால்,

இன்னும் ஒரு வகாசுறு சயாசயன வசால்சறன்,.......... உன் அத்யத
மகன் ைத்தினம், அதான் அை ிந்தன், அ ர் இந்த சுஹாசசாட ஆப்த
நண்பர் தாசன...அ ர்கிட்ட ஏதா து துப்பு துலங்குமானு
ிசாரி...பச்யச வகாடிக்கான அறிகுறி ஏதா து வதன்பட்டுதுனா,
கமுக்கமா உங்க அம்மாகிட்ட சபசி, அ ங்க சதாழிசயாட யபயயன
கல்யாணம் வசய்து சகளு.. சிம்பிள்...சகாடிங் எப்படி எழுதினா என்ன?
நமக்கு அவுட்புட் தாசன முக்கியம்....அது காதல் கல்யாணசமா,
வபரிய ங்க ஏற்பாடு வசய்த கல்யாணசமா? மாப்பிள்யள உனக்கு
பிடித்த ைா இருந்தா சபாதாதா?" என்றாள் அந்த வமன்வபாருள்
மங்யக.

இதில் முழு உடன்பாடு இல்யலவயன்றாலும், மித்து வசான்னயத

சகட்டதும், " இந்த அம்மா லால்குடில இருந்து லண்டன் யைக்கும்
இருக்கும் மாப்பிள்யள எல்லாம் வசால்றாங்க, அடுத்த வதரு ில்
இருக்கும், அதுவும் பால்ய சிசநகிதி, காம்பிளான் சிசநகிதினு
பீத்திக்குற சித்ைா ஆன்டி யபயன் சுஹாஸ் மட்டும் கண்ணுக்கு
வதரியமாட்சடங்குது..." என்று அங்கலாய்த்து வகாண்டாள் மக்கு மலர்,
அ ன் தான் தனக்கு வபற்சறார் பார்த்திருக்கும் உள்ளூர் மாப்பிள்யள
என்பயத அறியாமசல.

மலர் எதிர்பார்ப்பில் த ித்தாள் என்றால் சுகாஸ் தன த ிப்யப

வ ளிப்படுத்தும் சநைத்யத எதிர்பார்த்திருந்தான்.

அ னுக்கு மலர் திருமணத்யத குறித்து என்ன முடிவ டுத்தாள் என்று

வதரிந்து வகாள்ளும் ஆர் ம், வசன்யன வ யிலின் வ ப்ப அளய
குறிக்கும் வதர்சமாமீ ட்டரின் வமர்குரி அளய சபால் எகிறி
வகாண்டிருந்தது..

பிற்பகல் லவமே....

பற்பல சிந்தயனகளின் பிடியில் சிக்கி த ித்த மலருக்கு,

மனக்குழப்பத்தின் பாதிப்பு, சம்மட்டியாக தாக்கும் தயல லியாக
மாறியிருந்தது. ஒரு காபி குடித்தால் சத லாம், என்று சதான்றியதும்,
அலு லக உணவு கூடத்திற்கு கிளம்பிய ள், மித்துவும், பிைபுவும்
ச யலயில் ஆழ்ந்திருந்ததால், அ ர்கயள ிடுத்து தான் மட்டும்
தனிசய வசன்றாள்.
அன்று காயல முதசல, தன் இரு கண்களுக்கும், மலயை ச வு
பார்க்கும் ஒற்று ச யலயய மட்டுசம அளித்திருந்ததால், அ ள்
தனியாக வசல் யத உடசன அறி ிற்கு உணர்த்திய அ ற்றின்
கடயம உணர்ச்சியய வமச்சியபடிசய, கண சநைமும் தாமதிக்காமல்
அ யள பின்வதாடர்ந்தான் சுஹாஸ்.

இயத க னித்த மித்து ிற்கு இதசழாைத்தில் புன்னயக

எட்டிப்பார்த்தது.

" மலர் என்ற ையில் எஞ்சினின் பின்னால் டக டகனு ஓடும் ையில்

வபட்டியா, தல சுஹாஸ் சுத்துது...இயத நான் வசான்னா யார்
நம்புறாங்க..." என்று ாய் ிட்டு அலுத்து வகாண்டான் சக.பி.பிைபு..

" பை ாயில்யல , உனக்கும் வகாஞ்சூண்டு கிையின்

இருக்கு...ஒத்துக்கிசறன் " என்று சிரித்தாள் மித்து.

காபி இயந்திைத்தில் ஒரு சகாப்யப காப்பியய நிைப்பிக் வகாண்டு

திரும்பிய மலரின் வ கு அருகில், எதிரில் நின்றிருந்தான், சுகாஸ்.
எதிர்பாைாத இந்த சந்திப்பில், மலரின் இைண்டா து பல னம்
ீ
வ ளிப்பட்டது.

அ ள் யகயில் இருந்த காபி சகாப்யப நழு ி, " ஸ்ப்லாஷ்ஷ்"

"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..அப்பா.." என்று சத்தமாக எதிர்பாட்டு

ந்தது.சுஹாசிடமிருந்து.

அ ன் அணிந்திருந்த சாம்பல் ண்ண கால்சட்யடயில் முட்டிற்கு கீ ழ்

பகுதியில், குழந்யதகள் தீட்டிய ண்ணம் சபால் காபி யைகயல
காணப்பட்டது.

"அச்சச்சசா....சாரி....சாரி....." என்று பதறிய மலர், குனிந்து தன்

யககுட்யடயால் அ ன் கால்சட்யடயய துயடக்க முயன்றாள் மலர்.
காபி சூட்டின் லி காலில் வதரிந்தாலும், அ ளது வசய்யகயில் மனம்
குளிர்ந்த சுகாஸ், " ிடு மலர், ஒண்ணுமில்யல...." என்றான்.

அயத காதில் ாங்காத மலர், அ ன் கால்கயள துயடக்க முயல,

சுஹாசின் ாயில், அ னுக்குள் அமர்ந்திருந்த கிைகம் ழக்கம் சபால்
தன் ாலிபால் ஆட்டத்யத து ங்கியது.

"சஹய்ய்ய் மலர்..வசான்னா சகட்காம என்ன பண்ற.....என்ன?

சீக்கிைசம உன் கல்யாணத்தப்சபா காலில் ிழுந்து எழும்பு தற்கு
இப்சபாச பயிற்சியா?" என்று கிண்டலாக சகட்டான்.

அ ன் என்னச ா தன்யன நியனத்து தான் சகட்டான், ஆனால்

மலருக்சகா , "நமக்கு கல்யாண சபச்சு நடப்பது இ னுக்கு எப்படி
வதரியும் என்ற குழப்பம் எழுந்தது. அை ிந்தன் வசால்லி இருப்பாசனா?
அ னுக்சக வதரியாசத.. ஒருச யள அம்மா, சித்ைா ஆன்டியிடம்
வசால்லி இருப்பாங்கசளா? ஏசதா ஒன்னு....அதுக்கு இந்த லூசு இப்படி
இளிக்குசத...இ னுக்கு அதில் எந்த பாதிப்பும் இல்யலயா? ", என்று
பலத்த சந்சதகமும், ஏமாற்றமும் ஒரு சசை ஏற்பட அ ள் குனிந்த
தயலயய நிமிர்த்தச இல்யல.

அ ள் வநஞ்சில் திகில் பிடித்து வகாண்டது.

அத்சதாடு நிறுத்தினானா சுஹாஸ், ம்ஹும்.

மலரின் வசய்யகயய வ ட்கம் என்று அர்த்தப்படுத்திக்வகாண்ட

தயல ர், அ ள் மனநியல அறியாத னாக, சந்தர்ப்பத்யத நழு
ிடக்கூடாது என்று முடிவ டுத்து , " என்ன மலர்? ட்டில்
ீ கல்யாண
சபச்சு நடக்குதாசம... ஓசக வசால்லிட்டியா? மாப்பிள்யளயய உனக்கு
பிடிச்சிருக்கா? " என்று குறும்புடன் சகட்டு ய த்தான்.

மலருக்கு அப்படிசய உடவலங்கும் தீப்பற்றி எரிந்தது. சுஹாசின் நல்ல

சநைம், மலர் ஏற்கனச காபியய வகாட்டி ிட்டாள் ...
இல்யலவயன்றால் அ ன் அன்று சுடச்சுட காபி அரு ியில்
நயனந்திருப்பான்.

மறுபடியும் ஏமாற்றம், பலத்த ஏமாற்றம்...மலைால் வபாறுக்க

முடிய ில்யல...என்ன மனிதன் இ ன்? இப்சபா கூட சிரிப்பு தானா?
அப்படிவயன்றால், இன்னும் என்யன முட்டாளாக்கி வகாண்டு தான்
இருக்கிறானா? அ ளுக்கு சகாபம் கண்யண மயறத்தது.

" ஆமாம், முடிவ டுத்து ிட்சடன்...மாப்பிள்யளயய எனக்கு

வைாம்பவும் பிடித்திருக்கிறது.... " என்றாள் கனயல கக்கும்
கண்களுடன்....

அகமகிழ்ந்து சபான சுகாஸ், " அயத ஏன் இப்படி கடுகடுனு

வசால்ற.....வகாஞ்சம் சிரிச்சிட்சட வசான்னா சந்சதாஷமா இருக்கும்ல?
" என்றான் தன் உள்ளத்தில் உ யகயய மயறக்காத குைலில்.

இன்னுமின்னும் ஆத்திைம் தயலக்சகற, உள்ளுக்குள் உயடந்த மலர்,

லிய ஒட்ட ய த்த ாய் நியறந்த றட்டு புன்னயகயுடன்
வசான்னாள் , " ஆமாம்... ஓசக வசால்லிட்சடன்......மாப்பிள்யள
லண்டனில் இருக்கார்....எனக்கு வைாம்ப பிடிச்சிருக்கு..சீக்கிைசம
கல்யாணம் இருக்கும்...கட்டாயம் ாங்க."

நசால்ேிவிட்டு, அவமன திரும்பியும் பாைாமல் அவ்விடத்மத

விட்டு ெகர்ந்துவிட, ஆயிைம் நமகாவாட் மின்சாைம் தாக்கிய
அதிர்ச்சியில் சுஹாஸ் உமறந்து லபானான்.

வமாத்த உலகும் ஸ்தம்பித்து ிட்டது சபால் உணர்ந்த னுக்கு அதற்கு

சமல் அலு லகத்தில் இருக்க முடிய ில்யல. தனது
சமலதிகாரியிடம் ஏசதா ஒரு காைணத்யத வதரி ித்து ிட்டு,
அவ் ிடத்யத ிட்டு கிளம்பி ிட்டான்.

மனம்சபான சபாக்கில் ண்டியய வசலுத்திய ன் ந்து நின்ற இடம்

கடற்கயை.
ஓயாத அயலகயள பார்த்தது பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தான் சுகாஸ்.

வ ப்பம் குன்றாத பிற்பகல் வ யிசலா, சூடு தகித்த கடற்கயையின்

வ ண்மணசலா எதுவுசம அ யன பாதிக்க ில்யல. வசால்ல
சபானால், அ ன் மனதின் தகிப்பியன கண்டு அ ற்றிற்சக ியர்த்து
ிட்டன.

அருகில் இருந்த சதநீர் ிடுதியில் பாடல் ஒலித்து அ ன்

ச தயனயய கூட்டி இைணப்படுத்தியது.

"லபா ெீ லபா
லபா ெீ லபா
தனியாக தவிக்கின்லறன்
துமண லவண்டாம் அன்லப லபா
பிணமாக ெடக்கின்லறன்
உயிர் லவண்டாம் தூைம் லபா
ெீ நதாட்ட இடம் எல்ோம்
எரிகிறது அன்லப லபா
ொன் லபாகும் ெிமிடங்கள்
உனக்காகும் அன்லப லபா
இது லவண்டாம் அன்லப லபா
ெிஜம் லதடும் அன்லப லபா
உயிலைாடு விமேயாட
விதி நசய்தாய் அன்லப லபா"

புரிய ில்யல...சுஹாசிற்கு புரியச இல்யல..

".எங்சக த று நடந்தது? ஏன் இப்படி? அ ள் கண்கள் வசான்ன காதல்

நிச்சயம் வபாய்யில்யல....சாத்தியசம இல்யல...."

இத்தயன நாட்கள், அ ள் தன்யன ஏற்றுவகாள் ாளா மாட்டாளா

என்று சலசான குழப்பத்தில் இருந்த ன், இந்த மணித்துளியில்
உணர்ந்தான்.....

"இல்யல நிச்சயம் ஏற்றுவகாண்டிருப்பாள். இரு நாட்கள் முன்னர் கூட

இளக்கம் காட்டிய ளுக்கு இயடயில் என்ன நடந்தது?

"ஒருச யள மலர் கல்லூரி ாழில் நடந்த சம்ப த்திற்கு பழி

ாங்குகிறாளா? இருக்காது................. என் மலர் அப்படி பட்ட ள்
இல்யல. "

அந்த நியலயிலும் அ யள த றாக நியனக்க முடிய ில்யல.

"ஒருச யள அ ள் வபற்சறார் கட்டாயத்தினால் இப்படி
வசான்னாளா???????????????? மலர் அந்த மாதிரி ற்புறுத்தலுக்கு
உடன்பட மாட்டாள்.....அ ள் வபற்சறார்கள் அப்படிப்பட்ட ர்களாக
வதரிய ில்யலசய,"

" ஒருச யள.. சதி.." தன்யனத்தாசன தயலயில் குட்டி வகாண்டான்.

"மலயை அப்படி நியனக்க உனக்கு எப்படி மனசு ந்ததுடா?" என்று
அ ன் மனசாட்சிசய குத்தி வகான்றது.

வநாந்து சபானான் சுஹாஸ்.

தனக்காக கூட க யலப்படாமல் மலருக்காக க்காலத்து ாங்கும்

தன் மனதின் இன்வனாரு பாதியய எண்ணி மகிழ் தா, அழு தா
என்று வதரிய ில்யல அ னுக்கு.

மலயை எந்த அள ிற்கு சநசிக்கிசறாம் என்று அப்சபாதுதான்

முழுயமயாக உணர்ந்தான் அ ன்..மலர் அ னுள் நீக்கமற
நியறந்து ிட்டாள் ...

அ ள் சபசியயத சகட்ட பின்னும் எந்த நம்பிக்யகயில் ாழ்கிசறாம்

என்று சதான்றியது அ னுக்கு.

பல ருடங்களாக, அடிக்கடி அ ன் எண்ணத்தியையில், சதான்றும்

கல்லூரி கால மலரின் பிம்பம் அப்சபாதும் சதான்றியது.

சைாஜா ண்ண உயடயில் பன்ன ீர் சைாஜா சபால் இருந்த யள, தன்
ார்த்யதகளால் ாட்டி ாட ய த்த அந்த கருப்பு தினத்தன்று
,துடித்து து ண்டு பின் திடத்துடன் சபசிய அ ள் முகமும்
ார்த்யதகளும் இப்சபாதும் அ னுள் ஒலித்தன.

" ொன் எந்த ஒரு முட்டாள்தனமான முடிவிற்கும் லபாகமாட்லடன்"

" ஆமாம் மலர், நானும் எந்த ஒரு முட்டாள்தனமான முடி ிற்கும்

சபாக மாட்சடன் "

"வேி என்று இைண்டு எழுத்துக்கேில் நபாதிந்திருக்கும்

உண்மமயான அர்த்தம் அமத அனுபவிப்பவர்களுக்கு தான்
நதரியும். அந்த அர்த்தத்மத இப்லபாது அேவுக்கதிகமாகலவ
உணர்ந்து நகாண்டிருக்லகன்"

அ ள் வசான்ன " லி" என்ற ார்த்யதயின் உண்யமயான

அர்த்தத்யத, அ யள ிட இரு மடங்கு அதிகமாக சுஹாஸ் இன்று
உணர்ந்து வகாண்டிருந்தான்.

"ொன் சிறு நபண்ணாக இருந்தாலும், தவறுகள்

நசய்திருந்தாலும், ஒன்மற மட்டும் மறுக்க முடியாது
மாற்றிக்நகாள்ேவும் முடியாது.அது தான் உங்கள் லமல் நகாண்ட
உயிர் லெசம்.இது உண்மம, உண்மம, உண்மம...."

அந்த முகத்தில் வதரிந்த வமய்க்காதல் எப்சபாதும் சபால், இப்சபாதும்

சுகாயச சிலிர்க்க ய த்தது.

அ னுக்கு முன்சப வதரிந்திருந்த ிஷயம் தான் என்றாலும் இப்சபாது

மீ ண்டும் அந்த உண்யம துல்லியமாக ிளங்கியது.
காதல் என்ற வபயரில் அ னது ாழ்க்யகயில் ஒருமுயற நடந்த
கூத்தில், அ ன் அப்சபாது அனுப ிக்க சநர்ந்த ச தயன , இப்சபாது
அனுப ிக்கும் லியில் ஒரு கால் பங்கு கூட சதறாது. உயிர் காதல்
எதுவ ன்று அந்த வநாடியில் கண்டுவகாண்டான் சுகாஸ்.

“உன்னாலே உயிர் வாழ்கிலறன்

உனக்காக நபண்லண
உயிர் காதல் ெீ காட்டினால்
மறலவலன நபண்லண
இதுவமை உன்னுடன் வாழ்ந்த
என் ொட்கள்
மறுமுமற வாழ்ந்திட வழி இல்மேயா
இருேில் லதடிய லதடல்கள் எல்ோம்
விடியமே காணும் விதி இல்மேயா”

மேர்...மேர்...மேர்.....

சுஹாசின் மனம் மீ ண்டும், மீ ண்டும் அ ள் வபயயை வசால்லி வசால்லி

அைற்றிக் வகாண்டிருந்தது. ச வறதுவும் அதற்கு
சதய யிருக்க ில்யல..

அந்த அழுத்தமான ஆண்மகனின் கன்னத்தில் புதிய தடம் அயமத்து

ழிந்சதாடிய கண்ண ீருக்சக தனக்கு சுதந்திைம் அளித்த அடிபட்ட
கண்களின் லியய காண சகிக்க ில்யல.., நிற்காமல் ச கவமடுத்து
ஓடத் து ங்கியது. .

"என் காதல் புரியமேயா

உன் ெஷ்டம் அன்லப லபா
என் கனவு கமேந்தாலும்
ெீ இருந்தாய் அன்லப லபா
ெீ நதாட்ட இடநமல்ோம் எரிகிறது அன்லப லபா
ொன் லபாகும் ெிமிடங்கள் உனக்காகும் அன்லப லபா

இது லவண்டாம் அன்லப லபா

ெிஜம் லதடும் அன்லப லபா
உயிலைாடு விமேயாட விதி நசய்தாய் அன்லப லபா"

திடீவைன்று, சுை ச கத்தில் சபால் அ னுக்குள் ஒரு நடுக்கம் பை ியது.

அ ன் உடலின் ஒவ்வ ாரு அணு ிலும் எங்கிருந்சதா ஒரு உத்ச கம்
ந்து குடிசயற, சுஹாஸ் ஒரு தீர்க்கமாக முடிவ டுத்தான்.

ஒரு முயற த ற ிட்ட அந்த அன்பு மலயை, இனிசமலும்

எக்காைணத்யத வகாண்டும் த ற ிடக்கூடாது. அதற்கு ஆ ன
வசய் தற்கு ஒரு வ றித்தனமான ச கத்துடன் அ ன் சயாசித்து
வகாண்டிருக்கும் சபாது அ ன் அயலசபசி ஆபத்பாந்த னாக குைல்
வகாடுத்தது.

அதில் ஒேிர்ந்த நபயமை கண்டு சுஹாசிற்கு, "முடியும்" என்ற

மேர்ச்சி லதான்றியது.

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்.

அத்தியாயம் – 23

கனவுகளும் நமய்ப்படுலமா?
காதல் இைணங்களும் ஆறிடுலமா?
உணர்வுகளும் ஒன்றித்திடுலமா?
உண்மம காதல் உயிர் நபறுலமா?
காமேயவன் நெஞ்சில்
காதல் நெய்தவேின்
கைங்களும் மகவை நபறுலமா?
ஆத்திைம்! வைௌத்திைம்! ஆச சம்! எரிச்சல்! சகாபாக்கினி! என்று
சகாபத்திற்கு இன்னும் என்வனன்ன அலங்காை ார்த்யதகள் உண்சடா,
அவ் ளவும் மலரிடம் குடிவகாண்டிருந்தது.

ழக்கமாக எப்சபாதும், தன் த யறசய வபரிதாக நியனத்து,

சுஹாசின் மீ து சகாபம் வகாள்ளாத மலருக்கு, இன்று அ ன் சமல்
கண்மூடித்தனமான சகாபாச சம் வபாங்கி வபருக்வகடுத்தது.
.
"என்ன தான் நியனத்து வகாண்டிருக்கிறான், என்யன பற்றி?
கிள்ளுக்கீ யை என்றா? இ ன் ியளயாட்டுக்கு நான் என்ன பார்பி
வபாம்யமயா? சபாதும்! எல்லாம் சபாதும்! இனிசமல் இ ன்
சதய யில்யல....இ னால், நானும் ச தயன பட்டு, அம்மா, அப்பா
என்று அயன யையும் ச தயன படுத்தியது சபாதும். இத்துடன்
நிறுத்திக்வகாள்ச ாம்...அ னிடம் வசான்னது சபால், அம்மா, அப்பா
வசால்லும் மாப்பிள்யளக்சக முடிவு வசய்து ிடுச ாம்." என்று
முடிவ டுத்த மலருக்கு மனம் ஒரு நியலயில் இல்யல.

ஏற்கனச , சுத்தியல் வகாண்டு அடித்தது சபால் லித்த தயல,

இப்சபாது கடப்பாயை வகாண்டு பிளப்பது சபால் ஏகத்திற்கு லிக்க
து ங்க, இப்சபாது மலைால் தாங்க முடிய ில்யல.

காபி குடிக்க வசன்று திரும்பி ந்த மலரின் முகத்யத கண்டு மித்ைா

பயந்து ிட்டாள். " என்னாச்சு மலர்? ஏன் இப்படி சபய் அயறந்தது
சபால் இருக்கிற? உடம்பு சரியில்யலயா?" என்று பதட்டத்துடன்
ின ினாள். அ ள் குைலில் இருந்த பயத்யத உணர்ந்து மலயை
பார்த்த பிைபுவும், " என்னாச்சு மலர்?" என்று சகட்டான்.

மலர் இப்சபாது எயதயும், யாரிடமும் சபசும் மனநியலயில் இல்யல.

" ஒன்றுமில்யலப்பா..பயங்கை தயல லி..குயறய மாட்சடங்குது.."
என்றாள்

" அச்சசா...மாத்தியை சபாட்டுக்கிட்டியா மலர்? " என்று சகட்ட

மித்ைாய பார்த்து இல்யல என்று தயலயயசத்தாள் மலர்.

அ ளுக்கு உடசன தன யகயபயில் இருந்து ஒரு மாத்தியையய

எடுத்து தந்து உண்ண வசய்த மித்து, "இன்று தான் முக்கியமான
ச யல எதுவும் இல்யலசய...நீ ட்டுக்கு
ீ கிளம்பு மலர்...நான்
உன்யன வகாண்டு ட்ல
ீ ிடட்டுமா? " என்றாள்.

"ச ண்டாம் மித்து..நான் சபாய்டுச ன்... " என்று மலர் தடுத்தும்

சகளாத மித்து அ ளுடன் கிளம்பி ிட்டாள். மலருக்கும் ஒரு
பற்றுசகால் சதய ப்பட , அ ள் அதற்கு சமல் மறுக்க ில்யல.

வ ளிசய ந்து மலரின் ட்டிற்கு

ீ வசல் தற்காக ஆட்சடாகாைரிடம்
சபச முயன்ற மித்துய தடுத்த மலர், அருகிலிருந்த சகா ிலிற்கு
சபாக வசான்னாள். சுஹாசும் அன்று சீக்கிைசம கிளம்பி ிட்டயத
அறிந்திருந்த மித்து ிற்கு, தன் சதாழி அ ஸ்யதபடு து வ றும்
தயல லியால் மட்டுமல்ல, காதல் ஏற்படுத்திய, ஏசதா ஒரு மன
லியாலும் கூட, என்பது சலசாக புரிந்தது.

வமௌனமான மித்து, அதன் பிறகு ச று எதுவும் சகட்டு மலயை

வதாந்தைவு வசய்ய ில்யல. இரு ரும் இயற ன் சன்னிதானத்திற்கு
ந்தார்கள்.

மலருக்கு, முழு சகாபமும் இப்சபாது, சகா ில் கரு யறயில் காட்சி

அளித்து வகாண்டிருந்த பிள்யளயாரிடம் திரும்பியது, "
பிள்யளயாைப்பா! நான் உன் சமல வகாயலவ றியில்
இருக்சகன்....ஏன் இப்படி என்யன சசாதிக்கிற நீ? சுஹாஸ் என்கிற ன்
எதற்கு என் ாழ் ில் ந்தான்? அ னுக்கு என் ாழ் ில்
இடமில்யலவயன்று நீ முடிவு வசய்திருந்தால், இனிசமல் அந்த
தயடக்கல்யல என் ாழ் ில் இருந்து அப்புறப்படுத்து........
திரும்பவும் என் ாழ் ில் வகாண்டு ைாசத......எனக்வகன்று என்ன
ிதித்திருக்சகா அந்த ாழ் ில் என்யன முழுயமயாக ஒன்றிக்க
எனக்கு மன மாற்றமும் உறுதியும் வகாடு...சமலும் என்யன
சசாதிக்காசத.... அவ் ளவுதான்...சீக்கிைம் எல்லா ற்றிற்கும் ஒரு
முடிவு கட்டு!. " என்று தன் ச ண்டுதயல சுருக்கமாக, ஆனால், மிக
ஆணித்தைமான கட்டயளயாக முன்ய த்தாள் மலர்.

மனதின் பாைத்யத, கடவுளிடம் இறக்கி ய த்த நிம்மதியில், அதன்

வகாதிநியல, மிதமான சூட்டிற்கு ந்திருந்தது.

.ஆனால் கரு யறயில் இருந்த பிள்யளயாைப்பசனா , “ சபாடி சபா!

முதலில் உங்க அம்மா, அப்பா வசால்றயத முழுசா சகட்க
பழகு....அங்க யதய்யா, தக்கான்னு குதிக்கிறது மட்டுமில்லாம,
இங்சக ச ற ந்து குதிக்கிறியா?” என்று முயறத்தார்.

இரு ரும் பிைகாைத்தில் ந்து அமர்ந்தனர். மலரின்

முகபா ங்கயளசய க னித்து வகாண்டிருந்த மித்து அ ள் யககயள
ஆதை ாக பற்றி, " என்னாச்சு மலர்? சுஹாசசாட எதாச்சும்
பிைச்சயனயா? " என்றாள்.

மலருக்கும் பகிை ச ண்டும் சபால் சதான்ற, அ ளிடம்

அயனத்யதயும் வகாட்டினாள்.

இம்முயற அ ள் உயடய ில்யல, அழ ில்யல, அயமதியாக

சபசினாள். அயனத்யதயும் பகிர்ந்ததும், மலர் வசான்னாள், " மித்து,
நான் முடிவ டுத்து ிட்சடன்...இனிசமல் இது சரி ைாது... ட்ல
ீ
வசால்ற மாப்பிள்யளக்கு ஓசக வசால்ல சபாசறன்."

முழு தும் சகட்ட மித்து ிற்கும் சுஹாஸ் மீ து கடும் சகாபம் ந்தது.,

அ ள் மலர் மீ து வகாண்ட ஆழ்ந்த நட்பினால் சதான்றிய ஒரு
உள்ளுணர் ின் குைல் " மலர், வகாஞ்சம் வபாறுயமயா
இரு...எனக்வகன்னசமா இதில் ஏசதா உயதக்கிற மாதிரி
இருக்கு...அ ன் வசயல்கயள ய த்து பார்க்கும் சபாது, ஏசனா
எல்லாசம வபாய்வயன்று என்னால் நியனக்க முடிய ில்யல.
அ னுக்கு எப்படி உனக்கு கல்யாண சபச்சு நடக்குறது வதரியும்?
அை ிந்தன் வசால்லி இருப்பான், அம்மா வசால்லி இருப்பாங்கனு நீயா
நியனக்கிற,..உண்யமயில் என்ன நடந்தது என்று வதரிஞ்சுக்க
பாரு...எதுக்கும் அ சைப்படாசத... இன்யனக்கு எந்த முடி ிற்கும்
ைாசத....அ சைத்தில் எடுக்கும் முடிவு அ தாளத்தில் தள்ளி
ிடும்...இன்யறக்கு இைவு, சபாகட்டும், எயத பற்றியம் சயாசிக்காம
நல்ல தூங்கு....நாயள காயல ிழித்ததும் உனக்கு ஒரு வதளிவு
கியடக்கும். அந்த முடிய வபாறுத்து உங்கள் ட்டில்
ீ என்ன
சபசணும் என்று முடிவு வசய்......எனக்காக ப்ள ீஸ்", என்றாள் மித்து.

மலரின் முடி ில் எந்த மாற்றமும் இல்லா ிட்டாலும், தன்

சதாழியின் மன திருப்திக்காக சரி என்று தயலயாட்டினாள் அ ள்.

மலரின் மனநியலயய தியச திருப்பு தற்காக, மித்து, அ யள

அருகிலிருந்த ஒரு ணிக ளாகத்திற்கு இழுத்து வசல்ல, இரு ரும்
அங்சக சில மணி சநைங்கள் வசல ழித்தனர்.

ஆச்சரியப்படும் ிதத்தில் மலரின் மனதில் ஒரு ிசித்திைமான

அயமதி குடிவகாண்டிருந்தது. தயல லியும் சற்று
மட்டுப்பட்டிருந்தது.

எப்சபாதும், இப்படி நடந்து ிடுசமா அப்படி நடந்து ிடுசமா என்ற

சூழ்நியலயில் தாசன பயமும், கலக்கமும் சதான்றும். ஆனால், அது
சநர்ந்சத ிட்டால் , " அட ..இதற்கு சமல் என்ன ை சபாகிறது !"
என்ற அலட்சியம் பிறந்து, பயமும், கலக்கமும் மயறந்து, அயத
சமாளிக்கும் ழியய தாசன மனம் சயாசிக்க ஆைம்பிக்கும். அந்த
மனநியலயில் தான் மலரும் இருந்தாள்.

சகாபம் இன்னும் கனன்று வகாண்டிருந்தாலும் அயத தாண்டி

சமசலாட்டமான ஒரு அயமதியும் இருந்தது. கடலுக்கு அடியில்
பூகம்பம் ஏற்பட்டாலும், அதன் சமல்பைப்பில் சுனாமியாக மாறும் யை
அந்த கடல்பைப்பில் ஒரு அயமதி வதன்படுசம...அது சபால்தான்
மலரின் மனமும் இருந்தது.
தாசன ட்டிற்கு
ீ வசன்று ிடு தாக மித்துய கட்டாயப்படுத்தி
அனுப்பி ய த்து ிட்டு,மலர் டு
ீ சநாக்கி கிளம்பும் வபாழுது மணி
ஆறு.
ட்டின்
ீ சுற்றுச்சு யை வநருங்கும் வபாழுசத, அங்கு நின்றிருந்த காயை
கண்ட மலருக்கு, உள்சள ந்திருப்ப ர்கள் யாவைன்று புரிந்தது..

மற்ற நாட்கள் என்றாள் ஆர் மும், மகிழ்ச்சியும் சபாட்டி சபாட

உள்சள வசன்றிருப்பாள் மலர், ஆனால் இன்று சந்சதாசம்
ஏற்பட்டாலும், அ ள் மனம் யாயையும் சந்திக்கும் மனநியலயில்
இல்யல.

மலர் உள்சள நுயழந்ததும் அங்சக கலகலத்து வகாண்டிருந்த ர்களின்

பார்ய மலரின் சமல் திரும்பியது.

“ மந்திமலர் , ந்துட்டியா?”, என்ற அந்து ின் குைல் தான் முதலில்

அ யள ைச ற்றது.. அயத வதாடர்ந்து ந்து அ ள் யகயய
அன்புடன் பற்றி, “மலர்..... ந்துட்டியா?” என்று குதூகலித்த நந்துய
பார்த்ததும், தனது க யல கூட மறந்து அ ர்கள் இரு ரின் முகத்தில்
வதரிந்த பூரிப்பில், மலரும் மகிழ்ந்து புன்னயகத்தாள்..

இந்து இன்னும் மலரிடம் சரியாக முகம் வகாடுக்காமல் தான்

இருந்தார்.

“உலக அதிசயமப்பா...மலர் இன்யனக்கு எனக்கு கவுன்ட்டர் (counter)

வகாடுக்கயல....” என்ற அை ிந்தன்

அதற்கும் பதிலளிக்காமல் அ யன பார்த்து முயறத்தாள் மலர்.

இ னுக்கு இப்படி ஒரு கிறுக்கு பிைண்டு இருக்க சபாய் தாசன, நான்
அ யன பார்க்க சநர்ந்தது என்ற சகாபமும் அதில் சசர்ந்து இருந்தது..

எல்லாத்துக்குமாக சசர்ந்து அ ன் தயலயில் ஓங்கி ஒரு குட்டு

ய த்தாள் மலர்.
“ஸ்ஸ்ஸ்..அப்பா...ஏண்டி எருயம இப்படி பண்ற? சநா..சநா...சபச்சு
சபச்சா தான் இருக்கணும்,,,இந்த சகாட்யட தாண்டி நீயும் ைக்கூடாது
நானும் ைமாட்சடன். “ என்றான் அந்து, தயலயய தட ியபடி.

இவ் ளவு சநைம் அயமதியாக இருந்த இந்து இப்சபாது,” மலர், என்ன

பண்ற நீ? இப்படிசய சின்னபிள்ளதனமாச நடந்துட்டு இருப்பதால்
தான் உன் புத்தியும் ளை மாட்சடங்குது... அ ன் என்ன சின்ன
யபயனா? அ னுக்கும் கல்யாணமாகி மயன ி
ந்தாச்சு...இப்படியல்லாம் பண்றது சரியில்யல..ஒழுங்கா அ ன்
கிட்டயும், நந்து கிட்டயும் மன்னிப்பு சகளு “ என்றார் கண்டன குைலில்,
ஒரு உள்குத்யதயும் சபச்சில் இயணத்துக்வகாண்டு.

“ஹப்பா...திட்டு தற்காக ா து, அம்மா நம்மிடம் சபசிட்டாங்கசள!”

என்று சந்சதாஷப்பட்டாள் மலர்.

“ம்ம்ம்..சகளுடி...சகளு......ஐ ஆம் வ யிட்டிங்....” என்றான் அந்து

வகத்தாக.

“ ிடுங்க சித்தி....எனக்கு அதில் எந்த ருத்தமும் இல்யல.....

சந்சதாஷம்தான்............ மலர்...நீ இன்னும் வைண்டு குட்டு அதிகமா
ச ணும்னாலும் வகாடுத்துக்சகா... ாய் வைாம்ப நீளமாத்தான் இருக்கு
இ ருக்கு.” என்றாள் நந்து. தாைாளமாக.

‘ White skin-u girl-u girl-u

Girl-u heart-u black-u
Eyes-u eyes-u meet-u meet-u
My future dark”

என்று அை ிந்தன், நந்துய பார்த்து பாட, இப்சபாது நந்துவும்

அ யன குட்டினாள்.

“குட்லட மவத்தாலும்
நதாட்டு நசல்வதுன்
பட்டு மக என்பதால்
குட்டும் ேட்டு லபால் இனிக்குதடி”,

என்று ஊசி நுயழயும் இயடவ ளியில் கூட, உலக மகா வமாக்யகயய

இட்டு நிைப்பி நந்துய வ ட்கப்பட ய த்தான்.

மற்ற எல்சலாரும் சிரித்து ிட, மலருக்கு மட்டுப்பட்டிருந்த தயல லி

அதிகரித்தது.

அந்து அயத இலட்சியம் வசய்ததாகச வதரிய ில்யல.

“சரி, சரி.....மந்தி சீக்கிைம் சபாய் வைடி ஆகு.....வ ளிசய

சபாகணும்...உனக்காக தான் காத்திட்டிருந்சதாம்......இவ் ளவு சநைம்
எங்சக சபாயி ஊர் சுத்திட்டு ை? ” என்றான் அ ன்.

அப்சபாதுதான் மலருக்கு, அயன ரும் எங்சகா கிளம்ப தயாைாக

இருப்பது புரிந்தது. அம்மா, ஹர்ஷா என அயன ருசம தயாைாக தான்
இருந்தனர்.

அந்த சநைம், அங்கு ந்த ை ி, மலயை பார்த்ததும், “ ந்துட்டியா

மலர்.....சபாய் சீக்கிைம் கிளம்பு, அை ிந்தன் எல்லாரும் சசர்ந்து
பீச்சுக்கு சபாயிட்டு, அப்படிசய ஈ.சி.ஆர். சைாடில் ஏதா து நல்ல
வைஸ்டாைண்டில் சாப்பிட்டு ைலாம்னு வசான்னான்...... எனக்கு ஒரு
ரியடயர்வமண்டு பார்ட்டிக்கு சபாகணும்....சசா.....நான்
ையல....நீங்க எல்லாம் சபாயிட்டு ாங்க............ஓசக..”, என்றார்.

மலருக்கு, இப்சபாதிருந்த மனநியலயில் எங்சகயும் சபா தற்கு

ிருப்பம் இருக்க ில்யல.

“எனக்கு பயங்கை தயல லி....நான் ையலபா....அ ங்க எல்லாம்

சபாகட்டும்”, என்றாள்.

“மாமா, இப்படிவயல்லாம் வசான்னால் மலர் ைமாட்டாள்.........

இப்சபா நான் வசால்சறன் பாருங்க...ஓசி பிரியாணி, சிக்கன், மட்டன்
எல்லாம் எங்க வசல ில், எவ் ளவு ச ணும்னாலும் சாப்பிடலாம்...
அை ிந்தனின் ிருந்து, கிழக்கு கடற்கயை சாயல
அருகில்....எங்களுக்கு ச று எங்கும் கியளகள் இல்யல.... த றாமல்
ருயக தாருங்கள்” என்றான் அந்து ிளம்பை பாணியில்..

“சூப்பர் அத்தான் “, என்று யகவகாடுத்தான் ஹர்ஷா.

“அயலயுது பாரு..” என்று ஹர்ஷாய மனதில் திட்டிய மலர், “

ஒன்னும் சதய யில்யல...நான் எங்சகயும் ை ில்யல... எனக்கு
நிஜமாச பயங்கை தயல லி....” என்றபடி சசாபா ில் சாய்ந்து
அமர்ந்தாள்..

இ சனாடு சபானால், இ ன் சபாடும் வமாக்யகயில் மண்யட

வ டித்தாலும் வ டித்து ிடும் என்று உள்ளூை நியனத்தபடி,
மறுப்பதற்கு பல ழிகயளயும் சயாசித்து வகாண்டிருந்தாள்..

அப்சபாது தான் அ ள் சசார்ந்த முகத்யத க னித்த இந்திைாவும்,

“மாத்தியை ஏதா து சபாட்டியா?’ என்று பாசத்துடன் சகட்டார்.

மகிழ்ந்து சபான மலரும், “ம்ம்ம்..” என்றாள்.

“ச்சச...நீயும் ரு னு ஆயசயா இருந்சதன் நான்....உனக்கு வைாம்ப

தயல லிக்குதா மலர்....அப்படினா இன்வனாரு நாள் சபாகலாம்’
என்றாள் நந்து.

மலருக்கு நிஜமாகச தனியம சதய ப்பட்டது. அதுவுமின்றி,

தன்னால் மற்ற ர்களின் சந்சதாசம் வகட்டு ிட ச ண்டாம் என்று
எண்ணியதால், “ச ண்டாம், ச ண்டாம் நந்து...நீங்க எல்லாரும்
கிளம்பி சபாயிட்டு ாங்க......அந்த கிழக்கு கடற்கயை சாயல
கியளக்கு இன்யனக்கு ந்தால், வடாச்சு சாப்பிட்டு சபாக மிச்சம் மீ தி
தான் கியடக்கும்...அதனால் இன்வனாரு நாள், அந்துய , தாஜ்
பிசஷர்மன்’ஸ் சகாவ்ல (Taj Fishrman’s cove) அக்வகௌன்ட் திறந்து,
எனக்கு மட்டும் தனியா சிறப்பு ிருந்து ஏற்ப்பாடு பண்ணி தை
வசால்லு...சரியா? ஏமாத்தலாம்னு மட்டும் நியனக்காசத
.... ிடமாட்சடன்... இப்சபா,நீங்க சபாயிட்டு ாங்க..ப்ள ீஸ்.... எனக்கு
உடம்புக்கு முடியலடா...வகாஞ்சம் தூங்கணும் சபால் இருக்கு....”
என்றாள்.

“அதாசன பார்த்சதன்.......மலர் எப்சபா மானஸ்தி ஆனான்னு?” என்ற

அை ிந்தயன மலர் சட்யடசய வசய்ய ில்யல.

கடித்த அை ிந்தயனசயா, முயறத்த ஹர்ஷாய சயா, மலர் சட்யட

வசய்யச இல்யல..

அதன் பிறகு வ ளிசய வசல்ல தயங்கி வகாண்டிருந்த தாயயயும்

தந்யதயும் சபசி சரிக்கட்டி, அயன யையும் வ ளிசய அனுப்பி
ய த்த மலர், வ ந்நீரில் குளித்து ிட்டு, இைவு உயடக்கு மாறி ”
அக்கடா “ என்று கட்டிலில் ந்து படுத்தாள்.

தனியமயும், ஏகாந்தமும் பூதாகைமாக தாக்க, அயத சபாகக்

வதாயலக்காட்சியில் இயச அயல ரியசயய ஓட ிட்டு,
படுத்திருந்த ளுக்கு, மாத்தியையின் காரியசமா, இல்யல அன்யறய
அதிர்ச்சிகளின் ரியசமா,
ீ எசதா ஒன்று தாக்க, சமலும் சசார்ந்து,
அப்படிசய கண்கயள மூடினாள்.

“குக்கூ கூ கூ “ என்று எங்சகா குயிலின் சத்தம் சகட்டது. தனிசய

இருள் சசார்ந்த இை ில் மைத்தின் அடியில் அமர்ந்து சயாசித்து
வகாண்டிருந்த மதிமலர், அந்த ஓயசயில் திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்து
அமர்ந்தாள்.

சுற்றுமுற்றும் பார்த்த ளுக்கு, மைமும் இல்யல, இருளும் இல்யல,

ிளக்கு எரிந்து வகாண்டிருக்க, வதாயலகாட்சி இன்னும்
ஓடிக்வகாண்டிருக்க, இவ் ளவு சநைம் தூங்கி சபாய் ிட்ட தான்
அமர்ந்திருப்பது, வமத்யதயில் என்று புரிந்தது..
ஆனால் இப்சபாதும் ிடாமல் “குக்கூ கூ கூ “, என்ற சத்தம் சகட்க ,
அது அயழப்புமணி என்று புரிந்தது. மணியய பார்த்தாள் மலர். அது
ஏழு என்று யககாட்டியது.

அயற மணி சநைம் தான் உறங்கியிருக்கிசறாம்....ஆனாலும் என்ன

ஒரு ஆழ்ந்த உறக்கம் என்று சதான்ற, இந்சநைத்தில் யார்?

வ ளிசய வசன்ற ர்கள் அதற்குள் ந்து ிட்டார்களா என்று

எண்ணியபடிசய, கயலந்த தயலயய சலசாக ஒதுக்கி ிட்டபடிசய
கீ ழிறங்கி ந்த ள் கத ின் தாயள நீக்கி திறந்தாள்.

திறந்த ள், வசய் தறியாத தியகபில் மயலத்து சபாய் ிழித்தபடி

நின்றாள்.

மாயல மங்கி இருள் சூழ்ந்திருந்த ச யளயில், கயலந்த தயலயுடன்,

அலு லகத்தில் பார்த்த அசத உயடயுடன், சசாக சமகங்கள்
சூழ்ந்திருந்த முகத்திற்கு, சநர்மாறாக, திடமான பார்ய யுடன், அ ள்
கண்களுக்குள் ஊடுரு ி பார்த்த படி நின்றிருந்தான் சுஹாஸ்.

“ மேர்........ெம் கல்யாணம், அதாவது உனக்கும் எனக்கும் ெடக்க

லபாகும் ெம் கல்யாணத்திற்கு உன் சம்மதம் லவண்டும்......அது
பற்றி .உன்னிடம் லபசிலய ஆக லவண்டும்........ உள்லே வைோமா?
“ என்றான் சுஹாஸ் தன கம்பீைமான குைலில் அழுத்தத்துடன்..

“முன்னாடி பார்த்த அசத கனவு மறுபடியும் ருது...... அப்சபா அழகா

ந்தான்..இப்சபா அழுக்கா ந்திருக்கான்........ சனம் மட்டும்
வகாஞ்சம் மாறி இருக்கு... என்னது இது? கன ா? நிஜமா? எதுக்கும்
கிள்ளி பார்த்துக்குச ாம்,” என்று நியனத்தபடி தன யககயள கிள்ள
சபான யள தடுத்த ன், “ கிள்ளாசத மலர்...உண்யம தான்....உள்சள
ா....நான் உன்னிடம் சபச ச ண்டும்..”,.என்றபடி அ ள் லது
யகயியன, தன இடது யகயால் அழுத்தமாக பற்றியபடி உள்சள
அயழத்து வசன்றான்.
சபச்சிழந்து, பதுயம சபால் அ யன பின்வதாடர்ந்தாள் மலர்.

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 24

நமய்யான என்னில்
உயிைாக வருவாயா?
நமய் வார்த்மதகேில்
உயிர் குமழத்து
உமன லகட்கிலறன் அன்லப...

ஓர் உயிரும், ஓர் நமய்யும் ஒன்றான

ஒற்மற நசால் உதிர்த்து
உள்ேம் குேிர்விப்பாயா என்னுயிலை?

ஒரு பக்கத்தில் வ ள்யள புயகயும், இரு ருக்கும் சநர்த்தியான உயட

அலங்காைங்கள் மட்டும் அயமந்திருந்தால், நிச்சயமாக கனவுலகம்
என்று தான் நம்பியிரும்பாள் மதிமலர்.

அதற்கு மாறாக, கரி புயக கக்கும் ையிலின் ஜன்னசலாை இருக்யகயில்

அமர்ந்து இரு நாட்கள் பயணம் வசய்து, வ ளியில் ரும் பஞ்சைான
பிையாணி சபான்ற அ ர்கள் இரு ைது சதாற்றமுசம, இது நிஜ உலகம்
தான் என்பயத பயறசாற்ற, மலைால், நடப்பயத நம்பவும்
முடிய ில்யல, நம்பாமலிருக்கவும் ழியில்யல!

சபாதாக்குயறக்கு, கைத்தில் கைம் பியணத்து, கட்டி இழுக்காத

குயறயாக, தன்யன சுஹாஸ் இழுத்து வசல்லும் சபாது மலைால்
எப்படி நம்பாமல் இருக்க முடியும்!

ைச ற்பயறயின் நடு ில் இருந்த சசாபா ில் அ ள் சதாள்கயள

பற்றி அமை ய த்த ன், அ ள் முன் தயையில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து,
அ ள் கண்களில் தன் கண்கயள கட்டி ய த்து பற்றிய யககயளயும்
ிடாமல் பிடித்து வகாண்டிருந்தான்.

மலர் இருந்த நியலயில் அ ளுக்கு நடப்பயத கிைகித்து வகாள்ளச

சநைம் சதய ப்பட்டதால், அ ள் தன் யககயள ிடு ித்து வகாள்ள
முயலச யில்யல,

அ ன் கைங்களின் இதமான வ ப்பம் , அ ளுக்குள் கடும் வ ப்பத்யத

உரு ாக்க, அந்த வ ப்பம் தாங்காமல், ியர்ய முத்துக்கள், அ ள்
பட்டு சருமத்தின் சமல்பைப்பிற்கு ஓடி ந்து, ஓய்ந்து அமர்ந்து, அ ள்
உடயல குளுயமப்படுத்த முயன்று சதாற்றுக் வகாண்டிருந்தன.

மாடியயறயில் இன்னும் ஓடிவகாண்டிருந்த வதாயலக்காட்சியில்

ஒலித்து வகாண்டிருந்த இயசயின் சதய்ந்த சன்னமான சத்தத்யத
த ிை அங்சக ச வறந்த அயசவும் இல்லாததால், சுஹாசின் மூச்சு
காற்று வதாட்டு வசலும் தூைத்தில் அமர்ந்திருந்த மலரின் இதய
துடிப்பின் ஓயச, டால்பி இலக்கமுயற சூழ் ஒலியயமப்பின் (Dolby
Digital Surround Sound) துல்லியத்துடன் வ ளிப்பட்டு வகாண்டிருந்தது!
இன்னமும் அ ன் யககளின் பிடியில் இருந்த தன் யகயய , ஏசதா
உதிரி பாகத்யத சபால் பார்த்த ளுக்கு, அது அ னிடம்
சியறப்பட்டிருப்பது புரிந்தது...

"யககள்? சியற?? இ ன்???இங்சக????ஏன்?????எப்படி??????

என்ன???????என்று சகள் ிக்குறிகளின் எண்ணிக்யக
அதிகரித்துக்வகாண்சட வசல்ல, "கல்யாணம்?????!!" என்ற சகள் ியில்
ஆச்சரியக்குறிகளும் இயணந்துவகாள்ள, "சம்மதமா!!!!!!!!" என்ற
இடத்தில் அய அயனத்துசம ஆச்சரியகுறியாக மாறி சபாக, என்ன
நடந்து வகாண்டிருக்கிறது என்பயத அ ள் மூயளயின் நியூைான்கள்
மும்முைமாக அலசி, அறிக்யக தயாரித்து அ ளின் ஆறாம் அறிவுக்கு
மின்னஞ்சல் அனுப்பி ய த்தன.

"ஆஆஆஆங் " என்று வமல்லிய ஒலி ஒன்று ாயில் இருந்து

வ ளிப்பட, வமது ாக அ ளுக்கு நடந்து வகாண்டிருப்பது
என்னவ ன்று புரிய ஆைம்பித்தது.

அது புரிந்த அடுத்த வநாடி, " இன்னும் ியளயாடிக்

வகாண்டிருக்கிறானா? இவ் ளவு நாளும் வ ளியில் ியளயாடிய ன்
இப்சபாது ட்டுக்சக
ீ ந்து ிட்டானா? இ யன......" என்று உள்சள
அடங்கி இருந்த சகாப சுனாமியானது சபையலயாக மாறி வபாங்கி ை,
, " எ..." என்று திட்ட து ங்கிய ளின் ாயய சட்வடன அயடத்தான்
சுஹாஸ்.....தன் மற்வறாரு யகயால் தான்.

சுடும் எண்யணயில் இட்ட அப்பளமாக மலரின் கண்கள் ிரிய, அந்த

பார்ய யய தாங்கி நின்றான் சுகாஸ்.

" எவ் ளவு யதரியம்! நிஜமாச இது சுஹாஸ் தானா? இந்த

யகப்பிள்யளக்குள் இப்படி ஒரு கட்டதுயறயா ? " என்று ாய் பிளந்து,
இல்யல, ாய் அ ன் யககளுக்குள் அடங்கி இருந்ததால் அதுவும்
முடியாமல், வதாண்யடயின் குைல் உள்ளுக்குள்சள சிக்கிக்வகாள்ள,
"ம்ம்ம்க்க்ம்ம" என்ற ஒலி மட்டும் வ ளிப்பட, ிக்கித்து
அமர்ந்திருந்தாள் மலர்.

இது யை, ாயய திறந்திறாத சுஹாஸ்,இந்நாள் யை திறந்திைாத

தன் மனயத முழு துமாக திறக்க ஆைம்பித்தான்.
" ப்ள ீஸ்டா வசல்லம்.....வகாஞ்ச சநைம் இப்படிசய இரு......" என்று
வகஞ்சலாக சகட்டான்.

" மதிமேர்......" உயிர் முழு தும் சதக்கி ய த்த குைலில் அ ளது

வபயரின் ஒவ்வ ாரு தமிழ் ார்த்யதயயயும் சுய யுணர்ந்து,
அனுப ித்து, அயழத்தான்.

அந்த அயழப்பில் காதல் மட்டுமல்ல, நியலதடுமாறி இருந்த மனதின்

அடங்காத த ிப்பும், அதிகரிக்கும் பைபைப்பும் கூடச உள்ளடங்கி
இருந்தன.....

உணர்ச்சி நிைம்பிய அக்காதல் குைல், மலர் என்ற கனி மைத்தின், உயிர்

ச ர் யை ஆழமாக பாய்ந்து, அலட்டிவகாள்ளாமல் அ ள் உள்ளத்யத
ஒரு உலுக்கு உலுக்கி வசன்றது.

யகயின் இறுக்கத்யத அதிகரித்து, அ ள் முன் இன்னும் வநருங்கி

ந்த ன், ஆச சப் பைபைப்புடன், " ச று எதுவும் நமக்கு தயடயாக
ந்து உன்யன என்னிடமிருந்து பிரிக்கும் முன், இயத வசால்லி
ிடுகிசறன் மலர்....

உன்யன யாருக்காகவும், எதற்காகவும், ஏன்! உனக்காக கூட

இனிசமல் ிட்டுக்வகாடுக்க மாட்சடன்........நீ...நீ......என்
மலர்.......எனக்கு மட்டுமான மலர்....உன்யன எந்த லண்டன் லபக்கு
தாசுக்கும் ிட்டு வகாடுக்க முடியாது...

இப்சபா வசால்சறன் மலர்......,இந்த நிமிஷத்தில் மட்டுமில்யல , இனி

ருகிற காலங்களிலும் கூட, என்யன ிட உன்யன அதிகமா சநசிக்க
சபாகிற ன், எ னுசம இருக்க மாட்டான்........அயத உனக்கு இன்று
புரிய ய க்காமல் நான் இங்கிருந்து சபாகவும் சபாறதில்யல மலர்.... "
என்றான் அழுத்தத்துடன்.

மலரின் ிரிந்த கண்கள் ிரி ின் எல்யலசகாட்யட வதாட , இதற்கு

சமலும் ிரிய முடியாமல், சகாபம் வகாஞ்சம் கம்மி, ியப்பு சற்று
அதிகம், ஒட்டிவகாள்ள ாச ண்டாமா என்ற குழப்பத்திலிருந்த
இளக்கம் ிளிம்பு நியலயில் என்று புதியவதாரு உணர்வுக்
கலய யய பூசிவகாண்டன.

"எப்சபாதிருந்துடா இவ் ளவு பாசம் ? " என்று சகட்க துடித்த மலரின்

இதழ்களின் அயசவு, சுஹாசின் யககளுக்குள் இன்ப அ ஸ்யதயய
ஏற்படுத்த, அந்த அ ஸ்யதயயலிருந்து மீ ள ிரும்பாமல், அ ன்
யககளின் அழுத்தம் சமலும் அதிகரிக்க , இப்சபாது மலரின் ிழிகள்,
தன் ாயய மூடியிருந்த அ ன் யக மீ து சகாப கதிர் ச்சு
ீ நடத்தின.

" சரி, யகயய எடுக்கசறன், ஆனா நான் சபசி முடிச்சிசறன்...

அப்புறமா நீ என்ன ச ணா பண்ணுடா... உன் ஆயச தீை ஆள் ச்சு
ச ணும்னாலும் அடிச்சுக்சகா.....இப்சபா தயவு வசய்து நான்
சபசு யத வகாஞ்சம் வபாறுயமயா சகளுடா..." என்று வகஞ்சாத
குயறயாக சகட்டான் சுஹாஸ்.

“நீ வசான்னாலும் வசால்லயலனாலும், உன்யன நிச்சயமா நான் அடி

பின்ன சபாறது உறுதி” என்று மனதிற்குள் கரு ிய மலர், " என்னதான்
வசால்ல சபாறான்! சகட்டுதான் பாப்சபாம்" என்று சதான்றியதால்,
வமௌனித்து இருந்தாள்.

" ச்சச...என் காதயல எப்படி எப்படிவயல்லாம் சயாசித்து

ய த்திருந்சதன்....ஆனால் இப்படி ஒரு சூழ்நியழயில் வசால்ல
ச ண்டிய நியல ருவமன்று நியனத்து கூட பார்க்க ில்யல
மலர்...."

" உண்யமயய வசால்ல ச ண்டுமானால், இங்கு ரு தற்கு முன்,

நானும் பலமுயற க னமாக ஒத்தியக பார்த்திட்டு தான்
 ந்சதன்....ம்ப்ச்...ஆனால் உன்யன பார்த்த பின், எனக்கு எதுவுசம
ஞாபகம் இல்யல, அதற்கான சதய யும் இல்யல..... வபாய்க்கு
தாசன அலங்காைம் சதய .....உண்யமயான ார்த்யதகளுக்கு ஒரு
தனி அழகு இருக்கு...அது என் காதயல உனக்கு புரிய ய க்கும்.."
என்றான் ஆணித்தைமாக.

" நியறய சபசணும் மலர்.....எங்சக ஆைம்பிப்பது, எப்படி ஆைம்பிப்பது

என்று ஒன்றுசம புரிய மாட்சடங்குது....நான் சபச சபா து
சகார்ய யாக இல்லாமல் இருக்கலாம், குழப்பமாக
இருக்கலாம்...உளறலா கூட இருக்கலாம்...ஆனா ஒன்சன ஒன்யன
மட்டும் நியன ில் ய ச்சுக்கடா......இயத சபசுப ன், உன்னிடம் தன்
அளவுக்கதிகமான காதயல வ ளிப்படுத்த துடித்து வகாண்டிருக்கும்
தப்பும் த றுகளும் நியறந்த சைாசரி ஆண்மகன்...."

“இப்படிவயல்லாம் கூட உனக்கு சபச வதரியுமா?” என்ற

ஆச்சரியத்துடசன மலர் அ ன் சபச்யச வதாடர்ந்து க னித்தாள்.”

" மற்றவதல்லாம் அப்புறம்......முதலில் என்யன மன்னிப்பியா

மலர்......என்யனசய அறியாமல் உன் மனயச வகான்ற வகாடும் பா ி
நான்....நீ அனுப ிச்ச துன்பத்தின் உண்யமயான அளய பல
ருஷங்களுக்கு முன்னசை உணர்ந்து ிட்சடன்டா....ஆனா, உன் முன்
ை நான் தகுதியில்லாத ன் என்று எனக்சக சதான்றியதால், என்
சகாயழ வநஞ்சு உன்யன பார்க்க முயற்சிகள் எடுக்க ில்யல....
இன்று எத்தயன முயற மன்னிப்பு சகட்டாலும் அவதல்லாம் உன்
மனக்காயத்துக்கு ஈடாகுமா?.." என்ற ன், அ ள் யககள்
இைண்யடயும் சசர்த்து பற்றி, தன் கும்பிட்ட யககளுக்குள் வபாத்தி
ய த்து, உண்யமயான ஆழ்ந்த ச தயன நியறந்த குைலில் , "
மலர்..மலர் மா.....என்யன மன்னிச்சிடுடா... வபாக்கிஷசம சதடி ந்த
சபாது குப்யப வதாட்டியய சதர்ந்வதடுத்த அடிமுட்டாள்
நான்......ப்ள ீஸ்......" என்று கண்கள் கலங்க சகட்டான்.
மலருக்கு பயழய நியனவுகளின் தாக்கத்யத ிட, சுஹாசின்
கலங்கிய சதாற்றத்யத கண்டு கண்கள் கலங்கியது.

ிழிகள் கலங்கி ச தயன ிற ிய மதிமலரின் முகத்யத கண்டதும்,

" இந்த பரிசுத்தமான வபண்யண எவ் ளவு தூைம் ச தயன
படுத்தியிருக்சகாம்", என்ற குற்ற உணர்ச்சி, வகாயல ாளாய்
இதயத்யத கூறு சபாட, வநஞ்சசாடு அயணத்து ஆறுதல் கூற துடித்த
கைங்கயள கட்டுபடுத்தி, அ ளது கண்கயள தன் யககளால் துயடத்து,
" சாரி டா, சாரி கண்ணம்மா..சாரி" என்று மீ ண்டும் மீ ண்டும்
அைற்றியபடிசய தாயன்பு கலந்த காதலுடன் , அ ள் கயலந்த
தயலயய ஆதுைத்துடன் சகாதி ஆறுதல் படுத்தினான்.

அ ள் அயத மறுக்கவுமில்யல, மயங்கவுமில்யல, கண்களில்

மீ தமிருந்த கலக்கத்துடன் கற்சியல சபால் அமர்ந்திருந்தாள்.
எதனால இ னுக்குள் இவ் ளவு மாற்றம் என்ற சகள் ி மட்டும்
அ ள் மனதில் வதாடர்ந்து ரீங்கரித்து வகாண்சடஇருந்தது

அவன் கேக்கம் நபாறுக்காமல் அவள் கண்ண ீர் உகுக்க, அவள்

கண்ண ீர் நபாறுக்காமல் அவன் மீ ண்டும் கேங்கி தவிக்க.....
ஒருவரின் துன்பம், மற்றவருக்கு உயிர் வேி ஏற்படுத்தும்,
இம்மாசிோ உணர்விற்கு நபயர்தான் காதலோ?!

காமம் கலக்காத அந்த காதலின் வ ளிப்பாடும், அ ன் வசான்ன

ார்த்யதகளுசம மலரின் மனம் வதளி யடய சபாதுமானதாக
இருந்தது.

அ ன் மார்பில் சாய்ந்து , அ ன் சகசம் சகாதி , முதுயக ருடி

அ னுக்கும் ஆறுதல் வகாடுக்க மனம் பைபைத்தது.

என்றாலும், அ ளின் உள்மனம்," என்னதான் இ ன் ாழ் ில்

நடந்தது? சரி அதுதான் பயழய கயத என்றாலும், இவ் ளவு காதயல
ய த்திருப்ப ன், இன்று காயலயில் அப்படி சபசினான்?
எது ானாலும் சரி.....எல்லா உண்யமகளும் வ ளி ைட்டும், அது
யை அடங்கி இரு மலர் " என்ற ினாக்களின், ியடயியன
கண்டுபிடிக்கும் ஆர் த்தின் மும்முைத்தில், அ யள எச்சரித்ததால்,
இறுக்கத்துடன், மலர் தன் வமௌன ைாகத்யத வதாடர்ந்தாள்.

" உனக்கு இப்சபாது என்யன பிடிக்காமல் சபானதற்கான காைணத்தில்

எந்த த றும் இல்யல மலர்....எந்த வபண்ணிற்கு தான் , தான்
ிரும்பிய ன், இன்வனாருத்தியய காதலிக்க சபாகிசறன் என்று
வசால் து பிடிக்கும்....ஆனாலும் நடந்தது முழு யதயும்
சகட்டு ிட்டு ஒரு முடி ிற்கு ா மலர். "

சுஹாஸ் இயத வசால்லும் சபாது மலரின் முகம் தன்யன அறியாமல்

சுருங்கியது.

அ யளசய ிழுங்கி வகாண்டிருந்த அ ன் கண்களும் அவ் னிச்ச

மலரின் குயழய வபாறுக்காமல், தாங்களும் தர்மசங்கடத்தில்
சுருங்கின.

"சகட்க கஷ்டமாக இருக்கா மலர்? " என்றான் ாஞ்யசயுடன்.

அ ள் கண்கள் இப்சபாது பக்க ாட்டு சு யை பார்க்க து ங்க, "

எனக்கும் கூட அயத பத்திவயல்லாம் சபச ிருப்பமில்யல
மலர்.....இன்னும் வசால்ல சபானா, அயத எல்லாம் நியனச்சு பார்க்க
கூட பிடிக்கயல.... நீ நம்பினாலும் நம்பா ிட்டாலும், என்யன
வபாறுத்த யை அவதல்லாம் வ றும் தூசுக்கு சமானம் தான்...
இருந்தாலும், என்யன பற்றிய அயனத்யதயுசம நீ வதரிஞ்சுக்கணும்....
இனிசமல் ஒரு சின்ன சலனம், சந்சதகம் கூட நமக்கு இயடசய ை
இடம் வகாடுக்க கூடாது என்பதில் நான் உறுதியாக இருக்கிசறன்..
இன்யறசயாடு அயனத்து குழப்பங்களுக்கும், கண்ணாமூச்சிகளுக்கும்
முடிவு கட்டி ிட ச ண்டும்....நான் வசால் து அயனத்தும் உண்யம
என்ற நம்பிக்யக உனக்கு ஏற்பட்டால் சபாதும்...அதுச குற்ற
உணர்ச்சியில் குத்து பட்டு வகாண்டிருக்கும் என் மனதிற்கு நிம்மதி
வகாடுக்கும்.."

மலர் இைண்டு மனதில் த ித்தாள். அ னின் ைகசியத்யத அறியும்

ஆ லில் ஒரு பாதி மனது ஆர் ம் காட்டியது என்றால், அ ன்
ாழ் ில் இருந்த இன்வனாரு வபண்யண பற்றி அறிய பிரியப்படாமல
சங்கடத்தில் த ித்தது மற்வறாரு பாதி.

"இப்சபாது உன் மீ து எனக்கு சதான்றும் உணர் ிற்கு முன்னால் ,

அவதல்லாம் காதல் என்று என்னால் ஒத்துவகாள்ள
முடிய ில்யல....அது ஒரு பாசிங் கிளவுட், இனக்க ர்ச்சி என்று
ச ண்டுமானால் வசால்லலாம்...”.

உனக்கு நியன ிருக்கிறசதா இல்யலசயா? உன்னிடம் முன்பு

வசான்னயத சபால அ யள ஒரு கல்லூரி வமல்லியச சபாட்டியில்
தான் பார்த்சதன்....உன்யன சந்திப்பதற்கு மூன்று மாதங்கள்
முன்னால் தான் இது நடந்தது...

மூன்றாமாண்டு முடிக்கும் சநைம், எல்லா கல்லூரி யசு

பசங்கயளயும் சபால் நானும் கலகலப்பாக, ாழ்க்யகயய ைசிச்சு,
ஆட்டம் சபாட்டுவகாண்டிருந்சதன்...... இயசயில் ஆர் ம்
அதிகம்...கிடார் ாசிக்க வதரியும்....ஒரு வபரிய இன்வடர் காசலஜ்
சபாட்டியின் சபாது எங்க குழு வஜயிச்சப்சபா தான் அ ள் என்யன
பார்க்க ந்தாள்.

பார்க்க வகாஞ்சம் அழகாக இருக்கும் வபாண்ணு,, தாசன ந்து ஆகா

ஓசகாவ ன்று புகழ்ந்தால், சந்சதாஷத்தில் பறக்கும் சைாசரி
இயளஞனின் நியலயில் தான் நானும் இருந்சதன்.”

இந்த கட்டத்தில் மலரின் கண்களில், அ ள் என்யன ிட அழசகா?

என்ற வபாறாயம வகாஞ்சம் தூக்கல்! எப்படி நீ அப்படி நியனக்கலாம்
என்று அ யன தன் உரியமயாக நியனத்த சுயநலம் மிக அதிகம்!
சுஹாசின் தயலயில் உருட்டுக் கட்யடயால் நாலு சபாடு சபாடும்
அள ிற்கு காட்டம் உச்சம்! என்று மூன்றும் கலந்த சுயநல உணர்ச்சி
கலய வ ளிப்பட்டது.

அயத கண்டுவகாண்ட சுஹாசின் மனதில் பயம் படர்ந்தாலும், அ ன்

தான் எடுத்த முடி ிலிருந்து பிறழாமல் வதாடர்ந்தான்.

“ என் ஈவமயில் ஐ.டி சகட்டு ாங்கி வகாண்டாள். அதன் பின் அடிக்கடி

வதாடர்பு இருந்சதாம்...எனக்கு ஒசை வபருமிதமாக
இருந்தது.....வ ண்மதிக்கும் இயசயில் ஆர் மும் பயிற்சியும்
இருந்ததால், அது வதாடர்பாக சபசி சபசி நல்ல நட்பு ஏற்பட்டது....”

“ச்சச....அம்மா நம்யம சங்கீ தம் கத்துக்க வசான்ன சபாது டிமிக்கி

வகாடுக்காமல் படித்திருக்கலாசமா?” என்று மலரின் மூயள
கிறுக்குத்தனமாக சிந்தித்து வகாண்டிருந்தது.

“அந்த சமயத்தில் தான், அை ிந்தன் அக்கா கல்யாணத்தில் உன்யன

சந்தித்சதன்... உன்னிடம் இருந்த ஏசதா ஒன்று, உன் கள்ளமில்லா
பார்ய சயா, கலகலப்சபா அது என்னவ ன்று வசால்லத்
வதரிய ில்யல... ஆனால் பிடித்து இருந்தது.....உன் பட பட பட்டாசு
சபச்யச சகட்கச அை ிந்தனுடன் இயணந்து உன்யன கிண்டல்
வசய்ச ன்.......என்யன வபாறுத்த யை நீ ஒரு சிறு வபண்ணாகத்தான்
சதான்றினாய்....உன்னிடம் சதாழயம ய த்து வகாள்ள என் மனம்
ிரும்பியது...அப்படித்தான் நான் நியனத்சதன்.........”.

மதிமலர், இப்சபாது சலனசம இல்லாமல் அயமதியாக அ யன

பார்த்து வகாண்டிருந்தாள்.

“வ ண்மதியுடனான நட்பு., நாளுக்கு நாள் சாட்டிங் மூலமாக ளை,

அவ் ப்சபாது அ ள் சபச்சில் வ ளிப்படும் அதிக உரியமயான
ார்த்யதகளும், அக்கயறயும் எனக்குள் பல கற்பயனகயளயும்,
சலனத்யதயும் உரு ாக்கியது”.
“அந்த வபாண்ணு என்யன பார்க்கிறாள், இந்த வபாண்ணு என்னிடம்
சபசுகிறாள் என்று வபருயம பீற்றி வகாள் து கல்லூரி பரு த்தின்
இயல்புதாசன...அப்படித்தான் என் நண்பர்களிடம் இயத வசால்ல,
அ ர்களும் என்யன ஓட்ட ஆைம்பித்தனர். என்யன நாசன ஒரு
ஹீசைா ாக நியனத்து வகாண்சடன்.... “

மதிமலருக்கு இப்சபாது, கல்லூரி முதலாமாண்டில் சங்கிமங்கி

தன்யன கண்டதும் சுஹாயச பார்த்து “மதி மதி’ என்று பாட்டு பாடி
சகலி வசய்தது நியன ிற்கு ந்து சகாபம் எட்டி பார்த்தது.

”யபனல் இயரின், கயடசி வசமஸ்டரில் இருக்கும் சபாது, எங்கள்

பழக்கமும் அதிகரித்திருந்தது. அ ள் என்னிடம் மனம் ிட்டு சபச
து ங்கினாள்.. அ ள் ட்டு
ீ நில ைம் பற்றி கூட சபச ஆைம்பித்தாள்.
கண்டிப்பு, அம்மா அப்பா ிற்கு இயடயில் எப்சபாதும் பிைச்சயன,
தன்யன க னிப்பதில்யல, இன்னும் என்வனன்னச ா!! எனக்கு அ ள்
சமல் இைக்கமும், அன்பும் சதான்றியது...நான் தான் அ ள் உலகம்
எனும் அள ிற்கு சபசு ாள்..அந்த சபச்சில் நானும்
மயங்கிசனன்...என்யன மிகவும் பிடிக்கும் என்று
வசான்னாள்.....உன்யன சபால் ஒரு யன தான் கல்யாணம் வசய்து
வகாள்ச ன் என்று கூட வசான்னாள்.... எங்கள் இரு ருக்குமியடயில்
இருப்பது காதல் இருப்பதாக உறுதியாக நம்ப து ங்கிசனன்.
இயடயில் சிலமுயற சந்தித்தும் இருக்கிசறாம்....... ”

இப்சபாது மலரின் கண்கள் சகாபத்தில் வஜாலிக்க, அந்த சகாபத்தியன

அயடயாளம் கண்டுவகாண்ட ன், அ சைமாக, ”மலர்...மலர்.....ஏதும்
வபருசா கற்பயன பண்ணாதடா...தனியாக எல்லாம் எங்சகயும்
சபானதில்யலடா......பார்க்க தான் இப்படி...ஆனால் உள்சள வகாஞ்சம்
அழுத்தமும், கூச்சமும் ஜாஸ்தி........அ யள வதாட்டு சபசியது கூட
இல்யல......”

சகாபம் சற்று மட்டுப்பட்டாலும், அ ன் கூற்யற நம்பாத அ ள்

கண்களின் பார்ய , தன் யககயள வபாதிந்து ய த்திருந்த அ ன்
யககள் மீ து பாய, சுஹாசிற்கு மிக சலசாக சிரிப்பு எட்டி பார்த்தது.

“உன் யககள் என்ன? அதற்கு சமல் உன்யன கட்டிகூட

பிடிப்சபன்.........நீ எனக்கு உரியமயான ள் மலர்........எனக்கு எதுக்கு
கூச்சமும், தயக்கமும்????? “, என்றான். யதரியமாக அ ள்
முயறப்யப அலட்சியம் வசய்தபடி.

“இது எப்சபாதிலிருந்து???? யாருப்பா உனக்கு இந்த உரியம

வகாடுத்தா???’ என்று மலர் நியனத்தாலும் அ ள் யககயள
உரு ிக்வகாள்ள முயல ில்யல...

“அப்சபா அ கிட்ட இந்த மாதிரி உரியம உணர்வு எல்லாம் நிஜமா

சதாணயல... என்யன நம்புடா........ப்ள ீஸ்.........”

“நம்பிட்சடன்டா திருடா, முழுசும் வசால்லி முடி....அப்புறமா

ச்சுக்கிசறன் கச்சசரியய...’, என்று மனதிற்குள் திட்டிக்
வகாண்டிருந்தாள் மலர்.

“இயடயில் நாங்கள் இரு ருசம பிைாஜக்ட் ச யலகளில் மூழ்கி ிட,

அ யள பார்த்து பல நாட்கள் ஆகி இருந்தன. அதிகமாக வமயில்
வதாடர்புகளும் இல்யல....அ ளிடம் வமாயபல் கியடயாது.. ட்டு
ீ
ஃசபானிற்கு அயழப்பயத அ ள் ிரும்பமாட்டாள். சகட்டால்
கண்டிப்பு என்று வசால் ாள். அ ளாக அயழத்தால் தான் உண்டு.”

“இப்படிப்பட்ட சமயத்தில் தான், ஒரு நாள் மாயல அ யள

கடற்கயையில் பார்த்சதன். அ ளும் தூைத்தில் இருந்து என்யன
அப்பப்சபா பார்த்தாள் தான். ஆனால அ யள சுற்றி பலர்
இருந்ததாசலா என்னச ா, என்னிடம் சபசச ா , அருகில் ைச ா
அ ள் முயல ில்யல..... அப்சபாது தான் நீ என்யன பார்த்திருப்பாய்
என்று நியனக்கிசறன்.. ஆனால் நான் உன்யன க னிக்க ில்யல.....”

மலருக்கு அ யன கடற்கயையில் பார்த்த காட்சி இன்னும் பசுயமயாக

நியன ில் இருந்தது. அயத ஒருமுயற மனக்கண்ணில் மறுஒளிபைப்பு
வசய்து பார்த்து வகாண்டிருந்தாள்...

நீ அை ிந்தனின் ட்டிற்கு
ீ ந்து வசன்ற அன்று, நீ சமசல ைாமல்
சபானதும், எனக்கு எதுவும் புரியா ிட்டாலும், நாங்கள் சபசியயத நீ
சகட்டிருப்பாய் என்ற சந்சதகம் ஏற்பட்டசத த ிை ‘மதி’ என்று நான்
கூறியயத நீ உன்யன பற்றி வசான்னது என்று நியனப்பாய் என்று
எனக்கு சதாணச இல்யல....

இயத சகட்டதும் மலருக்கு ஆச சம் வபாங்கியது..”சதாணச

இல்யலயாம்.....எவ் ளவு வகாழுப்பு? அயதயும் என்னிடசம
வசால்கிறான்.”

அடுத்த நாள் அை ிந்தன் வகாடுத்த புத்தகத்யத உன்னிடம் தை ந்த

சபாது நீ சபசியயத சகட்டதும் அதிர்ச்சியாகவும், குழப்பமாகவும்
இருந்தது. அன்று நீயும் கடற்கயையில் இருந்திருப்பாசயா என்று
சந்சதகம் ந்தது..

ட்டிற்கு
ீ ந்து அன்று முழு தும் சயாசித்த் எனக்கு, நீ என்யன
ிரும்புகிறாசயா என்ற குழப்பம் வபருசாச்சு...

இது எப்படி நடந்தது? என்யன அறியாமசல நான் என்ன வசய்சதன்?

ஐசயா, ஒரு சின்ன வபண்யண இப்படி குழப்பி இருக்கிசறாசம என்று
தான் சதான்றியது மலர். அன்றிைவு நான் தூங்கச யில்யல
மலர்...உன்னிடம் சகட்டு வதளிவு பண்ணிக் வகாள்ள அடுத்த நாசள
திரும்பவும் ந்சதன்.

அந்த கருப்பு தினத்தின் லியய இன்று மட்டும் மலைால் மறக்கச

முடிய ில்யல. அ ள் அந்த வகாடுயமயான ச தயனயய மீ ண்டும்
ஒரு முயற அனுப ித்தாள்.

உன் சகள் ிகயள சகட்டதும், நான் வசய்த த று எனக்கு

புரிந்தது............உன் ார்த்யதகயள சகட்ட பிறகு ,உன் கண்களில்
வதரிந்த லியயயும் பார்த்த எனக்கு அதில் வதரிந்த ஆழமான
காதயல பார்த்து உண்யமயய வசால்ல ச ண்டுமானால் நம்ப
முடியாத ஆச்சரியமும், பயமும், குற்ற உணர்ச்சியும் ஏற்பட்டது.

நான் வ ண்மதியய பற்றி உன்னிடம் வசான்ன சபாது,

அப்பப்பா....அந்த யதில் கூட நீ சபசிய வதளி ான சபச்சு....உனக்கு
ஞாபகம் இருக்குசதா இல்யலசயா எனக்கு ஒவ்வ ாரு ார்த்யதயும்
நியன ில் இருக்கு....அப்படிசய வநஞ்சில் ஆழமா பதிஞ்சு
சபாச்சு....அவ் ளவு நாள் உன்யன ஒரு சிறு வபண்ணாக மட்டுசம
நியனத்த நான், அந்த வநாடியில் உன் முதிர்ச்சியய பார்த்து அசந்து
சபாசனன். என் மனதில் நீ ஒரு உயர்ந்த இடத்யத
பிடித்து ிட்டாய்.....”

இந்த சம்ப த்திற்கு அப்புறம், எனது மனத்தில் எப்சபாதும் ஒரு பாைம்,

அழுத்தம் ந்து உட்கார்ந்து வகாண்டது......என் ழக்கமான குறும்பு
சபச்சுக்கயளயும், கிண்டல் சகலிகயள எல்லாம் மூட்யட கட்டி
ய த்து ிட்சடன்....

சுஹாசின் சபச்யச சகட்ட மலருக்கு சலசாக ஆச்சரியம் எட்டி

பார்த்தது. “என் சபச்சு இ னுக்குள் இப்படி ஒரு தாக்கத்யத
ஏற்படுத்தியதா? அயதவயல்லாம் இன்னுமா நியன ில்
ய த்திருக்கிறான்?! ”.

உன் ாழ்க்யகயில் என்னால் ஏற்பட்ட சலனத்யத பற்றிசய

சயாசிப்பதில் மட்டுசம என் க னம் இருந்ததால், சில நாட்களாக
வ ண்மதியிடமிருந்து எந்த தக லும் இல்லாதது கூட எனக்கு
வபரிதாக வதரிய ில்யல. என் சிந்தயனகளில் உன் முகம் அடிக்கடி
சதான்ற ஆைம்பித்தது.

இந்த புதிய குழப்பம், எனக்குள் பயத்யத உரு ாக்க, எனக்சக என்யன

நியனத்து எரிச்சலும், சகாபமும், வ ட்கமும் ந்தது. நீ என் மீ து
வகாண்ட அள ிற்கு, வ ண்மதிக்கு என் சமல் காதல் இல்யலசயா
என்று கூட சதான்ற ஆைம்பித்தது “
மலருக்கு இந்த புதிய வசய்தி வகாஞ்சம் சு ாைசியத்யதயும்,
சந்சதாஷத்யதயும் ஒருசசை தந்தது. “

“இதற்குள் கல்லூரி சதர்வுகளும் முடி யடந்திருந்தன. சகம்பஸ்

இன்வடர் ியு ில் சதர் ாகி இருந்ததால், ச யலயில் சசர் தற்கான
அயழப்பியன எதிர்பார்த்து காத்திருந்சதன். இந்த இயடப்பட்ட
சநைத்தில் வ ண்மதிக்கும் எனக்கும் இயடசய நடந்து வகாண்டிருந்த
கண்ணாமூச்சி ஆட்டத்யதயும் முடி ிற்கு வகாண்டு ை நியனத்து
அ யள வதாடர்பு வகாண்சடன்.

ஏசனா அ ள் என்யன த ிர்ப்பதாக சதான்றியது. ஈவமயில், ஃசபான்

எதற்கும் அ ளிடமிருந்து பதில் இல்யல. காைணசம புரியாமல்
குழம்பிக் வகாண்டிருந்சதன்.

ஒருநாள் அ ளாகச கூப்பிட்டு,என்யன சந்திக்க ச ண்டும் என்றாள்.

நானும் அ ள் வசான்ன ஷாப்பிங் மாலிற்கு சபாசனன். தனக்கு
நகைத்தில் வபரும் புள்ளி ஒரு ரின் மகன் தன்யன ிரும்பி வபண்
சகட்டதால் கல்யாணம் நிச்சயம் ஆகி இருப்பதாகவும், தன்யன
இனிசமல் வதாந்தைவு வசய்ய ச ண்டாவமன்றும். வசான்னாள். தன்
ட்டினயை
ீ மீ றி எதுவும் வசய்ய முடியாது என்றும் வசான்னாள்.”.

‘அடப்பா ி அப்படியா வசான்னாள்.....இ ளுக்காகத்தான் என்யன

ச ண்டாவமன்று வசான்னியா? உனக்கு ச ணும்..” என்று ஒரு புறம்
சந்சதாஷமாக இருந்தாலும், “அய்சயா பா ம் என் சுஹாஸ்! எப்படி
அயத தாங்கினான்!”, என்று தன்யனயும் மீ றி அ னுக்காக பரிதாப
பட்டாள்.

“எனக்கு பயங்கை அதிர்ச்சியில் கட்டுக்கடங்காமல் சகாபம் ந்தது.

ஆனாலும் அயத வ ளிக்காட்டமல் அயமதியாச , சும்மா
இருந்த யன ிடாமல் சீண்டி ிட்டு, அள ிற்கு அதிகமான
உரியமயுடன் சபசி, பழகி, திருமணம் அது இது என்று மனயச
கயலத்து ிட்டு, இப்சபாது வதாந்தைவு வசய்ய ச ண்டாம் என்றால்
என்ன அர்த்தம் என்று சகட்சடன்.

அ ள் வைாம்ப சாதைணமாக என்யன பார்த்து நட்பிற்கும் காதலுக்கும்

ித்தியாசம் வதரியாத முட்டாள் என்றாள். முதன் முதலில் உன்யன
பார்த்த சபாது உன்யன பற்றி, ஆகா ஓசகாவ ன்று என் சதாழிகள்
புகழ்ந்தார்கள். உன்னுடன் பழகி பார்க்க சதான்றியது
பழகிசனன்.....அவ் ளவு தான்........நீ இவ் ளவு பாத்தாம் பசலியாக
இருப்பாய் என்று நான் நியனக்க ில்யல என்று என் மீ சத பழி
வசான்னாள்.

எயத வசய்தாலும் அதில் ஒரு உண்யமயுடன் இருக்க ச ண்டும்

என்று நியனப்ப ன் நான். அ ளும் அப்படிதான் இருப்பாள் என்று
நம்பிய எனக்கு அ ளின் நடத்யதயும், அலட்சியமும் என்
தன்மானத்திற்கு கியடத்த வபரும் அடியாக சதான்றியது. அந்த
வநாடியில் அ ள் மீ திருந்த ஈர்ப்பு எனக்கு மயறந்தது. அ யள
மீ ண்டும் பார்க்க கூட எனக்கு பிடிக்க ில்யல.

“ஹப்ப்பாடா’ என்றிருந்தது மலருக்கு.

சுஹாஸ் சமலும் வதாடர்ந்தான், “அத்துடன் நிறுத்தியிருந்தால்

பை ாயில்யல...நானும் நான் தான் த று வசய்து ிட்சடன் என்று
நியனத்து ஒதுங்கி சபாயிருப்சபன்.

எதிர்பாைாமல் அந்த இடத்திற்கு அ ள் அண்ணனும், அ ன்

சதாழர்களும் ை, அ ள் அண்ணன் ந்தால் தனக்கு ஏதும் பிைச்சயன
ஆகி ிடுசமா என்று பயந்து, சற்றும் சயாசிக்காமல், அ னிடம் ஓடி
சபாய், பல நாட்களாகச , நான் அ யள காதலிக்க ற்புறுத்தி
வதால்யல வசய் தாக கூற, அ னும் அ ன் சதாழர்களும், என்ன
ஏவதன்று கூட ிசாரிக்காமல், என்யன அடிக்க ஆைம்பித்தனர்.

சுற்றி இருந்த ர்களும் வபண் என்பதால், அ ள் வசான்னயதசய

உண்யம என்று நம்பி என்யன சக லமாக சபச, எனக்கு மிகவும்
அ மானமாக இருந்தது.

என் வபற்சறார்கள் கூட என்யன ஒரு நண்பயன சபால் தான்

நடத்து ார்கள். இப்படி ஒரு வபாது இடத்தில், ஏசதா நாலாந்தை
வபாறுக்கியய நடத்து து சபால் என்யன மற்ற ர் பார்ய யில்
நிறுத்திய அ யள என்னால் மன்னிக்கச முடிய ில்யல.”

இயத இப்சபாது வசால்லும் சபாது கூட சுஹாசிற்கு அ மான

உணர்ச்சியில் முகம் கூம்பி கருத்தது.

இப்சபாதும் மலருக்கு கட்டுக்கடங்காத சகாபம் தான்

ந்தது.....ஆனால் சுஹாஸ் மீ தல்ல, அந்த வ ண்மதியின் மீ து...
”என்ன வபண்ணி ள்....ஒன்றிைண்டு வபண்கள் இப்படி வசய் தால்,
உண்யமயாக காதலிப்ப ர்களுக்கு கூட மதிப்பில்லாமல் சபாய்
ிடுகிறசத.........காதலில் உண்யமயாக இருக்க வதரியாத ர்கள்
எல்லாம் ஏன் காதலிக்கச ண்டும், அதில் இன்வனாரு இதயத்யதயும்,
அதனுடன் இயணந்த மற்ற ர்கயளயும் ஏன் உயிசைாடு வகால்ல
ச ண்டும்........” என்று வபாங்கினாள். அடுத்த கணசம சுஹாசின்
நியலயயயும், அ ன் அயடந்த அ மானத்யதயும் எண்ணி
பார்த்த ளால் அந்த சம்ப த்யத ஜீைணிக்கச முடிய ில்யல, அ ன்
மீ திருந்த சகாபசமல்லாம், வ யிலில் உருகிய பனியாக இளகி,
இைக்கம் என்ற காட்டாறு வபருகி பாய்ந்தது.

அவமேயும் அறியாமல், அவன் மககேில் புமதந்திருந்த அவள்

மககள் லமல் எழும்பி அவன் கைங்கமே தனக்குள் புமதத்து
நகாண்டன.

அந்த வசயல் சுஹாசிற்கு, அள ிடமுடியாத ஆறுதயல தை, மலர்

தன்யன மன்னித்து ஏற்றுக்வகாள் ாள் என்ற நம்பிக்யக துளிர்
ிட்டது. இருந்தாலும், அ யன ாட்டிய அ மான உணர்ச்சி
இன்னும் மீ தமிருந்ததால், அ ள் முகம் பார்க்க அ னுக்கு
வ ட்கமாகவும், சங்கடமாகவும் இருக்க, இவ் ளவு சநைம் அ ள்
கண்கயள பார்த்து சபசிய ன் இப்சபாது தன் பார்ய யய தயழத்து
வகாண்டான்.

ஆைம்பத்தில் இருந்த துள்ளல் குைல் மயறந்து, வகாஞ்சம் சுருதி

இறங்கிய குைலில் வதாடர்ந்தான்,” ட்டிற்கு
ீ ந்த எனக்கு
அை ிந்தனும், மற்ற நண்பர்களும் தான் ஆறுதலாக இருந்தனர்.அன்று
சாயங்காலம், ஏசதா ச யல ிஷயமாக திடீவைன்று வசன்யனக்கு
ந்த என் அப்பா, நான் இருந்த சகாலத்யத பார்த்து அதிர்ச்சியாகி
ிட்டார்.

என் நண்பர்கள் மூலம் நடந்தயத அறிந்த ர், ந்த ச யலயய கூட

ிட்டு ிட்டு, என்யன சகாய க்கு கூட்டி சபாய் ிட்டார்.

நடந்யத அறிந்த பின்னர் என் குடும்பத்தார், என்யன அனா சியமாக

சகள் ிகள் சகட்டு வதால்யல வசய்ய ில்யல. அன்பாகச
நடத்தினர். ஆனால் அ ர்களின் அந்த நட டிக்யகசய எனக்குள் குற்ற
உணர்ய வபருக்க, நான் ஒரு கூட்டுக்குள் என்யன அயடத்து
வகாண்சடன்.

அதன் பிறகு எனக்கு இந்த ஊருக்கு ைச பிடிக்க ில்யல.

யஹதைாபாதில் இருந்து ச யலக்கான உத்தைவு ை, நான்

சகாய யிலிருந்து கிளம்பி வசன்று ிட்சடன்.

இயடப்பட்ட இந்த நான்கு ஆண்டுகளில் நான் இந்த ஊர் பக்கம் தயல

ய த்து கூட படுக்க ில்யல.

அந்த வ ண்மதி வ றும் சநைப் சபாக்கிற்காக தான் என்னுடன் பழகி

இருக்கிறாள். என்யன ிட சமலாக ஒருத்தன் ந்ததும் என்யன
உதறி ிட்டாள் என்று வதரிந்ததும் என்னால் ஜீைணிக்கச
முடிய ில்யல. நான் நியனத்திருந்தால் அ ள் எனக்கு அனுப்பிய
வமயில்கள், சசட் வமசசஜ்கள் என்று அயனத்யதயும் ஊருக்கு
அம்பலப்படுத்தி அ யள அசிங்கபடுத்தி இருக்க முடியும்.
ஆனால் அயத வசய்து என்யன நாசன தாழ்த்தி வகாள்ள
ிரும்ப ில்யல, அப்படி வசய்யும் அள ிற்கு அ ள் காதயல வபற
என் மனம் துடிக்கவும் இல்யல., அ யள தகுதியான ளாக
நியனக்கவும் இல்யல என்று இப்சபாது எனக்கு ிளங்குகிறது.

இந்த வார்த்மதகேில் நபாதிந்திருந்த உண்மம மேருக்கும்

புரிந்தது.

இன்வனான்றும் வதளி ாக புரிந்தது, வ றும் இனக் க ர்ச்சியயயும்,

ஈர்ப்யபயும், இைக்கத்யதயும், அ ளின் ார்த்யதகயள
உண்யமவயன்று நம்பியதால் காதவலன்று ஏமாந்திருக்கிசறன் என்று.

அந்த வநாடி, நீ தான் என் மனத்தியையில் சதான்றினாய்... நீ எவ் ளவு

ச தயன பட்டிருப்பாய் என்று எனக்கு வதளி ாக புரிந்தது. ஏசனா
சைாஜா நிற உயடயில் ாடி சபான உன் முகம் அடிக்கடி ந்து
என்யன இம்சித்தது.

“அப்சபாவ் ா???” என்று அதிசயித்தாள் மதிமலர்.

இயடப்பட்ட காலங்களில், என் முட்டாள்தனத்யத நியனத்தும், நான்

அயடந்த அ மானத்யத நியனத்தும் மிக சமாசமாக பாதிப்பிற்கு
உள்ளான சபாது, நீ நம்பினாலும் சரி, நம்பா ிட்டாலும் சரி, நான் உன்
காதயல மறுத்த அன்று நீ இறுதியாக என்னிடம் சபசிய திடமான
ார்த்யதகள் மீ ண்டும் மீ ண்டும் ஒலித்தன. எந்த சகாயளத்தனதிற்கும்
நான் வசல்ல ில்யல, நீ வசான்னது சபால் அதன் பின் க னச்
சிதறல்களுக்கு என் ாழ் ில் இடம் வகாடுக்க ில்யல, என் புத்தியய
புல் சமய ிட ில்யல என் முழு க னத்யதயும் ச யலயில்
திருப்பிசனன். சமலும் படித்சதன்.... இன்யறக்கு நான் ஒரு நல்ல
நியலயில் இருப்பதற்கு நீ தான் காைணம் மலர். உனக்சக அது
வதரியாது.
நாட்கள் வசல்ல வசல்ல, ஒரு தகுதி இல்லாத ளுக்காக உன்யன
நிைாகரித்த என் முட்டாள்தனத்யத நியனத்து நியனத்து ருந்தாத
நாசள இல்யல..........ஏற்கனச உன்யன உயைத்தில் ய த்திருந்த
என் மனது, வமல்ல வமல்ல உன்யன நியறக்க து ங்கி இருக்க
ச ண்டும்.

அை ிந்தனிடம் உன்யன பற்றி சகட்க ச ண்டும் என்று அவ் ப்சபாது

நியனப்சபன்....ஆனால் அது சதய யில்லாத சகள் ிகளுக்கு ழி
குக்கும் என்பதால், அயத த ிர்த்து ிட்சடன்.

உன்யன மீ ண்டும் பார்க்க பலமுயற ஆயச பட்டிருக்கிசறன்.......

ஆனால் எந்த முகத்யத ய த்து வகாண்டு ந்து உன்யன பார்ப்சபன்?
எனக்சக அசிங்கமாக இருந்தது. இவ் ளவு மடத்தனம் வசய்து
உன்யன ருத்தப்பட ய த்த பின், நீ இன்னும் என்யன தான்
நியனத்திருப்பாய் என்பதில் என்ன நிச்சயம்!

அதுவுமில்லாமல், இன்வனாருத்தி என்யன மறுத்து ிட்டாள்,

அதனால் என்யன ஏற்றுவகாள் என்று சகட்டால் அது உனக்கு வசய்யும்
நியாமாகுமா என்று எனக்கு நாசன சகட்டுக்வகாண்டு
அயமதியாகி ிடுச ன்

மலருக்கு இந்த வசய்திகயள சகட்க சகட்க ஆ லும், சந்சதாஷமும்

சபாட்டி சபாட்டு வகாண்டு அதிகரித்தன.

“இதற்கியடயில், அப்பாவும் திடீவைன்று ஒரு ருஷத்திற்கு முன்

இறந்துட்டாங்க. அதன் பின் அக்கா, அம்மா ற்புறுத்தலில் இங்கு
இடமாற்றம் ாங்கி வகாண்டு ந்சதன். “

“இங்கு ரும் முன்பு, எனக்கு பலப்பல குழப்பங்கள் இருந்தது

உண்யமதான். மறந்திருந்த பயழய கசப்பான சம்ப ங்கள் எனக்கு
மீ ண்டும் ஞாபகத்திற்கு ந்ததால் இங்சக ைச பிடிக்க ில்யல.
ஆனால் ிசித்திைமான யகயில் என் மனதின் ஒரு ஓைத்தில்
உன்யன மீ ண்டும் இந்த ஊரில் எங்கா து பார்க்க முடியுமா என்ற
நப்பாயசயும் நியறந்திருந்தது’

இவ் ளவு சநைம் வ யிலில் காய ய த்த ற்றலாக அனலில் தகித்து

வகாண்டிருந்த ளுக்கு,இப்சபாது தன்யன மறந்து அ ன்
சபசிக்வகாண்சட சபாகும் சபச்சுக்கயள சகட்டு குற்றால அரு ியில்
குதித்து ியளயாடும் குழந்யதயின் உற்சாக மனநியல ஏற்பட்டது.

அப்படி வதளி ற்ற மனநியலயில் வசன்யன ந்த நான், உன்யன

இசத ஆபிசில் அதுவும் என் டீமில் பார்சபவனன்று நியனக்கச
இல்யல.

உள்சள ரும் முன்சப உன்யன க னித்து ிட்சடன். உண்யமயய

வசால்ல ச ண்டுவமன்றால், எவ் ளவுக்வகவ் ளவு என் மனம்
சந்வதாஷப்பட்டசதா, அசத அளவு உன்யன எதிர்வகாள்ள
வ ட்கமாகவும் இருந்தது.. ஆனாலும் இவ் ளவு நாட்களில் எனக்கு
ஏற்பட்டிருந்த முதிர்ச்சியால் என் அதிர்ச்சியய மயறத்சதன்.

அசத நாள் மீ ண்டும் ஒரு முயற உன்யனயும், ஆன்டியயயும்

என் அம்மாவுடன் பார்த்த சபாது எனக்கு இன்னும் அதிர்ச்சியாகத்தான்
இருந்த்து. அயதயும் சமாளித்சதன்.

ஆனால் டு
ீ திரும்பிய பின் என் மனம் ஒரு நியலயில் இல்யல.
ஏசதசதா எண்ணி குழம்பி வகாண்டிருந்தது. என்யன பார்த்ததும் உன்
கண்களில் ஏற்பட்ட மாற்றத்யத நான் க னித்சதன். ஒரு ச யள
இன்னும் என்யன இன்னும் நீ மறக்க ில்யலசயா என்ற எண்ணம்
எனக்கு மகிழ்ச்சியய ஏற்படுதினாலும், இயடப்பட்ட காலங்களில் உன்
ாழ் ில் எத்தயன எத்தயனசயா மாற்றங்கள் நடந்திருக்கலாம்
என்றும் சதான்றியதால், நான் என்யன முயன்று கட்டுப்படுத்தி
வகாண்சடன்..

அட்லீஸ்ட் ஒரு நண்பனாக ா து என்யன ஏற்றுக்வகாள்ள மாட்டாயா

என்று என் மனம் த ித்தது.

ஆனால் திரும்ப திரும்ப உன்யன பார்க்கும் சபாவதல்லாம் என் நட்பு

திட்டம் த ிடுவபாடியாகி, உன் சமல் அளவுக்கதிகமாக காதல்
ளர் யத என்னால் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், வசய் தறியாமல்
த ித்து வகாண்டிருந்சதன்.”
`
மலர். “நானும் தான்.....” என்று தனது சதால் ியயயும் மனதிற்குள்
ஒப்புக்வகாண்டாள்.

“அை ிந்தனின் ருயகக்கு பின்னர் நடந்த சமப ங்களில் தான், உன்

மனதில் நான் இன்னும் இருக்கிசறன் என்ற எண்ணம் வகாஞ்சம்
வகாஞ்சமாக பலப்பட ஆைம்பித்தது.

நான் என் மனயத உன்னிடம் முழு துமாக திறக்க சமயம் பார்த்து

காத்திருந்சதன். அதன் முதல் படியாக அன்று காரில் சபாகும் சபாது,
என் ாழ் ில் இப்சபாது யாருமில்யல என்பயத உனக்கு
வசான்சனன்.

அை ிந்த் நிச்சயத்தன்று உன்யன பார்த்ததும், அந்த வநாடிசய உன்யன

என்ன ளாக்கி வகாள்ள என் மனம் அ சைப்பட்டது. உன் சமல் ய த்த
கண்கயள என்னால் ிலக்க கூட முடிய ில்யல.
அப்படிசய அள்ளி அயணத்து அருகிசலசய ய த்துக்வகாள்ள துடித்து
வகாண்டிருந்சதன். இன்னும் என்வனன்னச ா ஆயசகள் எனக்குள்
கட்டுகடங்காமல் குதியாட்டம் சபாட்டுக் வகாண்டிருந்தன”,
என்ற னின் முகத்தில் வநடுசநைமாக காணாமல் வதாயலந்திருந்த
சுஹாசின் கன்ன குழி சிரிப்பு தன் இருப்பிடம் ந்து சசர்ந்தது.

வகாஞ்சம் சமன்பட து ங்கி இருந்த மலரின் இதய துடிப்பு இப்சபாது

தாறுமாறாக எகிறி சமற்கத்திய இயசயய ஒலிபைப்பி வகாண்டிருந்தது.

அ ன் வதாடர்ந்தான். “எப்சபர்பட்ட ாய்ப்யப யகநழு

 ிட்டிருக்கிசறாம் என்பது புரிய, அந்த இழப்பின் அளவு
முன்வபப்சபாயதயும் ிட அதிக ச கத்தில் என்யன சாய்த்தது.

இதற்கியடயில் என் நட டிக்யககயள பார்த்து நிரு ிற்கு சந்சதகம்

ை, அ ள் என் மனயத கண்டுபிடித்து ிட்டாள்.
அன்று இைச இது பற்றி சபசி, உன்யன எனக்கு திருமணம் சபச
சபா தாக வசால்லவும் எனக்கு சந்சதாஷத்தில் தயலகால்
புரிய ில்யல.

அை ிந்தனின் கல்யாணத்தன்று எனக்கு முழு நம்பிக்யக ந்தது.

உன்னிடம் அன்சற என் மனயத வ ளிப்படுத்தி ிட ச ண்டும் என்ற
முடி ில் தான் உன்யன தனியாக காரில் கூட்டிட்டு சபாக
நியனச்சசன்... ஆனா நீசயா ஹர்ஷாய கூட்டிட்டு ந்து ிட்டாய்.

ட்டிற்கு
ீ ந்த பிறகு தான், அம்மா, இந்து ஆன்டியிடம் சபசி
இருப்பயத அறிந்சதன். அதில் எனக்கு பைம சந்சதாசம் தான்
என்றாலும் , நான் உன்னிடம் சபசும் முன் இப்படி நடந்து ிட்டத்தில்
என்று கலக்கமும் இருந்தது. ஆனாலும் நீ மறுக்கமாட்டாய் என்று
உறுதியாக நம்பிசனன்.”

“என்ன்ன்னன்ன்ன்னது???????? அம்மாகிட்ட சித்ைா ஆன்டி

நபாண்ணு லகட்டாங்கோ??????!!!!!!!!” என்ற அதிர்ச்சியில் ஒட்டிக்
நகாண்டிருந்த அவள் வாயிதழ்கள் சண்மடயிட்டு அகே பிரிந்தன.

“அப்லபா இவன்தான் அந்த உள்ளூர் மாப்பிள்மேயா?????!!!!!!! அட

ைாமா!!!! ஹர்ஷாஆஆஆ....ெீ மட்டும் என் மகயில்
மாட்டின...அவ்வேவுதான்.........” என்று அப்லபாதும் தன் தவமற
ஒத்துக் நகாள்ோமல் தம்பி மீ து கடும் லகாபத்தில் இருந்தாள்
மேர்.
இயடயில் தர்ஷு ிற்கு உடம்பு சரி இல்லாமல் சபானதால், அடுத்த
இரு நாட்களாக இருந்த அயலச்சலில் உன்யன பார்க்க முடியாமசல
சபானது. சபானில் கூப்பிட்டு சபசலாமா என்று கூட
நியனத்சதன்..ஆனால் இயதவயல்லாம் சநரில் சபசு துதான்
குழப்பங்களுக்கு ழி குக்காது என்று நம்பியதால், அயத யக ிட்டு
ிட்சடன்”.

“இன்யறக்கு காயலயில் இருந்சத உன்னிடம் சபச சநைம் பார்த்து

வகாண்சட இருந்சதன். உன்னிடம் சபசி உன்யன இன்று மாயல
வ ளிசய கூட்டிட்டு சபாயி தனியமயில் என் மனயத திறக்க
ச ண்டுவமன்று நியனத்துதான், உன்னிடம் சபச ந்சதன்..

“அடப்பா ி!!!!!!!நீ உன்யன நியனத்து தான் சகட்டியா? நீ ஒழுங்கா

சபசினாசல ஆயிைத்வதட்டு குழப்பம்...இதில் வபாடி ச்சு ச ற
சபசுறியா? இவதல்லாம் சதய தானா??????” என்று அ ன் சமல்
கடுப்பு கிளம்பியது மலருக்கு.

ஆனால் நீ லண்டன் மாப்பிள்யளக்கு தான் ஓசக வசால்ல சபா தாக

வசான்னதும், எனக்கு ாழ்க்யகசய அஸ்தமித்து ிட்டது சபால்
இருந்தது. ஏனடா இன்னும் உயிருடன் இருக்கிசறாம் என்று தான்
சதான்றியசத த ிை ச று ஒன்றும் சதான்ற ில்யல மலர்.”

அதற்கு சமல் அங்சக இருக்க பிடிக்காமல் யபக்கில் யபத்தியம் மாதிரி

சுத்திசனன். கடற்கயையில் இருந்து சயாசிக்கும் சபாது, தான் உன்யன
எந்த அள ிற்கு சநசிக்கிசறன் என்பது எனக்சக புரிந்தது.

" என்னடா? எப்சபாதிருந்து இப்படி?" என்று நீ நியனக்கலாம்...

இன்று லெற்றல்ே மேர், பே வருடங்கோக என் மனதில் உன்

உருவம் வந்து லபாவது வாடிக்மக தான்... மண்ணில் லபாட்ட
விமத அப்படிலய புமதந்திருந்தாலும், சரியான சூழல் அமமயும்
லெைத்தில் மண்மண முட்டி முமேத்து, கட கடநவன மைமாக
வேருலம............ அதுலபாேதான், என் காதலும்......இப்லபாது
ெிமனத்து பார்த்தால் , என் ஆழ் மனசில் ெீ விமதயாக விழுந்து
பே காேம் ஆகியிருக்க லவண்டும், குழப்பங்கள் ெீ ங்கிய
நதேிவில் உன்மன மீ ண்டும் பே வருடங்கள் கழித்து
ஆபிசில் கண்ட லபாது, அந்த விமத விருட்சமாக வேர்ந்து என்மன
ஆட்டி மவத்திருக்கிறது.

ஒன்லற ஒன்மற மட்டும் நதேிவாக புரிஞ்சுக்லகா மேர்......அந்த

நபண் இவ்வேவு லகவேமாக என்மன ெிைாகரித்த பின் எனக்கு
வேி, லவதமன, வருத்தம் எல்ோலம இருந்தது உண்மமதான்....
ஆனால் அவள் கிமடக்கவில்மேலய என்ற வருத்தம் என்மன
நபரிதாக தாக்கியதில்மே. மாறாக இப்படி அவமானப்பட்லடாலம
என்ற வேி தான் அதிகமாக இருந்தது. அவேிடம் நசன்று நகஞ்ச
லவண்டும் என்று ஒரு ெிமிஷம் கூட லயாசித்ததாக எனக்கு
ஞாபகலம இல்மே.

எப்லபாதுலம நகஞ்சுவது எனக்கு பிடிக்காது. ஆனால் இன்று ெீ

என்மன ெிைாகரித்தலபாது, உன் காேில் விழுந்தாவது என்மன
ஏற்றுக்நகாள்ே மவக்க லவண்டுநமன்று லதான்றுகிறலத தவிை,
உன்மன மறக்க முடியும் என்று சத்தியமாக லதான்றவில்மே. உன்
சம்மதம் ஒன்று மட்டும் கிமடப்பதற்காக, என் தன்மானம்,
லைாஷம், ஈலகா, மரியாமத என எல்ோவற்மறயும் உனக்காக
இழக்க தயாைாக இருக்கிலறன் மேர்.

ொன் நைாம்பவும் சைாசரியானவன் மேர்....ஹீலைா கிமடயாது...

தப்புகள், தவறுகள் ெிமறந்தது தான் என் வாழ்க்மக...சரியான
முடிவுகள் எடுக்க நதரியாத முட்டாள் தான்...தயங்க லவண்டிய
லெைத்தில் அவசைப்பட்டு, அவசைப்பட லவண்டிய லெைங்கேில்
அவகாசம் எடுத்து எல்ோவற்மறயும் நகடுத்த நசாதப்பல் மன்னன்
தான்....அதனால் ெீ என்மன மறுத்திருக்கோம்.
"ஒத்துநகாள்கிலறன்....இல்மே என்று மறுக்கவில்மே. "

"ஆனால் ஒன்று மேர், நசய்த தவறுகமே உணர்ந்து எவன்

ஒருத்தன் அந்த சறுக்கல்கேில் இருந்து பாடம் கற்று
நகாள்கிறாலனா அவன் ெிச்சயம் சைாசரி ெிமேயில் இருந்து
அடுத்த ெிமேக்கு உயர்ந்து விடுவான்.... அந்த ெிமேயில் தான்
ொனும் இப்லபாது இருக்கிலறன்...

ஒரு முமற ஒரு நபாருமே, அது ஐந்து ரூபாய் ொணயமாக

இருந்தால் கூட, தவறவிட்டு, பின் கிமடக்க நபற்றால், ெமக்கு
எவ்வேவு சந்லதாசம் ஏற்படும். அதன் பின் அந்த நபாருமே
முன்பிருந்தமத விட அதிக கவனத்துடன் பார்த்து நகாள்லவாம்
தாலன?. ஐந்து ரூபாய்க்லக அப்படி என்றால், விமேமதிக்க
முடியாத உன் அன்மப நதாமேத்த எனக்கு, அது மீ ண்டும்
கிமடக்க வாய்ப்பு வந்தால், அமத என் உயிைாகத் தாலன
பாவிப்லபன்? என்மன ெம்பு மேர்.

மேர்.........மேர் மா......... இந்த கணத்தில், இந்த உேகத்தில்

இருக்கும் அமனவமையும் விட உன் அருமம என்னநவன்று
அதிகமாக உணர்ந்திருக்கிலறன் ொன். சத்தியமாக அடித்து
நசால்கிலறன், என்மன விட அதிகமாக உன்மன எவனுலம
லெசிக்க முடியாது..."

“வாய்ப்பு நகாடுத்து பார் என்று லகட்கவில்மே மேர்....உன்

வாழ்மகமய என் மகயில் நகாடுத்து பார் ...அதில் உன் வாழ்ொள்
முழுவதும் சந்லதாசம் மட்டுலம இருக்கும்படி, என் கண்ணின்
மணியாக ொன் பார்த்து நகாள்லவன். உன் முடிவிற்காக ஒரு ொள்
கூட ெீ வருந்தும்படி லெர்ந்ததால், அடுத்த கணலம ொன் உயிலைாடு
இருக்க மாட்லடன் மேர். இது சத்தியம்...” என்று
நசால்நோண்ணாத லவதமனயுடன் கூறி முடித்தவன்,
அதற்கு சமல் அமர்ந்திருக்க முடியாமல், சடாவைன்று எழுந்து, அ ள்
சதாள்கயள பற்றி அ யள எழுப்பி நிறுத்தி, அ ள் கன்னங்கயள தன்
யககளால் பற்றி, அ ள் கண்களுக்குள் ஊடுரு ி பார்த்தான்.

உயியை துயளக்கும் பார்ய யய எதிர்வகாள்ள வதம்பில்லாமல்,

மலரின் இயமகள் மூட து ங்க, அந்த இயமகளில், தன் இதழ்
பதித்தான்.சுஹாஸ்.

முதன் முதலில் அ ன் இதழின் ஸ்பரிசத்யத உணர்ந்த மலருக்கு,

உள்ளுக்குள் இன்ப கல ைங்கள் நிகழ, அயத நிகழ்த்திய அதைங்களின்
வசயயல நம்ப முடியாத ஆச்சரியத்தில் அ ள் ிழிகள் ஆச்சரியத்தில்
ிரிந்தன.

வ ள்யள பூக்களில் கருப்பு மகைந்தமாக காட்சி அளித்த அந்த

ிழிகளின் அழகில் சுஹாசின் கரு ண்டு கண்கள் சதன் குடித்த
மயக்கத்யத உணர்ந்தன.

அவமே அருகில் இழுத்து கட்டிக் நகாண்டவன்,” உன்மன

அேவுக்கதிகமாக லெசிக்கிலறன் மேர். என்மன நவறுத்து
விடாலத ”.என்று அவள் காதுகேில் கிசுகிசுத்தான்.

வசான்ன ார்த்யதகள் என்னச ா சாதைணமான சகார்ய யில் தான்

அயமந்திருந்தன! ஆனால் அய வ ளி ந்த ிதமும், அதில்
வபாதிந்திருந்த காதலும், அ னது அயணப்பில் இருந்த த ிப்பும்
அ ர்கள் இரு ர் மட்டுசம அறிந்து வகாள்ள கூடிய புது புது
அர்த்தங்ககயள உணர்த்த து ங்கின.

காசதாை சகசத்யத சலசாக கயலத்தபின், அயத ஒட்டி இருந்த

.மடலில் வ ப்ப காற்யற சியபடி
ீ வ ளி ந்த அ னது ஆழ குைலில்
வதரிந்த வமய்யம, சுஹாசின் இதயம் புரிய ய க்க
சபாைாடிக்வகாண்டிருந்த காதயல மதிமலருக்கு, ஐயம் திரிபற
உணர்த்தியது.
அடுத்த நொடி மேரின் இதயத் துடிப்பும், தனக்காக ஏங்கி மருகும்
அந்த மற்நறாரு இதயத்தின் துடிப்புடன் ஒத்திமசந்தது..

அமத அவன் உணர்ந்தாலனா என்னலவா? சடாநைன்று அவள்

லதாள்கள் பற்றி தள்ேி ெிறுத்தியவன், அவள் கன்னங்கமே
மீ ண்டும் தன் மககேில் அள்ேி எடுத்து அவமே மவத்த கண்
வாங்காமல் பார்த்து

“ெீ அன்று நசான்ன அலத வார்த்மதகமே எனக்லகற்றபடி ொனும்

நசால்கிலறன் மேர்மா.....

" ஒன்லற ஒன்று மட்டும் நசால்ேிக் நகாள்ே ஆமச படுகிலறன்.

ொன் முழு முட்டாோக இருந்தாலும், தவறுகள்
நசய்திருந்தாலும், ஒன்மற மற்றும் மறுக்கலவ
முடியாது, மாற்றிக்நகாள்ே முடியுமா என்றும் நதரியாது.. அது
தான் உன் லமல் நகாண்ட உயிர் லெசம்.. இது
உண்மம,உண்மம, உண்மம.....”

“என்மன ஏற்றுக் நகாள்வாயா மேர்??” என்று ஏக்கம், ஆவல்,

தவிப்பு, பயம், பைபைப்பு, எதிர்பார்ப்பு என்ற அத்தமனமயயும்
உள்ேடக்கி வினவினான்.

மலருக்கு இவ் ளவு சநைம் நடந்தயதவயல்லாம் நியனக்க

நியனக்க, நம்பச முடிய ில்யல.. “இ ன்.....இ னா? இவ் ளவு
தூைம் சபசினான்? இவ் ளவு காதல் ய த்திருக்கிறானா
என்சமல்........பட ா! அப்படி இருந்தும் இத்தயன நாள் என்யன
அயலக்களித்தான் தாசன, இ ர் சகட்டதும் உடசன பதில் வசால்ல
ச ண்டுமா?” என்று சதான்ற, உள்ளுக்குள் குதியாட்டம் சபாட்டுக்
வகாண்டிருந்த மனயத மயறத்து, தன் கன்னத்தில் இருந்த அ ன்
யககயள ிலக்கிய மலர், “எது ாக இருந்தாலும் நாயள காயல
என் பதியல வசால்கிசறன்.....அப்பா, அம்மா ரும் சநைமாச்சு....
அ ங்க மூலமா தான் என்யன வபண் சகட்டீங்க... அ ங்க கிட்சட
என் பதியல வசால்சறன்.........இப்சபா .நீங்க கிளம்புங்க........” என்றாள்.

“அவதல்லாம் ைமாட்டாங்க...........நீ இப்சபாச வசால்லு.”என்று

ஆணித்தைமாக வசான்ன யன, ிசநாதமாக பார்த்த ள்“எப்படி
வதரியும்?” என்றாள்.

“வதரியும்......” என்றான் சுஹாஸ்

“மலருக்கு சந்சதகம் எட்டி பார்க்க, “அை ிந்தன்?” என்றாள்

சகள் ிக்குறியுடன்...

சுஹாஸ் ஒன்றும் வசால்லாமல் சிரிக்க,”அந்துஊஊஊ..” என்று

பல்யல கடித்தாள் மலர்.

அ ள் பதியலசய எதிர்பார்த்து நின்று வகாண்டிருந்த யன

பார்த்து, “நீங்க எவ் ளவு சநைம் நின்றாலும், இப்சபாது என் ாயில்
இருந்து எந்த பதிலும் ைாது...என் வபஸ்ட் பிவைன்ட் மித்து,
வசால்லியிருக்கா, எந்த பிைச்சயனயா இருந்தாலும் இன்யனக்கு
தூங்கி ிட்டு நாயளக்கு உன் முடிய ட்ல
ீ வசால்லுன்னு...அயத
தான் நானும் கயடபிடிக்க சபாசறன்”.
என்றாள் மலர்.

மலரின் பதில் என்ன ாக இருக்குவமன்று இப்சபாது சுஹாசிற்கு

ஓைள ிற்கு வதரிந்தாலும். அ ள் ாய் திறந்து வசால்லாதது
அ னுக்கு ஏமாற்றத்யத ஏற்படுத்தியது.

மலர் மறுநாள் முடிய வசால் தற்கான காைணத்யத சகட்ட

சுஹாசிற்கு, மித்து ின் மீ து வகாயலவ றி சதான்றியது........
அ ளுக்கு அடுத்து ைச ண்டிய யஹக்யக(hike)எப்படியா து
தடுத்து நிறுத்த தன்னால் ஏதா து வசய்ய முடியுமா என்று குறுக்கு
ழியில் சிந்தித்தபடி மனசம இல்லாமல், மலயை திரும்பி திரும்பி
பார்த்தபடி ட்யட
ீ ிட்டு வ ளிசயறி வகாண்டிருந்தான் அ ன்.
பாதி தூைம் வசன்றிருந்த ன், என்ன நியனத்தாசனா! ச கமாக
திரும்பி ந்து அ யள தன்னுடன் சசர்த்தயணத்து அ ள்
இதழ்களில் தன் முத்தியையய அ சைமாக பதித்து ிட்டு திரும்பி
பார்க்காமல் அங்கிருந்து வ ளிசயறி ிட்டான்.

விதிர்விதிர்த்து லபாய் ெின்றாள் மதிமேர்.

மாடியயறயில் இருந்து வதாயலக்கட்சியில் ழிந்த பாட வமது ாக

சகட்டு வகாண்டிருந்தது....

“நபண்கள் லமலே மமயல் உண்டு

ொன் பித்தம் நகாண்டத்து உன்னில் மட்டும்
ெீ முத்து பார்மவ பார்க்கும் லபாது
என் முதுகு தண்டில் மின்னல் நவட்டும்
வசாலத
ீ மமழ லமகம் எனக்கு
என் ஹார்லமான் ெதியில் நவள்ேப்நபருக்கு
வா லசாகம் இனி ெமக்நகதுக்கு
யார் லகட்க ெம் வாழ்க்மக ொலம வாழ்வதற்கு

உண்மம நசான்னால் லெசிப்பாயா?

மஞ்சத்தின் லமல் மன்னிப்பாயா?

-இமழகள் லகார்க்கப்படும்

அத்தியாயம் – 25

காயங்கள்,
காத்திருப்புகள்
கண்ணாமூச்சி ஆட்டங்கள்
காற்றில் கற்பூைமாகிவிட
கமை காணா உயிர் காதமே
கண்டுநகாண்லடாம் இன்று
மகிழும் மனங்கேின்
நமௌன நமாழிமய
விழிகள் விேக்கிட,
வார்த்மதக்கும் ஓமசக்கும்
இனி லவமேயுண்லடா இங்லக?

மதியம் மூன்று மணியிலிருந்து இைவு எட்டயை மணி யை,நடந்து

முடிந்திருந்த சம்ப ங்கயள எண்ணி பார்த்த மதிமலருக்கு, வ றும்
ஐந்தயை மணி சநைத்திற்குள் ாழ்க்யக பாயதயய தீர்மானிக்க கூடிய
இவ் ளவு திருப்பங்கள் நடக்க முடியுமா? என்ற ஆச்சரியமும், நம்ப
முடியாத தன்யமயும் தான் முதலில் சதான்றின.

பக்கத்திற்வகான்றாய் சிதறி கிடக்கும் புதிர்கயள ஒவ்வ ான்றாக

இயணக்க பல மணி சநைம் பிடித்தாலும், திடீவைன்று ஒரு கட்டத்தில்
ஒசை ஒரு புதிர் துண்யட கண்டுபிடித்ததும், மீ தமுள்ள அயனத்தும்
எளிதில் நியறவு வபற்றிடுசம! அது சபால தான் மலருக்கும் இருந்தது.

சுஹாஸ் தன் மனயத இப்படி மாயலசய, அதுவும் தன் ட்டிசலசய,

ீ
அதுவும்......அதுவும்.........கைம் பற்றி, இதழ் பதித்து இவ் ளவு
யதரியமாக தன் காதயல வசால்லு ான் என்று மாயலயில் அ ள்
சண்யடயிட்டு ந்த திரு ாளர் பிள்யளயாைப்பசன சதான்றி
கூறியிருந்தால் கூட நம்பி இருக்க மாட்டாள் மலர்.

கடும் பசியிலிருப்ப ர் முன் பல ிதமான பதார்த்தங்கயள வகாண்ட

ிருந்து சாப்பாட்டியன பயடத்தால், முன்பிருக்கும் இைகங்கயள
கண்டு ஒரு நிமிடம் சந்சதாஷத்தில் தியகத்து, மகிழ்ந்து, எங்கிருந்து
தங்கள் தாக்குதயல து ங்கு து என்று வதரியாமல் ிழிப்பசை, அது
சபால் தான் இருந்தது மலரின் நியலயும்.

மனவமங்கும் பை ி கிடந்த இன்ப சுய யியன ருசிக்கும் யக

அறியாது, சற்று சநைம் அப்படிசய வசயல்பாடிழந்து பழந்தமிழர் டித்த
க ின் மிகு கற்சிற்பம் சபால் சயமந்து நின்றாள் அ ள்!
தமிழகத்தில் தற்சபாயதய மின் பற்றாக்குயற அள ான 4000
வமகா ாட் மின்சாைத்யதயும், சில நிமிடங்கள் மட்டுசம நீடித்த அ ன்
அயணப்பிலும், இதழ் ஒற்றலிலும் உற்பத்தியானயத
அனுப ித்த ளுக்கு, இ ன் தான் மின்சாை கண்ணசனா என்று
சதான்றியது!

அ யள அறியாமல், கன்னங்கள் சி ந்த ஆப்பிளாக கனிய,

கருந்திைாட்யச கண்கள் மயக்கத்தில் பளபளக்க, பிங்க் நிறத்தில்
ஆைஞ்சு சுயளகள் இருக்குசமா என்று சந்சதகிக்கும் ண்ணத்தில்
அயமந்திருந்த உதடுகள் ிரி யடந்து, உள்ளிருந்த வ ண் மாதுயள
பற்கள் சற்சற எட்டி பார்த்து மின்னலடிக்க, அ ள் உடல்
வசவ் ாயழயின் நிறத்யத வமாத்தமாக சூடி வகாண்டது.....அந்த
கணத்தில் அ ள் ஒரு மதிமலர் பழமுதிர்சசாயலயாக
மாறியிருந்தாள்.., நல்லச யள......சுஹாஸ் அங்கிருந்து
கிளம்பி ிட்டான்!!

அ ன் கூறிய ார்த்யதகயள ஒன்று ிடாமல் அயச சபாட

து ங்கினாள் மலர்.......எவ் ளக்வகவ் ளவு இவதல்லாம் நடந்து
ிடாதா என்று ஏங்கி இருந்தாசளா, அதற்வகல்லாம் பல மடங்கு
அதிமாகச சுஹாஸ் தன் அன்யப வ ளிப்படுத்தியிருந்தான்.......
இருந்தாலும் அயதவயல்லாம் அணு அணு ாக ைசிக்க, ருசிக்க,
அர்த்தம் உணை அ ளுக்கு அதிக சநைம் சதய ப்பட்டது...
ஏவனனில்....அ சள அ ள் சமில்யல!

பஞ்சு வபாதியான தூய வ ண்சமகங்கயள கடந்து, நட்சத்திைங்கயள

நகர்த்தி தள்ளி, ான் நிலய பூப்பந்தாக பா ித்து, பைம
சந்சதாஷத்துடன் பால் தியில்
ீ லம் ந்துவகாண்டிருந்தாள் மலர்.

மலர் பலநூறு பரிமாணங்கள் எடுத்து வகாண்டிருந்தாள். காதல்

அ யள அப்படி படுத்தி ய த்து வகாண்டிருந்தது.

"த்சு..த்சு..த்சு...பா ம்டா நீ! நீதான் மாப்பிள்யளனு வதரியாமாசல

நானும், என் தம்பியும் அடிச்ச கூத்தில் இப்படி ஆடி
சபாயிட்டிசய.....ஆனா ச ணும், நல்லா ச ணும், இன்னும் ச ணும்
உனக்கு......எப்படி எல்லாம் என்யன காக்க ச்ச....நீயும் வகாஞ்சம்
அனுப ி......", என்று தாசன அ னுக்காக இறங்கி, பின் மீ ண்டும்
சகாபத்தில் வகாம்பில் ஏறி மனதிற்குள் சீசா
ியளயாடிக்வகாண்டிருந்தாள் மலர்.

மலரின் அகக்கண்களில் , தாள முடியாத அ மானத்தின் சாயயலயும்,

ச தயனயயயும் பிைதிபலித்த காதலனின் கண்கள், காட்சியாக மலை,
அ ள் புற கண்கள் பிற காட்சிகயள காண முடியாத ாறு, கண்ண ீர்
தியையால் தங்கயள மயறத்து வகாண்டன.

அடுத்த கணசம வபண்களுக்சகயுரிய உரியம உணர்ச்சி தயல தூக்க,"

என்யன ிட்டு அ ளுக்காக நீ ஏன் சபானடா மயடயா?
பட்டியா...நல்ல கஷ்ட பட்டியா.....இரு..இரு..கல்யாணம் ஆகட்டும்,
உன்யன என்ன பண்சறன் பாரு...", என்று குழந்யதயாக மாறி சகாபம்
வகாண்ட ள், ..அதற்கு அடுத்த நிமிடசம "சரி..சரி சபாகட்டும்
ிடு.....உன்யன மன்னிச்சு ிடசறன்.....இனிசமல் சமத்தா
இருப்பதாசன...நான் உன்யன நல்லா பார்த்துக்கசறன்..." , தாயாக
மாற முடிவ டுத்தாள்.

அயனத்யதயும் மீ றி, ஆதி முதல் அந்தம் யை ஒன்றும் மயறயாமல்,

ஆழமான ார்த்யத சகார்ய களில், ஆணித்தைமாக அ ன்
வ ளிப்படுத்திய காதல் வ ள்ளத்தின் ச கத்யத எண்ணி
பார்த்த ளுக்கு , ஆங்காசக கசடாக படிந்திருந்த க யலகள்
அயனத்தும் கண்காணமல் மயறந்து சபாயின.

ஆைம்பித்த முதல் ார்த்யத து ங்கி முற்றும் சபாட்ட முத்தம் யை

அயனத்தும் உணர்த்தியது அ னது உண்யமயான சநசத்யத த ிை
ச வறான்றும் இல்யல......அ னின் காயம்பட்ட கண்களில்
வ ளிப்பட்ட சநர்யமயில் அ ள் அயசந்து என்ன! சாய்ந்சத
ிட்டாள்.....அன்பால் அ யள அடிசயாடு சாய்த்து ிட்டான்...
" சாய்ச்சுப்புட்டிசய மச்சான்", ைசயனயுடன் தனக்கு தாசன கூறி
பார்த்து வகாண்டாள் மலர்...

"நீயா ஹீசைா இல்யல.....நீ தாண்டா நிஜமான ஹீசைா...." .என்று

அ ள் மனம் வதலுங்கிலிருந்து வமாழிமாற்றம் வசய்யப்பட்ட தமிழ்
படம் தயலப்பு சபால் சனம் சபசியது.

"ஜிகினா பூசப்பட்ட வபாய்யய ிட, சமக் அப் இல்லாத உண்யமசய

அழகு.......திருமண ாழ் ிற்கு அடிப்பயடசய அந்த
உண்யமதாசன...........'தான்' என்ற அகங்காைம் கயளந்து நான்
இவ் ளவுதான், இய தான் என் குயறகள், இப்படிவயல்லாம்
அ மானங்கள் சுமந்த ன் தான், என தான் மணக்க ிரும்பும்
வபண்ணிடம் ஒத்துக்வகாள் தற்கு எவ் ளவு துணிவு ச ண்டும்!
அத்தயன யதரியம் வகாண்ட நீயா, சைாசரி ஆண்மகன்!!!
இல்யல..இல்லச இல்யல...என்யன வபாருத்த யை நீ அதற்கும்
சமல்.........நீ நிச்சயமாக என்யன உயிைாக தான் பார்த்துவகாள் ாய்
கண்ணா!" என்று நம்பிக்யகயுடன் உறுதியாக நம்பியது மலரின்
வமன்மனது.

" ஆனா, ஒன்னு! உன்யன இவ் ளவு தூைம் சபச ய ப்பதற்கு

இப்படிவயாரு அதிர்ச்சி ய த்தியம் சதய ப்பட்டிருக்கு....
ம்ம்ஹ்ஹ்ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்....சபாடா சுக்கு! " என்று நீண்ட ஒரு
வபருமூச்யச வ ளிசயற்றியபடி அ ன் தயலயில் ஓங்கி ஒரு குட்டு
ய ப்பதாக கற்பயன வசய்து வகாண்டாள் மலர்.

அதற்கு ஒரு யகயில் காைணமான, தன் பாச மலர் தம்பி

ஹர்ஷா ின் மீ து, முதலில் சதான்றிய சகாபம் மயறந்து இப்சபாது
பாசம், நன்கு குலுக்கி ிட்டு திறந்த சகாலா பாட்டில் சபால் வபாங்கி
பாய்ந்தது...

" அச்சு குட்டி, அக்கா வசல ில், உனக்கு குச்சி மிட்டாயும், குரு ி
வைாட்டியும்....சரி சபானா சபாகட்டும், ஒரு ஆப்பிள் ஐசபடும் ாங்கி
தசைண்டா வசல்லம்" என்று அவ் ளவு சந்சதாஷத்திலும்
கருமித்தனமாக சிந்தித்து , பின்னர் வகாஞ்சம் வபரிய மனது பண்ணி
பரிசு மதிப்யப உயர்த்தினாள் மதிமலர்.

இத்தயன நாட்களாக ியட காண முடியாத அ ஸ்யதயில்,

ச தயன பாளங்கள் சதான்றி வ கு ாக பாதிப்பயடந்திருந்த மலரின்
மனப்பைப்பு , சுஹாசின் காதல் சாைல் தந்த ஆறுதலில் குளிர்ந்து
சமன்பட்டு, அ ன் அள்ளி வதளித்த சநசவமனும் மலர் படுக்யகயால்
நிைம்பியது.

உற்சாக கூத்தாட ச ண்டும் சபாலிருந்தது மலருக்கு....தன்

மாடியயறக்கு துள்ளி குதியாட்டம் சபாட்ட படி ஓடி வசன்ற மலர்,
தனக்கு பிடித்த பாடல் இயசதட்யட சுழல ிட்டு தானும் சந்சதாஷ
ைாட்டினத்தில் சுற்றினாள்.

"யாலைா இவன் யாலைா இவன்

என் பூக்கேின் லவலைா இவன்
என் நபண்மமமய நவன்றான் இவன்
அன்பானவன்

உன் காதேில் கமைகின்றவன்

உன் பார்மவயில் உமறகின்றவன்
உன் பாமதயில் ெிழோகலவ வருகின்றவன்

என் லகாமடயில் மமழயானவன்

என் வாமடயில் நவய்யிோனவன்
கண் ஜாமடயில் என் லதமவமய அறிவான் இவன்

எங்லக உன்மன கூட்டிச்நசல்ே

நசால்வாய் எந்தன் காதில் நமல்ே
என் நபண்மமயும் இமேப்பாறலவ
உன் மார்பிலே இடம் லபாதுலம
ஏன் இன்று இமடநவேி குமறகிறலத
நமதுவாக இதயங்கள் இமணகிறலத
உன் மகவிைல் என் மகவிைல் லகட்கின்றலத

உன் சுவாசங்கள் எமனத் தீண்டினால்

என் ொணங்கள் ஏன் லதாற்குலதா
உன் வாசமன வரும் லவமேயில்
என் லயாசமன ஏன் மாறுலதா
ெதியினில் ஒரு இமே விழுகிறலத
அமேகேில் மிதந்தது தவழ்கிறலத
கமைலசருமா உன் மகலசருமா
எதிர்காேலம

எனக்காலவ பிறந்தானிவன்
எமன காக்கலவ வருவானிவன்
என் நபண்மமமய நவன்றான் இவன்
அன்பானவன்
என் லகாமடயில் மமழயானவன்
என் வாமடயில் நவய்யிோனவன்
கண் ஜாமடயில் என் லதமவமய அறிவான் இவன்"

மலரின் உதடுகயள தன் நிைந்தை இருப்பிடமாக தீர்மானித்து, அங்கு

சற்றும் தாமதியாமல் ந்து குடியமர்ந்தது புன்னயக என்ற ியல
மதிப்பில்லாத ஆபைணம்.

மலைால் சுஹாயச மறக்க முடியுமா? மறுக்க தான் முடியுமா?

இைண்டுசம அ ள் மரித்தாலும் நட ாத காரியம் அது என்பது
அ ளுக்கு வதளி ாக புரிந்தது.

எதற்கிந்த அ ஸ்யதயும், சநைம் கடத்துதலும்?! சபசாமல் இப்சபாசத

ஓடி வசன்று அ னிடம் சம்மதத்யத வதரி ித்து ிடலாமா? என்று
பறந்த மனயத கடி ாளம் இட்டு அடக்கி சமலும் சிந்தயனயின்
பிடியில் சிக்கி சுழன்று வகாண்டிருந்த யள, சமன்படுத்தவ ன்சற
ாயில் மணிசயாயச மீ ண்டும் ஒலித்தது

ட்டினர்
ீ ந்து ிட்டனர் சபாலும் என்று கதய திறக்க இறங்கி
ந்த ளுக்கு, ஒரு ச யள சுஹாஸ் மீ ண்டும் ந்து ிட்டாசனா
என்று ஒரு நப்பாயசயும் கூடச ஒட்டி ந்தது.

கதய திறந்த ளுக்கு சலசாக ஏமாற்றம் பை ினாலும்,

அன்யனயயயும் தம்பியயயும் கண்டதும் மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும்
மனதில் பை வும் த ற ில்யல.

" மலர் கண்ணா! என்னடா? தயல லி எப்படி இருக்கு. தூங்கினாயா ?

எழுந்ததும் எதா து சாப்பிட்டியாடா? ஹாட் சபக்கில் ய த்து ிட்டு
சபான இட்லியயயா து சாப்டியா? ", என்று சகள் ி
அடுக்குமாடிகயள வசலச இல்லாமல் கட்டிக்வகாண்டு சபான
இந்திைா, ஒரு நிமிடம், மகளின் முகத்தில் வதரிந்த பளபளப்யபக்
கண்டு, " தயல லி ந்தால் கூட இவ் ளவு அழகாக வதரிய
முடியுமா? " என்று மகளின் அழயக எண்ணி ியந்து சபானார். பா ம்
அ ருக்கு, அது தயல லியால் கூடிய அழகல்ல, தயல சுஹாஸ்,
லிய ந்த பூரிப்பில் வபருகிய அழவகன்று புரிய ில்யல!!!

அப்சபாதுதான் மலருக்கு உணவு என்ற ஒரு ிஷயத்யத பற்றிய

நியனச ந்தது.

"இல்லம்மா பசிக்கயல " என்று சுருக்கமாக பதிலளித்த ளுக்கு

சமற்வகாண்டு எதுவும் சபச தயக்கமாக இருந்தது.

"என்ன வபாண்ணு நீ இப்படியா இருக்கறது.நான் தான் கிளம்பும்சபாசத

அ சைமா இட்லி ஊத்தி ச்சிட்டு வசால்லிட்டு தாசன
சபாசனன்...அயத கூட எடுத்து சாப்பிட முடியயலயா
உனக்கு..சாப்பாவடல்லாம் ச ண்டாம், சீக்கிைமா கிளம்பசறன்னு இந்த
அை ிந்தனிடம் எத்தயன தடய வசால்றது......
சகட்டாதாசன.....அத்யத இருங்க இருங்க சபாகலாம் சபாகலாம்னு
ஒசை அன்பு வதால்யல....சபாதாக்குயறக்கு மலர் நல்ல தூங்கு ா
அத்யத....நீங்க க யலபடாதீங்கனு ஒசை சமாதானம்
ச ற.......வைாம்ப பாசக்காை யபயன்" என்று இந்திைா ஆதங்கத்தில்
து ங்கி அை ிந்தனுக்கு பாைாட்டு பத்திைம் ாசித்து முடித்தார்.

" பாசகாை பய இல்லாம, சரியான ச ஷக்காை யபயன் அ ன்....... அட

பா ி அந்து! .என்னமா நடிச்சிருக்க நீ? தளபதி பட சத ா, சூர்யா
சைஞ்சுக்கு வைண்டும் சபாடும் படம் தாங்கமுடியயலடா சாமி! மகசன
அந்து, மாட்டாமலா சபாக சபாற....அப்சபா ச்சுக்கிசறன் என்
கச்சசரியய.. " என்று மனதிற்குள் கங்கணம் கட்டி வகாண்டாள்.

சாப்பாட்டு சமயஜயில் சுடச்சுட அம்மா சுட்டு தந்த சதாயசயய,

ஆனந்தம் என்ற அமுத்ததால் ஏற்கனச இடசம இல்லாமல் நிைம்பி
இருந்த யிற்றில் ழுக்கட்டாயமாக திணித்து வகாண்டிருந்தாள்
மலர்.

அ ள் ஏதிசை அமர்ந்திருந்த ஹர்ஷா, " மலர்.நீ மிஸ்

பண்ணிட்டடீ...கடற்கயையில் நல்ல என்ஜாய் பண்சணாம்.....அப்புறம்
என்ன ஒரு ிருந்து வதரியுமா? நிர்மல், அம்மு அக்கா குடும்பம் கூட
ந்திருந்தாங்க வதரியுமா? புல்லா ஒரு கட்டு கட்டினப்புறமும் ிடாம,
அை ிந்த் அத்தான், சு ட்
ீ சாப்பிடுங்க ஜூஸ் குடிங்க ஐஸ்கிரீம்
சாப்பிடுங்கனு ஒசை க னிப்பு......அம்மா தான் சநைமாகுதுனு
பறந்துட்சட இருந்தாங்க...அத்தான் ிடச இல்யல வதரியுமா?
அதுக்கப்புறமும் ஒரு டியைவ் சபாகலாம்னு தான்
வசான்னங்க.....அதுக்குள்சள அ ங்களுக்கு ஏசதா முக்கியமான
யு.எஸ் கால் ந்ததால், ட்டுக்கு
ீ சபாயி ஏசதா வமயில்
அனுப்பனும்னு எங்கயள இங்க இறக்கி ிட்டுட்டு அ சைமா
கிளம்பிட்டாங்க..."

மலருக்கு சிரிப்பு வபாத்துவகாண்டு ந்தது.

என்ன கூத்வதல்லாம் அடிச்சிருக்கான் இந்த அந்து! உள்ளூர் சுஹாஸ்
கூப்பிட்டயத யு.எஸ். காவலன்று பில்ட்-அப் ச று! ாயில்
யகவபாத்தி சிரித்தாள் மதிமலர். ஆனாலும் அ ன் பாசத்தில் மனம்
இனித்தது.

தான் இவ் ளவு தூைம் வ றுப்சபற்றியும் சிரித்து வகாண்டிருந்த

அக்காய கண்டு "என்னாயிற்று இ ளுக்கு?" என்பது சபால்
முழித்தான் ஹர்ஷா.

அங்கு சிறிது சநைத்தில் தந்யதயும் ந்து ிட, அயன ரும்

சபசிக்வகாண்டிருந்தனர்.

மலரின் அருகில் ந்த இந்திைா, அ ளின் தயலயய ஆதை ாக சகாதி

ிட்டு, " மலர், கல்யாண சபச்யச எடுத்தாசல ஏன் இப்படி
வ றுப்பாகிறனு புரியயல..ம்ப்சு...சரி டா..உன்யனசய வைாம்ப
கஷ்டப்படுத்திக்காசத....உன் இஷ்டப்படி இப்சபா கல்யாணம்
ச ண்டாம் என்று அ ங்களிடம் வசால்லிக்கசறாம் .....ஆனா
இனிசமல் அதிக நாள் தள்ளி சபாடாசத........சீக்கிைசம பார்த்தால் தான்
நல்லது.....உனக்கு புரியும்னு நியனக்கிசறன்...இைண்டுசம நல்ல
சம்பந்தங்கள்....அதான் வகாஞ்சம் ருத்தமா இருக்கு... ம்ம்ம் என்ன
பண்றது...கடவுள் சித்தப்படி நடக்கட்டும்...." என்று க யல, ஏக்கம்
கலந்த பாசமான குைலில் மகளிடம் கூறினார்.

" அய்யய்சயா!!! என்ன வகாடுயம சை ணா இது....அல் ா கிண்ட

சபாயி சகாந்தான கயதயா சபாச்சச! ! " என்று கல ைமாகி சபானாள்
மதிமலர்.

அ சைத்தில் ார்த்யதகள் ந்து ிழுந்தன, " இல்யலமா....

கல்யாணம் பண்ணிக்கிசறன்....அந்த வைண்டு ைன் பற்றி
வசால்லுங்க....சகட்கிசறன்....நாயள காயல என் முடிய
வசால்சறன்"
"ஓ ைா தயல லி ந்ததில் மூயளயில் ஏதா து பிைச்சயன
ஆகிடிச்சா? சநத்து கல்யாணம் ச ண்டாவமன்று அந்த ஆட்டம்
சபாட்ட ள் இன்று ஒசையடியாக இப்படி அந்தர்பல்டி அடிக்கிறாசள!!
என்ன ஆச்சு" என்று ியந்து மனசீகமாக தயலயய பிய்த்துவகாண்டது
இந்திைா மட்டுமில்யல, ை ியும், ஹர்ஷாவும் கூடத்தான்.

" என்ன ானாலும் சரி...கியடத்த ாய்ப்யப நழு ிட கூடாது",

என்று சடுதியில் முடிவ டுத்த இந்திைா கடகடவ ன்று இரு
ைன்கயள பற்றியும் பிட்டு பிட்டு ய த்தார்.

இந்திைா, லண்டன் மாப்பிள்யளயய பற்றி கூறியயத எல்லாம்

ஆ ணப் படம் பார்ப்பது சபால் அசு ாைசியமாக க னித்த ள், தான்
எதிர்பார்த்திருந்த அன்புக்குரிய ன் பற்றிய தக ல்கயள, அ ர்,
அடுத்து கூற து ங்கியதும் ஆதர்ஷ நாயகனின் புத்தம் புதிய
தியைப்படத்யத முதற்காட்சியில் பார்க்கும் ைசிகனின் ஆ லுடன்
கூர்ந்து க னித்தாள் மலர்.

" அட! நீதானா அந்த குயில்!" என்று எண்ணி மனதிற்குள் சிரித்து

வகாண்டாள்.

மலரின் முகத்தில், லண்டன் மாப்பிள்யளயய பற்றி கூறும் சபாது

ஏற்படாத உற்சாக மாற்றங்கள் , சுஹாயச பற்றி கூற ஆைம்பித்ததும்
சதான்றியயத இந்திைாவும் க னிக்க த ற ில்யல.... அ ருக்குள்
நம்பிக்யகயும், சந்சதாஷமும் எட்டி பார்த்தன. ஆனாலும் அ சைப்பட
ச ண்டாவமன்று முடிவ டுத்து முயன்று வபாறுயம காத்தார்.

அயனத்யதயும் சகட்டு முடித்து ிட்டு, " அம்மா நாயளக்கு

காயலயில் என் முடிய வசால்கிசறன்......கண்டிப்பா நல்ல முடி ாக
தான் இருக்கும்..." என்று கூறி ிட்டு, அயன ருக்கும் இைவு ணக்கம்
கூறி ிட்டு உறங்க வசன்றாள் மலர்.

மகளின் சபச்யச சகட்டு, வபற்ற ர்கள் இரு ருக்கும், எசதா வபரிய

பாைம் நீங்கியது சபால் இருந்தது.....

மற்வறாரு ையன பற்றி இப்சபாதுதான் அறிந்திருந்த ஹர்ஷா ிற்கு,

மலரின் மாற்றத்திற்கான காைணம் ஓைள ிற்கு ிளங்க," அடி கள்ளி !"
என்ற ார்த்யதகள் சன்னமாகாக வ ளி ை, புன்முறு ல் மலர்ந்தது.

பதிவனான்று என்று அறி ித்த கடிகாைத்யத பார்த்தபடிசய

படுக்யகயில் ிழுந்த மலரின், அயலசபசியும் குறுந்தக ல் ந்தயத
அறி ித்தபடி சிணுங்கியது.

எடுத்து பார்த்த ளின்,முகத்தில், இன்ப அதிர்வுகள்....ச று யார்!

அனுப்புநர் திரு ாளர் சுஹாஸ் தான்....

“என்னவலே!
இைவின் அமமதியில்
இதயம் விரும்பும்
இன்னுயிர் நவேிப்படும்
மனத்திமையில்...

விழிகள் மூடி
விமடமய கண்டுபிடி.
விடியலுக்காய் விழித்திருப்லபன் ொன்!”

இதுநாள் யை வபாது ான தக ல்கள் த ிை ச வறதுவும் அதிகம்

பரிமாறி இைாத அ ர்கள் யகசபசிகள், இப்சபாது அந்தைங்கமாக
சபசிக்வகாள்ள ஆைம்பித்தன.

மலருக்கு ஆச்சரியம்! மகா ஆச்சரியம்!! ிறு ிறுப்பு,

குறுகுறுப்பு...இன்னும் என்னவ ல்லாசமா!!!!

“சுஹா!!!!!!!! க ியத எல்லாம் எழுது ியா நீ?????

ச்சச........ அ னா!! இருக்காது.....எங்சகயா து கடன் ாங்கின
க ியதயா இருக்கும்........ஒருச யள க ிஞர் அந்துச ா? ச்சச
ச்சச.... ாய்ப்சப இல்யல....அ ன் சபாடும் வமாக்யகயய ிட
பை ாயில்யலசய இது.....என்னசமா ஒன்னு....ஒசை உருகல்சா
இருக்சக....இதுவும் நல்லா தான் இருக்கு மலர்......என்சாய்” என்று
மலரின் மனது குதியாட்டம் சபாட்டது.

அடுத்த பத்து நிமிடங்களில் ந்த அடுத்த குறுந்தக லால்

உறக்கத்திலிருந்து சிணுங்கியது அயலசபசி.

பாய்ந்து எடுத்து பார்த்தாள் மலர்.

“இரு வரி கவிமதகள்

இன்று படித்லதன்
உன் இதழ்கேில்
அமைகுமற கவிஞனாலனன்!!
இன்னுமின்னும் படிக்க
ஆமச பட்லடன்...
இடம் நகாடு இனியவலே!
ொனுன் ஆஸ்தான கவிஞனாகிட....”

“ அட பா ி!!!!! ாட் அ சசஞ் ஓ ர் மாமா!!! அப்சபா இவதல்லாம் உன்

வசாந்த வமாக்யக தானா?? “, என்று நம்ப முடியாமல் பார்த்த ள்
முகத்தில் நாணம் தன் பட்டுப்பாயியன ிரித்து படுத்து வகாண்டது.

“காதல் ந்தால் யகசபசியய பார்த்து சிரிப்சபார்” சங்கத்தில் அந்த

நிமிடத்தில் இருந்து மலரும் உறுப்பினைாக இயணந்து வகாண்டாள்..

“ என் உறக்கம் பறித்தவலே!

லபாகட்டும்,
ெீ லய அமத மவத்துக்நகாள்
ொன் நபருந்தன்மமயானவன்!
என் மக லசர்ந்த பின்
உன் உறக்கத்திற்கு விமட நகாடுத்து
மகமாறு நசய்தால் லபாதும்
அதுவமை காத்திருப்லபன்......”

“எடு அந்த உருட்டுக்கட்யடயய!!!!. வகாசு வதால்யல தாங்க முடியல

பா...இனிசமல் வபாறுத்தால் சரியில்யல...இ னுக்கு என்னசமா
ஆயிடிச்சு....” என்று வ ட்கத்தில் சி ந்து ச ர்த்து ிறு ிறுத்த
மலருக்கு, வசல்ல சகாபமும் சசர்ந்து வகாண்டது.

“ெீ ங்கள் நதாடர்பு நகாள்ளும் சந்தாதாைர் நதாடர்பு எல்மேக்கு

நவேியில் இருக்கிறார்.....தயவு நசய்து உங்கள் ஒேிபைப்பு
லசமவமய ெிறுத்திக்நகாள்ேவும்.....” என்று குறுந்தக ல்
அனுப்பி ிட்டு சபார்ய யய இழுத்து மூடி அயலசபசியயசய ஆ ல்
கலந்த படபடப்புடன் பார்த்து வகாண்டிருந்தாள்.

இது யை ஏசதா ஒரு குருட்டு யதரியத்துடன், புதிது புதிதாக க ியத

என்ற வபயரில் கடித்து வகாண்டிருந்த சுஹாசிற்கு, திடுவமன ஒலித்த
குறுந்தக ல் ஒலி திகியல கிளப்பியது.

“இன்யனக்கு உனக்கு சங்கு தாண்டா சுஹாஸ்........அ இன்னும்

ஒழுங்கா காதயல வசால்லச இல்யல, அதுக்குள்ள யார் உன்யன
இப்படி பல வமாக்யககயள அள்ளி ிட வசான்னாங்க.... இவ் ளவு
நாள் வபாறுத்திருந்த உனக்கு ஒரு நாள் இைாத்திரி வபாறுக்க
முடியாதா? எப்சபாவுசம வசாதப்பல் தான் நீ.....”, என்று கடித்து
குதறிய மனசாட்சியின் குைலில் சற்று பயந்து, வகாண்சட முழு
தக யலயும் படித்த ன் ாய் ிட்டு சிரித்தான்.

மனதில் இப்சபாது தாைாளமாகச நம்பிக்யக எட்டி பார்த்தாலும்,

இன்னும் ிஷபரீட்யச வசய்தால் முதலுக்சக சமாசமாகி ிடும்
என்று உணர்ந்ததால், மிகவும் நாகரீகமாக
“Good Night Sweety Pie.... Hoping that tomorrow's dawn not only
brings light to the world, but to my life too........... Love you from
the bottom of my heart..... அம்முகுட்டி,,,,” என்று தக ல்
அனுப்பி ிட்டு, வபருமூச்யச வ ளிசயற்றினான்.

ஏசதா ஒன்று குயற து சபால் சதான்ற, நாகரீகத்யத காற்றில் பறக்க

ிட்டு, “ம்ம்ம்மம்ம்ஹா” என்று ஒரு அயலசபசி முத்தத்யத அடுத்து
தனியாக அனுப்பி ிட்டு, அ னும் கா. .யக.பா.சி. சங்கத்தில
இயணந்து வகாண்டான்.

பல நாட்களுக்கு பின், வகாஞ்சம் அயைகுயறயாக தான் என்றாலும்,

நிம்மதி பூங்காற்று அ ன் இதய சாளைத்தில் இதமாக புகுந்து
வகாண்டது.

சுஹாசின் மனம் அை ிந்தனின் ஆழமான நட்பின் அன்பியனயும், தன்

மீ து வகாண்ட நம்பிக்யகயயயும் நியனத்து வநகிழ்ந்து நன்றி கூறி
வகாண்டிருந்தது.. .

மாயலயில் மனம் குழம்பி கலங்கி சபாயிருந்த நியலயில் ந்த

அை ிந்தனின் அயழப்பில், திடம் வபற்று அ னிடம் மனம் ிட்டு
சபசிய பின், மலயை தனிசய சந்திக்கும் ாய்ப்யப ஏற்படுத்தி
சகட்டதும், என்ன ஏவதன்று கூட அதிகம் ிசாரிக்காமல் உடசன
தனது வசாந்த ச யலகயள எல்லாம் புறந்தள்ளி, தனக்காக
வமவனக்வகட்ட அை ிந்தனுக்கு எவ் ளவு நன்றிகள் கூறினாலும்
சபாதாது என்று சதான்றியது அ னுக்கு.

மலரிடம் சபசிய பின், அ ள் பதிலாக அதிகம் சபசியிருக்கா

ிட்டாலும், சுஹாசினால், மலரின் ஒவ்வ ாரு அயச ிற்கான
அர்த்தத்யதயும் வதளி ாக கண்டுவகாள்ள முடிந்தது. காைணம்,
அ யள முழுயமயாக நியறத்திருந்த அ ன் மனது, தனக்காக்
சயாசிப்பயத ிட, அ ளுக்காக அதிகம் சயாசிக்க ஆைம்பித்திருந்தது.

அன்று மதியம் ஏசதா ஒரு சகாபத்தில் தான் அ ள் அப்படி

சபசியிருக்க கூடும்.............ஆதாைசம இல்லா ிட்டாலும் ஏசனா
அ ன் உள்மனம், இனிசமல் மலர் தன்யன மறுக்கமாட்டாள் என்று
ஆணித்தைமாக நம்ப து ங்கியது.

அதனால் தாசனா என்னச ா இைவு டு

ீ திரும்பிய பின்,”இன்னும்
மலர் ட்டிலிருந்து,
ீ ஒரு தக லும் இல்யலசயடா.......அம்மா ச ற
க யலப்பட ஆைம்பிச்சிட்டாங்க”, என்று ருத்தப்பட்ட நிரு ிடம்,
“ஒன்னும் க யலப்பாடாசத அக்கா, நாயளக்கு நல்ல முடிவு
வதரிஞ்சிடும்....அம்மாய க யலப்பட ச ண்டாம் என்று வசால்லு”,
என்று திடமாக கூற முடிந்தது.

காதலியின் ாய்வமாழியியன அறியும் ஆ லுடன், ிடிய சபாகும்

காயலக்காக அந்த காதல் வகாண்ட காயள காத்திருக்க து ங்கினான்.

இைவு வ கு சநைம் காதலின் மயக்கத்தில், கண் உறக்கத்யத கடன்

வகாடுத்து, புைண்டு, புைண்டு படுத்துக்வகாண்டிருந்த மலர் எப்சபாது
அயத யக சப்படுத்தி வகாண்டாசளா! வதரியாது.... காயல ஆறு
மணிக்கு ிழிப்பு ந்தது அ ளுக்கு.

கண் திறந்ததும், அ ள் கண்கள் முன் வதன்பட்ட ன், சுஹாஸ் ..

அ ள் படுக்யகயின், கால்மாட்டில் அமர்ந்து அ யளசய பார்த்து
வகாண்டிருந்த ன், வமது ாக அ யள பார்த்து சிரித்தான்.

தூக்கி ாரிசபாட சபார்ய யய இழுத்து ிட்டபடிசய சடாவைன்று

எழுந்து அமர்ந்தாள் மலர்.

முட்யட கண்கயள ிரித்து பார்த்த ள் முன் இப்சபாது யாரும்

இல்யல.

“அட ச்சச......யபத்தியம் முத்தி சபாச்சு......சநைா கீ ழ சபாய் அம்மா

கிட்ட ஓசக வசால்ல ச ண்டியது தான் பாக்கி” என்று
முடிவ டுத்த ள் ச கமாக குளியலயறயில் புகுந்து வகாண்டாள்.

தயலயய உலர்த்தியபடி வ ளிசய பால்கனிக்கு ந்த யள பார்த்து,

வ ளி சகட்டில் நின்றுவகாண்டு இ யள பார்த்து கண்சிமிட்டி
சிரித்தான்...

ஒற்யற ிைலால் அ னுக்கு பத்திைம் காட்டிய ள், தன் தயலயில்

அடித்து வகாண்டு “முடியல மலர்.....இங்க இருந்து கிளம்பி சநைா
கீ ழ்பபாக்கதிற்கு சபாகச ண்டியது தான்...” என்று உள்சள
வசன்று ிட்டாள்.

உயட மாற்றி கீ சழ ந்த ளுக்கு, மீ ண்டும் அதிர்ச்சி...சசாபா ில்

ஜீன்சும், காலர் ய த்த இளநீல நிற டி-ஷர்டும் அணிந்து அமர்ந்து
சிரித்த யன பார்த்து வபரிதாக அதிை ில்யல மலர்......

”இசத பியழப்பா சபாச்சு மலர் உனக்கு.......” என்று மனதிற்குள்

சலித்தபடி, எதிர் சசாபா ில், மலர்ந்த முகத்துடன் அ யளசய
பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்த தந்யதயின் அருகில் வசன்று அமர்ந்து ிட்டு,
சயமயலயறயில் இருந்த அன்யனயய சநாக்கி, “குட்மார்னிங்
பா....அம்மா காபி’ என்று சத்தமாக வசால்லி ிட்டு சமயஜயில் இருந்த
நாளிதயழ எடுக்க யக நீட்டினாள்.

“மலர்.......என்ன பழக்கம் இது? . ட்டுக்கு

ீ ந்த ங்கயள ாவ ன்று
கூட வசால்லாமல், என்ன பண்ணிட்டிருக்க நீ?” என்ற குழப்பம் கலந்த
அப்பா ின் குைலில் திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்த ளுக்கு,
பக்வகன்றது.

“அப்சபா....நாம் பார்த்தது நிஜம்தானா?”, என்று வமது ாக, மிக

வமது ாக தயல நிமிர்த்தி பார்த்தாள் மதிமலர்.

“மாமா, மலர் என்யன எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டாள் இங்சக........”,

என்று வசால்லி ிட்டு சத்தமாகச சிரித்தான் எதிரில் அமர்ந்திருந்த
சுஹாஸ்.

மலரின் நியலயய நீங்கசள யூகித்து வகாள்ளுங்கள்.......

அப்லபாது மகயில் காபியுடன், சமமயேமறயில் இருந்து

இந்திைாவும் வை, பக்கவாட்டில் மவத்திருந்த மேர்நகாத்திமன
அவள் புறம் ெீ ட்டி ,“ஆன்டி, சாரி, அத்மத, மாமா, முன்னாடிலய
உன்னிடம் லகட்கிலறன் மேர்.....என்மன கல்யாணம் பண்ணி கண்
கேங்காம காப்பாத்துவியா?’ என்று தன் வேது கைத்மத அவள்
புறமாக ெீ ட்டினான்.

“உேகத்தில் யாருலம இப்படி லகவேமா ப்லைாலபாஸ்

பண்ணியிருக்கமாட்டாங்க” என்று மனதிற்குள் ெிமனத்தாலும்,
சட்நடன்று சிரித்த மேர், ஆநமன்று கூறி பேமாக தமேயசித்து
அவன் மகயில் தன மகமய அழுத்தமாக பதித்தாள்.

அந்த கைங்கயள வபாக்கிஷமாக கருதி பத்திைமாக தன கைத்தில்

வபாத்தி ய த்துக்வகாண்டு தானும் மனம் ிட்டு சிரித்தான் சுஹாஸ்.

அ ர்கள் இரு ரின் சிரிப்பில், மலரின் வபற்சறாரும், இயணந்து

வகாள்ள, அங்சக சந்சதாஷ அயல மீ ண்டும் மீ ண்டும்
அடித்துவகாண்டிருந்தது.

அப்சபாது தான் எழுந்து ந்த ஹர்ஷாவும் இந்த காட்சியய பார்த்தபடி

ச கமாக கீ ழிறங்கி ந்து மலரிடம், “மலர் அன்யனக்சக
வசான்சனன்ல.....சுஹாஸ் மச்சான் உனக்கு டிைாக்
சபாடுறாங்கனு....நீதான் நம்பச இல்யல....” என்று கூற, மலரும்
சுஹாசும் ஒரு யை ஒரு ர் பார்த்து வகாண்டு இன்னும் வபரிதாக
சிரித்தனர்.

“ஹப்பாடா.........ஒரு ழியா ஓசக வசால்லிட்டாடா”, என்றபடிசய

ட்டிற்குள்
ீ ந்து சசர்ந்தான், இது யை வ ளியில் மயறந்திருந்த
அை ிந்தன்.

“ஆனா உன் ப்சைாசபாசல்ல ஒரு உலக மகா ஓட்யட இருக்குடா.

சுஹி....இனிசமல் தான் உன் கண்ண ீர் படலசம ஆைம்பிக்க சபாகுது...”
என்று தன ழக்கமான ம்யப து ங்கி ய த்தான் அை ிந்தன்.

கவுந்திட்டிலய சுஹாஸ்!
எப்லபாதும் tears
நகாட்டும் ெயாகைா falls
இனிலமல் உன் டூ eyes...
மிஸ் மேநைன்ற பிசாஸ்
மிசஸாகி ஆடும் பிலைக் dance
முழுசா லபாயிடும் உன் peace
முடிஞ்சா ெீ ஆயிக்லகா எஸ்ஸ்ஸ்ஸ்'

என்று வசால்லி ிட்டு ாயியல தாண்டி ஓடினான் அை ிந்தன்.

அை ிந்தயன துைத்திக் வகாண்சட, ாயில் தாண்டி சதாட்டத்தில்

ஓடிய மலர், ழக்கம் சபால் இடறி ிழ சபாக, அதற்காகச
.எதிர்பார்த்து காத்திருந்து பின்னால் ஓடி ந்த சுஹாஸ், அ ள்
இயடயில் யக வகாடுத்து தாங்கி பிடித்தான்.

அ யள தாங்கி பிடித்த ாசற “உனக்கு வசால்ல ச ண்டிய நன்றியின்

எண்ணிக்யக கூடிட்சட சபாகுதுடா சகல்ஸ்...” என்றான் அை ிந்தயன
பார்த்து.

“ நீ நடத்து சகல்....” என்று அ ர்களுக்கு தனியம வகாடுத்து,

அங்கிருந்து கிளம்பி ிட்டான் அை ிந்தன்.
மிைள ிழித்து வகாண்டிருந்த மலரின் கன்னத்தில் வமல்லிய
முத்தவமான்யற பதித்து அ யள சிலிர்க்க ய த்த சுஹாஸ்,, அடுத்து
அ ள் இதழ் சநாக்கி முன்சனற, அ யன ச கமாக பிடித்து
தள்ளி ிட்டு, “ நடத்து மகசன........கல்யாணம்
முடியட்டும்....அன்யறக்கு இருக்கு உனக்கு “ என்று மனதிற்குள்
மிைட்டல் ிடுத்தபடி, சிரித்தபடிசய டு
ீ சநாக்கி ஓட்டவமடுத்தாள்
மலர்.

காதல் என்ற சநச இயழயினால் பியணக்கப்பட்டிருந்த

சுஹாசும்,மதிமலர் மட்டுமல்ல, குடும்பம் என்ற பாச இயழயினால்
இயணந்திருந்த அ ர்களின் சுற்றமும், நட்பு என்ற சமன்யமயான
இயழயினால் தங்கயள அ ர்களுடன் பியணத்து வகாண்டிருந்த
நண்பர்களும் எதிர்பார்த்திருந்த மங்கள திருநாளாம், சுஹாஸ் மற்றும்
மலரின் திருமண நாளும் வநருங்கி ந்தது.

- திருமண இமழயுடன் ெிமறவு நபரும்

அடுத்த அத்தியாயத்தில் ெமடநபறும் சுஹாஸ், மேரின்

திருமணத்திற்கு அமனவரும் வருமக தந்து மகிழ்விக்க
லவண்டுகிறன்.

அத்தியாயம் – 26

“இதயக் கூட்டில் உயிர் நூல் எடுத்து

உனக்கும் எனக்கும் இமழகள் லகார்த்து

உதிர்ந்திடா லெசநமனும் வர்ணம் லசர்த்து

மரித்தாலும் மறவாத மாசில்ோ

காதல் நெய்கிறாய் மனதிலே”

நாட்களுக்குள் இத்தயன ஆச்சரியங்களும், ஆனந்தங்களும்,
சு ாைசியங்களும் ஒளிந்திருக்க முடியுமா? ஒவ்வ ாரு நாளும்
புதுப்புது சந்சதாஷத்துடன் தான் ிடிந்தது மலருக்கும், சுஹாசிற்கும்.

மலரிடம் சம்மதம் வபற்ற மறுநாசள, சித்ைாவும், நிருபமாவும் ந்து

மலருக்சக மலர் சூடி திருமணத்யத உறுதி வசய்ய, ஒன்றயை
மாதங்கள் கழித்து ந்த ஒரு சுபசயாக சுபமுகூர்த்த தினத்தன்று
மலருக்கும் சுஹாசுக்குமான ி ாகம் நிச்சயிக்க பட்டது.

" அவ் ளவு நாட்களா? " என்று வபருமூச்சு ிட்ட சுகாயச, "நாங்கசள
அவ் ளவு நாட்களுக்குள்ள எப்படி எல்லாத்யதயும் முடிக்கறதுன்னு
முழிச்சிட்டு இருக்சகாம்...அதுக்குள்ள இ ன் ச ற" என்று முயறத்சத
ாயய அயடத்தனர், வபற்சறாரும், உற்றாரும்.

அடுத்து ந்த நாட்களில், சுஹாசின் க ித்திறயம படிப்படியாக

முன்சனற்றமயடந்து பால் ாடியிலிருந்து, பள்ளி இறுதிக்கு
உயர்ந்திருந்தது.

மலரின் அலமாரிகள் உயடகள், நயககள், மற்றும் பல வபாருட்கள்

என தங்களுக்குள் அயடத்து வகாண்டு, ரி பணம் வசலுத்தா வதாழில்
அதிபர்களின் கருப்பு பண கஜானா சபால் வசழித்சதாங்க, அ ள்
தந்யதயின் பணப்யபசயா றுயம சகாட்டிற்கு கீ சழ ாழும் இந்திய
குடிமகன் சபால் நலி யடந்து வகாண்சட வசன்றது.

மலருக்கு இப்சபாவதல்லாம் ைாஜ மரியாயததான். இல ச ரீசார்ஜ்

என்ன! வசாகுசு காரில் ஓட்டுனர் சசய யுடன் இல ச பயணம் என்ன!
அவ் ப்சபாது வபாழிந்த பரிசு மயழகள் என்ன! இன்னும் எவ் ளச ா
என்ன! என்ன! தான்...சுஹாஸ் என்ற திறயமசாலியான அடியம
ாய்த்த பிறகு அ ளுக்வகன்ன க யல!

இந்த கால கட்டத்தில் மலரின் மூயள முழு சநை ச யல நிறுத்தத்யத

அமுல்படுத்த, அ ளது ாய்சபச்சசா, ஒய்வு ஒழிச்சல் இல்லாமல்
சபசும் சதர்தல் சபச்சாளரின் உயழப்யப ிஞ்சியது....பிறவகன்ன,
ஆறிப்சபான காபி சகாப்யபயய, மலரின் அயலசபசிக்கு அருகில்
ய த்தாசல, அது வகாதிநியலக்கு வசன்று வகாதிக்கும் அள ிற்கு
அ ள் அயலசபசி தகித்தது.

புதிதாக நிறு ப்பட்ட சுஹாஸ் - மலர் கடயல வதாழிற்சாயல,

உற்பத்தி அள ில் உலகப் புகழ்வபற்ற வதாழில் நிறு னங்களுடன்
சபாட்டி சபாட்டு வகாண்டிருந்தது.

அ ர்கள் இரு ரும் ஒரு ழியாக தங்கள் கண்ணாமூச்சிகளுக்கு

முற்றுப்புள்ளி ய த்த அன்று , பழம் ிட்டு அலு லகத்திற்கு
இயணந்து ந்த அழயக கண்டு, மித்ைா ிற்கும், பிைபு ிற்கும்
மயக்கசம ந்து ிட்டது!

சுஹாஸ் உன்யன பார்க்கிறான் என்று வசான்னாசல வஜர்மன்

வஷவபர்டு சபால் கடித்து குதறுப ள் இன்று வபாமசைனியன்
நாய்க்குட்டி சபால் அ னுடன் குயழவுடன் ரு யத கண்ட பிைபு,
மித்து ிடம், " இது எப்சபாதிலிருந்து?" , என்றபடி மித்துய பார்க்க,
அ சளா தண்ண ீர் ைாத குடிநீர் குழாய் சபால் வ றும் காற்யற
மட்டும் ாய் ழி வ ளிசயற்றி "ஆ" என்று பார்த்து வகாண்டிருந்தாள் .

அருகில் ந்த மலர் , " ச யலயய பார்க்காம என்ன ச டிக்யக?",

என்று அதட்டல் ச று சபாட்டாள்.

" ஆத்தங்கை, குளத்தங்கை, இப்சபா சநைம் எங்களுக்கு ஏழயை " என்று

சலித்துவகாண்டான் பிைபு.

மனம் ிட்டு சிரித்த மலயை பார்த்து, " அவ் ளவு வபரிய காவமடி
இல்யல இது" என்று முயறத்தான்.

மித்து ிற்கு ஏசதா அதிசயம் நடந்து இ ர்கள் சசர்ந்து ிட்டார்கள்

என்று புரிய, அ ளும் மலருடன் இயணந்து சிரித்தாள்.
நிஜமாச காவமடி தாசனா என்று குழம்பி பிைபுவும் சிரிக்க து ங்க,
அயத பார்த்து சுஹாசும் அந்த சஜாதியில் ஐக்கியமாகி நயகக்க
து ங்கினான்.

இப்படி சிரிப்பும், கும்மாளமும், கிண்டலும், சகலியும், வஜாள்ளும்,

வலாள்ளுமாக நாட்கள் நகர்ந்து திருமணத்திற்கு முந்யதய தினமும்
ந்து சசர்ந்தது. அன்று மாயல தான் மலருக்கும், சுஹாசிற்கும்
நிச்சயதார்த்தம்.

இந்த ட்டு
ீ வபண்ணிற்கு தான் நாயள திருமணம் என்ற
சந்சதாஷத்தில், தானும் ண்ணச்சை ிளக்குகயள ஆபைணங்களாக
அள்ளி அணிந்து வகாண்டு, அலங்காைமாக காட்சியளித்தது மலரின்
டு.
ீ

மிக வநருங்கிய வசாந்தமும், நட்பு ட்டமும் மட்டுசம குழுமியிருந்த

அந்த ிழா ில், நடுநாயகமாக " நான் தான் ிழா நாயகன்", என்று
சத்தமில்லாமல் அயன ருக்கும் உணர்த்தியபடி அமர்ந்திருந்த
சுஹாஸ், அள ில்லா ஆனந்தத்துடனும், அள ான கர் த்துடனும்,
ஆண்யமக்குரிய கம்பீைத்துடனம், அதிகரித்து வகாண்சட சபாகும்
ஆர் த்துடனும், தன் ட்டினர்
ீ சார்பாக அளிக்கப்பட்டிருந்த
சசயலயய அணிந்து ை வசன்றிருந்த மதிமலயை காண ஆலாய்
பறந்து வகாண்டிருந்தான்.

அவ் ப்சபாது மட்டுசம சதான்றி அடுத்த யை சுண்டி இழுக்கும் அ ன்

கன்னக்குழி, அன்சறா, வதாயலசபசி, தண்ண ீர் குழாய், இத்தியாதி,
இத்தியாதி காைணங்களுக்காக சதாண்டி சதாண்டி நிைந்தைமாக
தங்கி ிடும் நம்மூர் சாயல குழிகள் சபால், நீக்கமற நியறந்து
காண்சபாயை தனக்குள் இழுத்து வகாண்டிருந்தது.

மாடிக்கு வசன்று கூட்டி ந்து ிடுச ாமா என்று பைபைத்த கால்களுக்கு

லுக்கட்டாயமாக கடி ாளமிட்ட னின் வபாறுயமயய அதிகம்
சசாதிக்காமல், நிருபமா, நந்திகா, மித்ைா இன்னும் மற்ற ர்கள்
புயடசூழ படிப்படியாக இறங்கி ந்து வகாண்டிருந்தாள் மதிமலர்.

இளசைாஜா ண்ண உடலில் தங்க ண்ணத்திலும், வசம்பு

ண்ணதிலும் சரியக மலர்கள் படர்ந்திருக்க, தங்க சரியக
இருபுறமும் கயை அயமக்க, சிறு சிறு ட்டங்கள் பாய் சபால்
வநய்யபட்டிருந்த முந்தாயன அயமந்திருந்த சாமுத்திரிகாபட்டு
சசயலயில், அழகிய மதிமலர், ஒரு மலர் னமாக காட்சியளித்தாள்.

மாணிக்க பூக்களும், மைகத கற்களும் அடுத்தடுத்து ஒற்யற ரி

அயமக்க, அடுத்த ரியில் பாைம்பரியமான மாணிக்க மாங்காய்
டி ங்கள் சசர்ந்திருக்க, அந்த டி ங்களின் ஒவ்வ ான்றின்
ஓைத்திலும் ஒற்யற முத்து சகார்க்கப்பட்டிருக்க, நடுநாயகமாக வபரிய
முத்வதான்று ஊஞ்சலாடிய சற்சற வபரிய கழுத்தாைமும்,
வபாருத்தமான காதணிகளும், யகயய நியறத்த யளயல்களும்
அணிந்து அள ான ஒப்பயனயுடன், அயமப்பான சியக
அலங்காைத்துடன் படி படியாக அடி பிறழாமல் மலர் இறங்கி ை,
சுஹாசின் இதயம் தடம்புைண்டு அவ் ப்சபாது துடிக்க மறந்தது.

" முழுமதி அவேது முகமாகும்

மல்ேிமக அவேது மணமாகும்

மின்னல்கள் அவேது விழியாகும்

நமௌனங்கள் அவேது நமாழியாகும்

மார்கழி மாதத்து பனித்துேி அவேது குைோகும்

மகைந்த காட்டில் மான்குட்டி அவேது ெமடயாகும்

அவமே ஒரு ொள் ொன் பார்த்லதன்

இதயம் நகாடு என வைம் லகட்லடன்

அமத நகாடுத்தாள் உடலன எடுத்து நசன்று விட்டாள்"

என்று சுஹாசின் மனம் பாடிக்வகாண்டிருந்தது.

இறங்கி ரும்சபாசத கள்ளப்பார்ய யால் சுஹாயச அளச டுக்க

த ற ில்யல மலரும்.

இ ள் சசயல நிறத்திருக்கு வபாருந்தும் ண்ணம், ஆனால் மிதமான

இளம் பிங்க் ண்ணத்தில் மிக வமல்லிய வ ண் சகாடுகள் அயமந்த
முழுக்யக சட்யடயும், கருஞ்சாம்பல் ண்ண கால்சட்யடயும்
கச்சிதமான உடல் ாகிற்கு வபாருத்தமாக அணிந்து நின்ற யன,
அ ளும் சமயம் கியடக்கும் சபாவதல்லாம் ிழிகளால் அள்ளி பருகிக்
வகாண்டு தானிருந்தாள்.

மலர் அருகில் ந்தசபாது சுஹாஸ் சட்வடன்று சிரித்து ிட்டான்.

மலர், அ யன ஏறிட்டு என்ன என்பது சபால் பார்க்க, அ னும்

யாருக்கும் சகட்காத குைலில் வசான்னான், "இல்யல....சும்மாச
புயதயல் எடுப்ப நீ...........இப்சபா பட்டு சசயல ச ற கட்டிக்கிட்டு,
இவ் ளவு படிகயளயும் ஒழுங்கா கடந்து ந்துடு ியானு பயந்சத
சபாயிட்சடன்டா....ஹப்பா இப்சபாதான் நிம்மதி...", என்றான்.

வகாஞ்சசம வகாஞ்சம் வ ட்கப்பட்டுவகாண்டிருந்த மலர், அயதயும்

காற்றில் பறக்க ிட்டு, அ யன கனல் பார்ய பார்த்தாள். " மகசன
உன்யன க னிக்க ச ண்டிய கணக்கு கூடிக்கிட்சட சபாகுது" என்று
உள்ளூை எண்ணிக்யகயியன சரிபார்த்து வகாண்டிருந்தயத
அறிய ில்யல சுஹாஸ் என்ற அப்பிைாணி.

" த்சு....அப்படி பார்க்காத அம்மு....." என்ற ன் வதாடர்ந்து,

"லகாப மேலை!
ெீ இன்னும் சிவப்பதில்
என் உள்ேத்தில் கள்நவறி.."
மலருக்கு சிரிப்பு எட்டி பார்க்க, வ ளிசய நயடபயிற்சி
வசய்துவகாண்டிருந்த வ ட்கம் ஓடி ந்து அ ள் முகத்தில்
உட்கார்ந்துவகாண்டது.

அயத ஒட்டு சகட்டு ிட்ட அந்து,

" காதல் வந்தால்

கழுமத கூட கார்த்திக் வாய்சில் பாடும்
மக்கு பிோஸ்திரி மகா புத்திசாேி ஆகும்
உம்மணா மூஞ்சியும் உல்ோசமாக சிரிக்கும்
அண்டார்டிகாவில் அக்னி நவயில் நகாளுத்தும்
அமிஞ்சிக்கமையில் பனி நபாழியும்
ஆக நமாத்தத்தில்
அறிவாேிமயமய அமை லவக்காடாக்கும்
அமைகுமறமய முழுமமயாக்கும்"

என்று தன் மைண வமாக்யகயய சத்தமாக எடுத்து ிட்டு, சுற்றி

இருந்த ர்கயள கடுப்பாக்க, வகாஞ்சம் கூட மான,சைாஷசம
இல்லாமல் சுஹாஸ் இதற்கும் சிரித்து ய த்தான்.

இன்யனக்கு இனி என்ன வசய்தாலும் இ ன் இசத ரியாக்ஷன் தான்

வகாடுப்பான், என்று தயலயிலடித்து வகாண்டு முடி ிற்கு ந்த
அை ிந்தனும், " நீ ருங்காலத்தில் ஒரு சூப்பர் ப ர் ஸ்டாைா
ரு டா" என்று ாழ்த்தி தன் ிக்கிைமாதித்த முயற்சியய
யக ிட்டான்.

அதன் பிறகு, சடங்கு சம்பிைதாயங்கள் து ங்க, அதன் நியற ாக,

சுஹாசும் மலரும் சமாதிைம் மாற்றிக்வகாண்டு, து ங்க ிருக்கும்
தங்கள் உற ின் நிச்சயத்யத உறுதி வசய்தனர்.

சலசாக நடுங்கிய அ ள் ிைல்கயள, தன் இரு யககளால் நிதானமாக

பற்றி, வபாறுயமயாக அ ன் சமாதிைத்யத சபாட்டு ிட்டு அ யள
பார்த்து சிரிக்க, மலரின் முகத்தில் உற்பத்தியான நாணத்யதயும் ,
வ ட்கத்யதயும் சசகரித்தால் ஒரு கண்டயினர் டிைக்கின்
வகாள்ளளய தாண்டி ிடும்.

மலரின் முயற ந்தசபாது, அ ள் சுஹாசின் யக ிைல்கயள பட்டும்

படாமலும், வதாட்டும் வதாடாமலும், வ கு ஜாக்கிையதயாக சபாட்டு
ிட்டதும், அ னுக்கு சிரிப்பும், கடுப்பும் ஒரு சசை ந்தது.

சந்தர்ப்பம் கியடத்தசபாவதல்லாம் வ கு யசதச்யசயாக மலருக்கு

அருகில் வநருங்கி சீண்டி, சட்வடன்று ிலகி, அ ளுக்குள் மின்காந்த
அயலகயள உரு ாக்கி தானும் மயிர்கூச்வசரிந்து வகாண்டிருந்தான்.

அதன் பின் ாழ்த்த ந்த ர்கள் ாழ்த்தி ிட்டு சாப்பிட வசல்ல,

சுஹாஸ் மலரிடம் கருத்சத இல்லாத வ ட்டி கயதகள் சபசி,
அ யளசய பார்ய யால் ிழுங்கிக் வகாண்டிருந்தான்.

இ ர்கள் அடித்த கூத்யத எல்லாம் இது யை பார்த்துக் வகாண்டிருந்த

பிைபு, " சபசுங்க பாஸ் சபசுங்க, நான் ஸ்டாப்பா சபசுற உங்க ாய்க்கு
நாயளக்கு புல் ஸ்டாப் சபாட்ரு ாங்க.... அது யை உங்க குையல நீசய
நல்லா சகட்டுக்சகாங்க ..... அப்புறம் வ றும் யமண்ட் ாய்சு மட்டும்
தான் சகட்கும் ...." என்று கூறிய ன் மலரிடமிருந்து பறந்து ந்த
முயறப்யப, தன் லது யகயியன சட்யடயின் மீ து தட்டி உதறி
தள்ளி ிட்டான்.

ஒரு ழியாக ியட வபரும் சநைம் வநருங்க, மனசமயில்லாமல்

நின்றிருந்த சுஹாயச நிருபமாவும், அ ள் கண ன் ஆதியும் கட்டி
இழுக்காத குயறயாக கிளப்பி வகாண்டிருக்க, அ சனா மனசம
இல்லாமல் கிளம்ப ஆயத்தமானான்.

மலருக்கும் அ யன பிரியச பிடிக்க ில்யல என்பயத அ ள்

முகசம காண்பித்தது.

அ ள் மனயதயும் உணர்ந்த ன், அ ளருகில் ந்து, அ ள்

சதாள்கயள சுற்றி தன் யகயய படை ிட்டு, மலரின் சதாள்களில்
வமன்யமயாக அழுத்தி, " சதங்க்ஸ் டா வசல்லம்....நாயள
பார்க்கலாம்....சு ீ டிரீம்ஸ் " என்று கண்சிமிட்டி
ட் ியடவபற்றான்.

சுற்றி இருந்த கூட்டம் " ஒஹ்ஹூஊஊஒ " என்று ஆர்ப்பரிக்க,

சுஹாசும் வ கு சைளமாக, " கைடி கூட்டத்துக்கு பயந்தா காதல் பண்ண
முடியாது மச்சி " என்று பதிலளித்து சிரித்துக்வகாண்சட கிளம்பினான்.

தமிழ் வசால்லகைாதியில் மட்டுசம வ ட்கம் என்ற வசால்லின்

அர்த்தத்யத படித்திருந்த மலர், இப்சபாது முழுயமயாக உணர்ந்து,
அந்த ச கத்தில் மாடிக்கு ஓடி ிட்டாள்.

வநாடி நீளத்யதயும் அளவ டுத்தபடி உறங்காமல் இரு சஜாடி ிழிகள்

இலவு காத்துக் வகாண்டிருக்க, இைக்கப்பட்ட இைவும் ிடியலுக்கு
வபாறுப்பியன யகயளித்து ிட்டு, " இன்று என்யன வ றுக்கும்
நீங்கள் நாயள எனக்காக ஏங்கு ர்கள்
ீ தாசன! அப்சபாது ய த்து
வகாள்கிசறன் கச்சசரியய" என்று வசல்லமாக சகாபித்து ியட
வபற்றது.
திருமணம் என்ற தூய தமிழ் வசால்சல தன்னுள் வபரும் வபாருயள
உள்ளடக்கியது.

மனம் இயசந்த ஆணும் வபண்ணும் இல்லற ாழ் ில் ஒன்றுகூடி

கலப்பசத 'மணம்' என்ற வசால்லின் வபாருளாம். இந்த மணத்யத
சமற்வகாள்ள சபாகும் ாழ்க்யக துயண ர் இரு ரும் வதய் த்யத
முன்னிறுத்தி, பலர் முன்னியலயில், இல்லறத்தில் நல்லறத்துடன்
ாழ ஆயணயிட்டு கூடு தால், 'மணம்' என்ற வசால்
வதய் த்தன்யம வபற்று 'திருமணம்' ஆகி ிடுகின்றது.*

அப்படிப்பட்ட புனிதமான ிழா ின் அர்த்தம் வபாதிந்த பூயஜகளும்

சடங்குகளும், அக்கல்யாண மண்டபத்தில் சகாலாகலத்துடன்
து ங்கின.

முஹூர்த்த சநைம் வநருங்க மணமகளாக மதிமலர், குங்கும நிற

முகூர்த்த புடய யில், அசத நிற சைாஜா இதழ்களால் மலர்
அலங்காைம் வசய்யப்பட்டிருந்த நீண்ட பின்னல் அயசந்தாட, கால்
வகாழுசுகள் பாட்டியசக்க , நீண்ட கம்மல்கள் வமன் நடனமாட, பூைண
சந்திைனாக நடந்து ந்தாள்.

ந்த ள் தயல நிமிர்த்தச யில்யல.

“மலைா இது!!!!!!!” என்று மற்ற ர்களுக்கு மட்டுமல்ல, மனம்

க ர்ந்த னுக்கும் பலத்த சந்சதகத்யத ியதக்க த ற ில்யல.

எப்சபாதடா பார்ப்பாள் என்று சுஹாஸ் ஏங்கி பார்த்திருக்க, அ சளா

மறந்தும் அ ன் புறம் திரும்பச இல்யல.

மனதில் சலசான ஏமாற்றத்துடன் மந்திைங்கயள ஒப்பித்து

வகாண்டிருந்தான் சுஹாஸ்.

நியறந்த நல்ல சநைத்தில் அ ன் யகயில் வபற்சறாரும், வபரிசயாரும்,

சயபசயாரும், ாழ்த்தி ஆசீர் தித்த மாங்கலயத்யத புசைாஹிதர்
வகாடுக்க, மங்களம் ாத்தியம் முழங்க, அட்சயத பூக்கள் அரு ியாய்
வபாழிய,, மலரின் வபான்சங்கு கழுத்தில், ஆ ி சிலிர்க்க, அக்காய
கூட அனுமதிக்காமல் தாசன மூன்று முடிச்சிட்டு மதிமலர் என்ற மலர்
சதாட்டத்தின் வமாத்த உரியமக்காைனானான் சுகாஸ்.

"என் வநஞ்சில் நீக்கமற நியறந்து, எனக்கு இனி அயனத்துமான

நாயகன் இ ன்தான் ", என்று மலரின் உள்வநஞ்ச உண்யமயய
ஊருக்கு பயறசாற்றியபடி அ ள் வநஞ்சின் சமல் பத ிசாக
ற்றிருந்தது,
ீ சுஹாஸ் அ ளுக்கு அணி ித்த வபான்மஞ்சள் மங்கள
தாலி.

புது ிதமான உணர்ச்சி வபருக்கில் மலரின் கண்களில் வசாட்டு

கண்ண ீயை வ ளிசயற்றின.,

அ ளது கழுத்யத சுற்றி யளத்த, தன் யக வகாண்டு அ ள்

வநற்றியில் குங்குமம் இட்ட சுஹாசின் யககளில் அந்நீர் மணிகள்
பட்டு வதறிக்க, அ னும் உணர்ச்சி சப்பட்டு தான் சபானான்.

அ ள் யககயள அழுந்த பற்றி தன் ஆறுதயல வ ளிப்படுதிய னின்

வசயல் மலருக்கு, “நானிருக்கிறன்” என்ற வசய்தியய சத்தமில்லாமல்
உணர்த்தியது.

மலரின் கண்கள் கலக்கத்திற்கு ியட வகாடுத்து ிரிந்த

புன்னயகயய உதடுகளுக்கு பரிசளித்தன. அந்த வநாடியில் மலர்
அ யன ஏறிட்டு பார்க்க, தன் லது யக கட்யட ிையல உயர்த்தி
காட்டி ‘வ ற்றி “ என்ற அர்த்தத்துடன் அ யள பார்த்து
சிரித்தான் சுஹாஸ். அந்த சிரிப்பில் மட்டுமல்ல, அ ன் ாழ் ிலும்
இயணபிரியாமல் ஒன்றி ிட்டாள் மதிமலர்.

கியடத்த யசக்கிள் சகப்பில், சுஹாஸ், மலரிடம் தன் ழக்கமான

சகள் ியய சகட்க த ற ில்யல., “இன்யனக்கா து வசால்லு மலர்,
நான் மாப்பிள்யள மாதிரி இருக்சகனா?”
வ ண்பட்டு முழுக்யக சட்யடயும், வ ண்பட்டு சரியக கயையிட்ட
ச ஷ்டியும், அங்க ஸ்திைமும் அணிந்து, கல்யாண கயளயில்
கூடுதல் கம்பீைத்துடன் அபாைமாக இருந்த யனக் கண்டு உள்ளூை
வசாக்கி சபானாலும், வ ளிசய ாய் ிட்டு சிரித்தாசல த ிை
ச வறதுவும் வசால்ல ில்யல மலர்.

பின் மாயல மாற்றி, அக்னி லம் ந்து, அம்மி மிதித்து, அருந்ததி

பார்த்து, வபற்சறார் வபரிசயாரிடம் ஆசிர் பற்று, நலுங்கு ிழாக்களில்
வகாட்டமடித்து, அயன ரின் ாழ்த்யதயும் அன்புடன் ஏற்று,
அறுசுய ிருந்யதயும் பகிர்ந்தளித்து இனிசத நியற யடந்தது
அந்த மங்கள நிகழ்வு

ை ி, இந்திைா, ஹர்ஷா, சித்ைா, நிரு, ஆதி, நந்து, அை ிந்தன், நிர்மல்,

மித்ைா, பிைபு, அவ் ளவு ஏன் தர்ஷா பாப்பா உட்பட அயன ரும்
மகிழ்ச்சி வபருக்கில் நியறந்து சபாயிருந்தனர்.

மாயல ைச ற்பும் சிறப்பாக நடந்து முடிய, மணமக்கள் எதிர்பார்த்த

இனிய இைவும் ந்தது.

அை ிந்தனும், ஆதியும் சகலி வசய்சத சுஹாயச ஒரு ழி வசய்து

வகாண்டிருக்க, நிருவும், நந்துவும் மலயை ிட்டு ய க்க ில்யல.

ஒரு ழியாக இரு யையும் ஒசை அயறயில் அயடத்து அயன ரும்

வசன்ற பின்னரும் சுஹாசால் நம்பச முடிய ில்யல.

எதிசை ானசலாக சத யத சபால் அமர்ந்திருப்பது மதிமலர்

என்பயதயும், அ ள் இருப்பது அ னது பிைத்திசயக அயறயில்
என்பயதயும் உறுதி வசய்து வகாள்ள அ னுக்கு நான்யகந்து முயற
தன்யன தாசன கிள்ளி பார்க்க ச ண்டியிருந்தது.

மலருக்கு அ ன் வசயயல பார்த்து சிரிப்பு ந்தது.

“ஹப்பா.. சிரிச்சிட்டியா....நீதானானு ஒரு தடய உறுதி

வசய்துக்கிசறன் மலர் ‘ ன்று வசால்லி அ ள் இயடயில் கிள்ள, மலர்
சகாபமாக அ யன முயறத்தாள்.

“என்னடா இப்சபாவும் இசத ரியாக்ஷன் வகாடுக்கற..... தப்பு...

தப்பு.......இந்த நாளுக்காக எவ் ளவு நாள் காத்திருந்சதன் வதரியுமா?”
என்றான் சுஹாஸ் மயக்கத்துடன்..

வநாடி சநைமும் தாமதிக்காமல் மலரும், “ நானும் தான்” என்றாள்.

“அடி கள்ளி....அவ் ளவு ஆயசயய ச்சுக்கிட்டு இப்படி

முயறக்கிறிசய.....”என்றான் சுஹாஸ் அ யள வநருங்கி அமர்ந்து
அ ள் சூடியிருந்த பூக்களின் ாசம் நுகர்ந்தபடி.

‘ம்ம்ம்......சீக்கிைம்......உன் வசல்லத்துககு இங்சக உன் முதல் பரியச

வகாடு”, என்று தன் கன்னத்யத காட்டி ிட்டு, அ யள
கட்டிக்வகாண்டான்.

அடுத்த வநாடி, மலரின் யககள் அ ன் கன்னத்திற்கு பரிசளிக்க

து ங்கின.

ஒரு வநாடி என்ன நடக்கிறவதன்பது புரியாமல் சுஹாஸ் ிழிக்க, யக,

முதுகு, சதாள்பட்யட என பரிசு மயழ இன்னும் வதாடர்ந்து
வகாண்டிருந்தது.

“அடிப்பா ி .மலர்..என்னாச்சு எதுக்கு இப்படி அடிக்கிற” என்று

சுஹாஸ் அலற, இப்சபாது அ ன் காயத பிடித்து திருகினாள் மலர்.

“இதுக்கு தான் இவ் ளவு நாள் காத்திருந்சதன் கண்ணா..... நீ வசஞ்ச

ச யலக்கு இவதல்லாம் பத்தாது.....எவ் ளவு யதரியம் உனக்கு!!!!!!!
என்கிட்சடசய ந்து இன்வனாருத்தி அழகா இருக்கானு வசால்ற,
அ யள லவ் பண்சணன்னு வசால்ற, அ ளுக்காக என்யன
ிட்சடன்னு வசால்ற, என்யன எத்தயன நாள் அயலகளிச்ச நீ ,
சபாதாக்குயறக்கு சநத்து மாடிப்படியில் ிழுந்திடுச ன்னு ச ற
வசால்ற, எல்லாத்யதயும் கவைக்டா கணக்கு
ச்சிருக்சகன்ல...இன்யனக்கு வமாத்தமா உன்யன க னிக்காம
ிடறதில்யல.....ஒரு முடிச ாட தான் ந்திருக்சகன்.....ஆமா “
என்றாள் மதிமலர்.

இந்த மாடர்ன் மகாலஷ்மிக்குள் இப்படி ஒரு பத்திைகாளியா? என்று

ாய் பிளந்தான் சுஹாஸ்.

“ அட பா ி,பாஸ்ட் யநட்சல புருஷயன இப்படி க னிக்கற

வபாண்டாட்டி, உலகத்திசலசய நீ ஒருத்தியா தான் இருப்ப....... அர் ீ
வசான்னது சரியா சபாச்சச.....இனிசம உனக்கு கண்ண ீர் படலம்
தான்னு அன்யனக்சக வசான்னாசன...நான் தான் சகட்காம
சபாயிட்சடன்.....கவுத்திட்டிசய கடவுசள!!!!!” என்று ாய் ிட்டு
புலம்பி அதற்கு ச று ாங்கி கட்டிக்வகாண்டான்.

ஆனால், அ னது ஆருயிைாகி சபான அ ளிடம் அடி ாங்கு தும்,

அ னுக்கு இனிக்க தான் வசய்தது. மலரின் வசயயல ைசித்து மனம்
ிட்டு சிரிக்க ஆைம்பித்தான் சுஹாஸ்.

அ ன் சிரிப்யபக் கண்டு இன்னும் வ றியாகி சபான மலர் தன்

தாக்குதயல அதிகரிக்க, அ ள் யககள் அ னுக்குள் சியறப்பட்டன.
அடுத்து அ ளும் அ னுள் சியறப்பட்டாள்.

தன்யன அடித்த யககள் ஒவ்வ ான்றுக்கும், அய வகாடுத்த

அடிகளின் எண்ணிக்யகயய ிட அதிகமாக முத்தங்கள் பரிசளித்து
ஆை தழு ி வகாண்டான்.

வமல்ல வமல்ல அ ன் அன்பில் மயலத்து, பின் மயங்கி, நாணத்துடன்

அயமதியயடந்த மலரின் ிழிகயள பார்த்து காதல் வபாங்க “மதி”
என்று அயழத்தான்.

காதல் பயில து ங்கி இருந்த மதிமலரின் ிழிகள் இப்சபாது மீ ண்டும்

வைௌத்திைம் பழக து ங்க, அ ள் கன்னங்களில் யகய த்து தன் முகம்
சநாக்கி திருப்பி,

“மதி......ப்ள ீஸ்....நான் வசால்றயத சகளுடா.....

என் மனநமனும் வானம்
அதில் மதியாய் ெீ மட்டும்....
இது சத்தியம்........இயத நம்பு ியா? “ என்று பார்ய யால் அ ள்
உயியை துயளத்தபடி வமன்யமயாக ின ினான் சுஹாஸ்.

“ சனம்.????? புளுகுமூட்யட........” என்று மலர் கிண்டலாக

சிரித்தாலும், அந்த ார்த்யதகளின் நிஜமும், அ ன் ிழிகளின்
தீர்க்கமும் அ யள தயலயயசக்க வசய்தது.

ஆனாலும் அ ள் வசான்னாள் “ம்ம்ம்.. சரி....பியழச்சு சபாங்க........

நம்பசறன்... ஆனா அப்பசபா சகாபம் ரும்சபாது இப்படிதான்
அடிப்சபன்.... சம்மதமா?” என்று சகட்ட ளின் குறும்பு சிரிப்பில்
கிறங்கி சபான ன்,”த்சு.... தயல ிதி யாயை ிட்டது??ஆனாலும்
எனக்கு இதில் பைம சந்சதாஷமும், சம்மதமும் தான் பிரின்சஸ்.”
என்றான்.

அதன் பின் காலம் தாழ்த்தாமல், காதல் மயனயாளின் சதனிதழ்களில்

தன் முத்தியையய பதித்து, இனிய இல்லறத்தின் அரிச்சு டியய கற்க
து ங்கினான் அந்த ஆயச கண ன்.

தன் மனதில் வமய்யான காதல் வநய்து, ஆருயிைாகி ிட்ட

மதிமலரிடம் என்ற மலர் மங்யகயிடம் இனி ரும் நாட்கள்
அயனத்தும், அன்புக்கு அடிபணிந்த வகாத்தடியமயாக மாறி ிட
சுஹாஸ் முழுமனசதாடு ஒப்புதல் அளித்து ிட்டான்.

அ யளத் த ிை ச று ஒருத்திக்கு அ ன் சிந்தயனகளில் கூட

இனிசமல் இடமில்யல!!

அ ளுக்வகன்று அ னும், அ னுக்வகன்று அ ளும் ாழும் இந்த

ாழ் ில், குட்டி குட்டி சண்யடகள் ைலாம், வசல்ல சச்சைவுகள்
 ைலாம், காதல் யககலப்புகள் கூட ைலாம், ஆனால் பிரிவ ன்பதற்கு
மட்டும் அங்சக அனுமதிசய இல்யல.

ஆனந்தம் மட்டுலம வசிக்கும் இருப்பிடம் இனி அவர்கள் இல்ேிடம்

தீ இல்மே புமக இல்மே

ஒரு லவள்வி நசய்கிறாய் விழியிலே
நூல் இல்மே தறி இல்மே
ஒரு காதல் நெய்கிறாய் மனதிலே
பூ இல்மே மடல் இல்மே
புது லதமன நபய்கிறாய் உயிரிலே
என்மன உன்னிடம் இழக்கிலறன்
இருந்தும் இல்மேயாய் இருக்கிலறன்
முன்னும் பின்னும் சின்னம் மவப்லபன் சின்ன சின்னதாய்

ஓ ஓ ஓ...லஹா...ஓ... விமேயாய் தந்லதலன என்மன

ஓ ஓ ஓ...லஹா...ஓ...வாங்கிக் நகாண்லடலன உன்மன

-இயழகள் இயணந்தன.

-வநய்தல் வதாடரும்