ΑΜΑ Σ(ι)ΜΑΔ(ι) ΝΙΓΡΙΤ’ΝΟ

Το κανονικό μασάλι λεει «αμά σ(ι)μάδ(ι) τζιντζ(ι)νό». Το έλεγαν οι παλιοί όταν

συνέβαινε κάτι αναπάντεχο, όπως το ...αυτογκόλ! Και έχουμε 2 τέτοια αυτογκόλ,
επίκαιρα λόγω της επικείμενης 106ης Επετείου Απελευθερώσεως της Νιγρίτας

Το πρόσφατο αυτογκόλ.
Το μασάλι για το τζιντζ(ι)νό σ(ι)μάδ(ι) το θυμήθηκα όταν πληροφορήθηκα προ
ημερών ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Νιγρίτας αποφάσισε να μην δώσει το «χρυσό
κλειδί» της πόλης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που θα επισκέπτονταν την πόλη
για την επέτειο της «Απελευθέρωσης». Πρακτικά, η απόφαση αυτή σημαίνει,
«Πρόεδρε, μην έρχεσαι, δεν σε θέλουμε, επειδή δεν εμπόδισες τη συμφωνία των
Πρεσπών». Και ο Πρόεδρος δεν θα έρθει!
Δεν θεωρώ ότι ο κ.Παυλόπουλος ήταν από τους καλλίτερους (υπερ)υπουργούς της
Μεταπολίτευσης. Ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας όμως τον σέβομαι, όπως οφείλω.
Κρίνω ως ατυχή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν θυμάμαι άλλη φορά
να έχει τιμήσει τα «Ελευθέρια» της Νιγρίτας Ανώτατος Άρχων. Και τώρα;; Τώρα,
«φταίει το γαδούρ(ι) και βαράμε το σαμάρ(ι)», όπως λεει η παροιμία. Κοντολογίς, ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη για τη συμφωνία των
Πρεσπών.
Ατελέσφορη θα ήταν και η τυχόν παραίτηση του Προέδρου, την οποία σοφίστηκαν
διάφοροι «τηλε-αστέρες» (ου μην αλλά και ψηφοθήρες): Ζητούσαν συνεχώς να
παραιτηθεί ο Ανώτατος Άρχων, ώστε να οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές, πριν
επικυρωθεί η συμφωνία. Εκτιμώ ότι μια τέτοια ενέργεια δεν θα είχε το «ποθούμενο»
αποτέλεσμα. Μπορούσε μάλιστα και να λειτουργούσε ανάποδα. Να προσέδιδε λαϊκή
στήριξη στη συμφωνία! Άραγε, πως θα αντιδρούσαν οι ψηφοφόροι σε μια, οξύτατη
εκ των πραγμάτων, αντιπαράθεση του «εκλεγμένου» πρωθυπουργού με τον
«διορισμένο» Πρόεδρο;; Θεωρώ πολύ πιθανό ότι δεν θα ήταν λίγοι εκείνοι που θα
συσπειρώνονταν γύρω από τον πρωθυπουργό που κάποτε εξέλεξαν. Κάτι παρόμοιο
θα έκαναν και άλλοι Πρεσποπαθείς (ποταμίσιοι, καρεκλίσιοι κλπ.).

Το προγονικό αυτογκόλ.
Αυτό το έλαχαν ως ...γονική παροχή οι σημερινοί Νιγριτινοί. Είναι μια απόφαση 2 σε
1, του Κοινοτικού Συμβουλίου Νιγρίτας, έτους 1937: Με την απόφαση αυτή
αναγνωρίζεται ότι την 23.10.1912 ο «ηρωϊκός καπετάν Γιαγκλής» ελευθέρωσε την
πόλη από τους Τούρκους. Όμως, καθιερώνεται ως Τοπική Εορτή όχι η 23 Οκτωβρίου
1912 αλλά η 21 Φεβρουαρίου 1913, η μέρα που εκδιώχθηκε ο ...συμμαχικός
Βουλγαρικός λόχος που ως τότε «φιλοξενούνταν» στην ελευθερωμένη Νιγρίτα!
Βεβαίως, ήταν σημαντική η ως άνω εκδίωξη του Βουλγαρικού λόχου από την πόλη.
Μόνο που δεν ήταν απελευθέρωση. Ας θυμηθούμε ότι η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τα
«ελευθέρια» την 26.10.1912 που εισήλθε στην πόλη ο ελληνικός στρατός και όχι η
18.6.1913 που εξουδετερώθηκε ο «φιλοξενούμενος» σ’ αυτήν βουλγαρικός στρατός.
Επιπλέον, η υπόψη απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Νιγρίτας, αγνοεί ότι η
ουσιαστική-τελική εκδίωξη των Βουλγάρων από τη Νιγρίτα και όλη τη Μακεδονία,
επιτεύχθηκε με τις νικηφόρες μάχες Κιλκίς-Λαχανά (19-21.6.1913). Χωρίς αυτές τις
ιστορικές νίκες, η όποια προηγούμενη «νίκη», επί οποιουδήποτε βουλγαρικού λόχου,
θα πήγαινε στράφτι.
Προπαντός όμως, αυτό το ...προγονικό αυτογκόλ αδικεί κατάφωρα τον Ιερισσιώτη
οπλαρχηγό Γιαγκλή. Αγνοεί ότι ο ηρωϊκός καπετάνιος, Νιγριτινός εκ «μεταγραφής»,
όχι μόνο ελευθέρωσε τη Νιγρίτα και την περιοχή της, αλλά οργάνωσε ένα αυτόνομο
κρατίδιο, από το Τσάγεζι έως το Στρυμονικό και έως την Ασπροβάλτα. Ένα ελληνικό
προτεκτοράτο, το οποίο επί έναν και πλέον μήνα κυβερνούσε μόνος του ο
«αγράμματος» καπετάνιος, κατά τρόπο απλό και ζηλευτό, «εν ονόματι του Βασιλέως
των Ελλήνων» και σε πείσμα των Βουλγάρων!
Τέλος, το ...προγονικό αυτογκόλ δεν λαμβάνει υπόψη και ένα πρακτικό πρόβλημα: Η
21 Φεβρουαρίου 1913 είναι ημέρα απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, της πρωτεύουσας
της Ηπείρου. Πραγματική απελευθέρωση και όχι συμπλοκή με «συμμαχικό» λόχο.
Τον καιρό εκείνο, η Χώρα είχε στείλει στο μέτωπο των Ιωαννίνων 6 Μεραρχίες, ενώ
για τις συμπλοκές της Νιγρίτας, και παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Γιαγκλή, έστειλε
μόλις έναν λόχο. Αυτό για να έχουμε και ένα ...στρατιωτικό μέτρο σύγκρισης. Και
ήταν φυσικό ο εκάστοτε Ανώτατος Άρχων της Χώρας να πηγαίνει στα Γιάννινα την
κάθε 21 Φεβρουαρίου, και όχι στη Νιγρίτα. Φέτος, για πρώτη φορά (νομίζω) εδέησε
να προτιμήσει τη Νιγρίτα. Και κρίθηκε ανεπιθύμητος!
[Στις φωτογραφίες που ακολουθούν: (α) Ο Γιαγκλής με άνδρες του (β) Ο όρκος του
Γιαγκλή στον Μακεδονικό Σύλλογο» των συμπατριωτών του αδερφών Γερογιάννη]