Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΟΦΛΗΣΕΙ!

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ!

ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΚΙ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ!

ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 10ΗΣ ΑΠΡΙΛΗ

ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ.
ΑΡιστερός Ανεξάρτητος Χώρος ΤΟπογράφων

1
Πίνακας περιεχομένων
Για την ευρύτερη κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα ..............................................................3
Η προεκλογική ατζέντα Μητσοτάκη στα Πανεπιστήμια ........................................................4
Το κεντρικό μέτωπο της αναδιάρθρωσης- Προεδρικό Διάταγμα ...........................................6

Αναπτυξιακοί Άξονες- Αλλαγή Προγράμματος Σπουδών ......................................................8

Ο ρόλος των καθηγητών ......................................................................................................12
ΔΑΠ η παράταξη του Μητσοτάκη........................................................................................13
Οι πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό του Συλλόγου και οι πολιτικές τους κατευθύνσεις.14

Να επιλέξουμε την ενότητα για την οικοδόμηση ενός νικηφόρου κινήματος!..................16

Φοιτητικές Εκλογές: Να επιλέξουμε τη συλλογική διεκδίκηση κόντρα στον ατομικό δρόμο

και την ΔΑΠ!............................................................................................................................17

2
Για την ευρύτερη κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από μια σχετική σταθεροποίηση. Η σταθεροποίηση αυτή αφορά
κυρίως δύο παράγοντες: (α) την εμπέδωση και εμβάθυνση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας και
των μνημονίων και (β) την αδυναμία του λαϊκού παράγοντα, σε αντίθεση με την περίοδο 2010-12’, να
προβάλλει ικανές αντιστάσεις ώστε να ορθώσει αναχώματα στις μνημονιακές πολιτικές. Με αυτή την έννοια
είναι μια σταθεροποίηση που έρχεται να καθηλώσει τα λαϊκά στρώματα σε ένα πολύ δυσμενές επίπεδο
διαβίωσης.

Στο φόντο αυτό ο Σύριζα και η ΝΔ έρχονται ενόψει των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων να
διαμορφώσουν τις πολιτικές τους στρατηγικές επιχειρώντας να δημιουργήσουν ένα νέο δικομματισμό-
«ψευτοδίπολο». Από τη μία ο Σύριζα έχοντας εφαρμόσει και βαθύνει τα μνημονιακά μέτρα, έρχεται να
βαφτίσει το κρέας ψάρι , προσπαθώντας να συγκροτήσει μια αφήγηση περί success story και τέλος των
μνημονίων αλλά και να εμφανίσει επικοινωνιακά ένα «δημοκρατικό» προφίλ. Από την άλλη η ΝΔ έρχεται να
εκφράσει το μπλοκ τη ρεβάνς απέναντι στους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων του προηγούμενου
διαστήματος κυρίως μέσα από το δόγμα του «νόμου και της τάξης». Ο «φόβος» της ανόδου του Μητσοτάκη
και η ανασφάλεια που δημιουργείται σε τμήματα των εργαζομένων αποσυμπιέζεται από το «δημοκρατικό»
προφίλ του Τσίπρα. Πρόκειται επί της ουσίας για δύο στρατηγικές που αλληλοτροφοδοτούνται, έχουν ως
κοινή αφετηρία την αποδοχή των μνημονίων και της λιτότητας και ταυτόχρονα επιχειρούν να πολώσουν σε
δευτερεύοντα ζητήματα.

→Στοχεύσεις και αποτελέσματα των πολιτικών της λιτότητας

Η βασική στόχευση των μνημονιακών πολιτικών που με συνέπεια έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις,
μήδε μιας εξαιρουμένης, από την έναρξη της κρίσης μέχρι και σήμερα είναι το βάρος της κρίσης να το
φορτωθούν τα εργαζόμενα στρώματα. Στο πλαίσιο αυτό οι προωθούμενες αναδιαρθρώσεις έχουν επιφέρει
σημαντικές μεταβολές στην απασχόληση του εργαζόμενου κόσμου, στο βιοτικό του επίπεδο και στις ίδιες τις
συνθήκες ζωής.

Προφανώς σε μια περίοδο 9 χρόνων κρίσης και λιτότητας, τα καταστροφικά αποτελέσματα αφορούν πολλά
ζητήματα και εντοπίζονται σε πολλαπλά επίπεδα. Βασικό χαρακτηριστικό
αποτελεί η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή η βίαιη συμπίεση
των εργατικών μισθών αλλά και η επικαλούμενη «ευελιξία» στην αγορά
εργασίας. Ευελιξία η οποία έχει διαλύσει τις σταθερές μορφές απασχόλησης
και έχει εντείνει και το ίδιο το πρόβλημα της ανεργίας. Ενδεικτικά η
πραγματική ανεργία αγγίζει το 30%, η μειώσεις των μισθών περίπου το ίδιο
ποσοστό, διαμορφώνοντας ένα τοπίο στο οποίο επικρατεί μια τάση φυγής προς το εξωτερικό.

Βεβαίως αυτή η συζήτηση έχει εκλείψει από τον δημόσιο διάλογο τα τελευταία 4 χρόνια και αντικατασταθεί
από τα επικοινωνιακά παιχνίδια του Σύριζα και της ΝΔ. Η μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης σε
δευτερεύοντα θέματα αντανακλά ακριβώς το γεγονός πως και ο Σύριζα και η ΝΔ έχουν ως κοινή αφετηρία το

3
 τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Απέναντι στην παγιοποίηση μιας τέτοιας κατάστασης εγκλωβισμού
των λαϊκών στρωμάτων σε ένα ψευτοδίπολο είναι σημαντικό να συγκροτηθεί μια απάντηση και να ορθωθεί
ανάστημα από την πλευρά των εργαζομένων και της νεολαίας.

Εμείς ως αριστερό ριζοσπαστικό σχήμα σε μια σχολή δεν θα

μπορούσαμε να έχουμε μια συνολική άποψη σε σχέση με τις
απαντήσεις σε αυτά τα ζωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει
σήμερα τόσο ο εργαζόμενος κόσμος όσο και η νεολαία.
Θέλοντας να βάλουμε και εμείς όμως ένα λιθαράκι στην
υπόθεση της αντίστασης και της ανατροπής αυτής της
κατάστασης θεωρούμε πως βασικό ζητούμενο για τις δυνάμεις
της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι η μέγιστη δυνατή πολιτική
και κοινωνική συσπείρωση, σε μια κατεύθυνση ρήξης με την
κυρίαρχη πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται ήδη από τώρα το καθήκον για
τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς να κάνουν μέτωπο τόσο ενάντια στην σημερινή κυβέρνηση όσο και
στην ΝΔ και στην επερχόμενη άνοδο της στο κυβερνητικό κέντρο . Απέναντι στην αναβάθμιση της κρατικής
καταστολής, στη θωράκιση των μηχανισμών και την προσπάθεια περιθωριοποίησης της ριζοσπαστικής
αριστεράς οφείλουν από τώρα οι δυνάμεις της αριστεράς να προετοιμάζονται και να συγκροτούνται απέναντι
στην ρεβάνς που ετοιμάζουν οι δυνάμεις του αστικού μπλοκ.

Η προεκλογική ατζέντα Μητσοτάκη στα Πανεπιστήμια

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση καθίσταται ένα από τα σήματα κατατεθέν της προεκλογικής ατζέντας
Μητσοτάκη. Με βάση της δηλώσεις Μητσοτάκη αλλά και το πολιτικό-ιδεολογικό κλίμα που διαμορφώνεται
στο εσωτερικό του πανεπιστημίου η επίθεση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα θα αναβαθμιστεί. Διά στόματος
Μητσοτάκη «απόλυτη προσωπική προτεραιότητα η εκπαίδευση». Ας δούμε πιο συγκεκριμένα ποια είναι αυτή
η προτεραιότητα…

→Διαγραφές φοιτητών

Στη παρουσίαση των πέντε βασικών σημείων για την εκπαίδευση του προγράμματος της ΝΔ για την παιδεία
αναφέρεται ενδεικτικά σε σχέση με τις διαγραφές φοιτητών «Καθιερώνεται ανώτατο χρονικό όριο
ολοκλήρωσης των προπτυχιακών σπουδών στα ν+2 έτη, εκτός εξαιρέσεων που θα αποφασίζονται από τα
αρμόδια όργανα του εκάστοτε ιδρύματος.» Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα. Σε πάρα πολλές
σχολές ο μέσος όρος αποφοίτησης ξεπερνά τα ν+2 χρόνια, ακριβώς γιατί ο όγκος της ύλης των μαθημάτων, ο
βαθμός δυσκολίας και τα μαζικά κοψίματα δεν καθιστούν εφικτή την έγκαιρη περάτωση σπουδών.
Χαρακτηριστικές σχολές είναι αυτές του Πολυτεχνείο. Αφετέρου ιδεολογικά, θα κυριαρχεί το αίσθημα της
επιβίωσης και του ατομισμού, της ανεξάντλητης προσπάθειας να τα προφτάσουν όλα, της πλήρης κατάργησης
του ελεύθερου χρόνου. Βασικό όμως ζήτημα που προκύπτει είναι η ακόμα μεγαλύτερη «υποταγή και
υποτέλεια» στον καθηγητή, καθώς θα σχετίζεται πλέον πιο άμεσα με την δυνατότητα των φοιτητών να πάρουν
πτυχίο, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι καθηγητές είναι αυτοί που ορίζουν τα προγράμματα σπουδών, που
επιβάλλουν απουσίες και υποχρεωτικές εργασίες, που πραγματοποιούν τα μαζικά κοψίματα, που
«σκανάρουν» τα πρόσωπα των φοιτητών για το ποιος παρακολουθεί και ποιος όχι. Δεν πρόκειται δηλαδή για
ένα μέτρο εξορθολογισμού η μείωσης κόστους ( οι φοιτητές που έχουν υπερβεί το ν+2 δεν επιβαρύνουν με
κάποιο επιπλέον κόστος) αλλά σαφέστατα για ένα σκληρό μέτρο πειθάρχησης.

4
→Ιδιωτικά πανεπιστήμια

Στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης-‘‘βελτίωσης’’ της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης η Ν.Δ., με την πιθανή εκλογή της
στις ερχόμενες εκλογές, προτείνει τη δημιουργία «μη κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων». Η διαδικασία
αυτή, αφενός , θα οδηγήσει σε υποβάθμιση των πτυχίων μας. Ήδη παρατηρούνται προσπάθειες
κατακερματισμού των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων (Π.Δ.) και σύνδεσης γνωστικού αντικειμένου με
επαγγελματικά δικαιώματα. Έτσι με την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και την ισοτίμηση των πτυχίων
των ΑΕΙ με αυτά (κάτι που συμβαίνει ήδη για τα κολέγια) θα δημιουργήσει μια κατάσταση συνολικής
συμπίεσης των αποφοίτων προς τα κάτω. Αφετέρου, η κίνηση αυτή θα εντείνει την εντατικοποίηση των
φοιτητών στα δημόσια πανεπιστήμια. Αυτό θα συμβεί καθώς στα ιδιωτικά πανεπιστήμια οι φοιτητές είναι
πλήρως εντατικοποιημένοι, έχοντας υποχρεωτικές εργασίες σε εβδομαδιαία βάση, υποχρεωτικά εργαστήρια,
μικρές εξεταστικές και φόβο διαγραφής από τη σχολή, σε περίπτωση μη ανταπόκρισης τους στα πρότυπα της
σχολής. Έτσι η εντατικοποίηση αυτή θα εμπεδώνεται και θα υιοθετείται και από τα δημόσια πανεπιστήμια
στον ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα, κάτι που έχει σαν βασική στόχευση την προετοιμασία εντατικοποιημένων
και πειθαρχημένων εργαζόμενων εύκολα εκμεταλλεύσιμων από την εργοδοσία.

→Κατάργηση ασύλου

Το άσυλο αποτελεί μία λαϊκή κατάκτηση πολλών ετών που έχει βαφτεί με αίμα. Ως ο χώρος εκείνος που δεν
επιτρέπεται η είσοδος της αστυνομίας, αποτελεί χώρο ελεύθερης έκφρασης ιδεών τόσο σε ακαδημαϊκό όσο
και σε πολιτικό επίπεδο, χώρο που με αμεσοδημοκρατικό
τρόπο λαμβάνουν χώρα διαδικασίες του κινήματος, και που
προστατεύει το μεγαλύτερο όγκο της πορείας από την
κρατική καταστολή. Έτσι επιτρέπει την ανάπτυξη
κινηματικών αντιστάσεων, γεγονός που «ενοχλεί» τις
εκάστοτε κυβερνήσεις. Όπως είναι φανερό και στο σήμερα
έχει αρχίσει μία διαδικασία στοχοποίησης του
πανεπιστημιακού ασύλου από την Ν.Δ., με αποκορύφωμα
την περίοδο που είχε καταργηθεί. Αυτό φαίνεται τόσο
απ΄τη μεθοδευμένη καταπάτηση των χώρους ασύλου
(ΑΣΟΕΕ, ΑΠΘ κ.α.) όσο και από την συνεχή προώθηση από τα ΜΜΕ και τους καθηγητές της αφήγησης περί
«άσυλου βίας και ανομίας».

Σε μία χώρα λοιπόν που επί τόσα χρόνια πλήττεται από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, ο πολιτικός
διάλογος προσανατολίζεται στην «ανομία» εντός των πανεπιστημιακών χώρων, καθιστώντας την
αποκατάσταση του νόμου και της τάξης αυτονόητη υποχρέωση της επόμενης κυβέρνησης. Έτσι ο Μητσοτάκης
μέσα από τις εξαγγελίες του απονομιμοποιεί τον φοιτητικό συνδικαλισμό και τους χώρους έκφρασης των
πολιτικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια, προφασιζόμενος πως με την ύπαρξη αυτών «δεν υπάρχει ελεύθερη
έκφραση ιδεών, παρεμποδίζοντας τη δημοκρατία» και ταυτίζει τους φοιτητές με «κουκουλοφόρους που
επιτίθενται σε άλλους φοιτητές και σε εργαζόμενους των πανεπιστημίων». Προτείνει, λοιπόν, για όλα τα
παραπάνω την κατάργηση του ασύλου.

Ακριβώς όμως επειδή η κατάργηση του ασύλου έρχεται να αναιρέσει ένα κεκτημένο δικαίωμα του λαϊκού
κινήματος και ειδικότερα του φοιτητικού οφείλουμε να υπερασπιστούμε το άσυλο απέναντι στην στοχοποίηση
και επίθεση που δέχεται τόσο από το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο όσο και από την φυσική καταπάτηση
του από τις δυνάμεις καταστολής.

5
 ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ- ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ

Τον τελευταίο χρόνο και σε συνέχεια των προηγούμενων έχει ανοίξει σχεδόν στο σύνολο των σχολών, με έναν
επιθετικό τρόπο από πλευράς Υπουργείων, αρμόδιων φορέων και διοικήσεων των σχολών, το ζήτημα της
επιβολής αναδιαρθρωτικών μέτρων στο εσωτερικό των σχολών. Από το ζήτημα της διδακτικής επάρκειας, και
τώρα πλέον και του προσοντολογίου, στις καθηγητικές σχολές, και τις συγχωνεύσεις στο Γεωπονικό, ως την
σωρηδόν «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται ξεκομμένα μεταξύ τους και σαν
αποσπασματικές κινήσεις, και όντως αυτό σε έναν μικρό βαθμό ισχύει καθώς η αναδιάρθρωση συντελείται σε
διαφορετικό χρόνο σε κάθε κλάδο και με σχετικά διαφορετικό τρόπο, δηλαδή δεν έχει την μορφή ενός κεντρικού
νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά σε κάθε κλάδο ξεχωριστά. Παρόλα αυτά υπάρχει μία κοινή
συνισταμένη στο στόχο των επιμέρους αναδιαρθρώσεων και αυτή είναι η διάσπαση των πτυχίων και η
ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αποδίδονται σε αυτά.

 Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Ο κλάδος των μηχανικών φυσικά δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο απ’την ευρύτερη κίνηση της αναδιάρθρωσης. Η
αναδιάρθρωση στον κλάδο των μηχανικών έρχεται να συνεχίσει αλλά και να υλοποιήσει στο έπακρο τις σχετικές
ευρωπαϊκές κοινοτικές οδηγίες και τις αντίστοιχες μνημονιακές δεσμεύσεις αλλά και το Προεδρικό Διάταγμα(
στο εξής Π.Δ.) 38/2010. Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά; Με την υλοποίηση των προαναφερθέντων οδηγιών και
νόμων, τα πτυχία των πολυτεχνείων παρακάμπτονται με τριετείς κύκλους σπουδών που ανήκουν στο αμέσως
προηγούμενο (κατώτερο) επίπεδο του πλαισίου προσόντων. Έτσι παρακάμπτονται λ.χ. οι 5ετείς σπουδές
μηχανικού στην Ελλάδα από τους βρετανικούς 3ετείς κύκλους που οδηγούν σε Bachelor. Στην ίδια κατηγορία
περιλαμβάνονται τα ΤΕΙ μετά την ανωτατοποίησή τους, καθώς και τα Κολλέγια που συνάπτουν συμφωνίες
πιστοποίησης ή δικαιόχρησης.

Όλα αυτά έρχονται να συνεχιστούν και να υλοποιηθούν στο έπακρο, όπως είπαμε και παραπάνω, με τη
συντελούμενη αναδιάρθρωση στον κλάδο των μηχανικών όπως αυτή αποτυπώνεται με το Π.Δ. 99/2018 με τον
αποπροσανατολιστικό τίτλο «Ρύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών
δικαιωμάτων για κάθε ειδικότητα», τα χαρακτηριστικά και οι στοχεύσεις του οποίου θα αναλυθούν παρακάτω:

1) ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ… Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ!

Μία πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει από κάποιον στο νέο Π.Δ. σχετικά και με τον αποπροσανατολιστικό
χαρακτήρα του τίτλου του είναι η αντικατάσταση του όρου επαγγελματικά δικαιώματα με τις «επαγγελματικές
δραστηριότητες». Αυτή η λεκτική διαφορά, που συνιστά και την αναδιαρθρωτική κίνηση, είναι ότι με τον όρο
επαγγελματικά δικαιώματα περιγράφονται με έναν γενικό τρόπο τα επαγγελματικά δικαιώματα των βασικών
ειδικοτήτων του κλάδου των μηχανικών ενώ με τον όρο «επαγγελματικές
δραστηριότητες» περιγράφεται η στενότερη και λεπτομερής καταγραφή
των πεδίων απασχόλησης των μηχανικών. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι
τα επαγγελματικά δικαιώματα συνιστούν ένα μεγαλύτερο εύρος
ελευθερίας και κατοχύρωσης δικαιωμάτων στις ειδικότητες των
μηχανικών και κατ’επέκταση στον κάθε απόφοιτο ενώ οι
«επαγγελματικές δραστηριότητες» στενεύουν τα περιθώρια της
επαγγελματικής προοπτικής των αποφοίτων.

6
Σε συνέχεια αυτού του περιορισμού της επαγγελματικής προοπτικής με το νέο Π.Δ. αντιστοιχίζονται τα
γνωστικά αντικείμενα με «επαγγελματικές δραστηριότητες» με την λεπτομερή περιγραφή του γνωστικού
αντικειμένου που αντιστοιχεί σε κάθε ειδικότητα προλειαίνοντας το έδαφος για την διάσπαση των πτυχίων σε
ένα επόμενο διάστημα μέσω της απόδοσης επαγγελματικών «δικαιωμάτων» στον εκάστοτε απόφοιτο ανάλογα
με το γνωστικό αντικείμενο που έχει επιλέξει. Πιο απλά, ανάλογα με την επιλογή εμβάθυνσης στην σχολή μας
για παράδειγμα, θα αποδίδονται και τα αντίστοιχά της επαγγελματικά «δικαιώματα», διασπώντας κατ’αυτό τον
τρόπο το πτυχίο μέσω της απόδοσης διαφορετικών επαγγελματικών «δικαιωμάτων» στους αποφοίτους της
σχολής.

Μία ακόμα παρατήρηση που μπορεί να γίνει από κάποιον αναφορικά με το νέο Π.Δ. είναι ότι δεν υπάρχει καμία
αναφορά ούτε στην αποκλειστικότητα εισαγωγής των αποφοίτων των πολυτεχνικών σχολών στον κλάδο των
μηχανικών, κάτι που περιγραφόταν με σαφή τρόπο στο προηγούμενο Π.Δ. που καθόριζε τον κλάδο των
μηχανικών, ούτε στο ενιαίο πενταετές πτυχίο ως βασική προϋπόθεση για την εισαγωγή στον κλάδο των
μηχανικών. Αυτό γίνεται στα πλαίσια αναγνώρισης 3ετών και 4ετών κύκλων σπουδών, που όντας εξειδικευμένοι
κύκλοι σπουδών, που προκύπτουν μέσα από τον κατακερματισμό του γνωστικού αντικειμένου των βασικών
ειδικοτήτων, έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία μηχανικών πολλών ταχυτήτων.

2) ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ!

Η εισαγωγή νέων πιο περιορισμένων τόσο σε γνωστικό αντικείμενο όσο και σε επαγγελματικά δικαιώματα
σχολών με την ταυτόχρονη απόδοση επαγγελματικών “δικαιωμάτων”, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία
μηχανικών πολλών ταχυτήτων. Δηλαδή δημιουργούνται διαφορετικά επίπεδα μηχανικών που όμως μπορεί να
αναφέρονται στην ίδια ειδικότητα. Πιο απλά Τοπογράφος 3ετούς κύκλου σπουδών στο εξωτερικό(bachelor),
Τοπογράφος 4ετούς κύκλου σπουδών στα «ανωτατοποιημένα» ΤΕΙ, Τοπογράφος 5ετούς φοίτησης πολυτεχνικής
σχολής. Προκύπτει λοιπόν απ΄την νέα πραγματικότητα που δημιουργεί για τον κλάδο των μηχανικών το νέο Π.Δ.,
ότι δημιουργείται μια διαστρωμάτωση στο εσωτερικό της εκάστοτε ειδικότητας, που καταλήγει στον
ανταγωνισμό μεταξύ των μηχανικών χωρίς να ευνοεί καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις, αντίθετα
καταλήγει στη συμπίεση όλων προς τα κάτω. Ταυτόχρονα, στο ΠΔ
ορίζονται νέες ειδικότητες με την απόσπαση ενός μέρους του γνωστικού
αντικειμένου και των δικαιωμάτων των βασικών ειδικοτήτων γεγονός
που ενισχύει των κατακερματισμό.

Συμπερασματικά, και βάσει των παραπάνω, θα μπορούσε να πει κανείς

ότι το νέο Π.Δ. όχι απλώς δεν «ρυθμίζει το επάγγελμα του μηχανικού»,
όπως διατυπώνεται ψευδεπίγραφα στον τίτλο του αλλά οδηγεί στην
απορρύθμιση του κλάδου καθώς στρώνει τον δρόμο για την διάσπαση
των ενιαίων πτυχίων και την ρευστοποίηση των επαγγελματικών
δικαιωμάτων που αποδίδονται σε αυτά. Οι στοχεύσεις που
αναδεικνύονται λοιπόν από την ανάλυση του νέου Π.Δ. , αλλά και η πραγματικότητα που διαμορφώνει, θα
μπορούσε κάποιος κομβικά να πει ότι είναι:

 Η εξατομίκευση των πτυχίων και η εμπέδωση του ατομικού φακέλου προσόντων

Μία διαδικασία όπου καθώς στρώνεται το έδαφος για την διάσπαση των πτυχίων και της ρευστοποίησης των
επαγγελματικών δικαιωμάτων μέσω του Π.Δ., ο τρόπος με τον οποίο θα εισάγονται οι απόφοιτοι στην αγορά
εργασίας θα είναι με έναν τελείως ατομικό τρόπο, που ο καθένας θα συλλέγει προσόντα, πιστοποιήσεις,
σεμινάρια, δεύτερα πτυχία, μεταπτυχιακά (κι όλα αυτά ενδεχομένως επί πληρωμή) στα πλαίσια της διαρκούς
επανακατάρτισης ενώ ταυτόχρονα θα ενισχύεται ολοένα ο ανταγωνισμός μεταξύ των αποφοίτων.

7
 Η συμπίεση των επαγγελματιών του κλάδου μέσω της δημιουργίας μηχανικών πολλών ταχυτήτων, και
η συγκεντροποίηση του αντικειμένου του κλάδου σε μεγάλες τεχνικές εταιρείες στα πλαίσια της
μείωσης των αυτοαπασχολούμενων

Διαμορφώνεται μια κατάσταση στην οποία λόγω της εξίσωσης ΑΕΙ/ΤΕΙ, μέσω της «ανωτατοποίησης» των
τελευταίων, τα επαγγελματικά δικαιώματα του κλάδου συνολικά υποβαθμίζονται και η οποιαδήποτε έννοια
συλλογικής κατοχύρωσης και διεκδίκησης των εργαζομένων, των αποφοίτων, και των φοιτητών διαβάλλεται
καθώς κατ’αυτό τον τρόπο εναρμονίζεται η συνθήκη που επικρατεί στην αγορά εργασίας, με την απουσία των
Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με τις συνθήκες στο εσωτερικό του πανεπιστημίου, διασπώντας τα πτυχία.
Αυτό και σε συνδυασμό αφενός, με την ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αποδίδονται
στους αποφοίτους, στα πλαίσια εναρμόνισης με τις ανάγκες στην αγορά εργασίας για ευελιξία των
εργαζόμενων, κι αφετέρου και σε συνδυασμό με το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου και την κατάργηση των
ελάχιστων αμοιβών, που συμπιέζουν δραματικά τα εισοδήματα των εργαζόμενων μηχανικών, δημιουργείται ένα
πλαίσιο στο οποίο ο μελλοντικός εργαζόμενος μηχανικός δεν θα μπορεί με κανέναν τρόπο να δραστηριοποιείται
ως αυτοαπασχολούμενος και οδηγείται στην βίαιη μισθωτοποίηση. Κατ’αυτό τον τρόπο σχεδόν το σύνολο των
εργασιών του κλάδου θα συγκεντρώνεται σε μεγάλες τεχνικές εταιρείες, με τις συνθήκες εργασίας να είναι
ολοένα και χειρότερες για τους εργαζόμενους μηχανικούς, στα πλαίσια και της μνημονιακής δέσμευσης για
μείωση των αυτοαπασχολούμενων, καθώς υπερβαίνει κατά πολύ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο κι είναι μια συνθήκη
που δεν επιτρέπει την μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους αποτυπώνεται με ξεκάθαρο τρόπο ότι το νέο Π.Δ. έρχεται απέναντι στα
συμφέροντα φοιτητών, αποφοίτων κι εργαζομένων και κατ’αυτό τον τρόπο πρέπει να γίνεται αντιληπτό, καθώς
είναι μια διαδικασία, η οποία δεν συμβαίνει στον χώρο της φαντασίας, αντιθέτως είναι πραγματική αφορά την
ίδια την εργασιακή πραγματικότητα στον κλάδο των μηχανικών αλλά και το πως αυτή αντανακλάται στο
εσωτερικό των σχολών.

 ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ – ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ

Ήδη από την περσινή χρονιά έχει ανοίξει μια κουβέντα στη σχολή σε σχέση με το ποια είναι η στρατηγική της σχολής και
ποιες αρχές πρέπει να διέπουν τη δομή και το πρόγραμμά σπουδών. Η συζήτηση αυτή συμπυκνώνεται στην εισήγηση
του τμήματος της σχολής με τίτλο Αναπτυξιακοί Άξονες Σχολής Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ ( από
εδώ και στο εξής Αναπτυξιακοί Άξονες ΣΑΤΜ). Ταυτόχρονα με την συζήτηση για την στρατηγική της σχολής διεξάγεται
και η συζήτηση για προτεινόμενες αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών. Αυτές οι δύο διαδικασίες Αναπτυξιακοί Άξονες-
Αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών υλοποιούνται διακριτά ( η μία γίνεται σε επίπεδο κοσμητείας και η άλλη σε επίπεδο
επιτροπής προπτυχιακών σπουδών) όπως είναι όμως λογικό συνδέονται με την έννοια ότι οι αλλαγές στο πρόγραμμα
σπουδών θα πρέπει να εξειδικεύουν και να ακολουθούν τις «αρχές» της σχολής.

Τι διακυβεύεται για εμάς ως φοιτητές σε αυτές τις διεργασίες?

1. Το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων

Το κομβικό σημείο για εμάς ως φοιτητές και μελλοντικοί απόφοιτοι είναι το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων
που κατοχυρώνονται μέσα από τους άξονες και το πρόγραμμα σπουδών. Προφανώς η διεκδίκηση και κατοχύρωση
επαγγελματικών δικαιωμάτων από τον φοιτητικό σύλλογο συνοδεύονται διαχρονικά και από τον τρόπο με τον οποίο
αποτυπώνεται κάποιο επαγγελματικό δικαίωμα στο πτυχίο. Στην αρχική εισήγηση της σχολής για το πρόγραμμα
σπουδών, σε όλη την διαδικασία των συζητήσεων και στο κείμενο που προτείνεται στην τελική του μορφή

8
αποτυπώνεται με ξεκάθαρο τρόπο το ενιαίο-αδιάσπαστο του πτυχίου. Αυτό δεν πρόκειται περί κάποιου «δώρου» από
πλευράς τμήματος, αντίθετα αντανακλά την διαχρονική πάλη του φοιτητικού συλλόγου αλλά και όλων των συλλόγων
του πολυτεχνείου, πάλη που είχε και έχει ως κύριο αίτημα το ενιαίο-αδιάσπαστο πτυχίο ( αποτελεί μέσα από την πίεση
των συλλόγων και απόφαση της Συγκλήτου).

Πιο συγκεκριμένα για το κομμάτι της Γεωπληροφορικής. Κατ’ αρχήν θεωρούμε πως σαν σχολή πρέπει να
κατοχυρώσουμε το υπό συγκρότηση δικαίωμα (δεν υπάρχει ακόμα συγκροτημένο δικαίωμα στο αντικείμενο αυτό)
που αφορά το αντικείμενο της Γεωπληροφορικής. Και αυτό για δύο βασικούς λόγους: (α) το πρόγραμμα σπουδών της
σχολής και τα γνωστικά αντικείμενα εμπεριέχουν το κομμάτι της γεωπληροφορικής και (β) απόφοιτοι της σχολής
ακόμα και αν δεν υπάρχει τυπικά το δικαίωμα εργάζονται πάνω σε αυτό το αντικείμενο. Συνεπώς η ίδια η
πραγματικότητα ωθεί σε αυτή την κατοχύρωση, κατοχύρωση που οφείλει να είναι ενιαία για όλους τους φοιτητές.

2. Η αύξηση του φόρτου και η εντατικοποίηση του προγράμματος

Το κυριότερο ζήτημα που αναδείχθηκε τόσο μέσα από την αρχική εισήγηση όσο και σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης
στις κοσμητείες και στην επιτροπή προπτυχιακών σπουδών είναι αυτό του φόρτου εργασιών και της εντατικοποίησης
του προγράμματος. Όπως έχουμε επισημάνει από την αρχή της χρονιάς η εντατικοποίηση τω σπουδών είναι κάτι που
συνειδητά επιδιώκεται από πλευράς καθηγητών εξού και η αρχική πρόταση στους αναπτυξιακούς άξονες περί
εξεταστικής 12 ημερών στα πρότυπα των δυτικών πανεπιστημίων. Μέσα από τις κινητοποιήσεις και τις παρεμβάσεις μας
ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. όλη την χρονιά αυτή η πρόταση θα αποσυρθεί από το τελικό κείμενο. Πρόκειται για μια θετική εξέλιξη
που όμως δεν πρέπει να μας καθησυχάζει. Η μείωση των ημερών εξεταστικής σε 12 μέρες, μια πραγματικά εκδικητική
στάση, είναι εκπεφρασμένη βούληση πολλών καθηγητών συνεπώς θα πρέπει να έχουμε εκείνα τα αντανακλαστικά να
κινητοποιηθούμε αν τεθεί εκ νέου μια τέτοια πρόταση.

Η κατεύθυνση εντατικοποίησης και αύξησης του φόρτου αντανακλάται και στον τρόπο με τον οποίο οι καθηγητές
αντιλαμβάνονται την αναμόρφωση των υλών στα μαθήματα όπως αυτό φαίνεται στου Αναπτυξιακούς Άξονες αλλά και
στην συζήτηση της επιτροπής προπτυχιακών σπουδών. Το επιχείρημα περί «πολλών μαθημάτων» και άρα μείωσης τους
για την αποφόρτιση του προγράμματος δεν πιάνει. Το βασικό δεν είναι μόνο ο
αριθμός μαθημάτων αλλά και το φόρτο εργασίας που συνοδεύεται με αυτά τα
μαθήματα (εργασίες, εργαστήρια, μεγάλος όγκος ύλης κτλ.). Υπό αυτό το
πρίσμα η ανάδειξη συνεχώς των εργαλείων γεωπληροφορικής δεν έρχεται
παρά να επιβαρύνει τα μαθήματα με ένα μεγαλύτερο φόρτο. Είναι διαφορετικό
το γεγονός πως υπάρχουν εργαστηριακά μαθήματα τα οποία συνοδεύονται με
εργασίες, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις κτλ. (και ακριβώς για αυτό το λόγο
είναι περιορισμένα σε αριθμό μέσα στο πρόγραμμα σπουδών) από την
διάχυση μέσα στο πρόγραμμα σπουδών εργασιών στη βάση του αντικειμένου
της γεωπληροφορικής επιβαρύνοντας έτσι τα μαθήματα με ενδιάμεσα φίλτρα. Συνεπώς ακόμα και αν δεν διατυπώνεται
με σαφήνεια στους Άξονες, ακριβώς επειδή υπονοείται από τους καθηγητές οφείλουμε να αντιταχθούμε σε
οποιαδήποτε κατεύθυνση εντατικοποίησης του προγράμματος.

Και μια σημείωση: στους Αναπτυξιακούς Άξονες αναφέρεται πως το πρόγραμμα σπουδών πρέπει να επικαιροποιείται
συγκυριακά/ευκαιριακά βάσει των αντικειμένων-αιχμής (παραθέτοντας περίπου 20 αντικείμενα αιχμής). Είναι
προφανές πως όποιος έχει την στοιχειώδη σοβαρότητα οφείλει να κατανοήσει πως η στρατηγική μιας σχολής δεν
διαμορφώνεται με βάση τις βραχυπρόθεσμες τάσεις που αναπτύσσονται σε νέα αντικείμενα. Αντίθετα η στρατηγική,
ακριβώς για αυτό τον λόγο λέγεται και στρατηγική, δεν σχετίζεται με την «μόδα» που επικρατεί κάθε φορά αντίθετα
αφορά ένα ευρύτερο πλαίσιο που τίθεται για μια σχολή.

9
Στα πλαίσια της ευρύτερης κουβέντας λοιπόν που άνοιξε απ’το καλοκαίρι σχετικά με τους Αναπτυξιακούς Άξονες της
Σχολής, αλλά και βάσει του νέου Π.Δ. , έχουν γίνει κάποιες κινήσεις από πλευράς καθηγητών για την αλλαγή του
Προγράμματος Σπουδών που σαν αποτέλεσμα θα έχει , με βάση τις βασικές αρχές τις οποίες έχουν θεσπίσει και πάνω
στις οποίες θα αλλάξουν το Πρόγραμμα Σπουδών, αφενός την εφαρμογή του Π.Δ. και κατά συνέπεια την διάσπαση του
πτυχίου μας και την ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αποδίδονται σε αυτό, κι αφετέρου την
εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών μας οδηγώντας στην πειθάρχηση των φοιτητών απ’τους καθηγητές, στα πλαίσια
της προετοιμασίας του φοιτητή για τις συνθήκες στην αγορά εργασίας.

1. ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΣ ΠΩΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΤΟ Π.Δ.

Η Επιτροπή Προπτυχιακών Σπουδών στα πλαίσια της «αναγκαίας», σύμφωνα με όσα λένε, αλλαγής του Προγράμματος
Σπουδών θέλει να «εκσυγχρονίσει» το Πρόγραμμα Σπουδών της Σχολής μας. Αφενός ενσωματώνεται, ως βασική αρχή
νο.1 του νέου Προγράμματος Σπουδών, το πάγιο αίτημα του Φοιτητικού μας Συλλόγου, για ενιαίο κι αδιάσπαστο
πενταετές πτυχίο κι αφετέρου, εμμέσως πλην σαφώς, αναιρείται με την επομένη βασική αρχή. Κι αυτό γιατί όπως
διατυπώνεται η βασική αρχή νο.2, «Παροχή των απαιτούμενων γνώσεων ώστε να διασφαλίζονται και να διευρύνονται
τα επαγγελματικά δικαιώματα (σύμφωνα με την αποστολή της Σχολής)» ,αρχικά, παράγεται de facto ένας διαχωρισμός
ανάμεσα στους αποφοίτους με το υπάρχον Πρόγραμμα Σπουδών και στους αποφοίτους με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών.
Σύμφωνα με τους καθηγητές λοιπόν και την βασική αρχή νο.2 οι απόφοιτοι και εργαζόμενοι στο αντικείμενο του
Τοπογράφου με το υπάρχον Πρόγραμμα Σπουδών, που είναι και μια μεγάλη μάζα αποφοίτων κι εργαζομένων
Τοπογράφων αν κανείς αναλογιστεί ότι το υπάρχον Πρόγραμμα Σπουδών ισχύει απ΄το 200?, δεν είναι «επαρκείς», βάσει
των σπουδών τους στη Σχολή μας, για τα επαγγελματικά δικαιώματα που τους αποδίδονται με βάση το πτυχίο τους.
Κατ’αρχήν αναγκαίο είναι να πούμε εδώ ότι μία τέτοια τοποθέτηση από πλευράς καθηγητών όπως γίνεται μέσω αυτής
της βασικής αρχής είναι απαράδεκτη γιατί έτσι υποβαθμίζει το σύνολο των αποφοίτων με το υπάρχον Πρόγραμμα
Σπουδών και απαξιώνει ξεδιάντροπα το πτυχίο. Εκτός αυτού όμως αυτή η βασική αρχή έχει κι άλλο ένα επικίνδυνο
χαρακτηριστικό τόσο για τους αποφοίτους όσο και για τους φοιτητές της Σχολής. Κι αυτό γιατί με την διατύπωση,
«παροχή των απαιτούμενων γνώσεων ώστε να διασφαλίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα», περιγράφεται η
κατεύθυνση του Π.Δ. αυτή της αντιστοίχισης γνωστικών αντικειμένων με επαγγελματικά δικαιώματα. Άλλωστε η αρχική
διατύπωση αυτής της βασικής αρχής απ΄τους καθηγητές ήταν «Συσχέτιση του Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών με
τα επαγγελματικά δικαιώματα» και κατ’αυτό τον τρόπο φαίνεται κρυστάλλινα η ενσωμάτωση της κατεύθυνσης του Π.Δ.
για αντιστοίχηση γνωστικών αντικειμένων με επαγγελματικά δικαιώματα, καθώς το Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών
αποτελεί τον τρόπο διάρθρωσης και το σύνολο των γνωστικών αντικειμένων που εν τέλει συνθέτουν το γνωστικό
αντικείμενο του Τοπογράφου. Στην περίπτωση της σχολής μας η πιθανή απόληξη αυτής της κατεύθυνσης θα ήταν η
απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων βάσει της επιλογής εμβάθυνσης και κατ’αυτό τον τρόπο θα οδηγεί στην
διάσπαση του πτυχίου μας και την ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αποδίδονται σε αυτό.

2. ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΡΥΘΜΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και διακυβεύεται η επαγγελματική μας προοπτική, η ενιαιότητα του πτυχίου μας και τα
επαγγελματικά μας δικαιώματα οι καθηγητές μας θέλουν να δυσχεράνουν ακόμα περισσότερο την φοιτητική μας
καθημερινότητα. Κι αυτό γιατί μέσα από την κουβέντα για τον φόρτο εργασίας, κάτι που μπορεί να οριστεί μόνο για τα
«εργαστηριακά μαθήματα» καθώς αυτά έχουν μόνο υποχρεωτικές εργασίες, υποδηλώνεται η διάθεση για αύξηση στην
πραγματικότητα κι όχι «μείωση» του φόρτου εργασίας, όπως έλεγαν οι καθηγητές, κι αυτό γιατί η κουβέντα που γινόταν
περί εβδομαδιαίου φόρτου εργασίας περιέγραφε την κατεύθυνση αύξησης των υποχρεωτικών εργασιών,

10
εργαστηρίων, προτζεκτ κτλ. Μετά από πιέσεις που ασκήσαμε ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. η βασική αρχή που αφορά τον φόρτο
εργασίας επαναδιατυπώθηκε ως «Διασφάλιση ενός μέγιστου φόρτου εργασίας μέσω εξορθολογισμού της τωρινής
κατάστασης με προσπάθεια ενδεχόμενης μείωσης». Η κουβέντα που έκαναν οι καθηγητές γύρω απ’την διατύπωση της
εν λόγω αρχής ήταν αποκαλυπτική ως προς τις διαθέσεις τους καθώς ανέφεραν ότι ο φόρτος εργασίας όπως είναι τώρα
αντιστοιχεί σε 8 ώρες την ημέρα κάτι που είναι φυσιολογικό κατ’αυτούς, λες και είμαστε στον χώρο εργασίας για να
δουλεύουμε 8ωρα, και απλώς πρέπει να «εξορθολογίσουμε» τον υπέρογκο φόρτο εργασίας που υπάρχει σε κάποια
εξάμηνα( π.χ. 7ο). Εξορθολογισμός για τους καθηγητές σημαίνει, όπως είπαν, ο διαμοιρασμός του υπέρογκου φόρτου
εργασίας των εν λόγω εξαμήνων σε όλα τα υπόλοιπα εξάμηνα. Θεωρούμε ότι αυτή η κίνηση είναι υποκριτική γιατί
κάλλιστα αν ήθελαν όντως να εξορθολογίσουν αυτόν τον υπέρογκο φόρτο εργασίας θα αφαιρούνταν ενδεχομένως
υποχρεωτικές εργασίες κοκ. Αντ’αυτού ο φόρτος εργασίας αυτός δεν θα εξαλειφθεί απλώς θα μεταφερθεί στα άλλα
εξάμηνα, οξύνοντας την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, κι αυτό οι καθηγητές το θεωρούν «εξορθολογισμό». Αν
θεωρήσουμε τον υπέρογκο αυτό φόρτο εργασίας, πρόβλημα, όπως γίνεται(?) κι απ’τους καθηγητές και το
παραλληλίσουμε με μια ασθένεια τότε η προτεινόμενη απ’τους καθηγητές θεραπεία(«εξορθολογισμός») σε αυτήν την
ασθένεια είναι η εξάπλωση της, οξύμωρο κι αντιφατικό κατά πως φαίνεται.

Κι όλα αυτά ενώ οι εξεταστικές μας είναι μικρές, 2,5 άντε 3 εβδομάδες στην καλύτερη, ενώ σε όλο το υπόλοιπο
πολυτεχνείο θεωρείται δεδομένη η κανονική εξεταστική 4 εβδομάδων, και παράλληλα διακυβεύεται η διεξαγωγή της
επί πτυχίω εξεταστικής, κάτι που για φέτος ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. το κερδίσαμε μαζί με την διεξαγωγή κανονικής εξεταστικής 4
εβδομάδων! Βέβαια ακόμα κι έτσι υπάρχει παράδοση σε μία σειρά μαθημάτων στη Σχολή( π.χ. ΦωτοΙ) που τα μαζικά κοψίματα
γίνονται άνευ όρων και αιτίας, αν κι αυτό φέτος δεν μπορεί να αποδειχθεί με έναν ξεκάθαρο τρόπο καθώς οι καθηγητές μας
κρυμμένοι πίσω απ΄το δάχτυλό τους κι από ένα νόμο περί προστασίας
προσωπικών δεδομένων δεν εξέδωσαν αποτελέσματα με τον συνήθη τρόπο,
καρτέλα, αλλά έβγαλαν τα αποτελέσματα απευθείας στα σταθερά στοιχεία ώστε
να μην μπορούν οι φοιτητές συλλογικά να επεξεργαστούν τα αποτελέσματα
της εξεταστικής και να κινητοποιηθούν αναλόγως σε περιπτώσεις μαζικών
κοψιμάτων και καθηγητικών αυθαιρεσιών. Κάτι τέτοιο λειτουργεί εκβιαστικά
για το σύνολο των φοιτητών καθώς αφαιρείται η οποιαδήποτε δυνατότητα
επέμβασης των φοιτητών ακόμα και σε περίπτωση λάθους στη διόρθωση! Αυτό
σε συνδυασμό με τους περιορισμούς που υπάρχουν τόσο στο όριο δήλωσης
μαθημάτων σε κάθε εξάμηνο, όσο και με το ότι πρέπει να χρωστάς λιγότερα από 11 μαθήματα για να μπορεί κανείς να δηλώσει το
μάθημα-θέμα αλλά και λιγότερα από 8 μαθήματα για να δηλώσει διπλωματική συνθέτει μία κατάσταση ασφυκτικών ρυθμών
σπουδών, όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων καθυστερεί έναν τουλάχιστον χρόνο , δίχως λόγο, τους φοιτητές απ’το να
πάρουν πτυχίο. Κι όλα αυτά χωρίς να έχει γίνει αναφορά στις αναρίθμητες εργασίες που καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας και που
μάλιστα σε πολλές απ’αυτές επιβάλλονται προθεσμίες και πέραν αυτών των χρονικών πλαισίων που ορίζουν οι καθηγητές υπάρχει
αρνητική βαθμολόγηση!

Φαίνεται ξεκάθαρα απ’όσα έχουν αναλυθεί ότι η πραγματικότητα που επιχειρούν να διαμορφώσουν είτε με το Π.Δ.
είτε με τον Στρατηγικό Σχεδιασμό και την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών δεν μας χωράει κι αυτό γιατί στην
πραγματικότητα επιχειρείται μια βάναυση επίθεση στα ενιαία φοιτητικά μας συμφέροντα ,τόσο στην επαγγελματική
μας προοπτική, με την διάσπαση του πτυχίου και την ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που
αποδίδονται σε αυτό, όσο και στην φοιτητική μας καθημερινότητα, με την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών μας
μέσω της μείωσης της εξεταστικής και των περαιτέρω υποχρεωτικών εργασιών, εργαστηριών, προτζεκτ κτλ. Αυτές τις
αλλαγές λοιπόν πρέπει να τις κατανοήσουμε και να τις εμποδίσουμε πριν αυτές γίνουν η πραγματικότητα μας!

11
Ο ρόλος των καθηγητών

Μέσα στην κρίση έχουν υπάρξει πολλές μεταβολές και ιδιαίτερα στον χώρο της εργασίας, με αποτέλεσμα να
διαμορφώνεται ένα μοντέλο εργαζομένου , ο οποίος θα δουλεύει για ψίχουλα άπειρες ώρες, δεν θα έχει συλλογική
σύμβαση εργασίας και θα δέχεται την εργοδοτική αυθαιρεσία παθητικά. Όλη αυτή η κατάσταση έρχεται να
εναρμονιστεί με τα πανεπιστήμια μέσω της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Αλλά οι καθηγητές τι ρόλο έχουν να παίξουν
σε αυτή τη διαδικασία?

Πρωταγωνιστικό, αφού βασικός μοχλός υλοποίησης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια ήταν πάντα
το καθηγητικό σώμα, που την παρούσα περίοδο βλέπουμε να ανασυγκροτείται σε μία κατεύθυνση πρωτοφανούς
επιθετικότητας.

Αρχικά, όπως αναφέρθηκε, η αναδιάρθρωση σε επίπεδο επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν υλοποιείται με ενιαίο τρόπο
αλλά σε επίπεδο κλάδου (πχ. διδακτική επάρκεια στον κλάδο των εκπαιδευτικών, ΠΔ στον κλάδο των μηχανικών),
ιδρυμάτων (πχ. πρώην ΤΕΙ, πλέον ΠΑΔΑ) και σε επίπεδο σχολών. Εκεί είναι που οι καθηγητές, μέσω των οργάνων τους
(Τμήμα, Κοσμητεία κτλ.), παίρνουν αποφάσεις σε σχέση με το γνωστικό αντικείμενο, το πρόγραμμα σπουδών και τα
επαγγελματικά μας δικαιώματα και άρα τα πτυχία και το μέλλον μας.

Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή, αφού όπως φαίνεται ειδικότερα τα τελευταία χρόνια είναι , μαζί με την ΝΔ, οι πιο
ένθερμοι υποστηρικτές της κατάργησης του ασύλου και μας το υπενθυμίζουν συχνά. Ξεκινώντας με επιστολές προς το
υπουργείο στις οποίες γίνεται λόγος για καρτέλ ναρκωτικών και ανταλλαγές πυροβολισμών(!) στο χώρο των
πανεπιστημίων και φτάνοντας φέτος να κάνουν λοκ άουτ σε διάφορες σχολές, μεταξύ των οποίων η Φιλοσοφική όπου η
διοίκηση δημιούργησε ένα καθεστώς τρομοϋστερίας σε όλη την σχολή με αφορμή στέκι συλλογικότητας και κατέληξε
μέχρι και στις ανθρώπινες αλυσίδες καθηγητών για να αποτρέψουν την είσοδο τους. Στο ίδιο κλίμα είδαμε φέτος και την
διοίκηση του Τμήματος Πληροφορικής του ΕΚΠΑ, με ίσως το πιο τρανό παράδειγμα αυταρχικότητας, όπου πάρθηκε η
απόφαση να σπάσει η , αποφασισμένη από Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, κατάληψη της σχολής, ενώ ταυτόχρονα
καλούνταν οι υπόλοιποι φοιτητές να ψηφίσουν ενάντια στην κατάληψη.

Παρ ’όλα αυτά ανάλογες κινήσεις δεν είναι πάντα τόσο εξόφθαλμες. Περνάνε από την ίδια την καθημερινότητα στην
οποία βλέπουμε καθηγητές να κάνουν πολιτική παρέμβαση σε μαθήματα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου
στοχοποιούν το άσυλο, απαξιώνουν τις συλλογικές διαδικασίες και τον φοιτητικό συνδικαλισμό , περνάνε από τα
εκδικητικά κοψίματα και τις στοχοποιήσεις συνδικαλιστών μεταξύ άλλων. Τα παραπάνω πέρα από κατασταλτικές
κινήσεις διαμορφώνουν το ιδεολογικό υπόβαθρό στους φοιτητές ώστε να είναι ενάντια σε μορφές πάλης όπως η
κατάληψη και σε οποιαδήποτε μορφή συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης. Χαρακτηριστικά ιδανικά για έναν
μελλοντικό εργαζόμενο αφού δεν θα σηκώνει κεφάλι όσες παραπάνω ώρες κι αν πρέπει να δουλεύει ή όσο κι αν του
μειώνουν τον μισθό.

Ταυτόχρονα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών η οποία όλο και οξύνεται με
διάφορους τρόπους όπως η μείωση εξεταστικής, αύξηση των εργασιών και των υποχρεωτικών παρακολουθήσεων, με
ενδιάμεσες εξετάσεις, προαπαιτούμενα κοκ. Και για όποιον δεν συμμορφώνεται (ή τουλάχιστον υπάρχει η υποψία ότι
δεν συμμορφώνεται) υπάρχουν και τα ανάλογα μέσα. Από τα μαζικά κοψίματα μέχρι τους κανονισμούς εξεταστικών που
ξεπηδάνε στις σχολές, κατά τους οποίους ένας φοιτητής μπορεί να περάσει πειθαρχικό, που φτάνει μέχρι την απόσπαση
δυνατότητας συμμέτοχης σε εξεταστικές, εάν υπάρχει η υποψία(!) αντιγραφής. Αποτέλεσμα αυτών είναι οι φοιτητές να
γίνονται όλο και πιο “αποδοτικοί” ενώ αν δεν είναι θα τιμωρούνται όπως επιτάσσει η αγορά εργασίας.

Οι ενέργειες αυτές καλλιεργούν ένα κλίμα επιβιωτισμού και κανιβαλισμού μεταξύ των φοιτητών οι οποίοι εμπεδώνουν
το κυνήγι βαθμών ώστε να αναδειχθούν ατομικά πάνω από τους συναδέλφους τους, στα μάτια του καθηγητή-αυθεντία,

12
ενώ ταυτόχρονα όποιος δεν πειθαρχείται θα τιμωρείται. Αν κάποιος θέλει να συγκρουστεί με την αναδιάρθρωση μέσα
στα πανεπιστήμια πρέπει να συγκρουστεί με αυτόν που κατέχει την εξουσία να αποφασίζει το πρόγραμμα σπουδών, τα
επαγγελματικά μας δικαιώματα, τους ρυθμούς των σπουδών μας, με λίγα λόγια το καθηγητικό σώμα, το ίδιο που
συγκρούεται με υπουργεία και κυβερνήσεις.

Ο μόνος τρόπος που οι φοιτητές διαχρονικά έχουν καταφέρει να υπερασπίζονται τα ενιαία φοιτητικά τους συμφέροντα
είναι με συλλογική πάλη και διεκδικήσεις κόντρα στον ατομικό δρόμο. Ενάντια, δηλαδή σε καθηγηταράδες που μας
θέλουν ρομπότ όλη μέρα σε εργαστήρια και διαλέξεις και όλο το βράδυ πάνω από βιβλία και κάνοντας εργασίες εμείς
επιλέγουμε την υπεράσπιση της καθημερινότητας μας και του μέλλοντος μας μέσω του συλλογικού αγώνα με μαζικές
συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Γιατί η καλυτέρευση των σπουδών, της εργασίας και της ζωής μας δεν έρχεται με εμάς
εσώκλειστους σε ένα αμφιθέατρο αλλά από τους αγώνες μας. Μόνο έτσι μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα και είναι
στο χέρι μας να το κάνουμε.

ΔΑΠ Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ…

Όπως αναφερθήκαμε και παραπάνω το τελευταίο διάστημα, εν όψει και των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων,
έχουν πυκνώσει οι αναφορές από πλευράς ΝΔ για την μεταρρύθμιση που προτείνει στην εκπαίδευση, μεταρρύθμιση
που θα αφορά όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι κατευθύνσεις που ορίζει η ατζέντα Μητσοτάκη συμπυκνώνονται
στην διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού αλλά και οποιωνδήποτε συλλογικών μορφών έκφρασης στο εσωτερικό του
πανεπιστημίου. Αυτές τις κατευθύνσεις έρχεται μέσα στη σχολή αλλά και στο πανεπιστήμιο να εκφράσει και να
προωθήσει η παράταξη του Μητσοτάκη, ΔΑΠ και μάλιστα με τον πιο χυδαίο τρόπο.

Λίγα λόγια περί αξιοκρατίας και υπευθυνότητας…

Πριν περιγράψουμε και αναλύσουμε πιο συγκεκριμένα την κατεύθυνση της

ΔΑΠ, ας δούμε ποια είναι αυτή η υπεύθυνη δύναμη που στηρίζει τα ιδεώδη
της αξιοκρατίας .«Εμείς είμαστε η παράταξη της αξιοκρατίας και των ίσων
ευκαιριών», αυτή επακριβώς είναι δήλωση του Μητσοτάκη. Αν κάτι μπορεί να
«διδάξει» ο Κ. Μητσοτάκης την νέα γένια αυτό σίγουρα είναι η αξιοκρατία. Για
να διατηρούμε την μνήμη μας σε εγρήγορση ας θυμηθούμε ότι ο Κυριάκος
Μητσοτάκης γόνος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος διετέλεσε
συνεργάτης των ναζί στην περίοδο της κατοχής εντάχθηκε στην πολιτική σκηνή
του τόπου αποκλειστικά και μόνο όντας παιδί του Μητσοτάκη, μάλιστα το
«προνόμιο» του πολιτικού καριερισμού με τις πλάτες του γέρου Μητσοτάκη
το άσκησε όλη η οικογένεια. Αυτός είναι ο άνθρωπος που δίνει μαθήματα
αξιοκρατίας στη νέα γενιά. Μαθήματα που έρχεται να αναπαράγει και η νεολαία του μέσα στις σχολές. Διατηρώντας την
συλλογική μνήμη ζωντανή οι φοιτητές οφείλουν να «μαυρίσουν» τους απογόνους των ταγματασφαλιτών, τους κυνηγούς
του μετεμφυλιακού κράτους, τους «τσεκουράτους» την περίοδο της μεταπολίτευσης τους κάθε λογής Κένταυρους και
Ρειντζερς αυτούς που σήμερα σε κάθε ζήτημα τάσσονται κατά των συμφερόντων του λαού και της νεολαίας.

13
Τι σημαίνει αυτοδυναμία ΔΑΠ ένα χρόνο τώρα?

Την προηγούμενη χρονιά η παράταξη του Μητσοτάκη, των καθηγητών και της αναδιάρθρωσης, η ΔΑΠ αναδείχθηκε
πρώτη δύναμη στο σύλλογο με αυτοδυναμία. Για όλο αυτό το διάστημα η πολιτική κατεύθυνση της ΔΑΠ συνέβαλλε στην
απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών, στην απουσία συνελεύσεων και στο χτύπημα των συμφερόντων των
φοιτητών. Που έδωσε βάρος όμως η ΔΑΠ σε σχέση με τα ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές? Τι κάνει η ΔΑΠ, που
εμφανίζεται κιόλας «απολίτικο», σε σχέση με το πρόγραμμα σπουδών, την εξεταστική και όλα αυτά που οι καθηγητές
φέρνουν?

Απέναντι σε όλα αυτά η ΔΑΠ έρχεται να προτείνει τα «κλασσικά» των καθεστωτικών παρατάξεων:πάρτυ, ποτάρες καμία
σημειωσούλα και τέλος την ψήφο σου ως αντάλλαγμα.

Και για να μην χάσουμε μέσα σε όλα αυτά την αίσθηση της πραγματικότητας αυτή η μεθοδολογία ούτε ακομμάτιστη
ούτε «απολίτικη» είναι, ακόμα και αν η ΔΑΠ την εμφανίζει έτσι θέλοντας να εκμεταλλευτεί ένα γενικότερο κλίμα
απολιτικοποίησης που επικρατεί μέσα στους συλλόγους. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια διαχρονική προσέγγιση
τόσο κεντρικά από τα καθεστωτικά κόμματα όσο και στο επίπεδο της νεολαίας μέσα από τις καθεστωτικές παρατάξεις,
προσέγγιση η οποία δεν κάνει τίποτε άλλο από το να συγκροτεί πελατειακές σχέσεις. Το αποτέλεσμα? Οι διαδικασίες
του συλλόγου να απονεκρώνουν, η ΔΑΠ να εδραιώνει την δύναμη της πελατειακά και οι φοιτητές να χάνουν όλο μαζί.
Την ίδια στιγμή που περνάει αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών που θα δυσχεράνει τους ρυθμούς φοίτησης μας,
ενδεικτική ήταν η πρόταση των καθηγητών για 12 μέρες εξεταστική ακόμα πιο ενδεικτική όμως ήταν η στάση της ΔΑΠ
να σφυράει αδιάκοπα και το μόνο που κάνει είναι «κοπή της πίτας».

Ταυτόχρονα είναι η παράταξη που θα έρθει να στηρίξει όλη την ατζέντα Μητσοτάκη, όπως αναφερθήκαμε παραπάνω,
στηρίζει και θα έρθει να στηρίξει πιο ενεργητικά από την θέση της κυβερνητικής νεολαίας τις διαγραφές φοιτητών, τα
δίδακτρα, την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την κατάργηση του ασύλου. Απέναντι σε αυτό εμείς καλούμε όλους τους
φοιτητές να αντιταθούν στην ΔΑΠ για να σπάσει η αυτοδυναμία και να επανενεργοποιηθεί ο σύλλογος και η διαδικασίες
του.

Θέση μας είναι πως για να έρθουμε σε αντιπαράθεση με την ΔΑΠ και τους διάφορους λογής εκφραστές του Μητσοτάκη
στο πανεπιστήμιο είναι αν όλες οι αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις κινηθούν σε μια αγωνιστική ενωτική λογική. Η
πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός των αριστερών δυνάμεων δεν ευνοούν κανένα άλλο παρά μόνο τις καθεστωτικές
δυνάμεις και την ΔΑΠ.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΟΙ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
Καίρια ευθύνη για την κατάσταση απονέκρωσης του Φοιτητικού Συλλόγου φέτος, και της αδυναμίας καθοριστικής
απάντησης με όρους νίκης από πλευράς των φοιτητών στα πλαίσια προάσπισης των φοιτητικών συμφερόντων που είναι
στο στόχαστρο των υπουργείων και των καθηγητών, έχουν οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις ΔΑΠ ( ΝΔ ) και ΣΚΤ
(ΠΑΣΟΚ). Τις καθεστωτικές δυνάμεις έχουμε την … τιμή να τις βλέπουμε καμιά φορά σε κανένα Δ.Σ. στο οποίο οριακά
είναι το μόνο όργανο που παρεμβαίνουν, με σκοπό την απαξίωση των συνελεύσεων.

Όπως αναλύσαμε και παραπάνω η ΔΑΠ, που φέτος για πρώτη φορά στα χρονικά του Συλλόγου έχει αυτοδυναμία βάσει
των περσινών φοιτητικών εκλογών, ως παράταξη της ΝΔ του Μητσοτάκη στην πολιτική της ατζέντα έχει προφανώς το
πρόγραμμα της ΝΔ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που σημαίνει ιδιωτικά πανεπιστήμια, διαγραφές φοιτητών και

14
κατάργηση ασύλου. Έχει ένα πολιτικό πρόγραμμα το οποίο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα των φοιτητών
αλλά και τις ίδιες τις κατακτήσεις του φοιτητικού και του ευρύτερα λαϊκού κινήματος προσπαθώντας να παραχαράξει
την ιστορία και την συλλογική μνήμη( άσυλο ) ερχόμενη να πάρει την ρεβάνς απ’το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα. Στη
σχολή μας την υλοποίηση αυτής της ατζέντας την προετοιμάζει, στο φόντο και της πιθανής ανάδειξης της ΝΔ στο
κυβερνητικό κέντρο, σαμποτάροντας τις Γενικές Συνελεύσεις και την όποια δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης των
φοιτητών απέναντι σε όλα όσα μας φέρνουν ( Π.Δ. , Αναπτυξιακοί Άξονες, Αλλαγή Προγράμματος Σπουδών )
προωθώντας τον ατομικό δρόμο, τον ανταγωνισμό και τον κανιβαλισμό μεταξύ των φοιτητών γιατί με την εμπέδωση
αυτών των χαρακτηριστικών και την απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών του Συλλόγου οι αναδιαρθρώσεις θα
περνάνε, χωρίς οι φοιτητές να αντιδρούν, που είναι και εν τέλει η στόχευση της ΔΑΠ.

Η ΣΚΤ ή ΠΑΣΠ, που είναι πολιτικά ανύπαρκτη όλη τη χρονιά και δεν έχει αρθρώσει λόγο για τα όσα γίνονται στο
εσωτερικό της Σχολής, ως παράταξη του ΠΑΣΟΚ στο εσωτερικό του
πανεπιστημίου σιγοντάρει την ΔΑΠ έχοντας συγγενή πολιτική
κατεύθυνση, σχετικά με την υποστήριξη της υλοποίησης της
αναδιάρθρωσης, και τρόπο παρέμβασης με αυτή δηλαδή πάρτυ, ποτά
και γενικότερα πελατειακές σχέσεις με τους φοιτητές με στόχο της την
ψήφο των φοιτητών που είναι κάτι πολιτικό με «απολίτικους» όρους.

Και σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές, όπως και στο πλαίσιο κάθε μάχης
μέσα στο σύλλογο είναι σημαντικό να αποδυναμωθούν οι παραπάνω
καθεστωτικές δυνάμεις που στηρίζουν τα κάθε λογής σχέδια διάλυσης
του παρόντος και του μέλλοντός μας, σύροντας ταυτόχρονα το
φοιτητικό σύλλογο στην αδράνεια και την αποπολιτικοποίηση. Να
πάρουν μήνυμα αποδοκιμασίας και αντίστασης.

Απ’ την άλλη υπάρχει και το ΜΑΣ ή Επιτροπή Αγώνα ή ΚΝΕ ή ΠΚΣ (ενόψει και των εκλογών) όπου εκφράζει μια πιο
«αριστερή» κατεύθυνση. Βέβαια κατά την διάρκεια της χρονιάς η ΚΝΕ, σε συνέπεια με την πολιτική της κατεύθυνση, δεν
παρενέβαινε στα όργανα των καθηγητών( Συνελεύσεις Σχολής, Κοσμητείες, Επιτροπές Προπτυχιακών) όπου και
αποφασίζονται τα όσα έρχονται να μας πλήξουν όπως έχουν περιγραφεί και κατ’αυτό τον τρόπο δεν είχε μία πολιτική
κατεύθυνση υπεράσπισης των φοιτητικών συμφερόντων, αντιθέτως στις σπάνιες περιπτώσεις που συμμετείχε στις
παραπάνω διαδικασίες είτε δεν αντιδρούσε στις επιθετικές κινήσεις των καθηγητών είτε τις σιγόνταρε από αφέλεια θα
πούμε καλοπροαίρετα, στην συνεδρίαση της Επιτροπής Προπτυχιακών που κουβεντιαζόταν το θέμα του φόρτου
εργασίας και των υποχρεωτικών εργασιών η τοποθέτηση της ΚΝΕ ήταν «ότι αν οι καθηγητές θεωρούν ότι πρέπει για την
ουσιαστικοποίηση του γνωστικού αντικειμένου να προστεθούν εργασίες ας γίνει!», μία τοποθέτηση που έρχεται σε
ευθεία αντίθεση με τα φοιτητικά συμφέροντα διακινδυνεύοντας την εντατικοποίηση των ήδη ασφυκτικών ρυθμών
σπουδών μας. Εκτός αυτού όμως και στις Γενικές Συνελεύσεις του Φοιτητικού Συλλόγου αυτό που έκανε ήταν να
διεξάγει έναν «ενδοαριστερό εμφύλιο» επιτιθέμενη στο ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. και βοηθώντας εν τέλει τα σχέδια της ΔΑΠ για
απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών καθώς με αυτή την τακτική της εν τέλει οι Συνελεύσεις δεν έβγαιναν γιατί οι
φοιτητές αποχωρούσαν απ΄την διαδικασία λόγω αυτής της κατάστασης και εν τέλει ο Σύλλογος δεν συνεδρίαζε με την
συμβολή και της ΚΝΕ! Σαν ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. υποστηρίζουμε την πολιτική διαπάλη ως υγιές χαρακτηριστικό των συλλογικών
διαδικασιών, όταν όμως αυτή καταλήγει στο να σαμποτάρονται οι συλλογικές διαδικασίες του Συλλόγου, στα πλαίσια
της λογικής του «μαγαζιού» που έχει η ΚΝΕ για τους Φοιτητικούς Συλλόγους και όταν δεν υιοθετείται η δική της πολιτική
κατεύθυνση να προσπαθεί την διάλυση της Συνέλευσης επιτιθέμενη στις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις με όπλα την
λάσπη και τη σπέκουλα και «βγάζοντας λάδι» την ΔΑΠ που μένει στο απυρόβλητο εξαιτίας αυτής της λογικής της ΚΝΕ,
τότε αυτή η «πολιτική διαπάλη» από πλευράς ΚΝΕ πρέπει να οριοθετείται για να συνεδριάζει ο Σύλλογος και να
αποφασίζει σχετικά με τις επιθετικές κινήσεις που επιχειρούνται απέναντί του.

Εμείς ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. ανέκαθεν προασπιζόμαστε τα συμφέροντα των φοιτητών, με τους φοιτητές. Έτσι και φέτος
κινητοποιηθήκαμε, και δυστυχώς ήμασταν η μόνη πολιτική δύναμη που το έκανε, με γνώμονα την προάσπιση των
συμφερόντων των φοιτητών στα όργανα των καθηγητών( Συνελεύσεις Σχολής, Κοσμητείες, Επιτροπές Προπτυχιακών )
παλεύοντας για ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, κόντρα στο Π.Δ. και τις
προθέσεις των καθηγητών, διασφαλίζοντας την επαγγελματική προοπτική φοιτητών και αποφοίτων. Παλεύοντας για
ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών κερδίζοντας, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, κανονική εξεταστική 4
εβδομάδων και την διεξαγωγή της επί πτυχίω εξεταστικής, που οι καθηγητές προσπάθησαν να την καταργήσουν,

15
ενάντια στις προθέσεις των καθηγητών όπως αποτυπώνονταν στους Αναπτυξιακούς Άξονες για 12 ημέρες εξεταστικής(!)
μία κίνηση που την εμποδίσαμε(!), παρόλα αυτά πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση για αυτό το ζήτημα, ενάντια στις
περαιτέρω υποχρεωτικές εργασίες, εργαστήρια, προτζεκτ κτλ και την δημιουργία υπέρ-μαθημάτων που θα
εντατικοποιήσουν ακόμη παραπάνω τους ήδη ασφυκτικούς ρυθμούς σπουδών μας.

Ανέκαθεν ήμασταν της λογικής και στηρίζαμε τις συλλογικές διαδικασίες όπως η Γενική Συνέλευση και προσπαθούμε
για την όσο το δυνατόν ευρύτερη ενότητα των αριστερών δυνάμεων και για αυτό όλη την χρονιά στις συνελεύσεις
συμμετείχαμε στο Ενωτικό Αγωνιστικό Πλαίσιο, αλλά και την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων σε
κινητοποιήσεις ΜΕ τους φοιτητές κι όχι για τους φοιτητές, κόντρα στις λογικές ανάθεσης. Ως προς τον τρόπο που
γίνονται οι διαδικασίες του Συλλόγου η τοποθέτηση μας είναι πάγια. Στηρίζουμε και συμμετέχουμε μαζικά στις
συνελεύσεις που είναι το ανώτερο όργανο του Συλλόγου, καθώς μόνο μέσω των συλλογικών μας διαδικασιών και του
πολιτικού διαλόγου και διαπάλης, μπορούμε να χαράξουμε μια νικηφόρα στρατηγική.

Να επιλέξουμε την ενότητα για την οικοδόμηση ενός νικηφόρου

κινήματος!

Ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. παρεμβαίνουμε στη Σχολή επί τόσα χρόνια με σκοπό την οικοδόμηση νικηφόρων αγώνων και
αντιστάσεων. Είμαστε ανεξάρτητο αριστερό σχήμα γιατί πιστεύουμε στους συλλογικούς, ακηδεμόνευτους αγώνες
μακριά από λογικές περιχαράκωσης και κομματικής αυτοσυγκρότησης. Μέσα από την πλατειά συσπείρωση των
φοιτητών του συλλόγου μπορούμε να πετύχουμε νίκες και κατακτήσεις για το παρόν και το μέλλον μας.

Ειδικά τη φετινή συγκυρία, είναι αναγκαίο να ρίξουμε όλο το βάρος στην ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών και της
εμπλοκής των φοιτητών του συλλόγου σε αυτές. Αυτό για εμάς γίνεται, όπως έχει φανεί από τις μάχες που έχουμε δώσει
και κερδίσει, όταν οι δυνάμεις του αγώνα καταφέρνουν και βάζουν στην άκρη τις όποιες διαφορές αντιλήψεων και
προτάσσουν το στόχο της πάλης ενάντια στα μέτωπα που πλήττουν τους φοιτητές με τον πλέον μαζικό και ενωτικό
τρόπο. Είμαστε πεπεισμένοι ότι μόνο οι μαζικοί, ενωτικοί αγώνες μπορούν να φέρουν νίκες και έτσι βαδίζουμε στην
παρέμβασή μας στο σύλλογο. Παρόλες τις μικροδιαφωνίες ανάμεσα στα δυο σχήματα που υπήρχαν όλο το χρόνο
συμφωνούσαμε ότι μόνο με την μετωπική λογική μπορεί να υπάρξει λύση στα προβλήματα του συλλόγου και για αυτό
συμμετείχαμε από κοινού όλο τον χρόνο στα πλαίσια του Ενωτικού Αγωνιστικού Πλαισίου. Παρόλα αυτά και με βάση το
περσινό ξεχωριστό , άνευ λόγου και αιτίας , εκλογικό κατέβασμα των δύο σχημάτων, που οδήγησε εν τέλει και στο
αποτέλεσμα της αυτοδυναμίας της ΔΑΠ, με ευθύνη του ΑΡΑΧΤΟ-ΕΑΑΚ αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα να
παραμεριστούν για άλλη μια φορά οι όποιες μικροδιαφωνίες, όπως γινόταν και όλο τον χρόνο με το Ενωτικό Αγωνιστικό
Πλαίσιο, με το βλέμμα στραμμένο στην ανασυγκρότηση του Φοιτητικού Συλλόγου και την προάσπιση των φοιτητικών
συμφερόντων ένα εγχείρημα που περνάει κι απ’την μάχη των φοιτητικών εκλογών. Κι αυτό γιατί αν το αποτέλεσμα των
φοιτητικών εκλογών είναι για δεύτερη χρονιά αυτοδυναμία ΔΑΠ τότε ο Σύλλογος θα είναι ένα βήμα πίσω απ’ότι
σήμερα. Κανείς δεν κερδίζει από τη διάσπαση των αγωνιστικών δυνάμεων και ειδικά σε αυτήν την περίοδο που το
φοιτητικό κίνημα βρίσκεται αντιμέτωπο με αυτές τις προκλήσεις. Αντίθετα, ο πρώτος που χάνει είναι οι δυνάμεις του
κινήματος στο σύλλογό μας με την παράλληλη ενίσχυση της ΔΑΠ.

Εμείς ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. επιμένουμε στο δρόμο της αγωνιστικής ενότητας. Όπως και στους καθημερινούς αγώνες που δίνει
ο σύλλογος, έτσι και στις φοιτητικές εκλογές επιδιώκουμε να
εκφράσουμε τη λογική αυτή, την ενίσχυση ενός μετωπικού
αγωνιστικού αριστερού ρεύματος στη σχολή. Αρνούμαστε να
ακολουθήσουμε την αδιέξοδη λογική της διάσπασης και του
κατακερματισμού που πήρε το ΑΡΑΧΤΟ-ΕΑΑΚ στις περσινές
φοιτητικές εκλογές που στη βάση της διάσπασης των δύο
σχημάτων η ΔΑΠ πήρε αυτοδυναμία. Μία επιλογή που πήρε και
φέτος το έτερο σχήμα, έχοντας ακέραια την ευθύνη για την
διάσπαση του κοινού ενωτικού αγωνιστικού κατεβάσματος, σε
αναντιστοιχία με την κοινή δράση των δύο σχημάτων κατά την
διάρκεια της χρονιάς στις συλλογικές διαδικασίες του Φοιτητικού
Συλλόγου. Αυτή η επιλογή του έτερου σχήματος γίνεται στα
πλαίσια της ενσωμάτωσης της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης που οδηγεί σε λογικές περιχαράκωσης με τα

16
αποτελέσματα που είχε και πέρυσι, δηλαδή την αυτοδυναμία της ΔΑΠ. Σαν ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. εκφράζουμε το δρόμο της
ενότητας των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων κόντρα στον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό που καλλιεργεί η
ΔΑΠ, αλλά και στον κατακερματισμό των δυνάμεων της αριστεράς καθώς αυτό άλλωστε αποτελεί και σχέδιο του
αντιπάλου.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΠ!
Οι φοιτητικές εκλογές είναι μία διαδικασία των Φοιτητικών Συλλόγων η οποία αποτελεί κεντρική μάχη του φοιτητικού
κινήματος καθώς αποκρυσταλλώνει το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτικών κατευθύνσεων που
αυτές αντιπροσωπεύουν, στο εσωτερικό των σχολών. Είναι μία διαδικασία που γίνεται την ίδια μέρα σε όλους τους
Φοιτητικούς Συλλόγους πανελλαδικά και εκείνη την ημέρα δεν γίνονται μαθήματα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει πολλούς
φοιτητές στο συμπέρασμα ότι είναι μια τέλεια ευκαιρία για ύπνο, άραγμα και καφέ και κανείς από εμάς σαν ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ.
δεν θα διαφωνούσε, παρά μόνο αν αυτό καταλήγει στην αποχή των φοιτητών από την διαδικασία των φοιτητικών
εκλογών. Κι αυτό γιατί αφενός κάλλιστα όλα αυτά μπορούν να γίνουν και παρόλα αυτά η προσέλευση των φοιτητών στις
φοιτητικές εκλογές να είναι μαζική αλλά και γιατί αφετέρου θεωρούμαι αναγκαίο να είναι μαζική καθώς η αποχή είναι
κι αυτή μία πολιτική στάση και τοποθέτηση όσο κι αν οι περισσότεροι πιστεύουν το αντίθετο. Γιατί η αποχή είναι η
πολιτική τοποθέτηση που στηρίζει παθητικά τις καθεστωτικές δυνάμεις, μιας κι αυτές έχουν σαν πολιτική κατεύθυνση
την απονέκρωση των διαδικασιών των Συλλόγων, και δίνει έτσι το περιθώριο να αποφασίσουν άλλοι για εμάς χωρίς
εμάς! Για αυτούς τους λόγους σαν ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. καλούμε όλους τους φοιτητές του Συλλόγου να συμμετέχουν στην
διαδικασία των φοιτητικών εκλογών βάζοντας κόντρα στην απονέκρωση του Συλλόγου.

Και μιλώντας για την απονέκρωση του Φοιτητικού μας Συλλόγου πρέπει να ψάξουμε λίγο και τον υπαίτιο αυτής. Δεν
είναι άλλος από την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, την παράταξη του Μητσοτάκη και της ΝΔ στο πανεπιστήμιο. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, όντας κι
αυτοδύναμη για πρώτη φορά στα χρονικά του Συλλόγου, είναι αυτή που φέρει ακέραια την ευθύνη για το σάπισμα του
Συλλόγου και την απονέκρωση των συλλογικών του διαδικασιών, προωθώντας τον ατομικό δρόμο, τον ανταγωνισμό και
τον κανιβαλισμό στους φοιτητές στήνοντας φυσικά και τις γνωστές πελατειακές σχέσεις με σημειωσούλες, ποτάρες και
παρτάρες. Επειδή όμως οι φοιτητικές εκλογές είναι πολιτική διαδικασία του Συλλόγου αναγκαίο είναι να αναδειχθεί και
η πολιτική κατεύθυνση της ΔΑΠ, καθώς ναι έχει και τέτοια όσο κι αν λέει το αντίθετο θέλοντας να φαίνεται α-πολίτικη κι
α-κομμάτιστη. Μιλάμε φυσικά για την ατζέντα της ΝΔ και του Μητσοτάκη για τα πανεπιστήμια όπως διαγραφές
φοιτητών, κατάργηση ασύλου, ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μία ατζέντα η οποία έρχεται να επιτεθεί στο φοιτητικό κίνημα
και τα κεκτημένα του αλλά και στα συμφέροντα των φοιτητών κι όλα αυτά υπό το πρίσμα του α-πολίτικου και της
σημειωσούλας. Για όλους αυτούς τους λόγους και για να προασπίσουμε τα φοιτητικά μας συμφέροντα καλούμε
όλους τους φοιτητές να μαυρίσουν την ΔΑΠ, την παράταξη της ΝΔ και του Μητσοτάκη!

Βέβαια υπάρχουν και εξ αριστερών ευθύνες για την κατάσταση του Συλλόγου και αυτές βαραίνουν την παράταξη της
ΚΝΕ ή Πανσπουδαστική Κ.Σ., γιατί το ΚΝΕ δεν αρέσει μάλλον ενόψει κι εκλογών, κι αυτό γιατί ενώ η ΔΑΠ έχει
αυτοδυναμία προωθώντας την πολιτική κατεύθυνση απονέκρωσης των συλλογικών διαδικασιών του Συλλόγου η ΚΝΕ σε
όλες τις Συνελεύσεις που καλέστηκαν μες στην χρονιά έκανε ότι μπορούσε για να διαλυθούν καθώς αν αυτές γίνονταν
κανονικά δεν θα υιοθετούσε ο Σύλλογος την δική της πρόταση. Για εμάς ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. αυτή η πολιτική λογική είναι
επικίνδυνη και καταδικαστέα καθώς βάζει πιο πάνω την κομματική αυτοσυγκρότηση από την προάσπιση των
συμφερόντων των φοιτητών. Κι όλα αυτά ενώ παράλληλα στη συνεδρίαση της Επιτροπής Προπτυχιακών, όταν οι
καθηγητές συζητούσαν το ζήτημα του φόρτου εργασίας η πρόταση της ΚΝΕ ήταν «αν εσείς οι καθηγητές, που ξέρετε
καλύτερα, θεωρείτε ότι χρειάζεται να μπουν κι άλλες υποχρεωτικές εργασίες ας μπουν!». Φαίνεται ξεκάθαρα από τα
παραπάνω πως η πολιτική λογική της ΚΝΕ στέκεται απέναντι στα συμφέροντα των φοιτητών, π.χ. για ανθρώπινους
ρυθμούς σπουδών, και δίνει χείρα βοηθείας στο σάπισμα του Συλλόγου ιεραρχώντας πιο ψηλά τα κομματικά της
συμφέροντα.

17
Εμείς ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. επιμένουμε στο δρόμο της αγωνιστικής ενότητας. Όπως και στους καθημερινούς αγώνες που δίνει
ο σύλλογος, έτσι και στις φοιτητικές εκλογές επιδιώκουμε να εκφράσουμε τη λογική αυτή, την ενίσχυση ενός
μετωπικού αγωνιστικού αριστερού ρεύματος στη σχολή. Αρνούμαστε να ακολουθήσουμε την αδιέξοδη λογική της
διάσπασης και του κατακερματισμού που πήρε το ΑΡΑΧΤΟ-ΕΑΑΚ στις περσινές φοιτητικές εκλογές που στη βάση της
διάσπασης των δύο σχημάτων η ΔΑΠ πήρε αυτοδυναμία. Για αυτό τον λόγο και κρίνοντας τα περσινά αποτελέσματα
θεωρούμαι αρνητική για τον Σύλλογο την επιλογή του έτερου σχήματος να μην υπάρχει για δεύτερη χρονιά ενωτικό
αγωνιστικό κατέβασμα, όπως υπήρχε και στις Συνελεύσεις όλη την χρονιά, στη βάση της ενσωμάτωσης, αλλά και
προωθώντας παράλληλα, την ήττα και την απογοήτευση. Σαν ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. εκφράζουμε και στηρίζουμε ανέκαθεν την
πλατειά συσπείρωση των φοιτητών του συλλόγου και την ενότητα των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων στη
βάση των οποίων μπορούμε να πετύχουμε νίκες και κατακτήσεις για το παρόν και το μέλλον μας.

Αυτό κάναμε και όλη την χρονιά που πέρασε, προασπιζόμενοι τα συμφέροντα των φοιτητών. Ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. κερδίσαμε
αυτή την χρονιά κανονική εξεταστική 4 εβδομάδων, κάτι που επί σειρά ετών αποτελεί πάγια διεκδίκηση του Συλλόγου
και την διεξαγωγή της επί πτυχίω εξεταστικής, την οποία οι
καθηγητές ήθελαν να καταργήσουν. Παράλληλα μετά από πιέσεις
που ασκήσαμε όλη την χρονιά, η πρόταση των καθηγητών για
εξεταστική 12 ημερών αλλά και για συγχωνεύσεις μαθημάτων με
παράλληλη μεταφορά του φόρτου εργασίας στο σπίτι με
υποχρεωτικές εργασίες κτλ., που υπήρχε στο κείμενο των
Αναπτυξιακών Αξόνων της Σχολής, δεν υπάρχει πλέον και αν και
αποτελεί μία πρώτη νίκη δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε καθώς οι
καθηγητές χρόνια έχουν δείξει τις διαθέσεις τους για μείωση της
εξεταστικής και εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών μας. Σαν
ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. ανέκαθεν παλεύουμε για ενιαίο κι αδιάσπαστο
πενταετές πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα
κατοχυρωμένα σε αυτό, διασφαλίζοντας έτσι την επαγγελματική προοπτική των αποφοίτων, αλλά και ανθρώπινους
ρυθμούς σπουδών κόντρα σε μείωση εξεταστικής και περαιτέρω υποχρεωτικές εργασίες.

Στη βάση λοιπόν όλων όσων καταφέραμε μέσα στη χρονιά ως ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. , προασπιζόμενοι τα συμφέροντα των
φοιτητών, αλλά και στη βάση των όσων έρχονται να μας πλήξουν και είμαστε απέναντι καλούμε όλους τους φοιτητές
και τον Σύλλογο να συμμετέχει στις φοιτητικές εκλογές, ρίχνοντας μαύρο στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που θέλει να διαλύσει το
παρόν και το μέλλον μας, προτάσσοντας τους συλλογικούς ενωτικούς κι ανυποχώρητους αγώνες μας…

18
 ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 10
ΑΠΡΙΛΗ ΔΙΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ.
ΑΡιστερός Ανεξάρτητος Χώρος ΤΟπογράφων

19