Jau ka vu gjoksin stuhive Po u con të fala po shtatë krajlive Shqipja është e gjallë o në bjeshkë të veta Nuk kane m’etë trojet e shkreta
O per flamur e amanet-e
Nuk njoh krajl more nuk njoh m’ret Këto rudina e shpatie e lugje E kanë emrin o Bjeshkët e Kuqe Prapë me gjak more kanë me u la O n’dornë e shkjaut mor-o s’kanë me ra
O Bjeshkët e tona s’janë plaçkë tregu
Janë kala more fushë bejlegut* Nuk i lëshojmë more për pa ra burrnisht Ballë për ballë more o-po gisht për gisht Gati i kam djeltë e malësisë Me vulos more po me grykë të alltisë
O si gjamë e motit o-po me vetimë
Po shkojnë dridhjet mor-o në Cetinë O në pallat kenka mbyll krajli O kryet ka ule po kur flet Prek Cali Paska met me gishta në gojë Eu me Prek Calin o more s’bahet lojë