విజయం

కోసం
ఓటమితో ...

గెలిచిన వాళల్ను చూసి అసూయపడటం ఓడిపోయిన వాళల్ను చూసి నవువ్కోవటం ఈ

లోకంలో చాలా మందికి అలవాటు.మరొకక్ విషయం ఏంటటే ఈ లోకం గెలిచిన వాళల్
మాటలే వింటుంది.
ఓడిపోయిన వాళుల్ చెపేప్ కారణాలు ఎవవ్రూ పటిట్ంచుకోరు.
పైగా వారిని విమరశ్ చేయడం చాలా మందికి అలవాటు.
అలా అని ఎవరో చేసే విమరశ్లకు జీవితానిన్ బానిసను చేసుకోకూడదు.
నా వయసుస్ 28 సంవతస్తాలు నా పేరు రాహుల.నాది గెలుపు ,ఓటమి ,జీవితం.. వంటి
వాటి గురించి చెపేప్ వయసోస్ కాదో కూడా తెలియదు.
కానీ ఒకక్టి మాతర్ం చెపప్గలను..గెలిచిన వాడు చెపేప్ మాటలోల్ని విజయ గరవ్ం కనాన్
ఓడిపోయిన వాడిలో ఉనన్ కసి చాలా గొపప్ది.
ఇపుప్డు నేను మీకు చెపప్బోయేది ఏ పురాణమో ఇంకా ఏ కావయ్మో కాదు.
నేను చెపప్బోయేది నా కథే. క్షమించాలి. నేను చెపేప్ది కధ కాదు. నా జీవిత పయనంలో
నేను తెలుసుకోనన్ ఎనోన్ వాసత్వాల కలయిక.

1
అసలు జీవితం అంటే ఏంటి ఇదే పర్శన్కు ఎంతో మంది మేధావులు ఎనోన్ నిరవ్చనాలు
ఇచాచ్రు కాని విచితర్ం ఏమిటంటే ఒకరు జీవితం గురీంచి ఇచిచ్న నిరవ్చనం మరొకరి
జోవితానికి వరిత్ంచదు.
ఉదాహరణకు “జీవితం చాలా అందమయినది” అని ఒక వయ్కిత్ చెపాప్డంటే ఆ వయ్కిత్
జీవితానిన్ చాలా ఆనందంగా అనుభవిసత్నాన్డని అరథ్ం.
అదే మరొకరు “జీవితం చాలా విషాధపూరితమైనదిని” చెపాప్రంటే వారు తమ జీవితాలోల్
అనీన్ బాధలే అనుభవిసుత్నాన్రని అరథ్ం.
అందుకే వాళల్కి జీవితం అంటే అలాంటి అభిపార్యం మరొకరి అభిపార్యంతో
సరిపోదు.
అసలు జోవితం పటల్ అందరి అభిపార్యాలు ఒకేలా ఉండవు. ఎవరి సొంత
అనుభవాలనుండి వారికి తమ జీవితం పటల్ ఒక అభిపార్యం ఏరప్డుతుంది. జీవితం పటల్
నా అబిపార్యం ఏంటంటే జీవితం అనేది కొనిన్ అందమయిన అనుభవాల కలయిక.
అయితే ఆ అనుభవాలోల్ పర్తీదీ మధుర అనుభవమే అయి ఉండకపోవచుచ్. కానీ
ఇకక్డ మనం అరథ్ం చేసుకోవలిస్న విషయం ఏంటంటే మన జీవితంలో మనం
అనుభవించే పర్తీ ఒకక్ అనుభవం మన పూరవ్పు చరయ్కు పర్తిరూపమే అనే విషయానిన్న్
తెలుసుకోవాలి.
ఇంకా చెపాప్లంటే జీవితం ఒక తెలల్కాగితం లాంటిది.
జీవితం అనే ఆ తెలల్కాగితంపై మన పర్తి అనుభవం ఒక అందమయిన పేయి౦టి౦గు లా
ఉండాలి కానీ అరథ్ం లేని పిచిచ్గీతలల్ కాదు.
ఒకవేళ మనం చేసిన తపుప్ వలల్ మన జీవితపు కాగితంపై అందమయిన పెంయింటింగ కి
బదులుగా పిచిచ్గీతలాల్ మారిపోయినా దానిని కూడా అందమయిన చితర్ంగా
మలచుకోవటంలోనే మనిషి పర్తిభ కనపడుతుంది.

2
కానీ మనలో చాలామంది అకక్డే విఫలమవుతునాన్ం. ఆ పిచిచ్గీతలిన్ సరిదిదుద్ కోవటం
చేతకాక ఈ లోకం అనే ర౦గసథ్ల౦ నుండి మన పాతర్ను అరథ్ం లేకుండా ముగిసుత్నాన్ం.
నేను కూడా అలా ఈ లోకానికి వీడోక్లు చెపాప్లిస్న వాడినే కానీ.
నా జీవితంలో చోటుచేసుకొనన్ కొనిన్ ఊహించని సంఘటనల వలన నా జీవితం నేను
ఊహించని మలుపులు తిరిగింది. ఎవరికి తెలుసు ఏ క్షణం ఏం జరుగుతుందో? కోనిన్
విషయాలు ఇలా జరగాలి అని మన పర్మేయం ఉనాన్ లేకపోయినా సరే కచిచ్తంగా
అలానే జరుగుతాయి.
మనం అలాంటి పరిసిధ్తులోల్ కేవలం భాదితులుగా మిగిలిపోతామే తపప్ వాటిని
మారచ్లేము. నేను మన జీవితం మన చేతులోల్ లేదని చెపప్టం లేదు కానీ,విధి ఒకటి
ఉందని గురుత్ చేసత్నాన్ను.
ఇంతకీ నేను నా జీవితంలో అనుభవించిన అనుభవాలు ఏంటి? నాకు ఎదురయిన
సంఘటనలు ఏంటి? వాటిని నేను ఎలా ఎదురొక్నాన్ను చివరికి ఏమయాయ్నో మీకు
చెపప్లేదు కదూ..
రెండు నెలల కిర్తం..
*****

సమయం ఉదయం 10 గంటలు అవుతుంది.

నేను నిదర్లేచి ఇంకా కనీసం బెడ పై నుండి కిందకి కూడా దిగలేదు.తల బాగా పటేట్సి
నటుట్ ఉంది.బహుశా రాతిర్ బాగా తాగడం వలన అనుకుంటా దాని పర్భావం ఇపుప్డు
చూపినుత్ంది.
నేను రెండు చేతులతో తలను గటిట్గా పటుట్కొని అలానే కూరొచ్నాన్ను.
“రామయాయ్..”.

3
నేను పిలవగానే మా పనిమనిషి రామయయ్ వెంటనే పరుగెతుత్కొని వచాచ్డు.
“చెపప్ండి బాబుగారు”.
“నాకు మజిజ్గ కావాలి తవ్రగా తీసుకొని రా...”.
ఈ మధయ్ ఇలా తలపటేట్సి నటుట్ తరచుగా అనిపిసుత్ంధి. బహుశా నేను ఎకుక్వగా
తాగుతునాన్నా?
“రాహుల బాబు మజిజ్గ తీసుకోండి”
నాకు మజిజ్గ ఇచిచ్ రామయయ్ వెళిల్పోయాడు.
నేను మజిజ్గ తాగేసి బాతూర్ంకి వెళాల్ను.
మజిజ్గ తాగిన తరావ్త కొంత రిలీఫ గా అనిపించింది.నేను బాత రూం నుండి వచేచ్సరికి
అరవింద దగగ్ర నుండి 2 మిసడ్ కాలస్ ఉనాన్య.
నేను వాడికి తిరిగి కాల చేసాను
“హలో రాహుల.”.
“ఏంటి రా ఇంత పొదుద్నేన్ కాల చేసావ? నేను బాత రూంలో ఉనాన్ అందుకే రిసీవ
చేసుకోలా సరే కానీ ఇంతకీ విషయం ఏంటి?, ఈ రోజు ఏదయిన పాల్న చేసావా?”
“ఆ విషయం గురించే కాల చేసాను రా బాబు అయినా 10:30 అవుతుంటే నీకింకా ఎరీల్
మారిన్ంగ లా ఉందా?”
“రేయ అదే కదా మన జనరల టైమ”
“సరే కాని ఈ రోజు మనకోసం రేసింగ పాల్న చేసాను రా”
“వావ రేసింగ! ఎనిన్ రోజులవుతుంది రా?”
“అందుకే కదా ఇపుప్డు ఈ పాల్న .”.
“ఎకక్డో చెపప్రా? “
“రేయ అవనిన్ నేను చెపాత్ కానీ నువువ్ మన ఫేవరెట సాప్ట కి వచేచ్య చెపాత్”

4
“సరే అయితే బై..బై”
నేను రెడీ అవవ్టానికి ఎకుక్వ టైమ తీసుకోకుండా తవ్రగా రెడీ అయిపోయాను.
“రామయాయ్ నేను బయటకి వెళుత్నాన్ను”
“బాబు మరి టిఫిన చేయవా?”
“అబాబ్ రామయయ్ ఇపుప్డు టిఫిన ఏంటి ?నేను ఏదయినా రెసాట్రెంటులో భోజనం
చేసాత్లే.”.
నేను మా ఫేవరెట సాప్టిక్ వెళేల్సరికే అరవింద నా కోసం అకక్డ వెయిట చేసత్నాన్డు .
అకక్డ నుండి మేము సరాసరి రేసింగ సాప్టిక్ వెళాల్ము.
ఇంకా రేస సాట్రట్ అవవ్లేదు.
అరవింద ననున్ వాళల్కి పరిచయం చేసాడు.
“ హాయ ఫెర్ండస్ వీడు నా ఫెర్ండ రాహుల ది గేర్ట బిజినెస మాయ్గనెట విషుణ్వరమ్ వన
అండ ఓనీల్ సన”.
ఇంకాసేపటికి మా లాంటి కురార్ళుల్ అకక్డ చాలామంది పోగయాయ్రు.అందరూ వచేచ్సి న
వెంటనే రేస సాట్రట్యియ్ంది.
25 కి.మి గమాయ్నిన్ ఎవరు తవ్రగా చేరుకుంటారో వాళేల్ వినన్ర.
రేస సాట్రట్యియ్ంది.
రేస లో పోటీ చాలా గటిట్గా ఉంది.
అరవింద కూడా నాతో బాగానే పోటీ పడాడ్డు.కానీ చివరికి నేనే గెలిచాను
“రేసింగ చంపేసావ రా రాహుల .నీలో అపప్టి దూకుడు ఇంకా అలానే ఉంది”.
“చాలేల్ ఊరుకోరా”
“రేస గెలిసేత్ సరిపోదమామ్.. సాయంతర్ం నువువ్ పారీట్ ఇవావ్లి”
“నాకంత ఇంటెర్సుట్ లేదురా బాబు”

5
“రేయ నినేన్మయినా లోక కారయ్ం చేయమనాన్మా ఇంటెర్సట్ లేకపోవటానికి, పారీట్కి వసేత్
ఇంటెర్సుట్ అదే వసుత్ంది. బై ది వే సాయంతర్ం పారీట్కి పిర్యాంకను కూడా తీసుకొని రా”
“పిర్యాంక అంటే గురుత్కు వచిచ్ంది రా బాబు ఈ రోజు అసలు తనకి కాల చెయలేదు.
సరే రా నువువ్ అడిగావ కదూ పారీట్ కావాలని సాయంతర్ం మనం పారీట్ చేసుకుంటునాన్ం.
మిగతావి పారట్ లో మాటాల్డుకుందాం”
“చంపేసావ రా సాయంతర్ం పారీట్లో పిచెచ్కిక్దాద్ం”
అరవింద ఇంటికి వెళిల్పోయాడు.
నేను కూడా మా ఇంటికి వచేచ్సాను.
పిర్యాంకకి కాల చేసాను.
“ఏంటి సార పొదుద్నన్ నుండి ఒకక్ కాల కూడా లేదు....ఇపప్టికి గురుత్కు వచాచ్నా నేను”.
“లేదు బంగారం ..నినున్ మరిచ్పోతానా చెపుప్”.
“సార గారి దగగ్ర ఇలాంటి వాటికి తకుక్వేం లేదు”.
“సరే కానీ పిర్యాంక సాయంతర్ం నేను నీకు పారీట్ ఇసుత్నాన్ను నువువ్ రావాలి”.
“ఓయ ....నేను రాను”
“నువువ్ వసుత్నాన్వ అంతే”
“ఒకవేళ నేను రాకపోతే”.
“నో చానస్.. నువువ్ వసుత్నాన్వ అంతే.. మిగతా విషయాలు పారీట్లో
మాటాల్డుకుందాం..బై”
నేను ఫోన పెటేట్సాను.
ఇంతకీ పిర్యాంక గురించి చెపప్లేదుకదూ..
తను నా లవర నేను ఇంజనీరింగ చదువుతుండగా తనని చూసి పేర్మలో పడాడ్ను .
పిర్యాంక చాలా తెలివయిన ,అందమయిన అమామ్యి.

6
నేను నా పేర్మ విషయం తనకి చెపప్టానికి చాలా సమయమే తీసుకొనాన్ను.
చివరికి నా పేర్మ సంగతి తనకు చెపేప్సాను.
తను కూడా నా పేర్మను అంగీకరించటానికి చాలా టైమ తీసుకొంది.
కానీ దేవుడి దయ వలల్ చివరికి నా పేర్మను అంగీకరించింది.
తనలో ఇపప్టికీ నాకు బాగా నచేచ్దేంటంటే తను ననున్ ననున్గా పేర్మిసుత్ంది.
నా ఆసిత్ నా సేట్టస చూసి కాదు.
ఇపప్టకీ తను ననున్ ఒక సామానయ్ వయ్కిత్లానే చూసుత్ంది.
నేనంటే తనకు చచేచ్ంత పేర్మ.
అందుకే తనంటే నాకు పార్ణం.
నేను ఆ రోజు సాయంతర్ం పారీట్కి వెళాల్ను .
నేను వెళిల్న కాసేపటికి అరవింద వచాచ్డు.
“ఏరా ఎంతసేపవుతుంది నువువ్ వచిచ్?”
“కాసేపేలే”.
“సరే కానీ పిర్యాంక ఇంకా రాలేదా?”
“వసాత్నందీ..తనకోసమే వెయిటింగ “
మేము ఇలా మాటాల్డుకుంటూడగానే పిర్యాంక వచిచ్ంది.
“సారీ లేటయియ్ంది”
“నీది మామూలు లేటు కాదు తెలుసా?”
“అబబ్ మీకు ఏముంది బాబు అబాబ్యిలు ఎనన్యినా చెపాత్రు అమామ్యి నాన్క
మాకంటూ కొనిన్ ఉంటాయ”
“అవును నువువ్ అమమ్యివి అని ఎవరనాన్రు?”
“ఏయ అరవింద నువెవ్పుప్డూ ఇంతే ..ననున్ ఏడిపించాలని చూసుత్ంటావు”.

7
వాళిల్దద్రు కాసేపు గొడవ పడి మళీల్ కలిసిపోయారు.మాకు ఇవనీన్ మాములే.
“సరే ఇక పారీట్ని ఎంజాయ చేదాద్మా?”
నేను అడిగాను
మేము ముగుగ్రం పారీట్ని బాగా ఎంజాయ చేసాం.ఆ రోజు పారీట్ నుండి ఇంటికి వచేచ్ సరికి
రాతిర్ 12;30 అయియ్ంది.నేను నా రూంకి వెళిల్ బెడ పైకి దూకాను ఎదురుగా నాకు మా
అమమ్ ఫొటో ఊగుతూ కనిపించింది . మా అమమ్ ఫొటో చూడగానే నా కళల్ వెంట నీళుల్
వచాచ్యి నాకు. ఈ లోకం సావ్గతం పలికినపుప్డే మా అమమ్ ఈ లోకానికి వీడోక్లు చెపిప్
వెలిల్పొయింది తలిల్ లేని పిలల్ వానిన్ కధా అని మా నానన్ ఎంతో బాగ
చూసుకుందామనుకునన్రు. ఆయన ఇపప్టికి అలాగే చూసుకుంటునన్నని అనుకుంటూ
ఉంటారు కాని మా నానన్ కు తెలియని విషయం ఏమిటంటే మాకు కావలసింది డబుబ్,
అవి కావు కొంచెం పేర్మ మరింత ఆపాయ్యత. నేను చనిపోయిన మా అమమ్ గురించి బాద
పడిన సందరాబ్లకంటే మా నానన్ గురించి బాదపడిన సందరాబ్లెకుక్వ. మా నానన్
వాయ్పారం పేరుతో చినన్పప్టున్ంచి నాకు దూరం అయాయ్రు.ఆయన ఎపుప్డో నిదర్పోయిన
తరువాత అరధ్రతిర్కి ఇంతికి వసాత్రు.మా నానన్తో మాటలడిన సందరాభ్లు చాల
తకుక్వ.ఇపుప్డు ఆ దూరం మరింత ఎకుక్వ
అందుకే నేను ఒంతరి అనే భావం చినన్పప్టినుండి నాలో పెరిగింది.నా చుటట్మనన్వరు నా
డబుబ్ను పెర్మిసాత్రే తపప్ ననున్ ననున్గా చూడరు.నాకేమో ఈ ఎంజాయ మెంటుల్
అనుభవించి అనుభవించి వాటి మీద విరకిత్ పుటిట్ంది.లోకంలోని వాళళ్ంతా డబుబ్ కోసం
అంతగా కొటుట్కు చసూత్ ఉంటే నాకేమో అది నా దగగ్ర ఉందటం వలల్నే ఏమో కాని దాని
విలువ తెలియడంలెదు.అలనిట్ డబుబ్కోసం నా దగగ్ర నాటకాలు వెసేవారంటే నాకు పరమ
చీరాకు. న

8
ఎంత రొటీన లైఫ లోనూ నేనె ఎంతో కొంత ఆనందంగా ఉనాన్నంటే దానికి కారణం
పిర్యాంక.
అందికే నా జీవితం ఆమెది.అది తన సొంతం.
మాది పిచిచ్ కాదు , పేర్మ. మా పేర్మలో ఎలాంటి మోసలు ,దాపరికాలు ఉండవు.ఇల
జీవితం సాఫీగా సాగిపోతునన్ రోజులోల్
ఒకరోజు....
పిర్యాంక ఫోన చేసింది.
“హలో సార గారూ...రేపు నేను మీకు పారీట్కి తపప్కుండా రావాలి మరిచ్పోవదుద్”.
“ఏంటి నువువ్ పారీట్ ఇసుత్నాన్వా?”
“ఆ అవును నేనే...ఏ నేను పారీట్ ఇవవ్కూడదా?”
“అలా కాదు ఏంటి సెప్షల?”
“నువేవ్ చెపుప్ చూదాద్ం”
“ఊ ఏముంది చెపుప్ నీకు మంచి మాయ్చ సెటట్యి ఉంటుంది”
“రాహుల నువువ్ కలలో కూడా అలాంటి మాటలు మాటాల్డవదుద్ .నువువ్ కనుక పెళిళ్
చేసుకోకపోతేనేను చచిచ్ పోతా”
“ఏయ బంగారం నేనేదో ఊరికే జోక చేసానంతే ఇంతకీ ఏంటీ పారీట్ సెప్షల “
“నేను చెపప్ను పో”
“సారీ బంగారం ఇంకెపుప్డు అలాంటవి మాటాల్డను సరేనా ఇపప్టి కయిన చెపుప్ ఏంటి
పారీట్ సెప్షల”
“అబబ్ ఈ లోకంలో ఏ లవర కి ఇలాంటి పరిసిధ్తి రాకూడదురా దేవుడా రేపు నా బరత్డే”
“అయో నా బంగారం నేను మరిచ్పోయాను సారీ”
“హూ పో సారీ అంటే సారీ ఎవరికి కావాలి” నీ సారీలు నేను అలిగా”

9
“రాణి గారి అలక పోవాలంటే ఎం చేయాలో?”
ఏంచేసాత్రేంటి?”
“ఏదయిన చేసాత్”
“సరే ఐతే రేపు నాకు గిఫట్ గా ఓ ఆడి కారు పెర్జెంటేషన గ ఇవువ్”.
“సరే అయితే”
“ఓయ నేనేదో సరదాకి అడిగాను. నువువ్ ఎపుప్డూ నాతో ఉంటే చాలు”.
“నువువ్ ఇంకేమి అనొదుద్ రేపు మనం పారీట్ లో కలుసుకుందాం బై”
నేను ఫోన పెటేట్సాను.
ఆ తరావ్త రోజు నేను , పిర్యాంక , అరవింద ముగుగ్రుం పారీట్ బాగా ఎంజాయ చేసాం.
పిర్యాంకకు నేను ఆడి కారు ఇచాచ్ను మొదట తాను తిరసక్రించినా తరావ్త నా
బలవంతం మీద ఒపుప్కుంది. ఏది ఏమైన మేం పిర్యాంక బరత్ డే పారీట్ని బాగా ఎంజాయ
చేసాం.
పారీట్ మొతత్ం అయిపోయాక మేం బిల సెటిల చేసి ఇంటికి బయలుదేరాం. అపప్టికే బాగ
ఆలసయ్ం అయినది.
మేం ముగుగ్రుం కారులో ఫుల సౌండ పెటుట్కుని పాటలు వింటూ బయలుదేరాం. కారును
నేనే డైరవ చేసుత్నాన్ను. పిర్యాంక , అరవింద ఇదద్రు వెనకాల కూరుచ్నాన్రు పిర్యాంక
కారుని ఇంక సీప్డ గా నడపమంటుంది .
అరవింద ఏమో చేతిలో బీర పటుట్కుని కొంచెం వాడు తాగుతూ మిగిలినది కారు విండో
లోంచి బయటకు పారేసూత్ గటిట్గ అరుసుత్నాన్డు.
రోడల్నీన్ ఖాళీగా ఉనాన్యి. అకక్డకక్డ ఫుట పాత మీద మాతర్ం కొంతమంది
పడుకునాన్రు . నేను కారు డైరవ చేసుత్ండగా ఒకక్సారి గా పిర్యాంక వెనక సీట లొంచి
నాకు ముదుద్ పెటిట్ంది. తను నాకు ముదుద్ పెడుతుండగా కారు అదుపు తపిప్ంది నేను ఆ

10
కంగారులో సీట్రింగ పకక్కు తిపేప్సరికి కారు వేగంగా వెళిళ్ ఫుట పాత పై పడుకుని వునన్
ఒక ముసలాయన కాలు పైకి ఎకేక్సింది. కారు చాల వేగంగా రావటంతో ఆయన
కుడికాలు నలిగి పోయి తెలల్ని కండ బయటకు వచేచ్సింది. దాంతో ఆ ముసలాయన పెదద్
వెరిర్కేక వేసూత్ గటిట్గా ఏడుసుత్నాన్డు. ఆ కేక కు కొంచెమ దూరంలో ఉనన్ నైట డూయ్టీ
చేసుత్నన్ ఇనెస్పెకట్ర వచాచ్డు.
ఆ పోలీస ఆఫీసర వచిచ్...... మాకారు వైపు, మావైపు కిందనుంచి పైకి ఎగాదిగా
చూసాడు.
“ఏంటి తముమ్డూ గుదేద్సారా? ఆయోయ్ ముసలాడి కాలు విరిగినటుట్ందే.? ఇపుప్డెలా?
సరే ఏదో కురర్తనం లో ఉనాన్రు. మీ ఎంజాయ మెంట మీది. ఏదో తెలియకుండా
ఆదమరుపులో జరిగి పొయి ఉంటుంది. మీరేం టెనష్న పడకండి ఇలాంటి కేసులిన్ నేను
చాల చూసుత్ంటాను.
మరి నా సంగతి.......... అదే .మరి నాకు ఏదయినా..”.
నాకు విషయం అరథ్మయింది.
కారులో ఉనన్ నా బాయ్గులోనుండి ఓ లక్ష తీసి వాడి మొహాన కొటాట్ను.
దాంతో వాడి మొహం వెయియ్ వాటల్ బలుబ్లా వెలిగిపొయింది . ఇక దాంతో వాడికి నా
మీద ఎకక్డలేని గౌరవం వచేచ్సింది.
“ఓకే సార మీరిక వెలిల్పోండి మిగతాది నేన చూసుకుంటా”.
నాకు వాడిన్ చూసేత్ పరమ అసహయ్ం వేసింది. మేం కారు దగగ్రకు వెళళ్బోతుంటే
ముసలాయన ఏడుపు వినిపించింది.
అపుప్డు నేను ఎంత నీచంగా పర్వరిత్ంచానో నాకు ఇపప్టికి గురుత్ంది.
“ ఏయ ఇపుప్డు ఏమైందని నువేవ్మీ చచిచ్పోలా ఎందుకు ఆ ఏడుపు ఇదిగో ఈ డబుబ్
తీసుకుని హాసిప్టల లో చూపించుకో ....”.

11
ఆ రోజు ఆ విషయం తరావ్త మేమంతా ఎవరి ఇళళ్కు వాళిళ్పోయాం.
ఎపప్టిలానే నేను ఆలసయ్ంగా ఆ మరునాడు ఉదయం లేచాను నేను నా బెడ మీదే అలానే
కూరొచ్ని ఉనాన్ను .కాసేపటి తరావ్త సాన్నం కోసం బాత రూంకి వెళాళ్ను. నేను బాత
రూం నుండి వచాచ్క ఫోన మోగుతుంది.
నేను రిసీవ చేసుకుందామని వెళాళ్ను కానీ అది నా ఫోన కాదు.
పిర్యాంకది రాతిర్ హడావుడిలో అయితే ఫోన ఇంకా రింగవుతుంది.
నేను వేరే వాళల్ ఫోన వాళల్ పరిమిషన లేకుండా రిసీవ చేసుకోదూడదని అలానే ఉనాన్ను.
కాసేపటికి ఫోన మళీల్ రింగయి ఆగిపోయింది.
అయితే వెంటనే పోన కి మళీల్ ఒక మెసెస్జ అది అరవింద దగగ్ర నుండి వచిచ్నటుట్ంది.
అరవింద మనవాడే కదా అనే చనువుతో నేను ఆ మెసేస్జ ఒపెన చేసి చదివాను.అపుప్డే
నాకు కొనిన్ ఘోర సతాయ్లు తెలిసాయి.
ఆ మెసేస్జ లో ఇలా ఉంది.
“ఏమ డారిల్ంగ ...రాతిర్ పారీట్లొ నీ పదద్తి నాకు నచచ్లేదు.నువువ్ ఈ మదయ్ ఆ రాహుల
గాడితో మరింత కోల్జ గా మూవ అవుతునాన్వ .అసలు మనం అనుకునన్దేంటి నువువ్
చేసుత్నన్దేంటి?
అసలు నువువ్ వాడిని డబుబ్ కోసం పేర్మిసుత్నన్టుట్ నటించి నటుట్ లేదు.నిజంగానే వాడిని
పేర్మిసుత్నన్టుట్ ఉంది.అది సరే కానీ మీ పిచిచ్ బకరా ఆ రాహుల గాడు
ఏమంటునాన్డు.చూసావా నేను వేసిన నీ డమీమ్ బరత్ డే పారీట్ ఆడి కారును
తెచిచ్పెటిట్ంది.సరే కానీ నీ అబారష్న కి అనిన్ ఏరాప్టుల్ చేసేసాను.నువువ్ మన మీద ఎవవ్రికీ
అనుమానం రాకుండా జాగర్తత్గా ఉండు బై... “
ఆ మెసేస్జ చదువుతుండగానే నా కళల్వెంట కనీన్ళుల్ వచాచ్యి.

12
ఎంత నమామ్ను తనని.. నా పార్ణమే తను అనుకునాన్.నా మొతత్ం జీవితానేన్ ఆమెకు
అంకితంఇచేచ్ దాద్మనుకునన్
.కానీ తను కూడా అందరిలానే నా దగగ్ర ఉనన్ డబుబ్ కోసం..
ఎంత నీచంగా దిగజారిపోయింది.
వాడు ఆ ఇడియట అరవింద గాడు ...ఛ వీళిల్దద్రు నా వెనుకనే ఉంటూ పర్తిక్షణం ననున్
వెధవని చేసూత్ ఆనందిసూత్ వచాచ్రు.
ఈ లోకంలో నిసావ్రధ్ంగా మనలిన్ మనంగా పేర్మించేవారు కొంతమంది అయినా
ఉంటారు అనుకునాన్ను.
కానీ నేను ఇంతగా నమిమ్న వీళిల్దద్రే ననున్ ఇంతగా మోసం చేసారంటే ఛీ...ఈ లోకం
మొతత్ం ఇంతే .
ఇదంతా నాటకాల జీవితం దీనిలో ఏది వాసత్వం లేదు.ఇకక్డ మోసంప చేయడం వసేత్
చాలు బర్తికేయ వచుఛ్.ఈ లోకంలో మంచి వాళెల్వవ్రూ లేరు.
ననున్ ఇంతగా మోసం చేసినవాళళ్ను ఊరికే వదిలిపెటట్కూడదు.
వాళళ్ను చాలా దారుణంగా చంపాలి. అది ఎలా వుండాలంటే వాళుళ్ పర్తి క్షణం నరకం
అనుభవించాలి. అది చూసి అపుప్డు నేను సంతోషించాలి. ఇలా నా మనసుస్ వారి మీద
పగ తీరుచ్కోవటానికి ఏవేవో పర్ణాళికలు వేసుత్ంది.
నేను కారు తీసి బయలుదేరాను. ఇక వాళిల్దద్రి జీవితానికి ఇదే చివరిరోజు. తరావ్త నాకు
ఏమయిన సరే వాళళ్ని మాతర్ం వదిలేదు లేదు..కారు వేగంగా పోతుంది. అంతకనన్
వేగంగా నా ఆలోచనలు పరిగెడుతునాన్యి.
“రేయ ఇడియట”.
నీ అంతా దురదృషట్వంతుడు ఎవవ్డూ లేడురా పుటట్గానే మీ అమమ్ను మింగెసావ.

13
ఇంత బతుకు ఒంటరిగా బతికావు. నీకంటూ నినున్ పేర్మించేవాళుళ్ యెవవ్రూ
లేరు......... ఇలాంటి సందరభ్ంలో చావాలిస్ంది వాళుల్ కాదురా నువువ్.
అవును వాళుల్ నినున్ చాలా తెలివిగా మోసం చేసారు.
నువువ్ మురుఖ్నిలా మోసపోయావు. ఛ.. ఇంకా నువువ్ బతికి వుండి ఏం ఉదధ్రిసాత్వురా?
నా మనసుస్ నాకు ఇలానే చెపుతుంది.
నేను నా బాయ్గులో వునన్ సీల్పింగ పిలస్ తీసుకునాన్ను.
సాధరణంగా నాకు ఎపుప్డయినా బాగా నిదర్పటట్కుండా చిరాకుగా వునన్పుప్డు నేను
వాటిని వేసుకోనేవాడిని,కాని ఈసారి మాతర్ం శాశావ్తంగా నిదర్పోవటానికి వాటిని
వేసుకునాన్ను.
నాకు కొంచెం కొంచెంగా మతుత్గా వుంది.
నా కారు ఎటు వైపు వెళుతుందో కూడా నాకు తెలియడం లేదు.నేను కారుని డైరవ
చేయలేకపోతునాన్ను. చివరికి సీట్రింగ వదిలేసాను. నా కారు వెళిల్ ఎదురుగా ఆగి వునన్ ఓ
లారీని గుదేద్సింది. నా ఒళల్ంతా రకత్ం కనపడుతుంది. అయినా నాకు నొపిప్ మాతర్ం
తెలియడం లేదు. కాసేపటోల్నే నా చుటూట్ జనం గుమిగూడారు. నా కళుల్ నెమమ్దిగా
మూతలు పడాడ్యి. ఇక ఆ తరావ్త ఏం జరిగిందో నాకు కూడాతెలియదు.
**********
ఫిర్బర్వరి 28 ..
కళుళ్ తెరవగానే నాకు కనబడిన మొదటిది ఆ కాయ్లెండరే. మెదడంత గందరగోళంగా
ఉంది. నేను ఏకక్డునాన్ను? నాకు ఏమైంది లాంటి ఆలోచనలతో నా మనసంత
నిండిపోయింది. ఇదివరకు రాతర్ంతా తాగి ఏ మధాయ్హన్మో నిదర్లేచినపుప్డు తలనోపిప్తో
ఇలాంటి ఫీలింగ వచేచ్ది, కాని అది ఇంటోల్........ ఆ ఆలోచన రాగనే హసిప్టల
బెడ పై ఉనాన్ను. సినిమాలోల్ చూపించినటుల్ చుటుట్ మెషీనుల్, సీర్క్న మీద గార్ఫ లు కదలటం

14
లంటివేమో లేవు. కాని ఆకిస్జన మాసక్ పెటిట్ ఉంద. సెలైన కూడ పెటిట్ ఉంది. నా ఒళళ్ంతా
కటుల్ కటాట్రు. మొదట ఇకక్డకు ఎందుకు వచాచ్నా అని తెగ ఆలోచించాను. అపుప్డు
గురుత్కు వచిచ్ంది నాకు ఆ రోజు నా కారు ఆగి ఉనన్ లారీను గుదిద్న తరవాత కారు
ముందు భాగం మొతత్ం నాశనంమయిపోయింది. నాకు తల దగగ్ర, ఇంకా చాల చోటల్
బలమయిన దెబబ్లు తగిలాయి. రకత్పుమడుగులోల్ ఇరుకునన్ నా దగగ్రికి చుటుట్పకక్ల ఉనన్
జనం అంత చుటుట్ముటాట్రు. ఆ తరవాత నేను సప్ృహలో లేను . తరవాత ఇంక ఏం
జరిగిందో నాకు తెలియదు. మళీల్ కళుళ్ తెరిచేసరికి ఇదిగో ఇలా హసిప్టలోల్ ఉనాన్ను.
అంటే ఆ రోజు ననున్ ఎవరో కాపడి హసిప్టల కి తీసుకువచాచ్రనిమాట.నేనిలా నా
ఆలోచనలోల్ ఉండగానే ఎవరో నా రూమ వైపే వసుత్నన్ చపుప్డు వినిపించింది. ఇదద్రు
అమామ్యిలు ఏవో మాటాల్డుకుంటూ రూమ లోపలికి వచాచ్రు. వాళుల్ వేసుకునన్
తెలుపురంగు దుసుత్లు, మిగతా వసత్రధారణ బటిట్ వాళుల్ నరుస్లు అనే విషయం సప్షట్ంగా
తెలుసుత్ంది. వాళల్లో ఒకామె తాను అంతకుముందు రాతిర్ చూసిన సినిమా కథ
చెపుతుంది. “ నినన్ మావారు సెలవు పెటిట్ మరీ ననున్ సినిమాకి తీసుకెళాల్రుతె తెలుసా?
సినిమా ఎంత బాగుందో! సినిమా అయిపోయాక మావారు ననున్ షాపింగ కి కూడ
తీసుకెళాత్ననాన్రు. నేనే వదద్నాన్ను. ఆయనకి నేనంటే ఎంత పేర్మో..... ఎపుప్డు నా గురించే
ఆలోచిసాత్రంటే నువువ్ నమమ్వు.....
ఆమె అలా చెపుప్కుంటూ పోతుంటే ఇంకోక ఆవిడ మాతర్ం ఏదో పరథాయ్నంగా ఆమె
మాటలకు 'ఊ ' కొడుతుంది. ఇంతకి విళిల్దద్రికి నేను సప్ృహ నుండి బయటకు వచిచ్నటుట్
తెలసినటుట్ లేదు. వచిచ్నపప్టి నుండి అటువైపే తిరిగి వాళల్లో వాళుల్ మాటల్డుకుంటునారు.
నేను బెడ పై కొంచెం కదిలే సరికి నా అలికిడికి నా విషయం గురొత్చిచ్నటుట్ ఇదద్రూ నా
వైపు తిరిగారు.

15
“ఆ...ఆ లేవకండి, కుటుల్ దగగ్ర నొపిప్ వసుత్ంది.మీరు వారం రోజుల పాటు సప్ృహలో
లేరు తెలుసా?
మీరు మా హాసిప్టల కి వచిచ్నపుడు మీ ఒళళ్ంతా రకత్మే. మీది చాలా సీరియస కేసట.
మా మేడం మిమమ్లిన్ సెప్షల కేర తీసుకోమని టీర్టెమ్ంటు ఇసుత్నాన్రు.ఈవిషయం మా
మేడం కి చెపాప్లి “.
ఆ మొదటి నరుస్ తన పంతాన తాను మాటాల్డుకుంటూ వెళిల్పోయింది. రెండో ఆవిడ
మాతర్ం చాలా నిదానం అనుకుంటా పెదద్గా ఏమి మాటాల్డలేదు.ఆవిడ కాసేపు నా బెడ
సరిద్ నాకు సెలైన మారిచ్ వెళిల్పోతూ వెళిల్పోతూ... ఓ సారి ఆగి “డాకట్ర గారు రౌండస్ లోనే
ఉనాన్రు. మేం వెళిల్ తీసుకుని వసాత్ం” అని చెపిప్ వెళిల్పోయారు.
“నువువ్ వెళల్వే నేను ఇకక్డే ఉంటాలే”.
మొదటావిడ సూట్లును నాకు దగగ్రగా జరుపుకుంటూ చెపిప్ంది.
“ సరే. “
రెండో ఆవిడ వెళిల్పోయింది.
మొదటి నరుస్ కాసేపు నా వైపు చూసి ఓ నవువ్ నవివ్ంది.నేను మాతర్ం దానికి ఏ మాతర్ం
సప్ందించలేదు.

“అవును తముమ్డూ అసలు విషయం అడగడమే మరిచ్పోయాను.అసలు యాకిస్డెంట

ఎలా జరిగింది? తపుప్ నీదా? అవతలి వాళల్దా? నువువ్ చాలా అదృషట్వంతుడివి నినున్
ఎవరో సరైన సమయానికి హాసిప్టల లో జాయిన చేశారు.లేకపోతే కండిషన చాలా
సీరియస అయిపోయేది.భగవంతుడి దయవలల్ చాలా పెదద్ పర్మాదమే తపిప్ంది.ఇపుప్డు
చెపుప్ అసలు ఎలా జరిగింది? “
ఆమె ననున్ అనిన్ పర్శన్లు అడిగినా బదులుగా నేను ఒకక్ సమాధానం కూడా చెపప్లేదు.

16
“ఏంటిది తముమ్డు నేను ఇనిన్ అడుగుతునాన్ను నువేవ్మో మాటాల్డడంలేదు.నువివ్ంకా ఆ
షాకులోనే ఉనాన్వా? “.
ఆమె అలా గుచిచ్ గుచిచ్ పర్శన్లు అడుగుతుండగానే మొదట వెళిల్న నరుస్ డాకట్ర గారిని
వెంటబెటుట్కుని వచిచ్ంది.
దాకట్రంటే నేనింకా ఏ మదయ్ వయసుక్రాలో అనుకునాన్ను.ఈవిడ చాలా చినాన్విడలా
ఉంది.
ఆవిడ మెడలో వేసుకునన్ సెట్తసోక్పూ,తెలల్కోటూ ఆవిడ డాకట్రని చెబుతునన్యే తపప్ అవి
లేకుండా ఆవిడని మామూలు డెర్స లో చూసినవారెవరైనా ఆవిడని చూసి ఏ డిగీర్
చదువుతునన్ అమామ్యో అనుకుంటారు.పోనీ ఆవిడ ఏమయినా టైరనీ డాకట్రా అనుకుంటే
అది కూడా కాదు.
ఇంత సీరియస కేసును టేకప చేసిందంటే ఖచిచ్తంగా చాలా అనుభవం అనాన్విడే అయి
ఉండాలి.
నేను ఆవిడను చుసుత్ండగానే ఆవిడ నా దగగ్రకు వచింది.
ఆవిడ ననున్ చుసుత్ండగానే నేనేదో ఆవిడకు ముందే తెలిసిన బాలయ్ సేన్హితుడులా
చకక్గా నవుకుంటూ వసుత్ంది.
ఆ నవువ్లో ఎలాంటి కలుమ్షం లేదు. ఆవిడ నా దగగ్రకు వచిచ్ నా చేతిని పటుట్కోని నా
పలస్ ని చెక చేసింది.
“ఇపుప్డు ఎలా వుంది?”
ఆవిడ ననున్ అడిగిన మొదటి పర్శన్.
నేను ఆవిడ అడిగిన దానికి మొదటనే సమాధానం చెపప్లేక పొయయ్ను.
“ఇపుప్డు పరవాలేదు కదాండి.లేక పోతే ఇంకా నోపిప్గా వుందా?”

17
ఆవిడ రెండోవ సారి అడిగిన తరవాత కూడా నేను సమాధానం చెపప్కపోతే అది
సంసాక్రం కాదు.పైగా ఆవిడ నాకోసం ఎంతో కషట్పడి సెప్షల కేర తీసుదుంది.
అందుకు చేపాప్ను.
“పరవాలేదు ఇపుప్డు బాగానే వుంది”
“సార నేను ఒక ఇంజక్షన ఇసాత్ను.
మీరు పూరిత్గా కోలుకోవడాని కి కొంచెం సమయం పడుతుంది.
మరేం పరవాలేదు.
మీకు తవ్రగా నయం చేసే భాదయ్త నాది”
అవును తముమ్డు మా మేడమ చుడటానికి చినన్వాడిలా కనపడతారు కానీ ఆవిద ఎదైనా
కేసు టేకప చేసిందంటే దానికి ఇక తిరుగు వుండదు.
“సిసట్ర ఇక చాలు ఆపండి.మీరు ఇకక్డే వుండి ఆయనకు సెలైన మారుసుత్ వుండండి.నేను
ఒక సారి మిగతా రూమ లకి కూడా వెళిళ్ వసాత్ను.నువువ్ ఆయనని పిచిచ్ పిచిచ్ పర్శన్లు
అడిగి విసుగు తెపిప్ంచకు సరేనా?”
“అయోయ్ మేడం నేను పిచిచ్ పర్శన్లు అడుగుతానా?
ఇక ఇపప్టినుండి నేను మౌనవర్తం చెసుత్నన్ను. “
అబాబ్ వూరికే అనాన్ను కానీ పేషంట జాగర్తత్.
సిసట్ర యూ ఫాలోమీ.అంటూ రెండో నరుస్ని తీసుకోని వెళళ్బోతూ నా దగగ్రికి వచిచ్ంది.
“నేను మరలా సాయంతర్ం వసాత్నండి. సరసవ్తీ సిసట్ర మీ దగగ్రే వుంటుంది.
మీకు ఎవరైనా ఇబబ్ంది అనిపిసేత్ సిసట్ర కి చెపప్ండి. నేను వసాత్ను......”.
ఆవిడ మళిళ్ ఒక అందమయయిన నవువ్ నవువ్తూ వెళిళ్పొయింది.
నా దగగ్ర వుండిపోయిన నరుస్ మతర్ం మోహం
అదోలా పెటుట్కోని కూరచ్ంది.

18
“ఇదిగో చూడు తముమ్డూ మా మేడం ఈరోజు ననున్ ఎంత మాట అందో
చూసావుగా....... ఇక నేను నీతో మాటాల్డను.అలా అని నువువ్ సైలెంట గా కూరోచ్కు.
నీకు ఏ ఇబబ్ంది వచిచ్నా వెంటనే చెపుప్ సరేనా”
ఆవిడ ఏదో మారాం చేసిన చినన్ పిలల్లా మాటాల్డి ఆవిడ బాయ్గులో నుండి ఎదో పుసత్కం
తీసి చదువుకుంటూ దానిలో నిమగన్మయిపోయింది.
రూమ మొతత్ం చాలా నిశశ్బద్ంగా ఉంది.
నాలో ఆలోచనలు ఇంకా ఘరష్ణ పడుతూనే ఉనాన్యి.
మనిషి జీవితం చాలా విచితర్మయినది.
ఏ క్షణానికి ఎలా జరుగుతుందో ఎవరూ ఊహించలేరు.
మొనన్టి వరకు ఎంతో లగజ్రీగా తిరిగిన నేను వారం రోజుల సకిర్తం ఆతమ్హతయ్
చేసుకుందాం అనుకునాన్ను.
ఇపుప్డు హాసిప్టలోల్ ఇలా బెడ పై పేషెంట లా మారిపోయాను.
నేను పార్ణం కంటే ఎకుక్వగా పేర్మించి, తనే సరవ్సవ్ం అని నమిమ్న తను ననున్ ఎంత
బాగా మోసం చేసింది.ఈ విషయం తలచుకునన్పుప్డలాల్ నాకు ఆ అమామ్యి మీద కనాన్
తన లాంటి దానిన్ అంతగా పేర్మించినందుకు నా మీద నాకే అసహయ్ం వేసుత్ంది.
పర్సుత్తం నా పరిసిథ్తి ఏంటో నాకే తెలీదు.
మామూలుగా అయితే ఈపాటికి నేను ఎకక్డో ఒక చోట ఎంజాయ చేసుత్ంటాను.
కాని ఇపుప్డు ఇలా.... హాసిప్టల లో ఇలాంటి పరిసిథ్తి ఒకటి వసుత్ందని నేను ఏనాడు
ఊహించలేదు.
నాకు పర్తీ విషయం చాలా వింతగా అనిపిసుత్ంది.
నేను ఆతమ్హతయ్కు పాలప్డాడ్ను. మరి ననున్ ఎవరు రకిష్ంచారు....ఆ రకిష్ంచింది ఎవరో
నాకు ఇపప్టికీ తెలీదు. అది ఎవరై ఉంటారు? అది ఎవరో కనిపెటిట్ వాళళ్కు కృతజఞ్తలు

19
చెపిప్ ఇకక్డి నుండి వెళిల్పోవాలి.ననున్ రకిష్ంచిన వాళల్కు తెలియకపోవచుచ్, వాళుల్ ననున్
బర్తికించడానికి తీసుకునన్ శర్మ అంతా వృధా అని.వాళుళ్ నా చావును నాదగగ్ర నుండి
కాసత్ ఆలసయ్ం చేయగలరేమో గాని దానిన్ నా దగగ్ర నుండి దూరం చేయలేరు.
*******
ఒకసారి విరిగిపోయిన మనసుస్ను అతికించడం చాల కషట్ం.
నేను ఎవరి కోసం బర్తకాలి. నేను బర్తికి ఉండటం వలన కనీసం ఎవరికైనా ఏదైనా
ఉపయోగం ఉందా ? నాకు ఈ పర్పంచంలో ఆనందం దొరకలేదు.బదులుగా నాకు అనీన్
కషాట్లే ఎదురయాయ్యి.
అటువంటి సమయాలోల్ నేనిక బర్తుకలేను. చనిపోవడమే సరియైన మారగ్ం. నా మనసుస్
ననున్ పదే పదే తొందరపెడుతుంది. ఇకక్డి నుంచి తవ్రగా వెళిల్పొమమ్ని…
“సిసట్ర ననున్ హాసిప్టలోల్ ఎవరు జాయిన చేసారు?”
పుసత్కం చదువుతునన్దెలాల్ నేను ఆ పర్శన్ అడిగే సరికి ఇక పుసత్కం గురించి
మరిచ్పొయింది.
“హమమ్యయ్ తముమ్డు ఇపప్టికైన నోరు విపాప్వయాయ్..అది చాలు..ఇదిగో నా పేరు
సరసవ్తీ నువువ్ ననున్ చకక్గా అకక్ అని పిలువు సరేనా.ఆ..ఇపుప్డు చెపుప్ ఏమి కావాలి
నీకు...? “
“ననున్ ఇకక్డ జాయిన చేసింది ఎవరు ?”
“నాకూ తెలియదు తముమ్డూ..కావాలంటే నేను కనుకొక్ని చెపాత్నులే సరేనా.”.
“సరే అకక్”.
“నా నోటి నుండి ఆ మాట అపర్యతన్ంగా వచిచ్ంది.బహుశా ఆవిడ ఆపాయ్యత పూరిత
మటలే నా నోటి నుండి ఆ పదం వచేచ్టటుట్ చేసాయేమో...
నేను సరసవ్తి అకక్ను తీక్షణంగా చూసాను.

20
ఆవిడలోనాకు ఎలాంటి కలమ్షం కనబడలేదు.
ఆమె మాటలు కూడా చినన్పిలల్ల మటలాల్ సవ్చఛ్ంగా నిషక్పటంగా ఉంటాయి.
నాకు ఆ అకక్ తో ఇంకా మటాల్డాలనిపించింది,కానీ ఆవిడ పుసత్కానిన్ చదవడంలో
నిమగన్ం అవటం చూసి ఆ పర్యతన్ం విరమించుకునాన్ను.

నాకు బోర కొడుతుంది.దానికి తోడు ఒళళ్ంతా పచిచ్ పచిచ్గ నొపిప్గా ఉంది.

నేను కాసత్ తలతిపిప్ చూసాను.అకక్డ గోడ మీద ఒక బలిల్ కనిపించింది .దానికి కూడా
నాలానే బోర కొటిట్నటుట్ంది.
అది కూడా నాలానే ఒంటరిగా చూసుత్ంది.
కాసేపటి తరావ్త అకక్ ఏదో తిటుట్కుంటూ పుసత్కానిన్ లోపల పెటేట్సింది.

“ఏంటి అకక్ ఏమయింది?”

“ ఏ౦ లేదయాయ్ మీ కురార్లునాన్రే ...ఏం మనుషుయ్లయాయ్ మీరు చాలా చినన్ చినన్

విషయాలకే ఆతమ్హతయ్లు చేసుకుంటారు. ఇదిగో చూడు ఆ పుసత్కంలో ఒకడు ఒక
అమామ్యి కాదందని చనిపోయాడు.వెదవకు అమామ్నానన్లు గురించి ఆలోచించరా..? “

అమోమ్ సరసవ్తి అకక్ పుసత్కంలో దానికి అలా తిడుతుందంటే.....

నేను నిజంగా అది చెసానంటే ఆ విషయం తెలిసేత్ వామోమ్ ఊహించడానికి భయంగా
ఉంది.
ఈ లొపల డాకట్ర గారు వచాచ్రు.
“ అబాబ్ సరసవ్తీ మళీల్ మొదలు పెటాట్వా? ఆయనకి కొంచెం కూడా విశార్ంతి ఇవవ్వా?”

21
“మీరు భలేవారండీ నేనెకక్డ ఆయనతో సోది మీటింగ పెటాట్ను ఏదో ఊరకనే కూరుచ్నే
బదులు అపుప్డపుప్డూ అవీ ఇవీ చెపుతునాన్నంతే.....”.
“సరే కానీ.. ఆ 2వ వారుడ్ పేషెంట కి ఇంజెక్షన చేసి రా.”.
“అలాగే..”.
సరసవ్తి అకక్ ఏదో పాట పాడుకుంటూ అకక్డినుండి వెళిల్పోయింది.
“పిచిచ్ది మనిషి ఎపుప్డూ వాగుతూనే ఉంటుంది కానీ ,మనసు మాతర్ం మేలిమి
బంగారం.ఎవరికైనా ఏదైనా కషట్ం వసేత్ అసలు తటుట్కోలేరు.మీకు ఇపుప్డు ఎలా ఉంది?”
“అంతా బాగానే ఉందండీ”
“డాకట్ర గారూ....”.
“చెపప్ండి”
“ననున్ ఇకక్డ జాయిన చేసింది ఎవరండీ?”
“ఏ ఎందుకండీ మీకు మేము చేసే వైదయ్ం నచచ్లేదా?”
“అయోయ్ అలా కాదండీ..”.
“నేనేదో సరదాకి అనాన్నులెండీ.మిమమ్లిన్ ఎవరో ఒక కురార్డు తీసుకునివచాచ్డు.తనే
మిమమ్లిన్ జాయిన చేసి మీకు నయం అయేయ్ంతవరకూ మంచిగా వైదయ్ం చేయమని
చెపేప్సి.. ఫీజు కూడా ముందుగానే కటేట్సి వెళిళ్పోయాడు.మీకు పూరిత్గా నయం అయాయ్క
వచిచ్ కలుసుకుంటానని చెపప్మనాన్డు.ఆయన గురించి అడిగితే మీకు బాగా
కావాలిస్నవాడినని చెపప్మనాన్డు.మిమమ్లిన్ తన గురించి తెలుసుకోవటానికి
పర్యతిన్ంచవదద్ని చెపాప్డు.ఇంతేనా ఇంకా ఎదైనా సమాచారం కావాలా?”

“అబేబ్ నేనేదో మామూలుగా అడిగానండీ”

22
“అది సరే కానీ... మీదీ నాదీ ఒకే వయసుస్.మీరు ననున్ అలా అసత్మానం మీరు... అండీ..
అంటా ఉంటే నాకు కొంచెం ఇబబ్ందిగా ఉంటుంది. “
ఆవిడ అలా అనేసరికి మరి ఇంకా ఏమని పిలవాలా అని ఆలోచిసుత్నాన్ను.
మరలా ఆమె కొనసాగించింది.

“అఫోక్రస్ నేను డాకట్రిన్ కావొచుచ్, మీరు పేషెంట అయి ఉండవచుచ్.కానీ నా వయసుస్

వాళుల్ కూడా నాకు అంత మరాయ్ద ఇచిచ్ మాటాల్డుతుంటే నాకు మరింత సిగుగ్గా
ఉంటుంది”.

“మరి మిమమ్లిన్ ఏమని పిలవమంటారు?”

“ఓ.. సరే.. ఇంతకీ అసలు నా పేరు మీకు తెలియదు కదూ..

ఐయామ సంహిత. మీ పేరు రాహుల కదూ.. నైస నేమ.”.
“తాయ్ంకస్ అండీ మీ పేరు కూడా చాలా బాగుంది”.
“అదిగో మళీల్ ననున్ మీరు అంటునాన్రు.”.
“సరే నీ పేరు బాగుంది సంహిత”.
“హమమ్యయ్ ఇపప్టికి దారిలోకి వచాచ్వు రాహుల.నువువ్ డిశాచ్రజ్ అయిపోయే ఈ
నెలరోజుల లోపల మనం మంచి సేన్హితులం అవావ్లి.సరేనా.”.
సంహిత ఇంకా ఏదో చెపుతుండగానే రేండో నరుస్ వచిచ్ ఏదో పేషెంట పేరు చెపిప్ ఆమెను
తీసుకొని వెళిల్పోయింది.
తను వెళుతూ....
“రాహుల నేను మరలా వసాత్ను.. బై... సరసవ్తిని నీ దగగ్రికి పంపుతాను సరేనా”.

23
“అలాగే...”.
తను నవువ్కుంటూ నరుస్తో కలసి వెళిల్పోయింది.నాకు అంతా భలే కొతత్గా ఉంది.నేను
ఆతమ్హతయ్ చేసుకోవటం ఏంటి? అది బెడసికోటట్డం ఏంటి? ఆ తరావ్త ఎవరో రకిష్ంచి..
నాతొ ఈ దాగుడుమూతలు ఏంటో? అసలు ఆ వయ్కిత్ ఎవరై ఉంటారు.నా కోసం అతను
అంత డబుబ్ ఎందుకు ఇచాచ్డు.ఒకవేళ అతను నా దగగ్ర నుండి ఏదైనా ఆశిసుత్నాన్డా?
మరి తెర వెనుక నుండి బయటకు ఎందుకు రావటం లేదు.నా బాధ ఏంటంటే నాకు ఇంత
జరిగిన మా నానన్కు తెలియదు.ఆయన నేను ఏ టూరోన్ ఎంజాయ చేసుత్నాన్ను
అనుకుంటారు.
నా జీవితంలో నా పర్మేయం లేకుండా చాలా జరిగిపోతునాన్యి . కానీ ఒకక్టి మాతర్ం
నిజం ఏది ఎలా జరిగినా నేను చనిపోవటం మాతర్ం ఖచిచ్తంగా జరిగితీరాలి . వీలల్కి
తేలియడం లేదు . వీలల్ంతా ననున్ బతికించి బాధను ఇసుత్నాన్రే తపప్ ఇంకేం లేదు .
అయినా ఏ హాసిప్టలోల్ నైనా ఇలా ఉంటుందా ? వీలేల్ంటి నాతో ఇంత చనువుగా
ఉండటానికి పర్యతిన్సుత్నాన్రు . సరసవ్తి అకక్ , సంహిత ఎందుకు వీలల్ంతా నాపై ఇంత
పేర్మను చూపిసుత్నాన్రు .
సరసవ్తి అకక్ నిజంగా ఎంత మంచిది తను ? అలాగే సంహిత కూడా ఏనాడు ననున్ ఒక
పేషంటులా టీర్ట చేయలేదు . తను ననున్ ఓ మంచి సేన్హితుడిలాగానే చూసుత్ంది .
వీలల్ంతా ననున్ ఎంత పేర్మగా చూసుత్నాన్నేను మాతర్ం ఈ లోకానికి ఎపుప్డు వీడోక్లు
చెపుదామా అని ఆతుర్తగా ఎదురు చూసుత్నన్ను . . . కానీ నేను ఏది చేయాలనాన్ కానీ
ముందు ఇకక్డ నుండి కోలుకొని బయటపడాలి . నేనిలా నా పర్ణాళికలు ఏవో
వేసుకుంటూ ఉండగా సరసవ్తి అకక్ అకక్డికి వచిచ్ంది .
“ ఏంటి తముమ్డు ఏదో దీరఘ్ంగా ఆలోచిసుత్నన్వు ? “
“ ఏం లేదు అకక్ . “

24
“ ఏమీ లేకపోవడమేమిటి తముమ్డు మనిషి జీవితం అనాన్క కషట్సుఖాలు ధోబూచులాటే
కదా ? నేను నా జీవితంలో ఎనిన్ కషాట్లు అనుభవించానో తెలుసా తముమ్డు . నేను
పుటట్గానే ఆడపిలల్నని, ననున్ పోషించే శకిత్ లేక ననున్ అనాథశర్యంలో వదిలేసరంట .
అకక్డ మా కషాట్లు నీకు తెలిసినవి కావు . నేను అకక్డే ఉండి చదువుకునన్ను . నాకు 18
ఏళుల్ వచాచ్క నేను ఏదో పారట్ టైమ జాబ చేసూత్ నరిస్ంగ పూరిత్ చేసాను. అయినా నాకు
అంత తవ్రగా ఉదోయ్గం దొరకలేదు . కొనిన్ హాసిప్టల వాళుల్ ఉదోయ్గం ఇచిచ్నా నకవి
నచేచ్వికావు .
తముమ్డు ఒకక్టి చెపాత్ విను. మనం ఏ పని చేసినా దానికి మన అంతరాతమ్ తృపిత్
పడినపుప్డే మనం సంతోషంగా ఉండగలం తముమ్డు . మనం ఏ తపుప్ చేయనపుప్డు ఈ
లోకం మొతత్ం మనలిన్ దొషి అని నిందించినా మనం ఏంటో మనకు తెలిసినపుప్డు
ఏమాతర్ం బాధపడనవసరం లేదు . ఏది చేసినా మన అంతరాతమ్కు మనం సంజాయిషి
చెపుప్కో గలిగితే అంతే చాలు . నేను ఒకపుప్డు ఏం చేయాలో తెలియక ఖాలీగా ఉనన్
రోజులోల్ నాకో వెలుగు పర్సారించింది సంహిత . నేను కేవలం కోరుకునన్ది ఉదోయ్గానిన్
మాతర్మే కాదు తముమ్డు , నేను ఉదోయ్గం చేసుత్నపుప్డు నాకు తృపిత్ కలుగుతుందా లేదా
అని ఆలోచించాను.
అది సంహిత దగగ్రే దొరుకుతుందని తెలిసాక ఇక ఇకక్డ చేరిపొయాను . నీకు తెలుసా
తముమ్డు మేమెవవ్రము కుడా ఇకక్డ జీతాలు తీసుకోము.
“ అదేంటి అకక్ మరి జీతాలు తీసుకోక పోతే ఎలా ? “
“ తముమ్డు మా సంహిత గురించి , ఆవిడ విధానాల గురించి నీకు ముందు ముందు
తెలుసుత్ందిలే ;అంత తొందర ఎందుకు ?”
“నాకు చాలా ఆశచ్రయ్ంగా ఉంది చెపుప్ అకాక్. పీల్జ . . పీల్జ . . “
సరసవ్తి అకక్ చాలా సేపటి వరకు ననున్ చెపప్కుండా ఏడిపించింది .

25
కానీ కాసేపటి తరావ్త చెపప్డం పార్రంభించింది .
“తముమ్డు మనం ఈ సృషిట్లో చూసుత్నన్ పర్తీఅందమైన దృశయ్ం వెనుక ఓ
అసాధారణమైన కషట్ం ఉంటుంది . కొలనులో హంసలు ఈదుతుంటే చూడటానికి చాలా
అందంగా ఉంటుంది . కాని అది అలా ఈదటానికి ఎంత కషట్పడుతుందో తెలుసా ?”
హంస ఎందుకు తముమ్డు మనం ఇపుప్డు అనుభవిసుత్నన్ ఈ టెకాన్లజీ దగగ్రకి వదాద్ం . .
. ఈ రోజు మనం పర్తీది ఇంత ఆనందంగా అనుభవించగలుగుతునాన్మంటే దాని
వెనుకాల ఎంత మంది శాసత్రవేతత్లు ఎనిన్ నిదర్ లేని రాతుర్లు గడిపారో తెలుసా ? మనం
ఏదైనా ఒక మంచి కావయ్మో , నవలో చదువుతుంటే మనసుస్కుచాలా ఆనందంగా
ఉంటుంది . కాని అ కావయ్ం అంత అందంగా రావటానికి ఆ కవి ఎంత ఘరష్ణకు
గురవుతాడో తెలుసా ? పర్తీదీ . . ఈ సృషిట్లో పర్తీ విశయం వెనుక ఓ గొపప్ రహసయ్ం
దగి ఉంటుంది . సంహిత కూడా అలాగే . . . నీ కళల్ ముందు ఇపుప్డు కనబడుతునన్
సంహిత వేరు . ఆమే గురించి నీకు పరిత్గా తవ్రలోనే తెలుసుత్ందిలే . . . .
సరస్వ్తి అకక్ ఇనిన్ చెపిప్ంది కాని సంహిత గురించి మాతర్ం చెపప్లేదు . కాని అకక్ చాలా
వరకు సతాయ్లే చెపిప్ంది . ఈ రోజు అకక్ మాతాల్డుతుంటేనాకు ఒక నరుస్లా
అనిపించలేదు. ఎనోన్ అగాధ రహసాయ్లను తన శిషుయ్లకు భోదించే ఒక మహా
గురువులాగ కనిపించింది . రేపు ఎలాగైన సరేసంహితా గురించి పూరిత్గా
తెలుసుకోవలికోవాలి . ఈ విషయం గురించి ఆలోచిసూత్నే నేను నిదర్ లోకి జారిపోయాను
.
నేను మరలా ఉదయం లేచేసరికి సంహిత నాకు ఎదురుగా కూరొచ్ని సరసవ్తి అకక్తో
మాటాల్డుతుంది.సరసవ్తి అకక్ చెపిప్ంది నిజమే.సంహితలో ఒక విజయవంతమయిన
వెలుగు పర్కాశిసుత్ంది.నేను లేవడం చూసి తను పలకరింపుగా ఓ నవువ్ నవివ్ మరలా

26
సరసవ్తి అకక్తో కాసేపు మాటాల్డి వెళిల్పోయింది. “తముమ్డు తవ్రగా ముఖం కడుకోక్
టిఫిన తీసుకుని వచాచ్ను తిందువు గాని ....”.
నేను మాతర్ం అకక్ దగగ్ర నుండి సంహిత విషయం ఎలా రాబటాట్లా అని ఆలోచిసూత్
ముఖం కడుకుక్నాన్ను.
అపుప్డు నాకు ఒక ఆలోచనా వచిచ్ంది.
సరసవ్తి అకక్ నాకోసం టిఫిన తెచిచ్ ఇచిచ్ంది.
ఈరోజు అకక్ ఎందుకో చాలా కొతత్గా కనిపిసుత్ంది.
తను ననున్ ఎంత బాగా చూసుకుంటుంది.
సరసవ్తి అకక్ నాకు టిఫిన తినిపిసుత్ంటే మా అమేమ్ బర్తికి ఉంటే ఇలానే తినిపించేదేమో
అనిపించింది.ఆ వెంటనే ఇలాంటి అకక్ నాకు కూడా ఉంటే ఎంత బాగుంటుంది.
సరసవ్తి అకక్ను అలా చూసుత్ంటే నా కళల్లో నీళుల్ తిరిగాయి.
“అయోయ్ తముమ్డు ఏడుసుత్నాన్వా? చెటీన్ మంటగా ఉందా?
“అమమ్ గురుత్కు వచిచ్ంది అకక్”.
“ఓహో అలాగా అయితే సంహితకు చెపిప్ నీకు రోజు ఇంకో రెండు ఇంజక్షనుల్ ఎకుక్వగా
చేయమంటాలే తవ్రగా మా ఇంటికి వెళిల్పోదువు గానీ సరేనా....”.

“మా అమమ్ నేను పుటిట్నపుప్డే చనిపోయింది అకాక్.”.

అయోయ్ తింగరిదానిన్ ఏదేదో వాగెసాను క్షమించు తముమ్డూ... అయినా అమమ్లేకపొతే

ఏం ఎపుప్డూ తముమ్డూ తముమ్డూ అంటూ నీ వెనుక తిరిగుతునన్ నేను నీ అకక్ని కాదా?
“

27
ఒకొక్కసారి కొనిన్ కొనిన్ భావాలను మనం వరిణ్ంచలేము కేవలం అనుభవించటం
తపప్.పర్సుత్తానికి నాది కూడా అలాంటి పరిసిథ్తే. నా వయసుస్ 27 సం '' అకాక్ వయసుస్
ఓ 33 - 35 మధయ్ ఉంటుంది. అయినా అకక్కి నేను ఓ చినన్పిలాల్డిలా కనిపిసుత్నాన్ను.
పేర్మ, ఆపాయ్యతలకు వయయ్సుస్లో సంబంధం ఉండదు.అది కేవలం రెండు పరసప్ర
హృదయాలు ఒక మధుర అనుభూతిని ఆసావ్దించటమే.
తను ఎవరు? నేనెవరు? మహా అయితే నేను ఇంకొనిన్ రోజులోల్ వెళిల్పోతాను. అయినా
తను నడుచుకునన్ తీరు పర్తిక్షణం నాకు ఇలాంటి అకక్ ఉంటే బాగుండేది అని
అనిపించేలా తను నాతో కలిసిపోయింది.

మొదటోల్ అకక్ ఏది చెపిప్నా సోదిలా ఉండేది.కానీ రాను రాను సరసవ్తి అకక్ మీద
అభిమానం పెరిగిపోయింది. అసలు అకక్ దగగ్ర ఆ రోజు నేను ఏడిచ్న తీరు.. ననున్ నేను
కంటోర్ల చేసుకోలేకపోయాను.విపరీతమైన ఆనందం, కోపం, బాధ ఈ మూడు
విషయాలోల్ మనిషి తనను తాను నియంతిర్ంచుకోలేడు.
నేనిలా నా ఆలోచనలో ఉండగా
సరసవ్తి అకక్ అడిగిండి.
“తముమ్డు సరదాగా అంతాయ్క్షరి ఆడుకుందామా”
నేను ఇందాక నుంచి ఎలా అడగాలా అని సంశయిసుత్నన్మాటను ముందుగా తనే
అడగటం నాకెంతో ఆనందంగా ఎంది.
“సరదాకి ఎందుకు అకాక్ ఏదయినా పందెం వేసుకొని ఆడుకుందాం”.
“సరే అయితే మరి పందెం ఏంటి ?”
“నువువ్ ఓడిపోతే నేను చెపిప్ంది చేయాలి, నేను ఓడిపోతే నువువ్ చెపిప్నటుట్ చేయాలి”.
“అబాబ్ తముమ్డు చంపావ...పో... సరే పందెం నాకు ఒ.కె”.

28
“సరే నువువ్ రెడీనా అకాక్..”.
“రెడీ తముమ్డు..”.

మొదటి పాట అకక్ పాడింది.

తరావ్త నేను పాడాను.
అకక్ ఎకుక్వగా పాత పాటలే పాడుతుంది.
నేను మాతర్ం పాతవీ, కొతత్వీ, అనే బేధం లేకుండా అవీ ఇవీ రెండు వరాగ్ల వాటిని
పాడేశాను. మా ఇదద్రి మధయ్ పోటీ చాలా ఉతాస్హంగా జరిగింది. మేము ఇదద్రం
కూడాను, నువావ్ - నేనా అనన్టుట్గా పాటలు పాడుకునాన్ం. ఒకానొక సేట్జిలో అకేక్
గెలిచేటటుట్ కనిపించింది. కానీ కొంచెంలో నేను గెలిచాను.
“తముమ్డు మొతాత్నికి గెలిచావు సరే చెపుప్ నేనేం చేయాలి?”
“ ఏదయినా చేసాత్వా అకాక్...?”
“ఓడిపోయాక తపుప్తుందా మరి, ఒకవేళ చెయయ్కపోతే నువువ్ ఊరుకుంటావా...?
ఇంతకీ నేనేం చెయాయ్లి?”
“ఒక విషయం చెపాప్లి?”
“ఎంటా విషయం?”
“నాకు సంహిత గురించి పూరిత్గా తెలియాలి”.
“ఓ అంతేనా ఇంకా ఏదో గొపప్ రహసయ్ం అడుగుతునన్టుట్ అంత చేశావ?”
“చెపుప్ అకాక్.. అసలు సంహిత ఎవరు?”
సరసవ్తి అకక్ చెపప్డం పార్రంభించింది.

29
“ఇపుప్డు మన కళళ్ముందు కనపడుతునన్ సంహిత వేరు ఒకపప్టి సంహిత వేరు
తముమ్డు . నీకు చెపాప్గా తముమ్డు మనం చూసి పర్తి గొపప్ విషయం వెనుక ఎనోన్ ఏళల్
నిరంతర కృషి దాగి ఉంటుందని , మనం చూసుత్నన్ సంహిత కూడా ఓ అదుభ్తమే
తముమ్డు . ఆమె వెనుకాల ఉనన్ది మరెవరో కృషి కాదు , తన సవ్యంకృషే ఆమెను ఈ
సాథ్యిలో నిలబెటిట్ంది.
బాలయ్ంలోనే అగాధంలో కూరుకుపోయిన ఆమె జీవితానిన్ ఆమె వెలిగించుకుంది. తనతో
పాటూ నలుగురి జీవితాలకి వెలుగు పంచుతుంది.
నీకు చెపప్నే లేదు కదూ, సంహితకి ఒక అనన్యయ్ కూడా ఉనాన్డు. ఆయన పేరు సవ్రూప
సంహిత ఇంత మంచి వయ్కిత్గా ఎదగడంలో ఆయన పాతర్ కూడా ఉంది.
సంహితది నిజంగా విషాధ గాధ తముమ్డు.వాళల్ది అసస్లు ఈ రాషట్రమే కాదు.
సంహిత వాళల్ అమామ్ నానన్ చినన్ సరక్స ను నడిపేవారు. వాళుల్ మూడురోజులకోసారి
చొపుప్న అనిన్ ఊరులు తిరుగుతూ సరక్స చేసి బర్తికేవారట.
అపుప్డు సంహితకి రెండు సంవతస్రాలు. వాళల్ అనన్యయ్కి 7 సంవతస్రాలు, ఓ రోజు ఏదో
ఊరిలో సరక్స జరుగుతూంటే సంహిత వాళల్ అమామ్ -నానన్ ఏదో పాత రికారడ్ కి డానస్
వేసుత్నాన్రట .

సంహిత వాళల్ అమమ్ కూడా సంహిత లానే చాలా అందంగా ఉండేదట.

ఆ రోజు సంహిత వాళల్ దురదృషట్ం ఆ ఊరి పెర్సిడెంట రూపంలో వచిచ్ంది.
ఆ రోజు సంహిత వాళల్ అమమ్ డానస్ చేసుత్ంటే ఆ ఊరి పెర్సెడెంట చూసాడు.
వాడసలు మనిషే కాదు, మానవ మృగం . అధికారం ఉందనే గరవ్ంతో ఎనోన్ పాపాలు
చేసాడు.

30
ఆ రోజు సరక్స మొతత్ం అయిపోయిన తరువాత ఓపది మంది వెధవలను వెంట వేసుకొని
వచాచ్డు.
సంహిత వాళల్ అమమ్ను వాడితో ఓ రాతిర్ గడపమనీ దానికి కావలసిన డబుబ్
ఇచేచ్సాత్ననీ..,ఇంకా ఎనోన్
నీచమయిన మాటలు మాటాల్డాడంట. ఆడు ఎంత పర్యతిన్ంచిన సంహిత వాళల్ అమమ్
ఒపుప్కోకపోయే సరికి సంహిత వాళల్ నానన్ను కటేట్సి కొడుతూ
ఆయన ముందు సంహిత వాళల్ అమమ్ను మానభంగం చేసాడు. వాడి రాక్షసతతవ్ం
కొంచెం తగాగ్క ఈ విషయం ఊరిలో తెలిసేత్ వాడి పనైపోతుందని తెలిసి సంహిత వాళల్
అమమ్నీ నానన్కు అకక్డికి అకక్డే ఎంత కిరాతకంగా చంపేసారట.
సరక్స లో మిగిలిన వాళల్కు కూడా అపప్టికపుప్డు బెదిరించి పంపించేసారట . పాపం
వాళుల్ పార్ణభయంతో చినన్ పిలల్లయిన సంహితనీ వాళల్ అనన్యయ్ను అకక్డే వదిలేసి
వెళిల్పోయారు.
తన కళల్ముందే భారయ్ను రాక్షస మృగాలు వేటాడుతుంటే కాపాడుకోలేని భరత్. తనకు
నిలువెలాల్ గాయపరుసుత్నాన్ కానీ భరత్ను హింసిసుత్నన్ తీరును చూసి ఏడుసుత్నన్ భారయ్.....
ఇంత జరుగుతునన్ కానీ ఏమీ తెలియకుండా
అమాయకంగా నిదర్పోతునన్ చినన్పిలల్లు. ఇలా ఆ రోజు
ఆ రాక్షసుడి కారణంగా వాళందరీ జీవితాలు నాశనమయిపోయాయి.
వాడు అకక్డితో ఆగకుండా ఆ చినన్పిలల్ల ముందే
వాళళ్ అమామ్నానన్ను కపెప్టేసి వాళళ్ కళళ్కు
గంతలు కటేట్సి వాళల్ను ఎకక్డో వేరే ఊరిలో
వదిలేశాడట.
పాపం సంహిత వాళల్ అనన్యయ్ సవ్రూప ఓ వైపు

31
అమామ్ నానన్ను చంపేశారనన్ బాధ, మరొకవైపు చెలెల్లి
ఆకలి ఏడుపు. పోని వీళళ్కి జరిగిన అనాయ్యం
ఎవరికైనా చెపుకుందామ అంటే వీళళ్ భాష ఎవవ్రికీ
అరథ్ం అయేయ్దికాదు.
పాపం పర్తి ఒకక్రికీ బాలయ్ం అంటే ఎనోన్ తీపి
గురుత్లు. వీళళ్కిమాతర్ం పసుత్లతో గడిచిన రాతుర్లు.
అలా వీధిన పడడ్ ఎనిన్ రాతుర్లు మంచులో
నానుతూ... వానకి తడూసూత్... ఎండలో ఎండుతూ...
ఎలా గడిచిపోయాయో చెపప్లేం.
వీళళ్కి తాను చేసిన అనాయ్యం తనకే అనాయ్యంగా
తోచిందనుకుంటూ భగవంతుడు వీరిని ఒక ఫాదర రూపంలో
ఆదుకునాన్డు. ఎవరో మిషనరీవాళుల్ ఇచేచ్ సాక్లర షిప లతోనే
చదువుకుని ఎంతోకషట్పడి చదువుకొని
చివరికి ఇలా డాకట్రయియ్ంది…”.

అకక్ ఇంకా చెపుతుండగానే సంహిత వచేచ్సింది.

32
''ఏంటి సరసవ్తి నా గురించి ఏదో చెపుతునాన్వు? ''
''అయోయ్ నేనా? ''
''ఊ మరి నేనా? ''
''లేదు మేడం నేనేదో తముమ్డితో సరదాగా మాటాల్డుతునాన్ను అంతే .''
''సరే ఎదో సరదాకి అనాన్ను కానీ ఈ రోజు నుండి
రాహుల కి సెలేన పెటట్నవసరంలేదు. రాహుల నీ
శరీరం టీర్ట మెంట కు చకక్గా సహకరిసుత్ంది. నువువ్
ఇలానే సహకరిసేత్ ఇంకో వారం రోజులోల్ నడవవచుచ్.
అనన్టుట్ రేపు నేను నీకో వయ్కిత్ని పరిచయం చేసాత్ను
సరేనా. ఇపప్టికే బగా ఆలసయ్ం అయింది.
ఒ.కె సీ యూ టుమారో గుడ నైట .''
సంహిత వెళిళ్పోయింది.
సంహిత మటాల్డేటపుప్డు కూడా తనని చూసిన
ఎవరయినా తన పెదవులపై ఆ చెరగని చిరునవువ్,
తను అందరితో సరదాగా ఉండటం చూసిన ఎవరయినా
తనకు ఇలాంటి విశాథగాథ ఒకక్టి తనకుందని
అనుకోరు.
బహుశా తమకు ఎనిన్ కషాట్లు ఎదురయినా
కానీ వాటిని ఎదురువారికి చెపుప్కోని లేనిపొని
సానుభూతి కోరుకోకుండా ఎలల్పుప్డు, నవువ్తూనే
ఉంటూ జీవితానిన్ గడపటం అనేది గొపప్వాళళ్
లక్షణం ఏమో...'

33
“తముమ్డు నేను సంహిత గురించి నీకు చెపిప్నటుట్ తన దగగ్ర అనకు.”.
“భలే దానివి అకాక్..నేనెందుకు అంటాను”
“అలా కాదు తముమ్డు నువువ్ మళీళ్ తనకి గతానిన్ గురుత్ చేయటం,తన పటల్ సానుభుతి
పర్కతించదం అవీ ఇవీ...
తనకు నచచ్వు..తన గతం నీకు చెపప్డం అంత అవసరమా అని మళీళ్ నా మీద కోపం
తెచుచ్కుంటుంది.ఎదో నువువ్ అడిగావని చెపాప్ను అంతే”.
“సరే అకాక్....అసలు నువువ్ నాకేమి చెపప్లేదు.నేనేమి వినలేదు..ఓ.కే నా..”.
“అలా అనాన్వ బాగుంది”.
******

ఆ రాతిర్ చాలా సేపటికి వరకు నాకు నిదర్ పటట్లేదు.

సంహిత గురించి మనసుస్లో ఎవేవో ఆలోచనలు.
నిజంగా తను చాలా గొపప్ది.అలాంటి సిథ్తి నుండి ఇంకా పైకి ఎదగాలంటే మామూలు
విషయం కాదు.
నాకెందుకో సంహిత గురించి తన అభిరుచుల గురించి ఇంకా ఇంకా
తెలుసుకోవాలనిపిసుత్ంది.నీకు తను అనన్ మాటలు గురుత్కు వచచ్యి.
“మీకు పూరిత్గా నయం అయేయ్లోపు మనం మంచి సేన్హితులం అవావ్లి”.
నాతో తను మొదటోల్ అనన్ మాటలివి.
నిజంగా సంహిత లాంటి వాళుళ్ చాలా అరుదు.
చకక్ని అందం ఆమెది. ఆమె గొంతుదానిలో ఎదో పర్తేయ్కత ఉంది.
అది ఎంత మధురంగా ఉంటుందో... నగరం మొతత్ం నిదర్పోతునన్పుప్డు రేడియోలో
వచేచ్ అందమైన పాటంత మధురంగా ఉంటుంది. తన కళుల్ ,ముకుక్, పెదాలూ....

34
ఇలా ఆమె అందం గురించి చెపప్వలసి వసేత్ అది ఎవరైనా సరే తనని వరిణ్ంచడానికి ఒక
మహాకవి అయిపోతాడు.
అపుప్డే పుటిట్న చినన్పిలల్లో ఉండే సుకుమారం తన సొంతం.
తను వసుత్ంటే వచేచ్ పరిమళం మనలిన్ ఈ లోకంలో నుండి మాయం చేసుత్ంది.
ఇనిన్ లక్షణాలు ఉండి ,వీటనిన్టికంటే అందమైనది అమె సొంతం అదే “వయ్కిత్తవ్ం”...
తను డాకట్రయియ్ కూడా ఈ మోడర్న రోజులోల్ తనని చూసిన ఎవరికైనా అచచ్ తెలుగింటి
ఆడపిలల్ గురుత్కురావలిస్ందే.నేనిలా తన గురించి ఆలోచిసూత్నే నిదర్పోయాను.
ఉదయం నేను లేచేసరికి సూరుయ్డు నా ఎదురుగా ఉనన్ కిటికీ నుండి అందమైన ఎరర్ని
పండులా కనపడుతునాన్డు. రోజు కనాన్ ఈ రోజు ఎందుకో చాలా
బాగునన్టుట్ంది.మనసస్ంతా చాలా పర్శాంతంగా ఉంది.
నేను లేచేసరికి నా దగగ్ర పర్తయ్క్షమయేయ్ సరసవ్తి అకక్ ఎంత సేపైనా కనిపించటేల్దు
ఏమిటా! అని ఎదురు చూసూత్ ఉనాన్ను.
నేను ఇలా చూసూత్ ఉండగా …
“ఈ రోజు మీ సరసవ్తి అకక్ రాదు.మీ అకక్కు చినన్ పని ఏదో ఉంది అంటా ననున్ నీ
దగగ్ర పెటిట్ తను వెళిళ్ంది” .
నేను మొదటోల్ సరసవ్తి అకక్తో చూసిన నరుస్ వచిచ్ చెపిప్ంది.

ఆమె పేరు కూడా నాకు తెలియదు. ఆవిడ బాగా సైలెంట అంటా ఎవవ్రితోను పెదద్గా
మాటాల్డదంటా కానీ మనిషి మాతర్ం చాలా మంచిదంటా సరసవ్తి ఎపుప్డో ఈమె గురించి
మాటల సందరభ్ంలో చెపిప్ంది.

35
నేను మెలిల్గా నడవటం మొదలు పెటాట్ను. అది నాకు చాలా ఉపయోగ పడుతుంది.నా
పనులు నేనే చేసుకో గలుగుతునాన్ను.నేను టిఫిన చేసి సరసవ్తి అకక్ వదిలి వెళిళ్పోయిన
పుసత్కం తీసి చదవటం మొదలు పెటాట్ను.
అది “అంతరుమ్ఖం” అని ఏదో నవల.
నేను కొంచెం చదివాను చాలా బాగుందనిపించి ఇంకా చదువుతూనే ఉండిపోయాను.

నేను అది చదువుతుండగానే సంహిత ఎవరినో తీసుకుని వచిచ్ంది.

“ఏంటి రాహుల మీ అకక్ నీకు కూడా పుసత్కాల పిచిచ్ అంటించిందా......?”
“ అబేబ్ ఏదో బోర కొటిట్ చదువతునాన్నంతే”.
“అవునూ.. సరసవ్తి ఎకక్డ?”

“అకక్కి ఏదో పని ఉందంట అదుగో అందుకే ఆవిడిన్ ఇకక్డపెటిట్ వెళిళ్ంది”.

“ఓ అలాగా....సరే కానీ నీకు ఒకరిన్ పరిచయం చేసాత్ననాన్ను కదూ.”.

“అవును వీరేనా.... ?”
“ఆ ఈయనే మా అనన్యయ్...పేరు సవ్రూప”.
ఓహో అకక్ చెపిప్ంది ఇతని గురించే అనన్యాయ్ అకక్ ఈయన పెదద్గా చదువుకోలేదని
చెపిప్ంది.కాని ఈయనిన్ చూసేత్ అలా అనిపించటం లేదు.

“ఏంటి రాహుల నీలో నువేవ్ ఏదో ఆలోచించుకుంటునాన్వ ?”

సంహిత మాటలతో మళీల్ ఈ లోకంలోకి వచాచ్ను.
“ హాయ.. ఐ యామ రాహుల”.

36
సంహిత వాళల్ అనన్యకి ననున్ నేను పరిచయం చేసుకునాన్ను.

“నమసేత్ నా పేరు సవ్రూప సంహిత మీ గురించి చెపిప్ంది”.

“సరే మీ ఇదద్రూ మాటాల్డుతూ ఉండండి నేను ఒకసారి రౌండస్ కి వెళిల్వసాత్ను”.

అంటా సంహిత ఆ రెండో నరుస్ను తన వెంట తీసుకువెళిల్పోయింది.
ఇపుప్డు రూంలో నేను సవ్రూప మాతర్మే మిగిలిపోయాము.

“చెపప్ండి ఏం చేసుత్ంటారు మీరు ?”

ననున్ ఆయన అడిగిన మొదటి పర్శన్.
“M.tech పూరిత్ చేసానండీ”.
“అవునూ మీరు కూడా నవలలు చదువుతూ ఉంటారా?”
“అబేబ్ం లేదండీ ఇది సరసవ్తి అకక్ది. నేనేదో బోర కొటిట్ సరదాకి చదువుతునాన్నంతే...
మీరు కూడా అంటునాన్రు అంటే మీరు చదువుతారా ?”

“ఆ..... చదువుతాను నాకు నవలంటే పిచిచ్. వాటి పర్భావం నాపై ఎంతగా పడింది అంటే
ఇపప్టికీ రోజూ పడకునే ముందు ఏదో ఒక పుసత్కం చదవకపోతే అసలు నిదర్
పటట్దు.చదవటమే కాదు అపుప్డపుప్డూ వీలు దొరికినపుప్డలాల్ నేను కూడా రాసుత్ంటా”.

“ఏంటి నిజమా.. మీరు కూడా రాసాత్రా..?”

“మీరు భయపడకండి రాహుల గారూ ఇపుప్డు మిమలిన్ వాటిని చదవమనను లెండి”.
“.

37
''అబేబ్ భలేవారెండీ.... ఇంతకీ మీరు
వేటిగురించి రాసుత్ంటారు ?''
''ఏం లేదండి.... నేను ఏది రాసినా కొనిన్ విషయాలు
ముఖయ్ంగా పర్సాత్విసాత్ను. అవి ఒకటి పర్కృతి అందాలు ,
రెండు మనిషి వయ్కిత్తావ్లు - మానవ సంబంధాలు,
మూడు పేర్మ.... వీటి గురించే ఎకుక్వగా రాసుత్ంటాను.
నేను రాసినవి ఎవరయినా చదివి బాగుందని చెబితే
ఇక ఆ రోజు నాకు నిజంగా పండుగే..... ఆ రోజు
నా ఆనందానిన్ మాటలోల్ చెపప్లేను.... ''

'' అవును మీరనన్ది నిజమే ఒక రచయితకు అంతకు

మించిన సనామ్నం ఏం ఉంటుంది ?''
ఏది ఏమయినా రాహుల గారు ఒక మంచి పుసత్కం
చదివిన తరావ్త కలిగే అనుభూతి ఉంటుంది చూడండి...నిజంగా ఏదో తెలియని శకిత్
వసుత్ంది. ''
''మీరు భలే మంచివారండీ.... ఇంత మంచిగా మాటాల్డుతునాన్రు. ''
''చాలేల్ ఊరుకోండి రాహుల గారు.. మంచివాళల్కే అందరూ
మంచివారిలా కనిపిసాత్రు. మీరు మంచివారు కాబటిట్
నేను కూడా మీకు మంచివాడిలా అనిపిసుత్నాన్ను... ''

ఆ మాటతో మేం ఇదద్రం పెదద్గా నవువ్కునాన్ం.

సరిగాగ్ అదే సమయానికి సంహిత వచిచ్ంది.

38
''ఏంటి మీ ఇదద్రే నవువ్కుంటునాన్రు.... అదేదో
మాకు చెబితే మేము కూడా నవువ్తాం... ''
''అదేం లేదమామ్ రాహుల భలే సరదాగా మాటాల్డుతునాన్డులే...
అవును నీ రౌండస్ అయిపోయాయా ? మాటలోల్ పడి
అసలు టైమే చూసుకోలేదు... మరి మనం ఇక వెళదామా ?''
అలాగే అనన్యయ్...
రాహుల మరి మేం వెళతాం.... రేపు మనం ఇదద్రం
సరదాగా అలా బయటకి వెళదాం.... కాసేపు నాకు
పర్శాంతంగా ఉంటుంది. నీకు కూడా సాట్ండుతో
నడవడం వలన తవ్రగా నయం అవుతుంది. ''

''అలాగే సంహితా... ''

బాయ రాహుల .. మరి వెళతాం.. ''

''Ok బాయ. ''
సవ్రూప, సంహిత ఇదద్రు వెళిల్పోయారు.
వాళల్తో గడిపిన ఆ సమయం భలే సరదాగా గడిచిపోయిందిలే....
సవ్రూప పైకి అలా కనిపిసాత్డు కాని,
అతను మాటాల్డే తీరును బటిట్ అతడెలాంటివాడో
చెపేప్యవచుచ్. తను చాలా మంచి వయ్కిత్. జీవితంలో
కషట్పడి పైకి వచిచ్నవాడు. కషట్ం విలువ తెలిసినవాడు.

39
తనకంటూ కొనిన్ విలువలనూ, మూలాలిన్ పెటుట్కొని
వాటిని అనిన్విషయాలోల్నూ పాటిసాత్డు. ముఖయ్ంగా
అతడు నాతో మాటాల్డిన తీరు చుసేత్ ఆ మాటలోల్
నాకు అభిమానం తపప్ ఇంక ఏమీ కనపడలేదు.
ఎందుకు వీళుల్ నాపై ఇంత అభిమానం చూపిసుత్నాన్రు ?
అసలు సంహిత నా గురించి ఏమనుకుంటుంది ?
ఏమనుకుంటుంది తన దృషిట్లో నేనొక పేషెంట ని మాతర్మే...
ఏదో నాతో సేన్హం కలిసింది. తరావ్త ఊరకనే
వాళల్ అనన్యయ్ను పరిచయం చేసింది, అంతే.
ఇంకొనిన్ రోజులోల్ నాకు పూరిత్గా నయం అయిపోతుంది,
తరావ్త నేను వెళిల్పోతాను, అంతకు మించి ఏమీ లేదు.
కానీ నేను ఒకక్టి గమనించాను.
సరసవ్తీ అకక్, సంహిత, సవ్రూప వీళల్ ముఖాలోల్
ఓ వెలుగు ఉంది. అది ఎందువలల్ వచిచ్ందో తెలియదు.
కానీ వాళుల్ జీవితానిన్ చాలా హాయిగా ఆసావ్దిసుత్నాన్రు.
''వాళల్ సంగతి సరే మరి నీ సంగతేంటి? ''
నా అంతరాతమ్ ననున్ పర్శిన్సుత్ంది .
''నువువ్ చేయాలనుకునన్ది ఏంటి?, చేసుత్నన్ది ఏంటి?
నాలో నాకే యుదద్ం మొదలయింది.
''రేయ నువువ్ ఎపుప్డు చచిచ్పోతావ ? ''
రాహుల ఒకక్సారి ఆలోచించు నువువ్ చనిపోయి సాధించేది ఏంటి ? ''
''రేయ పిచిచ్ సనాన్సి ఇంతమంది నినున్ మోసం చేసారు...

40
ఇంకా బర్తికి ఎవరిచేతిలో మోసపోతవురా ?''
''చనిపోయి ఏం సాధిసాత్వ ?''
''బర్తికి వుండి ఏం చేసాత్వ ?''
''ఆతమ్హతయ్ ఆలోచన మానుకో.... . ''
“తవ్రగా చచిచ్పో...”.
“రాహుల ఒకక్సారి ఆలోచించు”.
“రేయ వాడి మాట వినకు”
“చచిచ్పో”
“వదుద్ పీల్జ..”.
“నువువ్ చనిపోతే తపప్ నీకు సుఖం లభించదు”.
“నో.. నో..నో.”.
నేను అరిచిన అరుపుకు సరసవ్తీ అకక్ లోపలికి పరుగెతుత్కొని వచిచ్ంది.
“ఏమయింది తముమ్డు అలా అరిచావ?”
అపుప్డు అరధ్మయియ్ంది నాకు ఇదంతా కల అని.
రాతిర్ సంహిత,సవ్రూప వెళిల్పోయాక నేను నా ఆతమ్హతయ్ గురించి తీవర్ంగా
ఆలోచించాను,దాని ఫలితమే ఈ కల.
“ఏం లేదు అకాక్..ఏదో పిచిచ్ కల వచిచ్ంది?”
“అయోయ్..ఇంత తెలల్వారాక కలలేంటి? నెమమ్దిగా లేచి ముఖం కడుకోక్.”.
నేను వెళిల్ ముఖం కడుకొక్ని వచిచ్ టిఫిన చేసుత్ండగా.. అకక్ చెపుతుంది.
“నినన్ చినన్ పని ఉండడం వలన రాలేకపోయాలే...
అయినా మెరీస్ని నినున్ చూసుకోమని చెపాప్ను తను వచిచ్ందా.?”

41
“ఆ.. వచిచ్ందకాక్.. సంహిత, నినన్ వాళల్ అనన్యయ్ సవ్రూప ను నాకు పరిచయం
చేసింది.వాళుల్ నినన్ చాలాసేపటి వరకు ఇకక్డే ఉండి వెళాల్రు.”.
“అవునా సవ్రూప నినున్ కలిసారా...నీకు ఆయన గురించి సరిగాగ్ చెపప్లేదు కదూ..ఆయన
చాలా మంచివాడు”.
“అవును అకాక్ ఆయనతో కాసేపు మటాల్డిన వెంటనే ఎవరికయినా ఆ విషయం
తెలిసిపోతుంది”.
“అవును తముమ్డు ఈ రోజు సంహిత నీ దగగ్రకు వసాత్నందా.?”
“ఆ ఈ రోజు ననున్ అలా బయట కొంచెం దూరం వాకింగ కి తీసుకువెళాతానంది. ఏ
ఏమయింది?”
“అహ ఏమీ లేదు నీ టాయ్బెల్టుల్ అయిపోయాయి. కోరుస్ మారచ్మంటారేమో
అడుగుదామని”
“ఓహో ఈ రోజు సాయంతర్ం వసుత్ందిగా అపుప్డు అడగవచుచ్లే”.
మధాయ్హన్ం భోజనం తరావ్త కూడా నేను, అకక్ కాసేపు మటాల్డుకునాన్ం.
అకక్ మళీల్ పుసత్కం చడవడంలో నిమగన్మయిపోయింది. నేను కాసేపు నిదర్పోయాను.
సాయంతర్ం 5 గంటలకు నాకు మెలుకువ వచిచ్ంది.
నేను కళుల్ తెరిచి చూసే సరికి సంహిత సరసవ్తి అకక్ మటాల్డుకుంటునాన్రు.
“లేచావా...నీకోసమే చూసుత్నాన్ను నెమమ్దిగా లేచి పద”
నేను లేచి సాట్ండు సాయంతో కొంచెం కొంచెంగా నడుచుకొంటూ బయటికి వచాచ్ను..
హాసప్టల బయట చూడడం ఇదే మొదటిసారి.
చినన్ హాసప్టలే అయినా చాలా బాగుంది. హాసప్టల వాతావరణం మొతత్ం చకక్గా చెటల్తో
పచచ్గా కళకళలాడుతూ ఉంది. సాయంతర్ం అవవ్టంతో వాతావరణం చాలా
ఆహాల్దకరంగా ఉంది. చలల్ని గాలి వీసుత్ంది.

42
అలాంటి పర్శాంత సమయంలో, నేను, సంహిత నడుచుకుంటూ వెళుతునాన్ం.
మధయ్ మధయ్లో కొంతమంది పేషెంటుల్ సంహితను పలకరించి..నావైపు మాతర్ం విచితర్ంగా
చూసుకుంటూ వెళుతునాన్రు. వీసుత్నన్ చలల్టి గాలికి సంహిత కురులుముఖం పైకి
పడుతుంటే వాటిని తన అందమయిన వేళల్తో సరిజేసుకుంటూ ఆ రోజు తను మరింత
అందంగా కనిపిసూత్ంది. ఆ సాయంతర్ం..ఆ చకక్టి పర్కృతి..మరో వైపు సంహిత...ఆ
క్షణం పర్తీది చాలా బాగుంది.
“రాహుల ఈ రొజులోల్ మనిషి బాగా కోలోప్తునన్ని ఏంటో చెపుప్”.
మా మధయ్ ఉనన్ మోనానిన్ దూరం చేసూత్ తను మోదటి పర్శన్ అడిగింది.
“నాకు తను అడిగిన పర్శన్కు సరియైన సమాధానం తెలియదు కానీ. నేను ఆమె పర్శన్కు
బదులుగా కొనిన్ సమాధానాలు చెపాప్ను.
“ఆనందం”
“ఊహూ”
“సంబంధాలు”
“కాదు”
“పేర్మ”
“కాదు”
ఇంకా ఏమి ఉనాన్యి అబాబ్ ..ఆ...మధుర ఙాఞ్పకాలు “.
“కాదు ఇంకా ఆలోచించు రాహుల”.
“ఊ సంసక్ృతి సాంపర్దాయాలు”
“ఆ.. కొంచెం దగగ్రకు వచాచ్వ.. సరే నేను చెపాత్ విను”
“తవ్రగా చెపప్ండి మేడం”
“చెపాత్ను ఆగండి సార.. “పర్కృతి”.

43
“వాట ఏంటి సంహిత నువువ్ అనేది?”
“అవును మనిషి ఈ రోజులోల్ కోలోప్తునన్వాటిలోల్ ముఖయ్మయినవి పర్కృతి దాని పేర్మ,
మధుర అనుభూతులు”.
“అదెలా?”
“ఎలా అంటే ఏం చెపప్ను రాహుల. మనిషి లేచింది మొదలు తాను యెంతో బిజీ
అనుకొని ఆ ముసుగులోనే 24 గంటలు కాలం గడిపేసుత్నాన్డు. విషాధ విషయం
ఏంటంటే చాలా మంది ఇదే విషయానిన్ గుడిడ్గా నముమ్తునాన్రు. “
“సంహిత మేడం నువువ్ చెపిప్ంది నాకు అరథ్ం కాలేదు .
“సరే అయితే సరిగాగ్ చెపాత్ విను...
మనం చినన్పుప్డు ఉదయం లెవగానే సతరీలు మడిసాన్నం చేసి తులసిచెటుట్ చుటూట్ తిరిగి
తరావ్త సాంపర్దాయంగా పూజ చేసిన తరావ్త కాని ఏ పని అయిన మొదలు
పెటేట్వారు.మరి ఇపుప్డు ఎవరయినా అలా చేసుత్నాన్రా . ఏ ఎనిమిది గంటలకో నిదర్
లేవటం తవ్రతవ్రగా ఏ కుకక్ర లోనో వంట చేసుకోవడం... దానిని భరత్ పిలల్లకు పెటేట్సి
పంపడం ఇంతే కదా... మన ఆచారం పర్కారం మన పూరివ్కులు పర్తిరోజు
సూరయ్నమసాక్రాలు సంధాయ్వందనాలు చేసేవారు అవి మనిషికి ఎంతటి పర్శాంతను
ఇసాత్యో తెలుసా? అసలు ఈ రోజులోల్ అవి పాటించేవారు చాలా అరుదు మనమే కాదు
రాహుల మన పిలల్లిన్ కూడా మన విధానానికే అలవాటు చేసుత్నాన్ం .
ఉదయం లేచింది మొదలు పిలల్ల్లు బండెడు పుసత్కాలు వేసుకుని నిరంతరం కాల్సులో
పుసత్కాలతో కుసీత్ పడుతునాన్రు .మనిషికి చదువు అవసరమే కానీ మనం చదువుకు
భానిసలుగా మారిపోకూడదు.
ఈ కాలం పిలల్లకు
దాగుడుమూతలు అనే ఆట ఒకటి ఉందని ఎంతమందికి

44
తెలుసు ? వాళల్కి ఇసుకలో పిచుచ్క గూళుల్ కటుట్కోవడం
తెలియదు. వరష్పు నీటిలో కాగితపు పడవలు
వేయడం తెలియదు. కొబబ్రాకులతో బూరలు చేయడం
తెలియదు. అసలు ఇంకా చెపాప్లంటే వీళల్కు ఓ20 మందితో
కలిసి ఆడుకోవటమే తెలియదు.
మనమే వాళల్ను అలా తయారుచేసుత్నాన్ం. ఒకక్సారి
వాళుల్ పెదద్యాయ్క వెనుతిరిగి చూసుకుంటే వాళల్
జీవితాలోల్ ఎలాంటి మధుర గురుత్లు ఉండవు.
చినన్పిలల్లే కాదు మనంకూడా ఎనోన్ కోలోప్తునాన్ం.
మనకు తొలిసంధయ్ను ఆసావ్దించడం తెలియదు.
వెనన్ల రాతిర్ని ఆనందించడం తెలియదు.
శీతాకాలపు మంచులో ఉషాణ్నిన్ హాయిగా అనుభవించడం తెలియదు.
నాగరికత అనే ముసుగులో మనం అంతా యాంతిర్క జీవితానిన్ అనుభవిసుత్నాన్ం.
మనం కోలోప్తునాన్ం రాహుల,
మనకు తెలియకుండానే మనలిన్ మనం కోలోప్వడం
అనే పర్కిర్య చాలా వేగంగా జరిగిపోతుంది.
పర్కృతి అనేది మనకు నిరంతర నేసత్ం రాహుల
మనం ఒకక్సారి దానితో సేన్హం చేసేత్ మనకు
చాలా విషయాలు నేరుప్తుంది.
ఎపుప్డయితే మనం లేత ఆకుపై పడడ్ మంచుబిందువులను
చూసి పులకరిసాత్మో... అపుప్డు మనం మన జీవితానిన్ పర్శాంతంగా అనుభవించగలం.

45
మనం పర్కృతినే కాదు రాహుల చాలా చాలా కోలోప్తునాన్ం.
నువువ్ అనాన్వు చూడు ...
సంబంధాలు అని.
అవును మనం మన బంధాలను సైతం కోలోప్తునాన్ం.
నేటి పిలల్లకు చాలా మందికి తాతయయ్ భుజాలపైకి ఎకిక్ ఆడుకునే అదృషట్ం
ఉండకపోవచుచ్.
వెనెన్లోల్ అమమ్మమ్ గోరు ముదద్లు పెడుతూ
చెపేప్కధలుతెలియకపోవచుచ్.బాబాయ ,పినిన్,అతత్యయ్ , మామయయ్ వాళల్ ఆపాయ్యతలు
ఏవి వారికి తెలియదు.పెదనానన్ - పెదద్మమ్, పెదద్మామయయ్ -పెదతత్ , చినన్మామయయ్ -
చినన్తత్ , బావా , మరదలల్తో దీపావలికి మతాబులు కాలచ్లేకపోతునాన్రు. ఈ రోజులోల్
ఎవరి బతుకు వారిది , ఎవరి చావు వాళల్ల్ది రాహూల..

ఆటలిన్ మరిచ్పోయిన మనం సేన్హానిన్ కోలోప్తునాన్ం.పండగలను మరిచ్పోయిన మనం

కుటుంబాలను కోలోప్తునాన్ం. బంధాలను మరిచ్పోయిన మనం ఆపాయ్యతలను
కోలోప్తునాన్ం. పేర్మించడం మరిచ్పోయిన మనం పేర్మని కోలోప్తునాన్ం..”.
సంహిత చెపేప్ మాటలు వింటుంటే తను ఒక మాములూ డాకట్రులా కనబడటం లేదు.
భగవంతుడు తన వరత్మానానిన్ మనుషుయ్లకు చెపప్డం కోసం ఒక సవ్రగ్లోకపు దేవతనే
సంహిత రూపంలో పంపిచినటుట్గా ఉంది. నాకు సంహిత అలా మాటాల్డుతూంటే ఇంకా
.. ఇంకా వినాలనిపిసుత్ంది.
“సంహిత నీకు కోరికలు ఏమి లేవా ?”
“అదేంటి రాహుల అలాంటి పర్శన్ అడిగావు. అసలు
కోరికలు లేకుండా ఎవరయినా ఉంటారా ? “

46
“ సరే అయితే నీ కోరికలు ఎంటో చెపుప్ ?”
“ ఏ నువువ్ తీరుసాత్వా..? “
“అమామ్ తలీల్ చెపుప్ పీల్జ “
“ బాబోయ నువువ్ వాటిని వినాన్వంటే మామూలుగా నవువ్కోవు”.
“నేనేం నినున్ ఎగతాళి చెయయ్ను కానీ చెపుప్ పీల్జ.”.
“నిజంగా..”.
“నిజంగా నేనేం అనను పీల్జ..”.
“ పోర్మిస “
“అబాబ్ పోర్మిస చేసుత్నాన్ను చెపుప్.”.
“సరే కొనిన్ చెపాత్ను విను...
* పటుట్ లంగా వోణీ వేసుకుని తలలో బోలెడనిన్ పూలు పెటుట్కొని ఓ రోజంతా
గడపాలి...
* రాతిర్ వెనెన్లోల్ ఆరు బయట నాకు ఇషట్మైన సంగీతం వింటూ ఊసులు చెపాప్లి....
* వేసవికాలం రాతిర్ చెరువు పకక్నే ఓ మంచం వేసుకొని ఆ చెరువు మీద నుండి వచేచ్
చలల్ని గాలిని ఆసావ్దిసూత్ చకక్గా గడపాలి...
*గోదవరి నదిలో ఓసారి ఈత కొటాట్లి...
*పొలం పనులు చేసెవారితో కలిసి భోజనం చేయాలి...
*వరష్ం పడుతూ ఉంటే గొడుగు వేసుకోని పచిచ్క బయళల్లో తిరగాలి…
*కుకక్లిన్,కుందేళల్ను,ఉడతలీన్,పావురాలీన్,పిచిచ్కలీన్,చిలకలీన్ పెంచుకోవాలి.
*ఓ మంచి నరస్రీ నడపాలి...
*బాగా చలిగా ఉనాన్ రాతిర్ర్ కిటికీ నుంచి
ఆకాశానిన్...చందుర్డిని.....నక్షతార్లను...చూసూత్ ఒక మంచి కవిత చదవాలి...

47
 *ఓ వైపు వాళాళ్మమ్ పని చేసుకుంటుంటే మరోవైపు చెరువుగటుట్ మీద ఉయయ్లలో ఈ
పర్పంచానిన్ మరిచ్పోయి .. ఎలాంటి బాధ లేకుండా నిదర్పోతారే చినన్పిలల్లు అలాగ
ఒకక్సారి మనశాశ్ంతిగా నిదర్పోవాలి.
*ఇంకా పెళైల్యాక .. నేను తలసానన్ం చేసి మలేల్పువువ్లు పెటుట్కుని చేతికి గోరింటాకు
పెటుట్కుని డాబాపై కురుచ్ంటే మా ఆయన ననేన్ పేర్మగా చూసూత్ నాకు గోరుముదద్లు
తినిపించాలి.
*ఇంకా నాకే కనుక దేవుడు ఓ వరం ఇసేత్ ఎలాంటి జీవితనిన్ కోరుకుంటానో తెలుసా ...
ఓ చకక్టి నది ...నది ఒడుడ్న అందమైన చినన్ తోట .. ఆ తోట లో చినన్ ఇలుల్...
ఏ రోజుకి బతకటానికి ఆ రోజుకు సరిపడా శకిత్ నాకుంటే చాలు ... ఎలాంటి బాధాలు
లేకుండా నా శేష జీవీతానిన్ హాయిగా గడిపేసాత్.....
“ఇవే రాహుల నా కోరికలు... అవును ఇవవ్నీన్ ఎందుకు అడిగావ?”
“ఏదో సరదాకి అడిగాలే కానీ అయినా నీ కోరికలు ఎంత అందంగా, సింపుల గా
ఉనన్యో తెలుసా? వాటిని వింటుంటేనే నా మనసుస్ తేలిపోతుంది.ఇంకా
అనుభవించేటపుప్డు ఇంకెంత థిర్లిల్ంగ గా ఉంటుందో..”.
“కదా.... రాహుల..”.
“అవును సంహితా... ఇవనీన్ నువువ్ అనుభవించాలని మనసూప్రిత్గా కోరుకుంటునాన్ను “
“చాలా థాయ్ంకస్ రాహుల ..
అయోయ్ మాటలో పడి అసలు టైమ సంగతి మరిచ్పోయాను.. నేను తొందరగా వచేచ్సాత్నని
అనన్యయ్కి చెపాప్ను.. తను నాకోసం ఎదురుచూసూత్ ఉంటాడు. మనం వెళాద్మా.. అనన్టుట్
రేపు నినున్ ఒక పర్తేయ్కమైన చోటికి తీసుకువెళతాను”.
“ఎకక్డికి సంహిత?”
“చెపప్ను సర పైరజ”

48
“ఛ! నువువ్ ఎపుప్డు ఇంతే ఏదో ఒక వంకతో ననున్ ఏడిపిసుత్ంటావ..?”
“రేపు చూసాత్రు కదా సార.. తొందరెందుకు..?”
“చెపుప్ సంహిత”
“బై.. సీ... యూ.”.
నేను ఎంత అడిగినా కానీ తను చెపప్కుండా వెళిల్పోయింది.
ఈ రోజు సంహితతో నా సంభాషణ అసలు సంహిత అంటే ఏంటో నాకు తెలియజేసింది.
నింజంగా ఈరోజులోల్ సంహిత లాంటి వాళుల్ చాలా అరుదు. అనిన్ కషాట్లను ఎదురొక్ని
ఇంతవరకు ఎదగడం ఒక ఎతుత్ అయితే... ఇంత సాథ్యిలో ఉండి కూడా ఆమెకు ఇతరుల
పటల్ సమాజం పటల్ ఉనన్ అభిపార్యాలు సూపరబ్.
రాను రాను సంహిత అంటే నాకు ఇషట్ం పెరిగిపోసాగింది. సంహిత కూడా నాకు మరింత
దగగ్రవుతుంది. నేను ఈ మదయ్ ఎకుక్వగా సంహిత గురించే ఆలోచిసుత్నాన్ను. నాకు తనతో
ఇంకా ఎకుక్వగా మాటాల్డాలనీ, తనతో ఎకుక్వ సమయం గడపాలనీ, కనీసం తనని
చూసూత్ అలానే ఉండిపోవాలనీ అనిపిసుత్ంది. ఏంటి ఇదంతా...దీనంతటికి కారణం
ఏంటి?
“ పేర్మ “
నా మనసుస్ నాకు చెపుతుంది.
నాలో నాకు మళీల్ ఘరష్ణ మొదలైయియ్ంది.
“ రేయ ఇపప్టికే ఒక అమామ్యిని నమిమ్ వెధవవి అయాయ్వ, ఇపుప్డు మళీల్ మొదలు
పెటాట్వా...?”
తనకు నువువ్ కేవలం ఒక పేషెంట వి మాతర్మే...
నీతో చనువుగా మటాల్డడం, ఆ అమామ్యి గొపప్దనం...

49
దానిని నువువ్ వేరేలా తీసుకుని అనవసరంగా మంచి సేన్హితురురాలిని వదులుకోకు...
అయినా కొనిన్ రోజులోల్ చనిపోవాలనుకునేవాడివి నీకెందుకురా ఇవనీన్..”.
నిజమే నేను చనిపోవాలి. నాకు ఇలాంటివి ఉండకూడదు.
ఆ రోజు రాతిర్ నేను వీటి గుంరించే అలోచించి నిదర్పోయాను.
*****
ఆ మరుసటి రోజు సంహిత కొంచెం ముందుగానే వచేచ్సింది.
“ ఈ రోజు నినున్ బయటికి తీసుకువెళాత్నని చెపాప్ను, నువువ్ రెడీనా..? “
“నేనెపుప్డో రెడీ మేడమ.. మీ కోసమే వెయిటింగ “
“సరే పద వెళదాం..”.
నేను సంహిత వెంటే నెమమ్దిగా నడుచుకుంటూ వెళాల్ను.
సంహిత ననున్ కారులో కురోచ్మంది.
తను కారు డైరవ చేసుత్ంటే నేను తన పకక్ సీటోల్ కూరుచ్నాన్ను.
“ సో... ఇంకో రెండు రోజులోల్ నువువ్ ఇంటికి వెళిల్పోవచుచ్. నీకు చాలా ఆనందంగా ఉంది
కదా...?”
తను నేను ఇంటికి వెళిల్పోవాలనే విషయానిన్ గురుత్చేసే సరికి అపప్టి వరకూ నిరమ్లంగా
ఉనన్ నా మనసుస్ దేనోన్ కోలోప్తునన్ దానిలా బాధపడసాగింది.
తరావ్త మా ఇదద్రి మధయ్ పెదద్గా సంభషణ ఏమీ జరగలేదు.
కారు చాలా వేగంగా వెళుతుంది....
నా మనసుస్లో ఆలోచనలు ఇంకా వేగంగా సాగిపోతునన్యి....
కారు మెయిన రోడుడ్ నుండి టరన్ తీసుకుని మరొక చినన్ రోడుడ్కి పర్వేశించింది.

50
ఆ రోడుడ్ గుండా కొంచెం దూరం పోయిన తరావ్త ఆ పర్దేశం చాలా పర్శాంతంగా...
అహాల్దంగా వుంది. ఆ కారు కొంచెం ముందుకు వెళిళ్ అకక్డ ఓ పెదద్ బిలిడ్ంగ ముందు
ఆగింది.
ఎదురుగా “శాంతినికేతన” అనే బోరుడ్ పెటిట్ వుంది.
మొదట మేము ఎకక్డికి వచాచ్మో నాకేం అరథ్ం కాలేదు.
“దిగు రాహుల ఇదే మా ఇలుల్ “.
నాకేం అరథ్ం కాలేదు.
నేను కారులోంచి దిగి తనతో పాటే లోపలికి వెళాళ్ను.లోపల పర్దేశమంతా కీల్న
గా...పచచ్గా వుంది.కాకపోతే అది ఇలుల్లా లేదు. అకక్డ చాలా మంది ఉనాన్రు.అందరూ
ఒకేరంగు బటట్లు వేసుకునాన్రు.
వారంతా ఎవరి పనులు వాళుళ్ చేసుకుంటునాన్రు.వాళళ్లో పెదద్లూ ఉనాన్రు..చినన్పిలల్లు
ఉనాన్రు.
వృధుధ్లూ ఉనాన్రు,వికలాంగులు కూడా ఉనాన్రు.
నేనింకా అరథ్ంకాక అలానే వారిని చూసూత్ నిలిచిపోయాను.
“రా.. రాహుల.. ఇదే నేను మా అనన్యయ్ నడిపించే మా ఆశర్మం”.
“ఎంటి సంహిత నువువ్ అనేది.. నువువ్ ..మీ అనన్యాయ్ కలసి ఓ ఆశర్మం
నడుపుతునాన్రా..!”
“అవును రాహుల. మేమూ ఒకపుప్డు ఎనోన్ కషాట్లు అనుభవించాం..మాలాంటి
దికుక్లేని వాళళ్కు కొంచెం మందికైనా జీవితం మీద ఆశ కలిప్ంచే విధంగా వారికి వారి
శకిత్ని తెలియజేసి,సవ్యం ఉపాధి కలిప్ంచి,
వారికి మరో అందమైన జీవితానిన్ అందించడమే మా శాంతినికేతన పర్ర్ధాన ఆశయం.

51
ఇకక్డ ఉనన్వాళల్ంతా వాళల్ జీవితాలోల్ ఎనోన్ కషాట్లు అనుభవించి వచిచ్న వాళేళ్.
మేమంతా ఒకే కుటుంబం రాహుల.
మా శకిత్ ఉనన్ంత వరకూ కలిసి పోరాడతాం. ఇకక్డ ఉనన్వాళల్లో ఎవరికి ఏ బాధ
వచిచ్నా అందరూ సప్ందిసాత్రు. ఒకరికి మరోకరు ఓదారుచ్కుంటరూ..వాళల్ బాధను
పంచుకుంటారు.
ఇకక్డ ఎవవ్రికి ఎవరూ ఏమీ కారు..
కానీ వీళల్ందరికీ మధయ్ ఒక గొపప్ బంధం ఉంది. అదే వీళల్ందరినీ నడిపిసుత్ంది. మా
అందరికీ ఇదెంత పవితర్మయిన చోటు రాహుల..నీకు ఈ పర్దేశం మీద కానీ మా మీద
కానీ ఏ మతార్ం గౌరవం ఉనాన్ ..
నిజం చెపుప్ రాహుల నువువ్ ఎందుకు ఆతమ్హతయ్ చేసుకోవలని అనుకునాన్వు?.”.

ఒకక్ సెకను పాటు ఈ లోకం ఆగి పోయింది.,

తను అంత సడెన గా నేను ఊహించని పర్శన్ అడిగేసరికి నాకేం చెపప్లో అరథ్ం కాలేదు.

“ ఆ విషయం నీకేల తెలుసు సంహితా....?

“నేను డాకట్నిన్ రాహుల.... నాకు ఎలా తెలియకుండా ఉంటుంది.
ఆ రోజు నీకు యాకిస్డెంట అయినపుప్డే ఈ విషయం బయటపడింది. కానీ వేంటనే దాని
గురుంచి అడిగి నినున్ బాధపెటట్కూడదనీ.... ఇపప్టి వరుకూ ఆగాను... చెపుప్
రాహుల.....ఏ కారణం వలల్ నువువ్ చనిపోదామనుకునన్వ.....?”
“కొనిన్ పర్శన్లకు జవాబులు తెలియకపోవడమే మంచిది సంహిత”

52
“సారీ రాహుల నేను నీకు టీర్టెమెంట చేసాను కాబటిట్,నెనేదో అధికారంగా నినున్
అడగడం లేదు.ఒకవేల నువువ్ అలా భావిసేత్ నాకు చెపప్నవసరం లేదు.
కేవలం ఒక సేన్హితురాలుగా మాతర్మే అడిగాను.ఒకవేల నువువ్ దానిన్ నీ పెరస్నల అని
పీలైతే దాని గురించి అడిగినందుకు క్షమించు”.
“సంహిత అలా కాదు అదీ...అదీ..”.
“ఏది రాహుల?”
“సంహిత అరథ్ంచేసుకో.”.
“నీకు ఇషట్ం లేకపోతే చెపప్వదుద్లే రాహుల”.
తను నాకు ఎలాంటి అవకాసానిన్ ఇవవ్టేల్దు.ఇక తపప్దు నాకు నేను తనకు చెపాప్లిస్ందే...
“సంహిత చినన్పుడే తలిల్ని పోగొటుట్కొని దండిర్ పేర్మకు దూరమై ఏ పేర్మకు
నోచుకోలేక...నేనొక ఒంటరిని అనే భావంతో...సరియైన తోడులేక అనుక్షణం
కుమిలిపోతునన్ సమయంలో ఒక అందమైన కలలా నా జీవితంలోకి పర్వేసించింది ఆ
అమామ్యి.తనని నేను దేవుడు నాకిచిచ్న అతి పెదద్ వరంలా భావించాను...కాని తను
మాతర్ంకేవలం డబుబ్ కోసం ఎంతో నీచంగా ననున్ వాడుకుంటూ నా సేన్హితుడితోనూ
సంబంధం పెటుట్కుంది.
ఈ విషయం తెలిసిన వెంటనే వాళిళ్దద్రినీ చంపేదాద్మనన్ కోపం వచిచ్ంది.కాని
చంపాలిస్ంది వాళళ్ను కాదు.వాలిల్దద్రూ ననున్ చాల తెలివిగా మోసం చేసారు.అది
తెలుసుకోలేకపోవదం నా తపుప్.గమయ్ం లేని ఎడారి పర్యాణంలాంటి నా జీవితంలోకి
తను నాతోపాటే కడవరకూ నడిచి గమనానికి చేరుసుత్ందని నమామ్ను కాని...తనే ననున్
ఎడారి బాట పటిట్ంచిది అనన్ విషయానిన్ తెలుసుకోలేకపోయాను.తనే కాదు
అందరూ..అందరూ ననున్ మోసంచేసినవాళేళ్ ...అందరికీ నా డబుబ్ కావాలి నేను

53
కాదు...ఇంకా మోసాలను తటుట్కోవడం నా వలల్ కాలేదు సంహితా.. అందుకే ఆతమ్హతయ్
చేసుకుందామనుకునాన్ను”.
“అంటే నువువ్ కేవలం ఒకక్ అమామ్యి కోసం చనిపోవాలనికుంటునాన్వా?”
“నీకు నా పరిసిథ్తి అరథ్ం కావడంలేదు సంహిత ఒకక్సారి నువువ్ నా సాథ్నంలో ఉండి
ఆలోచించు అపుప్డు నీకే తెలుసుత్ంది”.
“పర్తీ మనిషీ తను చేసేది కరెకుట్ అని నిరూపించడానికి ఒక బలమైన వాదనను
ఏరప్రుచుకుంటాడు.నువువ్ కుడా నువువ్ చేసిందే కొరెకుట్ అని నాతో వాదిసుత్నాన్వు.అయినా
నువువ్ ఎందుకు ఆతమ్హతయ్ చేసుకోవాలనుకునాన్వో నాకు అనవసరం,జరిగినదేమిటో
నాకు తెలియదు.నేను రేపటి గురించి అడుగుతునాన్ను రాహుల......
నువువ్ డిశాచ్రజ్ అయియ్ వెళిల్పోయాక మళిళ్ అలాంటి పిచిచ్పని చేయనని మాట ఇవువ్.”.
“సంహిత...?”
“కమాన రాహుల మాట ఇవువ్.”.
“లేదు సంహిత నేను చాలాసారుల్ ఓడిపోయాను. ఇక నా వలల్ కాదు.ఈ లోకంలో నేను
ఎంత మాతర్మూ బతకలేను సంహితా.. రేపు ఇకక్డినుండి వెళిళ్పోయాక నేనేం చేసాత్నో
నాకే ఓ కాల్రిటి లేదు.. ఇపప్టికీ నా జీవిత పయనంలో నాకు ఎవరైనా ఆతీమ్యులు
ఉనన్రంటే అది మీరే.. నువూవ్ ...సరసవ్తీ అకాక్ .. సవ్రూప గారు.. ఈ చివరి రోజులోల్
అయినా నేను సంతోషంగా గడపగలిగానంటే దానికి కారణం మీరే..మీ రుణం ఎపప్టికీ
తేరుచ్కోలేను సంహిత..”.

“రాహుల ఏంటీ మాటలు... నిజంగా నువువ్ మమమ్లిన్ అంతగా అభిమానిసేత్ మా కోసం

ఒకటి చెసాత్వా..?”
“చెసాత్ను సంహిత అది నేను చేయగలిగిందయితే తపప్కుండా చేసాత్ను”.

54
“నువువ్ ఇకక్డే మాతోపాటు ఉండిపో.”.
“వదుద్ సంహిత మీదొక అందమైన పర్పంచం.. ఇకక్డ నాలాంటి వాడికి సాథ్నం
ఉండకూడదు.ఇకక్డే కాదు అసలు ఎకక్డా ఉండలేను... నేనో దారితపిప్న బాటసారిని.. నా
గమయ్ం చేరలేక ఓడిపోయాను..దానికి ఫలితంగా నేను ఈ లోకం నుండి నిషర్క్మించాలి”.
“రాహుల నేకు మా మీద ఏ మాతర్ం అభిమానం ఉనాన్ చివరిగా మా కోసం ఒకక్టి
చెయియ్”
“చెపుప్ సంహిత”.
“నువువ్ ఇంకో రెండు రోజులు మాతోపాటే ఉండు”.
“ఉంటాను సంహిత కానీ నా ఆతమ్హతయ్ విషయం ఎవవ్రికీ తెలియకూడదు.
“సరే..”.
******
ఆ రోజు రాతిర్ నేను ఆశర్మంలోనే పడుకునాన్ను.
ఈ రోజు నా మనసస్ంతా గందరగోళంగా ఉంది.
అంటే నా ఆతమ్హతయ్ గురించి సంహితకు ముందే
తెలుసనన్మాట . అయినా తను ఈ విషయం గురించి ఇపప్టివరకూ ఎందుకు అడగలేదు.
నేను ఆ నిదర్ మాతర్లు వేసుకునన్పుప్డే చనిపోయి ఉంటే ఎంత బాగుండేదో.......అపుప్డు
నాకు ఇంత ఘరష్ణ ఉండేది కాదు.
ఇపుప్డు నాకు ఒకవైపేమో చనిపోవాలనిపిసుత్ంది.
మరొ వైపు బర్తకాలనిపిసుత్ంది .
కానీ బర్తకడం కనాన్ చనిపోవాలనన్ కొరికే బలంగా ఉంది.
సంహిత పొర్దుద్నేన్ నా దగగ్రికి వచిచ్ంది.
“రాహుల మనం ఈ రోజు బయటకు వెళాళ్లి. కొంచెం తవ్రగా బయలుదేరు”.

55
“ఎకక్డికి సంహితా?”
“చెపాత్ను పద! “
నేను తవ్రగానే రెడీ అయియ్ వచాచ్ను.
సంహిత అపప్టికే నాకోసం ఎదురు చూసూత్ .. ఉంది.
సంహిత నేను కారు ఎకాక్ం.
“రాహుల ఇంకో రెండు రోజులు నినున్ఇకక్డ ఉండమనన్ది
నువవ్నుకొంటునన్టుట్...నీకు ఏదో ఒకటి చెపిప్ నినున్ కనివ్నస్ చేయడానికి కాదు. నేను
నినున్ కనివ్నస్ కానీ కొనిన్ సతాయ్లు చెపప్డం కంటె చూపిసేత్నే మంచి పర్తిఫలం వసుత్ంది .
నేను ఇపుప్డు చేయబోయేది అదే”.

సంహిత కారు వేగం మరింత పెంచింది.నేను నిశబద్ంగా కూరొచ్ని తాను చెపేప్ది

వింటునాన్ను. కాసేపటికి కారు ఏదో సెంటర దగగ్ర ఆగింది.
సంహిత ననున్ దిగమని చెపిప్ తను కోడ కారులొంచి కిందకి దిగింది.
“రాహుల ఒకక్సారి అకక్డ చూడు”.
మా ఎదురుగా ఓ చినన్పిలల్ వయసుస్ 5-6 సంవతస్రాల మధయ్ ఉంటుంది. ఆ పిలల్ ఒంటి
మీద సరిగాగ్ బటట్లు లేవు.
పొటట్ లోపలికి అతుకుక్పోయి ఉంది. పాపం ఏం తినన్టుట్ లేదు. కళుళ్ రెండు లోపలికి
వెళిళ్పోయి, ఎరుపు రంగు జుటుట్తో ఏ మాతర్ం కళ లేకుండా కనిపిసుత్ంది. ఆ పాప
కళళ్లో ఆకలి బాధ కనిపిసుత్ంది. ఎవరయిన సహాయం చేసాత్రేమో అనన్ ఆశ కనిపిసుత్ంది.
నేను ఆ పాపకు డబుబ్లు ఇవవ్డానికి ముందుకు వెళుతుండగా...
“వదుద్ రాహుల పద”
అంటూ సంహిత ననున్ లాకెక్ళిళ్పోయింది.

56
మరలా కారు సాట్రట్ చేసి ముందుకు పోనిచిచ్ంది . మా ఇదద్రి మధయ్ భయంకరమయిన
నిశబద్ం చోటు చేసుకుంది.
తను ననున్ ఎకక్డికి తీసుకువెళుతుందో నాకు అరథ్ం కాలేదు.
కొంచెం దూరం పోయాక కారును మళీళ్ ఆపింది.
అకక్డ ఒకాయన కనీసం చొకాక్ కూడా లేకుండా ఎండలో చెపుప్లు కుడుతునాన్డు.
సంహిత అతనిన్ నాకు ఒకసారి చూపించి కారు మళీళ్ ముందుకు పోనిచిచ్ంది.
తను ఏ ఉదేద్శంతో ఇలా చేసుత్ందో నాకయితే తెలియడంలేదు.
కొంచెం దూరం పోయాక సంహిత మళీళ్ కారు ఆపి ఒక ముసలావిడను చూపించింది.
పాపం ఆవిడ చాలా బలహీనంగా ఉంది.వయసుస్ 65-70 మదయ్ ఉండవచుచ్.అంత
ఎండలోనూ చేపల బుటట్ నెతిత్న పెటుట్కుని నడుచుకుంటూ వెళుతుంది.నాకు ఆవిడని
చూపించి,సంహిత మళీళ్ ననున్ వేరొక చోటికి తీసుకెళిళ్ంది.
అకక్డ ఒకమామ్యి,చంబిడడ్ను వీపుకు కటుట్కుని బండరాయిలను ముకక్లు చేసూత్ ఆ
అమామ్యి పని చేసుకుంటుంది.ఆమె శకిత్కి మించిన పని చేయడం వలన అనుకుంటా
బాగా రొపుప్తుంది.కాసేపు విశార్ంతి తీసుకుని మళీళ్ మొదలుపెడుతుంది.సంహిత నాకు ఆ
దృశాయ్నిన్ చూపించి మరలా అకక్డి నుండి ననున్ తీసుకొని వెళిపోతుంటే....
దారిలో మాకు ఎదురుగా కొంతమంది కనబడాడ్రు.
వాళళ్కు సరిగాగ్ బటట్లు కూడా లేవు.వరష్ం పడుతుంటే వాళుళ్ అలా ఆ వరష్ంలోనే
తడుచుకుంటూ వెళుతునాన్రు.వాళళ్నే మనం చెంచువాళుళ్ యానాదులు అంటాం.మేము
కొనిన్ చోటల్కి తిరిగేసరికి మధాయ్హన్మయింది.సంహితా నేను ఓ హోటల లో భోజనం
చేసాం.
“ సంహిత మనం అసలు ఎకక్డికి వెళుతునాన్ం...నాకు ఇవనీన్ ఎందుకు చూపిసుత్నాన్వ?”
“ రాహుల ఇపుప్డు ననున్ ఏమీ అడగకు నేను నీకు అనీన్ సాయంతర్ం చెపాత్ను.”.

57
తను అలా అనేసరికి నేను ఏమీ మాటాల్డలేకపోయాను.మేము కాసేపు విశార్ంతి తీసుకునన్
తరావ్త తను ననున్ ఓ లాడిజ్కి తీసుకెలిల్ంది.
ఆ లాడజ్ంతా సిగరెట పీకలు,మందు బాటిలస్ తో నిండిపోయి ఉంది.తను ననున్ ఆ లాడిజ్ పై
అంతసుత్కి తీసుకెళిళ్ంది
అకక్డికి వెళాళ్క అరధ్మయియ్ంది నాకు...
అకక్డ చాలామంది వేశయ్లు ఉనాన్రు.
“ రాహుల ఇపుప్డు నీకు ఏమనిపిసుత్ంది? “
“ఏంటి సంహితా ఇలాంటి చోటుకి తీసుకునివచాచ్వ?”
“ఇలాంటి చోటంటే ఏంటి రాహుల?”
“ఏంటి సంహిత నువువ్ ఏమీ తెలియని దానిలా మాటాల్డుతునాన్వు?”
“రాహుల ఒకటి అడుగుతా చెపాత్వా?
“అడుగు సంహితా.”.
“నువువ్ ఇలాంటి వాళళ్తో ఎపుప్డూ ఎంజాయ చేయలేదా?”
తను అలాంటి పర్శన్ అడుగుతుందని నేను కలలో కూడా ఊహించలేదు.
“చూడు రాహుల ఇకక్డికి వచిచ్ వాళళ్ను చూసి మనం వీలేల్దో పర్పంచానిన్ నాశనం
చేసుత్నన్ వారిలా మటాల్డుతునాన్ము..కానీ ఒకక్సారి అయినా వాళుల్ అసలు ఎలాంటి
పరిసిథ్తులోల్ ఈ వృతిత్ చేపటాట్రో.. వాళల్ వెనుక ఎవరు బలవంతంగా ఈ పని చేయిసుత్నాన్రో
ఆలోచించామా? ఇకక్డ ఉనన్ పర్తీ ఒకక్రి వెనుక ఒకోక్ విషాథ గాథ ఉంటుంది.
చినన్పుప్డు కొంతమంది రాక్షసుల చేతులోల్ పడి వాళుల్ ఇలాంటి పనులు చేసుత్నాన్రే తపప్...
ఇకక్డ ఉనన్ పర్తీ ఒకక్రూ అవకాశం వసేత్ మనలా బర్తకాలి అని అనుకునేవాలేల్.. వీళాల్
అనుక్షణం తమ చేసుత్నన్ తపుప్లను గురించి కుమిలిపోతుంటారు. నేను వీళుల్ చేసేదానిన్
సమరిధ్ంచడం లేదు రాహుల .. కానీ ఎలాంటి పరిసిథ్తులు వీరితో ఆ పని చేయిసుత్నాన్యా

58
అని ఒకక్సారి ఆలోచించమంటునాన్ను. అపుప్డు సతయ్ం నీకే బోదపడుతుంది.నేను అకక్డ
ఉనన్వాళళ్ చాలా వరకు చూసాను.. వాళళ్ పై పై నవువ్లు… కవివ్ంపు చూపులు...
అంతా అబధద్ం
వాటిలో వాసత్వం లేదు. వాళాళ్ రంగులు అదుద్కుంది కేవలం వాళల్ శరీరాలకు మాతర్మే
కాదు, వాళల్ బర్తుకులకు కూడా...
నాకు నిజంగా వాళల్ పరిసిథ్తి అరధ్మయినది.
కాని సంహిత ఇవనిన్ ఎందుకు చూపిసుత్ందో మాతర్ం అరథ్ం కాలేదు.
మేము అకక్డి నుండి తిరిగి వచేచ్సరికి బాగా చీకటి పడిపోయింది.
సంహిత కారు రైలేవ్ సేట్షన కు పోనిచిచ్ంది.
రాతర్యినా సేట్షన లో హడవుడి ఏ మాతర్ం తగగ్లేదు.
సంహిత ననున్ ఓ చోటికి తీసుకువెళిల్ంది.
అకక్డ ఓ ఫాల్ట ఫాం మీద కొంతమంది చినన్పిలల్లు,వృదుద్లు,వికలాంగులు,చలికి వణికి
పోతూ..ఎంత దయనీయ సిథ్తిలో ఉనాన్రు.
వాళల్తో కొంతమంది పిలల్లు మేలొక్ని వచేచ్పోయే వాళల్ని దానం చేయమని దీనంగా
అడుగుతునాన్రు. అకక్డ తిరిగేవారు మాతర్ం చాలా ఖరీదయిన బటట్లు వేసుకుని చాలా
హుందాగా పోతూ..అకక్డ ఉనన్ వాళళ్లో తమ పిలల్ల వయసుస్ ఉనన్ వాళల్పై కూడా జాలి
చూపించకుండా వెళిల్పోతునాన్రు.
సంహిత నాకు వీళల్ని చూపించిన తరావ్త మరలా కారు వేరే చోటికి పోనిచిచ్ంది.
“సంహిత మళీల్ ఎకక్డికి తీసుకునివెళుత్నాన్వ?
అసలిదంతా ఎందుకు చేసుత్నాన్వ?”
“కాసేపు ఓపిక పటుట్ రాహుల అనీన్ విషయాలు నీకే తెలుసాత్యి”.
సంహిత కారును ఎదో సందుకోకి పోనిచిచ్ంది.

59
ఆ సందు వెంట కొంట దూరం పోయాక...
పెదద్ సౌండస్ తో పటలు వినిపిసుత్నాన్యి...
అకక్డ అంతా గొడవగా ఉంది.అకక్డ ఆడవాళెళ్వవ్రూ లేరు.
అకక్డ ఎదో పెదద్ సేట్జి కటాట్రు.పకక్న పెదద్ పెదద్ సౌండ బాకుస్లు ఉనాన్యి.
ఒకవైపు నుండి పాటలు వసుత్ంటే మరోవైపు నుండి కొంతమంది అమమ్యిలు డానుస్లు
వేసుత్నాన్రు.
కింద ఉనన్వాళళ్ంతా తాగుతూ...వాళళ్ దానుస్లను ఎంజాయ చేసుత్నాన్రు.
కొంతమంది అయితే ఆనందం తటుట్కోలెక అరుసూత్ వాళళ్మీదకి డబుబ్లు
విసురుతునాన్రు.
మేం చూసుత్ండగా ఓ కొంటే కురార్డు డానస్ వేసుత్నన్ ఒక అమామ్యి బటట్లు విపప్డానికి
పర్యతిన్ంచాడు.
ఆ అమామ్యి పర్తిఘటించడంతో ఆ అమమ్యిని చాచిపెటిట్ చెంపపై కొటాట్డు.
అకక్డ ఉనన్వాళళ్ంత దానిని చోదయ్ం చూసినటుట్ చూసుత్నన్రే తపప్ ఒకక్రైనా దానిని
అడుద్కోలేకపోయారు.
ఇలాంటి రికారిడ్ంగ డానుస్లకు నెను చాలాసారుల్ ఇకక్డ ఇలాంటివనీన్ మామూలే...
“రాహుల ఈ పర్పంచంలో ఎవరైనా సరే ఎదో ఒక పండుగకు వాళళ్ కుటుంబంతో కలసి
ఆనందిసాత్రు.
కానీ వీళళ్కి మాతర్ం ఆ అదృషట్ం లేదు.ఏ వీళుళ్ మాతర్ం మనుషులు కారా?
వీళళ్కి మాతర్ం అందరిలా చినన్ చినన్ కోరికలు ఉండవా? వీళూళ్ ఓ సేవ్ఛ జీవితాని
కోరుకోరా? మరి ఎందుకు ఇలా ఈ రాతిర్వేలలో ఎకక్డనుండో వచిచ్ ఇలా తాగుబోతుల
మధయ్ ఇనిన్ బాధలు పడడం....

60
ఒకక్టి మాతర్ం నిజం రాహుల పరిసిథ్తులు పగబటిట్ వీళళ్ను ఇలా తయారుచేశాయి తపప్
వీళుళ్ మనలానే బతకాలనుకుంటారు నువువ్ పొదుద్నన్ నుండి ఇదంతా దేనికి చేసుత్నాన్వని
అడుగుతునాన్వ కదా...
నీ పర్శన్లనిన్టికీ సమాధానం ఇంకాసేపటోల్ నీకే తెలుసుత్ంది....దానికంటే ముందు మనం
మరోచోటికి వెళాళ్లి”.
“ఎకక్డికి సంహిత”
“చెపాత్ పద...”.
సంహిత కారు సీప్డు పెంచి మరినత్ వేగంగా డైరవ చేసుత్ంది.
తను చాలా సీరియస గా ఉంది.తనలో ఎదో తెలియని కసి,బాధ కనిపిసుత్నన్యి.
తను ఇపుప్డు మాములు సంహితలా లేదు.
కాని ఒకక్టి మాతర్ం అరథ్ం అయియ్ంది.
తను నా గురించే ఇదంతా చేసుత్ంది.
నేనిలా ఆలోచిసూత్ ఉండగనే కారు సడెన గా ఆగింది.
“పర్భుతవ్ ఆసుపతిర్”
కారు దిగగానే నకుక్ కనిపించిన పేరు.
“లోపలికి పద రాహుల”.
మేము ఇదద్రం లోపలికి వెలిల్పోయాం...
“జనరల వారుడ్కి దారి ఎటండి”
సంహిత అకక్డ ఉనన్ ఓ నురుస్ని అడిగింది.
ఆ నురుస్ మాకు దారి చూపించింది .
మేము జనరల వారుడ్కి వెలల్గానే ఒకలాంటి వాసన రావటం మొదలైంది.
అకక్డ దృశాయ్లు చూడలేనంత భయంకరంగా ఉనన్యి.

61
కొంతమంది ఒళల్ంతా కాలిపోయి,మరి కొంతమందికి కాళుల్ చేతులు సగం నుంది లేవు...
ఇంకా ఇలంటివి ఎనోన్...
అకక్డ వాళల్ంతా గటిట్గా...అరుసుత్నాన్రు...
వాళల్ంతా వెలగెతిత్ ఏడుసుత్నాన్రు.మేం అకక్డ ఎకుక్వసేపు ఉండలేకపోయాము.
“రాహుల ఈ హాసిప్టలోల్ ఇలాంటి వారుడ్లు ఇంకా చాలా ఉనన్యి.ఇంత మించిన
భయంకరమైన కేసులు చాల ఉనన్యి. వీళళ్ంతా పర్తిక్షణం నరకయాతన
అనుభవిసుత్నన్రు.
వీరు ఎంత బాధపడుతునాన్రో ఓ డాకట్ర గా నాకు తెలుసు”.
సంహిత ఆ మాటలు చెపిప్ మరలా ననున్ కారులోకి ఎకక్మంది.
“సంహిత నువువ్ ఏం చెపాప్లనుకుంటునాన్వ?”
“ఇంటికి వెళళ్గానే చెపాత్ రాహుల”.
మేమిదద్రం ఇంకా మాటాల్డుకోలేదు.
మేం ఇంటికి వచాచ్క సంహిత ననున్ డాబా పైకి తీసుకెళిళ్ంది.
నేను మెటుల్ ఎకుక్తుంటే చాలా నీరసంగా అనిపించింది.
కళుళ్ తిరుగుతునన్టుట్ గా ఉనాన్యి.
ఒక విదంగా చెపప్లంటే నేను మెటుల్ కూడా ఎకక్లేకపోయను.
కాని నేను తమాయించుకోని సంహిత వెంటే వెళాళ్ను ..
“చూసావుగా....రాహుల....ఈ రొజు నువువ్ వీటనిన్టినీ
చుసాక నీ కు చాలా విషయాలు అరథ్ం అయిఉండాలి.
ఓకవేళ అరద్ం కాకపొతే చెపాత్ విను. మనకు మొ దట
కనపడిన, ఓ చినిన్పాప, తరవ్త మండుటెండలో చెపుప్లు
కుడుతునన్ వయ్కిత్ , వయసుస్ సహకరించకపో యిన కషట్పడుతునన్

62
బామమ్, ఎటువంటి అశర్యమూ లేని యానాదులూ,
మండుటెండలో రొపుప్తునన్కూలి.....ఓవేశయ్ సతరీ ,
ఫాల్ట ఫాం పై పిలల్లు, రికారిడ్ంగ డాయ్నుస్లో చెంపదెబబ్ తినన్
ఆ అమామ్యి.చివరిగా హసిప్టలోల్ అనుక్షణం నరకం
అనుభవిసుత్నన్ ఆ పెషంటుల్, వీ ళల్ందరూ తమ తమ
జీ వితాలోల్ ఎనిన్కషాట్లు అనుభవిసుత్నాన్రో తెలుసా?
వారు పర్తీ క్షణం ఓ చినన్ సా యం కో సం ఎదురు
చూ సూత్ ఉంటారు.
ఒకక్సారి నిదర్పో తునన్ ఈ నగరానిన్ చూడు రాహుల....
ఎంత అందంగా కనిపిసుత్ందో కదూ.....కానీ ఇపుప్డే
చూసావుగా ఈ నగరంలోని ఎంతమంది ఎనిన్ కషాట్లు
అనుభవిసుత్నాన్రో .....పర్తి ఒ కక్రూ తమకెవరయినా సాయం
చేసాత్రనే ఆశతో బతుకుతునన్వారే.మనం ఇలాంటి వాళల్ను
కొంతమందినే చుసాం.....
వీ ళల్లానే ఎనోన్ కషాట్లు అనుభవిసూత్ బతుకుతునన్ వాళుల్
ఇంకా ఈ నగరంలోనే ఇంకా చాలా మంది ఉనాన్రు.
ఇలాంటి నగరాలు ఈ రార్షర్ట్ంలో చాలా ఉనాన్యి.
ఇలాంటి రాషార్ట్లు ఈ దేశంలో చాలా ఉనాన్యి.
ఇలాంటి దేశాలు ఈ పర్పంచం లోనే చాలా ఉనాన్యి.
మొతత్ంగా ఇలా పర్పంచవాయ్పత్ంగా అతి నీ చమయిన సిథ్తిని
అనుభవిసూత్ నిరంతరం సాయం చేసే చేతుల కోసం
ఎదురు చూపులు చూసేవారు కొనిన్ కో టల్ మంది ఉనాన్రు.

63
మనం వాళల్ందరికీ సహయం చేయలేం రాహుల.కనీ సం
వాళల్ను చూసి మన సానుభుతిని పర్కటించటానికి కూడా
మన దగగ్ర సమయం సరిపోదు.
మనం చేయగలిగింది ఎంటో తెలుసా? కనీ సం మనకు అందుబాటులో
ఉనన్వారికి కషాట్లను చూసి సప్ందించి ఒకక్ కనీన్టి
చుకక్ను విడచి మనకు చేతనయినంత సాయం చేసేత్ చాలు.
మనం ఎదుట వారికి కషాట్లోల్ ఉనన్పుప్డు సహయం చేయడానికి వాళల్కీ
మనకి గొపప్ సేన్హ మో లేకపొతే
పార్ ణసంబంధమో ఉండనవసరం లేదు. మనలో కొంచెం
మానవతవ్ం ఉంటే చాలు.
రాహుల జీ వితం అనేది ఒక అంతుచికక్ని పర్శన్.
దా ని గురించి నువువ్ తెలుసుకొనేలొపలే
అది నినున్ వదిలేసి వెళిల్పో తుంది.
మనిషి జీ వితానికి భగవంతుడిచిచ్న గొపప్ వరం
“పర్శాంతత”.
అలాంటి పర్శాంతత కషాట్లోల్ ఉనన్వారికి నువువ్ సాయం
చేసినపుప్డు నీతో శాశవ్తంగా ఉంటూ నీకు ఎనోన్ విషయాలు
నేరుప్తుంది.
అనీన్ ఉంటూ కూడా మనశాశ్ం తిగా బర్తకడం ఎలానో
తెలుసుకో వడమే గొపప్ జీవితానికి తొలిమెటుట్.
మనం జీ వితానిన్ సిలీల్గా తీసుకుంటే అది నీకు ఓటమినే
మిగులుసుత్ంది. ఎపుప్డయితే దానికి నువువ్ కొతత్ అనుభవాలు

64
ఇవవ్డం పార్రంభిసాత్వో అపుప్డు అది నీ కు కొతత్
అనుభూతులిన్ ఇసుత్ంది.
జీవితం అనేది ఒక అందమయిన నదిలో పర్వాహం లాంటిది. ఆ నదిలో విహారం చేసూత్
ఒడుడ్న వునన్ పర్కృతి అందాలను ఆసావ్దిసూత్ ఆ నదిలో విహారం చేసూత్ మన గమయ్ం
చేరుకోవటమో లేకపోతే మన జీవితపు పడవను సరిగాగ్ నడపడం తెలియక దానిని నది
మదయ్లో ముంచేయడమో కేవలం మన మీదే ఆధారపడి ఉంటుంది.
రాహుల మనకు జీవితం ఇచిచ్న పూరవ్పు అనుభావాలనుంచి మనం సరికొతత్ జీవితం
పార్రంభించాలి.
నేకొక విషయం చెపప్నా..
అసమరుధ్లే తాము చేయలేని పనులను తమకు ఇషట్ం లేని వాటిగా చితీర్కరిసూత్
బతుకుతారు. నువువ్ కూడా అంతే. వాసత్వంగా నీకు బతకడం రాదు. నీ గమయ్ం ఏంటో
నీకు తెలియదు.నువువ్ బోలెడంత నిరాశలో ఉనాన్వు. దాని నుండి ఎలా బయటపడాలో
నీకు తెలియడం లేదు. దానినే నువువ్ నీకు జీవితం పటల్ ఆశకిత్ లేదనన్టుల్ చితీర్కరించి
చనిపోవాలనుకుంటునాన్వు.
ఒకటి తెలుసా రాహుల..
దేవుడెపుప్డు మనుషుయ్ల కోసం ఏదీ పర్తయ్క్షంగా చెయయ్లేదు.తాను ఎపుప్డు ఏది
చెయాయ్లనుకునాన్ ఒక చినాన్రి రూపంలో భూమి మీదకు పంపేవాడు. అలా వచిచ్న వారే..
మధర ధెరిసాస్,గాంధీ,ఎడిసిన వీళళ్ంతా.. వారు తమ జీవితం యొకక్ ఉదేద్శం ఏంటో
తెలుసుకోగలిగారు అందుకే అంత గొపప్వారయాయ్రు.ఒకక్మాట గురుత్ పెటుట్కో రాహుల.
ఈ భుమి మీద నువువ్ ఇంకా బర్తికే వునాన్వంటే భగవంతుడికి నీ మీద గొపప్ ఉదేద్శం
ఉంది. దానిని నెరవేరిచ్నపుప్డే మనం మన జీవితానికి పరిపూరణ్తను ఇవవ్గలం. నువువ్
ఒంటరివి అని బాధపడతావే.. నీకు తెలుసా.. పర్పంచంలో పైకి వచిచ్నవాళళ్ంతా

65
జీవితంలో ఏదో ఒక సేట్జిలో ఒంటరితనంతో బాధపడినవారే. పర్పంచం మొతత్ం
నిదర్పోతునన్ కానీ తాము మాతర్ం మేలొక్ని ఎనొన్ నిదర్ లేని రాతుర్లు గడుపుతూ..చివరికి
విజయం సాధించినవారే.
ఎవరో ఒక రచయిత చెపిప్నటుట్...
“పర్తీ రాయి తనలో ఒక అందమయిన శిలాప్నిన్ దాచుకొని ఉంటుంది.సుతెతిత్ బదద్లు
కొడితె శిలప్ం రాదు.ఉలితో చెకిక్తేనే వసుత్ంది. అలాగే పర్తీ మనిషిలోనూ,ఒక శకిత్ దాగి
ఉంటుంది.కేవలం ఊహలోల్ బతికితే విజయం రాదు. కషట్పడితేనే విజయం వసుత్ంది”.
మన జీవితం చాలా చినన్ది రాహుల అది ఎంత చినన్ది అంటే చేసిన తపేప్ రెండోసారి
చేసేత్ క్షమించదు.నేను ఇదంతా ఎందుకు చెపుతునాన్నో అరథ్ం
చేసుకుంటావనుకుంటునాన్ను. ముందే చెపిప్నటుట్ ఈ భూమి మీద ఘోరమైన కషాట్లు
అనుభవించేవారు చాలా మంది వునాన్రు. అసలు వారితో పోలుచ్కుంటే నీవి కషాట్లే
కావు.ఇపప్టికయిన నీ జీవితం యొకక్ ఉదేద్శానిన్ గురిత్ంచి సాయం కోసం చూసేవారికి
కొంతయిన సాయం చేసి చరితర్లో మిగిలిపోతావో లేకపోతే,ఒకమామ్యి కోసం చరితర్ లేని
వాడిలా మిగిలిపోతావో నీ మీదే ఆధారపడి ఉంటుంది”.
సంహిత చెపప్డం పూరిత్ చేసి నేను ఏం చెపాత్ను అని ఆసకిత్గా చూసుత్ంది.
నా నోటిలో నుండి కనీసం మాట కూడా రావడం లేదు.
నా శరీరంలో ఎనోన్ మారుప్లు చోటు చేసుకుంటునాన్యి.
నాకేం జరుగుతుందో నాకే తెలియడం లేదు...
నా కళుల్ మూతలు పడిపోతునాన్యి....
శరీరం తెలికయిపోతుంది....
నా పరిసిథ్తిని చూసి

66
ఏమయిందంటూ సంహిత గాబరాగా నాకు దగగ్రగా రావడం నాకు మసకమసకగా
కనపడుతుంది.
ఆ తరువాత నా కనున్లు మూతపడాడ్యి.
తరువాత ఏం జరిగిందో నాకు తెలియదు.

******

నేను కళుల్ తెరిచి చూసేసరికి

సంహిత నా పకక్న కూరోచ్ని ఉంది.
నాకు బాగా నీరసంగా ఉంది.మొదట నేను ఎకక్డ ఉనాన్నో నాకు అరథ్ం కాలేదు.
నేను సుర్ప్ హలోకి రావడం చూసి సంహిత నా దగగ్రికి వచిచ్ంది.
“ఇపుప్డు ఎలా ఉంది?”
తను ననున్ అడిగింది.
“నాకేమయింది సంహిత”.
“అంతా చెపాత్ను రాహుల ముందు నీకు ఎలా ఉందో చెపుప్?”
“పీల్జ నాకేమయిందో చెపుప్ సంహిత”.
“రాహుల నీ దగగ్ర నేను ఒక విషయం దాచాను.
ఆ రోజు నీకు యాకిస్డెంట లో బాగా తగిలాయని దాని పర్భావం ఇంటరెన్ల ఆరాగ్నస్ పై
ఏమయినా పడిందేమోనని నీకు అనిన్ పరీక్షలు చేసాం..అపుప్డె నాకో ఘోరమైన విషయం
తెలిసింది.నీ రెండు కిడిన్లు బాగా పాడయిపోయాయి.నాకు అపుప్డే తెలుసు నువువ్ ఎకుక్వ
రోజులు బర్తకవని.....
మూడు నెలల లోపు నీకు రెండు కిడిన్లు ఎవరయినా దానం చేయాలి.

67
ఇంకా చెపాప్లంటె నువువ్ బర్తకాలంటె ఇంకొకరు నీ కోసం పార్ణతాయ్గం
చేయాలి.అపుప్డు నా కళల్ ముందు ఒకక్టే లక్షయ్ం ఉండేది.
అది ఈ మూడు నెలల వయ్వదిలో ఎలా అయినా సరే నినున్ బర్తికించుకోవాలి.ఈ విషయం
నీకు చెపితే నువువ్ మానసికంగ ఇంకా బలహీనమవుతావనే నీ దగగ్ర ఈ విషయం
దాచాను.
సాధయ్మయింత వరకూ నువువ్ ఆనందంగా ఉండటానికే పర్యతిన్ంచాను.
అసలు ముందు నినున్ బర్తికించుకోవాలంటే నేను
ఆతమ్హతయ్ అనే ఆలోచన దూరం చేయాలి,తరావ్త
నీ కిడీన్ల సంగతి చూడాలి.
కానీ నేనింకా పర్యతన్ం చేసుత్ండగానే దురదృషట్వశాతుత్ నేను
అనుకొనన్ గడువు ముందుగానే వచేచ్సింది”.
సంహిత మాటాల్డుతుంటే నేనింకా ఆశచ్రయ్ంలో తనవైపే
చూసూత్ ఉండిపోయాను.
కడలిలో ఎగిసిపడే అలలు ఉదిర్కత్తత నా మనసుస్లో చోటుచేసుకుంది.
నా జీవితంలో నాకు తెలియని విషయాలు ఎనిన్ ఉనాన్యి.
“రాహుల నీకు హఠాతుత్గా ఇలా ఎమరెజ్నీస్ అయేయ్సరికి
నాకు ఏం చెయాయ్లో తెలియలేదు.
ఆ వయ్కేత్ కనుక సమయానికి నీకు
కిడీన్లు దానం చెయయ్కపోతే ఈరోజు నువువ్ ఇలా నాతో మాటాల్డేవాడివే కాదు”.
ఆ దెబబ్తో నాకు మరో షాక.....
“ఎవరు సంహితా....? ఎవరా వయ్కిత్? నేను అతణిణ్
వెంటనే చూడాలి.. వెంటనే....”.

68
నా నోటి నుంచి ఆ మాటలిన్ వినన్వెంటనే సంహిత
బయటకు వెళిళ్ ఒకతనిన్ తీసుకొనివచిచ్ంది.
ఆ వయ్కిత్ ఓకురార్డు.18 నుంచి 20 మధయ్లో వయసుస్ కలవాడు.
ఆ కురార్డిన్ నేను ఇంతకు ముందు ఎకక్డా చూడనే లేదు.
అసలా కురార్డికి నేనెలా తెలుసో కూడా నాకు తెలియదు.
నేను అతనిన్ దగగ్రగా రమమ్ని పిలిచాను.
“నేను నీకు ఎలా తెలుసు? ననున్ ఎవరు
కాపాడారు..? నువేవ్నా.......ఎందుకు ఇంత రిసుక్తీసుకుని
మరీ ననున్ కాపాడావు.?”
“మిమమ్లిన్ కాపాడింది నేను కాదు అనన్”.
“నువువ్ కాదా? మరి ఇంకెవవ్రూ?”
అతను జేబులోనుండి ఒక ఫోటోతీసి చూపించాడు.
ఆఫోటోలోని వయ్కిత్ని నేను ఇంతకుముందు ఎకక్డో
చూసాను...కానీ నేను ఎంత పర్యతిన్ంచినా
గురుత్కురావడం లేదు.
“ఏంటి అనన్ గురుత్ పటట్లేదా?”
నేను గురుత్పటట్నందుకు సిగుగ్పడుతూ అతనివైపు చూసాను.
నేను ఆ ఫోటోలోని వయ్కిత్ని గురుత్పటట్కపోయేసరికి అ కురార్డి
కళల్లో ఎరుపు చేరింది. ముఖం అంతా కోపంతో కందిపోయింది.
ఆ కురార్డు కోపంతో ఊగిపోతునాన్డు. కానీ మరికాసేపటికే
అతని కళల్ల్లో కోపం పోయి నీరు జారింది.
వెంటనే అతడు

69
తీవర్మయిన భాదపడుతునన్వాడిలా....కోపమూ, దు:ఖమూ
కలిసిన గొంతుతో అంటునాన్డు.
“గురుత్కు రాదు అనాన్...మీలాంటి డబుబ్ ఉనన్వాళల్కి మాలాంటి
వాళుల్ ఎందుకు గురుత్ంటాం అనాన్, మీ ఇంటోల్ కుకక్కి
ఇచేచ్ విలువ కూడా మాకు ఇవవ్రు అనాన్... ఇంకా
ఎంతకాలం ఈడబుబ్ ఊబిలో పడి కొటుట్కుంటారనాన్,
బయటకి రా అనాన్... బయటకి రా ...దేవుడు చేసిన సృషిట్లో మనిషి
ఎంత విలువయినవాడో తెలుసుకో...ఈయన ఎవరో నీకు
గురుత్కు రావడం లేదా అనాన్.....ఈయనే అనాన్ నీకు
మరో జీవితానిన్ పర్సాదించింది. ఈయన ఎవరో కాదు.
కొనిన్ రోజుల కిర్తం నువువ్ తాగిన మదంలో ఒకరిన్
వికలాంగుడిగా మారేచ్సావ గురుత్ందా.....
ఆయనే అనన్ ఈవయ్కిత్.
నీకోసం తన జీవితానిన్ తాయ్గంచేసాడు.
తాను వృదుద్డయిపోయాడని ....
నీకు ఇంకా అనుభవించవలసిన వయసుస్ చాలా ఉందని
తన పార్ణానిన్నీకు ఇచేచ్సి వెళిల్పోయాడని అనాన్.
ఆయన మా తాతయయ్...
ఆ రోజు నా కళళ్ముందే మా తాతయయ్ విలవిలలాడుతుంటే నువూవ్ ఆ ఇన సెప్కట్రూ
మరోవైపు బేరాలు మాటాల్డుకుంటునాన్రు.
నీకు తెలియదు కదూ... ఆ రోజు నువువ్ వెళుతూ మా తాతయయ్పై విసిరేసిన డబుబ్ ఆ
ఇనెప్స్కట్రే తీసుకునాన్డు.

70
మా తాతయయ్కు ఇలాంటి సిథ్తి తీసుకువచిచ్న నువవ్ంటే నాకు పగ. ఆ పగతోనే నేను
చాలా రోజులు నీ కోసం గాలించి నీ వివరాలనీన్ సేకరించాను. నా జీవిత లక్షయ్ం నినున్ ఈ
లోకం నుండి శాశవ్తంగా పంపించివేయడమే. చాలాసారుల్ నాకు నిదర్పటేట్ది కాదనాన్.
ఒకవైపు మా తాత బాధ, మరోవైపు నా నిసస్హాయ సిథ్తి. యేం అనాన్ మేం నేకు ఏం
దోర్హం చేసామని? మా జీవితాలిన్ నాశనం చేసావు. అందుకే అనాన్ నినున్
చంపేయాలనుకునాన్ను. కానీ నావలల్ కాలేదు. ఎపప్టికైనా నినున్ చంపాలి. ఇదే లక్షయ్ంగా
బర్తుకుతునన్ మమమ్లిన్ , నేను మా తాతయయ్ రోడల్మీద పడుతునన్ బాధలిన్ చూసి సంహిత
అకక్ ఆదరించింది.అకక్ ఆశర్యంలో నేను గడిపిన జీవితం ననున్ పూరిత్గా మారిచ్వేసింది.
అది ననున్ ఎంతగా పర్భావితం చేసిందంటే నినున్ చంపాలని ఏకైక లక్షయ్ంతో పెరిగిన
నేను నువువ్ చావు బర్తుకుల మధయ్ ఉంటే నినున్ కాపాడేంతగా మారిచ్వేసింది. ఏ అనాన్
మా తాతయయ్కు, నీకు ఏం సంబంధం అని నీకు సహాయం చేసి జీవితానిన్ పర్సాదించాడు.
నేను గొపప్ చెపుప్కోవడం లేదు అనాన్. నువేవ్ ఒకసారి ఆలోచించు అనాన్ నీకే తెలుసుత్ంది.
అనన్ చివరిగా ఒకక్ మాట చెపాత్ విను...
నువువ్ ఓడిపోయావు అనన్... గరవ్ంతో మా తాతయయ్పైన నోటల్ కటట్ను విసిరేసిన నువువ్
ఓడిపోయవు.
నువువ్ తనకి అపకారం చేసినా మానవతవ్ంతో నీకు పేర్మను పంచిన మా తాతయయ్
గెలిచాడు.
అనన్ నీకు ఇపప్టికయిన మా తాతయయ్ చేసిన సహాయం మీద ఏ మాతర్ం గౌరవం ఉనాన్..
నీ జీవితానిన్ నలుగురికోసం ఉపయోగించు. దానిలో ఉనన్ హాయిని ఆసావ్దించు లేకపోతే
నీ జీవితం నీ ఇషట్ం అనాన్....”.

ఆ కురార్డు చెపప్డం పూరిత్ చేసాడు.

71
నా దగగ్ర మాటాల్డటానికి ఏమీ లేదు.
నేను నిరిల్పత్తో వాళల్ను చూసూత్ ఉండిపోయాను.
అనిన్టికంటే గొపప్ది నిరిల్పత్త.
దానిలో నిజాయితీ, సవ్చఛ్త ఉంటాయి, మోసం నటన ఉండదు . కానీ ఆ కురార్డు
చెపిప్న మాట నిజం నేను ఓడిపోయాను,.........
ఆ తాత పేర్మ ముందు.....
అవును అనిన్టిలోనూ నేను ఓడిపోయాను.
నేను చాలాసేపటి వరకు వాళల్నే చూసూత్ ఉండిపోయాను. నా కళల్ వెంట కనీన్ళుల్ కూడా
రావడం లేదు.
మీకు తెలుసా.... మనకు బాధ కలిగినపుప్డు కూడ ఏడవ్కుండా ఉనాన్మంటే మనం
అనుభవించే ఆ వయ్ధ మాటలోల్ చెపప్లేం.
నేను కాసేపటి తరావ్త సంహితని ఓ పెనున్ పేపరు అడిగి దాని మీద రాసి ఇచాచ్ను.
“సంహిత ఆ రోజు నువువ్ డాబాపైన అడిగిన పర్తి పర్శన్కు సమాధానం ఇందులో ఉంది .
దీనిన్ చదువు”.
సంహిత ఆ పేపరు తీసుకొని చదవడం మొదలుపెటిట్ంది.

“నానన్.....
నేను రాహులిన్ , మీకు చితర్ంగా ఉండొచుచ్ నేను ఇలా లెటర రాయడం కాని ,కొనిన్
విషయాలు చెపప్డంకంటే రాయడం మంచిది నానన్.
నాకు తెలుసు నానన్ నేనంటే మీకు ఎంత ఇషట్మో, నాపై పర్తయ్క్షంగా పేర్మ
చూపించకపోయిన పరోక్షంగా నేను ఏది అడిగినా కాదనలేదు. ఇపుప్డు కూడ కాదనరని

72
ఈ విషయం గురించి చెబుతునాన్ను. మీకు తెలియకుండా ఎనోన్విషయాలు నా
జీవితంలో చోటు చేసుకునాన్యి వాటనిన్టిని గూరిచ్
మీకు తరావ్త ఎపుప్డైన చెబుతాను.వాటిలో కొనిన్ చావుకి దగగ్రగా తీసుకువెళితే
మరికొనిన్ వాసత్వానిన్ చూపించాయి. నానన్ ,మనం బర్తుకుతునన్ బర్తుకు బర్తుకేకాదు
ఒకసారి తెర దాటి వచిచ్ చూడండి నానన్ సమాజంలో ఎంతమంది ఎనిన్ కషాట్లు
పడుతునాన్రో నాకు ఆ గొపప్ సతయ్ం ఈ మధయ్నే తెలిసింది.
కాని అది తెలుసుకునే లోపే నేను ఓడిపోయాను . ఇపప్టి వరకు సాటి మనిషి కషట్ం చూచి
సప్ందించని నేను ఓడిపోయాను. నేనే కాదు నానన్ మీరు కూడా. మీరే కాదు ఎవరైతే సాటి
మనిషికషాట్లో ఉనన్పుప్ప్డు సాయం చేసే సామరధ్య్ం ఉండి కూడ ఏమి పటట్నటుట్
వెళిళ్పోతునాన్రు చూడు వాళళ్ందరు ఓడిపోయారు. నాకు విజయం కావాలి నానన్ అది
ఎలా ఉండాలంటే నేను చనిపోయిన తరవాత కూడ కనీసం ఒకక్రైనా నా గురించి ఫలానా
వయ్కిత్ చేసిన సాయం నేనిపప్టికి మరిచ్పోలేను అని చెపేప్టటుల్ ఉండాలి నానన్....... అదే
నేను కోరుకునే విజయం . సాగిపోతాను నానన్ నా గమయ్ం ఏమిటో నాకు తెలిసింది .
సరసవ్తి అకక్ సంహిత వాళుళ్ ఇంత ఆనందంగా ఎలా ఉండగలుగుతునాన్రో నాకు
అరధ్మయియ్ంది. నిజంగా ఇపప్టి వరకూ నా జీవితపు ఉదేద్శానిన్ గురిత్ంచని నేను
ఓడిపోయాను..ఎంతో అమూలయ్మయిన నా జీవితానిన్ నాశనం చేసుకుని చివరికి ఆతమ్
హతయ్ చేసుకోబోయి ఓడిపోయాను.. నా అహంకారంతో అనాయ్యంగా ఒకరిన్
వికలాంగుడిన్ చేశాను.. ఇలా ఇపప్టివరకూ పర్తీ సారీ పర్తీ చోట నేను ఓడిపోయాను
నానాన్ చెపప్గా నాకొక గొపప్ విజయం కావాలి నా ఆతమ్ తృపిత్ పడేలా.. నా జీవితం
యొకక్ ఉదేద్శయ్ం నెరవేరేలా... ముఖయ్ంగా ఆ విజయం నలుగురికీ ఉపయోగపడేలా.. ఒక
విజయం కావాలి నానాన్... దాని కోసం నా ఊపిరి ఉనన్ంత వరకూ పోరాడతాను,,,,

73
“విజయం కోసం ఓటమితో” సాగిపోతునన్ నా ఈ పయనంలో తపప్కుండా మిమమ్లిన్
మరోసారి కలుసుకుంటాను.
సెలవు .

-రాహుల
సంహిత చదవడం పూరిత్ చేసింది.
“సంహిత ఆ లెటర ఈ అడర్స కి పోసట్ చెయయ్వా.”.
సంహిత అది తీసుకొని వెళుతూ వెళుతూ.....
ఆగి వెనకిక్ తిరిగి చూసింది.
అమె కళుల్ నుండి ఒక చినన్ కనీన్టి బిందువు జారుతు కనిపించింది.
అది ఒక అభినందపార్యంగా... నేను సాధిచబోయే విజయానికి నాందిగా
కనపదుతూంది.
తను లెటరిన్ తీసుకుని బయటకు వెళిల్ంది.
నా మనసుస్ మాతర్ం రేపటి నుండి నేను జీవించబోయే నా జీవితానిన్ తలచుకొని
మురిసిపోతుంది.
దానికి తెలుసు ఇక నుంచీ నేను చాలా హాయిగా బర్తకబోతునాన్ననీ......

సమాపత్ం.
క్షమించాలి అసలు జీవితం ఇపుప్డే మొదలయింది........

*******

74
75
76
77
78
79
80